Έντεκα σημεία για την επανασυσπείρωση των αγωνιστών του ΝΑΡ Εισήγηση της μειοψηφίας της Συντονιστικής Επιτροπής στη Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Το κείμενο κατάθεσαν οι Κώστας Θύμης, Κώστας Κάππος και Κώστας Μπατίκας
1. Η κατάσταση στον κόσμο σήμερα Το πέρασμα στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα σημαδεύτηκε από συνταρακτικά γεγονότα. Η κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, η ανοιχτή υποταγή της ηγεσίας της περεστρόικα στις επιλογές του ιμπεριαλισμού άλλαξαν δραματικά την όψη του κόσμου. Στο παγκόσμιο Εργατικό και Κομμουνιστικό Κίνημα η σοβούσα επί δεκαετίες κρίση έφτασε στην κορύφωση της καθώς επικράτησαν σ' αυτό πλήρως οι οπορτουνιστικές και φιλοαστικές δυνάμεις, οι δυνάμεις της ανοιχτής συνεργασίας με το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση, η έκρηξη της επιστήμης και της τεχνικής δεν οδήγησε, όπως θα μπορούσε κάτω από άλλες προϋποθέσεις, την ανθρωπότητα σε μια άνετη, ευτυχισμένη και ειρηνική ζωή. Ο σημερινός κόσμος συνταράσσεται από εκρηκτικές αντιθέσεις Συγκέντρωση του πλούτου σε μια χούφτα ιμπεριαλιστικές χώρες από τη μια και πείνα, υπερχρέωση, χρεοκοπία, εξαθλίωση στις χώρες του τρίτου κόσμου. Στις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές χώρες όπου απ' τη μια ο πλούτος και η χλιδή περισσεύουν, από την άλλη, εκατομμύριο εργαζομένων που έχασαν τη δουλειά τους. πέρασαν στο περιθώριο, ζουν σε συνθήκες νέας φτώχειας και εξαθλίωσης στις λεγόμενες κοινωνίες των δυο τρίτων. Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, τα ναρκωτικά και οι αρρώστιες θερίζουν κυριολεκτικά εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο. Οι τεράστιοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί δεν κατασπαταλούν μόνο υλικά μέσα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για ειρηνικούς σκοπούς, απειλούν την ανθρωπότητα με ολική καταστροφή. Ο σημερινός κόσμος δεν είναι ένας κόσμος ειδυλλιακός, ένας κόσμος όπου κάποιο υπερμονοπώλιο ή κάποιος δήθεν υπεριμπεριαλισμός εξαφάνισε τις αντιθέσεις και τους κινδύνους για την ανθρωπότητα. 1.1 Η σύγχρονη καπιταλιστική αναδιάρθρωση
Η μαζική καπιταλιστική χρησιμοποίηση της επιστήμης και της τεχνικής στην παραγωγή, είχε σαν αποτέλεσμα την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Μαζί με τη σχετική υπεραξία, που προέρχεται αποκλειστικά από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, συνυπάρχουν και οι μορφές σχηματισμού απόλυτης υπεραξίας (εντατικοποίησης της δουλειάς κ.λπ.). Η αύξηση της παραγωγικότητας οδηγεί στη μείωση του αναγκαίου χρόνου εργασίας και στην αύξηση της υπερεργασίας, στην αλλαγή της σχέσης υπεραξία - αξία της εργατικής δύναμης δηλ. στην αύξηση του ποσοστού υπεραξίας. Έχουμε να κάνουμε δηλ. με μια διαδικασία απαξίωσης της εργατικής δύναμης, με πτώση της αξίας της εργατικής δύναμης. Η έκρηξη στην άνοδο του ποσοστού υπεραξίας και η αύξηση της μάζας υπεραξίας οδηγεί στην απότομη αύξηση του κοινωνικού πλούτου που ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές και στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Αυτή ήταν η απάντηση των καπιταλιστών στην κρίση που πήρε απειλητικές διαστάσεις. Αυτή είναι η βάση της σύγχρονης λεγόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η ουσία της βρίσκεται στην αύξηση του ποσοστού εκμετάλλευσης με στόχο την ισορρόπηση της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού του κέρδους και την προσωρινή διάσωση του καπιταλιστικού 1