Ε φ η μ ε ρ ί δ α τ ο υ 2 ο υ Ε Π Α . Λ Αγ ρ ιν ί ο υ Μάιος 2022 * Αρ. Φύλλου 10 * * Απρίλιος 2013 * Αρ. Φύλλου 2 * Τιμή 1€
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Συμμετοχή °½ÐË ÍÃË ÍÃÔ¯ÕÎËÅÊ σε πρόγραμμα 2 ERASMUS+ KA2 ÓÇÎ ªËà ÍÐËÏÖÏ¿Ã 3 Ρομποτική ÆÂÐ ÍÀÓ ÐË Συνάντηση ÓÇÎ με τη συγγραφέα ± ÐÏÀÎÐÉÐ× Φιλομήλα Λαπατά 4-5 ÔÐÙ ÃÙÒÐ ¿ÏÃÍà «Όταν η ζωή ÓÇÎ σου δίνει λεμόνια» ¡ØÐÎË; Ä¿Ã 6-7 Μαντώ Μάκκα ÓÇÎ
10 Συνάντηση ±Ë È¿ÎÐË Ã× Ôà ÚÑà με την Κ. Λιβιτσάνου
ÓÇÎ
Αγρίνιο: ±Ë ÇÍÆÊÎÑÓÇË× Έξυπνη Πόλη 12-13 ÔÐÙ ÓØÐÎÇ¿ÐÙ Ã× ÓÇÎ Οι καπναποθήκες στον αστικό ιστό 14-16 Αποκλειστικός Χορηγός
Εθελοντισμός & Υγεία
18-19
Δράσεις
20-22
Αποκλειστικός Χορηγός
«Το καινοτόμο μοντέλο της Μαθητείας
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία Είναι χαρά και τιμή για μένα, που στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είκάποιες σκέψεις - προβληματισμούς ναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την στην εφημερίδα που εκδίδει το σχο- πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας λείο μας.ο Γράφει Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και καχεκτικό παρόν; Αθανάσιος Φλωρόπουλος Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοιΔιευθυντής 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου νωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας σκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την από τους σημαντικούς πυλώνες της επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι ν αρχή ην ο Λόγος». κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοι- τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαΌλοι αντιλαμβανόμαστε, νωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό θητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, άλλοι λιγότερο άλλοι να πε-τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήαπό παντού. Τα μηνύματα πουκαι έρχορισσότερο, ότι οι αλλαγές που νται μας κάνουν όλους καχύποπτους σουν μαζί του και να μιλήσουν στην επέρχονται στον ευρύτερο παραγωγικό ιστό τηςψυχή οι- του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεκαι επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας Υπάρχουν όμως κάποιες δυσκολίες. Πρώτον, η πρακονομίας σηματοδοτούν ένα νέο κόσμο. Ο ψηφιακός ποικιλοτρόπως της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπε- βεντιά αντιμετωπίζουν κτική άσκηση περίοδος μεταλυκειακή για τους μετασχηματισμός είναιτου εδώ και μεταβάλλει ένα δύσκολο παρόνείναιπροσπαθώντας δώνει στο πέρασμά κάθε τι ελπι- ραγδαία Έλληνες μαθητευόμενους, πράγμα που σημαίνει ότι το εργασιακό-κοινωνικό περιβάλλον. ένα δύσβατο μέλλον. δοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές να κατακτήσουν Σ’ ένα εργασιακό πουμένουμε μετασχηματίζε- οι συμμετέχοντες δεν είναι πλέον μαθητές του σχολείσ’ένα θέατρο του περιβάλλον παραλόγουοι εκπαιδευτικοί πουως υποστηρίζουν την κόσμος γίνεται όμορφος αδρανείς και περιμένουμε…… ται αδιαλείπτως, οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν ………κι να ου.οΔεύτερον, πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ επιμόρφωσης Το παραπάνω έρχεται μαθητεία δεν είναι μόνιμοι, στερούνται ανταποκριθούν μόνοσενάριο με στατικές γνώσειςνα και δεξιότα κλεισμένα του, ως των μέσα στο πριν, κατά και προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αι- εκατομως προς μάτια την καθοδήγηση μαθητών τητες καθώς η αυτοματοποίηση θα αφανίσει πιο άγνωστο χαμόγελό του.” σιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσομετά τη διάρκεια της πρακτικής άσκησης. Επιπλέον, μύρια θέσεις εργασίας. ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, δεν είναι σίγουρο, αν θα προσφέρονται κάθε σχολιΗ απάντηση, σύμφωνα με τους επαΐοντες, είναι η «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕθέσεις ΤΟΥΣεργασίας ΧΑΡΤΑΕτην ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανακό έτος αρκετές για να εξασφαλιστεί συνεχής επιμόρφωση-επανεκπαίδευση, η απόκτητρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και με την η συνέχιση της μαθητείας. ΤΟΥΣ» Όλα αυτά δημιουργούν ση-αναβάθμιση δεξιοτήτων που σχετίζονται τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται έξυπνη νοημοσύνη και η ικανότητα των ανθρώπων τεράστια προβλήματα στην εφαρμογή του θεσμού ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις μαθητείας. Έχω την πεποίθηση ότι οι χαράσσοντες να «μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν», δηλαδή να ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέτην εκπαιδευτική πολιτική γνωρίζουν τα προβλήματα προσαρμόζουν τις εκάστοτε δεξιότητές τους στο πεβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις και η ανάγκη για άμεσες διαρθρωτικές αλλαγές στην ριβάλλον και τις ανάγκες που προκύπτουν. πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιεφαρμογή της μαθητείας οφείλει να είναι προτεραιόΔεξιότητες, όπως η συναισθηματική και κοινωνική ουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφρατητά τους. νοημοσύνη, η ενσυναίσθηση, η προσαρμοστικότητα, στούν. Εν κατακλείδι, σας μεταφέρω αυτούσια παράγραφο η Χαίρομαι κριτική σκέψη, και ητησυνεργαγιατίη δημιουργικότητα μπορώ μέσα από από το κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας ΒΗΜΑ, τικότητα, μου θα αποτελούν αδιαμφισβήτητες δουλειά ή καλύτερα την επαφήπροϋπομηνός Φεβρουαρίου 2022: θέσειςμεγιανεολαίους την εξασφάλιση θέσης στο και «εργασιακό μου να αισιοδοξώ «Εμπλοκή των πανεπιστημίων στην επανακατάρτιση μέλλον». εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανέργων» ανθρώπινο Οι μαθητές Το σχολείο περιβάλλον. μας είναι εταίρος σε πρόγραμμα «Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι η κυβέρνηση καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις ενός Erasmus που στοχεύει στην προσαρμογή θέλει να εμπλέξει τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα προτροπές και το παράδειγμα των καινοτόμου μοντέλου διδασκαλίας στη μαθητεία στη διαδικασία επανακατάρτισης των ανέργων, όπως καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν με γενικούς στόχους: ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, • τη διευκόλυνση της μετάβασης των μαθητών από συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες χώρες, και ιδιαιτέζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί ρως στις ΗΠΑ, όπου τα μεγάλα πανεπιστήμια διαφητην εκπαίδευση στον κόσμο της εργασίας, σε• κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας την ενίσχυση του δεσμού μεταξύ σχολείων και μίζουν πλέον εκπαιδευτικά προγράμματα επανακαμε την ευαισθησία τους σε άτομα αναεταιρειών. τάρτισης και απόκτησης δεξιοτήτων πιο πολύ από τα ξιοπαθούντα. Πιο συγκεκριμένα, το μοντέλο ξεκινά από τη βασι- μεταπτυχιακά. Ήδη βήματα προς αυτή την κατεύθυνση λοιπόνότινα δεχτώ ότι οι εξαικήΠώς προϋπόθεση ο καθηγητής επιθυμεί πραγματικά έχουν κάνει το ΟΠΑ και το ΕΜΠ. Αν επιβεβαιωθεί η ρέσεις προβληματικής να εκπαιδευτεί για να γίνεισυμπεριφοράς εκπαιδευτής μαθητείας. εμπλοκή τους, θα έχουν και μια ευκαιρία να αποκτήαποτελούν το κανόνα; Πώς να ικανότητες παραΈτσι θα αποκτήσει τις απαραίτητες που σουν πολύτιμους πόρους, ικανούς να στηρίξουν συνοβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το θα του δώσουν τη δυνατότητα να ενδυναμώσει τις λικά τη δραστηριότητά τους. Στην προσπάθεια αυτή η μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που δεξιότητες των μαθητών για να μπορέσουν οι τελευ- κυβέρνηση έχει σύμμαχο τον ΣΕΒ ο οποίος προετοιμάταίοι να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός συνεχώς ζει τη συνεργασία το με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο μεταβαλλόμενου εργασιακού περιβάλλοντος. Οι δε- Θράκης.» «Πρώτα ιδέα, μετά πράξη και τέλος τέχνη!» ξιότητες, που προαναφέρθηκαν, αποτελούν έναν από τους στόχους του προγράμματος. Θεωρούμε ότι το Το μοντέλο είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του μοντέλο είναι απάντηση για τους μαθητές των Επαγ- σχολείου μας, στον παρακάτω σύνδεσμο:
ως απάντηση στις μελλοντικές εργασιακές προκλήσεις»
«Ε
γελματικών Λυκείων για να διευκολυνθούν στην πρόσβαση τους στην αγορά εργασίας.
http://2epal-agrin.ait.sch.gr/index.php/en/erasmus
2
ERASMUS+ KA2
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Συμμετοχή σε πρόγραμμα ERASMUS+ KA2 Σχολική βία
Τ
ο 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου συμμετείχε σε πρόγραμμα ERASMUS+ ΚΑ2 με θέμα «Αναβάθμιση των εκπαιδευτικών για τη διευκόλυνση των μαθητών στη μετάβαση από την εκπαίδευση στην εργασία». Το πρόγραμμα είχε διάρκεια δυόμιση χρόνια (2019-2022) και σκοπός του ήταν κυρίως η δημιουργία ενός καινοτόμου μοντέλου καθοδήγησης των μαθητών από το σχολείο στην αγορά εργασίας, αλλά και η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και η ενίσχυση των σχέσεων σχολείουεπιχειρήσεων. Συντονιστής του προγράμματος ήταν το τεχνολογικό λύκειο Cometa Formazione στο Como της Ιταλίας και εταίροι το 2ο ΕΠΑΛ Αγρινίου, το Τεχνολογικό Λύκειο Marconi στο Bari Ιταλίας, το Τεχνολογικό Λύκειο ΕΤΙC της Λισσαβόνας, το Γενικό Λύκειο Vilnius, της Λιθουανίας, το Γενικό Λύκειο Rukainiu Gimnazija της Ρουμανίας και το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, το οποίο με τη τεχνογνωσία που διαθέτει μοντελοποίησε τη μέθοδο της μαθητείας. Η πρώτη συνάντηση των εταίρων πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στο Como στις 2 και 3 Δεκεμβρίου 2019 οριοθετώντας το πλαίσιο εργασίας, αποσαφηνίζοντας δυσνόητες παραμέτρους του προγράμματος και προγραμματίζοντας τα πρώτα βήματα της υλοποίησής του. Αξίζει να επισημανθεί ότι στην Ιταλία και στην Πορτογαλία οι μαθητές των τεχνολογικών λυκείων υποχρεωτικά συμμετέχουν σε πρακτική άσκηση ως μαθητευόμενοι σε επιχειρήσεις, πρακτική που τους βοηθά να αντιληφθούν έγκαιρα και τον τρόπο λειτουργίας της αγοράς εργασίας. Δυστυχώς, οι δυσμενείς συνθήκες λόγω της πανδημίας του Covid-19 δεν επέτρεψαν την πραγματοποίηση των συναντήσεων στις χώρες των εταίρων, με αποτέλεσμα όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα να διεκπεραιωθεί με εξ αποστάσεως συναντήσεις.
σελ. 4
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ»
σελ. 6 Στο πλαίσιο των ανειλημμένων υποχρεώσεων Οι εκδηλώσεις ως εταίροι του σχολείουστο µας πρόγραμμα Erasmus+ KA2 την σελ. 7, 8 Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020, η ομάδα προγράμΧορηγός ματος Αποκλειστικός Erasmus του σχολείου μας πραγματοποίησε τηλεδιάσκεψη στην οποία συμμετείχαν φορείς, εκπαιδευτικοί και επιχειρηματίες με στόχο την παρουσίαση του νέου μοντέλου μαθητείας. Ακολούθησε συζήτηση πάνω στα πλεονεκτήματα του μοντέλου, τέθηκαν βελτιωτικές προτάσεις και επισημάνθηκαν οι δεξιότητες που οφείλουν να διαθέτουν οι εκπαιδευτικοί προκειμένου να καθοδηγήσουν τους μαθητές σε μια ομαλή μετάβαση από το σχολείο στην εργασία. Την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021 το σχολείο μας παρουσίασε το πρόγραμμα Erasmus, στο οποίο συμμετέχει, σε Εσπερίδα με θέμα: «Τα ΕΠΑΛ πάνε Erasmus: Ωφέλειες για μαθητές και εκπαιΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
δευτικούς», που διοργανώθηκε στο πλαίσιο των ενημερωτικών-επιμορφωτικών δράσεων του ΠΕΚΕΣ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ και σε συνδιοργάνωση με τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ και ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ. Οργανώθηκε με την συντονιστική ευθύνη του ΣΕΕ κ. Γερ. Πομώνη, ΠΕ80 Οικονομίας, και της ομάδας εργασίας ΣΕΕ επαγγελματικών ειδικοτήτων του ΠΕΚΕΣ ΔΥΤ. ΕΛΛΑΔΑΣ, με συμμετοχή φορέων και σχολείων απ’ όλη την Ελλάδα. Τον Νοέμβριο 2021 οι καθηγητές της Ομάδας Erasmus του σχολείου μας συμμετείχαν σε σειρά εκπαιδευτικών συναντήσεων με τους εταίρους, που στόχο είχε την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών στη διαχείριση του νέου μοντέλου μαθητείας υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτών του συντονιστή του προγράμματος, Cometa Formazione. Οι εκπαιδευτικές ενότητες περιελάμβαναν τη σχολική κουλτούρα, την παρατήρηση Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου Απρίλιος ου 2013 Αρ. Φύλλου 2 Τιμή 1€ Σχολική εφημερίδα 2 ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου στην τάξη, την προετοιμασία των μαθηΝέοι και κατάθλιψη Επιμέλεια: Zέικου σελ. Κατερίνα (ΠΕ06) 2 τών πριν τη μαθητεία, την παρατήρηση Μια κοινωνία Παππά Αγγελική (ΠΕ02) κατά τη διάρκεια της μαθητείας και την δύο κόσµοι Κοντόσησελ. Κωνσταντίνα (ΠΕ86) 3 τελική αξιολόγηση και ανατροφοδότηΟ µονόλογος Συντακτική ομάδα: Καθηγητές & μαθητές 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου ση μαθητών και εταιρειών. του µαυροπίνακα *
*
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αι-
*
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο
Στο πλαίσιο της πιλοτικής φάσης του νέου μοντέλου μαθητείας, που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας τον Φεβρουάριο 2022, οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί και μαθητές μίλησαν για την εμπειρία τους επισημαίνοντας την σπουδαιότητα και την ουσιαστική βοήθεια που παρέχει το συγκεκριμένο μοντέλο στους μαθητευόμενους παρέχοντάς τους εργασιακές εμπειρίες, στηριζό-
μενοι στις οποίες μπορούν να αναπτύξουν ακαδημαϊκές, τεχνικές και οριζόντιες (soft) δεξιότητες και κατά συνέπεια να διευκολυνθούν στην αγορά εργασίας, με την προϋπόθεση ότι ο εκπαιδευτής θα είναι αναβαθμισμένος και άρτια καταρτισμένος και εκπαιδευμένος. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www. youtube.com/playlist... Τέλος, η ομάδα ERASMUS του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου διοργάνωσε εκδήλωση διάχυσης αποτελεσμάτων του έργου «INSTRUCTION - Αναβάθμιση δεξιοτήτων εκπαιδευτικών σχολείων για την διευκόλυνση μαθητών στη μετάβαση από την εκπαίδευση στην εργασία», διαδικτυακά και δια ζώσης, τον Μάρτιο 2022, προσελκύοντας περισσότερους/ες από 40 εκπροσώπους εκπαίδευσης, πολιτισμού και χάραξης πολιτικής στην Ελλάδα.
Robotics
3 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Robotics2Epal - Η εκπαιδευτική Ρομποτική φτάνει στο Αγρίνιο! Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Μ
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
ια νέα εκπαιδευτική τάση συναρπάζει όλο και περισσότερα παιδιά. Η Αποκλειστικός Χορηγός Εκπαιδευτική Ρομποτική καλλιεργείται πλέον συστηματικά στο 2 ο ΕΠΑΛ Αγρινίου με την ομάδα των εκπαιδευτικών Πληροφορικής του σχολείου μας και των μαθητών και των τριών τάξεων του σχολείου. Η ομάδα της ρομποτικής δημιουργήθηκε με σκοπό τη συμμετοχή σε διαγωνισμούς (όπως η Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ρομποτικής), τη δημιουργία τρισδιάστατων εκτυπώσεων για τις ανάγκες των projects πληροφορικής του σχολείου και τη δημιουργία εφαρμογών Internet of Things. Η ομάδα της ρομποτικής πήρε μέρος στη διοργάνωση πολλών διαγωνισμών εξασφαλίζοντας καλά αποτελέσματα και δηλώνοντας έτσι τη σκέψη ότι η κοινωνία μας πηγαίνει προς την αυτοματοποίηση και με τη ρομποτική μπορούμε να έχουμε μία απτή εφαρμογή του προγραμματισμού, που αναλύει τη διείσδυση της ρομποτικής στην ελληνική εκπαίδευση. Πλέον οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους να μάθουν ρομποτική, καθώς αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις πυλώνες. Ένας πυλώνας ο οποίος συμβάλλει καθοριστικά στην καλλιέργεια της αναλυτικής σκέψης, της υπολογιστικής σκέψης, δημιουργικότητας, συνεργασίας επίλυσης προβλημάτων, προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στις δεξιότητες και στις πολλές θετικές συνέπειες για την ανάπτυξη των παιδιών.
Συγκεκριμένα, τα έργα της ομάδας της ρομποτικής του σχολείου μας είναι τα παρακάτω: 2016-17 Τροφοδοσία οικισμού κατασκήνωσης με εναλλακτική πηγή ενέργειας 2017-18 WRO Foot Matters
2019-20 Κλιματική αλλαγή
2020-21 3D και Αυτοματισμοί
και Γεωργική Παραγωγή
2021-22 Σύστημα διαλογής υλικών
(Μέταλλο, γυαλί, πλαστικό). Έργο για συμμετοχή στο 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ανοιχτών Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση: Κυκλική Οικονομία- Εκτύπωση σε 3D μερών του Συστήματος διαλογής υλικών
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ενημερωθείτε και από την σελίδα της ρομποτικής του 2 ου ΕΠΑΛ Αγρινίου στον παρακάτω σύνδεσμο: http://robotics2epal.gr/index.php
4
Φιλαναγνωσία
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Συνάντηση με τη συγγραφέα Φιλομήλα Λαπατά Σχολική βία
Η
σελ. 4
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου ΕΠΑ.Λ Αγρινίου τον του σχολείου µας Μάρτιο του 2021, εν μέσω καραντίνας, είχε την τιμή σελ. 7, 8 και τη χαρά να συναντήσει μια πραγματική κυρία των Αποκλειστικός Χορηγός Ελληνικών γραμμάτων, την κα Φιλομήλα Λαπατά, που μοιράστηκε μαζί μας την αλήθεια της, που κατάφερε και μας ταξίδεψε, μαθητές και δασκάλους, μέσα από το ιστορικό μυθιστόρημά της «Η Επιστροφή» σε μια σπουδαία περίοδο της ελληνικής ιστορίας (1810-1837), με την - αν και «εικονική» - απόλυτα ουσιαστική παρουσία της. Με τρόπο μεστό, λιτό και πλήθος λαογραφικών και ηθογραφικών στοιχείων, ιστορία και μυθοπλασία δεμένες αρμονικά ενέπνευσαν γνώση, φως και ελπίδα στην ψυχή του καθενός μας. «Αλλά πότε η πραγματική ζωή είναι έτσι;», ένα ερώτημα στο τέλος του βιβλίου που οδηγεί τον αναγνώστη στην αναζήτηση, στην ενδοσκόπηση, στην αναθεώρηση και τελικά στην αυτογνωσία. Σας παραθέτουμε αποσπάσματα της κουβέντας μας και ελπίζουμε, διαβάζοντάς τα, να περάσετε τόσο όμορφα όσο εμείς. Όλγα Σταμουλάκη: Διαβάζατε λογοτεχνικά βιβλία όταν ήσασταν έφηβη; Αν ναι, πόσο σας επηρέασαν και τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να γίνεται συγγραφέας; Φ. Λαπατά: Διάβαζα πάρα πολύ. Στη δική μου εποχή δεν υπήρχε τηλεόραση, δεν υπήρχαν παιχνίδια όπως υπάρχουν τώρα. Ήταν άλλοι καιροί. Επειδή προέρχομαι από μία οικογένεια πολύ «διαβαστερή» και επειδή ήταν Έλληνες της διασποράς, διαβάζανε πολύ, οπότε μπήκα και εγώ σε αυτό το περιβάλλον της ανάγνωσης. Ομολογώ ότι με σώσανε η λογοτεχνία και η μουσική, με σώσανε πάρα πολλές φορές στη ζωή μου. Για μένα τα βιβλία είναι και η ευχαρίστηση και η μάθηση, το άνοιγμα του μυαλού - οπωσδήποτε και από την άλλη μεριά βρίσκω τον εαυτό μου μέσα στα βιβλία. Ήταν το όνειρό μου από μικρή να γίνω συγγραφέας. Δυστυχώς, λόγω διαφόρων δυσκολιών στην ζωή μου έπρεπε να μπω στην παραγωγική διαδικασία, πέρασα διάφορα στην ζωή μου, αλλά δεν παραιτήθηκα από το όνειρό μου να γίνω συγγραφέας. Και επειδή, όταν δεν παραιτείσαι από αυτό που έχεις στον νου σου αλλά είσαι σταθερός σ’ αυτό, έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή -το πιστεύω ακράδαντα- η επιτυχία και σου το φέρνει στο χέρι. Ραφαήλ Βλάχος: Πως σκεφτήκατε να γράψετε την τριλογία «Οι κόρες της Ελλάδας», ποια η αφορμή και τι σας ενέπνευσε; Φ.Λ.: Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε μια φοβερή κατάσταση στην πατρίδας μας και, επειδή αισθάνομαι πολύ πατριωτικά, σκέφτηκα ότι θα πρέπει να ψάξω να βρω πώς φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε, τι συνέβη τα τελευταία διακόσια χρόνια που γίναμε κράτος, ποια ήτανε τα λάθη μας, τι επιλογές κάναμε και τι συνέπειες είχαν αυτές οι επιλογές και αποφάσισα να κάνω μία έρευνα ιστορική. Διάβασα πάρα πολλά για εκείνη την εποχή, άλλα θετικά, άλλα αρνητικά. Πήγα σε μουσεία, χτύπησα την πόρτα αθηναϊκών οικογενειών για να πάρω τα αρχεία τους και εκείνο που προσπάθησα ήταν να καταλάβω το σκεπτικό, να καταλάβω την ουσία του Έλληνα. Μπήκα στα κρατικά και συμβολαιογραφικά αρχεία και αποφάσισα μετά από όλη αυτή την έρευνα να αρχίσω να γράφω. Σκέφτηκα μια τριλογία – τετραλογία για αυτά τα τελευταία διακόσια χρόνια της ιστορίας μας χωρίς να το δώσω ιστορικά, γιατί εγώ ιστορικός δεν είμαι. Αποφάσισα να γράψω και να δω το λαϊκό, το παραδοσιακό κομμάτι. Γιώργος Ζήσης: Τι είδους βιβλία σας αρέσει να γράφετε πιο πολύ; Φ. Λ.: Μου αρέσουν τα ιστορικά. Για εμένα το στοίχημα είναι να μπορώ, δοθείσης της ιστορίας της προσωπικής, να τη βάλω μέσα στην εποχή της και να μη ξεφύγω καθόλου από την εποχή, αλλά να μπορέσω να ζωντανέψω μια ιστορία μέσα σε ορισμένα πλαίσια και να την κάνω ένα λογοτεχνικό κομμάτι της ιστορίας μας. Κωνσταντίνα Κωστοπούλου: Θα ήθελα να ρωτήσω πόση μελέτη και προσπάθεια χρειάζεται για να ενσωματώσεις τα ιστορικά στοιχεία στην καθημερινότητα των ηρώων.
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Φ.Λ.: Προσπάθησα στο βιβλίο μου να ενσωματώσω όχι μόνο ιστορικά αλλά και στοιχεία της παράδοσης, πώς ντύνονταν, πώς μιλούσαν, να δώσω τα ονόματα που χρησιμοποιούσαν την εποχή εκείνη. Από την άλλη πλευρά, για να μην γίνω διδακτική, έπρεπε να βάλω την ιστορία μου, την προσωπική ιστορία των ηρώων μέσα σε αυτόν τον καμβά, τον 100% ιστορικό. Ήθελε πάρα πολλή έρευνα και πολλή σύνθεση. Σοφία Φυτοπούλου: Για ποιο λόγο επιλέξατε να δώσετε αυτά τα ονόματα; Είναι χαρακτηριστικά λόγω της εποχής τους ή έχουν κάποια άλλη σημασία για εσάς; Φ.Λ.: Είναι ονόματα 100% της εποχής, γιατί σας είπα ότι εκτός από το ιστορικό υπόβαθρο, το οποίο είναι για μένα πολύ σοβαρό, μου αρέσει να ψάχνω τα ενδύματα εκείνης της εποχής, τα χτενίσματα, τα ονόματα. Μπήκα, λοιπόν, σε αρχεία συμβολαιογραφικά της Αθήνας του 1821. Αυτά τα αρχεία έδειχναν αγοροπωλησίες γης, οικημάτων και υπήρχαν αυτά τα ονόματα. Μαρία Σωτηροπούλου: Γενικά έχετε αδυναμία στις ηρωίδες. Τα περισσότερα βιβλία σας έχουν κεντρικές ηρωίδες όχι ήρωες; Φ.Λ.: Ναι, γιατί τις ξέρω καλά τις γυναίκες. Μιλάω με άνδρες, μιλάω με τον σύζυγό μου, όταν θέλω να επικεντρωθώ στο αντρικό κομμάτι. Αλλά, βασικά, μιλάω με τις γυναίκες, γιατί τις ξέρω και δεν γράφω για συναισθήματα τα οποία δεν έχω νιώσει πάνω στο πετσί μου. Μαρία Καπρέτσου: Αισθάνεστε ταύτιση με κάποια από τις ηρωίδες ή με κάποιο άλλο πρόσωπο; Φ.Λ.: Οφείλω να πω ότι η οικογένεια της Λέγκως μου έδωσε την πρόγονό της. Ήταν μια όμορφη κοπέλα, αλλά ταυτόχρονα ένας σκοτεινός τύπος, με ιδιαιτερότητες και με μια αδιόρατη θλίψη ακόμα κι όταν γελούσε. Όταν στις έρευνές μου ανακάλυψα τη λοκαντιέρα, είπα ότι αυτές οι δύο γυναίκες αντιπροσωπεύουν τις δύο όψεις, το σκοτεινό και το φωτεινό πρόσωπο της Ελλάδας. Άλλωστε, πιστεύω ότι όλοι έχουμε και τα δύο στοιχεία μέσα μας. Προσωπικά, έχω στοιχεία και από τις δύο, αλλά πιο πολύ ταυτίζομαι με την Κοραλία γιατί έχει κάτι από τη δική μου «φωτεινότητα». Είμαι από τους ανθρώπους που στη ζωή μου θέλω να εστιάζω στο καλό, στο θετικό, στο χαρούμενο. Χρύσα Νίκα: Συγκινούμαστε διαβάζοντας τον πόνο των ηρώων και παρακολουθώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Εσείς βιώνετε έντονα συναισθήματα κατά τη συγγραφή; Φ.Λ.: Πάρα πολύ έντονα συναισθήματα! Η συγγραφή είναι μία περίοδος μαγική για τον συγγραφέα. Πρέπει να ξέρετε ότι πίσω από κάθε βιβλίο που διαβάζετε υπάρχει η συναισθηματική ζωή του συγγραφέα κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Μαζί με όσα ζούσα στη ζωή μου εκείνο το διάστημα, ζούσα και τα βάσανα και τις περιπέτειες των ηρώων του βιβλίου μου. Ζούσα μια δεύτερη ζωή μαζί με τους ήρωες που ζωντάνευα εκείνη την ώρα της συγγραφής.
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη
5
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Κωνσταντίνα Γκορόγια: Γιατί επιλέξατε τον τίτλο «Επιστροφή»; Διαβάζοντας το βιβλίο, φτάνουμε στη μέση και μόνο υπαινικτικά γνωρίζουμε κάτι για το κεντρικό πρόσωπο. Τις περισσότερες φορές που γράφω ένα βιβλίο ξέρω τον άξονα στον οποίο θα κινηθώ αλλά δεν έχω τίτλο. Ξέρω τη χρονική περίοδο, έχω κάνει την έρευνα, έχω την ιστορία και ο κεντρικός άξονας είναι η επιστροφή μιας γυναίκας. Γι’ αυτό το λόγο η επιστροφή βγήκε ακριβώς με τη μέση του βιβλίου. Αυτή η γυναίκα επιστρέφει, αλλά δείχνει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Ναι μεν επιστρέφει, αλλά που επιστρέφει; Επιστρέφει στις ρίζες της. Γιάννης Λανάρας: Tι σημαίνει για εσάς η λέξη ηρωισμός; Ήρωας είναι αυτός που αγωνίζεται για κάποια ιδανικά, όπως η απελευθέρωση της πατρίδας, ή αυτός που παλεύει με τα βάσανα της ζωής; Φ.Λ.: Πιστεύω ότι ήρωας είναι αυτός που παλεύει για τα ιδανικά του, που παλεύει για τη ζωή του. Πιστεύω ότι ήρωας είναι αυτός που κάνει μια πράξη επικίνδυνη έχοντας συναίσθηση του φόβου του. Αυτός που έχει συνηθίσει να παλεύει λεβέντικα για την ζωή του την καθημερινή είναι, τελικά, αυτός που αργότερα θα θυσιαστεί και θα παλέψει και για την ίδια του την πατρίδα. Μελίνα Μαραγιάννη: Η λέξη «δυσανεξία» με εντυπωσίασε και νομίζω πως αντιπροσωπεύει όλους τους ήρωες - κάτι τους βαραίνει, κάτι τους ενοχλεί. Για εσάς τι αντιπροσωπεύει αυτή η λέξη; Tι σας ενοχλεί περισσότερο στην εποχή μας; Φ.Λ.: Το «Δεν φταίω εγώ», το «Φταίνε οι άλλοι» με ενοχλεί πάρα πολύ, δηλαδή, καμία προσωπική ευθύνη. Κι όμως, δεν μου κάνει κανένας τίποτα αν δεν του το επιτρέψω εγώ. Δεν είδα τον εαυτό μου ποτέ ως θύμα σε μια κατάσταση. Έκανα τις επιλογές μου και έχω την ευθύνη αυτών των επιλογών είτε είναι πετυχημένες είτε όχι. Λαμπρινή Καντερέ: Γνωρίζετε από την αρχή το τέλος της ιστορίας ή προκύπτει από τα γεγονότα; Φ.Λ.: Στο συγκεκριμένο βιβλίο ήξερα από την αρχή ποιο θα ήταν το τέλος, γιατί πρόκειται για πολλές «ανακυκλωμένες» ιστορίες και, επιπλέον, ήξερα τι ήθελα εγώ να δώσω. Υπάρχουν, όμως, φορές που έχεις από την αρχή μια σκηνή που θες να είναι το τέλος του βιβλίου. Μου έχει τύχει να αρχίσω τη συγγραφή ενός βιβλίου από την τελευταία σκηνή. Και υπάρχουν φορές που, ενώ έχω κάτι στο μυαλό μου ως τέλος, οι ήρωες παίρνουν το μολύβι στα χέρια τους, ανατρέπουν ό,τι είχα αποφασίσει και γράφουν μόνοι τους το τέλος! Δεν υπάρχουν κανόνες. Γενικά, μου αρέσει να γράφω κάτι με σειρά, από την αρχή ως το τέλος γιατί έτσι αισθάνομαι ότι ζω μέσα στην ιστορία. Κωνσταντίνα Σουλιώτη: Θα μπορούσατε να μας πείτε κάποια πράγματα για τον τρόπο συγγραφής σας; Φ.Λ.: Αρχικά, θα ήθελα να αναφέρω πως για μένα η λογοτεχνία είναι φως στη ζωή μας. Πιο συγκεκριμένα, η συγγραφή είναι ένα ξέσπασμα συναισθηματικό, αφάνταστο, που εύχομαι να μπορέσει να το ζήσει ο καθένας σας, όπως φυσικά και η ανάγνωση βιβλίων, που ναι μεν σου ανοίγει ο νους αλλά το σημαντικότερο είναι πως σου μαθαίνει πολλά πράγματα για τον εαυτό
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
Ο µονόλογος
σελ. 2
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
του µαυροπίνακα σου. Για να απαντήσω και σελ. 4 στην ερώτηση σας θα σας Σχολική βία σελ. 5 μιλήσω για την συγγραφή του Οι φίλοι µας τα ζώα μυθιστορήματος, το οποίο σελ. 6 είναι ένα έργο μακράς πνοής. Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας Το μυθιστόρημα είναι σαν σελ. 7, 8 ένα κέντημα και θέλει αντοχή Αποκλειστικός Χορηγός και πειθαρχία. Αντίθετα, το διήγημα είναι μία σκέτη έμπνευση, είναι εκεί που φαίνονται όλα. Πρέπει λοιπόν οπωσδήποτε να διαθέτεις το σωστό χώρο και λίγο χρόνο. Στο διήγημα δεν πρέπει να περισσεύει αλλά και δεν πρέπει να λείπει τίποτα. Είναι σαν να ρίχνει κάποιος ένα βέλος και πάει και βρίσκει κατευθείαν το στόχο του. Στο μυθιστόρημα θα πρέπει πρώτα απ’ όλα οι ήρωες να έχουν μια λογική συνέπεια. Το κάθε πρόσωπο θα πρέπει να έρχεται με πλήρη βιογραφία, ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα. Το κείμενο σίγουρα θα πρέπει να έχει μια πρωτοτυπία, μια δική του φόρμα και γλώσσα επεξεργασμένη, με ρυθμό και μουσικότητα. Οι παγίδες της συγγραφής είναι η βιασύνη και βέβαια να γίνουμε αρεστοί στο πλατύ κοινό. Σας λέω από την πείρα μου πως ούτε αυτά που γράφετε αλλά ούτε αυτά που κάνετε στη ζωή σας δεν θα αρέσουν σε όλους. Το μυθιστόρημα πρέπει πάντα να έχει έναν άξονα, πάνω στον οποίο θα χτίσετε την ιστορία σας. Για παράδειγμα, ο άξονας αυτός μπορεί να είναι ο θάνατος, ο θυμός, ο έρωτας, η εκδίκηση, η συγχώρεση. Βέβαια, η έμφαση καλό θα ήταν να μη δίνεται σε ιστορικά γεγονότα, διότι η αφήγηση γίνεται διδακτική, άρα θα πρέπει να βάλετε την ζωή των ηρώων σας μέσα στην ιστορία. Ύστερα, να κρατηθούν όλα τα ιστορικά στο βάθος ως φόντο, να χρησιμοποιήσετε δηλαδή την ιστορία ως καμβά όπου πάνω θα φτιάξετε τον δικό σας μύθο. Βασικό, επίσης, είναι να χαρακτηρίσετε τα πρόσωπα που βρίσκονται γύρω από τους πρωταγωνιστές, γιατί αυτά έχουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Το κυριότερο όμως είναι το ξάφνιασμα του αναγνώστη, και εκείνο που του ελκύει το ενδιαφέρον είναι να διακοπεί η ομαλή εξέλιξη του μυθιστορήματος με κάτι αναπάντεχο. Και πάντα το μυθιστόρημα πρέπει να κλείνει με το νόημά του και το νόημα είναι η ίδια η ιστορία των ηρώων σας. Στη λογοτεχνία θα καταλάβετε ότι όλα ανακυκλώνονται… ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Μετά την κατάθεση ψυχής της κας Λαπατά, καταθέτουμε σε όλους εσάς τη δουλειά της ομάδας μας, που, σε καιρούς δύσκολους, κατάφερε εξ αποστάσεως να δημιουργήσει το δικό της «βιβλίο» με σημειώσεις, παρατηρήσεις και την εξέλιξη της ιστορίας του ιστορικού μυθιστορήματός της «Η Επιστροφή». Τα ιστορικά γεγονότα αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο η συγγραφέας κεντάει τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων της. Ελπίζουμε να απολαύσετε την ανάγνωση αλλά και το άκουσμα κάποιων χαρακτηριστικών αποσπασμάτων... https://www.storyjumper.com/book/ read/101845846/605243d1380f1
Η δανειστική του σχολείου μας
Ένας όμορφος, φωτεινός και ήσυχος χώρος
6
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα Σχολική βία
σελ. 3
σελ. 4
σελ. 5
Με πληθώρα βιβλίων από δωρεές/προσφορές (εκδοτικών οίκων, Οι φίλοι µας τα ζώα βιβλιοσελ. 6 πωλείων, μαθητών και εκπαιδευτικών του σχολείου μας, αλλά και άλλων Οι εκδηλώσεις φορέων που στηρίζουν την προσπάθειά μας) του σχολείου µας σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Χώρος αναζήτησης, μελέτης και συναντήσεων ομάδων (όπως της Φιλαναγνωσίας)
Ο Γενικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού κ. Γρηγόρης Δημητριάδης άμεσα ανταποκρίθηκε στο αίτημα μας για τον εμπλουτισμό της βιβλιοθήκης του σχολείου μας, αποστέλλοντας εβδομήντα λογοτεχνικά βιβλία τον Φεβρουάριο του 2022
Τι κάνεις όταν… «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια»;
Η
Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022 είχε την ιδιαίτερη χαρά να φιλοξενήσει «εικονικά» τη συγγραφέα Μαντώ Μάκκα. Ήταν μια όμορφη, γεμάτη χρώματα κι αρώματα λεμονιού εμπειρία. Η συγγραφέας και το βιβλίο της «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια» μας συντρόφευαν φέτος στα αναγνωστικά μας ταξίδια... Σας παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από την κουβέντα μας…
Πέρρος Δημήτρης: Θα θέλαμε, πριν ξεκινήσουμε, να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα. Πώς θα περιγράφατε τη Μαντώ Μάκκα σαν άνθρωπο; Μαντώ Μάκκα: Εγώ λέω ότι είμαι ένα χαζοχαρούμενο παιδί και οι φίλοι μου γελάνε που με ξέρουν. Νομίζω ότι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα μεγαλώνοντας, και θα το βρείτε κι εσείς στην πορεία, αν και τώρα μπορεί να σας φαίνεται μακρινό, είναι να μην ξεχνάμε και να προφυλάσσουμε αυτή την παιδικότητα και αθωότητα που έχουμε μέσα μας. Νομίζω ότι αυτό που εγώ έχω κρατήσει - και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό - είναι ότι ακόμα βλέπω το καλό γύρω μου. Τσιρώνη Αριάδνη: Σε ποια ηλικία συνειδητοποιήσατε ότι θέλετε να γίνετε συγγραφέας; Μ.Μ.: Από παιδί ήθελα να γίνω δασκάλα, γιατρός, μετά αεροναύτης… Νομίζω ότι στο Λύκειο συνειδητοποίησα ότι μπορώ να γράψω, με βάση
αυτά που μου έλεγαν οι συμμαθητές μου και οι καθηγητές μου. Βέβαια, αυτό δεν πάει να πει ότι επειδή γράφεις πάρα πολύ ωραίες εκθέσεις τότε μπορείς να γράψεις και ένα βιβλίο. Απλά είναι ένα σημάδι ότι έχεις μια καλή γραφή, έχεις μια φαντασία η οποία τρέχει και από εκεί και πέρα το θέμα είναι να μην την αφήσεις αξόδευτη. Εγώ όταν ξεκίνησα να γράφω δεν ήξερα ότι θα γράψω ένα βιβλίο. Άρχισα να γράφω αλλά αυτό άργησε να έρθει. Πέρασαν 20 χρόνια… Μη νομίζετε, δηλαδή, ότι μετά από είκοσι χρόνια κάτι που εσείς θέλατε να γίνετε τώρα - και δεν γίνατε - ότι είναι αργά να το κάνετε. Ποτέ δεν είναι αργά! Τσόμπο Βοισάβα: Σας επηρέασε κάποιο άτομο ή κάποιο γεγονός στην απόφασή σας αυτή; Μ.Μ.: Ναι, ήμουν πάρα πολύ τυχερή, γιατί είχα μια μητέρα που αγαπούσε τα βιβλία και από πολύ μικρή, από το δημοτικό, θυμάμαι ότι κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο πάντα υπήρχε ένα βιβλίο. Τότε δεν ήταν ένα σύνηθες δώρο για τα παιδιά, αλλά εγώ πάντα είχα ένα βιβλίο και το περίμενα πώς και πώς. Επομένως, διάβαζα συνέχεια… Νομίζω ότι αυτή μου έβαλε το μικρόβιο της φιλαναγνωσίας, να αγαπήσω τα βιβλία και μετά να με βοηθήσουν τα βιβλία στο να μην περιοριστεί η σκέψη μου. Κουρίκα Σπυριδούλα: Τα θέματα που αγγίζει το βιβλίο σας έχουν να κάνουν με σύγχρονα κοινωνικά θέματα. Τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε είναι μόνο σύγχρονα ή και διαχρονικά;
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη
7
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Μ.Μ.: Είναι διαχρονικά. Είναι πράγματα τα οποία με απασχολούσαν χρόνια, δεν σηκώθηκα μία μέρα και είπα ότι θα γράψω για την παιδική κακοποίηση, για τη γυναικεία κακοποίηση ή για τους πρόσφυγες. Ήταν στο κεφάλι μου και βγήκαν στο χαρτί. Ήταν μια ευκαιρία για μένα να ειπωθούν και γραπτώς και νομίζω είναι θέματα τα οποία πάντα μας απασχολούσαν, απλά δεν είχαν γίνει παλιά τόσο γνωστά. Για παράδειγμα, τα θέματα της γυναικείας κακοποίησης, της γυναικοκτονίας, της παιδικής κακοποίησης, που είναι τόσο έντονα τα τελευταία χρόνια, είναι επειδή έχουμε το διαδίκτυο και όλα μαθαίνονται σε ένα λεπτό από την στιγμή που γίνονται. Παλιά, επειδή πολλά θέματα δεν γίνονταν γνωστά, δεν σημαίνει ότι δε συνέβαιναν. Ζήσης Γιώργος: Όσον αφορά τη σχέση ανάμεσα σε διαφορετικές μορφές τέχνης, θα μπορούσε ένα τραγούδι να σας εμπνεύσει ώστε να γράψετε ένα διήγημα; M.M.: Φυσικά θα μπορούσε. Πρώτα απ’ όλα οι τέχνες συνδέονται μεταξύ τους και φανταστείτε ότι περάσαμε μία ή μάλλον δύο καραντίνες και τι μας έσωσε όλους τους ανθρώπους στη διάρκεια της καραντίνας; Οι τέχνες! Είτε ήτανε κινηματογράφος, είτε ήτανε μουσική, είτε ήτανε λογοτεχνία… Κι εγώ ακούω πάρα πολύ μουσική, ακούω κάθε μέρα μουσική, όπως και διαβάζω κάθε μέρα. Έχω ένα διήγημα, το οποίο ήταν εμπνευσμένο από ένα τραγούδι αλλά δε δημοσιεύτηκε σ’ αυτή τη συλλογή. Επομένως, οτιδήποτε είναι γύρω μας, ό,τι μας συμβαίνει, είτε είναι κάτι που κινείται, είτε είναι κάτι στατικό. . . μπορεί να είναι πηγή έμπνευσης. Μουτεσίδη Φαίη: Η γνωριμία μας με το βιβλίο σας έγινε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ποια θέση έχουν στη ζωή σας και ποια η γνώμη σας γι αυτά; M.M.: Είναι ένα εργαλείο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι ένα πολύ μεγάλο όπλο αυτή τη στιγμή για όλους τους νέους δημιουργούς όπως είμαι και εγώ… Έχουν βγει πάρα πολύ ωραία βιβλία από νέους ανθρώπους αλλά δεν κατορθώνουν να γίνουν γνωστά στο ευρύ κοινό. Έχουμε, λοιπόν, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από τα οποία στην ουσία προωθούμε το έργο μας και πιο πολύ το προωθούμε μέσω των μηνυμάτων που έρχονται από ανθρώπους που έχουν διαβάσει το βιβλίο. Εμένα αυτό είναι που με κάνει πάρα πολύ χαρούμενη. Όταν γράφονται ωραία λόγια για το βιβλίο μου, αυτά μπορώ να τα δείξω στους άλλους ανθρώπους, γιατί δεν μπορώ εγώ να μιλήσω για το βιβλίο μου, δεν μπορώ εγώ να πω είναι το βιβλίο μου καλό. Και δεν θα μπορέσω να το πω ούτε μετά από 10 χρόνια… Επομένως, είμαι υπέρ των social media αλλά θέλουν μέτρο. Γιατί βλέπουμε και πόσο πολύ εύκολο είναι να χαθεί το όριο, δηλαδή, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γίνονται είναι το cyber bullying. Επομένως, είναι ένα εργαλείο, είναι σαν την ιστορία «Το σπίρτο», που υπάρχει στο βιβλίο μου. Το θέμα είναι πώς χρησιμοποιείς το εργαλείο, αν το χρησιμοποιήσεις για καλό λόγο ή όχι.
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 2
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
σελ. 4 Θεοδωροπούλου Σχολική βίαΟ τίτλος Μαρία: σελ. 5 του Οιβιβλίου προκάφίλοι µας τα ζώα σελ. 6 λεσε ποικίλα σχόλια Οι εκδηλώσεις στηντουομάδα μας. Τα σχολείου µας σελ. 7, 8 λεμόνια συμβολίΧορηγός ζουν Αποκλειστικός κάτι αρνητικό, κάτι δύσκολο; Αναστασιάδη Παρασκευή: Ήταν δική σας ιδέα ο τίτλος; Μ.Μ.: Ο τίτλος ήταν δική μου ιδέα. Είχε έρθει στα μισά του βιβλίου, όταν είχα γράψει περίπου δέκα ιστορίες και εκεί ήταν που η επιμελήτριά μου μού είπε ότι, αν συνεχίσω έτσι, θα έχω βιβλίο. Εκεί συνειδητοποίησα ότι μπορεί όντως να γράφω βιβλίο, γιατί μέχρι τότε εγώ απλά έγραφα ιστορίες. Νομίζω ότι είχε να κάνει με το ότι όλες οι ιστορίες είναι ένα πρόβλημα. Κάθε ήρωας έχει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα και είχα στο μυαλό μου το αγγλικό “When life gives you lemons…”. Και προφανώς κάπως μου είχε εντυπωθεί και συνέδεσα τα προβλήματα με λεμόνια, γιατί τα λεμόνια είναι κάτι ξινό. Θεώρησα ότι αυτή είναι η παρομοίωση, δηλαδή, την ξινίλα της ζωής να μην την αφήνεις να περνάει μέσα σου και να σου χαλάει οτιδήποτε άλλο γλυκό έχεις. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Παπαλέξη Δέσποινα: Εξαιτίας της ηλικίας μας μάς άγγιξαν και μας προβλημάτισαν ιδιαίτερα τα θέματα που αφορούν την αυτογνωσία. Εσάς ποιο κείμενο σας αντιπροσωπεύει; Μ.Μ.: Αυτή είναι πολύ δύσκολη ερώτηση να απαντηθεί, γιατί όλο το βιβλίο είναι ένα κομμάτι μου, κάθε ιστορία έχει ένα κομμάτι μου. Όταν έγραφα τις δώδεκα πορσελάνινες κούκλες, που ήταν η μόνη ιστορία που την έγραψα και χειρόγραφα - ενώ όλες τις άλλες τις πληκτρολόγησα - έκλαιγα όση ώρα έγραφα την ιστορία. Ήταν ένα θέμα το οποίο ούτε και εγώ μπορούσα να φανταστώ ότι μπορεί να γίνεται στον κόσμο, αλλά εκείνη τη στιγμή που το αποτύπωνα στο χαρτί έκλαιγα. Όταν έγραψα την ιστορία για τα ναρκωτικά και την διάβασα στο τέλος πάλι βούρκωσα, ήταν δύσκολη ιστορία. Όχι ότι οι υπόλοιπες δεν ήταν, απλά βγήκαν πιο αβίαστα. Η ιστορία για την καρδιά, για τα όργανα που μιλάνε μεταξύ τους, είναι η ιστορία που άρεσε στη μητέρα μου περισσότερο όταν διάβασε το βιβλίο. Είναι μια ιστορία που εγώ, χρόνια πριν, είχα πει ότι, αν κάτι γίνει στη ζωή μου, θέλω να δοθούν όλα μου τα όργανα για μεταμόσχευση. Δηλαδή, κάθε ιστορία έχει ένα κομμάτι μου, έχει αυτό που θέλω εγώ να γίνει, αυτό που δεν θέλω εγώ να γίνει, αυτό που πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να γίνει. Επομένως, δεν μπορώ να διαλέξω μια ιστορία. Πανταζή Πετρούλα: Τα διηγήματά σας είναι εμπνευσμένα από προσωπικά βιώματα ή από την επικαιρότητα γενικότερα;
Μ.Μ.: Είναι μια μίξη. Σε κάποιες ιστορίες έχω βάλει κομμάτια μου εξωτερικά, π.χ. το ύψος μου. Σε άλλη ιστορία έχω βάλει μια ανάμνηση (παιδική) που είχα, η οποία βέβαια δεν είναι βιογραφική, και την πάντρεψα με τη φαντασία και έτσι έγινε αυτή η ιστορία… άλλες φορές μπορεί να ήταν κάτι που είδα, κάτι που άκουσα, μια λέξη που είπε κάποιος. Οι «12 πορσελάνινες κούκλες» ήταν επίσης στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής που έκανα και μου είχε ζητήσει η επιμελήτριά μου να γράψω μια πάρα πολύ άσχημη ιστορία. Και με το που κλείσαμε το τηλέφωνο άρχισα να γράφω τις κούκλες. Κωστοπούλου Κωνσταντίνα: Τα επιμύθια στο τέλος κάθε διηγήματος αφήνουν στην πλειοψηφία μια αισιόδοξη νότα. Ποιος ήταν ο αρχικός σκοπός που τα εντάξατε στο τέλος των διηγημάτων; Μ.Μ.: Τα επιμύθια μου ζητήθηκαν από την επιμελήτριά μου να μπούνε. Επειδή ο τρόπος γραφής μου είναι συμβολικός, δηλαδή, παίρνω ένα αντικείμενο και του δίνω ένα συμβολικό νόημα μέσα στην ιστορία, όπως ήταν το σπίρτο, η καρδιά, τα τακούνια και ούτω καθεξής, μου ζήτησε να γράψω ένα επιμύθιο. Στην αρχή της είπα ότι κάθε ιστορία δεν έχει μόνο ένα νόημα, έχει πολλά νοήματα. Αλλά επειδή μου ζητήθηκε να βάλω, αποφάσισα να βάλω αυτό που ταιριάζει σε μένα και θα ήθελα να γίνεται στον κόσμο. Δεν μπορώ να δώσω συμβουλές, ούτε το βιβλίο είναι να διδάξω. Είναι μια άποψη, είναι η δική μου άποψη για τον κόσμο. Αυτό το βιβλίο είναι η δική μου κατάθεση ψυχής! Πασχέντη Μαρία: Είστε γενικά αισιόδοξος άνθρωπος; Σας αρέσουν τα happy ends; Μ.Μ.: Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατά καιρούς και εγώ δεν έχω περάσει σκοτάδια ή δεν έχω γονατίσει. Να είσαι αισιόδοξος σημαίνει ότι δεν αφήνεις τη μαυρίλα της ζωής, τα άσχημα που συμβαίνουν γύρω σου, να σου γκρεμίζουν όλο τον υπόλοιπο κόσμο που έχεις, όλα τα όμορφα. Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει πάρα πολύ να γελάω, να βρίσκω τα χαρούμενα στοιχεία παντού γύρω μου και μου αρέσει να κάνω και τους άλλους να γελάνε. Επομένως, προσπάθησα σε αυτά τα επιμύθια να δώσω ένα μήνυμα δύναμης στους ανθρώπους.
8
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη Γκογκάι Κατερίνα: Ποιες ήταν οι σκέψεις και οι αντιδράσεις σας όταν δεχτήκατε την πρόσκλησή μας; M.M.: Η πρώτη αντίδραση, το πρώτο συναίσθημα ήταν έκπληξη! Ήταν μεγάλη χαρά και δέχτηκα αμέσως την πρόσκληση. Θεωρώ ότι αυτό που γίνεται στο σχολείο σας είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο, πάρα πολύ αξιόλογο! Το να διαβάζεις βιβλία - όπως ειπώθηκε νωρίτερα - είναι ένα κλειδί, σε βοηθάει να αναπτύξεις κριτική σκέψη, σε βοηθάει να ταξιδέψεις, να γνωρίσεις άλλα μέρη, άλλους ανθρώπους, άλλες ιδέες. Κάποιες φορές είναι παρηγοριά και άλλες φορές είναι λύτρωση. Επομένως, δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να πω όχι. Είμαι και εγώ μέλος μιας λέσχης ανάγνωσης και είναι πάρα πολύ ωραίο και τρυφερό αυτό που γίνεται και ήθελα πάρα πολύ και εγώ να συμμετέχω στην ομάδα σας έστω και με αυτόν τον τρόπο! Πατσέα Μαρία: Θα ήθελα να ρωτήσω ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια. Σκέφτεστε να γράψετε κάτι άλλο; Μ.Μ.: Γράφω αυτή τη στιγμή το δεύτερο βιβλίο μου το οποίο είναι πάλι διηγήματα, πάλι μικρής φόρμας ιστορίες, με άλλα θέματα που δεν θα έχουν επιμύθιο. Καμμένου Βάγια: Μπορείτε να μοιραστείτε το γενικότερο θέμα μαζί μας; M.M.: Τα θέματα που γράφω είναι συνήθως στενάχωρα. Δεν είναι κάτι το οποίο το κάνω εσκεμμένα αλλά κι αυτές οι καινούργιες ιστορίες που γράφω τώρα δεν έχουν χαρούμενα θέματα. Είναι πρωτοπρόσωπη αφήγηση, δηλαδή σε κάθε ιστορία θα μιλάει ο ήρωας της ιστορίας κι όχι εγώ και θα αφηγείται μια μέρα της ζωής του, η οποία ήταν πάρα πολύ άσχημη, δηλαδή, μια μέρα της ζωής του που έγινε ένα γεγονός που επηρέασε όλη του τη ζωή. Επομένως, πάλι θα είναι θέματα κοινωνικά. Σε κάποια υπάρχει κακοποίηση, σε κάποια υπάρχει χλευασμός. Παρόλο που έχω αλλάξει την αφήγηση, νομίζω ότι είναι αυτά που έχω εγώ ακόμα ανάγκη να πω.
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 3
σελ. 4
βία ΌτανΣχολική τελειώσει και σελ. 5 αυτόΟιτο βιβλίο που φίλοι µας τα ζώα γράφω τώρα,σελ. 6 θα Οι εκδηλώσεις ήθελα να µαςγράψω του σχολείου σελ. 7, 8 κάτι άλλο, αλλά νοΧορηγός μίζω Αποκλειστικός ότι δεν είμαι ακόμα σε θέση, δεν έχω «αδειάσει» για να προχωρήσω σε κάτι άλλο.
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Λανάρας Γιάννης: Τι ρόλο, πιστεύετε, μπορεί να παίξει η λογοτεχνία στη σύγχρονη εποχή; Μ.Μ.: Τι ρόλο μπορεί ή τι ρόλο θα ήθελα εγώ να παίξει; Είμαι μέλος της γυναικείας επιτροπής του Pen Greece, που είναι ένας οργανισμός που μάχεται για τα δικαιώματα των Ελλήνων συγγραφέων, για τη φιλαναγνωσία, για την ελευθερία έκφρασης του λόγου. Είχαμε ένα παγκόσμιο συνέδριο πριν μια εβδομάδα και μια τουρκάλα συγγραφέας έστειλε ένα μήνυμα μαγνητοφωνημένο και στο τέλος του λόγου της είπε κάτι το οποίο δεν το είχα σκεφτεί ποτέ εγώ έτσι (παρόλο που έχω διαβάσει άπειρα βιβλία και θα συνεχίσω να διαβάζω άπειρα). Είπε ότι η λογοτεχνία πρέπει να είναι η κραυγή του θύματος. Οφείλει να είναι! Δεν ξέρω αν κάποιος/κάποια από εσάς έχει διαβάσει το «Άκου, Ανθρωπάκο!» του Β. Ράιχ. Είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1946 αλλά είναι σύγχρονο. Πάρα πολλά βιβλία που έχουν γραφτεί πριν 50 και 60 χρόνια παραμένουν σύγχρονα. Είναι ένα βιβλίο που εγώ πιστεύω ότι είναι καλό να το διαβάσετε κάποια στιγμή στη ζωή σας για να δείτε πώς ο άνθρωπος επαναστατεί, πώς υποφέρει, πώς φέρεται στους φίλους και πώς φέρεται στους εχθρούς του, πώς μάχεται εναντίον της εξουσίας αλλά όταν έρθει η εξουσία στα χέρια του γίνεται χειρότερος από αυτούς που είχαν την εξουσία. Επομένως, η λογοτεχνία πρέπει να μας
βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι, να βοηθάει τη σκέψη μας. Υπάρχουν, βέβαια, πολλά είδη. Άλλα βιβλία μας ταξιδεύουν, άλλα μας παρηγορούν, άλλα μας λυτρώνουν, αλλά, νομίζω, ότι αυτό που περισσότερο θα πρέπει να κάνει το κάθε βιβλίο που διαβάζουμε είναι να μας αφυπνίζει. Δεν μπορούν να το κάνουν όλα και είναι λογικό, γιατί υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να διαβάζουμε κάτι ανάλαφρο... Όμως, ένας πολύ σημαντικός σκοπός, όχι μόνο της λογοτεχνίας, της τέχνης γενικά, είναι να μας αφυπνίζει!... Σας ευχαριστούμε από καρδιάς, κα Μάκκα, και ανανεώνουμε το ραντεβού μας! Όλοι μας, μαθητές/τριες αλλά και οι καθηγήτριες-υπεύθυνες της ομάδας, Παππά Αγγελική, Μιχοπούλου Παναγιώτα, Ζέικου Αικατερίνη, Νικητοπούλου Μαρία και Κεσίδου Κωνσταντίνα, λατρέψαμε τη Μαντώ Μάκκα για τον αυθορμητισμό και την κατάθεση της ψυχής της και περιμένουμε με ανυπομονησία το νέο της βιβλίο.
Σκέψεις για… «λεμόνια»
Δ
ιαβάζοντας το κείμενο με τίτλο «Το σχολείο της ζωής» αντιλαμβάνεται κανείς πως η συγγραφέας προσπαθεί να τοποθετηθεί στην σπουδαιότητα του εσωτερικού πλούτου και να περιορίσει αυτή των άριστων βαθμών και της υψηλής μόρφωσης. Το γεγονός ότι παρομοιάζει το ζήτημα των πανελληνίων/σχολείου με μια τεράστια σκακιέρα στην οποία πρέπει να σκεφτείς καλά την κάθε σου κίνηση, ενώ ο χρόνος λιγοστεύει και σε πιέζει, θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολικό από ορισμένους. Αν, όμως, μπούμε στην πραγματικότητα ξανά θα διαπιστώσουμε πως είναι από τις καλύτερες παρομοιώσεις που θα μπορούσαν να ειπωθούν, καθώς οι κινήσεις της κοπέλας στο παιχνίδι μπορούν να φανούν καθοριστικές για το μέλλον της . Το επιμύθιο είναι απολύτως ξεκάθαρο, με βαθύ νόημα, θυμίζοντας μας την τεράστια σημασία της ψυχής η οποία δεν έχει να κάνει ούτε με τους υψηλούς βαθμούς ούτε με την άριστη εκπαίδευση.
Πατσέα Μαρία (Α4)
Η Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου ΕΠΑ.Λ Αγρινίου
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη
9
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 2
σελ. 3
Ένα επιμύθιο που μου έμεινε βαθιά χαραγμένο λέει : «Οι μελανιές της σελ. 4 ψυχής μπορεί να μη φαίνονται αλλά πονάνε όπως τα σπασμένα κόκαλα». Σχολική βία 5 Αυτή η παρομοίωση είναι πολύ ιδιαίτερη. Τα σπασμένα κόκαλα,σελ.ακόμα Οι φίλοι µας τα ζώα κι όταν γίνονται καλά, αφήνουν μια ευαισθησία, έναν πόνο στις απότομες σελ. 6 Οι εκδηλώσεις κινήσεις ή στις αλλαγές του καιρού. Είναι κάτι που θα θυμίζει τα σπασμένα του σχολείου µας σελ. 7, 8 κόκαλα ή την ιστορία πίσω από το συμβάν. Έτσι και οι μελανιές της ψυχής είναι μέσα μας, δεν είναι ορατές στους Αποκλειστικός Χορηγός άλλους εκτός και αν τους αφήσουμε να τις δουν. Όταν ανακαλέσουμε στην μνήμη μας πώς και γιατί ή ποια άτομα ευθύνονται, πονάνε αλλά μόνο περιστασιακά, όχι συνέχεια. Οπότε, αυτή η παρομοίωση ήταν άκρως κατάλληλη και συγκινητική.
Πανταζή Πετρούλα (Α4)
Κείμενο: Το βρώμικο χέρι. Κάτι που μου έμεινε από το συγκεκριμένο κείμενο είναι το γεγονός πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο στη ζωή μας, διότι πολλές φορές από εκεί που βρίσκεσαι ψηλά μπορεί να πέσεις - μεταφορικά και κυριολεκτικά - το επόμενο δευτερόλεπτο. Όπως, επίσης, δεν θα πρέπει να θεωρούμε ανώτερους και κατώτερους τους ανθρώπους γύρω μας. Όπως στο κείμενο που η κυρία αυτή δεν θα δεχόταν ποτέ να τη βοηθήσει κάποιος με «βρώμικο χέρι» κι όμως ήρθε στην ανάγκη όταν όλοι οι άλλοι ήταν άπραγοι ενώ αυτή χρειαζόταν βοήθεια. Πολλές φορές, αρκετοί άνθρωποι βρίσκουν συμπόνια και κατανόηση από άτομα που δεν το περίμεναν και από αυτούς που περίμεναν βοήθεια δεν ήρθε ποτέ. Οπότε, δεν είναι σωστό να κατακρίνουμε κάποιον από την ενδυμασία του, την οικονομική του κατάσταση ή άλλα πράγματα παρόμοια, που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα για τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.
Παπαλέξη Δέσποινα (Α4)
Το βιβλίο της κυρίας Μάκκα με έκανε να σκεφτώ πολλά πράγματα για τη ζωή και για τον κόσμο γενικότερα. Μέσα από το βιβλίο της περνάει πολλά σημαντικά κοινωνικά μηνύματα και μας έδινε τροφή για σκέψη. Μου άρεσαν όλα πάρα πολύ αλλά ξεχώρισα δύο. Το πρώτο ήταν «Οι 12 πορσελάνινες κούκλες». Με σόκαρε πολύ! Δεν ένιωσα θλίψη αλλά θυμό. Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα που προβληματίζει την κοινωνία μας χρόνια τώρα και η κυρία Μάκκα μπόρεσε να το διατυπώσει και να μας ενημερώσει γι’ αυτό μέσα από μια απλή ιστορία. Ένα απλό διήγημα. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Χαίρομαι που πλέον μπορούμε να μιλάμε για τέτοια θέματα ανοιχτά και παιδιά σαν εμάς, σε εφηβικές ηλικίες, μπορούν να ενημερώνονται γι’ αυτό, χωρίς να υπάρχει ντροπή και δισταγμός. Το δεύτερο κείμενο που με συγκίνησε πιο πολύ από όλα και έπιασα τον εαυτό μου να δακρύζει ήταν «Τα κίτρινα κιάλια». Δεν έχω βρει ακριβώς τον λόγο που με άγγιξε το συγκεκριμένο, αλλά ξέρω ότι με έκανε να νιώθω πολύ όμορφα συναισθήματα στο τέλος. Μου άρεσε πολύ το μήνυμα ότι η μητρότητα δεν μετριέται με το μέτρημα του πλακούντα αλλά με τα δάκρυα, τους κόπους, τα χάδια, τη φροντίδα και την αγάπη. Είναι κάτι που θα θυμάμαι και θα ξαναφέρνω στην μνήμη μου για αρκετό καιρό. Είναι πολύ αληθινό και ρεαλιστικό! Το βιβλίο αυτό έχει μέσα προσγειωμένες απόψεις και η συγγραφέας Μαντώ Μάκκα δεν κάνει διακρίσεις. Μιλάει για όλα τα θέματα. Ομοφοβία, εξάρτηση από τα ναρκωτικά, παγκόσμια ειρήνη, καταπίεση των γυναικών, δωρεά οργάνων και πολλά άλλα. Είναι ζητήματα που απασχολούν πολλούς από εμάς. Είμαι ευγνώμων στη συγγραφέα που μέσα από ευχάριστα, ευκολοδιάβαστα διηγήματα μας έδωσε την ευκαιρία να ενημερωθούμε. Λάτρεψα τα λεμόνια!!! Τσιρώνη Αριάδνη (Α5) Το κείμενο «Ο καθρέφτης μέσα μας» με άγγιξε πολύ, γιατί πολλές φορές μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου μού λέει ακριβώς τα λόγια που είπε ο καθρέφτης στη γυναίκα. Πιστεύω πως το κείμενο στοχεύει στους ανασφαλείς ανθρώπους, που είτε δεν τους αρέσει ο ίδιος τους ο εαυτός είτε επηρεάζονται από τις αρνητικές απόψεις των ανθρώπων γύρω τους, και τους προτρέπει να αγαπήσουν τον εαυτό τους και να μην επιτρέπουν σε κανένα να τους μειώνει.
Καμμένου Βάγια (Α1) Η Ομάδα Φιλαναγνωσίας του 2ου ΕΠΑ.Λ Αγρινίου
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Το σχολείο της ζωής Η ψυχή ενός παιδιού Μετριέται απ’ την ψυχή Μοναχά απ’ την ψυχή Κι απ’ την καρδιά του την καλή. Τάξη και ηθική Και μόρφωση πολύ Όλα είναι περιττά Σε μια άσχημη ζωή Με τους άριστους βαθμούς Δε φαίνετ’ η ευτυχία Αν δεν έχεις καλοσύνη Τότε υπάρχει δυστυχία
Ζήσης Γιώργος (Βπλ1)
Ποίημα εμπνευσμένο από τα διηγήματα «Μια καρδιά σε νέο σπίτι» και «Το βρώμικο χέρι» Η ψυχή μας λογαριάζει Αισθήματα και πράξεις Αισθήματα προσφοράς Αισθήματα αγάπης. Τα πάντα είν’ ανθρώπινα Σ’ ετούτη τη ζωή Κι ένα χέρι προσφοράς Η καλή επιλογή. Ένας άνθρωπος που βρίσκει Αγάπη και συμπόνια Να την κρατήσει πρέπει Μέσ’ την ψυχή του αιώνια. Τι να την κάνεις τη ζωή Σωστά αν δεν τη ζήσεις Το μυαλό και την καρδιά Αν ποτέ δεν τα ανοίξεις.
Ζήσης Γιώργος (Βπλ1)
Ποίημα εμπνευσμένο από τα διηγήματα «Ο Καθρέφτης μέσα μας» και «Τα τακούνια στη ντουλάπα» Καθρέφτη καθρεφτάκι Και μαγικό γυαλί Ελάφρυνε λιγάκι Της γυναίκας την ψυχή Μια γυναίκα όμορφη Με χαμόγελο γεμάτη Από έναν άντρα θέλει Παράφορη αγάπη Γι’ αυτό είναι οι άλλοι Κουβέντες για να λένε Δε μιλάς . . . δεν ακούς Τα μάτια σου δεν κλαίνε Της ψυχής οι μελανιές Σπαράζουν και πονούν Μα είναι όμως κάποιοι Που δεν τις συμπονούν
Ζήσης Γιώργος (Βπλ1)
10
Φιλαναγνωσία Συνάντηση με τη
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Συνάντηση με τη συγγραφέα Κατερίνα Λιβιτσάνου σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Ποια είναι η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου; Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και εργάστηκε ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το 2007 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική της συλλογή, ενώ το καλοκαίρι του 2010 εκδόθηκαν διηγήματά της. Ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες. Βραβεύτηκε από τον ΕΠΟΚ στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης και στον Χριστουγεννιάτικο Διαγωνισμό του 2020 για το παιδικό παραμύθι. Συμμετέχει σε ομάδες φιλαναγνωσίας, είναι μέλος διαφόρων συλλόγων, ασχολείται με τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου και κείμενά της (πεζά, ποιήματα, κριτικές βιβλίων) δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Ζήσης Γιώργος: Ψάχνοντας για εσάς – και στο διαδίκτυο και ρωτώντας – μάθαμε πως είστε φιλόλογος που γράφει ποιήματα και πεζά. Πώς σας επηρέασαν οι σπουδές σας και η δουλειά σας ως καθηγήτρια στη συγγραφή; Κατερίνα Λιβιτσάνου: Σίγουρα οι σπουδές και η δουλειά μου με επηρέασαν, γιατί ως φιλόλογος όλα αυτά τα χρόνια εκτός από όλα τα άλλα μαθήματα δίδασκα και τη Νεοελληνική Λογοτεχνία. Επομένως, με τους πεζογράφους και τους ποιητές μαζί με τους μαθητές μου δουλέψαμε πολύ. Αλλά νομίζω ότι το να γράφει κανείς είναι και λίγο έμφυτο, πέρα από τις επιδράσεις που δέχεται από το περιβάλλον και τη δουλειά του. Κουρίκα Σπυριδούλα: Ακούσαμε ότι υπάρχει ένα συγκινητικό ποίημά σας στην Παναγία τη Φανερωμένη στη Λευκάδα, δίπλα στο ποίημα του Βαλαωρίτη. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτό. Κ.Λ.: Η Λευκάδα είναι η πατρίδα μου. Εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα. Το συγκεκριμένο ποίημα είναι βιωματικό. Αυτό που λέω στο ποίημα ισχύει για τη φύση του μοναστηριού. Στο μοναστήρι είναι ηγούμενος ένας συμμαθητής μου από το Δημοτικό, ο πατέρας Νικηφόρος, οπότε πηγαίνω πολύ συχνά. Όταν ήμουν μικρή ξεκινήσαμε από το χωριό μου (που είναι μία ώρα με τα πόδια μακριά από εκεί) να πάμε με τη μητέρα μου, γιατί είχε ένα τάμα, κι αυτό με επηρέασε πάρα πολύ στο να γράψω αυτό το ποίημα, το οποίο στη συνέχεια έβαλαν στο μοναστήρι. Γι’ αυτό λέω ότι το ποίημα είναι βιωματικό και αντιπροσωπεύει το δεσμό μου και με την οικογένεια αλλά και με την πατρίδα. Κ. Σ.: Βασίζεστε πολλές φορές σε προσωπικές εμπειρίες; Χρειάζεται να βιώνετε καταστάσεις πριν τις μετουσιώσετε σε λογοτεχνικό κείμενο;
Αποκλειστικός Χορηγός
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Κ.Λ.: Ναι, επηρεάζομαι πολύ από την καθημερινότητα, από σημαντικά ή και ασήμαντα γεγονότα της επικαιρότητας. Είναι σίγουρο ότι χρησιμοποιώ περισσότερο το βιωματικό στοιχείο και λειτουργεί λιγότερο η φαντασία και η μυθοπλασία, γι αυτό, νομίζω, στα κείμενά μου, ποιητικά και πεζά, βγαίνει τόσο πολύ συναίσθημα. Καραγεώργου Νεφέλη-Δανάη: Επειδή στο τελευταίο βιβλίο σας «Διηγήματα: Δραπέτες της καθημερινότητας» μιλάτε και για την πανδημία, πιστεύετε ότι η πανδημία μας έφερε πιο κοντά στα βιβλία και στη λογοτεχνία ή όχι; Κ.Λ.: Και τα δύο τελευταία μου βιβλία γράφονταν παράλληλα την περίοδο της πανδημίας. Το κλείσιμο, η απομόνωση από τους συνανθρώπους μας, η προσπάθεια να γνωρίσουμε καλύτερα τον
εαυτό μας μάς έχουν επηρεάσει σίγουρα όλους και μας οδήγησαν στο να κάνουμε και διαφορετικά πράγματα σε σχέση με αυτά που κάναμε ο καθένας μας πριν. Εγώ, παραδείγματος χάρη, πριν δεν ασχολιόμουν καθόλου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά το διάστημα της πανδημίας αναγκάστηκα να είμαι πιο ενεργή για να μπορώ να επικοινωνώ. Όσο για τη λογοτεχνία, σίγουρα βοήθησε πολύ τους ανθρώπους που αγαπούν το διάβασμα και, ίσως, δεν είχαν τον χρόνο πριν να το κάνουν όσο ήθελαν. Ζήσης Γιώργος: Και μια τελευταία ερώτηση… Στο βραβευμένο βιβλίο σας «Ο άνθρωπος που μιλούσε με τον ήλιο» κέντρο είναι ο ήλιος. Ποια συμβολική δύναμη του ήλιου, αν μπορούσατε, θα χαρίζατε σε εμάς τα παιδιά; Κ.Λ.: Καταρχάς να πω ότι ο άνθρωπος που μιλάει με τον ήλιο, που κοιτάζει τον ήλιο, θαμπώνεται πάρα πολύ απ’ τις ακτίνες του. Άρα, λοιπόν, για να κοιτάξουμε τον ήλιο χρειάζεται τόλμη, χρειάζεται θάρρος. Και εγώ θα τόνιζα την ανάγκη του ανθρώπου, ειδικά του νέου, να πει σ’ αυτό το δυνατό στοιχείο της φύσης τα προβλήματά του. Άρα, σε εσάς τα παιδιά θα χάριζα την τόλμη που χρειάζεται για να εξωτερικεύετε τις σκέψεις και τα προβλήματά σας, αλλά και το φως, τις ακτίνες του ήλιου, τη λάμψη του, για να λάμπετε σε ό,τι κάνετε και να πετύχετε τους στόχους σας. Δίνουμε υπόσχεση την επόμενη σχολική χρονιά να προσπαθήσουμε να συναντηθούμε και δια ζώσης… Τη συνέντευξη πήραν σε διαδικτυακή συνάντηση στις 14 Απριλίου 2022 οι μαθητές/τριες Καραγεώργου Νεφέλη-Δανάη (Α2), Κουρίκα Σπυριδούλα (Α2), Ζήσης Γιώργος (Βπλ1), με συντονίστριες τις καθηγήτριες Ζέικου Αικατερίνη και Παππά Αγγελική.
Θέατρομε τη Συνάντηση
11 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Το Θέατρο στη Σχολική Μονάδα Ο µονόλογος του µαυροπίνακα Σχολική βία
σελ. 4
Τ
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
ο θέατρο είναι μια σύνθετη δημιουργία και το αποτέλεσμα μιας συλλογιΟι εκδηλώσεις κής δουλειάς που βλέπουμε να διαδραματίζεται ζωντανά επί της σκηνής. του σχολείου µας σελ. 7, 8 Το σχολείο με τη διδασκαλία του θεάτρου μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές να κατανοήσουν τον κόσμο του θεάτρου. Με τη διδασκαλία του Αποκλειστικός Χορηγός θεάτρου τα παιδιά γνωρίζουν καλύτερα την ιστορία, την τέχνη, τον πολιτισμό, τη λογοτεχνία, αφού το θέμα ενός θεατρικού έργου αντλείται από το χώρο αυτό. Ακόμη, οι ηθοποιοί–μαθητές μαθαίνουν να ενσαρκώνουν διάφορους ρόλους. Για τη σωστή απόδοση του έργου καλλιεργούν το λόγο, τα γλωσσικά ή παραγλωσσικά στοιχεία, διδάσκονται την τέχνη της μίμησης, την κινησιολογία, συνειδητοποιούν τη σχέση τους με τον περιβάλλοντα χώρο και τους άλλους. Αντιλαμβάνονται ότι τα κοστούμια, η μουσική, η χορογραφία, η σκηνοθεσία επιλέγονται ανάλογα με το περιεχόμενο του έργου. Το σχολείο οφείλει να ενθαρρύνει τους μαθητές να συμμετέχουν στη δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης, γιατί βοηθά τα παιδιά να αναδείξουν το ταλέντο και τις δεξιότητές τους. Άλλωστε, τα παιδιά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό ενεργοποιούν την κριτική τους σκέψη, οξύνουν το πνεύμα τους και ολοκληρώνονται ψυχοσωματικά. Επειδή μια θεατρική παράσταση είναι συλλογικό έργο μαθαίνουν να συνεργάζονται, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, κοινωνικοποιούνται, δημιουργούν σχέσεις φιλίας. Παράλληλα, αποκτούν αξίες, ιδανικά, διαπλάθονται ηθικά, προβληματίζονται για κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα. Η παιδευτική αξία του θεάτρου είναι μεγάλη. Το σχολείο μπορεί να διαφωτίσει τα παιδιά τόσο για τη σημασία μιας θεατρικής παράστασης όσο και για τους τρόπους με τους οποίους μπορούν και τα ίδια με την ενεργή συμμετοχή τους να παρουσιάσουν ένα έργο. σελ. 6
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Τασοπούλου Κωνσταντίνα (Β2 Υγείας-Πρόνοιας-Ευεξίας)
Τ
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Αγρινίου κοντά στους μαθητές του 2ου ΕΠΑ.Λ.
ην Κυριακή 23/01/2022 οι μαθητές/τριες της Ομάδας Φιλαναγνωσίας του σχολείου μας, προσκεκλημένοι του καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, κυρίου Νίκου Καραγεώργου, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση της Πειραματικής Σκηνής «Η δεξιά τσέπη του ράσου», βασισμένη στην ομότιτλη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη, διασκευασμένη και σκηνοθετημένη από την Ειρήνη Φαναριώτη. Τα μοναδικά σκηνικά, πραγματικά έργα τέχνης, του Θανάση Βαλαώρα και οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών Χρήστου Διονυσόπουλου, Δήμητρας Μητροπούλου, Νικολίτσας Ντρίζη και Άρη Μπαταγιάννη μας έφεραν αντιμέτωπους, αλλά μας έκαναν και συμμέτοχους, σε δύσκολα βιώματα πένθους (προσωπικού και συλλογικού) και μοναξιάς μέσα από την ιδιαίτερη σχέση ενός μοναχικού μοναχού, του Βικέντιου με τη σκυλίτσα του Σίσσυ, τη μοναδική του συντροφιά, που χάνεται μια κρύα νύχτα του Γενάρη στη γέννα. Η απόδοση του έργου από την Ειρήνη Φαναριώτη είχε ένταση, ρυθμό και κατάφερε να μας παρασύρει στο ταξίδι της ψυχής ενός ανθρώπου που, στερημένος από την ουσιαστική ανθρώπινη παρουσία και επικοινωνία, βρίσκει καταφύγιο στην πίστη και την αφοσίωση ενός τετράποδου πλάσματος, όταν το χάνει καταρρέει, αλλά και πάλι αναζητά και στηρίζει την ελπίδα της συνέχειας στην επιβίωση ενός από τα παιδιά της αγαπημένης του Σίσσυς. Το θέατρο θεωρούμε ότι μέσα από εξαιρετικές παραστάσεις κάνει τους μαθητές μας κοινωνούς πολιτισμού και παιδείας.
Υπεύθυνες Καθηγήτριες:
Μιχοπούλου Παναγιώτα (ΠΕ02), Παππά Αγγελική (ΠΕ02), Κεσίδου Κωνσταντίνα (ΠΕ02), Νικητοπούλου Μαρία (ΠΕ03), Ζέικου Αικατερίνη (ΠΕ06).
12 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
*
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
Αγρίνιο - Έξυπνη Πόλη “Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Σ
*
Νέοι και κατάθλιψη
τη διεθνή βιβλιογραφία o όρος «έξυπνη πόλη» (smart city) συναντάται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και πολλοί επιστήμονες προσπάθησαν να δώσουν τον ορισμό της έννοιας αυτής. Κοινό σημείο σε όλους τους ορισμούς: η σύνδεση του ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου με τις αστικές υποδομές και υπηρεσίες μέσα από τις τεχνολογίες της Πληροφορικής με στόχο την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και την οικονομική ανάπτυξη. Επομένως, για τη δημιουργία μιας «έξυπνης πόλης» απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών, με τη βοήθεια των οποίων θα δημιουργηθούν εξυπνότερα δίκτυα αστικών συγκοινωνιών, διαχείρισης φυσικών πόρων (π.χ. υδάτινων), διαχείρισης αποβλήτων, έξυπνοι τρόποι φωτισμού και
1. Εφαρμογές έξυπνης κινητικότητας • Σύστημα Διαχείρισης Ελεγχόμενης Στάθμευσης και Πληροφόρησης
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
θέρμανσης κτιρίων, έξυπνη διακυβέρνηση για μείωση κόστους της διοίκησης και αύξηση της αποτελεσματικότητάς της, ασφαλέστεροι δημόσιοι χώροι και μέσα μεταφοράς με λιγότερους ρύπους.
Στην Ευρώπη παραδείγματα έξυπνων πόλεων αποτελούν η Κοπεγχάγη, το Ελσίνκι, το Άμστερνταμ, το Παρίσι, η Βιέννη, η Στοκχόλμη κ.ά. Στην Ελλάδα παρατηρείται μια ανοδική τάση στον τομέα δημιουργίας έξυπνων πόλεων, με μεμονωμένες πόλεις να έχουν διακρίσεις και σε διεθνές επίπεδο. Μερικά παραδείγματα έξυπνων πόλεων είναι τα Τρίκαλα, το Ηράκλειο, η Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, η Βέροια, η Κοζάνη, τα Χανιά και η Πάτρα. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια αξιέπαινη προσπάθεια να ενταχθεί και το Αγρίνιο στο ελληνικό δίκτυο των έξυπνων πόλεων μέσα από μια σειρά έργων που έχουν ήδη υλοποιηθεί και άλλων που σχεδιάζονται να υλοποιηθούν. Ορισμένες από τις εφαρμογές που έχουν ήδη υλοποιηθεί στοχεύοντας στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στην πόλη περιγράφονται παρακάτω.
• Εφαρμογή Πληροφόρησης και Καθοδήγησης Οδηγών
Το λογισμικό πληροφόρησης και καθοδήγησηςπλοήγησης του οδηγού αναφέρεται στην πληροφορία που θα υπάρχει σε κάθε πινακίδα καθώς και σε μία διαδικτυακή εφαρμογή, η οποία ενημερώνει τον οδηγό λαμβάνοντας υπόψη τη θέση στην οποία βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Η ενημέρωση αφορά: • Τις κενές θέσεις στάθμευσης και τις οδούς στις οποίες βρίσκονται. • Τη διαθεσιμότητα του Δημοτικού Parking σε κενές θέσεις. • Υπό την προϋπόθεση ότι το κινητό του πολίτη έχει ενεργοποιημένο GPS, θα μπορεί να τον καθοδηγεί στις κοντινότερες θέσεις στάθμευσης ή και στην επιλεγμένη από τον ίδιο. • Την ενημέρωση για το υπόλοιπο του χρόνου στάθμευσης.
• Την ενημέρωση για εκδηλώσεις, γεγονότα, αυξημένη κίνηση, που μπορεί να τον δυσκολέψουν στην ανεύρεση θέσης στάθμευσης. Η εφαρμογή θα είναι διαδικτυακή και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιοδήποτε είδος συσκευής (κινητά τηλέφωνα, tablets, φορητούς και επιτραπέζιους υπολογιστές).
• Σύστημα Διαχείρισης Δημοτικού Στόλου Οχημάτων Η πόλη του Αγρινίου, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του νομού μας, που εξυπηρετεί τις ανάγκες χιλιάδων κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, χαρακτηρίζεται από στενούς δρόμους, περιορισμένους κοινόχρηστους χώρους, προβλήματα αστικής ρύπανσης και μεγάλο αριθμό επιβατικών αυτοκινήτων που δημιουργεί καθημερινά μεγάλες ανάγκες εξεύρεσης θέσεων στάθμευσης. Με το νέο Σύστημα Διαχείρισης Ελεγχόμενης Στάθμευσης και Πληροφόρησης που περιλαμβάνει 850 αισθητήρες στάθμευσης δίνεται η δυνατότητα να κατανεμηθούν σωστά και σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες οι περιορισμένες θέσεις στάθμευσης, ώστε κάθε θέση να εξυπηρετεί περισσότερα του ενός οχήματα κατά την διάρκεια της εργάσιμης ημέρας.
Ο Δήμος Αγρινίου εγκατέστησε στο σύνολο του στόλου οχημάτων του Σύστημα Τηλεματικής Διαχείρισης και Εποπτείας Οχημάτων. Με το σύστημα αυτό θα επιτυγχάνεται η εποπτεία, η διαχείριση και η αξιολόγηση του στόλου και θα μπορεί να επανακαθορίζεται ο τρόπος λειτουργίας τους σύμφωνα με τις ανάγκες που θα προκύπτουν, καθώς οι συσκευές θα στέλνουν δεδομένα μέσω δορυφορικού εντοπισμού GPS σε πραγματικό χρόνο. Επιπλέον, μέσω της άμεσης ενημέρωσης για έκτακτα συμβάντα στο όχημα διασφαλίζεται η ασφάλεια των εργαζομένων του Δήμου, καθώς σε περίπτωση π.χ. σύγκρουσης, ανατροπής οχημάτων ειδοποιείται άμεσα το Κέντρο Ελέγχου για πιθανό κίνδυνο που μπορεί να διατρέχει ο οδηγός. Τέλος, το σύστημα βοηθάει σημαντικά κατά τη Φάση της αντιμετώπισης ενός έκτακτου συμβάντος/γεγονότος στον συντονισμό και την επιτάχυνση των ενεργειών του ανθρώπινου δυναμικού (Προσωπικό και Εθελοντές) και των μέσων επέμβασης.
13 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
Αρ. Φύλλου 2
Τιμή 1€
Αγρίνιο - Έξυπνη Πόλη *
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
2. Ηλεκτρονικές Υποδομές Σχολική βία και Υπηρεσίες Πληροφόρησης και Εκδηλώσεων • «Έξυπνα» Ηλιακά Παγκάκια
*
Νέοι και κατάθλιψη
σελ. 4
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
*
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Τα ηλιακά παγκάκια εκτός από σημεία ξεκούρασης προσφέρουν τη δυνατότητα φόρτισης φορητών συσκευών και δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Πρόκειται για έξι παγκάκια με ηλιακούς συλλέκτες για ενεργειακή αυτονομία, που τοποθετήθηκαν στις πλατείες Δημάδη, Αγίου Κωνσταντίνου, Παναγοπούλου, επί της οδού Ελ. Βενιζέλου και δύο στο πάρκο skateboard μπροστά από το γήπεδο του Παναιτωλικού.
3. Γεωγραφικό Σύστημα Πληροφοριών για μια «έξυπνη πόλη»
Τα συγκεκριμένα παγκάκια διαθέτουν τουλάχιστον δύο θύρες USB, όπου ο πολίτης μπορεί να φορτίσει οποιαδήποτε ηλεκτρική συσκευή, και μία θύρα επαγωγικής φόρτισης, όπου μπορεί να γίνει η φόρτιση χωρίς καλώδιο εφόσον τα κινητά διαθέτουν ανάλογη τεχνολογία. Τα παγκάκια φωτίζονται με χρώμα LED, όταν πέφτει το φως του ήλιου, και αλλάζουν το χρώμα τους, όταν γίνεται επαγωγική φόρτιση. Διαθέτουν, εξάλλου, έναν αισθητήρα ώστε σε περίπτωση βροχής τα παγκάκια να απενεργοποιούνται αποφεύγοντας έτσι την άσκοπη κατανάλωση ενέργειας.
Το Γεωγραφικό Σύστημα Πληροφοριών-G.I.S. του Δήμου Αγρινίου συντελεί στη συστηματοποιημένη οργάνωση της γεωγραφικής πληροφορίας, στην αυτοματοποίηση μεγάλου όγκου πληροφοριών, στη δημιουργία μηχανισμών χωρικού προγραμματισμού και στη χρήση εργαλείων λήψης αποφάσεων με στόχο την ανάδειξη διαδικασιών σχεδιασμού και ανάπτυξης του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος. Στόχος του έργου είναι να αυξηθεί η πρόσβαση σε υψηλής αξίας σύνολα δεδομένων (datasets) με την παροχή ενιαίων υπηρεσιών καταλογογράφησης, αποθήκευσης, αναζήτησης και διαθεσιμότητας των δεδομένων και των πληροφοριών του Δήμου Αγρινίου, καθώς και των διαδικτυακών υπηρεσιών προς τους πολίτες, ενισχύοντας την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τη διαφάνεια, την αξιοπιστία, την παροχή ευρείας προσβασιμότητας και διαλειτουργικότητας των υπηρεσιών του Δήμου Αγρινίου.
•Ηλεκτρονική Αναβάθμιση Δημοτικών Αιθουσών
Σε κάθε αίθουσα ο εξοπλισμός και το λογισμικό παρέχουν πρόσβαση στο Internet, δίνεται η δυνατότητα για τηλεδιασκέψεις, τηλεκπαίδευση, παρουσιάσεις, αναμεταδόσεις και πληροφόρηση δημοτών και επισκεπτών. Στις αναβαθμισμένες αίθουσες ανήκουν η αίθουσα δημοτικού συμβουλίου, η αίθουσα εκπαίδευσης και τεχνικών συναντήσεων, η αίθουσα εκδηλώσεων του δήμου και δύο αίθουσες εκθέσεων στην παλαιά δημοτική αγορά, η αίθουσα της δημοτικής βιβλιοθήκης και η αίθουσα που συνεδρίαζε παλαιότερα το δημοτικό συμβούλιο.
(Πληροφορίες από https://www.smartiscity.gr/dimos-agriniou/) Μανδρούκας Θεοφάνης και Φαρδιάς Άγγελος (Β2 Πληροφορικής) με την καθοδήγηση της καθηγήτριάς τους Κοντόση Κων/νας (Πληροφορικός)
14
Οι καπναποθήκες στον αστικό ιστό Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
*
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Η καπνοκαλλιέργεια στο Αγρίνιο Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
Σ
*
Νέοι και κατάθλιψη
Σχολική βία
σελ. 4
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6 την περιοχή του Αγρινίου η καπνοκαλλιέργεια χρονολογείται τουλάχιΟι εκδηλώσεις ο στον από τον 17 αιώνα. Μετά την απελευθέρωση ο καπνός αποτέλεσε του σχολείου µας σελ. 7, 8 μία από τις κυριότερες καλλιέργειες του τόπου. Τον 19ο αιώνα οι καπνοΑποκλειστικός Χορηγός καλλιεργητές της εποχής διαβίωναν σε κλειστό κύκλωμα οικονομίας με κύρια χαρακτηριστικά την αυτοκατανάλωση, τις περιορισμένες δυνατότητες επικοινωνίας με τον έξω κόσμο και το χαμηλό εκχρηματισμό της οικονομίας. Η ανυπαρξία του οδικού δικτύου επιδείνωσε το κλίμα απομόνωσης που δημιούργησε η γεωγραφική θέση της πόλης. Στο τέλος του 19ου αιώνα το Αγρίνιο ξέφυγε από την ακινησία των προηγούμενων ετών. Όμως, η μεγάλη ανάπτυξη της πόλης θα έρθει τον 20ο αιώνα και ιδιαίτερα μετά το 1910. Το Αγρίνιο πια ταυτίστηκε με την καλλιέργεια, την παραγωγή, τη βιομηχανική επεξεργασία και το εμπόριο του κύριου προϊόντος της περιοχής, του καπνού. Έτσι, την περίοδο 1900-1930 δόθηκε τεράστια ώθηση στην καλλιέργεια και στην παραγωγή καπνού στο νομό, γεγονός που βοήθησε πολύ την οικονομία των αγροτικών οικογενειών: αυτή, όχι μόνο επιβίωσε, αλλά και εξελίχθηκε αποκλείοντας το ενδεχόμενο μετακίνησης για την αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής.
Οι καπναποθήκες του Αγρινίου στον αστικό ιστό
Οι καπναποθήκες δε σχημάτιζαν συγκροτήματα κτηρίων, μα εμφανίζονταν μεμονωμένα. Ήταν διάσπαρτες σε διάφορα, κεντρικά σημεία της πόλης, συχνά σε επαφή με γειτονικά κτήρια σε μία από τις πλευρές τους ή ήταν περίοπτες. Στην πόλη του Αγρινίου οι πιο σημαντικές από άποψη μεγέθους και αρχιτεκτονικής ήταν οι αποθήκες των Αδελφών Παπαστράτου, των Αδελφών Παπαπέτρου, των Ηλιού –Generale, Καμποσιώρα και Κόκκαλη. Τα πιο πολλά κτήρια βρίσκονταν -και κάποια υπάρχουν ακόμη- στη νότια πλευρά της κεντρικής πλατείας, προκειμένου να έχουν καλύτερη πρόσβαση στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Μάλιστα, στις αποθήκες των Αδελφών Παπαπέτρου, το τρένο έφτανε μέχρι την είσοδο του κτηρίου, ώστε να φορτοεκφορτώνεται ο καπνός γρήγορα. Μέσα στα όρια της πόλης, η μεταφορά των καπνών γινόταν με δέματα και πάνω σε κάρα που τα έσερναν άλογα.
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Οι καπναποθήκες Αδελφών Παπαστράτου
Οι παλιές καπναποθήκες δημιουργήθηκαν από την καπνεμπορική εταιρεία των Αδελφών Παπαστράτου, ιδρυτικά μέλη της οποίας ήταν τα τέσσερα αδέρφια Παπαστράτου. Πρόκειται για τις κεντρικές καπναποθήκες του Αγρινίου, που βρίσκονται στη συμβολή των οδών Δαγκλή, Μακρή και Δεληγιώργη. Αρχιτέκτονας και κατασκευαστής τους υπήρξε μάλλον ο Βασίλειος Τσουλούφης, ενώ δεν γνωρίζουμε την ακριβή χρονολογία κατασκευ- Καπναποθήκες Aδελφών Παπαστράτου. ής. Πιθανολογείται πως έγινε μεταξύ 1920-1925. Η αρχιτεκτονική που ακολουθήθηκε ήταν μια εκλεκτίζουσα αρχιτεκτονική. Στο μικρό κτήριο είναι έντονες οι κλασικιστικές επιδράσεις, ενώ στο μεγάλο εντοπίζονται και στοιχεία ArtDeco. Οι καπναποθήκες Παπαστράτου σήμερα θεωρούνται διατηρητέο κτήριο από το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ ιδιοκτησιακά υπάγονται στο Δήμο Αγρινίου.
Οι καπναποθήκες Αδελφών Παπαπέτρου
Οι καπναποθήκες Παπαπέτρου βρίσκονται στη συμβολή των οδών Παλαμά και Μαβίλη, απέναντι από τον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό Αγρινίου. Οι δύο είσοδοι πλαισιώνονταν από μνημειακού χαρακτήρα θυρώματα που είχαν λαξευτές πέτρες μεγάλες με εξώγλυφα ArtDeco. Τα ονόματα των ιδιοκτητών ήταν χαραγμένα πάνω από τα θυρώματα, ενώ τα χαρακτηριστικά του κτηρίου, το είδος του και η χρονολογία του (1923) είναι αναγεγραμμένα στο στηθαίο του δώματος. Αρχιτέκτονας συγκεκριμένος δεν κατονομάζεται, ενώ οι επιρροές από τη βιεννέζικη σχολή του O.Wagner (οριζόντια γραμμή, επίπεδη στέγη και πλάκα) είναι πολύ έντονες. Οι αποθήκες στη διάρκεια της Κατοχής από χώρος επεξεργασίας καπνών μετατράπηκε σε χώρο φυλάκισης των Ελλήνων αγωνιστών από τους Γερμανούς κατακτητές, γεγονός που η συλλογική μνήμη διασώζει. Και αυτές οι καπναποθήκες είναι διατηρητέες από το Υπουργείο Πολιτισμού και μάλιστα είναι στη δική τους ιδιοκτησία. Καπναποθήκες αδελφών Παπαπέτρου.
15
Οι καπναποθήκες στον αστικό ιστό Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
Κεντρικές αποθήκες στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Γ. Παπαϊωάννου. Σύμφωνα με πληροφορίες το κτήριο χτίστηκε μεταξύ 1930-1932 και είναι άγνωστου αρχιτέκτονα. Οι επιρροές εκλεκιστικές, ενώ έντονος είναι ο νεοκλασικισμός στα διακοσμητικά στοιχεία. Πρόκειται πάλι για διατηρητέο κτήριο που κρίθηκε τέτοιο από το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ ανήκει στο δήμο Αγρινίου.
Απρίλιος 2013
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
σελ. 2
Οι καπναποθήκες Ηλιού-Generale
*
Νέοι και κατάθλιψη
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Ο καπνικός σταθμός έρευνας (καλλιέργεια καπνού) ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ»
Βρίσκεται στη συμβολή της οδού Ηρακλείτου με την εθνική οδό Αγρινίου-Αντιρρίου, νοτιοδυτικά της πόλης και εκτός των ορίων του Σχεδίου του 1929. Ο Καπνικός Σταθμός Έρευνας Αγρινίου αποτέλεσε περιφερειακό ερευνητικό τμήμα του Καπνολογικού Ινστιτούτου της Ελλάδας, με έδρα τη Δράμα. Το συγκρότημα χτίστηκε το 1937 και αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Λέανδρο Ζωίδη. Αποτελείται από 8 ξηραντήρια καπνών Αμερικάνικου τύπου (Virginia, Berley), κτήριο αποθήκευσης και επεξεργασίας, υπόστεγο (κυρίως για αρμάθιασμα καπνού), κτήριο γραφείων και κατοικία φύλακα. Η μορφολογία των κτηρίων είναι επηρεασμένη από τις αρχές του μοντέρνου κινήματος του ρασιοναλισμού και της μεσοπολεμικής αναγέννησης. Το συγκρότημα σήμερα δεν λειτουργεί και ανήκει στην ιδιοκτησία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Κύρια είσοδος καπναποθηκών Ηλιού-Generale.
Καπναποθήκες Καμποσιώρα.
Οι καπναποθήκες Καμποσιώρα
Στο κέντρο του Αγρινίου στην οδό Σούλου, Αδελφών Παναγοπούλου και Μανδηλαρά. Το κτήριο το έφτιαξε ο Βασίλειος Τσουλούφης και το κατασκεύασε μεταξύ 19231924. Διατηρητέο κτήριο και αυτό του υπουργείου Πολιτισμού, σε άλλη ιδιοκτησία, όμως, αυτή του ΤΕΕ Αιτωλοακαρνανίας. Πρόσφατα υπέστη ανακαίνιση και προς το παρόν στεγάζει τα γραφεία του ΟΤΕ Αγρινίου.
Αποθήκες Παπαστράτου (Οι Νεότερες)
Βρίσκονται στην οδό Δαγκλή και Παπαθανάση. Χτίστηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’60. Ο Δημήτριος Γκέρτσος, με έγγραφό του (21-7-2004) στο Δήμο Αγρίνιου, πληροφορεί για την απόφαση της Εταιρείας να δωρίσει στο Δήμο Αγρίνιου τις καπναποθήκες αυτές. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία να προβεί σε εξαγορά των παλαιών Αποθηκών Παπαστράτου και του οικοπέδου τους ώστε, μαζί με τη δωρεά, να αποτελέσουν έναν ενιαίο κοινόχρηστο και κοινωφελή χώρο.
Αποθήκες Παπαστράτου (Νεότερες).
16
Οι καπναποθήκες στον αστικό ιστό Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Βρίσκονται στην οδό Μακρή 18, Αγρίνιο. Χτίστηκαν το 1960. Πρόκειται για ένα επταώροφο κτήριο στο οποίο στεγάζονταν τα γραφεία του Ε.Ο.Κ. και παράλληλα υπήρχαν αποθηκευτικοί χώροι καπνού, αλλά και χώροι επεξεργασίας. Ως χώροι επεξεργασίας λειτούργησαν μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70. Στο υπόγειο του κτηρίου υπάρχει αναγνωρισμένο καταφύγιο για καιρό πολέμου. Σήμερα το κτήριο ανήκει στο Υπουργείο Γεωργίας, το οποίο έχει παραχωρήσει ένα χώρο για χρήση στη Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και λειτουργεί σήμερα ως Διεύθυνση Καπνού.
Απρίλιος 2013
*
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Καπναποθήκες ιδιοκτησίας Εθνικού Οργανισμού Καπνού
*
Νέοι και κατάθλιψη
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Αποθήκες Ηλιού (Νέες)
Πρόκειται για το πολυώροφο κτήριο στη θέση Φούσκαρη Αγρίνιου, παρά την Εθνική οδό Αγρινίου-Αμφιλοχίας στο δεύτερο χιλιόμετρο. Άρχισε να οικοδομείται το 1977 και ολοκληρώθηκε το 1981. Ήταν μια καπναποθήκη με σύγχρονες εγκαταστάσεις και λειτούργησε μέχρι το 1996. Το κτήριο αυτό από το 2007 είναι ιδιοκτησία του Πυθαγόρα Σαμαρά, πρώην Δημάρχου Αστακού. (Από τη Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία «Η Βιομηχανική κληρονομιά του Αγρινίου»
της καθηγήτριας Μετσοβίτη Αλεξάνδρας ΠΕ89.01) Αποθήκες Ηλιού (Νέες).
«Τι θυμάται ο πατέρας μου από τα καπνά» Πρόσφατα ζήτησα από τον πατέρα μου να μου πει όσα θυμάται από την καλλιέργεια του καπνού με την οποία ασχολούνταν πριν από πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, μου είπε ότι τον Ιανουάριο οι άνθρωποι σηκώνανε βραγιές, δηλαδή διαμόρφωναν το χώμα για να μπορέσουν τον Μάρτιο να σπείρουν τους σπόρους του καπνού. Η σπορά γινόταν συγκεκριμένα την Καθαρά Δευτέρα και μέχρι τις αρχές Μαΐου οι σπόροι γίνονταν φυντάνι. Κατά τη διάρκεια του Μαΐου οι αγρότες φύτευαν το φυντάνι στα χωράφια, το οποίο πότιζαν και σκάλιζαν συνεχώς. Έπειτα, από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο οι καλλιεργητές μάζευαν τον καπνό φύλλοφύλλο και δημιουργούσαν τις λεγόμενες αρμάθες με σπάγκο και βελόνα. Στη συνέχεια, όταν οι αρμάθες ξεραίνονταν στις λιάστρες, οι άνθρωποι τις έφτιαχναν βαντάκια και κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου τα μετέτρεπαν σε δέματα. Όταν τελείωνε αυτή η διαδικασία, ο έμπορος αγόραζε τα δέματα του καπνού και έδινε χρήματα στους αγρότες. Απ’ όλα αυτά στον πατέρα μου άρεσε πάρα πολύ η διαδικασία του μαζέματος του καπνού με τη λάμπα και το γεγονός ότι συνεργαζόταν με άλλους ανθρώπους.
(Τσαμποδήμου Παρασκευή, Γ3 )
17 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
Αρ. Φύλλου 2
Τιμή 1€
Η Ιστορία του Αγρινίου *
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Τ
*
Νέοι και κατάθλιψη
ο Αγρίνιο, πόλη του νομού Αιτωλοακαρνανίας, με πληθυσμό 94.181 κατοίκους (απογραφή 2011), ανήκει στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και αποτελούν μαζί με την Πάτρα και τα Ιωάννινα τα τρία μεγαλύτερα αστικά κέντρα στο δυτικό τμήμα
της χώρας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, χτίστηκε από το βασιλιά Άγριο, απόγονο του Αιτωλού και του γιου του Πλευρώνα, δίπλα σχεδόν στον ποταμό Αχελώο, που αποτελούσε το φυσικό σύνορο μεταξύ της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας. Οι ανασκαφές του Ιωάννη Μηλιάδη το 1920 έδειξαν ότι η αρχαία πόλη βρισκόταν στο γειτονικό Ζαπάντι (σημερινή Μεγάλη Χώρα). Στην εποχή της Τουρκοκρατίας ονομάστηκε Βραχώρι (Imbrahoar) με πολλούς Τούρκους κατοίκους και στις αρχές του 18ου αιώνα έγινε το διοικητικό κέντρο της σημερινής Αιτωλοακαρνανίας. Έλαβε ενεργό μέρος στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μετά από πολυήμερη πολιορκία απελευθερώθηκε προσωρινά στις 11 Ιουνίου του 1821.
*
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Αργότερα κατακτήθηκε ξανά από τον Κιουταχή και τελικά προσυπογράφηκε οριστικά στα σύνορα του ελεύθερου ελληνικού κράτους το 1832. Μετά την απελευθέρωσή του, πήρε ξανά το αρχαίο του όνομα Αγρίνιον. Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, ειδικά μετά τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν στράφηκε μαζικά στην καλλιέργεια του καπνού. Χτίστηκαν τεράστιες αποθήκες και εργοστάσια επεξεργασίας καπνού, με κυριότερες αυτές των οικογενειών Παπαστράτου, Παπαπέτρου και Παναγόπουλου. Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή πλήθος προσφύγων έφτασαν στην πόλη και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ μεγάλη μετακίνηση πληθυσμών είχαμε και από την Ήπειρο και την Ευρυτανία. (Πληροφορίες από τη el.wikipedia.org)
Ζήσης Γεώργιος (Β1 Πληροφορικής)
18
ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ Έφτασε η ώρα να αναλάβουμε ΔΡΑΣΗ Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ
ΒΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Η εμπλοκή μας σε πράξεις αλληλεγγύης και προσφοράς μας απομακρύνει από κάθε μορφή βίαιων συμπεριφορών. Οι μαθητές μας συνέχεια αναζητούν τρόπους να ευαισθητοποιήσουν… Δημιούργησαν και μοίρασαν μαγνητάκια-καπάκια με μήνυμα να σταματήσει η Βία.
Απέργη Βάσια
Aνακύκλωση Μπαταριών Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ανταποκρινόμενοι στην προσπάθεια συλλογής μπαταριών από τη μη κερδοσκοπική εταιρεία ΑΦΗΣ Α.Ε. γεμίσαμε τον κάδο ανακύκλωσης που είναι τοποθετημένος στο σχολείο μας, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η περιβαλλοντική συνείδηση είναι πρωτίστως θέμα παιδείας.
Γκογκάϊ Κατερινα
14 Μαρτίου ποτέ δεν είναι αργά! Τελικά τα παιδιά το μόνο που θέλουν είναι έμπνευση...
Τα έργα είναι των μαθητών μας από τη συμμετοχή του σχολείου μας στην εκστρατεία «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ» που διοργάνωσε ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Ο σύνδεσμος που ακολουθεί μας δίνει την δυνατότητα να δούμε τα μηνύματα που δίνουν οι μαθητές μας. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο: https:// drive.google.com/file/d/1iKWxaKf_ dkBAq24hwkv_kyNNJSBVY8kC/ view?usp=sharing
Συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες του πολέμου στην Ουκρανία, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού για βοήθεια και συμπαράσταση στους συνανθρώπους μας, ως μηδαμινή ένδειξη έμπρακτης συμπαράστασης, αλληλεγγύης και προσφοράς.
Ομάδα εθελοντισμού
(με συντονίστρια την καθηγήτρια Καρπαθάκη Ειρήνη)
ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ & ΥΓΕΙΑ Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της εθελοντικής αιμοδοσίας, καθώς η προσφορά αίματος αποτελεί κορυφαία πράξη αγάπης και αλληλεγγύης από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο εθελοντής αιμοδότης με την προσφορά του αφενός μπορεί να σώσει μια ζωή αφετέρου βοηθάει ουσιαστικά στην κάλυψη των αναγκών του συνανθρώπου, του συναδέλφου, του ίδιου και της οικογένειάς του. Οι ανάγκες για αίμα δεν σταματούν ποτέ, ιδιαίτερα σε δύσκολες για τη δημόσια υγεία εποχές, όπως αυτή που διανύουμε, όπου οι επιπτώσεις της πανδημίας και των τροχαίων ατυχημάτων στην επάρκεια αίματος στη χώρα μας είναι εμφανείς. Εθελοντής αιμοδότης μπορεί να γίνει καθένας που έχει ηλικία από 18 έως 62 ετών, εφόσον είναι υγιής. Οι άνδρες μπορούν να δώσουν αίμα έως και τέσσερις φορές το χρόνο, ενώ οι γυναίκες έως και τρείς φορές το χρόνο. Το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο αιμοδοσιών δεν μπορεί να είναι μικρότερο των τριών μηνών.
Οι μαθητές της Α’ τάξης μας στέλνουν το δικό τους μήνυμα δημιουργώντας την αφίσα –πρόσκληση:
Απρίλιος 2013
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
σελ. 2
Στα πλαίσια της εθελοντικής αιμοδοσίας, που διοργάνωσε το σχολείο μας και υποστηρίχτηκε από μαθητές και καθηγητές του Τομέα Υγείας Πρόνοιας και Ευεξίας, ο μαθητής Μέντζος Βλάσης, της Γ΄ τάξης του τομέα Νοσηλευτικής, δημιούργησε την αφίσα:
*
Νέοι και κατάθλιψη
Αρ. Φύλλου 2
*
19
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Στις 17/2/22 στα πλαίσια ευαισθητοποίησης των μαθητών μας σε θέματα υγείας τέσσερις μαθήτριες πήραν συνέντευξη από τον Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Αγρινίου κ. Παντελή Παπαθανάση (ΩΡΛ), σε διαδικτυακή συνάντηση μαζί του, παρουσία των εκπαιδευτικών Μ. Νικητοπούλου (Μαθηματικός) και Α. Παππά (Φιλόλογος).
Ο γιατρός λέει…
Αγγελική Αναστασία Λούκα (μαθήτρια Α΄τάξης): Μπορείτε να μας εξηγήσετε κάποια πράγματα για την ειδικότητά σας; Ναι, η ειδικότητά μου λέγεται ωτορινολαρυγγολογία και ασχολείται με προβλήματα που παρουσιάζονται στα αυτιά, όπως προβλήματα ακοής, ωτίτιδες και διάφορα άλλα που έχουν σχέση με τα αυτιά, με τη μύτη, με το φάρυγγα, με το λάρυγγα, γενικά με το εσωτερικό του στόματος (εκτός των δοντιών με τα οποία ασχολούνται οι οδοντίατροι). Μαρία Πατσέα (μαθήτρια Α΄τάξης): Εποχή COVID και χρήση μάσκας. Ποια προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν και από ποια μας προστατεύει η μάσκα; Καταρχάς, είναι ένας ιός που δεν ξέρουμε πώς ξεκίνησε, πολύ μεταδοτικός, πολύ μολυσματικός και ενίοτε πολύ θανατηφόρος. Ο μοναδικός τρόπος προστασίας είναι τα εμβόλια. Με τα εμβόλια, τα οποία όλοι έχετε κάνει από δύο μηνών και πάνω, έχουν εξαφανίσει ή περιορίσει αρρώστιες οι οποίες στο παρελθόν έχουν οδηγήσει στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπων και παιδιών, αρρώστιες όπως η ανεμοβλογιά, ο τέτανος, αρρώστιες άγνωστες σε εσάς ή σε γιατρούς, που δεν έχουμε ποτέ δει τέτοια περιστατικά. Επίσης, έχουν περιορίσει αρρώστιες, όπως η ιλαρά, οι οποίες δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στο παρελθόν. Η μάσκα επίσης είναι ένα από τα εφόδια στο να προστατευτούμε εμείς και να προστατέψουμε και τους άλλους. Ειδικότερα με τη μετάλλαξη Ο (κάθε ίωση μεταλλάσσεται για να μπορεί να επιζήσει στο περιβάλλον). Η μάσκα μας προστατεύει από το να μας κολλήσει κάποιος ή, αν έχουμε εμείς κάτι, χωρίς να το ξέρουμε να το μεταδώσουμε στον άλλο. Δέσποινα Παπαλέξη (μαθήτρια Α΄τάξης): Ποιά πάθηση του αναπνευστικού συστήματος βασανίζει τους νέους σήμερα; Οι παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος είναι συνηθισμένες. Οι φαρυγγίτιδες, οι αμυγδαλίτιδες, οι ιγμορίτιδες, οι ωτίτιδες οφείλονται κυρίως σε ιούς κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, οπότε, επειδή οφείλονται σε ιούς, τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται αντιβίωση, περνάει με αντιπυρετικά ή αν καθίσουμε σπίτι και πάρουμε διάφορα αποσυμφορητικά για την μύτη. Αντιβίωση παίρνουμε μόνο σε περίπτωση που έχουμε επισκεφθεί το γιατρό μας και μας δώσει αυτός. Είναι συνηθισμένες παθήσεις στον περισσότερο κόσμο και ειδικά στους νέους λόγω της στενής επαφής στο σχολείο, το φροντιστήριο και σε άλλα. Έτσι μεταδίδεται εύκολα από τον έναν στον άλλο. Οπότε, όταν αρρωστήσουμε, καθόμαστε λίγο στο σπίτι, έτσι ώστε να μην το μεταδώσουμε σε άλλους. Πετρούλα Πανταζή (μαθήτρια Α΄τάξης): Πώς μπορούμε να προλάβουμε τέτοια προβλήματα; Τέτοια προβλήματα δεν μπορούν να προληφθούν, γιατί οι ιώσεις αυτές υπάρχουν στον περισσότερο πληθυσμό. Όλοι έχουμε αρρωστήσει από διάφορες ιώσεις. Είναι διάφοροι ιοί οι οποίοι κυκλοφορούνε και βασανίζουν τον κόσμο. Πρέπει, π.χ., απλώς να κάνουμε το αντιγριπικό εμβόλιο οπωσδήποτε - είναι απλό - για να μη μας ταλαιπωρήσει η γρίπη. Με το εμβόλιο μόνο μπορούμε να προλάβουμε αυτές τις καταστάσεις. Όταν βέβαια κολλήσουμε απομονωνόμαστε για δύο ή τρείς μέρες. Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ για τον χρόνο που μας αφιερώσατε σχετικά με ασθένειες και την πρόληψή τους.
20
ΔΡΑΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ…
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα Σχολική βία
σελ. 3
σελ. 4
σελ. 5
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Οι φίλοι µας (Β τα ζώα Οι μαθήτριες και οι καθηγήτριες της Ειδικότητας Βρεφοκομίας και Γ΄ τάξης) του σχολείου σελ. 6 μας συνεχώς μας ξαφνιάζουν ευχάριστα και μας βάζουν στο κλίμα της εποχής με τις όμορφες Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας δημιουργίες τους. σελ. 7, 8 Αποκλειστικός Χορηγός
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
«Για να φτάσουν τα τραγούδια μου σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης και σε κάθε πτυχή της ελληνικής ψυχής…» Το 2o ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου εξέδωσε το Ημερολόγιο του 2022 ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη . Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους μουσικοσυνθέτες της εποχής μας και δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε ασυγκίνητοι. Η αξία του δεν περιορίστηκε στα όρια της ελληνικής επικράτειας, αλλά ταξίδεψε σ’ όλη την οικουμένη. Το μεγάλο επίτευγμά του ήταν ότι κατάφερε και έβαλε μέσα στην ψυχή και στα σπίτια των απλών ανθρώπων την ποίηση και έκανε όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου και κοινωνικής τάξης, να σιγοψιθυρίζουν τους στίχους σπουδαίων ποιητών μας, όπως του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη και άλλων. Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε από τη ζωή στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, σε ηλικία 96 ετών. Στην 60χρονη καριέρα του έγραψε πάνω από 1.000 τραγούδια και όλα τα είδη της μουσικής: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα, χορωδιακή εκκλησιαστική μουσική, μουσική για αρχαίο δράμα, για θέατρο, για κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι, μετασυμφωνικά έργα. Έχει γράψει και πολλά βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Το Ημερολόγιο δημιουργήθηκε από ομάδα μαθητών του σχολείου μας υπό την καθοδήγηση και την επιμέλεια των καθηγητριών του σχολείου μας Αγγελικής Παππά, Φιλολόγου, και Κατερίνας Ζέικου, Αγγλικής Φιλολογίας.
ΔΡΑΣΕΙΣ
21 Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
*
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Διαδικτυακή συνάντηση για τα «Δικαιώματα του παιδιού» σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Τ
*
Νέοι και κατάθλιψη
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
ην Παρασκευή 1 Απριλίου 2022 πραγματοποιήθηκε Αποκλειστικός Χορηγός στο αμφιθέατρο του σχολείου μας διαδικτυακή συνάντηση με θέμα «Δικαιώματα του παιδιού», η οποία διοργανώθηκε από την ομάδα Σχολικής Διαμεσολάβησης του σχολείου μας. Εισηγήτρια ήταν η κ. Θεώνη Κουφονικολάκου, Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία συζήτησε με τους μαθητές για τη «Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» και οι Εκπαιδευτικοί και οι μαθητές παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον την άριστη ανάπτυξη του θέματος των Δικαιωμάτων του παιδιού. Τέλος, η ομιλήτρια συνεχάρη τους μαθητές για τη συμμετοχή τους και τις απόψεις που εξέφρασαν στη διάρκεια της παρουσίασης λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είσαστε όλοι πάρα πολύ ικανοί και ικανές!».
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
«Αλλάζουμε βιωματικά έναν μαθητή, μια τάξη, ένα σχολείο, μια κοινωνία σε κάθε άκρη της Ελλάδας»
T
o 2o ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου συνεχίζει να υλοποιεί την δράση του Tipping Point, γιατί το εκπαιδευτικό δυναμικό του πιστεύει ότι η συγκεκριμένη δράση θα διευρύνει τους ορίζοντες των μαθητών μας και θα τους βοηθήσει να κάνουν επιλογές που θα είναι πιο κοντά στα πραγματικά ενδιαφέροντά τους και στα νέα δεδομένα της εποχής που αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, ερχόμενοι σε επικοινωνία με διακεκριμένους επιστήμονες και επαγγελματίες. Το πρόγραμμα είναι ένας συνδυασμός σύγχρονης και ασύγχρονης μορφής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Στην ασύγχρονη μορφή του είναι βασισμένο στη διδασκαλία με βάση τη διερεύνηση/ερώτημα (Inquiry based instruction) και στη σύγχρονη μορφή του στη διδασκαλία με βάση την διάλεξη (Lecture based instruction). Οι μαθητές θέτουν ερωτήματα ασύγχρονα και βάζουν την ατζέντα για τις σύγχρονες εβδομαδιαίες συνεδρίες με μέντορες-επαγγελματίες των ειδικοτήτων τους. Πλέον, λόγω έκτακτων συνθηκών, το εύρος των μεντόρων διευρύνεται και στις ειδικότητες των ΕΠΑΛ προκειμένου να δοθεί στους μαθητές των επαγγελματικών λυκείων η δυνατότητα να θέσουν τα ερωτήματά τους στους ανθρώπους από τους επαγγελματικούς τους κλάδους. Φέτος, για τρίτη χρονιά, οι μαθητές της Α΄ τάξης του σχολείου μας, στα πλαίσια του μαθήματος ΣΕΠ, με τους υπεύθυνους καθηγητές, Ειρήνη Γεωργίου, Ειρήνη Καρπαθάκη, Γεωργία Σαρδέλη και Κων/νο Ακρίβη παρακολούθησαν οκτώ ομαδικές συνεδρίες, μέσω online video, με πολλούς και αξιόλογους από τους 100 μέντορες του TippingPoint.
Οι συνεδρίες που παρακολούθησαν είχαν ως εξής:
1. 9 Δεκεμβρίου 2021, Πληροφορική, Νέες Δεξιότητες στον 21 αιώνα με τον κ. Ερμή Ζαχαρόπουλο 2. 22 Μαρτίου 2022, Πληροφορική, Νέες Δεξιότητες στον 21 αιώνα με τον κ. Γεώργιο Κακλαμάνο. 3. 29 Μαρτίου 2022, Σύνταξη Βιογραφικού και Οριζόντιες Δεξιότητες με την κ Βασιλική Ντανταβασίλη. 4. 29 Μαρτίου 2022, Πληροφορική, Νέες Δεξιότητες στον 21 αιώνα με τον κ. Γεώργιο Κακλαμάνο 5. 31 Μαρτίου 2022, Σύνταξη Βιογραφικού και Οριζόντιες Δεξιότητες με την κ Αριάδνη Λαδά. 6. 6 Απριλίου 2022 Σύνταξη Βιογραφικού και Οριζόντιες Δεξιότητες με την κ Αριάδνη Λαδά 7. 11 Απριλίου , Φυσικοθεραπεία με την κ. Ανθή Κελλάρη. 8. 14 Απριλίου , Φυσικοθεραπεία με τον κ. Ρήγα Δημακόπουλο. Μέσω του Tipping Point οι μαθητές μας είχαν τη δυνατότητα να συναντήσουν ανθρώπους-πρότυπα, επαγγελματίες που θα τους βοηθήσουν να πάρουν συνειδητοποιημένα αποφάσεις ζωής.
22
ΔΡΑΣΕΙΣ
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Ενδοσχολική Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Σ
το σχολείο μας, τη φετινή σχολική χρονιά, σχεδιάστηκαν και υλοποιήθηκαν επιμορφωτικές δράσεις εξ αποστάσεως και διά ζώσης, στις οποίες συμμετείχαν οι περισσότεροι από τους εκπαιδευτικούς μας.
Αναλυτικότερα:
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Διαδικτυακή ομιλία από τον ψυχολόγο του σχολείου μας κ. Σιατή Ανδρέα στον «Θεσμό του Συμβούλου Καθηγητή στα ΕΠΑ.Λ.». Ο συγκεκριμένος θεσμός απευθύνεται σε όλους τους μαθητές της Α΄ τάξης των Επαγγελματικών Λυκείων και στοχεύει αφενός στη συστηματική υποστήριξή τους στη σχολική ζωή και αφετέρου στη δημιουργία θετικού κλίματος στη σχολική κοινότητα. Επιμόρφωση μέσω τηλεδιάσκεψης από τον κ. Σιατή Ανδρέα στη «Διαχείριση Σχολικής Τάξης», με αναφορά στα θέματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στη διαχείριση της σχολικής τάξης, παρουσίαση των μοντέλων παρέμβασης και εφαρμογή των μέσων αγωγής στη σχολική αίθουσα. Διά ζώσης επιμορφωτικά σεμινάρια στις «Πρώτες ΒοήθειεςΚαρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) με χρήση Απινιδωτή με τα νέα υγειονομικά πρωτόκολλα COVID-19». Υπεύθυνοι της επιμόρφωσης οι εκπαιδευτικοί του Τομέα Υγείας-Πρόνοιας-Ευεξίας Οικονόμου Ευάγγελος, Μπαρτσώκας Γεώργιος και Μακρυγιάννη Χριστούλα, οι οποίοι παρουσίασαν όλες τις κρίσιμες και απαραίτητες πρώτες βοήθειες που πρέπει να προσφερθούν σε κάθε πρόσωπο που υφίσταται μια ξαφνική ασθένεια ή έναν ξαφνικό τραυματισμό προκειμένου να διατηρηθεί στη ζωή μέχρι να του προσφερθεί επαγγελματική ιατρική βοήθεια. Βιωματικό σεμινάριο στη «Μη Βίαιη Επικοινωνία» από την κα Παπαδοπούλου Δήμητρα, φιλόλογο και ψυχοθεραπεύτρια, με αναφορά στην έννοια της «μη βίαιης επικοινωνίας», ως μιας τεχνικής που μας βοηθά να εκφράσουμε όσα έχουμε μέσα μας με έναν τρόπο που διευκολύνει τους αποδέκτες να ακούσουν όχι μόνο όσα μας δυσαρεστούν αλλά και όσα μας κάνουν χαρούμενους. Η διαδικασία αυτή εστιάζει στις βαθύτερες ανάγκες μας και τα συναισθήματα που βιώνουμε κάθε στιγμή βοηθώντας στην συνύπαρξή μας με τους άλλους με τέτοιο τρόπο που η ζωή να γίνεται πιο όμορφη για όλους.
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Στα πλαίσια των ανειλημμένων υποχρεώσεων του σχολείου μας ως εταίρου σε πρόγραμμα Erasmus +KA2 που υλοποιήθηκε από το Δεκέμβριο του 2019 έως και το Μάρτιο του 2022, πραγματοποιήθηκε επιμόρφωση με θέμα: «Αναβάθμιση δεξιοτήτων των καθηγητών για τη διευκόλυνση της μετάβασης των μαθητών από την εκπαίδευση στην εργασία.». Κατά τη διάρκεια της επιμορφωτικής δράσης ο Διευθυντής κ. Φλωρόπουλος Αθανάσιος και οι εκπαιδευτικοί της ομάδας Erasmus Γεωργίου Ειρήνη και Ζέικου Αικατερίνη παρουσίασαν το προτεινόμενο μοντέλο μαθητείας, τη μεθοδολογία, τις φάσεις ανάπτυξης και την πιλοτική φάση εφαρμογής του στο σχολείο μας. Επιμόρφωση ομάδας εκπαιδευτικών στο κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υγείας του ΟΚΑΝΑ (ΟΔΥΣΣΕΑΣ) με θέμα τη «Βελτίωση σχέσεων μεταξύ καθηγητών και μαθητών». Διά ζώσης επιμόρφωση των εκπαιδευτικών του σχολείου μας στη «Χρήση του Διαδραστικού Πίνακα» από τον καθηγητή Πληροφορικής κ. Λουρόπουλο Αθανάσιο.
Σκέψεις στο χαρτί... Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 3
Αρ. Φύλλου 2
23 *
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Το Αλφαβητάρι της Πανδημίας «μου» Σχολική βία
σελ. 4
σελ. 5
Α: Aπουσία πήρα; Κύριε/α εδώ είμαι! Οι φίλοι µας τα ζώα σελ. 6 Β: Bάλε αντισηπτικό! Οι εκδηλώσεις Γ: Γιαγιά δεν μπορώ να σε δω! Γιατί; του σχολείου µας σελ. 7, 8 Δ: Δεν έχω δίκτυο. Αποκλειστικός Χορηγός Ε: Έστειλες μήνυμα; Ζ: Zωή και αυτή! Η: Ήλιος δε μας βλέπει. Θ: Θέλω να βγω! Ι: Iπτάμενος θα γίνω να γλυτώσω. Θα πετώ στον ουρανό! Κ: Κωδικός 6! Παιδιά Πάρκο; Λ: Λέω να παίξω και λίγο με την αδερφή μου! Μ: Με πέταξε το Webex; Ν: Nα βγω και να ξαναμπώ; Ξ: Ξέχασα πως ήταν πριν η καθημερινότητα μας! Ο: Όμορφα που είναι! Π: Πλύνε τα χέρια σου! Ρ: Ρήμαξε το σχολείο μας τόσες μέρες κλειστό! Σ: Σχολεία κλειστά! Πότε ανοίγουν; Πότε; Τ: Τηρούμε τα μέτρα ΕΥΛΑΒΙΚΑ! Υ: Ύπνος μόνο, με κάνει να ξεχνώ! Φ: Φόρα μάσκα……. Διπλή!; Χ: Xάλασε το μικρόφωνο! Ψ:Ψάξε τους συνδέσμους των καθηγητών! Ω: Ωραία που θα ήταν να είχα πίσω τους φίλους μου, τα παιχνίδια, τις αγκαλιές, τη ζωή μου……..
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
(Ασίκης Νικόλαος, Β1Π)
Η Ιστορία του Λαϊκού τραγουδιού Λαϊκό τραγούδι ονομάζεται το ελληνικό τραγούδι που είναι εναρμονισμένο στο ύφος της ελληνικής λαϊκής μουσικής, τόσο από την αρχαιότητα όσο και μεταγενέστερα, μετά το τέλος της δεκαετίας του 1950, όταν μια νέα γενιά μουσικών αναπτύχθηκε από το ρεμπέτικο τραγούδι στη λαϊκή μουσική της εποχής. Στη σημερινή εποχή, το λαϊκό τραγούδι εξελίχθηκε από το δημοτικό, με όλες του τις λαϊκές παραδόσεις, και το ρεμπέτικο. Ενισχύθηκε με καινοτομίες όπως η χρήση των ενισχυτών ή και άλλων οργάνων (τύμπανο και των τεσσάρων οργάνων σε συγχορδία, μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα και αργότερα αρμόνιο). Στη Σμύρνη, την Πόλη και σε άλλα μεγάλα λιμάνια της αυτοκρατορίας ο Ελληνισμός ζει και δημιουργεί, αντλώντας κάθε παράδοσή του από την καλλιέργεια του πνεύματος του παγκόσμιου πολιτισμού. Σε αυτό το ισχυρό και πανάρχαιο ιστορικό δέντρο ανθίζει τον 17ο αιώνα το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι των πόλεων. Στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960, μια σειρά από διαφορετικά σχολεία προέκυψαν. Ένα μουσικό ρεύμα μεσογειακής καταγωγής επηρέασε σημαντικά το λαϊκό τραγούδι με έντονη χορευτική μουσική, των οποίων κύριοι εκτελεστές ήταν οι: Δημήτρης Μητροπάνος, Στράτος Διονυσίου, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Στέλιος Καζαντζίδης, Μανώλης Χιώτης (Συνθέτης), Σπύρος Ζαγοραίος, Τόλης Βοσκόπουλος, Ρίτα Σακελλαρίου κ.ά. Σε αυτό βοήθησε και η άνθιση των ελληνικών ταινιών, η περίφημη χρυσή κινηματογραφική εποχή των δεκαετιών 1960-1970. Έχουμε, λοιπόν, από τη μια το κοινό ομογενοποιημένο ελληνικό λαϊκό τραγούδι, με όλα τα ιδιώματα της ελληνικής παραδοσιακής κουλτούρας, κι από την άλλη το ιδιόμορφο μουσικό ρεύμα του αστικού ρεμπέτικου τραγουδιού, δημιουργημένο από την ελληνική παράδοση, κυρίως των Ελλήνων προσφύγων. (Πληροφορίες από τη el.wikipedia.org)
Ζήσης Γεώργιος (Β1 Πληροφορικής)
«Κάποιος … κάπου …» Κάθε αγέλη είναι ενωμένη και πάντα μαζί, κρατάει ο ένας τον άλλον και πορεύονται στη ζωή. Γιατί να μην είναι έτσι ο άνθρωπος; Πλημμυρισμένος από λύπη-πόνο-ασφυξία πνίγεται μέσα στην απελπισία. ψάχνει για διαφυγή, αλλά καταλήγει πάλι στην αρχή. Γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος; Τα δάκρυα κυλούν ζεστά στο κορμί του, θυμίζοντάς του πως πονά ακόμα και με την αναπνοή του. Γιατί είναι έτσι ο άνθρωπος; Και αν μια μέρα ξαφνικά αποφασίσει να φύγει μακριά να ‘σαι σίγουρος, θα είναι αργά. Θα έχει οδηγό το μυαλό και όχι την καρδιά. Γιατί έφτασε εκεί ο άνθρωπος; Δυσκολίες πια δεν θα συναντήσει και τον κόσμο μόνος θα αφήσει, έτσι θα είναι σίγουρος πως πόνο δεν θα ξαναντικρίσει. Γιατί έφτασε εκεί ο άνθρωπος;
(Γούλα Νικολέτα, ΓΦυσ)
24
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Εγκαίνια Έκθεσης για 1821 (Λαχαναγορά) «Αγωνίσματα και Αθλήματα στην Ελλ. Επανάσταση» Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Τ
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
ην Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021 πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική επίσκεψη από ομάδα μαθητών και εκπαιδευτικών στην Έκθεση Ζωγραφικής με θέμα τα αγωνίσματα και τα αθλήματα στην Ελληνική Επανάσταση, στη Δημοτική Αγορά του Αγρινίου. Ο κ. Μπαρπαρούσης Διονύσιος, υπεύθυνος της έκθεσης, ξενάγησε τους μαθητές στο χώρο στον οποίο είχαν αναρτηθεί πίνακες που αναπαρίσταναν αγωνίσματα και αθλήματα που γίνονταν στην περίοδο της Επανάστασης του 1821. Σε περιόδους ειρήνης και εορτών οι αγωνιστές-αθλητές λάμβαναν μέρος στα αγωνίσματα της σκοποβολής, της πάλης, της ρίψης με λιθάρι, στην άρση βαρών τεράστιων ογκόλιθων στο δρόμο, στο τρέξιμο σε μικρές ή μεγάλες αποστάσεις για διεκπεραίωση εργασιών και διαφόρων αναγκών που προέκυπταν. Επίσης, αναφέρθηκε στους Αθλητικούς αγώνες που διεξάγονται ακόμη και σήμερα και έχουν τις ονομασίες ηρώων και γεγονότων της ελληνικής επανάστασης, όπως ο «Δρόμος Θυσίας» στο Μεσολόγγι, τα «Κολοκοτρώνια» στην Τρίπολη, ο «Αγώνας κήρυξης της Ελλ. Επανάστασης» στη Λακωνία (Νεάπολη), ο αγώνας δρόμου «Ιωάννης Καποδίστριας» στην Αίγινα, τα Καραϊσκάκεια στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας κλπ.. Στη συνέχεια, οι μαθητές επισκέφτηκαν και την έκθεση Αιτωλοακαρνάνων Εικαστικών στη Δημοτική Αγορά, όπου ο ζωγράφος κ. Κατσαντώνης παρουσίασε τα έργα ζωγραφικής Αιτωλοακαρνάνων Εικαστικών, καθώς και δημιουργίες από ξύλο και ανακυκλωμένα υλικά. Μεταξύ των εκθεμάτων υπήρχαν έργα των κ. Ναστούλη, Βελαώρα, Παπανίκου, Ραμμόπουλου, Κρέτση, Καραγιώργου, Ζαχαρόπουλου και άλλων σπουδαίων εικαστικών. Μας είπε: «Με αυτήν την πρώτη έκθεση ευελπιστούμε να δημιουργήσουμε έναν θεσμό με σκοπό την προβολή των δημιουργημάτων τους και την έκφραση ανησυχιών.»
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
(Υπεύθυνη των αθλητικών δράσεων η γυμνάστριά μας κ. Βετσοπούλου Ελένη)
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΛΥΚΕΙΩΝ
ΠΡΩΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΜΑΘΗΤΗ ΜΑΣ
Ο
μαθητής Γ’ Λυκείου Μέντζος Βλάσιος, αθλητής στα 2000m με φυσικά εμπόδια (στιπλ), αρχικά, πήρε μέρος στους Μαθητικούς Σχολικούς Αγώνες στο Αγρίνιο και έλαβε την 1η θέση. Συμμετείχε, στη συνέχεια, στους Πανελλήνιους Περιφερειακούς Σχολικούς Αγώνες β΄ φάσης Στίβου, στις 08/04/22 στην Πάτρα, όπου έλαβε τη 1η θέση με χρόνο 6:15:00. Στην τελική φάση των Πανελληνίων Σχολικών Αγώνων που έγιναν στις 13-14/04/22 στο Πανθεσσαλικό Στάδιο Βόλου έλαβε τη 2η θέση με χρόνο 6:11:54.
25
Οι μαθητές της Γ ΄Λυκείου μας αποχαιρετούν... Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
Απρίλιος 2013
*
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
Γ5Νοσ
*
Νέοι και κατάθλιψη
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα Σχολική βία
σελ. 3
σελ. 4
σελ. 5 Και εκεί που νομίζεις ότι όλα είναι εύκολα σου Οι φίλοι µας τα ζώα ξεσπούν τα δύσκολα, θες να τα παρατήσεις και σελ. 6 από μέσα σου λες ένα δεν πειράζει, θα περάσει Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας κι αυτό όπως όλα! (Πίκατσου) σελ. 7, 8 Οι δυσκολίες στη ζωή είναι πολλές…(Ε.Σ.) Αποκλειστικός Χορηγός Οι δυσκολίες του πολέμου είναι πολλές! Θα περάσουν όλα όμως;…(Καρύδα) Της ζωής τα προβλήματα δύσκολα περνούν, μα τα καλά που πέρασα πάντα θα θυμάμαι. (Μ.Α.) Ξέρω πως ποτέ δεν σημαδεύουν στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος. Το νου σου ε; (BASK) Θα περάσει γρήγορα ο καιρός. Οι δυσκολίες που περνάω είναι οι εμπειρίες μου! (Χριστίνα) Στη ζωή είναι όλα δύσκολα. Όλα είναι εμπειρίες και θα περάσουν! (Αγγελική Ζαφειροπούλου) Κάποια πράγματα είναι δύσκολα. Μην τα σκέφτεσαι… θα περάσουν. (ΟΚΝ) Γρήγορα ήρθε ο καιρός και εύκολα θα περάσει, μα αν το σκέφτεσαι πολύ γρήγορα θα γεράσεις. (Μ.Β.) Υπομονή και επιμονή! (Κ1) Εντάξει δεν κλαίμε… Μεγαλώσαμε! (Φ.Π.) Όλα αυτά που έζησα στα σχολικά τα χρόνια, εύκολα και δύσκολα, θα τα θυμάμαι όλα. (Π.Λ.) Στα δύσκολα κανείς, μόνο εγώ και η μουσική. Σε κάθε πρόβλημα να σκέφτεσαι με τη βοήθεια του Θεού θα περάσει και αυτό. Όσο οι δείκτες του ρολογιού θα κάνουν κύκλους, όλα θα περνάνε. (Anailime) Η πόλη δεν είναι μακριά… κοντεύουμε. (Γαλανού Βάσια)
Γ3Αισ/Βρ Να λες θα τα καταφέρω! Δεν είναι κάτι δύσκολο! Έχεις περάσει χειρότερα. (Αφροδίτη Πλυταριά) Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε σκεφτεί πως η ζωή δεν είναι ωραία. Και εδώ έρχεται η ίδια η ζωή να μας διαψεύσει. Η ζωή είναι γλυκιά, ένα πραγματικό «δώρο»! (Σταμουλάκη Όλγα) Οι δυσκολίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας, που μας κατακλύζουν με αρνητικά συναισθήματα. Ωστόσο, οι ίδιες δεν παύουν να αποτελούν συνεχείς προκλήσεις που με μόλις μια δόση επιμονής και αυτοπειθαρχίας φωτίζουν σιγά-σιγά το δύσκολο διάβα στο δρόμο της ζωής. (Λαμπρινή Καντερέ) Κάθε εμπόδιο για καλό. Στις δυσκολίες μου κάνω υπομονή! (Σ.Φ.) Μέσα από τις δυσκολίες μπορούμε να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας, τις δυνατότητές μας. (Τσαμποδήμου Παρασκευή) Αν δεν υπήρχαν δυσκολίες, η ζωή μας θα ήταν άνοστη. Μετά από κάθε δυσκολία ακολουθεί ένα όμορφο γεγονός. Γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. (Σουλιώτη Κωσταντίνα) Υπομονή… Να κοιτάμε μπροστά ποτέ πίσω. (Κ.Κ.) Απλά βγες έξω από το σπίτι και συνάντησε τους φίλους σου. (Μιγκάλμι) Οι δυσκολίες κάνουν δυνατότερο τον άνθρωπο. Στη δική μου περίπτωση οι δυσκολίες μου με έχουν κάνει πιο δυνατή. (Γιαννούλα Ντίνου) Στα δύσκολα κάνουμε υπομονή και κουράγιο. (Σου) Η απομόνωση και η ηρεμία με βοηθούν πάρα πολύ για να ξεπεράσω τις δυσκολίες μου. (Η.Ζ.) Οι δυσκολίες δοκιμάζουν τον άνθρωπο. Συγκεκριμένα στην περίπτωσή μου οι δύσκολες καταστάσεις δεν με επηρεάζουν, αντίθετα δοκιμάζουν τα όριά μου και με κάνουν να γίνομαι πιο σκληρή και συνειδητοποιημένη. (Χριστίνα Κ.) Όσο δύσκολα σου τα φέρει η ζωή μην τα παρατάς! Η προσπάθειά σου θα σε κάνει πιο δυνατό!(Μαρία Μπακοπούλου) Όταν η ζωή φέρνει δυσκολίες και περνάς δύσκολα, κράτα πάντα τα καλά και προσπάθησε να φαντάζεσαι πώς μέσα από τις κακουχίες μπορείς να γίνεις καλύτερο άτομο. Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε μια λεμονάδα. (Α.Ξ.)
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον.
Γ1ΤΔ
Δύσκολα χρόνια… θα περάσουν!(Θεοδώρα Ανδρώνη) Οι μέρες περνάνε δύσκολα, αλλά κάποια στιγμή αυτό θα σταματήσει. Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο …(Παπανίκος Κ.) Τα προβλήματα είναι όπως το σκοτάδι: έρχεται αλλά ακολουθεί η αυγή. Έτσι και μετά το πρόβλημα ακολουθεί η λύση ή η ελπίδα. (Σ.Θ.) Δύσκολα θα περάσει η μέρα του δυστυχήματος από το μυαλό μου. (Εύρης) Πολύ δύσκολος ο καιρός που διανύουμε τα τελευταία 2 χρόνια, αλλά όλοι μαζί στηρίζοντας ο ένας τον άλλον και προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους γύρω μας θα βοηθήσουμε να περάσει αυτή η αρρώστια με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. (Κ.Κ.) Ο 3ος Παγκόσμιος… Θα πεθάνουμε όλοι! (Γ.Κ.) Θα περάσει! Τουλάχιστον κράτα ενέργεια και κάν’ το να αξίζει! (Μίλιος)
………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ
Γ6Κομ «-Δύσκολα;-Θα περάσει!»: διάλογος ανάμεσα σε δύο πρόσωπα όπου κάποιο από τα δύο αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Γι’ αυτό ο άλλος τον καθησυχάζει και του λέει ότι θα λυθεί το πρόβλημά του. (Αλεξάνδρα Μπεκιάρη) -Τίποτα… ουσία καμία! (Γρηγόρης Λαθύρης) -Υπάρχουν πολλές δυσκολίες αλλά θα ξεπεραστούν. (Κλεό) -Όλα περνάνε, πολλές οι δυσκολίες της ζωής και εμείς εκεί να επιβιώσουμε. (Νικόλ) -Να γυρνούσαν πίσω τα παλιά. (Νέα Γενιά) -Θα μας λείψουν οι τράκες (Αντικαπνιστής) -Θα περάσει τελικά… (Δ.Δ.) -Μακάρι να μην περνούσε! (Μ.Κ.) -Ας γυρνούσαμε πίσω πάλι! (Λουκουμάκι!) -Για να δεις το ουράνιο τόξο πρέπει να αντιμετωπίσεις την καταιγίδα. -Έτσι και στη ζωή πρέπει να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες και να τις ξεπεράσουμε ώστε να γίνουμε δυνατά και ευτυχισμένα παιδιά. (Μ.Κ.) -Δύσκολα θα περάσει ο πόλεμος και ο πόνος που ζούμε. Τίποτα δεν βγαίνει, τίποτα δεν υπάρχει καμία ουσία! Δύσκολα πολύ, δεν υπάρχει δουλειά… και θέλω να πάω στην Ουκρανία να βοηθήσω (Γρηγόρης Λαθύρης) -Κάθε εμπόδιο για καλό λένε. Είναι όμως πάντα για καλό; (Ζαρκάδας Γιώργος) -Οικονομική κρίση… δύσκολα θα περάσει. Τι να κάνουμε; Να πεινάσουμε; (Βαγγέλης Τσιτσιλας)
Γ2ΤΕ «Χειμώνας» είναι… θα περάσει! Δυσκολία είναι μέχρι να προσαρμοστείς με αυτήν. (Κολώνιας) Τι είπαμε ότι κάνουμε στα δύσκολα; Κολυμπάμε, κολυμπάμε, κολυμπάμε (Ντόρη) Όσες δυσκολίες και να έχουμε πρέπει να χαμογελάμε (Χ.Π.) Γέλιο και υπομονή στα δύσκολα (Χ.Κ.)
Γ4Φυσ Στην εφηβεία μπορεί να ερωτευτείς ένα άτομο, όμως, επειδή ξέρεις ότι είναι αλλού, να μην έχεις ελπίδες… το ίδιο και με τις φιλίες… Προσπαθείς να το αλλάξεις (Κ. Χριστοδούλου) Δύσκολα είναι φέτος στο τέλος της χρονιάς για τις σχολικές εξετάσεις, αλλά πιστεύω θα περάσει (maraki13) Δύσκολα θα είναι τα πράγματα στην περίοδο των πανελληνίων αλλά θα περάσει (κανανας21) Το άγχος για τις πανελλήνιες θα περάσει όταν δώσουμε το πρώτο μάθημα (Κωνσταντίνα Γκορόγια) Όσο δύσκολοι και να ‘ναι οι καιροί και οι εποχές, αυτός που προσπαθεί και πιστεύει ανταμείβεται (Ζ.) Πρέπει να έχεις υπομονή. Θέλει χρόνο και δυναμικότητα. Σίγουρα θα χρειαστείς μια «κολώνα», για να στηριχτείς και να σε σηκώνει όταν πέφτεις. Μετά τις δυσκολίες όμως έρχονται οι χαρές. Μην ανησυχείς!!! (Γούλα Νικολέτα)
26
Τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους... Εφημερίδα του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγρινίου
*
Απρίλιος 2013
*
Νέοι και κατάθλιψη
“Όποιος αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα όνειρα…………
Μια κοινωνία δύο κόσµοι
Είναι χαρά και τιμή για μένα, που μου δίνεται η ευκαιρία να εκφράσω κάποιες σκέψεις - προβληματισμούς στην εφημερίδα που εκδίδει το σχολείο μας. Όλοι μας βιώνουμε μια ζοφερή και ιδιαίτερα σκληρή και απαισιόδοξη κοινωνικο-πολιτική ατμόσφαιρα. Ένας από τους σημαντικούς πυλώνες της κοινωνίας το δημόσιο σχολείο ως κοινωνικός θεσμός βάλλεται και αυτό από παντού. Τα μηνύματα που έρχονται μας κάνουν όλους καχύποπτους και επιφυλακτικούς. Ο οδοστρωτήρας της «κοινωνικής χρεοκοπίας» ισοπεδώνει στο πέρασμά του κάθε τι ελπιδοφόρο και ευοίωνο και εμείς –θεατές σ’ένα θέατρο του παραλόγου- μένουμε αδρανείς και περιμένουμε…… Το παραπάνω σενάριο έρχεται να προσκρούσει στην αδιαφιλονίκητη αισιοδοξία των εφήβων μας. Προτάσσοντας τα νιάτα τους, τα ταλέντα τους, την ικμάδα τους, τα όνειρά τους ανατρέπουν τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα αιχμηρά σχόλια που ακούγονται πανταχόθεν. Οι κακεντρεχείς δηλώσεις περί αδιαφορίας, νωθρότητας, ασέβειας, χουλιγκανισμού αίρονται με τις πρωτοβουλίες των μαθητών να δημιουργήσουν και ταυτόχρονα να εκφραστούν. Χαίρομαι γιατί μπορώ μέσα από τη δουλειά μου ή καλύτερα την επαφή μου με νεολαίους να αισιοδοξώ και εγώ μαζί τους για ένα αξιοπρεπές ανθρώπινο περιβάλλον. Οι μαθητές καταφέρνουν με τη ενθάρρυνση, τις προτροπές και το παράδειγμα των καθηγητών τους να μας ξαφνιάσουν ευχάριστα. Γίνονται δημοσιογράφοι, ζωγράφοι, ποιητές, ηθοποιοί, αρωγοί σε κοινωφελή ιδρύματα συνδράμοντας με την ευαισθησία τους σε άτομα αναξιοπαθούντα. Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι οι εξαιρέσεις προβληματικής συμπεριφοράς αποτελούν το κανόνα; Πώς να παραβλέψω το πάθος, το ενδιαφέρον, το μεράκι, το ταλέντο καθηγητών, που
σελ. 2
σελ. 3
Ο µονόλογος του µαυροπίνακα
σελ. 4
Σχολική βία
σελ. 5
Οι φίλοι µας τα ζώα
σελ. 6
Οι εκδηλώσεις του σχολείου µας
σελ. 7, 8
Αποκλειστικός Χορηγός
Αρ. Φύλλου 2
*
Τιμή 1€
αφιερώνουν ανιδιοτελώς δεκάδες εργατοώρες από το προσωπικό τους χρόνο προκειμένου να εμφυσήσουν την αγάπη τους για γνώση και δημιουργία στους μαθητές; Πώς να μην καμαρώνω για τα παιδιά μας, γιατί παιδιά μας είναι, που αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα και πλάθουν ένα υγιές μέλλον καλύτερο από το δικό μας καχεκτικό παρόν; Στ αλήθεια αξίζουν εκατέρωθεν δάσκαλοι και μαθητές τον έπαινο και την επιβράβευση. Οι πρώτοι, γιατί μόνοι τους αγωνίζονται να κρατήσουν το μαθητή στο σχολείο, να τον αγκαλιάσουν, να τον ενθαρρύνουν, να επικοινωνήσουν μαζί του και να μιλήσουν στην ψυχή του. Οι δεύτεροι, γιατί με λεβεντιά αντιμετωπίζουν ποικιλοτρόπως ένα δύσκολο παρόν προσπαθώντας να κατακτήσουν ένα δύσβατο μέλλον. ………κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’ τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.” ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ» ΦΛΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙ0ΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 2ου ΕΠΑΛ ΑΓΡΙΝΙΟΥ