Peach Magazine 5

PEACH inner view

saar koningsberger /

travel

#5

Life, Style & Fashion

ijsland /

art

frieda maria /

music

malle pietje & the bimbo's

13 BROKEN DATES TO GET TO THE SLOPES

MERI PELTONEN — PROTEST.EU

TO GET THERE

ALLY. MADE IN THE U.S.A.

Kj e rs ti B u aas ROX Y.CO M

Beeld: Jason Horton

Edito

p a r t t i m e

beauty

Colleen Quigley heeft wel wat beters te doen dan zich zorgen maken of haar mascara uitloopt. Handplant in Ijsland.

Daar zijn ze. Het groepje hipstermeisjes dat ik altijd tegenkom in het Amsterdamse uitgaansleven.

Perfect gestyled, ieder haartje ligt op zijn plaats en hun vlekkeloos 'gemakeupte' gezichtjes lachen je stralend toe. Iedere keer weer ben ik 'flabbergasted'. Ze zien er namelijk niet alleen aan het begin van de avond zo uit, maar ook als het licht op de dansvloer weer aangaat. Geen streepje mascara uitgelopen, geen haar verplaatst. Hoe doen ze het toch?

Het is niet dat ik het niet probeer. Ik besteed er flink wat tijd en geld aan, en spray, lak en smeer fanatiek voordat ik uiteindelijk feestklaar ben. “Dúúrt lang”, is het commentaar dat ik standaard van Liefde krijg. “Maar je bent wel mooi”. Mission accomplished zou je zeggen, maar het is nooit blijvend.

Fastforward drie uur en ik stuiter over de dansvloer, met haar dat alle kanten uitsteekt en – mocht er alcohol in het spel zijn – mascara en lipstick op zo ongeveer

mijn kin. Mijn prachtige high heels schop ik vanwege gemartelde voeten aan het einde van de avond uit.

(Tegenwoordig heb ik altijd een paar Havaianas in mijn tas om me de walk of shame op blote voeten naar huis te besparen.)

"Je danst te wild," antwoordt Liefde op de vraag waarom ik er na afloop van een feestje steevast uitzie als een verzopen kat. Wie mooi wil zijn mag dus niet dansen. Dat wordt een probleem. Als ik aan de kant moet blijven staan vind ik er niets aan en kan ik net zo goed thuisblijven.

En waarvoor heb ik me dan in de eerste plaats opgetut?

Mijn aha-erlebnis krijg ik tijdens een wintersportvakantie, waar ik in de gondellift plaatsneem naast een meisje. Haar hele outfit matcht tot in de kleinste details, een plaatje van perfectie. Ineens valt mijn oog echter op een grote bruine vlek aan de binnenkant van haar verder smetteloos witte kraag. Ik kijk nog eens goed en zie dat het .5

een dikke laag make-up moet zijn, afkomstig van haar gezicht. Dit gaat me serieus te ver. Ik wil voor een feestje graag moeite doen om een 2.0-versie van mezelf te creëren, maar tijdens het snowboarden is dit wel het laatste waar ik aan denk. Ik zie het al voor me: wanneer ik na een epische poederafdaling mijn goggle afdoe, druppelt de foundation van mijn voorhoofd. Ik pas, dank u. En ineens dringt het tot me door. De perfecte beauty zijn is een fulltime job.

Niet te veel bewegen, want stel je voor dat je nagellak bladdert. Die prijs is me veel te hoog. Ik neem genoegen met een functie als parttimer, als dat betekent dat ik tenminste kan doen waar ik zin in heb.

De verzopenkatlook neem ik er met hernieuwde liefde bij.

Martine Veldhoen

girls

m e t

inhoud

• i n fo

• l i fe & style

20 22 36 38 48 66 78 82

hunkeren: Erik Ringelberg innerview: Saar Koningsberger spinsels: de perfecte line-up picture this: Kassia Meador column: Pascal Vugts over vrouwen gezintuigd: Wine Dierickx de vrouw in... Vieze Fur getest: how to ride a fixie

• f a shion

03 04 06 86

12 50 54 58

edito inhoud pitjes colofon & shoplist

cool stuff shopaholics streetstyle fashionshoot

• t r avel

28 66

g-spot: ijsland met Nikita grenzeloos: Annelies Debo

• a r t & music

44 74 76

artefact: FriedaMaria harde noot: Malle Pietje & The Bimbo's nootjes

Cover

Charlotte door Mike Steegmans

PEACH is gedrukt op gerecycleerd papier .6

innerview Saar Koningsberger

fashion Bored on a winters day

music Malle Pietje & The Bimbo’s

“LAAt mij maar de tomboy zijn”

“out with the cold, in with the fun”

“wat is een toonsoort ¨uberhaupt”

travel Annelies Debo

life & style How to ride a fixie

art FriedaMaria Studio

p.22

p.58

p.76

“en zo verhuis je “tramsporen eten de “inspiratie uit de naar de andere kant dunne bandjes zo op” vuilcontainer” van de wereld” p.82

p.44

p.66

.7

n e w s

Pitjes Tested on Animals Philips en O’Neill bundelden hun krachten om een portfolio van hoofdtelefoons uit te brengen. De hoofdtelefoons werden zo ontworpen om aan de harde omstandigheden van een actieve lifestyle te kunnen voldoen. Jeremy Jones (negen maal Big Mountain Rider van het jaar), Mark Matthews (dé absolute golventemmer) en Ane Enderud (tweevoudig wereldkampioene freeride ski) onderwierpen The Stretch, The Snug, The Covert en The Specked aan extreme omstandigheden. De hoofdtelefoons overleven op de warmste plekken van aarde, net als in de koudste klimaten. Tested on animals and approved by PEACH.

ANNE-FLORE & swatch De ene Zwitserse ster kan er een andere verstoppen: de tovenares van het snowboard, Anne-Flore Marxer, heeft namelijk de handen in elkaar geslagen met SWATCH, voor het ontwerp van de collectie AnneFlore Swatch die een aantal stoere, sportieve en kleurrijke horloges voorstelt.

Met zes nieuwe modellen van de befaamde Gent-serie heeft Anne-Flore haar persoonlijkheid kunnen uitdrukken in de wereld van de mode- en sportaccessoires.

Voor elk van de zes nieuwe modellen heeft Anne-Flore de typische felle SWATCH kleuren gebruikt. prijzen: 38/43 euro www.swatch.com

Billabong Leather Bag Na de samenwerking met de bekende Franse DBM hoedenmaker in 2009, ligt er nu een nieuwe prestigieuze accessoire in de winkel: de Billabong Deluxe Leather Bag in samenwerking met Franck Tioni, reeds 24 jaar bekend als dé vakman op gebied van leer en accessoires. De volledig met de handgemaakte weekendtas is er eentje om nog jaren te koesteren en helaas, ook één om voor te sparen. De richtprijs is 1090 euro en je moet ervoor naar de Billabong shops in Anglet, Hossegor of Barcelona om dit pronkstuk te bemachtigen.

O’Neill Surf Skate Snowfest Surfen doe je niet enkel achter de computer en daarom nodigde O’Neill maar liefst 200 girls uit op zondag 1 augustus om kennis te maken met een resem boardsporten op het O’Neill Surf Skate Snow & Wake Fest in Blankenberge. In samenwerking met zustermagazine SCSMAG werd ook een snowboard railjam voor vrouwen op de Blankenbergse dijk georganiseerd. Maar liefst negen dames verschenen aan de start, een absoluut record voor een wedstrijd op Belgische bodem volgens insiders. Na een stevige battle wist uiteindelijk de Française Anne-Sophie Lechon de jury het meest te bekoren na de jonge Meri Deconinck op twee en Kelly Dubois op drie. Op naar de 2011 editie van dit geweldige boardfestival met nog meer actie, deelnemers en toeschouwers!

.8

Nike LunarGlide+ iD Meer dan 30 jaar geleden zette Nike de wereld op zijn kop met de ‘Nike Air’technologie. Vorige zomer werd met de LunarGlide, de eerste schoen die zowel stabiliteit als een natuurlijke demping combineert, een nieuw tijdperk van loopschoenen ingeluid. Deze trend werd door lopers gretig onthaald, dus de uitbreiding van het assortiment liet niet lang op zich wachten. De Nike LunarGlide+ is het icoonstuk uit de Lunar-serie en het allerleukste is dat je hem zelf kunt customizen op nikeid.nike.com

The Protest Fund De lokroep van verse sneeuw en perfect afrollende golven is luid.

Maar de obstakels in ons dagelijks leven roepen meestal veel luider.

Werk, school, te dure tickets...

Protest geeft je nu de kans om daar iets aan te doen. Hoe werkt het?

Simpel. Maak een korte video, van maximaal vijf minuten, waarbij je de obstakels tussen jou en je board toont. Dit kan van alles zijn: tekort aan sneeuw, een bezitterig vriendje, te weinig vakantiedagen...

Geef vervolgens jouw oplossing over hoe je deze moeilijkheden kan overwinnen en load op www.protest. eu/fund je video op. Als Protest jouw idee geweldig vindt, kan je er duizend euro aan reisbudget mee opstrijken.

Respect the Mountains Respect the Mountains is een Nederlandse non-profitorganisatie die een bijdrage levert aan het behoud van de natuur en de leefomgeving in de Alpen. In samenwerking met Barts (denk aan coole mutsen, warme sjaals en handschoenen) wil zij de wintersporter bewust maken van de kwetsbaarheid van de Alpen, zodat toekomstige generaties ook nog met volle teugen van de bergen kunnen genieten. Hun slogan luidt: “We want to keep (y)our playground clean.” Ook jij kunt bijdragen door te handelen naar de ‘7 Ways’ van Respect the Mountains. Meer info vind je op www.barts.eu

.9

Moon Boot wordt 40 Op 29 juli 1969 deden Neil Armstrong, Michael Collins en Buzz Aldrin, de crew van de Apollo 11, iets wat elke mens dagelijks al gedurende duizenden jaren doet: zij wandelden. Maar dan als eersten op de maan. De voetafdrukken die hun bizarre schoeisel achterlieten, inspireerden Giancarlo Zanatta om iets gelijkaardigs te ontwerpen om in de sneeuw te wandelen. In 1971 zag de Moon Boot het levenslicht en viert dus volgend jaar zijn 40ste verjaardag. De originele sneeuwschoen met zijn unieke, ronde vorm bezorgt ons niet alleen warme voeten bij het vallen van de eerste sneeuw, maar hij verwarmt ook ons nostalgisch hart. Het gekraak van het verse sneeuwtapijt klinkt weer helemaal zoals vroeger. Hipper de hip hoera!

Woord: Fleur Bourgeois Beeld: Alice Gallery

p i t

A.L.I.C.E Gallery Alice van den Abeele

A.L.I.C.E. Gallery is een ankerpunt in de bruisende hoofdstad die Brussel is. Een ontmoetingsplaats voor jonge kunstenaars en internationale artiesten. Vijf jaar lang gehuisvest in het kloppend hart van Nederlandstalig Brussel, de Dansaertstraat en nu verhuisd naar een nieuwe locatie. Eigenares is Alice van den Abeele, een vrouw die de drang voelt om artiesten van haar generatie ook een plaats te geven.

Na vijf jaar had ze het wel gezien in de Dansaertstraat. “De oude galerij had wel veel karakter, maar was niet meer flexibel genoeg.

Verandering is goed, het zorgt voor frisse ideeën, nieuwe perspectieven, nieuwe uitdagingen en dat is wat we nodig hadden. Er was vroeger een shop bij de galerij, maar die wilden we achterwege laten en ons concentreren op de kunst en dus

volstond de oude galerij niet meer."

De nieuwe galerij is niet ver van de oude, maar een stuk moeilijker om te vinden en toevallige passanten zullen er ook niet veel over de vloer komen. Toch is het de moeite om ernaar op zoek te gaan want A.L.I.C.E Gallery presenteert steevast het werk van boeiende, jonge kunstenaars. Denk maar aan de recente tentoonstelling met werk van Sixeart die ook al in Tate Modern, de moderne kunsttempel van Londen, te zien was. Alice werkt op lange termijn samen met artiesten. Je zou haar zowat als de ontdekker van Sixeart kunnen beschouwen. “Ik was trots om Sixeart in Londen te zien.

Soms ben ik een ontdekker, soms een volger, hangt ervan af tegen wie ik praat.”

Wat ze bij A.LI.C.E doen is na al die jaren en de boom van street art nog steeds uniek in België. Ze

.10

haalden zelfs de ranglijst van het boek Beyond the street: The hundred leading figures in urban art. Ze is een van de weinige vrouwen op die lijst, maar volgens haar heeft het niet zo veel te maken met de man-/ vrouwdiscussie: “De kunstwereld is ‘a man’s world’, maar er zijn altijd kansen voor talent, ongeacht het geslacht. Naar mijn mening zijn er ook heel wat talentvolle meisjes op komst zoals Margaret Kilgallen.”

Alice werkte in het verleden samen met mannen als So Me (bekend van de graphics voor het Ed Banger label), Cream en 2SHY, in het milieu halve goden. “Met hun artwork zijn ze voor mij het beste voorbeeld van de fucked up DIY-jongerencultuur.

Ze maakten een werk en stuurden het naar elkaar via e-chat heen en terug, een soort van creatieve ping pong. Een heel cool project, maar we doen nooit iets twee keer.

“Ik ben slechts een gefrustreerde artiest die de frustratie kanaliseerde”

We werken graag met mensen die ook buiten de galerij durven te denken.

Vandaag de dag kun je een regisseur of schrijver zijn, en toch in een galerij te zien zijn.”

De oude bakkerij waar ze nu vertoeft, is slechts de volgende stap in het leven van Alice.

“Verschillende levensfases brachten me op deze plaats en bij dit beroep. Ik ben slechts een gefrustreerde artiest die de frustratie kanaliseerde in het plezier van tentoonstellingen opzetten en ik wil dat delen met het publiek. I’m excited about an uncertain future.” Ondertussen doet ze toch maar lekker a hell of a good job’. www.alicebxl.com

.11

Woord: Emilie Lachaert

p i t

ECOFASHIONABLE style me green

StyleMeGreen is een blog en website van vier enthousiaste girls die bewijzen dat het helemaal niet moeilijk is om een ‘groen’, ecologisch leven te leiden zonder er als een geitenwollensok uit te zien. Cristina Mafteiu: “Ik was al een hele tijd - eigenlijk al bijna heel mijn leven- bezig met dingen zoals dierenwelzijn en ecologie, maar ik vond er nooit mijn eigen stijl in. Ofwel was je een geitenwollensok, ofwel een ‘poppemie’, die zich opmaakt en enkel met het uiterlijke aspect bezig is. Maar de combinatie van eco en fashion of beauty bestond niet. En ik was met beide aspecten bezig. Een paar jaar geleden viel mijn oog op het Nederlandse boek van Lisette Kreischer, Veggie In Pumps, gids tot een ecofabulous leven. Ik was onmiddellijk verkocht. Ik zocht naar een gelijkaardige referentie in België, maar die was er niet.”

Cristina vond online wel tal van merken en initiatieven die met ecofashion en –beauty bezig waren en kreeg daardoor het idee om zelf een online platform op te starten.

StyleMeGreen groepeert alles wat eco en mooi is. Kortom, het is dé onlinegids voor ecofashionista’s.

Cristina leerde een tijdje na de start van het platform Sarah Braeckman kennen en de groene meiden sloegen de handen in elkaar en startten ook een blog. Ondertussen telt StyleMeGreen al vier bloggers en bestaat de webstek twee jaar.

“Vorige maand zaten we aan bijna 900 unieke bezoekers”, vertelt Cristina trots. “Vooral vrouwen lezen de blog, we hebben zowel Belgische als Nederlandse lezeressen. Hier en daar zit er uitzonderlijk een man tussen en die willen we natuurlijk ook niet vergeten.

We denken er zelfs aan om een sexy, mannelijke versie van onze blog te brengen.”

Intussen geeft StyleMeGreen ook workshops over ecochic leven.

Cristina: “ Het is leuk om te zien hoe mensen van alle leeftijden en stijlen op die workshops afkomen.

We krijgen echt toffe reacties en dat geeft voldoening. We laten zien dat je met weinig moeite, toch een verschil kunt maken. We laten gewoon de mogelijkheden zien en wijzen niet met het vingertje. Hopelijk kunnen we in de toekomst nog meer mensen aanspreken en overtuigen van de ecochique lifestyle. Die is echt niet zo moeilijk en saai als sommigen denken.”

De toekomstdroom van de StyleMeGreen-meisjes? “Saving the world in style!” Surf dus zeker even naar de website: je vindt er niet enkel fascinerende artikels over ecologische thema’s, maar ook links naar hippe ethische merken en winkels en een meeslepende blog over de ecochique belevenissen van de meisjes. www.stylemegreen.be

.12

BJORNBORG.COM .13

Woord: Martine Veldhoen Beeld: Stephanie de Jong

p i t

SANNE DE JONG

het brein achter de chicky clinics

Het leven van de Nederlandse Sanne de Jong (25) staat in het teken van skiën. Om tijdens de wintermaanden zoveel mogelijk in de bergen te kunnen zijn, werkt Sanne zich tijdens de zomer uit de naad. Voor haar studie liep ze vier maanden stage bij Girlie Camps, een Zweedse organisatie die ‘girls only’kampen in verschillende boardsporten organiseert. “Dit kan ik zelf beter,” dacht Sanne tijdens het maken van haar marketinganalyse…

Chicky clinics was born.

“Met Chicky clinics draait het om girls, fun and learn riding. Ik wil beginnende of al iets gevorderde meisjes motiveren om een stap verder te gaan in hun sport. Dit kan in de winter freeskiën of snowboarden zijn, en in de zomer kan je clinics volgen in wakeboarden, kiteboarden, surfen en skateboarden.

Het verschil met andere ‘girls

only’-initiatieven is dat de nadruk niet ligt op camps van meerdere dagen, maar op korte clinics. Je krijgt een paar uur les van een pro, waarna je eventueel een vervolgclinic kunt volgen De ski- en snowboardclinics zaten afgelopen winter helemaal vol. Ik had de limiet gesteld bij 55 meiden per keer, meer hadden we ook niet aangekund. In de zomer had ik zes clinics in vier sporten, waar in totaal zo’n tweehonderd deelneemsters op af kwamen. Het niveau liep van beginnend tot vergevorderd, vooral bij de skateboardclinics lag het niveau heel hoog.”

Om de grote animo aan te kunnen heeft Sanne het menu dit jaar flink uitgebreid: “In november ging de Chicky clinics Wintertour weer van start. Er zijn in inmiddels al drie ski- en snowboardclinics geweest, en in januari staat

.14

er een vierweekse cursus gepland, waar de deelneemsters iedere week kunnen terugkomen om hun skills verder uit te breiden. Ook staat er een sneeuwtrip op het programma; van 5 tot en met 12 maart 2011, in het Oostenrijkse Mayrhofen. De meiden worden drie uur per dag gecoacht door de teamriders van het Nikita-team en kunnen de rest van de dag hun nieuw geleerde tricks in het park oefenen.”

Deze trip kun je boeken via saiko.com, maar voor vragen kan je ook altijd een mail sturen naar sanne@chickyclinics.com. En aangezien Sanne geen moment onbenut laat om op de ski’s te staan, is ze zelf natuurlijk ook een van de coaches tijdens de winterclinics en de sneeuwtrip.

Kijk voor meer informatie over de Chicky clinics Winter- en Zomertour op chickyclinics.com.

© 2010 Spookshow Deluxe, Ltd.

P: J Grant Brittain

Hellbilly mayhem is horrific yet perfect for Vans x Rob Zombie, Holiday 2010.

From founder Paul Van Doren’s doodle came one of Vans’ most iconic emblems.

© 2010 Vans, Inc.

Holmes isn’t back. He never left. Vans Rising Sun Forever.

.15

.01

.02

.04

.03

.16

l

tel

ens

Sam

: ing

ie

Jul

lĂŠ

Val

s ike , n uro e m 0 o.co , 25 m ing ton.co rtytw d r i a r e h wbo , bu ro, t lon.b Sno uro th eu ike 200 e , 149 , deca om N , n, ro ts wo n.c Boo Burto irtyT 89 eu burto 1 m h , e 1 , orc ingen ots, T hlon, euro ead.co on.com F bo ecat 450 oom ind urt o, h 1. Z exa b track rd, D rton, 9 eur ro, b u t a 2. L 6 Fas y bo rd, Bu , 599,9 240 e t 3. 8 erene k boa , Head rton, c S 4. ipsti Ski's ts, Bu o 5. L ohnny re bo J 6. apphi 7. S

.05

.04

.07

.06

.com

ing

ard

bo now

Same

nste

llin

g: Ju lie V all

ĂŠ

1. N an 2. H a Mukl o u 3. Sp ofdtele ks, Bur foon t utni , Nef on, 35 4. W k Ca eu a f 5. Ca nten, P rdigan, , 44 do ro, bur r l t r I 6. Ca digan, otest, 1 nsight lar, nef on.com 6,5 e , 89,9 Le M fhea rdig u 7. Ca o d a 5 rdig n, O'Nei nt St M ro, prot euro, i wear.co 8. Ja m i e a l nsig s, Bi n, Repl l, 79,95 chel, 28 st.eu ht51 ay 5 llab .com e ong, , 399 e uro, on euro, l u ei emon 160 tstm euro ro, repl ll.com iche a , bil l.fr labo y.it ng.c om

.02

.01

.03

.04

.18

.05

.06

.08

.07

.19

lie

aert

Lach

el

enst

Sam

i : Em ling

com s.eu jeans. ita e om ver , pep com , g r ls.c a a s. vra doll itual ritua com n a 9 , d ro an p a o, r , 15 js o Jeans ,9 eur 10,9 eu verisl oot.it pri b i 9 as, , Pepe uals, tuals, uro, r , moon t i e i er en it ro l, V laarz ish, R rub, R nd, 94 135 eu o W sc Isla er lpol , 1. int ast i oot 2. W ogi Na ret f River West E c 3. Y ogi Se boots, ectie, l 4. Y azier t col o r 5. F oon Bo 6. M

.02

.01

.20

.03 .04

.05

.06

Woord: Marjolein Timmerman Beeld: Jan Bijl

hu nkeren

Erik Ringelberg

Erik Ringelberg is een West Side Local die, volgens zichzelf, voldoet aan de drie R’en; rust, reinheid en regelmaat. Het lichte vermoeden dat zijn Heilige Drievuldigheid zwaar uit zijn duim gezogen werd, rijst op bij het aanschouwen van dit pittig gekruid Nederlands garnaalkroketje uit de zee. Pornoen buiksnor incluis, wordt dit stuk van tijd tot tijd door vrienden ‘im Luft’ gekatapulteerd en in de basisschool was hij de koning van de stoelendans.

Nu surft hij het liefst met de locals de Hoek van Holland plat en gaat daarna ‘jumpstyle’ dansen op slippers om versierd te worden door een mooie vrouw met een buitenlands tintje. Belgische dames, laat jullie vooral niet afschrikken. België is voor hem ook al het buitenland, weliswaar van iets minder exotische aard dan pakweg Lanzarote, maar hij staat open voor alles wat twee borsten en tien tenen heeft.

Eten doet hij bij McDonalds en er wil af en toe wel eens een Happy Meal de lucht invliegen. Verder wast hij zijn handen bijna altijd na het plassen, heeft geen idee wat ‘pakpissen’ betekent, maar vindt het wel cool klinken. Hard rijden lukt ook al aardig, al is dat zonder rijbewijs. Luidkeels meezingen zal je Erik niet zo snel zien doen, hij is niet bepaald een karaokefan. Later wil hij trouwen, baby’s maken, rijk worden en veel surfen, het liefste in een warm land.

Doe daar nu nog een portie wereldvrede bij en onze honger is (voorlopig) gestild. .22

Woord: Martine Veldhoen Beeld: Alex Post

i n n erv i e w

saar koningsberger

“Ze hebben me bij TMF niet in huis gehaald omdat ik een bimbo ben die het alleen maar over fashion en gossip wil hebben.

Laat mij maar de tomboy zijn�

.24

Saar Koningsberger (1987) was de afgelopen drie jaar een van de gezichten van TMF Nederland. Waar andere collega’s het vooral over fashion hadden, mocht Saar de meer edgy programma’s maken. Zo kwamen we haar in januari tegen bij het NK Snowboard in het Zwitserse Laax, waar ze - met knikkende knietjes - deelnam aan het onderdeel Slopestyle. Dit najaar konden we haar zien lijden tijdens Expeditie Robinson: Celebs back to basics.

Even terug naar januari, het NK Slopestyle. In tegenstelling tot andere VJ’s deed jij daadwerkelijk mee, op het officiële parcours dat zelfs voor ervaren wedstrijdsnowboarders indrukwekkend was.

Waarom doe je dat jezelf aan?

De producers van TMF Snow Kicks bedachten dat ik mee zou doen aan het NK Snowboard. Ik snowboard al een paar jaar, maar alleen puur recreatief op vakantie. Zelf zag ik het onderdeel Boardercross wel zitten, dat leek me haalbaar met mijn ervaring, maar zij wilden liever dat ik aan de Slopestyle mee zou doen. Het hele concept van schansen springen en rails sliden was nieuw voor me, dus toen ben ik aan het trainen geslagen.

In een van de eerdere afleveringen van Snow Kicks zien we je een afschuwelijke val maken tijdens het trainen, waarbij je veel te hard over een schans gaat en op je rug achter de landing terechtkomt. Dat heeft je niet afgeschrokken?

Een paar weken voor het NK kreeg ik in het Zwitserse Davos les van

snowboarder Pim Stigter. Ik had van tevoren geen idee wat ik van die schans kon verwachten. Pim deed het wel voor, maar dat zag er zo makkelijk uit. En toen ging het dus mis. Het was natuurlijk superonverantwoordelijk om zonder helm en rugbeschermer over die schans te gaan, het had makkelijk verkeerd kunnen aflopen. Ik had ontzettend veel pijn. Gelukkig was er niks gebroken, wel van alles gekneusd en verrekt.

“IK BEN NOGAL DIRECT, ZEG HET ZOALS HET IS” Op dat moment wist niet of ik nog wel aan het NK mee wilde doen.

Uiteindelijk ben ik toch naar Laax gegaan omdat ik het niet wilde missen. Daar stond een Big Air Bag, een schans met een groot springkussen erachter als landing. Door daarop een hele middag te oefenen overwon ik mijn angst wat.

De ochtend van de wedstrijd stond ik echt op mijn benen te trillen, maar het was fijn te merken dat de andere deelneemsters het ook een lastig parcours vonden. Dan was ik in ieder geval niet alleen het mietje (lacht). Toen ik eenmaal bovenaan de start stond móest ik het wel van mezelf proberen, ik was immers zo dichtbij. Ik wist dat als ik die kans nu niet greep, ik het nooit meer zou doen. Uiteindelijk

.25

koos ik alleen de eerste schans van de drie. De eerste paar pogingen viel ik, maar bij mijn laatste sprong bleef ik staan! Ik was zó blij...

We hoorden ook geruchten over een deelname aan het NK Wakeboard?

Dat wás de bedoeling. Mijn vriend is professioneel wakeboarder (Ricky Lukassen red.) en sinds we samen zijn, sta ik veel vaker op mijn plank. Het leek me een leuk idee om deel te nemen aan het NK. Helaas had ik het deze zomer te druk om te trainen. De opnames voor Expeditie Robinson kwamen ertussen en ik vertrok ook nog op vakantie naar Californië. Gelukkig begrijpt Ricky dat ik voor mijn werk veel weg ben.

Tijdens de winter zit hij zelf heel veel in het buitenland om te wakeboarden. We steunen elkaar daar volledig in. Maar het NK wakeboarden staat nog steeds op de planning. Als ik genoeg kan trainen ben ik er volgend jaar gewoon bij.

Bij TMF werd je als VJ altijd ingezet voor de meer ‘stoere’ programma’s.

Ze haalden me bij TMF niet in huis omdat ik een bimbo ben die het alleen maar over fashion en gossip wil hebben, dat soort types hadden ze al. Laat mij maar de tomboy zijn, ik vind het helemaal niet erg om als een ‘stoere chick’ neergezet te worden. Begrijp me niet verkeerd, ik houd ontzettend van kleding en vind het heerlijk om opgemaakt te worden. Maar als er op locatie eens geen visagist aanwezig is, doe ik mijn make-up gewoon zelf.

“Expeditie Robinson was fantastisch.

Ik twijfelde tijdens de opnames nooit over stoppen, maar toch weet ik niet of ik het nog een keer zou doen. Het was echt overleven, zoals je het op tv ziet, is het ook echt” Hoe ladylike/ charmant/ elegant ben je?

Moeilijk om van jezelf te zeggen dat je ladylike bent. Ik vind het fantastisch om dingen te doen waardoor de adrenaline door mijn lichaam giert, maar dat neemt niet weg dat ik ook gewoon vrouwelijke kanten heb. Ik draag graag baggy broekjes, maar probeer dat dan wel weer te combineren met een knalhoge pump. Grof (qua taalgebruik) wil ik niet echt zijn, maar laten we zeggen dat ik niet altijd alles even netjes verwoord krijg...

Nog tics of rare gewoontes waar we van moeten weten?

Hmmm moeilijk... Ik heb wel een soort rare tic: ik bijt heel veel op mijn lippen. Wat anderen met hun nagels doen, doe ik met mijn lippen.

En ik heb nog een dingetje; ik moet altijd een van de laatsten zijn die stopt met klappen als er geapplaudisseerd wordt. Why? Geen idee!

Begin dit jaar werd bekend dat je na drie jaar stopte bij TMF. Je weet van tevoren dat je maar drie jaar VJ kunt zijn, je krijgt namelijk maximaal drie tijdelijke contracten van een jaar. Dat is ook lang genoeg. Ik had een fantastische tijd, maar vooral het laatste jaar merkte ik dat ik wel toe was aan iets meer diepgang.

En toen kwam Expeditie Robinson...

Expeditie Robinson was fantastisch om te doen. Ik was altijd al fan van het programma, daarom heb ik ook meteen ja gezegd toen ik werd gevraagd. Ik twijfelde tijdens de opnames nooit over stoppen, maar toch weet ik niet of ik het nog een keer zou doen. Het was echt overleven, zoals je het op tv ziet, is het ook écht. What you see is what you get.

Het programma werd dit keer opgenomen in Maleisië, en het grote verschil met vorige afleveringen was dat er op dat eiland geen enkele kokosnoot te vinden was.

Dus geen palmhart, kokosmelk of kokosvlees om te eten, wat in andere edities wel het geval was.

Alles wat wij aten moest uit de zee komen, heel moeilijk. Je krijgt zo weinig te eten! Van de honger praat je de eerste weken alsof je dronken bent en je voelt je constant slap in je benen. Ook word je ontzettend emotioneel, je bent veel kwetsbaarder dan je denkt.

Ik moest in de groep verbaal heel erg op mijn tanden bijten, dat was heel moeilijk. Ik ben nogal direct, zeg het zoals het is. Daarom hield ik me in het begin bewust op de achtergrond, vooral bij de Belgen, die communiceren toch anders. Je wordt in een groep gezet die je niet zelf uitkoos; die discussies komen er uiteindelijk toch wel. Ik deed alles om te voorkomen dat ik er al vroeg in het programma uit moest.

.26

.27

We zagen je tijdens een van de proeven in de eerste aflevering met Szofi Horvath in het zand worstelen om een zak met rijst. Dat ging er best heftig aan toe. Een soort pitbull was je.

Zsofi is een kop groter en ging met haar volle gewicht op me zitten. Dat is voor een klein vrouwtje als ik best pittig. Toch wilde ik niet opgeven, als ik ergens voor ga, dan ga ik er ook vol voor.

Dezelfde instelling die ik bij het NK Snowboard had. Ik moest en zou met die zak terugkomen, en dat lukte dus ook.

En wat zijn je plannen nu?

Ik ben net klaar met de opnames voor een reisprogramma voor RTL4, gericht op fietsvakanties in het buitenland. Niet gewoon stadsfietsen, maar mountainbiken en wielrennen in Oostenrijk en Zwitserland. Daardoor zat ik de afgelopen tijd veel in het buitenland. Ik weet het, een fietspro-

“Ik draag graag baggy broekjes, maar probeer dat dan wel weer te combineren met een knalhoge pump�

gramma klinkt allesbehalve hip, maar ik ben heel blij dat ik het deed. Ik hoop dat ik de factor kan zijn die het fietsen uit het muffe trekt, en die er juist wel een jong en fris programma van kan maken.

Verder staat er eigenlijk nog niks op de agenda, en dat is ook wel eens leuk. Ik ben veel aan het auditeren, ik zie wel wat eruit komt.

.28

Wat staat er verder nog op je todolijst (filosofisch, praktisch, emotioneel, groot of klein, you name it)?

Er is zoveel dat ik nog wil doen.

Allereerst wil ik gewoon heel graag doorgaan met mijn werk, ik vind het namelijk fantastisch om te doen. Er zijn nog een hele hoop landen waar ik dolgraag heen zou willen, dus een aantal maanden reizen zie ik ook wel zitten. Ik wil heel graag beter worden in zowel snow- als wakeboarden om in de toekomst misschien nog eens te kunnen deelnemen aan een NK. En ik zou ook graag goed willen plaatjes draaien. Lijkt me gewoon heerlijk om te doen.

Zien we je komende winter nog bij het NK Snowboard in Laax?

Ja, heel graag, want ik vind het een te gek evenement. Maar ik denk dat ik deze keer gewoon als toeschouwer ga, en niet als deelnemer.

INSIGHT Belgium/Luxemburg +32 3 460 36 08 www.BLENTERPRISES.eu +32 10 478 38 02 www.STREETSTYLE.nl INSIGHT Nederland www.insight51.com

Woord: Julia Boumgarter Vertaling: Martine Veldhoen Beeld: Jason Horton

g - s p o t

Ijsland Akureyri

Julia Baumgartner bevond zich begin dit jaar in IJsland voor de jaarlijkse catalogusshoot van het kledingmerk Nikita. Ze maakte voor PEACH een hilarisch verslag van deze trip waar niet alles helemaal ging zoals het hoorde.

Zondag 21 maart Weer: Innsbruck: zon, Frankfurt: regen, IJsland: regen Eten: McDonalds en kip à la Jason in de magnetron Ik ben op weg naar IJsland voor de Nikita action shoot. Eerst vlieg ik van Innsbruck naar Frankfurt, waar ik Ana Rumiha tref. Ik ben superblij haar te zien, want ik heb haar niet meer ontmoet sinds ze in 2008 de Nikita Chickita-wedstrijd in Serfaus won.

Van haar hoor ik dat het vliegveld in Reykjavik gesloten is vanwege een vulkaanuitbarsting bij de Eyjafjallajokul gletsjer. Oeioei! We moet zo’n tien uur op het vliegveld wachten, wat nog niet eens zo erg is omdat we kunnen chillen op Anna’s Couch – haar boardbag. We bekijken rare mensen, eten veel, drinken veel, lachen veel en zien zelfs Roberto Blanco, een beroemde popster uit Duitsland. Hij is samen met een hoogblonde bimbo op hele hoge hakken die nogal boos kijkt.

Zelf loopt hij maar wat rond en praat met wat mensen van de vliegmaatschappij, misschien willen ze ook naar IJsland?

Opeens wordt aangekondigd dat Keflavik Airport toch open is en dat we het vliegtuig in kunnen – dank u God! Laat in de avond komen we eindelijk in Reykjavik aan, waar fotograaf Jason Horton op ons wacht in het Nikita-appartement boven de Nikita store. Hij maakte ‘Chicken à la Jason from the Microwave’ voor ons klaar, waarna we eindelijk naar bed kunnen.

Maandag 22 maart Weer: slecht weer in Reykjavik, sneeuwstorm onderweg naar Akureyri, superslecht weer in Akureyri.

Eten: Taco’s à la Cecilia en Julia.

De andere meisjes zijn inmiddels ook in Reykjavik aangekomen, dus we kunnen meteen naar Akureyri vertrekken; een zes uur durende autorit naar het noorden. Ondanks het slechte weer zien we onderweg veel van het prachtige, IJslandse landschap. ’s Avonds verwelkomen Nikita-eigenaren Runar en Heida ons in hun prachtige huis.

Dinsdag 22 maart Weer: bewolkt Eten: Pasta à la Anna en Julia.

Geiri laat ons wat spots zien waar we foto’s kunnen maken – wat rails, ledges en wallrides, inclusief wat gekke dingen die we zelf nooit hadden bedacht. Sommige spots kennen we al uit snowboardfilms met de IJslandse locals Gulli en de Helgason-broertjes. We mogen kiezen wat we willen doen, stoked!

Eerst gaan we naar een ledge direct aan de straat (je kunt hem zien in de nieuwe Pirate-film, Hooked). Hij is niet heel groot - een perfect begin voor ons allemaal, helemaal omdat het voor sommigen hun eerste ledge ooit is.

Ana inspireert met haar skatestyle, Jordie en Colleen doen een paar geweldige rail- en nosepresses, en Thea, Cecilia en ik moeten hem switch doen (het is onze eerste ledge!) omdat anders alleen onze kont in beeld is.

.30

Julia doet een layback slash op de monster wallride afkomstig vanop het vroegere IPP-snowboardcamp.

.31

Fotograaf Daniel Blom mag zelf ook op de foto.

’s Avonds worden we op weer ‘een eerste keer’ getrakteerd; een handrail bij het skigebied Akureyri.

Geiri en Ingo prepareerden eerder op de dag de inrun voor ons en zodra het donker is, maken we een paar hele goede foto’s, zelfs wanneer een sneeuwstorm ons bijna van de rail blaast!

de wereld, of beter, hoe klein is IJsland!

We zouden eigenlijk met een sneeuwmachine naar boven gebracht worden, maar daarvoor ligt er te weinig sneeuw. We hiken daarom omhoog en we zijn zielsgelukkig met de verse poeder. We zien wat klifjes met veel poeder in de landing en het shooten kan beginnen. Daarna staat er een grote wallride voor ons klaar, een verrassing van Geiri.

De walllride stond een aantal jaar geleden bij het IPP-snowboard camp, en is enorm groot. De achtergrond is onbeschrijfelijk mooi, gelukkig dat er foto’s van zijn. We hebben een geweldige sessie en het wordt alleen maar beter dankzij de sandwiches die we op Ingo’s board eten en door een poederrun terug naar huis.

Woensdag 23 maart Weer: Supergoed, blauwe lucht en verse poeder!

Eten: Sandwiches en chili à la Jason.

We kunnen het bijna niet geloven, de zon schijnt! We vertrekken al vroeg naar het skigebied Hlidarfjall, dat maar vijf minuten van ons huis is maar waar we door het slechte weer nog niets van zagen...

Eenmaal in het skigebied loop ik ineens een vriend uit mijn geboortedorp tegen het lijf – hoe klein is

.32

Ana frontboard tijdens een van de nachtelijke sessies

De crew

Colleen Quigley USA; Jordie Karlinski USA; Thea Stenshagen NOR; Cecilia Larsen SWE; Ana Rumiha CRO; Julia Baumgartner AUT. Daniel Blom SWE (fotograaf); Jason Horton UK (fotograaf); Geiri IS (Nikita marketingmanager); Ingo IS (gids en manusje van alles); Viktor IS (snowboarder, grafisch ontwerper en Akureyri local)

.33

Jordie Karlinski olliet over de gap die Ingo even ervoor getest heeft.

“We rennen naar haar toe, ze weet dat er iets goed mis is met haar knie en dat ze een ambulance nodig heeft”

’s Avonds vieren we Geiri’s verjaardag. Een paar van zijn vrienden en zijn 17-jarige broertje komen langs voor een feestje. We eten chili à la Jason, kijken YouTubefilmpjes, spelen kaartspelletjes, praten en lachen. Geiri’s broertje, die de volgende dag een presentatie heeft op school, eet na de chili wat chocolade en een appel als dessert – geen goed idee in combinatie met alcohol, blijkt later. Wanneer iedereen onder de wol kruipt, kan ik de slaap niet vatten omdat Geiri’s gesnurk door het hele huis hoorbaar is. Opeens staan Ana en Jason in mijn kamer. Ze hebben een ‘verantwoordelijk ‘ iemand nodig omdat ze Geiri’s broertje hebben horen overgeven. Als ik zijn kamer binnenstap, sla ik bijna achterover van de stank – een mix van chilichocoladeapppelalcohol door de hele kamer heen. De ‘arme’ jongen ligt in zijn eigen kots en ik moet het van hem afvegen. De volgende dag brengt Geiri hem naar school.

Blijkbaar verliep zijn presentatie goed, maar voelde hij zich niet zo lekker. Hopelijk leerde hij er iets van: dat je nooit indruk maakt op meisjes door te veel te drinken.

Geiri moest trouwens zijn matras weggooien.

.34

Donderdag 24 maart Weer: slecht – alweer Eten: Superingo’s supersoep.

We besluiten vandaag een ‘kleine’ gap te doen in het dorp Akureyri.

We doen er lang over om hem te shapen, en wanneer Ingo een testsprong voor ons maakt (wat hij bij alles doet!) landt hij bijna in de bosjes midden in de gap. Te weinig snelheid dus, we moeten de drop in ramp groter maken. Zo gezegd zo gedaan. Jordie en Anna doen mooie ollies over de struiken, maar wanneer Anna een tweede poging doet, gaat het- “Mijn knie, mijn knie!”

-mis. We rennen naar haar toe, ze weet dat er iets goed mis is met haar knie en dat ze een ambulance nodig heeft. Ze zijn er binnen de vijf minuten. Ana is zo sterk, ze huilt niet eens. Ik wel trouwens.

Ana blijft de rest van de week gewoon bij ons, ook al heeft de klap bijna alles in haar knie kapotgemaakt (Gelukkig staat ze na een lange zomer revalideren inmiddels weer op haar board).

Ana met een 5-0 op de ledge . Helaas zal ze een paar dagen later haar knie vernielen.

.35

“De sessie gaat goed, alleen val ik op mijn elleboog – die een week later uit de kom zal schieten tijdens het schoonmaken van mijn toilet, geen grap” Vrijdag 25 maart Weer: Slecht – sneeuwstorm Eten: Frietjes op de berg en kipcurry à la Geiri.

Het weer is opnieuw superslecht, dus we blijven tot de middag in bed liggen. We keren later op de dag terug naar het skigebied waar Colleen een mini-quarterpipe bouwt en daar vervolgens een mega handplant op neerzet. De rest maakt zich klaar om over wat sneeuwmachines heen te springen, zelfs de bestuurders helpen ons om de plek gereed te maken. Aangezien het weer nog slechter wordt besluiten we om in de avond foto’s te maken met flitsers. De sessie gaat goed, alleen val ik op mijn elleboog – die een week later uit de kom zal schieten tijdens het schoonmaken van mijn toilet, geen grap!

Zaterdag 26 maart Weer: Nog altijd slecht Eten: Sandwiches en hummer.

Vanwege het slechte weer gaan we maar weer naar het skigebied waar we een wallride bouwen boven bij het liftstation. De meisjes doen het goed, maar we realiseren ons dat we moe zijn van al het hiken, shapen en snowboarden van de vorige dagen. Geiri neemt ons mee naar

een goed restaurant, waar ik per ongeluk het duurste gerecht van de kaart bestel – hummer. (kreeft red.)

Mmmm, niet expres dus, maar ik zal het nooit vergeten.

Zondag 27 maart Weer: Natuurlijk nog steeds slecht.

Eten: Pizza onderweg.

We pakken in en vertrekken naar Reykjavik waar we ’s avonds aankomen. Iedereen is moe en we gaan vroeg naar bed.

Maandag 28 maart Weer: niet slecht maar nog steeds bewolkt.

Eten: Diner bij Heida thuis.

Colleen moet eerder weg dus we brengen haar naar het vliegveld.

Op de terugweg maken we een stop bij de natuurlijke Spa, Blue Lagoon, om vervolgens wat te shoppen. ’s Avonds nodigde Heida ons uit voor een diner bij haar thuis. Een perfecte afsluiter van deze geweldige trip door IJsland. Zelfs al was het weer slecht, we zijn allemaal diep onder de indruk van het geweldige landschap. Het is een adembenemend eiland.

.36

Cecilia met een frontside wallride op de skilift van Akureyri

IJsland facts

•Oppervlakte: 103.000 m² slechts 1 % is ontwikkeld; 20% grasland; 2% meren, 11% lavavelden, 11% gletsjers (Vatnajökull is de grootste gletsjer in IJsland, evengroot als alle Europeese gletsjers bij elkaar!), 4% woestijn; 50% woeste grond.

•Van november tot januari is er slechts drie à vier uur per dag zonlicht, maar in de drie zomermaanden is het de hele dag licht.

•Inwoners: 317.000

•Het warme water ruikt naar zwavel, maar als je weet dat je huid en haar er zachter van wordt en je er jonger door blijft uitzien, dan ruik je het niet meer.

•Dieren: walvissen, zeehonden, poolvossen, veel paarden, schapen en 241 verschillende soorten vogels.

•IJslanders hebben veel auto’s, vier per gezin volgens de statistieken

.37

CHECK OUT

Blue Lagoon, walvissen spotten, grotduiken, surfen (koud!), gletsjers, geisers, raften, paardrijden, de stijlvolle mensen, het Airwaves Festival, en er zijn ontzettend veel streetspots voor snowboarders en skaters.

Woord: Ellen De Craemer Beeld: Kassia Meador

spinse ls

HET GEHEIM VAN DE LINE-UP

De line-up ken je wel. Het lijstje met de wachtenden. Internationaal als we zijn is het een populair begrip in de Nederlandstalige surf.

Een tijdje een magazine geweest, is het voornamelijk de benaming voor de troep zwarte gestalten die zich drijvend op de grens, kust /zee bevinden. De onofficiële ranking voor de volgende golf. De mysterieuze plek waar je nooit op voorhand weet wat ervan te verwachten. De ene keer is het een overdosis testosteron die uitmondt in gepikte golven, gevloek en een vechtpartij op het strand. De volgende dag worden handjes geschud, golven als cadeau gegeven en hoor je applaus voor de beste move.

De enige constante die je in de line up vindt, is anders gebouwd.

De constante is hariger, breder geschouderd en praat een toontje lager. Dames, ik weet niet hoe het er bij jullie aan toe gaat, maar zo goed als altijd kom ik aan in een eerder overwegend mannelijk troepje drijvers. Om alsnog niet te zeggen dat ik het enige vrouwelijk element ben. Dat dit zo zijn voordelen (lieflijk lachend golven

“Geen spoor van venijnige competitie, enkel zelfrelativering, zon en fun”

pikken) en nadelen heeft (vrouwen hebben sowieso minder testosteron) is een vaststaand feit.

Maar wat als alles anders was?

Op die dag dobber ik als vaak in de line-up met een zonnetje, een hoop venten, en een lieflijke glimlach die zo zijn effect verloren is. Innerlijk vloekend op de eikel die mijn golven blijft pikken zie ik als in een plotse waas een vijftiental gestalten de line-up binnen peddelen. Kleurrijke pakken, lange haren, en een bijna buitenaards geluid van gelach en aanmoediging. Ze surfen maar wat, zich niets aantrekkend van

de mislukte pogingen, integendeel, elke gemiste golf is een reden te meer voor hilariteit. Geen spoor van venijnige competitie, enkel zelfrelativering, zon en fun. God! Nu snap ik het hele plaatje. Het geheim van de perfecte surfsessie ligt niet aan de golven! Zoals die meiden zich amuseren kan enkel onder dames, daar zou elk mannelijk hormoon alleen afbreuk aan doen.

Het geheim van de perfecte lineup is vrouwelijk. Geen competitie.

Zelfrelativering. Voor gepikte golven worden haast complimentjes gegeven. Iedereen is mooi, breed lachend en longboardt speels en stijlvol de golven af. Elke dag is er één meer uit de film, kies de soundtrack naar keuze en sla op in het gemeenschappelijk geheugen.

Het geheim van line-up is vrouwelijk. Voor even toch. Tot die éne dag dat het hoopje testosteron komt aangepeddeld en de tonen van het gelach wat vervalsen, de blikken er wat venijniger op worden en die zelfrelativering maar tijdelijk blijkt. Die dag blijkt ook de vrouwelijk line-up zijn mysteries te hebben.

the crocband

winter boot

Feel the kindhearted touch of Croslite , tm

the loyal,

loving technology in every pair of Crocstm shoes that massages and cares for your feet. Shoes you can love that actually love you back.

form-to-foot support

端ber-lightweight

odour-resistant

Woord: Tine van Bossuyt Beeld: Kassia Meador en Roxy

p i c t u r e

Kassia Meador t h i s

Wie surft en Kassia Meador niet kent, werd sinds de jaren nul waarschijnlijk van planeet Aarde gekatapulteerd. Deze chick, geboren aan Malibu Beach in California, is het gezicht van het longboarden bij de vrouwen. De afgelopen negen jaar reisde ze de wereld rond, op zoek naar de leukste golven, was een populair bikinimodel, ontwierp wetsuits voor haar kledingsponsor Roxy en legde opvallende taferelen op de gevoelige plaat vast. En laten we nu net daar even dieper op in gaan. PEACH reisde af naar de Roxy Jam, een jaarlijks event in Biarritz waar de beste longboardvrouwen strijden om de wereldtitel, en trok Kassia bij de arm.

Kassia voor de camera.

Hey Kassia, leuk je hier op de Roxy Jam te ontmoeten. Dit event lijkt op je lijf geschreven.

Inderdaad! Ik kom hier al van jaar één en niks kan me tegenhouden om telkens opnieuw af te zakken naar het Franse Biarritz. Het is een event dat echt volledig klopt. Je hebt hier sport, muziek en artwork dat in een perfecte puzzel valt en dit onder een lekker zonnetje en in een fantastische sfeer met vrouwen onder elkaar. Niet te missen dus.

We kennen je vooral als longboardster maar tegenwoordig concentreer je je ook op fotografie. Hoe begon je daar mee?

Ik rolde er gewoon in. Net als mijn andere passies trouwens. Ik heb er nooit aan gedacht om pro surfster te worden; voor ik het goed en wel door had, was ik al pro. En zo ook bij fotografie. Ik trok al vaak foto’s op surftrips met vrienden, en begon steeds meer na te denken

.40

over wat en hoe ik net fotografeerde. Al snel noemden de mensen me ‘fotografe’ (lacht). Ik heb altijd wel één of andere camera op zak. Ik reis heel veel dus ik kom in aanraking met heel veel verschillende omgevingen en culturen. De rijkdom die ik hierdoor opdoe kan ik via fotografie, met anderen delen.

Ik zag op je site enkel sfeerfoto’s, ben je ook soms op het strand met een camera, gericht op zee, te vinden?

Nee, bijna nooit, als het goed is om te surfen wil ik gewoon zelf het water in en niet met mijn rechteroog staan gluren door een raampje van een vierkante centimeter, al fantaserend over hoe leuk ze het daar in het water wel niet hebben.

Ik vind bovendien ook dat ik als fotografe veel creatiever kan zijn in sfeerfoto’s dan in actiefoto’s.

Bij actiefoto’s gaat het altijd over hetzelfde: een leuke actie op een mooie golf. Ik geef graag een verhaal mee in mijn foto’s.

“Ik kan als fotografe veel creatiever zijn in sfeerfoto’s dan in actiefoto’s”

.41

.42

.43

“Ik heb altijd wel EEn of andere camera op zak”

Waarom je keuze voor analoge fotografie?

Ik vind het toch nog meer een kunst om mooie, analoge foto’s te kunnen maken. Het is echt een momentopname.

Het is goed, of het is niet goed.

Bovendien geeft het ontwikkelen ook een bepaalde spanning. Herinner je je nog vroeger, toen je net terug kwam van reis of kamp, en je de foto’s van je kleine wegwerpcamera mocht gaan afhalen. Spannend, niet?

Je bent ook al jarenlang model voor je kledingsponsor Roxy. Wat als je zou moeten kiezen? Zelf fotograferen of gefotografeerd worden?

Gelukkig moet ik niet kiezen, dus ik doe dat ook niet (lacht). Het is allebei totaal anders, maar ik doe het beide even graag.

Nieuwsgierig naar meer, neem dan een kijkje op onderstaande site. www.kassiameadorphoto.com

.44

Woord: Lore D’hont Beeld: Jorrit Pfeifer e.a.

Model: Silke @ MTQ Models Make-Up: Saskia Wagenvoort

a r tefact

FriedaMaria Studio Gelikt design komt er bij ontwerpstudio FriedaMaria niet in, zoveel is zeker. Eigenzinnige props, fashion en modellen vieren er hoogtij, waardoor dertien in een dozijn voorspelbaarheid mijlenver van hen af ligt. Dat deed de PEACH-radar aanslaan.

Inspiratie uit de vuilcontainer FriedaMaria is een assemblage van Frieda Mellema en Margo Maria Weijer: zij runnen de zaak. Als ontwerpstudio bedenken de dames het poëtisch beeld voor tijdschriften, boeken, billboards, winkels, restaurants enzovoort, en voeren dat beeld ook uit. Inspiratie komt van overal aangewaaid. Denk aan de vuilcontainer, het straatbeeld, producten in de supermarkt, oma’s zolder of flarden tekst uit romans of liedjes. Zo schept FriedaMaria een dromerige, naïeve wereld die inspireert en een happy vibe triggert. Producten van FriedaMaria zijn niet meteen gebruiksvoorwerpen. Kunstwerken die je kunt dragen, naar kunt kijken of op kunt zitten, dat wel.

Een goeie match Frieda en Margo Maria ontmoetten elkaar eind 2002. Ze werden vrienden en merkten dat er toch wel een heel goede match tussen hun creatieve breinen vormde. Het zou zonde geweest zijn om dat verloren te laten gaan. Daarom besloten ze de werkelijkheid in hun hoofd

.46

tastbaar te maken en bijeen te gooien. “Onze stijl sluit naadloos bij elkaar aan, wat het gemakkelijk maakt om de taken bij een opdracht eerlijk te verdelen. De creatie gaat natuurlijk gepaard met veel overleg en we kijken gedurende het hele traject of er dingen moeten aangepast, aangevuld of veranderd worden. Soms blijft een van ons beiden halfweg haperen, maar dan springt de andere vanzelfsprekend bij. Vervolgens wordt het werk samengevoegd en ontstaat het geheel,” leggen Frieda en Margo Maria uit.

AND SUDDENLY FriedaMaria heeft ondertussen al een shitload aan opdrachten achter de kiezen en denkt nog lang niet aan rentenieren. Zo is er het boek Vive la Fête waarin ze stap voor stap, en prachtig in beeld gebracht, uitleggen hoe je met simpele DIY-spullen de meest beestige stylingaccessoires kunt maken. Het boek is binnenkort zelfs in Spanje te koop. AND SUDDENLY is de postkaartenlijn die FriedaMaria maakte voor Marcel Wanders’ MOOOI gallery. En dan zijn er natuurlijk ook de opdrachten voor tijdschriften,

“We gaan door zoals we bezig zijn, tot we oude omaatjes met een gepimpte FriedaMariarollator zijn” feesten en ruimtes die aangekleed moeten worden. Mooi meegenomen was ook het concept, de styling en het ontwerp van het interieur van een chocoladewinkel, en de ingerichte ruimte van het Nationaal Glasmuseum Leerdam. Momenteel is FriedaMaria bezig met de opening van de T.U. bibliotheek in Delft.

Ook op het programma staan dessins en vrije producties die FriedaMaria Studio zal aanbieden aan tijdschriften all over the globe.

“Onze meest geliefde opdrachten zijn vrije producties,” vertellen Frieda en Margo Maria, “die kunnen gemakkelijk in onze eigen werkomgeving ontstaan: muziekje opleggen en werken wanneer we in een flow zitten. Zo helemaal zonder stress iets moois creëren. Ook opdrachten waarin we helemaal onze eigen sfeer mogen spinnen, doen we natuurlijk maar al te graag. Klanten met een doelgroep waar we weinig binding mee hebben en waaraan we onze ontwerpen moet aanpassen, zijn moeilijkere opdrachten. Dan is het de kunst om onszelf niet helemaal

.48

te verliezen, er iets FriedaMaria’s in te steken en ondertussen toch de klant tevreden te houden. Dat kan wel eens energie kosten en frustrerend zijn.”

Gepimpte FriedaMariarollator “Ambities! We willen heel graag weer dessins gaan ontwerpen. Nu komt dat er niet van omdat er telkens iets anders ons pad kruist.

Maar de dag dat de telefoon niet rinkelt en er even geen nieuwe opdracht opduikt, gaan we weer dessins ontwerpen. Dan hebben we het schijt aan alle trendprognoses en doen we het lekker op zijn FriedaMaria’s!” benadrukken de dames. “We gaan door zoals we bezig zijn, tot we oude omaatjes met een gepimpte FriedaMaria-rollator zijn”. www.friedamaria.com

rsquare@sky net.be - olivier.element@telenet.be

view the entire fall 10 collection at elementeden.eu

Woord: Pascal Vugts

een man over vrouwen

pascal vugts

Pascal Vugts is redacteur van mannenmagazine FHM, gastpresentator bij het TMF-programma Gamekings, grootgebracht met een dieet van skateboarden, snowboarden en hardrock (hij bespeelt talloze instrumenten waaronder bas in Rise a Thousand en tokkelt Justin Timberlake op zijn akoestische gitaar in het kampvuurproject Süpergay), weet alles over hasj en welk bier je erbij moet drinken. Hij is thans vrijgezel, al vraagt hij zich hardop af waarom. Soms doet hij dat op plekken waar je dat het minst verwacht.

Het is zaterdagochtend. Ik heb mijn haren ontklit, oksels ‘gedeoot’ en mijn schoonst rondslingerende shirtje aangetrokken. De ‘mevrouw Pascal van het moment’ meegeholpen haar kamer op te ruimen en haar toilet schoongemaakt. Een prestatie, want ik heb een schurfthekel aan schoonmaken en toiletten van derden in het bijzonder. Ik doe het dan ook niet zomaar: ik verwacht namelijk familiebezoek. Niet van mij, maar van de voornoemde vriendin in kwestie. En al ben ik zelf graag een slons, familiebezoek is voor mij altijd als een hete pook in mijn bips om iets aan het huishouden te doen. Je ontvangt je familie nu eenmaal niet in een rommelig kot waar je je moedertje laat kakken op een pot vol remsporen. Dat staat niet alleen slordig, je geeft ook een volstrekt onnodig verkeerd beeld van jezelf af. Van eigens ben ik voor geen meter gemotiveerd om de pleeborstel vast te pakken of een stofzuiger te hanteren, maar bij de schoonfamilie wek ik graag de indruk dat ik een jongen ben die de weg naar volwassenheid heeft gevonden. Dat ik vier keer per week hun dochter te grazen neem, prima;

als ik de kans krijg om te laten zien dat hun lieve prinsesje in elk geval niet volledig wordt verpest maar weldegelijk in goede handen terecht is gekomen, dan grijp ik die met beide handen aan. Mijn levensstijl zet bij de gelieerde schoonfamilie namelijk al genoeg vraagtekens. Even uitleggen: voor mijn werk in tijdschriftenland

“familiebezoek is als een hete pook in mijn bips om iets aan het huishouden te doen” begeef ik me bovenmatig tussen de mooie vrouwen, ben ik verwend met persreisjes naar de meest onmogelijke mondiale uithoeken, beland ik in nachtelijke bacchanalen vol drank die zelden stroken met de

.50

werktijden van Jan met de pet en vergaar ik ook nog eens zoveel gratis spullen dat je gaat twijfelen of het nog wel legaal is.

In dit geval begreep ik van mijn vriendin dat tante Pietje langs zou komen. Ze vertelde het namelijk toen ik mijn zaterdagochtendseksdrang niet kon bedwingen.

“Nou vlug dan, want straks komt Tante Pietje op bezoek.” Toen na mijn schoonmaakactie even later de koffie pruttelde, vroeg ik hoe laat ze kwam. En hoe, want waar woonde deze mysterieuze tante-met-gekkenaam eigenlijk? Mijn vriendin keek me verbouwereerd aan, met een blik waarmee ik zelf naar mensen kijk als ik ontdek dat ze niet weten wie de Hulk is. Want wat het groene monster voor mij is, bleek Tante Pietje voor haar: iets dat je gewoon weet. Als Tante Pietje komt, hangt namelijk de rode vlag uit.

Het maandelijkse ongemakje. Ofwel: ongesteld.

Het was de laatste keer dat de menstruatie van mijn vriendin ervoor zorgde dat ik haar plee heb staan schrobben. Want zoiets krijg ik bij mijn vrienden echt niet uitgelegd…

Shopaholics Woord: Martine Veldhoen Beeld: Jelle Keppens Styling: Marieke De Pauw Modellen: Talina, CĂŠline en Annelies

Girls love shopping, dat staat vast. PEACH plukte drie vriendinnen van de straat, liet ze zelf een outfit outkiezen in de Fish & Chips - de hipste streetwear winkel van Antwerpen - en zette ze daarna voor de lens van onze huisfotograaf.

HERTEN van links naar rechts Jas - Penfield - 194,99eur Trui - Obey - 64,99eur Broek - KingKrash - 199,99eur Schoenen - New Balance - 79,99eur Bodywarmer - Kanabeach - 79,99eur Hemd - Ichi - 49,99eur T-shirt - Vans - 24,99eur Broek - Dr Denim - 79,99eur Shoes - stylist's own - 139,99 eur Jas - Minimum - 74,99eur T-shirt - Volcom - 32,99eur Sjaal - Pieces - 12,99eur Rokje - Ichi - 34,99eur Tasje - stylist's own - 29,99eur Botten - stylist's own - 99,99eur

TALINA Mutssjaal - Diefort - 19,99eur Trui - Ichi - 39,99eur T-shirt - Volcom - 39,99eur Legging - Angel Age - 19,99eur Schoenen - stylist's own - 74,99eur

ANNELIES Pet - Vans - 19,99eur Sjaal - stylist's own - 14,99eur Jurk - Cheap Monday - 59,99eur Gilet - N端mph - 54,99eur Jasje - Insight - 89,99eur Armband - stylist's own - 14,99eur Tas - stylist's own - 30eur Schoenen - Vans - 59,99eur

CELINE Trui - Volcom - 79,99eur T-shirt - Vans - 24,99eur Legging - Ichi - 29,99 eur Schoenen - Bronx - 109,99eur Sjaal - stylist's own - 10eur Uurwerk - Komono - 39,99eur

Kunnen jij en drie van je vriendinnen ook tips van onze styliste gebruiken en zijn jullie niet te verlegen om te poseren voor onze fotograaf? Mail naar info@peachmag.be je motivatie en enkele foto’s.

De Kammenstraat is nog steeds een van de meest trendy straten in de metropool Antwerpen. Een van de bekendste winkels en een begrip bij trendy folks is Fish & Chips. Bij Fish & Chips vind je naast dames- en herenkleding (van merken als Volcom, Insight, Lee, Carthartt, Santa Cruz, Etnies, Fred Perry, StĂźssy, Vans, Fallen, Ben Sherman enz.) ook schoenen, accessoires, boeken, kunst en graffiti spuitbussen/viltstiften. Het allerleukste van deze winkel is dat ze hun etalage niet enkel gebruiken om de kleding te showen die ze binnen verkopen maar ook als gallerie gebruiken om werk van jonge kunstenaars tentoon te stellen.

Fish & Chips Kammenstraat 36/38 Antwerpen www.fishandchips.be

.55

gespot

op

straat

winterstyles Woord: Marieke De Pauw Beeld: Joris Willems

Bij de eerste sneeuwvlokken huppelde de Peachredactie weer opgetogen door de straten van Gent. We grepen de leukst geklede meiden bij de arm en plaatsten ze voor het oog van onze fotograaf. Een nieuwe rubriek is geboren, laat je inspireren door deze “meisjes van de straat”.

Ready to Rock-‘n-roll into winter.

.56

“we are shaped and fashioned by what we love” Goethe writer

“I’m growing up... So i have the urge to express myself more and i’m constantly looking for ways to do that. Especially through fashion” Agyness Deyn model

.58

“You have to be unique, different and shine in your own way” Lady Gaga SINGER

.59

Bored On A Winter Day (bored on a winter day)

Fotograaf: Mike Steegmans Foto assistente: Freya Vermeire Visagiste: Charline VanderweeĂŤn Styliste: Marieke De Pauw Modellen: Charlotte en Jacki

Trui - Element - 80 euro Hemdje - Obey @ Cream - 75 euro Rokje - Rules by Mary @ Cream - 70 euro Sjaal - Twin-set - 116 euro Kousen - H&m - 4,95 euro Schoenen - Daniele Tucci - 274 euro Horloge - Swatch - 38 euro Ring - New Look - 2 euro Petje - Friis & Company - 37 euro Handtas - Friis & Company - 78,75 euro

Muts - Roxy - 49,95 euro Goggles - Roxy - 150 euro Sjaal + Handschoenen - Roxy - 69,95 euro T-shirt - Roxy - 32 euro Jas - Roxy - 369,95 euro Broek - Roxy - 269,95 euro Wanten - Roxy - 34,95 euro Boots - Roxy - 94,95 euro Tas - Roxy - 109,95 euro Snowboard - Roxy - 449,50 euro Helm - Roxy - 80 euro

Muts - Element - 30 euro Goggles - O’Neill - 90 euro Koptelefoon - O’Neill - 59,99 euro Jas - O’Neill - 199,95 euro T-shirt - Billabong - 30 euro Broek - O’Neill - 119,95 euro Horloge - Swatch - 38 euro

Jas - New Look - 74.99 euro T-shirt - nikita - 29,95 euro Rokje - roxy - 79,95 euro Kousen - H&M - 3,95 euro Schoenen - Pointer - 139 euro Handschoenen - Friis & Co - 32,5 euro Horloge - Swatch - 50 euro Sjaaltje - New Look - 9.99 euro Handtas - Kipling - 199,90 euro

Gilet - La Redoute - 27,96 euro Jurkje - Style @ Cream - 75 euro Kousen - Asos - 11 euro Schoenen - Alberto Fermani - 190 euro Goggles - Roxy - 75 euro Armband - Twice as Nice - 12,95 euro Tas - Dakine - 64,99 euro

Hoedje - Asos - 23 euro Gilet - Insight - 99,95 euro T-shirt Men - Protest - 32,55 euro Horloge - Swatch - 38 euro Shortje - Sessun @ Cream - 107,5 euro Panty - Primark - 3 euro Sokken - H&M - 3,95 euro Schoenen - H&M - 34,95 euro Tasje - Kipling - 149 euro

Hoed - Esprit - 35,95 euro Bril - Friis & Co - 32,50 euro Hemdje - Nikita - 79,95 euro Halsketting - Swatch - 40 euro Armband - Swatch - 55 euro Shortje - Sessun @ Cream- 105 euro Boots - Hush Puppies - 155 euro Tas - Dakine - 69,99 euro

Strik - H&M - 2,95 euro Jumpsuit - Billabong - 100 euro Handschoenen + Sjaal - Roxy - 69,95 euro Ring - Swatch - 35 euro Armbanden - Dds - 55 euro

Woord: Julie Vallé Beeld: fotograferen.net en pieternaessensphotography.com

Wegdromen over de volgende golf op de ferry in Lombok.

g r e n z e l o o s

Annelies Debo

“en zo verhuis je naar de andere kant van de wereld”

.68

Een (t)huis heeft ze op dit moment niet.

Een vaste job evenmin, maar dat is dan ook het laatste van haar zorgen. Annelies Debo (30), Bo voor de vrienden, heeft een tripcv waar menig globetrotter jaloers op zou zijn. Als studente lichamelijke opvoeding ontdekte ze het snowboarden. Bo’tje bleek een talent – ze werd in 2004 Belgisch kampioene Big Air – en zat maar liefst zeven opeenvolgende winters in het buitenland.

Eerst Les Arcs, vervolgens Tignes en dan vijf jaar in het Amerikaanse Breckenridge.

Ondertussen leerde ze surfen, werd monitrice bij BoardX en bracht ze haar zomers door op de mooiste stranden van Europa.

En alsof dat nog niet genoeg is, leerde ze ook nog eens een knappe Australiër kennen, met wie ze het afgelopen jaar aan de Australische Gold Coast woonde. Op honderdvijftig meter van het strand, zodat ze vóór het werk ‘nog even de swell kon gaan checken...’

Omdat haar zus moet bevallen en ze dat voor geen geld van de wereld wil missen, is Annelies deze winter voor het eerst sinds jaren nog eens ‘thuis’. Geen perfecte swell, geen besneeuwde bergtoppen, alleen een vervuilde vaart en een klein appartementje in Mechelen, waar ze haar definitieve verhuizing naar Australië stilaan voorbereidt.

Volg jij gewoon je grote liefde of is Australië echt zo speciaal?

Het is een fantastisch land: het surfen, het klimaat... Tijdens de negen maanden dat ik daar was, werd het nooit kouder dan twintig graden. Ik surfte al die tijd in mijn bikini. Ik heb dus wel een beetje schrik voor mijn eerste winter hier in België. Als het te koud en regenachtig wordt, ga ik toch een paar reisjes maken, hoor. Anders houd ik het hier niet vol (lacht)

land vind ik ook altijd werk. In Australië gaf ik het afgelopen jaar deeltijds surfles en werkte deeltijds in de horeca. En als mijn vriend en ik volgende zomer weer naar de Australische bergen gaan, kunnen we aan de slag als snowboardmonitor. Meestal zoek ik werk vóór ik vertrek. Als je rondkijkt, vínd je werk, zeker met mijn diploma. En in plaats van dure schoenen te kopen, geef ik liever geld aan een vliegticket. Leven op water en brood zie ik ook niet zitten, hoor.

Daarvoor eet ik te graag...(lacht). ...en feest je te graag? Nu iets minder, maar in Breckenridge werd inderdaad vaak en goed gefeest.

Vóór een wedstrijd minderde ik wel, maar ik herinner me toch nog de happy hours...

Excuseer me, maar hoe betaal jij al die trips? Ryanair vliegt niet tot in Australië... Door te werken, net zoals iedereen. Mensen zeggen wel eens: “Hoe krijg je het toch altijd voor elkaar?” Maar ze vergeten dat ik geen huis of auto heb.

Als ik in België ben, werk ik als sportmonitrice op het Bloso-domein in Hofstade. En in het buiten-

.69

En de knappe snowboarders?

Er werd daar wel wat geflirt, ja.

Maar ik was een brave... Sommige mensen scoren nu eenmaal sneller dan andere (lacht).

Waarom ben je overgeschakeld van boarden naar surfen? Surfen vond ik altijd al leuk. Ik ben ook al jaren monitrice bij BoardX en vroeger trok ik na het winterseizoen rechtstreeks van Breckenridge naar Mexico of Costa Rica, voor de warme temperaturen én voor de golven.

Maar surfen is een sport die je vaak en veel moet doen om vooruitgang te boeken. Met een weekje hier en daar geraak je er niet. Toen ik vorig jaar geen werkvisum kon krijgen voor de VS, was de keuze dan ook snel gemaakt. Ik trok naar Australië en surfte daar bijna dagelijks; opstaan, de oceaan induiken en een klets water in je gezicht voelen. Dat is gewoon de max.

“Mijn vrienden noemden me niet voor niets Sfippie, van speciale hippie”

De crazyness van Kuta, Bali.

Tijdens een lay day in Sidney, Australië.

Ben jij eigenlijk een zomer- of wintermens? Ik snowboardde in mijn leven héél veel en genoot daar echt van. Maar ik had ook altijd behoefte aan zon. Vandaar dat ik na elk winterseizoen meteen op surftrip ging.

Ik heb één keer een winter-na-winter gedaan: van Breckenridge naar Nieuw-Zeeland. Dat was best hard.

Vorig jaar deed ik het tegenovergestelde: een zomer-na-zomer, van Europa naar Australië. Dat was een pak aangenamer! Schrijf dus maar dat ik niet zonder de zon kan.

Is al dat gereis geen vlucht uit het ‘echte’ leven? Nee. Soms denk ik ook wel eens: Goh, het zou toch fijn zijn om een eigen huis te hebben... Maar zolang het nog kan, zal ik reizen en zal ik er van genieten.

Ik hoor ook vaak het omgekeerde, mensen die spijt hebben dat ze zich te vroeg gesetteld hebben. ‘Had ik maar wat meer geprofiteerd.’ Zolang ik voor mezelf kan zorgen en toch een beetje kan sparen, vind ik het prima. Er is nog zoveel te zien op de wereld. Mijn vriend reist ook graag dus wij hebben geen haast om ons te settelen. Dat kan binnenkort maar het kan ook nog lang duren.

Besef jij wat voor een gelukzak je bent? Ja! Ik ben dankbaar dat ik hier geboren ben en dat ik al die mogelijkheden heb. Als ik soms eens verlang naar een ‘gewoon’ leven met een huis en tuin, dan zeg ik tegen mezelf: “Bo, kijk wat je nu aan het doen bent!”

.70

En wat bén je dan aan het doen, aan wat denk je dan? Goh, surfles aan het geven op een strand in Spanje, bijvoorbeeld. Of ik denk aan elke keer dat ik onderduik tijdens het surfen en wakker word van dat heerlijk frisse water. Of aan de eerste keer dat ik arriveer op een nieuwe bestemming, een nieuw strand... Het besef dat het bijna een gewoonte is om op reis te gaan.

Maar zelfs als ik aan het werk ben in België, besef ik wat voor een gelukzak ik ben. Zoals vanmiddag: ik ga mountainbiken in het bos met een groep van tien à vijftien jongeren. Zalig!

Is het de natuur waar jij dan van geniet? Of het sporten op zich?

De kick van iets nieuws te doen.

Epic waves voor Annelies in Indonesië.

Ik ben altijd competitief geweest, ik wil mezelf voortdurend uitdagen en verbeteren. Al kan ik ook gewoon genieten, hoor. Mijn vrienden noemden me niet voor niets Sfippie, van ‘speciale hippie’. Ze bedoelen dat ik een soort fake hippie ben die heel verwonderd naar de natuur kijkt en dingen opmerkt die zij niet opmerken. Als ik geen lichamelijke opvoeding had gestudeerd, dan was het biologie geworden. Ik ben ook behoorlijk milieubewust.

Zo veel vliegen is nochtans niet goed voor het milieu. Ik betaal wel geregeld de extra taks voor klimaatcompensatie. En in België gebruik ik altijd het openbaar vervoer. Ik ben ook niet hardcore, hé.

Wat heb je altijd en overal bij?

Mijn melkschuimer! Die gaat overal mee naartoe, zelfs in de tent op surfkamp. ’s Morgens heb ik mijn latte nodig. In België vind ik trouwens geen goeie koffiebar. Als iemand er een kent, laat me maar weten waar!

Hoe zit het met typisch vrouwelijke zaken zoals schoenen en handtassen? Vroeger was ik meer bezig met mode. Ik vind het tof om er goed uit te zien en ik draag ook graag leuke jurkjes en zo, maar die hoeven niet duur te zijn. Ik shop heel vaak vintage. Bij de kringloopwinkel of op eBay vind ik vaak leuke kleren, maar je moet goed zoeken en een beetje geluk hebben.

.71

Jij hebt het misschien meer voor bikini’s? Nee, want die dienen toch maar enkel om kapot te surfen. Je moet ook weten: ik heb geen thuis en dus moet ik een groot deel van mijn kleren in één koffer krijgen.

In de VS heb ik een deel van mijn kleerkast aan vriendinnen gegeven.

Zij waren daar héél blij mee. Ik mag gewoon niet te veel shoppen, want ik kan het toch niet allemaal meenemen. Bij mijn ouders staan schoenen die ik amper heb gedragen, simpelweg omdat ik ze destijds niet meenam op reis. Dat is het voordeel aan mijn vintagespullen: die raken nooit uit de mode.

Een Rock ’n Roll to fakie in Breckenridge, Colorado.

Je blijft tot maart in België.

Wat ben je van plan?

In maart vertrekken mijn vriend en ik naar New South Wales in Australië, waar we dus snowboardles gaan geven.

Net ervoor en erna wil ik wel nog een zonnig tripje doen, zodat ik die koude maanden zeker aankan. Wellicht gaan we naar Indonesië. En oh ja, morgen vertrek ik samen met mijn vriend voor een weekje naar Portugal.

(Wedden dat ze volgend jaar weer niet meer weet waar ze overal naartoe is geweest?)

“Ik mag gewoon niet te veel shoppen, want ik kan het toch niet allemaal meenemen” .72

Shortlist Waar zou je nú willen zijn?

In Indonesië, voor de golven, cultuur, natuur, het eten en avontuur. Mijn beste surftrip tot nu toe.

Waar is je geheime plekje?

De pier van Fingal Head in Australië, een leuke surfspot ver weg van de drukte van Gold Coast.

Wat is je favoriete plekje in België?

Thuis op zondagavond bij mijn ouders waar we met alle kinderen gaan eten. Of de chocoladeafdeling in de supermarkt. Een zonnig terrasje hier en daar.

Wat is je favoriete modelabel?

Heb ik niet, ik koop gewoon wat ik leuk vind.

Favoriete gerecht?

Sushi en vis. Gisteren at ik nog eens een goeie vol-au-vent (koninginnehapje), die smaakte me.

En ik ben een zoetekauw, in het buitenland mis ik af en toe wel goeie chocolade.

Woord: Fleur Bourgeois

g e z i n t u i g d

Wine Dierickx Wine Dierickx is de coming actress van de Lage Landen. Ze verdiende haar sporen bij het NederlandsBelgische theatergezelschap Wunderbaum en is binnenkort te zien in Smoorverliefd, een van de eerste Vlaamse romcoms. Momenteel is ze al opnieuw druk bezig met de opnames van Het varken van Madonna, een andere film.

“Ik wou niet eens weten hoe hij eruit zag, bang dat het de illusie zou doorprikken”

HOREN

Ik hou enorm van muziek. Laatst zag ik een theatervoorstelling met een Russisch koor. Er was een volwassen man die zong als een meisje, een kind en toch ook als jongen en het ontroerde me heel hard.

Soms vind ik het ook zalig als ik helemaal niets hoor, maar dat gebeurt zo zelden. Laatst maakte ik het nog mee in een afgelegen huisje in de Ardennen, ongelofelijk rustgevend is dat.

Ik heb iets met stemmen. Ik kan volledig afknappen op iemands stemgeluid of iemand kan net heel aantrekkelijk worden door een mooie stem. Zo luisterde ik gedurende mijn hele jeugd naar het ochtendjournaal op de radio alleen voor die man zijn stem. Ik wou niet eens weten hoe hij eruit zag, bang dat het de illusie zou doorprikken.

ZIEN

Ik ben een absolute fan van de films van de Chinese regisseur Wong Kar Wai. De esthetiek vindt zijn weg in alle elementen in zijn films. Alles is ongelofelijk mooi en gedetailleerd, van kostuums tot decors. Zijn film In The Mood for Love geeft me een visuele kick.

Zijn films hebben er ook voor gezorgd dat ik heel graag naar China wil trekken. Die cultuur en natuur fascineren me eindeloos.

VOELEN

Als je acteert of op een podium staat, ben je veel bezig met gevoel, zowel dat van jezelf als dat van anderen. Ik ben ook vaak bezig met onbegrijpelijke daden proberen te doorgronden. Ik vind dat niet alleen noodzakelijk om een rol te kunnen spelen, maar ook in het dagelijkse leven.

.74

Ik denk dat er een gebrek aan empathie is in onze samenleving.

Gewoon af en toe stilstaan bij wat een ander voelt, zou al veel oplossen. Voelen is een vreemd en complex begrip dat ik moeilijk kan loskoppelen van mijn ratio.

PROEVEN

Ik eet enorm graag en lust bijna alles. Ik geniet er zelfs van als iemand anders over eten praat. Je kunt mij echt gelukkig maken met eten, en dat hoeft zelfs helemaal niets speciaal zijn. Gewoon lekker brood met kaas gaat er vlot in.

Als ik op reis ga, vind ik het heel leuk om nieuwe dingen te proeven.

Eenmaal thuis probeer ik ze dan na te maken, wat helaas niet altijd lukt want ik ben niet zo’n fantastische kok. Ik ga wel bewust om met voedsel en probeer dierlijke producten te vermijden.

Sterke drank vind ik te heftig, al vind ik het wel lekker om in andere landen van die zelfgestookte drankjes te drinken.

RUIKEN

De geur van een bos in de herfst, vers gemaaid gras, de bergen en zee in Griekenland, lavendel in Frankrijk, gestoofde uien in boter en regen op het asfalt staan in het lijstje van mijn toppers.

Geuren werken sterk op mijn emotie en herinnering.

Soms ruik ik iets en word ik teruggeslingerd in mijn kindertijd of ruik ik opeens mijn eerste lief.

Ik bewaar al mijn oude parfums en deo’s om er later nog eens aan te ruiken. Ze staan present voor een bepaalde periode uit mijn leven en ik kan dan meteen voelen of dat een goede of slechte periode was.

.75

Woord: Leontine de Reede Beeld: Malle Pietje and the Bimbo’s

harde

no o t

Malle Pietje & The Bimbos

Vieze punk maken ze, die gaat over paarden, alcohol en drugs, tienerhoertjes en kaas. Volgens bimbo Janneke (28) begrijpt niet iedereen Malle Pietje en zijn bimbo’s. Bij La Vida Vulva, de nieuwe plaat die in oktober uitkwam, was dat niet anders. Recensenten vielen wederom over de vuige teksten en noemden die zelfs smakeloos en ergens was ook te lezen dat die Bimbo’s wel erg eng waren.

Wat vind je ervan dat jullie sinds 2004 de slechtste band van Nederland en smakeloos worden genoemd? Ik word er moe van, maar ik weet wel waar het vandaan komt.

Toen wij net drie weken bestonden en nog superslecht waren, stonden we al overal op te treden. Maar ik vind het absurd als je dan zes jaar later nog steeds slecht genoemd wordt door saaie kneuzen die zelf één keer per jaar drie biertjes drinken. We hebben ook ooit voor de grap gezegd dat we ‘stadionrock’ maken. Dat zie je dan overal terug in de media en dan denkt iedereen dat wij hoogmoedig vinden dat we in de Arena passen. Ik bedoel, de term ‘stadionrock’ bestaat niet eens. Sommige mensen nemen alles te serieus. En smakeloos? Tja. Ik kan wel smakelozere dingen bedenken, zoals mensen die over zelfmoord zingen bijvoorbeeld.

Krijgen Kiki en jij eerder kritiek dan Bram (drummer) en Oeds (gitarist)?

.76

Soms moet je als meisje veel overwinnen. Als je in een disco optreedt, zijn mensen nog altijd verbaasd als blijkt dat je echt kunt spelen. Ik word daar soms heel opstandig van. Dan ga ik expres slecht spelen en dat is ook niet goed. Mannen kunnen dingen zeggen als “De toonsoort klopt niet.”

Dan denk ik: “Wat is een toonsoort überhaupt?” Ze kunnen drie dagen solo’s oefenen en willen dat dan ook even laten zien tijdens de soundcheck. Mannen hebben echt van dat haantjesgedrag. Er moet dus meer door meisjes gerockt worden.

Je moet niet per se denken dat je supergoed moet zijn om te kunnen spelen want als je je door alles en iedereen laat beïnvloeden, kun je wel inpakken.

Het duurde drie jaar voordat er een nieuw album op de toonbank lag. Jullie waren bezig met afstuderen en soloprojecten. Was die pauze niet te lang?

ben we bijvoorbeeld een avond dat Kiki en ik kaasjes gaan eten en dan schrijft zij er de dag erna een nummer over. Als ik zeg: schrijf een liedje over paarden die galopperen, dan doet ze dat. Bij dat nummer heb ik haar opgesloten in de kamer en haar een halfuur gegeven om het te schrijven. Bram werd lijkwit toen hij die tekst hoorde. Hij dacht: “Mijn gave Motörheadachtige nummer is naar de filistijnen, het gaat over paarden!” Het is altijd even wennen, maar nu vindt hij het ook tof hoor.

“Mannen hebben echt van dat haantjesgedrag.

Er moet dus meer door meisjes gerockt worden” La Vida Vulva was eigenlijk al lang af, maar we zochten naar een goed moment om de plaat uit te brengen. We speelden vanaf het eerste album heel erg veel en daardoor waren we elkaar een beetje zat. Het begon op een soort gedwongen huwelijk te lijken. Ha ha! Kiki en ik kennen elkaar van de basisschool en het is heel moeilijk om daar tussen te komen. Bram (drummer) werd helemaal gek van ons. Hij was wel wat in zijn mannelijkheid aangetast denk ik, want hij zei: “We stoppen of we nemen er een man bij.” Dat werd dus Oeds. We zijn eerst samen gaan feesten om elkaar te leren kennen en nu voelt het alsof het nooit anders was. Bram kan nu met hem lekker over ons klagen als wij onze zin weer eens doordrijven.

La Vida Vulva betekent kutleven. Is jullie leven kut?

Sommige mensen dachten dat het

de een of andere feministische titel was, maar dat is het dus niet. Het gaat gewoon, behoorlijk uitvergroot, over ons dagelijkse leven en dat kan heel soms wel kut zijn.”

Jullie zeggen dat jullie album volwassener klinkt en bezingen de liefde van oudere vrouwen voor jonge jongens. Is die tekst op basis van ervaring geschreven?

Ja. Ik had een soort van affaire met een jongen die 22 jaar was en uiteindelijk dacht ik, je bent toch echt te jong. Daar gaat dat nummer over. Al onze nummers zijn autobiografisch, maar nogal aangedikt en overdreven.

Wie verzint er teksten en titels als Kazen en Pogo, Beuk Or Die, Paardenrock en Romantic Pigschwein?

Meestal Kiki. Zij heeft nogal een originele geest. Dan heb-

.77

Wat is het vetste voordeel van een rock- ‘n- rolbestaan?

Dat je een reden hebt om bijvoorbeeld een windmachine te kopen. Dat kocht ik omdat je haar daar op het podium gaaf van gaat wapperen. En het is natuurlijk een excuus om heel wild te doen en je uit te sloven. Je kunt veel maken als je in een band zit. Aan het einde van een show sta ik vaak met een knalpaars hoofd en lippenstift over mijn gezicht gesmeerd, maar het is gewoon belangrijk en leuk om lekker stoer te doen. mallepietjeandthebimbos.blogspot.com

Woord: Marjolein Timmerman

n o o t j e s

Soundgarden

Antony and The Johnsons Swanlights

De vierde worp van Antony and the Johnsons is een nieuw fragiel fragment uit het dagboek van de tastende, onzekere Antony Hegarty.

Hij is met zijn stem en bijzondere persoonlijkheid het handelsmerk van de groep. Een klein tipje positivisme vinden we terug op de eerste single Thank You for Your Love en onze haren komen recht bij de opener van het album Everything is New. Het is een plaat waar zijn verdriet grotendeels lijkt weggeëbd in vergelijking met zijn vorige albums, maar deze androgyne frontman is duidelijk nog steeds op zoek naar zichzelf. Gelukkig voor ons deze keer iets minder melancholisch. Ook Björk verzorgt een gastoptreden met het nummer Flétta dat eigenlijk bedoeld was voor haar Volta. Voor de liefhebbers is er een speciale uitgave met kunstboek van 144 pagina’s van de hand van Hegarty. Voor een endless repeat is Swanlights misschien toch iets te intens, maar dit wordt zonder twijfel één die toch een tijd lang zal meegaan.

Broken Glass Heroes

Grandchildren of the Revolution De debuutplaat van Broken Glass Heroes, gaat meer potten breken dan glas, zoveel is duidelijk. Als je het DNA van The Beatles, The Beach Boys en nog wat andere hippe bands uit de jaren 60 gaat klonen en kruisen, krijg je de bastaardtweeling Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove) en Tim Vanhamel (dEUS, Millionaire). Je hoeft de cv's van deze twee heren maar vluchtig te bekijken om tot de conclusie te komen dat de Belgische rockscene twee prijsbeesten rijker is. Dit is een steengoede en tijdloze plaat die met een simpele draaibeurt op elk ogenblik de zomer tevoorschijn kan toveren. Het is een reis geworden door de Amerikaanse muziek uit de jaren 60 en 70 waarbij de tracklist lustig heen en weer springt van losgeslagen surfpop naar rammelende garagerock en van moody psychedelica naar heerlijk onbezonnen country. Al vanaf het eerste nummer verzoekt de band ons om ons vooral geen zorgen te maken en van het typische 'on the road'-gevoel krijgen we het heerlijk warm. Laat ons eigenlijk vooral hopen dat het niet de laatste keer is geweest dat de Limburgse reïncarnatie van The Beach Boys samen in de studio hebben gezeten, maar dan liefst zonder de link naar de rebelse oudjes in Benidorm.

.78

Crystal Fighters Star of Love

De vijfkoppige Spaanse band Crystal Fighters komt wel heel verrassend uit de dansende hoek met hun eerste album Star of Love.

Bijna een jaar geleden brachten deze kristalvechters de single I Love London uit, dat een instant succes kende in het alternatievere milieu. Zo belandde de hit vlot in de begeerde Kitsuné Compilation 8.

Maar ook daarvoor al deed Crystal Fighters het heel erg goed met het nummer Xtatic Truth, die op Kitsuné Compilation 7 verscheen.

Deze twee schijven kunnen gerust één van de kroonjuwelen genoemd worden van hun debuutplaat.

Sebastian, Laure, Mimi, Gilbert en Graham maken fantastische indiedance, up-temposchijven aangedikt met Baskische gitaren, synthersizers en vocale gekheden op stokjes.

Star Of Love is een electro-folk roetsjbaan waar je telkens nóg een keer over de kop wil gaan wegens dat onvoorstelbaar leuke ritje. Ook hun muziekvideo’s zijn een beetje van de pot gerukt, maar heerlijk kleurrijk en uiterst verfrissend.

Alweer een succesverhaal van het Kitsuné label. Baskische rave, iemand?

“Music expresses that which cannot be said and on which it is impossible to be silent” -Victor Hugo-

Darwin Deez

Arcade Fire

Janelle MonAe

Darwin Deez heeft een schattige pornosnor en een kapsel als slappe sla. Ondanks zijn vreemde verschijning, brengt hij ons zijn eerste anti-folkalbum (denk Herman Düne, Adam Green of Moldy Peaches) dat bruist als een aspirine in een glas witte wijn. De übercatchy single Constellations geeft een perfect beeld van Deez’ muziek. Hij revitaliseert zijn rammelige folksongs met een stevige portie disco. Een simpel viersnarig gitaarrifje, goedkope springerige beats uit een bejaarde drumcomputer, een groepje handklappende enthousiastelingen en o zo efficiënte melodieën, meer heeft hij niet nodig om ons spontaan op en neer te laten wippen. In vergelijking met de luchtige muziek zijn de teksten soms toch wel een beetje giftig zwart gekleurd. Deze funky verschijning zou een verre neef van Beck en Das Pop op speed kunnen zijn, en hij is een vrolijke aanhanger van Meher Baba, een Indiase goeroe van wie het motto Don’t worry, be happy afkomstig is. Darwin Deez is een uiterst fijn debuutplaatje, al gebied de eerlijkheid ons wel te vertellen dat we na de eerste luisterronde toch wel even verder kunnen. Oh en live is hij fantastisch!

Het thema van de derde parel van het Canadese Arcade Fire is universeel - ieder van ons keert weleens fysiek of in gedachten terug naar de plek(ken) uit zijn of haar jeugd, en naar wat hij/zij daar allemaal beleefden. Nostalgie, heimwee, lichte verbijstering over hoe doodgewoon en ongecompliceerd het leven toen was, dat is waarover Win Butler schrijft. Opvallend ook, hoe direct de songs klinken. Speel ze af op een redelijk volume en ze komen je tegemoet als een vuist in je gezicht. Zoals het dus hoort bij rock-'n-roll. Het werd een overrompelend album, maar niet van bij de eerste luisterronde. Heel langzaam werkt de plaat op je in tot je ineens als een bliksemslag bij heldere hemel helemaal overstag gaat. Kinderlijk geluk, gemiste kansen, de fouten die je in het leven keer op keer opnieuw maakt, naïeve bevliegingen, in te halen tijd, verval, verontwaardiging, het besef dat je je lot niet onder controle hebt: het zit allemaal in The Suburbs. Deze instant classic klinkt retro en hip tegelijkertijd, wat gerust hét watermerk van dit muzikaal meesterwerk kan genoemd worden. Eindejaarslijstje?

Eindejaarslijstje.

Een toch wel heel apart album heeft de Amerikaanse singersongwriter, danser en performer Janelle Monáe hier neergezet. De sound kan je best als commercieel kwalificeren. Maar om dat echt te zijn, is het album veel te lang en zijn de meeste instrumentaties te vol en echt wel origineel.

Voeg daar haar warme krachtige soulstem aan toe en je krijgt een ontdekking van formaat. The Archandroid is het vervolg op de EP Metropolis, The Case Suite uit 2007. Beide albums spelen zich af in de toekomst, meer precies in het jaar 2719. Ze wordt ontvoerd door enkele bodysnatchers en ze verkoopt haar genetische code aan de hoogste bieder. Die code wordt gebruikt om een kloon te maken, de mythische ArchAndroid Cindi Mayweather. Zij moet het volk van Metropolis bevrijden van The Great Divide. Monáe is terug gegaan naar onze tijd om ons op de hoogte te stellen. De muziek past goed bij dit SF-verhaal en het staat helemaal los van genres. Monáe, geboren in Kansas in 1985, wordt vanwege haar conceptuele aanpak vergeleken met Prince en David Bowie. Maar ook vanwege haar muzikaliteit en lef.

Het album doet een beetje funky en R&B aan, maar is ook orkestraal dramatisch aangezet. Hier gaan we zeker nog van horen!

Darwin Deez

The Suburbs

The Archandroid

.79

Woord: Leontine de Reede

de

vrouw

in

Vieze Fur Rapper/ kunstenaar Freddie Tratlehner (27), beter bekend als Vieze Fur of Fjèze, rondde de opnames voor het nieuwe album van De Jeugd van Tegenwoordig af en houdt zich daarnaast bezig met vele andere hobby’s. “Ik was graag mijn haar want ik ben ook kapper en ik werk op de make-upafdeling van de Bijenkorf. Bij Chanel natuurlijk.

Daarnaast laat ik elke dag mijn kind uit met de Bugaboo”, verzint hij ter plekke, “dat doe ik meestal joggend en dan duw ik de kinderwagen heel apathisch voor mij uit.” Het derde album van De Jeugd van Tegenwoordig, De Lachende Derde, kwam in november uit. In het kader daarvan focust fashionisto Fur zich voor PEACH op zijn vrouwelijke kant.

Mag de autoradio aan als je je op het verkeer moet concentreren (lees: kun je meerdere dingen tegelijk)? Tuurlijk mag dat. Een stukje multitasken hoort erbij. Ik kan mijn kind verschonen en tegelijkertijd mijn lunch klaarmaken. Zo ben ik.

Kunst of couture? Dat is toch hetzelfde? Voor mij wel in ieder geval.

Tentje of all-informule? Iets er tussenin denk ik. Een tentje verdraag ik niet zo goed door die hitte ’s ochtends, maar die Hollandse gezinnen in zo’n all-inresort verdraag ik nog minder. Vréééselijk!

Dus toch een tentje als ik moet kiezen. Ik stond vroeger wel op de camping in Bakkum bij Castricum met mijn ouders. Heel Amsterdam staat daar.

Om welke eigenaardigheid word je door vrienden uitgelachen? Het feit dat ik geen wenkbrauwen heb. Ha ha, wat is dat lachen zeg, Freddie heeft geen wenkbrauwen.

Kijk maar naar foto’s op internet, naar close-ups. Elke dag teken ik ze op mijn gezicht met een wenkbrauwpotlood. Ik ben zo geboren.

Dat hebben sommige mensen.

Horror of romantische komedie?

Disneyfilms. Eigenlijk zijn dat ook net romantische komedies. Mijn favoriet is Robin Hood. De Nederlands gesproken versie dan.

Mister Proper of laat maar liggen?

Ik kijk even rond in mijn huis nu en het is redelijk netjes.

Koop je vaak nieuwe schoenen?

Eén keer per maand of zo. Ik koop dus niet zo vaak nieuwe schoenen.

Is dat jouw verdienste of die van jouw vriendin? Ik. Ik ben zo.

Wat scheer je wel, wat niet?

Ik scheer niks. Ik ga één keer per maand naar de kapper en die mag dan gelijk alles doen.

Denk je hardop na? Even denken hoor. Nee, ik denk het niet.

Wanneer huilde je voor het laatst?

Vanmorgen nog. Toen zag ik allemaal zielige, kleine hondjes op tv die weggegooid werden in een container en ja, dan zit ik alweer te huilen. Ik huil sowieso elke dag.

Maak je een boodschappenlijstje en zo ja, wat staat daar zoal op?

Alleen als ik iets ga maken wat ik op voorhand in mijn hoofd heb.

Zoals ik eergisteren pizza ging maken: toen stond er mozzarella, tomaten, worst en nog meer van dat soort dingen op dat lijstje. Oh ja, en tampons. Maar ik haalde net ontbijt zonder een lijstje. Knap hè?

Wat is de beste manier om een man iets te laten doen? Van tevoren orale seks geven.

Wat zou je doen als je één dag een vrouw kon zijn? Ik zou hele vieze dingen doen met mezelf.

Hoe zou de wereld eruitzien zonder mannen? Volgens mij hebben we dan straten van koekjes en daken van suiker. Een ideale Disneywereld zeg maar. Niet zoals die clip van Katy Perry. Nee, want dat vind ik een kutwijf.

Hoe vaak kijk je in de spiegel?

Sowieso gemiddeld één keer per uur.

Ik ben heel ijdel ja.

Hoe lang denk je na over je outfit?

Niet lang. Ik kleed me ook niet vaak om. Pas als het stinkt doe ik dat.

.80

Hoe vaak denk je aan seks? Vaker dan ik in de spiegel kijk in ieder geval.

Je favoriete slaapkamermuziek?

Meestal draai ik dan iets van Cindy Lauper of Céline Dion.

Seks met het licht aan of uit?

Mij maakt dat niks uit. Voor mijn part staat er een stroboscoop op.

Fjèze als tweede van links met De Jeugd van Tegenwoordig.

.81

Pluk hier je

peach

België

Nederland

Aalst Chill Out . Flesh & Bones . Freedom . Motown Antwerpen American Apparel . Avenue . Brooklyn . Fish & Chips . Friis and Company Harry Beaver . Karin Nuñez de Fleurquin . Lockwood . One Love Boardshop . O’Neill Store . Revista. Superdry . Swatch Store . Urban Outfitters . Vans Store Blankenberge Breeze Fleswound Skateshop Brugge 911 skateshop . Animal Store . Brooklyn . Chill' Out . Coeba . Rustyhouse Brussel Alfonce Dendermonde Fame Genk Toasted Gent Animal Store . Brooklyn . Chill'Out . Cream . Curves . Limits Stadium Coupure . Stadium Zuid . Tasty World . Topsporthal Gent .

West- Site Hasselt Poopoo Style . Switch . Skate & Urban Wear Heist op den berg All Areas Houthalen Bosthon Sport Knokke Chill'Out . Jann-Ric Koksijde Chill' Out Komen Ice Mountain Kortrijk Brooklyn . Chill'Out Sea & Ski . Zimba Kamikaze Leuven Lowdown . Twits Lochristi Edge Skateshop Lokeren S-Zone Lummen Anywear Mechelen 808 sneakershop . Pacific Boardshop Merksplas Sportcity Mol Skimmer Mortsel Real Deal . Sea'zons Nieuwpoort Chill' Out Oostakker Groove Factory Oostduinkerke Mira . ODK Skateshop Oostende Chill' Out . Ostend Surf . Steve's Skate Shop .

Zimbashop Oudenaarde S.T.A.R.S Peer Fishbone Skateshop . Sportshop Snowvalley Roeselaere Skatestore Five-O . Brooklyn . Chill'Out . Zimba Sint- Truiden Fishbone Tessenderlo Slope Turnhout Flesh & Bones Waregem Brooklyn . Chill'out Zonhoven Melosport

Alkmaar Rollin’ Amsterdam Independent Outlet . Reprezent Rodolfo's . Shortcut & Hardwear . Skatepark Amsterdam Subliminal . The Hanazuki . The Old Man . Toms Skateshop Arnhem Brainwash . Frisco Delft 015 Boards & Lifestyle Den Bosch Downtown Den Haag Ski Hut Deventer Burnside Dordrecht Backside 540 Eindhoven 100% skateshop . Area 51 Goes The Tube Groningen Stigmatic Haarlem Revert .

Revert Ladies Harderwijk Global Heerlen Holywood Skateshop Hellevoetsluis Natural High Hoogeveen Herqua Landgraaf Duijvestein Wintersport Leeuwarden Boards R Us Leiden Juhroen Middelburg The Tube Nijmegen Skateshop 24-7 Noordwijk Boreas . Surfers Outlet . Lines . Surfco Roosenaal Freestyle Rotterdam Funkie House . RSI . Sevenply .

Tabootrader Scheveningen Hardcore Skatestore. Yordy’s Surfshop . Hart Beach . Sublime-Surfshop Tilburg Kingdom Utrecht Cellblock Boardshop . Square Streetwear . Supervet Vlissingen X-Ray Willemstad Van Bellen Zierikzee Uncle[s] Zoetermeer Duijvestein Wintersport . Zwolle Sparky

Meer dan wintersport alleen...

®

www.skikot.be

s e r p A w sno

VaL thorenS tigneS LeS 2 aLpeS aLpe d’huez aVoriaz LeS arcS fLaine Le corbier St. Jean d’arVe S VaLMeinier La Joue du Loup

winter

VaLMoreL briancon VaL ceniS

fen

rho May

g

ber

ch Kir

.83

10-11

Woord: Nele Reymen Beeld: Wouter Struyf

g e t es t

how to ride a fixie

Nele met de mannen van Fixed Gear Antwerp.

FIXED GEAR BIKE?

- looks van een wielerfiets, normaal gebruikt als pistefiets - achterste tandwiel zit vast aan het achterwiel - geen versnellingen - geen mechanisch remsysteem Resultaat: door dat tandwiel blijven de trappers draaien zolang je in beweging bent, en remmen moet je daarom doen door je benen stil te houden.

Eitje, toch?

Zij die in de veronderstelling leven dat een fiets een fiets is, hebben fout gedacht. Waarschijnlijk bestaan er zelfs meer soorten fietsen dan dat er bh’s op de markt zijn, en één daarvan is de fixed gear bike. Net zoals bij veel goede dingen des levens komt deze fietshype uit de States en Londen overgewaaid, om daarna ook bij ons rond te rijden. Sneller dan ooit en zonder remmen. Iets voor de liefhebbers dus.

Maar eerlijk, ik ben geen liefhebber. Als ik me moet verplaatsen en ik daarvoor de keuze krijg tussen een auto of een fiets, kies ik voor de auto. Als ik moet kiezen tussen een fiets of mijn eigen voeten, kies ik dat laatste. Alleen als ik moet kiezen tussen kruipen en een fiets zal ik even twijfelen en mijn voeten op de pedalen zetten. Dat het duidelijk moge wezen: ik fiets niet graag. Maar soms moet het.

.84

Voor een testrit mag ik Tom zijn fiets lenen. Per mail vraag ik nog of ik knie-, pols-, hoofd- of een andere bescherming voor welke lichaamsdelen dan ook moet meebrengen. Mijn lijf is namelijk mijn tempel, om het grof te stellen.

Maar mijn vraag wordt door Tom beantwoord met een nieuwe vraag: “Do I look like I use protection?” Ik veronderstel van niet.

Tom is een van de mannen van Fixed Gear Antwerp die Bike Polo’s organiseren. Events dus om te doen wat de naam doet vermoeden. Hij vertelt me dat er heel wat vrouwen erg behendig zijn met die fietsen, en dat ze tricks doen met het zadel in hun gat. Als hij het niet met zo’n serieus gezicht had gezegd, zou ik ermee kunnen lachen hebben. In de plaats daarvan zet ik mij met dichtgeknepen billen op het zadel en steek ik mijn voeten in de daarvoor voorziene hengseltjes. De laatste keer dat ik dat deed, ben ik nochtans plat op mijn gezicht

gegaan, omdat ik vergeten was dat mijn voeten vastgeklikt waren.

Maar goed, ik laat me geen twee keer vangen. Bovendien staat er toch een normale rem op het stuur, voor noodgevallen neem ik aan. Ik word ‘gerustgesteld’ door de mededeling dat ik toch over de kop ga als ik daar te enthousiast gebruik van maak.

Ik geef mezelf een duw en volg Wouter. Hij is een Antwerpse koerier die de fixed gear gebruikt voor zijn job. Met die fiets gaat het namelijk allemaal een pak sneller. Beter nog, hij voelt zich er veiliger op dan op een gewone fiets. Waarom dat juist zo is, is mij op dat moment echter nog niet duidelijk. Als er een tram op me afkomt, heb ik de neiging de rem in te drukken en als voetgangers niet snel genoeg zijn, zie ik me genoodzaakt hen op te scheppen. Ook stoppen voor een rood licht gaat niet zo vlot als ik gewoon ben,

.85

“Het enige wat ik heel misschien nog heb durven doen, is dat zadel in mijn gat steken”

aangezien ik niet met één voet op de grond kan gaan staan. De altijd-draaiende-pedalen zorgen er namelijk voor dat je pas stilstaat als je die pedalen doet stoppen.

Zoniet kletsen ze gewoon tegen je kuit en ga je alsnog onderuit.

Maar het blijken beginnersfouten. Na enkele honderden meters merk ik dat ik meer anticipeer op het verkeer. Komt er een tram, dan trap ik minder hard. Is er een kruispunt, dan let ik op de auto’s en vind ik wel een gat om door te rijden. Alleen tramsporen probeer ik te vermijden, want die eten de dunne bandjes zo op. Aan een snelheid waarbij Wouter op een gemiddelde dag in slaap zou vallen, fiets ik door Antwerpen en slaag ik erin me recht te houden, geen mensen om te rijden en niet onder een auto, trein, tram of bus terecht te komen.

Er wordt gezegd dat de fixed gear bikers hun steden ‘teisteren’ met hun gevaarlijke fietsen zonder de verplichte bel, lichten, reflectoren en remmen. Maar als ik

.86

Wouter zie fietsen zie ik ook dat hij dat heel bewust doet, en dat hij zijn fiets beter onder controle lijkt te hebben dan de gemiddelde wielertoerist. Zelf heb ik nog een hele weg te gaan. Of te fietsen, wat je maar wil. Ik heb het alleszins maar gelaten om achteruit te fietsen, trappen af te dalen, muurtjes af te springen of bladeren te doen opwaaien door met mijn achterwiel over de grond te sleuren. Het enige wat ik heel misschien nog heb durven doen, is dat zadel in mijn gat steken.

.87

colofon PEACH # 05 / winter 2010 a proud production of 4castmedia Blekersdijk 18 . 9000 Gent T: +32 (0) 9 329 73 96 W: www.peachmag.be E: info@peachmag.be

Hoofdredactie

: Martine Veldhoen (martine@4castmedia.be)

EINDREDACTIE:

Sophie Siersack

(sophie.siersack@gmail.com)

vormgeving:

Joris Willems

(hello@joriswillems.be)

Advertenties& Management: Sven Fransen

(sven@4castmedia.be)

Redactie:

Fleur Bourgeois, Lore D’hont, Leontine de Reede, Emilie Lachaert, Nele Reymen, Marjolein Timmerman, Julie Vallé

Met medewerking van:

Ellen De Craemer, Julia Baumgartner, Pascal Vugts, Kassia Meador, Tine van Bossuyt, Anna van Dooren

`

Fotografie:

Jan Bijl, Jason Horton, Alex Post, Jelle Keppens, Mike Steegmans, Wouter Struyf, Jorrit Pfeifer, Stephanie de Jong, Pieter Naessens, fotograferen.net, Joris Willems

Styling:

Marieke De Pauw PEACH, voor en door girls met pit.

Zin om input te leveren en dit magazine naar een hoger niveau te tillen? Talk to us! info@peachmag.be

shoplijst

Anon: +32 3 711 02 14 ASH: +32 2 479 70 54 Atelier 11: +32 3 248 11 64 Barts: +32 3 66 82 88 Billabong: +32 800 15 017 Bjorn Borg: +32 257 77 38 Burton: +32 37 11 02 14

By Soto: +32 37 71 48 68 Caroline Biss: +32 52 41 26 11 Chapter 42: +32 478 22 14 67 Converse: www.converse.nl Dakine: +32 92 16 80 40 DDS: +32 9 282 30 55 Desigual: +32 32 39 59 04 EDC by Esprit: +32 32 33 60 20 Electric: +32 15 415 502 Element: +32 474 84 18 87 Etam: +32 23 49 72 11 Fly53: + 44 1905 745 Filippa K: +32 475 276 770 Friis & Company: +32 20 471 19 95 Gravis: +32 43 0800 287 866 13 Girls from omsk: +32 26 11 86 88 Huit: +33 1496 950 50 Insight: +32 3 460 36 08 Kid Vanilla: eva@kid-vanilla.com

Kiehl’s: +32 32 13 99 94 Korres: +30 226 205 4500 Kustom: +32 800 15 017 Levis: www.levis.com Liu Jo: +32 03 203 00 10 Lush : www.lush.nl Milk & Roses: +31 020 4077 544 Nike: +32 2 4 74 57 40 Nikita: + 31 35 6031084 Nitro: +32 32 96 61 36 Nixon: +32 93 85 30 83 Noire Black Label: +32 497 49 28 16 Oakley: +32 800 10 464 O’Neill: +32 92 16 80 40 Oxbow: +32 10 24 85 92 Paul Frank: +31 20 423 2580 Peak Performance: +32 37 80 98 68 Pepe Jeans: +32 411 14 14 Protest: +32 344 80 385 Reebok: +32 477 19 70 Replay: +32 36 44 74 23 Rip Curl: +32 92 30 66 05 Roxy: +32 93 25 08 00 Sacha: +31 13 5952121 Special Blend: +32 37 11 02 14 Spy: +32 34 480385

.88

Stüssy: +32 34 60 36 08 Supreme Being: +32 93 24 46 16 Sussies: +32 26 13 76 12 Swatch: +32 25 20 14 73 The Body Shop: www.thebodyshop.com Twice as nice: +31 10 413 13 20 Urban Outfitters: +32 32 01 59 10 Vans: +31 33 45111 02 Volcom: +32 15 415 502 Von Zipper: 0800 15 017

Antwerpen • A12-Schelle • Kortrijk • Roeselare • Brugge • Anderlecht • Chatelineau Alleur • Liège centre • Mons • La Louvière • Amsterdam (NL) • Kerkrade (NL)

barts.eu