Swell #29

free surfcult magazine Angelo De Meulenaere oase in de shapewoestijn Lars Musschoot ziet het noorderlicht Allah zonder haast Quiksilver team in Mehdia O’Neill ReConnect James Woods in Hawaï

29

IN THE NEW PSYCHO 1

THE BEST WAY TO PREDICT THE FUTURE IS TO INVENT IT FIRST.

2

>> PHOTOS > RYAN MILLER | ©2012 O’NEILL WETSUITS, LLC

AVAILABLE at your local DEALER Passion - Bruxelles flyhigH - OOSTDUINKERKE deweert sport - Oostende the breeze - Blankenberge ICARUS surfclub - ZEEBRUGGE bilLy kite - Bruxelles / WATERLOO

technobutter AVAILABLE IN:

PSYCHOFREAK PSYCHO 3 & PSYCHO 1 3

The newest member of the Surfsider family features a relaxed Slip-on style paired with our super comfy Vanslite ÂŽ footbed.

Dane Gudauskas + Surfjitsu + Blue Corduroy = Magic.

4

vanssurf.com

photo: Russo Š2012, Vans Inc.

Watch the vans surf movie now at,

vanssurf.com/getnclassic

5

James Woods S Pipeline F Laserwolf

6

29

EDITO

eco-onlogisch T Kristof Bouckaert

Het milieu is hip en dus prijzen steeds meer bedrijven waar aan die de natuur vooruit helpt.

Al zijn het vaak vooral iets prijziger producten die de verkoop en de winstmarges duurzaam vooruit moeten helpen… Surfen is al even hip.

De stijgende populatie op de spots kent weinig bijval maar dankzij de populariteit van onze favoriete bezigheid is er budget voor research naar steeds warmere wetsuits, shorts die niet schuren en allerhande helpende hightech.

De combinatie van beide hipheden zorgt dat er de laatste jaren heel wat surfstuff met een vleugje groen verschijnt, maar daar wringt de schoen. Vaak is het als met een strandemmertje zeewater een bosbrand blussen. De zogenaamde groene surfpakken bijvoorbeeld blijken slechts iets minder zwart voor de natuur dan het origineel. Misschien kunnen we voorlopig niet beter maar als ik 50 Cent zijn wijsheid wat mag updaten: Get green, or die trying! Blijkbaar bepalen de businessbonzen zelfs zelf de voorwaarden voor de toekenning van hun ecolabel. Of ze plukken er eigenhandig eentje uit de propere lucht. Iets met een blad, een boom of gewoon groene letters, en hop, daar is het nieuwste ecoproduct dat onze trendgevoelige zieltjes weet te winnen. Het milieu mag echter niet hip zijn, want dat betekent per definitie dat het ook weer overwaait terwijl de storm die ons te wachten staat als we mama aarde verder verwaarlozen, niet meteen zal gaan liggen.

In een interview in een of ander bla-bla-blad beschrijft Cameron Diaz haar liefde voor het berijden van de oceaandeining. Wie met dit plaatje in gedachten zijn wit paard meteen gehoefd, gezadeld en van een vastgegespt surfrack voorzien heeft om prinselijk te paraderen voor de breedlachse Californische blondine, hoeft geen moeite te doen. Met de volgende uitspraak stuurt ze de viervoeters prompt weer op stal. Het zilte thuiswater is haar toch wat te kil, voor een portie golven boekt ze wel een retourtje Hawaï. Maar met het klimaat en zo is ze wel degelijk begaan, beweert miss Diaz verder, getuige haar ik-was-er-als-een-kip-bij Toyota Prius. Op zich niet mis dat ze verantwoord vervoer promoot maar zij voelt de extra kost voor een hybride wagen even hard in haar van het juiste designlabel voorziene portemonnee als wij die van een reserve binnenband voor onze fietsen…

De zondvloed aan informatie maakt het niet makkelijker om de juiste bomen te zien maar als we ons bewust blijven van de valkuilen, zijn we al een heel eind door het bos. We hoeven geen heiligen te zijn en James Woods mag van mij elke winter naar Hawaï, ik wil zelfs graag eens mee, maar als we allemaal op zijn minst proberen de logica in ecologisch te houden, kan het tij misschien nog keren.

7

Kontent .010 .016 .020 .022 .024 .032 .044 .054 .060 .068 .070

deining bazaar de dag van de tekening van o’neill reconnect: james woods in hawaï angelo de meulenaere: oase in de shapewoestijn lars musschoot ziet het noorderlicht breedbeeld allah zonder haast: quiksilver team in mehdia watzap? de achterdeur

Pascal van der Mast F Domburg F Danny Bastiaanse

8

a proud production of

.SWELL MAGAZINE Louisweg 42 :: 8620 Nieuwpoort :: www.swell.be :: info@swell.be :: www.4castmedia.be :: .HOOFDREDACTEUR Kristof Bouckaert :: redactie@swell.be :: 0486/164129 .VORM Pieter Deschutter :: pieter@swell.be .ADVERTENTIES & MANAGEMENT Sven Fransen :: sven@swell.be :: 0477/236130 .REDACTIE Kristof Bouckaert, Pieter Deschutter, Wouter Struyf, Sven Fransen .FOTOGRAFEN Wouter Struyf, Sébastien Meiresonne, Jonas Roosens, Gary Miyata, Cedric de Barros, Alain Schroeven, ... .SWELL DANKT Angke & the loveboards, Kapow!, Strook, Jeroen Verhoeven, Woodsy, Shaka, chakra, Poot, Tommy the nerd, Manuel Mestre, Rik Dejonghe, Martijn Boot, Michiel Van Acker, Achile, Mirna, Fabian, Anne-Laure, Arno, Otto, Max, Arne en Pieter, Victor, pandaatje, Lars Logan, Smetser, Bahvaria en al wie van boards houdt!

SWELL, VOOR EN DOOR SURFERS _ STUUR ONS NOG STEEDS JULLIE NIEUWS, REPORTS EN FOTO’S DOOR!

Surf naar swell.be en spot je dichtste gratis-Swell-afhaalpunt.

Wil je jouw shop of club ook in de lijst, contacteer sven@swell.be. .COVER Angelo De Meulenaere

F Wouter Struyf

9

deINING

meer deing op swell.be

Julie Lauwers F Wouter Struyf

Quiksilver BK Surf 2012 by Monster In de pamperjaren van de golfsurfsport viel het BK op een vaste datum aan de Noordzee. Die bleef echter steevast plat en een wedstrijdje peddelen om de boei bepaalde dan de kampioen. Pas in 2003 trok de karavaan surftoppers voor het eerst naar de golfzekerheid van de Atlantische Oceaan maar de surfers stonden niet meteen te springen om binnen de wankele lijntjes van de federatie van toen te lopen... Na een jaartje zonder BK om de vrede te bewaren zette surfmerk Quiksilver in 2005 en 2006 twee legendarische Mimizan Cups neer. Fluo roze wetsuits konden in die tijd nog en de nadruk leek soms meer op de heats aan de toog te liggen maar het was een startschot van een steeds verdere professionalisering die leidde tot een erkenning als sport in 2009. Dit jaar keert het BK terug naar de roots, de zandbanken van Mimizan. Ondertussen loopt de organisatie op wieltjes maar de hele week zijn er wel nog steeds activiteiten om de funfactor te verhogen: movie night, barbecue, downhill skaten en natuurlijk een stevige closing party.

26 (inschrijvingsdag) - 31 augustus www.bksurf.be / dagelijkse reports op www.swell.be

België ambitieus naar Eurojunior Op het EK voor landen verdedigen de min-achttienjarigen goed voorbereid de Belgische driekleur. De kleine garnalen trekken met een sterk team en een Portugese topcoach naar het Franse Lacanau om als een haai van zich af te bijten. “We zullen zeker beter doen dan de negende plek van twee jaar geleden”, stelt coach Manuel Mestre vastberaden. Rik Dejonghe coördineerde de voorbereiding en selectie van het Belgisch team. Hij vulde de drie officiële stages met nog eens drie officieuze aan waardoor er meer dan ooit professioneel getraind kon worden in Zuid-Portugal. Rik haalde er de Portugese coach bij die ooit zelf Europees kampioen werd en diverse Portugese toppers tot in de hoogste surfregionen begeleidde. “Bij de Belgen zie ik veel meer potentieel dan ik ooit verwacht had”, vertelt Manuel, “maar er zijn natuurlijk ook veel werkpunten. We boekten al heel wat vooruitgang en ik ben zeker dat België zal klimmen in het klassement. Ik mik op een zevende plaats!” Vorig jaar eindigde Lars Musschoot achtste in zijn categorie bij de volwassenen. Dit jaar ligt de hoop op een individuele topprestatie bij Julie Lauwers. “Julie surft sterk maar het zit ook goed in haar hoofd, ze maakt zich niet te nerveus,” weet Manuel. Bodyboarden is voor de Belgen het zwakke broertje maar ook daar is aan gewerkt. Decathlon Brugge bezorgt de bodyboarders een

10

professionele uitrusting en tijdens de laatste stage werd er verplicht gebruik van gemaakt. Voor het eerst moet niemand van de ploeg in twee categorieën aantreden, full focus dus! Als er zoals vorige keer geen aswolk roet in het eten gooit tenminste…

8 - 16 september / www.eurosurfing.org

Surf’s Up / Stormrider Guide France Sinds kort liggen twee nieuwe boeken over boards op de plank. The Stormrider Guide hoeven we niet meer voor te stellen, de bijbel toont al jaren de juiste weg aan al wie in golven gelooft. Nu is er een editie die elke spot aan de hele Franse kust beschrijft, van Calais tot Hendaye over Cannes tot Corsica. Opvallens is dat de foto’s het hele boek lang knallen en het potentieel van ons favoriete surfbuurland heel mooi in de verf zetten. Dat andere buurland met ook al betere golven, Nederland, heeft sinds jaren een surfblad met Martijn Boot als hoofdredacteur. Hij zette zijn ervaring nu te boek in Surf ’s Up, een surfhandleiding van a tot z en van dummy tot pro. Het is een uniek en mooi boek geworden met 160 pagina’s info over de surfgeschiedenis in de Benelux, technieken, regels, boards en zelfs psychologie om je grenzen te verleggen. En nog veel meer, er staat zeker iets in wat je niet weet en wel zou willen weten. Zelfs Martijns collega’s van Swell leerden bij!

Surf ’s Up: www.bol.com

Stormrider Guide France: www.lowpressure.co.uk

11

Max Rosenbaum F Wouter Struyf

O’Neill Groms Challenge completed door Michiel Van Acker

Michiel Van Acker: “Het was één van de beste dagen van mijn leven, om niet te zeggen de beste!”

De zes eerste heats van deze grommets only contest werden op zondag 29 april uitgevochten in niet optimale maar wel typisch Belgische omstandigheden aan het Knokse strand van Surfers Paradise. Rond de middag viel de wind volledig en draaide zelfs offshore. Het was snel duidelijk dat Keith Marcantuoni, Arne Kindt en Michiel Van Acker in deze topcondities de finale zouden halen maar de vierde plek kon alle kanten uit en werd uiteindelijk ingevuld door Max Rosenbaum. Steeds hardere offshore maakte het niet makkelijk voor de final four. Vooral Arne en Keith worstelden met de wind en landden hun radicaalste manoeuvres achter de golf. Michiel wachtte rustig af om in het derde kwart van de heat genadeloos toe te slaan met een mooi getimede layback. Hij surfte zich op drie jaar tijd naar de absolute gromtop en pakte zijn eerste overwinning. Tijd voor zijn eerste interviewtje in Swell.

Michiel, vorig jaar werd je Most Improved Young Gun in Bredene, daarna volgde sponsoring van Protest en de eerstvolgende wedstrijd win je meteen. Vertel ons je toverformule?

Die heb ik niet. Die erkenning geeft me veel vertrouwen maar ik probeer gewoon veel te trainen en lang in het water te blijven. Ik kijk ook veel naar dezelfde surffilms en let goed op de details. Een tip die me tijdens de training in Portugal veel vooruit hielp, is meer het midden van de golf zoeken. Daar zit de snelheid.

Je golfkeuze is natuurlijk heel belangrijk, de beste golven goed lezen helpt heel erg veel. In een wedstrijd moet je kalm kunnen blijven en de manoeuvres maken die je 8 op de 10 keer landt. Ik had echter totaal geen stress want ik was zo blij met mijn eerste finale.

Je bent heel gemotiveerd om wedstrijden te surfen, waarom hou je er zo van?

Het is leuk om je te meten met de andere surfers en te laten zien wat je in huis hebt.

T Kristof Bouckaert & Wouter Struyf

Begrijp je dat sommigen surfen net geen wedstrijdsport vinden?

Neen, want het is spectaculair en als je ziet hoe Kelly Slater en co een 10 point ride scoren, is dat echt ongelooflijk. Er is ook veel spanning.

Vertel eens hoe de Groms Challenge voor je verliep? ‘s Ochtends was het heel mushy en leek het echt niet goed.

Een uurtje later freesurfte ik even met Keith en Arne en toen waren de golven al super maar in mijn eerste heat surfte ik niet al te best. Ik ging wel een paar keer voor de barrel maar kwam er nooit uit. In de tweede ronde had ik een moeilijke heat met Keith maar ik won toch en ik stootte zelfs door naar de finale. Die was echt spannend.

In het begin zat ik alleen helemaal links zonder goeie golven maar ik bleef wachten. Toen de anderen maar twee golven meer over hadden, mocht ik er nog zeven surfen en heb ik me verplaatst. De eerste rit was meteen raak met een snap en een mooie afsluiter. Maar de volgende golf zal ik nooit vergeten. De laatste sectie leek zo goed en ik moest uitpakken als ik nog wou winnen. Die layback gaf de doorslag, ik had gewonnen! Het was één van de beste dagen van mijn leven, om niet te zeggen de beste!

Telex Yannick de Jager en Lars Musschoot pakten allebei hun beste resultaat ooit op de wedstrijd van hun sponsor, de Protest Vendée Pro. Yannick 13de en Lars 25ste van de 112 deelnemers.

Het gebrek aan golven laat ons wachten op de eerste manche van het Benelux surfkampioen-

schap. Vanaf 22 september begint het najaarsoffensief met zes wachtweekends op rij. > surfbenelux.com Jasmine Debeer surfte deze winter tegenvoets in Nieuw-Zeeland. Met succes, ze treedt toe tot het Belgisch O’Neill team.

-

Dominga Valdes en de longboardende versie van Pascal van der Mast zijn na drie van de vier manches al zeker van de titel Nederlands kampioen. Vanaf 27 oktober worden de andere podiumplaatsen beslist. > nksurftour.nl Michiel Van Acker F Wouter Struyf

12

13

Quiksilver High Performance Longboard Contest

Achile Kindt F Jonas Roosens

T Kristof Bouckaert & Wouter Struyf F Wouter Struyf tenzij anders vermeld

Na het beklimmen van de Twinsduin was op vele gezichten een lichte teleurstelling te lezen. De voorspellingen gaven voor donderdag 17 mei 1,4 meter bij 7 seconden en een offshore briesje, maar die epic golven liepen blijkbaar niet in Bredene. De kleine maar zeer cleane condities waren echter perfect voor alle mogelijke standjes op de nose van een longboard en de finalisten lieten die maar al te graag zien. Jelle de Roode en Michael Schmitz, beiden uit Scheveningen, namen het op tegen local Achile Kindt en Dylan Verlinde, representing Blankenberge. Na elke golf wisselden de posities, spanning ten top in deze België-Nederland.

Vanop het strand werd nog geroepen dat er geen cadeaus zouden worden uitgedeeld maar uiteindelijk was het toch de jarige Michael Schmitz die met zijn ervaring de jeugd naar huis surfte. Michael mocht in de vorige Swell al een woordje doen, daarom visten we de antwoorden deze keer bij beste Belg Achile Kindt.

14

Achile, de meteo beloofde heel veel goeds, wat vond je van de werkelijkheid?

De setjes reikten met moeite tot aan de heup en er ontbrak wat kracht in de golven, maar dat zijn de omstandigheden waarbij ik meestal mijn longboard kies.

Lieten de kleine maar fijne golven je toe te tonen wat je kan?

Niet helemaal. Voor de extremere manoeuvres waren de golven te lauw maar voor kleine cutbacks, noserides en knee-turns daarentegen waren de condities wel goed genoeg.

Lig je wakker voor een wedstrijd of slaap je als een roos?

Ik heb meestal toch wat zenuwen en kan moeilijker inslapen.

Ben je bijgelovig? Wat moet of mag niet net voor je je lycra aantrekt?

Ik surf mijn heat zonder bovennatuurlijke krachten.

Hoe verliep de contest voor je?

Behoorlijk goed! Behalve één heat waar ik even het noorden kwijt was en een super lage heatscore behaalde. Gelukkig werd ik hier niet op afgestraft.

Voelt het als gerechtigheid dat de reeks overwinningen van Matt Marcantuoni eindelijk gestopt werd?

Absoluut! (lacht) Neen, ik gun het iedereen evenveel om te winnen.

Dreven de Nederlanders het niveau de hoogte in?

Jelle en Michael zorgden zeker en vast voor keiharde concurrentie. Was dit het hoogste niveau op een Belgische longboardwedstrijd? Dat zou wel eens goed kunnen!

Wie maakte de moves van de dag?

Zonder twijfel Michael Schmitz.

meer deing op swell.be

Jelle de Roode

Mike Ruissen

Michael Schmitz F Jonas Roosens

Matt Marcantuoni

Arne Kindt

Michael Schmitz wint, Achile Kindt tweede en beste Belg Is zilver winnen, goud verliezen of ben je blij met je tweede plek?

Ik ben zeker tevreden met een tweede plaats, al had ik toch mijn pijl gericht op het hoogste schavot.

Jelle de Roode pakte de hoogste score van de hele wedstrijd. Hoe komt het dat de deeltijdse longboarders het toch halen van de voltijdse?

Daar heb ik al vaak over nagedacht maar ik moet het antwoord schuldig blijven.

Wanneer kies je voor de korte en wanneer voor de lange plank en waarom?

Dat varieert nogal. Ik probeer een evenwicht te vinden maar meestal lig ik toch met mijn shortboard in het water, zeker op de betere dagen. Misschien moet ik me toch wat meer toespitsen op longboarden. Zeker in functie van Europese wedstrijden want daar ligt het shortboardniveau voor mij echt te hoog.

Kun je eigenschappen opsommen waarvan je zegt: “Dat is nu typisch voor een longboarder�?

Ik denk dat longboarden sterker verbonden is met de rustgevende kant van surfen: de sunset, down the line gaan op super cleane lijntjes, geen competitiegevoel in de line-up,... Daarom zijn de meeste longboarders surfers die het rustig aan willen doen en geen gespannen sfeer zoals bij wedstrijden willen ervaren als ze aan het gliden zijn.

Zie je je op latere leeftijd wel fulltime longboarden?

Ik denk dat ik blijf surfen tot ik er letterlijk bij neerval. Waarschijnlijk moeten die laatste surfsessies op een lange plank aangezien mijn gewrichten tegen die tijd toch al wat te vastgeroest zullen zijn.

Geniet nog van de glide!

Achile (2), Michael (1) en Jelle (3)

15

bazaar 1.0

O’NEILL 60 years

BRUNOTTI amarillo

O’NEILL xt2

Carver resin 31”

Etnies foamball

16

GLOBE libertine

PROTEST stargazer

Arbor catalyst 42”

Globe bender blue hawaii

VANS OTW checker blaster

GLOBE chronicles

LAX resdogs

DC spray sandal rasta

OXBOW pascoc 8

Tribord 900 long screen bleu

Sector 9 babylon

REEF j-bay

Globe pin city bamboo

VANS lanai checkerboard

bazaar 1.1

PROTEST beluga hoody

Pioneer steez

PROTEST uppers bikini

OXBOW tube

DAKINE hustle 4l - chalet

PROTEST breeze dress

Twothirds coprino

SWATCH touch blue

DAKINE body stripe cap sleeve

EL MILAGRO crop

SWELL north sea division

DAKINE point wet rasta

O’NEILL superkini

O’NEILL sunrise hat

Rhythm walace woven

Bondi Surfboard iPhone case

O’NEILL influencer sweatjack

FRENDS denham light

17

bazaar 2.0

Tribord Surf Fish 500

Oxbow Morphos laat je volledig vrij

C-Skins Hotwired 5/4/3

Eens je in ritjes slaagt op je beginnersboard, ben je klaar voor het betere werk op deze fish. Het grote volume zorgt dat je take-off blijft vlotten en je hoeft je niet te pletter te peddelen zoals op een dun shortboard. De Surf Fish 500 van Tribord surft dankzij de twee vinnen los en snel, draait als het ware op een postzegel maar blijft toch heel stabiel. Dankzij de sandwich- en epoxyconstructie is het board sterk, licht en drijft beter dan planken van andere materialen. De favoriete condities van deze vis zijn kleine boebelgolven, vaste kost op onze Noordzee. Het houten dek geeft de plank ook nog een mooie look. De 6’0” mixt de esthetiek van de klassieke surboards met de geavanceerde hedendaagse techniek en dat aan een heel attractieve prijs. Allen naar Decathlon! € 339 www.tribord.com - www.decathlon.be - www.decathlon.nl

Matt Meola tovert nieuwe airs uit zijn mouw met de vingers in de neus. “Mijn boardshort zorgt niet dat ik ze landt”, beweert Matt, “maar de mijne is tenminste ultrastretchy!” Dan heeft hij het over zijn nieuwe Morphos van Oxbow. Die stretcht in vier richtingen, heeft geen naden tussen de benen, blijft op zijn plaats dankzij de ergonomische heupband en heeft zelfs een waterdicht zakje dat niet hindert. Oxbow ontleedde de vorm van het menselijk lichaam in honderden vakjes. Die verschillende puzzelstukjes helpen om shorts te maken die perfect reageren op elke beweging die je maakt. Naaktsurfen hoeft niet meer om je volledig vrij te voelen, trek een Morphos aan en vrijwaar je van alle irritatie! € 90 / www.oxboworld.com

Carey Brown was één van de mannen die in de jaren zeventig de eerste surfpakken in Europa in elkaar staken. Pas in 1997 startte hij het wetsuit only merk C-Skins met niets dan surfers in gedachten. Hij en zijn team legden de lat meteen hoog: de beste wetsuits ter wereld zonder toegevingen op kwaliteit en vakmanschap. En veel waar voor je geld, het C-skins team haat het immers dat je zuurverdiende centen verspild worden aan een pak dat meer gekost heeft aan marketing dan aan materialen. In 2012 presenteert C-Skins het nieuwste paradepaardje HotWired.

De al bestaande features Free Floating Enigma borstrits, voorgevormde knieën met minder neopreen in de knieholte en Lock Down uiteindes die alles op zijn plaats houden, worden aangevuld met onder andere de Power Seam. Die naadafdichting gebruikt 60 procent minder materiaal en is veel preciezer aangebracht. De panelen worden drie keer aan elkaar gelijmd en binnenin komt daar de exclusieve C-Flex HOTTape over. Deze draadloze naad is de lichtste, warmste en meest flexibele die C-Skins ooit ontwikkelde. Binnenin de pakken zit een modern wollen jasje van QuickDri Polypro met verbeterede thermische eigenschappen, heel veel flex en een droogtijd van slechts 15 minuten. De borst, rug en het hele onderlichaam hebben zo’n laagje waardoor je steeds in een droog pak kan stappen. Bij C-Skins weten ze al dat ze de beste wetsuits ter wereld maken, nu jullie nog! € 380 www.peakdistribution.be www.c-skins.com

O’Neill Psycho 3 De Psycho 2 stond al bekend voor warmte, flexibiliteit en een perfecte pasvorm. Nummer drie zet de traditie verder met een upgrade naar het alleen bij O’Neill te vinden Techno Butter, het meest geavanceerde superstretch neopreen op de markt. Het is 17 procent lichter, slorpt 30 procent minder water op en droogt snel. XDS-Air Firewall heet het fleecen frakske bij O’Neill en dat zit binnenin aan de borst en de rug. Het houdt het warme water vast en levert dus extra isolatie. De nieuwe Super Seam Weld is een extra silicone laagje boven de drie keer gelijmde naden.

De Z.E.N Zip, ondertussen al aan klassieker in het O’Neill gamma, leidt alle water dat toch langs de hals of de korte rits binnenraakt terug naar buiten via een afwateringsgaatje. Geen koudwaterspoelingen dus, dank u O’Neill! € 365 voor een 5/3 www.oneill.com

18

Dakine houdt Andy alive Dakine timmert al meer dan dertig jaar met succes aan een stevige reputatie van innovatie en kwaliteit.

In de voorbije decennia ontwikkelde het sterk merk producten voor de pro’s in bijna elke boardsport. Het eerste wapenfeit was de leash die Rob Kaplan op het Hawaïaanse eiland Maui in 1979 maakte. Eén die de uitdagende condities van het surfmekka aankon, in Robs woorden was het “de eerste leash waarmee je een auto kon trekken!” Daar werd hij niet meteen voor gebruikt maar de leash opende wereldwijd de deuren naar tot dan toe ongesurfte spots. Leashes maakt Dakine in 2012 nog steeds als de beste, van vederlichte competitiemodellen voor kleine golven, tot extra verstevigde versies, getest en goedgekeurd door de Irons brothers. Bruce moet helaas het werk alleen verderzetten maar Dakine houdt Andy alive. En de leashes houden jou uit de problemen! vanaf € 25 www.dakine.com

19

Ontwaken aan de spot met een kampvuurtje om op te warmen voor de sessie in het chilly Chileense water.

20

de dag van

Victor Jejcic T&F Victor Jejcic

Victor Jejcic liet dit voorjaar zijn thuishaven Brugge achter zich en reisde drie maand doorheen Argentinië, Peru en Chili. In Chili genoot hij de van de prachtige natuur en ontmoette hij de meest gastvrije en vriendelijke mensen ooit.

Om een minpuntje te vinden aan het langgerekte land moet hij ver zoeken: “Op reis en als je wat avontuur wil, zie je vele dingen door de vingers… Alles gaat er aan een traag tempo maar of je dat negatief kan noemen?” Over Chili niks dan goed dus; er waren bovendien heel wat mooie surfsessies met deze dag als hoogtepunt.

Eén van de vele points onderweg

De enigen met wie we de golven delen zijn dolfijnen en zeehonden, prachtig!

Om te ontsnappen aan de crowds in Chili op spots als La Puntilla, Inferniello en Punta de Lobos besluiten we surfmekka Pichilemu te verlaten voor minder gekend terrein. Na vele uren in de wagen doorheen de prachtige landschappen van Zuid-Amerika kunnen we terug een blik werpen op wat de Stille Oceaan ons te bieden heeft. Deze keer opnieuw vele en verschillende linkse points, maar dan volledig uncrowded, als in helemaal niemand! We besluiten toch nog wat

verder te rijden maar elke baai heeft wel iets te bieden. Keuzes maken wordt moeilijk maar de knoop moet worden doorgehakt als we nog willen surfen. We zien een perfecte golf aflopen als we net over een heuvel zijn. Direct rechtsomkeer en ernaar toe! Als we afslaan, worden we tegengehouden door een bord ‘privé’.

We vragen de boer van het bordje of het niet mogelijk is even te gaan zien en eventueel te surfen. Er is geen enkel probleem en voor een symbolische prijs mogen wij op zijn landgoed logeren.

Ideaal! We springen onmiddellijk in onze wetsuits en via rotsen en kleine inhammetjes kunnen Phillipe, mijn Amerikaanse reisgenoot, en ik de line-up bereiken.

Alle moeite wordt beloond met een sessie om nooit meer te vergeten. Offshore, perfecte linkse point en de enigen met wie we de golven delen zijn dolfijnen en zeehonden, prachtig! De avond valt en we begeven ons naar camping ‘Middle of Nowhere’ om er onze vers gevangen vis op het vuur te grillen en de fles Chileense wijn met plezier en smaak leeg te drinken. Zo kunnen we zoet dromen over de sessie van de volgende dag. Increible!

21

Ik trek een lijn zonder te weten waar ze heen zal gaan.

T Kristof Bouckaert

de tekening van

Strook Normaal heet deze rubriek ‘de foto van’ maar je portret van Jack O’Neill is zo straf dat we even buiten de lijntjes kleuren. Waarom teken je liever?

Fotografie is ook cool en het is zelfs vaak een bron van inspiratie maar ik kan me beter uitdrukken door zelf iets uit mijn fantasie te creëren. Ik vind het tof om de werkelijkheid naar mijn hand te kunnen zetten. Als je tekent, stap je een wereld binnen zonder grenzen en wetten, een ultieme speeltuin! Ik maak een soort mix tussen mens en machine, concrete illustraties maar ook abstracte kabels, mechanische dingen en robots. We zijn heel afhankelijk van technologie geworden, ik inclusief. Dat is ok, maar ik kaart het wel graag aan en mix die hightech met natuurlijke en organische elementen.

kening te stoppen. Alle gebeurtenissen en uitspraken die me aanspraken, schreef ik op en daarmee ging ik aan de slag: “Snow is only frozen water”, zijn legendarisch huis in Santa Cruz, de badkuip op het terras, het verhaal van hoe hij door een plank zijn oog kwijtspeelde stopte ik in de ooglap zelf,... Ik gebruik heel weinig potlood maar zette er wel de grote lijnen van zijn gezicht mee uit. Dan vulde ik meteen met een pen die contouren in en liet het portret zo groeien met mijn spiekbriefje bij de hand. Dat wil ik ook zo.

De lijn staat er direct definitief maar stommiteiten begaan, kan niet. Je vindt altijd wel een oplossing. Ik heb door mijn research veel sympathie voor Jack gekregen. Daarom is het ook gelukt om dit monnikenwerk vol te houden, denk ik. (lacht) Het is één van de strafste pentekeningen die ik al gemaakt heb.

Hoe lang ben je al met stiften in de weer?

Sinds ik ze kan vasthouden, teken ik heel veel en ik doe het nog elke dag met plezier. Ik begon met de klassieke kinderstuff zoals mannetjes, later werden het skaters en zo. (lacht) Ik heb echter nooit academie gevolgd. Toen ik voor industrieel ingenieur studeerde, vroeg ik me echt af waar ik mee bezig was. Grafisch Ontwerp in het Gentse Sint-Lucas bleek een betere keuze. Vroeger tekende ik veel realistischer maar daar vond ik geen fun meer in. Ik trok op zoek naar iets waarin ik me kon uitleven en begon te experimenteren. Wat ik doe, is volledig improvisatie. Ik trek een lijn zonder te weten waar ze heen zal gaan maar tegelijkertijd bouw ik toch een geheel op. Ik daag mezelf nog meer uit door net een bocht te maken waar ik normaal rechtdoor zou gaan. Daar amuseer ik me mee. Het is voor mij ook een verrassing wat het resultaat zal zijn. (lacht)

Hoe lang heb je er aan gewerkt?

Meer dan 35 uur. Ik ben er wat te ambitieus aan begonnen door zo in detail te gaan. Na één dag had ik nog maar de helft van de baard klaar... Maar toen was er geen weg terug. Dat vind ik net chic. Het is een uitdaging om het vol te houden en de deadline te halen. Vier dagen lang stond ik op en ging ik slapen met Jack O’Neill! Ik heb niet geteld hoeveel golfjes en planken erin zitten maar het zijn er heel wat. (lacht) En er schuilen ook twee minibootjes van papier in.

Plots stonden die er. (lacht) Zoek ze maar!

Naam: Stefaan De Croock Bijnaam: Strook Geboortedatum: 09-06-1982 Woonplaats: Brugge Aantal jaren achter de stift: Bijna 30 Wapens: Een 500-tal Posca verfstiften, ongeveer 50 pennen met inkt, van de 0,05 millimeter alleen al 20, rond de 80 spuitbussen, schetsboek, canvassen, acrylverf, papier en plakband.

Heb je geen schrik om in je stijl vast te lopen of dat iedereen het plots letterlijk en figuurlijk gezien heeft?

Ik wil mezelf inderdaad niet herhalen en zie Strook als een zoektocht naar wat je allemaal met een lijntekening kan doen. In plaats van vast te raken in een systeem, stap ik er liever uit. (lacht) Ik probeer te variëren in materialen en objecten. Ik maakte al een totempaal in karton, werk op canvas, muren en sinds kort richtte ik samen met een meubelontwerper Atelier Bonk op. Ik tekende een zitbank, een tafeltje en een aardappelstamper. Op een met mos begroeide muur maakte ik ook eens een tekening door met een hogedrukreiniger lijnen te spuiten en zo blijf ik spelen en evolueren. Nu probeer ik meer in 3D te werken en het portret van Jack O’Neill is toch ook weer iets anders. Van op afstand ziet het er eerder een klassieke tekening uit maar als je inzoomt zit er heel wat detail in, zijn hele biografie eigenlijk.

Hoe kwam het tot stand?

Om de zestigste verjaardag van O’Neill te vieren, reist een expo de wereld rond die de geschiedenis van de wetsuit toont en portretten van het icoon Jack door zes internationale kunstenaars. Toen Blankenberge aan de beurt was, mocht het collectief Kapow! er voor de lokale inbreng zorgen en zo ben ik gevraagd of ik live op een custom surfboard wou tekenen. Dat leek me leuk, opnieuw een nieuwe achtergrond! (lacht) Maar er mocht al wel iets te zien zijn terwijl ik aan de plank werkte en dit soort portret circuleerde al een tijd in mijn hoofd. Zo begon ik wat op te zoeken over de man en ontdekte dat hij een heel dankbare figuur is om veel info in een te-

Wie of wat inspireert je?

Ik volg de hele streetart beweging op de voet. Er wordt zo veel leuks gedaan, het is veel meer dan muren beschilderen. Het is speels, spontaan en vrolijk en spreekt daarom veel mensen aan. Klassiekers als Klimt en Escher zijn natuurlijk ook voorbeelden maar ik slorp eigenlijk alles op wat ik zie. Strook is een groot deel van mijn leven geworden. Gelukkig tekent mijn vriendin ook en kunnen we het samen ’s avonds doen met een glaasje. (lacht)

Dit heb ik altijd mee als ik mijn huis verlaat: Een spuitbus en stiften. Ik doe geen illegale dingen maar je weet nooit wie je tegen het lijf loopt, dan wil ik graag kunnen tonen wat ik doe. Ik teken ook heel vaak op ramen. Dat is super, het is spontaan en tijdelijk met een veranderende achtergrond. Een bedrijf wast zelfs het raam niet meer omdat ze die tekening heel geslaagd vinden. (lacht) Computer of handwerk?

Ik teken nooit op computer en ga alleen digitaal als het niet anders kan. Bijvoorbeeld het ontwerp van de Bonk Bank moest in vectoren omgezet worden om te kunnen uitvoeren.

Surf je eigenlijk zelf ?

Ja, een paar jaar geleden is het enthousiasme van wat vrienden overgewaaid. Al merkte ik meteen dat het moeilijk is. (lacht) Ik ben nog een groentje maar ben wel gebeten. Ik probeer zo veel mogelijk Belgische golven mee te pikken en deed al een paar surftripjes.

Als je moet kiezen, wat laat je thuis? Surfboard of stiften?

Mijn stiften moeten mee, voor de gemoedsrust! www.strook.eu - www.atelierbonk.be

23

James Woods in

O’Neill Reconnect

Hawaï T Kristof Bouckaert

Toen aan de oppervlakte kwam drijven dat de naar Australië uitgeweken ZuidAfrikaan James Woods dankzij zijn Limburgse mama ook over een Belgisch paspoort beschikt, richtte de periscoop der lage landen zich op hem. Hij vloog vorige zomer naar Europa en liet het resultaat zien van een jarenlange onderdompeling in goede golven. O’Neill België nam James prompt aan boord en stuurde hem de voorbije winter meteen weer over de grote plas naar waar het allemaal gebeurt: de north shore van het Hawaïaanse eiland Oahu. Nergens buldert de oceaan op zo een talrijk aantal spots zo stevig over het rif. James bewijst in de arena waar de mannen van de jongens onderscheiden worden dat hij al op jonge leeftijd bij de grootgebalden hoort.

24

James bevestigt dat indroppen mag op Waimea F Ryan T Foley

25

Backdoor F Hodgson / A-Frame

James Woods:

“Op Pipeline is er niet veel water, als je op een golf vertrekt zie je vaak het rif. Je kan het dus moeilijk uit je hoofd zetten.”

James’ avonturen zijn op 15 september te zien tijdens Swells surffilmluik van het Filmfestival Oostende. O’Neill brengt er het verhaal van hoe de twee chargers in het team, Niels Musschoot en James Woods, verschillen in hun gelijklopende dromen. Beide Belgen zagen nogal wat van de wereld in de jacht op golven maar hun paden kruisen sinds kort geregeld.

Niels Musschoot koos de voorbije winter voor het rustige en vertrouwde Fuerteventura en nam Matt Marcantuoni op sleeptouw, James Woods nam de crowds er graag bij in ruil voor wat onvergetelijke seconden in heroïsche golven van de legendarische north shore. De reünie in Schotland zal er door een onverwachte wending in het verhaal niet komen, maar meer daarover in O’Neill ReConnect. Hier focussen we op de drie maand Hawaï van James.

Een bloemenkrans kreeg hij niet bij aankomst, al was het al zijn vijfde keer. Dan maar hulde in Swell met veel indrukwekkend beeld en een beetje bijgaand woord!

26

James, waarom keer je elke winter terug naar de north shore?

Ik maakte er ondertussen goede vrienden en, niet onbelangrijk, de golven zijn er ongelooflijk!

Ik probeer er volgende winter zeker opnieuw bij te zijn.

het melige maar toch denk ik dat ‘aloha’ een goeie keuze is.

Is Hawaï echt het mekka voor surfers?

Die titel komt vooral door hoe crazy en groot de golven zijn en hoe alle Hawaïanen op hun gemak zijn in die condities.

Je vertoefde al op heel wat werelddelen, wat zijn de grote verschillen?

Ieder land is anders maar de locals in Hawaï gedragen zich toch wat hectischer, ze zijn vrij gek eigenlijk. Ik zag behoorlijk veel discussies tussen surfers en vaak liepen ze letterlijk uit de hand.... Australië, Zuid-Afrika en Europa zijn toch een stuk relaxter.

Vind je er effectief de beste golven van de wereld?

Dat is moeilijk te zeggen want iedereen houdt van verschillende soorten golven. Ik verkies het steviger werk, dus voor mij heeft Hawaï enkele van de allerbeste spots.

Wat is het eerste woord Hawaïaans dat iedereen er zou moeten kennen en gebruiken?

Hmm. (lacht) Ze neigen allemaal nogal naar

Wat is het tweede?

Wel, ‘aloha’ betekent zowel ‘hello’ als ‘tot ziens’ dus je kan het twee keer gebruiken! (lacht)

Wat heb je er vooral geleerd?

Het eerste jaar was dat heel wat maar het belangrijkste is respect voor de oudere locals in het water. Ik denk dat ik dit jaar vooral beter heb leren surfen. (lacht)

Autumn Specials Surf & Yoga Week 13 - 20 October

Coaching Week

by Tom Soupart 3 - 10 November

27

Al wordt het volgens James toch wat afgekeurd, blijft hij indroppen op Waimea. F Gary Miyata

Valt er altijd iets te surfen?

De oceaan wordt overal wel eens plat en zo ook tijdens de winter in Hawaï, al was dat maar voor een paar dagen. Ideaal om te gaan grotduiken bij het Sharks Cove rif dat enkel toegankelijk is bij een kalme zee.

Vind je er ook minder druk bevolkte spots?

Er zijn wel wat secrets maar de beste golven zijn altijd crowded. Ik wacht gewoon mijn beurt af en hoop op een goede golf.

Wat is je tip om meer golven te strikken op drukke spots, zonder domme dingen te doen weliswaar?

Peddel niet voor de golven van de locals, toon respect en hoop eerder dat de golven naar je toe komen. Het komt eigenlijk vooral neer op geluk. Je moet in Hawaï ook veel tijd investeren om wat erkend te worden en zo meer golven te kunnen scoren.

Is Hawaï echt de ‘proving ground’?

Iedereen trekt erheen om zich te bewijzen in crazy waves. Je hebt dus op een strand van anderhalve kilometer de beste surfers ter wereld in de zwaarste surf ter wereld. Dat lijkt wel wat op een ‘proving ground’. (lacht) Kon je zelf je ook wat bewijzen?

Ik geniet vooral van grotere golven dus ik hoop dat sommigen dat gezien hebben.

Is Hawaï ook de ‘proving ground’ voor party? Surf hard, party hard?

Je kan er zeker lekker feesten, wat ik vroeger ook deed, maar dit jaar was ik toch meer op de surf gefocust en we kregen gelukkig geweldige golven.

Zijn de girls op het strand even legendarisch?

Er lopen zeker een paar hele mooie meiden rond. (lacht) Welke surfers maakten veel indruk op je?

John John Florence op Pipeline is geschift, hij is waarschijnlijk de allerbeste. Ik verbleef bij Daniel Jones en Flynn Novak, het was ongelooflijk om te zien hoe goed zij overal surfen. Makua Rothman en ik deelden een vrij stevige golf op Waimea, zijn drop was gestoord.

Komen de girls er in de buurt van de boys?

Dat ze de mannen bijhalen zou ik niet durven zeggen maar ze gaan er heel hard voor. Bethany Hamilton is heel inspirerend en Carissa Moore is altijd fun om te zien.

28

Hoe benader je spots als Pipeline en Waimea? Ga je erin, knik je hallo en ga je voor je eerste golf ?

Ik bekijk eerst van op een afstandje wie de locals zijn en hoe ze ervoor gaan. Meestal probeer ik eigenlijk diep in de piek te gaan zitten, daar pak je de golven het makkelijkst en zit er minder volk.

Als de kans zich dan voordoet, is het hoofd naar beneden en peddelen! Waimea is eigenlijk vooral een dikke take off. Ik zit ook liever diep omdat er veel ingedropt wordt. Als je met velen tegelijk zo’n berg berijdt kan het gevaarlijk worden. Dus de grootste golven zijn volgens mij de veiligste, dan heb je minder kans om een board tegen je te krijgen, maar ze houden je wel heel lang onder…

Waarom is indroppen er aanvaard?

Iedereen is heel gedreven en eens je ervoor gaat is er geen weg terug. Het wordt eigenlijk wel afgekeurd maar toch ook ok bevonden, vooral omdat je op Waimea gewoon recht naar beneden surft terwijl je op bijvoorbeeld Jaws veel meer zijwaarts down the line gaat.

Hoe gaat het er op Pipeline aan toe?

Het lijkt vrij goed op Waimea maar er wordt niet ingedropt en de slams zijn heel beangstigend. Er is niet veel water, als je op een golf vertrekt zie je vaak het rif. Je kan het dus moeilijk uit je hoofd zetten. (lacht) Hoeveel topsessies had je op een hele winter?

We hadden vijf à zes echt solide dagen en die waren allemaal ongelooflijk!

Sommigen vinden dat zelfs drie maand wachten op die ene north shore golf het waard is. Vind je dat ook?

Ik pak er liefst zo veel mogelijk! Maar van vier à vijf kan ik zeggen dat ze heel veel voldoening gaven.

Je scoorde een backdoor barrel van acht seconden lang, op het filmpje hoor je mensen juichen en de golf werd een kandidaat voor de Wave of the Winter wedstrijd op surfline.com. Kun je zo’n golf wat proberen te beschrijven?

Dat is moeilijk. Ik was heel erg stoked omdat ik lang op die golf gewacht heb. En iedereen in het Volcom huis horen roepen maakt het nog specialer. De barrels op backdoor draaien naar het strand toe dus je surft en racet bijna tot op het zand. Die golf was vanbinnen zo clean en mooi, ik kan er weinig meer over zeggen. (lacht)

James Woods:

“De grootste golven zijn volgens mij de veiligste maar ze houden je wel heel lang onder…”

29

Backdoor F Cedric de Barros

James Woods:

“Ik zag behoorlijk veel discussies tussen surfers en vaak liepen ze letterlijk uit de hand....”

Je cameraman postte ook een clipje “How not to surf Jaws” (google “james at jaws ashley burns”, red.) Wat gebeurde er?

Ik peddelde uit en na tien minuten mocht ik terug zwemmen en dat was een zware klus. Ik werd gepakt en verloor mijn board. Ik hoop dat ik volgende winter opnieuw de kans krijg er te surfen, nog even afwachten dus.

Hoe lang moet een Waimea of Jaws board zijn?

Ik zou zeggen tussen de 9’6” en 10’6” maar iedereen heeft andere voorkeuren.

Hawaï is allesbehalve goedkoop, kun je er toch goedkoop verblijven?

Je kan wel iets regelen maar ik had het geluk om bij de familie Jones te verblijven, Keoni is één van mijn beste vrienden. Ik ben er heel goed ontvangen.

Peddel je liever dan je te laten towen?

Tow-in is heel makkelijk en bijna iedereen kan het. Peddelen maakt het veel intenser en dat is ook veel leuker!

Wat kunnen we verwachten van de film?

Die wordt best spannend, denk ik. De golven zijn alleszins fijn om te zien en we hebben een leuk verhaal te vertellen over Niels Musschoot, Matt Marcantuoni en ik.

Hoe bereid je je voor?

Ik werk aan mijn conditie met mijn vrienden en ik heb veel jiujitsu gedaan. Verder is het vooral mentaal klaar zijn en je laten drijven op adrenaline. Als die stroomt, word je superman!

Zorg je ook voor wat acteerwerk?

Ik ben geen fan van de wat kleffe surfer afhangen dus ik probeerde het zo echt mogelijk te houden, we filmden gewoon wat ik deed.

Hoe belangrijk is je materiaal?

Goeie planken zijn echt heel belangrijk. Als het zo groot is, moet alles perfect zijn. Ik had het geluk een board te krijgen van de legendarische shaper Owl Chapman, één van de beste waar ik ooit op gesurft heb.

Zit er ook wat fun stuff in?

De surfactie wordt hopelijk het beste onderdeel maar er zullen wel wat onnozelheden inzitten, vrees ik. (lacht) Ik ben even benieuwd als jullie!

F Sébastien Meiresonne

30

31

Angelo De Meulenaere Alternative Surfcraft Terwijl het aantal Belgische surfers nog elke zomer uitdeint, raken onze local shapers steeds schaarser. In de woestijn van het handgemaakte-plank-landschap ligt nog welgeteld één kleurrijke oase. Angelo De Meulenaere houdt er zijn eigen bonte stijl op na; hij snijdt zelf de hals uit T’s, draagt twee verschillende schoenen, blaakt van de tattoo’s en zit niet om een krasse uitspraak verlegen, in sappig West-Vlaams of met een Australische oneliner. Maar er zit meer dan looks en pose in de soms wat ruwe fuck-it-all bolster. Dat inhoud belangrijker dan verpakking blijft, vertaalt zich in zijn alternatieve boards die hij liefdevol en secuur vorm en stijl geeft. De planken van weleer werden ooit verdrongen door plastic prefabs maar Angelo keert liever terug naar de oude waarden in een mix met nieuwe kennis. Zijn stubbies, mini Simmons, logs, finlesses, hulls, fishes, assymetricals, single fins en pigs krijgen al even crazy glassing afwerking als hun namen maar bovenal surfen ze met de flow en soul waar Angke van houdt. Het geloof in zijn eigen weg leidde vorige winter tot de uitnodiging om twee weken in Tokyo te gastshapen. Wat goed is voor de Japanners is goed voor ons, tijd voor het grote interview met dé plankman van ons kleine surfland!

T Kristof Bouckaert F Wouter Struyf tenzij anders vermeld

Een dikke boomstam krijg je op het land niet verplaatst maar in het water gaat dat super easy, planken van tien kilogram hebben dus een perfecte glide!

34

Angelo is een beetje als een hippe coureur, één die het uitlegt met zijn mond én de pedalen en ook zelf de look van zijn fiets en pakje bepaalt. Misschien ligt het aan zijn Italiaanse naam die verder geen spatje met zijn bloed te maken heeft. Hij is in Blankenberge geboren, getogen en begonnen met golven glijden. Zelfs na vele reizen gaat er voor Angelo niets boven een sessie met de offshore locals die stylish surfen en weten wat een goede party is, net omdat ze het achteraf vaak niet meer weten… Angke is een flandrien die recht op doel over kasseien kan stampen maar ook een berggeit die wereldcols wil beklimmen. Hij houdt van finless surfen maar ziet dat niet als willen fietsen zonder stuur, eerder als met een fixed gear zonder remmen rijden.

En eens over de top vlamt hij gecontroleerd, vrij en in zijn eigen vloeiende lijn naar beneden.

Angkes shapeverhaal begint bij Ocean Circus, de custom windsurfboards van Anthony Vroman en Arnaud Beyaert die jarenlang furore maken aan de Belgische kust. Angelo verschijnt op de tijdslijn als Arnaud het merk op zijn eentje laat evolueren naar kitesurf waveboards en golfsurfplanken van de Portugese leverancier voor de nationale kampioen. Meubelmaker De Meulenaere ziet wel wat in werk dat hand in hand gaat met zijn liefde voor de golven en vraagt langs zijn neus weg of er geen hulp nodig is... Als Arnaud jaren later zijn biezen pakt naar Nicaragua, ziet hij in Angelo de enige kandidaat-opvolger. Angke zegt ja, haalt er Jean-Louis Muller bij en Flow & Soul is geboren. Anno 2012 staat het voor Alternative Surfcraft uit de hand van een eenzame Belg met wereldwijde ambities vanuit een atelier in Zeebrugge.

Angelo De Meulenaere: In het begin werkte ik gratis en dat vond Arnaud zeker geen slechte deal. (lacht) Herstellingen had ik rap onder de knie.

Mijn vader werkt in een houthandel en ik schaafde er als kleine jongen al mijn handigheid bij. Op school stelde ik in het vierde al de machines voor de laatstejaars in. Omdat Arnaud zag dat ik wel meer aankon, begon ik vrij vlug boards te lamineren.

Je klinkt als een strever. Was je zo een flinke student, misschien een beetje een nerd zelfs?

Dat niet echt, daarvoor stak ik te veel stoten uit. (lacht) Met mijn handen ben ik wel een soort natural nerd, ik zoek graag uit hoe alles werkt, dat zit gewoon in me. Als kind had ik heel veel lego maar ik speelde er geen seconde mee. Ik bouwde iets en haalde het meteen uit elkaar om aan iets nieuws te beginnen. Ik steek ook nu nog liever een fiets zelf ineen dan dat ik er één afgewerkt koop. Kortom, een natuurlijke gave van inzicht en oog voor detail. (lacht)

Fortuin aan informatie Herinner je je nog de allereerste plank die je shapete?

Eigenlijk niet zo goed maar ik denk dat het een retro fish was. (lacht) Volop shapen doe ik eigenlijk nog maar twee jaar. Na een jaar in Arnauds atelier begon ik rond te reizen, bijna altijd met Jean-Louis, de perfecte partner in crime. (lacht) We gingen voor strontjobkes op de kaai om onze cash for trips te verzamelen. Duizend auto’s controleren op zoek naar kapotte zetels bijvoorbeeld. Of Jean die met een tractor door een gesloten poort rijdt, dat waren wel classic times. (lacht) Gingen er toen al wat van die verdiende centen naar bizarre boards?

Toch wel, ik begon te surfen met een longboard van een windsurfmerk maar schakelde snel over op retro fishes en korte single fins. Op één van mijn trips naar J-Bay surfte ik op de kleine dagen The Point met een 9’2” Wingnut noserider die ik leende van mister Robin van der Linde, long time friend and hustler. Toen werd mijn liefde voor logging aangewakkerd. Logs en pigs zijn longboards met vrouwelijke heupen als het ware. Een bredere tail en een smalle neus om dichter in de pocket te noseriden en dikke ronde rails om te trimmen (snelheid maken door telkens het midden van de golf op te zoeken, red.). Ze nemen makkelijker golven dan standaard longboards en kunnen tot tien kilogram wegen door de zware glassing. Een dikke boomstam krijg je op het land niet verplaatst maar in het water gaat dat super easy, prefecte glide en slide dus! Ze zijn ideaal voor de kleine Noordzee-swells, iedereen in België zou er één moeten hebben. (lacht)

35

Ik ben een natural nerd.

Hoe begin je aan dat soort planken?

Met er te kopen! Ik heb enkele boards van topshapers en die betekenen een fortuin aan informatie.

Good artists borrow, great artists steal! (lacht) Pas op mijn laatste trips naar Australië leerde ik echt heel veel bij. De chills met Tom Wegener en Jack ‘Aloha’ Mccoy, de sessies met Alex Knost, Kassia Meador, knap ding trouwens, Donavon Frankenreiter en Robbie Page hebben veel bijgedragen aan mijn kijk op alternatieve surfboards en surfen in het algemeen.

Al die gasten die meestal minder klassieke planken riden, waren enthousiast over mijn werk. Ze gaven me tips en zorgden voor heel wat inspiratie voor mijn homemade surfboards. Evan Daley aka Sick Rat heeft me veel bijgeleerd over abstracte glassings.

De markt voor standard thrusters is al verzadigd, ik sla liever een andere weg in. Er zijn er natuurlijk nog die doen wat ik doe, maar in België ben ik enige. En alternative surfboards are so much fun. (lacht) Probeer je die voorbeelden dan zo goed mogelijk na te maken?

Ik meet ze op maar gewoon kopiëren ligt niet in mijn aard. Ik maak er graag mijn eigen ding van, de boards die ik zelf graag surf en zou willen surfen! Ik ben constant op zoek om de perfecte mix tussen oud en nieuw te verwerken in mijn style.

Werkt een goede shaper op gevoel of is het toch eerder een exacte wetenschap?

In het begin mat ik constant en zette ik overal puntjes en lijntjes, maar nu shape ik de vloeiende lijnen meer en meer op gevoel, al zijn je outlines en je middelpunt altijd exact afgemeten.

Schilderij om op te surfen Moet je zelf een goede surfer zijn om een goede shaper te zijn?

Een hoog niveau hoeft niet, denk ik. Mijn Californische maat Ryan Lovelace surft niet wauw maar maakt de zotste planken. Zelf surfen helpt natuurlijk wel om te voelen wat een plank doet, dan pas kunnen je ontwerpen evolueren. Ik vind het belangrijk om een evolutie door te maken. Start small to get big! Ik leerde surfen met shitmateriaal en stop nu de beste planken onder mijn voeten. Maar sommige gasten starten meteen op de top, dan kan het alleen bergaf. (lacht) Valt er iets mee te verdienen in onze minieme surfnatie? Moet je basisinkomen niet vooral van reparaties komen?

Herstellingen zijn zeker essentieel om rond te komen maar ik shape steeds meer. Ik maak planken omdat het me een goed gevoel geeft en ik er graag wil in uitblinken, niet om er geld uit te slaan. Ik moet zeker vermelden dat ik dit dankzij mijn ouders kan doen.

Merci ma en pa for all the great things!

Is een custom altijd de betere keuze?

Een custom is handwerk, een kunstvorm zelfs. Je plank rolt niet uit een computer en wordt niet afgewerkt door een Chinees die nog nooit de zee heeft gezien. Je zou eens moeten weten wat er allemaal gebeurt om die prefab boards ineen te draaien. Ze zijn natuurlijk niet allemaal slecht maar ik ben een fan van degelijkheid en ik apprecieer handwerk enorm.

Is het prijsverschil het waard?

Ik vind van wel en goede dingen zakken niet in

36

waarde. If you buy monkeys, you get peanuts! Een vin kost tot 150 dollar maar als je weet dat je daarvoor de beste krijgt, dan is dat ok. Ik betaalde ooit 1000 dollar voor een Chris Christenson 6’0” bonzer met wooden runners en ik geniet nog altijd van dat board.

Wat moet een Angelo De Meulenaere kosten?

Een fish begint aan 550 euro zonder de vinnen en een longboard zit rond de 1000, wel met full on abstract glassing, inlay (print op stof, red.) en dergelijke. Als je het ergens anders goedkoper vindt, ga je daar maar heen, ik wil mijn klanten vooral gelukkig maken. Ik heb veel geïnvesteerd in mijn atelier en heb me beter georganiseerd om de beste kwaliteit te kunnen leveren. Je weet exact welk materiaal er gebruikt wordt en custom biedt toch dat ietsje meer, je haalt zo’n plank niet uit het rek. Veel gasten zijn ook trots dat ze hun nieuwe auto zelf samengesteld hebben, met een custom kan je al stoked zijn nog voor je board in het water ligt. (lacht) Je gaat je planken als kunstwerken beschouwen maar de functie moet toch wel de hoofdzaak blijven?

Ik probeer wat er in mijn hoofd omgaat in een plank uit te drukken en sometimes that’s crazy! (lacht) Ik hou ervan om er meer soul in te steken in plaats van het blanco te laten. In die zin is het een schilderij maar wel één om op te riden, wat dacht je nu zelf ?

Is een foutje niet altijd mogelijk? En dan heb je zoveel betaald voor een persoonlijk board…

Nee hoor, fouten zijn er om op te lossen, zelfs al moet je van nul herbeginnen!

37

Angelo is blij met het bezoek van Ryan Lovelace.

38

Een custom is handwerk, een kunstvorm zelfs.

Je plank rolt niet uit een computer en wordt niet afgewerkt door een Chinees die nog nooit de zee heeft gezien.

39

40

Surfen op sigarettenblaadje Waar surf je zelf liefst op?

Ik wil zo veel mogelijk surfen met zo veel mogelijk planken. De vele soorten maken het net interessant, zo ontdek je telkens een ander facet van surfen. Hull bodems riden supersmooth bijvoorbeeld, ze geven je meer down the line speed met zo weinig mogelijk weerstand. Ook displacement hulls vind ik super. Die hebben een belly bottom in plaats van concaves, een buikje dat niet op het water drijft maar er doorheen ploegt. Water is de makkelijkst vervormbare molecule en daar moet je gebruik van maken. Hoe beter je trimt, hoe meer water je verplaatst en hoe meer controle je krijgt. Niet makkelijk maar heel plezant en clean, je voelt je veel meer in contact met de golf.

Is de uitdaging niet elke klant meer fun te bezorgen in plaats van moeilijker te surfen planken?

Surfen is altijd fun. Als je het niet plezant meer vindt, kun je beter gaan golfen of zo. Het is wel essentieel dat klanten in alle eerlijkheid vertellen wat ze kunnen en willen doen met hun board en waar ze er meest mee zullen surfen. Ze mo-

gen vooral niet denken dat ze Kelly Slater zijn.

De meeste Belgen zullen meer deugd hebben van een retro fish of mini Simmons dan van een sigarettenblaadje waar ze op wegzinken. Soms weet een klant perfect wat hij of zij wil en als ik vraag waarom, luidt het antwoord: “Dat weet ik niet…”

Je maakt ook asymmetrische boards. Zijn die dan enkel voor links of rechtse points? (enthousiast) Dat is echt mijn ding, I love it om te experimenteren. Je surft ermee waar en waarheen je wil maar je kan ze natuurlijk optimaliseren voor pointbreaks, met de lange rail voor down the line speed en de korte voor topturns. Het zijn eigenlijk gewoon twee planken waarvan je weet dat ze werken, die je samen zet. Dat soort boards wordt weinig gemaakt maar ik krijg er heel veel goede reacties op, dat maakt het extra fun. Ik pak er niet graag mee uit maar ik krijg in het buitenland vaak te horen dat ik veel talent heb en beter zou uitwijken naar andere oorden. En dat niet van de eerste beste onnozelaar. Dat motiveert natuurlijk om mijn eigen weg te gaan. Ik citeer Ryan Lovelace even: “The best boards are always going to come from the guys searching for their own path within surfing, not chasing what that market is asking for.” Ik ben geen marionet die wordt geleefd en waarvoor anderen de carrière uitstippelen, ik ben

geen machine, geen product. Ik ga er zelf voor, don’t talk but act, als je iets gedaan wil krijgen.

Veel zelfstudie en de juiste ‘al doende leert men’ ingesteldheid zorgen dat je beter wordt.

Je viste de superdunne flextail terug op, waarom geloof je in het nut ervan?

Die geeft je extra drive, je komt met meer snelheid uit een bottom turn. Het werkt als een veer die terug in zijn originele positie wil. De eerst flextail die ik maakte was met longtime friend Gianni. Die draaide super uit, nieuwe dingen proberen met maten is altijd fun! Geloven in je eigen concepten zorgt voor een extra boost.

Wat is het voordeel van vaste vinnen?

Ze zijn één met het board en bezorgen je dus sowieso minder weerstand, ze geven je de perfecte flow. Heel wat pro’s surfen met vaste vinnen, Taj Burrow heeft er bijvoorbeeld op zijn Firewires. Ik gebruik ook vaak flexfins, die laten het board heel natuurlijk surfen en zorgen voor een smooth transitie tussen rail en fin, that’s what we need, flex it up!

Klanten mogen vooral niet denken dat ze Kelly Slater zijn.

F Alain Schroeven

S Malibu

41

Vrijend verlaten Ben je meer een surfer die de beste golven najaagt dan steeds radicalere moves?

Ik ben zeker fan van smooth riding and sweet gliding. Je kan toch beter stijlvol één zijn met de golf en ze volgen, dan een move proberen die op geen kloten trekt om toch maar een spray van twee meter te hebben.

The leash ruined surfing, lezen we op je facebook. Vind je dat echt?

Dat is een uitspraak van Miki Dora (Malibu icoon in de jaren 50 en 60, red.) waar ik me wel in kan vinden. Ik surf al twee jaar zonder, tenzij het groot is natuurlijk, zo fanatiek ben ik nu ook weer niet. (lacht) Op de meeste boards heb ik zelfs geen leashloop of plug. Het is het summum van vrijheid, je hangt niet vast, je kan nooit verstrikt raken, je remt niet en je leert berekender surfen. Jij, je plank en de zee worden één, feels awesome! Op grote pipeline dagen surfen ze trouwens ook zonder omdat het anders veel te gevaarlijk is.

Geen schrik dat je ze binnen tien jaar niet meer zo cool vindt?

Ze zijn allemaal al oldskool, ouder dan oldskool kunnen ze niet meer worden. (lacht) Je logo is een anker en een doodskist, hoezo?

Dat slaat op ‘Live by the sea, die by the sea’.

Mocht je kunnen, kies je er dan voor om op zee te sterven?

Ik zou liefst vrijend deze wereld verlaten, daarna mogen ze me in zee gooien of doen wat ze willen. (lacht) Vooraleer het zover is, wil ik graag nog alle offshore locals bedanken en Wouter Struyf voor de knappe foto’s.

Wat is je ultieme doel als shaper?

Betaald worden in het buitenland. Ik voel me soms niet op mijn plaats in België hoewel ik met heel mijn hart van Blankenberge hou. Mijn droom wordt binnenkort werkelijkheid met mijn trip naar Japan in september. Ik leerde Massa in Australië kennen, hij heeft een winkel in Tokyo en ik ga er op zijn vraag twee weken shapen.

De planken worden later afgewerkt zodat ik er zo veel mogelijk kan maken in die tijd. Ik zal dus een nieuw ultiem doel moeten vinden. (lacht) Je bent niet vies van kunst op je eigen lichaam. Hoeveel tattoos heb je staan?

Ik moet ze even tellen, momentje,… Vijftien! Ze gaan allemaal over het leven en dingen waar ik in geloof. Op mijn voet staat ‘Don’t look back’, ik heb twee mocking birds omdat die levenslang samenblijven, twee oldskool ladies als symbool voor goed en kwaad, een dolk op mijn scheen en mijn favoriet is een diamant op mijn voet die ik samen met mijn jongere zus heb laten zetten. Brother and sister being one!

Mijn droom wordt binnenkort werkelijkheid met mijn trip naar Japan in september.

42

43

44

LARS ziet het noorderlicht

V

ijf Protest teamriders vertellen dit jaar in diverse clips waar ze nu staan en straks heen willen gaan, of dat nu een lege line-up is of het hoogste schavot bij een wedstrijd. Lars Musschoot zet in die parts zijn jacht naar het podium even on hold maar blijft hoog mikken, op de wegenkaart deze keer. Hij startte zijn Europese noord-zuidverbinding in Noorwegen, op dezelfde noorderbreedte als Noord-Alaska en wil eindigen in het zuiden van Portugal. Onder het motto de reis is belangrijker dan de bestemming brengt Lars uitvoerig verslag van zijn barre autotocht naar het hoge noorden. Fotograaf Wouter Struyf wacht al een aantal jaar op een surfend onderwerp dat noordwaarts trekt en vloog hem achterna.

T Lars Musschoot F Wouter Struyf

45

Dit jaar wou ik graag wat anders dan alleen maar wedstrijden op mijn agenda. Ik zag wel graten in een project waarbij ik naar verschillende uncrowded spots op de wereldkaart trok. Bij Protest waren ze onmiddellijk super enthousiast en na een paar meetings kwam het idee van Noordnaar Zuid-Europa tot leven. Toevallig bleek er een cool geheel te maken van alle voorstellen van de teamriders en zo werd Stories from Here to There geboren.

Vier uur licht per dag Het was meteen duidelijk dat Noorwegen geen gemakkelijk klus zou worden. Ik had geen flauw idee wat me daar te wachten stond dus trok ik er minstens twee weken voor uit om alle nodige info bijeen te harken. Ik informeerde me enkel over het hoge noorden, van daaruit zou ik wel zien wat of hoe. Eerst en vooral moest ik de exacte startplaats vastleggen, de noordelijkste plaats mét golven. De Tromso regio bleek maar een paar dagen per jaar surfbaar dus die schrapte ik wijselijk van het lijstje. Ietsje lager ligt Lofoten en dat deed een belletje bij me rinkelen. Hoe meer ik te weten kwam, hoe enthousiaster ik werd. Het stond snel vast dat ik daar zou beginnen! Ik moest er alleen nog geraken… Als dat al mogelijk was want op veel plaatsen kan je in de wintermaanden niet komen door de sneeuw. Dat bleek ok en toen rees de vraag of ik er met mijn auto heen zou rijden. Mijn Ford Fusion leek me niet het meest geschikte vehikel voor deze tocht maar ik wou het eigenlijk al meteen met deze kar doen.

Ik had ook geen andere optie...

Ik nam contact op met wat Noorse surfers en die raadden me af om hen voor eind februari te bezoeken omdat er dan maar vier uur licht per dag is. Ik besloot midden maart te vertrekken, dan is er al 13 uur licht! En een dikke maand later wordt het niet meer donker voor een paar maanden. Deze keer wou ik alles tot in de puntjes plannen maar ergens wist ik al dat dit niet werkt. Dus vertrok ik zoals altijd zonder veel voorbereiding.

De enige zekerheid was dat ik minimum drie dagen in mijn eentje moest rijden. De cameraman zou er dan een paar dagen later heenvliegen, wat trouwens ook een flink traject is. Na een stop voor de broodnodige winterbanden en één bij Aldi voor bakken vol eten laadde ik de Fusion vol en was ik klaar voor vertrek. Je vraagt je misschien af waarom ik mijn auto vol food prop. Wel, omdat een hotdog in Noorwegen 15 euro kost… Ik leefde er op prefab pasta’s, sommige waren niet te vreten maar andere vielen goed mee. Op bier bespaarde ik niet, ik had meer dan 50 Jupilers bij en na een feestje met wat Amerikanen, schoten er daar niet veel meer van over.

Wakker in een sneeuwstorm Voor het eerst in jaren was ik nerveus om te vertrekken. Ik had alleen maar beangstigende verhalen gelezen over het weer in de wintermaanden en was helemaal alleen. Ik wist zeker dat het een ongelofelijke ervaring zou worden maar nog niet of het een positieve of negatieve zou zijn.

Ik wist wel dat ik de kou haat en naar een van de koudste plaatsen in Europa ging... De eerste dag verliep alles volgens plan en tegen één uur s ‘nachts reed ik in Denemarken van de ferry. Daar wou ik op de eerste parking de Fusion ombouwen tot slaapkamer maar bij gebrek aan een goeie stopplaats reed ik verder tot net over de Zweedse grens. Na een paar uur slaap begon ik aan dag twee van het avontuur. Tot dusver had ik een redelijk saaie rit achter de rug maar nu werd de natuurpracht elke kilometer mooier. Opnieuw reed ik veertien uur en zo belandde ik een stuk verder dan verwacht. Ik ben die nacht niet vastgevroren aan mijn auto maar het scheelde toch niet veel! Ik werd wakker in een sneeuwstorm, een duidelijk teken dat ik de poolcirkel naderde.

46

Bij het eerste licht had ik spots naar keuze: de linkse point, de rechtse of de left op de beachbreak...

47

Ik denk dat mijn hartslag toen de hoogste piek ooit heeft gehaald. Ik schrok zo hard dat ik er duizelig van was en volledig buiten adem.

Hoe noordelijker, hoe heviger het weer werd. Ik zag al verschillende camions die van de weg geslingerd waren en toen was het aan mij om wat over de rijbaan te dansen. Uit het niets gleed ik van links naar rechts en wel vier keer van de ene naar de andere kant van de weg. Langs weerszijden lag er een wand sneeuw van anderhalve meter hoog dus telkens ik dichterbij kwam spande ik me volledig op om de klap te incasseren. Op de een of andere manier moet ik toch iets gedaan hebben waardoor ik dit telkens op een haar na vermeed. Plots kregen mijn banden weer grip en net op dat moment kwam er een tegenligger aan 90 (ja, die Noren rijden als gekken op die besneeuwde wegen) uit een bocht gevlogen. Was die twee seconden eerder op die plaats geweest.... Ik denk dat mijn hartslag toen de hoogste piek ooit heeft gehaald. Ik schrok zo hard dat ik er duizelig van was en volledig buiten adem. De volgende dag was ik zelfs overal stijf van me volledig op te spannen. Na vijf minuten kwam ik weer wat tot mijn positieven maar ik besloot toch wat trager te rijden over het volledig besneeuwde wegdek.

Welkom in de poolcirkel Die dag reed ik soms uren zonder een mens te zien door de meest ongelofelijk landschappen die ik ooit gezien heb, bergen, dichtgevroren meren en eindeloos ingesneeuwde vlaktes. Ik heb toch wel een paar keer gedacht: waar ben ik mee bezig?! Plots, nadat ik twee uur door de bergen gereden heb zonder een meter asfalt te zien - gewoon tussen de rode paaltjes rijden zoals op een skipiste -, stond ik in de file! Het verkeer dat er niet was, stond nu blok in een gigantische sneeuwstorm, en dit op de zowat meest angstaanjagende plaats ooit, een besneeuwde vlakte ergens midden in de bergen. Toen de weg vrijgemaakt was en het weer vlotte, passeerde ik het bord ‘Arctic Circle’. Mijn welkom in de poolcirkel: twee uur stilstaan zonder te weten wat er aan het gebeuren was!

Zo had ik me het hoge noorden ook voorgesteld… Toen was het tijd om nog eens te slingeren terwijl ik met mijn vriendin aan het bellen was. Ook deze keer kwam ik er, onbegrijpelijk, zonder kleerscheuren vanaf.

De resterende 120 kilometer naar Bodo heb ik waarschijnlijk aan 50 per uur afgelegd waardoor ik de ferry naar Lofoten miste. De temperatuur lag te ver onder het vriespunt om opnieuw in mijn auto te slapen. Na lang zoeken vond

48

49

Als je al een local ontmoet dan is die heel blij dat er eens iemand is om golven mee te delen. ik een ‘betaalbaar’ hotel met een kamer voor 140 euro. 3000 kilometer verder en na mijn eerste nacht in een bed neem ik ’s middags eindelijk de boot richting Lofoten. Tijdens de oversteek hoop ik maar één ding: berijdbare wegen!

Van de haven moest ik nog een dik uur in het donker rijden naar Unstad waar ik zou verblijven. Bodo was nog redelijk zonnig maar in Lofoten kwam ik in een regelrechte nachtmerrie terecht! Ik had het ergste blijkbaar nog niet gehad.

Het was pikdonker en er barstte opnieuw een sneeuwstorm los. Ik was doodmoe, wist absoluut niet waar ik was en kon geen vijf meter voor me zien... Eens mijn bestemming bereikt, was al die miserie snel vergeten door wat achteraf bekeken een van de beste ervaringen uit mijn leven is. Ik kreeg bovendien een warm welkom van het noorderlicht, ongelooflijk!

Tuinhuis van bij ons Ik verbleef in Unstad Camping, de enige overnachtingsoptie in het dorpje dat nog niet ontwaakt is uit zijn diepe donkere winterslaap. Vaak zijn vier paarden

50

de enige lokale levende zielen. In de zomer kan je er je tent opzetten maar gelukkig staan er ook wat chaletjes. Het mijne was er eentje van drie personen en je kan het perfect vergelijken met een tuinhuis van bij ons. Meer had ik niet nodig. De eigenaars zijn trouwens ontzettend vriendelijke mensen, ik ga er zeker terug en raadt het iedereen aan! De volgende ochtend had ik bij het eerste licht spots naar keuze: de rechtse point, de iets kleinere maar wel hollere linkse pointbreak of de left op de beachbreak... Er waren ook wat Amerikaanse pro’s voor een reportage in Surfer Magazine. Zij kenden de spot al, handig voor de eerste dag. Ik was echt super benieuwd hoe koud het water zou voelen. Ik moet zeggen dat het nog meeviel, vooral omdat de golven er zo goed zijn. Ik ben 12 dagen in Lofoten gebleven en ik scoorde er elke dag super leuke golven! Het is één van mijn favoriete plekken in Europa geworden en ik had eigenlijk helemaal geen zin om er weg te gaan. Maar aan de andere kant stond ik ook te popelen om nog wat andere plaatsen van Noorwegen te ontdekken en de trip naar het zuiden aan te vangen!

51

Tijdens de oversteek hoop ik maar één ding: berijdbare wegen!

Aangenaam verrast in Denemarken Ik vroeg me dikwijls af hoe er ooit mensen terecht zijn gekomen. Al van toen ik uren door de sneeuw aan het rijden was zonder ook maar iets of iemand te zien. Af en toe zie je een huis staan, het moet zeker niet makkelijk zijn om er het hele jaar door te leven. Het weer is verschrikkelijk onvoorspelbaar. De ene minuut schijnt de zon en tien minuten later zit je in een sneeuwstorm. Wij Belgen kunnen goed zeuren over het weer, maar als ik daar iemand toestemming voor wil geven, zijn het wel de Noren. Al weten zij beter. Naast surfen kun je in Lofoten perfect skiën en snowboarden en het is een waar paradijs voor elke natuurliefhebber. Ik ben ervan overtuigd dat niemand teleurgesteld naar huis zou gaan. Het onderwaterleven schijnt er ook prachtig te zijn maar dat is meer een zomeractiviteit wanneer de zee wat rustiger is en het water toch enkele graden warmer. Van locals heb je in Lofoten helemaal geen last. Als je er al een ontmoet dan is die heel blij dat er eens iemand is om golven mee te delen. Ik heb er slechts drie gezien. Echt respect voor die gasten want je moet het maar doen, altijd in die kou surfen!

Na Lofoten waren er een paar reefs rond Molde waar ik heen wou maar de forecast dwarsboomde dat plan. Hoddevika werd plan b, een beachbreak die nog ok was met harde wind en kleine swell. Na drie dagen met zeer matige golven in Hoddevika besloten we opnieuw te gaan rijden, want het leven in Noorwegen is jammer genoeg veel te duur om lang te blijven hangen als er geen golven zijn. Toen we zagen dat er swell voorspeld werd in Denemarken, besloten we daarheen te gaan, aangezien het daar ook niet zo consistent is. Het was er een beetje hetzelfde liedje als in Hoddevika, super harde wind maar uiteindelijk wel leuke golven. Ik was zeer aangenaam verrast door de kracht van de golven en het potentieel van de spots in Denemarken. Nog een plek waarnaar ik zal terugkeren! Dat is nu het leuke aan deze trip, ik scoor misschien niet overal epic golven, maar ik weet wel waar en wanneer ik in de toekomst moet zijn bij de juiste swell.

Na het noordelijke deel moest ik er snel even van tussenuit voor de Protest Vendée Pro, het eerste sterrenevent in Europa van dit jaar. Na die week vlogen we met het volledige Protest team naar Mexico voor een shoot. Ondertussen ben ik weer begonnen aan het zuidelijke deel van de trip! www.storiesfromheretothere.com

52

53

Olivier Poot I S Oostende I F Julie Verschelde

54

breedbeeld

55

breedbeeld

Dieter Callebaut I S Blankenberge I F Jerry Giles

56

breedbeeld

Jean-Louis Muller I S Blankenberge I F Wouter Struyf

57

breedbeeld

Kris Michiels I S Bredene I F Kyo

58

breedbeeld

S Wenduine I F Jonas Van Acker

59

Quiksilver teamtrip mehdia marokko T&F Wouter Struyf T intro Achile Kindt

Door de gekortwiekte crisisbudgetten en het verschil in schoolvakanties tussen de Nederlanders en de Belgen was het uitstapje van het Quiksilver team dit jaar wat aan de korte kant, maar daarom niet minder gewaardeerd door de riders, integendeel! Drie dagen lang liepen met de regelmaat van de klok perfecte golven binnen en klopte het team surfdagen van negen tot vijf. De beelden spreken voor zich maar Swell vroeg toch om wat tekst en uitleg. Achile Kindt schreef de intro, fotograaf Wouter Struyf gaf het verhaal wat body en vroeg de riders wat er vooral in hun hoofd is blijven hangen.

60

Arno Delahaye

61

Achile Kindt

Twee weken voor vertrek kijk ik even naar de voorspellingen voor Mehdia Plage: pannenkoek, zo ver je maar kan kijken… Daarbij duiken de temperaturen ‘s nachts nog eens onder het vriespunt. Zelfs Mirna Boelsma zou even haar mondhoeken naar beneden laten hangen. Maar Allah ziet ons in de verte komen en geeft onze gelovige zieltjes wat we willen: surf ! Het is even wachten, Allah heeft namelijk geen haast, maar vanaf de derde dag is het hemels. De baai geeft drie dagen lang een lekkere rechtse die niet veel moet onderdoen voor de befaamde breaks in zuidelijker Marokko. Zelfs Sharatan, de linkse point vernoemd naar een gestrand schip in de haven, geeft een dagje headhigh sets die wel voor enkele honderden meter aflopen. Als we de locals mogen geloven, heeft die spot al meer dan een jaar niet meer gewerkt. Surf was er op deze trip dus alleszins genoeg, dat was te zien aan de blije gezichten die uit het water rolden.

Taxi claxon Normaal worden huurauto’s op de luchthaven afgeleverd, maar niet deze keer. In Fez wachten twee Marokkanen ons op zoals we ze kennen uit de film: bruin, behaard en echte macho’s. Nog niet bekomen van de vlucht worden we met boardbags als sardienen in een bestelwagen gepropt. Het is al snel duidelijk, de chauffeur heeft haast! Links of rechts voorbijsteken is allemaal geen probleem.

Met je claxon kom je ver, heel ver zelfs in Marokko, zo blijkt.

Vlinders in je buik krijg je er van, een autorit als deze zal ik nooit vergeten. Maar eens op het kantoor van het verhuurbedrijf begint het wachten. Het duurt wel twee uur om twee papiertjes in te vullen, waar was die levensbedreigende spurt dan voor nodig?

We beginnen eindelijk aan de veel te lange rit richting zee. Een rechte weg naar hoofdstad Rabat en dan rechtsaf, zo lijkt het op de kaart. Niets is minder waar… We zitten ondertussen meer dan drie uur op elkaar gepropt en snakken naar een versnapering en een eerste surfsessie. Als het eerste bordje Mehdia verschijnt, stijgt de spanning. We lopen samen de duin op en zien: niets! Als je heel positief bent, valt er af en toe nog wel een rimpeltje te herkennen. Onder lichte dwang van Arno wurmt iedereen zich toch in zijn pak, de één wat sneller dan de ander. Behalve door de lichtgewichten worden er echter niet veel golven genomen.

62

Gouden bogen Op dag twee valt ook geen golf te bespeuren dus trekken we richting zuiden waar de miniswell beter zou moeten aankomen. Gelukkig hebben we Pieter bij die de sfeer er inhoudt met zijn rake opmerkingen en vaak iets te natte scheten. We zoeken meer dan drie uur baai in baai uit maar vinden niet waar we voor gekomen zijn. Alsof ze een zesde zintuig hebben, weten de jongelingen ze onderweg steeds op te merken. En als we dichterbij komen, zie ik ze ook: de m-bogen van Ronald McDonald. Niet mijn favoriete maal en al zeker niet van Arno en Otto, de vegetarische reuzen.

Maar er is geen ontkomen aan, vet zullen we eten, ook in Marokko. In Mehdia is de zee nog steeds als een net gestreken tafellaken. Maar als we onze gastheer mogen geloven, wordt het morgen knallen. Teamkapitein Arno beslist om de conditie nog wat op te krikken met een partijtje beachvoetbal. Iedereen doet mee, de één al wat enthousiaster dan de ander maar gelopen wordt er, al is het maar om die grote vriendelijke Goliath te ontlopen...

Wat we de eerste dagen nooit hadden durven hopen, werd toch werkelijkheid. We hebben ons dood gesurft op perfecte golven van zonsopkomst tot zonsondergang. Dag drie, dag vier, dag vijf,... Voor we het goed en wel beseffen, zijn we aan het einde van de trip. Of Allah een handje heeft toegestoken, betwijfel ik, maar anderen durven anders te beweren. Om onze vroege vlucht niet te missen, spreken we bij het krieken van de dag af bij het autoverhuurbedrijf. Een snelle inspectie en weg zijn we. We hadden al geluk met de golven en met onze perfecte gastheer.

Als we op de luchthaven de boards van het dak halen, zien we dat één auto een tiental centimeter minder hoog is dan zes dagen geleden. Alle papieren zijn al getekend en wij zijn dus niet meer verantwoordelijk. Een kleine glimlach verschijnt op ieders gezicht. Dank u, Marokko, en tot weerziens!

Achile Kindt:

“Ik kan me niet al te veel sessies herinneren waarbij ik zo lang in het water heb gelegen.�

63

Arne Kindt

Pieter Van Dievoort

Fabian Salawanej

Pieter Van Dievoort:

“Jammer dat Arno ondanks zijn vele joy-ride-pogingen net niet het niveau haalde van de Marokkaanse taximan.”

Pieter Van Dievoort

Fabian Salawanej

Arno Delahaye

“Jammer dat Arno ondanks zijn vele joy-ridepogingen net niet het niveau haalde van de Marokkaanse taximan. Blijven oefenen, Arno!

Normaal zou ik meteen voor de linkse golf kiezen als beste sessie en ik heb me er ook goed geamuseerd. Maar ik heb het toch meer voor de rechtse deze keer, ondanks een gebroken board. De size was wat mij betreft net goed en het was best grappig om te zien hoe de meisjes en de kleinsten er niet in durfden...”

“Vooral de lunch op de tweede dag was top. Ik had niet verwacht dat McDonalds in Marokko hetzelfde zou smaken. Vijf letters: S.U.P.E.R! Voor mij mochten er bij de andere maaltijden ook iets minder groenten zijn. Mijn leukste sessie had ik de laatste ochtend. Mooie lange rechtse golven die behoorlijk hol waren. Tijdens een sessie peddelde Pieter plots naar achteren.

Ik zag hem zijn wetsuit uittrekken... Achteraf bleek dat hij zeer dringend moest. Ik vond dat een beetje vreemd, maar de Belgen zagen er niets verkeerd in. Er waren wel meer dingen die ik niet begreep van hen en waarschijnlijk ook nooit zal begrijpen. Leuke bende, dat wel!”

“Op de grootste dag vond Anne-Laure alle grommets maar mietjes omdat ze er niet in durfden. Je kon vanop de dijk achter de branding springen en ze had zelf niet goed inge-schat hoe hoog en vooral hoe krachtig de golven braken.

Arne en Fabian pakten samen de eerste kleine exitgolf richting strand. De swell werd ondertussen groter en groter en Anne-Laure peddelde maar verder en verder van de peak. Toen heb ik haar wijs gemaakt dat we samen zeker voor de volgende set aan de kant zouden raken. De set van de dag spoelde haar met twee golven over minstens honderd meter tot op het strand. Toch vond ze het leuk, en dat vond ik ook! We kregen perfecte golven en verbleven in een top lodge, ik ga er zeker terug om aan de crowds in Agadir te ontsnappen. Het was ook heel grappig dat Arne en Fabian ineens beste vriendjes bleken terwijl ze elkaar totaal niet snappen. Minder leuk vond ik dat de meesten de laatste sessie skipten. Na zes uur per dag surfen kan ik dat bijna maar toch niet begrijpen.”

Mirna Boelsma “Het was de eerste keer sinds mijn twee jaar dat ik vloog en dat heb ik geweten. Volgens Anne-Laure en Achile moest ik bij het landen mijn hoofd tussen mijn knieën houden en daar trapte ik in, met een hoop gegniffel tot gevolg.

Aan de golven in de haven kwam precies geen einde. En ze waren clean, hoewel, in het water dreef jammer genoeg van alles en nog wat…”

64

LIKE US OP FACEBOOK*

www.facebook.com/areyouwaterproof www.areyouwaterproof.be * win een van onze wedstrijdprijzen

65

Otto Delahaye

Anne-Laure Boucquaert

Otto Delahaye

Arne Kindt

Max Rosenbaum

“Ik vond het gezellig om het hele team eens bij mij thuis rond te leiden. Ik zal het me vooral herinneren als een week vol pret en perfecte rechtse golven met niemand in het water. Konden we Anchor Point maar elke dag zo surfen! Ik dacht trouwens dat de Roxy meisjes er bij waren om ons massages te geven maar daar is niet veel van in huis gekomen. Ik wacht er nog steeds op!”

Het is vooral grappig dat als je op restaurant iets bestelt, de kok of de ober wegloopt om een paar huizen verder inkopen te doen. De golven waren bij de beste die ik ooit heb gesurft en dat met zeven man in het water. Toen het wat groter werd, heb ik even staan twijfelen maar ik ben blij dat ik er uiteindelijk toch ben ingegaan. Leuk dat Fabian er bij was, iemand van hetzelfde niveau geeft je toch die extra push die je soms nodig hebt. De leukste sessie was ongetwijfeld de dag dat het niet normaal afliep en zotjes was om op elke golf die er binnen rolde zeker zo'n zes cutbacks te maken! Alleen jammer voor Max dat hij ziek was…

“Iedereen die we ontmoet hebben, was super vriendelijk en behulpzaam. Maar vooral de chauffeur die ons aan de luchthaven oppikte, zal ik nooit vergeten. Die man kwam recht uit de filmset van Taxi gereden. Jammer genoeg was ik ziek wanneer Sharatan werkte maar ik heb me ook geamuseerd op de rechtse point. Ik heb wel een paar zware spoelingen gehad, maar dat hoort er bij!”

Anne-Laure Boucquaert “Mijn beste sessie was die in de haven.

Deze perfecte linkse was frontside voor me, daar had ik niet op durven hopen.

De grootte van de golven vond ik precies goed en als je de juiste beet had, kon je ze zeer lang afrijden.”

66

Arne Kindt

Achile Kindt “Ik kan me niet al te veel sessies herinneren waarbij ik zo lang in het water heb gelegen. Als we elke dag zo’n golven zouden kunnen surfen, dan kan je pas progressie maken!”

Arno Delahaye:

“Perfecte golven en een top lodge om te verblijven, ik ga er zeker terug om aan de crowds in Agadir te ontsnappen.�

67

03

03 04

02 01

05 06 07

08

09 10

12

11

13

14

16

15

17

18

watzap?

68

01. Als de surfmonitor even een plaspau-

Hawaï met Tahiti. _ 08. GayWatch! _ 09.

en surfen. _ 15. Te onnozel voor woorden.

ze inlast… _ 02. Het bewijs dat God niet

Gebarentaal bij indroppen nieuwe trend:

_ 16. Alberik Cole in de zevende hemel. _

bestaat: Het bleef flat! _ 03. Konijn met

Handen omhoog en hopen dat indropper

17. Robin van der Linde nog steeds last

pruim. _ 04. Wij blij dat we geen ge-

ogen op de rug heeft. _ 10. Blub! _ 11. Jel-

van stijve pink en duim. _ 18. Kapow!

dachten kunnen lezen! _ 05. Je favoriete

le Cabooter vliegt naar huis na epic sessie

magazine werd in april opgekocht door

in Indo. Zijn board hangt aan de andere

Interbrew. De voormalige eigenaars rente-

kant! _ 12. Ouders klagen over normver-

nieren in het buitenland. _ 06. Garnaalvis-

vaging op surfcamps. _ 13. Oude mannen

sers na nachtje Gentse feesten: met banaan

krijgen voortaan massagebad op het werk.

op kattenjacht. _ 07. James Woods verwart

_ 14. Piet Piraat op vakantie: bier drinken

F 01 _ Victor Jejcic F 07 _ Sébastien Meiresonne F 09 _ Wouter Struyf

PLAY THE

SUMMER GAME WIN EEN KITE CRUISE IN DE CARAIBEN met pluto kite

WIN 2 WEKEN VERBLIJF IN BRAZILIE met kitemansion

www.hightech.be

Photo: NaishKB - S.Whitesell

HTT-swell-adv07-2012.indd 1

12/07/12 11:37

69

de ACHTERDEUR

Daarnet hoorde ik er weer één, de nieuwe Dane Reynolds in gesprek met zijn nieuwste verovering.

Twee weken lang had hij in Zuid-West-Frankrijk op kamp vertoefd met zijn maten. Elke dag barrels gesurft en dikke turns gedaan! Als ik hem mag geloven, moet ik hem dringend aan een sponsor helpen. Jammer genoeg zat ik diezelfde periode op diezelfde plek en wat ik mij er van herinner was kniehoge chop… Veel barrels heb ik niet gezien en als er dan al waren, paste mijn grote teen er misschien net in. De zomersurfer is er weer en in grotere getale dan vorig jaar!

Zo negatief, hoor ik jullie denken. Ja, dat zit in het beestje en is er moeilijk uit te krijgen; blaaskaken en praatjesmakers, daar houden we niet van. Indruk maken doe je met acties en niet met grote woorden. Wat mij betreft liggen de beste surfuren tussen zonsopkomst en het vroege middaguur maar dan liggen de boys hun roes van de vorige nacht nog uit te slapen en is surfen het laatste woord op hun to-dolijstje. Niet echt een surfvakantie als je het mij vraagt. Niets tegen een vette party, maar als je weet dat er golven gaan staan dan moet je prioriteiten stellen en de roep van de nacht durven negeren.

T & F Wouter Struyf

29 70

In het donker loop je de duinen over en je ziet niet veel omdat je oogleden nog verbonden zijn door een laagje oogvocht. Maar het ritmisch gerommel van de golven doet de laatste twijfels over waarom je zo vroeg bent opgestaan verdwijnen in het niets. Je loopt terug, trekt je pak aan en snelt met de eerste zonnestralen het water in. Een lege lineup, alleen je vrienden te bespeuren, heerlijk. Een beter begin van de dag bestaat er niet, een aanrader voor iedereen! Neem het van me aan en probeer het volgende vakantie eens.

Açaí, the superberry from Brasil packed with energy and antioxidants!

Perfect for recovery after intense surf and sports sessions. Revitalise your body.

Jean-Louis Muller @ Vivier, Senegal

Dylan Verlinde @ Lombok, Indonesië

Chicama, Peru

like us on

www.facebook.com/ataste and win a box of açaí

follow our team: www.ataste.eu/team

71

72

73

[RIDER: Lars Musschoot] 74

WWW.PROTEST.EU

75

76