Ο ήρωας των ηρώων
Ένα παραμύθι μαθητών του Γ7 Δημιουργοί: Αργύρης Χαϊλης, Πάνος Τρακόσσας, Ευθύμης Τρουμούσης, Αρμπρι Τρίμι
Δεν είχε περάσει πολλή ώρα από τότε που ο μικρός Τζον χάθηκε ανάμεσα στις κρεμάστρες και τα παλτό ψάχνοντας την αγαπημένη του μπλούζα. Η ντουλάπα του δεν τελείωνε ποτέ. Μετά από πολλά ρούχα βρήκε μπροστά του μια ξύλινη πόρτα. Η πόρτα ανοίγει και τραβάει μέσα τον μικρό Τζον. Ήταν σαν μια σκοτεινή νεροτσουλήθρα, δεν βλέπεις τίποτα αλλά ακούς πολλά. Παρ’ όλες τις φωνές που άκουγε, ο Τζόν δεν έδωσε σημασία. Αφού είχε περάσει ήδη λίγη ώρα γυρνώντας σαν κουβάρι μες την τσουλήθρα, ο Τζον αντίκρισε μπροστά του ένα φώς.
Μόλις ο Τζον συνήλθε δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του. Ένας ολόκληρος κόσμος είχε ξετυλιχθεί μπροστά του. “Πού είμαι;” είπε στον εαυτό του με μεγάλη έκπληξη στα μάτια του. Έφτασε σε ένα μέρος παραμυθένιο αλλά ταυτόχρονα γνώριμο. Ήταν η φρουτοπία. Είχε ακούσει πολλά για αυτό το μέρος, καθώς ο παππούς του του είχε πει πολλές ιστορίες για αυτή τη μυθική πόλη. Δεν ήταν σαν καμία άλλη! Οι κατοικοί της δεν ήταν απλοί άνθρωποι, αλλά φρούτα και λαχανικά. Ο Τζον είχε ξετρελαθεί από το θέαμα. Ενθουσιασμένος πήγε και μίλησε στον πρώτο φρουτοκάτοικο που είδε, τον Βλάση το Βλίτο.
“ΕΕεεε!! Κύριε Βλάσηηη!! Είμαι μεγάλος σας φαν!!” φώναξε ο Τζον καθώς έτρεχε με φόρα προς τον κ.Βλάση το Βλίτο μέχρι που έπεσε καταπάνω του. “Παιδιά!! Συμπολίτες!! Και άλλος! Έχουμε καινούργιο επισκέπτη..” είπε απεγνωσμένα το Βλίτο.. Ο Τζον παραξενεύτηκε και πληγώθηκε από την άτονη αντίδραση του φρουτοκατοίκου. “Τι έγινε κ.Βλίτε;; Δεν φαίνεστε καθόλου χαρούμενος, ίσα ίσα..” “ Μα και βέβαια κάτι έγινε!! Δεν αντέχω άλλο!! τη συμφορά κι αυτή, όλοι από το πουθενά εδώ βρέθηκαν!! Και τώρα ήρθες και εσύ, κανένας πέρα από εμένα δεν θέλει να τους βοηθήσει !!” “Μα κ.Βλίτε, για ποιο πράγμα μιλάτε; Δεν σας καταλαβαίνω..” “Δες γύρω σου, δεν παρατηρείς κάτι παράξενο μικρέ;;
Ανάμεσα από τα κεφάλια των φρούτων-κατοίκων, ήταν χαρακτήρες από υπόλοιπα παραμύθια και ιστορίες που κοίμιζαν συχνά τον ήρωά μας. Πολλά παραμύθια είχαν μπερδευτεί με έναν μαγικό, μυστικό τρόπο. Πλέον, όλοι οι χαρακτήρες των αγαπημένων του παραμυθιών βρίσκονται στον ίδιο κόσμο.
Η κοκκινοσκουφίτσα που ήταν αναγκασμένη να αντιμετωπίσει τον λύκο που τόσο φοβόταν, όπως και τα τρία μικρά γουρουνάκια·οι πριγκίπισσες, η σταχτοπούτα και η ωραία κοιμωμένη, που δεν άντεχαν το μίσος του κόσμου τους· ο Χάνσελ με την Γκρέτελ που κυνηγιούνται από την κακιά μάγισσα· όλοι είχαν βρει καταφύγιο στον ξακουστό τόπο της φρουτοπίας.
Ο μικρός Τζον γέμισε με χαρά που είδε τόσους πολλούς γνωστούς χαρακτήρες την ίδια στιγμή, ένιωσε όμως πως κάτι δεν πήγαινε καλά. “Μα πώς είστε όλοι μαζί εδώ;; Παράδεισος!! Θέλω να μείνω εδώ για πάντα!!” είπε ο Τζον χαρούμενα. “Σε παρακαλώ, όλοι μας χρειαζόμαστε την βοήθειά σου!! Ούτε εγώ θέλω να γυρίσω πίσω, φοβάμαι πάρα πολύ. Τι και αν δεν καταφέρω να ξεφύγω από τον λύκο; Πως θα ξέρω αν μπορώ να καταφέρω ή όχι;” αναστέναξε η κοκκινοσκουφίτσα. “Τι και αν δεν μπορώ να ξεφύγω από την μητριά μου;” ακολούθησε η σταχτοπούτα. “Ή από την κακιά μάγισσα;” αναλόγως ο Χάνσελ και η Γκρέτελ.
“Πάντως ο δικός μας λύκος είναι πιο επικίνδυνος” διέκοψαν τα τρία γουρουνάκια.
Ήταν όλοι προβληματισμένοι. Ήθελαν όλοι να γυρίσουν στους κόσμους τους, αλλά ο φόβος τους να αντιμετωπίσουν τους κακούς των παραμυθιών τους δεν τους άφηνε. Δεν πίστευαν πως μπορούσαν να τα καταφέρουν, πως ήταν αδύναμοι, και ότι το τέλος της ιστορίας τους ήταν άγνωστο. “Να πω την αλήθεια… ούτε εγώ ξέρω πως να γυρίσετε πίσω.. πάντως είμαι σίγουρος πως για να γίνει αυτό χρειάζεται να ξεπεράσετε τους φόβους σας. Πρέπει να έχετε θάρρος και να ξεπεράσετε τον εαυτό σας για να μπορείτε να συνεχίσετε τις ιστορίες σας. Αν μείνετε για πάντα εδώ, ποτέ δεν θα μάθετε το τέλος τους.”
Οι ήρωες μας τον άκουσαν και πήραν όσο θάρρος τους είχε απομείνει. Πίστεψαν στον εαυτό τους και γύρισαν πίσω στους κόσμους τους. Ο Τζον έκανε το ίδιο, και πιστεύοντας στις δυνάμεις του, ξαφνικά βρήκε τον εαυτό του ξύπνιο μέσα στα βαριά παπλώματα του κρεβατιού του.