ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΩ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2018-2019
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ 2018-2019 Φέτος φτάσαμε αισίως στην έκτη χρονιά επίσημης λειτουργίας της Κινηματογραφικής Λέσχης του 1ου Γυμνασίου Κω και έχουμε να δηλώσουμε ότι το πρόγραμμα παραμένει επιτυχημένο και με σταθερή παρουσία των μαθητών που δηλώνουν συμμετοχή. Φέτος η ομάδα μας ήταν πολύ δυνατή και περάσαμε μια εξαιρετική χρονιά! Ευχόμαστε σε όλους ένα υπέροχο καλοκαίρι και τους ευχαριστούμε για τη συμμετοχή, τη ζωντάνια, το κέφι και την συνεργασία! Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από την τελευταία προβολή της Λέσχης και από την εκδρομή της κινηματογραφικής στην Αθήνα.
"Αγαπητοί μου γονείς, φεύγω. Σας αγαπώ, μα φεύγω...", Οικογένεια Μπελιέ Έχω παρακολουθήσει διάφορα είδη ταινιών κατά την διάρκεια της ζωής μου. Ταινίες κωμικές, τρόμου, περιπέτειας και άλλες πολλές. Οι περισσότερες από αυτές μου ήταν αδιάφορες. Αλλά η συγκεκριμένη ταινία με έχει βάλει σε σκέψεις. Λάτρεψα μερικά σημεία της και αρκετά μηνύματα που περνούσε. Αλλά δυστυχώς δεν μου άρεσε η προβλεψιμότητα της. Ήταν φανερό ότι στην ταινία η πρωταγωνίστρια θα νικούσε τον διαγωνισμό στο τέλος, οπότε δεν εντυπωσιάστηκα από το αποτέλεσμα. Μπορώ να παραδεχτώ ότι μου άρεσε η αίσθηση του χιούμορ που περιείχε παρόλο που σε κάποια σημεία είχε υπονοούμενα. Πιστεύω πως έκανε όλους τους θεατές να δούνε με έναν διαφορετικό τρόπο την ζωή και την καθημερινότητα ενός κωφάλαλου, πράγμα που την κάνει ξεχωριστή διότι μας βάζει στην θέση των ατόμων αυτών. Είναι μια ταινία που θα την θυμάμαι για αρκετό καιρό και ίσως την ξαναδώ και στο μέλλον. Ειρήνη Παπούλη, Γ4 Η ταινία ήταν πολύ συγκινητική , κυρίως στα σημεία που εξηγούσαν οι γονείς στην κόρη τα συναισθήματα τους, όταν γεννήθηκε η μικρή τους και έμαθαν ότι ακούει , και όταν έκανε νοηματική, ενώ τραγουδούσε. Η ταινία αυτή πέτυχε να έρθουμε στην θέση της Πώλα και να νιώσουμε τα συναισθήματα της καθώς και των γονιών της κυρίως σε εκείνες τις σκηνές. Παρόλα αυτά η ταινία ήταν επίσης πολύ αστεία και γενικά ενδιαφέρουσα. Συμπερασματικά, εμένα μου άρεσε πολύ η ταινία γιατί μου πρόσφερε όλα τα συναισθήματα από χαρά μέχρι συγκίνηση. Φανή Οικονόμου, Γ4 Αρχικά, να τονίσω ότι δεν είμαι λάτρης των ταινιών. Προτιμώ να περάσω τον ελεύθερο μου χρόνο διαβάζοντας βιβλία καθώς πιστεύω ότι οι γνώσεις που πρόκειται να αντλήσω από αυτά είναι πολύ περισσότερες. Παρ'όλα αυτά, αν πρόκειται να επιλέξω μια ταινία για να παρακολουθήσω τοτε θα είναι μια με νόημα που στην λήξη της θα μου έχει προσφέρει γνώσεις και τροφή για σκέψη. Μια τέτοια ταινία ήταν και αυτή που παρακολουθήσαμε με την Κινηματογραφική Λέσχη του σχολείου μας. Πρόκειται για μια ταινία που με έκανε να σκεφτώ και να μπω στη θέση του άλλου και πάνω από όλα να καταλάβω ότι σε όλα υπάρχει και μια θετική πλευρά. Αυτό όμως είναι το μήνυμα που εξέλαβα ως άτομο με πλήρη ακουστική ικανότητα.Μπαίνοντας στη θέση ενός ανθρώπου με προβλήματα ακοής, το νόημα φαίνεται εντελώς διαφορετικό. Τα άτομα αυτά παρουσιάζονται ανίκανα να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο και να εργαστούν χωρίς την βοήθεια ενός "ακουστικά υγιή" ανθρώπου. Αυτό πολύ πιθανόν να τα κάνει να νιώθουν μειονεκτικά παρακολουθώντας τη συγκεκριμένη ταινία - το οποίο φυσικά και δεν είναι το ζητούμενο. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως αυτή η ταινία ήταν πολύ συγκινητική για μένα, ως ακουστικά υγιή άτομο, όμως ενδεχομένως θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα, ούτως ώστε να είναι κατάλληλη για παρακολούθηση από άτομα χωρίς ακουστική ικανότητα χωρίς αυτά να νιώσουν μειονεκτικά ή ακόμα και να προσβληθούν. Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6
"Είμαστε άνθρωποι και έτσι πρέπει να μας φέρονται."- Trash (2014) Η δικιά μου άποψη για την ταινία: Μπορώ να πω πως η ταινία ξεκίνησε αρκετά καλά και μου τράβηξε το ενδιαφέρον, αλλά! Κάπου στα μισά της ταινίας απογοητεύτηκα, γιατί άλλαξε τελείως το point της ταινίας! Κατά τα άλλα η ταινία ήταν ωραία! Όμως έχω δύο τελευταία παράπονα και αφορά τα "κλισέ της ταινίας" τα οποία είναι :α) Μας δείχνει ότι το παιδί δεν σκοτώνει τον αστυνομικό.... Γιατί δεν τον σκότωσε;;Οι περισσότερες απαντήσεις θα ήταν-Αααα, η ταινία μας δείχνει τα συναισθήματα του παιδιού και του έδωσε την δεύτερη ευκαιρία κάτι που εκείνος δεν θα έκανε, μα καλά που φτάσαμε να είναι σε καλύτερη συμπεριφορά τα παιδιά παρά εμείς; - Έλεος πια! ΟΧΙ! Το παιδί θα μπορούσε να μην τον σκότωσε επειδή απλούστατα είναι παιδί!! Η θα μπορούσε να τον σκότωνε γιατί ήθελε εκδίκηση ή επειδή δεν είχε τους "κατάλληλους τρόπους συμπεριφοράς". β) Επίσης πετούσαν τα λεφτά λες και δεν τα είχαν ανάγκη! Και έρχομαι και ρωτάω... Πώς θα σου φαινόταν αν 3 παιδιά μετά από χρόνια κούρασης, που δούλευαν σε χωματερή και μάζευαν σκουπίδια για ψίχουλα, όταν ανακάλυψαν δισεκατομμύρια ευρώ τα πέταξαν στα σκουπίδια;;;; Και ξανά έρχομαι για να απαντήσω εγώ! Το κλισέ είναι κάτι σαν μαξιλαράκι ασφαλείας για τα λόγια του κόσμου! Συζητάνε οι σεναριογράφοι -Να πούμε πως πήραν τα λεφτά και έζησαν μια τέλεια ζωή; -Όχι,
θα τα βάλουμε να τα πετάνε στα σκουπίδια, και θα ζούνε υπέροχα ψαρεύοντας ψάρια!
Δεν βγάζει νόημα! Αφού έτσι όπως έχουμε "καταντήσει" με το γεγονός ότι παντού χρειάζονται λεφτά! Γιατί δεν μας έδειξαν αυτό; Γιατί φοβούνται τα λόγια και της αντιδράσεις του κόσμου! Οι οποίες θα οφείλονται στο κάτι διαφορετικό! Για αυτό υπάρχει το κλισέ! Για μα σου θυμίζουν πόσο τέλεια είναι τα πάντα!!!! Και πάντα να σε απομακρύνουν από την πραγματικότητα! Δημήτρης Κανέλλης, Γ2 Η ταινία προσωπικά μου άρεσε αρκετά. Τα μηνύματα που μας περνάει είναι εξίσου ωραία και σημαντικά. Μας δείχνει το πιο γνωστό πρόσωπο του ρατσισμού καθώς οι μεγάλοι θεωρούν τα σκουρόχρωμα παιδιά σκουπίδια. Και το πιο έντονο σημείο ήταν όταν φέρθηκαν έτσι στο 14χρονο Ραφαέλ. Επίσης, μέσω της ταινίας αυτής , ο κάθε άνθρωπος μπορεί αν αντιληφθεί το σημαντικό ρόλο που παίζει η δικαιοσύνη αλλά και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, καθώς όλοι είμαστε άνθρωποι και δικαιούμαστε την ελευθερία μας. Η ταινία ήταν αρκετά ρεαλιστική , κάτι που την έκανε ακόμη καλύτερη. Σε γενικές γραμμές η ταινία ήταν απίστευτη και αξίζει να τη δει ο οποιοσδήποτε. Ιλιριάνα Τρίμι, Γ6 Η ταινία ήταν πολύ ωραία και είχε πολύ δράση , πράγμα το οποίο μου αρέσει στις ταινίες. Αυτή η ταινία ήταν απλά τέλεια. Το αγαπημένο μου σημείο ήταν όταν ο Αρουραίος άφησε το χαρτί που είχε ζωγραφίσει θλιμμένο τον εαυτό του και μετά όταν τα κατάφεραν γύρισε και άφησε και περισσότερα χρήματα και ζωγράφισε στο χαρτί τον εαυτό του χαρούμενο.. Μου άρεσε όταν η δασκάλα ρώτησε τα αγόρια γιατί έκαναν ό,τι έκαναν και ο Γκάρντο απάντησε «Γιατί είναι το σωστό». Επίσης η σκηνή που είχε μεγάλο νόημα ήταν εκεί που τα αγόρια πετάνε τα χρήματα στην χωματερή. Εκεί που είχαν βρει το πορτοφόλι και από κει ξεκίνησαν όλα .Ήθελαν λοιπόν να τελειώσουν εκεί. Η σημασία της πράξης τους είναι ότι τα λεφτά είναι σκουπίδια.
Αναστασία Ζελεζνιάκ, Γ2 Επρόκειτο για μια ταινία που μας έδειξε τη σκληρότητα και την αδικία του κόσμου και μας έβγαλε από το κλουβί μας, δείχνοντας μας τι γίνεται στον έξω κόσμο. Μας έδειξε πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να φτάσουν στα άκρα για το χρήμα, ενώ και άλλοι που εκτιμούν το κάθε τι και είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν επανειλημμένα για να απονεμηθεί η δικαιοσύνη και να βοηθηθούν οι συνάνθρωποί τους. Ήταν μια πραγματικά ενδιαφέρουσα ταινία με τα συγκινητικά και τα σκληρά της κομμάτια και πιστεύω πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή εκ μέρους των καθηγητών μας. Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6
"Αποσυνδέσου!", Disconnect Η καλύτερη ταινία που έχω δει στη ζωή μου! Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τέτοιοι κίνδυνοι. Δεν περίμενα ότι γίνονται τέτοια πράγματα στον κόσμο. Δεν ήθελα να ξέρω ότι υπάρχουν. Αλλά όσο πιο νωρίς ενημερώνεσαι για τον κόσμο, τόσο πιο σωστά προετοιμασμένος είσαι για το μέλλον. Καλώς που μας τη δείξατε! Αυτό λοιπόν που θα μου μείνει στο μυαλό είναι η σκηνή όπου η αδερφή του αγοριού που κρεμάστηκε, ξάπλωσε δίπλα του στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Στόχος της ταινίας ήταν να μας δείξει με έναν πλάγιο τρόπο πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο. Και νομίζω πώς όλοι φοβηθήκαμε και θα προσέχουμε από δω και πέρα. Απλά έχω μια απορία: Αν όντως η ταινία απεικόνιζε την αλήθεια, πόσο τυχεροί παίζει να είμαστε; Αναστασία Ζήβα, Γ2 Η ταινία «Disconnect» ήταν καταπληκτική. Καταρχάς νομίζω ότι μου άρεσε επειδή δεν ήταν μια ενιαία ταινία, αλλά τρεις διαφορετικές. Η ιστορία του Μπεν Μπόιντ ήταν η καλύτερη κατά τη γνώμη μου, διότι υπήρχαν αρκετά συγκινητικά σημεία- όπως η σκηνή που ο πατέρας μάχεται για το γιο του και τελικά συμφιλιώνονται με τον πατέρα του Ντίξον. Πάντως η πιο συγκινητική στιγμή στην ταινία είναι όταν ο πατέρας άκουγε το τραγούδι Μπεν.Η ιστορία με την κλεμμένη πιστωτική ήταν πολύ συνοπτική και πιστεύω ότι ήθελε και άλλη ανάπτυξη. Η ιστορία της Νίνα και του Κάιλ ήταν βαρετή, αν και ήταν αρκετά αναπτυγμένη. Είχε μερικές καλές σκηνές, όπως όταν ο Κάιλ απέτρεψε τον αρχηγό του να χτυπήσει τη Νίνα. Οι αγαπημένοι μου χαρακτήρες ήταν ο πατέρας του Μπεν και ο Ντίξον. Ο πατέρας του Μπεν μου άρεσε, επειδή υπερασπίστηκε το παιδί του ακόμα και όταν χρειάστηκε να παλέψει. Ο Ντίξον μου άρεσε, επειδή μετανόησε για τις πράξεις του και συμπαραστάθηκε στον πατέρα του Μπέν. Θα έβαζα στην ταινία 8/10. Σωτήρης Καβαδάκης, Γ2 Είναι από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Μια ταινία που αντιπροσωπεύει τη γενιά μας. Είναι μια ταινία που τα περισσότερα παιδιά ταυτίζονται και μέσα από αυτή την ταύτιση μπορούν να βρουν μια λύση. Μας έδειξε κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζουν μικροί και μεγάλοι, ενήλικες.Είδαμε πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το Ίντερνετ και πώς να προστατεύουμε τα προσωπικά μας δεδομένα καθώς και τον ίδιο μας τον εαυτό. Μας έδειξε τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί. Ο καθένας θα μπορούσε να δει αυτή την ταινία και να μάθει πολλά για το θέμα. Αυτές είναι ταινίες που πρέπει να βλέπουμε στην εφηβική ηλικία. Ραφαηλία Κασάπη, Γ2
Μια ταινία που μπορεί να σου προκαλέσει κλάμα και αγωνία γιατί δεν ξέρεις τι σε περιμένει στο τέλος. Κατά τη γνώμη μου η ταινία είναι καλά σκηνοθετημένη με πολύ σασπένς και δράμα. Η ταινία περιλάμβανε τρεις διαφορετικές ιστορίες για το διαδίκτυο και το τι κακό κάνει, αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς σωστά. Προσπαθεί να σου δείξει ότι δεν ξέρεις τι υπάρχει μέσα από την οθόνη. Μπορεί να είναι ο καθένας : ένας φίλος , ένας άγνωστος, ένας συμμαθητής σου. Ένα αρνητικό που είχε κατά τη γνώμη μου είναι ότι στις στιγμές που έχει μια συγκινητική σκηνή και πας να κλάψεις, αλλάζει σκηνή.Στο τέλος της ταινίας πίστευα πως όλα θα γίνουν καλύτερα , όπως σε όλες τις συνηθισμένες ταινίες αλλά αυτή η ταινία ήταν λίγο διαφορετική. Η ταινία πιστεύω ότι ήταν εξαιρετική. Αντωνία Καπουράνη, Γ2 Ήταν μια πολύ ωραία ταινία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Μου άρεσε πολύ προς το τέλος που όλοι έδειχναν να είναι κοντά. Μου άρεσε επίσης εκεί που ο Ντίξον πήγε στο νοσοκομείο να δει το άλλο αγόρι, αν και θα μπορούσαν να τον πιάσουν. Όταν τελείωσε σκέφτηκα πόσο καταραμένο παίζει να είναι το διαδίκτυο., πόσο κακό έχει κάνει σε πολλούς ανθρώπους. Μακάρι να προσέχαμε περισσότερο τι κάνουμε. Αναστασία Ζελεζνιάκ, Γ2
V for Vendetta, Οι ιδέες παραμένουν ζωντανές. Η ταινία αυτή μας έδειξε τη μοχθηρότητα και την ασυδοσία των ανθρώπων που κυβερνούν στο μακρινό μέλλον την Αγγλία και το πως μπορούν να ωθήσουν τους πολίτες να πιστέψουν πράγματα κάνοντας πλύση εγκεφάλου με κάθε υπαρκτό μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Παρόλα αυτά μας απέδειξε ότι στο τέλος, αν ο λαός ενωθεί, μπορεί να βγει νικητής, γιατί οι ιδέες παραμένουν ζωντανές, όσα άτομα κι αν θυσιαστούν για χάρη τους. Επιπλέον αν μεταδοθούν από στόμα σε στόμα μπορούμε να πετύχουμε το σκοπό μας, όποιος και αν είναι αυτός. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η λήξη της απέραντης ελευθερίας των κυβερνήσεων και η λήψη κοινωνικών και ηθικών κανονισμών που να ωφελούν και τον πολίτη εκτός από τον κυβερνώντα. Στόχος της ταινίας ήταν να "ξυπνήσει" τους ανθρώπους και να τους κάνει να καταλάβουν ότι καθημερινά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης λόγω της ευπιστίας τους και του μη σκεπτικισμού τους και να ξυπνήσει τον νου, ούτως ώστε να φιλτράρει ότι ακούει και βλέπει και να είναι πιο ενεργός και "ξύπνιος" πολίτης. Πιστεύω πως αυτόν τον στόχο έμμεσα ή άμεσα τον πετυχαίνει. Προσωπικά μου άρεσε πολύ ως ταινία αφού συμπεριλάμβανε και δράση, πράγμα που με έκανε να την παρακολουθήσω με τρομερό ενδιαφέρον. Πιστεύω πως ήταν μια πολύ καλή επιλογή εκ μέρους των καθηγητών μας. Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6 Αναμφίβολα η καλύτερη ταινία που έχω δει ποτέ στην ανιαρή ζωούλα μου. Ο V μέσα από πολύ κόπο προσπαθεί να κάνει τον κόσμο να μην ξεχάσει όχι τον βασιλιά, αλλά τον Γκάι Φωκς. Τον άνθρωπο που είχε τα κότσια να γυρίσει πλάτη στην εξουσία. Η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ. Η ιδέα του ότι διαδραματίζεται στο μέλλον την κάνει να έρθει πιο κοντά στον θεατή και να τον προβληματίσει σχετικά με το τι όντως μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Επίσης είμαι κορίτσι οπότε έχω λίγο περισσότερο αίσθηση του πως να κλαις όταν λίγο πριν το τέλος οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές ανταλλάσουν το πρώτο και τελευταίο τους φιλί πάνω από μια άσπρη μάσκα. Υπάρχουν πολλά δώρα μέσα σε αυτή την ταινία που πιστεύω ότι θα τραβήξουν το ενδιαφέρον του καθένα που θα θελήσει να τη δει. Γαβριέλα Δούσμανη, Γ2
Όλες οι ταινίες έχουν καλό τέλος όπως είπε και ο V, βέβαια δεν απουσιάζει από αυτήν τη ταινία το καλό τέλος!! Να πω πως θα είναι από τις λίγες φορές που μάλλον θα γράψω καλή κριτική γιατί η ταινία πράγματι είναι καλή. Αρχικά η ταινία έχει τον "δικό" της Ζορό τον "δικό" της Χίτλερ και την "δικιά" της Λόις. Εχει μέσα δύο τρία κλισέ, αλλά δεν με θεωρώ αρκετά έμπειρο για να ασκήσω κριτική. Είναι μια ταινία που σε κρατάει σε εγρήγορση. Δένουν λοιπόν οι *καλές ιδέες* και κλείνει με το τέλος που όλοι θέλουμε. Δημήτρης Κανέλλης, Γ2
"Αν ψάχνετε τον ένοχο, χρειάζεται μόνο να κοιτάξετε στον καθρέφτη". Μέσα σε αυτή τη φράση κρύβεται όλο το νόημα της ταινίας. Ο αγώνας που έκανε ο V για καταστρέψει το απολυταρχικό καθεστώς δεν βασιζόταν σε αυτόν ,αλλά στον λαό. Αυτό που έκανε εκείνος ήταν, απλά να δώσει στους ανθρώπους μία μικρή ώθηση, έτσι ώστε να αποβάλουν κάθε αίσθημα φόβου από μέσα τους,να καταλάβουν ότι μόνο αυτοί μπορούν να αλλάξουν το μέλλον τους και να εναντιωθούν σε έναν δικτάτορα, ο οποίος τους είχε, ουσιαστικά, φυλακίσει. Η φυλακή τους, όμως, ήταν διαφορετική από τις άλλες. Σε αυτή την φυλακή, το τραγικό ήταν, πως νόμιζαν ότι ήταν ελεύθεροι, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούσαν να σκεφτούν, να μιλήσουν και, γενικότερα, να κάνουν τίποτε παρά να ακολουθήσουν, άβουλα, αυτά που το κράτος τους έλεγε να κάνουν, μέσω των ΜΜΕ. Ένα άλλο θέμα που θίγει η ταινία είναι το γεγονός ότι δεν έχει σημασία το άτομο που υποστηρίζει μία ιδέα ,αλλά η ιδέα η ίδια. Αυτό φαίνεται πολύ έντονα σε κάποιες από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας, όπου η Ίβι φιλάει την μάσκα που φοράει ο V,έπειτα όταν δεν του βγάζει την μάσκα αφού πέθανε για να δει ποιός είναι και τέλος όταν ο επιθεωρητής την ρωτάει ποιός ήταν τελικά ο V και αυτή του απάντησε:" Ήταν ο Έντμοντ Ντάντες, ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο αδερφός μου, ο φίλος μου, ήταν εσύ και εγώ. Ήταν όλοι μας..."Τέλος Πιστεύω πως το " V for Vendetta " είναι ,μέχρι στιγμής, η καλύτερη ταινία που έχουμε παρακολουθήσει στην κινηματογραφική λέσχη, λόγω των μηνυμάτων που περνούσε αλλά και του τρόπου με τον οποίο το έκανε. Μπορεί κάποιοι να την χαρακτηρίσουν κάπως "ωμή" λόγω κάποιων σκηνών αλλά πιστεύω πως ήταν απαραίτητες, προκειμενου να "αγγίξουν" τους θεατές. Επομένως την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους. Δημήτρης Πλατανίστας, Γ4
The giver- (Ο δωρητής) Η ταινία ήταν φανταστική! Την ξαναείδα άλλες δύο φορές μετά από την πρώτη φορά που την είχα δει στην πρώτη γυμνασίου. Ήταν πολύ πρωτότυπη, σου κράταγε το ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκειά της. Ήταν πολύ ωραία που στην αρχή ήταν ασπρόμαυρη και σιγά σιγά έβαζε χρώματα ακριβώς όπως το περιγράφει το βιβλίο. Σε κράταγε σε αγωνία και είχε αισιόδοξο τέλος και μας έδειξε πως θα μπορούσε να είναι ο κόσμος χωρίς συναισθήματα - την αξία των συναισθημάτων είτε αυτά είναι αγάπη είτε πόνος. Ως προς την παρουσίασή της ήταν πολύ ρεαλιστική. Δεν βρήκα κάποιο αρνητικό και είναι από τις ταινίες που θα βαθμολογούσα με δέκα!!! � Αγγελική Σαράντου, Γ5 Η ταινία μου άρεσε αρκετά, γιατί μας έδειχνε μια κοινότητα διαφορετική από αυτήν που ζούμε. Μια κοινότητα χωρίς χρώμα , μια κοινότητα με πολύ αυστηρούς κανόνες μια κοινότητα διαφορετική από την δικιά μας. Υπήρχαν άνθρωποι που έβγαλαν αυτούς τους κανόνες γιατί
υποτίθεται θέλανε να «κρατήσουν την κοινότητα μακριά από τον πόλεμο και την φτώχεια"». Αυτό όμως στέρησε από τους πολίτες την αγάπη, την μουσική, την ευτυχία, τους γάμους και πολλά άλλα. Ευτυχώς που υπήρξε ο επαναστάτης για να ξαναφέρει την πραγματική ζωή που αξίζει στους πολίτες εκείνους χωρίς ψέματα και χωρίς άλλα μυστικά που θα έβλαπταν τους άλλους . Άλλο ένα θέμα που με στενοχώρησε προσωπικά είναι ότι σκότωναν τα βρέφη , που δεν τα νόμιζαν ικανά να ζήσουν και να κάνουν αυτό που θέλουν. Ντανιέλα Μπάνα, Γ3 Τολμώ να πω πως η ταινία ξεκίνησε ωραία. Σε τραβάει κατευθείαν στην δράση και στο θέμα της ταινίας.... Αλλά επίσης τολμώ να πω πως η ταινία αποτυγχάνει να δείξει πως στην πραγματικότητα θα ήταν ένας κόσμος χωρίς πόλεμο. Πιστεύω σαν παιδί που είμαι μπορώ να σκεφτώ πως θα κατάφερνες να δημιουργήσεις έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, εγώ ΔΕΝ θα αφαιρούσα τόσο σημαντικά πράγματα.. Πράγματα σαν την μουσική, σαν τα συναισθήματα!!!!.... Θα το δεχόμουν χωρίς κανένα πρόβλημα, αν η ταινία μας παρουσίαζε ότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν στρατιωτάκια!... Δημήτρης Κανέλλης, Γ2
Χωρίς μέτρο, "Whiplash" Το Whiplash είναι μία από τις ταινίες που μεταφέρουν αξίες και,γενικότερα, κάποιες απόψεις που είναι εντελώς αντικειμενικές και σωστές. Με λίγα λόγια, το κύριο μήνυμα της είναι το ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ, ακόμα και όταν πρέπει να δουλέψεις υπό πιεστικές συνθήκες διότι, τις περισσότερες φορές, αυτές θα σε κάνουν σκληρότερο, δυνατότερο και θα σε βοηθήσουν να αποδόσεις στο μέγιστο. Επίσης, ένας άλλος παράγοντας, ο οποίος συνέβαλε στην δημιουργία μίας εξαιρετικής ταινίας, ήταν η υποκριτική των δύο κυριων ηθοποιών, χάρη στην οποία μεταφέρθηκαν αυτούσια τα συναισθήματα τους, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ακριβώς όπως και οι χαρακτήρες τους. Την προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους και, μάλιστα, πιστεύω πως αποτελεί μία ταινία την οποία "επιβάλλεται" να την δεις. Δημήτρης Πλατανίστας, Γ4 Το whiplash είναι μια ταινία με πολύ συναίσθημα σε κάνει να έχεις ένα κόμπο στο στομάχι για το τι θα γίνει μετά . Να μιλήσω ειλικρινά ο καθηγητής μουσικής που είχε φανεί ότι ήταν πολύ αυστηρός, πιεστικός, σοβαρός δεν έχω λόγια να τον περιγράψω, αλλά πιστεύω όλο αυτό το έκανε για το καλό του . Η ταινία με έβαλε σε σκέψη αν πραγματικά θα ήθελα και εγώ να έχω έναν τέτοιο καθηγητή και η απάντηση είναι ναι. Ναι, θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο καθηγητή να με καθοδήγησει να κυνηγήσω τα όνειρα μου, όσο δύσκολα αν ήταν αυτό. Όμως αν ήμουν στην θέση του αγοριού, δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα Κανείς δεν ξέρει , αν δεν έχει περάσει όλα αυτά. Ντανιέλα Μπάνα, Γ3 Η ταινία ήταν εξαιρετική! Μου άρεσε πάρα πολύ, διότι η ταινία αυτή μας πέρασε το μήνυμα ότι όσο και να μας ταλαιπωρούν οι άλλοι εμείς πρέπει να προσπαθούμε κ να πεισμώνουμε και άλλο! Επιπλέον μου άρεσε η επιμονή και η σπίθα που είχε το αγόρι μέσα του και αυτό φαινόταν από τον τρόπο με τον οποίο έπαιζε ντραμς! Ακόμα ένα μήνυμα που
μας περνά είναι ότι κάτι το οποίο το αγαπάμε πολύ και θέλουμε να το αποκτήσουμε, πρέπει να προσπαθήσουμε όσο δύσκολο και να είναι!!!! Μαρία Ηλιοπούλου ,
Γ'2
"Μακάρι να είχες γεννηθεί νεκρή", What will people say Φανερά μια ταινία που σου βράζει το αίμα. Η ταινία αυτή ήταν αρκετά σκληρή σε σύγκριση με τις ταινίες που ήδη έχουμε δει, επειδή περιέχει πράγματα όπως τη βία – ειδικά από τους γονείς. Το κορίτσι λοιπόν ερωτεύεται ένα αγόρι και πριν προλάβουν να κάνουν οτιδήποτε ο πατέρας του κοριτσιού τους τσακώνει , δέρνει το αγόρι , τραβά τα μαλλιά της κόρης του και τη βρίζει. Στη συνέχεια παίρνει το κορίτσι και το πάει στο Πακιστάν και ο πατέρας συνεχίζει τη βίαιη συμπεριφορά του . Γενικότερα με σόκαραν τα άσχημα λόγια του πατέρα και της μητέρας , ειδικά όταν είπε «Μακάρι να είχες γεννηθεί νεκρή». Είναι δεδομένο πως στους γονείς δεν είχε μείνει σταγόνα αγάπης για την κόρη τους. Αφού αυτό συνεχίζεται μέχρι και σήμερα , νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι άνθρωποι σε χώρες όπως το Πακιστάν να συνειδητοποιήσουν πως τέτοια συμπεριφορά δεν είναι δεκτή και πώς πρέπει να δώσουν λίγη μεγαλύτερη ελευθερία στα παιδιά τους – ειδικά στα κορίτσια. Κωνσταντίνα Ξαντά
Η ζωή είναι μια και αξίζει να την απολαύσουμε, The Fundamentals of Caring Η συγκεκριμένη ταινία ως τελευταία του 2018, οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πιο αισιόδοξη από της άλλες. Παρ'όλα αυτά, αυτό δεν της στάθηκε εμπόδιο στο να μας περάσει αξιοσημείωτα μηνύματα όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες ταινίες που έχουμε παρακολουθήσει. Η ταινία αυτή, παρουσιάζοντας μας τις δυσκολίες της ζωής συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων, μας πέρασε ότι στην τελική είμαστε όλοι ίδιοι, με τα ίδια απαράλλαχτα δικαιώματα και ότι κάνεις δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τρόπο "εκτός του φυσιολογικού". Αυτό κατά κύριο λόγο μας το έδωσε να καταλάβουμε η κοπέλα που υποδυόταν η Selena Gomez, η οποία εξαρχής συμπεριφέρθηκε στον πρωταγωνιστή όπως θα συμπεριφερόταν σε κάθε άνθρωπο που θα συναντούσε στη ζωή της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη την αναπηρία του καθώς αυτή δεν τον καθορίζει ως έναν αφύσικο άνθρωπο. Του συμπεριφέρθηκε με ευθύτητα και ειλικρίνεια , πράγμα που στο τέλος τον έκανε να νιώσει και αυτός "πραγματικός άνθρωπος" και ότι μπορεί πράγματι να ενταχθεί σε αυτή την κοινωνία. Όσον αφορά τον πρωταγωνιστή, μας έδειξε ότι ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, πρέπει να ζούμε τη ζωή μας στο μέγιστο και να μην τα παρατάμε ποτέ καθώς η ζωή είναι μια και αξίζει να την απολαύσουμε. Κατά τη γνώμη μου ήταν μια εξαιρετική επιλογή εκ μέρους των καθηγητών μας για την λήξη της "κινηματογραφικής μας χρόνιας". Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6
Το The Fundamentals of Caring ήταν μια ταινία με πολύ συναίσθημα που άγγιζε προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στη σημερινή εποχή. Αρχικά θα ήθελα να τονίσω την αντίδραση της ηθοποιού ( Selena Gomez), που αντέδρασε στον άνθρωπο με κινητικά προβλήματα σαν να είναι ένας κανονικός άνθρωπος, αφού δεν έχει καμία διαφορά από τους άλλους αλλά μόνο ότι έχει κάποιες αδυναμίες. Επίσης πιστεύω πως κανένας άλλος δεν θα είχε την ίδια αντίδραση και την ίδια αντιμετώπιση όπως η (selena gomez) όπου αυτό φαίνεται στο σημείο, που φιλάει τον Trevor. Τέλος θα ήθελα να παραδεχτώ πώς το αγαπημένο μου σημείο στην ταινία είναι εκεί που η κοπέλα γεννά και ο Μπεν ταυτόχρονα κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν για τον γιό του , που έχασε σε ένα ατύχημα. Ήταν η πιο συγκινητική στιγμή σε όλη την ταινία και δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ντανιέλα Μπάνα, Γ3
Οι άθικτοι Κάθε φορά που πάω να γράψω κριτική για μια ταινία καταλαβαίνω πως κάθε φορά βλέπουμε και μια καλύτερη από την προηγούμενη. Η η ταινία που είδαμε αυτή την φορά ήταν «Οι άθικτοι». Μια ταινία με πολύ γέλιο, αλλά και μια ταινία που σε βάζει σε σκέψεις. Οι άθικτοι είναι μια ταινία που σε κάνει να καταλάβεις πόσο δύσκολα περνάνε την καθημερινότητά τους οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το πιο ωραίο σε αυτή την ταινία για μένα είναι ότι ο Ντρις συμπεριφερόταν διαφορετικά από τους άλλους που πρόσεχαν τον Φιλίπ. Τον μεταχειριζόταν σαν να είναι ένας κανονικός άνθρωπος . Όπως σε εκείνο το σημείο που του δίνει να μιλήσει στο κινητό, αλλά εκείνος δεν μπορεί και νιώθει μεγάλη έκπληξη αφού δεν ήξερε ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Επιπλέον, η συνεργασία αυτή τους βοήθησε στο να βελτιωθούν σαν άνθρωποι- ο Ντρις στο τέλος συμπεριφέρθηκε με ευγένεια στον άνθρωπο που είχε παρκάρει μπροστά από το σπίτι που ζούσε ο Φιλίπ, ενώ στην αρχή σε παρόμοιο συμβάν είχε συμπεριφερθεί βίαια. Ντανιέλα Μπάνα, Γ3
Children of men Την περασμένη Κυριακή είδαμε την ταινία «Τα παιδιά των ανθρώπων». Μετά την προβολή ακολούθησε συζήτηση. Οι μαθητές τοποθετήθηκαν σχετικά με το ρεαλισμό της ταινίας και το αν η ταινία αυτή παρουσιάζει ένα δυστοπικό μέλλον.Τα θέματα που θίγονται (μεταναστευτικό, περιβαλλοντική καταστροφή, στειρότητα, άμβλυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων –φτωχών) αποτελούν φλέγοντα ζητήματα της σημερινής εποχής. Παράλληλα οι μαθητές αναφέρθηκαν στην παραβολή που υπάρχει στην ταινία( η νεαρή κοπέλα, που εγκυμονεί, ταυτίζεται με την Παναγία και το μωρό που φέρνει στον κόσμο αντιμετωπίζεται ως Σωτήρας, όπως ο Χριστός) καθώς και στην αισιοδοξία που αποπνέει η τελευταία σκηνή με το πλοίο που το όνομα του και μόνο «Αύριο» φέρνει μια ελπίδα αλλαγής. Στην κριτική που ακολουθεί η ταινία αποδομείται από τον, πολλούς, Δημήτρη!
μονίμως διαφωνούντα με τους
Η ταινία δεν μου άρεσε για τους εξής λόγους.Πρώτο και κυριότερο δε μου άρεσε ο πρωταγωνιστής. Είναι από τις λίγες φορές που δεν συμπάθησα τον πρωταγωνιστή, διότι η
ταινία δεν κάνει κάτι για να τον "αγαπήσεις". Τον βλέπεις σε όλη την ταινία να μπλέκει είτε σε μικροκινδύνους (πχ μπαίνει σε ένα κτήριο και τον τρομάζει ένα ζώο) είτε σε πραγματικό κίνδυνο και δεν εξελίσσεται καθόλου ούτε στην σκέψη ούτε στην δύναμη! Ακόμα και σε ηλίθιες "μάχες" αντί να "πολεμήσει" εκείνος, του περνούν την θέση δευτερεύοντες ρόλοι!!..... Η ταινία "σκοτώνει" όλους τους χαρακτήρες και τους περισσοτέρους μπροστά στον πρωταγωνιστή για να τον λυπηθούμε και να πενθήσουμε μαζί του(π.χ: Για ποιον λόγο να κάτσει από κάποιο κρυφό σημείο να δει αν θα σκοτώσουν τον φίλο του, αφού ήξερε σε τι κόσμο ζει και ήξερε ότι θα τον σκότωναν; Γιατί να κάτσει να το δει;;), έτσι ώστε με κάποιον έμμεσο τρόπο να έρθεις περισσότερο μαζί του μιας που είναι και ηλίθιος και αδύναμος!.. Σε κάτι τέτοιες ταινίες ακούγεται πολύ το "πόσο ρεαλιστική είναι αυτή η ταινία!!! Και έδειξε και τι βιώνουν οι μετανάστες, μαθαίνεις και κάτι".... Αλλά ρε φίλε ταινία βλέπω! Άμα ήθελα να μάθω σε τι άθλιες συνθήκες ζουν οι μετανάστες και το πόσο συχνά γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις, θα πήγαινα να έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για το ποσό άθλιες είναι οι συνθήκες που ζουν οι μετανάστες και το ποσό συχνά γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις!!! Δεν λέω ωραία να περνάς τέτοια μηνύματα, αλλά προσπάθησε τουλάχιστον κάποια βασικά πράγματα να τα κανείς σωστά!! Δημήτρης Κανέλλης, Γ2
Before the fall Την περασμένη Κυριακή παρακολουθήσαμε την ταινία Napola. Η ταινία αφορούσε τις στρατιωτικές Ακαδημίες που είχε δημιουργήσει ο Χίτλερ στη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία και την εκπαίδευση που αυτές παρείχαν στα επίλεκτα μέλη τους, νεαρούς Γερμανούς , γνήσιους εκπρόσωπους της Αρείας Φυλής. Μέσα από την ιστορία του νεαρού πρωταγωνιστή, που πλαστογραφεί την υπογραφή του πατέρα του, προκειμένου να εισέλθει σε αυτή την Ακαδημία για να διαπιστώσει ότι η ιδεολογία του ναζιστικού καθεστώτος μεταμορφώνει τα άτομα σε εχθρούς του ίδιου τους του εαυτού, εφόσον τα ωθεί να παραβούν τις αρχές τους και να αλλάξουν το χαρακτήρα τους, παρακολουθούμε και την ιστορία αυτού του συστήματος. Στη συζήτηση που ακολούθησε της προβολής οι μαθητές αναφέρθηκαν στα σημεία που τους εντυπωσίασαν. Κυρίως τους σόκαρε η ψυχρότητα με την οποία φέρθηκε ο στρατιωτικός πατέρας στον «αδύναμο» γιο του καθώς και η βιαιότητα της όλης εκπαίδευσης που στρεφόταν απέναντι σε κάθε ανθρώπινη αδυναμία και τσάκιζε όποιον δεν άντεχε. Η ταινία αυτή υπήρξε αρκετά σκληρή, αν και η σκληρότητα της δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την πραγματική σκληρότητα και ψυχρότητα εκείνης της εποχής. Μας έδωσε ένα παράδειγμα του τρόπου σκέψης των ανθρώπων της συγκεκριμένης χώρας και εποχής και το πόσο απάνθρωπες ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν. Το γεγονός ότι δεν τους ενδιέφερε τίποτα πέρα από την δύναμη και την εξουσία την οποία προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η αδιαφορία του πατέρα μετά θάνατο του γιου του και το γεγονός ότι το μόνο που είχε να πει σχετικά με το συμβάν ήταν το πόσο αδύναμος ήταν.Κατά τη γνώμη μου όμως, αυτό το παιδί μόνο αδύναμο δεν ήταν. Είχε τη δύναμη να πει τη γνώμη του μέσα σε συνθήκες που κάνεις δεν θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο και να πάει κόντρα στην αντίληψη ολόκληρου του έθνους του, προκειμένου να υποστηρίξει αυτό που εκείνος πίστευε καλό. Ήταν μια ταινία έμπνευση, κάτι το ξεχωριστό. Υπέροχη επιλογή από τις αγαπητές μας καθηγήτριες. Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6
Η συγκεκριμένη ταινία μου άρεσε αρκετά, αλλά και ταυτόχρονα με ευαισθητοποίησε καθώς μέσα από αυτή ανακάλυψα έναν κόσμο απόλυτα πειθαρχημένο, με σταθερούς όρους και κανόνες που δεν αλλάζουν! Αντιθέτως, παρατήρησα ότι οι κανόνες αλλάζουν τους ανθρώπους και τους αλλοιώνουν, ώστε να οι άνθρωποι να προσαρμόζονται στους κανόνες και όχι οι κανόνες στους ανθρώπους!! Ηλιοπούλου Μαρία,Γ'2
Searching - "Κατάλαβα πως δε γνώριζα την κόρη μου...." Η ταινία που είδαμε χτες το απόγευμα στην κινηματογραφική Λέσχη ήταν μια ταινία πολύ καινούρια- του 2018- και πολύ ιδιαίτερη σκηνοθετικά, αφού στο γύρισμα της χρησιμοποιήθηκαν μια σειρά από κάμερες. Η χρήση της κάμερας, είτε αυτή ήταν του υπολογιστή, είτε του κινητού, είτε της τηλεόρασης έδωσε μια άλλη διάσταση στην εξέλιξη της υπόθεσης, καθώς δεν προσπάθησε να εκμαιεύσει το συναίσθημα, αλλά αυτό προέκυπτε αβίαστα από την πλοκή. Στο Searching ένας απελπισμένος πατέρας, μετά την εξαφάνιση της 16χρονης κόρης του, προσπαθεί να βρει στοιχεία και απαντήσεις μέσα στο λάπτοπ της. Η ταινία θίγει πολλά θέματα: την ακούσια εγκατάλειψη των παιδιών στον κόσμο του διαδικτύου, το θέμα της διαχείρισης του πένθους, τα όρια της μητρικής αγάπης. Στους μαθητές άρεσε η ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά, αφού είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τον κόσμο της οθόνης στην καθημερινότητα τους και χρησιμοποιούν κατά κόρον τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ακολουθούν οι κριτικές τους. Αρχικά, θέλω να πω πως η ταινία πραγματικά με εντυπωσίασε επειδή μας έδειξε ο σκηνοθέτης πως για να γυριστεί μια ταινία δεν χρειάζεται μεγάλο budget, ούτε τεράστια παραγωγή. Χρειάζεται ένα καλό σενάριο και καλούς ηθοποιούς. Επίσης πιστεύω ότι το concept με τις οθόνες ήταν πολύ έξυπνο, εφόσον στην σύγχρονη κοινωνία ο καθένας μας περιβάλλεται από , τουλάχιστον, οθόνη. Οφείλω εδώ να αναφέρω ότι πολλά από τα γεγονότα της ταινίας συμβαίνουν στην καθημερινή μας ζωή. Μια σκηνή που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η σκηνή με το κορίτσι που ανέβασε ένα δημόσιο βίντεο λέγοντας πως ήταν πολύ δυστυχισμένη για την εξαφάνιση της κοπέλας, ενώ στην πραγματικότητα το έκανε για να γίνει πιο δημοφιλής εφόσον αρχικά είχε παραδεχτεί στον πατέρα της Μάργκο πως δεν έκαναν πολλή παρέα. Την είχε καλέσει στο σπίτι της μόνο και μόνο για να πάρει καλό βαθμό σε μια ομαδική εργασία. Μπορώ εύκολα να συγκρίνω αυτό το παράδειγμα με ένα φαινόμενο της εποχής μας, με τους πολιτικούς μας. Οι ίδιοι οι πολιτικοί λένε ψέματα για να δημιουργήσουν μια καλύτερη εικόνα για τον εαυτό τους. Επίσης, θέλω να σχολιάσω την συμπεριφορά της ντέντεκτιβ. Πιστεύω πως αυτό που έκανε ήταν αρκετά λογικό. Νομίζω πως κάθε μάνα θα έκανε το ίδιο για το παιδί της, αν και δεν μου άρεσε που έμπλεξε έναν γνωστό της στην υπόθεση για να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα. Αν και υπήρχαν κάποια κομμάτια που δεν είχαν πολλή λογική, πάρα πολύ ωραία και γι αυτο της δίνω 3.9/5.
θεωρώ πως η ταινία ήταν
Θεοδόσης Διακογιάννης, Γ2 Ήταν μια φανταστική, και πρωτοποριακή ταινία. Αν και ήταν δύσκολη στη σκηνοθεσία, η υπόθεση του έργου κυλούσε ομαλά. Ήταν γεμάτη με μικρές, αλλά σημαντικές λεπτομέρειες
στις οποίες έπρεπε να δώσεις προσοχή. Δυστυχώς αυτό το συνειδητοποίησα στο τέλος.Για τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μια είναι σημαντικό να μοιράζεσαι τα προβλήματα σου με τους γονείς σου, από την άλλη έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η σημερινή κοινωνία, γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για τα παιδιά να εκφραστούν και συνήθως αψηφούν τους κινδύνους του ιντερνετ και καταφεύγουν εκεί. Σωτήρης Καβαδάκης, Γ2
"Δεν κερδίζεις με τη βία, αλλά με την αξιοπρέπεια" - The green book Η ταινία ήταν ωραία. Είχε αστείες στιγμές και άλλες πιο σοβαρές, αλλά μέσα από αυτές μας δείχνει τον ρατσισμό των ανθρώπων ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης. Για παράδειγμα, όταν ο πιανίστας ήταν να δώσει την τελευταία του παράσταση, ασχέτως που ήταν ο επίσημος καλεσμένος της βραδιάς, δεν του επέτρεψαν να φάει στο εστιατόριο που όλοι οι υπόλοιποι έτρωγαν. Θεωρώ ότι έκανε πολύ καλά να τους γυρίσει την πλάτη και να , γιατί σε τέτοιες στιγμές πρέπει να έχουμε το ηθικό μας , χωρίς να δίνουμε δικαιώματα στους υπόλοιπους να μας σχολιάσουν... Ο τρόπος που έπαιξαν οι δύο ηθοποιοί ήταν αρκετά πειστικός και αυτό μου άρεσε ιδιαίτερα, γιατί αν ο ηθοποιός δεν μπορεί να φτιάξει τον χαρακτήρα του ανάλογα με το είδος της ταινίας, τότε η ταινία δεν θα κερδίσει το ενδιαφέρον μας. Τέλος, επειδή δεν βρήκα κάποια ατέλεια θα δώσω ένα 5/5 στην ταινία. Και για την ακρίβεια είμαι πολύ χαρούμενη που της βάζω τέτοιο βαθμό, γιατί συνήθως όλο και κάτι θα βρω για να "θάψω"...! Γαβριέλα Δούσμανη, Γ2 Οι ήρωες στην αρχή δεν τα πήγαιναν καλά και μετά έγιναν φίλοι. Κατά την γνώμη μου αυτό μας λέει με έμμεσο τρόπο ότι δεν μπορείς να κρίνεις από το "εξώφυλλο" έναν άνθρωπο αλλά από το χαρακτήρα του. Επίσης μου έκανε εντύπωση το πόσο επηρέασε ο ένας τον άλλον μέσα σε 2 μήνες. Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ είναι το τέλος που μας δείχνει την δυνατή φιλία που έχτισαν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Ολυμπία Σπαγουλίδου, Γ5
Kαι ο πιο δυνατός άνθρωπος χρειάζεται φίλους - "Then came you" Κυριακή 24 Φεβρουαρίου και η Κινηματογραφική μας Λέσχη είχε την πρώτη της συνάντηση ξανά στο χώρο του 1ου Γυμνασίου, μιας και επιστρέψαμε στο ανακαινισμένο σχολείο μας! Η ταινία που είδαμε ήταν το «Then came you». Εκείνη είναι η Σκάι, ένα νεαρό κορίτσι με ανίατη ασθένεια. Εκείνος είναι ο Κάλβιν, ένας έφηβος που αποφεύγει τα πάντα γιατί είναι υποχόνδριος και τον καταδιώκει ο φόβος του θανάτου.. Οι δρόμοι τους συναντώνται σε μια ομάδα υποστήριξης για άτομα που πάσχουν από καρκίνο και εκεί θα ξεκινήσει η φιλία τους. Η Σκάι ζητά από τον Κάλβιν να τη βοηθήσει αν εκπληρώσει όλες τις τελευταίες της επιθυμίες. Έτσι , χωρίς να το καταλάβει, θα μπορέσει να ξεπεράσει όλες τις δικές του φοβίες και να αγαπήσει τη ζωή. Η ταινία δεν είναι μελοδραματική. Τουναντίον έχει πολλά κωμικά στοιχεία και παρουσιάζει μια πολύ φωτεινή και αισιόδοξη αντιμετώπιση μιας αρρώστιας , όπως είναι ο καρκίνος. Παράλληλα καταφέρνει να αναδείξει μοναδικά τη φιλία που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο έφηβους, διαφορετικού φύλου ανατρέποντας το γνωστό στερεότυπο ότι τέτοιου είδους φιλία είναι ανύπαρκτη. Πρωταγωνιστές
της ταινίας είναι η Maisie Williams (η Arya Stark του ''Game of Thrones'') και ο Asa Butterfield. Στις κριτικές της ταινίας ο Θεοδόσης και η Ολυμπία.
Η ταινία "Then came you" από πλευράς σκηνοθεσίας ήταν αρκετά καλή, αλλά από πλευράς σεναρίου θεωρώ πως ο χαρακτήρας της Σκάι ήταν λίγο υπερβολικά δοσμένος. Δεν το βρίσκω λογικό να είσαι τόσο ευτυχισμένος από την στιγμή που ξέρεις πως δεν σου απομένει πολύς χρόνος μέχρι τον θάνατο σου .Ήταν αρκετά δύσκολο να γράψω μια κριτική γι αυτήν την ταινία και οφείλω να παραδεχτώ πως έχω ανάμεικτα συναισθήματα για το αν η συμπεριφορά της Σκάι ήταν υπερβολική η αν ήταν λογική. Είναι δύσκολο να την κρίνω εφόσον δεν πάσχω από καρκίνο και δεν μπορώ να παριστάνω πως ξέρω πως νιώθει κάποιος που πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια. Η Σκάι όταν γνώρισε τον Κάλβιν πίστευε πως δεν ζούσε την ζωή του όπως έπρεπε να την ζει και προσωπικά πιστεύω ότι όλο το concept της ταινίας ήταν στημένο γύρω από αυτή την ιδέα. Θεωρώ πως η ταινία θέλει να μας θυμίσει ότι το σημαντικό δεν είναι το πόσο διάστημα θα ζούμε, αλλά πώς ζούμε τη ζωή που έχουμε. Θεοδόσης Διακογιάννης, Γ2 Αυτή η ταινία ήταν απλά υπέροχη! Είναι όμορφο το πως η χημεία μεταξύ των δυο ηρώων άλλαξε στην πορεία της ταινίας. Επίσης στο σημείο που η Σκάι έστειλε στο αγόρι τις κάρτες γενεθλίων και εκείνος άρχισε να κλαίει εκεί μπορούσαμε να καταλάβουμε πόσα σήμαινε για αυτόν. Ο ένας επηρέασε τον άλλον πάρα πολύ, πράγμα το οποίο συμβαίνει και στην κανονική ζωή. Αρχικά το αγόρι δεν συμπαθούσε το κορίτσι, αλλά, όσο την γνώριζε, άλλαζε η γνώμη του, γιατί έψαξε πιο βαθιά και κατανόησε πως δεν πρέπει να βλέπουμε το εξώφυλλο ενός βιβλίου αλλά και το περιεχόμενο. Ολυμπία Σπαγουλίδου, Γ5
Who am I, The system is not safe Την Κυριακή 3 Μαρτίου είδαμε την ταινία Who am I. Στην ταινία μία ομάδα παράτολμων νεαρών χάκερ στο Βερολίνο προσπαθούν να κερδίσουν την αναγνώριση στην underground κοινότητα των χάκερς και να καταλάβουν μία θέση στο παγκόσμιο προσκήνιο, κάνοντας αυτό που ξέρουν καλύτερα… Η ταινία παρουσιάζει ρεαλιστικά το σκοτεινό κόσμο του διαδικτύου: άτομα που ο καθένας φοράει μια μάσκα, δεδομένα που μεταφέρονται υπόγεια, ιοί που μεταδίδονται με σύμβολα- το άλογο, που λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος. Σημαντικό ρόλο σε όλη την υπόθεση παίζει η Κοινωνική μηχανική, όπως λέει ο Μαξ. Το πώς μπορεί να ξεγελάσεις τους άλλους και να τους χειριστείς προς όφελος σου. Αυτή η ψυχολογική παράμετρος είναι που κάνει και πολύ ενδιαφέρουσα την ταινία. Μάλλον αυτό ήταν και το κομμάτι που δεν ενθουσίασε τα μέλη της ομάδας, που, πλην εξαιρέσεων, βρήκαν την ταινία αργή, βαρετή, κουραστική. Ωστόσο, προτείνουμε την ταινία στους φαν των ταινιών με ψυχολογικές προεκτάσεις και αγωνία.
Σχολείο ίσον δάσκαλος, Freedom Writers Η ταινία αυτή ήταν μια σπάνια ταινία με διαφορετικό περιεχόμενο σε σχέση με άλλες παρόμοιες της. Παρουσίαζε ένα άλλο πρότυπο καθηγήτριας με πιο ισχυρές, διαφορετικές απόψεις και μεθόδους απέναντι σε μαθητές εντελώς διαφορετικούς στην απόδοση των μαθημάτων, στην ατίθαση συμπεριφορά, δηλαδή μαθητές άβουλους και παγωμένους. Όταν διάβασε από τα ημερολόγια τους τι έκρυβε ο κάθε μαθητής κατάλαβε γιατί συμπεριφέρονταν έτσι και με δική της πρωτοβουλία κατάφερε να τους κινητοποιήσει, έτσι ώστε από αυτό το σημείο μέχρι τη μελλοντική τους ζωή να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να κατανοήσουν ότι οι φυλετικές διακρίσεις πρέπει να σταματήσουν και ότι το διαφορετικό δεν είναι εχθρότητα αλλά ισότητα!! Η καθηγήτρια μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον καθώς με την πίστη και την αποφασιστικότητα της έδωσε μάχη για ένα καλύτερο μέλλον αρκετών μαθητών!!!!! Ηλιοπούλου Μαρία,Γ'2 Η σημερινή ταινία είναι από τις καλύτερες που είδαμε φέτος. Παρουσίασε με επιτυχία αρκετά θέματα. Δείχνει πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επιρροή ενός καθηγητή, και όχι μόνο σε σχέση με τα μαθήματα. Τα παιδιά δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στο μάθημα, και με το δίκιο τους κατά την άποψη μου, λόγω των άλλων προβλημάτων που τους απασχολούσαν. Οι προηγούμενες δασκάλες δεν έκαναν τίποτε όσον αφορά τις ρατσιστικές συμπεριφορές που επικρατούσαν στην τάξη, το πολύ πολύ να τους απέβαλλαν. Αυτή η δασκάλα όμως κοίταξε το πρόβλημα πιο βαθιά και αποφάσισε να αλλάξει ριζικά την τάξη με διάφορα ρίσκα και θυσίες είτε οικονομικά είτε όσον αφορά την δουλειά της. Οι μαθητές, με τον πρωτοποριακό και ιδιαίτερο τρόπο διδασκαλίας της, όχι μόνο έδειξαν ενδιαφέρον στο μάθημα, αλλά και ευαισθητοποιήθηκαν, ενώθηκαν δημιουργώντας ισχυρούς φιλικούς δεσμούς. Οι αγαπημένες μου σκηνές είναι: πρώτον αυτή στην οποία διάβαζε η δασκάλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν τα παιδιά καθημερινά μέσω των ημερολογίων, και η σκηνή που μιλούσε η γυναίκα που έκρυψε την Άννα Φρανκ. Τέλος, ελπίζω αυτή η δασκάλα να αποτελέσει παράδειγμα για αρκετούς δασκάλους.. Σώτος Καβαδάκης, Γ2 Η ταινία Freedom Writers μπορώ να πω πως ήταν η δεύτερη ταινία - μετά το Disconnectπου παρακολούθησα με την λέσχη και που με ενθουσίασε. Οι σκηνές απεικόνιζαν άριστα εκείνη την εποχή στις ΗΠΑ και μας μετέφερε πολλά μηνύματα όπως "Δεν πρέπει να κρίνεις ποτέ κανέναν εάν δεν τον ξέρεις. Όπως λέει στην ταινία, κάνεις δεν μπορεί να καταλάβει τους εφήβους. Για την ακρίβεια, θέλει χρόνο για να τους ψυχολογήσεις και να τους κάνεις να νιώσουν οικεία, αλλά στις μέρες μας, όπως και τότε, λίγοι ή μάλλον απειροελάχιστοι θέλουν να τον διαθέσουν. Αυτή η δασκάλα όμως, έχοντας τρεις δουλειές για να μπορέσει να δείξει πράγματα στους μαθητές της που δεν έχουν ξαναδεί και πρέπει να τα δούνε, καταστρέφει την προσωπική της ζωή, αλλά καταφέρνει να ψυχολογήσει εφήβους, παραμελημένους από τις οικογένειες τους και υποτιμημένους από την ίδια την κοινωνία. Πολλά συγχαρητήρια στον σκηνοθέτη Richard LaGravenese. Αναστασία Ζήβα, Γ2
Φίλος είναι αυτός που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου, "Βερολίνο αντίο" Δε μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ αγαπώ αυτή την ταινία. Εφηβική ταινία, το ξέρω. Οπότε πολλοί θα νομίζουν ότι δεν
είναι τίποτε το σπουδαίο. Εγώ αυτό νόμιζα πέρσι, όταν η κ.Κεφαλά μας έδειξε το τρέιλερ. Αλλά άλλαξα γνώμη , όταν την είδα, επειδή με έκανε να νιώσω τόσο ευτυχισμένη, τόσο ζωντανή. Υπάρχουν πολλά μικροπράγματα που μου αρέσουν σε αυτή την ταινία, αλλά το κυριότερο είναι η φιλία των δύο αγοριών. Το γεγονός ότι άρχισαν από δυο άγνωστους και κατέληξαν να είναι οι καλύτεροι φίλοι, το θεωρώ αξιοθαύμαστο. Μου άρεσε πολύ που ο Τσικ υποστήριζε και ενθάρρυνε τον Μάικ. Τον έβγαζε έξω από τα όρια του. Όπως όταν ο Μάικ του έδειξε τη ζωγραφιά, και κείνος κατάλαβε αμέσως τι γινόταν. Όπως στο πάρτι της Τατιάνας που τον ενθάρρυνε να της μιλήσει και να της δώσει το δώρο του. Υπήρχε εμπιστοσύνη μεταξύ τους και φροντίδα.Η καλύτερη σκηνή που τα επιβεβαιώνει όλα αυτά είναι στο βάλτο, όταν κόλλησε το Λάντα. Ο Τσικ τραυματίστηκε και είπε ότι έπρεπε να οδηγήσιε ο Μάικ , ο οποίος αναστατώθηκε, αποκαλώντας τον εαυτό του δειλό και βαρετό. Πράγμα που ο Τσικ αρνήθηκε δείχνοντας συμπόνια στο Μάικ. Το γεγονός επίσης ότι ο Τσικ ομολόγησε την σεξουαλικότητα του στον Μάικ είναι πολύ γλυκό και δείχνει πόσο τον εμπιστευόταν.Θα μπορούσα να γράψω 100 σελίδες γι αυτή την ταινία αλλά δυστυχώς τελειώνω εδώ. Κων/να Ξαντά, μαθήτρια Α Λυκείου Η ταινία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα . Νομίζω ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που κατάφεραν να «αποτυπώσουν» ένα βιβλίο σε ταινία με τόση επιτυχία . Οι περιπέτειες που έζησαν οι πρωταγωνιστές ήταν πολύ πρωτότυπες σε σχέση με άλλες ταινίες . Μου άρεσαν ιδιαίτερα συγκεκριμένες σκηνές, όπως όταν ο Τσικ έγραψε τα αρχικά και των τριών παιδιών στην κορυφή του βουνού , όταν ο Τσικ και ο Μάικ συλλογίζονταν ότι κάπου εκεί , στο ατέρμον σύμπαν μπορεί δυο έντομα που κατοικούσαν σε κάποιον πλανήτη να μοιράζονταν τις ίδιες σκέψεις με εκείνους και στο τέλος όπου ο Μάικ μαζί με τη μητέρα του , αφού πέταξαν στην πισίνα μερικά έπιπλα , κολύμπησαν μαζί ξένοιαστα . Σε γενικές γραμμές ,η ταινία είχε σασπένς και κινούσε το ενδιαφέρον των θεατών. Σελίν Γιακαλόγλου, Γ1 Η ταινία μου άρεσε πολύ. Είχε ενδιαφέρον και επιπλέον είχε να σου προσφέρει κάτι. Ήταν αστεία, αλλά και δυσάρεστη. Παράλληλα, ο τρόπος που μέσα από την ταινία σου μετέδιδαν κάποιες συμβουλές για το εφηβικό μυαλό δεν ήταν αδιάκριτο και άσχημο. Αλλά το συνδύαζαν με χιούμορ κάτι που αρέσει στους έφηβους αλλά και στους ενήλικες. Ήταν μια πολύ καλή ταινία και μας έκανε να γεμίσουμε με διαφορά συναισθήματα. Ίσως κάποιοι από εμάς (τους εφήβους) να κάνουν τα ίδια λάθη που έκαναν τα παιδιά στην ταινία, αλλά ίσως και να μην επιλέξουν να τα κάνουν. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του... Ιωάννα Χόνδρου, Γ6 Μου άρεσε αυτή ταινία γιατί μας έδειξε τη φιλία ανάμεσα σε δύο άτομα και επειδή μου έδωσε να καταλάβω πως είμαι βαρετή και έχω μια βαρετή ζωή. Ιωάννα Καλινιούκ, Γ2 Η ταινία δεν μου άρεσε και τόσο διότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα, αν και δικαιολογημένα . Πάντως ήταν ευχάριστη επειδή σε έκανε να γελάς σε πολλά σημεία. Ολυμπία Σπαγουλίδου, Γ5 Η ιστορία που προβάλει η ταινία είναι παρατραβηγμένη και περνάει λάθος μηνύματα . Κάποιος θα μπορούσε να πει πως αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες των νέων να ξεφύγουν από τη καθημερινότητα τους και να κάνουν πιο ενδιαφέρουσα τη ζωή τους. Παρόλα αυτά, ο
τρόπος με τον οποίο έδειξε αυτό η ταινία θεωρώ πως ήταν λάθος και πως επευφημούσε την παραβατική συμπεριφορά. Το γεγονός ότι τα παιδιά έχουν μια αντικομφορμιστική συμπεριφορά και τελικά βγαίνουν εκτός νόμου, προβάλλοντας το σαν κάτι το περιπετειώδες, σαν ένα μέσο για να νιώσουν ενθουσιασμένα και χαρούμενα, είναι ριψοκίνδυνο, ανούσιο και παντελώς ανόητο. Δημήτρης Πλατανίστας, Γ4 Πιστεύω πώς το έργο είχε ένα πολύ σημαντικό θέμα να περάσει στους θεατές. Κατά την γνώμη μου, δεν υπήρχε το κάτι που θα έκανε κλίκ έτσι ώστε να ελκύσει τον θεατή...Πραγματικά μια φανταστική ιδέα, αλλά κάτι έλειπε για μένα. Αναστασία Καλούδη, Γ2 Η ταινία μου άρεσε πολύ γιατί είχε χιούμορ σε κάποια σημεία και επειδή είχε περιπέτεια. Άννι Ιστρέφι, Γ2 Αν και το κονσεπτ ήταν πολύ ωραίο και όντως το μυαλό του συγγραφέα λειτουργούσε σαν ενός εφήβου, προσωπικά, μου έλειπε πολύ η λεπτομέρεια. Κάποιοι ίσως να το παραβλέπουν, αλλά επαναλαμβάνω, είναι κάτι προσωπικό. Αναστασία Ζήβα, Γ2 Η ταινία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική διότι είχε σχέση με 2 άτομα τα οποία ήταν τόσο διαφορετικά σε χαρακτήρα και καταγωγή αλλά καταβάθος τόσο ίδιοι. Τζέσι Κοτσιάι, Γ2 Λοιπόν, στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη αν θα μου άρεσε η συγκεκριμένη ταινία γιατί δεν είναι τόσο του γούστου μου τέτοιου είδους ταινίες, αλλά μου κέρδισε την προσοχή στα πρώτα λεπτά καθώς κατάλαβα ότι θα αναπτυσσόταν μια δυνατή φιλία ανάμεσα σε αυτά τα εντελώς διαφορετικά αγόρια που δεν είχαν καμία σχέση ο ένας με τον άλλον. Ήταν τόσο εντυπωσιακή αυτή η ταινία γιατί εγώ παρατήρησα ότι όσο ανώριμα φαινόντουσαν αυτά τα δυο αγόρια τόσο πιο ώριμα ήταν στο μυαλό, αλλά και στην άποψη που είχαν για διάφορα πράγματα καθώς ο καθένας τους είχε περάσει διάφορες καταστάσεις που δεν ταίριαζαν για την ηλικία που είχαν. Επίσης μου άρεσε που είχαν αυτή την ειλικρίνεια μεταξύ τους και δεν τους ένοιαζε αν αυτό που θα πουν θα πείραζε τον άλλον, καθώς αυτό είναι η φιλία, να μιλάς ελεύθερα στον άλλον. Η περιπέτεια τους ήταν απρόβλεπτη και δεν ήξερες που αλλού θα μπλέκανε, γεμάτη συναισθήματα όπως φιλία, αγάπη, τρόμος, άγχος αλλά και χαρά και ζήλεια καθώς τους έβλεπες να περνάνε το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής τους βρίσκοντας πάντα τρόπο να το κάνουν και πιο διασκεδαστικό. Αλτιόνα Ντούκα, Γ3 Η ταινία είχε προσεγμένη σκηνοθεσία και η υπόθεση εξελισσόταν γρήγορα. Ενώ θα μπορούσε να ήταν κουραστική, κράτησε το ενδιαφέρον μου, χωρίς να εστιάζει σε βαθυστόχαστα νοήματα. Απολαύσαμε την περιπέτεια δύο εφήβων, που ο καθένας είχε την δική του ιστορία να διηγηθεί. Θεωρώ πως η συγκεκριμένη προβολή ηταν από τις καλές. Διονύσης Καραβίτης, Γ2
"Βρες τη δική σου φωνή", Handsome devil Η ταινία αυτή δεν μου άρεσε όσο μου άρεσαν άλλες ταινίες, αλλά αυτό δεν την κάνει και βαρετή. Πιστεύω πως είναι αρκετά σημαντικό να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές για τους ομοφυλόφιλους και τα παιδιά που δέχονται bullying εξαιτίας της σεξουαλικότητας τους. Αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν καθημερινά δυσκολίες, διότι η κοινωνία μένει πιστή στις προκαταλήψεις της. Προβλήματα όπως η περιθωριοποίηση και η μεροληψία εναντίον τους, είναι προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Όσον αφορά το σενάριο, ήταν αρκετά καλό διότι είχε αρκετές απρόσμενες ανατροπές και παρόλο που δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους ταινίες, κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον. Σωτήρης Καβαδάκης, Γ2 Την προηγούμενη Κυριακή παρακολουθήσαμε με την Κινηματογραφική Λέσχη την ταινία «Handsome Devil» . Η ταινία ήταν ευχάριστη και είχε πολλά μηνύματα . Το κυρίως θέμα ήταν η φιλία, ωστόσο έδειχνε και άλλα θέματα που απασχολούν τον κόσμο στην εποχή μας, όπως την ομοφοβία , το θέμα των ομοφυλόφιλων σχέσεων και του bullying , με τέτοιο τρόπο που θεωρείται κατάλληλη για προβολή όχι μόνο για όλους αλλά κυρίως στα σχολεία . Τέλος μιλάει και για το ότι πρέπει να είμαστε ο εαυτός μας και να τον αποδεχόμαστε χωρίς να μας νοιάζουν οι γνώμες των άλλων. Ο καθένας είναι μοναδικός και πρέπει να σέβεται τον εαυτό του. Εύα Μίχο, Γ3 Η ταινία που είδαμε τις προάλλες, αν και ήταν λίγο συνηθισμένη, πέτυχε να δείξει το μήνυμα: ότι σε ένα θέμα που έχει να κάνει με την ομοφυλοφιλία, αν όλος ο κόσμος είναι εναντίον και έστω ένας, κάνει το πρώτο βήμα, σιγά σιγά θα μαζευτούν πιο πολύ. Αυτό πιστεύω έδειξε η σκηνή πριν τον αγώνα, όταν το αγόρι παραδέχτηκε ότι είναι γκέι και τους είπε έπειτα ότι αυτό δεν ορίζει το ποιος είναι . Το πρώτο αγόρι που πήγε με το μέρος του έβαλε σε σκέψη και τους άλλους μέχρι που κατάλαβαν ότι δεν έχει τίποτα το διαφορετικό από πριν και ότι αυτός είναι ο φίλος τους που τόσο καιρό είχαν δίπλα τους. Μπορεί κάποιοι να χαρακτήρισαν αυτή την σκηνή μη ρεαλιστική για την κοινωνία που ζούμε, αλλά άμα το δούμε πιο αισθηματικά, είναι ρεαλιστική και κατά την γνώμη μου και ο τρόπος με τον οποίο ήθελε να εμπεδώσει το μήνυμα. Ο σκηνοθέτης ήταν ο καλύτερος, γιατί σε έβαζε να σκεφτείς πέρα από αυτό που έβλεπες. Αλτιόνα Ντούκα, Γ3 Η ταινία αυτή μπορεί να φαίνεται βαρετή και συνηθισμένη όπως και το θέμα για το οποίο μιλάει, αλλά είναι γεγονός ότι η έλλειψη επαρκούς γνώσης και ενδιαφέροντος πάνω σε αυτό το θέμα, κάνει αρκετούς από τους ανθρώπους γύρω μας να νιώθουν αποστασιοποιημένοι και να έχουν μια αίσθηση κατωτερότητας, που πηγάζει από το γεγονός ότι οι συνάνθρωποι τους, τους αφήνουν με το δικό τους τρόπο να νιώθουν διαφορετικοί και μάλιστα με την κακή έννοια. Μας δείχνει πως μπορούν να συνυπάρχουν οι μεν και οι δε, οι "φυσιολογικοί" και οι "διαφορετικοί", όπως πολλοί επιλέγουν να τους αποκαλούν, και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη συνύπαρξη τους αυτή είναι κοινά και για τις δύο κατηγορίες, πράγμα που δεν ισχύει μόνο σε αυτή την περίπτωση που εντοπίζεται ένα είδος διαφορετικότητας. Είναι μια ταινία που τα μηνύματα πίσω της οφείλουν να κοινοποιηθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο, αν επιθυμούμε πραγματικά μια κοινωνία με ισότητα και ειρήνη. Θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε άτομα κάθε ηλικίας. Μαρία Χατζημιχαήλ, Γ6
Ατέλειωτοι αρραβώνες Την Κυριακή 7 Απριλίου παρακολουθήσαμε την ταινία "Ατέλειωτοι αρραβώνες". Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2005. Κεντρικό θέμα της ταινίας είναι η δύναμη της αγάπης και της πίστης του ανθρώπου. Η υπόθεση αφορά ένα ζευγάρι που το χωρίζει ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος. Εκείνος πάει στον πόλεμο ενώ η κοπέλα μένει πίσω και τον περιμένει. Στο τέλος του πολέμου εκείνος δε γυρίζει, αλλά αυτή αρνείται να πιστέψει ότι έχει χαθεί. Έτσι αρχίζει μια αναζήτηση η οποία δε θα σταματήσει μέχρι η κοπέλα να μάθει την αλήθεια. Η ταινία διαθέτει αστυνομικό μυστήριο, ανατροπές, δράση και πολλές πολεμικές σκηνές. Τα πάθη του πολέμου, τα τεχνάσματα των στρατιωτών για να σωθούν από τη λαίλαπα της μάχης, η υποκρισία και η ανηθικότητα των ανώτερων στρατιωτικών, οι ίντριγκες, ο έρωτας, είναι τα θέματα που υπάρχουν στην ταινία. Ο πόλεμος δίνεται με πολύ ρεαλιστικό τρόπο όπως και οι σκηνές θανάτου και τραυματισμών. Οι μαθητές μας συγκλονίστηκαν από την αναπαράσταση των μαχών στα χαρακώματα και το μένος των επιθέσεων. Στη συζήτηση που ακολούθησε της προβολής τοποθετήθηκαν ενάντια στον πόλεμο και , όπως είπαν, κατανόησαν το πλαίσιο του Α Παγκόσμιου Πολέμου (χαρακώματα, πόλεμος σώμα με σώμα, χρήση αερίων, αυτοτραυματισμοί, αεροπορικές επιθέσεις). Η δύναμη της αγάπης ήταν επίσης άλλο ένα θέμα που επισήμαναν - η πίστη του ερωτευμένου ανθρώπου και η ελπίδα που δεν πεθαίνει. Πολύ όμορφη η φωτογραφία της ταινίας, εξαιρετική η μουσική, υποδειγματική η ηθοποιία. Μια ταινία που αξίζει να τη δει κανείς σε συνδυασμό με τη διδασκαλία της Ιστορίας.
«Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου» Τελευταία Κυριακή της φετινής Κινηματογραφικής Λέσχης και η ταινία που είδαμε ήταν μια πολύ φρέσκια γαλλική κωμωδία. Το «Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου» είναι μια ταινία που ασχολείται με μια ερασιτεχνική ανδρική ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης που προετοιμάζεται αν πάρει μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Καθένας από τους συμμετέχοντες προσπαθεί να ξεπεράσει τα δικά του προβλήματα και εντάσσεται στην ομάδα με αυτό το σκοπό. Είναι όλοι τους μεσήλικες που είτε έχουν οικογένεια, είτε ζουν μόνοι, είτε αναζητούν τη συντροφικότητα, είτε προσπαθούν να ξεπεράσουν την κατάθλιψη, είτε να τα βρουν με το παιδί τους, είτε να ξεπεράσουν την κατάθλιψη τους. Και η προπονήτρια τους όμως δεν είναι σε καλύτερη μοίρα, αφού προσπαθεί μέσα από την προπόνηση να ξεπεράσει το πρόβλημα αλκοολισμού που έχει. Η ταινία διαπνέεται από αισιοδοξία και παρά την αναφορά της σε τόσα διαφορετικά προβλήματα κατορθώνει να κάνει τον θεατή να φύγει με χαμόγελο. Το σημαντικό είναι ότι δεν προσπαθεί να διδάξει τους θεατές, αλλά να προβληματίσει και να διασκεδάσει. Το βασικό μήνυμα της ταινίας είναι ότι ο καθένας μας μπορεί να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο, αρκεί να το θελήσει. Όπως είπαν και οι μαθητές μας στο τέλος ήταν μια ωραία ταινία για κλείσιμο της χρονιάς!
Σας ευχαριστούμε όλους για τη συμμετοχή σας και ευχόμαστε καλή συνέχεια στο λύκειο! Οι υπεύθυνες καθηγήτριες Γιώτα Κεφαλά Γιώτα Τερζή Εύη Μπούσμπουλα Φιλική συμμετοχή Κατερίνα Τριανταφύλλου