ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΦΗ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΩ 2015-2016
Σρίτη χρονιά λειτουργίας του προγράμματος της κινηματογραφικής λέσχης του σχολείου μας, και ο απολογισμός είναι πολύ αισιόδοξος. Οι συμμετοχές αυξήθηκαν και έφτασαν τις 80, αν και οι σταθεροί θεατές ήταν 65, εκ των οποίων οι 51 συμμετείχαν στην εκπαιδευτική εκδρομή στην Αθήνα. Σο σύνολο των ταινιών που προβλήθηκαν ήταν 26. Σο φετινό πρόγραμμα ταινιών εμπλουτίστηκε με καινούριες ταινίες που έθιγαν ποικίλα κοινωνικά προβλήματα. Ειδικότερα, δώσαμε βαρύτητα στο θέμα της θέσης της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία και σε διαφορετικά πολιτιστικά περιβάλλοντα (π.χ. ουφραζέτες, Οι Ατίθασες, Σο Απαγορευμένο Ποδήλατο, Difret). Οι συναντήσεις μας γίνονταν σε εβδομαδιαία βάση και είχαν την ακόλουθη δομή: Προηγούνταν σύντομη παρουσίαση του trailer και της υπόθεσης της κάθε ταινίας μέσα στην εβδομάδα πριν την προβολή, η ταινία προβαλλόταν κάθε Κυριακή απόγευμα, ακολουθούσε η προβολή της ταινίας και στη συνέχεια, η ομάδα συζητούσε τα θέματα που ανέκυπταν από την ταινία. Κάποιοι από τους μαθητές αναλάμβαναν να γράψουν κριτική καθώς και τις σκέψεις και τους προβληματισμούς τους για τις ταινίες. Οι κριτικές δημοσιεύονταν στο ιστολόγιο http://anamesastoustoixous.blogspot.gr/. Σο πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την πραγματοποίηση της εκπαιδευτικής εκδρομής της ομάδας στην Αθήνα, όπου μεταξύ άλλων, παρακολουθήσαμε στον κινηματογράφο Δαναό
την ταινία «την αγκαλιά του φιδιού», μια ιδιαίτερη και υψηλών απαιτήσεων ταινία, καθώς στόχος μας ήταν η καλλιέργεια κινηματογραφικής παιδείας και η δημιουργία συνειδητοποιημένων θεατών. Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Διευθυντή του σχολείου μας, κ. Δημήτριο Βλάχο, ο οποίος μας στήριξε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς και εμπιστεύθηκε απόλυτα τις επιλογές μας. Επίσης, ευχαριστούμε όλους τους μαθητές της λέσχης για την ενεργή συμμετοχή τους, το ενδιαφέρον και τη συνεργασία σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος και της εκπαιδευτικής εκδρομής. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες Γιώτα Κεφαλά Ολυμπία Παμπού Εύη Μπούσμπουλα Όλγα Καζάκη
Οικογένεια Μπελιέ ( La Famille Belier)
Η ταινία στην πρωταγωνιστεί η οικογένεια Μπελιέ είναι άκρως συγκινητική, κοινωνική, οικογενειακή, διαχρονική. Πρόκειται για μια οικογένεια κωφαλάλων με μοναδικό άτομο την Πώλα την κόρη τους, που δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα. Η ταινία δεν αφήνει κανένα ασυγκίνητο, μικρό και μεγάλο. Οι μικροί γιατί μπαίνουν στη θέση της πρωταγωνίστριας, αφού όλοι μας θέλουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας και να πετάξουμε όσο πιο κοντά στους στόχους μας, αφήνοντας όμως μακριά την οικογένειά μας. Ειδικά όταν με αυτή την οικογένεια είσαι τόσο δεμένος, τόσο αγαπημένος , τόσο εξαρτημένος από τη φροντίδα και τη στοργή που εναλλάσσεται στα πρόσωπα της ταινίας τότε ο αποχωρισμός γίνεται ακόμα πιο δύσκολος. Ίσως και λίγο παραπάνω, εξαιτίας της ιδιαιτερότητας των γονιών. Αντιδρούν έτσι γιατί δε θα "έχαναν" το παιδί τους μόνο, αλλά το μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο γύρω τους. Πρακτικά θέματα, οικονομικά, απλά καθημερινά , τόσο στη δουλειά αλλά και στο σπίτι, θα τους δυσκόλευαν πλέον. Γενικά, όταν ένα παιδί εγκαταλείψει το σπίτι, την οικογένεια, την ασφάλεια και την όποια φροντίδα του προσφέρουν , οι γονείς αντιδρούν. Σα συναισθήματα είναι αντιφατικά. Φαράς και λύπης γιατί, θέλεις να "πετάξει" με τα δικά του φτερά, να γίνει αυτόνομος, να ανοίξει τους ορίζοντές του, να ανεξαρτητοποιηθεί αλλά από την άλλη όμως δεν γίνεται να μην σου λείπει, να νοιάζεσαι και να ανησυχείς διαρκώς, γιατί για τους γονείς δεν αλλάζει ΠΟΣΕ η ιδιότητά τους. Είναι πάντα το παιδί τους όσο και να μεγαλώσει. Νικολέτα Κανδυλάκη, Γ2 Η συγκεκριμένη ταινία είχε αρκετά πράγματα και στιγμές που μου έκαναν εντύπωση! Ένα από αυτά είναι ότι οι πρωταγωνιστές άλλαζαν χαρακτήρα! Για παράδειγμά ο καθηγητής της μουσικής αρχικά ήταν ένας σνομπ, χωρίς τρόπους άνθρωπος που μισεί την δουλειά του και απαξιώνει την παρούσα θέση του στο σχολείο ενός χωριού με ατάλαντα παιδιά όπως ο ίδιος λέει στην αρχή της ταινίας, αργότερα όμως βλέπουμε μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο που
προσπαθεί να βοηθήσει και να εμψυχώσει την Paula. Ακόμη, το αγόρι ενώ στην αρχή προσελκύει το κορίτσι, στη συνέχεια από υποστηρικτικός φίλος μετατρέπεται σε ένα αγενές αγόρι, σε ζηλιάρη αντίπαλο και τέλος στο αγόρι της πρωταγωνίστριας! Επίσης, οι γονείς που στην αρχή έτρεμαν στην ιδέα πως θα έφευγε η κόρη τους στο τέλος χαρήκανε περισσότερο από εκείνη! Επιπλέον, κατά την διάρκεια της ταινίας παρατήρησα πως η Paula, ενώ μας συστήθηκε σαν ένας δυνατός χαρακτήρας , αρκετές φορές "λύγιζε", αφού ντρεπόταν στο σχολείο να συναντήσει το αγόρι και να τραγουδήσει! Προσπαθούσε να βοηθήσει την οικογένεια της όμως δεν μετέφραζε πάντα σωστά αυτά που της έλεγαν. Ένα άλλο θετικό που είχε η ταινία ήταν η σωστή επιλογή τραγουδιών! Η ερμηνεία των τραγουδιών ξεκουράζουν τους θεατές όμως παράλληλα οι στίχοι κάνουν την ταινία ακόμα πιο συγκινητική! Όπως κάθε ταινία έτσι και αυτή είχε ένα αρνητικό στοιχείο! Τπήρχε μια μικρή υπερβολή όσον αφορά τους γονείς και την, μερικές φορές, "ανώριμη" συμπεριφορά τους! Κατερίνα Λαμπροπούλου, Γ6 Η πρώτη ταινία που είδαμε ήταν μια απίστευτη και πάρα πολύ συγκινητική ταινία που θα πρότεινα σε όλους να τη δουν. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω . Πρώτον θέλω να μιλήσω λίγο για την ταινία, δηλαδή την υπόθεση. Η ταινία ήταν για μια ιδιαίτερη οικογένεια - και τι εννοώ με αυτό. Η οικογένεια αποτελούνταν από τους γονείς , έναν γιο και μια κόρη που ήταν όλοι κωφάλαλοι εκτός από το κορίτσι, το οποίο είχε και μια απίστευτη φωνή. Έτσι λοιπόν η ιστορία εξελίσσεται . Ήταν απίστευτη για μένα . Μερικές σκηνές με συγκίνησαν. Για μένα η πιο ωραία σκηνή ήταν εκείνη που ο πατέρας του κοριτσιού ακούμπησε το λαιμό της και της ζήτησε να τραγουδήσει. Επίσης ένα πολύ ωραίο σημείο ήταν όταν στη χορωδία ο σκηνοθέτης μας έβαλε στην θέση της οικογένειας της για να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να μην μπορείς να ακούς. Ήταν μια μοναδική ταινία που θα μείνει στο μυαλό μου! ηνέμ Φατζηχαλήλ, Γ6
The giver, (Ο δωρητής)
την ταινία που είδαμε πάρα πολλά πράγματα μου έκαναν εντύπωση! Αρχικά πρέπει να ακολουθείς αυτό που λένε οι ανώτεροι σου! Αν δεν κάνεις ότι σου πουν τιμωρείσαι με τον μεγαλύτερο βαθμό, δηλαδή υπάρχει δικτατορία να το πω; Σο να ζεις σε έναν κόσμο χωρίς χρώμα, συναισθήματα, χορό, τραγούδι, να μην μπορείς να αγγίξεις κανέναν εκτός από την οικογένεια σου, να μην γνωρίζεις τους αληθινούς γονείς σου, και γενικότερα να μην είσαι ελεύθερος και να μην μπορείς να παίρνεις αποφάσεις μόνος σου χωρίς καμιά συνέπεια είναι πράγματα που σήμερα θεωρούμε ακατανόητα! Κανείς από εμάς στην σύγχρονη εποχή δε θα μπορούσε να ζει έτσι! Η ζωή τους δεν έχει νόημα! Όλα είναι ίδια! Ο χαρακτήρας του Σζόνας επίσης μου προκάλεσε ενθουσιασμό ,ήταν διαφορετικός από τους υπόλοιπους, ήξερε πως ήταν όλα λάθος. Ήξερε όλη την αλήθεια και ήθελε να την μοιραστεί και να ζήσουν οι άνθρωποι ξανά όπως παλιά. Είχε τρομερό πείσμα! Γενικά είναι μία πολύ ωραία ταινία που αξίζει να δείτε , αν και πολλά παιδιά που έχουν διαβάσει το βιβλίο το προτείνουν. Αλέξανδρος Πανέρας, Γ4
Η συγκεκριμένη ταινία έχει αρκετά πράγματα που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση ! Παριστάνει έναν άλλο κόσμο που πραγματικά δεν θα μπορούσα να ζήσω μέσα σε αυτόν... Σο να ζεις σε κόσμο χωρίς χρώμα , συναισθήματα , και βασικότερα χωρίς ζωή - γιατί πιστεύω πως το να μην έχεις μια άλλη οπτική για τους ανθρώπους και να τους βλέπεις όλους το ίδιο - δεν έχει ιδιαίτερη ουσία Επίσης οι άνθρωποι δεν έχουν καμιά πρωτοβουλία και αποφάσεις < Σίποτα<. Νεφέλη Καματερού, Γ2
Bang bang you're dead Η ταινία που είδαμε στην Κινηματογραφική Λέσχη ονομάζεται «Bang bang you’redead». Είναι εξαιρετική ταινία κατά τη γνώμη μου. Μας παρουσιάζει ένα αγόρι τον Σρέβορ , ο οποίος είναι περιθωριοποιημένος και του ασκείται καθημερινά λεκτική και σωματική βία από τους συμμαθητές του. Μας παρουσιάζει τη θέση του και τα συναισθήματα του. Αμέτρητα συναισθήματα μου μεταδόθηκαν από την ταινία , μα κυρίως ένιωσα αυτό που ένιωθε, μπήκα για λίγο στη θέση του, ένιωσα το δικαιολογημένο του μίσος προς τους υπόλοιπους , τη μοναξιά του. Η ταινία αυτή με άγγιξε πραγματικά και πέτυχε τον σκοπό της, γιατί όλοι μας πιστεύω βγήκαμε από την αίθουσα λίγο διαφορετικοί, λίγο καλύτεροι, λίγο πιο άνθρωποι. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι κάποια από τα βασικά μηνύματα της ταινίας είναι ότι πάντα πρέπει να δείχνουμε λίγη αγάπη και κατανόηση στους συνανθρώπους μας. Σο να μην αποδεχόμαστε τις ταμπέλες που έχουν βάλει κάποιοι σε άλλους , αλλά πάντα να θέλουμε να σχηματίζουμε δική μας άποψη γνωρίζοντας κάποιον. Αλλά κυρίως να καταλαβαίνουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα όρια τους και δεν πρέπει να παίζουμε με αυτά και να τα καταπατάμε, διότι θα υπάρχουν συνέπειες - και όχι θετικές. Προσωπικά εγώ βρήκα αυτή την ταινία καθηλωτική και εξαιρετική και παρόλο που δεν έκλαψα σε κάποιο σημείο της , μπορώ να πω ότι με άγγιξε αρκετά. Είναι δύσκολο να περιγράψεις αυτή την ταινία με λέξεις , γιατί τα συναισθήματα που νιώθεις και οι εικόνες που βλέπεις που στη διάρκεια της δεν είναι εύκολο να τα αντικαταστήσει το μελάνι. Πραγματικά αξίζει να δείτε αυτή την ταινία. Εγώ θα την ξαναδώ , αυτό είναι το σίγουρο! Εξαιρετική, τίποτε άλλο! Εύα Αλευροφά, Γ1
Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η συμπεριφορά που είχαν οι συμμαθητές του Σρέβορ προς εκείνον.. Η ταινία ήταν πολύ συγκινητική αν και στην αρχή δεν μου άρεσε πολύ. Όμως στη συνέχεια άρχισε να γίνεται πιο ωραία και είχα αγωνία για το τι θα γίνει. Επίσης ο Σρέβορ ήταν ένας πολύ δυνατός χαρακτήρας για να αντέξει όλα αυτά που περνούσε καθημερινά στο σχολείο αλλά και στο σπίτι του. Πολύ συγκινητική η στιγμή ήταν το θέατρο γιατί περίγραφε την ζωή του Σρέβορ μέσα από ένα θέατρο ..Ακόμη αν δεν υπήρχε η κάμερα κανένας δεν θα ήξερε και δεν θα καταλάβαινε το τι περνούσε ο Σρέβορ. Η ταινία με εντυπωσίασε και μου άρεσε πολύ. Μου άφησε πίσω πολλά συναισθήματα.. Ήταν υπέροχη! Δήμητρα Κώστογλου, Γ3
Οι συγγραφείς της ελευθερίας (Freedom writers) Η ταινία που είδαμε αναφέρεται στην σύγχρονη κοινωνία, βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά στα σχολείο(περισσότερο στο εξωτερικό).Η Έριν Γκρουέλ μια καινούργια , νεαρή δασκάλα προσπαθεί να κάνει το ακατόρθωτο! Αρχικά έπρεπε να τους καταλάβει, τα προβλήματα που έχουν και τι έχουν περάσει ως παιδιά. Αν τους καταλάβει και βρει τι τους αρέσει να κάνουν τότε έχει πετύχει ως δασκάλα πιστεύω. Μου άρεσε το σημείο που όλα τα παιδιά είχαν το δικό τους ημερολόγιο και μπορούσαν να γράψουν ότι θέλουν και είπε η δασκάλα ότι στο επάνω ράφι θα αφήνετε τα ημερολόγια που θα θέλατε να διαβάσω και αυτά που δεν θέλετε κάτω. Σην επόμενη μέρα το επάνω ράφι ήταν γεμάτο με ημερολόγια. Σην δασκάλα την άγγιξαν όλα πάρα πολύ. Σα παιδιά γενικά είχαν κλειστούς χαρακτήρες και ειδικά η Εύα, μια Λατίνα, που ήταν πολύ πεισματάρα , αλλά στο τέλος η διδασκαλία της δασκάλας απέδωσε και <<έσπασε>> την Εύα! Επίσης με εντυπωσίασε το ότι όταν τα παιδιά θέλουν κάτι , θα το κάνουν, ό,τι και να σταθεί μπροστά τους, ό,τι πρόβλημα , θα βρουν την λύση και θα πετύχουν το σκοπό τους! Θα πρότεινα όσοι δεν την έχουν δει την ταινία να την δουν γιατί χαρακτηρίζει απόλυτα τις σύγχρονες ρατσιστικές και δύσκολες κοινωνίες. Αλέξανδρος Πανέρας, Γ4
Η ταινία που είδαμε ονομαζόταν Freedom Writers και μου άρεσε πάρα πολύ. Προσωπικά με άγγιξε η σκηνή όπου η μια μαθήτρια δίνει στην άλλη το make up της και της λέει: «Νομίζω πως βρήκα το χρώμα σου». Η ταινία μου άφησε το μήνυμα «Δεν μπορεί κανείς να σε αλλάξει, αν δεν το έχεις αποφασίσει εσύ» Μαρία Φόνδρου, Γ6
Whiplash, Χωρίς μέτρο Ο τρόπος διδασκαλίας του καθηγητή μουσικής ήταν πολύ σκληρός και καταπιεστικός. Ο ίδιος δεν το καταλάβαινε , γιατί θεωρούσε πως με αυτόν τον τρόπο βοηθούσε τους μαθητές του να βελτιωθούν. Ήθελε οι μαθητές του να ξεπεράσουν τα όρια των δυνατοτήτων τους . Δυστυχώς η συμπεριφορά του προς αυτούς ήταν τόσο βίαιη και σκληρή που οδήγησε κάποιον σε αυτοκτονία. Θεωρώ πως σήμερα δεν υπάρχουν καθηγητές παρόμοιας αντίληψης –κι να υπάρχουν είναι ελάχιστοι. Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο καθηγητή. Δεν θα άντεχα όλη αυτή την πίεση και το άγχος. Όταν έχω μάθημα είτε μάθημα μουσικής, είτε μάθημα γυμναστικής , θέλω ο καθηγητής να είναι φιλικός , να με ενθαρρύνει και να με παροτρύνει χωρίς βίαιες πράξεις και όχι να με βρίζει, να με καταπιέζει. Για να αντέξει ένα παιδί έναν τέτοιο καθηγητή πρέπει να έχει υπομονή, πίστη στον εαυτό του και ανοχή όπως αποδείχτηκε ότι είχε ο Άντριου που πέτυχε το σκοπό του και έδωσε ταυτόχρονα ένα μάθημα στον καθηγητή του. Νικολέτα Παπαθωμά, Γ4 Η ταινία που είδαμε αυτή την εβδομάδα με την Κινηματογραφική λέσχη του σχολείου ήταν πάλι μια ξεχωριστή ταινία που ονομαζόταν Whiplash. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας ήταν έναν αγόρι που το όνειρο του ήταν να γίνει ένας από τους καλύτερους που παίζουν ντράμς. Προσπαθούσε πάρα πολύ αλλά είχε ένα μεγάλο εμπόδιο μπροστά του , το δάσκαλο μουσικής του. Ο δάσκαλος , φαινόταν να μην καταλαβαίνει ή να μην ήθελε να καταλάβει την επιτυχία του παιδιού και με σκληρό τρόπο προσπαθούσε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Κάποια μέρα ο δάσκαλος ξέφυγε τόσο πολύ στη συμπεριφορά του που το παιδί τα παράτησε και κατήγγειλε το δάσκαλο του. Μετά από αρκετό καιρό ο νεαρός συναντά το δάσκαλο του να παίζει πιάνο σε ένα τζαζ μπαρ και εκείνος τον καλεί να παίξει μαζί του ντραμς . Ο νεαρός δέχεται αλλά μόλις βγαίνουν στη σκηνή συνειδητοποιεί ότι δεν παίζουν αυτό που ήξερε αλλά έναν άγνωστο του τραγούδι. Σο παιδί προσπάθησε να το παίξει αλλά κανείς δεν τον χειροκρότησε , οπότε θύμωσε και πήγε να φύγει. Κατάλαβε όμως ότι δεν έπρεπε να φύγει γιατί όλοι θα τον κορόιδευαν .Γύρισε και άρχισε να παίζει το κομμάτι που ήξερε και έκανε και τους άλλους να συμμετέχουν. Ο νεαρός στο τέλος έκανε σόλο για να αποδείξει στο δάσκαλο ότι έχει ταλέντο και ο θυμός του δασκάλου μετατράπηκε σε περηφάνια. Γκιουλάι Φατζημουεζίν, Γ6
Welcome ή "Βλέπω ανθρώπους, μα όχι ανθρωπιά" Η ταινία που είδαμε έχει τον ειρωνικό τίτλο <<Welcome>>, γιατί μόνο καλωσήρθατε δεν λέει. Ο Μπιλάλ, ένας έφηβος από το Ιράκ, θα έκανε τα πάντα για την αγαπημένη του. Όταν βάλει έναν στόχο θα κάνει τα πάντα να τα καταφέρει . Είναι λοιπόν πεισματάρης. Με μία φράση θα μπορούσα να καλυφθώ για όλα τα γεγονότα της ταινίας "Βλέπω ανθρώπους μα όχι ανθρωπιά". Αλέξανδρος Πανέρας, Γ4 Επίκαιρη ταινία!!! Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η θέληση του μετανάστη να εκπληρώσει τον στόχο του αγνοώντας τα εμπόδια που είχε στον δρόμο του! Σο 17 χρονο αγόρι μακριά από την πατρίδα του και από τους δικούς του δεν έπαψε να ελπίζει , ενώ εμείς σήμερα με την πρώτη δυσκολία τα παρατάμε! Επιπλέον από την ταινία μου μείνανε τα λόγια του ιμόν: "Σο παιδί περπάτησε πολλά χιλιόμετρα και τώρα θέλει να διασχίσει την θάλασσα της Μάγχης για να βρει την αγαπημένη του, ενώ εγώ ούτε τον δρόμο δεν πέρασα για να σε προλάβω πριν φύγεις". Σέλος, πιστεύω πως ο τίτλος (welcome) ήταν η καλύτερη ονομασία της ταινίας που θα μπορούσαν να βάλουν! Κατερίνα Υαΐλλη, Γ6 Η ταινία Welcome ..Καταρχάς πιστεύω ότι πρέπει να συγχαρούμε τον σκηνοθέτη Υιλίπ Λιορέ που κατάφερε να προβλέψει το μέλλον, γράφοντας ένα έργο που περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια ακόμα και το δικό μας σήμερα μιας και η ταινία προβλήθηκε το 2009. Η ταινία μας μιλάει για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και καταφεύγουν σε χώρες της Ευρώπης με στόχο ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. την προκειμένη περίπτωση ο πρωταγωνιστής Μπιλάλ προσπαθεί να περάσει κολυμπώντας από την ακτή της Γαλλίας απέναντι στην ακτή της Αγγλίας, για να βρει την αγαπημένη του. Πράγμα που δεν το καταφέρνει αφού ξεψυχά μόλις 800 μέτρα μακριά από τις ακτές της Αγγλίας. υγκινητικό, ε; Βάζω στοίχημα ότι αρκετοί συμμαθητές μου πιστεύουν ότι έπρεπε να είχε διαφορετικό τέλος αλλά τι να κάνουμε<. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα . Σέλος μιας και η ταινία αυτή αφορά και το παρόν τη θεωρώ περιττή , γιατί δεν χρειάζεται οι καθηγήτριες μου να δείξουν με μια προβολή σε ένα πανί κάτι το οποίο υπάρχει έξω από το σπίτι μου και μπορώ να το διακρίνω με τα ίδια μου τα μάτια , αν απλώς ανοίξω την πόρτα και βγω έξω<. Ζαχαρίας Αυγουλλάς, Γ1
Οι άθικτοι - (Intouchables)
Η ταινία που είδαμε ήταν φανταστική. Μας δίδαξε ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να συμπεριφέρονται κανονικά μεταξύ τους, άσχετα αν ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Έμαθα ακόμα ότι στη ζωή σου μπορείς να κάνεις ό,τι θες εσύ ακόμα κι αν υπάρχουν εμπόδια. Για παράδειγμα ο Υιλίπ στην ταινία δεν μπορούσε να περπατήσει αλλά είδε τόσα πολλά στη ζωή του! Αν έχεις θέληση , τα πετυχαίνεις όλα! Σέλος μας έδειξε και τη ζωή των μεταναστών γιατί ο Ντρις προερχόταν από οικογένεια μεταναστών. Γενικά πιστεύω ότι όποιος είδε την ταινία θα αλλάξει τον τρόπο σκέψης του απέναντι στους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα. Γιάννα Χώμαλη, Γ6
Η ταινία «Οι άθικτοι»( ο τίτλος κατά τη γνώμη μου δεν ήταν ο καλύτερος) μας έμαθε πως δεν πρέπει να λυπούμαστε και να δείχνουμε έλεος σε έναν άνθρωπο επειδή έχει κάποιο πρόβλημα ή είναι ανάπηρος αλλά πρέπει να του φερόμαστε σαν να είναι ένας κανονικός άνθρωπος (που είναι δηλαδή) και όχι σαν να είναι κάτι ξένο και παράξενο. Επίσης η ταινία μας έμαθε πως δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από ένα εξώφυλλο και στη συγκεκριμένη περίπτωση το μαύρο βοηθό, του πλούσιου τετραπληγικού, του Υιλίπ, τον οποίο ο Υιλίπ κράτησε παρά τη ληστεία και το μαύρο παρελθόν που ήξερε ότι έχει ο Ντρις, γιατί ήταν ο μόνος ανάμεσα στους πρώην και μελλοντικούς βοηθούς του, του φερόταν ως φίλο και όχι ως ασθενή. Παναγιώτης Δικταπανίδης, Γ1
Trash (Σκουπίδια)
Μια ακόμη εξαιρετική ταινία προβλήθηκε στην Κινηματογραφική Λέσχη του 1ουΓυμνασίου Κω. Η ταινία με τίτλο «Σα σκουπίδια» ήταν καθηλωτική και έθιγε πάρα πολλά ζητήματα , τα κυριότερα από τα οποία ήταν η έλλειψη ανθρωπισμού και η παραμέληση ευρέων κοινωνικών τάξεων , το πείσμα κάποιων αδικημένων ανθρώπων να κάνουν το σωστό αλλά και η κακοποίηση και εκμετάλλευση ομάδας ανθρώπων . Η ταινία περνάει πολλά μηνύματα. Αυτό που προσέλαβα εγώ ως θεατής είναι ότι υπάρχουν όντως κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους καλοπέραση , αλλά έχουν ως σκοπό της ζωής τους να βοηθήσουν άλλους ανθρώπους , εφόσον ξέρουν τις καθημερινές τους δυσκολίες και δεν αδιαφορούν όπως κάνουν πολλοί άλλοι. Επίσης η ταινία μας έδειξε την αγνότητα των πράξεων κάποιων ανθρώπων , όπως το πείσμα για τη λύση όλου αυτού του μυστηρίου με το πορτοφόλι από τα παιδιά, έτσι ώστε να πράξουν το σωστό και το δίκαιο χωρίς κάποιο προσωπικό συμφέρον. Ένα ακόμη μήνυμα στην ταινία αυτή είναι ότι δεν υποτάσσονται όλοι οι άνθρωποι στους ανθρώπους με το πάνω χέρι , υπάρχουν και άνθρωποι που διαφέρουν. Έναν από αυτούς βλέπουμε στο σημείο που ο αστυνομικός δεν σκοτώνει τον Ράφαελ ,έτσι όπως τον πρόσταξε ο αρχηγός του, και τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ σημαντικοί- σκεφτείτε το λίγο< Ολόκληρη η τροπή της ταινίας θα είχε αλλάξει, αν δεν υπήρχε αυτός ο αστυνομικός. Η ταινία σε κάποιον βαθμό καταφέρνει να μας δείξει και το πόσο ασήμαντη είναι για κάποιους η ανθρώπινη ζωή, εφόσον την θεωρούν ένα σκουπίδι από το οποίο δεν μπορούν να αντλήσουν τίποτε άλλο και γι αυτό το λόγο το πετάνε. Μέσα σε μια ταινία λοιπόν καταφέραμε να γνωρίσουμε διάφορους τύπους ανθρώπων , ανθρώπους με αυτοθυσία, με πείσμα να κάνουν το σωστό, με συναίσθηση του άλλου ανθρώπου , ανθρώπους αδιάφορους , άπληστους , που δε σέβονται την ύπαρξη του άλλου ανθρώπου . Σώρα το μόνο που μας μένει είναι αν προσαρμόσουμε τη ζωή μας σε κάποιον από αυτούς τους ρόλους. Λοιπόν <επιλέξατε; Εύα Αλευροφά, Γ1
Disconnect Είναι μια ταινία ρεαλιστική, συγκλονιστική και ενδιαφέρουσα με πολλά επίκαιρα μηνύματα σε σχέση με τη συμπεριφορά μας στο διαδίκτυο. Ήξερα πάνω κάτω τι συμβαίνει, αλλά πάντα ένα θέμα σε αγγίζει διαφορετικά όταν αποτυπώνεται σε εικόνα. υγκεκριμένα λάτρεψε την ιστορία με τον Σζέισον και τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, το νεαρό αγόρι που προσπάθησε να απαγχονιστεί, γιατί πίστευε πως η ντροπή που σήκωνε στην πλάτη του ήταν ασήκωτη, αφού οι συμμαθητές του τον κορόιδευαν μια και είχε φτάσει στα χέρια τους η φωτογραφία του με αυτόν σε προσωπικές στιγμές. Σελικά δεν μάθαμε ποια ήταν η κατάσταση του στο νοσοκομείο. Η τελευταία σκηνή με συγκίνησε βαθύτατα –όταν η αδερφή του ξάπλωσε στο πλάι του ξεδιπλώνοντας την αληθινή αγάπη που ένιωθε για αυτόν. Μάριος Αυγουλάς, Γ1
τη σημερινή ταινία είδαμε σε τι ακραίες καταστάσεις μπορεί να μάς οδηγήσει το διαδίκτυο και η κακή διαχείριση του. Σα γεγονότα που διαδραματίζονται είναι πολύ σύγχρονα .Είναι μια καλή ταινία γιατί μπορεί να ταυτιστεί κανείς με τις ιστορίες αυτές. Θα την πρότεινα κυρίως σε έφηβους για να αναγνωρίσουν τους κινδύνους του διαδικτύου. Βάσω Μαυρολέων, Γ3
Imitation Game, "Αν κάποιος σκέφτεται διαφορετικά από εσένα, δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτεται".
Η ταινία 'the imitation game' αφορά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Μου άρεσε πολύ διότι περνάει πολλά διαχρονικά μηνύματα. Πρώτον, το γεγονός ότι ο Σουρινγκ συνέχισε να αγαπάει τον παιδικό του έρωτα Κρίστοφερ - είναι ένα παράδειγμα για την αληθινή αγάπη. Δεύτερον, η φράση 'άνθρωποι που δεν φαντάζεσαι, τείνουν να κάνουν πράγματα που δεν μπορείς να φανταστείς' μας περνάει πολλά μηνύματα. Δεν πρέπει να υποτιμάμε κανέναν, λόγω του εσωστρεφή του χαρακτήρα ή της εμφάνισης του. Αυτοί που δεν περιμένουμε, μπορούν στο μέλλον να κάνουν κάτι καινοτόμο και αξιοσημείωτο. Επίσης ο Άλαν υποστηρίζει ότι η βία δίνει ικανοποίηση. Ακόμη και σήμερα κάποια άτομα χαίρονται όταν ασκούν βία, διότι τους κάνει να νιώθουν δυνατοί και ανίκητοι. Σο πιο σημαντικό συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι μερικές φορές στη ζωή πρέπει να θυσιάζουμε πράγματα για να πετύχουμε κάτι άλλο. Έτσι στην ταινία η ομάδα του Σουρινγκ έπρεπε να κρύψει την αλήθεια ότι λύσανε το αίνιγμα και να δράσουν διπλωματικά θυσιάζοντας πολεμιστές, ώστε να νικήσουν τον πόλεμο. Επίσης ένα έμμεσο μήνυμα στην ταινία είναι ότι ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να παντρευτεί και να ζήσει με κάποιον που δεν είναι ομοφυλόφιλος καλύτερα από τα κανονικά ζευγάρια. Υτάνει να υπάρχει αγάπη και σεβασμός. την συνομιλία του με τον ντετέκτιβ, ο Άλαν ισχυρίζεται ότι αν κάποιος σκέφτεται διαφορετικά από εσένα, δεν σημαίνει ότι δεν σκέφτεται. Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι, αυτό είναι που μας κάνει διαφορετικούς, αυτό που κάνει την ζωή πλούσια. Σέλος, ο Άλαν Σούρινγκ διάλεξε να μείνει κλεισμένος στο σπίτι του για πάντα και να παίρνει φάρμακα για την θεραπεία της σεξουαλικής του προτίμησης, αντί να μπει φυλακή για 2 χρόνια. Αυτό τονίζει το πάθος που είχε για την δουλεία του και το πόσο δεμένος ήταν με την μηχανή του, τον Κρίστοφερ. Ραιφέ Κοτζαογλάν, Γ2
ήμερα στην κινηματογραφική λέσχη είδαμε μία ταινία η οποία είχε ως θέμα το πως κατάφερε μία ομάδα πολύ έξυπνων ανθρώπων, με αρχηγό ένα άνθρωπο, τον Άλαν Σούρινγκ - ο οποίος στην παιδική του ηλικία αλλά ακόμα και κατά την διάρκεια της έρευνας
είχε βιώσει τον ρατσισμό επειδή ήταν διαφορετικός απο τους άλλους (πολύ έξυπνος) αλλά και επειδή ήταν ομοφυλόφιλος – να λύσει ένα γρίφο. Αυτή η ομάδα ανθρώπων, στην οποία συμπεριλαμβανόταν και μία γυναίκα - πράγμα πρωτόγνωρο για την εποχή εκείνη να δουλεύει μια γυναίκα με άντρες - κατάφεραν να σπάσουν τον κώδικα αποκρυπτογράφησης μηνυμάτων των Ναζί. τέργος Ζαμάγιας, Γ1
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας θέτει μια ερώτηση που με έκανε να σκεφτώ μια άλλη ερώτηση. Σι θα συμβεί αν πάρεις τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου και τις βάλεις σε ένα ρομπότ και μάθει πώς να έχει αισθήματα, θα συνεχίσει να είναι ρομπότ ή θα γίνει ένας κανονικός άνθρωπος. Βασίλης Παπαγεωργίου, Γ4
Το απαγορευμένο ποδήλατο (WADJDA) Η ταινία που είδαμε στην Κινηματογραφική Λέσχη ήταν γυρισμένη στη αουδική Αραβία και ήταν ωραία και συναισθηματική. Η ταινία αυτή μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε πράγματα για τη μουσουλμανική θρησκεία και να γνωρίσουμε τον τρόπο ζωής των κοριτσιών και γενικότερα των Μουσουλμάνων. Η Ουάζντα, η πρωταγωνίστρια μας δίδαξε να κυνηγάμε τους στόχους μας, καθώς έκανε τη διαφορά και ήταν η πρώτη ανάμεσα σε όλα τα κορίτσια που πήρε και έκανε ποδήλατο παρόλο που ήταν απαγορευμένο. Από την ταινία αυτή θα κρατήσω ότι πρέπει να είμαστε γενναίοι και αποφασιστικοί , να έχουμε το θάρρος να αποκαλύπτουμε τις επιθυμίες μας και να αντιστεκόμαστε στην πλειοψηφία ή στα δεδομένα του τόπου και της εποχής μας. Φριστιάννα Φανοπούλου , Γ6
Joeux Noel- Merry Christmas Η ταινία που είδαμε σήμερα ήταν μια πολύ ωραία, συγκινητική ιστορική ταινία που αφορούσε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ταινία συνδέεται στενά με τα Φριστούγεννα. Προβλεπόταν ο γαλλικός, ο αγγλικός και ο γερμανικός στρατός να συνεχίσουν να πολεμούν ακόμη και τα Φριστούγεννα, ενώ όλοι ήθελαν να γιορτάσουν στα σπίτια τους με τις οικογένειες τους. Ψστόσο, οι στρατιώτες και οι λοχαγοί έκαναν την ανατροπή. Σο μουσικό ήθος και το πνεύμα των Φριστουγέννων έφερε κοντά τους αντιμαχόμενους λαούς και οδήγησε στην ανακωχή. Μετά από αυτό το γεγονός οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί στρατιώτες κατάλαβαν τα κοινά που έχουν μεταξύ τους κι ότι πολεμούν επειδή το θέλουν οι ανώτεροι τους. Φριστιάννα Φανοπούλου, Γ6
Children of men, "Μόνη μας ελπίδα ο άνθρωπος" Η ταινία που είδαμε χτες ήταν πραγματικά απίστευτη! Έδειχνε έναν κόσμο γεμάτο βρωμιά και βία. Έναν κόσμο που φοβόσουν να περπατήσεις, φοβόσουν μην σου έρθει καμιά σφαίρα στο κεφάλι, φοβόσουν να μιλήσεις γιατί θα σε χτυπούσαν ή θα έμπαινες φυλακή. Έδειχνε έναν κόσμο που οι μετανάστες , όπως τους αποκαλούσαν , δεν ήταν άνθρωποι σύμφωνα με τη λογική τους. Έδειχνε έναν κόσμο στον οποίο οι γυναίκες δεν γεννούσαν .Τπήρχαν μόνο γέροι και ενήλικες. Έδειχνε πραγματικά έναν απαίσιο κόσμο, όμως μέσα σε αυτόν τον βρωμερό κόσμο υπήρχε ακόμα η ελπίδα για να εξελιχθεί ο κόσμος. Σο γεγονός ότι εκείνη η κοπέλα είχε μείνει έγκυος , μετά από τόσα χρόνια, πραγματικά ήταν θαύμα. Αυτό ήταν και το γεγονός που μας εντυπωσίασε όλους. Και εδώ πιστεύω πρέπει να κάνω μια παύση και να πω ότι αν και ο δικός μας κόσμος συνεχίσει έτσι πετώντας σκουπίδια από δω και από κει , βρωμίζοντας και μολύνοντας το περιβάλλον, θα είμαστε και μείς στο μέλλον κάπως έτσι. Οπότε η ταινία θέλει να μας περάς4ει ένα μήνυμα και να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε να καταστρέφουμε τη γη στην οποία ζούμε γιατί κανείς πιστεύω δε θα ήθελε να φτάσουμε να ζούμε με αυτόν τον τροπή. Και το βασικότερο μήνυμα που θέλει να μας περάσει η ταινία ήταν ότι υπάρχει ελπίδα μόνο όταν υπάρχει άνθρωπος. Αγάπη Δεληγιάννη, Γ1
Αυτό που με εντυπωσίασε στην ταινία ήταν: ο τρόπος που δέχτηκαν και οι δύο πλευρές το νεογέννητο παιδί με σεβασμό, αγάπη ευγένεια. Επίσης ο τρόπος που φέρθηκε ο Θίο :έδωσε τη ζωή του για να σώσει το νεογέννητο παιδί, που συμβόλιζε την ελπίδα και την αναγέννηση του κόσμου. Σέλος μου άρεσε ο συμβολισμός του πλοίου που ονομαζόταν Tomorrow, γιατί συμβόλιζε τη ελπίδα. Μιχάλης Πέτσαλης, Γ4
Η ταινία ήταν μία από τις πιο θεαματικές και ρεαλιστικές ταινίες που έχουν προβληθεί στην Κινηματογραφική Λέσχη. Μου άρεσε η επικαιρότητα του σεναρίου η οποία αν και διαδραματίζεται το 2027, δείχνει γεγονότα που συμβαίνουν σήμερα. Επίσης μου άρεσε η ερμηνεία των ηθοποιών της ταινίας, διότι μετέφεραν κυριολεκτικά τους εαυτούς τους σε ένα διαφορετικό τόπο και χρόνο. Αυτό που ήθελε να περάσει η ταινία στους ανθρώπους το πέρασε. Πέρασε την ευαισθητοποίηση μεταξύ των ανθρώπων ενώ παράλληλα έδειχνε την ταλαιπωρία των μεταναστών ακόμα και στο μέλλον το οποίο είναι ή τουλάχιστον φαίνεται <<αβέβαιο και σκοτεινό. Φάρης Αυγουλλάς, Γ1
"Για μένα δε θα γεράσεις ποτέ, ούτε θα ξεθωριάσεις, ούτε θα πεθάνεις.", Shakespeare in Love
Η ταινία μιλάει για τον έρωτα του αίξπηρ με τη Βιόλα, μια γυναίκα της αριστοκρατίας και μου άρεσε πολύ! Η γυναίκα αυτή αποτελεί τη μούσα του αίξπηρ , αφού τα λόγια του έργου του «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», τα γράφει μέσα από τον έρωτα που ζει. Δυστυχώς όμως ο έρωτας αυτός , παρόλο που πέρασε την απόλυτη ευτυχία, δεν θα εκπληρωθεί, καθώς η Βιόλα θα αναγκαστεί να πάει μαζί με τον άντρα που την υποχρεώνουν να παντρευτεί στην Αμερική. Ο αίξπηρ δεν πληγώθηκε από αυτό αλλά συνέχισε να γράφει έργα εμπνεόμενος από τις ωραίες στιγμές που πέρασε με τη Βιόλα. Πέρα από αυτό η ταινία δείχνει και μια πτυχή της ανισότητας των ευκαιριών των γυναικών εκείνη την εποχή. την ταινία λοιπόν δείχνει πως στο θέατρο και τους αντρικούς και τους γυναικείους ρόλους τους έπαιζαν μόνο άντρες. Οι γυναίκες δεν είχαν καμιά θέση στο θέατρο την εποχή εκείνη- όπως και σε πολλούς άλλους τομείς. Σο ότι η Βιόλα έπαιξε θέατρο θεωρήθηκε τόσο κακό ώστε το θέατρο παραλίγο να κλείσει. Όσον αφορά την εχθρότητα της εκκλησίας ενάντια στο θέατρο μπορεί να υπήρχε, αλλά ο ίδιος παπάς που το καταδίκαζε στο τέλος παρακολούθησε την παράσταση και την επικρότησε. Γενικά η ταινία ήταν πολύ ωραία και ακριβής πιστεύω ιστορικά όσον αφορά τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Παναγιώτης Δικταπανίδης, Γ1
Μια ταινία που μας γυρίζει πίσω στο χρόνο. Μια ταινία που μας βάζει και εμάς μέσα στα γεγονότα, .έτσι ώστε να αποτελούμε αναπόσπαστο κομμάτι της. Η ταινία μας πληροφορεί για τις συνήθειες , τις συνθήκες και τις αντιλήψεις που επικρατούν εκείνη την εποχή. Μας πληροφορεί για τη θέση της εκκλησίας απέναντι στο θέατρο και την απουσία των γυναικών Από το θίασο. Παρόλο που εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν οι αισθηματικές ταινίες, αυτή την ταινία την απόλαυσα με την ψυχή μου, καθώς η παραγωγή κατάφερε να συνδέσει με απόλυτη επιτυχία το κωμικό με το αισθηματικό στοιχείο.. Θα πρότεινα αυτή την ταινία σε όλους! Μάριος Αυγουλλάς, Γ1
Glory road ( "Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και έπειτα νικάς!") Η κοινωνική ταινία glory road (ή αλλιώς δρόμος προς την δόξα) είχε ως κύριο θέμα τον φυλετικό ρατσισμό που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν παίκτες του μπάσκετ με διαφορετικό χρώμα, χαρακτηριστικά , καταγωγή και όχι μόνο! Επιπλέον, στην αρχή της ταινίας υπάρχει ρατσισμός προς τις γυναίκες, αφού τόνιζαν συνεχώς ότι ο προπονητής τους στο παρελθόν προπονούσε ομάδα μπάσκετ κοριτσιών! Ακόμη, ο διευθυντής του κολεγίου σε μια σκηνή σύγκρινε δυο διαφορετικά αθλήματα (μπάσκετ και ποδόσφαιρο) θεωρώντας το ποδόσφαιρο "σημαντικότερο" και καλύτερο άθλημα! Επίσης, αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στην συγκεκριμένη ταινία , που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ήταν η ομαδικότητα και φιλική διάθεση που υπήρχε ανάμεσα στους παίκτες! Καταληκτικά η αγαπημένη μου φράση στην ταινία ήταν στην σκηνή που ο διευθυντής είπε στον προπονητή: "Ενώ εμείς οι άσπροι που τους εξευτελίζουμε θεωρούμαστε πολιτισμένοι"! Κατερίνα Υαϊλλη, Γ6
Η ταινία αυτή βασίζεται σε αληθινή ιστορία και αναφέρεται στην πρώτη ομάδα μπάσκετ που αποτελείται κυρίως από μαύρους . Ο προπονητής προσπαθώντας να βρει παίκτες για μια νέα ομάδα, βγαίνει στους δρόμους . Σελικά καταφέρνει να βρει παίκτες, αλλά όλοι γύρω του τον κατηγορούν και τον κοροϊδεύουν λόγω του χρώματος των αθλητών. Παρά την αποθάρρυνση του κόσμου η ομάδα προοδεύει, όμως αυτό μεγαλώνει την εχθρότητα των ανθρώπων κατά της ομάδας. ύντομα οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων αρχίζουν τις επιθέσεις και τον εκφοβισμό. Οι μαύροι παίκτες της ομάδας στρέφονται εναντίον των λευκών συμπαικτών τους και χάνεται η δύναμη και το πνεύμα της ομαδικότητας. Παρόλα αυτά ο προπονητής καταφέρνει να τους ενώσει ξανά και έτσι παίρνουν το πρωτάθλημα. Μου άρεσε πολύ η ταινία διότι είναι αντιρατσιστική και αποδεικνύει ότι η επιτυχία δεν έχει να κάνει με το χρώμα αλλά με την επιμονή και τη σκληρή δουλειά. Ραιφέ Κοτζαογλάν, Γ2
ήμερα είδαμε την ταινία Glory road. Η ταινία αυτή μας περνούσε πολλά μηνύματα. Ότι είναι πολύ πιθανό κατά την διάρκεια της ζωής σου να βιώσεις τον ρατσισμό, την απόρριψη από τους άλλους και να προσπαθούν οι άλλοι να σε εμποδίσουν να κάνεις αυτό που θέλεις στην ζωή σου, όμως εσύ να τους αγνοείς και να προσπαθείς να φτάσεις τον στόχο σου, χωρίς την βία και τον ρατσισμό, αλλά με παιδιά και πειθαρχία, όπως έκανε η ομάδα στην ταινία. τέργος Ζαμάγιας, Γ1
Πολύ ωραία ταινία. Κάθε φορά που τη βλέπω , στενοχωριέμαι, μελαγχολώ, θυμώνω, απογοητεύομαι και στο τέλος χαίρομαι. Μια ταινία άκρως ρατσιστική! Σο χειρότερο είναι πως δεν πρόκειται για ένα φανταστικό σενάριο ή υπερβολή του σκηνοθέτη. Όλα αυτά συνέβησαν στην πραγματικότητα. Σι πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι! ε μια κοινωνία που δεν ήταν καθόλου έτοιμη να αποδεχτεί τους Μαύρους. Ένας βίαιος κοινωνικός αποκλεισμός, μη αποδοχή, τους έβρισαν, τους χτύπησαν , τους ισοπέδωσαν το ηθικό και την αξιοπρέπεια τους. Αυτοί οι άνθρωποι όλη τους τη ζωή μάθαιναν να είναι σκληροί , ώστε να αντιμετωπίσουν τους λευκούς. Και οι λευκοί έγιναν βίαιοι για να αντιμετωπίσουν την οργή των μαύρων. Όλα ξεκίνησαν από τη μη αποδοχή του διαφορετικού. Αυτό που ξεχωρίζει τον καθένα μας. Δεν το έβαλαν κάτω όμως. Μπορεί να φοβήθηκαν, να λύγισαν, να απογοητεύτηκαν, όμως βρήκαν τη δύναμη και συνέχισαν. υγχαρητήρια και πολλά μπράβο στον προπονητή τους. Ήταν πολύ τολμηρό αυτό που έκανε. Πίστεψε σε αυτά τα παιδιά και τα παιδιά σε αυτόν. Γιατί όπως είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι: « Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν και έπειτα νικάς!» Νικολέτα Κανδυλάκη, Γ2
Αυτοθυσία στην πράξη, Gran Torino
Η ταινία Gran Torino είναι μία από τις ταινίες που περνάει πολλά μηνύματα, τόσο αντιρατσιστικά όσο και αντιπολεμικά. Ο πρωταγωνιστής , Κλιντ Ίστγουντ, έχοντας επιβιώσει από την τριετή στρατιωτική του θητεία στην Κορέα, βιώνει τώρα το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου. Η υπόλοιπη οικογένεια του τον θυμάται μόνο όταν αναφέρονται τα χρήματα και ο ίδιος είναι αποκομμένος από αυτούς. Παρόλα όμως τα ψυχολογικά προβλήματα που του προκάλεσαν οι τραυματικές του εμπειρίες από τον πόλεμο, αυτός καταφέρνει να συμβιώσει με την υπόλοιπη γειτονιά και μάλιστα να έχει στενές σχέσεις με μια οικογένεια Κορεατών. ε όλη την ταινία μας παρουσιάζεται ως σκληρός , βίαιος, εκδικητικός και αντικοινωνικός γι αυτό και νομίζω πως κανένας μας δεν περίμενε το τέλος της ταινίας , στο οποίο φανερώνει τον ευαίσθητο εαυτό του δείχνοντας έμπρακτη αυτοθυσία και αγάπη προς τον Σαο και την οικογένεια του , εξασφαλίζοντας με τον θάνατο του ένα καλύτερο και πιο ασφαλές μέλλον μακριά από τις συμμορίες . Επίσης εντύπωση μου έκανε στην ταινία και το ενδιαφέρον που έδειχναν οι Κορεάτες γι αυτόν χωρίς να τους συνδέει κάτι ουσιαστικό μεταξύ τους. ταμάτης Φατζηπέτρος, Γ6
Δεν περίμενα ποτέ ότι αυτή η συγκεκριμένη ταινία θα γινόταν μία από τις αγαπημένε μου και μάλιστα θα μου ασκούσε τόσο μεγάλη επιρροή. Σο Gran Torino είναι μια ταινία καθαρά αντιρατσιστική. Αναφέρεται στην αποξένωση των μελών μιας οικογένειας αλλά θίγει και το θέμα της συμπεριφοράς των νέων ανθρώπων σε μια κοινωνία . την ταινία αυτή κυριαρχεί η ανατροπή , η οποία εντείνει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του θεατή. Μερικές σκηνές είναι υπερβολικά συγκινητικές και χτυπούν κατευθείαν στο συναίσθημα. Επιπλέον επανερχόμενος στο θέμα της διαφορετικότητας , μου άρεσε το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε τη διαφορετικότητα από πολλές οπτικές πλευρές –και του πρωταγωνιστή αλλά και μέσα από τα μάτια των γειτόνων του. Μάριος Αυγουλλάς, Γ1
Ατίθασες(Mustang) Η ταινία που είδαμε αναφερόταν σε πέντε ορφανά κορίτσια που ζουν με το θείο και τη γιαγιά τους σε ένα μικρό χωριό της Σουρκίας. Ο θείος και η γιαγιά επηρεάζονται από τα λόγια και την κριτική των υπολοίπων στο χωριό σχετικά με μια πράξη των κοριτσιών (να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα και να παίξουν με τους συμμαθητές τους στην παραλία την τελευταία μέρα του σχολείου). Σα κορίτσια κλειδώνονται στο σπίτι , καταπιέζονται και οδηγούνται στο γάμο διότι οι πράξεις τους θεωρήθηκαν ανήθικες και ντροπιαστικές. Εκτός από μία , όλες οι άλλες βρίσκουν με κάποιο τρόπο μια λύση. Η μεγαλύτερη αδερφή παντρεύεται αυτόν που αγαπά, η μεσαία οδηγείται στην αυτοκτονία και οι δυο μικρότερες το σκάνε από το σπίτι και πάνε στην Κωνσταντινούπολη για να βρουν τη δασκάλα τους που ζει εκεί. Οι άντρες της ταινίας έχουν αντιθέσεις στη συμπεριφορά τους. Ο θείος Ερόλ και ο Γιασίν έχουν εντελώς αντίθετη συμπεριφορά. Ενώ ο θείος είναι αυστηρός και ασκεί βία για να προστατεύσει την τιμή των κοριτσιών, ο Γιασίν βοηθάει τα κορίτσια να σωθούν και να φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη. Άλλη μια αντίθεση υπάρχει στη στάση της γιαγιάς και δασκάλας . Η γιαγιά καταπιέζει τα κορίτσια και περιορίζει την ελευθερία τους , ενώ η δασκάλα τις φιλοξενεί και δεν τις κατηγορεί για τη συμπεριφορά τους. Σέλος πιστεύω πως η ταινία αυτή δεν εκφράζει αποκλειστικά τη συγκεκριμένη χώρα ή θρησκεία , αλλά σκοπός της είναι να ευαισθητοποιηθούν οι θεατές σχετικά με την ελευθερία του ατόμου σε ολόκληρο τον κόσμο. Ραιφέ Κοτζαογλάν, Γ2
Σην συγκεκριμένη ταινία θα την πρότεινα να την δουν, διότι είναι αναγκαίο όλοι να γνωρίζουν τον τρόπο αντιμετώπισης των γυναικών στις κλειστές κοινωνίες. Επιπλέον , πιστεύω πως μετά από αυτήν την ταινία θα πρέπει να αγνοώ την γνώμη των άλλων για
εμένα αφού όλοι θα έχουν ένα άσχημο λόγο να πουν. Σέλος θα ήθελα να προσθέσω πως αισθάνομαι τυχερή που μπορώ να έχω άποψη και προσωπική ελευθερία ...!!! Νεφέλη Καματερού, Γ2
Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πάρα πολύ ,γιατί έδειχνε μια άλλη ζωή τελείως διαφορετική από την δική μας. Επίσης έδειχνε μια άλλη νοοτροπία. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ότι μπήκε κατευθείαν στο θέμα χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Ο ρόλος που με στιγμάτισε ήταν αυτός της μικρότερης αδελφής. Μαρία Φόνδρου, Γ6
The Truman Show ήμερα στην κινηματογραφική λέσχη είδαμε μια εντυπωσιακή ταινία ( The Truman show). Ένας άνθρωπος ο οποίος από την μέρα που γεννήθηκε ήταν πρωταγωνιστής σε ένα SHOW στο οποίο δεν είχε ιδέα για ότι συνέβαινε γύρω του, ότι αλλά αυτά είναι ψεύτικα . Όλα τριγύρω έμοιαζαν σαν αληθινά, αλλά ήταν όλα κατασκεύασμα του ανθρώπου. Σα πάντα - το φως της ημέρας ,τα καιρικά φαινόμενα, η ζωή αυτού του ανθρώπου ήταν διαφήμιση. ιγά σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι τα πάντα γύρω του είναι τα ίδια καθημερινά – γιατί ο σκηνοθέτης δημιούργησε έναν κόσμο που να φαίνεται αληθινός, για να κάνει το σόου του πιο εντυπωσιακό, κάνοντας τον Truman να ζει με φόβους, ώστε ο Σρούμαν να μην μπορεί να βλάψει το σενάριο, αν καταλάβαινε το τι συμβαίνει γύρω του. Αποφασίζει λοιπόν να φύγει από εκείνο το μέρος, μα τον εμποδίζουν όλοι οι ηθοποιοί, προσπαθούν να τον κάνουν να πιστέψει ότι όλα αυτά αλήθεια. Ο Truman αποφασίζει να φύγει αντιμετωπίζοντας το μεγαλύτερο του φόβο: την θάλασσα. Όλοι προσπάθησαν πολύ να τον κάνουν να γυρίσει πίσω βάζοντας τον να αντιμετωπίσει διάφορα καιρικά φαινόμενα μα εκείνος δεν το έβαλε κάτω . Όταν έφτασε στο τέλος του σκηνικού, όταν το καραβάκι έπεσε σε έναν τοίχο - ο οποίος ήταν ψεύτικος μα έμοιαζε τόσο αληθινός- κατάλαβε το τι συμβαίνει γύρω του . Πραγματικά εκείνη την στιγμή νιώσαμε αγωνία, αλλά στην συνέχεια ο ήρωας είδε την έξοδο και βγήκε από κει !!! Ήταν μια από τις πιο εντυπωσιακές ταινίες που έχω δει ! ε όλη τη διάρκεια της ταινίας ήμουν καθηλωμένη στην καρέκλα και προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει. Είχα αγωνία για το πως θα καταλήξει η ζωή του ! Αλλά δεν ήμουν μόνο εγώ .Ήταν και οι συμμαθητές μου γεμάτοι αγωνία και ενδιαφέρον για την κατάληξη της, γιατί και αυτοί ήθελαν ένα ωραίο τέλος για αυτόν τον άνθρωπο !!!!! Ξανθίππη Διακαναστάση, Γ1
Η βία γεννάει τη βία, American History X
Είναι αναμφίβολα η καλύτερη ταινία που έχει προβληθεί στη λέσχη για να μην αναφερθώ σε προσωπικό επίπεδο που δε με συγκινούν πολύ οι κοινωνικές ταινίες. Ήταν βαθιά συγκινητική και το τέλος ήταν ανατρεπτικό σε σημείο που κάποιος μένει με ανοιχτό το στόμα. Επίσης αυτή η εναλλαγή του χρώματος μαρτυρώντας τη χρονική περίοδο κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου και να με κάνει να μη βαρεθώ. Σα μηνύματα ήταν τόσα πολλά. Καταιγισμός μηνυμάτων. Απορώ πως κάποιος πηγαίνει σπίτι του μετά από αυτή την ταινία. Αυτή η ταινία είχε το ρόλο ενός καθηγητή για μένα. Κατάφερε να με διδάξει πράγματα που το μυαλό μου δεν είχε φανταστεί ποτέ. Με δίδαξε ότι το μίσος είναι βαρύ. Ότι η βία τελικά μόνο βία φέρνει και το κυριότερο ότι η ζωή είναι μικρή για να είμαστε θυμωμένοι. Αναμφισβήτητα θα την πρότεινα στον οποιονδήποτε. Μάριος Αυγουλλάς, Γ1
Θα μπορούσαμε ένα πούμε πολλά γι αυτή την ταινία , αλλά πιστεύω ότι και μόνο το γεγονός ότι μετά το τέλος της ταινίας για να ξεκινήσει η καθιερωμένη συζήτηση σχετικά με την ταινία χρειάστηκε να περιμένουμε κάποια λεπτά. Αξιοθαύμαστο ήταν επίσης το γεγονός ότι η ταινία είχε αφήσει τα στίγματα της στα πρόσωπα μας με διαφορετικό τρόπο στον καθένα. Δάκρυα σε κάποιους, νευρικότητα σε άλλους, χαμόγελο σε μένα. Ήμουν και είμαι πολύ χαρούμενη που είδα αυτή την ταινία και ξέρω πως αυτά που άκουσα σήμερα δε θα τα ξεχάσω αλλά θα μείνουν στο υποσυνείδητο μου. Από την ταινία αυτή εγώ προσωπικά έμαθα πράγματα. Σα μηνύματα που πέρασε ήταν πολλά: μηνύματα για τη βία, το ρατσισμό αλλά ακόμη για τους ανθρώπους που θέτουμε ως παράδειγμα και παράλληλα τις ιδεολογίες που πιστεύουμε. Η ταινία είναι μια εκπληκτική ταινία που δεν έπαψε να με συγκλονίζει ως το τελευταίο της λεπτό. Είναι η αγαπημένη μου ταινία ως τώρα και κάτι μου λέει πως αυτό θα αργήσει να αλλάξει. Εύα Αλευροφά, Γ1
Η ταινία ήταν πολύ συγκινητική και από τις καλύτερες που έχουμε δει ,πράγμα που φάνηκε και από ότι ακολούθησε την ταινία. Σαινίες αντιρατσιστικού περιεχομένου έχουμε δει πολλές, άλλα σαν αυτή καμιά. Ειδικότερα το τέλος ήταν τόσο γρήγορο και καθηλωτικό μαζί! Η ταινία έθιγε με σαφώς βίαιο και ώμο τρόπο το θέμα των συμμοριών της Αμερικής και των ανταγωνισμό «άσπρων»- «μαύρων», ο οποίος έχει προκαλέσει πάρα πολλά θύματα. Μου έμεινε ιδιαίτερα η σκηνή της εισβολής της συμμορίας στο κατάστημα, καθώς είδαμε την ωμή βία που ασκούσαν οι " άσπροι" στους " ξένους", την οποία οι ίδιοι την θεωρούσαν ως το πιο φυσιολογικό στον κόσμο λόγω των αερολογιών τους, όπως πχ ότι τους κλέβουν τις δουλειές, ότι είναι λαθραίοι κ.λ.π. την πραγματικότητα οι πράξεις τους ήταν παράλογες και παράνομες και όχι οι πράξεις των " ξένων ". Ακόμα μου άρεσε πολύ η φράση της ταινίας :" Η ζωή είναι πολύ μικρή, για να σαι διαρκώς τσαντισμένος " , καθώς θα πρέπει να είσαι χαρούμενος κι όχι θυμωμένος με αυτά που σου προσφέρει η μικρή , αλλά όμορφη ζωή σου. Επιπλέον θα ήθελα να σταθώ στην τελευταία σκηνή ,η οποία έδειξε πως για κάποια επιπόλαια λάθη του παρελθόντος , για τα οποία μπορεί και να έχεις μετανιώσει ,μπορεί από την μία στιγμή στην άλλη να αλλάξουν όλα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε βέβαια και την φράση :" το μίσος είναι βάρος ", βάρος που μπορεί και να σε σκοτώσει! Παναγιώτης Δικταπανίδης, Γ1
Ση σημερινή ταινία κατά τη γνώμη μου πιστεύω πως πρέπει να την δουν όλοι , γιατί περνά πολλά μηνύματα σε όλους ..στον καθένα βέβαια κάτι το διαφορετικό ! ε όλη την διάρκεια της ταινίας οι σκηνές ήταν σοκαριστικές ..ειδικά η τελευταία! Μέσα από αυτήν την ταινία πιστεύω πως όλοι μάθαμε κάτι. Πως η βία φέρνει βία , πως δεν πρέπει να μισούμε τον συνάνθρωπο μας και τον καθένα που βρίσκεται έξω σε αυτή την κοινωνία! Είναι άσχημο ο κάθε άνθρωπος να μην έχει την δίκη του κρίση και να κάνει ότι του λέει η "μάζα" . Ακόμη για να μην πέφτουμε εύκολα θυμάται προπαγάνδας όπως έκανε και ο πρωταγωνιστής θα πρέπει ναι μεν να είμαστε μορφωμένοι αλλά και να μην επηρεαζόμαστε από τα πάντα που βλέπουμε και ακούμε! Πιστεύω πως ήταν μια καλή ταινία -μια από τις καλύτερες που έχουμε δει! Δημήτρα Κώστογλου, Γ3
Difret ή Κουράγιο Σο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας ήταν ότι δεν ήταν διδακτική, ούτε εκβίαζε το συναίσθημα του θεατή και προσέγγισε το θέμα με απλότητα και χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης των γεγονότων. Ίσως αυτή ήταν και η δυσκολία στην πρόσληψη της από τους μαθητές μας. Η ιστορία του κοριτσιού που βασιζόταν σε αληθινά γεγονότα, η δυναμική προσωπικότητα της ακτιβίστριας δικηγόρου, η συμπαράσταση μιας, κατά τα άλλα, αγράμματης οικογένειας στην κόρη που έχει παραβεί το εθιμικό δίκαιο. Εξαιρετική η φωτογραφία της ταινίας και η ελάχιστη μουσική που συνόδευε τη δράση,
Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πολύ γιατί δείχνει έναν άλλο τρόπο ζωής. Έτσι λοιπόν μάθαμε πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η ζωή σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη μας. Ακόμα μας περιέγραφε τον τρόπο με τον οποίο μερικοί άνθρωποι παλεύουν για τα δικαιώματα τους. Και πως αν πραγματικά θες, μπορείς να πετύχεις τον στόχο σου! Η ταινία όμως ουσιαστικά μιλάει για τα δικαιώματα των γυναικών. Σο κορίτσι της ταινίας κατάφερε να κερδίσει το δίκιο της σε μια κοινωνία στην οποία φανερά κυριαρχούσε το εθιμικό δίκαιο και οι παραδόσεις. Σέλος αυτή μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε πως ζουν άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο. Δηλαδή τις συνθήκες ζωής τους(κοιμούνται στο πάτωμα, ζουν σε άθλια σπίτια, δεν έχουν τεχνολογικά αγαθά...) Γιάννα Χώμαλη, Γ6
Η ταινία που είδαμε μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί με άγγιξε και είχε βαθύ νόημα. Ακόμη μου άρεσε ο τρόπος που μας πέρασε το νόημα και η αγαπημένη σκηνή είναι αυτή που αποχωριζόταν η δικηγόρος με το κοριτσάκι, γιατί έδειχνε το δέσιμο που υπήρχε μεταξύ τους. Μαρία Φόνδρου, Γ6 Επειδή πιστεύω ότι μπορεί να είναι η πρώτη αρνητική κριτική γι αυτή την ταινία, ελπίζω να μην θίξω κανέναν .Η ταινία με άφησε αδιάφορο, γιατί παρόλο που η ιστορία είναι αληθινή και πραγματικά απίστευτη , ήταν βαρετή γιατί μιλούσε σε κύρια βάση για τις δικαστικές αποφάσεις και τα έθιμα. Παρόλο που ήρθαν σε σύγκρουση το εθιμικό δίκαιο με το δίκαιο το θεσμοθετημένο, πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης δεν χειρίστηκε σωστά το θέμα. Φάρης Αυγουλλάς, Γ1
«Είσαι ο καπετάνιος του πεπρωμένου σου και ο αφέντης της ψυχής σου», Invictus
«Είσαι ο καπετάνιος του πεπρωμένου σου και ο αφέντης της ψυχής σου» Ένα πολύ όμορφο και αισιόδοξο μήνυμα για να κλείσει η χρονιά. Η ταινία που είδαμε χτες ήταν πολύ ωραία και μας έδειχνε τον χαρακτήρα και τη δράση ενός σημαντικού προσώπου , του Νέλσονα Μαντέλα. Ο Μαντέλα έχει καταφέρει πολλά πράγματα και έχει ωφελήσει τον κόσμο του σήμερα. Η ταινία παρουσίασε τον χαρακτήρα του . Η φράση του «Για τον Μαντέλα κανείς δεν είναι αόρατος», ήταν φράση προς παραδειγματισμό. Η ταινία μας πέρασε και πολλά αντιρατσιστικά μηνύματα , σημαντικά για τη ζωή μας και την κοινωνία. Πολλές και οι εικόνες της ταινίας που θα μπορούσαμε ένα απομονώσουμε και να συζητήσουμε. Ήταν πολύ καλή! Εύα Αλευροφά, Γ1
Η ταινία που είδαμε χτες αν και αργή για τα γούστα μου, ήταν πολύ καλή. Αυτό που θα μου μείνει είναι τα τελευταία λόγια του Μαντέλα που είναι απόσπασμα του ποιήματος που σημάδεψε τη ζωή του. Γενικότερα θα ήθελα να έχει περισσότερη δράση και αγωνία για το τι θα συμβεί. Μαρία Φόνδρου, Γ6