Βασιλική Γκόβαρη Product Manager, Vitex
Lucky Number 25
για τα τολμηρά και νεο-ποπ
εικαστικά του, μεταμορφώνει τους τοίχους και τη
διακόσμηση του σπιτιού σας
με έργα που ισορροπούν
στο φυσικό και το
το δημόσιο και το
ιδιωτικό. Με έμπνευση από
την street art, τις εννοιολογικές
Το παρελθόν, το παρόν
Γαβριέλλα Κασάπη, 24
παραπάνω και κάθομαι
στο καναπέ της γιαγιάς μου.
Αυτήν τη φορά στ’ αλήθεια.
Παίρνω ένα βιβλίο από τη βι-
βλιοθήκη του παππού μου, που
πλέον είναι βαμμένη σε λευκό
ΚΉΦΙΣΙΑ
2.
3.
4.
5.
Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ HYGGE ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ
Λάζαρος
αυτές τις εικόνες που έβλεπα
από το φινιστρίνι ή έχοντας
βάρδια στη γέφυρα αξημέ-
ρωτα. Τις σφάλιζα στη μνήμη
Στεργιάνα Τζέγκα, 33
κι εμάς δεν μας ανήκε τί-
ποτα απολύτως. Εκεί γυρίσαμε
μια ταινία, κάναμε μερικά επικά
πάρτι, καπνίσαμε, φιλοξε-
νήσαμε φίλους. Μια νύχτα
κατεβήκαμε και φτιάξαμε μαζί
ένα πλουμιστό γκραφίτι στον
τοίχο της απέναντι πολυκατοι-
κίας που έλεγε «No esperes al Viernes», δηλαδή «Μην
περιμένεις την Παρασκευή».
Δηλαδή, ποιο «μετά»; ποια «γνώση;» Όλα είναι «τώρα», μόνο η στιγμή έχει αξία.
Είναι 2025 και το «μετά» έχει έρθει. Η Carrer dels Arίtjols
εκεί, αλλά το google street view με ενημερώνει πως
Ισμήνη Κάκκου, 96
η διασκέδαση τότε.
Κάποιος θα έπαιζε πιάνο, τραγουδούσαμε, χορεύαμε.
Ήταν οι συνήθειες της εποχής, όπως και οι λέσχες, αλλά
μόνο για τις οικογένειες της
καλής κοινωνίας. Όλα ήταν
πολύ ελεγκάν. Οι εποχές είναι
πολύ διαφορετικές σήμερα.
Σίγουρα όμως, όταν τα έχεις
δει όλα αυτά, σου μένει αυτή η λεπτή αίσθηση αρχοντιάς.
Όσο και να ταλαιπωρηθήκαμε
με την Κατοχή και
ό,τι ακολούθησε, η γεύση από
αυτήν την ξεγνοιασιά στο σπίτι του παππού μου στο Μοναστή-
δεν έσβησε ποτέ.
(είχε πέσει σαν τανκ κάποια χρονιά ένα
τρελό αυτοκίνητο πάνω της).
Έχω ένα σπίτι-γέρο που του κάνω
επισκέψεις. Του πάω πεσκέσια και το
περιποιούμαι. Το χαϊδεύω. Αφουγκράζομαι προσεκτικά... οσφραίνομαι... Ακούω τη γιαγιά να λέει στιχάκια, ο
E-MAIL: info@sotiropoulosfs.gr
Η
KOUTSANTONI
e-bagno KOUTSANTONI
2105768143, 2102623919
Ε: info@e-bagno.gr
Fb: E-bagno koutsantoni
Ig: ebagno_koutsantoni www.e-bagno.gr
01 02 03 04
Χριστίνα Ρουντζούνη, 32
Σκρουτζ».
Το σπίτι μπορεί να μην υπάρχει
πια, αλλά ζει μέσα μου. Σε κάθε ανάμνηση, σε κάθε
εικόνα που κρατώ στην καρδιά
μου. Γιατί ένα σπίτι δεν είναι
μόνο τα έπιπλα και τα ντουβάρια, αλλά όλα όσα ζήσαμε
μέσα σε αυτό. Και αυτές οι στιγμές δεν χάνονται ποτέ!
Η κουζίνα μου, μικρή αλλά
που πήρε το πρώτο μάθημα μαγειρικής. Το μπάνιο μου, στο οποίο δοκίμασε νέο στυλ
μαλλιών. Τα υπνοδωμάτια στο
βάθος, το καθένα
Pyromallis.colours
Θεοδώρα Αντωνοπούλου, 24
εδώ
κι εκεί. Αυτό πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον. «Η γιαγιά
μου δεν έχει δέντρο», έλεγα
με υπεροψία χωρίς να έχω την
παραμικρή ιδέα.
Σ’αυτό το σπίτι πέρασα τα πιο
όμορφα παιδικά χρόνια και
τα πιο πιεστικά και αγχωτικά, πλεον, ενήλικα καλοκαίρια. Οι
άνθρωποί του με αγάπησαν
πολύ. Τους αγάπησα κι εγώ.
Μέσα σε αυτό το σπίτι έγινα ο
άνθρωπος που είμαι τώρα.
03 04 05 06
