Θέατρο ΠΚ
Σπίτι από Γέφυρες του Παύλου Κουρτίδη Musicity.gr / κείμενο Αγγελική Λυμπεροπούλου «Ένα χρόνο μετά όλα έχουν αλλάξει. Τίποτα δεν θυμίζει το σκοτεινό παρελθόν (το τροχόσπιτο). Οι γέφυρες στην παράσταση ζωντανεύουν ρεαλιστικά και είναι αυτές που κινούν τα νήματα μέσα στο σπίτι που μεταλλάσσεται στον μικρόκοσμο του οικοδεσπότη (Μηχαήλ Άνθης) και το σπίτι ξεδιπλώνεται αναζητώντας ένα χέρι βοήθειας ώστε να γεφυρώσει τους κόσμους της λογικής και της τρέλας. Η οργή δεν περιμένει τα προστάγματα της λογικής, κανένα ύψος, κανένα κενό δεν μένει αγεφύρωτο. Με τον επιστημονικό όρο «γέφυρα» ορίζεται η γεφύρωση των ανωτέρων και κατωτέρων λειτουργιών του εγκεφάλου. Λειτουργίες των νεύρων που αναδύονται από την γέφυρα, περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την ακοή, την ισορροπία, τη γεύση, την αφή, τον πόνο του προσώπου,
την
κίνηση
των
ματιών
και
την
έκκριση
σιέλου
και
δακρύων.
Το «Σπίτι από Γέφυρες» δεν είναι σαν όλα τα άλλα... » Έτσι καταγράφεται η περιγραφή της παράστασης. Διαβάζοντάς την πριν την έναρξη, αδημονείς. Διαβάζοντάς την μετά την λήξη, θυμάσαι. Θυμάσαι ηχηρά αποσπάσματα με οδηγό τις πλανώμενες αισθήσεις. Βλέπεις, ακούς, μπορείς σχεδόν να αγγίξεις, ακόμα και να γευτείς νοητά τις γλαφυρές εικόνες που περιγράφονται με τον λόγο, τον ήχο και την κίνηση. Τρεις λέξεις ικανές να ενεργοποιήσουν στο έπακρο τις αισθήσεις, θυμίζοντας ταυτόχρονα ότι «οι αισθήσεις θα πρέπει να συλληφθούν για απάτη κατ' εξακολούθηση», όπως αναφέρει ο οικοδεσπότης στον εναρκτήριο μονόλογο. Το έργο εμφανώς συνδέει το prequel του «Τρελόσπιτου» με την ψυχική πάλη του οικοδεσπότη στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, να σηκωθεί όταν πέφτει, να μάθει να γελάει στα προβλήματα και να λυτρώνεται. Οι χοροθεατρικές εικόνες, κατασκευασμένες πρωτίστως με την κίνηση, εν συνεχεία με τον λόγο, τη σκηνογραφία, τον