ﻫﻔﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﺹ١
ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺑﺴﻢ ﺍّ
ﺍﻟﺬﻯ ﺍﻇﻬﺮ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻟﻌﺪﻡ ﻭ ﺭﻗﻢ ﻋﻠﻰ ﻟﻮﺡ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ
ﻋﻠﻤﻪ ﻣﻦ ﺍﻟﺒﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﻻ ﻳﻌﻠﻢ ﻭ ﺟﻌﻠﻪ ﮐﺘﺎﺑﺎ ﻣﺒﻴﻨﴼ ﻣﻦ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ّ
ﺍﻟﺼﻴﻠﻢ ﻟﻤﻦ ﺁﻣﻦ ﻭ ﺍﺳﺘﺴﻠﻢ ﻭ ﺍﺷﻬﺪ ﺧﻠﻖ ّ ﮐﻞ ﺷﻰ ﻓﻰ ﻫﺬﺍ ﺍﻟ ّﺰﻣﺎﻥ ﺍﻟﻤﻈﻠﻢ ّ
ﺍﻟﮑﻞ ﺍﻟﻤﮑﺮﻡ ﻟﻴﺸﻬﺪ ﺍﻟﻠﺤﻦ ﺍﻟﺒﺪﻳﻊ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻴﮑﻞ ﻭ ﺍﻧﻄﻘﻪ ﻓﻰ ﻗﻄﺐ ﺍﻟﺒﻘﺎء ﻋﻠﻰ ّ ّ ّ
ﺍﻟﮑﻞ ﺑﺬﻟﮏ ﺑﺎﻧﻪ ﻻ ﺍﻟﻪ ّﺍﻻ ﻫﻮ ﻭ ﻟﻴﺼﻞ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻪ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ّ ّ ﺭﺑﻪ ّ ﺗﺠﻠﻰ ّ ﺹ٢
ﺣﺘﻰ ﻻ ﻳﺸﺎﻫﺪ ﺍﺣﺪ ﺷﻴﺌﴼ ّﺍﻻ ﻭ ﻗﺪ ﻳﺮﻯ ﺍ ﻓﻴﻪ . ﺍﻟﻰ ﺫﺭﻭﺓ ﺍﻟﺤﻘﺎﺋﻖ ّ
ﺍﻭﻝ ﺻﺒﺢ ﻻﺡ ﻋﻦ ﺗﺸﻌﺐ ﻣﻦ ﺑﺤﺮ ﻭ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ّ ّ ﺍﻭﻝ ﺑﺤﺮ ّ ﺍﻟﻬﻮﻳﺔ ﻭ ّ ّ ﺍﺳﻠﻢ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻭﻝ ﻧﺎﺭ ﺍﻭﻝ ﺷﻤﺲ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﻓﻰ ﺳﻤﺎء ﺍﻓﻖ ﺍﻻﺯﻟﻴﺔ ﻭ ّ ّ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻣﺸﮑﻮﺓ ﺍﻟﻘﺪﻣﻴﺔ ﻓﻰ ﺍﻭﻗﺪﺕ ﻣﻦ ﻣﺼﺒﺎﺡ ٰ ﺍﻟﻮﺍﺣﺪﻳﺔ ّ ّ ّ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﻤﻮﺩﴽ ﻣﺤﻤﺪﴽ ﻓﻰ ﻣﻸ ﮐﺎﻥ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﻰ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻌﺎﻟﻴﻦ ﻭ ّ ّ
ﺍﻳﴼ ﻣﺎ ﺗﺪﻋﻮﺍ ﻓﻠﻪ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺍﻟﺤﺴﻨﻰ " ﻓﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻟﻌﺎﺭﻓﻴﻦ ﻓﻰ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﺍﻟﻤﺨﻠﺼﻴﻦ " ﻭ ّ
ﻏﻨﺖ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺻﺤﺒﻪ ﺗﺴﻠﻴﻤﴼ ﮐﺜﻴﺮﴽ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺍﺑﺪﴽ .ﻭ ﺑﻌﺪ ﻗﺪ ﺳﻤﻌﺖ ﻣﺎ ّ ﻏﺮﺩﺕ ﻭﺭﻗﺎء ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﻨﺎﻥ ﺳﺪﺭﺓ ﻓﺆﺍﺩﮎ ﻭ ﻋﺮﻓﺖ ﻣﺎ ّ
ﮐﺎﻧﻰ ﻭﺟﺪﺕ ﺣﻤﺎﻣﺔ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺍﻏﺼﺎﻥ ﺷﺠﺮﺓ ﻗﻠﺒﮏ ّ
ﺣﺒﮏ ﻭ ﺍﺩﺭﮐﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﻘﺎﺋﮏ ﻓﻰ ﻣﻼﺣﻈﺔ ﺍﻟﻄﻴﺐ ﻣﻦ ﻗﻤﻴﺺ ّ ﺭﻭﺍﺋﺢ ّ ّ ﺹ٣
ﻟﻤﺎ ﺑﻠﻐﺖ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﮏ ﻓﻰ ﻓﻨﺎﺋﮏ ﻓﻰ ﺍ ﻭ ﺑﻘﺎﺋﮏ ﮐﺘﺎﺑﮏ ﻭ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺍ ﻭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﻤﺎﺋﻪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺻﻔﺎﺗﻪ ﻟﺬﺍ ﺍﺫﮐﺮ ﻟﮏ ﺣﺒﮏ ّ ﺑﻪ ﻭ ّ ﺷﻌﺸﻌﺎﻧﻴﺔ ﻣﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﻟﺠﻼﻝ ﻟﺘﺠﺬﺑﮏ ﺍﻟﻰ ﻗﺪﺳﻴﺔ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ّ ّ
ﺳﺎﺣﺔ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﻭ ﺍﻟﻘﺮﺏ ﻭ ﺍﻟﺠﻤﺎﻝ ﻭ ﺗﻮﺻﻠﮏ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻻ ﺗﺮﻯ ﻓﻰ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ّﺍﻻ ﻃﻠﻌﺔ ﺣﻀﺮﺓ ﻣﺤﺒﻮﺑﮏ ﻭ ﻟﻦ ﺗﺮﻯ ﺍﻟﺨﻠﻖ ّﺍﻻ ﮐﻴﻮﻡ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﺍﻟﻐﻮﺛﻴﻪ ﻗﻮﻟﻪ ﺍﻟﺮﻳﺎﺽ ﻏﻦ ﺑﻠﺒﻞ ّ ﺍﻻﺣﺪﻳﺔ ﻓﻰ ّ ّ ﺍﺣﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭﴽ ﻭ ﻫﻰ ﻣﺎ ّ
ﻳﻌﻠﻤﮑﻢ ﺍ" ﺍﺗﻘﻮﺍ ﺍّ " ﻭ ﺗﻈﻬﺮ ﻋﻠﻰ ﻟﻮﺡ ﻗﻠﺒﮏ ﺭﻗﻮﻡ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ " ّ
ﺭﺑﮏ ﻭ ّ ﻳﺘﺬﮐﺮ ﻃﺎﺋﺮ ﺭﻭﺣﮏ ﺣﻈﺎﺋﺮ ﺍﻟﻘﺪﻡ ﻭ ﻳﻄﻴﺮ ﻓﻰ ﻓﻀﺎء " ﻓﺎﺳﻠﮑﻰ ﺳﺒﻞ ّ ﺍﻟﺸﻮﻕ ﻭ ﺗﺠﺘﻨﻰ ﻣﻦ ﺍﺛﻤﺎﺭ ﺍﻻﻧﺲ ﻓﻰ ﺑﺴﺎﺗﻴﻦ " ﮐﻠﻰ ﻣﻦ ﺫﻟ " ﺑﺠﻨﺎﺡ ّ
ﺍﻟﺜﻤﺮﺍﺕ ّ ﮐﻞ ّ ﺍﻟﺜﻤﺮﺍﺕ " ﺍﻧﺘﻬﻰ .ﻭ ﻋﻤﺮﻯ ﻳﺎ ﺣﺒﻴﺐ ﻟﻮ ﺗﺬﻭﻕ ﻫﺬﻩ ّ
ﺹ٤
ﺍﻟﺘﻰ ﻧﺒﺘﺖ ﻓﻰ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺍﻟﻤﻌﺮﻓﺔ ﻋﻨﺪ ﺍﻟﺴﻨﺒﻼﺕ ّ ﻣﻦ ﺧﻀﺮ ﻫﺬﻩ ّ
ﺍﻟﺸﻮﻕ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ ّ ﺍﻟﺬﺍﺕ ﻓﻰ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻭ ّ ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ ﻟﻴﺄﺧﺬ ّ
ﻳﻬﺘﺰ ﺭﻭﺣﮏ ﻣﻦ ﺑﻮﺍﺭﻕ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﺼﺒﺮ ﻭ ﺍﻻﺻﻄﺒﺎﺭﻋﻦ ّ ﺯﻣﺎﻡ ّ ﮐﻔﮏ ﻭ ّ
ﺍﻟﺘﺮﺍﺑﻰ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﻮﻃﻦ ﺍﻻﺻﻠﻰ ﺍﻻﻟﻬﻰ ﻓﻰ ﻭ ﺗﺠﺬﺑﮏ ﻣﻦ ﺍﻟﻮﻃﻦ ّ ّ ّ ّ ﻗﻄﺐ ﺍﻟﻤﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺼﻌﺪﮎ ﺍﻟﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﻄﻴﺮ ﻓﻰ ﺍﻟﻬﻮﺍء ﮐﻤﺎ ﺗﻤﺸﻰ ﺍﻟﺘﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﺮﮐﺾ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻤﺎء ﮐﻤﺎ ﺗﺮﮐﺾ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﻋﻠﻰ ّ
ﻫﺐ ﻓﻬﻨﻴﺌﴼ ﻟﻰ ﻭ ﻟﮏ ﻭ ﻟﻤﻦ ﺳﻤﺎ ﺍﻟﻰ ﺳﻤﺎء ﺍﻟﻌﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﺎ ﻗﻠﺒﻪ ﺑﻤﺎ ّ
ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ . ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻭ ّ ﺳﺮﻩ ﺻﺒﺎ ﺍﻻﻳﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺳﺒﺎّ ﻋﻠﻰ ﺭﻳﺎﺽ ّ
ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻴﺮ ﺳﺎﻟﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺎﮐﻰ ﺑﻮﻃﻦ ﺍﻟﻬﻰ
ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻔﺖ ﻭﺍﺩﻯ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻔﺖ ﻫﻔﺖ ﺭﺗﺒﻪ ّ ﺹ٥ ﺷﻬﺮ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﮏ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻫﺠﺮﺕ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺒﺤﺮ ﻗﺮﺏ ﻭ ﻭﺻﺎﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﺑﻴﻤﺜﺎﻝ ﻧﭽﺸﺪ .
ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺩﻯ ﻃﻠﺐ ﺍﺳﺖ .ﻣﺮﮐﺐ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻰ ﺻﺒﺮ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﻧﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ . ﻟﻨﻬﺪﻳﻨﻬﻢ ﺳﺒﻠﻨﺎ " ﻣﺴﺮﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﮐﻤﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻦ ﮐﻌﺒﮥ " ﻓﻴﻨﺎ " ﺑﺒﺸﺎﺭﺕ " ّ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻥ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺎﻣﮑﺎﻥ
ﺳﺪ ﻧﮑﻨﺪ . ﻃﻠﺐ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﺑﻨﺪﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭘﻨﺪﻯ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﺰﻳﻨﮥ ّ
ﻫﺮ ﻧﻘﺸﻰ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺹ٦ ﮐﻞ ﺍﻫﻞ ﺍﺭﺽ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﮐﻨﻨﺪ .ﻭ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺩﻭﺳﺖ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻴﻨﺪ
ﭼﻪ ﻳﻌﻘﻮﺑﻬﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻳﻮﺳﻒ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺣﺒﻴﺐ
ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺩﻭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻣﻌﺸﻮﻕ
ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﺳﺮﻯ ّ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻧﻰ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺑﺮ ّ
ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻋﺰﻡ ﮐﻌﺒﮥ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ
ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﺍﻋﺎﻧﺖ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺵ ﻃﻠﺒﺶ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ .ﻃﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻋﺸﻖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ .ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ
ﺧﺎﮎ ﻣﻰ ﺑﻴﺨﺖ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ .ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻰ ؟ ﮔﻔﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﻳﻢ .ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻟﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﻃﻠﺐ ﻣﻰ ﮐﻨﻰ ؟ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﺭ ﺹ٧ ﺭﺏ ﺍﻻﺭﺑﺎﺏ ﻃﻠﺒﺶ ﻣﻴﮑﻮﺷﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﺠﻮﻳﻢ .ﺑﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺮﺍﺏ ّ
ﺟﺪ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺟﺴﺘﻦ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺰﺩ ﻋﺎﻗﻞ ﻗﺒﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ﺑﺮ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺟﺪ ﻭﺟﺪ " ﻃﺎﻟﺐ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﺰ ﻭﺻﺎﻝ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭼﻴﺰﻯ "ﻣﻦ ﻃﻠﺐ ﺷﻴﺌﴼ ﻭ ّ
ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﺭﺍ ﺟﺰ ﻭﺻﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻧﺒﺎﺷﺪ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﻠﺐ ﻃﺎﻟﺐ
ﺭﺍ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺜﺎﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﺴﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﻰ " ﻻ " ﻣﻨﻔﻰ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺑﺸﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺪﻳﻨﮥ "ّﺍﻻ " ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﺩ .
ﻫﻤﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻃﻠﺒﺶ ﮐﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﻭﺻﻠﺶ ﻧﻮﺷﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺟﺎﻡ ﻧﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ .ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺮ ﻫﺮ ﺧﺎﮐﻰ
ﺟﺎﻟﺲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻼﺩﻯ ﺳﺎﮐﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻭﺟﻬﻰ ﻃﻠﺐ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﺭ ﻃﻠﺐ ﻳﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺳﺮﻯ ﻫﻤﺴﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺹ٨ ﺳﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ . ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺮﻯ ّ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻋﺎﻧﺖ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﺑﻰ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻮﺍﺩﻯ ﻋﺸﻖ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻭ ﺑﻮﻯ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﺸﻴﺮ ّ ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﮕﺪﺍﺯﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺟﺬﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎﺏ
ﺷﻮﻕ ﻃﺎﻟﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻧﺎﺭﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﺧﺮﻣﻦ
ﻋﻘﻞ ﺑﮑﻠّﻰ ﺑﺴﻮﺧﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺳﺎﻟﮏ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﺷﮏ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﻧﻪ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺷﺎﻡ ﺿﻼﻟﺖ ﻧﻪ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ّ ﻋﻄﺎﺭ ﮔﻔﺘﻪ : ﺳﻢ ﻗﺎﺗﻠﺶ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ّ ﺍﺯ ﮐﻔﺮ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰ ﻭ ّ " ﮐﻔﺮ ﮐﺎﻓﺮ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭ ﺭﺍ
ﻋﻄﺎﺭ ﺭﺍ " ﺫﺭﮤ ﺩﺭﺩﺕ ﺩﻝ ّ ّ
ﻣﺮﮐﺐ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺹ٩
ﻧﺸﻮﺩ ﻭﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺟﺰ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺠﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺻﺪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻩ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻰ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺮ ﺩﺭ
ﭘﺎﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ .ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻤﺼﺮ ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﺋﻰ ﺑﻴﻮﺳﻒ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﺸﻮﻯ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻧﮕﺬﺭﻯ ﭼﺸﻢ
ﺑﺎﻃﻦ ﻧﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻧﻴﻔﺮﻭﺯﻯ ﺑﻴﺎﺭ ﺷﻮﻕ ﻧﻴﺎﻣﻴﺰﻯ .ﻭ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﺍ
ﺿﺮﻯ ﺿﺮﺭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﭘﺮﻭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ُ ّ
ﺧﺸﮑﺶ ﻳﺎﺑﻰ .
" ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺯﺥ ﻧﺸﺎﻥ ﻋﺎﺭﻑ ﺁﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺸﮑﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎ "
ﺫﻟﺖ ﻋﺰﺕ ﺍﺯ ّ ﻋﺸﻖ ﻫﺴﺘﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻤﺎﺕ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ّ
ﺟﻮﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﻮﺵ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻻﻳﻖ ﺟﻮﺵ ﻋﺸﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺹ ١٠ ﮐﻤﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮔﺮﺩﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪﺵ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺳﺮﻯ
ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺑﺨﺎﮎ ﺍﻓﺘﺪ .ﭘﺲ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺪﺍﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﮕﺬﺭ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﺷﻴﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﻯ ﮔﻴﺮﻯ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺭ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﻯ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﺷﻮﻯ . " ﻧﮑﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﻧﻔﺲ ﺯﻧﺪﻩ ﻗﺒﻮﻝ
ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎﺯ ﻣﻮﺵ ﻣﺮﺩﻩ ﺷﮑﺎﺭ "
ﻋﺸﻖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻧﻰ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻳﺎﺭ ﮐﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﺩ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﺩﺭ
ﻣﻘﺮﻯ ﻧﻪ ﻧﻬﻨﮓ ﻋﺸﻖ ﺍﺩﻳﺐ ﻣﻤﻠﮑﺘﺶ ﻫﺴﺘﻰ ﺭﺍ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﻋﺎﻗﻼﻧﺮﺍ ّ ﻋﻘﻞ ﺭﺍ ﺑﺒﻠﻌﺪ ﻭ ﻟﺒﻴﺐ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﺸﮕﺮﺩ ﻫﻔﺖ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ ﻭﻋﻄﺶ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﻴﻔﺴﺮﺩ
ﻭ ﻫﻞ ﻣﻦ ﻣﺰﻳﺪ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﺩ .
ﺍﻧﺪﺭ ﺍﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﮕﻰ "
" ﺑﺎ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ
ﺹ ١١
ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻤﻨﺪﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﻫﺮ ﺳﺮﺧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ ﻗﻬﺮﺵ ﺩﺍﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺯﺭﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺑﻴﻨﻰ ﺍﺯ
ﺯﻫﺮﺵ ﺷﻤﺮ ﺟﺰ ﻓﻨﺎ ﺩﻭﺍﺋﻰ ﻧﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻋﺪﻡ ﻗﺪﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﺯﻫﺮﺵ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻭ ﻓﻨﺎﻳﺶ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻘﺎ ﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺮﺳﺖ .ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﻯ ﻧﻔﺲ ﺷﻴﻄﺎﻧﻰ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﺳﻴﺪ " ﻟﻮ ﻻ ﮎ " ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮔﺮﺩﺩ . ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﺮﺍﺗﺐ ّ " ﻧﺎﺭ ﻋﺸﻘﻰ ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯ ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻴﻬﺎ ﺑﺴﻮﺯ
ﻋﺸﺎﻗﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭ " ﭘﺲ ﻗﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺭ ﮐﻮﻯ ّ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﺧﺎﻟﻖ ﺍﺯ ﻣﻨﻘﺎﺭ ﺷﺎﻫﻴﻦ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬﺭﺩ
ﺷﮏ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻤﺖ ﺿﻼﻟﺖ ﺩﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻫﻮﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﻘﻮﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮﺗﺶ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺒﻴﺐ ﺧﻮﺩ
ﺹ ١٢
ﺑﺮﺍﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻣﺠﺎﺯ ﺩﺭ ﺑﻨﺪﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺭﺗﺒﻪ ﻗﻀﺎ ﺭﺍ ﺭﺿﺎ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺻﻠﺢ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻨﺎ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻘﺎ ﺩﺭﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﺍﻧﻔﺲ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺩ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﭽﺸﻢ َﺳﺮ ﻭ ّ
ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﺐ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻴﻨﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺤﺮ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ . ﺫﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﺎﻓﻰ " ﺩﻝ ﻫﺮ ّ
ﺁﻓﺘﺎﺑﻴﺶ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ "
ﺣﻖ ﺑﺒﻴﻨﺶ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ّ
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﻣﻦ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻓﺎﺭﺟﻊ ﺍﻟﺒﺼﺮ ﻭ ﻣﻐﺎﻳﺮ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ " ﻣﺎ ﺗﺮﻯ ﻓﻰ ﺧﻠﻖ ّ ﻫﻞ ﺗﺮﻯ ﻣﻦ ﻓﻄﻮﺭ " ﮔﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﻇﻠﻢ ﻋﺪﻝ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺪﻝ ﻓﻀﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﺟﻬﻞ ﻋﻠﻤﻬﺎ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻠﻤﻬﺎ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺹ ١٣ ﻭ ﻗﻔﺲ ﺗﻦ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻔﺲ ﺍﻫﻞ ﺑﻘﺎ ﺍﻧﺲ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﻨﺮﺩﺑﺎﻧﻬﺎﻯ ﻣﻌﻨﻮﻯ
ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﻤﺎء ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﺩﺭ ُﻓﻠﮏ " ﺳﻨﺮﻳﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ﻓﻰ ﺍﻵﻓﺎﻕ ﻭ
ﺍﻟﺤﻖ " ﺳﺎﻳﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻪ ّ ﻳﺘﺒﻴﻦ ﻟﻬﻢ ّ ﺣﺘﻰ ّ ﻓﻰ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ " ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺤﺮ " ّ
ﺍﮔﺮ ﻇﻠﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺻﺒﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﻬﺮ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﻬﺮ ﺁﺭﺩ .ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﺠﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺒﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻓﺮﺍﻗﺶ ﻣﻴﮕﺪﺍﺧﺖ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﮥ ﻋﺸﻖ
ﺻﺪﺭﺵ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺟﺴﻤﺶ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺑﻴﺰﺍﺭﻯ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﻗﺮﺍ ﺍﺯ ﻧﻔﺎﻕ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺵ
ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺠﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺴﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﺵ ﻧﺨﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﺑﺪﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻫﻰ
ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﮏ ﺷﺮﺑﮥ ﻭﺻﻠﺶ ﻫﺰﺍﺭ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻃﺒﻴﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻼﺟﺶ ﺩﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺆﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻧﺴﺶ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ّ
ﺹ ١٤
ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺘﻨﺪ ﺑﻠﻰ ﻣﺮﻳﺾ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻃﺒﻴﺐ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﺒﻴﺐ
ﺩﺳﺘﺶ ﮔﻴﺮﺩ .ﺑﺎﺭﻯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺷﺠﺮ ﺭﺟﺎﻳﺶ ﺛﻤﺮ ﻳﺄﺱ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﻧﺎﺭ ﺍﻣﻴﺪﺵ
ﺑﻴﻔﺴﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺒﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﻓﺖ ﻧﺎﮔﺎﻩ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﺴﺴﻰ ﺗﻌﺎﻗﺐ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﺎﺯﺍﻥ ﻭ ﻋﺴﺲ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺩﻭﺍﻥ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺴﺴﻬﺎ
ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﺮﺁﻥ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻴﻨﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻣﻴﺪﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﺲ ﻋﺰﺭﺍﺋﻴﻞ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ
ﺷﺪﺍﺩ ﺑﻼﺩﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﺳﺖ . ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﻌﺠﻴﻞ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎ ّ ﺁﻥ ﺧﺴﺘﮥ ﺗﻴﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﭙﺎ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﻝ ﻧﺎﻻﻥ ﺗﺎ ﺑﺪﻳﻮﺍﺭ ﺑﺎﻏﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ
ﺑﻬﺰﺍﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﺑﺎﻻﻯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺭﻓﺖ ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﺍﺯ
ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺩﻳﺪ ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﺹ ١٥ ﺗﻔﺤﺺ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ّ
ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺁﻫﻰ ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻋﺎ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ
ﻋﺰﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺨﺶ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﺲ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﺲ ﺭﺍ ّ
ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻴﻞ ﮔﺸﺖ ﻳﺎ ﺍﺳﺮﺍﻓﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ
ﺫﻟﻴﻞ ﺷﺪ .ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ
ﻣﻨﮑﺮ ﻋﺴﺲ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺪﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺭﺣﻤﺘﻬﺎ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ َ ﺑﻴﮏ ﻗﻬﺮ ﺗﺸﻨﮥ ﺻﺤﺮﺍﻯ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺒﺤﺮ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻭﺍﺻﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺮﺍﻕ ﺭﺍ
ﺑﻨﻮﺭ ﻭﺻﺎﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻌﻴﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺒﺴﺘﺎﻥ ﻗﺮﺏ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ ﻭ
ﻋﻠﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻄﺒﻴﺐ ﻗﻠﺐ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﮔﺮ ﺁﺧﺮ ﺑﻴﻦ ﺑﻮﺩ
ﺍﻭﻝ ﺑﺮ ﻋﺴﺲ ﺭﺣﻤﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﻋﺎﻳﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﻋﺪﻝ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺭ ّ ﺹ ١٦
ﺍﻭﻝ ﻧﺎﻟﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﮑﺎﻳﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ . ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﺧﺮ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﺍﻭﻝ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺣﺪﻳﻘﮥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻬﺮ ﺁﺷﺘﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ
ﺍﻭﻝ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺭﺍ ﻳﮏ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻪ ّ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻭﺍﺩﻳﻬﺎﻯ ﻓﻮﻕ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ّ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻻ ﺁﺧﺮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺑﻘﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺿﮥ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻧﻪ ﺁﺧﺮ ﻻ ّ
ﺍﻭﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﮔﺮﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﺧﺮﻫﺎ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻻ ﺁﺧﺮ ﻫﻢ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ ﺍﺯ ّ ﺧﻀﺮﺍ ﺳﺎﮐﻨﻨﺪ ﻻ ّ
ﺩﺭ ﺳﺘﻴﺰ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﺳﻤﺎ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺻﻔﺎﺕ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﻕ
ﺍﻟﺼﻔﺎﺕ ﻋﻨﻪ " ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﺘﻮﺣﻴﺪ ﻧﻔﻰ ّ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻗﺪﺱ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻇﻞ ﺫﺍﺕ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﺒﺪﺍّ ّ
ﺍﻟﺼﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﻴﻢ " ﺳﺮﻩ ﺍﻟﻌﺰﻳﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﮑﺘﮥ ﺩﻗﻴﻘﻰ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﺑﻠﻴﻐﻰ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ " ﺍﻫﺪﻧﺎ ّ ّ ﺹ ١٧
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺫﺍﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ " ﺑﻨﻤﺎﻯ ﺑﻤﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺩﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﺑﺨﻮﺩ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺘﻤﺎﻣﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺧﻮﺩ ّ
ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﻧﻴﻢ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﺒﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ " ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ﺭﻭﻧﺪ
ﺍﻟﻤﺤﺐ ﻭ ﺍﻟﻤﺤﺒﻮﺏ " ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﻟﻤﺤﺒﺔ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " ّ ّ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻬﺎﻯ ﺳﻴﺮ
ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺸﺖ .
" ﻭﻫﻢ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻫﻨﺮ
ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﺗﻮ ﺑﻰ ﭘﺮ ﻣﭙﺮ "
ﻫﻤﺖ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻞ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﭙﺮﻫﺎﻯ ّ
ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ . ﺍﻧﺎ ﻭ ّ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺳﻰ ّ
ﺑﺎﻭﻝ ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻴﺮ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ّ ﺹ ١٨
ﻣﻘﺎﻡ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺗﻔﺮﻳﺪ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﺠﺎﺏ ﮐﺜﺮﺕ ﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺷﻬﻮﺕ ﺑﺮ ﭘﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻤﺎء ﻭﺣﺪﺕ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺻﻨﻊ ﺻﻤﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺨﻠﻮﺗﺨﺎﻧﮥ ﻋﺮﻭﺝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺑﭽﺸﻢ ّ
ﺣﻖ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﻭﺳﺖ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺮﺍﺩﻕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ّ
ﺑﺮ ﺁﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﺻﻒ ﻭ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﻭﺻﻒ ﺧﻮﺩ
ﺣﻖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻤﮥ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎ ﺍﺯ ﺷﻪ ﺣﻖ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ّ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ّ
ﮐﻞ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ " ﺟﺎﻟﺲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻨﻮﺩ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﻰ " ﻗﻞ ّ ّ ﺍﻻ ﺑﺎ " ﺭﺍﺣﺖ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺷﻴﺎء ﺑﻨﻈﺮ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻗﻮﺓ ّ ﺑﺮ ﺑﺴﺎﻁ " ﻻ ﺣﻮﻝ ﻭ ﻻ ّ
ﻫﻮﻳﺖ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ّ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ . ﺹ ١٩ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﻠﻮﮎ
ﺳﺎﻟﮏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﻟﮏ ﺍﺳﺖ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ
ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺲ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻓﺎﺿﮥ ﻧﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻭ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﺑﻴﮏ ﺍﺷﺮﺍﻕ ّ
ﻣﺤﻞ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺑﺎﻣﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ّ ﻣﺤﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻋﻄﺎﻯ ﻓﻴﺾ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺁﺕ ﺑﻘﺮﺻﻬﺎ ﻭ ﺁﻥ ّ ﻫﻴﺄﺗﻬﺎ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺁﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻠﻮﺭ
ﺗﺠﻠﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﻗﺮﺹ ﻧﺎﺭ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺷﻴﺎء ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺛﺮ ّ
ﻭ ﺑﺂﻥ ﺍﺛﺮ ﻫﺮ ﺷﻰء ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺆﺛّﺮ ﺑﺎﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺍﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻣﺤﻞ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﻟﻮﺍﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎﻯ ّ ﺹ ٢٠
ﺗﺠﻠﻰ ﺳﺮﺥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻠﻰ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺥ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﻴﺪ ّ ﺯﺭﺩ ّ ﻣﺤﻞ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺿﻴﺎء ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺍﺯ ّ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﺷﻤﺲ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻣﺤﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺟﺪﺍﺭ ﻭ ﺳﻘﻒ ﺁﻥ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﺍﺯ ّ ّ ّ
ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﺘﺎﺑﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻣﻌﺮﻓﺖ
ﺭﺍ ﺑﺠﺪﺍﺭ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﻋﻤﻰ ﺣﺎﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺷﻤﺲ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻻﻳﺰﺍﻟﻰ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺣﮑﻤﺖ ﺩﻳﻦ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺮﻡ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻌﺒﮥ ﻣﺒﻴﻦ ّ ﺟﻼﻝ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻫﻞ ﺯﻣﺎﻥ .ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻠﺒﻠﻰ ﺍﺯ ِﮔﻞ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭ ُﮔﻞ ﻗﻠﺐ ﺟﺎﻯ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺣﺠﺎﺯﻯ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ
ﺧﻮﺵ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﺴﺪﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻩ ﺹ ٢١ ﺭﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻗﺪﺳﻰ ﺑﺮ ﻋﻈﺎﻡ ﺭﻣﻴﻤﮥ ﻣﻤﮑﻨﺎﺕ ﻣﺒﺬﻭﻝ
ﺟﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﺰﺍﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺣﺴﺪ ﻭ ﻣﻨﻘﺎﺭ ﺑﻐﺾ ﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺍﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ّ ﺟﻌﻞ ﺭﺍ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﻧﺎﺧﻮﺵ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺰﮐﻮﻡ ﺭﺍ ﺭﺍﻳﺤﮥ ﻫﻼﮐﺶ ﮐﻮﺷﻨﺪ ﺑﻠﻰ ُ َ
ﻃﻴﺐ ﺛﻤﺮ ﻧﺪﻫﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﻋﻮﺍﻡ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ّ " ﺩﻓﻊ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻣﻐﺰ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻨﻰ ﺯﮐﺎﻡ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺭﻳﺢ ﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻡ "
ﺍﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﺳﺎﻟﮏ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ّ ﻣﺤﻞ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﻣﺤﻞ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﺎﺕ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺳﺮﺥ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻴﻨﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻴﻦ ﻋﺒﺎﺩ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ
ﺭﺍ ﻏﺒﺎﺭ ﺗﻴﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺲ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﺮﺍﻕ ﺿﻮء ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺟﺰ ﺷﻤﺲ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ .ﭘﺲ ﺑﺴﺒﺐ ﺹ ٢٢
ﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻬﻢ ﺳﺎﻟﮑﻴﻦ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺛﺮ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ
ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭﺍﻗﻔﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﻗﺎﺋﻤﻨﺪ ﻭ
ﺟﻬﺎﻝ ﻋﺼﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺎﻟﻤﺮﻩ ﻣﺤﺘﺠﺒﻨﺪ .ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ّ ّ
ﺗﮑﻠﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺼﺮ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﺒﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﻣﻘﺎﻝ ّ
ﻟﺠﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺂﻥ ﻻﻳﻖ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻤﺎ ﮐﺴﺒﻮﺍ ﻣﺎ ﺗﺮﮎ ﻋﻠﻰ َﻇﻬﺮﻫﺎ ﻣﻦ ّ ٍ ﺩﺍﺑﺔ ﻭ ﻟﮑﻦ "ﻭ ﻟﻮ ﻳﺆﺍﺧﺬ ﺍّ
ﻣﺴﻤﻰ " .ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﻟﻄﻴﻒ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﺆﺧﺮﻫﻢ ﺍﻟﻰ ﺍﺟﻞ ّ ّ ﺣﺐ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺼﻴﻘﻞ ّ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻠﻮﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺍﺯﻟﻰ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻨﻰ " ﻻ ﻳﺴﻌﻨﻰ ﺍﺭﺿﻰ ﻭ ﻻ ﺳﻤﺎﺋﻰ ﺹ ٢٣ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻳﺴﻌﻨﻰ ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺪﻯ ﺍﻟﻤﺆﻣﻦ " ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺗﺠﻠﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﺑﻬﺰﺍﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻧﺜﺎﺭ ﻳﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ ّ
ﺑﺮ ﻋﺮﺵ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﻝ ﺟﻠﻮﺱ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻀﺎء ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ
ﺳﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺏ ﺩﻳﺠﻮﺭ ﺑﺮ ﺁﺭﺩ " ﻻﺯﺍﻝ ﺍﻟﻌﺒﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ّ ﺍﻟﺬﻯ ﻳﺴﻤﻊ ﺑﺎﻟﻨﻮﺍﻓﻞ ﺣ ّﺘﻰ ﺍﺣﺒﺒﺘﻪ ﻓﺎﺫﺍ ﺍﺣﺒﺒﺘﻪ ﻳﺘﻘﺮﺏ ﮐﻨﺖ ﺳﻤﻌﻪ ّ ﺍﻟﻰ ّ ّ ُ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺑﻴﺖ ﺑﻪ " ﺍﻟﺦ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻴﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﺖ ﺧﻮﺩ ّ ﻣﻨﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﻭﻓﻌﻞ ﻭ ﺍﺛﺮ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻨﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻭ ّ
ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﻯ
ﺍﻟﻤﻘﺮﺑﻮﻥ ". ﻣﻘﺮﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " ﻋﻴﻨﺎ ﻳﺸﺮﺏ ﺑﻬﺎ ّ ﮐﻪ ّ
ﺣﻖ ﺩﺭ ﺗﻨﺰﻻﺕ ﻋﻮﺍﻟﻢ ّ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍﻳﺤﮥ ﺣﻠﻮﻝ ﻭ ﻳﺎ ّ ﺹ ٢٤
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻠﻖ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺷﺒﻬﻪ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺬﺍﺗﻪ ّ ﺻﻌﻮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺧﻮﻝ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ﺧﻠﻖ ﻏﻨﻰ
ﮐﻞ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﺪﻯ ﻭ ﺑﮑﻨﻪ ﺍﻭ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﻧﻔﺴﻰ ّ ﮐﻞ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺫﺍﺗﺶ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻋﺮﻓﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ّ ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻫﺮ ﻣﺪﺭﮐﻰ ﻭ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻫﺮ ﻋﺎﺭﻓﻰ ّ
ﺍﻟﻄﻠﺐ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺩﻟﻴﻠﻪ ﺁﻳﺎﺗﻪ ﻭ ﻭﺟﻮﺩﻩ ﺍﺛﺒﺎﺗﻪ ﺍﻟﺴﺒﻴﻞ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻭ ّ ّ
ﺩﻝ ﻋﻠﻰ ﺫﺍﺗﻪ ﺑﺬﺍﺗﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ " ﻳﺎ ﻣﻦ ّ
ﺗﻨﺰﻩ ﻋﻦ ﻣﺠﺎﻧﺴﺔ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺗﻪ " ﻋﺪﻡ ﺻﺮﻑ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ِﻗﺪﻡ ﻭ ّ
ﺍﺳﺐ ﺩﻭﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﮥ ﻓﺎﻧﻰ ﮐﺠﺎ ﺑﺨﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﺭﺳﺪ ﺣﺒﻴﺐ ﻟﻮﻻﮎ " ﻣﺎ ﻋﺮﻓﻨﺎﮎ "
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻭ ﺍﺩﻧﻰ " ﻣﺎ ﺑﻠﻐﻨﺎﮎ " ﮔﻔﺘﻪ .ﺑﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺹ ٢٥
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻳﺎ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﻌﺮﻓﺖ ّ
ﻧﻔﺴﺎﻧﻴﻪ ﺗﺠﻠﻰ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺤﺠﺒﺎﺕ ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ّ ّ ّ
ﻋﺮﺿﻴﻪ ﻣﺤﺠﻮﺑﺴﺖ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺯﻳﺮ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺣﺪﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ّ
ﺍﻓﮑﻴﻪ ﺍﺯ ﻭﺟﻪ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ ﻧﻮﺭ ﺷﻤﻊ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺧﺮﻕ ﺣﺠﺒﺎﺕ ّ
ﺗﺠﻠﻴﺎﺕ ﻗﻠﺐ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﻮﺩ .ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺑﺮﺍﻯ ّ ّ ﺳﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ . ﻫﻢ ﺩﺧﻮﻝ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺂﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ّ
ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ
ﺳﺪ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ . ﺳﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺵ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻨﻊ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﻫﻴﻤﻨﮥ ﺍﺷﺎﺭﺕ ّ " ﭘﺮﺩﻩ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ
ﺳﺪ ﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺣﺎﺋﻞ " ّ
ﺳﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺍ ﺩﻓﺘﺮﻫﺎ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ّ ﺹ ٢٦
ﻧﻘﻄﺔ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺭﻣﺰﻯ ﺑﻴﺶ ﻧﻪ " ﺍﻟﻌﻠﻢ ٌ
ﮐﺜﺮﻩ ﺍﻟﺠﺎﻫﻠﻮﻥ " ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ .ﺍﮔﺮ ّ
ﭼﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎ ﻣﺘﻨﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ
ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻫﺮ ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺁﻥ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ّ
ﺍﻭﻟﻰ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺁﺧﺮﺵ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮﻣﺪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﻭﻟﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺁﺧﺮﻯ . ﻭ ﺁﺧﺮﺵ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯﻝ ﮐﻪ ﻧﻪ ّ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺫﮐﺮ ﺷﻮﺩ ﮐﺴﺎﻟﺖ
ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺮﻣﺪ ﺭﺍ ﺑﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻭ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯﻝ ﺭﺍ ﻏﻴﺐ
ﻣﻨﻴﻊ ﻻ ﻳﺪﺭﮎ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻻﻫﻮﺕ ﻭ ﺟﺒﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ
ﺍﻟﺤﻖ ﻭ ﻧﺎﺳﻮﺕ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﻔﺮﻫﺎﻯ ﺳﺒﻴﻞ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻰ ّ ﺹ ٢٧ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﺍﻟﻰ ﺍﻟﺨﻠﻖ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻦ ّ ّ ّ
ﻣﺘﻌﺮﺽ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎ ﻭ ﺣﮑﻤﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ّ ﻧﺸﺪﻡ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻗﺒﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻗﻮﺍﻝ
ﻏﻴﺮ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻋﻠﻮﻡ ﮐﺴﺒﻰ ﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﺗﺄﺳﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺎﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻗﻮﺍﻝ
ﺗﺠﻠﻰ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻞ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ّ " ﮔﺮ ﺧﻀﺮ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﮐﺸﺘﻰ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﺻﺪ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻀﺮ ﻫﺴﺖ "
ﻭ ّﺍﻻ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺒّﺎﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ
ﺭﺑﻰ ﺍﻻﻋﻠﻰ . ﻭ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻤﺮﻡ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺩﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻓﺴﺒﺤﺎﻥ ّ ﺹ ٢٨
ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺫﮐﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﺎﻟﮑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻗﻮﺍﻝ
ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺜﺎﻝ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺁﺧﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺒﻰ ﻭ ﺍﺿﺎﻓﻰ ﺯﺩﻩ
ﻣﺠﺪﺩ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﻤﻴﺺ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ . ﺷﺪ ّ ﺍﻭﻟﻨﺪ ﻣﺜ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ّ
ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﭙﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺻﻨﻊ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﮐﻪ ﻭﺩﻳﻌﮥ ّ
ﺑﺎﻃﻨﻴﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻇﺎﻫﺮﻳﺖ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﺖ ﻭ ﺍﻭﻟ ّﻴﺖ ﻭ ّ ّ ّ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﭘﺲ ﺻﺪﻕ ّ
ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﻗﻠﺐ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺎﺧﺴﺎﺭﻫﺎﻯ ﮔﻞ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﺍﻟﻈﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﻟﺒﺎﻃﻦ . ﺍﻻﻭﻝ ﻭ ﺍﻵﺧﺮ ﻭ ّ ﺑﺎﻧﻪ ﻫﻮ ّ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﺪﺍ ﮐﻨﺪ ّ ﺹ ٢٩
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺫﮐﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ّﺍﻻ ﺁﻥ ﺭﺟﺎﻟﻰ ﮐﻪ
ﺑﻘﺪﻣﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﻭ ﺗﻘﻴﻴﺪ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺑﺴﺎﻁ ﺧﻮﺵ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺳﺎﮐﻦ
ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻬﺎﻯ ﺍﻃﻼﻕ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺘﻬﺎ ﻳﻢ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﻨﺎﺭﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﻰ ﻣﺤﻮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺷﻨﺎﻭﺭﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻗﺪﺱ ﻧﻮﺭ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻟﻔﺎﻅ ﺩﺭ
ﺍﻭﻝ ﻳﺎ ﺁﺧﺮ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﺠﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ّ
ﺍﻭﻝ ﻧﻔﺲ ﺁﺧﺮ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺍﻭﻝ ﺍﺳﺖ . ِ ﻧﻔﺲ ّ ﻣﻘﺎﻡ ّ " ﺁﺗﺸﻰ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﻓﺮﻭﺯ
ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﻓﮑﺮ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯ "
ﺍﻳﺪﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﻧﻤﻴﺸﺪﻯ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﻔﺎﻅ ﻫﻢ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﭘﺲ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺼﻄﺒﮥ ﺹ ٣٠
ﺍﻧﺎ " ﺑﻪ " ﺭﺍﺟﻌﻮﻥ " ﺭﺟﻌﺖ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻦ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻧﺰﺩ ﺍﺩﻳﺐ ﻋﺸﻖ ﺑﻴﺂﻣﻮﺯﻯ ﻭ ﺍﺯ " ّ
ﻇﻞ ﺷﺠﺮﮤ ﺩﺍﻧﺶ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻮﻯ . ﻣﺠﺎﺯﻯ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﻓﻘﻴﺮ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﮥ ﺑﻠﻨﺪ ﻏﻨﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﺯ
ﻋﺰﺕ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻰ ﻭ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﮐﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺑﺮﺳﻰ . ﺷﺮﻳﻌﮥ ّ
ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺴﻴﺮ ﺳﺎﻟﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﺍﺩﻯ ﺑﭽﺸﻤﻪ ﺍﻯ ﺭﺳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﺤﺮﺍ ﻧﻐﻤﻪ ﺍﻯ ﺷﻨﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻫﺒﺎﺯ ﻫﻮﺍﻯ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﺷﻬﻨﺎﺯﻫﺎﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺭﺍ
ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺣﺠﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . " ﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻋﻘﻠﻬﺎ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻧﺪ
ﻭﺭ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﺑﺲ ﻗﻠﻤﻬﺎ ﺑﺸﮑﻨﺪ "
ﺍﻟﺤﻖ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺍﻟﻬﺪﻯ . ﺍﺗﺒﻊ ّ ﺍﻟﺴﻔﺮ ﺍﻻﻋﻠﻰ ﻭ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻗﻄﻊ ﻫﺬﺍ ّ ﻭ ّ ﺹ ٣١ ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻄﻊ ﻣﻌﺎﺭﺝ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﻧﺴﺎﻳﻢ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺪﺍﻯ
ﻳﻮﻡ ِ ﮐﻼ ﻣﻦ ﺳﻌﺘﻪ " ﺭﺍ ﻳﻐﻨﻰ ﺍً ّ ﺭﻭﺡ ﻣﻰ ﻭﺯﺩ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﻯ ﻓﻘﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﻮﺯﺩ ﻭ " َ ﺑﭽﺸﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺩﺭ ﻏﻴﺐ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﮤ ﺍﺷﻴﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﺑﺴﺮﻭﺭ
ﺁﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻔﺮﺡ ﺭﺍﺟﻊ ﺷﻮﺩ ﻗﺒﺾ ﻭ ﺍﻧﻘﺒﺎﺽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺴﻂ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﺗﺒﺪﻳﻞ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺳﺎﮐﻨﻨﺪ ّ
ﺑﺮ ﺭﻓﺮﻑ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺟﺎﻟﺲ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺯﻭﺍﻝ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﻣﺮﺯﻭﻗﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻟﻄﻴﻒ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﺸﺮﻭﺏ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻭﺍﺩﻯ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻐﺎﻳﺖ ﻗﺎﺻﺮ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻗﺪﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺩ ﺟﺰ ﺳﻮﺍﺩ ﺛﻤﺮ ﻧﻴﺂﺭﺩ ﺑﻠﺒﻞ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻧﻮﺍﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺹ ٣٢
ﻣﻌﻤﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺵ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﺪﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺴﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﭙﺮﺩ .
" ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﺩﻝ ﺑﺪﻝ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﻔﺖ
ٍ ﮐﺜﻴﺮﺓ " ﻭ ﺍﺳﮑﺖ ﻋﺠﺰﴽ ﻋﻦ ﺍﻣﻮﺭ
ﺣﺪ ﻣﮑﺘﻮﺑﺴﺖ " ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺷﻴﻮﮤ ﻗﺎﺻﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ّ
ﻗﻠﺖ " ﺑﻨﻄﻘﻰ ﻟﻦ ﺗﺤﺼﻰ ﻭ ﻟﻮ ﻗﻠﺖ ّ
ﺍﻯ ﺭﻓﻴﻖ ﺗﺎ ﺑﺤﺪﻳﻘﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻧﺮﺳﻰ ﺍﺯ ﺧﻤﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﻧﭽﺸﻰ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﺸﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﺑﻨﻮﺷﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﮕﺴﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﻮﻧﺪﻯ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻫﺶ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﻴﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ " ﮐﺎﻥ ﺍ ﻭ ﻟﻢ ﻳﮑﻦ ﻣﻌﻪ ﻣﻦ ﺷﻰء " ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ
ﺳﺎﻟﮏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺩﻭﺳﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻰء ﺑﻴﻨﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺭ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﻳﺎﺭ
ﻫﻮﻳﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺮ ّ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﺯ ﺭﻣﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺻﻔﺎﺕ ّ ﺹ ٣٣
ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺂﻫﻰ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺎﻫﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺒﺼﺮ ﺣﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺻﻨﻊ ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﺭﻗﻴﻖ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻗﻴﻖ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﮐﻨﺪ ﻭ " ﺟﻌﻠﻨﺎ ﺍﻟﻴﻮﻡ
ﺑﺼﺮﮎ ﺣﺪﻳﺪﴽ " ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻘﺎﻝ ﻭ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﺳﺖ .
ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﻯ ﺑﺤﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﻴﺮﺕ
ﻭﺍﺻﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺤﺮﻫﺎﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﻏﻮﻃﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺗﺶ ﻣﻰ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻫﻴﮑﻞ ﻏﻨﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ ﻓﻘﺮ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﻋﺠﺰ ﮔﺎﻫﻰ
ﻣﺤﻮ ﺟﻤﺎﻝ ﺫﻭﺍﻟﺠﻼﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﺻﺮ ﺣﻴﺮﺕ
ﭼﻪ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎﻯ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻧﻔﻮﺳﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺳﺎﻟﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻭﺭﺩ .ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻭﺍﺻﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﺮﻏﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺹ ٣٤
ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺪﻳﻌﻰ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻣﺤﻮ ﺻﻨﻊ ﺟﺪﻳﺪ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺷﻮﺩ .ﺑﻠﻰ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺧﻠﻘﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ّ ّ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﻟﻐﻪ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﺑﻴﺂﻣﻮﺯﻳﻢ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻧﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻭﺩﻳﻌﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﭼﻪ ﺣﮑﻤﺘﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﺨﺰﻭﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ .ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺑﻴﺪ ﻭ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﻴﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ
ﺑﻌﻴﺪﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺑﻰ ﺣﺮﮐﺖ ﺭﺟﻞ ﻭ ﺗﻌﺐ ﺟﺴﺪ ﺑﺂﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻰ ﺯﺣﻤﺖ ﭼﺸﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺤﻨﺖ ﮔﻮﺵ ﻣﻰ ﺷﻨﻮﻳﺪ
ﺗﮑﻠﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺑﻰ ﻟﺴﺎﻥ ّ
ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺤﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻌﻴﻨﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﺪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﺪ . ﺹ ٣٥
ﺣﺎﻝ ﭼﻨﺪ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻡ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ
ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻰ ﭼﺸﻢ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻭ ﺑﺮ ﮐﻤﺎ ﻫﻰ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻨﺪ ّ . ﺩﺳﺖ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺛﺎﻧﻰ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺛﺮ
ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻮﻡ ﺩﺭ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ
ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎ ﻓﺮﻕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻮﺩﻋﮥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺣﺎﻝ ّ
ﺗﺎ ﺑﺘﺄﻳﻴﺪﺍﺕ ﻭ ﻣﮑﺎﺷﻔﺎﺕ ﺳﺒﺤﺎﻧﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﭘﻰ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻗﺪﺱ ﺑﺮﻯ .ﻭ
ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺗﺎ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺳﻬﻞ ﻧﺸﻤﺮﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ّ
ﺑﻌﻘﻞ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻌﻘﻞ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻋﻘﻮﻝ ﺿﻌﻴﻔﻪ ﺭﺑﺎﻧﻰ . ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺭﺍ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻋﻘﻞ ّ ﮐﻠﻰ ّ ﺹ ٣٦
ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﻰ ﮐﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﺳﻴﻤﺮﻏﻰ ﺷﮑﺎﺭ "
" ﻋﻘﻞ ﺟﺰﺋﻰ ﮐﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮔﺸﺖ ﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺤﻴﻂ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻭﺍﺩﻯ ﺣﻴﺮﺕ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻮﺍﻟﻢ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭ ﺳﻴﺪ ّ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺯﻳﺎﺩﺗﻰ ﻃﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﮐﺴﻞ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﺗﺤﻴﺮﺍ " ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺭﺏ ﺯﺩﻧﻰ ﻓﻴﮏ ّ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻓﮑﺮﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ " ّ
ﺗﻤﺎﻣﻴﺖ ﺧﻠﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ّ ّ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﻨﻄﻮﻯ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺷﺪﻩ . ﺻﻐﻴﺮ ﺍﻧﮏ ٌ " ﺃ ﺗﺤﺴﺐ ّ ﺟﺮﻡ َ
ﻭ ﻓﻴﮏ ﺍﻧﻄﻮﻯ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﺍﻻﮐﺒﺮ "؟
ﭘﺲ ﺟﻬﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻴﻮﺍﻧﻰ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ .
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻟﻘﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﮑﻤﺖ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺤﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﭼﺸﻴﺪﻩ ﺑﭙﺴﺮﺵ ﻧﺎﺗﺎﻥ ﺑﺠﻬﺖ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺣﺸﺮ ﻭ ﻣﻮﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺹ ٣٧ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺯﺩﻩ ﺩﺭﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺫﮐﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺼﻄﺒﮥ ﺗﻮﺣﻴﺪ
ﻭ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻳﻦ ﺑﻨﺪﮤ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻤﺎﻧﺪ .ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ
ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﺑﻰ ﭘﺲ ﻗﺎﺩﺭﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻤﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻧﮕﺮﺩﻯ .ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﻝ ﮐﻪ
ﻣﺤﻞ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺳﺮﻣﺎﻳﮥ ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻧﻤﺎﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻞ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺑﺎﻗﻴﻪ ﺍﺳﺖ ّ ّ ﺑﺎﺷﺘﻐﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺪﺳﻰ ﺑﺘﺮﺍﺏ ﺩﻝ ﻣﺒﻨﺪ
ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﻧﺴﻰ ﻭﻃﻦ ﺧﺎﮐﻰ ﻣﭙﺴﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﻧﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﮥ ﺍﻫﻞ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﺣﻮﺍﻟﻰ ﻧﻪ . " ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﻗﺺ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﻘﺮﺍﺭ
ﺩﻝ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻴﺪﻟﻢ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺩﺍﺭ "
ﻗﻠﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺍﺩ ﻣﻴﮕﺮﻳﺪ ﻭ ﺟﻴﺤﻮﻥ ﺩﻝ ﺧﻮﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﻴﺰﻧﺪ " ﻟﻦ ﻳﺼﻴﺒﻨﺎ ﺹ ٣٨
ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ . ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ ّﺍﻻ ﻣﺎ ﮐﺘﺐ ﺍ ﻟﻨﺎ " ﻭ ّ
ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﻮﺍﺩﻯ ﻓﻘﺮ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻭ ﻓﻨﺎﻯ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﻨﺎﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺑﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻏﻨﺎﻯ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ
ﻓﻘﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻏﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﭼﻮﻥ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﻮﺍﻟﻢ ّ
ﻭ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻗﻠﺐ ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺎﺭﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﺮﺍﺩﻗﺎﺕ ﻭ ﺣﺠﺒﺎﺗﺮﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﺣﺘّﻰ ﻣﻐﺰ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ . " ﭼﻮﻥ ﺗﺠﻠّﻰ ﮐﺮﺩ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻗﺪﻳﻢ
ﭘﺲ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﻭﺻﻒ ﺣﺎﺩﺙ ﺭﺍ ﮐﻠﻴﻢ "
ﺹ ٣٩ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺘﻌﻠّﻖ ﺑﺪﻧﻴﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻭﺍﺻﻠﻴﻦ ﺑﺤﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﺍﺻﻞ ّ ﻇﺎﻫﺮﻳﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﻓﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭﺻﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﮐﻪ ّ ّ
ﻧﻔﺴﻴﻪ ﺑﺄﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ .ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ّ ﺑﺤﺪﻭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺰﺩ ّ
ﺍﻥ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ ﻳﺸﺮﺑﻮﻥ ﻣﻦ ﮐﺄﺱ ﻓﮑﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ " ّ
ﮐﺎﻥ ﻣﺰﺍﺟﻬﺎ ﮐﺎﻓﻮﺭﺍ " ﺍﮔﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻓﻘﺮﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " ﺍﻟﻔﻘﺮ ﻓﺨﺮﻯ " ﻭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻘﺮ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮﻯ
ﻣﺮﺍﺗﺒﻬﺎ ﻭ ﻣﻌﻨﻴﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﻟﻬﺬﺍ ﺑﻌﻬﺪﮤ
ﻭﻗﺘﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﻗﻀﺎ ﭼﻪ ﺍﻣﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺜﺮﺍﺕ ﮐﻞ ﺷﻰء ﺩﺭ ﺳﺎﻟﮏ ﻫﺎﻟﮏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻃﻠﻌﺖ ﻭﺟﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﻘﺎ ﺳﺮ ﺍﺯ ﻏﻄﺎ ّ
ﺹ ٤٠
ﮐﻞ ﺷﻰء ﻫﺎﻟﮏ ّﺍﻻ ﻭﺟﻬﻪ " ﻣﺸﻬﻮﺩ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ " ّ
ﺣﺒﻴﺐ ﻣﻦ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺼﺮ ﺣﻔﻈﺶ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﺜﺎﺑﻪ ﺍﺑﺮ ﻧﻴﺴﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﻗﻠﻮﺏ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﮥ ّ
ﻓﻴﺎﺽ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻠﻰ ﻭ ﺗﻌﻮﻳﻘﻰ ﻧﻪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻓﻴﺾ ّ
ﻣﻘﺪﺭﺳﺖ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻓﺎﺿﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺭﺍ ﺭﺯﻗﻰ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﻰ ّ ﻧﻨﺰﻟﻪ ّﺍﻻ ﺑﻘﺪﺭ ﻣﻌﻠﻮﻡ " .ﺳﺤﺎﺏ " ﻭ ﺍﻥ ﻣﻦ ﺷﻰء ّﺍﻻ ﻋﻨﺪﻧﺎ ﺧﺰﺁﺋﻨﻪ ﻭ ﻣﺎ ّ
ﺭﺣﻤﺖ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺟﺰ ﺑﺮ ﺭﻳﺎﺽ ﺟﺎﻥ ﻧﺒﺎﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﻡ ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻓﺼﻮﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯﻳﻦ ﻓﻀﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺿﻰ ﺟﺮﺯﻩ ﺭﺍ ﺍﺯﻳﻦ
ﮐﺮﻡ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﻧﻪ .ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﺤﺮﻯ ﻟﺆﻟﺆ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺎﺧﻰ ﮔﻞ ﻧﻴﺎﺭﺩ ﻭ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﺴﺮﺍﻳﺪ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﻧﮕﺸﺖ
ﺹ ٤١
ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﺸﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﻧﺸﺪ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﺨﻦ ﻇﻞ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﺟﺎﻭﻳﺪ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﺎﻧﻰ ﺑﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﮥ ﻋﻈﻤﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻯ ﻳﺎﺭ ﺑﻴﻨﻰ
ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﻰ .
" ﻳﺎﺭ ﺑﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ
ﺗﺠﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﻻﺑﺼﺎﺭ " ﺩﺭ ّ
ﺍﺯ ﻗﻄﺮﮤ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻰ ﻭ ﺑﺒﺤﺮ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪﻯ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ
ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻯ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﺂﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﻧﻮﺭ ﻫﻢ
ﺍﻟﻨﻮﺭ ﻭ ﻻ ﻟﻮﺟﻬﻪ ﻧﻘﺎﺏ ﺧﺮﻕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺯﺍﻳﻞ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ " ﻻ ﻟﺠﻤﺎﻟﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺳﻮﻯ ّ ٌ
ﺍﻟﻈﻬﻮﺭ " .ﺍﻯ ﻋﺠﺐ ﮐﻪ ﻳﺎﺭ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺲ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﻭ ّﺍﻻ ّ ﺷﺪﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﺨﻔﻰ ﮔﺸﺘﻪ . ﺩﻳﻨﺎﺭ ﺑﻠﻰ ﺍﺯ ّ
ﺹ ٤٢
ﺣﻖ ﻋﻴﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺮ ﺭﺧﺸﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ " ّ
ﺣﻴﻒ ﮐﺎﻧﺪﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ "
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﺩﻯ ﺳﺎﻟﮏ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺷﻬﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺻﻞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﺣﻮﺍﻝ ﭘﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻭ ﺑﻮﺣﺪﺗﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﻘﺎﻝ ﺑﺮﺩ ﻧﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭﻳﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯﻳﻦ
ﺭﻳﺎﺽ ﻧﺴﻴﻤﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﺑﻘﺪﺭ
ﺳﺮ ﻃﺮﻳﻘﺖ ﻭ ﺛﻤﺮﮤ ﺷﺠﺮﮤ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﺷﻌﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ّ ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻧﻮﺭﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺑﺬﻳﻞ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺘﺸّﺒﺚ ﺑﺎﺷﺪ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺗﺎ ﺍﺯ ﮐﺄﺱ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﻣﺮﺯﻭﻕ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻭ ﺑﺤﺒﻞ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻫﻰ ّ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭﺍﻗﻒ ﮔﺮﺩﺩ .ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﻔﻬﻮﻡ
ﻣﺠﺪﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﺰﻟﺰﻟﻰ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ّ ﺹ ٤٣ ﭼﻮﻥ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻔﺎﺭ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﻧﺘﻬﺎﺋﻰ ﭘﺪﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﮏ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺭﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﻋﺎﻧﺖ
ﻏﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﻣﺮ ﻣﺪﺩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﺭﺗﺒﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ّ ﻳﮑﻨﻔﺲ ﺍﺫﺍ ﺷﺎء ﺍ ﻭ ﺍﺭﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻔﺲ ﻫﻔﺖ ﺩﺭ ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺪﻡ ﻃﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ َ
ﻭ ﺫﻟﮏ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ﻳﺸﺎء .ﻃﺎﻳﺮﺍﻥ ﻫﻮﺍﻯ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻭ
ﻟﺠﮥ ﺗﺠﺮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻘﺎء ﺑﺎ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻳﻦ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻭﺍﺻﻼﻥ ّ
ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺭﺗﺒﮥ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻭﻃﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﺎﻧﻰ
ﺍﻭﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﺩﻟﺴﺖ ﻳﻌﻨﻰ ّ ﺑﺤﺮ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﻣﻘﺮﺭﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻠﺶ ﻳﺎﻓﺖ ﺷﺪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺁﻳﺪ ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺗﺒﻪ ّ ﺹ ٤٤ " ﭼﻮﻥ ﻗﻠﻢ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺍﻳﻨﺤﺎﻟﺖ ﺭﺳﻴﺪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ . ﻭ ّ
ﻫﻢ ﻗﻠﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﮐﺎﻏﺬ ﺩﺭﻳﺪ "
ﺍﺣﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﮐﻼﺑﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﻯ ﺣﺒﻴﺐ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻏﺰﺍﻝ ﺻﺤﺮﺍﻯ ّ
ﺻﻤﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﺎﺭﻯ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻗﺐ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﺮ ﻫﻮﺍﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﺴﺘﺎﻥ ّ ﺻﻴﺎﺩ ﺣﺴﺪ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻏﺮﺍﺏ ﮐﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺻﻴﺪ ّ
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ ﺯﺟﺎﺝ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﻫﺎﻯ ﺩﺭ ﻋﻘﺐ .ﺍﻯ ﺷﻴﺦ ّ
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﺝ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺟﺎﺟﮥ
ﻣﺸﮑﻮﺓ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﮔﺮﺩﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﺸﻖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺭ ٰ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺒﺎﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺸﻤﺸﻴﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﺳﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺤﺐ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺧﺖ ّ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ّ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﺮ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻓﻨﻌﻢ ﻣﺎ ﻗﺎﻝ ﺭﻭﺩ ﻭ ﻗﻠﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺬﮐﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﻴﻮﺳﺖ ّ ﺹ ٤٥
ﻓﺎﻟﺤﺐ ﺭﺍﺣﺘﻪ ﻋﻨﺎ " ﻭ ﻋﺶ ﺧﺎﻟﻴﺎ ّ
ﻓﺎﻭﻟﻪ ﺳﻘﻢ ﻭ ﺁﺧﺮﻩ ﻗﺘﻞ " ّ
ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ .ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻓﮑﺮ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﻰ ﻃﻴﺮ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ ﻭ ّ
ﻣﺤﻘﻖ ﺷﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﻣﻴﻨﺎﻣﻨﺪ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻭ ّ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻋﺎﻟﻤﻰ
ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﻰ ﺳﺎﻟﮑﻴﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺳﻤﻰ ﺭﻣﺰﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻗﺘﻀﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ّ
ﺳﺮﻯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺘﻘﺪﻳﺲ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻰ ّ
ﻣﻮﻟﻴﮏ . ﺛﻢ ﺍﻗﺒﻞ ﺍﻟﻰ ٰ ﻋﻤﺎ ﻳﺸﺘﻬﻴﻪ ٰ ﻫﻮﻳﮏ ّ ﮐﻒ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﺍﺳﺖ .ﮎ ﺍﻯ ّ
ﻫﻮﻳﻪ .ﺝ ﺟﺎﻧﺐ ﺳﻮﻳﻪ ﻟﺘﻔﺪﻯ ﺑﺮﻭﺣﮏ ﻓﻰ ٰ ﻋﻤﺎ ٰ ﻧﺰﻩ ﻧﻔﺴﮏ ّ ﻥ ّ
ﺭﺑﮏ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻥ ﺑﻘﻰ ﻓﻴﮏ ﻣﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻟﺨﻠﻖ .ﺵ ﺍﺷﮑﺮ ّ ّ
ﺍﻻﺣﺪﻳﻪ ﺍﻟﺴﻤﺂء ﻓﻰ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﻓﻰ ﺍﺭﺿﻪ ﻟﻴﺸﮑﺮﮎ ﻓﻰ ﺳﻤﺂﺋﻪ ﻭ ﺍﻥ ﮐﺎﻧﺖ ّ ﺹ ٤٦ ﺍﻟﺤﺠﺒﺎﺕ ﺍﻟﻤﺤﺪﻭﺩﺓ ﻟﺘﻌﺮﻑ ﻣﺎ ﻻ ﻋﺮﻓﺘﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﺭﺿﻪ .ﮎ ّ ﮐﻔﺮ ﻋﻨﮏ ُ
ﺍﻟﻄﻴﺮ ﺍﻟﻔﺎﻧﻴﺔ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﻘﺎﻣﺎﺕ ﺍﻧﮏ ﻟﻮ ﺗﺴﻤﻊ ﻧﻐﻤﺎﺕ ﻫﺬﻩ ّ ﺍﻟﻘﺪﺳﻴﺔ .ﻭ ّ ّ ﺍﻟﺰﺍﺋﻠﺔ ﻟﺘﻄﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﻟﮑﺆﻭﺱ ﺍﻟﺒﺎﻗﻴﺔ ّ ﺍﻟﺪﺍﺋﻤﺔ ﻭ ﺗﺘﺮﮎ ﺍﻟﮑﺆﻭﺏ ﺍﻟﻔﺎﻧﻴﺔ ّ
ﺍﺗﺒﻊ ﺍﻟﻬﺪﻯ . ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﻣﻦ ّ ﻭ ّ