ﻣﻄﺎﻟﻊ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺗﻠﺨﻴﺺ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﺯﺭﻧﺪﻯ ﺗﺮﺟﻤﺔ ﻭﺗﻠﺨﻴﺺ
ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺍﺷﺮﺍﻕ ﺧﺎﻭﺭﻯ ﺹ١ ﺍﻭﻝ ﻓﺼﻞ ّ
ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺼﺐ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺗﻌ ّ ّ
ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﻨﻘﺴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺠﺪﺍﻝ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺘﻔﻰ ﮔﺸﺖ ﮐﻮﮐﺐ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﮤ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﺮﻕ ﻃﺎﻟﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺿﻌﻒ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺭﻭﺣﺶ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻨﺪﻫﺶ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺑﻴﺨﺒﺮﻯ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﺷﺮﻭﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻠﻮﻝ ﮔﺸﺖ .ﭼﻮﻥ ﻗﻠﺐ ﺷﻴﺦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻤﻘﺎﻭﻣﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ّ ﺗﻬﻴﮥ ﻃﺮﻳﻖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻠﻴﻞ ﻭﺣﺪﻩ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ّ
ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﺪ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺘﺸﺮﻳﺢ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺸﮑﻠﻪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺑﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ّ ّ ﭘﺮﺗﻮ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺻﻼﺡ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﺯﺍﻟﮥ ﻇﻠﻤﺎﺕ
ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻟﺬﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻗﺮﻥ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﺠﻒ ﻭ ﮐﺮﺑﻼ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺟﺰﺍﻳﺮ ﺑﺤﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﺸﻴﺮﮤ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺠﻒ ﻭ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﺁﺭﺍء ﻭ ﻣﺸﺎﺭﺏ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺹ٢
ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺷﻬﺮﺗﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﮐﺒﺎﺭ ّ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺸﺖ .ﻫﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺑﺎﺣﺎﻃﮥ ﻗﻮﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺗﺄﻭﻳﻞ ﻋﻠﻤﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺮ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ
ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺷﺎﮔﺮﺩﻯ ﺣﻞ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩ. ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ّ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﺎﺕ ﻭ ّ ّ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺑﺎﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ .ﺷﻬﺮﺕ ﺷﻴﺦ ﺑﺤﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻋﺐ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻣﺒﺘﻼ ّ
ﺗﺼﻮﻑ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺣﺴﺪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ
ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻭ ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺷﻴﺦ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﺮ ﺧﻀﻮﻉ ﺗﻌﻠﻖ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﺍﻭ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻰﻧﻤﻮﺩ .ﺍﺯ ّ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺼﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺠﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻇﺎﻫﺮﻯ ّ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﻣﻰﻧﻤﻮﺩ.
ﺍﺻﻠﻴﮥ ﻋﻠﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﻗﺼﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺨﻔﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﺸﻬﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻘﺼﺪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺹ٣ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺴﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻠﻴﺞ ّ
ﻓﺎﺭﺱ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﮔﻨﺞ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ّ
ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﺪ .ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻤﻌﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻫﻴﺌﺖ ﻭ ﺷﮑﻞ ﺑﺨﺎﻧﮥ ﮐﻌﺒﻪ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ " ﺭﺍﺳﺘﻰ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺎﺗﻰ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﻣﻠﻬﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ َ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺳﺨﻦ ﺳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ّ
ﭼﻨﺪ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﻴﺦ ﻭ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﻭ ﻋﺠﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﺷﻴﺦ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺳﺮ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ّ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺩﻭﺭﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺁﺭﺯﻭﻯ
ﻣﺸﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ .ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ّ
ﺑﺠﻼﻟﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻴﺦ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺼﻮﺭ ﺍﺩﺭﺍﮎ
ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ. ﺗﻮﻗﻒ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻠﺪﻩ ّ ﺷﻴﺦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻳﺰﺩ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ّ
ﻣﺆﻟﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺑﻨﺸﺮ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻻﺯﻣﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ّ
ﺷﻬﺮ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩ .ﺷﻬﺮﺕ ﺷﻴﺦ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﺵ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻓﺘﺢ ﻋﻠﻴﺸﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺨﻂ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺰﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ. ّ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻘﻨﻌﻰ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ
ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻣﺸﺮﻭﺡ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺳﻠﻄﺎﻧﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺳﺎﺧﺖ ّ
ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ .ﺷﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺩﻟﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﮐﻪ ﺹ٤ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺑﻮﺩ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻧﺎﻣﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻴﺦ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﭙﺎﻳﺘﺨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺷﻴﺦ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺑﺎﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺭﺟﺎء ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻧﺴﺎﺯﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻧﺸﺄ ﺍ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺘﻰ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﻤﻦ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺤﻮ ﮐﻤﺎﻝ ﺩﺭﻳﺎﺑﻢ.
ﺷﻴﺦ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺑﻪ ﺗﺒﺸﻴﺮﻧﻔﻮﺱ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﻫﻤﺪﻡ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﺶ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ .ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﺗﺮﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻌﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﻳﺰﺩﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﻴﺦ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﻏﻠﺐ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻋﺬﺭ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻪ ﻋﺒﺪ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ .ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺮ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﺍﻭ ﻃﻠﺐ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺒﺪ ّ
ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮﺫ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮔﺮﺍﻥ ﻣﻰﺁﻣﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻴﺦ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺴﺎﻁ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﺒﺪ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺗﺮﮎ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻠﮏ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺪ ّ ﺗﺼﻮﻑ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺗﺼﻮﻑ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻩ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻃﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻫﻞ ّ ّ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻭ ﺫﻫﺒﻰ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺖ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻴﺎﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﻪﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺒﺪ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺼﻮﻓﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻋﺒﺪ ّ
ﻣﺘﺼﻮﻓﻴﻦ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻃﺮﻕ ّ ﺗﺼﻮﻑ ﻭ ّ ّ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺗﺸﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ
ﻧﺒﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﻧﺎﻣﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻧﺎﺋﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺼﺎﺩﻗﺖ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﺹ٥ ) ﻓﻘﻂ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ( ﺹ٦ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻭ ﺳﺎﻟﮏ ﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻋﺒﺪ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﻰﻳﺎﻓﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩ. ﺷﺨﺺ ّ
ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻤﺼﺮ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ٌ ّ
ﮐﺮﺩ .
ﺍﻳﺎﻡ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻡ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ " ﺩﺭ ّ
ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﺋﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻣﻴﺰﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻡ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻯ ﺍﻭ ّ
ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺷﺨﺼﴼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺪﻫﻢ ﺑﻨﺎﺋﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ّ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻗﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻣﺆﺛﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻨﻴﺪﻡ. ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ّ ٌ ّ
ﻗﻠﺐ ﻭ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺭﻭﺡ ﺍﻭ ﻣﻰﻧﻤﻮﺩ .ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻌﺒﮥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﮑﺮﺭ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﻭ ﺟﻤﻠﮥ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺭﺍ ّ ّ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﮐﻪ ﻣﮋﺩﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻟﺴﺎﻋﻪ ّ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ .ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ
ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺫﻫﻦ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﴼ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﺽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺷﺼﺖ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻡ ﺩﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ
ﺹ٧
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺸﻬﺮ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﻫﻢ ﮐﻪ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻡ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﺎﺭﻳﺦ ّ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ١٢٣٥ﻫﺠﺮﻯ ﺍﻭﻝ ّ ّ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﻧﺎﺋﻴﻨﻰ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﻣﮋﺩﻩ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﻡ ﻣﺤﺮﻡ ١٢٣٣ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ّ ّ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﺭﻭﺯ ّ
ﺑﺎﺏ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻣﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩ .ﭘﺲ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﮋﺩﮤ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣ ّﺪﺗﻰ ﺑﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﻤﺎﻝ ّ ٌ
ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ
ﻭﺭﻗﺎﺋﻴﻪ ﻓﻘﺮﻩ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﮑﻨﻮﻧﮥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﺼﻴﺪﮤ ّ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﺛﺮﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻘﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﺪﺳﻪ ﻟﻨﺰﻭﻟﻰ ﻓﻘﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ " :ﻳﺎ ﺍﺑﻦ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ﻓﺆﺍﺩﮎ ﻣﻨﺰﻟﻰ ّ
ﻃﻬﺮﻩ ﻟﻈﻬﻮﺭﻯ ".ﻭ " ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺟﺰ ﻣﺮﺍ ﻣﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻭ ﺭﻭﺣﮏ ﻣﻨﻈﺮﻯ ّ
ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺟﻤﺎﻟﻢ ﺩﺍﺭﻯ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺑﺮﺑﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ
ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺩﻝ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻧﮕﻨﺠﺪ ".ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺎﺭﻳﺦ ّ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﻭﻡ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ ّ ﺗﻮﻟﺪ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻓﺠﺮ ﺭﻭﺯ ّ
ﺳﺎﻝ ١٢٣٣ﻫﺠﺮﻯ ﺍﺳﺖ .ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺑﻴﺎﺩ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ ﻧﺎﺋﻴﻨﻰ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﮋﺩﮤ ّ
ﺩﺍﺩ .ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺳﭙﺎﺱ ﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ
ﻣﺨﺼﺺ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻓﻴﺾ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻤﻰ ﻣﺮﺍ ّ
ﺩﻧﻴﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﻞ ﻣﻦ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺟﺎﻥ
ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ١٢٧٤ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ . ﺹ٨ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ
ﺍﻳﺎﻣﻴﮑﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻘﺮﺏ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ّ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻣﻬﻴّﺎﻯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻳﺰﺩ ﺑﻮﺩ ﻧﻔﺲ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺯ ﮔﻴﻼﻥ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺍﻭﻝ ﻭﻫﻠﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺧﻮﺵ ﺟﺮﮔﮥ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ .ﺩﺭ ّ
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻼﻟﺖ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ . ﺁﻣﺪﻯ ّ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻰﻣﺒﺎﻻﺗﻰ ﻭ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ .ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ
ِ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ َﻭ ﻋﺮﺿﻨﺎ ٔ َ َ ﺍﻻﻣﺎﻧﺔ َﻋﻠﻰ ّ ) ﻗﺮﺁﻥ ( ٧٢٣٣ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ٕ ّ ﺍﻧﺎ َ َ َ ِ ﺍﻻﺭﺽ َﻭ ﺣﻤﻠﻬﺎ ﻓﺄﺑﻴﻦ ﺃﻥ َ ِ ْ ٔ ِ ﺍﻟﺠﺒﺎﻝ َ َ ﻦ ِﻣﻨﻬﺎ َﻭ َ َ َ ﻳﺤﻤﻠَﻨﻬﺎ ﻭ ﺍ ْﺷَﻔْﻘ َ ﺟﻬﻮﻻ ". ﮐﺎﻥ َ ُ ﻇﻠﻮﻣﴼ َ ُ ً ُ ﺍﻧﻪ َ َ ٕ ﺍﻻﻧﺴﺎﻥ ٕ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﺷﺨﺺ ّ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﻋﻼﻣﺖ ّ
ﺗﻔﻮﻕ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺷﺘﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ .ﺑﺮ ﻫﻤﮕﻨﺎﻥ ّ
ﺳﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭ ﺍﺩﻋﻴﮥ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﺣﻔﻆ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ّ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﺮ ﺁﻳﺔ ﺍﻟﮑﺮﺳﻰ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻭ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ّ ّ
ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻴﮑﻮ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻰﮔﺸﺘﻨﺪ . ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻪ ٢٢ﺳﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺳﻦ ّ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٣١ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﮔﻴﻼﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺷﻴﺦ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ ﺷﻴﺦ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ : " ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺸﻴﻦ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﻦ ﻣﻴﺎ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻦ ﮐﻪ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ّ ﺹ٩ ﻗﻮﻩﺍﻯ ﺑﺘﻮ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﻮﺩ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻗﻠﻮﺏ ﺷﻮﻯ ّ
ﺟﺪﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻫﻤﺎﻝ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﻦ ّ
ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﻯ ".
ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺗﻼﻣﻴﺬ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻼ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺁﺗﺶ ﺣﺴﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ّ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺣﺴﺪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ّ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﻳﺰﺩﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ّ ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻭﺍ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﻭ ﺷﺨﺼﴼ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﺣﺎﺳﺪﻳﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ. ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺳﭙﺮﺩ ﺍﺯ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﻰ ّ ﻳﺰﺩ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭﮤ ﻗﺒﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺣﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ّ
ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﻭﻻﺩﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﻭﻳﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻔﺎﺩ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ّ ّ
ﺭﺑﮑﻢ ﺳﺮ ﺣﺪﻳﺚ " ﺳﺘﺮﻭﻥ َ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﺍﻥ ﺍﻟﻘﻤﺮ َﻟﻴﻠﺔ ِ ﺳﺘﻨﮑﺮﻭﻧﻪ " ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺣﺪﻳﺚ " ٕ ﺃﺭ َ َ َ ﺗﺮﻭﻥ َ َﮐﻤﺎ َ َ ﻋﺸﺮ َﻭ َ ﺑﻌﺔ َ َ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﺑﻬﺎ " ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻟﺬﺍ ﻗﻠﺒﴼ ﺍﻟﺴﺎﻋﺔ ﺃﻥ َﺗِﻠَﺪ ٔ ّ ﺍﻻَﻣُﺔ ﻣﻦ ﺃﺷﺮﺍﻁ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺎﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ّ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
ﭼﻮﻥ ﺑﭙﺎﻳﺘﺨﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺷﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺨﺼﴼ ﺹ ١٠ ﺭﻋﻴﺖ ﻧﺎﻣﻴﺪ. ﺍﻣﺖ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ّ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺨﺮ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺷﺮﻳﻔﻪ ﺍ ﻯ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻧﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺴﻌﻮﺩﻯ ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺮﺻﮥ ﺷﻬﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩ .ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺟﻠﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ .ﭘﺪﺭ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ١٢٣٣ ﺩﻭﻡ ّ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺸﻬﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻓﺠﺮ ﺭﻭﺯ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻫﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﺠﺮﻯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ّ ّ ّّ
ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻌﻤﺘﻰ
ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺠﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺹ ١١ ﺑﻘﻴﮥ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻮﻃﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ّ
ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﮔﻮﻳﺪ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩ .ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺗﻘﺮﺑﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻓﺘﺤﻌﻠﻴﺸﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ّ ّ
ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺷﻴﺦ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﺩ
ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺷﺨﺼﴼ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺷﻴﺦ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ.
ﺷﻴﺦ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻥ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺳﭙﺮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺍﻳﺰﺩ ّ
ﺣﻖ ﻣﻨﻴﻊ ﺁﻥ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻨﺞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺳﺎﺯﺩ .ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺟﻼﻟﺶ ﺧﺎﺿﻊ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻈﻤﺘﺶ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺵ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺦ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﻭﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﺰﻳﺎﺭﻩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺩﺭﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ّ ﻣﺆﻟﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ّ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮﺍﺗﻰ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻣﻨﺎﻗﺐ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺆّﻟﻔﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩ .ﺷﻴﺦ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺳﻢ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﮑﺮﺭ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮﺩ .ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ،ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ّ
ﻣﺒﺸﺮ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻓﺮﻳﺪ . ﺷﻬﻴﺪ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﻟﻮﺩ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ .ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﻋﻠﻰ ّ
ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺒﺸﺮ ﻗﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﻧﺎﭼﺎﺭ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺷﻴﺦ ﭘﺴﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ّ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ . ﺑﺎﺏ ﭘﺴﺮ ﺷﻴﺦ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﺁﻥ ﭘﺴﺮ ّ
ﺹ ١٢ ﺷﻴﺦ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﭘﺴﺮﻣﻦ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻓﺪﺍء ﺳﺎﺧﺘﻢ .ﻣﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ. ﻣﺤﺮﻡ ١٢٣٥ﻫﺠﺮﻯ ﺍﻭﻝ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ّ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ .ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ّ
ﻧﺒﻮﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﻨﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ّ ﻣﻌﺮﻭﻑ .ﭘﺪﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺭﺑﻰ ﺑﺴﻨﺘﻴﻦ " ّ " ﺃﻧﺎ ﺃﺻﻐﺮ ﻣﻦ ّ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻫﻞ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮﺵ ﺑﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺳﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭼﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﺴﺐ ﻓﻰ ﺑﮑﻠﻰ ﻟﮏ ﻭ ﺑﻘﻴﺔ ﺍ ﻗﺪ ﻓﺪﻳﺖ ّ ﺑﻬﺎءﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " :ﻳﺎ ّ ُ ُ ﺭﺿﻴﺖ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺘﮏ ﻭ ﮐﻔﻰ ﺑﺎ ﻣﻌﺘﺼﻤﴼ ﻗﺪﻳﻤﴼ ﻭ ﮐﻔﻰ ﺗﻤﻨﻴﺖ ٕ ّﺍﻻ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻓﻰ ّ ﺳﺒﻴﻠﮏ ﻭ ﻣﺎ َ َ ّ ُ ﻭﮐﻴﻼ ". ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺪﴽ ﻭ ً
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻮﻗﻒ ﺷﻴﺦ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺷﻴﺦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻴﺦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ّ
ﺭﺍ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﻞ ﻓﺘﺤﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ .ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﻴﺦ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺱ ﺍﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﺧﺎﺻﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻈﺮ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﻴﺦ ﺟﺰ ﺑﻪ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ﺹ ١٣
ﺣﻀﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺗﮑﻠﻢ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺒﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺑﮑﻠﻤﻪﺍﻯ ّ
ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺮﺍﺭ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ .ﺷﻴﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻘﺒﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﻃﺎﻗﺖ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺮﺃﺕ ﮐﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻯ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﺤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﮕﻔﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﻧﻬﻔﺘﻨﻰ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻨﻤﺎ .ﺳﺎﺋﻞ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻟﺤﺎﻝ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ
ﺗﻤﻨﺎﻯ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺷﻴﺦ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﺑﺘﻮ ّ
ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﻻﻳﺖ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ .ﺳﺎﺋﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ .ﺷﻴﺦ
ﺳﺎﺋﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻘﺾ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﺑﻤﻌﺎﺭﺿﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺑﻤﻨﺎﻗﺸﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﻳﻔﻌﻞ ﻣﺎ ﻳﺸﺎء ﻭ ﻳﺤﮑﻢ ﻣﺎ ﻳﺮﻳﺪ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﮐﻨﺪ
ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻏﺎﻓﻠﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺋﻞ ﺩﺍﺩ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﺍﺯ ﻫﻤﺪﻡ ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﻭ ﺟﺰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺷﻴﺦ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ. ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﻨﺎ ﺑﺪﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻄﻮﻝ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺷﻴﺦ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﻭﺭ ﺿﺮﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻃﻮﺍﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﻃﺎﺋﻒ ﺣﻮﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ً ﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ .ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺟﻤﻊ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻓﺆﺍﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﺕ ﺍﻭ ﺣﺴﺪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ .
ﺹ ١٤ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺍﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﻰ ّ
ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ.
ﻣﮑﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺷﻴﺦ ﺑﻌﺰﻡ ﺯﻳﺎﺭﺕ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ّ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ّ
ﻭ ﺑﺎ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﺯ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﺗﺎ ﻗﻠﻮﺏ ّ ﻣﺴﺘﻌﺪﻩ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩّ . ﻧﺠﻒ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﻴﺦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺩﺍﻉ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ :
ﻫﻤﺖ ﺭﺍ " ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺪﻩ .ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﻭ ﮐﻤﺮ ّ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ .ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ .ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﻴﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﺪ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻴﻢ .ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﻫﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺸﺌﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺍﺯ ّ ﺭﻭﺯ ّ
ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﺪﺩ ﻣﻴﺒﺨﺸﺪ ". ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ّ
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﻨﺪ .ﺳﭙﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺳﭙﺮﺩ . ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺪﻳﺪﴽ ﺩﻓﺎﻉ ّ
ﻣﺤﻴﺮ ﻋﻘﻮﻝ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﺮﺩ .ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮐﻪ ّ
ﺟﻬﺖ ﺣﺴﺪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻤﻌﺎﺭﺿﮥ ﺍﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﭼﻬﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻃﺎﻗﺖ ﺳﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺦ ّ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ّ
ﺹ ١٥ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺘﻌﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩﻫﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺑﺪﻋﺖ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻟﮑﻦ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺸﻴﺦ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻔﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺷﺮﺣﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ .ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ّ
ﺗﻌﺼﺐ ﺍﻳﻦ ﺁﻥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺳﺎﺧﺖ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﮐﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﺟﻬﻞ ﻭ ّ ّ
ﺷﺮ ﻗﻮﻡ ﻋﻨﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻣﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻴﻌﺎﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻋﺪﺍء ﺧﻼﺹ ﺷﻮﻡ .ﺷﻴﺦ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻧﻮﺷﺖ ّ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﮤ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ .ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ .ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ّ
ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻮﺷﺖ :
ﺣﻴﻦ" ) ﻗﺮﺁﻥ (٨٨-٣٨:ﻭ "ﻻ ﺗﺴﺌﻠﻮﺍ ﻋﻦ ﺍﺷﻴﺎء ﺍﻥ ﺳﺘﻌﻠﻤﻦ ﻧﺒﺄﻩ ﺑﻌﺪ ٍ "ﻭ َ َ َ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ّ ﺗﺒﺪﻟﮑﻢ ﺗﺴﺌﻮﮐﻢ " ) ﻗﺮﺁﻥ (١٠١-٥:ﺟﻮﺍﺏ ﺷﻴﺦ ﺧﺎﻃﺮ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺶ ﺑﻴﻔﺰﻭﺩ.
ﻣﺪﺕ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩّ . ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٤٢ﻫﺠﺮﻯ ّ
ﻣﻨﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﻋﻤﺮﺵ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﮥ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ. ﭘﺸﺖ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻣﺮﻗﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺹ ١٦ ﺩﻭﻡ ﻓﺼﻞ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﺯ ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺷﺪﻳﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻃﺮﻓﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺷﺪﺕ ﻣﺘﻬﺎﺟﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪّ .
ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺳ ّﻴﺪ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻘﺘﻞ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺯ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ
ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻧﺪﺕ ﺍﻋﺪﺍء ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺎﻓﺬ ﺳﻴﺪ ّ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮐﻨﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ
ﺳﻴﺪ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ .ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﺰﺩ ّ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺳﻔﺮﮐﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺮﺍ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﺴﻴﺪ ّ ّ
ﺷﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻯ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻰ .ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺒﻬﻤﺎﺕ ﺳﺒﺐ ﻋﺪﻡ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻣﺸﮑﻼﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺼﺤﺖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺘﺒﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ّ ّ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﺹ ١٧ ﺭﻭﻳﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺴﮑﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺁﻧﺴﺎﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻤﻴﻦ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﻠﺐ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﺮﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﺪ. ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺟﺰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﺴﻰ ﺣﺎﺿﺮﻧﺸﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺍﻳﻦ ﺩﻡ ﺷﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩّ . ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﺎﺯﻯ ﻣﮕﻴﺮ " ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﺋﻰ ﺭﻭﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻢ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻘﻴﺎﻡ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ّ ّ
ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨّﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﻓﻴﻖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﺳﻴﺪ ﺑﺒﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﺍﻣﻦ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ّ ﺷﻬﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺪﮎ ﺁﺳﺎﻳﺸﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮔﺮﺩ ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﮑﺴﺮ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ. ﺳﻴﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ّ ّ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﮊﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻔﻮﻑ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪّ .
ﺳﻴﺪ ﺑﻤﮑﺎﻟﻤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﻴﺪ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺎ ّ ﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ّ ّ
ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﺑﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺩﻳﻦ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪﻫﻰ ﻭ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﺴﺎﺯﻯ ﺿﺮﺭ ﺑﺪﻳﺎﻧﺖ ّ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺳﺎﺧﺖ ّ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﻴﺪ ّ ﺗﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﮐﻼﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩّ .
ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻥ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ .ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻏﺮﻳﺐ ﺭﺍ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﻳﮑﺎ ﻳﮏ ّ ﺩﻗﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ ﺹ ١٨ ﺍﺫﻳﺖ ﻭﻯ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻤﻞ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺯﺟﺮ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺏ ﺧﻄﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺳﻔﺎﻫﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪّ .
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺁﻣﻴﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﺮﺩﻩ ﮔﺮﻓﺖ ّ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮔﺸﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﮑﻮﺕ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺠﻮﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. ّ
ﺳﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩّ . ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﻭﻝ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ﺩﺭ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﻤﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻢ ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﻣﺮﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺳﺎﺧﺖ .ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﻤﺎ ﺫﻡ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻢّ . ﻣﺪﺡ ﻭ ّ
ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﻼء ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﺟﺎء ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﻴﺮﻯ ﺷﻤﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﻡ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﻣﺒﻬﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ
ﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺤﻴﺮﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺩﻫﻢّ . ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﻮﻗﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺟﻮﺩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺭﺍ ﺟﺎﻳﺰ ﺛﺎﻟﺚ ﺑﻤﮑﺎﻟﻤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺷﮑﻮﮎ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻢّ .
ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﻤﺬﺍﮐﺮﻩ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻳﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺷﺠﺎﻋﺖ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ .ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﮐﺘﺐ ﺷﻴﺦ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺤﺪﻯ ّ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺍﺷﮑﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩّ . ﻭ ّ
ﻳﮑﺎ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﺘﻴﻦ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﻭﺭﻩ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ
ﺩﻭﻡ ﺑﺎﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺻﺪﺍﻯ ّ ﻣﺆﺫﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﺎﻣﻪ ﺻﻠﻮﺓ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺭﻭﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ﻣﺤﺎﻭﺭﻩ ﮔﺮﻡ ﺷﺪ ّ ﺹ ١٩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺍﺩﺍ ﻣﻴﺸﺪ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺳﻴﺪ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﮐﺮﺩّ .
ﺳﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ .ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻭﻋﺪﻩ ّ ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﻔﺼﻠﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ّ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺠﻼﻟﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ّ
ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﺘﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﻓﺎﺕ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻣﮥ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺭﺍ ّ
ﻋﺎﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﺹ ﻭ ّ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺧﻼﺹ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺳﻴﺪ ﻳﮑﻰ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖّ . ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺄﻭﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﺻﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻰ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ .ﺷﺨﺺ ﻣﺰﺑﻮﺭ ّ ﺍﻭ ّ
ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﺑﻤﺪﺭﺳﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻓﺮﺵ ﺁﻥ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺣﺠﺮﻩ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺣﺼﻴﺮ ﭘﺎﺭﻩ ﺑﻮﺩّ .
ﺑﺴﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﺒﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ .ﺷﺨﺺ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻣﺒﻠﻎ ﺻﺪ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻻﻳﻖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺑﺎﻭ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﭘﻮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﮕﻤﺎﺷﺘﮥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﺪّ .
ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻴﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺪﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ّ ّ
ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺑﻴﻨﻮﺍﻯ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﮐﺮﺍﻡ ﻗﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﭙﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮ ﻭ ﻣﺰﺩﻯ ﮑﻢ ِ َ ِ ﻣﻨﮑﻢ ﺍﻧﻤﺎ ُ ْ ﻧﺮﻳﺪ ِ ُ ﻟﻮﺟﻪ ﺍ ِﻻ ُ ُ ﻧﻄِﻌُﻤ ُ ْ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﻔﺮﻧﻨﻤﻮﺩﻡ " ِ ّ ﺹ ٢٠
ﺩﻧﻴﻮﻳﻪ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺁﻥ َﺟﺰﺍَ ﻭ ﻻ ُﺷﮑﻮﺭﴽ " ) ﻗﺮﺁﻥ ( ١٠ : ٧٦ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ّ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ّ
ﺳﺘﻴﻦ ﮐﻪ ﺳﻨﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ّ ّ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻟﺤﻈﻪﺍﻯ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺘﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ . ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﺎﻣﮥ ّ ّ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﺑﻤﻼ ﺳﻴﺪ، ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ّ ّ ﻋﺴﮑﺮﻯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﮥ ّ
ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﺮﻯ ﺷﺎﻳﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﺭﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ .ﻣﺪﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﻮﺍﺏ ّ
ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺩﺭ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﻕ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺗﻤﺠﻴﺪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩﺷﺎﻥ ﺑﻘﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺛﺮ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﺳﺖ .ﻣﮑﺘﻮﺏ ّ
ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍء ﺛﺎﺑﺖﺗﺮ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ .ﺍﺯ ﺧﻼﻝ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺋﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺭﺿﻤﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺍﺯ ّ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ّ
ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﻋﺪﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻊ ّ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺣﺠﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻋﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭ ّ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﺑﻠﻘﺎ ﻭ ﺟﺎﺑﻠﺼﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺹ ٢١ ﺁﻣﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ .ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﻭ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺍﺳﺖ .ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ
ﻟﺪﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ّ ﺫﺭﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ
ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺩﺧﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺎﮎ ﻗﺎﻣﺖ ﺣﻀﺮﺗﺶ ّ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﺖ.
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺧﻮﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻳﮏ ﻳﮏ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﺑﺤﺪﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺮﮔﮥ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ّ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩ ّ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺟﺎء ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ. ّ
ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻩ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﻓﺘﻪﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻨﺪ .ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻡ. ﺗﻌﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺷﺘﻢ .ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺳﻴﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ّ ﻣﻼ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﻓﺘﻴﻢّ . ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ .ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ
ﺩﻳﺪﻡ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﻋﺒﺎ ﺑﺪﻭﺵ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻤﺤﻠّﻰ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪﻥ
ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﺸﺪ .ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎﻯ ﮐﺮﺑﻼ ﮔﺬﺭ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻳﻢ .ﻫﻮﺍ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺳﺒﺰﻯ ﺑﺮﺳﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺰﻟﻰ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺻﻒ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﻗﺎﺭ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎ ﺹ ٢٢ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺁﻣﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻫﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩّ . ﭘﻠﻪﻫﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺮ ﺑﺰﻳﺮ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺪﻳﻢ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﻃﺎﻗﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﮔﻠﻬﺎﻯ ﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻫﻮﺍ
ﻣﻌﻄﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﺸﺴﺘﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺭﺍ ّ
ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﻴﻮﺍﻥ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺸﺎﻁ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﻃﺎﻕ ﻇﺮﻓﻰ ّ
ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﻇﺮﻑ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﻟﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﻃﻬﻮﺭﴽ " ّ ﺭﺑﻬﻢ َﺷﺮﺍﺑﴼ َ ُ ﺳﻘﺎﻫﻢ َ ُ ﺑﺴﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ " َﻭ َ ُ
ﺳﻴﺪ ﻇﺮﻑ ﺷﺮﺑﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺟﻮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﺮﻋﻪ ) ﻗﺮﺁﻥ ّ ( ٢٢ : ٧٦
ﺳﺮﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ .ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻇﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻤﻦ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ .ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﺪﺗﻰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻴﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ .ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ّ ﺹ ٢٣ ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﺎ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ .ﺟﻼﻝ ﻭ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺮﺍ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﺎﺧﺖ .ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺯ ﻇﺮﻑ ﻧﻘﺮﻩ ﺷﺮﺑﺖ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ّ
ﻋﻠﺖ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻇﺮﻭﻑ ﻧﻘﺮﻩ ﻭ ﻃﻼ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ .ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺯﺍﺋﺪ ﺍﺯ ّ ﺣﺪ ّ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺳﻴﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻘﺎﻡ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻀﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮﺱ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺏ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺩﺭﺱ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﺸﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ .ﺳﭙﺲ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪّ . ﺣﻖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺁﻓﺘﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ّ ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻧﻮﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺁﻥ ﺳﻴﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﺳﻢ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ .ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﻧﻤﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﺪّ .
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻢ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪ. ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﭼﻴﺰﻳﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﮑﺮﺭ ّ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﮔﻤﺮﺍﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ
ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺑﺮ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺎﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ .ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ .ﻣﻦ ﮐﻢ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ .ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻢ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ّ
ﺟﺬﺍﺑﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻟﮑﻦ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ّ ّ ﺹ ٢٤
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺍﻯ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺧﻮﺷﺎ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖّ .
ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺖ ﺣﺴﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺴﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺘﺖ ﻫﻢ ﺣﺴﻦ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ّ ﺑﺸﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﺸﻤﻰ ﻧﺪﻳﺪﻩ
ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﺷﻰ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﮐﺴﻰ ﺧﻄﻮﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ". ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﻡ ﻭ ﻧﺴﺒﺶ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻏﺮﻕ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺳﻴﺪ ّ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮﻡ .ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ّ
ﺑﻮﺩ ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺹ ٢٥ ﻣﮑﺮﺭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻧﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺍﺷﺖ .ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ّ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻗﻠﺒﻰ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺍﻥ
ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺻﻼﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﺍﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﮔﺮﻳﮥ ﺍﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﭘﺲ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ .ﻃﺮﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻣﻮﺧﺘﻨﺪّ .
ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩ .ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻴﭽﮑﺲ ّ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﻨﻢ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ
ﻗﻮﻩ ﺍﻯ ﻧﻬﺎﻧﻰ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﮔﻔﺖ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ّ
ﺗﺠﺎﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﺗﻔﺤﺺ ﻫﻤﻴﻨﻘﺪﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺍﺯ ّ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻧﻈﺮﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻣﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ
ﺧﺎﺹ ﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻨﺠﻒ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ّ
ﺭﻓﺖ.
ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﻧﻈﺮﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻋﻼﻗﮥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﺑﺎﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻘﻠﺒﻢ ﮔﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ّ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ّ
ﻗﺒﻼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ً ﺑﻤﮑﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺪﺍء ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﻓﺘﻢ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ّ
ﻣﺪﺕ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﻼﺯﻣﻴﻦ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎﺷﻢ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﮐﻮ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ّ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ ﻳﮑﺪﻭﺭﻩ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ
ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻴﻞ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺸﺮﺵ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ّ
ﺑﺮﺳﺪ ) ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﮐﺠﺎ ﺍﺳﺖ ( .ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ
ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﻭ ﺟﺎﺫﺏ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻗﻮﺕ ﻭ ﺑﻬﺠﺘﺶ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﻘﺼﺺ ﻣﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﻘﺼﺺ ّ ﺹ ٢٦ ﺗﺒﺴﻤﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻠﻬﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺣﻘﺎﻳﻘﻰ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺠﺎﻫﺪ ﺭﺍ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪّ .
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ .ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺻﺤﺎﺑﺮﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ
ﻗﺪﻭﺱ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ .ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺣﺒﺲ ﺟﺒﻞ ﺷﺪﻳﺪ ) ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ( ّ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺘﻢ ّ
ﺹ ٢٧ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻴﻨﻰ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ .ﺗﻮ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ّ ﺑﺮﻭﻯ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﻣﺮﺍﺗﺐ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﻦ .ﺳﭙﺲ ﺑﻤﻦ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ّ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﺸﻤﺎﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺨﺮ ﻭ ﺷﺮﻑ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺗﻮ ﺷﺪﻩ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﮑﻦ.
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻡ ﻣﻦ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ّ
ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻣﻦ
ﻇﻨﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻮء ّ
ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ .ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺻﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ .ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ
ﻭ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ) ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺫﻯ ﺳﻴﺪ ّ ﺍﻟﺤﺠﻪ ( ﺳﺎﻝ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ّ ّ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺟﻤﻴﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺑﻮﺩ .ﺍﻧﺪﺍﻣﻰ
ﺗﺒﺴﻤﻰ ﺯﻳﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻣﻮﻯﻫﺎﻯ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻳﺶ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ّ
ﻟﺒﻬﺎﻳﺶ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﻤﻮﺩ .ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﭘﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﺗﻰ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺮﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﻨﻢ " ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺳﭙﺎﺱ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ" ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭﻋﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﻣﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺹ ٢٨ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺧﻠﻖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻟﮑﻦ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺂﻫﺴﺘﮕﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻰ ﻏﺼﮥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ " ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺒﻌﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻏﻢ ﻭ ّ ّ
ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻧﻰ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ
ﻓﻘﻴﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻟﮑﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻔﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ) .ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﺮﺡ ﻣﻄﻠﺐ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ (. ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﺧﻄﺒﻪ ﺑﮑﻨﺎﻳﻪ ّ
ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﺳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ)ﺍﻯ( ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﺍﻻﻋﻈﻢ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺷﻌﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻠﻘﺐ ﺫﮐﺮ ﺍٔ
ﺭﺍ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺫﮐﺮ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺘﻪ . ﻣﻨﻰ ﺍﺧﺎﻑ ﻋﻠﻴﮏ ﻣﻦ ﻗﻮﻣﻰ ﻭ ّ
ﺍﻧﻰ ﻭﺿﻌﺘﮏ ﻓﻰ ﻋﻴﻮﻧﻰ ﻭ ﻟﻰ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﮏ ﻭ ﻣﻦ ﻣﮑﺎﻧﮏ ﻭ ّ
ﺍﻟﻰ ﻳﻮﻡ ﺍﻟﻘﻴﺎﻣﺔ ﻣﺎ ﮐﻔﺎﻧﻰ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻫﻞ ﻓﺘﻮﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺭﺍ ّ ﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻼﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ.
ﺑﺴﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺫﻳﺘﻰ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻬﺔ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ّ
ﺩﺳﺎﺋﺲ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻬﻢ
ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ
ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺮﮐﺰﻯ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺁﺷﻮﺏ ﺭﺍ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺑﺴﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ .ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ،ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﺹ ٢٩
ﺑﺴﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﭼﻮﻥ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺪﻕ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻨﺼﻴﺤﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ
ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﻮﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺍﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﻟﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ّ ﺳﻴﺪ ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺮﺍﺭﺕ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻫﻞ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ﺑﻤﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺗﺤﺮﻳﺺ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ
ﻋﺒﺎﺱ )ﻉ( ﺭﺍ ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺑﻬﻢ ﺑﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﻳﮑﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺎﻫﻞ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﮕﻮ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺟﻬﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ّ ﻣﻈﻔﺮﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪّ . ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ّ
ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺴﺮﺩﺍﺭ ﺳﭙﺎﻩ ﻧﺠﻴﺐ ﭘﺎﺷﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻧﺠﻴﺐ ﭘﺎﺷﺎ ﺍﺯ ّ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻼﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ
ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﻌﺪﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻓﻘﻂ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻧﺠﻴﺐ ﭘﺎﺷﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩّ .
ﺳﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪّ . ﺳﺎﺧﺖ .ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﺑﻘﺮﻳﺐ " ) ﻗﺮﺁﻥ ( ٨٤ : ١١ﺻﺒﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ٕ ّ ﺍﻟﺼﺒﺢ ِ َ ٍ ﻣﻮﻋﺪﻫﻢ ّ ﺲ ّ ﺍﻥ َ ِ َ ُ ﺍﻟﺼﺒﺢ َ ﺍﻟْﻴ َ
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﺸﻬﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﮕﺸﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﻭ ﻳﻐﻤﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺤﺮﻡ
ﻋﺒﺎﺱ )ﻉ( ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء )ﻉ( ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺑﺤﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺳﻴﺪ ﻫﻢ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﺟﺎ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ّ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﻠﺠﺎء ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ّ
ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺳﭙﺎﻫﻴﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺪﺕ ﻓﺸﺎﺭ ﺗﻨﮕﻰ ﺟﺎ ﻭ ّ ّ ﺹ ٣٠ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء )ﻉ( ﻭ ﺳﻴﺪ ّ ﺣﺘﻰ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﻘﺘﻮﻟﻴﻦ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﺩﻭ ﺣﺮﻡ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺑﻼ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻫﻰ ﺟﺰ ﻣﻨﺰﻝ ّ
ﺑﺎﻫﻤﻴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﭘﻰ ﺑﺒﺮﻧﺪ .ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ّ ﻭﻗﻮﻉ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ّ ﺍﻟﺤﺠﮥ ﺳﺎﻝ ١٢٥٨ﻗﻤﺮﻯ ﺑﻮﺩ. ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻫﺸﺘﻢ ﺫﻯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﮑﺮ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺂﺭﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺰﻥ
ﺳﻴﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﻭﻝ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ّ ّ
ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﮑﻨﺎﻳﻪ ﺑﺤﺎﻟﺖ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﻋﺠﺰ ﺁﻧﻬﺎ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻣﻦ ّ ﺍﺯ ﻓﻬﻢ ﺍﺳﺮﺍﺭ ّ ﻧﺸﻮﺩ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﻰ ﻓﻬﻤﺪ .ﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﻧﻴﺎ ﮔﻮﺵ ﺷﻨﻮﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻦ
ﺳﺮ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺳﺎﺯﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻃﺎﻗﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ّ
ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ.
ﻭﺻﻼ ﺑﻠﻴﻠﻰ ﻳﺪﻋﻰ ً ﮐﻞ ّ ﻭ ّ
ﺍﺫﺍ ﺍﻧﺒﺠﺴﺖ ﺩﻣﻮﻉ ﻣﻦ ﻣﺎﻕ
ﺗﻘﺮ ﻟﻬﻢ ﺑﺬﺍﮐﺎ ﻴﻠﻰ ﻻ ّ ﻭﻟ ٰ
ﻣﻤﻦ ﺗﺒﺎﮐﻰ ﺗﺒﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﮑﻰ ّ ّ
ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﺳﺖ ،ﺍﺯ ﻋﻴﻮﺏ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻧﺒﻮﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺍﻭﻻﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺍﺳﺖ ،ﻗﺎﻣﺘﺶ ّ ّ
ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ّ
ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ
ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻴﻮﺏ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﺴﻰ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺩﻋﺎﻳﺶ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ ﺷﻮﺩ ّ
ﺹ ٣١ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﻋﻴﻮﺏ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ
ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ
ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﻋﻮﺭ ﻭ ﮐﻮﺳﻪ ﺑﻮﺩ .ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻮﻣﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺷﺎﻋﺮ ﺣﺴﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻓﺮﺑﻪ ﻭ ﺳﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩّ .
ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﺭﺍﺯ ﻭ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺎﺭﻳﮏ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻴﺐ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻼﻓﺖ ّ ﺳﻴﺪ ﻫﻢ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺑﮑﻨﺎﻳﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻫﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺣﻤﺎﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻐﺮﻭﺭﻧﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ّ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖّ .
ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺍﺳﻼﻡ
ﺍﺋﻤﮥ ﻫﺪﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ .ﻣﻦ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎﻯ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺁﻥ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﺨﺼﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ّ ﺑﺴﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﻈﻰ ﺑﺎﻭ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ّ
ﺭﺩ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻓﺼﻮﻝ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺂﻥ ﺷﺨﺺ ّ ّ
ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭ ﺗﻘﺮﻳﻆ ﮐﺘﺎﺑﺶ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺗﺮ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ .ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺳ ّﻴﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ .ﭼﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ّ
ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﺮﺑﺮﺩ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻏﺮﺿﺶ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺑﺤﺚ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺑﻴﺪﻳﻨﻰ ﻭ ﮐﻔﺮ ﺍﺳﺖ
ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻘﺮﻳﻆ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻴﺪﻳﻦ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﺯﻣﺎﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ .ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﻃﻠﻰ ﺩﺍﺭﺩ .ﻧﺴﻴﻢ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﺯﻳﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﺟﺰ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺹ ٣٢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﻳﺪ .ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺍﻯ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺣﺎﻻ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺟﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺮ ﺍﻳﻦ ّ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﺯ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﮑﺴﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﮑﻦ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻏﻴﺐ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﻧﻮﺍﻳﺎﻯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﺍ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻗﻮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻧﻤﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﺩﺭ
ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﻦ. ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ
ﻣﺪﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ
ﮐﺎﺭ ﺷﻌﻠﮥ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻟﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﻣﻨﻴﻌﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺼﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﮑﻨﺎﻳﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﺯﻧﻬﺎﺭ ﺯﻧﻬﺎﺭ
ﻟﺬﺍﺕ ﺁﻥ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﺨﻮﺭﻳﺪ ،ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻴﺪ ،ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ّ
ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ،ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﻳﺪ ،ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ .ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻧﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻳﺪ .ﺩﺭ ّ ﺩﺭ ﭘﺲ ﭘﺮﺩﮤ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ّ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﺹ ٣٣
ﻗﻴﻮﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ ...ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺎﺋﻢّ ،
ﺳﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﺟﻤﺎﻝ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ...ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻮﻗﺖ ّ ﺷﻴﺦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺍﻟﺦ.
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﻭﻳﮥ ّ ّ
ﺑﮑﺎﻇﻤﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﺳﺎﻝ ١٢٥٩ﻗﻤﺮﻯ ﮐﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺑﮑﺎﻇﻤﻴﻦ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺎﻩ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺑﺮﺍﺛﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺆﺫﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻭﻝ ﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻇﻬﺮ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ .ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﻋﺮﺏ ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﻭ ﮔﻔﺖ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﺍﻧﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺮﺍﮔﺎﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﭽﺮﺍﻧﻢ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ .ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺹ ٣٤ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺴﭙﺎﺭﻡ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﺍﺟﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻫﻤﺎﻝ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺳﻮﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ّ
ﺍﻭﻝ ﻇﻬﺮ ﺩﺭ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ّ ﻧﺎﻣﺶ ّ
ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺮﻣﺎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ .ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﺑﺮﻭ ،ﺳﻼﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﺑﮕﻮ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺹ ٣٥ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻳﻌﻨﻰ
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺗﻮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻨﻮﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ. ﺍﻟﻬﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﺮﺍ ﺑﻨﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ّ
ﺗﺒﺴﻤﻰ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻨﻴﺪ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ّ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺗﻮ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ّ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻃﺮﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ
ﺁﻳﺎ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ّ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺮﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﮐﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﮕﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻧﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﻨﺎﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺮﻳﺾ ﻭ ﺑﺴﺘﺮﻯ ﺷﺪ. ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺭﺍ ّ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ.
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺭ ٦٠ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻬﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﺳﺎﻝ ١٢٥٩ﻗﻤﺮﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﮐﻪ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ .ﻗﺒﺮ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ )ﻉ(ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻗﻴﺎﻣﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﻫﻞ ﮐﺮﺑﻼ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ
ﻏﺼﻪ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﺤﻞ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻗﺶ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻭ ﺩﻟﺨﻮﻥ. ﺹ ٣٦
ﺳﻮﻡ ﻓﺼﻞ ّ
ﺑﻌﺜﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺠﺪ ﻭ ﺟﻬﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﺎﻧﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺸﻨﮥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺂﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻃﻠﺐ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﺧﻮﺩ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻨﺶ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻔﺮﻗﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ّ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﻭﻓﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ّ
ﺳﻴﺪ ١٢٦٠ﻫﺠﺮﻯ ) ﻣﻄﺎﺑﻖ ٢٢ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ ١٨٤٤ﻣﻴﻼﺩﻯ ( ﺑﻮﺩ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ّ
ﻫﻤﺖ ﺩﻭﺭ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻰﻧﺸﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺴﮑﻮﻧﻰ ّ
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪّ .
ﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺘﺴﻠﻴﺖ ﻭ ﺗﻌﺰﻳﺘﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩ ّ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ّ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ّ
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭﺻﻴﺘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻪ ّ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ
ﺍﻭ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻤﺎ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺗﺮﮎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻭ ﺹ ٣٧ ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻧﺪﻫﻴﻢ .ﻗﻠﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺸﻰ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻘﺎﺻﺪ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ .ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ّ
ﺣﺘﻰ ﺑﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﻴﺪ ّ
ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ. ﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﺠﺐ ﻣﺎﻧﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ّ
ﺧﺎﻟﺺ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺷﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺎﺯﻳﺪ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) (٦٩٢٩ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ َ " :ﻭ ّ ِ َ
ﺳﺒﻠﻨﺎ ". ﻟﻨﻬﺪﻳﻨﻬﻢ ُ ُ َ َ َ ُ ﺟﺎﻫﺪﻭﺍ ِﻓﻴﻨﺎ َ َ ِ َ ّ ُ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣ ّﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺗﺄﮐﻴﺪﺍﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻳﺪ ﭘﺲ
ﭼﺮﺍ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻳﺪ؟ ﻣﻘﺼﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﺘﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺗﺮﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ّ
ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺗﺒﮥ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻳﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﺍﻃﺎﻋﺖ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﺮﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻰ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ّ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ّ
ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ .ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪﺍﻳﻢ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺪﮤ ﺁﺳﺘﺎﻧﻴﻢ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰﻳﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻟﺐ ﻧﻤﻴﮕﺸﻮﺩﻳﺪ .ﺍﻳﻨﮏ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ّ ﻋﻤﻼ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻗﻮﻻ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ً ً
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍﺣﺴﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪﺍﺕ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﺬﮐﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺷﻬﺎﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ ﺹ ٣٨
ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺑﻼﺩ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻋﺬﺭﻫﺎﺋﻰ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻧﺪ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﺷﺪﻧﺪ .ﻳﮑﻰ ﮔﻔﺖ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺒﻬﺎﻧﻪﺍﻯ ّ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻳﺎﻓﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ .ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ّ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.
ﻣﺮﻭﻳﻪ ﺍﺯ ﺳﺘﻴﻦ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ّ ﺳﻨﮥ ّ ﺹ ٣٩ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻭ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﻘﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﻭ ﺍﻟﺴﺘﻴﻦ ﻳﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮﻩ ﻭ ﻳﻌﻠﻮ ﺫﮐﺮﻩ " ﻣﺤﻴﻰ ّ " ﻭ ﻓﻰ ﺳﻨﺔ ّ ّ ﺭﺳﺎﺋﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎﺳﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺯ
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﭼﻨﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺳﻢ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻧﺒﻰ ﻭ ﻭﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻴﮑﻪ ﺍﺳﻢ ﻭﻟﻰ ّ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺮ ﺍﺳﻢ ﻧﺒﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻧﺼﻒ ّ
ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﻋﺪﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻋﺪﺍﺩ ﺁﺣﺎﺩ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺳﺖ ) ﻳﻌﻨﻰ ٢٥٢٠ﻭ ﻧﺼﻒ ﺁﻥ ١٢٦٠ﺍﺳﺖ (. ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭﻯ ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻏﺮﺱ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ
ﻣﻤﻠﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻏﺮﺳﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺘﺶ ّ
ﻏﺮﺳﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻃﻮﺍﻳﻒ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﻣﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ّ ّ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻏﺮﺱ ﺷﺠﺮﮤ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺑﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﻭﺻﺎﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻨﺠﻒ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺧﺎﻟﻮ ﺯﺍﺩﮤ ﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻣﺪﺕ ﭼﻬﻞ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﮐﻮﻓﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻮﻓﻪ ﻋﺰﻡ ﺍﻋﺘﮑﺎﻑ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ .ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺹ ٤٠ ﺻﻠﻮﺓ ﺻﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺻﻮﻡ ﻭ ٰ ﺗﻬﻴﮥ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻏﺬﺍ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻣﺘﺼﺪﻯ ّ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺧﺎﻟﻮ ﺯﺍﺩﮤ ﺷﺎﻥ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﻏﺖ ٌ
ﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ
ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ١٢ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﮐﻮﻓﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ .ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ
ﻣﺤﻞ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩ ﻭ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻪ ﺑﻰﺳﺮ ﻭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺁﻥ ّ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺻﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺭﻭﺩ ﺁﻥ ١٣ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﻭ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ّ
ﺣﺘﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺳﻴﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ّ ﺍﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﺟﻬﮥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ّ
ﺑﺘﻮﺟﻪ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﮐﻨﺪ ﻟﮑﻦ ّ ﺍﺯ ّ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻰﺁﻣﺪ .ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺯ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﺰﺩ ّ ﻣﺪﺕ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ٩ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ .ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﺘﻬﻴﮥ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻭ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎﺝ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺑﺎﻋﺘﮑﺎﻑ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﺎﻟﻮ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺍﻋﺘﮑﺎﻑ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯﮤ ّ
ﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺠﻒ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﻨﺠﻒ ﺑﺮﮔﺸﺖ .ﺷﺐ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ّ
ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﻧﻔﺤﮥ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻏﻴﺒﻰ ﺑﻤﺸﺎﻣﺶ ﺭﺳﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺭﻭﺍﺋﺢ ﻗﺪﺳﻰ ﺷﻬﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﭼﻨﺪﻯ ّ
ﻃﻴﺒﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﻡ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻔﺎﺱ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﺗﻮﻗﻒ ﺁﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ّ ﻣﺪﺕ ّ ﻣﻌﻄﺮ ﺳﺎﺧﺖ ّ ٌ
ﻗﻮﮤ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﺼﻮﺏ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ّ ﻃﻮﻝ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﺑﺎﻃﻨﴼ ّ ﻏﻴﺒﻴﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺸﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﮑﺸﺎﻧﺪ .ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﺎﺋﻘﮥ ّ
ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﺧﺎﻟﻮ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺍﻳﻠﺨﺎﻧﻰ
ﺹ ٤١ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻐﺮﺏ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﮔﺮﺩﺵ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺳﺒﺰﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺒﻬﮥ ﮔﺸﺎﺩﻩﺍﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ّ ﺗﺒﺴﻢ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎ ّ
ﺍﻟﺤﻤﺪ ﺍ ﮐﻪ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﺪ .ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﻭﻓﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻼﻗﻰ ﻧﻤﻮﺩّ . ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺎﺯ ﺍﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺸﺮﻑ ّ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻭ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺟﻮﺍﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺨﺪﻣﺘﺶ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺑﺎ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﺶ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻧﺞ ﺳﻔﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺩﻣﻰ ﺑﻴﺎﺳﺎﻳﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻌﺬﻭﺭﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻮﻡ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﮑﻨﻢ .ﺍﺯ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ّ
ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺁﻭﺍﺯ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﺣﻴﺮﺕ
ﺑﻮﺩﻡ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﻰ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺪﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻨﺎﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍ ﮐﻮﺑﻴﺪ ﻏﻼﻣﻰ ﺣﺒﺸﻰ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﻮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ّ
ﺑﺴﻼﻡ ﺁﻣﻨﻴﻦ " ) ﻗﺮﺁﻥ ( ٤٦ : ١٥ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺩﺧﻠﻮﻫﺎ ﻭ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ُ ُ ٍ ﻭ ﻃﺮﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯﻳﺶ ﺗﺎ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩ .ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻗﻠﺒﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻔﺎﻝ ﻧﻴﮏ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺹ ٤٢ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﻮﻡ .ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﻭﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻃﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﻫﻮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ّ
ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭﺻﻒ ﮐﻨﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ .ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺑﺮﺳﻢ ﺁﻳﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺑﺤﺼﻮﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﺭﮤ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺨﺸﺪ؟ ﺧﻼﺻﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ
ﺷﺪﻡ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻃﺎﻕ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺎﻃﺎﻕ
ﺹ ٤٣ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻣﻦ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﮔﺸﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻢ ﮔﻔﺘﻪﺍﻡ .ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﺟﻮﺍﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻓﺘﺎﺑﻪ ﻭ ﻟﮕﻦ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﻮﻳﻢ .ﻣﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺩﻳﮕﺮﺑﺸﺴﺘﻦ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﻰ
ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﻮﺩ ﺁﺏ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﻇﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺑﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻤﺎﻭﺭ ﻭ
ﭼﺎﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﭼﺎﻯ ﺑﻤﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﻡ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻐﺮﺏ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ّ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﻐﺮﺏ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻳﻠﺨﺎﻧﻰ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ .ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻯ ﮐﻠﻤﮥ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪﻯ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﻠﻒ ﻭﻋﺪﻩ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﻣﻌﻠﻮﻡ ّ ﻣﺒﺎﺵ .ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭﺿﻮء ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺎﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﻗﻠﺒﴼ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻪﺍﻡ ﺗﻮ ﺗﺨﻠﻒ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﮤ ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ. ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻯ ﻭ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ١٢٦٠ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ. ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺷﺐ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ
ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻤﮑﺎﻟﻤﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻣﺮﺟﻊ ُﻣﻄﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﮐﻴﺴﺖ. ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٤٤
ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﺎﻝ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ
ﻭﻓﺎﺗﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺮﮎ ﻭﻃﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻡ ﺑﺎﻳﺮﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ.
ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻭﺻﺎﻓﻰ
ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ .ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺁﺭﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﺍﺗﻰ ﺑﺨﺼﻮﺹ ّ
ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ّ
ﺳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﮥ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﺳﻼﻡ ﺍ ﺍﺳﺖ ّ ﺹ ٤٥
ﻣﺘﻮﺳﻂ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ٢٠ﻭ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ٣٠ﺳﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﻣﺘﺶ ّ ﻣﻨﺰﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺮﺏ ﺩﺧﺎﻥ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻴﻮﺏ ﻭ ﻧﻮﺍﻗﺺ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ّ
ﻣﺒﺮﺍ ﺍﺳﺖ .ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻟﻤﺤﻪﺍﻯ ﺳﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ّ
ﻣﺘﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﻰﺑﻴﻨﻰ؟ ﺑﻌﺪ ﻳﮑﺎ ﻳﮏ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺣﻴﺮﺕ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﻔﺲ ّ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻭ ﻗﺪﺳﻴﻪﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺪﺭﺕ ﻓﻮﻕ ّ ّ
ﻗﻮﺕ ﻓﺎﺋﻘﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻠﻢ ﺁﻥ ّ ﺹ ٤٦ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻋﻠﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖّ .
ﻣﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﻠﻢ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺪﺭﻳﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ
ﺑﺤﻀﺮﺗﺶ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻣﺤﻴﻂ
ﺫﺭﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﻕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ ﻫﻨﻮﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ
ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻃﺮﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﻟﺤﻦ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺑﮑﺎﻫﻢ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺪﺕ ﻭ ّ ّ
ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺛﻘﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﮔﺮﺍﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ّ
ﺩﻫﻴﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ.
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺮﺍﻩ ﻃﻠﺐ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻳﮑﻰ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺩﻋﺎﻯ ّ ّ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻣﺖ ﺻﺪﻕ ّ
ﺑﺎﻃﻨﻴﮥ ﺭﺳﺎﻟﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺸﮑﻠﻪ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻣﺘﺸﺎﺑﻬﻪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﻮﺩ .ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺁﻥ ﺭﻣﻮﺯ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﺣﻞ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﺎﻋﺘﺶ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ ّ
ﺩﻭﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﺯﻯ ﺑﺪﻳﻊ ﮐﻪ ﻧﻈﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﻭ ﺳﭙﺎﺭﻡّ .
ﻣﻬﻢ ﺩﻟﻴﻞ ﺻﺪﻕ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ّ ﻣﺆﻟﻔﺎﺕ ﻭ ﮐﺘﺐ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ّ ﻣﺪﻋﻰ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺍﺯ ّ ّ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺑﺼﺮﺍﻓﺖ ﻃﺒﻊ ﻭ ﺑﺼﺮﻑ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺹ ٤٧ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺑﺴﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺻﺪﻕ ّ
ﺩﻗﺖ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ّ
ﮐﻨﻴﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻔﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﭼﻪ ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ّ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ّ
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﺟﺰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﻌﻬﻮﺩﻩ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﺁﻧﺮﺍ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺼﻔﺤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﻄﻔﻰ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺿﻌﻒ ﻭ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ .ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺴﺆﻝ ﻣﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻼﺣﻈﻪ
ﺣﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ّ ّ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺭﻣﻮﺯ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ
ﺍﺋﻤﮥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺗﺒﻴﻦ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺯ ّ ﺹ ٤٨ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﺷﻴﺦ ﻭ ﺳﻴّﺪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﺑﻬﺠﺖ ﺍﻓﺰﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻪ ﺍﺩﺍ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﻭﺻﻔﺶ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ
ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ .ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻯ ﮐﺎﺭﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺮﺍ ﺭﻭﺍ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﻣﺠﻌﻮﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ
ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺗﺮﺍ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻡ ﺁﻳﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﻧﻘﺺ ﺹ ٤٩ ﮐﻼ ﻭ ﺣﺎﺷﺎ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻋﻠﻢ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺘﺼﻒ ﻧﺸﻮﺩ .ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﻮﺍﻳﻒ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﺑﻌﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﻦ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺳﺎﻣﻰ ﻣﻦ ّ
ﺷﮏ ﻭ ﺷﺒﻬﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺨﺴﺮﺍﻥ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺮﺩﺩ .ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ّ
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ّ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺧﻠﻘﺖ ﻓﻮﺯ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ّ
ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍ .ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ .ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﻭﻗﺖ ﻧﺰﻭﻝ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ّ ﺳﻮﺭﮤ ﺁﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺣﻼﻭﺕ ﺻﻮﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻗﻮﺕ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪﺍﺵ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﺗﺮﻧﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ّ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮔﻮﺵ ﺗﺎ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺑﺪﴽ ّ
ﻗﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻣﺮﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺻﻮﺕ ﺟﺎﻥ ﺍﻓﺰﺍ ﻭ ّ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻳﮑﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ
ﺗﺒﺴﻢ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﻡ ﺑﺎ ّ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ّ
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪﺑﻴﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ .ﺷﺐ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺷﺐ ﺷﺸﻢ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻧﻬﻨﮓ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ .ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﻋﻴﺎﺩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﮐﻪ
ﺑﺂﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺣﻴﻖ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻯ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﺷﺨﺎﺻﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻧﺪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﻨﺪ .ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ ﻃﻌﺎﻣﻰ ﻟﺬﻳﺬ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺟﺴﻢ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺍﮐﻬﺎﻯ ﺑﻬﺸﺘﻰ ﻣﺮﺯﻭﻗﻢ ﻣﻔﺎﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻧﻤﻮﺩ ّ ﺹ ٥٠
ﻌﺖ ﺃﺫﻥ ﻭ ﻻ ﺕ ﻋﻴﻦ ﻭ ﻻ َﺳِﻤ ْ ﺍﻟﺼﺎﻟﺤﻴﻦ ﻣﺎ ﻻ َﺭﺍ ْ ﺕ ﻟﻌﺒﺎﺩﻯ ّ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ " ﺍ ْﻋَﺪْﺩ ُ ﺧﻄﺮ ﻋﻠﻰ ﻗﻠﺐ ﺑﺸﺮ " ﺭﺍ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ .ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺗﺮﺑﻴﺖ
ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻧﺼﻴﺐ ﻭﺍﻓﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ
ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ .ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ
ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺻﺎﺩﻕ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﺷﺌﻮﻥ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﺍﻥ ﺻﺒﺢ ﺑﮕﻮﺷﻢ ﺭﺳﻴﺪ .ﺁﻥ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻣﻘﺮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺸﺖ ّ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻌﻢ ّ ﻟﻐﻮﺏ " ﻧﺼﺐ ﻭ ﻻ َ َ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺼﺪﺍﻕ " ﻻ َ َ ﻳﻤﺴﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ ُ ُ ٌ ﻳﻤﺴﻨﺎ ﻓﻴﻬﺎ َ َ ٌ ﻓﻴﻬﺎ َﻟﻐﻮﴽ َﻭ ﻻ ﻗﺮﺁﻥ )(٣٣٣٥ ً ﺳﺮ " ﻻ َ َ ُ َ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ﻳﺴﻤﻌﻮﻥ ِ َ
ﻗﻴﻼ َﺳﻼﻣﴼ َﺳﻼﻣﴼ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٢٦-٢٥٥٦ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺄﺛﻴﻤﴼ ٕ ّﺍﻻ ِ ً
ﺳﻼﻡ َﻭ ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ " ٰ ﺩﻋﻮﻳﻬﻢ ﻓﻴﻬﺎ ُ َ َ َ ﻓﻴﻬﺎ َ ٌ ﺳﺒﺤﺎﻧﮏ ّ ُ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ َﻭ َ ُ ُ ﺗﺤﻴﺘﻬﻢ ِ َ ﺭﺏ َ َ ِ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ " ) ﻗﺮﺁﻥ (١١١٠ﺍﺯ ﺍﻟﺤﻤ ُﺪ ِ ّ ﺁﺧﺮ َﺩﻋﻮٰﻳﻬﻢ ﺍﻥ َ ْ ِ ُ ﻟﻠﻪ َ ّ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ.
ﺁﻥ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﻨﻐﻤﺎﺕ ﺻﻮﺕ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺰﺍﻯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻭ
ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﻳﻌﻨﻰ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺁﻭﺍﺯ ﺟﺎﻧﻔﺰﺍﻳﺶ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻟﺬﺕ ﻣﻴﺒﺮﺩﻡ .ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺮﻧﻤﺎﺗﺶ ّ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﻮﺵ ﻫﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ )(١٨٢-١٨٠٣٧ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﺭﺏ ّ ِ ﻳﺼﻔﻮﻥ َﻭ ﺭﺍ ﻋﻤﺎ َ ِ ُ ﺳﺒﺤﺎﻥ َ َ َ ﺭﺑﮏ َ ﺍﻟﻐﺰﺓ َ ّ ّ ﻣﮑﺮﺭ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ُ ﻤﻴﻦ " ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻟﺤﻤﺪ ِ ّ ﺭﺏ َ َ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ َﻭ َ ُ ﻟﻠﻪ َ َ ٌ ﺍﻟﻌﺎﻟ َ ﺳﻼﻡ َﻋﻠﻰ ُ َ َ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﺏ ﺍ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺷﻤﺎ ّ
ﺗﻔﺤﺺ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ١٨ﻧﻔﺮ ﺑﻤﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺘﻴﺠﮥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﻣﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﺹ ٥١ ﺹ ٥٢
ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﮑﻪ ﺍﺑﻼﻍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﮑﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻒ ّ ﻣﮑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﻨﺪ .ﺩﺭ ّ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ّ
ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮑﻮﻓﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ .ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﻮﻓﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ .ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﮑﺘﻮﻡ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭽﮑﺲ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻮﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻳﻠﺨﺎﻧﻰ ّ ﺑﺘﺪﺭﻳﺲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺭﻣﺰ
ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﺑﻤﮑﻪ ّ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻓﺸﺎء ﻧﮑﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺲ ّ
ﻣﻌﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻭﻟﻴّﻪ ﺗﮑﻠﻴﻔﻰ ّ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﻣﺮﺍ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.
ﻏﻔﻠﺔ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺗﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ً
ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ .ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﺎﺑﺶ ّ ﻣﺴﺨﺮ ﺳﺎﺧﺖ .ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻗﻮﮤ ﻋﻈﻴﻤﻪﺍﺵ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺮﺍ ّ ﺷﺪﻳﺪﺵ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﺳﺮﻭﺭ ،ﺧﻮﻑ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ،ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﻬﺠﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﻘﺮﻳﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ .ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺟﺒﻦ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺳﺮﺷﺘﻪ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﺤﺮﻳﺮ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻭ ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺭﺗﻌﺎﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪّ .
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺠﺎﻯ ﺟﻬﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ّ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺿﻌﻒ ّ ﺗﻬﻮﺭ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺸﺘﻰ ﺧﺎﮎ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺠﺴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺨﻠﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﻦ ّ ﺹ ٥٣ ﺹ ٥٤ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺷﻦ ﺩﻣﻴﺪ .ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺧﻮﺩﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ .ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﭘﻴﺪﺍ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻭﺻﺎﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ. ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻧﺰﺩ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﺑﺴﺎﻁ ﺗﺪﺭﻳﺲ ﮔﺴﺘﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻭ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻧﻄﻖ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻦ ّ
ﺑﺮﺧﻰ ﺷﺒﻬﺎ ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻧﻮﺭ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻣﻨﺘﻈﺮ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻡ ﺷﺒﻰ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻳﺖ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻃﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﻯ ﻧﺎﺯﮐﺘﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻧﺪﻩﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ.
ﺻﺒﺢ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻳﻠﺨﺎﻧﻰ ﺷﺪﻧﺪ. ّ
ﻣﻘﺪﻣﻪ ﺑﺘﻬﻴﮥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ .ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﮏ ﺷﺐ ّ ﺍﺩﻋﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﻣﺎﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺕ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺗﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻣﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻧﮓ ّ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﻢ ﺗﻮ ّ
ﻣﻬﻢ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻳﻢ ﺗﺮﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ّ
ﻋﺠﺎﻟﺔ ﺗﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﺑﻴﻢ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﻠﺐ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ً
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﻢ ﻭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺠﺴﺲ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ّ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﻃﻠﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻳﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﺷﮏ ﻭ ﺭﻳﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺸﻰ . ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺹ ٥٥
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ّ ّ
ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﻯ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﺳﺎﺯﺩ .ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﺒﺘﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺮﻳﺰﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﻼ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻏﺮﻗﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺄﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﻓﺎﻧﻴﻪ ﻧﻈﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺟﺰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ .ﺁﺗﺶ ّ
ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺩﻳﺪ .ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﺮﻡ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻣﺮ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺭﺣﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﺧﺴﺎﺭ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺘﺪﺭﻳﺲ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺨﺘﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ.
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﻤﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻤﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﮕﻨﺞ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﺷﮏ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻴﺰﻯ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪّ . ّ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﻔﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺵ ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺗﻮ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺖ ﺭﺍ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﻧﺰﺩ ﺭﻓﻴﻘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﺩّ .
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ
ﻓﻮﺭﴽ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﮕﻮﺷﻪﺍﻯ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ.
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻮﻡ ّ ﺷﺐ ّ
ﭼﺸﻤﺶ ﻧﻮﺭﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻧﻮﺭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺅﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺹ ٥٦ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺍﻭ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ّ ﻭ ﺑﺤﺠﺮﮤ ّ ﮐﻨﺎ ِ َ َ ِ ﻟﻠﻪ ّ ِ ﺃﻟﺤﻤﺪ ِ ّ ِ ﻟﻨﻬﺘﺪﻯ ﺍﻟﺬﻯ َﻫﺪﺍﻧﺎ ِ َ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ " َ ُ ﻟﻬﺬﺍ َﻭ ﻣﺎ ُ ّ
ﻣﻼ َﻟﻮ ﻻ َﺍﻥ َﻫﺪﺍﻧﺎ ﺍ ) ." ﻗﺮﺁﻥ (٤٢٧ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺩﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﻏﻼﻡ ﺳﻴﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ّ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ
ﻭ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﮥ ﺩﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ ﺩﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻤﺎ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻓﺮﻕ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻢ " ﺍﺩﺧﻠﻮﻫﺎ ﺑﺴﻼﻡ ﺍّ " ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺣﺠﺖ ﻃﻠﺒﻴﺪﻩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻟﮑﻦ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ﺑﺎ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﺑﻄﺮﻳﻘﻰ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ّ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﺳﻮﻣﻰ ﺑﺎﻟﻬﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ّ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﮐﻞ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻳﻨﻄﺮﻳﻖ ١٧ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ّ ّ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺛﺒﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ.
ﻳﮏ ﺷﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻔﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﻋﺼﺮ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻌﻴﮑﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺭﺳﻴﺪﻩ. ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﭘﺮﺳﻴﺪّ . ّ
ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﺟﻮﺍﻥ ﺩﻋﻮﺕ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ ﺹ ٥٧ ﺹ ٥٨ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﻯ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺮﺡ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻴﺴﺖ ) ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ( ّ ّ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﮑﻦ ﺩﺭ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ
ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﺮﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻭﺭ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺟﺰﻭ
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻣﻼ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﺣﻰ ﻣﻨﺴﻠﮏ ﺷﺪ ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺷﻰ ّ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻴﺴﺖ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺴﺒﺘﺶ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﺵ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩّ . ﺗﻮﻟﺪﺵ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﻰ )ﻉ( ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺩﺭﺳﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻳﺮﺗﺮ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭﺱ ﺩﺭ ﭘﺎﺋﻴﻦﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺮﻓﺖّ .
ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻒ ﺁﺧﺮ ﻣﻰﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺮﺏﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ
ﺑﻘﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺑﻰ ﺳﻴﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ّ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ّ ﻧﻈﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ "
ﺍﺣﺒﻨﻰ ﺗﻘﺪﻡ ﺍﻟﻰ ﺷﺒﺮﴽ ّ ﻣﻦ ﻃﻠﺒﻨﻰ ﻭﺟﺪﻧﻰ ﻭ ﻣﻦ ّ ﺗﻘﺪﻣﺖ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺎﻋﴼ ﻭ ﻣﻦ ّ ّ
ﺍﺣﺒﺒﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺣﺒﺒﺘﻪ ﻗﺘﻠﺘﻪ ﻭ ﻣﻦ ﻗﺘﻠﺘﻪ ﻓﻌﻠﻰ ﺩﻳﺘﻪ ". ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٣٥ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ّ ﺍﻣﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ّ ّ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﻭﻝ ّ ّ ﻫﺠﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ّ
ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺑﻨﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﻭ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻴﻼﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺑﻪ ٢٥ﺳﺎﻝ ﻭ ٤ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻰ ﺑﺴﻨﺘﻴﻦ " ﭼﻮﻥ ّ " ﺍﻧﺎ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﻦ ّ
ﻭ ٤ﺭﻭﺯ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎﻋﻼﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻨﻮﺯ ﻃﻔﻞ ﺹ ٥٩ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩ ٌ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ّ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﺑﻮﺩ .ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭﺍﻟﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻬﺮ ﺧﺎﻝ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ .ﺧﺎﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﺰﺩ ﺷﻴﺦ ﻋﺎﺑﺪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻤﻴﻞ ﺧﺎﻝ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻤﮑﺘﺐ ﺷﻴﺦ ﻋﺎﺑﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﻋﺎﺑﺪ ﻣﺮﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺖ. ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ﺹ ٦٠ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﻋﺎﺑﺪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ّ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺴﻢ ﺍّ ﺟﻤﻠﮥ ّ
ﻣﻦ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ .ﻣﻦ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ
ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ .ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺒﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ
ﺣﻴﺮﺕ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻠﻤﮥ " ﺍ " ﻭ " ﺭﺣﻤﻦ " ﻭ " ﺭﺣﻴﻢ " ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺴﻰ ﻫﻢ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﻫﻨﻮﺯ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﻣﺨﻴّﻠﮥ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺑﺒﺮﻡ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺷﻬﺎﻯ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺟﺪﻳﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﻫﺪ .ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ّ
ﻻﻳﻖ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺩﺭﺱ ﺑﺪﻫﻢ .ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ّ ﻗﻮﻩ ﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻗﻮﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﻬﺬﺍ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺧﻴﻠﻰ ّ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺁﻥ ّ
ﺑﻤﻌﻠﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ ً
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﮑﺘﺐ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﮥ ﻣﻼﻣﺖ ﺁﻣﻴﺰﻯ
ﺑﺤﻀﺮﺕ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﻰ .ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺎﻝ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻬﺮ ﭼﻪ ّ ﺑﻤﮑﺘﺐ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﺛﺎﺭ
ﻋﻠﻢ ﻟﺪﻧّﻰ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺷﮑﺎﺭﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ. ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺧﺎﻝ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ّ
ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻧﻴﺰ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺸﻬﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺘﺮﺍﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺎﻡ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺹ ٦١ ﺹ ٦٢ ﺳﺎﻝ ١٢٥٩ﻫﺠﺮﻯ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻬﻢ ﻳﺎ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﺵ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ّ " : ﺍﻟﻠ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ .ﻳﺎ ﺗﺮﺍ ﻫﺰﺍﺭ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺗﻮ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﺒﻮﺑﻰ ﻳﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻗﻠﺒﻰ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻌﻠﮥ ّ
ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﻢ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ﺗﻮ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺟﺴﻤﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺑﺨﺎﮎ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻧﻐﻠﻄﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺳﻴﻨﻪﺍﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻧﺸﻮﺩ
ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻧﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻧﭙﺬﻳﺮﺩ .ﺍﻯ ﺧﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺷﺪﻥ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﻓﺪﺍء ﺷﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﻭ ﻋﻼﻣﺖ ﻓﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﻔﻀﻠﺖ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ
ﻣﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ .ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺬﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﺨﻮﻥ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺬﺭ ﻧﻤﻮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻋﺒﺎﺩ ﺍﻧﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺍﺳﺘﺠﺐ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺁﻥ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ّ .
ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻤﻘﺘﺪﺭ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ".ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺩﻋﺎﺋﻰ ﻭ ّ ﺣﻘﻖ ﻟﻰ ﺍﻣﻠﻰ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ
ﻫﻮﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻻﻯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﻰﺗﺎﺑﻴﺪ ﺑﺸﺪﺕ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﻤﺤﺒﻮﺏ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ّ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ّ ّ ّ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﻤﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﻋﺼﺮ
ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻘﺮﺹ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ ﺗﺤﻴﺖ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﻣﺰﻯ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ّ
ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺹ ٦٣ ﺹ ٦٤ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻘﺮﺹ ﺷﻤﺲ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺎﺷﻘﻰ ﺑﻤﻌﺸﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﮔﻮﺋﻰ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﻗﻠﺐ ﺑﺎ ّ ّ
ﺭﺍ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻨﻤﻌﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻤﺲ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺸﻤﺲ ﻇﺎﻫﺮ ، ﻧﻴﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﭘﺮﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺸﻤﺲ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ. ﺭﻣﺰ ﺍﺯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻫﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺗﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻬﻴﭻ ﺷﺮﺡ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻭ ّ
ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻧﻤﺎﻳﻢ .ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ
ﺑﻄﻬﺎﺭﺕ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ
ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻭﺷﻨﺪ ﻭ ﻗﻴﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻫﻢ ّ
ﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﺟﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻣﺸ ٌ
ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﻗﻴﻤﺖ
ﻣﻌﻴﻦ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻗﻴﻤﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺗﻮ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩﺍﻡ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺗﻮ ّ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﻴﻤﺘﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﻭﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺿﺮﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﻴﻤﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﻭﺟﻬﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ .ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺹ ٦٥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﺟﻪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺴﺘﺮﺩ ﺳﺎﺯﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭﺍﺭﺩﻩ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﭼﻪ ﻋﻈﻤﺘﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﭼﻪ ّ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ.
ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﻮﺳﻮﻣﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ّ ّ ّ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ : ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ّ -١ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ -٢ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺹ ٦٦
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻫﻤﺸﻴﺮﻩ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ -٣ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ّ -٤
ﺑﻤﻼ ﻋﻠﻰ ﻣﻠﻘﺐ ّ ّ -٥ ﻣﻼ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﺶ ﻗﻮﭼﺎﻧﻰ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻦ ﺑﺠﺴﺘﺎﻧﻰ ّ -٦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ّ -٧
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻳﺰﺩﻯ -٨ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ -٩ﺳﻌﻴﺪ ﻫﻨﺪﻯ
ﻣﻼ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﻮﺋﻰ ّ -١٠ ﻣﻼ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺭﻭﻣﻰ ّ -١١
ﻣﻼ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺑﺪﺍﻝ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﻯ ّ -١٢ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ّ -١٣
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ّ -١٤
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ -١٥ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﭘﺴﺮ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ -١٦ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ -١٧ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ -١٨ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﺠﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ٌ ّ
ﺳﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺳﺮ ﺑﻤﻬﺮ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ّ ﻗﺒﻞ ﺍﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻋﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ِ َ
ﻟﻤﻌﺎﺕ ﻭﺟﻬﮏ ﺍﺷﺮﻗﺖ ﻭ ﺷﻌﺎﻉ ﻃﻠﻌﺘﮏ ﺍﻋﺘﻠﻰ ﺑﺮﺑﮑﻢ ﻧﺰﻧﻰ ﺑﺰﻥ ﮐﻪ ﺑﻠﻰ ﺑﻠﻰ ﺯ ﭼﻪ ﺭﻭ ﺍﻟﺴﺖ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺟﺰﻭ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ّ ّ
ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ٌ ّ
ﺹ ٦٧ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻋﻤﻮﻯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻼ ﺻﺎﻟﺢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ّ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻋﻤﻮﻯ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ ّ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﺑﺸﻬﻴﺪ ﺛﺎﻟﺚ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ .ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﺳﻴﺪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺷﺪﺕ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﺍﺯ ّ ّ ﺭﺩ ﺑﺮ ﻣﻨﮑﺮﻳﻦ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﺭﻗﺖ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺁﻥ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺋﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻔﻮﺍﺩ " ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ٌ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ " ﻳﺎ ّ ﺑﻘﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻧﺪ . ّ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ٌ ّ
ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻰﺳﺎﺑﻘﮥ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﺍﺯ ٌ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮐﺴﻴﮑﻪ
ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﺮﺩ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻧﺪ .
ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻻﺯﻡ ً
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﻨﻴﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭘﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﺎﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﺟﻬﺎﺕ ّ ﺹ ٦٨ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻨﻮﺭ ﻗﺪﻡ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﻣﺮﻗﺪ ّ
ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺩﻭﺭ ﺿﺮﻳﺢ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ
ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻻﻯ ﺳﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ .ﺷﻴﺨﻴﻬﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻭ ّ
ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺯﻧﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻤﺎﺗﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ّ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ّ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﺎﻻﻯ ﺳﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻧﺪ .
ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﮐﻪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ ﻟﮑﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﻫﻤﺖ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﺯﻧﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻳﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺍﻣﻦ ّ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﺮﻳﻦ
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ .ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺑﻼﺩ ﺳﻴﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ّ
ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺳﺎﺯﻳﺪ .ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ
ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺻﺒﺢ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺩﻣﻴﺪﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﻴﺎ ﺍﻣﺘﻬﺎﻯ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭ ّ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ .ﺍﻯ ّ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻧﺶ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻧﮑﻨﻴﺪ .ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﺴﺎﺯﻳﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻤﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﺤﺞ ﺑﻴﺖ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﺗﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﺹ ٦٩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ .ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ّ
ﺷﻤﺎﻝ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻧﻤﺎ .ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺼﺮ ﻣﻘﺮ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﮤ ّ
ﺳﺮﻯ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﺍﺯﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺗﻮ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ
ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺳﻰ .ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺑﻼﺩ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻨﺠﻒ ﻭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺮﮔﺮﺩ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺵ، ّ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩﺍﻯ .ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﺪﺍء ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ّ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻰ ﻳﮏ ﻣﻮﻯ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺑﺘﻮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ّ
ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻏﺎﻟﺐ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ. ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ ّ
ﺗﮑﻠﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻧﺠﻒ ﻭ ﮐﺮﺑﻼ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ّ
ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﻣﺼﺎﻋﺒﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺘﻰ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻳﮑﺎﻳﮏ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ
ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﺷﺪﻳﺪﮤ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺳﺐ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺑﺎﺷﻰ .ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻝ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻧﻬﺮﺍﺳﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻌﻦ ﻭ ّ
ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﻴﻤﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﻫﻰ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﺋﺪﮤ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺍ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ .ﺗﻮ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ّ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﻮﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺳﻔﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﺳﺒﻴﻞ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻼ ﻣﻴﺸﻮﻯ .ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺟﺮ ﺗﻮ ﺟﺰﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﺑﺪﻫﻰ ّ
ﺹ ٧٠ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ّ
ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ .ﺩﺭ ﻳﮑﻔﺮﺳﺨﻰ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻭ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺤﺮﻑ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ ّ ﺑﻤﻼ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩ ّ
" ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻝ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﻳﺸﺐ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺟﺎﺭ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺟﻬﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺍﺕ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ّ
ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺕ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ " .ﺑﻤﺤﺾ ﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ّ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻭﮐﻴﻞ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ
ﺩﻭﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻭﺭﻗﻪﺍﻯ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﮕﻮﺵ ﺍﻭ ﮐﻠﻤﻪﺍﻯ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﺮ ﻭ ّ
ﻣﻄﺮﻭﺩﻳﻦ ﻭ ﺳﺎﻗﻄﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺑﻢ .ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ّ
ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘﻴﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ّ
ﻗﻮﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ّ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺩﻭﻳﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﺮﺳﻢ ﭼﻴﺰﻳﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ ّ
ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﺋﻴﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ،ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ّ ﺭﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻴﺪ " ﮔﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﮐﺎﻓﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ -ﺑﺮ ﺩﺍﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ّ
ﺹ ٧١ ﮐﺒﺮﻳﺎﺵ ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﮔﺮﺩ " ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪﺍﻯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﮐﺎﺯﺭﻭﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡّ . ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻭ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ،ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻫﺴﺘﻰ. ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻦ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻳﺎﻓﺖ ّ
ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﻧﺪﮐﻰ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﻋﺒﺪ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ. ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﺹ ٧٢ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻀﻴﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﺣﺒﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺷﺮﺡ ّ ّ
ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻡ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻦ ّ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ،ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎ ﻭﺍﻟﻰ ﻓﺎﺭﺱ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎ
ﻏﻔﻠﺔ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﺪ . ً ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺑﻤﻦ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻳﺎ ّ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ّ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﮐﺎﺯﺭﻭﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﭼﻤﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ّ
ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﺸﻢ ﻣﻦ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ .ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻤّﻼ ﻋﻠﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻢ ﺑﺎﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﮑﺘﮏ ﺯﺩﻥ ﺍﻭ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ .ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺿﺮﺑﺎﺗﻰ ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺩﺳﺖ
ﻧﮕﻬﺪﺍﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺗﺮﺍ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﭘﺴﺮﺕ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ ...ﺭﻭﺯﻯ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ ﻣﻦ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﺗﻮ ّ ّ ّ
ﻭﺍﻗﻒ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺸﺖ .ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺑﺎﻗﻮﺍﻝ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺸﻬﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺸﻬﺮ ﻣﻰﺁﻣﺪﻳﻢ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ
ﺗﺄﺳﻒ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ّ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺩﺭ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﮑﺎﻇﻤﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ .ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻋﺒﺪ ّ
ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﺯ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺟﺰﻭ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﻨﻪ ١٢٦٨ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ .ﺑﻌﺪﴽ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﻧﻔﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺼﺮﻑ ﺹ ٧٣
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻓﻀﻞ ﺭﺣﻤﺖ ّ
ﮔﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻋﻔﻮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺠﻒ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﻄﺮﻑ ﺑﺎﺭﻯ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻓﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺷﻴﺦ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭ ) ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ( ّ ﺗﻔﺘﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﺠﻒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﻋﻄﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻔﺘﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻧﺒﻴﻞ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻫﺎﺷﻢ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻡ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﮐﺎﺭ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ .ﺑﻬﺮ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻭﻝ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺘﺒﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ّ
ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻓﻰ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻭﺩﺍﻉ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺣﺎﻣﻞ ﭘﻴﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ " ﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ ،ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺰﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ
ﺭﺑﺎﻧﻰ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ّ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺻﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺟﺴﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻬﺎﺭﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ
ﺍﻟﻴﻮﻡ َ ِ ﺃﻓﻮﺍﻫﻬﻢ ﻋﻠﻰ ﻧﺨﺘﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ) (٦٦: ٣٦ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ " ِ َ ٰ
ﺗﮑﻠﻤﻨﺎ ِ ﻭ ُ َِ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ " ﺃﻳﺪﻳﻬﻢ ﻭ َﺗﺸ ُﻬﺪ ُ ُ ُ ﺃﺭﺟﻠﻬﻢ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻧﻮﺍ َ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﻳﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺗﺸﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺹ ٧٤ ﻧﻴﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﺍ ّ
ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺣﺴﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺣﺴﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﻮﻯ ﭘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻴﺾ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﻓﻀﻞ ﺍﺑﺪﻯ ﺍﺳﺖ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺪﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻈﻬﺮ ﺻﻔﺎﺕ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﮏ ﺯﻣﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﮏ ﻓﺎﺳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺻﻼﺡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﺭﺟﻪ)ﺍﻯ( ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺗﻮﻗﻊ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻏﺬﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺟﺮ ﻭ ﻣﺰﺩﻯ ّ
ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﻃﻠﺐ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﺪ ﮔﺮﺩ
ﮐﻔﺸﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺘﮑﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻳﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ
ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ. ﺍﻯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ،ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺑﺎﻳﺎﻡ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﻴﺎﺱ ﻧﻴﺴﺖ .ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ّ
ﻫﻤﺖ ﻣﺤﮑﻢ ﺻﺒﺢ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺳﺮﺍﺭ ﺍﻣﺮﺵ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻤﺮ ّ
ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻗﺮﺁﻥ ) (٢٤٨٩ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺻﻔﴼ " ﻗﻠﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺻﻔﴼ ّ ﺍﻟﻤﻠﮏ ّ ﺭﺑﮏ ﻭ َ َ ُ " َﻭ ﺟﺎء ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﮏ ﭘﺎﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺤﻘﺎﻧﻴﺖ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ) (٤٠٤٧ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑ ّ
ﺗﺘﻮﻟﻮﺍ َ ِ ﻳﮑﻮﻧﻮﺍ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " َﻭ ٕﺍﻥ َ َ ّ ﻳﺴﺘﺒﺪﻝ ﻗﻮﻣﴼ ﻏﻴﺮﮐﻢ ﺛﻢ ﻻ َ ُ ُ
ﺃﻣﺜﺎﻟﮑﻢ " ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ َ ُ
ﺹ ٧٥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﮐﺴﺎﻟﺖﺁﻭﺭ ﻓﺘﻮﺭ ﺁﻣﻴﺰ ﻣﻨﻘﻀﻰ ﺷﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻗﻠﺐ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺣﺴﻨﻪ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻋﺮﺵ ﺍﻟﻬﻰ ﺻﻌﻮﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺍﻟﮑﻠﻢ ﻣﻘﺮﺏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺍﻓﺘﺪِ ٕ " .ﺍﻟﻴﻪ َ َ ُ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ ﻳﺼﻌﺪ َ ِ ُ ﻓﻌُﻪ " ) ﻗﺮﺁﻥ .( ١٢ : ٣٥ ّ ﺍﻟﺼﺎﻟﺢ َْﻳﺮ َ ُ ﺐﻭ َ َ ُ ﺍﻟﻌﻤﻞ ّ ُ ﺍﻟﻄﻴُ
ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) ( ٥ : ٢٨ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ :
ﻧﺠﻌﻠﻬﻢ ﺍﺳﺘﻀﻌﻔﻮﺍ ﻓﻰ ﻧﻤﻦ َﻋﻠﻰ ّ ﺬﻳﻦ ْ َ ْ ِ ُ "ﻭ ُِ ُ ِ ﺍﻻﺭﺽ َﻭ َ ْ َ َ ُ ْ ﻧﺮﻳﺪ ﺃﻥ َ ُ ّ ﺍﻟ ِ َ
ﺍﻟﻮﺍﺭﺛﻴﻦ " ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ً ّ ﺃﻤﺔ َﻭ َ ْ َ َ ُ ُ ﻧﺠﻌﻠﻬﻢ َ ِ َ
ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺷﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ )(٢٨-٢٧٢١
ﺑﺎﻟﻘﻮﻝ َﻭ ُﻫ ْﻢ ِ َ ِ ِ ِ ﻳﻌﻤﻠﻮﻥ ". ﻧﻪ ﺑﺎﻣﺮﻩ َ ْ َ ُ َ " ِﻋﺒﺎٌﺩ ُ َ ُ َ ﻳﺴﺒﻘﻮ َ ْ ﻣﮑﺮﻣﻮﻥ ﻻ َ ِ ُ ْ
ﺍﻭﻟﻴّﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ .ﺷﻤﺎ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﻯ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺗﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺣﺮﻭﻑ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻪﺍﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺁﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺟﻬﺎﻥ ،ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﮑﻨﺪ
ﻭ ﺣﻼﻭﺕ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﺭﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻡ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﻌﺪ ﺻﺪﻕ ﻋﻨﺪ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻓﺘﺪ .ﺭﺍﺯ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻳﻮﻡ ﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺑﺎﻟﻐﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻧﻴﺴﺖ ﻃﻔﻞ ﺗﺎﺯﻩ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻫﻞ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭﺟﻪﺍﺵ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻻﺗﺮ.
ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﻭ ﻋﺮﺽ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﻡ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻗﻠﺐ
ﻣﺴﻄﺢ ﮐﻨﻴﺪ .ﺑﻀﻌﻒ ﻭ ﻋﺠﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻴﺎ ﻭ ّ ﺑﻰﺁﻻﻳﺶ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﺪﺍ ّ ﻧﻈﺮ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﻣﮕﺮ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺮﻭﺩ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﻣﮕﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻭ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴﺎﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﺴﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﺟﺰ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺹ ٧٦
ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﮐﻤﮑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﻣﮕﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻳﻬﻮﺩ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻴﻨﻮﺍ ﻭ ﺑﻴﮑﺲ ﺑﻮﺩ .ﻣﮕﺮ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻇﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺧﺎﺿﻊ ﻧﻨﻤﻮﺩ .ﺁﻥ ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻭﺣﺸﻰ ﺩﺭ ّ ﻬﺬﺏ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ُﻣ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺨﺪﺍ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﻭﺡ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻭﻇﻴﻔﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺤﻠﻰ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﻗﻠﻴﻤﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ّ
ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﻫﻴﮑﻞ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ّ
ﺑﺎﺏ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﻟﻴﻠﺶ ﻗﺎﻃﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻧﺶ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻭ
ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭ ﺭﺳﻞ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎﻧﮑﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﻼ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺳﻔﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺠﺰ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﮐﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﺁﺧﺮ ﻣﻦ ﺁﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﺁﻣﻦ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺣﻰ ّ ﺣﺴﻴﻦ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ّ ّ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﺩ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻌﺪﴽ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ّ
ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ّ ﻣﺒﺎﺵ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﺮﻯ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ. ﺳﺮ ّ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻣﺰ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ّ
ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻻﻳﺶ ﭘﻴﺮﺍﺳﺘﻪ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ
ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻰ ﺹ ٧٧ ﺹ ٧٨
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﻰ ﺗﺎ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺮﺍ ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ .ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻘﺼﺪ ّ
ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﺒﺮﻡ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺣﺠﺎﺯ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﮑﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﻭﻡ، ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﻭ ﮐﻮﻓﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺷﺎﻳﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻯ ﺗﺮﺍ ّ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ .ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻼء ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺩ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪّ . ﺗﺠﻠﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ،ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻮ ّ ﻗﻮﺕ ّ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻮ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ،ﻫﺮ ﮐﺲ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺭﺩ ". ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ّ ّ ﺹ ٧٩ ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻃﻼﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﻧﻴﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﻯ ﺑﻨﺎﻯ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻭ ﺳﻴﺪ ّ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍ ﭘﺴﺮ ّ ﻋﻨﺎﺩ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺰﺩ ّ
ﺷﺮﻋﻴﻪ ﺟﺎﻟﺲ ﺑﻮﺩ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﻮﺕ ﭘﺪﺭ ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ّ
ﺗﺒﺤﺮ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻃﻼﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﻢّ . ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺪﺭ ﻣﺮﺣﻮﻣﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ّ
ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻧﻮﺍﺋﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎ ّ
ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﻋﻮﺕ
ﺑﺴﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺍﻭ ّ ﺗﺤﺪﻯ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ .ﺑﺎﻟﺠﻤﻠﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ
ﺗﻤﻨﺎﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ّ ﺍﺳﺪ ﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻠﺒﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺮﻳﺾ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻤﺮﮒ ﺑﻮﺩ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺣﺎﺟﻰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺽ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺴﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﺎﻃﻞ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ّ ﻣﺠﺎﻫﺪﻩ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ّ ﺹ ٨٠ ﻧﻨﻤﺎﺋﻴﺪ .ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺧﺎﻥ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺻﺮﺍﺣﺔ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻌﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮﺧﺎﻥ ً
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ّ ﺍﺳﺖ .ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ ﻃﻼﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ّ
ﻃﻼﺏ ﻋﻠﻮﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﻴﺒﺖ ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩّ . ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﮥ ﺧﻤﻮﻝ ﺧﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﺭﺍﺩﻋﻰ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﻮﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﻗﺮﻳﺐ ﻭ ﺑﻌﻴﺪ ﺳﺎﺧﺖ.
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮔﻨﺪﻡ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻧﺲ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻭﻯ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ .ﮔﻨﺪﻡ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ
ﺧﺒﺮ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺷﺪﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ .ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻏﺮﺑﺎﻟﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺴﺮﻋﺘﻰ ﻣﻴﺪﻭﺩ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﻤﻮﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻏﺮﺑﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ. ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ٌ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻟﻘﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﻯ ﭘﺎﻗﻠﻌﻪ ) ﺩﺭ ﻧﺒﻴﻞ ﻋﺮﺑﻰ ،ﭘﺎﻗﺎﻟﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺘﺼﺪﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ( ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﻣﻠﻘﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ .ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﺍ ﺍﻻﺻﺪﻕ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻨﺠﺴﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ
ﺹ ٨١
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺷﺒﻰ ﺑﺎ ّ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﻭ ﻟﻘﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺸﺎﺭﺍﺕ ﻳﻮﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ ّ
ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺷﺮﺣﻰ ﺍﺯ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻄﺮﺯﻯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ. ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ ؟ ّ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻠﻮﺗﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺱ . ﺍﺳﺖ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ّ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﻯ ﺳﻴﺪ ّ ﭼﻬﺮﻩ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺩﺭ ﺣﺮﻡ ّ
ﻣﺠﺴﻢ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﻨﮕﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺿﺮﻳﺢ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻴﮕﺮﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ّ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺁﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻧﺰﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻏﺎﻳﺐ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺘﻤﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﺍﻣﺮ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺑﮑﺮﻣﺎﻥ ّ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻣﻦ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﻢ. ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻄﺮﻑ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ ّ
ﺗﺠﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺁﻥ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ َﭘﺮﭘﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ
ﺳﻴﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺴﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩ. ٌ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺑﻼ ﻭ ﻧﺠﻒ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻢ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻯ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ ّ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺒﺬﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩﺍﻯ ﮐﻪ
ﺹ ٨٢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺬﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻢ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﻤﻰ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩﻫﺎﻯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻤﺪﺭﺳﮥ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺪﺭﺱ ﺁﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ّ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ُﻣ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻭ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ " ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ّ
ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﻓﺮﻗﮥ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ّ ّ ﻭﻓﺎﺕ ّ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻃﺮﻳﻘﮥ ّ
ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻭ ﺷﺒﻬﺎﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺣﺎﻻ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻴﻢ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻨﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ،ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﻨﺸﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺑﺎﻃﻠﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﻼ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻃﺮﻳﻘﮥ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺳﺎﺧﺖ " ّ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﺳﻴﺪ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ّ
ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﮑﺴﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ **( ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﺠﺮﻩﺍﻡ ﺑﺤﺠﺮﮤ ٌ
ﻣﺪﺭﺱ ﻭﺻﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻭ ﻣﻨﺎﻇﺮﮤ ّ
ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ّ ّ
ﺹ ٨٣ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﻭ ﺑﻰﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﻻﺋﻞ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﺛﺮ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺪﺭﺱ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻡ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ّ ّ
ﻣﺪﺭﺱ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻟﮥ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺪﻡ ﺁﻣﺪ ﻟﮑﻦ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﻔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ّ ّ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ .ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺏ
ﺹ ٨٤ ﺣﺠﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﺩﻡ ﺍﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻳﮑﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ّ
ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ّ
ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻰﺍﻧﺼﺎﻓﻰ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﻃﻦ ﺷﻤﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﻣﻼ ﻣﻌﻠﻢ ،ﻣﻮﻃﻨﻢ ﻧﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻟﺖ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥّ . ﻣﺤﻤﺪ ﻟﻘﺒﻢ ّ ّ ّ
ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻮﺭﻯ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻤﺘﺎﺯﺗﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﺳﺖ. ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﭽﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ .ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻠﺠﺎء ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺹ ٨٥ ﭘﻨﺎﻩ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺣﺴﻴﻨﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺧﻂ ﺷﮑﺴﺘﮥ ﻧﺴﺘﻌﻠﻴﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎﻯ ﺯﻳﺒﺎ ﺑﮕﺮﺩﺵ ﺳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ٢٨ﺳﺎﻝ ﺗﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ّ ﻣﻴﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺎﻇﺮ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻋﻼﻗﮥ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻃﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮔﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﻦ ّ
ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﺎﺋﻞ ﻣﻴﺸﻮﻯ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻠﻰ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻭﻡ .ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺹ ٨٦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ. ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺍﻣﺎﻧﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ؟ ﮔﻔﺘﻢ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻟﻮﻟﮥ ﮐﺎﻏﺬﻳﮑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ّ
ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﻦ. ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﺧﺎﻧﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻓﺘﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﻣﻮﺳﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﺒﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﭘﻴﺎﻡ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻟﻮﻟﮥ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﺑﻤﻦ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻨﻬﺎﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺟﻠﻮﺱ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻟﻮﻟﮥ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﺍﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ
ﺟﻤﻼﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻼﺣﺖ ﺁﻭﺍﺯ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻧﻐﻤﮥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺷﺪﻡ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﭼﻨﺪ ﻓﻘﺮﻩ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ّ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻮﺳﻰ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ؟ ﺁﻳﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻳﮏ ﮐﻠّﻪ ﻗﻨﺪ ﺭﻭﺳﻰ ﻭ ﻳﮏ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﻮﺩ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﺘﮥ ﭼﺎﻯ ﺑﻤﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺑﻼﻍ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺪﻫﻢ .ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻧﺰﺩ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻭ ﻫﺪﻳﮥ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻡّ . ّ
ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎ ﺧﻀﻮﻉ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﺪﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ
ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺭﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮐﺮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﺗﺮﺍ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺴﺮﻭﺭ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﺒﺐ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻄﺮﻑ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻠﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ّ
ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻯ ﻭ ﺷﻨﻴﺪﻯ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﮑﺴﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﮑﺴﻰ
ﺹ ٨٧ ﺑﺎﺫﻳﺘﺶ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﻋﺎ ﺑﮕﻮﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭ ّ
ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﻴﻦ ّ
ﻇﻞ ﺍﻭ ﻋﺰﻳﺰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﺑﻴﻨﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻴﻢ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ
ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺷﺠﺮﮤ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺨﻮﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻇﻞ ﺁﻥ ﺷﺠﺮﻩ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ. ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ّ ﺹ ٨٨
ﻓﺼﻞ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﻔﺮﻯ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺧﻄﮥ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ .ﻧﻮﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ّ ﺩﺭ ﺗﺎﮐﺮ ﻧﻮﺭ ﻭﺍﻟﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻣﻼﮎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺼﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺷﻬﺎﻯ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺼﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ. ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ
ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﻫﻤﮕﻨﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺷﮏ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺛﺮﻭﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻧﺴﺐ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺣﺴﺐ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﺪﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻧﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻴﺰﻳﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺎﺩﮐﺎﻣﻰ
ﺻﺤﺖ ﻭ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﻋﻴﺶ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻭ ّ
ﻣﺪﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺟﻬﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺎﺋﻠﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺁﻥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻭ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺧﺴﺎﺭﺗﻰ ﻭﺳﻌﺖ ﻋﻴﺶ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺑﻀﻴﻖ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ ﺗﻨﮓ ﺩﺳﺘﻰ ّ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪ ّ ﺷﺪﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺳﻴﻞ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺗﺎﮐﺮ ﺑﺎ ّ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﺼﻒ ﻗﺼﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻳﻦ ﺑﻨﺎء ﺩﺭ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﻞ ﺑﺪﻧﮥ ﺯﻳﺒﺎﺗﺮ ﻗﺼﺮ ﺭﺍ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺛﺎﺙ ﻭ ﺍﻣﺘﻌﮥ ﻓﺎﺧﺮ ﻭ ﺛﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮔﺸﺖ .ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺣﺴﺪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺐ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴﻠﻮﺏ ﺷﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ
ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﻋﺪﺍ ﻭ ﺗﻔﺘﻴﻦ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭﻯ ﺹ ٨٩ ﺹ ٩٠ ﻣﮑﺮﺭ ﺑﻠﻴﺎﺕ ّ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻫﺎﻯ ﻣﺘﺘﺎﺑﻊ ﻭ ّ ﺍﺛﺮﻯ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﺪﺍﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺘﺎﻧﺖ
ﺣﺘﻰ ﺑﺎ ﺑﻴﻮﻓﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺗﺎ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮ ﻭ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ّ
ﺯﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
ﺑﺨﻄﮥ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺷﻬﺮﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻠﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ،ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﻣﻮﺯ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻗﺮﻳﺐ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ،ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺸﮑﻠﮥ ﻣﺮﻭﻳﻪ ﺍﺯ ّ ّ
ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﺭﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ
ﺑﺤﺜﻰ ﮐﻪ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﺼﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻋﺠﺰ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺮﺡ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻣﮑﺪﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺨﺸﻢ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ّ
ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻴﮑﺸﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺭﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻥ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻳﮏ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻼﻫﻰ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﺪﺭﺳﻪﺍﻯ ﺩﺭﺱ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ّ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺳﻬﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ّ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ّ
ﺹ ٩١ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﻨﻰ ﻳﮏ ﺣﺪﻳﺚ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻳﺪ. ﺧﻄﮥ ﻧﻮﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻭ ﻓﻘﺮﻩ ﺭﺅﻳﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﻳﺪﻩ
ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺍﺏ ّ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ ّ
ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ .ﺩﺭ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻣﺮﺍ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻡ ّ
ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ّ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﮐﻴﺪﴽ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ
ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﺌﺖ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﻴّﺎﺕ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ
ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻨﺒﺎﻁ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﻣﺤﻠﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺩﺭ ّ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﺻﻨﺪﻭﻗﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﺪﻩ ﻳﮑﻰ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻭﻗﻬﺎ ّ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ
ﺣﺮﻭﻓﺶ ﺑﺎ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﺸﻢ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ.
ﺑﻐﺘﺔ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻫﺮﻫﺎ ﺗﻌﺠﺐ ً ﺑﺤﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﺷﺪﺕ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ّ ّ
ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ.
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٠ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﺋﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﻼ ﻣﺤﻀﺮ ﺩﺭﺳﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ّ ّ
ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻯ ﺑﺪﺭﺱ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ .ﺁﻥ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻧﻮﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ّ ﺹ ٩٢ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺷﺎﻩ
ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭﺯﺭﺍء ﻭ ﻏﻴﺮﻫﺎ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻳﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﮐﺰﻳّﺖ ّ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻭ ﻣﻠﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﮐﺰﻳﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺄﻣﻮﺭﻯ ّ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺹ ٩٣
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﻣﺘﻘﻦ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ّ ّ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﻭﺳﻌﺖ ّ ﺷﺪﺕ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﺗﻮ ّﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻤﺴﺎﺋﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴّﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ّ
ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺛﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺖ .ﻫﻴﭽﮑﺲ
ﺭﺍ ﺟﺮﺃﺕ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺒﻮﺩ .ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﻤﻌﺎﺭﺿﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻋﻤﻮﻯ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ،ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺭﺍﻩ ﺟﺪﻝ ﻣﻴﺴﭙﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﺭﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩﺵ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺟﺪﻝ ﻭ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﺶ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ
ﻣﻼ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭﻳﺪ .ﻋﺰﻳﺰ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺩﻳﺪ ﻧﺰﺩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﮕﺎﻩ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺒﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﮑﺠﺎ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﮐﻦ ﭼﻪ ﺧﻄﺮﻯ ّ
ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭﺑﺎﺭﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺤﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ
ﺭﺍ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ .ﺑﺮﺧﻴﺰ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻦ ﺟﻠﻮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﻫﺠﻮﻣﺶ
ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎ ،ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﺪﺍﻡ ﺳﺤﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻓﺼﻴﺢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ .ﺍﺯ ﺩﻭ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺳﺎﺣﺮ ﻭ ﺷﻌﺒﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺩﻭﺍﺋﻰ ّ ﺑﭽﺎﻯ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ ﻓﺮﻳﻔﺘﮥ ﺍﻭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﻧﺎﻓﻬﻤﻰ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﻄﻼﻥ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻼ ّ ّ
ﺭﻭﻯ ﻣﺰﺍﺡ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﺎﻳﻬﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻯ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ
ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻯ؟ ﻋﺰﻳﺰ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻰ ﻭ ﻟﮑﻦ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻭ ّ ﺹ ٩٤ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻼ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﺳﺤﺮ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻨﺪّ . ّ
ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ
ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﻨﺎﻧﻴﮑﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻣﺘﺮﺱ .ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺘﻮ
ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻏﻠﻂ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻧﻤﻴﺸﺪ .ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺗﺎﮐﺮ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﻭ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻭ ﻋﻴﺐ ﺟﻮﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺭﻯ ﻫﺮﮐﺲ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻼ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺎﻳﻦ
ﮐﺎﺭ ﺗﻦ ﺩﺭ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻃﻔﺮﻩ ﻣﻴﺰﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺮ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ.
ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺳﺨﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﺫﻳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻓﺮﻳﻀﮥ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّ ﺍﻳﻦ ّ
ﺩﻗﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﺮ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﻳﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﺪﻋﻰ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﺳﺪ .ﺑﻼﺧﺮﻩ ّ ﺍﺻﻠﻰ ﻫﺮ ّ ّ ﻣﺒﺮﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ّ ﻣﻼ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﻧﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭ ﺍﺻﻞ ﺩﻋﻮﺕ ﺹ ٩٥ ﺹ ٩٦ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ،ﻣﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺍﺯ ّ
ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ .ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ .ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺗﺎﮐﺮ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻘﺸﻼﻕ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻨﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺳﻮﺭﮤ ﻓﺎﺗﺤﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻓﺼﻴﺢ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺩﻻﺋﻞ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺘﻘﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩّ . ﻣﻼ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺮﺯﻩ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺭﻓﺖ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ّ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﮔﻔﺖ ﻣﻰﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺭﺍ
ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻡ ﻣﺤﻮ ﺷﺪ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﭙﺮﺳﻢ ّ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺑﮑﻨﻰ ﺑﮑﻦ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺸﻨﻮﻯ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺮﻭ
ﻋﺒﺎﺱ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﻤﻼ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﺍ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮ ّ ّ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ.
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ
ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﻣﻼﺯﻣﺖ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﻧﺸﻮﻡ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﻼ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ّ ّ
ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻧﻮﺭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﺪ .ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺻﻨﻒ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ ﺑﻤﺤﻞ ّ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻼ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺠﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﺎﺻﻴﮥ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ّ ّ
ﺟﺮﮔﮥ ﺍﺭﺍﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺍﺛﺮ ﮐﺎﻣﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ ﺹ ٩٧
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻃﺎﻟﺐ
ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮕﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻭ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺁﺑﺎﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻼ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢّ . ّ
ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺴﻌﺎﺩﺕ ﺁﺑﺎﺩ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺵ ﺭﻭﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻼ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪّ . ّ
ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺭﺳﻤﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩﺍﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺪﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﺳﺖ ،ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﻼﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻫﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ
ﺗﻮﻟﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺣﺎﻝ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻨﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻣﺮﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻼ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ؟ ّ ّ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﻡ ﻣﮕﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ .ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ
ﺍﻭﻝ ﺻﻔﺤﻪ ﻫﺮ ﺁﻳﻪﺍﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻀﻤﻮﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺩﺭ ّ
ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﻢ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﻮﺭﻯ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺁﻳﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﺳﺘﺨﺎﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﺤﺚ ﻭ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﻢ.
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ .ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﻮﺩ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺭﻃﻪ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺧﺠﻠﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺹ ٩٨
ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺑﺴﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪﺍﻯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭﻭﻳﺸﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻮﻯ ﺳﺮﺵ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﻮﻯ ﺁﺏ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻄﺒﺦ ﻏﺬﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻰ؟ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺩﺭﺷﺘﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﺨﺘﻦ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺘﻢ. ﺗﺼﻨﻊ ﻭ ﻧﻴﺖ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ّ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺯﻯ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﺻﺮﻳﺢ ﺍﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻃﻰ
ﺑﺤﻀﺮﺗﺶ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﺯ
ﮐﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺧﻼﺻﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ّ
ﺣﻖ ﻣﻨﻴﻊ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺖ .ﺍﺯ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮﺭ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻳﺨﺖ ﻭ ﺟﺰﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺳﺐ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺮﻓﺖ .ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺑﻨﻈﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻫﺘﴼ ﺑﺎﻧﺸﺎء ﻭ ﺍﻧﺸﺎﺩ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺗﺮﺟﻴﻊ ﺑﻨﺪ ّ ﺗﺮﺟﻴﻊ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ:
ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻟﺤﻖ ﻳﺎ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﺤﻖ ﺍﻇﻬﺮ ﺍﻧﺖ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻬﺪﻯ ﻭ ﻧﻮﺭ ّ ّ ّ
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﻴﮏ ﺳﻨﻨﺪﺟﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ
ﺑﻤﺠﺬﻭﺏ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺷﻴﻮﺍﺋﻰ ﺑﺪﺍﻫﺘﴼ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻨﻈﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻭﻗﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻓﻴﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻧﺶ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺧﻄﮥ ﻧﻮﺭ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻋﻈﻴﻤﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺳﻔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ّ
ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﻨﻮﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﺍﺭﻭﺍﺣﺸﺎﻥ ﺑﺎﻫﺘﺰﺍﺯ ﺁﻣﺪ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻃﻬﺎﺭﺍﺕ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ّ ﺹ ٩٩ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﺟﺬﺍﺏ ﻓﺼﻴﺢ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﻣﻨﻄﻘﻰ ﻭ ّ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﻭﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﻗﻮﮤ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻮﺋﻰ ﺷﺠﺮ ﻭ ﺣﺠﺮ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﺝ ّ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻭﺡ ﺣﻴﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺷﻴﺎء ﺍﺯ ﻓﻴﺾ ّ
ﺫﺭﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍء ﻗﻮﺕ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺟﻠﺐ ّ ﺑﮕﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ " ﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻰﭘﺮﺩﻩ ﻭ
ﺣﺠﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻣﺠﺪ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ ". ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪّ . ﺑﺘﺤﮑﻴﻢ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ. ّ ﺧﻄﮥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻧﻮﺭ ّ
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ .ﻗﻠﻤﺮﻭ ﻧﻮﺭ ﮐﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ
ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﺘﻨﻴﺮ ﮔﺸﺖ .ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ
ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮔﺸﺘﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ. ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺷﺒﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﺴﻢ ﺷﺮﻳﻔﺶ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻰﮐﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ّ
ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﮔﻴﺴﻮﺍﻥ ﺳﻴﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺳﺮ
ﺩﺭ ﺭﻭﻯ ﺁﺏ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺗﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻮﻯ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺭﺍ ﻣﺎﻫﺌﻰ ﺑﻠﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﻥ ﻣﺎﻫﻰﻫﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻨﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻥ ﻣﺎﻫﻰﻫﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺗﺎﺭ ﻣﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺒﺪﻥ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻧﻤﻴﺮﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺿﺮﺭ ﻭ ّ ﺹ ١٠٠ ﺣﺘﻰ ﻳﮏ ﻣﻮﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺮﺵ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻭ ّ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻭ ﺭﺍﺩﻋﻰ ﺷﻨﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺎﻫﻰﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ.
ﻣﻌﺒﺮ ﺷﻬﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﺅﻳﺎ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﭼﻮﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ّ
ﻣﻌﺒﺮ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻭ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻋﺠﻴﺐ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺷﺨﺺ ّ
ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﮔﻔﺖ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺑﻰﮐﺮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﻋﺎﻟﻢ
ﺗﺴﻠﻂ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ّ
ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺮﺳﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﺪ .ﻣﺎﻫﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﮔﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺒﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﺨﺺ ّ ّ
ﻣﻌﺒﺮ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﻟﺒﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻤﺎﻝ ﺳﺤﺮﺁﺳﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺳﻴﻤﺎﻯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎء ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺗﻌﻠﻖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻔﺮﺯﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺒﻌﺪ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺭﺟﺎﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﮐﻪ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻬﺪ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ. ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺧﻮﺑﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ.
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺣﺴﺪ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻣﺘﻤﮑﻦ ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ّ ﺹ ١٠١ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻔﺮﺯﻧﺪ ﻭﺯﻳﺮ
ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ. ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭘﺪﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﮔﺬﺍﺭﺵ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻳﮑﻮﻗﺖ ّ
ﻗﻮﭺ ﺣﺼﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﺯﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ،ﺁﺏ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ ،ﻫﻮﺍﻯ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺍﺷﺖ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺮﻳﻔﺘﮥ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﻔﺮﻭﺷﻨﺪ .ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻩ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩ ﻫﻴﭻ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺑﺪﻧﻴﺎﻯ ﻓﺎﻧﻰ ﺩﻟﺒﺴﺘﮕﻰ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ّّ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺑﻰﻣﻘﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ
ﻭﻟﻰ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﺿﻴﻊ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﺮﻳﮑﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻟﻐﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺻﻐﻴﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﺎﻟﮏ ﺷﻮﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺮﮐﺎء ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ
ﻣﺪﺕﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﻃﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﻭﻟﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻭﻗﺎﺗﺶ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻟﮏ ّ
ﻣﺘﺼﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺰﻭﺭ ﻗﺮﻳﻪ ﺭﺍ ّ
ﺷﺎﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻟﮑﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺯﺭ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﻔﺮﻭﺷﻢ ﻭ ﻣﻠﮏ ﻭ ﺁﺏ ﺑﺨﺮﻡ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻗﻮﭺ ﺣﺼﺎﺭ ﺭﺍ ﺹ ١٠٢ ﺧﺮﻳﺪﻡ ﺣﺎﻻ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺰﻭﺭ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺼﺎﺣﺐ ﮐﻨﺪ .ﺷﺎﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﺮﺵ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮐﻨﺪ .ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﻧﻴﻞ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﻳﺰﻫﺎ
ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﻧﻴﺮﻧﮕﻬﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻟﻄﻤﻪﺍﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻫﺮ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍﻯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﮤ ﺗﻮ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ّ
ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﻣﮕﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﮐﻨﻰ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍ ،ﺧﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﮐﻨﺪ؟ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻗﻮﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻮﻧﻪ ّ
ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﺧﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ .ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻌﺎﻧﺪﺕ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ.
ﻣﻘﺪﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺻﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ّ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻃﻪﻫﺎﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﺮﺩﻩ ﺟﺎﻥ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻠﺰﻡ ﻭ ﻣﺠﺎﺏ ﻣﻴﺴﺎﺯﻧﺪ .ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻔﻆ ﺧﺪﺍ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺕ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﻤﻴﻞ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻃﻤﻊ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ ﺭﺟﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻖ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ّ ﺹ ١٠٣ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺸﺎﺭﺏ ﻭ ﺁﺭﺍء ﺭﺟﺎﻝ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺿﻌﻔﺎ ﻭ ﺑﻰﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺹ ١٠٤ ﻓﺼﻞ ﺷﺸﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺮﺧﺺ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﮑﺎﻳﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﻮﺏ ّ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﺭﻗﻪﺍﻯ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ،ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ .ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ": ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﻤﺎء ﻭﺍﺣﺪﻫﺎ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﺑﺎﻳﻨﻤﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﺎء ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﺠﺪﻩ ﺩﺳﺘﻪ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﻭﻝ ) ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﻟﻰ ﺍﺳﺖ ( ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻭﺍﺣﺪ ّ ّ ﮐﻞ ﺷﺊ ﺑﺎﻟﻎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ. ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﻌﺪﺩ ّ
ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺛﺒﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻳﻮﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺑﺮ
ﺟﻨﺖ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺯﺩ " ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻋﺮﺵ ﻋﻈﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺷﺮﺡ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ّ
ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻭ ﺍﻋﺪﺍء ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ
ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﺍ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺗﺎ ﻧﺎﻣﮥ ﺗﻮ ﺑﻤﻦ ﻧﺮﺳﺪ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺷﺪ".
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻏﻴﺒﻴﻪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺪﺍ ﻗﻮﮤ ﻣﻌﻨﻮﻳﻪ ﻭ ﻟﻄﻴﻔﮥ ّ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺂﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ّ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻰ ،ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺖّ . ﺹ ١٠٥ ﺹ ١٠٦
ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩ ) .ﺍﺯﻏﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﺕ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺖ ( ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩّ .
ﺑﻤﻼ ﺍﺣﻤﺪ ﺣﺼﺎﺭﻯ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮﺩ ) ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ّ ﻣﻼ ﺍﺣﻤﺪ ّ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﻣﺮ ّ ٌ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ ( ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩ ّ ﻣﺘﺼﺪﻯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻃﻔﺎﻝ ّ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻤﻌﻠﻢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ .ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ّ ّ ﻣﻼ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ّ ّ
ﻓﺮﻭﻏﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺑﻌﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ
ﻣﻼ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﺏ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺩﻻﺋﻞ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻗﻮﮤ ﻫﻤﻌﻨﺎﻧﻰ ﺑﺎﻭ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ّ
ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﺋﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ .ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﺴﮑﻦ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻘﻴﮥ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ. ّ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ّ ﺹ ١٠٧
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﻣﻬﺮ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺧﺎﻧﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺎﺋﻒ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﻨﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻴﺎﺭ ّ
ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺩﺍﺋﻤﺎ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﺑﺒﺎﺑﻴﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ .ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ّ
ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﮥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻗﺪﻭﺱ ﺳﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻮﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﺋﻨﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻣﻔﺼﻼ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﻓﻬﺮﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﻧﻴﺰ ّ ً
ﺑﺘﻮﺳﻂ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺎء ﺧﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻳﺰﺩ ّ
ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻃﺒﺲ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ ﺭﻣﻀﺎﻥ ١٢٦٠ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ .ﺷﺐ ٢٧ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻟﻴﻠﺔ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺍﻟﻘﺪﺭ ﻟﻴﻠﺔ َ ِ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) (۴:۹۷ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﺎﻩ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ " َ َ ُ ﺧﻴﺮ ِﻣﻦ ِ ﺃﻟﻒ َﺷﻬﺮ " ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﻴﮑﻪ َ ٌ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻣﻦ ) ﻧﺒﻴﻞ ( ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﻝ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ :ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻁ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﮤ ﻣﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﮐﻞ ﺍﻟﻌﺠﺐ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﺟﺐ " ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺍﻟﻌﺠﺐ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺪﻭﺱ ﺿﻤﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺑﻄﺮﻑ ّ ّ ﺹ ١٠٨ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺳﻄﺮﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻣﺰ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻡ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺒﺮﻡ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻡّ .
ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﺟﺐ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻔﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﺯ ﻧﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻋﺮﻳﻀﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪّ . ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﺮﺡ ﻗﻴﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻌﺮﺽ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ّ
ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﮓ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻇﻞ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮ ﻧﺸﻮ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩ .ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﻭ ّ َ َ
ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﺡ ﻗﻮﻯ ﻭﻳﻘﻴﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺳﻤﻨﺪﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ّ ﺑﺎﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺹ ١٠٩ ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﻨﻮﺭﻩ ﺳﻔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﮑﮥ ّ ّ ﻣﻌﻈﻤﻪ ﻭ ﻣﺪﻳﻨﮥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻴﮑﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻋﺮﻳﻀﮥ ّ
ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﺍ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﺣﺮﻡ ﻣﺤﺘﺮﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﻟﺪﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻃﻬﺮ ﻋﺎﺯﻡ ّ ﺑﻤﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ٌ
ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﺣﺠﺎﺝ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﻭﺍﻧﮥ ّ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻗﺎﻓﻠﮥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻼﺯﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻏﻼﻡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﺒﺸﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺑﻮﺷﻬﺮ
ﻣﺤﻞ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ّ ﺧﺎﻝ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ّ ﻣﺮﺗﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺳﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﺯ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﮑﺸﺘﻰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ّ
ﺹ ١١٠ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ .ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻄﻮء ﻭ ﮐﻨﺪﻯ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﮔﺎﻫﮕﺎﻩ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﻣﻘﺪﺱ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﻣﻴﺸﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺍﺭﺽ ّ ﺷﺪﺕ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ،ﻫﻴﭽﻴﮏ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺳﻔﺮ ﻭ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ّ
ﺣﺠﺎﺝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻄﻮﻓﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﻭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ّ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻴﻨﻮﺷﺘﻨﺪ. ﻣﻘﺪﺱ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺸﺘﻰ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﻴﺖ ﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ " ﮐﺸﺘﻰ ﺍﺯ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺟﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ .ﻣﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ. ﺑﺴﺎﺣﻞ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﻨﻮﺷﺖ ّ
ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﺱ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﻄﻬﺮ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭﺟﻪ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺍﺯ ﻓﻢ ّ
ﺣﺠﺎﺝ ﺍﺑﺪﴽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ .ﻧﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻭﻗﻮﻉ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻫﺎﺋﻞ ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ّ
ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻄﻮﻓﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﺝ ﻣﻬﻴﺐ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺎﺭﺽ ﻣﻴﮕﺸﺖ".
ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﺸﺪﺍﺋﺪ ﻭ ّ
ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻗﻮﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰ " ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺗﺎ ﻣﺴﻘﻂ ﮐﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺁﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻪ َﻣَﺪﻧﻰ ) ﻟﻴﻤﻮﻯ ﺷﻴﺮﻳﻦ ( ﺭﻭﺯ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﭼﻮﻥ ّ
ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻩ " ﺍﻧﺘﻬﻰ ،ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﻳﺮ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺳﻔﺮ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻰ ﺍﻗﻴﺎﻧﻮﺱ ﻭﺳﺎﺋﻞ
ﺳﻬﻠﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﻳﺎﻡ ﺟﺰ ﻳﮏ ﮐﺸﺘﻰ ﺑﺨﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﺧﻠﻴﺞ ﻓﺎﺭﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺑﻖ ّ
ﺹ ١١١ ﺣﺠﺎﺝ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﮐﺸﺘﻰﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ. ّ
ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﺘﻰﻫﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﺴﺮﺯﻣﻴﻦ ﺣﺠﺎﺯ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻐﺮﺏ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻃﻼﻋﻨﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﮐﻪ ﻏﻔﻠﺔ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﻰ ّ ً
ﻋﻠﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﻗﻮﮤ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﮐﻪ ّ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻴﺴﺖ ﻣﺼﺪﺭﺵ ﮐﺠﺎﺳﺖ .ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻠﻞ ﻏﺮﺏ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺙ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﺧﺘﺮﺍﻋﺎﺕ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺸﺖ .ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺗﺮﻗﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻏﺮﺏ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻳﺎﺕ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻣﻢ ﻣﺬﮐﻮﺭﻩ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺳﺮﮔﺮﻡ
ﻣﺆﺛﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﮥ ﺑﺪﻳﻌﻪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ ّ
ﻣﻬﻤﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻨﺘﻴﺠﮥ ّ ﺤﻘﻖ ﺁﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺻﻨﻌﺘﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗ ّ
ﻣﻬﻤﻪ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺍﺯ ﺻﻨﺎﻳﻊ ﻭ ﺑﺪﺍﻳﻊ ﻣﺪﻫﺸﻪ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﺘﺎﻳﺞ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﻭ ّ ﺗﺤﻘﻖ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻼﮐﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﺑﻼﺩ ﻭ ﺍﻣﺼﺎﺭ ّ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ.
ﺑﺠﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻼﺯﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﺪﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ّ ﻣﮑﻪ ّ
ﻣﮑﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﺟﺪﻩ ﺗﺎ ّ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩ ﻣﻬﺎﺭ ﺷﺘﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻃﻬﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻮﻉ ﻭ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﻰﭘﻴﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺹ ١١٢ ﻣﺸﻘﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﻠﻮﻝ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﻓﺘﮕﻰ ﺳﻔﺮ ﻭ ّ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ
ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺯﺩ .ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺎﻩ ﺁﺑﻰ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﻮﻻﻯ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻰ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﺮﺟﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﻕ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ .ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻯ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﺩﻯ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻯ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺏ ﺑﻨﻘﺎﻃﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺼﺎﻝ ﺁﻥ
ﺑﺂﻥ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩ" .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺄﺳﻒ ﺩﻭﺭ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ﺗﺴﻠﻰ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﻭ ّ ﺑﺎﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﺩﺓ ﺍ ﻭ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﺧﻠﻮﺗﻰ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ.
ِ ﻨﻰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻋﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﻋﻴﺪ ﺑﻪ ﻣ ٰ
ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ٩ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﺧﻮﺩ ﻭ ٧ﺭﺃﺱ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺳﻪ ﺭﺃﺱ ﺑﻨﺎﻡ ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺎﺳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺤﺠﻪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ّ
ﺍﻭﻝ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺣﺞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ّ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺩﺍﻯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ّ
ﺣﺠﺎﺝ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﮔﺮﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﺣﺞ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﮑﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻃﻮﺍﻑ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﺣﺮﺍﻡ ﻣﺮﺍﺳﻢ ّ ﺣﺞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻭ ﻋﺒﺎ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ّ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﺎ ّ ﺑﺎﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺷﻌﺎﺋﺮ ﺍ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﻃﻮﺍﻑ
ﮐﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ. ﺹ ١١٣
ﺣﺞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺣﺠﺮ ﺍﻻﺳﻮﺩ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺭﻭﺯ ّ
ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺍﻯ ﻣﺤﻴﻂ ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺤﻘﺎﻳﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺷﻴﺦ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﺟﺎﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ّ
ﻧﻴﺮﻳﻦ ﺑﺎﻃﻨﴼ ّ ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺙ ﺁﻥ ﺩﻭ ﮐﻮﮐﺐ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﻧﻮﺭﻳﻦ ّ
ﻫﺴﺘﻰ ﺍﻳﻨﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﺤﺘﺮﻡﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪﺍ
ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﮑﺎﻥ ّ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﻦ ّ
ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻼﻟﺖ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺠﺰ ﻣﻦ ﺹ ١١٤
ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺎﺏ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍّ
ﺟﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ
ﺻﻠﻰ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍّ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﭙﺮﺱ ﺗﺎ ﻣﻦ
ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ٓ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﮐﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺻﺤﺖ ّ ّ
ﻣﺨﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ .ﺍﻳﻨﮏ ﺗﻮ ﺭﺍ ّ
ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺷﻖ ﺛﺎﻟﺜﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﺋﻰّ . ﺭﺩ ّ ﺑﭙﺬﻳﺮﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻠﻨﴼ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﮐﻨﻰ ﻭ ّ
ﺷﻖ ﺛﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﺩﺳﺖ ﺍﮔﺮ ّ
ﺣﻖ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺣﺼﻮﻝ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﻋﻠﻨﴼ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺣﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ". ﻭ ﺷﻘﺎﻭﺕ ﻣﺘّﮑﻰ ﺑﺒﺮﻫﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ّ
ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺠﺸﮑﻰ ﺿﻌﻴﻒ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺷﺎﻫﺒﺎﺯﻯ ﻗﻮﻯ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺯﺑﻮﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺿﻌﻒ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺷﻤﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ " ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻦ ّ
ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ
ﺫﺭﻩ ﺩﺭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺫﺍﺕ ﻭ ﻗﺪﺱ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﻘﺪﺭ ّ
ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ .ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺷﻤﺎ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ٓ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻄﺎﻋﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ
ﻧﻴﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺭﺣﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻣﺨﺎﻟﻒ ّ
ﺹ ١١٥ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻻﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺑﺎﺷﻢ ".
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﻀﻌﻒ ﺭﻭﺡ ﻭ
ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺣﻖ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺫﻟﺖ ﻧﻔﺲ ﺍﻭ ﺍّﻃﻼﻉ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ّ ً ً ﺣﻘﻴﻘﺔ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻯ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺵ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭ ﺗﺮﺑﺖ ّ ﺷﺪ ﺍﻯ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﺑﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺹ ١١٦
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺷﺪ ﺷﻤﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻦ ﺍﻭﺳﺖ .ﺍﻯ ﻣﺤﻴﻂ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﭙﺮﺱ ،ﻫﺮ ﺍﻳﺮﺍﺩﻯ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﮕﻮ ،ﻣﻦ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻢ ،ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻌﻨﺎﻳﺖ ﺣﻼﻝ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺖ ،ﺑﭙﺮﺱ ﺗﺎ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻒ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﺣﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺐ ﺑﺤﮑﻤﺖ ﮔﺸﺎﻳﺪ◌ۭۭ .. ﮐﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺴﺰﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ
ﻣﻨﻮﺭﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﻦ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﺑﻤﺪﻳﻨﮥ ّ
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺑﺮﻭﻡ ﺑﻤﻦ ﺑﺮﺳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﺳﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ
ﺍﺣﺴﻦ َ ِ َ ِ ﻓﻠﻨﻔﺴﻪ َﻭ َﻣﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺣﮑﻢ ﮐﻨﻰ ) َﻣﻦ َ َ َ
ﺃﻥ ﺍِ َ َ َ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ (. ﻓﻌﻠﻴﻬﺎ َﻭ ّ ﻟﻐﻨﻰ َ ِ ﻋﻦ َ َ ِ َ ﺍﺳﺎَ َ َ َ َ َ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ " ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻌﻬﺪ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﻢ " .ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻭﺣﺸﺖ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺒﻮﺏ ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻋﻈﻤﺖ
ﺗﻮﻗﻒ ﻣﮑﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ّ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﺪﺍﻯ ﺿﻤﻴﺮ ﻭ
ﻭﺟﺪﺍﻧﺶ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺑﺮﺳﺎﻟﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﺤﺮﻣﻴﻦ ﻣﻌﺮﻭﻓﺴﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﭼﻮﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺳﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﮔﺸﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻧﺼﺎﻑ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻧﺸﺪ .ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﺷﺪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩﺵ ّ ﺹ ١١٧ ﻭ ﻣﺮﮐﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺖ .ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﻘﻴﻢ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ّ ﺳﺮﴽ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺟﺎء ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﮕﺮﺩﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺸﺨﺺ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﺮ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺭﺳﺎﻟﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺩﺭ ّ
ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺳﻴﺮ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺳﺎﻟﮑﻴﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﻭ ﻗﺼﻴﺪﻩﺍﻯ ﺑﻨﻈﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ. ﮔﺮ ﺧﻴﺎﻝ ﺟﺎﻥ ﻫﻤﻰ ﻫﺴﺘﺖ ﺑﺪﻝ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﺎ ﻭﺭ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﺮ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﻴﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻴﺎﺭ
ﺭﺳﻢ ﺭﻩ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮔﺮ ﻭﺻﻞ ﺑﻬﺎ ﺩﺍﺭﻯ ﻃﻠﺐ
ﻭﺭ ﻧﺒﺎﺷﻰ ﻣﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﻩ ﺩﻭﺭ ﺷﻮ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻴﺎﺭ ﺑﺮﻭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﮕﻮ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻃﻰ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ .ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻴﻂ ﺭﺳﻴﺪ ﻓﮑﺮﺵ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻤﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻭﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ
ﺟﻮﺍﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ.
ﺣﺞ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺮﻳﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻨﺎﺳﮏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﮑﻪ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺷﺎﻣﻞ ّ
ﺑﻘﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺑﺎﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺑﻮﺩ. ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺎﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﺷﺮﻳﻒ ّ ﻣﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﮔﻮﺵ ﺑﻨﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺩ. ﻣﺎﺩﻯ ّ ﺑﻤﻘﺎﺻﺪ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ
ﺹ ١١٨ ﻣﻌﻈﻤﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﻳﻒ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺑﻤﻦ ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻤﮑﮥ ّ ّ
ﺣﺞ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ )** ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺳﺮ ﮔﻔﺖ ﻳﺎﺩﻡ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺷﺼﺖ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ّ ﺷﺪﺕ ﺑﻤﻬﺮ **( ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﮐﺎﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ
ﺧﻮﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺣﺞ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﻨﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻨﻬﺞ ﺁﻳﺎﺕ ً ﻏﻔﻠﺔ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺂﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﺟﺎﻟﺒﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﭘﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ّ
ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ . ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺭﻧﺪﮤ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺁﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﮑﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ .ﻣﻦ ﺑﺸﺮﻳﻒ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺟﻮﺍﻧﻰ
ﻣﺪﻋﻰ ﻭﺣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ّ
ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ّ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍّ
ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻮﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺎﺯﻝ
ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻓﺪﺍء ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻣﺎﻩ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﺗﺶ ﺍﻣﺮﺵ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﮑﻪ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩﻟﻰ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ .ﺷﺮﻳﻒ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ
ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻇﺎﻟﻢ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﺍﺟﺪﺍﺩ
ﺹ ١١٩
ﻃﺎﻫﺮﻳﻦ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻯ ﻣﻦ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ. ﻣﺤﺮﻡ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺍﻭﻝ ﻣﮑﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ّ
ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻳﮏ ﻫﺠﺮﻯ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ .ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ّ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺑﺨﻠﻖ ﻗﻮﮤ ّ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﻣﺠﺴﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺑﺎ ﺟﻼﻝ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﻴﺸﺪ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻤﺪﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﻓﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﺎﺩ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻨﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺑﻘﻴﻊ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺮﻗﺪ ّ
ﻣﻨﻮﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮔﺸﺖ ّ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﻳﻨﮥ ّ
ﻣﺸﻘﺘﻰ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻥ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﺮ ّ
ﻣﮑﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ
ﺭﺳﻮﻝ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻬﺪﺍء ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺠﺴﻢ ﺷﺪﻧﺪ .ﺗﺮﺑﺖ ّ ّ ﻗﺪﺳﻴﮥ ﻣﺴﻴﺢ ﺁﺳﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻧﻔﺎﺱ ّ
ﮐﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻧﻔﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻬﺪﺍء ﺍﺯ ﻗﺒﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻭﻳﺪﻧﺪ ﻭ
ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺤﻀﺮﺗﺶ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ .ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﻀﺮﻉ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎﻯ ﻣﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﺑﻤﺎﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ّ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺗﻮ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﺘﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ .ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﻪ
ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺩﺳﺖ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮ ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ّ ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ﺗﺮﺍ ّ ﺹ ١٢٠ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ ﻣﺎ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻯ.
ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺸﻘﺎﻭﺕ ﻭ ﻫﻼﮐﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ
ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﻟﺮﺯﻩ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻣﺎ ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺭﻭﺡ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﺪﻡ ﺗﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺮﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻣﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻠﻮﺹ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎء ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ .ﺧﻮﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﺳﺒﺰﻯ ﻭ ﺷﺎﺩﺍﺑﻰ ﺑﺎﻍ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺧﻮﻥ ﻣﺎ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺑﺬﺭﻫﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻌﻤﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺁﻥ ﺷﺠﺮﮤ ّ ﻗﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻢ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﻭ ﭘﺮ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ .ﺷﻤﺎ ﺍﻯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻮﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻣﺸﻮﻳﺪ. ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺄﻣﻮ ّ ﺹ ١٢١ ﻓﺼﻞ ﻫﺸﺘﻢ ﻣﮑﻪ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ّ ﺷﻴﺮﺍﺯ
ﺑﺠﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺎ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺪﻳﻨﻪ ّ
ﺑﻤﮑﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﻗﻤﺮﻯ ﮐﺸﺘﻰ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺳﻔﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﺋﻴﮑﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺗﺸﺮﻳﻒ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ .ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ّ
ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻗﺮﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺑﺎﺯ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﺎ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ ّ
ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺮﺍ ﺑﺪﺭﻳﺎﻯ ﺑﻼ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﻪ
ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻮﻯ ﻣﻨﻬﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﺎﺷﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺗﻮ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﻃﺎﻳﻔﻪﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺰﻭﻝ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺩﺭ ﻃﻠﻴﻌﮥ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﺫﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺎ ﺟﺴﻢ ﺗﻮ ّ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ
ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﺮ ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺠﻨﻮﺩ ﻏﻴﺐ ﻣﺆﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺸﺖ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ّ ﺹ ١٢٢ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪ .ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ
ﻣﮑﻪ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﻭﻯ ﺷﺮﻭﻁ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻼﻡ ﻣﺮﺍ ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﻯ ﺭﺍ ّ ّ ﺍﺣﺒﺎء ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ. ﺑﺠﻤﻴﻊ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻭﺭﻭﺩ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻴﺮﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺷﺮﺡ ﻗﺪﻭﺱ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ ﻭ ّ ﮐﺮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﺯ ّ
ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ّﺣﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻰ ّ ﺑﺎﻫﻤﻴﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ. ّ
ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻭﻗﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ّ
ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﺎﺩﻯ ّ ّ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺑﺸﺌﻮﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﺰﻭ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺁﺳﺘﺎﻥ ّ ﺳﺒﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻻﺻﺪﻕ ،ﻣّﻼ ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ّ ّ
ﺑﻤﻘﺪﺱ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺳﺎﻟﮥ " ﺧﺼﺎﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ " ﺭﺍ ّ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩّ ،
ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺴﻄﻮﺭﮤ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﻮﻗﻊ ﺍﺟﺮﺍء
ﮔﺬﺍﺭﻯ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺑﻘﻴﺔ ﺍ" ﻧﺒﻴﻞ ) ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﺫﺍﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ " ﺍﺷﻬﺪ ّ ﻋﻠﻴﺎ ﻗﺒﻞ ٍ ﻣﺤﻤﺪ ( ﺑﺎﺏ ّ ّ ﺍﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻨﺒﺮ ﻭﻋﻆ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻨﺪ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻰﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩ ﺍﺫﺍﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﻘﺮﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﻣﻨﺪﻫﺶ ﺹ ١٢٣ ﺍﻭﻝ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﺷﺪﻧﺪ ،ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻋﻠﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻒ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﻘﻮﻯ ﻭ ﻭﺭﻉ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ،ﺑﻔﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻩ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ
ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﻣﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﻪﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ
ﺭﺍﻳﺖ ﮐﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻓﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺧﺪﺍﺳﺖ ،ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﻋﺖ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺎﺑﻴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻤﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ّ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪّ ،
ﻣﻮﺍﺝ ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﮔﺸﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ّ
ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﺴﻠﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺍﻳﺮﻭﺍﻧﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ،ﺁﺟﻮﺩﺍﻥ ﺷﺪ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺼﺎﺣﺐ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺣﺞ ﮐﻌﺒﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺍﺯ ّ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻩ ﺳﺒﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ّ ّ
ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺪﻋﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ّ ﺹ ١٢٤
ﻣﻼ ﻣﺆﺳﺲ ﺷﺮﻉ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻨﮏ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ّ ّ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺱ
ﻭ ﺑﻴﻤﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﺖ ﺑﺎﺏ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻀﻴﻪ ﻭﻗﻮﻑ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩ .ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ّ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ّ ﺑﺪﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻥ ّ
ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻻﺳﻤﺎء " ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ .ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮐﺘﺎﺏ " ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻓﻘﺮﺍﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺳﻨﺶ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﻧﮑﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ّ
ﺑﻤﻘﺪﺱ ﺳﻨﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﻭ ﻫﻢ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺮﺗﺐ ﻭ ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ّ ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ّ
ﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ
ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ .ﺁﻳﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﻭﺯﻳﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺱ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﺍﺭﺛﻴﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺭﺽ ﻣﺎﺋﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩﺍﻯ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﺨﺖ ﻭ ﺗﺎﺝ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﻓﺎﺭﺱ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﻨﻢ ّ
ﻣﺴﻠﻢ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻻﺋﻞ ﻣﺘﻘﻨﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ّ ﺻﺪﻕ ّ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻼﻡ ﺍﻭ ﮐﻼﻡ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻼﻡ ﺍ ﺷﺪ ﺧﻮﺍﻩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ .ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﻩ ﻭﺯﻳﺮ ّ
ﺑﻔﺮﺍﺷﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﮔﺸﺖ ﻭ ّ ﺑﻤﻘﺪﺱ ﻧﺎﺳﺰﺍ ﻭ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﮔﻔﺖ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺎﻭ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻳﺶ ّ ّ
ﺹ ١٢٥ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻬﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ّ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﻮﺩ
ﺳﺰﺍﻳﺶ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ. ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ )(١٩٢-١٩١٣ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﺳﻤﺎﻥ ّ ﻳﻨﺎﺩﻯ ِ ٕ ِ ﻣﻨﺎﺩﻳﴼ ُ َ ِ ﺳﻤﻌﻨﺎ ُ َ ِ ﺍﻧﻨﺎ َ ِ ﻟﻼﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ " َﺭﺑَ ﻨﺎ ّ َ
ﺭﺑﻨﺎ َ ِ ﺫﻧﻮﺑﻨﺎ ﻭ ﺍﻣﻨﻮﺍ ِ َ ُ ﺑﺮﺑﮑﻢ َ َ ﺃﻥ َ ِ ُ ﻟﻨﺎ ُ ُ َ ﻓﺎﻏﻔﺮ َ َ ﻓﺂﻣﻨﺎ َ َ
ﮐﻔﺮ َ ّ َ ِ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ّ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ " ّ ﻋﻨﺎﺳﻴﺌﺎﺗﻨﺎ َﻭ َ َ َ ﻣﻊ َ ﺗﻮﻓﻨﺎ َ َ
ﻗﻮﺕ ﺣﻤﻞ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺬﺍﺏ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ّ ّ
ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﺍﺯﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﻭ ﺑﺪﺍﺭ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ.
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺣﺎﺋﺰ ﻗﺼﺐ ﺳﺒﻖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ّ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻟﮑﻦ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﮤ ﮔﺮﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ّ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻤﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﺸﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ. ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﻇﺮ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﻓﺮﺍﺷﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺧﻴﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ّ
ﺳﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎ ﮐﺜﺮﺕ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻋﺪﺩ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻬﺼﺪ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺭﺍ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ّ ّ
ﻣﺘﺒﺴﻢ ﻭ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻀﺮﺑﺎﺕ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ .ﻟﺒﺎﻧﺶ ّ
ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ .ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺹ ١٢٦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ
ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪﻯ ﭼﺮﺍ ﺩﻫﻨﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻯ؟ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﮔﻔﺖ ﻫﻔﺖ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﮥ ّ
ﺧﻴﻠﻰ ﺩﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺩﻯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﻤﻴﺸﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﺒﺪﻥ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻭﻟﻰ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ
ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﮤ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺣﺖ ﻣﺒﺪﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺍﻓﻬﺎﻡ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺣﺰﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﻭﺭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﻈﻤﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ّ
ﺑﻤﻘﺪﺱ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﻣﺴﻠﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ّ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺍﻭ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ّ
ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻳﺪ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺷﻴﺮﺍﺯ ،ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮﺵ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﻭﺍﺭﺩ ّ
ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﻋﻠﻰ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ .ﺩﺭ ﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ " ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺒﻮﺷﻬﺮ ّ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺷﺎﻝ ﺳﺒﺰﻯ ﺑﺮ
ﺗﺠﺎﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﺎﻡ ﻭ ّ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺑﺮﺳﻢ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺁﻥ ّ ﮐﻤﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ّ
ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ .ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﻭ ﻏﻼﻡ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺍﺛﺎﺙ ﺗﺤﻴﺖ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺑﻬﻢ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻮﺍﻥ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ؟ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ّ
ﻣﻬﻤﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻃﺮﻓﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ .ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ّ
ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ .ﺍﻳﻨﮏ ﻣﻦ
ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺹ ١٢٧ ﺹ ١٢٨ ﻣﺸﻘﺖ ﻧﺒﻴﻨﻴﺪ .ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻼ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺭﻡ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﮕﺬﺭﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ " :ﻗﺴﻢ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﻋﻤﺮ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺗﺠﻠﻰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﻣﺤﻞ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ ّ
ﺟﺰ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻟﺐ ﻧﮕﺸﻮﺩﻩﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻴﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻡ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺧﻮﺩ
ﺍﺫﻳﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﻢ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺧﻠﻖ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ّ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﻡ .ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﺑﻴﻔﺘﻴﺪ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﺁﻣﺪﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﺪ ". ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮐﻨﻮﻥ ّ ّ
ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﺒﻢ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﺭﮐﺎﺏ ﺍﺳﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﻮﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﻯ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻗﺴﻢ ﺑﺂﻥ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺗﺮﺍ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﻋﺮﺽ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﻯ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﻰﺍﺛﺮ ﻧﮕﺬﺍﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻭ ّ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮﻭﻯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﺒﺮﻯ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ
ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﺪ .ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻣﺮﺩﻯ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﺗﺮﺍ ّ
ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﺘﻢ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻟﻢ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻨﻰ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻧﺠﻴﺒﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻫﻨﺪ ﻗﻀﻴﮥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺣﺪﻯ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﺸﻨﻤﺪﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ّ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﮒ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ .ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻟﮑﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭ ﺹ ١٢٩ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺧﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻠﺠﺎء ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ،ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺗﺎ
ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻤﻦ ّ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺑﺮﺳﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ّ
ﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ،ﻣﺮﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺒﺮ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻡ ".
ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻀﻮﻉ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻘﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻝ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪ ّ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﮐﺐ ﻋﺠﻴﺐ ﻣ ّ
ﺁﻣﺪﻩ ﻓﻮﺭﴽ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺫﺍﻟﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺍﻃﺎﻕ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺻﻨﺪﻟﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﺟﺎﻟﺲ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺘﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﻣﻼﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺎ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺯﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﺸﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ " :ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻰ ﭼﻪ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻯ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻩ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭ ﻣﺎ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻯ ﺗﻮ ّ ﻣﺪﻋﻰ ﺩﻳﻦ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻯ ﻭ ﺑﻠﻐﻮ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﮐﻪ ّ
ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ؟ "...ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻓﺘﺒﻴﻨﻮﺍ ﺑﻨﺒﺎّ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻗﺮﺁﻥ ) (٧٤٩ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪٕ " :ﺍﻥ ﺟﺎء ﮐﻢ ﻓﺎﺳﻖ ِ َ ﻓﻌﻠﺘﻢ ِ ٍ ﻓﺘﺼﺒﺤﻮﺍ ﺗﺼﻴﺒﻮﺍ ﻗﻮﻣﴼ ﻧﺎﺩﻣﻴﻦ " ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻣﺎ َ ُ ُ ﺑﺠﻬﺎﻟﺔ ُ ﺃﻥ ُ ِ ُ ٰ
ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ " ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺟﺎﻫﻠﻴﻢ ﻣﺎ ﻓﺎﺳﻘﻴﻢ ﻣﺎ ﻧﻤﻰﻓﻬﻤﻴﻢ " ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺳﻴﻠﻰ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺰﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻠﻰ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺹ ١٣٠ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ .ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﮥ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺩ ّ
ﻧﺸﺎﻧﻴﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ " ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻯ
ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻫﺮ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ ،ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩّ ، ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩ ،ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺭﺃﻯ ﻗﻄﻌﻰ ﺭﺍ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ
ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ
ﺩﻗﺖ ﮐﻨﻴﻢ " .ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﻴﺦ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
" ﻣﻦ ﻧﻪ ﻭﮐﻴﻞ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ "
ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﻣﮑﺮﺭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ّ
ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺪﻫﺪ .ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﻨﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺨﺺ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﺤﺘﺮﻣﻰ ﺿﺎﻣﻦ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺿﺎﻣﻨﺶ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ّ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮ ﺁﻳﺪ .ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺨﻂ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ
ﻣﺨﺘﻮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺧﺪﻣﺘﻰ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺩﺍﺩﻩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﮥ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺰ ﺣﺮﻡ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺩﺍﺋﻴﻬﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺹ ١٣١ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ .ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺯﺷﺖ ﻃﻴﻨﺖ ﺑﺸﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺩﻋﺎ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﺘﺒﺮﻯ ﺍﺯ ّ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ّ ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ّ
ﻣﺮﻭﺕ ﻭ ﻧﺠﻴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﮥ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﮑﺴﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻭ ﺧﻮﺷﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻑ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺘﺸﺒﺚ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﺠﻤﻠﻰ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻟﮑﻦ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ّ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﻴﻢ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ّ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻭﻋﺪﻩ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺯﺍﺩﮤ ﺷﻤﺎ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﺶ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﮐﺎﻣﻼ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺷﺮ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ .ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ّ
ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ
ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺮﻭﺋﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻭﻝ ﻣﻨﺒﺮ ﻗﺪﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺒﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻪ ﭘﻠﮥ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ
ﭘﻠﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ .ﺩﻭ ّ ﭘﺎﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺳﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻴﻨﮥ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺧﻠﻖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺨﻄﺒﻪ ﺋﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ" : ﺃﻟﺤﻤﺪ ّ ِ ُ ﺍﻟﺬﻯ َ َ َ
ِ ﺳﻴﺪ ﺷﺶ ﭘﺮﻯ ﮐﻪ ﻋﺼﺎ ﺩﺍﺭ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ َﻭ ٔ ّ ّ ﺑﺎﻟﺤﻖ " ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ّ ﺹ ١٣٢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻰﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﺋﻰ
ﺳﻴﺪ ﺷﺶ ﭘﺮﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻰﺷﺮﻣﻰ ﺑﮕﻮ .ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺯ ﺟﺴﺎﺭﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ ،ﺣﻴﺎ ﮐﻦ ،ﺑﻰﺷﺮﻣﻰ ﺑﺲ ﺍﻭ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ
ﺍﺳﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺠﻤﻌﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﻯ ﺑ ّ
" ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻭﮐﻴﻞ ﺍﻣﺎﻡ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﺪﺍﻧﺪ .ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﻧﺒﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﺪﺍﻧﺪ. ﺑﺎﺏ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺪﺍﻧﺪ .ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮ ّ
ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺪﺍﻧﺪ .ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍ
ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ".ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺗﺎ ﻣﻨﮑﺮ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ّ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻻ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ّ ﭘﻠﮥ ّ
ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﮔﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﻌﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺷﻤﺎ ّ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻮﺭﺵ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻗﻄﻊ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ
ﺑﺮ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻔﺴﺪﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺷﻮﺭﺵ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻳﺪ ﻏﻴﺒﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺤﻔﻆ ﺷﺨﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ. ﻣﺪﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺮ ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ .ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ١٢٦١ﻫﺠﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﺣﮑﻤﺘﻰ ﺹ ١٣٣ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻋﺎﺭﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ّ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ّ
ﻭ ﺑﺠﻼﻟﺘﺶ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﻭ ﻣﺬﻋﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﻤﺸﻴﺮﻩ
ﺯﺍﺩﮤ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺧﻄﺎﺑﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﺴﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺬﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺗﺎﺯﻩ ّ ّ
ﻣﺰﺭﻋﮥ ﻗﻠﺒﺶ ﺍﻓﺸﺎﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺮ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺳﺮﻭﺭ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻋﻼء
ﺍﻣﺮ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻧﻬﻢ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻤﺪﻭﺣﻪ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺍﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﻘﺮﻧﺪ .ﭼﻨﺪﻯ ﭘﻴﺶ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﻭ ّ
ﻋﮑﺎ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ " ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﺪﻳﻨﮥ ّ
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻩﺍﻡ ﻗﻮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻣﺎﺕ ّ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺒﻼ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ
ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻣﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺘﺤﻌﻠﻴﺨﺎﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ّ ﻇﻞ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻧﺰﺍﻋﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺑﺎﺑﻰ ﺭﺍ
ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﮑﻤﻴﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﻇﻞ ّ ّ
ﺣﮑﻤﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ّ
ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺃﻯ ﺍﻳﻦ
ﺑﺎﺑﻰ ﺑﺮﻧﮕﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ " ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﻳﻢ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺁﻓﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺑﻌﺪﴽ ﺩﭼﺎﺭ ّ ﺹ ١٣٤
ﺷﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻴﻔﺰﻭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ّ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺨﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ
ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ .ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﺭﮐﺎﺏ ﺳﺎﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ
ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺨﺘﻰ ﺩﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﻴﻔﺰﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﻘﻄﻌﮥ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻣﺸﺮﻑ ﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺤﺮﻭﻑ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ ﺳﻮﺭ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻳﮥ ﻧﻮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ .ﻟﻮﺣﻰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ َُِ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ٌ
ﺧﺒﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺣﻴﻢ ّ
ﺑﺰﺍﺯ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺭﻭﻯ ﺑﺮ ﻧﺘﺎﻓﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺤﺴﻦ ّ ﻣﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻧﺴﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ّ ٌ
ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻭﮐﻴﻞ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ّ
ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻔﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺴﺮﺍﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺴﺎﻁ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ّ
ﻣﺰﺍﺣﻰ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪﺍﺵ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻃﺒﻌﴼ ﺁﺩﻡ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ّ
ﺧﻼﺻﻪ ﻣﮋﺩﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺒﻼ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﺏ ً
ﻣﮑﻪ ،ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻌﺘﺒﺎﺕ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺩ ﻟﺬﺍ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺪﺕ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ٦١ﺳﭙﺮﻯ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺍﺣﺒﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺷﺪ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﺼﺮﻩ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺹ ١٣٥
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﻦ ﺑﻌﺘﺒﺎﺕ
ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺪ .ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺷﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ّﺍﻻ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ .ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ
ﻣﻨﻴﻊ ﮐﻪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﻋﺪﮤ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﻠﻒ ﻭﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ؟ ّ
ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺽ
ﻣﺘﻤﺮﺩﻳﻦ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻄﺮﻑ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﮔﻮﺵ ﺑﺎﻏﺮﺍﺽ ّ
ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﴼ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﭼﻨﺪﻯ ﻣﺨﻄﻮﺑﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﻧﻬﺮﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ّ
ﺧﺪﺍﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻗﺎ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﺎﺳﺎﺏ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ّ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺷﺮﮐﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖّ .
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﺧﺎﺭﻕ ﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ﺛﺎﺑﺘﻴﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ،ﺍﺯ ﻋﺘﺒﺎﺕ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻭ ﻫﻤﺸﻴﺮﻩ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﮑﻨﮕﺎﻭﺭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺰء ﻣﻨﺘﻈﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﮕﺎﻭﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻋﺎﺯﻡ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ .ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺳﺒﺐ
ﻣﻼ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺟﻬﻼ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﴽ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ّ ﺹ ١٣٦ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺒﺎﺏ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺣﺴﺪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻗﻠﺒﴼ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ
ﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ّ
ﺑﻤﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ّ
ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﻳﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺭﻓﺎﻗﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﻰ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻰ ﮐﺮﺩّ . ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦﻫﺎ ّ ّ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ
ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﻭ ﻣﺸﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﮏ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ ﻏﺮﻭﺏ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺟﻠﻮ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ّ
ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ
ﻣﻼ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻃﻮﺭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪّ .
ﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﮐﺒﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﺑﻪ ﭘﻴﺎﺩﮔﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ .ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮﻑ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﺪ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻟﮑﻦ ّ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ّ ﺷﺪﺕ ّ
ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺹ ١٣٧ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ ﻋﺒﺎ ﻭ ّ
ﺟﺒﻪ ﻭ ﮐﻼﻩ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺪﻳﻨﮥ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﺰﺍﺭﮤ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ّ
ﺭﻭﺍﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻞ ﻫﺰﺍﺭﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻮﭼﺎﻥ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﺸﻴﺮﻩ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺪﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﻬﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻧﺮﺍ ﺑﺸﻬﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ
ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺧﺎﻝ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﺪ .ﺭﻭﺯ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻭ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺂﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ّ
ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺧﺎﻝ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺷﺒﻬﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﺎﻝ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺴﺮ
ﺑﻌﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺪﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻮﻗﻊ
ﻣﺸﺮﻑ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺘﻀﻰ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻫﺎ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﮑﺎﺭﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﺟﻠﺐ ﻧﻈﺮ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻌﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮔﺮﺩﺩ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ّ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ّ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ .ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﺪﺕ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺍﺧﻴﺮ ﭼﻮﻥ ّ
ﺣﺴﺪ ﺩﻳﺮﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺑﺒﺪﮔﻮﺋﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﺣﺘﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻓﺎﺳﺪ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﺹ ١٣٨
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺮﮔﮥ ﺍﻫﻞ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻄﺮﻭﺩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ،ﻓﺘﻨﮥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﺴﺎﺩ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﻼ ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﻭ ّ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺳﺎﻟﮥ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺍﺯ ّ
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺠﺒﺖ ﻭ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺍﻟﻄﺎﻏﻮﺕ " ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻴﻮﻓﺎ ﺑﮑﺮﻣﺎﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻟﻠﻬﻢ ﺃﻟﻌﻦ ﺍﻟﺠﺒﺖ ﻭ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﺒﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﺎﻝ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻭ ّ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ّ
ﺑﻤﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ؟ ّ
ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﮑﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﮔﺸﺖ ﺭﻧﮕﺶ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺩﺭ ّ
ﭘﺮﻳﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﺩﻟﻨﺸﻴﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺳﺒﺐ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﺯ ّ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﮔﻔﺖ ﮔﻮﺵ ﺑﻐﺘﺔ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪﻯ ّ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ً ﻗﺼﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ّ
ﺑﺴﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻗﺼﻪ ﻏﺮﻳﺐ ﺭﺍ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﮕﻔﺘﻪﺍﻡ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ّ
ﻣﺘﻮﻃﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺸﻒ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﺰﻭﻳﻦ ّ
ﺹ ١٣٩ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ
ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻋﻤﻮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻭﺍﺩﺍﺭ
ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﮑﺸﻢ ﻭ ّ ﻣﺪﺗﻰ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪﻫﺎﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺣﺠﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ّ
ﺑﺘﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﺭﺳﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺗﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺷﺒﻬﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻰﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻤﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻼ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺩﺭﺱ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﻋﺎﻇﻢ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻳﺮﻭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺨﺺ ﻓﺎﺿﻞ ﻭ ﺻﺎﻟﺤﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻓﻘﻪ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ
ﺣﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺘﺄﻟﻴﻒ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ ﺷﺒﻬﺎ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻓﻦ ﺭﺍ ّ ّ
ﻣﻴﻨﻮﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ،ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﭼﻮﻥ
ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺗﻘﺪﻳﺮ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﮐﺮﺩ ،ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﮔﺮﺩﻫﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ّ
ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ
ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺠﺘﻬﺪﻯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭﺍﻗﻌﻴﮥ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﮥ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺘﻢ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﺎﻧﻰ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ. ﺟﻤﻌﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻬﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻣﺮﺍ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ ّ
ﺗﻬﻴﮥ ﺟﺸﻦ ﻭ ﻋﻤﻮﻯ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻴﻨﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﻌﺮﻭﻓﻴﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ّ ّ
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﻣﻰﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﮥ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻭ ﺿﻴﺎﻓﺖ ّ ﺹ ١٤٠
ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺿﻴﺎﻓﺖ ﺭﺍ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻢ ،ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻔﮑﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺗﻮ
ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻗﺮﺁﻧﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ
ﻣﻼ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﻭﺡ ﻃﺎﻫﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ّ
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻳﺮﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻯ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺁﻳﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻫﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻯ ﺁﻳﺎ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﻗﺪﺱ ﺗﻮ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﺧﻄﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻫﺴﺘﻰ؟ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺩﺭ ﻣﻦ ّ
ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﺼﺎﻑ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺍﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺘﺎﻋﺐ ﻭ ﻫﻤﻮﻡ .ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺑﺂﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﺸﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ
ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻏﺬﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺭﺿﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﺩﻳﻦ ّ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻤﺬﺍﻫﺐ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﺍﻯ ﺧﺪﺍ
ﻣﺮﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻓﺮﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﺷﮑﻮﮎ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺑﺴﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺮﺳﺎﻥ .ﮔﺮﻳﮥ
ﺳﻮﺯﻧﺎﮐﻰ ﺑﻤﻦ ﻋﺎﺭﺽ ﺷﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩﺍﻡ ﺑﻰﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻋﻤﺮﻡ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦﻫﺎ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺍﺟﻠﮥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ّ
ﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻭﺟﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺎﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻭ ﺟﻤ ّ
ﺍﻟﺬﻳﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺘﻔﺴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) (٦٩٢٩ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ " ّ َ
ﺳﻴﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﺮﺍ ﺳﺒﻠﻨﺎ " ﻟﻨﻬﺪﻳﻨﻬﻢ ُ ُ َ ﺟﺎﻫﺪﻭﺍ ﻓﻴﻨﺎ َ َ ْ ِ َ ْ ُ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺁﻥ ّ ّ ﺹ ١٤١
ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻴﻔﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ .ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺝ ﺍ ﻭﺭﺩﻯ ﭘﺪﺭ ﺁﻗﺎ ّ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺼﻼﺡ ﻭ ّ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺮﺍ ﺳﻴﺪ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺁﻥ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ. ﻭ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺍﻭﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩ .ﻣﻦ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻣﻬﺬﺏ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻋﻠﻢ ﻇﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻭ ّ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻔﻴﺪﻧﺪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻣﻌﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ﺍ
ﻭﺭﺩﻯ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻡّ .ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻳﺮﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻳﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﺎ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻳﻢ ﻣﻦ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﻭﻡ ﺍﮔﺮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﺣﻖ ﻣﻦ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺂﻳﻢ ﻭ ّﺍﻻ ﺭﺟﺎء ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ .ﺑﭽﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﴽ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﺝ ﺍ ﻭﺭﺩﻯ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ّ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﺎﺝ ّ
ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺷﺪﻧﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﮐﻪ
ﺑﻌﺪﴽ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻫﻴﺌﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺩﺭﺱ ّ
ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ
ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻳﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﺳﻴﺪ ﺑﻤﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺗﺶ ﺍﺛﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻣﻦ ﮐﺮﺩّ . ﺹ ١٤٢ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺩﻭ ﺗﺎﺋﻰ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻣﻴﺮﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ .ﻓﺼﻞ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮﺭ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪﻳﻢ. ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ّ ﻣﺮﺗﺒﴼ ﺑﺪﺭﺱ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺤﺚ ّ ﻣﺪﺕ ّ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﺮ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﺗﻤﻪﺍﺵ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﻳﺎﻡ ﻇﻬﻮﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ .ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩﻥ ّ
ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺳﻴﺪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﻬﺎﻯ
ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﺮﻭﻡ ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺰﻳﺎﺭﺗﺶ ّ
ﻣﻦ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ.
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺧﻼﺻﻪ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﮔﺬﺷﺖ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺁﻣﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ
ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺎﺵ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻦ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺪ .ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻳﺎﺩ ﮐﻨﻰ .ﺍﻳﻨﮏ ّ
ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺗﻔﺘﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﮑﻦ .ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﺘﻮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺳﻴﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ .ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻦ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ .ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ّ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ ﻭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ
ﺗﻀﺮﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﻳﺎﻥ ّ
ﻣﻘﺮﺏ ﺩﺭﮔﺎﻫﺖ ﺑﻤﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺑﻨﺪﮤ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻤﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺟﻤﺎﻟﺶ ّ ﺹ ١٤٣
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺗﺎ ﮐﻰ ﭼﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﻮﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ّ
ﻭﻓﺎ ﻣﻴﮑﻨﻰ؟ ﮐﻰ ﺑﺎﺏ ﻓﻀﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﺸﺎﺋﻰ؟ ﮐﻰ ﺁﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻣﻮﻓﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﻋﻄﺎ ﻣﻴﮑﻨﻰ؟ ﻫﺮ ﺷﺐ ﮐﺎﺭ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻋﺮﻓﮥ ﺳﺎﻝ ١٢٥٥ﻫﺠﺮﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻐﺘﺔ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﻋﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ً
ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺮﻍ ﺳﻔﻴﺪﻯ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻑ ﺩﻭﺭ ﺳﺮ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ .ﻣﺮﻍ ﺭﻭﻯ ﺷﺎﺧﮥ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﮥ ﻣﺆﺛﺮﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰﻡ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ " ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﺳﺘﻴﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ". ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ّ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﭘﺮﻧﺪﮤ ﺯﻳﺒﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ
ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺭ ﺷﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺳﺮﺍﭘﺎ ّ ﺁﻥ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻗﺼﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﻔﺘﻢ. ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺁﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻬﻴﭽﮑﺲ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻧﺪﺍﻯ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺠﺎﻧﺐ
ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ّ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻡ .ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻡ .ﺍﻭ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻣﮑﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺮﻏﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﻓﺘﻢ .ﺑﻬﻤﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ّ
ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺁﻣﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ
ﻗﺼﮥ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﮕﻔﺘﻢ .ﺍﻣﺸﺐ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺣﺪﻯ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻐﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺷﻮﺭﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺮﻧﺪﮤ ﺯﻳﺒﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ. ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻰﺗﺎﺏ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﺪﺍﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ.
ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺳﺎﻝ ١٢٦٥ﻫﺠﺮﻯ ١٨ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﻃﻦ
ﺹ ١٤٤ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﺭﻧﺪ ﺑﻘﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ .ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ّ
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﺬﺑﻴﺢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺫﺑﻴﺢ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻡّ .
ﺣﮑﺎﮎ ﻗﻤﻰ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﭘﻴﻮﻧﺪﺩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺘﺢ ﺍ ّ
ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺍﻧﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻤﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻨﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺘﺢ ﺍ ﺣﮑﺎﮎ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺍﻭ ﮔﻔﺖ .ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺫﺑﻴﺢ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻭ ﺍﻟﺸﻔﺎﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺎﻩ ّ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﺩﺍﺭ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﺎ ﻋﺎﺯﻡ ﻗﻠﻌﮥ ّ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻦ ّ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺩﺭ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺻﺪﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪّ . ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺑﻮﺩﻡ
ﺷﺪﺕ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭ ٓ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ ّ ﺍﻻﻥ ﮐﻪ ٣٨ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ .ﺷﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﺍﺯﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻥ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻰ ﺑﺮﻧﺪ. ﺹ ١٤٥ ﻓﺼﻞ ﻧﻬﻢ ﺑﻘﻴﮥ ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ّ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ّ
ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻳﺰﺩ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ .ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ّ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺣﻀﺮﺕ
ﺷﺮ ﺍﻋﺪﺍء ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ّ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺎﺏ ﺑﮕﻮﺵ ﺩﻭﺭ
ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻋﻼﻣﺎﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﻭﺿﻴﻊ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺁﻥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﺘﻰ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺮﺁﻣﺪ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ّ ّّ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ
ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﺑﺪ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﮔﺎﻩ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺴﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻬﺮﺕ ّ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ .ﺷﺎﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺭﺍ ّ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ
ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﮐﻦ ﻭ ﻟﺐ ﺑﺴﺨﻦ ﻣﻴﮕﺸﻮﺩ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ّ ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﺒﻮﺩ ّ ﺹ ١٤٦ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻟﻄﻔﻌﻠﻰ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ .ﺷﺎﻩ ﺑﺴﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻟﻄﻔﻌﻠﻰ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻦ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﺎ ﺑﻨﻮﻳﺲ. ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﻣﻴﻞ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﺳﻔﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﺠﻬﺎﺗﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪ .ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺣﻞ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﺸﻨﻮﺩ ّ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻣﻼ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ .ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺑﺮﻭﻯ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﺷﺨﺼﴼ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﻤﺎﺋﻰ .ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻪ ﻳﮏ ﻧﺼﻴﺤﺘﻰ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎء ﻣﺤﺎﻭﺭﺍﺕ ﺟﻨﺒﮥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ
ﮐﻨﻰ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ.
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻋﻈﻴﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺟﻠﺴﮥ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻭﻝ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ّ
ﮐﺎﻣﻼ ﺩﺍﺷﺖ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ً
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺮ ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻘﻨﻊ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ. ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ّ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ّ
ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ﺑﻀﻌﻒ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﺩ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﺩﻳﮕﺮ ّ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ّ
ﺹ ١٤٧ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﻗﻮﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻤﻌﺮﺽ ﻋﻤﻞ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ّ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﺮﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﺮﺍ
ﺣﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﻴﻤﻘﺪﺍﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻡ. ﮐﺮﺩﻡ .ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺩﻫﺸﺖ ﺩﻭﻡ ّ ﭼﻮﻥ ﺟﻠﺴﮥ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ
ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺟﺎﺭﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺟﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻳﺎﺩﺵ ﻣﻴﺂﻣﺪ.
ﺑﻌﺪﴽ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻋﺠﻴﺐ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﻓﺮﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ. ّ
ﺭﻓﺘﻪﺍﻡ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪﻡ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩﻡ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺑﺎﺷﺪ .ﺧﻴﻠﻰ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ،ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺧﺼﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ّ
ﺧﺮﻭﺝ ﺷﻴﺦ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻭﻗﻮﻑ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺘﺼﺎﺩﻑ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻰﻣﺤﺎﺑﺎ ﺍﺑﺮﻭ ﺩﺭ ﻫﻢ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﮑﺎﺵ ﺁﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪﻫﺎﺋﻴﮑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥﻫﺎ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﻳﮑﺎﺵ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺑﻤﺪﺭﺳﻪ ﻧﻤﻴﺮﻓﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺿﻌﻒ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ ﺟﺎﻫﻼﻧﻪﺍﻳﮑﻪ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪﻫﺎ ﺑﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻧﻤﻰﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﺘﻮ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﺪﺍ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﻯ ﻭ ﻗﻠﺒﴼ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺗﺎ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ّ ﺹ ١٤٨
ﺷﮏ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ . ﻭ ﺑﻔﻀﻞ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺳﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﴼ ﺭﺟﺎ ﮐﻨﻢ ﺟﻠﺴﮥ ّ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺑﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﮐﻮﺛﺮ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ
ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺭﺍ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﴼ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻴﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﻦ ّ ﻋﺮﺽ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﮐﺘﺐ
ﺻﺤﺖ ﺭﺳﺎﻟﺘﺶ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮﻡ ﻭ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺯ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ. ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺧﻮﻓﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺗﺮﺳﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻴﭻ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ
ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪﻡ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﻳﺴﺘﻢ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﺂﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﭙﺮﺱ ﺗﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﺑﺪﻫﻢ .ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻃﻔﻠﻰ ﮐﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ّ
ﺗﺒﺴﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺑﻴﺤﺮﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﮐﻮﺛﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻨﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﮔﻔﺖ ﺑﺼﺤﺖ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ؟ ﺳﺤﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﮔﺮﻳﻪ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﻤﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭼﻴﺰﻯ
ﺃﻧﻔﺴﻨﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﺸﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ) (٢٤٧ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ َ " : ﻇﻠﻤﻨﺎ ُ َ َ ﺭﺑﻨﺎ َ َ َ
َﻭ ِﺍﻥ َﻟﻢ َ ِ ﺍﻟﺨﺎﺳﺮﻳﻦ " ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺮﺣﻤﻨﺎ َ َ ُ َ ﻣﻦ َ ِ ِ َ ﻟﻨﮑﻮﻧﻦ ِ َ ﻟﻨﺎ ﻭ َ َ َ ﺗﻐﻔﺮ َ َ
ﺑﺎﺏ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻋﺼﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﮐﺎﻏﺬ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺘﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﮐﻮﺛﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺁﻥ ﻣﻨﻈﺮﮤ ﻋﺠﻴﺐ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﺳﻴﻞ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﺯ ﻧﻮﮎ ﻗﻠﻤﺶ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﻴﺮﺕ ﺁﻭﺭﻯ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﻮﺗﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﻇﺮﻳﻒ ﺁﻳﺎﺕ
ﺹ ١٤٩ ﺗﻐﻨﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ّ
ﺗﺄﻧﻰ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻗﻠﻢ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻴﺸﺪ .ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ّ ﮐﻮﺛﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﺎﻯ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺑﻌﺪ
ﻣﺆﺛﺮﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﺪﻧﺪ. ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺘﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﻮﺕ ّ
ﺑﺸﺪﺕ ﻣﻴﻄﭙﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻟﺤﻦ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻯ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ّ
ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻣﻄﺎﻟﺐ
ﻭ ﺗﺎﺑﻨﺪﮔﻰ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺛﻤﻴﻨﻪﺍﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﺰﻥ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﻮﻡ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﻮﻡ ﺑﺎﺏ ﮔﻼﺏ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﭘﺎﺷﻴﺪ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﻦ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺑﺂﻳﺎﺗﻴﮑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﻢ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻮﺛﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻭ ّ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﮐﻮﺛﺮ ﺭﺍ
ﺩﻗﺖ ﺑﺎ ﺍﺻﻞ ﻧﺴﺨﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﻭ ّ ﺣﺎﺝ ّ
ﺗﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺳﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺩﻫﻨﺪ .ﺩﺭ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ .ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ّ
ﻣﺴﺘﻐﺮﻕ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻧﺮﻓﺘﻪﺍﻡ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﺖ ﺧﺸﻢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺩ. ﻃﻮﻝ ﻏﻴﺒﺖ ﻣﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﮏ ﻭ ّ ّ
ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻡ ،ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ
ﺹ ١٥٠
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺩﻳﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺑﺤﺚ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ّ
ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩﻩ .ﻣﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻳﻨﮑﺎﺭ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻗﻠﺐ ّ
ﻣﺴﻠﻤﴼ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻨﺪ ّ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ّ ﻣﻘﻠﺐ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﮐﻼﻡ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ّ
ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﮐﻼﻣﺶ ﮐﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻦ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻓﺮﻳﻔﺘﮥ ّ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪﴽ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ّ
ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﺤﺮ ﺁﻧﺠﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺎﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻫﻢ ﺷﺮﺣﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺗﻰ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻭﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺤﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﮔﻔﺖ ﺑﻤﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﺳﻠﮏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎﺷﺪ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺨﺼﴼ ﺩﺭ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ّ ّ ﺍﻣﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ . ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﮥ ّ ّ ﻧﺒﻮﺕ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﻭ ﻣﺘﻌﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ّ
ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ّ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﮐﺎﻣﻠﻪﺍﻳﺴﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺳﻴﺪ ﺟﻠﻴﻞ ﺳﺨﻨﻰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ّ
ﺫﻟﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺳﺨﻨﻰ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺷﺎﻩ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩّ . ﺑﺤﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻋﻠﻨﴼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻧﻬﺎﻧﻰ
ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻦ ﺑﮑﺎﻫﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺑﻤﻦ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﻧﺒﺮﺩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺷﺖ. ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮﻯ ﺑﮑﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺹ ١٥١
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﭙﺪﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ
ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺏ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﮐﻦ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻧﮑﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ّ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ.
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻓﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻠﻘﺐ ﻣﻼ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻓﮑﺮ ﺳﻠﻴﻢ ﻭ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻠﻘﺐ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺣﺠﺖ ّ ّ ّ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺍﺯ ﻗﻴﻮﺩ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻃﺮﺯ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﭘﺴﺘﻰ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻋﻠﻨﴼ ﺗﻨﻘﻴﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻼﻫﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩ .ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ ﻧﻮﺍﺏ ﺍﺭﺑﻌﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ّ ّ
ﻣﺴﺎﻭﻯ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ. ﺳﻴﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻴﺸﺪ .ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ّ ﮐﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺕ ﺑﻌﺪﻡ ّ
ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ّ
ﺣﺠﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻄﻠﺐ ﻭﺍﺿﺢ ﺷﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮﺍﺕ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻈﺮﻳﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﻻﺋﻞ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻗﺎﺩﺭ
ﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺑﺮ ّ ﺑﺼﺤﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ. ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﻻﺋﻠﺶ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ّ ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺹ ١٥٢ ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺛﻘﺎﺓ ﻭ ﻣﻌﺘﻬﺪﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩّ .
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﺑﺎﺟﺎﺯﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺣﺠﺖ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﻭﻯ ﺭﻓﺖ ّ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻭﺭﻗﻰ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻯ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ّ
ﺑﺤﺠﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪﺍﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﻤﻼ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ. ﺣﺠﺖ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ّ ّ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺰﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻀﺮ
ﺭﺩ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺍﺳﺖّ .
ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ
ﻭ ﻳﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭﻯ ﻧﺎﺯﻟﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺼﺪﺭ ﻧﺰﻭﻝ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻫﻢ ﺑﺮ ّ ّ ّ
ﺍﺳﺖ .ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺍﻃﺎﻋﺘﺶ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ .ﺍﻯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﺼﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺷﺐ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺷﮏ ﻭ ﺭﻳﺒﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﺍ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ّ
ﺣﮑﻢ ﺍﻭ ﺣﮑﻢ ﺧﺪﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﮑﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺠﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻭﻝ ﻭﻫﻠﻪ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ّ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﻴﻮﻡ ﺍﻻﺳﻤﺎء ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻭ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ّ ﺳﻮﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ّ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ١٥٣ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﻰﺷﻤﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﺟﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺑﻄﺮﻑ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺍﻋﻼﻯ ﮐﻠﻤﺔ ﺍ ﺑﻴﺰﺩ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩّ . ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﺑﮑﺮﻣﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺎﺝ ّ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﮑﺮﺑﻼﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﻌﻠﻢ ﻭ ﻓﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﻣﺠﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ .ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﺎﺝ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺣﺎﺝ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺰﺩ ﺍﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺷﺨﺺ ﮔﻤﻨﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺹ ١٥٤ ﺳﻴﺪ ﺷﺨﺺ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖّ . ﺧﻮﺍﺹ ّ ّ ﺣﺎﺝ ّ
ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻭ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺣﺪﻭﺩ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﻫﺪ .ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺑﻄﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺝ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻯ
ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ّ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺤﺎﺝ ّ
ﻋﻠﺖ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺗﺬﮐﺮ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ّ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖّ . ﮔﺮﺩﺩ .ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﺎﺝ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺝ ّ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﻬﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪﺍﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﻤﺎﻡ ﻓﺘﻨﻪ ﺟﻮ ﮔﻮﺵ ﻧﮑﻨﻰ .ﻣﻨﮑﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺘﻮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺴﺎﺭﺗﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ .ﻣﮕﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻡ ﻓﺘﻨﻪﺟﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻧﺎﺱ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺷﺮﻳﺮ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ .ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺷﻘﻴﺎ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺭﻯ
ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻬﻮﺍﺕ ﻭ ﻧﻴﻞ ﺑﻤﻘﺎﺻﺪ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺷﺮﻳﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺎﮎ ﻃﻴﻨﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ .ﺑﻴﺸﺮﻣﻰ ﺍﻭ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ
ﻭ ﺯﺷﺖﺗﺮﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺨﺺ ﻧﺠﻴﺐ ﻭ ﭘﺎﮎ ﻃﻴﻨﺖ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﻨﻢ. ﺭﻭﻳﻪ ﺑﺨﺎﻥ ﻓﺘﻨﻪﺟﻮ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻴﮏ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺷﻬﺮ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻥ ﺹ ١٥٥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ ﻣﺘﻨﺒﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ّ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻴﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺎﮐﻢ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ّ
ﻣﺎﺭ ﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﺨﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﻴﺪﺵ ﺑﻨﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺸﺖ. ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ّ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩّ ، ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺴﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﻣﺎﻥ
ﺑﺴﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻣﻼﺯﻣﺘﺶ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ .ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺣﺞ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺣﺎﺝ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ّ
ﺑﺸﺪﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ّ ّ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻣﻮﻓﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻗﺪﻭﺱ ﻫﻢ ﺑﺎﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﺮﺍ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺵ ّ ّ
ﻭ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎﻥ ﻏﺎﻟﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ.
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺄﺋﻴﺪﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﻳﺮﮤ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻞ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠّﻤﴼ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺍﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻳﺰﺩ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺎﺭﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﺋﻴﻦ ﻭ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺴﺘﻌﺪﻯ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻫﺮ ﺟﺎ ﺷﺨﺺ ّ ﺹ ١٥٦
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺘﺮﻭﻳﺞ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ،ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﮐﻪ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻃﻠﻌﺘﻰ ﺟﻤﻴﻞ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩّ . ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ
ﺍﻫﻤّﻴﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﻣﻰ ﺟﺎﺫﺏ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﺄﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ّ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩّ . ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺍﻭ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ّ
ﺩﻗﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺩﻳﺪﻡ ﻭﺿﻮ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺩﻗﺖ ﺭﻭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﺿﻮ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺍﻭ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ّ
ﻣﺠﺴﻤﮥ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﮔﻰ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﻭ ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ّ ّ
ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻰ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ. ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺯﻭﺟﮥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭ ّ
ﺤﺒﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣ ّ
ﺗﺄﻫﻞ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ّ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺯ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﺪ .ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺗﺮﺍ ﻧﺒﻴﻨﻢّ . ﺗﺄﻫﻞ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ .ﻭﻟﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ّ
ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻋﻤﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺟﺸﻦ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻣﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺂﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪ. ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻗﺪﻭﺱ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ّ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺯﻥ ﭘﺪﺭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ. ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺏ ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺎﮐﻮ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺳﻴﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺸﺮﺣﻴﮑﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ّ
ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺹ ١٥٧ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻳﺰﺩ ﺷﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺍﻣﺎ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ.
ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻦ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﮐﺮﺩﻩ .ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺍﻭﻝ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ّ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺗﺒﺸﻴﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ .ﺑﻌﺪﴽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ
ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺘﺄﻟﻴﻒ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺍﺋﻤﮥ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﻋﺪﮤ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ّ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺨﻪﻫﺎﻯ
ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ّ
ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻭﻝ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻳﺰﺩ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺧﺎﻟﻮﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺰﺩ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﻼﻡ ّ
ﮐﻨﺪ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻴﺰﺩ ﺭﻓﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﻴﺮﺍ ﮐﻪ
ﺗﺄﻟﻴﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ .ﺧﺒﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺑﻴﺰﺩ ﺑﻌﻠﻤﺎء ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻃﻤﺎﻉ ﺑﺪﺟﻨﺲ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺑﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺷﺮﻳﺮ ﻣﺘﮑﺒﺮ ﻭ ّ ّ
ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻳﺰﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ .ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺹ ١٥٨
ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ .ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﺸﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﻟﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﻃﻮﺭ ﻫﺴﺖ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪّ .
ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻰﺷﺮﻣﻰ ﻭ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻭ ﺑﺂﻗﺎ ﺑﮕﻮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﺆﻟّﻒ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻬﺘﺮ
ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺤﻮ ﺷﻮﺩ .ﻟﺬﺍ ﺩﻳﺸﺐ ﮐﺘﺎﺑﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻮﺽ ﺁﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺎﺻﻮﺍﺏ ﺑﻬﻢ ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻄﻮﻃﺶ ﺷﺴﺘﻪ ﺷﺪّ . ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ .ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺑﺨﺎﻟﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻗﺪﺍﻡ
ﮐﻨﻰ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻣﺸﮑﻼﺕ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ّ ّ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻰ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ّ
ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ .ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ
ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺎﻓﺰﺍﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﺟﺰﺍﻯ
ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﻨﻰ.
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺍﺳﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﭼﻮﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻟﻮﻯ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ .ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺖ ّ ﻣﺴﺠﺪﻫﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻭ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﻴﺮﻓﺖ.
ﺍﻭﻝ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻒ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﻭﻯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﺎ ّ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻤﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻧﻤﻮﺩ .ﺳﻴّﺪ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﺹ ١٥٩ ﻧﻴﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺮﺳﻴﺪ .ﻟﮑﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻔﺖ ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﭘﻰ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻰ ﺍﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺍﻭ ﻧﮕﺮﺩﺩ ّ ّ
ﺧﻄﺒﻪﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺤﺎﺿﺮﻳﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺷﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺴﭙﺎﺱ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻴﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ .ﻭ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﺏ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﺯ
ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ .ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ
ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺸﮑﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻌﻀﻠﮥ ﺣﮑﻤﺖ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺩﻫﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﻠﻢ ﺍﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺒﺎﺏ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﻭ ّ
ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺑﺨﺴﺮﺍﻥ ﺍﺑﺪﻯ
ﺫﻟﺖ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺁﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﻮﺩ. ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ .ﺻﺪﺍﻯ ّ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻪ ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ّ
ﺷﺪﺕ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﺎﻧﮑﺎﺭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ .ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺑﻤﻘﺪﺱ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﺩ ﻭ ّ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ .ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻨﺒﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺁﻣﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﻨﺒﺮ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺑﻴﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﺳﺖ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﻭ ﺯﺩﻧﺪّ . ﺑﺠﻤﻌﻴﺖ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﮑﻨﺎﺭﻯ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ّ ّ
ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﮐﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﮐﻨﻢ .ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻴﺒﺮﻡ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﻮﻳﺎ ﻣﻴﺸﻮﻡ.
ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻏﻠﺒﮥ ﺟﻨﻮﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻋﺎﺭﺽ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻧﺎﻓﻬﻤﻰ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻣﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ً
ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ
ﺹ ١٦٠ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﮑﻢ ﺷﺮﻉ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ. ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻋﺒﺎ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ّ
ﻭ ﻋﺼﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﻧﺶ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻭ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ .ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕّ ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺰﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻳﺰﺩﻳﻬﺎ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ّ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﺑﮑﺮﻣﺎﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻗﻬﺮ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺣﺎﺝ ﮐﺮﻳﻤﺨﺎﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺷﺪﻧﺪ .ﻟﮑﻦ ﺣﺎﺝ ّ
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ّ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ّ
ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻭ ﺗﺒﺸﻴﺮ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺰﻳﺪ
ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺎ ﺟﻨﻮﺩ ﺟﻬﻞ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺝ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻓﺘﺨﺎﺭ ﻭﺣﻴﺪ ﻭ ﺣﺎﺝ ّ ّ
ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻧﺎﺯﻟﺸﺪﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﺨﺘﺼﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﮑﺮﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺧﻼﻕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ّ ّ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻮﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻬﺎءﺍّ ﺹ ١٦١ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺩﺭﻧﻪ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺣﺎﺝ ّ ﺧﻴﻠﻰ ﭘﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﺮﺍﻕ
ﺑﺎﻳﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ. ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺧﻼﻕ ﻓﺎﺿﻠﻪ ﻭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺗﻘﻮﻯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺑﺴﻴﺪ ﻧﻮﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ. ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ّ
ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺑﻤﻮﮐﺐ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺷﺎﻩ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺐ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺝ ّ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﭙﺎﺩﺷﺎﻩ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﺁﻣﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﻼﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﺎﺭﮔﺎﻩ ﻣﻨﻈﺮ ﺣﺎﺝ ّ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ .ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺣﺴﻮﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﻔﺘﻴﻦ ﺑﺸﺎﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﺁﮔﺎﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺝ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺣﺴﻮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺵ ﻧﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﮥ ّ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺍﺣﻤﻖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ
ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻢ ﻋﻘﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﺍﺫﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﺍﺳﺖ .ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺧﺸﻢ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺭﻳﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﮑﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻣﻴﻴﺎﻓﺖ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﺎﻳﻖ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ّ ﺹ ١٦٢ ﻣﺴﺘﻤﺮ. ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﺶ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ّ ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺮﺏ ّ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺧﻮﺩ ﺷﻴﺦ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ .ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺴﻠﻴﻤﺎﻧﻴﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ .ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪ ﺷﻴﺦ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺯﻭﺟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩ . ٌ
ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺩﺭ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ ﺁﻥ ّ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﮐﻨﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺪ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻌﻴﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﻏﻼﻡ ﺣﺒﺸﻰ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﻌﻴﺎﺩﺕ ﺷﻴﺦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻏﻼﻡ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ّ
ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻦ. ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺁﻧﺸﺐ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻃﺎﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ
ﺗﻀﺮﻉ ﻣﺮﺍ ﺗﻀﺮﻉ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺟﺎء ﺩﺍﺭﻡ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ّ ﺑﺸﻨﻮﻯ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺁﺭﻯ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮﻡ ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﺒﺮﻯ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺪﺍ ﺷﻮﻡ ﺑﻴﺎ ﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻄﻠﺒﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺹ ١٦٣ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ّ ﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ
ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﻤﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﺑﺎﺻﺮﺍﺭ ﻣﺮﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﮐﻠﻤﮥ
ﺍﻭﻝ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﮐﻴﺴﺖ ّ ّ
ﻋﻼﻭ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻴﺪ ّ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ّ
ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﮐﻨﻢ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻻﻭﻝ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺳﺎﻝ ١٢٦٢ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺑﺴﺮ
ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ .ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﺟﺸﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺣﺮﻡ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺯﻧﮓ ﻏﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻳﻨﮥ ﻗﻠﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻭ ّ
ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻼﮎ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﻡ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻭ ﺑﺎﺳﻢ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺴﺠﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺍﺷﻴﺎء ﻣﻨﻘﻮﻟﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺎﺩﺭ ﻭ ﺣﺮﻡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺧﻮﻳﺶ
ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻭﺍﻟﺪﻩﺷﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻼﮎ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺎﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺒﻮﺩ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻌﺘﺒﺎﺕ ّ ﻭ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺸﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻭ ﺯﻭﺟﮥ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺹ ١٦٤ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ٌ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺣﻖ ﻣﺆﻣﻦ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ
ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻗﺮﻥ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﺘﺎﻓﺖ ) ﺍﮐﺘﺒﺮ ١٨٨٢ﻣﻴﻼﺩﻯ (. ﺍﻣﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺠﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ .ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ّ
ﺑﻤﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻋﻠﻰ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺩﻭﺭﮤ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﻏﻴﺮﻫﺎ ٌ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﻟﺪﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺩﺭ ﻭﺭﻗﻪﺍﻯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ
ﻭﻗﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺗﻮ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺘﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺗﺮﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﻣﻴﺴﺎﺯﻡ .ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﻭﻳّﻪ ﻋﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻻﺯﻣﻪ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﻌﺎﺵ ﺣﺮﻡ ﻭ ﻭﺍﻟﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﺐ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼﻳﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻫﺎ ﺗﺎ
ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ .ﺑﺎﻓﺮﺍﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪّ .
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻭ ّ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻯ ﻓﺎﺭﺱ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺴﺖ ﺹ ١٦٥ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺴﺖ ﮐﻨﺪ .ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺳﺮﴽ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﮑﺸﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ ﮐﻪ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻨﻴّﺖ ﺷﻬﺮ ﻋﺪﮤ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﻏﺘﺸﺎﺵ ﺑﺪﻝ ﺷﻮﺩّ .
ﻋﺪﮤ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ .ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ّ
ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ .ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ
ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﮕﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺍﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﺨﺎﻧﮥ ّ
ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ
ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﺋﻞ ﮐﻪ ﺳﺮﮐﺮﺩﮤ ﺟﺎﺳﻮﺳﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ
ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻤﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﻫﻰ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﻋﻼﺝ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ
ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ
ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﻭﻯ ﻧﺮﺩﺑﺎﻡ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻏﻔﻠﺔ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ً
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﻮﻯّ . ﻫﺴﺖ ﺑﮕﻴﺮﻯ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺍﻭﺭﺍﻕ
ﺹ ١٦٦ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﻳﺪﻯ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻰ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻨﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ .ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻭﻋﺪﮤ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺨﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺠﻘﮥ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﺴﻢ ﮐﻪ ّ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺸﺖ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺯﺩ ﺁﺗﺸﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﺰﻧﺪ.
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺒﻮﺩ ) ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ّ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ (.
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻳﺪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺹ ١٦٧ ﺳﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ّ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﮑﺮﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ) ﻗﺮﺁﻥ (٨٤١١ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﺮﺩ .ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺑﻘﺮﻳﺐ " ﺍﺯ ﻭﺟﻪ ﺍﻟﺼﺒﺢ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ٕ ّ ٍ ﺍﻟﺼﺒﺢ َ ْ ﺍﻥ َ ْ ﺲ ّ ﻋﺪﻫﻢ ّ ﻣﻮ َ ُ ﺃﻟﻴ َ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﺩﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻀﻄﺮﺑﻨﺪ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ،ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺑﻼﻯ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﮔﺮﻳﻪ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﺮ ﺗﺎﺑﻮﺗﻰ ّ
ﻏﻔﻠﺘﺔ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ ً ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ .ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺑﺸﺪﺕ ﺑﺮﻭﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺗﺎ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺮﺽ ﻭﺑﺎ ّ
ﺣﺎﻝ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺗﻠﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﻀﻄﺮﺑﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﺨﺪﺍ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ .ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ
ﺗﺮﺳﻴﺪ ﺑﺸﺘﺎﺏ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺩﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﻳﻨﺠﺎ
ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺽ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ
ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ ﺗﺎ ﮐﻨﻴﺰ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻮﮐﺮﺵ ﺭﺍ ﻭﺑﺎ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻓﻦ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﺗﺨﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺰﺩﻳﮏ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻴﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺷﻨﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﻤﺮﺽ ﻭﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺷﻔﺎﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﺒﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ " ﺗﺮﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺑﮑﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﻠﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﺬﺭﻯ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻰ ﺍﻭ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻭﻝ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎﺭ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﺩﺭ ّ ﺹ ١٦٨
ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻢ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﻋﻬﺪ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺑﻤﻴﺮﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﻢ " ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻭﺿﻮ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭﺿﻮ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻣﻰﺷﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﺮﺩ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺑﺨﻮﺭﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﺑﺪ. ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺖ .ﻓﻮﺭﴽ
ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﻧﻮﺷﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﺨﻮﺩﺕ ﺭﺣﻢ ﮐﻦ ،ﺑﺰﻥ ﻭ ﺑﭽﻪﻫﺎﻳﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ّ
ﺭﺣﻢ ﮐﻦ ،ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭ ،ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺑﺎ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ،
ﺍﺣﺪﻯ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ .ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ
ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ.
ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻓﻮﺭﴽ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺰﻭﻝ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺵ ﻧﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺑﻨﺎﻥ ﺷﺐ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪﺍﻯ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﻣﺖ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻋﺰﺕ ﻗﺒﻞ ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻭ ﺍﻧﺎﺑﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﻓﺎﺭﺱ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺸﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﺎﻭ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ. ﺳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪ ﺧﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﮐﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ّ
ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻮﺍﻟﺪﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺮﻡ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ّ
ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻠﺤﻮﻅ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺣﻔﻆ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﻓﺴﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺹ ١٦٩ ﻣﻘﺮﺏ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﺗﻮ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﻭ ّ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ.
ﺹ ١٧٠ ﻓﺼﻞ ﺩﻫﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ١٢٦٢ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺠﺎﻧﺐ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﻤﻨﻮﭼﻬﺮ ﺧﺎﻥ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻨﺰﻟﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻼﻏﺖ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ .ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﻮﭼﻬﺮﺧﺎﻥ ﺩﺍﺩ ٌ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻣﻴﺮ ّ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ
ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺍﮐﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﺪ .ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻌﺘﻤﺪ ّ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.
ﺹ ١٧١ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ) ﻣﻴﺮ ّ
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺭﻗﺸﺎء ﺷﺪ ( ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺳﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ ﺹ ١٧٢
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ .ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺍﺯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ٌ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩ .ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺣﻤﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﺏ ﺧﺰﺍﻧﮥ ّ ﺍﺯ ّ ﺷﻔﺎ ﻭ ﺭﻓﻊ ﺑﻴﻤﺎﺭﻳﻬﺎ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺰﺍﻉ
ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﻭﻝ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻴﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ّ
ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ .ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ .ﺁﻓﺘﺎﺑﻪ ﻟﮕﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﮐﺮﺵ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺁﺏ ﺑﺪﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ّ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﻳﮑﺸﺐ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﻮﺭﮤ ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﺭ ّ
ﮐﺎﻏﺬ ﻭ ﻗﻠﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺄﻣﻞ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻗﻠﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﻣﻬﻤﺎﻧﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺎ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻤﻌﺎﻧﻰ ّ ﻣﺘﻌﺪﺩﮤ ّ
ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺮﻑ " ﻭ " ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﻧﻰ " ﻭﺍﻭ " ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " .ﻭﺍﻭ " ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺮﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻧﺮﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺮﻑ " ﻭﺍﻭ " ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ
ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﮤ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺤﺮﻑ " ﻭﺍﻭ " ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﺮﺋﻴﺲ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺍﻟﺘﻨﮑﻴﺲ ﻟﺮﻣﺰ ّ ﺑﺴﺮ ّ ﺍﻗﺪﺱ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ
ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻫﻤﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺻﻮﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﺯ ﻗّﻮﺕ ﺑﻴﺎﻧﺶ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ﻣﻼ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﺒﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪّ . ّ
ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺷﻬﻴﺮ ﺑﻰﻣﺤﺎﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﺹ ١٧٣
ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﺳﺖ .ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺄﺋﻴﺪ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﺗﻰ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺁﻳﺎﺕ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺭﺑﻊ ﻳﺎ ﺛﻠﺚ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ّ
ﺷﻖ ﺍﻟﻘﻤﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ .ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﺳﺖ َ .
ﻭ ﺗﺴﺒﻴﺢ ﮐﺮﺩﻥ ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺮﺍﺑﺮﻯ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩ .ﺷﻬﺮﺕ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺸﮑﻠﻪ ﻭ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﺷﻔﺎ ﻭ ﻋﻼﺝ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻏﻠﺐ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻨﻮﭼﻬﺮﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺕ ﺧﺎﺻﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺎﻓﻰ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ. ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺘﺒﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﻳﺎ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﺘﺒﻰ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﮐﺎﻓﻰ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﻠﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻴﺶ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ّ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﻫﺎ ﻧﻘﺶ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺟﻠﻴﻞ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ّ ﻣﻰﺑﺴﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺁﻥ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﺭﺟﻌﺖ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﻧﻴﺰ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻨﺪﻫﺶ ﻭ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺻﺎﻣﺖ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ .ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ. ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ّ ّ ﺑﺤﺪﻯ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺹ ١٧٤ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺸﻌﻮﻑ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﻀﺮ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺼﺤﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻗﻠﺒﴼ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺟﺎﺯﻡ ّ
ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺮﺍ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﺘﺼﺪﻳﻖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺍﻟﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﺆﺛﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ّ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ّ
ﺩﻳﺪﻡ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺑﺸﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﺤﺼﻴﻞ
ﻭ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﺷﻬﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﻭ ﺑﺎﺯﺩﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ،ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺣﺴﺪ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭﺱ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﮐﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﻭﺩ
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻮﺷﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻋﻠﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺻﻼﺡ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻊ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻬﺮﺕ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺑﻌﮑﺲ ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ .ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺪ
ﺳﺮﺷﺖ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﻓﺘﺮﺍء ﻭ ﺗﻬﻤﺖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺍﻋﻴﮥ ﺑﺎﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺘﺪﺭﺟﴼ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ّ
ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺻﺪﺩ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﮐﺎﺭ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﺴﻘﻮﻁ ﻭﻯ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﮥ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺷﻮﺩ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ّ ﺹ ١٧٥
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﻩ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺧﻮﺵ ﺑﻴﻦ ﺍﺳﺖ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺎﺋﻒ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺮﺳﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻗﻮﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺎ ّ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺏ ّ
ﺍﺑﻴﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻗﻠﺐ ﺭﻗﻴﻘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﻫﻢ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ّ ﺟﺬ ّ ّ
ﺹ ١٧٦
ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻭ ّ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺩﻳﻦ
ﺍﺳﻼﻡ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺍﻭ ﻣﺠﺮﻯ ﺷﺪﻩ ﻭﻳﺮﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﻫﻤﺖ ﺑﺄﻣﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﺎﻭ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺭﻋﻴﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻴﺪ. ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﻢ ﮐﻪ ّ
ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻣﻴﻨﻤﺎﺋﻴﺪ .ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺮﺍﺳﻼﺕ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎﺏ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮﺩ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ
ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺖ ﻭﻗﺖ ﺻﻴﺖ ﻭ ﺻﻮﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ّ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻰﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﺒﻮﺩ .ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺧﻮﺩ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮑﺎﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻗﺮﺑﺎ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﺪﮤ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﺳﺎﺋﻠﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﻔﻴﻪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﻠﺒﺎﺳﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﻰﺁﻳﻨﺪ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﻗﺎ ّ ﺑﻤﺬﻣﺖ ﻭ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺯﺷﺖ ّ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﺑﻴﻨﻮﺍﺋﻰ ﺑﻨﻮﺍﺋﻰ ﺑﺮﺳﺪ.
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭﻗﻮﻑ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﻧﺪ .ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺁﺑﺎﺩﻩﺍﻯ ﻭ ﺁﻗﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﻭ ﺣﺎﺝ ﺳﻴﺪ ّ ّ ّ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﻬﺪﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺣﺎﺝ ّ ﺹ ١٧٧
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺑﻰﭘﺮﺩﻩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ ّ
ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﮐﻤﻰ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﮤ ﻧﺼﻒ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ " ﮐﻨﺘﻢ ﺑﺮﻫﺎﻧﮑﻢ ِ ْ ﻫﺎﺗﻮﺍ ُ َ ُ ﺍﻥ ُ ُ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ " ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ُ : ِ ِ َ
) ﻗﺮﺁﻥ (١٠٦٢ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻌﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ
ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﻮﺟﺐ ﺯﻳﺎﻥ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺁﺑﺎﺩﻩﺍﻯ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺭﺍ ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﻗﺎ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﻭ ﺑﻨﺼﻴﺤﺖ ّ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺧﻮﺍﺹ ﻣﻼ ﺻﺪﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﻬﻢ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻋﺮﺷﻴﮥ ّ ّ
ﻓﻼﺳﻔﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﺳﻬﻞ
ﻭ ﺁﺳﺎﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ ﺟﺎﺭﻳﻪ
ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﻭ ﺍﺭﺳﻄﻮ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﻭ ﻓﺮﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺳﺖ. ﻓﻘﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﺑﻨﻮﺑﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺁﻗﺎ ّ ّ
ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ .ﻭ ﺑﺠﻮﺍﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪ ﺭﺍﻩ ﻣﺠﺎﺩﻟﻪ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺟﻠﻮ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺹ ١٧٨ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻗﺎ ّ
ﻣﻬﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺑﺎﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ ّ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ّ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺠﺒﻮﺭﻡ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ
ﻭﻗﺘﻰ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻣﺪﺕ ّ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﮔﺸﺖ ّ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ.
ﻋﺪﻟﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﺮﺍﺗﻰ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻓﺮﻭﻍ ﻣﻼ ﺍﻳﺎﻡ ّ ّ ّ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻔﺎﺭﺳﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺟﺎﺯﻩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻟﮑﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺧﻮﻑ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺮﮔﮥ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺪﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﺒﻰ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩ. ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ّ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮﺩ .ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻨّﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ّ ّ
ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻰﮐﺮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺳﻔﺮﮤ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﺑﮕﺴﺘﺮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﺯﻧﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﺟﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺪﺭﻯ ﻏﺬﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺸﻘﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺯﻭﺟﮥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺹ ١٧٩
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺣﺮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﻘﺘﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺪ ﺍ ﻭ ﺣﺎﺝ ﺑﺎﺏ ﻓﺘﻮﻯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺠﺰ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﺹ ١٨٠
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﺁﺑﺎﺩﻩﺍﻯ ﺁﻥ ﻓﺘﻮﻯ ﺭﺍ ﺍﻣﻀﺎء ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﮥ ﻓﺘﻮﻯ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ّ
ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﻧﺪﺍﺩ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ
ﺭﻳﺎﺳﺘﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻟﺶ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻓﺘﻮﺍﺋﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﻮﺷﺖ " ...ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺪﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎﺏ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﻤﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﮐﻔﺮ ﺍﻭ ﺑﮑﻨﺪ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﻗﺘﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻟﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺟﻬﺘﻰ ّ
ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺄﻣﻮﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﺑﻘﺘﻞ
ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻳﻮﺍﻧﮕﻰ ﺍﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ " ﺧﺒﺮ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻮﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﻮﭼﻬﺮ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ .ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ
ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺮﺋﻴﺲ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﻰ ﻫﺮ ﻓﺮﺳﻨﮕﻰ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺋﻴﺲ ّ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺁﺧﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﻰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻰ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪﺍﻯ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ّ ﺁﺧﺮﻯ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺩﻩ ﻧﻔﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻌﻤﺎﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺟﺎﻯ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ
ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﻫﻤﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺑﻴﻨﻨﺪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ
ﺹ ١٨١ ﻣﻌﻴﻦ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ّ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﺎﺏ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻰ ﺥﺑﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ
ﻏﺼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺭﺟﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺎ
ﺑﻤﻼ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﺪ ﺳﻄﺮﻯ ّ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﻧﻴﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﺍﻣﻴﻨﻰ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ّ ﻭ ﺑﻤﻌﺘﻤﺪ ّ ﺗﺸﺮﻑ ﺍﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺑﻪ ّ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﻣﻼ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﮐﻨﻨﺪ ّ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ّ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻳﻌﻨﻰ ّ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﻭ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪّ . ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﺟﺎﺯﻩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﻣﻨﺰﻝ ّ
ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﺛﺮﻭﺕ ﺯﻳﺎﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺑﭽﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺧﺮﺝ ﮐﻨﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺻﺮﻑ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﺫﻥ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺷﻤﺎ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ّ
ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ
ﻣﺨﺮﺏ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻌﺰﻭﻝ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻓﺎﺳﻖ ﻭ ّ
ﮐﻨﺪ .ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮﻫﺎﻯ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺭﺍ ﻫﻢ
ﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﻣﻠﻮﮎ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ .ﺁﻧﻮﻗﺖ ّ ﺹ ١٨٢ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﺷﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻨﮓ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻴﺖ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺑﺮﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻡ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻧﻴﺖ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺯ ﻋﻤﻠﺶ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺟﺰﺍﻯ ﺟﺰﻳﻠﻰ ﺑﺘﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ ﻧﻴﺖ ﻣﺒﺮﻭﺭﻩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ّ
ﻗﺪﺭﻫﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻪﺑﻴﻨﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻄﻰ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻰ ﺣﮑﺎﻡ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ّ
ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮐﻨﺪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﻭ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﺗﺎﺝ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺯﺩ. ّ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺮ ﺳﺮﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺑﻰﺷﻤﺎﺭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﺮﺩ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺣﻖ ﺭﺍﺿﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻘﻀﺎﻯ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ّ ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﻣﻌﻴﻦ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﺨﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﻋﺪ ّ
ﺑﻮﺻﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺯﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﮔﺮﮔﻴﻦ ﺧﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺶ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻥ ﺧﺎﺗﻤﮥ
ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻫﺴﺘﻢ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎﮐﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﻢ ﮔﺮﮔﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﻰﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﭘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺩ ﻭ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻴﻢ ﻣﮑﻦ ﻣﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻡ ّ ﺹ ١٨٣
ﻭ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﻮﺍﻫﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮐﻨﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺨﻮﺩ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺹ ١٨٤ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻣﻴﺴﺎﺯﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺗﺎ ﻗﻀﺎﻯ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﻦ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﻳﻦ ّ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺠﺮﻯ ﺷﻮﺩ.
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﺧﻼﺹ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺵ ﺑﻴﻘﺪﺭ ﻭ ﻗﻴﻤﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﮐﺮﺍﻫﺘﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ّ
ﻭ ﻣﻴﻠﺶ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺍﺑﺪﻯ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ .ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺒﻰ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺗﺒﻰ ﺑﺎﻭ ﻋﺎﺭﺽ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺠﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩ. ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺩﺭ ّ
ﺍﺯ ﻗﺮﺏ ﺍﻧﺘﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ
ﻣﻄﻠﻊ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ّ ّ
ﻭﻓﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻗﻢ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﮔﺮﮔﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ّ ّ ّ
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ّ ﺑﻤﻀﻤﻮﻥ ﺫﻳﻞ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ:
" ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺧﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﺗﺎﺟﺪﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮﺧﺎﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﺩ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ّ
ﺹ ١٨٥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺷﺎﻳﺎﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻭﻗﻮﻑ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺑﺎﺭ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ".
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻌﺘﻤﺪ ّ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﺎﻣﮥ ﮔﺮﮔﻴﻦ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻌﺘﻤﺪ ّ
ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺎﻩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺩﻫﺪ
ﻭﻟﻰ ﺍﺟﻠﺶ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﮕﺮﮔﻴﻦ ّ
ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ
ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻗﮥ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ّ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﭽﮑﺲ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﮔﺮﮔﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ .ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺣﺘﻰ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ّ
ﺳﻮﺍﺭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﮕﻮ ﺷﺨﺺ ﺗﺎﺟﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺹ ١٨٦ ﻓﺼﻞ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ّ
ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﭘﺮﭘﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﻋﻄﺎﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺍﺳﺖ ﺩﻡ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ّ ﻋﻤﺎﻣﻪ ،ﮐﻼﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ّ
ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﺳﻪ ﺷﺐ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻦ " ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﺘﻬﻴﮥ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺷﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﻓﻮﺭﴽ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮﺩ ،ﺳﺎﻳﺮ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ .ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ّ
ﻋﻄﺎﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﻡ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ّ
ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﭼﻨﺪ ﺳﻮﺍﺭ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻼﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ .ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﮐﺎﺏ ﺍﺳﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺳﻪ ﺷﺐ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ
ﺹ ١٨٧ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺩﺍ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺟﺸﻦ ﻋﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﻣﺮﮐﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﮐﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﮔﺮﻓﺖ ّ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﻮ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻴﮑﻰ ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﭼﻮﻥ ّ
ﺷﺪﺕ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻫﻴﭻ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﺷﻬﺮﻯ
ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮﻳﻢ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻢ ّ ّ
ﺳﻮﻡ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ّ
ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﺹ ١٨٨
ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻨﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﺪ .ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ
ﻣﺪﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺍﻳﻦ ّ ﻧﺪﺍﺭﺩ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺮﺍ ﺑﺘﻮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ
ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ .ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻫﻴﺞ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﺤﺎﻝ ﻧﻴﺴﺖ .ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺭﺍ ﺁﺳﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻴﺒﺮﺩ. ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﮑﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﺋﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺎ ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻧﺰﺩ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﺩﺭ ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻋﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ
ﺩﻭﻡ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ١٢٦٣ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ّ ﻫﺠﺮﻯ ﻗﻤﺮﻯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ.
ﻗﺒﻼ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﮐﻪ ً ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻓﺘﺨﺎﺭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﻟﻮﺡ ﻳﮑﻰ
ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﺁﻣﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ.
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻴﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ّ
ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻧﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﺪﺕ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺍﺯ ّ ﺷﺪﺕ ﻏﺮﻭﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪ ﺍﺯ ّ
ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﺭﺟﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻣﺨﺘﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺹ ١٨٩ ﺹ ١٩٠ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺍﺳﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ
ﻓﺮﺻﺖ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻭﺍﻗﻊ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﭽﻨﺎﻥ ﮔﻨﺞ ﭘﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺸﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪّ .
ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻠﻖ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﺷﻬﺮﺕ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﻋﺰﻟﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ . ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪﺍﺵ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺑﻮﺩ " ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺗﺮﺍ ﺑﻨﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﮔﻮﻳﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﺪﻣﺖ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻯ " ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮﺵ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﻭ ﺑﺎﻋﻼء ﮐﻠﻤﻪﺍﺵ ّ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻰ
ﻧﺼﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺩﺍﻧﺶ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﻣﺠﺎﺩﻟﻰ ﺭﺍ ُﻣﻔﺤﻢ** ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﻫﺮ ّ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﻠﻤﺎﺕ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﻼ ﺟﻌﻔﺮ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺯﺑﺮ ﺩﺳﺖ ،ﻣﺠﺎﺩﻟﻰ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﺍﻧﺪ ّ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﻗﺪﺭﺕ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺼﺤﺖ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ّ
ﻗﻠﺒﴼ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺹ ١٩١ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٨ﻫﺠﺮﻯ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻪ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ. ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ
ﺍﻃﻬﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻤﺎﻣﻮﺭﻳﻦ ﻫﻢ ﺣﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ُ ٌ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺟﺎﺭﻯ ﺷﺪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﺩﻭﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺩﺍﻉ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻢ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺎﻟﺶ ﻣﻴﮕﻔﺖ: ﺭﻓﺘﻰ ﻭ ﻏﻤﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﻝ
ﺭﻓﺘﻰ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺎ ﺹ ١٩٢ ﻓﺼﻞ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ
ﭼﻮﻥ ﺁﺗﺶ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺑﻤﻨﺰﻝ
ﻫﻢ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺎ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻝ ﻣﺎ
ﺳﻔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﻃﺮﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﮑﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﻞ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻢ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ
ﺹ ١٩٣ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﭻ ﺷﻬﺮﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﻣﺮﺩﻡ
" ﺑﺴﺖ " ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻣﺠﺮﻣﻰ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﺵ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺴﺖ ﺷﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺩﺳﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻢ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺴﺖ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ّ ﺣﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺣﺮﻡ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ّ
ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ.
ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ " ﮐﺸﺘﻰ ﻧﺠﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﻗﻠﺐ ﺍﻟﻤﻮﻣﻦ ﻋﺮﺵ ّ ُ
ﮐﻞ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻭ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﺑﺮ ّ ﻣﻴﭙﻴﻤﺎﻳﻢ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﴼ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ
ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﻴﺜﻰ ﺍﺳﺖ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﮐﻨﻨﺪ ﺷﺮﻳﺮ ﻭ ﻓﺎﺳﻘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺼﻮﻣﮥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪﺵ ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﮔﺮﺍﻣﺶ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ
ﻓﺎﺳﻖ ﻓﺎﺟﺮ ﺑﻴﺰﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻇﺎﻫﺮﴽ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ
ﻣﻘﺪﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻗﻮﻝ ﻓﺨﺮ ﺭﺟﺎﻟﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺳﺒﺐ ﻫﺘﮏ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﻧﻨﮓ ﺍﻣﻢ " ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻭﺛﻮﻗﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﺷﺪﺕ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺷﻤﺎﻟﻰ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﻭﺍﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﺗﺎ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻗﻤﺮﻭﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﻋﻠﻰ ّ ّ ﺹ ١٩٤ ﻗﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﺷﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺮﮐﺖ ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺒﺎﺕ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻭ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺯﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﻫﺸﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﮐﻨﺎﺭ
ﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺶ ﻓﺮﺳﻨﮕﻰ ﺟﻨﻮﺏ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ .ﺷﺐ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺹ ١٩٥ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻧﺎﻣﻪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺻﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﺮﻳﮥ ُﮐﻠﻴﻦ ﺑﺒﺮ
ﺗﻮﻗﻒ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻴﻤﻪﺍﻯ ﺑﺰﻥ ﻭ ﺑﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﮑﻦ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻴﻤﻪ ﺑﭙﺎﺳﺒﺎﻧﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻳﻌﻘﻮﺏ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺛﺎﻧﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ ) .ﮐﻠﻴﻦ ﻗﺮﻳﻪﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﺪ ّ
ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺻﻮﻝ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺪﻓﻦ ﻭﻯ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺁﻧﻤﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ (. ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜّﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ١٢٦٣ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﮐﻠﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﺎﺩﺭ
ﺯﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﺩﺭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﮑﻠﻴﻦ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ّ ّ ﺧﺮﻣﻰ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﻯ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺩﻥ ﻧﻘﻄﻪﺍﻳﺮﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺤﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﺮﻡ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﺑﺎﻏﻬﺎﻯ ّ ّ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻭ ﭼﻤﻨﻬﺎﻯ ّ
ﺧﺮﻣﻰ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﭼﻤﻨﻬﺎﻯ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﺏ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺑﻰ ﻫﻮﺍ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ّ
ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﻦ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺂﻧﺠﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺤﻠﻰ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺧﻴﻤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ّ
ﻣﻼ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮐﻨﺪﻯ ﻭ ّ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜّﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺳﺮ ﺑﻤﻬﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺹ ١٩٦ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺑﺪﻭ ﻧﻔﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺷﺪ .ﺯﻧﮓ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﮐﻪ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﺳﺘﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻌﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺣﻴﻦ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺷﮏ ﻧﻤﻴﺮﻳﺨﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺹ ١٩٧ ﺗﺒﺴﻢ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ. ﺭﺳﻴﺪ .ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻌﺪ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺮ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ّ
ﻟﻄﻴﻒ ﺍﺯ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺯﺍﺋﻞ ﮔﺸﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ: ّ
" ﻣﻦ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﭼﺎﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﺐ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ
ﺳﻢ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻣﺄﻣﻮﺭﻫﺎ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻯ ّ
ﻭ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﺗﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺎﺯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﺸﺮﻳﻒ
ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﻥ ّ
ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻣﻀﻄﺮﺑﻴﺪ ﻣﮕﺮ
ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ .ﻣﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻤﺤﻠّﻰ ﺳﺎﮐﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﺤﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ّ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ. ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻄﺮﻑ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪﺍﻳﺪ. ّ
ﺑﺂﻫﺴﺘﮕﻰ ﻣﻴﺮﻓﺖ .ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﻓﻘﺎ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﺎ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ .ﻳﮏ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻃﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻻﺑﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﺳﺘﻐﻔﺮ ﺍ َﻫﺮﮔﺰ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺭﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ .ﺟﻼﻟﺖ ﻭ ﻫﻴﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ َ َ ِ ُ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻧﻴﺰ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﻮﺩﻳﻢ ّ ﺹ ١٩٨ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ .ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ .ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻤﺎ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ". ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ .ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ّ
ﻣﺤﻞ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﮥ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ .ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻟﮑﻦ ﭼﻮﻥ ﺳﻔﺮﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﮐﻮ ﺑﺒﺮﻧﺪ .ﺑﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻣﺎﮐﻮﺋﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ .ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ّ
ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﻼﻑ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﻓﻴﻖ
ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻰ ﻣﺎ ﻭ ﺣﻔﻆ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺘﺎﺭﻳﺦ ﺭﺑﻴﻊ ﺍﻟﺜّﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ١٢٦٣ ﻫﺠﺮﻯ.
ﻣﺴﻠﻤﴼ ﺳﺒﺐ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪّ . ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ّ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﺠﺬﻭﺏ ّ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﺼﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺍﺯ
ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮐﻨﺪ .ﺗﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﮐﻪ ّ
ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻼﺻﻰ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﻘﺪﺭ
ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﻣﻬﻤﮥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺰﻳﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﻳﺞ ّ ﺹ ١٩٩
ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ .ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺴﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺩﻫﺪ .ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻈﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ّ
ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﺍﻧﺤﻄﺎﻁ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ
ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻣﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﻭ ّ ﻣ ّ
ﺗﺮﻗﻰ ﺑﻼﺩ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺮﺩ .ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﮐﺎﺕ ّ ﺫﻟﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ .ﺍﺯ ّ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﺒﺎﺩ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻧﻤﻮﺩ .ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﻨﺼﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺷﺌﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺪﺑﺨﺘﻰ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ .ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻌﺪ ﻣﻌﺎﺫ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺭﺍ
ﭘﻴﺸﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ﺧﺎﺷﻊ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺭﻓﻴﻌﻰ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺳﻌﺪ ﻣﻌﺎﺫ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﺎﺳﻼﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻧﻴﮑﺶ ﺩﺭ ﺣﺘﻰ ّ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ّ
ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﻌﺪ ﻣﻌﺎﺫ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﻮﮐﺖ ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ﺷﺨﺺ ﮔﻤﻨﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺳﻼﻡ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺁﻓﺎﻕ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻮﺫﺭﺟﻤﻬﺮ ﮐﻪ ﻭﺯﻳﺮﻯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻭﺯﺭﺍﻯ ﺍﻧﻮﺷﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﻋﻠﻢ ﻭ
ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺩﺭ
ﺳﺨﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ّ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺒﺪﺑﺨﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻟﻪﻫﺎﻯ ﺳﻮﺯﻧﺎﮎ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﮔﺮﻳﺴﺖ ﺗﺎ ﮐﻮﺭ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮﺩ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﺂﻝ ﺣﺎﻝ ﺑﻮﺫﺭﺟﻤﻬﺮ ّ
ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻤﮥ ﺁﺭﺍء ﻓﺎﺳﺪﮤ ﺧﻮﺩ
ﺫﻟﺖ ﮔﺸﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﺎﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺮﺳﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ،ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ّ
ﺫﻟﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺸﺖ ﺛﺮﻭﺗﺶ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﺷﺪ ﻋﺰﺗﺶ ﺑﺤﺼﻴﺮ ّ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﻭ ﺿﻴﺎﻉ ﻭ ﻋﻘﺎﺭﺵ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻓﺖ .ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﮑﻨﺖ ﻭ ﺍﻣﻼﮎ ﮐﻪ ﺑﻈﻠﻢ ﺹ ٢٠٠ ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺍﺛﺎﺙ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ّ ﺗﻌﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ّ
ﺟﺒﺎﻝ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺧﺸﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺸﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻤﻴﻊ
ﺫﻟﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺘﻮﺍﺭﻯ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺿﺒﻂ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﻘﺮ ﻭ ﻓﻼﮐﺖ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ّ
ﺑﻄﺮﻑ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺑﻼﻍ ﺩﻭﻟﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ّ ﺹ ٢٠١ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﺯﻣﺖ ﺣﻀﻮﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﺟﻮﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺳﻔﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﻩ ﺭﺍ ﺑﻔﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﻭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﻻﺯﻣﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ
ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻘﻴﮥ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻮﺷﻬﺮ ﻭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ّ
ﺻﺮﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻄﺮﻑ ﺗﺒﺮﻳﺰ ّ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﻫﺎﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ّ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻘﻴﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ. ﺁﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻊ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﮑﻪ ّ ﺑﻘﺮﺏ ﻇﻬﻮﺭﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻗﻬﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺨﺶ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺳﻮﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻗﻴﻊ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺭﻭﺯ ّ
ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻔﺘﺨﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﺍﻫﻞ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ. ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺗﻔﺘﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﺳﻮء ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ّ
ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻯ ّ
ﺣﺠﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﭽﻨﮓ ﺍﻋﺪﺍء ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮﻫﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺣﺠﺖ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٢٠٢
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﻋﺰﻳﻤﺖ
ﺣﻘﻰ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻫﻢ ّ
ﺩﺍﺭﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﻮﻳﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺑﺸﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ّ ّ
ﺑﻴﮏ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺮﺍﻕ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮﺍﺕ ﻣﻦ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻦ ﺁﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻡ ﻗﺼﻮﺭ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻘﺼﻴﺮﻡ
ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﺬﺭﻳﺪ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻰ ﻧﺎﻡ ﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﻧﻴﮑﺖ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺘﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﺗﺮﺍ ﺑﺎﺣﺘﺮﺍﻡ ﺫﮐﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﺑﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻋﻔﻮ ﺗﻘﺼﻴﺮﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻭ ﺍﺷﮏ ﺭﻳﺰﺍﻥ ﺑﺎﻗﺪﺍﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩء ﺷﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ّ ّ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﻣﻼﺯﻣﺖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺏ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ
ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻕ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺮﺍﻩ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺹ ٢٠٣ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﺸﻬﺮ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮓ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﺣﺒﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﺼﺪﻯ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ّ ّ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ
ﺍﺯﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻳﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﻤﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﭘﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻣﻴﺪﻭﻳﺪ ﻧﻴﻢ ﻓﺮﺳﺦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻤﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺩﺍﻣﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺹ ٢٠٤ ﻭ ﺭﮐﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮﺍﻓﺖ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ّ
ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﻭﺩ .ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺑﻮﺳﻴﺪ .ﺍﺷﮏ ﺳﻮﺯﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﻄﻮﻓﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﺲ ﻣﺸﺮﻑ ﻧﺸﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺮﺍﻓﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺩﺭﺟﻪ
ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺘﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻓﻮﺝ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﺭﺍ ﻣﺤﺒﺴﻰ ﮐﻪ ً ﻗﺒﻼ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﮑﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﺤﺮﺍﺳﺖ ﻣﺤﺒﺲ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻮﺝ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ّ
ﺑﺤﺪﻳﮑﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺧﻤﺴﻪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﻮﺝ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻓﻮﺝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ
ﺭﺍ ﺗﻴﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺧﺒﺮ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩﺷﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻗﺼﺪ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﻃﻼﻋﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ّ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺑﺒﺎﺏ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ
ﺻﺤﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ّ ّ ﺹ ٢٠٥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ﺍﺯ
ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻰ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺮﮐﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺧﺎﮎ ﺯﻳﺮ ﻗﺪﻣﺶ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﻭﺭ ﻣﻴﺒﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺤﺪﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﻮﻏﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﺿﺒﻂ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﺤﺒﺲ ﺍﺑﺪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ّ
ﻣﺤﮑﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﻴﻼﻧﻰ ﺗﺠﺎﺭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﻫﻤﺖ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﺴﮑﺮ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﻢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺣﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻤﺤﻞ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﺒﺲ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺰﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ّ
ﺹ ٢٠٦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻪﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ. ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﺴﮑﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﻐﺎﻡ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻤﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﺪ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﻏﻮﻏﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﻖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﺍﻗﺘﺪﺍﺭ ّ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻰﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﻭ ﻧﮕﻴﻦ ﻋﻘﻴﻖ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺁﻳﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ّ
ﺑﻤﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﻧﮕﻴﻨﻰ ﺁﻳﻪﺍﻳﺮﺍ ﻧﻘﺶ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ
ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻠﻘﻪﺍﻯ ﺳﻮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺒﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺳﺆﺍﻝ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳّﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺭﻓﺘﻢ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪﺍﻯ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﻔﺘﻢ ﮐﻪ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺸﺘﻰ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻋﺪﺩ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻫﺸﺖ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﻴﺎﺩ ﻣﻦ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺎ ّ
ﻗﻮﮤ ﺧﺎﺭﻗﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺎﻣﻊ ﺻﻔﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻼﺩ ﻳﺰﺩ ﻭ ﻃﺒﺲ ﻭ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ّ ﺗﺄﺳﻒ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ ﺹ ٢٠٧
ﺗﺸﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺳﻢ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﺒﺎﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ
ﺗﺸﺮﻓﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻓﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﻭﺳﺎﺋﻠﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺭﺍ ّ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻫﻔﺘﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻥ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﻭﻋﺪﻩﺍﻳﮑﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻭ ّ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﮋﺩﻩﺍﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ّ
ﺹ ٢٠٨ ﻓﺼﻞ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﮐﻮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ّ
ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﭼﻄﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺤﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻳﺎ ّ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﻯ ﻣﮕﺮ
ﻣﺪﺕ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﺒﻞ ﺑﺎﺳﻂ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺘﻮ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ ّ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺒﻞ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺩ ) ﺑﺎﺳﻂ ﻣﺎﮐﻮ
ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺪﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﻟﻘﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ( ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺣﮑﻢ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺎﮐﻮ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ
ﻗﻠﮥ ﮐﻮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﻣﺎﮐﻮﺋﻰ ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﮐﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺨﺮﻩ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﺮ ّ
ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﺷﻬﺮ ﻣﺎﮐﻮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺭﻭﺳﻴّﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻘﻄﮥ ﻧﻈﺮ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻣﻘﺎﻡ
ﻣﻬﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻟﻰ ﻣﻴﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺮﺍﻗﺒﻴﻦ ﺍﺯ ّ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.
ﺭﻭﺳﻴﻪ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩﮐﻮ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﺧﺎﮎ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﮐﻮ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻳﺰﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻼﺩ ّ
ﺳﻨﻰ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﻋﻤﻮﻣﴼ ﮐﺮﺩﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻌﴼ ّ
ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻓﺮﻗﮥ ﺷﻴﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ
ﮐﺮﺩﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﺹ ٢٠٩ ﺹ ٢١٠
ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﻣﺎﻩﮐﻮ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﻠﻴﺨﺎﻥ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺛﻮﻕ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ. ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺒﺲ ﺑﺎﺏ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﮐﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻬﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻩ
ﺍﻭﻻ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﮥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ً
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺳﻨﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ّ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ّ
ﺳﻨﻰﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺛﺎﻟﺜﴼ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻐﺾ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺧﻮﻑ ﺟﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺷﻌﻠﻪﺍﺵ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ّ ﺑﻴﻦ ّ
ﻓﺮﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﺸﺴﺖ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﻴﺎﻻﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺖ ﻭﻟﻰ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻄﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ ﻗﻮﺗﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﺎﻥ ّ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻣﺮ ّ
ﻣﺘﻤﺮﺩ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﺎﻫﻞ ﺳﺮﮐﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺧﺎﺿﻊ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺤﺒﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﺍﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣ ّ
ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﻗﻠﺐ ﻓﻄﺮﺕ ﻭ ّ
ﻗﻮﻩ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺣﮑﻤﺖ ﺷﻌﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻘﺪﺭ ّ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻮﺭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ،ﻇﻠﻤﺖ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﻴﺸﮑﺴﺖ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﺎﺿﻊ ﻭ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﮑﺎﺭ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺩ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ّ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻰﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﻭﻋﻨﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ّ
ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻓﺼﻞ ﺩﻋﻮﻯ ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻮﮔﻨﺪ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ّ ﺹ ٢١١
ﻭ ﺑﻨﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺎﻧﻊ ﺁﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺗﺎ ﺑﺸﺪﺕ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ّ ﺣﺘﻰ ﻳﮏ ﺷﺐ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ. ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﮐﻪ ّ ﺸﺮﻑ ﺩﻭﻡ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺗ ّ ﺍﻭﻝ ﻭ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﮥ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻬﻴﭻ ﻓﺮﺩﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻼﺯﻡ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺑﺸﻬﺮ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺿﺮﻭﺭﻳﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﺮﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﻣﻴﮕﺸﺖ ﺷﻴﺦ
ﺗﺸﺮﻑ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻋﺮﻳﻀﻪﺍﻯ ﻣﻴﻨﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﺨﺺ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺍﻭ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻋﺮﻳﻀﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﻢ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ّ ﻋﺮﺍﻳﺾ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺭﻭﺯﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ّ
ﺑﺎﺣﺒﺎ ﺧﻮﺵ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺩﺵ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻡ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ
ﻭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﺪ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻃﻠﻮﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺹ ٢١٢ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺣﮑﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﺟﺮﺃﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺯﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﺑﺰﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﮕﻮﺷﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ
ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺭﺟﺎﻯ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ّ
ﮐﺮﺩﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻀﺮﻉ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻼﻣﻰ ﺯﺭ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺧﺮﻳﺪ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻣﻬﺎﻯ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ ﺁﻧﻬﻤﻪ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ّ ﺗﺤﻴﺖ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺩﺏ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺒﺮﻡ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﺎﻗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﻳﺶ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺳﺮ ﺿﻤﻴﺮ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺭﺧﺴﺎﺭﺵ ﺍﺯ ّ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﺍﻭﻝ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ّ
ﺑﺠﺪﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺗﺮﺍ ّ
ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ
ﺍﻭﻝ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ّ ﺷﺪﻡ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﻬﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﻬﺮ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ
ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺩﺭﺳﺖ ّ ﺗﻀﺮﻉ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻗﻨﻮﺕ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﺂﺳﻤﺎﻥ ّ ّ
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮﺩﻡ .ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻳﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﭼﺸﻢ ﺹ ٢١٣ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﺸﻤﺎ ﺷﺪﻡ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺣﺪﻩ ّ
ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺒﻮﺩﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺳﻰ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺑﺸﻤﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻣﺪﻡ ﺑﺮ ّ
ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﻗﻔﻞ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺭﺏ ﻳﺎ ﺑﺨﻮﺍﺏ " ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ " ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﺑﻪﺑﻴﺪﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ّ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﻮﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ
ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻨﻈﺮ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﻴﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻰ
ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻢ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﺼﺮﻑ ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ
ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﭘﻰ ﺑﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺗﺒﮥ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻣﺮ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻯ ﺍﺯ ﻏﻔﻠﺖ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﺑﻰ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻤﺶ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭﺩﺍﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﺒﺐ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺑﺎ ّ
ﺑﻤﺤﺒﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﮑﻠﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﺶ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ّ ّ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﻼﻓﻰ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺎﺑﻖ ﺟﻠﺐ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﺎﺏ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﺑﻘﺼﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺷﺨﺺ ﻓﻘﻴﺮ ﻣﺴﮑﻴﻨﻰ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻳﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺑﻪ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻠﺪﮤ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﻣﻨﺰﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﺟﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻓﻮﺭﴽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻫﻴﮑﻞ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺹ ٢١٤
ﺷﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﻰﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺲ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺁﻥ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻳﻈﻬﺮﻩ ﺍ ُﺗﻌﺒﻴﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻫﻞ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻠﻘﺐ َﻣﻦ ُ ِ ُ ُ
ﻣﻬﻴﺎ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻴﺎﻥ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻭ ﻣﺤﺠﻮﺏ ﻧﻤﺎﻧﻨﺪ. ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻟﺤﻦ ﺯﻳﺒﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﺆﺛﺮ ﺭﻭﺡ ﺍﻓﺰﺍﺋﻰ ،ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﻧﻐﻤﮥ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﻟﺤﻦ ّ
ﺍﺛﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ،ﻣﻮﺟﺐ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﻣﻴﺸﺪ ،ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩﮐﻮ ّ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﮕﻔﺖ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻬﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ّ ﺗﺸﺮﻑ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ّ
ﻗﺒﻴﻞ ﺣﺴﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻏﻴﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺳﺎﺣﺖ
ﻣﺸﺮﻑ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﻮﻩﻫﺎﻯ ﺟﻮﺭ ﺑﺠﻮﺭ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﻯ ﻧﻔﻴﺴﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻣﺎﻩﮐﻮ ﻭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻴﮑﺮﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﭘﺎﺋﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩﮐﻮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺣﺘﻰ ﻇﺮﻓﻬﺎﻯ ﻣﺴﻰ ﭼﻮﻥ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﺦ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ّ ﺹ ٢١٥ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ .ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺑﺮﻭﺩﺕ ّ ﻣﻰﺑﺴﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ١٢٦٤ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭﺿﻮ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ّ ّ
ﺷﺪﺕ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﻣﻴﺸﺪ. ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺁﺏ ﻭﺿﻮ ﺍﺯ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺮﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯ ّ ّ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﺮﻕ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻧﺮﺍﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺎﺝ ّ ﺟﺪ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﻧﺮﺍﻗﻰ ّ
ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﺍﻟﺸﻬﺪﺃ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺆﻟﻤﻪ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮐﺜﻴﺮﮤ ﺣﻀﺮﺕ
ﻣﻮﺍﺝ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺩﺭ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺤﺮ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺣﻴﻦ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺍﺷﮏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺍﻟﺸﻬﺪﺃ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﻭ ﺁﻻﻣﻴﮑﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﻴﺎﺩ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﺒﻞ ّ
ﻣﺸﻘﺖ ﻳﻈﻬﺮﻩ ﺍ ُﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺭﻧﺞ ﻭ ّ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﻦ ُ ِ ُ ُ
ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺷﮏ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ
ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﮥ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺬ ّﮐﺮ ﺁﻥ ّ
ﺳﺘﻴﻦ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ّ ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ِ ّ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
ﻣﻄﻬﺮ " ﻳﮑﺴﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﺭﺅﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﺮ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻴﭽﮑﻴﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻬﺠﺖ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ
ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻡ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺣﻠﻘﻮﻡ ﺑﺮﻳﺪﮤ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻴﭽﮑﻴﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ّ ﺹ ٢١٦ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﻳﮕﺮ
ﺗﺠﻠﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺴﻢ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﮕﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺳﺮﺍ ﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ّ
ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻓﻴﺾ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ
ﻭﺣﻰ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ".ﺍﻧﺘﻬﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺒﺎﻝ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺖ ﭼﻮﻥ ّ
ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻇﻠﻢ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮔﺸﺖ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﮑﺒﺖ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﺬﻟﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﻋﺰﺕ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺸﺖ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ
ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮔﺸﺖ ﺍﻣﻨﻴّﺖ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺖ ﺭﺍﻳﺖ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺩﺭ
ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍ
ﮔﺸﺖ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻋﺎﺯﻡ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻫﺮﺍﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﺁﻣﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﻫﻤﺎﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺟﺮﺃﺕ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﺷﺪﺕ ﻣﻴﺎﻓﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﻮﭼﺎﻥ ﻭ ﺑﺠﻨﻮﺭﺩ ﻭ ﺷﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻻﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ّ
ﮐﻪ ﺑﺸﺎﻩ ﻳﺎﻏﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺪﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺎﻻﺭ ﭘﺴﺮ ﺁﺻﻒ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻟّﺪﻭﻟﻪ ،ﺧﺎﻟﻮﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ّ
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺳﺎﻻﺭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩ ﺷﻮﺭﺷﻴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺧﺎﻥ ﺗﺎﻣﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺷﺠﺎﻋﺘﻬﺎ ﭘﺴﺮ ﺳﺎﻻﺭ ﺩﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﺪﺧﻠﻴﺖ ّ ّ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﺴﺎﻭﺕ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ ّ ﺹ ٢١٧ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﻣﺄﻟﻮﻑ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺷﻮﺭﺵ ّ
ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻭ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺭﺣﻤﻦ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻻﺭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻭ ﺑﺎﺑﻴﻬﺎ ﺭﺍ
ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺳﺎﻻﺭ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺎﺋﺲ ﻭ ﻧﻮﺍﻳﺎﻯ ﺳﻴّﺌﮥ ﺳﺎﻻﺭ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﺩﻡ ﺧﻮﺩ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻄﺮﻑ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺂﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻻﺯﻣﻪ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺿﺮﻭﺭﻳﻪ ﺭﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﺬﺭ ﺗﻬﻴﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ّ
ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﺎﻓﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻃﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺑﻨﺬﺭ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻧﻤﻴﮕﺮﺩﻡ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺣﺘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﻮﺏ ﻭ ﻣﺼﺮﻭﻓﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ّ
ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺁﻥ ﺧﺎﺩﻡ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﻣﻼﺯﻣﺖ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﺍﺣﺒﺎء ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ّ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻗﺮﻳﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ّ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﮐﻮﺏ ﻭ ﻣﺼﺮﻭﻑ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰﻓﺮﻣﻮﺩ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﺠﺴﻤﮥ ﺍﺣﺒﺎ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻴﻢ ﭼﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﺑﻮﺩ ّ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﻋﺼﺎﺭﮤ ﻣﻬﺮ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺑﻮﺩﻳﻢ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﻧﻴﮏ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻣﻼﺯﻣﺖ ﻣﮑﺎﺭﻡ ﺍﺧﻼﻕ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺗﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺎﺏ ﺹ ٢١٨ ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ّ ﻣﻼ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺯﺩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺳﺎﻝ ١٢٦٤ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻣﻴﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻣﺎﮐﻮﺋﻰ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪ ٌ
ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻤﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺩﻳﺪﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻭ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺩﻭﻳﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺑﺮﺳﻢ ﻭ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻳﮏ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻡ ﺑﭙﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻳﻨﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﺪﺍﻡ ﺍﻭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﺒﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺳﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺸﺎﻁ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﺎﻝ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺻﺎﺩﻗﻪ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ ﻋﻄﺮ ﻭ ﮔﻼﺏ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ) ﺹ ( ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎ ﮔﻔﺘﻢ ﺳﻪ
ﺭﺃﺱ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺯﻳﻦ ﻭ ﻳﺮﺍﻕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺴﺮ ﭘﻞ ﺑﻴﺂﻭﺭﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﭘﻞ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﻬﺮ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﭘﻞ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺍﺯ
ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﻣﻨﻈﺮﻩﺍﻯ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ّ ﺹ ٢١٩
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺟﻠﻮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺧﻼﺹ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﺬﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﻮﺍﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩﻡ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﮐﻮﻩ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻨﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺭﺅﻳﺎ ﻭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺁﻥ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻳﻘﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺼﺪﻕ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻓﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﻤﻼﺯﻣﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻰﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﺸﻦ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺍﺣﺒﺎ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻴﻮﻩ ﻭ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺹ ٢٢٠ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰﻫﺎ ﻭ ﻣﻴﻮﻩﻫﺎ ﺑﺤﺎﺿﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺩﺍﻧﻪ ﺳﻴﺐ ﻭ ﺑﻪ
ﺟﻨﺖ ﻳﻌﻨﻰ ّ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩﻫﺎﻯ ﻟﺬﻳﺬ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺭﺽ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻣﻴﻼﻥ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻟﻔﺎﺗﻖ، ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﮐﺴﻰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺠﺰ ّ
ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺴﺮ ﺑﺒﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺩﺭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ. ّ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻤﺎﮐﻮ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ. ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺒﺎﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺘﻤﺎﺷﺎﻯ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ ﺩﺭ ﻣﺠﺮﺍﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﻴﺮ ﻣﺎﺭ ﭘﻴﭻ ﺁﻥ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺳﺎﺣﻞ ﺁﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﺣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ
ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ: ﺍﻯ ﺻﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﮕﺬﺭﻯ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ
ﻭﺍﺩﻯ ﻭ ﻣﺸﮑﻴﻦ ﮐﻦ ﻧﻔﺲ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﻥ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺁﻥ ّ ﺳﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺩﺵ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺻﺪ ﺳﻼﻡ ﺑﻴﺖ ٰ ﭘﺮ ﻧﻮﺍﻯ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺟﺮﺱ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻰ ﺑﻴﺖ ﺳﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﺑﺘﻮ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ) ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺑﻴﺖ ﺳﻠﻤﻰ ﻧﻘﻄﻪﺍﻳﺴﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺹ ٢٢١ ﮐﻪ ﺗﺮﮐﻬﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺳﻠﻤﺎﺱ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ( ﺑﻌﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ
ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺷﻌﺮﺍ ﻧﺎﻃﻖ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﴼ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﻤﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻻﻣﻴﻦ ﺑﻠﺴﺎﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺟﺎﺭﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪ: ﺷﮑﺮ ﻟﺒﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﺷﻮﺩ ّ
ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺁﺷﻮﺏ ﻟﺒﺶ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻧﺪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺭﺍ
ﻣﻌﻨﻰ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﻌﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ﺑﻌﺪ ﺣﻴﻦ ﻭﺍﺿﺢ
ﺍﻥ ِ ّ ِ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ " ِ ﻟﻠﻪ ﻌﺮﺍ" ﻣﻔﺎﺗﻴﺤﻬﺎ َ ِ َ ُ ﺗﺤﺖ َ ِ ﺍﻟﺴﻨﺔ ﺍﻟﻌﺮﺵ َ ِ ُ ﮐﻨﻮﺯﴽ َ َ ﺍﻟﺸ َ َ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺣﺪﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﻨﻴﺪ. ﺭﻣﺰ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺷﺨﺎﺻﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺴﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺧﻮﺩ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ
ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﻓﺮﻳﻔﺘﮥ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﺴﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ّ ﺭﺍ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﻧﮑﺮﺩ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺣﺪ ﺑﺪﺭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺏ ّ
ﺷﺪﺕ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺛﻤﺮﻯ ﻧﺒﺨﺸﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺷﺎﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺹ ٢٢٢
ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﻫﻤﻪ ﺳﻨﻰ ّ
ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﻴﺪ ﺑﻮﻟﻴﻌﻬﺪ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ّ
ﺑﺎﺏ ﺑﺪﻫﺪ.
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﻴﻦ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺁﺷﻔﺘﮕﻰ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭ ّ
ﻓﮑﺮ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ
ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺪﺕ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺣﺒﺲ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ً ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻟﺖ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺍﺧﻼﻕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺍﻭ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ّ
ﺑﺴﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ.
ﻣﺮﺧﺺ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﭘﻴﻤﻮﺩﻯ ﺍﻳﻨﮏ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﻮﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ﻭﻗﺘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ،ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺗﻮ ﻭ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﻟﻴﺮ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﭼﺎﺭ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻂ ﻧﺴﺦ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺩﻟﻴﺮﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﮑﺸﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻯ ﺑﺸﻬﺮ ﺧﻮﻯ ّ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﺭﻭﻣﻴّﻪ ﻭ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﻭ ﻣﻴﻼﻥ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻟﻄﻴﻔﮥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ّ ﺳﻔﺮ ﮐﻦ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﮐﻦ ﺁﺗﺶ ّ
ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮﻯ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺭﺍ ﺹ ٢٢٣ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺁﻥ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻰ ﺗﺮﺍ ﺑﮑﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻭﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺯ ّ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺮﺳﻰ ﺍﺯ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺁﻥ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻬﺎ ّ ّ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺸﺖ . ﺍﻣﺮ ً
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻣﺮ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻴﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺭﻭﺍﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﺑﺎ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺳﺎﺑﻖ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﻭﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ّ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺁﻗﺎﻯ ﺍﻭ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ :ﺁﻩ ﻭ ﺍﺷﻮﻗﺎ ﻗﻨﺒﺮ ﺳﺎﺑﻖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ّ ﻟﺮﺅﻳﺔ ِ ِ ُ َِ ﻳﺄﺗﻮﻥ ِﻣﻦ َﺑﻌﺪﻯ ... ﺍﻟﺬﻳﻦ ُ َ ﺍﺧﻮﺍﻧﻰ َ َ َ ﺹ ٢٢٤ ﻓﺼﻞ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺳﻔﺮ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﺪﺭﻧﮓ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ّ ﺍﺣﺒﺎء ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻗﺮﻳﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﺠﺎﻋﺖ
ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﻓﻴﺾ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﮐﺜﻴﺮﻩﺍﻯ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺳﺎﺧﺖ ّ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺧﻄﺮ ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﭘﺮ ﻣﺤﻦ ﻭ ﺁﻻﻣﻴﮑﻪ ﺑﻌﺪﴽ ﺍﻳﻦ ﺫﺧﺎﺋﺮ ّ
ﺧﺮﻡ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ّ
ﻭ ﺟﺮﺃﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ
ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﮕﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻧﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ. ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﭙﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺑﺎ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ّ
ﺍﺗﺴﺎﻉ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﻣﻌﺎﺭﻓﺶ ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺪﻭﺱ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺶ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺨﺼﴼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺒﺎء ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﮐﺮﺩ ّ ﺹ ٢٢٥ ﺍﻭﻝ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺷﺐ ّ
ﺍﺣﺒﺎء ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺿﻴﺎﻓﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻋﺰﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ّ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻨﻤﻮﺩ.
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ّ ّ
ﻣﺪﺕ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺷﺮﺡ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ّ ﻣﺘﻔﺮﻗﮥ ﺯﻳﺎﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻄﺎﻟﺐ ّ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ّ
ﻭﻟﮑﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺑﻤﻦ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ
ﺍﺣﺒﺎء ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻦ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻗﺮﻳﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻰ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ّ
ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﻦ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻨﺞ
ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻤﺶ ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﻘﺪ ﺟﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻥ ﻭﻋﺪﮤ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺍﻳﺎﻡ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺑﻤﻦ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻟﻘﺄ ﻣﺮﺧﺼﻰ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ّ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ّ
ﻓﺎﺋﺰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﺸﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﺪﻓﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻣﺸﺮﻑ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﮐﻠﻤﺎﺗﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ّ ﻣﻬﻴﺎ ﺑﺎﺵ ﺩﺍﻣﻦ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻦ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺳﻌﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ّ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺪﻳﻦ ﺩﺭﺟﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻪ ﺭﺗﺒﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﺸﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ. ﺷﺪﻯ ﺑﻔﻴﺾ ﻟﻘﺎ ّ
ﺹ ٢٢٦ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻴﺰﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻯ؟ ﺑﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻄﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯﺻﻔﺤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﻴﺪ ّ
ﻗﺮﻳﺐ ﻳﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻳﺶ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﮐﻠﻤﺎﺗﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺴﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﺗﺄﺛﻴﺮﺵ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻓﺼﻴﺤﻪ ﻭ ﺟﻤﻼﺕ ﺑﻠﻴﻐﻪ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﺆﻟّﻒ
ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺿﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭﺣﻰ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺭﺑﻄﻰ ﺑﻤﻨﺎﺑﻊ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﺍﻋﺘﻼء ﺍﺳﺖ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻨﺪﺭﺟﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻳﻘﻴﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮﺩ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺳﺖ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺷﺨﺺ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻧﮥ ﺩﺭ ﺑﺎﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻀﻮﻉ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﻔﺖ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻧﻴﺮﺍ
ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺁﻻﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ
ﺍﻳﺎﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ّ ﺷﮏ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻦ ﺯﺍﻳﻞ ﮔﺸﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﺁﻳﺖ ﺟﻼﻟﺖ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﻣﺮﺁﺕ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﻤﻖ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺖ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺳﺮﮔﻮﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺪﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﮥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺟﺒﺎﻝ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ ﺹ ٢٢٧ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺯﺩ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﻗﻠّﮥ ﮐﻮﻩ ﻧﻬﻨﺪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺟﻬﺎﻧﮕﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭﺵ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺘﺎﺑﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮﺵ ﻣﻬﺘﺪﻯ ﺷﻮﻧﺪ ﺳﻮء ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﺎﺩﺍﻥ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭﻯ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﺁﺗﺶ ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻭ ﺩﺍﺋﺮﻩﺍﺵ ﻭﺳﻴﻌﺘﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻭﻗﻴﺎﻣﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﻣﺖ ﻭ ﻧﺸﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻬﻤﮥ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺤﺖ ّ ّ ﻣﺆﻳﺪﺍﺕ ّ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻭ ﻟﻄﻒ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ّ
ﺍﻃﻮﺍﺭﺵ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻤﻮﻣﴼ ﺑﺒﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺷﻬﺮﺕ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﺜﻞ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﻌﻮﺩ ّ ﺳﻴﺪ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﺭﺷﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪ ﻫﻤﮥ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻣﻼ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﺳﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻬﻴﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻋﻠﻨﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺠﺎﻯ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﺎﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﺼﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ّ
ﺍﺗﺴﺎﻉ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺣﺴﻦ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ّ
ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺮ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ّ
ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮﺵ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ
ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺧﺎﺿﻊ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﺩ ّ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭﺵ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﺎﺝ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺎ ّ ّ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﮐﺸﻒ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺏ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ّ ﺹ ٢٢٨ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭﺍﺳﻌﻪ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﺷﺪﻡ ﻭ ّ
ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﺨﻄﺎﻯ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻩ ﮔﺸﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﺏ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻡ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﻻﺕ ﻗﻮﺕ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺷﺐ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻻﺋﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﻻﺋﻞ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺟﺰ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﭼﺎﺭﻩ ﻧﺒﻮﺩ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻔﻬﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ّ
ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺘﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺟﻮﺩﻯ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮﺵ ﺧﺎﺿﻊ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺭﺩ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺗﺎﺟﺮﺯﺍﺩﻩﺍﻯ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺁﺳﺎﻥﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻭ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺠﺰ ﺻﺮﻑ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﺤﺾ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺳﺶ ﺧﺎﺿﻊ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺷﺌﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺳﺒﺤﺎﺕ ﺟﻼﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮔﺸﺖ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ّ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﻟﻬﻴﻪ ،ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺧﺎﺻﮥ ﺍﻭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ّ ّ
ﻣﺘﺠﻠﻰ ﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻘﻴﺮ ﻭ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺭﻭﺡ ﺗﻮﺍﻧﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺁﻳﻨﮥ ﺻﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﻌﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺁﺕ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻻﺯﻡ ﺩﻳﺪ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺷﻤﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ّ
ﻗﻮﺗﺶ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻴﮑﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻣﻘﺪﻡ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﺎ ّ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ّ
ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﻋﺪﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺳﻢ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ
ﺹ ٢٢٩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮔﻨﺞ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ. ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﺭﻯ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭﺿﻊ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﻭﺿﺎﻋﻴﮑﻪ ﺍﺣﺒﺎء ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ ّ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻭ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﻟﺐ ﺑﺴﺨﻦ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﺎﻟﺲ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻀﻮﻉ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ّ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺒﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﮐﻪ ّ
ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺪ ﺳﺮﺷﺖ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺿﺮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭ ﺻﻒ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ّ ّ
ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﻒ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﻧﻰ
ﻭ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺍﻣﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻰ ﺳﻼﺡ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ُﺛﻌﺒﺎﻥ ﻗﻮﺕ ّ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﻴّﻪ ،ﻣﻮﺳﻰ ﻭﺍﺭ ﻋﺼﺎﻯ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﺧﻴﻞ ﺷﻴﺎﻃﻴﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯ ﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﺎﺣﺮﻳﻦ ﺗﺒﻬﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻌﺪﻭﻡ
ﻣﺘﮑﻰ ﺷﻮ " ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﻮﻯ ﺍ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻦ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ّ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﻨﻤﺎ " ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺴﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩﻯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺑﻨﺎ ﮐﻦ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ
ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺛﺎﺙ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩﻳﻦ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎ ﻣﻨﻬﻢ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺳﺎﮐﻦ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺹ ٢٣٠ ﺁﻧﮑﻪ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺩﻻﻟﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺩﻳﮥ ﺿﻼﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﺴﺮ
ﭼﺸﻤﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻨﻴﻢ. ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ّ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻀﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﮔﺸﺖ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺣﻀﻮﺭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﻮﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻣﻮﻫﻮﻣﻪﺍﻳﮑﻪ ﺑﺴﺮ ﭘﻨﺠﮥ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻩ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺧﺮﺍﺑﻪﻫﺎﻯ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺻﻔﺤﮥ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﺍﺻﻨﺎﻡ ﻣﻮﻫﻮﻣﻪ ﺑﺘﺄﺳﻴﺲ ﻗﺼﺮ ﺭﻓﻴﻊ ﻫﺪﺍﻳﺖ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺴﺎﺣﻞ ﺑﺤﺮ ﻣﻨﺰﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ّ ﺍﺯ ﺻﻮﺭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻮﺩ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻣﺮﻯ ﺑﺴﺤﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﻄﺎﻟﺐ ّ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﺪ ﻭ ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺮﺍﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮔﺸﻮﺩ ﻣﻮﻫﻮﻡ ّ ﻫﻮﻯ ﺩﺭ ﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻓﺮﻋﻮﻥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ٰ
ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻫﺪﻯ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺗﺎﺏ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺴﻼﺡ ﻋﺠﺰ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻭ ﻣﺘﺸﺒﺚ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﻮﺕ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ّ ﺳﺐ ﻭ ﺷﺘﻢ ﮔﺸﻮﺩ ّ ّ ّ
ﺑﺤﺪﻯ ﺫﻟﻴﻞ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻓﺮﻭﻣﺎﻳﮕﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﻨﮕﻨﺎ ﺭﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻼﻣﻰ ﻧﺎﻓﺬ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﺪ .ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ّ ّ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺩﻻﺋﻞ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻗﻴﻘﻪﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳّﻪ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﻳﺎﺑﺪ ﻋﺠﺰ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺛﺎﺑﺖ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺵ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﻃﺎﺋﻒ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻣﻌﺎﺭﻑ
ﺑﺴﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺏ ﺯﻻﻝ ﻫﺪﺍﻳﺘﺶ ﺩﺭ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﺭﺍﻯ ﻗﻠﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ّ
ﺹ ٢٣١ ﻣﺆﺛﺮ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻣﺶ ﺩﺭ ﻫﻴﺰﻡ ﺗﺮ ﺍﻭ ّ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺗﻮ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ
ﻣﺤﻠﮥ ﮐﻮﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﻮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻳﻨﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﺩﺭ ّ
ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﻳﺪ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻣﻴﮕﺮﻳﺰﻯ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ّ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ّ ّ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﺭﺍﻳﺖ ّ ﻣﺠﺴﻤﻪﺍﻯ ﺑﻴﺮﻭﺡ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ ّ
ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﻧﺒﻮﺩ. ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺎﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺒﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺎﻥ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﻤﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺷﺮﺡ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ّ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﻤﺎ ّ
ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ.
ﻳﮑﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺸﻬﺪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺟﺰ ﻭﻓﺎﻯ ﺑﻌﻬﺪ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻭﺍﻣﺮ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﻳﻨﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺟﻮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻨﺎﻯ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻤﺶ ﻭ ﺑﺴﺎﺧﺘﻦ ﺑﻨﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻣﺮ ّ
ﺑﺎﺑﻴﻪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺍﺳﻢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ّ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺪﻳﺪﻥ ّ
ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﺧﺘﻴﺎﺭ ،ﻧﻪ ﺑﺎﺟﺒﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﺛﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ّ ﻭﺭﻭﺩ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺨﺪﻣﺎﺕ ّ ﺹ ٢٣٢
ﺣﺘﻰ ﺑﺨﺎﺭﺝ ﻣﺸﻬﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﻦ ﺁﻭﺍﺯﻩ ﮐﺮﺩ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ّ
ﺑﺎﺑﻴﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺑﺮﺳﻴﺪ ّ
ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺨﺪﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ّ
ﺹ ٢٣٣ ﻓﺼﻞ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺳﻔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﻭﺟﻪ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺍﺭﺍﺩﮤ ّ
ﻭ ﺣﺠﺐ ﻣﺎﻧﻌﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﻞ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺁﻧﺪﺭﺟﻪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺪ ﺁﺗﺶ ّ
ﺣﺠﺎﺑﻴﺮﺍ ﺑﺴﻮﺧﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺎﻧﻌﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻧﻔﻮﺫ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ
ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻗﺼﻰ ﻧﻘﺎﻁ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺤﻘﻖ ﮐﻞ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ّ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎﻯ ﺷﮑﻮﮎ ﻭ ﺍﻭﻫﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺷﺮﻳﻌﺔ ﺍ
ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ﺟﻤﺎﻝ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺒﺎﻝ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺟﺪﻳﺖ ﻭ ﮐﻮﺷﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﺗﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﻈﻬﺮ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺍﺯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﻨﻊ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ّ
ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺍﻋﺪﺍء ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﻰﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﺳﺖ
ﻗﺪﺭﺕ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻔﺴﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﻘﻴﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻟﻴﮑﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ّ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭ ﺁﺗﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎﻳﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺸﺖ
ﺯﺑﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﺮﻕ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻐﺮﺏ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻋﺮﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻤﺮ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺷﻤﺲ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺴﺘﻔﻴﺪ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺽ ﻃﺎء ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ّ
ﺹ ٢٣٤ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﻨﻴﻌﻰ ﺻﺪﻭﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺣﺒﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺎﺭﺽ ﺧﺎء ّ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ ّ ﻗﺼﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺮﻕ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﺠﻴﺒﻰ
ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﻘﻴﻢ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ّ ﮔﺸﺘﻨﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﮐﺮﺑﻼ ﺭﻭﺍﻥ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺂﻧﺠﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻘﺮﺏ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻇﻬﻮﺭﺵ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺳﺎﺑﻘﴼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻣﺮ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪﺍﻯ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺸﻴﺮﮤ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺮﮔﮥ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﻨﺴﻠﮏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺘﻰ ﮐﻪ ّ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ ﺑﻴﻔﺰﻭﺩ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮ ّ ﺟﺰﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ّ ّ
ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺮ ﻧﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﺷﻮﻫﺮ
ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻔﻮﺱ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺤﺒﺘﺶ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺼﺪﺭ ﻓﻴﺾ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺑﺮ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ّ
ﻻﻧﻬﺎﻳﻪ ﮐﺴﺐ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻏﻴﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺩﻡ ﺑﺪﻡ ﺑﺮ ﺟﻬﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﻇﻞ ﺧﻴﻤﮥ ﺁﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ّ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺑﻴﺎﻧﺶ
ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻭ ﻣﺴﺤﻮﺭ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﺟﺰ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺹ ٢٣٥ ﻟﻄﻒ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﮐﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﺳﺎﻣﻴﻪ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺳﺤﺮ ﺁﺳﺎﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻧﺴﻮﺍﻥ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﻮﻟﺪﺵ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩ ٌ ﺯﻭﺟﮥ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ّ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻴﮏ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ .ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺯﻭﺟﮥ ّ
ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﻓﺎﺿﻠﮥ ﻣﻤﺪﻭﺣﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪﺍﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻋﺮﺏ ﻳﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﭼﻮﻥ ﻳﮑﺴﺎﻋﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺯﻧﻬﺎ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﺷﺪﺕ ّ ّ ﺗﻌﻠﻖ ﺯﻭﺟﮥ ّ
ﻭ ﺣﻴﺮﺗﺸﺎﻥ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﻳﻘﻴﻨﺸﺎﻥ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺯﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻪ
ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﺳﻪ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻫﻢ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺿﺶ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋﻤﺮﺵ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ّ ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﺧﻮﺷﻰ ﺻﻌﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ً
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﺮﺍﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻮﺩ ٌ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻴﺦ ﺩﺍﺷﺖ ّ ﺻﺎﻟﺢ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺭ
ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﺗﺒﮥ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺎ ﺭﺗﺒﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻴﺦ
ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺑﻮﺩ ً
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺟﻠﻴﻠﻪ ّ
ﺹ ٢٣٦ ﺷﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺷﻴﺦ ّ
ﺍﺻﻼ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﻐﺪﺍﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﺷﺒﻞ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ً ٌ ّ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺖ.
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺟﻤﻊ ﮐﺜﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻋﺮﺏ ﻭ ﻋﺠﻢ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﺬﻝ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﺣﺒﺎ ﺑﺮﺍﻯ ّ ّ
ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﺮﺑﻼ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻧﻮﺍﻳﺎﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭼﻮﻥ ّ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻄﻠﻊ ﻭ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﻴﺌﮥ ﺁﻧﺎﻥ ّ ّ ّ
ﻧﻴﺎﺕ ﺳﻮء ﻭ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺁﻥ ّ ﻋﻠﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﻭ ّ ّ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ
ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻭ ﻧﺼﺎﺭﻯ ﻭ ﻳﻬﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ّ ّ ّ
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻟﻴﻠﻰ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺪﻡ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﻻﺋﻞ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺰ ﺣﻴﺮﺕ ﺟﻮﺍﺏ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ٌ ﺹ ٢٣٧ ﻭ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ . ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺷﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﻬﻤﺪﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ .
ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻗﻠﻴﻞ ﻫﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺳﺘﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻟﺴﺎﻥ ﺣﺘﻰ ﺑﺮ ﺑﺬﮐﺮ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻨﺎﺑﺮ ﻋﻠﻨﻰ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ
ﺗﺄﺳﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻭ ّ
ﺣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﮐﺘﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ّ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻭ ﻋﻠﻮﻡ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﻯ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻼ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﭘﻴﺸﺒﺎﺯﻯ ﺍﻭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺪﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻬﻨﻴﺖ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ّ ﺗﺄﻣﻞ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺁﻧﺎﻧﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ،ﻋﺎﺑﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺒﻞ ،ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ،ﺷﻴﺦ ّ ّ ﻋﺒﺎﺱ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﻋﺮﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﺎﺻﺮ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﻋﺮﺏ ﻭ
ﻣﻼ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ) ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻼ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ( ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ّ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻬﺎﺩﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ
ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ٌ
ﻣﺘﺨﻠﺺ ﺑﻄﺎﺋﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﮔﻠﭙﺎﻳﮕﺎﻧﻰ ﺳﻴﺪ ّ ّ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ّ
ﺹ ٢٣٨ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺘﻰ ﺍﻟﻤﻠﻴﺢ ﻟﻘﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﻃﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﻣﺤﻤﺪ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻼ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ّ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻋﻤﻮﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ّ
ﻋﻢ ﺗﻮﺍﻧﺎﺗﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ّ
ﺑﻤﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺯﻭﺟﻪﺍﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ ٌ
ﭘﺪﺭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﮐﻨﻴﺪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻧﺴﻮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " .ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻼ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﭘﻴﻐﺎﻡ ّ ّ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻗﺮﺍﺑﺖ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﻯ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻴﺸﻌﻮﺭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ّ
ﻣﺪﺕ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﻋﻼﻗﮥ ﻗﻠﺒﻰ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻮﺩﻡ ﻻ ﺍﻗﻞ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﻣﻴﺂﻣﺪﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺎﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﮐﺠﺎﻭﮤ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﺸﺪﻯ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩﻯ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻯ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻰ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﭼﻮﻥ ﺻﻤﻴﻤﺖ ﺗﺮﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭﺕ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺷﺮﺡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﮑﺮﺩﻯ ﻭ ّ
ﻣﻴﮕﺬﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺘﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺎﺭﻗﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻧﻪ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﺁﺭﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ّ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻣﺎ ﺍﺑﺪﻯ ﻭ ﻣﻔﺎﺭﻗﺖ ﻣﺎ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ
ﺷﺪﺕ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﺩﺍء ﺷﺪﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ " ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﻼ ﺑﺤﺪﻯ ّ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ّ ّ ّ
ﺑﻰ ﻣﺤﺎﺑﺎ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ .
ﺍﻳﻦ ﭘﺪﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﮑﺎﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺧﻨﻪﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﻘﺎﻳﺺ ﺁﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺹ ٢٣٩ ﺹ ٢٤٠ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻭ ﻋﻤﻮﻯ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﻟﺢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﭘﺪﺭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ ، ّ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻯ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺑﻴﺴﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﮑﺎﺑﺮﻩ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻋﻤﻮ ﻭ ﻋﻤﻮ ﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ . ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺳﻴﺪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ّ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺳﺎﻝ ١٢٦٣ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻇﻬﺎﺭﻳﮑﻪ ﺩﺭ ّ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﺤﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ّ ﺍﻋﻠﻰ ّ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ:
" ﻣﻦ ﺁﻧﻮﻗﺖﻫﺎ ﺑﺎﺑﻰ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻩ ﮐﻮ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻳﮑﻪ ﺗﻮﻯ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﻤﺎﻣﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﺩﻧﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻔﺶ ﻫﻢ ﺑﭙﺎﻳﺶ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ّ
ﺍﺫﻳﺘﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﺘﮑﺶ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ّ
ﻟﻌﻨﺘﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﻬﺪﻳﺪﺵ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ
ﮐﺒﺎﺋﺮ ﺍﺳﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﻔﻮ ﻭ ﻏﻔﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﮔﻨﺎﻩ ﺍﻭ ﭼﻴﺴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻋﻠﻨﻰ ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻭ ّ
ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺸﺮﺡ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺁﻧﺪﻭ ﻟﺐ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺣﺠﺔ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺑﮑﻔﺮ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺧﻴﻠﻰ ّ ّ ﺘﺤﻖ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺰﻭ ّ ﮐﻔﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺴ ّ ﻃﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﺷﻴﺦ ﻭ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﻫﻤﻪ ّ
ﺹ ٢٤١ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻮﻯ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺁﻳﺎ ّ ً ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﮐﻔﺮ ﺩﺭﺱ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﮔﻔﺖ ﺁﺭﻯ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺤﺮﻳﻨﻰ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻭ ﻧﻔﻰ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ؟ ّ ﻣﻰﭘﺮﺳﺘﺪ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺑﺪﴽ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻋﺶ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺳﻴﻠﻰ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺑﺰﻧﻢ ﻟﻴﮑﻦ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻋﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﻟﺒﻬﺎﻯ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﻟﺐ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺩﺭﺳﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺧﻨﺠﺮ ﻭ ﻧﻴﺰﻩ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ
ﺷﺪﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻡ ﺣﺪﺕ ﻭ ّ ﻓﻮﻻﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ّ
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻣﻮﺷﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ّ
ﺹ ٢٤٢ ﻳﻮﻣﻴﻪ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪﺵ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺎﻗﺎﻣﮥ ﺻﻠﻮﺓ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﺨﺸﻢ ّ ً ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﮐﺮﺩﻩ ،ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﺸﺐ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺴﺠﺪّ ، ﺳﺠﺎﺩﮤ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﺠﺮ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﻴﺮ ﺯﻧﻰ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺑﮕﺴﺘﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺖ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﻦ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ
ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺳﺮ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻧﻴﺰﮤ ﻗﻮﺕ ﺑﭙﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﻓﺮﻭ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩﻯ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﮐﺸﻴﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﭙﺸﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺧﻨﺠﺮﻡ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻡ ّ ﻗﻮﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﻣﺘﺮ ﺑﺎﻋﻤﺎﻕ ﺣﻠﻖ ﺍﻭ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﭙﺸﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﻧﻴﺰ ﭼﻨﺪ ﺯﺧﻢ ﺯﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﭙﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺗﺨﺘﻪﺍﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻴﺴﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﭙﺎ ﺷﺪ ،ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻗﺎﺗﻞ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩّ ، ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ّ
ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩ .ﻓﮑﺮﻡ ﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺑﺘﻬﻤﺖ ﻗﺘﻞ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻬﺘﺮ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﮑﺮﺩﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺁﻧﺴﺘﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﻭ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻢ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﮐﻪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ّ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻯ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻰ؟ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺑﻤﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩ ﻣﻨﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻢ ﻗﺎﺗﻞ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﭘﻬﻦ ﮐﺮﺩ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺳﺠﺎﺩﮤ ّ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺮ ﺯﻧﻴﮑﻪ ّ
ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﭘﻴﺮﺯﻥ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ
ﺳﺠﺎﺩﮤ ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺍﻓﮑﻨﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ّ ﺹ ٢٤٣
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﻗﺎﻧﻊ ﻧﺸﺪ ،ﻣﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ ﺑﻤﻴﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻤﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻃﺮﺯ
ﻣﻀﻄﺮﺑﻰ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﻤﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ .ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﻫﺎ ﻧﻨﻤﻮﺩ. ﺑﻮﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﻴﺘﻰ ﻭ ﻧﻴﮏ ﻗﻠﺒﻰ ّ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ ،ﺻﺎﺣﺐ ﺩﻳﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺵ ّ ﻣﻼ ﺧﻮﺷﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻨﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ّ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺍﺯ ﻋﺒﺪﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ّ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﮔﻰ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺭﺍ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ّ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻋﻈﻴﻤﮥ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻴﻞ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﭘﻰ ﺍﻭ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﻣﻼ ﻣﺤّﻤﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺒﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻗﺘﻞ ّ
ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ّ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ّ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ٌ ّ
ﻣﻼ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭﺵ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺯﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﻭ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺮﺍﻯ
ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺣﻘﻴﻘﻰ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ّ
ﺩﻳﮕﺮﻳﺮﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺹ ٢٤٤ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺪﺧﺪﺍﻫﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﺭﺛﮥ ّ
ﻣﺘﺸﺒﺚ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ. ﺧﺮﻭﺟﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ
ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﻬﺎﻯ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺪﺧﺪﺍﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﺗﺸﺮﻳﻒ
ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺧﻴﻠﻰ
ﻣﮑﺎﺭ ﻭ ﺣﺮﻳﺺ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺩ ﻃﻤﺎﻉ ﻭ ّ ّ
ﻭ ﺳﺨﺎﻭﺕ ﺑﻴﻤﺜﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺮﻡ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻴﻨﻈﻴﺮ ﻭ ﻋﺪﻳﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﺷﺮﺡ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ
ﻭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺮﻫﻨﮕﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪﺍﻧﺪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻭﺟﻪ ﻧﻘﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻃﺎﻗﺖ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﺪﺕ ﺣﺒﺲ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﮐﺎﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻃﻤﻊ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﺮﺅﺳﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻉ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻝ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺭﺩ
ﺭﺅﺳﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪﺍﻳﮑﻪ ﺑﺴﺨﺎﻭﺕ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻄﻤﻊ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻊ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ ﮐﻤﮏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ّ ﺟﺰ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻩﺍﻳﺪ.
ﺷﺪﺕ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺷﺮﺡ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺍﺯ ّ ّ
ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ ﺹ ٢٤٥
ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺣﺎﻻ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺷﺮﻳﮏ ﮔﻨﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﻗﺴﻤﻰ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﺰﺍ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻨﻮﺍﺋﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺤﻀﺮﺗﺶ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻮﻋﻴﺪﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺣﺒﺲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ّ
ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻴﺨﺎﻥ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﺄﻣﻮﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ّ
ﺁﺯﺍﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻭﺭﺍﺙ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﻗﺼﺎﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ٌ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻗﺼﺎﺹ ﻗﺎﺗﻞ ّ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﭘﺪﺭ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﺸﻤﺸﻴﺮ ﺍﺑﻦ ﻣﻠﺠﻢ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ
ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﻘﻂ ﺍﺑﻦ ﻣﻠﺠﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﭽﻪ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺼﺎﺹ ﻗﺎﺗﻞ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ّ
ﺣﻖ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ّ
ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺣﮑﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺼﺎﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺹ ٢٤٦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻘﺎﺻﺪ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﻭﺭﺍﺙ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻧﺒﻮﺩ ّ ﻣﻴﻞ ّ
ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﺪﺭ ﻣﺎ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻩ ﻫﻢ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ
ﻭﺭﺍﺙ ﺟﺎﺑﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ّ
ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ّ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺬﺷﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺁﺛﺎﺭ
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺍﻧﺒﺴﺎﻁ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺳﻴﻤﺎﻳﺶ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﺑﺎ ّ ﺟﻼﺩ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ّ
ﺟﻼﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺎ ّ ﻓﺪﺍ ﺟﻤﻼﺕ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺼﻮﻝ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ " :ﺍﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﺟﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﻮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺗﺮﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭘﻮﺷﻴﺪﻡ "...ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﺴﺪ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﺤﻦ ﺣﺮﻡ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺯﻳﺪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﻘﺼﺎﺹ ﺷﻴﺦ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﻭﺭﺍﺙ ّ ّ
ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ
ﺩﻳﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﻳﺎﻯ ﺳﻴّﺌﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ ﺁﻥ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﺑﺎ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺴﺨﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩ. ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺪ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﺗﮑﺒﺮ ﺑﻰ ّ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻐﺮﻭﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺼﺪﺭ ﻭﺭﺛﮥ ّ
ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺎﻭ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻀﻤﺎﻣﻴﻦ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ:
ﺹ ٢٤٧ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻳﻦ " ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ّ
ﺍﺳﻼﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻤﺎ ﭼﺮﺍ ﺳﻴﺪ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺣﺘﻤﻴّﮥ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺭﻳﺎﺳﺖ ّ ّ
ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺁﺧﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ
ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﺍﺿﻰ ﻣﻴﺸﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺣﮑﺎﻡ ّ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ّ
ﺟﻠﻴﻞ ﻭ ﻧﺎﻳﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠﻰ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﺣﮑﻢ
ﻧﻮﺍﺏ ﻗﺼﺎﺹ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺧﻴﺮ ﺍﻻﻧﺎﻡ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﺪ ،ﺻﺮﻳﺤﴼ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﻬﻞ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻗﺼﺎﺹ ﻗﺎﺗﻞ ﺁﻧﻌﺎﻟﻢ ﺟﻠﻴﻞ ﺳﺒﺐ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﺴﻮﺭ ﻭ ﺟﺮﻯ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺴﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﮔﺮ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻏﻠﺒﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺘﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ
ﺣﺘﻰ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ". ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ّ
ﺻﺪﺭ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﺎﺋﻒ ﻭ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭﺭﺛﮥ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﺬﺍ ﺣﻴﻠﻪﺍﻯ ﻧﻴﺖ ﻭﺭﺛﮥ ّ ﻫﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﻣﻴﻞ ﻭ ّ
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﺷﺖ: ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﻋﺮﻳﻀﻪﺍﻯ ّ
ﻭﺭﺍﺙ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ " ﭼﻮﻥ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﺑﻮﺩ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺭﺛﮥ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻧﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻭﺭﺛﮥ ّ
ﺩﺭ ﻣﻼء ﻋﺎﻡ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﺠﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ". ﺹ ٢٤٨ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﮑﺮﻳﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺸﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻋﺮﻳﻀﮥ ﺻﺪﺭ ﺑﻴﻘﺪﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻏﻔﻠﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺭﺛﻪ ّ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺸﺮﻁ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﺘﺒﴼ
ﻭﺭﺍﺙ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺑﻬﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ّ ﺑﺸﺎﻩ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ّ
ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻤﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ
ﺍﻭﻟﻴﮑﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺳﺪ ﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺎﺟﻰ ﺷﺐ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﺁﻗﺎ ﺍ ﻭﺭﺩﻯ ﻋﻤﻮﻯ ﺁﻗﺎ ّ ّ ﺗﺠﺎﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺼﻼﺡ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺳﺪ ﺍ ﺭﺍ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭﺭﺛﻪ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﻬﺮﺕ ﺯﻫﺪ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺻﻴﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ
ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﻤﺎﺩ ﺁﺗﺶ ﮐﻴﻨﻪﺟﻮﺋﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺨﻔﻴﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﺩﺭ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺍﻳﻦ ﻇﻦ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ّ ﻋﻤﻞ ﺷﺮﻡ ﺁﻭﺭ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ
ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺽ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺳﺪ ﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ّ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺁﻧﻤﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺑﺴﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻭ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.
ﻭﺭﺍﺙ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭﺭﺛﻪ ّ
ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﻮﺳﺎﺋﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ
ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺳﺒﻌﻴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺣﺸﻰ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﻼ ﻃﺎﻫﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻭ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ّ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺹ ٢٤٩
ﻣﺤﻼﺗﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺯﻫﺪ ﻭ ﺻﻼﺡ ﻭ ﻣﻼ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ّ ّ
ﺍﺧﻼﻕ ﻧﻴﮏ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﮐﺎﺭﺩ ،ﺳﺮﻧﻴﺰﻩ ﻭ ﺗﺒﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺭﻳﺰ ﺭﻳﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﻓﻦ ﺷﻮﺩ. ﺧﺪﺍﻳﺎ ﮐﺮﻳﻤﺎ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻯ ﻣﺜﻞ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻭﺣﺸﺖﺁﻭﺭ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺳﺖ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻎ
ﺑﺮ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ
ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﻗﺰﻭﻳﻨﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﺁﻧﻤﺮﺩﻡ ﺷﺮﻳﺮ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﺁﺧﺮ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﻗﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﻳﺰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻗﺎﺗﻠﻬﺎ ﭼﻪ ﻓﺮﻕ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺰﻥ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺪﻋﻰ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻓﺮﻕ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻴﮑﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻳﺮ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻓﺮﻗﻰ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﺭﺩ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﻯ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﺷﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﺮﻳﺮ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻨﮓ ﺁﻭﺭ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩﺍﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺯﺩ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺯﺷﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺮﺩﺍﺭﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺴﺖ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ
ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻯ
ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺹ ٢٥٠ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﺪ ﻋﺠﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺰﻥ ﻭ ﻣﻬﺒﻂ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻣﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﺎﻳﺐ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﻴﺸﻤﺮﻧﺪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﺫﻳﻠﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻯ ّ ﺁﻳﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺋﻂ ﻧﻤﺎﺯ
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ
ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻻﻳﺸﻰ ﭘﺎﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻘﻮﺵ ﺷﺮﻭﺭ ﻭ ﺳﻴّﺌﺎﺕ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮔﺮﺩﺩ .ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﺍ
ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍء ﻣﻰﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺳﭙﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻬﻞ
ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ. ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻤﻌﻰ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﺠﺮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺮﻕ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ّ
ﮔﻔﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺳﻮﻝ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻯ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ّ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺻﺪﺭ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ
ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮐﺮﺩ .ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺳﺒﺐ ﺳﺮﻭﺭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻬﺎﻧﻪﺍﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺻﺪﺭ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﺯ ﺻﺪﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﮑﺮ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ّ ﺑﻘﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﭘﻴﺶ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺹ ٢٥١ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻝ ﺳﻮﺯﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﮐﺞ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺻﺪﺭ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻟﺒﻐﺾ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ " ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻓﺮﻭ ﻟﺤﺐ ﻋﻠﻰ ﺑﻞ "ﻻ ِ ّ ّ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺨﻂ ﺷﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭﺭﺍﺙ ﻭ ﺑﺤﻘﺎﺭﺕ ﻭ ّ ﺫﻟﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺮﮐﻮﺑﻰ ﻣﺘﺠﺎﺳﺮﻳﻦ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩﺍﻯ ﺑﻌﻤﻞ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺟﺮﺃﺕ ّ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺴﺎﺭﺗﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ّ
ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺳﺎﺑﻘﻴﻦ ﺑﺎﻭ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺼﺪ ﺁﻧﺎﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺑﻤﻼ ﻣﺤﺒﺲ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻴﻢ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪﺍﻯ ّ ّ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﮥ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻨﮕﺎﺷﺖ: ﭘﺪﺭﺵ ّ
" ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻴﻔﺎﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ
ﻗﺎﻝ ﺍ ﺗﻌﺎﻟﻰ " ُﻳﺮﻳﺪﻭﻥ ﺃﻥ ُ ِ ﺑﺎﻓﻮﺍﻫﻬﻢ ﻭ ﻳﺄﺑﻰ ﺍُ ﻧﻮﺭ ﺍِ ِ ﻳﻄﻔﺌﻮﺍ َ َ ﮐﺮﻩ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻭﻥ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٣٣٩:ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ٕ ّﺍﻻ ﺃﻥ ُ ِ ﻧﻮﺭﻩ ﻭ ﻟﻮ َ ِ َ ﻳﺘﻢ َ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﭙﺮﺳﺘﻢ ﻫﻤﺎﻥ
ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ
ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺧﻼﺻﻰ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻇﻠﻢ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﺸﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻴﮑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻦ ﻣﺠﺮﻯ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻄﻼﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﻭ ّ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﺍﺳﺖ ".
ﺩﻗﺖ ﻣﻼ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺭﺍﻩ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﭘﻴﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ّ
ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺘﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﻌﻴﻦ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻮﻋﺪ ّ ﺹ ٢٥٢
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻤﺪﻋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ّ ٌ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﺮﺗﻔﻊ ،ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮﺍﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺣﻖ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﺁﺑﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ،ﺁﻗﺎ ّ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ ﻗﺰﻭﻳﻦ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪﺍﻯ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺯﻭﺟﻪﺍﺕ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ ﺑﺨﺎﺗﻮﻥ ﺟﺎﻥ
ﺑﮕﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﺒﺲ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻠﺒﺎﺱ ﮔﺪﺍﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﮔﺪﺍﺋﻰ ﺑﺪﺭﺏ ﻣﻨﺰﻟﻴﮑﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻡ ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎﻳﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺧﺮﻭﺝ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺳﻪ
ﺭﺃﺱ ﺍﺳﺐ ﺗﻨﺪﺭﻭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺩﻡ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻣﻌﻴﻨﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﺒﺮ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ّ ﻣﺤﻞ ّ
ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻰ
ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﻰ ﻭ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺯ
ﻇﻞ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺷﻤﺎ ﮐﺴﻰ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻗﺎ ّ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ
ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺎﻟﻤﴼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻼ ّ ّ ﺹ ٢٥٣ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺍﺣﺒﺎء ﻫﻢ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﺮﻕ ﺯﺩﻩ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ّ ّ
ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺭﺍ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ٌ
ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻮﻋﺪ ّ
ﺗﻨﺒﻬﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺍﻧﺪﮎ ّ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﻮﮤ ّ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ ّ
ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺼﺪﻕ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺧﺪﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ّ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺜﺒﺖ ﺻﺪﻕ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﮔﺸﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻗﻮﻩ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺼﺮﻑ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ّ
ﺣﺒﺲ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﻏﻴﺮ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻋﺎﺭﻑ ﻭ ﻣﻌﺘﺮﻑ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻓﺮﺍﺳﺖ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺳﻨﮥ ﺷﺼﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﺑﺤﻘﻴﮑﻪ ﺣﻖ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺳﺮﻭﺩﻧﺪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺭ
ﺑﺨﻂ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺘﻰ ﺍﻟﻤﻠﻴﺢ ﺁﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ّ ّ ﻣﻨﺰﻝ ّ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻼﻝ ﻫﺮ ﮐﻠﻤﻪﺍﻯ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﺘﻀﻮﻉ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ّ
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺁﻥ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﺍﺳﺖ: ﺹ ٢٥٤
ﺷﻤﺲ ﺍﺑﻬﻰ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺫﺭﻩ ﺭﻗﺼﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻯ ﻃﻠﻌﺘﺶ ﭼﻮﻥ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺑﺎ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺛﻘﻪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺪﺍء ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺛﻘﻪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﺒﺮﻫﻦ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺤﺒﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺏ ﺣﺼﻮﻝ ﺧﻼﺻﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺎﺕ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺍﺣﺒﺎ ﮐﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ّ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻳﺎﺭ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺗﺼﻤﻴﻢ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺧﺪﻣﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺎﻧﺘﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ّ
ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺒﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﻫﺎ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺍﻭ ﺑﻌﻤﻞ ﺩﻗﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺯﻧﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺗﺎ ّ ّ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺧﺮﻭﺝ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺍﻇﺒﺖ ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﺍﺷﮑﺎﻟﻰ ﭘﻴﺶ
ﻧﻴﺎﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ:
" ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﻯ ) ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻗﺎﻧﺘﻪ ( ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻤﺮﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻡ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺍﺻﻼ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ ﺩﻭ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ً
ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺒﺎﻏﻰ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﺏ ﺟﺎﺭﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺍﺷﺖ
ﻋﻤﺎﺭﺗﻰ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺑﺎﻍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺎﻍ ﺷﺪﻳﻢ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺁﺑﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﻍ ﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎﻍ ﺹ ٢٥٥ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﻦ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﻭ ﻣﺴﺘﺄﺟﺮﻳﻨﺶ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﻭ ﻧﺰﺍﻋﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﻣﺮﺍﻓﻌﻪ ﻭ ﮐﺸﻤﮑﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻟﮏ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﺘﺶ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻳﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻴﻢ؟ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻋﺼﺮﻯ ﻣﻦ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻗﺎﻧﺘﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺐ ﻳﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺂﻳﻢ ﻳﺎ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﻤﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻴﺂﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻓﺖ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺣﺮﻑ ّﺣﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﻧﻮﮐﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ّ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﺮﺽ
ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺟﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﺎﻍ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ّ ﺟﻨﺖ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺣﻴﺚ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻳﮑﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﻓﺘﻰ ﺍﻟﻘﺰﻭﻳﻨﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻔﺮ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻋﺰﻳﻤﺖ
ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻣﻨﻬﻢ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ. ﺹ ٢٥٦ ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺸﺮﺣﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺳﻔﺮ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺗﻔﻘﺪ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﻰ ﻭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﺎﻫﺮﻭﺩ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺧﺒﺮ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺩﺭﺁﻥ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺭ
ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻠﻘﮥ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺗﺶ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﻓﺮﻭﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ّ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎﻝ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻫﺒﺮﻯ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ ّ
ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻫﺮﺍﺱ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ
ﺹ ٢٥٧ ﻗﻮﻩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺶ ﺩﺭ ﺟﺬﺏ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺟﻠﺐ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻤﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺯﺟﺮ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﺳﺨﺮﻳّﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﺭﺍ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻴﻨﻰ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻬﺎﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺧﺎﺩﻣﺶ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺒﺮ ﻗﻠﺐ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ّ
ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﺤﺎﺡ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺻﺤﺎﺑﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﺼﺒﺮ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: " ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺣﺴﻦ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻣﺸﻮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ
ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﻗﻮﻝ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺑﺸﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ " ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻌﺮﺽ ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻴﻞ ﺍﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ " ﻳﺎ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ " ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ " ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻓﺮﻳﺎﺩ " ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺧﺒﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺑﻨﻘﺎﻁ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻧﻴﺰ
ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺛﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻋﻈﻴﻤﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﺍﻗﻌﻪ ّ
ﺑﻮﻗﻮﻉ ﻣﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ
ﺹ ٢٥٨ ﻣﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻧﺪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺴﻦ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻨﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻌﺮﺽ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﺪ
ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﺟﺮ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ. ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺳﺎﻻﺭ ﻭ ﻓﺘﻨﮥ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﺍﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ
ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﺮﺳﻨﮕﻰ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺵ ﻃﺎﻏﻴﺎﻥ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﻤﻊ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺮ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺳﺘﻴﺎﺭﻯ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺸﻬﺪ ﺭﺳﻴﺪ ّ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻣﺮﺍﻏﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﮥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ
ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺍﻻ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﮐﺮﺍﻥ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺯﻧﺪﻩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺟﺴﺎﺭﺗﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ّ ّ
ﺩﻫﻴﺪ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺻﺮﺍﺣﺖ
ﻟﻬﺠﻪ ﺍﺯ ﺭﺋﻴﺲ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺭﺍ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ :ﻣﻨﻬﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻧﻴﺖ ﺳﻮﺋﻰ ﻭ ﻗﺼﺪ ّ ﻫﻴﭻ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺳﭙﺲ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺨﻂ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻏﻮﻏﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺹ ٢٥٩
ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍء ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮﺷﺎﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺭﺑﺎﻓﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﺨﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰﺵ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﮥ ﻗﺪﻭﺱ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺒﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻋﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺩﻋﻮﺕ ﺿﺮﺭﻯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ ﮐﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ
ﻣﻘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﻣﻠﺤﻖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪﺍﻳﮑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﻓﺘﻨﺪ ّ
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ
ﺹ ٢٦٠ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺨﻴﻤﻪﺍﻳﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﻳﻨﻰ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﻗﺪﻭﺱ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ
ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻄﻴﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ
ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺑﻼ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﻮﻁ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﭙﻴﺮﻭﻯ ﺧﺎﻟﺼﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭﺩﺍﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ٌ
ﻗﺪﻭﺱ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺧﺒﺮ ﺗﻮﺟﻬﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﻮﺩ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﺑﺒﺪﺷﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﺒﺪﺷﺖ ﻣﻘﺎﺭﻥ ﺑﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ
ﺍﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺎﻫﺮﻭﺩ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﺎﺳﺎﺏ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺸﺎﻫﺮﻭﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻗﺎ ّ
ﺹ ٢٦١ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ ّ ٌ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺑﺒﺪﺷﺖ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻼﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺑﻤﻼ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺂﻗﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﺎﺳﺎﺏ ﮔﻔﺖ ّ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺸﺘﻰ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻝ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﻟﻴﮑﻦ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻨﺎﺳﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺒﺪﺷﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩ ﺁﻗﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﻫﺮﻭﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺗﻮﺟﻪ ّ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ّ
ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺭﻯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺑﺒﺪﺷﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﻭﻝ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺳﻪ ﺑﺎﻍ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ّ
ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﻳﮕﺮﻯ ّ ﻣﺨﺘﺺ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻭ ﺑﺎﻍ ّ ّ
ﻋﺪﮤ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺸﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻧﺪ ّ
ﺗﻮﻗﻔﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ّ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻟﻮﺣﻰ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ
ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﺎﺳﻢ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ّ
ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺳﻢ ﺑﻬﺎء ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺑﻨﺎﻡ ّ ﻗﺮﺓ ﺍﻟﻌﻴﻦ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﻣﺸﺘﻬﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺪﺷﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺗﺎﺯﮤ ﻫﺮ ﻳﮏ
ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﭘﺎﺑﺴﺖ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ
ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ. ﺹ ٢٦٢
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﻐﺎء ﻣﻴﺸﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﮐﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﺎﺷﺨﺎﺹ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭼﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﮑﺴﻰ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﺴﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ
ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﻣّﻄﻠﻊ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺑﺪﺷﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﻘﺎﻫﺘﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ " ﺩﺭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻌﻴﺎﺩﺕ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻼﺯﻡ ﺑﺴﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻘﻴﮥ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﺗﺎﺯﮤ ﺍﻭ ﻓﺘﻰ ﺍﻟﻘﺰﻭﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﺑﺒﺎﻍ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻤﺤﻀﺮ ّ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺴﺌﻮﻟﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗّﺪﻭﺱ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻣﻤﮑﻦ ّ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﺰﺩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﻤﻴﺂﻭﺭﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﮤ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺰﺍﻧﻮ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ّ ّ
ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺎ
ﺹ ٢٦٣ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﻫﺸﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺠﺎﺏ
ﻣﺤﺎﻝ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺳﺎﻳﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻢ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﻈﻬﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻋﻠﻴﻬﺎ ّ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺭﻣﺰ ﻋﺼﻤﺖ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺣﻀﺎﺭ ﺭﺍ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ّ
ﺩﻫﺸﺖ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﺸﻢ ﻭ
ﻏﻀﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻰﺣﺠﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺻﻒ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﻠﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ
ﺗﺒﺮﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻌﻘﻴﺪﮤ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ّ
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺩﺭ ﺭﺧﺴﺎﺭﺷﺎﻥ
ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻰﻃﻠﺒﻨﺪ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻴﮏ ﺿﺮﺑﺖ ﺍﻣﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺯﻧﺪ ّ
ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻩﺍﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﻏﺮﺍﺋﻰ ﺍﺩﺍء ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺑﺮ ﻧﻬﺞ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺧﻄﺎﺑﮥ ّ ﺍﻟﻤﺘﻘﻴﻦ ﻓﻰ َ ٍ ﺟﻨﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﺮﺩ " ِ ﺍﻥ ُ َ ِ
ﻋﻨﺪ َ ٍ ﻣﻘﻌﺪ ِ ٍ ﺪﺭ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٥٥-٥٤:ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻣﻘﺘ ِ ٍ َﻭ َ ٍ ﺻﺪﻕ ِ َ ﻧﻬﺮ ﻓﻰ َ َ ﻣﻠﻴﮏ ُ َ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺠﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺹ ٢٦٤
ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﻣﻠﻴﮏ ﻣﻘﺘﺪﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪﺍﻳﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﮑﻠﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻧﻘﺒﺎء ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﺳﺎﺳﻴﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺎﻓﻊ ﻭ ﺑﻤﺼﻠﺤﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻳﺪ؟" ّ ّ
ﻣﻘﻴﺪ ﻣﻦ ﺁﺯﺍﺩ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺻﻼﺡ ﻭ ﺻﻮﺍﺏ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻴﺴﺎﺯﻡ ﻭ ّ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺁﺭﺍء ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺭﺍ
ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺏ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﺟﺸﻦ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻴﻮﺩ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺼﺎﻓﺤﻪ ﮐﻨﻴﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﻳّﻪ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺩﺍﺩ
ﺭﻭﻳﻪ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺮ ﻫﻴﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺍﺕ ﻃﺮﻳﻘﮥ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ّ ّ
ﻗﺪﻳﻤﻪ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﮔﺸﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺭﺍ ﮐﻔﺮ ﻭ ﺯﻧﺪﻗﻪ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺴﺦ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ّ
ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻻﺯﻡ ﺍﻻﺟﺮﺍ ﺍﺳﺖ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﺎﻳﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻭ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺯ ﮐﺎﺫﺏ ﻣﻤﺘﺎﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﺮ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﻦ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺘﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﻬﺬﻳﺒﺸﺎﻥ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ّ
ﺟﺎﺩﮤ ﺻﻮﺍﺏ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﺩﻭﺭﻧﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎ ﻣﻴﭙﻴﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﺟﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﺻﻼﺡ ﻓﻴﻤﺎ ﺑﻴﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻨﺎﻗﺸﺎﺕ ﺯﺍﻳﻞ ﺷﺪ
ﺹ ٢٦٥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺑﺪﺷﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ
ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻧﻔﺦ ﺻﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺟﺪﻳﺪﻩ ﺍﻋﻼﻥ ﮔﺸﺖ. ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﺪﺷﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺼﻮﺏ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﺠﺎﻭﻩﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﻫﻢ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺠﺎﻭﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺑﻨﻈﻢ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺠﺎﻭﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻤﻮﺩﻧﺪ
ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﻭ ﺩﺷﺖ ﻣﻰﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﻣﺤﻮ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻗﺪﻳﻢ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﻭﺯ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻮﻗﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ّ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ً ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺣﺠﺎﺏ ﺻﻮﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻴﮑﺴﻮ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﺑﻤﻨﺎﻫﻰ ﻭ
ﺳﻴﺌﺎﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﻧﺴﺦ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ّ ﺹ ٢٦٦ ﻣﻀﺮﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺁﺩﺍﺏ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺮ ّﻳﺖ ّ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺳﻮﺩﺍﻯ ﺧﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ّ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻼﻯ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻧﻴﺎﻻ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ّ
ﻋﺪﮤ ﺑﻰﭘﺮﻭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻫﻮﺍﻯ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺴﺮ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺮ ﺁﻥ ّ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮﺍﻥ ﺑﺤﻔﻆ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ
ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍ ﺑﺸﺮﻑ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺫﺍﺗﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﻦ ) ﻧﺒﻴﻞ ( ﺍﺯ
ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺂﻥ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
" ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻴﺎﻻ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﮐﻮﻩ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﻨﮕﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ّ
ﻣﻰﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻌﺪﴽ ﺑﺎﻭ ﻣﻠﺤﻖ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻻ ﺑﺠﺰ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻮﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺂﻥ ﻣﺤﻞ ﺭﺳﻴﺪﻡ ّ ّ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻤﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺟﺰ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﻋﺰﻣﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺘﻴﻢ ٌ
ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ّ
ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺛﺎﺙ ﻣﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺯﺧﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻨﺼﻴﺤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﺴﺎﻭﺕ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻟﻰ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺧﻮﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻦ ّ ﺹ ٢٦٧ ﮐﻪ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺴﺘﺮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ". ﺑﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺧﺎﺩﻣﮥ ﻭﻯ ﺑﻨﻮﺭ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺤﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻨﻬﺎ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻭ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﻯ ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ّ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺳﺎﺯﻧﺪ .ﺑﺸﺎﻩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭﻗﺎﻳﻌﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﮑﻢ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻗﻮﺍﻝ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ّ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮔﻔﺖ " ﭼﻮﻥ ﭘﺪﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻤﻤﻠﮑﺖ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻡ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻓﻌﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ّ ّ ﻧﻤﺎﻳﻢ " ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﭙﺴﺮﺵ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ّ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﭘﺴﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺐ ﻗﺒﻠﺶ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﻭ
ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻇﻬﺎﺭﻯ ﻧﮑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﮐﺪﻭﺭﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﮤ ٌ
ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﺨﺪﺍ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ
ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﺪﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻬﺠﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ﮔﻔﺖ " ﻣﺮﺩﻯ ﺑﻤﺮ " ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﺰﻧﺶ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺷﺒﻰ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻣﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﻭﺭﺩ ّ ﺹ ٢٦٨ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻧﻴﺎﻻ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮔﺸﺖ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﺪﺷﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻋﺠﻴﺒﮥ ﺁﻥ ّ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺹ ٢٦٩ ﻓﺼﻞ ﻫﻔﺪﻫﻢ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻧﻴﺎﻻ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﺷﻬﺮ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﻤﺮﻯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﺋﻰ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻯ ﻧﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ
ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻻ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺟﻬﺎﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ّ
ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺿﺮﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺩﺷﻤﻦ ﺯﺷﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺍﻳﻦ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﺯﻭﺟﮥ
ﻣﻮﮐﺪﻩ ﺑﻴﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﻭﺍﻣﺮ ّ ّ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﻣﺎﮐﻮﺋﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﻳﮏ
ﺹ ٢٧٠ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺘﻨﻔﻴﺬ ﺁﻥ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﺪﺕ ﺑﻴﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺑﻄﻮﺭ ّ ٌ
ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﺛﺎﺭ ﺟﻼﻟﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﺎﺻﻴﮥ
ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺧﻮﺩ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﺮﺩﻫﺎﺋﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺭﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﭼﻨﺪ ﻋﺪﺍﻭﺗﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻴﻌﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻫﺎﻯ ﻣﺎﮐﻮ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﮐﺎﻣﻠﻰ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﺳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺗﻤﻨﺎﻯ ﻓﻴﺾ ﻭ ﺑﺮﮐﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺳﺮ ﺑﺨﺎﮎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ّ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻃﻠﺐ ّ ﺫﻟﺖ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺠﺪﻩ ﻓﻴﺾ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ّ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﮔﻨﺠﺎﻳﺶ ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ
ﺍﺣﺒﺎء ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﻗﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺳﮑﻰ ﺷﻬﺮ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻗﻠﻌﻪ ﻳﮑﺴﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ ّ
ﭼﻬﺮﻳﻖ ﮐﻬﻨﻪ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻳﮑﺮﻭﺯ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﻋﺴﻞ ﺑﺨﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻴﻤﺘﺶ ﺳﺆﺍﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺒﻠﻐﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﻴﻤﺖ ﻋﺴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﻋﺴﻞ ﺧﻮﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺍﺭﺯﺍﻧﺘﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻮﻝ ﻧﺰﻧﻴﺪ ﻭ
ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﺴﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﺮﻳﺒﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﻳّﮥ ﻣﻘﺘﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ " ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻬﻴﭽﮑﺲ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺘﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺸﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺴﻞ ﺭﺍ ﺹ ٢٧١ ﺑﺼﺎﺣﺒﺶ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﻋﺴﻞ ﺑﻬﺘﺮﻯ ﮐﻪ ﻗﻴﻤﺘﺶ ﺍﺭﺯﺍﻥﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺨﺮﻳﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺴﻤﻊ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﺑﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ
ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻣﻨﺎﺻﺐ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﻯ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺑﻴﻮﮎ ﺁﻗﺎ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺲ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﺷﺮﺍﻑ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻫﻤﺸﻬﺮﻳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﻭ ﺻﻨﻔﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺪ ﺧﻮﻯ ﻭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺪﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺷﻬﻴﺮ ﻭ ﺍﺩﺑﺎﻯ ﻋﺎﻟﻴﻤﻘﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻌﺎﻧﺪﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﺑﺪﺭﺟﻪ )ﺍﻯ(
ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﺍﺣﺒﺎ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ٌ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ّ
ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﮑﺴﻰ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻋﺮﻳﻀﻪﺍﻯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺳﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺧﻮﺍﻫﺸﻤﻨﺪﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭼﻴﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻗﻴﻌﻰ ﺑﺨﻂ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﺷﺮﺡ ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺭﺅﻳﺎﻯ ٌ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺪﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺷﻮﻕ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻘﺼﺪ ّ
ﺭﺍﻩ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻯ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﺳﺨﺖ ﭘﺮ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﺩﻩ
ﭘﻴﻤﻮﺩ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺑﭙﻴﻤﺎﻳﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﻳﻘﻴﻨﺶ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺹ ٢٧٢ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺣﻴﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻠﻘﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺪﻳﺎﻥ ّ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ّ
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﭽﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻣﺮ
ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺳﺎﻟﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ ّ
ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺭﺳﺎﻟﻪﺍﻯ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺪﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺍﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻘﺐ ّ
ﻫﻤﻴﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻋﺰﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ.
ﺩﻳﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻘﻄﮥ ﺍﻭﻟﻰ ﺟﺰ ﻫﻤﻴﻦ ﻟﻮﺡ ّ
ﺻﺤﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ
ﻟﻮﺡ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ .ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﻨﺪﻣﺞ ﺑﻮﺩ
ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻋﻠﻢ ﺟﻔﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺒﻠﻎ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻳﻦ ﻋﮑﺎ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻟﻮﺣﻰ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻟﻮﺡ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﻟﻮﺡ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ ﺍ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻼﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺳﺮ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺴﻰ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻧﺮﺍ ﺣﺮﻭﻓﺎﺕ ّ ﺳﺮ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﮐﻠﻤﮥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ ﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻧﺮﺍ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﻣﻦ ﻳﻈﻬﺮﻩ ﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺻﺪﻕ ّ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ
ﺹ ٢٧٣ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﺴﺘﻐﺎﺙ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻃﺎﻟﺒﻴﻦ ﺑﺮ
ﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻃﺮﻑ ﺷﺪ .ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺪ ﺍّ
ﺩﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﮔﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ
ﻗﻀﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻳﺸﻰ ﺍﺯ ﻫﻨﺪ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ّ
ﺑﺤﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﺮﻑ ﻟﻘﺎ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺸﺖ ّ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺳﮑﻰ ﺷﻬﺮ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻬﺮ ﺍ
ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻭ ّ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﮔﻤﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻭﻳﺶ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻗﻬﺮ ﺍ ﻣﻰﮔﻔﺖ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺑﺪﴽ ّ
ﻧﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻡ ﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﺪ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺟﺰﻭ ﮐﺎﺭﮐﻨﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﺭﻭﻳﺎ ﺑﻤﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ُ
" ﺍﻳﻦ ﺯﺭ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ
ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎ ﻣﺮﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﺘﺎﺏ " ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻗﻠﺒﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻗﻬﺮ ﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺍﮐﺮﺍﺩ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻳﺎﺑﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺪﺭﻭﻳﺶ ﻗﻬﺮ ﺍ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﻴﮑﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺹ ٢٧٤
ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺗﺮﺷﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﻯ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ّ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻌﻈﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺎﺭﻭﻣّﻴﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻴﻞ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺁﺗﺶ ﻧﻤﺮﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ّ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻭﻳﺶ
ﻗﻬﺮ ﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻧﮓ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺳﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻔﺮ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻃﺎﻗﺖ ّ
ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﺘﻤﴼ ﻫﻼﮎ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺳﻔﺮ ﺍﻭ ﻭﺟﻮﻫﻰ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮﺧﻰ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻋﺼﺎﺋﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺍﺣﻮﺍﻟﺶ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﺍﻧﻴﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ّ ّ
ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﮐﻪ ﻧﺎﭘﺪﺭﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ّ ّ
ﺟﺪ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺭﺍ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﻴﺲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺒﺲ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﺘﺒﺮﻳﺰ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻧﺪ.
ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﮐﻮ ﻭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ﺹ ٢٧٥ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻧﺎﺕ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻗﺮﺍﺑﺘﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ٌ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ّ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ
ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻨﮕﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ " ﺷﻴﺦ
ﺍﻗﻼ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﺴﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﻗﺪﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ّ ً
ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻧﮑﻨﺪ " .ﻣﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻔﺎﺭﺵ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ّ
ﺟﺎﺭﻳﺴﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﺷﮏ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﻮﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻧﻴﺲ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺣﺎﻟﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻏﻢ ﻭ
ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﺍﺯ ﺑﺸﺮﻩﺍﺵ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺮﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﻭﺟﻪ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻩ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺸﺖ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﺑﺴﺮﻭﺭ ّ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺗﺄﺛﺮ ﻗﻠﺒﴼ ﺑﻬﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ
ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎﺋﻰ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ ﮐﻪ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺪ ﻭ ﺣﺼﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭﺕ ّ ّ ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻭﺟﻪ ﻣﻨﻴﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ّ
ﻗﺒﻴﻞ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺷﺪﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﺪﺍﻯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ،ﺩﻳﺪﻡ ﺟﻤﺎﻝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﺧﻴﺰ" ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ" : ّ ّ ﺗﺒﺴﻤﻰ ﻟﻄﻴﻒ ﺑﻤﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻧﺴﺖ ﺑﺎ ّ
ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﺪﺍﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻓﮑﻨﺪﻡ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺎﺵ ﺹ ٢٧٦
ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ
ﻣﺮﺍ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍء ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ .ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﮑﺬﻭﺏ " ﭼﻮﻥ ﺑﺨﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ ﻭﻋﺪ ﻏﻴﺮ ﺍﻥ ﻫﺬﺍ ٌ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﻭ ّ ٍ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻏﺮﻗﻪ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺗﺒﺴﻢ ﻟﻄﻴﻒ ﻣﺄﻟﻮﻓﻢ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺠﺴﻢ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻥ ّ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻮﻻﻯ ﻫﻴﭻ ّ
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ ﻭﻋﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺎﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﺑﻤﻦ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻨﻬﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﺮﻓﻖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻧﻴﺲ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ّ
ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﻴﺲ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻭ ﺑﻨﺪ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ
ﻭ ﺍﻗﺮﺑﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻴﮏ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺶ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺹ ٢٧٧ ﻓﺼﻞ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺣﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ
ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻨﻘﻄﻪﺍﻯ ّ
ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﻀﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ّ
ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺧﻮﻯ ﺗﻈﺎﻫﺮﺍﺗﻰ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺎﺭﻭﻣﻴﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﻠﮏ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺮﻋﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻬﻤﮥ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ
ﺣﻤﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻋﺎﺯﻡ ّ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﺪ ٌ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻠﮏ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﺳﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﺑﺤﻤﺎﻡ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻥ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ّ
ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﺩﻣﻴﮑﻪ
ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻠﮏ ﻗﺎﺳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﻬﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ّ
ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﻦ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ
ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺁﻭﺭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ
ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺟﻠﻮ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻟﮕﺎﻡ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻬﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﭘﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺮﮐﺎﺏ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺳﺐ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﺹ ٢٧٨
ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺭﺍﻫﻮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺐ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﮐﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ّ
ﻓﺮﺍﺷﻬﺎﻯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﮐﺎﺏ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺳﺒﺐ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺣﻤﺎﻡ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ّ ﺑﻌﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﺪ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻤﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎ ّ ّ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺣﻤﺎﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺻﺪﺍ ﺑﺘﮑﺒﻴﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻤﻘﺮﻯ ﮐﻪ ّ ّ
ﺑﺤﻤﺎﻡ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﻫﺎﻟﻰ ّ ّ
ﺑﺘﺒﺮﮎ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﻤﺎﻡ ﺭﺍ ّ ﺁﺏ ﺧﺰﺍﻧﮥ ّ
ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺟﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﺑﺶ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ " " ﺩﺭﻳﺎﭼﮥ ّ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ
ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ) (٢٩:٢ﺭﺍ
ﻣﻨﺎ ﻳﺘﺮﮐﻮﺍ ﺃﻥ ﻳﻘﻮﻟﻮﺍ ﺁ َ ّ ﺃﺣﺴﺐ ّ ُ ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺃﻥ ُ َ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻗﻮﻟﻪ ﺗﻌﺎﻟﻰَ ِ َ " :
ﻳﻔﺘﻨﻮﻥ ". َﻭ ُﻫﻢ ﻻ ُ َ ُ َ
ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻠﻴّﻪﺍﻳﮑﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﺷﺪ ﺑﻤﻔﺎﺩ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺰ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ
ﺹ ٢٧٩ ﺹ ٢٨٠
ﻣﻼ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻼ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺭﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ّ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻴﺰ ﺍﺭﻭﻣﻰ ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ٌ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺸﺮﻑ ﺍﻳﻤﺎﻥ ّ
ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺟﻤﺎﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺳﻢ ﺍﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﺎﺭﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪﺍﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﺎﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻢ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻫﻤﺖ ﻣﻴﺸﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮕﻮﺵ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﻗﻮﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﻯ ﻏﺮﻳﺐ ﻭ ﺳﺮﻳﻊ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻳﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺿﺎﻳﻊ ﻭ ﻫﺪﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ّ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﻨﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺒﺮﻳﺰ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻗﺪﻏﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﮐﺴﺎﻧﻰ ّ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ.
ﺩﻭﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺘﺒﺮﻳﺰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺐ ّ
ﺍﺩﻋﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻗﺎﺋﻤﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺘﺮﺩﺩ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﻗﺒﻮﻝ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ّ
ﺹ ٢٨١ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺗﺤﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺠﺰ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﺩﻋﺎ ﺑﺂﻳﺎﺕ ّ ّ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ.
ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻧﺸﺐ
ﺧﻴﻠﻰ ﻓﮑﺮﻡ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮﺍﺑﻴﺪﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﺎﺏ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺷﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ّ ّ
ﺑﺤﺠﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﻣﻮﻗﻦ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ّ
ﻋﻠﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺭﻳﺒﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺭﺟﺎﻯ ﻋﻔﻮ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻢ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺒﻴﻦ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﭽﻪ ّ
ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺍﻳﻨﮏ ﺹ ٢٨٢ ﺑﻔﻀﻞ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﺎﺗّﮑﺎء ﻓﻀﻞ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ﺑﺜﺒﺎﺕ
ﺑﻘﻮﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﻮ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻗﻠﺐ ﻋﺒﺎﺩ ﺭﺍ ّ ﺫﺭﻩﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺗﺮﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ّ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺭﺏ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ّ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺎﺳﺖ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﻈﻬﺮ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻣﺮﻫﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺮﺍﺣﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺷﻔﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺮﺍ ﺯﺍﻳﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺯ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ
ﺷﺪﺕ ﻣﻴﻞ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ّ ﻋﻠﺖ ّ
ﮐﻪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺩﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﮥ ﺷﻬﺮ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺮ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍﻯ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ّ ّ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﮐﺎﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ّ
ﺑﻨﻔﺴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻨﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺎﺭ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﻣﻴﺠﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍﻩ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﺭﺍﻫﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺜﺮﺕ ّ
ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﺪ
ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺸﺴﺘﻦ ّ ﻣﺤﻠﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺠﺰ ﻣﺤﻠّﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ّ
ﻣﺤﻞ ﺧﺎﻟﻰ ﺟﻠﻮﺱ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﺣﻀﺎﺭ ﻗﻮﮤ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ّ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ّ
ﺑﻐﺘﺔ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭﻯ ﺑﻴﺤﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ً
ﺹ ٢٨٣ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻟﺐ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﻫﻢ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ّ
ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﻴﺎﻡ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻭ
ﻋﺠﻞ ﺍ ﻓﺮﺟﻪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻟﻘﺎﻯ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﮐﺴﻰ ﻣﻼ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺠﺰ ّ ّ
ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻣﻼ ﺗﮑﻠﻢ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺑﺮ ّ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﺄﺳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﻭ ّ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﻋﺪﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻣﻼ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺧﺒﺎﺛﺖ ّ ّ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭼﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺧﻴﺎﻧﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻼ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺎﻣ ً ّ
ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ
ﻣﺤﻞ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺹ ٢٨٤ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻡ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻣﻼ ّ ّ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺎﻥ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺟﺎﻟﺲ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻼ ّ ّ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺎﺋﻢ
ﺣﻀﺎﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ّ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ
ﺭﺍ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺳﻴﻤﺎﻯ ﻫﻤﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﮐﺮﺩ ﺭﻧﮓ ﻫﻤﻪ ﺯﺭﺩ ﺷﺪ ّ ّ
ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﻣﮑﺎﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ّ
ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻯ ﺣﺎﻝ ﺁﻣﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﻣﻦ ﺑﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩﺍﻡ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮ ﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﻼ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ّ ّ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﺷﻴﺦ ﺁﻧﭽﻪ
ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺩﻋﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭘﺲ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺻﻞ ّ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎ ّ ﻣﺪﻋﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﻗﺎﻃﻌﻰ ﺑﺮ ﺻﺪﻕ ّ ﺻﺤﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻬﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻗﻮﻯ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ّ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) (٥١٢٩ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ :
ﺃﻭﻟﻢ ِ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ " ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻋﻠﻴﮏ ﺃﻧﺰﻟﻨﺎ َ ﻳﮑﻔﻬﻢ ّ " ّ َ ﺍﻧﺎ َ
ﻣﺪﺕ ﻣﺘﻘﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ّ ﺻﺤﺖ ّ ّ
ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺩﻭ ﺷﺐ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻭ ﻗﻠﻢ ﻣﻦ ﺟﺎﺭﻯ ﺹ ٢٨٥
ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻳﺎﺗﻰ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ِ ﺑﺴﻢ ﺍّ ِ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ِ ِ " :
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻼ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ ﺧﻠﻖ ﺍﻟﺴﻤﻮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﺭﺽ " ّ ْ ّ ّ ﺍﻟﺤﻤﺪ ِﺍﻟﺬﻯ َ َ
ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﮐﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺧﻄﺎ ﮔﻔﺘﻰ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻧﺤﻮ ﺑﻴﺨﺒﺮﻯ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻗﺎﺋﻢ
ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﺴﺘﻰ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻧﺤﻮﻳﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻤﻘﻴﺎﺱ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺧﻠﻖ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻧﺤﻮﻳﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﮐﻼﻡ ﺍ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺼﺪ ﻣﻮﺿﻊ ﻗﺮﺁﻥ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻋﺪ ّ
ﻭ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﮐﻼﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﺮﺃﺕ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﻨﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻣﻼ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻤﻠﮥ ﻗﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ ّ
ﮐﺮﺩ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﮔﻮﺷﻪﺍﻯ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﻔﺖ ﮐﻠﻤﮥ " ﺍﺷﺘﺮﺗﻦ " ﭼﻪ ﺻﻴﻐﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ )(١٨٢-١٨٠٣٧
ﺭﺏ ّ ِ ﻳﺼﻔﻮﻥ ﻭ ﺳﻼﻡ َﻋﻠﻰ ﻋﻤﺎ َ ِ ُ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺳﺒﺤﺎﻥ ّ َ ﺍﻟﻌﺰﺓ ّ ﺭﺑﮏ ّ ﺍﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ " ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﺮﺳﻠﻴﻦ ﻭ َ ُ َ ﺍﻟﺤﻤﺪ ّ ِ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎ ﻣﻼ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﻣﻌﺎﻣﻠﮥ ّ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﭼﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ّ
ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺆﺍﻟﻬﺎﻯ ﺑﺎﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺑﻌﻀﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻃﺮﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﺎﺭﺩﻩ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﺮﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﺪ ﺭﺍﻫﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻼ ّ ّ
ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺸﺘﻴﺪ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﮐﺮﺩﻳﺪ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﺸﻢ ﻣﻼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻟﻰ ّ ّ
ﻭ ﻏﻀﺐ ﺑﺤﺎﺿﺮﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺹ ٢٨٦ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺘﺶ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ّ ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﻮﻟﻴﻌﻬﺪ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻴﻊﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ّ
ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﺋﻦ ﻣﺤﺘﺎﻝ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﻼ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﺎﻋﺎﻧﺘﺶ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺳﺨﻨﺎﻥ ّ ّ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ.
ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻠﻤﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻤﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﮥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎ
ﺍﻭﻻ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺫﻥ ﺑﮑﺴﻰ ﻧﮑﺮﺩ ّ ً
ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺭﺍ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ
ﺭﺃﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ّ
ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺪﺍﺧﻠﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺹ ٢٨٧ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﭼﻮﺏ ﺑﭙﺎﻫﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺯﺩ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺩﺭ
ﺗﺤﻤﻞ ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻤﺮﮒ ﺷﻨﻴﻊ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻤﺮﺽ ﺳﻞ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ
ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺤﺮﺹ ﻭ ﻃﻤﻊ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺷﺨﺺ ﺧﺴﻴﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺮﺣﻢ ﻭ ﻗﺴﻰ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻋﺎ ّ ﺹ ٢٨٨ ﺷﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ
ﻣﻨﺼﺐ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﮔﺸﺖ ﭼﻮﻥ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﭘﺴﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻟﻘﺐ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺳﺎﺯﺩ.
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﻮﻧﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ
ﺣﻖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ّ
ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﺼﻴﺤﺘﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﺭﻭ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ّ ّ
ﻭ ﺩﻋﻮﺗﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺮﻉ ﺟﺪﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﮐﺘﺎﺏ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ:
ِ ﺍﻟﻌﻠﻤﺎء " ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﻧﺎﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭ ﻋﻠﻤﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﮐﺜﺮ ﺃﻋﺪﺍﺋﻪ ُ " َ ُ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍء ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻗﮥ ﻧﺎﺟﻴﻪ ﻣﻰﺷﻤﺮﻧﺪ. ﺑﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮﻓﻨﺎﮎ ﺷﺪﻩ ﻭ ّ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﺮ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻫﻴﺌﺖ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺷﺮﺡ ﺩﻳﻨﻴﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ّ ﺷﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﻨﺸﺎﻁ ﺁﻣﺪﻧﺪ ،ﺭﻭﺡ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺑﻼﺩ ﻣﻨﺘﺸﺮ ۭ
ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﺤﺾ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﺧﻄﺒﮥ ﻗﻬﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺧﻄﺒﻪ ،ﺧﻄﺎﺏ ﺍﻟﻤﻌﺮﺽ ﻋﻦ ﺁﻳﺎﺗﻪ " ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ َ ٕ " : ﺍﻋﻠﻢ ﻳﺎ ّ ﺃﻳﻬﺎ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮ ﺑﺎ ِﻭ ُ ُ
ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ
ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺪﻫﺪ. ﺹ ٢٨٩ ﻋﮑﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﭘﺲ ﻣﻼ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ّ ّ
ﻗﻬﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺩﺍﺩ ﺁﻣﺪ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺴﻴﺢ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻟﻮﺡ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩ ﻣﻼ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻧﻮﺭﻯ ﻭ ّ ّ
ﮐﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻣﻔﺼﻞ ﺑﻮﺩ ﺳﻪ ﺻﻔﺤﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺣﺠﺖ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺣﻴﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺫﺍﺕ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺟﻠﻴﻞ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺠﺎﻉ ﺑﻮﺩ ﻗﻮﻳﻪﺍﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺯﻫﺪ ﻭ ﻭﺭﻉ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﺭﺍﺩﮤ ّ
ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﺰﻟﺰﻝ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ". ﺹ ٢٩٠
ﻓﺼﻞ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻻ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺭﺏ ﺍﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﺮﺣﺶ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺷﻌﺒﺎﻥ ّ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺸﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﻧﻘﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺳﻔﺮ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻘﺪﻳﻨﻪ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺒﻠﻎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺪﻫﺪ .ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﺎﺕ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ّ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﻭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺳﻔﺮ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺎﻳﺤﺘﺎﺝ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻣﺸﻬﺪ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺑﻨﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ّ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﺜﻴﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﺍﺯ ﺣﺘﻰ ﺯﻧﻬﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﮐﻨﻨﺪ ّ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺪﺍ ﺷﺪﻥ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﺸﻬﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ّ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺳﺒﺰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﻳﺖ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺠﺰﻳﺮﺓ ﻣﻮﮐﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٢٩١ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ﺑﻨﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ّ ﺍﻟﺨﻀﺮﺍء ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﺎﺻﺪ ﺍﻣﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻔﻮﺭﻳّﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻳﮏ ﻓﺮﺳﺦ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻩ ّ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ
ﻋﺪﻩ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺁﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺟﺰﻳﺮﺓ ﺍﻟﺨﻀﺮﺍء ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪّ . ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﺑﺎ ﺁﻥ
ﻣﻬﻢ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ .ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ّ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻬﺮ ﻧﻘﻄﻪﺍﻳﮑﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ
ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻰﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ .ﺩﺭ
ﺗﺠﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﻌﺪﻥ ﻓﻴﺮﻭﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻣﺎﺩﻯ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﺘﺎﻓﺖ. ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ
ﺹ ٢٩٢
ﭼﻮﻥ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ
ﻣﻼ ﻋﻴﺴﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ. ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﭼﻮﻥ ﻣﻮﮐﺐ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﭽﺸﻤﻪ ﻋﻠﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺩﺍﻣﻐﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍﻫﻰ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﻭ ﺍﻭﺗﺮﺍﻕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻧﻬﺮ ﺁﺑﻴﮑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺁﻧﺠﺎ ّ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪﺍﻯ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﻴﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪﺕ ﺑﺎﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻝ ﺑﺎﺩ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﻮﺯﻳﺪﻥ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ّ ﭘﻴﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻣﺎﻩ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﺧﺖ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺳﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻗﺎﺻﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ّ
ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺳﻔﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺰﻡ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﺮﺍﻩ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺮﺑﻼﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩﺍﻯ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ
ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻃﺎﻗﺖ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻴﻴﺎﺑﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻮﺍﺩ ﮐﻮﻩ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ
ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺗﺮﮎ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﮔﻮﻳﺪ ﺍﻻﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﻭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﮤ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻥ ،ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺑﻤﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪ. ﺗﺎﺏ ّ
ﺹ ٢٩٣ ﺹ ٢٩٤
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻧﺸﺎﻥ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺗﻮﺟﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺧﺒﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﮔﻮﺷﺰﺩ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺷﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻮﺟﻪ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ّ ﻋﺪﮤ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺑﻰﺑﺎﮎ ﻣﺘ ّ
ﺁﺗﺶ ﺣﺴﺪ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ .ﺟﺎﺭﭼﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺖ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺯﺩ ﮔﺮﻳﺒﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ّ ﺩﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﻭﺍﺩﻳﻨﺎ ﻭ ﻭﺍ ﺍﺳﻼﻣﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﮐﻤﻴﻨﻨﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻬﺎ ّ ﮔﻔﺖّ " : ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻠﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ّ
ﺑﺸﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺪﺭ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ ﻫﻤﮥ
ﺍﻻﻥ ﺑﻄﺮﻑ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﭼﻨﺪﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﻪ ٓ ّ ﭘﻴﺶ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻠﺶ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺎﺯﻋﮥ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ّ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺷﺨﺺ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﻴﺒﺎﮐﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺩﺭﻫﻢ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻳﺪ ّ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﺎ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﭘﻴﺮ ﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ
ﻣﺨﺮﺑﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﮑﻒ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﺣﻤﻠﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺯﻳﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻔﺘﺎﺭ
ﺹ ٢٩٥ ﻣﻬﻴﺞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺘﺶ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ّ
ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺁﻥ
ﺟﻤﻊ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﺳﺘﺶ ﺁﻣﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪﻫﺎﻯ ﺟﻤﺎﻋﺘﻴﮑﻪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ ّ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻋﻼﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺯﺧﺎﺭﻑ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﺎﻳﻤﻠﮏ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺭﺳﺪ ﺑﺎﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﭘﻰ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ّ
ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺣﮑﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﻧﻴﺸﺎﺑﻮﺭﻯ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻓﻴﺮﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﻣﻌﺪﻥ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻊ ﺑﻮﺩ ٌ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﻫﻨﮕﻔﺖ ﻗﻴﻤﺖ ﺁﻥ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﻄﻴﻊ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺍﺷﺎﺭﮤ ّ ٌ
ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﮑﻨﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﻣﻘﺪﻡ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ. ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺨﺪﻭﻡ ﻣﻄﺎﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﺧﻴﻞ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻓﺮﺳﺨﻰ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻴﻢ
ﺍﺳﻠﺤﻪﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺹ ٢٩٦
ﺗﻮﺣﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻠﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺍﻭﻟﻴﺎء ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﻭ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺤﺮﻣﺘﻴﻬﺎ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﻭﺣﺸﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻭﻗﺖ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺮﺍﻯ
ﺩﻓﺎﻉ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻼﻑ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ّ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﻤﺎ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻼ ﺑﺎﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻋﺪﺩ ﺷﻬﺪﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﺸﺪﻩ ) ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﻋﺪﺩ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﻬﻔﺖ ﺗﻦ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻋﺪﺩ ﺣﺮﻭﻑ ﺍﺳﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪﻯ ﺍﻋﻠﻰ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺣﺮﻭﻑ ﺳﺒﻊ ﺍﺳﺖ ( ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﻯ ﺑﺴﻴﻨﮥ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﺰﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﺣﺒﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺍﻋﺪﺍء ﺩﻳﺪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ٌ
ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ:
" ﺧﺪﺍﻳﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻧﺤﻮ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺟﺰ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﮋﺩﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﻰﺑﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻤﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﺑﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﻤﻠﮥ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ
ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺗﻮ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ " ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺹ ٢٩٧ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻼﻑ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻭﻯ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺏ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺗﻨﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﻟﻮﻟﮥ ﺗﻔﻨﮓ
ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺪﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺿﺮﺏ ﺩﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﭘﺎ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺷﺪﻩ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﮕﺮﻳﺰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻼ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻟﺐ ﺑﺜﻨﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ) (١٨-١٧٨ﺭﺍ ﻗﺘﻠﻬﻢ َﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ َ " :ﻓ َ ْ ﺗﻘﺘﻠﻮﻫﻢ َﻭ ِ ﻟﮑﻦ ﺍُ َ َ َ َ ﻠﻢ َ ُ ُ ُ ﻟﮑﻦ ﺍ َﺭﻣﻰ ﻭ ِ ِ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﻣﻴﺖ َﻭ ِ ﻟﻴﺒﻠﻰ ُ ِ ِ َ ﺭﻣﻴﺖ ِﺍﺫ َ َ َ ﻣﺎ َ َ َ َ ٰ َ ُ َ ﺍﻥ ﺍ َ ﺍﻥ ﺍٌ ِ َ َ ﺫﻟﮑﻢ َﻭ َ ﺣﺴﻨﴼ ِ ﻠﻴﻢ ِ ُ ﺳﻤﻴﻊ َﻋ ِ ٌ ِ ْ ﻣﻨُﻪ َﺑﻼَ َ ﻣﻮﻫﻦ َ ِ ﺍﻟﮑﺎﻓﺮﻳﻦ ". ُ ِ ُ ﮐﻴﺪ َ ِ ِ َ
ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻳﮑﻤﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺧﺎﺗﻤﮥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﮑﻴﻢ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ، ﺍﺣﺒﺎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺳﻴﺪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﻰ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺒﻴﺐ ﺍ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰّ ، ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ّ ّ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳّﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﺪﺭ ﻣﻘﺪﺱ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ّ ّ
ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﻟﻮﻟﮥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﺩﻥ ّ ﺗﻔﻨﮓ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﺑﺪﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻓﺮﻭﻏﻰ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ. ﺹ ٢٩٨ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻭﺳﮑﺲ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻔﺶ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺮﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ
ﻃﻼﺏ ﺣﻘﻴﺮ ﺑﻴﻤﻘﺪﺍﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ّ ﻣﻦ ﺑﺘﻮ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﻮ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ
ﻧﮑﺸﻴﺪﻯ ﻭ ﻧﻨﮓ ﻓﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻯ ﺍﮔﺮ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﮥ ﺭﻭﺱ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ؟ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺑﻬﺘﺮ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺪﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺁﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭ ﻟﻮﻟﮥ ﺗﻔﻨﮕﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻗﺎﺻﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻟﻮﻟﮥ ﺗﻔﻨﮓ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺮﻭﻯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻃﻼﺏ ﺣﻘﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺏ ﺩﺳﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﮥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻔﻨﮓ ﺭﺍ ﺟﻤﻌﴼ ﺷﺶ
ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺮ ﭘﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ّ
ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻳﻦ ّ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﻈﺮ
ﺑﻰﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﻟﻴﺮ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﺷﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﺸﺎﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩ ﺑﺤﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﮑﺮ ّ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻬﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ
ﺑﺸﺮﺍﻓﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﻯ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺼﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﺎﻥ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻮء ّ
ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺣﻔﻆ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻌﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﻭ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻧﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺭﺍ ﻋﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﻼﺡ ﺩﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺗﻴﻎ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺹ ٢٩٩
ﺗﻌﺼﺐ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﺴﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﺯ ّ ﺣﺘﻰ ﺷﻌﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺼﺎﻳﺪﻯ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﮕﺸﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺂﺛﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺿﺮﺏ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺷﺘﻪ ﻧﻈﻢ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺆﻟﻒ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﺭﺿﺎ ﻗﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﺎﺷﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺿﺮﺏ ﺷﻤﺸﻴﺮ ّ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﺩﻥ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎﺳﺦ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺸﻖ ﺍﺳﺐ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﻳﻞ ﺣﺎﻝ ّ ّ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻧﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻨﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﺂﻳﺪ؟
ﺟﻨﺎﺏ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻬﻤﺖ ﺻﺮﻑ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﺤﺾ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻓﻴﻖ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺁﻧﻮﻗﺘﻬﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﺎ ّ ﺍﺯ ّ
ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻗﻮﺍﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻴﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻗﻮﻳﺘﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮ
ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﺁﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﮐﺘﺎﺑﺖ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﻧﻪ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ
ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻧﻰ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺩﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻗﻠﻢ ﺑﻠﺮﺯﺩ
ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ ﻟﺮﺯﺵ ﺩﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪﺍﻳﮑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺟﻮﺍﻥ ﻳﺰﺩﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻏﻴﺒﻴﻪ ﺑﭽﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻘﻮﮤ ّ ﻗﻮﻩ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺟﺰ ّ ﺩﺍﺩ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﮔﺎﻩ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﮐﺎﺏ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﻟﺸﮑﺮ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻴﺠﻬﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻳﮑﺘﻨﻪ ﺑﺎﻋﺪﺍء ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻣﺎﻫﺎ
ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﺪﺷﻤﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻴﻤﻪ ﺟﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ّ ﺹ ٣٠٠ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﺩﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ﺑﻠﺮﺯﻩ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﺨﻮﺩ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪﻧﺪ ﻣﻬﺎﺑﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺑﺖ ﺍﻭ ّ
ﻗﻮﺕ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻏﺎﻟﺒﻪ ﺭﺍ ّ
ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻗﺒﻼ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺁﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ً ﺗﺠﻠﻰ ﺭﺑﺎﻧﻴﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ّ ً ﻗﻮﮤ ّ ّ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺼﺪﺭ ﺑﺮﻭﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ :ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻥ ﺿﺮﺏ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺖ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﮕﺮﺩ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﻴﮑﻪ
ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺎﺩﻡ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻳﺶ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺳﻮء ﻗﺼﺪﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﺖ ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻔﻮﻑ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺬﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﮕﻠﻮﻟﻪﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺤﺎﻳﺎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﻨﺰﻝ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ
ﻣﻴﺘﺎﺧﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﺍﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺳﻪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺑﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﺰﻝ ﺹ ٣٠١ ﺹ ٣٠٢
ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﮔﺮﺩﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩ ﺍﻯ ﺷﺨﺺ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﺳﻮ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ
ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺨﻔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻯ ﺑﻴﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﮔﺬﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﺘﻮ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺳﻮﻯ ﺍﺣﻤﻖ ﮔﻮﻳﺎ ﺍﻭﻝ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ّ
ﻗﻮﺕ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﮕﺬﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺳﺮ ّ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻻﻣﺎﻥ ﺍﻻﻣﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺳﺘﻐﺎﺛﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻔﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺑﺎﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻴﭻ ّ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﮐﺎﺏ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﺼﺮ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺍﻣﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ، ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﭼﺮﺍ ﺑﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻳﺪ؟ ﻣﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻳﻢ ﺷﻤﺎ ﻋﻤﻠﻰ
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻨﺎﻓﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﺎﻧﺖ ّ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ؟ ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭﻳﺴﺖ ﮐﻪ
ﮐﻔﺎﺭ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺂﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ّ
ﮐﻔﺎﺭ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ّ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻳﺪ؟ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺠﻬﺖ ﺳﺒﺐ ّ
ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺘﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﻣﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ
ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ؟ ﺁﺧﺮ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ
ﺹ ٣٠٣ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺻﻔﻮﻑ ﺍﻋﺪﺍء ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﺮﺍ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺬﺍﻟﮏ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ّ ﺑﻤﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﻪﻫﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﺠﺰ
ﺧﺮﺍﺵ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺯﺧﻤﻰ ﺑﻤﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻭ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﻪ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻧﻰ ّ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﻧﺎﻧﻮﺍ ﻧﺎﻥ ﺑﻤﺎ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺁﺏ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﺎ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ُ ":ﻗﻞ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﺍ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺬﻳﻞ ﺍﻗﺪﺱ ّ
ﻋﻠﻰ ﺍِ ﻫﻮ َﻣﻮﻻﻧﺎ َﻭ َ َ ﻟﻨﺎ ُ َ ﮐﺘﺐ ﺍَ َ ُ َﻟﻦ ُ ِ َ ﻳﺼﻴﺒﻨﺎ ٕ ّﺍﻻ َﻣﺎ َ َ َ
ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻮﻥ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٥٢٩ﻣّﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ َ َََ ِ ﻓﻠﻴﺘﻮﮐﻞ ُ ِ ُ
ﺍﻭﻝ ﻣﻐﺮﺏ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﻭﻗﺖ ﺍﺫﺍﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ّ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺑﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﺫﺍﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ؟ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺑﺎﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﻟﺐ ﺑﺎﺫﺍﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍ ُﺃﮐﺒﺮ ﮔﻔﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺷﻬﺮ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﻭ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺠﻮﺍﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻣﺤﻤﺪﴽ َ ُ ُ ﺃﺷﻬﺪ َ ﺍﺫﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﺟﻮﺍﻥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ْ َ ُ ﺍﻥ ُ َ
ﺳﻮﻡ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ ﺷﺨﺺ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺍﺫﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﭘﻴﺶ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺫﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ّ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﻯ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﺹ ٣٠٤ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﻨﻬﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻤﻠﮥ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ّ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻫﻨﮥ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻯ ﺑﺨﺎﮎ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻥ ﻃﻠﺒﻴﺪﻩ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺑﺨﺸﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻮﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺣﺘﻰ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺁﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﻮﺝ ﻣﻴﺰﺩ ّ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﺑﺪﻥ ﻣﻘﺘﻮﻟﻴﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺗﻮﻯ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ّ
ﻣﻐﻠﻮﺑﻴﺖ ﺍﻋﺪﺍ ﻣﻨﻈﺮﮤ ﻣﻬﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ّ
ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﺸﻬﺮﻳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ
ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻄﻠﺒﻨﺪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻓﻘﻂ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻄﻠﺒﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻴﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﭼﻮﻥ
ﺑﺼﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﺧﻞ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﺍﺯﻯ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﭼﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺷﻬﺮ ّ
ﻓﺘﻨﻪﻫﺎ ﺯﻳﺮ ﺳﺮ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺳﺖ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ
ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﮕﺬﺭﻳﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﮐﺎﺭ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺳﺖ
ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻬﺮ ﺁﻣﻞ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺻﻼﺡ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﻻﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺹ ٣٠٥ ﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﺍﻋﻴﺎﻧﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﺷﺮﺣﻰ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﺑﻴﻮﻓﺎﺋﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ
ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻤﺎ ﺳﻮء ﻗﺼﺪﻯ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺧﺴﺮﻭ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺮﮔﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻤﺎ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻤﺎ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﻭ ﺧﻴﺎﻧﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻏﺬﺍ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺒﻬﺎﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﻧﻴﺰ ﻋﻠﻮﻓﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺷﺐ ﻧﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺻﺤﺎﺑﺸﺎﻥ ﻟﺐ ﺑﻄﻌﺎﻡ ﻭ ﺁﺏ ﻧﻴﺎﻟﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﻤﻠﻮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎ ﻭ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ّ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺍﺯ ﭼﺎﻳﻴﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ّ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺨﻮﺩﺷﺎﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﻨﺎﺏ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﺷﺎﻡ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ّ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺧﺴﺮﻭ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻴﺮﻭﻯ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻔﺖ " ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻴﺎﻭﺭﻯ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻼﮎ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﺍﺛﺎﺙ ﻭ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺣﻼﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺴﺮﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺫﺍﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺹ ٣٠٦ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ّ
ﺑﮑﻨﻴﻢ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﻢ ﻭ ﻣﺎﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﻢ
ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺎﺯ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻴﺸﺮﻣﻰ
ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺶ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﺘﺮﺱ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻯ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻣﺎ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪﻋﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻴﻢ. ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﭼﻮﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻯ ﺳﺎﺯﻯ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺸﻴﺮﮔﺎﻩ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﻌﺎﻣﻰ ﺑﺘﻮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻰ ﺧﺴﺮﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺳﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ّ
ﺟﺪﻳﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻫﺎﺋﻴﮑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﭼﻴﺰﻯ ﻓﺮﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺘﮕﺬﺍﺭﻯ ّ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺭ
ﻣﻼ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺧﺴﺮﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺨﺪﻣﺖ ّ ﻓﺮﻭﺵ ﻭ ّ ﺃﺣﺴﻨﺘﻢ ﺍﺣﺴﻨﺘﻢ َ ُ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺑﺠﻤﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ٕﺍﻥ َ َ ُ
ﻓﻠﻬﺎ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٧١٧ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ) ﻳﻌﻨﻰ ﺧﺴﺮﻭ ( ِ ٔ ُ ِ ُ ﻻﻧﻔﺴﮑﻢ َﻭ ٕﺍﻥ َ َ ُ ﺍﺳﺄﺗﻢ َ َ َ
ﺑﺎ ﻣﺎ ﺧﻮﺏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻳﺒﺪ ﺗﻮﮐﻞ ﻭ ﺑﺠﺰﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺎ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻳﻢ ﻭ ﺑﺎﻭ ّ
ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻮﻥ )ﻗﺮﺁﻥ .(١١٩٣ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻳﻢ َﻭ َ َ ﻓﻠﻴﺘﻮﮐﻞ ُ ِ ُ َ ﻋﻠﻰ ﺍِ َ َ َ َ ِ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﻔﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺹ ٣٠٧ ﺷﻮﻧﺪ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ " ﺍﻯ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﮥ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ّ
ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ) ً
ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﻴﮑﺮﺩ ( ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﻘﺘﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩ
ﻣﻘﺪﻣﺔ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ ّ ً ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺳﺐ ﻣﻴﺮﺍﻧﺪﻧﺪ ّ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﺭﺍﻩ ﻣﻰﭘﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﺭﻫﺎ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻣﺴﻠّﺢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩﺍﻯ
ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺭﺍﻩ ﺑﻴﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﻝ ﻇﻬﺮ ﺑﺸﻴﺮﮔﺎﻩ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ّ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﺴﺮﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻨﮕﻞ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ
ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﻭﺍﺭﺩ ﺟﻨﮕﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺴﺮﻭ ﻭﻗﺖ ﺭﺍ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺴﻮﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺴﺮﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻇﻬﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺸﻴﺮﮔﺎﻩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩﺍﻳﻢ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﮑﻤﮏ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﺗﻮ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺗﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻌﺪ ﺑﻘﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﺼﻴﺮﻯ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﺻﻠﻮﺓ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻨﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭﺿﻮ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺧﺴﺮﻭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﻴﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﺳﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﻰ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺟﻮﻳﻨﻰ ﺳﺒﺰﻭﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ ﺹ ٣٠٨
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ّ
ﺗﻬﻴﮥ ﻗﻠﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ " :ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻗﻠﻴﺎﻧﺮﺍ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﻰ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻗﻠﻴﺎﻧﺮﺍ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﺒﺮﻡ ﮔﻤﺎﺷﺘﮥ ﺧﺴﺮﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﺴﺮﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺳﺮ ﻗﻠﻴﺎﻧﺮﺍ ﭘﻒ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺗﺎ ﺧﻮﺏ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺧﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻓﺖ ﺧﺴﺮﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺧﻨﺠﺮ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺮﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻏﻼﻑ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺸﮑﻢ ﺍﻭ ﻓﺮﻭ ﮐﺮﺩ ّ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺑﻘﻴﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪﺍﻳﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺴﺮﻭ ﻗﻠﻴﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺎﻧﺪ ﺁﻧﻬﻢ ﺳﺒﺒﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪﺍﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺟﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻗﻠﻴﺎﻥ ﺟﻮﺍﻫﺮﻧﺸﺎﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ
ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺳﺘﻰ ﺑﻌﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﮕﻮ ﺧﺴﺮﻭ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻦ ﻭ ّ
ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺍﺣﻤﻖ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﺮﺍ ﻭ ﺑﻤﮑﺮ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ّ
ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺐ
ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻢ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ
ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺑﺎﺭﻯ ﺷﺐ ﺷﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﻯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺻﻠﻮﺓ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﮑﺮﺑﻼﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺹ ٣٠٩ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺑﺂﺧﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﮥ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺑﻼﻯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺸﻮﻳﻢ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺯ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﺎﮎ ﻭ ّ ﺑﺴﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﮥ ﻳﮑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺪﺛﻴﻦ ﻭ ُﺭﻭﺍﺕ ﺣﺪﻳﺚ ،ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺩﻣﻰ ّ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺴﮑﻦ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺭﺏ َ ِ ِ ﺍﻧﺰﻟﻨﻰ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺂﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " َ
ﺍﻟﻤﻨﺰﻟﻴﻦ " ) .ﻗﺮﺁﻥ (٣١٢٣ ُ َ ً ﺍﻧﺖ َ ُ ﺧﻴﺮ ُ ِ ِ َ ﻣﺒﺎﺭﮐﴼ َﻭ َ َ ﻣﻨﺰﻻ ُ َ َ
ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺳﻴﺪ ّ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺂﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﮓ ﻭ ﺟﻬﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻬﺎﺟﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺎﺩﻩﺍﻯ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﻌ ّ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺳﻴﺪ ّ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﻭ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺅﻳﺎ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﺷﮑﻞ ﻭ ﺷﻤﺎﻳﻞ ﺑﺨﺪﻣﺘﺶ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﺧﻼﺹ ﻧﻤﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺅﻳﺎﺋﻴﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺅﻳﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﺁﻥ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺧﺎﺩﻡ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺑﻤﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ. ﺹ ٣١٠ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﺎﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻭﻗﻒ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻭ ﺟﺰﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺗﻌﻠﻴﻤﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻞ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺤﮑﻤﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ.
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺳﺘﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨﮕﻞ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺍﻫﻞ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺧﺴﺮﻭ ﺁﻣﺪﻩﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﮕﺬﺭﺍﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﻓﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻴﺎﻡ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺂﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎﻯ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ّ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻧﺪ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺟﻮﻳﻨﻰ ﻗﺎﺗﻞ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﻮﺩ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﻋﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻓﺮﺍﺭﻳﻬﺎ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻘﺮﻳﻪﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﺘﻞ ّ
ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﺍﺳﺖ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺭﻭ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ﻗﺮﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﺸﺘﻪ
ﺷﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺷﻴﻮﻥ ﺯﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺟﻮﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ
ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺼﺪﺭ ﻗﺘﻞ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺰﻥ
ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼﺳﺖ ﺍﺑﺪﴽ ﻗﺼﺪ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺟﺎﻝ ﻭ ﻧﺴﺎء ّ ﺹ ٣١١
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﮐﻨﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺸﻤﺎﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺷﺘﺒﺎﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﺎ ّ
ﺁﻣﺪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻟﻬﺬﺍ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺄﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺘ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺑﻴﺒﺎﮎ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﻮﻡ. ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺠﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﺻﻠﻮﺓ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ
ﻭﺍﻗﻌﮥ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻨﻈﺮﺧﺎﻥ ﺹ ٣١٢ ﺗﺄﺛﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺴﻠﻴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﺫﻳﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﺴﻰ ّ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺳﭙﺲ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺧﺴﺮﻭ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﻔﺼﻼ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ً
ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺗﺄﺛﺮ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺧﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﺯﺑﺎﺑﺖ ﮐﺸﺘﻪ
ﺷﺪﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﮐﺪﻭﺭﺗﻰ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺍﻳﮑﺎﺵ ﺻﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪ
ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺭﺍﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺁﺫﻭﻗﻪ ّ
ﻭ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣١٣ ﺑﺒﻨﺎﻯ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺤﮑﻤﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻘﺸﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺰﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻂ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺁﻥ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺩﺳﺘﻪﺍﻯ ﮐﺎﺭ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﻪﻫﺎﻯ ّ
ﺭﺟﻮﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺘﺤﮑﻴﻢ ﻗﻠﻌﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﻯ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ
ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ
ﻫﻤﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩﻧﺪ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﺑﻨﺎ ﺗﺮﺗﻴﺒﺎﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣١٤ ﻣﻬﻴﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺣﺼﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﺪ ّ
ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻨﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺍﺷﺘﻬﺎﺭﺩﻯ ﺑﻘﻠﻌﻪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺮﻳﮥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭﻗﺖ ﻏﺮﻭﺏ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪّ : ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺧﺒﺮ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺰﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﺁﻥ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻋﻼﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺑﺘﻬﻴﮥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺠﺎﺭﻭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺁﺏ ﭘﺎﺷﻴﺪﻥ ﻭ ّ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﺏ ﭘﺎﺷﻰ ﻭ ﺟﺎﺭﻭﺏ ﮐﺸﻰ ﺑﺎ ﺗﻬﻴﮥ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﻻﺯﻣﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺩﻗﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ّ
ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺗﺤﻴﺖ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺮﺍﺳﻢ ّ ّ
ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﺑﻤﺤﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪﻳﻢ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﭼﺮﺍ ّ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻣﺤﻮ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ
ﺑﮑﻠﻰ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﻃﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺍﻭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻳﻢ
ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﻭ ّ ﺹ ٣١٥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ. ﻣﺆﺛﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ِﺳﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ّ
ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﺩﻗﺖ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺳﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﺻﻼﺡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻻﺯﻣﮥ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﻤﺮﺩﻩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﻴﺚ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﻘﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﻮﺩ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺣﻴﺚ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻋﺪﻡ ﺣﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺴﺎﺭﻯ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﺖ ّ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻮﺍﺭﺩ
ﺻﺎﺑﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻳﺪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ
ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻃﻠﻴﻌﮥ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺩﻳﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﮐﻨﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ
ﻟﻬﻢ ﺍﻟﻐﺎﻟﺒﻮﻥ " ) ﻗﺮﺁﻥ (١٧٤٣٧ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ " ٕ ّ ُِ َ ﺍﻥ ُ َ ﺟﻨﺪﻧﺎ َ ُ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻇﻔﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭﺩﺍﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻧﻈﺮﺧﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﻮﺭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ.
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ّ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺴﺎﺭﻯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺹ ٣١٦ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﭘﻴﻐﺎﻡ ،ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻣﺤﺒﻮﺱ
ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻢ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ
ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﻭﻧﺪ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﻢ. ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻗﺪﻭﺱ ﻫﺴﺘﻢ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺗﺮﺩﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺍﻭ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭﻥ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻳﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺑﻤﻴﻞ ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻴﺴﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﻣﻴﻞ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻠﺐ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻮﺳﻴﺪﻥ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻃﺎﻫﺮ ﺍﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ
ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﻯ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻦ ﺳﺮ ﭘﻴﭽﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻃﻦ ﺍﺟﺮﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺴﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺒﺘﻼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﺎﺭﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻀﺮﺕ ّ ّ
ﻣﺪﺕ ٩٥ﺭﻭﺯ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﺮﺑﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺑﺪﺷﺖ ﺭﺍ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻬﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭﺁﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻇﻞ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﺹ ٣١٧ ﺭﺳﻮﻝ ) ﺹ ( ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻤﺴﻠﻤﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻋﻠﻤﻬﺎﻯ
ﺳﻴﺎﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ ﺑﺸﺘﺎﺑﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺳﻴﻨﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﺮﻑ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﻇﻞ ﺁﻥ ﺭﺍﻳﺎﺕ ﺩﺭﺁﺋﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﻣﺒﺸﺮ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﻴﺸﻮﺩ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺗﺎ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﺳﻢ ّ
ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺖ ّ ﻣﻮﺍﺝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ّ
ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺠﺮﻯ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺠﺮﻯ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﻳﺎﺯﺩﻩ ﻣﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺖ ّ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺭﻭﻯ ﺳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻮﺝ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ " ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺷﺌﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﭙﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ ". ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣١٨
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﺍ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﺟﻤﻼﺕ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺭﻯ ﺳﺨﻨﻰ ﻣﻰﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻬﺮ ﻭ ّ
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰ ﺣﻘﻴﻘﻴﮥ ﻭ ﻧﺮﻡ ﺍﻣﻮﺭ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻨﻈﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﻨﮕﺮﻳﺴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﺟﻨﺎﺏ ّ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ّ ﺑﺎﻃﻨﻴﻪﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻗﻮﮤ ّ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺑﺎﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﻭﺍﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ
ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺁﺧﺮ ﺍﻻﻣﺮ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﻬﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﮋﺩﮤ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺑﺠﻮﺵ ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﮋﺩﻩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺎﺯ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺁﻥ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺭﻭﺷﻨﺎﺋﻰ ﺷﻤﻌﻬﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺒﺎﺯ ّ
ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﭼﺸﻢ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﻠﻌﺖ
ﻗﺪﻭﺱ ﺣﻠﻘﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﺳﺐ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﻤﻌﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻴﺪﺭﺧﺸﻴﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺳﻴﺮ ،ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ،ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻟﺐ
ﺭﺑﻨﺎ ﺳﺒﻮﺡ ُ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ ﻣﻴﮕﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺟﻤﻠﮥ " ُ ّ ُ ﺹ ٣١٩
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻟﺮﻭﺡ " ﺭﺍ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﻭ ّ ﻭ ّ
ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﻴﺸﺪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﺳﻴﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﻀﺮﻳﺢ ﻣﻘﺒﺮﮤ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻭﻝ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ " ُّ ﺑﻘﻴﺔ ﺍٌ ِ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ " )ﻗﺮﺁﻥ ّ (٨٩١١ ﺧﻴﺮ ﻟﮑﻢ ٕﺍﻥ ﮐﻨﺘﻢ ِ َ ﺑﺘﻼﻭﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ )ﺹ( ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﮐﺎﻣﻼ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺼﺪﺍﻗﺶ ً
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ) ﺹ ( ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﭘﺸﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺘﻢ ﺧﻴﺮ ُ ﺑﻘﻴﺔ ﺍٌ ِ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ " ّ ﻟﮑﻢ ٕﺍﻥ ُ ْ ُ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ " ) ﻗﺮﺁﻥ .(٨٩١١ ُ ِ َ
ﺑﻘﻴﺔ ﺍ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ: ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﮐﻪ ّ
ﺑﻀﺮﻳﺢ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺁﻳﮥ
ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺳﻢ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ّ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻧﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ
ﻣﺤﺮﻡ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ّ ﺹ ٣٢٠ ﻣﺪﺕ ﻣﺸﻴﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻃﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ّ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻨﺪ ﺧﻄﺒﻪ ّ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻭﻝ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺧﻄﺒﮥ ﺛﺎﻧﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﻄﺒﮥ ّ ﺳﻮﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﺧﻄﺒﮥ ّ
ﺩﻭﻡ ﺍﺷﺎﺭﺍﺗﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻄﺒﮥ ّ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﻴﻦ ّ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ّ
ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻋﺎﺭﻑ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ
ﺧﻄﺒﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻌﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﻻﻟﺖ ﺍﺷﺎﺭﺍﺕ ﺁﻥ ﺧﻄﺒﻪ، ﻗﺪﻭﺱ ﻏﻮﺍﻣﺾ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﮐﻪ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻘﺎﺋﻢ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻣﻦ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﻭ ﺳﺆﺍﻝ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻇﻬﺎﺭﻯ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﮑﻮﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺎ ﺯﺍﻳﻞ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺷﺎﻓﻰ ﻭ ﻣﻘﻨﻊ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ
ﻗﺪﻭﺱ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻡ ّ
ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻤﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻴﺪﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﺟﻨﺎﺏ
ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﺩﺵ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﮑﺎﻧﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻧﻴﻤﻪﻫﺎﻯ ﺷﺐ ﺟﻨﺎﺏ ﻣّﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﻪ
ﻗﺪﻭﺱ ّ ﺑﻤﺤﻠﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺳﺒﻮﺡ ّ ٌ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻠﮥ ّ ٌ ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ِ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺣﻴﺎﻥ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺁﻥ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﻭ ّ ّ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ّ ﺷﺒﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻘﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﺁﻭﺭ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ﻭ ﮔﻮﺵ ﻣﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺹ ٣٢١ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻠﻮﺹ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﻢ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﻔﻬﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﻨﮥ ﺛﻤﺎﻧﻴﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺷﻴﺎء ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﮏ ﺁﻥ ﺭﻣﺰ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺑﺎﺭﻯ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎﺭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺭﺍ ّ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﴼ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻗﺪﻭﺱ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺍﺻﺤﺎﺑﺮﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ﻋﺒﺎﻯ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻋﺖ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ
ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ّ ﺟﻮﺍﻥ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﻮﺍﺓ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﺠﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺗﺎ ّ
ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺘﻔﺴﻴﺮ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ
ﻣﻔﺴﺮ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩﻧﺪ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮﺩﺩ. ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻭﺟﻮﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻗﻴﻌﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﺪ
ﺧﻮﺍﺹ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻭﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻠﻮ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ّ ّ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ
ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﻫﻢ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺣﻤﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻧﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﻤﻴﮑﺎﺳﺖ ﻫﺮ ﺧﻄﺮ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﻭ ﭘﺸﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﻫﻤﻴﺖ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﻤﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ّ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﺑﻰﺍ ّ ّ ﺹ ٣٢٢
ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻻﺕ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﻣﻮﻻﻯ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﻴﻨﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﺗﻀﺮﻉ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ ﺑﻤﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﺍﺳﺖ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭﻯ ﻧﺎﻡ ﺗﻮ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ّ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﺷﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺑﻼ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ّ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺗﻮ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﺎﻣﻼ ﮔﻮﺵ ﺗﺎ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﻼﻭﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ً
ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻳﺎﺗﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺑﺸﻰ ّ ﻠﻮ ّ ُ ْ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺗﻼﻭﺕ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﻮﺩ " َﻭ َ َ ْ ﻟﻨﺒ ُ َ ﻧﮑﻢ ِ ﺍﻻﻧﻔﺲ ﻭ ّ َ ِ ﻣﻦ ٔ ِ ﻣﻦ َ ِ ﺍﻟﺜﻤﺮﺍﺕ ﻭ ﺍﻻﻣﻮﺍﻝ ﻭ ٔ ُ ِ ﺍﻟﺠﻮﻉ ﻭ َ ْ ِ ﻧﻘﺺ ِ َ ِ َ ﺍﻟﺨﻮﻑ ﻭ ُ ِ
ﺍﺻﻼ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ً ﺑﺸﺮﺍﻟﺼﺎﺑﺮﻳﻦ " )ﻗﺮﺁﻥ (١٥١٢ﺟﻨﺎﺏ ّ َ ِّ ّ ِ َ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻳﻮﺏ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺒﻴﮑﻪ ﺑﺎﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺼﺪﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺻﺎﺑﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ّ ّ
ﺩﺭ ﺍﻭﺋﻞ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻰﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺰﻳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻧﺴﺒﺖ ّ ﮐﻪ ّ ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺑﻄﻼﻥ ﺧﻴﺎﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﺸﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﭘﻰ ﺑﻌﻠﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﻮﻩﺍﻯ ﻏﺮﻳﺐ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﻓﻴﻊ ﻭ ّ
ﺹ ٣٢٣ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺘﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻼﻳﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻗﻠﺒﻰ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺑﺤﺪﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺨﺺ ّ
ﺷﮏ ﻭ ﺷﺒﻬﻪﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ. ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﺭﻯ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺶ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺑﺴﻮﺭﮤ ﺗﻮﺣﻴﺪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺮﺡ ﺻﺎﺩ ﮐﻠﻤﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻟﺼﻤﺪ ( ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ) ّ
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺑﺴﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﭘﻴﻮﺳﺖ
ﻋﺎﻡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺃﻯ ﺷﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺻﺎﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﺑﺎﻗﻰ ﺁﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺗﺘﻤﮥ ﺁﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺻﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﺧﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ّ
ﺑﻘﺪﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻧﺸﺎﻯ ﺳﺮﻳﻊ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﮐﺸﻒ ﺭﻣﻮﺯ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻳﮑﻪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﺎﻻﺳﺘﺤﻘﺎﻕ ﺭﺍ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ.
ﺑﻨﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻣﺮﺩﻣﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻳﺎ
ﺍﻃﻼﻋﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻳﺎ ﻏﺮﺿﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣٢٤
ﻗﺒﻼ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﺍﺷﺨﺎﺳﻰ ﮐﻪ ً
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ
ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﮕﻮﺵ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺭﺳﻴﺪ ﺁﺗﺶ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺣﺴﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻘﻠﻌﮥ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ّ
ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻨﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﮑﻔﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻓﻬﺎﻯ
ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺿﺮﻭﺭﻳّﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻟﻴﮑﻦ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ
ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺎﺭﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ
ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻰ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩ. ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻫﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻏﻀﺐ ﺁﻥ ﺑﻨﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻔﺼﻞ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩﻝ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪﺍﻯ ّ ّ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺘﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﺎﻩ ﻧﻮﺷﺖ ّ
ﺧﻮﺩ ﺑﺸﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ،ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎﺑﻴﻬﺎﻯ ﺑﻴﻤﻘﺪﺍﺭ ﺭﺍﻳﺖ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺷﻤﺎ ّ
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻳﺴﺘﮑﻪ ّ
ﻇﻞ ﻟﻮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﻠﻌﻪﺍﻯ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﻨﺪﻗﻰ ﮐﻨﺪﻩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻤﺤﺎﺭﺑﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﻮﺍﻯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺗﺎﺝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻨﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺸﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺭﺍ ﭘﺴﺖ ﺳﺎﺯﻧﺪ
ﺹ ٣٢٥ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺶ ﻣﺒﻐﻮﺽ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺷﻤﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﺤﻮ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﺪ
ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻋﻈﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﺿﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺗﺎﺝ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺑﺪﻯ ّ
ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺶ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ
ﻇﻞ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺩﺭ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮﻯ ﺭﺍﻳﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺴﻠﻄﻨﺖ ﺷﻤﺎ ﻭ ّ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ.
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺘﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺣﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﺮﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﻬﺎﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻭ ّ
ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ
ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﻣﺤﻮ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺻﻔﺎﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺑﮑﺪﻭﺭﺕ ﺗﺒﺪﻳﻞ
ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺻﻼﺡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ .ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﺎﻥ ﻋﺪﮤ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﺸﺎﻩ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ً ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﻤﻰ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﺸﺎﻥ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ّ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﻃﻼﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻋﺪﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺭﮤ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻭ ّ
ﻗﻮﮤ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﻤﻠﮑﺘﻰ ﺭﺍ ﻧﺪﺭﺍﻧﺪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺑﻴﻨﻮﺍﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ّ ﺟﺮﺍﺭﻯ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮑﺪﺳﺘﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭﻫﺎ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﺑﺸﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ّ
ﺑﺎﺳﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺁﻥ ﻭ ﺁﻥ ّ
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺍﻣﻴﺪﺷﺎﻥ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﺹ ٣٢٦
ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﺭﺃﻯ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺑﻌﺒﺪ ﺍ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻧﺸﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ّ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺮ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﻌﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﺤﻮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ
ﻃﻮﺍﻳﻒ ﻣﺨﺘﻠﻔﮥ ﺍﺳﺎﻥ ﻟﻮ ﻭ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﻭ ﮐﺮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻨﻈﺮﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺮ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻣﺠﻬﺰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺍﻓﺮﺍ ﮐﻪ ّ ّ ﺟﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﺎﻥ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺴﺖ ﻫﻴﭽﻴﮏ
ﺍﺯ ﻣﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺁﺏ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ
ﺯﻳﺮﺍ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﻗﻠﻌﻪ
ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻥ ﺁﺏ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺸﮑﺎﻳﺖ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺁﺏ ﻫﻢ ﺑﻤﺎ ﻧﺮﺳﺪ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻼء ﺑﺴﺮ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ّ
ﻗﻠﺖ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻨﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ّ ﺳﺨﻨﻰ ﮔﻔﺖ ّ
ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺹ ٣٢٧ ﮔﺸﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺳﻴﻞ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ
ﺩﺳﺘﺠﺎﺗﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺫﻭﻗﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﻣﺪﻳﺪﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻑ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺎﺭﻳﺪ ّ
ﺣﺘﻰ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺮﻓﻰ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺮﻓﻰ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﮐﺎﺭ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺑﺮﻑ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ. ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺠﺮﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺐ ﭘﻨﺠﻢ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻄﺮﻑ ﺩﺭﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﮑﻮﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﻋﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﻑ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻟﺸﮑﺮﮔﺎﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺁﺑﺎﺩ ﺟﺮﺍﺭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺿﺮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺮﻑ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺘﺎﺯﻧﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻢ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺩﺭﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﻧﻌﺮﻩ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﻴﺸﺪ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺟﻨﮕﻞ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﻕ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻴﺮﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﻋﺪﺍء ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ
ﺹ ٣٢٨ ﻣﺪﺕ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺎﺗﺢ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺑﻘﻴﮥ ﻟﺸﮑﺮ ﻓﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﺎﻥ ﻭ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ
ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮﺵ ﻭ ﺣﺒﻴﺐ ﺍ ﺍﻓﻐﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪﻭﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﻣﻘﺘﻮﻝ
ﮔﺸﺘﻨﺪ. ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺧﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ّ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ّ ّ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻨﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎﺣﻴﺎء ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ّ ﻗﻮﮤ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻔﻮﺱ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺩﻟﻴﻞ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻣﺎ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮐﻤﻰ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ّ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ّ ّ ﺟﺮﺍﺭ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻠﻄﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﻏﺎﻟﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪ ﻓﻘﻂ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻘﻠﻰ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺍﻋﺪﺍ ﻣﻰﺟﻨﮕﻴﺪ ﺯﺧﻢ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺠﺰ ﺍﺳﺐ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﺷﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﭽﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﻧﮕﺸﺎﻳﻨﺪ.
ﻟﺸﮑﺮﻳﮑﻪ ﺑﺴﺮ ﮐﺮﺩﮔﻰ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺩﻭ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﻤﻠﻪ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﺣﻤﻠﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﻨﺪﻗﻰ ﺣﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﮐﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻔﺮ ﺧﻨﺪﻕ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻥ ﺣﻔﺮ ﺧﻨﺪﻕ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺹ ٣٢٩ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﮔﺎﻩ ﺍﺭﺩﻭ ﺯﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻭﺳﮑﺲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺁﻣﺪﻩ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﺎﻩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﮕﻮ ﻣﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﻧﺪﺭﺍﻳﻢ ﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ ّ
ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺑﺘﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺍﻏﺘﺸﺎﺵ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ّ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻗﺎﻃﻌﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺭﺍﺳﺘﻰ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺻﺪﻕ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺩﻻﻳﻞ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ّ
ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﮕﻮ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻨﺴﺘﮑﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﺎﺭﻯ ﻭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺻﺤﺖ ّ ّ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺤﮑﻢ ﻓﺼﻞ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻭ ّ
ﺻﺤﺖ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ّ
ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﺹ ٣٣٠ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ،ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻤﺮﺣﻠﻪ ﻋﻤﻞ ﻧﺮﺳﻴﺪ.
ﻣﻬﻴﺎ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ّ
ﺳﺎﺧﺖ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺻﻒ ﺁﺭﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺘﻌﺪﺩﮤ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮﺑﻮﺩ ﺳﻪ ﻓﻮﺝ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﻓﻮﺍﺝ ّ
ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺭﮐﺎﺏ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺗﭙﻪﺍﻳﮑﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻨﻨﺪ .ﻫﻨﻮﺯ ﺻﺒﺢ ﻃﺎﻟﻊ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﺍﻯ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ " ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻭﺳﮑﺲ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﻑ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﻟﻴﺮ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ّ
ﻭ ﮔﻞ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻃﺮﺍﻓﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﮐﺎﻣﻼ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺐ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺟﻨﮕﻰ ﻫﻢ ً
ﻭﻟﻰ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﺑﻤﺮﮐﺰ ّ
ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻣﺎ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺮ ﺑﺘﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﮐﺮﺩ ّ
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺭﺍ ﻣﻔﺘﻮﺡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺤﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ّ
ﮐﺮﺩ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﮤ ﻋﻘﺐ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻟﺸﮑﺮ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﻑ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﺑﻬﺰﻳﻤﺖ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺹ ٣٣١ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺗﺎﺏ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﺮﺍﺭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ّ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻇﻔﺮ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻟﻴﮑﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮐﺸﺘﻪ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻨﺪ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻃﻼ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺑﺪﴽ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﭼﻴﺰﻳﮑﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻇﻔﺮ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻳﮏ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺑﺎﺭﻭﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻔﺎﺋﺲ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺎﻟﻮﺩﻧﺪ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮔﻠﻮﻟﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ّ
ﮐﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ
ﺗﺤﻤﻞ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﮥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ّ ﺳﺠﻦ ﺷﺮﻳﮏ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺘﻘﺎﺿﺎﻯ ﺍﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﻬﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﻭﺳﮑﺲ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺟﺮﺍﺭ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻳﮑﻄﺮﻑ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﺐ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻳﮑﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺹ ٣٣٢ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎﺏ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﮥ ﺣﻤﻠﮥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻴﺠﻨﮕﻴﺪﻧﺪ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻃﺮﺍﻑ ّ ﺩﻳﮕﺮﻳﮑﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ،ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﭼﻨﺪ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺣﻠﻖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﺎ ﺩﻩ ﻓﺮﺳﺦ ﺭﻓﺖ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ّ
ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﺩﻡ ﺧﻮﺩ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺘﺎﺏ ﺑﺠﺎﻧﺐ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺟﺎﺭﻳﺴﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻰ ﺗﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺪﺕ ﺍﺯ ﺩﻫﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺧﻮﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺷﻤﺸﻴﺮﺷﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺪ ﻭ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻋﺪﺍﻯ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﺩﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﻴﻞ
ﺹ ٣٣٣
ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﺟﻨﮓ ﮔﺮﻡ ﺷﺪ ﺑﻔﺎﺻﻠﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻋﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﮔﻰ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻋﺪﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﻼﺡ ﺧﺮﺍﺑﻴﻬﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﻀﺎﻯ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﺎﺷﻴﻢ ،ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺟﻔﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ،ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻣﻌﺬﺏ ﻭ ﻣﺘﺄﻟّﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﻭﺡ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ،ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺪﻥ ﻣﻦ ّ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ ،ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻢ ،ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﻳﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺒﺮﻳﺪ ،ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﮐﻪ ﮐﺘﺒﴼ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻟﻘﺎء ﺷﺪ ،ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺯﺍﺋﻞ ﺳﺎﺧﺖ، ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﻳﮑﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺎﻩ ّ
ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﭻ ﻫﺠﺮﻯ ﻗﻤﺮﻯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ.
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻭﻋﺪﻩﺍﻳﮑﻪ ّ ﺩﺭ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﻭ ّ ّ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ّ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺐ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﻤﺪﺩ ﺹ ٣٣٤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺸﻮﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻰ ﺑﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻪ
ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺷﺐ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﻃﻰ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺧﻮﺑﻰ ّ
ﻧﻴﺘﺸﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ﺟﺎﺩﻩ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ، ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﺣﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻟﻴﮑﻪ ﺍﺯ ّ
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﺎﻡ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻭﺻﻮﻝ
ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺟﺎﺳﻮﺳﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﺒﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﭼﻨﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ ،ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ّ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺿﺒﻂ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺭﺋﻴﺲ ﺁﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﮐﻴﺪ ﺑﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎﻫﺎ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻣﻞ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺴﭙﺎﺭﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﺷﻤﺎ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﺎﺭ ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺷﻮﻳﺪ " ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ّ
ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺑﺂﻣﻞ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺁﻣﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﻭﺩﺧﺎﻧﻪﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻗﺪﺭﻯ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ
ﺹ ٣٣٥ ﺹ ٣٣٦ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﻬﺮ ﺁﻣﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻣﻞ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻗﻠﻌﮥ
ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎﻯ ﺁﻣﻞ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺻﻠﻰ ﻧﺒﻮﺩ ،ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﻤﮏ ﻟﺸﮑﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﻨﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺩﺭ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺤﻀﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ّ
ﮐﻴﺴﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭﺣﺸﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪ
ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﮥ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺑﻰ ﺑﺮﺍﻩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ
ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺑﻤﺎ ﻧﻤﻰﭼﺴﺒﺪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺑﺮﺍﺋﺖ ﻣﺎ ﺍﺯ ً ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻬﻤﺘﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻣﻦ ﺑﺤﺎﮐﻢ
ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷﺪ " ﺣﺎﮐﻢ ﺭﻭ ﺑﻌﻠﻤﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺳﺆﺍﻻﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﺮﺍﺣﺖ ﻭ ﻭﺿﻮﺡ ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺰﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺭﻗﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺋﻴﺲ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺩﺍﺩﻧﺪ ٌ
ﻓﻘﺮﺍﺕ ﺁﻧﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻓﻰ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺹ ٣٣٧ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﺭﺍ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻣﻼﻯ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﻏﻠﻂ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺟﻨﺎﺏ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺎﺭﺗﻴﮑﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﮑﻤﻴﻞ ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻰﺟﻮﺍﺏ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺟﻬﻠﺶ ﺁﮔﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ً
ﭼﻴﺰﻯ ﻧﮕﻔﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺴﺮﻳﻦ ﻣﺬﻫﺐ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﺼﺮﺍﺣﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺑﺎﺏ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ّ
ﺑﺎﺏ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺣﺎﮐﻢ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺷﻤﻦ ﺣﮑﻮﻣﺘﻨﺪ ،ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﻼﻣﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺎﻯ
ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﮐﻢ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻭ ّ
ﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺤﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ .ﺣﺎﮐﻢ ﻣ ّ ﻋﻠﻤﺎ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﻫﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺨﻄﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻳﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﻓﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ
ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻗﺴﻢ ﺷﺪﻩ ﺟﻠﻮ ﺷﻮﺭﺵ ﻭﻓﺴﺎﺩ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺁﺗﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﻠﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻭ ّ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﭽﻮﺏ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺠﺎﺯﺍﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩ ﻣﻦ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﭽﻮﺏ ﺑﺴﺘﻨﺪ ّ ٌ ّ
ﻣﻬﺘﺮ ﺍﺳﺒﻬﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺮﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺳﺎﻃﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ّ ﺹ ٣٣٨ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺑﭽﻮﺏ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﺷﺨﺺ ﺗﺎﺟﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﻧﻮﮐﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺧﻼﺹ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﻨﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﻣﺮﺩﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻝ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ّ ﺗﺤﻤﻞ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ّ ّ
ﺍﻭﻝ ﻗﺼﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﭼﻮﺏ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻮﺏ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ. ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﻫﻤﺎﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﻗﺒﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﺯ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺁﻣﻞ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﻤﻴﺪﺧﺎﻥ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺩﻭﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻣﻞ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﺧﺎﻧﮥ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﻮﺭﺩ ﺿﺮﺏ ﻭ ﭼﻮﺑﮑﺎﺭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺁﻣﻞ ﻣﻮﺭﺩ ﭼﻮﺑﮑﺎﺭﻯ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻭ ﺿﺮﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﻓﻌﮥ ّ
ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻌﮥ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ّ
ﺑﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻗﻬﺎﻯ ﺟﻨﺐ ﻣﺴﺠﺪ
ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻔﺮﺍﺷﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﻰ ّ ﺹ ٣٣٩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﻃﺎﻗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﻣﺠﺮﻯ ﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻴﮑﻪ
ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺳﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻟﺴﺎﻥ ﺑﻠﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﮔﺸﻮﺩ ﺷﺨﺺ ّ
ﻭ ﻋﺼﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻣﻀﺮﻭﺏ ﺳﺎﺯﺩ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﺴﻴﺪ ﺭﻭ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﻬﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺳﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﭙﺮ ﺑﻼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ّ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺗﺮﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ّ
ﺁﺷﻔﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ " ﭼﻄﻮﺭ؟ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻰ " ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺳﻴﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺨﺮﻳّﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺁﻥ ّ
ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﻘﻴﮥ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ
ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻬﻠﮑﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﭼﻮﻥ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺁﻣﻞ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻼﺻﻰ ﺷﻤﺎ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﺷﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﻤﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻗﺴﻢ ،ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ّ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﭽﻨﮕﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﺁﻧﮕﺎﻩ
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﺁﻣﻞ ﺷﮑﺎﻳﺖ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﮔﺮﺩﻧﮑﺶ ﺯﺷﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍ ّ
ﺷﻔﻘﺖ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ّ
ﻭ ﮐﺮﺍﺭﴽ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﺹ ٣٤٠
ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺯ ّ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ّ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ.
ﻧﺒﻴﻞ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ :ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﻫﻴﭻ
ﻣﺴﺠﻮﻧﻰ ﺑﺠﺰ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﺁﻣﻴﺰﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﮥ ﺁﻣﻞ ﺩﻳﺪﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﻘﻂ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺑﻤﻦ ّ ﺹ ٣٤١ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻣﻞ ّ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ
ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﺎﻳﺐ
ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺮﻫﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻳﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻢ ّ ﺷﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﻞ ﺧﻼﺹ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺮﺍ ّ
ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﺭ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﻰ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﮑﺸﺐ ﻣﻦ ﺑﻤﻬﺮ ﻭ ّ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺳﺮ ﻭ
ﺻﺪﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺹ ٣٤٢ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺂﻣﻞ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺑﺸﺪﺕ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺁﻣﻴﺰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﭼﺮﺍ
ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ؟ ﺑﭽﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؟ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﺣﺎﻣﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺧﻮﺑﺴﺖ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ
ﺍﺳﻼﻣﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺣﻔﻆ ﺁﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﻓﺎﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ّ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺻﺤﺎﺑﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻨﺎ ّ
ﻧﻤﻰ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﻬﻞ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﮐﺒﺮﻳﺎ ﻭ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﻴﺶ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺧﺸﻤﺶ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﻞ ﺷﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻣﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻌﺬﺭﺕ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻃﻮﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻤﺪﺡ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ ﻣﻬﻴﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ّ
ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ﻣﺎﻧﻊ ﺁﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺪﻳﺖ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺹ ٣٤٣ ﺩﻭﺭﮤ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪﻧﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺭﻳﻌﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺳﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮﻩ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﻗﻀﻴﮥ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﺳﺮﺍﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ
ﺑﺪﺷﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺯﺍﻳﻞ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻻ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﺸﻔﻘﺎﻧﻪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﻞ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﺁﻥ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﺿﺮﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻔﺴﻪ ّ
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﺸﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﺍﻋﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﭼﻪ
ﺑﻠﻴﺎﺗﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﻬﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﻘﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺛﻘﻞ ﺍﻏﻼﻝ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ ّ
ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺁﻥ ﺳﺠﻦ ﺑﺰﺣﻤﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪﺍﻯ ﺍﺯ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻧﺴﺖ ﺑﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻥ ﺑﻠﻴﺎﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ّ
ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺛﺮ ﻣﺆﺛﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻮﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ّ
ﻣﻨﻈﻢ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﻥ ﺩﻗﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺆﺛﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﭽﻨﺎﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﻗﻮﺍﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻮﮐﻮﻝ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺷﺮﻳﻌﺖ ﺑﻴﺎﻥ ّ
ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﺟﻠﻴﻞ ﻣﻈﻬﺮ ﻭﺣﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ. ﺹ ٣٤٤ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺑﻘﻴﮥ ﻓﺼﻞ ﻗﺒﻞ ّ
ﺳﺎﺑﻘﴼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻟﺸﮑﺮﺵ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺑﺠﻤﻊ ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺭ ﻗﻮﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ّ
ﺟﺮﺍﺭ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﮤ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻭ ﺳﭙﺎﻫﻰ ّ
ﻗﻮﻩ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ّ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﺸﮑﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻔﺖ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ
ﺧﻄﻮﻁ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﻌﺒﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ،ﺗﺎ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻧﻊ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺑﻤﺮﮐﺰ ﻗﻮﻯ ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﻧﻤﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ،ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻏﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﺘﻤﺮﻳﻦ ّ
ﻗﻮﻩ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻨﻮﺳﻴﻠﻪ ﺟﻨﮕﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ّ
ﺑﻤﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻰﺁﺑﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺍﻻﻭﻝ ﺣﻔﺮ ﭼﺎﻩ ﻭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﭼﺎﻩ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺸﺘﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﺎﻩ ﺭﺍ ﺣﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺎ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺁﺏ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ
ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﺷﺴﺘﺸﻮ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭﺳﺎﺥ ﺗﺮﺍﺑﻰ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺯﺍﻳﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻗﺪﻳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻬّﻴﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ
ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﺶ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﻳﺰﺩ ﺍﻣﺸﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺹ ٣٤٥ ﻋﺰﺕ ﺍﺑﺪﻯ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﺠﺎﻳﮕﺎﻩ ّ
ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ.
ﻣﻼ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺴﻴﻦ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺗﺎﺯﮤ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪّ ،
ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ّ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﮤ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻫﻮﻳﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺠﺎﻋﺖ ﻭ
ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﺤﺮﻳﺺ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺴﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺗﺸﺠﻴﻊ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺬﮐﺮ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺭﻭﺣﻴﮥ ﮐﺸﻔﻴﺎﺕ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ّ ّ ّ
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻓﻴﺾ ﻣﻴﺒﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﻨﻘﻀﻰ ﺧﻮﻳﺶ ّ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﮤ ﺻﺒﺢ ﺩﻣﻴﺪ.
ﺑﻤﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻓﺠﺮ ﻳﻮﻡ ﻭﺻﺎﻝ ﻃﻠﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﺎﺭﻩ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﻃﺎﻟﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ
ﮐﻨﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺹ ٣٤٦ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻨﮕﻞ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﺍﻭﻝ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﭙﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﻴﺸﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺴﻨﮕﺮ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﺯﮐﺮﻳﺎﻯ ﻗﺎﺩﻯ ﮐﻼﺋﻰ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﮐﻤﻰ ﺳﻨﮕﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺯﮐﺮﻳﺎ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ّ
ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻭﻡ ﻭ ّ ﺳﻨﮕﺮ ّ
ﺩﺷﻤﻦ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﺸﺎﻥ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ
ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺑﺪﴽ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﺑﺎﻻﻯ ﺩﺭﺧﺘﻰ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ّ
ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﻯ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﺸﻌﻠﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺭﺍ ً ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺎﻯ ﺍﺳﺐ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻳﺴﻤﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎﻯ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺳﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻭﺭﻃﻪ ﺑﺮﻫﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺟﺎﺭﻯ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺍﻭ ﮐﻴﺴﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻴﮕﺸﺖ ّ
ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻀﻌﻒ
ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﮔﺮﺍﺋﻴﺪﻩ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻘﻠﻰ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺴﻦ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ) ﻧﺒﻴﻞ ( ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﻭ ّ ّ ّ
ﺹ ٣٤٧ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﮐﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﻧﺪﻫﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺣﻴﺮﺕ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻌﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺆﺍﻻﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﻭ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ّ
ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺩﺭ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ّ ﺍﺳﻢ ّ
ﺩﻗﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺞ ﮐﺮﺩﻩ ﭼﺸﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺩﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺳﺆﺍﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ " ﺧﻴﻠﻰ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻯ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺘﻰ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺑﻮﺻﻒ ﻧﻤﻴﺎﻳﺪ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ " ﺟﺎﻧﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ " ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺻﺪﺍﻯ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺪﺗﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻓﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺭﺍﺿﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ " ﭘﺲ ﺍﺯ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﻣﻦ ﺑﺎ ّ ّ
ﺷﺮﻳﮏ ﻭ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ " ﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ
ﺗﺒﺴﻢ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﺩﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺻﻌﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ّ ﺹ ٣٤٨ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﻗﺪﻭﺱ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺟﺴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﮐﻔﻨﺸﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﭘﻴﺮﺍﻫﻨﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺟﻨﻮﺑﻰ ﺿﺮﻳﺢ ﺷﻴﺦ
ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺟﺴﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﺣﻴﺎﺕ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺍﻟﻬﻰ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻮﺩﻯ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺑﻴﻦ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﻮﺯ ﻭ ﮔﺪﺍﺯﻯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻧﻴﻔﺘﺪ " ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗﺮﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮔﺮﻳﻪ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﺮﻳﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻮﺯﻧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺟﺴﺪ ﺑﺎﺏ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺑﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮑﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺪﻓﻦ ﺑﺎﺏ ﺣﺘﻰ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﻣﮑﺘﻮﻡ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﻣﺴﺎﺯﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﻓﻦ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ّ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻣﻘﺒﺮﻩ ﻭ ﺿﺮﻳﺢ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻳﮏ ﻗﺒﺮ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﺒﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﻣﺘﺤﺪﻧﺪ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﻤﺎﺕ ﺑﺎ ﻫﻢ ّ
ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﺣﺒﺎء ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎ ﻫﻢ ّ ّ ﻧﻮﺩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﺯﺧﻤﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﮤ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺠﺮﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﻫﺠﺮﻯ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻭ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﻫﻔﺘﺎﺩ
ﻣﺪﺕ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ ﺹ ٣٤٩ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻳﮑﺼﺪ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ ﻣﺪﺕ ﭼﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻋﺠﻴﺒﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻈﻬﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﻪ ﺷﺠﺎﻋﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﻣﺪﺕ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺣﻴﺮﺕ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﻦ ّ ٌ ﺑﺸﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺩﭼﺎﺭ ﺣﻴﺮﺕ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ .ﺩﻓﻌﮥ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ّ ﺩﻓﻌﮥ ّ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ّ ّ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍ ﺧﺎﻥ ﺗﺮﮐﻤﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻧﺪ .ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﻣﺤﺮﻡ ﺩﺭ ﻭﺳﮑﺲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ّ
ﻣﺼﺎﺩﻑ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ .ﺩﻓﻌﮥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻓﻌﻪ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺑﺴﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺘﺤﺪﴽ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﻫﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩ ّ ﺟﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻈﻢ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﺍﻗﻌﻪﺍﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺤﻤﺎﻳﺖ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺁﻥ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻳﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻏﻴﺮﺕ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻓﺪﺍ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﺑﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﺹ ٣٥٠
ﺗﻤﺴﮏ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺧﻠﻖ ﺩﺭ ﺳﻴﻤﺎﻳﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ّ
ﺑﺪﻳﻦ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺭ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮﺩ
ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺗﺮﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺭﺷﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪ ﺑﻘﻴﮥ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﺣﻴﺮﺕﺁﻭﺭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻭﺿﻮﺡ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﻼﺩ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪ. ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﻮﺍﻯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ
ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻳﺶ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﻗﻮﻯ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﻭ ﺧﻮﻑ ﻫﻤﺮﺍﻫﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺘﺎﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻟﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﺑﮑﻤﮏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ .ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮﻧﺠﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ ّ ﺹ ٣٥١ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺞ ﺭﺍ ﻗﺴﻤﺖ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ":ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺱ ّ
ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺄﻣﻨﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺩﻭﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ،ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ،
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺭﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﺍﻳﺪ ﻭ ّ
ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ ".
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻮﻟﻰ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﻔﺎﻕ ﻗﻴﺎﻡ ﺳﻴﺪﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺘ ّ ﺷﺨﺺ ّ
ﺑﻌﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ّ
ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻧﮑﻪ ":ﭼﺮﺍ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻮﻓﺎﺕ ﺍﻭ ﺷﻴﺮﺍﺯﮤ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﮐﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ﺍﺻﻞ ﮐﺎﺭ ّ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﻴﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﻳﮏ
ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺮﻑ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﺪ ﺑﺪﺷﻤﻦ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﻴﺂﻣﺪﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺣﺎﻻ
ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺻﺪ ﻣﺴﻠﻂ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻔﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺍﮔﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﻗﻠﻌﻪ ّ
ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﻘﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ". ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﭼﺎﺭ ّ ﺑﺴﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﻣﺘﻮﻟﻰ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻧﺎﻣﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺠﻴﮑﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺴﻤﺖ ﺯﺭﮔﺮ ﺩﺍﺩ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺭﺍ
ﺹ ٣٥٢ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻌﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ ّ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﺮﺳﺨﻰ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩ ّ ﻫﻨﮕﺎﻡ ّ
ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﺎﻩ
ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺧﺠﻠﺖﺁﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﻨﮓ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﺎﻫﻰ ﻣﻴﮕﻔﺖ
ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻻﺭﻳﺠﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻧﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻓﮑﺮ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﺭﮔﺮ ،ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ،ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ ّ ﻣﺘﻮﻟﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﺭﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻓﮑﺮ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺪﻫﺪ ،ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺧﺒﺮ ﻗﺘﻞ ّ
" ﺗﻬﻤﺖ ﻗﺘﻞ " ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺧﺖ ،ﺩﻟﺶ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﻬﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻘﺘﻞ ﻭ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺎﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ّ
ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺯﻭﺭﺁﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺠﻤﻊ ﻗﻮﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻴﻢ ﻓﺮﺳﺨﻰ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻓﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ
ﻣﺘﻮﻟﻰ ﺧﺎﺋﻦ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺼﺪﻕ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﻧﺎﻣﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺻﺒﺢ ﺭﺍﻳﺖ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻠﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺋﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺖ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻌﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ّ ﻭﻓﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻣﻮﻗﻊ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻣﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﻤﺤﺾ ّ
ﺹ ٣٥٣
ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻗﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﻓﺘﺪ ﺗﻮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺠﺰﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ّ ﻭ ّ
ﻭ ﻟﮑﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ّ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ،ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ
ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻭﻟﻮﻟﻪ ﺍﻯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﺭﺩﻭﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺳﭙﺎﻩ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﻨﮕﻴﻨﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺷﺪﺕ ﺧﺠﻠﺖ ﻭ ﻧﻨﮓ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ّ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﻔﺸﻬﺎﻳﺶ ﺑﺮﮐﺎﺏ ﮔﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺁﻭﻳﺰﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ّ
ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻄﺮﻓﻰ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮﺵ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭘﺎﻳﺶ ﮐﻔﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﺵ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻮﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺖ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺎﺯ ﮔﺸﺘﻨﺪَ ،ﻋَﻠﻤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻁ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺋﻴﺲ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩ.
ﻣﺠﺪﺩﴽ ﻫﻤﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ّ
ﻗﻮﮤ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﺳﺪ ﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ ﺹ ٣٥٤ ﮔﻮﺷﺖ ﺍﺳﺒﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﺭﺍ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ،ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ّ ّ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻘﺪﺭ ﺳﺮ ﻣﻮﺋﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻠﻮﮎ ﺩﺭ ﻃﺮﻳﻘﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺎﺯ
ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺍﺷﺘﺪﺍﺩ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺖ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ﺑﻼﻳﺎ ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺑﻰ ّ ّ
ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﺒﺮﺩﻧﺪ ،ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺯﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ
ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻋﺰﻡ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺖ. ﺧﺎﺋﻨﻴﻦ ﺑﻰﻧﻮﺍ ﺭﺍ ّ
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﺍﺭﺩﻭ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺖ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ّ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﻣﺤﻮ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ّ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺭﻗﻴﺐ ﺧﻮﺩ ّ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﻓﺘﺢ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﮐﻤﮏ ّ
ﻋﺮﺍﺩﻩﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺟﻨﮕﻰ ﻭ ّ ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ
ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﻫﺴﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺑﺘﻬﻴﮥ ﺣﻤﻠﮥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﻰﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻣﻴﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﻬﻴﮥ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺟﺸﻦ ﺑﺸﮑﺮ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ّ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺹ ٣٥٥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﺎﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎ ﻭ ّ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺐ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻣﻰﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ِ ﺭﺏ ﺍﻟﺮﻭﺡ ( ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺳﺒﻮﺡ ّ ٌ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﮥ ) ّ ٌ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﻭ ّ ﻗﺪﻭﺱ َ ّ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ّ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﮕﻮﺵ ﻗﺮﻳﺐ ﻭ ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻭ ّ
ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺻﺮﻑ ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻣﻮﺍﺷﻰ ﮔﺎﻭ ﻣﺎﺩﻩ ﺍﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﻰ ﻧﺼﻴﺮ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺁﻥ ﮔﺎﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺷﻴﺮ ﺑﺮﻧﺞ ﻣﻴﭙﺨﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻭﺷﻴﺪ ﻭ ﺷﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻴﺮ ﺑﺮﻧﺞ ﻣﻴﻞ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﺎﺻﺤﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ " ﺍﺯ
ﻟﺬﺕ ﻧﻤﻴﺒﺮﻡ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻏﺬﺍﺋﻰ ّ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺩﻭﺭ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺴﻮﺯﺩ ﻗﻠﺒﻢ ﺁﺗﺶ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ ".
ﺍﻟﺼﻤﺪ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺻﺎﺩ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻰﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻭ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺻﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﻣﻴﮕﺸﺖ. ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ّ ّ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺭﻭﺯﺍﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ّ
ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻳﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻼﻟﺖ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺩﺭ ﻣﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻳﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﺹ ٣٥٦ ﻗﻮﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻗﺪﺭﻯ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮐﻨﺪ ﻭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻀﻌﻒ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ،ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ّ
ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﻃﻠﻌﺖ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺳﺤﺮﺁﻣﻴﺰ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ
ﻏﺼﻪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﺎ ﺑﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﺸﺪ، ﻣﺎ ﺑﺎﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻯ ﻭ ّ
ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺑﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ.
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻯ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﺷﺪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ
ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺟﺮﺍﺭﻯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﻓﺮﻭﺩ ّ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮔﺬﺷﺖ ،ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ّ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﻭ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﺎ ﺁﻣﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻭ ّ ﻋﺪﻩ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﭼﻬﻞ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ّ
ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﻭ ﺧﻨﺪﻕﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺟﻨﮕﻰ ﺭﺍ ّ
ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺷﻬﺮ ﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺋﻴﺲ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﺘﻮﭘﭽﻰ ﻫﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻂ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺸﻰ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭﺟﻬﮥ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﮐﻪ ﻗﺪﻡ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺗﻮﭘﻰ ﺟﻠﻮﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﻭ ﺑﻰﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ
ﺹ ٣٥٧ ﻏﻠﻄﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻏﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ
ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺮﻭﺩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺭﺍ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﺨﻠﻮﻕ ﺿﻌﻴﻔﻰ ﮐﻪ
ﭘﺸﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻼﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﻡ ﻋﺎﺩ ﻭ ﺛﻤﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺩ ﺗﻨﺪ ﺑﻬﻼﮐﺖ ّ
ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﻮﺩ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ
ﻗﻮﺕ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﻭ ّ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﻮﺩ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻟﻴﺮ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ ﻇﻞ ﺯﺍﺋﻞ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻧﺪ " ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺼﻠﻮﺓ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ":ﺷﻤﺎ ﺁﻥ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺷﻮﻗﺎ ِ ﺁﺧﺮ ﻳﺄﺗﻮﻥ ﻓﻰ ِ ﺍﻟﺬﻳﻦ ُ َ ﻭ ّ ﻻﺧﻮﺍﻧﻰ ّ َ َ ّ ِ ﺍﻓﻀﻞ ِﻣﻦ ُﻃﻮﺑﺎﻧﺎ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻟﻬﻢ ﻭ ُﻃﻮﺑﻰ ﻟﻨﺎ ﻭ ﻃﻮﺑﻰ ُﻫﻢ َ َ ُ ﻃﻮﺑﻰ َ ُ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ُ ٰ
ﻫﻮﻯ ﺑﺸﻤﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻧﻔﺲ ﻭ ٰ ﮐﻔﺎﺭ ﻧﻬﺮﺍﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻄﻮﺕ ّ
ﻣﻘﺮﺭ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﺍﺟﻞ ﺑﺮﺳﺪ ﻧﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺍﺛﺮﻯ ﺷﻤﺎ ﻭﻗﺘﻰ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ﺳﺎﻋﺘﻰ ّ
ﻣﺆﺧﺮ ﺍﺣﺒﺎء ﺗﺄﺛﻴﺮﻯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺟﻞ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ّ ﻣﻘﺪﻡ ﻭ ّ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﮐﻮﺷﺶ ّ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ
ﻣﻘﺮﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﻭ ﮐﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻳﮏ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ّ ّ
ﺍﻣﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﺗﺮﺱ ﺑﺨﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺷﺪ ّ
ﻭ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺼﻦ ﺣﺼﻴﻦ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﺭﺝ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻳﺪ ". ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺭﻭﺡ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ
ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺮﻳﺎﻥ ﻣﻴﻴﺎﻓﺖ ﺑﺠﺰ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﻘﺎﻕ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺷﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺸﺎﻁ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﭽﺸﻢ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺑﻨﻈﺮ ﺩﻫﺸﺖ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻴﻨﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﺹ ٣٥٨ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺗﻮﭖ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻟﺸﮑﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ّ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺻﺪﺍﻯ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺻﺪﺍ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﺍﻥ ﻭ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﻯ
ﻓﺮﺡ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﮕﻮﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ. ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺠﻮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺩﻟﺶ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺧﺮﻭﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﻃﻮﺭﻯ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﻌﻠﮥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺮﺟﻰ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺑﺮﺝ ﺗﻮﭘﻰ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻻﻯ ﺑﺮﺝ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻭﺳﻂ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺗﻮﭖ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﭘﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻴﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺯﺑﻮﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻴﺨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﻣﻨﮑﻮﺏ ﻭ ﻣﺨﺬﻭﻝ ﺳﺎﺯﺩّ ، ّ
ﺑﺎﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺨﻠﺺ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺷﻴﺮ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺿﻄﺮﺍﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ
ﺑﺎﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺘﺶ ٰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺑﺎﻭ ﺑﻔﻬﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺸﻮﻧﺪ ،ﻧﺎﻳﺮﮤ
ﻏﻀﺒﺸﺎﻥ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺷﺎﻥ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ . ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ،ﻟﺸﮑﺮ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺑﻰﻣﻨﺘﻬﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﻃﻌﻤﮥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺒﺮﺝ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺮﺝ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺑﺮﺝ ﺑﺮﺯﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ،ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺹ ٣٥٩ ﻭ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺷﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻟﺸﮑﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺠﺰﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ،ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ،ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ّ
ﭼﻨﺪ ﺭﺃﺱ ﺍﺳﺐ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻟﺸﮑﺮ
ﻣﻬﻴﺎﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﺩﺷﻤﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ّ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻗﻮﺭﺧﺎﻧﮥ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺣﺮﻳﻖ ﻭ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﻭ ّ
ﺁﻣﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻣﺪﺕ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺳﺪ ﺟﻮﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮔﻮﺷﺖ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﻋﻠﻒ ﺧﺸﮏ ﺍﺯ ﻣﺰﺭﻋﻪﻫﺎ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ّ
ﺷﺪﺕ ﺟﻮﻉ ﭼﺮﻡ ﺯﻳﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﭼﺎﺭﻯ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ّ ﺭﻗﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻔﻬﺎﻯ ﺧﺸﮏ ﺭﺍ ﻣﻴﺠﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﻰﺑﻠﻌﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ ﺑﻮﺩ ،ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﻟﺶ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺴﻮﺧﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺴﺖ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﺰﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﻧﺤﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺑﻬﺠﺖﺍﻧﮕﻴﺰ ﺁﻻﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻣﻰﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﺷﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ.
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﮥ ﺩﺷﻤﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ ﺩﺭ ّ
ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﻓﻮﺍﺟﻰ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺪﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﺑﺎ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻠﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺗﻌﺪﻯ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻤﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻧﻤﻴﮕﺸﺎﺩﻳﻢ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ّ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻳﺎﺳﺘﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﺑﺰﻭﺭ
ﮐﻔﺎﺭ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮ ّ ﺹ ٣٦٠ ﺍﻣﺘﻬﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﻗﻮﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﻣﺎ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ّ ﻧﻤﻰﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﮥ ّ ﻣﻴﺸﺪﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻳﻢ
ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﻣﻘﺮﺭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﺎﻋﺖ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ،ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ
ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ، ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻥ َﻋَﻠﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ
ﺑﺮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ،ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ
ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻗﻮﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﮤ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ّ
ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻤﺸﻮﺭﺕ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻃﻮﺭﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻫﺴﺖ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ،ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ّ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻃﻰ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ. ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﮥ ﮐﻨﺪ ﺑﻮﺩ ،ﻗﺮﻳﮥ ﮐﻨﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ،
ﺹ ٣٦١ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﮐﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻭﻃﻦ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮐﻨﺪﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻭﺍﺭﺩ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺸﺪ،
ﺑﻤﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺤﻔﻈﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ ﮐﻨﺪﻯ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺗﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ
ﮐﻠﻴﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺨﺖ ّ ﺑﻬﻢ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺰﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﺩﺭﺍﺯﻯ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻋﺮﺍﺏ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ،ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ،ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ
ﺳﻔﻴﺪﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﮑﺎﺭ ﺩﺍﺭﻯ ﺯﻭﺩ ﺑﮕﻮ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻻﻯ
ﻗﻮﺕ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ّ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪﻡ ،ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻫﻴﺒﺖ ﺍﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ،ﺧﻴﻠﻰ ّ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺑﻔﮑﺮﻡ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻃﻔﮥ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻗﻠﺒﺶ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺳﺎﺯﻡ ﻟﻬﺬﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﭘﺴﺮﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺮﺣﻤﻦ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﮐﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ٌ
ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﺑﺎﻧﺪ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﮔﻬﻮﺍﺭﻩﺍﺵ ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ ﻭ ﺷﻌﺮﻯ
ﺑﻤﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮔﻔﺘﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﻣﻴﺮﻓﺖ .ﻣﻦ ّ ﺭﺣﻤﻦ ﭘﺴﺮﺕ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﻰﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ،
ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺣﻤﻦ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ّ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻯ ّ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺷﮑﻢ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﺷﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪﻡ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﻭ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺗﺮﺍ ﮐﺎﻓﺮ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ،ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺍﮔﺮ
ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﻮﻡ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ؟ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺗﻮ ﺹ ٣٦٢ ﺣﻖ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻭﺭ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺩﺭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ّ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ّ
ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩﺕ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﻰ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﻴﻖ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﻨﻰ ﻣﻦ ﺗﺮﺍ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﮐﺎﻥ ِ ﮐﺎﻓﺮﴽ " ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺍﻟﻀﻴﻒ َﻭ َﻟﻮ َ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ " َ َ ُ ﺍﮐﺮﻣﻮﺍ ّ َ
ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﻋﻠﻒ ﭘﺨﺘﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺟﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻣﻴﺂﻭﺭﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﻰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺵ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺼﻮﺩﺕ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﺋﻰ ﻭ ﻣﺮﺍ ّ
ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﻳﺪﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ
ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻠﻤﺎ ﺷﮑﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﺧﻨﻪ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﻤﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﻯ ّ
ﻣﻴﮕﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﻥ ﺟﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺬﺍﻕ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ،ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺟﺎﺯﮤ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺴﻼﻣﺘﻰ ﺑﻮﻃﻦ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﻨﺪ ّ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺁﻳﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺍﺭﻯ ﻣﻦ
ﻣﻌﻄﻞ ﺷﻮﻡ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ّ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍ ﺗﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩﺕ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﮐﻨﺪ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ " ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺗﺄﺋﻴﺪ ّ
ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﮐﻨﺪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻣﺤﺒﺴﻰ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﻠﻌﮥ ﻋﺎﻟﻰ ﻣﺮﺗﺒﺖ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻤﺎﻳﻢ " ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﻓﺖ. ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﺹ ٣٦٣ ﺳﻴﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﺑﻼﻍ ﮐﺮﺩ ﻋﺼﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ّ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﻤﻰ ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻭﻯ
ﺩﻭﻡ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻓﺖ ﺭﻭﺯ ّ
ﺑﺘﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻮﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ّ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻨﻨﺪ.
ﺧﻼﺻﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻗﻠﻌﻪ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻰ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﺷﻨﺒﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜّﺎﻧﻰ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺻﺒﺢ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻘﻠﻌﻪ
ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺬﺍﮐﺮﮤ
ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﻠﺢ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﻴﻢ ﺷﺎﻳﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺭﺿﺎﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻭ ّ
ﻧﻈﺮﻳﮥ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩﺍﻡ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ّ
ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺏ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﺎﻯ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﭼﺎﻯ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﻁ ﻭﻓﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺨﻮﺭﻳﻢ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﻢ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺟﻨﮓ ﻣﺪﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺎ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺑﻰﺟﻬﺖ ّ ﺧﻴﻠﻰ ﺿﺮﺭ ﺩﻳﺪﻩﺍﻳﻢ ﻣﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﺤﻮ ﺣﻞ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ " :ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺎﺷﻴﮥ ﺳﻮﺭﮤ ﻓﺎﺗﺤﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﺐ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺑﮑﺴﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﻯ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﮐﺘﺎﺏ ّ ﺧﺪﺍ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺹ ٣٦٤
ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﺳﺎﺱ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ
ﺍﺫﻳﺖ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺮﺍﻯ ّ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺑﺸﺮﺍﻓﺖ ﺧﻮﺩ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻪ ﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﻏﻴﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﻤﺎ ّ
ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺧﻴﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻨﺘﻘﻢ ﺟﺒّﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ .ﺁﻧﮕﺎﻩ
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺰﺑﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﺑﻤﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺋﻴﺲ ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ّ ﻭﺭﻕ ّ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻋﺼﺮ ﭼﻨﺪ ﺭﺃﺱ ﺍﺳﺐ
ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺩﻭ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻴﻤﻪﺍﻯ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﻤﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ّ
ﺗﻬﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺭﺍﻩ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﻢ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻮﻃﻨﺶ ّ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺪﻭﺱ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣٦٥ ﺑﻴﻦ ﺑﻴﻨﻨﺎ َﻭ َ َ ﺍﻓﺘﺢ َ َ ﺭﺑﻨﺎ َ ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪَ َ " :
ﺍﻟﻔﺎﺗﺤﻴﻦ " ) ﻗﺮﺁﻥ (٨٨٧ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻮ ِﻣﻨﺎ َ َ ﺍﻧﺖ َ ٌ ُْ ﺧﻴﺮ َ ِ ِ َ ﺑﺎﻟﺤﻖ َﻭ َ َ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻬّﻴﺎ ﺷﻮﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻰﭘﺬﻳﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻗﻮﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺳﺒﺰ ﺭﻧﮕﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ) ﺍﻳﻦ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻫﻢ ّ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ( ﻭ ﻫﻤﻪ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺍﺳﺐ ﻣﺨﺼﻮﺻﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﺍﺳﺒﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻗﻠﻌﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺴﻮﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﻑ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻢ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﭼﻴﺰﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻋﺪﺩ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﻤﺎﻡ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺩﻳﺰﻭﺍ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻤﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﺭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻴﻤﮥ ّ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺰ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ ﺧﻴﻤﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻣﻌﻨﻰ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺷﻤﺎ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ
ﻣﺠﺪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ
ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺴﺌﻠﺖ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺩﻭﺭﮤ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺯﻳﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺹ ٣٦٦
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻳﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ" . ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺷﺎﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻏﺬﺍ ﺭﺍ ﺗﻮﻯ ﭼﻨﺪ ﺳﻴﻨﻰ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﻨﻰﻫﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ) ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ( ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺳﻴﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻧﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﻴﻤﮥ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺎﻡ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻴﻞ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺬﺍ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻧﮑﺮﺩﻳﻢ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻣﺎ
ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻤﻴﺨﻮﺭﻳﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﺮﺹ ﺭﻭﻯ ﻏﺬﺍ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﻴﻤﺖ ﮔﺰﺍﻓﻰ ﻧﺎﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺑﻔﺮﻭﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻴﻦ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﮑﺪﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻴﻠﻰ ّ ّ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻋﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺳﺨﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﮔﻔﺖ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻓﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﺗﻌﻬﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺁﻭﺭ ﺷﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺛﺎﻧﻴﴼ ّ
ﺍﻓﺸﺎﺭ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﮐﺮﺩ
ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺑﺴﺮ ﮔﺬﺷﺖ
ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻴﺨﺎﻥ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﮥ ﺳﺎﻻﺭ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻫﺰﺍﺭﻫﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻔﻮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ّ ﺹ ٣٦٧
ﺍﻧﻌﺎﻡ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻨﮏ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻌﺪ ﺑﺨﻴﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺯﻭﺩ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ّ
ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ
ﻋﺪﮤ ﺷﻮﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺳﻢ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﻠّﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ
ﺭﺃﻳﺶ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻔﻴﺮﻭﺯ ﮐﻮﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ
ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﻳﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﻗﺪﻭﺱ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺭﻓﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﻀﺮﻉ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﺪﺍ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ
ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻌﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍ ﻭﺍ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺭﺍﺩﻩ
ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﻡ.
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻠﺸﮑﺮﮔﺎﻩ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ّ ﺑﺨﻴﻤﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻴﻤﮥ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻇﻬﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﻰﺍﺻﻞ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ
ﺭﺍ ﺑﺨﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺹ ٣٦٨ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻤﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ
ﺑﻤﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺪﻳﮕﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ .ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ّ
ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺗﻬﻮﺭ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻻٓﻥ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﮔﻔﺖ ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻫﺮ ﭘﻴﻐﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﺳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻗﺴﺎﻭﺕ ّ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻏﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﺴﻰ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺭﺏ ﺍﻟﻤﻼﺋﮑﺔ ﺳﺒﻮﺡ ّ ﻗﺪﻭﺱ ّ ﻣﻔﺎﺭﻗﺖ ﺟﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺯﺑﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﺠﻤﻠﮥ ّ ﺭﺑﻨﺎ ﻭ ّ
ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺫﮐﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺷﺎﺩﻯ ﻭ ّ ﻭ ﺳﺮﻭﺭﺷﺎﻥ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻭﻓﺎﺕ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ
ﻣﮑﻠﻞ ﮔﺸﺖ. ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﺎﮐﻠﻴﻞ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ّ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺣﺰﻥﺍﻧﮕﻴﺰ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﮑﺎﻳﮏ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﮑﻨﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻳﮑﻰ ّ ّ
ﺳﻮﻣﻰ ﺣﺎﺝ ﻧﺼﻴﺮ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﺎﺝ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻭ ّ ﺹ ٣٦٩
ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻨﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺛﺮﻭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﺖ ﺁﻭﻳﺨﺘﻪ ﺗﻴﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﭖ ﺑﺴﺘﻨﺪ. ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺟﺎﻥ ﮔﺪﺍﺯ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮ ّ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺦ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﻴﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺻﻌﻮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﮕﻤﺎﺭﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻧﺠﻒ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻤﻴﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ّ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻣﻴﺮ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ّ ّ
ﻭﺻﻴﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﻭ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ
ﻟﺪﻧﻰ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ ،ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻋﻠﻢ ّ
ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﮋﺩﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ
ﻣﻬﻴﺎ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ّ
ﮐﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦١ﻫﺠﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﺴﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ
ﺹ ٣٧٠ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺯﺑﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﻭ ّ
ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺗﺎﺑﻊ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺭﺍﻳﺖ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍﻳﺖ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﻭﺟﻴﻦ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﺷﺮ ﺁﻥ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﺎﺋﻢ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﻴﻴﺎﺑﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ. ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ ّ
ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺬﻝ ﻣﺎﻝ ﺩﺭ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﺭﻳﻎ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺮﺳﻴﺪ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ ﻋﻠﻰ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ّ ﻣﺤﻞ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﭘﺪﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻘﻪ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺯ ّ
ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺸﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻓﻘﻬﺎء ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻼﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﺑﺲ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻯ؟ ّ
ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩﺍﻡ ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩﻡ
ﺑﺼﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺤﺮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ّ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩﻡ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺍﻭﻗﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻧﺠﻒ ﺷﻴﺦ ّ ﻓﺮﻋﻴﻪ ﺭﺍ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﻧﺠﻔﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺸﮑﻠﮥ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﻤﻦ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻣﺮﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺹ ٣٧١
ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﻳﮏ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺳﺎﺩﮤ ﻓﺮﻋﻰ ﺭﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺭﺍ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻳﮏ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﻣﺸﮑﻠﮥ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻡ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﻣﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﭼﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﺩﺍﺭﻯ؟ ّ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﮋﺩﮤ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﺎﺷﺮ ﺭﺍﻳﺘﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻟﺮﺍﻳﺎﺕ ِ ﺭﺃﻳﺘﻢ ّ َ ِ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻗﺒﻠﺖ ِﻣﻦ ُ َ َ ﺍﻟﺴﻮﺩ ﺍ ْ َ َ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ِﺍﺫﺍ َ ُ
ﺍﻟﺜﻠﺞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺍﻟﻴﻬﺎ َﻭ ﻟﻮ َﺣﺒﻮﴽ َ َﻓﺎ ْﺳِﺮُﻋﻮﺍ ٕ َ َ ﺍﻋﻠﻰ ّ ِ َ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻳﺖ ﺭﻣﺰﻯ ﭘﻮﺷﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺗﺮﮎ ّ ﻇﻞ ﺁﻥ ﺭﺍﻳﺖ ّ ﻟﺬﺍﺕ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﻦ ﻣﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﺍﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻭ ﻧﻴﮑﻰ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﺪﮊﺧﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﻔﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ
ﻟﺬﺍﺕ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺯﻭﺩ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻡ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻡ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﺘﺮﺩﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻧﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻮﺩ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺖ ﺩﻭ ﺭﻓﻴﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ
ﺑﻤﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩﻯ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺭﺍ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺳﭙﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺴﻨﮕﺴﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺳﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺧﻼﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺟﺮ ﻭ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺭﺩﻭ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﮔﺮ ﺑﺴﺎﺭﻯ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺑﻴﺶ ﮐﻪ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﺴﭙﺎﺭﻡ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺴﺎﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺳﺎﺭﻯ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺹ ٣٧٢ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻴﺰ ﺍﺳﻴﺮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ّ ﺷﺪ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﺠﺘﻬﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﮐﺎﻥ َ ِ ﮐﺎﻓﺮﴽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻀﻴﻒ َﻭ َﻟﻮ َ َ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ َ ِ ُ ﺍﮐﺮﻣﻮﺍ َ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﮐﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺍﻻﻥ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ٓ ﺭﺍ ّ ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩﻯ ﺑﺴﻨﮕﺴﺮ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺳﻴﺪ ّ ﺩﺭ ﻗﻴﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ.
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﺑﺒﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ّ
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻔﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪﻩ ﺗﻬﻨﻴﺖ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻇﻔﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺸﻌﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺟﻠﻮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﮑﺸﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﺸﻦ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺗﻌﺪﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ّ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ّ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺷﺎﻩ ﺑﺴﭙﺎﺭﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴّﺖ ﺁﺯﺍﺩ ﮐﻨﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺎ ﺁﺗﺶ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﺁﺗﺶ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ّ ﻗﺪﻭﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪ ّ
ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺷﺶ ﺗﺸﺒﺚ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﻣﮑﺮ ﻭ ﺣﻴﻠﻪ ّ ﺹ ٣٧٣ ﻗﺪﻭﺱ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻬﻴﺠﺎﻥ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺧﺬ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻴﺰﺩ ،ﻃﻮﺭﻯ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ّ
ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺭﺃﻯ ﻭ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺑﺪﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭﻡ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﮑﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺰﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺣﺎﺝ ّ
ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻢ ﺧﻄﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ
ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻤﺰﻩ ﮐﻪ ﻣﻼ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺠﺰ ّ ّ ﻋﺬﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ.
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ٌ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻗﺪﻭﺱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺑﺘﻮﺳﻂ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻭﺭﺍﻗﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ّ
ﺍﻟﺼﻤﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻴﺴﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﻮﻯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺻﺎﺩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻤﺰﮤ ﻣﻼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ٌ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻩ.
ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺭﻯ ﻋﻠﻤﺎء ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎﺣﻀﺎﺭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺤﻀﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺎ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﻔﺮﺍﺵ ﺑﺎﺷﻰ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺴﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ّ ﺹ ٣٧٤ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺴﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺟﻨﺒﮥ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﺭﺍﻳﺖ ﺑﺎ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺣﺜﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺪﻕ ﻭ ﮐﺬﺏ ﺍﺣﺘﺠﺎﺝ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺴﺘﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺠﺰ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻞ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺘﻤﺴﮏ ﻧﺸﻮﻯ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺳﺒﺰﻳﮑﻪ ﺑﺮ ﺳﺮﺕ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﮔﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻰ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻰ ﻫﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻭﺍﻗﻊ ّ ﺭﺳﻮﻝ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺁﻳﺎ ﺷﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ ّ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ّ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻧﺴﺒﺶ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺎﺭ ﮔﻔﺖ ّ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺴﺒﺶ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺑﻤﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻧﺴﺐ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺴﺒﺶ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﺞ ﮐﺲ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ
ﺑﺎﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺣﺎﻝ ﻏﻀﺐ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ٰ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ّ
ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺑﻬﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺶ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﺭﺍﺩﺓ ﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺴﺎﻧﺶ ﻟﺴﺎﻥ ﺍ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﮑﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻮﻳﻢ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ّ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻟّﻴﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﻟﺘﺎﻥ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺑﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ
ﺹ ٣٧٥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺳﺎﺭﻯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺴﻤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻭﺍﮔﺬﺍﺷﺖ .ﻫﻤﮥ ﺁﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ
ﮔﺮﮔﻬﺎﻯ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﻭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﮔﻰ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺣﺲ ﮐﻴﻨﻪ ﺟﻮﺋﻰ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺩﻫﻨﺪ.
ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﻓﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ّ
ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻭﺻﻔﺶ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ. ﻗﺪﻭﺱ ( ﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﻮﺍﻥ ) ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻭﺻﻒ ﮐﺮﺩ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺭﻧﺞ ّ ﺭﻳﻌﺎﻥ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﭼﻨﺪﺍﻥ ّ
ﻭ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺳﺘﻢ ﻗﺪﻭﺱ ﺣﺘﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺴﻴﺢ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺧﺮﻭﺝ ﺭﻭﺡ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﮤ ّ ﻧﮑﺸﻴﺪﻩ ّ
ﺩﺭﺩ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺑﺘﺤﺮﻳﮏ
ﺗﻌﺼﺐ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ّ ﺷﺪﺕ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺣﺰﻥﺍﻧﮕﻴﺰ ﻗﺪﻭﺱ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ّ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ ّ
ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺗﺎ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﻗﻠﻢ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻣﺪﺕ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﺻﺮﻳﺮﺵ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻭﺣﻰ ﺩﺭ ﺷﺪﺕ ﺣﺰﻥ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﺯ ّ ﻣﺪﺕ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺷﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻃﻮﻝ ﺁﻥ ّ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺍﻋﺪﺍ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺤﻀﺮﺕ ّ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣٧٦ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﺎ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ
ﺳﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺏ ﺩﻫﻦ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺁﻥ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﻠﻌﻦ ﻭ ّ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﻴﺎﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺯﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﺩ ﻭ ﺗﺒﺮ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺪﻥ
ﻣﻄﻬﺮ ﺭﺍ ﻃﻌﻤﮥ ﺁﺗﺶ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ّ ﺹ ٣٧٧ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﺣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ
ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺒﺎﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺂﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻣﻦ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﺠﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻢ ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻦ
ﺣﻖ ﺩﻻﻟﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ،ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ّ
ﻓﺮﻣﺎ ،ﻧﺎﺩﺍﻧﻨﺪ ﺩﺍﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎ ،ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﺨﺒﺮﻧﺪ ﺑﺨﻠﻌﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﺸﺮﻑ ﻧﻤﺎ. ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺫﻳﺖ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﺭﺩ ﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﻗﻤﻰ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺨﻴﺎﻧﺖ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻘﺪﻭﺱ ﺑﻴﻮﻓﺎﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ ﺍﺯ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﻰﭘﻨﺎﻩ ﺩﻳﺪ ﺳﻴﻠﻰ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ
ﻗﺪﻭﺱ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻭﻗﺎﺣﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﻔﺘﻰ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﺕ ّ
ﺁﻭﺍﺯ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻴﮕﻮﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺑﺸﮑﻦ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺪﻭﺱ ﻧﮕﺎﻫﻰ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺁﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻩ ،ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻮﺯﻧﺎﮐﻰ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻣﻦ ﺍﻓﺰﻭﺩﻯ ﺧﺪﺍ ﺟﺰﺍﻯ ﻗﺪﻭﺱ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻤﻠﺖ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﺪﻫﺪ .ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﺎﺵ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﺸﻦ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻥ ّ
ﭘﺎﺭﻩﻫﺎﻯ ﺑﺪﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻣﻘﺪﺳﺶ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺑﺪﻥ ّ
ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﺑﺰﮔﻮﺍﺭ ﺑﻘﺎﻳﺎﻯ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺹ ٣٧٨
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻳﺮﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺫﮐﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺰﺍﺭﻭﺍ ﺍﺳﺖ ﺑﺬﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺳﺎﻣﻰ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ .ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺍ ﺍﻟﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻟﺠﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻻﺳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ ﺍﻳﻨﮏ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻧﻬﺎ
ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﺭﺩ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺧﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ّ ّ
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﺋﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻧﻮﻳﺴﻢ ﺑﻠﮑﻪ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﺳﺘﻴﻦ ﺗﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﺳﻨﮥ ّ
ﻭ ﺷﺶ ﻫﺠﺮﻳﺴﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻧﮕﺎﺷﺖ
ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍﺳﻢ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻪﺍﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺫﮐﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩّ .
ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭﻧﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺳﺖ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﺍٓ ﻣﻠﻘﺐ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪّ . ﺍﻻﺧﺮ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺞ ﺑﻴﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻋﺎﺯﻡ ّ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻭﻝ ﺷﺨﺼﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ّ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ّ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﻋﺎﺯﻡ ﮐﺮﺑﻼ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﺳﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٣٧٩ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ّ ﻣﺪﺕ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺩﺭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺳﻮﻡ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻟﺜّﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﻭ ﭘﻨﺞ ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍﻯ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺭﺛﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭ ﺫﮐﺮ ﺻﻌﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﮐﻞ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺑﺸﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﮥ ّ
ﻣﻠﻘﺐ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﺰ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺍ ﺑﻨﻘﻄﮥ ّ ﺍﺧﺮﻯ ّ ﺍﻟﻄﻌﺎﻡ ) ﻗﺮﺁﻥ (٨٨٣ﺟﻨﺎﺏ ّ ٰ
ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻔﻮﺱ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺎﺩﻭﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﺩﻭﻡّ - ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ّ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﺒﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﻳﺸﺎﻥ ّ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺍﺯ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﮑﺮﺑﻼ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺷﺘﻰ ﺳﻴﺪ ّ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺎﻭﺭﻩ ﺑﺎ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑّ ، ﺑﻤﺸﻬﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺴﮑﺮﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺼﺎﺣﺖ ّ
ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺳﺒﺐ ﺣﺰﻥ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﮤ ﺳﻪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻟﻮﺍﺡ ّ
ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻏﺼﮥ ﻫﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ":ﺧﺎﮎ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ّ ﻣﺤﺰﻭﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻣﺮﻳﻀﻰ ﺭﺍ ﺷﻔﺎء ﻣﻰﺑﺨﺸﺪ "
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺹ ٣٨٠ ﻋﺮﺵ ﺍﺳﺘﻮﻯ ﺍ ُﻋﻠﻰ َ ِ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ " َ ُ ﻟﻮﻻﻩ ﻣﺎ ْ َ
ﮐﺮﺳﻰ َ َ ّ ِ ﺍﺳﺘﻘﺮ ﻋﻠﻰ ُ ِ َ ْ ِّ ﺻﻤﺪﺍﻧﻴﺘﻪ ". ﺭﺣﻤﺎﻧﻴﺘﻪ ﻭ ﻣﺎ ْ َ ّ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ .ﭼﻬﺎﺭﻡ -ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﻮﻡ -ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ّ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ .ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺧﺎﻟﻮﺯﺍﺩﮤ ّ ّ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺆﻣﻦ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﺰﻭ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ّ ّ ﺗﺸﺮﻑ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺎﻩﮐﻮ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ّ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ .ﺍﻳﻦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﭘﻨﺠﻢ -ﺩﺍﻣﺎﺩ ّ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﻭﻳﻪ ﺳﺎﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﻭ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ّ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ٓ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺨﻠﺺﺍﻧﺪ. ّ ﻣﻠﻘﺒﻪ ﺑﻮﺭﻗﺔ ﺍﻟﻔﺮﺩﻭﺱ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻋﻤﻮﻯ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻼ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﺷﺸﻢ -ﭘﺴﺮ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺧﻮﺩ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ٌ ّ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪ.
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻬﺮﺍﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻔﺘﻢ -ﻣﻴﺮﺯﺍ ٌ ّ
ﺍﻭﻝ ﻗﺎﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﺒﻴﻞ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻴﺸﺪ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻠﻮﺹ ﻧﺴﺒﺖ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﺖ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ّ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻇﻞ ﻟﻮﺍﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻟﻰ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﺠﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺸﻬﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺹ ٣٨١
ﻇﻞ ﻟﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺟﻬﺎ ﻭ ﺧﻨﺪﻕ ﺩﻭﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﮐﻤﺎﻝ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﺩﺭ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﻣﻴﻦ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﺣﻴﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺟﻮﻳﻨﻰ ﺳﺎﮐﻦ ﺳﺒﺰﻭﺍﺭ ﮐﻪ ﺗﺄﻟﻴﻔﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻫﺸﺘﻢ -ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻮﻝ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻋﺪﺍء ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﺎﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﻨﻴﺰﻩ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺷﺨﺺ ﺷﺠﺎﻋﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻬﻢ -ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﻧﻮﮐﺮ ّ ٌ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ّ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻗﻨﺒﺮ ﻋﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﮕﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪ. ﺩﻫﻢ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ -ﺣﺴﻦ ﻭ ﻗﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﺪﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﺴﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﺩﺍﺭﻭﻏﻪ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﺑﺎﻧﻬﺎ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ.
ﺗﻮﺟﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ -ﻣﺤ ّﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﻣﻼ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ّ
ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼﺋﻰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﻮﺩ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ّ ﺧﺪﺍﻡ ﺿﺮﻳﺢ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ّ ّ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﺴﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻠﻐﺰﺍﻧﺪ.
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻴﺪ ﺭﺿﺎ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ٌ ّ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺍﻭﻝ ﺁﻥ ﺑﺨﻂ ﺧﻮﺩﺵ ﻗﺴﻢ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﻴﮥ ﻭﺭﻗﮥ ّ ﺳﻴﺪ ﺭﺿﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ّ
ﺹ ٣٨٢ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺧﺮﺍﺳﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﮏ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻼ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﮥ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩ .ﻣﻴﺎﻣﻰ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺤﮑﻤﻰ ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ ّ -
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﻴﻦ ﺳﺒﺰﻭﺍﺭ ﻭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﻼ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺳﻰ ﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ّ
ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺧﻄﺒﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ
ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﺩﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺧﻄﺒﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻋﻠﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻨﺸﺮ َ َ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺶ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺧﻄﺎﺑﮥ ﻓﺼﻴﺢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺎﻣﻞ ﻭ ﻧﺎﺷﺮ ﺁﻥ َ َ ﻋﻠﻢ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻭ ﺑﻠﻴﻎ ّ ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻰ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﻮﻡ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ّ
ﻣﻼ ﻋﻴﺴﻰ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻼ ﻋﻴﺴﻰ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ّ ﻭ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺠﺰ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝﺍﻧﺪ. ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﻭﻻﺩ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻼ ﻋﻴﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ: ﺭﻓﻘﺎﻯ ّ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﻣﻼ ّ ّ
ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻣﻼ ّ ّ
ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ
ﻣﻼ ﺭﺣﻴﻢ ّ
ﻫﻔﺪﻫﻢ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ
ﺑﻴﺴﺘﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ّ ّ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻣﻼ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻼ ّ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ّ ّ
ﺳﻮﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﻳﻌﻘﻮﺏ ّ
ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ّ
ﺹ ٣٨٣ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ّ ّ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﺍﻟﻤﺤﻤﺪ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ّ ّ
ﺳﻰﺍﻡ
ﻣﻼ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﺴﻦ ّ
ﺳﻰ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ّ
ﺳﻮﻡ ﺳﻰ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﻮﺍﺩ ّ
ﺩﻭﻡ ﺳﻰ ﻭ ّ
ﺳﻰ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﻣﻼ ﺁﻗﺎ ﺑﺎﺑﺎ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻼ ّ ّ
ﺳﻰ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﻣﻼ ﻣﺤّﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ّ
ﺳﻰ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﺣﺎﺟﻰ ﺣﺴﻦ
ﺳﻰ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ
ﺳﻰ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻼ ّ ّ
ﺳﻰ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻣﻼ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ ّ
ﭼﻬﻞ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ّ
ﺳﻮﻡ ﭼﻬﻞ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ّ
ﭼﻬﻠﻢ ﺩﻭﻡ ﭼﻬﻞ ﻭ ّ
ﭼﻬﻞ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻧﻮﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺋﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﻬﺪﻯ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﻮ ّ
ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ: ﭼﻬﻞ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﺹ ٣٨٤ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺳﺎﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪّ . ﺑﻔﺼﺎﺣﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ.
ﭼﻬﻞ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ
ﭼﻬﻞ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﻤﻮﻯ ّ
ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ
ﺻﻔﺮﻋﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ
ﭼﻬﻞ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ. ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﻣﺎﺩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﻨﮕﺴﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ّ
ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩ .ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﻭ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺑﻮ ّ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﻮ ّ ّ
ﺳﻮﻡ ﭘﻨﺤﺎﻩ ﻭ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ
ﺩﻭﻡ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ّ
ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ّ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ ّ
ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﻋﺒﺎﺳﻌﻠﻰ ّ
ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ
ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ
ﺷﺼﺘﻢ
ﺷﺼﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ
ﺩﻭﻡ ﺷﺼﺖ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ّ
ﺳﻮﻡ ﺷﺼﺖ ﻭ ّ
ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ
ﺹ ٣٨٥
ﺍﺯ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺟﺰﻭ ﺣﺎﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ: ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﻣﻼ ﺍﺑﻮﺭﺣﻴﻢ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﮐﺎﻇﻢ
ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻫﻞ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺍﺳﻢ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ: ﺷﺼﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﻣﻼ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ّ
ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﻋﻈﻴﻢ
ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ّ
ﻫﻔﺘﺎﺩﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ّ
ﺷﺼﺖ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﺳﻴﺪ ﺭﺯﺍﻕ ّ
ﺳﻮﻡ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺳﻌﻴﺪ ﺯﺭﮐﻨﺎﺭﻯ ّ
ﺩﻭﻡ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ّ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ
ﺭﺿﺎﻯ ﻋﺮﺏ
ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮﻯ ّ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﻃﺎﻫﺮ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﺷﻔﻴﻊ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻗﺎﺳﻢ
ﻫﺸﺘﺎﺩﻡ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﻳﮑﻢ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﺎﻥ ﻣﻼ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﺎﻥ" ﻣﻼ ﻣﺴﻴﺢ "ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ّ ﻋﻄﺎ ﺑﺎﺑﺎ
ﺹ ٣٨٦ ﺳﻮﻡ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ّ
ﻳﻮﺳﻒ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﻓﻀﻞ ﺍ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﺻﻔﻰ ﻗﻠﻰ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﻧﻈﺎﻡ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ
ﺭﻭﺡ ﺍ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﺑﺎﺑﺎ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻭ ﻧﻬﻢ
ﻋﻠﻰ ﻗﻠﻰ
ﻧﻮﺩ
ﺳﻠﻄﺎﻥ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﻳﮏ
ﺟﻌﻔﺮ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﺩﻭ
ﺧﻠﻴﻞ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺳﻮﺍﺩ ﮐﻮﻩ ﺍﺳﻢ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍء ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ: ﻧﻮﺩ ﻭ ﺳﻪ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻗﻨﺒﺮ ﮐﺎﻟﺶ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ
ﻣﺘﻮﻟﻰ ﻣﻼ ﻧﺎﺩ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﺷﺶ
)ﺍﻳﻄﺎﺑﮑﻰ ( ﺍﺗﺎﺑﮑﻰ ﭼﻮﭘﺎﻥ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﻫﻔﺖ
ﭘﺴﺮ) ﺍﻳﻄﺎﺑﮑﻰ( ﺍﺗﺎﺑﮑﻰ ﭼﻮﭘﺎﻥ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﺍﻟﺤﻖ ﻋﺒﺪ ّ
ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ:
ﻧﻮﺩ ﻭ ﻫﺸﺖ
ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺻﺪ
ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺝ ّ ّ
ﻧﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻮﺍﺳﻊ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﻳﮏ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺝ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﻴﺮ ﻣﺤﺴﻦ
ﺹ ٣٨٧ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ: ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ
ﻣﻼ ﺟﻌﻔﺮ ﮔﻨﺪﻡ ﭘﺎﮎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﺑﻨﺎء ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﻗﺎ ﺑﺰﺭﮒ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺶ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺣﺴﻦ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﻗﺎ
ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺖ
ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﻗﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺖ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺎﺳﺘﺎﺩ ﺑﺰﺭﮒ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻨﺎء .ﺑﺮﺍﺩﺭ ﮐﻮﭼﮏ ّ ّ ﺑﺎﺳﺘﺎﺩ ﺟﻌﻔﺮ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻮﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻨﮏ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ. ﺻﺪ ﻭ ﻧﻪ
ﺑﻨﺎء ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﻳﺎﺯﺩﻩ
ﺑﻨﺎء ﻋﺒﺪ ﺍ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻋﻠﻰ ّ
ﺻﺪﻭ ﺩﻩ
ﺻﺪ ﻭ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﺑﻨﺎء ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻠﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﻗﺮ ﻧﻘﺶ ﺩﺍﺋﻰ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻋﻠﻰ ﻧﻬﺮﻯ، ٌ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ. ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﻼ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ
ﺍﻟﺼﺎﻟﺢ ﻣﻼ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ -ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻋﺒﺪ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ
ﺻﻔﺎﺭ ّ ﻣﻼ ﺍﺣﻤﺪ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ
ﻋﮑﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﺭﺿﻮﺍﻥ ّ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺴﮕﺮ ّ
ﺹ ٣٨٨ ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺪﻩ
ﺍﺣﻤﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪﻯ
ﺻﺪ ﻭ ﻫﻴﺠﺪﻩ
ﺣﺴﻦ ﺷﻌﺮﺑﺎﻑ ﻳﺰﺩﻯ
ﺻﺪ ﻭ ﻧﻮﺯﺩﻩ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ
ﻋﻄﺎﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺴﻦ ﺷﻌﺮﺑﺎﻑ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮏ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﮔﻠﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ
ﺣﺴﻴﻦ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ
ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺴﻴﻦ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺶ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺖ
ﻣﻠﻘﺐ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺫﺑﻴﺢ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻣﻼ ﺣﻴﺪﺭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﮔﺮﻩ ﺯﻥ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ﭼﻴﺖ ﺳﺎﺯ -ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺑﺎﻓﻬﺎﻯ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ
ﻋﻄﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻦ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﻳﮏ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺑﻨﺎء ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺰﺍﺯ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺑﻮﺩ ٌ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻘﺎﺭﮤ ﮐﻪ ّ
ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﭘﻴﻐﺎﻣﻰ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ
ﭘﺴﺮﻯ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺹ ٣٨٩
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﻭﺩ .ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﺆﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ّ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﺳﻪ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻳﻢ . ﺑﺮﺳﻢ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﻯ ﭘﺎ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﻴﺪ ّ ّ
ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻋﻠﻤﺎء ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺳﻤﺎﺋﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ: ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﺷﺶ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺻﺎﻟﺢ ّ ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻳﺰﺩ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻘﺮﺍﺭ ﺫﻳﻞ ﺍﺳﺖ: ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻫﻔﺖ
ﺳﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺷﺨﺺ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﻫﺸﺖ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ "ﻋﺰﻳﺰ" ﮐﺎﺗﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﭘﺪﺭ ّ ّ
ﭘﻴﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﺸﺖ . ﺑﺎﺏ
ﺻﺪ ﻭ ﺳﻰ ﻭ ﻧﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﺳﻴّﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺵ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺗﻮﭖ ﺍﺯ ﺗﻦ ﺟﺪﺍ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺳﻨﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻮﺩ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ّ
ﺹ ٣٩٠
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ
ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﻳﺰﺩﻯ ﺍﺳﺖ .ﻣﻮﻃﻦ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ٌ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭﻧﺪ: ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻳﮏ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺝ ّ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺟﺰﻭ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ّ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺸﺖ. ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﺒﺎﻏﺒﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﺗﺎﺟﺮ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺝ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﺳﻪ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ
ﺑﺎﺷﻰ .
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺠﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺑﻮﺩ
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻬﺪﻯ
ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﺷﺶ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﮥ ﻻﻫﺎﺭﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ
ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺩﭼﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ّ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﺧﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ: ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻫﻔﺖ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ، ّ ٌ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻣﻘﺮﺏ ّ ّ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺩﺭ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ. ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺹ ٣٩١ ﺻﺪ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﻧﻪ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ّ
ﺣﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻣﻌﺮﻭﻓﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ّ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ّ ّ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺣﺎﺝ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺸﺖ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﻳﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ
ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﻬﻢ ﺯﺩ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ
ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻠﻮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ .ﺣﺎﺟﻰ ﮐﺮﻳﻢ ﺧﺎﻥ ّ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﻣﻨﺒﺮ ﺑﺮﻭﺩ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ّ
ﻣﺪﺕ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻢ ﺑﺎﺷﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ ﺑﻤﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻬﺮﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ّ
ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ
ﻣﺤﺮﻡ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ّ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﭘﻨﺞ ﻫﺠﺮﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ ﺑﻘﺪﺭ ﻗّﻮﻩ ﮐﻮﺷﺶ ﻭ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮐﻨﻴﺪّ . ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ
ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻭﺳﮑﺲ
ﺹ ٣٩٢ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻼﺹ ﺷﺪ. ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ
ﻣﻼ ﺟﻠﻴﻞ ﺍﺭﻭﻣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﻓﺼﻴﺢ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﻌﻠﻢ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮐﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺳﻪ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﻌﻠﻢ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ّ
ﻣﺘﺪﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺍﺳﺖ. ﻭ ّ ّ ﻣﻼ ﺍﺣﻤﺪ ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻳﮏ ّ ّ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺍﺳﺖ. ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ّ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ
ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﺑﻪ ّ ﺩﺍﻧﺶ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ.
ﺗﺠﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ، ﻣﻼﺯﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ّ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺣﺴﻦ ﻭ ﻗﻠﻰ ﺟﺴﺪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ.
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﺷﺶ
ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻫﻔﺖ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻫﺸﺖ
ﺍﻟﻤﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ
ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﻫﻞ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﻧﻪ
ﻋﺒﺎﺱ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻼﻫﺪﻭﺯ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻳﮏ ّ ﺹ ٣٩٣
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻨﻴﺰﻩ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ. ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﻼ ﺣﺴﻦ ﺭﺷﺘﻰ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﺳﻪ
ﻣﻼ ﺣﺴﻦ ﺑﻴﺎﺭﺟﻤﻨﺪﻯ ّ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻗﺮﺍﺧﻴﻠﻰ ﻣﻼ ّ ّ
ﻣﻼ ﻧﻌﻤﺖ ﺍ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺷﻰ ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ّ ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﺷﺶ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻗﺎﺳﻢ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ .ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺧﻴﺮ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺍﻫﻞ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻳﻦ
ﺻﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻭ ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ
ﺑﻨﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩ. ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻐﻠﺸﺎﻥ ّ
ﻣﻼ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﻨﻤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺝ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺸﺮﻳﻌﺖ ﻣﺪﺍﺭ ﻣﻼ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ ّ
ﺑﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺑﮏ ﻣﺪﻓﻮﻥ
ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ. ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﻳﮏ
ﻣﻌﻠﻢ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﻼﺯﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ ّ
ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ
ﻗﺪﻭﺱ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻧﮑﺮﺩ .ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ّ ﺹ ٣٩٤ ﻗﺪﻭﺱ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﺩ ّ
ﻭ ﺑﺂﻣﻮﺯﮔﺎﺭﻯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﮕﻤﺎﺭﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻣﻼ ّ ّ
ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﺪﺍ ّ
ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﻰ ﺣﺘّﻰ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﻗﺪﻭﺱ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻡ ﺍﻯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺗﻮ ﺑﺠﺴﻢ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﻟﮑﻦ
ﺑﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﺒﺘﻼ ﮐﻦ ﻣﻦ ﻣﺼﺪﺍﻕ ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ) (٨٩٢ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﮥ ّ ﺻﺎﺩﻗﻴﻦ " ﮐﻨﺘﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " َ َ ّ ُ ﺍﻟﻤﻮﺕ ٕﺍﻥ ُ ُ ِِ َ ﻓﺘﻤﻨﻮﺍ َ ْ َ
ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻣ ّﻼ ﻣﺤﻤﺪ ّ ّ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ّ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ
ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺮﺍﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺍﺯ ﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺠﺎﻉ ﺑﻮﺩﻩ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺭﺑﮥ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﭘﺎﺷﺎ ﻭﺍﻟﻰ ﺍﺳﺖ ٌ
ﻣﺼﺮ ﺳﺮﮐﺮﺩﮤ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻗﺼﻴﺪﮤ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺮﺷﺘﮥ ﻧﻈﻢ ﮐﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ
ﻣﻔﺼﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺪﺡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻧﺸﺎء ﻭ ﻗﺼﻴﺪﮤ ّ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﻣﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖﻫﺎ
ﺹ ٣٩٥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺻﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺳﻪ
ﺳﻌﻴﺪ ﺟﺒﺎﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ
ﺯﺧﻤﻰ ﺑﺸﮑﻤﺶ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻗﺪﻭﺱ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ّ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ.
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺮﻳﻀﻪﺍﻯ ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺳﺖ ٌ ﺑﻘﻴﺔ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻨﮕﺴﺮﻯ ﺍﺯ ّ ّ
ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻟﺬﮐﺮ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﺧﻴﺮ ّ ّ ً ﻣﻔﺼﻼ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ّ
ﻭ ﻣﻴﺮ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻰﻧﻮﻳﺴﺪ:
ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺧﺴﺮﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﻠﻰ ﺟﺎﻥ ﮐﺪﺧﺪﺍﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ
ﺩﻫﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺧﺴﺮﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻋﺮﺏ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﮏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﻳﻪ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺩ .ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﺯ ﻧﺼﻴﺤﺖﻫﺎﻯ ﭘﺪﺭﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺮ ّ ﺑﺎﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻦ ﻟﻬﺬﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻡ
ﺹ ٣٩٦ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻢ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻋﺮﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻘﻴﮥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻨﻢ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ: ﺍﻭﻝ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ
ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﺸﺎﺭ
ﺩﻭﻡ ّ
ﺳﻮﻡ ّ
ﺹ ٣٩٧
ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﻮﺭﺗﻴﺞ
ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺎﺝ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺧﺎﻥ
ﭘﻨﺠﻢ
ﻋﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻻﺭﻳﺠﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺭﺍ ّ
ﺷﺸﻢ
ﻧﻮﺭ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻥ
ﻫﻔﺘﻢ
ﺣﺒﻴﺐ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺍﻓﻐﺎﻥ
ﻫﺸﺘﻢ
ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﮐﺮﺍﻭﻟﻰ
ﺩﻫﻢ
ﺧﺪﺍ ﻣﺮﺍﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﺮﺩ
ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩ
ﻧﻬﻢ
ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺧﺎﻥ ﺩﻭ ﺩﻧﮕﻪ ﺋﻰ
ﺹ ٣٩٨ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ
ﺧﻠﻴﻞ ﺧﺎﻥ ﺳﻮﺍﺩ ﮐﻮﻫﻰ
ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ
ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺳﺮﺥ ﮐﺮﻩ ﺋﻰ
ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ
ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻓﻮﺝ ﮐﻠﺒﺎﺕ
ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ
ﺯﮐﺮﻳﺎﻯ ﻗﺎﺩﻳﮑﻼﺋﻰ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺧﺴﺮﻭ
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﺑﻘﻴﺔ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﺰﻭ ّ ّ
ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﺤﺴﻮﺑﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ّ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﻤﺎء ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺤﻮ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻣﺪ
ﻋﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺫﮐﺮ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪ ﻫﻤﻴﻦ ّ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﺳﻢ ﻫﻤﮥ ﺷﻬﺪﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﺸﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ّ
ﻣﺒﻠﻐﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻯ ﺍﺳﻢﻫﺎﻯ ﺧﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻣﻴﺎﻥ ّ
ﻬﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺍﮐﻤﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺎﺩﺛﮥ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﻗﺺ ﺗ ّ
ﺗﻠﻘﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻫﻤﻴﺖ ّ ﻣﻬﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ّ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ّ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ .
ﺹ ٣٩٩ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ
ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺣﺰﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﺳﺒﺐ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺣﺰﻥ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﻄﻠﺒﻴﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺷﻌﺒﺎﻥ ١٢٦٥ﻫﺠﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻧﺎﺯﻟﻪ ﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ
ﻋﺎﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﺷﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﮔﺸﺖ ،ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻘﺘﻞ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﮐﺎﺗﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ " ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺏ ّ ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺮﺩﻳﺪّ .
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﮔﺪﺍﺯ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﺎ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ
ﻣﺪﺕ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻧﺒﺎﺯ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ّ ﺣﺘﻰ ﺑﻤﻦ ﻫﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺗﺐ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﻘﻄﻮﻉ ﺷﺪ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺧﻮﺍﺹ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺸﺮﻑ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺟﺎﺯﮤ ّ ﻃﻌﺎﻡ ﻣﻴﻞ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻧﻤﻰ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻬﺎﻯ
ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺣﺰﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﻣﻴﺰ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ
ﻣﻘﺪﺱ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﺻﺪﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ّ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﺰﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ
ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻡ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ
ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﻫﻴﭻ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢّ . ﻣﺤﺮﻡ ﺳﻨﮥ ١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ّ
ﺹ ٤٠٠ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺻﺤﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻘﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻨﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ّ ﺍﺳﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺪﺡ ﻭ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﺩﺭ ّ
ﺍﺧﻼﻕ ﺣﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﺻﻔﺎﺕ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﮤ ﺍﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﺑﻴﺎﻥ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ
ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺎﺋﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺨﻮﺩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﻠﺤﻖ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖّ . ﺑﺂﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﻭﻓﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ّ ﻓﻀﺎﺋﻞ ّ
ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ﺩﺭ ﺟﻮﻻﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ّ
ﺑﻤﻼ ﺁﺩﻯ ﮔﺰﻝ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ّ ٌ
ﺑﺎﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﻘﺐ ﺳﻴّﺎﺡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻟﻮﺍﺡ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭﻭﻳﺸﻰ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﻣﮑﺎﻥ ّ ﻣﻄﻬﺮﮤ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺁﻥ ﺍﺟﺴﺎﺩ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻴﺪﻯ ﮐﻔﺸﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ،ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻣﻴﻦ ّ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﻦ ﺍﺳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺩﻭﺭ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺸﺘﻰ ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺗﺎ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ّ ﻃﻮﺍﻑ ﮐﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﻓﻦ ّ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻌﻰ ﮐﻦ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﺑﻤﺮﺍﺳﻢ ﻋﻴﺪ
ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻴﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻋﻴﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﻳﺪ. ﺳﻴﺎﺡ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﺑﺂﻥ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﺩﻗﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ّ ﺹ ٤٠١ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﻻﻭﻝ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ّ ﻣﻘﺎﻡ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻧﺘﻬﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ّ
ﺳﻴﺎﺡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ّ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺳﻴﺎﺡ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ " :ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺷﻬﺪﺍ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﻓﺼﻞ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺳﻴﺎﺡ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻮﺍﻯ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﻑ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻭ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﻨﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ّ
ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﮐﻬﻨﻪ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻭﻳﺸﻬﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻌﺒﺎﺋﻰ
ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﺶ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﻣﻮﻳﺶ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻨﺎﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ ﺳﻴﺎﺡ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﻋﻈﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ّ
ﺳﻴﺎﺡ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ّ
ﺳﻴﺎﺡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺯﺍﻧﻮ ﮔﻞ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻯ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﻮﻕ ﻣﻴﺒﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺗﺤﻴﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ
ﻣﻬﻤﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ّ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻗﻠﻌﮥ
ﺳﻴﺎﺡ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ّ
ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ﺁﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﻴﺎﺡ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﻋﻨﺎﻳﺖ ّ
ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻭ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺍﻟﻄﺎﻑ ﺭﺍ ﻧﻤﻰﻓﻬﻤﻴﺪ". ﺳﻴﺎﺡ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﺳﻴﺎﺣﺖ ﻭ ﺳﻔﺮﺵ ﺩﺭ ﻓﺎﻣﺎﮔﺴﺘﺎء ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ " ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻋﻠﻮ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺎ ّ ﺹ ٤٠٢
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻴﺪﺍﺩ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﺪﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻏﺮﻗﮥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﮐﺮﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﻫﺸﺖ ﺷﺪﻡ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺣﺘﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﻋﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ّ
ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺟﺰﺋﻰ ّ
ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻭﺣﻰ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ. ﺳﻴﺎﺡ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﺑﺨﻂ ﺑﺴﻴﺎﺡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻯ ّ ﻳﺤﻴﻰ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻇﻞ ﺣﻔﻆ ﻭ ﺻﻴﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ
ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻟﻴﻞ ﺻﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺩﻋﺎﻭﻯ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺁﻣﻴﺰ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻫﻢ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻣﻮﻫﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻋﺶ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﻋﺮﻳﺾ ﻭ ﻃﻮﻳﻞ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻳﺤﻴﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻪ ﺭﺷﺘﮥ ﺳﺨﻦ ﺑﻨﮕﺎﺭﺵ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٥ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﻳﺎﻓﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺮﻑ ﻣﻦ ﺑﻘﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭ ﺭﻫﺎﺋﻰ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﻭﻻﺩﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻦ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﻧﺸﻮ
ﻭ ﻧﻤﺎ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﻔﻮﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻡ ﻣﻰﻧﮕﺎﺭﻡ. ﺹ ٤٠٣ ﭘﺪﺭﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻞ ﻃﺎﻫﺮﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻤﺶ ﻏﻼﻣﻌﻠﻰ ﭘﺴﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺮﺏ ﻭ ﺯﻭﺟﻪﺍﺵ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻠﺒﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﻣﺤﻤﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﻡ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺳﻢ ﻣﺮﺍ ﻳﺎﺭ ّ ﺑﺎﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﭘﺴﺮ ّ
ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻡ ﺷﻐﻞ ﻣﻦ ﺷﺒﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ ﺻﻔﺮ ١٢٤٧ﻫﺠﺮﻯ ﺩﺭ ﺯﺭﻧﺪ ّ
ﻭ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﺳﻮﺍﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﺍﻧﻢ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻔﻆ ﺩﺍﺷﺘﻢ
ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﮐﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻣﻴﭽﺮﺍﻧﺪﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﺎﺭﻩﻫﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺐ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺗﻼﻭﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺭﻭ ﺑﻘﺒﻠﻪ ﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻟﻐﺰﺵ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﺋﻰ
ﺣﻖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ .ﭘﺪﺭﻡ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﻘﻢ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻌﻠﻤﺎ ّ
ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻢ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺳﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﺩﻗﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﻣﻨﻬﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺎﻯ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ّ
ﻣﻨﺒﺮ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﺠﻒ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻣﻰﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻤﺠﻠﺲ ﺩﺭﺱ
ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻣﺠﺎﺩﻻﺗﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ .ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺧﻼﻕ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺻﺤﺖ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻴﮑﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﻼﻣﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ّ
ﻓﺮﺽ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﻓﻰ ﺗﻬﻮﺭ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻓﮑﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭘﺪﺭﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻌﻠﻤﺎء ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺩﺍﺭﻯ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻓﺘﺎﺭﻳﻬﺎﻯ ﺳﺨﺖ ﺹ ٤٠٤ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻭ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﻯ ﻳﮑﻮﻗﺖ ّ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺑﺮﺑﺎﻁ ﮐﺮﻳﻢ ﺭﻓﺘﻢ.
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺳﺎﻝ ١٢٦٣ﻫﺠﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﺑﺎﻁ ﮐﺮﻳﻢ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﮕﻔﺘﮕﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻮﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺁﻳﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻯ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻨﺎﺭﮔﺮﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﮐﻪ ّ
ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﺳﻴﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻭ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮﺧﺎﻥ
ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺮﺍﻣﺖﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﭼﻪ ﻋﺠﺎﻳﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﮐﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﻓﺘﻮﺍﺋﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺴﺎﻳﺮﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﻭﺡ ﻣﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﻭ ﺧﻴﺎﻝ ﺣﺲ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻧﻮﺭ ّ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﺎﺑﻰ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺯ ﺭﺑﺎﻁ ﮐﺮﻳﻢ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﺪﺭﻡ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﻌﺠﺐ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻓﮑﺮ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻦ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﺑﺨﻮﺭﺍﮎ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ،ﻣﻴﻞ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ،ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺣﺎﺋﻠﻰ ﺷﻮﺩّ ، ﻣﺪﺗﻰ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺁﻣﺪ ﻣﻦ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺎﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﻳﺪﻡ ّ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺯﻭﺍﺭﻩ ﺍﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﻨﻢ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﻋﻤﻮﻫﺎﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻭ ﺑﺼﺤﺖ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ ﺹ ٤٠٥
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ّ ﻗﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﻮﺭﮤ ﻭ ﺍﻟﻌﺼﺮ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﺯ ّ
ﺍﻧﺸﺎء ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺍﺳﻠﻮﺏ ﺁﻥ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺣﻴﺮﺕ ﮔﺮﻓﺖ.
ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﺒﺐ ﺣﻴﺮﺕ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻴﻔﺘﺪ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺎﺋﻞ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻰﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺘﺤﺮﻳﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺧﻼﺻﻪ ﭘﺴﺮ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﻤﻮﻯ ﻣﻦ ﺑﺎﻣﺮ ّ
ﮔﺸﺖ ﮐﺪﺧﺪﺍﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺯﻭﺍﺭﻩ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺻﻔﻬﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻣﻨﻬﻢ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺭ ﺯﻭﺍﺭﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﺮﻭﻡ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻗﺒﻼ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻡ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﻣﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ً ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ
ﻋﺪﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺳﺎﻟﮥ ٌ ّ
ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ،ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺁﻥ
ﺭﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻃﺮﺯﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﺍﺳﻠﻮﺑﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﻢ ﺁﻣﺪ .ﻳﮏ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺆﻟﻒ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﻳﻌﻨﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ّ
ﻭ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻯ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﻻ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻨﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ
ﺭﺍﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺳﻰ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ
ﺷﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﭘﺎﻯ ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺷﺨﺼﻰ ﺧﻮﺵ ﺳﻴﻤﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺖ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺮﻭﻯ ﺹ ٤٠٦ ﺳﻴﺪ ﻣﺴﺘﻤﻨﺪﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ّ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ ﺷﺐ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻫﺴﺘﻰ ّ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ
ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﮐﻠﻴﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﮐﻠﻴﻦ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺳﻤﻢ ﺣﺎﺟﻰ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﻭﻡ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﻭ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺑﮕﻮ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﺣﺠﺎﺑﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺨﺪﺍ ﭘﺮﺳﺘﻰ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ .ﻣﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﺟﻰ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﺑﺮﻭﻡ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻡ ﻗﺼﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﻦ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺍﻳﻦ ّ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻋﺪﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪﻳﻢ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻥ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻳﺎﻓﺖ ﺭﺳﺎﻟﮥ ّ
ﺳﻴﺪﻯ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩ ّ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺳﺎﺧﺖ .ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ّ ّ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻤﻦ ﺩﺭﺱ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﻋﺠﺰﺵ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻭﺍﺿﺤﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺯ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻦ ٌ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻭ ّ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺑﻘﻢ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﻮﻗﻌﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ
ﻣﻴﺮﻭﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﻡ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﮑﻤﻴﻞ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﺮﺑﻰ ﻣﺮﺍ ﺑﻘﻢ ﺍﻣﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻏﺮﺽ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ّ
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻓﻰ ﻣﻴﺰﺩﻡ ﻗﺎﺿﻰ ﻭ ﻋﻠﻤﺎء ﺯﺭﻧﺪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ .ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﻣﺎﺩﺭ
ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﺑﻘﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺹ ٤٠٧ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﺮﺩﻡ ﺁﺗﺶ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺯﺭﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﻣﻨﺘﻈﺮﺵ ﺑﻮﺩﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻢ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻤﻄﺎﻟﺐ ﺍﻣﺮﻯ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻋﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﻓﻴﺾ ﺍﻟﻬﻰ ّ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ،ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﻭﺍﺣﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﺍﻳﻦ
ﺹ ٤٠٨ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎﻯ ﭘﻴﺶ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﺴﺎﺋﻰ ﻭ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﺷﻴﺦ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ ّ
ﻭ ﭼﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ
ﻗﺪﻭﺱ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺮﺍ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﻴﺮﺣﻢ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻃﺮﺍﻑ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻗﺪﻭﺱ ّ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻭ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﺴﻦ ﺣﮑﺎﮎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﻮ ﺣﺎﻻ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺘﺢ ﺍ ّ ّ
ﻭ ﺳﺎﻝ ﺗﺴﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻗﻢ ﻓﺎﻳﺪﻩﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺷﺪﻡ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺘﺢ ﺍ ﻫﻢ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭﻟﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺷﺼﺖ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﺸﺎﻩ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺎﻩ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺪﺭﺳﻪﺍﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺩﻡ ﻣﺪﺭﺳﻪ ّ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻘﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ.
ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﺂﻧﻄﺮﻑ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻴﻢ ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ّ
ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻣﻘﺪﺳﻴﮑﻪ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺛﻴﻪ ﺳﺮﺍﺋﻰ
ﻭ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻋﻠﻰ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ّ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ّ
ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺑﻪ ﺯﺭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻧﺮﻭﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﻮﻧﺪ
ﺹ ٤٠٩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﺭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﭘﺪﺭﻡ ﺭﺍﺿﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪﺍﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺯﻭﺍﺭﻩﺍﻯ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﻦ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ّ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻦ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻮ ﺑﻤﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻴﻠﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺖ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﻪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺠﺴﻤﮥ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺯﻳﺮﺍ ٌ ّ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻨﻘﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﻳﻘﻴﻦ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﺮ ّ
ﮐﺘﺎﺑﺖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﮐﻨﺪﻯ ﺑﺒﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺸﺨﺺ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻭﺟﮥ ّ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻃﻔﻞ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺘﻔّﺮﻕ ﺷﺪﻥ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﻨﻮﺭ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ
ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﺸﺪ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺭﻗﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﺣﺮﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﻭﻏﻨﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﻏﻦ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ
ﺍﻳﺎﻡ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﺹ ٤١٠
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺗﺒﺴﻢ ﻭ ﺧﻮﺷﺮﻭﺋﻰ ﺑﻤﻦ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﻡ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻗﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﺎﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﺩﻫﺸﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺌﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻌﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻣﻘﺎﻣﻴﮑﻪ ﺑﺎﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ
ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺸﻮﻡ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﻗﺒﻼ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ً ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺪﺭﺳﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﺧﺎﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻴﺪ. ﺑﺒﺎﺯﺍﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﻬﻴﺎﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ّ
ﺟﺒﮥ ﻫﺰﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻼﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ّ
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﻠﮑﺎﻥ
ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺒﺮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺹ ٤١١ ﺍﻳﺎﻡ ﺑﻤﺪﺭﺳﮥ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﺩﻳﻢ .ﻣﺪﺭﺳﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺻﺎﻟﺢ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﺪﺭﺳﻪ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭﻗﺖ ﻋﺼﺮ ﺑﻴﺎ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﺳﻔﻨﺪﻳﺎﺭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺎ ﺍﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ
ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻡ ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﺮﻭ ﺑﻤﺪﺭﺳﮥ ﺻﺪﺭ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﻏﺬ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺴﻄﺎﻣﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺪﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﮤ ّ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ ﻭﻗﺖ ﻋﺼﺮ ﺭﺍ ﺯﻭﺩ ﺑﮕﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ّ
ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ .ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﻦ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﺘﺎﺯﮔﻰ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﻗﺎﺗﺶ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﻣﻨﺰﻝ ّ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻭ ﻫﻴﺌﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺷﺪﻡ ﺑﻌﺪﴽ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻃﺒﻊ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺗﻌﺠﺒﻢ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ. ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺮ ّ ﺹ ٤١٢ ﺧﻮﺏ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺣﻀﻮﺭ
ﻣﺸﻮﺵ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ّ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ
ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﻀﺎﻯ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺄﻣﻨﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﻭ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﺘﺮﺳﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﻤﺎﻧﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺨﻠﺼﻴﻦ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺑﻤﻦ ﻫﻢ ﻧﺼﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺪ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﺎﻫﻮﺋﻰ ﺑﭙﺎ ﮐﻨﻨﺪ. ﺍﻟﺸﻔﺎء ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﺻﻠﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﺩﺍﺭ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ّ ﺩﺍﺷﺖ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻋﺎﺭﻑ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺍﻟﺸﻔﺎء ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩ ّ ﻣﺴﻠﮑﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﮥ ﺩﺍﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﺩﻭﺭﻯ ﺑﺴﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻗﻄﻊ ﻣﺮﺍﻭﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﺍﺣﺒّﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﮑﻨﺪ ﻓﺎﻳﺪﻩ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﺷﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻨﺼﻴﺤﺖ ﻫﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎ ّ ّ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ّ
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ١٢٦٦ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻭﻗﻌﻰ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﻧﺰﺩ ّ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ّ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺳﺎﮐﻦ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﻘﻴﻢ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻢ ﻋﻴﻦ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺭﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻯ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩ ّ
ﺑﻤﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﺋﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﺭﻧﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﺭﻭﺯ ﺹ ٤١٣ ﺍﻟﺸﻔﺎء ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﮤ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﻋﻤﻮﻳﻢ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻤﺪﺭﺳﮥ ﺩﺍﺭ ّ
ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ
ﺳﻴﺪ ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺁﻥ ّ
ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﺘﮥ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﻭﺭﺍﻗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﻣﻰﺑﻴﻨﻰ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻳﺎﺕ ّ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺠﺮﻩ ﺷﺪﻯ ﻭ ﮐﺎﻏﺬ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻯ ﺑﺴﺘﮥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺒﺮ ﺑﮑﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﺣﺎﺝ ﻧﺎﺩﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺝ ﻧﺎﺩﻋﻠﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺎﻭ ﺑﺪﻩ
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻢ .ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺴﺘﮥ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﻦﻫﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﮥ
ﺻﺪﺭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺍﺳﺖ ﺗﺮﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﺹ ٤١٤
ﻭ ﺳﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩﺍﻯ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺑﺴﺖ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺴﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺯﻭﺩ
ﺍﺳﺖ ﻃﻮﺭﻳﮑﻪ ﮐﺴﻰ ﻧﻔﻬﻤﺪ ﺍﺯ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﻦ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﺑﻤﻦ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻧﻈﺮ ﺑﺼﻼﺡ ﺩﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻡ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﺍﻻﻭﻝ ١٢٦٦ﮐﻪ ﻋﻴﺪ ﺑﻌﺜﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﻋﻴﺪ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ
ﻣﻘﺪﺳﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺷﺄﻥ ﺫﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ " ﺷﺸﻤﻴﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻻﻭﻝ ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﻗﻤﺮﻯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﻧﻘﻄﮥ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ
ﻣﻄﺎﺑﻘﻪ ﺩﺍﺷﺖ " ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ. ﺑﺎﺭﻯ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺯﺭﻧﺪ ﺑﺮﭘﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺟﺸﻦ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ
ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺴﺮ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ّ
ﺁﻣﺪﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻣﮋﺩﮤ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﻤﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﻋﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻠﻴﻞ ﻭﻟﻰ ﻓﮑﺮﻡ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ّ
ﻣﺤﻞ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼﻳﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﻭ ّ
ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﻝ ﺷﺮﻳﮏ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﺩﻡ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﺭﻧﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﭘﺪﺭ ﻣﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﻭ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﺷﺪﻡ ،ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﺹ ٤١٥ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻭ ﺣﺰﻧﻰ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻭ ﺟﺎﻧﮕﺪﺍﺯﺗﺮ ﺑﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ
ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺰﻥ ّ
ﻋﻠﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﺣﺰﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ّ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺟﺪﻳﺪ ﻗﻴﻤﺖ ﻭ ّ ّ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻥ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ
ﻣﻨﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺬﺍﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﻓﻴﻖ ﺍﻋﻠﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ .ﺍﻳﻨﮏ ﺷﺮﺡ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﻨﮕﺎﺭﻡ. ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺣﺒﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ّ
ﺩﻭﻡ ﻣﺎﻩ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﺗﺒﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﺎﺭﻩﻫﺎ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ّ ّ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﺷﺪﺕ ﻭ ﺳﺨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻧﮕﻔﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺷﺪﺕ ّ ﺒﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻭ ّ ﻣﻌﺬﺏ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺗ ّ
ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﮔﻨﮓ ﻭ ﻻﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﻴﺰﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻼ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺮﺍﻏﻪﺍﻯ ﮔﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﮔﻔﺖ ﺍﻭ ﮔﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﻫﻢ ﺧﻮﺏ ّ
ﻣﺪﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﻯ ﻓﻮﺭﴽ ﺟﻮﺍﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ّ
ﺑﺘﺒﺮﻯ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ّ ﺹ ٤١٦ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﻧﺰﺩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺗﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﻢ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺑﻮﺩ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ّ ﺑﻤﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﺳﺎﺯﺩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﺵ
ﺗﺒﺮﻯ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﮑﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ّ
ﺗﺒﺮﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺷﻨﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ّ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ
ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻗﻄﻊ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻼﺹ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺧﻮﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﺨﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ّ ﺍﻭﻝ -ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ّ
ﺗﺠﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻟﻮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔﺲ ّ
ﺿﻤﺎﻧﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ﺧﻼﺻﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺪﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺧﻼﺹ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺍﺣﺒﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺂﻥ ﻓﻴﺾ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﺎﺋﺰ ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ
ﺑﺴﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺩﺭ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺴﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭﺳﻂ ﺳﺎﻝ ١٢٦٥ﻫﺠﺮﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ ّ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻄﺮ
ﺹ ٤١٧ ﺗﺠﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻧﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ّ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ّ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﺤﮑﻮﻣﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻗﺎﺿﻰ ﺍﻟﻘﻀﺎﺓ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﺯﻧﺪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ّ ﺗﺠﺎﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﺮﺳﺪ ّ
ﺍﻟﺘﺠﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺸﺨﺼﻪ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻓﺪﻳﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻠﮏ ّ
ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﮔﺮ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺪ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺗﺒﺮﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻭ ّ
ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﻨﻬﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺮﻑ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺑﻘﻴﮥ ّ ّ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺑﻰﺑﺎﮐﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺷﺮﻑ
ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﮕﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻣﺸﻌﺮ ﺑﺮ ّ
ﺻﺤﺖ ﺁﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺑﺪﻻﺋﻞ ﻭﺍﺿﺤﻪ ّ
ﺗﺒﺮﻯ ﮐﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ّ ﺗﺒﺮﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﻮﻡ ﺁﻣﺪﻩ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻴﺴﻰ ﺟﺪﻡ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ّ ّ
ﻭ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ
ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺻﺒﺎﻭﺕ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻰ ﺳﺎﻟﮕﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺻﻔﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﻼﻕ ﺍﻳﻦ
ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ّ ﺟﺪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻭ ّ
ﻣﺠﺴﻢ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﮐﺘﺐ ﺛﺒﺖ ﻭ ﺿﺒﻂ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ّ
ﺹ ٤١٨ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺁﺭﻳﺪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻫﻮﺵ ﺍﺯ ﺳﺮﺵ
ﺑﮑﻠﻰ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﭘﺮﻳﺪ ﻭ ّ ﺑﮑﺸﻴﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ
ﺷﻌﺮ ﺣﺎﻓﻆ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ:
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ
ﺑﺮ ﻣﻨﺘﻬﺎﻯ ﻣﻄﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺷﺪﻡ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ّ ّ
ﺍﻟﻨﺎﺱ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﻬﺎ ّ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﻣﺎﻭﺭﺍﻯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﻭﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﻭ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﻣﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ
ﺍﺳﺖ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺋﻢ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺳﻢ ﻋﺠﻞ ﺍ ﻓﺮﺟﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺣﺎﻻ ﺁﻥ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ّ
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻧﻘﻄﮥ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﻭ ﻣﺤﻮ ﺍﺻﺤﺎﺏ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﮐﻨﻢ ﺑﻐﻀﺐ ﺧﺪﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻋﺬﺍﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﻤﺎ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ
ﺑﺒﺨﺸﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﺪ .ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺒﻰ
ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ّ ﺷﻨﻴﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻴﺰ ﮐﻨﺪ
ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺖ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﺸﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﺎ ﺁﺩﻡ ﮐﺸﺘﻪ ﻳﺎ ﺹ ٤١٩ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺰﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺷﺨﺺ ّ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﺗﻘﻮﻯ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﻣﻮﺳﻰ ﮐﺎﻇﻢ ﻋﻠﻴﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ .ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺸﻐﻞ ّ
ﺣﻤﺎﻟﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﺷﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺣﺰﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ّ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻌﻤﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﺪﺍﻣﺖ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺫﮐﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻳﺎ ﺍﺳﻢ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﻴﺸﻨﻴﺪ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺳﺮﺍﺯﻳﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﮕﺮﻳﺴﺖ. ﺍﻳﻦ ّ
ﺩﻭﻡ -ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺷﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺵ ﺟﺰﻭ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﺍﻟﻠﻬﻰ ﺷﻬﺮﺗﻰ ﺑﺴﺰﺍ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻃﺮﻳﻘﮥ ﻧﻌﻤﺖ ّ
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ،ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﺍﺻﻴﻞّ ،
ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺮﻳﺪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ،ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ،ﻳﮑﻮﻗﺖ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺰﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺭﺍﺩﺗﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﻭ ﺑﻤﺸﺎﻳﻌﺘﺶ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ّ
ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ٌ
ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﮐﺮﺑﻼ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻭﺳﻂ ﻣﻨﺪﻟﻴﺞ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻴﻮﺥ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻳﻌﻘﻮﺑﻴّﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﺳﻌﻰ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺪﻟﻴﺞ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺎﺭﺕ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺖ ّ
ﺩﺭ ﺩﺭﻭﮤ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺹ ٤٢٠
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻳﺎﻓﺖ ّ
ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ
ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻠﻮﺹ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻧﻔﻮﺱ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﻣﺮﺿﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﻨﺎﻟﻴﺪ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﻘﺪﺭ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﻧﺸﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﺎﻳﻠﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﮐﺒﺮﻯ ﮐﻪ ّ
ﻇﻞ ﺭﺍﻳﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻢ ﺣﺎﻻ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺍﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺎﻓﺎﺕ ّ
ﺷﺪﺕ ﺯﻫﺪ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ّ
ﺍﻋﺮﺍﺏ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﻯ ﭘﺸﻤﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺯﺑﺮ ﻭ ﺧﺸﻦ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮐﻼﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺎﻣﻼ ﺁﻳﺖ ﺍﻧﻘﻄﺎﻉ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﺗﻘﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﻴﺌﺖ ﺍﻭ ً
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﺩﻗﺖ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻘﺘﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﻢ
ﻭ ﺍﻫﻤﺎﻝ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﺎﻫﻮﺋﻰ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ّ
ﻣﻘﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺩﺭ ّ
ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺼﻞ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﻭ ّ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﺭﺅﺳﺎ ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺸﺐ ّ
ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻢ ﺁﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﻦ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻯ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻠﻤﮥ ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻯ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﻴﺒﺎﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺩﺕ ّ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﻋﻠﻤﺶ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ
ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻠﻤﻰ ﮐﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻣﺮﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺹ ٤٢١ ﮐﻪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻘﺘﺪﺍ ﻭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺍﻡ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻌﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺟﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺘﺄﺛﻴﺮ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺑﺎﻃﻞ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ّ
ﻗﺮﻳﺐ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﻗﻠﺐ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺪﻟﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺭﻭﺍﺡ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﺍﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﻧﺸﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭﺵ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻭﺍﻣﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺗﺮﮎ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺁﻧﺠﻮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ
ﻳﮑﺘﺎﻯ ﺑﻰﻫﻤﺘﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﺣﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻰﺷﺎﺋﺒﮥ ﺧﻮﺩ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ّ
ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺣﮑﻢ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺪﻫﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﻟﺴﻤﺎء ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺃ ﻻﺳﻤﺎء ُﺗْﻨَﺰْﻝ ِﻣﻦ ّ ُ
ﺍﻭﻝ ﺍﺳﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺩﻓﺘﺮ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻧﺜﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ّ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺸﻮﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﺧﻮﻧﻢ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺍﺑﺪﴽ ﺩﺭ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﻣﻔﺮﻣﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻧﻤﻴﺸﻮﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺳﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻣﻴﺸﻮﻡ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺩﻭﺭﺵ ﺹ ٤٢٢ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺤﺮﺵ ﺑﻤﻦ ﺍﺛﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﮔﻔﺖ ﺳﺤﺮ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺘﻮ ﺍﺛﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﺳﺤﺮ ﺑﻘﻠﻮﺏ ﻃﺎﻫﺮ ﻭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﺻﺎﻑ ﻭ ﭘﺎﮎ ﺍﺛﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺗﻮ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﭼﻪ ﺍﺛﺮﻯ ﻗﻮﮤ ﺍﻳﻦ ﺍﮐﺴﻴﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻳﺴﺖ ﻗﻮﮤ ﺍﻳﻦ ﺳﺤﺮ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺳﺖ ّ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ّ
ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﻘﻠﻴﺐ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﺍﻣﻴﺮ ﺷﺪﺕ ﺧﺸﻢ ﺑﺨﻮﺩ ﻟﺮﺯﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺯ ّ
ﺳﺎﮐﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻴﺮﻏﻀﺐﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﻣﺒﻐﻮﺽ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﺮﻑ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺗﺒﺮﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﻫﺎﻳﺶ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ّ
ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻴﺪ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺎﺋﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﺡ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻗﺘﻠﻮﻧﻰ ﺍﻗﺘﻠﻮﻧﻰ ﻳﺎ ﺛﻘﺎﺓ
ﺍﻥ ﻓﻰ ﻗﺘﻠﻰ ﺣﻴﺎﺓ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺓ ٕ ّ
ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﻫﺴﺘﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﻴﺪ ﺷﻤﺎ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﻣﻴﺒﺎﺷﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﻳﻌﻨﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﻣﺤﻤﺪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻫﺪﺍﻳﺘﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺣﺠﺎﺯ ﻃﺎﻟﻊ ﺷﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎﺳﻢ ﻋﻠﻰ ّ
ﻃﺎﻟﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﻭ ﺿﻴﺎء ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ
ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﺥ ﮔﻞ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻭﻳﺪ ﮔﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﻃﻮﺭ ﺩﻳﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺪ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻮﻯ ﺧﻮﺵ ﺍﻳﻦ ﮔﻞ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻤﻴﺸﻨﻮﻳﺪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﻏﺎﻓﻠﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﺑﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﻞ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ّ
ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻦ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺠﺴﺪ ﺣﺎﺝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺹ ٤٢٣
ﻣﻘﺪﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﻧﺶ ﺭﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ّ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﮔﺸﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺷﺎ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮﺷﺎ
ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﺴﺪ ﺧﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻤﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺎ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺿﺮﺑﺖ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺵ ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ
ﺑﻰﻫﻤﺘﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻳﻢ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻋﻠﻰ ﺯﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﺟﻼﺩ ﺯﺩ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺿﺮﺑﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﺸﺎﻫﺪﻩﺍﺵ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ
ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻰ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺻﺪﺍ ﺑﮕﺮﻳﻪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻓﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻼ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﻗﻤﻰ ﺭﺳﻴﺪ. ﺳﻮﻡ -ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ ٌ ّ
ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﮐﺮﺑﻼ ﻭ ﻧﺠﻒ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺤﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ّ ّ ﻇﻞ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺑﻘﻮﮤ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺣﺴﻦ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻣﺮ ﺷﺪ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﻣﻠﻘﺐ ﺷﺪ ﺑﺴﺮ ﺍﻟﻮﺟﻮﺩ ّ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﺣﻀﻮﺭ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ّ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ﻗﺮﺁﻧﻴﻪ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻌﺪ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﺎﺕ ّ ّ
ﻗﻮﮤ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭ ﻓﺮﺍﺳﺖ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﻔﺴﻴﺮ ّ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﻪ ،ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮﺽ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ٌ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺂﻥ ﺩﻭ ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺹ ٤٢٤ ﻭ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺂﻥ ﺩﻭ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪﮤ ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ ﺑﺠﻼﺩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﺨﺮﺩ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ّ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻴﺎ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺶ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻢ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻡ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺭ ﺑﺒﺮﻡ ﺑﻌﺪ ﺳﺮ ﺑﺂﺳﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻧﺜﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻦ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻦ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﺳﻢ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻬﺪﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ
ﺑﻨﻮﻳﺴﻰ ،ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩ.
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺗﺮﺷﻴﺰﻯ ﭼﻬﺎﺭﻡ -ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺎﺟﻰ ﺟﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻫﻞ ﺗﺮﺷﻴﺰ ) ﮐﺎﺷﻤﺮ ( ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ٌ
ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺵ ﺧﻠﻖ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺑﺘﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺖ ﻭ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﻋﻠﻤﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺘﺪﺭﻳﺲ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ
ﻭ ﺑﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﮑﺎﻇﻤﻴﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺝ ّ ﺗﺠﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﺮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﺩﺭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﺎﺯﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺝ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺧﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٦٤ﻫﺠﺮﻯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﻭﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪ
ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻋﺎﺯﻡ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻧﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺳﻔﺮ ﮐﻦ ﻣﻦ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺎﻝ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺗﻮ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺣﮑﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺘﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﻣﻦ ﺑﺎﺵ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺎﻝ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻌﺪﴽ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ّ
ﺹ ٤٢٥ ﺧﺎﻝ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﮐﺮﺍﻫﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﺸﻬﺮ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻋﺎﺯﻡ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﺎﺟﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺷﺪ ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻯ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﺳﻴﺪ ّ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ ﺍﺳﻢ ﻣﻦ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﮥ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻧﺠﻒ ﻭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻌﻠﻢ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺍﺟﺘﻬﺎﺩ ﻣﻦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﻣﻦ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﻢ ّ ﺎﻧﻴﺖ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ّ ﺑﺤﻘ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺗﺒﮥ ﻋﺎﻟﻴﻪ ﻭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺸﮑﻠﮥ ﺍﺳﻼﻣﻴّﻪ ّ
ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﺷﺪﻡ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﻣﺮ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﺎﺏ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺑﺮﻭﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺻﺤﺖ ّ ّ
ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻡ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻰﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺍﺫﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ .ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪﻡ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ّ
ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺗﮑﺒﺮ ﻭ ﺧﻮﺩ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺗﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻓﺘﻮﻯ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺮ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻴﺪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺧﻨﺠﺮ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ّ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺗﺮﺷﻴﺰﻯ ﺯﺩ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺷﺪﺕ ﺿﺮﺑﺘﻰ ّ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺜﺎﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻧﻤﻮﺩ. ﺹ ٤٢٦
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﮐﺮﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺘﻠﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭘﻨﺠﻢ -ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﺝ ٌ ّ
ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﻣﻨﻈﺮﮤ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺁﻭﺭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﻤﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﭘﺴﺖ ﺯﻭﺩ ﺑﻴﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺶ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺤﺴﻴﻦ ﺑﺮﺳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎﺳﺖ.
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺷﺸﻢ -ﺣﺎﺝ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ّ
ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﺘﻠﮕﺎﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻦ ﺗﺠﺎﺭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺣﺎﺝ ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺍﺯ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺛﻮﺍﺑﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ ّ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ. ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﻔﺘﻢ -ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺮﺍﻏﻪ ﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺠﺴﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﻗﻤﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ
ﺩﻭﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﺷﻮﻡ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﻭ ﻫﻢ
ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺮﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ .ﺑﺎﺭﻯ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﻳﮏ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺒﻘﺖ ﻣﻴﺠﺴﺘﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﻰ ﻫﻤﻪ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﺪﺍﻣﻴﮏ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺳﻌﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﻳﮑﺪﻓﻌﻪ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.
ﻋﺪﮤ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﻥﮔﺪﺍﺯ ﮐﻤﺘﺮ ّ
ﻗﻮﮤ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﺟﻮﺩ ّ ﺹ ٤٢٧ ﻋﻈﻴﻤﻪﺍﻳﮑﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻋﮑﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺒﺮﮐﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺮﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺳﺎﻝ ١٣٠٦ﻫﺠﺮﻯ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻫﻔﺘﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺗﺸﺮﻑ ﺍﺯ ﻟﺴﺎﻥ ﻋﻈﻤﺖ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﻨﮕﺎﺭﻡ: ﺣﻴﻦ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻟﻮﺣﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﺸﺐ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﮑﻴﻪ ّ
ﺹ ٤٢٨ ﺍﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ﻀﻮﺍ ﺿﻤﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺠﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭﻳﮑﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻣﻌﻨﻰ ﺟﻤﻠﮥ ُﻏ ّ َ
ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺧﺘﺮ ) ﺩﺭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ّ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍ) ﺹ( ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺑﻰﻧﻘﺎﺏ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﻏﻀﻮﺍ ﺻﺮﺍﻁ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻫﺎﺗﻔﻰ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ ُ ّ
ﺍﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ﻳﻌﻨﻰﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ( ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ .ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ َ َ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺧﺎﻧﻤﻬﺎﻯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺳﻠﻄﻨﺘﻰ ﺭﺍ ﻋﺮﻭﺱ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﺸﻦ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﺸﻦ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻳﺰﺩﻯ ﭘﺪﺭ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻫﺎ ّ
ﻣﻬﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺑﻼﻍ ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ّ
ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﻢ ّ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﺸﻦ ﺑﻤﺎ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ
ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻓﻮﺭﴽ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﮐﻪ ّ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻪ
ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ ﺍﺳﺘﻴﻼ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺗﺮﺗﻴﺒﻰ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ) ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ( ﻣﻮﺭﺩ ﻏﻀﺐ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ّ
ﻭ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ٌ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ
) ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﺍﺳﺖ ( ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﻣﺠﺎﻭﺭﻩ ٌ ﺹ ٤٢٩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺒﺎﻏﻰ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺳﮑﻨﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺤﺮﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺑﻤﺤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺎﻍ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺪﺍﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺑﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ
ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺁﻣﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻣﺎ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺪﺷﺖ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎﻏﻰ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﺧﻼﺹ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﻗﺮﻳﺐ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﻧﺎﺧﻮﺵ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ّ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺟﻠﻮ ﻣﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ. ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺯﻳﺒﺎﺋﻰ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ
ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻰﺣﺠﺎﺏ ﻭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺸﺎﺩﻩ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﺗﻔﻰ ﺍﺯ ﻏﻴﺐ ﻧﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ
ﺃﺑﺼﺎﺭﮐﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﭼﺎﺭ ﺩﻫﺸﺖ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﻮﻑ ﻏﻀﻮﺍ َ ُ ّ
ﻣﺴﺨﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺒﺴﺖ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻗﻠﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ ﻣﻘﺮﺭﮤ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﺋﺪ ّ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺑﻌﻤﺎﺭﺕ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺳﮑﻨﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺁﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﻧﻬﺮﻯ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻫﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ
ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻳﺪ
ﻭ ﺑﺂﻥ ﻗﺼﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﮑﻨﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺹ ٤٣٠ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ .ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺂﻣﻞ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﻢ ﺩﺍﺩ
ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻣﻼﻫﺎﻯ ﺁﻣﻞ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻣﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺷﺪ .ﺭﺋﻴﺲ ّ ّ
ﺑﺸﺪﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻠﻬﺠﮥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ّ
ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﺩﻳﺸﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﺪﻥ ﺷﻤﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪﻳﺪ ّ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﺭﻭﺑﺮﻭﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻳﺪﻡ ﺗﻌﺒﻴﺮﺵ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﻗﺎﺋﻢ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ .ﻣﺎ ﺑﺮﺋﻴﺲ ّ ﻣﻼﻫﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻳﻢ ّ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﻳﺪﻯ ﺗﻌﺒﻴﺮﺵ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻳﻢ ﻭﻟﻰ ّ
ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻘﺘﻀﺎﻯ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻼﻫﺎ ﻭﻣﺮﻳﺪﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺭﺋﻴﺲ ّ
ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻰﺍﺻﻞ ﻣﻰ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﺒﺲ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ
ﮐﻨﻨﺪ .ﻧﺎﻳﺐ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﮥ ﺁﻣﻞ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻼﺹ ﮐﺮﺩ ﺑﻨﻮﮐﺮﻫﺎﻳﺶ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺒﺲ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﻨﮓ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺷﺘﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﺩﻯ ﻓﺮﻫﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺐ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭ ّ ّ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮﺗﺮﺍﺏ ﺑﻤﺎ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ
ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻄﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻮﺭﺷﻰ ﺑﭙﺎ ﮐﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﻴﻢ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻧﮕﺸﺘﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺦ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺧﻴﻠﻰ ﺁﺩﻡ ﺳﺎﺩﮤ ﺭﻗﻴﻖ ﺍﻟﻘﻠﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺹ ٤٣١ ﺧﻮﺵ ﺧﻠﻖ ﺑﻮﺩ ،ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﺼﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪ ،ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺟﺎﻫﺎ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺖ".
ﺣﺎﻝ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺷﻬﺪﺍ
ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﺼﺮ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻴﻌﻴﺎﻥ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺍﺟﺴﺎﺩ ّ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺁﺏ ﺩﻫﻦ ﺑﺮﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺎﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ،ﺳﻨﮓ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ،ﻟﻌﻨﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﺜﺎﻓﺎﺕ ﺭﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺑﺪﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ُﻣﺜﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ
ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ّ
ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ّ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﺟﻨﺐ ﺧﻨﺪﻕ ﺑﻴﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺩﺭ
ﻣﺤﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻗﺒﺮ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺘﺤﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺭﻭﺍﺣﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ّ
ﻣﺘﺤﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﺍﺟﺴﺎﺩﺷﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ّ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﻪ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺣﺰﻥ ﺣﻖ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻟﻮﺡ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺩﺭ ّ ّ
ﺍﺯ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺪﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺩﺍﺭﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ:
"ﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻔﺖ َﻣﻌﺰﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ
ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻇﻬﻮﺭ ﻗﺎﺋﻢ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﮤ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﮥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻭ ﺭﺿﺎﻯ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺑﺬﻝ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﺮﻭﻧﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺹ ٤٣٢ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﮐﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺷﺒﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺮﺳﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻫﻢ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ
ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ. ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ١٢٦٦ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺳﺎﻝ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻧﻴﺮﻳﺰ
ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ٰ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻧﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻼﺩ ﻣﺠﺎﻭﺭﮤ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮐﺮﺩ
ﺷﺪﺗﻰ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﺻﻒ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﺁﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺨﻠﺺ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ّ
ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺖ.
ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ
ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﺭﺍﻗﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻭﻯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺨﻮﻥ ﺁﻏﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯﻯ ﺑﺴﺰﺍ ﺩﺍﺭﺩ ،ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ
ﺹ ٤٣٣ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﺭﺍﺩﻋﻰ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺗﻴﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﻣﺤﻞ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ( ﻭ ﺍﺯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺎ ﺗﺒﺮﻳﺰ ) ّ
ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺗﺎ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻭﻗﻮﻉ
ﺍﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺍﻣﺮ
ﺍﻟﻬﻰ ﺑﻄﻠﻮﻉ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﺍﻣﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺍﻗﻮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻗﺒﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺹ ٤٣٤ ﺩﻭﻡ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻧﻰ ﺭﻳﺰ
ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﺟﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﺤﺪﻭﺩ ﺭﺍ ﺑﺘﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺨﺪﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺗﻬﻴﮥ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ّ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ
ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺳﻔﺮ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ
ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺳﻔﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ
ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻮﺣﻴﺪ ّ
ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ
ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻏﻤﮕﺴﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻥ ّ
ﻣﻬﻤﻪ ﻭ ﺣﮑﻴﻤﺎﻧﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺎﺕ
ﺍﻣﺮﻳﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻢ ﻭ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻘﻄﻪ ّ
ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺩﮐﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻘﺎﻁ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﻧﻔﻮﺱ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﻳﻌﺔ ﺍ ﺩﻋﻮﺕ
ﮐﺮﺩﻩ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺰﺩ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻴﺰﺩ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺷﻬﺮﺗﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﻣﻨﺰﻟﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﻭﺟﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺹ ٤٣٥ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﺏ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ ﺑﻪ ﺍﺟﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﮏ ﻣﻨﺰﻝ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ
ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻭ ﻓﺎﺧﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ّ
١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﻳﺰﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﻩ ﻋﻴﺪ ﺑﻌﺜﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﺟﺸﻦ ﺁﻥ ﻋﻴﺪ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ
ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻨﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﻯ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ّ
ﻭﺣﻴﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﺯ
ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﺷﺎﻳﺎﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﺳﺮﺍﻑ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺳﻔﺮﮤ ﺷﺎﻩ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩ
ﺭﻧﮕﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺟﺸﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻋﻴﺪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺨﻮﺩ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﺩ ﺭﺳﻤﻰ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺣﻀﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﺣﻰ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ّ ﻧﻮﺍﺏ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ّ ﺧﺴﺖ ﻭ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ّ ﺍﺯ ّ ﺹ ٤٣٦
ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﻄﻮﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺁﺗﺶ ﮐﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺧﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺣﻀﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﺍﻃﻼﻋﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ﺑﺎﻣﺮ ﺯﻳﺎﺩ ﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﺰﺋﻰ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺣﻀﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺆﻣﻦ ﺍﺯ ّ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﻠﻨﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﺷﺪﻩ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ّ ﺑﺨﺮﺝ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺁﺗﺶ ﮐﻴﻨﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ
ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺮ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺑﻮﺩ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺤﺪﻭﺙ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺣﺰﻥ ﺁﻭﺭﻯ ﮔﺸﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻧﻮﺍﻉ ّ
ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ .ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﻴﺪ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺷﻬﺮ ﻳﺰﺩ ّ
ﺳﻴﺪ ﻳﺤﻴﻰ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﺑﺎ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﻪ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺗﻬﻮﺭ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ّ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﺪﻟﻞ ﺍﺳﻼﻣﻴﻪ ﺑﺎﺳﺘﻨﺎﺩ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺻﺤﺖ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ّ ّ ّ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻋﺎﻟﻴﻤﻘﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺭﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﺎﻭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻣﻮﺭﺩ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﻋﻠﻤﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ّ
ﺹ ٤٣٧ ﻧﺼﻒ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﻄﻴﻊ ﺍﻭ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺼﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺮﻕ ﺩﺭ
ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ﻳﺰﺩ ﻭ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭﮤ ﺁﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺠﺮﮔﮥ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺁﺗﺶ ﺑﻐﺾ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻣﻨﺸﺎﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻴﺰﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ
ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻭﻯ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻴﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺑﭽﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﮐﻨﻴﻢ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺣﻞ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ّ
ﻣﺪﺕ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﻏﻴﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﻪ ّ
ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﺮﮐﺰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﺸﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩ. ﻧﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﻯ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﺎﻭﻳﺰ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﮐﻢ ﻧﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﻯ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺍﻣﻮﺭ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﻬﺎﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ ّ
ﻣﺴﻠﺤﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﮏ ﮔﺮﻭﻩ ّ
ﻣﺴﻠﺢ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ّ
ﻧﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﻯ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﺘﺤﺮﻳﮏ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺧﺎﻧﮥ ﻭﺣﻴﺪ ّ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﻳﺺ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺸﮑﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﺡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺴﺘﻌﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﺴﻠﺢ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﺷﻬﺮ ّ ّ ﺹ ٤٣٨
ﮐﺴﺐ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﮥ ﺑﺎﻻ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﮐﻪ ﺟﻠﻮ ﻣﻦ ﻣﻰﺑﻴﻨﻴﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻤﻦ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﻳﮑﻪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻟﮑﻦ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻤﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻢ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ّ ّ
ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻢ .ﺣﺴﻦ ﻧﻮﮐﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ
ﺍﺳﺐ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺯﻳﻦ ﻭ ﻳﺮﺍﻕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺪﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺂﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﺳﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺒﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﮑﻨﻢ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ّ
ﺷﺨﺼﴼ ﺑﺎﻭ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻤﻦ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻗﺖ ﺑﺎﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﮐﻨﻢ. ﻣﻨﻬﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺁﻥ ّ
ﺭﺩ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﻴﺎﻻﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﺠﻠﺖ ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻣﺠﻠﺲ ّ
ﺩﻭﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﺳﻮﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﻰﻣﻘﺪﺍﺭ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﺑﺒﻌﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺧﻴﺎﻻﺕ ﺳﺎﺑﻘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺁﻥ ﺭﺑﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻣﻈﻬﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﻣﺤﻞ ّ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﻗﺪﺳﻰ ّ
ﺑﺒﻌﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﮐﻨﻢ .ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﺁﻧﺴﺎﻋﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﻣﻨﺘﻈﺮﺵ ﻫﺴﺘﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺹ ٤٣٩
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺑﺎﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻳﺪ ﻏﻴﺒﻰ ﺻﻔﻮﻑ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﺣّﺒﺎء ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻢ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﮑﺴﺖ.
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦﻫﺎ ﺧﺒﺮ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ
ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﻯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺪﺍ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﺹ ٤٤٠ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺣﻤﻠﮥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻧﺎﺭﻳﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻧﺪ .ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ .ﺑﺎﻭ ﺷﺐ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎ ﻗﻴﺪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺟﺎﺯﮤ ّ
ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺳﺎﺧﺖ
ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﻣﺠﺎﺩﻟﮥ ﻟﺴﺎﻧﻰ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻡ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﻣﺮ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﻧﻮﺍﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻮﺭﺍﻧﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍﺑﻰ ﻃﺎﻟﺐ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺍﺳﺖ
ﻣﺴﺨﺮ ﮐﻨﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺘﻮ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ّ ﻣﻘﺮﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ّ ﻣﻘﺪﺭ ﻭ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ّ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ ّ
ﻭﺣﻴﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﺍﺯ
ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺣﻴﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺭﻓﻘﺎﻯ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺍﻋﺪﺍﻯ
ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺮﻭﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺟﺒﺎﻥ ﻭ ﺗﺮﺳﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺳﻴﺪ ّ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ّ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﻰﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﮐﺮﺑﻼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ
ﺧﺪﺍ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺷﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻠﻌﮥ ﻧﺎﺭﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺣﺎﮐﻢ
ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﮐﻤﮑﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮﺳﺪ. ﻧﻮﺍﺏ ﺭﺿﻮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻫﺎ ﺑﻴﮑﺎﺭ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﻭ ﺷﻮﺭﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ﺹ ٤٤١
ﺑﺴﻴﺪ ﺧﺎﻟﺪﺍﺭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺧﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﻴﻤﺎﻯ
ﻣﻮﻗﺮ ﻭ ﺟﺎﺫﺑﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭ ﺍﮐﻨﺎﻑ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻭ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻦ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺟﻬﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻣﻦ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﮕﻮ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺣﻔﻆ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻤﻘﺎﻭﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻤﻌﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻮﺍﺏ ﻣﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ّ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺟﻠﻮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺍﻣﻴﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻴﺒﺖ ﻭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺧﺎﻟﺪﺍﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩ ّ
ﮔﻔﺖ ":ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻳﮏ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ
ﻗﻮﺕ ﺑﺎﺯﻭﻯ ﻣﻦ ﺑﺘﻨﻬﺎﺋﻰ ﮐﺎﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﻫﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﮐﻨﺪ ّ
ﻣﺆﺛﺮ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺳﻴﺪ ﺧﺎﻟﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ّ ﺑﮑﻨﺪ ّ
ﻣﺘﻔﻘﴼ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻏﺮﺵ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﻪ ّ ﻣﺜﻞ ﺭﻋﺪ ّ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ.
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺍﺏ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻠﻌﮥ ﻧﺎﺭﻳﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ّ ﺹ ٤٤٢ ﺑﻤﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺂﻧﻄﺮﻑ ّ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﮐﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻓﻊ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ ّ ّ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﻭ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ. ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﻯ ﺑﭙﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ّ ّ
ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﮑﺸﻨﺪ .ﺩﻭﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎﻯ ﻣﻨﺸﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻤﻼ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ّ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺭﺑﺎﻧﻰ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻨﺸﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﻭﺣﻴﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺼﻮﺕ ﺑﻠﻨﺪ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﻫﻔﺘﻢ ﻫﺮ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺮﺍﺭ ﻭ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻴﺪ. ﺍﻟﺮﻭﺡ ﻧﺎﻣﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻼ ّ ﺭﺿﺎ ّ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ َ
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻗﻮﺍﻯ ﺟﺴﻤﺎﻧﻰ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻨﮓ ﻣﻬﺎﺭﺗﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﺭﻭﺣﻬﺎﻯ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﻗﻠﺐﻫﺎﻯ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺑﻨﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻣﻼ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺑﺎ ﺑﺪﻥ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺟﻠﻮ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ّ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻧﺰﺩ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ
ﺑﻤﺤﻠﻰ ﺑﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺯﺧﻤﺶ ﺧﻮﺏ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﺹ ٤٤٣ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﻨﮓ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﭙﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﻭﺟﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻣﺮ ﺑﺎ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﻰ ّ
ﻣﺘﻌﻠﻘﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ّ
ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﺒﺮﺩ ﻭ ﺑﺠﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻨﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﭘﺮ ﻗﻴﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﺧﺮﻳﺪﺍﺭﻯ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ
ﻧﻈﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﻗﺼﺮﻫﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻓﺮﺷﻬﺎﻯ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﺭﺍ ّ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺳﮕﻬﺎ ﻭ ﻃﺮﻑ ﺍﻟﺘﻔﺎﺕ ﮐﻼﺏ ﺍﺭﺽ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﺘﻨﺒﻪ ﺷﻮﻧﺪ ،ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺳﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﻣ ّ
ﺗﺠﻠﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ ،ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻣﺤﻞ ّ ّ
ﻧﻴﻤﮥ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ
ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪﻭ ﺑﻨﻮﮐﺮ ﺧﻮﺩ ﺣﺴﻦ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺨﺎﺭﺝ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﺮﻭﻯ ﺗﺎ ﺑﺴﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﻴﺮﺳﻰ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺭﺍﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﻬﺮﻳﺰ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻦ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻰ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﻓﺎﺋﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ. ﺣﺴﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺑﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻨﻈﺮﺵ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺹ ٤٤٤ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺯﻭﺟﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ّ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻳﺰﺩ ﺳﻴﺪ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ّ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻳﮑﻰ
ﺍﺳﻤﺶ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﻰﻫﺎ ﭘﻴﺸﻘﺪﻡ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﺗﺎﻣﻰ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﺎﻣﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺸﺎﻥ ﺯﺩﻥ ﻣﻬﺎﺭﺕ ّ
ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﮐﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﭽﻨﮓ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺒﺪ ﺍ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﺑﺂﻥ ﺑﻼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﺗﻮﭖ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﺣﺴﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﻦ ﺗﻮﭖ ﺑﺴﺘﻪﺍﻧﺪ.
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﻳﺰﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﺴﺎﺭﺗﺸﺎﻥ
ﺑﺘﻌﺪﻯ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﺩﺳﺖ ّ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭙﻴﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻫﻔﺖ ﻓﺮﺳﺦ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﭘﻴﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﻫﺎ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ
ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺹ ٤٤٥ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﺮﻳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻔﺘﻴﺶ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﻴﺰﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ. ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻃﻰ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻮﺍﻧﺎﺕ ﻓﺎﺭﺱ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻴﺪ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺑﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ
ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺁﻧﺤﺪﻭﺩ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻓﺴﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺴﺎ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ
ﺭﺍﻩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻬﺮ ﻗﺮﻳﻪ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺭﺍﻩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﻼﻍ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﺭﻭﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﮐﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻯ ﻣﺆﻣﻦ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻳﮏ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ّ
ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺪﺍ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻯ ﮐﺴﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﺴﻰ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﺟﺎﺋﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ
ﻣﻴﺸﻮﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﻨﻔﺤﺎﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﻧﺸﻮﺩ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﮐﻨﻢ. ﺗﻮﻗﻒ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻓﺴﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻠﮥ ﭼﻨﺎﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﺍﺯ ّ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ّ ﻣﺤﻼﺕ ﻫﻢ ّ
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻣﺤﻠﮥ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺻﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ّ ﺹ ٤٤٦ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺣﺎﺟﻰ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺣﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻠﮥ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ّ ّ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺗﻘﻮﻯ ﺷﻬﺮﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ّ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﭘﻴﺶ ﻧﻤﺎﺯ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﻄﺐ ﮐﺪﺧﺪﺍﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ّ ّ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻧﺶ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺣﺎﺝ
ﺑﺎﻳﻮﺏ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ّ ﻣﻠﻘﺐ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﻣﺤﻠﮥ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻮﺭﺍء ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﺭﺿﺎ ﺍﺯ ّ ّ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﺰﻭ ّ
ﺑﺎﺭﻯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻴﺮﻭﻥ
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻗﺮﻳﮥ ﺭﻭﻧﻴﺰ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺍﺯ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺗﺎ ﺁﻥ ّ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺁﺷﻨﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺯﻳﻦ
ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﻭﺣﻴﺪ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﮕﺮﺍﻳﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﻴﺎﻟﺶ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻣﻼﮐﺶ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻫﻞ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﮐﺴﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻣﺤﺒﺘﺸﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻭ ّ
ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺷﺪ.
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻭ ّ
ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ ّ ﺹ ٤٤٧
ﻓﺮﺳﺨﻰ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﻗﻄﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺤﮑﻤﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﻄﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺂﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﮐﻨﺪ.
ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﮥ ﺭﻭﻧﻴﺰ ﺑﻤﻘﺒﺮﮤ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ
ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺭﺟﺐ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻏﺮﻭﺏ ﻣﺤﻠﮥ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ
ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩ ﻭ ﻏﺒﺎﺭ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﺑﺎ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺟﺎﺫﺑﻰ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺭﺍ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻗﺮﻳﺐ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﭘﺎﻯ ﻣﻨﺒﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻠّﮥ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻧﻔﺮ
ﻣﺤﻠﻪﻫﺎﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻧﺪ " َ ِ ﺍﻃﻌﻨﺎ " ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ّ ﺳﻤﻌﻨﺎ َﻭ َ َ ْ
ﺹ ٤٤٨ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺧﻠﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ
ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﻼﻍ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺘﺒﻠﻴﻎ ﺍﻣﺮ ﺧﻮﻳﺶ ّ
ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺯﻳﺮﺍ
ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮐﻤﮏ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺑﻄﻠﺒﺪ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺸﻤﺎ ّ
ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺑﻴﮏ ﺻﺪﺍ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﺯﻭﺩﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﻣﺎ ﺑﺨﺪﺍﺳﺖ ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺘﻰ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ّ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺸﻤﻮﻝ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ
ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﻭ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ
ﺗﺮﺱ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ. ﻋﺪﮤ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﺡ ﻭ ﺑﺴﻂ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ّ ّ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﺁﺗﺶ ﻋﺪﺍﻭﺗﺶ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ
ﺷﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺣﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﻣﻴﺎﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺗﺎ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﺟﻤﻊ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺳﻮﺭﺍﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻣﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ّ
ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺂﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺹ ٤٤٩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﻮﻳﺪ ﺷﻴﺦ ﻫﺎﺩﻯ ﭘﺴﺮ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﺴﻦ ﺭﺍ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﺭ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺩﺭﻫﺎ ﻭ ﺑﺮﺝﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻤﺤﻠﮥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﻮﭺ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﻴﺮﻳﺰ ّ
ﺁﻧﺠﺎ ﺟﺎﻯ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺮﺟﻬﺎ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺸﻬﺮ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ، ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﮐﺪﺧﺪﺍﻯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ّ
ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﮐﻨﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺁﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﭙﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺁﻧﺨﺎﻧﻪ ﮔﻤﺎﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ ّ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺍﺩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﮐﻨﻨﻨﺪ ّ
ﺑﻤﻼ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ
ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﻭﻯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻴﺮ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﭙﺎﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ
ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ٌ ﺹ ٤٥٠ ﺁﻣﺪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﺷﻬﻴﺪ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ّ
ﺍﻳﻦ ﺣﻤﻠﮥ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ
ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻰﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻨﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ
ﭼﻮﻥ ﺑﻴﻮﻓﺎﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺻﺒﺢ
ﺯﻭﺩ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻣﻘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ
ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺴﻠّﺢ ﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﺻﺮﮤ ﻗﻠﻌﮥ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﮐﻪ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭﻗﺖ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺹ ٤٥١
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻪ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺗﺎﺧﺘﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺣﺒﺎء ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺗﺎﺝ ﺭﺍ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ّ ّ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﭘﺮﺩﻟﻰ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺘﺠﺎﺭﺕ ﮐﻼﻩ ﭘﺸﻤﻰ ّ ﺳﻮﻣﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺯﻳﻨﻞ ﭘﺴﺮ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻐﻠﺶ ﺯﺭﺍﻋﺖ ﺑﻮﺩ ّ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺑﻮﺩ.
ﺧﺒﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺑﻔﻴﺮﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻓﺎﺭﺱ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ّ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺑﺰﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ّ
ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ ﺭﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺳﺎﺯﺩ .ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺂﻥ ﺷﺨﺺ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﮕﻮ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺷﻬﺮ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻭﻡ ﺩﻳﮕﺮ
ﭼﺮﺍ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ
ﺣﻤﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻳﺪ ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﺑﮕﻮ ﺍﮔﺮ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﻣﺎ ﺑﺒﻨﺪﺩ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩ ﺑﻤﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻦ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺸﮑﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ّ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﭽﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻭﺣﻴﺪ ّ ّ
ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﺎﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻘﻮﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻓﻨﻮﻥ ﺣﺮﺑﻴﻪ ّ ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ّ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻟﺸﮑﺮ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺭﻯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﺵ ﺑﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ّ
ﺹ ٤٥٢ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ. ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﭘﻬﺎﻯ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻭ ّ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﻣﻬﻴﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ّ
ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺏ ﭼﺎﻫﻰ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺗﮑﻠﻴﻔﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﺤﻔﻆ ﻭ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺲ ّ ّ
ﺑﺎﻏﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﺐ ﻗﻠﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺍﺋﻰ ﻋﻠﻰ
ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﺎﻓﻈﺖ ﺑﺮﺝ ﺁﺳﻴﺎﺏ ﭼﻨﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻯ ﺯﻳﻦ ﮔﻴﻮﻩ ﮐﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺼﺐ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺒﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﺸﻰ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻧﮕﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﻀﻞ ﺍ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮤ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻘﺎﻝ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺗﻘﻰ ّ ّ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ّ
ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﺣﺼﺎﺋﻴﻪ ﻭ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎﻯ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﺭﺋﻴﺲ ﻗﻮﻯ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺑﺮ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﻣﺤﻠّﮥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻳﺰﺩﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺷﻴﺦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ّ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺴﻮﺑﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺴﺎﮐﻨﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ.
ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮐﻤﮏ ﻃﻠﺒﻴﺪ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ّ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﭘﻨﺠﻬﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﻢ ﭘﻴﺶ ﮐﺸﻰ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﺤﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻓﻴﺮﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺭﺍ ّ ّ
ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺪﻫﺪ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻤﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ .ﺍﻳﻦ ّ ﺍﺳﺐ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ّ ﺹ ٤٥٣
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻏﻴﺮ ﺧﻤﻮﺵ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻭ ﻓﺼﻴﺢ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻤﺤﻠﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻫﺬﺷﺘﮏ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻓﻴﻮﺝ ﻭ ﻏﺮﺑﺘﻰﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺩﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﺎﺩﺭ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺼﺤﺒﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﻣﻬﻤﻰ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻮﺍﻧﺎﺕ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺎﺭ ّ
ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺻﺮﻑ ﻏﺬﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ
ﻣﺰﻳﻦ ﻭ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺩﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﺩﻳﺪ ﺍﺳﺒﻰ ّْ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺐ ﻣﺎﻝ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮔﻤﺎﺷﺘﮕﺎﻥ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ
ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﺮﻭﺩ .ﺣﺎﺝ ّ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﻴﺰﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺴﺖ ﺭﺫﻝ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺼﺎﺣﺐ ﺧﻴﻤﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﮕﻴﺮ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﻣﻼ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺧﻴﻤﻪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﺝ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺦ ّ
ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﺮ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺳﻴﺮﺵ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﺭﺳﺘﺎﻕ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺍﺳﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﺒﺮﺩ. ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺼﺪ ﺍﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻣﻴﺮﻓﺘﻰ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺁﺩﻡ ﮐﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ّ
ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ .ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ
ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺹ ٤٥٤
ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﮏ ﺑﺎ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺷﺪﻳﺪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﺑﺎﻳﻦ ﻫﻢ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﺮﺩ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﻌﺘﻤﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺪﺍﻳﺎ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ
ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺑﭽﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻣﻔﺼﻞ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖﻫﺎ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺒﺐ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ،ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺶ
ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻋﺒﺪ ﺍ ﺧﺎﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﻮﺝ ﻫﻤﺪﺍﻧﻰ ﻭ
ﺳﻴﻼ ﺧﻮﺭﻯ ﻭ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺑﮑﻤﮏ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻨﻴﺮﻳﺰ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺠﺎﻭﺭﻩ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺻﻄﻬﺒﺎﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﻳﺰﺝ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻭ ﻗﻄﺮﻩ ﻭ ﺑﺸﻨﻪ ﻭ ﺩﻫﭽﺎﻩ ﻭ ﻣﺸﮑﺎﻥ ﻭ ﺭﺳﺘﺎﻕ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻭﻳﺴﺒﮑﮑﺮﻳﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﮏ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ. ﻗﺒﻴﻠﮥ ّ
ﺟﺮﺍﺭﻯ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ّ ّ
ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻨﺪﻕﻫﺎ ﺗﻬﻴﮥ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ
ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﺒﺶ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺷﺪ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﺝ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺣﺒﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺗﻔﻨﮕﻬﺎ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻨﺪﻕﻫﺎ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﻋﺪﺍ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪﻧﺪ.
ﺩﻭﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻏﻼﻣﺮﺿﺎﻯ ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺷﺐ ّ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺍﻟﺴﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﭘﻴﺮ ﻭ ﮐﺜﻴﺮ ّ ّ
ﺧﻴﺎﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﺭﺑﮥ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺹ ٤٥٥
ﻗﻮﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ّ ﮐﻔﺎﺷﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﺩ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ
ﺑﻘﻴﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺟﻮﺍﻧﺘﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﻬﺎ ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻴﺸﺪ ّ
ﺑﻘﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻨﮓ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ّ
ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﺯﻳﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﺳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ّ
ﻋﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﺎﻋﻼء ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﻤﺠﺮﺩ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻪ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﺑﻤﻴﺎﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﻭ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺣﺴﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺗﻔﻨﮓ ﻣﺴﻠﺢ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻬﺎ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻟﺸﮑﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﮕﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﻨﮓ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﮥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﭘﺸﺖ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺪﺕ ﻃﻮﻻﻧﻰ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﺎﻻ ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻣﻬﺎ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺸﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ
ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻠﻬﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺯﻧﻬﺎ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻬﻢ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ. ﻣﻈﻔﺮ ﻭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺧﻤﻰﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﺷﺼﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ. ﺍﻭﻝ ّ
ﻏﻼﻡ ﺭﺿﺎﻯ ﻳﺰﺩﻯ ) ﺍﻳﻦ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻏﻼﻡ ﺭﺿﺎﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻟﺸﮑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ(
ﺹ ٤٥٦ ﺩﻭﻡ ّ
ﺳﻮﻡ ّ
ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻏﻼﻡ ﺭﺿﺎﻯ ﻳﺰﺩﻯ ﻋﻠﻰ ) ﭘﺴﺮ ﺧﻴﺮ ﺍ(
ﻗﻨﺎﺩ ) ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻏﻨﻰ ( ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺣﺴﻴﻦ ّ
ﭘﻨﺠﻢ ﺷﺸﻢ
ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺍﺻﻐﺮ ﭘﺴﺮ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﮑﺮﻳﻢ
ﻫﻔﺘﻢ
ﻣﺤﻤﺪ( ﺣﺴﻴﻦ ) ﭘﺴﺮ ﻣﺸﻬﺪﻯ ّ
ﻫﺸﺘﻢ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ) ﭘﺴﺮ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺑﺎﻗﺮ ﺻﺒّﺎﻍ (
ﻧﻬﻢ ﺩﻫﻢ ﻳﺎﺯﺩﻫﻢ
ﻣﻼ ﺟﻌﻔﺮ ْﻣﺬِﻫﺐ ّ
ﻣﻼ ﻣﻮﺳﻰ ( ﻋﺒﺪ ﺍ ) ﭘﺴﺮ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ) ﭘﺴﺮ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺭﺟﺐ ﺁﻫﻨﮕﺮ( ّ
ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻣﻠﮑﻰ ﺩﻭﺯ ( ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺣﺴﻦ ) ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺷﻤﺲ ّ
ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﺑﺎﻗﺮ ﮐﻔﺶ ﺩﻭﺯ
ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ) ﭘﺴﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺷﻰ ﺳﺎﺯ (
ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ
ﻣﻼ ﻋﺒﺪ ﺍ ﻣﻼ ﺣﺴﻦ ﭘﺴﺮ ّ ّ
ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ
ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ) ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺨﻮﺩ ﺑﺮﻳﺰ (
ﺑﻴﺴﺘﻢ
ﺗﻘﻰ ﻳﺰﺩﻯ
ﺳﻴﺰﺩﻫﻢ
ﻫﻔﺪﻫﻢ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺯﺍﺭﻉ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﺎﺷﻮﺭ ( ﺍﮐﺒﺮ ) ﭘﺴﺮ ّ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﮑﻢ
ﻣﻼ ﺟﻌﻔﺮ ( ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ) ﭘﺴﺮ ّ ّ
ﺳﻮﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﺣﺴﻴﻦ ﺧﺎﻥ ) ﭘﺴﺮ ﺷﺮﻳﻒ (
ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻴﻦ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ
ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻗﺮﺑﺎﻥ
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ
ﺧﻮﺍﺟﻪ ﮐﺎﻇﻢ ) ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﻋﻠﻰ (
ﺹ ٤٥٧ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ
ﺁﻗﺎ ) ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ (
ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺘﻢ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻮﺭﺍء ) ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻌﻴﻨﺎ (
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﻔﮑﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻳﻘﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﭼﻨﮓ ﺯﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻣﺘﺸﺒﺚ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﻼﺡ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ّ ّ
ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺣﺮﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﻣﮑﺮ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺯﻳﻦ
ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺁﻥ ﻧﻮﺍﺣﻰ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻭ ﻣﺸﺘﻰ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺿﻌﻴﻒ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺯ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ّ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭﻯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ
ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺭﺟﺎﻝ ﻭ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ
ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺟﺎﻝ ﭘﺎﮎ ﻃﻴﻨﺖ ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺐ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻌﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﻭﻍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﻏﻔﻠﺘﴼ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺘﺎﺯﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ّ ﺧﻼﺻﮥ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ .
)ﻣﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻭ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ ﺹ ٤٥٨
ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻓﻘﻂ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﻭ ﻭﺣﻰ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ
ﺑﺤﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺼﺪﻕ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻠﺸﮑﺮﮔﺎﻩ ﺑﻴﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺭﻭﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺼﺪﻕ ّ ﺣﻖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﺋﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﺎ ﺩﺷﻤﻦ ّ
ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺗﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﺼﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺭﺍ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﻴﺪ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﺷﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ ﻏﻀﺐ ﻭ ﺧﺸﻢ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻟﺶ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﻭ ﻫﻼﮐﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺧﻠﻮﺹ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺻﺪﻕ ّ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ
ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺷﻤﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺪﺍﺭﻳﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﭘﻴﺸﻮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﺎ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻋﮑﺲ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﺪ ﺻﺤﺖ ّ ّ ﺹ ٤٥٩ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺮ ّ ﻣﻴﮕﻴﺮﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﺩﻻﺋﻞ ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ(. ﺻﺤﺖ ّ ّ
ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻭ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ
ﺧﺪﻋﻪ ﻭﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭ ﻭ ﺑﭙﺴﺘﻰ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺭﺍﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ً ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺯﻡ" ﺑﻌﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﮑﺎﻟﻴﻒ ﻻﺯﻣﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺛﺎﻧﻰ ﺑﺠﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺎ
ﻣﻼ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺩﺍﻉ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﺎﺑﺪ ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﺸﮑﺮﮔﺎﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﻭﻯ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻋﻠﻰ ْﻣﺬِﻫﺐ ﻭ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﭽﺎﺩﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻭﻯ ﺻﻨﺪﻟﻰ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻉ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﻭ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻘﻴﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ّ
ﺣﺘﻰ ﺑﺴﻨﮓ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ّ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ ﻣﺆﺛﺮﮤ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﻟﺼﺒﺮ ﺑﺒﻴﺎﻧﺎﺕ ّ ﺍﺛﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺓ ّ
ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻟﻮﺡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺗﺒﻴﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺹ ٤٦٠
" ﻣﻮﻻﻯ ﻣﻦ ﺑﻤﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮﺵ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ. ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﭘﻐﻤﺒﺮ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ؟ ﺑﭽﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﺑﻘﺘﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ؟ ﭼﺮﺍ ﻣﻼﺣﻈﮥ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﻳﻒ ﻭ ﺷﺮﻑ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﻣﺮﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﻧﻤﻰﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ
ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ؟" ﺁﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ
ﻣﺆﺛﺮﻩ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﻪ ﺷﺐ ﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻴﻠﻰ ّ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﻗﺘﺪﺍ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﻮﺍﻋﻆ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻭ ﻧﻬﺎﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ
ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ
ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻴﮑﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﻬﺎ ﻭ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ّ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﺰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﺾ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﮐﻴﻨﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﻣﻦ ﻣﻴﺰﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻰﺍﺛﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ
ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺳﺤﺮ ﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ
ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ .ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﮑﺘﻮﺑﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﮐﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﺼﻠﺢ ﻭ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺹ ٤٦١ ﺹ ٤٦٢ ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮﮔﺎﻩ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﻤﻨﺰﻟﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﻠﺒﴼ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﭼﻮﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻤﻀﻤﻮﻥ ﻓﻮﻕ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﻧﺎﻣﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﮑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮ
ﺍﻭﻝ ﺳﻴﺪ ﻋﺎﺑﺪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻧﺎﻣﮥ ّ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﺟﻰ ّ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻡ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺛﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺑﻰ ﺧﺒﺮﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺷﺠﺎﻉ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ ﺭﺍﻩ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺳﻴﺪ ﻋﺎﺑﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ّ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻭ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﻧﺰﺩ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ
ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﮥ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻯ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺑﺴﺰﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺩﺍﺷﺖ ّ ّ
ﺍﻭﻝ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻫﻤﮥ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﺋﻦ ﻧﺎﻣﮥ ّ
ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺭ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻧﺎﻣﮥ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺮﺩﻳﺪ ّ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﺳﻠﺤﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﻴﺮﻳﺰ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺗﺨﻠﻴﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻳﮏ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺑﺸﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﻀﺮﺍﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﮤ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮐﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺹ ٤٦٣ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﻫﺴﺖ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﺗﻔﻨﮓ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻮﺏ ﺩﺳﺘﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻭ ﺑﻀﺮﺏ ﺳﻨﮓ ﻭ ﭼﻮﺏ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﺸﻬﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ ﺯﺩ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﺟﺎﻣﻊ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﮐﻤﮏ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﻼ ﻣﻼ ﺣﺴﻦ ﭘﺴﺮ ّ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪّ . ّ
ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺭﻩﻫﺎﻯ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﺧﺎﺋﻦ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺧﺖ ٌ
ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﻣﻨﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ
ﺯﺧﻤﺶ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﺑﻨﻬﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﺴﺠﺪ ﻓﺎﻳﺪﻩ ﻣﺤﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﮑﺠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺸﻴﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ّ
ﻭﺣﻴﺪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﺳﻮﮔﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻗﺘﻞ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺂﻥ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ ﺑﻌﺒﺎﺳﻘﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ ﺹ ٤٦٤ ﺩﻝ ﺑﻮﺩ ﺑﺰﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻳﺪ
ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﮐﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻭ ﺑﮑﺸﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﻣﻼ ﺭﺿﺎ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻴﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ّ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺨﺺ ﺑﻮﺍﻧﺎﺕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ّ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﺻﻔﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﻗﺪﻡ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﺎﺩ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭﺵ ﻋﻠﻰ ﺍﺻﻐﺮ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺩﻭﺭ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ّ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺍﺯ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﭙﻴﭽﻴﺪﻧﺪ ّ
ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎﺳﺐ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ّ
ﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺪﻥ ﻣﻄﻬﺮﺵ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﺳﻢ ﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺩﻭﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺣﺼﻮﻝ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﻧﺼﺮﺕ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﻃﺒﻞ ﻭ ﺩﺍﻳﺮﮤ ﺯﻧﻬﺎ ﻣﻴﺮﻗﺼﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺗﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﺒﻴﻪ
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺳﻴﺪ ّ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ّ
ﺹ ٤٦٥ ﺹ ٤٦٦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ":ﺍﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻡ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﻗﺪﺱ ﺗﻮ ّ
ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺗﺮﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﺎ ﻭ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺷﺮﻳﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﻤﻴﻞ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﺮ ﮔﺰ ﺑﻴﻌﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ .ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﻘﻴﻘﺘﴼ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﻌﺖ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻈﺮﻯ ﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﻰ ﮐﻪ ّ ﻫﻤﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺑﻴﻤﺜﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﻣﺰﻳﻦ ﮔﺮﺩﺩ. ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺎﺝ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ّ ﻣﮑﻠﻞ ﻭ ّ
ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﺒﻼﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﭘﻨﺠﻬﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺪﮤ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﺍ ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺰﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻭﺻﻔﺶ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻼﮎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﺼﺎﺩﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﺎﻧﮥ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻨﺰﻟﺸﺎﻥ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺭﺍ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻐﻠﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺸﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺿﻌﻰ ﺑﺤﻴﺎﺗﺸﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﭼﻨﺪ
ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮﺩ ﭘﻮﻟﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺍﺑﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻳﮏ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐﻫﺎ ﺳﭙﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﻗﺴﺎﻡ ّ
ﺁﺯﺍﺭﺷﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐﻫﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭﻫﺎﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ
ﺑﻘﻴﮥ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺫﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ
ﺹ ٤٦٧ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺗﺶ ﺩﺍﻍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻧﺎﺧﻦﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﻨﺪﻧﺪ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪﺷﺎﻥ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ،ﻣﻬﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﺦ ﻣﻴﮑﻮﺑﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻳﺰﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﮐﻪ ﺭﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺘﻰ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺣﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﻘﺪﻡ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ّ
ﻋﻤﺎﻣﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩ ّ
ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺳﺮﺵ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻰﺑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﺳﺘﻬﺰﺍ ﻭ ﺩﺷﻨﺎﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ّ
ﻣﻰﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ. ﺹ ٤٦٨
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﺷﻬﺎﺩﺗﻰ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺑﺎﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ّ
ﻳﺎ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎﻻﻯ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﮐﺴﻰ ﺣﺮﻓﻰ ﻧﻤﻴﺰﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎﻯ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﻮﺽ ﺁﺏ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻭ ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻠﻰ ﭘﺪﺭ ﺯﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺑﺒﺪﻧﺶ ﺯﺩﻧﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﮑﺎﻡ ﺷﺮﻉ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻋﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺑﻰﺑﻀﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺟﻴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺫﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ّ
ﭘﻮﻟﻰ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺗﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍﺿﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﻀﻰ
ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﺑﻰﺑﻀﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ّ ﺑﺴﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﭘﻮﻝ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﭽﻨﺎﻥ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺴﺎﻥ ّ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ.
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺳﺎﻝ ١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ّ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ.
ﺹ ٤٦٩ ﺳﻮﻡ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ّ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻰﺷﻨﻴﺪ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﻫﻤﺪﻡ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﺸﻮﺭ ّ ﺑﺎ ﺧﻮﻑ ﻭ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ، ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻳﺄﺱ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ّ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﻗﻮﺕ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻭ ّ
ﺑﻪ ﺑﻴﻢ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﻯ ﻏﻠﺒﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺪﺳﺖ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻩ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻤﮑﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ
ﺹ ٤٧٠ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺳﺒﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻰﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﻰ ﺑﻤﺮﮐﺰ ﺍﺻﻠﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺟﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﺶ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻧﺎﺭ ّ
ﺗﻌﻠﻖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺘﻰ ﻣﺴﺘﻤﺮﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ّ
ﺍﻣﻮﺍﺝ ﺷﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻼﺩ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍﻯ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﻗﻮﮤ ﻗﻮﮤ ﻣﺤﺮﮐﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﻣﺤﺮﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﺗﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ّ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻮﺭ ﻣﻨﻄﻔﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺸﺖ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍﻯ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻨﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻼﺻﻰ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﮐﺸﺘﻦ ّ ﺍﺳﺖ ﻟﺬﺍ ﻣﺸﺎﻭﺭﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻬﺎﺩ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ّ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ّ
ﻣﺴﺨﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﭙﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﭼﻄﻮﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻗﺘﻞ ّ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ﺗﺎ
ﻓﺘﻨﮥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻄﮥ ﻓﺎﺭﺱ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﻓﺘﻨﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺒﻼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ّ
ﺹ ٤٧١ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺷﻌﻠﮥ ﺟﻨﻮﺏ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪﺍﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﺮ ﻋﻼﺟﻰ ﺑﻨﻈﺮﺗﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻊ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺽ ﺑﻤﻦ
ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ
ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺣﺼﻮﻝ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ
ﺷﻮﺭﺵ ﻃﻠﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﮐﺎﺭﻫﺎﺋﻰ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﺳﻴﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﺭﺑﻄﻰ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﻣﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﺸﺘﻦ ّ ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺍﺳﺖ ﻇﻠﻤﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺳﺘﻤﻰ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ّ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺑﺴﺨﻨﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩ ّ
ﺍﻭﻗﺎﺗﺶ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯﻯ ﻣﺎ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﺟﺪﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ّ
ﺭﺳﻮﻝ ﺍ ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻧﺤﻀﺮﺕ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺣﻔﻆ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻠﮏ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ
ﺑﻤﻴﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﮑﺸﺘﻨﺶ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮﻳﻢ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺗﺎ ّ
ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ
ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺳﺖ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﻮﻳﻢ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻨﺼﻴﺤﺖ ﻭﺯﻳﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻧﻮﺍﺏ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ّ ﺹ ٤٧٢ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺸﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﻰﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺭﻗﻴﻖ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻤﺤﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺸﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺨﺺ
ﻃﺮﻑ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ
ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺑﺘﺒﺮﻳﺰ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﭽﻬﺮﻳﻖ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ
ﺑﻤﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﻗﻠﻤﺪﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﻫﺎﻯ ﻋﻘﻴﻖ ﻭ ﻣﻬﺮﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺣﺮﻑ ﺣﻰ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ّ ﺑﻤﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﻧﻔﻴﺴﻰ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﮐﻦ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ ﺍﺷﻴﺎء ّ ﺍﻃﻼﻉ ﭘﻴﺪﺍ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺟﻌﺒﻪ ّ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ ّ
ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻴﺠﺪﻩ ﺭﻭﺯ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻢ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﻣﺎﻩ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﺑﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﻠﮥ ﺑﺎﻍ ﭘﻨﺒﻪ ﻗﻢ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻳﮏ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺻﺎﺩﻕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ّ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻘﻢ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ
ﺯﺭﻧﺪ ﺑﻘﻢ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﻣﻨﺰﻝ ﺷﺪﻡ ﺷﻴﺦ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻗﻢ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﻭ ّ ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﺑﺎﻗﺮ ﻭﺍﺭﺩ ﻗﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﺹ ٤٧٣ ﺹ ٤٧٤
ﺷﻴﺦ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﺟﻌﺒﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺍﺷﻴﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺤﺘﻮﻳﺎﺕ ﺟﻌﺒﻪ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻳﻢ ّ
ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﮐﺎﻏﺬ ﺁﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻨﺲ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎ ﻭ
ﺧﻂ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻬﻴﺌﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻗﺮﻳﺐ ﻟﻄﻴﻒﺗﺮﻳﻦ ﺍﻗﺴﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺎ ّ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺍﺷﺘﻘﺎﻕ ﺍﺯ ﮐﻠﻤﮥ ﺑﻬﺎء ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﻔﻮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﺍﻭﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻭ ﻇﺮﺍﻓﺖ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ّ
ﺧﻂ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻄﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ّ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺂﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﻣﻴﺎﻓﺘﺎﺩ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭼﺎﭘﻰ ﺍﺳﺖ ّ
ﻣﺮﮐﺐ ﺭﻭﻯ ﮐﺎﻏﺬ ﺭﻳﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻴﭻ ﮐﺎﺗﺒﻰ ﻣﺎﻟﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﻗﻪ ّ
ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﻭﺭﻗﻪ ﺑﻨﮕﺎﺭﺩ ﻭﺭﻗﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻳﻢ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺭ ﺟﻌﺒﻪ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻗﻢ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺑﺸﻤﺎ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﻬﺎء ﺑﺪﻫﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺪﺭﺕ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﻣﻨﺘﻈﺮ
ﻭﺭﻭﺩ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺭﻯ ﺁﻥ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﻘﺮﺑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻼﺍﻧﮕﻴﺰ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺭ ّ ﻣﺤﻞ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﺧﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻮﺍﺏ ﺣﻤﺰﻩ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﺎﺳﻢ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﻳﺪﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ّ
ﺍﺭﻭﻣﻴﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺮﺗﻴﭙﺸﺎﻥ ﺳﺎﻡ ﺧﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﺩﺗﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺪﺍﺭ ﺯﻥ ﻭ ﻓﻮﺝ ﺍﺭﺍﻣﻨﮥ ّ
ﻧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﮥ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺗﻴﺮ ﺑﺎﺭﺍﻧﺶ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭼﻮﻥ ّ
ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺤﺎﻣﻞ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻟﻀﻤﻴﺮ ﺍﻣﻴﺮ ّ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﻰ ّ ﺹ ٤٧٥
ﺍﻣﻴﺮ ،ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻤﻦ ﺧﺪﻣﺘﻬﺎﻯ ﺑﺰﺭﮒ
ﺭﺟﻮﻉ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺤﺎﺭﺑﮥ ﺑﺎ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻐﻞ
ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻫﻠﺶ ﺭﺟﻮﻉ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺍﺑﻦ ﺯﻳﺎﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﺮﻡ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻫﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺏ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻴﺨﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ّ
ﻧﻮﺷﺖ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺑﺘﻌﺠﻴﻞ ﺟﻮﺍﺏ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﺒﺎﺷﺮ ﺍﻳﻦ
ﮐﺎﺭ ﺷﻮ ،ﺑﻬﻤﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻤﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺩﺭﺳﺖ ،ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻨﻮﺍﺏ ﺣﻤﺰﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺑﺪﻫﺪ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺳﺮﮐﺎﺭ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻧﺎﺧﻮﺵ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺍﻧﺪ ﻭ
ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﻣﺘﺸﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﻫﻴﻢ ﻟﺬﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥّ ،
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻭ ﻭ ّ
ﺑﺰﺭﮔﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻩ ﻭ ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻯ ﻓﻮﺝ ﺍﺭﺍﻣﻨﮥ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﺮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﭼﺎﺗﻤﻪ ﺯﻧﻨﺪ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺤﮑﻢ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻋﻮﺽ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢّ . ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻭ ﺷﺎﻝ ﮐﻤﺮ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻭ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﻧﺎﺱ ﺭﺳﺘﺨﻴﺰ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ﺁﻗﺎ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎ ﺑﻐﺘﺔ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﺎ ﺑﻨﺰﺩﻳﮏ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ً ّ
ﺑﺮﻫﻨﻪ ،ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺳﺮ ﺑﻘﺪﻭﻡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ
ﺩﺍﻣﻨﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍ ﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﻣﻘﺪﺭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻀﻮﻉ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﭼﻪ ّ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻨﺒﻊ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺣﺠﺮﺍﺕ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ
ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﻮﺝ ﺍﺭﺍﻣﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﮏ ﻭ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪﻧﺪ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺗﻘﺮﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺳﺮﻭﺭﻯ ﺩﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﻳﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ّ ﺹ ٤٧٦ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﻣﺤﻀﺮﺷﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻳﺸﺎﺕ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻬﺠﺖ ﻭ ﺑﺸﺎﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ
ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺷﻤﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﺍﺭﺍﺗﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﻣﻦ ﺧﺎﺗﻤﻪ
ﺗﺼﻮﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺩﻫﺪ ﻫﻤﮕﻰ ﮔﺮﻳﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺤﺎﺷﻰ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺳﮑﻮﺕ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﻧﻔﺲ ﭼﻨﺎﻥ ﺫﺍﺕ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ" ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺎﺟﺎﺑﺖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﺎﺝ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻬﻴﻢ ﮔﺮﺩﺩ " .ﻭ ﭼﻮﻥ ﺻﺒﺢ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺧﺎﻥّ ،
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻗﺎ ّ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺗﻮ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﮑﻨﻰ ﻭ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﻮﻯ ﺗﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺗﻮ
ﻣﻄﻠﻊ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻫﻠﺶ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺭﻯ. ﺍﺣﺪﻯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻨﺠﻮﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﺍﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪﻩ ،ﺑﺪﺳﺖ ﻳﮏ ّ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺁﻣﺪ ﺩﺳﺖ ﺁﻗﺎ ّ ّ
ﻧﺠﻮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺻﺤﺒﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ٰ
ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮑﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺪﺍﺩ ﭘﺲ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ّ ﻣﻮﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮐﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﺮﻭﺩ. ﻧﻤﻮﺩ ﺁﻗﺎ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻫﻤﻴﻨﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﮐﻠﻤﻪ ﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺘﺨﻼﺻﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﮐﻪ ﺯﻭﺝ ﻭﺍﻟﺪﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩ ﺑﺠﻬﺖ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﺁﻗﺎ ّ ﺹ ٤٧٧ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﻳﻦ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻦ ﺍﻭﺳﺖ ﮐﻮﺛﺮ ﺩﺍﻝ ﺑﺮ ﺟﻨﻮﻥ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ّ ﺟﻨﺖ ﻣﻦ ﺍﻭﺳﺖ ّ ّ ﻭ ّ
ﺗﺴﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺣﺮﺟﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺗﻮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻴﺪﻫﻰ ﻣﻦ ﻋﺎﻗﻠﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﺟﺎﻥ ﻧﺜﺎﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺑﻘﺘﻞ ﻗﺎﺋﻢ ﺁﻝ ّ
ﺭﺍ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﻧﻤﻴﻔﺮﻭﺷﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮐﻼﻡ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ.
ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻤﻘﺎﻧﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﻳﺪ ﺣﮑﻢ ﻣﻼ ﺍﻭﻝ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ّ ّ ﺑﺎﺭﻯ ّ
ﺑﻔﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺑﺪﻩ ﻗﺘﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯﭘﻴﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﺩﻣﺶ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ّ
ﻭ ﺑﮕﻮ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻮﻡ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﻳﺪﻡ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺪﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺎﻗﺮ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺠﺎﻯ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺁﺩﻣﺶ ﭘﻴﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭﺳﺖ
ﺣﻖ ﺑﻔﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻦ ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭ ّ ﻭ ّ
ﻣﻼ ﻣﺮﺗﻀﻰ ﻗﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺳﻮﻡ ّ ﺍﻭ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ّ
ﺗﺄﺳﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﻫﻢ ﺑﺂﻥ ﺩﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪ ّ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺁﻥ ﻣﻈﻬﺮ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻧﺸﺪ ّ
ﺹ ٤٧٨ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﺍﺭﻣﻨﻰ ﺳﭙﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺣﮑﻢ ﻗﺘﻞ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺍﻋﻠﻢ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﻗﺘﻞ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻻﺯﻡ ﻭ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺄﺳﻰ ﻧﻴﺴﺖ. ﺩﻭﻟﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻫﻢ ﺍﺯ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎ ّ ﭘﺲ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﺣﺒﺲ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﺒﺲ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻭ ﺟﺰﻉ ﻭ ﻓﺰﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺮ ﭘﻴﺶ ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ
ﺑﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﮐﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺃﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﻋﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻌﺮﻭﺽ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﻴﺤﻰ
ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺪﺍﻯ ﻻﺷﺮﻳﮏ ﻟﻪ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ
ﺣﻘﻰ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺖ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ ﺣﻖ ﺗﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺖ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﺺ ﺍﺳﺖ ّ ﺗﻮ ﺑﺂﻧﭽﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺵ ﺍﮔﺮ ّ
ﻭﺭﻃﻪ ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺮﺩﺑﺎﻡ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺣﺠﺮﻩ ﺁﻗﺎ ّ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺦ ﺁﻫﻨﻰ ﮐﻮﺑﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺭﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﺂﻥ ﻣﻴﺦ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﻳﺰﻧﺪ. ﺭﺍ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺭﻭ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﺒﻨﺪﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺭﺍﺳﺶ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﮥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﻗﻊ ﻫﺪﻑ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﻮﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ٌ
ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺳﻪ ﺻﻒ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺻﻒ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮ
ﺍﻭﻝ ﺣﮑﻢ ﺷﻠّﻴﮏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺷﻠّﻴﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺻﻒ ﺛﺎﻧﻰ ﺑﺼﻒ ّ
ﺳﻮﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﻪ ﺷﻠّﻴﮏ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺷﻠّﻴﮏ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺻﻒ ّ ﺷﻠﻴﮏ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺩ ﺑﺎﺭﻭﺕ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻴﻤﮥ ﺭﻭﺯ ﻣﺜﻞ ﻧﻴﻤﮥ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﻳﮏ ّ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﺎﻣﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﻣﺸﺮﻑ
ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺩ ﻓﺮﻭ ﻧﺸﺴﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺹ ٤٧٩
ﺹ ٤٨٠ ﺍﺻﻼ ﺍﺛﺮﻯ ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣﺖ ﺩﺭ ﺑﺪﻧﺸﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻴﺲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ً ّ ﺣﺘﻰ ﻗﺒﺎﻯ ﺳﻔﻴﺪ ﺗﺎﺯﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻏﺒﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻧﻨﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻏﺎﺋﺐ ﺷﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﻏﺎﺋﺐ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﮕﻰ ﻧﺪﺍ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩ ﺗﻔﺤﺺ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺁﻗﺎ ّ ﻭ ﭼﻮﻥ ّ ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﺑﻔﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ " :ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ّ ﺁﻗﺎ ّ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺣﺎﻝ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪ"
ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻋﺎﺯﻡ ﺧﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻐﻞ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺂﻗﺎ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﺴﺎﻳﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻋﺒﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﺐ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻗﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻣﺤﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﺦ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻨﺪﻩ ﺑﺂﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻠﻴﺐ ﻧﺼﺐ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺣﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻃﻠﻌﺖ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻗﺎ ّ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﻓﻮﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﻮﻡ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ﻓﻰ ﺍﻟﻔﻮﺭ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺳﺮﺗﻴﭗ ﻓﻮﺝ
ﺧﺎﺻﮥ ﻧﺎﺻﺮﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻤﺴﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻓﻮﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻔﻮﺝ ّ
ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺛﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﻣﻦ ﻣﻴﺒﺮﻡ ﭘﺲ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭ
ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺗﻴﺮ ﺑﻄﻨﺎﺏ ﺍﻭﻝ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺣﮑﻢ ﺑﺸﻠّﻴﮏ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ّ ﺗﻔﺼﻴﻞ ّ
ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﺪﻓﻌﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻫﻴﮑﻞ
ﺷﺪﺕ ﺿﺮﺏ ﻳﮏ ﻫﻴﮑﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻠﺼﻖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺩﻯ ﺍﺯ ّ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻨﺰﻝ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺁﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﺣﺐ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﺸﺪﺕ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﮐﻪ ﺑﻐﻴﺮﺕ ﻭ ﻏﺮﻳﺐ ﻧﻮﺍﺯﻯ ﻭ ّ ّ ﺹ ٤٨١ ﺬﮐﺮ ﺁﻓﺎﻕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺂﻧﺤﺎﻟﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﻪ ﺳﺎﻣﺨﺎﻥ ﻧﺼﺮﺍﻧﻰ ﻣﺘ ّ
ﻓﺮﺍﺷﺒﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺍﺳﺘﻌﻔﺎ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻧﺸﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺛﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﺭ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﭘﺎﻯ ﺩﺍﺭ ،ﺑﻨﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ
ﺍﺟﻞ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻪ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﻴﻞ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﻣﻴﺸﺪﻳﺪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺗﻦ ﺍﺯ ﻧﻘﺒﺎء ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺭﺍ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﻌﻬﺬﺍ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ
ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﺭ ﻇﻬﺮ ﻳﻮﻡ ﺍﻻﺣﺪ ﺍﺯ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺘﻢ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺳﻨﮥ ١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﺳﻦ ﻣﺒﺎﺭﮐﺸﺎﻥ ﺳﻰ ﻭ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﻤﺮﻯ ﺍﺯ ّ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﺷﻤﺴﻰ ﺳﻰ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻬﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﻗﻤﺮﻯ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺑﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯ
ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻨﻴﻦ ﺷﻤﺴﻰ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﻭ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﻳﻮﻡ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﻣﻄﻬﺮ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ) ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮐﺴﺖ ( ﺟﺴﻢ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﮑﻨﺎﺭ ﺧﻨﺪﻕ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺎﺏ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﭘﺎﮎ ﺩﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ّ ﻧﻘﺎﺷﻰ ﻣﺎﻫﺮ ﻣﻌﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻗﻮﻧﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺎ ّ ّ
ﻣﻄﻬﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻨﺪﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﮑﻨﺎﺭ ﺧﻨﺪﻕ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﻘﺸﮥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ّ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﺴﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ
ﻗﻮﻧﺴﻮﻝ ﺧﺎﻧﮥ ﺭﻭﺱ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ
ﺭﻭﺯﻯ ﮐﻪ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻦ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺁﻥ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻫﻴﭻ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻰ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺭﺧﺴﺎﺭﮤ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺗﺒﺴﻢ ﻟﻄﻴﻔﻰ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﺸﺮﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺪﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎ ﻭ ﺳﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺹ ٤٨٢ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﭙﺮ ﺑﻼﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺁﻥ ﻧﻘﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺷﺪﻡ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﺩﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﻡ ﻣﻴﻄﭙﻴﺪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ
ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﻧﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﭽﺸﻤﻢ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺩﻭﺭﮤ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﮐﻪ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺁﻓﺎﺕ ﻭ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﻧﻔﻰ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﺗﻤﻪ ّ
ﻳﺎﻓﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩﻫﺎ ﺩﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺸﻬﻮﺩ
ﺷﺪﺕ ﻏﻢ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ّ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﺭﮤ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﻣﺤﻨﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﮑﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ. ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻋﺼﺮ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﻴﺸﻰ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﮐﻼﻧﺘﺮ
ﺷﺨﺼﻰ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﻭ ﺻﻮﻓﻰ ﻣﺴﻠﮏ ﺑﻮﺩ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻘﺼﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ ﺑﺘﺒﺮﻳﺰ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺒﺮﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻭ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ٌ
ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮﻯ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻤﻰ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﭼﺎﺭﻩ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ
ﻣﺤﻞ ﺁﻻﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺑﺮﻭﻯ ﺣﺘﻤﴼ ﮐﺸﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺴﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ّ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺵ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﺐ ﻣﻦ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﺍﻟﻠﻬﻴﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻢ ﺣﺎﺟﻰ ّ ٌ
ﺍﻟﻠﻬﻴﺎﺭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﻴﻤﮥ ﺷﺐ ﻣﻌﻴﻦ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ّ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﻣﻴﻼﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﺷﺮﻳﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻨﺪﻕ ﺑﮑﺎﺭﺧﺎﻧﮥ ﺣﺮﻳﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﺹ ٤٨٣
ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﭼﻮﺑﻰ ﻧﻬﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻭﻕ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺪﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺳﺎﺧﺖ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺪﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﮥ ﺣﺮﻳﺮ ّ
ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﻗﻮﻉ
ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻬﻞ ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﺗﺒﺮﺋﻪ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺷﺮﻑ ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﺝ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ّ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻣﻴﻞ ﻭ ﺭﻏﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻟﻮﺣﻰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻧﺎﻣﮥ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺁﻥ ﺍﺣﺒﺎ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﻄﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ّ ﺑﺸﺎﻩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺣﺮﻡ ﺍﻳﻦ ﺯﻳﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ
ﻓﻘﺮﺍﺕ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ " :ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻯ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﺷﺪﻩﺍﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻣﻘﺪﺱ ﺳﺎﻳﮥ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﻣﻨﻬﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ّ
ﻣﺪﻓﻮﻥ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ".
ﻣﻘﺪﺱ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ّ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﺩﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ّ
ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺣﺴﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻣﺪﻓﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ
ﺟﺰ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﻣﺲ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺹ ٤٨٤ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﺩﺭﻧﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺣﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻴﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﺍﺧﺘﻔﺎﻯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﺴﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻨﻴﺮ ﺧﻴﻠﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﻰ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﻘﻄﮥ ﺍﺻﻠﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ّ ﻣﺤﻞ ﻧﺸﺪ ﺍﺧﻴﺮﴽ ﺟﻤﺎﻝ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻗﺪﻣﺎء ّ ﻣﺤﻞ ﺍﺧﺘﻔﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺁﻥ ّ ﻣﺤﻞ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻣﺨﺘﻔﻰ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ
ﮐﺠﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺭﻣﺲ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﮑﺠﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ
ﺩﺍﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻋﻠﻰ ّ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺷﺎﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺯﻳﺮﺍ ٌ ّ
ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ
ﺑﺎﺣﺒﺎ ﻇﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﺸﻐﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﺷﻮﻡ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﻌﻰ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ ﺹ ٤٨٥
ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻋﺮﺍﻳﺾ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺩﻭﻡ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﮐﺴﻰ ّ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻭﻋﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻬﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﮐﺮﺩ.
ﺗﺮﻗﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍ ﺑﺸﻮﺩ ﻣﻠﻘﺐ ﺑﺎﻋﺘﻤﺎﺩ ّ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺟﺎﺭﻳﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ
ﺑﺸﺪﺗﻰ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﺗﺶ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﻭ ﺑﻼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻩ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ّ
ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻋﺎﺟﺰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺑﺼﺪﻕ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺁﻧﺴﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺧﻴﺎﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﻧﺒﺎﻟﮥ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻧﺎﺭﺵ ﻣﺸﺘﻌﻞﺗﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺑﺼﺪﻕ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻃﺒﺎ ﺍﺯ ﻋﻼﺝ ﺍﻭ ﻋﺎﺟﺰ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺸﺪﺕ ﻣﺮﻳﺾ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ّ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻳﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ّ
ﺑﺼﺤﺖ ﺍﻭ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺮﺽ ﺷﻔﺎ ﻭ ّ ﺑﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪﻧﺪ.
ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﭘﺴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﻨﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﺹ ٤٨٦ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻻﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻣﻴﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﻩ ﺁﻳﺎ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪﺭﺵ ﻣﻨﺼﺒﻰ ّ
ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺒﺎﻟﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺎﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ " :ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﻰ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺵ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﻣﺎﻝ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﻫﻴﭻ ﺍﺳﺖ ﻗﺪﺭ ﻭ ﻗﻴﻤﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﻣﻨﺼﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﻔﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﻣﺮﮒ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺂﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺎﻧﻊ ﻭ ﺣﺎﻳﻞ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﻓﺮﺽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻤﻘﺎﺻﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺎ ﺑﺰﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﻴﺮﻳﻢ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﻬﺪﺭ ﻧﺮﻭﺩ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻭ ﭘﻮﭺ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﻟﺴﺎﻧﻰ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎﻃﻨﴼ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﮑﻨﻴﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻣﺎﺳﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﺒﴼ ﺍﺯ ﻣﺎ ّ
ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻃﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮﻳﺴﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻠﺘﻰ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﺩﺍﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻮﺏ ﻫﺮﮔﺰ ﺯﺍﺋﻞ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺳﺖ ّ
ﺷﺪ ﻫﻴﭻ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﺎﻡ ﻧﻴﮏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻫﻢ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﺳﻄﻮﺕ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺣﺴﻮﺩ ﺍﺭﮐﺎﻥ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﻗﻮﺕ ﻭ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺪﺭﺟﻪﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺳﺎﺧﺖ ّ
ﺑﻴﮏ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻴﺪﻫﻨﺪ ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﻤﮥ ﺷﺐ ﻫﻢ ﻫﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﻭ ﺑﻘﻠﺒﺶ ﺧﻄﻮﺭ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺶ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺭﻭ ﺑﺎﺯﺩﻳﺎﺩﻧﺪ ّ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻢ ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﻧﺴﻠﻰ ﺑﻨﺴﻞ
ﺹ ٤٨٧ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺻﻴﺖ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﻮﺩ". ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﮐﻤﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ
ﻣﺘﺼﺪﻯ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺟﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﺍﺋﺪ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ّ ﺹ ٤٨٨ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﻣﻈﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﻮﺭﻃﮥ ﻫﻮﻟﻨﺎﮐﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ ﻋﻮﺍﺻﻒ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺎﺩﻳﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺰﻟﺰﻝ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﺯ ﺑﺸﺪﺕ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺯﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﺳﻌﺎﺩﺕ ّ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺁﻓﺎﺕ ﻭ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﻋﺪﺍء ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﻭ ّ ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺷﺮﻳﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺑﺮ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ّ ّ ﻫﻼﮐﺖ ﻭ ﺍﻧﻌﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺩﺭ
ﻣﺴﻠﻂ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩ ،ﻫﺮ ﺟﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ّ
ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﺷﺒﻴﻪ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻥ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺷﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﮐﺴﻰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﻳﺎﻡ ﺣﺪﻭﺙ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺷﺪﻳﺪﻩ ﺭﺍ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺗﻮﺍﺭﻳﺦ ﻫﻢ ﺑﻨﺪﺭﺕ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻥ ّ
ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﺮﺽ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺴﻠّﻂ ﺁﻥ ﻣﺮﺽ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﻣﺒﺘﻼﻯ ﺳﻴﻞ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﺮﺽ ﺗﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ّ
ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻭﻻﺩ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺴﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﻴﻼﻥ ّ
ﺩﺍﻣﻨﮥ ﺁﻥ ﺑﺤﻴﻮﺍﻧﺎﺕ ﻭ ﻧﺒﺎﺗﺎﺕ ﻧﻴﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺷﺪﺕ ﺑﺮﻭﺯ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﺟﺎﻡ ﺑﻼ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺤﻄﻰ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻋﻠﺖ ﺍﺻﻠﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺮﮒ ﺩﺭﺩﻧﺎﮐﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻨﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ّ ﻋﺬﺍﺑﻬﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺳﺖ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﻣﺴﺨﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺨﺺ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻫﺘﮏ ﺣﺮﻣﺖ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﻦ ّ ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﻬﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ.
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﮐﻪ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ّ
ﺭﻋﻴﺖ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﻣﺼﻴﺒﺘﻬﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ّ
ﺗﺴﻠﻂ ﻳﺎﻓﺖ ﺁﻧﺴﺮﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺪ ﻣﺮﺽ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﺑﻘﻠﻤﺮﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻭ ّ
ﺹ ٤٨٩
ﻣﺒﺪﻝ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺣﻴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ّ ﺧﻄﮥ ﻓﺎﺭﺱ ﺭﺍ ﺑﺼﺤﺮﺍﻯ ﺑﻰ ﺁﺏ ﻭ ﻋﻠﻔﻰ ّ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﻧﺰﻭﻝ ﺑﻼ ﺑﻔﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺴﻴﻨﺨﺎﻥ ﺍﺯ ّ
ﺧﻄﮥ ﻓﺎﺭﺱ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺯﺣﻤﺎﺗﺶ ﻫﺪﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﻭﻟﻰ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ّ
ﺷﺪﺕ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﻰ ﺩﺳﺖ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺑﺒﻼﺩ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ّ
ﺗﻨﻔﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻳﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﻣﺒﻐﻮﺽ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ّ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ
ﺣﺴﺮﺕ ﻣﺮﺩ ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎﺫﻳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ. ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ّ ﺣﺎﻝ ّ
ﺩﻭﻣﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪﺍﻭﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻘﺎﺻﺪ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺑﺠﻬﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﭘﻴﺸﻮﺍﻳﺎﻥ ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮﺕ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺗﺸﺮﻑ ّ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ ،ﺍﺯ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻨﻘﺎﻁ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻟﻮﺣﻰ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻌﺎﻗﺒﺖ ﺳﻮء ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ٌ ﻳﮑﺴﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ
ﺫﻟﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﻋﺰﺕ ﺑﺨﺎﮎ ّ ﺳﺮﻳﺮ ّ
ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻤﮑﺎﻥ ﺍﻣﻨﻰ ﮐﺸﺎﻧﻴﺪ ﺍﺯ
ﻗﻬﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻳﺪ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻣﻨﺘﻘﻢ ّ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺁﻻﻡ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﺵ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺫﻟﺖ ﻭ ﺑﻴﻨﻮﺍﺋﻰ ﺟﺎﻥ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮐﺮﺩ. ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻣﻄﻬﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﻴﮑﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﺑﻴﮏ ﺧﻤﺴﻪ ﺍﻯ ﻫﻴﮑﻞ ّ
ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ،ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﻨﺤﻮﻯ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﺴﺰﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺯﻟﺰﻟﮥ ﺹ ٤٩٠ ﺍﻳﺎﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﻼﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺭﺩﺑﻴﻞ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺩﺭ ّ ﻇﻬﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺩﻳﻮﺍﺭﻯ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻏﻢ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻫﻮﺍ ﺑﻠﻬﻮ ﻭ ﻟﻌﺐ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻞ ﻫﻼﮎ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ً ﺑﻐﺘﺔ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺯﻟﺰﻟﮥ ﺳﺨﺘﻰ ﺯﻳﺮ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺮﮐﺸﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺻﺎﺩﻕ ﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﻫﻤﮕﻰ ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺣﺪﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺷﻠﻴﮏ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺍﺑﺪﺍﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻴﺰﻩ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺮﺕ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺑﺪﺍﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﮤ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺳﺒﺐ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻋﺠﺒﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺴﺰﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﻟﻮﻟﮥ ﻏﺮﻳﺒﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺴﻤﻊ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺑﻰﺍﻧﺼﺎﻑ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺯﺟﺮ ﻭﺍﻗﻊ ﻓﺘﻮﻯ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ّ
ﮔﺮﺩﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻔﺘﻮﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.
ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺋﻴﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﮔﺸﺖ
ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻭﺯﻳﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺣﻤﺎﻡ ﻓﻴﻦ ﺑﺠﺰﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺍﻟﻴﻢ ﻣﺒﺘﻼ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ّ
ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﻧﮕﻴﻦ ﮔﺸﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺁﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﺻﺎﺩﻕ
ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻰ ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﻭ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﺳﺖ. ﺹ ٤٩١ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ
ﺑﺸﺪﺕ ﻧﻬﺎﺩ ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﻭ ّ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ
ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﻫﻴﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺴﻠﻂ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺣﺰﻥﺍﻧﮕﻴﺰ ﺗﺤﺖ ّ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﻣﻴﺸﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ
ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ
ﻋﻠﺖ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺸﺖ ﻗﻠﺐ ﻣﺒﺎﺭﮐﺶ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﺍﻗﺪﺱ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ّ
ﻏﺼﮥ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺳﺘﺨﻮﺵ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺳﺨﺖ ﻭ ﺍﺣﺰﺍﻥ ﻭ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ّ
ﺣﺰﻥﺍﻧﮕﻴﺰ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﺿﻤﻴﻤﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭﻟﻴﻌﻬﺪ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﻳﮑﻄﺮﻑ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺣﺒﺲ ﺩﺭ ﺟﺒﺎﻝ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ّ ﺹ ٤٩٢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺍﺷﺖ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ ﺷﺮﺡ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﺒﺮ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻏﻢ ﺑﺮ ﻏﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ّ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍﻭﺍﺧﺮ ّ
ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻨﮏ ﺷﺮﺡ ﺁﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺣﺰﻥ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﺛﺒﺖ
ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ.
ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺳﻢ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻼ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ّ ّ ﺹ ٤٩٣
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﺕ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﺑﻮﺩ ٌ
ﺑﻤﻼ ﺣﺠﺖ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻳﺎﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺣﻴﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﺑﺘﻘﻮﻯ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺍﺧﻼﻕ ﻣﻮﺻﻮﻑ ﻭ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٢٢٧ﻫﺠﺮﻯ ّ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺁﺛﺎﺭ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻧﺎﺻﻴﻪﺍﺵ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﭘﺪﺭﺵ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﻪ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻋﻠﻮﻡ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻧﺠﻒ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻮﺵ ﻭ ﻓﺮﺍﺳﺘﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺗﻔﻮﻕ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﻭ ّ
ﻭ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﻭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﮥ ﺍﻭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻭ ﺑﻬﺮﺍﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻮﻯ
ﺣﺴﺎﺩﺕ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﭘﺪﺭ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ
ﺣﺠﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﻴﻨﻨﺪ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻧﺮﻭﻧﺪ ّ
ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ
ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ّ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣ ّ
ﺣﺠﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ّ
ﺣﺠﺖ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﻤﻮﻋﻈﻪ ﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺘﺎﺑﻌﺖ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻫﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﺍﺯ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﺼﻮﺹ ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭﺳﻰ ﺻﺮﻳﺤﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ ﺩﻗﺖ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺁﺭﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻃﻮﺭﻯ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯﺣﻴﺚ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﺮ ﺹ ٤٩٤ ﻣﺪﺕ ﻫﻔﺪﻩ ﺳﺎﻝ ﺑﻬﻴﻤﻦ ﻧﺤﻮ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻭ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ّ
ﮐﺎﻣﻼ ﺣﺠﺖ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﺍ ً ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻋﻘﻮﻝ ﻭ ﻗﻠﻮﺏ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻴﭽﮕﺎﻩ ّ
ﺩﻳﻦ ﻧﻤﻴﮕﺸﺖ.
ﺣﺠﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﻌﺘﻤﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﺑﻤﻮﺿﻮﻉ ﺩﻋﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺴﻌﻰ ﻭ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻋﻴﺖ ﺣﻘﻴﺮ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺷﺎﻩ ﻭ ّ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺮﻭﺝ ﺩﻋﻮﺕ ﺟﺪﻳﺪ ﻭ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻭ ﻣﺨﺮﺏ ﺩﻳﻦ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺍﺳﻼﻡ ّ ّ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻰﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻰﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺣﻘﻴﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﺨﺼﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭ ﻭ ﻋﺎﺩﻝ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺩ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺳﺤﺮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺷﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﭘﻴﺪﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﻃﻮﺭﻯ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﻰﭘﺮﺩﮤ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﺍﻣﺮ ّ ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ّ ﮐﺮﺩ ّ
ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﻣﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺣﺠﺖ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻴﺮﻭﻧﺶ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ّ
ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﺤﺠﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ " ّ ّ
ﺁﻧﻮﻗﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺘﺤﻘﻴﺮ ﻭ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﻭ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﺑﻤﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﻋﻠﻤﺎ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ّ
ﺩﻭ ﺛﻠﺚ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﻼﺋﻰ ﺑﺴﺮ ﻣﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺹ ٤٩٥ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺁﻣﺪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺍﺯ ّ ّ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﺑﻤﺮﺍﺗﺐ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻫﺎﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎﺑﻰ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻣﺮﺍﺳﻠﮥ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ّ ّ
ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻰ ﺣﮑﻴﻤﺒﺎﺷﻰ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭ ﺷﺪ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺍﻭ ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﻣﺮ ّ
ﻣﺠﻠﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻄﻮﺭﻯ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰﻫﺎ ﻫﺮ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﺴﺘﻤﻌﻴﻦ ﻭ ﺷﺨﺺ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﮐﺪﺍﻣﻨﻰ ﻭ ﺑﻰﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺏ ﺭﺍﻫﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻯ ﻭ ﺗﻬﻤﺖﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺘﻮ ﻧﺴﺒﺖ
ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻯ ﺧﻼﺻﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻣﻠﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻔﻴﺪﻩ ﺑﻤﻠﮏ ﻭ ّ
ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺷﻤﺎ
ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﻴﺪ.
ﺣﺠﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻔﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺹ ٤٩٦
ﺁﺷﻮﺏ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺩﺭﺟﮥ
ﺣﺠﺖ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻘﺘﺪﺍﻯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﮑﺴﻰ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ّ
ﻭﻇﺎﺋﻒ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﻰﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺯ
ﻗﺒﻀﮥ ﻗﺪﺭﺗﺸﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ. ﺧﻮﺍﺹ ﻭ ﻣﻌﺘﻤﺪﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺣﺠﺖ ّ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺣﻤﺪ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺎﻯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺎﻣﮥ ﺳﺮ ﺑﻤﻬﺮﻯ ﺍﺯ
ﺣﺠﺖ ﺩﺍﺩ ﻟﻮﺣﻰ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺪﺳﺖ ّ ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﻯ ﻣﻠﻘﺐ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ّ ﺑﺤﺠﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﺳﺎﺳﻴﮥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﺡ ﻣﻨﺒﺮ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻟﻮﺡ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺪﻫﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺩﺭﺱ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ
ﻣﺮﺧﺺ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ﺩﺭﺱ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺑﻌﺪ ُ ُ ِ ﻣﺬﻣﻮﻡ. ﺣﺼﻮﻝ َ ُ ﺍﻟﻌﻠﻢ َ َ ﺍﻟﻤﻌﻠﻮﻡ َ ُ ٌ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ َ َ ُ ﻃﻠﺐ ِ ِ
ﺣﺠﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺣﻖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ّ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺻﺎﺩﺭ
ﺷﺪﻩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺠﺰ ﻣﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺟﻤﻌﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ؟ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٤٩٧
ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﺴﺘﻰ ﻣﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﻋﻠﻴﻪ ّ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻨﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻌﺎﺭﺿﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ
ﺣﺠﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﻓﺎﻉ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﺍﺟﺮﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻭ
ﺣﺠﺖ ﺑﻬﻴﭻ ﺍﻣﺮﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺗﻌﺪﻯ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻳﺎ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺤﻘﻮﻕ ﻣﺎ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺣﺠﺖ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﻴﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺣﺠﺖ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺎﻩ ّ ﻓﻮﺭﴽ ّ
ﺭﺍ ﺑﺤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺧﻄﺮ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺷﺎﻩ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﻠﺒﴼ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺫ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺤﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﻗﻠﻴﭻ ﺧﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ّ ّ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﺤﺠﺖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ّ ّ ّ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﺣﺠﺖ ﻳﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﻠﻴﭻ ﺧﺎﻥ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﭘﭽﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﺮﻳﻀﻪ ﺍﻯ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻥ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﺰ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ّ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ،ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺍﺑﺪﻳﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ. ﻋﺰﺕ ّ ﻭﺍﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺹ ٤٩٨ ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻴﭻ ﺧﺎﻥ ﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺤﺠﺖ ﮔﻔﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻗﻠﻴﭻ ﺧﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺍﺯ ﻗﺮﻳﮥ ﺗﻮﻗﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻠﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ
ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻃﻮﺭﻯ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻣﻮﺭ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺧﻴﻠﻰ ﺳﺨﺖ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ّ ﺣﺠﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ ﺑﻴﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﻨﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﻳﺎﺭﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﻋﺮﺿﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻼﺻﻰ ﻣﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﺑﮑﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻨﻬﻢ ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻧﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺸﺮﻑ ﻣﺸﺮﻑ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﻴﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ّ ّ
ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻴﺮﺣﻤﻰ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﻗﻒ ﺑﻴﻦ ﭼﻮﻥ ﻣﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺴﺮ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﻞ ّ ّ ّ
ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﻭ ﺷﺨﺺ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﺩﺭ ﮔﺮﻓﺖ ّ
ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺹ ٤٩٩ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻃﺒﻴﺐ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻃﺒﻴﺐ ) ﭘﺪﺭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺖ ( ﺑﺴﺮ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﮔﺮ
ﻣﺎ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺒﺮﻳﻢ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻤﺎ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﺃﻯ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮﺩ ٔ
ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻴﮏ ﭼﺎﭘﺎﺭﭼﻰ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﻴﻘﺶ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ّ ﺷﺐ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻣﻮﮐﺐ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻬﺮ ﺷﺪ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﻣﻴﮕﺬﺷﺘﻨﺪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ّ
ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻭﺟﻪ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﻭﻯ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻣﻬﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻣﺎﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﻭﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺴﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﻮﻗﻒ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﺪﺍﻥ ّ ّ
ﺍﻻﻃﺒﺎﻯ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭﻓﺎﺕ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ ّ
ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻴﻞ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻬﻴﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻧﺸﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ّ
ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ّ
ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ:
)ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻡ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻮﮐﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻄﺮﻑ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﺭﻭﻯ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﮑﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻭﺿﻮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﻦ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺎﺩﺍﻯ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﮐﺮﺩ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻧﺪ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﺍﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ
ﺑﺘﻬﻴﮥ ﭼﺎﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﭼﺎﻯ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺩﻡ ﻫﻴﮑﻞ ﻭ ّ ﺹ ٥٠٠ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﻤﺪﺍﻥ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺮﭘﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪﻫﺎ ﺧﻮﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﺑﺮ ﺍﻣﺮﺵ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ّ
ﺧﺪﺍ ﮐﻦ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﺮ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺟﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ ﻭﻟﻰ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻦ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻢ ﺹ ٥٠١ ﻣﺘﺄﺳﻒ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻡ (. ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺍﻳﺸﺎﻧﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺪ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻳﺪ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﻭ ّ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﺼﻮﻝ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺷﺪ ﻋﻠﻤﺎﻯ
ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺲ ﺑﻤﺎ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﻔﺎﻫﻰ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺱ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺎﻏﺬ ﻭ ﭘﻴﻐﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﴼ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻢ ﺣﺘﻰ ﺷﺎﻩ ﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﻳﻦ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻳﺪ ّ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻤﻦ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ
ﺗﺎ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻓﺘﺮﺋﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺸﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺣﺰﻥ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﺮ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﮔﻔﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺰﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩّ .
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﭘﺴﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﺍﮔﺮ ّ ﺑﻤﻦ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺮﺣﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ
ﺷﺮﺍﻓﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻡ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻓﺖ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﺳﻴﺪ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔﺲ ﺣﺠﺖ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ّ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻇﻬﻮﺭ ّ
ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ.
ﺣﺠﺖ ﺷﻨﻴﺪ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﻩ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻧﺰﺩ ّ
ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺟﻠﻮ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺭﺍ ﻧﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ﺑﺮ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﻔﻀﻴﻞ ﺣﺠﺖ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻨﻬﺪ ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ ﺹ ٥٠٢ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﻤﺶ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺣﺠﺖ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺷﻮﺩ. ّ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻧﻤﻰ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻢ ﺧﻴﺎﻝ
ﺑﺤﺠﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻏﺮﺽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻧﺴﺒﺖﻫﺎﺋﻴﮑﻪ ّ
ﺍﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﺴﺪ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ
ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺑﻴﺎﺭﺍﻳﺪ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺭﺃﻯ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻨﻌﻘﺪ ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺨﻨﺎﻧﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺻﺤﺖ ّ ّ ﻔﻖ َ ِ ِ ﺳﻨﻰ ﻭ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺘ ٌ ﻋﻠﻴﻪ ُ ّ ﻋﻠﻤﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ) ﺁﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺮﻳﻒ ّ ﮐﺘﺎﺏ ﺍ ِ ﺍﻧﻰ َ ِ ٌ ﻓﻴﮑﻢ ِ َ َ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﻐﻤﻴﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ِ ّ ﺗﺎﺭﮎ ُ ُ ﺍﻟﺜﻘﻠﻴﻦ ِ َ ُ
َﻭ ِ َ ِ ﻋﺘﺮﺗﻰ ﻣﺎﺩﺍﻣﻴﮑﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺷﻤﺎ ﻋﺘﺮﺕ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺛﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺛﻘﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻴﻨﻄﻮﺭ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﺛﻘﻞ
ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻭﺳﻴﻠﮥ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻫﺎﺩﻯ ﻭ ﺭﺩ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﻭ ﺑﺪﺳﺘﻮﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻣﻴﺰﺍﻥ ّ
ﺍﺩﻋﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻴﺪ (. ﻗﺒﻮﻝ ﻭ ﺻﺤﺖ ﻳﺎ ﺑﻄﻼﻥ ﻫﺮ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﻭ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﺏ ّ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺷﻤﺎ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻤﺎﻝ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺧﺎﺭﻕ ﻋﺎﺩﺕ ﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻳﮏ ﺗﻨﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻳﺎﻭﺭ ﺷﻤﺎ ﻋﻠﻤﺎﻯ
ﺑﻘﻮﮤ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﻏﺎﻟﺐ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﻭ ّ
ﮔﺸﺘﻪﺍﻡ ﺁﻳﺎ ﻏﻠﺒﮥ ﺷﺨﺺ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ ّ
ﺹ ٥٠٣ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺑﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﻏﻠﺒﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﺩﺍﺕ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﺠﺖ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺤﺮﻓﻬﺎﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻋﺪﮤ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺣﺠﺖ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﺖ ﺣﮑﻢ ﺑﮑﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺘﻮﻯ ﺑﻘﺘﻠﺶ ﺩﺍﺩﻧﺪ ّ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﻭ ﺍﻓﻀﺎﻝ ﺠﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ ّ ﻫﻤﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﮐﻤﮏ
ﺣﺠﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺎﺕ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺳﻰ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ ّ
ﺗﻤﻠﻖ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﻣﮑﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﺠﺖ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﺣﻘﺪ ﻭ ﺣﺴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪﻯ ﻳﮑﺒﺎﺭ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻫﺪﺍﻳﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ّ ﺣﺠﺖ ﺑﻮﺩ. ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﻠﺒﴼ ﺩﺷﻤﻦ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺣﺒﺲ ﻧﻈﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻼﻗﺎﺕ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺸﺮﻭﺣﴼ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ
ﺣﺠﺖ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻫﻢ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻮﺍﻋﺪ
ﺍﺳﻼﻣﻴﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻔﺎﺭﺷﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺮﺳﻮﻣﮥ ّ
ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻭ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻭ ﻣﺸﻬﺪﻯ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﻣﻼﺯﻣﻴﻦ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ّ ﺗﻔﺤﺺ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﴼ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻓﺮﺍﺋﻀﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻨﻔﺲ ّ ﺹ ٥٠٤ ﻣﺠﺮﻯ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻳﺎﺕ ّ ٰ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺮﻗﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻗﺮﺍﺋﺖ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺎﻃﺎﻋﺖ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺣﺘﻰ ﺑﺎﻃﻔﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻘﺎﻟﻴﺪ ﻭ ﻋﻮﺍﺋﺪ ﻗﺪﻳﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﺎﻃﻔﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﺎ ّ
ﺍﺣﮑﺎﻡ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺂﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻣﺆﻣﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﭼﺮﺍ
ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺭﺍ ﭼﺮﺍﻍ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﺟﻨﺎﺏ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ّ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﺸﺮﻑ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ،ﻏﻤﮕﺴﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺣﺼﻮﻝ ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻣﮑﺘﺴﺒﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ
ﺣﺠﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﻘﻴﺎﻡ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﺣﺠﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﺘﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺒﺲ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﻋﻄﺎﺭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻭﻟﻰ ّ
ﺣﺠﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٥٠٥ ﻣﺴﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺠﺖ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ ﺷﻌﻒ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﺮﻭﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺸﺎﻥ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﺠﺪ ّ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻀﻮﻉ ﻭ ﺧﺸﻮﻉ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﻋﻤﻮﻯ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﺑﺤﺠﺖ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﺍﻭﻗﺎﺗﺶ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ّ
ﺷﺪﺕ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺑﺤﺠﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺍﺯ ّ ّ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺎﻃﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻭﻟﻰ ّ ﻋﻄﺎﺭ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ ﻣﺠﺪ ّ ﺑﺤﺠﺖ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺣﺠﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ّ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺭ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ ﻭ ّ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﺪﻳﺪﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦﻫﺎ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺣﺎﺩﺙ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﻗﻀﻴﮥ ﺑﻰ ﺣﺠﺖ ﺑﺪﺍﻥ ﺳﺒﺐ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﺁﻥ ّ ّ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ّ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻘﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻃﻔﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺰﺍﻋﺸﺎﻥ ﺷﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ
ﺣﺠﺖ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻓﻮﺭﴽ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻃﻔﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﺣﺒﺎ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ّ
ﻃﻔﻞ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﺣﺠﺖ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺍﺣﺒﺎ ﻧﺰﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻃﻔﻞ ﺻﻐﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺷﺪ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﺨﺼﴼ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻴﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﮐﻨﻴﺪ ﺧﻮﺑﺴﺖ
ﺣﺠﺖ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﭘﺪﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻨﻮﺷﺘﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﺎ ﻧﻔﻮﺫ ﺑﻮﺩ ﻧﮑﺮﺩ ّ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﺑﺪﻩ ﻣﻴﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﻴﺪ ﺍﺷﺮﻑ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻭ ﻳﮑﺘﻦ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪ ّ
ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭﺑﺎﻧﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﻮﺩ ﻣﻴﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺰﻭﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﻮﺩ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻴﮑﻄﺮﻑ ﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺹ ٥٠٦
ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﻼﺻﻰ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻴﺮ ﺟﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﺎﺯ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﺮﺩﻯ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﺪ ّ
ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻬﺪﻳﺪﺍﺕ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﺁﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ
ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺗﺮﺍ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻯ ﻣﺮﺗﺒﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻴﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻃﻮﻟﻰ ﻧﻤﻴﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﻴﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺭﻧﺪ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺟﻠﻮ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﺯﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻔﺮﺳﺖ ّ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﮕﻴﺮﻯ.
ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ﻟﮑﻦ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻄﺮﻯ ﭘﻴﺶ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺷﻬﺮ ﺑﻬﻢ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻬﻠﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭ ﻭﺣﺸﻰ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻏﻞ ﺭﺍ ﻋﻠﻤﺎ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻧﺰﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻳﮑﻰ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺍﺳﺪ ﺍ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺻﻔﺮ ﻋﻠﻰ ﺑﻮﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺣﺠﺖ ،ﺍﻧﻌﺎﻡ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﮐﻼﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ّ
ﻭ ﺑﺎ ﺳﻼﺡ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻧﺎﺱ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ
ﭘﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺠﺖ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ّ ﺑﻤﺤﻠﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺴﻠﺢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻠﻮ ﺷﺠﺎﻉ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﺑﺎ ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﮐﻪ ّ
ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﺍﺯ ﺍﺳﺪ ﺍ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻰ ﺑﺮﻭﻯ ﺁﻥ ﺣﺠﺖ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺯﺧﻤﻰ ﺑﭙﻴﺸﺎﻧﻰ ﺍﺳﺪ ﺍ ﺯﺩ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ ﺹ ٥٠٧ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻼﺩﺕ ﻭ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻣﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﻭ ﻏﻠﺒﮥ ﺍﻭ ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻣﺴﻠّﺢ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ّ ﺍﻟﺰﻣﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪﺍﻯ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﻯ ﻣﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﺷﺠﺎﻉ ﻭ ﻗﻮﻳﺪﻝ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺷﻬﺮ
ﺷﺪﺕ ﺁﻥ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺗﺮﺳﻴﺪ ،ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺕ ﻭ ّ ﻣﺮﻋﻮﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ّ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺻﺪﺍ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻴﺴﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ
ﺧﻮﻑ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻄﺮ ﻫﺮ
ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﻳﻦ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻗﺎﺋﻢ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﭘﭽﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻣﻴﮑﺸﻨﺪ ﺷﻴﺦ ّ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﭼﻨﮓ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻼﺣﻰ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﺑﺪﺍﺭ ﺍﻟﺤﮑﻮﻣﻪﺍﺵ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﻠﻮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺑﺴﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺗﺮﺍﺵ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﻮﺳﻮﻡ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻢ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻴﺪ ﺳﻴﻨﮥ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺍ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﮐﺮﺩ ﻣﺠﺪ ّ ّ
ﺣﻀﺎﺭ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﺳﺨﺖ ﺑﺪﻫﺎﻥ ﺷﻴﺦ ﺯﺩ ﺳﺎﻳﺮ ّ ﺑﺠﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻴﺮﺣﻢ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﻭ ﺿﺮﺑﺘﻰ ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺑﺪﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺑﺪﻫﺪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﺮﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺗﺎﺝ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻰ. ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺷﻴﺦ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻮﭘﭽﻰ ّ ّ
ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭﻓﺎﺕ ﺁﻥ ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻌﻴﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺭﺟﺐ ١٢٦٦ﻫﺠﺮﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﭼﻬﻞ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﻭ ﭘﻨﺞ
ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺧﻮﻥ ﺁﻥ ﺑﻰﮔﻨﺎﻩ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ﺁﺗﺶ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺹ ٥٠٨
ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻬﺮ ﮐﺲ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻣﻘﺘﻮﻟﺶ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻃﻮﺭ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺑﺎﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺗﺶ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﮐﻔﺮ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺭﻭﻳّﮥ ّ
ﺣﺠﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﺭﭼﻰ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﭘﻴﺮﻭﻯ ّ
ﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﻭ ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﺩ ﺟﺎﻧﺶ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﻮﺍﻟﺶ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺯﻥ ﻭ ﺍﻭﻻﺩﺵ ﺑﻰﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻭ ﺫﻟﻴﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺣﺘﻰ ﻭ ﺁﺑﺮﻭﻯ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﺧﻮﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﺎﺋﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ّ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ.
ﺟﺎﺭﭼﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﺮﺩ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺪﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻣﺮ ّ ﻣﺆﺛﺮﻩ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﮔﺸﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺟﺪﺍ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺷﺪ ﺭﺷﺘﮥ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﻯ ﻭ ّ
ﻣﺆﻣﻦ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﮔﺸﺖ ﻧﺴﺒﺘﻬﺎﻯ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﺷﻬﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ
ﺁﺷﻮﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﮔﺸﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﻋﺎﺋﻠﻪﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﺣﺠﺖ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺎﻳﻔﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺂﺳﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻭﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎﻯ ﺳﺐ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺷﺎﺩﻯ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩﻫﺎﻯ ﻳﺄﺱ ﺁﻣﻴﺰ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺪﺍﻯ ّ
ﻭ ﻟﻌﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻤﺰﻭﺝ ﻭ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻬﻴﺎ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ ّ
ﻭ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﺎﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﻭ ﻗﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ،ﺍﺯ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﻧﮑﺎﺳﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻤﻨﺒﺮ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ " ﺩﺳﺖ ﺹ ٥٠٩ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻭ ّ ﺷﻮﻳﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﻮﻥ ﻣﻦ ﺗﺸﻨﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﻴﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﺪﺭﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻴﻤﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺧﻮﺑﺴﺖ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ" .ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺩﻫﺎﺕ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮ ﺻﻼﺡ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻫﻤﮕﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﻋﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﻋﻠﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻠﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎﺣﺘﻴﺎﻁ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮ ﺑﻮﺩ ّ
ﺣﺠﺖ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﺎﮐﻨﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ.
ﺑﺸﺪﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﺣﺠﺖ ﻫﻤﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻣﻴﺮ ﺭﺿﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺷﺠﺎﻉ ﭘﺮ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻨﻢ ّ
ﺣﺠﺖ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺣﺒﺲ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﻴﺮ ﺭﺿﺎ ﺑﮕﻮﺵ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺳﺮﺍ ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﮔﺸﺖ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺷﻬﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺎﺳﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻻٓﻥ ﻣﻴﺮﻭﻡ ﻭ ﺹ ٥١٠ ﺑﺴﺎﮐﻨﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺷﺨﺺ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺑﺎ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﮕﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻘﺼﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﺍﻭ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎﻭ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ
ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺗﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﺤﺎﮐﻢ
ﺣﺘﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ ،ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﮐﺮﺩ ّ
ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﻘﻠﻌﻪ
ﺍﺻﻼ ﺧﻴﺎﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ً ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺘﻰ ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﺎﺩﻓﴼ ﺑﻴﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎﻳﻦ ّ ّ
ﺭﺍﻩ ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺷﺮﻡﺁﻭﺭ ﻭ ﺧﺠﻠﺖ ﺍﻓﺰﺍ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺣﺎﮐﻢ ﻭ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻧﺶ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺣﺠﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻰﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻰ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ
ﺣﻴﻦ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﺸﻮﻳﺪ ﺑﺨﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﻧﻴﺪ
ﻓﻘﻂ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻃﻔﺎﻝ ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻴﺎﻳﺪ ّ ﺣﺠﺖ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﺯﻧﻬﺎ ّ ﻧﻴﺘﺸﺎﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ ﮐﻔﺎﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﮐﻨﻴﻢ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺟﻬﺎﺩ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ. ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻓﻮﺝ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻋﺎﺯﻡ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺻﺪﺭ ّ
ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺑﺂﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﺩﺭ ﺧﻤﺴﻪ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺼﺪﺭ ّ
" ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩﺍﻳﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻳﻔﮥ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻗﻮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻳﺪ ﺹ ٥١١ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺻﺪﺷﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺷﺎﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺸﺖ". ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺣﺮﺹ ﻭ ﻃﻤﻊ ﺻﺪﺭ ّ
ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺟﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺻﺪﺭ ّ
ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﮓ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﺠﺖ ﻓﻘﻂ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ ﻫﻢ ﺍﺳﻠﺤﻪ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺟﻨﮓ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺠﺎﻉ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻧﺪ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﻴﺨﻮﺍﺑﻰ ﻭ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺗﻔﻨﮓ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺛﺮ ﺳﺤﺮ ﺁﺳﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﮥ ﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺑﻌﺠﺰ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺭ ّ ﮐﺮﺩﻥﻫﺎﻯ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻓﻮﺝ ﺳﺮﺑﺎﺯﺵ ﺑﺠﺰ ﺳﻰ ﻧﻔﺮ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻴﮑﺎﺭﻩ ﮐﺴﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺁﻧﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺡ ﻗﻮﻯ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻣﺪﺍﻓﻌﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﻡ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺩﺭﺟﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻐﻀﻮﺏ ﺷﺎﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻣﺎﻝ ﺻﺪﺭ ّ
ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻰﺻﺒﺮﻯ ﻣﺘﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺸﺖ ،ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻨﺪ ﺑﻨﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ّ
ﺑﻔﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﺩ.
ﺻﺪﺭﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﻬﺮﺍﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺭ ّ ﺹ ٥١٢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻄﺮ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺣﺼﻮﻝ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ
ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺑﻤﻴﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺠﻨﮓ ﻧﻤﻴﺮﻓﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ
ﮐﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﻓﻮﺍﺟﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﻤﮏ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﺑﺠﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺗﺎﺟﺮﻫﺎ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺣﺠﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺤﺼﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﻬﻴﮥ ﺧﻮﺍﺭﮐﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻭ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻤﻀﻴﻘﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ّ ﻧﺒﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎ ﺑﺒﻬﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ
ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻘﻴﻤﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻮﺕ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻨﻬﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﮐﻨﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻫﺸﺖ ﺳﻨﮕﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻨﮕﺮﻯ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻤﺮﺍﻗﺒﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺎﻫﻰ ﺷﺨﺼﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﺟﺎﺭ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ،ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﻟﺸﮑﺮ ﺍﺯ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻣﻴﮕﺬﺭﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﻭﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﺪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺍﻭ ﻗﺴﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻬﺪ ﺧﻮﺩ
ﺣﺠﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻳﺪ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻴﺎﺋﻴﺪ ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ّ
ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺟﺎﺭﭼﻰ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﻭ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﮔﻮﺵ ﺑﺎﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﺩ. ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺯﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺯﻧﻰ ﺩﻫﺎﺗﻰ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺰﻳﻨﺐ ﺑﻮﺩ
ﺹ ٥١٣ ﻗﻮﺕ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻣﺴﮑﻨﺶ ﺩﺭ ﺩﻩ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎﻋﻠﻰ ﺩﺭﺟﮥ ّ
ﻭ ﺩﺭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺻﺒﺎﺣﺖ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺩﭼﺎﺭ ّ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻠﺒﺎﺱ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻴﺎﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻫﺠﻮﻡ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﺟﺒﻪﺍﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻭ ﮐﻼﻫﻰ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﻫﺎﻯ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ ّ
ﺷﻤﺸﻴﺮﻯ ﺣﻤﺎﻳﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﺭﻫﻰ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻔﻨﮕﻰ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻴﺌﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺟﺰﻭ ﺟﻨﮕﺠﻮﻳﺎﻥ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﻣﺮﺩ ﻣﻴﭙﻨﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﻧﮓ ﻳﺎ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﺮﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﺼﻔﻮﻑ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﻧﻈﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺳﺮﻋﺖ ٌ
ﻣﺘﺤﻴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﺯ ّ
ﺟﻠﻮ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻏﻀﺐ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺍﺯ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺯﻳﻨﺐ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺮﺟﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻴﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﻦ ﺯﻳﻨﺐ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺯﻳﻨﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺷﺠﺎﻋﺘﺶ ﺩﺭ ﻋﺠﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺑﮕﻠﻮﻟﻪﻫﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﻣﻴﺒﺎﺭﺩ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻧﮑﻨﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ٌ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺯ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻣﺮﺩﻯ ّّ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﻳّﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟
ﻣﺸﻘﺖ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﮕﺮﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ّ ﺹ ٥١٤ ﺑﺎﻃﻨﻴﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻗﻮﮤ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ّ ّ ﻏﺼﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ ّ ﺷﺪﺕ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ّ
ﮐﻪ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﻨﻢ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻤﻦ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﺩﺍﺭﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻢ ﺣﺠﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﺎﺷﻰ ﺣﺘﻤﴼ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﺑﻠﻰ ﻣﻦ ﺯﻳﻨﺐ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺤﻘﻴﻘﺖ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ّ
ﭘﻴﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﮐﻪ
ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻧﻔﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﻃﺮﺯ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﻮﻡ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺵ ﻣﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻟﻬﺠﮥ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺸﺎﺭﺍﻟﻴﻬﺎ ّ ٌ ّ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺒﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻳﻨﺐ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻮ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ
ﺭﺳﺘﻢ ﻋﻠﻰ ﻧﺎﻡ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ،ﺭﻭﺯ ﮐﺸﻒ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ،ﺭﻭﺯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺭﻣﻮﺯ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎﻋﻤﺎﻝ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺮﺩ ﻗﻠﻮﺏ ّ ﺻﻮﺭﮐﻢ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﻮﺑﮑﻢ ﻭ ﻻ َ ُ ﻳﻨﻈﺮ ٕﺍﻟﻰ ُ َ ِ ٕ ﻳﻨﻈﺮ ٕﺍﻟﻰ ُ ُ ِ ُ ﺍﻥ ﺍُ ُ َ َ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻫﻢ ﻧﻈﺎﺋﺮ ﺗﻮ ﺩﺧﺘﺮ ﺟﻮﺍﻥ ﮐﻢ ﺗﺠﺮﺑﻪﺍﻯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ ﻗﻠﻴﻠﻨﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺮﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﺑﮑﻦ ﻭ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﺩﻳﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﻤﺎ ﻣﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺪﺕ ﭘﻨﺞ ﻣﺎﻩ ﺭﺳﺘﻢ ﻋﻠﻰ ﺑﺎ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺟﻠﻮ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻌﺎﻧﺪﻳﻦ ﺧﺎﺋﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ّ
ﻗﻮﺕ ﻗﻠﺐ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺪﻣﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻭ ﺭﺟﻮﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ
ﻣﺘﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻰﻣﺜﻞ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ّ ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﺪﺍﺭﮎ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺭﺳﺘﻢ ﻋﻠﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ّ
ﺣﻤﺎﻳﻞ ﺑﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺑﻴﺪ ﺯﺭﻩ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮﺵ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻳﺶ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﻣﻌﻴّﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﺹ ٥١٥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺭﺳﺘﻢ ﻋﻠﻰ ﺟﺎﻯ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﮑﺪﺍﻡ ﻧﻘﻄﻪ ّ
ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﮏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ
ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻧﺼﺮﺕ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ّ
ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﺭﺳﺘﻤﻌﻠﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ
ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﺮﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺯﻧﺴﺖ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﻴﺘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺳﺘﻤﻌﻠﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﻗﻠﺐ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﻭ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ.
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺭﻭﺯ ﺭﺳﺘﻤﻌﻠﻰ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﻀﺮﻉ ﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻯ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺎ ّ ﺑﮑﻤﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭﻡ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻡ
ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺗﻘﺼﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻮﻻﻯ ﺣﺠﺖ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﮑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﺠﺖ ﺷﺪﺕ ّ ﺍﺯ ّ ﺗﺄﺛﺮ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﻨﺐ ﺳﮑﻮﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﻋﻼﻣﺖ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ
ﺫﻟﺖ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﺳﻪ ﺳﻨﮕﺮ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﺎﻥ ﺑﻰﻣﺤﺎﺑﺎ ﺑﺴﻨﮕﺮﻫﺎﻯ ﺩﺷﻤﻦ ّ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﺑﺴﻨﮕﺮ ﭼﻬﺎﺭﻣﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ
ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺫﺍﺕ ﺹ ٥١٦
ﺷﮏ ﻭ ﺷﺒﻬﻪﺍﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺯﻳﻨﺐ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ّ ﻣﺠﺴﻤﮥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺯﻧﻰ ﺩﻫﺎﺗﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﻤﻴﻊ ﻓﻀﺎﺋﻞ ّ ّ
ﻇﻞ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﮏ ﻭ ﻣﻈﻬﺮ ّ ﺗﺠﻠﻰ ﺭﻭﺡ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺩﺭ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻴﺸﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﻗﺮﻳﺐ ﺍﺭﻭﺍﺡ ّ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ
ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﻌﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﭘﻴﺎﻣﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺣﺠﺖ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺍﺷﺨﺎﺹ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻤﺆﻣﻨﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻓﺮﻣﻮﺩﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻫﺮ ﺷﺐ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍ ُﺍﮐﺒﺮ ﻭ ﺍ ُ
ﺍﻃﻬﺮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﻨﺎﺏ ﺃﻋﻈﻢ ﻭ ﺍ ﺍﺟﻤﻞ ﻭ ﺍ ﺍﺑﻬﻰ ﻭ ﺍَ َ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﮏ ﺁﻭﺍﺯ ﺟﻤﻼﺕ ﻓﻮﻕ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ّ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ
ﭘﺮﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ،ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺴﮑﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺭﺳﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﻣﺠﺎﻭﺭﮤ ﺁﻥ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻰﻃﻠﺒﻴﺪﻧﺪ ﺷﺪﺕ ﺗﺮﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻧﺪ ،ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ّ
ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻫﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻴﺎﻝ
ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﻋﻼﻣﺖ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﺣﺠﺖ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻋﻼﻣﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻫﺠﻮﻡ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﺑﻖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺣﺠﺖ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﺩ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻧﻪ ﺑﺠﻬﺎﺩ ﺑﻤﺎ ﺍﻣﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺻﻮﻝ ّ ﺷﺪﺕ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺑﺮﺟﺎﻯ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ّ
ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺩ
ﺹ ٥١٧ ﺑﻤﻮﺩﺕ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻃﻮﺭﻯ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ
ﻣﻰﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﺍﻣﺮ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﺍﮔﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﮔﻨﺞ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻩ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺸﻮﺩ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﺠﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﺨﺼﻰ ﻧﮑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺸﺎﻥ ّ
ﺷﻨﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﺐ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎﻩ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻨﻰ ﺣﺠﺖ ﺑﺬﮐﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻭ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﻭ ﺭﺟﺎﻝ ﻗﻮﻡ ﺑﮑﺎﺭ ﻫﺎﻯ ﺯﺷﺖ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﭘﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺴﺘﻪ،
ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﺘﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺻﺪﺍﻯ ﺧﻨﺪﻩ ﻭ ﺷﺘﻢ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺯﺷﺖ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ّ
ﻭ ﭘﺴﺖ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ
ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﻪ ﺑﺒﺎﺩﻩ ﮔﺴﺎﺭﻯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺏ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﺎ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺭﻭ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﺟﺎﻣﻬﺎ ﺍﺯ
ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺳﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ
ﺣﻴﻦ ﻓﺮﺍﺭ ﺳﻔﺮﻩﻫﺎﻯ ﻗﻤﺎﺭ ﻭ ﺟﺎﻣﻬﺎﻯ ﺷﺮﺍﺏ ﻣﻨﻄﻮﻯ ﻭ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﮔﺸﺖ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﻧﺎﺏ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻋﻠﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﺎﺩ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ. ﺑﺴﺮ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺧﻮﻓﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ّ ﺹ ٥١٨ ﺯﺍﺋﻞ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺑﻤﺮﮐﺰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﮔﺸﺘﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐﻫﺎ ﺑﺴﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﮕﻮﺵ ﺑﺮﺳﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻓﺘﻮﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﻴﻴﺎﻓﺖ ﺗﻤﺎﻡ
ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺗﮑﺒﻴﺮ ﻭ ﺗﻬﻠﻴﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ
ﺑﻮﺩ ﺗﻼﻭﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻢ ﻣﻴﺸﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ّ
ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﮐﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺣﺠﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻨﺎﺻﺮ ّ ﻧﺎﺋﺮﮤ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ: )ﺭﻋﺎﻳﺎﻯ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ،ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻧﻔﺮﻣﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻥ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﻧﺪ ﺑﻌﺪﺍﻟﺖ ﺷﺎﻩ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺣﻘﻮﻕ ﺧﻮﻳﺶ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻣﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﻗﻀﻴﮥ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻌﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﺑﺸﺎﻩ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ّ ﺎﻧﻴﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻣﻨﻬﻢ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ّ ﺣﻘ ّ ﻣﺠﺮﻯ ﮐﺮﺩﻡ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﺎﻥ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﺴﮑﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺟﺰ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﻓﺴﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﻰ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ
ﺩﺭ ﺳﺎﻳﮥ ﻋﺪﻝ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ّ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﺭﺗﻔﺎﻉ ﺷﺄﻥ ﻭ ﺍﻋﻼﻯ ﺭﺗﺒﮥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺹ ٥١٩
ﻣﺘﺬﮐﺮ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻝ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺑﻴﻦ ﻣﺠﺪ ّ
ﺗﻤﻠﻖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﺮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ٌ
ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻟﻴﮑﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﻴﺎﻧﮕﻴﺨﺖ ﺗﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﻨﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻩ
ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺑﻰﮔﻨﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﭼﻨﮕﺎﻝ
ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺷﺪﻩﺍﻳﻢ ﺳﮑﻮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻰ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ
ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﻃﻮﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﻣﻨﺼﻒ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺷﺎﻩ ّ ﺧﺒﻴﺮ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻬﻴﭽﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﺎ
ﺭﻋﻴﺖ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﺍﻳﻨﮏ ﻣﻦ ﻭ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﻣﺼﺎﻟﺢ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻴﺎﺋﻴﻢ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺷﺎﻩ ّ
ﺻﺤﺖ ﺍﻣﺮ ﻭ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ (. ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺮﺅﺳﺎﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻳﮏ ﻧﺎﻣﮥ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ
ﺷﺪﺕ ﻏﻀﺐ ﻭ ﺧﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺯ ّ
ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻣﻞ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻥ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺑﺎﻣﻀﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺷﺘﻢ ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻏﻀﺒﻨﺎﮎ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﮐﺮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺩﻭ ﻓﻮﺝ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﻧﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﮐﻪ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭ ّ ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ّ
ﺹ ٥٢٠ ﺣﺠﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺯ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ
ﺳﺨﺮﻳﻪ ﺁﻥ ﺻﺪﺍ ﺑﺨﻨﺪﻩ ﻭ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺑﻨﺎﻯ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻭ ّ
ﺗﮑﺒﺮ ﺁﻣﻴﺰﻯ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﭼﺮﺍ ﺑﻴﺨﻮﺩ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ّ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ﺁﻥ ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩﻳﺪ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺸﺖ ﺟﺴﺪﺵ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻋﻨﺎﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺮﺝ ﻧﺪﻫﻴﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻴﺪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺧﻼﺹ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﻮﻟﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪﺍﻯ ﻧﺪﺍﺩ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺣﺘﻰ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﺘﺮﻳﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪ ّ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ
ﻣﺠﻬﺰ ﻣﺴﻠﺢ ﻭ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﺤﻤﺪ ﺧﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﻓﻮﺝ ﺳﺮﺑﺎﺯ ّ ﻧﺎﺻﺮ ّ ّ ّ
ﻣﺪﺕ ﺑﻴﺴﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ّ
ﻋﻤﻠﻴﺎﺕ ﺟﻨﮕﻰ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺷﺪ. ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻋﺰﻳﺰﺧﺎﻥ ﻣﮑﺮﻯ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﺴﺮﺩﺍﺭ ّ ﮐﻞ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺍﻳﺮﻭﺍﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺟﻨﮓ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺪﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ّ ﺣﺠﺖ ﺑﻴﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺷﺪ ﻣﻴﺰﺑﺎﻥ ﺑﻤﻴﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﺡ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﻭ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺠﺖ ﺟﻮﻳﺎ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺘﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﺪﺍﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪﺍﻯ ﻓﺮﺍﻫﻢ
ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺎﺋﻠﮥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭﻳﻢ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻴﻢ ﺟﺪ ﺑﺴﻴﺪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻮﺩ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﺎﻥ ّ
ﺣﻞ ﻭ ﺟﻬﺪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺰﻭﺩﻯ ّ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻮﻥ ّ
ﺹ ٥٢١ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻌﺰﻳﺰﺧﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺷﺪﺕ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﻦ ﻭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻥ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﺯ ّ ٌ
ﻓﺮﺍﺵ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﻠﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻬﻤﺘﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ ّ
ﺑﺴﺐ ﻭ ﺷﺘﻢ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ّ ّ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﻣﺮﮒ ﺭﻫﺎﻧﻴﺪ.
ﺑﺎﺭﻯ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺷﺪ ﺁﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺸﺪﺕ ﺯﺑﺎﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﭼﻨﺎﻥ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍﻯ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺨﺎﻃﺮ ّ
ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺴﺮ ﮐﺮﺩﮔﻰ ﻫﻔﺪﻩ ﻓﻮﺝ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩ
ﻭ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺗﻮﭖ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﭘﻨﺞ ﻓﻮﺝ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭﻩ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺍﺯﻧﺪ
ﻭ ﺑﺘﻮﭘﭽﻴﻬﺎ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﭖ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺗﻮﭘﻬﺎ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﻓﺮﺳﺦ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﻭ ﺗﻮﭖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺠﺖ ﺟﺎﻯ ﻣﺮﺗﻔﻌﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺩﻭﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﻧﺼﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺁﻧﺪﻭ ﺗﻮﭖ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﮔﻠﻮﻟﮥ ﺗﻮﭖ ﺑﺨﻴﻤﮥ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ
ﺑﺸﺪﺕ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﮐﺮﺩ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺳﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﻗﻮﺕ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ّ
ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻳﻘﻴﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﻓﺮﺥ ﺍﻣﻴﺪﺷﺎﻥ ﺑﻨﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ّ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﻴﺴﺖ ّ ﻣﺒﺪﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﺧﺎﻥ ﭘﺴﺮ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ
ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻮﺩ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ
ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﮑﺮﺩﻯ ﻭ ﻣﺤﺼﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺑﺘﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻥ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻨﻤﻮﺩﻯ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻰ ﺍﺳﻢ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﮤ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﺑﺪﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺗﺮﻳﻦ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺹ ٥٢٢ ﻣﻌﻨﻮﻳﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻮﺕ ّ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﺩﺍﺩﻯ ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﮐﺮﺩﻯ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ّ
ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻨﮏ ﺳﻌﻰ ﮐﻦ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻨﻈﻢ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﺠﻮﺭ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺭﺩﻭ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﺎ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺷﻬﺮ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﻦ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﻳﻦ ّ ﻇﻞ ﺍﻣﺮ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺑﺮﻧﻴﺎﺋﻰ ﻓﻮﺭﴽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻌﺰﻭﻝ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ
ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮ ﻧﻴﺎﻳﻨﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ
ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻫﻤﮥ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻳﻨﻰ
ﻋﻴﺖ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺗﻴﻎ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺷﻬﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺭ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﻭ ﻻﻳﻖ ﻧﻨﮓ ﻭ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ. ﻣﻬﺮ ﻭ ّ
ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﻳﺄﺱ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻬﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻏﻀﺐ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﮐﺪﺧﺪﺍﻫﺎ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ
ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺘﺤﺮﻳﮏ
ﻭ ﺗﺤﺮﻳﺾ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﺑﺠﻨﺐ ﻭ ﺟﻮﺵ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﻣﺮﺩﻳﮑﻪ ﻇﻞ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻠﺸﮑﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﺩﺭ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﻗﺸﻮﻥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻫﻢ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﮐﺪﺧﺪﺍﻫﺎ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻘﻠﻌﻪ ّ ﺑﺎ ﻃﺒﻞ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ
ﺣﺠﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻬﻴﺎﻫﻮﻯ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ّ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻟﺸﮑﺮ ﻳﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺟﺮﺍﺭ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﻭ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺸﻘﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﺮﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺍﻫﺮﺍﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﻧﺼﺐ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺯﻧﻬﺎ ﺩﻭﺵ ﺑﺪﻭﺵ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻭ
ﺹ ٥٢٣ ﻓﻐﺎﻥ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺗﺸﺠﻴﻊ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺯﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺛﺮﺍﺕ ﻋﺠﻴﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺯﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎ ﻣﺸﮑﻬﺎﻯ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ّ
ﺑﺪﻭﺵ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺟﻨﮕﺠﻮﻯ ﺭﺍ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺰﺧﻤﻰﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻏﻠﺒﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺻﻔﻮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﻫﻤﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﺏ ﺧﻴﻠﻰ ﮐﻢ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ
ﻃﺮﻓﻰ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺻﻄﻼﺡ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﻣﻰﺟﻨﮕﻴﺪﻧﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﮐﮥ ﻗﺮﻳﺐ
ﺣﺠﺖ ﺷﺮﺑﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺳﻴﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﺤﺴﻦ ﺻﺪﺍﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺟﺎﻟﺒﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺤﺴﻦ ﻣﺆﺫﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﺮﺩﻣﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﺕ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺠﺬﺏ ﺁﻥ ﺁﻭﺍﺯ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺤﺴﻦ ﺭﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ّ ﺑﮕﻮﺵ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ
ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺑﺎﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻬﺮ ﺣﺠﺖ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺑﻰ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﮐﺸﻴﺪﻡ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﺣﺠﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ّ
ﻣﺆﺫﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺎﺩ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺻﺪﺍﻯ ﻣﺤﺴﻦ ّ
ﺍﻭﻝ ﺣﺠﺖ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺏ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ّ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻬﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﻣﺆﺫﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﮐﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ّ ﺹ ٥٢٤ ﺑﺪﺟﻨﺲ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﭙﺎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻴﺒﺎﺷﻴﺪ ﻣﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ
ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺍﻳﻨﮑﺎﺭ ﺑﻤﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﻞ ﻣﻬﻴﺎﻯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﺑﺸﻮﻳﺪ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻣﺤﺴﻦ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﻴﺪ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺷﻨﻴﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺒﻠﻎ ﺻﺪ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺳﻢ ﭘﻴﺸﮑﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﭽﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺍﻥ ﻣﺎﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺤﺴﻦ
ﺍﺫﺍﻥ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﺍﺯ ﮐﻤﻴﻨﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﺴﻦ ﺍﻟﻪ ِ ّﺍﻻ ﺍ ُﮔﻠﻮﻟﻪﺍﻯ ﺑﺪﻫﺎﻧﺶ ﺧﻮﺭﺩ ﺍﺫﺍﻥ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﺩﺍﻯ ﺟﻤﻠﮥ ﻻ َ َ
ﺣﺠﺖ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﺫﺍﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﺤﺴﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ
ﮐﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﻓﺖ ﺍﺫﺍﻧﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺫﺍﻥ ﮐﺸﺘﻪ ﻧﺸﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺭﻧﺞ ﺷﺮﺑﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪ. ﺣﺠﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺗﺄﻫﻞ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻭﺟﻪﺍﻯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﺮﺝ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻋﺮﻭﺳﻰ ّ
ﺟﻮﺍﻫﺮ ﺯﻭﺟﮥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺻﺮﻑ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻳﻦ ﺟﺸﻨﻬﺎ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻤﺼﺎﺋﺐ ﺟﺸﻨﻬﺎﻯ ﻋﺮﻭﺳﻰ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺣﻤﻠﮥ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﻴﺸﺪ ﭼﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ّ
ﺩﺍﻣﺎﺩﻫﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﺠﻠﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺸﺪ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﻋﺮﻭﺱ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻤﻘﺎﺑﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻧﺎﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﻋﺮﻭﺱ
ﺹ ٥٢٥ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﮤ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻭﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﺗﺎﺝ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺑﺪﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﻭ ﻣﻔﺎﺭﻗﺘﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻌﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﻮﺯ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ".
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺎﺭ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺧﻼﺻﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﺎ ﺯﻭﺟﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﻃﺒﻞ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻭ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﻧﭙﺮﺩﺍﺯﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ .ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻣﺤﻞ ﻭﻗﻮﻉ ﺳﺨﺖﺗﺮﻳﻦ ﺗﻌﺠﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﺯﻣﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ ّ
ﺍﻋﻠﻰ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﻭ ﻣﺨﻠﺺ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺭﺽ ٰ ﻧﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻟﻘﺐ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺸﻬﺮ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩﺍﻧﺪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺍﺭﺽ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺭﺩﻳﻒ ﻣﺬﮐﻮﺭﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﺣﺠﺖ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﮑﺮﺑﻼﺋﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺒﺎﻗﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺘﺄﻫﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺣﺠﺖ ّ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﻫﻔﺖ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﻨﺞ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﮕﻮﺵ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﺸﻦ ﻋﺮﻭﺳﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻋﻼﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺮﻭﺳﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺫﮐﺎﻭﺕ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻰﻧﻈﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺸﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻴﺪ ﺁﻥ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﺪ ﻭ ﺳﻴﻨﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ّ ّ
ﺟﻮﺍﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﻧﺠﻴﺐ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺁﺗﺸﻰ ﺑﻴﻔﺮﻭﺯﻧﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺹ ٥٢٦ ﻣﺤﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﻥ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺩﻗﻴﻘﮥ ّ
ﺣﻴﺎﺕ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻮﻻﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺎﻃﻖ ﻭ ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻮﺩ.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺯﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻗﻮﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺍﻡ ﺍﺷﺮﻑ ﺍﺳﺖ. ٌ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻳﮑﻰ ّ
ﺍﻟﺴﻴﻒ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﻘﻴﺔ ّ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺍﺯ ّ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺴﻦ ﺑﻠﻮﻍ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻋﺎﻟﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﺑﺘﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺸﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ
ﺍﻡ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ّ
ﺍﻡ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺧﻼﺻﻰ ﻳﺎﺑﺪ .ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ّ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ّ
ﺍﺷﺮﻑ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺍﮔﺮ ﮔﻮﺵ ﺑﺤﺮﻑ ﺍﻳﻦ
ﺣﻖ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ .ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺷﺮﻳﺮ ﺑﺪﻫﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ّ
ﺍﺷﺮﻑ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﺍﻡ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﭘﺴﺮﺵ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﺘﻢ ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻨﻤﻮﺩ ّ ﺍﻣﺮ ﺍّ
ﺣﺘﻰ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺟﺎﺭﻯ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺍﻋﺪﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺰﻉ ﻭ ﺑﻰﺗﺎﺑﻰ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ّ ﺹ ٥٢٧ ﺍﻡ ﺍﺷﺮﻑ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﺸﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ .ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ّ
ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻰ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﭘﺴﺮﺵ ﻫﻢ ﺍﻡ ﺍﺷﺮﻑ ﺑﺠﺴﺪ ﺑﻰﺟﺎﻥ ﭘﺴﺮﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺘﻌﺠﺐ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﭼﺸﻢ ّ ّ
ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪﻯ ﻣﻦ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻋﻠﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻻﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻋﻬﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻭ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﻢ ٓ
ﭼﻘﺪﺭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺴﺮﻯ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺭﺍﻫﺶ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﺑﻨﺬﺭ ﻭ ﭘﻴﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭﻓﺎ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻡ. ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻧﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻗﺎﺻﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻫﺮ
ﺷﺪﺕ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺁﺗﺶ ﭼﻨﺪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺍﻋﺪﺍ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎ ﻭﻓﺎ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺨﺮﺍﺑﻰ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﻤﺖ ﻣﻴﮕﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ،ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺑﺘﻌﻤﻴﺮ ﻭ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ّ
ﻗﻠﻌﻪ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﻋﺎ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺗﻤﺎﻡ
ﻫﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﻗﻠﻌﮥ ﻣﺤﮑﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ّ
ﺍﻋﺪﺍ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﻨﺪ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺯﻧﻬﺎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺮ ﻭ
ﺟﻮﺍﻥ ﻭﺿﻴﻊ ﻭ ﺷﺮﻳﻒ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻴﺪﻭﺧﺘﻨﺪ ﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﭘﺨﺘﻨﺪ ﻣﺮﻳﻀﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺰﺧﻤﻰﻫﺎ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺑﻤﻮﺍﻗﻒ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎ ﻭ ﺗﻴﺮﻫﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﺗﺮﻣﻴﻢ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺩﻓﺎﻉ ﺑﭙﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻴﺰ
ﺩﺭ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻬﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﻴﭙﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺡ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺪﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺪﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻌﻠﻮﻣﻰ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ّ ﺹ ٥٢٨
ﺯﺍﺩ ﻭ ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺑﮑﻤﮏ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮐﺮﺩ. ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﺸﻤﻨﺎﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ
ﻣﺘﻤﺴﮏ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﺪﻋﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ّ
ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ
ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﻠﻴﺤﻀﺮﺕ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺟﻨﮓ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺍﻭﻝ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺤﺎﺭﺑﺎﺕ ﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻭ ﻗﻮﺍ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ّ
ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻴﻠﻰ ّ
ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻫﺎﺕ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺧﻴﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺣﺠﺖ ﺻﻠﺢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺁﻥ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﺑﺎﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭼﻨﺪﻯ ّ
ﺻﺤﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﮥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ّ
ﻣﮑﺮ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﻧﺎﻣﻪ )ﺍﻯ( ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺼﻠﺢ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ﻧﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺣﺠﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺠﻨﺎﺏ ّ
ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺮﺁﻥ ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺨﻮﺭﻡ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺘﺎﻥ ﺩﺭ
ﺣﻔﻆ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻭ ﮔﻮﺍﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺎﻭ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺍﻳﻤﻦ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺍﻣﻴﺮ ﻭ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺑﺤﺎﻣﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎﻣﻴﺮ ﺑﮕﻮ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ
ﺑﺸﻤﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺹ ٥٢٩ ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﻇﻬﺎﺭﺍﺕ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﻨﻢ ﺧﻴﺎﻧﺘﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ
ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﮑﻨﻨﺪ ﻟﮑﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺭﺩﻭ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩ. ﺍﻟﺴﻴﻒ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻬﺮ ﻋﻠﻰ ّ ﺑﻘﻴﺔ ّ ﺣﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺣﺠﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﮥ ﺍﻣﻴﺮ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﻧﻔﺮ ﭘﺴﺮ ﺩﻫﺴﺎﻟﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺁﻥ ّ ﺳﻨﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻪ ﻃﻔﻞ ﺑﻮﺩﻡ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺣﻴﻢ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻣﻮﻻ ﻗﻠﻰ ﻭ ﺁﻗﺎ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻭ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺻﻼﺡ ﻭ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎﻣﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺻﻼﺡ ﺷﺨﺼﻰ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻫﻴﺒﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﻭ ﻭ ّ
ﺷﻤﺎﻳﻠﻰ ﺟﻤﻴﻞ ﻭ ﻗﺎﻣﺘﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺎﺳﻨﻰ ﺳﻔﻴﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻧﻴﮏ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ
ﻭ ﭘﺮﻫﻴﺰﮐﺎﺭﻯ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﻣﺮ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻭﻟﻴﺎﻯ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺯ ﻫﻤﮥ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺑﺨﺸﺸﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻴﺎﺭﻯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭ ﺟﺰﻭ ﻣﺪﺍﻓﻌﻴﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺻﻼﺡ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﮔﺸﺘﻴﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﭼﺎﺩﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻳﻢ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺍﻣﻴﺮ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﻤﺎ ﻧﺪﺍﺩ ﻭ ﺑﻨﻈﺮ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺑﻤﺎ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﻧﻴﻤﺴﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﻧﺎﻧﺠﻴﺐ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻧﺪﻳﺪﻩﺍﻡ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻴﺚ
ﻗﻮﻯ ﺿﻌﻴﻒﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﭘﻴﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺹ ٥٣٠ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻰﺳﻮﺍﺩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﻃﻮﺭﻯ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﺗﻌﺠﺐ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ: ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺸﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻳﻢ ) ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻴﭻ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﻭ ﻣﻨﻈﻮﺭﻯ ﺟﺰ ﺻﻼﺡ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺭﻋﻴﺖ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﻤﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻤﺎ ﺗﻬﻤﺖ ﻫﺎ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ّ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻣﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ. ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻫﻢ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﮔﻮﺵ ﭘﺎﺩﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺷﻨﻴﺪﻥ ّ ﺗﻈﻠﻢ ﻣﺎ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩ .ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻤﺎ ّ
ﺟﺴﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺑﻤﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﻏﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻬﺘﮏ ﻧﻮﺍﻣﻴﺲ ﻣﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﭘﺸﺖ ﻭ
ﭘﻨﺎﻫﻰ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺟﻠﻮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻴﻢ (. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻳﺎﻭﺭ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ّ
ﻣﺘﺪﻳﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﻧﮓ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻢ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻗﻠﺒﴼ ّ
ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﺣﺎﻝ ﺑﻨﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﻳﺎﻭﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﺟﺰ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﻼﺹ ﺷﻮﻳﻢ. ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺻﻼﺡ ﮔﻔﺖ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﮐﺮﺩﻩﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﻻﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ،ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻮﺳﻴﻠﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩﺍﻳﺪ ٓ
ﺁﻭﺭﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻴﺪ؟ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﺮﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪ
ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻣﺤﺎﺳﻦ ﺩﺭﻭﻳﺶ ﺻﻼﺡ ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺑﻬﺮﺍﺱ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩﻳﻢ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻄﺮﻑ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﻭﻳﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﺷﺨﺼﻰ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺭﺳﻴﺪ
ﺹ ٥٣١ ﻭ ﺩﺍﻣﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﮐﻨﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺍﻥ ﺩﻭﺍﻥ ﺑﺪﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺮﺱ ﻣﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺪﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻡ ﺍﻣﺎﻣﻘﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻴﻠﻰ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ
ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺻﻠﺢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﻮﻗﻮﻑ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺟﺎﺑﺮﺍﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﻌﺪﴽ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﻣﺎﻣﻘﻠﻰ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻓﻰ ﺑﺰﻧﺪ ٌ
ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺪﺳﺖ
ﺣﺠﺖ ﺭﻓﺘﻢ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻤﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﻣﻦ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻮ ﺑﻤﻦ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ّ
ﻭ ﻣﺮﺍ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺟﻤﻴﻊ ﻭﻗﺎﻳﻊ
ﺣﺠﺖ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺻﻴﺤﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺻﻴﺤﻪﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ
ِ ﺃﺧﻴﻪ ﺍﻟﻤﺮء ِﻣﻦ ﻳﻮﻡ َ ِ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ) (٣٧-٣٥ :٨٠ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ " َ َ ﻳﻔﺮ َ ْ ُ
ِ َِ ﺍﻣﻪ ﻭ ِ ِ ﻭ ُِّ ﺑﻨﻴﻪ " ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺃﺑﻴﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺘﻪ ﻭ َ ِ ِ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﻧﺰﺩﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ
ﮐﻞ ُ ِ َ ٍ ﺗﻀﻊ ﺗﺬﻫﻞ ُ ﺍﺭﺿﻌﺖ َﻭ َ َ ُ ﺗﺮﻭﻧﻬﺎ َ َ ُ ﻋﻤﺎ َ َ َ ﻣﺮﺿﻌﺔ َ ّ ﻳﻮﻡ َ َ َ )َ َ " (٣٢٢
ُﮐ ﻞ َ ِ ﺑﺴﮑﺎﺭﻯ َﻭ ﺣﻤﻞ َ َ ﺫﺍﺕ َ ْ ٍ ﺣﻤﻠﻬﺎ َﻭ َ َﺗﺮﻯ ﺳﮑﺎﺭﻯ َﻭ َﻣﺎ ُﻫﻢ ِ ُ ﺍﻟﻨﺎﺱ ُ ٰ ٰ ﺷﺪﻳﺪ ". ﻋﺬﺍﺏ ﺍِ ٌ ِ ﻟﮑﻦ َ َ َ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺴﺮﻭﺭﻡ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺎ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩﻯ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺹ ٥٣٢ ﻃﻮﺭﻳﮑﻪ ﻣﻴﻞ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺭﺍﺯﺷﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﻋﻪ ﺷﺎﻥ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺤﺒﺲ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻧﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﺮﻧﻤﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺍﮔﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﺪﺳﺖ ﺩﺷﻤﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻫﻤﮥ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺸﺖ ﻫﺘﮏ ﺑﭽﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﺎﻣﻮﺱ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺯﻥ ﻭ ّ ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﻮﻳﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺸﻮﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﻗﺘﻞ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺸﺪ ﺍﮔﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﮑﺸﺘﻦ ﻣﻦ ﺍﮐﺘﻔﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﺎﻯ ّ
ﺭﻧﺞ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﻗﻠﻮﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺸﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺣﺠﺖ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ّ ّ
ﺣﺠﺖ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻤﻴﺸﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ّ
ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﺟﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻋﺎﺋﻠﻪﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻋﺎﺋﻠﻪ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺘﺮﻣﺘﺮ ﻭ ﺷﺮﻳﻒﺗﺮ
ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﻫﺮ ﺑﻼﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ. ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺎﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺿﻌﻴﻒ ﺍﻟﻘﻠﺐ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻰ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻃﺎﻗﺖ ّ
ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﻔﺮﻣﻮﺩﮤ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﺟﮥ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﻮﺩ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﺍﻗﻮﻳﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺍﻭ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻗﻮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻩ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺭﺍ ّ ّ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺟﺰﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ
ﻋﺮﺍﺩﮤ ﺗﻮﭖ ﺑﻨﻮﺑﺖ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻫﺸﺖ ﻓﻮﺝ ﻓﻮﺝ ﺑﺎ ﺩﻩ ّ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﺑﺠﻨﮓ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻭ ﻫﺸﺖ ﻓﻮﺝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺗﺎ ّ
ﺹ ٥٣٣ ﺍﻣﻴﺮ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻧﻌﺎﻡ ﺧﻮﺑﻰ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﻴﺪ ﻣﮑﺎﻓﺎﺕ ﺧﻮﺑﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺨﻮﺭﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻳﻦ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﻤﻴﻦ ﻣﺪﺕ ﻳﮑﻤﺎﻩ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﮔﺎﻫﻰ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﺤﻮ ّ ﻫﻢ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﺎﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭﻟﻰ
ﺷﺪﺗﺸﺎﻥ ﻣﻴﺎﻓﺰﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻨﺎﻯ ﺣﺼﺎﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺮ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ّ
ﺷﺪﺕ ﺟﻮﻉ ﻣﻴﮕﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ّ
ﺳﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻭﺳﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻓﻮﺝ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﻫﺎﻯ ّ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﻨﻌﻠﻰ ﺧﺎﻥ ّ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺰﻧﺠﺎﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻓﻮﺝ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﮥ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﮑﻠﻰ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﻠﻌﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﺠﺎﻋﺘﻰ ﺍﺯ ﮔﻠﻮﻟﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮﭖ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺘﺸﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺒﺎﺯﻭﻯ ﺭﺍﺳﺖ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺑﻨﻮﮐﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻭﺟﮥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﻟﻴﮑﻦ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺳﺮ ﺿﻤﻴﺮﺵ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﭘﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻄﻮﺭﻯ ّ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺭﺧﺴﺎﺭﺵ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺮﻳﻪﺍﺵ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺯﻭﺟﮥ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺧﺒﺮ ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﺩﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺯﺧﻤﺸﺎﻥ ﺟﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺤﻖ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ: ﺗﻮﺟﻪ ّ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ّ
" ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ،ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺑﺎﻳﻦ
ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺣﻢ ﮐﻦ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﺻﻠﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎﺋﻰ ﺹ ٥٣٤ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺯﺷﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ". ﺣﺠﺖ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺧﻮﻧﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺯﺧﻢ ﺟﺎﺭﻯ ﺯﻭﺟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻨﺎﻯ ﺑﻴﺘﺎﺑﻰ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺭﺍ
ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻟﺪﺍﺭﻯ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﺑﺨﺪﺍﻭﻧﺪ
ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺯﻳﺮﺍ ّ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﺩﮤ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ ّ ّ
ﻣﻘﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺧﻴﻠﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺑﻠﻴﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ّ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ
ﺍﻳﻨﻬﺎﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﭘﻴﻮﺳﺖ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﮐﻪ ﺣﺠﺖ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﺳﻠﺤﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ.
ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﺪﺕ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﺻﺪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﻳﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﺍﻳﺎﻡ ﻓﺼﻞ ﺯﻥ ﻭ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ّ ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺪﺕ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺍﺳﻴﺮ ّ ﺳﺮﻣﺎﺋﻰ ﺑﻨﺪﺭﺕ ّ
ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺮﻣﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﺎﺯﮐﻰ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﻣﺄﻣﻨﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﻮﺷﻰ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰﻫﺎ ﮐﻪ ﭼﺎﺭﻗﺪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻴﻠﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﻑ ﻣﻴﺒﺎﺭﻳﺪ ﺑﺎﺩ ﺳﺮﺩﻯ ﻣﻴﻮﺯﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻧﺮﺍ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﻫﺎﺕ ﻣﻴﺴﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺑﻰﻧﻮﺍﻳﺎﻥ ﺭﺍ ّ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ّ
ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻠﻌﻦ ﻭ ﻃﻌﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺍﺳﺮﺍ ﻣﻴﺮﻗﺼﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺏ ﻣﮑﺎﻓﺎﺗﻰ ﺑﺸﻤﺎ ﺹ ٥٣٥
ﺩﺍﺩ ﺁﻥ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﭙﺮﺳﺘﻴﺪﻳﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺑﺸﻤﺎ ﺟﺰﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺳﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺍﺳﺮﺍ ﺁﺏ ﺩﻫﺎﻥ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ّ
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺩﻓﺎﻉ
ﻋﺪﮤ ﺯﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﭘﺎﻯ ﻧﻨﺸﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺯﻧﻬﺎ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻟﻴﮑﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻓﺮﻗﮥ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺴﮑﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﭘﻨﺞ ﻓﺮﻗﻪ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﺎﻉ ﻭ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺩﺷﻤﻦ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻔﻮﻑ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺩ ﻭ ﭘﻨﺞ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻴﺎﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ
ﻧﻔﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻠﺮﺯﻩ ﻣﻴﺎﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﻣﺮﻋﻮﺏ
ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ . ﻋﺪﮤ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻫﻴﻨﻄﻮﺭﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺑﺪﺷﻤﻨﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻣﻴﺪﻫﺎ ﺑﻨﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﺑﺪﻝ ﺷﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ
ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺗﻮﭘﭽﻰﻫﺎ ﺍﺯ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺻﻔﻮﻑ ﺩﺷﻤﻦ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻗﻮﺍﻯ ﺍﻋﺪﺍ ﺑﺘﺤﻠﻴﻞ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ. ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺑﺠﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﻭﻻ ،ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ّ ً
ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺛﺎﻧﻴﴼ ،ﻋﻼﺟﻰ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﭼﻮﻥ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﺑﺘﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﺣﺠﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﺭ ﻗﻮﺕ ﺭﻭﺣﻰ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ّ
ﻟﺸﮑﺮ ﺷﺎﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﻮﺩ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻓﺪﺍﮐﺎﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺎ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺍﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎ ﺍﻣﻴﺪﻯ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻯ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ
ﺹ ٥٣٦ ﺍﮔﺮ ﻏﻠﺒﻪ ﻫﻢ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﺩﭼﺎﺭ ﻫﻼﮐﺖ ﺍﺑﺪﻯ ﻣﻴﺒﺎﺷﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﺠﺖ ﻧﻘﺐ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺎ ﺯﻳﺮ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﻴﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﻫﻢ
ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻨﻔﺠﺮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻬﻢ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺐﻫﺎ ّ ّ ﺑﺎﻧﺠﺎﻡ ﺍﻳﻦ ّ
ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺮﺍﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﺼﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺒﺎﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺣﺠﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻣﻨﺎﺯﻟﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺍﺭﺩﻭ ﻭ ﻣﺴﮑﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﻫﺪﻑ ﺗﻮﭖ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﻗﻮﻉ ّ
ﻣﺴﻤﺎﺓ ﺑﺨﺪﻳﺠﻪ ﻃﻔﻞ ﺧﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻪ ﻫﺎﺩﻯ ﺣﺠﺖ ّ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺯﻭﺟﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻳﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ٌ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺣﺠﺖ ﺑﺎﻭ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﺳﺨﻦ ﻃﻔﻞ ﺍﺳﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻦ. ٌ ﺑﻴﺘﺎﺑﻰ ﻭ ﺟﺰﻉ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﮔﺸﺖ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﺪﺗﻰ ﻫﺎﺩﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﺗﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﻠﻴﻞ ّ
ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﺮﺍﺣﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﮑﻦ ﺣﺠﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺧﻴﻞ ّ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ:
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺩﻝ ﻭ " ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺑﻌﺮﻓﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﻋﻮﺩ ّ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺑﻤﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﺮ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ّ ﭼﻨﺪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺰﻥ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺗﻮ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺁﻓﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ّ ّ
ﺑﻤﻦ ﺭﺳﻴﺪ ﺯﻭﺟﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺖ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺖ ﺍﺻﺤﺎﺑﻢ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ
ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﻢ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﻦ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻯ ﻗﺎﺑﻞ ﺫﮐﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺹ ٥٣٧
ﻃﻼ ﻭ ﻣﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﻓﺪﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻡ". ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻓﺮﺡ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻠﻰ ﺭﺍ ّ
ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﻭ ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺯﻭﺟﮥ ٌ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺼﻤﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﺧﻢ ﺑﺎﺯﻭﻯ ﺭﺋﻴﺲ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺧﻴﻠﻰ ﻏﻀﺒﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﻪ ّ ﺣﺠﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﮑﺸﻨﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﻳﺎﺭﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺟﻨﺎﺏ
ﺣﺠﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭﻯ ﺑﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺁﺗﺶ ّ
ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻘﻀﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍﺿﻰ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺍﻣﻦ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﺑﺨﺪﺍ ّ
ﻣﺘﺮﺻﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻴﻠﻰ ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ. ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﮑﻮﻥ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ّ ﻋﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺼﺎﺋﺒﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﻣﻴﮕﺸﺖ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮﺩﻳﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ
ﺣﺠﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻮﺯﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﺍﻻﻭﻝ ﺳﺎﻝ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ّ
ﺍﺯ ﺟﺮﺍﺣﺖ ﺑﺎﺯﻭﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﻧﺞ ﺷﺪﻳﺪ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺍﺩﺍﻯ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺑﺴﺠﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻓﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﺣﺠﺖ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺭﺿﺎﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﻳﻦ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﺟﺴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﻣﺤﻠﻰ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﺧﺒﺮ ﺑﺸﻮﻧﺪ ﺩﺭ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺣﺠﺖ ّ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺟﺴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﺩﻳﻦ ّ
ﺣﺠﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﭘﻰ ﻧﺒﺮﺩ ﻣﺪﻓﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﻴﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻫﺎﻧﺖ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﮔﺮ ّ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.
ﺣﺠﺖ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺯﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ّ
ﺹ ٥٣٨ ﺣﺠﺖ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺑﻤﻘﺎﺑﻠﮥ ﺍﻋﺪﺍ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺠﺰ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﻣﺮﺩ ﻗﻮﻯ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﻳﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ّ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻳﺎ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺯﺧﻢ ﻭ ﺟﺮﺍﺣﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻫﺠﻮﻡ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﺣﺠﺖ ّ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻃﺒﻞ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻧﺒﺮﻧﺪ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ
ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺑﺪﻓﺎﻉ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺟﻨﮓ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻳﺎ ﺻﺎﺣﺐ ّ
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﮔﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﮑﺸﺘﺎﺭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺹ ٥٣٩ ﺣﺠﺖ ﻧﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﻤﻨﺰﻝ ّ
ﺣﺠﺖ ﺑﺪﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻧﻨﻤﺎﻳﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻣﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺑﺎﺷﺪ ّ
ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻓﻴﺮﻭﺯﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺸﺮﺍﺭﺕ ﻭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﮔﻰ ﺗﺤﺮﻳﺾ
ﺑﺎﺫﻳﺖ ﺍﺳﺮﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺘﮏ ﺣﺮﻣﺖ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﻣﻨﺰﻝ
ﺣﺠﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻰ ّ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﻭﺣﺸﻰ ﻭ ﺑﻰﺑﺎﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻭ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﮔﻴﺮﻯ ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺷﺘﮥ ﻧﻈﻢ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﻴﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻟﺸﮑﺮ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺳﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﺎﺟﻰ ﻏﻼﻡ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ
ﻣﺤﻞ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺳﺪ ﺍﺳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﻣﺤﻞ ﻧﻪ ﺳﻘﻒ ﺍﻏﻨﺎﻡ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺳﺮﻣﺎﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ّ
ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﺵ ﻭ ﺍﺛﺎﺛﻰ ﺩﺍﺭﺍ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺯﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻣﺠﺘﻬﺪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻳﻦ
ﻃﻤﺎﻉ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﺘﻬﺪ ّ
ﺣﺮﻳﺺ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﺍﺳﻴﺮ
ﺣﺘﻰ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ﺁﻻﺕ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ّ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﻯ ﭘﺎﺭﻩ ﻭ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺯﻧﻬﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺪﻫﺎﺕ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﺑﻤﻨﺎﺯﻝ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ّ
ﺩﻫﺎﺕ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻣﺮﺩﻡ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﺷﺮﻭﺋﻰ ﺣﺠﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺗﺤﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺹ ٥٤٠ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﺠﺮﻭﺣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ
ﺷﺪﺕ ﺳﺮﻣﺎ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻣﺮﻯ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﻮﺩ ﻟﻴﮑﻦ ّ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺑﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺤﻴﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ. ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﮔﺮﻭﺳﻰ ﻭ ﺧﻤﺴﻪ ﻭ ﻓﻮﺝ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﺍﺳﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻔﻮﺝ ّ
ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﺒﻞ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺑﺎﺭﺩﻭ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﻓﻮﺍﺝ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺂﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﻭ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻤﻌﻰ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻭ ﻧﻴﺰﻩ ﺑﺠﺎﻥ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪﮤ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﻔﺘﺎﺩ
ﻭ ﺷﺶ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﺑﺪﻧﻬﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻓﻮﺟﻰ ﺩﺭ ﺭﺫﺍﻟﺖ ﻭ ﺷﺮﺍﺭﺕ ﺳﻌﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻴﻔﺘﺪ .ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﺪﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﻥ ﺧﻮﺍﺭﮔﻰ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﻰ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺍﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮ ﮐﻪ ﺟﺰﻭ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺫﺍﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﺷﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺱ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻭﻓﺎﺗﺶ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ
ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺪﺍﻯ ﺍ ﺍﮐﺒﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻓﻮﺝ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻧﺪﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﻡ ﺁﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺧﺠﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺍﺳﻠﺤﮥ
ﺍﺫﻳﺘﻰ ﺑﺎﺻﺤﺎﺏ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻓﺠﺎﻳﻊ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﺐ ﺩﺍﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻭ ﺑﺪﺟﻨﺴﻰ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺋﻤﮥ ﺍﻃﻬﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺘﺶ ﮐﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﻴﺮ ﻭ ّ
ﻗﻄﻌﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺤﺮﻓﺶ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﻴﺪﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺯﺷﺖ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻴﮕﺸﺎﺋﻴﻢ. ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍ ﺭﺍ ﺑﺘﻮﭖ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻳﺦ ﺭﻭﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻧﻪ ﺯﺩﻧﺪ ﺑﺪﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺷﻴﺮﻩ ﻣﺎﻟﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﻯ ﺑﺮﻑ
ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻠﻴﺎﺕ ﻭ ﺁﻓﺎﺕ ﮐﻪ ّ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ّ ﺹ ٥٤١
ﺑﺘﺒﺮﻯ ﻧﮕﺸﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﻠﻤﻪﺍﻯ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻟﺐ ّ
ﻣﺸﻌﺮ ﺑﺮ ﺟﺰﻉ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﺰﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺩﺭ ﭼﻬﺮﮤ ﻫﻴﭽﮑﺪﺍﻡ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﺸﺪ.
ﭼﻮﻥ ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺮﻡ ﺁﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺻﺪﺩ
ﺍﺫﻳﺖ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ّ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺪﻓﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ﻣﺪﻓﻦ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺣﺴﻴﻦ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﻼﻃﻔﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺂﻥ ﻃﻔﻞ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻨﻢ ﺯﻳﺮﺍ
ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﭘﺪﺭ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﺭﺍ ّ
ﻋﻠﺖ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺬﻣﻮﻣﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻟﻨﺪ ﻭ ّ ﻣﻌﻴﻨﻰ ﺑﺨﺎﮎ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺟﺴﺪ ﭘﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺩﺭ ّ ﻣﺤﻞ ّ
ﺑﺴﭙﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ ﺗﺎ ﺗﻼﻓﻰ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺬﻣﻮﻣﮥ
ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺸﻮﺩ. ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﻓﺮﻳﻔﺖ ﻭ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻨﺪ ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻔﺮ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺟﺴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﻇﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺪﻥ ّ
ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺑﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺴﻤﺎﻥ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻃﺒﻞ ﻭ ﺷﻴﭙﻮﺭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ
ﻣﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻫﺘﮏ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﺁﻥ ﺑﺪﻥ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﺭﺍ ﻭ ﺣﺮﻣﺖ ﻭ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﺻﻒ ﺁﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺁﻥ ﺑﺪﻥ ّ ﺳﻮﻡ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﺐ ّ
ﺑﻤﺤﻞ ﺍﻣﻨﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ. ﺳﻮﺍﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﭘﺎﮎ ﺭﺍ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﺩﻩ ّ
ﺣﺠﺖ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺤﺎﮐﻢ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﻴﺮﺍﺯ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺳﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻭﻳﺮﺍﻧﻰ ﺟﺎﻯ ﺹ ٥٤٢ ﺷﺪﺕ ﺣﺠﺖ ﺍﺯ ّ ﺩﺍﺩ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻘﺮ ﻭ ﺑﻴﻨﻮﺍﺋﻰ ﻣﺒﺘﻼ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻬﺪﻯ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺭﻧﺞ ﻭ ﺯﺣﻤﺖ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺮﺍﺏ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮔﺸﺖ.
ﻣﻦ ﻧﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﺤّﻞ ﺁﻥ ﻫﻨﮕﺎﻣﮥ
ﻋﺠﻴﺐ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻗﻠﻌﮥ ﻋﻠﻰ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﻞ ﺧﺎﮐﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﺰﻥ
ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺴﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮤ ﺟﺎﻭﻳﺪ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺪﻡ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﺮﻭﺝ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﺮﺍﺏ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﻳﺪﻡ ﻭ ﺳﻨﮕﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﮑﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻡ. ﻋﺪﮤ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻗﺪﺭ ﻣﺴﻠﻢ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ّ
ﻋﺪﮤ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺪﺕ ﻣﺪﻳﺪﻯ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ّ ﻭﺍﻗﻌﻪ ّ ﻣﻦ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺘﻤﺎﻣﻬﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺍﺳﻢ ﺍ ﺍﻟﻤﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﻢ
ﺍ ﺍﻻﺳﺪ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺣﺠﺖ ﻭ ﻋﺪﺩ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﺑﺂﻥ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻋﺪﺩ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ ﻋﺪﮤ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺎﻟﻎ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﻫﻢ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﻰ ﺑﭽﻨﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ّ ﺣﺠﺖ ﺍﺳﺎﻣﻰ ﺷﻬﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺹ ٥٤٣ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻳﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ
ﺣﺠﺖ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻭ ﻧﻮﺩ ﻭ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ّ
ﺣﺠﺖ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﻭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ. ﻭ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻃﺒﻴﺐ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻭ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺷﺮﻑ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻤﻦ ﺧﻴﻠﻰ ﻭ ﺍﺑﺎ ﺑﺼﻴﺮ ﻭ ّ
ﮐﺎﻣﻼ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺭﺍ ً ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻧﻔﻮﺱ ّ
ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ّ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺩﺭ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻣﺎ ﻣﺘﮑﻰ ﺑﺎﻳﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢّ . ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻧﻘﻞ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺯﻧﺠﺎﻥ ّ
ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺷﻬﻤﻴﺮﺯﺍﺩﻯ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ً ﻗﺒﻼ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ّ
ﻣﻘﺪﺱ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﻴﺪﺭ ﻋﻠﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺽ ّ ﺹ ٥٤٤ ﺍﺭﺩﺳﺘﺎﻧﻰ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻼ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻼ ﻣﻘﺪﺱّ ، ﻧﻔﻮﺳﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﺻﺎﺩﻕ ّ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﻓﺮﻭﻏﻰ ،ﺣﺎﺟﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﭘﺪﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﺷﺘﻢ ﻣﺴﺘﻨﺪ
ﺧﺎﺹ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻟﺮﻭﺡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﮕﻔﺘﻪﻫﺎﻯ ﺟﻨﺎﺏ ّ ﺭﺿﻰ ّ َ ﺍﺣﺒﺎء ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺕ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﻣﻘﺪﺱ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺭﺍ ّ ﺑﻤﻼ ﺷﻔﻴﻊ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺽ ّ
ﻣﻼ ﺷﻔﻴﻊ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺍﺧﻴﺮﮤ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺤﺚ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻡ ّ
ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ّ
ﻭﻗﺎﻳﻌﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﻠﻢ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﺸﺪﻩ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ
ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﻰ ﻧﻘﺼﻰ ﺩﺭ
ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻡ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﻨﻨﺪ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﺮﺍ ﻣﻌﺬﻭﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻔﺼﻞ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ّ
ﺣﻖ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻋﺠﻴﺒﮥ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻘﺪﺭ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ّ ﺑﺎﻫﻤﻴﺖ ﺁﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﺩﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺮﺩ. ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺧﻮﺩ ّ ﺹ ٥٤٥ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺂءﺍ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺎﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺿﺎﻓﮥ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ
ﻣﺸﺮﻑ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺳﺎﺯﻡ ﮔﺎﻫﻰ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ّ
ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺧﺼﻮﺹ ﺯﻳﻨﺖ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻦ ﺷﺪ. ﺍﺣﺒﺎ ﺩﻭ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﭼﻮﻥ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﺎﻳﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ّ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻳﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﻮﻗﺖ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﺗﻮﻗﻔﺸﺎﻥ ﺩﻭﻡ ﻭ ﭼﻬﺎﺭﻡ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭﺷﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺷﺐ ّ
ﺍﻻﻭﻝ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﮐﻪ ﻭﺭﻭﺩﺷﺎﻥ ﺑﺂﻧﺠﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﻔﺘﻢ ﺟﻤﺎﺩﻯ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻳﻢ ﺳﺎﻝ ١٣٠٦ﻫﺠﺮﻯ ) ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﺑﻨﺎﻳﺮ)ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ( ﺳﺎﻝ ( ١٨٨٩ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻃﺎﺋﻔﻴﻦ ﺣﻮﻝ ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺳﺮﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﻓﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ّ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ّ
ﻫﻢ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﻯ ﻣﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ ﮐﻪ ﺯﻭﺍﻟﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﺁﻥ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﺎﺭﺋﻴﻦ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ
ﻟﺬﺕ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺷﺮﻳﮏ ﮐﻨﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ: ّ ﺣﻤﺪ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻧﭽﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ
ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭﺿﻮﺡ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻓﺮﺍﺋﺾ ﻭ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺭﺍ ّ
ﮐﻞ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﻴﺎﻡ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﻭﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻨﮏ ﺗﮑﻠﻴﻒ ّ ﺣﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﻨﻴﻢ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺍﺯ ّ
ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭ ﻣﻮﺍﻋﻆ ﺍﻋﺮﺍﺽ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﻤﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩﺍﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻮﺭﻯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻪﻫﺎﻯ
ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﻳﺎﻫﺎﻯ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺷﻮﻯ ﻟﺒﻬﺎﻯ ﺗﻮ ﺑﻬﻴﭽﮑﺲ ﭼﻪ ﺹ ٥٤٦ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺯ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻧﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺳﺮﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﭘﻰ ﺑﺮﺩﻩﺍﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺖ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺑﺎﺵ ﭼﻴﺰﻯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﻠﺒﺖ ﺑﺂﺗﺶ ّ
ﺯﺧﺎﺭ ﻣﻮﺝ ﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺭﺍﺯ ﺩﻟﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﻯ ّ
ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﻧﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻴﭽﻮﻗﺖ ﻣﺨﻔﻰ ﻭ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺗﻬﺎﻭﻥ ﻧﻨﻤﻮﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ
ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﮐﺮﺍﺭﴽ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ّ
ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺩﺭ ﻋﺰﻡ ﺧﻮﺩ ﻭﻫﻦ ﻭ ﺳﺴﺘﻰ ﺭﻭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻴﻢ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻃﺎﻟﺒﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ
ﺑﺴﻮﻯ ﺍﻭ ﺷﺘﺎﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺷﺪ ﺍﮔﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺎﻗﻀﻴﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻮﺭ ﻭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺍﻣﺮﻯ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ﻋﻤﻮﻣﴼ ﻣﺆﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ّ
ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﻣﻬﺪﻯ ﻗﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺮﺍﻯ
ﻗﺒﻼ ﺧﺪﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻳﻢ ﻭ ﻋﺒﺪ ً ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ّ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﺍﻫﻞ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﻢ ﺧﻄﺮﻫﺎﻯ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻟﻴﮑﻦ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻮﺍﻧﻌﻰ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻧﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻣﺎ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻣﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ
ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﻘﻠﻌﻪ ﺑﺮﺳﻴﻢ ّ
ﺑﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﭼﺎﻯ ﻣﻴﻨﻮﺷﻴﺪﻳﻢ
ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﺭﺍﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺍﺛﺎﺙ ﻭ ﺍﺳﺒﻬﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺳﺒﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺐ ﺿﻌﻴﻒ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ّ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺯﻳﻦ ﻭ ﺑﺮﮒ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺐ ﻫﻢ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﺎﮐﻢ ﺁﻣﻞ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ّ ﺹ ٥٤٧ ﺁﺯﺍﺭ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺫﻳﺖ ﻋﻠﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﻧﮕﺎﻫﺪﺍﺭﻯ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺭﺍ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻣﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﻳﺎﻯ ﻣﺎ ّ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻤﺎء ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺘﺮﺳﻰ ﻭ ﺍﺯ
ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﻢ ﮐﻨﻰ ﺧﻮﺏ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻰ ﻭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﻴﺪﺍﺩﻯ ﺑﺎﺭﻯ ﺩﻓﻌﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﺭﻯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ّ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺯ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻥ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺍﻏﻠﺐ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﻗﺪﻭﺱ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻃﻌﻨﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﺎ ّ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ) ﺑﺎﺑﻰ -ﺑﺎﺑﻰ ( ﻭ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺯﺷﺖ
ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﮐﻨﺎﺭ ﺳﺎﺯﻳﻢ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﻭ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻤﻌﺎﻭﻧﺖ ﻣﻈﻠﻮﻣﻴﻦ ﻣﻼ ﺗﻘﻰ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﮐﻪ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻀﻴﮥ ﻗﺘﻞ ّ ّ ﻗﻴﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ ّ ﻣﺘﻬﻤﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺎ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﻭﻡ ﺩﺭ ﻗﻀﻴﮥ ﺗﻴﺮ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﺻﺮ ّ ّ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﻢ ﻣﺮﺗﺒﮥ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺣﺒﺲ ﺷﺪﻳﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﻧﻔﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ﻗﻠﮥ ﻣﺪﺗﻰ ﺭﺍ ﺑﻌﺰﻟﺖ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻳﻢ ﻣﺤﻞ ﻣﺎ ﺩﺭ ّ ّ ﻗﻠﻴﻞ ﺑﮑﻮﻩﻫﺎﻯ ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ّ
ﺑﮑﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻮﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﺴﺎﻓﺖ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺭﺍﺣﺘﻰ ّ
ﺍﻃﻼﻉ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻴﺦ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺑﺤﺎﻝ ﻣﺎ ّ ﻣﻬﻴﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩ .ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺍﺛﺮﻯ ﻣﺎ ّ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﺳﺎﺱ ّ ﺑﮑﻠﻰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮔﺸﺘﻪ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺣﻴﺎﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺨﺸﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺯﺍﻭﻳﮥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻰ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺩﻫﻴﻢ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﻨﻈﺮ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻭ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﻢ .ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻭ ﻣﻮﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻓﺮﻳﺪﴽ ﻭﺣﻴﺪﴽ ﺑﺮ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﻣﺮ ُ ﺹ ٥٤٨
ﺑﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺰﻡ ﻭ ﺛﺒﺎﺗﻰ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﻫﻞ ﻧﻔﺎﻕ ﻭ ﻓﺘﻮﺭ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ
ﺣﻖ ﻗﻴﺎﻡ ﻫﻤﺖ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻫﻞ ّ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻯ ﺑﻴﺨﺒﺮﺍﻥ ﮐﻤﺮ ّ ﻧﻤﺎﺋﻴﺪ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺛﺎﻧﻴﴼ ﺯﻧﺪﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺕ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻧﻮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻗﻪ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺍﻣﺮ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﺘﺼﺪﻳﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﺎ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺷﺪﻳﻢ ّ
ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻏﺮﻗﮥ ﺩﺭﻳﺎﻯ ﻓﻨﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﺑﺤﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﺒﻮﻝ ﻣﺎ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻳﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻓﺮﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮐﻨﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﻋﺎﻯ ّ ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ّ ّ
ﺑﺎﺣﺒﺎﻯ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﺷﺎﺩ ﻭ ﻋﮑﺎ ﻣﺪﺗﻰ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﺳﻼﻣﺘﻰ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺳﺠﻦ ّ ﺍﺯ ّ ّ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺘﺎﻧﺖ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻘﺎﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺯﻏﻨﺪﻯ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ.
ﻣﻬﻤﻪ ﻭ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺳﺠﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻤﻠﻮﮎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻄﺎﺑﺎﺕ ّ
ﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﺼﺮﺕ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﻋﻮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻳﻢ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺪﻳﻊ ﻟﻮﺡ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻭ ّ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﻩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻳﻢ ﺑﺪﻳﻊ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺸﺎﻩ ﺗﺴﻠﻴﻢ
ﺑﺘﻔﮑﺮ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺁﻥ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻧﻴﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ ﺳﻮﻡ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺳﻔﻴﺮ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ﺑﻤﺎ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺴﺎﻳﺮ ﻣﻠﻮﮎ ﺭﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﻟﻮﺡ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮﻥ ّ
ﺍﺻﻞ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ
ﺍﻟﻘﺴﻴﺲ ﺃﻥ ﻣﻠﮏ ﭘﺎﺭﻳﺲ َ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ " ﻳﺎ َ ِ َ ﻧﺒﺊ ِ ّ َ َ
ﺍﻣﺎ ﻟﻮﺡ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺭﻭﺱ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﻻ ُ ﺍﻟﻨﻮﺍﻗﻴﺲ ﺍﻟﺦ " ّ ﻳﺪﻕ َ ﻋﻨﻘﺮﻳﺐ ﺑﺎﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺎﻭ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻤﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ .ﺷﮑﺮ ﮐﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﻌﺮﻓﺖ ﺍﻣﺮﺵ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺹ ٥٤٩ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺧﻴﺮﻳﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﺼﺪﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ّ ّ
ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻋﻄﺎ
ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﺁﻧﻬﺎﺋﻴﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻤﻈﻬﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻰﻧﺼﻴﺒﻨﺪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺪﺭ
ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﻨﻴﻌﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ ﺗﻮ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪﻯ ﺟﺪّﻳﺖ ﺭﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﻰ ﺗﺎ ﻇﻠﻤﺎﺕ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮﺵ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ
ﮐﻔﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﻮ ﻭ ﺯﺍﺋﻞ ﺳﺎﺯﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻧﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﮑﻦ ﺍﻣﻴﺪﻭﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﻣﺸﺐ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺯﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﺶ ﻫﻴﭻ
ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﺻﻔﺤﮥ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺤﻮ ﻧﺸﻮﺩ ﺍﻧﺸﺎء ﺍ.
ﻫﻔﺘﻤﻴﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﺳﺎﻝ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻳﮑﻤﺎﻩ ﻭ ﻧﻴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻣﺎﻩ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ) ﻧﺒﻴﻞ ( ﺩﺭ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﺩﺭ
ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﺑﺎﺏ ﻣﻌﺎﺷﺮ ﻭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ،ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﺟﻤﻊ ﺁﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺘﻨﺴﺎﺥ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ. ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭﻡ ﺩﺭ
ﻗﺮﻳﮥ ﺯﺭﻧﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﺯﺭﻧﺪ ﺑﺸﻬﺮ ﻗﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺒﻬﺎﻧﮥ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ
ﻣﻮﻓﻖ ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ ،ﻭﻟﻰ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﺻﻠﻰ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻮﺩ ﻟﮑﻦ ﺑﻠﻘﺎﻯ ﺍﻭ ّ ّ
ﺑﻤﺤﻞ ﻧﺸﺪﻡ .ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻮﺳﻰ ﻗﻤﻰ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﺍ ّ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﺪ .ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻔﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻘﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻋﻼﻗﺒﻨﺪ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ﺑﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ّ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﮔﻔﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﺸﻬﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ
ﺳﻴﺪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺳﻔﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻬﻤﺪﺍﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻻﻟﺖ ﮐﻨﺪ ّ ﺹ ٥٥٠ ﮔﻔﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻃﺒﻴﺐ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﺮﺍ ﺑﻤﮑﺎﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﻻﻟﺖ ﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺍﺷﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻻﻟﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣ ّ
ﺗﺠﺎﺭ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻏﻼﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺷﻮﺷﺘﺮﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻃﺒﻴﺐ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ ّ
ﺍﻳﺎﻣﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻡ .ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ّ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻢ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﺎﻧﻠﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺍ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺭﻡ
ﻳﮏ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺳﺒﻌﮥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﻢ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻰ .ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺮﻡ ﺁﺑﺎﺩ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﮐﺰ ﺳﭙﺎﻫﺶ ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﻯ ﺧﺎﻭﻩ ﺍﻳﺎﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ ّ ّ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﺳﻔﺮ ﻭﻟﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﻳﮑﻨﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭ ﺟﻨﮕﻠﻬﺎ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﺶ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻡ
ﻣﻤﻨﻮﻧﻴﺖ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻟﻄﻒ ﺍﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ّ ﺁﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﮑﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ .ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﻦ ﻣﮋﺩﻩ
ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ
ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻟﺬﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮﺩﻡ ﻧﻐﻤﮥ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻼﺣﺖ ﺗﻼﻭﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩ ّ
ﻣﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﮐﺮﺩﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
" ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭﻻﺩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺩﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﮐﺎﺫﺏ
ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺁﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺑﺎﺑﻴﻬﺎ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺲ". ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺻﺪﻕ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺹ ٥٥١ ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﻫﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻳﺎﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﺮ ﺍ ﺑﻮﺩ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﺭﺍ ﺑﻨﮕﺎﺭﻡ ﻭ ﻣﻮﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺎﺳﺒﺖ ،ﺫﮐﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ّ
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ.
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻬﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻇﻬﻮﺭ ّ ّ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﮋﺩﮤ ﻇﻬﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﺷﻴﺦ ﺳﻌﻴﺪ ﻫﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺮﻭﻑ ﺣﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻬﻨﺪﻭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺸﻬﺮ ﻣﻮﻟﺘﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﻫﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﻧﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﻯ ﺷﻨﻴﺪ ﻭ ّ
ﺍﺻﻠﻴﻪ ﺑﺎﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺪﻻﻟﺖ ﻓﻄﺮﺕ ّ
ﺍﻭ ﺷﻮﺩ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺯﻳﻨﺖ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺧﻴﻞ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ
ﺍﻭﻝ ﻗﺪﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ ﺑﻮﺩ ّ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﺎﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﻮﻩ ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ
ﺍﺳﺖ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﺯ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺗﻼﻓﻰ ﻣﺎﻓﺎﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺗﺸﻨﮥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻭﺻﺎﻝ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻬﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﻴﺶ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺷﻴﺦ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺎﺯﮔﺎﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ
ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻤﺼﺮ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﻴﻼﻕ ﻫﻤﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ّ
ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻘﻤﺼﺮ ﻣﻴﺂﻳﻨﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﻴﻼﻕ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﻫﻴﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻏﻠﺐ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺴﻠﻄﻰ ﺩﺭ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﮥ ﺩﻻﻳﻞ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻘﻮﮤ ﺳﺤﺮ ﭼﻨﻴﻦ ّ ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ّ ﮐﻪ ّ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺳﺤﺮ ﻭﻯ ﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺭﻳﺎﺳﺖ
ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻧﻬﺎ ّ
ﺑﻤﻼ ﺑﺎﺷﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻣﻼ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻠ ّﻘﺐ ّ ّ
ﺹ ٥٥٢ ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩ ﺳﻴﺪ ﺑﺼﻴﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ ّ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻧﺸﻬﺮ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﻤﺬﺍﮐﺮﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﺂﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﻭﺍﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺻﻮﻝ ﮐﺎﻓﻰ ﻭ ﺑﺤﺎﺭ ﺍﻻﻧﻮﺍﺭ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻳﻪ ﻭ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺑﻴﺎﻧﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﻯ ﺑﻠﻴﻎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺼﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﻠﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﻭﮔﺎﻩ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻭﺭﻭﺩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎء ﺑﻤﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻢ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺳﻴﺪ ﺭﺍﺟﻊ ّ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺳﻴﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ّ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺯﺑﺎﻥ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﻗﻠﻴﻞ ﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺁﻥ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﻓﺎﺕ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ّ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺒﺮﺍﺩﺭﺵ ﺧﺎﻧﻠﺮ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺳﺮﺯﺩ ﺧﺎﻧﻠﺮ ﺑﺸﺎﻩ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﻴﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺧﺎﻧﻠﺮ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺩﺑﻴﻞ ﺑﺮﺩﻩ ﻣﺤﺒﻮﺳﺶ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺍﻳﻠﺪﺭﻡ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻓﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﺷﮑﺮ ﺍ ﻧﻮﺭﻯ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﻟﺴﻴﻒ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﺼﺎﺣﺒﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﻘﻴﺔ ّ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻧﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ ّ ﻋﻠﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍّ ﺑﮑﺮﺑﻼ ّ
ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ.
" ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﻳﮑﺮﻭﺯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺳﺒﺐ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﻣﻦ ﺑﻴﻘﻴﻦ ﻣﻬﻤﮥ ﺷﺨﺺ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ّ
ﺍﻃﻼﻋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻣﻼ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺟﻮﺋﻰ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ّ ﻫﺮﮔﺰ ّ
ﻣﺪﺕ ﻫﻔﺖ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﻰ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ّ ﺹ ٥٥٣ ﺍﺯ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻭ ﺯﺑﺮ ﺩﺳﺘﻰ ﺷﺨﺺ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻣﻴﺪﻫﻴﺪ ﻣﺘﻌﺠﺒﻢ ﻭﻟﻰ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻡ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ّ
ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺷﻤﺎ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﺍﻳﻦ ﺷﻮﺭﺵﻫﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻡ ﺧﻴﻠﻰ ّ ﻣﺪﺑﺮ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﺎﻩ ﻭ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﻣﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺷﻨﺪ ّ
ﻣﻮﻗﺘﴼ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺍﻳﺎﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﻋﺎﺯﻡ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ّ ﺍﻳﻨﮏ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺼﺐ
ﺍﻣﻴﺮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﻩ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺴﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﺕ ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ّ ﻣﻨﺼﺐ ﻻﻳﻖ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺎ ّ ﻣﻨﺼﺐ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺁﻣﺪﻳﻢ ".
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ
ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺑﻘﻠﻌﮥ ﺫﻭ ﺍﻟﻔﻘﺎﺭ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﻀﻤﻴﻤﮥ ﻣﺮﺍﺳﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺎﺳﻢ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﺑﻤﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ
ﺍﺑﻼﻍ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺸﺎﻫﺮﻭﺩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﻘﺰﻭﻳﻦ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ ﺑﺒﺮﻡ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﻗﺰﻭﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺻﺮﺍﺭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﺪﻡ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻤﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﻋﺪﻩ ﻭﻓﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﺴﺮﺍﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮ ﺍﺳﺖ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺩﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻨﻮﺷﺘﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﻣﻴﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺩﻭ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﻻﺋﻞ ﺳﺒﻌﻪ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺹ ٥٥٤ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ ﺗﻔﺮﺷﻰ ﻣﺠﺪ ﺍﻻﺷﺮﺍﻑ ﺑﺪﻫﻢ. ﺑﻤﺴﺘﻮﻓﻰ ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ ﺁﺷﺘﻴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﺍﻣﺎ ﻣﺠﺪ ﺍﻻﺷﺮﺍﻑ ﻣﺴﺘﻮﻓﻰ ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﺆﻣﻦ ﺷﺪ ّ
ﺍﺯ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻰﻧﺼﻴﺐ ﻣﺎﻧﺪ .ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﻣﺠﺪ ﺍﻻﺷﺮﺍﻑ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﺟﺪّﻳﺖ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ّ ﮐﻪ ﻃﺎﻳﻔﮥ ّ
ﺣﺘﻰ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺁﻭﺭﺩ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻴﺪﺍﺭﻧﺪ ّ ﻃﻮﺭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﺴﻮﺍﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﻔﺮﻳﺒﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ
ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﻣﺮﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺰﺭﻧﺪ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻘﻢ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺧﻄﺮﻯ ﻋﻈﻴﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻢ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺠﺪ ﺍﻻﺷﺮﺍﻑ ﭘﺲ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﻣﺪﺗﻰ ﻗﻠﻴﻞ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺣﻤﺪ ﻋﺎﺯﻡ ﻗﻢ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺷﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﺮﻑ ﺯﺭﻧﺪ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺷﺪﻡ.
ﺍﻳﺎﻡ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ ﻣﺎﻩ ﺷّﻮﺍﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﻬﺮﻯ ١٢٦٧ﻫﺠﺮﻯ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺛﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﮕﻮﺵ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻭ ﺩﻭﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ
ﻣﺪﻋﻰ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻘﺪﺱ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺍﻭ ﺳﻴﺪ ﻋﻼﻭ ﻋﺮﺍﻗﻰ ﺩﺍﻡ ﻓﺮﻳﺐ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ّ ّ
ﻣﺠﺴﻢ ﺍﺳﺖ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﻴﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﮐﺮﺑﻼﺋﻰ ﻭ ّ
ﺳﻴﺪ ﺟﻮﺍﺩ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻣﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﺣﺎﺟﻰ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻼﻭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ
ﺍﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺑﻮﻯ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻡ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﻴﻨﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻴﺪ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ
ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺹ ٥٥٥ ﻣﺤﺒﺖ ﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﺍﻡ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ّ
ﺳﻴﺪ ﻋﻼﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻫﺮﻳﻤﻦ ﺑﺮﺳﺖ ﻭ ﺑﻴﺰﺩﺍﻥ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ّ ﺷﻴﺦ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺕ ﻋﻼﻭ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﺘﺎﺑﻌﺖ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﺳﻴﺪ ﻋﻼﻭ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﻰﻣﺮﻳﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻧﻤﻮﺩ ﭼﺎﺭﻩﺍﻯ ﻧﺪﻳﺪ ﺟﺰ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﺑﻌﻈﻤﺖ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺫﺍﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﺍﺩﻋﺎﻯ ﺑﻴﺠﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ ﻧﺰﺩ ّ ﮐﻞ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺐ ﺑﺎﻳﻦ ﻗﺴﻢ ﻳﺎﻭﻩ ﮔﻮﺋﻴﻬﺎ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻭﺯﻯ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺎ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ
ﻧﻮﺭﺍﻧﻴﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﮋﺩﻩﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ ﺍﻋﻠﻰ ﺑﻪ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺯﻧﻮﺯﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﺑﻖ
ﺷﺪﺕ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺍﮔﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﻴﺦ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﻣﻨﻊ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ّ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﻧﺠﺬﺍﺏ ﻧﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺸﺎﺭﺕ
ﺭﺟﻌﺖ ﺣﺴﻴﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﺪﺍﺩ. ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﻈﻤﺖ ﺭﺗﺒﮥ ﺑﻬﺎءﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ّ
ﻃﺒﻴﺐ ﺯﻧﺠﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻭ ﺑﺬﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﺎﻥ ﮐﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻔﺎﺻﻠﮥ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺒﻴﺐ ﺭﺍ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻃﻠﻌﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻋﺒﺪ ّ
ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﭘﺴﺮ ﺣﺎﺝ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺩﮐﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﮑﺴﺐ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺸﺮﻑ ﺷﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﮐﺴﺐ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ّ
ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﻼﺯﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﺼﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻧﻘﺪﻳﻨﻪ ﺑﺎﻭ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭﺵ ﺷﻮﺩ ﭼﻮﻥ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺭﺍ ﺟﺎﻡ ﺻﺒﺮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﺒﺪ ّ
ﺩﺭ ﭘﻰ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﻴﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﻣﻌﺮﺿﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺭﺟﮥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺷﻴﺦ
ﺹ ٥٥٦ ﻋﻠﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍﻯ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﻃﻠﻌﺖ ﻋﻈﻤﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﻗﺎﺋﻢ ﺑﻮﺩ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﺣﮑﺎﻳﺖ
ﻣﻴﮑﺮﺩ.
ﺹ ٥٥٧ ﻓﺼﻞ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﺷﺸﻢ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﺸﺎﻩ ﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﺸﺘﻤﻴﻦ ﻧﻮﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ٢٧ﺟﻤﺎﺩﻯ
ﺍﻻّﻭﻝ ١٢٦٨ﻫﺠﺮﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺑﻠﻴﺎﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﻫﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﻭ ّ
ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻗﻴﺎﻡ ﻭ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮﺷﻪ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ّ
ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻭﺣﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﻳﺎﻯ ﺧﻤﻮﻝ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺧﺪﻣﺖ ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﻭﺡ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻣﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ
ﻣﻄﻠﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻣﺘﻌﺪﺩﻩ ﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﴽ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ّ ّ
ﺧﻮﺩ ﺑﻰ ﭘﺮﺩﻩ ﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﻨﺸﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﻣﺒﺎﺩﺭﺕ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺑﻤﻘﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ّ
ﻣﺪﺕ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺣﻤﺎﻡ ﻓﻴﻦ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺩﺭ ّ ﺧﻮﺩ ﺷﺘﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﻯ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗﺎ ﻧﻮﺭ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻴﻞ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻈﻠﻤﻰ ﻋﺠﻴﺐ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﻟﻰ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺟﺰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻣﺮ ﺑﻘﺘﻞ ّ ﺍﻭﻝ ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺧﻮﺩ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﺛﻤﺮﻯ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ّ ﻗﺪﻭﺱ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻣﺮ ﺍﻟﻬﻰ ﻟﺸﮑﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ ّ
ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺍﮐﻴﺪ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﻴﺼﺪ ﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﻡ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﻣﻘﺪﺳﻪ ﻭ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻡ ﺗﻴﻎ ﮔﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ّ
ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﺍﻭ ﺷﺮﺑﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺣﻴﺪ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﺎﻣﺮ ﺁﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰ ﺟﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﮕﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮ ﻳﺰﺩﺍﻥ ﺍﻳﺜﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ
ﺑﺎﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺑﻠﺪ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﺑﻮﺯﻳﺮ ﺷﺮﻳﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ
ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺣﺰﻥﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﺑﻔﺮﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻰ ﺹ ٥٥٨
ﺣﺠﺖ ﻭ ﻗﺮﻳﺐ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺿﻤﻴﻤﮥ ﺟﺮﺍﺋﻢ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻭ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ّ
ﺍﻭﻝ ﻫﺸﺘﺼﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺳﺎﻝ ّ
ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻈﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮﺵ ﺑﺠﻮﺭ ﻭ ﻋﺪﻭﺍﻥ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻳﺎﻓﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﺼﺪﺍﺭﺕ ﻋﻈﻤﻰ ﻣﻨﺼﻮﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺟﻠﻮﺱ ﺧﻮﺩ ﻧﻮﺭﻯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ّ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺁﺷﺘﻰ ﻭ ﺍﻟﺘﻴﺎﻡ ﺩﻫﺪ ﻟﺬﺍ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺻﻮﻝ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺭﺟﺐ ﻭﺍﺭﺩ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﺮﻳﮏ ﻭﺭﻭﺩ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﻤﻼﻗﺎﺕ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻣﺎﻩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺸﻤﻴﺮﺍﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻰ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﺛﻨﺎ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ّ
ﻃﻮﻻﻧﻰ ﮐﻪ ﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﻣﻼﻗﺎﺕ
ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻣﻴﺪﺍﺩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺧﻴﺎﻝ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻨﻊ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻤﮥ ﺁﻥ ﺗﺤﺬﻳﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺟﻠﺐ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﺮﺩﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻠﻮﺍﺳﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺮﻳﮥ ﺍﻓﺠﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻮﻗﻒ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻣﺴﺘﻤﻠﮑﺎﺕ ﺟﻨﺎﺏ ﻭﺯﻳﺮ ﺑﻮﺩ ّ
ﺹ ٥٥٩ ﺹ ٥٦٠
ﺩﺍﺭﻯ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ .ﺩﺭ ﻟﻮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺳﺒﮏ ﻣﻐﺰ ﻗﺼﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﺸﻤﻴﺮﺍﻥ ﻋﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺸﺎﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻳﮑﻰ ﺭﺍ ﻧﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﺍ ﻗﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻫﻤﮑﻴﺸﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺸﺎﻩ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ .ﻣﻄﻠﺒﻰ ﮐﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺮ ﺳﺎﺩﮔﻰ ﻭ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﻣﺆﺛﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﻮﺭﴽ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺍﺳﻠﺤﮥ ّ ﺳﺎﭼﻤﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﮎ ﺧﺮﺍﺷﻰ ﺩﺭ ﺟﺴﺪ ﺷﺎﻩ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺠﺎﻯ ﻣﺪﺑﺮ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺷﺨﺺ ّ ﺳﺎﭼﻤﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺳﺎﭼﻤﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ
ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻰﻣﺸﻮﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻔﮑﺮ ﻧﺎﻗﺺ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﻯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. ﺷﻮﺍﻝ ١٢٦٨ﻫﺠﺮﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺳﺮ ﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺯﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ّ
ﺟﻠﺐ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺗﺎﺯﻩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻴﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﺻﺤﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﻼﻳﺎﻯ ﻗﺒﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻣﺸﻘﺎﺕ ﺩﭼﺎﺭ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻏﺎﺋﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ّ
ﮔﺸﺘﻨﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺘﻬﻤﺖ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻡ ﺑﺤﺒﺲ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮﻯ ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺪﺕ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﺘﺮﻳﻦ ﻣﻘﺼﺮﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻣﻐﻠﻮﻝ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺛﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮﻯ ﮐﻪ ّ ّ
ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻓﺰﺍﻯ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﺑﺎﻗﻰ ﺑﻮﺩ .ﺍﺯ ﺍﺳﺘﻤﺎﻉ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ
ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮐﻨﻨﺪ .ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ّ
ﻣﻮّﮐﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﺫﻳّﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ ﻧﺼﻴﺤﺘﻬﺎﻯ ُ
ﺩﺳﺖ ﺑﺎﻧﺘﻘﺎﻡ ﻧﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺎﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﺯﺷﺖ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ
ﺭﺅﺳﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﻳﻦ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺠﻠﻮﮔﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﮥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪ .ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺹ ٥٦١ ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺤﻀﺮﺗﺶ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻣﺮﺍﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺣﻀﺮﺗﺖ
ﻣﺤﺮﮎ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻬﻤﺮﺍﻫﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ّ
ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﻣﺤﻠّﻰ ﻣﺨﻔﻰ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺻﻼﺡ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ّ ّ ﻫﻴﺎﻫﻮ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻳﺎﺑﺪ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺷﺨﺺ ﺍﻣﻴﻦ ﻭ ﭘﻴﺮ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ
ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﻓﺠﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﻨﺪ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺘﺶ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﻮﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺟﻌﻔﺮ ﻗﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ
ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭﻯ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻴﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﻔﺎﺭﺕ ﺭﻭﺱ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺭﮔﻨﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻧﻴﺎﻭﺭﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﺠﻴﺪ ﻣﻨﺸﻰ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺭﻭﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻬﻤﺎﻧﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﻧﻤﻮﺩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺧﺎﺩﻣﻴﻦ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻴﺨﺎﻥ ﺗﻮﻗﻒ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﺣﺎﺟﺐ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻨﺸﻰ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺭﻭﺱ ﺁﮔﺎﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺣﺎﺟﺐ ّ ﺹ ٥٦٢
ﺑﻌﺮﺽ ﺷﺎﻩ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺠﻮﺍﺭ ﺍﺭﺩﻭﻯ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻫﻢ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺗﻌﺠﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ﻧﺎﺻﺮ ّ ّ ﺷﺎﻩ ﺑﻬﺮﺍﺱ ﻭ ّ
ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺎﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺟﺮﺃﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺨﺺ ّ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻓﻮﺭﴽ ﻣﺄﻣﻮﺭﻯ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﻔﺎﺭﺕ
ﺭﻭﺱ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻨﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺍﺯ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭ ﺷﺎﻩ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﺂﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ
ﮐﺎﻏﺬﻯ ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﮐﻨﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﺎﺋﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﺳﻴﺒﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﺳﺪ ﻭ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺍﻯ ﺭﺥ ﺩﻫﺪ ﺷﺨﺺ ﺗﻮ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺳﻔﺎﺭﺕ ﺭﻭﺱ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺯﻭﺍﻝ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻋﺪﺕ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻯ ﻧﻤﻮﺩ
ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺯﺭﮔﻨﺪﻩ ﻋﺎﺯﻡ ﺷﺪﻧﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻃﺮﺍﺗﻴﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭼﻨﺎﻥ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﭘﺪﺭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻄﺮ ﺑﺮﻫﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻰ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺍﻳﻦ
ﺭﻳﺎﺳﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺳﻔﻴﺮ ﺭﻭﺱ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻔﻆ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻴﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﮥ ﺍﻭ ّ ﺑﻬﺎءﺍ ﺳﻌﻰ ﺑﻠﻴﻎ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﺍﻳﻦ ﻗﻮﻝ ﺑﺮ ﻧﻴﺂﻣﺪ ﺯﻳﺮﺍ
ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻧﻴﺎﻭﺭﺍﻥ ﻭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺷﺪﺕ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ّ
ﺑﺴﺐ ﻭ ﻟﻌﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺳﻨﮓ ﻣﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ّ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﺘﻮﺍﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻭﻃﻦ ﻭ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺑﺴﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﺯﻧﻰ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻰ ﺷﺮﺭ ﺑﺎﺭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺹ ٥٦٣ ﮐﻨﺎﻥ ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﮔﻮﻳﺎﻥ ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪﻩ ﺳﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺰﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﭘﻴﺮ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ
ﺍﻟﺸﻬﺪﺍء ﻗﺴﻢ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺴﻴﺪ ّ ّ
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﺨﻴﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﺭ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﺪ.
ﺍﺻﻼ ﺩﺭ ﻗﺪﻳﻢ ﺧﺰﻳﻨﮥ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ً
ﻣﺤﻞ ﻭ ﮐﺜﺮﺕ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﺪﺍﻥ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ ﻭ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺁﻥ ّ ّ
ﺣﺸﺮﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻫﺖ ﻫﻮﺍﻳﺶ ﺑﺘﺤﺮﻳﺮ ﻧﮕﻨﺠﺪ ﺯﻧﺠﻴﺮﻳﮑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﺂﻥ ﻣﻐﻠﻮﻝ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻗﺮﻩ ﮐﻬﺮ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎﻯ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺳﻪ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺳﻪ ﺷﺐ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺁﺏ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻟﺶ ﺑﺤﺎﻝ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺳﻮﺧﺖ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻇﺮﻑ ﭼﺎﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺟﺪﻳﺖ ّ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ّ ّ
ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ ﻏﺬﺍﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻴﺂﻭﺭﻧﺪ ﺍﻭﻝ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﻧﻤﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﺭ ّ ﺹ ٥٦٤
ﺭﺍﺿﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻏﺬﺍ ﻣﻴﻞ ﻧﻤﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﺣﻘﻴﻘﺔ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻃﻌﺎﻡ ﮔﻮﺍﺭﺍ ﻣﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ً ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻣﺸﻘﺖ ﺭﺍ ﺑﻰﮔﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺧﺸﻢ ﺷﺎﻩ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ّ ّ
ﺍﻭﻝ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺣﻴﺎﺕ ﺷﺎﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺍﻭﻝ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﺸﺎﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﺷﺪ ﺻﺎﺩﻕ ّ
ﮐﺸﻴﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﺷﺎﻃﺮ ﺑﺎﺷﻰ ﻭ ﻧﻮﮐﺮﺍﻥ ﻣﺴﺘﻮﻓﻰ ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﮐﻴﺴﺖ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﻭﻡ ﻧﻔﺮ ﻓﺘﺢ ﺑﺪﺭﻭﺍﺯﮤ ﺷﻤﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﺭﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻭﺍﺯﮤ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﻴﻢ ﺁﻭﻳﺨﺘﻨﺪ ّ
ﺣﮑﺎﮎ ﻗﻤﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍ ّ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﺪ ﺟﺰ ﺳﮑﻮﺕ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﻧﺸﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻳﻘﻴﻦ ﻫﻤﺪﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺳﺮﺏ ﮔﺪﺍﺧﺘﻪ ﺩﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﮓ ﻭ ﻻﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ّ
ﺳﻮﻣﻰ ﺣﺎﺟﻰ ﻗﺎﺳﻢ ﻧﻴﺮﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻳﮑﻪ ﺣﻠﻘﺶ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ّ
ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺷﻤﻊ ﺁﺟﻴﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻗﺎﺳﻢ ﻧﻴﺮﻳﺰﻯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺷﻤﻴﺮﺍﻥ ﺷﻤﻊ ﺁﺟﻴﻦ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﮑﻰ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺠﺮﻡ ﺍﺷﺘﺮﺍﮎ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮﺍﻉ ﻭ ﺍﺫﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻫﻴﭽﻴﮏ ﺭﺍ ﺗﻘﺼﻴﺮﻯ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﻗﺴﺎﻡ ّ
ﻧﺒﻮﺩ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ
ﺍﺳﻢ ﻣﻴﺒﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻘﺘﻠﮕﺎﻩ ﻣﺮﺩﻡ
ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺤﺎﻝ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﺧﻢ ﻣﻴﺰﺩﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻀﻮﻯ ﺍﺯ ﺍﻋﻀﺎﻯ ّ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ ﻭ ﻇﻠﻢ ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩﺍﻯ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻏﻀﺒﻬﺎ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ
ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﺨﻮﻥ ﺭﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﺎﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﺘﻤﮑﺎﺭﻯ ﺍﺑﺎ ﻭ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ٌ ﻣﺸﺎﺭ ﺍﻟﻴﻪ ﭘﺴﺮ ﻳﺤﻴﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭘﺪﺭﺵ ﺩﺭ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺎﻳﺐ ّ
ﺹ ٥٦٥ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﻧﻴﺰ ﻣﻨﺼﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻨﺼﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ّ ّ
ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﻃﺒﻌﴼ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻤﻨﺎﺻﺐ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ّ ّ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺑﺎﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﻤﻌﺎﺭﻑ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﻌﺎﻝ
ﺍﻃﺮﺍﻓﻴﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺰﺍﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﻭ ﺧﺪﻡ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺳﻴﺪ ﮐﺎﻇﻢ ﺭﺷﺘﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﺍﺯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﻀﺮ ﺩﺭﺱ ّ
ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻌﺒﺎﺩﺕ ﻭ ﻋﺰﻟﺖ ﻣﻴﮕﺬﺭﺍﻧﻴﺪ ﺩﺭ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻧﺪﺍﻯ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻼ ﻣﻬﺪﻯ ﺧﻮﺋﻰ ﺷﻨﻴﺪ ﻟﺬﺍ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻼ ﻳﻮﺳﻒ ﺍﺭﺩﺑﻴﻠﻰ ﻭ ّ ّ
ﺣﺼﻮﻝ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﺍﻣﺮ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﻗﻠﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺪﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻨﺼﺮﺕ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻟﮑﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ
ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﻤﻌﺎﺷﺮﺕ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺍﻟﺴﻴﻒ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﺪ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﻘﻴﺔ ّ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻮﺩ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﻤﺎﻣﮥ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﻋﺒﺎﻯ ﺳﻴﺎﻫﻰ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺯﻳﺮ ﺁﻥ ﻗﺒﺎﻯ ﺳﻔﻴﺪﻯ ﻣﻴﭙﻮﺷﻴﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻴﺨﺎﻥ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻟﺒﺎﺱ ﮐﻪ ﻣﻴﭙﻮﺷﻰ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﻰﺁﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﺒﻌﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺪﺭﺵ ﮐﻼﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺑﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺹ ٥٦٦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻨﺼﺐ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻣﺮﺍء ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﺍﺫﻳﺘﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺁﺯﺍﺭﻯ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎﺏ ﺑﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﮓ ﺍﻋﺪﺍ ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺩﻳﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺍﺣﺪﻯ ﺭﺍ ﺟﺮﺃﺕ ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻰ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﺍﻣﻴﺮ ﻧﻈﺎﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ّ
ﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺗﺠﺎﻫﻞ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻣﻼ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎﻭ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﻫﺎﻧﺘﻰ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ّ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﻳﺰﺩﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﻬﺮﺕ ﻳﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭ ّ
ﻳﺰﺩﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﻫﺎ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺎﺏ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺩﻳﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻭ ﺣﻔﻆ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻘﺘﻞ ّ ﺹ ٥٦٧ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺳﻮء ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺎﺷﺘﺒﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻧﻤﺎﻳﻢ ﻭ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻣﻦ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻏﻮﻏﺎء ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ ّ
ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺣﻔﻆ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻫﻢ ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﺯ ﺳﻮء ﺗﺪﺑﻴﺮ ّ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﻔﻴﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﻴﺮ ﮐﺒﻴﺮ ﺑﺴﺰﺍﻯ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ. ﺍﻭﻝ ﺟﺎﻧﺸﻴﻨﺶ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﺭ ّ
ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻣﻴﺎﻧﮥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻟﮑﻦ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﺸﺎﻩ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺍﻭ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺎﻳﺘﺨﺖ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪﻯ ﻧﻤﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻃﻔﻠﻰ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻣﺤﻞ " ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﻴﻢ ﺳﺎﮐﻨﻴﻦ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ّ
ﺗﻮﻗﻒ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﻋﻤﻮﻯ ﻣﺎ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺳﻤﻌﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ّ
ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭘﺎﻳﻢ ﺑﮑﻮﭼﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ّ
ﺯﺩﻧﺪ ) ﺑﺎﺑﻰ ،ﺑﺎﺑﻰ ( ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺪﺷﻨﺎﻡ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﺟﺮ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﻣﻦ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻢ ﺗﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﺳﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ
ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ
ﺭﻭ ﺑﻔﺮﺍﺭ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺯﻭﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻴﺪ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺑﻰ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻻﻥ ﻣﻴﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﮥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻤﻦ ﻣﻦ ﺑﻤﻨﺰﻝ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺷﺨﺼﻰ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﺑﺴﻦ ﻭ ﺳﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﮔﻔﺖ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻃﻔﻠﻰ ّ
ﻧﺪﻳﺪﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺒﻌﺪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺟﺮﺃﺕ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻤﻦ ﺟﺴﺎﺭﺗﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ".
ﺍﻳﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺍﻟﺬﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺷﺨﺼﴼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ّ ﺹ ٥٦٨
ﻭ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻴﻨﮕﺎﺭﻡ ﺟﻨﺎﺏ ﮐﻠﻴﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﺎﺟﻰ ﺳﻴﻠﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺣﺎﺟﻰ ّ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﻭ ﺑﮑﻼﻧﺘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻗﺘﻞ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻦ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﮐﺪﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺨﺺ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺲ ﺗﺎ ﻣﻘﺘﻠﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﮔﻔﺖ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻤﻦ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ) (٩ﻧﻪ ﻣﺤﻞ ﺑﺪﻥ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﻪ ّ ﻋﺪﺩ ﺷﻤﻊ ّ
ﺍﻟﺪﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺑﺤﺎﺟﺐ ّ ﺳﻮﺭﺍﺧﻰ ﺷﻤﻌﻰ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﻡ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺗﺒﺮﻯ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻨﺤﻮﻳﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺏ ّ ّ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﺷﻤﻊ ﺁﺟﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻃﺒﻞ ﻭ ﻧﻰ ﺩﺭ
ﺷﻘﻪ ﮐﻨﻴﺪ ﻫﻤﻴﻦ ﻋﻤﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻭ ﻣﺠﺮﺍ ﺷﺪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﻴﺪ ﻭ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﻥ ﻣﺮﺍ ّ
ﻭ ﻫﺮ ﻧﻴﻤﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻧﻮ ﺁﻭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻌﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩﻳﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﻳﻢ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺩﺭ ﻭﻗﺖ
ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺳﺘﺶ ﻣﻴﻠﺮﺯﻳﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﮐﺎﺭﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺒﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻤﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﺩﺳﺘﺖ ﻣﻰ ﻟﺮﺯﺩ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺑﺪﻥ ﻣﺮﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻭ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺩﺳﺘﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻘﺐ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﺨﺎﻥ ّ
ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﺎﺷﺎﺭﮤ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﮥ ﺍﻭ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺭﻭﻯ ﺩﻭﺷﻬﺎﻳﺶ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﺎ ﺩﺭ ﭘﺸﺘﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﻥ ﺍﺯ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﻧﺴﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﺎﻃﺮﺍﻑ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﭼﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺁﺟﻴﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺘﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﻭ ﺧﺮﺍﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﺯ
ﺹ ٥٦٩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻡ ﻣﻴﺎﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺑﻤﺮﺩﻡ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺷﮑﺮ ﻣﻴﺎﻥ ﺻﻔﻮﻑ ّ
ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺂﺭﺯﻭﻯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺭﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺗﺎﺝ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ
ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺏ ﭼﻪ ﺁﺗﺸﻰ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺪﺍﺋﻴﺎﻥ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﻊ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ ﻧﻈﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﮐﺎﺵ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪ. ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺋﻢ ﻫﻮﺱ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﮐﺎﺵ ﻣﻴﺂﻣﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻴﻬﻤﺘﺎ ﺧﻴﺎﻝ ﻧﮑﻨﻴﺪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﺎﺩﮤ ﺍﻳﻨﺠﻬﺎﻧﻰ ﻣﺴﺖ ﺷﺪﻩﺍﻡ ّ
ﺳﺮﺍﭘﺎﻯ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺍ ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻤﻦ
ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺟﻤﻴﻊ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﻭ ﻣﻠﻮﮎ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻫﺒﺘﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺤﺎﻝ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﮥ ﺷﻮﻕ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻦ ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻴﺨﻮﺭﻧﺪ ﮔﺎﻫﻰ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻠﻮﺹ ﻭ ّ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺧﻠﻴﻞ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﺑﺂﺗﺶ
ﺍﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻻﻡ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺭﺍ ﻣﻨﺘﻌﺶ ﺳﺎﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﮑﻤﻦ ﻏﻴﺐ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ
" َﻳﺎ َ ُ ِ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ")ﻗﺮﺁﻥ (۷۰ :۲۱ﻭ ﻟﮑﻦ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻠﻰ ِ َ ِ َ ﻧﺎﺭ ُﮐﻮﻧﻰ َﺑﺮﺩﴽ َﻭ ﺳﻼﻣﴼ َ ٰ
ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﻗﻠﺐ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻭ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ " ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺁﺗﺶ ّ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﻓﺮﻣﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﺍ ﭘﺎﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻌﻠﮥ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺁﻥ ﻣﺤﺘﺮﻕ ﮔﺮﺩﺩ.
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺨﻨﺎﻧﻴﺮﺍ ﮐﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﺨﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺷﺪ ﻣﺮﻭﺭ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﺷﻤﻌﻬﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺑﺘﻤﺎﻣﻰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺷﻌﻠﻪﺍﺵ ﺑﺰﺧﻢ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﺳﻮﺯﺍﻧﻴﺪ ﺍﺷﺘﻌﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﺨﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺷﻤﻊ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻓﺮﻭ ﻣﺎﻧﺪﻯ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺷﻌﻠﮥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺹ ٥٧٠
ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻰ ﺑﮑﻮﺵ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﻣﮋﺩﻩ ﺍﻯ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﻴﺸﻨﻮﻡ ﻭ ﺁﻭﺍﺯﻯ ﺑﮕﻮﺷﻢ ﻣﻴﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﮑﻮﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﻢ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ.
ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻓﺎﺗﺤﻰ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻗﺸﻮﻥ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﻣﻴﭙﻴﻤﻮﺩ ﺑﺪﻥ ﻣﺸﺘﻌﻞ ﺍﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺮﺍﻏﻰ ﺗﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺘﻰ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ
ﻧﻮﺭ ﺍﻓﺸﺎﻧﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﻤﻘﺘﻞ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺣﺸﻤﺘﻰ ﺑﻰﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﻴﮑﻨﻴﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﻧﻌﻤﺖ ﻭ ﺟﻼﻝ ﺩﺳﺖ ﮐﺸﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻓﺪﺍ ﻣﻴﺸﺘﺎﺑﺪ؟ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺑﻰﻫﻤﺘﺎ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺭﻭ ﺑﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺣﺴﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺗﻰ ﭼﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ّ
ﺑﻤﺄﻣﻮﺭﻳﺖ ﺑﻌﺮﺑﻰ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﺁﻧﺮﺍ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﻤﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ّ
ﺷﻘﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺵ ﻣﻴﺮ ﻏﻀﺐ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﺑﻤﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎﻯ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻃﻖ ﺑﻮﺩ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺗﻘﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ ﺍﺛﺮﻯ
ﻗﺼﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻋﺠﻴﺐ ﻧﻤﻮﺩ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻌﻠﻤﺄ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ّ ﺹ ٥٧١ ﺑﻰﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﮔﻔﺖ " ﭼﻪ ﺍﻣﺮ ﻋﺠﻴﺒﻰ !" ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍﻧﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ.
ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﮐﺒﺮﻯ ﻓﺎﺋﺰ ﺷﺪ ﺯﻧﻰ ﺩﻟﻴﺮ ﻭ
ﭘﺮ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻄﺎﻫﺮﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﻗﺴﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺡ ﺣﺎﻝ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﺳﺒﻌﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩ ﺯﻧﻬﺎﻯ ﺍﻋﻴﺎﻥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮﺵ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﮕﻰ ﺷﻴﻔﺘﮥ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ
ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻮﺭﻳﮑﻪ ﺯﻭﺟﮥ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﺧﺎﻥ ﮐﻼﻧﺘﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻣﻴﻨﮕﺎﺭﻡ. ) ﻳﮑﺸﺐ ﺍﺯ ﺍﻭﻗﺎﺗﻴﮑﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺎ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﻨﺰﺩ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﻀﺎﺭ
ﮐﺎﻣﻼ ﺁﺭﺍﻳﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻰ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺑﺨﺪﻣﺘﺶ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ً ﻣﻌﻄﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ ﺳﻔﻴﺪ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﻄﺮﻫﺎﻯ ﻣﻤﺘﺎﺯ ّ
ﺹ ٥٧٢ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺳﺎﺧﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﻣﺮﺍ ّ
ﻣﺤﺒﻮﺑﻢ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻦ ﺧﻼﺹ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺷﺪ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻟﺮﺯﻳﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﺟﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﮕﺮﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻯ
ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺑﺨﺸﻰ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻦ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮑﻨﻢ ﺗﻤﻨﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻘﺮﺭ ﺷﺪﻩ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ ّ ﺯﻳﺮﺍ ﺳﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻦ ّ ﭘﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﺮﮤ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﻦ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ
ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﺎﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﻣﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﻭ ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﻥ ﻣﺮﺍ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﭼﺎﻫﻰ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ
ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﻣﻦ ﺯﻧﻰ ﺑﻨﺰﺩ ﺗﻮ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺑﺴﺘﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﺑﺎﻭ ﺑﺴﭙﺎﺭ ﺭﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺒﻌﺪ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺍﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﻦ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﻗﺘﻴﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ ﺑﺮﺳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺭﺍ ﻧﮕﺬﺍﺭ ﮐﻪ ّ
ﻧﻴﺖ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺗﺎ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻨﻤﺎﺯ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ ﻭ ّ
ﺭﻭﺯﮤ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﺸﻮﺩ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﻯ ﺍﻭ ﻗﻔﻞ ﻧﻤﺎﻳﻢ
ﺗﻤﻨﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻔﺎﺭﻗﺖ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﻮﺑﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ّ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺘﻮ ﺩﺍﺩﻩﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺩﺍﺭﻯ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻴﮑﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺁﻧﺮﺍ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﻫﻨﺪ .ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺭﺍ ﻗﻔﻞ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﻃﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﻭ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﻴﺪﻡ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﻢ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻓﮑﺮ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩﻥ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ. ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ّ
ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺑﺪﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺍﻭ ﺭﻓﺘﻢ
ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺳﮑﻮﺕ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻡ ﻣﻘﺼﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺎ ﻧﻐﻤﮥ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﺑﺮﺍﺯ ﻭ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ .ﺑﺎﺭﻯ ﺹ ٥٧٣
ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﺰﺩ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖﻫﺎﻯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻌﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎﻯ ﻋﺰﻳﺰﺧﺎﻥ ﻗﻀﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﺩ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ّ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻥ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩﺍﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻠﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﺑﻄﺮﻑ ﺍﻃﺎﻕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻟﺮﺯﺍﻧﻰ ﻗﻔﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﻣﻬﻴﺎ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﭼﺎﺩﺭ ﺑﺴﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﺎﻕ ّ
ﺍﻃﺎﻕ ﺷﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻃﺎﻕ ﻗﺪﻡ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﺑﻤﺤﺾ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﺑﻄﺮﻑ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﺻﻨﺪﻭﻗﭽﮥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻠﻴﺪ ﺩﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻤﻦ ﮔﻔﺖ ":ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻭﻗﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﻢ ﻳﺎﺩﮔﺎﺭ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻯ ﻭ ﺍﺷﻴﺎﺋﻴﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﺴﺖ ﺩﻳﺪﻯ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎﻭﺭ".
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ
ﻣﻦ ﻣﺤﻮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﺪﺍﻧﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺳﻪ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ّ
ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮﻝ ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﻡ ﺁﻣﺪ ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﻟﻌﻨﺖ ﻭ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻓﺮﺍﺷﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺑﺴﺮﺩﺍﺭ ﻭ ّ
ﻗﻀﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﭽﺸﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﻧﻤﻰﺗﻮﺍﻧﻢ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ ّ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻢ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﺑﺒﺎﻍ ﺍﻳﻠﺨﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﻧﻮﮐﺮ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﺴﺘﻰ ﺑﻠﻬﻮ ﻭ ﻟﻌﺐ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﻯ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻭ ﺧﻨﺪﮤ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﺪﺭﺏ ﺑﺎﻍ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻤﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﺷﻮﻡ ﺗﻮ ﻭﺍﺳﻄﮥ ﺑﻴﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﺵ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺭﻯ ﮐﻪ ﻣﻰﺑﻴﻨﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺮﺍ ﺧﻔﻪ ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﻗﺘﻰ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺍﺑﺮﻳﺸﻤﻰ ّ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ ،ﺁﻧﺮﺍ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻭ ﺭﺟﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮﻭﻯ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺴﺖ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺭﺍ ﺭﺍﺿﻰ
ﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺧﻔﻪ ﮐﻨﺪ .ﻣﻦ ﻧﺰﺩ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺹ ٥٧٤ ﺩﺭﺟﮥ ﻣﺴﺘﻰ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﮐﺸﻴﺪ ﺧﻮﺷﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﻣﺒﺮ ﻭ ﻋﻴﺶ ﻣﮑﺪﺭ ﻣﺴﺎﺯ ﺑﺮﻭ ﺑﮕﻮ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺧﻔﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ّ
ﭼﺎﻩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ .ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻭ ﺻﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﻴﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﻳﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻯ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻟﺬﺍ ﻧﺰﺩ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻧﻮﮐﺮﻫﺎﻯ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﺩﺍﺩﻡ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﻴﻞ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻔﻪ
ﻣﺤﻠﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻓﻮﺭﴽ ﻧﺰﺩ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ّ ﮔﻔﺖ ﭼﺎﻫﻰ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﻨﺪﻩﺍﻳﻢ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺧﻮﺑﺴﺖ
ﻓﻮﺭﴽ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺟﺴﺪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﺎﻩ ﺍﻓﮑﻨﺪﻳﻢ ﻭ ﺁﻧﺮﺍ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﻭ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻴﻢ .ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺟﻤﻊ ّ
ﺑﻨﻮﺭﺍﻧﻴﺖ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﻣﻘﺪﺳﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻣﺲ ﻣﻄﻬﺮ ﻧﻔﺲ ّ ّ ّ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺳﻨﮓ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﺹ ٥٧٥ ﺷﺪﺕ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻨﻴﺪﻥ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ّ
ﺗﺄﺛﺮ ﺑﻴﻬﻮﺵ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﻮﺵ ﺁﻣﺪﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺴﺮﻡ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺩﻳﺪ ﺑﺸﺪﺕ ّ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ّ ّ
ﮔﻔﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﻧﮑﻦ ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭﻡ ﮔﺮﻳﮥ ﺗﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﻤﮑﻨﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﮥ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ّ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻋﺪﺍﻡ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﻣﺎﺩﺍﻡ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺑﻰ
ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ ﻭ ﺑﺎﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻬﻼﮐﺖ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻳﻢ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﺪﮔﻮﺋﻰ ﮐﺮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﺩﺍﺭﻳﻢ .ﺳﺨﻨﺎﻥ ﭘﺴﺮﻡ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻴﺠﺎﻥ ّ
ﻗﻠﺒﻢ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺑﻤﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺷﻴﺸﮥ ﻋﻄﺮ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﻳﺎﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻥ ﺗﺴﺒﻴﺤﻰ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺟﺎﻥ ﻭ ﺳﻪ ﻋﺪﺩ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮﻯ ﺍﺯ ﻓﻴﺮﻭﺯﻩ ﻭ ﻋﻘﻴﻖ ﻭ ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺑﻮﺩ.
ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺯﻧﻰ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺹ ٥٧٦ ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺪﻳﺪﻡ .ﺣﻀﺮﺕ
ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ٣٦ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ (.ﺍﻧﺘﻬﻰ ﺍﺳﻢ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﺍﺳﻢ ﺯﮐﻴﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻻﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻟﺴﻠﻤﻪ ﻭ ﻟﻘﺒﺶ ّ ﺍﻡ ّ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﮐﻨﻴﮥ ﺍﻭ ّ
ﺗﻮﻟﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺩﺭ ١٢٣٣ﻫﺠﺮﻯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ّ
ﻣﻮﺭﺧﻴﻦ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﺨﺘﺼﺮﻯ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﺷﺎﻳﺪ ّ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻨﮕﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺗﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺁﺯﺍﺩﻯ
ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﮤ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺑﺠﻤﻊ ﺁﺛﺎﺭ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﺠﺎﺗﺶ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ. ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻳﺰﺩﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﮥ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪ ّ
ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺍﻭ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﻣﺎﻩ ﮐﻮ ﻭ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺩﺭ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ّ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻣﺮ ﺑﺎﺏ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺩﺭ ﺗﻮﻗﻴﻊ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺯﻝ
ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﮐﺎﺗﺐ ﮐﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻋﻠﻢ ﺍﻟﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﺪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻰ ﻧﺼﻴﺐ ﺷﺪ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺪﺗﻰ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﻓﺪﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪ ﻭ ّ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻫﺮ ﻣﺎﻩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﻣﺎ ﻳﺤﺘﺎﺝ ﻭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﻻﺯﻣﻪ ﺭﺍ
ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺯ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﺭﺳﻴﺪ ﻣﻦ ّ
ﺑﺘﻔﺼﻴﻞ ﺫﮐﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﺨﺘﺼﺮﴽ ﻣﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﻋﺰﻳﺰﺧﺎﻥ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﻗﺎﺗﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﮐﺎﺗﺐ ﻭﺣﻰ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ. ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺷﺨﺎﺻﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺫﻳﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﺩﺭﺁﻥ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﺹ ٥٧٧ ﻣﺘﻌﻔﻦ ﻭ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﻴﻨﺶ ﭼﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ
ﻣﻮﺫﻳﻪ ﻭ ﻓﻀﺎﻳﺶ ﺗﺎﺭﻳﮏ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺣﺸﺮﺍﺕ ﻣﺮﻃﻮﺏ ﻭ ﮐﺜﻴﻒ ﻭ ّ ّ
ﻣﺤﻞ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﭘﺎﻯ ﻣﺎ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﺍﻫﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮏ ّ
ﺩﺭ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻏﻼﻝ ﺑﻮﺩ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺻﻒ ﺭﻭ ﺑﺮﻭﻯ ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺫﮐﺮﻯ ﺑﺂﻧﻬﺎ ﻣﻴﮕﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺑﺼﺪﺍﻯ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﺻﻒ
ﻗﻞ ﺍِ َ ُ ﺷﻰ ﺻﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ َﻭ ﻳﮑﻔﻰ ِﻣﻦ ُ ّ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ُ ِ ّ ﮐﻞ َ ﺍﻟﻤﺘﻮﮐﻠﻮﻥ ) ﻗﺮﺁﻥ (١٦١٤ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻘﺼﺮ ﺷﺎﻩ ََ ﻓﻠﻴﺘﻮﮐﻞ ُ َ َ َ ُ ﻋﻠﻰ ﺍِ َ َ َ َ ِ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺣﺸﺖ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺑﮕﻮﺵ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺻﺪﺍ ﭼﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺻﺪﺍﻯ ﺫﮐﺮ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻣﺤﺒﻮﺳﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﮐﺒﺎﺏ ﮔﻮﺷﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﺎ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺩﺳﺖ ﺑﺂﻥ ﻧﻴﺎﻻﻳﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﺠﺰ ﺳﻴﺪ ﺣﺴﻴﻦ ﻗﻤﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﺒﺎﺏ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺭﺩ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﻨﺎﻭﻝ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻗﻀﻴﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ّ ّ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﻳﮑﻰ ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻢ ﻭ ﺭﺳﻢ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻩ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ّ
ﺹ ٥٧٨ ﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﻣﻴﺨﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﻧﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺮﺡ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﻣﻴﺂﻣﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻨﻌﻤﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﻣﺴﺘﺒﺸﺮ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻴﻢ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺘﺮﺗﻴﺐ ﻣﻌﺎﻧﻘﻪ ﻭ ﻭﺩﺍﻉ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ
ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺷﺮﺡ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺘﻨﺪ ّ
ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﺸﮑﺮﺍﻧﻪ ﻣﻴﮕﺸﻮﺩﻧﺪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻴﺪﺍﺷﺖ ﺷﺒﻰ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻓﺠﺮ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﻋﺒﺪ ّ ّ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﺎﻇﻤﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﻣﺎ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻫﭽﺎﻝ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺍﺑﻰ ﺩﻳﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﻻﻳﺘﻨﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻧﺸﺎﻁ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﺑﻬﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﻣﻴﮑﻨﻢ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺗﻌﺒﻴﺮﺵ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺮﺍ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺎﺑﺮ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﻰ ﺧﻴﻠﻰ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺮﻏﻀﺐ ﺁﻣﺪﻩ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﺎ ﺟﻤﻴﻊ ﺍﺣﺒﺎﺏ ﻭﺩﺍﻉ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻋﺒﺪ ّ ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻘﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﻓﺸﺮﺩ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺑﻰ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺼﺒﺮ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﺑﻤﻴﺪﺍﻥ ﻓﺪﺍ ﺭﻓﺖ ﺑﻌﺪﴽ ﺟّﻼﺩ
ﺷﺮﺡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻭ ﺟﻼﺩﺕ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺎ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺷﮑﺮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺹ ٥٧٩ ﺟﻼﺩ ﻫﻢ ﺑﺜﻨﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺎﻃﻖ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻰ ﺯﺑﺎﻥ ّ ﺑﺎﺏ ﭼﻨﺎﻥ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ّ
ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺑﻐﺾ ﻭ ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﻧﻔﻮﺱ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻴﺰﺩ ﻭ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺭﺍ
ﻣﺤﺮﮎ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﻋﺘﺎﺏ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ّ
ﻗﻀﻴﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺁﻟﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺒﺐ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﺩﺭ ّ ﺹ ٥٨٠
ﺣﻘﻴﻘﻰ ﭘﺴﺮﻡ ﺍﻭﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﮑﺸﻴﺪ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﻴﮕﻴﺮﺩ ﻭ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻫﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺭ ﺑﺮﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺑﺎﻭﺝ ﻣﺎﻩ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﻮﮐﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺧﺎﻥ ﺍﻳﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ّ
ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﻣﺆﻣﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺑﻮﺩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻮﻋﺪﻩ ﻭ ﻭﻋﻴﺪ ﻭﺍﺩﺍﺭﺵ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﺵ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻉ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺩﻳﺪ ﺑﺠﺎﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺂﻧﻬﺎ ّ
ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺁﻥ ﺑﻴﭽﺎﺭﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﻧﺰﺩ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻔﻮﺱ ﺭﺍ ّ
ﺗﺒﺮﻯ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﻣﻴﺒﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺆﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ّ
ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻴﺸﺪﻧﺪ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺠﺎﺋﻰ ﺭﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﻠﻐﻰ ﺑﺮﺳﻢ ﺟﺮﻳﻤﻪ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻣﻴﮑﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﻫﺮ ﺻﺎﺣﺐ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﮑﻨﺘﻰ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻴﻮﺭﺯﻳﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ّ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﻰ ّ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻣﺒﻠﻎ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻳﺎﺭ ﻭ ﺍﻏﻴﺎﺭ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪ .
ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻗﺘﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ ّ
ﻋﺒﺎﺱ ﮐﻪ ﺑﺤﻀﻮﺭ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﮤ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮎ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺩﻗﻴﻘﻪﺍﻯ ﭼﻨﺪ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ
ﻣﻴﮕﻔﺖ ﻣﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﻧﺪﻳﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﻢ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﺯﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺩﺭ ﺷﺎﻡ ﻭ ﻧﺎﻫﺎﺭﻳﮑﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺰﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺯﻫﺮ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﻤﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺯﻫﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺭﺍ ﻫﻼﮎ ﻧﺴﺎﺧﺖ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﻰ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺟﺴﻢ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﮔﺮﺩﻳﺪ. ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺍﺿﺮﺍﺭ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺄﻳﻮﺱ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺹ ٥٨١ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺻﺪﺩ ﺑﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﺷﻴﺦ ﻋﻠﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻣﺴﺒّﺐ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﺑﺸﺎﻩ ّ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺬﺍﺑﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ.
ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻭ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﻴﻐﺎﻣﻰ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺼﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﻌﻤﻞ ﺁﻳﺪ ﻭ ﺷﺮﺡ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻭ ﺳﺆﺍﻝ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﻠﮥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻌﻤﻞ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﺩﺭ ﻭﺭﻗﻪ ﺍﻯ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﮑﻢ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺁﻥ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﻨﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻣﻌﻴﻦ ﻧﻤﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺁﺗﻴﮥ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻭﻗﺘﻰ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺴﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﺑﺎ ﺣﺎﺟﺐ ّ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﺻﻠﻰ ﻭ ﺭﺋﻴﺲ ﻭﺍﻗﻌﻰ ﻣﻘﺪﻣﺔ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻃﻠﺐ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ّ ً ّ
ﺳﻴﺪ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺆﺍﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺭﺋﻴﺲ ﺑﺎﺑﻴّﻪ ﻫﻤﺎﻥ ّ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰ ﻣﺼﻠﻮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻴﺪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﺧﻴﺎﻝ ﺭﺍ ّ
ﺍﻣﺎ ﺻﺎﺩﻕ ﺗﺒﺮﻳﺰﻯ ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﻣﺤﺮﮎ ﺍﺻﻠﻰ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ ّ ّ
ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺳﺐ ﮐﺸﻴﺪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻰ ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ ﻭ ﺹ ٥٨٢
ﻣﻴﻔﺮﻭﺧﺖ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻮﮐﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻣﻮﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﻈﻴﻢ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﻭ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭﻟﻰ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎﺧﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ
ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻤﺶ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﺍﻟﻘﺎﺳﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺘﻮﻯ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻤﺎ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﺤﺮﻡ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻮﺩ ﺣﺎﺟﺐ ّ ّ
ﻗﺘﻞ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺗﺴﺮﻳﻊ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﺎ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺪﻋﻮﺕ ﺣﺎﺟﺐ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺭ ﻓﺘﻮﻯ ّ
ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺑﺤﻴﻠﻪ ﻭ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻓﺘﻮﺍﻯ ﻗﺘﻞ ﻋﻈﻴﻢ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﻰ ﺣﺎﺟﺐ ّ
ﺳﻴﺪﻯ ﺷﺮﻳﺮ ﺑﺎ ﻋﺼﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻤﻐﺰ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﺑﺘﺪﺍ ّ ﺳﺐ ﻧﻮﺍﺧﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﺠﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺁﺟﺮ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺑﺎﻭ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﻭ ﻟﻌﻨﺶ ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﻭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﺎﺭﻩ
ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﺯ ﺗﻬﻤﺖ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ
ﺧﻼﺻﻰ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺣﺎﺟﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺟﺎﻧﻰ ﺹ ٥٨٣ ﮐﺎﺷﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ) ﭘﺮﭘﺎ ( ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻭﺯﻳﺮ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﻮﺩ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺩﺍﺭﺍﺋﻰ ﺳﺮﴽ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻧﺪ ﻧﺎﺻﺮ ّ ﻭ ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ّ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺍﺯ ﻭ ﻣﺴﺘﻤﻠﮑﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺗﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ ّ ّ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﻭ ﺩﻳﺎﺭ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﻮﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ
ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻋﺒﺪ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺑﺎﻭﻓﺎ ﻳﮑﻰ ّ ّ
ﻧﻤﺎﻣﻰ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻭ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻔﺴﺪﺍﻧﮥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺿﻤﻦ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ّ
ﺑﺤﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﻼﺹ ﺷﺪﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻏﻀﺐ ﺷﺎﻩ
ﺭﺍ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻳﺤﻴﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﺎﻣﻴﺪ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻤﻨﺼﺐ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺧﺒﺎﺭ ﺩﻫﺸﺘﻨﺎﮐﻰ ﺑﻬﻤﺪﺳﺘﻰ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﺸﺎﻩ ﻣﻴﺪﺍﺩﻧﺪ.
ﺣﺪ ﺩﺭ ﺑﺸﺪﺕ ﻣﺆﺍﺧﺬﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ ّ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﻭﺯﻳﺮ ﮐﺒﻴﺮ ّ ﻧﺎﺻﺮ ّ
ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺗﮑﺎﻫﻞ ﻣﻴﮑﻨﻴﺪ ﻭ ﺭﻳﺸﮥ ﻓﺴﺎﺩ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺣﺼﻮﻝ ّ
ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺷﺎﻩ ﺑﺎﻭ ﺍﻣﺮ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺑﻴﺦ ّ ﺟﺮﺍﺭ ﺑﺎﻗﻠﻴﻢ ﻧﻮﺭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺠﺮﻯ ﺩﺍﺭﺩ ﺷﺎﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﻟﺸﮑﺮﻯ ّ
ﺍﺳﺎﺱ ﻧﺎﺍﻣﻨﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﻳﺎﺳﺖ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺷﺎﻫﺴﻮﻥ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻋﻤﺶ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺷﺎﻫﺴﻮﻥ ﺭﺍ ﺑﻘﺮﻳﮥ ﺗﺎﮐﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺭﺍ ﺑﭙﺴﺮ ّ
ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻳﻌﻨﻰ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺟﺪﺍ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎﻭ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﻫﺎﻟﻰ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺗﺎﮐﺮ ﺑﺎ ّ
ﺍﺫﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ّ ﺗﻌﺮﺽ ﻭ ﺗﻄﺎﻭﻝ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ّ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﭼﻮﻥ ﺑﺘﺎﮐﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﺧﻼﻑ ﻧﺼﺎﻳﺢ ﻭﺯﻳﺮ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻏﺎﺭﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻰ ﺧﺎﻥ ﻭ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻔﻴﺪ ﻧﻴﻔﺘﺎﺩ .ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﺹ ٥٨٤ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﺁﺑﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﻓﻘﻂ ﺯﻧﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺨﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﻣﺤﻔﻮﻇﻨﺪ .ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﺎﮐﺮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﮑﻮﻩ ﻭ ﺩﺷﺖ ﮔﺮﻳﺨﺘﻨﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺍﻣﺮ ﺑﺘﺎﺭﺍﺝ ﺩﺍﺩ ﻣﺴﮑﻦ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﻘﻒ ﺑﻴﺖ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﺎﺋﺲ ﻭ ﺍﺛﺎﺙ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻴﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﻭ ﺿﺎﻳﻊ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻐﺎﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﻴﺮ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺷﺒﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺹ ٥٨٥ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺗﺎﺏ ﻓﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ
ﺑﻘﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻭ ﺿﻤﻨﴼ ﺑﺠﺴﺘﺠﻮﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻮﺩ .ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ
ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﺑﮑﻨﺎﺭ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺁﺑﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺑﺮﻕ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻭﻟﻰ ﮐﻪ ﻃﺮﻑ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺁﺏ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺧﻔﺘﻪ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻄﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﻨﺘﺪ ّ
ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪ ﺩﻭﻣﻰ ﮐﻪ ﻋﺒﺪ ّ ﺍﻟﻮﻫﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩ ﻭ ّ ّ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺟﺮﺍﺣﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻧﻬﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺩﻟﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺯﺩ ﻭﻟﻰ ﺑﺎﻳﻦ ﺑﻘﻴﮥ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺤﻤﺪ ﺗﻘﻰ ﺧﺎﻥ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺖ ّ ّ
ﺍﺳﺮﺍ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻌﺪﻭﺩﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺰﻧﺠﻴﺮ ﺑﺴﺘﻨﺪ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺻﻌﻮﺩ ﮐﺮﺩ .ﺳﺎﻝ ّ ﻣﻼ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺑﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ّ ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻃﺎﻋﻮﻥ ﺷﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﻴﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻫﻤﮥ ﺧﻮﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺗﻔﻘﺪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﺯﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺍﺯ ﺍﻭ ّ ﺗﮑﺒﺮ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﻭ ّ
ﺯﺧﻤﻬﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺮﻫﻢ ﻣﻴﻨﻬﺎﺩ .ﺭﻭﺯﻯ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺪﻳﺪﻥ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﻰ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺩﻳﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺣﺴﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻟﻴﻨﺶ ﺑﻮﺩ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻮﺭ ﺑﺮﺩ.
ﺩﺍﻣﻨﮥ ﻓﺘﻨﮥ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺑﺴﺮ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ
ﻳﺰﺩ ﻭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺁﺗﺶ ﻓﺘﻨﻪ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻴﺴﺎﺧﺘﻨﺪ ﺷﺎﻩ ﻭ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻏﻨﺎ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺭﺍ ﻣﻴﺪﻳﺪﻧﺪ ﺑﺒﺎﺑﻰ ّ
ﻗﻀﻴﮥ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ﺍﻣﺎ ّ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﻭ ﺗﺎﻭﺍﻥ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻨﺪّ .
ﺁﻧﺴﺎﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺑﻮﺩ .ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﺳﻮﻡ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻔﻘﺮﺍ ﻭ ﻣﺴﺎﮐﻴﻦ ﻭ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍﻯ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﮤ ﺣﻀﺮﺕ ﻭﺣﻴﺪ ﺣﺘﻰ ﺷﺒﻬﺎﻯ ﺗﺎﺭ ﻃﻌﺎﻡ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ّ ﺗﻔﻘﺪ ﻣﻴﻨﻤﻮﺩ ﻭ ّ ﺍﺣﺒﺎ ﻣﻴﺒﺮﺩ .ﺟﻤﻌﻰ ﺩﻭﺭ ﺍﻭ ﮔﺮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﻘﺮﺍﻯ ّ
ﺹ ٥٨٦ ﺑﻤﻌﻴﺖ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻋﻠﻰ ﻫﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ ﻭ ّ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺧﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺑﻮﺩ ّ ﺣﻤﺎﻡ ﺑﺰﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺗﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻟﻘﺐ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ّ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ .ﺯﻭﺟﮥ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﺑﻤﻴﺮﺯﺍ ﻧﻌﻴﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺘﺎﺯﮔﻰ
ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪ ﻭ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺷﻮﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ّ ﻣﺮﺍ ﺑﮕﻴﺮﻯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﻧﻔﺎﺋﺲ ﻭ ﺍﻣﻼﮎ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺘﻮ ﻣﻴﺪﻫﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﻧﻌﻴﻢ
ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺳﺎﺧﺖ ﺷﺮﺡ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺑﻨﻴﺮﻳﺰ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ّ
ﺭﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺸﺎﻩ ﻧﮕﺎﺷﺖ ﺷﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻃﺮﻑ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻣﺤﺒﻮﺳﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ .ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺷﺮﺡ ﺩﻫﻢ
ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺮﺍ ﺑﻤﻄﺎﻟﻌﮥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺷﻔﻴﻊ ﻧﻴﺮﻳﺰﻯ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﻢ. ﺹ ٥٨٧ ﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺍﺳﻴﺮ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ
ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﻣﮕﺮ ٢٨ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ١٥ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﺤﺾ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻃﻬﺮﺍﻥ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻋﺪﮤ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺒﺲ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ّ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﺯ ﺣﺒﺲ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﻋﺎﺯﻡ ﻭﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺳﺘﺜﻨﺎﻯ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﺪﻩﺍﻯ ﺭﺍ ﺷﻬﻴﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ٢٠٠ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻭﻓﺎﺕ ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ .ﻃﻬﻤﺎﺳﺐ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ّ ﺁﻥ ﻣﺆﻣﻨﻴﻦ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻧﻴﺰﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻄﻬﺮﺍﻥ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﭼﻮﻥ ﺑﺂﺑﺎﺩﻩ
ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﺑﺎﻣﺮ ﺷﺎﻩ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻓﻦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ٦٠٠ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ٣٠٠ﻧﻔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻴﺮﻳﺰ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ٣٠٠ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺩﻭ ﺗﺎ ﺑﺮ
ﻣﺮﮐﺒﻬﺎﻯ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺸﻴﺮﺍﺯ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺧﻼﺻﻰ ﺑﻌﺬﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ ﻗﻠﻢ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺍﻳﻦ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺼﻴﺒﺖﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺩﻭﻟﺖ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺷﺎﻩ ﺑﻬﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺧﺎﻟﺘﻰ ﻧﺒﻮﺩ .ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮤ ﺧﻮﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺨﻠﺺ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ
ﭼﻮﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﻴﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻫﺪﮤ ﺣﺎﻝ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺑﮕﺮﻳﻪ ﺁﻣﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻭ ﻣﻴﺦ ﺯﻧﺠﻴﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﮐﻮﺑﻴﺪﻩﺍﻧﺪ ﻣﺘﻌﻔﻦ ﮔﻮﺷﺘﻬﺎﻯ ﮔﺮﺩﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻮﺍﻯ ّ
ﺑﺴﺨﺘﻰ ﻧﻔﺲ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻧﺪ .ﭼﻮﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺪ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩ ﺧﺪﺍ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ
ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺁﻗﺎ ﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻴﺎﻝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﻇﻠﻤﻰ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﻰ
ﺭﺍ ﺑﺎﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﺑﻴﺎﺯﺍﺭﺩ ﺣﺎﺟﻰ ﻋﻠﻰ ﻋﺒﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﻭﺯﻳﺮ ﺷﺘﺎﺑﻨﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﺰﺩ ﻭﺯﻳﺮ ﺭﻓﺘﻨﺪ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﭼﻮﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﺮ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺮﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﻴﮑﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ
ﺹ ٥٨٨ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺎﺏ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺷﺘﻴﺪ ﺑﺎﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻧﻤﻰﺍﻓﺘﺎﺩﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ّ
ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﻣﺮﺍ ﻣﻴﺸﻨﻴﺪﻯ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻧﻤﻴﮑﺮﺩﻯ .ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﻯ ﻗﺒﻞ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ
ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﻧﮕﺎﺷﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻰ ﺯﻳﺎﺩ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﺠﺮﻯ ﺳﺎﺯﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﺑﻼﺩ ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻋﻼﻥ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﺫّﻳﺖ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭﺯﻳﺮ ﺍﻋﻈﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ
ﻓﻮﺭﴽ ﺍﻣﺮ ﺑﺼﺪﻭﺭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ .ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺤﻀﺮﺕ
ﺹ ٥٨٩
ﺑﻬﺎءﺍ ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻳﮑﻤﺎﻩ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﻨﺪ.
ﻭﺳﻴﻪ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺷﻨﻴﺪ ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ّ
ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﻭﺱ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭘﺬﻳﺮﺍﺋﻰ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ
ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﻴﻊ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻌﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﻴﺢ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ّ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ّ
ﺍﻟﺜﺎﻧﻰ ١٢٦٩ﻫﺠﺮﻯ ﺑﺒﻐﺪﺍﺩ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻣﺄﻣﻮﺭﻳﻦ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻗﻨﺴﻮﻝ ﺭﻭﺱ ﺗﺎ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺎ ﺣﻀﺮﺗﺶ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .ﻓﺎﺻﻠﮥ ﺍﻳﻦ ﺳﻔﺮ
ﺍﻭﻝ ﮐﻪ ﺑﮑﺮﺑﻼ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺋﻠﮥ ﺑﺎ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ّ
ﻣﺒﺎﺭﮐﻪ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﻏﺼﻦ ﺍﻋﻈﻢ ﻭ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﻠﻴﻢ ﻭ ﻭﺭﻗﮥ ﻋﻠﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻴﮑﻞ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.