ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺟﻤﮥ ّ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺍﺣﺒﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ_ﺍﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻟﺠﻨﮥ ﺍﻣﻮﺭ ّ
ﺩﺍﺭﺍﻻﻧﺸﺎء ﻣﺤﻔﻞ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺎﻻﺕ ﻣﺘّﺤﺪﻩ
ﻭﻳﻠﻤﺖ ﺍﻳﻠﻴﻨﻮﻯ
١٩٨٥
ﺹ١ ﻭﻋﺪﮤ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﺑﻴﺎﻧﻴﮥ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻌﺪﻝ ﺍﻋﻈﻢ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺎﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺮﺟﻤﮥ ّ ﺻﻠﺢ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻧﻴﮏ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ
ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﻭ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﻋﺎﺭﻓﺎﻥ ﻭ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻧﺴﻠﻬﺎﻯ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﺗﺤﻘﻘﺶ ﻧﻮﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻴﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭﺵ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ،ﺻﻠﺤﻰ ﮐﻪ ّ
ﻣﻘﺪﺳﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺣﺎﻝ ﺑﺪﺳﺘﻴﺎﺑﻰ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﮐﺘﺐ ّ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ّ
ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﮤ ﺯﻣﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻣﺮﺩﻣﺶ
ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮﺩ .ﭘﺲ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻪ ﺑﺸﮑﻞ ﻳﮏ ﻭﺍﺣﺪ ّ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺮﺣﻠﮥ
ﻣﺘﻔﮑﺮﻳﻦ ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻘﻮﻝ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ّ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ّ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺷﺪﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ.
ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺑﻼﺋﻰ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺼﺮﺍﻧﮥ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﻭﺷﻬﺎﻯ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭ ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺗﻤﺴﮏ ﮐﻪ ﻣﻮﻟﻮﺩ ّ ّ
ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺤّﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﺎﻝ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﺰﻣﻰ ﺭﺍﺳﺦ ﮐﻪ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ
ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ؟ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ
ﺣﺴﺎﺱ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺑﻴﮏ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ ﻭ ّ
ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻴﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺳﺮ ﻧﻮﺷﺖ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴّﺖ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺁﺷﻮﺏ ّ
ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻯ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﺧﻮﻳﺶ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ّ .
ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺨﺸﻰ ﺩﺭ ﺍﻓﻖ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ: ﺹ٢
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺪﻣﻬﺎﻯ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﺴﻮﻯ ﻳﮏ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭ ﺳﻴﻌﺘﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ّ
ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻣﻠﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺩﻭﻡ ﻘﻴﺖ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ّ ّ ﻣﻮﻓ ّ
ﻣﺒﻴﻦ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺳﻴﺮ ﺗﮑﺎﻣﻠﻰ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺩﺭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻭﻃﺎﻥ ﻭ
ﺷﺮﮐﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻠﻞ ﻧﻮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﮐﻬﻨﺴﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺍﺳﺖ. ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ّ ّ
ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻋﻠﻤﻰ ،ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ،ﺣﻘﻮﻗﻰ ،ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺤﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻭ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺑﻰ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ
ﺧﻴﺮﻳﻪ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﮥ ﺍﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ّ
ﺗﻮﺳﻌﮥ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻨﻈﻤﻰ ﺍﺯ ﻧﻤﻮ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ّ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ّ
ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﺩﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ
ﺍﺗﺼﺎﻻﺕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﻪ ﺍﻧﺪ . ﺭﺍﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻭ ّ
ﻓﻨﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺮﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﻈﻴﻤﻪ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺣﺎﺻﻞ ﮔﺸﺘﻪ ﭘﻴﺸﺂﻫﻨﮓ ﻭ ﻃﻠﻴﻌﮥ ّ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﺒﻴﻦ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﺸﺮ ﺑﺮﺍﻯ ّ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ّ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ .ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻮﻡ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻄﻰ ﺭﺍ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﺩﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻤﺪﺩ
ﻣﺘﺤﺪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻳﮏ ﺣﻴﺎﺕ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﻌﻀﻞ ﺟﻬﺎﻥ ّ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺹ٣ ﻇﻦ ﻫﺎ ﻭ ّ ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ،ﺳﻮء ّ ﺷﮏ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻫﺎ ،ﮐﺞ ﻓﻬﻤﻰ ﻫﺎ ّ ،
ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﻫﺎﻯ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮﺍﻧﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺎ ﺍﻣﻨﺎﻯ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻨﺎ ﺑﻮﻇﻴﻔﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻭﺟﺪﺍﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺁﻧﻴﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺎﺭﻳﻢ ﻭ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺆﺳﺲ ﺁﺋﻴﻦ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻼﻡ ﻧﺎﻓﺬ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍّ
ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮑﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ّ
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﺯﻳﻢ .ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ : ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ّ
"ﺍﺭﻳﺎﺡ ﻳﺄﺱ ﺍﺯ ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﺕ ﺩﺭ ﻋﺒﻮﺭ ﻭ ﻣﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻳﻮﻣﴼ ﻓﻴﻮﻣﴼ ﺩﺭ ﺗﺰﺍﻳﺪ ﺁﺛﺎﺭ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺑﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻧﻤﻰ ﺁﻳﺪ ". ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻭ ّ
ﭘﻴﺶ ﮔﻮﺋﻰ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻣﻌﺎﻳﺐ ﻭ ﻧﻮﺍﻗﺺ ﻧﻈﻢ ﮐﻨﻮﻧﻰ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ
ﮑﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﺒﺢ ﺟﻨﮓ ﻣﺘﺤﺪ ﻣﺘﺸ ّ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﻠﻞ ّ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺍﻧﻬﺪﺍﻡ ﻧﻈﻢ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻨﻊ ﺗﻬﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺷﻴﻮﻉ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﻭ ﺗﺮﻭﺭ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ
ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻭ ﺑﻼﻳﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺘﻰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ ّ . ّ
ﺗﻌﺪﻳﺎﺕ ﻭ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﭼﻨﺎﻥ ﺗﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﻧﻈﺎﻣﻬﺎﻯ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ّ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺩﻳﻨﻰ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺯﻭﺭ ﮔﻮﺋﻰ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻤﻴﺮﮤ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺤﻴﻞ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ . ﺹ٤
ﺗﻀﺎﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺗﮑﺎء ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻈﺮ ﻭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﻯ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ّ ّ
ﮐﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﻓﻠﺞ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻤﺎﻡ
ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺍﻋﻼﻥ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻣﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺑﺪﻣﺪ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ ﻣﻌﺬﺏ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ّ
ﺷﻮﺩ .ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﻣﻬﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﻰ ﻧﻬﻨﺪ
ﻌﺪﻯ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻨﺎﻯ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺫﺍﺗﴼ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﺖ ﻭ ﻣﺘ ّ ﻣﺘﺮﻗﻰ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﻴﺰ ﻭ ﻳﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ّ
ﻣﺘﺤﺮﮎ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺎﺟﺰ ﻭ ﻧﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﻫﻢ ّ
ﺧﻼﻗﻴﺖ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺒﺘﻨﻰ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻭ ّ ّ ﺑﺮ ﺗﻌﺎﻭﻥ ﻭ ﺗﻌﺎﺿﺪ ﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻣﺘﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ .
ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﺎ ﺑﺼﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻰ
ﺗﻀﺎﺩ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺗﺼﻮﺭﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻭﺿﻊ ﻧﺎ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ّ
ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ ﺗﺤﻘﻴﻘﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ
ﻣﺒﻴﻦ ﻓﻄﺮﺕ ﺷﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻭﺿﻊ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ّ
ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻧﺎ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﺡ ﺑﺸﺮﻯ ّ
ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ .ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻗﻮﺍﻯ ﺳﺎﺯﻧﺪﮤ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺭﺍ ﺑﺤﺮﮐﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﻭ
ﭼﻮﻥ ﺁﻥ ﻗﻮﺍ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﺑﺎ ﻓﻄﺮﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻧﻪ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺳﺘﻴﺰ . ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻈﺮﻯ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺸﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﻮﻳﻢ ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺒﺐ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻋﻠﻞ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﻥ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ .ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﺷﻮﺏ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ
ﻧﻤﻮ ﻳﮏ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﮤ ﻳﮏ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺭﺷﺪ ﻭ ّ ﻇﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺂ ﻭ ﺣﺘﻤﴼ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ّ
ﺹ٥ ﻳﮏ ﻧﻈﻢ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺮﺯﻯ ﺟﺰ ﻣﺮﺯ ﮐﺮﮤ ﺯﻣﻴﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻣﻨﺠﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ .ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻳﮏ ﻭﺍﺣﺪ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﭼﻨﺪﻯ ﺭﺍ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺷﻴﺮﺧﻮﺍﺭﮔﻰ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﻰ
ﻳﮏ ﻓﺮﺩ ﻃﻰ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺂﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﭘﺮ ﺷﻮﺭ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺑﻠﻮﻍ ﺷﺮ ﻧﻮ ﺟﻮﺍﻧﻰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ّ ﻭ ّ
ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﺍﺳﺘﺜﻤﺎﺭ ﻫﻤﻪ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﻭ ﻧﺎ ﺑﺎﻟﻐﻰ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ
ﻣﺴﻴﺮ ﮔﺴﺘﺮﺩﮤ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺵ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺮ ﮐﺸﻰ ﻭ ﻃﻐﻴﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ ﻋﻼﻣﺖ ﻭﺻﻮﻝ ﻫﻴﺌﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺑﻤﺮﺣﻠﮥ ﺑﻠﻮﻍ ﺍﻭﺳﺖ ﺁﻧﻮﻗﺖ
ﺟﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﻡ ﺟﺰﻡ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺑﻨﺎﻯ ﻳﮏ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ .
ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻣﺮ ﺧﻄﻴﺮﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﻟﺤﺼﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺳﺎﺯﻧﺪﮤ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻨﺎﺋﻰ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ
ﻣﺘﺤﺪ ﺳﺎﺯﺩ ،ﻣﻄﺎﻟﺒﻰ ﺑﻨﻴﺎﻧﻬﺎﺋﻰ ﻧﻬﺎﺩ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺑﺘﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ . ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺤﺘﻤ ﻣﺸﺤﻮﻥ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﻭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﺍﻓﻖ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ، ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ
ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺗﻮﺍﻧﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻣﻄﻠﻮﺑﮥ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺵ ّ ﺑﻌﻘﻴﺪﮤ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻘﻼﺑﺎﺕ ﻣﺪﻫﺸﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ
ﺗﻤﺪﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺴﺮﻋﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺳﺒﺐ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ّ
ﻧﻤﻴﮕﺮﺩﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮﻭﺯ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﮑﻨﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ " ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﺷﺄﻥ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ " ﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﻋﻴﺎﻥ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ . ﺹ٦
ﻣﻮﺍﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻤﺘﺎﺯ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺩﺭ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﺧﻮﺍﺹ ﺫﺍﺗﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻴﺸﻮﺩ. ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﻫﺐ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻣﻮﻓﻘﻴّﺖ ﻣﺮﻓﻪ ﺍﺵ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻣﺎ ّ ﺗﻤﺪﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻣﺎﺩﻯ ّ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻮﺭ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺒﺐ ﺍﺭﺿﺎء ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ
ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻟﻄﻴﻔﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺎﻟﻢ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺎﻳﻞ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻏﻴﺐ ﺭﺍﻏﺐ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯﺵ ﺑﺴﻮﻯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻄﻠﻘﻪ ﻭ ﺫﺍﺕ ﻻﻳﺪﺭﮎ ﻳﺎ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﻟﺠﻮﺍﻫﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ َ
ﮐﻪ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﺷﻤﻮﺱ ﺳﺎﻃﻌﮥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻏﻴﺒﻴﮥ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻘﻴﻘﺖ ّ
ﻣﻄﻠﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺼﻔﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻭ ّ
ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻴﺶ ﻫﻤﻌﻨﺎﻥ ﺷﻮﺩ .ﻟﻬﺬﺍ ﻫﻴﭻ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻌﺘﺒﺮﻯ ّ
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺻﻼﺡ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﻦ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﺪ .ﺳﻌﻰ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺩﻳﻦ ﻭ
ﻣﻮﺭﺥ ﻋﻤﻞ ﺑﻔﺮﺍﺋﺾ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺻﻔﺤﺎﺕ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﺖ .ﻳﮏ ّ ﻗﻮﻩ ﺍﻯ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ّ
ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﻣﻨﮑﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﻮﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﻭﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﺘﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺁﺷﻮﺑﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﺑﻴﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺳﻬﻤﻰ ﺑﺴﺰﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻫﻴﭻ ﻧﺎﻇﺮ ﻣﻨﺼﻔﻰ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﺮ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﺪﻧﻴﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻤﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮐﻠّﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ّ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﻟﺰﻭﻡ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻈﻢ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﻦ
ﻣﮑﺮﺭﴽ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻴّﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ّ ﺹ٧ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻡ ﻳﮏ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ : "ﺩﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﻓﻰ ﺍﻻﻣﮑﺎﻥ ﺍﺳﺖ ". ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺯﻭﺍﻝ ﺩﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ :
"ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺍﺝ ﺩﻳﻦ ﻣﺴﺘﻮﺭ ﻣﺎﻧﺪ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺝ ﺭﺍﻩ ﻳﺎﺑﺪ ﻧﻴﺮ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﻭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﻣﻦ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ". ﻭ ّ
ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﺣﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺿﻌﻰ ﺣﺎﮐﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ " ﺍﮔﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺩﻳﻦ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺍﻧﺤﺮﺍﻑ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺸﺪﻳﺪ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺗﺪﻧّﻰ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﻭ ﺍﻧﺤﻼﻝ ّ ﺑﺬﻟﺖ ﮔﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺬﻳﺮﺩ ،ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮﻯ ّ
ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺳﻠﺐ ﮔﺮﺩﺩ ،ﻧﻈﻢ ﻭ ﺿﺒﻂ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﺣﺲ ﻭ ﻧﺪﺍﻯ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﻣﺴﮑﻮﺕ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﭘﺮﺩﮤ ﺣﻴﺎ ﺩﺭﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﻭ ّ
ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ّ ﻧﻌﻤﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ ".
ﺗﻀﺎﺩ ﻓﻠﺞ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺩﭼﺎﺭ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﻪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ّ ّ
ﺑﺨﻮﺩ ﺑﻨﮕﺮﺩ ﻭ ﻏﻔﻠﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﻫﺎﻯ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻨﺎﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﺪ ﻭ ّ ﺩﻳﻦ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﮐﺴﺎﻧﻴﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻫﺎﻧﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺑﻤﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺿﺪ ﻭ ﻧﻘﻴﺾ ﺍﺯ ﮐﻼﻡ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﻔﺎﺳﻴﺮﻯ ﻏﻠﻂ ﻭ ّ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺳﻨﮕﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﻳﺪﺍﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺍﻳﻦ ﺳﺮ ﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﻭ ﺁﺷﻔﺘﮕﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﺼﻮﺹ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻔﺘﮕﻰ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﻭ ﺳﺪﻫﺎﻯ ﻣﺼﻨﻮﻋﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﺮ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺹ٨ ﻣﺆﺳﺴﻴﻦ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺩﺭ ﮐﻼﻡ ّ
ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﻴﻂ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﺮﺳﺎﻟﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺁﻳﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﮐﻪ
ﺗﺪﻧﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺗﻌﺼﺒﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ّ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﺟﺮﺍﺕ ﻭ ّ
ﺗﺪﻧﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺌﻮﻥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮔﺸﺘﻪ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺩﻳﻦ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﻟﻨﺘﻴﺠﻪ ّ ﻭ ّ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﻣﮑﺮﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺨﻮﺩ ﻧﻤﻰ ﭘﺴﻨﺪﻯ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪ ّ
ﻣﺆﻳﺪ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻳﮕﺮﻯ ﻣﭙﺴﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻳﻖ ّ
ﺍﺳﺖ ﻳﮑﻰ ﺁﻧﮑﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﻭ ﭼﮑﻴﺪﮤ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺑﺨﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﻳﻦ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺟﻨﺒﮥ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺫﺍﺗﻰ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪ ﺣﻘﻴﻘﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻊ ﺍﻻﺳﻒ ﺑﮑﻠﻰ ﺍﺯ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺎﺑﻴﺮ ﻧﺎﺭﺳﺎ ﻭ ﻧﺎﺩﺭﺳﺘﻰ ﺩﺭ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ّ
ﺩﺭﮎ ﺁﻥ ﻏﺎﻓﻞ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻋﺼﺮ ّ ﺍﮔﺮ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ّ
ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻦ ﻣﻴﻨﮕﺮﻳﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻄﺮﺕ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﺎﺋﻂ ﺑﻨﺎﻯ ﺗﻤّﺪﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﻮﺭ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻳﻘﻴﻨﴼ
ﺍﺯ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻭ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻇﻬﻮﺭ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻯ ﺻﺪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﻣﻴﮕﺮﻓﺖ .ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﺸﺪ .
ﻣﺘﻌﺼﺒﺎﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺭﺍ ﺣﻤﻴﺖ ﻣﻔﺮﻃﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﺣﻴﺎء ّ ّ
ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﻌﺪﻯ ﻭ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﭼﻴﺰﻯ ﺟﺰ ﺳﮑﺮﺍﺕ ﻣﻮﺕ ﺷﻤﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻔﺲ ﻋﻨﻒ ﻭ ّ
ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻧﮥ ﻭﺭﺷﮑﺴﺘﮕﻰ ﻭ ﺍﻓﻼﺱ ﺧﻮﺍﺹ ﺍﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ .ﻭﺍﻗﻌﴼ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻋﺠﻴﺒﺘﺮﻳﻦ ّ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﺭﺯﺵ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ّ
ﻘﻴﺖ ﺣﺼﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﭘﺎﻳﻤﺎﻝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ّ ﻣﻮﻓ ّ ﺹ٩ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺐ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﮔﺸﺘﻪ ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ . ﻗﻮﻩ ﺍﻯ ﺣﻴﺎﺗﻰ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﻳﻦ ﻗﻄﻊ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ّ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺟﺎﺋﺮﺍﻧﮥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻗﻄﻊ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﻴﺎء ّ
ﻋﺪﮤ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺮﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳّﺎﻡ ،ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ّ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ّ
ﻟﺬﺍﺕ ﻧﺎﺭﺳﺎ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﻣﺮﺩﻡ ﻳﺎ ﺩﺭ ﭘﻰ ﮐﺴﺐ ّ
ﻣﺎﺩﻯ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎﻯ ﺳﺎﺧﺘﮥ ﺑﺸﺮ ﻭ ﺍﺭﺿﺎء ﺷﻬﻮﺍﺕ ّ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺩﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺳﺒﺐ ﻧﺠﺎﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺗﻘﺮﻳﺒﴼ ﺷﺮ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ّ . ﺍﺯ ﻳﻮﻍ ﮐﻤﺮ ﺷﮑﻦ ّ
ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺑﺮ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﺁﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺘﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ،ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﺍﺯ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻫﺎﻯ ّ ﻣﻠﻰ ُ
ﻣﻠﺖ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻨﻘﺎﺩ ﻭ ﻣﻄﻴﻊ ﻳﮏ ّ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻃﺒﻘﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ ﻭ ﻣﺒﺎﺩﻟﮥ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ
ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﺣﻤﺎﻧﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭ ّ
ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺎﻣﻼﺕ ﺧﻮﺩ ﺳﺮﺍﻧﮥ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻫﺎﻯ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ّ
ﻋﺪﻩ ﻗﻠﻴﻠﻰ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﺣﺘﻰ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﺭﻓﺎﻫﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺑﺎء ﻭ ﺍﺟﺪﺍﺩ ﺷﺎﻥ ّ
ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ .
ﺭﻗﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﺭ ﻧﺎﻣﮥ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻋﻘﻞ ﭼﻪ ّ
ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺠﺎﻧﺸﻴﻨﻰ ﺩﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .
ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻗﺎﻃﻊ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﺍﺭﺯﺵ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻳﺄﺱ ﻭ ﺣﺮﻣﺎﻥ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺮﺍﺏ ﺁﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻴﮕﺰﺍﺭﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﻫﻬﺎ ﺳﺎﻝ ّ
ﻣﻤﺮ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺼﺒﻰ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﺹ ١٠ ﺣﺪ ﻭ ﺣﺼﺮ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺗﻰ ﺑﻰ ّ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺛﻤﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺟﺰ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭ ﺍﻣﺮﺍﺽ
ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻬﻠﮑﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﮥ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﺘﻼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﭼﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺑﺒﺎﺭ
ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ؟ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻇﺎﻫﺮﻯ ﻳﮏ ﺿﺮﺭ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﻌﮑﺎﺳﺶ ﺩﺭ ﻻﻗﻴﺪﻯ ﻭ ﺑﻰ ﻣﺒﺎﻻﺗﻰ ﻣﺘﺪﺍﻭﻝ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪﻥ ﺷﺮﺍﺭﮤ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺏ ﻣﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﻭ ﺑﻼ ﮐﺸﻴﺪﮤ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﺨﻮﺑﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﻣﺮﻭﺟﻴﻦ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺗﺎ ﺑﺤﺴﺎﺏ ّ
ﻣﺎﺩﻯ ،ﭼﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ ﭼﻪ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﮐﺎﭘﻴﺘﺎﻟﻴﺴﻢ ّ
ﻣﺪﻋﻰ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﻢ ،ﮐﻪ ّ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺭﺳﻴﺪﮔﻰ ﮐﺮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﮐﻪ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ ﺁﻳﺎ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﻯ ﺗﺤﺼﻴﻠﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﺁﻥ ﻣﻴﺸﻤﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ ؟ ﺁﻳﺎ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻫﺎﻯ ﺗﻔﻮﻕ ﻓﻼﻥ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻓﻼﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ّ
ﻭ ﻓﻼﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺑﺸﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺑﮑﺠﺎ ﺍﻧﺠﺎﻣﻴﺪ ؟
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﮐﺜﺮﻳﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﭼﺮﺍ ّ ّ
ﺩﺭ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻰ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﺛﺮﻭﺗﻬﺎﻯ ﺣﺘﻰ ﺣﺘﻰ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﻫﺎ ﻭ ﻗﻴﺼﺮﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ّ ﻧﺎ ﻣﺤﺪﻭﺩﻯ ﮐﻪ ّ
ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﻳﻬﺎﻯ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻰ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺍﻳﻨﮏ
ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﻧﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ؟
ﺑﺎﺭﻯ ﺭﻳﺸﮥ ﺍﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺫﺍﺗﴼ ﻭ ﻗﻄﻌﴼ ﺧﻮﺩ ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻣﻮﻟﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺎﺩّﻳﺖ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺪ ﻭ ّ ﮐﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ّ
ﺻﻔﺖ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺟﻤﻴﻊ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻤﺠﻴﺪ ﻭ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻭﺍﻗﻊ
ﺹ ١١ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﺑﻨﺎﻯ ﻳﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺪﻳﺪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﮥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺎﮎ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ . ﻣﺎﺩﻯ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﺟﺎﺕ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻭ ﺍﻫﺪﺍﻑ ّ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﺍ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻣﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻭ ﺗﻔﺲ
ﺍﻳﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻣﻬﻠﮏ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﻣﺒﺬﻭﻝ ّ
ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻯ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺩﺍﺭﻳﻢ .ﺷﺮﺍﺋﻂ ّ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻰ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺿﻊ ﺑﺠﺎﻯ ﺁﻧﮑﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺨﺎﺻﻢ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺳﻨﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﮐﻨﺪ ﺗﻬﻴﻴﺞ ﻭ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﺍﻧﺪ .ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺽ ﺭﺍ ﻋﻼﺟﻰ ﮐﻠّﻰ ﺍﻭﻝ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻭ ﻓﻮﺭﻯ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﺭﺗﺒﮥ ّ
ﺑﻪ ﻃﺮﺯ ﻓﮑﺮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻏﻔﻠﺖ
ﻭ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﺪﺍﻭﻣﺖ ﻣﻴﻮﺭﺯﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﮐﻬﻨﻪ ﺗﻤﺴﮏ ﻣﻴﺠﻮﻳﺪ ﻳﺎ ﻭ ﻣﻨﺪﺭﺱ ﻭ ﺧﻴﺎﻟﺒﺎﻓﻰ ﻫﺎﻯ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﻰ ّ
ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺑﺸﺮ ﭘﻴﺮﻭ ﻫﺮ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﺁﺋﻴﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ
ﻫﻤﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻧﻬﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺰﻣﻰ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺣﺎﺿﺮﻧﺪ ﻗﺪﻡ ّ ﺣﻞ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ؟ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﺘّﺤﺪﴽ ﺑﻪ ّ
ﭼﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ ﺧﻴﺮ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﺑﺎﻳﻦ ﭘﻨﺪ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﺩﻫﻨﺪ : ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺩﻳﺮ ﭘﺎﻯ " ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎﻯ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﻴﺎﮐﺎﻥ ﻭ ّ
ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﻓﺮﺿﻴّﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺩﻳﻨﻰ
ﺍﺯ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻋﺎﺟﺰﻧﺪ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺞ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺩﺍﺋﻤﴼ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻄﺎﻕ ﻧﺴﻴﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﮑﺪﮤ ﻋﻘﺎﺋﺪ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻣﺴﻠﻢ ﻣﻨﺴﻮﺧﻪ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﻨﻴﻢ .ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺘﻐﻴّﺮﻯ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ّ
ﮐﻮﻥ ﻭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﺁﻥ ﻣﺮﺍﻣﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻰ ﻭ ﺯﻭﺍﻝ ﺹ ١٢
ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﻣﻴﮕﻴﺮﺩ ﻣﻌﺎﻑ ﻭ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺟﻤﻴﻊ ّ ﻣﺴﺘﺜﻨﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ ؟ ﻭ ﺍﻧﮕﻬﻰ ﻣﻌﻴﺎﺭﻫﺎﻯ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﻋﻘﺎﺋﺪ
ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻋﻤﻮﻡ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻳﮏ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺑﺸﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﻮﺩ". ﺹ ١٣
٢
ﺳﻤﻰ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﺳﻼﺣﻬﺎﻯ ﺍﺗﻤﻰ ﻭ ﻣﻨﻊ ﮔﺎﺯ ﻫﺎﻯ ّ
ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﻣﻴﮑﺮﺑﻰ ﺭﻳﺸﮥ ﻋﻠﻞ ﺟﻨﮓ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺸﮏ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ. ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻋﺎﻣﻠﻰ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ّ
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﺑﺨﻮﺩﻯ ﺧﻮﺩ ﺳﻄﺤﻰ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻔﻮﺫﻯ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺯﻳﺮﮎ
ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻠﻰ ﺑﺸﮑﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺪﺍﺭﮎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺑﻤﺪﺩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﻮﺍﺩ ﺧﺎﻡ ﻭ ﭘﻮﻝ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻭ ﺻﻨﻌﺖ
ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﻢ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﺩﺕ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ . ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻋﻈﻴﻢ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﻭﻯ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺭﻓﻊ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ّ
ﻣﻮﺛﻖ ﺑﻴﻦ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ ﺷﺎﻟﻮﺩﮤ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ّ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﭼﺎﺭﮤ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﺩﺩ .
ﺷﮑﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺟﻮﻫﺮ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻋﺎﻟﻢ ّ ﺑﺎﺧﺒﺮﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ
ﺣﻞ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻨﻌﮑﺲ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﻘﺪﺭﻯ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﻭ ﺭﺍﻩ ّ ﻣﺸﺎﮐﻞ ﺍﺯ ﻧﻔﻮﺱ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ
ﻣﺘﺤﺪ ﭘﻰ ﺩﺭ ﭘﻰ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻫﻢ ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﮔﺸﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻠﻞ ّ
ﺍﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﺴﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ّ ﺍﻣﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺎ ﺣﻮﺍﺋﺞ ﺷﺪﻳﺪ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﻭ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖّ .
ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺰﻡ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻣﺎ ﻓﻠﺞ ﻭ ﻋﺠﺰﻯ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﺛﺒﺎﺕ ﺑﺤﻠّﺶ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺂﻥ ّ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .ﺭﻳﺸﮥ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﺰ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ
ﻟﺬﺍﺕ ﺟﻨﮕﺠﻮ ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﺎ ّ
ﺧﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﻔﻆ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻠﻰ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﺼﻮﺻﻰ ّ
ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻳﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﻣﺰﺍﻳﺎﻯ ﻋﻈﻴﻤﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺩ
ﺹ ١٤ ﻋﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺧﻼﻳﻖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺮﺃﺕ ﺩﺳﺖ ﺑﮑﺎﺭ ﺷﻮﺩّ .
ﺍﮐﺜﺮﴽ ﺑﻰ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺗﺤﺖ ﺍﻧﻘﻴﺎﺩﻧﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻳﻦ
ﺁﺭﺯﻭ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﻧﻈﻢ ﺟﺪﻳﺪﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻧﺪ. ﻗﺪﻣﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺏ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻭﻡ ﺑﺴﻮﻯ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻈﻢ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ .ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻧﻰ ﮐﻪ ﺟﺮﮔﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﻣﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺩﺭ
ﻣﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺣﻔﻆ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺑﻤﻨﺼﮥ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ّ ّ ﻧﮑﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻟﻤﺂﻝ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻠﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻗﺎﺩﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ
ﺤﺎﺩﻳﮥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺍﺗ ّ ّ ﻋﻠﺖ ﻓﻠﺞ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﻓﺎﺋﻖ ﺁﻳﻨﺪ ّ .
ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻰ ﺁﺳﻴﺎ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﮐﺎﺭﺍﺋﻴﺐ، ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻯ ﻣﺮﮐﺰﻯ ،ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺗﻌﺎﻭﻧﻰ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ،
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ،ﺟﺎﻣﻌﮥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﺑﻰ ،ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ
ﻭﺣﺪﺕ ﺍﻓﺮﻳﻘﺎ ،ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﺋﻰ ،ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺟﻨﻮﺏ ﭘﺎﺳﻴﻔﻴﮏ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﻧﻈﺎﺋﺮﺵ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﻭ ﻣﺠﻬﻮﺩﺍﺕ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻣﻴﺴﺎﺯﻧﺪ . ﺍﺯ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻧﻈﺎﺭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼﺗﻰ ﮐﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻴﻘﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻌﻄﻮﻑ
ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻘﺎﺋﺼﺶ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ّ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ّ
ﻋﺎﺩﻯ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺑﻪ ﺗﺼﻮﻳﺐ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ّ
ﺍﻋﻼﻣﻴﮥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺟﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ّ
ﺑﺸﺮ .،ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻣﻨﻊ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺁﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ
ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﻊ ﺗﺒﻌﻴﻀﺎﺕ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﻭ ﺟﻨﺴﻰ ﻭ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﮔﺸﺘﻪ ،ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﻮﺩﮎ ،ﻣﻨﻊ ﺍﺳﺘﻌﻤﺎﻝ ﺷﮑﻨﺠﻪ، ﻗﻠﻊ ﻭ ﻗﻤﻊ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ ﻭ ﺳﻮء ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺮﻓﺘﻬﺎﻯ ﻋﻠﻤﻰ ﻓﻨﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺑﺴﻮﺩ ﻣﺮﺩﻡ .ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﮔﺮ ﻭ ّ ﺹ ١٥ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ُﻣﺠﺮﻯ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﺳﺒﺐ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﻃﻠﻴﻌﮥ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺟﻨﮓ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺳﺎﻳﻪ ﺍﻓﮑﻨﺪ .ﻻﺯﻡ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻫﻤّﻴﺖ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ّ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺍﻣﺎ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﻨﺪﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﺫﮐﺮﻯ ﮐﻨﻴﻢ ّ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭼﻮﻥ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﴼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﺗﻮﺿﻴﺤﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ّ
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﮋﺍﺩ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﮐﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻠﮑﺘﺮﻳﻦ ﻭ ﺳﺪ ﻣﺤﮑﻤﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺻﻠﺢ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺍﺭﺗﺮﻳﻦ ﻣﻔﺎﺳﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﺭ ﺍﺳﺖ ّ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻴﺂﻳﺪ ﻭ ﺣﻴﺜﻴّﺖ ﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﭘﺎ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﺩ
ﻣﻮﺟﻬﺶ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﺑﻬﻴﭻ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻨﻮﺍﻧﻰ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ّ ﻣﻌﻮﻕ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻇﻬﻮﺭ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺑﻴﮑﺮﺍﻥ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻧﺶ ﺭﺍ ّ
ﻣﺮﻭﺟﻴﻨﺶ ﺭﺍ ﺑﻔﺴﺎﺩ ﻭ ﺗﺒﻬﮑﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻃﻞ ﻣﻴﺴﺎﺯﺩ ﻭ ّ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ .ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮﻯ ﺭﺍ ّ ﻭ ّ
ﻣﺸﮑﻞ ﻓﺎﺋﻖ ﺁﺋﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻌﻰ ﮐﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺍﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻈﻬﺮ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﻘﻮﻗﻰ ﻭ ﺗﺪﺍﺑﻴﺮ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺍﺳﺖ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻓﺎﺣﺶ ﻭ ﻣﻔﺮﻁ ﻣﻴﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﻭ ﻏﻨﻰ
ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﺗﻮﺍﺯﻥ
ﺧﺎﺭﺝ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﻋﻤ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﺸﺎﻧﺪ .ﺑﺴﻴﺎﺭ ﮐﻢ ﺍﻧﺪ ﺣﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .ﺭﺍﻩ ّ
ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺗﺮﮐﻴﺒﻰ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺂﻥ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﮤ ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺎ ّ
ﻭﺳﻴﻊ ﻭ ﻣﺘﻨّﻮﻉ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ .ﻣﺸﻮﺭﺗﻰ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﺋﺒﮥ ﻣﺠﺎﺩﻻﺕ ﻣﺮﺍﻣﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ
ﻣﺘﺨﺬﻩ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻴﺸﺎﻥ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﻫﺎ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﻬﺎﻯ ّ
ﺩﺍﺭﺩ ﺫﻯ ﻣﺪﺧﻞ ﺳﺎﺯﺩ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻟﺰﻭﻡ ﺹ ١٦
ﺗﻌﺪﻳﻞ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﻓﻘﺮ ﻭ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻔﺮﻁ ﺍﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ
ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺑﺎ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻪ ﺍﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺩﺭﺍﮐﺶ ﺳﺒﺐ ّ ّ
ﻳﮏ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﻬﻤﻰ ﺣﻞ ﺁﻥ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺭ ّ
ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﺩﺭ ّ
ﺣﺲ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻉ ّ ﻣﻠّﻴﺖ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻯ ﺟﺪﺍ ﺍﺯ ّ
ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﺹ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭﺳﻴﻌﺘﺮ
ﻣﺤﺒﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺗﻔﻮﻳﺾ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ : ﻳﻌﻨﻰ ّ
"ﻋﺎﻟﻢ ﻳﮏ ﻭﻃﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﻫﻞ ﺁﻥ ". ﺍﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮐﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﻭﻃﻦ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺮﻗﻴﺎﺕ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺍﺛﺮ ّ
ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺣﮑﻢ ﻳﮏ ﻭﻃﻦ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﻤﺎﻧﻌﺘﻰ ﺑﺎ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻫﺮ ﺟﺰء ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻭﺟﻪ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺎﻟﻴﺘﻬﺎﻯ ﻣﻨﺎﻓﻊ ّ ﮐﻞ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻭ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﮔﺮﺩﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻓّﻌ ّ
ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻧﻬﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﺠﺎﺩ
ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ . ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺎﻋﺚ
ﺗﺮﻗﻰ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺣﺪﻭﺙ ﻧﺰﺍﻋﻬﺎ ﻭ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺛﻤﺮ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ّ
ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﻧﺰﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻳﻨﺪﺍﺭ ﻭ ﺑﻰ ﺩﻳﻦ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻣﺒﻐﻮﺽ ﺗﺮ ﻭ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺗﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ .ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ
ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﺳﺎﺳﻴﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ّ ّ
ﺭﻭ ﺑﺮﻭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺟﻮﺍﺑﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﻫﻢ ﻧﻈﺮﻯ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﻰ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻪ ﺭﺍﻫﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺳﺎﺧﺖ .ﺍﻣﺮ ّ ﺹ ١٧
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺒﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺟﻮﻫﺮ ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﻮﺋﻰ ﻧﻈﺮﻯ ﺑﺤﺎﻝ ﺍﺳﻒ ﺑﺎﺭ ﺑﺸﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭ
ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺧﺎﺿﻌﺎﻧﻪ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻓﻠﺴﻔﻰ ﻭ ﻣﺸﺎﺟﺮﺍﺕ
ﺩﻳﻨﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﻌﮥ ﺻﺪﺭ ﻭ ﺣﻠﻢ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﺑﮑﻨﺎﺭ ﺍﻓﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻗﺎﺩﺭ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺴﻦ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﺖ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ؟ ﺍﺑﻨﺎء ﺑﺸﺮ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ّ
ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻭﺻﻮﻝ ﺑﻪ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﺯﻥ
ﺍﻫﻤﻴﺘﺶ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻨﻮﺯ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ّ ّ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺑﻴﻦ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺍﺵ ﺭﻭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﻴّﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﺎﺩﺕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﺎ ﻫﻨﺠﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺛﺮﺍﺕ
ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﻭ ﻣﺂ ﺑﻪ ﻧﺎ ﻣﻄﻠﻮﺑﺶ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ّ
ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﺍﻧﮑﺎﺭ ﻣﺴﺎﻭﺍﺕ ﻣﻴﺎﻥ
ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻫﻴﭻ ﻣﺠّﻮﺯ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﻋﻤﻠﻰ ﻳﺎ ﻃﺒﻴﻌﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ
ﻓﻘﻂ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺑﺸﺮﻯ ﺳﻬﻤﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺟﻮ ﻣﺴﺎﻋﺪﻯ ﻣﺘﺴﺎﻭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻰ ّ
ﺧﻠﻖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺒﺢ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭ ﮔﺮﺩﺩ . ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﺳﭙﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺘﻌّﻬﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ
ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻨﺎﻳﺖ
ﻋﻠﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺣﮑﻮﻣﺎﺕ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻼﺗﺮﺩﻳﺪ ﺟﻬﻞ ّ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ. ﺍﺻﻠﻰ ﺳﻘﻮﻁ ﻭ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻯ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻣﺶ ﺍﺯ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻫﻴﭻ ﮐﺸﻮﺭﻯ ّ
ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﺼﻴﺐ ﻳﺎﺑﻨﺪ .ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻣﻨﺎﺑﻌﻰ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺹ ١٨ ﺍﺭﺟﺤﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺍﻭﻟﻮﻳﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ّ ّ
ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﻫﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺑﻮﺍﺳﻄﮥ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﺍﺕ ﻋﻠﻢ ﻭ
ﺩﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺳﺮﻳﻌﴼ ﻭ ﻗﺎﻃﻌﴼ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ
ﻣﻬﻢ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ .ﻧﮑﺘﮥ ّ
ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻗﺘﻀﺎﻯ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ
ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺗﺮﺑﻴﺘﻰ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﮔﺮﺩﺩ . ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻳﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭﻯ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﻋﺎﻟﻢ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﻮﺩ
ﺗﻮﺟﻬﻰ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻋﺪﻡ ﻣﺨﺎﺑﺮﻩ ﻭ ﺗﻔﺎﻫﻢ ّ
ﺑﻴﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﻋﻰ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺣﺪ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺗﺎ ّ
ﺣﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻴﺸﻮﺩ . ﺳﺒﺐ ّ
ﺑﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ
ﺍﻭﻝ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻨﺴﻮﺥ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻨﮓ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﻀﺎء ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻧﻬﺎﺩ ّ .
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻘﺪ ﻣﻌﺎﻫﺪﺍﺕ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺗﻰ
ﺗﻌﻬﺪ ﻭ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻣﻌﻀﻞ ﻭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺑﺴﺘﮕﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻳﮏ ﻧﻮﻉ ّ
ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺎﺋﻠﻰ ﺟﺪﻳﺪ ﺩﺭ ّ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩ .ﺍﺳﺎﺳﴼ ﺣﺼﻮﻝ ّ
ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﭘﻴﻤﺎﻧﻬﺎﻯ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺧﻴﺎﻟﻰ ﻭﺍﻫﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺍﺳﺖ .
ﺣﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺍﻟﺰﻡ ﻗﺪﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ّ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﮑﻪ ّ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺻﻠﺢ ﺍﺯ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﻮﺟﻪ ﺻﺮﻓﴼ ﻋﻤﻠﻰ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻳﻌﻨﻰ ّ
ﺑﻪ ﻣﻮﺍﺯﻳﻦ ﺍﺧﻼﻗﻰ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ .ﺯﻳﺮﺍ ﺟﻮﻫﺮ
ﺹ ١٩
ﺻﻠﺢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﭼﮑﻴﺪﮤ ﻳﮏ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﻭﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺑﮑﺎﺭ ﺣﻞ ﺛﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻌﺘﻘﺪﺍﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ّ
ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ . ﺣﻞ ﻫﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺍﺻﻮﻝ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺍﺗﮑﺎء ﻧﻤﻮﺩ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻳﺎ ﺑﻘﻮﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺍﺭﺯﺷﻬﺎﻯ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ّ
ﺣﻠﻰ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍﻩ ّ
ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻴﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﻋﻤﻠﻰ ﻣﻌﻤﻮ ﮐﺎﻓﻰ
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭ ﻭ ﻭﺍﻓﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺣّﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﻧﻴﺴﺖ .ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ ّ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﺻﻮﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻫﻢ ﺳﺒﺐ
ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻣﺤﻴﻂ ﻣﺴﺎﻋﺪﻯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺯﻥ ﺑﺎ ﺗﺤﺮﮎ ﻓﻄﺮﺕ ﺍﺻﻠﻴﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﻳﮏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻳﮏ ّ ّ
ﻭ ﻳﮏ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺁﻥ
ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﮑﺸﻮﻑ ﺗﺮ ﻭ ﺍﺟﺮﺍﻳﺶ ﺁﺳﺎﻥ ﺗﺮ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ . ﺭﺍﻫﻬﺎﻯ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﻭﻗﺘﻰ
ﺑﺤﻞ ﻣﺸﺎﮐﻞ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍء ﺍﺻﻮﻝ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ّ
ﻣﺒﺎﺩﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﺂﻥ ﻣﺸﺎﮐﻞ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ. ٣
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺳﺆﺍﻟﻰ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﺍﻳﻦ ّ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﺨﺎﺻﻤﺎﺕ ﻋﻤﻴﻘﺶ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺠﻬﺎﻧﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﻫﻢ ﺁﻫﻨﮕﻰ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺴﺘﻮﻟﻰ ﺑﺎﺷﺪ ؟ ﻧﻈﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺤﮑﻢ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﮏ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺹ ٢٠ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻋﻠﻮﻡ ﺑﺸﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ،ﻋﻠﻮﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﻨﺎﺳﻰ ،ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﺍﻧﺴﺎﻧﺮﺍ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﻮﻉ ﻣﻴﺪﺍﻧﻨﺪ .ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﺛﺎﻧﻮﻯ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﺑﺎﻳﻦ
ﺗﻌﺼﺐ ﺼﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ ّ . ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﺗﺮﮎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺗﻌ ّ
ﺗﻌﺼﺐ ﻗﻮﻣﻰ ،ﻃﺒﻘﺎﺗﻰ ،ﻧﮋﺍﺩﻯ ،ﻣﺬﻫﺒﻰ ،ﻭﻃﻨﻰ ﻭ ﺟﻨﺴﻰ ّ ، ﺗﻌﺼﺐ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ّ ﻣﺎﺩﻯ ﻭ ّ ﺗﻘﺪﻡ ﺩﺭ ﺗﻤّﺪﻥ ّ
ﺍﻓﻀﻠﻴﺖ ﺑﻬﺮ ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ،ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ . ﺑﺮﺗﺮﻯ ﻭ ّ
ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺷﺮﻁ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ّ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺁﻥ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ ﻭﻃﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ .ﻗﺒﻮﻝ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ
ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﮐﻮﺷﺸﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺿﺮﻭﺭﺕ
ﺩﺍﺭﺩ .ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﻬﺖ ﺍﺻﻞ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﻨﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﺸﺮﻯ ّ ﻳﮏ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺻﻠﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻭﺣﺪﺕ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﻮﺩ .
ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺒﻮﻝ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻻﺯﻣﻪ ﺍﺵ ﺗﺠﺪﻳﺪ
ﻣﺘﻤﺪﻥ ﺍﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻤﻴﻊ ﺷﺌﻮﻥ ﺑﻨﺎ ﻭ ﺧﻠﻊ ﺳﻼﺡ ﺟﻬﺎﻥ ّ
ﺣﻴﺎﺗﺶ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺵ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﺎﻝ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺍﺵ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﺵ ﻭ ﺧﻂ ﻭ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﮐﺎﻣّ
ﻣﻠﻰ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺹ ّ ّ
ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺘﺤﺪﻩ ﺍﺵ ﺑﻴﻨﻬﺎﻳﺖ ّ ّ
ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﻭﻟﻰ ّ ﺍﻣﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ١٩٣١ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﮐﻪ "ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ
ﺩﺭ ﭘﻰ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺼﺪﺵ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﻭ ﺣﻮﺍﺋﺞ ﺗﻮﺳﻌﮥ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ّ ﺹ ٢١
ﺍﻟﺘﻐﻴﻴﺮ ﻣﻮﺍﻓﻖ ﻭ ﻣﻼﻳﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺍﺋﻢ ّ
ﺗﺎﺑﻌﻴﺖ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻣﺸﺮﻭﻋﻰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺑﺎ ﻫﻴﭻ ّ
ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻭ ﺍﺧﻼﺹ ﺣﻘﻴﻘﻰ ﺭﺍ ﺗﻀﻌﻴﻒ ﻧﻤﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻗﺼﺪﺵ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﻌﻠﮥ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ ﺻﺤﻴﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺷﺮ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺴﺘﻘﻞ ّ ّ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻻﺯﻣﮥ ﺩﻓﻊ ّ ّ ﻗﻮﮤ ﺣﺎﮐﻤﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﻭﺍﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﺦ ﻭ ﺑﻦ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ّ
ﺗﻨﻮﻋﺎﺕ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ّ
ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻭ ﺳﻨﻦ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻭ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻏﻔﻠﺖ ﻭﺭﺯﺩ ﻭ ﺳﻌﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﺤﻮ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﺷﺎﻥ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﺪﺍﻳﺶ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﻕ ﻭ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻯ ﻭﺳﻴﻌﺘﺮ ﻭ ﺁﻣﺎﻟﻰ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺘﺄﮐﻴﺪﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺍﻟﺸﻌﺎﻉ ﻭ ﻣﺎﺩﻭﻥ ﻣﻴﻄﻠﺒﺪ ﺗﺎ ﺩﻭﺍﻓﻊ ﻭ ﻣﻨﺎﻓﻊ ّ ﻣﻠﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ .ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﻰ ﻣﻘﺘﻀﻴﺎﺕ ﺿﺮﻭﺭﻳﮥ ّ ّ ﻣﺮﮐﺰﻳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺍﻓﺮﺍﻃﻰ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﻣﻴﺸﻤﺎﺭﺩ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ّ
ﺍﺯ ﻫﺮ ﮐﻮﺷﺸﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻭ ﻳﮑﻨﻮﺍﺧﺖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﻴﻮﺭﺯﺩ .ﺷﻌﺎﺭﺵ ﻭﺣﺪﺕ ﺩﺭ ﮐﺜﺮﺕ ﺍﺳﺖ ". ﻭﺻﻮﻝ ﺑﺎﻳﻦ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻣﺴﺘﻠﺰﻡ ﻃﻰ ﻣﺮﺍﺣﻠﻰ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﻌﺪﻳﻞ ّ ﻭ ﺍﺻﻼﺡ ﺭﻭﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺴﺎﻟﮏ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻫﺮﺝ ﻣﻌﻴﻦ ﻭ ﺍﺻﻮﻟﻰ ﮐﻪ ﻭ ﻣﺮﺝ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺮﺍ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ّ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺭﺍ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﻋﺎﻡ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍء ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻧﻴﺴﺖ . ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻠﻞ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ّ
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺗﺨﻔﻴﻒ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ّ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﻴﺮﺍﺕ ﻣﻨﻔﻰ ﻣﻨﺎﺯﻋﺎﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﻔﻴﺪ
ﺍﻣﺎ ﺑﻨﻔﺴﻬﺎ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺮﻭﺯ ﺟﻨﮓ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ّ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺍﺯ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﻭﻡ ﺗﺎ ﮐﻨﻮﻥ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﺹ ٢٢ ﺗﺴﻠﻂ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﻗﺮﻥ ﻧﻮﺯﺩﻫﻢ ﻣﻴﻼﺩﻯ ّ
ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﺍﻭﻝ ﺑﺎﺭ ﻃﺮﺣﻰ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻋﻼﻥ ﻭ ﻧﻴﺰ ّ
ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻻﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮﻭﺍﻳﺎﻥ ﺍﺻﻞ ّ
ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺑﻼﻍ ﻓﺮﻣﻮﺩ .ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺩﺭ
ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺁﻥ ﺍﺑﻼﻏﺎﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ:ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ ﻋﺎﻟﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﻣﻘﺪﻣﮥ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﻣﻌﻨﺎﺋﻰ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ّ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺍﻟﻤﻨﺎﻓﻊ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻠﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺗﻘﻠﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪ
ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ،ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ .ﻳﻌﻨﻰ ﺣﺪ ﻭ ﺣﺼﺮ ّ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎﻯ ﺑﻰ ّ
ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮑﻨﻮﻉ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻋﺎﻟﻰ ﮐﻪ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺣﮑﻮﻣﺎﺕ ّ
ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺪﺭﻳﺠﴼ ﻗﻮﺍﻡ ﮔﻴﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻠﻞ
ﺣﻖ ﺍﻋﻼﻥ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭﺵ ﺑﻄﻴﺐ ﺧﺎﻃﺮ ّ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺗﺤﺮﻳﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ
ﮐﻠﻴّﮥ ﺣﻘﻮﻕ ﺗﺴﻠﻴﺤﺎﺕ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﻴﺎﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ ّ
ﺑﺎﻧﺪﺍﺯﻩ ﻭ ﺑﻤﻨﻈﻮﺭ ﺣﻔﻆ ﻧﻈﻢ ﺩﺍﺧﻠﻰ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺧﻮﺩ ،
ﻣﺘﻀﻤﻦ ﻳﮏ ﺻﺮﻑ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ .ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﻋﻼﺋﻰ ﺑﺎﻳﺪ ّ
ﻣﺠﺮﻳﮥ ﻣﻘﺘﺪﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻠﻄﮥ ﺑﻼ ﻣﻨﺎﺯﻋﺶ ﺭﺍ ﻋﻠﻴﻪ ﻗﻮﮤ ّ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩﻳﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ّ ﻫﺮ ﻋﻀﻮ ﻃﺎﻏﻰ ّ
ﻳﮏ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﺒﻮﻋﻪ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﮐﺒﺮﺍﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ
ﺣﺘﻰ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻄﻴﺐ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻪ ﺭﺃﻳﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﻪ ّ ، ﺑﻪ ﺭﺟﻮﻉ ﺑﺂﻥ ﻣﺤﮑﻤﻪ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ،ﻧﺎﻓﺬ ﻭ ﺟﺎﺭﻯ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﮑﻠﻰ " ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﻮﺍﻧﻊ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ّ
ﻻﺯﻣﻴﺖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﻰ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ّ
ﺼﺮﺍﺣﻪ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﮔﺮﺩﺩ ،ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭ ﻣﻠﺰﻭﻣﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺎﻟ ّ ّ
ﺗﻌﺼﺒﺎﺕ ﻭ ﻣﺸﺎﺟﺮﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﻣﺴﮑﻮﺕ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﻭ ﻫﻴﺎﻫﻮﻯ ّ
ﺹ ٢٣ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺷﻌﻠﮥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻫﺎﻯ ﻧﮋﺍﺩﻯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺍﻻﻣﺮ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﻮﺩ، ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﮤ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﻗﻴﻖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﭘﺎﺭﻟﻤﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ
ﺗﺪﻭﻳﻦ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺿﺎﻣﻦ ﺍﺟﺮﺍﻳﺶ ﻣﺪﺍﺧﻠﮥ ﻓﻮﺭﻯ ﻭ ﺷﺪﻳﺪ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻗﻮﺍﻯ ّ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ّ
ﺑﺎﻳﺪ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻨﻮﻥ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﻰ
ﺟﻨﮕﺠﻮ ﻭ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺭﺍﺳﺦ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻴﻔﻴّﺖ ﺍﺟﻤﺎﻟﻰ ﻧﻈﻤﻰ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎء ﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺑﻤﻨﺰﻟﮥ
ﮔﻮﺍﺭﺍ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻴﻮﮤ ﻋﺼﺮﻯ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺭﻭ ﺑﮑﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﻴﺮﻭﺩ ". ﺗﺤﻘﻖ ﺍﻳﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺭﺍ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : ّ
ﻻﺑﺪ ﺑﺮﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﻤﻊ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺩﺭ ﺍﺭﺽ ﺑﺮﭘﺎ " ّ
ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻠﻮﮎ ﻭ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺠﻤﻊ ﻣﻔﺎﻭﺿﻪ ﺩﺭ ﺻﻠﺢ ﺍﮐﺒﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ".
ﻧﻴﺖ ﻭ ﻣﺤﺒّﺖ ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﮥ ﻣﻠﻞ ﻫﻤﺖ ﻭ ﺣﺴﻦ ّ ﺟﺮﺃﺕ ﻭ ﻋﺰﻡ ﻭ ّ
ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺎﺗﻰ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﺪﻡ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺻﻠﺢ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﻰ ﻣﺜﻤﺮ ﺛﻤﺮ
ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﺘﺠﺴﻢ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﻻﺯﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻪ ّ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻧﻔﻮﺫ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭘﻰ ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ّ ّ ّ
ﻭ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻤﻮﺿﻮﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﺎﺭﻯ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺳّﺮ ﻣﮑﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﻮﺭﺗﻰ ﺻﺮﻳﺢ ﻭ ﺑﻰ ﻃﺮﻓﺎﻧﻪ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻩ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭ ﺗﺼﻤﻴﻤﻰ ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺷﻮﺩ ﺳﭙﺲ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﺁﻥ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺍﺯ ّ
ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﻞ ﺩﺭ ﺁﻳﺪ .ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﻣﺆ ّﮐﺪﴽ ّ
ﻣﺤﺴﻨﺎﺕ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ّ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﻨﺪ : ﺹ ٢٤
ﻦ ﻭ ﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ " ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺑﺮ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﻴﻔﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻇ ّ
ﺑﻴﻘﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﻭﺳﺖ ﺳﺮﺍﺝ ﻧﻮﺭﺍﻧﻰ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻇﻠﻤﺎﻧﻰ ،ﺭﺍﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﮐﻨﺪ .ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﺍﻣﺮﻯ ﻣﻘﺎﻡ ﮐﻤﺎﻝ ﻭ ﺑﻠﻮﻍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،ﺑﻠﻮﻍ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﺧﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻇﺎﻫﺮ .".
ﺟﻮ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﺟﻬﺪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﭼﻨﺎﻥ ّ
ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺮﻭﺋﻰ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺘﻴﺠﮥ ﻏﺎﻟﺒﮥ ﺁﻥ ﮔﺮﺩﺩ . ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻤﻌﻰ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء
ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻨﺼﻮﺹ ﺗﻌﺎﻟﻴﻤﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ.: ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎء ﺍ ﻭ ّ
" ﻣﺴﺌﻠﮥ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺗﺸﺒﺚ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺠﻤﻴﻊ ﻭﺳﺎﺋﻞ ﻭ ﻭﺳﺎﺋﻂ ّ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻋﻘﺪ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﺩﻭﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻳﮏ
ﻗﻮﻳﻪ ﻭ ﻣﻴﺜﺎﻕ ﻭ ﺷﺮﻭﻁ ﻣﺤﮑﻤﮥ ﺛﺎﺑﺘﻪ ﻣﻌﺎﻫﺪﮤ ّ
ﺑﺎﺗﻔﺎﻕ ﻋﻤﻮﻡ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﻼﻥ ﻧﻤﻮﺩﻩ ّ
ﺍﺗﻢ ﻫﻴﺌﺖ ﺑﺸﺮﻳﻪ ّ ﻣﺆﮐﺪ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ .ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ّ ّ
ﺍﻗﻮﻡ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﺍﺳﺖ ﻣﻘﺪﺱ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﺟﻤﻴﻊ ﻗﻮﺍﻯ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﮑﺎﻥ ﺍﺭﺽ ّ ﮐّﻞ ّ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺛﺒﻮﺕ ﻭ ﺑﻘﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﺍﻋﻈﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ّ
ﻋﻤﻮﻣﻴﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻭ ﺗﺤﺪﻳﺪ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺎﻫﺪﮤ ّ
ﻭ ﺛﻐﻮﺭ ﻫﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﻊ ﺭﻭﺵ ﻭ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﻤﻴﻊ ﻣﻌﺎﻫﺪﺍﺕ ﻭ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎﺕ ﺩﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﻭ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﻣﺎ ﺑﻴﻦ ﻫﻴﺌﺖ ﺣﮑﻮﻣﺘّﻴﮥ ّ ﻗﻮﮤ ﺣﺮﺑﻴّﮥ ﻣﻘﺮﺭ ﻭ ﻣﻌﻴّﻦ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﮐﺬﻟﮏ ّ ﺮﻳﻪ ّ ﺑﺸ ّ
ﻣﺨﺼﺺ ﺷﻮﺩ.ﭼﻪ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﻰ ﺑﺤّﺪﻯ ﻣﻌﻠﻮﻡ ّ
ﺹ ٢٥ ﻋﺴﮑﺮﻳﮥ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻗﻮﮤ ّ ﺗﺪﺍﺭﮐﺎﺕ ﻣﺤﺎﺭﺑﻪ ﻭ ّ
ﺗﻮﻫﻢ ﺩﻭﻝ ﺳﺎﺋﺮﻩ ﮔﺮﺩﺩ. ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﻳﺎﺑﺪ ﺳﺒﺐ ّ ﺑﺎﺭﻯ ﺍﺻﻞ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻗﻮﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺍﺯ ﺩﻭﻝ ﻣﻦ ﺑﻌﺪ
ﮐﻞ ﺩﻭﻝ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺮﻃﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﻭﻁ ﺭﺍ ﻓﺴﺦ ﻧﻤﺎﻳﺪ ّ ﺑﺮ ﺍﺿﻤﺤﻼﻝ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻴﺌﺖ
ﻗﻮﺕ ﺑﺮ ﺗﺪﻣﻴﺮ ﺁﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺸﺮﻳﻪ ﺑﮑﻤﺎﻝ ّ ّ
ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ .ﺍﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﻣﺮﻳﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻳﻦ ﺩﺍﺭﻭﻯ
ﮐﻠﻰ ﮐﺴﺐ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ّ ﺍﻋﻈﻢ ّ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮﺩﺩ ّ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺸﻔﺎﻯ ﺩﺍﺋﻤﻰ ﺑﺎﻗﻰ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮﺩﺩ ".
ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻧﻌﻘﺎﺩ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺘﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺗﻤﻨﺎ ﺍﺳﺖ .ﻣﺎ ﺍﺯ ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ ﺍﺯ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎ ّ
ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺭﺍ ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺎﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻤﻊ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻗﺪﻣﻰ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ .ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻉ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﴽ ﺑﭽﻨﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﮥ
ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺳﺖ ﺳﻮﻕ ﻣﻴﺪﻫﺪ . ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻰ ﺁﻳﺎ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ّ
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﻳﺶ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺠﻤﻌﻰ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﻗﻴﺎﻡ ﻧﻤﺎﻳﺪ ؟
ﭼﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺯ ﻓﻮﺍﺋﺪ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻻﺯﻣﻰ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﺭﺿﺎ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻌﻨﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﻨﺪ.
ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻧﺴﻞ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻧﺴﻠﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺼﺮ ﭘﺮ ﺟﻼﻟﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﻳﺪ . ﺹ ٢٦
ﺗﺠﺴﻢ ﻋﺎﻟﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﮥ ﺍﻳﻦ ﺧﻮﺷﺒﻴﻨﻰ ﻣﺎ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ ّ
ﺣﺪ ﺍﺧﺘﺘﺎﻡ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ّ
ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺭﻭﺩ .ﺻﻠﺢ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﺍﻣﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﻔﺴﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﻯ ّ ّ
ﻣﻘﺼﺪ ﻏﺎﺋﻰ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﻴﺪﺍﻧﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﺟﺒﺎﺭﴽ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﻣﺘﺎﺭﮐﮥ ﺟﻨﮓ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ّ ّ
ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﻓﺎﺟﻌﮥ ﺟﻨﮓ ﺍﺗﻤﻰ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻳﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺻﻠﺢ ﺳﻴﺎﺳﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻣﻴﺎﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺭﻗﻴﺐ ﻭ ﻣﻈﻨﻮﻥ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ ﺣﺎﺻﻞ
ﺍﻣﻨﻴﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻋﻤﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ّ
ﺣﺘﻰ ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺗﺠﺎﺭﺏ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﻭ ﻫﻤﺰﻳﺴﺘﻰ ﻭ ّ
ﺗﻌﺎﻭﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺣﺼﻮﻝ ﻋﻮﺍﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﻗﺒ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺍﺷﺘﻴﻢ
ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻴﺂﻳﺪ ،ﻣﺎ ﻭﺭﺍﻯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﻣﻘﺼﺪ ﻏﺎﺋﻰ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ّ
ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺤﺖ ﻟﻮﺍﻯ ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺟﻬﺎﻧﻰ .
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻠﻞ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﺎﺏ ّ
ﺗﺼﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﻧﺘﺎﺋﺠﺶ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ّ
ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺍﺿﺢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪﻯ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ .ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﭘﻴﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ " :ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﻭ ﺭﺍﺣﺖ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ". ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ّ ﺍﻣﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ّ
ﺣﻀﺮﺕ ﺷﻮﻗﻰ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺩﺭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ "ﻧﺎﻟﮥ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭﺍﺻﻞ ﺷﻮﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﻄﺮ ّ
ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺍﺵ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﺑﺪ " ،ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ :
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻻﻣﺘﻴﺎﺯ ﻋﺼﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺂﻥ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﻣﻴﺸﻮﺩ .ﻣﺠﺎﻫﺪﺍﺕ ﺩﺭ ﺣﺼﻮﻝ ّ ﺹ ٢٧
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻭ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺷﻬﺮﻯ ﻭ ﻭﻃﻨﻰ ﻳﮑﻰ ﺗﺤﻘﻖ ﻘﻴﺖ ّ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﻪ ﻣﺤﮏ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ّ ﻣﻮﻓ ّ
ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻫﺪﻓﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺣﺎﻝ ّ ﺑﺴﻮﻳﺶ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ .ﺩﻭﺭﮤ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺍﻭﻃﺎﻥ ﺧﺎﺗﻤﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻭ
ﻣﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻫﺮﺝ ﻭ ﻣﺮﺟﻰ ﮐﻪ ﻣﻼﺯﻡ ﺣﺎﮐﻤﻴﺖ ﻣﻄﻠﻘﮥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ّ ّ
ﺣﺎﻝ ﺑﺎﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻤﺮﺣﻠﮥ ﺑﻠﻮﻍ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﻃﻠﺴﻢ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻴﺖ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﻭ ّ
ﻳﮑﺒﺎﺭﻩ ﺩﺳﺘﮕﺎﻫﻰ ﺍﺑﺪﻯ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺻﻞ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﻭﺣﺪﺕ
ﺗﺠﺴﻢ ﺑﺨﺸﺪ". ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﺗﺶ ّ
ﻣﺒﺪﻟﮥ ﻋﺼﺮ ﻣﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻮﺍﻯ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻭ ّ
ﺭﺍ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻮﺍﻫﺪﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺜﺎﻟﻬﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﻗﺒ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﻼﺋﻢ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ ﺻﻠﺢ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺗﺤﻮﻻﺕ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺷﺪ .ﺳﭙﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻧﻬﻀﺖ ﻫﺎ ﻭ ّ ﻣﻠﺖ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﻫﺮ ﻧﮋﺍﺩ ﻭ ﻫﺮ ّ
ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺨﺪﻣﺖ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻬﺎﻯ ّ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﻣﻠﻞ ّ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ "ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﺭﻯ ﺟﻬﺎﻧﻰ" ﻫﺴﺘﻨﺪ .ﺗﻮﻓﻴﻘﺎﺕ
ﺣﺘﻰ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﺋﻂ ّ ﻣﺆﺛﺮ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺟﺮﺍء ﻭﻇﺎﺋﻒ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻴﺪﻫﺪ ﮐﻪ ّ
ﻧﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻧﻼﻣﻼﻳﻢ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺭﺟﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ . ﺑﺎﺭﻯ ﻣﻴﻞ ﻭ ﮐﺸﺶ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﭼﻮﻥ ﺑﮏ ﺑﻬﺎﺭ
ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﮑﻔﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﮕﺮﻩ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﺸﻤﺎﺭ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﻭ ﮐﺸﻮﺭ
ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻣﻴﺂﻭﺭﺩ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﺫﺑﮥ ﻭﺣﺪﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻃﺮﺡ ﻧﻘﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻴﻦ ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺼﺪﺭ ﻭ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻬﻀﺖ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﻮﺟﺐ ﺁﻥ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺩﺭ ﺳﺒﻴﻞ ّ ﺹ ٢٨
ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺬﺍﻫﺒﻰ ﮐﻪ ﻃﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺠﺎﻥ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ّ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻣﻰ ﮔﺮﺍﻳﻨﺪ .ﭘﺲ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ،ﺑﻪ ّ
ﺗﻔﻮﻕ ﻃﻠﺒﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺷﻴﻮﻉ ﺗﻤﺎﻳﻼﺕ ﺟﻨﮕﺠﻮﺋﻰ ﻭ ّ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻭ ﺳﻮﻕ ﺑﺴﻮﻯ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ
ﺗﺼﺮﻓﺎﺕ ﭘﺮﺩﺍﻣﻨﻪ ﻭ ﻣﺸﻬﻮﺩ ﺣﻴﺎﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﺼﺎﺋﺺ ﻭ ّ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﺍﺳﺖ .
ﺗﺠﺎﺭﺑﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭ ﻣﺜﺎﻟﻰ ﺑﺎﺭﺯ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّ
ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺩﺍﻧﺴﺖ .ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﺴﺖ ّ
ﭼﻬﺎﺭ ﻣﻠﻴﻮﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﺎ ﻭ ﻃﺒﻘﺎﺕ
ﻣﺘﺪﻳﻦ ﺑﺎﺩﻳﺎﻥ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﴼ ّ
ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻏﻠﺐ
ﻧﻘﺎﻁ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺎﺗﺸﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﮑﺎﺭ ﻭ
ﺤﺮﮎ ﮐﻪ ﮐﻮﺷﺸﻨﺪ .ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻳﮏ ﻭﺍﺣﺪ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﺘ ّ ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻨّﻮﻉ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﻣﻘﺒﻮﻝ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺍﺯ
ﻓﻴﻮﺿﺎﺕ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺁﻟﻬﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺑﺸﺮﻯ ﺟﺎﺭﻯ ﮔﺸﺘﻪ
ﺣﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺴﺘﻔﻴﺾ ﻣﻴﮕﺮﺩﺩ .ﻭﺟﻮﺩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ّ
ﻣﺆﺳﺲ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﮤ ﻣﺜﺒﺖ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﭽﻪ ّ
ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻣﺮﻯ ﺍﺳﺖ
ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺟﺮﺍء ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻋﺪﻳﺪﻩ ﻧﺎﺷﻰ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺑﻠﻮﻍ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻰ
ﻣﺘﺤﺪ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ .ﺍﮔﺮ ﺗﺠﺮﺑﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺤﻮﻯ ّ
ﺍﺯ ﺍﻧﺤﺎء ﺩﺭ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺣﺪﺕ ﻋﺎﻟﻢ
ﻣﻨﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﮐﻤﮏ ﻭ ﻣﺴﺎﻋﺪﺗﻰ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺑﻨﻤﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ّ
ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻭ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺍﺧﻼﺹ ﻣﻰ ﻧﻬﻴﻢ . ﺹ ٢٩
ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻋﻈﻴﻢ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻯ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ّ ّ
ﺟﻤﻴﻊ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﻴﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻀﻮﻉ ﺳﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎﻩ ﺧﺎﻟﻖ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ّ
ﻧﺎﻣﺤﺪﻭﺩﺵ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺸﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺳﻼﻟﻪ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﻫﺮ ﺛﻤﻴﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺸﺮﻑ ﻫﻮﺵ ﻭ ﺩﺍﻧﺎﺋﻰ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻭ ﻫﺴﺘﻰ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺳﺮ ﺍﻓﺮﺍﺯﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ "ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ
ﻋﻠﺖ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺍﻣﻢ ﻭ ﺧﻼﻳﻖ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ّ ّ ﻏﺎﺋﻰ ﻭ ﺳﺒﺐ ﺧﻠﻘﺖ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ ".
ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻣﺒﻴﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ " ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺻﻼﺡ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻩ" ﻭ" ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺍﺭﺽ ﻻﻳﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ" ﻭ ﮐﻤﺎﻻﺕ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻠﻰ ﮐﻪ ﻻﻳﻖ ﻣﻘﺎﻡ ﺷﺎﻣﺦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ،ﺭﺣﻤﺖ ،ﺷﻔﻘﺖ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﺘﻤﺎﻡ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ .ﻣﻌﺘﻘﺪﻳﻢ ﮐﻪ "ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﺷﺄﻥ ﻫﺮ
ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻳﻮﻡ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ " ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻗﻮﺍﻯ ﻣﺤﺮﮐﮥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺭﺍﺳﺦ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﻦ ﮐﻪ ﻭﺣﺪﺕ ﻭ ﺻﻠﺢ ﻭ ﺳﻼﻡ ّ
ﻣﻘﺼﺪﻯ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﻟﺤﺼﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻉ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﻮﻯ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﻑ ﺗﺤﺮﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻧﺪﺍﻯ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺘﻤﻬﺎ ﻭ
ﻣﻈﺎﻟﻤﻰ ﮐﻪ ﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻣﻮﻃﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻰ ﭘﺮﻭﺍ ﺑﺎﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﻥ ﻧﺪﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﻭ ﺁﻣﺎﻝ ﺭﺍﺳﺦ ﻭ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮﺩ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﻠﺢ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﮐﻪ ﺭﺅﻳﺎﻯ ﺧﻼﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻃﻰ ﺍﻋﺼﺎﺭ ﻭ ﻗﺮﻭﻥ ﺑﻮﺩﻩ ،ﺣﺎﻝ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻼﻡ ّ ّ ﺗﺤﻘﻘﺶ ﻗﻄﻌﻰ ﻗﻮﮤ ﺍﻟ ٓﻬﻰ ﺍﺳﺖ ّ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍ ﮐﻪ ﻣﺆﻳّﺪ ﺑﻪ ّ ﺍﺳﺖ .ﻟﻬﺬﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺎ ﻣﻰ ﮔﻮﺋﻴﻢ ﻋﺮﺿﮥ ﺭﻭﻳﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﺍﻟﻔﺎﻅ
ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻣﺎ ﺍﺯ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﻯ ﻣﺪﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺹ ٣٠ ﺗﻤﻨﺎﻯ ﻫﻤﮑﻴﺸﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺳﺎﻟﻪ ّ
ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺼﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﮕﻮﺵ ﻋﺎﻟﻤﻴﺎﻥ
ﺗﻌﺪﻯ ﻭ ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻰ ّ
ﺗﺠﺎﻭﺯﻧﺪ ،ﺑﻪ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺧﺎﺗﻤﮥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ
ﺗﻌﻠﻘﺎﺗﺸﺎﻥ ﺑﺎﺻﻮﻝ ﺻﻠﺢ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻧﺰﺍﻋﻨﺪ ،ﺑﻪ ﻧﻔﻮﺳﻰ ﮐﻪ ّ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺳﺒﺐ ﺗﺮﻭﻳﺞ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﺟﻠﻴﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺧﻠﻖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ،ﻣﻰ ﭘﻴﻮﻧﺪﻳﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﮥ ﺷﺪﺕ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﻭ ﻫﻤﻌﻨﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﮑﻪ ّ ﺍﻣﻴﺪ ﻭ ﻏﺎﻳﺖ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ
ﺑﮕﻮﺵ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻭﻋﺪﮤ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺣﻀﺮﺕ
ﺑﻬﺎءﺍ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﻔﺮﻣﺎﻳﺪ: "ﺍﻳﻦ ﻧﺰﺍﻋﻬﺎﻯ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻭ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﻣﻬﻠﮏ ﺗﺤﻘﻖ ﻳﺎﺑﺪ ". ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮ ﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﮐﺒﺮ ّ ﺍﮐﺘﺒﺮ ١٩٨٥