МЭРГЭДИЙН ОРОЙН ТИТЭМД ЗАЛАРСАН БАГШ МИНЬ Эрдэм мэдлэгийн их далайд хөтлөгч мэргэн сартваахь Энэрэн нигүүлсэхүйн оройн дээд багш та Энгүй оюуны шимт хурыг шавь бидэндээ түгээснээр Эндэх огоорохын гэмийн үүдийг хаамуй
А. Батсуурь /ХИС-ийн НХУС-ийн Хэл зохиолын тэнхимийн эрхлэгч, доктор, дэд проф./ a_batsuuri@yahoo.com Итгэлийн орон болсон Багшдаа мөргөмүй Донжий ладү цанни мой дэ. Хэргийн учир таны алдрыг дурдсу. Жа багш хэмээн олноо дуурсагдах Галжаан Жамъян багш таныхаа оюун билгийн их адистидийг цаг үргэлж хүртэн ахуй минь багштайгаа номын ѐсоор багш шавийн барилдлага тогтоон, өөрийн язгуурын ачит багшид шүтсэний ач тус тэр буюу. Хадаг барьж номын шавь болж, явдал мөрөө заалгасан молхи нэгэнд тааллын багшийнхаа тухай дурсан өгүүлэхээс өөр сайхан хувь зохиол гэж хаанаас байх аж. Цаг хугацааны адбиш зангийн эрхээр хүмүүний санааны жолоо цулбуур эвхэгдэн хурд явдал саарсаар хэдий ч номын их үйлчин эрдэм төгс буурал багшийнхаа гэгээн лагшин дүр, өгүүлэн сургасан ачлалт сургаал зарлиг, энхрийлэн болгоосон гүн тааллын шимээс алгасран холдох аваас урьдын ерөөлөөсөө хазайн, дахин мунхагийн харанхуйд төөрөлдөх сэтгэлийн чилүүрийг эдлэх буй заа. Багштайгаа учирсан мөнхийн заяа минь Намрын шаргал наран Ховд хотын зүүн өмнөх шовх улаан уулсын оройгоор мандан гийх өглөөний сайн цагийн өехийд багтан, өнө хэтийн эрдэм номын үүсгэл эхийг тавихаар оройгүй их эрдэмд хөтөлсөн буурал багшийнхаа гэрийн босгыг алхан орж, гэгээрэхүйн үйлсийг эхлүүлсэн тэрхүү сайхан өдрийн үр заяа миний сэтгэлийн угт бөх гэгч хадгалагджээ. Энэ өдөр өөрийн авга ах эрдэмт мэргэн санваартан Т. Пүрэвжав ахыгаа дагуулан очиход, ах минь “Би багш танд ач хүүгээ шавь оруулахаар зорьж ирсэн” хэмээн хэрэг явдлаа өгүүлэхэд багш минь машид баясан “Энэ ѐстой сайн хэрэг шүү, багш шавь барилдах нь хэт хойтдоо мөн ч ач тустай байдаг юм” гээд л өөрийнхөө язгуурын багш, эрдэм ном заалгасан эрдэмт багш нарынхаа тухай дурсан ярих зуураа, “Хөөе самгаан өнөөдөр их сайхан ерөөл бэлгэтэй өдөр болж байна, цай цүй, идээ таваг бэлтгэ” гээд л багш минь туйлын сэтгэл хангалуун байв. Бид бэлтгэж ирсэн тахил, зул хүжээ багшийн бурхан шүтээний өмнө үүсгэн, би бээр хөл нүцгэлэн бурхан шүтээнд хэдэнтээ сунан мөргөж, багшдаа хадаг юугаа өргөн барихад багш минь урилга уншлагаа уншин, зохих ѐслол үйлдэж, судар номоороо надад адис жанлаваа хайрласан юм. Тэр л мөчөөс багшийнхаа адистидийн их шимийг энэ хийгээд хойтын төрөл тутамдаа хүртэх хувь ерөөлтэй болж, багш шавийн мөнхийн барилдлага тогтоосон тэрхүү насад дурсагдах сайхан өдөр тохиож билээ. Авга ах, багш хоѐр ном эрдэм, бурханы сургаал, эртний судар бичгийн тухай дэлгэр сайхан ярилцаж, өөр өөрсдийн сонирхсон зүйлсээ бие биенээсээ лавлан асууж, ѐстой л яриа нийлэн мөн ч сайхан хүүрнэн ярилцсан даг. Тэдний яриаг амтархан сонсохын зуур, эд нар шиг эрдэм номыг сурах юм сан гэсэн чин хүсэл минь ивлэж байв. Багшийн минь амьдрал, ном эрдмийн үйлсэд насан туршийн өмөг түшиг болсон түүний хань Зулаа эгч бидний багш шавь барилдсан тэрхүү үйл заяаг маань ихэд хөхүүлэн хөгжөөж өгсөн юм. Зулаа эгч минь насаараа боловсролын байгууллагад ажилласан үй олон шавь нараараа хүрээлүүлсэн математикийн багш, “Алив миний хүү” хэмээн орсон гарсан