Nieuw s
8
N° 6 • 29 juni 2020
Vrouwen: cruciaal op de arbeidsmarkt, afwezig in de debatten
D
e gezondheidscrisis heeft ons bewust gemaakt van de beroepen die essentieel zijn voor ons collectieve welzijn en van beroepen met een hoog maatschappelijk nut. Uiteraard zijn dat de zorgberoepen (verpleegkundigen, zorgpersoneel...), maar dat zijn evenzeer de jobs van degenen die tijdens de lockdown zijn blijven werken, zoals kassamedewerkers, naaisters, koks of schoonmaakpersoneel in ziekenhuizen en rusthuizen, en zeer veel werknemers in de openbare diensten.
weinig rekening met hen gehouden bij de gezondheidsmaatregelen, de economische en de sociale maatregelen die bedoeld zijn om de crisis het hoofd te bieden. Hoewel vrouwen de grootste slachtoffers zijn van de afzonderingsmaatregelen (toename van huiselijk geweld, moeite met het jongleren tussen werk en gezin, zeker in geval van telewerk, zwaardere mentale belasting), gaan de genomen of voorgestelde maatregelen zelden in de richting van meer gelijkheid.
Ondergewaardeerd
Hoewel veel vrouwen tijdens de lockdown onvermoeibaar hebben gezwoegd en hun gezondheid in gevaar hebben gebracht, wordt er niets ondernomen om hen eindelijk een echte plaats te geven op een arbeidsmarkt die vandaag nog steeds gedomineerd wordt door een mannelijke logica. Zo is de speciale vergoeding voor ouderschapsverlof wegens het coronavirus nog zodanig laag (zelfs nadat die werd opgetrokken) dat we al weten wie in een koppel dit verlof zal opnemen (de man of de vrouw). Kinderen, van de allerkleinsten tot adolescenten, worden ondertussen vergeten als het gaat over de opheffing van de lockdown. Het zijn vooral vrouwen die voor hen moeten instaan totdat de scholen, sportactiviteiten, buitenschoolse opvang en de crèches de deuren weer volledig mogen openen. De flexibiliteitsmaatregelen die werkgeversorganisaties eisen, zullen het voor vrouwen onmogelijk maken om vooruitgang te boeken in hun loopbaan zolang ze tegelijkertijd ook voor hun kinderen moeten zorgen, soms voltijds. En zo zijn er nog tal van andere voorbeelden.
Als het gaat over deze beroepen, vallen twee zaken op: ze worden sociaal en financieel vaak ondergewaardeerd en de overgrote meerderheid wordt uitgeoefend door vrouwen. Bovendien wordt er trouwens verbazingwekkend veel gebruik gemaakt van mannelijke benamingen om deze beroepen aan te duiden. De eerste vaststelling is bekend en vereist een eenvoudig antwoord: deze beroepen moeten de waardering krijgen die ze verdienen, altijd en overal, en niet alleen tijdens de crisis en om 20 uur wanneer zij applaus krijgen van de straat. Eerst en vooral moet het loon van deze werknemers geherwaardeerd worden. Verder is het essentieel om hun arbeidsomstandigheden te herzien, zodat ze minder zwaar zijn en beter gecombineerd kunnen worden met een evenwichtig privéleven. Er is bijvoorbeeld geen geldige reden die verantwoordt dat kantoren absoluut ‘s morgens vroeg of ‘s avonds laat moeten worden schoongemaakt. Als verpleegkundigen vandaag uitgeput zijn, dan komt dat ook doordat ze met te weinig zijn en doordat er de afgelopen jaren veel minder in gezondheidszorg is geïnvesteerd. Vrouwen zijn alomtegenwoordig in de strijd tegen de pandemie, dat kan niemand ontkennen. De tweede vaststelling is echter dat ze ook schrijnend afwezig zijn in de groepen van deskundigen die verantwoordelijk zijn voor de opvolging van de epidemie en de economie (ERMG, GEES ...). Er wordt ook heel
008_AAV1QU_20200629_DNWHP_00.indd 8
Mannelijke logica
Om deze redenen is het absoluut noodzakelijk om een genderanalyse te maken van alle beslissingen die bedoeld zijn om de crisis het hoofd te bieden. ‘Gendermainstreaming’ is zeker geen nieuw concept, maar het wordt nog altijd moeilijk algemeen erkend, vooral in tijden van crisis, waar de prioriteiten elders liggen. Bovendien moeten specifieke maatregelen vrouwen helpen om hun plaats in de samenleving in te nemen. Het beste scenario zou natuurlijk zijn dat de gezinstaken eindelijk eerlijker worden verdeeld binnen
22/06/20 16:09
