Saskia Boelsums

INHOUD

Voorwoord

Vooraf

Zóó blij dat ik geboren ben! 11

Stillevens 33

Straatfotografie 81

Portretfotografie 81

Landschappen 137

Kunstenaar van het jaar 201 Camera en lenzen 204 Index 206 Colofon 208

CONTENTS

Foreword

glad I was born!

Still lifes

Street photography

Portrait photography

Landscapes 137

Artist of the year 201

Camera and lenses 204 Index 206 Colophon

‘ Heel indrukwekkend hoe een donker streepje in de verte langzaam uitgroeit tot een kolkende, gele muur.’

‘Hugely impressive how a dark line gradually expanded to become a swirling, yellow mass.’

Straatfotografie

ONBESPIED

Soms kom je erachter dat iets je niet ligt. Ik was gevraagd voor het radioprogramma Opium. Dat programma nodigde iedere week een kunstenaar uit om een week te werken in of vanuit de Torenkamer van het studiogebouw in het Vondelpark. Mijn project was om even weg te gaan van het verstilde platteland waar ik woon, me onder te dompelen in de drukte van Amsterdam en daar aan straatfotografie te doen. Elke avond rond elf uur kwam er een radioreporter langs om live verslag te doen van mijn avonturen van die dag. Een soort gesproken column. Heel interessant. Maar ik als straatfotograaf? Ik merkte al de eerste dag dat ik er niet van hou om mensen te fotograferen die zich onbespied wanen. En toestemming vragen voor een foto werkt niet, want dan is die persoon zich heel bewust van de camera en is er niks spontaans meer aan. Wat dan wel? Op de Albert Cuypmarkt ben ik foto’s gaan maken van stillevens van fruit, groente en vis. Bij een prachtige fontein heb ik wel mensen gefotografeerd, onder wie een paar kinderen. Schitterend om te zien hoe kinderen volledig opgaan in hun spel en zich nauwelijks bewust zijn van hun omgeving. Dat kon ik wel vastleggen omdat het een heerlijk en onbevangen spel was. Een paar foto’s uit die reeks zijn me erg dierbaar geworden. Mijn uiteindelijke conclusie is dat straatfotografie niet bij me past. Maar ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ook wat je wel of niet ligt, is heel boeiend om te ontdekken.

Street photography

UNOBSERVED

Sometimes you discover that something just doesn’t suit you. I had been invited to take part in the Dutch radio programme, Opium Every week the programme invited an artist to work for a week in or from the turret room of the studio building in Vondel Park in Amsterdam. My project was to leave the tranquil countryside where I live for a while, to immerse myself in the hustle and bustle of Amsterdam and take photos of life on the street. Every evening around 11 p.m., a radio reporter came along to report live on my day’s adventures. A sort of spoken column: very interesting, but me, as a street photographer? I realised the very first day that I don’t like taking photos of people who think they are unobserved. And you can’t ask them if you may take their photo, because then the person is very conscious of the camera and all spontaneity is gone. So what could I do? I went to the Albert Cuyp Market to take photos of fruit, vegetables and fish as still lifes. I did take a few photos of people near a magnificent fountain, including children. It was fantastic to see how children completely lose themselves in their game and are hardly aware of their surroundings. I was able to take those photos because it was such a wonderful, uninhibited game. Although I cherish one or two photos from that series, my final conclusion was that street photography is not for me. But I’m glad I did it, because it’s very interesting to discover what suits you and what does not.

Portretfotografie

PLASTIC ZAK

Regen. Regen. Regen. Het was op een zondagmiddag dat het heel erg slecht weer was. Zo’n dag dat je tot niks komt. Dat je alleen kunt wandelen als je jezelf helemaal in plastic kleedt, maar dat de hond waar je dat voor doet dan zo snel mogelijk terug rent naar huis en jij al die natte plastic kleren weer uittrekt en ergens ophangt om uit te druipen. Stillevens fotograferen kon niet op zo’n donkere dag, maar door al dat plastic herinnerde ik me een fotograaf die zijn dochter had gefotografeerd terwijl ze een plastic zak als hoed op haar hoofd had. En ik dacht: laten wij ook eens zo’n foto maken. Gewoon om toch iets leuks met de middag te doen. Ook had ik vaag het idee dat het resultaat wel grappig zou kunnen zijn om op social media te laten zien. Het werd een succes en mensen vroegen in hun reacties om méér.

PETERS

Tot dat moment had ik nog nooit een serieuze portretfoto gemaakt. Toen ik de reeks terugkeek op mijn computer, werd al snel duidelijk dat het een vak apart is. Waar stel je op scherp, hoe zorg je ervoor dat de huid goed belicht is, zonder van die lichte vlekken en glimmende plekken, wat is de juiste uitsnede en hoeveel mag je vragen van een model? Omdat het zo lastig was, voelde ik me enorm uitgedaagd. Zo werd die foto het begin van een lange serie portretten van Peter. Peter Veen is schrijver en maakt geluidskunst. In dit boek heeft hij een dubbelrol als model en als auteur van de tekst. Bijna dagelijks waren we met de portretten aan het werk: Peter met vleugels,

Portrait photography

PLASTIC BAG

Rain, rain, rain. It was a Sunday afternoon when the weather was dreadful. The sort of day you end up doing nothing. You can only go for a walk if you clad yourself completely in plastic, but the dog you’re doing it for runs back home as soon as it can and you have to peel off all that plastic again and hang it up somewhere to dry. There was no way I could take photos of still lifes that gloomy day, but all that plastic reminded me of a photographer who had taken photos of his daughter wearing a plastic bag as a hat. And I thought: let’s take a photo like that just to brighten up the afternoon. I also had the vague idea that it might be fun to post the result on social media. It was a success and from the responses, people wanted more like that.

THE PETERS

Up until then I’d never taken a serious portrait photo. When I looked back at the series on my computer, it soon became clear that it requires specific expertise. What do you focus on, how do you make sure that the skin is lit properly, without producing light spots and shiny blotches, how do you crop it correctly and how much can you ask of a model? Because it was so tricky, I saw it as an enormous challenge. And that was the beginning of a long series of portraits of Peter. Peter Veen is a writer who also makes sound art. He has a dual role in this book as a model and as the author of this text. We worked on the portraits almost daily: Peter with wings, Peter smeared in white ointment, Peter dusted in flour, Peter under a layer of bread dough, Peter hidden under a

© 2022 Uitgeverij TERRA

Uitgeverij Terra is part of Uitgeverij TerraLannoo bv Postbus 23202 1100 DS Amsterdam The Netherlands info@terralannoo.nl www.terralannoo.nl

Q terrapublishing

E terrapublishing

Photography: Saskia Boelsums

Graphic design cover and interior: The Creative Rebels, Sabrina Raams Text: Peter Veen Translation Dutch-English: Kay Dixon Lithography: DPS design & prepress studio

The paper used to make this book was produced in a manner that will not lead to the destruction of forests. It is important to Terra that natural resources are preserved in an environmentally friendly and responsible manner.

Every effort has been made to identify copyright holders and obtain their permission for the use of copyright material. Notification of any additions or corrections that should be incorporated in future reprints or editions of this book would be greatly appreciated. Please contact the publisher.

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced and/or made public by means of printing, photocopying, microfilm or by any other means, without the prior written permission of the publisher.