Nr 13 28 februari 2018 by AD VALVAS

Onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit

jaargang 65 #13 28 februari 2018

Lennart de Looze GroenLinks amstelveen

Ties Eigenhuis CDA amstelveen

Meral Aktan JongLelystad lelystad

Rick Poelwijk D66 Diemen

Wesley Boer VVD heerhugowaard

Suzanne Piet PvdA amstelveen

ZIJ WILLEN HUN STAD BESTUREN VU-studenten verkiesbaar voor gemeenteraden P6_Aaron Roman, barkeeper zonder verblijfsstatus P10_Waarom Dieneke Smit haar eigen zorgboerderij opzette P22_Vind je je draai hier niet? Zoek een studiemaatje

advertenties

HOE VER KIJK JIJ? We leven in een snel veranderende samenleving, met grote maatschappelijke vraagstukken. Dat vraagt om mensen die verder kijken. Verder dan het voor de hand liggende, verder dan het bekende. Mensen die verder kijken zijn op hun plek bij de VU. De VU stimuleert haar medewerkers buiten hun eigen afdeling en eigen vakgebied te kijken. Om nieuwe wegen in te slaan. Om samen te werken aan toonaangevend onderzoek en onderwijs. De VU is een universiteit die midden in de maatschappij staat. Met de blik gericht naar buiten. VU is verder kijken.

Ben jij een medewerker van de VU? Kijk dan voor een overzicht van alle interne vacatures op: WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES Ben jij geen medewerker van de VU maar wel geĂŻnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op: WWW.WERKENBIJDEVU.NL

Jaargang 65 #13

Kleurenbom Een wetenschapper en vijf kunstenaars tonen hun kijk op kleur. De expositie Colourbomb is te zien tot 1 mei, in de loopgang rond de aula.

hoofdgebouw_19 februari 2018, 10.38 Foto peter gerritsen

cover

Deze VU-studenten willen in de gemeenteraad 16 Aaron Roman wil óók studeren

Dieneke Smit geeft de dementiezorg een boost 10 Kom uit je dip met een studiemaatje 22

Opinie

Jezus was queer Nieuwe VU-campagne

8 25

Columns

Marjan Olfers

Sanne Pieters

En verder Online nieuws

Onderzoeksnieuws

Mail/colofon

Studentenraad

Campus: Amsterdam Young Academy

So you think you can teach

Personeelspagina

Film en restaurant

Uilensteders

Pieters & Drachman

Coverfoto’s Peter Breedveld en Yvonne Compier Het volgende nummer verschijnt op 14 maart 2018. klimaatneutraal natureOffice.com | NL-001-742287

gedrukt

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

Plastic kopieën van VU-schatten Frisbeeën met het hoofd van Abraham Kuyper, gooien met kleitabletten; het kan straks allemaal. Nou ja, met de plastic versie van deze bijzondere voorwerpen, gemaakt door de nieuwe 3D-printer van de universiteitsbibliotheek.

Nederlandse vrienden maak je niet zomaar Buitenlandse studenten vinden het Engels van de VU-docenten erg goed, blijkt uit de International Student Barometer. Maar vrienden maken is moeilijk.

Buitenlandse studenten weren mag niet Sommige universiteitsbestuurders willen ‘sturen’ op nationaliteit, maar hoogleraren onderwijsrecht vegen daar de vloer mee aan.

{meer nieuws online}

Studentenpartijen gaan voor woningen en duurzaamheid D66 tegen verplichte kosten toelatingstoetsen Meldpunt studiekeuzecheck Jarig VU-koor zingt unieke compositie Spijt over muilkorven hoogleraar 4

5 Vici-beurzen voor de VU Kregen er vorig jaar maar twee VU-wetenschappers een Vici-beurs, dit jaar sleepten vijf onderzoekers deze grote subsidie binnen.

nderhalf miljoen euro krijgen de wetenschappers. Daarmee is de Vici-beurs een van de grootste persoonsgebonden onderzoekssubsidies in Nederland. Halleh Ghorashi (hoogleraar sociologie) wil het geld gebruiken voor haar onderzoek naar de bijdrage van de sociale wetenschappen aan het realiseren van het democratisch

ideaal van gelijkheid en insluiting. Serge Dumoulin (hoogleraar bij het Spinoza-centrum voor neuroimaging) wil een theoretisch kader bouwen voor de dynamiek van menselijke hersenen. Paola Gori Giorgi (hoogleraar theoretische chemie) gaat een nieuwe wiskundige benadering gebruiken om quantuminteracties te beschrijven tussen moleculen. Hoogleraar Albert Menkveld (economie) onderzoekt wat de

gevolgen ervan zijn dat de handel op de beurs steeds meer door robots wordt overgenomen? Hoogleraar Jolanda van der Velden (VUmc-fysiologie) gaat de strijd aan met toxisch eiwit dat een rol speelt bij bepaalde erfelijke hartspierziektes. Over heel Nederland werd de beurs dit jaar aan 35 wetenschappers uitgereikt. (FB)

Meer hierover op advalvas. vu.nl>nieuws>23 februari.

De Griffioen verdwijnt van Uilenstede – wat nu?

et gebouw van de Griffioen komt in de loop van 2019 leeg te staan als het cultuurcentrum verplaatst naar de VU-campus. “Een groot verlies voor Uilenstede”, vindt Lennart de Looze, politicologiestudent en kandidaat-raadslid voor GroenLinks in Amstelveen. De partij laat via een enquête studenten meedenken over een nieuwe bestemming voor het gebouw van Cultuurcentrum Griffioen. “De Uilenstede-campus is al best saai en via de enquête horen we graag wat de ideeën zijn van de studenten die op Uilenstede wonen om de campus te verlevendigen. Daar hoort het Griffioen-gebouw ook bij”, vertelt De Looze. Op de website heeft GroenLinks al wat ideeën verzameld: het gebouw zou een debatcentrum kunnen worden, zoals Pakhuis

Martijn Mulder

advalvas.vu.nl Voor al het laatste nieuws

de Zwijger of De Balie. “Maar wij willen wat de studenten willen”, benadrukt De Looze. Alles kan, alleen geen woningen. Veel Uilenstedebewoners weten niet dat De Griffioen gaat verdwijnen. De Looze: “We hebben de

aankondiging van de enquête op de besloten Uilenstede-groepen op Facebook gezet. Daarop kwamen geschokte reacties.” (MK)

Denk mee op advalvas.vu.nl>nieuws>20 februari. nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

advalvas.vu.nl

‘Het beste gehandicaptenbeleid is geen beleid’

iet opvallen, dat is wat mensen met een beperking willen. En zelf hun eigen gang kunnen gaan, zonder extra begeleiding of ondersteuning. “Dat kan heel vaak best, maar daarvoor moet je de fysieke en digitale omgeving zorgvuldig ontwerpen”, zegt bètadecaan Guus Schreiber, die onlangs een intentieverklaring hierover tekende met een aantal andere hogeronderwijsinstellingen. De decaan die zelf een visuele beperking heeft, laat in VUnet een voorbeeld zien van hoe het niet moet: “Ik moet alles twee keer vergroten

om het te kunnen lezen, maar als ik dat doe met rekeningen worden de cijfers wel groter, maar het hokje waar ze in staan niet, dus kan ik de getallen vaak niet meer lezen. Als decaan kan ik alle ondersteuning krijgen die ik wil, maar wat als je eerstejaarsstudent bent en tegen dit soort dingen aanloopt? ” De VU zou volgens Schreiber hierin voorop kunnen lopen. “We hebben hier het juiste klimaat. Inclusiviteit is al belangrijk op de VU. Mijn ideaal is een universiteit waar je helemaal geen beleid meer nodig hebt voor mensen met een beperking, omdat de omgeving zo ontworpen is dat ze gewoon zichzelf kunnen redden.” (WV)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>21 februari.

Stop met Duur toegangskaartje dat gevlieg De VU moet het taboe op hypermobiliteit doorbreken, vindt universitair docent Sake Stoppels. Lees zijn opiniestuk op advalvas. vu.nl>opinie

Brandende zon ‘Iedereen had het gehad met alle rijen en het eeuwige wachten’, blogt derdejaars Julian Mekkes op uitwisseling naar Bloemfontein, Zuid-Afrika. Volg hem op advalvas.vu.nl>blogs&columns

facebook.com/ advalvas Reportages, bijeenkomsten, borrels, lezingen & meer ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

500

euro of meer moeten studenten vaak betalen voor toelatingstoetsen.

@advalvas_vu Een selectie uit de opvallendste (re)tweets van de afgelopen dagen @bas_bouman 26-2_Ik ben aangenomen voor de studie Philosophy, Politics and Economics (PPE) aan de VU!!! @aurora_org 24-2_ Five VU academics receive an advanced Vici grant from the Netherlands research council - out of a total of 35 Vici grant this round. Congratulations to Vrije Universiteit. @HPTDelft 23-2_De snelste fiets ter wereld bouwen en vervolgens met je team in Nevada het wereldrecord aanvallen! Klinkt interessant? Kom dan naar onze interesseborrels op 1 en 6 maart! @AartVH 22-2_De boekjes en toga liggen klaar! #oratie @VU_Science @VU_Amsterdam @ PhilipsResearch @ClaudiaBruggen 20-2_In deze categorie vind ik de cover van de nieuwe @advalvas_vu ook weer geslaagd Dit in reactie op onze tekstcover: Nieuwe soort ontdekt: de vrouw en op een ander bericht dat vrouwelijke wetenschappers niet onderdoen voor mannelijke. In 2018? Yep, helaas. @pietgautier 16-2_In de basket dachten ze dat ik een ober was. Op de foto draagt Gautier een hoogleraarstoga. Weinig verschil blijkbaar voor sommigen. @RoseAnholt 15-2_@advalvas_vu

66 wil dat studenten niet langer opdraaien voor de kosten van toelatingstoetsen die opleidingen verplicht stellen. Het gaat bijvoorbeeld om de Test of English as a Foreign Language (TOEFL) of de Graduate Management Admission Test (GMAT), die verbale, wiskundige en analytische vaardigheden meet. Deze toetsen en het studiemateriaal kosten honderden euro’s. (HOP)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>22 februari.

nr 13 â&#x20AC;&#x201D; 28 februari 2018

ADVALVAS

student in actie

‘Achter de bar vergeet ik mijn eigen zorgen’

Buurtcentrum Jungle

Aaron Roman (18) is barman in buurtcentrum Jungle in Oost. Hij heeft er vloeiend Nederlands geleerd, maar of hij een verblijfsstatus krijgt, weet hij nog niet.

Aaron Roman

DOOR WELMOED VISSER FOTO PETER VALCKX

e bent nog maar twee jaar in Nederland, maar doet al anderhalf jaar vrijwilligerswerk. Hoe zit dat? “Ik ben op mijn zestiende gevlucht uit Afghanistan en hier terechtgekomen. Ik leerde Nederlands op school, maar het was moeilijk om het ergens te oefenen. En ik voelde me vaak somber en alleen. Toen ben ik naar de vrijwilligerscentrale gegaan. Die dachten dat dit buurtcentrum misschien wel iets voor me was.” En bevalt het? “Ja, ik vind het erg leuk om achter de bar te staan. Ik praat veel met allerlei soorten mensen. Mijn Nederlands is daardoor erg verbeterd en ik heb veel contacten opgedaan.”

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

Bij wat voor gelegenheden sta jij achter de bar? “Vaak bij feesten. Soms zijn het studentenfeesten, soms feesten van ouderen, soms een verjaardag. Mensen kunnen het buurthuis afhuren als ze iets te vieren hebben. Het is er altijd vrolijk, dat is goed voor mij, want dan vergeet ik mijn eigen zorgen. En ik weet nu van vrijwel alle drankjes de Nederlandse naam.” Heb je vrienden gemaakt? “Ja, ik sta achter de bar met een Iraniër die hier al twintig jaar woont. Hij begrijpt mijn situatie, want hij was vroeger zelf ook vluchteling. Er werkt ook een man uit Indonesië, hij heeft me geholpen met grammatica. Als het even rustig was op een feest, haalden we de studieboeken tevoorschijn.” En nu zit je in het schakeljaar op de VU, maar dat ging niet vanzelf, begrijp ik. “Ik zat op een vmbo-school om Nederlands te leren. Toen ik daar zei dat ik graag naar de universiteit wilde, zeiden ze: Dat kan niet, je hebt niet het juiste niveau. Wie gaat dat betalen? Allemaal moeilijk. Gelukkig kwam ik in aanraking met mensen van het UAF, die hebben me geholpen. Ze betalen nu mijn studie, mijn reiskosten en boeken. En ik heb een begeleider. Ik ben daar zo blij mee. Daardoor heb ik weer hoop gekregen voor de toekomst.” Wat wil je gaan studeren? “Economie of iets daaraan gerelateerd. Daarna wil ik graag een master in international relati-

Jungle is het centrum voor cultuur en maatschappelijke betrokkenheid in Amsterdam-Oost. Het centrum organiseert onder meer danslessen Kizomba, ochtenden voor moeders, politieke bijeenkomsten, feesten en optredens. Zie www.jungle. amsterdam

18 2017 - heden Vasvu, Vrije Universiteit 2016 - heden Barkeeper, vrijwilligerswerk, Jungle Amsterdam 2015 - 2017 Vmbo, Montessori College Oost 2012-2015 Shaheed Nizami, middelbare school, Afghanistan

ons doen. En ooit zou ik ook heel graag willen promoveren op dat gebied. Ik weet als geen ander hoe belangrijk vrede in de wereld is en ik wil me daarvoor inzetten.” Je hebt je plannen goed op een rijtje. “Maar er zijn nog wel enkele serieuze obstakels: ik heb nog geen status. Mijn asielverzoek is twee keer afgewezen door het IND en de rechtbank. Ik heb geen recht meer op een kamer in het azc, dus ik slaap in de daklozenopvang momenteel.” Dat lijkt me zwaar. “Dat is zo. Ik slaap met achttien mensen op een kamer en er is vaak lawaai. Ik doe mijn uiterste best om verder te komen, maar er zijn daar mensen die me uitlachen: Waarom leer je Nederlands of waarom doe je een opleiding als je toch niet mag blijven? Waar studeer je voor? Dat maakt me soms verdrietig. Je krijgt een diploma, maar je krijgt geen baan. Maar gelukkig heb ik ook mensen om me heen die wél in me geloven.”

Waar breng je je dagen door? “Op de VU. Ik zit hele dagen in de bibliotheek. Dat vind ik niet erg, want ik hou van studeren.” Heb je goede hoop dat je een verblijfsstatus krijgt? “Ik ben atheïst geworden. Ik denk dat angst mensen religieus maakt. Mensen hebben goden gemaakt in plaats van andersom. In Afghanistan is dat een overtuiging die je maar beter voor je kunt houden, anders loop je gevaar. Maar nu weet iedereen dat ik atheïst ben, want ik ben een actieve atheïst op sociale media. Ik zie een groot gevaar voor mij in Afghanistan. Ik heb niemand meer in Afghanistan, geen ouders, niks. Dus ik weet niet wat ik zou moeten als ik geen status krijg.”

Ben of ken jij ook een student of promovendus die zich inzet voor de maatschappij? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Jezus was queer

Genderstudies gebruiken de term ‘queer’ voor iemand die anders is. Dat woord slaat ook op de historische Jezus. Hij past bijvoorbeeld niet zomaar in het hokje van ‘gewoon een man’. DOOR PETER-BEN SMIT ILLUSTRATIE BAS VAN DER SCHOT

as Jezus nu wel of geen man? In Zweden werd onlangs voorgesteld om Jezus genderneutraal te behandelen. Het riep niet alleen veel verontwaardiging op, het wijst ook op enkele interessante vragen. Woorden als man en vrouw lijken neutraal en objectief: je hebt dit of dat lichaam met die en die chromosonen en daarmee klaar. Toch is dat niet zo. Deze woorden dragen altijd betekenissen met zich mee. Daarom zijn ze allesbehalve waardevrij. Zeker in uitdrukkingen als gewoon man of gewoon vrouw. Het zijn zelfs normatieve begrippen: wie man is, moet zich ook zo gedragen als voor een man gewoon is. Wie dat niet doet, valt buiten de boot. Specialisten in genderstudies vinden dat je met uitdrukkingen als gewoon man en vrouw voorzichtig moet zijn. Je moet je afvragen

wat je ermee bedoelt. Ze betekenen lang niet altijd hetzelfde. Wat maakte een man tot man in Jezus’ tijd? Wie dat weet, weet of Jezus nu wel of niet als gewoon een man ervaren werd. Het is eenvoudig om de proef op de som te nemen. Wat maakte een persoon echt man of mannelijk in de eerste eeuw? Daar ligt al gelijk een verrassing: niet je lichaam bepaalde dat. Niemand werd als man

geboren, je kon alleen man worden. Je ware geslacht werd bepaald door je gedrag, niet door je lichaam. Waar het echt om draaide, was karakter. Man zijn werd bepaald door deugden als zelfbeheersing, dapperheid of eigenschappen als autonomie of eer. Mensen met een vrouwelijk lichaam konden daarom ook als man gelden. Dat klinkt vreemd, toch was het zo. Gewoon man

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

opinie

wisselcolumn

‘Je vader heeft gebeld’

betekende tweeduizend jaar geleden iets heel anders dan nu. Hoe past Jezus in dit plaatje? Soms is hij heel mannelijk: het toonbeeld van deugdzaamheid, hij treedt volstrekt zelfstandig, autonoom op. Maar hij is ook het tegenovergestelde. Hij wordt gekruisigd, vernederd tot en met, en is uitgeleverd aan anderen. Hij roept aan het kruis: “Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten?” Dat is niet deugdzaam, het is nog minder dapper of autonoom. Alle geloofwaardigheid als man is Jezus zo wel kwijt voor iemand die hem gekruisigd zag worden. Dat betekent: Jezus was dan wel een mens met een mannelijk lichaam, maar hem gewoon als man ervaren, lukte maar met mate. Soms is hij mannelijker dan anderen, soms veel minder mannelijk. Dat maakt Jezus ook interessant: hij kleurt buiten de vakjes, laat zien dat er meer mogelijk is dan gewoon man zijn. Queer is daarvoor zo’n gek woord nog niet. En hoe dan ook: wie is er eigenlijk wel normaal? De discussie over Jezus als man is een wake-upcall voor het gesprek over gender. Als je je niet afvraagt wat je precies bedoelt met uitdrukkingen als man of vrouw, krijg je misverstanden, of erger: discriminatie van wie niet in het hokje past van gewoon man of gewoon vrouw. De nalatenschap van Jezus geeft zo ook na 2000 jaar nog aanleiding om te streven naar ruimte voor wie anders is en een inclusieve samenleving én universiteit.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

foto Yvonne Compier

Peter-Ben Smit is hoogleraar contextuele Bijbelinterpretatie.

“

Marjan Olfers hoogleraar sport en recht

hier al zijn geweest.” Je moet je column nog “Ja”, zegt moeder, “dat heeft hij toen schrijven.” gezegd.” “Ja”, zegt de dochter, “we De dochter duikt in elkaar, beelden van moeten zo weg.” een blauw oog en val van de trap schieten Haar vader roert in zijn kopje door haar hoofd. zwarte koffie waar nog geen “Nou, en dan komen ze weer hoor, die suiker in zit. Haar moeder van Veilig Thuis”, zegt vader. buigt zich net te diep voorover en “Maar het is toch ook onveilig”, zegt de probeert haar kopje koffie te pakken. Ze dochter. grijpt mis en probeert haar evenwicht “Ja”, zegt moeder, “dat is te bewaren. Snel wordt wel zo.” moeder door vader gehol“We moeten nu echt weg”, pen. ‘Je vader wil zegt de dochter en staat “Dat ging bijna mis”, praten over de op. Thuis klapt zij haar constateert moeder. uithuisplaatsing laptop open en staart naar “Zo gaat het nou steeds”, van je moeder’ het scherm. Het gaat niet zegt vader. “Gisteren en ze klapt het scherm kwam ze thuis van de weer dicht. Dit herhaalt dagopvang, haalt haar zich dag na dag. vinger over dat kastje en “Je vader heeft gebeld.” zegt dat er stof ligt.” “O”, zegt de dochter. “En toen?” vraagt de doch‘O’ zegt zij vaker wanneer ter, “gaf je haar toen een ze niet weet wat ze moet zeggen. stofdoek en zei: ga gerust je gang.” “Je vader wil praten over de definitieve “Nee”, zegt vader, “dat doet ze dan toch uithuisplaatsing van je moeder.” niet…” Hij is even stil. “Twee weken geleJaren na de legionella-infectie die den heeft ze nog 112 gebeld.” moeders hersenen aantastte en haar “Dat doet ze toch niet zomaar?” zegt de goeddeels het zicht ontnam, is het zover. dochter. De dochter klapt haar laptop open en “Nee”, zegt moeder, “dat doe ik niet begint te typen. Er komt blijkbaar geen zomaar.” andere tekst op het scherm dan deze. De vader gaat onverstoorbaar verder: “En toen kwam de politie weer hier en heb ik gezegd: kijk maar eens hoe vaak jullie Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Dementiezorg

‘Raar dat hij ineens niets meer te doen had’

Dieneke Smit verbetert de dementiezorg. Met haar promotieonderzoek én met de woonzorgboerderij die zij zelf opzette. DOOR ROB SCHOEMAKER FOTO PETER VALCKX

achtige benadering die bewoners als aar fascinatie voor patiënten ziet, is al lang verlaten. Elke verpleeghuiszorg ontstond zorgvisie gaat al bijna dertig jaar uit van zo’n veertien jaar geleeen psychosociale benadering die de den toen ze nog gezondbewoner centraal stelt. “Het principe van heidswetenschappen kleinschalig wonen in een herkenbare studeerde. Promovendus huiselijke setting zag men lange tijd Dieneke Smit spreekt uit als dé manier om het welbevinden van eigen ervaring als ze het heeft over grote mensen met dementie te optimaliseren. verschillen in benadering. “Mijn opa Een aantrekkelijke woonvorm, maar ook werd met alzheimer in een verpleeghuis daar werd soms weinig met de bewoners opgenomen, uiteindelijk heeft hij zelfs in ondernomen”, vertelt ze. drie verpleeghuizen gewoond. Dat ging niet goed: in de eerste instelling waar hij terechtkwam, kreeg hij veel medicatie en Laten zien dat het beter kan kon hij, versuft, opeens niet meer lopen. Waar kwam die desinteresse voor activiToen kwam een plek vrij in het huis waar- teiten en gewone dagelijkse bezigheden voor hij op de wachtlijst had gestaan; vandaan? “Soms vanuit defaitisme: laat daar werd de medicatie afgebouwd en maar zitten, het heeft toch geen zin, bleek kon hij weer lopen, maar werd hij al snel uit een aantal kleine studies. Of de werkals agressief en onhandelbaar bestemdruk was te hoog en men was al blij om peld. Op een derde locatie, aan de lichamelijke zorg te waar hij tijdelijk ter observoldoen. Of de omgeving vatie verbleef, hadden zijn was niet geschikt om erop‘Een verzorgende verzorgers meer kennis en uit te gaan.” die geen aandacht Om te laten zien dat het kregen ze een ander beeld kan opbrengen, is van hem.” beter kon (en uit pure niet geschikt’ frustratie) vatte Smit het plan op om zelf een zorgBelabberd imago boerderij op te zetten. Daarvoor woonde opa Ze richtte haar studie Smit bij zijn vrouw en ging zelfs daarop in. In 2006 hij meerdere dagen per studeerde ze beleid en week naar de dagbesteoganisatie in de gezondding. Dieneke vond het heidszorg. Tijdens een afstudeerstage maar raar dat haar opa toen hij naar een op het Trimbos-instituut werkte ze mee verpleeghuis ging, ineens niets meer te aan een promotiestudie naar onder meer doen had: “Er is geen aandacht of geld het effect van kleinschalig wonen op voor activiteiten, terwijl uit de literatuur het welbevinden van bewoners. Daar overduidelijk blijkt dat activiteiten heel kwam – verrassend – uit dat bewoners in belangrijk zijn voor de kwaliteit van leven kleinschalige woonvoorzieningen vaak – noem het welbevinden, blijheid, geluk níét echt een betere kwaliteit van leven – van mensen met dementie. Dit inzicht ervaren dan in traditionele huizen. Om te blijkt aan de praktijk van veel verpleegonderzoeken wat dan wél succesfactoren huizen voorbij te zijn gegaan. Boeiend.” waren, zette zij daar – inmiddels geen Smit constateert dat verpleeghuiszorg stagiair meer – de Monitor Woonvormen in ons land een belabberd imago heeft, Dementie op, samen met Anne Margriet terwijl Nederland internationaal gezien Pot, Bernadette Willemse en Jacomine de zelfs een voorloper is. De ziekenhuis-

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

GEZONDHEID

Dieneke Smit met een van de bewoners op Reigershoeve: “Je ziet dat er door aandacht ontspanning bij iemand optreedt, altijd”. ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

advertenties

NEW: International MSc of Public Governance Combine the essential knowledge in the field of Economics, Law and Politics to help solve today’s societal challenges such as Eurozone reforms, political instability and populism, and the transition towards a sustainable climate. You’ll gain a deeper understanding of the concept and principles of good governance. Why opt for the Master Public Governance in Tilburg? • Interactive teaching methods to develop your professional skills toolbox • Co-create innovative governance solutions with experts in the field • Governance issues and response strategies transcend national boundaries and academic disciplines

Get acquainted with the program. Join Tilburg University’s Master’s Open Day on 10 March 2018! tilburguniversity.edu/master-public-governance

HOE VER GA JIJ UIT ANGST VOOR OORLOG EN GEWELD?

Dementiezorg

Lange, een grootschalig praktijk te verbinden. De onderzoek naar de orgaervaren werkdruk en het ‘Doe dingen die nisatie van zorg bij allerlei opleidingsniveau van de hen raken én die ze verzorgenden spelen een woonzorginstellingen. kunnen’ Daarvoor bezocht Smit grote rol. Hoe hoger opgevele woonzorglocaties en leid de verzorgers zijn, hoe verzamelde ze gegevens meer bewoners bij activiover visie en personeelsteiten betrokken worden. bezetting. “Heel leerzaam, Voldoende personeel helpt ik kon dus zien wat zou ook, al is dat verband werken voor mijn eigen niet zo sterk. Smit: “Vaak zorgboerderij en wat niet. wordt gedacht dat als er Daarna volgde ik nog een maar genoeg geld is – of Europese masterstudie gerontologie, meer handen aan het bed, zoals ze altijd liep een jaar lang één dag per week als maar roepen – die activiteiten vanzelf wel vrijwilliger stage in twee kleinschalige komen. Dat is niet zo.” verpleeghuizen en werkte ik als coördiIn de praktijk zag Smit dat het bieden van nator dagbesteding bij een zorgboerderij. activiteiten, zoals herinneringen ophaToen werd ook langzamerhand een proef- len, dansen, met bewoners koken, beweschrift reëel als voortvloeisel uit artikelen gen, zintuigstimulering, plezier maken, die ik in internationale tijdschriften had en aandacht geven – niet gemakkelijk is. (mee)geschreven.” “In de opleidingen voor verzorgende leer je het ook amper, die zijn erg gericht op lichamelijke zorg en beperkt op welzijn. Geen personeelstekort Er wordt nu wel een omslag gemaakt Die eigen zorgboerderij kwam in zicht. maar ik schrik ervan hoe sommige leraDat Smits vader wilde meedoen was een ren op de ROC’s dat aanpakken. Dan krijgrote stimulans voor haar. “We hadden gen de leerlingen daar een cursus handalleen geen eigen middelen en banken werken – want dat zouden ouwe mensen waren niet enthousiast. Uiteindelijk zijn we getipt om de directeur van woningcor- leuk vinden. Maar daar gaat het niet om.” Verzorgenden moeten allereerst goed poratie Woon op Maat in Heemskerk te leren kijken, betoogt Smit. “Wie zijn de benaderen. Zijn moeder had dementie en bewoners, wat willen ze, wat zijn hun hij begreep onze droom.” Woon op Maat behoeften en wat kunnen ze? En ook, had een stuk grond in het buitengebied wat kunnen ze níét meer? Mensen met van Heemskerk en de rest is geschiedenis. dementie gaan steeds verder achteruit. “In 2013 gingen we open op een terrein van 1,1 ha met drie groepswoningen voor zeven ouderen en één woning voor zes mensen met jongdementie. Zo weinig mogelijk overhead en alle 48 medewerkers werken direct met bewoners. Verder hebben we zo’n 75 vrijwilligers.” Naast de activiteiten in de woningen zelf, > Dieneke Smit (Amsterdam 1985) zijn er ook elke dag medewerkers speciaal groeide op in Castricum. ingeroosterd voor een activiteitendienst. > In 2013 opende ze samen met vader Personeelstekort kennen ze niet. Henk woonzorgboerderij Reigershoeve

Pluk de dag

Cursus handwerken helpt niet Als onderzoeker kun je veel analyseren, maar sta je vaak ver van de praktijk af. De Reigershoeve gaf Smit de kans theorie en

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

te Heemskerk. > Op 23 februari 2018 verdedigde ze haar proefschrift Seize the Day! Activity involvement and wellbeing of people with dementia living in care homes.

Zij hebben de omgeving nodig om te voelen dat zij er nog toe doen. Dat vereist empathie. Het gaat erom dat je contact maakt met mensen en dingen met ze doet die ze raken. Dat moet wel gedragen worden door de organisatie.” Smit vindt dat de leiding ook moet uitdragen dat die aandacht essentieel is. “En als je dat als verzorgende niet kunt of wilt, dan ben je niet geschikt. Daarbij is de rol van de familie belangrijk. Hun verhaal en kennis zijn onmisbaar voor de verzorging om zelf toegang tot die bewoner te krijgen.”

Voorkom falen Het is ook echt moeilijk, vindt Smit. Zo blijkt uit onderzoek dat het betrokken worden bij activiteiten ook tot een minder positief zelfbeeld bij bewoners kan leiden. “Dat kan komen doordat iets met een bewoner gedaan wordt wat die, wellicht opeens, niet meer kan. Foto’s willen maken en de camera niet meer kunnen bedienen: heel frustrerend. Voorkom falen en stem daar je aanbod op af. Het geeft eens te meer het belang van goed kijken aan. Dat maakt het werk ook zo leuk.” Omdat mensen langer thuis blijven wonen, zijn instromers in tehuizen tegenwoordig doorgaans verder in het proces, minder zelfstandig. Ook dit zet extra druk op de kunst van het kijken. Maar aandacht geven blijft zin hebben, hoe vergevorderd het dementieproces ook is. Smit: “Je ziet dat er door aandacht ontspanning bij iemand optreedt, altijd. En aandacht kun je ook integreren in de dagelijkse zorg als wassen en aankleden.” Dementiezorg heeft zo’n slecht imago, maar is zo fascinerend, concludeert Smit. “Ik weet nog goed dat we in het begin een bewoonster hadden, zo’n broos mensje om te zien. Daar deden we, ik ook, zo voorzichtig mee, tutterdetut. Toen ging ze dood en op de begrafenis vertoonde de familie foto’s. Op één foto, nog maar van niet lang ervoor, zat ze in haar klimuitrusting boven op een bergtop. Dan denk ik wel even …”

VIPs Esmee Visser, student farmaceutische wetenschappen, die in december nog niet eens van de Olympische Spelen durfde te dromen, haalde op 16 februari goud op de 5.000 meter schaatsen tijdens de OS in Zuid-Korea.

Denker des Vaderlands René ten Bos gaf op 16 februari een lezing aan het Environmental Humanities Center van de VU. Hij sprak over zijn boek Dwalen in het Antropoceen. ‘We moeten ons herbezinnen op de rol die mensen spelen op deze planeet.’

OlafJanssen

Rechtenstudent Diewertje van Kesteren won de scriptieprijs van de vakbeweging. Zij ontving 1000 euro van De Burcht. In haar masterscriptie De stakende zzp’er onderzoekt zij of de zzp’er het recht heeft om collectief actie te voeren.

In een lezingenreeks over oorlog en vrede verkennen VU-wetenschappers de politieke besluiten om militaire missies in te zetten. Hoogleraar internationale veiligheid Wolfgang Wagner spreekt over de democratische politiek van militaire interventies op donderdag 15 maart, 16 uur, hoofdgebouw: 01-A32.

Minder achterdochtig door virtual reality

ensen met een psychose kunnen gebaat zijn bij een therapie met virtual reality. Dat blijkt uit een artikel dat onlangs in het tijdschrift The Lancet Psychiatry verscheen. VU-onderzoekers

Roos Pot-Kolder en hoogleraar Mark van der Gaag werkten hieraan mee. Psychotische patiënten die last hebben van extreme achterdocht, kunnen hun paranoia en angst overwinnen door met behulp van een virtualrealitybril sociale situaties aan te gaan die ze al jaren niet meer aandurfden. Zo konden

Lange WW slecht voor WW’ers

W-ontvangers met een langere WW-periode vinden minder snel werk. Dat blijkt uit onderzoek van econoom Nynke de Groot, die hierop 16 februari promoveerde. Een langere WW-duur heeft geen of nauwelijks effect op de kwaliteit van de gevonden banen, vond De Groot. De totale

inkomsten van WW’ers worden zelfs lager als de maximale WW-periode toeneemt. De Groot keek ook naar de effecten van Step, een sollicitatietraining van UWV voor oudere werkzoekenden. Deelname aan Step vergroot de kans op werk met ruim vier procent. De training is echter niet effectief voor alle werkzoekenden. Lager opgeleiden hebben geen baat erbij. (PB)

ze onder meer oefenen in het reizen met de bus of het bezoeken van een supermarkt of café. Na zestien sessies in virtual reality was hun achterdocht in het dagelijks leven sterk verminderd. Mensen waren minder bang en durfden meer aan. Dit effect bestond na drie maanden nog steeds. (FB)

Drie bundels, één pees

e achillespees is één enkele pees die evenwel niet functioneert als één pees. Ze bestaat uit drie bundels die zijn verbonden met drie verschillende spieren in de kuit. Dat was op zich al wel bekend, maar onderzoekers onder leiding van bewegingswetenschapper Huub Maas hebben nu ontdekt dat die drie peesbundels los van elkaar kunnen bewegen. Als een van de drie kuitspieren zich aanspant, belast dat die ene peesbundel die eraan verbonden is, en niet de andere twee. (PB)

Lees meer hierover op advalvas. vu.nl>nieuws>15 februari. nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

onderzoeksnieuws

Gezonde apps Abrupt corrupt

Biseksuele jongere blijft vaakst in kast

Onze cultuur van normaal doen zit de emancipatie van homo- en biseksuele jongeren in de weg, zegt socioloog Jantine van Lisdonk, die onderzoek deed onder ruim 1600 lhb-jongeren.

e hebben slimme systemen nodig die onze gedragspatronen inzichtelijk maken en ons kunnen helpen gezonder te leven, stelde Aart van Halteren, bijzonder hoogleraar health behaviour informatics, in zijn oratie op 27 februari. Data uit smartphones of slimme horloges kun je bijvoorbeeld gebruiken om veel te weten te komen over iemands beweegpatroon. En met die kennis kun je veel meer doen dan nu gebeurt: je kunt mensen stimuleren gezondere keuzes te maken. En je kunt gezondheidscampagnes baseren op deze gegevens. (WV)

11 Z schandalen met politici had de VVD in 2017.

aarmee is de partij hekkensluiter in de Politieke Integriteits-Index die VU-hoogleraar bestuurkunde Leo Huberts samen met een Rotterdamse collega jaarlijks opstelt voor Vrij Nederland. Het is het zesde jaar op rij dat de VVD eindigt als de partij met de meeste schandalen. Fractievoorzitter Klaas Dijkhoff zegt in een reactie in het programma College Tour dat zijn partij inmiddels ‘alles op dit gebied heeft aangescherpt’. (WV)

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

ware corruptie gaat soms helemaal niet geleidelijk, zoals meestal wordt aangenomen. Dat blijkt uit het onderzoek waarop Nils Köbis 16 februari bij psychologie promoveerde. De gebruikelijke theoretische verklaring is dat mensen langzaamaan steeds corrupter worden. Deze aanname was echter amper getoetst. Uit de vier experimenten die Köbis uitvoerde, blijkt het tegendeel. De kans op zware corruptie neemt juist toe als iemand opeens een kans daartoe heeft. Mensen die eerder mild corrupt waren, waren minder geneigd om zwaar corrupt te worden, hoewel zij dezelfde beloning aangeboden kregen. Zware corruptie verloopt dus soms abrupt in plaats van geleidelijk. (FB)

Zie proefschrift via tinyurl.com/Nilsk-bis.

Peter Valckx

Slangenkuil

“Geweld of agressie tegen hun seksuele oriëntatie maken homo- en biseksuele jongeren in Nederland weinig mee, maar ze komen wel in ongemakkelijke situaties terecht, waarin ze soms het gevoel hebben dat ze anders zijn of zich moeten aanpassen. Eerlijk gezegd had ik dit niet verwacht voordat ik aan dit onderzoek begon. Onze cultuur van normaal doen speelt een belangrijke rol daarin, heb ik ontdekt. Als je normaal bent, hoor je erbij. Maar dat betekent automatisch dat er ook een groep bestaat die als niet-normaal wordt gezien en die er dus niet bij hoort. Wat normaal precies is, verschilt per groep: homo’s mogen niet te vrouwelijk zijn, zowel in de hele maatschappij als binnen de homogemeenschap. Maar binnen de lesbische gemeenschap bestaat weer argwaan tegen vrouwen die er te vrouwelijk uitzien. Biseksuelen worstelen het meest met het uiten van hun seksuele oriëntatie. Ze zijn minder open en voelen zich minder geaccepteerd dan homojongeren. Het zou de emancipatie van deze groepen helpen als we meer nadruk leggen op diversiteit in plaats van op normaliteit.” (WV)

Van Lisdonk promoveerde op 27 februari. Zie proefschrift via tinyurl.com/jantinevanlisdonk.

Gemeenteraadsverkiezingen Veel studenten stellen zich kandidaat voor een partij, weinigen richten zelf een partij op. Student business administration Meral Aktan (22) vormt samen met haar broer Murat JongLelystad.

Zetelzoekers

De VU blijkt een kweekvijver voor gemeenteraadsleden. Wie zijn ze en wat willen ze? En waarom bij die partij? tekst en foto's PETER BREEDVELD

Nog meer kandidaten > Op woensdag 21 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. > We konden niet alle VU-kandidaten hier presenteren. Zie voor meer studenten met politieke ambitie de website: advalvas.vu.nl. > Ben je ook kandidaat, maar nog niet door ons gebeld? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. 16

‘Wij willen een technische universiteit en een Ikea-filiaal’ Meral Aktan Lelystad JongLelystad // lijst 13 // nr 2

eral piekert er niet over om straks, als ze is afgestudeerd, uit Lelystad te vertrekken. Ze is er geboren en getogen en wil straks gaan forenzen tussen Lelystad en haar werkplek. “Mijn broer werkt op de Zuidas, bij Ernst & Young, en reist ook nog elke dag op en neer, dat gaat prima.” Samen met die broer, Murat (28), heeft Meral een nieuwe partij opgericht: JongLelystad. Daarmee hopen ze bij de komende gemeenteraadsverkiezingen minstens een zetel te scoren. De gemeenteraad moet verjongen, vindt het tweetal. “De gemiddelde leeftijd in Lelystad is 39 en die in de gemeenteraad 53, dat is zelfs ouder dan de stad zelf”, licht ze toe. Op het partijprogramma staan punten die je kunt verwachten van een jongerenpartij: JongLelystad wil een familiepark dat is gericht op jongeren en jongvolwassenen en volwassenen met kinderen. Ze willen een volwaardige bioscoop en meer woningen voor young professionals, vlakbij de oprit van de A6, zodat ze ’s morgens bij wijze van spreken zo van de ontbijttafel naar hun werk kunnen rijden. “Als je vanuit het centrum van Lelystad de snelweg probeert op te komen, ben je al gauw een kwartier kwijt”, aldus Aktan.

Opbouw, geen afbraak Opmerkelijker is de wens om een Ikea-vestiging in Lelystad. “Dat kun je vreemd vinden, maar de Ikea is voor jongvolwassenen een belangrijke winkel, en we moeten

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

FOTO Yvonne Compier

politiek

er nu helemaal voor naar Amsterdam of Zwolle.” Het opvallendst is dat JongLelystad een technische universiteit in Lelystad wil. “Daarmee trek je veel studenten en het draagt bij aan de verjonging van de stad”, aldus Aktan. De aanleiding voor de oprichting van JongLelystad is een beetje conservatief. De Aktans werden getriggerd door de aangekondigde sloop van een belangrijk winkelcentrum, vanwege de toenemende leegstand. “We kennen dat winkelcentrum sinds onze jeugd en het doet pijn dat het verdwijnt”, aldus Aktan. “Wij willen opbouw in Lelystad in plaats van afbraak.” Dat het winkelcentrum met leegstand kampte, is volgens haar te wijten aan een beleid van steeds hogere huren, waardoor kleine middenstanders werden weggejaagd.

Jongerenraad als klankbord Voor de campagne hebben Meral en haar broer alles zelf voorbereid, met hulp van vrienden en familie. Foto’s gemaakt, flyers en posters ontworpen en gedrukt, er staat een website klaar om gelanceerd te worden en de social media-accounts zijn aangemaakt. De benodigde ondersteuningsverklaringen zijn verzameld binnen de familie. Aktan denkt veel jongeren te bereiken via social media, rekent op mond-totmondreclame en deelt met vrienden druk flyers uit. “We zijn ook bezig met de oprichting van een jongerenraad, die moet dienen als een soort klankbord”, aldus Aktan. Hoe groot ze de kans acht dat ze in de gemeenteraad komen? “Er zijn in Lelystad achthonderd stemmen nodig voor een zetel en we hebben de nodige research gedaan, dus ik denk dat minstens een zetel haalbaar is.”

De partij heeft inmiddels een website: jonglelystad.nl en is op Instagram en Facebook te vinden onder respectievelijk @jonglelystad en JongLelystad. ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

‘Een frisse stem in vergrijzende raad’ Rick Poelwijk Diemen D66 // lijst 1 // nr 6

achelorstudent politicologie Rick Poelwijk (22) vindt de VVD te conservatief en te ongenuanceerd en GroenLinks te links. Bij D66 voelt hij zich precies op zijn plaats. “Vanwege de liberaal-progressieve ideeën maar wel met een sociaal vangnet.” Hij is nog niet zo lang lid van D66, sinds vlak voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen, en hij staat nu al op de zesde plaats op de kieslijst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Diemen. Het laatste beetje sympathie dat hij nog voor de VVD had, verdween met de beruchte open brief van Mark Rutte ‘aan alle Nederlanders’. “Kort door de bocht, met een populistische ondertoon”, vindt Poelwijk. “Ik vind de VVD ook te hardvochtig ten aanzien van vluchtelingen en uitkeringen.” In zijn ideale Nederland draagt iedereen eigen verantwoordelijkheid en grijpt hij zijn eigen kansen, maar worden door de overheid ook de voorwaarden geschapen waarin iedereen zijn eigen potentieel ten volle kan benutten. “Daarom is onderwijs voor D66 zo belangrijk.” Het zal erom spannen of hij een zetel in de Diemense gemeenteraad zal veroveren. D66 heeft er nu drie en hoopt op vier zetels, maar misschien worden het er wel vijf. “In dat geval zal D66 zeker een wethouder leveren, dat zal de eerste op de lijst zijn, dan zou ik als nummer zes in de raad kunnen komen”, aldus Poelwijk. Dat zou mooi zijn, want de gemiddelde leeftijd in de Diemense gemeenteraad is nu ergens tussen de 50 en 55 jaar. “Jongeren zijn ondervertegenwoordigd, terwijl er veel studenten wonen”, zegt Poelwijk. Hij meent als vertegenwoordiger van die jongeren een “frisse stem” in de raad te kunnen zijn.

Gemeenteraadsverkiezingen

‘Ik wil een bioscoop, schouwburg, poppodium en kroegen’

‘Ik zet me in voor meer studentenwoningen’

Suzanne Piet Amstelveen PvdA // lijst 6 // nr 4

Lennart de Looze Amstelveen GroenLinks // lijst 3 // nr 5

asterstudent political science Suzanne Piet (22) is een geboren Amstelveense en sinds haar zestiende lid van de PvdA. “Ik voel me thuis bij de PvdA omdat het een brede partij is die niemand uitsluit”, aldus Piet. “Iedereen moet meedoen, en iedereen die kan, moet ook een steentje bijdragen aan de samenleving. En wie niet kan, moet gehol-

pen worden.” Net zo trots als ze op haar partij is, is ze op haar stad Amstelveen. “Het is een prachtige groene stad met veel natuur. Ze woont niet op Uilenstede, maar ze komt er wel veel, om sportlessen te geven in het sportcentrum. “Ik heb veel contact met de studenten daar en voel me een van hen.” Maar naast de 3500 studenten op Uilenstede wonen er nog 11.000 andere jongeren in Amstelveen. Ook voor hen wil Piet zich inzetten. “Levendigheid is een punt, er zijn weinig uitgaansgelegenheden in bijvoorbeeld Westwijk. Je kunt zeggen dat je daarvoor terechtkunt in Amsterdam, maar dat is best een eind weg als je in Westwijk woont.” Piet wil kroegen, een bioscoop, een schouwburg en een poppodium in Amstelveen-West.” Jongeren moeten meer betrokken worden bij de gemeente, vindt Piet. “Ze moeten weten dat de gemeente er ook voor hen is. De gemeente moet daar zelf ook iets aan doen. Op Uilenstede ontvangt bijvoorbeeld niemand het gratis Amstelveens Nieuwsblad, waar de pagina’s met informatie over de gemeente instaan. Begin daar eens mee.”

tudent politicologie Lennart de Looze (22) houdt er geen rekening mee dat hij na de verkiezingen geen raadslid wordt. “Zes zetels is een realistische verwachting”, zegt De Looze. “GroenLinks heeft er op dit moment vier en we zitten landelijk in de lift. De partij is ongelooflijk gegroeid en de enige die zich inzet voor groene duurzaamheid in een gemeente waar de politiek vooral bepaald wordt door een groot rechts blok.” De Looze is zich bewust van de kloof die groeit tussen politici en burgers, zodra zij een zetel hebben veroverd. Opeens blijkt na de bestudering van dossiers dat de zaken toch genuanceerder en ingewikkelder liggen dan het leek tijdens de campagne, toen de kiezer gepaaid moest worden met mooie beloftes. Hij zal in die val niet trappen. “Ik zie mezelf niet als de politicus Lennart, maar als de jongere Lennart. Ook in de gemeenteraad zal ik op de eerste plaats de jongere Lennart blijven, een van de jongeren die in Amstelveen woont.” Dat betekent onder meer dat hij zich wil inzetten voor meer studentenwoningen en meer goedkope woningen voor jonge starters. Naast zijn studie politicologie heeft De Looze ook een vijftal minoren gevolgd: sustainability, internationaal recht, business administration, development studies en food and nutrition security. “Ik weet nog niet wat ik ermee wil gaan doen”, zegt hij. “Alle opties zijn nog open.” Maar hij ziet zichzelf niet als beroepspoliticus. “Ik ben gewoon iemand met idealen, en binnen GroenLinks hoop ik die idealen te kunnen verwezenlijken, om te beginnen in Amstelveen.”

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

‘Niet nog meer vluchten over Uilenstede’

‘Nieuwe woningen loskoppelen van het gasnet’

Ties Eigenhuis Amstelveen CDA // lijst 7 // nr 5

Wesley Boer Heerhugowaard VVD // lijst 3 // nummer 4

asterstudent economics Ties Eigenhuis (22) woont op Uilenstede. Hij is niet in Amstelveen geboren, want hij komt oorspronkelijk uit Kampen, maar hij vindt het “raar als je je niet verdiept in de gemeente waar je woont.” Hij werd burgerraadslid voor het CDA, dan zit je niet in de gemeenteraad, maar vergader je namens je partij wel mee in commissies. Eigenhuis zit in de commissies Burgers & Samenleving en Sport. Nu staat hij op de vijfde plaats van de kieslijst. De partij heeft nu drie zetels in de gemeenteraad, “dus er is werk aan de winkel”, zegt Eigenhuis. “Amstelveen is een liberale, rijke gemeente van welgestelde mensen, waar vooral de VVD en D66 het voor het zeggen hebben.” Daar mag best wat tegenwicht voor komen. Het CDA mikt meer op de middeninkomens. “Zeker aan het woningaanbod zie je dat daar niet veel aandacht voor is: sociale huur en dure woningen, daartussen zit niks.” Daar wil Eigenhuis zich dus voor gaan inzetten. Speciale aandacht heeft hij ook voor de levensomstandigheden op Uilenstede. “Verder ben ik geen voorstander van de groei van Schiphol. Nu al gaan er veel te veel vluchten over Uilenstede heen. Slecht voor de luchtkwaliteit en voor de veiligheid. Bovendien kun je hier de ramen blijven lappen.”

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

esley Boer (23), masterstudent bestuurskunde, houdt niet van “leuke snoepverhaaltjes” die valse verwachtingen wekken bij de kiezers. “Je moet eerlijk zijn in wat er mogelijk is. Geen loze beloftes doen, maar gewoon aan de slag.” Hij is al jaren actief voor de VVD. De huidige fractie ondersteunt hij als commissielid. Bij de vorige raadsverkiezingen was hij nummer 7 op de kandidatenlijst. Deze keer staat hij op 4 en maakt hij dus een gerede kans op een zetel. Hij is sinds 2016 op tournee langs de Nederlandse gemeenten als rechterhand van Pieter Duisenberg, de huidige voorzitter van de universiteitenkoepel VSNU maar tot voor kort VVD-Kamerlid en geestelijke vader van de ‘Methode Duisenberg’. Die houdt in dat er tijdens de begrotingsbehandeling wordt gedebatteerd over het al dan niet halen van vastgestelde doelen tegen een van tevoren vastgesteld budget, zodat een debat over de onderwijsbegroting niet verzandt in bijvoorbeeld gesteggel over één bepaalde school. De twee proberen gemeenten ervan te overtuigen ook de Methode Duisenberg te omhelzen. Dezelfde no-nonsensehouding legt hij aan de dag als het over de VVDcampagne in Heerhugowaard gaat. Zoals bijna elke jonge politicus, van GroenLinks tot de VVD, hamert hij op het belang van betaalbare woningen voor jonge starters. En verder moet er iets gedaan worden aan de verkeerssituatie, wil hij dat nieuwe woningen losgekoppeld worden van het gasnetwerk en moet het station van Heerhugowaard worden opgeknapt. Jong als hij is, voor ondoordachte avonturen is hij te nuchter, te realistisch. “Echte oplossingen”, is zijn devies.

Reacties op Advalvas-artikelen zijn welkom op redactie.advalvas@vu.nl. De redactie behoudt zich het recht voor uw bijdrage eventueel in te korten.

Ik ben geen bewaker Graag wil ik ingaan op de ongemakken van het geslotendeurenbeleid die Bram Faber beschrijft in zijn opiniestuk ‘Wij willen geen bewaker zijn’ in de vorige Advalvas. Ik ben het met hem eens dat je dit ongemak niet mag afwentelen op degene die het dichtst bij de deur zit of op de secretaresse of het secretariaat. Als secretaresse werk ik vier dagen per week bij de afdeling Organisatiewetenschappen; ik ben degene die het dichtst in de buurt zit van de toegangsdeur. In de praktijk betekent dit inderdaad menig keer op een dag de deur opendoen, mensen te woord staan en vaak ook weer meelopen om ze uit te laten. Ik geef toe: dit is vaak tijdrovend. Aan de andere kant betekent dit voor mij: minder last van RSI, niet lang achter mijn computer zitten én meer contact met studenten, gasten en medewerkers. Ik beschouw mezelf zeker niet als portier of bewaker, maar zie dit als onderdeel van mijn werk. Natuurlijk begrijp ik dat dit anders ligt voor het wetenschappelijk personeel. Toch vind ik dat we dit geslotendeurenbeleid met elkaar moeten en kunnen oplossen. Begin met het maken van duidelijke afspraken met studenten: zomaar binnenlopen is niet mogelijk, dus maak een afspraak. Zorg dat je als docent op je werkplek zit en ingelogd

bent, zodat je telefonisch bereikbaar bent wanneer een gast zich meldt. Als de afspraak is afgelopen, loop dan even met je gast mee naar de deur. Mocht je als docent veel afspraken achter elkaar hebben, zoek dan een werkplek zo dicht mogelijk bij de deur. Verwacht je een grote groep, informeer het secretariaat, zet tijdelijk de deur open en laat de groep wachten totdat je hen ophaalt. Als het secretariaat uit meerdere collega’s bestaat, kun je met elkaar afspreken wie op welke dag de deur opent. Werk je veel samen met collega’s van andere faculteiten, dan kan het secretariaat of medewerker een uitbreiding van zijn autorisatie voor de betreffende afdeling aanvragen bij afdeling Toegangsbeheer. De Lync-kiosk werkt ook bij ons niet naar behoren; ik heb deze dan ook uitgezet. Daarvoor in de plaats hangt een uitgebreide telefoonlijst van de medewerkers en secretariaat. Wil je niet dat jouw afdeling als sluiproute gebruikt wordt, maak dit duidelijk bij de voordeur. Een simpele vraag als met wie heeft u een afspraak? is al effectief. Al met al kun je dus met kleine ingrepen de ongemakken enigszins verlichten. Werk ze. Elles Bandringa, secretaresse afdeling Organisatiewetenschappen

EU students, go out and vote! Many of you have come to the Netherlands from all corners of the European Union. With this letter, I wish to remind you that as a European Union citizen, you enjoy many rights and privileges. Being registered with a university in another EU Member State is a prime example of this. A privilege I personally enjoyed when I studied in Italy. Europe has become part of my identity ever since, and I sincerely hope it will become part of yours as well. Besides your right to study in the Netherlands you also have the freedom to find a job here. To work for a Dutch company or maybe even start your own business, after you finalise your studies. Or perhaps continue in scientific research. Many avenues are open. As of now, nothing is set in stone and the possibilities are endless. The freedom to move, study and work all over the EU is a boon to the young generations of Europeans today. Rights to be cherished. I would like to invite you to actively exercise another important right that is part of your Union citizenship: the right to vote in the upcoming local elections. EU citizens are eligible to vote, no matter how long they have resided in the Netherlands. Other international residents need to live in the Netherlands for at least 5 years, in order to be entitled to vote. You can take part in the democratic process in whichever

city is currently your home. Amsterdam, Groningen, Rotterdam, Maastricht or any other city in the Netherlands. Even if your residence is only temporary, you can have a say in how your city will be governed for the coming years, by voting on 21 March 2018. By means of your vote, you have a say in how education, public transport, and bike lanes (I assume you all ride a bike) will develop. A say in local measures to tackle climate change in your city. Or the opening and closing hours of bars and restaurants. Voting is easy. By regular mail you will receive a voting pass, a so-called stempas. Make sure your address is registered properly with your municipality. Take the stempas and your valid ID with you to a polling station in your municipality. Most probably there will be a polling station at your university building. In just a few minutes, you can make a real difference in your city. While our democracy isn’t flawless, it’s vibrant and colourful. Especially at the local level. There will be many parties to choose from. Most of them publish their information in English online. This should help you in making your choice. I wish you all a great deal of wisdom as well as fun in making your choice. Monica den Boer, Member of Parliament for D66

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

mail

Hoe divers willen we zijn? Advalvas-readers are informed, with increasing frequency, of the initiatives of our university in the topic of diversity. There is a VU Diversity Office, hosting what looks like many commendable initiatives. It is becoming clear, though, that diversity is too large a word to be left unspecified. It may be time to discuss more explicitly where the VU is aiming for. Why do we want to increase diversity? As Wim Haan suggests (in Advalvas #10) diversity is not an end in itself. The suggestion is therefore made that it improves science. A study is mentioned to support this: likely that of Freeman and Huang, published not in Nature, as reported, but as a non-peer-reviewed paper of the US National Bureau of Economic Research. The authors looked at the ethnic diversity of surnames of authors in scientific articles, and associated it with higher-impact articles. But, as the authors suggest, this can very well show the merits of international collaboration, which grants a vaster professional network and a larger pool of knowledge and methods. In other words: insular science lags behind, hardly a surprise for anyone in the field. One wonders then, is the mandate of the Diversity Office to help our scientists in international networking? Probably not. Then why pursuing diversity? It is stated that the university should be a reflection of society. This sounds utterly reasonable. But when it comes to bringing this about, it gets very complicated. Which demographics: ethnic, religious, racial, gender, sexual orientation, income, age, others? Editor Peter Breedveld points out that employees are still very white. Haan agrees that this is a problem, and announces that they are going to address it. This begs the question: how?

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

There seem to be two possibilities: A) the VU discriminates against non-white applicants, in which case this should be the focus of intervention; B) the VU does not discriminate. B seems quite plausible, given the literature on the topic and lack of proof of discrimination. Maybe underrepresented groups do not apply enough to positions at the VU. If they don’t, we could look at the causes, and maybe make the VU a more attractive employer, e.g. to address gender balance, by offering schemes for women to better combine child-care and career. But if underrepresented groups do indeed apply, then the only solution is to discriminate in hiring to reach the desired quotas, a.k.a. ‘affirmative action’. Does the VU really want to go down this path, as the UvA does already? And quotas for which group: women, blacks, Asians, lgbt, muslims, conservatives, poor, disabled? People largely dislike quotas. Not even Pieter Duisenberg went so far as to auspicate quotas at universities. It may be that diversity is so desirable that it warrants taking such controversial measures. But I think that first we need to discuss, inclusively, whether it is so desirable, and what can be sacrificed in its sake. To echo Mark van Vugt (Advalvas #12): is it still the VU’s priority to be a locus of knowledge production and dissemination, or does it want to give precedence to dreams of improving society after specific political ideologies? Martin Luther King jr said: ‘I look to a day when people will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character.’ I hope we are not ready to abandon this principle.

colofon

onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit www.advalvas.vu.nl

Redactieadres De Boelelaan 1105 BelleVue, Kamer 1H-43 1081 HV Amsterdam redactie.advalvas@vu.nl Hoofdredacteur Marieke Schilp Redactie Floor Bal, Peter Breedveld, Dirk de Hoog, Marieke Kolkman, Welmoed Visser Eindredactie Win Castermans, Welmoed Visser Secretariaat Anna Jansen (020) 5985630 secretariaat.advalvas@vu.nl Basis Ontwerp Luis Mendo - GOOD Inc.

Vormgeving Rob Bömer - rbbmr.nl Medewerkers Yvonne Compier, Dido Drachman, Peter Gerritsen, Sanne Pieters, Dick Roodenburg (Griffioen), Bas van der Schot, Peter Valckx Copyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, Amsterdam VU-advertenties zie secretariaat Commerciële advertenties Bureau Van Vliet (023) 5714745 Druk Tuijtel, Hardinxveld-Giessendam advertentie

Paolo Scussolini, postdoctoral researcher

Studiemaatjes

De psycholoog uithangen is not done Selma Muhammad (rechts) begeleidt Nathalie van Kesteren (links), ze had zelf ook graag een studiemaatje gehad.

Studenten

Studenten die dreigen vast te lopen in hun studie, kunnen een studiemaatje krijgen: een medestudent die hen op weg helpt. maatje gevraagd. “Zij vond dat begeleiden wel bij mij passen. Het klonk leuk en DOOR FLOOR BAL het is laagdrempelig. Je bent er ongeveer FOTO Yvonne Compier een uur per week aan kwijt.” Vooraf kreeg ze een training over de dingen die ze wel en niet moet doen. a de lessen blijven hangen Studieopdrachten voor haar maatje om met je vrienden te maken is not done bijvoorbeeld. De kletsen, alle leraren op psycholoog uithangen evenmin. “Ik wilde de gang groeten. Dat was graag gekoppeld worden aan iemand die normaal voor Nathalie bereid is om in actie te komen, die niet in van Kesteren (20) toen de problemen blijft hangen.” ze nog op school zat. De Na een kort kennismakingsgesprek overgang naar de VU was groot voor haar. mochten de twee studenten apart van “Het viel me tegen”, vertelt de eerstejaars elkaar aangeven of ze met elkaar door bedrijfskunde, “de campus was zo groot, wilden. De coördinator kreeg al snel twee ik kende de weg niet. En bij mijn colleges mailtjes binnen. Allebei ‘ja’. zat ik telkens met vierhonderd man in de Hun eerste afspraak was zaal. Dan is het moeilijk bij Bagels & Beans op de om je bij mensen aan te Zuidas. Nu spreken Van sluiten. Ik was wel mee ‘Zodra ik me had Kesteren en Muhamgeweest naar de introducopgegeven, voelde mad elke twee weken af tieweek, maar daar vond ik me al beter’ en appen ze tussendoor. ik mijn groepje niet zo Soms lopen ze samen over leuk. Na een maand voelde campus om te kijken of de ik me al erg eenzaam.” er iets te doen is of gaan Ze ging met tegenzin ze samen studeren. Een naar college, maar dwong bezoek aan De Verrekijker zichzelf om toch te gaan. (de autonome ruimte op “Vorig jaar had ik al een de campus) staat nog op de planning. tussenjaar gehad omdat ik niet wist wat Ook willen ze binnenkort samen naar een ik moest studeren. Daarom wilde ik nu lunchlezing en naar bioscoop Rialto. per se een half jaar volhouden. Om het een kans te geven.” Uiteindelijk mailde ze de studentenAfstandelijker psycholoog. Die stelde voor dat ze een Is zo’n lichte manier van ondersteunen studiemaatje zou krijgen. Dat is een voldoende om een student met moeinieuw project voor studenten die door lijkheden op weg te helpen? Voor Van een beperking of om andere redenen Kesteren was het dat in elk geval wel. studievertraging dreigen op te lopen. “Selma heeft mij geleerd dat iedereen op Eens per week spreekt een koppel af. Om de campus met zichzelf bezig is. Het is leuke dingen te doen of om studieobniet zoals op de middelbare school, het stakels te bespreken. “Zodra ik me had valt hier niemand op als je in je eentje opgegeven, voelde ik me al beter. Omdat loopt. Daar hoef je je niet ongemakkelijk ik wist dat ik begeleiding zou krijgen.” over te voelen. Het is normaal dat de sfeer hier afstandelijker is. Als je docenten zou groeten, zouden ze je niet eens herkenAllebei ‘ja’ nen.” Die hulp komt van Selma Muhammad (21), derdejaars lifestyle informatics. Door Inmiddels heeft Van Kesteren ook aansluiting gevonden bij haar studieeen studentendecaan die haar kende genoten. “Al zijn dat meer werkgroepvan de opleidingscommissie werd ze als

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

Studiemaatjes

> Studenten die een steuntje in de rug nodig hebben, kunnen een studiemaatje krijgen via Students4-Students@VU van de afdeling Student-& Onderwijszaken. > Het gaat niet om mensen met ernstige problemen, maar studenten die om verschillende redenen moeite hebben hun draai op de VU te vinden: ze zijn nieuw op de VU, hebben een functiebeperking, studievertraging of zijn eerstegeneratiestudent. > Een student van dezelfde of een andere studie wijst ze ongeveer een uur per week de weg op de VU. Na een jaar eindigt de begeleiding. > Meer weten? Op donderdag 1 maart staan er van 9 tot 15 uur mensen in de centrale hal van het hoofdgebouw die informatie kunnen geven over studiemaatjes. > Zelf vrijwilliger worden? Op VUnet staan actuele oproepen van studenten die een maatje zoeken. Zoek je ondersteuning? Mail dan naar studiemaatjes.soz@vu.nl.

vriendinnen. Na afloop van een college spreken we niet met elkaar af. Iedereen gaat weer snel naar huis. Dat is niet erg, ik heb zelf ook mijn oude vrienden in Amsterdam.” Zelf had Muhammad zo’n maatje in haar eerste studiemaanden ook wel willen hebben. “Het is hier supergroot. In het hoofdgebouw kon ik de eerste dag niet eens de liften vinden. Geen idee waardoor dat kwam, ze staan heel duidelijk aangegeven. Dus nam ik maar de trap naar de veertiende verdieping. Ik had gelukkig twee medestudentes die al een jaar een andere studie op de VU gedaan hadden. Die hebben me alles laten zien.”

Doel bereikt De twee studenten zullen elkaar dit studiejaar nog geregeld zien. Aan het eind van het jaar is het de bedoeling dat de student die begeleid wordt op eigen benen staat. Hoewel niets ze tegenhoudt om daarna gewoon vriendinnen te blijven. Zelf verwachten ze dat wel. Het doel van hun afspraken is in elk geval bereikt. Van Kesteren is blij dat ze haar studie doorgezet heeft. “Nu ik meer weet over de inhoud van de studie vind ik het echt leuk. Ik ben nu gewend en meer vertrouwd op de VU. En ik heb geaccepteerd dat het gewoon niet hetzelfde is als op de middelbare school.”

ingezonden mededeling

E: usr@vu.nl | FB: StudentenraadVU | HG StudentenDOk, kamer OD-12 De universitaire studentenraad is het medezeggenschapsorgaan van en voor studenten van de VU. De raad houdt zich vooral bezig met de kwaliteit en toegankelijkheid van het onderwijs en het studentenbeleid van de VU. De raad overlegt hierover geregeld met het college van bestuur.

Minorenmarkt maakt kiezen makkelijker Toen ik in mijn derde jaar van de bachelor geschiedenis een minor moest kiezen, was het voor mij niet moeilijk. Mijn interesse in de Amerikaanse cultuur en geschiedenis leidde me meteen naar de minor American Studies. Mijn eerste semester werd dus gevuld met vakken over literatuur, planologie en de geschiedenis van de Verenigde Staten. Het bleek een perfecte keus: ik ontdekte nieuwe onderzoeksperspectieven, waardoor mijn horizon wel degelijk verbreedde. Mijn minorkeuze beviel me uitstekend. Helaas gaat het bij lang niet alle studenten zo makkelijk als bij mij. Veel studenten hebben namelijk last van keuzestress. Ga je een stage doen, volg je een semester in het buitenland, of wil je een tijd studeren aan een andere Nederlandse universiteit of wil je een minor aan de VU volgen? Het zijn allemaal geweldige mogelijkheden die je helemaal zelf moet kiezen. Veel studenten vinden het onduidelijk wat ze hiervoor allemaal moeten doen. Het overstappen naar een andere universiteit, zowel nationaal of internationaal, kan zorgen voor administratief gedoe, waarop je niet had gerekend. Het is dus erg belangrijk dat studenten van tevoren alle informatie krijgen over zowel wát ze kunnen doen als wat ze daarvoor moeten regelen. Daarom wil de USR een universiteitsbrede minorenmarkt opzetten. Daar kun je vragen stellen over álle minors die de VU aanbiedt. Als student kun je dan verder kijken dan

je eigen faculteit. Zo werken we aan een betere informatievoorziening over de vrije keuzeruimte in het derde bachelorjaar. Op zo’n universiteitsbrede minorenmarkt krijgt de student een compleet beeld van zijn vrije keuzeruimte. Elke student kan ervaring opdoen in een ander interessegebied, onderzoeksgebied of ander land. Je vrije keuze in het derde jaar is erg belangrijk omdat die zeer vormend kan zijn. De USR wil dat de VU je optimaal ondersteunt bij het maken van die keuze. Koen Voors, coördinator onderwijs en onderzoek k.voors@studentenraadvu.nl

wat er verder speelt Een selectie uit de onderwerpen waarover de USR nu nadenkt en/ of onderhandelt: • Internationalisering. Er is veel discussie over internationalisering binnen universiteiten. Het belang van studenten om toegankelijk en goed onderwijs te volgen mag volgens de USR niet wijken voor internationalisering, die moet juist een toegevoegde waarde zijn voor de opleiding. De USR jaagt de discussie over internationalisering op de VU aan en inventariseert waar en wat de problemen zijn. • Volledig diplomasupplement. Studenten die meer doen dan het curriculum van hen vraagt, moeten daarvoor erkenning krijgen. De USR wil dat elke VU-student een volledig diplomasupplement ontvangt. Als een student besluit om extracurriculaire vakken te volgen of een extra minor, moet dit dus ook vermeld worden op het VU-diploma. De universiteit moet een brede ontwikkeling stimuleren en erkennen, vindt de USR.

Dionne Puyman hoofd strategie en beleid Communicatie & Marketing

opinie

‘De VU is niet top of mind bij scholieren’ ‘Verander je wereld’ is de leuze van de nieuwe studentenwervingscampagne van de VU. Dionne Puyman is de grondlegger. TEKST EN FOTO MARIEKE KOLKMAN

erander je wereld? Wat is er gebeurd met ‘VU is verder kijken’? “De nieuwe campagne is: Verander je wereld, studeer aan de VU. VU is verder kijken is de corporate pay-off, dat zinnetje hoort als het ware bij het logo. Maar we willen nieuwe studenten bereiken en daarvoor is een nieuwe blik nodig. De nieuwe campagne is in eerste instantie gericht op de werving. Wat we doen met verder kijken moeten we nog zien.” Is VU is verder kijken niet leuk genoeg voor scholieren? “We groeien qua instroom niet hard genoeg ten opzichte van andere universiteiten, ook al was het aantal eerstejaars vorig jaar hoger dan het jaar ervoor. We hebben de opdracht daar iets aan te doen. We willen studenten aanspreken die iets willen veranderen, die niet de status quo accepteren. Er zijn veel voorbeelden binnen de VU van mensen die werken aan maatschappelijke vraagstukken en echt proberen de wereld te veranderen. Die inhoud kunnen we in verder kijken niet echt kwijt.” Dus alles waar verder kijken op staat, kan in de prullenbak? “Na de bachelordag van 10 februari gaan we kijken wat het effect van de campagne is en maken we een voorstel wat het betekent voor VU is verder kijken. Maar we gaan niet direct alles waar verder kijken op staat uitrangeren, dat is kapitaalvernietiging.”

ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

We waren net aan verder kijken gewend en nu komt er weer wat anders. “Grappig dat je dat zegt, want VU is verder kijken bestaat toch al zes jaar. Dat is een heel gangbare termijn om weer wat anders te doen. Los daarvan is er net een grote monitor onder scholieren geweest en daar blijkt uit dat de VU niet top of mind is. Dus het moet echt anders.” Er zitten allemaal nieuwe mensen op de hoge posities bij C&M. Is dat ook waarom het anders moest? “Nee, dat speelt geen rol. Ik ben nog aangenomen door de vorige directeur, Petra

Verander je wereld Verander fastfood, energie, privacy, met acht ‘verander’-kreten probeert de VU scholieren binnen te halen. Er is ook een ‘studie-inspirator’, waarin scholieren vragen kunnen liken of disliken en zo erachter kunnen komen welke studie past bij hun interesses. De nieuwe wervingscampagne moet ervoor zorgen dat de VU geen studenten (en daarmee inkomsten) verliest ten opzichte van de andere universiteiten. Zie veranderjewereld. vu.nl

Herkströter, met de nadrukkelijke opdracht om de werving aan te pakken.” Is er weer een reclamebureau bij gehaald? “Ja, we hebben de campagne gemaakt samen met bureau Steam. We hebben ook veel zelf gedaan; het is een goede coproductie. Maar voor de uitwerking van de concepten en de beelden heb je wel echt een campagnebureau nodig.”

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

Nieuw platform

Pas gepromoveerde onderzoekers kunnen binnenkort terecht bij de Amsterdam Young Academy.

Amsterdam krijgt eigen Jonge Akademie

Amsterdamse tak

DOOR Floor Bal en Amsterdams platform voor jonge wetenschappers die passie voor hun werk hebben. Dat moet de Amsterdam Young Academy (AYA) worden. “Het is een geweldige manier om jonge wetenschappers bij elkaar te brengen”, zegt Kristine Steenbergh, universitair hoofddocent Engelse literatuur. Samen met filosoof Jeroen de Ridder is zij uitvoerder van het plan voor een Amsterdamse variant op De Jonge Akademie van wetenschapsorganisatie KNAW. “Het gebeurt niet vaak dat je als onderzoeker wetenschappers van andere faculteiten tegenkomt. Dat kan heel inspirerend werken. Niet alleen kun je bepaalde prangende vragen vanuit verschillende disciplines benaderen. Je ziet ook hoe je eigen vakgebied zich verhoudt tot dat van anderen.”

Selectie

“Het idee voor een gezamenlijk AmsterDie wetenschappers worden aan een dams platform werd eerder bedacht door aantal criteria getoetst. Ze moeten goed VU- en UvA-medewerkers van De Jonge zijn in hun werk maar worden nog niet Akademie. Toen Steenbergh en de Ridder keihard afgerekend op de dingen die in 2017 daar toetraden, besloten zij het uit ze nog niet onder de knie hebben. “We te voeren. Ook in universiteitssteden als zoeken jonge getalenteerde mensen die Rotterdam, Groningen en gepassioneerd zijn in wat Utrecht worden soortgeze doen. Die bereid zijn lijke platformen opgericht. over het muurtje van ‘Je ziet hoe je eigen om De Amsterdam Young hun eigen discipline te vakgebied zich Academy is officieel niet kijken. Ze moeten goed verhoudt tot dat aan de KNAW verbonden. zijn in onderwijs of ondervan anderen’ Maar Steenbergh en De zoek.” Steenbergh hoopt Ridder hopen dat lidmaatmet de Amsterdam Young schap voor de deelnemenAcademy iets te kunnen de wetenschappers een bieden aan wetenschapopstapje naar De Jonge pers die hun professionele Akademie kan zijn. leven nog niet helemaal Begin maart beginnen de faculteiten van op de rails hebben. “Ze zijn maximaal de VU en de UvA met het voorstellen van acht jaar geleden gepromoveerd. Het zijn geschikte kandidaten. Aan het eind van mensen die vaak op tijdelijke contracten het jaar moeten de eerste dertig wetenwerken en bijvoorbeeld postdoc zijn. Ze schappers geselecteerd zijn. Uiteindelijk zitten in een fase van hun leven waarin ze zal AYA veertig leden hebben die telkens heel hard werken, maar toch veel onzevoor een periode van vier jaar lid zijn. kerheden over de toekomst hebben. Het

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

CAMPUS

onderwijs

So you think you can teach Wie weet van een hoorcollege een inspirerende sessie te maken? Student-reporter Joeke Berg schuift aan. Deze keer: het hoorcollege contractstheorieën van Wouter Veraart.

is heel fijn dat we aan zulke gepassioneerde jonge wetenschappers een platform kunnen bieden om hun fascinatie voor de wetenschap te delen.”

Het harde werk Het is een groep die volgens Steenbergh een groot deel van het onderwijs en het onderzoek op de universiteit verricht. “Het is heel interessant om eens te horen wat zij te melden hebben. Wetenschappers met bestuursfuncties krijgen daar al veel ruimte voor. Dit zijn de mensen die echt in het werkveld staan.” Daarom ziet zij advies geven aan beleidsmakers ook als een van de taken van de AYA. “Bij De Jonge Akademie werkt dat ook goed. Daar kwam het voorstel vandaan om universitair hoofddocenten promotierecht te geven. Zo is het voor hen makkelijker om een eigen onderzoekslijn op te zetten. Dat plan is inmiddels aangenomen: vanaf februari hebben zij dat recht gekregen.”

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

De docent zorgt er hoogstpersoonlijk 12-02-2018|HG-06A00. “Grotius, voor dat elke filosoof de aandacht en Hobbes, Locke, Rousseau… waarom erkenning krijgt die hij verdient, ook al zouden jullie daar eigenlijk iets over moet hij daarvoor wat van de gebaande moeten weten?” De zaal vol tweedejaars paden afwijken. Zo staat hij erop bij criminologie is nog een beetje beduusd Hobbes – Veraart mag Thomas zeggen na het zien van de indrukwekkende lijst – te benadrukken dat hij nog weleens met namen van grote filosofen die zojuist onterecht wordt weggezet als fanatiek over het scherm flitste. Na een globale pleitbezorger van totalitaire regimes. inleiding in de encyclopedie der crimi“Het is belangrijk om dat beeld wat te nologie is het nu tijd voor het echte werk nuanceren.” Voorganger Van Aquino en hoogleraar rechtsfilosofie Wouter wordt er stiekem bijgeVeraart duikt meteen de haald, hoewel hij eigenlijk diepte in. Natuurtoestand, buiten het programma maatschappelijk verdrag, sociaal contract. Het Helder verhaal was gevallen. Net als De Groot, die ook geen deel abstractieniveau neemt met humor uitmaakt van de voorgetoe, maar Veraart weet zijn schreven stof, “maar het toehoorders bij de les te Veel tekst op is toch wel leuk om iets houden en neemt ze stapje van Nederlandse bodem voor stapje mee in de slides te behandelen.” wereld van de rechtsfilosoVeraart weet alles even fie. “Let wel, de natuurtoehelder over het voetlicht stand is geen historische te brengen en houdt, reconstructie. Het is een zoals gezegd, met de juiste balans tussen hypothetisch gedachte-experiment. Net abstractie en humor de zaal actief als het sociaal contract. Het is fictie.” betrokken. Enig minpuntje is de enorme Met precies de juiste balans tussen serihoeveelheid tekst op zijn slides. Aan het euze filosofische beschouwingen en de eind van het college wordt het Veraart nodige humor, ironie en sarcasme krijgt zelf ook een beetje te veel. Al meteen bij Veraart het voor elkaar de zaal mee te het verschijnen van de slide waarop een krijgen in zijn verhaal. “Straks wordt het ellenlange passage uit het werk van Rouswat spannender, dat beloof ik.” seau is gepropt, gooit hij de handdoek in Het is duidelijk dat de hoogleraar de ring. “Dit ga ik natuurlijk niet allemaal over de juiste didactische kwaliteiten beschikt voor het doceren van rechtsfilo- voorlezen. U kunt het zelf wel nalezen in de syllabus. Dat was het voor vandaag. sofische begrippen op een maandagmidDank voor uw aandacht.” dag tussen half vier en kwart over vijf.

+ �

PERSONEELSPAGINA ONDER REDACTIE VAN HRMAM VU JAARGANG 10, NUMMER 12, WOENSDAG 28 FEBRUARI 2018

JUISTE REGISTRATIE VAN NEVENWERK ZORGT VOOR TRANSPARANTIE

Nevenwerk melden of aanpassen regel je via VUnet.

Met ingang van 1 januari 2018 is de oude VU-regeling voor nevenwerk vervangen door de sectorale regeling Nevenwerkzaamheden. Daar staan geen grote veranderingen in. Wel is het een mooie aanleiding om de voorwaarde voor transparantie, namelijk het juist registreren van nevenwerk, onder de aandacht te brengen.

De nieuwe sectorale regeling is bedoeld om de transparantie van nevenwerkzaamheden binnen de Nederlandse universiteiten verder te optimaliseren. De VU hecht waarde aan nevenwerkzaamheden omdat het een verbindende factor is tussen de wetenschap en de samenleving. Nevenwerkzaamheden zijn dus toegestaan, mits de academische onafhankelijkheid gewaarborgd blijft en de registratie daarvan volstrekt helder is. Daarom moeten alle VU-medewerkers, inclusief de aan de VU verbonden bijzonder hoogleraren, hun nevenwerkzaamheden melden aan hun leidinggevenden en zelf registreren. Na toestemming van de leidinggevende worden nevenwerkzaamheden van wetenschappers gepubliceerd op hun persoonlijke profielpagina in Pure, het systeem voor het registreren van onderzoek en publicaties. Het nevenwerk is vervolgens zichtbaar op de VU Research Portal.*

Onoverzichtelijk Pure-profiel

Naast de meldingsplicht loont het dus de moeite om nevenwerkzaamheden juist te registreren. Dat gebeurt namelijk nog lang niet altijd. Dimitri Unger, functioneel beheerder UBVU voor Pure: ‘Het is ons opgevallen dat nevenwerkzaamheden soms direct in Pure worden geregistreerd.’ De dienst HRMAM constateert dat ook, terwijl

Zo houden we de geregistreerde nevenwerkzaamheden up-to-date: • •

•

Op VUnet via Mijn gegevens inzien kan de medewerker altijd controleren of de geregistreerde nevenwerkzaamheden nog actueel zijn Op VUnet via de self service Nevenwerkzaamheden melden, wijzigen of stopzetten kan de medewerker altijd zelf wijzigingen invoeren: VUnet > Serviceplein > Personeelszaken > Nevenwerkzaamheden melden, wijzigen of stopzetten In de sectorale regeling worden de nevenwerkzaamheden voortaan jaarlijks geëvalueerd. Op korte termijn worden de geregistreerde nevenwerkzaamheden daarom zichtbaar in het jaargespreksformulier. Als er geen nevenwerk is, dan wordt dat ook vermeld. Met een vinkje in het formulier kan de medewerker de status van de nevenwerkzaamheden aangeven (wel of niet meer actueel)

omdat hierdoor op twee verschillende manieren nevenwerkzaamheden vermeld worden. En dat terwijl transparantie van nevenwerkzaamheden nu juist zo essentieel is. De enige en juiste route is dus om nevenwerk te registreren via de self service op VUnet.

Nevenwerkzaamheden, wat zijn dat ook alweer?

Nevenwerkzaamheden zijn alle betaalde en onbetaalde werkzaamheden en activiteiten die de medewerker buiten de functie bij de universiteit verricht. De werkzaamheden variëren van

Nevenwerkzaamheden zijn dus toegestaan, mits de academische onafhankelijkheid gewaarborgd blijft en de registratie daarvan volstrekt helder is dat niet de plek is om melding te maken van de activiteiten die je naast je functie bij de VU uitvoert. De juiste plek om nevenwerk te melden is via de self service Nevenwerkzaamheden melden, wijzigen of stopzetten die eenvoudig te benaderen is via VUnet. Wanneer wetenschappers hun nevenwerkzaamheden direct op hun Pure-profielpagina vermelden, dan worden de nevenwerkzaamheden niet geregistreerd in het personeelsinformatiesysteem en kan de leidinggevende hier geen akkoord voor afgeven. Ook maakt het de Pure-profielpagina van de betreffende wetenschapper onoverzichtelijk,

redactielid van een tijdschrift, adviesraadslid van een maatschappelijke onderneming tot aan adviseur van een private onderneming. Nevenwerk kan op deze manier goed zijn voor je functioneren en een breder maatschappelijk belang dienen. Wetenschappelijke kennis wordt immers vaak van waarde wanneer toegepast in de samenleving. Prof. dr. Frank van Harmelen, verbonden aan Department of Computer Science, Faculty of Sciences, is een paar weken per jaar op de Wuhan University in China om gastcolleges te geven: ‘Een belangrijke maatschappelijke waarde is het uitwisselen

van onderzoeksculturen. Zij kijken met belangstelling naar de open en niet-hiërarchische verhoudingen binnen onze onderzoeksteams. En in de marge van het onderzoek wordt er heel veel informeel gesproken over de verschillen in cultuur, het economische systeem, politiek, leefwijze, etc. Ik denk oprecht door dertien jaar lang regelmatige bezoeken dat veel mensen in Europa meer begrip hebben gekregen voor het leven, het systeem en de cultuur in China. Omgekeerd begrijpen veel van mijn Chinese collega's nu meer van het leven, het systeem en de cultuur in Europa. ‘

Academische onafhankelijkheid

Naast de meldingsplicht van de medewerkers zelf, dienen de leidinggevenden het nevenwerk, in het kader van transparantie, ook zelf goed te beoordelen. Is de academische onafhankelijkheid in het geding? Kan de medewerker nog wel integer zijn functie blijven uitoefenen? Bij twijfel kan de leidinggevende hulp vragen aan de P&Oadviseur of contact opnemen met het Innovation Exchange Amsterdam (IXA) dat gespecialiseerd is in valorisatie. Van Harmelen: ‘De universiteit ligt bijna permanent onder een maatschappelijk vergrootglas. Gaat het er wel eerlijk aan toe in de wetenschap? Is er geen belangenverstrengeling? Dat is ook goed, dat houdt de universiteit scherp. Juist vanwege die maatschappelijke controle is het belangrijk om open te zijn over je nevenfuncties, zelfs als die onbezoldigd zijn, zoals mijn aanstellingen in China.’

Redactie Personeelspagina > HRMAM Tekst > RAMONA *De VU Research Portal toont de persoonlijke profielen van VU-onderzoekers en een overzicht van hun publicaties. Het portaal is te vinden via vu.nl > Onderzoek.

MARAMIS Beeld > RAMONA MARAMIS Vormgeving > HAAGSBLAUW Reageren > PP@VU.NL

Film

Restaurant

Fou Fow Ramen CONCEPT Japans restaurant in de Pijp. Er is nog een filiaal in de Jordaan, op de Elandsgracht. SFEER Urban en casual. Het is strak en modern ingericht, maar het voelt speels door de niveaus, de open keuken en Japanse kunst aan de bakstenen wand. ETEN Het draait hier allemaal om ramen: Japanse noedels in bouillon met verschillende soorten toppings. Er bestaan eindeloos veel variaties op dit gerecht, maar de belangrijkste smaak is het typisch Japanse umami. Je kunt kiezen uit vijf bouillons, getrokken van zowel vlees als groente. Ik kies de classic tonkotsu ramen met geroosterd varkensvlees, spinazie, lente-ui, gemarineerd ei, taugé en kombu (gedroogd zeewier). De smaak van de bouillon is rijk en past goed bij de subtiele toppings. Als bijgerecht nemen we de gefrituurde kip met norimosterdmayo en de varkensgyoza. Deze gerechten zijn heerlijk hartig en perfect bereid. BEDIENING Engelstalig, vriendelijk en snel. TIP Neko Jusu orange ginger, een frisse limonade, gebrouwen door een van de werknemers. AANRADER Absoluut, als je een liefhebber bent van authentieke Japanse smaken word je niet teleurgesteld. PRIJS Voor 46,50 euro krijgen we twee soorten ramen en twee bijgerechten, een flesje Neko Jusu-limonade en een glas pruimenwijn. Een portie ramen kost tussen 10,50 en 14,50 euro, afhankelijk van de grootte.

The Florida Project

Oscarnominaties

griffioen.vu.nl/ voorstelling/film/ Vertoningen op dinsdag, donderdag, vrijdag & zaterdag Toegang: € 5,(studenten) € 7,- (VU-medewerkers)

et Filmhuis Griffioen draait in maart zes films die kans maken op een of meerdere Oscars. Darkest Hour, Call Me by Your Name, Three Billboards Outside Ebbing, Missouri en The Post zijn genomineerd voor zowel Beste Film als Beste Acteur (Gary Oldman en Timothee Chalamet) of Beste Actrice (Frances McDormand en Meryl Streep). Christopher Plummer in All the Money in the World en Willem Dafoe in The Florida Project zijn in de race voor een Oscar voor Mannelijke Bijrol. Keuze genoeg dus, als ik een tip mag geven: The Florida Project. Ga zien die film over de jonge white trash moeder Halley en haar zesjarige dochtertje Moonee in een verlopen motelcomplex bij Disney World. Geweldige acteurs, met inderdaad een glansrol voor Willem Dafoe als huisbewaarder die (tevergeefs) probeert moeder en dochter in het gareel te houden. Dick Roodenburg publiciteitsmedewerker Griffioen

FOU FOW RAMEN Van Woustraat 3 foufow.nl Kenan de Leeuw, derdejaars bachelor psychologie FOTO Curly and Straight

Filmhuis Griffioen

Wil je ook GRATIS UIT ETEN, in ruil voor een restaurantrecensie? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS

Uilensteders

Ik was een heel braaf kind Cas Koopman 18 Bachelor philosophy, politics and economics Rode flat

“

Binnenkort begint mijn training om bij de douane op Schiphol te gaan werken. Ik krijg taken als mensen fouilleren en ik zal bij het röntgenapparaat staan. Eerst werd ik door de AIVD en de marechaussee gescreend. Ze keken of ik criminele banden heb of dat ik bijvoorbeeld via familie te manipuleren ben. Na mijn gesprek moest ik een vragenlijst invullen. Of ik ooit met de politie in aanraking gekomen ben, dat soort dingen. Ik kon eerlijk zijn: ik was een heel braaf kind. Ik heb zelfs nog nooit een snoepje gestolen. In principe was ik aangenomen, maar ik moest de uitslag afwachten. Dat duurde meer dan een maand. Gelukkig heb ik in de zomervakantie veel gewerkt om alvast vooruit te verdienen. Bewust. Want in september had ik zoveel nieuwe dingen, studie én woonplaats, dat ik even rustig aan wilde doen. En anders is ome DUO er ook altijd nog. Door Floor Bal Foto Peter Valckx

Wil je ook in Uilensteders? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. ADVALVAS

nr 13 — 28 februari 2018

column

Yvonne Compier

Stil

Sanne Pieters tweedejaars sociologie

et een vriend maak ik huiswerk in zijn kamer. Hij woont in een groot studentencomplex waar ik graag kom omdat er zo veel lieve creatieve mensen wonen, met wie je kunt filosoferen over wat kunst is en wat niet.

Ik ben bezig met een column over werkgroepen. Een boze column, ik heb een hekel aan werkgroepen. Werkgroepen, waarvan docenten blijven volhouden dat ze je voorbereiden op de arbeidsmarkt, doen me denken aan de middelbare school. Waar docenten proberen om ongeïnteresseerde studenten bij de les te houden, waar die studenten in werkgroepvorm nogmaals uitgelegd krijgen wat ze in hoorcolleges hadden kunnen horen, in opgegeven literatuur hadden kunnen lezen. De vriend krijgt een whatsappbericht. Hij opent het bericht, leest het, zijn gezicht betrekt, hij wordt heel stil. “Wat is er?” vraag ik.

illustratie Dido Drachman Masterstudent beeldverhaal, Sint Lucas, Brussel

In het sms-bericht staat dat een ganggenoot zojuist in zijn kamer aangetroffen is. Dood. Zelfmoord. Depressie. “Wie is dat?” vraag ik, “ken je hem?” “Niet zo goed”, zegt de vriend, “hij was erg op zichzelf. Maar we groetten elkaar. We dronken weleens wat. Zeiden dat we dat vaker moesten doen. Jij hebt hem ook een keer ontmoet. Hij maakte mooie dingen.”

Het is moeilijk je te verhouden tot een overledene die je niet echt kent, maar ook niet echt niet kent. Je bent niet verdrietig, maar je voelt toch iets. De vriend en ik zijn allebei van slag. Het is een onwerkelijk idee dat wij, mijn vriend en ik, allebei zo in leven, kibbelden over wie er theewater moest opzetten en het erover eens waren dat werkgroepen altijd ten koste gaan van de ambitieuze student, terwijl in dezelfde ruimte, op hetzelfde moment, op nog geen twintig meter afstand, nog geen vijf deuren verder, iemand besloot de meest definitieve keuze van zijn leven te maken. Helemaal alleen. “Ik kan het me gewoon niet voorstellen”, zegt de vriend. “Dat je het zo niet meer ziet zitten.” “Dan heb je geluk”, zeg ik, “dan heb je eigenlijk echt geluk.” We liggen op onze rug op zijn bed, staren naar het plafond. De deur hebben we op slot gedraaid, alsof we zo iets buiten houden. “Het raarst aan de dood”, zegt de vriend, “is de stilte. Hoe kan het nou zo stil blijven? Na zoiets groots?” De hele week probeer ik de column over werkgroepen af te maken. Maar ik denk ook: werkgroepen, waar heb ik het nou over? Deze week valt voor het eerst op dat het weer lente wordt. Ik ruik het. De zon schijnt. Terrassen worden uitgestald. Overal is geluid. Overal is leven.

nr 13 — 28 februari 2018

ADVALVAS