Nr 1 5 september 2018

Onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit

jaargang 66 #1 5 september 2018

Chris Hagi Borhan: ‘Alles in één keer gehaald’ STUDENTEN OVER HUN EERSTE JAAR Teun Hoffman zou niet meer meteen los gaan | Kesia Watson kreeg een herkansing | Merlijn Schoondorp switchte van studie en is nu helemaal blij + Hoezo sluitingstijd? Hier kun je nog eten, drinken en dansen na 3 uur ’s nachts

advertenties

Hou je van schrijven, filmen of fotograferen, en ben je nieuwsgierig wat hier allemaal gebeurt?

Word student-reporter Wij bieden: - een kennismaking met de journalistieke praktijk - begeleiding op maat - een podium voor je ideeĂŤn Je kunt er zoveel (of weinig) tijd in steken als je wilt.

Interesse? Mail de Advalvas-redactie: redactie.advalvas@vu.nl Advalvas Nieuws, reportages en opinies over het onderwijs, het onderzoek en het campusleven op de VU

HOE VER KIJK JIJ? Bijdragen aan een betere wereld, door onderscheidend onderwijs en grensverleggend onderzoek. Dat is de ambitie van de Vrije Universiteit Amsterdam. Persoonlijke vorming en maatschappelijke betrokkenheid staan hierbij centraal. Vanuit verschillende disciplines en achtergronden werken wij samen aan innovaties en nieuwe inzichten op het hele wetenschappelijke spectrum.

Aan de VU studeren 23.000 studenten en werken 4.500 medewerkers. De uitstekend bereikbare VU-campus ligt in het hart van de Amsterdamse Zuidas.

Ben jij geĂŻnteresseerd om bij de VU te werken? Kijk dan op:

Werk jij al bij de VU? Hou dan de interne vacatures in de gaten op:

WWW.WERKENBIJDEVU.NL

WWW.VU.NL/VUNET/VACATURES

Jaargang 66 #1

Megamaal Afsluiting van de introductiedagen met een vegamaaltijd.

cover: HET EERSTE JAAR

10 Studeren, op kamers gaan… 4 studenten blikken terug: wat er goed ging, en wat ze anders zouden doen 16 Hoezo sluitingstijd? Hier kun je nog drinken, dansen, eten na 03.00 uur 18 Introductiedagen

campusplein_28 augustus 2018, 16.54 Foto peter valckx

Ivar Maas haalt geld op met z'n fiets 6 Uilen afstoffen als vakantiebaantje 20

Opinie

Hét probleem in de zorg is samenwerking Acta werd te vrouwelijk

8 23

Column

Marjan Olfers

9

Sanne Pieters

32

En verder Online nieuws

4

Onderzoeksnieuws

14

Studentenraad

24

Colofon

25

Campus: eerstejaarsnieuws

26

Personeelspagina

28

Film en restaurant

30

Uilensteders

31

Pieters & Drachman

32

Coverfoto Peter Valckx Het volgende nummer verschijnt op 19 september 2018. klimaatneutraal natureOffice.com | NL-001-221499

gedrukt

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

3

advalvas.vu.nl Voor al het laatste nieuws

Is Deense aanpak antwoord op buitenlandse toestroom?

Denemarken gaat minder buitenlandse studenten tot de universiteiten toelaten, heeft de minister van Hoger Onderwijs aangekondigd. Maar hoe dan?

De Rijksuniversiteit Groningen heeft 2,8 miljoen euro besteed aan de plannen voor een campus in het Chinese Yantai.

Uraad Twente niet akkoord met samenwerking VU De gezamenlijke techniekopleiding van de Universiteit Twente en de VU komt er mogelijk niet.

{meer nieuws online}

Vakbond voert actie tegen tijdelijke contracten Stagiairs ervaren minder discriminatie Bart Bossink is de Freek Vonk van het bedrijfsleven Lifehacks voor eerstejaars ‘Ecologische crisis kun je oplossen’ 4

Welmoed Visser

RUG rommelde met geld voor Chinese campus

Groenzone moet verdwijnen voor bouwkeet

H

et Green Living Lab moet binnenkort verdwijnen van zijn plek naast het ACTA-gebouw. En ook de bomenrij aan de rand van de voormalige schooltuinen gaat er waarschijnlijk aan. Niet omdat er op die plek een gebouw komt, maar omdat de grond gebruikt gaat worden om de bouwkeet neer te zetten.

Het is een van de weinige stukjes

groen die nog over zijn aan de Zuidas: de bomen en de tuintjes naast het ACTA-gebouw. Dat hier gebouwd gaat worden, is al lang bekend. Eind september moet Arthur de Smidt, mede-initiatiefnemer van Green Living Lab en werkzaam bij dienst IT, zorgen dat de dome van het Green Living Lab weg is. Daar zijn de afgelopen vier jaar allerlei activiteiten georganiseerd op het gebied van duurzaamheid en het was een

oase van rust voor medewerkers en studenten.

De Smidt snapt dat de VU geen geld heeft om openbaar groen te onderhouden. “Maar ondertussen verdwijnt de komende jaren tachtig procent van het groen aan de Zuidas. Niemand voelt zich verantwoordelijk voor de hele omgeving”, stelt hij. (WV)

Meer hierover op advalvas. vu.nl>nieuws>30 augustus.

Toch geen numerus fixus voor psychologie De VU-opleiding psychologie gaat vooralsnog geen numerus fixus invoeren voor het studiejaar 19/20.

D

at plan was er wel omdat sommige zusteropleidingen al een stop hebben ingesteld. De VU vreesde de daardoor ontstane overloop niet aan te kunnen, maar denkt het nu te kunnen behappen.

Voor dit jaar heeft de UvA al een studentenstop ingesteld voor psychologie, waar net als aan de VU studenten ook een Engelstalige track kunnen volgen. Bij

de UvA hebben zich maar liefst 1853 studenten gemeld voor 600 beschikbare plaatsen. De VU-opleiding merkt dat. Dit jaar zijn er 500 meer vooraanmeldingen dan in 2017. De faculteit verwacht dat het daadwerkelijke aantal inschrijvingen zal stijgen van 400 vorig jaar naar tegen de 600 nu, het maximum aantal dat de opleiding aankan. Ook andere opleidingen psychologie hebben

een stop of willen die invoeren.

Daardoor denkt de VU nog meer studenten te krijgen. Toch heeft de faculteit haar voorstel voor een numerus fixus weer teruggetrokken uit de medezeggenschapsprocedure, omdat de faculteit denkt de toestroom voorlopig aan te kunnen. (DdH)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>30 augustus. nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

advalvas.vu.nl

Minister wil bindend studieadvies versoepelen

M

inister Van Engelshoven (onderwijs) wil een einde maken aan het strenge bindend studieadvies (bsa) voor eerstejaars. Zij hoeven straks nog maar 40 van de 60 studiepunten te behalen.

Dat maakte ze bekend in haar toespraak bij de opening van het nieuwe studiejaar in Tilburg.

Het bsa is oorspronkelijk bedoeld om op tijd te beoordelen of een student geschikt is voor de opleiding. Maar volgens de minister gebruiken opleidingen het bsa tegenwoordig om trage studenten eruit te filteren en het

‘rendement’ van de opleiding te verhogen. “Ik wil niet dat het systeem zo uitpakt en daarom grijp ik in”, zegt ze. “Wie twee derde van zijn eerste jaar haalt kan nooit op de verkeerde plek zitten of kansloos zijn.”

Het plan is niet opgenomen in het regeerakkoord, dus of de minister er genoeg politieke steun voor vindt, is nog maar de vraag. Ook was er meteen veel kritiek uit het veld, onder meer van de Leidse rector magnificus Carel Stolker, die zijn studenten oproept niet naar de minister te luisteren. (HOP)

Meer hierover op advalvas.vu.nl> 3 september.

In het krijt

Help, ik red het niet

20

De VU helpt je echt, vooral als de gestage aanwas van studiepunten in gevaar dreigt te komen. Zie de wegwijzer op advalvas. vu.nl>tips&trucs

Vrienden maken Daar zit je dan, op kamers in Amsterdam. De nieuwe bank van Ikea ziet er prima uit, maar je kent nog niemand die erop kan komen zitten. Lees 5 wetenschappelijk bewezen tips om vrienden te maken op advalvas. vu.nl>tips&trucs

facebook.com/ advalvas Reportages, bijeenkomsten, borrels, lezingen & meer ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

miljard studieschuld hebben alle studenten en oud-studenten gezamenlijk.

E

erder stelde DUO (Dienst Uitvoering Onderwijs) dat het om 11,2 miljard euro zou gaan, maar daarbij waren de leningen van de huidige generatie studenten en pas afgestudeerden niet opgeteld. Sinds het afschaffen van de basisbeurs, drie jaar geleden, is de gezamenlijke studieschuld snel gestegen. (HOP)

Meer hierover op advalvas.vu.nl>nieuws>30 augustus.

@advalvas_vu Een selectie uit de opvallendste (re)tweets van de afgelopen dagen @CarelStolker 3-9_Supervereerd natuurlijk! Dank voor de support. En ondertussen vind ik het BSA-plan van de Minister ontzettend stom.

Mijn 40-jaar ervaring: eerstejaars hebben belang bij structuur in dat jaar. Ze hebben niets aan een houding van kijk-maarhoever-je-komt. Erg verkeerd signaal dus.

De Leidse rector magnificus Stolker reageert op het feit dat hij op de eerste plek staat in de toplijst van Science Guide en op het plan van onderwijsminister Van Engelshoven om het bsa van 60 naar 40 punten te verlagen. @HetISO 3-9_Naast het goede nieuws dat de BSA wordt begrenst (sic) is er ook minder goed nieuws: nieuwe studenten worden financieel hard geraakt. Zij gaan er ondanks de halvering van het collegegeld niet op vooruit, aldus het ISO vandaag in @trouw @PatrickAJansen 3-9_Bij de opening van het #academischjaar voeren universitaire docenten en hoogleraren actie tegen #roofbouw. @WOinactie eist een extra investering van 1,15 miljard per jaar in de universiteiten.

Half zo duur als afschaffing van de #dividendbelasting.

Patrick Jansen is ecoloog aan de Universiteit Wageningen. @fcvheest 3-9_Let op uw zaak @studentenbond en @HetISO. De nieuwe voorzitter van de @ VUamsterdam wil het liefst het collegegeld met duizenden euro’s per jaar verhogen. https://fd.nl/economie-politiek/1267363/ ik-ben-niet-jaloers-op-de-huidigegeneratie-studenten …

Aanleiding: interview met VU-voorzitter Van Praag in het FD. Overigens liet zij Advalvas weten dat de verhoging alleen voor buitenlandse studenten zou gelden. @Hannagruteke 30-8_Het beste stuk tot nu toe over de situatie. Fijn dat @advalvas_vu naar ons wil luisteren.

Dit in reactie op ons stuk over het verdwijnen van het Green Living Lab. 5

6

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

student in actie

‘In mijn eentje fietsen had ik te veel geïdealiseerd’

Ouderen Ivar Maas fietste deze zomer in drie weken laten naar Rome om geld op te halen voor een bewegen Er komen steeds meer beweegroute voor ouderen in Nieuwkoop. beweegroutes voor ouderen.

DOOR WELMOED VISSER FOTO PETER VALCKX

D

at is nog stevig doorfietsen als je in drie weken naar Rome wilt. Was je goed getraind? “Ik had het een beetje onderschat.

Ik dacht: als Nederlander ben ik sowieso wel getraind in fietsen. Maar dat bleek toch niet helemaal waar te zijn. Mijn rechterknie raakte overbelast. Daardoor heb ik kleine stukjes met de trein moeten doen.”

Hoe ben je erop gekomen om dit te doen? “Het was voor mij de perfecte combinatie van duurzaam op reis gaan, iets bijdragen aan de wereld en iets doen voor mijn eigen gezondheid. Ik probeer zo duurzaam mogelijk te leven en projecten te doen waarmee ik mijn directe omgeving verbeter. Dit paste daar perfect in.”

Waarom een beweegroute voor ouderen in Nieuwkoop? “Ik kom uit Nieuwkoop en mijn moeder zit daar in de organisatie van de jaarlijkse goededoelendag. Dit jaar gaat het geld dus naar die beweegroute voor ouderen. Ik kan me goed in dat doel vinden omdat ik college heb gehad van Erik Scherder, die altijd hamert op het belang van bewegen, zeker voor ouderen. Hij heeft me zeker aangestoken met zijn ideeën.

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

Hoeveel geld heb je opgehaald? “Zo’n 300 euro.”

Had je een mooie route? “Sommige stukken waren prachtig. Ik heb bijvoorbeeld erg genoten van de Povlakte, de dorpjes in Italië zijn schitterend, de mensen waren aardig. En de Alpen waren ook heel mooi.”

Maar je begon in Maastricht. Dan ben je nog lang niet in de Alpen. “Duitsland viel tegen. Ik ben grofweg langs de Rijn gefietst en hele stukken vond ik saai. En ik was daar precies in die tijd dat het zo heet was: weinig schaduw, alles was dor.

Dat bepaalde de sfeer natuurlijk ook.

Daarnaast had ik het gevoel dat het altijd maar bergop ging tot ik de Alpen over was.”

Waar heb je geslapen? “Ik had een tentje bij me. Ik heb veel op campings gestaan, een paar keer wild gekampeerd en soms in hostels overnacht.”

Had je de reis van tevoren helemaal uitgestippeld? “Nee. Een paar keer had ik onderweg met vrienden afgesproken die ergens op de route op vakantie waren.

En ik wist wel ongeveer wanneer ik waar moest zijn. Maar de details heb ik per dag gepland. Ik kon niet te veel vertraging oplopen, want meteen na mijn reis had ik de presentatie van mijn these.

“Ik ben er nog moe van: na al dat fietsen

De routes zijn buiten en laten ouderen bijvoorbeeld over een lijn lopen, knieheffen en rekken.

Meer info op http:// kwiekbeweegroute.nl

Ivar Maas 25 jaar 2017-heden Master sociale psychologie, net afgerond Master environment and resource management Co-instructor voor honoursvak designing innovations for sustainability.

2016-2018 Student-assessor, faculteit Gedrags- en Bewegingswetenschappen

had ik vier dagen in Rome, waarin ik kilometers heb gewandeld om de hele stad te zien. En toen zat ik 26 uur in de bus terug. En toen moest ik mijn presentatie nog snel voorbereiden, want die had ik de volgende dag om negen uur. Maar het is gelukt allemaal.”

Hoe was het om zo lang in je eentje onderweg te zijn? “Ik dacht dat ik dat heerlijk zou vinden. Maar het bleek dat ik dat iets te veel had geïdealiseerd. Als je in je eentje in de regen op een Duits industrieterrein je band staat te plakken, is dat alleen zijn ineens helemaal niet meer zo leuk. Maar je komt wel gemakkelijker in contact met andere mensen.”

Heb je vrienden gemaakt?

“Ik had mooie ontmoetingen onderweg. Soms met mensen die nauwelijks Engels spraken.

Dan ging het echt met handen en voeten. En met sommigen blijf ik contact houden, denk ik: een Duitse gepensioneerde professor, die ik in het Zwitserse Chur tegenkwam, een Amerikaanse vrouw die ik in een theater in Rome heb aangesproken omdat we allebei alleen waren. En een fantastische Italiaanse boer, bij wie ik heb overnacht. Ik was toen ergens op de Povlakte. Het werd al donker en er was nergens een camping of hostel in de buurt. Ik moest iets en heb uiteindelijk maar gewoon bij iemand aangebeld. Daar kreeg ik de meest gastvrije ontvangst die ik me kon wensen: avondeten, een slaapplek en de boer heeft me uiteindelijk ook nog gesponsord.”

Ben of ken jij ook een student, medewerker of promovendus die zich inzet voor de maatschappij? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

7

Samenwerking is nou net hét probleem in de zorg Gemeenten moeten inzien dat er geen makkelijke oplossing is voor complexe problemen van burgers.

DOOR Hans Bosselaar en Duco Bannink Illustratie Bas van der Schot

D

e Nationale Ombudsman sloeg dit voorjaar alarm over de gemeentelijke zorg. Wie hulp zoekt raakt al gauw verstrikt in een kluwen van regels. Regels bedacht door bureaucraten en hokjesdenkers, die voornamelijk hun eigen doelen en manieren van werken centraal stellen. Samenwerking tussen de betrokken organisaties zou de zaak sterk verbeteren. Maar dat is nou juist het probleem.

Bij duizenden gezinnen komen vele hulpverleners tegelijk over de vloer; van schuldhulpverleners, arbeidsmarktbemiddelaars tot gezinscoaches. Allemaal ‘ingekocht’ door de gemeente of de zorgverzekeraar en allemaal werkend vanuit hun eigen visie, aanpak en procedures. De gezinnen worden er hoorndol van. En zelfs de professionals van de wijkteams zien zo langzamerhand door de bomen het bos niet meer.

Gelukkig heeft de Ombudsman de oplossing. Hij adviseert gemeenten per direct over te gaan op ‘integraal werken’. Dat kan bijvoorbeeld doordat organisaties samen één loket opzetten waar burgers met hun zorgvraag terecht kunnen. ‘Achter’ dit loket worden de werkzaamheden verdeeld. Kortom, de Ombudsman pleit voor meer samenwerking binnen en tussen organisaties.

Dat is vreemd: omdat de samenwerking al jaren niet van de grond komt.

Voortdurend komen onderzoekers en adviseurs met dezelfde aanbeveling. We moeten naar een diepgaander diagnose en een oplossing die meer recht doet aan de aard en de moeilijkheden van samenwerken.

Het belang van samenwerken door professionele organisaties, maatschappelijke bewegingen en de overheid is

8

nog nooit zo groot geweest. Dit komt doordat de kennis en de mogelijkheden om problemen aan te pakken zich op allerlei plaatsen bevinden.

Zo zijn deskundigen op het terrein van duurzaamheid al lang niet meer alleen werkzaam bij de overheid of bij kennisinstituten. Individuele burgers, lokale milieugroepen en innovatieve ondernemingen spelen een belangrijke rol bij het ontwikkelen en toepassen van nieuwe ideeën.

Alle partijen zoeken partners met wie ze hun doel het best kunnen realiseren. Meestal is de uitkomst van de samenwerking niet optimaal, omdat de partners ook zo hun eigen visie en belangen hebben. Maar

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

opinie

wisselcolumn

Nieuw elan

O

Hans Bosselaar is senior onderzoeker en Duco Bannink is universitair hoofddocent aan de VU-afdeling Bestuurswetenschap & Politicologie.

Auteurs van Het Probleem Samenwerken, Boom Bestuurskunde, 2018.

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

foto Yvonne Compier

helemaal niet samenwerken is vaak geen optie. Het is een proces van passen en meten, dat we kennen van de samenwerking binnen de EU. Dit proces is heel anders in het lokale sociaal domein. Daar bepaalt de overheid of zorgverzekeraar veelal welke partners moeten samenwerken en wat de beoogde uitkomst is. Zo worden professionals en hun organisaties in veel gemeenten min of meer gedwongen om samen te werken in en met wijkteams. De betrokkenen zijn gek als ze niet meedoen, want dan weten ze zeker dat ze hun eigen doel niet bereiken en tegelijkertijd hun financiële belang schaden. En dus belooft elke partner om volop te gaan samenwerken, om vervolgens het eigen specialisme en de eigen belangen voorop te stellen.

Gemeenten doen er goed aan hun partners niet te dwingen tot meer samenwerking, maar hiervoor wel ruimte te bieden.

Tegelijkertijd moeten zij steeds alert zijn op de onvoorziene gevolgen van de keuzes die zorgverleners maken. Cliëntenondersteuners, sociale raadslieden, cliëntenraden en noodfondsen kunnen hierbij een rol spelen. Maar ook zij zullen keuzes maken. Het is de realiteit waarmee we moeten leven.

Marjan Olfers hoogleraar sport en recht

voor koken, poëzie en tuinieren is geen ns land kent duizenden formele vereniging nodig. Groepen die verenigingen. Van sporteen stille drijvende kracht vormen achter clubs tot fanfares, van vernieuwing en creativiteit. Het zijn niet omroep tot politieke langer instituties, maar juist bewegingen partij. Ledenaantallen die een nieuw elan brengen in de samenlopen bijna overal terug.

Het leven was ooit zo over- leving. Het is een proces van socialisatie en van zingeving, dat soms uit protest zichtelijk. Van school tot universiteit, de ontstaat. Het bruist, sprankelt en het sportvereniging, de omroepvereniging; schuurt. je hoefde alleen het pad van je ouders te Als samenleving hebben we er nog geen volgen. Keuzes en normbesef gebeiteld in antwoord op. Traditioneel houden we cultuur en religie. Bijkomend voordeel: vast aan instituties, politieke partijen, geen keuzestress. Met iedere generatie omroepverenigingen, ging het bovendien econoenzovoort. Dit gaat misch een beetje beter. gepaard met trends als Met dit alles kwam ook ‘De vernieuwende ‘ondemocratisering’, een liefde voor geld, voor zeker als er geld in het spullen en voor vooral véél creatieve groepen houden ons een spel is. Waarbij de macht willen hebben. Verenispiegel voor’ in handen raakt van gingen, gedreven door enkelen en onvoldoende vrijwilligers, begeven zich tegenspraak in de organisindsdien wankelend op satie ontstaat. Terwijl wij, het commerciële pad. En conventionelen, met z’n allemaal trachten zij nieuallen aan de zelfhulpthewe leden te werven. rapie via internet gaan (er Het spel voltrekt zich niet is vast wel een twaalfstapmeer op basis van gedeelpenplan te vinden), massaal in een comade normen en een stevige ideologie. teuze toestand sukkelen en belangrijk En steeds loert daar het gevaar van het zitten te wezen, zijn het de vernieuwende dienen van het eigenbelang van bestuurcreatieve groepen die ons een spiegel ders in plaats van het verenigingsbelang. voorhouden. Het gaat niet om de omvang En tegen deze stroom in groeien meer van het instituut, het aantal leden, macht informele groepen. In de vorm van groeof geld, maar uiteindelijk om zingeving. pen op internet, gedreven door personen met au fond eenzelfde levenshouding of ideologie. Voor het beoefenen van veel Olfers is ook vertrouwenspersoon voor nieuwe sporten of activiteiten, zoals klokkenluiders aan de VU. kitesurfen, skateboarden, maar ook Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

9

Mijn eerste jaar

Nieuw aan de universiteit… Wat staat je allemaal te wachten? Vier studenten die hier nu een jaar rondlopen, vertellen.

DOOR FLOOR BAL FOTO’S PETER VALCKX

‘Hard werken wordt net zo beloond als slim zijn’ Na een carrière in het profvoetbal richt Chris Hagi Borhan (21) zich op zijn studie economie en bedrijfseconomie. Het eerste jaar deed hij in Nijmegen, na zijn vertrek bij zijn laatste profclub begon hij het tweede jaar aan de VU. Hij neemt zijn studie net zo serieus als topsport.

“

Ik heb al mijn vakken in één keer gehaald. Gemiddeld sta ik een 7 en er zit een stijgende lijn in. Ik ga naar bijna elk college, daar betaal ik toch voor. Aan het begin van elk blok ben ik er sowieso.

Zo kom ik erachter waar de docent prioriteit aan geeft. Is dat de theorie, dan moet je vooral naar de hoorcolleges gaan. Weet je ook wat je moet leren. Het is zonde van je tijd om een boek van 500 pagina’s voor niets te lezen. Leggen ze de nadruk op wiskunde, dan moet je de berekeningen snappen en kun je de werkcolleges niet missen. Het helpt als je meedoet bij de colleges en vragen stelt.

Hard werken wordt net zo beloond als slim zijn.

Sociaal zijn is ook belangrijk. Op de universiteit, vooral bij grote studies, loopt iedereen langs elkaar heen. Maar je moet maten hebben met wie je kunt samenwerken. Wees ook niet bang om met medestudenten te praten. De anderen zijn ook niet met vijf vrienden naar de opleiding gekomen. Die zitten ook alleen. Gewoon iemand aanspreken en iets vragen over het college helpt al. Het komt vaak voor dat studenten geen motivatie meer hebben voor hun studie. Ze denken dat ze de opleiding niet leuk vinden, maar eigenlijk zijn ze gewoon eenzaam.

Ik voetbal nog steeds, alleen op een lager niveau. Ik train vier avonden in de week bij Zoetermeer. Zo kan ik ontspannen naast mijn studie.

Omdat ik daar in de buurt woon, heb ik wel een reistijd van twee uur naar de VU. Maar dat heb ik ervoor over. Het zou mooi zijn als ik een aanbod kreeg van een club in Amsterdam. Dan kan ik hierheen verhuizen. De kans bestaat dat ik gevraagd wordt, ook amateurclubs zijn altijd op zoek naar spelers voor het hoogste niveau.”

10

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

STUDENTEN

‘Spijt heb ik niet, het was geen weggegooid jaar’ De studie aarde & economie beviel Merlijn Schoondorp (20) niet zo. Op kamers op Uilenstede wonen wel.

“

Na een tussenjaar in Australië wist ik nog steeds niet wat ik wilde studeren. Ik koos voor aarde & economie omdat het me een leuke combinatie leek. Economie vond ik een leuk vak op de middelbare school en ik wilde graag later ontwikkelingshulp gaan doen.

De studie bleek het eerste jaar niet zo internationaal gericht als ik gehoopt had. En economie was veel zwaarder dan op de middelbare school. Je hoeft echt niet elk vak leuk te vinden om een studie te doen. Maar als je geen één vak leuk vindt, is dat toch een puntje om over na te denken.

Om in maart op veldwerk te mogen, moest ik een minimaal aantal vakken halen. Daar werkte ik hard voor, het leek erop dat het niet zou lukken. Dat zou sowieso einde studie zijn. Ik haalde het toch, maar vroeg me opeens af hoe erg het zou zijn geweest om niet door te gaan.

Na de week veldwerk wist ik het zeker: ik ging stoppen.

Maar wat moest ik dan doen? Ik heb verschillende persoonlijkheidstesten gedaan, maar daar kwam het antwoord ook niet uit. Tot ik een vriendin van een vriendin sprak. Zij doet de universitaire pabo. Toen ging er een belletje rinkelen. Als kind wilde ik altijd juf worden en ik ben nog jaren vrijwilliger geweest op de sportdag van mijn oude basisschool. Ik heb een dag meegelopen met de studie en me goed ingelezen. Hier ben ik echt enthousiast over.

Spijt heb ik niet, het was geen weggegooid jaar. Ik heb Amsterdam leren kennen en ben uit huis gegaan. Dat geeft me volgend jaar een voorsprong. Ik ben hier al helemaal gewend. Vooraf had ik bedacht dat ik na een jaar op Uilenstede een kamer in het centrum zou gaan zoeken.

Maar ik hoef nog niet weg. Ik heb zoveel vrienden in mijn huis dat ik nooit alleen eet.”

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

11

Mijn eerste jaar

‘Als het niet goed loopt, ga naar een studieadviseur’ Door onverwachte omstandigheden moest premasterstudent Kesia Watson (25) plotseling haar huis uit. Daardoor liep ze studievertraging op.

“

Mijn opleiding beleid, communicatie & organisatie liep goed, ik was erg enthousiast. Hiervoor heb ik mbo en hbo gedaan. Maar ik vond de overgang naar de universiteit niet groot, de studie is niet moeilijk. Het is een kwestie van alles goed lezen en begrijpen.

Toen moest ik in november onverwacht mijn huis uit. Ik had maar twee weken om in te pakken. Uiteindelijk heb ik een paar maanden bij familie gewoond. Daarna vond ik gelukkig nieuwe tijdelijke woonruimte. Daar kon ik niet meteen in, er moest veel opgeknapt worden.

Het was een rommelige tijd. Het zoeken naar woonruimte kostte veel energie en ik werkte daarnaast ook een paar dagen per week in een museum. Soms wist ik gewoon even niet wat ik moest doen.

Door alle drukte en verhuizingen heb ik twee vakken niet gehaald. Bij een premaster zijn ze erg streng, je moet al je vakken halen. Anders mag je niet verder met je studie.

Voordat ik aan de bel trek, wil ik altijd dingen zelf uitzoeken. Dat kan ook best. En op Canvas kun je lezen wat je moet doen als je studie niet zo goed loopt.

Een vriendin van mij raadde me toch aan om naar een studieadviseur te gaan.

Op hun advies heb ik een brief naar de Examencommissie gestuurd om een herkansing aan te vragen vanwege bijzondere omstandigheden. Die heb ik gekregen: in het najaar mag ik de vakken opnieuw doen. Daarna kan ik hopelijk verder met mijn master.”

12

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

‘Ga niet helemaal los omdat je eindelijk student bent’ Zijn studie geneeskunde én het op kamers wonen bevallen Teun Hoffman (19) goed. Al gaat hij nu wel alvast een vakantie plannen.

“

Als ik dit jaar opnieuw zou doen, zou ik mijn eerste jaar iets rustiger beginnen. Niet helemaal losgaan omdat ik eindelijk student ben. De combinatie van veel studeren, werken én te weinig slapen is behoorlijk uitputtend. Het tweede jaar begin ik rustiger. Omdat je tijdens de collegevrije weken moet leren voor tentamens, heb je eigenlijk geen vakantie. Voor je het weet, ben je acht maanden verder zonder dat je een pauze hebt gehad. Ik ga nu alvast mijn rooster bestuderen om een weekje weg te plannen.

Natuurlijk kun je eens een snipperdag nemen. Maar dan heb je toch stress omdat je wel weet wat je allemaal nog moet doen.

Het studeren zelf viel me mee: ik heb mijn bindend studieadvies ruim gehaald. Omdat de studie zo leuk is, gaat het leren me makkelijk af. Wat het zwaar maakt, is dat je het nu allemaal zelf moet doen. Op het vwo ging je naar school, zitten en klaar. Eenmaal thuis deed je wat huiswerk, dat ging wel vanzelf. Nu moet je jezelf overal heenslepen. Dat valt niet altijd mee.

Het op kamers wonen bevalt me erg goed. Ik deel met drie vrienden een huis in het centrum. Maar het viel me wel tegen hoe lui ik eigenlijk ben.

Door mijn eigen slordigheid gebeuren te veel dingen niet in huis. Kom ik thuis, ligt mijn beddengoed nog nat in de wasmachine. Ben ik weer vergeten om het in de droger te stoppen.”

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

13

VIPs Rechtspsycholoog Annelies Vredeveldt onderzoekt hoe cultuurafhankelijke variabelen het geheugen van ooggetuigen beïnvloeden.

Onvolledige en onnauwkeurige ooggetuigenverslagen kunnen namelijk leiden tot onjuiste veroordelingen of onterechte vrijspraken.

Waarom helpen mensen herhaaldelijk vreemden, zelfs als dit persoonlijke kosten met zich meebrengt?

Socioloog Eva-Maria Merz wil een verklarend model ontwikkelen aan de hand van bloeddonatie, prosociaal gedrag waarbij een donor op zijn kosten een vreemde helpt.

Evolutionair bioloog Wouter Halfwerk onderzoekt hoe communicatiesystemen van dieren zich aanpassen aan de veranderende omgeving in stedelijke gebieden.

Kunnen dieren hun baltsroep direct aanpassen aan stadsfactoren, zoals licht- en lawaaivervuiling, of de aan- of afwezigheid van roofdieren?

De historici Inger Leemans en Ronald Kroeze krijgen een NWO-beurs van 50.000 euro o.a. voor het opzetten van een netwerk over financieel erfgoed.

14

Psychologie schiet klimaat te hulp

H

oe krijg je mensen in actie tegen klimaatverandering? Drie psychologen, onder wie Paul van Lange van de VU, geven tips in een recent wetenschappelijk artikel.

Mensen doen volgens de psychologen maar weinig hun best voor het klimaat omdat het eigenbelang ontbreekt. Daarom vier

psychologische adviezen (die waarschijnlijk werken).

Allereerst: maak het verhaal plaatselijk. In Nederland rijst het zeewater en barsten de dijken en in Mexico wordt het nog heter en droger. Twee: dwing langetermijndenken af. Gebruik kinderen in voorlichtingscampagnes; zij moeten er straks mee leven. En drie: haal experts van buiten bij bijvoorbeeld bouwprojecten.

Uitgestorven mens

E

en vroege mensachtige soort is vermoedelijk uitgestorven door klimaatverandering.

Dat blijkt uit een internationale reconstructie die in juli in Nature verscheen.

Aardwetenschapper Didier Roche werkte hieraan mee.

De wetenschappers reconstrueerden de hydrologische veranderingen in het stroomgebied van de rivier Limpopo in Zuidoost-Afrika in de afgelopen

2,14 miljoen jaar. Hieruit bleek dat het in de periode tussen 1 miljoen en 0,6 miljoen jaar geleden steeds droger werd in Zuidoost-Afrika.

De auteurs vermoeden dat deze toenemende droogte gevolgen had voor de leefomgeving van de toen levende mensachtigen, vooral voor Paranthropus robustus. Deze mensachtigen waren fervente planteneters. De droogte maakte het hen waarschijnlijk lastig om voldoende voedsel te vinden. (FB)

Zij zijn meer bezig met de verre toekomst dan persoonlijk betrokkenen. Ten slotte: gebruik de competitiesfeer tussen leiders en stel bijvoorbeeld een prijs in voor het schoonste land. (MK)

Climate Change: What Psychology Can Offer in Terms of Insights and Solutions, Paul van Lange, Jeff Joireman, Manfred Milinski. Current Directions in Psychological Science, juli 2018.

Geen strafblad bij fraudeurs

D

e criminele carrière van fraudeurs wijkt af van andere dadergroepen. In tegenstelling tot andere criminelen zijn er in hun jeugd geen risicofactoren, zoals een strafblad, te ontdekken. Dat blijkt uit het onderzoek waarop criminoloog Joost van Onna 5 juli promoveerde. Het zijn juist veranderingen in het volwassen zakelijke en privéleven van de fraudeur die een belangrijke rol lijken te spelen bij het begin van fraude. (FB)

Zie proefschrift via tinyurl.com/ Joostvanonna nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

Welmoed Visser

Drie jonge VU-onderzoekers kregen ieder een wetenschapsbeurs van 1,5 miljoen euro: de ERC Starting Grant:

onderzoeksnieuws

MIJN SCRIPTIE Ondernemen in China

Handpalmafdrukken van verdachten ook nodig

‘Ik had eerder van onderwerp moeten veranderen’

Lin Smeets | 22 | bachelor bedrijfskunde | eindcijfer 7,5 (12 ects) Wat heb je onderzocht? “Ik heb literatuuronderzoek gedaan naar het Chinese beleid op het gebied van ondernemen. Zelf heb ik Chinese wortels en ben ik geadopteerd. Het land is door die scriptie meer gaan leven voor mij.”

Is je onderzoek gelopen zoals je had verwacht?

“Nee, eigenlijk wilde ik het succes van Ali Express, de Chinese webwinkel, onderzoeken. Maar daarover kon ik te weinig literatuur vinden. Pas toen ik echt in tijdnood kwam, besloot ik dat ik een ander onderwerp moest zoeken.”

Wat zou je met de kennis van nu anders aanpakken? “Ik had eerder van onderwerp moeten veranderen. Dan had ik die laatste weken niet zo hard hoeven werken. Aan de andere kant is dat ook hoe ik ben: knallen voor de deadline.”

Ben je goed begeleid? “Ja, ik ben heel blij met mijn begeleider, Peter Peverelli. Hij gaf me de ruimte om dingen op mijn manier te doen en antwoordde snel als ik hem mailde.”

Ga je verder nog iets doen met het onderwerp?

“Deze zomer heb ik door China gereisd. Nu ga ik een master international management doen. Ik zou graag stage willen lopen in China, maar ik wil er niet wonen. Te ver weg en te anders.”

Hoeveel tijd heeft het je gekost? “De hele maand juni was ik er fulltime mee bezig. En de laatste week zo’n beetje dag en nacht.” (WV)

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

De wettelijke scheiding tussen vingerafdrukken en handpalmsporen belemmert de opsporing bij zware misdrijven, aldus NSCR-onderzoeker Marijke Malsch.

Puzzelstukjes

1271 genetische varianten die te maken hebben met opleidingsniveau zijn door VU-onderzoekers geïdentificeerd.

D

eze genetische factoren dragen allemaal een heel klein stukje bij, maar verklaren nog slechts 11 procent van de variatie in opleidingsniveau. Dit blijkt uit een van de grootste genetische onderzoeken ooit, waarin gegevens werden gebruikt van meer dan 1,1 miljoen mensen. (WV)

Het onderzoek is gepubliceerd in Nature Genetics.

“In 2010 is er in de wet een verschil gemaakt tussen vingerafdrukken en handpalmafdrukken. Bij iedere verdachte van een misdrijf waar minimaal vier jaar straf op staat, worden de vingerafdrukken afgenomen. Die worden in de database Havank opgeslagen. Dat gebeurt niet meer met afdrukken van handpalmen.

Als politieagenten zo’n afdruk willen afnemen, moeten ze een bevel bij de officier van justitie aanvragen en een onderzoeksbelang aantonen. De verdachte moet, als hij op vrije voeten is, speciaal opgeroepen worden om naar het politiebureau te komen. Van agenten horen we dat die voorwaarden hen tegenhouden om zo’n afdruk af te nemen.

Het gevolg is dat de databank steeds minder gevuld wordt. Daardoor is de kans op een match ook kleiner. Terwijl deze sporen heel nuttig bij opsporing kunnen zijn.

Bijvoorbeeld bij inbraken, waarbij inbrekers vaak de bovenkant van een kozijn vastpakken. Ook geven handpalmsporen meer informatie dan vingerafdrukken. Als je een mes vasthoudt om een boterham te snijden, doe je dat anders dan wanneer je op iemand insteekt.

Daarom pleiten wij ervoor dat het verschil in de wet verdwijnt en de handpalmafdrukken weer automatisch opgenomen worden in de database.” (FB)

Malsch is senioronderzoeker, Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving.

15

Doorzakken

Als alles dichtgaat

...nog meer drin

Waar kun je nog terecht na 3 uur ’s nachts?

Advalvas gaat voor jou alvast op pad.

DOOR MAAIKE VAN SCHAGEN, student-reporter

H

et is drie uur ’s nachts. Het café waar je net met je groep vrienden flink aan de zuip hebt gezeten gaat ineens sluiten.

Na de aardig grote rekening betaald te hebben – inclusief natuurlijk die idioot overbodige extra portie bitterballen van eerder op de avond – sta je voor de keuze: ga je nog door? Of ga je naar huis?

❑ Naar huis natuurlijk

❑ Naar zijn/ haar huis

❑ We gaan door!

Je geeft als excuus dat je je moeder hebt beloofd de volgende ochtend te helpen een kast naar beneden te tillen, maar stiekem verlang je gewoon naar je bed.

Het was erg gezellig.

Oké, leuk, je gaat door. Maar wat dan?

Ga je…

...een dansje wa

...eten

16

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

studenten

nken Café De Spuyt

Met een Zatte van de tap in je hand kijk je vanuit een klein en gezellig bruin cafeetje naar de dronken Engelse toeristen die aan de overkant van de straat De Gieter proberen binnen te komen, en dat onder het genot van een portie goede muziek op de achtergrond.

Een verborgen pareltje bij het louche Leidseplein.

Korte Leidsedwarsstraat 86, tot 4 uur

Café P96

Amsterdamser dan de P wordt het bijna niet. Het is de plek waar vreemdelingen in één oogopslag oude bekenden worden en waar menig nachtbraker zijn hart kan ophalen. Je geniet hier tot in de late uurtjes van ijskoude biertjes en een tosti-ijzer dat de hele nacht warm blijft. De wall-of-fame bestaande uit lachende polaroids bewijst decennia aan sterke verhalen. Let wel, de leuke barmannen en -vrouwen voorzien je van het ene na het andere vaasje, daardoor kijk je wellicht straks iets te diep in het glaasje.

Prinsengracht 96, tot 4 uur

Canvas Gevestigd

op de zevende etage van het Volkshotel in Oost.

Hier ga je heen als je zin hebt in een cocktail, rozeflamingo neonlampen en een uitzicht over heel Amsterdam. En dansen kun je er ook, want de tent wordt omgetoverd tot een club later op de avond.

Wibautstraat 150, tot 4 uur

agen De School Ben je een echte technofan, niet

bang voor kieskeurige portiers en heb je zin om tot de eerste zonnestralen door te dansen, dan is het vroegere Iedersland College bij het Rembrandtpark een goede optie. De club, tevens restaurant, is gevestigd in – inderdaad – een oud, retro schoolgebouw. Eenmaal binnen sleuren de dwingende beats en eigenzinnige kunst je vanzelf mee in een trance. Wissel af en toe de dampende, donkere kelder met de flitsende lampen en de rookmachine die The Mist-taferelen creëert af met de chille binnentuin, waar je altijd wel iemand kunt vinden om mee te kletsen, te drinken of te roken.

Jan van Breemenstraat 1, tot wanneer je niet meer kunt

Ron Verboom

Heb je geen zin in slappe friet van de Mac en kun je wachten tot 4 uur ’s ochtends om een ovenvers broodje te halen, klop dan vooral op de deur van Ron Verboom in de Pijp. Deze bakker opent zijn deuren twee uur voor openingstijd, en nee, dat mag officieel niet. Maar hij doet het om ons dat gelukzalige momentje van een goede hap na een flinke avond drinken te kunnen bieden. En wat klinkt er nou beter dan een vers eitje met verse filet américain op een vers gebakken pistoletje vlak voor je je bed in rolt?

Ceintuurbaan 278, vanaf 4 uur klop je op de deur, rond een uurtje of 6 gaan de deuren officieel open

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

Café Nol Je wilt

hier eigenlijk niet naar binnen, en daarom wil je het juist. Vooral doen als je zin hebt om lekker mee te blèren met de Hollandse meezingers en kansloos je biertje te ad’en omdat je denkt dat dat grappig is. Niks om je voor te schamen, want zo hoort het in Café Nol. Westerstraat 109, tot 4 uur

Toast It Bij een avondje

stappen hoort het bouwen van een dikke vette tosti achteraf. Maar waarom zou je dat zelf doen als er ook een plek bestaat waar ze het voor je doen? Verwacht geen saaie tosti met een magere plak kaas, maar een gevuld met kip, tonijn, gorgonzola of zelfs zuurkool. En vergeet de mierzoete milkshake niet.

Leidsekruisstraat 10, tot 4 uur

Pacific Parc

Je wilt een keer wat anders dan drank & drugs (naja, het nummer dan…), dus daarom reis je af naar het Westerpark voor Pacific.

Hier vind je hippe rock’n-roll om op te twisten en shouten tot je heupen soepeler zijn dan die van Elvis.

Polonceaukade 23, tot 4 uur

Balvert

Terwijl je naar huis fietst, trekt opeens de penetrante geur van verse hotdogs je aandacht.

Het blijkt dat ene felverlichte kraampje bij de Herengracht waarvan niemand eigenlijk weet hoe het heet, maar waar je wel precies dat kunt halen waar je zin in hebt. Een vette hap, een Snickers, een dorstlessend flesje spa of gewoon nog een sixpack Heineken.

Perfect (b)vo’tje.

Koningsplein, hoek Herengracht, 24 uur per dag open

17

Introductiedagen

De nieuwe lichting Zie de reportages op www.advalvas.vu.nl

22-8 Zo vol hebben we de aula nog nooit gezien!

21-8 Buitenlandse studenten in de rij voor pop-up gemeenteloket

22-8 VU beats Trump

22-8 Een VU-kwintet kondigt de rector magnificus aan

18

22-8 De organisatie van de introductiedagen is in de wolken

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

studenten

22-8 Roeivereniging Okeanos werft leden op de infomarkt

28-8 Politicoloog André Krouwel geeft minicollege in de Hermitage

22-8 Zwerkbal?

23_8 Heel veel hekjes neergezet

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

28-8 Silent disco en satésaus op stadsstrand Dok

19

Schoonmaak

Hoe stof je een oehoe af?

De collectie opgezette vogels van biologie moest nodig worden schoongemaakt.

Een bijzonder vakantiebaantje voor student-assistent Floriek Landeweerd.

DOOR WELMOED VISSER FOTO’S YVONNE COMPIER

“

Je moet het borsteltje heel voorzichtig over de veren halen”, instrueert Liselotte Neervoort, conservator academisch erfgoed aan de VU. De oehoe in de vitrinekast van het Wis- & Natuurkundegebouw (W&Ngebouw) krijgt vandaag een schoonmaakbeurt. De velduil, de ransuil en de kerkuil zijn vanochtend al gepoetst. “Deze vogels zijn in prima staat”, zegt Neervoort tevreden. “Je ruikt ze ook niet. Dat is beneden in het depot wel anders.”

20

Student-assistent Floriek Landeweerd ziet nog iets viezigs De collectie opgezette vogels van biologie wordt deze zomer onder handen genomen door Neervoort en student-assistent Floriek Landeweerd, die de dieren gaan schoonmaken en ze van een kaartje met naam voorzien. Hun uitgebreide gegevens gaan ze invoeren in de computer: de wetenschappelijke naam, de afmetingen, de plek waar ze staan en, waar bekend, het jaar waarin ze zijn opgezet en wie dat heeft gedaan. Geen water, geen eten en drinken in de buurt; dat zijn de basisregels. En voorzichtig zijn,

want de oudere preparaten kunnen heel broos zijn. “Vooral het mos op de houten sokkels is droog. Dat brokkelt zo af”, zegt Neervoort.

Landeweerd, die aan een master erfgoedstudies begint, borstelt voorzichtig de vleugels van de uil en daarna doet ze zijn kop, rug en borst. Het borsteltje dat ze gebruikt lijkt op een tandenborstel, maar is helemaal gemaakt van natuurlijk materiaal, zodat er geen agressieve stoffen op de vogels komen. Om die reden draagt Landeweerd ook latex handschoenen:

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

ACADEMISCH ERFGOED

waarde hebben voor de geschiedenis van de VU. “In de jaren zestig en zeventig werd er veel onderzoek gedaan naar uilen”, zegt Neervoort. “Daarom willen we de collectie uilen graag houden.”

Dat is niet met alle opgezette vogels het geval. “Wij gooien niks weg”, benadrukt Neervoort, “maar sommige vogels hoef ik niet in de VU-collectie. Als de afdeling Biologie ze zelf wil bewaren, is dat prima.” Een paar maanden geleden is Neervoort met de conservator van Naturalis, natuurhistorisch museum in Leiden, langs de verzameling opgezette dieren geweest: “Ik dacht dat die misschien wel behoefte zouden hebben aan een deel van onze vogels, maar die lachte me uit: meeuwen en reigers, daarvan hebben ze er al vierhonderd in hun depot liggen.” Er was welgeteld één opgezette vogel die Naturalis wel graag wilde hebben: de korhoen. “Ze hadden er al eentje in de verzameling, maar deze willen ze er wel bij voor tentoonstellingen.”

Opengesperde bek

“Het zuur op je handen kan de veren aantasten”, vertelt Neervoort.

“Hier zit iets viezigs.” Landeweerd wijst vlak onder de kin van de oehoe, waar de veren inderdaad wat groezelig zijn.

“Kijk maar wat je eraf krijgt”, zegt Neervoort, “maar voorzichtig.”

Als Landeweerd klaar is met borstelen, meet ze de oehoe op: 67 centimeter is die met sokkel en 46 zonder. Neervoort: “We meten ze allemaal, zodat we weten hoeveel depotruimte en verpakkingsmateriaal we voor de beesten nodig hebben,

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

als ze ooit moeten verhuizen. De sokkels kunnen eraf als we echt ruimte tekort hebben, daarom meten we ze ook zonder.

Maar dat doen we liever niet natuurlijk.” Ooit is als het W&N-gebouw wordt gesloopt, volgens de plannen in 2021.

Alleen de korhoen Tot 2021 blijven de uilen dus in de vitrinekast. Neervoort en Landeweerd maken deze zomer wel een schifting tussen vogels die als VU-erfgoed bewaard moeten blijven en vogels die minder

We gaan naar het depot beneden in de kelder. Middenin de ruimte staat een grote kast met opgezette vogels, maar wat allereerst de aandacht trekt is de wand vol potten met organismen op sterk water: paddenstoelen voornamelijk en dingen die we als niet-biologen niet thuis kunnen brengen. De potten ruiken interessant, niet meteen vies, maar de geur is wel aanwezig. “Formaldehyde en alcohol”, zegt Neervoort. Sommige zijn nog goed, maar bij veel potten is het sterkwater dusdanig gezakt dat de preparaten half boven het waterniveau staan.

Neervoort: “Die zijn uitgedroogd. Daar kun je niks meer mee.”

Ik schrik: achter me, op een kast, zie ik ineens een enorme, stoffige slang. Een boa? De bek staat wijd opengesperd alsof hij zo in je hals wil bijten. Eng en smerig.

Nachtmerriemateriaal. Ik snap ineens waarom Neervoort heeft verteld dat ze het werk hier in de kelder samen gaan doen. “Het is niet een heel prettige plek”, had ze al gezegd.

Het is maar hoe je het bekijkt: de fotograaf vindt het fantastisch en zit het komende half uur met haar lens in al die stoffige potjes met halfvergane paddenstoelen. Je zou hier heel goed een horrorfilm kunnen opnemen. Zo eentje waar er achter de kast met potten paddenstoelen

21

Schoonmaak

De nachtmerrie van elke conservator “Kijk, hier zie je de hulsjes van de tapijtkever”, zegt VU-conservator academisch erfgoed Liselotte Neervoort.

Zij staat in de kelder van het W&N-gebouw bij een kast met opgezette vogels. De tapijtkever is de nachtmerrie van elke conservator. Hij eet niet alleen tapijten, maar ook materiaal van dieren: haren, wol en veren. “Het lijkt erop dat ze al jaren niet meer actief zijn”, relativeert Neervoort. Ze opent een doosje met kleine zangvogeltjes die flink aangevreten zijn. Bij eentje ligt het kopje zelfs los van de romp. Het werk van de tapijtkever.

een geheime ruimte is, waar het echte werk gebeurt: baby’s op sterk water, opgezette mensen. Dat genre.

Stoffiger en mottiger Terug naar de vogels. Neervoort heeft inmiddels de kast geopend. Er staan meeuwen en eenden in en op een van de planken ligt iets wat op een reiger lijkt. Er komt een sterke geur van stof en verval uit de kast. “Dat is een balg”, vertelt Neervoort over het hoopje reiger, “een dier dat ze hebben opgezet zonder skelet. Maar het is niet goed gebeurd. Daarom ruikt hij zo.” Ook de andere vogels zijn een stuk stoffiger en mottiger dan de uilen die we boven hebben gezien.

Die dieren mogen niet zo de vuilnisbak in. Daarvoor moet je een bedrijf laten komen dat ze vernietigt. Er is ook nog een kast vol eieren, waar Neervoort niks mee wil. Ook die moeten ze laten vernietigen.

“Opgezette dieren en eieren zijn heel populair. Er is een markt voor. Ze willen voorkomen dat spullen langs een omweg op de markt komen en dat het mensen aanzet om bijvoorbeeld ook eieren te gaan verzamelen”, vertelt Neervoort.

Trompetvogel uit Suriname De eenden, meeuwen en zangvogels uit de kast hoeven van Neervoort ook niet meteen in de erfgoedcollectie van de VU. Wat dan wel? “De vogels die op Schiermonnikoog verzameld zijn, zoals de steltlopers.” De VU heeft daar jarenlang onderzoek gedaan en er zijn generaties

22

studenten die hebben meegeholpen. “Die vogels hebben daarom historische waarde voor de VU”, aldus Neervoort.

Onderin de kast valt een prachtige vogel op: zwart en hoog op de poten, met een rij glimmende veertjes die als een ketting om zijn hals hangen: de kamikami, ofwel trompetvogel, een Surinaamse vogel die naar het schijnt nogal luid kan roepen, vandaar de naam. “Die wil ik heel graag houden”, bekent Neervoort, “maar ik zoek nog naar een goede reden, want echt erfgoed is het niet.”

De geur van de collectie is inmiddels zo diep in mijn neus gekropen dat ik er misselijk van ben. Eerst dacht ik dat Landeweerd het mooiste studentenbaantje had dat je je kon wensen, nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Die mottige vogels vastpakken en van dichtbij afstoffen lijkt me maar een smerig werkje.

Gelukkig heeft Neervoort mondkapjes.

En Landeweerd heeft er nog steeds zin in.

“Gewoon vaak pauze nemen en even naar buiten, dan gaat het prima”, verwacht ze.

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

Martijn van Steenbergen lid selectiecommissie Acta

opinie

‘Mannen komen moeilijk door selectie tandheelkunde’ Om mannen net zoveel kans te geven als vrouwen paste tandheelkundefaculteit Acta haar selectiecriteria aan.

W

Door Floor Bal

aarom hebben jullie dit jaar de selectiecriteria aangepast?

“Het is al minstens tien jaar zo dat meer vrouwen dan mannen zich aanmelden voor tandheelkunde. Ongeveer tweederde is vrouw. Een paar jaar geleden gaf ik samen met onze decaan een introductiecollege.

Daar zaten opvallend veel vrouwen in de zaal. Wel tachtig procent. Toen hebben we onderzocht waardoor dat komt.”

Op het onderdeel cv deden mannen het slechter dan vrouwen.”

Maar dan halen jullie toch de juiste studenten binnen? “De ideale student tandheelkunde bestaat niet. We zoeken juist variatie in de studenten. Sommige tandartsen zijn goed met angstige patiënten, anderen zijn geïnteresseerd in technische ontwikkelingen of juist de wetenschap. Als beroepsveld hebben we

Vrouwen doen het beter dan mannen.

Mooi toch? “Als vrouwen het beter doen in de selectie dan mannen, dan is dat natuurlijk prima. Maar de selectieprocedure moet wel eerlijk zijn. En we vroegen ons af of dat nog zo was.”

Hadden de mannen niet gewoon lagere cijfers dan de vrouwen? “Nee, we hebben alle cijferlijsten bekeken en dat scheelde niet zoveel. Alle aankomende studenten doen toetsen. De vrouwen scoren daarbij iets beter op de verplichte taaltoets, maar ook dat was niet erg significant. We kijken daarnaast ook naar het cv van scholieren, vanuit de gedachte dat de één goede schoolcijfers haalt en een ander juist weer veel naast school doet.

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

Verplichte decentrale selectie

die verschillende mensen nodig.

Daarom hebben we een paar kleine wijzigingen doorgevoerd.”

Zoals? “De komende toetsen betreffen niet meer alleen biomedische kennis, taal en sociale vaardigheden, maar ook rekenvaardigheden en ruimtelijk inzicht. Op het cv vroegen we scholieren naar een bijzondere prestatie op het gebied van wetenschap, kunst of sport. Daar hebben we ict en technologie aan toegevoegd. Want waarom maakt een topsporter of een muzikant meer kans om aangenomen te worden en de voorzitter van de techclub niet? Ook maken we nu duidelijker wat we eisen van het dossier dat scholieren inzenden. Soms waren die dossiers zo slordig. Nu beschrijven we duidelijk hoe de bewijsstukken eruit moeten zien. Als je een dag met een tandarts meegelopen hebt, verwachten we een mooie brief op briefpapier met een handtekening van de tandarts. Dat hielp.”

Voorheen moesten tandheelkundestudenten ingeloot worden, slechts een klein deel kwam via de decentrale selectie binnen.

Sinds 2017 verplicht de overheid om alle studenten tandheelkunde en geneeskunde te selecteren. De loting is afgeschaft.

En? Eindelijk weer mannen bij Acta? “Dit jaar was 38 procent van de aanmeldingen man en 38 procent van de aangenomen studenten is ook man. De discrepantie tussen aanmelding en aanname is nu dus non-existent.

We willen als faculteit een mooie weerspiegeling van de maatschappij zijn. Met vrouwen én mannen, mensen van verschillende culturen en geloven. Iedereen heeft zo een faire kans.”

Martijn van Steenbergen

Reageren? Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

23

ingezonden mededeling

E: usr@vu.nl | FB: StudentenraadVU | HG StudentenDOk, kamer OD-12 De universitaire studentenraad is het medezeggenschapsorgaan van en voor studenten van de VU. De raad houdt zich vooral bezig met de kwaliteit en toegankelijkheid van het onderwijs en het studentenbeleid van de VU. De raad overlegt hierover geregeld met het college van bestuur.

Knallend van start Aan elke vakantie komt een eind, zo ook aan deze zinderende zomervakantie. Het moment dat dit besef volledig tot me doordringt is op de eerste introductiedag.

Ik word wakker geschud door een stemmig blaasensemble van het VU-Orkest en honderden, wat zeg ik, duizenden (!) nieuwe studenten op het campusplein. Het doet me denken aan vier jaar geleden, toen ik onbevangen en vol enthousiasme ging studeren aan deze prachtige universiteit.

Met heel veel verschillende indrukken en vol grootse verwachtingen begon ik aan mijn ontdekkingstocht.

Na het afronden van mijn bachelor gezondheid & leven heb ik nog een jaar meegedraaid in de facultaire studentenraad. En nu begint een heel nieuw avontuur voor mij: per 1 september ben ik voorzitter van de universitaire studentenraad.

Het is absoluut een grote stap. Als raad vertegenwoordigen wij namelijk álle studenten van de VU. Samen met tien kanjers ben ik klaargestoomd om het stokje van onze voorgangers over te nemen. Met een lange aanloop vanaf de verkiezingen in april kunnen we nu dan eindelijk knallend van start.

De Vrije Universiteit gaat een spannend jaar

tegemoet. De universitaire studentenraad gaat onder meer hard werken aan het studentenwelzijn, de internationalisering en kwaliteitsafspraken. Het is daarom ook erg belangrijk om jouw stem te laten horen! Heb jij als student ideeën voor de VU? Wil jij graag meedenken en meepraten? Mail me of kom bij ons langs in het hoofdgebouw op de begane grond naast het Studentendok.

Iedere VU-student bewandelt een ander pad.

Van tevoren weet je nooit precies wat je te wachten staat. Dat maakt het ook spannend en uitdagend. Dus blijf jezelf ontplooien én blijf jezelf verrassen.

Alle eerstejaars én ouderejaars wensen wij een zeer goed begin van hun studiejaar. Ga op zoek naar de plek waar jij je thuis voelt en ontdek jezelf.

Wij staan alle elf te popelen om jullie belangen te vertegenwoordigen. Ik heb er alle vertrouwen in, want na vier maanden hard inwerken zij wij helemaal klaar voor deze mooie uitdaging.

We zijn begonnen op de opening van het academisch jaar op maandag 3 september.

Daar hebben we gebrainstormd over het creëren van bright communities.

Graag tot ziens!

Päivi Reckman Voorzitter USR 2018-2019 p.reckman@studentenraadvu.nl

colofon Oproep onafhankelijk magazine van de Vrije Universiteit www.advalvas.vu.nl

gezocht: Razende reporter Maak jij graag foto’s, spreek je zonder moeite mensen aan en weet je daar snel een leuk verslag van te maken?

Word dan razende reporter voor Advalvas.

Je gaat langs bij gezellige, informatieve of opmerkelijke evenementen op de VU en maakt een foto- en tekstverslag voor op onze website en Facebook-pagina.

Interesse?

Mail naar redactie.advalvas@vu.nl

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

Redactieadres De Boelelaan 1105 BelleVue, Kamer 1H-43 1081 HV Amsterdam redactie.advalvas@vu.nl Hoofdredacteur Marieke Schilp Redactie Floor Bal, Peter Breedveld, Dirk de Hoog, Marieke Kolkman, Welmoed Visser Eindredactie Win Castermans, Welmoed Visser Secretariaat Anna Jansen (020) 5985630 secretariaat.advalvas@vu.nl Basis Ontwerp Luis Mendo - GOOD Inc.

Vormgeving Rob Bömer - rbbmr.nl Medewerkers Yvonne Compier, Dido Drachman, Peter Gerritsen, Sanne Pieters, Dick Roodenburg (Griffioen), Maaike van Schagen, Bas van der Schot, Peter Valckx Copyright HOP-kopij Hoger Onderwijs Persbureau, Amsterdam VU-advertenties zie secretariaat Commerciële advertenties Bureau Van Vliet (023) 5714745 Druk Tuijtel, Hardinxveld-Giessendam

25

Nieuw studiejaar

Groei aanmeldingen VU flink hoger dan landelijk Het aantal aanmeldingen van nieuwe studenten is op de VU fors hoger dan vorig jaar.

I

n het hele land liggen de vooraanmeldingen hoger, maar op de VU lijkt het nog wat harder te gaan dan elders. Waar landelijk het aantal aanmeldingen ongeveer 10 procent hoger ligt dan vorig jaar, zijn er aan de VU ongeveer 35 procent meer bacheloraanmeldingen en 15 procent meer masteraanmeldingen vergeleken met vorig jaar.

En dat is zeker niet alleen bij de opleidingen kunstmatige intelligentie en economie, die in de media als groeiers genoemd worden. De toename in aanmeldingen lijkt voor een groot deel te zitten in nieuwe Engelstalige opleidingen en opleidingstracks.

Verdriedubbeling Vooral bij de bachelors groeien de opleidingen die vanaf komend studiejaar Engelstalige tracks aanbieden: geschiedenis, filosofie, econometrie en economie & bedrijfseconomie.

Verder schafte international business administration de numerus fixus af, wat leidt tot maar liefst een verdriedubbeling van het aantal aanmeldingen.

Toch zijn het niet alleen buitenlandse studenten, want ook de Nederlandstalige

26

bachelors rechtsgeleerdheid en notarieel recht groeien enorm: het aantal aanmeldingen is verdubbeld in vergelijking met vorig jaar.

Bij de masters volgt de VU de landelijke trend en zijn het de economische en informatica-opleidingen die het meest stijgen. En ook voor de bachelor computer science ligt het aantal aanmeldingen met een groei van 42 procent ruim boven dat van 2017.

Enorm onzeker De VU gaat er volgens Sharon Lo-FoWong, hoofd studentenadministratie, vanuit dat het aantal nieuwe studenten dat zich ook daadwerkelijk inschrijft voor een bachelor of master zal stijgen met ongeveer 10 procent ten opzichte van vorig jaar. Maar, mailt ze, ‘dit is een voorzichtige schatting door het hogere aantal buitenlandse studenten dat zich heeft aangemeld.’

“Het is altijd enorm onzeker hoeveel buitenlandse studenten er daadwerkelijk gaan komen”, licht Frans Snijders, directeur International Office, toe. “Nog veel meer dan bij Nederlandse studenten.

Het enige wat we kunnen zeggen is dat de mensen die tegelijk een kamer hebben laten reserveren, waarschijnlijk gaan komen. Maar ook dat blijft onzeker en het is maar een relatief klein aantal van alle aanmeldingen.” (MK)

Opening Introductiedagen

Vriendschappen voor het leven beginnen hier ‘Kom vooral niet alleen studeren’, zei de VU-rector twee keer tegen de nieuwe studenten op de VU. Eén keer tegen de masterstudenten in een tot de nok gevulde aula en één keer tegen de bachelorstudenten op een bomvol campusplein op de eerste introductiedag.

“

Become part of the community”, riep rector Vinod Subramaniam de studenten op. “Join a student association, become a member of the faculty student council or the university student council. You are the beating heart of this university.

Make your voices heard.”

De hele introductie ging dit jaar in het Engels, want ook de buitenlandse studenten waren uitgenodigd. De eerstejaars moesten een tijd in de

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

campus

zon op het warme campusplein wachten op de officiële opening van de introductiedagen. Maar met korte en oppeppende praatjes wisten de sprekers de aandacht goed vast te houden.

Niet normaal De rector spoorde de studenten aan in contact te komen met mensen van buiten hun eigen studie. “Join student associations, enjoy student life, enjoy Amsterdam! You will build friendships that will last a lifetime, and it starts today.” Pas tegen het eind van zijn verhaal herinnerde hij zijn toehoorders er nog even aan dat ze niet moeten vergeten ook te studeren.

Voor de toespraak van de rector had psychologiedocent Kilian Wawoe de eerstejaars op het campusplein ingepeperd hoe bijzonder het eigenlijk is dat ze hier staan. “How many people do you think have less income than us?” vroeg hij. “Ninety percent. Standing here is not normal! Hundreds of millions of others are nót here; they don’t have either the brains or the money.”

VU-syndroom Hij voorspelde dat iedereen last zal krijgen van het VU-syndroom. “You compare yourself with the 2000 others here, and you think that this here is normal. But there is a medicine. Compare yourself with all those people who are not here today. Take the medicine every now and then, and remind yourself that this opportunity is unique.”

Het introductieweekbestuur blies een soort rookfluiten de lucht in en de studenten verspreidden zich al snel over het plein en de gebouwen. Verder kennismaken met hun groepjes, lopen over de informatiemarkt, of gewoon even chillen. (MK)

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

Buitenlandse studenten leren alvast wat Nederlands In een uurtje kun je al genoeg Nederlands leren voor een gesprekje in het café. Een groepje van zo’n twintig buitenlandse studenten bereidde zich tijdens de introductiedagen voor met een Crash Course Dutch in het VU-hoofdgebouw.

in de collegezaal.

In een klein uurtje leren Janssen en Hommes de studenten met hun voorzeg-en-napraat-methode een aantal basisgesprekjes in het Nederlands. Hoe heet je? Waar kom je vandaan? Waar woon je? En ook de ander de vragen terugstellen. En hoe heet jij?

Hoi, hoe gaat het? Alles goed?” vraagt docent Willem Janssen.

“Ja, prima! En met jou?” antwoordt zijn collega Hermke Hommes. Janssen: “En waar woon je nu? In Amsterdam?”

“Ja, ik woon hier om de hoek.”

“Spreek je al vaak Nederlands?” “Nou, ik probeer het wel, maar iedereen die ik zie spreekt Engels tegen mij…”

De twee docenten zeggen de zinnetjes voor, de studenten herhalen ze, en het gesprekje is ook nog in een heus popliedje gegoten. De studenten zijn niet boven de muziek uit te horen, maar je ziet hun monden bewegen. Met een lachje, want het is toch ook een beetje gênant, zingen

Deze Crash Course eindigt met een gesprekje voor het uitgaan. “If you want to invite someone, it’s handy to have the necessary vocabulary”, aldus Janssen.

Iedereen weet dat je je ook prima in het Engels zult redden in een Amsterdams café, maar het gaat om het idee. Ook dit eindigt met een liedje, dit keer in hiphopstijl. “Ik neem een biertje.” “Bah, dat drink ik niet.” “Oké, wat wil je dan?”

“Doe maar een witte wijn.” “Die is op.”

“O nee!” Het eindigt goed, met een van de belangrijkste Nederlandse woorden: proost! (MK)

“

Amsterdams café

Uitgebreidere versies van deze berichten staan op advalvas.vu.nl>nieuws.

27

PERSONEELSPAGINA ONDER REDACTIE VAN HRMAM VU JAARGANG 66, NUMMER 1, WOENSDAG 5 SEPTEMBER 2018

BRENG BEWEGING IN JE LOOPBAAN Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? Hoe geef ik een goed vervolg aan mijn carrière? En, wat heb ik daarvoor nodig?

Loopbaanbegeleiding helpt medewerkers antwoorden op die vragen te vinden. De regisseur loopbaanadvies van de VU bemiddelt tussen medewerkers en een pool van externe loopbaanadviseurs. Naast loopbaanbegeleiding bieden zij ook coaching aan. Het coachingstraject helpt medewerkers bij het verbeteren van specifieke aspecten van het werk.

Bijvoorbeeld persoonlijke effectiviteit, timemanagement, moeilijke gesprekken voeren of andere zaken waaraan je wilt werken. Alle VU-medewerkers met een vast contract of een arbeidsovereenkomst van 2 jaar of meer hebben recht op loopbaanadvies. Dat staat in onze cao, artikel 6.5.

Hier lees je de verhalen van 4 medewerkers die via het loopbaantraject een nieuwe baan vonden. Drie van hen hebben binnen de VU ander werk gevonden en een van hen heeft buiten de VU een passende functie gevonden.

Kirstin de Boer

Van programmamanager O|2 labgebouw naar projectmanager binnen de VU Managementpool ‘Als programmamanager was ik de schakel tussen de gebruikers en het bouwproject. Ik ondersteunde het traject van de oude naar de nieuwe werkplek. Een mooie maar ingewikkelde klus, want in dit thematische gebouw voor de Human Life Sciences werken meerdere instellingen samen. Toen de verhuizing

erop zat vroeg ik me af: wat nu? Ga ik door met dit soort projecten vanuit de faculteit of is het tijd voor wat anders? Ik heb al verschillende functies bekleed binnen de VU: voorlichter, opleidingscoördinator, afdelingsmanager... Werkende weg belandde ik zo steeds ergens anders. Ik wilde nu mijn vizier richten op waar ik écht energie vandaan haal.

Met die vragen ben ik het loopbaantraject ingegaan. Het verliep heel prettig en soepel.

Het gevoel dat ik vooral energie krijg van projecten met een hoog ambitieniveau en niet te veel kaders, werd na een aantal sessies bevestigd. Als projectmanager heb ik nu onder meer het project A Broader Mind opgezet: een groot innovatief onderwijsprogramma voor alle bachelorstudenten over persoonlijke ontwikkeling en maatschappelijke betrokkenheid. De functie past goed bij mijn leercurve.

Ik zet mijn tanden graag ergens in en deins niet terug voor een project met weinig kaders.

Ik kijk met plezier terug op het loopbaantraject. Mijn coach was een goede sparringpartner en ik kreeg bovendien antwoorden op vragen als: hoe positioneer ik mijzelf op de arbeidsmarkt? Welke indruk wil ik daar maken? Kortom, ik raad het iedereen aan! Het is erg gezond om eens in de zoveel tijd over je carrière na te denken. Waar ben je nu? Wat kan je? Waar wil je heen?’

Yin Khor

Van medewerker bedrijfsbureau bij het Audiovisueel Centrum (AVC) naar socialmedia-manager bij Communicatie en Marketing (C&M) ‘Hoe ziet mijn ideale carrière er uit? Zo vroeg ik me na 3 jaar bij het AVC af. Ik zorgde als

Myrte Berendse

Van beleidsmedewerker bij Bestuurszaken naar domeinleider onderwijs bij de Vereniging van Universiteiten ‘Ik wilde niet perse weg bij de VU maar ik zat er wel al heel lang. Van student naar junior docent, promovenda, postdoc en uiteindelijk beleidsmedewerker bij Bestuurszaken. Toen heb ik onder andere de VU raadpleging en de debatten daarover georganiseerd, waarbij medewerkers en studenten uitgenodigd werden om mee te praten over belangrijke thema’s in de academische wereld. Na 6 jaar bij Bestuurszaken vroeg ik me af hoelang ik mezelf in deze functie kon blijven uitdagen. Het voelde alsof ik overal ingerold was en ik wilde weer even scherp krijgen wat ik wilde.

Hoe stuur ik mijn eigen carrière nu, zonder dat dit voor mij gebeurt? Het is heel toevallig, maar de eerste sessie zat ik al met een vacature aan tafel.

Van de functie die ik nu bekleed. Twee jaar eerder hadden anderen mij op dezelfde vacature

medewerker bedrijfsbureau onder meer dat alle verzoeken die binnenkwamen, bijvoorbeeld over het maken van filmpjes, bij de juiste persoon belandde.

Daarnaast had (en heb) ik een eigen bedrijfje in vechtsportkleding, en ben ik voor lange tijd socialmedia-consultant geweest, ook als zelfstandige. Dat zijn veel verschillende dingen. De uitdaging van het loopbaantraject was dan ook om opnieuw een focus te vinden.

Na 2 sessies wist mijn coach alles van me, zowel op professioneel als op persoonlijk vlak. Ik hield me teveel bezig met wat ik kon en niet met wat ik wilde, kwamen mijn coach en ik tot inzicht. Terwijl ik eigenlijk wel wist dat mijn ambities bij social media lagen.

Toen ik de vacature van socialmedia-manager bij C&M zag, was ik dus meteen enthousiast: precies wat ik wilde!

De gedachte ‘ik wil weg bij de VU’ verdween.

Als kwartiermaker zoek ik nu zelf uit hoe ik mijn functie kan vormgeven en schrijf ik vanaf scratch het socialmediabeleid. Deze uitkomst had ik me een jaar geleden niet kunnen voorstellen.

Daarnaast weet ik zeker dat er veel talent zit bij de VU. Maar het kan zijn dat zij –net als ik– niet precies op de goede plek zitten. Voor hen, en voor alle medewerkers die zichzelf willen blijven ontwikkelen, vind ik het loopbaantraject erg belangrijk. ‘

gewezen. Dat vond ik frappant. Tijdens de sessies hebben we de vacature eerst geparkeerd. Belangrijker was: Waar word ik blij van? En waarom? Zo kwamen mijn eigen drijfveren en motivaties weer scherper op mijn netvlies: netwerken, verbinden en koers zetten tussen mensen met verschillende belangen. Nu ben ik domeinleider onderwijs en houd ik me bezig met kennisuitwisseling tussen alle Nederlandse Universiteiten op het gebied van onderwijs en lobbyactiviteiten richting de landelijke politiek voor de juiste randvoorwaarden om het onderwijs in de universitaire sector nog sterker te maken.

Ik zit hier nu op de juiste plek. Los daarvan was het heel fijn om eens met iemand die je niet kent bewust stil te staan bij wat je doet en wat je wilt. Zo krijg je daar meer grip op.

Ook zonder dat je weg wilt uit je huidige functie. Voor mij had dat evengoed de uitkomst kunnen zijn. ‘

Laetitia Kat

Van teamleider studentenbalie bij Student- & Onderwijszaken naar studieadviseur School of Business and Economics ‘Als teamleider gaf ik samen met een ander leiding aan alle medewerkers van de studentenbalie. We zorgden ervoor dat ons team de studenten goed kon helpen. Op een gegeven moment begon het te knagen: is dit écht wat ik wil? Bovendien was het lastig om met zijn tweeën kapitein op één schip te zijn. Na een aantal gesprekken met mijn loopbaancoach

wist ik dat ik meer met mensen wilde doen.

Bijvoorbeeld in een begeleidende of adviserende rol. Wat ik als teamleider deed, was me juist bezighouden met het proces van die begeleiding. Ik overwoog verpleegkunde, een tweede master psychologie en heb binnen de VU een project bij HRM gedaan. Dat bleek ook niet volledig te passen. Bovendien wees mijn leidinggevende me toentertijd op de vacature voor studieadviseur. Na een kop koffie te hebben gedronken met de toenmalige studieadviseur ging het balletje snel rollen. Nu heb ik het gevoel dat de baan goed bij mij past. In mijn vorige functie miste ik het om direct iets voor een ander te kunnen betekenen. Dat, en meer menselijk contact, heb ik nu zeker gevonden. Het is erg leuk om jezelf beter te leren kennen via zo’n traject. Bovendien ben ik de richting op gegaan die ik echt op wilde. Het is daarnaast voor iedereen raadzaam om eens in de zoveel tijd na te gaan of je huidige baan nog goed bij je past.’

Meer weten? Neem contact op met regisseur loopbaanadvies Lidy Stassen via l.w.j.m.stassen@vu.nl.

Redactie Personeelspagina > HRMAM Tekst > ANOUK BERCHT Vormgeving > HAAGSBLAUW Reageren > PP@VU.NL

Film

Restaurant

Bir Tat SFEER Denk aan een druk Turks buurtrestaurant. Het loopt af en aan met mensen die hier komen eten, de politieagenten parkeren op de stoep om even af te halen en wij zitten dan ook aan het enige vrije tafeltje onder de felle lampen.

ETEN De keuze is reuze, dus gaan we los. We krijgen meteen Turks brood met pittige knoflooksaus en heerlijke salsa. We bestellen beyti ofwel lamsgehaktspies, opgerold in deegwaren in yoghurt- en tomatensaus. Het vlees met grillsmaak overtreft onze verwachtingen. Ook de falafel heeft opmerkelijk genoeg deze fijne grillsmaak. Daarna eten we een mix van twee soorten pides (Turkse pizza’s in de vorm van een boot): een vlees- en kaasversie, beide zijn erg lekker. Je krijgt bij de gerechten salades met een citroentje.

We vragen ook zo’n salade met Turkse kaas en die kaas blijkt absoluut een toevoeging. Voor extra vitamines bestellen we nog spinazie, kruidig en smaakvol. De enige kritische noot plaatsen we bij de gehaktballetjes met aardappelen die ons ergens toch aan een maaltijd in een bejaardenhuis doen denken.

BEDIENING Vriendelijk.

TIP Knijp de citroen over de salade uit.

AANRADER Absoluut.

PRIJS Aan de pittige kant: het vlees is 15,50, falafel en pides kosten per stuk 6,50 en de portie spinazie 6,75 euro.

De zestiger jaren On Chesil Beach draait vanaf donderdag 6 september My Generation draait vanaf vrijdag 7 september Studenten: 5 euro VU-medewerkers: 7 euro Aanvangstijden op griffioen.vu.nl

F

ilmhuis Griffioen opent het nieuwe seizoen met twee films rond een kantelpunt in de zestiger jaren. Om het gechargeerd te zeggen: voor en na de seksuele revolutie.

De verfilming van de roman van de Britse schrijver Ian McEwan On Chesil Beach speelt in 1962, een jaar voor de uitbraak van de Swinging Sixties. Een pasgetrouwd stel verblijft in een hotelkamer aan de Engelse kust om de huwelijksnacht door te brengen.

De onzekerheden tijdens die avond zullen hun leven blijvend bepalen.

In de documentaire My Generation vertelt acteur Michael Caine over zijn jaren zestig. Met archiefbeelden, muziek en gesprekken met sterren als Paul McCartney, Twiggy, Marianne Faithfull, Roger Daltrey en Mary Quant neemt hij de kijker mee naar de Swinging Sixties. In Londen welteverstaan, want het was natuurlijk niet overal feest.

Dick Roodenburg publiciteitsmedewerker Griffioen

30

Bir Tat Bos en Lommerweg 242 birtat.nl Lieke Kuiper, filosofiestudent FOTO Merlijn Doomernik

Cultuurcentrum Griffioen

Wil je ook GRATIS UIT ETEN, in ruil voor een restaurantrecensie?

Mail naar redactie.advalvas@vu.nl. nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS

Uilensteders

Ik woog nog maar 55 kilo Jochem de Hoop 22 Derdejaars criminologie, tweedejaars rechten Rode flat

“

Het afgelopen studiejaar was ik meer met sporten dan met mijn studie bezig. Eén tentamen heb ik zelfs overgeslagen om te kunnen trainen. Ik had niet geleerd, en het ging alleen om bonuspunten. Dan ga ik liever naar de sportschool.

Ik ben beter voor mijn lichaam gaan zorgen. Vier jaar geleden werd ik ziek op vakantie. Uiteindelijk lag ik een maand in het ziekenhuis. Het bleek collitis ulcerosa, een chronische darmziekte te zijn. Doordat ik niets meer kon binnenhouden, woog ik nog maar 55 kilo.

Mijn drie broers deden al aan fitness, ik ben een paar keer met ze meegegaan. Nu sport ik vier keer per week. Doordat ik op de app Myfitnesspal precies bijhield wat ik at, ontdekte ik dat ik niet tegen kwark kan. Nu kan ik eindelijk spiermassa opbouwen, heb ik meer energie en bijna nooit buikpijn. Dat is wel de moeite waard.

Door Floor Bal Foto Peter Valckx

Wil je ook in Uilensteders?

Mail naar redactie.advalvas@vu.nl.

ADVALVAS

nr 1 — 5 september 2018

31

column

Gratis tijd

I

k leg de huisarts mijn klachten voor.

“Hoe oud ben je?” vraagt ze.

“25”, antwoord ik.

Ze zegt: “Niet schrikken, maar ik wil graag een uitstrijkje maken. Zodat we baarmoederhalskanker kunnen uitsluiten.”

Ondanks de waarschuwing schrik ik toch. “O”, zeg ik, “oké.”

Ze brengt de eendenbek in, neemt een PAP-test, schrijft mijn naam en geboortedatum op een klein bakje waarin ze het wattenstaafje opbergt, schroeft de dop dicht, glimlacht naar me.

“Eh”, zeg ik, “hoe zag het eruit?”

“Over vier à vijf dagen hebben we de uitslag”, zegt ze.

“Kun je er niet nu al iets over zeggen?” vraag ik.

“Over vier dagen hebben we de uitslag”, herhaalt ze. “Bel maar.”

“Bedankt”, zeg ik, ik schud haar de hand, “tot dan.”

Sanne Pieters derdejaars sociologie

illustratie Dido Drachman Masterstudent beeldverhaal, Sint Lucas, Brussel

32

en documentaires die ik wegens tijdgebrek al jaren voor me uit bleef schuiven, begin aan boeken die niet nuttig zijn maar ik wel leuk vind en zie alleen maar de mensen van wie ik energie krijg, zeg al het andere af.

Ik hoorde een moeder eens zeggen: “De mooiste tijd van mijn leven was toen mijn zoon anderhalve week te laat geboren werd. We speelden de hele dag spelletjes, keken films en dronken thee. Ik ben nog nooit zo rustig geweest. Ik wist dat hij zou komen, maar ik kon niets doen. We noemden het mijn gratis tijd: ik kon alleen maar wachten en leuke dingen doen.”

Als ik buiten kom, is het eerste dat ik denk: ik ga dood.

Ik bel mijn vader en mijn vriendje. Ik zeg hen niet dat ik denk dat ik doodga, maar speel een flinke versie van mezelf. Ik zeg dingen als: ja, het zal wel meevallen, komt bijna niet voor op deze leeftijd, waarschijnlijk is het niets, je hoeft niet naar huis te komen, haha nee het gaat wel. Als ik heb opgehangen, schiet ik een koffietentje binnen en maak de fout die alle mensen die denken dat ze kanker hebben maken: ik tik in ‘overlevingskans baarmoederhalskanker’ en laat me naar gezondheidsplein.nl navigeren. Na een kwartier scrollen en lezen weet ik zeker dat ik kanker heb én waarschijnlijk doodga.

Wachten op een uitslag die je leven kan veranderen is een bijzondere vorm van gratis tijd. Geconfronteerd met de mogelijke nabijheid van de eindigheid van mijn leven, wil ik opeens wél tijd maken om spelletjes te spelen, films te kijken, boeken te lezen. Met de gedachte in mijn hoofd dat dit weleens de laatste vier sowieso zorgeloze dagen zouden kunnen zijn, vraag ik me steeds af: wat heb ik de afgelopen twee jaar nou gedaan?

Waarom heb ik me zo druk gemaakt over groepspapers en wel of niet een 8 halen? Waarom heb ik zo veel gewerkt, zo veel nieuwsbrieven geschreven, zo veel persberichten? Waarom heb ik geen Spaans geleerd?

Waarom ben ik niet in Barcelona gaan studeren?

Waarom heb ik geen rare extra vakken gekozen? Waarom heb ik niet meer leuke dingen gedaan?

De vier dagen waarop ik wacht op de uitslag, laveer ik tussen denken dat ik doodga en denken dat er niets aan de hand is. Denken dat ik me aanstel en denken aan dat de huisarts wel een beetje bezorgd keek. Denken dat ik me hartstikke goed voel en denken aan dat ik de laatste tijd veel blauwe plekken heb, en had dat niet iets met kanker te maken? Tussen het denken door kijk ik films

Na vier dagen wachten bel ik de huisarts. Er is voor nu niets aan de hand, maar ze houden me graag op de radar. “Kom over een half jaartje maar weer terug”, zegt ze, “dan kijken we verder.”

Ik hang op, slaak een zucht. Mijn gratis tijd: het wordt me in de schoot geworpen. Ik kan alleen maar wachten en leuke dingen doen.

nr 1 — 5 september 2018

ADVALVAS