End of Winter

Š Pier Carthew

End of Winter do/th 13.02.20 + vr/fr 14.02.20 + za/sa 15.02.20

www.budakortrijk.be

Dance Theatre Performance Festival

performance, theater/theatre, première

Philippe Beloul: Quichotte première partie « on est pas sortie de l’auberge »

© Marcelo Mardones

© Yves Pezet

do/thu 13.02.20, 19:30–20:20, Budascoop

do/thu 13.02.20, 21:00–22:00, Budatoren

performance, première

Marcos Simoes: HOW NOT TO BE UNDERSTOOD?

performance, première

Samara Hersch & collaborators: Body of Knowledge

© Kristof Vrancken

© Pier Carthew

vr/fr 14.02.20 + za/sa 15.02.20, 18:00–19:30 (14/02 > EN • 15/02 > NL) + 21:30–23:00 (EN), Budatoren

vr/fr 14.02.20 + za/sa 15.02.20, 18:00–18:45 + 21:30–22:15, Budatoren

performance, installation

Sarah & Charles: A Creative Spa (In The Hands of Puppets)

© Estelle Gautier

vr/fr 14.02.20, 20:15–21:00, Budascoop

Hagar Tenenbaum: Soulless

dans/dance, première

za/sa 15.02.20, 18:00–19:00, Broelkaai 6

Einat Tuchman: Other Enter

performance

19:30–20:20 Budascoop, première performance, theater/theatre gesproken boventiteld FR spoken NL & EN surtitled

21:00–22:00 Budatoren, première performance

Philippe Beloul Quichotte: première partie « on est pas sortie de l’auberge »

Marcos Simoes HOW NOT TO BE UNDERSTOOD?

NL “Wanneer ik je zeg dat ik de avonturen van Don Quichote de La Mancha ensceneer, begrijp je, zonder zelfs maar de twee grote boekdelen te hebben gelezen die het beroemde werk van Cervantes vormen, dat dit een pro­ ductie zonder weerga is. Dat is de definitie van een avontuur. En je zou gelijk hebben om er een Donquichottistische eigenschap in te herkennen.

Met mijn acteurs, die geen enkele opleiding in de podiumkunsten hebben genoten, ben ik begonnen aan een zoektocht naar een verloren, kritische geest. We zullen hier niet ongedeerd uitkomen. Cervantes eindigde zijn verhaal met het beschrijven van de arme Quixote, die in ademnood in zijn bed stierf. Het is een fictief verhaal dat de onrechtvaardigheid van de wereld onderzoekt. Het stuk is een overgangs­ ritueel. Samen ontdekken we de gebaren en relaties waaruit het opgebouwd is, en samen bouwen we mee aan een nieuwe wereld.”

NL “In dit project benader ik kunst als een geest. Een geest die de kunstenaar omringt en doorheen het proces voortdurend actief is en op onvoorspelbare wijze de schijnbare ruimte van het niets lijkt op te roepen. Het vormeloze zoeken naar een vorm, het oneindige zoeken naar het eindige (als vorm) en opnieuw naar het oneindige doorheen de toeschouwer. Om deze aanwezigheid te begrijpen, werk ik rond het idee van een collectie – een kunstgerelateerde collectie in de vorm van video’s. Hoe kan ik door middel van een collectie van fragmenten of stukken een Geest creëren? Een aanwezigheid in voortdurende beweging, een Geest die volgt, beïnvloedt, verschijnt en met mij bij het vorm­ geven van het werk samenwerkt – een Geest als een onzichtbare dramaturg.” How not to be understood?, op dit moment nog geen solo of eerder een solo die nog moet komen, is een liefdes­ verhouding met de kunst. Liefde als een over­ gang naar de ander, een proces van alteriteit, van deterritorialisering, een buiten­lichamelijke ervaring in de meervoudigheid van de ander en een creatieve kracht. Kunst als liefde.

Inga Huld Hákonardóttir: Again The Sunset

dans/dance

© Yves Pezet

EN “When I tell you that I am staging the adventures of Don Quixote de La Mancha, you will understand, without even having read the two large volumes that constitute Cervantes’ famous work, that this is an unprecedented production. That is the definition of an adven­ ture. And you would be right to recognise in it a Donquichottist trait. With my actors, who have not received any training in the performing arts, I am embarking on a quest for a lost critical mind. We will not come out of this unscathed.

Cervantes ended his story by describing poor Quixote, dying breathless in his bed. It is a fictional story, which persists in probing the world’s injustice. The piece I propose you to attend is a rite of passage. Together, we will discover the gestures and relationships that constitute it, and together we will join in the construction of a new world.”

za/sa 15.02.20, 20:15–21:10, Budascoop

€ 8 -26/+65/pro € 12 -26/+65/pro

EN “In this project I approach Art as a Spirit.

A Spirit that surrounds the artist and that is continuously active during the process, making appearances in unpredictable ways – as if coming from an apparent space of nothingness.

The formless looking for a form, the infinite looking for the finite (shape) and again to the infinite through the viewer. In order to grasp this presence, I work on the idea of a collection – an art-related collection in the format of videos.

How through a collection made from fragments or pieces can I create a Spirit? A presence in conti­ nuous movement, a Spirit that follows, influences, appears and collaborates with me while shaping the work – a Spirit as an Invisible dramaturg.”

Not yet a solo piece or a solo piece yet to come, How not to be understood? is a love relation with Art. Love as a passage into the other, a process of alterity, of deterritorialisation, an out of body experience into the multiplicity of the other and a creative force. Art as Love.

© Marcelo Mardones

© Stanislav Dobák

do|th 13.02.20

1 performance: € 10 2 performances: € 15

18:00–18:45 21:30–22:15 Budatoren performance, installation gesproken EN spoken ook op / also on 15.02.20

20:15–21:00 Budascoop, première dans/dance

Samara Hersch & collaborators Body of Knowledge

Sarah & Charles A Creative Spa (In The Hands of Puppets)

NL Dit intimistische werk, opgevoerd door tieners die met hun mobiele telefoons recht­ streeks naar het theater bellen, is een krachtige meditatie over leeftijd en verandering: veran­ deringen in het lichaam, veranderingen in houding en veranderingen in het leven. Vragen rond grenzen, seksualiteit, plezier, schaamte, pijn, toestemming, veroudering, verdriet, dood en de toekomst komen allemaal aan bod wan­ neer tieners uit België en uit de hele wereld in real time vanuit hun slaapkamers met het publiek praten. Body of Knowledge is een ver­ rassende, uitdagende en tedere ervaring die onderzoekt hoe we aandacht besteden (of niet) aan onze eigen lichamen en die van anderen die in tijd en ruimte naast elkaar bestaan.

NL In een witte, door neon lampen ver­ lichte ruimte zit een jonge vrouw op een rubberen mat. Een geurige nevel doet denken aan dennen­appels en hars, terwijl een zachte tranceachtige muziek speelt. In deze perfor­ mance over informatie-fastfood, ijdelheid, fictie en bewegingsdrang, gaat het kunstenaarsduo Sarah & Charles op zoek naar de ultieme vorm van overgave. In een tijdperk waarin sociale media en internet ons wereldbeeld verruimen, lijkt onze geest emotioneel te verengen. De performer nodigt je uit in een creatief wellnessoord, waar je beslissingen even kunt uitstellen.

EN This intimate work, performed by teenagers who call into the theatre on mobile phones, is a powerful meditation on age and change: changes to bodies, changes in attitude, and changes to life. Questions of boundaries, sexuality, pleasure, shame, pain, consent, ageing, grief, death and the future are all on the table as teens from across Belgium and around the globe chat with the audience in real time from their bedrooms. Body of Knowledge is a surpris­ ing, challenging, and tender experience explor­ ing how we pay attention (or not) to our own and others’ bodies co-existing in time and space.

EN In a white space lit by neon lamps, a young woman sits on a rubber mat. A fragrant mist reminds you of pinecones and resin, while soft, trance-like music plays. In this performance about information fast food, vanity, fiction and the urge for affirmation, the artistic duo Sarah & Charles goes in search of the ultimate form of submission. In an age in which social media and the Internet are expanding our view of the world, our minds appear to be narrowing emotionally. The more we know, the less we understand. The performers invite you to a creative wellness centre where you can put your decision-making on hold.

© Sarah & Charles © Kristof Vrancken

© Pier Carthew

© Robert Catto

Realized in the framework of the European project Be SpecACTive!

18:00–19:00 Broelkaai 6 performance

18:00–19:30 NL 21:30–23:00 EN Budatoren performance

Hagar Tenenbaum Soulless

Einat Tuchman Other Enter

Inga Huld Hákonardóttir Again The Sunset

Samara Hersch & collaborators Body of Knowledge

NL Soulless speelt in op het verlangen om gezien te worden en de behoefte om te on­ dermijnen en zich terug te trekken. Het is een solovoorstelling voor een stomme figuur die moet worden bekeken om gehoord te worden.

Geïnspireerd door de logica van mime en slapstick benadert Hagar Tenenbaum haar lichaam vanuit het concept van de plasticiteit.

Groteske, onhandige en fragiele materialen worden het materiaal voor amusement en vermaak. Samen met de muziek van Hendrik Willekens ondergaat de beweging een voort­ durende verandering van vorm en volume.

In de nabijheid en vervreemding van zichzelf ontstaat een ongemakkelijke flow. Soulless richt zich tegelijkertijd op de fysieke pijn van het reële en op de theatrale wereld van het verzinsel.

NL Beeld je in dat je niet in het centrum van de stad woont, maar in een buurt aan de rand. Een multiculturele buurt – erg druk – waar mensen elkaar constant kruisen, maar nauwelijks in contact komen met elkaar of zich onderling vermengen.

En jij? Jij bent een artiest en denkt bij jezelf: “Wat kan ik doen om hier verandering in te brengen? Kan ik via mijn artistieke praktijk men­ sen dichter bijeenbrengen?”

NL Again The Sunset is identiteit, steeds opnieuw vermenigvuldigd door wat het raakt.

Het beweegt. Het is een lied, een toespraak, een verhaal… Het is een steen die hard wordt als je hem vasthoudt. Het is stil. En dan wordt het zo luidruchtig…

We werken om door te gaan en gaan door om te werken, we verplaatsen wat er verplaatst moet worden en zingen wat er gezongen moet worden over bedrieglijke stenen, dubieuze wol­ ken en hopeloze liefdegeschiedenissen. Werken om te werken en bewegen om bewogen te worden is actieve hoop die beloning nastreeft.

Niet geheel hopeloos, bereiden fysieke en emo­ tionele arbeid zich voor op een vriendschappelijke strijd. Ze stoten, ze duwen, ze trekken en geven elkaar de vijf omdat ze weten dat ze sterkere bondgenoten zijn wanneer de storm losbarst.

text ▷ vr/fr 14.02.20

EN Soulless plays on the desire to be seen and the need to subvert and retreat. It is a solo performance for a mute figure who must be looked at in order to be heard. Inspired by the logics of mime and slapstick, Hagar Tenenbaum approaches her body through the concept of plasticity. Grotesque, clumsy and fragile mate­ rials become the substance of entertainment and amusement. Woven together with Hendrik Willekens’ music, movement undergoes per­ petual change in shape and volume and in prox­ imity and estrangement from itself, reaching an awkward flow. Soulless is simultaneously invested in the physical pain of the real and in the theatrical world of make-believe.

EN Imagine you live in a neighborhood that is not in the centre of the city but kind of on the outskirts. It’s a multicultural neighborhood, very busy, where people are constantly crossing one another but hardly interact or mix.

And you are an artist and you think to your self “What can I do to change that ? Can my artistic practice bring people more together?“

Een liefdeslied krijgt een nieuwe vorm.

Een concert wordt verplaatst.

Een dans verschijnt en een lichaam herinnert aan verhalen uit het verleden.

We denken in zang we zingen in gedachten werken om te werken om te werken.

Wij werken om te werken om te bewegen om te bewegen om bewogen te worden om bewogen te worden om bewogen te worden.

We zitten in de zon, de zon gaat onder, we zijn de zonsondergang.

Wij de kleuren tussen geel en rood, wij zijn de zonsondergangen, elkeen van ons.

EN Again The Sunset is identity multiplied over and over again by what it touches. It moves.

It is a song, a speech, a story... It is a rock made hard when you hold it. It is quiet. And then it gets so loud...

We work to continue and continue to work, we move what needs to be moved and sing what needs to be sung about deceptive stones, dubious clouds and hopeless histories of love.

Working to work and moving to be moved is active hopefulness chasing reward.

Not hopeless at all, physical and emotional labour prepare for a friendly combat. They nudge, they push, they pull and then high five as they know they are stronger allies when the storm comes down.

A love song is given a new shape.

A concert is moved.

A dance appears and a body recalls stories from the past.

We think in song we sing in thought we work to work to work.

We work to work to move to move to be moved to be moved to be moved.

We are sitting in the sun, the sun is setting, we are the sunset.

We the colours between yellow and red, we are the sunsets, every single one.

ook op / also on 14.02.20

© Robert Catto

ook op / also on 15.02.20

€ 8 -26/+65/pro € 12 -26/+65/pro € 16 -26/+65/pro

20:15–21:10 Budascoop dans/dance gesproken EN spoken

© Stanislav Dobák

18:00–19:30 EN 21:30–23:00 EN Budatoren, première performance

1 performance: € 10 2 performances: € 15 3 performances: € 20

18:00–18:45 21:30–22:15 Budatoren performance, installation gesproken EN spoken ook op / also on 14.02.20 Sarah & Charles A Creative Spa (In The Hands of Puppets)

text ▷ vr/fr 14.02.20

© Kristof Vrancken

za|sa 15.02.20

€ 8 -26/+65/pro € 12 -26/+65/pro € 16 -26/+65/pro

© Estelle Gautier

vr|fr 14.02.20

1 performance: € 10 2 performances: € 15 3 performances: € 20

NL Op een nieuwe werkplek als BUDA aankomen is in de eerste plaats vertrouwd raken met de zichtbare en onzichtbare zielen uit heden en ver­leden, de vele menselijke relaties die BUDA maakten tot wat het is: een uitzonderlijke onderzoeksplek voor kunstenaars, een plek voor creatie, met een buitengewone focus, een steunpilaar voor talrijke projecten, waar ook gepresenteerd kan worden, al is het werk nog erg vers. En naast podiumkunsten biedt BUDA ook dagelijks een uitdagend filmprogramma als arthouse cinema.

Al deze redenen maakten mijn overstap van Parijs naar Kortrijk bijzon­ der aangenaam en zorgen ervoor dat deze editie van End of Winter – enerzijds een soort erfenis van Agnes Quackels, anderzijds iets wat ik zelf verder wil uitbouwen – me een ongeveinsd gevoel van plezier geeft. Deze editie staat mee in het teken van het Europese netwerk Be SpectACTive!, dat experimen­ teert met diverse vormen van participatie en het publiek meer stem geeft.

18 partnerorganisaties uit heel Europa strijken in Kortrijk neer om kennis te delen en getuige te worden van Samara Hersch’ Body of Knowledge.

Drie dagen lang delen kunstenaars ongelooflijke verhalen, elegantie struikelt over bespottelijkheid, het eindige over het oneindige. Hun bur­ leske eenzaamheid voor iedereen zichtbaar. Er zijn heerlijk lange zons­ ondergangen, adembenemende liefdes, intrigerende personages – een koppel dat een houtblok in mootjes hakt, uitzinnige verlossers (wiens project onvermijdelijk mislukt), jongeren die via gsm onze intimiteit onderzoeken,… Ondergedompeld in een installatie vinden we menselijke resten, ontsnapt aan de technologische domesticatie.

Ik ga niet verder in op wat je te zien krijgt – kunst is een verrassing.

Ik zeg je niet hoe je je moet gedragen t.o.v. wat er anders verloren kan gaan – kunst is geen louter consumptieproduct. Ik weet niet of je nu beter thuis blijft of een revolutie ontketent – kunst is geen propagandamachine.

Ik nodig je heel simpel uit om te komen ontdekken welke horizonten je gevoelens, je zintuigen en je verbeelding kunnen openen.

Want kunst blijft dé plek waar twijfel, kritiek en huivering thuis horen. Dat maakt kunst, dat is mijn diepste overtuiging, een ontmoeting.

Kunst onttrekt zich aan de logica van de uniformisering van lichamen en gedachten. Kom. Wie weet wordt je verlangen er sterker door.

EN To arrive in a place is first of all to become familiar with the present and past souls, visible and invisible, that make up its soil. In this case, the many human relationships that have developed and made BUDA the formidable working space that it is for artists, a space for research and rare concentration, for accompanying their projects and for the public presentation of the forms produced, sometimes barely emerging. BUDA also has a singular role, beyond the support given to the performing arts, as a cinema that presents a challenging programme on a daily basis.

All these reasons make my arrival in this place most enjoyable and make this edition of End of Winter – which, on the one hand, constitutes an inheritance of Agnes Quackels and which I, on the other hand, intend to expand – come accompanied with unfeigned feelings of pleasure.

This programming is also the result of a collaboration with the European Be Spectative network, which experiments with various forms of partici­ pation and gives the public more voice. 18 partner organisations from all over Europe gather in Kortrijk to share knowledge and to witness Samara Hersch’s Body of Knowledge.

For three days, the artists will deliver stories to sleep standing up, grace will meet ridicule, the finite the infinite, their burlesque solitude present in the crowd. There will be endless sunsets, breath-taking love, intriguing characters: a couple banging the log in circles, delirious saviours (whose project inevitably fails). Immersed in a multimedia installation, we will encounter some human remains that have escaped technological domestication. On the phone, teenagers will explore our intimacy…

I will not go into more detail about what you will see – art is a sur­ prise. Nor how you should behave in the face of what might otherwise be lost – art is not a product to be consumed. Whether you had better stay at home or engage in a revolution – art is not a place of propaganda. I would simply invite you to come and discover what could potentially open the horizon of your feelings, your senses and your imagination.

Because art remains the place of doubt, criticism and trembling.

Art is, I profoundly believe, an encounter. This displaces and escapes the logic of uniformisation of bodies and thoughts. Come, it may well be that your desire comes out of it stronger.

Mathilde Villeneuve, Artistiek leider van kunstencentrum ∫UDA, Artistic director of arts centre ∫UDA

do|th 13.02.20

vr|fr 14.02.20

za|sa 15.02.20

Philippe Beloul Quichotte: première partie « on est pas sortie de l’auberge » 19:30–20:20 Budascoop

Samara Hersch & collaborators Body of Knowledge 18:00–19:30 (EN) + 21:30–23:00 (EN) Budatoren

Einat Tuchman Other Enter 18:00–19:00 Broelkaai 6

Marcos Simoes HOW NOT TO BE UNDERSTOOD? 21:00–22:00 Budatoren

Sarah & Charles A Creative Spa (In The Hands of Puppets) 18:00–18:45 + 21:30–22:15 Budatoren

ook op / also on 15.02.20

ook op / also on 15.02.20

Hagar Tenenbaum Soulless 20:15–21:00 Budascoop

Samara Hersch & collaborators Body of Knowledge 18:00–19:30 (NL) + 21:30–23:00 (EN) Budatoren ook op / also on 14.02.20

Sarah & Charles A Creative Spa (In The Hands of Puppets) 18:00–18:45 + 21:30–22:15 Budatoren ook op / also on 14.02.20

Inga Huld Hákonardóttir Again The Sunset 20:15–21:10 Budascoop

Tickets & info | www.budakortrijk.be | info@budakortrijk.be | +32 (0)56 22 10 01

Food | Try our delicious, fresh and plant-based food by Thomas Deruddere in BK6 """" Lunch: 12:00-14:00 | Dinner: 18:00-21:00 Locations | ∫UDASCOOP: Kapucijnenstraat 10, Kortrijk | ∫UDATOREN: Korte Kapucijnenstraat z/n, Kortrijk | BK6: Broelkaai 6, Kortrijk

BUDA film / kunstencentrum BUDA

#BUDAKORTRIJK

Kunstencentrum BUDA

BUDAKORTRIJK

v.u.: Francis Van Remoortel, Minister Vanden Peereboomlaan 35, 8500 Kortrijk Ontwerp: Michaël Bussaer & Jef Cuypers Druk: Eco Print Center, milieuvriendelijk drukwerk

KUNSTENCENTRUM

∫UDA

The European Commission’s support for the production of this publication does not constitute an endorsement of the contents, which reflect the views only of the authors, and the Commission cannot be held responsible for any use which may be made of the information contained therein.

End of Winter | Dance Theatre Performance Festival