Als een vis in het water

Voor de artikelen in dit magazine spreken we heel regelmatig studenten die erg in hun nopjes zijn met hun stageplek, maar Dylan Swijnenburg spant de kroon. Die voelt zich op zijn stageplek echt als een vis in het water. Dylan leidt ons rond in de indrukwekkende onderwaterwereld van Sea Life Scheveningen en vertelt honderduit over de bijzondere dieren. Als je hem ziet gáán op zijn werkplek, zou je zweren dat hij er al jaren werkt. Er is echter een nadeel aan Dylans stage bij Sea Life, en dat is niet onaanzienlijk.

tekst en foto's Janine Verschure?

“Er is inderdaad een behoorlijk negatief aspect aan deze stage”, zegt Dylan. “Hij is te kort! Ik ben hier nu bijna twee maanden aan het werk en dit is mijn laatste week. Daar baal ik van. Ik heb het hier zo naar mijn zin dat ik graag nog wat langer was gebleven.”

zOOn vAn DE zEE

Dylan studeert niveau 3 dierverzorging. Hij is eerstejaars en dit is zijn eerste stage. Hij is een liefhebber van vissen, aquaria en alles wat daarbij hoort. “Alles wat onder water zit of zwemt vind ik leuk”, lacht hij. “Ik had altijd al een zwak voor haaien en roggen, en ook zeezoogdieren en waterreptielen vind ik geweldig. In de periode dat ik hier werk heb ik kennisgemaakt met pinguïns en otters, en die zijn nog veel leuker dan ik ooit had gedacht.

Dylan vertelt dat hij als klein kind al maandelijks naar Blijdorp ging. “Ik ben daar zo’n beetje opgegroeid en vond het prachtig, vooral de aquaria. Mijn interesse zat altijd al bij de zee. Ik denk dat dat door mijn naam komt, ik kwam erachter dat Dylan ‘zoon van de zee’ betekent. Op een gegeven moment was ik met mijn ouders op vakantie en toen gingen we naar een klein dierenpark. Ik was een jaar of negen en erg geïnteresseerd. Toen de leeuwen werden gevoerd stond ik vooraan met open mond te kijken, ik stelde allerlei vragen en volgens mij vond die verzorger dat kleine, nieuwsgierige jochie wel grappig. Hij vroeg of ik de cheeta’s wilde voeren, en dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. Vanaf het moment dat ik daar stond, boven dat cheetaverblijf, met die grote stukken vlees in mijn hand die ik naar de dieren mocht gooien, wist ik wat ik wilde: dierenverzorger worden.”

EEn MAn MET EEn BAAn wAAR vEEL STAgIAIRES vAn DROMEn

Dylans stagebegeleider, Sander Griepsma is een man met een baan waar veel stagiaires van dromen. Hij werkt bij Sea Life en dat doet hij al jaren. “Ik kwam hier werken tijdens mijn studie biologie”, vertelt hij. “Ik werd host, ging rondleidingen verzorgen en toen een van de aquaristen ziek werd, kon ik zijn taak enkele maanden overnemen. Tijdens die periode ging een andere aquarist weg en zo kon ik blijven. Een jaar geleden kreeg ik de kans om senior aquarist te worden en begin dit jaar ben ik curator geworden. Daarmee ben ik verantwoordelijk voor de collectie dieren hier in Sea Life. Daar zitten bijzondere dieren bij. Zo hebben we juist nieuwe koralen binnengekregen – dat zijn inderdaad geen planten, maar dieren – en hebben we net een nieuwe octopus, een Europese achtarm die ook in de Noordzee voorkomt. Octopussen zijn heel speciaal. Ze zijn dusdanig intelligent dat we ze verrijkingsmateriaal geven –speelgoed dus – anders gaan ze zich vervelen. Helaas worden ze maar twee of drie jaar oud. In de natuur paart een octopus één keer in zijn leven, en dan gaat-ie dood.” Met zo veel wonderlijke dieren en mooie verhalen is het niet heel verrassend dat een bedrijf als Sea Life veel stage-aanvragen krijgt. Sander: “Daarom hebben we de luxepositie dat we een beetje kritisch kunnen zijn. Natuurlijk is het altijd mooi als je mensen kunt helpen tijdens hun opleiding, maar als wij een stagiaire kunnen opleiden die ons werk uit handen neemt in plaats van dat hij veel tijd kost, kiezen we toch voor die eerste optie. En het is heus niet altijd feest hier hoor. Het is hard werken.”

MACHTIg gEvOEL

Dylan: “Als dierverzorger – of je nu werkt op een kinderboerderij, in een dierentuin of in Sea Life – je bent een groot deel van de dag aan het schoonmaken. Dat heb je bij ons op school echt wel geleerd voordat je stage gaat lopen. Ik ben hier heus niet de hele dag haaien aan het voeren, maar ik mag het wel regelmatig doen! We werken hier nu – met mij erbij – met vijf aquaristen. We beginnen om acht uur en dan bespreken we wie wat gaat doen. Alle aquariums moeten verzorgd en schoongemaakt worden, alle dieren gecontroleerd. De hele dag door zijn er dierpresentaties voor het publiek, vaak als de dieren gevoerd worden. Daarbij moeten de voerlijsten ingevuld worden, waarop je bijhoudt wat elk dier eet. Vandaag mag ik de pinguïns en de otters voeren, dat is echt ontzettend leuk werk, maar het mooiste vind ik het om de roggen en de haaien te voeren. Als je daar staat boven dat enorme aquarium met die fascinerende dieren erin. Dat is echt een machtig gevoel.”

MOTIvATIE

Sander vertelt dat Dylan leergierig is. “Hij wil alles weten en dat is goed. Die motivatie moet je wel hebben. Het is heel belangrijk hoe iemand overkomt tijdens de meeloopdag. Wanneer je dan laat zien dat je echt wilt, nieuwsgierig bent, vragen stelt, dan kun je alleen maar beter worden. Dat is de instelling waar een bedrijf als dit naar op zoek is in een stagiair.”

Dylan: “Ik durf je best te vertellen dat ik een traantje liet van blijdschap toen ik hoorde dat ik hier aangenomen was. Ik voel me hier eigenlijk geen stagiaire, maar een van de aquaristen. Dit is echt het werk waar ik van kinds af aan al van droomde. Ik had nooit gehoopt dat het nu al zou lukken om in Sea Life stage te lopen, dacht dat ik in een asiel of op een kinderboerderij terecht zou komen. Ook prima, maar niet te vergelijken met dit. Ik ging ervan uit dat ze eerder zouden kiezen voor iemand die niveau 4 doet, maar gelukkig bleek dat niet uit te maken. Ik kan me niet voorstellen dat ik een nog mooiere stageplek vind, maar dat ga ik wel proberen. Ik hoop dat het lukt om mijn buitenlandstage ook bij Sea Life te doen, maar dan in IJsland.” ♦