Aukcja Sztuki Dawnej 16.06.2024

AUKCJA DZIEŁ SZTUKI

NIEDZIELA, 16 CZERWCA 2024

SZTUKA WSPÓŁCZESNA godz. 1700

MALARSTWO TRADYCYJNE

godz.1900

WYSTAWA I LICYTACJA W NASZEJ SIEDZIBIE

Galeria AGRA-ART– Warszawa, ul. Wilcza 70

Rezerwacja linii telefonicznych, asysty internetowej oraz zlecenia agra@agraart.pl lub tel. 22 625 08 08, 601 352 916

Aukcja odbędzie się w galerii Agra-Art.

Zachęcamy do licytacji on-line, przez telefon lub pozostawienia zlecenia licytacji w Państwa imieniu.

INDEKS ARTYSTÓW

Aleksander Augustynowicz32

Teodor Axentowicz7, 38

Olga Boznańska22

Władysław Chmieliński81

Władysław Czachórski2, 10

Józef Czajkowski37

Émile Eisman-Semenowsky6

Henryk Epstein61

Erno Erb39

Julian Fałat20, 30, 31, 35

Stefan Filipkiewicz47

Stanisław Gałek33

Giuseppe Giardiello5

Jan Grubiński45

Gustaw Gwozdecki71

Alicja Halicka74

Heinrich Hartung41

Błażej Iwanowski80

Stanisław Janowski3

Rajmund Kanelba72

Michel Kikoine73

Mojżesz Kisling64

Roman Kochanowski19, 28

Wiktor Korecki50, 53

Jerzy Kossak52, 54, 55, 58

Wojciech Kossak46, 48, 56

Jean Lambert-Rucki63

Jacek Malczewski21, 29

Rafał Malczewski69

Soter Jaxa Małachowski59

Jan Matejko1, 12

Zygmunt Menkes75

Tymon Niesiołowski62, 70

Ryszard Okniński49

Edward Okuń 9

Aleksander Orłowski11

Antoni Piotrowski40

Władysław Podkowiński16

Bronisława Rychter-Janowska57

Ferdinand Schebek43

Leopold Schmutzler42

Hermann Seeger44

Kazimierz Stabrowski4, 34

Piotr Stachiewicz23

Jan Stanisławski17, 26

Jan Styka8

Tadeusz Styka67

Włodzimierz Terlikowski77

Czesław Wasilewski51

Wojciech Weiss66, 68

Stanisław Ignacy Witkiewicz36, 65

Witold Wojtkiewicz15

Leon Wyczółkowski24, 25

Stanisław Wyspiański13, 14, 18

Michał Gorstkin Wywiórski27

Włodzimierz Zakrzewski76, 78

Jakub Zucker79

Stanisław Żurawski60

REGULAMIN AUKCJI STACJONARNYCH

DOMU AUKCYJNEGO AGRA-ART S.A.

§ 1.POSTANOWIENIA OGÓLNE

Niniejszy Regulamin określa zasady przeprowadzenia oraz uczestnictwa w aukcji, której przedmiotem są dzieła sztuki oraz inne obiekty kolekcjonerskie, powierzone Domowi Aukcyjnemu Agra-Art S.A. celem ich sprzedaży.

§ 2.DEFINICJE

Ilekroć w niniejszym Regulaminie jest mowa o poniższych pojęciach, należy przez nie rozumieć:

1. DOM AUKCYJNY – Dom Aukcyjny Agra-Art S.A., z siedzibą w Warszawie przy ul. Wilczej 55/63, zarejestrowany w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie pod numerem KRS 0000101181.

2. ESTYMACJE – orientacyjny przedział cen, podany na podstawie analizy rynku aktualnej dla terminu aukcji, w którym w wyniku licytacji z największym prawdopodobieństwem może znaleźć się cena uzyskana; wartość ta nie uwzględnia kwoty Premium

3. PRZEDMIOT AUKCJI – dzieło sztuki oraz inne rzeczy nie wyłączone z obrotu, powierzone przez osoby trzecie do sprzedaży.

4. CENA REZERWOWA – najniższa cena sprzedaży Przedmiotu Aukcji brutto ustalona dla Przedmiotu Aukcji przez właściciela Przedmiotu Aukcji.

5. CENA WYWOŁAWCZA – cena, od której aukcjoner rozpoczyna licytację Przedmiotu Aukcji.

6. SPRZEDAJĄCY – osoba zgłaszająca przedmiot do sprzedaży (wliczając agenta, wykonawcę lub osobistego reprezentanta, który działa w jego imieniu).

7. UCZESTNIK – osoba zarejestrowana zgodnie z postanowieniami niniejszego Regulaminu, biorąca udział w aukcji osobiście lub za pośrednictwem Pełnomocnika działającego na podstawie pisemnego Pełnomocnictwa.

8. NABYWCA – Uczestnik lub mocodawca (w przypadku licytacji przez pełnomocnika), która zgłosiła najwyższą ofertę zaakceptowaną przez Aukcjonera (przybicie), lub nabyła przedmiot w sprzedaży poaukcyjnej.

9. AUKCJONER – osoba upoważniona przez Dom Aukcyjny do prowadzenia aukcji.

10. UMOWA – umowa sprzedaży zawarta między Domem Aukcyjnym a Nabywcą z chwilą udzielenia przybicia, tj. w momencie zaakceptowania przez aukcjonera najwyższej oferty poprzez uderzenie młotkiem (zgodnie z art. 702 § 2 Kodeksu Cywilnego).

11. USTAWA AML – ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 1132, 163 z późn. zm.)

12. PREMIUM – prowizja płacona przez Nabywcę Domowi Aukcyjnemu, zawierająca podatek VAT określona w § 12 ust. 1 poniżej.

13. CENA ZAKUPU – jest to cena całkowita do zapłaty (cena przybita młotkiem z dodaną kwotą Premium i ewentualnie z innymi opłatami wymienionymi w § 10, lub w przypadku sprzedaży poaukcyjnej –uzgodniona cena sprzedaży), która nie podlega negocjacji po zakończeniu aukcji.

14. CENA UZYSKANA – najwyższa oferta zaakceptowana przez aukcjonera przez uderzenie młotkiem.

15. VAT GRANICZNY – podatek od towarów i usług, który na podstawie art. 120 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się do importu dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, antyków oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia dzieł sztuki oraz do ich dostawy dokonywanej przez podmioty określone w tym przepisie, naliczany przy obiektach sprowadzonych spoza Unii Europejskiej – opłata pobierana od Nabywcy.

16. OPŁATA KOMPENSACYJNA – opłata w wysokości 20% wylicytowanej Ceny uzyskanej stanowiąca zryczałtowane odszkodowanie, obejmujące między innymi koszty przygotowania Dzieła do

aukcji, Prowizję, utracone przez Dom Aukcyjny korzyści, a także szkody wizerunkowe. Dom Aukcyjny naliczy Opłatę kompensacyjną w przypadku odstąpienie od Umowy przez Dom Aukcyjny wobec opóźnienia wpłaty od Nabywcy.

§ 3.PRZEDMIOT AUKCJI

1.Przedmiotami Aukcji są rzeczy nie wyłączone z obrotu. Przedmioty Aukcji, zgodnie z oświadczeniami osób zgłaszających Przedmioty Aukcji do sprzedaży, stanowią wyłączną własność tych osób trzecich, są wolne od wad prawnych, nie są objęte jakimkolwiek postępowaniem administracyjnym, sądowym lub skarbowym, są wolne od zajęcia i zastawu oraz innych ograniczonych praw rzeczowych oraz nie są przedmiotem jakichkolwiek roszczeń osób trzecich.

2.Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za wady fizyczne i prawne oferowanych Przedmiotów Aukcji, jeśli Nabywca wiedział o wadzie w chwili przybicia. Z zastrzeżeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa dotyczących ochrony konsumentów, Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za wady fizyczne i prawne Przedmiotów Aukcji, o których to wadach nie posiadał wiedzy.

3.Dom Aukcyjny może wycofać Przedmiot Aukcji bez podania przyczyny.

4.Przed aukcją Dom Aukcyjny publikuje katalog zawierający wskazanie Przedmiotów Aukcji oferowanych na najbliższej aukcji. Dom Aukcyjny zastrzega sobie możliwość składania oświadczeń i poprawek po publikacji katalogu, które uzupełniają opisy tam zawarte. Oświadczenia i poprawki ogłoszone w czasie sprzedaży uzupełniają opis katalogowy.

5.Opisy zawarte w katalogu, o którym jest mowa w ust. 4 powyżej, przygotowywane są przez historyków sztuki posiadających rozległe i udokumentowane doświadczenie, potwierdzone pracą zawodową

6.Przedmioty Aukcji są oceniane przez konserwatora dzieł sztuki.

7.Dom Aukcyjny gwarantuje zgodność cech sprzedawanych obiektów opisanych w katalogu ze stanem faktycznym.

8.Przedmioty Aukcji są udostępniane zainteresowanym do zapoznania się z nimi w siedzibie Domu Aukcyjnego na nie mniej niż 10 dni przed aukcją na wystawie poprzedzającej aukcję Dom Aukcyjny zaleca wykorzystanie tej możliwości bliższego zapoznania się z obiektem, jego opisem katalogowym i stanem faktycznym.

§ 4.ORGANIZACJA AUKCJI

1.Nie później niż na 10 dni przed planowanym terminem aukcji Dom Aukcyjny publikuje ogłoszenie informacyjne na stronie internetowej www.agraart.pl.

2.W ogłoszeniu, o którym jest mowa w ust. 1 powyżej, Dom Aukcyjny określa termin aukcji, miejsce oraz katalog Przedmiotów Aukcji.

3.Dom Aukcyjny do chwili rozpoczęcia licytacji danego Przedmiotu Aukcji jest uprawniony do jednostronnej zmiany warunków określonych w ogłoszeniu dotyczących tego Przedmiotu Aukcji bez podania przyczyny.

4.Aukcja jest prowadzona zgodnie z prawem polskim i w języku polskim przez Aukcjonera.

§ 5.WARUNKI I SPOSOBY UCZESTNICTWA W AUKCJI

1.Uczestnikiem może być osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, ale posiadająca zdolność prawną

2.Osoby, które zamierzają pierwszy raz uczestniczyć w aukcji Domu Aukcyjnego, proszone są o uprzedni kontakt z Domem Aukcyjnym w celu weryfikacji danych osobowych oraz ustalenia warunków ewentualnej płatności (rejestracja uczestników).

3.Wszelkie dane Uczestników pozostają do wyłącznej wiadomości Domu Aukcyjnego.

4.Do udziału w licytacji będą dopuszczone wszystkie osoby, które spełniają przesłanki wskazane w ust. 1 powyżej, zarejestrowały się do aukcji (podały Domowi Aukcyjnemu swoje dane wskazane w formularzu rejestracyjnym), oraz które zostaną pozytywnie zweryfikowane przez Dom Aukcyjny, dotychczas wywiązały się ze swoich zobowiązań lub wobec których złożono wiarygodne referencje, a także – w przypadku gdy cena wywoławcza będzie wyższa aniżeli 10.000,00 EUR –które zostaną zidentyfikowane i zweryfikowane w ramach stosowania przepisów Ustawy AML,

oraz w stosunku do których nie zachodzi uzasadnione podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. W każdym przypadku podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, Dom Aukcyjny ma prawo odmówić dopuszczenia do aukcji.

5.Dom Aukcyjny może uzależnić uczestnictwo osoby w aukcji od wykazania przez tę osobę, iż jest osobą uprawnioną do udziału w aukcji.

6.W uzasadnionych przypadkach Dom Aukcyjny zachowuje sobie prawo niedopuszczenia danej osoby do uczestnictwa w aukcji bez podania przyczyny.

7.Dom Aukcyjny jest uprawniony do rejestracji przebiegu aukcji w formie audio video, z zastrzeżeniem należytej ochrony wizerunku Uczestników.

8.Do udziału w aukcji można przystąpić: a)osobiście – udział osobisty na sali aukcyjnej, b)licytacja telefoniczna, c)w imieniu uczestnika – licytacja zlecona Domowi Aukcyjnemu, d)przez Internet w czasie rzeczywistym.

9.Dom Aukcyjny ma prawo zorganizować aukcję bez fizycznego udziału osób na sali aukcyjnej, jeżeli będzie to konieczne z uwagi na obowiązujące przepisy prawa lub dla zachowania bezpieczeństwa Uczestników.

10.Warunkiem przystąpienia do Aukcji jest akceptacja niniejszego Regulaminu.

§ 6.UDZIAŁ OSOBISTY

1.Każdemu Uczestnikowi przed aukcją zostanie przypisany indywidualny numer identyfikacyjny. Przed rozpoczęciem aukcji przy stanowisku rejestracyjnym Domu Aukcyjnego Uczestnik biorący osobisty udział w aukcji, otrzyma tabliczkę z tym numerem. Uczestnik posługuje się w/w tabliczką w trakcie licytacji w celu akceptacji kolejnych postąpień i jest zobowiązany okazać ją na każde wezwanie Aukcjonera.

2.Przy stanowisku rejestracyjnym Uczestnik potwierdza swoją tożsamość ważnym dokumentem ze zdjęciem na każdą prośbę pracownika Domu Aukcyjnego dokonującego rejestracji.

3.Bezpośrednio po zakończeniu aukcji Uczestnik obowiązany jest zwrócić tabliczkę o której jest mowa w ust. 1 powyżej.

4.Uczestnik aukcji jest odpowiedzialny za skutki użycia otrzymanej od Domu Aukcujnego tabliczki licytacyjnej przez osobę trzecią

5.W przypadku dokonania zakupu przez Uczestnika, Dom Aukcyjny na prośbę Uczestnika wyda mu pisemne potwierdzenie zawartych umów.

§ 7.LICYTACJA TELEFONICZNA

1.Uczestnicy aukcji mają możliwość wzięcia udziału w aukcji przez telefon (licytacja telefoniczna).

2.Uczestnik licytacji telefonicznej powinien nie później niż na 12 godzin przed terminem aukcji skontaktować się z Domem Aukcyjnym, celem zarezerwowania linii telefonicznej.

3.Osoba, która zgłasza chęć uczestnictwa w licytacji telefonicznej jest zobowiązana do wskazania numerów Przedmiotów Aukcji, które zamierza licytować oraz numeru telefonu, pod który pracownik Domu Aukcyjnego zadzwoni do niej w czasie aukcji.

4.Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za brak możliwości wzięcia udziału w licytacji telefonicznej z powodu trudności z połączeniem z numerem podanym przez Uczestnika.

5.Licytacja telefoniczna może być nagrywana, a złożenie zlecenia jest równoznaczne z wyrażeniem zgody na nagrywanie rozmowy telefonicznej. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do archiwizowania rozmów.

6.Dom Aukcyjny zapewnia możliwość uczestnictwa w licytacji telefonicznej w języku angielskim francuskim lub niemieckim.

§ 8. LICYTACJA W IMIENIU UCZESTNIKA

1.Uczestnik może zlecić Domowi Aukcyjnemu licytowanie wybranych Przedmiotów Aukcji w jego imieniu. W tym celu Uczestnik wypełnia formularz zamieszczony w katalogu aukcyjnym lub w Internecie pod adresem www.agraart.pl.

2.Wypełniony i podpisany formularz zlecenia licytacji należy dostarczyć osobiście do siedziby Domu Aukcyjnego lub mailem na adres agra@agraart.pl, nie później niż na 2 godziny przed rozpoczęciem aukcji.

3.Dom Aukcyjny licytuje Przedmioty aukcji w imieniu Uczestnika do kwoty maksymalnej, oznaczonej przez Uczestnika na formularzu zlecenia.

4.Dom Aukcyjny dołoży wszelkich starań by zakupić Przedmiot Aukcji po najniższej możliwej cenie.

5.Dom Aukcyjny nie przyjmuje zleceń bez limitu ceny.

§ 9. LICYTACJA PRZEZ INTERNET W CZASIE RZECZYWISTYM

1.Dom Aukcyjny udostępnia możliwość licytacji w czasie rzeczywistym przez Internet razem z Uczestnikami zgromadzonymi na sali aukcyjnej.

2.Warunkiem uczestnictwa w aukcji w sposób opisany w ust. 1 powyżej, jest zarejestrowanie się przez Uczestnika na stronie internetowej www.agraart.pl oraz uzyskanie statusu VIP, z zastrzeżeniem ust. 3 poniżej.

3.Status VIP można uzyskać kontaktując się z Domem Aukcyjnym w sposób opisany pod adresem www.agraart.pl.

4.Dom Aukcyjny nie ponosi odpowiedzialności za wszelkie problemy, utrudnienia, a w szczególności brak możliwości licytacji spowodowany trudnościami lub awarią techniczną po stronie Uczestnika lub operatora łącza internetowego, z którego korzysta Uczestnik.

§ 10. CENA

1.Wszystkie Przedmioty Aukcyjne, o ile nie są oznaczone inaczej, posiadają Cenę Rezerwową, znaną jedynie Domowi Aukcyjnemu, która mieści się w przedziale między Ceną Wywoławczą, a dolną Estymacją. W przypadku braku osiągnięcia Ceny Rezerwowej, nie jest możliwe zakończenie aukcji sprzedażą Przedmiotu Aukcyjnego. W takiej sytuacji aukcja zostaje zamknięta pomimo braku sprzedaży Przedmiotu Aukcji.

2.W katalogu podaje się orientacyjne Ceny Wywoławcze oraz Estymacje. Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do zmiany Ceny Wywoławczej przed aukcją

3.Aukcjoner może w zależności od zainteresowania Przedmiotem Aukcji rozpocząć licytację od Ceny Wywoławczej niższej lub wyższej niż umieszona w katalogu.

4.Estymacje są określane przez Dom Aukcyjny na podstawie analizy wyników aukcji podobnych obiektów oraz aktualnej tendencji rynkowej.

§ 11. PRZEBIEG AUKCJI

1.Licytację prowadzi Aukcjoner, który określa postąpienia w licytacji, rozstrzyga wszelkie spory i wskazuje Nabywcę obiektu.

2.Aukcjoner stosuje postąpienia ustalone wcześniej według poniższej tabeli:

PRZEDZIAŁ CENOWY MINIMALNEPOSTĄPIENIE do 5 000 zł 5 000 – 10 000 zł 10 000 – 100 000 zł

100 000 – 200 000 zł

200 000 – 500 000 zł powyżej 500 000 zł 100 zł 500 zł 1 000 zł 2 000 zł 5 000 zł 10 000 zł

3.Aukcjoner może stosować wielokrotność minimalnych postąpień

4.Stawki postąpień nie podlegają zmianie z uwagi na spójność z systemem internetowym Domu Aukcyjnego.

5.Oferta Uczestnika jest wiążąca po zaakceptowaniu jej przez Aukcjonera.

6.Oferta złożona w toku aukcji przestaje wiązać, gdy inny Uczestnik złoży ofertę wyższą

7.Aukcjoner ma prawo, o ile uzna to za niezbędne z uwagi na przepisy prawa, postanowień Regulaminu lub ochronę interesów Uczestników aukcji lub Domu Aukcyjnego, wycofać ofertę, odmówić przyjęoferty, wycofać Przedmiot Aukcji lub ponownie zaproponować Przedmiot Aukcji do licytacji.

8.Aukcjoner jest uprawniony do samodzielnego podnoszenia minimalnej kwoty oferty aż do poziomu Ceny Rezerwowej.

9.Przedmioty Aukcji, których licytacja zakończyła się poniżej Ceny Rezerwowej nie zostają sprzedane. Aukcjoner wówczas poinformuje o takim fakcie, wskazując osobę, która zaoferowała najwyższą cenę. Obiekt może być sprzedany po aukcji pod warunkiem uzyskania zgody właściciela.

10.Zawarcie Umowy następuje z chwilą udzielenia przybicia, czyli w momencie uderzenia młotkiem przez Aukcjonera. Chwila ta jest równoznaczna z zawarciem umowy sprzedaży zgodnie z art. 702 § 2 Kodeksu cywilnego.

§ 12. PŁATNOŚĆ

1.Dom Aukcyjny oświadcza, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług i z tytułu dokonania sprzedaży opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) niekorzystającym ze zwolnienia z tego podatku, wobec czego nabycie zwolnione jest z Podatku od czynności cywilnoprawnych stosownie do art. 2 pkt 4) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 815 ze zm.)

2.Do wylicytowanej ceny doliczona zostanie opłata organizacyjna (Premium) w wysokości 20%, zawierająca podatek VAT.

3.W przypadku obiektów, które zostały sprowadzone spoza obszaru Unii Europejskiej (oznaczonych ]), do Ceny Zakupu doliczona zostanie dodatkowo kwota VAT-u granicznego w wysokości 8%.

4.Do Ceny Zakupu obiektów oznaczonych ¨ doliczana będzie dodatkowo opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 – o prawie autorskim i prawach pokrewnych z tytułu odsprzedaży oryginału utworu (droit de suite).

5.Opłata, o której mowa w ust. 4 powyżej, wyliczana będzie na podstawie Ceny Uzyskanej, wg poniższego zestawienia (źródło: Dz.U.2022.2509 t.j., wersja od: 6 XII 2022 r. – Art. 19. [Droit de suite]): 1. Twórcy i jego spadkobiercom, w przypadku dokonanych zawodowo odsprzedaży oryginalnych egzemplarzy utworu plastycznego lub fotograficznego, przysługuje prawo do wynagrodzenia stanowiącego sumę poniższych stawek:

1) 5% części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale do równowartości

50 000 euro, oraz

2) 3% części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

50 000,01 euro do równowartości 200 000 euro, oraz

3) 1% części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

200 000,01 euro do równowartości 350 000 euro, oraz

4) 0,5% części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale od równowartości

350 000,01 euro do równowartości 500 000 euro, oraz

5) 0,25% części ceny sprzedaży, jeżeli ta część jest zawarta w przedziale przekraczającym równowartość 500 000 euro – jednak nie wyższego niż równowartość 12 500 euro.

Kurs euro wg notowania NBP z daty aukcji, a w przypadku gdy aukcja odbywa się w dzień ustawowo wolny od pracy lub w sobotę – z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego aukcję

6.Prawo własności Przedmiotu Aukcji przechodzi na Nabywcę z chwilą zapłacenia pełnej wysokości ceny oraz Premium i, jeżeli znajdzie to zastosowanie w danej sytuacji, kwot wskazanych w ust. 3 i – odpowiednio – 4 powyżej.

7.O ile nie uzgodniono inaczej, Nabywca obowiązany jest wpłacić należność za zakupione obiekty w terminie 10 dni od dnia zakończenia aukcji na podstawie faktury pro forma wystawionej przez Dom Aukcyjny.

8.W przypadku opóźnienia, Dom Aukcyjny będzie uprawniony do naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie.

9.Wpłat można dokonywać przelewem bankowym, gotówką lub kartami płatniczymi w siedzibie Domu Aukcyjnego. Dom Aukcyjny przyjmuje płatności kartami Visa, Mastercard/Eurocard, JBC.

10.Numer rachunku bankowego właściwego do dokonania płatności podany jest w katalogu, na stronie internetowej i na fakturze pro forma

11.W przypadku dokonania płatności przelewem bankowym, wszelkie koszty transferu środków i opłaty bankowe pokrywa Nabywca.

12.W przypadku dokonywania przelewów z zagranicy i w walutach obcych, kwoty będą księgowane w złotówkach po kursie stosowanym przez bank prowadzący rachunek bankowy Domu Aukcyjnego. 13.Nabywca zobowiązany jest do pokrycia wszelkich kosztów związanych i wynikłych z faktu wylicytowania Przedmiotu Aukcji, w tym ewentualnych roszczeń wynikających z zawartej Umowy sprzedaży.

14. W przypadku, gdy Nabywca nie zapłaci ceny za zakupione obiekty w pełnej wysokości w terminie 10 dni od dnia zakończenia aukcji, Dom Aukcyjny będzie uprawniony do odstąpienia od Umowy w trybie natychmiastowym i zażądania od Nabywcy zapłaty Opłaty Kompensacyjnej. Uprawnienie do odstąpienia od Umowy Dom Aukcyjny może zrealizować w terminie do 6 miesięcy od daty aukcji.

15. Niezależnie od uprawnień powyższych, Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo sądowego dochodzenia realizacji Umowy i obciążenia Nabywcy kosztami stąd wynikłymi.

§ 13. ODPOWIEDZIALNOŚĆ

1.Dom Aukcyjny wyłącza w najszerszym zakresie dopuszczonym prawem wszelkie gwarancje inne niż potwierdzenie autentyczności, oraz zgodność wymiarów i techniki wykonania Przedmiotu Aukcji z opisem katalogowym (o ile ewentualne błędy opisu nie zostały skorygowane np. przez Aukcjonera lub w inny sposób).

2.Z zastrzeżeniem ust. 1 powyżej oraz postanowień zdania kolejnego, całkowita odpowiedzialność Domu Aukcyjnego będzie ograniczona wyłącznie do Ceny Zakupu zapłaconej przez Nabywcę

3. Żadne postanowienie w niniejszym Regulaminie nie wyklucza lub nie ogranicza odpowiedzialności Domu Aukcyjnego wobec kupującego, wynikającej z jakiegokolwiek oszustwa bądź świadomego wprowadzenia w błąd, lub z winy umyślnej Domu Aukcyjnego.

§ 14. PRAWA AUTORSKIE

1.Dom Aukcyjny nie przekazuje wraz z obiektem prawa autorskiego ani prawa do reprodukowania obiektu.

2.Prawa autorskie do wszystkich zdjęć, ilustracji oraz tekstów dotyczących Przedmiotu Aukcji, w tym zawartość katalogu aukcyjnego sporządzanych przez lub na rzecz Domu Aukcyjnego stanowią własność Domu Aukcyjnego.

§ 15. OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH

1. Administrator danych. Możliwość uczestnictwa w aukcjach prowadzonych przez Dom Aukcyjny wiąże się z przetwarzaniem danych osobowych Uczestnika jak również mocodawcy (w przypadku licytacji przez pełnomocnika). Dom Aukcyjny będzie przetwarzać powierzone dane osobowe we własnym imieniu jako Administrator w rozumieniu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (RODO).

2. Zakres przetwarzanych danych. Dom Aukcyjny będzie przetwarzać dane w zakresie: a)zawartym w formularzu rejestracyjnym, b)danych przekazanych w ramach wykonywanych zleceń przez Dom Aukcyjny (np. rozmowa telefoniczna), c)danych osobowych pełnomocników do reprezentacji mocodawców w danej licytacji.

3. Cel przetwarzania udostępnionych danych. Dom Aukcyjny przetwarza wyżej wskazane dane w celu:

a)Umożliwienia wykonania zlecenia licytacji telefonicznej, o ile Dom Aukcyjny dostanie takie zlecenie, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. a) RODO, b)dopuszczenia Cię do aukcji oraz zawarcia Umowy na podstawie art. 6 ust. 1 lit. b) RODO, c)obsługi reklamacji na podstawie art. 6 ust. 1 lit. b) RODO, d)ustalenia, dochodzenia lub obrony przed roszczeniami kierowanymi wobec Administratora – na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f) RODO, e)realizacja obowiązków nałożonych na Dom Aukcyjny na mocy Ustawy AML, w tym w szczególności stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, których katalog określony został w treści Ustawy AML.

4. Podstawa do przetwarzania danych. Podanie wyżej wskazanych danych osobowych jest dobrowolne, jednakże konieczne do zawarcia i wykonania Umowy, a także jej rozliczenia.

5. Odbiorcy danych. Dane osobowe możemy przekazywać innym podmiotom, które będą je przetwarzały, w szczególności: a)podmiotom prowadzącym działalność pocztową lub kurierską, b)bankom, w przypadku konieczność prowadzonych rozliczeń, c)podmiotom wspierającym Dom Aukcyjny w prowadzonej działalności na zlecenie Domu Aukcyjnego, w szczególności dostawcom IT, księgowość, obsługa prawna.

6. Okres przetwarzania danych.

a)Dane udostępnione Domu Aukcyjnemu będą przetwarzane przez czas niezbędny do wykonania Umowy, nie dłużej niż do czasu przedawnienia roszczeń z Umowy, z zastrzeżeniem lit. b) poniżej,

b)Dane przetwarzane przez Dom Aukcyjny w celu realizacji obowiązków wynikających z Ustawy AML, w tym w szczególności pozyskane w ramach stosowania środków bezpieczeństwa finansowego, przetwarzane są przez Dom Aukcyjny na zasadach wynikają cych z przepisów Ustawy AML.

7. Prawa osób, których dane przetwarza Dom Aukcyjny. a)dostępu do treści swoich danych, b)sprostowania danych, c)usunięcia danych, d)ograniczenia przetwarzania danych, e)przenoszenia danych, f)wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych.

8. Realizacja praw. Realizacja praw, o których mowa powyżej może odbywać się poprzez wskazanie swoich żądań na adres mail agra@agraart.pl. lub pisemnie na adres siedziby Administratora.

9. Prawo do skargi. Przysługuje prawo wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych przez osobę, której dane Dom Aukcyjny przetwarza z naruszeniem przepisów.

10. Źródło danych. Przetwarzane dane osobowe pochodzą bezpośrednio od Uczestnika lub mocodawcy Uczestnika Aukcji, a także z powszechnie dostępnych rejestrów prowadzonych i udostępnianych na podstawie przepisów prawa.

11. Spełnienie obowiązku informacyjnego przez mocodawcę (w przypadku udziału w licytacji przez pełnomocnika). Mocodawca zobowiązuje sie? poinformować swojego pełnomocnika o treści § 15 Regulaminu i na żądanie Domu Aukcyjnego przedstawić dowód spełnienia tego obowiązku.

§ 16. ODSTĄPIENIE OD UMOWY

1.W przypadku zwłoki w zapłacie za wylicytowany Przedmiot Aukcji, Dom Aukcyjny wezwie zwycięzcę aukcji do zapłaty w terminie nie krótszym niż 10 dni z zagrożeniem, że w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu Dom Aukcyjny odstąpi od umowy i naliczy Opłatę kompensacyjną W przypadku braku zapłaty w wyznaczonym terminie, Dom Aukcyjny uprawniony jest do odstąpienia od Umowy i naliczenia Opłaty kompensacyjnej lub rozpoczęcia procedury windykacji.

2.W każdym przypadku uzasadnionego podejrzenia prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, Dom Aukcyjny ma prawo odstąpić od realizacji Umowy, niezależnie od stopnia zaawansowania jej realizacji.

§ 17. ODBIÓR PRZEDMIOTU AUKCJI

1.Przeniesienie własności Przedmiotu Aukcji oraz wydanie obiektu Nabywcy następuje po zaksięgowaniu całej należnej kwoty na rachunku bankowym Domu Aukcyjnego.

2.Dom Aukcyjny wydaje potwierdzenie dokonania zakupu podpisane przez historyka sztuki, które jest jednoznaczne z potwierdzeniem autentyczności.

3.Odbiór zakupionych obiektów odbywa się w siedzibie Domu Aukcyjnego. Na życzenie i ryzyko Nabywcy Dom Aukcyjny może wysłać obiekt pod wskazany przez niego adres, jeżeli wszelkie koszty wysyłki, zapakowania i ubezpieczenia pokryje nabywca.

4.Dla niektórych Przedmiotów Aukcji może być wymagane pozwolenie na wywóz za granicę Rzeczpospolitej Polskiej. Kwestie te reguluje to ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. W przypadku chęci wywiezienia zakupionego Przedmiotu Aukcji za granicę, w niektórych przy padkach wskazana wyżej ustawa nakłada na wywożącego obowiązek uzyskania odpowiednich pozwoleń. Brak możliwości uzyskania pozwolenia na wywóz nie może być przesłanką do odstąpienia od Umowy lub opóźnienia płatności pełnej ceny za zakupiony Przedmiot Aukcji.

5.Odpowiedzialność Domu Aukcyjnego za Przedmiot Aukcji, w tym w szczególności za jego uszkodzenie lub utratę, ustaje w chwili odbioru obiektu w siedzibie Domu Aukcyjnego lub z chwilą nadania Przedmiotu Aukcji w urzędzie pocztowym lub firmie przewozowej.

6.O ile nie ustalono inaczej, za zakupione obiekty nie odebrane w terminie 30 dni od daty aukcji, Dom Aukcyjny będzie liczył składowe w wysokości 40 zł dziennie za jeden obiekt.

§ 18. REKLAMACJE

1.Uczestnik ma prawo składać reklamacje dotyczące nabytych Przedmiotów Aukcyjnych.

2.Reklamacja może zostać złożona w terminie 6 miesięcy od dnia zawarcia Umowy. Liczy się data dostarczenia reklamacji do Domu Aukcyjnego.

3.Reklamacja powinna zostać złożona w formie pisemnej oraz przesłana na adres: Agra-Art SA, ul. WIlcza 70, 00-670 Warszawa.

4.Dom Aukcyjny ma obowiązek rozpatrzenia każdej reklamacji w terminie 21 dni od jej otrzymania.

5.Prawidłowo złożona reklamacja powinna zawierać dane Uczestnika (imię, nazwisko, adres zamieszkania) oraz uzasadnienie reklamacji.

§ 19. PRZECIWDZIAŁANIE PRANIU PIENIĘDZY ORAZ FINANSOWANIU TERRORYZMU

1.Dom Aukcyjny jako instytucja obowiązana na mocy postanowień Ustawy AML, zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 pkt 24a), dokłada należytej staranności w zakresie realizacji działań zmierzających do rozpoznania i określenia poziomu ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, a w konsekwencji skutecznego przeciwdziałania jego materializacji.

2.W celu przeciwdziałania ryzyku, o którym mowa w ust. 1 powyżej, Dom Aukcyjny stosuje wobec Nabywców środki bezpieczeństwa finansowego w sytuacji, w której wartość Przedmiotu Aukcji równa jest lub przekracza kwotę 10.000 (słownie: dziesięć tysięcy) euro po kursie średniego kursu waluty ogłoszonego przez NBP, obowiązującego w dniu przeprowadzania transakcji.

3.W związku z realizacją obowiązku, o którym mowa powyżej, Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do żądania dodatkowych dokumentów lub informacji czy też złożenia oświadczenia określającego wystąpienia ryzyka rzeczywistych lub potencjalnych naruszeń Ustawy AML albo niezbędnych do wykonania przez Dom Aukcyjny obowiązków wynikających z przepisów Ustawy AML. Dom Aukcyjny może wystąpić z żądaniem, o którym mowa w zdaniu poprzednim, również po zakończeniu aukcji (przybiciu).

4.Dom Aukcyjny ma prawo do odstąpienia od Umowy w przypadku: a)nieprzekazania informacji lub dokumentów, o których mowa w ust. 1 powyżej, b)stwierdzenia nieprawidłowości lub braku aktualizacji informacji lub dokumentów przekazanych przez Nabywcę, c)wystąpienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego, w szczególności przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, d)w sytuacji uzasadnionego podejrzenia, i ż przeprowadzenie transakcji mog ł oby spowodować naruszenie prawa, jego obejście lub byłoby niezgodne z regułami obrotu.

§ 20. POSTANOWIENIA KOŃCOWE

1.Niniejszy Regulamin wchodzi w życie z dniem 15 stycznia 2022 roku.

2.Dom Aukcyjny zastrzega sobie prawo do dokonywania zmian w Regulaminie, w każdym czasie. Przy czym w odniesieniu do aukcji już ogłoszonych, stosuje się Regulamin w brzmieniu dotychczasowym, nawet jeżeli zmiany Regulaminu weszłyby w życie przed jej rozpoczęciem.

3.Zgodnie z obowiązującymi przepisami wywóz dzieł sztuki z Polski jest dozwolony, o ile obiekt spełnia warunki wymienione w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r. (Dz.U. nr 162 poz. 1568 ze zm.).

4.Dom Aukcyjny jest zobowiązany do zbierania danych osobowych klientów dokonujących transakcji powyżej równowartości 15 000 euro zgodnie z ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2000 r. nr 116, poz. 1216 z późniejszymi zmianami).

5.Muzea rejestrowane mają prawo pierwokupu zabytków bezpośrednio na aukcji za kwotę wylicytowaną powiększoną o opłatę aukcyjną zgodnie z ustawą o muzeach z dnia 21 listopada 1996 r. (Dz. U. z 1997 r., nr 5, poz. 24, ze zm.).

1 JAN MATEJKO

(Kraków 1838 – Kraków 1893)

PORTRET MĘSKI

ołówek, papier naklejony na tekturę, 18,6 x 12,8 cm (w świetle passe-partout) sygn p.d.: J.M. [monogram wiązany]

27 000 zł estymacja:30 000 – 40 000

Proweniencja:

–Kolekcja Beaty i Wincentego Kirchmayerów – córki artysty i jej męża. – Kolekcja Adama Kirchmayera (1864-1935) – brata Wincentego Kirchmayera. –Kolekcji spadkobierców Adama Kirchmayera.

Kirchmayerowie byli znaną i wpływową krakowską rodziną kupiecko-bankierską. Córka Jana Matejki w 1892 roku poślubiła Wincentego Józefa Mariana Kirchmayera (1866-1908), z którym miała trójkę dzieci. Beata Kirchmayerowa była nowoczesną i przedsiębiorczą kobietą, wraz ze szwagrem – Adamem Kirchmayerem w 1894 roku wykupili udziały w „Fabryce pieców kaflowych w Dębnikach pod Krakowem Józefa Niedźwieckiego i Spółki“. W 1898 roku, po śmierci Józefa Niedźwieckiego, stali się jedynymi jej właścicielami. Fabryka znana była nie tylko z wytwarzania pieców kaflowych. Beata Matejkówna wraz z Adamem Kirchmayerem współpracowali ze znakomitymi rzeźbiarzami, m.in. Konstantym Laszczką, Tadeuszem Błotnickim, czy Janem Szczepkowskim. Produkty firmy były nagradzane na licznych wystawach, mimo to produkcji majoliki zaprzestano około 1910 roku, a w 1919 zamknięto fabrykę

2

WŁADYSŁAW CZACHÓRSKI

(Lublin 1850 – Monachium 1911)

PORTRET MŁODEJ DAMY

ołówek, kredki, pastel, papier

36,5 x 29,7 cm (w świetle owalnego passe-partout) sygn. u dołu: Czachórski

Na odwrocie, centralnie, nieczytelna pieczęć lakowa; z lewej pieczęć: PRACOWNIA K[ONSERW]ACJI PAPIERU | Muzeum Narodowego | we Wrocławiu; z prawej fragment nalepki warszawskiego domu aukcyjnego.

42 000 zł estymacja:45 000 – 55 000

Wobec skończenie pięknego dzieła sztuki odczuwa się wrażenie zachwytu, płynące z nagromadzonych w niem pierwiastków estetycznych. Dzieło przemawia całokształtem włożonych weń usiłowań, na które się składają i talent, i praca, i wiedza nabyta, i owo harmonijne zrównoważenie użytych środków w dążności do zamierzonego celu.

Wtedy zachwycamy się danym utworem jako artystyczną i estetyczną całością, jako czemś tak doskonałem, że ustępuje na plan dalszy konieczność podkreślania talentu jego twórcy – czujemy bowiem, że twórczość ta jest mistrzowska.

Talent Czachórskiego, jeśli nie manifestował się wyrazem silnej indywidualności, to miał natomiast rzadko napotykaną cechę możności tworzenia znakomitych dzieł sztuki – sztuki, której podłożem jest piękno, szlachetność, wdzięk, doskonałość formy.

H. Piątkowski, Władysław Czachórski, Monografie Artystyczne, Tom XI Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1927 s. 5-6

3 STANISŁAW JANOWSKI (Kraków 1866 – Kraków 1942)

WIOSNA WE FLORENCJI, 1904

akwarela, gwasz, papier, 24 x 37,5 cm sygn. l.d.: ST. JANOWSKI. FLORENCYA 1904 Na odwrocie l.g. nalepka aukcyjna Agra-Art.

3 000 zł estymacja:5 000 – 12 000

Obraz zapewne przedstawia niewielki Castello di Vincigliata. Ten malowniczo położony, otoczony murem, zamek znajduje się na obrzeżach Florencji.

4 KAZIMIERZ STABROWSKI

(Kruplany k. Nowogródka 1869 – Garwolin 1929)

ROMA AMOR. WIOSNA NA FORUM ROMANUM

pastel, papier naklejony na sklejkę, 50 x 68 cm

sygn. p.d.: K. Stabrowski | ROMA – AMOR [nadpisana na wcześniejszej, tą samą kredką] Na odwrocie nalepka TZSP, częściowo zerwana (druk, pieczęć, atrament): 2 Autor Stabrowski Ka [...] | [...] sna na „Forum Romanum“ | Rzym / Rodza[..] | Własność ... | Data na [...] | [...] Marszał 38 m [...] | JW Kucharski.

19 000 zł estymacja:25 000 – 40 000

Obraz wystawiany: – Katalog obrazów Kazimierza Stabrowskiego, wyd. Wł Łazarski, Warszawa [1913], s. 7, poz. kat. 83 (Wiosna na Forum Romanum).

5 GIUSEPPE GIARDIELLO

(Neapol 1877 – Neapol 1920)

RYBACKA IDYLLA

olej, płótno

48 x 77 cm

sygn. l.d.: G. GIARDIELLO

Na bocznych listwach krosien malarskich stempel odnoszący się do wymiarów: 48; ponadto na prawej listwie stempel: (...) Patent | N989191.

8 000 zł estymacja:10 000 – 18 000

6 ÉMILE EISMAN-SEMENOWSKY

(Polska 1857 – Francja 1911)

DZIEWCZYNA Z KWIATAMI

olej, deska mahoniowa o fazowanych krawędziach

46 x 18 cm

sygn. p.d.: EISMAN-SEMENOWSKY.

Na odwrocie na dolnej listwie ramy nalepka zakładu ramiarskiego Edlunds Konst w Landskronie; ponadto na górnej listwie ramy nalepka aukcyjna Agra-Art z 2021 r.

10 000 zł estymacja:12 000 – 25 000

7

TEODOR AXENTOWICZ

(Braszów w Siedmiogrodzie 1859 – Kraków 1938)

DZIEWCZYNA W MANTYLCE

pastel, akwarela, papier, 60,5 x 44,5 cm sygn. p.d.: T. Axentowicz Na odwrocie nalepka aukcyjna Agra-Art z 2001 roku.

35 000 zł estymacja:40 000 – 60 000

Portret zajmuje znaczące miejsce w twórczości Teodora Axentowicza. Po studiach w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych artysta wyjechał do Paryża, aby dalej kształcić swoje umiejętności. Trafił tam do pracowni wziętego portrecisty Carolusa-Durana. Szybko sam też zyskał sławę znakomitego portrecisty. Znany był zwłaszcza jako autor powabnych kobiecych wizerunków: Bystrość obserwacji i zdolność odnajdywania jakiegoś specyficznego pierwiastka u danego modela przemawia z każdego płótna. Ta znajomość psychologii kobiecej uderza od razu u artysty (...) Przez zręczne ustawienie, przez pochylenie postaci, ruchem głowy lub ręki, wyrazem oczu, spojrzeniem lub wręcz uśmiechem umie zainteresować lub przykuć uwagę (...) Wreszcie artystę odznacza subtelna gama kolorystyczna – pisał o nich Franciszek Klein (cyt. za: Teodor Axentowicz. Ormianin polski [kat. wystawy], Państwowa Galeria Sztuki, Sopot, 19 VI – 21 IX 2014, s. 78).

Teodor Axentowicz – twórca pięknych, eterycznych portretów kobiecych – malował głównie w technice pastelu portrety dam z arystokratycznych sfer, mieszczańskich salonów oraz kręgów artystycznych. Wykorzystując atrybuty kobiecości – tj. suknie, zwiewne materiały, kwiaty, biżuterię czy eleganckie nakrycia głowy oraz odpowiednio upozowując modelkę – potrafił przepełnić swe obrazy erotyzmem. Zmysłowo wychylone lub dumnie wyprostowane, prezentując atuty swych figur, czasem z lekko przymkniętymi oczami, subtelnie uwodziły, spoglądając wprost na widza. Axentowicz doskonale potrafił przedstawić nastroje portretowanych kobiet poprzez wyraz ich oczu. To w nich, jak w zwierciadle, odbijała się zaduma, smutek, a czasem mocny akcent dramatyczny. Artysta był niezrównanym malarzem kobiecego wdzięku i czaru ówczesnej epoki.

8 JAN STYKA

(Lwów 1858 – Rzym 1925)

KALIPSO, BOGINI PIĘKNOWŁOSA

olej, płótno, 65 x 54 cm; sygn. l.d.: Jan Styka.

Na odwrocie, na płótnie pośrodku, owalny, trudno czytelny stempel francuskiej firmy z materiałami malarskimi; u góry po lewej nalepka z napisem (atramentem): Calypso a la belle chevelure.

Na krośnie, l.g. napis (tuszem): 63. JAN STYKA | Odyssée XXIII. (patrz cytowany niżej katalog); obok okrągła, nieczytelna nalepka.

80 000 zł estymacja:90 000 – 150 000

Obraz reprodukowany i wymieniony, m.in. w: –Jan Styka, Odyssée d’Homere, wyd. Société Générale d’Imprim. et Édition, Paryż 1922-1927, t. V, il. s. nlb.;

– Okrężna wystawa dzieł Jana Styki, Tadeusza Styki, Adama Styki, Nowy Świat 67, Warszawa 1930, s. nlb. nr kat. 65 (XXIII. Kalypso, bogini pięknowłosa).

Obraz przedstawia boginię Kalipso – zakochaną w Odyseuszu pięknowłosą nimfę z wyspy Ogigii, która pragnęła pojąć bohatera za męża i obdarzyć go nieśmiertelnością, ale posłuszna rozkazom Zeusa, musiała zezwolić ukochanemu na powrót do Itaki.

Jest to jedno z 83 płócien ilustrujących homerowską Odyseję, cyklu nad którym Styka pracował już od roku 1911, kiedy to wybrał się w podróż, aby przygotować potrzebne szkice i materiały. Tak o tej wyprawie pisał dr Aleksander Małaczyński w szkicu biograficznym artysty: Od dawna marzył Styka – „malarz epopei“ jak go krytycy francuscy powszechnie nazywali – o odtworzeniu najsławniejszego eposu świata: Odysseji Homera. Te jego sny, sięgające wrażeń studjów gimnazjalnych, podtrzymywał później Wojciech hr. Dzieduszycki, który w pracowni Styki we Lwowie deklamował z pamięci całe długie ustępy pieśni Homera. Zabrał więc Styka w r. 1911 obu synów i „śladami Odysseusza“ rozpoczął podróż dla zebrania materjałów do wielkiego dzieła. Jakiemi były te studja, o tem świadczą przepyszne krajobrazy odtworzone przez Stykę w kompozycjach Odysseji. Podróż trwała prawie 3 miesiące – a gaje oliwne, lazur morza i piękność wybrzeży jońskich oczarowała artystów. Styka jął się gorączkowej pracy, by nie uleciały niedawno zebrane wrażenia.

W r. 1922 pojawił się pierwszy z sześciu tomów luksusowego wydania Odysseji Homera z ilustracjami Jana Styki w nakładzie 500 egzemplarzy wydane przez Société Générale d’Imprimerie et d’Edition w tłumaczeniu francuskim Eugenjusza Baresta. Edycja ta została przyjęta entuzjastycznie, a artystę uhonorowano Krzyżem Legii Honorowej. Recenzenci – z zachwytem i patosem – pisali, na przykład, że niepodobna obecnie oddzielić imienia Homera od imienia Jana Styki. Pierre Harispe, poproszony o przedmowę do Odysseji, pisał: Jego malowidła są najpiękniejszym komentarzem, jaki kiedykolwiek został o Odysseji publikowany. Odtąd, ktokolwiek chciałby zrozumieć i czytać z całą inteligencją jakiej wymaga i z urokiem, jaki rozsiewa dzieło boskiego Homera, musi je czytać oczyma zapatrzonemi w dzieło Styki.

W roku 1923 większość obrazów cyklu Odysei artysta pokazał w Grand Palais na wiosennym Salonie Paryskim. Jury salonu przeznaczyło całą salę na prezentację obrazów Styki. Był to zaszczyt tak wielki, że odbił się szerokim echem w prasie: Zwykle dopiero po śmierci wielkiego artysty zdobywają się jego koledzy na taką wspaniałomyślność... My Polacy powinniśmy dumni być z tego, że odrodzona Polska na tegorocznym salonie jest reprezentowana przez artystę tej miary co Jan Styka – gdyż jest to wydarzenie niebywałe w dziejach dotychczasowych salonu paryskiego, ażeby ktoś z cudzoziemców otrzymał osobną salę dla swych obrazów („Polonja“, Paryż 20 V 1923).

EDWARD OKUŃ

(Wólka Zerzyńska [obecnie Zerzeńska] k. Warszawy 1872 – Skierniewice 1945)

AVE MARIA, 1902

olej, płótno, 50,3 x 63,3 cm; sygn. l.d.: EOKUŃ 1902 [inicjały wiązane]

Na odwrocie centralnie nalepka własnościowa z herbem Rawicz, poniżej (tuszem): Okuń | Ave Marya; ponadto na prawej listwie ramy nalepka TZSP w Królestwie Polskiem (druk, tusz): No 2142 | Nazwisko

autora Edward | Okuń | Rodzaj dzieła olejny | Tytuł Ave Marja | Wymiar - | Cena lub jego wartość 130 | Własność Autora | Adres | Warszawa d. 2/15 X 902; ponadto na górnej listwie ramy ślad po prostokątnej nalepce.

70 000 zł estymacja:80 000 – 160 000

Proweniencja:

–Własność artysty 1902.

–1902-1917 własność hr. Juliusza Karola Ostrowskiego – zakupiony z wystawy w TZSP.

–Własność spadkobierców powyższego.

–Zakupiony przez Wacława Koniecznego (1882-1942) – przedsiębiorcę i dyrektora fabryki ceramiki w Poraju pod Częstochową –W zbiorach spadkobierców powyższego.

Pierwszym właścicielem obrazu był hrabia Juliusz Ostrowski (1854-1917), który w 1902 r. zakupił dzieło bezpośrednio z wystawy Edwarda Okunia w warszawskiej Zachęcie. Świadczy o tym zapis w Sprawozdaniu Komitetu Tow. Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem za rok 1902. Juliusz Karol hr. Ostrowski (1854-1917) odziedziczył po ojcu dobra ujezdzkie, dzięki czemu stał się jednym z najbogatszych właścicieli ziemskich w Królestwie Polskim. Był wielkim pasjonatem heraldyki dawnych ziem Rzeczypospolitej, Śląska, Pomorza Zachodniego i Kurlandii, co zaowocowało wydanymi przez niego w latach 1896-1914 tomami Księgi herbowej rodów polskich. Był działaczem katolickim, kawalerem maltańskim, jednym z inicjatorów i prezesem Związku Katolickiego. Pełnił też funkcję szam-

belana papieskiego. Jako zagorzały pasjonat sztuki kolekcjonował dzieła wielu artystów, zarówno polskich, jak i zagranicznych. Wielu młodych artystów wspomagał finansowo. W 1912 r. był współorganizatorem wielkiej wystawy malarstwa polskiego i obcego w Tomaszowie Mazowieckim. Prawie połowa wówczas zaprezentowanych dzieł pochodziła ze zbiorów hrabiego Ostrowskiego. O tym jak bogate były to zbiory, świadczy Inwentarz kolekcji obrazów Juliusza hr. Ostrowskiego w jego mieszkaniu przy ul. Pięknej 14a w Warszawie. Z dokumentu tego wiemy, że prezentowany obraz był własnością hrabiego aż do jego śmierci w 1917 roku. W inwentarzu kolekcji wymieniony jest pod pozycją nr 254 – Edward Okuń Ave Marja

W styczniu 1939 obraz prezentowany był na wystawie Okunia w warszawskiej Zachęcie. W katalogu podana jest cena, za którą obraz można było wówczas nabyć. Niestety, wybuch wojny spowodował, że nie ukazało się Sprawozdanie TZSP za rok 1939. Brak jest więc potwierdzenia, czy i kto zakupił obraz z wystawy. Z informacji przekazanych przez obecnego właściciela wynika, że obraz w nieokreślonym bliżej czasie przed wojną został zakupiony przez Wacława Koniecznego (1882-1942) i pozostawał w rękach jego rodziny i spadkobierców do dziś

Ave Maria to znakomity przykład mistrzowskiego operowania światłem przez artystę. Tajemnicza scena rozgrywająca się w spowitym mrokiem rzymskim pejzażu, ukazuje smukłe, zakapturzone postaci niespiesznie sunące w kierunku wejścia do kaplicy. Wzrok przyciąga duże, gotyckie okno, z którego bije mocne światło rozlewające delikatnie różową poświatę na murach kościoła. W tle, w blasku zachodzącego słońca, widoczne są szeregi latarnianych ogników prowadzące do bazyliki św. Piotra. Ten nastrojowy obraz nie pozwala przejść obok obojętnie. Nęci widza intensywnością witrażowego okna, a następnie wciąga, powolnie wyłaniając z mroku szczegóły.

Obraz wystawiany i wzmiankowany w:

–„Kurier teatralny“, 1902 nr 31, s. 4;

– Sprawozdanie Komitetu TZSP w Królestwie Polskiem za rok 1902, Warszawa 1903, s. 5 (Ave Marja);

– Przewodnik po Wystawie TZSP Nr 40, Warszawa 1929, s. 5, nr kat. 66 (Ave Maria);

– Sprawozdanie Komitetu TZSP w Warszawie, Warszawa 1930, s. nlb. (Ave Maria);

– Przewodnik po Wystawie TZSP Nr 138, Warszawa 1939, s. 8, nr kat. 63 (Ave Maria);

–J. Wiercińska, Katalog prac wystawianych w TZSP w Warszawie w latach 1860-1914, Wrocław 1969, s. 255; –M. Biernaca, Edward Franciszek Mateusz Okuń [w:] Słownik artystów polskich..., t. 6 Warszawa 1998, s. 231; –Małgorzata Biernacka, Literatura – symbol – natura. Twórczość Edwarda Okunia wobec Młodej Polski i symbolizmu europejskiego, Warszawa 2004, s. 203 i 298.

10 WŁADYSŁAW CZACHÓRSKI

(Lublin 1850 – Monachium 1911)

MARTWA NATURA, 1886

olej, płótno, 95 x 59,4 cm

sygn. p.d.: Czachórski 1886

60 000 zł estymacja:70 000 – 130 000

Obraz wzmiankowany i reprodukowany w:

– Sprawozdanie Komitetu Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskiem za r. 1911, s. 31 (Martwa natura I, II lub III); –H. Piątkowski, Władysław Czachórski, Monografie Artystyczne, Tom XI, Nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1927, il. s. nlb. (Czapla | martwa natura);

– Władysław Czachórski 1850-1911 w dziewięćdziesiątą rocznicę śmierci artysty, Katalog wystawy (teksty L. Lameński, D. Kubacka), Muzeum Lubelskie, Lublin 2001, nr kat. 15, il. s. 60 (Martwa natura z kurą).

Władysław Czachórski namalował zaledwie kilka martwych natur. Z monografii artysty (H. Piątkowski 1927, s. 21) wiemy o istnieniu Trofeów myśliwskich syberyjskich namalowanych przez Czachórskiego w 1874 roku i zakupionych przez lwowskie Towarzystwo Sztuk Pięknych. Ponadto w 1911 na wystawie w warszawskiej Zachęcie znalazły się: Martwa natura I, Martwa natura II i Martwa natura III. Prezentowany obraz ma takie same wymiary jak Martwa natura z owocami z 1886 i Martwa natura z jarzynami z 1889 roku, możemy zatem przypuszczać, że prezentowana Martwa natura jest tożsama z jedną z trzech martwych natur wystawionych na pośmiertnej wystawie Władysława Czachórskiego w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w 1911 roku.

Obraz jest znakomicie skomponowaną i mistrzowsko namalowaną kompozycją nawiązującą do XVIIwiecznych martwych natur flamandzkich. Ciemne tło podkreśla zarówno kształt, jak i nieskazitelną biel ubitego ptaka. Natomiast światło padające z boku wydobywa rysunek delikatnych piór. Jak pisał Piątkowski w monografii artysty: Jako malarz, Czachórski ma prawo do nazwy mistrza, był nim bowiem istotnie. Poza tym był także wyrafinowanym wirtuozem pędzla. Poza malarzem, w którego twórczości odbijał się cały dorobek zdobytej przez ludzkość w dziedzinie techniki malarskiej kultury, stał wielki artysta, odczuwający na swój sposób i wzniosłe zadania sztuki, i piękno natury w jej najszlachetniejszych objawach. [...] Z rozmysłem podporządkowywał istotę wewnętrzną swych aspiracji, dążności i nadania temu, co robił, cech skończenie doskonałego dzieła sztuki – sztuki, której podłożemjest harmonijna szlachetność i wdzięk linii, subtelność artystycznego wyrazu.Obrazy jego zbudowane są na pewną nieśmiertelnie istniejącą modłę rzeczy, doprowadzonych do ostatecznych granic wewnętrznego wysiłku, t.j. takich, które sumą zalet zwycięsko wytrzymują najsurowszą krytykę. Dzieła takie pozostają, gdyż nie mogą na ich wartość oddziaływać ani chwilowe prądy, ani zmieniające się wciąż kierunki. W perspektywie lat, w oddaleniu historycznym, potężnieje siła złożonego w nich zasobu czystej idei piękna.

ALEKSANDER ORŁOWSKI

(Warszawa 1777 – Petersburg 1832)

JEŹDZIEC WSCHODNI, po 1802

olej, płótno dublowane, 67 x 54,5 cm

Na górnej listwie krosien malarskich nalepka papierowa (czarny długopis): Orłowski | Jeździec wschodni | 54 x 67 | olej-płótno | 43; na górnej listwie ramy nalepka papierowa (niebieski długopis): 39, po prawej – 1124/VIII | 210 Orł; na prawej listwie (czarny flamaster): 64; na lewej listwie (czarny długopis): D 49538

300 000 zł

Proweniencja:

estymacja:350 000 – 450 000

–Aukcja Domu Aukcyjnego Agra, 11 X 1992, poz. 39.

Obraz reprodukowany:

–P. Sarzyński, Przewodnik po rynku malarstwa, wyd. Iskry, Warszawa 1999, s. 204, il.

Zasługą Orłowskiego, osiągniętą zresztą przy pomocy Norblina, było zerwanie z klasycyzmem, odwrót od oficjalnego stylu i wczesne przejście na stronę romantyzmu, przede wszystkim zaś podjęcie tematów realistycznych, najpierw polskich, potem rosyjskich.

T. Dobrowolski, Nowoczesne malarstwo polskie, t. I, Warszawa 1957, s. 146.

Aleksander Orłowski, uczeń Norblina i Marcello Bacciarellego w „malarni“ na Zamku, w roku 1802 opuścił Warszawę i wyjechał do Petersburga, gdzie osiadł na stałe. Tu bardzo szybko rozwinął błyskotliwą karierę. Został nadwornym malarzem wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza, potem zaś zaczął pracować dla Aleksandra I. Nad Newą, jak pisał Andrzej Dzięciołowski: mógł do woli sycić się malowniczym widokiem egzotycznych, kaukaskich i azjatyckich posiłkowych oddziałów jazdy, ciągnących na Zachód – by na wezwanie cara – przyjść w sukurs Imperium w jego militarnych zmaganiach z Francją (Orientalizm w malarstwie, rysunku i grafice w Polsce w XIX i 1. poł. XX w. [kat. wystawy], Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2008, s. 326). Fascynujące artystę barwne grupy jeźdźców ze wschodu zaczęły pojawiać się w Petersburgu w końcu 1806 r., kiedy po klęsce pod Austerlitz, car Aleksander I wydał manifest zwołujący pospolite ruszenie. Miało ono objąć koczownicze ludy stepowe z azjatyckiej części imperium oraz narody Kaukazu: W nieporównywanie większej liczbie egzotyczni sprzymierzeńcy napłynęli do europejskiej części Rosji w 1812 r., wraz z ich powrotem po abdykacji Napoleona, w 1814 i następnym rozpowszechniona moda na ich wizerunki z wolna zaczęła przemijać, a Orłowski zmuszony był – znów z wielkim powodzeniem – zwrócić się ku karykaturze i rodzajowym scenkom humorystycznym (Orientalizm..., dz. cyt., s. 328).

Motyw umieszczonego na tle pejzażu konnego jeźdźca to temat szczególnie chętnie podejmowany przez Orłowskiego. Wskazać tu można na analogie takie jak: Kirgiz na koniu w Muzeum Narodowym w Krakowie, Kozak w Muzeum Sztuki w Łodzi, Jeździec w Galerii w Odessie (por. Aleksander Orłowski (1777-1832): wystawa dzieł ze zbiorów radzieckich i polskich, XII 1957 – II 1958, Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Narodowe w Krakowie, wyd. Arkady, Warszawa, 1957).

12 JAN MATEJKO

(Kraków 1838 – Kraków 1893)

Rysunek dwustronny – szkice do obrazów:

JAN KOCHANOWSKI Z URSZULKĄ, 1861-1862

ołówek, papier, 29,8 x 23,7 cm sygn. p.d.: JM (monogram wiązany) poniżej napis inną ręką: Kochanowski i Urszulka

110 000 zł estymacja:130 000 – 180 000

Umieszczone na jednej karcie szkice, to różne warianty kompozycji i szczegółów zamierzonego obrazu przedstawiającego Jana Kochanowskiego nad zmarłą Urszulką

Dwa z nich – u dołu karty – ujęte w ramki, bliskie są kompozycji finalnej, olejnego obrazu malowanego w roku 1862.

Do postaci Kochanowskiego Matejce pozował wówczas

Szymon Darowski, do Urszulki – sześcioletnia Stanisława Serafińska, siostrzenica Teodory Matejkowej.

Obraz ten zaginął, ostatnia o nim wiadomość pochodzi z roku 1893. Był wówczas własnością dr. Lewandowskiego w Paryżu. Dziś znany jest jedynie z kilku reprodukcji

ZABICIE ANDRZEJA WAPOWSKIEGO PODCZAS KORONACJI HENRYKA WALEZEGO, 1860

ołówek, papier, 29,8 x 23,7 cm sygn. p.d.: JM (monogram)

zamieszczonych w dawnej prasie (drzeworyt Jana Styfiego). Ponadto, w zbiorach prywatnych, zachował się niewielki szkic akwarelowy do obrazu.

Porównaj, m.in.: –K. Sroczyńska [red.], Matejko. Obrazy olejne. Katalog, Warszawa 1993, s. 68-69, nr kat. 89, il. (obraz olejny); –E. Micke-Broniarek, Matejce w hołdzie... W stulecie śmierci artysty, Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie 1993, s. 120, 121, nr akt. 22, il. 22, 22a.

Drzeworyt Jana Styfiego wg Matejki

Jan Kochanowski z Urszulką, 1861-1862

Drzeworyt Jana Styfiego wg Matejki

Rysunek jest jednym z wstępnych szkiców do Zabicia

Andrzeja Wapowskiego, obrazu ukończonego przez

Matejkę w 1861 roku. Jego treścią jest incydent mający miejsce na turnieju z okazji koronacji Henryka Walezego w dn. 24 lutego 1594 roku, kiedy to kasztelan przemyski Andrzej Wapowski, próbujący załagodzić wybuchłą kłótnię, został śmiertelnie zraniony przez Samuela Zborowskiego.

Obraz, który przez lata uchodził za zaginiony, został niedawno szczęśliwie odnaleziony. W roku 2012 eksponowany był w Zamku Królewskim na Wawelu, a następnie w Muzeum Śląskim w Katowicach.

Zabicie Andrzeja Wapowskiego..., 1860

W stosunku do dzieła finalnego rysunek wykazuje znaczne różnice w rozstawieniu i ugrupowaniu osób, stanowiąc przykład studiów podejmowanych przez Matejkę w pracy nad kompozycją obrazu. Różnice takie wykazują też inne rysunkowe szkice do tego dzieła, które pokazane były na wystawie rysunków i szkiców Jana Matejki w warszawskim Muzeum Narodowym w Warszawie w roku 1938. Szkice te ukazują kolejne etapy pracy artysty i jego poszukiwania prowadzące do właściwego ujęcia tematu. Jeden z nich wystawiony był na aukcji Agra-Art, 4 XII 2011 (kat. nr 52, il.).

Porównaj:

– Katalog wystawy rysunków i szkiców Jana Matejki urządzonej w setną rocznicę urodzin artysty przez Koło Historyków Sztuki Studentów Uniwersytetu J. Piłsudskiego, Muzeum Narodowe, Warszawa III-IV 1938, s. 52, nr kat. 123, 124 a, b; oraz Dodatek do katalogu, s. 166, nr kat. 540; –K. Sroczyńska [red.], Matejko. Obrazy olejne. Katalog, Warszawa 1993, s. 63-64, nr kat. 79, il. (obraz olejny).

13 STANISŁAW WYSPIAŃSKI

(Kraków 1869 – Kraków 1907)

KOSODRZEWINA. KRAJOBRAZ ZIMOWY, 1898

pastel, papier żeberkowy naklejony na tekturę, 27,5 x 47,7 cm

sygn. p.d. niebieską kredką, monogramem: SW

Do obrazu jest załączona opinia p. Elżbiety Charazińskiej z maja 2024 r.

60 000 zł

Proweniencja:

–Kolekcja Zofii i Józefa Żychlińskich.

–Kolekcja prywatna, Poznań

Obraz wystawiany i reprodukowany:

estymacja:80 000 – 160 000

–B. Og., Kawiarnia artystyczna „Pod Pawiem“ w Krakowie, „Kraj“ 1899, nr 51, s. 357-358, il.;

–H. Majkowski, Dzieła malarskie Wyspiańskiego w zbiorach poznańskich, Poznań 1932, s. 4, bez nr kat.;

–H. Majkowski, Dzieła malarskie Stanisława Wyspiańskiego w zbiorach poznańskich, „Polska Gazeta Introligatorska“, 1932, R. 5, nr 11, s. 158;

–Fotografia w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu, nr inw. MNPA-F-1670-106;

– T. I. Grabski, „Wystawa Książki Wyspiańskiego“ w Muzeum Wielkopolskim, „Studia Muzealne“, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2017, zesz. XXII, s. 113-124.

Jesienią 1898 r. Wyspiański przebywał w Innsbrucku, gdzie osobiście nadzorował wykonywanie witraży franciszkańskich w firmie Tiroler Glasmalerei und Mozaik Anstalt. Artysta mieszkał tam w zachowanej do dziś tzw. chacie „Mohrenhäusel“ w Hötting, ówczesnej wsi (obecnie dzielnicy Innsbrucka), u rodzinny Spielmanna, robotnika w kamieniołomie. Znacząco dopełnia te informacje treść kartki pocztowej z widokiem głównej ulicy Innsbrucku, MariaTheresien-Strasse, której perspektywę w tle zamyka ogromny masyw Alp Tyrolskich z ośnieżonymi szczytami. Wysłał ją Wyspiański 18 września 1898 r. do ciotki Stankiewiczowej: Już jedną noc spałem w chacie. Co za prześliczne życie. Widok z domku cudowny, właśnie ten, co na dużej rozwieranej karcie [ta się nie zachowała? brak informacji E.CH.]. Wieczorem miasto wygląda z góry widziane dalekie, jakby konstelacja gwiazd. [...] A to jest główna ulica w mieście i właśnie w tych górach mieszkam, które widać, ale o wiele więcej w bok z prawej strony.S.W. (Stanisław Wyspiański, Dzieła zebrane, t. 16, vol. III, Kalendarz życia i twórczości 26 marca 1898 – grudzień 1907, oprac. Alina Doboszewska, Kraków 1995, s. 22-23).

Jak notował sam Wyspiański i wielokrotnie jego współcześni, artystyczny temperament poety i malarza, nie pozwalał mu nigdy pozostawać bezczynnym. Należy przypuszczać, że nadzorowanie postępów prac zakładu wykonującego witraże franciszkańskie podczas dwutygodniowego pobytu, nie zajmowały mu całego czasu. Stąd zapewne ta surowa kompozycyjnie notatka pejzażowa, powstała pod urokiem wyniosłych gór i kontrastującej z ich potęgą, przytulonej do ziemi, smaganej wiatrem płożącej sosny.

Pastel był eksponowany już w 1899 r. w nowo otwartej kawiarni Pod Pawiem w Krakowie. Po plajcie słynnego lokalu w roku 1901 część artystycznego wyposażenia została sprzedana. Zapewne tą drogą Kosodrzewinę nabyli w jakimś momencie państwo Żychlińscy z Poznania. Kolekcjonerzy użyczyli dzieło na wystawę, która odbyła się w roku 1932 w gmachu Muzeum Wielkopolskiego w Poznaniu.

Na uwagę zasługuje fakt, że jest to pierwszy i zarazem jedyny ślad malarski pobytu Wyspiańskiego w Alpach tyrolskich. Cechy kompozycyjne i warsztatowe rzeczonego obrazu pozwalają go uznać za autentyczne dzieło Stanisława Wyspiańskiego i w świetle zestawionych materiałów, datować jego powstanie na wrzesień 1898 roku. Z opinii E. Charazińskiej

14 STANISŁAW WYSPIAŃSKI

(Kraków 1869 – Kraków 1907)

PLANTY, 1897-1900

akwarela, pastel, papier, 26,5 x 17,3 cm (w świetle passe-partout) sygn. wzdłuż dolnej krawędzi: S WYSPIAŃSKI

Do obrazu dołączona jest ekspertyza p. Marty Romanowskiej.

120 000 zł estymacja:130 000 – 150 000

Według Marty Romanowskiej, sygnatura najprawdopodobniej została naniesiona w 1907 roku, kiedy to artysta, na krótko przed śmiercią, powalony chorobą, sparaliżowaną ręką podpisywał swoje wcześniejsze prace. Sam obraz według niej powstał między 1897 a 1900 rokiem. Datowanie oparła na podstawie kształtu nakrycia Wieży Zygmuntowskiej. W czasie prac renowacyjnych na Wawelu w 1897 roku wieża otrzymała nowy, zaprojektowany przez architekta Sławomira Odrzywolskiego, istniejący do dziś hełm.

Szkic przedstawia widok na wieże katedralne zza dwóch nagich drzew na pierwszym planie. Na bezlistnych gałęziach ciemniejsze punkty znaczą prawdopodobnie przysiadłe kawki. W połowie kadr przecina linia masywu katedralnego z Wieżą Zegarową pośrodku kompozycji i wyraźnie zaznaczonym załamaniem murów opasujących w kierunku południa, nad murami widoczny czubek Wieży Srebrnych Dzwonów. Dystans od drzew i domu poniżej wzgórza zajmuje płaszczyzna pofałdowanego i zarosłego gruntu, co uzyskano walorowymi pasami kilku odcieni poziomo położonych beżowobrązowych smug. Cały masyw wawelski rozświetlony jednostajną barwą, nierównomiernie położoną farbą wodną w kolorze złotego ugru. Daje to efekt rozsłonecznienia.

Z ekspertyzy Marty Romanowskiej

WITOLD WOJTKIEWICZ

(Warszawa 1879 – Warszawa 1909)

ZADUMANA, 1907

kredka, ołówek, akwarela, papier, 33,8 x 25,3 cm (w świetle passe-partout) sygn z lewej: Wojtkiewicz | 1907

80 000 zł

Proweniencja:

estymacja:100 000 – 250 000

Kolekcja Zygmunta Ziembickiego – krakowskiego przedsiębiorcy, który prowadził jedną z największych w Polsce firm w branży papierowo-technicznej. Z czasem Ziembicki

zgromadził imponującą kolekcję obrazów znanych mistrzów z Jackiem Malczewskim na czele, z którym łączyły go więzy przyjaźni (więcej o kolekcji – poz. nr 21)

W 1905 r. Wojtkiewicz współtworzył „Grupę pięciu“, której młodzi członkowie uważali, że bohaterem nowego malarstwa musi być człowiek, jego życie, dole i niedole, jego bóle i radości, a nawet to wszystko czego nie można pojąć na drodze poznania intelektualnego (B. Czajkowski, Portret z pamięci, Wrocław 1971, s. 93).

Wojtkiewicz na bohaterów swoich obrazów wybrał dzieci. Te małe, pełne uroku, istotki odczuwają świat ze zdwojoną siłą. Ich niedojrzałość emocjonalna sprawia, że targane uczuciami, których nie mogą udźwignąć, rozgrywają autentyczne dramaty. Na wybór takich bohaterów musiała mieć wpływ wrodzona nadwrażliwość artysty. Wojtkiewicz bardzo intensywnie odczuwał otaczającą go rzeczywistość. Nic więc dziwnego, że zagłębił się w świat dziecka, by jego oczami, przez pryzmat jego zintensyfikowanych odczuć i przy użyciu błahych – choć według dzieci bardzo poważnych – przedmiotów ukazywać problemy świata dorosłych. Zadumana jest znakomitym przykładem dojrzałej twórczości Wojtkiewicza. Dziewczynka w słomkowym kapelusiku przysiadła na chwilę. Przygarbiona niczym staruszka, oparta ręką o blacik, melancholijnie spogląda w dół. Czym się trapi mała bohaterka? Odpowiedzią może być rozgrywająca się za jej plecami scena. Na górnej półce stoi laleczka, skierowana na wprost widza, o szeroko otwartych oczach. Jej niewinność podkreśla niebieskie ubranko z białym kołnierzykiem. Zza niej wyłania się czarny cień, który z bezwładnie opuszczonymi rękami, pochylając się nad nią złowrogo szepcze jej coś do ucha. Przedstawienie to może świadczyć o wielkim, przerastającym małą bohaterkę problemie, który paraliżuje ją strachem. Ponura plama czerni zdaje się też pochłaniać małą kukiełkę, a zgaszona kolorystyka obrazu wzmacnia dodatkowo odczucie nostalgii.

Wojtkiewicz od dziecka zmagał się z nieuleczalną chorobą serca. Świadomość nieuchronnie zbliżającego się końca miała wielki wpływ na tematykę jego dzieł. W Zadumanej wyraźnie widoczny jest smutek chorego dziecka, które ma świadomość ulotności swojego życia.

W 1909 r. Witold Noskowski we wstępie do katalogu wystawy pośmiertnej TZSP tak pisał o twórczości artysty: Świat dziecinny występuje, niejako transpozycya cierpień życiowych na zmniejszoną skalę ironii „Wobec tajemniczychpotęg, które nami rządzą, wszyscy jesteśmy dziećmi – mówią te bolesne elegie. Żyjemy na świecie jak malcy na podwórku, klecimy sobie zabawki z śmieci i patyków i płaczemy nad straconą iluzyą, jak nad połamaną lalką“. Czasem przenosił się w fantastyczne pejzaże, wśród których błądzili dziwnie postrojeni a zbolali ludzie. Są to światy ukrywanych cierpień, tęsknoty i marzenia. Wylewała się w nich gorycz duszy poróżnionejz realnem życiem raz na zawsze.

WŁADYSŁAW PODKOWIŃSKI

(Warszawa 1866 – Warszawa 1895)

SZAŁ – SZKIC, 1893

olej, płótno, 49,8 x 36,5 cm

Do obrazu dołączona jest ekspertyza Elżbiety Charazińskiej z maja 2024 roku.

300 000 zł

estymacja:400 000 – 800 000

Obraz Szał uniesień, jak i towarzysząca mu od chwili powstania legenda, należą do najgłośniejszych i najbardziej intrygujących historii w dziejach sztuki polskiej. Ostateczną, dużą wersję obrazu malował Podkowiński długo i mozolnie, od jesieni 1893 do wiosny 1894 r. w swej warszawskiej pracowni, przeszklonym belwederze pałacu Kossakowskich przy ul. Nowy Świat 19. Poprzedzały ją szkice kompozycyjne w niewielkiej skali, w których pod wpływem zagęszczającej się wizji, redukował gamę barwną. Jak odnotowali zaniepokojeni przyjaciele artysty, to już wtedy nasiliły się symptomy śmiertelnej choroby płuc, której nabawił się prawdopodobnie jeszcze w chudych czasach studenckich, gdy często przymierał głodem. Niezwykle wrażliwy z natury, o delikatnej konstrukcji psychicznej i fizycznej, w latach 90. przeżywał mocno wieloletni dramat zawiedzionego uczucia do żony bliskiego przyjaciela. Tym niespełnionym namiętnościom, powodującym jednak wyrzuty sumienia, dawał upust w fantastycznosymbolicznej treści swych obrazów.

Prezentowany obraz jest jednym ze szkiców kompozycyjnych do głośnego obrazu symbolicznego Władysława Podkowińskiego, Szał uniesień, z 1894 r. W swym rozwiązaniu kompozycyjnym powtarza układ ostatecznej, monumentalnej wersji obrazu. Powstanie dużego płótna (310 x 275 cm, własność Muzeum Narodowego w Krakowie) poprzedziły liczne szkice olejne wykonane przez Podkowińskiego na przestrzeni 1893 r. Nie jest znana ich wiarygodna ilość, mimo badań nad twórczością artysty wielu historyków sztuki. Enigmatyczne wzmianki w recenzjach z epoki, bądź skąpe dane, ograniczone do podania tytułu, niekiedy z zapisem „pierwszy szkic do Szału“ w katalogach dawnych wystaw, nie pozwalają z naukowego stanowiska na przypisanie ich do konkretnych obrazów (zachowanych bądź zaginionych), bez hipotetycznego mnożenia bytów. Przy wystawie monograficznej artysty w 1990 r., zdołano potwierdzić autentyczność czterech z nich, co zostało odnotowane w katalogu, jak też ustalić istnienie przed II wojną światową jeszcze jednego szkicu olejnego i trzech rysunkowych (por.: E. Charazińska, Władysław Podkowiński, Katalog wystawy monograficznej, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1990, nr I/54, 121-125 oraz nr I/120, nr II/250-252). Trzy ze znanych szkiców w technice olejnej są rozegrane w czerni oraz oranżowych i brązowych ugrach, a czwarty jest ograniczony do gamy czerni z szarością i złocistych ugrów. W 1999 roku, pojawił się w Domu Aukcyjnym Agra-Art (kat. 24 X 1999, nr 21 i il.) kolejny szkic. Był on bogatszy kolorystycznie, rozwiązany w tonacji czerni z brązowymi

ugrami z domieszką czerwieni i smugami błękitu oraz plamami szmaragdowej zieleni i złocistych ugrów. Natomiast w 2021 r., również w ofercie Agry (kat. 17 X 2021, nr 4 i il.), znalazł się kolejny szkic, tym razem sygnowany. W nim tonacja czerni została rozbita brązowymi ugrami i szarościami z lekką domieszką błękitu. Tło bowiem stanowi w całej kompozycji ważny element. Wyłania się po przekątnej obrazu i jego rozwiązanie kolorystyczne decyduje o równowadze kompozycji i sile jej wymowy. We wszystkich wersjach, a także w dużym obrazie, kontrastuje z walorową czernią prawej strony. Wnosząc z ostatecznego, monumentalnego w skali, rozwiązania obrazu dla Podkowińskiego najważniejszy był silny, zdecydowany kontrast umownych partii „bieli i czerni“. Artysta doszedł do niego, poszukując efektu ostatecznego przez eliminację innych barw na etapie szkiców całej kompozycji.

Prezentowany obraz został przebadany konserwatorsko oraz porównany z innymi wersjami. W każdej z wersji, karej maści koń-bestia z nagą kobietą na grzbiecie, przytuloną do jego szyi, wyłania się z prawej, mrocznej części obrazu i wspięty do skoku zawisa nad rozjaśnioną przepaścią, bądź ulatuje w przestrzeń W rzeczonej wersji mrok czerni zderza się po lewej ze złocistymi ugrami, szczególnie w górnej partii, przechodzącymi delikatnie dołem w ciemniejszą tonację brązowych ugrów. Obszar pod tylnymi kopytami wypełnia gradacja czerni o różnym natężeniu, zacierająca w lekkości swobodnej plamy kształt końskiego zadu i rozwianego ogona. Na muskularnym torsie wielka plama piany, toczonej z pyska, rozbryzgującej się impastowymi kroplami w przestrzeni, lśni bielą podbitą światłem padającym od lewej. Dzikie oko konia jest nabiegłe krwią, podobnie jak wielki różowy wywalony jęzor. Z czarną maścią konia kontrastuje jasno kremowe (ze śladowo, delikatnie położonymi smugami różowości), obłe, nagie ciało kobiety i jej długie, gęste złocisto -rude włosy, swobodnie rozwiane i splątane z czarną grzywą rumaka. Artysta osiągnął tu jakby naturalny efekt zespolenia delikatnego, naprężonego ciała kobiety z cielskiem konia, mimo silnego kontrastu wyrazu jej upojonej twarzy z dzikim „szałem“ końskiego pyska, którego rozdęte chrapy i uniesione wargi ukazują białe zębiska. W tym studium, zasługuje na uwagę staranne opracowanie twarzy kobiety z półprzymkniętymi oczami pod mocno zarysowanymi łukami uniesionych brwi, które zdradza realistyczne potraktowanie modelki. W innych szkicach, charakterystyka staje się zdecydowanie bardziej umowna.

Z ekspertyzy Elżbiety Charazińskiej

17 JAN STANISŁAWSKI

(Olszana na Ukrainie 1860 – Kraków 1907)

JESIEŃ, ok. 1901

olej, tektura, 32 x 23,8 cm

sygn. l.d.: JAN STANISŁAWSKI

Na odwrocie wzdłuż górnej krawędzi nieczytelny napis tuszem; poniżej nalepka TPSP (druk, tusz, pieczęć):

Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. | 1909 SZTUKA Nr. 770 | Stanisławski Jan | Adres + | Dzieło Jesień | Rodzaj ol. Cena; poniżej (ołówkiem): DA | 264; z lewej numer (niebieską kredką): 195 [w kółku]; poniżej stempel z podpisem żony artysty: JAN STANISŁAWSKI | ZE SPUŚCIZNY | POŚMIERTNEJ | [podpis]

Janina Stanisławska; poniżej (ołówkiem): Kijów O[gród] | 1901

Ponadto na górnej listwie ramy fragment nalepki wystawowej warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych z 1933 roku (druk, pieczęć, maszynopis, tusz): 25727 Autor Stanisławski 25727 | J [wyk]onanie ol

Oznaczenie DA Janina Stanisławska nadawała obrazom ze spuścizny po artyście, które miały zostać wystawione na licytację. Dochód miał być przeznaczony na budowę Domu Akademickiego dla uczniów krakowskiej ASP.

120 000 zł estymacja:150 000 – 250 000

Obraz wystawiany i wymieniany w:

– Katalog XIII wystawy Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“ w Krakowie 1909 r. od 20 marca do 30 kwietnia,Kraków 1909, nr kat. 153 (Jesień);

– Przewodnik 84. Stanisław Wyspiański. Jan Stanisławski i jego uczniowie, TZSP, Warszawa 1933, s. 46, nr kat. 212 (własność Jana Czai);

– Sprawozdanie Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych za rok 1933, Warszawa 1934, s. 30 (Jesień).

W roku 1898 Stanisławski dwukrotnie wyjeżdżał w kolejne podróże na ukochaną Ukrainę, z której tym razem przywiózł połyskujące złotem kopuły Soboru Michajłowskiego w Kijowie. Motyw, skrzących się w oddali, skąpanych w słońcu złotych kopuł, pojawił się u artysty jeszcze nie raz. Przykładem jest prezentowany obraz, który powstał ok. 1901 roku.

Stanisławski uwielbiał tworzyć w plenerze, dlatego poświęcił się małym formom, łatwym w transporcie, dającym możliwość szybkiego malowania prima vista. Dzięki temu stworzył setki „pocztówek“ ukazujących niemal bezkresne przestrzenie pejzażu. Niewielki format pozwalał również skupić całą uwagę na jednym, wybranym przez artystę, motywie. W Jesieni pierwszoplanową rolę odgrywają złote kopuły, pozostały pejzaż, malowany dynamicznie, niemal szkicowo, tworzy jedynie nastrojowe tło.

Jak pisała Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska w Sztuce Młodej Polski: Pobyty i powroty na Ukrainę, do Kijowa, gdzie mieszkała matka artysty, zaowocowały kilkoma wersjami widoków na cerkiew Michajłowską (MNK, MNW, LGS), cerkiew Sofijską i jej dzwonnicę (MNK), malowanymi w latach 1898-1903. W tym czasie Stanisławski skoncentrował się na problemach formalnych, na fakturowych, malowanych szeroko plamach kolorów o przewadze bieli i żółci oraz na fascynujących, złoto połyskujących w słońcu kopułach. To właśnie światło pochodzące od słońca umieszczonego poza kadrem obrazu szczególnie interesowało artystę

18 STANISŁAW WYSPIAŃSKI

(Kraków 1869 – Kraków 1907)

RÓŻE, 1903

pastel, papier, 114,5 x 156,5 cm; sygn. p.d.: SW 1903

1 800 000 zł estymacja:2 000 000 – 4 000 000

Proweniencja:

–Własność prof. dr. Juliana Nowaka w Krakowie (1865-1946).

–Własność spadkobierców powyższego.

–Kolekcja prywatna, Warszawa.

Obraz reprodukowany, wystawiany i wzmiankowany w: –S. Przybyszewski, T. Żuk-Skarszewski, S. Świerz, Stanisław Wyspiański. Dzieła malarskie, Biblioteka Polska, Kraków, Warszawa, Bydgoszcz 1925, s. 121, nr 404 (Róże; własność prof. dr. Juljana Nowaka w Krakowie); –Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Towarzystwo Miłośników Książki, Stanisław Wyspiański w czterdziestolecie śmierci, Kraków 1947, s. 11, nr kat. 66 (Róże; własność spadkobierców prof. dr. Juliana Nowaka).

Prezentowane Róże, namalowane w 1903 roku, nawiązują do polichromii wykonanych przez artystę w krakowskim kościele franciszkanów w roku 1895. W lipcu 1850 roku pożar strawił znaczną część Krakowa, w tym także częściowo kościół franciszkanów. Prace remontowe trwały przez całą drugą połowę XIX wieku, a ich założeniem było usunięcie barokowych elementów i przywrócenie średniowiecznego wyglądu budowli. Ogłoszony w 1894 roku konkurs na wykonanie dekoracji ściennych, wygrał projekt Józefa Mikulskiego i Franciszka Górskiego. Jednak problemy z jego realizacją sprawiły, że ostatecznie zlecenie to w czerwcu 1895 roku trafiło do Stanisława Wyspiańskiego, który miał już duże doświadczenie zdobyte przy pracach nad polichromiami kościoła Mariackiego. Jeszcze przed otrzymaniem zlecenia Wyspiański w liście z 16 listopada 1894 roku pisał do Lucjana Rydla: Tymczasem zajęty jestem komponowaniem dekoracji kościoła Franciszkanów, którą zajmuję się na własną rękę i dla własnej tylko satysfakcji, – ale kto wie, może jeszcze z tego co będzie – dwie główne kompozycje do Franciszkanów ci wymienię – a te są: – ogród zupełnej szczęśliwości, gdzie jest lubo, tak miło, tak spokojnie jak nigdy na ziemi być nie może i nie było.

Artyście powierzono wykonanie ornamentalnych dekoracji ścian i sklepienia prezbiterium oraz transeptu z wyłączeniem czterech pól przeznaczonych pod obrazy o tematyce historycznej. Intensywne prace, które pochłonęły Wyspiańskiego bez reszty, trwały od czerwca do grudnia 1895 roku. Wiosną kolejnego roku artysta wprowadzał już tylko nieliczne zmiany na prośbę zleceniodawcy.

Zarówno róże, bratki, dziewanny, niezapominajki, lilie, nasturcje i inne motywy roślinne, jak i Matka Boża z Dzieciątkiem w trakcie koronacji, Caritas, Upadek zbuntowanych aniołów i Św. Michał Archanioł stały się wizytówką tej krakowskiej świątyni. Stanowiącą znakomity przykład udanego połączenia sztuki dekoracyjnej schyłku XIX w. z dawną architekturą sakralną

Prezentowane Róże, tak jak i franciszkańskie polichromie, malowane są płaską plamą o miękkim, delikatnie falującym konturze. Natura pasjonowała Wyspiańskiego już od najmłodszych lat, przyczyniając się do powstania w 1896 roku Zielnika, w którym artysta skrzętnie notował napotkaną roślinność. Fascynację tą opisała siostra cioteczna artysty – Maria Waśkowska-Kreinerowa: Stanisław Wyspiański zbiera i znosi własnoręcznie kwiaty do domu nie tylko dla ich piękna, ozdoby, a własnej przyjemności. On te kwiaty, wtedy w 1896 roku, przez cały okres ich kwitnienia systematycznie studiuje.

Rozkładając każdy z osobna, odrysowuje z całą dokładnością wszelkie szczegóły, listeczki, płatki, unerwienie i całość w przeróżnych nagięciach i nachyleniach.

Obszerny ten szkicownik, uzupełniony odpowiednimi dodatkami, zamierza wydać jako studium roślin stylizowanych, a materiał dla celów zdobnictwa dekoracyjnego.

(Maria Waśkowska-Kreinerowa, Stanisław Wyspiański w swoim mieszkaniu przy ul. Poselskiej w Krakowie, [w:] Wyspiański w oczach współczesnych, t. 1, oprac. L. Płoszewski, Kraków 1971, s. 72-73)

Artysta wplatał motywy roślinne zarówno w projektach witraży, polichromiach, jak i portretach. Motyw róż możemy zaobserwować w wybitnym Podwójnym portrecie Elizy Pareńskiej z 1905 roku (patrz obok).

Jak widać na obrazie zarówno modelka, jak i kwiaty oddają nastrój chwili. Lewa strona obrazu to portret młodej Elizy otoczonej delikatnymi kwiatami w pełnym rozkwicie.

Prawa strona natomiast ukazuje zmęczoną pozowaniem dziewczynkę, której włosy są w nieładzie a róże podkreślają jej sfatygowanie opadającymi, więdnącymi kwiatami.

Jak pisał Antoni Waśkowski we wstępie do katalogu Stanisław Wyspiański w czterdziestolecie śmierci:: Jeszcze w okresie studiów paryskich obudził się w malarzu – poeta.

Odtąd każdy jego obraz jest dramatem, każdy dramat – obrazem.

Zapewne dlatego też nie przypadkowo Wyspiański w prezentowanych Różach namalował te majestatyczne kwiaty w trzech fazach rozwoju. Młodość reprezentują drobne, lecz intensywne w barwie, pąki. Dwa w pełni rozwinięte, jędrne kwiaty utożsamiają dojrzałość, a opadające płatki więdnącej róży odnoszą się do starości. Wyspiański w ten sposób ukazuje piękno, delikatność i kruchość życia.

Nie bez znaczenia dla jego twórczości była śmiertelna choroba, z którą zmagał się już od czasów studiów w Paryżu. Mierząc się z poczuciem zbliżającej się śmierci pozostawił nam monumentalne dzieło, którego celem jest zachwycać, ale jednocześnie przypominać – tempus fugit

Pierwszym właścicielem obrazu był Julian Nowak (1865 -1946) – lekarz, bakteriolog, profesor weterynarii, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, mecenas sztuki, polityk i premier RP w 1922 roku. Julian Nowak był nie tylko mecenasem sztuki Stanisława Wyspiańskiego, był też jego przyjacielem. Jak pisał Paweł Banaś w „Wyroby nowoczesne“ w zbiorach Juliana I. Nowaka: Nazwisko Juliana Ignacego Nowaka kojarzy się nam nieodmiennie z postacią Stanisława Wyspiańskiego. Z nim to przecież i ze Stanisławem Estreicherem przechadzał się twórca Wesela nad Wisłą, jemu czytywał fragmenty nowych dramatów, zwierzał się z pomysłów, na jego pomoc finansową zawsze mógł liczyć, a także i na troskliwą opiekę w ciężkiej chorobie aż po tragiczny finał w prywatnej klinice doktora Rutkowskiego. We wzniesionej jeszcze przed pierwszą wojną światową willi Nowaków współcześni mogli podziwiać obrazy i szkice Wyspiańskiego, sam zaś Nowak do lat spędzonych z Wyspiańskim w bliskiej zażyłości powracał później często i chętnie.

Z inicjatywy Juliana Nowaka, za rogatką w okolicy parku Krakowskiego, wspomniana willa powstała wraz z niewielką kolonią willi profesorów UJ. Początkowo ulica nazywała się Łęczycka, jednak staraniami prof. Nowaka w 1926 r. została przemianowana na ul. Wyspiańskiego. Willa Nowaków była niczym małe muzeum Wyspiańskiego – w kolekcji profesora znajdowały się m.in.: Portret Juliana Nowaka, 1904 (patrz obok), Madonna z Dzieciątkiem – Caritas, 1904, Widok plantów o świcie, 1894, oraz prezentowane powyżej Róże, 1903.

Julian Nowak we wspomnieniach o Wyspiańskim pisał, że pewnego dnia zapragnął mieć Boga Ojca od Franciszkanów. Wyspiańskiego niełatwo było przekonać do wykonania repliki. Profesor podstępnie nakłonił artystę do namalowania na kartonie pomniejszonej wersji witraża. Wyspiański przystąpił do pracy, lecz przed samym jej ukończeniem uznał, że nie da się pomniejszyć to, co zostało zrobione w większej skali – a biedziłem się z tym, nie mogłem dojść, czemu te linie na kartonie są takie sztywne, bezduszne – a to wszystko jest następstwem pomniejszenia. Wzburzony artysta wytarł karton, jednak widząc zawód na twarzy profesora, ostatecznie wykonał na nim replikę Madonny Franciszkańskiej. Prawdopodobne jest zatem, że i Róże, które artysta namalował rok wcześniej, powstały na zamówienie zafascynowanego twórczością malarza profesora.

Prof. Julian Nowak zlecił Wyspiańskiemu dekorację powstałego w 1904 roku Domu Towarzystwa Lekarskiego. Artysta zaprojektował wówczas nie tylko znakomity witraż – Apollo, ale i elementy wyposażenia wnętrz takie jak: polichromie i klatka schodowa z balustradą ze stylizowanych liści kasztanowca, posadzki, żyrandole i meble. Dekoracja kościoła Franciszkanów przyczyniła się do upowszechnienia motywów roślinnych w twórczości malarskiej Wyspiańskiego. Szkice w powstałym wówczas Zielniku stały się punktem wyjścia do stylizowanych balustrad, żyrandoli i innych elementów dekoracji wnętrz.

19 ROMAN KOCHANOWSKI

(Kraków 1857 – Freising k. Monachium 1945)

PEJZAŻ Z ŻERDZIAMI, ok. 1890 olej, płótno, 14,5 x 28,6 cm sygn. p.d.: R K

Na odwr., na górnej listwie krosna, numer (długopisem): 39 [w kółku]; obok nalepka aukcyjna Agra-Art z 2009 r.; ponadto na górnej listwie ramy nalepka (druk): Muzeum | im. Jacka Malczewskiego V-IX 2007 | w Radomiu | MALARSTWO | ROMANA KOCHANOWSKIEGO | 1857-1945.

9 000 zł estymacja:10 000 – 25 000

Proweniencja: Obraz pochodzi z monachijskiej kolekcji Barbary i Tadeusza Lewkowiczów. W 2007 roku był pokazywany na monograficznej wystawie Kochanowskiego urządzonej w Muzeum Jacka Malczewskiego w Radomiu, eksponowanej następnie także w Katowicach, Sandomierzu, Szczecinie, Gdańsku, Piotrkowie. Wystawie tej towarzyszył bogato ilustrowany katalog, będący kompendium wiedzy o artyście.

Pejzaż z żerdziami powstał podczas jednego z częstych pobytów Kochanowskiego w Chobienicach w Wielkopolsce, które w latach 1890-1900 artysta chętnie odwiedzał na zaproszenie Macieja Mielżyńskiego. Czuł się tam dobrze i ten radosny, „wakacyjny“ nastrój znalazł wyraz w malowanych w Chobienicach obrazach – pogodnych, przesyconych światłem pejzażach, o dominujących jasnych tonach zieleni łączonej z rozbielonymi szarościami, ugrami, błękitem. „Zielone“ pejzaże chobienickie są w twórczości artysty czymś wyjątkowym, szczególnym wyrazem wrażliwości, zachwytu i daru dostrzegania piękna w powszednim pozornie krajobrazie.

Obrazy opisany i reprodukowany w:

– Roman Kochanowski (1857-1945). W 150. rocznicę urodzin, red. kat. Z. K. Posiadała, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, Radom 2007, s. 228, nr kat. 33, il. s. 106.

20 JULIAN FAŁAT

(Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 – Bystra k. Bielska 1929)

BIELANY, 1900

akwarela, papier, 45 x 80 cm sygn. p.d.: Jul Fałat 900 Bielany

Na g. listwie krosien malarskich nalepka warszawskiego domu aukcyjnego, obok nalepka z numerem (druk): 224.

110 000 zł estymacja:120 000 – 180 000

21 JACEK MALCZEWSKI

(Radom 1854 – Kraków 1929)

GORGONA – PORTRET MARII SOZAŃSKIEJ, 1918

olej, sklejka, 50,2 x 39,7 cm

sygn. p.d.: 1918 JMalczewski

450 000 zł estymacja:500 000 – 700 000

Proweniencja:

Obraz pochodzi z kolekcji Zygmunta Ziembickiego – krakowskiego przedsiębiorcy, który prowadził jedną z największych w Polsce firm w branży papierowo-technicznej. W latach 1910-1955 miał sklep papierniczy przy Placu Mariackim 2 w Krakowie. Ziembicki, który z racji swojej profesji, znał wielu artystów, zajął się również sprzedażą obrazów. W siedzibie firmy prowadził w latach 1913-1932 małą galerię, o czym pisał Marian Krzyżanowski: Zygmunt Ziembicki, późniejszy właściciel sklepu papierowego na placu Mariackim oraz składu obrazów, (...) miał zawsze do sprzedaży obrazy Malczewskiego lub Kossaka (Szymon Bauman, Krakowscy wytwórcy i sprzedawcy pie-

częci w pierwszej połowie XX w. Wprowadzenie do zagadnienia, „Krakowski Rocznik Archiwalny“ T. 25, 2019, s. 106). Natomiast sam Zygmunt wraz z żoną Lucyną zgromadził imponującą kolekcję obrazów znanych mistrzów z Jackiem Malczewskim na czele. Byli właścicielami tak znakomitych dzieł artysty, jak Konik polny (Aukcja Agra-Art, 17 X 2021), Autoportret z kwiatem koniczyny (Agra-Art 18 X 2020), Corona Imperialis, tryptyk Moje życie, tryptyk Przepowiednia Ezechiela. Zygmuntostwo Ziembiccy byli zaprzyjaźnieni z artystą, który został ojcem chrzestnym ich najstarszego syna.

I to właśnie kobieta, której obecność w twórczości Malczewskiego nie tylko wzbogaciła wizualną stronę jego prac, najczęściej stawała się pośrednikiem w przekazywaniu ukrytych myśli, pragnień, tęsknot, nierzadko skrywanych emocji, które wypełniały duszę twórcy. Tak jak w prywatnym życiu Malczewskiego kobieta wyzwalała w nim pokłady uczuć i silnych emocji, tak w symbolicznym malarstwie artysty kobieta staje się najczęstszym i najefektowniejszym nośnikiem symbolicznych treści. To w kobiecie artysta widzi inspirującą muzę, ale i drapieżną femme-fatale w ciele chimery czy też harpii. To kobieta (...) uosabia idee, wzniosłe myśli, ale i postacie z fikcyjnego świata.

Paulina Szymalak-Bugajska, Moja dusza. Oblicza kobiet w twórczości Jacka Malczewskiego, Radom 2019, s. 9-10

Maria z Woźniakowskich Sozańska (1865-1943) była żoną Michała Sozańskiego (1853-1923), malarza i rysownika. Nie jest jasne, w jakich okolicznościach Malczewski poznał Sozańską – czy stało się to jeszcze przed jej ślubem z Michałem w roku 1896, czy też później. Najwcześniejszy znany portret Marii pochodzi z roku 1906. Większość zaś z dzieł, do których pozowała, powstało między 1918 a 1919. Kilka lat wcześniej artystę porzuciła jego muza, modelka i wielka miłość, Maria Balowa. Być może swoją urodą Sozańska przypominała Malczewskiemu utraconą ukochaną, a może zaintrygowała go jej osobowość. Artysta malował ją jako Dianę, Pytię, Bachantkę, Eurydykę, X Muzę, Polonię

OLGA BOZNAŃSKA

(Kraków 1865 – Paryż 1940)

RÓŻE W BŁĘKITNEJ WAZIE, 1918

olej, tektura, 28,2 x 33,6 cm

sygn. p.g. (ołówkiem): Olga Boznańska | 1918 Na odwrocie nalepka warszawskiego domu aukcyjnego.

Do obrazu dołączona jest ekspertyza p. Elżbiety Charazińskiej z sierpnia 2023 roku.

130 000 zł

estymacja:150 000 – 250 000

Boznańska skromnymi środkami kompozycyjnymi wykreowała wizję przekwitającego bukietu roztopioną w umownej przestrzeni. Zdecydowanymi, sprawnymi pociągnięciami pędzla uchwyciła przemijającą urodę kwiatów, różnicując je rozkładem światła i delikatnym zabarwieniem tonów różowobiałych. Mimo wrażenia rozwibrowania materii malarskiej, Boznańska całkowicie panuje nad formą roślin i przedmiotów. Uderza w tej oszczędnej kompozycji umowne potraktowanie twardej struktury wazy, która pod nieomylnymi ruchami pędzla artystki staje się nieomal niematerialna.

Mimo tego zabiegu, uzyskanego rozkładem świateł, powierzchnia naczynia zostaje przeciwstawiona wrodzonej kwiatom delikatności i przemijalności ich ulotnego rozkwitu.

Martwe natury dopełniały twórczość portretową Boznańskiej, szczególnie, gdy brakowało modeli. Tworzyła również z upodobaniem samodzielne kompozycje kwiatowe, dążąc do uzyskania wystudiowanego efektu świetlnego, barwnego i przestrzennego w oparciu o studia z natury róż, anemonów, tulipanów czy gladioli. Nasilenie tego gatunku malarskiego w jej sztuce było związane z niezwykle trudną sytuacją materialną artystki pod koniec i tuż po zakończeniu I wojny światowej. Jednak Boznańska uprawiała ten gatunek sztuki już pod koniec lat 90. XIX wieku i przeplatała w latach późniejszych z portretami czy widokami miejskimi.

W rzeczonym obrazie nie ma nagromadzenia ulubionych bibelotów Boznańskiej, jak w wielu innych martwych naturach bliskich temu obrazowi. Ich obecność odnotowywała artystka z upodobaniem i czułością, plasując je w różnych konfiguracjach, były bowiem wiernymi, choć niemymi świadkami jej narastającej samotności.

Rzeczony obraz układem kompozycyjnym, niedookreśloną formą i zamierzoną umownością tła znakomicie wpisuje się w często podnoszone wpływy sztuki japońskiego drzeworytu w twórczości Olgi Boznańskiej. Z ekspertyzy Elżbiety Charazińskiej

Porównaj z martwymi naturami w:

–A. Król, Boznańska nieznana, Zamek Książąt Pomorskich w Szczecinie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie (i inne), 2005/2006;

–A. Król, Manggha Boznańskiej. Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie Olgi Boznańskiej, Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha“ Kraków 2006.

23 PIOTR STACHIEWICZ

(Nowosiółki Gościnne 1858 – Kraków 1938)

KOBIETA Z PERŁĄ

pastel, papier naklejony na tekturę, 46,3 x 61,9 cm sygn. l.d.: P. STACHIEWICZ.

Na odwrocie przy górnej krawędzi okrągły stempel czerwonym tuszem z orłem w koronie i napisem w otoku: KONSERWATOR OKRĘGU KRAKOWSKIEGO; obok pomarańczową kredką: L. 23 – 0 (...), l.d. zieloną kredką nieczytelny napis.

7 000 zł estymacja:8 000 – 15 000

Kompozycja reprodukowana na pocztówce wydanej nakładem Wydawnictwa Salonu Malarzy Polskich w Krakowie.

24

LEON WYCZÓŁKOWSKI

(Huta Miastkowska k. Siedlec 1852 – Warszawa 1936)

ANEMONY, 1917

akwarela, papier 49,5 x 38,3 cm (w św. passe-partout) sygn. p.d.: LWyczół | 1917. [inicjały wiązane]

Na odwrocie nalepka aukcyjna Agra-Art z 2020 r.; ponadto p.d. nalepka domu aukcyjnego w Krakowie.

60 000 zł estymacja:70 000 – 90 000

25

LEON

WYCZÓŁKOWSKI

(Huta Miastkowska k. Siedlec 1852 – Warszawa 1936)

PORTRET MARTY NAZIEMSKIEJ

akwarela, lawowanie, ołówek, papier, 60,5 x 51 cm sygn dwukrotnie. l.g.: LWyczół

60 000 zł estymacja:70 000 – 90 000

Pochodzenie: Wedle przekazu rodziny portretowanej, Marta Naziemska-Rawczyńska (1894-1983), profesor krakowskiego Instytutu Muzycznego, była znajomą Leona Wyczółkowskiego. Po jej śmierci obraz przeszedł w posiadanie rodziny wraz z kilkoma obrazami Teodora Grotta (poz. 14, 42, 43 kat. aukcji Agra-Art 18 VI 2023).

Leon Wyczółkowski zdobył sobie ogromną popularność jako portrecista, o czym pisze Roman Konik:

Popularność Wyczółkowskiego jako portrecisty była niejednokrotnie zmorą malarza. Były w jego życiu takie momenty, kiedy musiał odmawiać malowania portretów, bo gdyby przyjmował wszystkie zlecenia, nie malowałby nic innego, jak tylko i wyłącznie portrety (R. Konik, Leon Wyczółkowski. Portret malarza, wyd. Take Care, Bydgoszcz 2019, s. 187).

Mimo, że portrety stanowiły źródło dochodu Wyczółkowskiego, nie wszystkich zleceń się podejmował; były to bowiem dzieła bardzo czasochłonne, gdyż do każdego z nich artysta starał się podchodzić indywidualnie. Aby trafnie uchwycić psychologię modela, poświęcał wiele czasu na wcześniejszy kontakt, chcąc poznać osobowość portretowanego, zaobserwować jego gestykulację, mimikę. Z dzieł powstałych w pośpiechu, bez odpowiedniego przygotowania, a zatem bez pogłębienia psychologii modela, nie był zadowolony, co więcej, stanowiły one jego wyrzut sumienia.

Zupełnie inaczej artysta podchodził do portretów przyjaciół i znajomych, osób bliskich, które znał. Nierzadko sam też proponował osobie, która go zainspirowała, namalowanie jego podobizny: Twarz znajomego czy przyjaciela w portrecie stawała się wtedy nie tylko wizerunkiem, który miał być rozpoznany, ale w postaci zawierał się odrębny świat, ze wspólnymi wspomnieniami, historiami, żartami i przeżytymi troskami. Być może dlatego najlepsze portrety spod pędzla bądź ołówka artysty są portretami osób, które artysta dobrze znał (R. Konik, dz. cyt., s. 190).

Malując pannę Martę Naziemską artysta posłużył się zabiegiem, który z powodzeniem stosował również w innych kobiecych wizerunkach; zarówno kolorystyka, jak i sumarycznie potraktowana efemeryczna sylwetka kobiety skupia wzrok na jej twarzy. Ciemna plama włosów ostro kontrastuje z porcelanową bielą karnacji oraz błękitnymi oczami o melancholijnym spojrzeniu. Konwencja przedstawienia została tu dostosowana do charakteru modelki, którą widzimy jako kobietę delikatną, wrażliwą. Zawężając gamę kolorystyczną i ograniczając środki wyrazu, artysta uzyskał znakomitą równowagę między szkicowością a realistycznym przedstawieniem modelki, oddając zarazem jej wewnętrzną energię i emocjonalność.

26

JAN STANISŁAWSKI

(Olszana na Ukrainie 1860 – Kraków 1907)

PEJZAŻ Z WIATRAKAMI, ok. 1905

olej, tektura naklejona na tekturę, 27,3 x 26,6 cm

sygn. l.d.: JAN STANISŁAWSKI

Na odwrocie, wzdłuż górnej krawędzi (ołówkiem): J. Stanisławski wieś ukraińska; ponadto na tzw. „zaplecku“ naklejona karta z odręczną opinią dr. Stanisława Dąbrowskiego, potwierdzającą autentyczność obrazu z czerwca 1946 roku.

80 000 zł estymacja:90 000 – 150 000

Wiatraki były tematem, który Stanisławski powtarzał w swojej twórczości wielokrotnie. Opuszczony wiatrak namalowany przez artystę w 1883 roku (patrz aukcja Agra-Art 26 VI 2022, poz. 5) był pierwszym obrazem, który zwiastował zainteresowania artysty pejzażem. W katalogach wystaw „Sztuki“, zarówno tych w Polsce, jaki i w Wiedniu, możemy bez trudu odnaleźć m.in. Wiatraki na roli, obraz wystawiony na aukcji w Agra-Art w czerwcu 2012 roku. W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajdują się szkicowniki artysty, w których napotykamy rysunkowe notatki z wiatrakami.

W malarstwie Stanisławskiego próżno szukać ludzi. To natura i tworzone przez nią krajobrazy były dla artysty najważniejsze. Olbrzymie połacie pejzażu zamykał w niezwykle małych formatach, jednak nie brak im przestrzeni i powietrza. W prezentowanym obrazie również odczuwamy niemal bezkresną przestrzeń. Główną rolę artysta powierzył skłębionym chmurom zawieszonym nad pogrążoną w ciszy wioską. Jak zwykle to na obłokach odbywa się główny spektakl światła i koloru. Całość przepełniona jest spokojem leniwego, letniego dnia.

Bo też nie na darmo wydała go Ukraina, [...] ta nasza uprzywilejowana ziemia s ł o ń cai najmelodyjniejszych pieśni ojczyzna. [...] zostawały mu w pamięci inne, nieuchwytniejsze i na razie trudniejsze do wcielenia, ale za to brzemienne całą pełnią objawień, cechy tejże ziemi rodzinnej: jej nieprzejrzane, bezbrzeżom morskim podobne, widnokrężne stepów oddale, kędy zacierają się wszelkie szczegóły, gdzie zanika własne, stałe zabarwienie przedmiotów, gdzie słabną zbyt twarde kontrasty, gdzie barwy łagodnie przelewają się jedna w drugą, gdzie linie nawet wibrować poczynają w drgającej powierzchni, gdzie wszystkim jest atmosfera, nieustannie ruchliwa i zmienna owłócz świetlna, co chwila stapiająca wszystko w inny ton, z którego, niby z tematu muzycznego niepoliczone wywijają się wariacje, przejścia i stopniowania.

Z. Przesmycki, Fragment pracy o Stanisławskim [w:] Sztuka Polska. Malarstwo, pod kierownictwem F. Jasieńskiego i A. Łady-Cybulskiego, Lwów 1903-1904, s. 50

Ten zachwycający, pełen letniego ciepła, pejzaż jest znakomitym przykładem dojrzałej twórczości Jana Stanisławowskiego – czciciela natury.

27 MICHAŁ GORSTKIN WYWIÓRSKI

(Warszawa 1861 – Berlin 1926)

DOMY POD LASEM

olej, płótno naciągnięte na tekturę, 18,5 x 30 cm sygn. p.d.: M.G. Wywiórski Na odwrocie dwie nalepki z numerem: 17177/54, jedna z numerem: 27; ponadto na górnej listwie ramy nalepka aukcyjna Agra-Art z 2008 r.

5 000 zł estymacja:7 000 – 15 000

Obraz pochodzi ze zbiorów rodziny artysty. Rodzinna kolekcja, która liczyła 150 pejzaży i pejzażowych studiów malarskich, prezentowana była w 2004 roku na wystawie w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu. Wystawie towarzyszył obszerny katalog autorstwa p. Marii Gołąb, który zawiera opisy i reprodukcje wszystkich wystawionych prac artysty.

Obraz opisany i reprodukowany w: –M. Gołąb, Michał Gorstkin Wywiórski – pejzaże. Między niebem a ziemią, Centrum Kultury Zamek w Poznaniu, Poznań 2004, s. 116, nr kat. 27, il. 27 na s. 46.

28 ROMAN KOCHANOWSKI

(Kraków 1857 – Freising k. Monachium 1945)

ZBIERAJĄCA CHRUST

olej, deska, 18,2 x 27 cm

sygn. p.d.: R. Kochanowski

12 000 zł estymacja:14 000 – 25 000

Obraz wystawiany i reprodukowany: – Roman Kochanowski, Klostergalerie, Fürstenfeldbruck, 7 IV – 15 VII 1990 (Holzsammlerin am Amperufer).

29 JACEK MALCZEWSKI

(Radom 1854 – Kraków 1929)

THANATOS, ok. 1917

Inny tytuł: Śmierć II

olej, tektura, 98 x 68,5 cm

Na odwrocie dedykacja od autora: JWielmożnej Pani Lucynie Ziembickiej | na pamiątkę

Jej dobroci dla mego wnuka w roku 1917 - roku ślubu mego syna | wdzięczny bardzo | Jacek Malczewski.

P.g. i l.d. dwie nalepki, górna zachowana fragmentarycznie (druk, niebieski długopis): TOW. PRZYJACIÓŁ

SZTUK PIĘKNYCH W KRAKOWIE | Autor Jacek Malczewski | Tytuł dzieła Śmierć II | Rodzaj dzieła ol.-tekt. 97 x 67 | Cena | Podpis autora p. Ziembickiej; obok wycinek prasowy z informacją o dworze w Lusławicach i zdjęciem.

500 000 zł estymacja:600 000 – 900 000

Proweniencja:

Obraz pochodzi z kolekcji Lucyny i Zygmunta Ziembickich (informacje o kolekcjonerach przy poz. nr 21). O ich zażyłej relacji z Malczewskim świadczy dedykacja znajdująca się na odwrocie oferowanego dzieła, w której artysta dziękuje Lucynie za pomoc i wsparcie. Dotyczy to najpewniej bardzo trudnej dla artysty sytuacji, grożącej jego rodzinie wielkim skandalem. W roku 1917 syn Jacka, Rafał, nawiązał romans z Bronisławą Dziadoszówną. Kiedy kobieta zaszła w ciążę, młody Malczewski nie był skory do ożenku. Dopiero dramatyczny wypadek w górach, pod-

czas którego zginął jego przyjaciel, zaś Rafał czekał na pomoc niemal całą dobę, skłonił go do uporządkowania spraw osobistych. 3 X 1917 młodzi złożyli przysięgę małżeńską, zaś 11 XI urodził się ich syn Krzysztof.

Obraz wystawiany: – Jacek Malczewski (1855-1929), kat. wystawy TPSP w Krakowie, 1939, s. 19, poz. kat. 190 (jako Śmierć, własność Zygmunta Ziembickiego).

Jako 11-latek przeżył śmierć młodszego brata Teodora, jego ciotką była Wanda Malczewska, słynna mistyczka – tak biografowie starają się tłumaczyć motyw śmierci stale obecny w twórczości Jacka Malczewskiego. Artysta, który kilka lat przed odejściem namalował tryptyk Mój pogrzeb, śmierci się nie bał. Dla głęboko wierzącego Malczewskiego, była ona ukojeniem, wizją odejścia w wieczność

Badacze twórczości Malczewskiego szczególnie wiele uwagi poświęcili przewijającemu się w jego obrazach wątkowi Thanatosa, geniusza śmierci. Warto tu przypomnieć choćby tylko książkę Kazimierza Wyki Thanatos i Polska (wyd. Kraków 1971), której autor szczegółowo analizuje motywy i treści dzieła: Serię obrazów z Thanatosem otwierają płótna z lat 1898-1899, później motyw ten powraca jeszcze przez lata i żadna inna seria Malczewskiego nie posiadała takiej trwałości i takiej ciągłości. Jego płótna już się wyludniły z koźlonogów, syren i chimer, a ona trwała i nawracała wciąż. U Malczewskiego jednak postać Thanatosa, choć przejęta z greckiego mitu – gdzie geniusz był synem Nocy, bliźniaczym bratem boga Snu Hypnosa – zyskuje wyraz specyficzny, właściwy tylko jego dziełom, wyobrażenie które nie mieści się w żadnym istniejącym wzorze ikonograficznym – [Thanatos] jest kobietą a zarazem efebem.

Bliską analogią dla oferowanego dzieła stanowi Śmierć, powstała w roku 1917 (olej, tektura, 100 x 74 cm). Obraz z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi przedstawia postać kobiecą z wpiętymi we włosy anemonami –kwiatami symbolizującymi vanitas, nietrwałość i kruchość życia. Thanatos stoi dzierżąc kosę, oparty o ścianę dworu. Tuż za nim znajduje się otwarte okno, w głębi widzimy głowę starca pogrążonego w modlitwie. Okno to w twórczości Malczewskiego metafora przejścia ze świata ziemskiego, jaki symbolizuje pogrążone w półmroku wnętrze dworu – do wieczności, wypełnionej światłem krainy szczęścia.

Oferowane dzieło mogłoby być kolejną sekwencją tej sceny. Znów widzimy ścianę dworu, ale już z dalszej perspektywy. Na pierwszym planie widnieje oświetlony promieniami letniego słońca fragment ogrodu z kwitnącymi agapantami - kwiatami symbolizującymi miłość i piękno. Pod otwartym oknem widzimy tę samą postać – geniusz śmierci stoi tu pogrążony w ciszy, jaka towarzyszy spokojnemu odchodzeniu.

30 JULIAN FAŁAT

(Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 – Bystra k. Bielska 1929)

TORUŃ, 1920

akwarela, karton, 46,7 x 79,5 cm

sygn. l.d.: jFałat | Toruń 1920 [inicjały wiązane]

Na odwrocie l.g., wzdłuż lewej krawędzi (ołówkiem):

Toruń | Zamek krzyż.

] 45 000 zł estymacja:50 000 – 70 000

31 JULIAN FAŁAT

(Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 – Bystra k. Bielska 1929)

DOLINA BOLECHOWICKA, 1905

akwarela, papier, 54 x 98 cm sygn. l.d.: J. Fałat 905

80 000 zł estymacja:90 000 – 150 000

Proweniencja:

Obraz pochodzi z kolekcji Zygmunta Ziembickiego. Informacje o kolekcjonerze przy poz. nr 21.

Obraz wzmiankowany i reprodukowany: –Tadeusz Z. Bednarski, Krakowskim szlakiem Juliana Fałata, wyd. Secesja, Kraków 2005, s. 183-185.

W kręgu tematyki krakowskiej trudno nie wymienić pejzażowej akwareli z 1905 r. Dolina Bolechowicka. Obraz posiada piękne malarsko rozwiązanie przy pomocy światłocienia i naturalnego układu skał. (...) Jest to jedno z ciekawszych rozwiązań kompozycyjnych w twórczości artysty, gdzie układy przekątnych podpowiedziało ukształtowanie terenu. Pięknego terenu południowo-wschodniej części Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Tadeusz Z. Bednarski

32 ALEKSANDER AUGUSTYNOWICZ

(Iskrzynia k. Krosna 1865 – Warszawa 1944)

KROKUSY, ok. 1915

akwarela, ołówek, papier, 59,7 x 49,5 cm

sygn. l.d.: Augustynowicz

Na g. listwie ramy nalepka aukcyjna Agra-Art z 2008 r.

5 000 zł estymacja:6 000 – 12 000

33 STANISŁAW GAŁEK

(Mokrzyska 1876 – Zakopane 1961)

CZARNY STAW

olej, płótno, 51 x 64,5 cm

sygn. p.d.: SGAŁEK K

Na odwrocie na dolnej listwie krosna (ołówkiem):

St Gałek Czarny Staw Gąsienicowy; obok nalepka wystawowa Villa La Fleur w Konstancinie-Jeziornie; ponadto na górnej listwie ramy nalepka wystawowa Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem.

¨ 13 000 zł estymacja:15 000 – 25 000

Obraz wystawiany i reprodukowany:

–W. Huculak, Tatrzańskie stawy w obrazach Stanisława Gałka, „Spotkania z Zabytkami“, nr 7-8 (VII – VIII 2016), ss. 54-56, il. s. 55; – Góry widoków. Stanisław Gałek i tatrzańscy pejzażyści jego czasów, Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem, 18 XI 2016 – 5 I 2017, il. s. nlb.; –W. Huculak, Tatry chmurami spowite, „Tatry“, nr 70 (jesień 2019), ss. 182-185, il. s. 182; – Zakopane. Wyrzeźbione. Namalowane, Villa La Fleur 5 X 2023 – 31 III 2024, Warszawa 2023, nr kat. 134, il. s. 159.

KAZIMIERZ STABROWSKI

(Kruplany k. Nowogródka 1869 – Garwolin 1929)

DOLINA PIĘCIU STAWÓW W TATRACH, 1927

pastel, papier, 50 x 67,3 cm sygn. l.d.: K. Stabrowski

Na odwr. p.d. (ołówek) przeciwnie do kompozycji: 100

18 000 zł estymacja:20 000 – 35 000

Porównaj: – Przewodnik nr 38 po wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych [...], Wystawa zbiorowa prac Kazimierza Stabrowskiego [...], TZSP, Warszawa 1928, s. 6, nr kat. 63.

Cykl Tatry powstał w 1927 r. wczesną jesienią. W listopadzie tego roku artysta pokazał w warszawskiej Zachęcie 49 pejzaży z tej serii. Oferowany obraz jest zapewne tożsamy z pastelem Dolina Pięciu Stawów Czeskich z katalogu wystawy.

35 JULIAN FAŁAT

(Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 – Bystra k. Bielska 1929)

CZORSZTYN, 1921

akwarela, papier, 29,5 x 26,7 cm, sygn. p.d.: JFałat 1921 | Czorsztyn Na odwrocie, na tzw. „zaplecku“ pieczęć krakowskiej firmy introligatorskiej. 40 000 zł

36

STANISŁAW IGNACY WITKIEWICZ

(Warszawa 1885 – Jeziory na Wołyniu 1939)

PORTRET KOBIETY, XII 1934

pastel, papier brązowy naklejony na tekturę, 64,5 x 49,5 cm sygn. u góry po prawej: Ignacy I Witkiewicz I 1934 I T.B + A) I NTINP I + herb

Do obrazu dołączona jest ekspertyza dr Anny Żakiewicz z lipca 2018 r.

150 000 zł estymacja:170 000 – 200 000

W połowie lat 20. Witkacy, rozczarowany brakiem zrozumienia publiczności, porzucił nie przynoszące mu ani zysków, ani uznania malarstwo olejne i powołał do życia jednoosobową Firmę Portretową „S.I. Witkiewicz“. Sformułował wówczas Regulamin, określający zasady funkcjonowania Firmy i wyszczególniający pięć podstawowych typów wizerunków – oznaczonych kolejnymi literami alfabetu od A do E – określających konwencję, w jakiej portret miał być wykonywany.

Najbardziej popularny był typ B – realistyczny, w miarę obiektywny, prezentujący modela w popiersiu, na neutralnym tle, ujmujący głowę w nieregularne obramowanie na kształt aureoli. Taki właśnie, w założeniu, miał być także prezentowany portret kobiety, malowany w grudniu 1934 r. Ma on jednak dodatkowe oznaczenie w postaci litery A, co według Regulaminu Firmy określało portret „wylizany“, tzn. wyidealizowany z bardzo starannie opracowaną twarzą – odpowiedni raczej dla twarzy kobiecych niż męskich. Wykonanie „gładkie“, z pewnym zatraceniem charakteru na korzyść upiększenia, względnie zaakcentowania „ładności“. Najwyraźniej w trakcie seansu artysta docenił urodę modelki – jej klasyczne rysy, łagodny wyraz dużych ciemnych oczu oraz długą szyję. Suknia została potraktowana szkicowo, by nie stanowiła konkurencji dla delikatnej twarzy kobiety.

Zmiana kwalifikacji portretu nie pozostawała oczywiście bez wpływu na cenę. O ile portret typu B kosztował 250 zł (równowartość przyzwoitej miesięcznej pensji), to koszt wizerunku wykonanego w typie A wynosił 350 zł

Pozostałe adnotacje przy sygnaturze oznaczają, że Witkacy w dniu portretowania nie pił alkoholu (NTI) ani nie palił papierosów (NP), za to wzmocnił się filiżanką herbaty (herb). Sposób rysowania, wykorzystanie barwnych walorów podłoża oraz sygnatura i towarzyszące jej adnotacje świadczą niezbicie o autorstwie Witkacego.

Z ekspertyzy dr Anny Żakiewicz

37 JÓZEF CZAJKOWSKI

(Warszawa 1872 – Warszawa 1947)

PEJZAŻ, 1907

olej, deska, 32,5 x 39,8 cm; sygn p.d.: Józef Czajkowski | 1907

Na odwrocie l.g. (ołówkiem): 2386; obok (brązową kredką): Lwów | Jesienna 1907; u dołu nalepka lwowskiego TPSP (druk, tusz, niebieska kredka): Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie. | Nr. 2986 | Nazwisko Czajkowski Józef | Adres | Tytuł Jesienna [przekreślone] Wieś białoruska [częściowo już poza nalepką] | Rodzaj Cena | Własność | Adres do zwrotu; wzdłuż lewego boku (niebieską kredką): Klasztor reform

16 000 zł estymacja:18 000 – 25 000

38 TEODOR AXENTOWICZ

(Braszów w Siedmiogrodzie 1859 – Kraków 1938)

DZIEWCZYNA Z DZBANEM, przed 1915

pastel, oł., papier, 59 x 48,5 cm, sygn. l.d.: T. Axentowicz Na odwrocie l.g. mała, słabo czytelna, nalepka z ceną; poniżej nalepka (pieczęć, druk, tusz): [w kartuszu] SALON | ARTYSTYCZNY | FELIKSA RICHLINGA | [w okręgu]

SAFR | WARSZAWA | 131 Marszałkowska 131 [przekreślone] | TELEFON 193-00 | Kredytowa 5; obok: Nr 3538 | Autor Teodor A[x]entowicz | Dzieło p.t. Dziewucha [z] dzbankiem | Rodzaj dzieła pastel | Cena Rb. 400.-

Salon Artystyczny Feliksa Richlinga został otwarty w roku 1911 roku w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 131 w kamienicy Pod Husarzem. W okresie pierwszej wojny światowej salon został przeniesiony na ul. Kredytową 5. Około 1920 roku galeria ponownie zmieniła adres – na Kredytową 18. Przekreślony na nalepce adres Marszałkowska 131 i poprawiony na Kredytowa 5 pozwala nam datować obraz Axentowicza.

25 000 zł estymacja:30 000 – 40 000

39 ERNO ERB

(Lwów 1878 lub 1890 – Lwów 1943)

PRZEKUPKI NA RYNKU WE LWOWIE

olej, sklejka, 52,3 x 64,5 cm

sygn. p.d.: E. Erb

19 000 zł estymacja:25 000 – 35 000

40 ANTONI PIOTROWSKI

(Nieltulisko Duże koło Kunowa 1853 – Warszawa 1924)

MŁODOŚĆ

olej, płótno, 47,7 x 33 cm sygn. p.d.: A. Piotrowski Na odwr. częściowo zdarta nalepka papierowa z oświadczeniem (atrament): Oświadczam, że obraz przedsta- | wiający głowę Cyganki kupiłem | osobiście w atelier | art. malarza | Antoniego Piotrowskiego | w Warszawie | (...) | 27/4 (...).

20 000 zł estymacja:25 000 – 35 000

41 HEINRICH HARTUNG

(Koblencja 1851 – Koblencja 1919)

WIOSNA W OGRODZIE, 1901

olej, płótno, 67 x 100 cm

sygn. p.d.: H Hartung 1901

14 000 zł estymacja:15 000 – 25 000

42

(Mies [Stříbo] w Czechach 1864 – Monachium 1941)

UŚMIECH

olej, tektura, 59,3 x 45,2 cm

sygn. l.d.: L Schmutzler

Na odwrocie ołówkowy szkic portretu kobiety.

16 000 zł estymacja:18 000 – 28 000

LEOPOLD SCHMUTZLER

43 FERDINAND SCHEBEK

(Wiedeń 1875 – Wiedeń 1949)

CZAPLA NAD WODĄ

olej, płótno, 48,5 x 90 cm

sygn. p.d.: F.F. Schebek

Na górnej listwie krosna napisy niebieską kredką: 28 „Fischreiher“, n 13210, [.]puq; na dolnej – kredką czerwoną: EO

6 000 zł estymacja:8 000 – 15 000

44 HERMANN SEEGER

(Halberstadt, Niemcy 1857 – Drawsko Pomorskie 1945)

MARTWA NATURA Z BZEM

olej, płótno, 81 x 63 cm sygn. l.d.: H Seeger.

Na odwrocie napis na płótnie: No 6670, poniżej białą kredą: 429 | 215.

Na górnej krawędzi krosna nalepka (druk, czarny atrament): KUNSTHANDLUNG EMIL DEGNER | Berlin W 62 Kurfürstenstraße 126. Atelier-Haus | „Flieder“ | orig. | Prof. Dp. Hermann Seeger; po lewej numer (flamaster): 7066. Na g. listwie ramy nalepka Agra-Art z marca 2009.

7 000 zł estymacja:8 000 – 15 000

45 JAN GRUBIŃSKI

(Warszawa 1874 – Rabka Zdrój 1945)

PO ZACHODZIE SŁOŃCA

olej, płótno, 58,2 x 96 cm

sygn. l.d.: J. Grubiński Na odwrocie, na dolnej listwie krosna, notatki ramiarskie.

Obraz zakupiony bezpośrednio od artysty. Dołączone jest również potwierdzenie autentyczności podpisane przez malarza w grudniu 1941 roku.

15 000 zł estymacja:18 000 – 26 000

46 WOJCIECH KOSSAK

(Paryż 1856 – Kraków 1942)

POWRÓT, 1902

olej, płótno naklejone na płytę pilśniową, 47,4 x 36,3 cm sygn. p.d.: Drowi Wisznickiemu | przyjaciel Wojciech Kossak 1902 | do H. Heine’go [...]

Na odwrocie numery (białą kredą): 49451; 1026; ponadto numer (niebieskim markerem): 352

] 35 000 zł estymacja:40 000 – 70 000

47 STEFAN FILIPKIEWICZ

(Tarnów 1879 – obóz koncentracyjny w MauthausenGusen 1944)

PEJZAŻ LETNI

olej, tektura, 34 x 48 cm sygn. p.d.: Stefan Filipkiewicz

Na odwrocie szkic jeźdźca na koniu (ołówek) oraz zapiski ramiarskie.

7 000 zł estymacja:8 000 – 12 000

48 WOJCIECH KOSSAK

(Paryż 1856 – Kraków 1942)

Z MOICH WSPOMNIEŃ WOJENNYCH, 1915

olej, tektura, 42 x 33,5 cm sygn. l.d.: Wojciech Kossak | rotmistrz | Koprzywnica 1915 Na odwr. centralnie (ołówek): Ziembicki; l.g. (ołówek): 34 bo | ae | 120. Na d. listwie ramy nalepka (czarny atrament, pieczęć): Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie | R. 1936 | Nr 1470 | Autor Wojciech Kossak | Adres ... | Dzieło Z moich wspomnień wojennych | Wykonanie olej | cena ... | 40

40 000 zł estymacja:45 000 – 60 000

Proweniencja: Obraz pochodzi z kolekcji Zygmunta Ziembickiego. Informacje o kolekcjonerze – poz. nr 21.

Obraz wystawiany: – Wojciech Kossak. Wystawa jubileuszowa dla uczczenia 60-lecia pracy malarskiej Wojciecha Kossaka, XI 1936, TPSP, Kraków 1936, s. 20, poz. kat. 41.

49 RYSZARD OKNIŃSKI

(Śniadowo 1848 – Kolczyn 1925)

POLUJĄC NA KUROPATWY

olej, płótno, 25 x 33,2 cm

sygn. p.d.: R. Okniński

9 000 zł estymacja:10 000 – 15 000

50 WIKTOR KORECKI (Kamieniec Podolski 1890 – Komorów k. Warszawy 1980)

PEJZAŻ ZIMOWY Z RZEKĄ

olej, płótno, 38 x 79,3 cm sygn. l.d.: WIKTOR KORECKI.

¨ 8 000 zł estymacja:10 000 – 15 000

51 CZESŁAW WASILEWSKI

(I. Zygmuntowicz; ok. 1875 – Warszawa/Łódź 1946/47)

W ŚNIEŻNEJ ZAWIEI

olej, płótno, 33 x 46,2 cm sygn. p.d.: I. Zygmuntowicz

7 000 zł estymacja:8 000 – 12 000

52 JERZY KOSSAK (Kraków 1886 – Kraków 1955)

KIRASJERZY PRZED CHATĄ, 1948

olej, tektura, 30 x 40 cm

sygn. p.d.: Jerzy Kossak | 1948

¨ 10 000 zł estymacja:12 000 – 18 000

Porównaj: – K. Olszański, Jerzy Kossak, wyd. Ossolineum, Wrocław 1992, il. 191.

53 WIKTOR KORECKI

(Kamieniec Podolski 1890 – Komorów k. Warszawy 1980)

MŁYN

olej, tektura, 47 x 68 cm

sygn. p.d.: WIKTOR KORECKI

¨ 9 000 zł estymacja:10 000 – 15 000

54 JERZY KOSSAK

(Kraków 1886 – Kraków 1955)

UŁAN Z KONIEM, 1937

olej, tektura, 40,2 x 30,3 cm sygn. wzdłuż dolnej krawędzi: Jerzy Kossak | 1937 Na odwrocie słabo czytelna okrągła pieczęć: JERZY KOSSAK | Kraków pl. Kossaka 4, w centralnej części herb Kos | Nr 1385; poniżej faksymile tekstu napisanego ręcznie: „Stwierdz[am autentycz= | ność] tego obrazu“ | Jerzy Kossak.

¨ 12 000 zł estymacja:15 000 – 20 000

55 JERZY KOSSAK

(Kraków 1886 – Kraków 1955)

SPOTKANIE NAD STRUMIENIEM, 1933

olej, sklejka, 31,8 x 41,1 cm

sygn. l.d.: Jerzy Kossak | 1933

Na odwrocie l.d. zapiski ramiarskie.

¨ 13 000 zł estymacja:18 000 – 25 000

Porównaj:

–K. Olszański, Jerzy Kossak, wyd. Ossolineum, Wrocław 1992, il. 145.

56 WOJCIECH KOSSAK

(Paryż 1856 – Kraków 1942)

OPATRUNEK, 1927

olej, płótno naklejone na tekturę, 49,3 x 40 cm

sygn. p.d.: Wojciech Kossak | 1927

Na odwrocie centralnie napis tuszem: Wojciech Kossak [w ramce]; poniżej białą kredą: 165.; l.g. różową kredą: S 283.

Na g. listwie krosien malarskich nalepka Agra-Art z 2008 r.

25 000 zł estymacja:30 000 – 45 000

57 BRONISŁAWA RYCHTER-JANOWSKA

(Kraków 1868 – Kraków 1953)

DWOREK POLSKI, 1946

olej, tektura, 18,5 x 26,5 cm sygn. p.d.: B. RYCHTER-JANOWSKA.

Na odwrocie autorski napis – dedykacja: „Dworek szlachecki zniszczony przez okupantów“ | Bronis Rychter Janowska | 1. VI – 1946. | Najzacniejszemu panu Janowi Stańczykowi, Przyjacielowi | artystów, całym sercem tę drobną pracę z wdziędzności ofiarowuję | Bronis Rychter Janowska. Poniżej napisy ołówkiem: Stańczyk | # 8861 oraz 8 XII [...].

10 000 zł estymacja:12 000 – 16 000

58 JERZY KOSSAK (Kraków 1886 – Kraków 1955)

POLOWANIE PAR FORCE, 1931

olej, tektura, 25 x 37,6 cm sygn. p.d.: Jerzy Kossak | 1931

Na odwrocie l.g. fragment pieczęci składu przyborów malarskich Róży Aleksandrowicz w Krakowie, centralnie nr (czarną farbą): 20.; poniżej nr (ołówkiem): 2962

¨ 10 000 zł estymacja:13 000 – 20 000

59 SOTER JAXA MAŁACHOWSKI

(Wolanów pod Odessą 1867 – Kraków 1952)

MORSKIE FALE, 1940

gwasz, akwarela, tektura, 50 x 69,5 cm

sygn. p.d.: S. Jaxa | 1940

Na odwrocie owalny stempel składu przyborów malarskich Róży Aleksandrowicz w Krakowie.

4 000 zł estymacja:5 000 – 10 000

60 STANISŁAW ŻURAWSKI

(Krosno 1889 – Kraków 1976)

PÓŁAKT NA TLE ZIELENI

olej, tektura, 49,7 x 35 cm

sygn. p.g.: St. Żurawski

Na odwr. napis zielonym tuszem: Stanisław Żurawski | „Półakt na tle zieleni“ | (35 x 50) olej.

¨ 7 000 zł estymacja:8 000 – 12 000

61 HENRYK EPSTEIN

(Łódź 1891 – Oświęcim 1944)

PEJZAŻ, 1927

olej, płótno, 50,2 x 65,2 cm

sygn. p.d.: H. Epstein | 1927

35 000 zł estymacja:40 000 – 60 000

62 TYMON NIESIOŁOWSKI

(Lwów 1882 – Toruń 1965)

MARTWA NATURA Z KWIATAMI

olej, płótno, 61,5 x 50,5 cm

sygn. p.d.: Tymon

¨ 55 000 zł estymacja:65 000 – 75 000

Proweniencja: krąg rodziny malarza Wacława Jankowskiego (1918-2015), ucznia Tymona Niesiołowskiego. Zakupiony w pracowni Artysty.

63

JEAN LAMBERT-RUCKI

(Kraków 1888 – Paryż 1967)

POCAŁUNEK, ok. 1929/1977 brąz odlewany na wosk tracony, patynowany, 24 x 5 x 6,8 cm sygn. na podstawie: Lambert-Rucki E.A. Na boku podstawy znak wytwórni: CIRE | C. VALSUANI | PERDUE [częściowo zatarty]

¨ 30 000 zł

Proweniencja: Rzeźba powstała jako odlew pośmiertny w słynnej paryskiej odlewni Valsuani. Edycja obejmowała 8 numerowanych odlewów oraz cztery epreuves d’artiste Została ona nabyta od edytora w roku 1977 przez francuskiego kolekcjonera, który otrzymał do niej certyfikat, wystawiony w październiku 1977 przez Jacques’a Sokolowskiego, zarządzającego odlewnią Valsuani od r. 1973.

estymacja:40 000 – 50 000

Rzeźba wystawiana: –Vascoeuil, Château de Vascoeuil, Bronzes du XXe siecle, Fonte Valsuani, mai-octobre 1977, n° 17.

Porównaj: –A. Winiarski, Jean Lambert-Rucki 1888-1967, Villa La Fleur, Konstancin-Jeziorna 21 IX – 31 XII 2017, s. 109.

W albumie towarzyszącym pierwszej w Polsce wystawie monograficznej Jeana Lamberta-Ruckiego jest reprodukowana hebanowa figura z kolekcji Comité Jean Lambert-Rucki, która zapewne stanowiła model do odlewu edycji brązów, z której pochodzi oferowana rzeźba: Rucki – pisze Artur Winiarski –szczególnie lubił rzeźbić w drewnie niewielkie, kilkunastocentymetrowe statuetki. Zespół rzeźb z lat 1923-1934 łączy wiele cech, takich jak synteza i elegancja formy, przy zastosowaniu geometrycznych uproszczeń oraz zachowaniu gładkiej faktury. W rzeźbach tych rozpoznajemy dźwięczącą echem i wcieloną w rzeźbę ideę legerowskiego tubizmu (A. Winiarski, Jean Lambert-Rucki..., s. 74).

64 MOJŻESZ KISLING

(Kraków 1891 – Sanary-sur-Mer 1953)

KWIATY W WAZONIE

olej, płótno, 55,2 x 38,1 cm sygn. l.d.: Kisling

Na lewej listwie krosien malarskich dwie nalepki Christie’s z numerami inwentarzowymi i kodem kreskowym; na poprzecznej listwie (ołówek): No 21, na dolnej (czerwona kredka): No 55.

Do zawieszki ramy przytwierdzona metka Christie’s z numerem katalogowym i datą aukcji oraz numerami inwentarzowymi i kodem kreskowym; na bocznych listwach ramy nalepki Christie’s z datą aukcji i numerem katalogowym; na górnej listwie – okrągła nalepka z napisem: Kisling | No 21, wyżej mosiężna tabliczka z grawerowanym napisem: KISLING

300 000 zł estymacja:350 000 – 500 000

Proweniencja:

–Aukcja w Hôtel Rameau, Versailles, 3 XII 1967, nr kat 70.

–Aukcja Impressionist and Modern Art Day Sale, Christie’s Nowy Jork, V 2023, (nabyty przez obecnego właściciela).

Wg informacji zamieszczonych w katalogu Christie’s, dzieło będzie włączone do IV tomu (uzupełnienie tomów I, II i III) catalogue raisonné Mojżesza Kislinga autorstwa Marca Ottavi (w przygotowaniu).

Kubizm, ekspresjonizm, czysty kubizm – to tematy literackie. Nie uznaję żadnych kierunków, ważne jest dla mnie, czy obraz jest dobry, czy zły. Francuzi, posiadający zdolność ścisłego formułowania swych obserwacyj, nie mówią o obrazie inaczej jak: „C’est mal fait“ albo „C’est bien fait“. W tem jednem słowie „fait“ leży tajemnica malarstwa – mówił Mojżesz Kisling („Wiadomości Literackie“ 1926, nr 46, s. 1).

We wczesnym okresie twórczości artysta uległ wpłwom Cézanne’a, później zaś kubistów. Jednak szybko wypracował swój własny styl, który cechowały czyste barwy, neutralne tło i gładka, lśniąca powierzchnia, a także dekoracyjny linearyzm, obecny szczególnie w martwych naturach i kompozycjach kwiatowych. Malarstwo Kislinga, którego wyjątkową nastrojowość tłumaczono reminescencjami siedemnastowiecznego malarstwa holenderskiego, bardzo szybko zyskało uznanie krytyki: Bo radosna jest nie tylko wola twórcza ale i wiedza malarska Kislinga, wiedza na wskroś malarska, wybitnie malarska, gdyż operująca przede wszystkiem kolorem, który odznacza się niezmiernie szeroką skalą tonacji barwnych i uderza intensywnym blaskiem natężenia świetlnego. Kobiety, drzewa, kwiaty czy ryby Kislinga posiadają zawsze ten sam „naskórek“ o zdecydowanem upigmentowaniu, o szklistym połysku – obrazy jego tchną zmysłową tężyzną starych majstrów holenderskich (Z. St. Klingsland, Kisling, „Wiadomości Literackie“ 1935, nr 38, s. 8).

65 STANISŁAW IGNACY WITKIEWICZ

(Warszawa 1885 – Jeziory na Wołyniu 1939)

PORTRET JANINY CZERBAKOWEJ, 3 IX 1929

pastel, papier, 62,5 × 48,4 cm (w świetle passe-partout) sygn. l.d.: Witkacy 1929 3/IX, p.d.: NP1 (T.E)

100 000 zł

estymacja:120 000 – 150 000

Do obrazu dołączona jest ekspertyza dr Anny Żakiewicz z sierpnia 2017 roku.

Janina z Soborskich Czerbakowa, II voto Bulandowa (1892-1976) w chwili wykonywania jej portretu przez Witkacego była żoną Adama Wiktora Czerbaka (1874-1931) – lekarza, nauczyciela, publicysty i wydawcy. W czasie I wojny światowej urządzał on w Zakopanem seanse spirytystyczne i występował jako hipnotyzer. W 1921 roku zamieszkał na stałe w Zakopanem, gdzie w latach 1922-1924 wydawał cykl jednodniówek (Bagno Zakopiańskie, Targowica Zakopiańska, Młot Zakopiański, Pręgierz Zakopiański), w których publikował paszkwilanckie artykuły atakujące władze miejskie oraz miejscowe znakomitości, w związku z czym był jednym z najbardziej nielubianych tam ludzi. Poza tym malował, pisał dramaty i komponował, co sprzyjało jego kontaktom z zakopiańskim kręgiem artystycznym. W sierpniu 1930 Witkacy wykonał dwa jego portrety (oba zaginione), jeden z nich określił jako „szarlatańskoje lico“ (po rosyjsku: twarz szarlatana) i uznał za nieudany, więc wykonał drugi (typ B + d) za 100 zł. Rok wcześniej artysta sportretował żonę Czerbaka, Janinę i zakwalifikował jej wizerunek do typu E, który według Regulaminu Firmy Portretowej zakładał „dowolną interpretację psychologiczną według intuicji firmy“. W praktyce Witkacy stosował tę konwencję w portretowaniu kobiet, których uroda robiła na nim wrażenie. Portret wykonany 3 września 1929 roku przedstawia ciasno skadrowaną głowę kobiety osadzoną na stosunkowo długiej szyi. Takie ujęcie dodaje wizerunkowi ekspresji i występuje w twórczości artysty o wiele rzadziej niż typowe popiersie. Niewątpliwym atutem tego portretu są też wielkie oczy modelki, z uwagą wpatrzone w widza. Ich nieco smutny wyraz oraz zaciśnięte usta o wąskich wargach mogą sugerować jakieś problemy, co było pewnie związane z opisanymi wyżej nienajlepszymi relacjami jej męża z otoczeniem. 12 września 1929 artysta napisał do przebywającej w Warszawie żony: Dziś skończyłem Czerbakową [zob. S.I. Witkiewicz, Listy do żony (1928-1932), oprac. J. Degler, Warszawa 2007, s. 146]. Nie jest wykluczone, że chodzi tu o omawiany portret, zaczęty 9 dni wcześniej, jest też jednak możliwe, że Witkacy, wykonał wtedy kolejny wizerunek tej osoby, ale losy tej pracy pozostają nieznane. Po śmierci pierwszego męża, Janina Czerbakowa wyszła ponownie za mąż – poślubiła Edmunda Bulandę (1882-1951), archeologa, profesora Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (w 1938 został jego rektorem), który w latach 1920-1939 sprawował funkcję prezesa lwowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, a po 1945 wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1970 portret trafił do krakowskiej Desy, gdzie został zakupiony przez profesora Janusza Jeljaszewicza (1930-2001), wybitnego mikrobiologa oraz kolekcjonera prac Witkacego.

Z ekspertyzy dr Anny Żakiewicz

Obraz reprodukowany:

– Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939. Katalog dzieł malarskich, oprac. I. Jakimowicz, przy współpracy A. Żakiewicz, Muzeum Narodowe, Warszawa 1990, poz. I 1034 (Doktorowa Bulandowa).

66 WOJCIECH WEISS

(Leorda na Bukowinie w Rumunii 1875 – Kraków 1950)

MARTWA NATURA Z MELONEM, 1935

olej, płótno 33,3 x 32,4 cm

sygn. p.d.: WW [monogram wiązany]

Na odwr. p.g. pieczęć z nr. ze spuścizny po artyście: 0959 | WW | 4; na górnej listwie krosna numer (fioletową kredką): N. 4 [w kółku]; obok nalepka z nr. (długopisem): Rz 28; obok stempel z numerem: 4, powtórzony na prawej listwie krosna; ponadto na lewej, dolnej i prawej listwie krosna pieczęci składu przyborów malarskich Róży Aleksandrowicz w Krakowie oraz odnoszące się do wielkości podobrazia stemple z numerami (odpowiednio): 33 i 32.

Proweniencja:

–Obraz z kolekcji wnuczki artysty, Renaty Weiss. –Kolekcja prywatna, Polska.

Obraz wystawiany i wymieniany w: – Pamiętnik wystawy Wojciecha Weissa, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie XI 1975 – I 1976, oprac. Teresa Szetela-Zauchowa, poz. 28 (Melon z renklodami, 1935).

20 000 zł est.:25 000 – 35 000

67 TADEUSZ STYKA

(Kielce 1889 – Nowy Jork 1954)

BACHANTKA

olej, tektura

60,5 x 45,5 cm

sygn. l.d.: TADÉ. STYKA_

Na odwrocie l.g. numer (niebieską kredką): 10

¨ 50 000 zł estymacja:60 000 – 70 000

68 WOJCIECH WEISS

(Leorda na Bukowinie w Rumunii 1875 – Kraków 1950)

AKT, 1930

olej, płótno, 65,5 x 100 cm sygn. p.d.: WW [monogram wiązany]

Na odwr. na płótnie p.g. pieczęci: 0907, poniżej: WW.

Na górnej listwie krosien malarskich częściowo zdarta nalepka (druk, pieczęć, atrament): 16538 | Autor (...) | Tytuł Akt | wykonanie o(...) | Cena ... | Właściciel ... | Data ...; na dolnej kartka z odręcznym napisem: Wojciech Weiss | Nr 58 akt; ponadto na obu listwach pieczęć odnosząca się do wymiarów: 99; na lewej listwie napis (kredka): MNK 62/3.

Do obrazu załączona opinia Fundacji Muzeum Wojciecha Weissa z lipca 2013 roku, podpisana przez Zofię Weiss-Nowinę Konopkę, wnuczkę Artysty.

70 000 zł estymacja:80 000 – 90 000

Obraz wystawiany:

– Przewodnik Nr 61 po wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Wystawy zbiorowe prac: Wojciecha Weissa, Karola Sicińskiego, Alfreda Józefa Sipińskiego, Stanisława Śliwińskiego. Wystawa ogólna, Warszawa II 1931, s. 6, poz. kat. 35 (jako Modelka na tle czerwonej chustki).

– Wystawa Wojciecha Weissa i jego uczniów [katalog], Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, IV-V 1934, poz. kat. 70 (jako Akt na czerwonym tle);

– Wojciech Weiss. Obrazy olejne, akwarele, rysunki, grafiki, rzeźby, Katalog wystawy, [wstęp Helena Blum, oprac. katalogu H. Blum, Z. Tobiaszowa, Z. Kucielska], Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1962, nr kat. 105, jako własność rodziny artysty.

Obraz wzmiankowany:

– Sprawozdanie Komitetu TZSP za rok 1931, Warszawa 1932, s. 30.

W licznych aktach kobiecych ciało, cudownie modelowane – nikt tego dzisiaj w Polsce nie potrafi uczynić jak Weiss – stanowi główny temat obrazu, oprawione w bogatą kolorystycznie szatę tła, leżącego ubrania, draperyj, foteli, kapeluszy, łączących się naturalnie w jedną całość, grające kolorytem, gamą gorącą i zmysłową. Jest coś z rubensowskiego upojenia kształtem u Weissa – czytamy w rencenzji z wystawy w Zachęcie, na której prezentowane było oferowane dzieło (J.D., Wystawa Wojciecha Weissa w Zachęcie Warszawskiej, „Tęcza“, V, 1931, z. 10, s. 5). W aktach, które zajmują ważne miejsce w jego oeuvre, Weiss często wchodził w dialog z dawnymi mistrzami. Przykładem tych inspiracji jest prezentowany Akt. Zawsze są one jednak głęboko przetworzone przez artystę, dla którego najważniejsza była problematyka czysto malarska. Obraz był dla niego pretekstem do rozwiązania zagadnień kompozycyjno-kolorystycznych.

69 RAFAŁ MALCZEWSKI

(Kraków 1892 – Montreal 1965)

GÓRSKI PEJZAŻ, ok. 1943

olej, płótno, 51 x 68,8 cm; sygn. p.d.: Rafał Malczewski

Na odwrocie:

–na g. listwie krosna, okrągła pieczęć własnościowa: KM [w otoku] | Z KOLEKCJI | Krzysztofa Malczewskiego; –obok numer (długopisem): NR 18; –obok napis (oł., długopisem): Spring ploughing | 11.;

146 000 zł estymacja:150 000 – 190 000

Proweniencja:

–Kolekcja syna Rafała Malczewskiego, Krzysztofa.

–W 2006 r. w kolekcji Wandy Marossanyi – siostrzenicy

Zofii Mikuckiej-Malczewskiej.

–Zakupiony na aukcji do kolekcji prywatnej.

Stanisław Potępa, autor monografii Rafała Malczewskiego, łączy ten obraz z –malowanymi ok. 1930 roku –wielkimi panoramami krajobrazowymi ujmowanymi z wysoka, obrazami o wielkiej falującej przestrzeni ukazującymi rozległe układy poletek z kontrapunktującymi je chatkami i drzewkami. Datuje on nasz obraz na ok. 1932 rok i nadaje mu tytuł Na halach. Biorąc jednak pod uwagę widniejącą na

O malarstwie Rafała Malczewskiego pisano wiele. Najlepszą charakterystykę próbującą określić i sprecyzować istotę oryginalności jego dzieł przytaczamy poniżej. Tak Stanisław Ignacy Witkiewicz, przyjaciel artysty, pisał w 21 numerze „Wiadomości Literackich“ z 20 V 1928 roku: Świat przedstawiany przez Malczewskiego, nie jest światem fantastycznym – jest to ten nasz codzienny świat, bez żadnej formalnej stylizacji w jakimkolwiek kierunku, przedstawiony realnie, tylko jakby w lekkiej karykaturze i deformacji, mającej źródło swe nie w wymaganiach formy, tylko w psychologji życiowej twórcy. Składa się na to m.in. i przesunięcie w różne strony (a nie harmonizowanie w określonym tonie) kolorów. Dołączają się momenty nastrojowe, ale specyficzne; potworność pospolitości i pospolitość dziwności i wynikająca z nich, również różnokierunkowa, deformacja kształtów. Niesłychana skala barw, odbiegająca w każdym obrazie inaczej od normalnej harmonji (dopełniającej i jej pochodnych), której perwersyjność jest wynikiem spotęgowania życia we wspomnia-

–obok zapewne notatka ramiarska (oł.): B 1204 | 20 x 27; –ponadto na g. listwie ramy dwie nalepki wystawowe z Muzeum Okręgowego w Sandomierzu i Muzeum im. J. Malczewskiego w Radomiu oraz nalepka aukcyjna.

Obraz wystawiany:

– Jacek i Rafał Malczewscy, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, 25 III 2011 – 4 IX 2011;

– Jacek i Rafał Malczewscy, Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, 17 III – 31 VIII 2012.

Obraz opisany i reprodukowany:

–S. Potępa, Rafał Malczewski, TTK Tarnów 2006, s. 254, il. (Na halach, ok. 1932).

obrazie architekturę, nie możemy łączyć go z podhalańskimi pejzażami. Odmienna kolorystyka i forma również wskazują na późniejsze datowanie. Obraz, noszący wiele cech wspólnych ze wspomnianymi przez Stanisława Potępę, dziełami z lat 30., powstał zapewne niedługo po przyjeździe artysty do Kanady i możemy go datować na około 1943 rok.

nych wyżej wymiarach. To wszystko w połączeniu z realnem „odrobieniem“ przedmiotów przedstawionych, daje ten wynik, że patrząc na obrazy Rafała Malczewskiego, mimo, iż wszystko pozornie pozostaje tem samem, jesteśmy w zupełnie innym świecie, przypominającym wizje narkotyczne pod działaniem pewnych alkaloidów lub też senne marzenia ze spotęgowaną rzeczywistością – oba te światy są w swej dziwności niesprowadzalne do żadnych prostszych czynników. Jeszcze jedna właściwość obrazów Rafała Malczewskiego: niema tam zdeformowanych przedmiotów, zanurzonych w normalnej przestrzeni. Tam przestrzeń sama zdaje się mieć krzywą strukturę, jak przestrzenie Riemanna i Łobaczewskiego – a przytem zmienną w swej krzywiźnie w obrębie obrazu w zależności od różnych potencjałów psychicznych, w związku ze stosunkiem malarza (nie-artysty) do poszczególnych przedmiotów. Opis tych rzeczy bez użycia specyficznych środków artystycznych jest niemożliwy. Trzeba patrzeć samemu, ale umieć patrzeć

70 TYMON NIESIOŁOWSKI

(Lwów 1882 – Toruń 1965)

CYRKOWCY, ok. 1955

olej, tektura, 68,5 x 60 cm

sygn. p.d.: Tymon

Na górnej listwie oprawy autorska nalepka z napisem: Tymon Niesiołowski | „Cyrkowcy“ | olej | 70 x 60.

¨ 28 000 zł estymacja:30 000 – 50 000

Pełną dojrzałość artystyczną i indywidualny sposób rozwiązywania problemów malarskich osiągnął Niesiołowski po II wojnie światowej. Malował wówczas podejmowane wcześniej tematy, częściej jedynie sięgał do przedstawień cyrkowców i temu właśnie tematowi nadawał osobisty, poetycki charakter. I. Bal, Tymon Niesiołowski, w: Słownik Artystów Polskich, t. VI, s. 69

Pod koniec II wojny światowej Niesiołowski wraz z rodziną przeprowadził się do Torunia. Rok 1945 otworzył ostatni, dwudziestoletni okres jego twórczości, o czym pisał Zbigniew Czerski: Sześćdziesięciotrzyletni w 1945 r. artysta przystępuje do pracy twórczej z młodzieńczym wprost zapałem i energią (...) Niesiołowski pracuje bez wytchnienia. Pasja twórcza go wprost rozsadza (Tymon Niesiołowski 1882-1965. Malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, Muzeum Ziemi Bydgoskiej, Bydgoszcz 1966, s. 15).

W okresie toruńskim pojawił się dojrzały styl artysty oparty na linearyzmie i klarownej kompozycji, podporządkowanym dekoracyjności. Badacze jego twórczości zauważają tu fascyjancję malarstwem Henri Matisse'a i Modiglianiego, ale i wskazują na grafikę, którą Niesiołowski w tym czasie zaczął się intensywnie zajmować. Autorka monografii artysty charakteryzuje jego powojenne malarstwo w sposób następujący: Niesiołowski tworzył kompozycje odznaczające się wysmakowaną kolorystyką, wypełniającą płasko potraktowane postaci oraz przedmioty, ograniczone czarnym, graficznym konturem. Zastosowanie tych środków, przy jednoczesnej rezygnacji z perspektywy, sprowadzającej cały układ do jednego wymiaru, a także łączenie różnych, często sprzecznych z sobą ujęć, doprowadziło do stworzenia kompozycji podporządkowanych zasadzie dekoracyjności, dodatkowo podkreślonych przez wzorzyste desenie przedmiotów, otaczających nagie ciała kobiet. W tym samym czasie, obok tendencji płaszczyznowej Niesiołowski zaczął wprowadzać do swej twórczości fakturową powierzchnię, budowaną widocznymi pociągnięciami pędzla. (M. Geron, Tymon Niesiołowski. (1882-1965). Życie i twórczość, wyd. Neriton, Warszawa 2004, s. 182-183).

Prócz aktów, portretów i martwych natur, motywem, do którego artysta często wracał byli artyści cyrkowi: Jednocześnie – pisze Małgorzata Geron – Niesiołowski podejmował tematy ze świata cyrku, często czyniąc głównymi bohaterami swoich prac klaunów i pierrotów, pogrążonych w melancholijnej zadumie, znanej z obrazów powstałych w okresie międzywojennym (tamże, s. 183).

71 GUSTAW GWOZDECKI

(Warszawa 1880 – Paryż 1935)

PORTRET MĘŻCZYZNY

akwarela, gwasz, papier, 32 x 24,4 cm sygn. p.d.: Gwozdecki

15 000 zł estymacja:17 000 – 22 000

72 RAJMUND KANELBA (KANELBAUM) (Warszawa 1897 – Londyn 1960)

TEATR DZIECIĘCY, 1938

olej, płótno naklejone na tekturę, 34,5 x 27 cm; sygn. l.g.: Kanelba

Na odwr. centralnie nalepka papierowa z numerem (czerwony długopis): 58, obok nr powtórzony ołówkiem; powyżej (ołówek): LONDON I 1938

Na tzw. zaplecku centralnie nalepka papierowa (czarny cienkopis, niebieski cienkopis, oł.): PAINTING No 58 I WRITTEN IN PENCIL I ON BACK (BY R.K.?) I „LONDON 1938) I PILGRIM GIRL I TEATR DZIECIĘCY; p.g. i l.d. dwie nalepki z kodem kreskowym

¨ 12 000 zł estymacja:15 000 – 25 000

73 MICHEL KIKOINE

(Homel na Białorusi 1892 – Cannes 1968)

MŁODOŚĆ. DZIEWCZYNA W CZERWONYCH POŃCZOCHACH, 1960-1961

olej, płótno, 81,5 x 65 cm sygn. p.d.: Kikoine

Na odwrocie:

–l.g. czerwoną kredką: N=4 [w kółku]; –obok nalepka (długopis): 1) 25 figures | La Jeunesse | bas rouge [przekreślone] | Prix chalom | 500,00; –po prawej (czarna farba na płótnie): La Jeunesse | par Kikoine; –p.d. kredą: MSZ;

–l.d. okrągły stempel: CO[.]A[.]E | EXPOSITION | PARIS | CENTRALE; –na górnej listwie krosna napis (długopis): Jacques Chalom a payer [...]; –na lewej listwie krosna nalepka, częściowo zdarta (druk, długopis): PITT & SCOTT l [...] | No 4 | Kikoine [...]; –na poprzeczniej listwie: SHIPPED BY | ATLANTIC TRANSPORTS. Paris | GLEZER | MADE IN FRANCE; –na górnej listwie ramy nalepki Agra-Art i Artcurial.

¨ 150 000 zł estymacja:170 000 – 250 000

Proweniencja:

–Galerie Jacques Chalom w Paryżu. –Kolekcja prywatna w Ameryce.

Obraz wystawiany:

–Crane Kalman Gallery, Londyn 1961 (nr kat. 4); –Nechemia Glezer Gallery, Nowy Jork 1962 (nr kat. 12).

Obraz reprodukowany i opisany:

–Edouard Roditi, Mendel Mann, Jacques Yankel, Kikoine, Edition d’Art H. Piazza, Paris 1973, nr kat. 687, il. s. 345;

–[Kat.] Art Moderne. École de Paris 1905-1939, Artcurial Briest-Poulain-F.Tajan, 23 Mars 2011, Paris, Hotel Marcel Dassault, s. 68, nr kat. 125, il. (także na okładce).

74 ALICJA HALICKA

(Kraków 1894 – Paryż 1975)

MARTWA NATURA Z OBRANYM JABŁKIEM, 1930

olej, płótno, 55,5 x 46,5 cm; sygn. p.d.: Halicka Na odwrocie papierowa nalepka (druk): HAL 02; obok zapiski kolekcjonera.

¨ 25 000 zł estymacja:30 000 – 45 000

Proweniencja: W roku 1992 obraz został zakupiony od Marka Mielniczuka do kolekcji Toma Podla (Podlasińskiego, 1938-2011) – amerykańskiego inżyniera i przedsiębiorcy o polskich korzeniach. Kolekcja Toma Podla była

jednym z największych na świecie prywatnych zbiorów sztuki polskiej. Na kolekcję składały się dzieła polskich malarzy końca XIX i pocz. XX w., m.in. Chełmońskiego, Ślewińskiego, Boznańskiej, Pankiewicza, Kislinga, Zaka, Makowskiego, Muter, Stanisławskiego, Malczewskiego, Mehoffera. W r. 2002 była ona prezentowana w Muzeach Narodowych w Krakowie i Wrocławiu oraz w Zachęcie. Obraz wystawiany i reprodukowany: –A. Król, A. Tanikowski, Kolory tożsamości. Sztuka polska z amerykańskiej kolekcji Toma Podla, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2001, s. 219, nr kat. 114; –K. Zagrodzki, A. Winiarski, Alicja Halicka – Mistrzowie École de Paris, Wydawnictwo Muza SA, Warszawa 2011, s. 66-67, il. s. 67.

75 ZYGMUNT MENKES

(Lwów 1896 – Riverdale, Nowy Jork 1986)

NA HUCULSZCZYŹNIE, lata 20. XX w. olej, płótno, 65 x 81 cm sygn. l.d.: Menkes

Na odwrocie, na krośnie, nalepka z wystawy w 1932 roku w Kunsthandlung Victor Hartberg, Berlin.

¨ 80 000 zł estymacja:90 000 – 120 000

Prezentowany obraz należy do wczesnych prac Menkesa powstałych w pierwszej połowie lat 20. XX w. W tym czasie artysta, pomiędzy swoimi wizytami w Paryżu, malował

rodzime pejzaże skupiając się przede wszystkim na widokach Karpat. Częsty w twórczości artysty w owym czasie był również folklor huculski, sceny zagrodowe i pasterskie. Później w jednym z wywiadów mówił: Wielki wpływ wywarli na mnie Cezanne i Renoir. Ze starszych przemawia do mnie najwięcej Watteau. Jest w nim coś, czego się nauczyć nie można, co leży we krwi malarza. Istnieje w malarstwie coś, czego nigdy nie można będzie nazwać, co leży poza wszelkiemi prawami kompozycji i kolorystyki. Chciałbym kiedyś tak namalować pejzaż, ażeby odczuł go chłop, związany z ziemią i naturą. Bardzo tęsknię za pejzażem polskim; jest piękniejszy niż na ogół sądzą Również światło w Polsce jest wielce ciekawe.

(Artur Prędski, Malarze polscy we Francji, „Wiadomości Literackie“, 8: 1926, nr 46, s. 1)

76 WŁODZIMIERZ ZAKRZEWSKI

(Petersburg 1916 – Warszawa 1992)

QUAI DE LA TOURNELLE W PARYŻU, 1968

olej, płótno, 73 x 100 cm

sygn. l.d.: W. ZAKRZEWSKI. 1968. Na odwrocie napis (czarny olej, czerwony flamaster): W. ZAKRZEWSKI 1968 | 5 | QUAI DE LA TOURNELLE |

PARIS | 73 x 100. Na poprzecznej listwie krosien malarskich (czerwony flamaster): 73 – 100

¨ 7 000 zł estymacja:8 000 – 15 000

77 WŁODZIMIERZ TERLIKOWSKI

(Poraj koło Łodzi 1873 – Paryż 1951)

KWIATY, 1938

olej, płótno, 55 x 38 cm sygn. p.d.: 1938 | W d’Terlikowski

¨ 12 000 zł estymacja:15 000 – 20 000

78 WŁODZIMIERZ ZAKRZEWSKI (Petersburg 1916 – Warszawa 1992)

BULWAR SAINT MICHEL W PARYŻU, 1968

olej, płótno, 65 x 81 cm

sygn. l.d.: W. ZAKRZEWSKI. 1968.

Na odwrocie napis czarnym olejem: W. ZAKRZEWSKI

1968 | 7 | Bd St. MICHEL | PARIS | 65 x 81.

¨ 6 000 zł estymacja:8 000 – 15 000

79 JAKUB ZUCKER (Radom 1900 – Nowy Jork 1981)

BUKIET KWIATÓW

olej, płótno, 61 x 50 cm

sygn. l.d.: J. ZUCKER

Na odwrocie, na górnej listwie ramy, nalepka aukcyjna Agra-Art z 2014 r.

¨ 10 000 zł estymacja:12 000 – 18 000

80 BŁAŻEJ IWANOWSKI

(Jabłonna k. Warszawy 1889 – Warszawa 1966)

WNĘTRZE PAŁACU NA WODZIE

W ŁAZIENKACH WARSZAWSKICH

olej, tektura, 48,2 x 34,5 cm sygn. l.d.: Błażej Iwanowski na odwr. napisy ołówkiem: 15. Marszałkowska | – 97 – | konf. D[...]

¨ 5 000 zł estymacja:6 000 – 12 000

Obraz przedstawia przejście z sali Salomona do Galerii Obrazów w Pałacu na Wodzie. Na ścianie jest widoczny fragment obrazu Marcellego Bacciarellego Ofiara Salomona. Dzieło to zostało zniszczone w czasie II wojny światowej.

81 WŁADYSŁAW CHMIELIŃSKI

(Warszawa 1911 – Warszawa 1979)

KOPENHAGA

olej, płótno, 50,1 x 65 cm; sygn. p.d.: Wł. Chmieliński. Na odwr. dwa zamalowane stemple, z prawej pieczęć w formie palety malarskiej z pędzlami; ponadto markerem p.g.: 2011 [w kółku]; l.d.: E [w kółku]; ponadto na lewej i prawej listwie krosna stemple odnoszące się do jego wielkości: 50.

] ¨ 10 000 zł estymacja:12 000 – 16 000

Proweniencja: Kolekcja Rodziny Paskowskich w USA. Dr Richard i Catherine Paskowski oboje urodzili się w Nowym Jorku jako dzieci polskich imigrantów. Chociaż mieszkali w Stanach Zjednoczonych, pielęgnowali swoje polskie dziedzictwo, podróżowali po Polsce i spędzili lata na gromadzeniu wspaniałej kolekcji dzieł sztuki polskiej. Przekazali wiele darowizn na polskie cele w USA. Pragnęli również, żeby pozostała część kolekcji trafiła z powrotem do Polski i cieszyła polskich kolekcjonerów.

DOM

00-679 Warszawa, ul. Wilcza 55/63

tel. 22 625-08-08, 22 745-10-20, e-mail: agra@agraart.pl

ZARZĄD

Zofia Krajewska-SzukalskaRafał KrajewskiKonrad Szukalski prezes zarząduwiceprezes prokurent

Anna JóźwikPiotr Borkowski dyrektor Domu Aukcyjnegodyrektor zarządzający

Jolanta KrasuskaJoanna DziewulskaEwelina Cwetkow kierownik działuhistoryk sztukihistoryk sztuki (sztuka współczesna)(sztuka tradycyjna)(sztuka współczesna)

Marcin ZielińskiKatarzyna WilkMonika Bryl projekty promocja wydarzeń historyk sztuki graficzneaukcyjnych(sztuka tradycyjna)

KOMISJA EKSPERTÓW

Anna Tyczyńska Ewelina CwetkowJolanta KrasuskaMaryla Sitkowska historyk sztukihistoryk sztukihistoryk sztuki historyk sztuki malarstwomalarstwomalarstwografika, rysunek

Joanna Dziewulska Anna JóźwikRenata LisowskaMonika Bryl historyk sztukihistoryk sztukikonsultacjehistoryk sztuki malarstwomalarstwokonserwatorskiemalarstwo, rzemiosło

Szczególne podziękowania dla Magdaleny Laskowskiej i dr. Mariusza Klareckiego.

Roczna prenumerata katalogów (Sztuka Współczesna i Tradycyjna) wysyłanych przed każdą aukcją w pierwszej kolejności oraz wszelkie inne okazjonalne katalogi Agra-Art – 120 zł numer konta: PeKaO SA 69 1240 6218 1111 0010 7726 1501

Zdjęcia do katalogówWYDAWCA: Agra-Art SA Marcin Zieliński, Łukasz MachetaWszelkie prawa zastrzeżone.

Informacje dotyczące przetwarzania Pani/Pana danych osobowych przez Agra-Art S.A.

Używany poniżej skrót „RODO“ oznacza Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679

z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE.

1. Administrator danych osobowych:

Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Agra-Art S.A., z siedzibą w Warszawie przy ul. Wilczej 55/63, 00-679 Warszawa. KRS: 0000101181, REGON: 012478229, NIP: 5261879258.

Z Administratorem można się skontaktować telefonicznie pod numerem tel: (22) 625-08-08 oraz za pośrednictwem adresu mailowego: agra@agraart.pl

2. Podstawy prawne i cele przetwarzania danych osobowych:

Pani/Pana dane osobowe są przetwarzane w celu:

· przesłania zamówionej informacji handlowej (art. 6 ust. 1 lit. a RODO);

· wykonania umowy, której stroną jest osoba, której dane dotyczą (art. 6 ust. 1. lit. b i c RODO);

· ewentualnego dochodzenia lub obroną przed roszczeniami (art 6 ust. 1 lit. f RODO).

3. Odbiorcy danych osobowych:

Odbiorcami Pani/Pana danych osobowych mogą być podmioty:

· upoważnione do ich otrzymywania z mocy obowiązujących przepisów prawa (np. sądy i organy państwowe);

· z zakresu doręczania korespondencji i przesyłek;

· biuro rachunkowe obsługujące Agra-Art S.A.;

· doradcze, audytorskie i kontrolne;

· prawne i windykacyjne.

4. Okres przetwarzania danych osobowych:

Dane będą przetwarzane przez okres niezbędny do realizowania umowy oraz do upływu czasu niezbędnego do ochrony roszczeń, o którym mowa w art. 118 ustawy Kodeks Cywilny. Jeśli podstawą przetwarzania jest zgoda, dane będą przetwarzane do momentu złożenia sprzeciwu.

5. Przysługujące prawa:

· Ma Pani/Pan prawo dostępu do treści swoich danych osobowych, ich sprostowania, ograniczenia ich przetwarzania, usunięcia, przenoszenia i ograniczenia przetwarzania.

· Ma Pani/Pan prawo do wniesienia w dowolnym momencie sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych w celach informacyjnych i marketingowych bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem.

· Ma Pani/Pan prawo do złożenia skargi do Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jeśli stwierdzą Państwo, że Państwa dane są przetwarzane niezgodnie z prawem.

· W celu skorzystania z powyższych praw, należy skontaktować się z Agra-Art S.A. sposobem wskazanym powyżej.

6. Obowiązek podania danych: Podanie danych osobowych jest dobrowolne, ale konieczne do umożliwienia skorzystania z usług Administratora.

7. Automatyczne podejmowanie decyzji:

Decyzje dotyczące Pani/Pana danych nie są oparte na zautomatyzowanym przetwarzaniu danych, w tym o profilowaniu, o którym mowa w art. 22 ust. 1 i 4 RODO.

FORMULARZ REJESTRACJI / ZLECENIA NA AUKCJĘ w Domu Aukcyjnym Agra-Art s.a. w dniu 16 czerwca 2024

KUPUJĘ JAKOOSOBAFIZYCZNA

KUPUJĘ JAKOOSOBAFIZYCZNAPROWADZĄCADZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZĄ

IMIĘ:NAZWISKO:

ADRES:

PESEL:OBYWATELSTWO, KRAJURODZENIA:

RODZAJ, NRIDATAWAŻNOŚCIDOKUMENTUTOŻSAMOŚCI:

TELEFON:EMAIL:

FIRMA: NIP:

ADRES:

GŁÓWNYPRZEDMIOTPROWADZONEJDZIAŁALNOŚCI:

BĘDĘ UCZESTNICZYĆ OSOBIŚCIE W AUKCJI (ilość miejsc):

CHCĘ LICYTOWAĆ PRZEZ TELEFON pozycje według nr. katalogowych:

nr telefonu dostępny w czasie aukcji:

CHCĘ ZŁOŻYĆ ZLECENIE nr kat., opis obiektu, maksymalna cena (bez premium):

ZAPOZNAŁAM/EMSIĘ IAKCEPTUJĘ REGULAMIN AUKCJI STACJONARNYCH DOMU AUKCYJNEGO AGRA-ART UMIESZCZONYWKATALOGUAUKCYJNYMORAZNAWWW AGRAART PL

Stosownie do wymogów ustawy z dn. 29. 08. 1997 r. o ochronie danych osobowych wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych przez Agra-Art SA dla celów marketingowych. Dane podaję dobrowolnie i mam prawo wglądu do nich oraz do ich poprawiania. Pod rygorem odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych informacji oświadczam, że JESTEM / NIEJESTEM (niewłaściwe skreślić) osobą zajmującą eksponowane stanowisko polityczne w rozumieniu ustawy z dn. 1. 03. 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2021 r. poz. 1132 z późniejszymi zmianami).

DATA

PODPIS