Anlam giriş

Bir aslan da annelik yapar, eş bulabilir, yemek yer, içer... Bir timsah ya da çakal. Fakat insanın yemesi, içmesi, evlenmesi onlara benzemez. Biz yediğimizde şükrederiz. Şükür; görmek, göstermek, vermektir. Vermek bizi insan yapar.

Bir hayvan gibi çocuk doğurmayız. Çocuğumuz için didiniriz, üretiriz, biriktiririz. Sadece karnını değil, beynini ve ruhunu da doyururuz. Çünkü onun bedenden ibaret olmadığını biliriz. Bilmek bizi insan yapar.

Her şey akar, su, tarih, yıldız insan ve fikir diyor ya şair. Biz su gibi akmayız mesela. Kimi zaman kurşun gibi delip geçer kelimelerimiz, bazen de yaz akşamında serin meltem gibi dokunur yüreklere. Sesimiz, nefesimiz sadece rüzgarın taşıdığından ibaret değildir. Kelimelerimiz sesten ibaret değildir. Sesin içine sevgi ya da nefret katabilen, bu suretle yeni anlamlar üretebilen tek varlık biziz. Üretmek bizi insan yapar.

Bizi insan yapan her neyse onları toplayıp bir potada eritsek, karşımıza güneş kadar berrak, su gibi hayat veren bir cevherle karşılaşırız. O cevherin adı anlam.

Biz anlayan, anlatan, anlaşabilen varlıklarız. Hayvanlar yemek için birbirleriyle savaşabilir. Anlaşmak bizi insan yapar.