Alexander rabinowitch bolşevikler iktidarda

Alexander Rabinowitch

Indiana Üniversitesinde Rusya tarihi profesörüdür. ı

Bolşevikler iktidarda, Rabinowitch'in temel çalışma

alanını

ı 9ı 7 Rus Devrimi

oluşturan

üzerine

üçlemesinin son kitabıdır. Üçlemenin diğer iki kitabı da yine Yordam Kitap tarafından Türkçeye kazandırılmıştır:

Devrime

Doğru

Petrograd

Bolşevikleri ve 1917 Temmuz Ayaklanması (çev.

Serpil Pehlivan, Mart 20 ı 4; İngilizcesi: Prelude to Revolution: The Petrograd Bolsheviks and the July 1917 Uprising); Bolşevikler İktidara Geliyor - Petrograd'da 1917 Devrimi (çev. Levent Konyar, Kasım

20ıO;

İngilizcesi: Bolsheviks Come to Power: The Revolution of 1917 in Petrograd).

Russia in the Era of NEP adlı kitabın eş editörü olan

yazarın, tarihin devrimci dönemleri hakkındaki birçok

ufuk

açıcı

makalesi

Amerika

Birleşik

Devletleri, Rusya ve Avrupa'da yayınlanmıştır.

Eserin Orijinal AdÄą: The B o lsheviks in Power The First Yea r of Soviet R ule i n Petrograd

(Indiana University P ress, Bloom ington, 2 0 0 7 )

BOLŞEViKLER iKTiDARDA Petrograd'da Sovyet Yönetiminin İlk Yılı

Alexander Rabinowitch İngilizceden Çevirenler

Can Saday, Hakkı Başgüney, Nihan Elmas

Yordam Kitap: 274

•

Bolşevikler iktidarda

ISBN-978-605-172-115-6

•

Redaksiyon: Selin Dingiloğlu Sayfa Düzeni: Gönül Göner

©

!

•

•

- -- ------

-------

Alexander Rabinowitch Elmas

Kapak ve Iç Tasarım: Savaş Çekiç

Birinci Basım: Mayıs 2016

Alexander Rabinowitch, 2007;

r--

•

Çeviri: Can Saday-Hakkı Başgüney-Nihan

©

Yordam Kitap, 2013

---------

�-

-----

---

Yordam Kitap Basın ve Yayın Tic. Ltd. Şti. (Sertifıka No: 10829)

Çatalçeşme Sokağı Gendaş Han No: 19 Kat:3 341 10 Cağaloğlu - Istanbul Tel: 0212 528 19 10

•

Faks: 0212 528 19 09

W: www. yordamkitap.com

•

E: info@yordamkitap. com

www.facebook.com/YordamKitap

•

www.twitter.com/YordamKitap

Baskı: Yazın Basın Yayın Matbaacılık Turizm Tic.Ltd.Şti. (Sertifıka No: 12028) LO.S.B. Çevre Sanayi Sitesi 8. Blok No: 38-40-42-44 Başakşehir-Istanbul Tel: 0212 565 Ol 22

BOLŞEViKLER iKTiDARDA Petrograd'da Sovyet Yönetiminin İlk Yılı

İkiz kardeşim, en iyi arkadaşım, insancıl Victor için

İ Ç İ N DEK İLER ÖNSÖZ VE TEŞEKKÜR

ll

KısALTMALAR

ı7

Giriş.

2ı

PETROGRAD'DA EKİM DEVRİMİ VE BOLŞEViKLER

2ı

BİRİNCİ BÖLÜM

33

ILIMLlLARlN YENİLGİSİ

ı

BiR HÜKÜMET KURMAK

2 İsYANCIDAN YöNETİCiY E

3 Güç TOPLAMA

4 KURUCU MECLİSİN KADERi

3S 69

93 ı ıs

İKİNCİ BÖLÜM SAVAŞ Ml, BARIŞ MI?

s LENiN'E KARŞI MüCADELE.

6 SOSYALİST ANAVATAN TEHLiKEDE

7 AHLAKSIZ BiR BARIŞ.

137 ı39

ı60

ı84

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM SOVYET İ KT İDARI UÇURUMUN EŞİGİNDE

8 FıRTlNALI BAHAR 9 DEVAM EDEN ı o KuzEY ıı

211

213 23S

KRİZLER

KoMüNü vE B oLŞEVİK-SoL SosYALİST DEvRiMci İTTiFAK!

SoL SosYALİST DEvRiMCiLERiN İNTİHARI.

2S7

278

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM T ERÖR ORTASINDA KUT LAMA

ı2 "KızıL TERöR"E GiDEN YoL.

13 PETROGRAD'DA KızıL TERÖR ı4

"DüNYA TARİHİNİN EN BüYÜK 0LAYI"NI KUTLAMAK

ıs HAYATTA KALMANIN

BEDELİ.

BAŞLlCA OLAYLAR KRONOLOJİSİ NOTLAR SEÇİLMİŞ KAYNAKÇA DiziN

303 30S 320

344

373 38S 389

430 442

ÖNSÖZ V E TE Ş E K K Ü R

Bolşevikler Rusya' da iktidara Ekim 1917' de geldi. Kurdukları, komüniz­ min evrensel zaferine ithaf edilen rejim, Rus siyasetine ve toplumuna yetmiş beş yıldan uzun süre hükmetti. Bunun, yirminci yüzyılın büyük bölümü bo ­ yunca dünya tarihini diğer tüm olaylardan daha çok şekillendirdiğini söyle­ mek pekala mümkündür.

Mesleki araştırma ve yazılarıının çoğu, 1917 Ekim Devrimi'ni ve onun im­ paratorluk ve devrim Rusya'sının başkenti Petrograd' daki (bugünkü adıyla St. Petersburg) ilk sonuçlarını incelemeye adanmıştır. İlk kitabım Devrime Doğru: Petrograd Bolşevikleri ve 1917 Temmuz Ayaklanması'nda (Yordam Ki­ tap, 20 14) halkın liberal!ılımlı sosyalist Geçici Hükümetten duyduğu hayal kırıklığının kaynaklarını aydınlatmak için Petrograd ' daki yarım kalan 1917 Temmuz ayaklanmasının nedenlerini, gelişimini ve sonuçlarını ve de (dö­ nemin diğer siyasi partileriyle karşılaştırmalı bir şekilde) Bolşevik Parti'nin programını, yapısını, çalışma yöntemini, zayıf ve güçlü noktalarını irdeledim.

Bir sonraki kitabım Bolşevikler İktidara Geliyor'da (Yordam Kitap, 2010) 1917 Ekim Devrimi'nin doğasını, Batı tarzı demokrasinin başarısızlığının ve Lenin ve Bolşevikterin zaferinin nedenlerini daha iyi kavrayabilmek için, Devrime Doğru'nun sunduğu bakıştan faydalandım. Her iki kitaptaki amacım da, en temelde, Bolşeviklerle ve Ekim Devrimi'nin seyriyle ilgili o dönemde yete­ rince irdelenmemiş temel sorulara yanıt vermek için Petrograd 'daki olayları araştırmaktı.

Bolşevikler İktidara Geliyor kitabı, Devrime Doğru ile birlikte, Ekim Devrimi'ni Lenin tarafından dahice önderlik edilen küçük, sıkı bir devrim­ ci fanatikler çetesinin askeri darbesinden ibaret gören hakim Batılı anlayışa meydan okudu. Bolşevik Parti'nin 1917 yılında Petrograd 'da kendisini bir kitle partisine dönüştürdüğünü ve Lenin'in arkasında hizalanmış yürüyen yekpare bir hareket olmaktan ziyade, liderliğinin -her biri devrim stratejisi ve taktiklerinin şekillenmesine katkıda bulunmuş- sol, merkezci ve ılımlı sağ kanatlara bölünmüş olduğunu keşfettim. Ayrıca Şubat 1917' de çarı n devril­ mesinin ardından partinin iktidar mücadelesinde başa nya ulaşmasının, pek çok önemli açıdan, örgütsel esnekliğinden, açıklığından, halkın arzularına karşılık vermesinden ve fabrika işçileri, Petrograd garnizonu askerleri ve Bal-

12

1 Bolşevikler iktidarda

!

tık Filosu denizcileri ile kurduğu özenli ve geniş bağlardan kaynaklandı­ ğını da fark ettim. Sonuç olarak, bana göre Petrograd'daki Ekim Devrimi bir askeri operasyondan ziyade, kökleri halkın politik kültüründe, Şubat Devrimi'nden duyulan yaygın hayal kırıklığında ve bu bağlamda da Bolşe­ viklerin acil barış, ekmek, köylülere toprak vaatlerinin albenisi ile çok parti­ li sovyetlerdeki taban demokrasisinde yatan tedrici bir süreçti.

Fakat bu yorum, bir dizi soruyu yanıdarken yeni bir dizi soru ortaya çı­ kardı. Zira eğer Bolşevik Parti'nin 1917'deki başarısı, görüldüğü üzere, en azından kısmen onun açık, görece demokratik ve ademimerkezi karakteri­ ne ve çalışma tarzına yorulabiliyorduysa, hızla modern tarihin en merkezi, otoriter politik örgütlerinden birine dönüşmesi nasıl açıklanacaktı? Dahası, benim çalışmalarımın da savladığı gibi, eğer Sovyetler 1 917'de halkın ger­ çek anlamda demokratik olan, rüşeym halindeki özyönetim örgütleri idiyse, Sovyetlerin ve diğer kitle örgütlerinin bağımsızlığı nasıl böylesine hızla yok edildi? Belki de en önemlisi, yine benim araştırmarnın da gösterdiği gibi, eğer Geçici Hükümetin devrilmesine öncülük eden ve Bolşeviklerin iktidarı almasını kolaylaştıran, hayal kırıklığına uğramış Petrograd alt sınıfları eşit­ likçi bir toplumun ve demokratik-sosyalist, çok partili bir politik sistemin yaratılmasını amaçladıysa ve eğer bu amaç önde gelen çoğu Bolşevik tarafın­ dan da paylaşılıyorduysa, bu ülkülerin çökmesindeki ve Bolşevik otoriterya­ nizminin tahkimindeki olağanüstü hız nasıl açıklanacaktı?

Bu kitapta ortaya atılan temel sorular bunlar. Çalışmaını tamamlama ça­ balarım, ironi o ki, kısmen M ikhail Gorbaçev'in başlattığı kültürel liberali­ zasyon nedeniyle, haddinden fazla zaman aldı. İlgili araştırmaları 1980'le­ rin başlarında Leningrad ve Moskova kütüphanelerine yaptığım ziyaretlerde tamamlamıştım. Gorbaçev'den, 199l'de Sovyetler Birliği'nin yıkılmasından hayli önce, ana bölümlerin taslağını yazmaya başlamıştım. Fakat sonuçlar­ dan memnun değildi m; bilhassa da Bolşevik olmayan gazetelerin kapatıldığı 1918'in ilk yarısından sonraki dönem için; zira bu benim ana kaynaklarım­ dan birini devre dışı bırakıyordu. Başta Petrograd'daki Bolşevik Parti ör­ gütü olmak üzere politik parti ve şahsiyetler, toplumsal gruplar, kurumlar, olaylar hakkında, 1917'yi incelerken benim için elzem olan sınırlı sayıdaki basılı belgeye bile 1918 söz konusu olduğunda ulaşılamıyordu. Dolayısıyla bu kitabı tamamlamak için, Sovyet hükümeti ve Komünist Parti arşivlerine erişime ihtiyacım vardı ve bu arşivler o dönemde hala kapalıydı.

Gorbaçev liberalizasyonunun Batılı bir Rus devrimi ve erken dönem Sovyet tarihçisi olarak benim durumumda yaratacağı büyük değişimin ilk güçlü işareti 1 989'da geldi: Bolşevikler İktidara Geliyor, Sovyetler Birliği'nde basılan ilk Batılı devrim incelemesi oldu. Moskova' daki Progress Publis­ hing House'un bir oditoryumunda yapılan kitap sunumunu, hayatıının en tatmin edici sunumlarından biri olarak anıyorum. Gelgelelim, kitabın

Ön söz ve Teşekkür

Sovyetler Birliği'nde yayınlanmasından sonra bile, benim gibi bir "burjuva tahrifçi"nin hemen Sovyet tarih arşivlerinde çalışma fırsatına kavuşması ih­ timali bir hayal gibi geliyordu.

Bu durum 199l'de, Moskova ve Leningrad kütüphanelerine ek araştır­ ma yapmaya gittiğim esnada, bir anda değişiverdi. Sovyet meslektaşlarıının desteğiyle, Moskova'daki -kısa süre sonra da Leningrad'daki- hükümet ve parti arşivlerinde çalışma izni talep ettim ve beni hayli şaşırtan bir şekil­ de, izni aldım. Beni çok ilgilendiren kimi materyalierin hala gizli olduğu kısa sürede açığa kavuştuysa da, kaynak havzam alabildiğine genişlemişti.

Eski KGB arşivlerinde çalışınama izin verildiği 1 993'te ve giderek daha fazla belgenin aşama aşama kamuya açıldığı 1 990'ların geri kalanında bu havza daha da büyüdü. Bu, işin olumlu kısmıydı. Pratik açıdan olumsuz kısmıysa, çalışma ma tekrar başlarnam gerekmesiydi.

Bu çalışmanın temel aldığı kaynakların bir listesi kitabın sonunda yer alıyor. Petrograd' daki Sovyet iktidarının ilk yıllarıyla ilgili erişebildiğim ve basılmamış önemli kaynaklar arasında Bolşevik Petersbmg Komitesi'nin ve kent ölçeğindeki diğer parti organlarının 1918'deki toplantı tutanakları, Bolşevik Parti bölge kom itelerinin toplantı tutanakları, Halk Koroisederi Konseyinin (Sovnarkom) toplantı protokolleri, Petrograd Sovyeti ve onun liderlik organlarının ana oturumlarının stenografik kayıtları, Petrograd bölgesel Sovyetler'inin toplantı tutanakları, iç genelgeler, yazışmalar, basıl­ mamış hatıratlar, diğer partilerin ve hükümetin, idari ve kentsel kurumların kapsamlı kayıtları ile dönemin başlıca Bolşevik liderlerinin kişisel dosyaları yer alıyor. Ayrıca Tüm-Rusya Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mü­ cadele Olağanüstü Komisyonu (VÇeka) ile yerel soruşturma organlarının bu dönemdeki ilgili dava dosyalarının -hepsini değilse de- bazılarını inceleye­ bildim. Benim için benzer ölçüde değerli bir diğer kaynak, devrim dönemin­ de ve hemen ertesinde Bolşevik Parti harici politik örgütlerle ilgili, önceden eri ş i me kapalı olan ve son on beş yılda Rusya' da basılan, üzerlerine dikkatle notlar düşülmüş, kapsamlı kayıtlar oldu.

Yeni erişilebilen bu kaynakların hepsi birden, Sovyet iktidarının ilk yı­ lında Petrograd'daki Bolşevikterin iç tartışmalarının ve yukarıdan aşağıya karar alma sürecinin, parti ve hükümet kurumlarının gelişiminin ve her düzeydeki ilişkilerinin, halkın politik görüşlerinin evriminin incelenebil­ mesini ilk defa mümkün kıldı. Bunların analizine dayanarak, Petrograd'da Ekim sonrası yaşanan devasa politik, ekonomik, toplumsal ve askeri kriz ortamında baskıcı, aşırı otoriter Sovyet politik sisteminin ilk gelişim evrele­ rinin dinamiklerini resmetroeye çalıştım. Bu resmin, ne kadar kusurlu olsa da, Sovyetler'in ilk yıllarına dair tarih-yazımının merkezi meselelerinden birine yeni ve faydalı açıklamalar sunmasını umuyorum: Sovyet Rusya' daki hayli merkeziyetçi, otoriter politik sistemin şekillenişinde, peşin hükümlü

113

14

1 Bolşevikler iktidarda bir Bolşevik devrimci ideolojiden ya da katı bir diktatorya! davranış kahbın­ dan ziyade, gelişen koşulların ve buna tepkilerin göreli önemi.

Bolşevikler İktidarda, dört bölümden oluşuyor. Birinci Bölüm, Ekim Devrimi'nden Kurucu Meclisin dağıtıldığı Ocak 191 8'e uzanan dönemi kap­ sıyor. Bu dönemde Petrograd Bolşevikleri Petrograd' daki iktidarlarını tah­ kim etti, Lenin diğer ülkelerde yakın zamanda sosyalist devrimler olacağı beklentisine kuşkuyla bakan ve Rusya' daki devrimi ilerietmek için sosya­ lizm dostu bir Kurucu Meclise göz kırpan ılımlı Bolşevikleri bastırmayı ba­ şardı. İkinci Bölüm ana olarak, Almanya ile ayrıca imzalanan Brest-Litovsk antiaşması hakkında Ocak 1918'de önde gelen Petrogradlı Bolşeviklerin ço­ ğunluğu ile Lenin arasında başlayan ve Mart'ta Alman kuvvetlerinin Pet­ rograd kapılarına dayanması, Sovyet hükümetinin telaşla Moskova'ya kaç­ ması ve antlaşmanın onaylanmasıyla sonianan hararetli çatışmanın seyrine ve etkisine odaklanıyor. Üçüncü Bölüm, 1918 ilkbahar ayları ve yaz başla­ rında Petrograd' da yaşanan yıkıcı iç ve askeri krizleri, işçilerin tepkisini ve bu krizierin Bolşeviklerin artık Rusya'nın "ikinci kenti" olan Petrograd 'daki yönetim anlayışını nasıl şekillendirdiğini irdeliyor. Bölüm, Temmuz başla­ rında kuzeybatıda Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının dağılmasına ve tek parti yönetimine dönülmesine dair bir incelemeyle son buluyor. Dör­ düncü Bölüm'de dikkatler, Temmuz-Ağustos 1918 dönemindeki Petrograd Bolşeviklerine ve sonbaharda "Kızıl Terör"ün ilanıyla sonuçlanan politik gelişmelere ek olarak, Petrograd 'da bu terörün dinamik ve etkileri çevri­ liyor. Bu bölümün son başlığı, Petrograd'da Ekim Devrimi'nin birinci yıl­ dönümü için düzenlenen devasa kutlamanın örgüdenişi ve sahnelenişine odaklanıyor. Kutlama etkinlikleri, on iki ay boyunca Batı' da nihai sosyalist devrimler patlak verene kadar iktidarda kalmak için verilen umutsuz müca­ delen in ardından Petrograd Bolşeviklerinin durumunu, devrimci umutla­ rını, öz-kimliklerini ve Petrograd hükümetinin değişen yapısını değerlen­ dirmek için bir vesile olarak kullanılıyor. Kitap boyunca, Bolşevik Parti'nin ve Sovyetler'in Ekim Devrimi ertesinde değişen doğasına, devrimin baştaki hedefleri ile ilk sonuçları arasındaki açıya dair merkezi ve hala kafa karıştı­ rıcı sorulara bilhassa aydınlatıcı yanıtlar sunan belli olay ve anlara odakla­ nıyorum. *

*

Bu çalışmada, ünlü isimlerdeki kimi basitleştirmeler (örneğin Trotskii yerine Trotsky) hariç, Kongre Kütüphanesinin kullandığı transliterasyon esas alındı.

Rusya 1 Şubat 1918'de Jülyen takviminden, Batı'nın kullandığı ve on üç gün ileri olan Gregoryen takvimine geçti. Aksi belirtilmediği sürece, metin­ deki tüm tarihler o dönemde Rusya' da kullanılan takvime göre yazıldı.

Önsöz ve Teşekkür

Uzun yıllar bu kitap üzerine çalıştım; o kadar çok insan ve kurum çalış­ mamda bana yardımcı oldu ki, hepsine teşekkürlerimi sunmam imkansız.

Bu kitap üzerine çalışmalarım John Simon Guggenheim Memorial Foun­ dation, John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, International Re­ search and Exchanges Board, National Council for Eurasian and East Euro­ pean Research, American Council of Learned Societies, Harriman Institute, Columbia Üniversitesi, Hoover Institution, Stanford Üniversitesi ve Indiana Üniversitesi'ne bağlı Office of International Programs-The Russian and East European Institute ile Office of the Vice President for Research 'ün desteği olmasaydı tamamlanamazdı.

Ayrıca Hoover Institution, New York Halk Kütüphanesi, Kongre Kü­ tüphanesi, Indiana Üniversitesi Kütüphanesi, Ulusal Kütüphane (Londra), Uluslararası Çağdaş Dokümantasyon Kütüphanesi (Nanterre), Rusya Ulusal Kütüphaneleri (Moskova ve St. Petersburg), Rusya Tarih Halk Kütüphanesi (Moskova), Rusya Bilimler Akademisi-Sosyal Bilimler Bilimsel Bilgi Ensti­ tüsü, Birleşik Krallık Ulusal Arşivleri (TNA), Kamusal Kayıtlar Ofisi (PRO), Rusya Federasyonu Devlet Arşivi (GARF), Rusya Toplumsal ve Siyasal Tarih Devlet Arşivi (RGASPI), St. Petersburg Merkezi Devlet Arşivi (TsGA SPb), St. Petersburg Tarihsel-Siyasal Belgeler Merkezi Devlet Arşivi (TsGAIPD), Viborg Leningrad Oblastı Arşivi (LOGAV), St. Petersburg Askeri Donan­ ma Filosu Merkezi Devlet Arşivi (TsGAVMF), Rusya Federasyonu Federal Güvenlik Teşkilatı Arşiv İdaresi - Moskova (AU FSB RF), St. Petersburg ve Leningrad Oblastı Federal Güvenlik Teşkilatı Arşiv İdaresi (AU FSB SPb i LO) çalışanlarına da müteşekkirim.

1 980'lerden itibaren araştırma ve yazılarımda, başta Genrih Yoffe, Mi­ hail Iroşnikov, Viktor M iller, Albert Nenanorkov, Genadi Sobolev, Vitali Startsev, Pavel Volobuev ve Oleg Znamenski olmak üzere Moskova ve St. Petersburg' daki tarihçilerle etkileşimimden muazzam ölçüde istifade ettim.

Sovyetler Birliği'nin çöküşünden beri Batılı ve Rus bilim insanları arasın­ daki ilişkiler normalleşti; herkes kadar ben de bu hoş gelişmenin faydası­ nı gördüm. Leningrad [Komünist] Parti Arşivi'nde (bugünkü kısaltmasıyla TsGAIPD) çalışmaya başladığım ilk günlerden itibaren Kıdemli Araştırmacı ve Arşivci Irina Ilmarovna Sazonova ile Kıdemli Araştırmacı ve Arşiv Ba­ şuzmanı Ta issa Pavlovna Bondarevskaya beni kanatları altına aldılar, engin bilgilerini benimle paylaştılar ve araştırınama başka sayısız yolla yardımcı oldular. Başlıca bilimsel ilgi alanları benimkilerle çakışan Taissa Pavlovna, bana karşı başlangıçtaki cömertliğini bugün de sürdürüyor. Rusya Bilim­ ler Akademisi Tarih Enstitüsü'ne bağlı Petersburg Kürsüsü (yine ilgi alan­ ları benimkilerle çakışan) seçkin bir tarihçiler ekibine sahip olduğu için çok şanslı. Ensititüden özellikle Boris Ananiç, Tamara Abrosimova, Vla­ dimir Çern iaev, Rafael Ganelin, Boris Kolonitski, Sergey Potolov ve Niko-

!ıs

16

i

Bolşevikler iktidarda

lay Smirnov'a teşvikleri, bilimsel katkıları ve dostlukları için teşekkürü borç bilirim. Tavsiye ve yardımları için Barbara Allen, Stanislav Bernev, Richard Bidlack, Nadezhda Çerepipina, Sergey Çernov, Barbara Evans Clements, Pete Glatter, Leopold Haimson, Vladlen İzmozik, Aleksander Kalmikov, Svetla­ na Koreneva, Anatali Krauşkin, Carol Leadenham, Sergey Leonov, Yaroslav Leontiev, Moşe Levin, Aleksey Litvin, Nikita Lomagin, Vladlen Loginov, Andrea Lynn, Michael Melancon, Larissa Malaşenko, Vladimir Naumov, Oleg Naumov, Michaela Pohl, Toivo Raun, Anatali Razgon, Larissa Rogovaya, Jonathan Sanders, Richard Spence, Mihail Şkalarovski, Stanislav Tiutiukin, Phil Tomaseli ve Rex Wade'e de özel şükranlarımı sunmak isterim. Indiana Üniversitesi Tarih Bölümündeki öğrencilerim benim için yıllar boyunca tü­ kenmez bir ilham kaynağı oldu. Onlara da borçluyum. Mary McAuley'nin Bread and ]ustice: State and Society in Petrograd, 1917-1922 başlıklı öncü ça­ lışmasının, eserimin bir parçasını sunduğu büyük resmi daha iyi anlamama yardımcı olduğunu eklemek isterim. Aynısı Donald J. Raleigh'in Experien­ cing Russia's Civil War: Politics, Society, and Revolutionary Culture in Saratov, 1917-1922, Peter Holquist'in Making War, Forging Revolution: Russia's Conti­ nuum of Crisis, 1914-1921 ve Richard Sakwa'nın Soviet Communists in Power: A Study of Moscow during the Civil War, 1918-1921 kitapları için de geçerli.

Sovyet sonrası dönemde V. A. Şişkin tarafından derlenen zengin bir makale seçkisi, Petrograd na perelome epokh: Gorod i ego zhiteli v gody revoliutsii i grazhdanskoi voiny, beni özellikle ilgimi çeken çağdaş Petersburg tarihçileri hakkında ufuk açıcı bilgilerle donattı.

Indiana University Press çalışanlarına, kitabın yayına hazırlanmasında ve basımında sergiledikleri yetkinlik ve düşüncelilik nedeniyle teşekkür etmem gerekir. Sonuncu ama son derece önemli bir teşekkürü de eşim Janet'e borç­ luyum; onun daimi desteği, teşviki ve her zaman makul tavsiyeleri olmasaydı bu kitap tamamlanamazdı. Her bölümün bir dizi taslağını okudu ve geliştirici önerilerde bulundu; bunlar, metni yeniden yazarken benim için paha biçil­ mez önerilerdi. Kalan tüm eksikliklerin sorumluluğu ise, kuşkusuz, sadece bana ait.

KISALTMALAR AKDK

Tüm-Rusya Anavatanın Kurtuluşu ve Devrim Komitesi

MYK

Merkez Yürütme Komitesi

DPİ

Devlet Politik İdaresi

DOM

Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüstü Meclisi

FSB

Federal Güvenlik Teşkilatı

Kadet

Anayasacı Demokrat

kombedi

Yoksul Köylü Komiteleri

KGB

Devlet Güvenlik Komitesi

Komuç

Kurucu Meclis Üyeleri Komitesi

ADK

Askeri Devrimci Komite

PÇeka

Petrograd Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mücadele Ola­ ğanüstü Komisyonu

PiK

Petrograd İşçi Komünü

SIS

[Britanya] Gizli istihbarat Servisi

PİK-KK

Petrograd İşçi Komünü Komiserler Konseyi

SNKhSR

Kuzey Bölgesi Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi

KOBK

Kuzey Oblastı Bolşevik Komitesi

Sovnarkom

Halk Komiserleri Konseyi

KMSB

Tüm-Rusya Kurucu Meclisi Savunma Birliği

VÇeka

Tüm-Rusya Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mücadele Olağanüstü Komisyonu

VSNKh

Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi

Vikzhel

Tüm-Rusya Demiryolu İşçileri Sendikası

+- KRONŞTAD

Numaralı liste ı Russki Reno fabrikası

2 Novyı Lessner tesisı 3 Grenadler Köprüsü

4 Erickson fabrikası S Vrborg Bölgesi Bolşevik Komitesi 6 Peırogıad Bölgesi Bolşevik Komitesi 7 Nobel fabrikası 8 M�talist fabrikası 9 \amsonlevski Köprüsti 10 Arsenal tesisi 11 Mihailovski Topçu Akademisi 12 Kresti Hapishanesi

ll Carıridge Fabrikası 14 Peter ve Paul Kalesı 15 Taurida Sarayı 16 Smolni 17 Borsa 18 Kıjlık Saray 19 Britanya Büyükelçiliği 10 Mars Tarlası 21 Uteim Bölgesi Bolşevik Komitesi 12 Vasili Adası Bölgesi Bolşevik Komitesi 23 Petersburg Vniversitesi 24 Deniz Kuvvetleri Komutanlığı 25 Saray Meydanı 26 Genelkmmay ve Petersburg Askeri Bölgesi Karargahiarı 27 Preobrezhenski alayı 28 ikinci Baltık filo;u Müfrezesi

29 Ernek Sarayı 30 AstOrya Oteli 31 PÇeka/Gorokhovala 2 32 MerkeziTelgraf Ofis ı 33 Kazan Katedrali 34 Kent Dumasr 35 Gosllny Dvor 36 Halk Kutuphanesi 37 Zamenıkl Meydanı 38 Balrifski resisi J9 Marinskı tiyatrosu 40 Pages Okulu 411kinci Kent Bölge1ı Bolşevık Komltesı 42 Petrogradskı alayı 43 Semenovski alayı 44 Bolşevik Petersburg Korniteli 41 San-Gali fabrikası 46 Rozhdestvenski Bölgesi Bolşevik Komitesi 47 Hükümet Basımevi 481zmailovski alayı

4911ür Ekonomi Cemiyeri 1 Kurucu Meclisi Savunma Birliği 50 Narva Bölgesı Bolıevık Koınitesı

) ı Birinci Kent Bölgesi Bolşevik Komitesi 52 Putılov tesisi 53 Reçkina fabrikası

54 Nevski tersanesi 55 Nevski Bölgesi Bolşevik Komitesi 56 Obukhov tesisi

Giriş

P E T R O G RA D ' DA E K İ M D E V R İ M İ VE B OLŞEViKLER

Sovyet iktidarının ilk yılı boyunca Petrograd'da Bolşevik Parti'nin evri­ mini ve ardından doğan tek partili otoriter siyasi sistemi şekillendiren faktör­ leri anlayabilmek için, Çar Il. Nikolay'ı deviren Şubat Devrimi'nin sonuçları­ na ve hatta Bolşevik Parti'nin 1917'deki karakterine, yapısına ve onu iktidara getiren Ekim Devrimi'nin dinamiklerine bakmak şarttır.

Savaş öncesinin siyasi ve iktisadi istikrarsızlıkları, teknolojik gerilik ve derin toplumsal bölünmeler; savaşın yönetimindeki büyük yanlışlar, sürekli askeri yenilgiler, ülke içindeki iktisadi çalkantılar ve monarşiyi kuşatan de­ vasa skandallar ile birleşince boy veren 1917 Şubat Devrimi, iki potansiyel ulusal hükümetin doğumuna yol açtı. Bunlardan biri, ilk başlarda önde gelen liberalleri n, Nisan' dan sonra ise -başta Anayasacı Demokratlar, yani Kadet­ ler olmak üzere- liberallerle ılımlı sosyalistlerin (en önemlileri, ılımlı sosyal demokrat ya da Menşevik Parti ile köylücü Sosyalist Devrimci Parti) kırılgan koalisyonunun egemenliğindeki, resmi olarak tanınan Geçici Hükümetti. İkincisi ise Sovyetler; yani önce Şubat Devrimi sırasında ortaya çıkan Pet­ rograd Sovyeti, yaz ortasından itibaren de Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Merkez Yürütme Komitesi (MYK) ve Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyetleri Yürütme Komitesi olmak üzere, ulusal Sovyet yürütme komiteleri. Ülke çapında bir kent ve taşra Sovyetleri ağını temsil eden ulusal kongrelerce oluşturulan bu ulusal Sovyet kurulları; işçi, köylü, asker ve denizciler arasın­ daki çok daha geniş ve sürekli büyüyen tabanı sayesinde Geçici Hükümetten siyasi olarak daha güçlüydü.

Ilımlı sosyalistlerin kontrolündeki Sovyet ulusal yürütme organları Geçici Hükümetin meşruiyetini belirli koşullarla kabul ediyor; onun köklü siyasi, iktisadi ve toplumsal reformları ve Kurucu Meclisin toplanmasını erteleme politikasını, liberallerle devam eden ortaklık hatırına destekliyorlardı. Li­ berallerin hükümete katılımını Rusya'nın askeri güvenliği ve ulusal bekası için olmazsa olmaz görüyorlardı. Ancak 1917 balıarı ve yazından itibaren, halkın Şubat Devrimi'nin sonuçlarına dönük hayal kırıklığı derinleştikçe,

22

Bolşevikler iktidarda

Petrograd 'ın isyancı kitlelerinin ılı m lı sosyalistlerin kontrolündeki ulusal Sovyet organlarında iktidarı kendi ellerine alma baskısı hızla büyüyordu.

Olayların seyri, Şubat Devrimi'nde ayağa kalkan temel toplumsal güçlerin yarı yolda durdurulup gerisin geri döndürülemeyeceğini ve Sovyetler'in halk nezdinde toplumsal ilerlemenin müjdecisi ve sürükleyici gücü olarak görül­ düğünü gösterecekti.

Rusya'nın önde gelen siyasi liderleri arasında bunu bir tek Vladimir İlyiç Lenin, Bolşevik Parti'nin kurucusu ve başlıca önderi sezdi desek yeridir. Le­ nin, patlak verdiği andan itibaren, dünya savaşının muharip tüm ülkelerde kaçınılmaz olarak sosyalist devrimiere yol açacağına inanıyordu. Eski rejim yıkıldığı sırada İsviçre'deydi. Nisan 19 17'nin ilk günlerinde Petrograd'a dö­ nerek Rusya' da acil bir "sosyalist" devrim çağrısında bulundu. Durumu (ace­ leye getirilmiş bir radikal devrimci eylemin en yakınındaki birçok yoldaşı arasında bile çok az destek bulması dahil) kavrarlıktan sonra, acil bir hedef olarak bu amacı geri çektiyse de, o an için tarihsel kazanım ı, Bolşevik Parti'yi böyle bir adım için şartlar olguntaşır olgunlaşmaz Geçici Hükümetin yerini solcu bir "Sovyet" hükümetinin alması doğrultusunda hazırlanmaya yönelt­ mek olacaktı.

Ne var ki, Lenin'in Ekim Devrim i'ndeki rolünü değerlendirirken, Şubat ile Ekim 1917 arası dönemin büyük bölümünde ya ülke dışında ya da gizlilik içinde ve Rusya'daki yoldaşlarıyla düzenli temastan uzak halde olduğu akıl­ dan çıkarılmamalıdır. Her halükarda, üst düzey Bolşevik liderler üç gruba ayrılmıştı. Soldakiler arasında, Rusya'da devrimci bir Sovyet iktidarının ku­ ruluşunu kendi başına bir amaç olmaktan çok, dünya çapında eli kulağındaki sosyalist devrimin tetikleyicisi olarak gören Lenin ve Leon Troçki bulunuyor­ du. Ortada, Rus devriminin gelişimiyle ilgili görüşleri mevcut koşullarla ilgili değerlendirmelerine göre dalgalana n, çoğunluğu hayli bağımsız düşüneeli bir grup lider vardı. Sağda ise Kamenev'in başını çektiği, aralarında Grigori Zi­ novyev, Vladimir Milyutin, Aleksey Rikov, Viktor Nogin (tümü de Bolşevik Merkez Komitesi üyesi) ve Anatali Lunaçarski'nin yer aldığı, belirgin şekilde daha ılımlı ulusal parti liderlerinden oluşan oldukça etkili bir grup bulunu­ yordu. Etkili sol Menşeviklerden Yuri Larin, Solamon Lozovski ve bağımsız sendika lideri, Marksist düşünür ve hümanist David Riyazanov'un partiye katıldığı Temmuz sonundaki Altıncı Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi'nin ardından sağ kanat, üye sayısını ve etkisini önemli ölçüde artırmıştı. Sağ ka­ nat Batı'da derhal ve nihai bir sosyalist devrim olasılığına şüpheyle bakıyor­ du. 1917'nin ikinci yarısında bu grup, iktidarın Sovyetler'e geçişini, barış mü­ zakerelerine başlayacak ve Kurucu Meclis tarafından gerçekleştirilmek üzere köklü toplumsal reformlara hazırlık yapacak emanetçi bir sosyalist koalisyon hükümeti için sol sosyalist parti ve fraksiyonlar arası güçlü bir ittifakın aracı olarak görüyordu. Lenin'in yokluğunda Bolşevikterin kamusal siyasi platfor­ munu her şeyden çok bu grubun ufku şekillendirmiş ti.

Petrograd ' da Ekim Devrimi ve Bolşevikler

1

Yine, olaylar o kadar hızlı gelişiyorrlu ki, Bolşevik Parti Merkez Komitesi Lenin'e danışmadan politika geliştirmek zorunda kalıyordu. Bunun da öte­ sinde şartlar, sıklıkla, gelişen olaylara yukarının rehberliği olmaksızın ya da emirlerinin aksine yanıt üretmeye zorlanan parti kurullarını boyunduruğu altına alıyordu. Ayrıca, 1 917'de üyelik kapıları sonuna kadar açılmış ve Bolşe­ vik örgütü bir kitle partisi haline gelmişti. Üstelik 1917'de Bolşevik programı ve politikaları parti tabanının güçlü, anlık girdileriyle gelişme eğilimindeydi, dolayısıyla halkın arzularını yansıtıyordu.

Bu sırada devrim işçiler, askerler, denizciler ve köylüler arasında kendi dinamiklerine sahipti; öyle ki, Bolşevikler zaman zaman başka bir yol iz­ lemekten ziyade kendi tabanına ayak uydurma yolunu tutuyordu. Örneğin ılımlıların etkisi altındaki Bolşevik Parti Merkez Komitesi 1 Temmuz'da bölge komitelerine, Savunmacılardan henüz kopmamış sendika liderleri ve örgütlerin Enternasyonalist kanat temsilcileri (Sol Sosyalist Devrimciler ve Menşevik-Enternasyonalistler gibi) dahil olmak üzere demokrasinin tüm un­ surlarını birleştirme amacıyla derhal bir sol sosyalist kongre toplamak için tüm güçleriyle hazırlıklara başlamaları talimatını verdi.' Bölge komiteleri aynı zamanda Kurucu Meclis seçimlerine hazırlanma talimatı almıştı.2 Buna rağmen, sadece iki gün sonra Bolşevik Petersburg Komitesi'nin ve Askeri Ör­ gütün radikal unsurları, aşırı militan tabanlarının basıncı doğrultusunda, sadece ılımlıların değil aynı zamanda Lenin'in ve yakın çevresinin de isteği aksine, kadük kalan Temmuz ayaklanmasının örgütlenmesinde kilit bir rol oynayacaktı. *

*

*

Temmuz ayaklanması Bolşevikler açısından ezici bir yenilgiyle sonuçlan­ dı. En ılımlı sosyalistler bile onların karşısına geçti. Lenin saklanmak zorun­ da kaldı, pek çok Bolşevik lider tutuklandı, partinin büyümesi geçici olarak durakladı ve sol sosyalist bir kongre hazırlıkları rafa kalktı. Diğer yandan, Bolşeviklere yönelik amansız saldırılar, Menşevik-Enternasyonalistler ve Sol Sosyalist Devrimciler gibi ılımlı sosyalist kamptaki sol grupları daha da radi­ kalleştirmek ve güçlendirmek gibi istenmeyen bir sonuca yol açmıştı. Bunun karşılığında, Lenin hariç Bolşevik Parti Merkez Komitesi çoğunluğunun bir sol sosyalist blok oluşturma arzusu yeniden kabardı ve Temmuz ortasında, diğer partilerden "enternasyonalistlere", yaklaşan Bolşevik ulusal parti kong­ resine istişari oy hakkıyla katılma davetine kadar ileri gidildi. Aslında, yerel düzeyde Bolşevikler, Menşevik-Enternasyonalistler ve Sol Sosyalist Devrim­ ciler zaten Sovyetler gibi taban örgütlerinde verimli bir şekilde birlikte çalış­ maktaydı. Ancak Bolşeviklerin Ekim Devrimi'nde izledikleri başarılı taktik­ lerio ışığında bakılacak olursa, Temmuz ayaklanmasının en anlamlı tarafı, yansıttığı Bolşevik devrimci programa halk nezdinde büyük ilgi doğurma­ sıydı denilebilir.

23

24 ! Bolşevikler İktidarda

Peki, Bolşeviklerin halka ilan ettiği program neydi? Yaygın inancın aksine, ı9ı7' de Bolşevikler tek parti diktatörlüğünü savunmuyordu. Bunun yerine, halk arasında, vaktinde toplanacak Kurucu Meclise kadar sadece sosyalist­ lerden oluşan, çok partili Sovyet hükümeti eliyle uygulanacak bir demokratik "halk iktidarını" savunuyorlardı. Yanı sıra, köylüye daha fazla toprak, fabri­ ka yönetimine işçilerin daha fazla katılımı ("işçi denetimi"), gıda tedarikinin hızla iyileştirilmesi ve en önemlisi de savaşın derhal sona erdirilmesi, savun­ dukları diğer taleplerdi. Tüm bu hedefler "Barış, Toprak, Ekmek!", "Bütün İktidar Sovyetlere!" ve "Kurucu Meclis Derhal Toplansın! " sloganlarında net bir şekilde bir araya getirilmişti. ı9ı7 sonbaharında Rus ordusunun genelkurmay başkanı General Lavr Kornilov'un başını çektiği sağcı darbe girişimi sol tarafından hızla yenilgiye uğratıldığında, Bolşevik siyasi platformunun çekiciliği ve partinin devrimci işçiler, askerler ve denizcilerle özenle derinleştirdiği bağları şeklinde özetle­ yebileceğimiz iki kilit faktörün karşılıklı etkileşimi ve siyasi değeri açıktı.

Kornilov güçlerinin Petrograd üzerine yürüyüşü, Sovyetler çatısı altında bir­ likte çalışan bütün sosyalist grupların eylemiyle alt edilmişti. Ancak partinin fabrika işçilerini, garnizon askerlerini ve Baltık Filosu denizcilerini devrimi savunmak için harekete geçirme becerisi nedeniyle Bolşeviklerin buradaki rolü kritik önemdeydi. Bu nedenle Kornilov'un hızlı yenilgisinin, Bolşevikie­ rin halk nezdindeki itibarını güçlendirmek ve ılımlı Bolşeviklerin parti plat­ formunda somutlaşan devrimci hedeflere ulaşmak için tüm sosyalist grupları bir araya getirme tezine güçlü bir itki kazandırmak gibi ikili bir etkisi oldu. ı Eylül' de Petrograd Sovyeti, Kamenev'in önerisiyle, burjuvazinin devlet iktidarından uzaklaştırılarak yerine yeni, sadece sosyalistlerden oluşan bir hükümetin kurulması çağrısında bulunan bir kararı kabul etti. Önerge büyük ölçüde siyasi iktidarın Sovyetler'e geçmesi talebi olarak yorumlandıysa da, Kamenev bu noktada ısrarcı değildi. Kısa vadede, onun görüşlerini paylaşan ılımlı Bolşevikleri, tüm sosyalist partileri ve Sovyetler'e ilaveten sendikalar, zemstvolar, Belediye Dumaları ve kooperatifler gibi "demokratik" kurumla­ rın temsilcilerini kapsayacak bir sosyalist koalisyon hükümetiyle tatmin ola­ caklardı.

Kamenev önergesinin kabulü, Bolşeviklerin Petrograd Sovyeti üzerinde etkin bir konum kazanmasını sağladı; bu ise Ekimde iktidara gelmelerini büyük ölçüde kolaylaştıracak bir gelişmeydi. Daha yakın vadedeki sonuç ise, ulusal Sovyet Yürütme Komitelerinin kararı reddetmesi oldu. Üstelik hükü­ met sorununu görüşmek üzere ı4-22 Eylül tarihleri arasında Petrograd' da toplanan "demokratik" örgütlerin ulusal konferansı Demokratik Devlet Kon­ feransı da sadece sosyalistlerden oluşan, Sovyetler'e dayalı bir hükümetin oluşturulması görüşünü reddedecekti. Yine de Demokratik Devlet Konferan­ sı, ılı m lı sosyalist kamp içinde Petrograd Sovyeti tarafından ı Eylül' de kabul edilen kararda somutlaşan Bolşevik programını destekleyen sol Menşevik ve

Petrograd 'da E k i m Devrimi ve Bolşevikler

1

Sol Sosyalist Devrimci grupların çarpıcı büyümesini gözler önüne seriyordu.

Sonuçta, konferansın halkın acil hükümet değişikliği yönündeki taleplerine yanıt verememesi, dikkatleri yeniden Rus ulusal siyasetinin hakemi rolündeki Sovyetler üzerinde topladı.

Eylül 'ün ilerleyen günlerinde bu değişim, yakın vadeli siyasi programları artık Bolşeviklerinkiyle benzeşen Sol Sosyalist Devrimcilerin, Yedinci Pet­ rograd Sol Sosyalist Devrimci Kent Konferansı'nda kazandıkları ezici çoğun­ lukta yansımasını bulacaktı. 21 Eylül'de Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrim­ ciler, Demokratik Devlet Konferansı'ndaki Sovyet delegelerinin ısrarıyla 20 Ekim'de (sonradan 25 Ekim'e ertelendi) yapılması planlanan İşçi ve Asker Ve­ killeri Sovyetleri İkinci Ulusal Kongresi'nin erkene alınması çağrısında güç­ lerini birleştirdi. Bu karara yansıyan, İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından homojen bir sosyalist hükümetin oluşturulması doğrultusundaki temel yönelim, Eylülün ikinci yarısı ile Ekimin ilk bir buçuk haftası boyunca Bolşeviklerle birlikte Sol Sosyalist Devrimciler ve Menşevik-Enternasyona­ listlerin siyasi faaliyetlerine yön verdi. *

Ağustos ve Eylül' de Lenin, Finlandiya' da gizlendiği yerden Bolşevik Par­ ti politikasını etkileyebilmek için elinden geleni yaptı. Temmuz ayaklanması fiyaskosundan ve ılımlı sosyalist Sovyet liderlerinin, bu ayaklanmadaki rolü nedeniyle Bolşeviklere yönelen eleştirilerinden sonra Lenin, partili yoldaş­ larını iktidarın Sovyetler'e geçmesi hedefinden vazgeçerek bağımsız şekilde örgütlenen bir silahlı ayaklanmaya hazırlanmaya ikna etme çabalarında ol­ dukça tartışmalı bir başarı elde edecekti. Bundan dolayı, Bolşevikler, Menşe­ vikler ve Sol Sosyalist Devrimcilerin işbirliğiyle Kornilov'un kolaylıkla yenil­ mesinden çok etkilendiği halde, Eylül başında yazdığı "Uzlaşmalar Üzerine" başlıklı makalesi nde, ulusal Sovyet liderliği daha fazla gecikmeden iktidarı kendi ellerine alırsa devrimin barışçıl yoldan gelişme olasılığının hala var ol­ duğunu kabul ediyordu.

Lenin'in ılımlı ruh hali fazla sürmedi. Eylül ortasında, devrimi ilerietmek için bir silahlı ayaklanmanın mutlak zorunluluk olduğunu tekrar vurguladı.

Finlandiya' da aşırı solun güçlü konumu, Petrograd ve Moskova Sovyetlerin­ de çoğunluğun kazanılması, kırlarda toprağa aç köylüler arasındaki kitlesel toplumsal ayaklanmalar, cephede devam eden dağılma ve askerlerin giderek yükselen acil barış talebi, Alman donanınasındaki devrimci huzursuzluk be­ lirtileri gibi faktörler Lenin'in Bolşevikler iktidarı ele geçirdiğinde kentlerde güçlü destek bulacağı, artık taşrada ve cephede muhalefetle karşılaşmayacağı ve en önemlisi de Rusya' da şiddetli bir toplumsal patlamanın ve gerçek bir devrimci hükümetin kuruluşunun Avrupa ülkelerinde eli kulağındaki nihai kitle ayaklanmaları için katalizör işlevi göreceği yönündeki umutlarını güç-

25

26

Bolşevikler iktidarda

lendiriyordu. Başka şeylerin yanı sıra başta bu nedenlerle, 12 ve 14 Eylül'de, tam da Demokratik Devlet Konferansı başlarken, Lenin Merkez Korniteye partinin konferanstan çekilmesini ve " bir an bile kaybetmeden" bir silahlı ayaklanma örgütlerneye başlamasını isteyen uzun iki mektup yazdı. 3 Petrograd' daki parti önderlerine hitaben yazılan bu mektuplar, bulutsuz gökte çakan şimşek etkisi yarattı. Bolşevik Parti Merkez Komitesi, Lenin'in mektupları eline geçtikten saatler sonra, 15 Eylül akşamı olağanüstü oturum­ la toplandı. Toplantıya sadece partinin Petrograd'da yerleşik üst düzey yöne­ ticileri değil, aynı zamanda Demokratik Devlet Konferansı için geçici olarak başkentte bulunan bazı Merkez Komitesi üyeleri de katıldı. Hepsi de Lenin'in tezlerine mesafeli duruyordu. Gerçekten de, göründüğü kadarıyla komi­ te üyelerinin asıl ilgilendiği mesele, Lenin'in mektuplarının içeriğinin gizli kalmasını sağlamaktı. Üstelik bu mesajların düşüncelerinden döndüremedi­ ği Bolşevik önderliği, Sol Sosyalist Devrimciler ve diğer sol gruplarla uyum içinde, yaklaşan ülke çapındaki Sovyetler Kongresi'nde bir homojen sosyalist hükümet oluşturulması amacıyla, aynı doğrultuda ilerlemeye devam ediyor­ du. Aynı zamanda, Demokratik Devlet Konferansı'ndaki Bolşevik delegelerin çoğunluğunun da onayıyla parti önderliği Ekim' de, Sovyetler Kongresi'nin arifesinde bir olağanüstü parti kongresi toplamaya karar verdi.4 Bu, partinin Sovyetler Kongresi'ne dair taktiklerinin ve bununla yakından ilişkili olarak gelecekteki hükümetin niteliği ve yapısı sorununun karara bağlanacağı plat­ form olacaktı.

Lenin'in bu şekilde terslenmeye tepkisi sert oldu. Önce Finlandiya'dan, Eylül sonundan itibaren ise Petrograd'ın kuzeyindeki varoşlarda gizlendiği yerden, Geçici Hükümetin bir an önce yıkılmasını daha da hararetle savu­ nan taleplerle birlikte, yoldaşlarını keskin bir dille payladı. Lenin, görüşlerini Merkez Komitesi'nin 10 Ekim' deki tarihi toplantısında şahsen savundu. Tar­ tışmanın odağında, partinin Nisan' dan beri devrimci kitleler arasındaki etki ve otoritesindeki olağanüstü yükselişte kilit unsur olan, iktidarın çok parti­ li Sovyetlere barışçıl şekilde geçişi stratejisinden vazgeçilmesi bulunuyordu.

Dahası, parti önderliği bu sorunla ilgili kararın o gün itibarıyla bir hafta son­ ra yapılacak parti kongresine kadar bekleyemeyeceğine, mevcut durumun bu ölçüde kritik olduğuna bir şekilde ikna edilmeliydi. Zira Demokratik Devlet Konferansı sırasında konuyla yakından bağlantılı parti içi tartışmalar, kong­ renin İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi öncesinde iktidarın ele geçiril­ mesine şiddetle karşı çıkacağını gösteriyordu. Toplantıya yirmi bir Merkez Komitesi üyesinden sadece on ikisi katılmıştı, bu da tartışmayı Leninistler le­ hine çeviriyordu. Sonunda, katılan on iki üyeden onu (Kamenev ve Zinovyev hariç tümü) Lenin'e boyun eğerek, iktidarın ele geçirilmesini "güncel görev" haline getirmeye karar verdi. Bu, esasen planlanan parti kongresine çalım atmak anlamına geliyordu, nitekim kongre hiçbir zaman yapılmayacaktı.

Petrograd ' da Ekim Devr i m i ve Bol şevikler

1 27

*

Bir silahlı ayaklanma örgütlerneye yakılan bu yeşil ışığa rağmen, kabaca üç hafta boyunca bu hedefe ulaşmak için pek az şey yapıldı. Bir kere, geri adım atmamakta direnen Kamenev'in liderliğindeki ılımlı parti önderleri Lenin'in çizgisine hararetle karşı çıkmaya devam ediyorlardı. Kısmen görüşleri (tema­ sı sürdürdükleri) sol sosyalist grupların görüşleriyle ve alt sınıfların arzula­ rıyla örtüştüğünden, bu ılımlı Bolşevik önderler (Kamenev, Zinovyev, Rikov, Nogin, Riyazanov ve benzerleri) 1917' de partinin en etkili sözcüleri arasında yer atıyorlardı.

Derhal ve bağımsız bir silahlı ayaklanmanın örgütlenmesine karşı işleyen bir diğer faktör de, Rusya' da erken bir sosyalist devrim fikrine sıcak bakan, ancak işçi ve askerlerin Lenin'in "acil süngü yükü " çağrısı doğrultusunda harekete geçirilip geçirilemeyeceği konusunda şüpheler taşıyan Troçki gibi Merkez Komitesi üyelerinin ve radikal eğilimli Petrograd parti yöneticile­ rinin muhalefetiydi. Yine de bu endişelere rağmen, Merkez Komitesi'nin 10 Ekim kararına yanıt olarak yerel düzeydeki Petrogradlı Bolşevikler bir an önce bir silahlı ayaklanma başlatma imkanlarını ciddiyede araştırmaya giriş­ tiler. Ancak birkaç gün sonra bunların çoğunluğu, partinin hemen bir ayak­ lanma başlatmaya teknik olarak hazır olmadığı ve işçi, asker ve denizcilerin çoğunun Sovyetler Kongresi öncesinde bir ayaklanmaya muhtemelen karşılık vermeyeceği sonucuna varacaklardı. Dahası, ulusal Sovyetler Kongresi'nin önediğini tanımadıkları durumda, Sol Sosyalist Devrimciler ve Menşevik­ Enternasyonalistler gibi önemli müttefiklerle işbirliği imkanını da tehlikeye atmış olacaklarını kabul etmek zorunda kaldılar. Ayrıca sendikalar, fabrika komiteleri ve Petrograd Sovyeti gibi kitle örgütlerindeki desteği kaybetme riski söz konusuydu. Hepsinden kötüsü de, yakındaki kuzey cephesi birlikle­ rinin muhalefet etme tehlikesini de artırmış olacaklardı.

Sonuçta, büyük ölçüde Lenin' den gelen daha cesur ve doğrudan eylem ba­ sıncı nedeniyle yaşanan hatırı sayılır yalpalamalardan sonra, hem Lenin'in hem de Kamenev'in tarafında yer alan Petrograd 'daki Bolşevik önderliği, aşağıdaki ilkelere dayalı bir stratej i benimsedi: Geçici Hükümetin devrilme­ sini parti organları değil, (kitlelerin gözündeki konumu nedeniyle) Sovyetler üstlenmelidir; olabilecek en geniş desteği sağlamak için, hükümete yönelecek herhangi bir saldırı Sovyetleri savunma açısından meşrulaştırılabilecek ey­ lemlerle sınırlı olmalıdır; bu nedenle eylem, savaşmak için uygun bir gerekçe ortaya çıkıncaya kadar ertelenmelidir; olası direnişin önünü kesrnek ve başarı şansını en yüksek düzeye çıkarmak için, Geçici Hükümetin otoritesini barış­ çıl şekilde yıkmak üzere her fırsattan yararlanılmalıdır; mevcut hükümetin resmen dağıtılması İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin kararlarıyla bağlantılı olmalı ve meşrulaştırılmalıdır. O sırada Lenin, kongreyi beklemeyi "su katılmamış aptallık" olarak görüyordu.5 Ancak devrimin o ana kadarki

28 !

Bolşevikler iktidarda

gelişim seyri ve ülke genelinde önde gelen Bolşevikterin çoğunluğunun gö­ rüşleri dikkate alındığında, bu tutum mevcut güçler dengesine ve halkın ruh haline uygun, gerçekçi bir yanıt olarak görünmekteydi.

2 1 ile 24 Ekim arasında Bolşevik önderler, Lenin'in istediği gibi acil, açıktan saldırgan bir devrimci eyleme kararlılıkla direnerek, yaklaşan ulu­ sal Sovyet Kongresi'nde Geçici Hükümete karşı nihai bir mücadele vermeye hazırlanmaktan yana oldular. Parti basınında ve devasa kitle gösterilerinde Geçici Hükümetin politikalarına saldırdılar ve Geçici Hükümetin Sovyet Kongresi tarafından devrilmesi yönünde halk desteğini pekiştirdiler. Bolşe­ vik önderlik aynı zamanda hükümet birliklerinin hareketlerini izlemek üzere 9 Ekim' de kurulan ve hakimiyetin Bolşeviklerde olduğu Petrograd Sovyeti Askeri Devrimci Komitesi'nden (ADK) yararlandı ve Geçici Hükümetin ilan ettiği, Petrograd garnizonunun büyük bölümünü cepheye gönderme niyetini bir meşruiyet aracı olarak kullanarak ve eylemlerini karşı-devrim karşısında savunma önlemleri gerekçesine dayandırarak, Petrograd'da üslenmiş askeri birliklerin çoğunun kontrolünü ele geçirdi. Kentin ana cephanelikterindeki silah ve mühimmat, destekçitere dağıtıldı. ADK savunmacı eylemler ile kong­ renin önediğini ihlal etmek olarak görünecek adımlar arasındaki sınırı geç­ ınediği halde, Geçici Hükümet pratik amaçlarla tek bir kurşun bile atılmadan silahsızlandırılmıştı.

Yanıt olarak, çoğunluğu sadece sosyalistlerden oluşan bir Sovyet hüküme­ ti kurulmasından yana oy verme eğilimindeki İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin planlanan açılışından bir gün önce, 24 Ekim sabahı erken sa­ atlerde Kerenski solu budamaya kalkıştı. Temmuz ayaklanması sonrasında tutuklanan, Kornilov olayı sırasında ise serbest bırakılan önde gelen Bolşe­ vikterin yeniden tutuklanması için emirler çıkarıldı; hükümete sadık harp okulu öğrencileri ve banliyölerdeki şok taburları, hükümet konağı olan Kışlık Sa ray'a çağrıldı; önde gelen Bolşevik gazete Raboçi put kapatıldı. Ancak kısa bir süre sonra devrimci askeri birlikler gazetenin basımını serbest bıraktı.

Yine devrimci güçler harp okulu öğrencilerinin Neva üzerindeki stratejik ola­ rak önemli köprüleri kontrol altına alma girişimlerine karşı durdular, önemli haberleşme ve demiryolu tesislerine el koydular. Tüm bunlar savunma adı­ na yapılıyordu. Lenin'in Smolni' deki parti genel merkezinde şahsen yaptığı doğrudan müdahaleye kadar da, bir aydır istediği gibi Geçici Hükümeti de­ virmeye yönelik tek taraflı girişim başlamadı. Bu ise 25 Ekim günü şafaktan önce gerçekleşecekti. Böylece, ADK'nın sadece devrimi savunduğu ve çoğu durumda kongre iradesinin gerçekleşmesini bekleyerek statükoyu korumaya çalıştığı görüntüsü birdenbire bozuldu. Oturumlar başlamadan önce kongre delegelerini Geçici Hükümetin devrilişi ile karşılamak için açık ve topyekun bir harekat başlatıldı.

25 Ekim sabahı boyunca ADK komutasındaki askeri birlikler henüz elle­ rinde bulunmayan stratej ik öneme sahip köprüleri, önemli hükümet binala-

Petrograd ' d a E k i m Devrimi ve Bolşevikler 1 29 1

rını, demiryolu ve elektrik istasyonlarını ve haberleşme tesislerini ele geçirdi.

Sadece zayıf, morali bozulmuş ve devamlı eriyen güçler tarafından korunan Kışlık Saray da kuşatma altına alındı. Kerenski çember kapanmadan önce askeri birliklerin peşinden cepheye kaçınayı başardı.Ayzenştayn'ın klasikleş­ miş filmi Ekim' de dramatik bir şekilde betimlenen "Kışlık Saray fırtınası" bir Sovyet mitinden başka bir şey değildi. Gece yarısından sonra tarihi bina Peter ve Paul Kalesi'ndeki topçu bataryası tarafından kısa süre bombalandı ve pek bir güçlükle karşılaşılmadan işgal edildi, ardından da geri kalan kabine üyeleri tutuklandı. Bundan birkaç saat önce, Lenin tarafından kaleme alınan ve Geçici Hükümetin devrildiğini ilan eden bir telgraf, ülkenin her yerine gönderilmişti.

Geriye dönüp bakıldığında, Lenin'in Sovyetler Kongresi'nin açılışından önce Geçici Hükümetin şiddet yoluyla devrilmesinde ısrar etmesindeki te­ mel amacının, kongrenin ılımlı sosyalistlerin de önemli bir söz hakkına sahip olacağı bir sosyalist koalisyon kurması ihtimalini ortadan kaldırmak olduğu açıktır. Nitekim bu strateji başarılı oldu. Kongre açılışının arifesinde, Kışlık Saray'ın işgal iyle sonuçlanacak açık askeri harekat başlatılınadan önce, gelen delegelerin siyasi bağlantıları ve hükümet sorunuyla ilgili pozisyonları, kong­ rede bir barış ve radikal reform programı vaat eden çok partili bir demokratik sosyalist hükümet kurma çabalarının başarısını garantilemekten uzaktı.6 Bolşeviklerin Geçici Hükümeti Sovyetler Kongresi'nin açılışından önce devirmesinin tam anlamını kavrayabilmek için bu nokta akıldan çıkarıl­ mamalıdır. Bu eylemin devasa siyasi sonuçları İkinci Tüm-Rusya Sovyetle­ ri Kongresi başladığı anda açıkça ortaya çıkacaktı. Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler bir protesto hareketi olarak Kongre Prezidyumuna katılmayı reddettiler. "Eski" ılımlı sosyalist Sovyet yöneticilerinden boşalan sandal­ yeleri Kamenev başkanlığındaki, Bolşevikterin ağırlıkta olduğu Prezidyum alıp, devlet iktidarı sorununun kongrenin ilk gündemi olduğunu ilan eder etmez, Menşevik-Enternasyonalistlerin lideri, hükümet değişikliğinin ateşli bir savunucusu olan Yuri Martov, acil bir duyuru için kürsüye koştu. Etraftan gelen ürkütücü top sesleri arasında, birkaç yıl sonra ölümüne neden olacak olan veremin bozduğu sesi heyecanla çatlıyordu. Sokakta patlak veren savaşa son verilmesi ve tüm taraflar için kabul edilebilir bir "demokratik" hükümet kurmak üzere sosyalist partiler arasında derhal görüşmelere başlanması için delegelere yalvardı.7 Menşevik-Enternasyonalistler, Sol Sosyalist Devrimciler, Bolşevikie­ rin çoğu, hatta ikircikli de olsalar pek çok merkezci Menşevik ve Sosyalist Devrimci, yani kongre delegelerinin çoğunluğu sosyalistler arası işbirliğin­ den yanaydı; bu nedenle Martav'un talebinin yoğun alkışlarla desteklenmesi şaşırtıcı sayılmazdı. Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistlerin8 ve Sol Sosyalist Devrimcilerin temsilcileri, Martav'la dayanışma amacıyla hemen ayağa kalktılar. Bolşeviklerden Lunaçarski de onlara katıldı. Kongre kayıt-

30

!

Bolşevikler iktidarda

!arına göre Martav'un önerisi oy birl iğiyle hemen kabul edildi. Kongre, bir anlığına, sosyalist bir koalisyon hükümetinin kuruluşuna giden yola girmiş gibi görünüyordu.9 Ancak öyle olmadı. Martav'un önerisi doğrultusunda herhangi bir adım atılmasından önce bir dizi Menşevik ve Sosyalist Devrimci peş peşe aya­ ğa kalkarak Bolşevikleri gaspçılıkla suçladı ve onlara karşı savaşmak üzere kongreyi terk edeceklerini açıkladı. Kongre arifesinde sosyalistlerin geniş bir kesimi arasında filizlenmiş olan işbirliği ruhu uçup gitti. Açılış oturumu hız­ la bir sözlü yaylım ateşine dönüşürken, salondaki çoğu Sosyalist Devrimci ve Menşevik, Bolşeviklerin başını çektiği askeri harekata karşı direnişin örgüt­ lenmesine katılmak üzere salonu terk etti.10 Çok geçmeden Martov, geride kalan delegeleri önerdiği çizgide adım at­ maya ikna etmek üzere son bir sonuçsuz girişimde bulundu. Bu kez kongrede ortalık o kadar kızışmıştı ki, sözleri gürültüye geldi. O ana kadar tüm sos­ yalist gruplarla uzlaşma arayan ılımlı Bolşeviklerden yana hakim atmosfer tersine dönmüştü. Troçki bu değişimden ılımlı sosyalistlerle arayı daha da açmak için yararlandı. Devrimin en büyük tarih-yazıcısı, sol Menşevik Ni­ kolas Suhanov, "Ayağa kalkan kitlelerin haklılığını ispatlamaya ihtiyacı yok­ tur. . . Ait olduğunuz yere, tarihin çöplüğüne gidin," diye haykıran Troçki'ye Martav'un "öyleyse gidiyoruz!" cevabını verdiğini kaydeder.11 Martov'a güle güle diyen Troçki, sokaklardaki ayaklanmayı onayiayan ve Menşeviklerle Sosyalist Devrimcileri burjuvazinin uşakları olarak suçla­ yan bir karar tasarısı sunduP O zaman Martav'la birlikte salonu terk eden Menşevik ve seçkin tarihçi Boris Nikolayevski, yıllar sonra, Martav'un ardına bakmadan sessizce gittiğini hatırlayacaktı. Belden kuşaklı siyah bir gömlek giymiş genç bir Bolşevik işçi, açık bir üzüntüyle şöyle seslendi: "Biliyorsu­ nuz, aramızdan bazılarının bizi terk etmesi gerektiğini düşünüyoruz, ama bu Martav olmamalı." Bu sözler üzerine bir an duralayan Martov, başını ken­ dine özgü bir tarzda sallayarak, cevap verecekmiş gibi oldu, sonra vazgeçti.

Kapıdan çıkarken şöyle söylendi: "Bir gün nasıl bir suça ortak olduğunuzu anlayacaksınız."13 Bu arada, kongrenin açılış oturumu sürekli olarak devrimci zaferierin coş­ kulu haberleriyle bölünerek sürüp gidiyordu. Sol Sosyalist Devrimciler adına konuşan Boris Kamkov, delegelerden Troçki'ninki gibi keskin söylemli bir ka­ rar almamalarını istedi. Ona göre, demokrasinin ılımlı unsurlarının, özellik­ le de Bolşeviklerin pek az taraftar bulduğu köylülüğün desteği, karşı-devrime karşı mücadelenin başarısı için hayati önem taşıyordu. "Birleşik bir devrimci cephe kurmak için, olabilecek en geniş demokratik devlet iktidarının örgüt­ lenmesi mutlak bir zorunluluktur" diyordu Kamkov.14 Gece 03.00 sularında, ADK emrindeki güçlerin Kışlık Saray'ı ele geçirdiği ve burada toplanan Geçici Hükümet bakanlarını tutukladığı açıklandı. Bu noktada, Menşevik-Enternasyonalist Naum Kapelinski salona dönerek, dele-

Petrogra d ' d a E k i m Devrim i ve Bolşevikler

1

geleri krizi barışçıl şekilde çözmeye ikna etmeye dönük son bir umutsuz giri­ şimde bulundu. Kamenev'in yapabildiği en iyi şeyse, Troçki'nin Menşevikleri ve Sosyalist Devrimcileri kınayan hararetli önergesini sessizce geçiştirrnek ve böylece gelecekte işbirliği için kapıyı tam kapatmamak oldu. Kısa bir süre sonra kongrenin dikkati Lenin tarafından kaleme alınan "Tüm İşçi, Asker ve Köylülere" başlıklı, Petrograd' daki ayaklanmayı onayiayan bildirgeye dön­ dü. Bildirgede en yüksek siyasi otoritenin kongreye ve Rusya'nın dört bir ya­ nındaki yerel Sovyetlere geçtiği ilan ediliyor, Sovyet iktidarının derhal barışı getireceği, toprağın köylülere dağıtılınasını hızlandıracağı, askerlerin hakla­ rını savunacağı, ordunun tümüyle demokratikleştirilmesi programını haya­ ta geçireceği, sanayide işçi denetimi kuracağı, Kurucu Meclisin zamanında toplanmasını sağlayacağı, kentlere tahıl, kırlara mamul mal temin edeceği ve tüm ulusların kendi kaderini tayin hakkını tanıyacağı vaat ediliyordu. İkin­ ci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin tarihi birinci oturumu, bu bildirgenin kabul edilmesiyle 26 Ekim saat OS.OO'te sona erdi. Rusya tarihinde Sovyet dö­ nemi başlamıştı.

Petrograd' daki Ekim Devrimi parlak bir şekilde örgütlenmiş, Lenin'in dalıice önderlik ettiği ve Almanların bol keseden finanse ettiği sıkı bir pro­ fesyonel devrimciler teşkilatı tarafından, halk desteği olmaksızın gerçekleşti­ rilen bir askeri darbe olarak görülmüştür pek çoklarınca. Batılı "revizyonist" sosyal tarihçilerio 1970'ler ve 80'lerde zayıftattığı bu yorum, gizliliği kaldırı­ lan Sovyet arşivlerinden elde edilen yeni bilgiler revizyonistlerin bulgularını desteklediği halde, Gorbaçev dönemi sonunda Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra yeniden canlandı. Siyasi yelpazenin öteki ucunda ise, Sovyet devletini ve yönetimini meşrulaştırmayı amaçlayan sıkı tarihsel amentülere bağlı Sov­ yet tarihçileri, yaklaşık seksen yıl boyunca Ekim Devrimi'ni devrimci Rus kitlelerinin geniş bir halk ayaklanması olarak betimlediler. Onlara göre kök­ leri Çarlık Rusya'sının tarihsel gelişiminde yatan bu ayaklanma, Karl Marx tarafından özgün bir şekilde formüle edilen ve Lenin tarafından uyarlanan tarihin evrensel yasalarıyla şekillenmişti.

Aslına bakılırsa, Petrograd' daki Ekim Devrimi, gördüğümüz gibi her iki­ sinden de unsurlar taşıdığı halde, tam anlamıyla ne bir askeri darbe, ne de bir halk ayaklanması olarak tarif edilebilir. Kökleri, devrim öncesi Rusya'nın kendine özgü siyasi, toplumsal ve iktisadi gelişmelerinin yanı sıra, savaş dö­ neminin krizlerinde aranmalıdır. Devrim, bir düzeyde, Şubat ve Ekim 1917 arasında Şubat Devrimi'nin sonuçlarından tatmin olmayan Petrogradlı işçi, asker ve denizcilerin ezici çoğunluğu tarafından desteklenen ve genişleyen bir yelpazeye yayılan sol sosyalist gruplar ile gittikçe yalnızlaşan Geçici Hü­ kümete hakim liberal-ılımlı sosyalist ittifakı ve ulusal Sovyet yönetici organ-

31

32

Bolşevikler iktidarda

ları arasındaki uzun süreli siyasi mücadelenin toplarndaki sonucuydu. İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi 25 Ekim'de toplandığı sırada, birinci tarafın görece barışçıl zaferi neredeyse kesindi. Diğer bir düzeyde ise Ekim Devrimi, öncelikle Bolşevik önderliği içinde, Rusya'yı sosyalistlerin belirleyici ağırlı­ ğa sahip olduğu bir Kurucu Meclise taşıyacak olan ve bütün sosyalistlerden oluşan çok partili bir hükümetten yana olanlarla, Rusya' da diğer ülkelerdeki nihai sosyalist devrimleri tetikleyecek ultra-radikal, bağımsız devrimci yolu hayata geçirmenin en iyi yolu olarak şiddete dayalı devrimci eylernden yana olan Leninistler arasındaki bir rnücadeleydi.

1917 yılının büyük kısmı boyunca zaman zaman dinen bu çatışma, Ekim Devrimi'ne giden günlerde ve devrimin hemen sonrasında büyük bir şid­ detle alevlendi. Bolşevikterin İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi önce­ sinde Geçici Hükümeti devirrnesi, Menşeviklerin ve Sosyalist Devrimcile­ rin kongreyi terk etmeleri ve ileride göreceğimiz üzere, kongre sonrasında geniş bir sosyalist koalisyon hükümeti kurulmasına yönelik müzakereler sırasında ayak direrneleri gibi olaylar, Bolşevikterin Geçici Hükümet yanlısı güçler karşısındaki askeri zaferleriyle birleşince, ılırnlı Bolşevikterin devlet iktidarını paylaşma çabalarının altını oydu ve nihayetinde otoriter Sovyet rejimin galebe çalmasını kolaylaştırdı. Lenin'in uluslararası devrim iddiası ön plana çıktı. Ancak bu sonuçlar, Petrograd'da Ekim Devrimi'nin büyük ölçüde Şubat Devrimi'nin sonuçlarından duyulan yaygın hayal kırıklığının ve halkın daha güzel, daha adil bir gelecek özlem inin bir ifadesi olduğu ger­ çeğini karartrnarnalıdır.

BİRİNCİ BÖLÜM

ILIMLlLARlN YEN i LGiSi

ı

B i R HÜK Ü M E T KURMAK

Ilımlı Bolşeviklerin İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin açılış oturumunda uğradığı ciddi başarısızlık, ne onların ne de diğer sol sosyalist grupların kongrede ve hemen sonrasında çok partili, homojen bir sosyalist hükümet oluşturma çabalarının sonu olmuştu. Bu süreçte ılımlılar, Sovyet Kongresi'nin hemen öncesinde Geçici Hükümetin Lenin önderliğinde dev­ rilmesiyle birlikte yıkılan geniş bir sosyalist koalisyon yaratma çabalarını yeniden canlandırma yollarını aradılar. Bunda başarılı olamayınca, sonunda kongrede kabul edilen sadece Bolşeviklerden oluşan Halk Komiserleri Kon­ seyinin (Sovnarkom), çok partili Merkez Yürütme Komitesi'ne (MYK) sıkı sıkıya bağlı olması için var güçleriyle çabaladılar.

Kongrenin 25-26 Ekim' de gece boyunca sabahın erken saatlerine kadar süren kaotik açılış oturumu, iktidarın Sovyetlere geçişini onayladıktan sonra, fakat yeni hükümeti tanımlamadan sona ermişti. Rusya' da fiilen işbaşında bir ulusal hükümet yoktu. Bolşevik Merkez Komitesi'nin, Geçici Hüküme­ tin devrilmesinden önceki 24 Ekim tarihli son toplantısında, Kamenev ve Yan Berzin Sol Sosyalist Devrimcilerle bir Sovyet hükümetine1 katılmala­ rı konusunu görüşmek üzere görevlendirilmişti. Ertesi gün, önde gelen Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşeviklerle koalisyon kurma konusunda ağız­ ları arandı. 2 Kongreden çekilme ve yeni hükümete katılma gündemler i, 26 Ekim'deki Sol Sosyalist Devrimci fraksiyon toplantılarının başlıca tartışma konusuydu. Haftalardır yakın işbirliği içinde çalıştıkları Bolşeviklere sem­ patiyle baktıkları halde, Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonun yönetici kurul üyeleri, devrimin yaşaması için tüm Sovyet partilerinin Sovyetler Kongre­ si'ndeki temsil oranlarına göre katılacağı geniş bir koalisyon hükümetinin zorunlu olduğu şeklindeki yaklaşımlarını koruyorlardı. Bu hedefe ulaşa­ bilmek için, Bolşeviklerle ve devrimci kitlelerle ilişkilerini korumaya özen gösteriyor, ancak Bolşeviklerle hükümet kurma fikrini reddediyorlardı.3 26 Ekim günü akşam üzeri Bolşevik Merkez Komitesi üyeleriyle önde gelen

36

Bolşevikler iktidarda

Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki bir toplantıda, Sol Sosyalist Devrimciler daha kapsayıcı bir sosyalist koalisyon kurulması beklentisiyle kabinede görev almayı reddettiler.4 Sonunda 26 Ekim saat dokuzda, Sol Sosyalist Devrimcilerle bir hükümet kurma çabaları başarısız olunca, Kamenev Sovyetler Kongresi'nin ikinci otu­ rumunu açtı. Tezahüratlar arasında, Prezidyumun kongre kararları doğrul­ tusunda cephede idam cezasının kaldırılması ve siyasi suçlar nedeniyle tu­ tuklanan askerlerin serbest bırakılması, önceki hükümet tarafından tutukla­ nan toprak ve köylü komiteleri üyelerinin serbest bırakılması ve Kerenski'nin tutuklanması için kararnameler çıkardığını ilan etti. Bu adımları onayiayan sembolik kararlar alkışlarla kabul edildi. 5 Gecenin ilk gündem maddesi hükümet sorunu olacaktı, ancak Sol Sos­ yalist Devrimcilerin sadece Bolşeviklerle bir hükümet kurmaya direnme­ leri, çözümü karmaşıklaştırdı. Belli ki Sovyet hükümetinin bileşiminden önce programını belirlemek amacıyla gündem yeniden düzenlendi ve Lenin "Tüm Savaşan Ülkelerin Halklarına ve Hükümetlerine" hitaben bir barış beyannamesi sunmak üzere kürsüye geldi. Lenin kongrede ilk kez boy göste­ riyordu. Tüm kaynaklar, Lenin'in bir alkış tufanıyla karşılandığı konusun­ da hemfikirdir. Yoğun alkışlarla bölünen beyanname, gizli diplomasiye son verilmesini istiyor; tüm savaşan halkların ve hükümetlerinin derhal ateşkes ilan ederek ilhaksız ve tazminatsız, adil ve demokratik bir barış için mü­ zakerelere başlamasını öneriyordu. Beyanname ayrıca dünyanın neresinde ve ne zaman olursa olsun, daha büyük bir devlete zorla katılmış bağımlı ulusların kendi kaderini tayin hakkını savunuyordu.6 Daha sonraki bir ko­ nuşmasında Troçki, bildirinin öncelikle tüm dünyadaki devrimci yığınlara seslendiğini belirtecekti. "Emperyalist hükümetleri bildirilerimizle etkile­ rneyi düşünmüyoruz elbette, ancak var oldukları sürece onlar yokmuş gibi davranamayız," diyordu. "Bütün umudumuz, devrimimizin Avrupa devri­ minin dizginlerini çözmesi. Avrupa halklarının ayaklanması emperyalizmi ezmezse, biz eziliriz."7 Barış beyannamesinde ve onu takip eden tartışmada Lenin, Sovyet hükü­ metinin meşruiyet kaynağı olarak Sovyet kongresinden ziyade "24-25 Ekim devrimini" öne çıkarmak için çırpındı. Sonrasında bu onun başlıca teması olacak, hatta efsanevi Ekim silahlı ayaklanmasıyla birlikte Bolşevik kimliği­ nin merkezine yerleşecekti. Sovyet Kongresi'nin bütün kararlarında olduğu gibi, barış beyannamesinin de Kurucu Meclis onayını gerektiren "geçici" bir nitelik taşıdığını vurguluyordu Lenin. Ne var ki, kongrenin ardından Sovyet hükümetinin programını desteklemek, Kurucu Meclis de dahil olmak üzere tüm siyasi grup ve kurumların kabul edilebilirliğini belirleyen ölçüt haline gelecekti. içerdiği bütün unsurlar yıllardır aşırı solun başlıca hedefleri arasın­ da bulunan beyannamenin tek bir karşı oy çıkmaksızın kabul edilmesi şaşır­ tıcı değildi. Delegelerin Lenin'e yönelik tezahüratları bir kez daha salonu çın-

Bir Hükümet Kurmak

!attı ve bir sonraki gündem maddesine geçmeden önce sosyalistlerin evrensel marşı Enternasyonal söylendi. 8 Barış beyannamesinin ardından Lenin, toprakta özel mülkiyetin kaldırıl­ masını ve tüm özel mülk ve kilise mülkü toprakların ihtiyaca göre bireysel köylülere dağıtılmak üzere Toprak Komiteleri ile Köylü Vekilleri Sovyetleri­ ne devredilmesini öngören toprak kararnamesini sundu. Bolşevikterin uzun süre savunduğu komünal toprak programının temel ilkeleriyle çelişen bu ka­ rarname, aslında geniş destek bulan Sosyalist Devrimci toprak programından esinleniyordu. Birkaç delege buna değinince, Lenin şöyle cevapladı: "Varsın öyle olsun ... Demokratik bir hükümet olarak, onlarla aynı fikirde olmasak bile yığınların görüşünü yok sayamayız." Sol Sosyalist Devrimcilerin önerge­ yi incelediği bir aranın ardından, kararname ezici bir oy çokluğuyla tartışıl­ maksızın kabul edildi.9 Kongrenin nihayet yeni ulusal hükümetin yapısını ve bileşimini ele alma­ ya başlaması 27 Ekim sabaha karşı saat iki buçuğu buldu. Lenin'in konumunu açıklama görevi, Bolşevikterin tek başına iktidarı ele geçirmesine karşı mu­ halefetin başını çekmiş olan ve geniş bir sosyalist koalisyon kurulması yak­ laşırnma gerek teorik, gerek pratik düzlemde sadakatle bağlılığını sürdüren Kamenev'e düştü.10 Bu konumun yer aldığı kısa kararnameye tümüyle Bolşe­ viklerden oluşan yeni "geçici" hükümetin yapısı da eklenm işti. Kararnameye göre Sovnarkom, yani kongre tarafından kurulacak işçi köylü hükümeti sa­ dece Kurucu Meclis toplanana kadar işbaşında kalacaktı. Hükümetin temel bakanlıkları ya da "halk komiserlikleri" bir yönetim kuruluna sahip olacak­ tı. Bu kurulların başkanları ile hükümet başkanı Sovnarkom'u oluşturacak­ tı. Hükümetin, kitle örgütleriyle yakın işbirliği halinde Sovyet Kongresi'nin programını uygulaması isteniyordu. Sovnarkom'un kontrolü ve komiserleri değiştirme yetkisi, kongre tarafından seçilecek yeni MYK' da olacaktı. Kame­ nev, sadece Bolşeviklerden oluşan halk komiserleri listesi önerisini sunarak tamamladı konuşmasını. Sovnarkom Başkanı Lenin, Dışişleri Halk Komiseri Troçki olacaktı. Eskiden Lenin'in en yakın silah arkadaşlarından biri olan Zinovyev'in listede yer almaması ise akla soru işaretleri getiriyordu.11 Kamenev'in sunuşunun ardından, Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyo­ nalistler ve kongreden henüz çekilmemiş bir grup Menşevik-Enternasyonalisti temsilen Boris Avilov, önerilen kabinenin yaklaşık yarısı dahil olmak üzere önemli sayıda Bolşevik delegenin de paylaştığı bir yaklaşımla, tamamen Bol­ şevik bir hükümetin kurulmasına karşı neredeyse kahince bir gerekçeyle iti­ razını dile getirdi. Avilov, sadece Bolşeviklerden oluşan bir hükümetin gıda sıkıntısını hafifletebileceğinden şüpheliydi. Böyle bir hükümet, Müttefik hü­ kümetler tarafından tanınmayacağı için barışı da getiremezdi; Avrupalı işçi­ ler ve köylüler ise nihai ayaklanmanın henüz çok uzağındaydı. Bu nedenle, ya İttifak ve İtilaf Devletleri arasında Rusya'nın aleyhine bir barış yapılacak ya da Rusya, Almanya ile ağır şartlarda bir barışı kabul etmek zorunda kalacaktı.

37

38

1 Bolşevikler İktidarda

Avilov, bir Bolşevik hükümetin anayianmasını erteleyerek, bunun yerine bir Geçici Yürütme Komitesi'nin kurulmasını öngören bir tasarı sundu. Önerge­ ye göre Geçici Yürütme Komitesi, kongreyi terk etmiş olanlar da dahil olmak üzere Sovyet Kongresi'ne katılan tüm devrimci demokrat gruplarla anlaşarak hükümeti kuracaktıY Ancak önerge reddedildi.

Avilov'un tüm devrimci demokrasiyi temsil eden bir hükümet kurulma­ sına yaptığı vurgu, Sol Sosyalist Devrimciler gibi ılımlı Bolşevikterin tutu­ muyla da çakışıyordu. Ardından Sol Sosyalist Devrimci liderlerden Vladimir Karelin ayağa kalkarak, "şartların homojen bir demokratik hükümet oluş­ turmayı gerektirdiğini" ve "kongreyi terk eden partilerin desteği olmaksızın, homojen [sosyalist] bir hükümetin politikalarını uygulamasının imkansız ol­ duğunu" söyledi. Aynı zamanda, "bütün olarak devrimin kaderi onların [Bol­ şeviklerin] kaderine ayrılmaz bir şekilde bağlanmış bulunmaktadır; onların yıkımı, devrimin yıkımı anlamına gelecektir" diyerek, önceki gün Menşevik­ terin ve Sosyalist Devrimcilerin kongreyi terk etmesinden dolayı Bolşevikleri suçlamaktan vazgeçti. Öte yandan, ertelenemeyecek kritik sorunları çözmeye çalışacak geçici komiteler yerine "hazır bir hükümet" kurmaları, Sol Sosya­ list Devrimciler dahil diğer devrimci demokrat partilere karşı düşmanca tu­ tumları ve ifade özgürlüğü ihlalleri nedeniyle Bolşevikleri eleştirmeye devam etti. Sol Sosyalist Devrimcilerin yeni ulusal yürütme organının çok partili MYK'ya karşı sorumlu ve sıkıca bağlı olması gerektiği ilkesini tekrarladı.13 Hala başkanlık görevini yürüten Kamenev, Avilov ve Karelin'in görüşlerine yakın durduğundan, derhal ve sadece Bolşeviklerden oluşan bir hükümetin atanmasını savunmak üzere Troçki kürsüye geldi. Bolşevik hükümet artık uy­ gulanabilir bir olasılık haline gelmiş olduğundan, Troçki de en az Lenin ka­ dar bu fırsatı kaçırmak istemiyordu. Troçki, Avilov'un Rusya'nın derinleşen krizini aşmak için geniş tabanlı bir koalisyona ihtiyaç olduğu tezini reddetti. Önde gelen Menşeviklerden Fedor Dan ve Mikhail Lieber gibileriyle koalisyon, devrimi güçlendirmek şöyle dursun, onun kaçınılmaz yenilgisine yol açacak­ tı. Troçki, Karelin'in görüşlerini de reddetti. Yoksul köylülerle birleşen Bolşe­ viklere karşı koyacak olursa, Sol Sosyalist Devrimcilerin yığınlar arasındaki desteğini kaybedeceği ve yoksul köylülükten uzaklaşacağı uyarısında bulun­ du. Bolşevikterin açıkça "bir ayaklanma bayrağı yükselttiğini" iddia etti. Üs­ telik Bolşeviklerin 24-25 Ekim'de girişilen askeri eylem nedeniyle Kerenski'yi suçlayarak Sovyet Kongresi'nin önüne geçtiği iddialarını dikkate bile almadı.

Kongreyi terk eden Menşevikleri ve Sosyalist Devrimcileri "devrim haini" ola­ rak damgaladı ve onlarla asla bir araya gelmeyeceklerini belirtti. Kongrenin programını uygulamaya yardım edecek ve barikatların ardında Bolşeviklerle birlikte sonuna kadar duracak tüm grupları kucaklayacaklarını ilan etti.14 Troçki'nin açıklamasının ardından, Tüm-Rusya Demiryolu İşçileri Sen­ dikası (Vikzhel) Yürütme Komitesi'nden bir temsilci, kürsüye koşup elindeki telgrafı okumaya başladı. Telgrafta "iktidarın tek bir parti tarafından ele ge-

Bir Hükümet Kurmak

1 39 ı

çirilmesine" şiddetle karşı çıkılıyor, "tüm devrimci demokrasiye" karşı so­ rumlu bir " devrimci sosyalist" hükümete güçlü destek ifade ediliyordu. Böyle bir hükümet kurulana kadar, Vikzhel bütün Rusya'daki demiryolu ağının kontrolünü elinde tutacaktı. Bolşevikler için daha da kötüsü ise, Vikzhel tem­ silcisinin eski ve yeni Sovyet yönetimleri arasındaki mücadelede sendikanın eski yönetime bağlı kalacağını ifade etmesiydiY Vikzhel temsilcisi kürsüden indikten sonra, iki sıradan demiryolu işçisi Vikzhel'in ulusal siyasete müda­ hale etmesine karşı çıktı; içlerinden biri hiç duraksamadan Vikzhel'in "artık tabanının düşüncelerini temsil etmeyen siyasi bir ceset"16 olduğunu söylü­ yordu. Avilov'un önergesi yaklaşık 600 oydan I SO'sini alırken, Lenin'in salt Bolşevik bir hükümet atama kararnamesi kongreden takılınadan geçti.17 Yine de, felakete dönüşebilecek bir demiryolu boykotu ihtimali, İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin kapanışını kara bir bulut gibi gölgelemişti.

Altmış iki Bolşevik, yirmi dokuz Sol Sosyalist Devrimci, altı Birleşik Sos­ yal Demokrat Enternasyonalist, üç Ukraynalı sosyalist ve bir Sosyalist Dev­ rimci Maksimalistten oluşan yeni MYK seçildikten sonra kongre, Kamenev başkanlığındaki kurulun köylü Sovyetleri, askeri örgütler ve önceki gün sa­ lonu terk eden gruplardan temsilcilerle genişletilebileceğine karar verdi.18 Köylü Sovyetleri temsilcilerinin MYK'ya girebilmesi, hükümeti genişletme açısından özellikle önemliydi, zira kırlardaki Sovyetlerin çoğu hala Sosyalist Devrimcilerin hakimiyetindeydi. İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi bu kararla sona erdi.

27 Ekim sabahı İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi kapanıp, delegeler geldikleri yerlere dönmek üzere Smolni'den ayrılırken, ılımlı Bolşevikler de dahil olmak üzere çoğunluk, ortalık yatışınca Sovnarkom'un partinin Ekim öncesi siyasi programına uygun şekilde, yani çeşitli parti ve grupların Sovyet­ ler Kongresi'nin başlangıcında sahip oldukları güç oranını yansıtacak şekilde çok partili, tümüyle sosyalistlerden oluşan bir koalisyon hükümeti şeklinde yeniden yapılandırılacağını düşünüyordu. Ancak Sovyetler çatısı altındaki böyle geniş tabanlı bir merkezi iktidarın ekonomik felaketi önleyebileceğine, karşı-devrimi hertaraf edebileceğine ve geniş ölçekli bir iç savaştan kaçınabi­ leceğine inanıyorlardı. Fakat Lenin ve Troçki bu fikirde değildi. Rusya' daki toplumsal altüst oluşun dışarıda devrimci işçiler üzerindeki perçinleyici etki­ sini en yüksek düzeye çıkarmak için, her şeyden çok kendi eylem özgürlükle­ rini koruma derdindeydiler.

Smolni'den ayrılı rken delegelerin çoğu, yeni Geçici Hükümetin Sol Sos­ yalist Devrimcileri, Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistleri, Ukraynalı sosyalistleri ve Sol Sosyalist Devrimcilerden ayrılmış küçük bir radikal grup olan Sosyalist Devrimci Maksimalistleri temsil eden ve kongreyi terk edenler ya da orada yetersiz oranda temsil edilenler de dahil olmak üzere bütün diğer

40

Bolşevikler iktidarda

Sovyet gruplarının katılacağı MYK'ya karşı sorumlu olacağı ve bunun ilgili kongre kararında somutlaştığı izlenimindeydi. Her halükarda, Sovnarkom kararnamesi, yeni hükümetin yetkisini Kurucu Meclise devredeceği konu­ sunda şüpheye yer bırakmıyor gibi görünüyordu. Burjuvazinin defedilmesiy­ le birlikte Kurucu Meclis, delegeterin aydınlık bir geleceğe doğru attıklarını düşündükleri ilk adımları doğrulayacak ve bu temel üzerinde yükselecekti.

Troçki, Sovyetler Kongresi'nden sonraki saatlerde, Lenin'in Kurucu Meclis seçimlerini erteleme ve aşırı solu kayıracak şekilde düzenleme eğiliminde olduğunu söyler.19 Ancak parti yöneticilerinin çoğu, Kurucu Meclisle ilgili sözlerini tutmakta ısrar ediyorlardı; çünkü ya Kamenev gibi Lenin'in teorik görüşlerini ve stratejisini benimsemiyorlardı ya da Yakov Sverdlov gibi Ekim öncesi verdikleri sözlerden dönmelerinin ve seçimleri iptal etmelerinin doğu­ racağı halk tepkisinden korkuyorlardı. Neticede, 27 Ekim' de Lenin tarafın­ dan çıkarılan bir kararnameyle seçimlerin planlandığı gibi 1 2-14 Kasım'da yapılacağı ve Kurucu Meclisin 28 Kasım'da toplanacağı teyit edildL2° Tümüyle Bolşeviklerden oluşan Sovnarkom'u geri çektirmeye yönelik ça­ balar, Kerenski'nin devrilmesinden sonraki ilk günlerde yoğunlaştı. Bu sırada gerek Petrograd'da, gerekse Moskova'da iktidardan indirilen Geçici Hükü­ met yanlıları ile Sovyet iktidarı taraftarları arasında şiddetli bir silahlı müca­ dele sürüyordu. Partilerinden bağımsız olarak çoğu enternasyonalist, derhal ateşkes yapılıp bir tür kapsayıcı sosyalist " birleşik cephe" hükümeti kurulma­ dığı takdirde devrimin bir kan gölünde dağılmanın eşiğinde olduğunu düşü­ nüyordu. Öte yandan, Karletler ile sağ ve merkezci Menşevikler ile Sosyalist Devrimciler Bolşevikleri namussuz gaspçılar olarak görüyordu. Onlara göre Bolşevik hükümet ve bizzat proletarya ve yoksul köylülüğün diktatörlüğü fikri mide bulandırıcıydı. Ekim'in en sıcak günlerinde subaylar, harp okulu öğren­ cileri ve Kazak güçlerinin desteğini alan bu muhalif gruplar, Petrograd Kent Duması etrafında birleşti. Kent Duması, kurduğu ulusal ölçekli, geniş çerçe­ veli, ılımlı sosyalistlerin ağırlıkta olduğu Tüm-Rusya Anavatanın Kurtuluşu ve Devrim Komitesi (AKDK) ile birlikte kend ini Rusya'nın çalışır durumdaki başlıca ulusal siyasi otoritesi olarak görüyordu. 21 Buna karşılık, İkinci Kongre tarafından onayla ndığı andan itibaren, Lenin ve (Bolşevik hiyerarşide artık Lenin'in hemen ardından gelen) Troçki, hükümetlerini devrimci Rusya'nın biricik meşru siyasi otoritesi olarak sunuyordu. Buna karşı duran tüm kişi ve kurumlar tanım itibarıyla karşı-devrimciydi ve silahlı fabrika işçilerinin (Kı­ zıl Muhafızların), Baltık Donanınası denizcilerinin ve daha az bağlı olmakla birlikte Petrograd garnizonundan birliklerin desteklediği Petrograd Sovyeti Askeri Devrimci Komitesi'nin meşru hedefi konumundaydı.

Başkentteki gazetelerin çoğu Bolşevik hükümete karşı AKDK'nın yanın­ da yer alıyordu ve rahatlıkla hükümete karşı kışkırtıcılıkla suçlanabilirlerdi.

ADK bu soruna vakit kaybetmeden el attı. 26 Ekim akşamı, İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi toplantı halindeyken bir baskın düzenleyerek çeşitli mu-

Bir Hükü met Kurmak

ı

h alif gazeteleri kapattı.2 2 izleyen günlerde, özellikle Bolşeviklere düşmanca yaklaşan başka gazeteler de kapatıldı. 27 Ekim' de Lenin, Sovnarkom23 adı­ na gazetelerin kapatılmasını onayiayan bir kararname çıkardı. Kararnamede basın özgürlüğüne getirilen geçici kısıtlamalar, muhalif gazetelerin böylesi kritik bir momentte "bombadan ve makineli tüfekten daha az tehlikeli olma­ maları" ile gerekçelendiriliyordu. 24 28 Ekim itibarıyla ulusal ve yerel bürokrasinin büyük bölümü, AKDK ile merkezi kentlerdeki ve pek çok bölgedeki Dumaların cesaretlendirmesiyle Sovnarkom'un, devrimci belediye ve ilçe kurumlarının otoritesini tanımayı reddederek ya oturma eylemi yaptı ya da iş bıraktı. Örgütsüz haldeki Petrog­ rad askerlerin i, denizcileri ve Kızıl Muhafızları Gaçina' dan Çarskoye Selo'ya -Petrograd'ın en az yirmi mil uzağına- süren, yedi yüz civarı Kazak'tan olu­ şan ve disipliniyle tanınan sol karşıtı gücün başında, Kerenski'nin destekledi­ ği General Petr Krasnov yer alıyordu. Bu noktada, 1917 yılı boyunca güvenil­ mez ve örgütsüz kalan Petrograd garnizonu birlikleri ADK'nın harekete geç­ me çağrılarını görmezden gelmişti. Üstelik çoğu Kızıl Muhafız birliği dağınık ve önderlikten yoksundu. Lenin ve Troçki devrimci güçler arasında yaşanan kaosa biraz olsun çeki düzen verebilmek ve daha da önemlisi, bu güçlerin bir kısmını Petrograd'ın güney kıyılarına bakan Pulkovo tepelerinde alelacele kurulan savunma hattına çekebilmek için şahsen müdahale etmek zorunda kaldılar.25 Aynı zamanda, Petrograd'ın kırsal bölgelerindeki köylüler arasında Sovyet hükümetine destek sağlamak üzere kadın fabrika işçilerinden yarar­ lanmak için çalışmalar başlatıldı. 26 29 Ekim günü Çarskoye Selo' da tah ki mat bekleyen Krasnov ve Kerenski, ertesi gün başkente topyekun bir saldırı düzenleme niyetinde olduklarını duyurdu. Onlara yardım etmek üzere AKDK, Sosyalist Devrimci Askeri Ko ­ misyonla el ele vererek, Petrograd içinde Krasnov'un saldırısıyla eşzamanlı bir ayaklanma planlıyordu. Ayaklanmaya ilk katılanlar, Petrograd' daki çe­ şitli askeri akademilerdeki harp okulu öğrencileri olacaktı. ADK'nın Kras­ nov ile meşgul olmasından yararlanarak, kilit konumdaki askeri tesisleri ve haberleşme merkezlerini ele geçireceklerdi. Ancak, ayaklanma liderlerinden biri planların bir kopyasıyla gözaltına alınınca, ADK plandan 28 Ekim ge­ cesi tesadüfen haberdar oldu. Bunun sonucunda, ayaklanmayı bir gün önce, Krasnov'un harekete geçmesini beklemeden başlatmaya karar verildi. Buna rağmen, ayaklanan birkaç yüz harp okulu öğrencisi ve subay, başlangıçta kimi başarılar kazanacaktı. Ancak Petrograd garnizonundan düzenli bir­ likler ve Petrograd' da üslenen Kazak birlikleri, AKDK temsilcilerinin des ­ tek çağrılarını yanıtsız bı raktılar. Bu şartlarda AKDK kuvvetlerinin yenil­ gisi kaçınılmazdı. Ayaklanma 29 Ekim akşamı karanlık çökerken şiddetle bastırıldı. 29 Ekim günü Petrograd' daki sokak çatışmaları nda toplamda yaklaşık iki yüz savaşçı öldü ya da yaralandı.27 Bu bilanço, başkentte Şubat ve Ekim devrimlerinde yaşanan kayıplardan çok daha ağırdı.

41

42

Bolşevikler iktidarda

Bu sırada Petrograd'da Bolşevik yetkililerin emrindeki silahlı güç, emre itaat i sağlayamayacak kadar seyrek ve dağılmış durumdaydı. Ekim Devrimi'ni izleyen gü nlerde kapatılan muhalif gazetelerin çoğu, küçük isim değişiklikle­ riyle hemen yeniden çıkmaya başlamıştı. Bu gazetelerin sayfaları ayrım gözet­ meyen arama ve tutuklamalar, yaygın talan ve sokak şiddeti, gecenin geç saat­ lerine kadar süren silah sesleri gibi Bolşeviklerin gözdağı veren aşırılıklarıyla doluydu. Kışlık Saray'ın ele geçirilmesi sırasında tutuklanan kadın askerlerin çoğunun tecavüze uğradığı, ADK tutuklularının sokaklarda kurşuna diziidi­ ği ve bütün esirlerin tarif edilemez bir durumda bulunduğu yönündeki haber­ lerden geçilmiyordu. Kent Dumasının gün boyu süren oturumunda da ben­ zeri ürkütücü haberler dolaşıyordu.28 Bugün bile, iktidarın ilk günlerindeki Bolşevik "terörü" ile ilgili gerçekleri ve uydurmaları birbirinden ayırt etmek kolay değildir. Petrograd öfke ve korku nöbetine tutulmuş, keskin karşıtlık­ lada dolu bir savaş alanıydı. Yeni otoriteler henüz işçileri ve Kızıl Muhafızları kentin ayrıcalıklı merkez bölgesinde tacize devam eden Kazak devriyelerini kontrol altına alamayacak kadar zayıf ve örgütsüz olsa da, "halk iktidarı" res­ men ilan edilmiş bulunuyordu. Hali vakti yerinde vatandaşlar, iktidarlarını kaybeden "sömürücüler"; tüfek ve küreklerle silahlanmış olarak sıra halinde güneye doğru akan askerleri, denizcileri ve Kızıl Muhafızları balkonlarından izliyorlardı. Baltık Donanmasına bağlı savaş gemileri Neva nehrinde demir­ lemiş ve namlularını Krasnov'un mütevazı Kazak kuvvetlerinin konuşlandığı güney varoşlarına çevirmişti. Kentin içinde apar topar barikatlar kurulmuş, dikenli teller çekilmiş, siperler kazılmıştı. Böylesi bir ortamda akıl dışı söy­ lentilerin inandırıcı olabildiğine çokça rastlanmıştır.

Bu günlerde Bolşeviklere yönelik sansasyonel suçlamaların bazıları soruş­ turulmuş ve asılsız çıkmıştı. Yine de, muhalif basındaki Bolşevik aşırılıkia­ rına dair haberlerin bir kısmı inandırıcı kanıtiara dayanıyordu. Alelacele ör­ gütlenmiş kuvvetlerinin büyük bölümü "Krasnov cephesi"nde yer alan harp okullarının isyanı bastırıldıktan sonra, ADK Petrograd'da düzeni korumak için büyük oranda bölge Sovyetleri gibi kurumlara dayanmak zorundaydı. Bu kurumlar ise düzeni sağlamada köktenci ve sıklıkla da itaatsiz ve intikamcı olabilen işçi Kızıl Muhafıziara bağımlıydı.

AKDK'nın planlanan ayaklanmasının başlayacağı 29 Ekim sabahı ADK Petrograd 'da sıkıyönetim ilan etti. Aynı günün ilerleyen saatlerinde Petrog­ rad savunmasının başına bir Sol Sosyalist Devrimci olan Yarbay Mikhail Mu­ raviyev atandı. Dokuz ay sonra Bolşeviklere ihanetten kurşuna dizilecek olan Muraviyev, yetenekli fakat fanatik bir askeri liderdi. Göründüğü kadarıyla bu sorumluluğu üstlen meye hazır en yüksek rütbeli subay Muraviyev'di. Göreve gelir gelmez çıkardığı " 1 Numaralı Emir" ile işçilere şüpheli karşı-devrimci­ leri linç etme izni verdi. 29 Petrograd' da durum yeterince karışıktı, ancak Moskova' dan gelen haberler orada durumun daha da berbat olduğunu gösteriyordu. Moskova' da hüküme-

Bir Hükümet Kurmak

! 43 ı

te sadık Kamu Güvenliği Komitesi ile Bolşeviklerin hakimiyetindeki Askeri Devrimci Komite arasındaki iktidar mücadelesinin sonucu bir haftadan uzun bir süre belirsiz kalmıştı. 28 Ekim' de başlayan kanlı sokak savaşı ve ağır top­ çu bombardımanı sonucunda birçoğu Kremlin' de ve civarında olmak üzere binalar büyük hasar görmüştü, kayıplar yüzlerle sayılıyordu. Moskova' dan ge­ len savaş haberleri üzerine, Petrograd'da henüz savaşan tarafların birine kesin olarak bağlanmamış başlıca işçi örgütleri ve sol sosyalist siyasi gruplar daha büyük bir ısrarla acil bir ateşkes yapılması ve karşılıklı olarak kabul edilebi­ lir, kapsayıcı bir sosyalist koalisyon hükümeti oluşturmak üzere müzakerelere derhal başlanması çağrılarında bulundular. Bunlardan en önemlileri Menşe­ vik-Enternasyonalistlere ve özellikle de Sol Sosyalist Devrimcilere aitti. Pet­ rograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin sesi Znamia truda'nın 31 Ekim tarihli sayısında Boris Kamkov, "eski koalisyon hükümeti düştü, fakat yeni bir hükü­ metimiz yok. Kerenski ile savaş genelkurmayı, Bolşevik Merkez Komitesi, adı­ na ne derseniz deyin, ama Sovnarkom ayakta kalabilecek bir hükümet değil" diye yakınıyordu, bu kanaat yersiz de sayılmazdı. Birinci sayfada, Kamkov'un başyazısının yanında yayımlanan bir bildiri, "herkesi" iç savaşa son vermeye ve "yekvücut olarak, tüm sosyalist partilerin temsilcilerinden oluşacak dev­ rimci bir hükümetin derhal kurulmasını talep etmeye" çağırıyordu. *

Sol Sosyalist Devrimcilere ilaveten, bu sırada savaşan tarafları uzlaştırmaya çalışan bir diğer kilit örgüt Vikzhel' di. Sendika, İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ne gönderdiği telgrafın önceden işaretini verdiği üzere, 29 Ekim' de belli başlı tüm "demokratik" grupların temsilcilerini, aşırı solda Bolşevikler­ den, sağda Halkçı Sosyalistlere kadar bütün sosyalist kesimleri kapsayacak homojen bir sosyalist hükümet oluşturmak üzere o gün kendi çatısı altında başlayacak olan siyasi mü zakerelere katılmaya davet etti. Dahası, sendika gece yarısına kadar Petrograd ve Moskova' da ateşkes ilan edilmez ve hükümetin oluşturulmasıyla ilgili ciddi görüşmelere başlanınazsa ülke çapında bir demir­ yolu grevi başlataeağını da açıkladı. 30 Vikzhel'in silahlı iç savaşa derhal son verilmesi ve bütün sosyalistleri kapsayacak geniş tabanlı bir hükümetin ku­ rulması talebi, Petrograd Köylü Vekilieri Sovyetinde ve bağımsız sendikalarda olduğu gibi, Bolşeviklerin çoğunlukta olduğu Petrograd Sendika Konseyi ve Fabrika ve İşyeri Komiteleri Merkez Sovyetinde de yan kı buldu. 3 1 Bu noktada Lenin ve Troçki, AKDK ayaklanmasını bastırmakla ve Krasnov'un Kazaklarına karşı savunma hattı oluşturmakla meşguldü. Bol­ şevik Parti Merkez Komitesi Lenin ve Troçki'nin yokluğunda, Vikzhel'in ültimatomunun hemen ardından partinin önerilen müzakerelere katılımını aldacele onayladı ve görüşmelerdeki tutumunu belirledi. Daha da önemlisi, Merkez Komitesi'nin 29 Ekim' deki toplantısında hükümetin genişletilmesi gerektiğini ve tüm Sovyet partilerinin katılımının kabul edilebilir olduğunu

44

Bolşevikler İktidarda

oy birliğiyle kabul etmesiydi. Sovyet Kongresi'nin bağlayıcılığı ruhuna uygun şekilde, yeni bir hükümetin MYK tarafından kurulması, MYK'ya karşı so­ rumlu olması ve İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi kararlarının bağlayıcı olması gerektiği kabul edildi. Lenin ve Troçki'nin hükümetin en önemli mev­ kilerini almalarına Kent Dumasından gelen itirazlar nedeniyle kaçınılmaz olarak özel bir hassasiyet kazanan belirli isimlerin yeni hükümette yer alıp almayacağı konusunda ise Merkez Komitesi, S'e karşı 3 aleyhte ve 1 çekim­ ser oyla, "parti adayları ile ilgili olarak kimi karşılıklı değişiklikler yapıla­ bilir" şeklinde muğlak bir karar aldı.32 Birkaç saat sonra yapılan geniş MYK toplantısında, "homojen bir sosyalist hükümetin kurulmasıyla ilgili olarak" sorunun esasının hükümetin bileşimi ya da kişiler değil, "İkinci [Sovyet] Kongre[ si] nin temel önermelerinin kabul edilmesi" olduğunu söyleyen Karne­ nev daha açık konuşacaktı. 33 Kamenev'in Geçici Hükümetin devrilmesinden önceki tavrıyla tutarlı olan bu ifade, mevcut koşullarda, Lenin ve Troçki'nin dokunulmaz olmadığının ve hatta tüm sosyalist partileri kapsayacak bir hü­ kümette Bolşevik çoğunluğunun mutlak bir koşul olmadığının bir işaretiydi.

Lenin sonradan, o günlerde hükümet sorununun müzakereler yoluyla çözül­ mesi çabasının Bolşevikler açısından "askeri operasyonlar için bir sis perdesi" olarak işe yaradığını söyleyecekti.34 Lenin ve Troçki'nin müzakereleri böyle gördüklerinden şüphe yoktu. Ancak onların yokluğunda, bunun Merkez Ko­ mitesi çoğunluğunun görüşü olmadığı da açıktı. 29 Ekim tarihli Merkez Ko­ mitesi toplantısında Sovnarkom ile ilgili alınan karar, resmi parti politikası olarak derhal ülkenin her yerindeki başlıca parti örgütlerine dağıtılmıştı.35 Bolşevik Merkez Komitesi'nde Sovnarkom'un önemli ölçüde genişletil­ mesine yönelik destek Sovyet Kongresi'ni izleyen karmaşa günlerinde zirve­ ye ulaşmış olsa da, diğer sosyalist gruplar, özellikle de 1917 boyunca Geçici Hükümeti destekiemiş olan ve Bolşevikler tarafından devrilmesini protesto etmek için İkinci Sovyetler Kongresi'ni terk eden merkezci ve sağ Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler için aynı şey söylenemezdi. Aslında, Bolşevik Mer­ kez Komitesi'nin "belirleyici" üyelerini taviz vermeye zorlayan başlıca etmen­ ler (Vikzhel'in tehdidi, partinin diğer tüm siyasi gruplardan yalıtılması ve devrimi kendi başına yönetme ya da başarıyla savunma yeteneğinden yoksun görünmesi) ılımlı sosyalistlerde Bolşevikterin yenilginin eşiğinde olduğu dü­ şüncesine yol açıyordu. Bu nedenle de Bolşeviklerle anlaşmak yerine onlara direnmeyi daha anlamlı buluyorlardı.

Menşev ik Merkez Komitesi'nin 28 Ekim' de aldığı, giriştikleri "macera" bütünüyle tasfiye edilmeden Bolşeviklerle her türlü müzakereyi yasaklayan katı karar da bu görüşü yansıtıyordu. Dahası, kararda AKDK da Geçici Hü­ kümet, Ön Parlamento ve işçi örgütleriyle bi rlikte yeni hükümete dair görüş­ melere katılmaya çağrılıyordu. Merkezci ve sağ Menşevikler işlerin yolunda gideceğinden o kadar eminierdi ki, bu kararda AKDK'nın -Kurucu Meclis yargılanıp yargılanmayacakları konusunda bir karar verme fırsatı bulana ka-

Bir Hükümet Kurmak 1 45 dar liderlerine kişisel güvenlik garantisi verilmesi karşılığında- ADK'ya der­ hal teslim olma çağrısı yapmasını istiyorlardı. 36 Bu kararlı anti-Bolşevik tavır, 29-30 Ekim' deki Vikzhel görüşmelerinin ilk üç oturumunda ılımlı sosyalist grupların ve AKDK temsilcilerinin tu­ tumlarında ve yine, görüşmelerde 30 Ekim sabahı yeni hükümetin yapısı ve programı üzerinde bir anlaşma taslağı formüle etmek üzere oluşturulan "Özel Komisyon"un çalışmalarında yansımasını buluyordu.37 Bu toplantılarda Menşevik ve Sosyalist Devrimci liderler Lenin hükümetinin derhal düşmesi­ ni ve yerine, hem Bolşevikleri, hem de imtiyazlı sınıfların temsilcilerini dışta bırakacak, sadece sosyalistlerden oluşan bir koalisyon hükümetinin geçme­ sini; işçilerin silahsızlandırılmasını; ADK'nın dağıtılınasını ve İkinci Sovyet Kongresi tarafından yapılan her şeyin, kongrenin varlığı da dahil olmak üze­ re geçersiz sayılmasının ilke olarak kabul edilmesini talep ediyorlardı. Buna karşılık olarak, kente girdiklerinde Krasnov güçlerinin misillerneden kaçın­ masını sağlamak üzere girişimlerde bulunulacaktı. 38 Vikzhel müzakerelerinde Bolşevikler ise tersine, geniş bir temsile daya­ nan yeni bir Sovyet hükümetinin kurulmasını hararetle savundular. 29-30 Ekim gecesi Menşeviklere ve Sosyalist Devrimcilere yanıt veren Kamenev, işçilerin Bolşeviklerin dışarıda bırakıldığı bir hükümeti desteklemeyeceğini vurguladı.39 Sonradan, ılımlı sosyalistlerin herhangi bir anlaşma olasılığını reddettikleri anlaşılınca, Bolşevik Merkez Komitesi'ni temsil eden Grigori So­ kolnikov, partinin "iktidar peşinde" olmadığını ve yeni hükümetin MYK'ya karşı sorumlu ve İkinci Sovyetler Kongresi programına sadık olması şartıyla "demiryolcuların önerisini kabul ettiğini" açıkladı. "Kurucu Meclisi ertele­ rnek niyetinde değiliz" diyordu, "Sovyet iktidarı [Kurucu Meclise] aktarıla­ caktı r."40 Görüşmelere sendika yönetiminin temsilcisi olarak katılan ılımlı Bolşevik David Riyazanov, sosyalistlerin birliği uğruna Sovyet temelli hükü­ met ısrarından vazgeçmeye hazırdı.41 Ne var ki, o sırada Dan'ın istediği gibi işçiler silahsızlandırılırsa, katliama uğramalarından korkuyordu. Bu nedenle Vikzhel müzakerelerinin bu oturumunda Riyazanov'un sözleri bu tehlikeye odaklanıyordu. 42 Bu bağlamda yeni bir hükümet ku rulmasına dair görüşmeler, Petrograd, Moskova ve Petrograd'ın Pulkovo Bölgesi'nden gelen kanlı çatışma haberle­ riyle bir daha devam etmemek üzere kesildi. Görüşmelerin birinci gününde (29 Ekim) harp okulu öğrencilerinin ayaklanması ve ayaklanmanın şiddet­ le bastırılması da müzakerelerin altını oymuştu. Başından beri, hükümetin yapısı ve bileşimiyle ilgili değerlendirmeler, karşılıklı suçlamalarla ve kabul edilebilir şartlarda acil bir ateşkes için umarsız bir arayışla iç içe geçmiş durumdaydı.43 Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistler sözcüsü A. A. Blum, Menşevik Enternasyonalistler adına Martov ve Sol Sosyalist Devrim­ ciler adına Boris Malkin, AKDK taraftariarına sesleniyordu: "Bolşeviklerin yenilgisinin ne anlama geleceği hakkında bir fikriniz var m ı?" diye sordu

5 ,' . 5 .? \ ı k /er ikt ida rda

Blum. "Bolşeviklerin eylemi, işçi ve askerlerin eylemidir. Proletaryanın par­ tisiyle birlikte işçiler ve askerler ezilecektir. ... Birleşik bir devrimci cephenin yaratılması esastır."44 Martov, "Krizin iki taraf arasında bir uzlaşmaya varıla­ rak barışçıl bir şekilde aşılması mutlak bir zorunluluktur" diyordu. Ona göre, korkunç bir iç savaşı, demokrasinin yıkımını ve sağcı bir diktatörlüğü önleye­ bilecek yegane şey, sadece Sovyetleri değil tüm demokrasiyi birleştiren, ancak imtiyazlı sınıfları dışlayan bir hükümetin oluşturulmasıydı.45 Malkin de Vikzhel girişiminin desteklenmesini hararetle istiyordu. Bol­ şevikierin yeni hükümetin MYK tarafından denetlenmesi ve İkinci Sovyetler Kongresi kararlarını onaylaması konusundaki ısrarlı yaklaşımını destekle­ mekle birlikte, hükümet gibi MYK'nın da Bolşeviklerin ve "savunmacıların" eşit temsilini sağlayacak ve merkezcilere belirgin bir güç verecek şekilde yeni­ lenmesini önererek, bu şartı ılımlı sosyalistler açısından daha kabul edilebilir bir biçime sokmaya çalışıyordu. Malkin'in önerisine göre, MYK üyeliklerinin yüzde 40'ı Bolşeviklere, yüzde 40'ı "savunmacılara" (yani büyük ölçüde Men­ şevikiere ve Sosyalist Devrimcilere), yüzde 20'si ise (başlıcaları Sol Sosyalist Devrimciler ve Menşevik Enternasyonalistler olan) "enternasyonalistlere" ay­ rılacaktı.46 İkinci Sovyetler Kongresi'nin başında Bolşeviklerin diğer "enter­ nasyonalistlerin" desteği olmaksızın çoğunluğa sahip olmadığı düşünülürse, bu öneri aslında göründüğü kadar zorlama değildi. Ancak ilk iki geniş Vikzhel toplantısında ve 30 Ekim' deki "Özel Komisyon" toplantısında Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler, Bolşeviklerin hükümetten tamamen uzaklaştırılmasın­ da ısrar ederek, bütün uzlaşma girişimlerini baltaladılar.

AKDK tarafından örgütlenen ayaklanmanın (29 Ekim akşamı) bastırıl­ masından, Pulkova yakınlarında Kerenski'ye sadık olduğu sanılan güçlerden kaynaklanan tehlikenin beklenmedik bir hızla ortadan kalkmasından ve en az bunlar kadar önemlisi, işçi temsilcilerinin geniş bir kesiminden gelen ısrar­ lı uzlaşma taleplerinden sonra,47 30-31 Ekim gecesi yapılan MYK toplantısın­ da Bolşevikleri n hükümetten mutlak şekilde dışlanmasını öngören Menşevik tutumda bir yumuşama görüldü.48 31 Ekim'de Menşevik Merkez Komitesi, sosyalist bir koalisyon hükümeti kurma çabalarına Bolşeviklerin de dahil edilmesini bir oy farkla kabul etti (ancak gerek Menşevikler, gerekse Sosyalist Devrimciler yeni hükümete Lenin ve Troçki'nin katılmasına mutlak şekilde karşı çıkmayı sürdürüyorlardı).49 Anlaşma olasılığı belirince ılımlı Bolşevik­ ler kendi açılarından uzlaşma yönünde bir adım daha attılar. 30-31 Ekim ge­ cesi yapılan Vikzhel görüşmelerinde Menşevik ve Sosyalist Devrimci temsil­ cileri, yeni sosyalist kabinenin kendisine karşı sorumlu olacağı ve Geçici Halk Konseyi olarak adlandırılacak bütünüyle yeni bir temsil organı kurulmasını önerdi. Bolşevik çoğunluk ihtimalini önlemek amacıyla yeni organda, başka kurumlarla birlikte öncelikle MYK, Petrograd ve Moskova Kent D umaları, Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyetleri Yürütme Komitesi, Merkezi Sendika Konseyi ve Vikzhel temsilcileri yer alacaktı. Kamenev ve yoldaşları buna ver-

Bir Hükümet Kurmak ! 47 ı

dikleri yanıtta, MYK'nın yeni kurulun çekirdeğini oluşturması gerektiğinde ısrar ettiler. Lenin onları sonradan bu ilkeden taviz vermekle suçlayacaktı. Bu konudaki kanıtlar çelişkili olsa da, tüm sosyalist parti temsilcilerini kapsayan bir hükümetin kendisine karşı sorumlu olacağı bir Geçici Halk Konseyi genel planının bu toplantıdaki katılımcıların çoğunluğu tarafından kabul edildiği şüphesizdir. 50 Sonraki gece (31 Ekim - l Kasım) Kamenev, Sokolnikov ve Riyazanov, Geçi­ ci Halk Konseyine karşı sorumlu olacak yeni hükümetin yapısıyla ilgili öneri­ ler hazırlamak üzere kurulan bir diğer komisyonun toplantılarına katıldılar.

Görüşmeler birden Obukhov fabrikası işçilerinin otuz öfkeli temsilcisi tara­ fından basıldı. İşçiler oyalanmaya bir son verilip derhal MYK'ya karşı sorum­ lu ve İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi programını uygulamaya kararlı bir sosyalist koalisyon hükümeti üzerine anlaşmaya vanlmasını istiyordu. 51 Obukhov delegelerinden biri yumruğunu masaya vurarak şöyle bağırıyor­ du: "Bitirin artık, duydunuz mu, bitirin ... Halk süngüleri çekmiş birbirinin üstüne yürüyor... Liderlerin ve partilerin canı cehenneme ... Bütün Leninler, Kerenskiler, Troçkiler, hepsini asın ... Anlaşma istiyoruz ve anlaşma olmadan şuradan şuraya gitmeyiz!"52 Birkaç saat daha süren hararetli tartışmadan sonra komisyon oturumu sona erdi, Lenin ve Troçki'nin bakanlık adayları arasından çıkarılmasına ve önerilen yeni kabinede Bolşeviklerin temsilinin Eğitim (Lunaçarski), Ticaret ve Sanayi (Leonid Krasin) ve bir ihtimal (alternatif adaylar arasında sırasıyla Aleksander Şliapnikov, Mikhail Porkovski ve Rikov olmak üzere Bolşevik­ lerin adı geçen) Çalışma, Dışişleri ve İçişleri Bakanlıklarıyla sınırianmasına oy çokluğuyla karar verildi. Bu toplantıda hazırlanan Bakanlar Kurulu listesi tasiağına göre, başbakanlık için başlıca aday Viktor Çernov, dışişleri bakan­ lığı için ise AKDK'nın ayaklan maya açıkça katılan liderlerinden, Sosyalist Devrimcilerin yoldaşı Nikolay Avksentiyev' di. 53 Komisyonun önde gelen üye­ lerinden Menşevik Rafael Abromoviç, yıllar sonra komisyondaki Bolşevikie­ rin Lenin ve Troçki'nin bakan adayları arasından çıkarılmasına itiraz ettik­ lerini söyleyecekti. 54 Vikzhel yetkilileri, Kamenev'in cesaretlendirmesiyle, yeni bir hükümetin yapısı ve bileşimi ile ilgili nihai bir anlaşmanın zeminini kabul ettiklerini açıkladılar. Vikzhel ayrıca tüm katılımcıların acil bir askeri ateşkes sağlan­ masının zorunluluğunu kabul ettiğini de açıkladı.55 Bu noktada Petrog­ rad' daki Vikzhel yetkilileri, Moskova' daki meslektaşlarına gönderdikleri mesajlarında, karşılıklı olarak tatmin edici bir anlaşmanın neredeyse kesin olduğunu güvenle ifade ediyorlardı.56 Petrograd' daki Sovyet basını da anlaş­ manın kapıda olduğuna inanmaktaydı. Petrograd Sovyetinin Bolşevikler yö­ netimindeki gazetesi Raboçi i soldat, 1 Kasım' daki başyazısında okurları na " [Vikzhel görüşmesinde] tüm fraksiyonlar arasında hükümetin Sovyetlerdeki tüm sosyalist partileri kapsaması ilkesi temelinde anlaşmaya varıldığını" du-

Yur uyordu. Başyazı şöyle devam ediyordu: "iktidarın devrimci demokrasiye ait olması gerektiği fikrini savunurken Bolşevikler bunu daima sadece tek bir partinin egemenliği olarak değil, tüm sosyalist partilerin bir koalisyonu olarak anlamışlardır." *

Göründüğü kadarıyla Lenin, Merkez Komitesi'ndeki yoldaşlarının hükü­ metin yapısıyla ilgili bir uzlaşmaya varmaya yönelik gayretlerinin düzeyinden tam olarak ilk kez 29-30 Ekim gecesi, isyancı harp okulu öğrencilerinin ayak­ lanması bastırıldıktan sonra haberdar olmuştu. Rusya' daki toplumsal devrim ve iç savaşın Avrupa'da nihai sosyalist devrimierin kıvılcımını çakmak üzere olduğundan son derece emin olan Lenin, önceki bir buçuk ayı partisini ikti­ darı tek yanlı olarak ele geçirmesi için çılgınca iterek geçirmiş ve Kerenski sa­ yesinde son dakikada amacına ulaşmıştı. Ardından, bu kez kısmen Menşevik ve Sosyalist Devrimcilerin çekilmesi sayesinde, Sovyetler Kongresi'nde ılımlı Bolşevikleri ve Sol Sosyalist Devrimcileri alt etmişti. Dahası, Sovyet Kongresi programının aydınlık ufkuyla heyecanlanan işçi, asker ve denizcilerin deste­ ğiyle, Troçki ile birlikte AKDK ayaklanmasının hastınlmasını yönetmişti ve Krasnov'un saldırısını durdurmak üzereydi.

Fabrikalardan, işçi örgütlerinden ve garnizon askeri birliklerinden gelen yığınla karar, bu ilk başarıların ardından homojen bir sosyalist Sovyet iktida­ rına yönelik halk desteğinin ve burjuvaziyle işbirliği kokan her şeye karşı du­ yulan nefretin her zamankinden daha güçlü olduğunu gösteriyordu. Özellik­ le Bolşevik Petersburg Komitesi, partinin Vikzhel görüşmelerine dair tavrını ilk olarak 29 Ekim'de değerlendirmişti.57 O günkü toplantıdan önce komite, parti ilçe komitelerinden bölgelerindeki hakim siyasi atmosfere dair raporlar istemiş ve almıştı. Bu raporlar arasında geri adım atma argümanını pekiş­ tirenler azınlıktaydı. Örneğin kent merkezinde zenginlerin yaşadığı Liteini Bölgesi'ndeki Bolşevik Parti tabanı bile, hükümetin genişletilmesi yönünde bir anlaşmaya varahilrnek için ılımlı sosyalistlere önemli tavizler verilmesini şiddetle destekliyordu. Ne var ki, fabrikaların yer aldığı Narva Bölgesi'nden gelen mesaj çok daha tipikti. Raporda " kitleler uzlaşıya Ekim Devrimi'n in za­ ferlerini korumak ve hayata geçirmek açısından yaklaşmaktadır... [Kitlelerin] Sosyalist Devrimcilere ve Menşeviklere yönelik duyguları düşmancadır"58 de­ niyordu.

29 Ekim'deki Petersburg Komitesi toplantısı da yerel raporlarla açıldı. Tam da AKDK ayaklanmasının en tehlikeli olduğu ve Pulkovo yakınlarındaki Krasnov güçleriyle çatışmanın an meselesi olduğu saatlerdi. Bundan dolayı bölge raporları stratejik açıdan önemli demiryollarının kontrolü, mevcut si­ lah ve araçlar, Kızıl Muhafızıarın ve genel olarak işçilerin gücü ve mücadele azmi, bölge Sovyetlerinde askeri harekatla ilgili koşullar ve mahalle güvenliği

Bir Hükümet Kurmak 1 49 gibi sorunlara odaklanıyordu. Yine de, topluca ele alındığında bu raporlar İkinci Sovyet Kongresi'ndeki kazanımlarının ardından işçilerin mücadele az­ minin diri olduğunu gösteriyordu. Petersburg Komitesi üyeleri, kısmen de bu raporların etkisiyle, hükümetin Sol Sosyalist Devrimciler ve Menşevik En­ ternasyonalistler gibi diğer enternasyonalist grupları kapsayacak şekilde ge­ nişletilmesi umudu taşıdıkları halde, Vikzhel görüşmelerinde ılımlı partililer tarafından kabul edilen her ne pahasına olursa olsun bir anlaşmaya varma yaklaşımını pek desteklemiyorlardı. Tersine, komitenin çoğu üyesi, partinin Sovyet iktidarını ve Sovyet Kongresi programını savunmaya devam etme­ si gerektiği konusunda son derece kararlıydı. Tartışmalarını, anın öncelikli görevinin "Tüm İktidar Sovyetlere" sloganını gerek merkezi, gerekse yerel olarak hayata geçirmek olduğu ve Sovyet iktidarının hedefinin İkinci Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından benimsenen programın uygulanması olacağını onayiayan bir karar alarak sonuçlandırdılar. Bu hedeften herhangi bir taviz verilmesi kabul edilemezdi. 59 Şüphesiz, Ekim öncesi dönemde olduğu gibi, halktaki egemen ruh hali Bolşevik tek parti iktidarını savunmak, hatta buna onay vermek anlamın­ da özel olarak Bolşevik yanlısı değildi. Ancak, bu raporlara ve Vikzhel gö­ rüşmeleri sırasında işçi delegasyonlarının hararetli protestolarına bakılırsa, Lenin devrimci yığınların Sovyet iktidarını ve Ekim'in kazanımlarını zaafa uğratan tavizleri Bolşeviklerin verdikleri sözlere ihaneti olarak göreceklerini söylerken sağlam gerekçelere sahipti. Bununla birlikte, Şubat Devrimi'nden bu yana Lenin'in temel teorik yaklaşımlarını reddeden ve en hararetle savun­ duğu stratejik talimatlarının çoğuna karşı çıkmış olan partili yoldaşları, par­ tiyi, Lenin'e göre ılımlı sosyalistlerin hükümetteki ağırlığını restore edecek ve böylece Rusya'nın uluslararası çapta nihai devrimci patlamaların fitilini ateşleme iddiasını boşa çıkaracak bir siyasi uzlaşıya doğru sürüklemekteydi.

Lenin 1 Kasım'daki (Merkez Komitesi'nin birkaç üyesinin de katıldığı) Pe­ tersburg Komitesi ve (Petersburg Komitesi, Bolşevik Askeri Örgüt ve Bolşevik sendika liderlerinin katıldığı) Merkez Komitesi toplantılarında bu gidişata duyduğu öfkeyi dışavurdu. 60 Lenin, sinirlerine hakim olmakta açıkça zor­ landığı Petersburg Komitesi toplantısında, Merkez Komitesi temsilcilerinin Vikzhel toplantılarındaki tutumlarını haince diye niteledi. Bolşevik liderler arasında bir tek Troçki Lenin'in övgüsünü kazanabildL "Troçki birleşme­ nin imkansız olduğunu uzun zaman önce kabul etti ve o günden beri ondan iyi Bolşevik yok.

[Partide] Bir bölünme olması gerekiyorsa, olsun" diye kükrüyordu Lenin. " [Bütün Merkez Komitesi'nde] Çoğunluğu kazanırsanız, MYK' da iktidarı alın ve devam edin. Ama biz denizcilere gideceğiz."61 Petersburg Komitesi üyeleri, müstakbel hükümete dair ulusal parti önder­ liği içinde tanık oldukları sert mücadele karşısında donakalmıştı. Lenin zaten toplantılarına nadir olarak katılırdı; aslında son yedi ayda sadece üç kez katıl­ mıştı. Şimdi ise komite, Lenin'in hükümet, devrimin geleceği ve partinin üst

SO

[ Bolşevikler İ ktidarda

ı

kadernelerindeki krize dair görüşlerini ilk ağızdan duyuyorlardı. Ardından, Lunaçarski ılımlıların görüşlerini savunmak üzere söz aldı. Troçki; Kamenev, Zinovyev ve destekçilerine karşı Lenin'in başlattığı saldırıyı acımasız bir sert­ likle sürdürdü. Troçki'nin ardından Nogin hararetle son bir uzlaşı çağrısında bulundu.

Lunaçarski, tümüyle Bolşevik ya da Sovyet hükümetinden ziyade, homojen bir sosyalist hükümetin gerekliliğinde ısrarcıydı. Lenin'in uzlaşmayı kategorik olarak reddetmesine yanıt olarak, Bolşevikterin eğer mevcut devlet aygıtıyla işbirliği sağlayamazsa "hiçbir şeyi yönetemeyeceğini" iddia etti. Partinin "te­ röre başvurma" seçeneğine sahip olduğunu kabul ediyor, ancak "Ama niye?" diye soruyordu. Ona göre tutuklamalar hiçbir şeyi çözmeyecekti, zira devlet bürokrasisi terör yoluyla zapturapt altına alınamayacak kadar büyüktü. Uygu­ lanabilir tek çözümün " her bir istasyonu süngü zoruyla ele geçirmek" yerine, "asgari direniş yolunu tutmak" olduğunda ısrar ediyordu.62

Ilımlı Bolşevikler Lev Kamenev, Viktor Nogin ve Anatoli Lunaçarski. lu. K. Artsybushev'in çizimi, "Diktatura Proletariata" v Rossii: Nabroski s natury lu.

K. Artsybusheva (Moskova, 1922).

Troçki'ye göre Lunaçarski'nin silahlı şiddet ve terör yerine müzakereyi ter­ cih etmesi ve acil nihai eylem yerine aşamacılığa vurgu yapması, "küçük bur­ j uva psikolojisinin" bir kalıntısıydı. O sırada Vikzhel de dahil olmak üzere ta­ raf olmayı reddeden "orta sınıf adiler", Bolşevik hükümetin gücünü gördük­ leri anda Bolşeviklerden yana dümen kıracaklardı. "Bürokrasinin kendine özgü çıkarları ve alışkanlıkları vardır" diyordu Troçki, "Bürokrasi ezilmeli ve yenilenmelidir. Ancak o zaman çalışabiliriz." Hükümette ılımlı sosyalistlerle uzlaşmak, yığınlar arasındaki Bolşevik nüfuzunu sarsmaktan ve tüketmekten başka bir şey getirmeyecekti.63 Nogin, partinin Moskova kent örgütünün kilit yöneticilerinden biriydi ve 2 Ekim' den beri Moskova Sovyeti başkanıydı. Sovyetler Kongresi oturumları sırasında, homojen bir Sovyet hükümetinin kuruluşunu kongre görüşmele­ riyle bağlantılandırmayı bilhassa şiddetle savunmuştu. Ta m da Moskova' da durum Bolşevikler açısından en çetin aşamadayken, bu durumu rapor et-

Bir

Hükümet Kurmak

rnek, uzlaşıdan yana ağırlığını koymak ve Ticaret ve Sanayi Halk Komise­ ri görevini üstlenmek üzere Petrograd'a doğru yola çıkmıştı. 3 Kasım' daki Sovnarkom toplantısında yaptığı bir konuşmanın tutanaklarından anlaşılan, Moskova' daki sınıf savaşının şiddetinin ve burada hüküm sürmekte olan anarşinin Nogin'i, Vikzhel'de bir anlaşmaya vararak muhalefeti bölmedikçe Bolşeviklerin "tüm güçlerini uzun süreli bir iç savaşta tükettikten sonra yı­ kıma mahkum"64 olduğuna ikna etmişti. ı Kasım' daki Petersburg Komitesi toplantısında kan dökmeye derhal son verilmesini istedi. Dahası, "uzlaşma" kelimesinin Lenin ve Troçki'yi neden bu kadar sinirlendirdiğini de anlama­ rlığını söyledi. Ona göre, parti belli ki tek başına ayakta kalamazdı; "Merkez Komitesi azınlığı" olarak adlandırdığı kesimin buna kalkışması kaçınılmaz olarak uzun bir iç savaş, açlık, Sovyetlerin dağılması, partinin imhası ve kar­ şı-devrimin zaferi ile sonuçlanacaktı. 65 Bu toplantıda Merkez Komitesi'nin karşıt üyeleri arasındaki tartışma öyle uzun ve hararetliydi ki, Petersburg Komitesi üyelerinden pek azı söz almayı başarmıştı; bunlardan biri de inatçı radikal gazeteci ve Yürütme Komisyonu üyesi Anton Slutski'ydi. Lenin ve Troçki'nin yanında yer alan Slutski, uzlaş­ maya "iktidardan üstü örtülü geri çekilme" diyerek saldırdı ve tümüyle Sovyet iktidarını savunmaya devam etmenin önemini şiddetle vurguladı. Ona göre, devrimci kitleler bunun dışındaki her şeye kayıtsız kalacaktı.66 Slutski'nin ko­ nuşmasından sonra, Petersburg Komitesi'nin ertesi gün kentteki parti önder­ liğinin tutumunu açıklamak için ilçe komitelerinden ilave temsilcileri kap­ sayan daha geniş bir bileşimle toplanmasına karar verildi (ancak bu toplantı 4 Kasım'a kadar yapılmadı). Kısa süre sonra, bi rçok katılımcının başlamak üzere olan genişletilmiş Merkez Komitesi toplantısına katılabilmeleri için toplantı sona erdirildi.

Petersburg Komitesi'nde olduğu gibi, ı Kasım' daki Merkez Komitesi top­ lantısında da Lenin, yine Troçki ile kol kola, önerilen Vikzhel uzlaşmasına saldırının başını çekti. Ayaklanmaya bile katılmamış partilerin şu anda kozu elinde bulunduranlardan iktidarı almak için müzakereleri fırsat bildiğini söy­ leyen Troçki, Bolşeviklerin yeni kurulacak bir hükümette mutlaka ağırlıkta olması ve hükümetin başında Lenin'in yer alması konusunda ısrarlıydı.67 O sırada Troçki, Rusya'daki büyük devrimci patlama sayesinde Avrupa'nın daha gelişmiş ülkelerinde hemen nihai sosyalist devrimierin fitilini ateşlerneyi en az Lenin kadar sapiantı haline getirmişti. Kendi açıklamalarına bakılırsa, Rusya siyasetine dair fikirlerinin çoğunun bu geniş ölçekli yaklaşım tarafından şe­ killendirildiğini söylemek abartılı olmayacaktır.68 Lenin ise kendi adına, Men­ şevikler ve Sosyalist Devrimciler ile artık herhangi bir müzakere yapılmasına kesinlikle karşı olduğunu yine oldukça açık bir şekilde ortaya koydu.69 Kamenev, Rikov, Lunaçarski ve Riyazanov gibi ılımlı Bolşevik !iderler, bu şiddetli hücumun ağırlığı altında, askıda olan Vikzhel anlaşmasının bazı boyutlarıyla aralarına mesafe koydular. Ne var ki, Merkez Komitesi'nin 29

51

52

1

Bolşevikler iktidarda

Ekim'de belirlediği çizgi doğrultusunda diğer sosyalist gruplarla belirgin bir uzlaşmanın gerekliliğini savunurken onlar da en az Lenin ve Troçki kadar ateşliydiler. Örneğin Riyazanov -Kamenev, Rikov ve Lunaçarski gibi- ı9ı7 yaz sonu ve güz başlarında Lenin'in radikalizminin etkisini kırmaya dönük şiddetli ve genellikle başarılı mücadelenin başını çekmişti. Bu deneyime ve İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi sırasında partili yoldaşlarıyla tartış­ malarına dayanarak, Moskova ve illerdeki Bolşevik liderlerin çoğunluğunun kendi görüşlerini paylaştığına emindi. Riyazanov, daha geniş tabanlı bir hü­ kümeti savunurken, Petrograd Sendika Konseyi başkanı olarak 450 bin sen­ dikalı işçiyi temsil ettiğini haklı olarak öne sürebilirdi. Petrograd Sendika Konseyinin 6 Kasım' daki toplantısında Lenin'le sert bir şekilde karşı karşı­ ya geldiklerinde bu noktanın altını çizecekti.70 ı Kasım' da, Merkez Komitesi toplantısı öncesinde, uzlaşma talebini özellikle güçlü bir şekilde dile getirdi: "Anlaşmadan kaçınırsak" dedi bir ara, "Sol Sosyalist Devrimciler olmadan, hiçbir şeyimiz olmadan ... son derece ve umutsuzca yalnız kalacağız ... ve bir Sovyet hükümeti vaat etmiş olduğumuz yığınları kandırdığımız gerçeğiyle yüz yüze geleceğiz ... [Bir şekilde] anlaşmak zorunluluktur."71 Troçki ve Lenin'in muhalefetle müzakereye ilişkin kategorik olarak olum­ suz yaklaşımı, Merkez Komitesi'nin -tümü 29 Ekim'de Vikzhel görüşmeleri­ ne katılma yönünde oy kullanan- Yan Berzin, Moisey Yuritski, Andrey Bub­ nov ve Yakov Sverdlov'un aralarında yer aldığı merkezci üyeleri tarafından da reddediliyordu. Partinin yerelliklerdeki durumunun aniden iyileşmesinden güç alarak, ayrıca Lenin'in ve muhtemelen Petersburg Komitesi'nden orta düzey parti yöneticilerinin yüreklendirmesiyle, Kamanev ve Vikzhel görüş­ melerine katılan diğer Bolşevikler in Merkez Komitesi'nin 29 Ekim' de verdiği yetkiyi aştıklarını ve ön anlaşmanın çeşitli hükümlerinin kabul edilemez ol­ duğunu düşündükleri halde, bu böyleydi. Bunlardan biri olan Yuritski, şöyle diyordu: "Lenin ve Troçki'ye boyun eğmemeliyiz, çünkü bu programımızın reddi anlamına gelir."72 ı Kasım'daki genişletilmiş Merkez Komitesi toplantısında, Slutski Peters­ bmg Komitesi sözcüsü olarak tayin edildi. Yine Lenin ve Troçki ile ittifak kuran Slutski, parti müzakerecilerinin "bütün işçilerin aleyhine" hareket et­ mekte olduklarını söyledi. Kitleler söz konusu olduğunda sorun [yani Sovyet iktidarı sorunu] çözülmüş bulunuyor, diyordu ve ekliyordu: "ve bu, herhangi türde bir genişletilmiş Sovyetler hakkında konuşmamamızı icap ettiriyor."73 Toplantının kapanışına doğru, Merkez Komitesi ıo'a karşı 4 oyla Lenin'in Vikzhel müzakerelerinin bir an önce terk edilmesi talebini reddetti. Bunun ye­ rine, partinin görüşmelere son bir kez katılarak, asgari taleplerini Sol Sosyalist Devrimcilerle bir anlaşmanın imkansızlığını gösterecek bir ültimatom şeklinde ifade etmesi kararlaştırıldı. Bu ültimatomda belirtilen hususlardan biri de, yeni bir hükümetin İkinci Kongre kararlarının değişmezliğini kabul etmesi ve ay­ rıca İkinci Kongre ve MYK'yı tek egemen otorite olarak tanıması gerektiğiydi.

Bir Hükümet Kurmak 53 Genişletilmiş MYK' da sadece daha önce Sovyetlerde yer alan grupların temsil edilebileceği de tekrarlanıyordu. Böylece, Belediye Dumalarının temsili ve Halk Konseyi gibi karma kurulların oluşumu engelleniyordu.74 O gece ( 1-2 Kasım) yapılacak MYK toplantısına partinin Vikzhel komisyonunun önerisini reddet­ tiğini açıklamak ve yeni ültimatomunu ilan etmek üzere Kamenev yerine V. Volodarksi'nin (Moisei Golstein) görevlendirilmiş olması önemliydi.

Henüz yirmi altı yaşında olduğu halde Voladarski poJemik yeteneği, ener­ jisi ve geniş yığınları harekete geçirme becerisi ile tanınan, militan bir dev­ rimciydi. Mayıs 1 917'de sürgünden döndükten sonra, Bolşevik Petersbmg Komitesi'nin etkili bir üyesi olmuştu. Aslında gerçek bir Leninist olan Volo­ darski, Ekim'in hemen öncesinde, Geçici Hükümeti devirmeye yönelik her­ hangi bir girişimden önce tedbirli olmak ve dikkatli bir hazırlık yürütmek ge­ rektiği konusunda ısrar eden, taktiksel olarak pragmatik Petrograd Bolşevik­ leri arasında yer almıştı. Bu tutumunun ardında, Rus halkına ekmek sağlama ve "emperyalist" savaşı sona erdirme ya da devrimci bir savaş için yığınları harekete geçirme imkanı ile ilgili tedirginliği yatıyordu. Avrupa' da hızla sos­ yalist devrimler ihtimalinden de şüpheliydi. "iktidarı aldığımızda ücretleri düşürmek, işsizliği artırmak ve terörü yerleştirmek zorunda kalacağımızı an­ lamamız lazım" diyordu. "Bu yöntemleri reddetme hakkına sahip değiliz, fa­ kat bunlar için acele etmemiz de gerekmiyor."75 1 Kasım' da Merkez Komitesi toplantısı bittikten kısa süre sonra başlayan MYK toplantısında, kurnazlıkla, "aramızda anlaşma istemeyen zor bulunur" diyordu; "Gelgelelim, her ne pa­ hasına olursa olsun bir anlaşmaya varalım diyemeyiz. Yüz binlerce işçi, köylü ve askerin uğruna dövüştüğü kazanımları terk etmemeliyiz." Ardından, hala Kamenev'in başkanlık ettiği MYK'ya, yeni çıkarılan Merkez Komitesi ültima­ tomu hükümlerine sıkı sıkıya bağlı bir karar tasarısı sundu.76 Bir gün önceki Vikzhel görüşmelerindeki belirgin şekilde daha uzlaşma­ cı Bolşevik tutumdan bu ani dönüş karşısında şaşkına döndüğü belli olan Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistler temsilcisi Vladimir Bazarov, Bolşevikleri önceki sözlerinden döndükleri için kınayan ve Bolşevikler ina­ dından vazgeçene kadar grubunun MYK' dan çekilmek niyetinde olduğunu duyuran sert bir önerge sundu. Barışçıl bir siyasi uzlaşmaya yönelik önceki parlak beklentilerin yıkılmasıyla en az Bazarov kadar afallayan Karelin ise yeni bir uzlaşma zemini bulmaya çalıştı. Yeniden yapılandırılacak hükümetin bağlı olacağı devrimci parlamentoda, Sovyetlere önceki gece üzerinde kaba­ ca anlaşmaya varılandan çok daha ağırlıklı bir temsiliyet verilmesini, ayrıca yeni bir hükümetin İkinci Kongre kararlarında vücut bulan ilkelere bağlılı­ ğını taahhüt etmesini önerdi. Yapılan ilk oylamada Volodarski'nin önergesi otuz sekiz oy alırken, Karelin'inki yirmi dokuz oy bulabildi. Ancak Bolşe­ viklerin içinde yer aldığı geniş bir sosyalist koalisyon oluşturmayı hala her şeyden çok önemseyen Sol Sosyalist Devrimciler, birkaç küçük değişiklikten sonra Volodarski'nin önergesi lehine oy verdiler.77

54

ı •

ı

Bolşevikler iktidarda

Bu arada Bolşevik Partide önderlik mücadelesi kızışıyordu. Merkez Komitesi'nin 2, 4, 5 ve 6 Kasım günleri yapıldığı bilinen toplantılarından ge­ riye herhangi bir protokol kalmamış olması, hükümet sorunu üzerine Mer­ kez Komitesi içindeki çatışmayı ve tartışmaların bu evresini tahayyül etmeyi zorlaştırmaktadır/8 Vikzhel müzakerelerinin 2 Kasım' daki Merkez Komitesi toplantısında uzun ve hararetli bir tartışmaya konu olduğu şüphesizdir. Bu tartışma, Lenin tarafından önerilen, ılımlıları Sovyetler içindeki bir azınlığın hükümeti yeniden şekillendirme baskısına boyun eğdikleri ve böylece İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi iradesini çiğnedikleri için paylayan bir ka­ rarın bir oy farkla kabul edilmesiyle sonuçlandı. Kararda mevcut hükümetin politikası, Rusya'da ve Avrupa' da sosyalizmin zaferine uygun tek politika ola­ rak onaylanıyordu.79 Ne var ki, Lenin'in bu sınırlı zafere ulaşırken izlediği yöntem tartışmaya açıktır. Ilımlı sosyalistlere belirgin tavizler vermenin kabul edilebilirliğiyle ilgili bundan önceki iki oylama eşitlikle sonuçlanmış, bunun ardından Le­ nin yardım için Petersburg Kom itesi'ne gitmişti.80 Petersburg Komitesi'nin 2 Kasım tarihli toplantı tutanaklarındaki üstü örtülü bir ifade, toplantının Lenin'den gelen ve derhal uzlaşmaya karşı bir karar alınması ve o sırada de­ vam etmekte olan Merkez Komitesi toplantısına götürülmesi gerektiğini be­ lirten acil bir notun okunmasıyla kesintiye uğradığını ortaya koymaktadır.

Lenin'in talebini ileten Yakov Fenikştayn, belli ki Nogin ve Rikov'u kastede­ rek, "Moskovalıların" Menşevikler ve Sosyalist Devrimcilerle anlaşma iste­ diğini ve onları püskürtrnek için Petersburg Komitesi'nin yardımına ihtiyaç duyulduğunu açıklıyordu. 81 Stalin'in gelecekteki dışişleri bakanı Viyaçeslav Molotov, Lenin'in notu geldiğinde "mevcut durum" ile ilgili raporunun ortasındaydı. Petersburg Komitesi buna, Sovyet iktidarını sulandıracak ya da İkinci Sovyet Kongresi tarafından kabul edilen reform programından alıkoyacak uzlaşmalara şid­ detle karşı olduğu konusunda Merkez Komitesi'ni bilgilendirmek üzere, 1917 önderlerinden biri olan Gleb Boki'yi göndererek karşılık verdi. Boki gittikten sonra, bir dizi militan eğilimli yerel yönetici söz alarak, ılımlı sosyalistlerin hükümete alınmasına karşı olduklarını dile getirdiler. Vikzhel görüşmeleri­ nin devam etmesini kimse desteklemiyordu. Sonunda, bir gün önce Merkez Komitesi ve MYK'dan geçen ültimatom kabul edildi. Kısa süre sonra ise Boki Merkez Komitesi toplantısından, Petersburg Komitesi'nin Lenin'le dayanış­ masını ifade etmek üzere söz almayı başaramadığı haberiyle döndü. Bundan dolayı, Molotov ve Slutski Merkez Komitesi'ne nihai kararlarını bildirmek üzere aceleyle koştular.82 Petersburg Komitesi'nin müdahalesi, Merkez Komitesi'ni Lenin'den yana çevirmeye yardım etmiş miydi? Bunu bilmiyoruz. Bilinen şu ki, Lenin'in ılımlıların tavrına karşı saldırıları, onları hükümetin yeniden yapılandırıl-

Bir Hükümet Kurmak SS ması müzakerelerini canlı tutmaya çalışmaktan alıkoymadı. Bu durum, 2 Ka­ sım gecesi geç saatlerde yapılan MYK toplantısında açığa çıktı. 83 Toplantıda Vikzhel görüşmeleri gündemine geçildiğinde, Lenin'in ılımlılar karşısında üstünlüğü ele geçirmeye başladığını fark eden Malkin, Bolşeviklere hükümet müzakerelerinde esneklikten yoksun oldukları ve " ülkeyi iç savaş çıkmazına sürükledikleri" için hücum eden bir Sol Sosyalist Devrimci deklarasyonunu okumak için söz aldı. Deklarasyon Bolşeviklere bir ültimatomla sona eriyor­ du: Ya daha kabul edilebilir müzakere şartları benimseyin, ya da ne haliniz varsa görün.84 Sol Sosyalist Devrimcileri kendi konumlarını güçlendirmek için böyle bir ültimatom vermeye ılımlı Bolşeviklerin teşvik etmiş olması mümkün ve hatta muhtemeldir. Birkaç hafta sonraki Birinci Sol Sosyalist Devrimciler Kongresi'nde Kamkov, [Bolşevik] partinin "sorumlu temsilcile­ rinin" kendilerine gelerek, "Sol Sosyalist Devrimci yoldaşlar, davanızı kararlı bir şekilde savunun; arkanızdayız ve bir anlaşmaya varabileceğimizi umuyo­ ruz" dediğini söyleyecekti. 85 Zinovyev, 2 Kasım' daki MYK toplantısında Malkin'e cevabında, o gece daha önce Merkez Komitesi tarafından benimsenen, Lenin'in ılımlı sosyalist­ lerle anlaşmayı reddeden tutumunu sadakatle dile getirdi. Ancak bu tutumun partinin MYK fraksiyonunca henüz değerlendirilmediğini söyleyip, bunun için bir saatlik ara verilmesini isteyerek, bu tavrın Bolşeviklerin son sözü ol­ madığını hemen açık etti. Verilen arada yapılan Bolşevik fraksiyonu toplantı­ sıyla ilgili kayıt bulunmamaktadır. Fakat, yeni bir hükümetin oluşturulmasıy­ la ilgili burada yazılıveren ve hemen Kamenev tarafından MYK'ya sunulan bir önerge, sonradan o ve Zinovyev tarafından "olağanüstü gayretler" diye anılan çabalarla fraksiyon çoğunluğunu Merkez Komitesi'nin yeni ve daha sert mü­ zakere tutumunu yumuşatmaya ikna etmeyi başardıkları konusunda şüpheye yer bırakmamaktadır. Merkez Komitesi'nin ı Kasım ültimatomundaki asgari taleplerin çoğunu (MYK'nın önceliği, Sovyetler Kongresi kararlarının tanın­ ması ve tümüyle yeni bir parlamenter organ oluşturulmasının reddi ile ilgili olanları) hala içermek birlikte, Petrograd Kent Dumasındaki sosyalist frak­ siyonların temsilcilerinin MYK'ya dahil edilmesine izin veren (dolayısıyla, MYK'nın Sovyet dışı grupları kapsayacak şekilde genişletilmesine kapı ara­ layan) bir hükümle ve hükümet bakanlıklarının (1 Kasım Bolşevik ültimato­ munda ima edildiği gibi ağırlıklı çoğunluğu yerine) "en az yarısının" verilmesi şartıyla önerge Sol Sosyalist Devrimciler açısından daha kolay sindirilebilir hale getirilmişti. Önerge Lenin ve Troçki'nin yeni hükümette yer almasında ısrar ediyordu. Ancak, hangi konumda olacakları belirtilmiyordu. 86 En önemlisi de, Merkez Komitesi'nin ı Kasım ültimatomu ve Lenin'in ılımlılara ikirciksiz saldırısı, hükümetin yeniden yapılandırılması ile ilgili müzakereleri derhal sona erdirmeyi hedefliyordu. Ancak, Kamenev'in sundu­ ğu önergenin öncelikli amacı, müzakereleri sürdürmekti. Sol Sosyalist Dev-

56 j

Bolşevikler iktidarda

rimeHer açısından bu, ileri bir adımdı. Kendi ültimatomlarını çektiler ve yeni Bolşevik önergesini ilke olarak desteklemeye karar verdiler.87 Yeni bir hükü­ metin yapısı ile ilgili bundan sonraki müzakerelerde MYK'yı Bolşeviklerden Kamenev, Riyazanov ve Zinovyev, Sol Sosyalist Devrimcilerden Karelin ve Proş Proşyan temsil edecekti. 88 Vikzhel görüşmelerinin 3 Kasım' daki ertesi oturumunda önergeyi ka­ tılımcılara Riyazanov sundu. Toplantı ılımlı sosyalistler açısından talihsiz bir şekilde başlamıştı. 3 1 Ekim'i 1 Kasım'a bağlayan gece Vikzhel komisyo­ nunda ulaşılan ön anlaşmanın yeni hükümet yapılanmasına temel oluştu­ racağını ve dolayısıyla hükümetin Bolşevik nüfuzunu n asgariye indirileceği Halk Konseyi tarafından kontrol edileceğini sanıyorlardı. A ncak, başkan A. Malitski, Putilov fabrikasından binlerce işçiyi temsil eden bir delegasyon ta­ rafından biraz önce kendisine sunulan bir kararı okudu. Karar, birkaç gün önceki Obukhov işçilerinin talepleri gibi, homojen bir sosyalist hükümet kurmanın esas olduğunu teyit ediyordu; ancak yeni kurulacak hükümet, Sovyet hükümetinin toprak, barış, işçi denetimi ve Kurucu Mecl isin derhal toplanması ile ilgili kararlarında yansımasını bulan programını benimse­ meli; karşı- devrime karşı acımasız mücadele zorunluluğunu kabul etmeli; köylülüğün katılımıyla İkinci Kongreyi siyasi iktidarın biricik meşruiyet kaynağı olarak tanımalı; hükümetin MYK'ya karşı sorumlu olduğunu ka­ bul etmeli ve Sovyetlerin bir parçası olmayan örgütlerin MYK'ya katılmala­ rını reddetmeliydi. Kısacası, hemen ardından Riyazanov tarafından sunu­ lan MYK önergesinde olduğu gibi, Putilov işçilerinin kararı da 31 Ekim-l Kasım gecesi Vikzhel görüşmelerinde varılan ön anlaşmadaki en önemli tavizlerin birçoğunun reddi anlamına geliyordu. Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistleri temsil eden Abramoviç, Riyazanov tarafından sunulan önergenin bir anlaşmaya varmayı imkansız hale getirdiğini ve bu durum­ dan doğacak sonuçların sorumluluğunun MYK'ya düşeceğini söylerken, muhtemelen -Menşevik ve Sosyalist Devrimcilerin ana eğilimi bir yana­ Menşevik-Enternasyonalistlerin görüşlerine de tercüman oluyordu. Toplan­ tının geri kalanı, ılımlı sosyalistlerin Bolşevik "teröre" saldırılarıyla ve kap ­ sayıcı bir temsile dayanan ve bütün " demokrasiyi" temsil eden bir organa (yani Geçici Halk Konseyine) karşı sorumlu olacak bir sosyalist hükümet oluşturulmasını talep eden bir kararın kabulüyle geçti.89

Vikzhel görüşmeleri her ne kadar çökmüş görünse de, partinin Kamenev ve Zinovyev önderliğindeki MYK fraksiyonunun yeni bir hükümet oluş­ turma amaçlı müzakerelere devam ettiğini öğrendiğinde Lenin'in nasıl bir hiddete kapıldığını tahmin etmek zor değildir. Lenin açısından, bu açık ita­ atsizlik, bardağı taşıran son damlaydı. Önceki günlerde yaşanan sert parti

Bir Hükümet Kurmak 57 içi tartışma, bir uzlaşı anlaşmasının en sözü geçen bazı yoldaşları arasında hala büyük bir cazibe taşıdığını kanıtlarnıştı. Bu nedenle Lenin şimdi, Merkez Komitesi'nin Karnenev'le açık ittifak halinde olmayan her üyesinden, şayet "Merkez Kornitesi azınlığı" hükümetinin yapısını ve politikalarını onayiayan 2 Kasım tarihli önergesinin metnine ve ruhuna bağlı kalmayı yazılı olarak kabul etrnezse, ılırnlılarla yaşanan anlaşrnazlığın -gerekirse acil bir parti kongresi de dahil olmak üzere- bölgesel ve ulusal üst parti komitelerine ta­ şınrnasını isteyen resmi bir açıklamayı irnzalarnalarını istiyordu.90 Lenin' den başka Troçki, Stalin, Yuritski, Cerjinski, Sokolnikov, Bubnov, Adolf Yoffe ve Matvey Muranov açıklamayı irnzaladı.91 Mevcut belgelerin analizi, yukarıda belirtilen isimlerden bazılarının bir uzlaşıya sıcak bakmaya devarn ediyor (ve açıkça, 29 Ekim'de bariz bir uzlaşmadan yana oy kullanmış) olsalar da, iç savaşın başladığı bir zamanda büyük parti disiplini ihlallerine izin verilerne­ yeceği konusunda Lenin'le karşı karşıya gelmeye hazır olmadıkları sonucuna götürmektedir. Öte yandan, davalarının mutlak önemini derinden hisseden önde gelen ılırnlılar -Karnenev, Rikov, Zinovyev, Nogin ve Vladimir Milyutin- Lenin'in ve açıklamasına verdikleri cevapta "görüşlerirnizi kitlelere götürrnekte [tüm] Sovyet partilerini temsil eden bir hükümet üzerinde derhal anlaşmaya varılması çağrırnıza desteklerini istemekte serbest olacağız" diyerek, Merkez Komitesi'nden derhal istifa ettiler.92 Karnenev ve arkadaşları belli ki istifalarının parti içinde kendilerine güç­ lü bir destek sağlayacağını urnuyorlardı. Sverdlov'a göre istifaları şok dalgası yaratrnıştı.93 Ancak, geriye dönüp bakıldığında görülüyor ki, hala verilecek ve belki de kazanılacak (örneğin, Kurucu Meclisle ilgili politikalar gibi) önemli kavgaların bulunduğu Merkez Komitesi'nde kalmak ve Lenin'in parti önder­ liğindeki bölünmeyle ilgili bir hüküm verrnek üzere bir parti kongresi ya da konferansı önerisini kabul etmek, muhtemelen davalarına daha çok hizmet ederdi. Zira ulusal bir parti toplantısının Lenin' den yana olacağı hiçbir şekil­ de kesin değildi. Ilırnlı Bolşevikler Merkez Komitesi'nden ayrılarak ve acil bir parti kongresi toplama fikrine olumlu cevap vermeyerek, devrimin en önemli kavga alanlarından birini terk etmiş ve "bir bütün olarak Lenin'in çizgisinin zaferi ne" en az İkinci Sovyetler Kongresi'ni terk eden Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler kadar yardım etmiş oldular.

Hal böyleyken, bu kez de ADK'nın devarn eden aşırılıkları yine ılırnlı sosyalistlerin Bolşeviklerle işbirliğine yönelik tavırlarını sertleştirdi. Ayrıca Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler, Bolşevik Merkez Komitesi'nden isti­ faları Bolşeviklerde beklenen dağılmanın başladığının bir göstergesi olarak yorurnladılar.94 Böyle bir düşünce de, doğal olarak, saflarında hala varlığı­ nı koruyan Bolşeviklerle uzlaşma beklentilerini de herhava etti. 5 Kasırn'ı 6 Kasırn'a bağlayan gece, önceden kararlaştırılan ve Bolşeviklerle Sol Sosyalist

58

Bolşevikler iktidarda

Devrimcilerin bulunmadığı Vikzhel toplantısında boy gösterdiler, ama pa­ zarlık niyetinde değillerdi. Bunun üzerine, Vikzhel görüşmeleri süresiz ola­ rak ertelendi.95 Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler açısından talihsiz olsa da, Bolşevik­ lerio ilk devrim kararnameleri ve içeride ve dışarıda karşı-devrimle mücade­ ledeki belirgin sertlikleri, Petrograd'ın alt sınıflarının devrimci ruhunu yeni­ den canlandırmıştı; bu olgu, Lenin'in tutumuna yerel düzeyde verilen deste­ ğin büyümesinde kendini gösteriyordu. Petersburg Komitesi'nin 4 Kasım' da ilçelerdeki parti örgütlerinden delegelerle yaptığı konferans, bu durumun gözle görünür bir örneğini teşkil ediyordu. Bu toplantıda, başkentin tüm böl­ gelerinden 1 1 2 parti militanı, Troçki'nin Bolşevik Parti'nin büyüklüğü ve par­ ti içinde hükümet sorununda uzlaşmaya dair mücadele ile ilgili heyecan verici konuşmasını dinledi. Troçki, Ekim günlerinde silahlı ayaklanmaya karşı çı­ kan, hatta "Tüm İktidar Sovyetlere" sloganını bile reddeden azınlıktaki ılımlı partililerin itirazlarına dair, sadece Bolşeviklerin bir silahlı halk ayaklan­ masına önderlik etme cesaretine sahip olduğunu söylüyordu. İşçiler, uğruna uzun zamandır mücadele ettikleri hedeflerine ancak Bolşevik Parti'nin [Leni­ nist kanadının] önderliği altında ulaşabilmişti. "Bugün gerçekleşmekte olan," diyordu, "azami programımızın gerçekleşmesine sayılı günlerin kaldığı bir sosyalist devrimdir, işçi sınıfının devrimidir."96 Konuşma baştan sona coşku doluydu. Bu toplantıda, "Sovyet iktidarının bayraktan Bolşevikler, progra­ mını hayata geçirmek için, küçük burjuva gruplarla işbirliğinden ziyade çalı­ şan ve ezilen yığınların candan desteğine ihtiyaç duyar" diyen ve koşulların "kesintisiz bir devrim yürüyüşünü, azami bir disiplini ve sorumluluktan kaçınmamayı" gerektirdiğini vurgulayan bir karar alındı.97 5 Kasım' da Bolşevikleri n desteğiyle yapılan (Petrograd Birinci Kadın İş­ çiler Konferansı adıyla duyurulan) kadın fabrika işçileri konferansının açı­ lış oturumu da Lenin'in tutumuna destek vermeye doğru benzer bir dönüşe sahne oldu. Rabotnitsa gazetesi etrafında toplanan öncü Bolşevik kadınlar,9R öncelikle Kurucu Meclis seçimlerinde Bolşevik adayiara destek vermek üzere kadın işçileri harekete geçirmek için, konferansın örgütlenmesine Ekim' den önce başlamışlardı. İlk oturumda yaklaşık beş yüz kadın arasında, hüküme­ tin yapısı konusunda ılımlı Bolşeviklerin tutumunu destekleme eğilimi güç­ lüydü, ta ki Liudmilla Stal'ın konuşmasına kadar. Ancak, ateşli bir hatip ve sadık bir Bolşevik olan Stal, onları parti içi didişmeye son vererek, sadece Bolşeviklerden oluşan mevcut hükümeti korumanın hayati önem taşırlığına ikna etti.99 O gece, toplantı sırasında seçilen bir kadın delegasyonu, bu kanaatİ Bolşevik önderiere iletmek üzere Smolni'ye gitti.100 Ilımlı Bolşevikler yerine Lenin'in tutumunu desteklemeye doğru dönüş, hiçbir yerde Petrograd Sendika Konseyi oturumlarında olduğu kadar bariz değildi. Ilı mlı Bolşeviklerden Riyaza nov ve Lozovski önderliğindeki Konsey,

Bir Hükümet Kurmak 1 59 31 Ekim'de Sovyetlerdeki tüm partileri temsil eden ve MYK'ya karşı sorumlu bir homojen sosyalist hükümetin derhal oluşturulması çağrısının açıkça ifa­ de edildiği bir karar almıştı. 101 Konseyde temsil edilen sendikaların çoğunda da benzer kararlar benimsenmişti. 6 Kasım' da, yani Lenin'in ılımlıları sıkış­ tırmasından ve Vikzhel görüşmelerinin çöküşünden sonra, Sendika Konseyi önderliğinin savaş halindeki sosyalist taraflar arasında acil bir anlaşmanın hayati önemine dair tavrı değişmeden kalmıştı.102 Ancak bu görüş artık sen­ dika tabanını temsil etmiyordu. Bu du rum, Konseyin bütün üye sendikalar­ dan temsilcilerle bir toplantı düzenlediği 9 Kasım' da açığa çıktı. Toplantıya yaklaşık iki yüz Petrogradlı sendika üyesi katılmıştı. Toplantının ana konuş­ ması, Lenin'in "Mevcut Durum Üzerine" başlıklı söyleviydi. Konuşmanın ardından Konsey üyeleri, saldırılarının hedefinde Karletlerden çok Menşe­ vikler ve Sosyalist Devrimciler bulunduğu için Lenin'in üzerine çullandılar.

Adı bilinmeyen bir Menşevik-Enternasyonalist, Lenin ve Troçki'nin baskıcı politikasının güçlülük değil, zayıflık ve kitle kuyrukçuluğu belirtisi oldu­ ğunu söyleyerek, "proletaryanın önüne üstesinden gelinemez görevler koyan bir parti, onun dostu değildir" diyordu. Toplantı tutanaklarına bakıldığın­ da, kimse Lenin' den yana tavır almamıştı. Gelgelelim toplantının sonunda, mevcut hükümeti " halkın ezici çoğunluğunun çıkarlarının gerçek bir ifa­ desi" olarak onayiayan Leninist bir karar 33'e karşı 1 1 2 oyla kabul edildU03 Açıkça, en azından şimdilik, sınıf düşmaniarına karşı mücadelede Bolşevik katılık, yerel sendikacılar ve tabandaki işçilerin nazarında muteberdi.

Bu, Petrograd Sendika Konseyinde sadece sosyalistlerden oluşan geniş ta­ banlı bir hükümet oluşturma eksenli parti içi tartışmaların konu edildiği son toplantı oldu. Mesele MYK' da son kez 6 Kasım' da, Vikzhel görüşmelerinin çöküşünden birkaç gün sonra ele alındı, ancak herhangi bir ilerleme kayde­ dilmedi.104 Dolayısıyla, hükümet sorunu üzerine hafta boyunca süren, genel­ likle tüm gün devam eden tartışmaların ve Bolşevik Parti' de verilen ateşli iç mücadelenin net sonucu bir hiçti. Şimdilik, Sovnarkom'un bütün üyeleri Bolşevikti. *

*

*

Petrograd' da Sovyet iktidarının ilk haftalarında Vikzhel müzakereleri aracılığıyla Sovnarkom'un yeniden yapılandırılmasında gelişme kaydedil­ memesine rağmen, ılımlı Bolşeviklerin de aralarında bulunduğu çok partili sosyalist hükümet taraftarları, Sovnarkom'un kuruluş kararnamesine göre hükümetin (İkinci Sovyetler Kongresi'nden çekilenler ya da orada temsil edilmeyenler de dahil) tüm Sovyet parti, grup ve kurumlarının katılmaya hak kazandığı MYK'ya karşı sorumlu olmasından teselli buluyorlardı. Bu dö­ nemde hükümet sorunu üzerine Bolşevik Merkez Komitesi kararlarında ister ılımlılar, ister Leninistler tarafından önerilmiş olsun, MY K'nın Sovnarkom

60 j

Bolşevikler İktidarda

üzerindeki önceliği daima teyit edilmişti. Dahası, ılımlı Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler bunu benzer şekilde MYK'nın birincil yasama organı, Sovnarkom'un ise öncelikle onun politikalarını uygulayan yürütme organı olacağı şeklinde yorumluyordu.105 Hiç değilse, MYK'da onayianmadan hiçbir politika yasalaşmayacaktı.

Lenin bile, ilke olarak Sovnarkom'un MYK'ya hesap vereceğini kabul edi­ yordu. Pratikte ise, Sovnarkom'un bağımsız gücüne getirilen sınırlamalar ve MYK'nın hakları ve hassasiyetleri, Sovnarkom tarafından başından itibaren görmezden gelindi. Sovnarkom'un düzenli olarak toplanmaya başladığı Ka­ sım ortasından önce, Lenin ve diğer halk komiserleri MYK'ya atıfta bulunma­ dan kendi başlarına kararnameler yayımladılar. Gerçekten de, bu ilk haftalar­ da, başta aceleyle kaleme alınmış devrimci ilke açıklamaları olmak üzere, pek çok kararname yayımlanmıştı. Bu kararnarnelerin temel amacı, Petrograd'da ve Rusya'nın geri kalanında Sovyet iktidarına desteği pekiştirrnek ve yurtdı­ şında nihai devrimci ayaklanmaları tetiklemeye yardım etmekti.

ADK'nın tutumu da benzer bir keyfiyede karakterize oluyordu. Kerenski devriirlikten sonraki ilk haftalarda ADK, Petrograd'ın güvenliği ve Sovyet iktidarının ulusal düzeyde yayılması açısından asıl komuta merkezi olmuştu.

Bunun da ötesinde, sonraki bölümde incelenecek nedenlerle, Petrograd' da pek çok kamu hizmetinin sorumlusu haline gelmiş ve hızla bir hükümet içinde hükümete dönüşmüştü.106 Geçici Hükümetin devrilmesini takiben ADK'nın ulusal ve yerel siyasi hayatta üstlendiği bağımsız rol, araştırmacı­ lar nazarında henüz hak ettiği ilgiyi görmemiştir. Fakat ADK bakanlıkların, mali kurumların ve belediyelerin Sovyet iktidarının meşruluğunu tanımak­ taki isteksizliği karşılığında, MYK şöyle dursun, Sovnarkom'un bile onayını almadan (bazı örneklerde ise Sovnarkom'un onaylamayacağı) kararnameler ve emirler çıkarmış ve genellikle bunları zorla uygulamıştı.

Kamkov, 29 Ekim'de Rusya'da işler durumda bir ulusal hükümetin bulun­ madığını söylerken haksız değildi. Bolşevik Merkez Komitesi'nin hükümetle bütünleşmiş olduğunu ima ederken ise yanılıyordu. 1 07 Zira genel olarak ne Merkez Komitesi, ne de yerel parti örgütleri bir süre hükümette siyaset üre­ ten, önemli bir rol oynayacaktı. Sovyet iktidarının bu ilk evresinde parti ile hükümet kurumları arasındaki ilişki, o sırada Merkez Komitesi Sekretaryası yöneticisi Sverdlov tarafından üstü örtük şekilde kabul edilmişti. 28 Ekim'de yerel parti örgütlerine yazdığı mektupta Sverdlov, "Merkez Komitesi'nin çiz­ gisini öğrenmek istiyorsanız, Sovnarkom kararnamelerine bakın"108 diyordu.

Ekim' den sonraki ilk birkaç gün, iç ve dış karşı -devri mci tehditler karşı­ sında, Bolşevik hükümetin geçici niteliği belki anlaşılabilir bir şeydi. Bolşe­ viklerin çoğu ve tüm Sol Sosyalist Devrimciler, yani MYK'nın büyük bölümü, Sovnarkom adına çıkarılan ilk baskıcı kararnameleri, ADK'nınkiler gibi ge-

Bir Hükümet Kurmak ! çici acil durumlarla başa çıkmak için olağanüstü önlemler olarak görüyor­ du. MYK'yı devrimci Rusya'nın esas yasama organı ve siyasi otorite kaynağı olarak görmeye devarn ediyor, Petrograd' da siyasi durum istikrara kavuşur kavuşmaz Sovnarkorn'un MYK'nın yürütme kolu olarak çalışacağını düşü­ nüyorlardı.

Kasım başında Petrograd 'da devrimin ayakta kalmasına yönelik yakın tehditler alt edilmiş görünüyordu. Bununla birlikte, zorla dayatılan keyfi ka­ rarnarnelerle yönetmede bir gerileme işareti yoktu. MYK içinde bu duruma resmen ilk itiraz edeceklerden biri de ılı m lı Bolşevik Yuri Larin' di. İtirazını 2 Kasım'daki MYK toplantısının başında dile getirdi. Larin, Altıncı Türn­ Rusya Bolşevik Parti Kongresi'nden kısa bir süre sonra Bolşevik safiara geç­ miş etkili sol Menşeviklerden biriydi. Daha o zamandan partinin Karnenev kanadına örtük bir destek verirken, "aceleci yöntemlere" ve bunları savunan Bolşeviklere muhalefet ediyordu. 109 Larin 2 Kasım'da MYK'da Muraviyev'in MYK ya da Sovnarkorn tarafından onayianmaksızın İzvestiya'nın birinci say­ fasında kalın harflerle basılan rneşurn "Bir Nurnaralı Ernri"ne odaklandı.110 Ona ve -Sol Sosyalist Devrimcilerin çoğunluğunu söylerneye bile gerek yok­ benzer düşüncedeki partili yoldaşlarına göre, Muraviyev'in linç hukukunu onaylaması son derece çirkindi. Larin, MYK'nın İkinci Kongre'nin hükümet üzerine kararnamesinde ifade edilen yetkilerini göz önünde bulundurarak, kararnarneyi iptal etmesini istedi; Riyazanov da onu izledi. Bu önlem ciddi olarak düşünüldü. A ncak, parti ve hükümet içi ilişkilerin bu hassas evresinde, MYK çoğunluğu Lenin ve Sovnarkorn ile hemen ve doğrudan çatışmaktan kaçındı. MYK'nın İçişleri Halk Korniseri Rikov'a bir emir değil rica olarak ilettiği Muraviyev'in emrinin iptali talebi, birkaç gün sonra yerine getirile­ cekti. 1 1 1 Sovnarkorn ile MYK arasındaki ilişki meselesi, 4 Kasım' da, hemen bir sonraki MYK toplantısında, bu kez Lenin'in basma yönelik yasakları onay­ layan kararnarnesi bağlamında yeniden gündeme geldi.112 Tartışmayı yine Lar in başlattı. Ekim' den hemen sonraki istikrarsız günlerde basın üzerinde sıkı denetim kurmanın haklı olabileceğini kabul eden Larin, artık dururnun değiştiğini ve basının doğrudan ayaklanma ya da isyan kışkırtıcılığı yapına­ dıkça kısıtlanmaması gerektiğini söylüyordu. Lenin'in basın kararnamesinin iptalini ve MYK tarafından açıkça bu amaçla oluşturulacak özel bir temsili mahkeme kararı olmadıkça her türlü baskıcı önlernin yasaklanmasım ön­ gören bir tasarı sundu.1D Toplantıdaki önde gelen Sol Sosyalist Devrimciler bunun da ötesine geçmeye hazırdı. Basın kararnarnesinin, Sovnarkorn'un MYK'ya ait yasama yetkisini gasp etmesine dair daha geniş kapsamlı bir de­ ğerlendirrnenin parçası olarak ele alınmasını talep ederek, Ekim günlerinden bu yana Lenin ve diğer halk korniserleri tarafından çıkarılan bütün baskıcı kararnarnelerin iptalini istediler. 1 1 4

61

62

Bolşevikler iktidarda

Buna yanıt olarak, MYK'nın Bolşevik sekreteri, Leninist Varlam Avane­ sov, devrimi savunma mücadelesi hiçbir şekilde sona ermiş olmadığından, Sovnarkom'un hala sınırsız yetkiye ihtiyaç duyduğunu ileri sürdü. Basın öz­ gürlüğünün restorasyonunu yasaklayan ve Sovnarkom'un o güne kadar aldığı tüm önlemleri onaylayan bir karar tasarısı sundu.115 Önce Troçki, ardından da Lenin, baş gösteren çatışmayı duyunca MYK toplantısına koştular ve basın kararnamesini bu aşırı kritik dönemde mutlak bir zorunluluk olarak savun­ dular. Böylece Larin'in önerisi MYK ve Sovnarkom arasında ikinci kez sert bir çatışmaya evrildiği gibi, ılımlı Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler ile Leninist Bolşevikleri hükümetin temel yetkileri konusunda doğrudan karşı karşıya getirdi.

Konu oylamaya sunulduğunda, Avanesov'un önergesi Larin'inkine üstün geldi, ancak mesele burada bitmed i. Sovnarkom'u genişletme ya da MYK üze­ rinden yumuşatma umutları suya düşen Sol Sosyalist Devrimciler, ADK'dan ve MYK dışındaki tüm diğer hükümet kurumlarından çekildiklerini açıkla­ dılar. 1 16 Açıklamanın yarattığı heyecanı sınırlayan ise, onu izleyen gelişmenin etkisi oldu. Nogin, hükümet sorununda uzlaşma isteyen duygusal bir konuş­ manın ardından, ürkütücü ve bir o kadar da kahince bir açıklamada bulun­ du. Nogin'e göre tek alternatif, "siyasi terörle ayakta kalan bir saf Bolşevik hükümet" idi, bu ise proleter kitle örgütlerinin siyasi işlerimizi yönetenle­ re yabancılaşmasına, hesap sorulamayan bir rejim kurulmasına ve devrimin ve ülkenin yıkımına yol açacak"tı. Ilımlı Bolşevikterin böyle bir gelişmenin sorumluluğunu kabul edemeyeceğini söyleyen Nogin, dört halk komiserinin -kendisiyle birlikte Rikov, Milyutin ve ivan Teodoroviç'in- ve önde gelen yedi Bolşevik yetkilinin protestolarıyla birlikte istifalarını açıkladı.117 Elbette, istifa edenlerden üçü (Nogin, Rikov ve Milyutin) teorik ve tak­ tik sorunlarda Kamenev'e yakın duran Bolşevik Merkez Komitesi üyeleriydi ve hükümetten ayrılmalarını doğal olarak Merkez Komitesi'nden ayrılmaları takip etti. Dahası, açıklamayı resmen imzalayan ancak istifa etmeyenlerin de çoğu, partinin ılımlı kanadına mensuptu. Ancak, herkes için aynısı geçerli değildi. Örneğin, Çalışma Halk Komiseri Aleksander Şliapnikov, o güne ka­ dar genellikle Leninistlerle birlikte hareket etmişti.

Bu sırada, Lenin ve Troçki'nin siyasi uzlaşı yerine sertlik yanlısı bir tutumu ısrarla dayatmalarma yönelik en etkili itirazlardan biri, 4 Kasım MYK top­ lantısından önceki Bolşevik [MYK) fraksiyonu toplantısında Lozovski tara­ fından dile getirildi. Her itiraza "parti disiplini adına sessiz kalamayacağım" diye başlayan Lozovski, Muraviyev'in kitlesel şiddeti kışkırımasında yansı­ masını bulan ADK'nın aşırılığını desteklemeleri; muhalif basının engellen­ mesi, taciz, kovuşturmalar, aramalar ve tutuklamalar; örgütlenme hakkının baltalanması; ADK'nın sivil hükümet yetkilerini gaspı; [çok partili) Sovyet hükümeti için mücadele etmiş emekçi kitleleri, onlar açısından bilinmeyen nedenlerle hükümetin salt bir Bolşevik hükümete dönüşmesiyle aldatmaları;

Bir Hükümet Kurmak 63 anlaşmaya varmakta kaybedilen her dakika daha fazla kan dökülmesine yol açarken, hükümetin yeniden inşası ile ilgili anlaşmayı belirli kişilerin [yani Lenin ve Troçki'nin] hükümete alınması şartına bağlamaları nedeniyle Leni­ nistleri suçladı.118 Lozovski'nin Bolşevik fraksiyonda Leninistlere itirazı eaşkuluydu ve top­ lantıda açıkça hissedilen gergin, hassas atmosfere damgasını vurdu. Larin'in basına yönelik baskılara karşı önerisi ve Sovnarkom'dan istifa niyetleri şüphe­ siz toplantıda fraksiyon tarafından tartışılmıştı. Ancak takip eden MYK top­ lantısında Nogin'in hükümetten istifasını açıklaması, Bolşevikler dışındaki MYK üyeleri üzerinde bomba etkisi yarattı. Birdenbire, hem Bolşevik Mer­ kez Komitesi'nin, hem de Sovnarkom'un saliantıda olduğu ortaya çıkmıştı.

Sol Sosyalist Devrimciler bu durumdan istifade ederek bir kez daha MYK'nın Sovnarkom üzerinde otoritesini kurmaya çalıştılar. Lenin'e yönelik yazılı bir soru önergesinde kimliği belirtilmeyen bir Sol Sosyalist Devrimci, Sovyetler Kongresi'nin MYK'yı en üst otorite olarak belirlediğini ve Sovnarkom'un ona karşı tamamen sorumlu olduğunu vurguladı. Önerge sahibi, Sovnarkom'un MYK tarafından ne onaylanmış ne de tartışılmış olan kararnameleri neye da­ yanarak çıkardığının ve Sovnarkom'un kararnamelerle yönetme şeklindeki kabul edilemeyecek uygulamadan ileride vazgeçmeyi düşünüp düşünmediği­ nin derhal açıklanmasını istiyordu.119 Lenin, bakanları görevden alma yetkisi­ nin MYK'nın Sovnarkom politikaları üzerinde denetimini sağlamaya yetece­ ğini ve tartışılan tüm kararnarnelerin tehlikeli durumlarla başa çıkmak için vazgeçilmez olduğunu ileri sürerek cevap verdi. Bu yeterli değilse, MYK ne zaman isterse yeni bir ulusal Sovyetler Kongresi toplama seçeneğine sahipti. 1 20 Sol Sosyalist Devrimciler hemen söz alarak, bu cevabı tatmin edici bul­ madıklarını açıkladılar. Bu yönde bir önerge, 6 Sol Sosyalist Devrimcinin ve 6 Bolşeviğin katılmadığı oylamada 25'e karşı 20 oyla reddedildi.121 Ardından Bolşevik Merkez Komitesi adına Yuritski tarafından sunulan Lenin hükü­ metine güven oylamasıyla çatışma doruğa ulaştı. Tarihsel bir perspektiften bakıldığında, bunun Sovyet sisteminin ilk dönem evrimindeki kritik bir mo­ ment olduğu görülebilir. Bolşeviklerin halk arasındaki otoritesinin birincil kaynağı, partinin Sovyetlerle özdeşleşmesi ve devrimin ete kemiğe bürünüşü olarak Sovyetlerin savunusuydu. Bu noktada, geçici bile olsa, Sovnarkom ile MYK arasındaki açık kopuş, ilkinin otoritesini önemli ölçüde zayıflatabilir ve Vikzhel görüşmelerinin yeniden başlaması ihtimalini güçlend irebilirdi.

Bu toplantıda ılı m lı Bolşevikler, Menşevik-Enternasyonalistler, Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistler ve Sol Sosyalist Devrimciler cephesi ile Lenin'in güvenebileceği Bolşeviklerin güçleri birbirine o kadar yakındı ki, Lenin oy çokluğunu sağlayabilmek için toplantıdaki Bolşevik halk korni­ serlerinin oylamaya katılmalarına izin verilmesinde, yani kabine üyelerinin kendilerine yönelik güven oylamasına katılabiimelerinde diretmek zorunda kaldı.122 İsim okunarak yapılan oylama, 3 çekimser oyla 29'a 23 şeklinde so-

64

Bolşevikler iktidarda

nuçlandı. Riyazanov ve bu toplantıdaki -Larin, Nogin ve Kamenev gibi- önde gelen diğer ılımlı Bolşevikler oylamaya katılmamış gibi görünmektedir. Bu durum, dört halk komiserinin -Lenin, Troçki, Stalin ve Nikolay Krilenko­ "evet" oylarıyla birlikte belirleyici oldu.123

4 Kasım' daki MYK toplantısını atlattıktan sonra Lenin, Bolşevik Parti' den atma tehdidiyle Kamenev, Zinovyev, Riyazanov ve Larin'e şahsen bir ültima­ tom gönderdi; ya Merkez Komitesi politikalarını şaşmaz bir şekilde destek­ lerneyi ve her konuşmalarında savunmayı derhal yazılı olarak kabul etmele­ ri, ya da bir parti kongresinin kararlarına kadar kamuoyu önünde her türlü faaliyetten çekilmeleri gerekiyordu.124 Zinovyev hariç Kamenev, Riyazanov ve Larin hemen ortak bir olumsuz cevap vererek ve Lenin'in köklü bir şekil­ de karşı oldukları Merkez Komitesi politikalarını desteklemelerini istemeye hakkı olmadığını söyleyerek, bunu kendi kanaatlerine aksi doğrultuda konuş­ mak gibi benzeri görülmemiş bir istek olarak nitelediler.125 Bu arada, en önde gelen bazı müttefikleri hükümet görevlerinden istifa ederken, Kamenev'in hala potansiyel olarak çok güçlü bir konum olan MYK başkanlığında kaldığına, hatta başka birçok Bolşevik yetkilinin sempati duy­ duğu istifacılarla dayanışmasını açıkça göstermekten kaçındığına dikkat edilmelidir. Ancak bu temkinlilik de onu Lenin'in gazabından kurtarmaya yetmeyecekti. Lenin bir kere partideki ılımlılardan ne pahasına olursa olsun kopmaya karar verdikten sonra, Kamenev'i MYK'nı n ve Bolşevik MYK frak­ siyonunun önderliğinden uzaklaştırmanın ve yerine daha yumuşak başlı ve kendisine tabi bir yoldaşını geçirmenin yollarını kaçınılmaz olarak arayacak­ tı. Merkez Komitesi Sekretaryası yöneticisi olarak Lenin'e sarsılmaz sadakati ve bağlılığıyla bu işe en uygun kişi Sverdlov' du.

Lenin'in yönlendirmesiyle, Bolşevik Merkez Komitesi'nin 8 Kasım' daki sabah toplantısında katılımcılar, Kamenev'i MYK başkanlığından almaya karar verdi.126 Aynı gün ilerleyen saatlerde yapılan ve meselenin ele alındığı fraksiyon toplantısının kayıtları mevcut değildir. Kamenev koltuğunu müca­ dele etmeden mi bırakmıştı? Birkaç gün önceki görevde kalma kararı ışığın­ da bu pek mümkün görünmüyor. 9 Kasım tarihli Novaya Zhizn'de yer alan Kamenev'in MYK başkanlığından istifasını açıkladığı haberi, görevinden baskı altında çekildiği konusunda şüpheye yer bırakmamaktadır. Bununla birlikte, Kamenev'in yerine Sverdlov getiril irken Lenin istediğini elde etmiş­ ti. Sol Sosyalist Devrimcilerin basıncıyla, MYK'nın Sovnarkom karşısındaki yetkileri için mücadele kısa bir süre için yeniden filiziendi ve görünüşe göre Sol Sosyalist Devrimciler bu konuda bir miktar ilerleme kaydetti.127 Ancak uzun vadede, Sverdlov'un sıkı denetimi altında, MYK bir "incir yaprağına" indirgenecekti.128

Bir Hükümet Kurmak 65 Kasım ortasında İkinci Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilleri Sovyetleri Kongresi programının İkinci Tüm-Rusya Köylü Vekilleri Olağanüstü Kong­ resi tarafından onaylanması ve ardından Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri Yü­ rütme Komitesi ile Tüm-Rusya İşçi ve Asker Sovyetleri Merkez Yürütme Komitesi'nin birleşmesi, Lenin hükümetinin de stratejik konumunu güçlen­ dirdi. l l Kasım' da Petrograd' da toplanan İkinci Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Olağanüstü Kongresi'nin tarihi karmaşıktır. Burada sadece, Kongre'nin açık­ ça Sovyet iktidarını daha da meşrulaştırmak, kısmen de Tüm- Rusya İşçi ve Asker Sovyetleri MYK'sının Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri MYK'sı ile birleş­ mesini kolaylaştırmak için, esasen Bolşeviklerin ve Sol Sosyalist Devrimcile­ rin inisiyatifiyle toplandığını belirtmek yeterlidir. Merkezci ve Sağ Sosyalist Devrimcilerin ağırlıkta olduğu Mayıs 1917'deki Birinci Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri Kongresi'nden farklı olarak, köylü temsilcilerinin bu ikinci ulusal toplantısında Sol Sosyalist Devrimcilerin mutlak bir çoğunluğa sahip olduğu­ nu da eklemek gerekir.1 29 Birleşik bir MYK oluşturma meselesi, Bolşevik Merkez Komitesi ve Sol Sosyalist Devrimci MYK Bürosunun 14 Kasım'ı l S'ine bağlayan gece yapılan ortak toplantısında ve kısa bir süre sonra da MYK toplantısında ve Olağa­ nüstü Köylü Kongresi'nde tartışıldı. Birleşmenin şartları, aynı gece Kongre Prezidyumu ile MYK'nın ortak toplantısında kararlaştırıldı ve ertesi gün tüm kongre tarafından onaylandı. Böylece Sovyet iktidarı, sembolik olarak Rus halkının büyük çoğunluğunun temsilcisi haline geldi. Birleşme hükümlerine göre, mevcut MYK'nın 108 üyesine Köylü Kongresi'nden aynı sayıda temsilci, asker ve denizci komitelerinden 100 temsilci ve SO sendika temsilcisi ekle­ necekti. Köylü Kongresi'nden 108 temsilci, lS Kasım' da görkemli bir törenle MYK'ya resmen katıldı.13 0 Köylü Kongresi'nden gelen yeni MYK üyelerinin ağırlığı Sol Sosyalist Devrimciydi. Bunun sonucunda, yaklaşık iki hafta bu kurulda Bolşevikler karşısında sayısal üstünlüğü ellerinde bulu ndurdular. Ancak diğer yeni üye­ leri beklerken hükümeti yeniden düzenlemek üzere sayısal çoğunluklarını kullanmamakta hemfikirdiler. MY K'ya sendikalar ile işçi ve denizci komi­ telerinden gelen delegeler arasında Bolşeviklerin ağırlıkta olduğu görül­ düY1 Böylece, Kasım sonunda Bolşevikler birleşik MYK' da çoğunluğu elde ettiler. Köylü askerler arasındaki geleneksel Sosyalist Devrimci hakimiyeti göz önüne alındığında, yeni MYK'da Bolşeviklerin sonunda tekrar çoğun­ luğu elde etmeleri halkın eğilimlerinin meşru bir ifadesi miydi, yoksa özel­ likle silahlı kuvvetlerden gelen yeni üyeler üzerinden Bolşeviklerin hileyle elde ettikleri bir sonuç muydu sorusu makuldür. Bu sorunun cevabından bağımsız olarak, insan MYK' da geçici olarak çoğ unluğu kazanan Sol Sos­ yalist Devrimcilerin niye bunu kullanmadıklarını, özellikle de neden Sol

66

Bolşevikler İktidarda

Sosyalist Devrimcilerin çoğunlukta olduğu bir kabine oluşturmaya çalış­ madıklarını merak edebilir.

Silahlı kuvvetlerden yeni temsilcilerin meşruiyeti sorusuyla ilgili olarak, 1917 yaz sonu ve sonbaharında askeri birlikler arasında ılımlı sosyalistlere ve­ rilen destekten Bolşevikleri desteklemeye doğru -Bolşeviklerin MYK'ya gelen asker delegeler arasındaki ağırlığına orantılı şekilde- yığınsal bir kayma mey­ dana geldiği söylenebilir.132 İkinci soruya, Sol Sosyalist Devrimcilerin birleşik MYK'daki çoğunluklarını kullanmaktan bilerek geri durmalarına gelirsek, görünen o ki bu kez Sol Sosyalist Devrimci önderlik, hükümetin liderliği ko­ nusunda Bolşeviklere karşı çıkacak güven ve iradeden yoksundu. Bu bağlam­ da, bunun tam da Sol Sosyalist Devrimcilerin kuruluş kongrelerini yaptık­ ları zamana (1 9-28 Kasım) denk geldiğine bilhassa dikkat edilmelidir. Ekim 1918'deki Sol Sosyalist Devrimciler Dördüncü Tüm-Rusya Kongresi'nde bu konuya değinen Karelin, iktidar korkusu (vlasteboiazn) olarak adlandırdığı 1917 sonlarındaki bu durumu, artan etkilerine rağmen henüz ayrı bir oluşum olarak yeni varlık gösteriyor olmalarına ve gelişmiş bir parti örgütünden yok­ sunluğa bağlıyordu. "Bu iktidar korkusu ve onu n ürettiği çilecilik ve manastır ruhu," diyordu, "uzun süre bizim [Sol Sosyalist Devrimcilerin] karakteristik özelliğimiz oldu."133 Devrime katılmaya devam etme arzusuyla birlikte kendilerinin de far­ kında olduğu bu zayıflığın etkisi öyle büyüktü ki, Lenin önderliğindeki bir Sovyet hükümetinin nasıl isterse öyle davranacağının işareti defalarca görül­ düğü halde, Sol Sosyalist Devrimciler şimdi de Bolşeviklerle koalisyon kur­ mak üzere müzakerelere başladılar. Görünüşe bakılırsa, hükümete katılma sorunu ilk olarak 14-15 Kasım'da düzenlenen, birleşik MYK kurmanın de­ ğerlendirildiği Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonu toplantısında günde­ me geldi.134 Tartışmaya iki gün sonra, Sverdlov'un katıldığı bir birleşik MYK Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonu toplantısında devam edildi.135 Birinci Sol Sosyalist Devrimciler Kongresi'nin tam da o sıradaki bir oturumunda, Ma­ ria Spiridonova Sol Sosyalist Devrimcilerin tipik hissiyatma uygun bir ko­ nuşma yaparak Bolşeviklerle yakın işbirliğinin haklılığını savundu. Yirmi iki yaşında Tambov ilinde üst düzey bir polise suikast düzenlediği 1906'dan beri Rus köylüleri arasında bir efsane olan ve bu eylemi nedeniyle büyük be­ del ödeyen 1 36 Spiridonova, 1917'de Sol Sosyalist Devrimcilerin en önde gelen isimlerinden biriydi. Kongrede "muazzam bir toplumsal altüst oluşun eşi­ ğindeyiz. Öngörülerneyecek pek çok şey yaşayacağız. Bolşeviklere bu açıdan yaklaşmak zorundayız. Kaba tutumları bize ne kadar yabancı olsa da, onlarla yakın temasımızı koruyoruz, çünkü yığınlar onların peşinde" diyordu.137 Bir yıl kadar sonra bir diğer etkin Sol Sosyalist Devrimci, yenilgiye uğrayan bu yaklaşımı "Bolşeviklerle onları yumuşatmak için blok kurmuştuk" sözle­ riyle açıklayacaktı.us 1917 Kasım ortalarında Sol Sosyalist Devrimci liderler arasında bu gerekçeyle Bolşeviklerle, ortaklık eğilimi o derece güçlüydü ki,

Bir Hükümet Kurmak 67 Bolşevik yetkililerin şu ya da bu baskıcı tutumuna duyulan tepki bu eğilimi pekiştirmekten başka bir şey yapmıyordu. Böylece, Spiridonova 17 Kasım'da­ ki MYK toplantısında, Petrograd Kent Dumasını MYK'nın önceden onayını almadan feshettikleri için Bolşevikleri payladığı konuşmasında, Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom'a girme arzusunu açıkça gösterdi.139 Spiridonova'nın hücumunun ardından Sverdlov, Sol Sosyalist Devrimcile­ rin bir koalisyon kab i nesi oluşturmaya yönelik müzakerelere devam etme şar­ tı olarak talep ettikleri, bundan sonra MYK ile Sovnarkom arasındaki ilişki­ leri düzenieyecek bir tüzük taslağı sundu. Olabilecek en az tartışmayla kabul edilen bu tüzüğe göre, Sovnarkom MYK'ya karşı tamamen sorumlu olacaktı.

Yürürlüğe girmeden önce "tüm yasama kararları ve önemli siyasi nitelik ta­ şıyan emirler [Sovnarkom tarafından] inceleme ve onay için MYK'ya sunula­ caktı." Karşı-devrimle mücadeleye ilişkin önlemler, Sovnarkom'un bunlarla ilgili olarak MYK'ya hesap vermesi şartıyla, bu hükmün dışında tutulabile­ cekti. Her halk komiseri MYK'ya haftalık rapor sunmakla yükümlü olacak, MYK'nın soru önergeleri derhal cevaplanacaktı.140 MY K'da Bolşevik çoğunluğunun yeniden sağlanmasından birkaç gün önce, 22 Kasım'da Kamkov, Birinci Sol Sosyalist Devrimciler Kongresi'nde yoldaşlarına zafer kazanmış bir edayla " bundan böyle MYK'nın onayını al­ maksızın tek bir kararname bile çıkamayacak. Böylece MYK yasama gücü­ nü, Sovnarkom yürütme gücünü oluşturuyor. Bu, Sol Sosyalist Devrimciler açısından muazzam bir zaferdir"14 1 diyordu. Ancak, durum tam olarak böyle değildi. Zamanla görüleceği gibi, anlaşma Bolşeviklerin iyi niyetine bağlıy­ dı ve Sovnarkom'a son derece geniş bir karar alma yetkisi veriyordu. Yine de, bir süre için, halk komiserleri çalışmalarıyla ilgili olarak MYK'ya rapor vermeyi aksatmadılar.142 Ve yine, hepsi değilse de çoğu önemli kararname, Sovnarkom' da kabul edildikten sonra onay için MYK'ya sunuldu. *

*

25 Ekim ile 4 Kasım 1917 arası dönem, Rus devriminin gelişiminde önemli bir dönüm noktasını teşkil eder. Bu dönemde İkinci Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Kongresi tarafından sadece sosyalistlerden oluşan, çok partili bir hükümet oluşturulmasına yönelik çaba sona erdi, tümüyle Bolşe­ vik bir hükümet kuruldu. Bolşeviklerin Petrograd'daki halk desteği, Sovyet Kongresi'nin partinin devrimci programının büyük bölümünü benimsernesi ve Sovyet hükümetinin karşı-devrim karşısındaki ilk askeri zaferleriyle pekiş­ mişti. Ilımlı Bolşeviklerin Sovnarkom'un karar alma yetkisini sınırlamaya yö­ nelik -Sol Sosyalist Devrimciler, Menşev ik Enternasyonalistler ve MYK' daki diğer sol sosyalist gruplar tarafından da desteklenen- girişimleri boşa çıktı.

Parti Merkez Komitesi dışına itilen ılımlı Bolşevikler, Sovnarkom'dan çekil­ diler. Dahası, Sovyet hükümetinin meşruiyeti, İkinci Tüm-Rusya Köylü Ve-

68 1

Bolşevikler iktidarda

killeri Sovyetleri Kongresi programının kabulü ve Yürütme Komitelerinin birleşmesi ile güçlendi.

Elbette Kerenski'nin sola saldırısının gecikmesi, ılımlı sosyalistlerin İkin­ ci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nden çekilmeleri ve Vikzhel görüşmele­ rindeki gerçekçilikten uzak yaklaşımları bu gelişmelerin önünü açmıştı. Gel­ gelelim, sözü edilen gelişmeleri şekillendiren en önemli faktör, açık olmak gerekirse, (Troçki'nin desteğini alan) Lenin' di. Rusya' da ve dünyada devrimci durumun nabzını ölçme becerisine duyduğu azami güven, karşıtlarının gücü ne olursa olsun hedeflerine ulaşmadaki çelikten iradesi ve sarsılmaz karar­ lılığı, eksiksiz siyasi yeteneği ve vicdan i tereddütlere uzaklığıyla Lenin . . .

Petrograd'da Ekim Devrimi'nin ardında her ne kadar bir halk hareketi var­ dıysa da, 25 Ekim-4 Kasım 1917 arasında yaşanan gelişmeler, tarihte bireyin kimi zaman belirleyici rol oynadığını göstermektedir.

2

i s YA N C l DAN YöN E T i c i YE

Sovnarkom'u genişletme ya da hiç değilse çok partili MYK'ya hesap vere­ bilir hale getirme çabalarının akamete uğraması, Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler dışındaki tüm Rus siyasi grupların Sovyet iktidarının meşruiye­ tini tanımaya yanaşmaması da buna eklenince, Ekim Devrimi'nin ardından düzeni sürdürme ve Petrograd ile çevresine belediye hizmetleri, gıda ve yakıt sağlama sorumluluğunu Bolşeviklerin tek başına üstlenmesi anlamına geldi.

Lenin ve Troçki, Rusya' da tüm devlet iktidarının Sovyetlere geçtiğini ilan edip geniş tabanlı siyasi ittifakları reddederken, bu adımlarının pratik sonuçlarıyla özel olarak ilgilenmemişlerdi. Bunun yerine, mümkün olan en keskin önlem­ leri kullanarak Sovyet iktidarını savunup pekiştirmekle ve Rus Devrimi'nin ayakta kalması için zorunlu olduğuna inandıkları dünya çapında nihai sosya­ list devrimleri tetiklemekle meşguldüler. Ancak bu tutumlarının sonucu, parti il örgütlerindeki, Petrograd Sovyetindeki ve Petrograd bölge Sovyetlerindeki Bolşeviklerin kendilerini isyancıdan iktidar sahiplerine dönüştürmeleri, yeni yerel iktidarlar ve idari kurumlar inşa etmeleri ya da var olanları yeniden şekil­ lendirmeleri oldu. Üstelik bunu, nasıl yöneteceklerine dair herhangi bir somut fikirleri olmaksızın yapmak zorunda kaldılar. Aynı zamanda, ulusal hüküme­ tin yeni kurumlarında hizmet verecek personeli sağlamakla ve devrimi ülke çapında yayıp savunmakla yükümlüydüler. Bu yükler Bolşevik Parti Petrograd örgütünün bileşiminde, yapısında, çalışma tarzında ve tabanıyla ilişkilerinde kaçınılmaz şekilde köklü bir dönüşüme yol açtı.

Ekim günleri sırasında Rusya'nın her yerinde devlet iktidarının ilke olarak en tepeden en alta kadar Sovyetlere geçtiği göz önüne alındığında, Petrograd' da Çarlık döneminin sonlarında kurulmuş Kent Duması ve bölge Dumaları gibi yerel iktidar kurumlarının ve bunların idari organlarının (up­ ravy) sorumluluklarının hemen kent Sovyeti ve bölge Sovyetleri tarafından devralınmaya başlanması beklenebilirdi. Ancak Petrograd'da Sovyet hükü­ metinin evrimini ve hükümet ile içindeki Bolşevik Parti komitelerinin rolü

70 1

Bolşevikler iktidarda

arasındaki ilişkiyi anlayabilmek açısından önemli nedenlerle, böyle olmadı. Örneğin Petrograd Sovyetinin yönetici kurullarını ele alalım. Henüz Eylül 1917 gibi erken bir tarihten başlayarak, Menşeviklerin ve Sosyalist Devrimci­ lerin halci önemli bir güce sahip oldukları Petrograd Sovyeti Yürütme Komi­ tesi ve Prezidyumu, siyasi iç çekişmeler ve Ekim ayında da Troçki gibi etkin Bolşeviklerin ADK'ya ve ulusal komiserliklere geçmesi yüzünden büyük oran­ da felce uğradı. Bu işlevsizlik hali, Kasım sonunda her ikisi de Zinovyev'in liderliğinde ve Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimcilerin hakimiyetindeki yeni Yürütme Komitesi ve Prezidyum seçilene kadar devam etti. Ancak bun­ dan sonra, yani Bolşevikler devlet iktidarını üstleneli bir aydan fazla olmuş­ ken, Petrograd Sovyetinin yürütme organları devrimci Rusya'nın başkentini yönetmede anlamlı bir rol oynamaya başladı.1 Ilımlıları terk ederek yeniden Lenin'in gözüne giren Zinovyev, yeni seçilen Yürütme Komitesi'nin ve Pre­ zidyumun başında yer alması dolayısıyla, Petrograd Sovyetinin lideri oldu ve 1925 sonuna kadar bu görevde kaldı.2 Sovyet iktidarının başlangıç aşamasında Petrograd Sovyeti düzenli olarak toplanıyordu. Ancak fabrikalardan ve askeri birliklerden seçilmiş bini aşkın temsilciden oluşan, çoğu toplantısında bunlardan yüzlercesinin boy göster­ diği Sovyet, anlamlı bir tartışma ve karar alma organı olamayacak kadar büyüktü. Birkaç istisna dışında genel toplantılar, önemli meseleleri çözmek üzere yapılan ciddi toplantılardan ziyade, bilgi aktarmak ve gerek ulusal, ge­ rek uluslararası konularda Bolşevik çizgiye halk desteği sağlamak amaçlı se­ ferberlik toplantılarıydı. 3 ADK, Sovyet iktidarına aktif muhalefeti nedeniyle Petrograd Kent Du­ masını dağıtma hazırlığında 9 Kasım'da inisiyatif aldı.4 Duma 16 Kasım'da Sovnarkom'un emriyle resmen feshedildL 5 Ertesi gün Petrograd Sovyeti, Troçki tarafından sunulan, Petrograd Sovyeti ve bölge Sovyetleri üyelerini "devleti sadece burjuva memurların yürütebileceği şeklindeki çürümüş bur­ juva önyargıdan" vazgeçmeye çağıran ve " [yerel] sivil idarenin şu ya da bu kolu için" Petrograd Sovyetine ve bölge Sovyetlerine bağlı farklı şubelerin derhal oluşturulmasını öngören bir tasarıyı kabul etti.6 Yine de bu emir uygulanmadı ve Dumanın idari organlarında görevli burjuva memurları görev yerinde tutmanın hesaplandığı yeni Kent Duması seçimlerinin tarihi 26 Kasım olarak belirlendi; bu hüküm mevcut Dumanın dağıtılmasıyla ilgili Sovnarkom kararnamesinde belirtiliyordu . Troçki'nin tercihleri ne olursa olsun, pratik bir mesele olarak, belediyecilik ve yerel yö­ netim için gerekli uzmanlığa, istikrarlı bileşime ve altyapıya ne Petrograd Sovyeti, ne de bölge Sovyetleri sahipti. Mevcut Kent Duması kendisiyle etkili bir işbirliği yapmanın imkansız olduğu açıkça ortaya çıktığı için dağıtılırken, yenisini seçmernek gibi bir düşünce söz konusu değildi. Sovnarkom'un önce­ likli derdi, yeni Kent D uması seçimlerini Duma organlarını her düzeydeki uzmanlaşmış şubeleri ve komisyonlarıyla birlikte çalışır durumda tutacak

i syancıdan Yöneticiye

şekilde, mümkün olduğu kadar çabuk yapmaktı. Söz konusu seçimler 27-28 Kasım'da yapıldı. Kadetlerin ve ılımlı sosyalistlerin boykotu sonucunda, Bol­ şevikierin ağırlıkta olduğu bir Petrograd Kent Duması ortaya çıktı.

Kent yönetiminin eski kurumlarını koruma gayretinde önemli bir payı olan bir olgu da, Bolşevik Sovyet liderlerinin gündelik belediye yönetiminden pek hoşlanmamalarıydı. Hayatlarını ihtilal çıkarmaya adayan bu insanlar, önceleri Sovyetleri halkın kendi kendini yönetme organlarından çok, görevi henüz sonuçlanmamış devrimi pekiştirrnek olan siyasi kurumlar olarak kav­ rıyorlardı; Sovyetler kamu düzenini olsa olsa tanımlar, uygulamazdı. Bu, özel konuşmalarda yerel düzeydeki Bolşevikler tarafından açıkça kabul ediliyor­ du. Okhtinski Bölgesi'ndeki Bolşevik bir komitesi üyesinin, bölge Sovyetleri­ nin neden bölge Dumalarının işini üstlenmediği sorusuna verdiği cevap ti­ pikti. "Yerel yönetim kurumları sadece ekonomik yönetim kurumlarıdır, böl­ ge Sovyetleri ise siyasi kurumlardır" diyordu kesinkes. "Sovyetler idari işleri üstlenmemeli; bu onların zaten yeterince zor olan siyasi işlerini zorlaştırır."7 Bölge düzeyindeki Bolşevik militanlar, yerel Dumaların ve bunların idari organlarının radikal devrimci değişime düşmanlıkları nedeniyle, Sovyetle­ rin belediye yönetimlerinin sorumluluğunu doğrudan üstlenmek zorunda kalması ihtimal inden elbette kaygılanıyordu. Ancak çoğuna göre bu, büsbü­ tün tatsız bir son çareydi. Bazı yerel parti militanları, özellikle uzlaşılması imkansız yerel Dumaları ve kurulları budamanın bir aracı olarak, Petrog­ rad ' daki bölgelerin sayısını düşürmeye yönelik bir dolap çevirmeyi bile dü­ şündüler. 8 Bu fikir hayata geçirilmemişse de, yerel düzeydeki Bolşevikleri n bölge Sovyetlerinin ve Dumaların işlevlerini ayrıştırma ve gündelik belediye idaresi için profesyonel Duma organlarını yerinde tutma arzularının derin­ liğini gösterir.

Ekim günlerinin ardından, merkezi Kent Duması gibi tüm bölge Duma­ ları da -Viborg Duması hariç- fiilen Sovyet iktidarına direnen Kadetlerin ve ılımlı sosyalistlerin denetimindeydi. Buna rağmen başlangıçta bölge Sovyet­ leri, bölge Dumalarını ve kurullarını sıkı gözetim altında tutmakla ve safla­ rındaki Bolşevikler üzerinden etkilerneye çalışınakla yetindiler. Kısmen böl­ ge Dumaları tarafından yönetilen memur grevleri karşısında bölge Sovyetleri, Kasım sonuna ve Aralık'a kadar (ki bu tarihte neredeyse tüm Petrograd bölge Sovyetleri Bolşevikterin liderliğine geçmişti) bunları dağıtmak için harekete geçmemişti.

Bölge Dumalarının dağıtılması süreci, genellikle yerel Bolşevik Par­ ti Komitesi tarafından başlatıldı; komite, memurların sabotajlarıyla ilgili şikayetler üzerine yerel Dumanın feshedilmesini ve yenisinin seçilmesini isteyen, bu konunun parti üyelerinin daha geniş bir birleşiminde ya da böl­ gedeki fabrika ve askeri birliklerden Bolşevik temsilcilerin toplantısında oylanmasını ve yerel bölge Sovyeti tarafından uygulanmasını öngören bir karar aldı.9 Petrograd' da Sovyet iktidarının örgütlenmesinin bu ilk evresin-

71

72

Bolşevikler iktidarda

de partinin kent ve bölgeler düzeyindeki karar alma süreçleri ademimerke­ ziyetçiydi. Parti ilçe örgütlerinin yapısı ve hatta bu örgütlerdeki güç odak­ Iaşması büyük farklar gösteriyordu. işleyişieri de hal:1 görece demokratik ve akıcıydı. En azından bazı ilçelerde Bolşevik komitelerin kararları, yerelde en yüksek parti otoritesi olan parti genel üye toplantıları üzerinde bağlayıcı değildi.10 Bölge D umalarını fesheden parti ilçe komitesi ve bölge Sovyeti kararla­ rı, yeniden seçilmelerini öngörüyordu. Bu seçimler için genellikle hazırlıklar yapıldı, ancak hiçbiri gerçekte yapılmadı. Liderlerinin tercihleri ne olursa ol­ sun, koşullar Petrograd bölge Sovyetlerini aşamalı ve eşitsiz bir şekilde Duma organlarının denetimini mümkün olduğunca üstlenmeye ve yerel idari ku­ rumlara dönüşmeye zorladı. Bu arada, eski memurlar tarafından yapılan iş durdmmalar, bu kesim sadece Troçki'nin ileri sürdüğü gibi hastınldığı ya da yerini devrimci kitlelerin yeni ve eğitimli temsilcilerine bıraktığı için değil, fakat çoğunluğu yaşamak için maaşa bağımlı olduğundan, Ocak ayı başların­ da tavsadı. Belediye çalışanları, kaynakları tükenince işlerine geri döndüler. 1 1 Petrograd genelinde bölge Sovyetleri Aralık 1917'den itibaren 1918'in ilk ya­ rısı boyunca, kilit belediye hizmetleri için ayrı şubeler oluştururken bu çalı­ şanlardan yararlandı.

Petrograd 'da Sovyet iktidarının gelişiyle birlikte, Bolşevik Petersbmg Komitesi'nin kamu düzeninin sağlanmasına merkezi olarak dahil olması ve parti ilçe komiteleriyle birlikte kent ve ilçe düzeyinde yönetimi ellerine alma­ ları da beklenebilirdi. Ne var ki, bu sonuca yol açan süreç bir süre başlama­ dı ve uzun, zorlu ve dağıtıcı bir dönem yaşandı. Ekim günlerinin ardından Petersbmg Komitesi'nin toplantıları öncelikle Vikzhel müzakereleri, Kurucu Meclis seçimleri ve mevcut durum üzerine değerlendirmeler gibi ulusal mese­ lelere ve dar örgütsel sorunlara ayrılıyordu. Kimi zaman ise, komiteleri n yerel yönetimlerdeki rolüne dair genel bir tartışma başlatabilecek gündem madde­ lerinin zaman darlığı nedeniyle ertelendiği oluyordu.

Sovyet iktidarının bu ilk döneminde Bolşevik Parti ilçe örgütleri de, ya­ pılarından bağımsız olarak, zamanlarının büyük bölümünü ulusal konuları değerlendirmeye ayırıyordu.12 İlçe komiteleri Krasnov'un beklenen Petrograd seferine karşı savaşmak üzere kitlelerin harekete geçirilmesinde ve partinin Kurucu Meclis ve Kent Duması seçim kampanyalarının yürütülmesinde doğ­ rudan rol oynadılar. Yukarıdan emir almaksızın fabrika kolektifleriyle, böl­ ge Sovyetleriyle ve Dumalarıyla özel ilişkiler kurdular. Bu ilişkiler bölgeden bölgeye değişiyordu ve sistematik olmaktan uzaktı. Petersburg Komitesi'ne verdikleri düzenli raporlara yansıdığı üzere, ilçe komiteleri, partinin üst mer­ ciierini taban düzeyinde halkın siyasi kanaatleri hakkında bilgilendirmeye çabalıyordu. En önemli işlevleri, ulusal ve yerel hükümete, devrimci mah­ kemelere, Kızıl Muhafızlara, işçi milisierine ve devrimi tüm Rusya çapında yaymaya, Orta Rusya'nın çeperinde örgütlenen Sovyet iktidarını düşman

isyancıdan Yöneticiye 73 kuvvetiere karşı korumaya çalışan Kızıl kuvvetiere insan kaynağı ve personel kurumu olarak hizmet etmekti. İlk büyük düşman kuvvet, sosyalist bir koalisyon hükümeti oluşturmaya yönelik Vikzhel görüşmelerinin çöküşünden bile önce, Don Bölgesi'nde orta­ ya çıkmıştı. Şubat Devrimi'ni izleyen ilk haftalarda Rus ordusunun başkomu­ tanı ve Ağustos sonundaki General Lavr Kornilov darbe girişiminin ardından Kerenski'nin genelkurmay başkanı olan General Mikhail Alekseyev, Kasım başında Don Bölgesi'nin başkenti Novoçerkesk üzerine yürüdü. Don Kazak­ larının atarnam General Aleksey Kaledin'le kırılgan bir ittifak kurarak, kısa süre sonra Gönüllüler Ordusu adıyla tanınacak Bolşevik karşıtı, İtilaf kuv­ vetleri yanlısı bir ordunun çekirdeğini örgütlerneye girişti. Birkaç hafta son­ ra Alekseyev, Novoçerkesk'te General Anton Denikin'e ve daha da önemlisi, darbe girişiminin ardından kapatıldığı manastırdan kaçarak, bu ilk Beyaz hareketin liderliğini Alekseyev ve Kaledin'le paylaşmaya karar veren General Kornilov'a katıldı.

Lenin, muhtemelen hem genç Kazakların savaştan duyduğu bezginliği ve Kaledin'e karşı kayıtsızlığını hem de sanayi kenti Rostov' da yoğunlaşan yerel fabrika işçileri, Donhas madencileri ve -büyük bölümü Rus köken­ li- Kazak olmayan köylüler arasında Sovyet iktidarına dönük gizli desteği hafife aldığından, Gönüllüler Ordusunun devrime karşı oluşturduğu tehdi­ di abartıyordu. Lenin'in Gönüllüler Ordusu ile ilgili endişelerini, hareketle ilişkilenen subay, harp okulu öğrencisi ve üst düzey muhafazakar ve liberal siyasi lider sayısının giderek artması da muhtemelen arttı rıyordu. Lenin'in Don' da burj uva karşı-devrimi acilen bastırma çağrıları üzerine, Kasım so­ nundan itibaren binlerce Petrogradlı Bolşevik, Kızıl Muhafız, Baltık Do­ nanması denizeisi ve çoğunluğu parti ilçe komiteleri tarafından harekete geçirilen sıradan işçi, giderek büyüyen düzensiz Sovyet kuvvetlerine katıla­ rak güneye doğru yola çıktı. Takvim 1918 Ocak'tan Şubat'a dönerken, Ekim günlerinde Kışlık Saray'ın ele geçirilmesine komuta eden, ardından Ordu ve Donanma Halk Komiseri Yardımcılığını üstlenen Vladimir Antonov- Ovse­ enko komutasındaki bu güçler, henüz görece zayıf olan Gönüllüler Ordusu karşısında üstün geldi ve onu Don Bölgesi'nden atarak, buz tutmuş Kuban steplerine doğru sürdü.

Rus iç savaşının bu ilk perdesi, Ekim sonrası dönemde Petrograd dışına Bolşevik kadro akışı bakımından tipik bir örnekti. Sovyet iktidarının bu ilk evresinde, bitmek bilmez sivil ve askeri acil durumlar karşısında pek çok ilçe komitesi toplantısında ve diğer yerel düzeydeki Bolşevik toplantılarında ata­ ma ve kadro aktanını özel bir yer tutuyordu. Bolşevik Duma ve Sovyet fraksi­ yonlarının sistematik kontrolü düşüncesi bir yana bırakılıyordu. Petrogradlı devasa işçi ve asker yığınları arasında siyasi ajitasyon bile azalmıştı. Yönetici organlar üzerindeki parti denetimi ile ilgili felakete gebe bu durum, çarpıcı bir h ızla gelişti.

74

1

Bolşe v i k l e r Ikti d a r d a

Henüz 29 Ekim gibi erken bir tarihte, parti ilçe komiteleri temsilcilerinin Petersburg Komitesi'ne verdikleri raporlar ve Petrograd çapında tabandaki parti toplantılarının kayıtları, partinin gücündeki gerilerneyi belgeliyordu.

Okhtinski Bölgesi'nden "[siyasi] hayat, bir mücadelenin verilmekte olduğu Sovyette odaklanırken ... parti örgütü hiçbir rol oynamıyor" deniyordu. Nar­ va Bölgesi'nden bir temsilci ise "Parti çalışması geriliyor" diyordu. "[Parti] militanları Kızıl Muhafıziarda ya da başka bir yerde görevlendirildi." Nevski Bölgesi'nden bir temsilci ise "parti çalışması durma noktasına geldi"13 sözle­ riyle katılıyordu buna.

Kolpinski Bölgesi'ndeki Bolşevik komitesi ı ı Kasım' da Petersburg Sovyeti için on iki kişi seçtiğinde, başkan ve sekreterin liderliğindeki listede komite­ nin en deneyimli yöneticileri yer alıyordu. Seçilenterin çoğu yerel bölge Sov­ yeti ya da Duması üyesiydi. Yine aynı toplantıda, bölge Sovyeti için ayrıca yirmi beş kişi seçildi.14 Aynı bölgedeki parti komitesinin 22 Kasım' daki bir toplantısında bunlara ilaveten yerel bölge Sovyetinin yürütme komitesi için dört kişi, gıda tedarik kurulu için üç kişi ve bölge Duması ve Duma Kurulu başkanı olarak bir kişi daha seçildi. 15 Kayıtlar, Petrograd' da Sovyet iktidarının ilk yılı boyunca en etkili par­ ti militanlarının kitlesel şekilde naklinin örgütsel işlevsizliğe yol açtığını ve bunun tüm bölgelerde kural haline geldiğini göstermektedir. Şüphesiz başlar­ da bu atamaların çoğunun geçici ya da yarı zamanlı olduğu varsayılıyordu, ama sadece küçük bir oranı böyleydi. Ataması yapılanlar genelde parti dı­ şında birden fazla görev üstlendiklerinden, ayrıca Bolşeviklerin bölge Sov­ yetleri, devrimci mahkemeler gibi -katlanarak artma eğilimindeki-hükümet kurumlarındaki sorumlulukları nedeniyle pratikte bu atamaların çoğu, parti üyesinin parti ajitasyon ve örgütlenme çalışmasından tamamen çekilmesiyle sonuçlanıyordu. Petersburg Komitesi'nin ı6 Kasım' daki toplantısında Sluts­ ki bu sorundan yakınıyordu. Mevcut durum üzerine bir raporda, önceki yaz Sosyalist Devrimci Parti'nin iktidar tarafından nasıl yutulduğundan söz edi­ yor ve aynı şeyin Bolşeviklerin başına gelmekte olduğu uyarısında bulunuyor­ du. "Bölgelerde ne gözlemliyoruz?" diye soruyordu. "Herkes dağılıp gidiyor ve iktidar herkesi yiyip tüketiyor. Her yeri 'Ekim Bolşevikleri' [Ekim' den sonra partiye katılan deneyimsiz üyeler] doldurmadan önlem almalıyız."16 Alt kade­ melerdeki eski partililer her yerde aynı endişeyi taşıyordu, ancak bu konuda yapacak bir şeyleri yoktu. 17 Parti ilçe komitelerini inceleyen Petersburg Komitesi, en geç aralık ayında, çöken parti eğitim programiarına yeni kayıtlar almaya başladı; bu eğitimler ı 9ı8 boyunca aralıklarla devam edecekti.18 Bununla birlikte, özellikle parlak

ve yetenekli yeni Bolşevikler, bu programları tamamlamadan önce bile parti çalışmasıyla ilişkisiz görevlere atanıyordu. İlçe komiteleri, yeni üyeleri parti okuHanna göndermek dışında, fabrika kolektiflerini yeniden inşa etmek ve işçiler arasında yeni üye kazanmak ve ajitasyon çalışmalarını koordine etmek

i syancıdan Yöneticiye 75 için tam zamanlı, maaşlı örgütçüler istihdam ederek eski kadrolarda yaşanan kaybı telafi etmeye çalıştılar. Kolpinski ilçe komitesinin l l Kasım' da, iş bilen üyelerinin çoğunu hükümet kurumlarına gönderdikten sonra, bu kayıpların sekteye uğrattığı işyeri kolektiflerini yeniden inşa etmek için tam zamanlı bir örgütçü seçmesi tesadüf değildi. Fakat bu adımlar da aslında işe yaramadı.

Parti ilçe komiteleri ve özenle geliştirdikleri ilişki ağları hızla dağıldı. 1917 yazında Bolşevikterin halk desteğinde olduğu gibi, Ekim Devrimi öncesinde ve sonrasında başarılı strateji ve taktikler geliştirmelerinde de kilit konumda olan sıkı bağlar koptu.

Sovnarkom'a gelince, düzenli olarak toplanmaya başlamadan, yani 1 5 Kasım'd a n önce bile Lenin ve diğer halk komiserleri hükümet adına -basın yasakları kararnamesi gibi- Petrograd'la ilişkili kararnameler çıkarmaya başlamıştı. Kasım ortasından sonra, Petrograd Kent Dumasının feshinden itibaren Sovnarkom, başkentteki yerel otoritelere danışmaksızın yerel yöne­ timlerle ilgili kararnameler çıkarmakta tereddüt etmedi. Bununla birlikte, eldeki kanıtlar ADK'nın Ekim günlerinden dağıtıldığı 5 Aralık 1917'ye ka­ dar Petrograd'daki başlıca yönetici merci olduğunu göstermektedir. Esasen Petrograd Sovyeti tarafından, Geçici Hükümetin Petrograd garnizonundaki askeri hareketliliklerini izlemek üzere kurulan ADK, Bolşevikler tarafından Kerenski'yi devirmek için ustalıkla kullanılmıştı.19 Elbette, teknik olarak hala Petrograd Sovyetinin bir koluydu. Gerçekte ise, iktidarın alınmasından son­ ra dış kontrolden büyük oranda azade bir ulusal kurum haline geldi. İster istemez, deneyimli memurlar ve kadrolu Duma organları tarafından yapılan iş durdurmaların ve devletin her düzeyindeki düzensizliğin yarattığı bitmek bilmez krizierin yarattığı boşlukta ADK; Bolşevik karşıtı güçlerle savaş ve gü­ venlik ve düzeni sağlama çabası içinde, faaliyetlerini askeri harekatların yö­ netiminden gıda, yakıt ve diğer temel ihtiyaçların tedarik, nakil ve dağıtımı, taşımacılık ve ulaştırma, çalışma ilişkileri ve ücretler, halk sağlığı, hapishane yönetimi, konut tahsisi gibi alanların denetimine doğru genişletti. 20 ADK, çakışan sorumluluklara sahip ve sürekli olarak değişen çok sayı­ da seksiyonu koordine etmeyi amaçlayan bir büro tarafından yönetiliyordu. Çoğunluğu Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci olan, parti komitelerinden ya da doğrudan fabrikalardan ve askeri birliklerden çekilen onlarca komiser, sı­ nırsız yetkilerle hükümet kurumlarına, her türden işletmeye, ordu ve polis kuvvetlerine gönderiliyordu. ADK'nın çalışmaları, düzen sağlamaya yönelik sürekli çabalara rağmen, gelişigüzel ve ilkeldL 22 Kasım'a gelindiğinde ADK sekreteri ve sekretarya başkanı Sergey Gusev, örgütün içinde bulunduğu sü­ rekli "kaos" nedeniyle görevlerinden ayrıldı. Bu tutumunu sert bir istifa rnek­ tuhuyla açıkladı. "ADK'nın çalışmalarını düzenleme sorunu sürekli olarak tartışılmış, seksiyonlar ve komisyonlar kurulmasını ve bunlara ADK üyele­ rinin atanmasını öngören kararlar alınmıştır... Ancak tüm bu kararlar uygu-

76

Bolşevikler iktidarda

lanmadan kalmış ve ADK çalışmalarını önceki gibi düzensiz, kaotik yoldan sürdürmüştür." Artık ADK'nın düzeltilmesi umudu taşımadığını belirten Gusev, görevlerinden yirmi dört saat içinde affın ı istiyordu. 2 1 Gusev, belki biraz da Sovnarkom'un ADK'nın sorumluluklarını azaltma­ sı nedeniyle, görevde kalmaya ikna edildi.22 Her durumda, ADK'nın örgütsel sorunları, Ekim'i izleyen ilk haftalarda kazandığı muazzam bağımsız gücün ve yetki alanının üzerini örtmemelidir. 28 Ekim' deki harp okulu öğrencileri ayaklanmasının bastırılması ve birkaç gün sonra da Pulkovo' da Krasnov kuv­ vetlerinin yenilmesi, örgütün Sovyet iktidarının yerel komuta merkezi olarak konumunu halk nezdinde pekiştirdi. Bundan sonra, Bolşevikterin denetimin­ deki bölge Sovyetleri destek ve talimat almak için ADK'ya bakmaya başladı­ lar. İşçi Kızıl Muhafızlar, Petrograd garnizonu askerleri, Baltık Donanınası denizcileri, geniş silah ve mühimmat depoları emrinde olduğundan, ADK Petrograd'da emirleri uygulayacak askeri güce sahip tek kurumdu. Üstelik ör­ gütsel yetersizlikler bir yana bırakılacak olursa, Bolşevik önderliğin kaymak tabakası şu ya da bu dönemde ADK içinde etkindi. Bir yönetimden söz edile­ bildiği kadarıyla, Petrograd'ın yönetiminde ADK'nın kritik rolü açıktı. Bu an­ lamda, çağdaş Petersbmg tarihçisi A. N. Çistikov'un Ekim Devrimi'nin ardın­ dan Petrograd'ın yönetilmesiyle ilgili ileri sürdüğü "Petrograd Sovyetinin ve büyük ölçüde de merkezi Kent Dumasının yerini alan ... ADK, Sovyet iktida­ rının ete kemiğe bürünmüş haliydi" tezine karşı çıkmak mümkün değildirY

Sovyet iktidarının ilk haftalarında Bolşeviklerin (çoğu ADK tarafından uygulanan) keyfi ve düzensiz politikaları, belli başlı tüm muhalif siyasi grup ­ ları düşmanlaştırdı. Dahası, bu politikaların sonucu, en azından kısa vadede, Petrograd'ın siyasi, toplumsal ve ekonomik çözülüşünü hızlandırmak oldu.

Bolşevikler büyüyen kaosla ilgili olarak önceki iktidarı suçluyor ve almak­ ta oldukları kesin önlemlerin işleri düzeltmek için en hızlı ve güvenilir yol olduğunda ısrar ediyordu. Ancak kısmen bu politikalarla kendine çekmeyi amaçladığı sabırsız işçiler, köylü-askerler ve denizciler bu iddiayı kabul ede­ cek miydi? Yoksa Menşeviklerin ve Sosyalist Devrimcilerin dediği gibi, Bolşe­ viklere ve Sovyet iktidarına bağlılıkları kırılgan ve geçici miydi?

1 2-14 Kasım'daki Kurucu Meclis seçimlerinin sonuçları, Petrograd'da ve yakındaki kuzey cephesi birlikleri arasında siyasi eğilimlerin kapsamlı bir dışavurumuydu. 24 Bu bağlamda şunu not etmek gerekir ki, Bolşevikleri n ikti­ darı almasını izleyen yaygın iç karışıklığa rağmen, bu seçimlerin genel olarak adilliği tartışmasızdır. 25 Basın üzerindeki ve bildiri ve afiş dağıtımı ile ilgili kısıtlamalar, genellikle olumsuz kampanyalar yürütmelerine rağmen rakip tüm parti ve grupların kendi programlarını ve gelecek vizyonlarını sunma fırsatı bulmalarını sağlayacak kadar gevşekti. Bolşevikler, daha önce söyle-

isyancıdan Yöneticiye 77 diğimiz gibi, devrimci kitleleri kendilerine daha da yakınlaştırmasını umut ettikleri devrimci kararnameler çıkarma avantajına sahipti. İkinci Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'nin görünüşte çığır açıcı kararlarından itibaren Bolşevikler, bu avantajı sonuna kadar kullanmaya çalıştılar. Ancak iletişim sorunları bu avantaj ın değerini sınırladı. Gerçekten de, Ekim' den sonra haf­ talarca, Rusya'nın geniş kesimleri Petrograd' da olup bitenleri ancak kabaca anlayabildi. 25 Kasım' da bir Sovnarkom toplantısında Maliye Halk Komiseri Viyaçeslav Menzhinski, " hükümet kararnameleri tüm ülkeye telgrafla duyu­ rulmuyor, sadece Petrograd basınında çıkıyor" diye yakınıyordu. 26 Sovnar­ kom bu sorunu çözmek üzere önlemler almaya karar verdi; fakat sonuçları ne olursa olsun, bunların seçimleri ulusal çapta etkilemek için çok gecikmiş bir adım olacağı açıktı.

Geçici Hükümetin devrilmesinden hemen önce Bolşevik Petersburg Ko ­ mitesi, Kurucu Meclis seçimleri için bir seçim kampanyası komitesi oluş­ turmuştu. 27 Ancak, komitenin çalışmaları doğal olarak Ekim günlerinde kesintiye uğradı ve seçimlere birkaç gün kalıncaya kadar da devam etmedi.

Bolşevik Petersbmg Komitesi partinin kampanya yaklaşımını sadece bir kez, 8 Kasım günü aktif parti üyeleriyle yapılan olağanüstü toplantıda ele aldı. Ko­ mite önderliği adına sunulan açılış raporunda Volodarski, kampanya ile ilgili değerlendirmeleri dile getirdi. Başkentte Sovyet iktidarının pekişmesinin po­ tansiyel Bolşevik seçmenierin gözünde seçimlerin önemini azaltmış olması ihtimalinden bunaldığı belli olan Volodarski, Kurucu Meclisin Sovyet prog­ ramını gerçekleştirmesinin tümüyle partinin seçim kampanyasının başarısı­ na bağlı olduğu mesajını vermek gerektiğini söyledi.

Bolşevikler başarısız olursa ne olacaktı? Volodarski, raporunun başların­ da Kurucu Meclis seçimlerinin kaçınılmaz olarak sınıflar arasındaki iktidar mücadelesinin bir boyutu olduğunu ve bu nedenle devrimci kitlelerin, eğer Bolşevikler delege çoğunluğunu kazanamazsa üçüncü bir devrimin zorunlu olacağı gerçeğine odaklanmaları gerektiğini belirtti. Volodarski'nin bu söz­ leri basına sızınca kamuoyunda öfkeyle karşılandı. 28 Ne var ki, 8 Kasım' daki Petersbmg Komitesi toplantısında, Sovyet iktidarının karşıtlarının Kurucu Meclis seçimlerinde üstünlüğü sağlaması durumunda tutulacak yol ile ilgili köklü sorunlar bir kenara bırakıldı. Mümkün olan en güçlü kampanyayı yü­ rütmenin ve seçimlerin planlanan tarihte yapılmasının esas ve en yüksek ön­ celiğe sahip olduğu doğrultusundaki önderlik görüşü, çoğunluk tarafından kabul edildi. Dolayısıyla dikkatler, Bolşevik oyların Volodarski'nin sözleriyle "işçilerin, askerlerin ve köylülerin iradesini yansıtacak" şekilde en yüksek dü­ zeye çıkarılmasına çevrildi. 29 Bolşevikler aralıksız yürüyüşlerle, fabrika toplantılarıyla, fabrika bölgele­ rinde yağmur gibi yağan etkili bildirilerle ve özellikle parti basınında kendi­ lerini acil barışın, köklü toplumsal devrimin ve kararlı ve net eylem in partisi, Kadetlere yani burjuva karşı-devrimin partisine karşı savaşa tek başına ön-

78

Bolşevikler iktidarda

cü lük eden devrimci proletaryanın partisi olarak sunuyordu. 30 Aradaki baş­ lıca partiler, Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler önemsizdi. 10 Kasım'da Troçki, Bolşeviklerin Ekim öncesi verdikleri sözü yerine getirmeye başladı ve Rusya ile müttefikleri arasında savaş hedefleriyle ilgili gizli yazışmala­ rı yayımiayarak savaşın emperyalist karakterini teşhir etti. Üstelik tam da bu sırada, Sovyet hükümetinin acil barış seferberliği işe yarar gibi oluyordu; Almanlar bir ateşkese açık görünüyordu. Bolşevik kampanyanın Pravda 'nın 13 Kasım'daki başyazısına başlık olan ana teması, Bolşevik listeye verilecek oyun bu çabaları onaylayacağı ve savaşa hemen son verilmesini sağlamanın en iyi yolunun bu olduğu şeklindeydi. Başyazıya göre 4 numaralı yani Bolşe­ vik listeye oy vermek, her şeyden önce Ekim devrimiyle ve Sovyet iktidarıyla dayanışmanın ifadesiydi. 3 1 Petrograd Bolşevikleri, fabrika işçisi kadınların desteğini korumak için özel bir gayret sarf ettiler. Bu gayret, Bolşeviklerin desteğiyle toplanan Pet­ rograd Bi rinci Kadın İşçiler Konferansı'nın 12 Kasım oturumundaki tar­ tışmalarda yansımasını buluyordu. Önceki bölümde belirttiğimiz gibi, 32 konferansın öncelikli amaçlarından biri fabrika işçisi kadınların seçimlerde partinin aday listesine desteğini kazanmaktı. Matbaa işçisi ve sadece dört yıl formel eğitim görmüş olmasına rağmen Rabotnitsa gazetesinin editörle­ rinden biri olan, konferans başkanı Klavdiya Nikolayeva, emekçi kadınların neden sadece Bolşeviklere oy vermesi gerektiğinin nedenlerini açıkladığı ateşli konuşmasında, on dokuz seçim listesinden sadece birinin, Bolşevik listenin işçileri temsile adanmış olduğunu ve işçilerin zorlukla elde edilmiş devrimci kazanımlarını pekiştirrnek için çabalayacağını söyledi. Dinleyici­ lerini, büyük oranda Kadet Kadınlar İçin Eşit Haklar Ligine ait 7 numaralı listeye oy verme tuzağına düşmemeleri konusunda özellikle uyardı. Fabri­ kalarda kampanya yürüten Birlik sözcüleri, emekçi kadınların haklarını sa­ vunacaklarına yemin ediyorlardı. Gerçekte ise, Kurucu Meclise seçilmeleri durumunda Birlik delegeleri, mülk sahibi kadınları temsil edecekti. "Biz [sı­ nıf] bilinçli kadınlar olarak biliyoruz ki, kadınlara özgü çıkarlarımız yok­ tur, bu nedenle ayrı kadın örgütlenmesi olmamalıdır," diyordu Nikolayeva.

"Ancak sosyalizm için savaşan tüm işçilerle proleter kardeşlik ailesinde bir­ leştiğimiz zaman gerçekten güçlüyüz."33 Konferansın bu oturumu sona ermeden, Kadınlar İçin Eşit Haklar Ligin­ den yurttaş Doroşevskaya söz almak istedi. Aleksandra Kollontay'ın ısrarıy­ la, konuşması için bir şans verilen sözcü, dünyanın her yerinden Ligi ziyaret eden kadınların kendi çabalarını takdir ettiklerini, Ligin gerçekte devrim­ ci Rusya'da başarıyla yürütülen kadın hakları mücadelesine önderlik ettiği­ ni ve erkeklerin onları anlamadıkları için kadın haklarını savunmalarının imkansız olduğunu söyledi. "Ben de emekçi bir kadınım, bir hekimim, kocam beni terk etti [ve] dolayısıyla çocuklarıma kendi çabamla bakmak zorunda­ yım" diye tamamladı sözlerini. 34

isyancıdan Yöneticiye j 79 Toplantıya katılan kadın işçilerden hiçbiri Doroşevskaya'ya en ufak bir sempati duymuş gibi görünmüyordu. Tersine, tüm kadınların çıkarlarının ortak olduğu düşüncesiyle dalga geçerek, bunu Doroşevskaya gibilerinin ya­ nında çalışan " hizmetçi yoldaşlara" sormak gerekir diyen bir delegeyle açıkça hemfikirdiler. Fabrika işçisi kadınlar, kendileri on dört saat çalışırken ve gebe kadınlar bebeklerini tezgah başında düşürürken Kadınlar İçin Eşit Haklar Ligi neredeydi diye soran ikinci bir delegeyle de belli ki aynı fikirdeydiler.

Yine, erkeklerle sırf erkek oldukları için çatışmanın haksızlık olacağını söy­ leyerek, "aynı tezgahta yan yana çalıştığımız, özgür bir yaşam ve onu rlu bir demokratik barış için aynı sınıfın saflarında birlikte kavga verdiğimiz erkek işçilerle çatışmamız yoktur ve olamaz" diyen bir başka delegeye de olumlu tepki verdiler. Kollontay'ın Doroşevskaya'ya verdiği sert cevaptan hareketle söyleyebiliriz ki, Kadınlar İçin Eşit Haklar Ligine destek çağrısı, kadın işçile­ rin aslında kendine özgü çıkarları olduğuna inanan, dolayısıyla bu çıkarları savunacak ayrı parti oluşumlarından yana olan Kollontay ile cinsiyet temelli sorunlar fikrinin kendisini reddeden ve zamanlarının büyük bölümünü genel parti çalışmasına ayıran, partinin kadın seksiyonlarını sadece kadın işçile­ rin ortak sosyalist davaya katılımını sağlamanın pratik bir aracı olarak gören Nikolayeva ve Konkordiya Sarnailova gibi Petrogradlı kadın Bolşevik liderler arasında konferans sırasında ortaya çıkan temel farklılıkların üzerini bir sü­ reliğine örtmüş tü. 35 Bolşeviklerin kadınlara yönelik kampanya mesajları, bildirilerde ve gaze­ telerde yansıması nı buluyordu; Sarnailova tarafından yazılan "Kurucu Meclis ve Kadın İşçiler" başlıklı Rabotnitsa başyazısı da bunlardan biriydi. Devrimci kadın işçiler, Şubat Devrimi ile beraber erkek işçiler ve askerlerle kol kola, ifa­ de, basın ve örgütlenme özgürlüğü gibi haklada birlikte cinsiyetten bağımsız oy hakkı elde ettiler, diye yazıyordu Samoilova. Kurucu Meclis bütünüyle yeni bir devlet düzeni tanımlayacağından ve bir dizi yeni yasa çıkaracağından, bunların genel olarak işçilerin haklarıyla birlikte kendi haklarını da koruma­ sı kadınlar açısından hayati önem taşıyordu. Yalnızca erkek ve kadın işçilerin çıkarlarının hakiki savunucuları, yani Bolşevikler, yeni yasalar aracılığıyla doğum, sağlık ve yaşlılık sigortası bakımından kadın emeğinin korunmasını ve kadınların çalışma koşullarını yakından izleyecek, seçilmiş bir kadın fab ­ rika müfettişliğinin kurulmasını sağlayabilirdi. 3 6 Başlıca düşmanları Kadetler d e Bolşevikler gibi kampanyalarında seçim­ leri tümüyle karşıt anlayışlar arasında bir seçim olarak resmediyorlardı. Dö­ nemin bir Kadet başyazısında şöyle deniyordu: "Ülkenin önünde iki yol var; bir yanda derin sınıf mücadelesi ve devletin yıkımı, diğer yanda Rusya'nın topadanması ve güçlü bir devlet düzeninin kurulması. Birinci yol en açık şe­ kilde Bolşevikler tarafından, ikincisi ise Halkın Özgürlüğü Partisi [Kadetler] tarafından temsil edilmektedir. Tercihin sağlam ve kararlı bir şekilde yapıl­ ması şarttır."37 "Listeler" başlıklı Kadet kampanya bildirisinde, kendi listesine

80

! Bolşevikler iktidarda

yani Pavel Milyukov liderliğindeki 2 numaralı listeye verilecek oyların, tüm hükümet yetkisinin Kurucu Meclise geçmesi için Bolşeviklere ve Sovyet ikti­ darına karşı verilmiş olacağı açıkça ifade ediliyordu: "Kurucu Meclis seçim­ leri yaklaşıyor. Bu kurul, Rusya'nın tek gerçek yöneticisidir. ... Yurttaşlar, yeni Rusya'yı inşa etmenin elleri kardeş kanına bulaşmış olanların [Bolşeviklerin] değil, hakiki devlet adamlığı vasfına sahip, ülkesini gerçekten seven, onu düş­ mandan kurtarmaya hazır, halkın özgürlüğüne saygılı olanların işi olduğunu göstermelisiniz.

Oyunuzu Halkın Özgürlüğü Partisi'ne, tek gerçekten ulu­

sal, sınıf gözetmeyen ve demokratik partiye verin."38 Menşevikler de Kurucu Meclisi savunuyor; hem Bolşeviklere, hem de Ka­ detlere yükleniyordu. Raboçaya gazeta 12 Kasım sayısının manşetinden "Bu­ gün seçim günü -16 Numaralı listeye oy verin- Bolşeviklere tek bir oy yok!" diye haykırıyordu. Gazetenin o günkü başyazısında, seçimlerin devrimci Rusya'nın ayakta kalması için son umut olduğu açıklanıyordu. Ancak gerçek demokrasiyi temsil eden partilerin, başka bir deyişle tüm sosyalist partilerin, işçi örgütlerinin, zemstvoların, Belediye Dumalarının ve benzerlerinin yer aldığı bir Kurucu Meclis, Bolşeviklerin iktidar gaspına son verebilir ve sözü geçen, Rusya' da ve yurtdışında saygı gören meşru bir hükümet kurabilirdi.

Ancak hakiki sosyal demokratların önderlik ettiği bir Kurucu Meclis gerçek barışı, demokratik cumhuriyeti getirebilir ve köylülere toprak dağıtabilirdi.

Karletler monarşinin restorasyonuna karşı değildi, toprakların tazminatsız kamulaştırılmasına direnmeye devam ediyordu ve Rusya'yı emperyalist müt­ tefiklerinin çıkarlarına kurban etmeye hazırdı. Bolşevikler anarşiyi ve iç karı­ şıklığı kışkırtıyordu, ayrıca Rusya'yı toptan dağılmaya ve bir ulus olarak çökü­ şe götürecek utanç verici barış koşullarını kabul etmeye hazırdı. 39 Menşevikler gibi Sosyalist Devrimciler de kampanyalarını büyük oran­ da Bolşeviklere ve Karletiere eşit düzeyde saldırmaya odaklam ışlardı. Sanki önceki aylarda Rusya'nın önde gelen liberal partisiyle yakın işbirliğine giren onlar değildi. Hem Bolşeviklere hem de Karletiere yönelik bu düşmanlık, Sosyalist Devrimci günlük gazete Delo Naroda'nın 1 2 Kasım sayısında yan yana basılan "Bolşeviklere oy verme" ve "Kadetlere tek bir oy yok" başlıklı iki başyazıda da görülüyordu. iktidarı silahlı komplo yoluyla gasp ettikle­ ri, tüm sözlerine ihanet ettikleri ve hala da etmekte oldukları için Bolşe­ viklere oy verilmemeliydi. Dahası, istedikleri gibi olmazsa Kurucu Meclisi dağıtınakla tehdit ediyorlardı.4° Karletiere kimse oy vermemeliydi, çünkü devrimci ve gerçek demokrat değillerdi, hatta cumhuriyetçilikleri bile ke­ sin değildi. Kazananın ve kaybeden in olmadığı, tez elden bir demokratik barış yerine, Karletierin ülküsü hala savaşı zaferle bitirmekti. Onlara göre, devrimden önce imtiyazlı ve egemen olan sınıflar için işleri n iyi gittiği her sistem iyiydi.41

i syancıdan Yöneticiye

Petrogradlılar Kurucu Meclis seçimlerinin kampanya afişlerini inceliyor.

Jonathan Sanders Koleksiyonu.

Kadet reformizmine olumsuz yaklaştığı halde, Sosyalist Devrimci seçim platformunda çağdaş standartiara göre radikal olarak nitdenebilecek pek az şey vardı. Gerçekten de, toprağın kolektivizasyonunu (yani tüm tarım arazilerinin kırsal emekçiler tarafı ndan kullanılmak üzere sahiplerine taz­ minat ödenmeksizin kalıcı olarak kamulaştırılmasını) öngören bir devrim­ ci tarım programı dışında, Sosyalist Devrimcilerin ileri sürdükleri şeylerin büyük bölümü modern refah devleti anlayışıyla uyumluydu. Sosyalist Dev­ rimci platformun temel direkleri arasında tüm devlet otoritesinin Kurucu Meclise devri, karşılıklı olarak adil bir barışın hızla tesisi (böyle bir barışın nasıl yapılacağı belirsiz olsa da), demokratik cumhuriyetin onaylanması, te­ mel insan haklarını ve yasa önünde eşitliği güvence altına alan yasaların ka­ bulü, kadınlara eşit haklar (Bolşevikler gibi Sosyalist Devrimciler de kadın oylarını hedefliyordu)42 ve sekiz saatlik iş günü, asgari ücret, devlet destekli işsizlik ve kaza sigortası gibi liberal ekonomik ve sosyal yasalar yer alıyordu.

Sol Sosyalist Devrimcilerin seçim platformu ise tersine, gerçek bir devrim­ ci siyasi ve toplumsal değişim çağrısıydı. Elbette, Sol Sosyalist Devrimciler, şimdilik, Rusya'nın en yüksek siyasi otoritesi olarak Kurucu Meclisin saygın­ lığını yukarıda tutuyorlardı. Fakat Bolşevikler gibi onlar için de gerek Kuru­ cu Meclis seçimleri, gerekse Meclisin kendi oturumları sınıf mücadelesinin

81

82

1

1

Bolşevikler Iktidarda

doğal mecralarıydı. Dahası, aslında Sol Sosyalist Devrimciler artık devrimci hedeflerin gerçekleştirilmesi için parlamenter biçimlere kendilerini Bolşevik­ lerden daha fazla mahkum hissetmiyorlardı. Seçim vaatleri arasında Lenin ve Troçki hükümetine derhal son verilmesi, sonunda homojen, geniş tabanlı, Sovyetlere karşı sorumlu birleşik bir sosyalist koalisyon hükümetinin kurul­ ması, kazanan ve kaybedenin olmadığı acil bir barışın (gerekirse savaşan dev­ letlerin halklarına doğrudan giderek) sağlanması, sosyalizmin uluslararası zaferi için mücadele ve fabrikalarda işçi denetimi yer alıyordu. Kısacası, Sol Sosyalist Devrimciler, Bolşevikterin iktidarı "erken" ele geçirmesinin yarattı­ ğı siyasi hasarın giderilmesini ve İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin ilkesel kararlarının Kurucu Meclis eliyle hayata geçirilmesini savunuyorlardı.

Gelgelelim Sol Sosyalist Devrimciler, Kurucu Meclis seçimlerinde önem­ li bir yapısal handikapla maluldü. Seçimlerden tam bir hafta sonra toplanan Birinci Sol Sosyalist Devrimci [Ulusal] Kongresi'nde Sol Sosyalist Devrimci­ ler, kendilerini ayrı bir parti olarak örgütlediler. Ancak bu durumda, Kuru­ cu Meclis adayları 9 numaralı listede merkezci ve Sağ Sosyalist Devrimciler arasında sıkışmıştı. Bu sıralı liste Eylül' de, Sosyalist Devrimciler arasındaki ayrımlar uçuruma dönüşmeden önce hazırlanmıştı. Seçmenierin (o da ara­ larındaki farkı bilmeleri durumunda) adaylar arasındaki tercihlerini belir­ tebileceği bir yöntem bulunmuyordu. Ülke çapında çoğu Sosyalist Devrimci listenin bileşimini ve sıralamasını kontrol etmeleri sayesinde, merkezci ve Sağ Sosyalist Devrimciler kendi adaylarının seçilmesini sağlayabilecek du­ rumdaydılar.

Peki, seçimlerin sonucu ne oldu? Kırsal kesimde köylüler arasında belirle­ yici güce sahip olan Sosyalist Devrimciler, ülke çapında oyların çoğunu aldı­ lar. Diğer ılımlı sosyalist ve liberal gruplarla birlikte (hepsi toplamda yüzde 62), Kurucu Meclisi kontrol edebilecek konumdaydılar. Ancak Petrograd ve çevresindeki bölgenin siyasi havasını yansıtan seçim sonuçları farklıydı. Baş­ kentte seçimlere katılım oranı çok yüksek çıktı; 942 bin 333 yurttaş, ya da seçmenierin yüzde 80'i oy kullanmıştı. Başkentin merkezi burjuva mahalle­ lerinde büyük destek bulan Kadetler, 246 bin 506 oyla toplamda oyların yüz­ de 26,3'ünü alarak seçimden ikinci çıktı.43 Eşit Kadın Hakları Birliği, toplam oyların yüzde 0,5'ini oluşturan 5 bin 231 oy aldı.44 Kentte daha önce yerel düzeyde yapılan seçimlerle karşılaştırıldığında, ılımlı sosyalistlerden sağda Kadetlere, solda Bolşeviklere doğru önemli kaymalar yaşanmıştı (Sosyalist Devrimciler 152 bin 230 oyla yüzde 16,2; Menşevikler 29 bin 167 oyla yüzde 5'te kaldılar). 424 bin 27 oyla toplam oyların yüzde 45,2'sini alan Bolşevikler, seçimin açık ara galibiydi.45 Kentin on sekiz seçim bölgesinden on ikisini ka­ zanarak, Petrograd'ın işçi bölgelerine tamamen hakim oldular. Dahası, önce­ sinde Sosyalist Devrimcilerin oy deposu olan Petrograd garnizonu birlikleri içinde de aynı başarıyı göstererek, asker oylarının yüzde 75'ini aldılar. Par­ tinin Baltık Donanınası denizcileri arasında ve stratejik öneme sahip kuzey

Isyancıdan Yöneticiye 1 83 cephesinde ortaya koyduğu ezici güç de dikkate değerdi. Kalan altı seçim böl­ gesinde ise Kadetler öndeydi. 46 Özetle, Kurucu Meclis seçimlerinin sonuçları, devrimci Bolşevik politi­ kaların ve Sovyet iktidarının Petrograd Bölgesi'ndeki alt sınıflar tarafından güçlü bir şekilde onaylanmasıydı. Özellikle de, seçimlerin ardından Vikzhel sonunda yenilgiyi kabul etti. MYK'nın hükümet otoritesini kabul eden sendi­ ka, dikkatini Ulaştırma Halk Komiserliği üzerinde denetim kurmaya çevir­ di.47 Hayal kırıklığına uğramış bir Novaya Zhizn muhabiri, Petrograd 'daki seçim sonuçlarını değerlendirdiği yorumunda "hislerimiz ne olursa olsun şunu kabul etmeliyiz ki, Kurucu Meclis ile ilişkili olarak bile, Petrograd'ın işçileri Bolşevikleri önderleri ve sınıf çıkarlarının sözcüleri olarak kabul et­ mektedir" derken yanılmıyordu.4 8 Lenin artık Kurucu Meclis ile Sovyet ege­ menliğinin geleceğine dair bir çatışmada Petrogradlı askerlerin, denizcilerin ve kuzey cephesi birliklerinin Bolşevikleri destekteyeceği konusunda umutlu olabilirdi.

Kurucu Meclis seçimlerinin sonucu öğrenildikten sonra, Lenin ist Bol­ şevik Merkez Komitesi önderliği aşamalı olarak iki yönlü bir politika geliş­ tirdi. Birincisi, Sovyet iktidarına karşı çıkan seçilmiş Kurucu Meclis dele­ geliklerinin iptalini teşvik etti. Seçim sonuçları belli olduktan kısa bir süre sonra Lenin tarafından hazırlanan, seçimlerin iptalini öngören bir karar tasarısı MYK tarafından kabul edildi. Karar, Kurucu Meclis üyeliklerinin iptalini ve yeniden seçi mini yerel Sovyetlerin iradesine bırakıyordu.49 Yakın zamanda yayımlanan veriler, iptal hareketinin başarı şansına sahip olduğu­ nu gösterse de,5° Kurucu Meclisin planlanan açılış tarihine çok az kalmıştı.

Her halükarda, bu eğil imin ömrü o kadar kısa oldu ki, pratikte çok az etkisi görüldü. İkincisi, Bolşevik merkezi önderliği Sosyalist Devrimciler, Kadet­ ler, Menşevikler ve Sovyet iktidarına düşman diğer grup ve kuruluşların Kurucu Meclis hazırlıklarını yönetme ve meclisi koruyup desteklemesi için halkı seferber etme çabalarını boşa çıkarmaya çalıştı. Bolşevikler bu amaç doğrultusunda, Kurucu Meclisin açılışı ve işleyişiyle ilgili her şeyi kontrol altına alma, Sovyet iktidarının öne çıkan muarızlarını halk düşmanı olarak damgalayıp köşeye sıkıştırma ve parti örgütleriyle Petrograd'ın alt sınıfları­ nı Kurucu Meclisin muhtemel ilgasına hazırlama gayretinde oldu.

Sovyet iktidarına karşı direnişin ve Kurucu Meclise desteğin ulusal mer­ kezi durumundaki Petrograd Kent Duması,51 16 Kasım günü Sovnarkom ka­ rarıyla kapatıldı. Dumanın feshi liberal ve ılımlı sosyalist grupların, hatta Sol Sosyalist Devrimcilerin şiddetli protesto dalgasına yol açtı. Kent Duması buna, Sovyet hükümetinin otoritesini reddeden bir Sosyalist Devrimci-Kadet ortak önergesini benimseyerek cevap verdi ve faaliyetlerine hiçbir şey olma-

84 1

Bolşevikler iktidarda

mış gibi devam etti. İşin rengi 20 Kasım' da değişti. Akşam oturumu için Kent Dumasına ulaşan vekiller, içeri girmelerine engel olan silahlı denizciler ve Kızıl Muhafızlar tarafından karşılandı. Vekiller içeri girip planlanan işleri­ ne devam etmeyi zorladılar, ancak derhal cebren dağıtıldılar.52 Oturumları­ na başka bir yerde devam eden vekiller, Kurucu Meclisin açıldığı 28 Kasım'ı ulusal bayram ilan ederek oturuma son verdiler. Aynı gece ilerleyen saatlerde, ADK muhalif Duma liderlerinin evlerini arayarak, birkaçını tutukladı. Be­ lediye Başkanı Grigori Şrayder ve bir yakın ortağı dışında tutuklananların tümü ifade verdikten sonra hızla serbest bırakıldı. 53 Steno kayıtları, eski Kent Dumasının Ocak ortalarına kadar çeşitli yerlerde ara sıra gizlice toplanmaya devam ettiğini göstermektedir. 54 22-23 Kasım' da başta Sosyalist Devrimciler, Kadetler, Halkçı Sosyalistler ve Menşev ik Savunmacılar olmak üzere eski Kent Du masından ve AKDK' dan önde gelen muhalefet !iderleri, Kurucu Meclisi Savunma Birliği (KMSB) adı verilen bir örgütün kuruluşunda bir araya geldiler. Merkezi, tarihi Hür Eko­ nomi Cemiyeti binasında bulunan örgüt, Petrograd'ın çeşitli bölgelerinde şubeler kurmuş, diğer büyük Rus kentlerinde de örgütlenmişti. Amacını Rusya'n ın meşru en yüksek siyasi otoritesi olarak Kurucu Meclisi güçlendir­ mek, halk desteğini büyütmek ve kamu güvenliğini örgütlernek için ulusal bir merkez haline gelmek olarak açıklıyordu. Bu, 29 Ekim' de Sovyet iktidarına karşı girişilen ayaklanmanın örgütlenmesine yardım eden yarı özerk Sosya­ list Devrimci Askeri Komisyonu'n da amacıydı. 28 Kasım günü yaklaştıkça KMSB, eski Kent Duması tarafından Kurucu Meclisin açılışını kutlamak için ilan edilen resmi bayram günü ülke çapında kitle gösterilerinin planlanma­ sında öncülüğü üstlendi. Hemen hemen eşzamanlı olarak, çoğunluğu geçici olarak Bolotnoy Sokağı'ndaki kalabalık bir yurtta kalan Sosyalist Devrimci delegeler, Kurucu Meclis çalışmaları için hazırlıklara başladı. 55

Bu günlerde, Leninist Bolşevik önderlik, Kurucu Meclis seçimlerinin so­ nucu belli olduğunda planlanan genel talimatları uyguluyor, yani seçimlerin iptalini örgütlüyor, Kurucu Meclisi halkın gözünden düşürmek için yapıla­ bilecek her şeyi yapıyor ve meclis hazırlıkları üzerinde denetim kurmaya ça­ lışıyordu. Bu sonuncu başlıkla ilişkili önemli bir sorun, Geçici Hükümetin Ağustos'ta Kurucu Meclis seçimlerini ve hazırlıklarını koordine etmek üzere kurduğu ulusal komisyonun ne yapılacağı meselesiydi. Tüm-Rusya Kurucu Meclis Seçimleri Komisyonu, başta Kadetler ve Sosyalist Devrimciler olmak üzere Sovyet iktidarına karşıt grupların kontrolündeydi. Bolşeviklere muha­ lefetin bir göstergesi olarak, komisyon Ekim günlerinde faaliyetlerini askı­ ya almıştı. Komisyon 6 Kasım' da Kurucu Meclis seçimlerinin muhtemelen vaktinde yapılacağı belli olduktan sonra yeniden çalışmaya başladı. Ancak

isyancıdan Yöneticiye 85 Sovyet iktidarını tanımayı kararlılıkla reddetti ve Sovnarkom'un işlerine ka­ rışmasına direndi. Sovyet makamları, komisyonun bu direnişi karşısında, 23 Kasım' da toplam on iki ya da on beş kadar Kadet ve Sosyalist Devrimci ko­ misyon üyesini gözaltına alarak dört gün nezarette tuttu.56 Aynı zamanda, o sırada İçişleri Halk Komiseri olan Bolşevik Merkez Komitesi üyesi Moisey Yuritski, Seçim Komisyonu üzerinde sıkı denetim kurmaktan sorumlu özel komiser olarak atandı. 57 Gelgelelim, bu düzenlemenin ömrü sadece birkaç gün oldu. Ardından, görünüşe göre Yuritski ile çalışmak istememesi nede­ niyle, komisyon dağıtıldı. 58 Aslında, Kurucu Meclisle ilgili düzenlemeler için Yuritski başkanlığında yeni bir büro birkaç gün öncesinde kurulmuştu. Ülke çapında oylama işleminin ve seçim sonuçlarının dökümünün ön­ görülen takvimin çok gerisinde kaldığı, dolayısıyla 28 Kasım'da Petrograd'a çok az sayıda mazbatalı delegenin ulaşacağı artık dağıtılmış bulunan Seçim Komisyonu'ndaki Kadetler ve Sosyalist Devrimciler için bile açıkça ortaya çıkmıştı. Lenin, toplantı yeter sayısına yakın bir toplama ulaşılamaması­ nı, Kurucu Meclisi ertelernek için ikna edici bir mazeret olarak görüyordu.

26 Kasım' da meclisin dört yüz delege (seçilmiş delegelerin kabaca yarısı) Petrograd'a ulaştığında toplanacağını belirten bir emir yayınladı. Emirde meclisin ilk oturumunun Sovnarkom tarafından belirlenen bir kişi tarafın­ dan açılacağı da yazılıydı. 59 Bu sırada ADK, Kent Duması tarafından 28 Kasım'da yapılması planla­ nan gösteriye karşı, Sovnarkom'a ya da Petrograd Sovyeti yönetimine danış­ maksızın bir yürüyüş örgütledi. Ancak Sovnarkom, ADK'yı yürüyüşü iptal etmeye zorladı.60 ADK açısından bir talihsizlik olarak, Raboçi i soldat bu iptal kararını gözden kaçırdı. Pravda birinci sayfasında ADK'nın yürüyüşü için destek çağrısının basılacağı yerin koca bir beyaz boşlukla çıktığı gün, Raboçi i soldat'ın kapağında "Kahrolsun Halkın D üşmanları Kadetler, Kornilovcular, Kaledinciler!", "Kahrolsun Uzlaşmacı Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler, Burjuvazinin Uşakları!", "Kahrolsun Kurucu Meclisteki Kadetler! " ve "Kah­ rolsun Burjuvazi! Yaşasın Halk!" gibi provokatif, izinsiz gösteri sloganları yer alıyordu.61 Yürüyüşün önce planlanıp sonra iptal edilmesi ve Bolşeviklerin genel olarak Kurucu Meclise yaklaşımı, bu dönemde kritik siyasi konularda karar alma süreçlerine dair önemli ipuçları sunuyor, genel anlamda Bolşeviklerin iktidara gelmesinden sonraki ilk haftalarda ortaya çıkan tabioyu doğruluyor­ du. Leninist önderliğin Kurucu Meclise karşı politikası, her ikisi de günlük olarak toplanan Sovnarkom ve ADK' daki Bolşevikler tarafından bel irleni­ yordu. Özellikle, partinin düzensiz şekilde toplanan Merkez Komitesi, ken­ dini Bolşevik delegelerin tutumuyla ilişkili konuların değerlendirilmesiyle sınırlıyordu. Gerçekten de Merkez Komitesi 29 Kasım'a kadar, yani planlanan meclis açılışının bir gün sonrasına kadar, Kurucu Meclisle ilgili hiçbir konu­ yu değerlendirmemiş gibi görünmektedir. Bu toplantıda Yuritski, yoldaşla-

86

1 Bolşevikler iktidarda rına Kurucu Meclisin nasıl ele alınması gerektiğini sordu. Nikolay Buharin bunu "Meclis toplanmalı mıdır?" retorik sorusuyla cevapladı. Buharin'in bu soruya yanıtı, "anayasa! yanılsamalar yığınlar arası nda hala çok canlı olduğu için" evetti. Meclisi toplamayı, Karletleri kovrnayı ve solcu vekilieri bir "dev­ rimci konvansiyon" halinde örgütlerneyi öneriyordu. Troçki'nin de devrimci konvansiyon fikrini yinelemesine rağmen, öneri oylamaya sunulrnadı. Etkin yerel önderleri uzak bölgelerden vaktinden önce çekmeme kaygısıyla, muh­ temelen Kurucu Meclisin açılması için gereken dört yüz delege toplamına katkıda bulunmak isternemenin de etkisiyle, tüm parti delegelerini bir an önce Petrograd'a çağıran bir önerge de reddedildi. Öte yandan, temel siyasi başlıklarda parti politikasını tanımlamakla sorumlu Merkez Komitesi, büyük oranda, Kurucu Meclis ile ilgili kararı ya içte ve uluslararası alanda devrimci durum netleşene kadar ertelernek ya da bu konudaki kararı Sovnarkorn'a bı­ rakmak, bu arada da muhalefeti tahrik ederek ilk hareketin ondan gelmesini beklernek yanlısıydı.

Bu bekle-gör yaklaşımı, Yuritski'nin 12 Aralık'ta partinin Kurucu Mecli­ se karşı politikasıyla ilgili olarak Bolşevik Petersburg Komitesi'ne verdiği bir raporda da gözleniyordu. "Kurucu Meclisle ilgili olarak gerginliğin dorukta olduğu bir momente giriyoruz . ... Taktiklerirnizi bir saat önceden bile belirle­ rnemiz imkansız olacak" diyordu. "Nasıl bir tutum alacağız, ne yapacağız, her şey onların [muhalefetin] neyi ve nasıl yapacaklarına bağlı olacak. Kurucu Meclisi toplayacak rnıyız? Evet . ... Dağıtacak rnıyız? Belki. Her şey işlerin nasıl gelişeceğine bağlı.''62 Bolşevik Petersburg Kom itesi'nde ve parti ilçe kornitelerinde, ılırnlılar ha­ riç Merkez Komitesi'nde olduğu gibi, oyalama ve belirsizlik tutumu taktiksel­ di; yoksa Kurucu Meclisin Sovyet iktidarına üstün gelmesine izin verilmerne­ si konusunda ilkesel netlik vardı. Merkez Komitesi'nin 29 Kasım ve Peters­ burg Komitesi'nin 12 Aralık tarihli toplantı tutanakları, bu konuda şüpheye yer bırakrnarnaktadır.63 Bu tutum Sol Sosyalist Devrimciler tarafından da tamamen paylaşılıyor­ du. Kurucu Meclise karşı sert tutumları, Kasırnın ikinci yarısındaki birinci ulusal Sol Sosyalist Devrimciler Kongresi otururnlarında belirdi. 23 Kasım' da "mevcut durum" üzerine tartışmalar sırasında, kilit konurndaki Petrograd Sol Sosyalist Devrimci Kornitesi üyesi Ekaterina Kats, delege çoğunluğuna tercü­ man olan konuşmasında "Kurucu Meclis, Sovyetlerin iradesini ve taktiklerini dikkate almalı. Kurucu Meclis Sovyetlerin iradesine karşı çıktığı takdirde, onu desteklerneyeceğiz ve hiçbir güç bizi yolumuzdan döndürerneyecek" di­ yordu. Proş Proşyan'ın sözleri daha da tehditkardı: "Sosyalist devrimin başla­ dığını düşünüyor ve görüyorsak, devlet iktidarı İşçi, Asker ve Köylü Vekilieri Sovyetlerine ait olmalıdır. ... [A] çıktır ki, silahlarımızı bırakıp devlet iktidarı­ nı Kurucu Meclise geri vererneyiz. Kurucu Meclis devlet otoritesini örgüt­ lerneye kalkışırsa, ... ona izin verrneyiz."64

isyancıdan Yöneticiye 1 87 İlk ulusal kongrelerinde Sol Sosyalist Devrimciler arasında Kurucu Mec­ liste ilgili fikir ayrılıkları bulunsa da, bunlar daha ziyade delegeterin çoğun­ luğunun Sovyet iktidarının üstünlüğünü onaylamaya ikna edilernemesi du­ rumunda Kurucu Meclisin nasıl ve ne zaman dağıtılacağına dair ayrılıklardı.

Sovyet iktidarının sonu anlamına gelse bile Kurucu Meclisin Rusya'da kalı­ cı bir yeni siyasi sistem kurma hakkına saygı gösteritip gösterilmeyeceği ise daha küçük bir ayrılık konusuydu. Önde gelen Sol Sosyalist Devrimcilerin çoğu, vekiliikieri iptal edilenler hariç, Kurucu Meclisin seçildiği gibi toplan­ masına izin verilmesi gerektiğini düşünüyordu. İçlerinden birçoğu, Kuru­ cu Meclise karşı başından itibaren net bir tutum alınmazsa, "kitleler tıpkı daha önce Sağ Sosyalist Devrimcileri ve Menşevikleri terk ettikleri gibi, biz­ den de uzaktaşır o zaman biz [de] ordusuz kalırız" diyen Voronezh dele­ gesi Evdokim Muravyev'le aynı fikirdeydi. Gelgelelim Ştaynberg, Karelin ve Kamkov gibi taktiksel olarak daha temkinli önderler, Kurucu Meclise halk desteğinin hala çok büyük olduğu kanaatindeydi, bu nedenle ona karşı her­ hangi bir doğrudan eylem düşüncesi, kitlelerin gözünde iflas edinceye kadar ertelenmeliydi. Kurucu Meclisin belirlenen açılış gününden bir gün önce, 27 Kasım' da yapılan bir oturumda Kamkov, bunun bir hafta gibi kısa bir sürede yaşanacağı tahmininde bulundu. Kongrenin işçi ve köylü iktidarının derhal uygulanmasını öngören kararı esastı ve dolayısıyla, Kurucu Meclis böyle bir iktidar olduğu ve İkinci Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Kong­ resi ile Köylü Vekilieri Sovyetleri Olağanüstü Kongresi'nin temel tutumlarını takip ettiği ölçüde, meclise tam destek verilmeliydi. Ancak, Kurucu Meclisin kendisini devlet iktidarının organları olarak İşçi, Asker ve Köylü Vekilieri Sovyetlerine karşı mücadele eden bir örgüte dönüştürmeye yönelik herhangi bir girişimi, devrimin kazanımıarına saldırı olarak görülecek ve kesin olarak püskürtülecekti. 65 *

*

*

Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında Kurucu Meclise yöne­ lik düşmanlığın farkında olan KMSB bünyesindeki Sovyet iktidarı muha­ lifleri, Lenin'in 26 Kasım' daki erteleme açıklamasının, meclisi yok etme­ ye dönük Bolşevik komplosunun bir parçası olduğu sonucuna vardılar. Bu nedenle, kendi zayıfl ıkları ve yetersiz örgütlülükleri ile ilgili endişelerine rağmen, Kurucu Meclis lehine ve 28 Kasım' daki açılış töreni için kitle gös­ terileri düzenlemekten geri durmadılar.66 27 Kasım akşamı yapılan Kadet Merkez Komitesi toplantısında, hemen hemen planlandığı gibi çalışmaya karar verdiler -tek bir farkla: Petrograd'a gerçekten çok az Kurucu Meclis delegesinin ulaşması halinde, meclisi gerektiği şekilde toplamayı meşrulaş­ tıracak sayıda delege gelinceye kadar günlük delege hazırlık konferansları yapılacaktı. 67

88

Bolşevikler İktidarda

28 Kasım' daki Kurucu Meclis yanlısı yürüyüş, altı haftalık Sovyet iktida­ rında Petrograd nüfusundaki derin kutuplaşmayı gözler önüne serdi. Öğle­ ye doğru, çoğunlukla iyi giyimli yurttaşlardan oluşan, birçoğu özel şükran ayininden yeni çıkmış, on bin ile yüz bin arasında olduğu tahmin edilen bir kalabalık,68 Kent Duması binasından güneydoğu yönünde, Nevski Bulvan boyunca kilise çanlarının sesine doğru yürüyüşe geçti. Petrograd'ın "Beşin­ ci Caddesi" Kurucu Meclisi selamiayan parlak renkli bayrak ve pankartlarla süslenmişti. Yürüyüş alayının başında, hapisten yeni çıkan eski Kent D uma­ sı Başkanı Grigori Şrayder ile Kent ve Bölge Dumalarından Kurucu Meclis yanlısı arkadaşları, bütün Sosyalist Devrimci Parti Kongresi (elli bir ilden üç yüzü aşkın delegesiyle), gizlice toplanmaya devam eden eski Tüm-Rusya Köy­ lü Sovyetleri Yürütme Komitesi ile Tüm-Rusya İşçi ve Asker Sovyetleri Yürüt­ me Komitesi'nin ılımlı sosyalist üyeleri, önde gelen Menşevik Savunmacılar, Halkçı Sosyalist ve Kadet partileri merkez komitelerinin hala tutuklanmamış üyeleri bulunuyordu. Görgü tanıklarının anlatımları işçi, asker ve denizcile­ rin nadiren görüldüğü konusunda hemfikirdir.69 Yürüyüşçüler Liteini Bulvan'ndan kuzeye döndüklerinde, caddenin üze­ rinde dev bir pankart karşıladı onları: "Halkın Seçtiği Seçmeniere Yol Verin!"

Taurida Sarayı'na ulaştıklarında sarayı çevreleyen dövme demir parmaklıklar arasındaki kapıların kilitli ve sıkı koruma altında olduğunu gören kalaba­ lık, parmaklıklara tırmanarak saray avlularına doluşmaya başladı. Sosyalist Devrimci Çernov ve (ileride Harvard Sosyoloji Bölümünün kurucusu olacak) Pitirim Sorakin ile önde gelen Karletlerden Fedor Rodiçev'in Sovyet egemen­ liğine derhal son verilmesini isteyen öfkeli konuşmalarını dinleyen kalabalık, Yuritski'yi itip geçerek saraya girmeye çalıştı. Saat dörtte sarayda, o sırada Petrograd'da bulunan tahminen 127 Kurucu Meclis delegesinden 60'ının (dördü Kadet, geri kalanı Sosyalist Devrimci) katıldığı bir toplantı vardı. De­ legeler, Çernov'u başkan seçtikten sonra, yapılan konuşmaları dinlediler ve yeterli sayıda delege toplanıp Kurucu Meclisin açılış tarihi belirlenene kadar Taurida Sarayı'nda her gün bir araya gelmeye söz vererek Kurucu Meclis De­ legeleri Birinci Gayriresmi Konferansı dedikleri toplantılarına son verdiler.70 29 Kasım'da Taurida Sarayı'nda tekrar toplanınayı başardılar. Ancak, toplan­ tıları zorla dağıtıldı ve bundan sonra saraya girmeleri yasaklandı.

28 Kasım olayları ve sonuçları, o gece geç saatlerde yapılan Sovnarkom toplantısında tartışıldı. Toplantıda öne çıkan Troçki o günkü olayları, ulusal çapta Sovyet iktidarına karşı isyanın ve karşı-devrimin koordinasyon merkezi olan Kadet Merkez Komitesi'nin Sovyet düzenine karşı silahlı bir ayaklanma­ sından aşağı kalır yanı olmadığını söyledU1 Gelen istihbarat, Bolşevik lider­ lerin Kadetlerin Petrograd'da Sovyet düzenine karşı muhalefet ve ülke çapın­ da direniş hareketlerinin örgütlenmesi üzerindeki etkilerini abartmalarına yol açmış olabilir.72 Pavel M ilyukov'un da aralarında olduğu Kadet !iderler, o sıralarda Don Bölgesi'nde generaller Kornilov, Alekseyev ve Kaledin öncülü-

isyancıdan Yöneticiye 89 ğündeki karşı-devrime gözle görünür ölçüde bulaşmışlardı. Ancak ADK'nın verdiği tutuklama müzekkereleriyle donatılmış askerlerin ve Kızıl Muhafız­ ların, üst düzey Kadet liderleri 28 Kasım sabahı, gösteriler başlamadan birkaç saat önce toplamaya başlaması; Sovnarkom'un Taurida Sarayı'ndaki eylemleri sadece Karletleri baskı altına almak için bir bahane olarak gördüğünü ortaya koymaktadır.73

Petrograd'da Ekim Devrimi kahramanlarının yer aldığı kartpostal. Üst sıra: L. D. Troçki, V. i. Lenin, A. V. Lunaçarski, M. A. Spiridonova.

Alt sıra: A. M. Kollontay, F. F. Raskolnikov, L. B. Kamenev ve G. I. Zinovyev.

(Lockhart Koleksiyonu, Lilly Kütüphanesi, Indiana Üniversitesi.)

Durum böyle olsa bile, 28-29 Kasım gecesi yapılan Sovnarkom toplantısı­ nın (Sol Sosyalist Devrimci Tarım Halk Komiseri Andrey Kolegayev bulunma­ dığı için tamamı Bolşevik olan) katılımcıları, Troçki'nin raporunun ardından Karletleri " karşı-devrimci bir ayaklanma örgütledikleri" içi n "halk düşmanı" ilan eden bir hükümet bildirisini kabul ettU4 Yine, Lenin tarafından sunulan, Kadet liderlerin derhal tutuklanıp devrimci mahkemelerde yargılanmasına izin veren bir kararname de kabul edildi. Kararname, ülkenin her yerindeki bölgesel Sovyetleri "devrime karşı Kornilov-Kaledin iç savaşıyla yakın bağları nedeniyle Kadet Partisi'ni sıkı gözlem altında tutmak"la görevlendiriyordu.75 Gerek Karletleri " halk düşmanı" ilan eden açıklama, gerekse Lenin'in derhal tutuklama izniyle ilgili kararnamesi, ertesi sabah İzvestiya 'da yayım­ landı. Petrogradlı işçi ve askerlerin çoğu, Bolşeviklerin Karletiere saldırısını dışarıdan göründüğü şekliyle kavrıyordu. Fakat ılımlı sosyalistler açısından -Kadetleri söylemeye bile gerek yok- bu tutum, Bolşeviklerin Kurucu Meclisi

90 1

Bolşevikler İ ktidarda

feshetmek ya da birliğini bozmak niyetinde oldukları kanaatini destekliyor­ du. Bundan dolayı, Gorki'nin gazetesi Novaya Zhizn'de Vladimir Bazarov, Bolşeviklerin ve "Sol Sosyalist Devrimci hempalarının" Kurucu Meclisi tüm­ den iptal etmek yerine, kendi iradelerine boyun eğecek bir araca dönüştürme niyetinde olabilecekleri tahmininde bulundu.76 Bazarov Sol Sosyalist Devrimcileri Bolşeviklerin " hempası" konumuna düşürdüğü halde, aslında onlar da, farklı nedenlerle olsa bile, Karletierin yasa dışı sayılmasından ve bunun Kurucu Meclis açısından dağuracağı sonuçlar­ dan ılımlı sosyalistler kadar rahatsızdılar. Bu adımı, Sovyet iktidarının Ku­ rucu Meclisi gerçek yüzünü gösterme fırsatı vermeden ortadan kaldırmak niyetinde olduğu şeklindeki yaygın kanaate prim veren, düşüncesizce alın­ mış bir karar olarak görüyorlardı. Bolşevikler bu kanaatİ güçlendirerek, Ku­ rucu Meclisten çok Sovyetlere zarar vermişti.77 Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonu, Kadet delegelerin doku nulmazlığının ihlal edilmesi konusunda Sovnarkom'a acil bir soru önergesi verdi.78 Bir sonraki MYK toplantısının yapıldığı 1 Aralık'ta İtzak Ştaynberg, Karletleri yasaklamak ve tutuklamak gibi keyfi baskı önlemlerinin sınıf savaşımında kabul edilemez yöntemler ol­ duğunu söyleyerek, Karletleri yasa dışı ilan eden kararnameye karşı Sol Sos­ yalist Devrimci saldırıyı başlattı. Avrupa'da öğrenim görmüş eski devrimci eylemci, hukukçu ve yayıncı Ştaynberg, Karelin ve Spiridonova ile birlikte, Bolşeviklerin keyfi baskıları karşısında sesini en fazla yükselten Sol Sosya­ list Devrimcilerden biriydi. Şimdi Sol Sosyalist Devrimciler adına, devrimci mücadelenin açık ve dürüst bir şekilde verilmesini istiyor, Sovnarkom'un Ka­ detleri yasaklayan kararnamesinin Kurucu Meclisin toplanmasını engelleme niyetini yansıttığını ima ederek, her iki tutuma karşı da kategorik itirazını dile getiriyordu.79 Soru önergesine ve Ştaynberg'e cevap vermek üzere bizzat Lenin söz aldı.

Kadet Merkez Komitesi'nin karşı-devrimin genelkurmayı haline geldiği şek­ lindeki bildik suçlamayı abartılı ifadelerle tekrarlayan Lenin, eskiden onların sağında yer alan bütün siyasi ve toplumsal unsurların artık büyük bir Sovyet karşıtı komplo halinde Kadetlerle birleştiğini söyledi. Kurucu Meclisi des­ teklerneyi bir örtü olarak kullanan Kadetler, açıkça iç savaş çıkarmaktaydı.

"Buna verilecek tek bir cevap olabilir," diyordu Lenin, "Hapishane! Büyük Fransız Devrimi'nde (Jakobenlerin] yaptıkları da buydu; burjuva partileri yasa dışı ilan ettiler.''80 Lenin'in Ştaynberg'e cevabı, Troçki'n in kısa fakat tumturaklı sözleri­ nin aksine sakindi. Birkaç dakika önce Troçki, gözle görülür bir heyecanla toplantıyı bölerek, Alman hükümetinin Bolşeviklerin ateşkes şartlarını ka­ bul ettiğini açıklamıştı.81 Troçki'nin devrimci coşkusunu ve teatral üslubu­ nu muhtemelen Alman emperyalizminin bu bariz geri adımı kamçılamıştı.

Lenin'in konuşması (Ştaynberg'in resmi soru önergesine ve eleştirisine ceva­ ben Sovnarkom'un eylemlerini haklı göstererek) büyük ölçüde gündemdeki

i syancıdan Yöneticiye

[ 91

ivedi görevlere odaklandığı halde, Troçki'nin konuşması için böyle bir şey söylenemezciL Ona göre, Karletierin bastırılması çok daha büyük ölçekli bir terörün habercisiydi. Sözlerini kürsüye indirdiği yumruklarla vurgulayarak şöyle gürledi: "Proletaryanın çöken bir sınıfın kökünü kazımasında ahlaki olmayan hiçbir şey yoktur. Siz [Sol Sosyalist Devrimciler] sınıf düşmanla­ rımıza uyguladığımız çıplak teröre verip veriştiriyorsunuz. Fakat sizi temin ederim ki, [uyguladığımız terör -çev.] büyük Fransız devrimcilerinin terö­ rünü örnek alarak, en fazla bir ay içinde çok daha korkunç biçimler alacak.

Düşmanlarımızı sadece [Peter ve Pavel] kale[si] değil, giyotin bekliyor."82 Sol Sosyalist Devrimci Sergey Mistislavski, Lenin ve Troçki'nin Fransız Devrimi'ne atıflarını, sosyalist devrime dair ettikleri bütün laflara rağmen Bolşeviklerin aslında "siyasi devrimin salt burjuva biçimlerine sıkışıp kalmış" olduklarını söyleyerek cevapladı. Aynı zamanda ılımlı sosyalistleri de kendi­ lerini yığınların hareketinden koparınakla eleştiriyor, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin ise bundan uzak durmayı görev bildiklerini söylüyordu. Mistislavski, Lenin ve Troçki'nin ağır bir dille ifade ettikleri küçümseme karşısında, Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümete girmeye yönelik müzakerelere devam ede­ ceğinin işaretini verdi. "Bizim eserimiz olmayan Bolşevizmle karşı karşıya gelerek," diyordu, "devrimci davaya vermekte olduğu zararı en aza indirmek için yapılabilecek her şeyi yapacağız."83 Mistislavski, Sovnarkom'un Kurucu Meclisin seçildiği haliyle toplanma­ sına müdahale etmesini yasaklayan bir önerge sundu. Önerge Kadetleri yasa dışı ilan eden kararnamenin iptalini öngörüyor ve Sverdlov'un 17 Kasım tü­ züğünde somutlaşan, Sovnarkom'un MYK'ya karşı sorumlu olması ilkesini teyit ediyordu.84 Ştaynberg bu önergenin kabulü için bastırırken, Bolşevik­ lere "kendilerini Kadetlerle ilgili [anlamsız] kabuslardan kurtarmaları" için kelimenin gerçek anlamıyla yalvardı. Ne var ki, daha fazla tartışılmaksızın, (partilere göre dağılmış gibi görünen) 98'e karşı 150 kabul ve 3 çekimser oyla MYK, Kurucu Meclisin dört yüz delege kayıt yaptınnca toplanmasını onayla­ yan ve Kadetlere yönelik genel baskıyı onaylamakla kalmayıp, gelecekte kar­ şı-devrimle mücadelede Sovnarkom'a gerekli göreceği her türlü önlemi alma yetkisi veren bir Bolşevik tasarısını kabul etti. 85 Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom'a girmesine ilişkin, devam eden müzakerelere rağmen, karar on­ ların hassasiyetlerine hiçbir ödün vermiyordu. *

*

*

Ekim günlerinin hemen sonrasında Lenin ve Troçki'nin dayatmayı başar­ dığı politikaların sonucu olarak, Bolşevikler Petrograd'da her yönüyle hükü­ met sorumluluğunu tek başlarına üstlendiler. Gelgelelim, bu görevden hazzet­ medikleri gibi, gerekli eğitim ve deneyimden de yoksundular. Bu koşullarda, mevcut siyasi kurumlar (öncelikle Petrograd Kent Duması ile Bölge Dumaları

92

1

Bolşevikler iktida rda

ve bunların idari kurul ve kurumlar ağı) aracılığıyla hükümet etmeye çalıştı­ lar. Ancak bu yaklaşımın işe yaramayacağı ortaya çıktıktan sonradır ki, idari işlevler aşama aşama Sovyetlere geçti. Ara süreçte, yerel yönetirnde var olan boşluğu başka herhangi bir kurumdan ziyade ADK doldurdu. İster istemez, Petrograd kentindeki başlıca yönetici kurum haline geldi.

Bununla eşzamanlı olarak, Petrograd Bolşevik Parti örgütünün en faal militanlarından giderek daha fazlası Sovyetlerde ya da orduda tam zamanlı görevlere atanıyar ya da devrimi ülke çapında pekiştirrnek üzere Petrograd dışına gönderiliyordu. Bunun sonucunda, Petrograd fabrika işçileri ve alt düzey askeri personel arasındaki parti faaliyeti fiilen durma noktasına geldi.

Elbette Bolşeviklerin siyasi programına dönük halk desteği, son dakikada gi­ rişilen propaganda akınlarıyla birlikte, Bolşeviklerin Petrograd ve çevresinde Kurucu Meclis seçimlerinde başarılı olmasını sağladı. Üstelik bu güç, Sol Sos­ yalist Devrimcilerle ittifak halindeki Bolşeviklerin Kurucu Meclisin toplan­ masını kontrol altına almasını sağlamada paha biçilmez bir rol oynuyordu.

Fakat Bolşevik örgütün kendi toplumsal tabanından giderek yalıtılması, uzun vadede en istenmeyen sonuçlara gebeydi.

3

Güç TO P L A M A

Aralık 1917 ' de, sert Bolşevik politikalar ile Sol Sosyalist Devrimci idealler arasında, Kadetlerin bastırılması ve Sovnarkom ile MYK arasındaki yapısal ilişki ile ilgili çatışmada yansımasını bulan gerilime rağmen, Sol Sosyalist Devrimciler Sovnarkom' da görev almayı kabul etti. Yaygın kanının aksine, ilk yıllarda Sovyet baskıcılığının temel direklerinden biri olan Tüm-Rusya Kar­ şı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mücadele Olağanüstü Komisyonu'nun (VÇeka) kuruluşu bu gelişmeyle doğrudan bağlantılıydı.

VÇeka'nın kuruluşuna dair geleneksel yoruma göre, 1917 Aralık'ının ilk haftasında ADK, Petrograd'da iktidarı ele geçirme ve Sovyet iktidarını pekiş­ tirme görevinin tamamlandığını kabul ederek, kendini gönüllü olarak tasfiye etti. Bu adım 5 Aralık'ta yapılan bir Sovnarkom toplantısında atılmış, hükü­ met ADK'nın yedi gün içinde dağıtılınasını koordine edecek bir grup oluş­ turmuştu. Ertesi gün, diye devam eder bu yorum, ulusal ölçekteki bir memur grevi, Lenin'i Sovnarkom'a bu tür siyasi sabotajlarla güçlü devrimci önlemler­ le mücadele etmek üzere Feliks Cerjinski'nin özel bir komisyon oluşturmasını önermeye sevk etti. 7 Aralık'taki Sovnarkom toplantısında, Cerjinski komis­ yonunun hala toplantıda olduğu anlaşılınca, Sovnarkom'un komisyon işini bitirinceye kadar dağılmamaya karar vermesi, bu göreve ne kadar büyük bir aciliyet atfedildiğini gösteriyordu. O akşam Cerjinski, karşı-devrim ve sabo­ tajla savaşmak üzere Sovnarkom'a bağlı güçlü bir geçici organ oluşturulması­ nı istedi. Bu görüş derhal benimsendi ve VÇeka doğdu. 1 ADK'nın son haftalarındaki gelişmelere ve Sovnarkom ile bu dönem­ ki ilişkisine ışık tutan Sovyet arşiv belgeleri, beni bu yorumu sorgulamaya sevk etti. Ekim günleri sonrasında ADK, devlet kurumlarındaki iş durdur­ maların yarattığı boşluğu doldurmuş, temel belediye hizmetlerini sağlama ve Petrograd'da güvenlik ve devrimin savunulmasını koordine etme sorumlu­ luğunu üstlenmişti. Özellikle Rikov'un istifasının ardından İçişleri Halk Ko ­ miserliği koltuğunun boş kaldığı 4-17 Kasım arasında ADK, karşı-devrim, sabotaj ve vurgunculukla mücadelede devasa bir güç kazandı.

Kasım ortasında, Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri Yürütme Komitesi ile Tüm-Rusya İşçi ve Asker Sovyetleri Yürütme Komitesi'nin birleşmesi de başarıyla tamamlanmış ve Sovnarkom' da Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci

94

1

Bolşevik ler İktidarda

koalisyonu ile ilgili müzakereler başlamıştı.2 Sonraki iki hafta, sol sosyalist partilerden hangisinin -Bolşeviklerin mi, yoksa Sol Sosyalist Devrimcilerin mi- birleşik MYK' da hakim olacağı belirsizliğin i korudu. Bu ara dönemde Sol Sosyalist Devrimciler, Bolşevikler karşısında özellikle büyük bir avanta­ ja sahipti. Her şey bir yana, Bolşevikler Sol Sosyalist Devrimcilerin ADK'da eşitlik talebini kabul etmişti; Bolşevik liderler için tatsız bir ödündü bu. 3 Sol Sosyalist Devrimciler, Ekim günlerinin hemen sonrasında, ADK'nın siyasi muhaliflere yönelik şiddetine ve insan haklarının budanmasına ateş püskür­ müştü. Şimdi, Sol Sosyalist Devrimcilerin ADK'da eşit güce sahip olması, Bolşeviklerin siyasi düşmanlarını bastırmada sahip oldukları hareket ser­ bestisini sınırlama tehdidini beraberinde getiriyordu. 15 Kasım'da yapılan Sovnarkom toplantısında ADK'yı feshetme düşüncesi dile getirildi. MYK başkanı Sverdlov bu düşüneeye şiddetle karşı çıktı. Bunun yerine, ADK'nın sorumluluklarının önemli ölçüde azaltılmasını ve karşı-devrimle mücadeleye ayrılan mali kaynaklada muhasebeye tabi olmayan diğer kaynakların İçişleri Halk Komiserliğinden ADK'ya aktarılmasını önerdi. ADK' daki Sol Sosyalist Devrimci eşitliğinin siyasi düşmanları bastırmaya ket vurmasını engellemek için, Bolşeviklerin kendi kontrolleri altında tutmaya çalışacağı ADK Askeri Komisyonu'nun bir bütün olarak ADK müdahalesi olmaksızın bağımsız tu­ tuklamalar yapma hakkına sahip olmasında ısrar etti.4 15 Kasım Sovnarkom toplantısının kayıtlarında, bu önerilerle ilgili her­ hangi bir adım görülmemektedir. Ancak 21 Kasım'daki ADK toplantısında, ADK' daki Bolşevik önderlik, karşı-devrimle mücadelede Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin dışlanacağı tamamen yeni bir kurum oluşturmaya yönelik bir gi­ rişim başlattı. Bu adım ertesi gün tartışıldı ve Sol Sosyalist Devrimciler Bol­ şevikleri kendilerini dahil etmeye zorladı. 5 ADK'nın Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci koalisyon hükümeti müzakerelerinde piyon haline getirildiğini ka­ bul eden Bolşevik ADK önderliği, yeni örgütlenmeyi erteledi.6 Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşevik "teröre" karşı eleşti rilerinin bu haf­ talar boyunca hızını kaybetmemiş olmasına ve Sol Sosyalist Devrimcile­ rin gerek ADK' da, gerekse onun karşı-devrimle mücadeleye özel örgütünde güçlü bir şekilde temsil edileceği artık netlik kazanmış olmasına rağmen, 25 Kasım'daki bir Sovnarkom toplantısında Lenin, ADK'yı genç Sovyet hükü­ metinin iç güvenlikteki başlıca organı olarak görmeye devam ediyordu. Bu toplantıda ADK'nın gelecekteki konumuyla ilgili üç önerge sunuldu. Lenin, Sverdlov'un 15 Kasım'daki önerisini tekrarlayarak, ADK'nın doğrudan kar­ şı-devrime ve sabotaja karşı mücadele ile ilgili olmayan sorumluluklarının ilgili komiserliklere aktarılmasını istedi. Martin Latsis, ADK'nın MYK'nın karşı-devrimle mücadele kısmına dahil edilmesini, Yuritski ise ADK'nın tas­ fiye edilmesini önerdi. Kurucu Meclisin planlanan açılışı ve memurların yo­ ğunlaşan iş durdurmalarıyla kuşatılmış sıcak siyasi atmosferde, Yuritski'nin önerisi muhtemelen erken bulunmuştu. Latsis'in önerisi ise büyük ihtimalle

Güç Toplama ! 95 MYK'nın yeniden yapılandırıldıktan sonra hangi partinin kontrolünde ola­ cağına dair süregelen belirsizlik yüzünden boşa düşmüştü. Lenin'in ADK'nın görevlerini azaltına önerisi kabul edildU Yine de, henüz iki hafta bile geçmeden ADK tasfiye edildi ve yerini rüşeym halindeki VÇeka aldı. Peki, bu nasıl oldu? Üst düzey ADK yöneticilerinden bazıları, hareket özgürlüklerinin Lenin ve Sovnarkom tarafından baltalanma­ sına içerleyen başına buyruk Bolşevik fanatiklerdi. Sovnarkom'un ADK'nın karşı-devrimle mücadele kapasitesine zarar verme pahasına Sol Sosyalist Devrimcilere karşı bu kadar cömert davranmasından son derece rahatsızdı­ lar. Daha radikal olan ADK ile taktiksel olarak daha ihtiyatlı olan Sovnarkom arasındaki gerilim, ADK tarafından Kurucu Meclis için 28 Kasım' da yapıla­ cak gösteriye karşı Sovnarkom'un izni olmaksızın düzenlenen silahlı gösteri­ de kendini gösterdi.8 Bu cepheden saldırıya hazırlıksız olan ve muhtemelen karşıt gösterilerin tetikleyeceği fiziksel, belki de kanlı çatışmalardan korkan Sovnarkom, ADK'nın karşı-gösterisini iptal etti. Şüphesiz ADK' daki pek çok Bolşevik, işçi ve askerleri karşı-gösteriye katılmaya çağıran açıklamalarının Raboçi i soldat 'ta yayımlanması ve Sovnarkom emirleri doğrultusunda davra­ nan Vladimir Bonç-Brueviç'in resmi fırçası ile daha da katınerlenen bu açıkça küçük düşürülme karşısında deliye dönmüştü.9 29 Kasım'da Petrograd Sov­ yeti Yürütme Komitesi toplantısında Viyaçeslav Molotov'un yaptığı açıklama, ADK'nın kendini tasfiye etmeye ya o gün ya da önceki gece karar verdiğini gösteriyordu. 10 Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimciler arası ilişki meselesinin ADK'nın tasfiyesi ve VÇeka'nın kuruluşuyla ne ilgisi vardır? Öyle görünüyor ki ADK, muhtemelen işlevini tamamladığı kanaatine vardığından değil, radikal Bol­ şevik yönetimi Sovnarkom tarafından hayal kırıklığına uğratıldığı için ken­ dini dağıtmaya karar vermişti. Yine, Sovnarkom'u ADK'nın kendini tasfiye kararını ve VÇeka'nın kuruluşunu onaylamaya götüren belirleyici faktörün, Sol Sosyalist Devrimcileri işe karıştırmadan memurların ülke çapındaki grev tehdidi ni alt etmek ve daha da önemlisi, Kurucu Meclis yandaşla rının Sovyet iktidarının varlığına karşı oluşturduğu tehlikeyle başa çıkabilmek için geçici bir örgüte duyduğu ihtiyaç olduğu da açıktır. VÇeka'nın üst düzey yöneti­ cilerinden Latsis, uzun zamandır bastırılan örgütsel sorunlarıyla ilgili 1922 tarihli bir kurum içi raporda, örgütün kurulması kararında "Sol Sosyalist Devrimciler sorununun" önemini kabul edecekti. Latsis'e göre Sol Sosyalist Devrimciler "kendi 'evrensel' ahlakını ve hümanizmini dayatarak ve karşı­ devrimcilerin ifade ve basın özgürlüklerine sınırlama getirilmesine direne­ rek, karşı-devrimle mücadeleye önemli ölçüde ket vurmuştur. Sovyet liderleri açısından, Sol Sosyalist Devrimcilerin varlığının karşı-devrimle savaşmayı imkansız kıldığı açığa çıkmıştır. Bu durum, karşı-devrimle mücadele için ADK' dan ayrı ve Sol Sosyalist Devrimcilerin dışarıda bırakılacağı yeni bir örgüt kurma düşüncesinin doğmasına yol açmıştır."' '

96

1 Bolşevikler iktidarda ADK'nın dağıtılıp VÇeka'nın kurulmasında Sol Sosyalist Devrimciler fak­ törünün ağırlığını tartahilrnek için, Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki koalisyon müzakerelerinin seyrini incelemek şarttır. 16 Kasım' da yapılan bir Sovnarkom toplantısında Sverdlov, yeni birleşik MYK'daki Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonla bir Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci koalisyo­ nunun kurulmasıyla ilgili olarak o gün yaptığı tartışmalar hakkında cesaret verici bir rapor sundu. Kurucu Meclisle hesaplaşma günü yaklaşırken hükü­ meti genişletme imkanının çekimine kapılan ve Sol Sosyalist Devrimcilerle MYK' daki işbirliğinden cesaret alan Sovnarkom, Sverdlov'un görüşmelerini ilerietecek bir delegasyon atadı.12 Delegasyonun görüşmeleri ertesi gün başladı. O sırada Sol Sosyalist Dev­ rimciler, Bolşevikterin önceki gün Petrograd Kent Dumasını dağıtmaları karşısında öfkeden deliye dönmüş durumdaydı. Baştan sona yeniden yapı­ landırıldığında yeni, birleşik MYK' da yine çoğunluğa sahip olacaklarından emindiler. Dahası, Sosyalist Devrimci listede yer alan köylü delegelerinin sayısının mecliste belirleyici ağırlık elde etmeye yetip artacağı konusun­ da da umutluydular. Bundan dolayı, Sovnarkom'a girmelerinin bedelinin yüksek olacağını belli ediyorla rdı. Başlangıçta (halihazırda Sol Sosyalist Devrimci Kolegayev'in idaresinde olan Tarım Halk Komiserliğine ilaveten) İçişleri, Savunma, Askeri işler, Demiryolları ve Adalet Halk Komiserlikle­ rinin başına Sol Sosyalist Devrimcilerin atanmasında ısrar ettiler. Sol Sos­ yalist Devrimcilerin köylülük ve tarım reformu ile ilgili konuların yanı sıra, yurtta devrimi savunmak ve yurtdışında sosyalist kalkışınayı desteklemek için askeri kuvvet oluşturmaya odaklanmaları, onları Askeri işler Halk Ko­ miserliğinin yönetimi konusunda özellikle bastırmaya sevk ediyordu. Yine benzer bir şekilde, adil bir devrimci yasa düzeni kurmaya yüksek bir önce­ lik vermeleri de Ştaynberg'in Adalet Halk Komiserliğine atanmasına ver­ dikleri önemi açıklıyordu.

Tüm bu kilit görevleri Sol Sosyalist Devri mcilere bırakmanın Bolşevik mü­ zakere ekibi için kabul edilemez olduğu açıktı. Aynı zamanda, Bolşeviklerin Kasım'ın ikinci yarısındaki birkaç yeni provokatif adımı Sol Sosyalist Devrim­ cileri daha da kızdırarak, hükümet müzakerelerini sık sık durma noktasına getirdi ve bazen de büsbütün çökme tehlikesiyle yüz yüze bıraktı. Sol Sosya­ list Devrimciler tarafından hararetle protesto edilen bu adımlardan bazıları, Tüm-Rusya Kurucu Meclis Seçimleri Komisyonu üyelerinin gözaltına alınma­ sı, tüm Kadetlerin "halk düşmanı" olarak damgalanması, önde gelen Kadetle­ rin tutuklanması ve Kurucu Meclis Delegeleri Gayriresmi Konferansı'nın silah zoruyla dağıtılmasıydı. Sonuç olarak, uzayan görüşmeler üç hafta kadar sür­ dü. Nihayet 7 Aralık'ta Sovnarkom, ilk gündem maddesi olarak, Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümete girmek için koyduğu son şartların bazı değişiklikler yapılmak kaydıyla kabul edilebilir olduğuna karar verdi. Bu müzakereleri her­ kesten daha ayrıntılı şekilde araştıran sürgündeki Rus tarihçi Anatoli Razgon,

Güç Toplama

1

Sol Sosyalist Devrimcilerin kilit konumdaki komiserliklerin dağılımında Bol­ şeviklerle eşitlik talebinin hala bir anlaşmazlık konusu olduğunu ileri sürerY Böyle olsa bile, MYK'da Bolşevik çoğunluğun yeniden kurulacağı o gün itiba­ rıyla açıktı. Sol Sosyalist Devrimci liderler Lenin'in kabinesine girmenin onla­ ra, Bolşeviklerin tutumunu yumuşatmak ve yurtiçinde ve yurtdışında devrimi ilerietmekte önemli bir rol oynama olanağı sağlayacağı varsayımı üzerinden hareket ediyorlardı. Sol Sosyalist Devrimcilere sempati duyan Petrogradlı işçi­ ler, askerler ve denizciler de onları Sovnarkom'a girmeye zorluyordu.14 Daha­ sı, temel şartlarından biri olan toprak reformu programiarına destek şartı da Bolşevikler tarafından kabul edilmişti.15 Bu nedenlerle, 9 Aralık'ta Bolşevik­ lerio Sovnarkom'a girme konusundaki şartlarını kabul ettiler, bu da eşitlikten epeyce azı anlamına geliyordu. Kısa süre sonra Kolegayev'e (Tarım Halk Ko­ miseri), Ştaynberg (Adalet Halk Komiseri) ile altı Sol Sosyalist Devrimci halk komiseri daha katıldı.16 Sol Sosyalist Devrimciler ayrıca tüm diğer halk komi­ serliklerinin yürütme komitelerine ve diğer merkezi hükümet kurumlarına da atandılar. Sonuç olarak, Kurucu Meclis arifesinde, Sol Sosyalist Devrimciler Sovnarkom'un kabaca dörtte birini, MYK sandalyelerinin üçte birini almış ve diğer tüm kilit Sovyet kurumlarında önemli bir varlık kazanmış bulunuyordu.

Bu zemin üzerinde, Sovnarkom'un ADK'yı başından atıp VÇeka'yı oluş­ turmasının ve yeni örgütü 7 Aralık'ta, yani Sol Sosyalist Devrimcilerin hü­ kümeti yeniden yapılandırma şartlarının "bazı değişikliklerle" kabul edil­ diği gün kurmaktaki acelesinin başlıca nedeni açığa çıkıyor. Uzun lafın kı­ sası, potansiyel olarak sorunlu Adalet Komiserliğini Ştaynberg yönetecekti.

Sadece güvenilir Bolşeviklerden oluşturulan ve doğrudan Bolşevik ağırlıklı Sovnarkom'a bağlı VÇeka'nın bundan önce kurulup çalışmaya başlaması Le­ nin açısından esastı. VÇeka'nın kuruluşuyla ilgili resmi ilan İzvestiya' da 10 Aralık'ta yayımlandı.17 İlanda yeni kurumun merkezinin Gorokhovaya So­ kağı, 2 Nurnarada bulunduğu bildiriliyordu. Çarlık zamanında Gorokhova­ ya Sokağı 2 Numara, Petersbmg valiliği büroları, belediye zabıtası ve meşum Çarlık gizli polisi Okhrana'nın adresiydi.

Lenin'in Ştaynberg konusunda endişelenmekte tamamen haklı olduğu­ nu belirtmekte fayda var. Daha göreve geleli bir hafta olmadan, 15 Aralık'ta Ştaynberg, Sovnarkom'a danışmadan Smolni'de ve devrimci mahkeme bina­ larında tutulan tutukluların derhal beş ana Petrograd hapishanesine naklini öngören bir kararname çıkardı. Burada, Petrograd Sovyeti ve bölge Sovyet­ leriyle mutabakat halinde özel olarak oluşturulacak geçici komisyonlar, bu tutukluların tutuklanmalarının haklı olup olmadığını değerlendirecek, ya mahkemeye kadar tutuklu kalmalarına ya da yirmi dört saat içinde serbest bırakılmalarına karar verecekti. Bu komisyonlar, diğer Petrograd hapishane­ lerindeki tüm tutuklular için de benzer bir incelerneyi hızla yürütecekti.18 Ka­ rarname, eğer izin verilseydi, VÇeka'nın başlatmış olduğu, siyasi muhalifleri belirli bir karşı-devrimci eylemin sonucu olmaktan ziyade, sorun çıkarma-

97

98 i

Bolşevikler 1 ktidarda

larını önlemek üzere toplama ve izole etme uygulamasını boşa çıkaracaktı.

Dolayısıyla Lenin, Cerjinski ve bu anlayıştaki Bolşevikler için, Ştaynberg'in çıkardığı kararname bir savaş ilanı anlamına geliyordu. Üstelik aynı gün ha­ sına verdiği bir demeçte Ştaynberg, Smolni ve Devrimci Mahkemeyi ziyaret etme niyetinden bahsediyor, amacının ise net bir suç isnat edilmeyen tutuk­ luları serbest bırakmak olduğunu açıkça belirtiyordu.19 Ertesi gün Ştaynberg, arama yapma ve tutuklama yetkisi verilen kurum­ ları sıralayan ve bu soruşturma makamları tarafından yapılacak uygunsuz eylemlerin hem kendisine, hem de bağlı oldukları kuruma bildirilmesini em­ reden yeni bir kararname yayımladı.20 Listede VÇeka da yer alıyordu. Ancak şikayetlerin kendisine bildirilmesi ibaresi, Ştaynberg'in VÇeka'yı Adalet Halk Komiserliği tarafından belirlenen ölçüdere göre denetleme niyetini açıkça belli ediyordu. Kısa bir süre sonra Ştaynberg, VÇeka'ya ait tüm materyalierin incelenmek üzere kendisine gönderilmesini emretmesiyle bu maksadını daha da bariz bir şekilde ortaya koymuş oldu. 21 Bu talebinin reddedilmesi üzerine Sovnarkom'a resmi bir dilekçeyle başvurarak VÇeka' da denetim yapma izni istedi. Bu dilekçe de reddedildi. 22 Ştaynberg bunun ardından, yine devrimci adaletin uygulanmasında keyfiliği ortadan kaldırma gayesiyle, vekili ve Sol Sosyalist Devrimci yoldaşı Aleksander Şrayder'i, esas ve usulleri sistemli hale getirmek için bir devrimci yasalar envanteri ve devrimci mahkemeler kılavu­ zu hazırlanmasına nezaret etmek üzere atadı.

Bu esnada, Kurucu Meclisin toplanmasının gecikmesi ve Almanya ile ayrı barış görüşmelerinin başlaması nedeniyle gerilimin yükseldiği bir ortamda VÇeka ise, aksine, siyasi muhalifler üzerindeki baskıyı yoğunlaştırıyordu.

Böylece 16 Aralık'ta on beş ılımlı sosyalist, Kurucu Meclisi Savunma Birli­ ği merkezinde tutuklandı.B Yirmi dört saatten biraz sonra, VÇeka Nikolay Avksentiyev'in tutuklanıp hapse atılmasına nezaret etti.24 Cerjinski ertesi gün Irakli Çereteli, Viktor Çernov, Fedor Dan, L . M . Bramson, Mikhail Skobelev, Abram Gotz ve Vladimir Rozanov'un da aralarında bulunduğu on bir mu­ halefet liderinin ve Kurucu Meclis delegesinin daha derhal tutuklanıp dev­ rimci mahkemeye çıkarılması emri ni verdi. 25 O gece (18 Aralık), bir VÇeka görevlisinin emrindeki silahlı bir birlik, anlaşılan Cerjinski'nin emrinde adı geçen önde gelen muhalif isimlerden bazılarını yakalama umuduyla, fabrika­ lardan, sendikalardan, askeri birliklerden, bölge Dumalarından ve Petrograd Sovyetinden muhalif parti temsilcileri ve ılımlı sosyalistlerden oluşan 1 35 temsilcinin KMSB binasında yaptığı bir işçi konferansına saldırdı. Konferansı örgütleyenler, kimliklerini açıklamama konusunda önceden anlaşmışlardı ve yeni bir saldırı olsa bile toplantılarını sürdürmeye çalışacaklardı. Bu nedenle, isimlerini ve adreslerini yazılı olarak bildirme emrini reddederek, istiflerini bozmadan işlerine bakmaya devam ettiler. Bunun üzerine VÇekacı, tüm kon­ ferans katılımcılarının gözaltında olduğunu ilan etti ve kimsenin çıkmaması için kapıya muhafız yerleştirdi.

Güç Toplama j 99 KMSB merkezindeki gözaltı bilgisi, Sovnarkom'un gecenin ilk saatlerin­ deki oturumunda Lenin tarafından duyuruldu.26 Toplantı tutanaklarına geçi­ rilmemişse de, belli ki Sovnarkom, gözaltındakiler kimliklerini bildirdikten sonra Cerjinski'nin tutuklama emrinde ismi geçenler haricinde herkesin ser­ best bırakılacağı görüşündeydi. 27 Bundan güç alan Ştaynberg ve Karelin, hızla patlamaya hazır bir hale gelen durumu çözmek için sahneye koştular. VÇeka görevlisini ve birliğini yok sayarak, gruplarının da "teröre" karşı olduğunu, an­ cak meşru hükümetin emirlerini uygulamak zorunda olduklarını söylediler ve konferans katılımcılarına kimliklerini bildirmelerini rica ettiler; böylece açık­ ça bir yanlış anlama olan sorun barışçıl bir şekilde çözülebilecekti. Bu ricala­ rını reddeden toplantıdaki temsilciler, parmaklıklar ardına götürülmekte ısrar ettiler. Ardından Ştaynberg konferans başkanına dönerek, sadece şifahen olsa bile, Cerjinski'nin tutuklama emrinde adı geçen hiç kimsenin orada bulunma­ dığını teyit etmesini istedi. Bu rica da reddedilince, Ştaynberg ve Karelin kişisel sorumluluk alarak açmazın sona ermesini sağladılar.

VÇeka'nın yetkileri konusunda Ştaynberg ve Sol Sosyalist Devrimci yol­ daşları ile Cerjinski ve Lenin liderliğindeki Bolşevik halk komiserleri arasında acil bir hesaplaşma artık kaçınılmazdı. Bu hesaplaşma, Lenin'in zaten kalaba­ lık olan gündeme sonradan "Cerjinski'nin emriyle tutuklanan Kurucu Meclisi Savunma Birliği üyelerinin halk komiseri Ştaynberg tarafından 18 Aralık'ta serbest bırakılması" başlığını ekiediği 19 Aralık'taki Savnarkoro toplantısın­ da yaşanacaktı.28 Hükümetteki yedi Sol Sosyalist Devrimciden altısı toplantıya katıldı, bu her zamankinden yüksek bir arandı. Ne var ki Bolşevikterin sayısı onlarınkinin iki katından fazlaydı, Lenin ve Troçki de aralarındaydı. Cerjinski, Ştaynberg'in önceki geeeki hareketinin örgütünü küçük düşürdüğünü ve de­ moralize ettiğini iddia ederek tartışmayı başlattı.29 Toplantının özet tutanak­ ları, orada yaşanan hiddetli tartışmayı gözlerden gizlemektedir. Toplantı, tah­ min edileceği gibi, Cerjinski komisyonunun emirlerinin ancak Sovnarkom'a başvurularak gözden geçirilebileceğini teyit eden bir kararın kabulüyle sona erdi. Kararda Ştaynberg ve Karelin de kınanıyordu.30 Sol Sosyalist Devrimci halk kom �serleri bu karara karşı koydular. Top­ lantı nın bir aşamasında Ştaynberg istifa tehdidinde bulundu.31 Yine de, Sol Sosyalist Devrimcilerin elde edebildiği en iyi şey, Ştaynberg'in kınanınası da dahil olmak üzere, önergenin uygulanmasının ertelenmesine yönelik bir anlaşma oldu. 32 Ştaynberg bu yenilgiden yılroad ı. Sonrasında, örneğin, ülke çapında Sovyetlere telgraf çekerek, Sovyet iktidarının istikrara kavuştuğu ve dolayısıyla karşı-devrimin kontrolünün yeni, devrimci bir hukuk sistemiyle bütünleştirilme zamanı geldiği düşüncesiyle, sistematik baskıya son veril­ mesini emretti. 33 Ancak Sovnarkom, Ştaynberg'i engelleme gayretlerini sür­ dürdü. Sadece Aralık ve Ocak aylarında VÇeka'nın hareketleriyle ilgili olarak Ştaynberg'in gündeme getirdiği meseleler on bir Savnarkoro toplantısında tartışıldı ve hiçbirinden olumlu bir sonuç çıkmadı.34

100 i

Bolşevikler İktidarda

Gelgelelim, Bolşevikleri n VÇeka'yı bir tür parti muhafız gücü olarak idame ettirme umutları uzun ömürlü olmadı. VÇeka'yı kendisine hesap verir hale ge­ tirme girişimi başarısız olduktan sonra, Ştaynberg Ocak 1918 başlarında Bol­ şevikleri Sol Sosyalist Devrimcileri de VÇeka yönetimine almaya zorlayarak örgütün tutumunu içeriden yumuşatmayı denedi. VÇeka'ya katılmaya çalışan Sol Sosyalist Devrimciler örgüte üyeliğin ancak seçimle olabileceği iddiasıyla geri çevrildikten sonra, 4 Ocak'ta Ştaynberg Cerjinski'ye bir mektup yazarak, Petrograd Sovyeti nden ve MYK' dan Sol Sosyalist Devrimcilerin gecikmek­ sizin ve seçimi beklemeksizin VÇeka yönetiminde yer alma hakkını kibar­ ca fakat ısrarlı bir şekilde dile getirdi.35 Sovnarkom, Ştaynberg'in talebini 7 Ocak'ta görüştü. Bu esnada, Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşeviklere desteği­ nin kritik olduğu Üçüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi toplanmak üzerey­ di. Cerjinski'nin itirazlarına rağmen Bolşeviklerin Ştaynberg'e boyun eğmesi muhtemelen bu durumla ve Kurucu Meclisin feshedilmesinde (5-6 Ocak) Sol Sosyalist Devrimcilerin gösterdiği işbirliğine duyulan minnettarlıkla açıkla­ nabilirdi.36 Gerçekten de ertesi gün dört Sol Sosyalist Devrimcinin VÇeka yö­ netim kurulu üyeliği onaylandı. Partinin ulusal çapta önde gelen üyelerinden Viyaçeslav Aleksandroviç, Cerjinski'nin yardımcılığına getirildi. 37

Bolşeviklerin ve Sol Sosyalist Devrimcilerin güç bela bir koalisyonda bir araya geldiği ve VÇeka'nın kurulduğu Aralık 1917'nin ilk bir buçuk hafta­ sında Bolşevik Merkez Komitesi, kendi kalabalık Kurucu Meclis delegasyonu üzerinde kontrolü sağlamaya dönük adımlar attı. İlk bakışta bu, Bolşeviklerin sorunları arasında en önemsizi gibi görünebilir. Ancak Bolşevik önderler ara­ sında devrimin gelişimi ile ilgili temel meseleler üzerine 1917 boyunca süren hararetli tartışmalardan ve kağıt üzerinde üst organlara bağlı olan alt parti organlarının göreli bağımsızlığından haberdar olan biri için, Kurucu Mecli­ sin rolü üzerine parti içinde yaşanan derin çatışmalar hiç de şaşırtıcı değildir.

Lenin ve Merkez Komitesi'ndeki yoldaşları ile hala Kamenev'in önderlik ettiği ılımlı Bolşevikler arasında bu konuda da köklü şekilde farklılaşan teorik ve stratejik görüşler söz konusuydu.

Görmüş olduğumuz gibi, Ekim sonu ile Kasım başlarında ılımlıların ge­ niş, demokratik bir sosyalist birlik hükümetinin oluşumunu kolaylaştırma ve hatta Sovnarkom'u esaslı bir şekilde MYK'ya hesap verebilir hale getirme çabaları boşa çıkmıştı. Bu başarısızlığın ardından ılımlılar partideki ve ulu­ sal hükümetteki üst düzey konumlardan ya çekildiler ya da uzaklaştırıldı­ lar. Yine de ne davalarının kritik önemine inançlarını, ne de partiyi daha az aşırılık ve şiddet yanlısı bir çizgiye çekmek için ne gerekiyorsa yapma ka­ rarlılıklarını kaybettiler. Tersine, derinleşen siyasi çatışma ve ekonomideki kaosla Kasım bilançosu, Lenin ve Troçki'nin devrimi ve ülkeyi kaçınılmaz bir çöküşe sürüklediğine dair kanaatlerini daha da pekiştirdi. Ilımlıların son

Güç Toplama i 101 umudu, öteden beri devrimci Rusya'nın gelecekteki siyasi ve toplumsal düze­ ninin meşru şekilde tanımlanabileceği tek kurum olarak gördükleri Kurucu Meclisteydi.

Kasım sonuna doğru Kurucu Meclisin kaderi sorunu gündemin baş sırası­ na doğru ilerlerken; Kamenev, Rikov, Milyutin ve Nogin Merkez Komitesi'ne göreve iadelerini talep eden bir açıklama gönderdiler. Ilımlıların açıklama­ larında adlandırıldığı şekliyle ne Dörtler Mektubu, ne de Lenin'in yazılı bir cevabı yayımiandı ya da ortaya çıktı. Öte yandan, ılımlıların Kurucu Meclis ile ilgili görüşlerini partinin en üst organında savunmak için göreve iadeleri­ ni istediklerine şüphe yoktur. Ilımlıların talebinin tartışıldığı 29 Kasım' daki Merkez Komitesi toplantısının kayıtları, başvurularının, tutumlarında bir değişim görülmediği açık olduğundan reddedildiğini göstermektedir. Yu­ ritski şöyle diyordu: "Azınlıkta kaldıkları durumda, aynı şekilde [daha önce Ekim Devrimi ve Vikzhel görüşmelerinde olduğu gibi] davranmayacakları­ nın garantisi yok."38 Yine de dördünün elinde hala oynayabilecekleri kart vardı. Bolşevik de­ legasyon, ılımlıların etkisinin en tepe noktasında olduğu Eylül ayı sonunda derlenen seçim listelerine göre oluşturulduğundan, neredeyse önde gelen tüm ılımlılar seçilmiş Kurucu Meclis delegesiydi. Mevcut koşullarda bir bütün olarak delegasyonun Kurucu Meclisi nasıl göreceğini kestirrnek imkansızdı.

Bununla birlikte ılımlılar, tüm ülkeden parti yöneticilerinin katıldığı, (sayısal olarak bir parti kongresine denk olan) son resmi toplantıdaki büyük çoğun­ luğun, Eylül 1917 sonundaki Demokratik Devlet Konferansı'nda, partinin Ön Parlamentoya katılımıyla ilgili olarak Troçki ve Leninistlere karşı kendi yan­ larında yer almasından cesaret buluyordu. 39 Bu dönemde ılımlı Bolşeviklerin parti içinde Kurucu Meclis dokunulmaz­ lığını savunma kampanyasının detayları büyük ölçüde belirsizliğini koru­ maktadır. Açık olan, parti Kurucu Meclis delegelerinin Aralık başında Tauri­ da Sarayı'nda yapılan ilk örgütsel toplantısında, Lenin'in Merkez Komitesi'nin ve Sovnarkom'un Kurucu Meclise dair tutumuyla ilgili sözlerinin ardından, fraksiyonun seçilmiş Geçici Bürosunda çoğunluğu ılımlıların kazanmış ol­ duğudur. Kamenev, Nogin, Rikov, Milyutin, Riyazanov ve Larin, kısacası Ka­ sım başında üst düzey parti ve hükümet görevlerini bırakan önde gelen ılımlı partililerin büyük bir bölümü, büro üyeleri arasındaydı.40 Fraksiyon, ılımlıların hakimiyetindeki büro yönetiminde, Rusya'nın siyasi kaderini tayin edecek en yüksek organın Kurucu Meclis olması gerektiği ilke­ si temelinde bağımsız bir çizgi izlemeye başladı. Merkez Komitesi'nin 29 Ka­ sım toplantısında alınmış olan -ve şüphesiz Lenin tarafından ortaya atılan­ Bolşevik Kurucu Meclis delegelerinin ana gövdesinin şimdilik Petrograd'a çağrılmaması kararını görmezden gelerek, büroya delegeleri derhal çağırma yetkisi verdi. Fraksiyon ayrıca, partinin Kurucu Meclis ile ilgili yaklaşımını belirlemek üzere acilen bir ulusal parti kongresi ya da konferansı toplanma-

102 ! Bolşevikler iktidarda

sı çağrısını da oyladı. Bu toplantıdan çıkacak kararları bekleyen delegasyon, Sovnarkom'un Kurucu Meclisin toplanması ve yapısı üzerinde denetim kur­ ma çabalarına da karşı çıkıyordu.41 Partideki ılımlıların bu eylemlerine yansıyan, Bolşevik Merkez Komitesi ile Kurucu Meclis fraksiyonu politikalarındaki ayrılık, l l Aralık'taki Merkez Komitesi toplantısının başlıca gündemiydi.42 Burada, partinin Kurucu Meclis delegelerinin derhal Petrograd'a çağrıimalarına karar verildi. Ayrıca Lenin tarafından kaleme alınan "Kurucu Meclis Üzerine Tezler" dizisinde somutla­ şan Kurucu Meclis politikasının ertesi gün ( 1 2 Aralık) fraksiyonun onayına sunulması da kararlaştırıldı. Bu teziere göre, mevcut Sovyet cumhuriyeti bir burjuva cumhuriyetinden de, bir Kurucu Meclisten de belirgin şekilde daha yüksek bir demokrasi formuydu. Kurucu Meclis seçimlerinin genel sonuçları ile halkın özlemleri arasındaki çelişkinin yarattığı krizi çözmenin tek yolu, seçimlerin iptalini mümkün olan en geniş şekilde kullanmaktan ve Sovyet iktidarının Kurucu Meclis tarafından tereddütsüz şekilde tanınmasından ge­ çiyordu.43 Kısacası bu tezler, Kurucu Meclisin ılımlı Bolşeviklerin yapmakta olduğu gibi halk iradesinin meşru ifadesi olarak ele alınmasına karşı taviz­ siz bir engel oluşturuyordu. Kurucu Meclis marjinalleştirilecek, fakat tasfi­ ye edilmeyecekti. Nikolay Buharin ve Grigori Sokolnikov, Bolşevik Kurucu Meclis fraksiyonunun bundan sonraki çalışmalarını bu anlayışla yürütmesi­ ni sağlamakla görevlendirildiler. Merkez Komitesi ı ı Aralık toplantısına son vermeden, Lenin tarafından hazırlanan ve yeni bir Geçici Büro seçilmesini isteyen bir kararı da kabul etti. Eski Geçici Büronun parti kongresi ya da kon­ feransı talebi ise tartışılmadı bile.44 Tabii aynı gün ( l l Aralık) Kamenev, Riya­ zanov, Rikov, Larin ve Milyutin'in MYK' daki Bolşevik fraksiyon bürosundan tasfiye edilmeleri de bir tesadüf değildi.45 Kurucu Meclis Bolşevik delegasyonunun ı2 Aralık toplantısıyla ilgili bil­ giler sınırlıdır. Sverdlov'un Geçici Büroya gönderdiği bir açıklamaya göre, Merkez Komitesi üyelerinin katılabilmesi için toplantı Taurida Sarayı yeri­ ne Smolni'de yapılacaktı.46 Bu durum, halihazırda Petrograd 'da bulunmayan delegelerin toplantıya katılmak için yeterince vakit bulamayacakları olgu­ suyla birlikte, Leninistlere muazzam bir avantaj sağlıyordu. Toplantı için ı ı Aralık'ta Merkez Komitesi tarafından kabul edilen gündemde, delegasyonun sırasıyla komitenin (şüphesiz paylama şeklindeki) raporunu dinleyeceği, Lenin'in tezlerini değerlendireceği ve yeni bir büro seçeceği belirtiliyorduY Lenin, tezlerini bizzat sundu ve tezler kabul edildi.48 Yeni büro seçimiyle ilgili bilinen tek şey, Kamenev'in yerine başkanlığa Aleksander Şliapnikov'un seçil­ diğidir.49 Parti ılımlıları bir ölümcül darbe daha almıştı. *

Lenin'in "Kurucu Meclis Üzerine Tezler"inin odak noktası olan, Kurucu Meclis tarafından oluşturulacak herhangi bir hükümetin, Ekim Devrimi'nin

Güç Toplama 1 103 seyri içinde halk tarafından kurulan Sovyet cumhuriyetinden kabul edilemez bir geri adım olacağı fikri, Aralık 1917'nin ikinci yarısında ve yeni yılın ilk günlerinde Petrogradlı fabrika işçileri ve garnizon birlikleri arasında Bol­ şevikler kadar Sol Sosyalist Devrimciler tarafından da yürütülen hararetli propaganda kampanyasının temel motifiydi. Bu kampanyanın başlarında, 20 Aralık'ta, Sol Sosyalist Devrimcilerin basıncıyla Sovnarkom, Kurucu Mec­ lisi dört yüz delegenin hazır bulunması şartıyla 5 Ocak'ta toplamaya karar verdi.50 İki gün sonra MYK bu kararı onayladı. MYK aynı zamanda belli ki Kurucu Meclise bir karşı ağırlık olarak, 8 ve 12 Ocak'ta sırasıyla ulusal İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Kongresi ile ulusal Köylü Vekilieri Sovyetleri Kongresi'nin toplanmasını kararlaştırdı. 5 1 Kurucu Meclisin toplanması ve işleyişiyle ilgili sorunların tartışılması, 2 Ocak'ta Sovnarkom'un gündemindeydi. Ancak bu tartışma, aynı akşam daha geç saatlerde yapılacak Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komiteleri­ nin acil ortak toplantısına ertelendi. 52 Toplantının seyri hakkında pek az bilgi olsa da, Lenin'in "Emekçi ve Sömürülen Halkın Hakları Bildirgesi"nin ve buna eşlik eden bir kararın toplantıda tartışıldığı kesindi. Her ikisi de 3 Ocak'ta MYK tarafından oy birliğiyle onaylandı ve 4 Ocak'ta Pravda'da yayımlandı.

Kurucu Meclis tarafından ilk iş olarak onaylanmak üzere hazırlanan bildirge, Sovyetler ve Kurucu Meclis arasında hemen ve kesin bir çatışma yaratmayı ve Kurucu Meclisin gücünü pekiştirme ihtimalini ortadan kaldırmayı hedef­ liyordu. Bundan dolayı bildirge, Rusya'nın bir Sovyet cumhuriyeti olduğu­ nu ve öyle kalacağını, ülke çapında hükümet otoritesinin sadece Sovyetlere ait olduğunu kategorik olarak ifade ediyordu. Sovyet hükümetinin gerek iç, gerek dış politikadaki başlıca karar ve adımlarını kayıtsız şartsız onaylıyor, herhangi bir şeyi adamış olmamak için de Kurucu Meclisten yana herhangi bir hükümet yetkisi iddiasını baştan yadsıyordu. Bildirgeye eşlik eden emirde, hükümetin herhangi bir işlevinin Kurucu Meclis dahil olmak üzere herhangi bir kişi ya da kurum tarafından gasp edilmesinin karşı-devrimci bir eylem sayılacağı ve silahlı kuvvetlerin kullanılması dahil olmak üzere her yoldan hastınlacağı belirtiliyordu. 53 Her ha lükarda mesaj açıktı: Kurucu Meclis ya yetkilerinden vazgeçip bir an önce sah neden çekilecek ya da buna mecbur bırakılacaktı. Bu, Lenin'in Kurucu Meclis için daha kapsamlı bir destekleyici rol olasılığını öngören daha önceki tezleriyle belirgin bir taktiksel farklılık anlamına geliyordu.

Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler Kurucu Meclisin sahneden hızla çekilmesinin yolunu hazırlarken, başlıca muarızları (en önemlileri Sosyalist Devrimcilerdi, çünkü seçilmiş delegelerin çok küçük bir kısmı Menşevikti) Meclisin çalışmasına yönelik hazırlıkları sürdürüyordu. Elbette 28 Kasım olaylarından sonra Meclisin toplanmasına fiilen izin verilecek miydi, Sos-

104 i

Bolşevikler iktidarda

yalist Devrimci Merkez Komitesi şüpheliydU4 Yine de illerden Petrograd'a gelen Sosyalist Devrimci delegeler Aralık'ın ilk yarısı boyunca, çoğunlukla Bolotnoy Sokağı'ndaki geçici yatakhanelerinde, düzenli olarak toplanıyorlar­ dı.55 Yaklaşık 150 Sosyalist Devrimci delegenin hazır bulunduğu ay ortasında fraksiyon; yasa taslaklarını görüşmek, tartışmak ve gözden geçirmek, grup başkanlarını seçmek ve görevlendirmek, hatta ana konuşmacılara prova yap­ tırmak için her gün toplanıyordu. Çeşitli komisyonlar Petrograd'da ajitasyon ve propagandayı koordine etmek, illerdeki Sovyetler ve parti örgütleriyle ile­ tişimi sağlamak ve sürdürmek, Sol Sosyalist Devrimciler dahil olmak üzere Kurucu Meclisteki diğer fraksiyonlada faaliyetleri koordine etmek (bu bir komisyonun görevi olacaktı), günlük bültenler, broşürler ve bildiriler hazır­ lamak, yeni Rusya'nın siyasi biçimi ve yapısı ve temel iktisadi ve toplumsal reformlar türünden sorunlarla ilgili temel yasa taslaklarını formüle etmek gibi belirli görevler üzerinde yoğunlaşıyordu. Kurucu Meclisteki çoğunluğun gerçek yüzünü en kısa zamanda açığa çıkarmanın kritik önemi, ilk olarak Aralık başında Dördüncü Sosyalist Devrimci Kongresi'nde kabul edilen bir kararda benimsenmişti. 56 Bundan dolayı, tek amacı meclisin ilk oturumunun açılışı için planlar yap­ mak ve bunun için strateji ve taktikleri koordine etmek olan İlk Gün Komitesi, Temel Yasalar Komisyonu ile birlikte en önemli özel komisyondu.57 Sosyalist Devrimci fraksiyon, henüz 18 Aralık'ta, İlk Gün Komitesi tarafından hazırla­ nan ve Çarlık siyasi ve yasal sistemin yıkılışını resmen onaylayan, monarşiyi nihai olarak reddeden, Rusya'yı demokratik, federal bir cumhuriyet ilan eden ve kabulü beklenen temel yasalarla, tüm devlet iktidarının Kurucu Meclise ait olduğunu belirten bir taslak bildirgeyi kabul etti. 58 Ay sonunda, Temel Yasalar Komisyonu tarafından hazırlanan reform yasa­ larının büyük bölümü, fraksiyon bürosunun merkezci ağırlıklı önderliği tara­ fından incelenip benimsenmiş ve bunların ruhu, yaygın şekilde dağıtılan kısa ve özlü bir programatik manifestoda içerilmişti. 59 Manifestoda fraksiyonun Kurucu Meclis tarafından derhal uygulanmak üzere hazırladığı ya da hazırla­ makta olduğu önlemler vurgulanıyordu. Barışla ilgili maddede, tüm savaşan güçlerle müzakereler yürütmek üzere üst düzey bir delegasyon oluşturulması öngörülüyordu. Bu müzakereterin amacı, en kısa sürede zafer kazananın ve yenilenin olmadığı evrensel bir barışın yapılması olacaktı. Bu müzakereterin tamamlanmasını beklemeden, isteyen tüm askeri personel görevden ayrılabi­ lecek ve Rus ordusunda gönüllü hizmet yapılacaktı. Milliyetlerle ilgili madde, azınlık halkların federatif bir demokratik Rusya cumhuriyeti içinde kendi kaderlerini belirlemesini öngörüyordu. Sosyalist Devrimciler açısından temel önemde olan tarım reformuyla ilgili olarak ise manifesto, güz hasadından önce toprak reformu ajansları tarafından tüm özel mülk arazilerin, toprak sahibine tazminat ödenmeksizin, emekçi köylülerin toprakları eşit kullanımı ilkesine göre dağıtılacağını belirtiyordu. Sanayi sektöründeyse, işçi örgütle-

Güç Toplama 1 105 rinin mümkün olan en geniş katılımıyla sanayinin devlet tarafından düzen­ lenmesi ve denetlenmesi öngörülüyordu. Zamanla emekçiler sanayi üretimini kendileri yöneteceklerdi. Manifestoda ayrıca savaş borçlarını ödeme yükünü emekçilerden mülk sahibi sınıflara aktarmayı; sekiz saatlik iş günü, asgari ücret ve her tür sosyal güvence sağlamayı; işsizliğe karşı tüm güçle müca­ dele etmeyi ve halkın temel ihtiyaçlarını temin etmeyi amaçlayan yasaların çıkarılması da öngörülüyordu. Manifesto, fraksiyonun Sovyet iktidarının halk nezdindeki cazibesini kendine çekmek için ne kadar sola kayabileceğini ortaya koyuyordu. Geçici Hükümet yıkılınadan önceki ve yıkıldıktan hemen sonraki ılımlı Bolşevik programıyla karşılaştırıldığında man i feston un tek ek­ siği, sosyalist olmayan partilerin hükümetten açık bir şekilde dışlanmasıydı.60 Sıkı bir Sağ Sosyalist Devrimci olan tarım uzmanı Nikolay Oganovski'nin bü­ ronun çabalarını "Vikzhelvari" [vikzhelistoi] diye nitelemesi boşuna değildi.61 Kurucu Meclisin açılış tarihinin açıklandığı 20 Aralık dolaylarında, Sos­ yalist Devrimci Fraksiyonlar Arası Komisyon temsilcileri, işbirliği olasılığı ile ilgili nabız yoklamak üzere Ştaynberg, Karelin ve Kolegayev ile bir araya geldi. Temsilcilerden biri olan Nikolay Sviatitski sonraları, uzun ve gergin tar­ tışmaların ardından Sol Sosyalist Devrimcilerden " barikatın karşı [Bolşevik] tarafında olacaklarını" açıkça gösteren bir cevap aldıklarını anımsayacaktı.62 Ona ne şüphe! Aynı zamanda pek çok Sol Sosyalist Devrimcinin de Kuru­ cu Mecliste bağımsız bir rol oynamak için, kağıt üzerinde Sosyalist Devrim­ ci olan yeterli sayıda köylü delegenin desteğini kazanmayı umduklarını be­ lirtmek gerekir. Bu sonuçsuz girişimden önce ve sonra, Sosyalist Devrimci önderlik Kurucu Meclisin derhal toplanması için yapılan memur grevierini destekledi ve Petrogradlı işçi, asker ve denizciler arasında, kısmen Kurucu Meclisi Savunma Birliği üzerinden, kendi adına ajitasyonu yaygınlaştırmaya çalıştı.63 Ayrıca Kurucu Meclisi destekleyen köylüler üzerinden Bolşevikleri sıkıştırmak için baskı uyguladı. Aralık sonuna doğru Köylü Vekilieri Sov­ yetlerinin Sosyalist Devrimci ağırlıklı eski MYK'sı tarafından Çernov imza­ sıyla kırsal bölgelere gönderilen bir telgraf, bu çabayı yansıtıyordu. Telgrafta Çernov, Sovyet yetkililerinin Üçüncü Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyetinin toplanma tarihini gerek Kurucu Meclis (5 Ocak), gerekse Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyeti (8 Ocak) toplantılarının oldukça sonrasına, 1 5 Ocak'a atmakla köylüleri marjinalleştirmeyi ve Kurucu Meclisin baskı altına alınmasını kolaylaştırmayı amaçladığını iddia ediyordu. Yeni birleşik MYK'yı tanımayan eski köylü MYK'sı Üçüncü Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyetinin toplanma tarihini, Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyeti ile ça­ kışacak şekilde 8 Ocak olarak yeniden belirlemişti. Ayrıca, belli ki Kurucu Meclise Sovyet iktidarı yandaşlarından gelebilecek herhangi bir saldırıya kar­ şı, Kurucu Meclise sadık köylü Sovyetlerinden temsilcilerini meclisin kutsi­ yetini savunmayı öngören siyasi talimatlada beraber 5 Ocak'ta Petrograd 'da hazır bulundurmalarını istiyordu.64

106

!

Bolşevikler iktida rda

Ancak, hepsi buydu. Sosyalist Devrimci liderlik, KMSB ve Sosyalist Dev­ rimci Askeri Komisyonu'nun Kurucu Meclis güvenliğini sağlama çabaları bir yana, hükümetin misillemesine yol açabilecek herhangi bir savunma hazır­ lığına sapiantı derecesinde bir korkuyla yaklaşıyordu. Askeri Komisyon, ra­ porları dinlemeyi ve güvenlik konularında önergeler hazırlamayı bırakmaları konusunda baskı yapınca cevapları, Kurucu Meclis Rusya için yeni bir siyasi sistem ve hayat kurmak için halk tarafından seçildiğinden, korunması so­ rumluluğunun da halka ait olduğu yönündeydi.65 Aynı zamanda, Sosyalist Devrimci liderlerin birçoğu Kurucu Meclisin o kadar kutsal bir yapı olduğunu düşünüyorlardı ki, ona karşı bir saldırıyı hayal bile edemiyorlardı.66 Askeri Komisyon üyesi Boris Sokolov daha sonra yaptığı açıklamalarda, kendisi gibi Kurucu Meclisin proaktif, hatta önleyici önlem­ lerle savunulması taraftarlarının sayısının, Sosyalist Devrimci Kurucu Meclis içinde küçük bir azınlığı oluşturduğunu ve çoğunluk tarafından huzursuz­ lukla izlendiklerini söylüyor. Bu yüzden bir diğer Askeri Komisyon üyesi Fe­ dor Onipko'nun önde gelen Bolşevikleri kaçırma ya da bu Bolşeviklere suikast düzenleme planı komisyonda kabul edildikten hemen sonra, Sosyalist Dev­ rimci Merkez Komitesi "delice, terörist saldırıların işçiler ve askerler arasın­ da, entelijansiyaya karşı genel bir kıyımla sonuçlanacak bir öfke yaratacağı" iddiasıyla kararı veto etti.67 12 Aralık gibi erken bir tarihte Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi Sokolov gibi kişilerin saldırgan hareketlerinin Sovnarkom'a Kurucu Meclisi dağıtmak için bir mazeret oluşturacağından o kadar endişe­ leniyordu ki, terörist saldırıları özellikle yasaklayıp "Kurucu Meclisin savun­ masını organize etmeye çalışan yoldaşların [Askeri Komisyon] faaliyetlerini incelemek" üzere özel bir komisyon kurdu.68 Fakat aynı gün (12 Aralık) Askeri Komisyon, muhtemelen Semenovski ala­ yının Kurucu Meclise "Rusya topraklarının mutlak güce sahip otoritesi" olarak destek veren bir kararından cesaret aldı.69 Yaklaşık aynı zamanda KMSB bir günlük gazetenin (Biulleten' vserossiiskogo soiuza zashchity uchreditel'nogo sob­ raniia) yayınianmasını organize edebildi. Ayrıca ayın sonlarına doğru Askeri Komisyon, askerlere hitap eden ve kendine ait ateşli bir Bolşevik karşıtı günlük gazetenin (Seraia shinel') birkaç sayısını yayınlayabildi.70 Sayısız Petrograd fab­ rikasının temsilcileri, KMSB tarafından organize edilen dersler ve atölyelerin yanı sıra bir işçi konferansına katıldı. Siyasi eyleme hazırlık açısından bu adım­ ların öneminin ölçülmesi ya da değerlendirilmesi imkansız olsa da, Sosyalist Devrimcilerin içlerinde Hükümet Basımevi ve Obukhov çelik ve teçhizat fab­ rikasının da yer aldığı birçok kilit fabrikada büyük bir etkisi vardı. 28 Aralıkta Obukhov işçileri, Sovyet iktidarına koşulsuz destek isteyen bir önergeyi redde­ derek Sovnarkom'un ülkeyi ve devrimi geri dönülmez bir yıkıma sürükleyen iç ve dış politikalarını kınayan bir bildiriyi kabul ettiler. Kurucu Meclisin dev­ rimin son umudu olduğunu söyleyen bildiri, meclisin bir an önce toplanması çağrısı yapıyordu.71 Askeri Komisyon, kendilerine ait Kızıl Muhafızlar benzeri

Güç Toplama 107 bir örgütlenme oluşturmak istedi, ancak Sokolov kederle "İki bine kadar mu­ hafız toplayabilirdik, ancak bu sayı sadece kağıt üzerinde kalırdı" diyordu.72 Askeri Komisyon, bir kısmını Semenovski ve Preobrajenski alaylarında Kurucu Meclise olan desteği güçlendirmek ve geri kalanını da 5 Ocak'ta kullanılmak üzere gezici savaş mangaları oluşturacakları kurgusal bir askerler üniversite­ sine resmi olarak bağlamak için cepheden yüzlerce silahlı subay ve asker nak­ letmeyi başardı. Bu adımlar da, çok tehlikeli olduğu için Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi tarafından iptal edildU3 Aynı zamanda KMSB liderliği, 5 Ocak'taki açılışla aynı anda düzenle­ necek, barışçıl ve kitlesel bir askeri ve sivil Kurucu Meclise destek gösteri­ si planları yapmaya başladı. Bu planlar, 29 Aralık tarihli KMSB destekli işçi konferansında kabul edildi. Uygulanmaya hemen o oturumda geçildi ve 3 Ocak'taki diğer oturumda devam edildi.74 Bu yürüyüşün kışkır tıcılarının ba­ zılarının, yürüyüşün "Tüm İktidar Kurucu Meclise" sloganı etrafında silahlı bir ayaklanmaya dönüşmesini umduğu açıktı. Yürüyüş planlarını detaylı bir şekilde anlatan Boris Sokolov, Kurucu Meclisin açılış saati yaklaştıkça kış­ kırtıcıların azımsanamayacak bir işçi ve asker katılımı vaat ettiklerini iddia ediyordu. Askerler Semenovski ve Preobrajenski alayları ve Beşinci Zırhlı Araç Tümeni çevresindeydi. Ancak Boris Sokolov bile hiçbir şeyin kesin ol­ madığını kabul ediyordu.75 Her halükarda planlar uygulanmak üzere Sosya­ list Devrimci Merkez Komitesi'ne sunulduğunda, vaatlere hiçbir şekilde ikna olmayan Merkez Komitesi silahlı yürüyüşü tamamen yasaklama kararı aldı ve kan dökülme ihtimalinden kaçınmak için askerlerin bile silahlarını geride bırakmalarını istedU6 *

*

*

Bu sırada Sovyet yetkilileri, işçi ve askerlere Kurucu Meclis için yapılacak hiçbir gösteriye katılınama çağrısı yaptı. Bolşevik yönetim organları, güven­ lik meselelerinde karar alma süreçlerine katılmıyordu. Merkez Komitesi gibi Petersburg Komitesi de, Sovyet ve Alman temsilcileri tarafından müzakere edilen barışın yurtdışında gerçekleşmesi muhtemel sosyalist devrimler umu­ du üzerindeki etkisi ile meşguldü.77 Genel olarak, hükümetin emrindeki em­ niyet kurum ve kuvvetleri dağınık bir haldeydi. ADK dağıtılınıştı ve VÇeka henüz tam gelişmemişti. Ulusal bir kurum olarak görevlendiritmiş olması­ na rağmen, etkisi başkenti aşam ıyordu ve hatta burada bile birçok nedenden ötürü oldukça sınırlıydı. Petrograd'da işlev ve güçleri VÇeka'nınkiler ile çeli­ şen birçok kalıcı kurum vardı. Bunların arasında, hepsi de kısa bir süre önce oluşturulan Petrograd Sovyeti Devrimci Mahkemesi Soruşturma Komisyonu (öncesinde ADK Askeri Soruşturma Komisyonu)/8 Georgi Blagonravov yöne­ timindeki Petrograd'ın Güvenliği İçin Acil D urum Komisyonu/9 'in Kıyıma Karşı Mücadele Komitesi ve bazıları hala örgütlenme aşamasında olan çeşitli bölgesel soruşturma komisyonları bulunmaktaydı. Bu emniyet kurumları ve

108

B o lşevikler iktidarda

diğerleri birbirlerinden bağımsız hareket ediyordu ve hepsi de bir düzensizlik halindeydi.

Bu dönemde aynı zamanda VÇeka'n ın da aslında doğrudan kendi em­ rinde olan bir askeri gücü bulun muyordu. En sade operasyonlar için bile öncelikle disiplinsiz, büyük ölçüde eğitimsiz ve çoğu bölge Sovyetlerine bağlı olan, sıkıca kontrol edilmeyen Kızıl Muhafız tümenlerine güven­ mek zorundaydı. Ayrıca başlarda, aralarında Cerjinski'nin de bulunduğu VÇeka liderleri prensipte gizli ajan, ajan-provokatör vb. kullanımını içeren "Okhrana yöntemlerini" kullanmaktan çekin iyorlardı. Uyanık işçilerin kendi gözleri ve kulakları olarak gerekeni yapacaklarını u muyorlardı.80 Bu nedenle VÇeka'nın değeri, istihbarat alanında bile sınırl ıydı. Nefret edilen Okhrana'yı çağrıştıran her şeye karşı bu isteksizlik, VÇeka'n ın henüz bu ka­ dar erken bir aşamada ve 19 18'in çoğu nluğu nda sadık ve nitelikli insanları kendisine katınada karşılaştığı büyük zorlukları açıklıyordu. Kuşkusuz, gü­ ven ilir kadro sıkıntısı tüm Sovyet kurumları için geçerliydi. Fakat 1 9 1 8'de VÇeka Prezidyumunun bir üyesi olan Lakov Peters, VÇeka'nın adam kazan­ ma sorununun özel bir nedeninden bahseder. Kıdemli Bolşevikler için, pro ­ letaryayla savaşan, soruşturmaları yürüten, kurbanları Sibirya'ya gönqeren, hapse atan ve asarak yok eden özel istihbarat kurumlarının hatıraları hala çok tazeydi. Ve şimdi yeni bir güç oluşturulmuştu; yeni bir soruşturma­ lar, tutuklamalar ve şiddet döngüsü başlıyordu. Çoğu, geçmişteki baskılarla o dönemde olanlar arasında bir fark görmüyor ve VÇeka'nın organların­ da hizmet etmeye isteksizce yaklaşıyordu.81 Bolşevik Parti üyelerini, hatta bağımsız fabrika işçilerini bile VÇeka bünyesine katmaya ilişkin zorluklar, nasıl bu kadar çok sayıda eski Okhrana aj anının ve kör gözüm parmağı­ na suçlu nun VÇeka'ya başarıyla sızdığını ve Sovyet hükümetinin gözünde güvenlik kurumunun başlardaki kısıtlarını anlamamızı sağlar. Aylar sonra yazılan resmi bir raporda yüksek rütbeli bir VÇeka memuru olan ivan Polu­ karov, bu dönemde "gücümüz, yeteneğimiz ve bilgi miz yoktu; komisyon da yeterince büyük değildi"82 der.

Bu durum da göz önünde bulundurulduğunda, Kurucu Meclis döne­ minde Petrograd'daki Sovyet iktidarının korunması için askeri destekte en büyük rol; kendisi de bölge Sovyetlerine güvenen Petrograd Sovyeti Prezid­ yumuna, Kızıl Muhafızlara, Letonya Piyade Alayına, Petrograd garnizonu unsurlarına ve Baltık Filosu denizcilerine düşüyordu. 1917 Aralık ayının sonlarındaki ve 1918 Ocak ayının başlarındaki Prezidyum toplantılarının tutanakları, tam da bu durumu yansıtmaktadırY 31 Aralık'ta, takvime göre Kurucu Mecl isin toplanmasına bir haftadan az bir süre kalmışken, Prezid­ yum güvenlik meselelerini tartışmak üzere toplandı. Ana konuşmacının bu konuya değinerek, açık ve net şekilde mevcut askeri güçlere güvenemeyecek­ lerini belirtınesi üzerine derhal, tüm tatiller yok sayılarak en geç 2 Ocak'ta Gençler Müfrezesi'nde hizmet edebilecek en güvenilir, kararlı ve deneyimli

Güç Toplama i 109 beş yüz yoldaşın acilen askere alınmasına başlama kararı alındı. Bu toplan­ tıdan çıkan algı, bu şekilde desteklendiği takdirde, özellikle kritik görev­ leri yerine getirmede müfrezeye güvenilebileceğiydi. Prezidyum üyesi olan Bolşevik Zalutski, gecikmeden bölge Sovyetlerini güvenlik krizi konusunda alarma geçirmekle görevlendirildi.84 1918 yılbaşı günü, gece geç saatlerde, Petrograd 'daki Sovyet otoritelerinin kaygılarını daha da artıran ve zaten patlamak üzere olan siyasi durumu fitil­ leyen bir olay yaşandı. Generaller Kornilov, Alekseyev ve Kaledin'in güçleriyle savaşmak için Don'a doğru yola çıkmak üzere olan Kızıl Muhafıziara yaptığı konuşmadan dönmekte olan Lenin'in içinde bulunduğu arabaya ateş açıldı.

Ne Lenin ne de diğer yolcular kız kardeşi Maria ve İsveçli sosyal demokrat lider Fritz Platten bir yara aldı. Suçlu ise yakalanamadan kaçtı. Ancak Sov­ yet yetkilileri hemen, suikast teşebbüsünün ardında Sağ Sosyalist Devrimci­ ler olduğu sonucuna vardı. Ertesi gün başlıca Sağ Sosyalist Devrimci gazetesi Volya naroda ofisleri basıldı; her ikisi de Kurucu Meclis içerisindeki Sosyalist Devrimci fraksiyon üyesi ve gazetenin yayın yönetmenlerinden olan Pitirim Sorakin ve Andrey Argunov tutuklanarak hapse atıldı.85 Lenin'in talebi üzerine olayın soruşturması, VÇeka ya da Petrograd'ın Güvenliği için Acil Durum Komisyonu yerine Bonç-Brueviç'in Kıyıma Kar­ şı Mücadele Komitesi'ne verildi.86 Orijinal vaka dosyasında bu soruşturma­ nın sonuçlarına dair bilgilerin tamamı bulunmamaktadır. N KVD'nin 1935 yılında, o dönemde tutuklu olan, Lenin'e karşı kurulan komplonun katı lım­ cılarından olduğu öne sürülen bir kişi hakkında açıklama istemesi üzerine Bonç- Brueviç, gizlice yazılan bir pusulada, suikasta kalkışanların, Kurucu Meclisin korunmasına yardımcı olmak için cepheden gelen, genç ordu su­ baylarından oluşan küçük bir idealist grup olduğu cevabını gönderdi.87 22 Ocak'ta başarıyla yakalanmışlardı. Doğrudan suikast girişimine katılanlar itiraflarda bulundu ve aralarında St. George Şövalyeleri Birliğinin birçok aktif üyesinin de bulunduğu diğer zanlılar kısa süre içinde yakalandı. Dev­ rimci Mahkeme Soruşturma Komitesi itirafçıların davalarını soruşturacak­ tı; ancak Şubat ayının sonlarında Almanların Petrograd'a doğru ilerlemesi üzerine mahkumlar resmi olarak savaşmak için cepheye giderek kendilerini affettirme talebinde bulundular. Lenin'in onayıyla affedilerek cepheye sa­ vaşmaya gönderildiler. 88 1918 yılı Ocak ayının ilk günleri boyunca Petrograd işçileri ile düşük rüt­ beli askeri personelin büyük bir çoğunluğu, Lenin'e yapılan suikast girişimini Kurucu Meclis ile Sovyet iktidarı arasındaki çatışmanın bir boyutu olarak yorumladı. Yine de hala bazı ana garnizon birlikleri Kurucu Meclise destek­ lerini açıklamaya devam ediyorlardı. Kışialarının Taurida Sarayı'na yakınlı­ ğı nedeniyle Bolşevikler için en büyük sorun yaratan Kurucu Meclise destek çağrısı, muhtemelen Preobrajenski Alayınınkiydi.89 Desteği, Kurucu Meclisin derhal demokratik tazminatsız bir barış ve sınai üretim ve dağıtırnda halk

1 10

Bolşevikler iktida rda

denetimi kararları alması koşuluna bağlı olsa da, bu önlemlerin ilan edileceği garantisi Kurucu Meclis içerisindeki Sosyalist Devrimci fraksiyon tarafından çoktan verilmişti. Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, 2 Ocak'ı 3 Ocak'a bağlayan gece, ana gündemi Kurucu Meclis olan acil bir ortak toplantı yaptı­ lar.90 Bu toplantının ardından Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi, MYK içerisindeki parti fraksiyonu ve Kurucu Meclisteki Sol Sosyalist Devrimci de­ legelerin aynı mesele üzerine yaptığı toplantıda, Sağ Sosyalist Devrimci Mec­ lis tarafından Sovyet iktidarına karşı yapılacak her türlü saldırının "devrimci demokrasi" tarafından kararlı, örgütlü bir püskürtmeyle karşılanacağına ve "Kurucu Meclis, devrime bağlı kaldıkça ve devrimin zaferlerini hayata ge­ çirdikçe Sovyetlerle ilişkisini kesmeyeceğine" neredeyse oy birliğiyle karar verildi. Bunun aksi bir durumun ortaya çıkması halinde ise "Kurucu Meclis ya da daha doğrusu Sağ Sosyalist Devrimci fraksiyon ile bir çatışma yaşan­ ması kaçınılmazdı."91 Açıkça görülüyor ki, Sol Sosyalist Devrimci liderliğinin odak noktası, Sovyet iktidarının üstünlüğünü kurmayı hedefleyen bir siya­ setti. Bolşeviklerin yaklaşımı da bu yöndeydi. 3 Ocak'ta, KMSB'nin 5 Ocak için planladığı ve Zinovyev tarafından Sovyet iktidarını devirme amacının bir parçası olarak tanımlanan gösteri hakkında Zinovyev'den gelen İstihba­ ratı dinledikten sonra Petrograd Sovyeti Prezidyumu, yürüyüşü yasaklamaya çalışınama kararı aldı. Aynı zamanda, işçi ve askerlere gösteriye katılınama çağrısı yapan ve gösterinin barışçıl geçmemesi halinde en uç tedbirlerin alı­ nacağı uyarısında bulunan bir bildiri yayınladı.92 3 Ocak'ta Petrograd Sovyetine hitaben yaptığı konuşmanın başlangıcında Zinovyev, Bolşeviklerin, Lenin' i öldürme teşebbüsünden tüm partiyi sorumlu tutmarlığını açıkladı. Ancak uzun konuşmasında sorumluluğu doğrudan Sağ Sosyalist Devrimcilere yıkarak aslında tam da bunu yaptı. Zinovyev'e göre tekil terörist saldırılar ve arkadan hançerlemeler, onların özelliğiydi. Sağ Sos­ yalist Devrimci basın, Bolşeviklere karşı ölüm kalım mücadelesinde her türlü çatışma şeklini onaylamıştı. Kendilerini devrimci kitleler nezdinde böylesine batırdıkları için Sağ Sosyalist Devrimcilere kalan tek taktik, işçi sınıfı lider­ lerine karşı silahlanmaktı. Zinovyev'den sonra kürsüye, görünürde Lenin'in hayatına karşı yapılan saldırıyı açığa kavuşturmak için Bonç-Brueviç çıktı.

Ancak muhtemelen 1 Ocak 'ta Finlandiya' da olduğu ve davayı soruşturma­ ya henüz başlamadığı için konuşmasında ateş açma olayının kend isini bü­ yük ölçüde pas geçerek, Sağ Sosyalist Devrimcilerin tehditkar hareketlerini sıraladı. " [5 Ocak'ta] kan dökülmesini engellemek için her şey yapılacak, an­ cak bize yapılan herhangi bir saldırıyla en ufak bir merhamet göstermeksizin savaşacağımızdan emin olun" dedi ve her işçi ve askerin, gerekirse devrimi kendi elleriyle savunmaya hazır olmasını istedi.93 Bonç-Brueviç'in konuşma­ sının ardından kopan alkışla kabul edilen önergede, Sağ Sosyalist Devrimci basın Sovyet iktidarının temsilcilerine karşı terörü körüklemekle suçlandı.

Güç Toplama i Önergede açık açık "burjuvazi ve hizmetkarları Sağ Sosyalist Devrimciler"in herhangi bir şiddet eyleminde bulunmaları halinde, kendilerine kitlesel terör ile cevap verileceği yönünde uyarılıyordu.94 Bu oturumda kabul edilen ikinci bir önerge, işçi ve askerleri işlerinin başında kalmaya ve askerleri S Ocak'ta kışialarından çıkmamaya çağırıyordu. Toplantının sonlarına doğru birçok askeri birliğin temsilcisi öne çıkarak, garnizon birliklerinin Sovyet iktidarına olan desteklerini geri çekmeye başladığı ve Kurucu Meclisi desteklemeye doğ­ ru kaydıkları yönündeki raporları reddetti. Blagonravov'a, S Ocak'ta düzeni

sağlamak için gerekli duyduğu her türlü önlem i alması için oy birliğiyle sınır­ sız yetki verildi.95 MYK'nın neredeyse herhangi bir tartışma olmadan kabul ettiği bir önerge de aynı şekilde oy birliğiyle alındı. "Herhangi bir kişi ya da kurum tarafından, devlet yönetiminin şu ya da bu işlevini ele geçirme çabası, karşı-devrimci bir eylem olarak görülecektir. . . ve Sovyet hükümetinin elinin altındaki her türlü araç kullanılarak ezilecektir."96 Aynı akşam (Ocak'ın 3'ünü 4'üne bağlayan gece), Blagonravov, S Ocak'ta Sovyet iktidarına karşı planlanan saldırıya karşı bir güvenlik adımı gerek­ çesiyle Petrograd 'da sıkıyönetim ilan etti. Blagonravov'un bildirisi; her türlü

katliam denemesinin silahlı kuvvetlerce bastırılacağı, hükümetin talimatia­ rına uymayanların ağır şekilde cezalandırılacağı ve S Ocak'tan itibaren kar­ şı-devrimci grupların Taurida Sarayı ve Smolni Bölgesi'ne girme çabalarının silahlı kuvvetlerce durdurulacağı yönünde vatandaşları uyarıyordu.97 Açıkça görülüyor ki o dönemde Sovyet yetkilileri, ne pahasına olursa olsun, 28 Ka­ sım' daki gibi geniş bir saldırgan kalabalıktan gelecek baskıdan kaçınmaya ke­ sinlikle kararlıydı. KMSB tarafından organize edilen gösteride katılımcılara durmadan Taurida Sarayı'na doğru ilerleme talimatı verildi.98 Ancak, sarayın etrafına bile girişin yasaklanması, Meclis yanlıları ile Sovyet yanlısı güçler arasında kanlı bir karşıtaşmayı kaçınılmaz hale getirdi. İzvestiya'nın S Ocak tarihli raporuna göre, önceki günlerde Petrograd gar­ nizonunun tüm birliklerinde yapılan kitlesel toplantılar, Kurucu Meclis ile herhangi bir çatışma halinde Sovyet hükümetini destekleme çağrılarıyla son buldu. Gerçekte ise tablo bu kadar net değildi. Semenovski ve Preobrajenski alaylarının askerleri, Sovyet iktidarı için hala bir sorun kaynağı teşkil etmeye devam ediyordu. Preobrajenski Alayının Kurucu Meclis lehine yürüyüşe ka­ tılmayacağı raporda bilhassa belirtilmişti; ancak alay, yürüyü şe zarar verecek herhangi bir teşebbüsle savaşılması gereği ortaya çıktığında sokağa çıkmaya yemin etmişti.99 Devam eden tehditler karşısında Petrograd Sovyeti Prezidyumu, 4 Ocak öğleden sonra bölge Sovyetleri ve fabrika komiteleri temsilcileri ile bir acil durum konferansı düzenledi.100 Toplantıyı, Blagonravov'un yakın çalışma arkadaşı, Bolşevik Askeri işler Komiseri Mikhail Laşeviç açtı: "Gösterileri yasaklamak için herhangi bir teşebbüste bulunulmamıştır çünkü zaten her

lll

1 12

Bolşevikler İktidarda

koşulda bu gösteriler yapılacak" dedi ve şöyle devam etti: "Genel stratejimiz, onlar [Kurucu Meclis destekçileri) binaları ele geçirmeye kalkışırsa [püskürt­ me] yeteneğimizin olması için [stratejik öneme sahip) her noktada tahkim edilmiş kuvvetler bulundurmaktır. Smolni ve Taurida Sarayı'nı korumak için özel önlemler alındı. Sabahtan itibaren, gökyüzünde keşif uçaklarımız uçacak ve bu uçaklar donanma kurmayı ile sürekli iletişim halinde olacak." Laşe­ viç, olası bir paniğin önüne geçmek için bölgelerin keşif uçuşları konusunda uyarılmasını istedi. "Yarın bir saldırıyla karşı karşıya kalabiliriz. Her an bir sorun çıkmasına hazırlıklı olmalıyız" diyerek uyardı .101 Laşeviç sözlerini bitirdiğinde, zaten tiz olan sesi panikle daha da tizleşen Zinovyev "Üçüncü bir devrim yaşıyoruz" diye haykırdı ve işçileri gösteriye katılmaktan alıkoymak için propagandaoların fabrika fabrika dolanması ge­ rektiğini söyledi. Buna karşın, bölge Sovyetlerinin temsilcileri genel olarak sakindi. Elbette bazıları rahatsız edici haberler verdiler. Merkezden uzak Kol­ pinski Bölgesi'nin temsilcisi, "Kızıl Muhafıziarın en iyileri cepheye gönderil­ di, bizi savunacak kimsemiz yok. Gösteriye katılım olacak, ancak bu katılı­ mın silahlı mı silahsız mı olacağını bil miyoruz" uyarısında bulundu. Benzer bir huzursuzlukla, Nevski Bölgesi'nin temsilcisi kendi bölgesini "savunmacı­ ların yuvası" olarak tanımiayarak işçilerin bazılarının Meclis yanlısı göste­ riye katılacağını söyledi. Temsileiye göre yerel Kızıl Muhafızlar anarşistlerin etkisi altındaydı ve bu nedenle de Petrograd Sovyetine ne saidıracak ne de onu korumak için bir adım atacaklardı. 102 Sorunlu bölgeler listesinin bu kadarla sınırlı kalması, toplantıya katılanla­ rı rahatlattı. Petersburg bölge temsilcisi, katılımcılara, Kurucu Meclis lehine sokak yürüyüşleri ve öğrenci gösterileri yapılıyor olsa da işçilerin bu protes­ tolara katılımları konusunda endişe edil memesi gerektiğini söyledi. Merkezi Birinci Kent Bölgesinde yeterli miktarda yerel güvenlik gücü olsa da, bölgenin Taurida Sarayı'na olan yakınlığı nedeniyle bu bölgeye zırhlı araç ve makineli tüfek gönderilmesi gerektiği bildirildi. İkinci Kent Bölgesi'ndeki durum da iç rahatlatıcıydı. Temsilcisi, burjuva ağırlıklı bölgede tablonun şimdilik iyi olduğuna inanıyordu. Yerel polis silahsızlandırılmış, Kızıl Muhafızlar uyarıl­ mıştı ve fabrika işçileri de gösteriye katılmayacaktı.

Herkesin içini en çok rahatlatan ise, Viborg temsilcisinin kritik önemdeki bu işçi bölgesinde her şeyin sakin olduğunu ve bir "patlak verme" durumu­ nun beklenmediğini bildirmesi oldu. Novoderevenski Bölgesi temsilcisinin sözleri de aynı şekilde cesaret vericiydi: " [Bu bölgede] herhangi bir gösteri ol­ mayacak. Polis [bile] bizim tarafımızda." Birçok büyük fabrikanın bulunduğu Vasili Adası bölge temsilcisi, günün erken saatlerinde çevredeki kiliselerde Kurucu Meclisin toplanmasına destek çağrısı yapan bildirilerin dağıtıldığını, ancak bunların şu an durduğunu bildirdi. 5 Ocak'taki Sovyet yanlısı toplantı duyurulan, çevredeki kilisdere asılmıştı. İşçilerin Meclis yanlısı gösterile­ re değil bu toplantılara katılacağı ima ediliyordu . Okhtinski Bölgesi sözcü-

Güç Toplama

1 113

süne göre, orada d a durum benzer şekilde sakindi. Taşradaki Sestrorestski Bölgesi'n in temsilcisi, büyük bir gururla, fabrika işçilerinin yaptıkları genel toplantıda oradaki "savunmacıların" konuşmalarına bile izin verilmediğini belirtti. "M ilisler bizim tarafımızda," diyerek, "zaten çok fazla kar var, gösteri falan olmayacak" diye ekledi.103 Genel anlamda cesaretlendirici olan bu tablo bile Zinovyev'i sakinleştir­ meye yetmedi. Sestroretski bölge temsilcisi konuşmasını bitirdiği gibi Zi­ novyev, sokak gösterilerinin yasaklanması uyarısında bulundu. Üstelik er­ tesi gün mümkün olan en sıkı iletişimi sağlama konusunun önemi hakkında temsilcileri ikna etmek için çabaladı. "Planlarımız değişebilir" dedi ve ekledi "Kendi gösterimizi örgütlerneye karar verebiliriz." Zinovyev'in bu yorumu bir anda şok etkisi yarattı. Kaygıları gözetilerek, bölge temsilcilerinin ertesi gün son bilgileri almak için öğleden sonra saat birde Smolni' de olmasına karar verildi.104 Birkaç saat sonra Askeri işler Halk Komiseri Nikolay Podvoyski ve yar­ dımcısı Konstantin Mekhanoşin, Kurucu Meclis sırasında Sovyet hüküme­ tinin savunmasını yönetmek için bir Acil Durum Askeri Karargahı kurdu.105 Hemen, Acil Durum Askeri Karargahı dışındaki askeri kurumlardan gelen herhangi bir emre uyulmasını yasaklayan ı Numaralı Emri çıkardı. Smolni Bölgesi'nde Bonç-Brueviç, Taurida Sarayı ile Peter ve Paul Kalesi'nde Blagon­ ravov tarafından imzalanan emirler, ı Numaralı Emrin istisnalarıydı. 106 An­ cak, Kurucu Meclis döneminde Petrograd şehrinde Sovyet iktidarına karşı saldırıları püskürtrnek için harekete geçmiş olan birbirinden apayrı gövdeler ve kuvvetler üzerinde kontrol sağlamaya dönük on bir saat sonra atılan bu adım artık çok geçti.

Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom'a girmelerinin arifesinde Lenin önderliğindeki Bolşevikler, MYK'yı dağıtarak Sol Sosyalist Devrimcilerin müdahalesinden arınmış güvenilir bir güvenlik gücü olarak hizmet edecek VÇeka'yı kurdu. Aralık ayının ikinci yarısında, VÇeka, Kurucu Meclisin önde gelen Kadet ve ılımlı sosyalist delegelerini taciz ederken Ştaynberg'in VÇeka'nın keyfi güç kullanımını dizginleme yönündeki kararlı ancak başa­ rısız çabaları, Lenin'in kaygılarını haklı çıkardı. Sonrasında, Ocak ayı başla­ rında Ştaynberg, önderlik mekanizmasına Sol Sosyalist Devrimcileri de kat­ maları konusunda Bolşeviklere baskı yaparak VÇeka'ya hakim olmaya çalıştı.

Kurucu Meclis arifesinde Sol Sosyalist Devrimcilerin desteğini muhafaza etme kaygıları, Bolşevikleri Ştaynberg'in talebini kabul etmeye zorlasa da, Sol Sosyalist Devrimcilerin nispeten az olan sayıları VÇeka politikalarını büyük ölçüde etkilerneye yetmedi. Aynı durum, Sovnarkom'a girerek azınlıkta olsa­ lar bile temsilcilerinin hükümet politikalarını yumuşatabileceklerini uman

1 14 1

Bolşevikler Iktidarda

Sol Sosyalist Devrimciler için de söz konusuydu. Sovnarkom' da, VÇeka'nın yönetici organlarında olduğu gibi, çoğunluğun sözü hüküm sürdü. Dolayı­ sıyla Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimcilerin fikir ayrılığı yaşadığı, Kurucu Meclisteki muhaliflerin bastırılması gibi sorunlarda da Sol Sosyalist Devrim­ ciler kaybetmeye mahkumdu.

Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom'a girme müzakerelerinin sonlan­ dığı esnada ılımlı Bolşevikler, Bolşevik Kurucu Meclis delegasyonunun Geçi­ ci Büro liderliğindeki büyük etkileri sayesinde önemli bir siyasal güç olarak tekrar ortaya çıktılar. Bolşevik Merkez Komitesi ve Sol Sosyalist Devrimcile­ rin, Kurucu Meclisin Sovyet iktidarını yerine geçirilmemesi yönündeki du­ ruşunun aksine, Bolşevik delegasyonun içerisinde bir bütün olarak Kurucu Meclisin meşruluğunu yeniden inşa etmeye çalıştılar. Ancak Merkez Komi­ tesi, bu girişimi daha en başından boğdu. Ayrıca Merkez Komitesi'nin Ku­ rucu Meclis karşısında Sovyet iktidarının üstünlüğünü savunması, Sosyalist Devrimcilerin onun güvenliğini sağlamak için harekete geçmekte bile isteksiz davranması ve Rus halkının çoğunluğunun onun kaderine olan kayıtsızlığıy­ la birleşince, hızla yok olup gitti.

4

KU RUC U M E C LİSİN K A D E Ri

Rusya' da yirminci yüzyılın uzun bir kesitinde Batılı tarzda çok parti­ li demokratik bir sistem kurma çabalarının sonuna işaret eden 5 Ocak 1918 günü gelip çatmıştı. Kurucu Meclisin, öğlen birde toplanması planlanmıştı.

KMSB'nin hazırladığı ve duyurduğu programa göre, kitlesel gösterinin ka­ tılımcıları sabah saatlerinde dokuz noktada toplanacaktı. Suralardan Mars Tarlasındaki toplu mezara yürüyecek, burada büyük bir kortej haline gelerek Taurida Sarayı'na ilerleyecek ve hiç durmadan büyük, karla kaplı bahçelerden yürüyerek Nevski Bulvan'na devam edecek ve başlangıç noktasına dönmeden başkentin kalbinden geçeceklerdi.

Bir önceki akşam geç saatlerde Sovyet yetkilileri, garnizonun bazı birim­ lerinde son dakikada Kurucu Meclise destek fikrine doğru kayma ihtimaline ilişkin bazı rahatsız edici dedikodular duydu.1 Petrograd'da konuşlanmış as­ kerler arasındaki istikrarsızlığın bu açık kanıtı, telaşla başkent dışından des­ tek niteliğinde sadık kuvvetler arayışı başlattı. 28 Kasım' da Taurida Sarayı'nda yaşanan karmaşa belleklerde hala tazeliğini korur ve KMSB'nin planlanmış yürüyüşünün Sovyet iktidarını devirmek için düzenlenen bir komplonun par­ çası olduğuna inanılırken, Sovyet yetkililerinin ana amacı, kilit önemdeki hü­ kümet binaları, devlet bankası ve iletişim tesislerinin korunmasıydı. Ayrıca Taurida Sarayı civarında çıkabilecek olayları kontrol altında tutabiirnek için gösterilerin buraya yakın yerlere odaktanmasını önlemekte kararlıydılar. Lite­ ini Bulvan'nın kavşak noktalarında ve saraya ana giriş noktası olan doğu-batı cepheleri (Şpalernaya, Zakharevskaya, Sergevskaya, Furştatskaya ve Kiroçnaya sokaklarının köşeleri) ile sarayın önündeki küçük meydandaki stratejik nok­ talarda ağaç kütüklerinden barikatlar oluşturuldu. Sabah erken saatlerde ço­ ğunluğu Kızıl Muhafız, Baltık Filosu denizcileri ve Petrograd garnizonundaki askerlerden oluşan hükümet kuvvetleri bu istihkamların arkasına konuşlan­ dı, daha küçük silahlı birlikler bitişikteki sokak ve geçitlerde devriye gezmeye başladı ve yakınlardaki binaların çatılarında makineli tüfekle atış noktaları oluşturuldu. Gün içerisinde Helsingfors ve Kronştad' dan gelen denizci destek kuvvetleri, zayıf olduğu düşünülen noktalara aktarıldılar.

1 16

!

Bolşevikler iktidarda

Taurida Sarayı ve Smolni Bölgesi

Yetkin ve güvenilir askeri birliklerinin büyük bir bölümü, başkent dışın­ daki bölgelerde devrimi savunmaya yardırncı olmaları ya da güneydeki karşı­ devrim güçleriyle savaşmaları amacıyla Antonov- Ovseenko'ya bağlı kuvvetle­ re katılmak üzere başkent dışına gönderildiğinden, bu güvenlik kuvvetlerinin çoğu, aceleyle askere alınan askerlerden kurulmuştu. Kitleleri kontrol etme ve sivil itaatsizliğin üstesinden gelme konularında herhangi bir deneyimi ya da eğitimi olmayan bu birlikler, ellerinde silahlar ve bolca cephaneyle, Sovyet iktidarını, Kurucu Meclis etrafında toplanmış ve geçmişteki adaletsiz düzeni yeniden kurma peşindeki düşmanlardan korumaktan sorumlu oldukları fikri aşılanarak sokağa salınrnıştı. Yine teknik açıdan yetersiz olan komutanları da aynı durumdaydı ve onlara sadece genelgeçer talimatlar verilmişti. Belirli bölgelerde alan savunması ve devriyeler organize edecek, sorunlu noktalara destek göndermeye hazır olacak ve yetkisi olmayan hiç kimsenin Taurida Sa­ rayı ya da Srnolni Bölgesi'ne girmesine izin verrneyeceklerdi. Zaria svobody savaş gemisindeki denizcilerden birinin yayırnlanrnarnış anılan, bu gerçeği kanıtlar niteliktedir. Anıların yazarı, 5 Ocak şafağından önce, birkaç yüz adarndan oluşan karma bir birimin komutanı olarak atanmış ve ülke içeri­ sinde düzeni sağlamaktansa cephede düşman ateşi altında savaşan birlikler için daha uygun olacak kısa emirler almıştı. Durmayı reddeden göstericiler silahsızlandırılacak ve tutuklanacaktı (göstericilerin silahlarının olacağı dü-

Kurucu Meclisin Kaderi 1 117 şünülüyordu). Ateş açılması halinde "acımasızca" karşılık verilecekti. Şiddete başvurmadan önce her türlü ikna yönteminin deneneceği işçiler bunun tek istisnasıydı.2 Bu talimatlar, silahsız bir kitlenin barikatları aşmaya ya da et­ raflarından dolaşmaya çalışmaları halinde ne yapılacağını belirtmiyordu ve güvenlik kuvvetleri arasında ya da bu kuvvetlerle gecikmeli olarak kurulan Acil Durum Askeri Karargahı arasında sağlam bir iletişimin olduğuna dair herhangi bir kanıt yoktu.

Sabah erken saatlerde Kurucu Meclis taraftarları devrimci marşlar söyle­ yip "Tüm İktidar Kurucu Meclise!", "Siyasi Teröre Son! " ve "Yaşasın Halkların Kardeşliği" gibi sloganların yazıldığı büyük pankartlar taşıyarak KMSB'nin belirlediği dokuz toplanma noktasına doğru yola çıkmaya başladılar. Gös­ tericilerin büyük bir kısmı üniversite öğrencileri, memurlar, ofis çalışanları (çoğu kadın), dükkan sahipleri ve uzmanlardan oluşuyordu. Tüm kayıtlar, birkaç istisna dışında (örneğin Hükümet Basımevi, Obukhov fabrikası ve Nevski Bölgesi'ndeki diğer sanayi kuruluşlarının işçileri) fabrika işçileri ve askerlerin, Petrograd Sovyetinin çağrısına uyarak fabrika ve kışialarında kal­ dığı hususunda hemfikir. Göstericiler de yürüyüşün örgütleyicilerinin ısrarcı oldukları silah taşıma yasağına uymuşlardı. Bolşevik işçiler, göstericilere eş­ lik etmesi beklenen zırhlı araçlara bile askeri gerekçelerle el koymayı başar­ mış, göstericiler tümüyle savunmasız kalmıştı.3 Hükümet devriyeleriyle ilk karşılaşma, taşradan gelen yürüyüşçüler şeh­ re doğru ilerlerken yaşandı.4 Ancak en büyük ve kanlı karşılaşmalar, Mars Tarlasından Taurida Sarayı'na giden anayolları kapatan ağaçtan barikatlarda ve sarayın etrafındaki ara sokaklar ile parkta yaşandı. Bu karşılaşmaların, Petrograd tarafından Neva'yı geçen tahmini bin göstericinin bir Kızıl Mu­ hafız birliği tarafından Sergevskaya Sokağı'nda durdurulduğu sabah saat on civarında başladığı düşünülüyor. Marseillaise marşını söyleyip kızıl bayraklar taşıyan göstericiler, yürüyüşe son verip geri dönmeleri emri verilmesine rağ­ men yürümeye devam ettiler. Kızıl Muhafızlar havaya birkaç kez uyarı ateşi açtı, ancak göstericiler ilerlemelerini durdurmayınca üzerlerine kontrolsüzce ateş etmeye başladı. 5 Bir saat sonra Kızıl Muhafızlar ve askerler Liteini ve Şpa­ lernaya köşesindeki barikatlarından çıkıp tüfeklerinin horozlarını kaldıra­ rak, Viborg Bölgesi'nden gelen ve Neva'yı henüz geçmiş olan yaklaşık iki yüz göstericiye geri dönmeleri emrini verdiler. Ancak neredeyse ara vermeksizin havaya ateş açarak göstericileri dağıttılar. Göstericilerin pankartlarına el koy­ dular ve pankartları sapalarından çıkararak ya yaktıkları ateşlerin içine ya da Liteini Köprüsü 'nden aşağıya attılar.6 Fransız askeri ataşesi Kont Louis de Ro­ bien, pankartların "Neva'nın ışıl ışıl parıldayan, donmuş yüzeyi üzerinde kı­ zıl kelebekler gibi" kanat çırpışını izledi.7 Ünlü fütürist yazar Viktor Şklovski, demiryolu işçilerinin (dvorniki), bu sapaları daha sonra süpürge sapı olarak kullandığına tanık olacaktır.8 S Ocak 1918'de Petrograd 'daki büyük çatışma­ larda, bir tarafta göstericilerin bilinçli olarak kızıl pankartlar gibi devrimci

1 18

1 Bolşevikler İktidarda

1

simgeleri kullanmaları, diğer tarafta Sovyet iktidarı muhafızlarının bu pan­ kartlara kendiliğinden ve muzaffer bir edayla el koymaları dikkati çekti.

Saray Meydanı'nda Kurucu Meclisi destekleyen göstericiler, 5 Ocak 1918.

(Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg)

Bunlar gibi hiç kimsenin hayatını kaybetmediği olaylar, neredeyse aynı alan­ da barışçıl gösterilere yapılan birçok kanlı saldırının başlangıcıydı. Gerçekten de öğle saatleri ile günbatımı arasında, Liteini Bulvan'nın kuzey ucu, özellikle de Taurida Sarayı Bölgesi'ne çıkan doğu-batı yönündeki ana sokakların köşe­ leri, ışıl ışıl diz boyu karın kısa süre içerisinde düşen yürüyüşçülerin kanıyla kırmızıya boyandığı savaş alanları oldu. Ellerinde büyük pankartlar ve dille­ rinde devrimci marşlarla Kiroçnaya Sokağı'ndaki barikat önünde yavaşlayan tahmini on bin gösterici, Furştatskaya Sokağı'ndan geçerek Taurida Sarayı'na gitmeye çalıştılar; ancak tüm savaş teçhizatlarını kuşanmış Kızıl Muhafızlar ve askerlerce durduruldular. Neredeyse hiçbir uyarı yapılmadan tüfek ve makineli tüfeklerden açılan ateşle dağıtıldılar. Yoğun ateş yaklaşık on beş dakika boyun­ ca sürdü ve birçok gösterici bu esnada vuruldu.9 Öldüğü bilinen ilk kişi, Kurucu Meclis taraftarı Tüm-Rusya Köylü Vekil­ Ieri Sovyetleri Kongresi'ne katılmak için Tambov'dan Petrograd'a gelen G.L. Logvinov' du.10 Elinde kızıl bir bayrakla, öğleden sonra saat birde Mars Tarla­ sından ilerleyen kollardan birinin en önünde yürüyordu. Liteini ve Kiroçnaya köşesindeki barikata ulaştığında kendisi ve yoldaşlarına geri dönmeleri emre­ dildi. Ardından, neredeyse hemen, barikatın arkasından tüfekle ve yakında­ ki bir binanın üzerinden makindi tüfekle açılan ateşin arasında kaldılar. Bu olayda beş göstericinin öldürüldüğü bildirildi (Logvinov, iki öğrenci ve Kızıl Haç'a bağlı iki yardım görevlisi). Sekiz kişi de yaralanmıştı.11 Yaklaşık aynı sı­ ralarda, Mars Tarlasından Çarskoselski tren istasyonu ve Moskova Bölgesi'nin

Kurucu Meclisin Kaderi 1 1 19 güney merkezinde bulunan Aleksandrinski Tiyatrosu'ndaki toplanma alanla­ rına yürümekte olan göstericilere, Sadavaya ve Nevski Bulvan'ndan geçerler­ ken Duma binası yakınlarındaki keskin nişancılarca ateş açıldı. Kısa bir süre sonra, güneydoğu Nevski Bölgesi'nden gelen ve içlerinde Obukov fabrikası, Pal ve diğer Nevski Bölgesi sanayi kuruluşlarından çok sayıda işçinin de yer aldığı tahmini on beş bin gösterici, Mars Tarlasına devam etmeden Znamens­ ki Meydanı'nda durarak plansız bir eylem yaptı. Göstericiler kentin kenar mahallelerinde onlara kötü davranan ve yuhalayan Sovyet taraftarı askerler ve işçilerle (bazıları aileleriyle) karşılansa da, daha zengin olan bu ticaret böl­ gesinde tezahüratlarla karşılandılar. Obukhov fabrikasının banda takımı ön­ cülüğündeki bu kala iki kez ateş açıldı. İlk saldırıda hükümet devriyesi sadece havaya ateş açtı ve göstericilere herhangi bir zarar gelmedi. İkincisinde ise, günün en kanlı olaylarının birinin yaşandığı Liteini Bulvan'nın kuzey ucu yakınlarında dokuz gösterici vuruldu, bunlardan yedisinin durumu ağırdı.12 Ara sokakları kullanarak bu alanın etrafından dolanmaya çalışan gösteri­ cilerin durumu daha iyiydi. Örneğin güneydeki Preobrajenskaya Sokağı'ndan Taurida Sarayı'na ulaşınaya çalışan birkaç bin gösterici, Sapernili Geçidi'nde askerlerce durduruldu. Geri dönme emirlerine itaat etmediklerinde üzerle­ rine ateş açıldı ve iki kişi öldü, on bir kişi de yaralandıY Yaklaşık aynı da­ kikalarda, yürüyüş kollarının en büyüklerinden biri de, Liteini Bulvan'nın sonundaki barikatların etrafından dolanarak güneyden, bu sefer Baseinaya Sokağı'ndan Taurida Sarayı'na ulaşınaya çalıştı. Açılan ilk uyarı ateşleri gös­ tericileri durduramadı. Ancak Preobrajenskaya Sokağı ile Grodnenskaya ge­ çitlerinin kesişiminde, Taurida Sarayı'nın bahçelerinin görüş alanı içerisinde­ lerken üzerlerine ateş açıldı ve Kızıl Muhafızıarın karı delen tüfek ateşleriyle dağıldılar. Bu olayda birçok gösterici öldürüldü veya ciddi yaralar aldı, diğer­ leri de bayağı hırpalandı.14 Akşam olduğunda Taurida Sarayı'ndaki Sosyalist Devrimci ve Menşevik Kurucu Meclis fraksiyonları tarafından imzalanan ve gün içerisinde yaşanan bu çatışmaları aktaran yazılı şikayetler gönderildi. Önde gelen Menşevikler­ den Mikhail Skobelev tarafından kaydedilen bu şikayetlerden birinde şöyle diyordu: "Saat 16.00'da Liteini Bulvan'nda araba sürerken, Panteleimnovs­ kaya köşesinde bir grup Kızıl Muhafızın, taleplerini dile getirmek için barış içinde Taurida Sarayı'na yürüyen içlerinde askerlerin, kadınların ve ço­ cukların olduğu savunmasız insanlara ateş açtığını ben bizzat gördüm." "Ateş açanlar öncesinde uyarıda bulunmadı, doğrudan kalabalığı hedef aldı. Yara­ lıların, bir askerin, iki işçinin ve birkaç kadının sedyelerle ve atlı arabalada taşındığını gördüm."15 5 Ocak 1 918' de göstericilere açılan ateşe dair elimizdeki betimlemeler netlikten uzak, çelişkili, eksikli ve doğrulanmaları imkansız olsa da, birleş­ tirildikleri nde Kurucu Meclise destek gösterisine yapılan saldırıların genel özelliklerini anlamamız için yeterlidirler. Öncelikle, göstericilerin sayısının

120 1

Bolşevikler iktidarda

Sovyet yetkililerinin tahmini olan on binden çok daha fazla, ancak KMSB'nin iddia ettiği gibi yüz binden de hayli az olduğunu anlıyoruz. İkincisi, Sovyet yetkililerinin, fabrika işçileri ile askerlerin tamamının gösteriyi boykot etti­ ği iması bir çarpıtmaysa da, bu kesimlerin göstericilerin nispeten küçük bir bölümünü oluşturduğunu görüyoruz. Üçüncü olarak, gösterinin liderleri ile katılımcıları her ne kadar Sovyet hükümetinin Taurida Sarayı yakınlarında­ ki gösteri yasağına uymak istememişlerse de, göstericilerin hiçbirinde silah olduğu ya da tehdit edici şekilde hareket ettiklerine dair elimizde bir kanıt yok. Üzerlerine ateş açıldıktan sonra bile, saldırganlara karşı etratlarından dolanmaya çalışmak dışında herhangi bir direnç göstermediler. Son olarak da Kızıl Muhafızlar, denizciler ve askerler, şaşırtıcı bir gaddarlıkla hareket ettiler. Barikatların ardından göstericilere ateş açtılar, pencereler ve çatılar­ dan makindi tüfekler kullandılar, göstericileri dövdüler ve pankartlarına el koyma işlemlerini bir zafer merasimine dönüştürdüler. Aynı zamanda, Sovyet yetkilileri dökülen kandan haberdar olduklarında, ne Taurida Sarayı çevre­ sindeki gösteri yasağını kaldırdılar ne de ateş açılmasının durdurulmasını emrettiler, hiçbir şey yapmadılar. l l Ocak tarihinde yapılan Üçüncü Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'nin bir oturumunda Sverdlov'un verdiği bir rapora göre yirmi bir gösterici öldürülmüştü. Bu rakam, Gorki'nin Kurucu Meclis taraftarı Novaia zhizn gazetesinde çatışmalar sonlandıktan sonra yayınlanan ve Petrograd hastanelerinde yapılan bir anketin sonuçlarına dayanan on beş rakamından daha yüksek olduğundan, Sverdlov'un sayımının gerçek sayıya daha yakın olduğu düşünülüyor. 1 6 *

Kurucu Meclis açılışı yaklaştığında, Taurida Sarayı'nın hemen bitişiğİn­ deki alana ikinci bir askeri hat kuruldu. Burada kalabalık daha seyrekti ve alçak, uzun, açık sarı renkte sarayın önündeki alan silahlı Kızıl Muhafızlar ve askerler, toplar, makindi tüfek mevzileri ve mermi şeritleri ve cephane san­ dıklarıyla doluydu. Sarayı çevreleyen dövme demirden yapılma çitlerdeki tüm kapılar kilitliydiY Saraya yaklaşmak için kullanılan yollara bakan birinci kat pencerelerden makindi tüfekler çıkarılmıştı.

Saat öğlen bir civarında, gelen delegelerin girebilmesi için tek bir kapı açıl­ dı ve her biri denizci paltosu giymiş, omuzlarına makine! i tüfek kayışiarı asılı denizciler tarafından dikkatlice arandı. Ayrıca içeriye, birçoğu süngü ve el bombalarıyla tüfek taşıyan ve cephaneliklerle donanmış, çoğunluğu seçilmiş işçi, asker ve denizcilerden oluşan ziyaretçilerio de girmesine izin verildi. İlk gelen delegeler, sabahki parti toplantısından yeni çıkan Sosyalist Devrimci fraksiyondu. Yan yana altışar kişilik sıralar halinde yürüyen delegeler, özel rozetler takıyor ve ellerinde mumlar ile sandviçler taşıyorlardı. Delegelerin neredeyse yarısı takım elbise giymişti ve kalın paltolar ve galoşlarla kendile-

Kurucu Meclisin Kaderi

\

rini soğuktan koruyorlardı. Geri kalanı, koyun derisinden yapılmış ceketler ve keçe botlarıyla gelen köylülerdi. Nikolay Sviatitski, arkadaşlarının "san­ ki cezaları onaylanmış tutsaklar" gibi, durgun gözüktüklerini belirtiyordu.18 Vladimir Zenzinov, sonradan durumu şöyle anlatıyor: "Binaya, Bolşeviklerin Meclise karşı şiddet kullanacağından emin olarak girdik . . . [ve] eve canlı dö­ neceğimizi düşünmüyorduk."19 Ancak etrafı bir galeriyle çevrili, geniş cam kubbeli bir amfitiyatro olan sarayın süslü Beyaz Salonuna giriş, bir süredir başka bir Kızıl Muhafız birli­ ğince engellenmişti. Çarlık yıllarının sonlarında Devlet Dumasının toplanma yeri, Şubat Devrimi'nin ardından Sovyetlerin ilk ulusal konferans ve kongre­ lerine ev sahipliği yapmıştı. Kurucu Meclis için tekrar dekore edilip "sanki bir cenazeye hazırlar gibi" (Zinovyev'in sözleri) siyah afişlerle donatılmıştı.

Afişlerin renkleri, muhtemelen, Kurucu Meclisin imajını daha da gerici gös­ termek amacıyla Sovyet yetkililerince bilerek seçilmişti. Sosyalist Devrimci delegeler çoğunluk durumunda olmalarına rağmen arkadaki bir odaya gön­ derilmişti. Bir önceki gece ve o sabah, ilk gün programında son ince ayar­ lamaları yapm ışlardı. Denge oluşturan ağırlıklar parti platformundan çıka­ rılmış, barış ve tarım reformuyla ilgili yasalar hızla sunulup geçirilmek için soyutlaştırılmıştı. 20 Yapılacak hiçbir şey kalmamıştı. Bu nedenle Sosyalist Devrimciler, acziyetleri hakkında gergin bir şekilde yakınıp, sokaklardan ge­ len periyodik, bazen de histerik katliam raporlarını dinleyerek koşuşturup durdular. Sosyalist Devrimcileri çok daha küçük olan Bolşevik delegasyonu takip etti ve pencerelerden izlenebilen parıltılı karla aydınlanmış geniş salon­ da parti toplantısı yapıldı. 21 Sol Sosyalist Devrimciler ile birlikte yapılan toplantı22 ve Kurucu Mecli­ sin resmi açılışının ardından yapılan uzun bir ayrı toplantı da dahil olmak üzere Bolşevik Kurucu Meclis fraksiyonunun parti toplantılarının hiçbir kay­ dı yayınianınadı ve Rus arşivlerinde de bulunmuyor. Anılara baktığımızda, Lenin'in Bolşevikterin toplantılarına katılmış olmasına rağmen toplantılara Sverdlov'un başkanlık ettiğini görüyoruz. Bolşevikler içindeki ılımlılar, Rus­ ya barış delegasyonun bir parçası olarak Brest-Litovsk'ta bulunan Kamenev'in yokluğunda engellenmişti. Toplantının beklenenden çok daha uzun sürmüş ve Meclisin açılışında büyük bir gecikmeye yol açmış olması, parti toplantısının hızla ve sorunsuzca ilerlediğini iddia eden Sovyet kaynaklarını yalanlanıyor.

Fraksiyon toplantısı, gündem tartışması ve Kurucu Meclisin işleyişi üzerine bir tartışmayla başladı. Birçok unsur, Kurucu Meclisin rolüne ve Meclis ile Sovyet iktidarı arasındaki ilişkiye dair temel sorunların da tartışıirlığını gös­ termektedir. İletişim zorlukları ve dahası Lenin'in parti içindeki ılımlıların Kasım ve Aralık'ta ulusal parti kongresi düzenleme çabalarını engellemedeki başarısı, Bolşevik liderlerin ülke ölçeğinde Kurucu Meclise olan yaklaşımla­ rını daha önce ele almalarını engellemişti. Taşradan gelen Bolşevik delegeleri­ nin birçoğu, Petrograd'a vardıkları gibi doğrudan fraksiyon toplantısına git-

121

1 22

Bolşevikler iktidarda

miş ve her halükarda, bırakın Kurucu Meclise ilişkin son politika değişiklik­ lerini tartışmayı, delegeleri bu politikalar hakkında bilgilendirmek için bile sistemli bir çaba olmamıştı.23 Ancak, Riyazanov ve Lozovski gibi bağımsız görüşlü Bolşeviklerin varlığı, Lenin'in konumunu zorladı. Raskolnikov'un bu toplantı hakkındaki anılan, parti delegelerinin en azından birkaçının görü­ şünün, Meclisin uzun süre varlığını korumasından yana olduğunu gösteriyor.

O dönemde gruptan ayrılarak bir Devrimci Kongre kurma fikrinden vazgeç­ miş olan Buharin'in bu fikir ile dalga geçtiğini bildiriyor. Buharin, Kurucu Meclis için olsa olsa üç günlük bir ömür biçmişti.24 Bir noktada, ayrı bir toplantı yapmakta olan Sol Sosyalist Devrimciler, Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'nde değişiklik yapma­ yı talep etti. Detayları bili nmese de bu taleplerin, o dönemde Sol Sosyalist Devrimcilerin ana kaygılarıyla, yani bildirgeyi hala onu desteklemeye hazır olan Sosyalist Devrimci köylü delegeleri için daha makul bir hale getirme ve Kurucu Meclisin kendi itibarını yok edecek kadar çalışmasına izin verme amacıyla ilgili olduğu tahminini yürütmek gayet mantıklı geliyor. Durum ne olursa olsun, değişiklikler reddedilmişti. Sverdlov, her türlü tavizin açıkça önüne geçecek ve Kurucu Meclisten daha en baştan kesin bir kopuşu provoke edecek şekilde tasarlanmış bildirgeyi okuduktan sonra, Kurucu Meclisin en azından Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Asker Temsilcileri Kongresi başlayana kadar açık kalmasına izin verme fikri rafa kaldırıldı.25 Bunun yerine, MYK adına Sverdlov'un, derhal uygulanmak üzere bildirinin sunumunu Kurucu Meclisin resmi açılış demecine eklemesi kararı verildi. Bildiri yok sayıldıktan sonra, ki bu kesindi, Bolşevikler (yanlarına Sol Sosyalist Devrimcileri de alma umuduyla), yeni "Vikzhelvari" programları ile donanmış Sosyalist Devrimci­ lerin Sovyet iktidarına destekte gedik açabilme ihtimallerini engellemek için hızlıca çıkacaklardı. 26 *

*

*

Saat üç buçuk civarında Beyaz Salonun kapıları açılmış ve yarım saat sonra dört yüze yakın delege kendilerine ayrılan bölümlere oturmuştu: Bolşevikler en solda, Sağ Sosyalist Devrimciler ile Menşevikler en sağda ve Sol Sosyalist Devrimciler sağ ve sol sıralardan birer boşlukla ayrılmış orta bölümde otu­ ruyordu, Karletler ise tamamen dışlanmıştı. Bir tarafta, sıkıca kontrol altına alınmış ılımlı Bolşeviklerle beraber, önceden hazırlanmış planiarına sadık kalmaya hazırlanan parti fraksiyonu ve Sovyet iktidarının Kurucu Meclisten önce geldiği fikrine bağlı olan Sol Sosyalist Devrimciler, diğer tarafta ise Sov­ yet hükümeti yokmuşçasına yeni bir demokratik düzenin inşasına ve hemen o gün barış, toprak ve Rusya siyasi sistemi üzerine yasalar geçirmeye hazır Sosyalist Devrimci çoğunluk vardı.

Kurucu Meclise yaklaşımdaki bu sert kutuplaşma ve Sosyalist Devrimci çoğunluğunun mevcut tablodaki temel zaafı, daha en başta, Kurucu Meclisi

Kurucu Meclisin Kaderi

1 123

resmen kimin açacağı üzerine çıkan çatışmada gözler önüne serildi. Sosyalist Devrimciler doğal olarak, açılış zilinden itibaren her şeyi kontrol etme ni­ yetindeydiler. Kendilerini Rusya'nın tek meşru devrimci otoritesi ve mevcut haliyle Kurucu Meclisi de bir tür anakroni olarak gören Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimciler de meclis üzerinde başlangıçtan itibaren kontrol sağla­ maya eşit derece odaklanmıştı. Saat dörtte, tablo tam da böyleyken, Sosyalist Devrimci grup liderlerinin talimatları doğrultusunda ve Sverdlov'un yoklu­ ğundan da faydalanarak salondaki en yaşlı delege, Sağ Sosyalist Devrimci ve Don Bölgesi'nden eski narodnik ve zemstvo çalışanı Sergey Şvetsov kürsüye çıkarak delegeleri toplantıyı başlatmaya çağırdı. Sağ sıralardan alkışlar gelir­ ken, Bolşevikler ve Sol Sosyalist devrimciler tepkiyle ayaklandı, kürsüye akın etti ve talihsiz Şvetsov'un etrafını sardı. Tam da o anda Sverdlov göründü. Şvetsov'u koluyla kenara iterek parlak, nikel kaplı başkan zilini hızla çaldı.

Ardından, koridorun karşıt taraflarındaki delegeler arasında kavga başladı.

Bonç-Brueviç, Kurucu Meclisin bir meydan kavgasıyla dağılmanın eşiğine geldiği bu keşmekeş içinde Lenin'in o güne dek hiç görmediği kadar endişeli ve solgun olduğunu yazıyor hatırlarında.27 Sağ taraftan gelen sağır edici yu­ halamalar, sol taraftan gelen alkış yağmuru ve üst balkonlarda silahlarını kal­ dırmış asker, denizci ve işçilerin onay bağırışlarının arasında, "mermerden bir heykel gibi" kürsüde duran Sverdlov, Meclisi açmak için yeterli bir sessiz­ lik sağlamayı başardı. 28 Ellerinde herhangi bir fiziksel güç olmayan Sosyalist Devrimci çoğunluğunun, kendileri açısından elverişsiz olan bu başlangıcı ka­ bul etmekten başka şansı yoktu.

Açılışındaki nahoş görüntüler düşünüldüğünde, Rusya'nın ilk Kuru­ cu Meclisinin ömrünün fırtınalada dolu ve kısa olması şaşırtmıyor. Geçici başkanlık konumundan hemen faydalanan Sverdlov, Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'ni okudu ve MYK adına bildirgenin tartışılması­ nı gündemin ilk maddesi olarak önerdU9 Söylentilere göre Lenin'in teşvikiy­ le, Sverdlov konuşmasını bitirdiği nde sol taraf coşkuyla En ternasyonal'i oku­ maya başladı. Sağ Sosyalist Devrimciler bile kendilerini söylüyor numarası yapmak zorunda hissetmişti. 30 Bu müzikli aranın ardından, programları belirlenene kadar gereksiz pro­ vokasyonlardan kaçınmaya kararlı Sosyalist Devrimciler, bildirge hakkında herhangi bir yorumda bulunmadılar. Viktor Çernov Meclis başkanlığı yarı­ şında Maria Spiridonova'ya karşı galip geldiğinde Sosyalist Devrimciler, hay­ li pahalıya mal olan bir zafer kazanmış oldu. Spiridonova'nın Bolşeviklerce aday gösterilmesinin nedeni, Sosyalist Devrimci çoğunluğu dengeteyecek kadar Sosyalist Devrimci köylü delegesinin ona oy vereceği yönündeki Sol Sosyalist Devrimci umuda bir taviz vermek olabilir. Nedeni ne olursa olsun, oylama sonuçları (Çernov'a 244, Spiridonova'ya 1 53 oy)31 çatışan tarafların güçlerinin aslına uygun bir ölçüsünü sunuyordu.

1 24

1

Bolşevikler iktidarda

Taurida Sarayı Beyaz Salon'da Kurucu Meclisin Sol Sosyalist Devrimci delegeleri, 5 Ocak 1918. En altta, ortada Maria Spiridonova, sağında Proş Proşyan.

(Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg)

Çernov toplantı açılış konuşmasına başladığında akşam olmuş ve ışıklar yakılınıştı (görünüşe göre Sosyalist Devrimciler mumları boşu boşuna getir­ mişlerdi). Kararlı bir "Söz değil hemen eylem" çağrısına varana kadar, Ekim öncesi Bolşevik platformununkine çok benzeyen iddialı bir reform programı çerçevesi çizdi.32 (Oganovski'ye göre "Bolşevik sloganları üzerinde akrobatik bir hareket."33) Kendisine ve söyleyeceklerine oy vermiş olanlardan bazıları­ nı hayal kırıklığına uğratarak henüz Bolşevikler ya da Sovyetlere karşı doğ­ rudan eleştiride bulunmaktan kaçınan Çernov; derhal evrensel, demokratik ve adil bir barışın öncülüğünü yapacak uluslararası bir barış konferansına liderlik edebilecek itibar ve yetkiye sahip dünyadaki tek organın, devrimci Rusya'n ın sosyalistlerinin kontrolündeki Kurucu Meclis olduğunu belirtti.

Savaştan yorulmuş Rus birlikleri konusunda, cephedeki askerlerin yerini ala­ cak ve modası geçmiş kurumları ve yaşam şeklini değiştirme görevi yerine getirilirken ülkeyi koruyacak, tamamen gönüllü devrimcilerden oluşan bir­ liklerin oluşturulmasını istedi. Seferberliğin sona ermesiyle daha da karmaşık hale gelen sanayideki kaos ve artan işsizlikle bağlantılı olarak Çernov, bayın­ dırlık ve sınai üretimin işçiler sanayiyi kendi ellerine alabilecekleri yeterliliğe gelene kadar geçici olarak devletin elinde olacağı kapsamlı bir program öne­ risinde bulundu. Çernov, ulus politikası alanında her azınlık delegasyonun is­ teklerine bireysel olarak saygı gösterisinde bulunduktan sonra, Federatif Rus­ ya Cumhuriyeti içerisinde azınlık haklarını koruyan ve toplu msal taleplerle uyumlu yeni bir siyasi sistem tasadamak için bölgesel Kurucu Meclisierin ve

Kurucu Meclisin Kaderi 1 125

özyönetim organlarının Tüm-Rusya Kurucu Meclisi ile uyum içinde çalışaca­ ğı eşit, yarı bağımsız halk ve bölgelerden oluşan özgür bir birlik tablosu çizdi.

Kurucu Meclis açılışında Yakov Sverdlov (solda) ve Sergey Şvetsov. (Çizim: lu. K. Artsybushev)

Hayati önem taşıyan toprak meselesinde Çernov, tüm toprakların "emekçi köylülere" tazminatsız ve sistematik bir biçimde yeniden dağıtılması fikrinin arkasında durdu. Ayrıca Sovyet hükümetinin, Kurucu Meclisin halk iradesini temsil etmediği yönündeki iddiasına ve hatta Lenin'in daha önce yaptığı, oyla­ rı güneellernek için seçimi iptal etme teklifine de zekice karşı çıkarak, Kurucu Meclisin faaliyetlerinin halkın iradesiyle uyumunu güvence altına almak için ulusal halk oylamalarına dayanma önerisinde bulundu. Aslında Kurucu Mec­ lisin halk iradesini temsil etme hakkı konusunda herhangi bir kuşkuları varsa, Kurucu Meclisin eylemlerine yönelik ülke çapında derhal bir halk oylaması yapmayı talep etmeleri hususunda Bolşeviklere meydan okudu. 34 Çernov'un konuşması demokratik güçlerin birliği, uzlaşı ve iç savaşa son verme çağrısından oluşsa da, Kadetler ya da diğer liberal gruplar ile işbirli­ ğinden hiç söz etmedi. Söylediklerinden, devrimci Rusya'da başat gücün sos­ yalistler olmasına rağmen Sovyet yönetiminin sona erdiği ve Kurucu Meclis tarafından yeni kurumların oluşturulduğu yeni bir yönetimin başlamakta olduğu iması çıkarılıyordu.

Sol Sosyalist Devrimci Sergey Mistislavski'ye göre Çernov'un konuşması "kitabi alıntılar, dizeler ve ukalaca devrikleştirilmiş ifadelerden oluşan ölü bir kolajdı."35 Sağ Sosyalist Devrimciler, kendileri ile Bolşevikler arasındaki

126 1

Bolşevikler iktidarda

çizgiyi bulandırdığı için Çernov'a öfke duyuyordu. Sosyalist Devrimciler üze­ rine çalışmaları olan Batılı tarihçi Oliver Radjey, bu konuşmanın analizinden çok farklı bir sonuç çıkardı. Ona göre Çernov, çoktandır yapılmış olması ge­ reken bir şeyi yapıp kanun tekliflerini kayda geçirmekle partisine büyük katkı sağlamıştı. Belki de öyleydi. Bu konuda önemli nokta, Bolşevikler içindeki ılıml ıların zapt edilmesi ve Leninistlerin partiyi kontrol etmesiyle beraber artık çok geç kalındığıydı. Çernov konuşmasını bile bitirmeden önce Sovnar­ kom' daki Bolşevik Parti üyeleri, Beyaz Salon dışına çıkarak giriş salonunda toplandı ve Kurucu Meclise o gün son verilmesi kararını aldı.37 Troçki'nin Brest'ten Petrograd'a doğru yolda olması ve Lenin'in geri planda kalmayı ve resmi işlemlere katılmak yerine bunları yönetmeyi tercih etmesiy­ le, Çernov'a cevabını vermek otuz yaşındaki Buharin'e kaldı.38 Neredeyse Çer­ nov'unki kadar uzun süren ateşli konuşmasında, Çernov'un tasarladığı büyük amaçlara karşı çıkmak her ne kadar zor olsa da meselenin özünün, bu amaçlar peşinden koşulurken iktidarın hangi sınıfın ellerinde olacağı olduğunu iddia ederek, derhal Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'nin kabul edilmesi çağrısını yaptı. Geçici Hükümet deneyimi büyük burjuvazinin, orta­ yolcu sosyalist partilerin kontrolünde olan tüm hükümetler üzerinde kesin bir etkileri olacağını ve bunun sonucunda da, Çernov'un değindiği ana alanların her birinde iktidarın Kurucu Mecliste olmasının işçi ve köylüler için tıpkı Çar­ lık dönemindeki gibi yeniden köleleştirilme anlamına geleceğini göstermişti.

Buharin'e göre devrimci Rusya'nın ihtiyacı olan ise, Kurucu Meclisin destekle­ diği bir ulusal birlik hükümeti altında toplumsal barış değil, Sverdlov'un sun­ duğu bildirgede belirtilen Sovyet işçi ve köylülerinin diktatörlüğüydü.39 Ardından Nikolay Pumpianski, İlk Gün Komitesi tarafından oluşturu­ lan gündemi özetledi.40 Görüşlerinin gecikmeden kamuoyuna aktarılabil­ mesi için Kurucu Meclisin ilk oturumu kapatılmadan önce barış, toprak ve ulusal hükümetin yapısı sorunlarından başlayarak devrimin ana meselele­ rinde harekete geçmesi gerekiyordu. Sol Sosyalist Devrimci Adalet Koroise­ ri Ştaynberg, Pumpianski'ye cevaben, Geçici Hükümetin lafı dolandırmayı bırakıp Sverdlov'un bildirgesini ele alarak imzalamasını istedi. "Devrimin önündeki tüm sorunlar tanı miandı ve mevcut Sovyet iktidarı tarafından sürekli olarak bunlarla başa çıkılıyor," dedi ve şöyle devam etti: "Kendi iradesini emekçi kitlelerin Sovyetlerinin talepleriyle bağdaştırmak isteyen bir Kurucu Meclis, MY K'nın bildirgesini derhal tartışma ve kabul etme yü­ kümlülüğünden kaçamaz."4 1 Ştaynberg'in ardından kürsüye Gürcü Menşevik Irakli Çereteli çıktı. Rus­ ya sosyal demokrat hareketinin ilk günlerinden bu yana nazik, konuşkan bir emektan olan Çereteli, 1907 Hazi ran'ında İkinci Dumada Stolipin'in utanç verici saldırısının saygıdeğer kurbanıydı. Şubat Devrimi ile Sibirya' daki sür­ günden dönen Çereteli, 1917 yılında ılımlı sosyalist Sovyet liderliğinin en

Kurucu Meclisin Kaderi

1

saygın ismi, liberallerle işbirliği nin en nüfuzlu savunucusu ve Bolşevizrnin en sadık karşıtıydı. Mstislavski, onu " düşman karnpın her zaman dürüst olan birkaç üyesinden biri" olarak tanırnlar.42 Büyük oranda, Bolşevizrne karşı olan açık sözlülüğü ve düşmanlığının getirdiği narnı nedeniyle ve belki de Çernov hariç önde gelen "savunrnacıların" ya hapiste ya da saklanıyor olması nedeniyle Çereteli, Sovyet iktidarının baş düşmanı olarak görülüyordu. Kür­ süye çıkması, soldaki sıraları ve balkonu çılgına çevirdi.43 Çereteli, bu hengarneden zerre korkrnarnıştı. Tam tersine, bundan güç almış gibi duruyordu. Çernov'un yolunu izleyen önceki ılırnlı sosyalist ko ­ nuşrnacılar, bilerek doğrudan Bolşevikleri hedef almaktan kaçınrnışlardı.

Bu stratejiyi Oganovski, "Öncelikle kendimizi Taurida Sarayı'nda ernniyete almamız gerekiyordu, ancak bundan sonra saldırıya geçebilirdik" sözleriy­ le açıklıyor.44 Alışılmış açık sözlülüğüyle Çereteli, bu stratejiye uyrnayacak­ tı. Kurucu Meclisin körü körüne Sovyet iktidarını desteklernesi fikriyle açık açık alay ederek, delegelerin Sovyet prograrnının herhangi bir şekilde olumlu sonuçlar verdiği yönünde tek bir ifade bile duymadığını iddia etti. iktidarda oldukları iki aydan uzun süredir Bolşevikler hala tüm sorunları burjuvazinin sabotajıyla açıklamaya çalışıyor ve meşru eleştirileri bastırmak için ellerinden geleni yapıyorlardı.

Soldan gelen "idam cezasını siz geri getirdiniz" bağırışlarına Çereteli, "belki hatalar yaptık ya da çok daha kötülerini yaptık, ama biz en azından her soruyu nasıl cevaplayacağırnızı ve eylemlerimizi korkmadan savunmayı biliyorduk" cevabını verdi.45 Konuşmasının büyük kısmında, Geçici Hükü­ metin şu ya da bu politikasına karşı yöneltilen kulak tırrnalayıcı sözleri ve aşağılayıcı kinayeleri görmezden gelerek Sovyet politikasının büyük hatala­ rı olarak gördüklerini tek tek, cüretkar bir üslupla sıraladı: "Herkese ekmek sözü verdiniz; ancak şimdi elinizi vicdanımza koyun, Petrograd'ın sadece önümüzdeki birkaç hafta için bile açlıkla yüz yüze gelrneyeceğini söyleyebilir misiniz?" diye sordu. "Halka toprak verdiniz, ama fakir köylülerin devrimle ele geçirilen toprağı aldığından emin misiniz?", "Dış politika alanında ortaya çıkan dururndan memnun musunuz?", "Rus devriminin yardımına koşaca­ ğına güvendiğiniz dış güç desteği hayata geçmezse, Rusya'daki sosyalizmin ve Rusya'nın demokratikleşmesinin temelini güçlendirme ve sağlama alma amaçlı duruşunuz önümüzdeki yıllarda yenilmiş olmayacak mı?", "Gerçekten Alınanların, hayatta kalabilmesi için uzatılrnış bir iç savaşa ihtiyacı olmayan, dünya çapında temsil gücü ve tanınıdığı olan bir yüksek otoriteye eninde so­ nunda duyacakları saygıyı size duyacaklarına inanıyor rnusunuz?"46 Sol sıralar, sözünü yarıda kesip Çereteli'yi susturmaya çalıştıkça, bunlara hazırcevap bir karşılık veriyor ve önündeki konuya tekrar odaklanıyordu. Nite­ kim Sovyet iktidarının barış görüşmelerindeki zayıflığını vurgulamasının üze­ rine, bilhassa gürültücü bir delegenin, "Sanırım Kerenski'yi yardıma çağırrna­ rnızı istiyorsunuz" diye bağırmasının ardından Çereteli, "Diyelim ki Kerenski

127

128

1

Bolşevikler iktida rda

sizden daha kötüydü, ama bu sizin Kurucu Meclisten daha iyi olduğunuz anla­ mına gelmiyor. Sizler şu an ne Kerenski ne de Çereteli'ye karşı savaşıyorsunuz, sizin savaşınız tüm toplumun açık iradesine karşı" diye cevap verdi.47 Konuşmasının sonlarına doğru Çereteli de Çernov gibi gelecekte kurulabi­ lecek demokrasi saflarının dışında olan güçlerle her türlü işbirliğini reddetti (hem Çereteli hem de Çernov için bu, 1917'deki duruşlarından büyük bir kopu­ şu temsil ediyordu). Yine de Çereteli'ye göre burjuvazi, devrime karşı bir tehlike oluşturamayacak kadar zayıftı. Devrimin önündeki asıl tehlike, Bolşevikterin demokrasi saflarında yol açtığı bölünmelerdi. Kaosu sona erdirmenin ve dev­ rimin tamamlanmasını sağlamanın tek umudu, "demokrasinin tüm sorumlu bileşenlerinin" Kurucu Mecliste birleşmesiydi. Kurucu Meclisin demokratik bir cumhuriyetin yaratılmasındaki ufuk açıcı rolü üzerine Menşeviklerin gö­ rüşleri, "Kurucu Meclisin Görevleri Üzerine" isimli resmi bir parti bildirisinde detaylandırılmıştı. Çereteli, konuşmasını bu bildiri ile sonlandırdı. Bazı açılar­ dan, bu bildiride savunulan reformlar, öncesinde Sosyalist Devrimcilerin ifade ettiklerine paraleldi. Ancak bu reformlar, Sovyet iktidarını doğrudan reddedi­ yordu. Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'nde vücut bulan var­ sayım ve politikaları açıkça reddederek, Rusya işçilerini, Sovyet diktatörlüğüne itiraz ederek bunun yerine Kurucu Meclisin sınırsız iktidarını ve otoritesini canları pahasına korumaya çağırıyordu. Lenin'in Aralık ayı başlarında talep ettiği ve önde gelen Sol Sosyalist Devrimcilerin çoğunun hala desteklediği, Ku­ rucu Meclisin Sovyet iktidarına bir destek konumunda olması fikrinin yerine, Sovyetlerin ve diğer işçi sınıfı kurumlarının Kurucu Meclisin muhkem kalele­ rine dönüştürülmesini talep ediyorlardı.48 Çereteli'nin güçlü konuşması, muhalifleri tarafından bile övüldü. Mstis­ lavski sonrasında, "O gün Taurida Sarayı'nda yapılan konuşmalar arasında Çereteli'nin konuşması, hem içerik hem iddialarının gücü açısından açıkça en iyisiydi" diyor. Oganovski ise değerlendirmesinde, "Halkın gerçek lideri, tüm heybetiyle kendini gösterdi" ifadesini kullan ıyordu. Amerikalı gazeteci ve sosyalist Albert Rhys Williams da, Çereteli'nin ilk kelimelerinde, kendisi de ABD'li bir muhabir olan Louise Bryant'ın, eşi John Reed 'in kulağına (üçü bir galeride oturuyordu) "haşmetli bir havası var" dediğini hatırlıyor.49 Ko­ nuşmanın ardından Lenin bile Çereteli'ye gönülsüzce de olsa saygı duymuş gibiydi. Gerçekten de, Çereteli'nin Menşevik arkadaşı Yuri Denike'ye göre, birkaç gün sonra bir grup sarhoş denizci ve Kızıl Muhafız iki ünlü Kadeti (Fedor Kokoşkin ve Aleksander Şingarev) öldürdükten sonra, Lenin aracılar ile Çereteli'ye Gürcistan'ın güvenli topraklarına dönmesini önermişti.50 Çereteli konuşması nı bitirip kürsüden indiğinde orta ve sağdaki sıralar­ dan tezahüratlar yükseldi, onlar için kutlama anıydı. Kısa bir süre sonra Zen­ zinov, Pumpianski'nin önerdiği gündem üzerine bir karar alınmasını talep etti ve hükümetin yapısı hakkında karar vermeden önce barış ve toprak me­ selelerinde adım atılmasını haklı göstermeye çalıştı. Amacı, Bolşevikler ve Sol

Kurucu Meclisin Kaderi

1 129

Sosyalist Devrimciler ile Sovyet iktidarı konusunda nihai olarak karşı karşıya gelmeden önce barış ve tarım reformunda Sosyalist Devrimci duruşun kabul edilmesini sağlamaktı. Sotsial Demokrat'ın eski editörü Moskovalı Bolşevik ivan Skvortsov-Stepanov, partisinin, MYK'nın Emekçi ve Sömürülen Halk­ ların Hakları Bildirgesi dışında bir bildirge sunmayacağını bildirdi. Ancak Sol Sosyalist Devrimcilerin takındıkları tutumun bu olmaması onu şaşırttı.

Uzakdoğu'daki Amur Bölgesi'nden gelen ve kürsüye koltuk değnekleri ile çı­ kan Fedor Sorokin isimli yaşlı bir köylü, 51 Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşe­ vikler gibi Sverdlov tarafından okunan MYK bildirgesini destekleyecekleri­ ni belirtmelerine rağmen, ayrı bir Sol Sosyalist Devrimci bildirgesi sundu. 52 Sorokin'in sunduğu bildirge, birçok kilit konuda MYK'nın Emekçi ve Sömü­ rülen Halkların Hakları Bildirgesi ile benzeşiyordu. Ekim Devrimi ve Sovye­ tik siyasal sistemin meşruiyetini açıkça tanıyor ve Kurucu Meclis bünyesinde herhangi bir bağımsız siyasi iktidarı reddediyordu. Ancak Kurucu Meclisin tek seferde kendisini feshetmeyi oylamasının yerine, Sovyetler tarafından yönlendirilen devrimci yeniden kuruluş sürecinde ona yardımcı olarak uzun süreli bir rol oynamasını tasavvur ediyordu. İki bildirge arasındaki bu farklılık; taktiksel açıdan ılımlı olan Sol Sos­ yalist Devrimcilerin, zaman tanınırsa Kurucu Meclisin hızlıca kendi itibarı­ nı sarsacağına inandıklarından onun derhal ve cebren feshedilmesine karşı uzun süredir gösterdikleri tepkiyi, Proşyan gibi daha radikal Sol Sosyalist Devrimcilerin savunduğu yol yerine daha doğal ve barışçıl olan bir süreç ter­ cihlerini ve Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonun çoğunluğuna kabul ettirmeyi başardıkları, aşırı derecede katı ve diktatörce gördükleri Bolşevik eğilimle­ rinden kendilerini ayrı tutma isteklerini yansıtıyordu. Ayrı bir kimlikleri ol­ duğunu gösterme arzusu da Sorokin'in sunduğu bildirgedeki insan hakları, yani kendilerini emeğe adamış olan bireylerin özgürlüğüne mümkün olan en sağlam destek, bu bireylerin tam potansiyellerinin farkına varma ve yeterli yaşam koşulları ile ihtiyaç anında sosyal yardıma erişme hakları üzerindeki vurguya sebep olmuş olabilir.53 Sorokin'in aktardığı hakların detayiandıni­ masında eksik olan, davranışlarından bağımsız olarak tüm insanların katı ve sabit bir biçimde iyiler ya da kötüler olarak sınıflandırılmasıydı; bu konuya MYK'nın bildirgesi ve Leninist düşüncede üstü kapalı olarak değinilmişti.

Ancak, Sorokin'in sunumunun belki de en ilginç tarafı, Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin bildirgesini okuduktan sonra yaptığı kişisel yorumlarıydı. Sağ ta­ raftan aldığı kulakları sağır edici tezahüratlar ve soldan gelen itiraz patlama­ sıyla, iki taraf arasındaki farklılıkları kasten belirsizleştirerek, Kurucu Mecli­ sin tüm köylü delegelerinin partilerinden bağımsız olarak toprak ve özgürlük için Petrograd'a geldiklerini bildirdi. Ancak bunu başandarsa köylerine alın­ ları ak bir biçimde geri dönebili rlerdi. "Bu açıdan," dedi, "biz köylüler ara­ sında hiçbir fark yok. Sağ'dakiler veya Sol' dakiler, hepimiz aynıyız." "Köylü yoldaşlarım, benim umudum, görevimizi layıkıyla yerine getireceğimizdir"

1 30

ı

i Bolşevikler lktidarda

diye devam etti. Bu sözlerini çoğunluk, toprak meselesini Kurucu Meclis içe­ risinde çözme yönünde bir kararın göstergesi olarak algılarken, Bolşevikler bir yana Sol Sosyalist Devrimci yoldaşlarının çoğu bu sözleri "sabotaj" olarak algıladı.54 Her ne olursa olsun, Sorakin'in bildirgesi ve yorumları, koridorun Sosyalist Devrimci ve Sol Sosyalist Devrimci kısımlarındaki köylü delegeleri arasında yoğun tartışmaları tetikledi ve uzlaşma ihtimaline yönelik umutları yeniden yeşertti. 55 Erişilebilen kaynaklar, kürsüden indikten sonra Sorakin'in sunumu üze­ rine Kurucu Mecliste ya da parti toplantısında yapılan tartışmalar hakkında herhangi bir belge sunmamaktadır. Sorakin'in kişisel yorumlarının, Znamia truda' da yayınlanan detaylı Kurucu Meclis tutanaklarında bile yer al mama­ sı, bu yorumların Sol Sosyalist Devrimci liderler tarafından bir utanç kay­ nağı olarak görüldüğünün ifadesiydi.56 Köylü delegeler arasındaki ortaklık­ lar hakkındaki yoru mları, siyasi bağlarından bağımsız olarak milyonlarca köylünün fraksiyon mücadelelerinden duyduğu bıkkınlığı ve derhal barış ve toprağa olan açlığını yansıtan anlık bir patlamadan başka bir şey değil miy­ di? Ya da konuşması bundan çok daha fazlasını mı yansıtıyordu? Bu sorulara yanıt verebilmemiz mümkün değil. Sadece iki gündem teklifi -Sovyet ikti­ darını ve politikalarını destekleyen Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi ile Pumpiaski tarafından sunulan, Sovyetleri tamamen göz ardı ederek Kurucu Meclisi Rusya'nın üstün siyasi otoritesi olarak kabul eden ve bu çıkarıma dayanarak barış, toprak ve devlet iktidarı üzerinde Sosyalist Devrimci yasa taslaklarının derhal görüşülmesini isteyen ilk gün gündemi önergesi- oylamaya sunuldu. Çereteli'nin coşkulu konuşması ve Sorakin'in yorumlarına rağmen, çatışan taraflar arası güç dengesi oy oranlarına bire­ bir yansıdı. Tartışma olmadan, 237'ye karşı 146 oy ile Pumpianski'nin teklifi kabul edildi. 57 Bu oylamanın hemen ardından önce Sol Sosyalist Devrimciler, ardından da Bolşevikler ara verilmesini istedi; Mstislavski'nin sözlerine göre bu ara, "ne yapılacağına karar vermekten ziyade, [Kurucu Meclisten] nasıl ve hangi sıra ile çekilecekleri konusunda uzlaşmak" içindi.58 Sol Sosyalist Devrimci ve Bolşevik Parti toplantılarındaki müzakereler hakkında yeterli bilgi bulun­ mamaktadır. Novaia zh izn 'deki bir rapora göre, Bolşeviklerin Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonunun derhal çekilmesine yönelik teklifine, sadece MYK bildirgesinin tartışılmasına öncelik vermediği için Kurucu Meclisi bölmele­ rini seçim bölgelerindeki halka açı klayamayacaklarını iddia eden köylü de­ legeler kesinkes karşı çıktılar. Bu konudaki tartışmalar hararetli geçti. Köylü delegelerin bazıları, Bolşeviklerin derhal çekilme teklifinin kabul edilmesi halinde koltuklarında kalacaklarını belirttiler. Sonunda, bildirgenin sadece barış maddesinin bir ültimatom olarak Ştaynberg tarafından sunulmasına karar verildi. Bu maddenin kabul edilmemesi halinde, Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonun da tamamı ayrılacaktı. 59

Kurucu Meclisin K aderi

1 131

Bolşevik fraksiyonunda süren müzakerelerde ise, görülen o k i , son se­ kiz saati Meclis katında, gözden uzak perdeli bir balkanda ve Sovnarkom ve Bolşevik Parti Merkez Komitesi ile dönüşümlü bir şekilde toplanarak geçiren Lenin'in üstünlüğü hakimdi.60 Çernov ve Pumpianski'nin çizdiği reformİst yol ya da Sorakin'in vurguladığı köylü delegeler arası ortaklık, Kurucu Meclisin tamamen sonlandırılması konusundaki sabrını tüketmiş miydi? Yine bilemiyoruz. Parti liderliği, bu fraksiyon toplantısını özel ve dışa kapalı tutahilrnek için her şeyi yapmıştı. Toplantı başlamadan önce, Bolşeviklerin toplantı odası boşaltılmış ve kimlikler dikkatle incelendikten sonra sadece fraksiyon üyelerinin tekrar içeriye girmesine izin verilmişti.61 Ulaşabildiğimiz kaynaklardan elde edebild iğimiz tek bilgi, Lenin'in küplere binmiş bir şekilde geldiği ve Merkez Komitesi adına, Bolşeviklerin derhal Kurucu Meclisten ayrılmasını ve ilk oturumdan sonra Kurucu Meclisin da­ ğıtılmasını talep ettiği oldu .

Herkesin bu stratejiyi kabul etmiş olması pek mümkün gözükmüyor. Yine her ikisi de fraksiyon üyesi olan Riyazanov ve Lozovski, bu stratejiye kesin su­ rette karşı çıktı. Ancak sonunda, Lenin'in önerileri kabul edildi. Kronştad' dan gelen Raskolnikov ve Moskova' dan gelen Lomov, Lenin'in kaleme aldığı ve ya­ zılı halde fraksiyona verdiği bir geri çekilme bildirisini sunmak üzere salona geri dönecek delegeler olarak seçildi.62 Muhtemel bir kavganın önüne geçmek için fraksiyonun tamamı salona geri dönmeyecekti. Raskolnikov'a göre parti toplantısı sona erdikten sonra kendisi ve orada olan hükümet üyeleri, acil bir Sovnarkom toplantısı için sarayın bakanlıklar kanadına çağırıldı. Bu toplan­ tıda Lenin'in geride kalan delegelerin hiçbir koşulda zorla dağıtılmamasını, istedikleri kadar konuşup ardından, Lenin'in ifadesiyle, "evlerine gitmele­ rine" izin verilmesini önerdiğini ve herkesin bunu kabul ettiğini hatırlıyor; sonrasında ise geri dönmelerine izin verilmeyecekti.63 Bu sırada Kurucu Meclis sonunda gece saat bir civarında tekrar toplan­ mıştı. Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler hala salonda yokken delege­ ler, Pumpianski'nin gündeminin ilk maddesi olan barış konusunu tartışma­ ya başladı. Bu sorun üzerine yürütülen tartışmayı, bir dizi isim gündem dışı söz alarak sürekli kesiyordu: Ukrayna'nın geleceği üzerine Ukraynalı mil­ liyetçiler, Sovyet yetkilileri arasındaki anlaşmazlığa ilişkin Ukraynalı Sos­ yalist Devrimci Afanasi Severov- Odoevski, köylülerin barış ve toprak soru­ nunun derhal bir çözüme kavuşturulmasına ilişkin sabırsızlıkları hakkında Voronezh' den gelen bir Sosyalist Devrimci köylü ve son olarak da Bolşevikle­ rin Kurucu Meclisten çekilmeleri üzerine Raskolnikov...64 Önceki konuşmalar sırasında delegeler ve gözlemciler gidişat hakkında yorum yaptığından, aralarında sohbet ettiğinden ya da yakındaki büfeye gi­ dip çay ya da yiyecek bir şeyler aldıklarından salonda sürekli bir konuşma ve hareket hali vardı. Ancak Raskolnikov'un kürsüye çıkmasıyla, Bolşeviklerin koltuklarının boş olması üzerine amaçlarını kesin olarak anlayan salona tam

132

1 Bolşevikler Iktida rda bir sessizlik hakim oldu. Birkaç meraklı Bolşevik, duyma çabasıyla kapı ara­ lıklarında toplanırken Raskolnikov, Lenin'in çekilme bildirisini okudu: Rusya emekçi halkının büyük çoğunluğu -işçiler, köylüler, askerler- Büyük Ekim Devrimi'nin zaferini ve hepsinden önemlisi de İşçi, Asker ve Köylü Ve­ killeri Sovyetlerinin otoritesini tanıması talebini Kurucu Meclise sundu An­ cak Kurucu Meclisin çoğunluğu, burjuvazinin taleplerine uygun olarak bu teklifi reddetti ve Rusya'nın tüm emekçilerine meydan okudu Halk düşmanlarının suçlarının bir an bile gizli kalmasını istemeyen bizler [Bolşevikler] , Sovyet ikti­ darının Kurucu Meclisin karşı-devrimci kesimine yönelik politikasında nihai bir karar almasına imkan tanımak için bu Kurucu Meclisten çekildiğimizi duyuru­ yoruz.65

Raskolnikov'un son sözleri, Sosyalist Devrimcilerden gelen kızgın kük­ remelerle bastırıldı. Sol Sosyalist Devrimcilerin olduğu kısım ve balkon te­ zahürat ve alkışlarla yankılanırken Sosyalist Devrimciler "Saçmalık!", "Ya­ lan, hepsi yalan!", "Ahmak", "Soykırımcılar" diye bağırıyordu.66 Ardından gelen karmaşa ortamında, nöbet tutmakta olan bir denizci tüfeğini kaldırıp Moskova' dan gelen iri yarı Sosyalist Devrimci Osip Minor'a doğrulttu ve te­ tiği çekmesi ancak son anda, daha kendinde olan bir yoldaşı tarafından en­ gellenebildi.67 Kısa bir süre sonra Sol Sosyalist Devrimciler, bitişikteki sağ sıralarda sürekli sözlerini kesen birini elinde Browni ng'iyle dışarı atmak üzere olan Ukraynalı fevri bir genç arkadaşlarının, Vasili Feofi'nin üzerine atladılar.68 Şöyle böyle bir düzen sağlandıktan sonra başka bir köylü delegesi ve Devlet D umasında eski bir vekil olan Lavr Efremov, halkın talepleri ger­ çekleştirilene kadar Kurucu Meclisi terk etmemeleri için Bolşeviklere ve Sol Sosyalist Devrimcilere yalvardı. "Kurucu Meclisten başka kim hayallerimizi gerçeğe dönüştürebilir, Kurucu Meclisten başka kim iç savaşa son verebilir?" diye umutsuzlukla haykırdı. 69 Ardından, fraksiyonunun talimatlarını yerine getirmiş olan Ştaynberg, de­ legelerin derhal Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi hakkındaki görüşlerini beyan etmesini talep etti. Pumpianski'nin gündemi kabul edilerek bildirgenin tartışılmasının bile reddedilmesinin, Kurucu Meclis çoğunluğu­ nun Sovyetlere karşı olduğu ve devrimin zaferlerine karşı olan, kendilerine ait başka bir devlet otoritesi kurmaya niyetlendikleri izlenimi verdiğini iddia etti. Ştaynberg yine de çoğunluğun, pozisyonunu, konunun örtbas edilebileceği ka­ dar açık bir şekilde belirtilmediğini ifade etti. Bu nedenle de fraksiyonunun ültimatomunu ibraz etti: Kurucu Meclis ya Sosyalist Devrimcilerin gündemini bir tarafa bırakıp barış meselesi hakkında (o anda tartışılmakta olan konu) Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'ni tartışıp oylayarak Sovyet iktidarıyla ve Ekim'in başarılarıyla dayanışmasını belirtecekti ya da Meclisin çoğunluğunun karşı-devrimci karakteri ve niyeti nedeniyle bu meclisle olan tüm bağların kopartılması, Sol Sosyalist Devrimciler ve Rusya halkı tarafın­ dan nihai olarak kabul edilmiş olacaktı/0

Kurucu Meclisin Kaderi

Sosyalist Devrimci Kurucu Meclisi liderliği acil barışın kritik bir ihtiyaç olduğunu kabul etmiş olsa da, Ştaynberg'in de bizzat belirttiği gibi, Sovyet ik­ tidarının fiilen kabulü anlamına gelecek "ültimatoma" boyun eğmeye istekli değildi. Bu durum iyice belli olduğunda, 6 Ocak sabahı saat dört civarında Sol Sosyalist Devrimciler de Bolşevikleri izleyerek salondan ayrıldılar. Bolşevik­ terin yaptığı gibi Sol Sosyalist Devrimciler de çekilmelerini, Kurucu Meclisin çarpık dağılımı ve Sovyet iktidarını destekleme konusundaki isteksizliği ile temellendirdi. Sol Sosyalist Devrimciler tek sıra halinde çıkarken, Karelin, "Büyük Rus Devrimi'nin bu kritik anına tüm enerji m izi, . . . emekçi sınıfların mücadelesinde zafere ulaşmalarını sağlamak için . . . Sovyet kuruluşlarında çalışmaya adamak amacıyla gidiyoruz" dedi.71 Son Sol Sosyalist Devrimciler de ayrıldıktan sonra balkoniardan gelen gü­ rültü sağır edici bir hal aldı. İzleyiciler, boşalan sol sıraları doldurdu; "Yeter, hepiniz defolun!" bağırışları, çıkarılan bayonederin tangırtıları ve açılıp ka­ panan tüfek süngülerinin sesiyle birbirine karıştı. Bu gürültünün arasında se­ sini duyurmak için çaba gösteren Çernov, çılgına dönmüş bir biçimde, toprak meselesi üzerine bir taslak kararını okumaya başladı. Bu taslak karar, Sosya­ list Devrimci fraksiyonun ülkenin önde gelen tarım uzmanı bilim insanla­ rından oluşan toprak komisyonu tarafından haftalar süren özenli çalışma ve müzakereler ardından oluşturulmuştu. Sunumun ortasında, sonradan kötü şöhretli Kronştadlı Anarşist-Komünist Anatali Zelezniakov olduğu öğrenilen muhafıziarın komutanı, Çernov'un omzuna dokundu. "Muhafızlar çok yo­ ruldu," dedi Zelezniakov, "Salonu boşaltmamız emredildi! "72 Galerilerden ge­ len onay bağırışları arasında Çernov, "Kurucu Meclisin tüm üyeleri yoruldu, ancak hiçbir yorgunluk, bütün Rusya'nın beklediği toprak yasasının okun­ masını bölemez" dedi ve "Kurucu Meclis ancak silah gücüyle dağıtılabilir!"73 Salonda kalan yaklaşık iki yüz civarındaki delege, şaşırtıcı olma­ yan bir şekilde, işlerini daha büyük bir aceleyle halletmeye çalışıyordu.

Zelezniakov'un yüzsüzlüğünden rencide olan Ukraynalı Sosyalist Devrim­ cilerin bir temsilcisi, yaşanan olaylar nedeniyle, sekiz kişiden oluşan frak­ siyonunun Emekçi ve Sömürülen Halkların Hakları Bildirgesi'ndeki barış ve toprak maddelerini desteklerneyi bırakıp Sosyalist Devrimci önergelerini destekleyeceğini açıkladı. Ardından Çernov, ilk gün için hazırlanan yasa taslaklarını hızla oya sundu. Taslaklar içerisinde Sosyalist Devrimci barış platformu ve toprak programı ile Rusya'nın " federal bir cumhuriyete" dö­ nüştürülmesine ilişkin ön bildiriler bulunuyordu.74 Bu önlemlerin tamamı, bezgin vekillerin umutsuzca niyetlerini ifade etme çabalarıyla, Kadetlerin yönetimindeki yedi ay boyunca başaramadıklarını dakikalar içerisinde başarmaya çalışarak, tartışılmadan oy birliği ile kabul edildi. Sonrasında gözlemlerini aktaran Sağ Sosyalist Devrimci ve avukat Mark Vişniak, "Bit­ tikten sonra elle tutulur bir şeyin kalması için oturumu soniandırmak zo­ rundaydık" dedi.75

133

1 34

1 Bolşevikler İktidarda Sonunda, 6 Ocak günü sabah beşe yaklaşırken Kurucu Meclis oturumu sonlandırıldı ve birçok kişiyi şaşırtarak delegelerin ayrılmalarına izin verildi.

Sabahın erken saatlerinin getirdiği sessizliği bozan kilise çanlarının kako­ fonisi içerisinde, keskin bir soğukta evlerine doğru yol alırken Sviatitski ve Sosyalist Devrimci yoldaşı, gün içinde yaşananları tartışıyordu. ilerleyen iki­ li, kasvetle "Göreceğiz. Belki de bu, bir son değildir" sonucuna vardı. On yıl sonra bu anıyı hatırlayan Sviatitski, Kurucu Meclisin o gece destekçilerinin uğruna ölme cesaretlerinin olmayışından ya da denizcilerin taleplerinden do­ layı değil, "insanların bizim dağılışımıza karşı kayıtsızlığı neden iyle Lenin'in 'Bırakın evlerine gitsinler! ' diyerek bizi elinin tek bir hareketiyle aziedebilme­ sinden öldü"ğünü söylüyordu.76

Kurucu Meclisin resmi olarak dağıldığı, aynı gün (6 Ocak) Sovnarkom tarafından kabul edilmiş ve MYK tarafından onaylanmıştı. Sovnarkom'un toplantısında, Kurucu Meclis hakkında Lenin'in kaleme aldığı başka tezler de onaylandı. MYK'ya sunulacak bir karar olarak hazırlanan bu tezler, Bolşe­ vikler ve Sol Sosyalist Devrimcilerin çekilmelerinin ardından Kurucu Mec­ lisin, karşı-devrimin Sovyet iktidarını devirme çabalarını arkasına gizlediği bir perdeden başka bir şey olmadığı gerekçesiyle meclisin dağılmasını destek­ liyordu. Sol Sosyalist Devrimciler, Üçüncü Tüm-Rusya Sovyet İşçi ve Asker Vekilieri Kongresi'nin tamamen yeni ve kalıcı bir yasama meclisi, bir Federal Kongre kurulmasını görüşmek üzere toplanması yönünde bir değişiklik öne­ risi sundu. Sonunda Sovnarkom'u yürütme organına dönüştürme, Sovyet hü­ kümetinin tabanını geliştirme ve böylelikle Bolşeviklerle karşılaştırıldığında Sol Sosyalist Devrimcilerin gücünü artırma ve ayrıca da Kurucu Meclisin da­ ğılması konusundaki toplumsal algıyı yumuşatma amacı taşıyan değişiklik önerisi, Bolşevik çoğunluğu tarafından kabul edilmedi.77 Ştaynberg de, Ada­ let Halk Komiseri sıfatıyla, bir önceki gün yaşanan olaylarda ateşli silahlar kullanılması sonucu yaşanan ölüm ve yaralanmaların araştırılması için bir komisyon kurulmasını istedi.

6 Ocak tarihli toplantının gündemindeki ilk madde olan Kurucu Meclisin MYK tarafından dağıtılması konusu, Riyazanov' dan gelen acil bir bildiri ile ertelendi. Kürsüye geçerek, bir önceki gün yaşanan ölüm ve yaralanmaları mümkün olan en sert ifadelerle protesto eden Riyazanov, yaklaşan Sovyet Kongresi Sovnarkom'un bu aşırılıklara izin vererek uygun davranıp davran­ madığı konusunda bir karar verme fırsatı elde edene kadar MYK' daki tüm görüşmelerin askıya almasını talep etti. Kendisi nden önce söz alan Ştaynberg gibi Riyazanov da, bu esnada olayların incelenmesi için bir komite görevlendi­ rilmesini talep etti. Bu adım, tartışılmadan kabul edildi. Ancak Riyazanov'un MYK'nın çalışmalarını askıya alması teklifi, belki de kısmen Ştaynberg'in bile açılan ateşlerin çok abartıldığını düşünmesi nedeniyle dikkate alınmadı.78

Kurucu Meclisin K aderi

Riyazanov'un müdahalesinin ardından, Kurucu Meclisin dağıtılınasını gerekçelendirmek üzere Lenin kürsüye çıktı. Konuşmasının başında "Sovyet iktidarı ile Kurucu Meclis arasındaki çatışma, Rus Devrimi'nin bütün tari­ hinin ön habercisiydi" dedi. Devrimin derinleşmesinin tek bir parti ya da bireyin faaliyetleri sonucu olduğu yönündeki iddialar "saçmalık derecesinde gülünç"tü. "Devrim ateşi tamamen ve sadece, savaşın Rusya'nın karşısına çı­ kardığı korkunç acıların bir sonucu olarak yakıldı." "Devrimin derinleştiril­ mesi sırasında her türlü hatanın yapılabileceğini" kabul ederek "her devrimci hareketin kaos, yıkım ve düzensizliği beraberinde getirdiğini" belirtti. "Sos­ yalist devrim, sade, düzgün bir paket halinde halka sunulamazdı" dedi ve şöyle devam etti: "iç savaş, sabotaj ve direnci de beraberinde getirmeye mahkumdu . . .

Halk, Kurucu Meclisin toplanmasını istemişti. Ancak Kurucu Meclisin nereye varacağını hemen fark etti. . . Kurucu Meclis, Sovyetlerin sunduğu acil mesele­ lerin tamamında karar alınmasını geciktireceğini göstermişti." Bu nedenle de, dağılmasının ertelenmesine tahammül edilemezdU9 Pravda'ya göre Lenin'in konuşması, "uzun bir tezahürata dönüşen büyük bir alkış" almıştı.80 Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistler adına Vasili Stroev ise, Lenin'i kendini Kurucu Meclisin yetkilerini savunmaya adamış İkinci Sovyetler Kongresi iradesini yok sayınakla suçladığında, Lenin'in aksi­ ne yuhalandı. Kendisini kaba kuvvetle çekip götürmeye çalışanları savuştur­ maya çalışırken Stroev, Kurucu Meclisin herhangi bir müdahale olmaksızın işleyişine devam etmesine izin verilmesi yönünde bir önerge sunmayı başardı. Önerge oylamaya sunulmadı. Riyazanov da aynı cesaretle, kendisinin Kurucu Meclisi hiçbir zaman fetiş haline getirmediğini, ancak artık toplandığına göre gerçek yüzünü göstermesi için zaman tanınması gerektiğini iddia etti. Suha­ nov, Kurucu Meclisin Ekim Devrimi'nin başarılarını kabul etmeyi reddetti­ ği tezinin yanlış olduğu yönünde, teknik açıdan doğru bir noktaya değindi ve meclisin dağıtılmasının onaylanmamasını istedi. Lozovski de dağıtılınayı desteklemesinin faydasız " bir hata, doğrusunu söylemek gerekirse bir suç" olduğunu iddia ederek Suhanov'a katıldı. Lenin'in Kurucu Meclisi dağıtma kararını sunma "onuru", Sol Sosyalist Devrimci Karelin'e verildi ve karar, 7 Ocak sabahı erken saatlerde, ezici bir oy çokluğuyla kabul edildi.81 Riyazanov ve Lozovski, hayır oyu verenler arasındaydı. 82 Sovnarkom ve MYK'nın diğer önlemlerinin yanı sıra bu tarihsel adım, 10 ila 18 Ocak 1918 tarihleri arasında Petrograd 'da toplanan Üçüncü Tüm­ Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Kongresi tarafından desteklendi.

Kongre, 13 Ocak 1918 tarihinde, Üçüncü Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyet­ leri Kongresi ile birleşti. Ortak kongrenin hükümetin yapısı üzerine kararı, birleşik MYK'yı iki Sovyet ulusal kongresi arası dönemde en üst ulusal hükü­ met organı olarak onayladı. Ancak Sovnarkom ve MYK arasındaki sistemik ilişki bir kez daha kesin hatlarıyla çizilmemişti. Kararda sadece, MYK'nın Sovnarkom'u (kısmen ya da bütün olarak) görevlendirme ya da görevden

1 35

136

1

Bolşevikler iktidarda

alma yetkisinin olduğu belirtiliyordu.84 Sol Sosyalist Devrimcilerin ısrarıyla, Tüm-Rusya Köylü Vekilieri Sovyetleri Kongresi Yürütme Komitesi'nin yerini almak üzere, birleşik MYK'ya eklenecek yarı özerk bir Köylü Seksiyonu ku­ ruldu.85 Köylü Seksiyonu, MYK tarafından onaylanmak üzere Sol Sosyalist Devrimci toprak reformu projesini ("toprağın kamulaştırılması") geliştirecek, uygulanmasını denetleyecek ve daha geniş anlamda köylülerle ilgili program­ ları koordine edecekti. 86 Hükümetin yapısı hakkındaki kararda, Sol Sosyalist Devrimcilerin kalesi olacak olan, Spiridonova öncülüğündeki bu seksiyondan bahsedilmemişti bile. Kararda daha kesin bir anayasal yapı tanımlama görevi, Bolşeviklerin mutlak bir çoğunluğa sahip olduğu yeni MYK'ya ve bir sonraki ulusal Sovyetler Kongresi'ne bırakılmıştı.87 Muhtemelen devrimci bir savaş yürütmek ya da "iğrenç" bir barışı kabul etmekle bağlantılı daha acil sorun­ larla uğraştığından, Üçüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından seçi­ len MYK, Sovyet hükümetinin yapısını ele alamadı.

1917 Aralık ayının ortalarında Lenin, ılımlı Bolşeviklerin Kurucu Meclis yetkilerine saygı duyulması yönündeki çabalarını boşa çıkardı ve böylelik­ le de parti içinde nüfuz ve etkilerinin sona erdiğini göstermiş oldu. Henüz Kurucu Meclisi dağıtılmasının üzerinden bir ay geçmeden, Rus liberalleri ve ılımlı sosyalistlerinin, Rusya'da 1917 devrimlerinin Batı tarzı demokratik bir siyasi sistemin kurulmasıyla sonuçlanacağı yönündeki umutları sona erdi.

Bolşeviklerin Kasım ortasındaki Kurucu Meclis seçimlerine de yansıyan, Pet­ rograd Bölgesi'nde gördükleri güçlü toplumsal desteğe ve Sosyalist Devrimci liderlerin Kurucu Meclisin savunulması için askeri güvenlik sağlama çabala­ rını reddetmesine, Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovyet iktidarını korumak için silah kullanmaktan çekinmemelerinin eklenmesi, kesinlikle bu sonuca katkıda bulunmuştu. Ancak daha önemlisi, Sviatitski, Rusların Kuru­ cu Meclisin kaderine dönük kayıtsızlığını işaret ederken belki de haklıydı; bu kayıtsızlık sayesinde Lenin evlerine dönmelerini emredebilmişti.

İKİNCİ BÖLÜM

S AVA Ş M I , BA R I Ş M I ?

5

LENiN'E KARŞI MÜCADELE

Savaş bezgini Rus köylüleri, işçileri ve askerleri için ilhak veya tazminat olmaksızın derhal barış vaadi, 191 7' de geniş bir toplumsal destek bulan Bolşe­ vik programının en önemli maddelerinden biri olmuştu. Ilımlı sosyalistlerin 1917 yazında Stockholm'de bir barış konferansı düzenleme çabalarının boşa çıkmasının ardından, Rusya' daki ana siyasi partiler arasında sadece Bolşe­ vikler derhal barışı savunuyorlardı. Dünya Savaşı kabusuna mümkün olan en kısa sürede son verme konusundaki süregelen kaygı, 1917 yazında David Riyazanov, Solomon Lozovski ve Yuri Larin gibi Sol Menşeviklerin neden Bolşevik Parti'ye katıldıklarını ve hükümetin yapısı üzerine Merkez Komi­ tesi'ndeki Leninist çoğunluk ile aralarındaki temel farklılıklara rağmen Ka­ menev gibi önde gelen ılımlı Bolşeviklerin neden Kasım ayının başlarında partiden çekilmediklerini açıklamaktadır. İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından 26 Ekim'de kabul edilen ilk kararlardan biri olan Lenin'in barış deklarasyonu, muharip devletleri der­ hal barış müzakerelerine başlamaya çağırıyordu. İtilaf Devletleri, Sovyet hü­ kümetinin ilk barış davetlerine yanıt vermeyince, Sovnarkom İttifak Devlet­ leri ile bağımsız ateşkes ve barış görüşmelerine başladı. Bu müzakereler, işgal altındaki Polanya'n ın Alman karargahı tarafındaki Brest-Litovsk kentinde 20 Kasım 1917 tarihinde başladı ve iki gün sonra (22 Kasım) iki taraf on günlük bir ateşkes kararı aldı. Bu karar, hemen ardından, taraflardan herhangi biri yedi gün öncesinden haber vermediği takdirde otomatik olarak devam etme şartı ile yirmi sekiz gün uzatıldı. Ateşkes sırasında kalıcı barış görüşmeleri yürütülüyordu.

Sovyet hükümeti ve İttifak Devletleri arasında ayrı barış görüşmelerinin yapılması; Rusya'nın eski müttefikleri, içeride Sovyet iktidarını eleştirenler ve Bolşevik Parti'nin önemli kesimleri arasında büyük bir kaygı uyandırdı.

Bu kaygıları ilk seslendirenlerin, radikal Moskova Bölge Bürosunun liderle­ ri olduğu sanılmaktadır.1 Ancak, benzer bir huzursuzluk eşzamanlı olarak Petrograd 'da da ortaya çıktı. Öncelikle Kent Dumasının dağıtılarak yeniden seçilmesine ilişkin sorunlara odaklanan 16 Kasım tarihli Petersbmg Komi­ tesi oturumunda komite üyeleri bireysel olarak İttifak Devletleri ile yakında

140

1

Bolşevikler iktidarda

gerçekleşecek olan müzakerelere ilişkin kaygılarını dile getirdi. Slutski güncel duruma ilişkin bir bilgilendirme sırasında Lenin ve Krilenko'nun Binden­ bmg ile ayrı bir barış antiaşması imzalama niyetlerinden bahsettiğinde, Vi­ borg işçi bölgesindeki Bolşevik komitesi temsilcilerinden Viktor Narçuk, par­ tinin evrensel barış uğraşına ilişkin taahhüdünü yerine getirmemesi halinde toplumun artık partiyi izlerneyeceği konusunda uyardı. Ancak bu toplantının katılımcılarından çoğuna göre, Lenin ve Troçki'nin Almanlada müzakereler­ de haince davranma ihtimalleri kesinlikle mantık dışıydı. Yine de, çoğunlu­ ğu ayrı bir barışın ateşli karşıtlarından oluşan (geleceğin "Sol Komünistleri") yeni bir Yürütme Komisyonu, başlıca yönetim organıydı, seçerek, görüşlerini güçlü bir şekilde kayda geçirdiler. 2 Petrogradlı Bolşevikler arasında, İttifak Devletleri ile barış görüşmeleriy­ le "evrensel proleter barış" amacından sapılması ihtimaline yönelik kaygılar, İngiltere ve Fransa'nın görüşmelere katılacağı yönünde hiçbir işaretin olma­ ması ve yurtdışındaki işçilerin, barışın sağlanmasını kendi ellerine almaları yönündeki Bolşevik çağrıianna kayda değer bir yanıt vermemeleriyle yoğun­ laştı. Bu yükselen kaygı, dış ilişkiler üzerine görüşlerini sunması için davet edilen Karl Radek'in katıldığı, bölge ajitatörleri ile yapılan 23 Kasım tarihli bir Petersbmg Komitesi toplantısına yansıtıldı. Enternasyonalizmi ile tanınan meşhur bir parti önderi olan Radek, Orta Avrupa'daki kendi savaş deneyim­ lerine dayanarak, Alman ve Avusturya-Macaristan imparatorluklarındaki işçi ve askerlerin, devrimci Rusya'nın öncülüğünü izlemesi zamanının geldi­ ğinden ve aslında bütün Avrupa'nın nihai bir devrimci ihtilallerin eşiğinde olduğundan emindi . 23 Kasım'da Petersbmg Komitesi'ne mesajı, "kapitalist­ lerle olan pazarlıkların" reddedilmesine yönelik ateşli bir çağrıyı içeriyordu.

Rusya'nın artık dünya genelinde kitlelere yol gösterdiğini belirterek, Rusya ve dünya devrimlerinin kaderinin birbirinden ayrılamayacağını vurguladı.

Yurtdışındaki işçileri devrimcileştirmeye yönelik yoğun bir kampanyayla ve parti içerisindeki uzlaşmacılara karşı acımasız bir mücadeleyle beraber yürü­ tülmesi kaydıyla, hükümet Almanlada bağımsız müzakerelere girme konu­ sunda haklıydı.3 Bu toplantıya katılan yerel düzeydeki liderlerin birçoğu, Radek'in kapi­ talistlerle herhangi bir anlaşmanın kabul edilerneyeceği sonucuna tamamen katılıyordu. Ancak Radek açıklamalarında, cephede hala devrimci bir savaş verebilecek yüksek sayıda Rus askerinin olduğunu varsayıyordu. Ardından gelen tartışma sırasında bu varsayıma, "Rusya için daha fazla savaşmanın mümkün olmadığını" iddia eden Dmitri Manuilski (Bezrabotnyi) karşı çıktı.

Ancak uluslararası devrim olumsuz bir barışın sonuçlarını kısa sürede tasfiye edeceğinden, bunu endişe verici bir durum olarak görmüyordu. Diğerlerinin yanı sıra Viborg Bölgesi'nin başka bir temsilcisi olan Grigori Evdokimov ve İkinci Kent Bölgesi'nden Pavel Pakhomov, Rus asker ve işçilerinin devrimci bir savaş vermek için harekete geçirilmesi ihtimaline ilişkin Manuilski'nin

Lenin'e Karşı Mücadele

1

karamsarlığına karşı çıktı. Askeri operasyanlara yeniden başlama ihtimali halinde güvenilmez unsurların terhis edilmesi ve kalan birliklere daha iyi ik­ mal sağlanması ile ordu içerisinde moralin yükseltilebileceğini düşünüyordu. İşçi, asker ve denizcilerin devrimci bir savaş ihtimaline hazırlıklı olmaları için bu ihtimalden açık yüreklilikle bahsedilmesinin önemini vurguladı. Pakha­ mav da, "devrimci bir savaşın kaçınılmaz hale gelmesi durumunda kitleler bunu anlayacaktır" diyerek Evdokimov'un açıklamalarını tekrarladı. Diğer taraftan, Pakhamov'un İkinci Kent Bölgesi'nden arkadaşı Moisey Haritonov, Almanların olumsuz barış koşullarında ısrarcı olacaklarını düşünernediğini belirterek, devrimci savaşın bir gereksinim haline gelmesi ihtimalini açıkça reddetti. Bu toplantıda barış meselesine dair herhangi bir resmi karar alın­ mamış olsa da, tartışmalar Petersburg Komitesi'nin ve bölge düzeyindeki ak­ tivistlerin çoğunluğunun ayrı bir barışa karşı olduğunu gözler önüne serdi.4

Resmi barış müzakereleri, Brest-Litovsk'ta 9 Aralık tarihinde başladı.5 Rus delegasyonunun başkanı Adolf Yoffe, Sovyet hükümetinin ilhak veya taz­ minat olmaksızın barışa yönelik kesin kararlılığını bir kez daha tekrarladı.

Ardından, Sovyet hükümetine göre müzakerelerin temellendirilmesi gereken başlıca prensipleri sundu. Bunların arasında, yabancı birliklerin tüm işgal edilen topraklardan çekilmesi, 1 914'ten bu yana bağımsızlığını kaybetmiş olan tüm ülkelere bağımsızlıklarının geri verilmesi ve bir parçası oldukla­ rı mevcut devletlerden bağımsızlık isteyen tüm halkların siyasi geleceklerini tamamen bağımsız referandumlar ile tayin etmesi bulunuyordu. Bu ilkeler ayrıca her yerdeki ulusal azınlıkların haklarının korunmasını öngörüyor ve her şekilde ilhak ve tazminatları dışarıda bırakıyordu. İttifak Devletleri adına Avusturya-Macaristan Dışişleri Bakanı Kont Çer­ nin, 12 Aralık tarihli bir müzakere oturumunda bu ilkelere yanıt verdi. İlk açıklamaları, Sovyet tarafını yüreklendirdi. İttifak Devletlerinin mümkün olan en kısa sürede adil ve genel bir barış sağlamayı istediğini ve ilhak ve taz­ minatların yasaklanması da dahil olmak üzere Yoffe'nin ifade ettiği ilkelerin böyle bir barışın masaya yatırılması için bir temel oluşturduğunu beyan etti.

Ancak Çernin'in, önemleri Yoffe tarafından fark edilmemiş olmasına rağmen iki çekincesi vardı: ilki, Sovyet tarafının ilkelerinin kabulünü, tüm muharip devletlerin fazla gecikmeden bunları kabul etmesi şartına bağlaması ve ikin­ cisi ise, İttifak Devletlerinin halkların kendi kaderlerini tayin etmesi ilkesini kabul edemeyeceğiydi. Bu halkların geleceği, her ülkenin kendi anayasasına göre belirlenecekti.

Bu çekinceler hayal kırıklığı yaratmış olsa da, Yoffe ve arkadaşları Çernin'in açık sözlü olduğunu düşündükleri yanıtından mutlu oldular. Bu yanıt, onlara göre sadece İtilaf Devletlerini masaya oturtmak için silah sağlamakla kalma­ yacaktı, aynı zamanda İtilaf Devletlerinin yaptıklarına rağmen, İttifak Dev-

141

142

Bolşevikler iktidarda

Jetlerinin işgal ettikleri eski Rusya İmparatorluğu topraklarından çekilmeye hazır oldukları anlamına da geliyordu. Sovyet tarafını bu yorumdan vazgeçi­ recek şekilde, iki gün sonra (14 Aralık) işgal altındaki toprakların durumunu açıklığa kavuşturan bir bildiride İttifak Devletleri, Rusya topraklarından geri çekilme yükümlülüklerinin İtilaf kuvvetlerinin de karşılıklı olarak aynı şeyi yapmalarına bağlı olduğunu yineledi. Üstelik kendi kaderini tayin hakkı il­ kesi temelinde, işgal altındaki Polanya, Litvanya ve büyük ölçüde de Letonya halklarının Rusya' dan ayrılma isteklerini ifade ettiklerini söyleyerek, bomba­ yı patiattılar (böylelikle aslında bu ülkeleri sömürgeleştirme niyetlerini ilan etmiş oldular).

Yoffe'nin ifade ettiği devrimci barış ilkelerine görünürde olumlu yanıt geldiği haberi, 12 Aralık'ta Smolni'ye telgraf çekildi ve görüldüğü kadarıyla, sansasyonel bir zafer olarak kabul edildi. 14 Aralık'ta Pravda'nın birinci say­ fasında, Almanların Rusya'nın ilkelerini barış müzakerelerinin temeli olarak kabul ettiğine ve ilhak ve tazminat olmaksızın genel barışı sağlama konu­ sunda mutabık olduklarına yer vererek Fransa, İtalya ve İngiltere askerlerinin hükümetlerine karşı ayaklanmaları ve bu tavizlere yanıt vermeleri çağrısında bulundu.

Sovyet !iderleri, o akşam (14 Aralık) geç saatlerde yapılan MYK toplan­ tısında hala sevinçten havalara uçuyordu. Troçki, müzakerelerdeki ilerleme raporunu sunmak için ayağa kalktığında uzun bir alkış yağmuruna tutuldu ve eaşkuyu teskin etmeye çalışmadı. O da B rest'teki gelişmeleri, devrimci dip­ lomasının mükemmel bir teyidi olarak görüyordu. Gururla, "Almanya, Sov­ yetler [ İkinci] Kongresi'nin belirlediği barış koşullarını tamamıyla kabul etti" dedi. "Alman diplomatların bizimle konuşmayı bırakın, bize karşı savaşacak­ ları kehanetinde bulunan düşmanlarımız bile Alman teklifinin, politikamı­ zın muazzam başarısını görüyorlar." Genellikle Bolşevikleri azarlamak için kürsüye çıkan Ştaynberg de devrimci barış görüşmelerine övgüler yağdırdı.

"Bu, diplomasimizin ilk büyük zaferidir" dedi. "Silahsız bir şekilde düşman kampına girdik ve onlarla eşitleri olarak değil, üstleri olarak konuştuk. Em­ peryalizme ölümcül bir darbe indirdik." Sovnarkom'um barış çabalarını des­ tekleyen bir karar önerdi ve karar oy birliği ile kabul edildi. Altta kalmamak için Zinovyev de, 17 Aralık Pazar günü, Brest'teki büyük zaferi kutlamak için ülke çapında "görkemli barış gösterilerinin" düzenlenmesini önerdi ve bu öneri de aynı şekilde kabul edildi. 6 Çernin'in 14 Aralık'ta yaptığı ve aslında Sovyet delegasyonunun İttifak Devletlerinin müzakereden yana olduğu şeklindeki olumlu yorumunu boşa düşüren açıklamalarının haberi Sınaini'ye muhtemelen 16 Aralık akşamı ulaştı. Bu sırada Brest-Litovsk'taki görüşmeler sona ermiş, Sovyet delegasya­ nu Petrograd'a doğru yola çıkmıştı. Ertesi sabah (17 Aralık) Petrograd'a ula­ şan delegasyon, Sovnarkom'un sabah toplantısına rapor vermek üzere hemen Sınaini'ye gitti. Hükümetin önde gelen üyelerinin çoğu buradaydı/ Sovnarkom

Lenin'e Karşı M ücadele

1

tutanağında delegasyonun ilgili sunumuna ilişkin detaylar sınırlıdır. Ancak Kamenev'in 19 Aralık'taki genişletilmiş MYK toplantısında yaptığı sunum, delegasyonun iki gün önce Sovnarkom ile yaptığı toplantıda neler söylediği hakkında akıllarda pek şüphe bırakmamaktadır.8 Kamenev'in sunumu, İttifak Devletlerinin müzakereleri Yoffe'nin belirtiği ilkeler üzerinde şekillendirme konusunda başta gösterdikleri hevesin, şu an karşılaştıkları ikiyüzlülüğe rağ­ men, tekil bir zafer olduğu fikrinde ısrarlıydı. Delegasyon gelecekteki ekono­ mik ilişkilere ilişkin, muhtemelen, Almanların ayrı bir antlaşmanın sonucu olarak herhangi bir avantaj ya da imtiyaz almayacaklarını anladıkları izleni­ mini iletti. Ancak delegasyonun, Almanların işgal altındaki Rusya toprakla­ rının geleceği konusundaki tutumianna ilişkin açıklamalarını, özellikle de Polonya, Litvanya ve büyük oranda Letonya'nın kontrolünü ellerinde tutmak için halkların kendi kaderlerini tayin hakkı ilkesini maniple etme niyetleri­ ni yumuşatmasına hiçbir şekilde imkan yoktu. Kamenev'in MYK'ya sunduğu raporda belirttiği gibi, "Almanlar, halkların kendi kaderlerini tayin hakkı il­ kesini, ulusal kurtuluş formülünden çıkarıp ilhak için bir kılıfa dönüştürdü."9 Delegasyonun raporunu aldıktan sonra Sovnarkom, Almanya'nın koşul­ larının tam metninin mümkün olan en kısa sürede kendilerine teslim edil­ mesini ve bu sırada bunların olası sonuçlarının tartışılmaya başlanmasını ta­ lep etti.10 Dolaylı veriler üzerinden, Kamenev ve Troçki'nin Almanların ilhak amaçlarını güç kullanarak destekleme kapasitesi hakkında kaygılarını ifade ettikleri yorumu yapılabilir (her ikisi de böyle bir teşebbüsün, Kayzer'in dev­ rilmesiyle sonuçlanacağına inanıyordu). Bu iki kişi, Batılı müttefikler arasın­ da uzlaşmalı bir barışa yönelik tutumlarda erken bir değişim ve bunun yanı sıra, tüm çabaların boşa çıkması halinde başarılı bir devrimci savaş sürdürme ihtimaline olumlu yaklaşıyordu.

Bu noktada, Lenin'in barış sürecinde bu tür umutları yüreklendirip yü­ reklendirmediği sorusu akla geliyor. Ancak devrimci savaşın başarısı üzeri­ ne beslenen tüm umutlar, askerlerin terhisi konulu bir konferansa katılmak üzere Petrograd'da bulunan Rusya askeri cepheleri, ana kent garnizonları ve deniz kuvvetlerinden temsilcilerle aynı gün (17 Aralık) yapılan uzun bir toplantıda kırılmıştı. Bu tam da, Don'da büyük bir karşı-devrimci tehdidi­ nin ortaya çıkmasının, trenler dolusu Petrograd Kızıl Muhafızının Antonov­ Ovseenko'ya bağlı kuvvetlerle birlikte savaşmak için harekete geçmesine ne­ den olduğu andı.11 Sosyalist bir ordunun inşasına henüz başlanmamıştı. Bu nedenle, Lenin'e göre "eski ordunun" cephede savaşma kapasitesi kritik bir meseleydi. Askeri temsilcilere sözlü olarak sorular yönelt ti ve temsilcilerden Almanların yeni bir saldırısının ve Petrograd'a doğru ilerlemesinin fizibili­ tesi ve olası sonuçları ile barış görüşmelerinin sonlanması hali nde cephedeki Rus güçlerinin savaş kapasiteleri hakkında bir anket doldurttu.12 Ulaşabildiğimiz kaynaklara göre Lenin'in anketinin sonuçları yıkıcıydı.

Delegelerin çoğu, çatışmaların tekrar başlaması halinde ümit edebilecekleri

1 43

1 44

1 ı

B o lşevikler İktidarda

en iyimser sonucun, ordunun düzenli bir şekilde geri çekilebilmesi olduğu ya­ nıtını verdi. En iyi koşullarda bile ağır silahlar kaybeditecek ve kendiliğinden terhis hızlanacaktı. Temsilcilerin çoğu, yeni bir Alman saldırısı durumunda Rus birliklerinin ciddi bir direnç gösteremeyeceğini ve Petrograd'ın hızla işgal edilmesini engelleyemeyeceğini düşünüyordu. Bu nedenle, temsilcilerin bü­ yük bir çoğunluğu, Brest şehrindeki müzakerelerin mümkün olduğunca uza­ tılınasını ve gerekirse, bedeli ne olursa olsun, barış imzalanmasını istiyordu.13 Bu anketin sonuçları, herkese anında bildirilmedi. Ancak Rusya'nın mev­ cut koşullarında derhal bir barış yapılması umutlarının kırılması, MYK ta­ rafından planlanan barış gösterisini organize edenleri ikilemde bıraktı. 15 Aralık'taki yürüyüşün hazırlıklarına yüksek bir enerjiyle başlamışlardı ve bu hazırlıklar bir sonraki gün daha da yoğunlaşmıştı . Gösteriyi iptal etmek, politik açıdan garip kaçacaktı. Bu nedenle, o günlerde yüksek seviyeli bir Al­ man delegasyonu Petrograd' da bulunduğundan, yürüyüş ün vurgusu barış kutlamasından bir askeri güç, Sovyet politikalarına halk desteği ve devrimin iç düşmaniarına karşı geniş bir muhalefet gösterisine kaydınlarak Almanlar etkitenrnek istenmişti. Yani Sovnarkom, Brest delegasyonunun Almanya'nın bölgesel hırsiarı hakkındaki meşum açıklamalarını dinlerken, Petrograd gar­ nizonunun yaklaşık altı bin silahlı askeri, yüzlerce fabrika temsilcisi ve birçok bando takımı, Mars Tarlasında Sovyet ileri gelenleriyle dolu bir gözlem stan­ dının önünden geçerek Petrograd merkezine yürüyordu . Barış sloga nları nın yazılı olduğu pankartlar, kızıl bayraklar ve Sovyet hükümetini övüp Kurucu Meclisi kınayan "halk düşmanları", "sabotajcılar", "Avksentiyevler ve Çernov­ lar", "Kornilovcu Kadetler" dövizleri denizinde kayboluyordu.14 Lenin'in anketinin sonuçlarını aklımızda tutarsak, Aralık'ın 18'ini 19'una bağlayan gece geç saatlerde yapılan bir sonraki Sovnarkom toplantısında tar­ tışmanın ana gündeminin, Alman taleplerinin etkilerine bağlı olarak ordu­ nun mevcut durumu olması şaşırtıcı değildir.15 Toplantıda Lenin ordunun o dönemki komutanı olan Krilenko'ya ve Askerler Komitesi'nin temsilcilerine, eğer Almanlar bir saldırı başlatırsa Rus askerlerinin savaşa katılıp katılama­ yacağını sordu. Önceki gün soruları yanıtlayan askeri yetkililer gibi Krilenko da askerin savaşma kapasitesini yitirdiğini, savaşın sona ermesinin gecikme­ sinin tolere edilemeyeceğini -kısacası, askeri olarak Almanların teklif ettiği barış koşullarını kabul etmekten başka seçenek bulunmadığını- söyledi.16 Toplantıdan önce Lenin, askeri temsilcilerin bir önceki günkü ankete ver­ dikleri yanıtları gözden geçirdi. Kişisel olarak onun için bu yanıtlar son de­ rece üzücüydü. Lenin, Savaş Halk Komiseri Podvoyski ve Pavel Dibenko gibi yetkililerinkiler de dahil, ankete verilen yanıtları toplantının diğer katılım­ cılarıyla17 paylaştı. 18-19 Aralık toplantısının Sovnarkom tutanağı, yürütülen tartışmaya dair hiçbir veri içermemektedir. Ama aralarında Kolegayev, Ka­ relin, Ştaynberg ve Trutovski'nin yer aldığı bazı Sol Sosyalist Devrimciler ve geleceğin Sol Komünistleri Kollontay, Lunaçarski, Valeri Osinski (V. V. Obo-

Lenin'e Karşı Mücadele 1 lenski) ile Yuritski, toplantının hararetli geçtiğini söylüyor. Sonuçta, ordunun mevcut durumu dikkate alınarak, Lenin'in anketinin sonuçlarının "bağlayıcı" kabul edilmesine karar verildi. Fakat aynı zamanda, Lenin tarafından sunu­ lan ve Alman yayılmacılığına karşı daha fazla ajitasyon yapılmasını, bu amaç için ek kaynak tahsisini, barış görüşmelerinin Stockholm'e aktarılmasını, mü­ zakerelerin uzatılmasını, Almanların müzakereleri sona erdirme çabalarına karşı gelinmesini, ordunun savaş kapasitesini artırmak için gerekli tedbirlerin yoğunlaştırılmasını, Petrograd'a dönük bir Alman saldırısına karşı önlemler alınmasını, devrimci savaşın gerekliliğini göstermek için yerel bir propaganda kampanyasının hayata geçirilmesini teklif eden bir önerge de kabul edildi.18

O halde şimdilik ordunun moral kaybına dair bir fikir ortaklığına va­ rılsa da, Sovnarkom savaşın yeniden başlama olasılığına karşı ordunun imkanla rını artı rma girişiminde bulundu. Krilenko komutaniarına olası bir savaş ilanma hazır olmaları uyarısında bulundu. Bununla eşzamanlı olarak, gönüllülere de yeni kurulan sosyalist orduya katılmaları çağrısında bulunuldu.19 Ancak mesele, Bolşevik Petrograd Komitesi'nin Sovnarkom'un askeri politikalarını nasıl kavradığı değildi. Petersburg Komitesi hüküme­ tin yenilgiyi kabullenmesine dair derin bir endişe duymaktaydı. B u bağlam­ da, Radek'in 19 ve 2 1 Aralık toplantılarına sunduğu "Batı Avrupa ve Barış Görüşmeleri" ile "Uluslararası D urum" raporlarının komite toplantıları­ nın ilk gündemi yapılması önemliydi. 20 Radek'in 23 Kasım' da Petersburg Komitesi'ne sunduğu rapora ve bu ara dönemdeki konuşma ve yazı larına bakarsak, söz konusu raporların Brest görüşmelerinde sert davranmak ve gerekirse Alman askeri tehditlerine karşı direnmek konusunda ateşli ta­ leplerde bulunduğu kesindir. Bu dönemde Radek'in takıntısı, Sovyet hü­ kümetinin Orta ve B at ı Avrupa' da gerçekieşebilecek devrimci bir hareke­ tin önünü kesebilecek herhangi bir harekete kalkışmasına engel olmaktır.

Petersburg Komitesi'nin yöneticileri ve büyük bir çoğunluğu da Radek'in emperyalistlerle herhangi bir antlaşma yapılmaması konusundaki katı eleş­ t irisinin arkasında durdu.

21 Aralık toplantısını takiben Yürütme Komisyonu, Petersburg Komitesi'nin düzenli olarak toplanan ve 28 Aralık'ta gerçekleştirilecek olan bir sonraki top­ lantısında onaylanmak üzere barış görüşmeleri üzerine bir dizi tez kaleme aldı.

Bu tezlerin yazılı olduğu metin bulunamasa da, Yakov Fenikştayn'ın bu tezleri Yürütme Komisyonu adına gündeme getirdiği konuşmadan tezlerin içerik­ lerini ve amaçlarını net bir şekilde doğrulayabiliyoruz. Fenikştayn Yürütme Komisyonu'nun Rusya'nın barış stratejisini oylamaya açmaya karar verdiğini; çünkü böylesine yaşamsal bir konuda kararın sadece hükümete bırakılamaya­ cağını, geniş yığınların denetimindeki bir devrimci liderliğin doğru yolu gös­ termesi gerektiğinin ortada olduğunu anlatarak başladı.

145

146

1

Bolşevikler Iktida rda

Fenikştayn'ın değerlendirmelerinde barış görüşmelerinin yürütülme biçi­ mine sürekli bir saldırı ve devrimci hedeflerin gerçekleştirilmesi için ateşli bir çağrı görürüz. Alman askerlerinde savaşmak için bir arzu olmadığını söylü­ yordu. Öte yandan, Rus silahlı kuvvetleri, sağlam bir şekilde, devrimi savun­ maktan yanaydı. Bu koşullarda Sovyet hükümeti ne yapmalıydı? Fenikştayn'a ve arkadaşlarına göre yanıt büyük oranda açıktı. Koşullardan bağımsız ola­ rak hiçbir gerekçe, devrimci prensiplerden verilecek tavizi haklı çıkaramazdı. " [İlhak ve tazminat olmadan, evrensel barış] formülasyonumuzdan verilecek her taviz işçiler ve köylüler için zararlı olacaktır" diye ısrar etti. "Bizim aklı­ mızdaki gibi barış için savaşmaktan başka seçeneğimiz bulunmuyor." Reto­ rik bir soru sordu: "Eğer barış görüşmelerinde amaçlarımıza ulaşamazsak ne yapmalıyız? Onları yırtıp atmalıyız." Bu şekilde, Alman emperyalistlerinin ilhakçı amaçlarını da bütün dünya halklarının önünde teşhir etmiş olacak­ lardı. "Bu vesileyle tetiklenen bir savaş, daha önceki bütün savaşlardan daha farklı olacak"tı. Fenikştayn devam etti: "Politik bilinç kazanmış bütün işçiler, köylüler ve asker yığınları başka bir seçeneğimiz olmadığını anlayacaktır."

"Kitlelere barış görüşmelerinin başlamasının barışı getireceği umudunu ya­ yarak büyük bir hata yaptık" diye ekledi. "Şimdi Almanya'nın barış koşulla­ rının kabul edilebilir olmadığına ikna etmek ve ona karşı-devrimci bir savaş yürütmenin mümkün olduğunu göstermek için geniş kapsamlı bir kampan­ yayı yükseltmemiz gerekecek."21 Ardından Fenikştayn, Yürütme Komisyonu'nda hararetli bir tartışma so­ nucunda ortaya çıktığı açık olan ve Merkez Komiteyi Petersburg Komitesi'nin her ne şekilde olursa silah bırakmaya açıkça karşı olduğu konusunda uyaran tezlerini sundu. Belki de bu tartışmanın en çarpıcı tarafı bütün katılımcıla­ rın, Yürütme Komisyonu'ndaki Kayzer'in temsilcileri ile antlaşma yapmaya dair endişeyi paylaşmalarıydı. İlçelerden bazı konuşmacılar Rus askerlerinin ve işçilerinin devrimci bir savaş verme isteklilikleri konusunda daha az iyim­ ser konuştular. Ancak birçoğu (Sarra Raviç and Fedor D ingelştedt örnekle­ rinde olduğu gibi) Avrupa proletaryasından gelecek yardıma duydukları gü­ veni ifade ettiler. Ya da Sernon Semkov ve Moisey Gorelik gibi, her durumda Brest'teki toplantıların devrimci bir savaş için daha uygun koşullar oluşana kadar uzatılabileceğini savundular.

Sonuç olarak, istisnasız bir şekilde, herkes açıkça ya da dalaylı olarak İt­ tifak Devletlerine ödün verilmesini reddetti. Viborg ilçesinden ivan Naumov en fazla Rusya'nın eski müttefiklerinin de Alman emperyalizmine karşı baş­ latılacak bir devrimci savaşa kendilerini ortak etmek istemeleri tehlikesiyle il­ gilendi. Emperyalizme karşı savaşta kapitalist güçlerden yardım alınmasının maliyeti de birçokları tarafından tartışıldı. Naumov bu konunun Fenikştayn'a sorulmuş olabileceğini düşünür. Hükümet ve parti merkezi liderliğinin omurgasını sağlamlaştırmak için Petersburg Komitesi'nden acilen müdaha­ le edilmesi gerektiği konusunda herkes hemfikir gibi görünüyordu. Narya

Lenin'e Karşı Mücadele

[ 147

Bölgesi'nden Stanislav Kossior şu tespiti yapıyordu: "Partinin üst düzey kad­ rolarında bir hocalama yaşandığına inanmamız için güçlü nedenlerimiz var."

Tablo, cesur davranınayı gerektiriyordu: "Saldırmalıyız, emperyalistlerle pa­ zarlık etmemeliyiz." "Bazı yoldaşlar [mesela Lenin] bozguna uğratılmaktansa boyun eğmemiz gerektiğini söylüyor." Kossior da "Uzlaşmaktansa bozguna uğramanın daha iyi olduğuna inanıyorum" diye ekledi.22 Petersburg Komitesi'nin bedeli ne olursa olsun devrimci ilkelere sadık kal­ ması için yapılmış herhalde en ateşli çağrı, komitenin parti tabanında tartış­ masız en popüler ve nüfuzlu ismi olan Voladarski' den geldi. Ufukta yeni bir barış görüşmeleri turu varken, tepede Petersburg Komitesi'nden saklanan bir şeylerin yaşanmakta olduğu, hükümetin ahlaksız bir barış antlaşmasını ka­ bul ederek Bolşevikleri bütün dünya barış hareketinin karşısında zor duruma düşürecek aşırı derecede tehlikeli bir eğilim içinde bulunduğu ve 191 7'nin ki­ lit önemdeki ilk dönemlerinde olduğu gibi Petersburg Komitesi'nin müdahil olup durumu kurtarması gerektiği, Fenikştayn ve Kossior gibi, onun için de açıktı.

Voladarski Almanlara direnebilme ve dışarıda nihai devrimleri teşvik etme konusunda şaşırtıcı derecede iyimserdi. Aynı zamanda, halkın ekono­ mik bir kaosla karşı karşıya olması ve l l milyonluk bir orduyu beslemenin imkansızlığı gerekçesiyle barışın her ne pahasına olursa kabul edilmesi nok­ tasında kaderciydi. Yanıtı, iki-üç milyon askeri beslemekle on iki milyonu beslemenin aynı şey olmadığı şeklindeydi. Bolşevikler mevcut ekonomik ay­ gıtı zaten yok etmişlerdi ve eğer onu yeniden inşa etmenin bir yolunu bula­ mazlarsa, savaş olsun ya da olmasın, iş işten geçmişti. "Uzlaşmak ve iki hafta içerisinde bir barış antiaşması imzalamanın yolunu bulmak kuşkusuz çok daha kolay olacak," diye bağladı, "ancak bu bizi nereye götürecek?"23 Ardından Raviç, Volodarski'nin sözlerini yanlış yorumlayarak, devrimci bir savaşı sürdürmenin kolay olacağı fikrini tartışmak üzere söz aldı. Ancak devamında hemen şunu da ekledi. "Bu bizi duraksatmamalı." Ona göre dev­ rimci Rusya'nın yaşamını sürdürmesi için umudu kendi öz güçlerinden çok dünya proletaryasına dayanıyordu. Asıl mesele dünya devrimini kıpırdatmak için mümkün olan her şeyin yapılmasıydı. Onun görüşüne göre, Yürütme Komisyonu'nun tezleri Brest'teki görüşmelerde barış delegasyonunun çok işine yarayabilirdi. 28 Aralık toplantısının kapanışında Petersburg Komitesi, tezleri benimsedi. Küçük bir düzeltmeyle Merkez Komitesi'ne aktardı. Eşza­ manlı olarak, Petersburg Komitesi "partinin politik çizgisini düzeltmek için" bir ulusal parti konferansı çağrısını değerlendirdi. Ancak Volodarski'nin tar­ tışmalı meseleleri değerlendirecek bir ulusal parti kongresinin zaten hazırlık safhasında olduğuna dair çekingenliğini belirtmesinin ardından, konferans çağrısı kararı ertelendi. 24 *

*

*

1 48

1

Bolşevikler İktida rda

Rus tarihindeki çok önemli yı llardan biri kapanmak üzereyken, 24 ve 27 Aralık tarihleri arasında Lenin Finlandiya'daydı .25 Kurucu Meclisin açılı­ şından bir hafta önce, 28 Aralık'ta Petrograd'a döndü. Devrimci savaşın bir intihar olacağına ve mümkün olduğunca erkenden Almanya'nın önerdiği koşullarda ilhakçı bir barışı kesinl ikle -ve mümkün olduğunca çabuk- ka­ bul etmek gerektiğine ikna etti. Tarihçiler Lenin'in barış konusundaki dü­ şüncelerinin evrimi konusunda anlaşamamaktadır. Bazıları sadece Lenin'in 1917 balıarı ve yazında Almanların hizmetinde olduğunu değil, aynı za­ manda Ekim'in ve hatta belki de Brest'teki ihanetin Rusya'yı istikrarsızlaş­ tırmak ve doğu sınırındaki çatışmaları sona erdirmek amaçlı Alman-Bol­ şevik işbirliğinin bir parçası olduğunu iddia etti.26 Ekim Devrimi öncesi Bolşeviklere yapılan Alman yardımları sorusunu bir kenara bırakırsak, ulaşabildiğim kanıtlar üzerinden benim yaptığım okumalara göre, Lenin iktidara geldiğinde, eğer devrimci Rusya ayakta kalacaksa acil bir barışa ihtiyaç olduğu kanaatindeydi; ama dışarıda gerçekleşmesi beklenen nihai sosyalist devrimiere duyduğu mutlak inanç nedeniyle bu mesele onu çok da endişelendirmiyordu. Ancak bu devrimiere duyduğu güven ve dolayısıyla hemen Aralık'ta acil bir evrensel demokratik barış umudu sarsılmaya baş­ lamıştı. Finlandiya' daki geçici i karnetinin ardından, yüz seksen derecelik tipik dönüşlerinden birini yaparak, Almanların önerdiği barış koşullarının kabul edilmesi dışında başka bir alternatif olmadığı sonucuna vardı. Bu evre, Lenin'in Sovyetlerin başında olduğu süre boyunca yaşadığı en şiddetli parti içi krize sahne oldu.

Bu noktada, İttifak Devletleri Brest-Litovsk'ta daha önceki barış ilkeleri­ nin, İtilaf Devletlerinden bir yanıt gelmemesi nedeniyle hükümsüz ve geçer­ siz olduğunu çoktan resmi olarak duyurmuşlardı. Dahası, imzalanmak üzere Troçki'ye bir antlaşma metni sunmuşlardı. Aslına bakılırsa ona, Alman işgali altında kalacak olan eski Rus bölgelerinin açıkça işaretlendiği bir harita bile verdiler. Ek olarak, İttifak Devletleri Ukrayna'dan Rada ile ayrı barış müza­ kerelerini başlattı. Hasımlarını bulundukları pozisyondan döndürmeye ikna etmek için uğraştığı birkaç günün ardından Troçki, Lenin'e telgraf çekerek, ona sunulan barış antlaşmasının imzalanmasının imkansız olduğunu iletti ve savaşın bitişini duyurmak ve bir antlaşma imzalanmadan Rus ordusunu ter­ his etmek için yetki istedi. Telgrafta Troçki Almanların içinde bulundukları zor durum nedeniyle Doğu' da askeri operasyonlar yapmalarının mümkün ol­ madığına inandığını vurguladı ve karar için telgrafına yanıt vermesi isteğiyle Lenin'e başvurdu. Halbuki Lenin'in bakış açısından Troçki'nin varsayımları yanlıştı. Lenin'e göre Almanlar için kabul edilebilir acil bir resmi barış ant­ laşmasının imzalanması, hem Rusya' daki Bolşevik projenin kaçınılmaz sonu­ nun gelmesini önleyecek, hem de yeni bir Alman saldırısını engelleyecek tek yoldu. 3 Ocak'ta Troçki'ye görüşmelere ara vermesi ve durumu değerlendir­ mek üzere Petrograd'a geri dönmesi talebiyle yanıt verdi.28

Lenin'e Karşı M ücadele

1

Kurucu Meclis ile ilgili güncel kriz sona erer ermez, Lenin acil bir barış antiaşması mutlak ihtiyacı üzerine görüşlerini "Acilen Ayrı ve İlhakçı Bir Barış Antiaşması İmzalanması Meselesi Üzerine Tezler" adı altında özetiedi ve 8 Ocak'ta ülke genelinde önde gelen altmış üç parti liderinin katılımıy­ la Petrograd'da resmi olmayan Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Asker Sovyetleri Kongresi'ni tertipledi. Bu tezlerde Lenin, Sovyet hükümetinin iç düşmanları­ nı yok etmenin ve ülkeyi sosyalist bir temelde örgütlemenin zaman alacağı­ nı ve sosyalist devrimierin kaçınılmaz olarak Avrupa'yı içine alıp yutacaksa da bunun ne zaman olduğunu öngörmenin mümkün olmadığını öne sürdü.

Ekim' deki ve hemen sonrasındaki tutumundan kayda değer bir geri çekiliş söz konusudur. Sonuç olarak, Rusya'nın iki seçeneği olduğunu, ya bir devrimci savaşa yelken açacağını ya da büyük toprak kayıpları ve yüksek miktarda taz­ minat gerektiren ayrı bir barış antiaşması imzalayacağını iddia etti.

Acil bir devrimci savaşı savunanların akıl yürütmeleri başından sonuna kadar kusurludur, diye devam etti Lenin. iddiaların aksine, Sovyet hükümeti ayrı bir barış antiaşması imzalayarak ne enternasyonal sosyalizm davasına ihanet edecek, ne de -eğer barış sayesinde devrimci bir savaşa hazırlanmak için yeterli zamanı kazanırsa- Ekim öncesi taahhütlerinden geri adım atmış olacaktı. Lenin'in bu tezlerde iddia ettiği üzere en önemli şey ise, devrimci savaşı savunanlar tarafından cephedeki köylü ordusunun savaşma kapasite­ sini mutlak surette yitirdiğinin ve hiçbir durumda devrimci savaşı destekle­ meyeceğinin göz ardı ediliyor olmasıydı. Aynı zamanda, işçilerden ve yoksul köylülükten müteşekkil bir sosyalist ordu kurulması zaten kısıtlı olanaklarla başlatılmıştı. Avrupa' da sosyalist devrimler olmazsa Rusya alt edilebilir, sos­ yalist hükümet haftalar içerisinde devrilebilir ve sonrasında Rusya şu anda sunulandan çok daha alçaltıcı şartlara sahip bir antlaşmayı kabul etmeye zorlanabilirdi. Devrimci savaş bir seçenek değildi; ne kadar acı verici olursa olsun, uluslararası devrimin çıkarları şu anda Almanların tanıdığı sürede bir antlaşma yapmayı dayatmaktaydı.29 Lenin tezlerini sunduktan sonra, bir süredir Sol Komünistler olarak ad­ landırılan devrimci savaş yanlıları tarafından eleştiri bombardımanına tu­ tuldu. Aceleyle karaladığı notlar, Petersburg Komitesi'nin 28 Aralık tezlerinin Moskova Bölge Bürosundan Valeri Osinski ve Lomov tarafından da benim­ sendiğini iddia etmektedir.30 Devrimci savaşı başlatmak ve antlaşmalara son vermek konusunda bir örnek olarak, Osinski Alman askerlerinin devrimci Rusya karşısında bir hücuma katılmayı reddedeceği ve Almanya'da emperya­ lizme karşı bir ayaklanmanın yakın olduğu konusunda ısrar etti. Sarov'dan Varvara Yakovleva Avrupa' da devrimci bir kalkışınayı başlatmak için elden gelen her şeyin yapılması gerektiğini belirtti ve bu amaç uğruna, elinde dev­ rimci pankartlarla ölmeye hazır olduğunu vurguladı. Urallardan gelen Yevge­ ni Preobrajenski, açık ki Lenin'in Rusya'nın askeri güçsüzlüğü konusundaki görüşlerine gönderme yaparak, kendini cephede savunmaktan aciz her dev-

1 49

1 50

1 Bolşevikler iktidarda rimin zaten ölmüş olduğunu, benzer şekilde çarpışan Fransız Devrimi'nin bu tür durumlarda zafere olan inancın esas olduğunu gösterdiğini ve her durum­ da Almanların saldırmayacağını çünkü Rusya' da yolların kışın geçilemez ol­ duğunu bildirdi.

Bu konferansta, Brest'ten Lenin'e gönderdiği mektubunda anlaşıldığı gibi Troçki ortalamacı bir tutum takındı. Rusya'nın devrimci bir savaş baştata­ mayacağı konusunda Lenin ile hemfikirdi. Ancak Sol Komünistlerle benzer şekilde, Almanların bir hücum başlatma kapasitesine sahip olduğundan kuş­ kuluydu. Dolayısıyla, basitçe savaşın sona erdiğini, [Rus] ordusunun terhis edilmiş olduğunu ve sosyalist bir Rusya kurmak için eve dönmekte olduğunu beyan etti. Troçki hatıralarında, Almanların saldıramayacaklarından emin olmadığını, ama bunun toprak kaybedilen bir antlaşmadan önce açıklığa kavuşturulmasının önemli olduğunu ve eğer gerekliyse, ondan sonra silah­ ları bırakmak için zaman olabileceğini söyler.32 Bir konferans katılımcısı, Lenin'in kendi görüşlerine dönük dinrnek bilmeyen saldırılar karşısında çok sinidendiğini ve toplantıyı sinirli bir şekilde terk ettiğini hatırlamaktadır.

Konferansın sonunda bir oylama yapılır ve Sol Komünistler Lenin ve Troçki karşısında tartışmasız bir zafer kazanırlar. (32 katılımcı devrimci savaş lehine oy kullanırken, 16'sı Troçki'yi destekledi ve sadece I S'i Lenin'e oy verdi-)34 Kuşkusuz Petersburg Komitesi üyeleri (Moskova Bölge Bürosunu saymaz­ sak) bu oylamadan cesaret aldılar. Bununla beraber bu oylama bağlayıcı de­ ğildi. Parti kurallarına göre resmi bir ulusal parti kongresinin yokluğunda, temel ulusal politika konularında karar verecek olan mutlak otorite Merkez Komitesi'ydi. Sonuç olarak Lenin, l l Ocak tarihli Merkez Komitesi toplan­ tısında parti liderliğini kendi yanına kazanmak için yeni bir adım attı. Bu toplantının öncesinde, Troçki'ye göre Lenin ve kendisi "ne savaş, ne barış" stratejisi denenir ve başarısızlığa uğrarsa, Troçki'nin acil barışı destekteyece­ ği konusunda bir uzlaşmaya varmışlardı.35 l l Ocak tarihli Merkez Komitesi toplantısına katılanların büyük bir kısmı, 8 Ocak'taki gayriresmi toplantıya da katılmıştı. Dolayısıyla Lenin kaldığı yerden devam edebilirdi. Tartışmanın başlangıcında, Troçki'nin önerisine ve devrimci savaşın umutsuzluğuna dair ana varsayımlarını gündeme getirdi. Troçki'nin önerisinin bir uluslararası siyaset duruşu olduğunu ve Alman yayılmacılığını caydırmak konusunda et­ kisi olmayacağını söyleyerek sözlerini tamamladı. Eğer Sovyet Cumhuriyeti Almanların tanıdığı süre içerisinde acil bir barış antlaşmasını kabul etmezse, Almanların bir saldırı başlatması riski alınacak ve bu durumda Rusya'nın çok daha onur kırıcı şartlarda bir antlaşmayı kabul etmek zorunda kalabilecekti. 36 Merkez Komitesi'nde onun argümanlarının, partinin henüz üç gün önce ülkenin her tarafından temsilcilerin katılımıyla düzenlenen en büyük top­ lantısında olduğu kadar soğuk karşılanması, Lenin'i umutsuzluğa düşürdü.

Bu toplantıda hazır bulunan on altı Merkez Komitesi üyesinden sadece üçü -Artem (Fedor Sergeyev), Sokolnikov ve Stalin- Lenin ile beraber hareket

Lenin'e Karşı Mücadele

1 151

etti. Üstelik onların yorumları, Sol Komünistterin tutkusuyla karşılaştı rıl­ dığında mekanik ve üstünkörüydü. Yine de bu durum, 8 ve l l Ocak arasın­ da Lenin'in rakiplerinin fikirlerinde bir kayma olmadığı anlamına gelmez.

8 Ocak'ta mutlak çoğunluk, Almanya ile barış görüşmelerine acilen son ve­ rilmesine ve kapitalizme karşı uluslararası bir devrimci savaş başlatılması­ na evet oyu vermişti. Üç gün sonraki Merkez Komitesi toplantısında ise, en ateşli Sol Komünistler de dahil olmak üzere, müzakere sürecinin mümkün olduğunca uzatılınası ve bu sürenin dışarıda devrimci hareketleri, içeride ise askeri kuvvetleri güçlendirmek için kullanılması koşuluyla, Troçki'n in "ne savaş ne barış" deklarasyonu yapıp görüşmeleri terk etme görüşü destek bulur görünmekteydi. l l Ocak günündeki tartışmaların akışı içinde, Sol Komünistterin kabul görmüş lideri Buharin açıkça "Troçki'nin tutumunun en doğru tutum oldu­ ğunu" kabul etti ve ekledi: "Almanlar diyelim ki bizi yendi, diyelim ki yüz­ lerce mil ilerledi, ne olur -bizim kaygımız, bunun uluslararası işçi hareketi üzerindeki etkileri olmalıdır" Viyana' da B rest görüşmeleriyle ilgili bir genel grev gelişmekteydi; eğer barış imzalanırsa bu sönümlenirdi. Barış görüşme­ lerini uzatmak için her türlü fırsatın değerlendirilmesi ve bu ahlaksız barışın kabul edilmemesi gerekliydi. Bu şekilde Batılı Avrupalı kitleler harekete ge­ çirilebilirdU7 Bir diğer hızlı Sol Komünist Ymitski devrimci Rusya'nın acil bir devrimci savaşı devam ettirebilecek durumda olmadığını kabul etse bile, ilhakçı bir barışı kabul etmenin Petrograd proletaryasını yabancılaştırabile­ ceğini ekledi: "Barış antlaşmasını imzalamayı kabul etmeyerek ve orduyu ter­ his ederek . . . elbette Almanların yolunu açmış oluruz" gözleminde bulundu.

"Ama sonrasında halkta kendini koruma güdüsü tetiklenecek ve devrimci bir savaş başlayacaktır."38 Lomov, Lenin'in nefes alınacak bir dönemin toplumsal reformları haya­ ta geçirmeyi sağlayabileceği argümanını, Alman muhalefetinin buna gerek bırakmayacağı konusunda ısrar ederek reddetti. Barış imzalanırsa devrimci Rusya'nın Alman emperyalizmine teslim olacağını ilan ederek, "Devrimci sa­ vaşa hazırlanmak için azami çabayla, Troçki'nin önerisini benimsemeliyiz" diye onayladı. Cerjinski ona arka çıkarak, barış antiaşması imzalanırsa bütün bir Bolşevik programın bir kenara bırakılmış olacağı görüşünü araya sokuş­ turdu ve Lenin'i "gizliden gizliye, Zinovyev ve Kamanev'in Ekim sırasında yapmış olduğunun" aynısını yapmakla ve dolayısıyla sadece Rusya'yı düşün­ mekle ve Rusya' daki olayların uluslararası etkilerini göz ardı etmekle suçladı.

Sadece toplantıya Petersbmg Komitesi'ni temsilen katılan Kossior, Sol Komü­ nistterin özgün tezi olan acil devrimci savaşa bağlılığını koruyor görünüyor­ du. 28 Aralık'taki Petersbmg Komitesi tezlerini kılavuz edinerek, Petersbmg örgütünün devrimci savaşı tek seçenek olarak gördüğünü, Lenin'in bakış açı­ sını protesto ettiğini ve bu şekilde devam ettiği sürece de protesto etmeye de­ vam edeceğini ilan etti. 39 Kossior bunun farkında olmayabilirdi, ama bu tam

152

Bolşevikler İktidarda

olarak doğru değildi. Petrograd 'da bazı ilçe komitelerindekilerin duyguları, Petrograd Komitesi'ninkinden ziyade Troçki'nin tutumuna daha yakındı.40 l l Ocak'ta Merkez Komitesi toplantısı tartışmalarının sonunda Lenin'in tutumuna destek o kadar zayıftı ki, önerisinin oylanmasına bile gerek duyul­ madı. Acilen bir devrimci savaş başlatmak fikri oylandı ve bir kişinin katıl­ madığı seçim de ı ı'e 2 oyla kaybetti. Bunun yerine 9'a 7'lik bir oyla Troçki'nin "ne savaş, ne barış" formülü, eski ordunun terhis edilmesi kararıyla beraber kabul edildi. Aynı zamanda, Lenin tarafından gündeme getirilen, görüşmele­ rin mümkün olduğu kadar uzatılınasına dair her çabayı öneruserne kararı ise ı ı'e 2'lik bir oyla karara bağlandı. 41 Gazete raporlarına göre, bu akşam Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Sovyetleri Kongresi'nin Sosyalist Devrimci fraksiyon bürosu ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi, tatmin edici bir barış elde edilene kadar mevcut bütün imkanlada savaşın devam ettirilmesi yönünde oy kullandılarY Ne var ki bu tutum hızlıca değişti. ı2 Ocak'ı 13' üne bağlayan gece Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitelerinin or­ tak toplantısında katılımcıların çoğunluğu Almanya'nın koşullarıyla bir acil barışın kabulünü yok saydı, devrimci bir savaşın ilan edilmesini reddetti ve Troçki'nin stratejisinin hayata geçirilmesi yönünde oy kullandı. Şimdilik, ka­ bul edilen önerge bütün tarafları yatıştırmış oluyordu. Lenin bunun Brest'te süreci uzatmak imkansız hale geldiğinde barışın imzalanacağı anlamına gel­ diğini düşünüyordu; Sol Komünistler ve Sol Sosyalist Devrimciler devrimci bir savaşa hazırlanmak için kendilerine yeşil ışık yakıldığını düşünüyordu; Troçki ise "ne savaş, ne barış"ı ilan etmesi için yetkilendirildiği sonucuna varmıştı. Troçki aynı zamanda, eğer pek mümkün görünmeyen ihtimal ger­ çekleşir de Almanya yeniden saldırırsa, Almanların koşullarıyla bir barış im­ zalamanın, Almanya'nın başarılı bir hücum başlatma kapasitesi ve Avrupalı işçilerin buna yanıtı netlik kazanana kadar erteleneceğini varsayıyordu. *

*

*

l l Ocak akşamı yayı mlanan Üçüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi

raporunda bu hükümetin amaçları ve başarıları başlığında, Lenin barış gö­ rüşmeleri başlığından sakındı ve onu Troçki'ye bıraktı.43 Peşi sıra, 13' ünde konuşan Troçki Brest'teki görüşmeleri özetlemeye ağırlık verdi. Ona göre Almanya'nın emperyalist emellerini ifşa ederek, Avusturya ve Almanya' da­ ki devrimci krizierin daha fazla tırmandırılmasını sağlamışlardı.44 Karne­ nev de Brest'teki görüşmeler ve uluslararası etkileri konusunda ikinci bir söz aldı.45 Yayımianmış kayıtlara bakılırsa, Troçki ve Kamenev'in konuşması da, kongrenin barış üzerine önerge metni de "ne savaş ne barış" stratejisine ya da olası bir devrimci savaş başlatılına ihtiyacına değinmiyordu. Barış politikası üzerine kongrenin ı4 Ocak'ta geçirdiği Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci or­ tak önergesi, evrensel ve demokratik bir barış için Sovyet iktidarı tarafından yapılan bütün çağrıları ve atılan bütün adımları destekledi ve övdü. Orta Av-

Leni n'e Karşı M üc adele

1

rupa' daki devrimci işçi hareketlerinin emperyalist barış karşısında en önemli güvence olduğunu kesin bir dille ifade etti ve Rusya barış delegasyonuna Rus Devrimi'nin programındaki barış ilkelerine tutunma talimatı verdi.46 Akla, Sol Sosyalist Devrimci ve Bolşevik Merkez Komiteleri tarafından tavsiye edildiği üzere Troçki'nin ne savaş, ne barış stratejisinin desteklenmesindeki başarısızlığın, Rusya'nın Brest'teki müzakere pozisyonunu peşinen ifşa etme­ nin stratejiyi zaafa uğratacağı şeklindeki gecikmiş teşhisi yansıttığı geliyor.

Bununla birlikte, bu sessizliğin gerekçesi daha karmaşık olabilir. Petersburg Komitesi liderliği de dahil olmak üzere kimi Sol Komünistler47 kongreden ge­ çirilen önergenin, Leninistlerin çoğunlukta olduğu Bolşevik fraksiyon tara­ fından özellikle muğlak bırakıldığına, böylece ilhakçı bir barış antlaşmasını imzalayıp imzalamama konusunda son kararın Lenin ve Sovnarkom'a kaldı­ ğına inanıyordu. Göreceğimiz üzere, Lenin ve Sverdlov'un önerge hakkındaki yorumları tam da bu olacaktı. 48 Konuşmasının bir noktasında Troçki, belki de Lenin'i dikkate alarak, Brest'teki işçi temsilcileri Alman ikiyüzlülüğünü ifşa etmeye devam ederken, Rus delegasyonunun işçilerin çıkadarıyla açıkça çelişen bir barış antlaşmasını kapitalistlerin temsilcileriyle imzalamak zorunda kalması olasılığının dışla­ namayacağını belirtti.49 Daha sonraki bir konuşmada Zinovyev de Rusya'nın ilhakçı bir barış antiaşması imzalanmaya zorlanabileceği olasılığını gündeme getirdi; ama hemen ardından bu barışın aslında sadece bir ateşkes olacağı­ nı ekledi.50 Rusya'nın ilhakçı barışı kabul etmesi olasılığına dönük bu örtü­ lü göndermeler hiç kuşkusuz Sol Komünistler ve Sol Sosyalist Devrimcilerin kaygılarını arttırmış olsa da, kendi dışlarındakiler üzerinde bir etkileri yok­ tu. Dolayısıyla Martov bile, Bolşevizme duyduğu nefrete rağmen (her şey bir yana, Kurucu Meclisin dağılmasının üzerinden bir haftadan biraz fazla bir süre geçmişti) Troçki'yi dinledikten sonra, "dünya çapında bir enternasyo­ nal devrimin tohumlarını ekenler"in evrensel barışa doğru attıkları "müthiş adımları" övdü. sı Martav'un görüşleri, Avrupa'daki devrimci kargaşada -Rusya'nın barış politikalarıyla bağlantılı görünen- anlık güçlenmeyi yansıtıyor olabil irdi.

Petrograd' daki Sovyet Kongresi delegeleri devrimci bir barış politikası oluş­ turma arayışındaydı. Kısa bir an için, Viyana, Budapeşte, Varşova, Helsing­ fors, Berlin ve diğer Avrupa kentlerinden gelen son haberler, Batı' da sabır­ sızlıkla beklenen nihai sosyalist devrimierin eli kulağında olduğu izlenimini vermeye başladı. Bununla ilgili en ufak bir haber veya yurtdışında bir dev­ rimci kargaşa işareti, Petrograd'daki Bolşevik basın tarafından coşkulu bir biçimde öne çıkarıldı ve sevinçten coşmuş kongre delegelerine ilan edildi.

13 Ocak'ta Bolşevikleri n gazetesini (Krasnaya gazeta) okuyan Petrogradlı­ lar kocaman, kalın puntolarla selamlandılar: Avusturya'da, Macaristan'da ve Varşova'da devrimci işçiler kendi işçi temsilcileri Sovyetlerini oluşturuyorlar Büyük yangın, bütün dünyayı içine alıyor.52

153

1 54

Bolşevikler Iktidarda

Ve 17 Ocak'ta: Ekim'de işçiler, askerler ve köylüler mülk sahiplerini ve sanayicileri alaşağı eder­ ken, sadece tek bir şeyi biliyorlardı: Diğer ülkelerde devrim olmadan bizim dev­ rimlerimiz muzaffer olamaz Ama uluslararası devrim yayılmaya devam edi­ yor Sadece birkaç gün önce dünyanın gözleri, halk ayaklanmalarının çarların tahtlarını sarstığı Avusturya, Macaristan ve Polonya'ya çevrildi.

Ve daha fazla harika haber: Viborg'da, Helsingfors'ta, Tammerfors'ta ve Finlandiya'daki diğer pek çok kent­ te Finli Kızıl Muhafızlar Finli kapitalistlere saldırı üstüne saldırı düzenliyorlar.

Aynı şey Güney Fransa'da da oluyor ve İngiltere'de büyük grevler patlak verdi.

Dünya devrimi yakındır. 53

Ve en ümit verici haberler, 19 Ocak'ta geldi: Telgraf Almanya'da devrimci hareketin başladığı ve ışık hızında gelişmekte oldu­ ğu haberini veriyor. Dünya devrimi zaferler kazanarak ilediyor ve şu anda nihai zaferin de çok yakında olduğundan şüphe yok.54

Bu tip memnuniyet verici haberler 21 Ocak'ta tepe noktasına ulaştı. Kras­ nia gaze ta 'nın ön sayfasındaki manşette: Bütün ülkelerden ve milletlerden halkların ayaklanması yayılıyor Sadece birkaç gün önce Rus devrimi feci şekilde yalnız kalmış görünüyordu.

Ya şimdi? Şimdi, yeni gelişen güçler ortak düşmanımıza saldırıyorlar. Dünya devriminin davulunu çok daha yüksek sesle çalıyorlar.55

Sol Komünistler barış konusunda kendi tutumlarını güçlendirir görü­ nen, Avrupa' da yayılan devrimci kargaşadan heyecanlandılar. 15 Ocak'ta Sovnarkom'un aldığı "İşçi-Köylü Kızıl Ordu'su" kurma ve Askeri Meseleler İçin Halk Komiserliği bünyesinde bu kararın uygulanmasını koordine etmek üzere bir kolokyum görevlendirme kararıyla da cesaret kazanmış olabilirler. 56 Aynı zamanda, barış antiaşması meselesinin Sovyetler Kongresi'nde ele alınış biçimi, parti üyelerinin çoğunluğunun görüşlerine ve yurtdışındaki önemli gelişmelere rağmen Lenin'in emperyalist Almanya ile ayrı bir barış antiaşması imzalama amacını bir şekilde hayata geçirmesi olasılığı konusunda onları endişelendirdi.

Onlara göre, böyle bir barışın imzalanmasına izin verilemezdi. 15 Ocak'ta Sol Komünistterin en etkili on ismi, bir hafta içerisinde barış meselesinde nihai kararı verecek bir parti konferansı toplanmasını talep eden bir bildiriyi imzala­ dılar. Eğer böyle bir konferans toplanmadan antlaşma imzalanırsa, partideki ve hükümetteki önemli görevlerinden istifa edeceklerini duyurdu lar. 57 Aynı gün (15 Ocak) Petersbmg Komitesi Yürütme Komisyonu benzer şekil­ de güçlü bir açıklama yaptı. Kossior, Gleb Boki, Fenikştayn, Raviç ve Afanasi

Lenin'e Karşı M ücadele 155 Pluzhnikov (hepsi Sol Komünist) tarafından imzalanan açıklama, Petrograd örgütünün Merkez Komitesi'ne olan derin güvensizliğini yansıtmaktaydı: RSDiP MERKEZ KOMiTESiNE: Şu anda Merkez Komitesi tarafından izlenen ve Bolşevik fraksiyonun [Üçüncü] Kongre kararı ışığında değerlendirildiğinde, "ahlaksız" denilecek bir barışın im­ zalanmasına doğru giden [barışla ilgili] politik çizgi, ilkelerimizin çiğnenmesiy­ le ve devrimci bir öncü olarak partimizin kesin ölümüyle sonuçlanacaktır Petersburg örgütü adına Yürütme Komisyonu, [barış görüşmelerimizin] temel doğrultusunu ve partimizin en geniş örgütlerinin sorumlu organlarından bile bilgi gizleme tutumunu şiddetle protesto eder.

"Ahlaksız" bir barış imzalamanın parti çoğunluğunun görüşüne ters düşmek anlamına geleceğini iddia etmemiz için sağlam gerekçelerimiz bulunmaktadır Eğer şu andaki barış politikamız devam ederse partimiz bir bölünme teh­ likesiyle karşı karşıyadır. Bu itibarla, Yürütme Komisyonu acilen özel bir parti konferansı düzenlenmesini talep eder. Mevcut durumda ancak bu bizim barışa dair yak.laşımımızı tanımlayabilir.58

18 Ocak civarında Petersburg Komitesi'nin tamamı "aktif parti üyesi iş­ çilerin" de katılımıyla barış meselesinde uzun bir tartışma tertipledi. Peters­ burg Komitesi'nin birbirini takip eden "savaş mı, barış mı" konulu toplantıla­ rı Ocak ayının ikinci yarısı boyunca devam etti. Birinci toplantıda, Buharin konuyla ilgili ana raporu sundu. Bu dönemdeki diğer açıklamalarından ve yazılarından anlaşılacağı gibi, toprak kaybına yol açacak bir barış antlaşma­ sına kesinlikle karşı çıkarken, "ne savaş, ne barış" stratejisini benimsiyar ve devrimci bir savaşa hazırlık için yoğun çaba sarf edilmesi çağrısı yapıyordu.

Olağan vaktinden erken bir parti konferansı için Merkez Komitesi üzerinde baskı kurulması konusunda da cesaretlendirİCİ davranmış olabilirdi. Ancak Buharin'in Merkez Komitesi'nde yaptığı bir açıklama, Yürütme Komitesi'nin 15 Ocak açıklamasında görünür olan, parti içindeki gizli bölünme tehlikesine de hayırhalı bakmadığını gösterir.59 18 Ocak tarihli barış tartışmasında Petersburg Komitesi, sadece tek çekim­ ser oyla, yeni teziere geçilmesi konusunda oy birliğiyle karar aldı. Buharin ta­ rafından kaleme alınan bu tezler Troçki'nin "ne savaş, ne barış" formülüne ya da acil bir devrimci savaş konusuna doğrudan değinmiyordu. Barış konusun­ da bir ulusal parti konferansı çağrısında da bulunmuyordu. Daha ziyade bu tezler enternasyonalist bir perspektifle ve dışarıdan gelen son haberler ışığın­ da, Lenin'in acil bağımsız bir barış argümanını reddediyordu. Brest-Litovsk'ta görüşmeler ilediyordu ve bu da Buharin'in birincil endişesiydi.

Bu tezler, olumsuz ya da ilhakçı bir barışı kabul ya da reddetme kararının gerekçesinin ancak proletarya devriminin çıkarlarına dayandırılabileceğini; uluslararası barış hareketinin, barış görüşmeleriyle beraber daha da güçlenen, nihai bir atılımın eşiğinde olduğunu; ancak ahlaksız bir barışın kabul edil­ mesiyle bunun yok edileceğini ve devrimci Rusya'nın cephede yaşayabileceği

ı

156 1

Bolşevikler İktida rda

bir bozgun un bile düşman güçlerin devrimcileşmesini sağlayarak dünya dev­ rimine fayda edebileceğini; barışın Rusya'ya Sovyet güçlerinin bir nefes alma fırsatı sunacağı fikrinin bir yanılsama olduğunu ve uluslararası emperyaliz­ min fırsat bulu r bulmaz devrimci Rusya'ya saldırabileceğini belirtiyordu.60 Bir parti konferansı talebine nasıl yanıt verileceği, 19 Ocak'taki (1 Şu­ bat) Bolşevik Merkez Komitesi toplantısının ana gündem maddesiydi.61 Top­ lantıdaki bütün katılımcılar savaş ya da barış konusunun yarattığı parti içi krizi kabul etmekte ve bunun resmi bir ayrışmaya yol açmaması için kararlı görünmekteydi. Bunun ötesinde, sürecin en iyi nasıl idare edileceği konu­ sunda da az çok bir sözbirliği vardı. İlk başlarda Lenin, hükümetin enin­ de sonunda büyük olasılıkla Almanya'nın koşullarını kabul eden bir barış antiaşması imzalayacağını ve kendisi söz konusu olduğunda, Üçüncü Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'nden bunu yapma yetkisini aldığını iddia etti.62 Lenin'in acilen bir resmi parti konferansı toplama talepleriyle baş etmek için bulduğu yöntem, bu oturumda yaşandığı gibi, Sovyet Kongresi'ne katılmak için Petrograd'a gelmiş ve henüz geri dönmemiş taşra teşkilatlarının önde gelen liderleriyle bir Merkez Komitesi toplantısı çağrısı yapmak ve olası bir ulusal parti kongresi ihtimalini devre dışı bırakmaktı. Bir parti kongresi ka­ rarı, orada seçilmiş yeni Merkez Komitesi için bağlayıcı alacaksa da, kong­ re hazırlığı bir ayı aşkın bir zaman gerektirecekti. Sonuç olarak, en yakın zamanda bir kongre toplansa bile, Lenin'in Almanlada görüşmelerde elini kolunu bağlaması için çok geç olacaktı.

Stalin, Sverdlov, Stasova, Artem ve Sokolnikov; Lenin'in bakış açısına olan desteklerini bir şekilde belli ettiler. Troçki bu dönemde Brest'e geri dönmüş­ tü. Bu toplantıya katılan Sol Komünistler, Lenin'in hükümetinin barış görüş­ melerinde yetkili olduğuna dair varsayımlarını reddettiler. Hatta Lenin söz almadan önce Lomov, Troçki ve özellikle Zinovyev'in Sovyet Kongresi'nde yaptıkları konuşmaların, Almanya ile ayrı bir barış antiaşması imzalanma­ sına zaten karar verildiği konusunda birçok parti üyesini şüpheye düşürdüğü gerekçesiyle, parti konferansının toplanmasını savundular. Dolayısıyla Lomov "uzun bir süredir sessiz olan [bütün] partinin sesini duymanın gerekli oldu­ ğunu" söyledi.63 Dahası, Lenin kürsüyü terk eder etmez, Yuritski "Sovyetler Kongresi'nde Troçki'nin bakış açısı üstün geldi" ve "aynısı Merkez Komite ta­ rafından benimsendi" diye ısrar etti. Sol Komünistler oy birliğiyle Bolşevik barış politikasının bir kaos içinde olduğu ve ancak bir resmi parti kongresinin onu rayına sakabileceği konusunda anlaştılar. 19 Ocak tarihli Merkez Komitesi toplantısında Buharin ve Lomov bu noktaları altını çize çize gündeme getirdi.

Sonuç olarak, Merkez Komitesi 20 Şubat'ta (5 Mart) barış konusundaki bütün büyük farkların bir kez daha dile getirilebileceği acil bir parti konferansını ve 21 Ocak'ta bir diğer gayriresmi konferansı gündemine aldı.

21 Ocak tarihli Merkez Komitesi konferansının 14 katılımcısı, on konu hakkında oy kullandı. Sadece beş katılımcı -Lenin, Stalin, Muranov, Artem

Leni n'e K arşı M üc adele

ve Sokolnikov- acilen bir ilhakçı barış antiaşması imzalanmasını onayladılar.

Belki de dışarıdaki anlık gelişmelerden etkilenen Lenin'i de kapsayan geniş bir çoğunluk,64 görüşmelerin uzatılınası eğilimindeydi. Sadece Innokenti Stu­ kov görüşmelerden derhal çekilinmesini istedi. Çoğunluk, eğer bir ültimatom şeklinde olursa, ilhakçı bir barış antlaşmasının imzalanmasına izin verilebi­ leceği kanaatindeydi. Sadece Sol Komünistlerden Osinski ve Stukob bu konu­ da ret oyu verdi. Görünüşe göre Buharin ve Yuritski ayiamadan önce toplan­ tıyı terk etmişti; ancak ayiarnada hayır oyu verseler de sonuç değişmeyecekti.

Yöneltilen sorulara bakılırsa, Troçki'nin Brest'teki adımlarını belirleyen "ne savaş, ne barış" stratejisi artık gündemde değildi. Bunun ötesinde, aylar barış konusunda partiyi bölen keskin ayrışmayı da doğru bir şekilde yansıtıyordu.65 Artık her şey Avrupa' daki devrimci gelişmelere ve tabii ki Brest-Litovsk 'taki görüşmelere bağlı görünüyordu. Troçki 17 (30) Ocak'ta Brest'e geri dönmüş­ tü. Görüşmelerin yeniden başlaması, Bolşeviklerin Finlandiya ve Ukrayna' da­ ki askeri başarılarıyla çakıştı. Benzer şekilde, Avrupa' da devrimci kargaşanın ortaya çıkmasıyla da ... Hepsi de Rusların işine gelecek şeyler gibi görünüyor­ du. Ancak bu anlık olarak elverişli durum uzun sürmedi. En önemlisi, bütün önemli işçi grevleri ve Almanya' daki devrimci protesto hareketleri hızlı ve sert bir şekilde bastırıldı. Bu gelişme Lenin'in mümkün olduğunca hızlı bir şekilde Almanlarla barış koşullarının kabul edilmesi konusundaki inancını tazeledi.

Krilenko'nun cephedeki ve geri garnizonlardaki Rus birliklerinin durumuyla ilgili Sovnarkom'a teslim ettiği bir diğer güncel rapor da bu inancı pekiştirdi.

Bu esnada, Brest'te Troçki ve çalışma arkadaşları karşılarındaki güçlerle ağız dalaşı içindeydi. Buna paralel olarak, Alman Genelkurmayı da giderek sabırsız­ lanmaktaydı. 23-24 Ocak (4-5 Şubat) tarihinde görüşmelere ara verilmişken, bir yandan Almanya ve Avusturya-Macaristan hükümetleri arasındaki ve öte yan­ dan Alman ordusunun üst kademeleri içindeki tartışmalar, Ukrayna delegas­ yonu ile ayrıca bir barış antiaşması imzalanmasının hızlandırılması ve hemen ardından bunun Troçki'ye bir ültimatom ile duyurulması kararıyla sonuçlandı -kısaca, Brest-Litovsk'taki barış konferansının bir hafta içinde tamamlanma­ sı isteniyordu. Troçki ya sunulan şartları kabul etmek zorunda kalacak ya da saldırılar kaldığı yerden devam edecekti -Alman Dışişleri Bakanı Richard von Kühlmann'ın Troçki'ye sunacağı ültimatomda bu yöndeydi.

Almanya ve Avusturya-Macaristan' daki ılımlıların son anda kendi hükü­ metlerinin ilhakçı politikalarına bir ölçüde meşruluk kazandırmayı hedefle­ yen münakaşalarına rağmen, Max Hoffman tarafından temsil edilen Alman genelkurmayının artan etkisi ve dolayısıyla müzakereleri daha fazla uzatma­ nın imkansızlığı, Rus tarafı için açık hale geldi. 27 Ocak'ta (9 Şubat) İttifak Kuvvetleri Ukrayna ile ayrı bir antlaşma imzaladı. Troçki'nin büyük bir he­ vesle beklediği an, bir sonraki gün, yani 28 Ocak'ta (10 Şubat) geldi. İttifak Kuvvetleri temsilcilerinin Rusya'nın askerlerini terhis etmek üzere olduğuna inanarak görünüşte yatışmasıyla beraber, Troçki "bombayı" patlattı. Rusya

157

158 i

Bolşevikler Iktidarda

resmi bir barış antiaşması imzalamayı başaramasa da; Almanya, Avusturya­ Macaristan, Bulgaristan ve Türkiye ile savaş halini sona erdirmiş ve silahlı güçlerini terhis etmiştir açıklamasını yaptı. 66 Aynı gün ilerleyen saatlerde İttifak Kuvvetlerinin başlıca delegeleri bir nihai toplantı için bir araya geldiler. General Hoffman hariç hepsi, duru­ mu olduğu gibi bırakmak ve müdahale etmemek eğilimindeydi. Külılınann ve Czernin, Rusların açıklamalarında ele geçirilmiş toprakların Almanlara kalacağı üstü örtülü bir şekilde kabul edilmiş olduğu için, savaşmayı gerek­ tirecek hiçbir şey kalmadığı görüşündeydi. Ancak General Hoffman, askeri üstlerinin talimatları doğrultusunda, Rusya ile ateşkesin amacı bir barış ant­ Iaşması olduğundan, bu gerçekleşmediği sürece mütarekenin sona erdiği ve mütareke antiaşmasında öngörüldüğü üzere 7 gün içinde saldırıların kaldığı yerden sürdürülmesi gerektiği konusunda ısrar etti.67

Sovyet delegasyonu Brest-Litovsk'a varıyor. Alman yetkililer tarafından çevrelenmiş Lev Troçki, en ortada duruyor. (David King Koleksiyonu.)

Rus delegasyonunun tümüyle emin olmasa da özgüven içinde Rusya için büyük savaşın, o uzun korkunç karabasanın sona erdiğine ikna olmuş bir hal­ de Petrograd'a dönmek üzere tren istasyonuna gittiği gece boyunca Almanlar tartıştı. Brest'i terk etmeden hemen önce Troçki, Mogilev' deki Rus kurmay karargahındaki Krilenko'yu yaşananlar konusunda bilgilendiren ve terhis emri çıkarma talimatı veren bir telgraf gönderdi. Krilenko bu talimatı vakit kaybetmeden uyguladı. Lenin'in ısrarı üzerine, emirler sonraki gün iptal edil­ di ama bunun ordunun zaten hayli çökmüş olan morali üzerindeki psikolo­ jik etkisi yok edilemedi. Dönüş yoluna çıkmadan önceki anlarda Almanya ve

Lenin'e Karşı Mücadele

j ıs9

Avusturya-Macaristan diplomatlarının askeri ılımlı bir çizgiye çekmeye çalış­ tığı öğrenilince, Rus delegasyonunun barış umudu arttı. Ve böylece, tren yol­ culuklarına koyulduklarında hepsi keyiften gülüşmekte ve Alman emperyaliz­ mine karşı aynadıkları müthiş oyundan dolayı birbirlerini tebrik edip gevşe­ mekteydi. "Petrograd'a dönüş yolculuğumuzda hepimiz Almanların bir saldırı başlatamayacağı izlenimine sahiptik," diye anımsıyordu, yıllar sonra Troçki.68

1917 yılının Eylül ayı sonlarında ve Ekim ayının ilk haftalarında Lenin'in acilen iktidarın ele geçirilmesi için temel argümanlarından biri, Avrupa'daki her ülkenin bir proleter devrimin eşiğinde olduğu ve Rusya'da Bolşeviklerin, elverişli durumlarının da avantajıyla, bu devrimleri tetikleme fırsatı ve so­ rumluluğuna sahip olduğuydu. Bolşeviklerin Geçici Hükümeti yıkmak için Sovyetler Kongresi'ni beklemesinin uluslararası devrimci davaya bir ihanet olduğunda ısrar etti.

Aralık 1917'nin başlarında Alman ve Sovyet hükümetleri arasında ayrı (ikili) barış görüşmeleri Brest-Litovsk'ta başladığında, Lenin hala Avrupa'da nihai sosyalist devrimierin eli kulağında olduğuna inanıyordu. Ancak ayın sonunda, onun beklentisine karşılık verecek devrimler hayata geçirilememiş, Rus ordusunun cephedeki moral kaybı geri dönüşsüz bir noktaya varmış ve karşı-devrimci güçlerin Don'daki iledeyişi başlamıştı. Tüm bu gelişmeler ışı­ ğında Lenin, Devrim Rusya'sının varlığını sürdürebilmesi için Almanların tanıdığı süre zarfında acil bir barışın elzem olduğunu belirterek sözlerine son verdi. Fakat talihsizliği, parti liderliğinde ona en yakın duran yoldaşlarından birçoğunun Petrograd, Moskova ve ülkenin her tarafında daha önceki ateşli enternasyonalizm savunusuna bağlı kalmaya devam etmeleri oldu -Bolşevik Petersbmg Komitesi'nin liderlerinin konumu bunun en belirgin örneğiydi.

Kayzer hükümeti ile yapılacak ayrı bir barış antlaşmasının ilerleyen yıllarda Almanya'daki devrimi zaafa uğratacağına, zor da olsa bir devrimci savaş için koşulların elverişli olduğuna ikna olan ve Rusya'daki sosyalist devrimin ken­ di başına yaşayamayacağını düşünen Sol Komünistler, her ne pahasına olursa olsun Lenin'in barış ısrarının sert bir şekilde karşısındaydılar.

Bu koşullarda, Troçki'nin "ne savaş, ne barış" stratejisi (eğer devrimci Rus­ ya basitçe savaşın sona ermiş olduğunu açıklar ve tek taraflı olarak ordusunu terhis ederse, Kayzer hükümeti birliklerini savaşa yollayamaz ve savaş Rusya için bitmiş olurdu) Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında yaygın kabul gördü. Ocak ayı nın ortalarında, Troçki'nin yaklaşımı iki partinin de liderliğinin çoğunluğu tarafından (tabii Lenin hariç) kabul edildi. Avrupa'da­ ki işçi ayaklanması dalgasının bastırılmasından sonra, 28 Ocak'ta (9 Şubat) Troçki şaşkın Alman müzakerecilerin karşısında deklarasyonunu patiattı ve rakiplerine üstün geldiğine dair bir iyimserlikle Petrograd'a döndü. Ancak tabii ki her şey Almanların yanıtma bağlıydı.

6

S OSYALİST ANAVATAN TE H L i K E D E

Troçki'nin savaşın sonunu ilan eden duygusal açıklamasının ilk kelimeleri ve İttifak Kuvvetleri tarafından açıkça kabul edildiği haberi Smolni'ye Ocak'ın 28'ini 29'una bağlayan gece yarısı dolaylarında, doğrudan telgraf ile ulaştı.

Zinovyev birden sevinçli bir basın açıklaması yaptı; bu açıklama, Troçki'nin Brest'te yapmış olduğu deklarasyonun İttifak Kuvvetleri üzerindeki etkisine benzer şekilde, gazetecilerin aklını karıştırmış olsa gerekti. Adı bilinmeyen bir muhabirin yönelttiği "ne savaş, ne barış" pratikte ne demektir sorusuna, örtük bir şekilde ateşkesin uzatılmasıdır yanıtını verdi. "Bizim görüşümü­ ze göre, İttifak Kuvvetleri bir saldırı başlatma gücüne sahip değildir, çünkü kendi emekçi kitleleri böylesine bir adımı desteklemeyecektir," dedi ve hızlıca ekledi: "Yabancı toprakların sürekli işgalinin Almanya ve Avusturya'nın çı­ karlarına olmadığı açıktır."1 Ştaynberg'in hatırlattığı gibi, "Petrograd üzerine, kaygıya eşlik eden mağrur bir sakinlik çökmüştü.''2 Ertesi sabah tüm Petrograd 'da, Brest'teki eşsiz gelişmelerin haberleri yan­ kılandı. Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitelerinin acil toplan­ tıları da Troçki'nin hareketini destekledi.3 Petrograd Sovyetinin bir toplan­ tısında, Bolşevik Askeri Örgütlenmesinin eski bir üyesi olan askeri komiser Mikhail Laşeviç lafı dolandırmadan şöyle dedi: "Alman birlikleri, bütün dün­ yaya kardeş kanı akıtmak istemediğini beyan etmiş olanlara saldırmayacak­ tır."4 "Savaşın Sona Ermesi Üzerine" başlıklı, Zinovyev tarafından gündeme sokulan ve bu toplantıda benimsenen bir önerge, Rusya'nın Brest-Litovsk'taki tutumunu destekledi; Almanya, Avusturya, Bulgaristan ve Türkiye' deki işçi­ leri emperyalist kuvvetlerin Polonya, Litvanya ve Kurland halklarına şiddet uygulamasını önlemeye çağırdı; yeni bir Sosyalist Kızıl Ordu kurulmasını günün en önemli meselesi ilan etti. Bununla birlikte, önergenin acil meselesi yeni bir ordu kurmaktan ziyade, akın akın cepheden eve dönmekte olan, ter­ his edilmiş yüz binlerce eski ordu üyesini az çok bir düzene kavuşturmak gibi görünüyordu.5 Öngörülebilecek şekilde, Troçki'nin Brest'teki eyleminin sonuçlarına dair değerlendirmeler Petrograd basınında çeşitlilik gösterdi. Başından beri düş­ manla bağımsız antlaşmalardan endişe duymuş olan liberal ve ılımlı sosyalist

Sosyalist Anavatan Tehlikede

1

gazeteler, Troçki'nin hamlesini zaten yıkıma uğramış, savunmasız Rusya'ya yeni çileler, dertler ve bölünmeler getirmesi kaçınılmaz bir felaket olarak yaf­ taladı. Menşeviklerin Novyi luch gazetesi onu " devrimin sonunun başlan­ gıcı" olarak adlandırdı. Öte yandan, Bolşevik basın Brest'ten gelen haberleri dizginsiz bir coşkuyla selamladı. Krasnaya gazeta'nın manşetine göre, savaş sona ermişti: SAVAŞIN BiTİMİNDEN SONRAKi GÜN Savaşın bitiminden sonraki günü yaşamaktayız. Rus köylüsü, susamış olduğu toprağına artık geri dönebilir. Rus işçisi çok önceden terk ettiği kentine geri dö­ nebilir. Tüm Rusya halkı şimdi yeni özgür yaşamını inşa etmekle meşgul olabilir.6

Sol Sosyalist Devrimci basın da, ne kadar bunu umsa da, Bolşevik günlük gazeteleri gibi Alman hükümetinin Doğu cephesinde bir saldırı başlatma ola­ sılığını yok sayma eğilimindeydi. "Böyle [Troçki'ninki gibi] bir açıklamadan sonra, Alman genelkurmayı için birliklerini Rusya'ya saldırmak üzere ha­ rekete geçirmek imkansız olacaktır; çünkü işgali meşrulaştırmanın bir yolu yoktur ve Alman askeri sadece burjuvazinin işine yarayan ilhakçı gerekçeler uğruna savaşacağını bilecektir" diye yazdı Znamia truda editörü, 30 Ocak'ta.

"Mevcut tabloda, barış görüşmeleri açıkça İttifak Kuvvetleri yüzünden ke­ silmiştir; devrimci hareketler, doğal olarak, şimdiye kadar olduğundan çok daha güçlü bir etki gösterecektir."7 Batı cephesinde nihai bir bahar ve yaz saldırısına hazırlanan Batılı mütte­ fikler için, elbette, Doğu cephesinde düşmaniıkiara son verilmesi hasbayağı mutsuz edici bir durumdu. Birkaç hafta öncesinde İngiliz Dışişleri Bakan­ lığı, özellikle, deneyimli genç Rus Robert Bruce Lockhart'ı Petrograd'a özel elçi olarak göndermişti. Lockbart'ın birincil görevi, Sovyet hükümetini İtti­ fak Kuvvetlerinin savaşma arzusunda olduğuna ikna etmekti. Aynı zaman­ da, İngiliz donanınası yetkilileri yeni ataşe Albay Francis Cromie'yi, İttifak Kuvvetleri nin savaş cephanesini Baltık Bölgesi'nden tahliye etmesi göreviyle Petrograd'a atamışlardı. Cromie, Baltıklar'da Rus donanmasıyla işbirliği için­ de faaliyet yürüten İngiliz denizaltı filosundaki görevinden henüz ayrılmıştı.8 Donanma ataşesi olarak, Donanma istihbaratının başındaki "Çakar" lakaplı Amiral Reginald Hall'a rapor veriyordu. Cromie'nin istihbarat, hükümet de­ virme ve hatta diplomasi konusunda öncesinde bir deneyimi bulunmuyordu. Çeka muhbiri olan Letonyalı yetkililer Ağustos'ta ona ihanet edecek, kuzey­ doğuda Sovyet iktidarını devirme çabalarına zarar vereceklerdi. Cromie bü­ yük olasılıkla, Maria (Moura) Benckendorff adlı, İngiliz Elçiliği tarafından katip ve çevirmen olarak işe alınan çekici bir Rus yurttaşı tarafından da iha­ nete uğramıştı. Bu duruma dair bilgiler, Moura'nın Lockbart'la sevgili olmuş olan bir Çeka muhbiri olduğuna dair güçlü kanıtlar sunar.9 Lockhart'a yazdığı bir mektupta Cromie'yi "büyükelçilikteki şeytani dedikodular için bir çeşit gramofon" şeklinde tanımlıyordu.10

161

162

1

Bolşevikler iktidarda

İngiliz donanma ataşesi Albay Francis Cromie, Petrograd'da, 1917-18 kışında atlı kızağa binerken. Çeka muhbiri olduğu iddia edilen Moura Benckendorff, solda. RN Denizaltı Müzesi'nin (Gosport) izniyle.

Troçki, Radek ve Karelin, Brest'ten Petrograd'a, 31 Ocak günü sabaha doğru beşte döndüler. Troçki derhal Smolni'ye giderek, görüşmelerin son aşarnalarına dair Lenin'i bilgilendirdi. Troçki ve Karelin müzakereler üze­ rine ayrıca Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci birleşik MYK fraksiyonlarına, ardından gün içinde Sovnarkom'a ve 1 (14) Şubat gecesi özel bir oturumda11 tüm MYK'ya rapor verdi_l2 Troçki Brest'teki hamlelerinin ayrıntılı bir dökümünü MYK'ya sundu.

Ocak ayında Almanya'yı ve Avusturya-Macaristan'ı vuran grev dalgası anlık olarak Rusya'nın müzakerede elini güçlendirirken, Almanya'nın durumunu ise zayıflatmıştı. Ancak bu kargaşanın bastırılmasından sonra, Alman dele­ gasyonu yayılınacı taleplerini hiç olmadığı kadar güçlü bir tonda yinelemişti.

Müzakereterin son aşamalarında, Ukrayna delegasyonunun bağımsızlığı ve Rus basınında çıkan ordunun dağılmakta olduğu haberleri, Rus delegasyo­ nunun elini daha da zayıflatmıştı. İttifak Kuvvetleri ile Ukrayna delegasyonu arasında 27 Ocak-9 Şubat'ta antlaşmanın imzatanmasından sonra, Alman­ ların taleplerinden vazgeçmeyeceği açıktı ve müzakerelere bir ara verilmesi daha fazla engellenemezdi. Durum böyle olunca, Troçki geri çekilme açıkla­ masını yaptı.

Sosyalist Anavatan Tehlikede 1 Gizlerneye çalışmadığı bir coşkuyla Troçki düşmanlarının nasıl şoka gir­ diğini ve kendisine devrimci Rusya'nın Alman saldırısından korkmasına ge­ rek olmadığı güvencesi vermek için canla başla çırpınan, Brest'teki özenle seçilmiş Alman askerlerinin duygularını anlattı. Kendi üstleri bile onlara Rusya karşısında ilerlemenin imkansız olacağını söylemişti. Troçki yeni bir Alman askeri saldırısı ihtimalinin tümüyle göz ardı edilmemesi doğrultu­ sunda uyarıda bulunsa da, bunun pek mümkün görünmediğini açıkça belirt­ ti. Rus hattını şahsen dolaşmış ve birliklerin içinde olduğu kaos ve anarşiden dehşete kapılmıştı. Sonuç olarak, Sol Komünistlerin ortak yanılsaması olan, saldırı olsa bile Rus askerlerinin devrimi savunabilecekleri görüşüne katıl­ mamaktaydı. Ona göre acil, açık ve kapsamlı bir terhis bütün dünyaya Sovyet Rusya'nın savaştan çıkma konusundaki tartışmasız kararlılığını göstermek ve eğer gerekirse, Rus devrimini koruma yükünü doğrudan Avrupa'nın dev­ rimci kitlelerinin omuzlarına yüklemek anlamına geliyordu.13 Karelin MYK'ya Brest'te Rus delegasyonunun karşılaştığı temel problemin ittifak Kuvvetleri tarafından sunulan zorbaca koşulları ifşa etmek olmadığını -bu, işin kolay kısmıydı-, asıl korkulması gerekenin basitçe savaş öncesinde­ ki teritoryal statükoya dönüşten fazlasını talep etmek olduğunu vurguladı. İkincisi, özünde, İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde belidendiği ve ardından onaylandığı üzere, tazminat ve ilhak olmaksızın barış ve bağımsız­ lıklarını ne zaman kaybettiklerine bakılmaksızın bütün halklar için kendi kaderini tayin hakkı öngören sosyalist ilkelere uymamaktaydı.14 Troçki'nin Brest'teki son beyanı doğal olarak bu açmazdan kaynaklanmıştı. Rusya'nın Brest'teki tutumunun bir sonucu olarak, Rus devrimi her yerdeki köleleşti­ riimiş halklar için bir rehber olmuştu. Bu noktayı açmak için, Troçki ile ken­ disinin Brest'te aralarda serbest kaldıkları zamanlarda gezdikleri Varşova' da nasıl dostça karşılandıklarını anlattı. Önceleri halk arasında Rusya'ya duyu­ lan düşmanlığın yerini, Rus devrimine duyulan saygı almıştı. Savaşın sona erdiğini ilan edip bir barış antiaşması imzalamayı reddetmekte yatan gizli kumarın yeni bir saldırıyı provoke etme riskini kabul eden Karelin, Troçki gibi, Alman askerlerinin Doğu cephesindeki bir hücumda kullanılabilme ola­ sılığı konusunda endişeliydi.15 Sosyalist Devrimciler adına Troçki ve Karelin'e yanıt veren Pumpianski, Brest delegasyonunu ayrı bir barış imzalamadığı için tebrik etti; yine de müza­ kerelerin sonuçlarının, cepheyi boylu boyunca Alman işgaline açık bırakma­ sından dolayı, hai:1 tatmin edici olmadığı değerlendirmesinde bulundu. Ku­ rucu Mecliste daha önce yaptığı gibi, alaycı bağrışmalar içinde Stockholm' de uluslararası bir sosyalist barış konferansının düzenlenmesi ve Kurucu Meclis üzerinden bir birleşik Halk Cephesi hükümetinin kurulması çağrısı yaptı.

Sol Sosyalist Devrimciler adına söz alan Ştaynberg, Avrupa ve Amerika' da­ ki emekçilerin devrimci Rusya'nın doğal müttefikleri olduğunu ve Brest'in sonucunda onlarla ilişkilerin hiç olmadığı kadar güçleneceğini savunarak,

163

164

1

Bolşevikler iktidarda

Sovyet diplomasisine yüksek not verdi. Pumpianski'nin Kurucu Meclisin ye­ niden toplantıya çağrılması davetini reddeden Ştaynberg, bununla beraber Stockholm'de acilen geniş tabanlı bir sosyalist barış konferansı ve İttifak Kuv­ vetlerinin olası yeni saldırılarına karşı hazırlanmak için gereksiz iç çekişme­ lere bir son verme çağrısını yineledi. Rusya uygun bir savu nma yürütmek için hazır olmalıdır, diye uyard ı. "Bunun gerçekleşmesi için, ilk olarak, ülkemizi bölen iç savaşa demokrasi içinde bir son vermek gereklidir."

Martov, Troçki'nin Avusturyalılar ve Almanlar Brest müzakerelerinden sonra eskisinden daha zayıf konumdalar imasına itiraz etti. Ona göre bütün işaretler tersini göstermekteydi. "Ne savaş, ne barış" formülünü örtük bir şe­ kilde onaylıyor da olsa, İttifak Kuvvetlerinin devrimci Rusya karşısında güç­ lenen özgüveninin hesaba katılması gerekliliğinde ve her şeyden öte, bütün Rus yurttaşlarının ülkelerini bir Alman işgalinden korumak için mücadeleye katılmalarını mümkün kılacak koşulları yaratma ihtiyacında ısrar etti.

Kapanış konuşmasında Troçki, Martov'a yanıt verirken, Rusya'nın Al­ manlar eliyle mahvolmasına engel olmakta birincil sorumluluğun Alman halkına kaldığı konusunda ısrar etti. Bununla beraber, "eğer gerekirse kendi­ mizi savunmak zorunda kalacağız" diyerek Martov'un sözlerini kabullendi.

Bu toplantıda benimsenen bir Bolşevik önergesiyle, Brest'te Rus delegasyonu tarafından sergilenen tutum desteklendi ve bütün ülkelerin sosyalist işçileri­ nin onaylayacağına ve Avusturyalı ve Alman işçi ve askerlerin sömürücülere ve emperyalisdere karşı Viyana ve Berlin' de başlattıkları mücadelenin zaferle sonuçlanacağına olan güven ifade edildi. Rus devriminin düşmanlada çev­ rilmiş olmasından dolayı ikazda bulunarak Özgür Sosyalist Kızıl Ordu'nun inşasına işaret eden önerge, toplantının en kritik mevzularından biriydi.16 Rusya'nın barış siyasetini anlatmak ve Batılı Avrupalı sosyalistler arasında ona destek bulmak üzere Kamenev şimdi de Büyük Britanya ve Fransa'ya gön­ derildi.17 Bir sonraki gün (IS Şubat), Troçki Almanların saldıramayacağı konusun­ da her zamankinden daha fazla kendinden emin görünmekteydi. Petrograd Sovyetinin akşamki genel kurul oturumu sırasında, Almanların saidırmasına yüzde 90'a karşı yüzde 10 ihtimal verdi.18 Aynı gün Troçki'nin gıda tedariki ve dağıtımını -devrim Rusya'sının o dönemki en sıkıntılı ve tehdit edici iç sorununu- yönetmek için sorumluluk üstlenmesinde de görüleceği gibi; Pet­ rograd Bolşevikleri arasında yaygın kanaat, Rusya için savaşın bittiği ve iç krizlerle uğraşmaya öncelik verme vaktinin geldiği doğrultusundaydı.19 Troçki öngörüsünün ne kadar sürede bir sınava tabi olacağı hakkında çok az şey biliyordu. Alman sivil ve askeri otoriteleri arasında, Troçki'nin "ne sa­ vaş, ne barış" açıklamasına nasıl yanıt verileceğine dair mücadelenin belir­ leyici anları, iki gün önceki (13 Şubat) Hükümdarlık Konseyi toplantısında yaşandı. Burada devrim Rusya'sına karşı izlenecek siyaset, Doğu'da sınırlı bir taarruz başlatma kararı üzerinde yoğunlaştı. Bu taarruzun amacı Alman

Sosyalist Anavatan Tehlikede 1 hattını Narva ve Pskov'a ilerletmek, ama daha da önemlisi Bolşevikleri "yerli yerine oturtmak"tı. Taarruz tarihi 18 Şubat olarak belirlenmişti. 20 Almanya'nın Rusya ile ateşkesinin sona ereceği ve 18'i gecesi savaş duru­ munun yeniden oluşabileceği söylentisi ilk olarak 16 Şubat gecesi ulaştı. 21 Yeni haberler içeren bir telgraf alındığında Troçki, Lenin'in ofisinde, Lenin, Kare­ lin ve Karelin'in adını bilmediğimiz bir partili çalışma arkadaşı ile görüşme halindeydi. Lenin, açıkça görülebilecek derin bir rahatsızlıkla, sessizce telgra­ fı Troçki'ye uzattı. Anılarında bu dönemi anımsayarak, Troçki Lenin'in hızlı­ ca toplantıyı bitirdiğini, Sol Sosyalist Devrimcileri ofisinin dışına çıkardığını ve birden patladığını yazar: "Sonunda bizi kandırdılar Bu vahşi canavar, hiçbir şeyin elinden kurtulmasına izin vermeyecek."22 Lenin, Troçki'ye antlaşmaların koşullarını hatırlatarak, barış antlaşması­ nın acilen imzalanmasını desteklemeye zorladı. Troçki, Almanların mevcut tabloda Rusya'ya karşı bir taarruz başlatma kapasitelerinin olup olmadığı sı­ nanacaktır yanıtını verdi. Belki de bu nedenle, o an için haber duyurulmadı. 23 Rusya'nın savunması için üst düzey askeri yetkililerin dikkatine bile sunul­ mamıştı; ne de Sovnarkom bilgilendirilmiştU4 18'i akşamına, Rus istihbara­ tı Alman komutaniarına gönderilen ve Troçki ateşkesi bozduğu için hücum operasyonlarına devam edeceklerini bildiren bir telgrafı ele geçirene kadar, Rus ordusu gelişen acil durumla ilgili bilgilendirilmemişti.25

Alman taarruzunun yeniden başladığı na dair haberlerin hemen ardından, Troçki'nin "ne savaş, ne barış" stratejisi ile gündemden düşen ve büyük ayrış­ malara yol açmış olan İttifak Kuvvetleri ile ayrı bir barış imzalama meselesi yeniden açıldı. Cephedeki gelişmeler ve Almanların nihai hedefleri konu­ sundaki belirsizlikler nedeniyle sürekli yön değiştiren bu yeni tartışma, 17 Şubat'tan 24 Şubat'a kadar aralıksız şekilde ortalığı kasıp kavurdu. Basında ve Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitelerinde, Sovnarkom'da ve Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonlarında, MYK genel ku­ rul oturumlarında, Petrograd Sovyetinde, Bolşevik Petersburg Komitesi'nde, Petrograd Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı'nda, Petrograd bölge Sovyetlerinde ve Bolşevik ilçe komitelerinde, fabrikalardaki sıradan işçiler, barakalardaki askerler, Baltık Filosu gemileri ve yakınlarındaki denizciler arasında konuşuldu.

Tartışma, Şubat'ın 17'sini 1 8'ine bağlayan gece bir Bolşevik Merkez Ko­ mitesi toplantısında başladı. Yayınlanmış Merkez Komitesi belgeleri, katılan on bir üyenin savaş ve barış konusundaki bir dizi soruya nasıl oy verdiklerini gösteren bir tablo içerir. Lenin'in bakış açısından bu sorunların en önemlisi, birincisiydi: Hükümet barış görüşmelerini yeniden başlatınayı teklif etmeli miydi? Ki bu, ona göre Almanya'nın koşullarıyla acil bir barış talep etmek anlamına geliyordu. Lenin 6'ya karşı 5 oyla kaybetti.26 Aynı derecede önemli

1 65

166

1

Bolşevikler iktidarda

olan bir diğeriyse son soruydu: Eğer bir Alman saldırısı gerçekleşir ve Al­ manya ile Avusturya'da devrimci kalkışmalar yaşanmazsa, barış imzalanma­ lı mıydı? Lenin bu konuda oylamayı kazandı; Troçki de onunla beraber oy kullanarak ona olan bağlılığını gösterdi.

Merkez Komitesi, başlamak üzere olan Alman askeri operasyonlarından hemen önceki tabioyu ertesi sabah (18 Şubat) bir kez daha değerlendirdi. O zamana kadar, cephe yakınlarında Alman askeri etkinliğinin yoğunlaştığı­ na dair sayısız işaret rapor edilmişti. Hemen Alman hattının karşısında olan Dvinsk'te düşman uçakları görülmüştü ve Revel'in Baltık'taki başlıca lima­ nındaki grev başlamak üzere gibi görünüyordu. Alman radyosu, doğudan ge­ len "enfeksiyon" tehdidinden korunma ihtiyacına odaklanmaya başlamıştı.

Merkez Komitesi'ne göre en kötüsü de, Alman cephesinde ya da cephe geri­ sindeki garnizonlarda hiçbir protesto işareti gözlenmiyordu. Yine de, taar­ ruz henüz başlamamıştı. Sonuç olarak, geçen akşam bir dizi olasılıkla zaman harcanmasından dolayı, Sverdlov sahadaki durum netleşene kadar toplantı­ nın ertelenmesi tavsiyesinde bulundu. Lenin buna itiraz etti ve itirazı dikka­ te alınarak, toplantıya devam edilmesinde ve derhal Almanlara acil bir barış öneren bir telgraf gönderilmesi nin uygunluğu konusuna odaklanılmasında anlaşıldı. Bu konuyla ilgili tartışmanın sonunda, Lenin'in Almanya'nın ko­ şullarının zaman kaybedilmeden kabul edilmesi talebi bir kez daha bir oy farkla yenilgiye uğradı. 27 Bu durum Bolşevik halk komiserlerinin o akşam (18-19 Şubat) erken saat­ lerde başlayan Sovnarkom toplantısında, özellikle patlak veren askeri krizle baş etmeye yönelik davranışlarını açıklamaya yardım eder. 28 Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci kabine üyelerine ilaveten, zaman zaman bu toplantıya katılan kişiler arasında MYK Başkanlık Heyeti temsilcileri, Brest barış dele­ gasyonu ve "eski" ordunun ve rüşeym halindeki Kızıl Ordu ve donanmanın genelkurmayları yer alıyordu. Katılımcıların kendi Merkez Komitelerinin top­ lantılarına girmelerine izin veren aralarla beraber, Sovnarkom'un bu oturumu bütün gece boyu ve sabahın erken saatlerine kadar uzadı. Tartışmaların büyük kısmı düzenli ordu güçlerinin yokluğunun nasıl üstesinden gelineceği ne ve dı­ şarıdan yardım gelene kadar devrimi Almanlardan korumak üzerine yoğun­ laşmış gibi görünüyordu. Ele alınan konular arasında acilen genel seferberlik ilanı (bunun için henüz erken olduğu düşünüldü, çünkü Alman proletaryası­ nın ya da Reichstag'ın "müdahalesi" konusunda h;lla ümit besleniyordu); ılımlı sosyalist partilerle ülke savunması konusunda bir anlaşma kararına varılması (Sol Sosyalist Devrimciler tarafından önerildi, Bolşevikler tarafından redde­ dildi); partizan savaşının hayata geçirilebilirliği (alışılmadık şekilde etkili ola­ bilirdi, "çünkü herkes fiilen silahlı"ydı) ve Petrograd'ın tahliyesine başlanması (savunma çabasına zarar verebileceği için tavsiye edilmedi) bulunmaktaydı.

Zaman geçtikçe, yayılan Alman taarruzuna dair raporlar giderek kaygı verici bir hal kazandı. Düşman saatler içinde Dvinsk ve Minsk'i ele geçirmiş-

Sosyalist Anavatan Tehlikede 1 167 ti ve Petrograd'a doğru geniş bir cephede ilerlemekteydi. Taarruz kuvvetleri küçük, rastgele toplanmış ve düzensiz müfrezelerden de oluşsa, Alman taar­ ruzunun ilk işaretleri geldiğinde panikleyen Rus askeri hiçbir direniş göster­ meden ve demiryolu hatları ve köprüleri imha etmeyi bile beklemeden ace­ leyle kaçıştı. Hepi topu yüzden daha az Alman askeri Dvinsk'i ele geçirmeye yetmişti.

Sovnarkom gece yarısına doğru oturuma ara verdi. Bolşevik Merkez Komitesi'nin, hemen ardından başlayan, gecenin ilerleyen saatlerindeki top­ lantısı, kısmen Lenin'in -büyük ihtimalle Almanların Petrograd üzerine yü­ rümesini engellemek için- Almanya'nın barış koşullarını kabul eden bir telg­ raf gönderme sabırsızlığı nedeniyle, son dakikada ayarlanmıştı. Yirmi dört saat içerisindeki bu üçüncü Merkez Komitesi toplantısında, Lenin acilen silah bırakılması için itiraz kabul etmeyen bir müdafaa başlattı. 29 "Artık daha fazla bekleyemeyiz, çünkü durum açıklığa kavuştu," diye ısrar etti. "işler öyle bir noktaya geldi ki, eğer biz yerimizde oturmaya devam edersek devrim kesin olarak ezilecektir ... Eğer Almanların Bolşevik iktidarını düşürmeye ihtiyacı olsaydı, doğal olarak savaşmamız gerekecekti. [Ama] daha fazla ertelernek şu anda gündem dışıdır."

Sovnarkom toplantısı, Ocak 1918. Soldan sağa: I. Z. Ştaynberg, I. I. Skvortsov-Stepanov, G. F. Fedorov, V. D. Bonç-Brueviç, V. E. Trutovski, A. G. Şliapnikov, P. P. Proşyan, V. İ. Lenin, I. V. Stalin (oturan), A. M. Kollontay, P. E. Dibenko (oturan), E. K. Kokşarova, N. I. Podvoyski, N. P. Gorbunov, V. I. Nevski, V. I. Şotman ve G. B. Çiçerin. ( Jonathan Sanders Koleksiyonu.)

Lenin'in bu toplantıdaki baş muhalifi, Brest krizi boyunca da olageldiği gibi, gençliğine rağmen hiçbir çekingenliği olmayan Buharin'di. Söz hakkını kullanan Buharin, Lenin ve her ne pahasına olursa olsun barışı savunanların, aslında ortada beklenmedik hiçbir şey olmadığı halde paniğe kapıldıklarını

168

1

B o lşevikler iktidarda

iddia etti. Emperyalist güçler, devrim daha fazla yayılmadan onu bastırmak istiyordu. Şimdi, önlenemez kavgan ın yükseltilmesi kritik önemdeydi. Buha­ rin şöyle diyordu: "Olaylar nasıl gelişmesi gerekiyorsa aynen öyle gelişiyor Biz her şeyi öngördük. Ya Rus devrimi yayılmaya devam edecek ya da emper­ yalizmin baskısı altında ölecek demiştik."

Lenin Buharin'in argümanlarını umutsuzca ütopik olmakla addetti. "Eğer [devrimci bir savaşa] hazır değilsek, barış antlaşmasını kabul etmek zorun­ dayız," diye parladı. "Almanlar Ukrayna, Finlandiya, Livonya ve Estonya'nın işlerine karışınama konusunda yeni taleplerde bulunsalardı bile" diye bağla­ dı, "bunu bile koşulsuzca kabul etmek mutlak önemdedir." Lenin'e göre ha­ yatta kalmanın bedeli buydu. Uluslararası devrimin tutunma noktası olarak Rusya' da devrimi korumak -tüm mesele buydu.

Troçki Sovyet hükümetinin emrindeki dağınık güçlerle Almanlara karşı savaşmanın mümkün olmadığı konusunda Lenin ile hemfikir olsa da, hala Avrupalı işçilerin kendilerini kurtarmaya geleceği umudunu taşımaktaydı. Şubat'ın 18'ini 19'una bağlayan geeeki Merkez Komitesi toplantısında, açık­ ça zaman kazanmak için, Rusya'nın derhal silah bırakması yerine, Berlin ve Viyana'ya taleplerin doğasını soruşturan notalar yollanması uyarısında bu­ lundu. Troçki bu taleplerin görünür kılınmasının bir propaganda değeri ta­ şıyacağına inanır görünüyordu. Ancak bu fikrin her iki taraf için de kabul edilemez olduğu açıklık kazanınca, yine Lenin ile olan pazarlığını sürdürdü.

7'ye karşı 5 ret oy ve 1 çekimser oyla, Troçki seçimin kaderini etkileyecek oy oranını sağladı ve Bolşevik Merkez Komitesi, artık Alman hükümetine Rusya'nın acil bir barış antlaşmasını imzalamaya hazır olduğu bildirilmesi tavsiyesinde bulunarak, kendi kararını bozdu. Lenin ve Troçki bu amaçla bir mesaj kalem almakla görevlendirildiler. Kısa bir süre sonra, Sol Sosyalist Dev­ rimci Merkez Komitesi, 1 5 üyesinden sadece 6'sı nın katılımıyla, barış lehine oy kullanarak Lenin ve Troçki tarafından kaleme alınmış teslim mesajının gönderilmesini onayladı.30 Bu kararlara rağmen, genel kanıya göre, yeniden toplanan Sovnarkom'da­ ki Lenin karşıtı muhalefetin gücü kayda değer ölçüde değişmiş gibi görün­ memekteyd i. Alman iledeyişinin hızına dair raporlar nedeniyle giderek ar­ tan kasvet karşısında, direnişe vurgu yapılmaya devam ediliyordu.31 Sabaha doğru, barış talep etme olasılığı ilk kez acil eylem olarak ileri sürüldüğünde, bu fikir tatsız bir tartışmanın yeni bir raundunu tetikledi. Lenin şimdi, acil kuşatmaya karşı savaşabilmek için Troçki ile birleşmişti. Ştaynberg ve Pavel Dibenko devrimci savaşın en önemli savunucuları olarak sivriliyorlardı. Za­ man zaman, iki taraf arasında temel ilkeler üzerine ayrışma o kadar derinleşi­ yor ve atmosfer öyle çekişıneli oluyordu ki, bir gözlemci halk koroisederinden bazılarının istifa edebileceği düşüncesine kapılmıştı. Toplantının sonunda, ki halk komiserlerinin sayısı dokuza inmişti, "acil barış" tek oy farkla kabul edildi.32 Lenin ve Troçki, MYK'ya danışmadan acilen Berlin'e, Sovnarkom'un

Sosyalist Anavatan Tehlikede

1 169

Brest-Litovsk'ta önerilen şartlara uygun bir barış andaşması imzalamaya ha­ zır olduğunu bildiren bir telsiz mesajı yolladı.33 Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler haricinde diğer siyasi gruplar nasıl tepki verdiler? Hemen hemen hepsi, Alman taarruzu haberlerine, eski uzlaş­ mazlıkları yok sayıp ülkeyi yabancı düşmana karşı savunmak için yekvücut olmaya hazır oldukları yanıtını verdi. O halde, yirmi dört saatten biraz faz­ la zaman geçmişken, Rusya'nın teslim olduğu haberlerine dönük tepkilerinin gelgitli bir öfke dalgası yaratması şaşırtıcı değildi. Kadet, Sosyalist Devrimci ve Menşevik basın, hükümetin Alman barış koşullarını kabul etmesini en ağır ifadelerle kınadı ve Kurucu Meclisin acilen yeniden toplanmasını talep etti.

Lenin, liberal ve ılımlı sosyalist gruplardan politikalarına karşı sert iti­ razlar bekliyordu. En üzücüsü ve en felaketiere gebe olanı, kendi partisinin geniş ve önemli kesimleri ile Sol Sosyalist Devrimciler arasında, Almanlara savaşmadan teslim olmasıyla tetiklenen öfkenin derinliğiydi. Konunun her an patlamaya hazır bir bomba olduğu, 19 Şubat akşam üzeri Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonlarının toplantısında birdenbire ortaya çıktı. Toplantının amacı, o akşamki MYK genel kurulunda görüşülecek olan hükümetin barış politikasına dair tutum hakkında görüşü netleştirmekti. Bu fraksiyon toplantılarında, toprak kaybı içeren acil bir barışa karşı-devrimci savaş gibi Leninistler ile Sol Komünistler ve benzeri Sol Sosyalist Devrimci gruplar arasındaki bilindik ayrımiara ilaveten, zaten tepki çekmiş olan Lenin­ Troçki telsiz mesajının iletilme prosedürüne dair sert şi kayetler de dile geti­ rildi. Hem Bolşevik hem de Sol Sosyalist Devrimciler arasında teslim olmaya muhalefet edenler; Sovnarkom'un böylesine köklü, kritik bir politik meselede yeterli çoğunluk olmaksızın, sadece bir oy farkla ve MYK'nın dalıli olmadan karar vermesine itiraz etti. Lenin'in normalde en güvendiği ve en yumuşak başlı teğmeni olan Sverdlov bile Lenin-Troçki telgrafın ın MYK onayı olma­ dan gönderilmesini protesto etti. 34 Geniş Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonu öylesine öfkeliydi ki, temelde Sovnarkom'un ve komiserliklerin eylemlerini kontrol etmek için MYK'nın gücünü arttırma çabasını derhal yeniledi. Aynı zamanda, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin Lenin-Troçki mesajı­ nın iletilmesini kabul etmiş olduğu inkar edilmese de, birçok Sol Sosyalist Devrimci milletvekili kendi liderliklerinin bu hareketine fraksiyon üyeleri­ nin küçük bir kısmı tarafından karar verildiği suçlamasını yöneltti. 35 Dolayısıyla, 1 9 Şubat öğleden sonrası Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci parti yönetim kurullarında gündemdeki merkezi sorun, Almanya'nın barış koşullarını kabul eden Lenin-Troçki mesajının geçersiz kılınıp kılınmayacağı ve bütün konunun yeniden ele alınıp alın mayacağıydı. Bu sorun Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci cephelerinde açıkça bölücü bir rol oynadı. Başlangıçta, devrimci savaş (ya da Sol Sosyalist Devrimcilerin tercih ettiği ifadeyle, "em­ peryalizme karşı ayaklanma") yanlıları, Sol Sosyalist Devrimciler içinde Bol­ şevik fraksiyona kıyasla daha güçlüydü. 19 Şubat gecesine gelindiğinde, hala,

1 70

1

Bolşevikler iktida rda

her iki fraksiyonda devam eden sert tartışmanın bir sonucu olarak, bütün MYK'nın Alman koşullarıyla acil bir barışa razı olması ihtimali o kadar zayıf ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci hükümet koalisyonu ve hatta hükümetin mevcut yapısı için feci sonuçları olacak kanlı bir çatışma ihtimali o kadar büyüktü ki, toplantının on birinci saatinde Bolşevik MYK liderliği akşamki genel kurul oturumunu iptal etti. Bu toplantı, Bolşevik ve Sol Sosyalist Dev­ rimci MYK fraksiyonlarının -hayli alışılmadık olan- kapalı ortak toplantısı ile değiştirildi. 36 Lenin toplantıdaki iki saatlik konuşmasında, acil barış argümanı lehine akla uygun her argümanı sırayla dile getirdi. Ancak Sol Sosyalist Devrimci­ lerde Sergey Mistislavski ve Bolşeviklerde Radek'in başını çektiği muhalifleri, bu akıl yürütmeye ikna olmamaya devam etti ve söylendiğine göre, gece yarısı dolaylarında iki fraksiyon, Lenin karşıtlarının yükselişiyle beraber, kendi yol­ larına gitti. Fraksiyonlar gece ve ertesi gün boyunca zaman zaman ayrı, za­ man zaman birlikte tartıştılar ve birlikte bir araya geldiler. Her ikisi de kapalı kapılar ardında, acil teslimiyet konusunda son derece katı olan Krilenko' dan brifingler aldı. Krilenko'nun sunumlarının sınırlı bir etkisi olmuş gibi görü­ nüyordu. O an için, hiçbir fraksiyon bir mutabakat sergileyebilecek durumda değildi. 37 Taurida Sarayı'ndaki Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksi­ yonları arasında süregelen tartışma ve kararsızlık bir düstur olarak kaldıysa da, aynı durum Petrograd 'daki herhangi bir yerde söz konusu değildi. Al­ man taarruzunun yeniden başlamasından hemen sonra, Bolşevik Petersburg Komitesi bütün ilçe komitelerini yokladı. Görüş ayrılığının olduğu Viborg Bölgesi'ndeki parti komitesi hariç, bütün diğer parti komitelerinde büyük ço­ ğunluk teslim olmaya muhalefet etti.38 Bu yeni askeri krizin başlangıcı, tesa­ düfen, Petrograd Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı'na denk geldi.

Petersburg Komitesi ve bölgesel parti komitelerinin seçilmiş temsilcilerinin katıldığı bu toplantı 17 Şubat'ta başlamıştı. Bu dönemde parti üyelerinin sayı­ sının, yılbaşından beri on iki bin civarında bir düşüşle, otuz altı bin civarında olduğu tahmin edilmekteydi.39 Ancak bu bir tahmindi; zira üyeliklerin -en önemlisi de, iktidarın ele geçirilmesiyle Petrograd'dan ayrılan emektar parti­ lilerin- takibi için hiçbir çaba sergilenmemişti. Aynı zamanda da, hala kentte olan deneyimli Bolşeviklerin büyük kısmı tüm zamanlarını hükümetle ilgili ya da askeri faaliyetlere adamış; pratik nedenlerle, parti örgütlenmesiyle bağ­ ları zaafa uğramıştı.

Kent konferansı üyeleri, bu kayıpları telafi etmek için partiyle ilgili yeni düzenlemeler benimsediler.40 Petersburg Komitesi'nin büyüklüğü, bölge ko­ mitelerince oransal temsile dayalı olarak seçilen kırk küsur üyeden, çoğu üç ayda bir yapılan kent konferanslarınca seçilmiş dokuz üyeye düşürüldü. Do­ layısıyla artık on altı bölge komitesinin hepsi Petersburg Komitesi'nde temsil edilmiyordu . Yeni statüler, tümüyle yeni bir temsili Delegeler Sovyeti oluş-

Sosyalist Anavatan Tehlikede 1 turulmasını sağladı; büyük ölçüde, bu değişikliği dengelemek için her beş yüz üyeye bir delege olmak üzere bölge komitelerinden seçilmiş delegelerden oluşuyordu. Üç ayda bir toplanan kent konferansları arasında en yetki sahi­ bi yerel parti organı olarak Petersburg Komitesi'nin yerini alıyordu. Hemen hemen aynı zamanda, yeni düzenlemelerde bahsi bile geçmemiş olan bir da­ nışma organı, [Parti] Örgütçüler[i] Meclisi kuruldu. Bu meclis, Petersburg Komitesi'nin kararıyla toplanacaktı ve her ilçeden maaşlı, sorumlu örgütçü­ lerden oluşmuştu. Belki kısmen bu sorumlu örgütçüler aynı zamanda bölge­ sel parti komitesi sekreterleri olduklarından, çoğunluğu kendini mücadeleye adamış, genç kadınlardı.41 Örgütçüler Meclisi varlığını sürdürmesine rağmen,42 seçilmiş Delegeler Sovyeti hiçbir zaman öngörüldüğü şekilde işlemediY Sonuç olarak, Petrog­ rad Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı'nda Petrograd parti örgütünün küçültülmesi ve yeniden şekillendirilmesi, bugünden bakıldığında, Bolşevik­ terin 1917'deki gücünün temel kaynağı olan görece iç demokrasinin yok edil­ mesinde büyük bir adım olarak görünmektedir. Yine de, Almanya'nın barış şartlarının kabulü konusundaki hiddetli çatışma ortamında, konuyla ilgili en kritik mesele, Petersburg Komitesi gibi parti kent konferansının da Sol Komü­ nistterin hakimiyetinde olmasıydı. Dolayısıyla, konunun 20 Şubat'ta hüküme­ tin tartışmalı barış talebine gelmiş olması şaşırtıcı değildi.44 Lenin ve Radek, savaş ve barış konusunda çelişen fikirlerini sunduktan sonra, konferansa ka­ tılanlar bu görüşleri tartışmadılar bile. Konferans, Lenin'in "Petrograd prole­ taryasının en önemli kesimlerinin Almanlara karşı bir mücadelede feda edi­ lebileceği" uyarısını meseleyle ilgisiz bularak, Merkez Komitesi'ni kınayan ve Sovnarkom'un Almanya'nın barış şartlarını kabul etme kararının yürürlükten kaldırılmasını talep eden, sert dille yazılmış bir önergeyi kabul etti.45 Sovnarkom'un barış siyasetine karşı birçok açıdan en kaygı verici protesto, bu esnada aslında Bolşevik Merkez Komitesi çoğunluğuna savaş ilan eden, azınlıktaki dört Merkez Komitesi üyesi (Buharin, Yuritski, Lomov ve Bub ­ nov) ile önde gelen yedi parti lideri (Yakovleva, Pokrovski, Smirnov, Piatakov, Meçeslav Bronski ve Andrey Spunde) tarafından imzalanan bir açıklamaydı.

Açıklama; Merkez Komitesi çoğunluğunun Almanya'nın koşullarıyla bir ba­ rış imzalama konusundaki istekliliğini " özellikle uluslararası proletaryanın davasında kirli bir darbe" olarak adiandırıyor ve kaçınılmaz şekilde " [Rus] proletaryasının Ekim Devrimi'nden bu yana sosyalizmin inşası adına attı­ ğı bütün adımların yok edilmesiyle" sonuçlanacağını savu narak mahkum ediyordu. Lenin'e göre belki de en kaygı verici olanı, imzacıların çoğunluk tarafından izlenen barış politikasına karşı, onu vaktinden erken toplanacak bir parti kongresinde tersine çevirme amacıyla, parti içinde ajitasyon yapma kararlılıklarını ilan etmeleriydi. 46 Aynı dönemde, Sol Sosyalist Devrimcilerin ulusal ve yerel düzeydeki par­ ti komiteleri tarafından da benzer şekilde cüretkar barış karşıtı/savaş yanlısı

171

1 72

1

Bolşevikler iktida rda

önergeler benimsendi. En önemlisi, 20 Şubat'ta Sol Sosyalist Devrimci Mer­ kez Komitesi'nin büyük bir çoğunluğunun 1 8 - 1 9 Şubat gecesi benimsediği tutumu revize ederek ayrı bir barışın imzalanmasına muhalefet beyan et­ mesiydi. Genellikle güvenilir bir kaynak olan Novaia zhizn 'in haberine göre, bu toplantıda bağımsız bir barışın kabul edilmesine karşı duygular o kadar şiddetliydi ki, eğer Lenin ve Troçki Almanya'nın koşullarının kabulünü iptal etmezse, çoğunluk derhal Bolşeviklerle arasına mesafe koymaya hazırdı.47 Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin kararını değiştirmesinin he­ men ardından, Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonunda devrimci savaşı savunan bir mutabakat kristalize oldu.48 Dahası, kabaca aynı dönemde Bol­ şevik MYK fraksiyonundaki güç dengelerinde ibre, iddia edildiğine göre Pet­ rograd kent parti konferansındaki gelişmelerden etkilenerek, Sol Komünist­ lere doğru daha da kaydı. 49

Açıkça göründüğü üzere Alman hükümetinin Lenin ve Troçki'nin silah bırakma telgrafını yanıtlama konusunda aceleci davranmaması, telgrafın ardından ilk günlerde hem Bolşevik hem de Sol Sosyalist Devrimci saflarda artan militanlığı daha da pekiştiriyordu. Alman kuvvetleri, Riga, Revel ve Pskov'a giden ana demiryolu hatları boyunca birer birer kasabaları ele geçire­ rek, geniş bir cephede ilerlemesini sürdürüyordu. Petrograd çok hızlı bir şe­ kilde kendisini psikolojik ve askeri açıdan hazır olmadığı bir taarruzun yakın tehdidi ile karşı karşıya buldu.

Alman taarruzu ihtimali, Sovyet hükümetini ve Askeri işler Halk Karnİ­ serliğindeki yetkilileri hazırlıksız yakaladı. Rusya'nın kırılganlığı konusunda belki Lenin hariç herkesten daha duyarlı olan askeri yetkililer, Troçki'nin "ne savaş, ne barış" ilanını hemen takip eden günleri Almanların elindekiyle ye­ tineceğini umut ederek harcamış görünmekteydi. Eski ordunun terhisine bir düzen verilmesi ve yeni, sosyalist bir Kızıl Ordu'nun kuruluşuna başlanması çabaları kötü gitmişti. Yıllar sonra kaleme aldığı anılarında ilin Zenevski, endişeli bir bekleyişle geçirdiği bu günlere dair duygularını "Huzurla içimize işlemiş taze umutlarla geçen günler ve ardından adeta açık bir gökyüzünde patlayan gök gürültüsü. Almanlar ilerlemeye başladı ve inanılmaz bir hızla Petrograd'a dayandı" sözleriyle anlatır ve devam eder: "Partide ve Sovyetlerde halkımızın üzerine çöken ağır ve mazlum ruh halini asla unutmayacağım."

"Birçoklarına göre artık her şey kaybedilmiş gibi görünmekteydi. Alman em­ peryalizminin silah kuvveti karşısında ezilecektik ve Sovyet Cumhuriyeti bir Alman sömürgesine dönüşmeye mahkumdu." Hakim çaresizlik duygusuna boyun eğen ilk insanlardan biri, ilin Zenevski'nin karısı oldu. 20 Şubat'ta kendisini vurdu.50 Şubat'ın 1 9'unu 20'sine bağlayan gece geç saatlerde, Sovnarkom bir savun­ ma örgütlemenin ve gerekli olduğu takdirde bir devrimci savaş yürütmenin

Sosyalist Anavatan Tehlikede

1 173

olanaklarını tartışmıştı. 51 Aktarılanlara göre, bu tartışma geleneksel anlamda savunma operasyonlarının verimliliğinden ziyade, Alman proJetaryası "Al­ man emperyalizmini arkadan vuracak" hale gelene kadar dayanma şansına odaklandı. Dahası, bir yanda Alman kuvvetleri, öte yanda eski ordu, Kızıl Muhafızlar ve alelacele toplanmış Kızıl Ordu birlikleri arası çatışmalarda­ ki süregelen dağılma hali, bir kez daha partizan savaşını umut vaat eden bir strateji olarak öne çıkardı.52 Antonov-Ovseenko'nun düzensiz kuvvetlerinin Don' daki başarılı iledeyişi de, şüphesiz bu düşünceyi pekiştirdi.

20 Şubat'ta Sovnarkom, Krilenko ve donanma genelkurmay başkan veki­ li Vasili Altfater'in cephede artan kargaşaya dair raporlarını dinledi ve baş­ kentin savunulması için Petrograd halkını seferber etmeye, savaş için bir fon oluşturmaya ve askeri göreve uygun olmayan vatandaşları tahliye etmeye yö­ nelik acil durum önlemleri aldı. Aynı zamanda Sol Sosyalist Devrimcilerin inisiyatifiyle Sovnarkom; Bolşeviklerden Lenin, Troçki ve Stalin ile Sol Sos­ yalist Devrimcilerden Karelin ve Proş Proşyan'dan oluşan bir Geçici Yürütme Komitesi kurdu. Komite, iki toplantı arası acil durumlarda Sovnarkom adına harekete geçecekti. 53 Şubat'ın 2 1'ini 22'sine bağlayan gece Petrograd Sovyetinin Smolni' deki üç saatlik acil genel kurulu, derhal bir barış imzalanmasını savunan Bolşevikie­ rin o esnada karşı karşıya oldukları ikilemi yansıtıyordu: Bir yandan -bu ih­ timal görünüşe göre giderek azalsa da- Almanların kabul edebilir koşullarda silah bırakmaya ikna olma ihtimalini ortadan kaldırmamak, fakat aynı za­ manda devrimin yaşaması için giderek bir ölüm kalım mücadelesine dönüşen savaşa işçileri, askerleri, köylüleri seferber etmek. 54 Zinovyev'in bu oturumu toplarken birincil amacı, Almanya'nın sunduğu koşulların kabulü için des­ tek bulmaktı. Petrograd Sovyetindeki Bolşevik fraksiyonu, planlanandan çok daha uzun sürdüğü için genel kurul oturumunu en az iki saat erteleyen parti yönetim kurulu toplantısında, sert ve çekişıneli tartışmalardan sonra konu­ munu belirledi. Özünde hala partinin dış kontrolünden bağımsız olan fraksi­ yon, Şubat'ın 18'ini 19'una bağlayan gece Merkez Komitesi'nde az oy farkıyla geçen barış kararına da, ona karşı ayın 20'sindeki parti kent konferansında yankılanan devrimci savaş kararlılığına da uymak zorunda değildi. Zinovyev, Laşeviç'ten yardım alarak, grubu Lenin'in bakış açısına doğru çekmek için tüm gücüyle bastırdı. Sol Komünistler adına kavgayı Radek ve Riyazanov yü­ rüttü; fraksiyona Lenin-Troçki telgrafına onayını geri çekme ve Sovnarkom ile MYK'nın Almanları idare etmeyi bırakıp askeri savunmaya odaklanması konusunda ısrar etme çağrısında bulundular. Alkışiara bakılırsa, grubun kal­ bi Radek ve Riyazanov' dan yanaydı. Ancak oyunu Zinovyev ve Laşeviç'ten yana kullandı. Bu karar bütün fraksiyonu bağlıyordu; parti yönetim kurulu dağılırken, Zinovyev ısrarla bu noktayı vurguluyordu. 55 Zinovyev genel kurul oturumunu, hükümetin eylemini savunan uzun ve coşkulu bir konuşmayla açtı.56 "Büyük bir utançla," dedi içtenlikle, "kabul et-

1 74

1

Bolşevikler iktida rda

rnek zorundayız ki, bizim askerlerimiz gerçekte hiçbir direniş göstermernek­ tedir [S]ilahsız Alman askerlerinin bizim birliklerimizden yüzlercesini dağıttığı bazı vakalarla karşılaştık" (vurgu özgün metne ait). Aynı zamanda, Almanlar Rusya'ya nefes aldırmayacak olursa, "son adama ve son kurşuna kadar" devrimi savunmaktan başka seçeneğin bulunmadığını vurguladı.

Tüm konuşması boyunca Zinovyev, taktiksel olarak çelişkili bu iki konum arasında bir ileri bir geri gidip geldi: bir yandan acilen teslim olma mutlak zorunluluğu, öte yandan devrimci savunmanın çıkarları için bütün diğer en­ dişeleri bir yana koymanın kritik önemi. Zinovyev o gün Sovyet basınında çı­ kan devrimi savunma çağrısını selamlayarak, "Sosyalist Anavatan Tehlikede" sözleriyle ikincisine özel bir vurgu yaptı.

Krilenko, sonrasında cephede büyüyen felaketi ve ekonomik açıdan etki­ lerini belgeledi. Milyonlarca Rus askeri savaş alanını terk ederken, Rusya'nın demiryolu ağında hüküm süren düpedüz kaosu betimledi. Eğer bu insan gel­ giti bir şekilde durdurulmazsa, diye devam etti, savaşa acilen son vermek için gösterilen çabalardan bağımsız olarak, Petrograd 'da açlık kaçınılmaz hale gelebilir ve sosyalizmi inşa etme olanağı tümden kaybedilebilirdi. Krilenko Petrograd 'ın en deneyi mli, en etkin işçileri ve askerlerinden önemli sayıda ajitatörün acil olarak askere alınması ve cepheye sevk edilmesi konusunda çağrıda bulundu. Eğer bu ajitatörler cephe birlikleri arasında bir miktar dü­ zen sağlamayı başarabilirlerse, diyordu çekinerek, bu derinleşen gıda tedariki krizini hafifletebilir ve gerektiği takdirde Petrograd savunmasını kolaylaştı­ rabiliriz. 57 Zinovyev ve Krilenko tarafından yapılan konuşmaları takiben, Petrograd Sovyetinin bütün fraksiyonlarının temsilcilerine kendi tutumlarını ifade et­ meleri için zaman verildi ve Sol Sosyalist Devrimciler adına Mikhail Levin­ son ile Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler adına Efrem Berg, kendi konum­ larını yansıtan önergeleri gündeme getirdi. Levinsan'un önergesi, Zinovyev'i Sol Sosyalist Devrimcileri devrimin "en kritik anlarından birinde" safları bozdukları için azarlamaya sevk ederek, Lenin-Troçki telgrafının iptalini ve Almanlar ile savaşmak için ülkenin bütün güçlerini seferber etmeyi talep edi­ yordu. Berg'in Sosyalist Devrimci-Menşevik ortak önergesi ise acilen yeni, geniş tabanlı bir hükümet atanması, ikinci bir Kurucu Meclis "oturumu" ve uluslararası bir sosyalist barış konferansı toplanması çağrısında bulundu.

Bolşevikler adına Anton Slutski, partinin taktik ikilemini yansıtan bir önergeyi gündeme getirdi. Lenin-Troçki telgrafının gönderilmesini destek­ ledikten sonra, Almanların devrimi ezmeyi deneme eğiliminde olduklarına dair bir şüpheleri olmadığını ifade etti. Sonuç olarak, önerge Petrograd işçile­ rine ve askerlerine "Sosyalist Rusya'yı ve onun devrimci başkentini savunmak için acilen ayağa kalkma" çağrısı nda bulundu. Bu karar önergesi, savunma hazırlıklarını yönetmek ve koordine etmek amacıyla Petrograd'ın savunul­ ması için bir komitenin oluşmasını sağladı.58 Ve son olarak, bölge Sovyetle-

Sosyalist Anavatan Tehlikede

1 175

rini cepheye sevk etmek için ajitatör grupları kurma ve terhis için bir miktar düzen sağlama çağrısında bulundu. Toplantıda bulunanlar üç önerge için oy kullandılar ve Bolşevik önerge geçti. Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komitenin bileşimi konusunda da uzlaşmaya varıldı ve ona savunma hazır­ lıklarının idaresiyle bağlantılı daha fazla işlev yüklendi. 59 *

Şubat'ın 2l'ini 22'sine bağlayan gece saat onda, tam Petrograd Sovyeti­ nin Sovnarkom'un barış politikası üzerine değerlendirmesi başladığı zaman, Sverdlov uzun zamandır ertelenen MYK toplantısını görünüşte aynı sorunu tartışmak için topladı.60 İki toplantının politik önemi ve genel görünümü ara­ sındaki farklılıkları gözden kaçırmamak şarttır. En önemlisi, Petrograd' da Sol Sosyalist Devrimciler ile Bolşevikler arasındaki savaş ve barış sorunu üzerine çatışma şüphesiz çetindi; ancak Lenin'i destekleyen Bolşevikler çoğunluğa sa­ hipti. Bu tür bölünmeler MYK' da büyük olasılık Bolşevik-Sol Sosyalist Dev­ rimci koalisyonun bozulmasıyla sonuçlanmış olabilirdi ve işin aslı, Lenin hü­ kümetini düşürme olasılığı dışlanamazdı. Bu MYK toplantısında, kısmen Sol Komünistlerin pek çoğunun orada olmamasına dayanarak, Sol Sosyalist Dev­ rimciler açık bir üstünlüğe sahipti.61 Öldürücü olabilecek bu kurşundan sıyrıl­ ma konusunda en sorumlu davranan kişi, keskin bir taktiksel zekaya sahip olan MYK Başkanı Sverdlov'du. Barış konusundaki gelgitlere de, Sovnarkom'un Lenin-Troçki'nin teslim olma telgrafını göndermeden önce MYK'ya danış­ ınama hatasından kaynaklı olarak tırmanan huzursuzluğa da bütün partili yoldaşlarından daha duyarlı olan Sverdlov, hararet soğuyana kadar bir MYK toplantısı yapmayı ertelemişti. Görünüşe göre, Lenin' i huzursuzluğun olası so­ nuçları konusunda ikna ederken ve ondan Almanların yanıtından bağımsız olarak Sovnarkom'un MYK'da görüşülmeden barış görüşmelerinde yeni bir adım atmayacağına dair söz alı rken önemli bir rol oynamıştı.62 MYK Başkanlık Heyeti (Prezidyumu) o akşamki genel kurul oturumu­ nun Sverdlov lehine ilerlemesini planlamak üzere toplandığında, Lenin bile savunma gerekliliğini kabullenmeye başlıyordu. Gelecekte barışla ilgili her kararda MYK'nın imtiyazlarının gözetileceği üzerinde bir anlaşmaya varıla­ rak, Başkanlık Heyeti liderliğinin üyeleri, bütün Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, oturumda önemli çatışmalar yaşanmamasını garanti altına ala­ cak bir gündem akışı ve yöntemsel adımlar geliştirdi. Sverdlov'un toplantıya barış süreci üzerine giriş niteliğinde güncel bir raporla başlaması konusun­ da anlaşmaya varıldı. Ardından MYK' dan tüm politik ayrımların bir kenara bırakılması, hükümetin barış çabalarını onaylayan ve işçilerin, askerlerin ve köylülerin "sosyalist Sovyet iktidarını, her türlü ve bütün saldırılara karşı" savunmak üzere birleşeceğine duyulan güveni ifade eden bir Başkanlık Heye­ ti önergesi tasarısının kabul edilmesi isteneceki.63 Sosyalist devrimi iç ve dış düşmanlardan korumak, toplantının ana meselesi olmuş gibiydi.

l 76

1 Bolşevikler iktidarda Görünüşe göre plan buydu ve neredeyse bir saat kadar tıkır tıkır işledi.

Sverdlov'un açılış raporunun, Lenin-Troçki telgrafına Almanların kabul edi­ lebilir barış koşullarıyla yanıt verebileceği ihtimalini tamamen dışlamama­ sına rağmen, bunun uzak ihtimal olduğuna dair hakim varsayımı paylaştığı da açıktı. Bu ruh haliyle, Sovnarkom tarafından gündeme getirilmiş olan coşkulu bir dizi seferberlik çağrısını yüksek sesle okudu (bunların arasında, "Sosyalist Anavatan Tehlikede" de bulunmaktaydı). Bu çağrıların tekrarlan­ masındaki niyet, hükümetin acil barış çırpınışlarına rağmen devrimi savun­ mak konusundaki kararlılığını göstermek ve askeri olağanüstü hal ortamını iletmekti. Sverdlov ardından "MYK'nın her bir üyesi zaten mevcut durum üzerine yeterince düşünmüş ve tartışmış olduğundan," Başkanlık Heyeti ile fikir birliği içerisinde, konuyu tartışmaya açamayacağını ilan etti; aynı anda, hükümetin barış çabalarını destekleyen ve devrimin savunulmasının tartışmasız bir şekilde benimsenmesini sağlayan bir önerge sundu. Menşe­ vik-Enternasyonalist Raphael Abramoviç, beyhude bir çabayla, Başkanlık Heyeti tarafından sunulan önergeyi, acilen aydınlatılması gereken barış ve savaş meselelerinden hiçbirine yanıt vermediği için protesto etti ve ülkenin en yüksek hükümet kurumunun iki gün boyunca bir açıklama yapmasına neden izin verilmediğini -aslında:, "muhalefetin" neden susturulduğunu­ sordu.64 Bu toplantıda MYK'nın 1 5 0 üyesinden sadece 6'sı Başkanlık Heyeti­ nin önergesi aleyhine oy verdi; hayır oylarının (biri dışında) hepsi ılımlı sos­ yalistlerden geldi.65 Bununla beraber, uzun zamandır beklenen MYK genel kurul oturumu sona erdi. Oturum, bir saatten kısa sürdü.

22 Şubat'ı 23' üne bağlayan gece, Petrograd Bölgesi'nde en güvenilir uzun mesafe iletişim olanağını sunduğu için Sovyet yetkilileri tarafından has­ sas haberleşmelerde kullanılan Çarsko Selo' daki telsiz telgraf istasyonu, Brest'teki Rus delegasyonunun başı Georgi Çiçerin'den iki mesaj aldı. İlki, Rusya'nın barış teklifine Almanların yanıtının, Petrograd'a doğru yola çıkan bir Sovyet kuryesiyle iletilmiş olduğu konusunda Sovnarkom'u bilgilendiri­ yordu. İkincisi Troçki'ye Avusturya-Macaristan'ın, müttefikleriyle beraber, barış görüşmelerini bir sonuca vardırmaya hazırlandığı haberini ulaştırdı.66 Almanların şartları öğleden önce on buçukta ulaştı ve şartların ağırlığı bir yana, Lenin'i şaşırttığı şüpheliydi. Brest'te daha önce ısrar edilen şartlara ek olarak, Almanlar şimdi Rusya'dan Livonya ve Estonya'nın kontrolünü devret­ mesini; Ukrayna, Gürcistan ve Finlandiya'nın bağımsızlığını tanıyıp buraları tahliye etmesini; eski Rus ordusunu, yeni kurulmakta olan Kızıl Ordu'yu ve Kızıl Muhafızları acilen dağıtmasını; Rus donanmasını silahsızlandırmasını, 1904 tarihli ticari anlaşmayı restore etmesini ve nihayet, oldukça yüklü mik­ tarda bir tazminat ödemesini ve İttifak Kuvvetlerine ait topraklarda devrimci propagandayı sonlandırmasını talep ediyordu. Sovyet hükümetine koşulları

Sosyalist Anavatan Tehlikede

1 177

kabul etmesi için kırk sekiz saat süre verildi. Daha da beteri, bu yeni koşullar ellerine ulaştığında, verilen sürenin yarısından fazlası akıp gitmişti.67 Almanların yeni barış şartlarını düşünürken kim bilir Lenin'in zihnin­ den neler geçiyordu. Şartlar daha ağır olmadığı için rahatlamış olabilir miydi?

Her şey bir yana, bunlar Şubat'ın 1 8'ini 19'una bağlayan gece geç saatlerdeki Merkez Komitesi toplantısında, Rusya'nın kabul etmek zorunda kalabileceği­ ni söylediği koşullara benziyordu. Öte yandan, arada geçen zamanda Lenin'in en yakın yoldaşlarının çoğunda değilse de bir kısmında Alman emperyaliz­ mine boyun eğmekten duyulan hoşnutsuzluğun derinliği ve boyutu açığa çıkmıştı. Lenin'in efsanevi sabrına ve irade gücüne dair, Bolşevizmin ve Rus devriminin tarihindeki bu kritik momentte muhaliflerini yenmek için sergi­ lediği ateşli kararlılıktan daha iyi bir örnek az bulunur.

Bolşevik Merkez Komitesi üyeleri 23 Şubat akşam üzeri Almanların yeni şartlarını değerlendirmek üzere toplandığında, sıkıntılar ortadan kaybolma­ mış olabilirdi. Devrimin ayakta kalmasının nasıl güvence altına alınabileceği konusunda tamam ıyla farklı iki görüş bulunmaktadır. Dahası, parti içi müca­ deledeki her bir taraf diğeri tarafından savunulan politikaları benimsemenin kesinlikle intihar olduğunu düşünmekteydi.

Kısacası, bu toplantıda sekretarya tarafından alınan notlar özellikle tu­ tarsız görü nüyor.68 Notlar, "Yoldaş Sverdlov Alman şartlarını okuyor," diye başlıyor. Lenin neredeyse bir çırpıda bütün kartlarını masaya koyuyor. Not­ larda şöyle diyor: "Yoldaş Lenin devrimci lafazanlığın sona erdiğini düşü­ nüyor. Eğer bu politika şimdi de devam ettirilirse, hükümetten ve Merkez Komitesi'nden istifa edecek. Devrimci savaş için bir ordu gerekir [ve) bir ordu yoktur. Bu da şartların kabul edilmesi gerektiği anlamına gelmektedir." Sol Komünistler daha ilk anda Lenin'in istifa tehdidinin ne öylesine bir söz ne de blöf olduğunu; Alman şartlarının kabulünü desteklemedikleri takdirde Sovyet Rusya'yı yönetme, Alman emperyalizmine, Rus burjuvazisine ve pro­ letaryanın Lenin' den yana kesimine karşı bir savaşa önderlik etmek için so­ rumluluk üstlenmek zorunda kalacaklarını anladılar. Lenin bu konuda bütün şüpheleri yok etmek için elinden geleni ardına koymadı.

Merkez Komitesi üyelerinin çoğu tek tek barış koşullarını kabul etme ko­ nusundaki tutumunu ifade etti. "Lenin'in argümanları tamamen ikna edici değil" dedi Troçki. Zinovyev şu iddiayla karşıladı, "önceki birkaç günkü de­ neyim açıkça göstermiştir ki [proletaryada savaşmak için) coşku mevcut de­ ğildir .... [Ş) u anda biz [Alman] önerisini kabul etmek zorunda olduğumuz bir noktadayız." Buharin Almanların şartlarını lanetiedi ve "Lenin'in [kısa bir zamanda devrimci bir savaşa hazırlanmak için bir 'nefes alma' imkanı kul­ lanmanın gerekliliği hakkındaki) teşhisini desteklemediklerini" ekledi. Sta­ lin, Lenin'den yana tavır aldı. "Ya nefes alma imkanı bulacağız ya da devrim ölecek -başka bir makul seçenek bulunmuyor" diyerek araya girdi. Sverdlov ve Sokolnikov; Lenin, Zinovyev ve Stalin'le beraber oy kullanacağını söyledi.

1 78

1

Bolşevikler Iktidarda

Yuritski ve Lomov da aynı şekilde bir barış imzalamaya kesinkes karşı oldu­ ğunu ve bu yönde oy kullanacağını ilan etti. Yuritski ısrar etti: "Barışı imzala­ mak, Sovyet iktidarını kurtarmayacaktır." Lomov, Zinovyev'in kitlelerin ruh hali konusundaki değerlendirmesine itiraz etti. "Burada tarif edilen panik as­ lında yoktur," dedi, " [Bir savunma bayrağı yükselterek] çok şey başarabiliriz."

Lomov, yola Lenin'siz devam etme olasılığını açıkça kabullenen tek Sol Komünist, "Lenin'in istifa tehdidinden korkmak için bir neden bulunma­ maktadır. Biz [Sol Komünistler] V. i. [Lenin] olmadan iktidarı almak zorun­ dayız" dedi. Ancak açık ki, birçok Sol Komünist bu plan konusunda endişe­ liydi. Bu Cerjinski, Krestinski, Yoffe ve Troçki açısından da geçerliydi. Troçki, Alman koşulları reddedilirse devrimin yenilmeye mahkum olduğu konusun­ da Lenin'le aynı kanıda değildi. Aksine, eğer parti yekvücut olsa Almanlara karşı savunmayı örgütleme görevinin uluslararası koşullar açısından sonuç alıcı ve yönetilebilir olacağına dair güvenini belirtti. Parti yekvücut olmadığı için, devrimci savaşa önderlik edilmesi imkansızdı.

Alman şartlarının kabul edilmesi konusunun oya sunulmasından hemen önce, Buharin yine Lenin'e ve grubuna saldırdı, ama kavga kaybedilmişti. Al­ man şartlarının kabul edilmesi lehine verilen oy sayısı, yediydi (Lenin, Sta­ sova, Zinovyev, Sverdlov, Stalin, Sokolnikov ve Smilga). Dört karşı (Bubnov, Yuritski, Buharin ve Lomov) ve dört çekimser (Troçki, Krestinski, Cerjinski ve Yoffe) oy vardı. Hemen bu oylamanın ardından Krestinski tarafından oku­ nan bir yazılı açıklamada Krestinski, Yoffe ve Cerjinski çekimser oy kullanma gerekçelerini, barış imzalanmasına karşı olsalar da, parti saflarında Lenin'in tehdit ettiği eksende bir bölünmenin çok daha büyük bir felakete yol açacak olmasıyla temellendirdiler.69 Yuritski, kendisi gibi hayır oyu verenler adına bir deklarasyon okudu. Bu deklarasyanda Yuritski, Buharin, Lomov ve Bub­ nov ile birlikte Yakovleva, Piatakov ve Smirnov, Merkez Komitesi çoğunlu­ ğunun Almanlara teslim olmaktansa, parti içinde ve dışında antlaşma karşıtı kampanya yapma konusunda özgür olmak için partideki ve hükümetteki üst düzey görevlerinden istifalarını sunmuş olduklarını kayda aldı.70 Açık ki, Sol Komünistler için aciliyeti olan mesele, partinin MYK fraksiyonlarında ve MYK'nın kendi içinde antlaşmanın blok olarak onayıanmasını engellemekti.

Lenin'e göre, tehlike iki nedenden dolayı kaygı uyandırıcıydı: İlk olarak, Sol Komünistlerin Bolşevik MYK fraksiyonunda ve -Sol Sosyalist Devrimciler, Menşevikler ve sağ Sosyalist Devrimcilerle birlikte- MYK' da başarılı olmala­ rı ek riski vardı; ikincisi, mevcut koşullarda Sol Komünistleri n istifaları parti­ de keskin bir bölünmeye ve hemen hemen kesin olarak Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci koalisyonun dağılmasına yol açacak gibiydi.

Lenin bu düşünceyle, Sol Komünistleri yuvada tutmak için elinden geleni yapmaya hazırlanıyordu. Toplantının bu kısmının başlarında, Lomov Lenin'e Sol Komünistlere parti içinde barışa karşı ajitasyon yapma izni verip vermeye­ ceğini sorduğunda, Lenin hızlıca evet yanıtını verdi. Dahası Lenin, Sverdlov'un

Sosyalist A navatan Teh l i kede

1 179

tartışmanın sonlarına doğru eğer kendisine ve çalışma arkadaşlarına lobi yap­ mak için tamamen özgürlük ve hatta MYK' da antlaşmaya hayır oyu hakkı verilirse, Yuritski'nin istifaları erteleme teklifini zımnen kabul etmesine iti­ raz etmedi. Ardından, Lenin Sol Komünistleri oylama sırasında salonu terk etme konusunda teşvik etti, ama ısrar etmedi. Sonuç olarak, bir sonraki gün daha fazla değerlendirme yapmak üzere istifaların askıya alınması konusunda zımni bir uzlaşmaya varan komite üyeleri, Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitelerinin ve MYK' daki Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci frak­ siyonlarının ortak oturumları ile MYK ve Petrograd Sovyetlerinin ortak genel kurul toplantısı (hepsinin Taurida Sarayı'nda aynı gün birbiri ardına yapılması düşünülüyordu) için planları tartıştılar. Bolşevik Merkez Komitesi toplantısı­ nın sonuna doğru Lenin Çarsko Selo' daki telsiz istasyonuna, tanınan sürenin sona ereceği saat sabah yediden önce Alman hükümetine iletilrnek üzere bir telgraf hazırlanması direktifini verdiği bir not karaladı.71

Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyonlarının ortak toplantısı, 23 Şubat gece on birde cepheden kaçan Rus askerlerinin durumuna dair bir diğer korkunç raporla ve Krilenko'nun umutsuzca acil bir teslim olma çağ­ rısıyla başladı. Krilenko'nun saptamaları, yorumlarının tek taraflı olduğunu hisseden Sol Sosyalist Devrimcilerin protesto alkışiarı ile kesildi. İzleyiciler arasında birisi bağırdı: "Ya filoya ne oldu?" Raskolnikov elini bir çaresizlik jestiyle saliayarak yanıt verdi: "Filo kalmadı. Denizciler gemilerini düşmana bırakarak eve dönüyorlar."72 Her fraksiyonun biri barışın lehine, diğeri aleyhine sadece iki konuşma yapmasına izin verildi ve tartışmaya izin verilmedi. Bolşevikler adına Alman ültimatomunun kabul edilmesinin lehine Lenin, ona karşı ise Radek konuş­ tu.73 Sol Sosyalist Devrimciler barışı savunan bir konuşmacı atamayı reddet­ tiler, Kamkov inatla kendi fraksiyonunda Almanya'nın barış şartlarını kabul etme aleyhinde fikir birliği bulunduğunda ısrar etti. Sonuç olarak, Sol Sosya­ list Devrimciler adına tek konuşmacı, devrimci savaşın ateşli bir savunucusu olan Ştaynberg oldu. Bu ortak toplantının sonunda oylama yapılmadı; zira Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonu yeni barış şartlarını reddetmeye karar vermiş, Bolşevik fraksiyonu ise henüz bu şartları tartışmamıştı. Çok kısa bir süre sonra Sverdlov, hemen ardından başlayan Bolşevik MYK fraksiyonunun yönetim kurulu toplantısını, birleşik Bolşeviklerin Alman barış şartlarını kabul edip etmemek konusunda tartışarak daha fazla zaman kaybetmemesini ve bu konuda derhal oylama yapılmasını önererek açtı. Bir fraksiyon üyesi, "Ama en azından soru soramaz mıyız?" diye sakınarak sordu.

"Elbette," diye yanıtladı Sverdlov. L. Stupoçenko'ya göre, yönetim kurulun­ daki bir katılımcı "Şimdiye kadar duyduğum en ilginç tartışmalardan biri şimdi gerçekleşiyor" dedi. Barış karşıtları, " her biri öncekinden daha nefret

180

1

1

Bolşevikler iktidarda

dolu" sorularla Lenin'i sıkıştırdı.74 Yuri Steklov saldırıya öncülük etti. En sonunda bir oylama yapıldığında, raporlara göre, Sol Komünistlerin yirmi beş oyuna karşı Lenin'in tutumu yetmiş iki oy kazandı.75 Steklov'un, Mer­ kez Komitesi'nde zımnen kabul edildiği üzere, bu kararın fraksiyon üyelerini bağlamayacağı, dolayısıyla herkesin MYK toplantısında kendi iradesiyle oy kullanabileceği önerisi bozguna uğrayınca Sol Komünistler ikinci bir darbe daha aldı.76 Bütün bu ön hazırlıklar nedeniyle, Sverdlov MYK genel kurulunu gece saat üçe kadar toplayamadı.77 Saat üç olduğunda ise, Alman ültimatomunun sona ermesine sadece dört saat kalmıştı. Sverdlov bunu bir gerekçe olarak kullanarak Başkanlık Heyeti adına, Alman savaş koşullarını duyduktan ve bir Sovnarkom temsilcisinden on beş dakikalık bir raporu dinledikten sonra, her fraksiyondan bir konuşmacıya Alman barış koşullarını kabul ya da red­ detmek üzerine kendi fraksiyonunun görüşlerini ifade etme fırsatı verilmesi önerisinde bulundu. Konu hakkında sonrasında bir oylama yapılabilirdi. Sol Komünist görüşün dile getirilmesi ihtimalini bile etkin şekilde yok eden bu önerge kabul edildi.

Sverdlov'un Alman şartlarını okumasından sonra, Sovnarkom'un başkanı olarak Lenin söz aldı. Belki de bu yöntemle ilgili en dikkat çeken şey, yeni şartların kabine tarafından ne gözden geçirilmiş ne de oylanmış olmasıydı.

Teknik açıdan, Lenin'in konuşması barışın imzalanması konusunda sadece kendi görüşlerini yansıtıyordu. Daha önce olduğu gibi toplantıda barış ko­ nusunda üç farklı yaklaşım ortaya çıktı: (1) Bolşevik çoğunluğunun, Lenin ve Zi novyev tarafından ifade edilen görüşü; (2) Sol Sosyalist Devrimcilerin, Kamkov tarafından dile getirilen görüşü ve (3) Menşevik-Enternasyonalist­ lerin, Sosyalist Devrimcilerin ve Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalist­ lerin sırasıyla Martov, Mikhail Likhach ve Gavril Lindov tarafından temsil edilen görüşleri.

Lenin'in ve Zinovyev'in sunumları daha öncekilere ek yeni bir şey olmadı­ ğı için daha fazla detayiandırma gerektirmiyor.78 Sosyalist Devrimciler adına Kamkov'un konuşması, Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ortaklığında barış konusundaki fikir ayrılıkları kaynaklı yarılmanın ne derece derin olduğunu açığa çıkardı. Kamkov savaşa devam etmenin koşullarını açık ve güçlü bir şekilde sunarak, Lenin'in barış karşıtiarına yönelik nahoş olgulada yüzleş­ rnekten kaçındıkları ve sorumsuzca davrandıkları suçlamalarıyla alay etti.

Aksine, Lenin'in barış imzalamaktan başka seçenek olmadığı iddiasına yanıt olarak, Kamkov Rus devrimini bir sosyalist devrim olarak korumaya dair her umudun ancak Almanya'nın yeni koşullarını kategorik olarak reddetmeye ve dünya burjuvazisine karşı evrensel bir "ayaklanma" ilan etmeye bağlı oldu­ ğunda diretti -bu, Rusya Orta Avrupa' daki devrimler tarafından kurtarılma­ dan önce Petrograd'ın ve ülkenin geniş kesimlerinin teslim olması anlamına gelecek olsa bile/9

Sosyalist A navatan Teh l i kede

!ısı

Martov'a göre, bizatihi barış şartlarının kendisi, onların kabulünün Rus devriminin erkenden tükenişine sebep olacağını kanıtlıyordu. Lenin'in Rusya' da devrimin tazelenmesi umutlarının köşe taşı olan, "nefes alma imkanı" fikrini, sadece bir " kendini kandırma" olarak niteledi. Onun ifade­ siyle, Almanya'nın şartları pratikte "barışın imzatanmasından bir gün sonra Sovyet iktidarının Almanlara mahkum olmasını" garantiye alıyordu. Ve ek­ ledi: "Bunu anlamalı ve kendinize, Sovyet iktidarının varlığı için böylesi bir bedel ödenmesine izin verilebilir mi diye sormalısınız." Martov'un görüşüne göre, kabul edilebilir sadece iki hareket alanı bulunmaktaydı: umuttan ilham alarak savaşmak ya da, eğer bir zafer mümkün değilse, Paris komünarlarının yaptığı gibi onuruyla savaşmak ve ölmek. Ancak ona göre durum umutsuz de­ ğildi; gerçekçi strateji, Rusya'nın içlerine doğru geri çekilmek ve oradan tüm zinde, devrimci güçlerin birliği temeline dayalı bir savunma örgütlemekti. Öte yandan, Lenin'in talep ettiği aşırı çözüm, yani acilen silah bırakmak, bir çözüm değil, bir felaket reçetesi olabilirdi.80 Martov'un Almanya'nın şartla­ rıyla bir barış antlaşmasının kabul edilemezliğine ve tüm zorluklara rağmen Almanlada savaşmayı denemenin gerekliliğine yaptığı vurgu, Likhach ve Lindov'un konuşmalarında da yankılandı.81 Bu muhalifkonuşmalar esnasında, Lenin kürsünün yanında ayakta, sinirli bir şekilde oylamanın başlamasını bekledi. Bütün belirtiler oylamadan ucu ucuna bir sonuç çıkacağına işaret etmekteydi. Bir kez daha, çoğu Sol Komü­ nist olmak üzere olağan dışı sayıda çok üyenin namevcut olması nedeniyle, Bolşevikler toplantıdaki 230'a yakın katılımcı arasında çoğunluğa sahip de­ ğildi. 82 Bütün Sol Komünistler Bolşevik fraksiyonun çoğunluğu tarafından dayatılan parti disiplinine uymuş ve Almanya'nın barış şartlarının kabulü doğrultusunda oy kullanmış olsaydı bile, Lenin kabul kararını güvenceye al­ mak için bir başka kesimin yardımına ihtiyaç duyacaktı. Bu esnada, sahne ar­ kasında, Brest barışının Sol Sosyalist Devrimci muhalifleri Sol Komünistleri kendi taraflarına çekmek için sıkı bir şekilde çalışmaktaydı. 83 Varılan anlaş­ ma gereği, oylama kartlarının gösterilmesiyle bir ön oylama kayıtlara geçiri­ lecek, hemen ardından acil bir yoklama oylaması bunu izleyecekti. İlk olarak, Sverdlov evet oyları için çağrı yaptı: 1 1 2 oy. Sonuç, çok yakındı. Sonra aleyhte ve çekimser oylar sayıldı: sırasıyla 86 ve 22. Bu sonucu alkışiayan asker kö ­ kenli Bolşevikleri görünce, Ştaynberg öfkeyle bağırdı ve oturduğu hükümet Ioc asının korkuluğunu yumrukladı. 84 Sabah saat dört buçukta, Alman ültimatomunun tanıdığı sürenin bitme­ sinden iki buçuk saat önce, Lenin kontrolü sağlamıştı. Sovnarkom' dan Alman hükümetine kabul mesajı içeren metnin onayını almak için acele ederken, yoklama oylaması başladı. MYK üyeleri birer birer kürsüye tırmandılar ve oylarını ilan ettiler. Ilımlı sosyalistler ve Sol Sosyalist Devrimciler bu sürecin başlarında, Buharin barış şartlarının kabul edilmesi aleyhine oy kullanınca, onu alkışladılar.85 Lunaçarski'nin evet oyu kullanmak için ayağa kalktığında

1 82

1

Bolşevikler Iktidarda

gözyaşiarına boğulduğu söylenir. Yoklamanın sonuçları ön oylamanınkiler­ den sadece biraz farklıydı: 1 16 lehte, 85 aleyhte ve 26 çekimser. Salonun arka tarafından birisi "Rusya'yı sadece S oy ile satamazsınız" diye bağırdı. Yirmi iki Sol Sosyalist Devrimci barış taraftarı çekimser kaldı. Açıkçası, Lenin on­ lara çok şey borçluydu. Petersburg Komitesi'nden Boki, Volodarski, Kossior ve Raviç'in aralarında olduğu en ateşli Sol Komünistlerden bazıları, parti disip­ linini gözeterek, Alman barış şartlarının kabulü için oy kullandı. Riyazanov ve Fiatnitski safları bozarak ve antlaşmanın kabulü aleyhine oy kullanarak Buhari n'e katıldılar. Önde gelen Sol Komü nistlerden Kollontay, Cerjinski, Krestinski, Yoffe, Bubnov ve Yuritski ise "oy kullanmadı."86 24 Şubat günü sabah saat yediden hemen önce, Çarsko Selo' daki telsiz is­ tasyonu Berlin'e "Sovnarkom, MYK kararı ile uyum içerisinde ... Alman hü­ kümeti tarafından önerilen barış şartlarını kabul etmiştir ve Brest-Litovsk'a bir delegasyon gönderilecektir" diye bildiren bir mesaj ulaştırdı.87 *

Troçki'nin Brest-Litovsk 'taki "ne savaş, ne barış" deklarasyonunun hemen ardından, her ne kadar hepsi değilse de devrimci Petrograd'ın çoğunluğu "savaşın sonunu" kutlamıştı. Troçki bile oynadığı kumarın başarılı olduğu­ na güveniyordu. Ancak 18 Şubat'ta Almanlar buna, cepheyi Petrograd'a hayli yakın bir yere doğru ilerietmeyi hedefleyen bir taarruz başlatarak yanıt verdi.

Bu taarruz, Bolşevik liderliğinde ayrı bir barış yapılmasına dair yeni bir tartışmayı tetikledi. Başta, Sovnarkom ve Merkez Komitesi'ndeki çoğunluk, Lenin'in önerdiği gibi derhal barış talep etmeye şiddetle karşı çıktı ve Av­ rupa proletaryasının Almanya'nın hamlesine nasıl yanıt vereceğini bekleyip görmekten yana tavır aldı. Ancak Rus ordusu cephede o kadar hızla bozguna uğradı ki, Şubat'ın 18'ini 19'una bağlayan gece geç saatlerde Troçki, Lenin'e Bolşevik Merkez Komitesi'nde Almanya'nın şartlarını kabulünün zorlanması için gerekli oyu sağladı. Aynı gece, benzer bir sıkışık zaman aralığında, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi ve Sovnarkom toplantılarında acil barış fikri hakim oldu ve Lenin ile Troçki meşum "kabul" mesajlarını Berlin'e iletti.

Hemen sonrasında, hem Bolşevik hem de Sol Sosyalist Devrimci saflarda bağımsız bir barışa dair anlaşmazlık her zamankinden çok daha sert bir şe­ kilde hüküm sürdü. Örneğin Bolşevik Petersburg Komitesi, hükümetin barış politikalarına karşı sert eleştirel tutumunu sürdürdü. Karar alma süreçlerin­ de demokratik ölçüleri korurken, çok sayıda aktivist kaybını bir şekilde telafi etmek amaçlı örgütsel reformlara adanmış Petrograd Bolşevikleri Dördüncü Kent Konferansı, Merkez Komitesi'ni kınadı ve Sovnarkom'un Alman koşul­ larını kabul etme kararının lağvını talep etti.

Bu esnada, hızlı Alman iledeyişi devam etmekteydi. Çok kısa bir süre zar­ fında, Petrograd'ın düşman tarafından işgali tehlikesi ortaya çıktı. Bu acımasız

Sosyalist Anavatan Teh li kede

1 183

gerçeklik, Leninist parti çoğunluğunu ve hükümet liderliğini aynı anda hem ayrı bir barış için desteği sürdürmek hem de Petrograd'ın savunmasını örgüt­ lemek gibi iki çelişen tutumu benimsernek zorunda bıraktı. Bu sıkışma, ironik bir şekilde, Şubat'ın 2l'ini 22'sine bağlayan gece MYK' da Sverdlov'un dikkatle­ ri barış kararlarından savunmaya doğru çekmesini ve böylece -Sovnarkom'un uzlaştırıcı politikasını destekledikten sonra- Rus kitlelere devrimi sonuna ka­ dar savunma çağrısı yapan bir önergeyi geçirmesini sağladı.

Fakat bu başarıldı demeye kalmadan, Almanya'nın daha da sert barış şart­ larının iletilmesi, yine savaş ve barış üzerine ateşli bir tartışmayı körükledi.

Bu noktada, Lenin'in hükümetten ve parti liderliğinden istifa etme tehdidi, Bolşevik Merkez Komitesi'nin çoğunluğunun Almanların yeni şartlarını ka­ bul etmeye ikna olmasında belirleyici olmuş gibi görünüyor. Bununla beraber, Buharin liderliğindeki Sol Komünistler ve Sol Sosyalist Devrimciler keskin bir şekilde karşı çıkmayı sürdürdüler. Bu derin çatlaklar en çıplak haliyle, Lenin tarafından yönetilen ve acil barış taraftarlarının ucu ucuna bir oyla ka­ zandığı MYK'nın 23 -24 Şubat gecesi yapılan tarihi toplantısında ortaya çıktı.

Elbette savaştan vazgeçmek yolunda büyük bir engel aşılmıştı. Ancak Alman güçleri Petrograd'a giderek yaklaşırken ve Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci partilerin önemli kesimleri hala ayrı bir barışa tavizsizce karşı çıkarken, sıra­ da aşılması gereken başka engeller vardı.

7

A H L A KSI Z B i R B A R I Ş

24 Şubat sabahı erken saatlerde, daha da ağır barış koşullarının kabulünü Berlin'e ileten Lenin, hızlıca ilerleyen Alman kuvvetlerinin Petrograd'ı işgal etmesinin önüne geçeceklerini umuyordu. Elbette, Almanların hızlıca kenti düşürmeyi planladığından habersizdi. Dolayısıyla o gün ilerleyen saatlerde aldığı haberler, Almanların Rusya'nın başkentini ele geçirmek ve devrimi ezmek niyetinde olduklarına dair korkularını yeniden uyandırdı: Birincisi, Petrograd'ın yaklaşık 150 mil güneybatısında ve başkente doğrudan demir­ yolu ile bağlı olan Pskov'un ele geçirildiği; ikincisi, Alman üst düzey komu­ tasının Krilenko'nun acil ateşkes talebini reddettiği ve üçüncüsü, Alman bir­ liklerinin Pskov'un ötesine ileriediği bilgisi rapor edildi. Alman kuvvetleri eşzamanlı olarak, günümüzde Belarus ve Ukrayna'ya ait yerlerde içerilere doğru ilerliyordu. Rusya'nın dünya savaşına katılımını resmen sona erdiren antlaşma 3 Mart'ta Brest'te imzalandı. O sıralarda MYK'nın Başkanlık He­ yeti, antlaşmanın tasdiki için 12 Mart'ta Moskova'da başlayacak Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin takvimini hazırlıyordu. 1 Bu esnada, Al­ man kuvvetleri ilerlemeye devam ederken, Leninist hükümet ve parti liderliği bir yandan gerektiği takdirde kentin tabiiyesi için hazırlık yapmak, öte yan­ dan aynı zamanda Petrograd savunmasını yönetmek ve hem karşı-devrimle hem de Sol Komünist ve Sol Sosyalist Devrimcilerin ayrı, "ahlaksız" bir barışa karşı ateşli muhalefetiyle mücadele etmek zorundaydı. *

*

*

Ulusal hükümetin Moskova'ya taşınması konusu Sovnarkom' da 26 Şubat'ta tartışılmış ve taşınma işlemini başiatacak resmi bir önerge kabul edilmişti.2 Bu kararı izleyen günlerde birçok kriz yaşanmıştı. Örneğin Alman birlikleri 24 Şubat'ta Pskov'u işgal ettiği zaman, Rus kuvvetleri Petrograd hedefli gibi görünen geniş bir Alman taarruzundan apar topar kaçıyordu. Aynı zaman­ da, Petrograd işçilerinin cepheye sevki için genel seferberlik ilanı, hükümetin yurtiçi komplolara karşı kırılganlığını büyük oranda artırdı. 22 Şubat'ta Sov­ narkom, Petrograd'ın Tabiiyesi İçin Acil Durum Komisyonu'nu kurarak, bir hamleye hazırlanmaya başladı. 3 Hatta daha erkenden, 20 Şubat'ta, hızlıca tır-

A h l aksız B i r Barış

l ı ss

manan askeri kriz boyunca Savnarkoro adına hareket edecek Geçici Yürütme Komitesi'ni oluşturmuştu. Ertesi akşamdan itibaren (2 1/22 Şubat), başkentin bir savunma durumunda olduğu bildirildi ve savunmayla bağlantılı işlevleri yönetecek olan Petrograd Sovyeti, Petrograd 'ın Devrimci Savunması İçin Ko­ miteyi kurdu.4 Operasyonun ilk saatleri boyunca, Sovnarkom'un Geçici Yürütme Komi­ tesi Rusya halkını silahlanmaya çağıran bir sürü bildirge yayımladı. Bunların arasında en önemlisi "Sosyalist Anavatan Tehlikede!"ydi.

Bitip tükenmiş ülkemizi yeni bir savaşın sefilliklerinden sakınmak için üstün fedakarlıklar gösterdik ve Almanlara onların barış koşullarını kabul etmeye ha­ zır olduğumuzu tebliğ ettik [Ancak] Alman generaller kendi "düzenleri"ni Petrograd'da ve Kiev'de kurmaya çok istekliler.

Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti çok ağır bir tehdit altındadır. Alman proletaryası ayağa kalkana ve zafer kazana­ na kadar Rusya'nın işçi ve köylülerinin kutsal görevi, burjuva emperyalist Alman sürüleri karşısında Sovyet Cumhuriyetini korumaktır.

Troçki tarafından yazılan ve Lenin tarafından onaylanan bu bildirge, Rusya yurttaşlarına şu bilgiyi iletiyordu: Sovnarkom; ülkenin bütün güç ve kaynaklarının devrimci savunma için seferber edilmesi, bütün Sovyetlerin ve diğer devrimci örgütlerin her mevziyi kanının son damlasına kadar savun­ ması ve Almanların Rus demiryolu hatlarını ve ekipmanının kullanılmasını engellemek, Rusya'nın gıda stoklarının ve öbür değerli mallarının Almanla­ rın eline geçmesine mani olmak için elden ne geliyorsa yapılması gerektiği hükmüne varmıştı. Aynı zamanda karşı-devrimci basının acilen yasaklanma­ sına ve düşman ajanlarının, vurguncuların, soyguncuların, hırsızların, holi­ ganların, karşı-devrimci kışkırtıcıların ve Alman ajanlarının "derhal" kurşu­ na dizilmesine izin verildi. "Sosyalist Anavatan Tehlikede" ertesi gün Rusya çapında bütün Sovyetle re telgrafla iletildi, Pravda ve İzvestiya' da Savnarkoro imzasıyla yayımlandı. 5 MYK Şubat'ın 2 l'ini 22'sine bağlayan gece toplanana ve birleşik bir savun­ ma hazırlanması ihtiyacında aniaşılana kadar, "Alman sürüleri"ni geriletmek konusundaki çabalar zaten başlamıştı. Ancak Alman kuvvetlerinin gücün­ den bağımsız olarak, uygun bir savunma örgütlernek zordu. Cephedeki eski ordu birliklerinin moralsizliği, onlardan faydalanmaya çalışmanın umutsuz­ luğunu gösteriyordu. O halde, Krilenko'nun Petrograd Sovyetinde 21 Şubat'ta açıkça aktardığı üzere, Petrograd garnizonunun birlikleri de ileri derecede dağınıklık içindeydi.

Garnizon birliklerinin güvenilmezliği 25 Şubat'ta, Petrograd Askeri Böl­ gesi Bolşevik komutanı ve Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komite üyesi Konstantin Eremeev kendi komutasındaki kuvvetleri Kuzey cephesine hareket ettirmeyi denediğinde açık hale gelmişti. Litvanya Tüfek Alayı hariç, Almanları karşılamak için başkentten transferi kararlaştırılan garnizon bir­ likleri, bunu yapmayı reddetti. 6 Fabrika sirenieri gecesi olarak adlandırılan

186

1

ı

Bolşevikler İktidarda

24/25 Şubat gecesi, Pskov'un düşüşü hükümet otoriteleri ve yurttaşlar tara­ fından başkente bir Alman taarruzunun yaklaştığı şeklinde yorumlandığın­ da, garnizon birliklerinde yapılan çoğu kitlesel toplantıda elbette başkenti ölümüne savunma sözü verildi. Ancak pratikte hiçbiri yerinden kımılda­ madı. Bazı birlikler karneyle dağıtılan yiyecek miktarında ve ücretlerde bir artış garanti edilmedikçe çatışmaya gitmeyi reddetti; ama daha tipik olanı, Petrogradski ve Izmailovski alaylarının tutumuydu: Bu birliklerdeki Bolşe­ vikler, erkekleri barakalardan dışarı çıkarmayı ve düzene sokmayı büyük çabalar sonucu başardılar; ama sadece birkaç düzensiz asker grubu, Varşova istasyonunda onları bekleyen trenlere doğru yürümeye gönüllü oldu ve en sonunda, bu gruplar bile trene binmeyi reddetti. Bu birliklerden sadece Bol­ şevikler trene bindi_?

Fabrika işçilerinin savunma için seferber edilmesi çok daha karmaşıktı.

Kerenski'nin başkente doğru ileriediği Ekim 1917 sonlarına kıyasla, 1918'in Şubat ve Mart aylarında Petrograd proletaryası ile Bolşevikler arasındaki ilişki soğumuştu ve bu, askere alma çabalarını zora sokuyordu. Bu değişim kısmen Ekim Devrimi'nin ekonomik sonuçlarından halkın hoşnutsuzluğuna, her şeyden önce de gıda kesintileri ve giderek artan işsizliğe dayanmaktaydı. İşçilerin 1 918 yılı Şubat ayı sonunda ve Mart'ta askere alınmasını engelleyen diğer etkenler, genel bir moral çöküntünün yanı sıra, parti üyelerinin ve parti üyesi olmayan fabrika işçilerinin büyük kısmının zaten tüm ülkede devri­ mi sağlamlaştırmak üzere Kızıl Muhafız müfrezelerine hizmet etmek ya da Don'daki karşı-devrimci güçlerle savaşmak için işlerini bırakıp transfer edil­ miş olmaları, Alman askeri operasyonlarının kaldığı yerden aniden ve korku­ tucu şekilde başlaması ve hayli karmaşık askeri ve siyasi tabloydu. Petrograd işçileri 10 Şubat'tan itibaren savaşın bittiğine inandırılmışlardı. Almanya'nın askeri operasyonların 18 Şubat günü tekrar başiayacağını ilan eden 16 Şubat tarihli açıklaması, operasyonlar gerçekten başlayana kadar kamuya açıklan­ madığından, işçilerden kelimenin tam manasıyla bir gecede süratle devrimi savunmak üzere bir ölüm kalım mücadelesi için cepheye gitmeleri istendi.

Dahası, seferberlik emri, Antonov-Ovseenko'nun güneyde Kornilav-Kale­ din öncülüğündeki karşı-devrime karşı ilk askeri zaferi zamanında geldi (23 Şubat'ta Rostov Kızılların eline geçmişti}. Toplumda, İttifak Kuvvetleriyle sa­ vaş mı barış mı yapılması üzerinden dönen tartışma hala sıcaktı ve Sovyet hükümeti kabul edilebilir koşullar sunulursa anlaşmaya varmaya açık gibi gö­ rünüyordu. Bu yüzden, işçiler seferberlik ve askere alınma çağrıianna başta genellikle şaşkınlık, hatta pan i kle tepki verdi. 80 Rusya'da Sovyet dönemi boyunca tarihçiler ağız birliğiyle, bu sıralarda Bolşevik Parti örgütlerinin Petrograd savunmasını etkin şekilde örgütledi­ ğini vurgulamıştır.9 Bu açıkça yanıltıcıdır.10 Petersburg Komitesi, Alman ta­ arruzunun yeniden başlamasını takiben büyüyen askeri felakete yanıt olarak, parti bölge komitelerine cepheye sevk edilmek üzere personel yollaması çağ-

A hlaksız B i r Barış

i

rısı yapmış ve onlar da bu çağrıya ellerinden geldiğince karşılık vermişlerdiY Ancak 24 Şubat'ta Petersburg Komitesi, aktif parti işçilerine bölge Sovyet­ lerinde görev almak için hazır olmaları doğrultusunda kapsamlı talimatlar göndermiş ve bu bölge parti komitelerinin kaynaklarını daha da tüketmiş­ tiY Şubat 1918'deki Alman işgali korkusu esnasında Petrograd'daki Bolşevik Parti örgütlenmelerinin askeri işlevi, bölge Sovyetleri gibi yerel kurumların askeri açıdan daha aktif hale getirilmesiyle azaldıysa da, Sol Sosyalist Dev­ rimciler, Bolşeviklerin savunmada önemli bir rol oynamaları için cesaret­ lendirdiği, parti kontrolünde bağımsız muharip bölükler kurdular. Litovski Alayının barakaları ve silah envanteri 26 Şubat'ta bu bölüklere devredildi.

Aynı gün, Bolşevik otoritelerinin talimatı üzerine, Sol Sosyalist Devrimciler Petrograd'ın merkezindeki eski harp akademisi Pages Okulundaki (Pazhskii korpus) bütün silahları ele geçirdi ve Bolşeviklerin teşvikiyle burayı karargah olarak kullandı. Bu kriz sırasında, Sol Sosyalist Devrimci Mikhail Levinson, Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komitenin başkan yardımcısıydı ve Sol Sosyalist Devrimci muharip bölükler Komitenin daha güvenilir askeri kuvvetleri arasında yer alıyordu.13 Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komite, Sol Sosyalist Devrimciler ve onların muharip bölükleri haricinde, Almanya'nın barış şartlarının kabu­ lüne muhalefetin başlarda yüksek olduğu bölge Sovyetlerinden de yararlana­ bilirdi. Bu durum, Petersburg Komitesi'nin uygun kadroları kendi emrinde tutma kararını açıklamaya yardım eder. Birçok bölge Sovyeti, kendi iradesiy­ le, "Sosyalist Anavatan Tehlikede" türü beyanlardan işaret alarak, savunma hazırlıklarını hızlandırmıştı. Petrograd Bölgesi Sovyeti kendi Devrimci Sa­ vunma Komitesi'ni kurma kararı aldı. Önerge yerel fabrika komitesi ve gar­ nizon birliği temsilcilerinin bir toplantısında uygulamaya koyuldu.14 Vasili Adası Bölgesi Sovyeti de aynı şekilde bütün vekillerini, yerel fabrika komite­ lerinin ve devrimci partilerin üyelerini savunma ihtiyaçları gerektirdiğinde askeri görevlere ataması hakkını ilan ederek harekete geçti. Aynı şekilde on sekiz ila elli yaş arası fabrika işçilerinin işten çıkarılmasının durdurulması kararı aldı ve iki saati zorunlu askeri eğitime ayırmak için altı saatlik iş günü zorunluluğu getirdi. Bölgedeki kadın işçiler, iki saatlerini temizlik hizmeti ve tıbbi görevler eğitimi için kullanmaya teşvik edildi. Vasili Adası Bölgesi Sovyeti aynı zamanda orta sınıf yurttaşlardan oluşan siper kazma tugayları kurmayı kararlaştırdıY Rozhdestvenski Bölgesi Sovyeti, fabrika komitelerine, yerel fabrikalarda 24 saat nöbet tutma, silah taşıyabilecek ya da siper kazabilecek herkesi kay­ cletme ve yeni başlamakta olan Kızıl Ordu asker alımlarını16 yoğunlaştırma çağrısında bulundu. Peterhof Bölgesi Sovyeti, Kızıl Ordu askere alımlarına ilişkin problemleri tartıştıktan sonra, asker alımı yapan yerel Kızıl Muhafız karargahlarıyla yakın çalışacak bir askeri birim oluşturmayı karara bağladıY Diğer bölge Sovyetleri eşzamanlı olarak, eski ordunun birlikleri arasında dü-

1 87

1 88

1ı

Bolşevikler ikt idarda

zeni sağlamaları için bilhassa etkin vekillerini cepheye sevk etti. Uzakta bu­ lunan Novoderevenski Bölgesi Sovyeti, buna bir örnekti.18 22 Şubat akşamına gelindiğinde, Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komite bu eylemleri koordine etmeyi denemeye başladı. Kriptolu bir telefon mesajında, bölge Sovyetleri ve garnizon alay komitelerini, Kızıl Ordu müf­ rezeleri için acilen askere alınacak personelin en geç ayın yirmi dördünde Petrograd'a transferinden sorumlu kıldı.19 Ancak, bölge Sovyetleri kıskanç­ lıkla kendi hareket serbestilerini korudular ve yukarıdan gelen direktiflere yanıtları genellikle gelişen duruma dair kendi bağımsız değerlendirmeleri tarafından yönlendirildi.

Sendikalar da aynı şekilde işçilerin seferberliği için potansiyel olarak de­ ğerliydi. Hala Sol Komünist Riyazanov tarafından yönetilen Petrograd Sen­ dika Konseyi, 22 Şubat'ta savaş ya da barış meselesini tartışmak üzere acil bir oturumda bir araya geldi. 20 Bu toplantının katılımcıları arasında Petrograd'ın en geniş ve aktif sendikalarının yirmisinin temsilcileri bulunuyordu.

Riyazanov'un sendikalara devrimi kurtarmak için gereken azami disiplin, enerji ve özveri ihtiyacı konusunda işçileri uyarma ve kendi örgütsel yapılarını güçlü, sosyalist bir Kızıl Ordu'nun inşasına yardım etmek için kullanma çağrı­ sı yaptığı coşkulu konuşmayı takiben, Konsey ölümüne bir devrim savunması için sendikalara güçlerini MYK ve Sovnarkom'un etrafında toplama çağrısın­ da bulundu. Bu dönemde savunma hazırlıklarına aktif olarak katılmaya başla­ yan sendikalar arasında Metal İşçileri Sendikası, Ulaştırma İşçileri Sendikası, Gıda Üreticileri Sendikası ve Orman İşçileri Sendikası yer alıyordu.21 Geniş bir cephede, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi 23 Şubat öğle­ den sonrası ve akşamının erken saatleri için başkentteki tiyatro ve toplantı salonlarında askere alma toplantıları silsilesi planlamaya başladı. Önemli ko­ nuşmacılar arasında Bolşevikler adına Buharin, Zinovyev, Lunaçarski, Volo­ darski, Raskolnikov ve Slutski, Sol Sosyalist Devrimciler adına ise Kamkov, Ştaynberg ve Trutovski bulunuyordu. Bu toplantılarda Petrograd işçilerinin ruh haline dair basın haberleri, "anlık panik, devrimci göreve dair kabaran duygular içinde eriyip gitmişti" iddiasında bulunuyordu.22 Fakat devrimci coşku, henüz savaşma isteğine tercüme olmamıştı. Bu toplantılar görece az sayıda kişinin Kızıl Ordu'ya yazılmasını sağladı ve aynısı bölge Sovyetleri­ nin çabaları için de söz konusuydu.23 Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komiteden bütün kitle örgütlerine, Pskov'un Alman kuvvetleri tarafından işgalinin hemen ardından Şubat'ın 24'ünü 25'ine bağlayan gece gönderilen emirler, paniği hissettiriyordu: "Bütün Sovyetlere, herkese, herkese" bütün iş­ çilerin ve askerlerin genel seferberliğini ilan etme ve onları aceleyle Smolni'ye gönderme, bütün kürekterin envanterini çıkarma ve bütün otomobiliere el koyup Smolni'ye gönderme çağrısında bulunuldu. Petrograd'ın bütün sakin­ lerine acilen düşmanın hava taarruzlarına ve gaz saldırılarına karşı hazırlıklı olma emri verildi.24

Ahlaksız Bir Barış

1 189

Bolşevik otoriteler askere alınmaya karşı halk direncini kırrnaya, Petrog­ rad' daki karşı-devrimci faaliyete karşı baskıları rneşrulaştırrnaya ve halkın zihninde Alman taarruzu ile Rus burjuvazisinin, Sosyalist Devrimcilerin, hatta Menşeviklerin Sovyet iktidarını içerden devirme çabalarını ilişkilen­ dirrneyi deneyerek güvenlik güçlerinin yetkilerini genişletmeye çabaladılar.

Bolşevikterin görüşüne göre, ılınılı sosyalistlerin Şubat'ın 23' ünü 24'üne bağlayan gece MYK'da yaptıkları gibi Alman emperyalizmi karşısında bir­ leşik mücadele çağrısı yapmalarının yegane sebebi, Bolşevizrnin kazanılması imkansız bir savaşta yerle bir olacağı urnuduydu. Menşeviklerin Sovyet hü­ kürnetini devirrnek için yabancı düşmanların ilerleyişini kullanan yurtiçi kornplolarına dahil olduğu iddiası özellikle yanlıştı, çünkü Menşevik Parti böyle bir eyleme aktif olarak karşı çıkıyordu. Her şeye rağmen dönernin sayı­ sız belgesi gösteriyor ki, karşı- devrimci gruplar, Kurucu Meclisin Ocak 1918 başlarında dağıtılrnasıyla ve ardı sıra Brest antlaşmasının kabulüyle sonuçla­ nan Sovnarkorn'un barış görüşmelerinden gerçekten de güç kazanmıştı.

Ocak ayının ikinci yarısı gibi erken bir tarihte, Srnolni ürkütücü bir bombar­ dırnan belasıyla karşılaştı. 25 VÇeka ayın sonuna doğru, büyük olasılıkla İngilte­ re destekli iyi silahlandırılrnış binlerce görevlinin katıldığı iddia edilen, Sovyet hükümetini devirmeye yönelik bir komployu başarıyla engelledi. VÇeka'nın karşı-devrimle mücadele seksiyonunun başı ivan Polukarov daha sonra bunun, VÇeka'nın ilk altı ayı boyunca karşılaştığı en tehlikeli komplo olduğuna işaret etmişti; çünkü açıklamasına göre, "ajanları her yerdeydi."26 Bu karşı-devrimci eyleme ışık tutan, dönernin yayınlanrnarnış belgeleri; Cerjinski'nin 27 Ocak'ta Petrograd bölge Sovyetlerine acil mesajının yanı sıra, Vasili Adası Bölgesi Sov­ yeti Yürütme Komitesi'nin 28 Ocak ve Peterhof Bölgesi Sovyeti ile onun Yü­ rütme Komitesi'nin 28 ve 29 Ocak tarihli acil toplantılarının protokollerini kapsıyordu. Bu belgeler gösteriyor ki; VÇeka, personel sorunuyla ilgili bir acil durum mesajı yayınılamak ve komployu bastırmaya yönelik emirleri tartışmak için kent çapında bölge Sovyetlerinin temsilcileriyle beraber 27'si gecesi bir kriz toplantısı düzenledi. 27 Bütün Petrograd bölge Sovyetleri yirmi dört saat alarm halinde kalma, kaynaklarını seferber etme, kendi bölgelerinde karşı-devrimci faaliyeti bastırmaya yönelik çabalarda yaşanan gelişmelere dair rapor verme ve bölge Çeka'ları oluşturma talimatı aldı.28 Birkaç hafta sonra, Alman taarruzunun yeniden başlaması ve Petrograd'ın işgalini hedeflediği korkusu, VÇeka'nın yetkilerinin önemli ölçüde genişle­ tilmesine yol açtı. Yukarıda belirtildiği gibi, düşman ilerleyişinin başlangıcı ertesinde yayınlanan en militan açıklarnalardan "Sosyalist Anavatan Tehli­ kede" bildirgesi, adi suçluların ve karşı-devrimcilerin suçüstü yakalandıkla­ rında olay yerinde infaz edilmesini cesaretlendi riyordu. Bu, Geçici Yürütme Kornitesi tarafından Sovnarkorn'un bütün üyeleriyle tartışılmadan tebliğ

1 90

1

Bolşevikler İk tidarda

edilmişti. 29 Sonuç olarak 22 Şubat'ta, Sovnarkom'un bir toplantısında, bu yargısız infaziara verilen açık çek Sol Sosyalist Devrimciler ve Bolşevikler arasında tartışma yarattı. Sol Sosyalist Devrimciler önceki hükümlerin iptal edilmesini talep ettiler; ama tahmin edileceği üzere, yeterli oyu sağlayamadı­ lar. 30 Ştaynberg sözde siyasi düşmanların keyfi infazını yürürlüğe koyan bu ilk resmi belgedeki hükmü daha sonra "Çeka terörünün önünün açılması" olarak adlandıracaktı.31 VÇeka, 22 Şubat'ta " karşı-devrim yılanının günden güne daha arsız hale geldiği bir zamanda," " karşı-devrimcilerle, vurguncular­ la, katillerle, holiganlarla, sabotajcılarla ve diğer parazitlerle, suç mahallinde acımasızca infaz edilmelerinden başka bir mücadele yolu" bulunmamaktadır diyerek, bu yetkiyi derhal değerlendirdi.32 Çeka'nın yanı sıra, Petrograd bölge Sovyetleri ve Petrograd Askeri Bölge­ si Acil Durum Karargahı gibi diğer kurumlar, suç mahallinde meşru infaz açıklamasından yararlandı. 33 Bahsi geçen ikinci kurum, Çeka'yı izleyerek, 22 Şubat'ta Kızıl Ordu'ya "olay mahallinde" kurşuna dizme yetkisi tanıdı -bu yetki, kısa süre zarfında geri alınacaktı. Ne var ki, o andan itibaren, apar to­ par askere alınmış Kızıl Ordu askerleri Petrograd'ın başına dert oldu.

23 Şubat'ta dolaşıma giren bir mesajda VÇeka, bir diğer ülke çapındaki komployu, Rus burjuvazisinin Almanlara yardım etme ve Petrograd, Mos­ kova ve diğer Rus kentlerinde silahlı kalkışma örgütleyerek Sovyet iktidarını arkadan hançerleme komplosunu açığa çıkardığını ilan etti. Petrograd bölge Sovyetlerini ve diğer işçi örgütlerini birçok karşı-devrimci çetenin sözde sa­ vaşta yaralanan askerler için insani yardım grupları kılığında sızdıkları ko­ nusunda uyardı. Bu açıkça hükümet tarafından kontrol edilmeyen bütün sivil örgütleri töhmet altına soktu. Sovyetler, karşı-devrimci komplolara katılan herkesi bulmalı, tutuklamalı ve infaz etmeliydi. Bu mesajda adı geçen kar­ şı-devrimci örgütler; Bolşevi klere Karşı Mücadele Örgütü, Kaledin'e Birlik Sevki, Her Şey Vatan İçin, Beyaz Haç ve Kara Nokta idi. Bu sıralarda, Brest'e muhalefet eden bazı subaylar ve Kadetler, yakın zaman önce yeniden faaliye­ te geçen Mihailovski Topçu Akadem isi'nde zemin kazandı. Oradan, askerler ve işçiler arasında anti-Sovyet ajitasyonu yürüttüler ve destekçileri için silah elde ettiler. Bu grup Sağ Sosyalist Devrimciler tarafından yönetilmekteydi aralarında, ileride kendisinden daha çok söz edilecek Vladimir Pereltsveig de vardı.34 22 Şubat'ta karşı-devrimcileri "derhal" infaz etme niyeti olan VÇeka'nın açıklaması basında yayımlandı. Bu, önleyici devlet terörünün bir örneği ola­ rak görülebilir pekala. Sovyet güvenlik kurumlarının "karşı-devrim yılanına" gerçekten ikna oldukları, asla kamuya açıklanması planlanmayan belgelerde beyan edilmektedir. 24 Şubat tarihli "gizli" ve "son derece acil" olarak sınıf­ landırılan bir bildiride, Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komite, bölge Sovyetlerine cepheye sevk için müfrezeler kurma emriyle aynı anda, yurtiçin­ deki karşı-devrimle savaşacak mobil müfrezeler oluşturmaları emrini verdi.35

A h laksız B i r Barış

1 191

2 6 Şubat'ta, bölge Sovyetlerine derhal şüpheli örgütler, kurumlar ve burjuva evlerinde silah araması yapmaları emredildi.36 Bölge Sovyetlerine gönderilen 27 Şubat tarihli bir diğer acil durum gizli mesajı, Alman kuvvetleri Pskov'un ötesine doğru hareket ederken Komitenin yaşadığı kaygıyı yansıtıyordu. Me­ sajda şöyle diyordu: "Kent civarında afişlernesi yapılan, daktiloyla yazılmış 'Rusya Almanlara satılmıştır' başlıklı açıklamaların imhası için acil önlem­ ler alınması; bu afişleri asanların görüldükleri yerde acilen infaz edilmesi."37 Bölgelerarası Konferans'taki bölge Sovyetlerinin temsilcilerine göre, bu fazla ileriye gitmek demekti. Bunun silahlı direniş şüphesi olan durumlarla sınır­ Iandıniması konusunda bir yönerge dolaşıma sokuldu.38 Bu yönergenin Geçici Yürütme Komitesi'nin 21 Şubat'taki bildirgesiyle tetiklenen aşırılıkları dur­ durmak için tabandan gelen bir çaba olarak görülmesi yerinde olur. *

*

*

Bu esnada, Pskov'un 24 Şubat'ta düşüşünden sonra seferberlik çabalarına halkın verdiği yanıt, işçiler arasında askere alınmalarda ani bir artışla sonuç­ landı. Bu sınırlı ilerleme, 23 Şubat'tan 26 Şubat'a kadar Viborg, Narva, Okh­ tinski, Birinci Kent, İkinci Kent ve Rozhdestvenski bölgelerinin Kızıl Ordu askere almalarıyla, askere alı nanların sevkiyle, yerelde işçilerin siyasi havası ile ilgili raporlarına yansıtıldı.39 Eksik olmalarına rağmen bu raporlar, topluca ele alındıklarında Petrograd'ın kaba bir temsili tablosunu sunmaktaydı.

1917'de Bolşevizmin kalelerinden biri olarak tarihsel önemi ve o esnada bir sınai yıkım bölgesi olması itibariyle Viborg Bölgesi Sovyetinin raporu özellikle ilginçti. 26 Şubat tarihli rapor, hemen hemen hepsi işçilerden oluşan üç bin altı yüz gönüllünün Kızıl Ordu'ya katılmak için imza vermiş olduğunu ortaya serdi. Bölge Sovyeti bu askere alımları silahla ve mühimmatla donat­ maya kabildi. Erzak tedariki kesinlikle daha önemli bir sorundu. Yine de ra­ por bu zorlukların aynı şekilde alt edilebilir olduğuna dair güven verdi. İşçi­ lerin genel havası "olabildiği ölçüde devrimci" olarak addedilmişti. Bölgedeki karşı-devrimci faaliyetin "kökü kurutulmaktaydı." İşçiler için oryantasyon toplantıları düzenlenmiş ve bunlara "yüksek katılım" sağlanmıştı. Sokaklar­ da yaşam büyük ölçüde "normal" di. 40 Ekonomik ve siyasi açıdan karışık Narva Bölgesi'nden, kent merkezinin güneyinden bir muhabir, Kızıl Ordu asker alımlarının net bir çetelesini tut­ manın zor olduğunu belirtiyordu, çünkü bölgede birçok asker alımı bürosu mevcuttu. Ancak rakamın "iki binden daha fazla" olduğu kesindi. Herkese yetecek kadar silah var, [ama] erzak yoktu. Bölgenin burjuva sakinlerinin bir envanteri çıkarılmıştı ve "ilk çağrıda" savunmayla ilgili görevler alacaklardı.

Muhabir, işçiler arasında iyimser bir hava olsa da, bunun savaşmak konusun­ da bir hevesi yansıttığını söylemenin yanlış olacağı konusunda uyardı. Bölge sakinleri arasında genel hava " karşı-devrimci"ydi ve Sovye t karşıtı ajitasyon büyümekteydi. 41

1 92

ı

1

•

Bolşevikler Iktidarda

Sağ kıyıdaki, kısmen sanayileşmiş Okhtinski Bölgesi'nden gelen bilgiler, (çoğu işçilerden ve bir kısmı da gazilerden oluşan} bin kişinin Kızıl Ordu'ya katılmış olduğu doğrultusundaydı. Yerelde işçilerin havası "cesur", oysa hali vakti daha yerinde olan bölge sakinleri [obivateli] ise " korkak" olarak betirn­ lenrnişti. Rapor şu sonuca varıyordu: "Yaşam normalde olduğu gibi akıyor -ne panik ne de karşı-devrimci faaliyete dair işaretler var."42

Kızıl Ordu asker alım merkezi. (David King Koleksiyonu.)

Kentin merkezindeki daha küçük, daha az sanayileşrniş, ticari açıdan "daha iyi", idari binaların yer aldığı yerleşim bölgelerinden gelen raporlar; yüksek işçi yoğunluğuna sahip bölgelerden daha az cesaretlendiriciydi. Örneğin kısa süre önce kapatılmış, devlet rnülkiyetindeki birkaç geniş savunma tesisinin bulunduğu Birinci Kent Bölgesi Sovyetinden gelen mesaj gösteriyordu ki, Kı­ zıl Ordu asker alımları burada "oldukça canlıydı" ve işçi çevrelerindeki hava "cesur" hatta "coşkulu"ydu. Aynı zamanda karşı-devrimci ajitasyonun sonucu olarak, bölge sakinlerinin ruh hali genel olarak "tükenmiş karışıktı." Bu raporun yazarı, genel olarak Kızıl Ordu askere alım rakarnları konusunda bir netliğin zor olduğunu iddia etrnekteydi. Yine de, sabah (26 Şubat) 250 askere alım kaydedilmiş ve cepheye yollanrnıştı ve bir diğer 250'sinin akşama kadar sevk edileceği tahmin ediliyordu.43 İkinci Kent Bölgesi'ndeki genel durum, buradan gelen rapor rakarnlar içerrnese de, aynı Birinci Kent Bölgesindeki gibiydi.44 Tahmin edilebileceği üzere, nispeten çok küçük, merkezi ve hem Srnolni hem de Taurida Sarayı burada bulunduğu için stratejik olarak önemli Rozhdestvenski Bölgesi'nde tablo daha az umut vericiydi. Bölge Sovyetinin raporuna göre, Kızıl Ordu'ya kaydolrna konusunda " kayıtsızlık" hakirndi.45

Ahlaksız Bir Barış

İşçilerden oluşan bir Kızıl Muhafızlar Müfrezesi, cepheye doğru yola çıkmadan paz veriyor. Fotoğraf: la. Ştaynberg. (David King Koleksiyonu.)

Bu altı bölgede üç günlük (23 -26 Şubat) kayıtlı Kızıl Ordu asker alımları­ nın toplam sayısı, 10.320'ydi -Petrograd'a yönelik düşman tehdidinin gözle görülür yakıcılığı düşünüldüğünde, özel olarak etkileyici bir rakam sayılmaz.

Ancak bu, hikayenin tamamı olmayabilir. Erişime açık kanıtlar gösteriyor ki; savaşmaya istekli fabrika işçileri bile uzun dönemli, daha katı yükümlülük­ ler öngören Kızıl Ordu'ya katılmak yerine, kendi fabrikalarında ya da emek örgütleri tarafından oluşturulan geçici partizan müfrezelerinde savaşmayı tercih ediyorlardı.46 Dahası, Kızıl Ordu asker alımı rakamları, Sol Sosyalist Devrimci muharip bölüklerinin yeni üyelerini içermiyordu.

Tüm bu veriler dikkate alındığında, sonuç olarak işçilerin devrimi Alman kuvvetlerine karşı savunma konusundaki tuturularına ilişkin değerlendirme­ ler karmaşıklığını korur. Bolşevik Petersburg Komitesi üyesi, Sol Komünist ve Petrograd tarafındaki fabrikalarda ajitatör olan Fedor Dingelştedt 1927' de yayımlanan anılarında; Brest krizi boyunca askere alım çağrılarına tepkiyi değerlendirirken, yerel parti liderleri ve "işçi aktivistler" ile tabandaki işçiler arasında bir ayrım yapılması gerektiğini iddia ediyordu. Dingelştedt'e göre aktivistlerin çoğu, Alman iledeyişinin özellikle tehdit edici bir hal almasıyla baştaki tutumlarını yeniden gözden geçirmek durumunda kalsalar da, dev­ rimci savaşa sempatiyle yaklaşmaktaydı ve gerçekten de Almanlada savaş­ maya istekliydi. Öte yandan, tabandaki işçiler zaten başından beri savaşmaya gönülsüzdü.

1 93

1 94

B o lşevikler Iktidarda

Dingelştedt'in anıları bilhassa değerlidir; çünkü bu dönem boyunca tuttu­ ğu günlüğe dayanmaktadır. Aynı zamanda, bir Sol Komünist olarak, emek­ çilerin Almanlada savaşmak konusundaki isteksizliğini abartmış olması pek muhtemel değildir. iddiasını açmak için, 23 Şubat'ta işçilere söylev verdiği büyük Boru Fabrikasındaki iki mitingi anlatır. İlki, fabrikadaki Bolşevik ko­ lektifinin bir toplantısıydı; Dingelştedt burada sergilenen "fevkalade" hevesi hatırlar. İkincisi, bir kitlesel işçi toplantısıdır; ona göre, buradaki tablo ilkinin tam tersini yansıtır -siyasi bağlılığı olmayan kitlelerin ruh halinde, kötüleşen ekonomik durum ve yeni bir savaş tehdidinden şikayet ve hoşnutsuzlukta ifa­ de bulan, keskin bir düşüş gözlenir. "Açık ki, bu tablonun bugünlerde Peters­ burg işçilerinin geniş bir tabakasını az çok yansıttığı düşünülebilir" sonucu­ na varır. Bu noktayı daha iyi belgelemek için, benzer bir tabioyla karşılaştığı, Aleksander Makine imalat Tesisi vagon bölümünde 27 Şubat'ta yapılan bir toplantıyı betimler. 47 Dingelştedt'in aksine, bu konu hakkında yazan çağdaşlarının büyük kıs­ mı, gerek bölge düzeyindeki parti aktivistleri gerekse genel olarak fabrika iş­ çileri arasında devrimci savaşa destekten acil barış talebine görece hızlı bir kayış tespit eder. Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi'nde 7 Mart'ta yaptığı konuşmada, Petersburg Komitesi'nin barışı ilk zamanlarda destekle­ miş az sayıdaki üyesinden biri olan Kiril Şelavin, Alman taarruzu bir ölüm kalım meselesi haline geldiği anda halkın devrimci savaşa yönelik tutumu­ nun 180 derecelik bir dönüş yaptığına işaret eder: İki hafta önce işçiler devrimci savaşı destekliyorlardı [Ama] düşmanın sadece Beyaz Muhafızlar değil, aynı zamanda son model silahlarla donatılmış dehşet verici [birlikler] olduğunu gördükten sonra bütün kolektifler birbiri ardına, devrimci bir savaş yürütmenin imkansızlığı ve barış imzalamanın [gerekliliği] hakkında önergeler geçirmeye başladı Petersburg işçileri fabrika sirenierine yanıt vererek devrimci Petersburg'u savunmaya geldiklerinde, iş işten geçmişti.48

Seçmenierin kitlesel basıncıyla, sendikalarda ve bölge Sovyetlerinde tam da Şelavin tarafından betimlendiği türde bir kayma gerçekleşmiş görünüyor­ du. Daha önce de ifade edildiği üzere, Petrograd Sendika Konseyi 22 Şubat'ta­ ki acil toplantısında, Riyazonov tarafından gündeme getirilen ve devrimci savaşa tam destek sunan bir karar önergesi geçirdi. 28 Şubat'taki toplantıda, Sovnarkom'un Almanya'nın ikinci ve çok daha kalıredici barış şartlarını ka­ bulünden sonra, Konsey yine Riyazanov tarafından sunulan bir Sol Komünist önergeyi kabul etti; fakat bu, onu n son başarısı olacaktı.49 9 Mart'ta, Konsey tarafından üye birliklerin görüşlerini yoklamak için toplanan bir konferans­ ta, Riyazanov'un tutumu bozguna uğratıldı. Mevcut SOO sendika temsilcisi­ nin çoğunluğu, barışın onaylanması lehine oy kullandı.50 Devrimci savaş savunusundan benzer bir uzaklaşma, Petrograd bölge Sovyetleri arasında da gözlemlenebilir. Onların çoğu Alman iledeyişinin baş-

A hlaksız B i r Barış

1 195

larında, görünüşe göre, Sol Komünizme meyletseler de, bu durum Mart gel­ diğinde değişecekti. Kızıl Ordu'nun asker toplama çabasının görece başarılı olduğu ve yerel Sovyetin Şubat ayı sonlarına doğru fabrika işçileri arasındaki ruh halini "olabildiğince devrimci" şeklinde tanımladığı Viborg Bölgesi'nde­ ki hava, bu değişimi yansıtıyordu.51 Mart başlarında, Petrograd'a dönük dur­ clurulamaz bir Alman taarruzunun görünüşe göre kaçınılmaz sonucu olarak, Viborg Bölgesi Sovyeti tahliye, taşınamaz mal varlıklarının imhası, gerekirse ev ev savunma ve gelişen koşullarda burjuvaziyle baş etme planları gibi teknik meseldere odaklandı.

4 Mart'ta, yani Brest-Litovsk'ta barış imzalandıktan bir gün sonra, fakat Alman iledeyişinin hala hiçbir hafifleme işareti göstermediği ve Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komitenin Petrograd savunmasını güçlendirmek için çabalarının devam ettiği bir noktada, Viborg Bölgesi Sovyeti yürütme ko­ mitesi toplantısında herkesin aklında bu tür meseleler var gibi görünüyordu.

Toplantıya başkanlık eden Petersburg Komitesi eski üyesi Aleksander Kuk­ lin, Pskov ve Narva'daki fabrika işçilerine dönük Alman zulmü göz önüne alınarak, her türlü nakil aracının hazır edilmesi ve bütün işçilerin Kızıl Mu­ hafızlarda örgütlenmesi uyarısında bulundu. Açık ki, işçilerin vaktinde kaça­ maması durumunda nasıl savunma yapılacağı üzerine düşünüyordu. Ancak başka bir konuşmacının söylediği gibi, bunu paniğe izin vermeden, sistematik şekilde başarmak bir meseleydi, zira "merkez de bize dayandığı için, merkez­ den talimat beklemek anlamsız" dı. "Esnaftan profesöre" Sovyet iktidarının bütün muhaliflerini kolaylıkla kontrol edilebilecekleri bir yere toplamak için hayli kafa yoruldu. Sonunda tüm Sovyetlerde; siyasi görüşleri gözetilmeksizin yaşları on sekiz ile elli arasındaki bütün işçilerin seferber edilmesi, Almanlar için değerli olabilecek her şeyin havaya uçurulması ve herhangi bir eyleme kalkışan bütün karşı-devrimcilerin infaz edilmesP2 gibi adımlar içeren ka­ rarnameler çıkarılması kararlaştırıldı. Bir Sovyet genel kurul toplantısı, işçi ailelerinin tahliyesini de bu listeye ekledi. 53 *

Halkın savaşa dair duygularının sürekli değiştiği bu dönem boyunca Pe­ tersburg Komitesi'nin çoğunluğu, bağımsız ve radikal geleneğine sadık şekil­ de, devrimci savaşı kararlılıkla destekledi. Almanların yeni barış şartlarının kabul edildiği günün ertesinde, 25 Şubat'ta, parti bölge komitelerinin temsil­ cileri ile bir toplantı yapıldı. Bu toplantıda hükümetin eylemini kınayan, bu­ nun Alman ilerleyişini engellemeyeceğinde ısrar eden ve "ellerinde silahlarla" öz savunmadan başka hiçbir alternatif olmadığını ifade eden bir karar kabul edildi.54 Almanya'nın barış şartlarının kabulünün feshini talep ettikten son­ ra, Dördüncü Petrograd Bolşevik Kent Konferansı 20 Şubat'a ertelenmişti.55 Konferans, savaş ve barış konusundaki konumunu yeniden değerlendirmek

1

196 1

B o lşevikler İktidarda

ve bir hafta içinde gerçekleşmesi öngörülen Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Par­ ti Kongresi'ne gidecek Petersburg temsilcilerini seçmek için ı Mart'ta tekrar toplandı. 56 Bu toplantı esnasında, hem Petrograd'a doğru bir askeri ilerleyiş hem de Sovnarkorn'un kenti savunmak için çılgınca çabalara girişınesi korku­ su bir an için yoğunlaştı. Korkuları tazeleyen koşullar, Mart ayı başında gülünçlük derecesine varabiliyordu. Görünüşe göre, Rusya'nın Brest'teki barış delegasyonunun yeni sekreteri Lev Karakhan, ı Mart'ta Petrograd' da­ ki Sovnarkorn'a iki telgraf gönderdi: Şifreli yazılmış olan ilki, barışı imza­ lamakla ilgili diplomatik meselelerden bahsediyordu; şifresiz gönderilmiş olan ikincisi, delegasyonu almak üzere bir tren yollanmasını talep ediyordu.

Bu, barış irnzalanır irnzalanrnaz, delegasyonun Alman hatlarının gerisin­ deki düşmanca ortarndan kaçma arzusunu yansıtıyordu. Maalesef Lenin'e ilk ulaşan ikinci telgraf oldu; 2 Mart'ta Pravda' da ilan edildiği gibi, hızla görüşmelerin çökmüş olduğu sonucuna vardı. Lenin bir uyarı yayınlaya­ rak, "bütün Sovyetleri, herkesi" Petrograd'a dönük el i kulağındaki Alman taarruzuna karşı hazırlıklı olmaya çağırdı. 57 Pravda'nın editörleri bir adım daha ileri gitti ve ön sayfa manşetinde şunu dedi: "Barış Delegasyonurnuz Petrograd'a Dönüyor. Savaş Sorunu Karara Bağlandı. Savaş!

Yaşlı Kapi­ talist Dünya Bize Bütün Gücüyle Saldırıyor."58 Lenin'in bütün Sovyet askeri kuvvetlerinin komutasının yeni bir kururnda, Yüksek Askeri Konsey çatı­ sı altında rnerkezileştirrne kararnamesini tam olarak bu sırada imzalaması büyük olasılıkla tesadüf değildi.

Bu yoğunlaşan işgal korkusu, Dördüncü Petrograd Bolşevik Kent Konferansı'nın (ı Mart) devarnındaki savaş ve barış tartışmasının ertesi saba­ hı patladı ve dolayısıyla konferans müzakerelerini etkilemiş olamazdı. Daha­ sı, konferans delegeleri Şubat ortasında seçildiğinden, delegelerin görüşleri­ nin işçilerin barışa dair tutumlarındaki güncel değişimleri yansıtıyor olması da muhtemel değildi. Konferansta ana konuşmaları yapanlar, önde gelen ulu­ sai liderlerdi -Sol Komünistler adına Radek ve Buharin ile Leninistler adına Sverdlov ve Zinovyev. Devrimci savaşı savunurken Radek'in başlıca hareket noktası, nefes alma fikrinin "saçrnalığı"ydı; zira gerçekler gösteriyordu ki, Rusya "iki ya da üç hafta içinde yeni bir savaş başlatmaya ya da ödün üstüne ödün vermeye zorlanabilirdi." "Üçüncü bir yol yok," diye ısrar etti. Öte yan­ dan Sverdlov'un tezi, bunun tam zıddıydı. Başlıca hareket noktası, şu anda savaşmanın pratik bir imkanı olmadığıydı: "Cepheye birlik sevki gerektiği takdirde, tek bir kişiden dahi emin olarnayız." "Barışı irnzaladıktan sonra bir Kızıl Ordu örgütleyeceğiz," dedi: "Herkese bu rneşurn barışı [yalnızca] kısa bir rnola verrnek için irnzaladığımızı ilan ediyoruz." Sverdlov, Sol Komünist­ lerin barış konusundaki reddiyeci tutumunun "bir [parti] ayrışmasının to­ humlarını taşıdığı" konusunda katıydı ve konferans katılımcılarına bu gidi­ şatı reddetmeleri çağrısında bulundu.59

A h laksız Bir Barış

j

Sverdlov'un Sol Komünistlerin bir bölünmeye zemin hazırladıkları savı, Buharin'i kızdırdı. Buharin, son derece haklı bir noktaya işaret ederek, Lenin'in Merkez Komitesi'nde devrimci savaş fikri ağır bastığında istifa teh­ didi savurarak bir ayrışmayı başiattığını söyledi.60 En son sözü alan Zinov­ yev, barışın onaylanmasından yana tavrını, emekçilerin Petrograd Sovyetinde ifadesini bulan hissiyatma dayandırdı. Sovyet temsilcileri, Sol Komünistlerin "devrimci lafazanlıklarını" dinledikten sonra, barış imzalamanın bir zorun­ luluk olduğuna kesinlikle ikna olmuşlardı. Sol Komünistlerin işçiler arasında devrimci bir coşku gözlenebileceği iddialarını tümüyle göz ardı etmese de, "işçilerin ve bütün Bolşeviklerin cepheye sevki partinin ve proletaryanın gelişkin kesimlerinin fiziki imhasıyla sonuçlanır"6ı iddiasında bulundu. Bu sıralarda, Sol Komünistler Petrograd'da kendi yeni gazeteleri Kommunist'i çıkarmaya hazırlanıyordu. 62 Zinovyev bu adımdan geri dönülmesi çağrısıyla konuşmasını bitirdi. Ancak Sverdlov ve Zinovyev'in argümanları konferans katılımcılarının çoğunluğu üzerinde hiçbir etki uyandırmadı. Katılımcılar Sol Komünistlerin tutumunu destekleyerek, Yedinci Parti Kongresi için bir delegasyon ve Sol Komünistlerin çoğunlukta olduğu yeni bir Petersbmg Ko ­ mitesi seçtiler.63 Kommunist'in ilk sayısı S Mart'ta çıktı.

Bu noktada, Petrograd'daki Sol Komünistler hala parti ilçe komitelerinin ve tabandaki işçilerin önemli kısmının desteğine sahip olduklarına inanıyor­ lardı. Ancak Yedinci Parti Kongresi 8 Mart'ta başladığında bu güven, Sol Ko­ münistlerin içtenlikle kabullendikleri gibi, sarsıldı. Bundan dolayı, 14 Mart tarihli Kommunist'te bir yazar, fabrikaların kapatılmasının ve Kızıl Ordu se­ ferberliğinin Petrograd' daki -özellikle de Viborg gibi yüksek oranda sanayi­ leşmiş bölgelerdeki- parti örgütleri ve faaliyetlerinde yarattığı olumsuz etkiyi hesaba kattıktan sonra, şu yorumu yaptı: "Bölgelerde savaş ve barış konusun­ daki fikirler değişti." Bölgelerin tavrını yansıtan temsilciler daha önceden devrimci savaşı destekliyorrluysa da, artık hakim görüş barış antlaşmasının onaylanmasından yana."64 Bolşevik bölge komitelerinin Mart ortasındaki ka­ yıtları, bu değişimi doğruluyordu.65 Petrograd Sovyetinin genel kurul oturumu, S Mart'ta barışı tartışmış; Zi­ novyev ve Kamkov arasındaki sert çatışmanın ardından, Menşevikler, Sos­ yalist Devrimciler ve Sol Sosyalist Devrimciler tarafından desteklenen Brest karşıtı bir karar önerisi, barış imzalanmasını destekleyen Bolşevik karar öne­ risi lehine reddedilmişti -Petersburg Komitesi'nin devrimci savaşa desteğinin sürüyor olmasına rağmen. Hatta Zi novyev'in yönlendirmesiyle, genel kurul oturumunu öneeleyen Petrograd Sovyeti Bolşevik fraksiyonunun bir toplan­ tısında Kommunist'in yayın kurulunu kınayan ve yeni bir Petersbmg Komite­ si seçilmesini talep eden bir önerge geçirilmişti.66 Krasnaya gazeta 'ya göre bu bir hayli uygunsuz önergede oylar "birkaç yüze karşılık bir" di. 67 Bu durum, kitleler arasında barışın onaylanması lehine ve Sol Komünistler aleyhine de­ ğişimin bir diğer kanıtıydı.

1 97

1 98

1

B o lşevikler iktidarda

Mart'ın başında, Petrograd'a yönelik belli ki eli kulağındaki Alman işga­ li, beşinde toplanması kararlaştırılrnış olan Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Par­ ti Kongresi'nin Moskova'ya transferi için Petersburg Komitesi'nden Merkez Komitesi'ne bir çağrıya yol açtı.68 Petersburg Komitesi'nin önerisinde Zinovyev aynı zamanda Merkez Kornitesi'nden, kent parti örgütünün düşman işgali ne­ deniyle yeraltına çekilrnek zorunda kalması durumunda faaliyetlerine devarn etmesi için acilen birkaç yüz bin rublelik yardım talep ediyordu.69 Bu esnada Bolşevik bölge korniteleri, yeraltına inme hazırlıklarına başlamıştı bile. Hükü­ metin Moskova'ya uçuş planları ertelenmiş olmasına rağmen, iki talep de red­ dedildi. Merkez Komitesi'nin Petersburg Komitesi'nin endişeleri karşısındaki soğukkanlılığının, ikincisinin Brest antlaşmasının onaylanması konusundaki açık ve acımasız muhalefetinden etkilendiğini düşünrnek rnakuldür. Bu yakla­ şırnın belirtisi, 9 Mart'taki bu son Petrograd toplantısında Merkez Komitesi'nin Petersburg Komitesi'nin dağıtı/masını oylarnasıdır. Bolşevik Petrograd Sovyet fraksiyonunda Petersburg Kornitesi karşıtı bir isyanın başını çeken Zinovyev, Srnilga ve Laşeviç, bu kararı uygulamak ve tahminen, daha söz dinler, Brest yanlısı bir Petersburg Komitesi'nin inşasına göz kulak olmak üzere atandılar.70 Birincil arnacı Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi öncesinde Brest antlaşmasının onaylanması doğrultusunda bir konum benimsernek olan Ye­ dinci Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi'nin en kayda değer boyutu, bizatihi gerçekleştirilebilrniş olmasıydı. Petrograd'a yolculuk etmenin zorlukları yü­ zünden -her şey bir yana, Almanlar tam anlamıyla "kapıyı tutmuştu" ve de­ miryolu ulaşırnı keşmekeş halindeydi- bu parti kongresinin, katılım 1917 yılı Ağustos ayının başlarında toplanan Altıncı Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kong­ resi delege sayısının yarısını aşarsa meşru kabul edileceği konusunda Bolşevik Merkez Kornitesi öncesinde anlaşrnıştı.71 O kongreye katılanlardan 1 57'sinin tam oy hakkı, l lO'unun ise "istişare hakkı" vardı. O halde Yedinci Kongre'de yeterli çoğunluğun sağlanması için, istişare hakkı olan delegeler denklernin dışında bırakılsa bile, en az 79 oy kullanan delege gerekiyordu. Kongrenin baş­ lamak üzere olduğu 5 Mart günü, oy kullanabilecek sadece 17 delege mevcut­ tu. Ertesi gün, 36 oy kullanan delegenin bulunduğu ve başka birkaç delegenin daha yolda olduğu rapor edildi.72 H<lla yeterli çoğunluk için gerekli sayının yarısından azı orada bulunsa da, kongrenin başlamasına izin verildi. Üzerinde uzlaşılan yönternden vazgeçilmesinin muhtemel nedeni, Lenin'in daha fazla gecikmeye tahammül etmek konusundaki isteksizliğiydi. Eğer hızla yaklaş­ makta olan Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde Sol Sosyalist Dev­ rimciler ve ılırnlı sosyalistlerin antlaşmaya dönük güçlü muhalefetini yenecek­ se, Brest antlaşmasının onaylanması için Sol Komünistleri etkisizleştirrneye ve partiye hakim olmaya ihtiyacı vardı. Almanlar da her an Petrograd'a dönük bir taarruz başlatmaya hazır görünüyorlardı.

A hlaksız Bir Barış

1 199

Lenin, onaylama hakkındaki tartışmayı başlatmak ve parametrelerini or­ taya koymak için Merkez Komite raportörü olma konumundan yararlandı. Öncelikle cephede yaşanan katıksız bozgunun Ocak'tan beri yaptığı acil barış çağrısını ne kadar doğrularlığını vurgulayarak ve Sol Komünistlere gürültücü yeniyetmeler muamelesi yaparak, artık devrime çok daha ağır barış koşul­ larının dayatılması nedeniyle onları azarladı. Lenin ayrıca Sovyet Rusya'nın girdiği çıkınazın sorumluluğunu önemli ölçüde Troçki'ye yükledi. Troçki'nin başlarda Brest'teki görüşmeleri diğer ülkelerdeki devrimler için faydalı kılma çabaları muhteşem olsa da, Almanya'nın ültimatom olarak sunduğu baştaki şartlarını kabul etmemesi ve stratejisini "ne savaş, ne barış" olarak ilan et­ mesi mazur görülemez bir hata olmuştu ve Lenin'in iddiasına göre, araların­ daki anlaşmayı ihlal etmişti. Fakat Rusya'nın askeri zayıflığı ile ilgili bütün öngörüleri doğru çıkmış ve Rusya cılız düşman kuvvetleri tarafından on bir gün içinde mağlup edilmiş olsa bile, henüz her şey kaybedilmemişti. Şüphe­ siz Petrograd'ın kaderi belliydi. Lenin bundan emindi ve artık biliyoruz ki, bu varsayıma dayanarak hareket etmişti. Yine de, mevcut haliyle bile olsa antlaşmanın onayı, en azından başkentin tahliyesine devam etmek, yeni bir ordu yaratmak, iç düzeni sağlamak, ekonomik hayatı düzenlemek, demiryol­ larını tamir etmek ve diğer temel önemdeki savunma hazırlıklarını yapmak için kullanılabilecek birkaç günlük (belki de daha uzun süreli) bir nefes alma imkanı ve muhtemelen daha fazlasını sağlayacaktı. Kısaca, Lenin ne kadar maliyetli ve meşakkatli olursa olsun, antlaşmanın onaylanmasının hayatta kalmanın zorunlu bedeli olduğunu belirtti.73 Buharin'in Sol Komünistler adına verdiği ölçülü cevap, Lenin'in açılış salvosuyla taban tabana zıttı. Lenin'in Sol Komünistlerin gerçeklerle ve geri çekilmenin gerekliliğiyle yüzleşmekten ısrarla kaçındıkları doğrultusundaki mükerrer iddialarına yanıt olarak Buharin, aksine, ısrarla Rus devriminin ya dışarıdaki devrimler sayesinde korunacağı ya da kapitalist güçler tarafından ezileceği ilkesini savunduklarını belirtti. Dahası, Sol Komünistler her zaman Rusya'nın emperyalizmle kavgasının yenilgilerle başiayacağını varsaym ış­ lardı. Buharin'e göre, iki taraf arasındaki temel fark, Sol Komünistlerin tüm dünyada işçi devriminin yaklaştığına inanmasıydı. Leninistlerin yurtdışın­ daki nihai devrimiere dair kötümser değerlendirmelerinin aksine, Sol Ko ­ münistlere göre dünya işçi hareketi, onların rotalarını doğrulayacak şekilde, devrim doğrultusunda önemli bir değişim sürecindeydi.

Buharin ayrıca Lenin'in öngördüğü ölçek ve nitelikteki savunma hazırlık­ larını kolaylaştırmak için sadece birkaç günlük bir nefes alma imkanı gerekti­ ği iddiasını da reddetti -bu nokta, tartışma boyunca Yuritski tarafından özel­ likle güçlü bir şekilde tekrarlandı. Buharin ve Yuritski'ye bakılırsa, Almanya ile savaşta Rusya'nın askeri kapasitesinde herhangi bir büyük ilerleme için çok kısa bir ara yeterli olamazdı. Devrimin hayatta kalma olasılıkları nasıl optimize edilebilirdi? Lenin'in yanıtı, artık detaylı bir teori olarak sunduğu

1

200 ! B o lşevikler iktidarda

nefes alma imkanıydı. Buharin'in yanıtı ise devrimci savaştı. Alman kuv­ vetleri Rusya'nın içlerine doğru ilerledikçe, istilacılar tarafından yıpratılan ve zulüm gören, giderek artan sayıda işçi ve köylü ayaklanacaktı. Tecrübesiz partizan müfrezeleri başlangıçta yenilgilerle karşılaşacaktı; ama ekonomik kaosla yüz yüze ve dağılmakta olan işçi sınıfı bu mücadele içinde militarizm ve emperyalizme karşı kutsal savaş bayrağı altında birleşecektL İşçiler ve köy­ lüler silah kullanmayı öğrenecek, bir ordu kuracak ve sonunda galip gelecek­ tU4 Buharin'e göre Rus devriminin yazgısı, uluslararası alanda bu stratejinin benimsenmesine bağlıydı.

Yedinci Parti Kongresi'ndeki ateşli Brest tartışması, on iki saat sürdü ve iki güne yayıldı. Lenin ve Buharin'e ek olarak, on yedi delege konu üzeri­ ne söz aldı -on kişi lehte, yedi kişi ise aleyhte konuştu. Tek tek isimler oku­ narak yapılan oylamada, antlaşmanın onayı lehine otuz, aleyhine on iki ve çekimser dört oy kullanıldı.75 Bu sonuç Riyazanov için bardağı taşıran son damlaydı; onun için Lenin'in Brest barışını kabul eden çözüm önerisinde vü­ cut bulmuş uluslararası proJetaryaya ihanet, en derin devrimci prensiplerini çiğnemekteydi. Açıkça partiden istifasını açıkladı.76 Lenin'in Troçki'nin "ne savaş, ne barış" stratejisine dönük sert eleştirisi üzerine Krestinski, bu strate­ jiyi öven bir önerge sundu. Haklı olarak işaret ettiği üzere, Troçki'nin pozis­ yonu parti önderliğinin büyük çoğunluğu tarafından benimsenmişti. Fakat Krestinski'nin önergesi kabul edilmedi. Troçki bu duruma gücendi; haliyle, partinin kendisini içinde bulduğu zor koşullar nedeniyle günah keçisi yapıl­ dığını ve Krestinski'nin önergesinin reddedilmesinin ona karşı güvensizlik oyuna dönüştüğünü söyleyerek sözlerini tamamladı. Bu duruma, hükümette­ ki bütün görevlerinden çekilerek yanıt verdi.77 Zinovyev Troçki'yi sakinleştirmeye çalıştı. Brest ile ilgili, Lenin'e göre en azından bir kısmı parti üyelerinin Sovyet Kongresi'nde devrimci savaşı des­ tekleme olasılığını yeniden gündeme getirme maksatlı örtülü denemeler olan bir yığın önerge teklif edildi ve oylamaya sunuldu. Lenin doğal olarak buna karşıydı. Sonuçta, Zinovyev tarafından sunulan ve Brest'teki Sovyet delegas­ yonunun genel stratejisini öven, ama üstü kapalı olarak Almanya'nın ültima­ tom olarak sunduğu şartları kabul etmekte gösterdiği başarısızlığı eleştiren teklif, oylarıo çoğunu aldı.78 Kongre'nin 8 Mart gecesi gerçekleştirilen son oturumunda, Lenin'in par­ tinin resmi adının -Rusya Sosyal Demokrat Partisi (Bolşevik) - güncelliğini yitirdiği ve RKP(B) kısaltmasıyla Rusya Komünist Partisi (Bolşevik) olarak değiştirilmesi gerektiği tezi delegelerce kabul edildU9 Troçki'nin istifasını geri almaya nasıl ikna edildiği belirsizdir. Kongrenin kapanışındaki Merkez Komitesi seçimlerinde, en çok oyu 34'le sadece o ve Lenin aldı; oy veren 39 delegenin beşi ise çekimser kaldı.80 Belki de bu güçlü destek, Brest'te stratejisi­ ne dönük eleştirinin yarattığı kırgınlığı telafi etmişti. Yine de, Bolşevik Parti Kongresi delegeleri müzakereleri bitirse bile, halihazırda bazı ulusal hükümet

A hlaksız B i r B a rış i 20 1 ı

organları Moskova'da kurulmaktaydı ve Sovnarkom, MYK, Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitelerinin derhal orada yeniden konuşlandır­ ması için gizli düzenlemelerde çoktan yol alınmıştı.

Petrograd'ı terk etme kararının verileceği gün olan 26 Şubat'ta Sovnarkom, Hükümet Basımevinin ve devlet hazinesinde tutulan altınların acil tahliyesi emrini verdi. 81 Hükümet komiserlikleri ve yabancı elçilikler tahliye için ive­ di hazırlıklar yaptı. Lunaçarski'nin Aydınlanma Halk Komiserliği gibi ikin­ cil önemde sayılabilecek ulusal bakanlıklar mümkün olduğu kadar uzun süre Petrograd' da kalacaktı. Başında David Francis'in bulunduğu Amerikan Elçili­ ği, Petrograd'ın 350 kilometre doğusunda yer alan ve Archangel'in kuzey !ima­ nına demiryoluyla doğrudan bağlı olan Vologda kasabasına taşındı. İngiliz ve Fransız elçilik görevlileri Rusya'yı Finlandiya üzerinden terk etmeye kalkıştı, ama sadece İngilizler başarılı oldu. Fransız büyükelçi Joseph Noulins ve mes­ lektaşları kısa süre içinde Amerikalılara ve Vologda' daki küçük Müttefik bir­ liklerine katıldı. Bütün bu gelişmeler, sermaye çevrelerinde Alman kuvvetleri­ nin devrimi bastıracağına dair beklentilerle birlikte, düşüş yaşayan Petrograd borsasının hızla yükselmesine yol açtı.83 Şubat sonunda Zinovyev ulusal hükümetin oraya yerleşmesi için düzenle­ melere başlamak üzere üst düzey bir delegasyonu Moskova'ya gönderdi. 84 Yeni gelenlere çalışma ve yaşam alanı yaratmak için, gerekli olmayan enstitülerin ve yurttaşların derhal tahliyesi doğrultusunda emirler verildi. Zinovyev'in Petrograd'a döndüğü 4 Mart gününden bile önce, bazı hükümet kurumları yeni başkente taşınmıştı. Bu büyüklükte bir operasyonu gizli tutmak müm­ kün olmamasına rağmen -ve aslında Sovyet dışı basın olayı doğru ayrıntı­ lada bildirmişti- MYK Başkanlık Heyeti 1 Mart'ta Sovnarkom ve MYK'nın taşınması ile ilgili söylentilerin tamamen yanlış olduğunu, Sovnarkom ve MYK'nın kentte kaldığını, kentin mümkün olan en etkin şekilde savunul­ masına hazırlandıklarını ve tahliye konusunun ancak son anda, Petrograd'ın güvenliği şiddetli ve acil bir tehdit altında olduğunda gündeme gelebileceğini fakat durumun henüz bu noktada olmadığını açıkladı. 85 Bu tür inkarlar iler­ leyen haftada da devam etti.86 Perde arkasında, yerel Bolşevikler hükümetin taşınmasının Petrograd' da­ ki fabrika işçileri üzerinde olumsuz etkisi olabileceğinden endişeliydi. Bu kaygı 6 Mart 1918 tarihli Petersburg Komitesi toplantısında su yüzüne çık­ tı. 87 Fenigştayn tahliyenin çoktan başlamış olduğunu ve uygunsuz bir şekilde, hükümet kurumlarını listenin başına alınarak, uygulandığını belirtti. Büyük halk kitleleri lidersiz bırakılmak tehdidiyle karşı karşıyaydı ve eğer bu olursa, başarılı bir karşı-devrim tehdidi ortaya çıkabilirdi.

Bu esnada, Almanya'nın Sovyet hükümetinin silah bırakma kararını kabul ettiği bilgisi gelmişti, Stanislav Kossior bunu hesaba katarak, uygulanmakta

202

Bolşevikler İktidarda

olan tahliye planının gözden geçirilip düzenleneceğine dair güvenini ifade etti. Ama o bile "tahliyenin telaşlı karakterini" protesto etti. Şelavin, Fenigş­ tayn ve Kossior' dan farklı olarak, bir Sol Komünist değildi. Bununla beraber, tahliyenin aşağıdaki prensipiere göre yapılmasını öneriyordu: (1) Öncelik, de­ ğerli fabrika ekipmaniarına verilmeliydi, devlet kurumlarına değil. (2) Sovyet­ lerin tahliyesine müsaade edilemezdi; çünkü bu, kenti ekonomiyi yönetmek­ ten sorumlu kurumlardan mahrum bırakacaktı ve devlet kurumlarının derhal tahliyesi önerilmezdi. (3) Partinin tahliyesi aşamalı şekilde hazırlanmalıydı ve (4) bu doğrultuda bir ihtiyaç belirirse, öncelik MYK'nın ve Bolşevik Peters­ bmg Komitesi'nin tahliyesine verilmeliydi. Bu prensipler; halkın herhangi bir tahliye için önceden hazırlanması ve tahliyenin panikle ve birdenbire yapıl­ maması koşuluyla kabul edilerek Merkez Komitesi'ne sunuldu; ama o esnada Petrograd'a ani bir Alman saldırısı tehdidi geri çekildiği halde, tahliyenin ka­ rakteri üzerinde gözle görülür bir etkisi olmadı.

7 Mart'ta, bir gün önce hiçbir devlet görevl isinin "herhangi bir yere git­ mediği veya gitmeyi planlamadığı"nda ısrar eden Krasnaya gazeta bile, ani­ den hükümet kurumlarının transferinin yapılmakta olduğunu kabul etti. Bu adım, düşman bu kadar yakındayken politik ve ekonomik kurumların yeniden inşasının ve Rusya devletini yönetmenin mümkün olmadığı gerekçesine da­ yandırıldı. Duyuru, Petrograd'ın serbest bölge ilan edileceği ve bu statünün sınırsız ekonomik faydalar taahhüt ettiği açıklamasıyla yumuşatıldı. Novye vedomosti'ye göre, bazı sanayiciler bile Petrograd'ın "İkinci New York" olma­ sını dört gözle bekliyordu. BB Ertesi gün, 8 Mart Cuma günü, Krasnaya gazeta Adalet Halk Komiserliğinin Moskova'ya taşındığını ve bir sonraki Pazartesi Moskova' da yeniden açılacağını bildirdi. VÇeka'nın Ştaynberg'in tahliyeyle meşgul olmasını, bazı politik tutsakları infaz etme fırsatı olarak gördüğünü belirtmekte fayda var. Bu niyetten haberdar edilen Ştaynberg, Moskova'ya doğ­ ru yola çıkmadan iki saat önce, kurşuna dizmelerin sonlandırılması doğrultu­ sunda bir emir karalayarak vekili Aleksander Şrayder'e iletti.B9 Sovnarkom'un hükümetin tahliyesi ile ilgili özgün kararı, Moskova'ya naklin merkezi yönetimden asgari sayıda görevli ile aile fertlerini ve kritik önemdeki dosya ve ekipmanları içermesi gerektiğini belirtiyordu.90 Pratikte ise çoğu komiserlik Almanlardan kaçma fırsatını değerlendirdi ve üst düzey memurlardan katipiere varana kadar çok sayıda yetkili ve aileleri ile "evye­ ye varana kadar" çok büyük miktarda mobilya ve teçhizat Moskova'ya sevk edildi. Bu kitlesel hareket, Rusya'nın zaten delicesine yüklenilmiş olan de­ miryolu araçlarına ve hatlarına ağır yük oluşturdu. Moskova'daki konutlar­ dan bahsetmeye gerek bile yok. Bu durum, Sovnarkom'un tahliyenin geçici ve her durumda Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin onayına bağ­ lı olduğu doğrultusundaki duyurularıyla çelişiyordu. Gemiyle Moskova'ya gönderilen malzemelerin uzun listesi bu olguyu örnekler. Örneğin Donanma Genelkurmayı'nın listesindeki 1 . 806 malzeme arasında dosyalar, haritalar,

Ahlaksız B i r Barış

1

ofis malzemeleri, mobilya, dini simgeler (bunlar, birçok kurumun liste ba­ şıydı), perdeler, halılar, aynalar, kül tablaları, sobalar, mutfak tertibatı, kap kacak, çatal bıçak takımı, semaverler, yemek odası mobilyası, havlular, bat­ taniyeler ve daha pek çok teçhizat yer alıyordu . Elli civarı oda boşaltıldı.91 Bonç-Brueviç, kendi geniş kütüphanesini ve diğer şahsi eşyalarını nakletmek için, parti arşivini Moskova'ya taşımak üzere ayarlanmış iki yük vagonunun yönünü değiştirdi.92 Liderliği 8 Mart'ta "hiç kimseyi geride bırakmamak üzere" bütün komisyonun ve personelinin tahliyesi kararını verdikten sonra VÇeka da kendi ofislerini temizledi. VÇeka, bütün Petrograd dava dosyaları­ nı Moskova'ya gönderirken, neden tutuklandıkianna dair hiçbir belge olma­ yan yüz kadar malıkumu Gorokhovaya 2 ve Haçlar (Kresti) hapishanelerinde mahsur bıraktı.94 Tü m bunlar, ulusal hükümetin tahliyesini çok zorlaştır­ manın ve ilkbaharın sonuna kadar uzatman ın ötesinde, Petrograd' da kalan Sovyet otoritelerinin karşı karşıya olduğu büyük dertlere yenilerini ekledi. Şaşırtıcı olmayacak bir biçimde, Mart ayının sonuna doğru Petrograd Bolşe­ vik liderliği parti Merkez Komitesi'ne ulusal hükümetin şehri terk etmesini protesto eden bir mektup gönderdi. Mektup, özellikle VÇeka'nın "belgeleri ve soruşturmacıları alıp götürmesi, ama mahkumları bırakması" konusunda öfkeliydi.95 En üst düzey hükümet kurumları -Sovnarkom ve MYK- ile Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komiteleri Mart'ın lO'unu l l 'ine bağlayan ge­ cenin karanlığında Petrograd'ı terk etti. Yolculuğa ilişkin titiz düzenleme­ ler Vladimir Bonç-Brueviç tarafından yapıldı. Çok gizli talimatlar uyarınca, devlet ve parti görevlileri aileleri ve kişisel eşyalarıyla birlikte gecikmeksizin Moskova'ya gitmek üzere, acilen Petersbmg ile Moskova'yı birbirine bağlayan Nikolayevski demiryolu hattı üzerindeki sapa bir tepeye doğru yola çıkacaktı.

Litvanya Alayı tarafından korunan en az üç ayrı tren, yolculuk için birleşti­ rilmişti. Lenin, Krupskaya, Lenin'in kız kardeşi Maria İlyiçna ve diğer Sov­ narkom üyeleri ile onların aileleri ilk sıradaki trende yolculuk yaptılar. MYK ve hükümet partilerinin Merkez Komitelerini taşıyan trenler birkaç dakika arayla onları takip etti.

Konvoy, Petrograd 'ın yetmiş beş mil güneydoğusunda yer alan Malaya Vişera'nın küçük tren istasyonuna ulaşıncaya dek her şey planlandığı biçimde ilerledi. Burada itaatsiz ve silahlı Baltık Filosu denizcileriyle dolu bir trenin beklenmedik anda belirmesiyle konvay durdu. Birkaç saat içinde denizciler hizaya getirildi ve hükümet başka bir olay olmadan ilerlemeyi başardı. Sov­ yet döneminde Rusya' da yayınlanan raporlar, Malaya Vişera' daki olayı, izin­ siz bir şekilde evlerine dönen ve o esnada oradan geçen anarşist denizcilerin işi olarak sundu.96 O vakitler gezgin ve yağmacı asker ve denizci tayfalarına rastlamak olağandı, dolayısıyla olay gerçekten bu şekilde gerçekleşmiş olabi­ lir. Mart'ın l l'ini 1 2'sine bağlayan akşam, konvay güven içinde Moskova'ya

203

204

1

Bolşevikler iktidarda

ulaştı. Bununla birlikte, denizcilerin hükümetin tahliyesinin durdurulmasını kafasına koymuş olduğu ihtimali yok sayılamaz.

Kronştad denizcileri, grup olarak, devrimci savaşın coşkulu ve devamlı birer destekçisi olma eğilimindeydiler. Onların bağımsızlığı ve radikaliz­ mi, Sol Sosyalist Devrimcilerin (daha dar, radikal Sosyalist Devrimci hizbi, Sosyalist Devrimci Maksimalistlerle ittifak hal inde) 1918'in ilk aylarında Kronştad Sovyetindeki güçlü etkisinden anlaşılabilir. İzvestiya Kronştads­ kogo saveta'nın 2 Mart tarihli sayısında dikkat çekecek şekilde yayımlanan mektup, o dönemlerde Kronştad'daki kitlelerin hissiyatının karakteristik bir örneğiydi.97 Mektubun yazarı "Rus çarlığını ve burj uvaziyi devirdik mi ki hiç savaşmadan Alman katiller önünde diz çöküyoruz?" diye soruyor ve şöyle ya­ nıtlıyordu: "Hayır, binlerce kez hayır! ... Kızıl Petrograd'dan kaçan korkakla­ ra yazıklar olsun!" Kronştad Sovyeti, yaygın kanaat -ve Petrograd'daki çoğu Sovyetin kanaati-antlaşmanın onayianmasını desteklemeye kaydıktan epey sonra Sovnarkom'un barış politikasının reddedilmesi ve Almanya'ya karşı sa­ vaşın sürdürülmesi için çağrı yapmaya devam etti. Sonuç olarak, Kronştadlı Sol Sosyalist Devrimci Aleksander Bruşvit'in Nisan' daki ikinci Sol Sosyalist Devrimci ulusal kongresinde gözlemlediği gibi, "Bolşevik çevrelerde Kronş­ tad bir şüpheli haline geldi; onlar [Bolşevikler] artık Kronştad 'ı devrimin me­ dan iftiharı ve gururu olarak övmüyorlardı."98

Ulusal yetkililerin ana gövdesinin oraya varmasından üç gün sonra, 1 5 Mart akşamı Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi Moskova'da toplan­ dı. Kongre delegeleri kongre gündemindeki temel konularda, yani Brest barı­ şının onaylanması ve başkentin Petrograd' dan Moskova'ya naklinde bir oldu­ bittiyle karşılaştılar. Danışma heyetinin resmi çetelesine göre, oy veren 1 . 172 delegenin 814'ü Bolşevik (çoğu kongreye antlaşmanın onayını destekleme taahhüdüyle gelmişti), 238'i Sol Sosyalist Devrimci ve 1 14'ü küçük partilere mensup veya bağımsız üyelerdi.99 Sovyetlerin temsili, öncelikle delege seçi­ mine dönük katı düzenlernelerin olmaması, zayıf iletişim ve ulaşım zorlukla­ rı sebebiyle Sovyetten Sovyete değişiyordu. Ne var ki, en azından "Leninist," Sol Komünist ve Sol Sosyalist Devrimci temsilciler arası oran bağlamında, kongre bileşimi bozulmuş gibi görünmemekteydi. Ştaynberg'in kongre öncesi halka, bütün delegasyonlardaki " ölü ruhlar"ın tespit edileceği vaadine rağ­ men, sadece oy hakkı sahibi 14 Bolşeviğin kimlik belgelerine itiraz edildi.100 Ne kongre sırasında ne de sonrasında Sol Sosyalist Devrimciler veya Sol Ko­ münistler kongrenin meşruiyetini sorguladılar.

Sovnarkom ve MYK'nın ülkedeki tüm Sovyetlerden topladığı, savaş ve barış hakkındaki tutum ile ilgili basılı anket çizelgelerde, devrimci sava­ şa dönük desteğin kongre delegeleri arasındakinden daha güçlü olduğunu

A h laksız B i r Barış

1

gösteriyordu; ancak hissiyata dair bu veriler, Mart ortasında büyük ölçüde geçersizleşmişti; zira bunların önemli bölümünün tarihi, 3 Mart'ta Sovyet Rusya ve Almanya arasında imzalanan ön anlaşmadan ve ayrıca Dördüncü Sovyet Kongresi delegelerinin seçildiği kongre öncesi bölgesel ve yerel mec­ lislerden eskiydi.101 Kongre öncesi toplantılarda Bolşevik fraksiyonların oy­ larında en büyük etki yaratan gelişmeler, muhtemelen Yed inci Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi'nde barışın onayianmasına verilen güçlü destek ile cepheden gelmeye devam eden bozgun haberleriydi.

13 ve 14 Mart'taki ilk fraksiyon toplantılarında, ulusal Sovyet kongresi Bolşevik delegeleri arasında barışın onayianmasına dönük ezici bir destek açığa çıktı. Bu toplantılarda, Lenin onayı savunduktan ve yerel parti örgüt­ leri kendi raporlarını ilettikten sonra, kongrede konu hakkında partinin tu­ tumunun Leni n tarafından sunulmasına karar verildi. Bir kez daha yenilgiye uğrayan Sol Komünistler, kendi stratejilerine karar vermek üzere sonrasında buluştular.1 02 Bu toplantıda Sol Komünistlerin B rest barışına muhalefetinin ve gelecekteki taktiklerinin resmi bir deklarasyonla kongrede özetlenınesi kara­ rı alındı. Bununla birlikte, parti disiplininin korunması için, Sol Komünistler onay tartışmasına katılmayacak ve konu hakkında oy kullanmaktan geri du­ racaklardı.

Sol Sosyalist Devrimci kongre fraksiyonu eşzamanlı olarak bir araya gelerek, büyük bir kısmı barışı reddeden yerel Sovyet temsilciliklerinin ra­ porlarını dinledi. Kamkov ve Ştaynberg devam eden onay karşıtlığı ile ilgili ateşli konuşmalar yaptı ve uzun bir tartışmanın ardından fraksiyon bu tu­ tumu benimsedi. Bu esnada Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki tartışma­ lar, barış kararının onayına muhalefetten çok, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin Brest antiaşması kabul edildiği takdirde Sovnarkom'daki tem­ silcilerini geri çekmesi ve bu sayede partinin Alman emperyalizmine karşı süren "ayaklanmalara" önderlik etmek için elinin serbest kalması gerekliliği üzerine odaklanıyordu.

Tüm bunlar ışığında, Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin top­ lantı tutanakları tahmin edilebileceği gibi üstünkörüydü. 15 Mart'taki birinci oturumunun büyük kısmı, Lenin'in onay lehine yaptığı uzun ve yoğun su­ numu ile geçti. Onay aleyhtariarına karşı yapılan savaş çoktan kazanılmıştı; Lenin partinin birliğini bir an önce yeniden inşa etme umuduyla, Sol Komü­ nistlere gereksiz yere sataşmaktan kaçındı. Konuşmasının merkezi temala­ rından biri, emperyalizmin ve mali sermayenin Rus Devrimi'ne saldırısının Almanya'nın Şubat ortasındaki taarruzuyla başladığı, bununla mücadele et­ mekte yetersiz kalan Rus Devrimi'nin ilerlemesinin Avrupa proletaryasının başarıyla ayaklanmasına bağlı olduğuydu .103 Sol Komünistlerin sessiz kalması ile birlikte, onay karşıtı ana konuşma­ lar Kamkov ve Ştaynberg tarafından yapıldı. Kamkov Alman ilerlemesinin güçlü bir direnişle karşılaştığı Ukrayna gibi eski Rus İmparatorluğu bölgele-

205

206

1

ı

Bolşevikler iktidarda

rini işaret ederek, kongreden barışı onaylamanın istendiği fikrinin kendisiyle alay etti. Ona göre, Sovyet Rusya hala Almanya ile savaş halindeydi; Almanya Rusya'nın onayına aldırmadan ondan felç edici taleplerde bulunmaya devam edecek ve sonuç olarak, onay kaçınılmaz şekilde Rus Devrimi'nin tamamen boğulmasına ve önceki yıl işçi sınıfının kazandığı her şeyin tamamen kaybe­ dilmesine yol açacaktı.

Lenin, konuşmasında Yedinci Parti Kongresi'nde ve o dönemki yazıların­ da barış yanlısı görüşünün merkezinde yer alan "nefes alma imkanı" fikrini ayrıntılandırmamıştı. Bununla birlikte bu, Kamkov'u caydırmadı. Ona göre, Almanların önerdiği şartlarda bir "barış"ın stratejik değer taşıdığı fikri gü­ lünçtü. Almanya'nın dayattığı şartlar altında bir ordu kurmak imkansız ola­ caktı. Hangi açıdan ele alınırsa alınsın, Kamkov onayın hiçbir şeyi çözmeye­ ceğini vurguladı. Ne var ki, Rus ordusunun yapacağı başarılı bir savunmanın başarı şansını abartmadı. Konuşmasında partizan savaşının etkililiği ve Rus­ ya Alman emperyalizmine teslim olarak onları baltalamadığı sürece yurtdı­ şında eli kulağında olan sosyalist devrimierin devrimci Rusya'nın yardımına gelme olasılığına yaptığı vurguya kıyasla, geleneksel askeri muharebeye daha az yer verdi. Brest antlaşmasını onaylayarak, Sovyet Rusya sadece kendini tahrip etmeyecekti, yurtdışındaki devrimci proletaryaya da muazzam bir kal­ leşlik yapmış olacaktı. Lenin'in önerdiği teslimiyet koşullarının kaçın ılmaz sonucu olarak yenilmiş, bastırılmış, aşağılanmış ve ezilmiş bir Rusya' dansa mücadele eden, belki ölen ama yenilmeyen devrimci bir Rusya'yı görünce or­ taya çıkacak uluslararası halk yükselişi bastırılmış olacaktı. 104 Kamkov konuşmasını biti rirken, Sol Sosyalist Devrimcilerin Almanya ile imzalanmış olan barış hakkındaki stratejisini genel hatlarıyla tasvir etti. Ba­ rış koşullarının gerçekleştirilmemesi için ellerinden geleni yapacaklardı ve er geç uluslararası devrimci hareketin onların yardımına geleceğinden emin bir şekilde, güçlerini Rus işçilerinin ve köylülerinin Al manlara karşı savaş­ maya devam ettiği yerlere aktaracaklardı.105 Ştaynberg de Lenin'e yüklendi ve Almanların ihtiraslarının Sovyet Rusya'ya savaşmaktan ve örneğin ulus­ lararası devrimci ayaklanmaları teşvik etmekten başka bir seçenek bırakma­ dığında ısrar etti. Eğer barış onaylanırsa, diye uyardı, Sol Sosyalist Devrim­ ciler Sovnarkom' dan çekilecekti. Sol Sosyalist Devrimciler öncülüğünde işçi sınıfının en ileri kesimleri, Bolşevik Parti'nin sağlıklı unsurları ile birlikte kol kola savaşmaya devam edecekti.106 Ştaynberg'in bu yorumu, Sol Sosyalist Devrimcilerin kongrede Sol Komünistlerle işbirliği umutlarına dair tek ifa­ deleriydi.

Arada Lenin'in, Kamkov'un ve Zinovyev'in konuşmalarıyla bölünen Sov­ yet Kongresi, Menşevikler adına Martov, Sağ ve Merkezci Sosyalist Devrim­ ciler adına Mikhail Likhach, Anarşist-Komünistler adına Aleksander Ge, Sosyalist Devrimci Maksimalistler adına Grigori Rivkin ve Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalistler adına Pletnev'i dinledi. Bu son isirolerin hep-

A hlaksız Bir Barış

1

si şiddetle onaya karşı çıktı ve bu konumu yansıtan karar önergeleri sun­ du. Anarşist-Komünistler ve Sosyalist Devrimci Maksimalistler dışında, bu önergelerin hepsinde Kurucu Meclisi yeniden toplayarak Bolşeviklerin iktidardan uzaklaştırılması, herkese oy hakkı temelinde yeni bir hükümet seçilmesi veya mevcut Sovyet sisteminin kökten yeniden yapılandırılması çağrısı yapıldı. Onay lehindeki ezici oy umut kı rıcıydı, sonuç başlangıçtan beri ortadaydı. Sverdlov, Sol Komünistlerin Brest antlaşmasına karşı devam eden muhalefetlerini açıklamalarına ancak sonuç kayıtlara geçirildikten sonra izin verdi. Kongrenin son gününde (16 Mart), belli ki oylamaya su­ num için hazırlanan resmi bir açıklamada, Sol Komünistler antlaşmanın onaylanmaması, bunun yerine sosyalist devrim için kutsal bir savunma çağrısı ile değiştirilmesi gerektiğini ilan etti. Oy hakkı sah ibi elli sekiz Sol Komünist delege ve ayrıca MYK mensubu dokuz Sol Komünist tarafından imzalanan deklarasyon, imzacıları kendi görüşlerini açıkça ifade etme so­ rumluluğu duymalarına rağmen, Bolşevik Parti' de [resmi] bir bölünmenin devrimci dava için tehlikeli olacağı ve bu nedenle, deklarasyanlarını oku­ duktan sonra, onay hakkındaki oylamadan çekilecekleri açıklamasıyla son buluyordu. Kısacası, onay oylamasından ve açıkça partiyi bölmekten geri durarak, Sol Komünistler ayrı bir barışa karşı çıkmaya devam edeceklerini ve devrimci Rusya'nın savunma güçlerinin silah altına alınması için çalışa­ cakların ı beyan etmiş oldular.107 Onay kararı alındıktan sonra, kongre aynı şekilde alelacele başkentin Moskova'ya taşınmasını görüşmeye geçti. Bolşeviklerin konuyla ilgili yakla­ şımını aktarmak, hala Petrograd Sovyetinin başkanı olan Zinovyev'e düştü.

Ona göre, başkentin taşınmasını zorunlu kılan şey, Petrograd'ın stratejik açı­ dan olağanüstü kritik bir konumda olmasıydı (bu aşamada sağda oturan bir delege şöyle bağırdı: "Ne diyorsun, yeterli bavulunuz olmadığını mı kaste­ diyorsun?") Başkentin taşınmasının bir "haftalar veya aylar" meselesi değil, kısa süreli olduğunda ısrar etti. Onun sunduğu ve neredeyse oy birliğiyle ka­ bul edilen önerge, kısaca Petrograd'ın askeri durumunda bir değişiklik olana dek Rusya Sosyalist Federe Sovyet Cumhuriyeti başkentinin "geçici olarak" Petrograd' dan Moskova'ya taşınacağını bildirdi. 108

Sol Komünistler ve Sol Sosyalist Devrimciler, eğer Brest andaşması onay­ lanırsa Sovnarkom' dan çekilecekleri ne dair tehditlerini gerçekleştirdiler.

Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin kapanışından iki gün sonra, 18 Mart'taki birinci Sovnarkom buluşmasında başlıca gündem maddesi, Sol Sosyalist Devrimci ve Sol Komünistlerden Aleksandra Kollontay, Vladimir Smirnov, Valerian Obolenski (Osinski) ve Pavel Dibenka'nun hükümetten çekilmesinden kaynaklanan " kabine buhranı"ydı. Alelacele kaleme alınmış

207

208

1

Bolşevikler iktidarda

notlarda, ayrılan bütün Sol Sosyalist Devrimciler istifalarını Merkez Komitesi kararına dayandırdı.109 Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ilişkisinde ulusal ölçekte meydana ge­ len değişikliğin hızı, gözlemcileri şaşırtabilirdi. Ocak ayında, Üçüncü Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi sırasında Lenin, Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının her gün değil her saat güçlendiğini ve Sovnarkom' da birçok soru­ nun oy birliği içinde çözüldüğünü söylerken coşkudan gözleri ışıld ıyordu. 1 10 Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ni takip eden iki aydan biraz fazla süre sonra, iki partinin birliğini, "keyifsiz bir aşk, ondan ayrılmak mutsuz etmez" 1 1 1 diyerek reddetti.

Sovnarkom' dan çekilmenin ardından, hem Sol Komünistler hem de Sol Sosyalist Devrimciler daha alt düzey ve yerel Sovyet kurumlarıyla meşgul olmayı ve Brest antlaşmasına karşı mücadele etmeyi sürdürdü. Sol Sosya­ list Devrimciler aynı zamanda Baltık Bölgesi'nde ve Ukrayna' da Almanlara karşı gerilla mücadelesini hızlandırdılar. Hatta üst düzey Alman yetkili­ lerine karşı terörist eylemlerde bulunma planı doğrultusunda ilk adımları attılar. 1 1 2 B u esnada, Petrograd'da Lenin istlerle Sol Komünistler arası politik lider­ lik mücadelesi bir sonuca bağlanmıştı. 9 Mart'ta Bolşevik Petersburg Komi­ tesi, 20 Mart tarihinde kent ölçeğinde acil bir parti konferansı -Petrograd Bolşevikleri Beşinci Acil Kent Kongresi- toplanmasını onayladı. Görünüş­ te bu konferansın amacı, bir gün önceki Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Par­ ti Kongresi'nin Brest-Litovsk antlaşmasının onayianmasına dönük desteği hakkında yerel parti örgütü tabanının yaklaşımını değerlendirmekti.113 Belli ki, Petersburg Komitesi ilk olarak, Petrograd'daki Yedinci Parti Kongresi ile Moskova'daki Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi arası kısa dönem­ de partinin Sovyet fraksiyonunun 12 Mart tarihli bir toplantıda benimsediği hasmane kararı tartıştı. Fraksiyonun Kommunist'e dönük saldırısına ve onun yeni bir Petersburg Komitesi seçilmesi doğrultusundaki emsalsiz talebine tep­ kisi, kuşkusuz kısmen özgüven kaybı nedeniyle, dikkat çekici ölçüde sınırlıy­ dı. Komite bütün tartışmalı konuları ele almak üzere acilen kent ölçeğinde bir parti konferansı planlandığını teyit etmekle yetindi ve Sovyet fraksiyonuna kendi Sol Komünist tezlerinin 1 Mart'taki Dördüncü Petrograd Bolşevikleri Konferansı devamında benimsendiğini hatırlattı.114 Bu doğrultuda bir ilan, 14 Mart tarihli Kommunist'te yayımlandı.115 Peters­ burg Komitesi'nin Sol Komünist çoğunluğu hiç şüphesiz, düşünme ve tartış­ malar ve Komm unist'in yardımıyla umuyordu ki, "bölgelerdeki" Bolşevikler Yedinci Parti Kongresi'nin B rest antlaşmasına desteğini ve -eğer karar bu doğ­ rultuda olursa-Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin resmi onayını görmezden gelecekti. Kısacası, Petrograd parti örgütünün alt seviyelerindeki Bolşeviklerin, Sol Komünistterin tanımladıkları devrimci prensipiere sadık kalacağını ve kent konferansına delege seçiminde buna göre oy kullanacağını

Ahlaksız Bir Barış

1

umut ediyorlardı. Ama böyle olmayacaktı. Petrograd Bolşeviklerinin 20 Mart tarihli Beşinci Acil Kent Konferansı'ndaki barış ve savaş konulu tartışmada Radek, Sol Komünist Petersburg Komitesi adına Brest barışını sosyalist dev­ rim için ciddi bir geri adım olarak lanetiedi ve Almanya'ya verilen tavizlere son verilmesi çağrısında bulundu. Zinovyev, onayın destekçileri adına yaptığı konuşmada Sol Komünistleri eleştirdi, Kommunist'in kapatılmasında ısrar etti ve Sol Komünistlerin uyumlu bir biçimde ortak parti örgütlerinde çalış­ malarını istedi. Bu çatışmanın sonucu, ı Mart'taki oylamanın tamamen ter­ sine çevrilmesi olacaktı. Radek tarafından önerilen Brest karşıtı önerge yedi oyda kalırken, Zinovyev'in onay lehindeki önergesi elli yedi oy kazandı.116

Şubat'ta Almanya'nın askeri operasyanlara yeniden başlaması nın he­ men ertesindeki günlerde, Petrograd' daki Sovyet otoriteleri kentin savun­ masını desteklemek için hummalı bir çabaya giriştiler. Fakat bu çabalar, Ekim Devrimi'nin ekonomik sonuçlarından hayal kırıklığına uğramış, kent dışına nakiller nedeniyle harap olmuş ve beklenmedik Alman taarruzu kar­ şısında afallamış garnizon birliklerinin büyük moral çöküntüsü ve fabrika işçilerinin istikrarsızlığıyla sekteye uğradı. Ne en deneyimli Bolşevik yerel liderlerinin çoğunun giderek toplaştığı Petrograd bölge Sovyetlerinin yo­ ğun çabaları, ne de ülke ölçeğinde en öne çıkan Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci figürleri n yaptığı çağrılar, önemli sayıda kişinin Kızıl Ordu'ya katılmasıyla sonuçlandı. Dahası, yurtiçindeki karşı- devrimci grupların emniyet kurumlarının yoğu nlaşan çabalarına rağmen- yıkıcı faaliyetlerin­ deki artış, bu dönemde Petrograd' daki Sovyet iktidarının krizini daha da karmaşıklaştırıyordu. 24 Şubat'ta Pskov'un Alman kuvvetleri tarafından ele geçirilmesiyle asker alımlarında mütevazı bir artış gözlendi - özellikle de geçici partizan müfrezeleri ve Sol Sosyalist Devrimci muharebe birlikleri Kızıl Ordu ile birleşince. Ancak Rusya'nın cephede uğradığı bozgunun bo­ yutu ortaya çıktıkça ve işçiler Almanlarla savaşmanın kesin ölüm anlamına geldiği sonucuna vardıkça, bu mütevazı askere alım ivmesi buharlaştı.

Bu esnada Petrograd 'daki Bolşevik Parti örgütünün Sol Komünist liderliği, ı Mart tarihli Petrograd Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı'nın kal­ dığı yerden devam etmesine ilişkin konumunun ve 5 Mart'ta Kommunist'in ilk sayısının yayımianmasının işaret ettiği gibi, şiddetle Brest barışının kar­ şısında ve kararlılıkla devrimci savaşın yanında durmaya devam etti. Ne var ki, Petrograd Sol Komünistleri çok hızlı bir şekilde halkın kendi bakışları­ na olan desteğinin zayıflığını anlamak zorunda kaldılar. Ayrıca, Petersburg Komitesi'nin bağımsız duruşu, Petrograd Sovyetindeki Leninist parti fraksi­ yonunun ona karşı isyanını ve Merkez Komitesi'nin onu yenisiyle değiştirme kararını tetikledi. Petrograd 'daki bağımsız Sol Komünist hareketin sonunun ıs

209

210

1

Bolşevikler iktida rda

geldiği, Radek öncülüğündeki Sol Komünistterin Zinovyev liderliğindeki Le­ ninistler tarafından bozguna uğratıldığı 20 Mart tarihli Petrograd Bolşevik­ leri nin Beşinci Acil Kent Konferansı ile belirginleşmişti.

Bu sırada Brest antlaşması, Petrograd'da gerçekleştirilen ve ertesinde Sov­ yet hükümetinin Moskova'ya taşındığı Yedinci Tüm-Rusya Bolşevikleri Kong­ resi iskeleti tarafından onaylandı. Antlaşma Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından da onaylandığı halde, antlaşma üzerine tartışma hiddet­ lenerek olumsuz etki yaptı. Ülke ölçeğinde hem Sol Komünistler, hem de Sol Sosyalist Devrimciler Sovnarkom' dan çekildi ve çoğu bağımsız bir yol izledi.

Dahası, ulusal hükümetin taşınmasının ardından Lenin'e göre Petrograd'ın birincil önceliği Almanlardan kurtarılıp başka yerde kullanılabilecek beşeri ve sınai kaynaklarında yatmaktayken, bu görüş geride kalan Bolşevik lider­ ler tarafından paylaşılmamaktaydı. Onlara göre "Kızıl Petrograd" hala ana karargah ve yaklaşan dünya devriminin sembolü olma onurunu taşıyordu. En önemlisi de, giderek daha hasmane ve karmaşık bir ortamda Petrograd'daki Sovyet iktidarını yönetme gibi zorlu bir görevle karşı karşıyaydılar.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

S O V Y E T İ K T İ DA R I U Ç U RU M U N E Ş İ G İ N D E

8

F ı RT l NA L I BAHAR

Sovnarkom'un Moskova'ya kaçışı, gıda ve yakıt sıkıntısının derinleşmesiy­ le ve toplumsal sorunların hızla keskinleşmesiyle çakıştı. Petrograd' da kalan Bolşevik liderler aynı zamanda, 1 917'de iktidara gelmelerinde en büyük paya sahip toplumsal sınıf olan Petrograd işçileri arasında ortaya çıkan muhalefet­ le karşı karşıya kaldılar. 1918 ilkbalıarı sonlarında ve yaz başlarında mevcut sorunlar katmedendi ve yenileri ortaya çıktı -bunlar arasında, Beyaz Finlerin Alman destekli bir askeri harekatla Petrograd'a ilerleyerek hala gücünü koru­ yan Rus Baltık Filosu için tehdit yaratması, büyük Obukhov sanayi tesisindeki hoşnutsuz işçilerin Baltık Filosu çalışanlarınca desteklenen başkaldırısı ve yı­ kıcı kolera salgını bulunuyordu. Bütün bunların ötesinde, iç savaş Volga'dan Pasifik'e ve Don'a yayıldı ve Kızıl Ordu ve silahlı işçi müfrezeleri köylülerin tahılına cebren el koymak üzere seferber edilerek, Petrograd' da hala Bolşevik otoriteterin kullanımında olan insan kaynakları daha da daraldı. Petrograd İşçi Komünü Komiserler Konseyi (PiK-KK) bu krizierin üstesinden gelme mücadelesinde, ilkin nispeten ılımlı bir politik rota benimsedi. Daha sonra daha katı tedbirlere dönse de, Moskova'nın dayattığı aşırı baskıcı önlemlere direndi. Bu giderek derinleşen fırtınalı süreç boyunca, Petrograd'daki Sovyet iktidarının hayatta kalmayı başarmasında, Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrim­ cilerin bölgenin yönetiminde sergilediği etkin işbirliğinin azırnsanamaz bir payı vardı.

10 Mart 1918 gecesi merkezi Sovyet hükümeti ve Bolşevik Merkez Komi­ tesi Alman kuvvetlerinin kısa süre içinde kenti işgal edeceğini düşünerek Petrograd'ı terk etti. İki gün önceki Yedinci Parti Kongresi'nde Lenin, stenog­ raflara "sözlerimi kayda geçirmeyi düşünmeyin bile" diye talimat verse de, barış imzalamanın Piter'i muhtemelen sadece birkaç günlüğüne kurtaraca­ ğını kabul etti.1 Sovnarkom Petrograd' daki Sovyet iktidarının şansı kalma­ dığını varsaydığından ve tahliye hazırlıklarıyla meşgul olduğundan, kentten ayrılmadan önce Petrograd'ın müstakbel hükümetine veya güvenliğine ilgi göstermedi. 8 Mart tarihli, sondan bir önceki Petrograd toplantısında, Sov-

214

1

Bolşevikler iktidarda

narkom kaçışın sekteye uğrarnaması için yapılacak hazırlıkları tartıştı. Er­ tesi gün, kritik önemdeki sanayi tesislerinin ve personelinin Petrograd'dan nakliyle ilgili olası sorunları ele aldı. Petrograd'ın Tahliyesi İçin Acil Durum Komisyonu üyelerine, "son ana kadar" makamlarında bulunmaları talimatı verildi.2 Bunun ötesinde, Sovnarkom belli ki başkent düşene kadar Petrog­ rad Sovyeti ve onun Yürütme Komitesi'nin Moskova'dan gelen di rektifler uyarınca yerel idareden sorumlu olacağını varsaymıştı. Kenti terk etmenin, Petrograd hükümetinde büyük bir yapısal değişim gerektireceğini göz önüne almamıştı.

Yaklaşık olarak Sovnarkom'un nihai Petrograd toplantısı esnasında (9 Mart), Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi bölgesel Sovyet temsilcilerini bir Petrograd Çekası (PÇeka) kurmak üzere çağırdı. Bölgesel Sovyetler, her zamanki gibi, tam zamanlı görev yapabilecek "en dinamik insanlarını"3 ata­ ması için uyarıldı. PÇeka'nın başına Yuritski'nin -eski ateşli Sol Komünistin­ atandığı söylendi. Sonraları Bolşevik muhalifler onu genellikle "Petrograd'ın Robespierre'i" olarak ansalar da, Yuritski'nin pratikte karşı-devrimle müca­ delesinde Moskova'da Cerjinski kontrolündeki VÇeka'dan çok daha ılımlı bir yaklaşımı vardı.4 Zinovyev'e göre, ulusal hükümetin kentten ayrıldığı geceye kadar, geride kalan Bolşevik yetkililer yapısal olarak merkezi Sovnarkom'a benzeyen yetkin bir yerel hükümet kurmanın makul olacağını anlamadılar. Kesin olan bir şey varsa o da şuydu: Bu hızlı Moskova'ya gidişin ertesi gününde, Petrograd Sov­ yeti Yürütme Komitesi, terk edilmiş "Kızıl Petrograd"ı halkın zihninde Paris Komünü destanı ile özdeşleştirmek üzere, Petrograd İşçi Komünü Komiser­ ler Konseyini (PiK-KK) kurdu. PİK-KK "anayasasına" göre heyet, Petrograd Sovyetine karşı sorumlu olacak; Petrograd Sovyetinin ilgili bakanlıklarıyla birleştirilmiş kendi komiserliklerinin yetkisi, ulusal hükümetin yerel organ­ larının yerini alacak ve bölgesel Sovyet seksiyonları PiK-KK'nin ilgili komi­ serliklerinin yerel organlarına dönüştürülecekti. 6 Hiçbir zaman tam olarak uygulanmasa da, bu "anayasa" Petrograd'ın Moskova'dan bağımsızlığının ve "Komün" hükümetinin bölgesel Sovyet seksiyonlarını dikey olarak entegre etme nihai hedefinin sınırlı bir ilanıydı.

Aleksander İlyin-Zenevski (karısı birkaç hafta önce, Almanların Petrograd'a doğru ilerlemeyi sürdüklerini öğrenince intihar etmiş olan Bolşe­ vik askeri lider), yıllar sonra, Petrograd İşçi Komünü'nün kuruluşu ilan edil­ dikten sonra caddeye çıktığında yaşadığı eaşkuyu şu sözlerle anımsayacaktı: Her zamanki sahneyle karşılaşmak tuhaf geliyordu. Kar yağıyordu. Yayalar, kal­ dırımlar boyunca aceleyle yürüyorlardı. Aralarda atlı bir binek arabası salma salma yanımızdan geçiyordu. Diğer günlerden bir farkı yoktu. Hoş, şimdi bir komünümüz vardı! Bir komün, o zamana kadar sadece hakkında bir şeyler oku­ yabilmiştik.

Sadece bunu düşünmek bile insanın başını döndürüyor, ruhunu daha önce görmediği zirvelere çıkarıyordu.7

Fırtınalı Bahar

ı

PÇeka !iderleri. Oturanlar: Yuritski ve Boki. Ayaktakiler: Borizevski v e Yoseleviç.

[Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.]

Petrograd Bolşevikleri, başından beri yeni yerel hükümetin Sol Sosya­ list Devrimcileri kapsayacağını umuyordu. Zinovyev bir hükümet ataması için bilhassa Aleksei Ustinov'u düşünmüştü. Ama en üst düzey Sol Sosyalist Devrimci liderlerin çoğunun Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi için halihazırda Moskova'da bulunması nedeniyle, bu konuda çok ısrarcı olmadı.

Bu nedenle, 12 Mart'taki Petrograd Sovyeti genel kurul oturumunda onayla­ nan PiK-KK'ya sadece Bolşevikler dahil edildi. Hükümete Zinovyev başkan­ lık edecekti ve baş komiserliklere atanan isimler Lunaçarski (aydınlanma); Viyaçeslav Menzhinski (maliye); Mikhail Kalinin (belediye hizmetleri); Mik­ hail Laşeviç (iaşe), Petr Stuçka (adalet); Viyaçeslav Molotov (ekonomi); Adolf Yoffe (toplumsal refah); Miron Vladimirov (ulaştırma) ve Ivar Smilga'ydı (Pet­ rograd Askeri Bölgesi).9 Yeni hükümetteki en güçlü isim, Petrograd'ı yaban­ cı ve yerli düşmaniara karşı savunmak için sınırsız yetkisiyle istinai Askeri­ Devrimci Komiserliğin başkanı sıfatıyla Troçki'ydi.10 Troçki bu görevi sadece birkaç günlüğüne yürüttü; bu süre, ses getiren bir­ kaç katı beyanname için yeterince uzundu.11 Parti komiserlerinin sözde askeri uzmanlar veya spetsylerin -artık yeni Kızıl Ordu' da ya da donanınada hizmet veren eski Çarlık askerlerinin- stratejik ve teknik talimatiarına karışmala­ rına izin verilmemesi konusundaki ısrarı nedeniyle Petrograd'da bırakılan

215

216

1

B o lşevikler İktida rda

Merkez Komitesi üyelerinden müteşekkil Bolşevik Merkez Komitesi Petrog­ rad Bürosu çoğunluğu tarafından hükümet dışına itilmeye zorlandı. En yakın yoldaşlarının önerisi üzerine, Troçki alelacele halk savaş komiseri olarak hiz­ met etmek üzere Moskova'ya nakledildiY İlk PiK-KK'nin başka bir mensubu, Stuçka, Ştaynberg'in yerini almak üzere derhal Moskova'ya çağrıldı.13 Kısa bir talimatla, Nikolay Krestinski Adalet Komiserliğine ve Yuritski, Boris Pozern ve Adolf Yoffe sırasıyla iç, askeri ve dış işleri baş komiserliklerine atandı. Fi­ zikçi Yevgeni Pervukhin, Halk Sağlığı Komiserliği sorumluluğuna getirildi.

Ne Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu ne de Bolşevik Peters­ burg Komitesi bu görevlendirmelerde rol oynamış görünüyordu (birincisinin Troçki'nin devre dışı bırakılınasına müdahil olması hariç). Hükümet mese­ lelerinde tavsiyeye ihtiyacı olduğunda, PİK-KK partiye değil Sovyet organla­ rına kulak verdi.14 Bu Petrograd 'daki Sovyet ve parti kurumları arasındaki ilişkinin halo1 kaygan olduğu bir zamandı. En deneyimli mensuplarının ço­ ğundan yoksun kalmış yerel parti organları, artık daha kapsamlı politik ve ekonomik sorunları ele almaya başlıyordu. Bununla birlikte, onlar yine de hükümet işlerine doğrudan müdahil olmaktan kaçındılar. Bu, Sovyetlerdeki Bolşevik liderlerine duydukları büyük saygıdan ve Sovyet işleyişi ile parti arasında münasip bir ilişki kurulmasına dair genel tutumlarından kaynak­ lanıyordu. Petersburg Komitesi'nin örgütsel konulardaki otorite ismi Kiril Şelavin, 1918' de Petrograd' daki Bolşeviklere dair hatıratında Petrograd Bol­ şevikleri arasında iki görüşün ortaya çıktığından bahsed iyordu. Bazı liderler tümüyle "Sovyet" ruhuyla dolmuştu ve sosyalist devletin inşasında parti faa­ liyetlerini görece önemsiz bularak küçümsüyorlardı. Bu görüş, hükümetteki Bolşeviklerin pek çok yükü ile birlikte, onların parti çalışmasından nere­ deyse tamamen kopmasını açıklamaya yardım etmektedir. Bu dönemlerde "eski geleneklerin muhafızları" olarak adlandırılan diğerleri ise, hükümet çalışmalarına "temiz" parti faaliyeti, aksine "kirli" bir şey olarak baktılar.

Bunu nla birlikte, Şelavin'e göre her iki grup da parti işini basitçe ajitasyon ve propaganda olarak görüyordu. 15 Merkezi hükümetin ayrılmasından birkaç gün önce, ama tahliyenin baş­ lamasından sonra, 6 Mart tarihli bir toplantıda Petersburg Komitesi'nin gün­ deminde Alman işgali durumunda yeraltına inmek için ön hazırlıklar, Yedin­ ci Tüm-Rusya Parti Kongresi ile ilgili düzenlemeler gibi parti içi meseleler, Komm unist'in basılması16 ve tahliyenin yürütülüşüyle ilgili problemler var­ dı.17 12 Mart'ta, hükümetin ayrılmasından bir gün sonra Petersburg Komitesi, Brest barışına karşı muhalefetine Petrograd Sovyeti Bolşevik fraksiyonundan gelen saldırıyı ve Petrograd Bolşevikleri Beşinci Acil Kent Konferansı hazır­ lıklarını tartıştı.18 Aynı toplantıda parti mensuplarının Çeka'da görevlendiril­ mesi de ele alındı. Kentteki parti liderliği, bölge komitelerinden asker talep et­ tikten sonra, o zamanlar adet olduğu üzere, bir hükümet kurumu (bu örnekte PÇeka) için daha fazla sorumluluk üstlenmedi. Ayın on ikisinde Petersburg

Fırtınalı Bahar

1

Komitesi'nin gündeminde aynı zamanda parti mensuplarına ateşli silahların tedarik edilmesi (bunun "arzu edilir" olduğu ve komitenin rüşeym halindeki askeri kolunun silah kullanımı hakkında eğitimci temin etmesi gerektiği ka­ rarlaştırıldı) ve Şubat Devrimi'nin birinci yıl dönümünü kutlamak için o ak­ şamüstü düzenlenecek "muzaffer" Petrograd Sovyeti toplantısının hazırlıkla­ rı gibi hükümetle ilgili olmayan konular yer alıyordu. Petrograd Sovyetinde parti teşkilatını temsil edecek yoldaşın seçimi ertelendi.19 Bununla birlikte, Sovnarkom ve MYK'nın yokluğunda Petrograd'ın nasıl yönetileceği konu­ sunda, ne altısındaki ne de on ikisindeki toplantıda herhangi bir şey söylendi.

25 ve 27 Mart'ta, Petrograd Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı ta­ rafından oluşturulan Örgütçüler Meclisinin ilk toplantısında, deneyimli Bol­ şevik liderlerin parti çalışmalarından hükümet ve askeri çalışmalara kaydı­ rılması, kapanan fabrikalar, kitlesel işsizlik ve Brest antiaşması üzerine parti içi ihtilafın zayıf düşüren etkisi nedeniyle pek çok bölgede parti çalışmasının paralize olduğu ortaya koyuldu. Hala işleyen az sayıdaki sanayi teşebbüsler arasında yer alan dokuma fabrikalarında dikkat çeken özgül bir sorun, geniş kadın iş gücünün sesini duymakta yaşanan büyük zorluktu. 20 Petersburg Komitesi, parti aktivistlerini parti faaliyetlerine karşılık Sov­ yet faaliyetlerine öncelik vermek için cesaretlendirme doğrultusundaki 24 Şubat tarihli kararını 26 Mart'ta iptal etti. 21 6 Nisan' da, Birinci Kuzey Oblastı [Bolşevik] Parti Konferansı, parti organlarının Sovyetler üzerindeki otori­ tesini artırmanın önemi üzerinde anlaşmaya vardı; son olarak, 8 Nisan'da Petersburg Komitesi, bölge komitelerinin bölgesel Sovyetler üzerindeki kontrolünü değilse bile- etkisini kolaylaştırmak için önlemler aldı. Örne­ ğin kağıt üzerinde parti komitelerine bağlı bölgesel Sovyet fraksiyonlarının örgüdenişi artık kurumsallaştı.zı Bu tür önlemler, Lenin'in ve Moskova'da­ ki merkezi parti liderliğinin o zaman vurguladığı üzere, parti organlarının Sovyetler üzerindeki üstünlüğünün zımnen tanınmasını temsil ediyariarsa da, bölge komitelerinde devam eden kadro açığının ve partinin en kıdemli ve yetkin üyelerinin Sovyetlere yoğunlaşmasının sonucu olarak etkisiz kaldılar.

Stasova'nın 22 Mayıs'ta yazdığı gibi, "Parti çalışması korkunç bir çöküş için­ deydi, çünkü bütün gücümüz Sovyetlere gitmişti."23 İkinci Kent Bölgesi'ndeki Bolşevik Parti komitesinin Haziran 1918 tarihli Petrograd Bolşevikleri Altıncı Kent Konferansı'na sunduğu samimi rapor da bu tabioyu yansıtıyordu. Raporun önerdiği gibi, "Sovyetlerde ya da [diğer] belediye organlarında çalışmaya giden parti üyelerinin çoğunluğu bölgesel [parti komiteleriyle] her türlü teması ve onların faaliyetleri ötesinde her tür­ lü kontrol olasılığını kaybetti [Dahası] işçi yığınlarından izole almamızın bir sonucu olarak ... faaliyetimiz haftalık düzenli toplantılada sınırlı kaldı ...

(Bölgesel] Sovyetlerin faaliyetlerini etkileme çabalarımız [bile] başarısız oldu ... Parti faaliyetine öncelik verme kararları sadece kağıt üzerinde kaldı."24

217

218

1

Bolşevikler Iktidarda

Başkentten "ikinci kente" bu ilk geçiş sürecinde, Petrograd'daki yerel yö­ netim Ekim' den sonraki ilk kaotik günleri andırıyordu; tek ve büyük fark, çürümüş ve toplanmamış atıkların ve ölü hayvan iskeletlerinin yığılmış kar dağları altında kalmasıydı. Bu esnada, hükümetin taşınmasından önceki haf­ ta boyunca Petrograd'da 205 yeni tifüs vakası kaydedildi ve tıbbi uzmanlar ısınan havaların mahvedici bir kolera salgını getireceğinden tereddüt duymu­ yorlardı. "Çin' de, İran' da ve Asya'nın bütününde bulundum," diyordu Askeri Tıp Akademisi'ne bağlı, endişeli bir salgın hastalıklar uzmanı, Nisan ayı ba­ şında bir gazete muhabirine, "ama şimdi Petrograd' da gördüğüm gibi bir şeyi hiç görmedim."25 Ne yapıp edip işleyen bir hükümet kurmak ve yığılan sorunların üstesin­ den gelmek için uğraşan PiK-KK, Moskova' dan küçük ama değerli bir destek aldı. Başlangıçtan beri, Petrograd yetkililerinin kaynağa ihtiyacı vardı. Ulu­ sal hükümetin kullanımındaki kaynaklar da çok sınırlıydı. Yine de, merkezi Sovnarkom kayıtları, PiK-KK' dan gelen acil mali kaynak aktanını taleple­ rinin, bunlar ne kadar acil olurlarsa olsunlar, sürekli dikkat çekici bir du­ yarsızlıkla karşılaştığını gösteriyordu. Örneğin ilk toplantılarından birinden sonra, PiK-KK Moskova'ya yüz milyon ruhielik bir geçim yardımı ödeneği için acil çağrı yaptı. Sovnarkom'un ancak 21 Mart'taki Üçüncü Moskova top­ lantısında benimsenen fakat tipik hale gelecek olan yanıtı, netlik ve açıklama gerektiren bir karar olarak ertelemekti. 26 Ayrıca, istenen fonlar bütçelendiril­ miş harcamalar karşısında bir ön ödeme olarak tanı mland ı. Bu moral bozu­ cu yanıta rağmen, netlik ve açıklamalar gecikmedi. Bu sefer, 28 Mart'ta Sav­ narkoru bütün harcamaların bir devlet müfettişi tarafından kontrol edilmesi ve gelecekte Petrograd hükümetinin harcamalara karşılık ön ödemeler için bir bütçe sunması şartıyla 20 milyon ruhielik ödeneği onayladı. Troçki'nin önerisiyle, aynı şekilde Petrograd hükümetinin erişilebilir tüm malzeme ve yiyecek rezervlerinin envanterini yapması ve tüm fazlalıkları kent dışına yol­ laması; merkezi hükümetin [ön] onayına tabi şekilde, Petrograd' dan tahliye edilemeyen ve piyasa değeri olan bütün askeri ve diğer fazlalıkların satılması kararı alındı. Bu satışlardan elde edilen gelir, merkezi hükümetin kullanı­ mında olacaktı. 27 Zinovyev l l Nisan' da kurye ile Moskova'ya acil bir fon talebi iletti. Ek yüz milyon ruble talebini bu kez, tırmanan ve muhalif gruplar ile anti-semitik, aşırı sağın işçiler arasında ajitasyonuna zemin sunan işsizlik ve gıda tedari­ ki krizleri gerekçesine dayandırdı. Zinovyev, Sovyet iktidarına karşı beliren yeni tehdidi isabetle tespit ediyordu: "Petrograd 'daki işsizlik ... özellikle sert bir tırmanışa geçti," diyordu. "Her gün Viborg'dan ve diğer [işçi havzaların­ dan] delegasyonlar geliyor ve bize ... daha fazla bu şekilde yaşamanın imkan­ sız olduğunu söylüyor İşçilerin hükümetinin onların açlıktan ölmesine

Fırtınalı Bahar izin vermemesi yaşamsal [önem arz ediyor] . . Acil yüz milyon (ruble) tahsisi muhakkak şart, aksi takdirde Petrograd'daki [Sovyet iktidarı] kendini hayal edebileceği en kritik pozisyonda bulacak."28 Moskova' daki parti liderliğine gönderilen ayrı bir mesajda, Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu, eğer Zinovyev'in talebi reddedilirse eski başkentte parti çalışmasının sorum­ luluğunu kabul etmenin mümkün olmayacağını açık açık dekiare etti.29 1 2 Nisan' da Sverdlov'un tavsiyesi üzerine, Sovnarkom b i r milyon ruhielik öde­ neği onayladı. Bununla birlikte, bu miktarın -eksi 28 Mart'ta onaylanan yir­ mi milyonun- serbest bırakılması, fonların merkezi Sovnarkom'a bağlı bir geçici komisyon tarafından geliştirilen plana göre, doğru ve makul kullanımı konusunda garanti verilmesine bağlandı.30 Bu provokatif yanıtlar, Moskova'nın Petrograd'ı kendi kaynaklarını etkin kullanmaya ve bütçe konularında hesap verilebilirliği inşa etmeye zorlama ve Petrograd üzerindeki otoritesini ileri sürme girişimlerini yansıtmış olabilir­ di. Fakat bunlar aynı zamanda eski başkentte derin bir gücenikHk yaratan, Petrograd'ın ihtiyaçlarına karşı soğukluğu, Petrograd'ın artık umursanmadı­ ğı duygusunu da yansıtıyordu. Benzer şekilde Moskova, danışma yoluyla daha iyi idare edilebilecek meselelerde kendini tamamen özgür hissediyordu. Ör­ neğin Sovnarkom tek taraflı olarak, Petrograd Bolşeviklerini canı istediğinde başka yerdeki görevlere atadı. 9 Nisan' da, çok sayıda kilit Petrograd görevli­ si beklenmedik bir şekilde Moskova'ya atandıktan sonra, PİK-KK bir daha "Petrograd İşçi Komünü 'nde görevli kişilerin, kendi onayı olmadan görevden ayrılmaması"31 konusunda merkezi hükümeti bilgilendirme kararı aldı. Bu tavsiyenin bir etkisi olduğuna dair herhangi bir kanıt yoktur.

Sovnarkom, sanayi tesislerinin tabiiyesi gibi yerel otorHelerin koordine etmek istediği Petrograd'ın merkezi önemdeki içişlerini de kontrol etme giri­ şiminde bulundu. Moskova'ya gönderilen 23 Mart tarihli açık sözlü bir mek­ tupta, Zinovyev Petrograd'ın tahliyesinin kontrolünü ele alma kararını tebliğ etti; çünkü, kendisi nin ifade ettiği üzere, tahliye hiçbir ön planlama olmaksı­ zın yürütülüyor ve bu da tabiiyesi kararlaştırılan Petrograd sanayi tesislerinin ve eyaJetteki tesislerin boş kalması sonucunu doğuruyordu.32 İlgili kaynaklara göre, ister Moskova'dan ister Petrograd'dan gelsin, tek yanlı idari düzenleme­ ler tahliyenin keşmekeşe dönüşmesinden başka bir sonuç vermiyordu. Her halükarda, merkezi Sovnarkom'un ve PiK-KK'nın toplantı tutanakları ile Merkez Komitesi Petrograd Bürosu ve Merkez Komitesi arasındaki yazışma­ lar şüpheye yer bırakmıyordu: Bu dönemde Petrograd ile Moskova arasındaki ilişkiler; bütçe, personel, tahliye ve diğer hafif ama sembolik açıdan önemli konular üzerindeki provokatif yazışmalada fazlasıyla karmaşıklaşmıştı. Kaos yaratan tahliye politikaları ve pratikleri aynı zamanda Petrograd fabrika işçi­ leri arasında derinleşen huzursuzluğa da epeyce katkı yaptı. .

*

*

*

219

220

1

Bolşevikler iktidarda

Moskova'nın Petrograd'ın ihtiyaçlarına dönük soğukluğunun üstesinden gelme ve Sovnarkom'un "panik halinde" Moskova'ya kaçışının altını oyduğu, gıda yetersizliği, artan işsizlik ve kaotik tahliye politikalarının derinleştirdiği Petrograd Bölgesi'ndeki Sovyet iktidarına dönük halk desteğini güçlendirme çabasıyla PiK-KK, başlangıçta karmaşık sonuçları olan ılımlı bir politik çiz­ gi izledi. Bu politika değişikliği, Moskova ile Petrograd yönetimleri arasında politik baskı konusundaki uyuşmazlıkta görülebilir. Kendi ayakları üzerinde durur durmaz, PÇeka şüpheli karşı-devrimcileri, spekülatörleri ve hırsızları tutuklamaya başladı.33 Bununla birlikte, bu şüpheiiierin çoğu -özellikle siya­ si tutuklular- görevden alındıktan sonra serbest bırakıldı. 34 Petrograd' daki mahkumların, başta da özellikle yüz kızartıcı suçlar nedeniyle, PÇeka harici yetkili organlar tarafından infazı devam etti (VÇeka bu tarz infaziara Şubat ayı sonlarında başlamıştı). Aynı zamanda, çoğu çete üyesi olan ve olağandı­ şı yüksek bir oranla Çeka görevlisi kılığına giren suçluların gerçekleştirdiği hırsızlık ve cinayetler hızla arttı. Çoğunlukla yeni göreve alınan Kızıl Ordu askerleri, Kızıl Muhafızlar ve anarşistler in vahşi infazları da . . . 35 Petrograd hastaneleri her gece sokaktan toplanan insan bedenlerini ağırlıyordu. Katiller genellikle kurbanların giysilerini alıp kaçıyordu. Morglarda yer alan cesetle­ rin çoğu haftalar boyunca teşhis edilemedi ve daha sonra kamyonlarla taşı­ narak gömüldü. 36 Gerçi PÇeka'nın başı Yuritski, inatla infazları onaylamayı reddetti. Düzenin terörle restorasyonundan ziyade şiddeti, ekonomik suçları, yetki ihlallerini durdurmayı hedefleyen somut tedbirleri vurguluyordu.

Moskova' daki VÇeka' dan önemli derecede ayrışan bu yöneli m, 37 Yuritski'nin ilk talimatiarına yansıyordu. 15 Mart'ta aramalara dair katı bir düzenlemeyi ve sahte Çeka üyelerini yakalamayı hedefleyen kılavuzlar ya­ yımladı. Kızıl Ordu personeli, arama yetkisi verilen organlar arasında dikkat çekici bir şekilde yer almıyordu.39 Bir hafta sonra, Yuritski yurttaşiara ruhsat­ sız silahlarını, bombalarını, el bombalarını ve patlayıcılarını teslim etmeleri için üç gün mühlet veren geniş çaplı bir emri dolaşıma soktu. Bu emri ihlal eden bireyler yargılanmak için Devrim Mahkemesine gönderildiler, ama in­ fazla korkutulmadılar. Eşzamanlı olarak, bölgesel Sovyetler ruhsatsız vatan­ daşların silahlarına el koymak için sokak devriyelerine talimat verdi.40 Nikolay Krestinski 4 Nisan tarihli PiK-KK toplantısında adalet komiserli­ ğine atandı. Yuritski gibi o da hukuk d ipiomasına sahipti ve devrimci faaliyet­ lerde uzun bir geçmişi vard ı. Brest-Litovsk antlaşmasının imzalanması üzeri­ ne dönen tartışmada Sol Komünist bir tavır almıştı, aynı zamanda politik ha­ sımlara aşırı baskı uygulanmasına karşıydı. Onun ataması, Yuritski'den gelen basınçla birlikte, o dönemde "insani yüzünü" göstererek halkın desteğini geri kazanma kaygısında olan PiK-KK'yı hapse atılan politik figürler aleyhindeki adli tatbikatları hızlandırmaya teşvik etmiş gibi görünüyordu. Belli ki bu ka­ rar aynı zamanda, sadece mahkumlar arasında beslenme, barınma ihtiyaçla­ rının ve bulaşıcı hastalığın yayılmasını kontrol etmek (tifüs, hapishanelerde

Fırtınalı Bahar

1

almış başını gidiyordu) zorunluluğu nedeniyle bile olsa, Petrograd'ın artan hapishane nüfusunu azaltına ihtiyacından da etkilenmişti. Aynı zamanda Kronştad deniz üssündeki denizciler ıo Mart'taki İzvestiya Kronştadskogo saveta'nın başyazısında vurgulandığı gibi Petrograd hapishanesinin dolup taşmasını kabul etmeye ayak diriyorlardı: İnsanlar, bireyler ve topluluklar halinde Kronştad'a gönderildiler Dahası, çoğu yanlarında onlara ne yapılacağına dair herhangi bir belge olmadan geldi Kronştad'ın rolüne dair böylesine çirkin bir kavrayışa son verilmeli. Büyük Kronştad ne karşı-devrimciler için bir depo, ne evrensel bir hapishane, ne de bir darağacı . O, bir tür devrimci Sakhalin olamaz ve olmak istemiyor: Adının hapishane ve cellatlarla eşanlamlı hale gelmesini istemiyor!1 .

.

Atanmasından sadece birkaç gün sonra Krestinski soruşturmayı, yargı­ lamayı ve mahkumların yerleştirilmesini hızlandırmak üzere bütün gerekli tedbirleri almakla yetkilendirildiY 27 Nisan' da PİK-KK tarafından ilan edi­ len, hafif suçlarla mahkemeye sevk edilen geniş adi suçlular kümesi, siyasi mahkumlar ve yetmiş yaşından büyük mahkumlar için ı Mayıs affı ile daha ciddi suçlardan mahkum edilmiş adi suçluların cezalarında yüzde 50 indirim bu çabaları pekiştirdi.43 Birinci Kuzey Obiastı Sovyet Kongresi'ndeki Bolşevik fraksiyonun bir toplantısında bunu onayiayan yorumlarla, Zinovyev affın po­ litik önemini vurgulamaya çabaladı: "Sovyet iktidarının politik muhalifleri­ ne karşı eski yöntemlerden vazgeçmesi gerekliydi, Sovyet iktidarı öyle güçlü hale gelmişti ki bireysel politik muhalifler artık tehlike oluşturmuyorlardı ve işçiler ve askerler... (düşmanlarını) ekonomik ve politik muharebede yenmiş­ ken, onlara bütün emperyalist ve monarşik devletlerde alışıldık olan yollarla muamele etmek istemedi."44 Zinovyev, aynı zamanda affı destekleyen Petrog­ rad Sovyetini, Petrograd' da bir ı Mayıs affının Moskova' dan bağımsız olarak gündeme getirmiş olmasından ötürü övdü.45 Eşzamanlı olarak, PÇeka'nın infazlada ilgili kendine koyduğu yasak ge­ nişletildi. ı6 Nisan'da, PİK-KK Yuritski'den İçişleri Komiserliğine bağlı Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komite soruşturmalarının sınırlan­ dmlması ile ilgili bir rapor aldı. Rapor açıkça kent organları tarafından ya­ pılan infazlada ilgili etraflı bir tartışmaya yol açtı. Bu esnada Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komite, VÇeka'nın ayrılması ve Yuritski'nin PÇeka infazlarını yasaklamasının ardından hala yargısız infaz uygulayan kent öl­ çekli ana polis kurumuydu. infazların yasaklanması ve silaha başvurmanın izin verildiği durumlar hakkında kılavuz ilkeleri, Krestinski bir hafta sonra sundu ve ardından PİK-KK, o andan itibaren "Petrograd kentindeki hiçbir kurumun infaz gerçekleştirme yetkisi olmadığı" doğrultusunda bir kamuoyu açıklaması yayınladıY Bu kesin yasak PÇeka, Petrograd'ın Devrimci Güven­ liği İçin Komite, Devrim Mahkemeleri, Kızıl Muhafızlar, Kızıl Ordu askerleri, bölgesel Sovyetler için geçerliydi ve böylece Şubat sonlarında Alman taarruzu

221

222 ! Bolşevikler iktidarda 1

sırasında ilan edilen infaz yetkisini resmen iptal ediyordu. Bu sıralarda Mos­ kova' daki politik komplolar ve nitelikli suçlar gayriresmi bir "Kızıl Terör" ile sonuçlanmışsa da, PiK-KK'nın aşırı baskı yasağı yaz boyunca devam etti. *

*

*

1918 baharında Petrograd işçilerinin Bolşevik/Sovyet iktidarına karşı bü­ yüyen hayal kırıklığı, ılımlı sosyalistlerden ve örgütsüz fabrika işçilerinden oluşan ve ardından diğer sanayi bölgelerine yayılan, kent çapında bir muhalif hareketinin -Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüstü Mecli­ sinin (DüM)- kuruluşuna yansıdı. Bu hareketi tetikleyen birincil etken, gıda tedarikinde yaşanan aşırı sıkıntılardı. Petrograd'da henüz Ocak 1918 orta­ larında alarm veren gıda sorunu birden kötüleşti, ardından Şubat'ta durum biraz iyileşti, ama bahar başlarında aniden hiç olmadığı kadar kötüleşti. Bu kıtlığı yaratan faktörlerin bazıları, Brest antlaşmasının etkileriyle ilgiliydi.

1917'de Rusya tahılının yarısı (650 milyon pudun 350 milyonu) Ukrayna' dan, diğer 1 1 0 milyonu Kuzey Kafkasya'dan, 143 milyonu sınır bölgesi steplerin­ den ve Batı Sibirya'dan ve geri kalanı da ortadaki kara toprak bölgesinden geliyordu. B rest barışının imzalanmasını n ardından, Ukrayna' dan gelen tahıl topyekun kaybedildi. Dahası, Almanları n Kursk ve Voronezh işgali, Kuzey Kafkasya'dan tahıl sevkiyatını engelledi. Sovyet Rusya'nın umabileceği tahıl miktarı çoğunlukla Batı Sibirya'dan gelen 1 50 milyon pud civarındaydı.49 Petrograd'ı etkileyen tahıl tedarik problemleri aynı zamanda Batı Sibirya' dan tahıl sevkiyatı için gereken demiryolu hatlarının ve taşıtlarının berbat hali nedeniyle zorlaştı. Dahası, Donets Havzasını Almanlar ve Uk­ raynalıların kontrol etmesiyle birlikte yük trenlerine kömür tedariki yüzde 25'ten fazla düştü. Hüküm süren karışıklık nedeniyle, tahıl ekimi tahmini % 40 -70 oranında düştü. Mamul malları köylülere ulaştıramayan Sovyet hükü­ meti, giderek daha değersizleşen kağıt para basma yoluna başvurarak köy­ lülerin pazar için üretme güdülerini kaybetmelerine yol açtı. Ve bu yetmez­ miş gibi, geleneksel tahıl alım satım mekanizmaları, eski dönemden kalma kurumlar ve personel ile tecrübesiz, rakip Sovyet gıda tedariki organları ve görevlileri arasındaki karşılıklı düşmanlık ve güvensizlik nedeniyle bir kaos halindeydi. 50 Petrograd işçileri arasındaki Bolşevik/Sovyet iktidarına dönük tepkinin ve DüM'un kuruluşunun ardında yatan ikinci ana unsur, kısmen verimsiz terhis ve tahliye politikalarının yol açtığı ve fazlasıyla alevlendirdiği kitlesel işsizlikti. Petrograd'daki sanayi krizi Ekim Devrimi'nden çok önce, öncelikle yakıt ve hammadde eksikliği nedeniyle başlamıştı. Tablo, savaşa yönelik üre­ time yönlendirilmiş fabrikaların doğuya taşınmaları veya üretimlerini barış dönemi ihtiyaçlarına göre uyarlamaları ya da tümden kapatılmaları emrinin verilmesinden sonra, 1917 sonları ve 1918 başlarında daha da kötüleşti.

Fırtınalı Bahar 1ı Erken dönem Sovyet ekonomi politikaları, sanayideki krizin başka şe­ killerde derinleşmesine katkı sundu. Fabrikalarda "işçi denetimi", Ekim Devrimi'nden önce öne çıkan bir Bolşevik slogandı ve devrimin hemen son­ rasında, işçiler doğal olarak bunu uygulamaya çalıştı. Sovnarkom'un işçilere işletme yönetiminde söz hakkı verme süreçlerine işçi denetim konseyleri üze­ rinden bir şekil şernal dayatma çabaları, fabrika komiteleri öncülüğündeki Bolşevikleşmiş işçilerin kendi fabrikalarının işleyişine müdahale etmelerini engellemekte başarısız oldu. 1917 sonlarına doğru ve 1918'in ilk aylarında işçiler ve yönetim arasındaki çatışmalar, Sovyet hükümetini yılgın işletme sahiplerinin fabrikalarını kapatmalarını önlemek için Petrograd 'daki bazı girişimleri kamulaştırmaya sevk etti. 51 Dahası, Aralık başında, işçi denetim konseyleri oluşturmak için gösterilen çabalar terk edildi ve Sovnarkom tüm ekonomiyi yönetmek için Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi ni (VSNKh) kur­ du. Sonraki birkaç yıl boyunca VSNKh ile bölgesel, kentsel ve yerel SNKh'lar (Ulusal Ekonomi Konseyi) ağı, sanayinin merkezileşmesi ve yönetiminde Sovyet hükümetinin başlıca kurumları haline geldi. Fakat kısa vadede, bu ku­ rumsal zigzagların eşlik ettiği kendiliğinden işçi denetimi, sadece Petrograd sanayiinin daha çok parçalanmasına yol açtı. 52 Birkaç istatistik, ortaya çıkan ekonomik ve toplumsal felaketin büyüklü­ ğünü gösterir: 1 Ocak ve Nisan 1918'in başı arasında yaklaşık 1 34.000 işçi yani Petrograd'ın sınai emek gücünün yüzde 46'sı işsizler arasına katıldı53 ve tahmini 265 Petrograd fabrikası atıl kaldı. Bu ekonomik ve toplumsal felaket­ ten en sert darbeyi, geniş ölçekli metal iş kolu ve kimya tesislerinde çalışan işçiler ile 1917 boyunca Bolşevik ve Sovyet iktidarına dönük kitle desteğinde başı çeken Petrograd'ın "Kızıl" Viborg Bölgesi işçileri almıştı.54 Gıda sıkıntısı giderek şiddetlenince, işsiz kalanların önemli bir yüzdesi taşraya gitmek üze­ re Petrograd'ı terk etti.

DüM'un ortaya çıkışında, aynı zamanda sendikaların, fabrika komitele­ rinin ve Sovyetlerin -belki de özellikle bölgesel Sovyetlerin- artık işçi sınıfı­ nı temsil eden ve demokratik olarak işleyen birer kurum olmadıkları, aksine keyfi ve bürokratik hükümet organlarına dönüştükleri şeklindeki yaygın gö­ rüş de rol oynadı. Bu kaygı için yeterli sebep vardı. Bu noktada, eski bölge-altı Duma kurulları ve organlarının fiilen işlevleri aslında ya devredilmişti ya da bölgesel Sovyetlere kaydınlma sürecindeydi; dolayısıyla kendi mahallelerin­ de kerameti kendinden menkul efendilere dönüşüyorlardı. Onlar artık tüm yerel yönetim meselelerinde bağımsız otoritelerini, sadece yerel Bolşevik ko­ mitelerin müdahalelerinden, yatay olarak değil, aynı zamanda ilgili PiK-KK departmanlarının "yukarıdan" talimatlarından, dikey olarak da kıskançlıkla koruyorlardı. 55 Bölgesel Sovyetlerin otorite üstünlüğünü ilan etmek meselelerden biri idiyse; hızla artan sorumlulukları karşılayacak sadık, n itelikli kadro bul-

223

224

j

Bolşevikler iktidarda

mak bir diğeriydi. Ekim Devrimi'nden bölgesel Sovyetlerin işleri yürütmek ve işçi sınıfı tabanıyla teması sürdürmek için ihtiyaç duyduğu kadrolar, se­ çilmiş temsilciler arasından kolaylıkla görevlendirilebilen bir avuç ücretsiz gönüllüyle karşılanabiliyordu. Ekim' den sonraki kısa zaman zarfında, ge­ rek duyulduğunda ek kadro için Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci parti komitelerine güvenilebiliyordu. Bununla birlikte, 1918'in ilk çeyreğinde, çok sayıda Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci bölgesel Sovyet lideri artık el altında değildi. Çoğu Petrograd dışına nakledilmişti. Bolşeviklerin parti çalışmasından hükümete akış, bu kayıpları telafi etmedi. İşin aslı, bölgesel parti komitelerindeki kadro havuzu halihazırda öylesine zayıf ve sınanma­ mıştı ki, komiteler sık sık bölgesel Sovyetlere yaptıkları atamalardan hemen pişmanlık duyuyor ve bürokratikleşmelerinden şikayet ediyorlardı. 56 Aynı zamanda, bölgesel Sovyetlerde yer alan adanmış ve emektar partil iler, hazır­ lıklı olmadıkları iki ve bazen daha fazla tam zamanlı görevi üstleniyorlar­ dı. Bu şartlarda, bölgesel Sovyet faaliyetlerinin büyük bir bölümü, giderek artan oranlarda alelacele görevlendirilmiş, bazıları yozlaşmış ücretli yöne­ ticilerin, memurların, milislerin, ajitatörlerin, ustabaşıların ve teknik per­ sonelin eline kalıyordu. Adanmış milletvekillerinin pek çok şeye yetişmeye çalışması ve nakiller yüzünden çok sayıda makamın boş olması nedeniyle, bölgesel Sovyetlerin bütün toplantıları daha seyrek aralıklarla ve yetersiz katılırola yapılmaktaydı. Önemli konular üzerine kararlar bile genellikle o anda kim varsa onlar tarafından alınıyordu. Bolşevik bölge komiteleri ör­ neğinde olduğu gibi, solun 191 7' deki başarısında kritik önemde olan yerel Sovyetler ile fabrika işçileri arası bağlar kopmuştu. Almanlar kapıya dayan­ mışken, toplantıya ve seçmenler arasında ajitasyona kimin vakti vardı?

Moskova'ya taşınma gündeminin inkar edilmesinden birkaç hafta son­ ra, Sovyet hükümetinin görünüşe göre telaşla Moskova'ya geri çekilmesi de DOM'u ortaya çıkaran nedenlerden biri oldu. Bu gizli hareket, çok sayıda fabrikada, gecenin bir yarısında, hayal kırıklığını hatta paniği tetikledi. 1 3 Mart'taki birinci DOM genel oturumunda bir lokomotif bakım atölyesi tem­ silcisi, "(İşçiler) 12 Mart'ı devrimin öldüğü gün olarak anıyorlar," diye dövün­ dü.57 Staryi Lessner makine imalat tesisinden bir delege "Geçen yıl, 'Kahrol­ sun Nikola!' diye bağırıyorduk" diye hatırlattı, "şimdi ise işçiler 'Kahrolsun Bolşevikler!' diye bağırıyor." Reçkina vagon fabrikası temsilcisi oradaki işçi­ lerin "mahvolmuş bir halde" olduklarını ve onlara göre her şeyin yaziaştığını söyledi. DüM'un 15 Mart tarihli bir sonraki genel oturumunda İzhorski gemi inşaat ve silah fabrikası temsilcisinin sunduğu rapora göre, işçiler hükümetin kenti terk etmesi nedeniyle çok sinirliydiler ve Moskova'ya hükümet görevli­ lerini taşıyan trenleri patiatmayı öneriyorlardı. 58 Bazı kaynaklar DüM'un kökenlerini, Kurucu Meclisin dağıtılınasını ta­ kiben Sağ Menşevikler arasında Ocak ortasında çıkan tartışmalara kadar gö-

Fırtınal ı Bahar

1 225

türmektedir. 59 Yuri Den ike, bu hareketin öncüsü olarak, özellikle söz konusu tartışmaların katılımcısı, Menşevik yoldaşı Boris Bogdanov'u işaret etmiş­ tir.60 DüM'un 13 Mart tarihli birinci genel oturumunda, örgüt bürosu adına sunulan raporda bizatihi Bogdanov, bu hareketin fikir babalığını "bir grup (Menşevik) partili işçi"ye atfetti. Daha sonra hareketi, Menşevik ve Sosyalist Devrimcilerin nüfuzunu koruduğu güneybatıdaki Nevski ağır sanayi bölgesi fabrika işçileri sırtlandı. İlk örgütsel toplantı, ılımlı sosyalistlerin ve örgütsüz işçilerin katılımıyla, 3 Mart'ta burada düzenlendi ve ertesi gün DOM'a gön­ derilecek delegelerin seçimine ve diğer bölgelerde seçimleri yürütecek örgüt bürolarının kurulması için adım atmaya başlandı.61 O halde, açıkça görüldüğü gibi, DüM'un kurulmasında Menşeviklerin payı vardı ve aralarında Menşevikler, Sosyalist Devrimciler ve örgütsüz nite­ likli işçilerin yer aldığı seçilmiş fabrika delegeleri onun örgütlenmesinde, yö­ neliminde ve doğrultusunda anahtar roller oynadı. Çoğunluğu, Şubat Devri­ mi sırasında mesai arkadaşlarının sokağa dökülmesine önderlik etmişti. Ay­ rıca, sonbaharda Bolşevikler tarafından hastınlmadan önce, 1917 yılı bahar ve yaz ayları boyunca Petrograd Sovyetindeki ılımlı sosyalist hakimiyetine vesile olmuşlardı. Fabrikalarında etkilerini gittikçe arttırarak, artık DOM'u haklı ve başarılı bir şekilde işçilerin ve işçiler için kent çapındaki bir hareket olarak sunuyorlardı. DüM'un birinci genel kurul oturumunda, siyasi parti­ lerin resmi temsilcileri kesin bir şekilde üyelikten men edildi. 62 Bu politika sadece Bolşeviklerden değil bütün siyasi partilerden duyulan yaygın hayal kırıklığını ve buna mukabil, hareketin liderliğinin en azından görünüşte par­ tiler üstü olma arzusunu yansıtıyordu.

Petrograd'ın en önemli fabrikalarının ve işletmelerinin büyük bir kıs­ mını temsil eden DOM delegelerinin çoğunluğu, ilk önce devrimin tazelen­ mesi ve Kurucu Meclisin yeniden toplanması için Sovyet sistemi içinde ça­ lışmayı u mdu. Bu nedenle, DüM'un ilk adımla rından biri de Moskova' daki Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ne bir delegasyon yollamak oldu.

Ancak, kongrenin Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci liderliği delegasyonu dinlemeyi reddetti.63 Bu tür başarısızlıklara rağmen, bu ilk aşamalarda, Mart ve Nisan sonu arasında, DOM örgütsel gücünü arttırmanın yanı sıra birincil olarak gıda tedariki, işsizlik ve tahliye gibi kritik konular üzerine tutumlar formüle etme ve araştırma üzerine yoğunlaştı. Bu açık ve kamuya dönük bir şekilde yapıldı. DOM liderleri prensip olarak gizliliği reddettiler.

Hükümetin misilierne tehditleri keskinleştiğinde bile, yeraltına geçme doğ­ rultusunda hiçbir plan yapmadılar. Gazeteciler genel oturumlarda memnu­ niyetle karşılandı ve oturumların eksiksiz ve açık raporları Sovyetik olma­ yan basında yayımlandı. 64 Bu başlangıç evresi boyunca örgütün amaçları o derece muğlaktı ki, DOM'a başvururken kendisini "bağımsız" olarak tanımlayan, ama daha son­ ra Bolşevik olduğunu itiraf eden matbaacı K. F. Grigoriyev ve muhtemelen

226

1 Bol�evikler iktidarda başka Bolşevikler de buraya katıldı.65 Dahası, en azından Petrograd'ın kilit bölgesi Viborg'daki Bolşevik Parti komitesi DOM'a üyelik belgelerini fabrika kolektiflerine dağıttı. Ayrıca, aylar boyunca Petrograd' daki Sovyet otorite­ leri bu harekete karşı nihai bir eylemde bulunmaktan kaçındı. Belki de bu durumun nedeni, hareketin Bolşeviklerin kendi tabanından, yani fabrika iş­ çilerinden ortaya çıkmış olması, açık faaliyette bulunması ve Bolşeviklerin gevşetmeyi başaramadığı katı acil önlemlere dönük bir halk tepkisi niteliği taşıması, nispi gücünün ve patlama potansiyelinin zor ölçülür olması ve Pet­ rograd'daki Sovyet kurumlarının merkezi hükümetin Moskova'ya gidişi ar­ dından istikrarsızlaşmasıydı.

DüM'un birinci oturumu üzerinden iki hafta geçmemişti ki, Petrogradskaia pravda ona karşı bir saldırı başlattıY Kızıl Muhafıziardan bir grup, 31 Mart'ta DüM'un liderlik bürosona ait yerleri bastı.68 Yine de şimdilik hepsi bu kadar­ dı. Özellikle Petrograd görevlileri, işçiler arasında büyüyen huzursuzluktan ve DüM'un hızlı başarısından endişeliydi. Mart sonlarında ve Nisan başlarında Zinovyev'in Sovnarkom'a Petrograd işçileri arasında açlıkla mücadele için acil mali yardım çağrılarının nedenlerinden biri buydu. Artık bir Bolşevik olmayan ama o aralar hala Petrograd Sendika Kurulunun başında olan Riyazanov, atıl ve uysal sendikaları harekete geçirmek için meslektaşlarına seslendi. DüM'un ortaya çıkışının, "sendikaların artık çoğu Petrograd işçisinin zihnindeki mese­ lelere yanıt veremediği"ni gösterdiği konusunda uyardı.69 Nisan başı civarı, mevcut sistemi "içeriden" değiştirme çabasının yürüme­ diği DOM liderleri için açık hale geldi. Aynı zamanda, hareketi ortaya çıkaran bütün temel problemler daha da akut hale geliyordu. İşin aslı, tam o esnada yeni bir endişe kaynağı da, giderek artan sayıda tepkili işçinin sağcı propa­ gandanın etkisine girmesi ve başka şeylerin yanı sıra, çaresizlik duygularını anti-semitik katliamlarla dışa vurmasıydı. Onlara göre, Petrograd'daki Sovyet otoriteleri, işçileri tutuklamak da dahil, işçi sınıfının protestosunu durdurmak için gerekli her adımı atmaya hazır görünüyordu/0 Bu ise, tersinden, Petrograd işçi sınıfının diğer bölmelerinde yılgınlık, duyarsızlık ve atıllığa yol açtı.

DüM'un ilk haftalarında, delegeleri n çoğunluğu Ekim' den sonraki ilk ay­ larda ve Kurucu Meclisin dağıtılması sürecinde pek çok Petrograd işçisinin hala Bolşevikleri desteklediği konusunda hemfikir görünüyordu. Halkın ruh halindeki önemli değişimin Ocak ayının ikinci yarısı ile Şubat ayında başla­ dığını hissediyorlardı. Bununla birlikte, Nisan ayı başlarındaki çelişkili geliş­ meler, DOM' da "iyimserler" ve " kötümserler" arasında ayrışma la ra yol açtı.71 Kötümserler in, işçileri harekete geçirmek ve hükümetle herhangi bir açık çar­ pışmadan galip çıkmak konusunda ciddi şüpheleri vardı. Catridge fabrikasın­ dan bir kötümser olan Grabovski, 3 Nisan tarihli DOM genel oturumunda, mevcut koşullarda "deneye kalkışmanın söz konusu bile olamayacağını" ilan etti. "(Halktaki yaklaşımların) dönüşüm içinde olduğu ama değişimin henüz nihai olmadığı bir zamanda, katliamı önlemek için çok dikkatli adım atmak

Fırtınalı Bahar 1 227 1

gerekiyor" dedi. iyimserler ise, kendi adlarına, hükümete karşı daha fazla daha az değil- saldırgan bir eylem talebinde bulundular. Otto Kirkhner ofis malzemeleri fabrikasını temsilen, iyimser Kossirski'ye göre "mevcut enkaz, işçileri uzaklaştırmak için bile bile pekiştiriliyor[du] . Grabovski'nin korkuları asılsız[ dı]" 72 Bu bölünmeler ilk olarak DüM'un programı adına Nisan ortalarında baş­ layan ı Mayıs gösterisi hazırlıkları esnasında güçlü bir şekilde açığa çıktı.

Gösteriye doğru yaklaşılırken, kötümserler aktif bir destek seferber edebilme becerileri ve hükümet destekli kutlamalarla kanlı bir çatışma ihtimali hak­ kında kaygılılardı. Bunu hala kaçınılmaz bir risk olarak ele alıyorlard ı. Öte yandan iyimserler, olası bir karşı karşıya gelişi faydalı buluyorlardı. Hükü­ met ı Mayıs'a kan bulaşması durumunda rezil olacak ve buna mukabil DOM güçlenecekti. Her durumda, aynı zamanda Catridge fabrikasında çalışan ve DOM liderliğinin önde gelen isimlerinden biri olan emektar Menşevik Alek­ sey Smirnov'un şu sözleri, ı7 Nisan tarihli genel oturumdaki herkesin dü­ şüncelerine tercüman oldu: "Rusya bir uçurumun kenarında, şu anda kenara çekilmek bir suçtur."73 Zinovyev'in açık ki Petrograd Sovyeti tarafından planlanan diğer ı Mayıs şenlikleri ile çeliştiği için yürüyüşü engelleme tehditlerine rağmen, ı7 ve 24 Nisan arasında özel bir ı Mayıs Komisyonu, çoğu DOM delegesiyle beraber, hararetli bir şekilde gösteri hazırlıkları üzerine çalıştı. Bu sırada, Bölge Pis­ koposu Veniamin ı Mayıs dahil olmak üzere, Paskalya Perhizi sırasında yapı­ lacak bütün politik faaliyetlere dair bir yasak ilan etti. Ayın 24'ündeki DOM oturumunda, bazı delegeler işçilerin onların çağrıianna karşı tepkisiz kaldığı ve yürüyüş yapmayacakları haberlerini iletti; çünkü kafaları karışm ış, sin­ dirilmiş gerici ya da dincilerdi ve DOM toplantılarına katılımdaki düşüşten ve bu gibi haberlerden etkilenen bazı kötümserler gösterileri tamamen iptal etmekten bahsettiler. Fakat sonunda, ı 7 Nisan' da Smirnov tarafından dile getirilen ruhla, herkes ne pahasına olursa olsun hazırlıklara devam etmek ge­ rektiğine ikna olmuştu. Bir cesur ses, "Dolayısıyla eğer gerekiyorsa ölmeliyiz," diye seslendU4 Acil bir DOM toplantısının düzenlendiği 29 Nisan günü civarında, planla­ nan gösteriye işçi katılımı ihtimaline dair şüpheli raporların ardından görüş ayrılıkları daha da yayıldı. Sosyalist Devrimci nüfuzun baskın olduğu ve öl­ çeğini hala koruyan Obukhov işletmesinden bir Sosyalist Devrimci, işçilerin heyecanını yitirdiğini söyledi ve mesai arkadaşları ı Mayıs'ta boy gösterse bile, bunun kimseyi etkilemeyecek küçük gruplar halinde olacağı sonucuna vardı.75 Putilov metal işleme ve makine imalat tesisinden bildiren ve uzun süredir Menşevik bir metal işçisi ve işçi dayanışmasının ve bağımsızlığının savunucusu olan Nikolay Glebov kimsenin ı Mayıs'a en ufak bir ilgisinin ol­ madığını ve mesai arkadaşları arasındaki ruh halinin "umursamaz" olduğu­ nu duyurdu.

228

1

Bolşevikler i ktidarda

Smirnov, çağrısı ı Mayıs Komisyonu tarafından yapılan daha önceki acil işçi örgütleri temsilcileri toplantısında, koşulların gösteri kararını gözden ge­ çirmek gerektiğini gösterdiğini belirtti. İşçiler arasındaki ataletin tek nedeni­ nin Sovyet otoritelerinden duyulan korku olmadığı; yaklaşan Alman kuvvet­ leri tehdidi ve genel olarak işçi sınıfındaki kasvetli tablonun da buna ek birer etken olduğu gözlemini aktardı. Smirnov'un katıldığı bir örgütsel toplantıda bir işçi şöyle demişti: "Almanlar bugün yarın kenti işgal edecekler ve biz bir zafer gösterisine katılacağız, öyle mi?" Buna karşılık Büro, kent çapında bir protesto gerçekleştirmek yerine, ı Mayıs etkinliklerinin bölgesel toplantı ve bir araya gelişlerle sınırlanması gerektiği kararına vardı. Sadece birkaç iyim­ ser bu geri çekiliş aleyhine konuştu ve Büronun konumu, uygun olan yerler­ de bölgesel yürüyüşler düzenlenmesi koşuluyla kabul edildi. Sovyet destekli resmi gösteriler ve diğer etkinlikler, ölçek ve işçi katılımı açısından mütevazı kalsalar da, Petrograd' daki ı Mayıs 1918 kutlarnalarına hakim oldu.

DüM'un bu yenilgisi çok uzun sürmedi. Mayıs ayı başlarındaki bir dizi yeni dehşet verici olay, onu hem kuvvedendirildi hem de radikalleştirdi: gıda tedarikinde yeni bir dip noktası, Kolpino banliyölerinde protestocu ev kadın­ Iarına ve işçilere ateş açılması, başka bir banliyö olan Sestroretsk'te işçilerin keyfi şekilde tutuklanması ve darp edilmesi, Kolpino ve Sestroretsk olaylarını protesto eden gazetelerin kapatılması ve kişilerin tutuklanması, diğer Petrog­ rad fabrikalarındaki işçilerin huzursuzluğunun ve otoriteyle çatışmalarının sürmesi. Kolpino ve Sestroretsk olayları gıda sıkıntısının doğrudan bir sonu­ cuydu. Görgü tanıklarının ifadelerine göre, Kolpino' daki sorun Paskalya bay­ ramı sırasındaki ekmek kıtlığı ile başladı. 9 Mayıs sabahı kadınlardan oluşan bir kalabalık, mahalle bakkalında hiç ekmek bulamayınca, Kolpino sovyetine baskın yaptı. Orada sinirlerini birkaç Kızıl Ordu askeri eşliğindeki Sovyet gö­ revlilerinden çıkardılar. Kadınlar, görünüşe göre mahalle sakinlerini uyan­ clırma arzusuyla, kentteki sirenin çalınmasını talep ettiler. Görevlilerden biri, Komiser Trofimov, bunu reddedince, bir kadın ona çantasını salladı ve daha genç bir başkası da sireni çaldı. Önce Trofimov, ardından askerler tabanca­ larını çekerek ateş etmeye başladılar. Kadınlardan birkaçı ve o sırada oradan geçen bazı insanlar bu ilk olayda yaralandı.

O akşamüstü, Kolpino' daki ana sanayi girişimi olan Izharski işletmesin­ deki işçiler sabahki silahlı saldırıya verecekleri cevabı tartışmak üzere tesiste toplandı; onları karşıdaki sahada, bir askeri müdahaleye hazırlanıyormuş gibi duran Kızıl Muhafızlar ve Kızıl Ordu birlikleri karşıladı. Toplantıdaki Sovyet görevlileri sabahki olaylara dair sorumluluk almayı şiddetle reddettiler ve dı­ şarıdaki Kızıl Muhafıziarın ve askerlerin orada sadece "tatbikat" için bulun­ duğunu açıkladılar. Orada bulunan işçiler, tavrından dolayı Sovyeti kınayan ve acil bir yeniden seçim çağrısı yapan bir karar geçirdiler. Aynı zamanda işletme etrafında Kızıl Muhafıziarın ve Kızıl Ordu birliklerinin varlığını pro­ testo ederek silahlansızlandırılmalarını talep ettiler. Toplantı sona erip işçiler

Fırtınalı Bahar

1

dışarı çıktığında, üzerlerine askerler tarafından ateş açıldı. Birkaç işçi yara­ landı ve yerel elektrikçi teknisyenleri sendikasının bir görevlisi bu ikinci olay esnasında öldürüldü. 77 Aynı sıralarda Sestrorestsk'te, Sestrorestsk silah fabrikasından kalabalık bir ev kadınları ve işçiler kitlesi, kendilerine beklenen ekmek miktarı yeri­ ne çeyrek pound yulaf verildiği için öfkelendi ve bir yerel Sovyet temsilci­ sini dövdü. Buna karşılık olarak, yerel otoriteler birkaç işçiyi tutukladı; bu olayın ardından yoldaşları onların kefaletle serbest bırakılınasını ve meseleyi araştırmak için bir komisyon atanmasını talep etti. Bu talepler reddedilince, Sestrorestsk işçileri üç gün boyunca greve gitti ve kendi davalarını DüM'a ta­ şıdı.78 Bu arada, ekmek talep eden aç işçilere ve onların ailelerine karşı şiddet olayları giderek daha sık yaşanıyordu.

Bu dönemdeki genel oturumların stenografik kayıtları, gıda tedarikinde­ ki düşüş ve sonucunda oluşan şiddete karşılık, Mayıs ortalarında DüM'un stratejik yöneliminde önemli bir dönüm noktasına varıldığını gösterir. DüM liderliği daha önce değişimi tetiklemek için mevcut sistem içinde çalışmayı umduysa, artık ilk kez doğrudan Sovyet hükümetini devirmekten ve başta Moskova olmak üzere tüm ülkedeki benzer görüşlü gruplarla beraber mevcut rejime karşı bir saldırıyı koordine etme ihtiyacından bahsetmeye başladı. 18 Mayıs'taki bir toplantıda, sadece Bolşevik Grigoriyev Moskova'ya bir dele­ gasyon gönderilmesine karşı çıktı; delegelere parti rekabetinden vazgeçme ve bunun yerine gıda krizi ile baş edebilmek için Sovyet otoriteleriyle beraber çalışma çağrısı yaptı; ama DüM'un geri kalanı bunu kabul etmedi. DüM, bir tartışma olmadan, hükümetin gıda tedarik ve dağıtım politikalarını kınayan ve Moskova'ya delegasyon gönderilmesini kabul eden kararı onayladı.79 Bu esnada, Petrograd otoritelerinin DüM'u kapatmak üzere olduğuna dair dedikodular yayıldı (Sonra ortaya çıkacaktı ki, konu Petrograd Sovyetinin li­ derliği tarafından masaya koyulmuştu.) Mayıs'ın geri kalanında ve Haziran' da DüM, tüm ülkeye yayılma ve Petrograd fabrika işçilerini bir saldırıya tepki olarak bir günlük genel greve hazırlama üzerine yoğunlaştı. DüM liderleri kent çapında bir grevin işçiler arasındaki güçlerini ortaya sereceğini ve otori­ teleri geri çekilmeye zorlayacağını varsaydılar.

Hükümet saldırısına kadar işçi tepkisini kontrol altında tutarken eş gü­ dümlü bir grev ruhu yaratmanın zor olduğu görüldü. Bu dönem boyunca, gi­ derek çaresizleşen işçiler daha fazla beklemeden harekete geçmesi için DüM üzerindeki baskıyı arttırdılar ve neredeyse tüm toplantılarda bu basınca nasıl karşılık verilmesi gerektiğine dair sert tartışmalar yaşandı. Mayıs sonu ve Ha­ ziran başında, ekmek yokluğunu protesto eden grev dalgası DüM'un doğum yeri olan Nevski Bölgesi fabrikalarına yayıldı. Ama kentin başka yerlerindeki işçilerin ruh hali üzerine muğlak raporlardan endişe duyan delege çoğun­ luğu, grevdeki işçilere işe geri dönmeleri ve genel grev hazırlıklarına devam etmeleri çağrısında bulunma kararı aldı.80 Nihai toplantı olarak belirlenen

229

230

1

Bolşevikler Iktidarda

26 Haziran' daki genel oturumda, DOM Moskova delegasyonu üyelerinin tu­ tuklandığını, Orta Rusya'nın farklı bölgelerinde işçiler ve Sovyet otoriteleri arasında kanlı çatışmalarla sonuçlanan dağınık grevierin patlak verdiğini öğ­ rendi. Bu kaygılandırıcı haberlere, Obukhov işletmesindeki isyankar işçilerin ve Neva'da demirlemiş mayın döşeme filosundan denizcilerin bastırılması ile hileli Petrograd Sovyeti seçimlerinde Bolşevikterin "zafer" kazandığı söylen­ tileri eşlik etti. 81 Kaybedecek çok az şeyin kaldığı bu noktada, kötümserler bile 2 Temmuz' da kent çapında bir genel grev örgütlenmesi lehinde oy kullandı. 82

DüM'un ortaya çıkışına ve büyümesine yansıdığı gibi, Petrograd işçi­ lerinin ekonomik koşullara ve Sovyet politik kurumlarının gelişen yapı ve işleyişine inancını yitirmesi, doğal olarak Petrograd 'daki Bolşevik otorite­ lerini kaygılandırdı. Bu durum, Bölgelerarası Konferans'a katılan Petrograd bölgesel Sovyetlerinin temsilcileri için olduğu kadar, en üst seviyeli hükümet yetkilileri için de doğruydu. Elbette, bölgesel Sovyetlerin temsilcileri kendi bölgelerini yönetiyor olmaktan gururlu ve bağımsızlıklarını korumaya fazla­ sıyla düşkünlerdi. Bununla birlikte, artan tecrit konusunda son derece endi­ şelilerdi. Mart ayı sonunda, çoğu Bolşevik olmasına rağmen, kendi kafalarına göre hareket edip, bölgesel Sovyetler ile işçiler arasındaki bağları güçlendire­ rek DüM'un altını oymak için kentin her bölgesinde birbiri ardına partisiz işçi konferansları düzenleme kararı aldılar. Ayrıca, kendi örgütlenmelerini ve operasyonlarını yönetmek üzere talimatlar yayınladılarY Bolşevikterin hakim olduğu politik kurumlar ile sıradan fabrika işçileri arasındaki genişleyen uçuruma dair açık işaretler varken, halkın katıldığı bu tür Sovyet-destekli konferanslar Petrograd Sovyeti liderliğinin dikkatini çekti.

Petrograd otoriteleri artık Petrograd Sovyeti ve bölge Sovyetlerinin ikisinde de uzun süredir ertelenen seçimlerin gerçekleştirilmesi için giderek artan bir ba­ sınç altındaydı. Fakat özellikle Zinovyev, her zamankinden daha vahim olan gıda kıtlığının işçiler üzerindeki negatif etkisinden ve ona göre Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci kontrolündeki mevcut Sovyetlerin kendi tabanlarından ya­ lıtılmışlık düzeyinden ötürü erken bir Sovyet seçiminin sonuçları hakkında büsbütün kaygılıydı. Sert bir ifadeyle, bölgesel Sovyetlerin "Lordlar Ka ma rası" haline geldiğini belirtti.84 Zinovyev'e göre, doğrudan fabrikalardan ve Kızıl Ordu birliklerinden seçilen işçilerden müteşekkil bölgesel Sovyetlerin himaye­ sindeki partisiz işçi konferansları, Bolşevik hakimiyetindeki Sovyet iktidarına taban desteğinin yeniden inşası için bir araç sunabilirdi. Bunun ötesinde, Pet­ rograd Sovyeti seçimlerinin daha fazla ertelenemediği bir zamanda, doğrudan fabrikalardan ve askeri birliklerden seçilmiş Petrograd Sovyet vekilierine ek olarak, sadık vekillerden oluşan bir çekirdek için konferans delegelerinden fay­ dalanılması mümkündü. Zinovyev'in ittirmesiyle, Petrograd Sovyeti Başkan­ lık Heyeti Bölgelerarası Konferans inisiyatifini destekledi.

Fırtınalı Bahar

1 231

Zinovyev'in Merkez Komitesi Petrograd Bürosundaki en yakın yoldaşları, bu düşünceden ürktü. işyerlerinde erken bir Sovyet seçiminde Bolşeviklerin talihi konusundaki tedirginliğini paylaşsalar da, Petrograd Sovyeti kompo­ zisyonunda radikal değişiklik fikrine karşı ayaklandılar.85 Şunu da belirtmek gerekir: Bu dönemde Büro ile Petersburg Komitesi arasındaki ilişkiler öyle­ sine gelişigüzeldi ki, Komite, başlarda Zinovyev'in partisiz işçi konferansları ve Petrograd Sovyetinin gelecekteki yapısıyla ilişkileri konusundaki düşün­ celerinden habersizdi. Partisizler konferansı fikrine Petersburg Komitesi'nin tepkisi, resmi olarak ilk kez ortaya konduğu 14 Mayıs'ta, gıda kıtlığı hafifle­ tilene kadar konferans çağrısını ertelemeye çalışmaktı. 86 Fakat üç gün sonra, bölgesel Sovyetler tarafından düzenlenen bu konferansların ya gerçekleşti­ riimiş ya da takvimi çoktan planlanmış olduğu fark edilince, kentteki parti liderliğine buna ayak uydurmaktan başka bir alternatif kalmadı. 87 20 Mayıs'ta, partisiz işçi konferansları ve bunların Sovyetlerle ilişkileri hakkında parti içi üst düzey tartışma bir sonuca bağlanmamışken, o zamana kadar parti taban örgütleriyle mesafeli bir kişisel ilişkisi olan Zinovyev, bir­ den Petersburg Komitesi Örgütçüler Meclisinin haftalık toplantısında beliri­ verdi. 88 Orada demokratik, halka dayalı Sovyet iktidarı ilkesine sadık emektar Bolşeviklerin yoğun muhalefetinin üstesinden geldi ve işçilerle bağların ona­ rılmasının bir aracı olarak partisiz işçi konferanslarının henüz düzenlenıne­ diği bölgelerde de mümkün olduğunca erkenden gerçekleştirilmesi doğrul­ tusunda başarılı bir kulis yaptı. Bu toplantıda aynı zamanda, Bölgelerarası Konferans'ın ilan ettiği ve bölgesel partisiz işçi konferanslarında mümkün olan en güçlü Bolşevik temsiline ve onların dalaylı olarak Sovyetlerin müs­ takbel kompozisyonuyla ilişkilendirilmesine ket vuran her talimatını zımnen yok sayınayı uygun gördü.89 Baharın sonları ve yazın başlarında Petrograd'ın çoğu bölgesinde, parti­ siz işçi konferansları düzenlendi.90 Birinci Kent Bölgesindeki konferansın kapsamlı matbu tutanakları, pek çok açıdan bu konferansları ana hatlarıyla tanımlayan son derece değerli bir resim sunuyordu.91 Birinci Kent Bölgesinde­ ki işçi konferansı 25 Mayıs'ta açıldı ve 5 Haziran' da sona erdi.92 Başlangıçtan itibaren, en azından bazı Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci bölgesel Sovyet liderleri bunu olağanüstü krizle baş etmeye yardımcı olan sadece bir seferlik bir araç olarak değil, işçi sınıfı tabanına yönelik politikalarını ortaya serrnek ve gelecek planlar üzerine onlara danışmak için periyodik toplantılardan ilki olarak gördüler. Kısaca, onlara göre bu konferans, bölgesel Sovyetin faaliyet­ lerini meşrulaştırmak ve bunları kitlelere dönük yeni, çok ihtiyaç duyulan bir mecrayla donatmak için az çok kalıcı bir kurumdu ("resmi" adının "Birinci Kent Bölgesi İşçi ve Kızıl Ordu Vekilieri Birinci Konferansı" olması bundandı).

Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, Birinci Kent Bölgesi Sovyetinde tartışmasız bir çoğunluğa sahip olduğu halde, bu ilk Birinci Kent Bölgesi İşçi­ leri Konferansı onların özel girişimi değildi. Birinci Kent Bölgesi Sovyetindeki

232

!

Bolşevikler İk tidarda

bütün politik gruplar, konferansın örgütlenme ve danışma kurullarında temsil edildiler (bütün partisiz işçi konferanslarında bu böyle değildi). Oy kullanan delegeler arasında yerel fabrikaların ve Kızıl Ordu birliklerinden, Birinci Kent Bölgesi Sovyetinden, bölge sendikaları ndan, birleşik kooperatiflerden, işsizler­ den ve fabrika sağlık bakımı fonlarından temsilcilerin yanı sıra Birinci Kent Bölgesindeki Bolşevik, Sol Sosyalist Devrimci, Menşevik-Enternasyonalist ve Sosyalist Devrimci komitelerin temsilcileri de vardı.93 Katılımcıların çoğunlu­ ğu, belli normlara uygun olarak, özel fabrika ve ofis meclislerinde ve işsizler toplantılarında seçilmişti. 94 Tahmini yirmi üç bin ile yirmi beş bin "emekçi yurttaş" temsil edildi. Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler delege seçimin­ de avantajlı oldukları halde,95 muhalifleri bile kapanışta konferansın layığıyla örgütlendiği ve yürütüldüğüne kanaat getirmiş görünüyordu. Toplamda oy kullanan 201 delegeden 134'ü Bolşevik (yüzde 67), 1 3'ü Sol Sosyalist Devrim­ ci (yüzde 6), 30'u Menşevik ve Menşevik-Enternasyonalist (yüzde 1 5) ve 24'ü Sosyalist Devrimciydi (yüzde 1 2).96 Konferansın gündemi işsizlik sorunu, gıda tedariki krizi, Kızıl Ordu'nun kuruluşu ve örgüdenişi (o zamanlar hala tartışmalı bir konuydu), bölgesel Sovyetlerin yapı ve işleyişi ve "güncel durumun" değerlendirilmesi konula­ rında ayrı ve uzun oturumları kapsıyordu. İçinden geçilen dönemde en önem­ li gündem konuları, tabandan gelen elli kadar delegenin kendi işyerlerinde hakim atmosfere ve koşullara dair raporları -ki konferans bu raporlarla başla­ dı-97 ile kapanışta ele alınan, Birinci Kent Bölgesi Sovyetlerinin Ekim sonrası gelişimi ve faaliyetlerine dair değerlendirme ve eleştirilerdi.98 Delege raporları, bazı bölge işçileri için Ekim' den beri işlerin iyi gittiğini ve onlar arasında Sovyet iktidarına desteğin güçlü bir şekilde devam ettiğini ortaya koydu. Sovyet iktidarına karşı olumlu bir tavır sergileyenler arasında, bir delegenin ifadesiyle, kendilerini memur olmaktan ziyade "devrimin sa­ dık hizmetkarları" olarak gören alt düzey devlet memurları ile -ne ironiktir ki- beş bin kadar örgütlü işsizin sözcüleriydi. Birinci Kent Bölgesi işçi kon­ feransında Sovyet iktidarının en ateşli destekçileri, yerel Kızıl Ordu birlikle­ rinin delegeleriydi. Bu askeri delegelerden biri, dalaylı olarak DüM'un çaba­ larına atıfta bulunarak, "ister bağımsızlık etiketi arkasına saklansınlar, ister Menşevik veya Sosyalist Devrimci olsunlar, Sovyet iktidarına kim düşman olursa olsun," kendi birliğinin Sovyetlerden emir gelir gelmez ateş etmeye ha­ zır olacağını taahhüt etti. Fakat Kızıl Ordu birlikleri tarafından sergilenen disiplin eksikliği ve Ekim sonrası ekonomik koşullar ve uygulamalarla ilgili işçilerden yağan şikayetler ve köklü bir politik değişim -genellikle de Kurucu Meclisin toplantıya çağrılması ve Sovyet hükümeti yerine daha geniş tabanlı bir demokratik otoritenin inşası- talepleri nedeniyle, bu türden ateşli destek beyanları muhtemelen bölgesel Sovyet liderlerinin içini ancak biraz rahatlata­ biliyordu. Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler için bariz sorun noktaları arasında, Westinghouse makine tesisi ve San Gali demir dökümhanesi ve ma-

Fırtınalı B ahar

1

kine fabrikasının yanı sıra Cartridge fabrikasındaki mermi kovanı bölümü gibi bölgenin büyük işletmeleri yer alıyordu.

Westinghouse makine tesisindeki işçileri ayağa kaldıran neden, büyük oranda gıda kriziydi. "Daha öncesinde enflasyon vardı," diyordu temsilcile­ rinden biri, "ama bir şekilde kendimiz için yeterli gıdayı toplamayı başarıyor­ duk . . . şimdi işçilerin [açlıktan] tezgaha yığılması vakaları oluyor." San Gali fabrikası, devrim sürecinde yönetim ve işçiler arası ilişkilerin görece sakin ileriediği bir adacık olmuştu; yönetimin işgücünü yarı yarıya azaltmak zo­ runda kaldığı Aralık 1917'ye kadar ciddi bir iş anlaşmazlığı ortaya çıkmamış­ tı. Başta öngörülenden daha fazla sayıda işçinin işten çıkarılmasıyla sonuç­ lanan gerginlikler sırasında, San Gali işçileri mevcut hükümetten tümüyle hayal kırıklığına uğramıştı. Onlara göre kaderin insafına bırakılmışlardı. San Gali temsilcisi, raporunu işçilerin ona verdiği bir "talimatı" okuyarak sonlan­ dırdı. Bu talimat, onu açlar için ekmek, işsizler için iş ve taşraya gönderilmesi planlanan gıda tedarikinin barışçıl şekilde gerçekleştirileceği güvencesi talep etmeye yönlendirdi.

Bir Cartridge fabrikası delegesinin raporu da benzer şekilde huzursuz edi­ ciydi. Ekim' den önce fabrikanın tüm işçilerinin Bolşeviklere karşı sempati duyduğunu, ama Sovyet hükümetinin keyfi, tümüyle kaotik tahliye politika­ larının onların bakış açısında negatif etki yarattığını beyan etti. Aslında, de­ neyimlerin sonucu olarak Cartridge fabrikası işçilerinin ruh hali, delegenin sözleriyle, "düpedüz bir bunalım[dı] [ İşçiler Bolşevik] hükümete güvenini kaybetmiş [ti]." Konuşmasını mesai arkadaşları tarafından konferansa iletil­ rnek üzere ona verilen şu "talimat"larla sonlandırdı -"demokratik bir sistem, bir Kurucu Meclis çağrısı, gizli ve eşit oy hakkı temelinde seçilmiş demokra­ tik bir hükümet seçimi için yılmaz bir mücadele" Birinci Kent Bölgesi Sovyetinin gelişim ve faaliyetlerinin gözden geçiril­ mesine, 1917' den kalan ve Bölgelerarası Konferans'ın liderlerinden olan Bol­ şevik başkan Anton Korsak ile onun birkaç bölüm sorumlusunun raporlarıyla başlandı. Korsak ve meslektaşları Sovyet politikala rının bazılarının yanlış ol­ duğunu ve çabalarının nitelikli personel yokluğundan dolayı sürekli sekteye uğradığını kabul etti. Fakat genelde raporlar, ağır baskı altındaki Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci Sovyet liderliğinin karşı-devrimi başarıyla savuşturması, yerel yönetimin tüm boyutlarında sorumluluk üstlenmesi ve yaklaşan dünya devrimine ve ülkede sosyal izmin gelişmesine katkı koyacak şekilde ayakta kalması ile beraber, önceki yedi ayda kayda değer ilerlemeler gösterildiği so­ nucuna varıyordu. Konferansta kilit önemdeki konuların tartışılması sırasın­ da, Sosyalist Devrimcilerin ve Menşeviklerin sözcüleri, Ekim sonrası bölgesel Sovyetin gelişimi hakkında neredeyse her şeyi şiddetle eleştirdiler. Korsak'ın ve meslektaşlarının raporlarının sonuç bölümü, onlara şikayetlerini daha da genişletmeleri için son bir fırsat sundu. Bu şikayetler üç ana temaya odakla­ nıyordu: Korsak ve şürekası, konferansı Sovyet faaliyetleriyle ilgili ayrıntılara

233

ı

234 i

.

Bolşevikler Iktidarda

boğmuştu, ama temel politikayı ve hedefleri açıklamak için neredeyse hiçbir şey yapmamıştı; Sovyet görevlileri ve personeli, üzerlerine aldıkları karma­ şık görevlerin hakkından gelmek için tümüyle donanımsıziardı ve dolayısıyla mevcut kriziere büyük ölçüde katkı sunuyorlardı; Ekim' den sonra Sovyetin karakteri köklü bir şekilde kötüye gitmişti ve asli işlevi olan işçi sınıfı çıkarla­ rını ileri taşımaktan uzaklaşıp beceriksiz, maaşlı chinovnikilerden (bürokrat­ lardan) oluşan şişkin, yalıtık bir bürokratik yapıya dönüşmüştü.

Korsak bu eleştirileri üzerine alındı; özellikle de Sovyet görevlilerinin maaş kabul ederek birer chinovnikiye dönüştükleri iddiasını. "Ben kendim Sovyetten para alıyorum," dedi ve ısrar etti, "ama ben chinovnik değilim ve kendim ve ailem için destek almakta utanılacak bir şey görmüyorum." Ne var ki, izleyen ifadeleri ve konferansta Sovyetin geçmişi ve geleceği hakkında be­ nimsenen karar zımnen muhalefetin suçlamalarının en azından bir kısmının haklı olduğunu doğrulamış oldu. Karar aynı zamanda Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci Sovyet liderliğinin, bölgesel Sovyetin muhalefetten ve daha üst oto­ ritelerden gelen iktidarı merkezileştirme eğilimini savuşturacağına ve yerel politik ve idari işlerde birincil rol oynamaya devam edeceğine dair kanaatini de yansıtıyordu.

Sovyet iktidarı ve bölgesel Sovyetlerin işleyişi, kayıtları elimize ulaşan di­ ğer partisizler bölge konferanslarında da benzeri sert eleştirilere maruz kal­ dıysa da, çoğunluğunda elle tutulur bir Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ağır­ lığına sahipti. Böylelikle, Zinovyev'in önerdiği gibi, gerektiğinde Petrograd Sovyeti seçimlerinde Bolşeviklerin gücüne payanda olabileceklerdi.

9

D E VA M E D E N KRİ Z L E R

İşçiler arasında huzursuzluk artarken, 191 8'in bahar ayları ve yaz başı bo­ yunca Petrograd, Alman işgali tehdidi altında kalmayı sürdürdü. Alman bir­ liklerinin 3 Mart'ta Finlandiya'nın güneybatı ucundan kıyıya çıkması ve hızla doğuya ilerleyen Beyaz Fin kuvvetlerine katılmasıyla askeri tehlike tırmandı ve Kızıllar karşısında belirleyici zaferler kaydedildi. Düşman ilerlemesi, Hel­ singfors limanındaki Rus Baltık Donanınası gemilerini çok geçmeden tehli­ keye düşürdü ve Petrograd'ı kuzeybatıdan tehdit etti.

Baltık Filosu'nun ele geçirilmesi, İngilizler için özel önem taşıyordu. Ocak sonlarında ve Şubat ayında Petrograd'daki İngiliz donanma ataşesi Albay Francis Cromie, Rusya Baltık Filosu'nun Almanların eline düşmesini engelle­ mek ve Petrograd 'dan değerli metallerin ve Müttefiklere ait askeri levazımın tahliyesini koordine etmek (ki bu, onun ilk göreviydi) için, Finlandiya Kör­ fezi'ndeki kendi denizaltı filolarını batırma hazırlıklarıyla meşgul oldu. Ocak ayı sonunda Baltık Filosu'nun Merkez Komitesi ile Britanya'nın filo üzerin­ de Müttefik kontrolünü güvenceye alması için filoyu fi nanse etmesi olasılığı hakkında tartışmalara katıldı. 1 Bunu izleyen Brest antiaşması müzakereleri bu tartışmaları gündemden düşürdü. Şubat ayının ikinci yarısında Petersburg'un Almanların eline geçmesi engellenemez göründüğünde, Cromie başkomutanı Amiral Aleksander Rozvozov'un yardımıyla filonun imhasını gerçekleştir­ ıneyi umdu. 2 Ancak Mart ayında, filo operasyonlarında tamamen özerklik konusunda ısrar eden Rozvozov,3 Sovyet iktidarına sadakat gösterıneyi red­ dettiği için görevden alındı. Nihayetinde, filo Rozvozov'un halefi Büyükarni­ ral Aleksey Shchastny'nin kahramanlığıyla Almanlardan kurtarıldı.

Başka bir yerde, Shchastny'nin kahramanca hareketi ve trajik yazgısını detaylı olarak anlatmıştım.4 Shchastny ilk olarak Şubat 1 918' de ülke çapında dikkat çekmişti: Altmış iki gemiyi, Estonya üzerinden hızla ilerleyen Alman kuvvetlerinin eline geçmesinler diye, Finlandiya Körfezi'nin donmuş suları üzerinden Revel' den (Tallinn) Baltık Filosu'nun Helsingfors'taki ana üssü ne naklini yönetmişti. Fakat Mart ortası ve Nisan ayında, Helsingfors'un Alman ve Beyaz Fin kuvvetleri tarafından işgali Baltık Filosu'nun çoğunluğunun esir alınması tehdidi yaratınca yaptıkları, bu başarısını gölgeledi. Brest antlaşma-

236

1

Bolşevikle r iktidarda

sının VI. maddesi Sovyet hükümetinin Finlandiya'yı ve Aaland Adalarını Rus askerlerinden ve Kızıl Muhafıziardan temizlemesini ve Rus askeri gemilerini ve güçlerini Fin limanlarından geri çekmesini dayatıyordu. 5 20 Mart'ta Do­ nanma Genelkurmayı gemilerin -kalın buz kütlesinin kaldırabileceği kadar geminin- Helsingfors'tan Kronştad'a hareket ettirilmesi ve bütün filonun im­ hasına hazırlanılması talimatlarını yayınladı. Shchastny her ne kadar bundan memnuniyetsiz olsa da, ikinci yönerge gereğince hayata geçirildi.6 Üç hafta sonra, Alman hükümeti Baltık Filosu ile ilgili yükümlülüklerini yerine ge­ tirmesi için Sovnarkom'a 12 Nisan'a kadar süre tanıdı. Shchastny, Troçki'nin başında olduğu Donanma İşleri Komiserliği tarafından l l Nisan'da hala Helsingfors'ta bulunan bütün filo gemilerini silahsızlandırmakla görevlendi­ rildi. Aynı zamanda, mümkün olan en fazla sayıda geminin Kronştad'a nakli­ ne devam etmekle yetkilendirildU Bu esnada, Fin kıyılarında kapana kısılan, el üstünde tuttuğu Britanya denizaltı filosunu Almanlardan kurtarma umu­ dunu tümüyle yitiren Albay Cromie hepsini batırdı.8 12 Mart ve l l Nisan tarihleri arasında, Alman ve Beyaz Fin kuvvetleri Helsingfors'a girdiğinde Shchastny, filodaki en büyük dretnotlar dahil üç do­ nanma konvayunun Kronştad'a transferini yönetti. Gemiler sadece günışı­ ğında hareket edebiliyordu ve her sabah önlerini açmak için buzkıranların çalışması gerekiyordu. Bu eşi benzeri görülmemiş yolculuk, kutlu "Baltık Fi­ losu Buz Yürüyüşü ", devirler ve terhisler nedeniyle gemilerin mürettabatı h ız­ la azalınca ve Fin sahil bataryalarından gelen ateşe karşılık gemiler kıyı şeri­ dine yakın dar kanallar boyunca manevralar yapmak zorunda kaldıkça daha da zorlaştı. Her şeye rağmen, Nisan başı itibariyle filonun çekirdeği olan iki yüz gemiden fazlası Kronştad' da emniyet altına alınmıştı.9 Bazıları Petrograd dışında, Neva'nın ağzına konuşlandırıldığı halde, gemilerin çoğu oraya de­ mirledi. Troçki'nin izniyle, geniş bir mayın gemileri bölüğü ve diğerleri, kısa süre sonra Ladoga Gölü 'ne doğru istim alma beklentisiyle, yavaşça Neva köp­ rüleri üzerinden eski başkentin göbeğine doğru hareket etti. 10 Bu başarının ardından Rus halkı Shchastny'yi hala albay olduğu halde "Amiral" unvanıyla andı. O artık astı denizcilerden olduğu kadar subaylarından da saygı gören bir halk kahramanıydı.

"Buz Yürüyüşü", ne kadar sansasyonel olsa da, Baltık Donanması'na, Kronştad'a veya Petrograd'a dönük askeri tehdidi kayda değer miktarda azalt­ madı. Alman ordusu, hızla tamamen gemi ile geçilebilir hale gelen Finlan­ diya Körfezi'ni kontrol ediyordu . Daha da kaygı verici olan, Alman ve Fin kuvvetlerinin Rus sınırına doğru ilerlemesiydi. Bu dönemde Baltık'taki bir dizi tehditkar düşman hareketinden en önemli ve sorunun boyutunu en çok açığa vuran olay, Fin kıyılarında, Petrograd'ın hafifçe kuzeydoğusunda yer alan Ino (Nikolayevski) Kalesi'nin kaderiydi. Ino Kalesi, I. Dünya Savaşı'ndan hemen önce, Petrograd'ın savunulmasına yönelik donanma tahkimat sistemi­ nin bir parçası olarak inşa edilmişti. 1918 baharında, Almanya'nın Finlandiya

D evam E den K rizler

1

Körfezi'ni kontrol etmesi, Estonya'yı ele geçirmesi ve Finlandiya'ya hükmet­ mesi, bu tahkimatları tehlikeye düşürdü. Nisan 1 918'in üçüncü haftası civa­ rında, Ino Kalesi'ne yakın kıyılar Beyaz Fin kuvvetleri tarafından işgal edildi ve Alman subaylarca denetlenen Finliler, 24 Nisan' da Ino Kalesi'nden teslim olmasını istediler. ı ı Henüz bu talep iletilmemişti ki, Fin tehlikesi görünür olunca PİK-KK ön­ görülmedik bir atiklikle, başkasının emeğini sömürmeyen bütün yurttaşiara askeri eğitimi zorunlu kılan bir MYK kararnamesini hayata geçirmeye başla­ dı. PiK-KK'nin kararnamesi sadece işçilerle sınırlıyken, MYK'nınki işçiler ve köylüler için geçerliydi. Ayrıca, bölgesel Sovyetler ve fabrika komiteleri, geçici bir süreliğine bile olsa en iyi personellerinin Kızıl Ordu' da göreve alınması­ nı kolaylaştırmaya zorlandı.ı2 Teslim ol talebi 25 Nisan'da eline ulaşan PiK­ KK, "Ino Kalesi'ni her ne pahasına olursa olsun koruma" andı içti. 13 Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi acilen bölgesel Sovyetlerden ve sendikalardan on sekiz ila kırk yaş arası, savaşabilir durumda işçileri göndermelerini emret­ ti; hem Petrograd Sovyeti Askeri Grubu hem de Petrograd Eyalet Sovyetinin Yürütme Komitesi bütün kuvvetleri en yüksek alarm seviyesinde el altında tuttu. Kronştad Sovyeti Almanya'ya dönük "nefes alma" politikasının sonunu ilan etti ve gemiler ve denizci müfrezelerine I no Kalesi'ni savunma emri verdi.

Shchastny emri onaylayarak şunu ilan etti: "Ino Kalesi teslim olamaz ve her türden saldırıya karşı savunulmak zorundadır."ı4 Petersburg Komitesi'nin ne 26 ve 30 Nisan toplantılarında ne de 3, S, 7 ve 10 Mayıs toplantılarında Ino Kalesi'nin gündeme geldiğini belirtmek gere­ kirY Bunun nedeni, parti organlarının hükümet politikalarını denetlernesi gerektiğine dair prensip kararın benimsenmiş olmasına rağmen, komitenin geleneksel tutumuna uygun olarak, ölüm ve kalım meselelerinde dahi kararın Sovyet otoritelerine bırakılmasıydı. Bununla beraber, partinin Petrograds­ kaia Pravda gazetesinin 26 Nisan tarihli sayısı, Petrograd Sovyetindeki Bol­ şevik çoğunluğun tutum değişikliğini yansıtır şekilde, Brest antlaşmasının sunduğu "nefes alma imkanın ın" bitmek üzere olduğu, Sovyet hükümetinin Almanya'ya yeni tavizlerde bulunamayacağı ve Petrograd için bir ölüm kalım savaşının gündemde olduğu ilan edildi. ı6 Schastny ve Baltık Filosu'ndaki silah arkadaşları bir yana, Petrograd' da­ ki hükümet otoriteleri -bu, Brest'in sonu anlamına gelse bile- Ino Kalesi'nin savunulması konusunda kararlıysa da, Moskova'da Lenin ve Troçki aynı fi­ kirde değildi. Ina'yu kuşatan krizden bağımsız olarak, Berlin, Sovyetlerin Brest antlaşmasının şartlarına riayeti konusunda şikayet ve ültimatomlarla her şeyin üzerine tuz biber ekiyordu. Aynı zamanda, Sovyet donanma istih­ baratından, Alman askeri kuvvetlerinin Rusya'nın yeni, sıkışmış sınırlarına yığmak yaptığı, sıklıkla Rus sahasını taciz ettiği ve Rus gemilerine el koyduğu ya da batırdığı doğrultusunda raporlar geliyordu. Kızıl Ordu'nun kuruluşu­ nun henüz oldukça erken bir aşamasında olduğu düşünüldüğünde, Bolşe-

237

238

Bolşevikler ik tida rda

viklerin başlıca iki liderine göre Almanlada kırılgan barışı uzatmanın yeni tavizler anlamına geleceği açıktı. Ino Kalesi'ndeki acil durumun tırmanarak tam ölçekli bir savaşa evrilmesine izin verme eğiliminde değillerdi. Moskova ve Petrograd'daki otoritelerin bakış açısındaki bu fark; Schastny, Troçki ve Yüksek Askeri Konsey arasında 25 Nisan'da Moskova'da gerçekleşen gergin bir toplantıda keskin bir şekilde su yüzüne çıktı.

Petrograd işçileri Saray Meydanı'nda talim yaparken.

(Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.)

Bolşevik Merkez Komitesi'nin Petrograd Bürosundan ve partinin Peters­ burg Komitesi'nden farklı olarak Bolşevik Merkez Komitesi, o sıralar hükü­ metin karar alma süreçlerine çok daha yakından müdahildi. 6 Mayıs gecesi geç saatlerde Merkez Komitesi, Almanların Ino Kalesi'nin teslim olması ta­ lepleri, Müttefiklerin Murmansk ve Archangel' deki genişleyen müdahalesi ve Britanya'nın Uzakdoğu' daki Japon tacizlerini destekleme tehditleri dahil en son dış politika meselelerini ele almak üzere acil bir oturumla toplan­ dı.17 Toplantı Lenin'in "Alman ültimatomunun kabul edilmesini" anayiayan karar önerisinin benimsenmesiyle sona erdi. Lenin, bu taahhüdün kenarı­ na şu notu düştü: "Acilen [Petrograd ' daki] her şeyin, özelikle de Hükümet Basımevinin Urallara tahliyesine başlayın."18 Bu Lenin'in Petrograd'ın artık kurtarılamaz olduğuyla ilgili değişmez varsayımının bir başka açık göster­ gesiydi.

Merkez Komitesi müzakereleri çok gizli olduğu halde, Mayıs'ın ikinci haftası boyunca Moskova ve Petrograd' daki Bolşevik olmayan ve hala çıkan bi rkaç gazete, Alman hükümetinin yeni taleplerini ve her iki kentte Alman

Devam Eden K ri zler

1

işgalinin eli kulağında olduğunu içeren sansasyonel haberlerle doluydu.19 Yak­ laşık bu esnada, Alman yetkililerinden geldiği iddia edilen ve Baltık'taki Sov­ yet politikalarının Brest-Litovsk Antiaşmasındaki gizli şartlara uygun olarak Alman Genelkurmayı tarafından dikte ettirildiği yaygın kanaatini destekler görünen mektupların kopyalan Petrograd' da dolaşıyordu. 20 Bir yandan eli kulağındaki Alman taarruzuyla, diğer yandan Sovyetlerin Almanya'ya itaa­ tiyle ilgili dedikodular öyle bir çalkantıya yol açtı ki; Petrograd' daki Bolşevik otoriteler bu konuşmanın "tamamen uydurma" olduğuna dair bir deklaras­ yon yayıolamak zorunda kaldı. 21 Bu deklarasyonun hiçbir etkisi olmadı. Bu noktada, Stasova bile partinin baskı makinesini Ekaterinburg'a taşımaya çalışarak, Petrograd'ın kısa zaman içinde Almanlarca işgali konusundaki kaygıyı paylaştığını gösterdi. Albay Cromie, kendi payına, Baltık Filosu'nun Almanların eline düşmesini engel­ lemek için çabalarını hayli yoğunlaştırdı. Planları, zaman zaman, Britanya gemilerini Kronştad'a yaklaşırlarken batırmayı, filonun imhasını ve gemileri­ ni çalışmaz hale getirmeleri için Rusya donanma yetkililerine yapılacak öde­ melere dair detaylı bir programı içeriyordu. Cromie'nin İngiltere' deki Rus suç ortaklarını başka bir ülkeye taşımaya dönük kaynak da ayrılmıştı. 22 Mayıs'ın ikinci yarısından itibaren, Britanya Dışişleri Bakanlığı ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı, Rusya' daki fonlarını Cromie'nin planlarının şu veya bu versiyo­ nunun acil fi nansınanına aktarmaya öncelik verdi.23 Cromie kalkıştığı tehli­ keli oyunun ve Rusya'yı hızla terk etmesi gerekebileceğinin tamamen farkın­ daydı.24 Mayıs ayının büyük bölümü boyunca Müttefik müdahalesine karşı durmasına ve Troçki ile çalışmayı denemesine rağmen, filonun tam vaktinde imhasını temin etme çabaları aynı zamanda Sovyet karşıtı kişi ve gruplarla işbirliği gerektiriyordu . Böylelikle tüm bunlar, Bolşevikleri devirmek üzere yazın girişeceği faaliyetlere zemin oluşturdu. 25 Almanlar ile Finlilerin niyetleri ve Alman-Sovyet ilişkisi hakkında derin­ leşen kaygılar, Petrograd'daki sivil otoriteleri 9 Mayıs'ta en üst düzey askeri komiserlerle ve uzmanlada (spetsy) buluşmaya sevk etti.26 Spetsyler, yakın zamanda Petrograd Eyaleti sınırlarındaki Alman birliklerinin artışı ve do ­ layısıyla tüm nüfusu "Sovyet iktidarını değil anavatanı" savunmak için derhal harekete geçirme gerekliliği üzerine kaygı verici raporlar sundular.

Toplantıda bulunan üst düzey Petrograd Bolşeviklerinden bazıları, Cromie ile temas halindeki spetsylerin bu milliyetçi, vatansever hararetini Sovyet kar­ şıtı bir "ihanet" olarak gördü. Fakat Zinovyev, kenti savunmak için " her şeyi masaya koymak" gerektiğini söyledi. Aynı zamanda, Petrograd'ın savunulup, savunulmayacağına dair nihai kararın henüz alınmarlığını ima etti. Konuş­ masındaki muğlaklıklar, kendilerini kentin savunulmasına adayan Petrograd liderleri ile Lenin ve Troçki gibi (Baltık Filosu bir yana) Petrograd'ı ikincil önemde gören Moskova' daki yetkililer arasında bu konudaki fikir ayrılıkları­ nı yansıtıyordu. Sonuçta, 9 Mayıs toplantısında iki tarafbirbirinden böylesine

239

240

1

;

Bolşevikler iktidarda

ayrı düşmüşken, Petrograd savunmasını güçlendirecek adımlar üzerine bir anlaşmaya varılamadı.

Lenin ve Troçki'nin Mayıs 1918'de Almanya ile yeniden bir savaşa giril­ mesini önleme kararlılığı, sadece Petrograd'ın başarıyla savunulabileceğine dönük süreğen umutsuzluklarından kaynaklanmıyordu. Onların kanaatini büyük ölçüde belirleyen bir başka şey, tam o esnada Rusya'nın iç savaş cep­ helerinin yeniden hareketlenıneye başlamasıydı. General Krasnov'a bağlı Ka­ zaklar, 6 Mayıs'ta başkentleri olan Novoçerkassk'ı geri almayı başardı ve Don Bölgesi hızla yeniden Sovyet yönetimine karşı aktif direnişin merkezi haline geldi. Aynı zamanda, General Denikin ve Alekseyev komutasındaki Gönüllü­ ler Ordusu (Kornilov, Nisan'da kazara bir topçu mermisiyle öldürülmüştü), Kuban' da güç topluyordu . Fakat en büyük tehlike, güçlü Çek Lejyonunun is­ yanıydı. Çek Lejyonu, çoğu kendini savaştan sonra bağımsız bir Çekoslovakya cumhuriyetinin kuruluşuna adamış eski bir savaş mahku.mu ya da asker ka­ çağı olan, kırk binden fazla iyi silahlanmış ve disiplinli Çek ve Slovak'tan olu­ şuyordu. İlk olarak 1 9 16 yılında Doğu cephesinde Rus kuvvetleriyle yan yana savaşmak için kurulan Lejyon Mart 1918'de, Sovyet otoritelerinin onayıyla, Fransa' da savaşan Çek kuvvetlerine katılmak için Sibirya'yı geçme ve Vladi­ vostok üzerinden Rusya'yı terk etme umuduyla Kurks'tan trenlere bindi. 1918 Mayıs'ının ikinci yarısı ve Haziran başları boyunca, Lejyon'un büyük kısmı Samara'nın batısından Irkutsk'a uzanan Trans-Sibirya Demiryolu boyunca yetmiş trene doluşmuşken, bir dizi yanlış karar, yanlış anlama ve talihsizlik çığ gibi büyüyerek Lejyon'un ayaklanmasına, iki bin beş yüz millik demiryolu hattı boyunca başlıca kentleri ve bağlantı noktalarını ele geçirmesine ve bu devasa bölgedeki Sovyet karşıtı hareketlerle işbirliği yapmasına vardı. İç savaştaki bu genişleme, tam da Shchastny ile Troçki arasında 25 Ni­ san' daki gergin toplantıdan kaynaklanan örtülü çatışmanın tırmanmaya baş­ ladığı döneme denk geldi. Mayıs'ın ilk haftaları nda, bir dizi faktör Troçki'nin Shchastny'e olan düşmanca bakışını daha da pekiştirdi. Bunların en önemlile­ rinden biri -daha doğrusu, Troçki'nin yorumuna göre- Shchastny'nin mayın döşeme filosunu Ladoga Gölü 'ne taşımadaki başarısızlığı, filoyu ve donanma tesisatını imha için hazırlamaya dönük gönülsüzlüğü ve belki de en önemlisi, Shchastny'nin Baltık Filosu'nun imhası hakkındaki gizli emirleri uygunsuz şekilde yayarak Troçki'yi itibarsıziaştırma çabalarıydı. Çeka ve Donanma arşivlerindeki bilgiler, Shchastny'nin bu konularda büyük ölçüde veya tama­ men suçsuz olduğuna, daha önemlisi, filonun gereklilik halinde imhası için bizzat hazırlık yaptığını ve Troçki'nin emirlerini yaymasının onun kuyusunu kazma çabasından ziyade Baltık Filosu subay ve denizci komiteleriyle yakın işbirliğinin bir yansıması olduğuna işaret ediyordu. Yine de, Troçki'nin po­ litikalarından ve kendisine dönük güvensizliğinden rahatsız olan Shchastny, 22 Mayıs'ta istifasını sundu. Troçki bu istifayı reddetti, Moskova'ya gelmesi

Devam Eden K rizler

i 241

em rini verdi, tuzak kurarak onu tutuklattı, tek taraflı bir soruşturma yürüttü ve düzmece bir yargılamanın ardından, uzun vadede Sovyet cumhuriyeti ile savaşma hedefiyle, Petrograd Komünü 'nü devirmeye çalışmak sahte suçlama­ sıyla idam kararı verdU7

Devrimci Petrograd'da komuta kadernelerindeki spetsylere olan güven­ sizlik o kadar büyüktü ki, rutin olarak tutuklanmakta ve makul bir neden olmaksızın saldırıya uğramaktaydılar. 28 Shchastny büyük bir istisna olmuştu.

Mayıs ayı sonunda, tutuklandığına dair haberler Baltık Filosu'nda bir protes­ to dalgası yarattı. Haziran'ın 2 l'ini 22'sine bağlayan gece idam edilmesi, daha da büyük bir tepkiye neden oldu. Bu olay, gerçekten de, Haziran sonlarında Petrograd'da Sovyet iktidarına karşı yaşanan başarısız ayaklanmayı başlatan en büyük etkendi. Bu başarısız isyanın kökeninde, halkın Shchastny'nin ka­ derine duyduğu öfkeye ek olarak, iki ana etmen daha vardı. Birincisi, Alman­ ların Saltıklardaki saldırgan hareketlerine ve bunlara karşı Sovyet tepkisinin edilgenliğine yönelik, Baltık Filosu personeli arasında artan endişeydi. Bu endişenin boyutu, Üçüncü Baltık Filosu Delegeleri Kongresi'nin (29 Nisan-24 Mayıs 1 918) açılış oturumiarına yansımıştı. Kongre katılımcılarının çoğun­ luğu Bolşeviklerden oluşsa da, Troçki'den gelen kutlama mesajını, hüküme­ tin filonun geleceği hakkındaki tavrını açıklamak üzere kongreye gelmesi talebiyle reddettiler. Bir başka önemli sahne de, delegelerin merkezi hükü­ met için Almanlara karşı koyma ve savaşma zamanı geldiğini dekiare eden Shchastny'yi alkışlamasıydı. 29 Birkaç hafta sonra, "Buz Yürüyüşü" esnasında Helsingfors' dan ayrılan ve hU1 Petrograd'ın kalbi Neva kıyılarında demirlemiş olan güçlü mayın filosu­ nun subayları ve görevlileri, kentin sivil otoritelerine daha doğrudan meydan okudu lar. 30 l l Mayıs' ta, Troçki'nin filonun gecikmeden imhasını güvenceye almak için olağanüstü çabalardan haberdar bir halde, Petrograd Komünü 'nün feshedilmesi ve Petrograd Bölgesi'nde savunma ve yönetimin emanet edile­ bileceği bir Baltık Filosu diktatörlüğünün inşası çağrısında bulunan karar önergesini benimsediler.31 Bu kararın o esnada bir hengameye yol açmasına ve umutsuzca naif olmasına rağmen, mayıncıların temel meselesi, şu ya da bu şekilde Bolşevik hükümetinin Almanlara kafa tutma konusundaki gönülsüz­ lüğünü yenmekti. Ertesi gün filodaki gemi komitelerinin bir toplantısında, önceki günün protesto toplantısının düzenlenmesine yardım eden, Bolşevik karşıtı iki subay Feodosi Zasimuç ve Grigori Lisaneviç, hükümetin askeri ve dış politikası hakkında Lunaçarski ve Fedor Raskolnikov ile çatıştı. Meclis Zasimuç ve Lisaneviç'i alkışlarken, Lunaçarski ve Raskolnikov'u yuhaladı.

Petrograd Komünü'nün dağıtılması talebinde de sergilendiği gibi, mayın gemilerinin mevcut Sovyet hükümetine karşı düşmanlığı, Üçüncü Baltık Fi­ losu Delegeleri Kongresi'ndeki delegelerin çoğunluğunu uzaklaştırmak gibi

242

1

B o lşevikler Iktida rda

isteomedik bir etki yarattı. Delegeler filonun geleceğinden kaygılı olsalar da, Sovyet iktidarına sadıktılar. 13 Mayıs'ta, mayın gemilerini hükümete saldırı­ larından dolayı kınadılar ve bu hareketlerini "suçluların kışkırtması"na bağ­ layarak Lisaneviç ve Zasimuç'u donanmadan atmaya and içtiler. 32 Ancak gemi mürettebatının Lisaneviç ve Zasimuç'u satacağına dair umutları hızla hayal kırıklığına uğradı; bunun nedeni, büyük ölçüde, adamlarının onları destek­ lemesi ve Sovyet otoritelerinin meseleyi daha fazla kızıştırmaktan çekinme­ siydi. Dahası, hatalı bir şekilde Bolşeviklerin Almanlara itaatini kanıdadığı varsayılan, 14 Mayıs'taki Ino Kalesi imhası gibi gelişmeler, onların prestijini pekiştirdi. 33 25 Mayıs'ta, mayın gemileri filosu delegelerinin bir genel kurul toplan­ tısı Lisaneviç ve Zasimuç'u "mümkün tüm yollarla" savunmaya ant içti. Bu toplantı aynı zamanda, halk yönetiminin tecessümü olarak Sovyet iktidarı ülküsünü destekleyen, ama Bolşeviklerin hakim olduğu, baskıcı mevcut hü­ kümeti karşı-devrimci ve anavatan için felakete yol açan bir hükümet olarak mahkum eden bir önergeyi onayladı. 34 İki gün sonraki (27 Mayıs) bir başka yürüyüşte, delegeler bir kez daha Troçki'nin Baltık Filosu'na başkomiser ola­ rak atadığı Ivan Flerovski'n in otoritesini reddederek bağımsızlıklarını kayıt altına aldılar. Bu gün aynı zamanda, Troçki'nin Shchastny'yi tutuklayarak sonrasında mayıncıları daha da öfkelendirdiği gündü.

Haziran sonu Petrograd' daki Sovyet iktidarına karşı isyanın kaynağı ikinci kesim, 28 Kasım ve S Ocak'taki Kurucu Meclis lehtarı kitle gösterileri­ ne katılmış olan Obukhov tesisi işçileriydi. Bu tesisin temsilcileri, sonradan DOM' da da aktif olmuştu. Rusya'nın en büyük ağır silah, maden, gülle, çelik ve demir üreticisi olan Obukhov, Aralık 1917'deki terhisin ardından savunma siparişlerindeki ani duraklamadan ağır hasar görmüştü. Fabrika yönetiminin barış zamanı üretimine geçiş çabaları, yakıt kesintileriyle engellendi; sonuç olarak tesis kapatıldı ve tesisin 14.500 işçisi işten çıkarıldı. İmkanı olanlar Petrograd dışına doğru kabaran göçe katıldılar. Ertesi bahar, tesis iyi kötü yeterli yakıta ve siparişe sahip olarak, dört bin kadar işçiyi geri çağırma nok­ tasına ulaştı. 35 Tesisin kısmi yeniden açılışı, gıda sıkıntısının derinleşmesiyle ve DüM'un kuruluşuna önderlik eden Petrograd işçileri arasındaki hoşnutsuzlukta kes­ kin bir tırmanışla çakıştı. Giderek vahimleşen gıda krizine dönük kitlesel protesto gösterileri, Nisan' dan başlayarak tesisteki üretimi sürekli kesintiye uğrattı. DOM' da temsil edilen diğer Petrograd sanayi kuruluşları işçileri gibi Obukhov işçilerinin de 1 Mayıs katılımı sönüktü. Ama sorunlar, Bolşevik Obukhov fabrika komitesinin, işçilerin baskısıyla, günde bir bölü sekiz po­ unda kadar düşmüş olan ekmek paylarında bir artış isteyip başarısız olduğu 8 Mayıs'ta kristalize olmaya başladı.36 O akşam tesisteki üç bin işçinin katıldığı kitlesel bir yürüyüşte, Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler hükümetin gıda krizine yol açan politikalarına yüklendiler. Ekmek payında ve diğer gıda te-

Devam Eden Krizler 1 dariklerinde işçilerin ihtiyaçlarına karşılık veren bir artışı, Kurucu Meclisin acilen toplanmasını ve iç savaşın sona ermesini talep eden bir karar önergesi kabul edildi. 37 1 2 Nisan' daki bir başka toplantıda kabul edilen bir diğer öner­ ge ise, ekmek talebini bir ültimatom olarak masaya koydu: Komün hükümeti ya gıda tedarikini uygun bir seviyeye yükseltecek ya kitlesel bir ayaklanmayla karşı karşıya kalacaktı. Bu toplantıdaki hükümet karşıtı hava; Paskalya bay­ ramı için ekmek arayan kadınların ve yerel Sovyet yetkililerine, eli tetikte Kızıl Muhafıziara ve Kızıl Ordu askerlerine karşı duran Kolpina'daki silahsız Izharski tesisi işçilerinin yaralanmasına yol açan kanlı çatışma haberleriyle daha da alevlendi.38 Obukhov temsilcileri, gıda kesintilerinden kaynaklanan gerilimin benzer şekilde yüksek olduğu Putilov fabrikasına, hükümet karşıtı bir hamle için buradaki işçilerin ağzını aramak üzere gönderildiler. 39 Mayıs sonuna doğru, Petrograd otoriteleri Obukhov işçilerini sakinleştirmek için işletmeyi birkaç günlüğüne kapadı, ama bu da fayda etmedi. Aynı esnada, teknik sorunlar mayın gemisi bölüğünü Ladoga Gölü'ne hareket ettirme ça­ balarına sekte vurdu.4° Filo gemilerinin Obukhov tesisi yakınlarına demir attığı Mayıs'ın ikinci yarısı ve Haziran ayı boyunca, hoşnutsuz denizciler ile öfkeli işçiler sürekli yan yana geldiler ve kitlesel toplantılarda ortak politik eylemler üzerine tartıştılar. Bu şekilde, 22 Haziran' da patlak veren sonuçsuz isyanın iki ana unsuru bir araya gelmiş oldu. Yeni bir Petrograd Sovyeti seçi­ minin açıklanmasından bir gün sonra, 16 Haziran'da Obukhov tesisinde ya­ pılan özellikle hararetli bir toplantıda, işçiler seçimleri Sovyetlere herkese eşit oy hakkının yeniden tesisi ve Kurucu Meclisin toplanması talepleri için bir zemine dönüştürmeye ant içtiler. Aynı zamanda DOM'u kendini bir iktidar mücadelesine adamaya ve mayın gemilerini de buna katılmaya davet ettiler.41 Obukhov işçileri 16 Haziran toplantılarında, aynı zamanda hükümetin Kurucu Meclis toplantılarına çağırılan bütün sol politik grupların temsilci­ lerini içererek genişletilmesini talep etmek üzere Zinovyev'e bir delegasyon göndermeyi oyladılar. Doğal olarak, yaklaşan Petrograd Sovyeti seçimlerinin halk iradesine dayalı bir referandum olacağı gerekçesiyle bu talep reddedil­ di. Ancak Obukhov delegasyonundan gelen basıncın etkisiyle, Zinovyev 20 Haziran' da işletmede gerçekleştirilecek kitlesel bir toplantıya hitap etmeye razı geldi. Bu toplantıda, Zinovyev ve Lunaçarski'nin konuşmaları defalarca kesildi. Lunaçarski konuşmasını bile tamamlayamadı ve Obukhov işçilerinin Kurucu Meclisin yeniden toplanmasını talep eden başka bir önergeyi kabul etmesinden önce kovulduY 20 Haziran' da, bu kitlesel toplantı ile aynı zamanda, Volodarski'ye, Obuk­ hov işletmesi yakınlarındaki Nevski Bölgesi'nde suikast düzenlendi.43 Suç ma­ halli etrafındaki komşu binaların aranması sırasında yaklaşık on beş bölge sakini tutuklandı. Sorgunun ardından üç kişi -Sosyalist Devrimci Grigori Eremeev ve iki yoldaşı- hariç herkes serbest bırakıldı. Grigori Eremeev, abisi Aleksey gibi Obukhov işletmesinin en sevilen liderlerinden biriydi. Konumuz

243

244

1

Bolşevikler iktida rda

itibariyle daha önemlisi, Volodarski'nin öldürülmesiyle hiçbir bağlantısı yok­ tu. PÇeka belgeleri, Sovyet otoritelerinin Volodarski'nin katilini bulmak için bölgede gerçekleştirilen geniş aramaları, onu ve diğer "baş belalarını" tutuk­ lamak ve PÇeka'ya onları kilit altında tutmak için baskı kurmak üzere kul­ landığı izlenimini verir.44 Ertesi gün, 21 Haziran'da düzenlenen Obukhov işçileri genel toplantı­ sında bir "İtalyan grevi" ilan edildi: İşçiler, Eremeev'in serbest bırakılması beklentisiyle, yönetimi kovdular ve işletmenin kontrolünü ele geçirdiler.45 22 Haziran' da işletmedeki başka bir kitlesel toplantıda, DüM'un işçilere dönük politik baskıları protesto etmek için tüm Petrograd işletmelerinde ve fabri­ kalarında politik grevler ilan etmesi gerektiği kararı alındı. Obukhov işçileri aynı zamanda Eremeev serbest bırakılana kadar "işgallerine" devam etmeye, o gece saat lO'a kadar serbest bırakılması talebiyle işçi ve mayıncılardan olu­ şan bir ortak delegasyonun Smolni'ye gönderilmesine ve bu gerçekleşmediği takdirde hükümete karşı daha sert önlemler almak üzere o saatlerde yeniden toplanmaya karar verdiler.46 Bu sırada, Shchastny'nin cezasının infaz edildiği haberleri mayıncıları daha da öfkelendirdi. Kapitan Izyl'met'ev destroyerinin komutanı Lisaneviç, isyancı Obukhov işçileri ile açık bir dayanışma gösteri­ siyle, gemisini işletme yakınlarına çekti.

21 ve 22 Haziran' da, Zinovyev liderliğindeki Petrograd otoriteleri iki ateş arasında kalmıştı. Bir yanda gıda tedariki, işçilere dönük baskılar ve Sovyet­ lerin Almanya'yla ilişkilerinde Baltık Filosu'nu gözden çıkarma pahasına ser­ gilediği ürkeklik konularında hükümetle sert bir çatışmaya hazır olan, Obuk­ hov işletmesi gibi yerlerdeki işçiler ve mayıncılar gibi alt rütbeli askeri perso­ nel vardı. Diğer yanda ise, kahramanları Volodarski'ye düzenlenen suikastın intikamını alma peşindeki, öfkeli Sovyet yanlıları. Mevcut koşullarda Zinov­ yev, Yuritski'nin baskısıyla, ikinci kesimi engelledi.4i işçilere ve mayıncılara gelince, dengeleri tarttıktan sonra, onlara karşı daha ödünsüz bir tutum be­ nimsedi. Eremeev'in salıverilmesini isteyen işçi ve denizci delegasyonuna ilk yanıtı, Yuritski'nin konuyla ilgiteneceği vaadiyle (ki ilgilendi de), bu taleple­ rini Gorokhovaya 2'ye ileteceği oldu. Aynı esnada, oradaki işçilerin Obukhov işçileri grevine katılıp katılmayacaklarını öğrenmek için Putilov işletmesine bir casus gönderdi. Voladarski suikastı haberi, oradaki Sovyet iktidarına dö­ nük memnuniyetsizliğin bir an için yumuşamasına yol açmıştı. Bu açık hale geldikten sonra, yeni başlayan ayaklanmanın bastırılması talimatı, hükümet içinde bir troykanın eline teslim edildi. Obukhov işletmesinin kapatılmasına yönelik talimatlar çıkarıldı ve ertesi gün, 23 Haziran' da, işletmeyi çevrele­ yen mahallede sıkıyönetim ilan edilerek, yerel düzeydeki Sosyalist Devrim­ ciler tutuklandı, Nevski ve Obukhov bölgelerindeki Sosyalist Devrimci Parti karargahları ile beraber buradaki Sosyalist Devrimci lokali de kapatıldı.48 Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, Volodarski'nin 22 Haziran'daki cenazesini Sovyet iktidarına kitlesel bir destek gösterisine dönüştürdüler. Bu

Devam Eden K r i zler

j 245

ortamda, kamuoyundaki genel hava mayıncıların aleyhine döndü ve mayın­ cılar, Volodarski'nin cenaze geçit töreninde yürüyen beş bin Kronştad deniz­ cisinin yardımıyla kolayca bastırıldılar.49 Volodarski suikastı, denizcilerin Shchastny'nin idamına karşı yükselttikleri sesi boğdu ve Putilov işçilerinin tavrını yumuşattığı gibi, onların da mayıncılara sırt çevirmesine yardım etti.

Daha öncesinde politik tepkileri güçlü bir şekilde destekleyen, Gorki'nin No­ vaia zhizn'i bu dönüşü yansıttı. 23 Haziran tarihli başyazıda, Volodarski'nin, o "yorulmak bilmez ajitatör[ün] [ve] sosyalizmin, ruhunu işçi sınıfına ada­ mış lideri"nin kaybından duyduğu derin acıdan bahsetti ve öldürülmesini bir "çılgınlık" olarak adlandırıp lanetledi. Başyazı aynı zamanda bu ölümün bir katliamlar silsilesini tetiklemesi kaygısını ifade ettU0 Kronştadlılar, Kapitan Izyl'met'ev kaçmaya çalıştığında onu engelleyen üç silahlı gambot tarafından destekleniyordu. Kısa bir müzakereden sonra, mürettebatı silahsızlandırıldı ve birkaç subay ve denizciler herhangi bir olay çıkmadan tutuklandı. Lisaneviç sıvışmayı başarmıştı. Diğer üç destroyer de­ mir aldı, akıntıya karşı hareket etti ve çatışmaya hazırlandı, ama onlar da müzakere yoluyla, kan dökülmeden teslim oldu. Subaylar ve tayfadan bazıları tutuklandı, ama Zasimuç da Lisaneviç gibi yakalanınaktan kurtuldu.51 He­ men ardından mayıncılar, Obukhov işçilerininkine benzer bir akıbete uğra­ dı. Flerovski, filonun Petrograd hükümetine karşı seferber edilmesine yardım eden, ele geçirebildiği kadar çok kişiyi tutuklayarak, filonun tümüyle temiz­ lenmesine nezaret etti.

8-10 Haziran tarihlerinde, Petrograd Bolşevikleri üç ayda bir düzenlenen kent konferanslarının altıncısı için toplandılar. Zinovyev, açılış konuşmasın­ da Brest antlaşmasının sonuçlarını işine gelir şekilde çarpıttı; ancak Sovyet Rusya'nın uluslararası düzeyde zora düşen konumunu, Petrograd işçilerine dönük vahim gıda kısıntılarının olumsuz etkisini ya da yerel parti örgüt­ lerindeki sarsıntıyı saklamaya kalkışmadı. Bolşevik üye sayısı 1918' deki 36 bin sayısından 13 bin 472'ye düşmüştü;52 üyelerin yüksekçe bir oranı tama­ men hükümet ve ordu işlerine gömülmüş ve parti örgütleri ile tüm bağlarını kaybetmişlerdi. Daha da kötüsü, Zinovyev bu sayıca önemsiz toplama yeni katılan "yüzlerce, hatta binlerce" kişinin tamamıyla suçlulardan oluştuğunu tahmin ediyordu. Partinin durumunun çeşitli veçhelerine dair takip eden tartışma, bu korkutucu tabioyu pekiştirdi. Sovyet fraksiyonları ile parti ko­ miteleri arasındaki çatışmayı bitirmek ve yerel parti çalışmalarını ve disipli­ nini güçlendirmek için Bolşevik Merkez Komitesi'nden gelen baskı, delegele­ ri, yerel parti komitelerini ve fabrika kolektiflerini yeniden inşa edecek güçlü önlemler almaya ve her konumdan bütün Bolşevikterin birincil görevini parti çalışmasını ilerietmek olarak belirlemeye sevk etti. 53

246

1 B o lşevikler Iktidarda Bu sıralarda, tabandan gelen, Petrograd Sovyetinin acilen yeniden se­ çilmesi talepleri yoğunlaşmaktaydı. 54 Kent konferansında seçimlerin gıda sıkıntısı hafifleyene kadar ertelenmesi gerektiğine dair bir uzlaşıya varıl­ mış gibi görünse de, birkaç gün sonra ( 1 3 Haziran' da) Petrograd Sovyeti liderliği, seçimlerin 17 Haziran'dan başlamak üzere 7 günlük süreçte yapı­ lacağını ilan etti. 55 Halk baskısının yanı sıra bir dizi etken bu adımı teşvik etti: MYK'nı n Moskova' da aldığı, vaktinden önce bir Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi toplama ve ılımlı sosyalistlerin bütün Sovyetlerden temizlenme­ sini teşvik etme kararı;56 DüM'un işçileri temsil ettiğine dair kendinden menkul iddiasına karşı hamle yapma arzusu ve Bolşevikterin bölgesel parti­ siz işçi konferanslarında kontrolü ele geçirmeyi başararak, hükümet parti­ lerinin fabrikalardaki seçmen desteğinde olası zayıflıklarının dengelenmesi için bir yol bulma isteği gibi. . .

Seçimlere dair yeni düzenlemeler, Petrograd Sovyetinin l S Haziran tarih­ li genel kurul toplantısında onaylandı. 57 Yeni Sovyet yapısındaki belki de en önemli değişiklik; Petrograd Sendika Konseyi, bağımsız sendikalar, kapatıl­ mış işletmelerdeki fabrika komiteleri, bölgesel Sovyetler ve bölgesel partisiz işçi konferansları gibi Bolşevikterin ezici üstünlüğe sahip olduğu aktörlerin sayısal olarak belirleyici temsil gücüydü.58 Sol Sosyalist Devrimciler sendikal temsilin azaltılmasını ve bölgesel partisiz işçi konferansları temsilcilerinin dışarıda bırakılınasını talep ettiler, ama karşılık bulmadı. 59 Revize edilmiş sistemin Bolşevikler açısından avantajı, Birinci Kent Böl­ gesindeki partisiz işçi konferansına tanınan temsilde görülüyordu. Konferans 22 Haziran' da kısa bir o turum için yeniden toplandı ve Bolşevikler ve Sol Sos­ yalist Devrimcilerin ek gücüyle beraber çoğunluk oyuyla, Sovyet vekilierinin seçiminde oransal temsil yerine " kazanan hepsini alır" ilkesi üzerinde anlaş­ tı. Sonuç olarak, konferans tarafından Petrograd Sovyetine seçilmiş vekille­ rin tamamı (28 kişi) Bolşevik ya da Sol Sosyalist Devrimciydi. Konferanstaki Menşevik/Sosyalist Devrimci azınlık (yüzde 27) hiçbir temsil sağlayamadı.60 Aynı prosedür, Narva ilçesinde de benzer bir sonuç üretti.61 İlgili arşiv dö­ kümanları, çoğu bölgesel işçi konferansı ve bölgesel Sovyet seçimlerinde de benzer bir senaryonun ortaya çıktığına işaret etmekteydi. Bölgesel Sovyetler­ de koltuklar ya iki Bolşevik ve bir Sol Sosyalist Devrimci ya da üç Bolşevik arasında paylaşılmıştı. Son olarak, temelde Menşevikleri ve Sosyalist Devrim­ cileri dışlayan Kızıl Ordu kuvvetlerine de işçilerle eşit temsil hakkı verilmişti (yani SOO askere bir vekil).62 Yeni Sovyetteki kabaca 700 vekilin sadece 260'ı fabrikalardan seçilecek­ ti; bu durum, baştan Bolşevik çoğunluğunu garantiye almaktaydı.63 Oylama başladığında, Zinovyev "Bolşeviklerin Petrograd' daki kaderi seçim sonuçla­ rına bağlı," demekten çekinmedi, "eğer seçimler arzu edilen sonucu vermez­ se, besbelli Bolşevikler iktidarı bırakacaktır."64 Bolşevikterin kampanya yö­ neticisi Volodarski'nin öldürülmeden birkaç gün önce yaptığı gibi, Bolşevik

Devam Eden K rizler

1

çoğunluğun muhafaza edilmesinin DOM benzeri muhalefet hareketlerinin hastınlmasına aracı olacağını ima etmek de benzer şekilde kurnazcaydı.65 Bolşevik liderler yine, partinin doğrudan fabrikalardan seçilen Sovyet de­ legeleri arasında başarısızlığının çok zarar verici olacağını ön görürken ger­ çekçilerdi.

Oylamanın birinci gününde Bolşevik Petersburg Komitesi liderliği, işçi­ lerin sadece Sovyet iktidarını tereddütsüz desteklemiş, emekçi halkın bütün düşmanlarıyla acımasızca savaşacak ve yeni Sovyetteki tüm azınlıklar ço­ ğunluk kararlarına uymak zorunluluğundadır ilkesini benimseyecek aday­ Iara oy vermesini şart koştu. 66 Petersburg Komitesi liderliği de, 17'si gecesi için bir Örgütçüler Meclisi toplantısı ayarladı. Volodarski, son kez bir parti forumunda göründüğü bu toplantıda, Bolşevik seçim stratejisini açıkladı.

Konuşmasının ardından, partinin fabrikalardaki seçimlere ne kadar önem verdiğini ve kampanya için deneyimli kadro sıkıntısını yansıtan bir karar önergesi kabul edildi. Önergeyle birlikte, muhalefeti engellemek gerektiğin­ de Sol Sosyalist Devrimcilerle blok kurulması karara bağlandı ve bölgede yürütülen kampanyanın tüm kenti kapsayacak şekilde genişletilmesi için kısıtlı sayıdaki deneyimli ajitatörün gidip gelmesi teşvik edildi.67 Volodarski, bölgesel parti komiteleri tarafından kurulan seçim komis­ yonlarının ve bizatihi kornitderin yerel düzeydeki Bolşevik kampanyasını koordine edeceğini öngörüyorrlu ve bazı bölgesel parti komiteleri bu tür or­ ganlar oluşturmayı başardı.68 Fakat seçim öncesi zaman darlığı ve çoğu par­ ti komitesinin felç halde olması, kornitderin önemli roller oynamasını en­ gelledi. Tablo bu olunca, kampanyanın asıl yükü Petrograd Bolşevikleri ve Sol Sosyalist Devrimcilerin lider figürlerine düştü. Yorulmak bilmez birer kampanyacı olan Volodarski ve Zinovyev'in ısrarıyla, "politik açıdan bilinçli" denizciler yardım etmek için alelacele Kronştad'dan geldiler. 69 Birkaç gün boyunca yoğun bir "bombardıman"la, mevcut rejim yandaşları, fabrikalar­ daki "parti faaliyetinin" hemen hemen durduğu önceki haftalarda ve aylarda aşınmış olan halk desteğini geri kazanmak için hamle yaptı. Her gün Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci basında ya da bitmek bilmez fabrika toplantıları ve politik yürüyüşlerde dile getirilen temel argümanları, rakip partiler arasında devrimci hedeflerin gerçekleştirilmesinden yana olanların sadece Bolşevik­ ler ve Sol Sosyalist Devrimciler olduğuydu. Düşman, kapitalistlerin iktidara geri dönmesini ve eski lanet rejimin derhal restorasyonunu temsil eden Men­ şevikler ve Sosyalist Devrimcilerdi. Kurucu Meclis seçimlerindeki Bolşevik kampanyada yapıldığı gibi, muhalefete verilen her oy, karşı-devrime verilmiş sayılıyordu. Ortası yoktu.70 Bolşevikler ve Sol Sosy�list Devrimciler başlangıçtan itibaren seçimleri ciddiye aldılar; ama Menşevik ve Sosyalist Devrimciler kampanyalarını an­ cak biraz tereddüdün ardından ciddiyede yaptılar. Bolşevikler halkın ilgisini acil ekonomik sorunlardan uzun vadeli devrimci hedeflere doğru yöneltıneye

247

248

1

Bolşevikler İktida rda

çalışır ve muhalefetin Kurucu Meclisin yeniden toplanması taleplerinin, ge­ leneksel adaletsizlikterin yeniden ihyası için bir bahaneden ibaret olduğunu savunurlarken; Menşevik ve Sosyalist Devrimciler tersini yaptılar: Sovyet de­ neyiminin iflasını ve topyekun felaketi hertaraf edebilecek yegane araç olarak Kurucu Meclisi öne çıkarmak amacıyla, halkın kıtlık tehlikesi, Alman işgali olasılığı, salgın hastalıklar ve genişleyen kanlı iç savaş hakkındaki endişele­ rine oynadılar/1 DüM'un genel grev için 2 Temmuz tarihini belirlediği 26 Haziran günü civarında, Petrograd Sovyeti seçimleri tamamlanmak üzereydi. Bolşevikler tarafından tasarlanan eleme süreci, parti lehine bir ezici çoğunluk yaratarak gayesine ulaştı.72 Fakat, Bolşevikterin yeni Petrograd Sovyetinde çoğunluğu nasıl ele geçirdiğini belgelemek artık mümkün olsa da, seçim sonuçlarını fab ­ rika düzeyinde, işçilerin politik hissiyatları bağlamında değerlendirmek hala zordur. Resmi sıralamaya bakılırsa, Bolşevikler işyerierindeki doğrudan se­ çimlerde 260 fabrika delegesinden 1 27'sinin oyunu alarak, mütevazı bir başarı kazandı. İşçiler arasında delege sayısı en fazla olan ikinci grup (kabaca 75 delege) Sol Sosyalist Devrimcilerdi. İktidar partileri birlikte işçiler arasında ı'e karşı 3 oranında çoğunluk kazandı. Sosyalist Devrimciler, Menşevikler ve bağımsız adaylar; Putilov, Obukhov, Cartridge, Nevski, Baltiski ve Arsenal te­ sislerinin aralarında yer aldığı birkaç büyük işletmede, basımevlerinde, çoğu tütün şirketleri ve tekstil atölyelerinde çalışan Petrograd kadın fabrika işçi­ lerinde başarı sergiledi. Muhtemelen öncelikle gıda kıtlığı ve işten çıkarma tehdidi nedeniyle73, Bolşevikterin Kurucu Meclis seçimlerinde olduğu gibi ka­ dın işçiler arasında güçlü destek bulduğu günler çok geride kalmıştı. Fabrika işçisi kadınlar arasında Bolşevik kampanyanın lideri Konkordia Samoilova, seçimlerin bir felaket olduğunu, fabrikalardaki kadınların Bolşeviklere kulak bile vermeyeceklerini kabul ettU4 Novaia zhizn'de seçim sonrası çıkan başya­ zıda, Bolşevikterin yenilgilerini, Sosyalist Devrimci ve Menşeviklerin başarı­ larını ve seçmenierin yılgınlığını not düşerek, şu sonucu çıkarıyordu: "Çoğu işçi hala Sovyet iktidarını . . . kendi çıkarlarının temsilcisi olarak gördüğü [ve] kendilerinin ve hareketlerinin kaderini onunkiyle birleştirdiği [için] henüz kendilerini Bolşevik ' komünizm' den kurtaramadılar."75 Şüphesiz bu doğruydu. Bununla birlikte, basına dönük sınırlamalar, seç­ meniere gözdağı, oy sahtekarlığı veya kısa kampanya süresi nedeniyle fab­ rikalardan muhalefetin yerine kaç adet Bolşevik milletvekilinin seçildiği sorusu hala ortadadır. Tekil bölgelerde, fabrika seçimleri bölgesel Sovyetler tarafından seçilen ve muhalefeti dışlayan seçim komisyonları tarafından yü­ rütüldü. Fabrikalardaki seçimler, çoğu 19 17'den beri tekrar seçilmemiş olan, Bolşevikterin hakim olduğu komiteler tarafından uygulandı. Kapatılmış fab ­ rikaların komitelerinin Sovyet vekili (yani "ölü ruhlar") seçtiği örnekler vardı (kapatıldıktan dönemde binden fazla işçinin çalıştığı her bir fabrika için bir

Devam Eden K r i zler

1

vekil). İşsizlere bile çalışanlara yakın bir temsil hakkı tanındı. Seçimle ilgili toplantılar Bolşevik ağırlıklı sendika seçim komisyonlarında düzenlendi/6 1 5 Haziran'da Volodarski, Sosyalist Devrimcilerin Delo naroda ve Menşevikle­ rin Luch gazetesinin aralarında olduğu bazı muhalefet gazetelerinin yeniden açılışına "cömertçe" izin vermişti. Fakat bu, oylamanın başlamasından sadece iki gün önceydi. Bundan önce, ılımlı sosyalist basının çoğu kapalı kalmıştı.

Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında Temmuz ayı başlarında­ ki keskin ayrılığın arifesinde,77 Sol Sosyalist Devrimciler seçimlerde Bolşe­ viklerin ihlallerini samirniyetle kabul etti. Moskova'daki Üçüncü Sol Sosya­ list Devrimci Ulusal Kongresi'nde (28 Haziran-ı Temmuz arası), Spiridonova yeni seçilen Sovyetteki dört yüz Bolşevik vekilin üç yüzünün kimlik bilgile­ rinin geçersiz olduğunu iddia etti. "Konuşmadık veya bu (sahtekarlığa) karşı koymadık, çünkü karşı-devrim [ve] savunmacı taraf Petrograd'da o kadar güçlüydü ki, Bolşeviklerin mağlubiyeti

Sovyet iktidarının yıkılınası anla­

mına gelecek ve Petrograd'ı kara gericiliğin ellerine terk edecekti. İşçilerin is­ yanı ... çok büyük olmasına rağmen, bu konuda sessiz kalmak zorundaydık."78 O halde, bugün ne diyebiliriz? Belki şimdi yapılabilecek en iyimser yorum şu olabilir: Önemli politik sonuçlar yaratacak olan Haziran 1918 Petrograd Sovyeti seçimlerindeki Bolşevik "zaferi", işyerleri düzeyinde bile son derece şüpheliydi.

25 Haziran' da Bolşevik Petersburg Komitesi, ilk toplantısını iki gün sonra yapması planlanan yeni Sovyetteki parti fraksiyonunu örgütlernek ve onun kontrolünü ele almak için adımlar attı.79 Sovyet fraksiyonlarının parti komi­ telerine tabi olduğu ilkesinin uygulanması girişimi başarısız olduysa da, bu örnek teşkil edebilecek, dikkate değer bir girişimdi. Yaklaşık bu sıralarda, tüm bölgesel Sovyetlerdeki ve diğer kent organlarındaki yerel parti komitele­ rine karşı sorumlu Bolşevik fraksiyonlar ve kolektifler kurma çabası yoğun­ laştırıldı.

Eşzamanlı olarak, kadın işçiler arasında parti çalışmasını canlandırmak için çabalar başladı. Rabotnitsa'nın Ocak ayı sonunda kapatılmasıyla bera­ ber,80 öncesinde onunla bağlantılı olan Petrograd'ın önde gelen Bolşevik ka­ dınları Petersburg komitesinde olsun, başka bölgesel parti komitelerinde ol­ sun enerjilerini genel parti faaliyetlerine aktardılar. Önemli bir istisna, Mart ortalarında Sovnarkom'un bir üyesi olarak Moskova'ya giden Aleksandra Kollantay idi. Haziran' da, Petrograd dışına yollanan parti kadrolarının ye­ rine geçecek kadro ihtiyacı, kadın fabrika işçileri arasında yapılan Petrograd Sovyeti seçimlerinin felaket sonucuyla birleşerek, bu kesimde daha fazla des­ tek kazanılması gerektiğini gösterdi. Kadın işçiler arasında parti faaliyetini arttırma gerekliliği, seçimlerin hemen arifesinde Petersburg Komitesi tara­ fından gündeme alındı ve onaylandı. Aslında 14 Haziran'da Petersburg Komi­ tesi, Samoilova'yı fabrikadaki kadın işçiler arasında ajitasyon ve propaganda

249

250

1

i

•

B o lşevikler Iktida rda

için özel bir seksiyon kurmakla görevlendirmişti. 81 26 Haziran' da Örgütçüler Meclisinin bir toplantısında Samoilova, açlıkla ve işlerini kaybetme tehlike­ siyle tehdit edilen öfkeli kadın fabrika işçileri arasında dinleyici kazanmanın zorlukları ve karmaşıklığı konusunda fikirlerini sundu; bu sunumdan sonra, kadın fabrika işçileriyle iletişim kurmak için Petersburg Komitesi'ne ve böl­ gesel parti komitelerine bağlı özel birimler kurma önerisinde bulundu. Orada toplanmış bölgesel örgütçülerden bazıları bu önerileri eleştirdi; çünkü ya " ka­ ranlık, gerici" kadın işçiler arasında destek kazanmak için harcanacak çabayı nafile görüyorlardı ya da halihazırda o kadar iş yüklenmişlerdi ki, yeni bir seksiyon kurmak, dinleyicilerden birinin dediği gibi "mutlak bir yanılsama" olarak görünüyordu.

Samoilova'nın kadın işçiler arasındaki parti faaliyetinin önemi konu­ sundaki görüşlerini paylaşan, Viborg Bölgesi Bolşevik Komitesi örgütçü­ sü ve Petersburg Komitesi üyesi Egorova bile, bu çabada başlıca liderliğin "yukarıdan", Petersburg Komitesi'ne bağlı bir kadın biriminden gelmesi gerektiğini hissediyordu. Narva Bölgesi Bolşevik Komitesi örgütçüsü Anna Itkina, Samoilova'yı savunarak, kadın fabrika işçileri arasında daha önceki Bolşevik Parti çalışmasının zayıflığının tam da taban düzeyinde bir örgütsel temele sahip olmamasından kaynaklandığını iddia etti. Örgütçüler Meclisi, kent ve bölge ölçeklerinde eşzamanlı şekilde, kadınlar arasında parti faali­ yetine dönük özel seksiyonlar kurma kararı aldı. B u tür seksiyonlar bütün Bolşevik bölgesel parti komiteleri tarafından kuruldu.82 Fakat bunların ço­ ğunluğu pek başarılı olamadı; bunun büyük ölçüde nedeni, devam etmekte olan ekonomik krizin kadınlar ve aileleri üzerindeki etkisi ile çoğu erkek Bolşeviğin genel olarak kadınlara ve özel olarak da kadın fabrika işçileri ara­ sındaki parti çalışmasına dönük geleneksel, karalayıcı tutumlarıydı. Samo ­ ilova bu dönemde, Aralık 1918'deki Petrograd Bolşevikleri Sekizinci Kent Konferansı'nda yaptığı bir konuşmada, erkek yoldaşlar arasındaki cinsiyet ayrımcılığının olumsuz etkilerine vurgu yaptı. Kadınlar Petrograd'ın en bü­ yük sanayi işletmelerinden birinde temsil edilmek için kendilerinden birini işçi komitesine seçince, kadın işçilere temsiliyet verilirse çocuklara da aynı hakkı vermek gerekir gerekçesiyle geri çevrildikleri bir örnekten yakındı.83 26 Haziran tarihli örgütçüler toplantısında, Sarnailova Rabotnitsa'nın ye­ niden yayımlanması konusunu gündeme getirdi; başkentin kaynakları saye­ sinde avantajlı olabileceğini düşünerek Petrograd ya da Moskova' da yayım­ lanması konusunda kararsızlığını ifade etti. Egorova benzer bir kararsızlık göstermedi. Açıkça feminizme Samoilova' dan bile daha fazla düşman olan Egorova, derginin Moskova'ya transferi için, orada içeriği en büyük femi­ nist Kollantay tarafından biçimlendirileceğinden, kesinlikle buna "izin ve­ rilemez!" dedi.84 Fikir ayrılığından dolayı, bu konuda nihai karar Petersburg Komitesi'ne bırakıldı.85 İki gün sonra, 28 Haziran'da ve tekrar 2 Temmuz'da Petersburg Komitesi konuyu değerlendirdi ve kadın fabrika işçileri arasın-

Devam Eden K ri zler

1 251

da parti çalışması başlar başlamaz Rabotnitsa'nın yayınını bizzat üstlenme kararı aldı. 1 917'de Rabotnitsa'nın yayın kurulunu oluşturan Samoilova, Ni­ kolayeva ve Praskovia Kudelli, derginin yeniden hayat bulması için bir kez daha görevlendirildi.86 Fakat birkaç hafta sonra, 19 Temmuz'da, finansal ve personel kısıtları nedeniyle partinin ve hükümetin yayın organlarının kon­ solidasyonu sırasında bu karar bozuldu. Petersburg Komitesi Rabotnitsa'nın yayınlanmasından o an için vazgeçmeye ve yerine Rabotnitsa yayın kuruluna Petrograd Sovyetinin organı Krasnaya gazeta'da haftalık bir köşe ayırmaya karar verdi. 87 Krasnaya gazeta'daki haftalık "Rabotnitsa" köşesinin ilki 4 Ağustos'ta ya­ yınlandı ve başlangıçtan itibaren yayın kurulu üyeleri, her türlü ayrılıkçılık veya "Kollontay feminizmi" ile aralarına mesafe koymaya çalıştılar. Dolayı­ sıyla ilk mesajlarında, aynı gazetede birlikte çalışmanın, kadın ve erkek işçi­ leri kapitalizmin çürümüşlüğünden özgürleştirme büyük hedefiyle yürütülen mücadelede birleştiren bağları güçlendirmesinden duydukları memnuniyeti ifade ettiler. Nasıl ki önceki Rabotnitsa kadın işçilerin hayatlarına, bu işçi sı­ nıfının ortak görevleri ile bağlantılı olduğundan odaklandıysa, yeni köşe de fabrika işçisi kadınlarla büyük işçi ordusunun bir kolu olarak ilgilenecekti. 88 Şüphesiz, sonraki köşelerde gıda sıkıntısı ve kanlı iç savaş gibi kadınları özel olarak endişelendiren konular vurgulandı. Fakat en değişmez tema, genellikle kalın puntolarla vurgulanan, işçi kadınların ortak hedeflerle ilgilenirken er­ keklerden geri kalmaması çağrısıydı.

Bu esnada, Haziran' da seçilen Petrograd Sovyetindeki Bolşevik !iderler, DOM'u kapatmayı ve onun başını çektiği 2 Temmuz' daki genel grevi n önüne geçmeyi meşrulaştırmak için, şüpheli "yetkilerinden" faydalanmakta zaman kaybetmediler. DOM'u ülke içi ve dışındaki karşı-devrimin bir unsuru olarak kınayan bir karar önergesi, seçimlerin bitmesinden birkaç gün önce, yeni Sov­ yetin 27 Haziran' daki birinci genel kurulunda benimsendi.89 Bütün Petrograd gazeteleri, bu kınarnayı ön sayfalarında yayınlamak zorundaydı. Fabrikalar eğer genel greve katılırlarsa derhal kapatılacakları konusunda uyarıldılar ve bireysel greveHer para cezasıyla ve işlerini kaybetmekle korkutuldular. Ajita­ törler ve grev komitelerinin mensupları derhal tutuklamalara maruz kaldılar; daha sonra bu uyarılar başarılı oldu.90 13'ü öğleden sonrası, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi bölgesel Sov­ yetlerden ve bölgesel Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci parti komitelerinden temsilcilerle greve karşı alınacak ek tedbirleri planlamak için acil bir toplantı düzenledi.91 1 Haziran' dan başlayarak, muhalefete yakınlığından dolayı şüphe çeken basım tesisleri mühürlendi, düşman sendikaların ofisleri baskına uğra­ dı, Petrograd demiryolu hatlarında sıkıyönetim ilan edildi, iş durdurmaları

252

1

Bolşevikler Iktida rda

engelleme yetkisine sahip silahlı devriyeler oluşturuldu ve kent etrafındaki kilit noktalarda yirmi dört saat görevli olarak çalıştırıldılar. Bu sert önlemleri dikkate alarak, bir Novaia zhizn yazarı "asla, Haziran ayaklanması ardından Kerenski yönetiminde Bolşeviklere uygulanan en ağır baskılar sırasında bile, işçilerin özgürlüğüne ve iradesine mevcut işçi-köylü hükümetinin terörist yö­ netiminde olduğu kadar ket vurulmamıştı" sonucunu çıkardı.92 DOM Bürosu daha da geçmişe gitti: "Romanov'ların Rusya'sında hiçbir hükümet bir grevi bastırmak için Sovyet hükümeti kadar aşırı önlemler almamıştı."93 En azından kısmen bu güçlü karşı önlemler nedeniyle, DüM'un grev çağ­ rısına verilen karşılık çok az sayıda fabrikayla ve basım tesisiyle sınırlı kaldı.

Petrograd'da başarısız grevi izleyen (ve birkaç gün sonra Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin "komplosu"na verilen tepkiyle daha da kötüleşen) 94 hakim baskıcı atmosferde, DOM mahkum edildi. Bürosu 19 Temmuz'da son kez buluştu.

Bu toplantıda alınan ve belli ki aceleyle karalanan notlar, sadece kuruluşun merkezini boşaltma ve personelin ödemesini yapıp serbest bırakınayla ilgile­ nildiğini gösteriyordu.95 DOM ile ilgili izleyen adımlar Moskova'da meydana geldi. Bu adımlar özellikle, ülkenin her tarafından işçi temsilcilerine Rusya'nın problemlerine çözümler aramaları için bir fırsat sunmayı amaçlayan bir ulusal işçi kongre­ si organize etmekle ilgiliydi. DOM son toplantılarında, genel grev çağrısına ek olarak, başta Kuzey ve Merkez obiastiarda olmak üzere sanayi merkezle­ rindeki işçilerin yer alacağı bir kongre düzenleme ve derhal bir ulusal işçi kongresi planlama kararı almıştı. Dahası, 26 Haziran' daki toplantının hemen ardından, Aleksey Smi rnov ve N. K. Borisenko adlı iki önemli liderini böl­ gesel kongrelerin hazırlanmasına yardım etmek üzere Moskova'ya gönderdi.

Bunun için ilk toplantı, 28 Haziran' da Moskova' da düzenlendi. Petrograd, Moskova, Tula, Yaroslavl, Nijni Novogorod, Sormovo, Vladimir, Kolomna, Maltsev Bölgesi, Briansk ve Tver' den delegelerle birlikte, bir organizasyon ko­ mitesi oluşturdu ve 20 Temmuz' da Moskova' daki bölgesel kongrenin çağrısı takvime bağlandı.96 Organizasyon komitesi, Sovyet hükümetinin ne pahasına olursa olsun iktidarı elinde tutma kararlılığına izin vermeyen bir gündem tasarısı geliş­ tirerek, derhal faaliyete başladı. Bölgesel kongre, günün en kritik politik ve ekonomik problemleri üzerine düşünmeye ve taslak önergeler hazırlamaya devam edecekti. Bir sonraki Tüm-Rusya İşçileri Kongresi, yeniden birleşmiş işçi sınıfının desteğiyle, bu önergelere göre davranacaktı. Bu gündem planı, organizasyon komitesinin çabalarının Petrograd'daki DüM'un dağılması ve Moskova'da ve diğer sanayi merkezlerinde hakim boğucu politik koşullar ta­ rafından daha en baştan altının oyulduğu olgusunu ihmal ediyordu. Gerçek­ ten de, o kadar az sayıda delege 20 Temmuz' da başkente var mayı başardı ki, bölgesel kongrenin açılışı 22 Temmuz'a kadar ertelendi.

Devam Eden K r i zler

ı

1

21 Temmuz' da Moskova' daki delegelerin sayısı hala o kadar azdı ki, gayriresmi toplanarak ertesi günün konuşmalarının ve bu konuşmaların gündeminin belirlenmesiyle yetinmekten başka bir seçenekleri kalmamıştı.

Ulaşabilen delegelerin sayısında ani bir sıçrama olmazsa, buluşma artık bir kongre ve hatta konferanstan ziyade, ancak toplantı (soveshchanie) olarak ad­ landırılabilirdi. Ayrıca bu "toplantı", ulusal işçi kongresinde kritik politik, ekonomik ve dış politika konularında alınacak konumları planlamak yerine, yerel koşullar hakkında raporları dinlemek ve ulusal kongrenin örgüdenişi ve amacı hakkında sorularla muhatap olmakla sınırlı kaldı. 97 Kızıl Muhafızlar ellerinde tüfekleriyle görüşmeleri kestiğinde, 22-23 Tem­ muz tarihli bu "toplantının" sınırlı gündemi hakkında kabaca otuz beş katı­ lımcı ancak söz almıştı.98 Bütün katılımcılar sert muamele gördüler, tutuklan­ dılar ve VÇeka karargahlarında sorgulanmak ve meşum Taganka hapishane­ sine nakledilmek için derdest edildiler. Tutuklananlar arasında, seçilmiş işçi delegelerine ek olarak, sosyalist partilerden oy hakkına sahip olmayan dört temsilci de bulunmaktaydı: sırasıyla Menşevik, Sosyalist Devrimci ve Birlik (Edinstvo) partilerinin Merkez Komitelerinden Raphael Abramoviç, Alek­ sander Beilin ve Aleksander Volanen ile Bund'dan Aleksander Alter.99 Bu toplantıya ait belgeler, ne kadar eksik de olsalar, kayda değer bir ilgi uyandırmaktadır; çünkü iç savaş, işsizlik, hastalık ve açlık koşullarında emekçilerin ve hükümetin davranışiarına dair veriler sunmaktadır. Toplan­ tının oturumları boyunca ulusal bir işçi kongresi örgütlemenin önemi tar­ tışılmamış ve bu kongrenin o zamanki Sovyet iktidarıyla ilişkisine değinil­ memişti; bu ise, VÇeka'nın ileride katılımcılara karşı suçlamalarını zorlaştı­ rıyordu. Tartışmayı tetikleyen tek temel mesele, entelijansiyanın etkisinden bağımsız, tek ve güçlü bir ulusal işçiler "birliği" ya da "partisi" kurmanın ve­ rimliliği üzerineydi. Bu meselenin ortaya çıkması, ulusal işçiler kongresinin fikri gibi, kısmen daha en baştan DüM'un kuruluşuna katkı koymuş olan, mevcut bütün politik partilere dönük hoşnutsuzluğu yansıtıyordu.

Salgın hastalık uzmanlarının balıarda uyardığı korkunç kolera salgınının ilk işareti 1 Temmuz' da, Petrograd' daki hükümet otoriteleri ertesi günkü genel grevi engellemeye odaklandıkları sırada patlak verdi. O gün kentteki hastanelerde, korkunç hastalığa yakalandığı şüphesiyle yedi vaka kaydedildi.

Kolerada tipik olduğu üzere, vakaların sayısı çok hızlı bir şekilde arttıysa da tepe noktasında kalması çok uzun sürmedi; ondan sonra vakalarda istikrarlı düşüş devam etti, ama uzun bir dönem boyunca etkisini sürdürdü. İlk hafta­ nın vakaları (1-7 Temmuz), 59'u ölümle sonuçlanan 456 onaylanmış ve şüp­ heli vakayd ı. Salgın ikinci haftasında (8-14 Temmuz) 1 264'ü ölümle sonuçla­ nan 4247 vakaya, yani tepe noktasına ulaştı. Üçüncü hafta (15-2 1 Temmuz)

253

254

1

Bolşevikler İktidarda

1044'ü ölümle sonuçlanan 2304 vaka gözlendi ve dördüncü hafta boyunca (22-28 Temmuz) ise vaka ve ölüm sayıları yüzde elli düşerek, 507'si ölümlü 1219 vakaya indi. Vakaların ve ölümlerio sayısı hala kaygılandırıcı olsa da, Ağustos'ta ve Eylül' de istikrarlı bir şekilde düştü; rakamlar Ağustos için 86l'i ölümlü 2331, Eylül için 372'si ölümlü 1091 vakayd ı. Salgının en fazla vurduğu yerler, şaşırtıcı olmayacak şekilde, Petrograd'ın yüksek orandan vasıfsız işçi­ ler ve işsizlerden oluşan, enfeksiyona en az direnme kapasitesine sahip yoksul ve eğitimsiz kesimlerin oturduğu bölge ve mahalleleriydi.100 Kayıt altına alınan toplam vaka sayısı Tem muz ve Eylül arasında, 8223'ü onaylanmış ve 4305'i ölümlü olmak üzere 1 2 .047'ydi. Bu toplam rakamlar, ev­ lerinde ya da sokakta ölen çok sayıda kurbanı kapsamıyordu. Her halükarda, kayıt altına alınan vakaların sayısı, bu salgını kent tarihinin en büyük kolera salgını yapmaktaydı. Petrograd' daki (sonra Petersburg) 1 892 tarihli büyük kolera salgınından üç kat, 1902'de kenti kırıp geçiren salgından ise bir buçuk kat daha büyüktü. 101 Salgın ın tepe noktasında, 10 Temmuz tarihli Bolşevik Petersburg Komitesi toplantısına sunulan bir rapora göre, kurbanların yük­ sek bir yüzdesi sıra dışı bir şekilde fabrikada çalışan kadın işçilerdi. 102 Betimlenen dönem boyunca acımasız sınıf savaşı koşullarında, 1918 Pet­ rograd kolera salgınını kontrol altına alma mücadelesi bir çeşit sınırlı ateşkes gibi görünür; salgın boyunca nüfusun birbirine düşman politik kesimleri or­ tak çıkar (kamu sağlığı) için işbirliği yapmışlardır. Salgına en hızlı şekilde ya­ nıt üretmek için bölgesel Sovyetler sağlık birimlerinin Bolşevik ve Sol Sosya­ list Devrimci temsilcileri, Bölgelerarası Konferans'ta bir araya geldi. Acil du­ rum boyunca, enfeksiyondan nasıl korunulacağı hakkında halkı eğitmek için yerel çabalara, bölgesel Sovyetlerin tıbbi birimleri ya da kolerayla mücadele için aceleyle kurulmuş ve salgın hastalık uzmanları, yerel hastane çalışanla­ rı ve eczacılar tarafından desteklenen bölgesel Sovyet "troykaları" başkanlık etti. Tıbbi birimler aynı zamanda birçok mahallede, salgının kaynaklarını ku­ rutmak için gece gündüz canhıraş çalışan kolera ilk yardım istasyonları ve aşı merkezleri kurdular.103 Halk Sağlığı Komiserliği, kolera ile mücadelede kent çapında bir koordinasyon merkezine dönüşen Kolerayla Mücadele İçin Acil Durum Komisyonu kurdu.

Bolşevik halk sağlığı komiseri Pervukhin'in başkanlık ettiği 9 Tem­ muz' daki ilk toplantısında Acil Durum Komisyonu, kolera ile savaşmak amacıyla bağımsız bölgesel tıp/hıfzıssıhha merkezleri kurmak üzere bir plan geliştirdi.104 Ama Acil Durum Komisyonu'nun kayıtları, yerel düzey­ deki çabalarının çoğunu bölgesel Sovyet tıbbi birimleri ve troykaları ara­ cılığıyla yönlendirilmeye son verdiğini gösterir. Acil Durum Komisyonu, aynı zamanda, Petrograd Sovyeti tarafından kurulan Kolerayla Mücadele İçin Merkezi İşçi Komitesi ile birlikte uyumlu çalışmış görünür. Bölgesel Sovyetlerin temsilcileri Acil D urum Komisyonu'na sonradan eklendiği halde, kentin önde gelen tıp uzmanlarıyla beraber hizmet veren Merkezi

Devam Eden Krizler

'

1 255

İşçi Komitesi, kolerayla mücadelede bölgesel düzeydeki çabaları koordine etme hakkı talep etti. 105 Komite çoğu kez genel olarak işçi örgütleri ile Acil Durum Komisyonu ve bölgesel Sovyetler arasında bir kanal olma hizmeti gördü. Bolşevik Petersburg Komitesi bile işin içine girdi. Krizin tepe nok­ tasında, sokak satıcılarının meyve satışını durdurmak, önleyici sağlık ön­ lemlerinin işçiler tarafından acilen uygulanmasını kolaylaştırmak ve kent mezarlıklarındaki tabut tabut yığılmış cenazeler için işçileri seferber etmek üzere adımlar attı. 1 0 6 Salgınla bağlantılı emek anlaşmazlıkları asgari ve an­ laşılabilir düzeydeydi. Uspenski mezarlığında ağır şartlarda çalışan mezar kazıcılar, çok az olan ekmek oranlarında artış talep ettiler. Aynısı kentin su işlerindeki işçiler içinde geçerliydi, özellikle ateşçiler aşırı yüksek yüzde­ lerde hastalığın kurbanı olmuşlardı; yüksek riskli tıbbi görevler alan perso­ nelle aynı ilave oran için ısrar ettiler. Bu talepler Acil Durum Komisyonu'na yöntendirildi ve tahminiınce karşılandı. 1 0 7

1 9 1 8'in ilk yarısında Petrograd'ın politik, ekonomik ve toplumsal sorun­ ları ölçüsüzce derin leşti. Başta Moskova' daki Sovnarkom tarafından kendi kaderine terk edilen PiK-KK, bu sorunlarla itidalli tedbirlerle baş etmeyi denedi, ama başarısız oldu. DüM'un hızla genişlemesi, kısmen bu başarı­ sızlığın yansımasıydı. DüM'un çok sayıda belgesinin erişime açık olduğu bugünlerde bile, onun takipçiterinin sayısını ölçmek imkansızdır. Fakat bu kayıtlar, DüM'un 1 91 8 baharında Petrograd'daki fabrika ve tesislerin geniş bir kesiminden önemli sayıda işçinin desteğini aldığına dair şüphe bırak­ mamaktadır. Ayrıca, başlarda, yani DüM'un değişim için mevcut politik sistem içinde faaliyet yürütmeyi denediği Mart ayı ortasında, bu desteğin ardında temelde ekmek meseleleri -gıda eksiği, işsizlik, kaotik tahliye po­ litikası vb.- ile mevcut emek örgütlerinin ve özyönetim kurumları nın bu sorunların çözümüne yardımcı olma gönülsüzlüğü yatıyordu. Fakat tüm bu sorunların derinleştiği Mayıs ortası civarında, DüM'un hedefleri ve ona dönük halk desteği, daha açık bir şekilde politik ve Sovyet karşıtı hale bü­ ründü. 1 0 8 Petrograd bölgesel Sovyetleri, bu tabloya, işçilerin desteğini kendi partisiz işçi konferansları üzerinden geri kazanarak yanıt vermeyi denedi. Bolşevik­ Sol Sosyalist Devrimci çoğunluğa rağmen bu konferanslar, DüM'un genel kurulları gibi, gıda açığı ve işsizliğin vurduğu Petrograd emek gücünün artan hayal kırıklığını açığa çıkardı. Bu esnada Brest-Litovsk Antlaşması, Aleksey Shchastny öncülüğünde Helsingfors'tan Kronştad'a tehlikeli "Buz Yürüyüşü "ne yol açan, Almanların Rus Baltık Filosu'na el koyması veya Ino Kalesi'nin kaderine hükmeden kriz zamanındaki yeni savaş korkusunun sem­ bolize ettiği Petrograd'ın işgal edilmesi tehditlerini sona erdirmemişti.

256

1

Bolşevikler iktida rda

Dahası, Moskova'nın bitmek bilmez personel talebi, Bolşevik Parti teşki­ latını zaten sınırlı olan kadrolardan mahrum bırakmış, iş yerlerinde politik faaliyet yürüterek ve Petrograd yönetiminde öncü rol oynayarak partiyi güç­ lendirme çabalarının altını oymuştu. Bu noktada Petrograd' daki Sovyet ikti­ darının şiddetli krizinin belirtileri; mayın filosunun ve Obukhov işçilerinin isyanı, Petrograd Bolşeviklerinin Haziran' daki Petrograd Sovyeti seçimlerin­ de zaferi garantilernek için seçim sürecinde usulsüzlük yapma ihtiyacı hisset­ mesi ve DüM'un genel grevinin acımasızca bastırılmasıydı.

1917 yılının başında Petrograd nüfusu, ihtiyatlı bir tahminle yaklaşık 2,3 milyon olarak tahmin ediliyordu; ama 1910' dan sonra ilk kez 1918 Haziran'ın­ da yapılan bir nüfus sayımı, nüfusun neredeyse bir milyon azalarak bir bu­ çuk milyonun altına indiğini gösteriyordu.109 Sadece Mayıs'ın ikinci yarısı ve Haziran'ın ilk yarısında, büyük bir yüzdesi işçilerden oluşan kabaca 1 50.000 yurttaş, açlıktan kurtulmak için eski başkenti terk ederek kırsala göç etti.1 10 Giderek daha da dehşet verici hale gelen gıda sıkıntısı, artan Kızıl Terör teh­ didi ve eşi benzeri görülmemiş kolera salgını, yaz ortasına doğru kitlesel bir göç yarattı. Ağustos'ta Moskova' daki Novgorodsteva'ya yazdığı bir mektupta Stasova'nın bile "Piter boşaldı, ona bakmak çok üzücü" diye hayıflanması şa­ şırtıcı değildi. 1 1 1 B u sayısız acil durumla baş etmeye çalışırken Petrograd Bolşevikleri, Sol Sosyalist Devrimcilerle işbirliğinin faydasını gördüler. Kuzey Komünü'nün tarihi, 1918 baharında ve yaz başlarında Petrograd Bölgesi'ndeki Sovyet ik­ tidarının ayakta kalması için Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının ne kadar önemli olduğunu göstermekteydi.

lO

Ku zEY Ko M Ü N Ü v E B o L Ş E V İ K ­ S o L S o s YALİST D Ev R i M c i IT T i FA K ı

Zinovyev, Mart 1918'de, ulusal hükümetin Petro öncesi dönemin başkenti Moskova'ya taşınmasına karşı çıkmıştı; çünkü daha az merkezi ve önemli bir kent yerine Moskova'ya taşınmanın, Petrograd'a geri dönüş olasılığını azai­ tacağını düşünüyordu (Zinovyev'in tercihi, Nijniy Novgorod idi). Rus halkı Petrograd'ı hala başkent olarak gördüğü için, Zinovyev, taşınmanın ardından Petrograd ve Moskova'daki Sovyet yetkililerinin, ulusal hükümetin görevleri­ ni kısa bir süreliğine paylaşınası gerektiğinin altını çizdi.' Stasova, bu görüşü benimseyen önemli Petrograd Bolşeviklerinden biriydi. 2 Zinovyev, Laşeviç ve Yoffe, Nisan başında Moskova'da yapılan kaotik bir Merkez Komitesi genel kurulu ndan, partinin merkezi önderliğinin paralize olduğu ve Petrograd ' dan muhakkak takviye yapılması gerektiği inancıyla ayrıldılar. Bu noktada, bir tarafında Leninist Merkez Komitesi ve Sovnarkom'un, diğer tarafında Sol Komünistler kontrolündeki Moskova Oblastı Bürosu ve oblast yönetiminin yer aldığı, süregelen sert tartışmalar, merkezi önderliğin işlevsizleşmesine yol açmıştı.3 Zinovyev, Laşeviç ve Yoffe, kendi deneyimlerine dayanarak, Mos­ kova konusunda gitgide kaygılanmaya ve Moskova' daki parti yönetiminin, özellikle dış ilişkiler alanında, onların onaylamayacağı geri adımlar attığın­ dan kuşku duymaya başladılar.4 Ayrıca ordu, gıda tedarikleri ve halk sağlığı meseleleri, Petrograd 'dan -ülke düzeyinde olmasa da- bölgesel olarak daha güçlü bir yönlendirme gerektiriyordu.

Kuzey Oblastındaki (ya da bölgesindeki) parti çalışmalarının koordine edilmesi amacıyla bir Bolşevik bölge teşkilatının kurulması, oblast yöneti­ minin kuruluşundan öncesine denk geliyordu. Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu, 20 Mart'ta kuzeybatı Rusya' daki parti bölge komitelerini, Kuzey Oblastı parti bölge örgütüne dahil etme kararı aldı. Büro bu amaçla, 3-6 Nisan'da Petrograd, Arçangel, Vologda, Novgorod, Olonets ve Pskov civa­ rındaki bölgelerden parti temsilcilerinin katıldığı bir konferans topladı. 5 Bu Birinci Kuzey Oblastı (Bolşevik) Parti Konferansı'nda, Kuzey Oblastındaki parti çalışmalarını yönetmesi için temsili bir komite -Kuzey Oblastı Komitesi (KOK)- kuruldu.6

258

1 B o lşevikler İktidarda Eşzamanlı olarak PiK-KK, Kuzey Obiastında bir Sovyet kongresi dü­ zenlemek için plan yapmaya başlamıştı;7 kongre, nihayet 26-29 Nisan' da Petrograd' da toplandı. Kongre' den beklenen bir sonuç (bir oblast hükümeti­ nin kurulması) çıktıysa da, kongreyi tarihsel açıdan önemli kılan şey, Zinov­ yev ile Petrograd'ın önde gelen Sol Sosyalist Devrimcilerinden Yakov Fish­ man arasında, Sol Sosyalist Devrimcilerin yeni hükümete katılımı ve yeni hükümet yapısı konusunda patlak veren tartışmalar oldu.

PiK-KK 23 Mart'ta, Sol Sosyalist Devrimcilerin taleplerini, onların bir oblast hükümetine dahil edilmesi müzakerelerine onay vererek yanıtlamış oldu.8 Belli ki görüşmeler iyi gidiyordu. PiK-KK, Zinovyev'in l l Nisan tarihli raporunu dinledikten sonra, Sol Sosyalist Devrimcilerle koalisyon kurma­ nın faydalı olacağına bir kez daha kanaat getirdi ve onlara hükümette hangi koltukların verilebileceğini belirledi: "Her halükarda askeriye hariç; tarım, ulaşım ve içişleri." 9 Zinovyev, Birinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi'nin açılışından bir hafta önce, Petrograd' daki Sol Sosyalist Devrimci liderliğiyle bu sınırlar çerçevesinde müzakere yürüttü. 10 Ancak, kongrenin başlamasından bir-iki gün önce, (17-23 Nisan'da Moskova'da düzenlenen) İkinci Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Par­ ti Kongresi'nin delege çoğunluğu, 1 1 Brest antlaşmasını onayladığı için Sovnarkom' dan çekilip çekilmeme üzerine bir hafta boyunca sert tartışmalar yürüttükten sonra çekilme kararını onayladı. Delegeler aynı zamanda, Sol Sos­ yalist Devrimcilerin diğer ulusal ve bölgesel hükümet organlarına aktif olarak katılması tavsiyesinde bulundu.12 Birinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi'nin açılışı, Ino Kalesi'ni kuşatan büyük bir yeni savaş endişesiyle de çakıştı. 13 Daha önce gördüğümüz gibi, Petrograd'daki hükümet yetkilileri, bu tehlikenin ken­ te yapılacak bir saldırının başlangıcı olduğundan korkuyor ve "her ne pahası­ na olursa olsun" Petrograd'ı coşku içinde savunma kararlılıklarını ilan ediyor­ lardı. 14 Dolayısıyla Zinovyev, doğal olarak, kenti savunma taahhüdünün teyidi olarak kongrenin ilk gününde PİK-KK üzerine bir rapor hazırlamaya başladı.

Lenin'in "Sovyet İktidarının Acil Görevleri"ndekP5 asıl temayı önceden haber verircesine, Petrograd'ın elzem sorunlarını sıraladı ve bu sorunların ancak ob­ last geneline yayılmış güçlü bir diktatörlük, disiplin, koşulsuz itaat ve devrimci birlik beraberlikle çözülebileceği sonucuna bağladı.

Görünüşe bakılırsa, Sol Sosyalist Devrimcilerin koşulsuz itaat ve devrim­ ci birlik beraberlik konusundaki bu kaygılarla beraber Sovnarkom'u boykot etmeyi sürdürmesi, Zinovyev'in Sol Sosyalist Devrimcilere karşı başlataeağı şiddetli saldırının katalizörü oldu. Aynı zamanda, Sol Sosyalist Devrimciler hakkındaki hoşnutsuzluğunu açıkça dile getirmeye başlayan Lenin'le birlik­ te hareket etmeye çabalıyor da olabilirdi. Her halükarda, Zinovyev Sol Sos­ yalist Devrimcileri ikiyüzlülük, riyakarlık ve sabotajla suçladı. Brest antlaş­ masının onayianmasına destek vermeyerek işledikleri "ölümcül hatanın" so­ nucunda, Sol Sosyalist Devrimciler halktan aldıkları desteği heba etmişlerdi.

Kuzey Komünü ve B olşevik-Sol Sosyalist Devrimci Itti fakı

1

Sovnarkorn'dan çekilip Sovyet hükümetine başka alanlar üzerinden katıl­ mayı sürdürebileceklerini düşünmekle de yan ılıyorlardı. Mevcut koşullar altında, Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında hükümette etkin bir siyasi işbirliğinin temelleri zayıflarnıştı. Petrograd Sol Sosyalist Devrim­ cilerinin önünde iki seçenek vardı: Ya (her dü zeyde) Bolşeviklerle birlikte çalışacaklar ya da Sovyetleri tamamen terk edip Bolşevikleri devirrnek için karşı-devrime katılacaklardı. Zinovyev, bir kez daha, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin politikalarını netliğe kavuşturrnarnış olmasının kabul edilemez oldu­ ğunu ileri sürdü. Bununla birlikte, biraz çelişkili bir biçimde, Bolşevikterin politikalarını "sabote" etme niyeti gütrneyip onlarla işbirliği içinde çalışa­ rak, merkezi hükümetin ve Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin kararlarını (bir başka deyişle, Brest antlaşmasının uygulanmasını) destek­ lemeleri halinde, Sol Sosyalist Devrimcilerin oblast hükümetine katılmayı tercih ederse onlara hoş geldiniz diyeceklerini de ilan ediyordu. 16 Bolşevik çoğunluk Sol Sosyalist Devrimcilerin Zinovyev'in konuşması­ nın tartışılması taleplerini reddettiğinden,17 sözcüleri Yakov Fishrnan ancak kongrenin son gününde, 29 Nisan'da bu konuşmaya itiraz edebildi. Arada, daha salim kafayla düşünebilenler, Sovyet iktidarının kuzeybatıda ayakta kalabilmesi için Sol Sosyalist Devrimcilerden gelen yardırnın önemini ka­ bul ederek, hükümete katılımiarına dair bir uzlaşı üretmeye çalıştılar.18 Bu­ nunla birlikte, ateşli söylevleriyle tanınan Fishrnan, Zinovyev'e yanıt verir­ ken sözünü sakınrnadı.19 Zinovyev'in Alman kuvvetlerinin Ino Kalesi'ndeki ilerleyişine karşı kanının son damlasına kadar savaşma çağrısını sahiplenen Fishrnan, Petrograd Komünü bu sözüne sadık kaldığı sürece, Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimcilerin birlik içinde kalacağını ilan etti. Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci çatışmasındaki bu merkezi sorun üzerine Petrograd'daki Bolşevik otoriteleri Moskova'daki Sovnarkorn'la bir rnünakaşaya tutuşabilir­ di, asla Sol Sosyalist Devrimcilerle değil. Fishrnan'a göre, aslında, Petrograd'ı ne pahasına olursa olsun savunma ortak kararlılığı, Kuzey Obiastındaki Bol­ şevikler ve Sol Sosyalist Devrimcilere sağlam bir işbirliği temeli sunuyordu.

Fishrnan, Bolşevikterin Sol Sosyalist Devrimci "sabotajını" nasıl ispatla­ mayı urnduklarını merak etrnekteydi. Eğer Bolşevikler, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin [kentsel] "bahçecilik" yerine toprağın karnulaştırılrnasını, ticaret ve sanayi kesimlerinin temsilcilerine davetler yerine sahici bir işçi denetimini talep ettiğini düşünüyorlarsa, sabotajcı kendileriydi. Burada Fishrnan, gıda sıkıntısı krizini hafifletmek için Petrograd içinde ve etrafındaki açık alan­ larda sebze ekimi teşvikine ve askeri ve sınai projelerde rnaaşlı danışmanlar olarak burjuva uzmanlarının kullanılmasına atıfta bulunuyordu.

Zinovyev'in Sol Sosyalist Devrimcilerin oblast hükümeti dışında kalmala­ rının doğal olarak Sovnarkorn' dan çekilmeleri anlamına geleceği çıkarırnma cevap olarak, Fishrnan bu hamlenin tek bir sebebi olduğunu açıkladı: Dör­ düncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi, Sol Sosyalist Devrimcilere göre Ekim

259

260

ı

!

Bolşevikler iktidarda

Devrimi'ni tamamen çaresiz bir duruma sokan karar önergesini (Brest antlaş­ masının onaylanması) kabul etmişti. Sonuç olarak Sol Sosyalist Devrimciler, temsilcilerinin Sovnarkom'a katılımına izin vererek, devrimin boğulmasına yol açacağından emin oldukları politikalarda aktif şekilde işbirliği yapar ola­ caklardı. Fishman, Moskova' daki Sovnarkom Brest antlaşmasını uygulamaya zorlanacak, diye devam etti. Varsın öyle olsundu. Bu, Sol Sosyalist Devrimci­ lerin Bolşevikleri yüzüstü bırakmaları gerektiği anlamına gelmiyordu. Onla­ ra olan inançlarını kaybetmemişlerdi. Bolşevikler Sovyet Rusya'nın bir veya iki hafta nefes alacağını, eğer dayanılmaz koşullarla karşılaşırlarsa antlaşma­ nın bozulacağını söylemişlerdi. Eğer bu doğruysa, Sol Sosyalist Devrimciler gönül rahatlığıyla oblast hükümetlerine katılabilirlerdi. Fishman "burada barış antlaşmasını uygulamayacaksınız, sadece Alman temsilcilerle karşılıklı nota alıp vereceksiniz ve biz bu angaryayı seve seve size bırakacağız," diyerek gülümsedi. "ikimizin de hemfikir olduğu devrimci önlemlerden geri adım atılmadığı ölçüde," dedi, "memnuniyetle beraber çalışacağız."

Fishman, Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimcilerin genel olarak Sovyet hükümeti ve özel olarak gelecekteki oblast politik sisteminin yapısı hakkın­ daki düşüncelerini tarif ederek sözüne devam etti. Burada, Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimciler arasında hakim bakış açısını temsil eden Fishman ile Lenin'in izinden giderek, artık demokratik kaygıları hor gören ve devrimi kurtarmanın anahtarını katı parti disiplininde ve merkezileşmiş hükümette gören Zinovyev arasındaki karşıtlık önemliydi. Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümete bakışının merkezinde, Fishman'ın detayiandırdığı gibi, demokra­ tik Sovyetler etrafında örgütlenmiş işçilerin ve köylülerin devrimi ilerietme becerisine duyulan sarsılmaz inanç yatıyordu. Hakiki bir Sovyet iktidarı ve devrimci bir demokrasi, mutlaka sağlıklı toplumsal güçlere, yani kentsel ve kırsal nüfusun emekçi unsurlarına dayanmalıydı. Kent proJetaryası o esnada köylere göç etme sürecinde olduğundan, devrimci hükümetin ana toplumsal tabanının, Rusya'nın hala devasa, sağlıklı ve politik olarak muktedir emekçi köylüler olması gerekirdi: yanlarında işçi çalıştıran daha zengin toprak sa­ hiplerine karşı, kendi mütevazı tarlalarında çalışan orta sınıf ve yoksul köy­ lüler. Bu sınıf canlı ve iyi olduğundan, Sovyet sistemine tümüyle bürokratik kurumlar veya parti koroisederi diktatörlüğü zerk etmenin hiçbir gerekçesi olamazdı. Bolşeviklerin fabrika işçileri arasındaki toplumsal tabanının çö­ zülmesinin sonucu olarak, bürokrasi ve koroiseder habis uru, bir salgın has­ talık halini almıştı. Tabandaki çözülmeyi telafi etmek için, parti yetkilileri diktası özgürce seçilmiş, temsili Sovyetler vasıtasıyla uygulanan sınıf temelli demokrasinin yerine konulmuştu. Fishman'a göre, bu sürecin tersine çevril­ mesi gerekliydi. Elbette özellikle Petrograd'ın Zinovyev liderliğindeki Bol­ şevik otoriteleri, Sovyetlerin kendi emekçi seçmenlerinden yalıtılması nede­ niyle kaygılılardı ve bölgesel partisiz işçi konferansları vasıtasıyla bu tabioyu hafifletmeye bakıyorlardı. 20

Kuzey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

1

Fishman'ın bir oblast hükümetinin yapısına ilişkin Sol Sosyalist Devrim­ ciler adına sunduğu öneriler, hükümetin öncelikle halk tarafından kontrol edilen, demokratik olarak işleyen, temsili Sovyetler aracılığıyla yürütülmesi gerektiği derin inancından kaynaklan ıyordu. Dolayısıyla Fishman, temelde, PiK-KK'nın lağvedilmesini ve Kuzey Obiastındaki ana hükümet organının, üyeleri kitleler istediğinde geri çağrılabilecek ve böylece her zaman halk ira­ desini yansıtacak, esnek ve koşullara uyumlu bir Sovyet Yürütme Komite­ si olmasını önerdi. Yürütme Komitesi, mevcut komiserliklere tekabül eden seksiyonlara sahip olmalı; her seksiyona bir Yürütme Komitesi üyesi başkan­ lık etmeli, böylece tüm sistem Yürütme Komitesi'nin tam denetimi altında olmalıydı. Seksiyon başkanları ayrı bir organ olarak toplan mayacaktı (Tah­ minen, halk tarafından seçilen Sovyetlerin denetimine tabi, benzer şekilde yapılandırılmış yürütme komiteleri, daha alt seviyelerde hükümet işlerinden sorumlu olacaktı). Fishman, eğer bütün bunlar yapılırsa, yürütme komiteleri­ nin Moskova' daki MYK'nın dönüştüğü gibi bir hayal ürününe dönüşmeyece­ ğini, kitlelerin ülkenin politik hayatına ve devrime yeniden bağlanacaklarını belirterek sözlerini tamamladı. 21 Ardından, Kuzey Obiastı için genelde kullanılan adla Kuzey Obiastı Ko­ münler Birliği (kısaca Kuzey Komünü) hükümetinin yapısı üzerine iki öner­ ge delegeler tarafından oylandı. Biri, Fishman'ın önerdiği radikal (bazılarına göre hayalperest) yenilikleri içeriyordu. Bolşevikler tarafından sunulan diğe­ ri, temelde mevcut Sovyet yapısı modellerine uyuyordu. Bolşevik önerge aynı zamanda yeni hükümetin, önceki tüm ulusal Sovyet kongrelerinin kararlarını (bunlar ne olursa olsun) uygulayarak ve merkezi Sovnarkom ve MYK ile ya­ kın işbirliği içinde çalışarak, Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde benimsenen çizgiyi takip edeceğini taahhüt etti. Sol Sosyalist Devrimci öner­ ge 45, Bolşevik önerge ise 82 oy aldıY 29 Nisan'da Kuzey Obiastı ya da Kuzey Komünü Sovkom'una seçilen Bolşevikler; Zinovyev (başkan), Sheiman (maliye), Lunaçarski (aydınlan­ ma), Krestinski (adalet), Yuritski (içişleri), Zalutski (emek), Volodarski (ba­ sın), Malişev (ekonomi), Lilina (sosyal refah), Anvelt (milliyetler), Pervukhin (kamu sağlığı), Pozern (askeri işler) ve Voskov'du (gıda tedariki).23 Mayıs ayı başlarında, bu ekibe dört Sol Sosyalist Devrimci katıldı: Yuritski yerine İçiş­ leri Komiserliğine ve Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komitenin başına Proşyan (Yuritski, PÇeka başkanı olarak görevini sürdürdü), M. D. Samokh­ valov (oblast denetimi), Nikolay Kornilov [Kiril Korenev] (tarım) ve Leonid Bekleşov (posta ve telgraf).24 Bolşevikler yeni hükümette Sol Sosyalist Devrimcilere -başta öngörül­ düğü gibi üç yerine- dört koltuk bırakınakla kalmadılar; bu, yeni oblast hü­ kümetinin kurumları arası ilişkilerde de devam etti. Kuzey Obiastı Merkezi Yürütme Komitesi tarafından kabul edilen 14 Mayıs tarihli bir karara göre, iki Kuzey Obiastı Sovyetler kongresi arası dönemde bölgedeki "yönetim ve

261

262

1

Bolşevikler iktidarda

denetim" organı, yirmi beş Bolşevik ve on dört Sol Sosyalist Devrimciden oluşan Merkezi Yürütme Komitesi'ydi. Onun Yürütme Komitesi, Kuzey Ob­ lastı Sovkom'u olacaktı. Merkezi Yürütme Komitesi'nin bütün üyeleri komi­ serlikler arasında dağıtılacaktı ve komite bir organ olarak en az iki haftada bir toplanacaktı. Aynı zamanda Merkezi Yürütme Komitesi üyesi olmayan Kuzey Obiastı Sovkom'u üyeleri sadece istişari oy hakkına sahip olacaktı. 25 Yüzeysel olarak, bu tasarım, koroiserlerin keyfi iktidarı ve Merkezi Yürütme Komitesi'nin Kuzey Obiastı Sovkom'una üstünlüğü konusunda Sol Sosyalist Devrimcilerin endişelerine bir yanıt çabasını temsil eder görünür. Her du­ rumda, fiiliyatta hızla başarısız oldu; merkezi hükümette olduğu gibi, Ku­ zey Obiastı Merkezi Yürütme Komitesi de Kuzey Obiastı Sovkom'una tabiy­ di ve merkez üssü Smolni' de olan ikinci organ, özünde, Petrograd ve komşu bölgelere dair kararnameleri istediği gibi kabul ve ilan etti. Aynı zamanda, Kuzey Obiastı Sovkom'unun ve Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi Merkezi Yürütme Komitesi'nin kurulması, kentte otorite iddiasında bulunan yeni bir kurumlar katmanı daha ekleyerek, Petrograd' da yönetim işlerini daha da karıştırdı. Kuzey Obiastı Sovkom'u, PiK-KK, Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyeti ve Yürütme Komitesi'nin üst düzey yetkililerinin genellikle aynı ki­ şiler olması ve Zinovyev'in hepsine başkanlık etmesi, bu karmaşayı hafif­ letse de gidermedi. 26 Birinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi'nde Zinovyev ile Fishman ara­ sındaki tartışma, ki bugünden bakıldığı nda iki parti arasında kongredeki temel ayrışma noktası olmuştur, Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki hem birleştirici bağları hem de büyük ayrımları gösteriyordu.

Kadro açığı çeken Petrograd Bolşevikleri için Sol Sosyalist Devrimciler, ale­ lacele ve rastgele üye yapılmış yeni Bolşevik Parti üyelerinden genelde dev­ rime çok daha adanmış, enerjik ve yetenekli bir kadro kaynağıydı. Kuzey Obiastı kongresi ertesinde, Petrograd' daki Sol Sosyalist Devrimciler faali­ yetlerini sürdürdüler ve hatta bazı komiserliklerde, PÇeka' da ve Petrograd Sovyeti ve bölgesel Sovyetler gibi yerel yönetim organlarında üstlendikleri rolleri genişlettiler.

Sonraki olayların da göstereceği gibi, Fishman'ın, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin Bolşeviklere inancını hala koruduğu iddiası temelde yanlış değildi.

Elbette, Petrograd 'daki Sol Sosyalist Devrimci liderlerin çoğu Brest-Litovsk antlaşmasını, uluslararası sosyalist devrime yapılmış utanç verici bir ihanet olarak görüyorlardı. Ne var ki onlar için Bolşevikler hala "Ekim" in kahraman mimarlarıydı. Hala sağlıklı bir çekirdek kadroya, Sol Sosyalist Devrimcilerin özel bir kan bağı hissettiği Sol Komünistlere sahiptiler. Onların baskısı saye­ sinde, bir bütün olarak Bolşevik Parti'nin, sapmadan kurtulup devrimci yola geri dönmesi ve iki partinin birlikte dünya devrimini ilerietmek için çalışma­ sı kaçınılmaz görünüyordu. Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimciler için diğer alternatifler -Bolşeviklere sırt çevirerek aslında karşı-devrime yardım etmek

Kuzey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifa k ı

ya da yoluna yalnız devam etmek- tartışma dışıydı. Her şey bir yana, yeni ve hala zayıfbir şekilde örgütlenmiş Sol Sosyalist Devrimci Parti'nin iç meseleler yüzünden neredeyse parçalandığı ikinci ulusal parti kongresinin üzerinden sadece bir gün geçmişti.

Zinovyev ve Fishman arasındaki tartışma, aynı zamanda Bolşevikleri Sol Sosyalist Devrimcilerden ayıran birçok temel programatik ilkeyi açığa çıkar­ dı. Bolşevik liderlik için, ekonomik ve politik yaşamda süregiden dağılman ın ve iç ve dış düşmanların yarattığı tehdidin çözümü; diktatörlükte, kurumsal merkezileşmede, burjuvazinin ve onun eski görevlilerinin teknik uzmanlıkla­ rından faydalanmakta ve Almanlada çatışmada Brest antlaşmasının sunduğu "nefes alma" süresinin ne pahasına olursa olsun genişletilmesinde yatıyordu. İşçi ve köylülerin demokratik Sovyetler kanalıyla iktidar kılınması ülküsüne bağlı olan ve dünya ölçeğinde bir ayaklanmayı Rus devriminin yegane ayakta kalma şansı olarak gören Sol Sosyalist Devrimcilere göre bu politikalar mide bulandırıcıydı. *

*

*

Kuzey Komünü'nün kurulmasından hemen sonra yaşanan, birbiriyle bağ­ lantılı iki gelişme, Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşevik politikaların doğrul­ tusu konusundaki kaygılarını güçlendirdi. Bunlardan biri; 28 Nisan' da hem

Pravda' da hem de İzvestiya'nın özel eki olarak yayınlanan ve 29 Nisan' da (Oblast Kongresi'nin son günü nde) MYK'ya hitaben yapılan bir konuşma­ da özetlenen, Lenin'in yeni programatik açıklamasıydı: "Sovyet İktidarının Acil Görevleri." 27 Bu açıklama, Merkez Komitesi'nin Leninist çoğunluğu ile önde gelen Sol Komünistler arasında 4 Nisan' da yaşanan ve 20 Nisan tarih­ li Kommunist'te yayınlanan bir tartışmada sunulmuş Sol Komünist teziere Lenin'in ayrıntılı yanıtıydı. Bu aynı zamanda İkinci Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'nde hükümetin iç ve dış politikalarına karşı yapılan Sol Sos­ yalist Devrimci saldırılara ayrıntılı itirazlarını içeriyordu. En zengin burjuva kesimlerin ve büyük toprak sahiplerinin gücünün kırılması gereken, dev­ rimin en yıkıcı aşamasının büyük ölçüde tamamlandığı varsayımına karşı, Lenin Sovyet iktidarının daha önemli acil görevlerini, kapitalizme karşı sal­ dırıyı askıya almak ve Rusya'nın ekonomik gücünü ve askeri yeteneklerini ye­ niden diriltmek için ekonomik kaosu sona erdirmek olarak tanımlıyordu. Bu görevler; hükümet direktiflerinin sorgulanmadan hayata geçirilmesini, tekil diktatörlere (komiserlere) itaati, ekonominin yönetiminde maaşlı "burjuva uzmanlar" dan yararlanmayı, iş idaresinde tek adam otoritesi ve emek disip­ lini, sanayide işçilere ücret teşviki gibi diğer "kapitalist" önlemlerin yeniden yürürlülüğe girmesini gerektiriyordu. Lenin bu karma ekonomik sistemden "devlet kapitalizmi" olarak bahsediyor ve bunun Almanya'nın savaş döne­ mi ekonomisini model aldığını kabul etmekten çekinmiyordu. Tüm bunlar,

263

264

\

B o l şe v i kler i k tidarda

Karelin'in 29 Nisan'da MYK'ya beyan ettiği gibi, Sol Sosyalist Devrimciler için kabul edilemez kararlardı. Aynı zamanda Lenin, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin anın ihtiyaçlarını anlayamadıkları suçlamasına, MYK' daki konuşma­ sında açıklamanın yazılı versiyonuna göre kayda değer ölçüde daha çok yer ayırdı. Karelin temkinli bir şekilde bunu görmezden gelerek, Lenin'in temel varsayımiarına ve politikalarına meydan okumaya odaklandı.29 Lenin'in "Sovyet İktidarının Acil Görevleri"ndeki tezleri, Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimciler arasında büyük bir infiale yol açtı. 3 Mayıs tarihli Sol Sosyalist Devrimciler Yedinci Petrograd Kent Konferansı'nda delegeler, İkin­ ci Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'nin Brest barışına muhalefetini ve merkezi hükümetten ayrılmayı onayiayan bir önerge geçirdiler. Aynı zaman­ da, "Ekim devriminin sloganlarından tamamen uzaklaştığı zamana kadar" Kuzey Obiastı hükümetinde yer almaya destek verdiler. Ek olarak, Lenin'in "yeni rotası"na karşı, MYK' da Sol Sosyalist Devrimci fraksiyon tarafından kabul edilmiş olan ve özellikle Lenin'in burj uvaziyle "iş bilir" bir ilişki geliş­ tirme ve politikada ve ekonomi yönetiminde diktatörlüğü teşvik etme niyetini vurgulayan "tezleri" benimsediler. Bu tezler, Karelin'in 29 Nisan'da MYK'da Lenin'e karşı itirazlarını tekrarlayarak, Lenin'in yeni programını Ekim'in te­ mel ilkelerinden sistematik bir geri adım, emekçi köylülüğün toplumsal ro­ lünün yanlış değerlendirilmesi ve kent proletaryasının yaratıcı gücüne du­ yulan güvensizlik kaynaklı, toplumsal devrimden bilinçli bir vazgeçiş olarak eleştirdi. Tezler, diktatörlük ve iç ve dış karşı-devrime taviz yerine, Rusya'nın ekonomik sorunlarının çözümünün dünya devriminden ayrı düşünülemeye­ ceği görüşünü benimsedi. Dolayısıyla Alman emperyalizmine karşı derhal bir taarruz, işçi ve köylülerin devrimci kuruluşa mümkün olan en tam katılımı ve demokratik Sovyetlerin yayılması ve güçlendirilmesi üzerinden mücadele çağrısı yaptı. 30 Kuzey Komünü'nün kuruluşundan hemen sonra Sol Sosyalist Devrimci­ lerin Bolşevik politikasının doğrultusuna dair kaygılarını tırmandıran ikinci gelişme, Lenin'in giderek aciliyet kazanan kentlerdeki açlık sorununu çöz­ mek için silahlı kuvvetiere başvurmasıydı. 23 Mart'ta Sovnarkom, Lenin ta­ rafından önerilen ve ulaşım halk komiserini ve ona bağlı bölgesel diktatörleri ülke çapında demiryollarının işleyişini restore etmek ve yönetmek için sınırsız yetkiyle donatan bir kararname yayınladı. Kararname aynı zamanda, demir­ yollarında sıkı bir düzen sağlamak için olağanüstü silahlı güvenlik müfreze­ leri oluşturulması emrini veriyordu .31 Petrograd demiryolu ağının durumu göz önünde bulundurulduğunda, bu emirlerin yeni bir deneyimsiz, genelde de yozlaşmış güvenlik güçleri kadernesi yaratmaktan başka bir pratik sonu­ cu yoktu. Her halükarda, Petrograd'daki gıda terlariki krizi bahar sonları ve yaz başlarında daha da kötüleşti. Petrograd'daki işçilere Mart ayında tahsis edilen günlük pay zaten sadece 1082 kaloriydi (kural, 3600 kaloriydi). Nisan,

Kuzey Komünü ve B olşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

1

Mayıs ve Haziran'da bu rakamlar sırasıyla günde 1013, 899 ve 714 kalori oldu.

Fakat bu rakamlar bile gerçek tabioyu yansıtmıyordu; çünkü erişilebilir gıda arzı genelde bu asgari tahsisleri karşılamak için bile yetersizdi. Yıllar sonra ka­ leme aldığı hatıratında Viborg Bölgesi'nden Bolşevik Vasili Kaiurov, Mayıs'ta işçilerin kentteki atların önemli bölümünü yediğini ve o zamandan başlayarak haftalar boyunca çoğunun gıda karnelerine karşılık sadece ayçiçeği çekirdeği ve kabuklu yemiş alabildiğini anımsıyordu .32 Petrograd Sovyetinin 9 Mayıs tarihli bir toplantısında hem Bolşevikler hem de Sol Sosyalist Devrimciler hal:l gıda krizi ile baş edebilmek için barışçıl önlemler arayışındaydılar;33 aynısı 17 Mayıs'taki bir Bolşevik Delegeler Sovyet toplantısının da gündemiydi.34 Bu toplantıda, bölgesel komite delegelerinin sadece küçük bir yüzdesi boy gösterdi. Fakat durum zaten fazlasıyla tehditkar olduğundan ve Merkezi Gıda Arzı Kurulundan Bolşevik temsilci A.l. Puçkov orada bulunduğundan, delegeler toplantıyı "gayriresmi" ilan etmeyi ve sade­ ce Puçkov'un söylemek zorunda olduklarını dinlemeyi kabul ettiler. Puçkov, gıda arzı krizinin nedenlerini açıklarken, köylülerin tahılı değersiz kağıt para için elden çıkarma isteksizliğinin yanı sıra ulaşım sorunlarına ve Sovyet kar­ şıtı unsurların gıda temini, sevkiyatı ve dağıtımının her aşamasındaki en­ gelleyici tutumianna işaret etti. Krizin serbest ticarete koyulan kısıtlamaları ortadan kaldırarak ya da kulakların (ücretli emek kullanan zengin köylüler) tahılına zorla el koyarak çözülebileceği düşüncesini, bir "vesvese" olarak ad­ landırıp reddetti. Puçkov köylülerin ihtiyaç duyduğu mamul malların üreti­ minin, kent ile kır arasında sağlıklı bir mübadele sistemi oluşturmanın, ula­ şım imkanlarını ve yönetimi iyileştirmenin ve ülke çapında sınıf temelli, tek tip bir karne sistemi kurmanın önemini özellikle vurguladı.

Sadece mevcut yakıt kısıtlarının ve yaygın açlığın mübadele için gerek­ li mamul mal üretimini imkansız kılıyor görünmesi bile, bu saptarnaların Puçkov'u dinleyenlerden bazılarını moral olarak tümüyle çökertınesi için yeterliydi. Diğer delegeler, Puçkov'un şiddet içermeyen önlemlerinin yanı sıra gemi ulaşımını geliştirecek kaynaklar bulmak, işsizleri gıda açığının Petrograd' dan daha az akut olduğu bölgelere tahliye etmek, kuzeydeki balık­ çılık kaynaklarından daha fazla faydalanmak, kentte ve çevresinde sebze bah­ çeciliğini teşvik etmek ve yerlerine güvenilir kişiler yetiştirilene kadar kayda değer sayıda işçiyi sabotajcıları gözetlernek üzere gıda arzı kurumlarına ata­ mak gibi yollarla krizin yatıştırılabileceği konusunda daha az karamsarlardı.

Fiilen herkes "panik yaratmaya" ve krizin boyutunu görünür kılarak kar­ şı- devrimin eline koz vermeye karşıydı. Gerek Puçkov'un raporundan, ge­ rekse onu takip eden tartışmalardan, Petrograd' daki Sovyet iktidarın ayakta kalmasının, gıda durumunun bir şekilde iyileştirilmesine ya da her koşulda daha kötüye gitmesinden sakınılmasına bağlı olduğu anlaşılıyordu. Bununla beraber, Puçkov'un krizle baş etmek için sadece şiddet dışı yöntemler kulla­ nılması vurgusunu hiç kimse sorgulamamıştı.35

265

266

1 Bolşevikler Iktidarda Oysaki Puçkov'un yaklaşımı, Lenin ve Sovnarkom tarafından hazırlanan zor kullanma planı ile çelişiyordu. 9 Mayıs'ta, tüketici eyaletlerdeki kıtlığa rağmen tahıl üreten eyaletlerdeki " kulakların ve zenginlerin" hükümeti daha fazla para ödemeye zorlamak için tahıl fazlalarını ellerinde tuttukları öncü­ lünden hareketle, Sovnarkom "açlık çeken yoksullara karşı şiddet uygulayan tahıl sahiplerine, burjuvaziye uygulanan şiddetin aynısıyla karşılık verme" kararı aldı . Bu amaçla, tarlalarını ekmek ve bir sonraki hasada kadar aileleri­ ni doyurmak için gerekli asgari miktardan daha fazla tahılı olanların ellerin­ deki tüm tahıl fazlasını, bir hafta içinde belirlenen toplama noktalarına teslim etmelerini emreden bir kararname çıkarıldı.

Bundan böyle, tahıl fazlasına sahip bütün köylüler " halk düşmanı" ilan edilecekti. Tutuklananlar devrimci mahkemelere teslim edilecek, on yıldan az olmamak kaydıyla hapiste angarya cezasına çarptırılacak, tüm mülkleri ellerinden alınacak ve sonsuza kadar kendi komünlerine girmekten men edi­ leceklerdi. Gıda arzı halk komiseri Aleksander Tsiurupa ve vekillerine, tahıl fazlasına el koymak için silahlı güç kullanma yetkisi tanındı. Emirlerine karşı gelen bütün yerel gıda arzı kurumlarını dağıtabilir ve siyasi idareden ya da özel kurumlardan onlara müdahale eden herkesi görevden alabilir ve yargı­ ya teslim edebilirlerdi.36 Aynı gün (9 Mayıs) MYK'da bu kararname üzerine yürütülen tartışmalar sırasında Karelin Sol Sosyalist Devrimciler adına söz alarak güçlü itirazlar yöneltti.37 Ancak bu itirazlar yok sayıldı. Kararname 1 3 Mayıs'ta M Y K Başkanlık Heyeti tarafından onaylandı.38

Lenin'in köylülüğü açlık içindeki işçileri beslerneye zorlama politikası ve sonucunda kır ile kent arasında yaratılan bir tür savaş hali, bahar sonları ve yaz aylarında geniş ölçekte hayata geçirildi. O sıralarda, silahlı işçiler ve Kı­ zıl Ordu birlikleri -gıda tedariki müfrezeleri (prodotriady) - "artık ürünleri" köylülerden silah zoruyla almak için çiftlik bölgelerine sevk edildi. Ardından tarım bölgelerinde, ticari ya da sınai teşebbüs sahibi kulakların ve kırsal nü­ fusun dışlandığı Yoksul Köylü Komiteleri (kombedi) kuruldu.39 Kombedilerin birincil amacı, gıda tedariki müfrezelerinin tahıl fazlalarının yerini tespit et­ mesine yardımcı olmak ve genel olarak gıda arzı diktatörlüğünün uygulan­ masına destek çıkmaktı.

Kombedinin kuruluşu hakkında kararname 8 Haziran'da Sovnarkom ta­ rafından kabul edilerek l l Haziran'da MYK'nın onayına sunuldu. Burada Karelin onu "taşradaki Sovyet iktidarının bütün yapısının" altını oymakla sert bir şekilde eleştirdi. Ona göre, halihazırda gıda arzı birimlerini geliştir­ mekle olan, seçimle tayin edilmiş köylü Sovyetleri, tamamen yeni, "yalıtık" kurumlara tabi olmalıydı. Yine, suçları sadece hayatta kalmaları için gerekli sanayi ürünlerini edinmekte ihtiyaç duydukları asgari tahıl miktarını koru-

Kuzey Komünü ve Bolşevik- Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

maya çalışmak olan, tümüyle yeni bir küçük toprak sahipleri kategorisinin sınıf düşmanı olarak tanımlanması ve kıt tahıl fazlaianna el koyulması ge­ rekecekti. Köylüler tahılı sabit fiyattan sunmaya zorlanacaktı, ama ihtiyaç duydukları mamul malların fiyatı sabit değildi. Karelin'e göre, tüm bunlar Bolşevikterin işçilere dönük kayırmacılığının ve bürokratik merkeziyetçiliğe düşkünlüğünün işaretiydi.

Lenin, başından itibaren, bunun kentteki Sovyet iktidarına etkisini gö­ zetmeksizin, Petrograd' dan kırsal bölgelere sevk edilecek Bolşevikterin ve sıradan işçilerin sayısını azamileştirmeye çalıştı. Bu nedenle 10 Mayıs'ta, Sovnarkom'un köylülerin fazla tahılına güç kullanarak el koyulmasına izin veren kararnarneyi kabul etmesinden sonraki gün, bir Putilov tesisi temsil­ cisinden, Petrograd işçilerine gıda terlariki müfrezelerine kitlesel ölçekte ka­ tılmaları için bir çağrı yollanmasını istedi. Aleksander Tsiurupa' dan yazılı olarak alınan, ekmek için gerekli bütün gücü kullanma yetkisiyle donatılmış şekilde, bu çağrı sadece Petrograd' da yirmi bin "seçilmiş" işçiyi "taşra bur­ juvazisine karşı acımasız bir silahlı saldırı" için görevlendirdi.40 21 Mayıs'ta Lenin ayrıca Zinovyev'e ve Bolşevik Petersburg Komitesi'ne, Petrograd işçi­ lerinin gıda terlariki müfrezeleri için seferberliğini talep eden bir açık mek­ tup metnini telgraf çekti. Ertesi gün yayı nlanan mektup, "açlığın uzattığı kemikli el" den kurtulmak için silah zoruyla köylülerden buğday elde etmek üzere on binlerce öncü Petrograd işçisinin derhal seferber edilmesi çağrısın­ da bulunuyordu.41 Sadece bir gün sonra (22 Mayıs), Bolşevikterin köylülüğe karşı tutumunun ve ayrım gözetmeyen tahıl terlariki politikalarının Sol Sosyalist Devrimci Ka­ relin ve Trutovski tarafından saldırıya uğradığı bir başka hararetli MYK otu­ rumunun ardından, Lenin ikinci bir "Piter' deki işçilere Mektup" kaleme aldı. işçilere köyleri hedef alan kutsal kafileye katılma çağrı yapan ikinci mektup, ilkine kıyasla daha aceleci, telaşlı ve gözü karaydı. İki mektup arasındaki belki de en önemli fark, ikincisinin Sol Sosyalist Devrimcilere karşı şiddetli saldırı­ sıydı; onları kulakları savunmaya eğilimli, mutlak şekilde gereken zorla buğ­ day terlariki politikalarının altını ayınaya ve genel olarak, Sovyet iktidarına karşı yerli ve uluslararası karşı-devrimle eşit derecede yıkıcı olma eğiliminde­ ki zayıf iradelilerin partisi olmakla suçluyordu.42 Lenin'in ikinci mektubu 26 Mayıs tarihli Krasnaya gazeta'nın baş say­ fasında çıktı. Birinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi'nden sonra kurulan koalisyon hükümetinde Bolşeviklerle dirsek dirseğe çalışan Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimcilerin tepesi bir kez daha atmıştı. Lenin'in saldırısının za­ manlaması, eski başkentte özellikle uygunsuz olmuştu; çünkü yerel gıda ar­ zında yeni bir düşüşle, DOM'a desteği arttıran, işçiler arasında yükselmiş hu­ zursuzluk dalgasıyla, yine işçiler arasında anti-semitik taşkınlıklada ve kaygı uyandırıcı diğer sağ faaliyetlerle, I no Kalesi'ne dönük tehdide eşlik eden yeni bir Alman işgali korkusuyla çakışmıştı -ki bunların hepsi, eğer kuzeybatıdaki

267

268

1

ı

B o lşevikler iktidarda

Sovyet iktidarı ayakta kalacaksa hükümet güçleri arasında birlik olması ge­ rektiğine işaret ediyordu.

28 Mayıs'ta, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin Znamia' bor'by ga­ zetesinin ilk sayfasında yer alan öfkeli başyazı, Lenin'in Sol Sosyalist Dev­ rimcilere karşı ayrım gözetmeyen saldırısına karşı sert bir eleştiriyle başlıyor ve aynı sertlikle bitiyordu. İki gün önce (26 Mayıs), önde gelen Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri ve parti bölge komitelerinin temsilcileri Sekizinci Kent Konferansı için toplanmış; burada Lenin'in gazetelerin sabah baskısında çı­ kan ikinci mektubu, anlaşılabilir şekilde bir galeyana yol açmıştı. Bir katılım­ cı "Lenin sonunda bütün sınırları aştı" diye haykırdı. Diğeri, "Hiçbir şeyden çekinmiyor, gerçekleri [tümüyle] çarpıtmaktan bile" diye veryansın etti. Bir üçüncüsü, "zıvanadan çıkan diktatörü dizginlemek şart," diye bağırdı. Kon­ ferans Lenin'in demagojisinin "bütün sınırları aştığını" ilan eden ve Sol Sos­ yalist Devrimci Merkez Komitesi'ne derhal Bolşevik Parti' den Lenin'in konu­ mu hakkındaki düşüncesini ifade etmesini talep etmeye çağıran bir önergeyi onayladı.43 Kayıtlarda bu talebe verilmiş herhangi bir yanıta rastlamadım. Zinovyev yönetimindeki Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyeti, Lenin'in çağrılarına ce­ vap vermekte zaman kaybetmedi. 23 Mayıs'ta, henüz Lenin'in ikinci mektu­ bu bile basılmam ışken, bölgesel Sovyetleri "27 Mayıs'tan önce" tahıl tedariki müfrezeleri kurmaya çağırdı. Bu birliklerin bileşenlerini içeren listelerin, 28 Mayıs civarında Petrograd Sovyeti Gıda Arzı Komisyonu'na teslim edilmesi gerekiyordu. Başlangıç olarak, her bir bölgesel Sovyet için 20 ile 50 arasında değişen bir kota, toplamda 515 işçi uygun görüldü. Başkanlık Heyeti, müfre­ zelerin yönlendirilmesi ve silahlandırılmasından kendisini yükümlü kıldı.44 Petrograd Sovyetinin 29 Mayıs tarihli olağanüstü genel kurulu bu planı uy­ gun buldu ve 2 Haziran'da Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyeti dör t yüz işçi­ den oluşan ilk müfrezelerinin Petrograd 'dan ayrıldığını açıkladı. 45 Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu 31 Mayıs'ta, Kuzey Oblastı Sovkom'u, Kuzey Oblastı [Bolşevik] Komitesi, Petersburg Komitesi, parti böl­ ge komiteleri, sendikalar ve benzerlerinden parti liderlerinin katıldığı, istisnai bir toplantı düzenledi. Bu toplantının birincil amacı, Merkez Komitesi'nden gelen katı parti içi disiplini "yeniden inşa etme" ve yine parti çalışmasını Sov­ yet çalışmasından üstün tutma talimatlarını ele almak gibi görünüyordu.46 Toplantıdaki en acil görev, Lenin'in Petrograd parti örgütünün "en iyilerini" işçi tahıl tedarik müfrezelerinin hizmetine verme ısrarına (ki bu, parti ça­ lışmasını güçlendirme ihtimalini ortadan kaldırıyordu) nasıl yanıt verilece­ ğiydi. Hedeflerdeki bu çelişkiye çözüm bulma çabasıyla, toplantı "diktatorya! yetkilere" sahip üç kişiden (Zinovyev, Stasova ve Saralı Raviç) oluşan bir ko­ misyonu, kadroların görevlendirilmesi ve dağıtımını yönetmek üzere atadı ve parti üyelerinin yüzde 25'ini yerel tahıl tedariki müfrezelerinde görevlendir­ me kararı aldıY

Kuzey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

1

Petersburg Bolşevik Komitesi Örgütçüler Meclisi, en etkin üyelerinin yüz­ de 25'inin Petrograd 'dan sevk edilmesi önerisini 5 Haziran'da tartıştı. Örgüt­ çüler, böylesine devasa miktarda bir deneyimli kadro kaybının fabrika kolek­ tiflerini yeniden kurma çabaları üzerindeki olumsuz etkilerine odaklandılar.

Gıda tedariki müfrezelerinin kurulması konusunda açıkça hemfikir olduk­ ları halde, parti üyelerinin yüzde 25'inin gitmesine izin vermenin gerçekçi olmadığı, fakat parti bölge komitelerinin gıda tedarik tugaylarına ayrılacak yoldaşların sayısını azamileştirmek için elinden gelen i yapması gerektiği so­ nucuna vardılar.48 Lenin Viborg Bölgesi'nden Bolşevik Kaiurov'a Petrograd işçilerine hita­ ben üçüncü bir mektubu Petrograd'da dağıtılmak üzere verdikten sonra, 1 9 Temmuz' d a tugaylara insan sevkiyatı Bolşevik Petersburg Komitesi'nin gün­ demindeydi.49 Bu mektupta Lenin ek on bin işçinin daha köylere sevkiyatı için çağrı yaptı. O sıralarda iki bin beş yüz kadar yoldaş taşraya gönderilmişti; aynı dönemde çok sayıda görevli Kızıl Ordu için zorunlu hizmet ve parti se­ ferberliği adına Petrograd'dan ayrılıyordu.5° Komite üyeleri Lenin'in talebi­ nin, eğer gerçekleştirilirse parti örgütünü ve onun en güvenilir destekçilerini tüketecek kadar geniş olan ölçeğini göz ardı ettiler. Bununla birlikte, kendi tabirleriyle "devrimin kaderi buna bağlı olduğu için" bu talimatını ciddiyet­ le ele aldılar ve gıda tedariki tugaylarına katılacakların niteliğini arttıracak, fakat öte yandan partinin temel örgütsel faaliyetini sürdürmesini sağlayacak sayıda ehil personeli Petrograd'da bırakacak yollar bulmakla uğraştılar.

Eşzamanlı olarak, Kaiurov Lenin'in mesajını Viborg bölgesel Sovyeti Yü­ rütme Komitesi'nin bir toplantısına sundu; komite mesaja, kilit liderlerinden bazılarını gıda tedariki müfrezesi için görevli atayarak yanıt verdi. Fakat Pe­ tersburg Komitesi tarafından başlatılan seçim prosedürleri ve Lenin'in hem Moskova'daki Merkez Komitesi'ni hem de Petrograd parti otoritelerini bay­ pas ederek mektubunu Kaiurov ile göndermesi, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi'nde bir tartışma çıkmasına yol açtı. Bu, Merkez Komitesi Petrograd Bürosunu, 22 Temmuz' da Petersburg Komitesi ile ortak bir toplantı düzenle­ meye sevk etti. Burada, gıda tedariki müfrezelerine katılanların Petersburg Komitesi ve Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyetinin ortak sorumluluğunda olduğunu onayiayan ve Lenin'le Zinovyev'i (Lenin'i mektubunu doğrudan Kaiurov'a verip örgütsel prosedürleri ihlal etmesi, Zinovyev'i Petrograd Sov­ yeti Yürütme Komitesi'nde kamuoyu önünde Petersburg Komitesi'ne saldır­ ması nedeniyle) kınayan bir önerge kabul edildi. sı Bu esnada Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi, parti üyelerinin "ce­ zalandırma birliklerine" (gıda tedariki müfrezelerini böyle adlandırıyor­ lardı)52 katılmasını yas akladı; bu yasak, Petrograd' da sonuç verdi. Bununla birlikte, Bolşeviklerle zarar verici çatışmalardan kaçınma uygulamasına sadık kalarak, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri Bolşevik gıda tedariki politikasını bir mesele haline getirmediler. Dolayısıyla Petrograd Sovye ti-

269

270

1 Bolşevikler iktidarda nin bu politikayı benimseyen bir oturumunda, sözcüleri aynı zamanda ya­ pılanların meşrulaştırılması için de köylere ajitatör gönderilmesi önerisiyle yetindi ve kalan zamanını Menşeviklere ve Sosyalist Devrimcilere saldır­ mak için kullandı. 53 Kuzey Obiastı Sovkom'u, 10 Haziran tarihli bir kararnameyle mevcut gıda arzı bürokrasisini dağıtarak Petrograd kenti için merkezi bir gıda arzı dikta­ törlüğü kurdu. Gıda temini ve dağıtımının yönetiminden Moskova'daki Gıda Arzı Halk Komiserliği ile Petrograd Sovyeti sorumlu olacaktı. Ayrıca bölge­ sel Sovyetler, kendi bölgeleri için gıda arzı otoriteleri görevlendirmeye teşvik edildi. 54 Moskova'nın talimatlarından bu iki sapma da, yerel Bolşeviklerin ve Sol Sosyalist Devrimcilerin endişelerine bir yanıt gibi görünüyordu. Gerçek­ ten de tüm bu dönemin en çarpıcı yönlerinden biri, Petrograd'daki Sol Sos­ yalist Devrimcilerin ve Bolşeviklerin politik, sosyal ve ekonomik meselelerde aralarındaki tüm temel ayrımiara rağmen, kuzeybatıdaki Sovyet iktidarının ayakta kalması için hayati önem arz eden sorunlara yanıt verebilmek için sert poJemiklerden ne kadar kaçındıklarını göstermesidir.

Kısmen Sol Sosyalist Devrimcilerin -özellikle de İçişleri Komiseri Proşyan'ın- ılımlı yaklaşı mının etkisiyle, Petrograd'daki Bolşevik otorite­ ler Haziran'da karşı-devrimci faaliyetleri bastırma aracı olarak "Kızıl Terör" yaratma haskılarına di ren di. 55 Dahası, baştan beri bir kurum olarak Çeka'ya açıkça düşman olan Proşyan, Haziran ayı ortalarında Petrograd'da polisin görevlerini kent ve bölge düzeyinde Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komitenin eğitimli güvenlik "muhafızları"nın ve mahallelerde dönemsel ve zorunlu polislik görevleri üstlenecek sıradan yurttaşların üstlenmesi doğrul­ tusunda kapsamlı bir taslak plan hazırladı. İkinci grup, kentin her yanında yirmi dört saat bekçilik yapacak silahsız devriyeler şeklinde örgütlenecekti.

Bu devriyelerin birincil görevi, şüpheli politik faaliyetler dahil tüm suç ema­ relerini profesyonel polise rapor etmek olacaktı. Ne kadar gerçekçilikten uzak olsa da, bu taslak plan Çeka gibi özel amaçlı kurumlara dönük ihtiyacı herta­ raf eder gibi görünüyordu. 56 Bu dönemde Yuritski'nin PÇeka konusundaki görüşlerinin Proşyan'ın­ kilerle çakıştığı nı düşünmek için yeterince neden vardır. Bir kere PÇeka, karaborsacılar -gıda ve yakıt gibi temel malların yüksek fiyatlarla yasa dışı satışından zenginleşmiş komisyoncular- tarafından istila edilmiş haldeydi.

20 Nisan'da Elena Stasova, Moskova'daki Novgorodsteva'ya bir mektubun­ da, Merkez Komitesi'nin Petrograd 'da Çeka'ya dönük olumsuz yaklaşımlar hakkındaki şikayetine yanıt verirken şu yorumu yapıyordu: "Bu iki komisyo­ nun [Cerjinski ve Yuritski'ninkiler] hiçbir olumlu değeri olmadığına inansak, onlara karşı derhal bir kampanya başlatır ve onları tasfiye ettirirdik var

Kuzey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

1 271

olanın eleştirisi her zaman gereklidir." "Cerjinski için bir şey diyemem," diye devam ediyordu, "ama Yuritski oldukça kesin şekilde diyor ki, vurgunculukla mücadele bağlamında, [PÇeka liderleri] izleri takip ettiklerinde ipin ucunun sürekli Gorokhovaya'da, yani vurgunculuğun merkezinde, kendilerine çıktı­ ğını görüyorlar."57 Yuritski iki nedenle PÇeka'nın tasfiyesine muhtemelen karşı çıkmazdı: Onu yönetmeyi tatsız buluyordu ve daha önemlisi, Cerjinski -yani amiri­ ile gergin bir ilişkisi vardı. İkisi arasındaki sorun, başta Moskova'ya giden VÇeka'nın geride bıraktığı çözümsüz tablo nedeniyle karmaşıklaşmıştı. Cer­ jinski, Yuritski'nin Petrograd'daki Çeka mahkumlarına ait dava dosyalarının geri gönderilmesi taleplerini yok saymıştı. Daha önemlisi, Yuritski VÇeka in­ fazlarını verimsiz, sorgulama yöntemlerini ise fevkalade kötü buluyordu. 58 Öte yandan, Yuritski'nin Haziran'ın başlarında VÇeka'nın ilk yabancı is­ tihbarat ajanlarından biri ve Cerjinski'nin ortağı olan Aleksey Filippov'u "Rus Halkı intikam Tugayı" adlı bir karşı-devrimci örgütle ilişki şüphesiyle tutuk­ laması, Cerjinski'yi çileden çıkarmıştı. 59 Cerjinski, VÇeka'nın Petrograd' dan ayrılmasından sonra PÇeka'nın daha ılımlı bir çizgiye doğru kaydığından da haberdardı ve Yuritski'yi bu makam için başına buyruk ve fazla yumuşak yüz­ lü buluyordu. Örneğin Nisan ortasında, ajanlık şüphesiyle bir daha geri dön­ mernek üzere Rusya'dan sınırdışı edilmeleri emri verdiği bazı mahkumların PÇeka tarafından serbest bırakıldığını öğrenince dehşete kapılmıştı.60 Yurits­ ki konusundaki kaygıları, 1 1 - 14 Haziran tarihleri arasında hassas politik ve örgütsel meseleleri tartışmak üzere Moskova' da toplanan Birinci Tüm- Rusya Çeka'lar Konferansı'nın Bolşevik fraksiyonunun 12 Haziran tarihli toplantı­ sındaki kararlara yansıdı.61 Fraksiyon; gizli ajanlar kullanılması, önde gelen ve faaliyetlerini sürdüren monarşist-Kadet, Sağ Sosyalist Devrimci ve Men­ şevik liderlerin hapsedilmesi, generallerin ve subayların gizlice izlenmesi ve Kızıl Ordu'nun -kumandanlarının, kulüplerinin, çevrelerinin, okullarının vb.- gözetlenmesi, önde gelen ve açıkça suç işlemiş karşı-devrimciler, spekü­ latörler, hırsızlar ve rüşvet kabul etmekten suçlu [memurların] derhal kur­ şuna dizilmesi çağrısında bulunan bir karar önergesini onayladı. Fraksiyon aynı katı tutumla, parti Merkez Komitesi'ne Yuritski'yi PÇeka'nın başından alarak yerine "gözünü kırpmadan, tavizsizce ve tereddütsüzce Sovyet ikti­ darına ve devrime karşı yıkıcı düşman unsurlarının kökünü kurutabilecek, onlarla mücadele edebilecek daha güçlü ve kararlı bir yoldaşı" getirme önerisi sunmayı oyladı.62 Bu toplantıya, karşı-devrimle mücadele seksiyonunun başı olması hasebiyle VÇeka'da merkezi bir figür olan ivan Polukarov başkanlık ediyordu. Polukarov'un, Yuritski'yi görevden alma çağrısı bir kenara, konfe­ ransın Bolşevik fraksiyonu tarafından yapılan herhangi bir kaydadeğer öne­ riye Cerjinski'nin onayı olmadan öncülük etmesi ihtimal dahilinde değildir.

Fakat mesele sadece Proşyan ve Yuritski değildi. PÇeka'nın geleceğine dair tutumlarının Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu ve bazı Petrograd

272

1

B o lşevikler İktidarda

bölgesel Sovyetleri çoğunluğu ile Kuzey Obiastı Sovkom'unda adalet komiseri olan Krestinski tarafından da paylaşıldığını gösterir işaretler vardı. Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu, 13 Nisan gibi erken bir tarihte, Adolf Yof­ fe tarafından sunulan ve Moskova'daki Merkez Komitesi'nin "yarardan ziya­ de tehlike arz ettikleri için" VÇeka ve PÇeka'yı lağvetmesini tavsiye eden bir önergeyi ele almıştı. Sonuç olarak, sadece Yoffe bu önerge lehine oy vermişti.

Tabioyu daha da iyi açıklayan bir örnek olarak, Büro buna karşılık "Cerjinski ve Yuritski'nin komisyonlarının devam eden varlığına karşı çıkmaktan geçici süreliğine kaçınmayı, çünkü [o dönemde] bunun anlamsız bir hareket olaca­ ğını" söyleyen bir önergeyi onaylamıştı.63 Bölgelerarası Konferans'ın 22 Mayıs tarihli bir toplantısında, Petrograd 'ın güvenliğine ilişkin bir plan tartışılırken bazı bölgesel Sovyetlerde PÇeka'ya muhalefet ortaya çıktı.64 Bu dönem boyunca Petrograd bölgesel Sovyetle­ ri genellikle her şeyden önce kendi toprakları üzerinde kendi otoriteleri­ ni koruma kaygısındaydılar. Dolayısıyla PÇeka hiyerarşisine düşmaniardı ve Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komiteyi yeniden yapılandırarak karşı-devrimle, spekülasyonla ve yerel suçlarla savaşma sorumluluğunu ön­ celikle bu korniteye ve onun bölgesel organlarına veren taslaklar geliştiri­ yorlardı. 65 Adalet Komiserliği üst düzey görevlilerinin 20 Haziran tarihli bir toplan­ tısına dair basında çıkan haberler, Krestinski'nin PÇeka hakkındaki düşün­ celerine dair güçlü bir ipucu sunuyordu. Tekzip edilmeyen bu haberlere göre, toplantı "Yuritski Komisyonu"nun çalışmalarını ve Adalet Komiserliğine bağlı soruşturma kurumunun reformunu değerlendirmek üzere düzenlen­ mişti. Ancak toplantı temelde PÇeka ile ilgili meseleleri tartışmakla geçmişti.

Kapanış ta, bir araya gelmiş olan yetkililer "PÇeka'yı tasfiye etme"ye dönük bir önerge benimsedi."66 Bu haberler Cerjinski'nin eline iki gün sonra ulaştı ve onlar hakkındaki kızgınlığını tahmin etmek güç değildi. Onun Çeka'yı diğer güvenlik organla­ rından üstün gören bakışı; Haziran ortasında Çeka'lar Ulusal Konferansı'nda alınan ve karşı-devrim, vurgunculuk ve yönetimdeki yozlaşmaya karşı tüm Rusya' da acımasız bir mücadelenin bütün yükünü üstlenen karara yansıyor­ du. Bu aynı zamanda konferansın tek taraflı olarak tüm diğer güvenlik organ­ larını tasfiyesine ve Çeka'ları tüm Sovyet Rusya'da idari gücün üst organları ilan edişine de yansıyordu. Ne var ki, VÇeka'nın Rusya'nın iç güvenliğinin tek muhafızı olduğu ve konferansta da onaylandığı üzere onun katı şekilde hiye­ rarşik, bağımsız bir emir-komuta zincirine sahip olması gerektiği iddialarına rağmen, Rusya'nın ikinci büyük kentindeki Çeka tek taraflı olarak dağıtılacak gibi görünüyordu.67 Cerjinski bu durumu meslektaşlarıyla tartıştıktan sonra, Zinovyev'e PÇeka'nın tasfiyesine muhalefetini belirsizliğe yer bırakmayacak şekilde açığa vuran bir telgraf gönderdi. Telgrafta şöyle diyordu:

K uzey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosya list Devrimci ittifa k ı

1

Gazetelerde, Adalet Komiserliğinin Yuritski'ye bağlı Olağanüstü Komisyonu da­ ğıtmaya çalıştığı şeklinde bilgiler var. Çeka, durumun özellikle kötüleştiği mev­ cut uğrakta bu tür bir kurumun dağıtılınasına müsaade edilemeyeceğini düşün­ mektedir; aksine, ülkedeki politik durum üzerine yerellerden gelen raporları din­ ledikten sonra, Tüm -Rusya Çeka'lar Konferansı, bu organları merkezileştirerek ve faaliyetlerini koordine ederek güçlendirmenin gerekli olduğu net kanaatine ulaşmıştır. Çeka, Yoldaş Yurtiski'nin bu konuda bilgilendirilmesini talep eder.68

Aşağıda görüleceği üzere, Temmuz başında, Volodarski'ye dönük suikas­ tın ve halkın genişleyen huzursuzluğunun işaretlerinin ardından, Petrog­ rad' daki Sovyet otoriteleri Cerjinski'ye PÇeka'nın tasfiyesi ile ilgili haberleri tekzip eden bir mektup yolladı.69 *

Sol Sosyalist Devrimcilerin Kuzey Oblastı Sovkom'undaki etkisi, sayıları­ nı (on üç komiserin dördü) epeyce aşıyordu. Onların önemini gösteren bir ör­ nek, bağımsız düşünceleri ve fevri hareketleri olan Proş Proşyan' dı. Proşyan, Aralık 1917 ve Mart 1918 ortası arası nda ulusal Sovnarkom'da bir halk korni­ seri olarak, Bolşevik politikaları ve uygulamaları ile Sol Sosyalist Devrimci prensipler çatışınca Lenin ve yoldaşları ile herkesten daha ateşli bir biçimde mücadele etmişti. Brest antlaşmasının onaylan masının ardından, uluslararası devrim stratej isinin vazgeçilmez bir boyutu olarak Sol Sosyalist Devrimci­ lerin Sovnarkom' dan çekilmesini sonuna kadar destekiemiş ve savunmuştu.

Kuzey Komünü hükümetinde içişler komiseri makamına oturduktan sonra, Zinovyev karşısında ikinci plana düşen Proşyan kendi komiserliğinin işlevsel olmadığını fark ettU° Fakat kısa görev süresi boyunca, komiserliği bölgesel ölçekli, gerçek anlamında işbirliği yapan bir idari kuruma dönüştürmek için muazzam çaba harcadı. Bu yönde attığı büyük bir adım, Haziran başında Ku­ zey Oblastındaki tüm taşra Sovyetlerinin içişleri seksiyonundan temsilcileri topladığı bir kongre düzenlemektU 1 Bu kongre, İçişleri Komiserliği ile volost seviyesine kadar taşradaki içişleri seksiyonları için örgütsel bir yapıyı kabul etti.72 15 Haziran'da Kuzey Oblastı Merkezi Yürütme Komitesi onun örgütsel planını kabul ettF3 ve yeni örgütsel yapı Proşyan'ın görev süresinde yürür­ lüğe konularak onun görevden ayrılmasından sonra da sürdürüldü. Sovnar­ kom' daki posta ve telgraf halk ko miseri görevi boyunca yaptığı gibi, içişleri makamında da Sovyet iktidarına düşman personeli, çoğu Sol Sosyalist Dev­ rimcilerden oluşan sadık personelle değiştirdi. Zamanın bazı kilit kararları­ nın onun ve Zinovyev'in imzalarını taşıması, Kuzey Komünü'ndeki önemini gösteriyordu. Haziran başında olağanüstü, mutlak güce sahip ve yüksek sevi­ yeli bir hükümet içi troykaya atanması da bu önemine delaletti. Troyka, sağ kanat grupların işçiler arasında yürüttüğü ve o sıralarda önemli bir problem haline gelmekte olan karşı-devrimci pogrom faaliyetleriyle ve DOM gibi be-

273

274

1

Bolşevikler İktidarda

lirmekte olan muhalif güçlerin Sovyet iktidarına teşkil ettiği tehlikeyle müca­ dele etmek için kurulmuştu.74 Tarım komiseri olan Sol Sosyalist Devrimci Nikolay Kornilov da benzer biçimde becerikli, enerjik ve hırslıydı. Kendi bakanlığını sıfırdan kurmak zorunda bırakılınasına rağmen, atanmasından birkaç hafta önce bir tarım komiserliği örgütleme planı geliştirmek üzere Kuzey Oblastı Sovkom'u bün­ yesinde kurulan özel bir komisyonun onun çalışmalarını kolaylaştırdığı dü­ şünülebilir.75 Koltuğa oturduktan hemen sonra, 23 Mayıs'ta, Kuzey Oblastı boyunca Sovyet tarım seksiyanlarına çerçevesi dikkatle çizilmiş programatik bir genelge gönderdi. Kendi komiserliğinin kurulduğunu bildirmenin ve sek­ siyonlada karşılıklı olarak verimli bir ilişki kurmaya çalışmanın yanı sıra, bu ilk iletişim çabasının amacı öncelikli amacını ortaya koymaktı: yani Sol Sos­ yalist Devrimci temel toprak reformu programını uygulamaya hazırlanırken onlarla yakın işbirliği içinde çalışmak. Bu bağlamda, bitki, hayvan ve orman bakımını yeniden düzenleme, toprağı iyileştirme, kırsal yeniden iskan ve eği­ tim, bu işler için gerekli bilgi ve kayıtları toplama gibi görevleri öncelikli he­ def gösterdi. Aynı zamanda, başında kendisinin yer alacağı "geçici bir toprak konseyi"ni derhal kuracağını duyurdu; bu konsey, Kornilov'un kurulundan ve ona bağlı, taşra Sovyetlerinin toprak seksiyonlarından seçilmiş, ehil temsilci­ lerden oluşacak, yerel gerçekiere hitap eden reform planları geliştirmeye yar­ dım edecekti.76 Onun görev dönemi sırasında, Tarım Komiserliğinin ve ona bağlı yerel organların örgüdenişi ve işleyişine dair kapsamlı düzenlemeler hazırlandı,77 derhal yürürlüğe konmak üzere planlama ve bütçe prosedürleri geliştirdi. Belli ki aynı koltukta bir dönem daha kalacağını öngörerek, tüm 1918-1919 mali yılı için detaylı bütçeler hazırlanması emrini verdi/8 Dahası, çıkardığı iç yönergeler gösteriyor ki, komiserliğini titizlikle ve demir yum­ rukla yönetmişti/9 Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, Petrograd Sovyeti ve bölgesel Sovyetleri gibi kurumlarda da benzer şekilde dirsek dirseğe çalıştılar. Bu sıralarda, Sol Sosyalist Devrimciler tarafından desteklenen Bolşevikler, biri hariç bütün Petrograd bölgesel Sovyetlerinde çoğunluğa sahiptiler. İstisnası, Sol Sosyalist Devrimcilerin çoğunlukta olduğu Rozhdestvenski bölgesel Sov­ yetiydi. Bu karşılıklı destek, yaza kadar iyi bir şekilde devam etti. Böylelikle, Porokhovski Bölgesi partisiz işçiler konferansının 3 Temmuz tarihli bir otu­ rumunda, Menşevik ve Sosyalist Devrimcilerin Bolşeviklere dönük eleştirisi­ ni bir Sol Sosyalist Devrimci savuşturdu.80 Ona göre Bolşeviklerin Brest ant­ laşmasını kabul etmesi bir hataydı, fakat -hemen ekliyordu- "sadece hiçbir şey yapmayanlar hata yapmazlar" dı. Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimcilerin buradaki Bolşeviklere kamuoyu önündeki tavrının tipik bir örneğini sunarak, "Bolşeviklerle dönemsel farklılıklarımız olabil ir; ancak ileriye doğru kol kola yürüyoruz" sözleriyle devam etti.81

K u zey Komünü ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

1 275

Mayıs başlarında, Petrograd Sovyetinin günlük gazetesi İzvestiya Severna­ ia kommuna (Kuzey Komünü İzvestiyası) olarak yeniden adlandırıldı; yayın kurulu iki Bolşevik ve bir Sol Sosyalist Devrimciden oluşuyordu. 1918 ba­ har ve yaz aylarının olağanüstü koşullarında Petrograd 'daki Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arası bu görece sakin çalışma ilişkisi, Moskova' da hakim durum ile dikkat çekici bir zıtlık arz ediyordu. Şüphesiz, Moskova' da­ ki Sol Sosyalist Devrimciler tekil komiserliklerin kurulları nda, kent ve bölge Sovyetlerinde ve VÇeka' da aktif olmayı sürdürdüler. Ancak B rest antiaşması ve zorla gıda tedariki hariç Bolşevik iç ve dış politikası Moskova'daki Sol Sos­ yalist Devrimcilerin Znamia truda gazetesinde her gün sert eleştirilere maruz kalırken, bu eleştiriler Znamia bor by 'da görece düşük perdeden, temkinli ve yumuşaktı. Saldırıda öncelik net bir şekilde Bolşeviklerden ziyade ortak iç ve dış düşmanlara, özellikle DOM'a verilmişti.

Sol Sosyalist Devrimcilerin önde gelen ulusal liderleri Moskova' dan Petrograd'a gidince, dikkatlerini Bolşeviklerin açığını bulmaktan çok Sovyet iktidarını, hatta kimi zaman Bolşevikleri savunmaya verdiler. Maria Spirido­ nova, temelde Birinci Kuzey Obiastı Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'ne katılmak için, Haziran başlarında birkaç gününü Petrograd' da geçirdi. Bir­ kaç hafta sonra, Boris Kamkov ile beraber, Petrograd Sovyeti seçimlerinde Sol Sosyalist Devrimci-Bolşevik bloku için kampanya yürüttü.82 Bu yolculuklar öncesinde gerçekleşen Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi toplantıların­ dan ve MYK' daki Köylü Seksiyon u oturumlarından anlaşılıyordu ki, B rest antiaşmasından derin bir hayal kırıklığına uğramıştı ve köylüler üzerinde­ ki yıkıcı etkisi nedeniyle Bolşevik tahıl tedariki politikalarını sert şekilde eleştiriyordu. Yine de, Petrograd'daki bitmek bilmez konuşmalar boyunca, Bolşevik politikaları ve uygulamaları konusunda büyüyen öfkesini büyük öl­ çüde kendine sakladı. Bunun yerine, genelde işçilerden oluşan dinleyicileri­ ne, Menşevikler ve Sosyalist Devrimcilerin Kurucu Meclisi yeniden toplama taleplerini göz ardı etmeleri, politik uyuşukluk halinden çıkmaları ve sanayi üretiminin restore edilmesi ve burjuvaziye karşı mücadeleye devam edilmesi kritik görevlerine odaklanmaları çağrısında bulundu. Menşevikler ve Sosya­ list Devrimciler, kitleleri, Sovyet iktidarını ve " hükümet olmanın olağanüstü zor yüklerini sırtianmış olan ve halkın zaferini savunmak için sonuna kadar savaşan" Bolşevik Parti karşısında harekete geçirmek için açlığı acımasızca sömürüyorlardı.83 Bir Kurucu Meclis halka yeni bir köleleşmeden başkasını veremezdi. Öte yandan Sovyet iktidarı, işçilerin ve köylülerin kendi çıkarları için kendilerini yönettikleri tarihteki ilk deneyimdi ve hayatta kalması için büyük bir disiplin ve uzun bir cefa ve fedakarlık dönemi gerekiyordu. Ama sonunda, sonuç tümüyle zafer olacaktı.84 Spiridonova'nın bu dönemki konuşmalarında dikkat çeken bir izlek, tüm Avrupa'nın görkemli bir devrimci patlama eşiğinde olduğu ve Alman emper'

276

1

Bolşevikler i ktidarda

yalizminin hoşgörüsünün bir kırılma noktasına geldiğiydi. Ancak Alman kuvvetleri Petrograd'ı tehdit ediyorken, dinleyicilerinin çoğunun onun mesa­ jı ile Bolşevik otoriteterin eski başkentin savunmasını güçlendirme çağrıları arasındaki farkı yakaladığı şüphelidir. Konuşmalarının bazılarında, kapita­ listlerle herhangi bir işbirliğine şiddetli muhalefet ediyordu.85 Fakat Lenin'in Sol Sosyalist Devrimcilere son hücumlarına rağmen, bu eleştirisini Lenin'e yöneltmiyordu.

Sol Sosyalist Devrimcilerin Moskova' daki ulusal liderliği, genellikle Bolşe­ vik mevkidaşlarına kıyasla Kuzey Oblastı Sovkom'una çok daha fazla destek çıkıyordu. Onun kuruluşunu takiben, merkezi Sovnarkom Petrograd'dan mali yardım çağrılarına her zamanki gibi soğuk davrandı. Bunun ötesinde, içişle­ ri halk komiseri Grigori Petrovski, Kuzey Komünü 'nün varlığını tanımayı bile inatla reddetti. Böylece 22 Mayıs'ta, Petrovski vekili Martin Latsis kışkırtıcı bir üslupla, "bütün merkezi hükümetin Kuzey Oblastı [hükümet] inin kuruluşu hakkında bildikleri, gazetelerden ve tesadüfi belgelerden okuduklarından ibaret olduğu için, merkezi hükümet Kuzey Komünü'nü dikkate alamaz, ne de onun­ la ilişkilerini düzenlemek için herhangi bir adım atabilir" diyordu.86 Zinovyev daha bu tezkereye yanıt verme fırsatı bulamadan, Petrovski benzer mesajları Kuzey Oblastındaki altı vilayette dolaşıma soktu.87 Bu tür pusu ateşleri, aylarca sürdü.

Petrovski ile sorun yaşayan tek kişi Zinovyev değildi. Taşra Sovyetleri ile Petrograd' daki komiserliklerin başları da benzer bir durumdaydı. Proşyan'ın hem içişleri komiseri hem bir Sol Sosyalist Devrimci olarak onunla özellikle büyük soru nları olmuştu. Proşyan, mevkiini kullanarak, Petrovski' den tüm taşra Sovyetleri ve diğer Kuzey Oblastı kurumlarıyla bütün yazışmalarını onun üzerinden yapmasını talep etti. Aynı telgrafta Petrovski' den Kuzey Ob­ lastındaki taşra Sovyetleri ile ilgili elindeki her dosyayı göndermesini istedi. 88 Proşyan bu telgraftan kısa süre sonra bir mektubunda, kritik bütçe konularını gündeme getirdi ve "hiçbir iş malzemesi veya mali ödeneğin kendisini bay­ pas ederek, doğrudan taşra Sovyetlerine gönderilmemesi"nde ısrar etti. Aynı zamanda Kuzey Oblastıyla ilgili bütün bilgilerin ve Petrovski'nin aylıkların tahsisine ve iç güvenlik kuvvetlerinin kuruluşuna ilişkin bütün talimat ve yö­ nergelerinin kopyasını talep etti.89 Bu mesajların hiçbirine verilmiş bir yanıt bulamadım.

Petrovski Kuzey Komünü 'ne dair konumunu meşrulaştırmak için çeşitli mazeretlerden yararlandı. Biri bitince yenisini buluyordu. İlk başta gerekçesi, MYK'nın bölgesel hükümetleri tanımadan önce onları onaylamak zorunda ol­ masıydı.90 Kuzey Komünü'nün gerekli onayı almasının ardından, kurucu taş­ ra Sovyetlerinin her birinden Kuzey Komünü'ne katılma iradesi beyanı alana kadar elinin kolunun bağlı olduğu konusunda ısrar etti.91Açık ki bu gerilim, yan-özerk bölgesel birliklere karşı merkezi hükümetin, özellikle de Lenin'in

Kuzey Komünü ve Bolşevik- Sol Sosyalist Devrimci ittifakı

isteksizliğinin yanı sıra Lenin'in giderek artan bir aşırı merkezileşme tercihi­ nin yansımasıydı. Buna karşılık, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin ademimerkezi hükümeti savunması, Kuzey Komünü'ne sunduğu güçlü deste­ ği açıklamaya yardım ediyordu.

Sol Sosyalist Devrimcilerin Brest-Litovsk antlaşmasına karşı devam eden mesafesine ve bunu izleyen, ilişkiyi felç edebilecek bir dizi gelişmeye (Sol Sosyalist Devrimcilerin, Lenin'in "Sovyet İktidarının Acil Görevleri"ndeki tabiriyle "devlet kapitalizmine" karşı tepkisi, Lenin'in tahıl tedariki konusun­ daki acımasız yaklaşımı, Sol Sosyalist Devrimcilere karşı zamanlaması tü­ müyle yanlış olan ve onları öfkelendiren açık saldırıları, Petrovski'nin Kuzey Komünü'nün varlığını bile tanımayı reddetmesi) rağmen Birinci Kuzey Ob­ lastı Sovyetler Kongresi tarafından kurulan Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci koalisyon hükümeti (Kuzey Obiastı Sovkom'u) etkin ve görece uyumlu şekil­ de çalıştı.

Koalisyonun başarısını, kısmen, Lenin'in silahlı kuvvetlerde ve taşraya gönderilmiş gıda tedariki müfrezelerinde görev almak üzere giderek daha fazla insan talep etmesinden dolayı Bolşevikterin son derece kötüleşen kadro sıkıntısıyla açıklamak mümkündür. Petrograd Bolşeviklerinin Sol Sosyalist Devrimcilere ihtiyacı vardı. Bununla birlikte, koalisyonun devamlılığının te­ mel nedeni Petrograd Bolşevikleri ile Sol Sosyalist Devrimcilerin kimi mese­ lelerde ortak tutumu (örneğin Proşyan, Yuritski ve Krestinski'nin Çeka'dan memnuniyetsizliği), Proşyan ve Kornilov gibi Sol Sosyalist Devrimcilerin hü­ kümetin gelişimine sunduğu yüksek düzeyde katkılar ve kuzeybatıdaki Sov­ yet iktidarının hayatta kalması için ortak adanmışlıklarıydı.

Bölgedeki Sovyet iktidarı için 1918 Mart ortası ile Temmuz'u arası dönem, devam eden krizler zamanıydı. Teröre başvurmadan hayatta kalabilmesinin önemi azımsanamayacak nedenlerinden biri, Petrograd Bolşevikleri ile Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki etkin işbirliği ve birbirleriyle uğraşırken aynı zamanda birbirlerini karşılıklı olarak kısıtlamalarıydı. Bununla birlik­ te, işbirliği devam etmeyecekti. Moskova kaynaklı yönergeler ve olaylar, kısa süre içinde, Petrograd 'daki ve Kuzey Komünü'ndeki Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci bağlarının kırılmasını tetikleyecekti.

277

ll

S o L S o sYA LİST D Ev R i M c i L E R i N İNTİ HARI

Petrograd Bolşevikleri ve Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd 'daki Sov­ yet iktidarını korumak için aralarındaki farklılıkları bastırıp birlikte çalış­ maya başladıkları sırada, Moskova'daki merkezi komünist önderlik ve Sol Sosyalist Devrimci liderlik arasındaki görüş ayrılıkları h ızla artıyordu. Dör­ düncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi Brest antlaşmasını onayiayıp Sol Sos­ yalist Devrimciler Sovnarkom' dan çekildikten sonra, "balayı" havası Mart'ın ikinci yarısında birdenbire dağılma noktasına geldi. Nisan ve Haziran arasın­ da, Lenin ve Sovnarkom' daki yoldaşlarının Almanlara taviz vermeyi sürdür­ mesi ve otoriter bir iç politika peşinde koşması nedeniyle, ülke çapında Sol Sosyalist Devrimci liderlerle aralarındaki ilişkiler kötüye gitti. Ülkedeki pek çok Sol Sosyalist Devrimci lider, gıda tedarikinde bir diktatörlük kurulması­ na, köylülerin tahılına zorla el konulması için işçi gıda tedariki müfrezeleri­ ne ve Yoksul Köylü Komitelerine başvurulmasına, silahlı kuvvetlerin sınai ve teknik yönetiminde maaşlı uzmanlara (spetsy) bel bağlanmasına ve "Amiral" Shchastny'nin infaz edilmesinde sembolleşen idam cezasının yeniden geti­ rilmesine karşı çıkıyordu. Onlara göre bu önlemler, devrimci ahlakla, sosyal devrimin enternasyonalist karakteriyle, sınıf ve sınıf mücadelesi tanımlarıyla ve Sovyet iktidarının temelini oluşturan demokratik-halkçı ilkelerle bağdaş­ mıyordu.

Bununla birlikte, Lenin ve ulusal Bolşevik önderlik, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin Bolşeviklerin politikalarına yönelik ağır saldırılarının ve onları zayıf düşürmeye dönük saldırgan girişimlerinin ve özellikle bölgelerdeki köylüler arasında giderek artan desteğinin, Almanya'yla yapılan kırılgan barışı ve tu­ tundukları zayıf iktidarı tehdit ettiğini görüyordu.1 Lenin, MYK' da ve "Pe­ tersburg İşçilerine Açık Mektup" adlı ikinci mektubunda, Sol Sosyalist Dev­ rimcilere sert bir üslupla yanıt verdi. 2 Böylece, ilkbahardan yaza geçilirken, Sol Sosyalist Devrimci ve ulusal Bolşevik !iderler, Petrograd' daki Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci işbirliği açısından ciddi sonuçları olacak çatışmalı bir sü­ rece girmiş oldular.

Sol Sosyalist D evrimcilerin İntiharı *

*

1

*

Mayıs ve Haziran başında yapılan Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi toplantı tutanakları, bölük pörçük olsa da, Sol Sosyalist Devrimcilerin ba­ kış açısına göre Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ilişkisinin son derece kötüye gittiğini belgeler. 3 Fikir ayrılıkları, Znamya tr u da ve Pravda sayfalarına ve gördüğümüz gibi MYK genel kurul oturumiarına da taşmıştı. Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında köylülük ve tahıl tedariki politikaları ko­ nusunda büyüyen karşıtlık, özellikle efsanevi Spiridonova'nın başını çektiği Sol Sosyalist Devrimci MYK Köylü Seksiyonunu olumsuz etkiledi.

Ocak 1918' de MYK'dan bağımsız bir bölüm olarak kurulan Köylü Sek­ siyonu, kendi yönetim kuruluna ve parti fraksiyonlarına sahipti ve ülke ge­ nelinde dağıtımı yapılan bağımsız bir günlük gazete (Golos trudovogo kres­ tiyanstva) çıkarıyordu. Köylüleri toprak reformuna örgütleme ve hazırlama, onları Sovyet iktidarının etrafında seferber etme, Sovyetlerin henüz olma­ dığı merkeze uzak bölgelerde Sovyetler kurma, köylülerin çıkarlarını ifade etme ve savunma gibi başlıklarda, Köylü Seksiyonunun 1918'in ilk aylarında Sovyet Rusya'nın temel koordinasyon kurulu olduğunu söylemek doğru ola­ caktır. Spiridonova'nın ifade ettiği gibi, Köylü Seksiyonunun bir diğer amacı da, " köylüleri ve işçileri tek bir çatı altında birleştirmek . . . kentleri ve kırları Sovyet bayrağı altında bir araya getirmek" idi.4 Köylü Seksiyonu, Ocak ve Nisan 1918 arasında toprak reformunun teme­ lini atmak ve daha genel anlamda Rus kırlarında Sovyet iktidarına destek ka­ zanmak için sayısız girişimde bulundu. Sol Sosyalist Devrimci toprak refor­ mu programının uygulanmasıyla bağlantılı olarak, kırsal bölgelerde ajitasyon yapacak olanlar için yoğun eğitim programları yürütürken, bu bölgelerdeki öğretmenler için tarım bilimi ve toplumsal sorunlar üzerine kurslar başlattı (her iki örnekte de, daha sonra atanacakları bölgelerden katılımcılar topla­ yıp onları mali anlamda desteklediler). Köylüler arasında dağıtılmak üzere tarımsal, toplumsal ve politik meselelerle ilgili tonlarca broşür ve kitapçık da hazırladılar.5 Seksiyon, özenle hazırlanmış anketler kullanarak, taşra Sovyet­ leri, köylü kooperatifleri ve köylülerle canlı bir iletişim yürütüyor ve köylüle­ rin siyasal, ekonomik ve toplumsal yaşamiarına dair sistematik bilgiler top­ luyordu.6 Köylü Seksiyonu, bu ve benzeri yollarla Rus kırlarındaki koşullar hakkında zengin bir veri tabanı geliştirdi. Seksiyon, köylüler arasında yayılan efsanevi Spiridonova ismi sayesinde köylülerin tavsiye ve yardım talep ettik­ leri ulusal bir merkez haline geldi.

Spiridonova, 17 Nisan 1 9 1 8'de İkinci Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'ne sunduğu Köylü Seksiyonu hakkındaki raporunda, Sol Sosya­ list Devrimcilerin Sovnarkom' dan istifalarının arifesinde, Mart 1918 or­ tasında Bolşeviklerin seksiyana artık hayırhalı bakmadığına dikkat çek­ ti. Spiridonova'ya göre, Bolşevik MYK liderliği ve Sol Sosyalist Devrimci

279

280

i

Bolşevikler iktidarda

Köylü Seksiyonu liderliği arasında, seksiyonun "ayrılıkçılığı" konusunda süregiden bir mücadele gelişmişti. Köylü Seksiyonu, bütçe maliyetleri için MYK' dan kaynak tahsil edilemediğinden artık işlev göremez bir noktaya gelmiş tU Bolşevikler cephesinden bakıldığında, adil olmak gerekirse, "ayrılıkçılık" konusunda Köylü Seksiyonuna duyulan karşıtlık kuşkusuz haklı görünüyor­ du. MYK Almanya'nın yeni barış koşullarını onayladıktan sonra, seksiyon Sol Sosyalist Devrimcilerin barışı baltalama çabalarında olumsuz bir konuma düştü. Spiridonova, İkinci Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'ne sunduğu raporda, önemli sayıda seksiyon ajitatörünün Alman cephesi sınırındaki böl­ gelere gönderilmekte olduğu bilgisini verdi.8 Kuşkusuz bunların görevi, veri toplayıp sosyalizmi yaymaktan daha çok Alman işgal güçlerine karşı direniş örgütlemekti. Bu, bir Bolşevik subayının, Pskov Bölgesi'ndeki Köylü Seksi­ yonu ajitatörlerinin karışıklık yaratma faaliyetlerini protesto ettiği Haziran sonu tarihli bir telgrafla belgelenmiş oldu.9 MYK 16 Haziran'da Yoksul Köylü Komiteleri hakkındaki Sovnarkom ka­ rarını onayladıktan sonra, Karelin Sol Sosyalist Devrimcilerin kararın uygu­ lanmasına engel olmak için ellerinden gelen her şeyi yapacağını alenen ilan etti. Köylü Seksiyonunun Ocak'ta ve Şubat'ta kırsal bölgelere gönderdiği mat­ bu materyallerde, Sol Sosyalist Devrimcilerin ve Bolşeviklerin metinleri denk sayıdaydı. Yaza doğru Bolşeviklerin ve Sol Sosyalist Devrimcilerin köylü poli­ tikaları farklılık göstermeye başladıktan sonra, bu durum artık geçerli değil­ di. Sol Sosyalist Devrimciler, kır ve kent arasında süren kavgada doğal olarak Bolşeviklere karşı köylülüğün yanında yer aldılar. Gıda üretilen bölgelerde, yerel Sovyetlerden Sol Sosyalist Devrimcilerin, Bolşeviklerin gıda tedariki ça­ lışmalarına ve özellikle de tahıla zorla el konulmasını sağlayacak yerel Yoksul Köylü Komiteleri oluşturma girişimlerine kasten engel olduklarını gösteren bolca kanıt var. 10 Petrograd' dakiler gibi silahlı gıda tedariki müfrezeleri Haziran başında gıda üretim merkezlerini yağmalamaya başladıktan sonra, köylülerle yakın bağlantılara ve bilgi toplama potansiyeline sahip olan Köylü Seksiyonuna müfrezelerin yaşattığı dehşet hakkında veriler ve ayrıntılı kişisel bilgiler yağ­ maya başladı. Bu bilgilerin çoğu, Spiridonova'nın Köylü Seksiyonu faaliyetiyle ilgili dosyalarda, günümüzde VÇeka'nın devamı olan Federal Güvenlik Teşki­ latı (FGS) arşivlerinde tutuluyor.1 1 Spiridonova, Bolşevik Merkez Komitesi'ne yazdığı bir açık mektupta, gıda tedariki müfrezelerinin, Yoksul Köylü Komi­ telerinin desteğiyle açlık çeken köylülere uyguladığı vahşeti ve savaşın kırlar­ daki sonuçlarını ayrıntılı bir şekilde göz önüne seren mektuplardan kapsamlı alıntılar yapıyordu . Mektuplardan birinde şöyle yazıyordu: Hiç tahıl saklamadık. Karara uygun olarak, kendimize kişi başına yıllık dokuz pud ayırdık. Ardından, bize yedi pud ayırıp iki pudu teslim etmemiz yönünde

Sol Sosyalist Devrimcilerin İ n t i harı bir karar geldi. Öyle yaptık. [Ancak] Bolşevikler, müfrezelerle geldiler. Her şeyi imha ettiler.

Ayaklandık. [Şimdi] Yuhnovskiy köyünde durum kötü. Top ateşine tutulduk.

Bütün köyler ateş altında. Evlerimiz yanıp kül oldu. Her şeyden vazgeçtik, du­ rumlar iyi olsun istiyoruz. Kentlerin aç olduğunu biliyorduk, [ama] kendimize bir şey ayırmadık.12

Haziran ortasında, Bolşevıklerin yönetimindeki Petrogradlı gıda terlari­ ki müfrezelerinin vahşetine karşı başlatılan protestolar, Bolşevik Petersburg Komitesi'ne ulaşınaya başladı. Egorova, 18 Haziran' daki bir toplantıda, "müf­ rezeler kötü organize ediliyor" ve "tutuklanması gereken sakıncalı unsurlar­ dan oluşuyor" diye yakınıyordu. Geleceği düşünerek, üye alımlarında seçici olmanın önemli olduğunda ısrar ediyordu . Viborg Bölgesi Bolşeviklerinin lideri olarak, onun yerinde endişelerine ve tavsiyelerine itiraz eden olmadı; açıkçası neden bahsettiğinin gayet farkındalardı. Dahası, Moskova' daki MYK için onun endişelerini taşıyan özel bir genelge hazırlanmasına karar verildiY Bu genelgenin akıbeti hakkında bir belge bulamadım. Fakat, ilk başta Müt­ tefiklerin müdahaleleriyle14 paniğe kapılan Sovnarkom, 6 Ağustos'ta tahıliara silah zoruyla el konulmasına direnen köylüler dahil sınıf düşmaniarına şiddet uygulanmasını içeren geçmişteki tüm kararları onayiayan bir karar aldıY Lenin, bir yıldan az bir süre sonra, Mart 191 9'daki Sekizinci Komünist Parti Kongresi için hazırladığı Merkez Komitesi çalışmaları konulu bir rapor­ da, Bolşeviklerin köylülüğe yaklaşımlarında "korkunç hatalar" yaptıklarını teslim etti. "işçilerimizin deneyimsizliği ve sorunun karmaşıklığı nedeniyle," diyordu, " kulaklara yöneltilen saldırılar orta tabaka köylülüğü vurdu."16 Ama insan merak ediyor, sorun niye öyle karmaşıktı? Ve "korkunç hatalar"dan Lenin' den çok kim sorumluydu?

Bolşeviklerin Köylü Seksiyonunu yavaş yavaş boğması, kimi Sol Sosyalist Devrimcileri ayrı bir Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri Vekilieri Kongresi çağrısı yapmaya sevk etti. Bununla birlikte, Spiridonova ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'ndeki yoldaşları, şimdilik bu taleplere direnerek, Tüm­ Rusya İşçi ve Köylü Sovyetleri Vekilieri Kongresi'nin daha erken bir tarihte toplanması için baskı uygulamayı tercih ettiY Halk kesimlerinin olabildiğin­ ce geniş katılım sağladığı bir toplantıda hükümetin iç ve özellikle dış politi­ kalarını eleştiriye tabi tutarak, köylüleri birleştirmeyi ve siyasi alanda köklü değişiklikler yapılmasını zorlamayı ümit ediyorlardı. Üst düzey Bolşevikler ise, doğal olarak, ayrı bir ulusal köylü Sovyetleri vekilieri kongresine karşı çıktılar. Ayrı kongre, Bolşeviklerin Ocak ayında ulusal Sovyet kurumları üze­ rinde sağladığı fiili kontrolü bozguna uğratacak ve Sol Sosyalist Devrimcileri daha da güçlendirecekti. Bolşeviklerin birleşik ulusal Sovyet kongresinde ço­ ğunluğu meşru seçimlerle elde etmesi garanti altında olmasa da, bu Sol Sos-

28 1

282

1

Bolşevikler iktida rda

yalist Devrimcilerin kendi denetiminde ayrı bir köylü kongresi toplamasına tercih edilirdi. Lenin, boyun eğmek zorunda kaldı. 10 Haziran tarihli MYK kararıyla, 28 Haziran'da Moskova'da Beşinci Tüm-Rusya İşçi, Köylü, Asker ve Kazak Vekilieri Kongresi toplanacaktı.18 Leninistlerle Sol Komünistler arasında ülke genelinde yaşanan parti içi tartışmalar, Mayıs ve Haziran aylarında büyüdü ve Sol Sosyalist Devrimciler arasında, Sovnarkom'un dış politikası konusunda bir çatışma yaşanınası du­ rumunda Sol Komünistlerin ulusal Sovyetler kongresinde kendilerinden yana tutum alabileceği gibi bir düşünce uyandı. Fakat Bolşevik önderlik içindeki çatlak, temel olarak Haziran sonu itibariyle son buldu; Lenin'in 1 Haziran' da İsveç gazetesi Folkets daglad politiken'e verdiği uzun röportajda vurguladığı gibi, "Bolşevik Parti içindeki muhalefet yatışmıştı Buharin, Radek ve di­ ğerleri, yeniden parti çalışmalarına katılıyorlar." diyordu.19 Bu durum, Bol­ şevikierin bir ulusal Sovyet kongresi düzenlenmesi için riske girmelerinin nedenini açıklamaya yardımcı olabilir. Lenin'in, kongrede bir Sol Komünist­ Sol Sosyalist Devrimci ittifakından veya Sol Komünistlerin ulusal Sovyetler kongresinden önce çatışmalı konuları çözüme kavuşturmak için parti kong­ resi toplanmasına yönelik kaçınılmaz taleplerinden korkmasına gerek yoktu artık. Dahası, Sol Sosyalist Devrimciler, karşılarında Köylü Seksiyonunun bağımsız gücünü yok etmeye ve daha da önemlisi Sol Sosyalist Devrimcileri etkisizleştirmeye kararlı birleşik bir Bolşevik Parti göreceklerdi.

Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin 28 Hazi ran' da yapılması ka­ rarlaştırıldıktan sonra, Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, dikkatle­ rini kongrede çoğunluğu kazanmaya çevirdiler. Lenin, haklı olarak sonuç hakkı nda hiç iyimser değildi. işçilere köylülerin önünde epeyce ayrıcalık tanıyan seçim mevzuatının, Sol Sosyalist Devrimcilerin kırsal alanlardaki oy hakimiyetini telafi etmeye yetmeyebileceğini anlamıştı. 20 14 Haziran' da yapılan bir MYK toplantısında, Bolşevik önderliğin inisiyatifiyle Menşevik­ ler ve Sosyalist Devrimciler kuruldan çıkarıldı ve ülke genelindeki Sovyet­ ler aynı doğrultuda hareket etmeye teşvik edildi. Menşeviklerin ve Sosyalist Devrimcilerin karşı-devrim safına geç tikleri argümanıyla gerekçelendirilen bu ani hamlenin zamanlamasında, kongre delegesi yarışında bu iki rakibi zayıf düşürme amacının etkili olduğuna dair pek kuşku yoktur.21 Bildiğim kadarıyla, Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi seçimleri hiç­ bir zaman başlı başına incelenmedi; bu, şu an için de imkansız gibi duru­ yor. Açılış oturumunda duyurulan ilk partilere ve delege listesine göre, 678 Bolşevik ve 269 Sol Sosyalist Devrimci vardı. Kalan 88 delegeyse, [Sosyalist Devrimci] Maksimalistler (30 civarı), Sosyal Demokrat Enternasyonalistler (5-6) ve bağımsız delegelerden (yaklaşık 48) oluşurken, toplamda tam oy hak­ kına sahip 1035 delege vardı.22 Kimliğini belirleyemediğimiz bir Sol Sosyalist

Sol Sosyalist Devrimcilerin İntiharı

1 283

Devrimci delege -büyük olasılıkla Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi üyesi Aleksandra Izmailoviç- anılarında, Bolşeviklerin elde ettiği bu büyük, beklenmedik delege sayısı hakkında şunları yazacaktı: "Sol Sosyalist Dev­ rimciler, Bolşeviklerin mucizeler yaratma yeteneğini hesaplayamadı. Kutsal kitap, bize tanrının gökyüzünü ve yeryüzünü yoktan yarattığını söylüyor Yirminci yüzyılda Bolşevikler, mucize yaratma konusunda hiç de geri kalmı­ yorlar: Gaipten meşru kimlik belgeleri yaratıyorlar."23 Kongredeki büyük Bolşevik çoğunluğun aslında düzmece olduğunu ve meşru bir şekilde seçilen Sol Sosyalist Devrimci delege sayısının kabaca Bol­ şeviklerinkine denk olduğunu gösteren ikinci dereceden somut kanıtlar var.

Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin arifesinde köylü Sovyetlerinde Sol Sosyalist Devrimciler lehine keskin artışlar, Sol Sosyalist Devrimci lideriere ulusal kongrede çoğunluğu elde edeceklerine dair bir güven vermişti. Ulusal kongre delegelerinin seçildiği il ve bölge Sovyet kongrelerindeki oy sonuçları raporları da, Haziran sonunda Moskova' daki Üçüncü Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi delegelerini cesaretlendirdi. 24 Kongrenin başlamasından önce­ ki hafta Znamya truda tarafından yayımlanan ilk delege listeleri, Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşeviklere yaklaşabileceğine işaret ediyordu. Kongre arife­ sinde, bağımsız Moskova gazeteleri Novosti dnia, Naşe slovo ve ]izn' de de aynı izienimler vardı. 25 Sol Sosyalist Devrimciler için talihsiz bir şekilde, bu listeler kongre divan kurulunda azınlıkta kalan Sol Sosyalist Devrimcilerin sandalye sahibi olması­ na itiraz ettikleri yaklaşık 399 Bolşevik delegeyi kapsa mıyordu. 26 Sverdlov'un kongre açılışını 28 Haziran' dan 3 Temmuz'a (hatta dördüne) ertdediği 25 Ha­ ziran civarlarında, ülke genelinde Sovyetlerdeki parti liderlerine Moskova'ya derhal fazladan Bolşevik delege gönderilmesi yönünde acil çağrılar yapıldı.

Sol Sosyalist Devrimciler, divan kurulunda ve bulundukları kurumlarda bu delegelerin meşruiyetine itiraz ettiler. Sol Sosyalist Devrimciler, kongrenin başında bu manipülasyonları ifşa etmek amacıyla divan kurulunda Bolşevik­ lerle eşit sayıda olmak için direttilerse de, bu talepler hasır altı edilerek parti çizgisindeki oylarla reddedildi. 27 Büyük kısmı Alman işgali altında olan Mo­ gilev Bölgesi'nden arşiv belgeleri, bu hileyi gözler önüne seriyordu. 28 Bolşoy Tiyatrosu'nda yapılan kongrenin ilk oturumlarında, kimsenin sö­ zünü sakınmadığı kavgaların patlak vermesi şaşırtıcı değildi. 29 Sverdlov'un hiç de tarafsız olmayan başkanlığında, Sol Sosyalist Devrimciler muazzam bir dezavantaj içindeydi. Kongrenin başladığı 4 Temmuz' da, Troçki, Ukray­ na' daki Alman işgal güçlerine karşı çıkanların tutuklanmasına direnen her­ kesin "oracıkta" vurulması için yetki istedV0 Sol Sosyalist Devrimciler adına cevap veren Spiridonova, haklı olarak bunu açık bir tehdit şeklinde yorum­ ladı. 31 Troçki'nin önerisi resmi karar olarak benimsendik ten sonra, bunun Sol Sosyalist Devrimcilere karşı önleyici bir saldırının parçası olduğundan kuşku yoktu. Lenin, ertesi gün (S Temmuz' da) kongreden çekilsinler diye sü-

284

1

ı

Bolşevikler iktida rda

rekli olarak Sol Sosyalist Devrimcileri kışkırttı. Dolayısıyla, daha en başında, Sovnarkom'un politikalarıyla ilgili bir raporunda Spiridonova'nın Bolşevik­ lerin kongredeki büyük çoğunluğunu hesap edemediğinden söz ediyor ve nezaket kurallarının dışına çıkarak, "bu insanlar [Sol Sosyalist Devrimciler] kongreden çıkıp gitmek isterlerse, onlara uğurlar olsun" diyordu. 32 Lenin, şöyle devam etti: ".. .'Bolşeviklerle çalışamayız, biz ayrılıyoruz' diyen bir önce­ ki konuşmacı [Spiridonova] gibi Sol Sosyalist Devrimciler varsa, bunun için bir an bile pişmanlık duymayacağız. Böyle [kritik] bir zamanda bizi yüzüstü bırakan sosyalistler ... halk düşmanlarıdırlar."33

Önde gelen Sol Sosyalist Devrimciler. Üst sıra: Kamkov ve Karelin.

Alt sıra: Ştaynberg, Spiridonova ve Proşyan. (Çizimler: Ii. K. Artsbushev.)

Spiridonova'yla birlikte Sol Sosyalist Devrimcilerin kongredeki asıl konuş­ macılarından olan Karelin ve Kamkov geri adım atmadı. Ön sıralarda oturan üst düzey Alman delegasyonuna öfkeli bakışlar atarak, Bolşeviklere ve Alman emperyalizmine amansızca saldırdılar. Fakat asıl nokta şu ki, Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom politikalarını değiştirmek için birleşik kongreyi kullanabilecekleri ümidi ilk günün sonunda dağılmıştı. Sonuç olarak, özel-

Sol Sosyalist Devrimcilerin İntiharı

likle Almanların Moskova Büyükelçisi Kont Wilhelm Mirbach suikastı dahil, geleneksel Sosyalist Devrimci silahına, bireysel teröre başvurmak zorunda kaldıklarını sezinlediler. Sol Sosyalist Devrimci liderlerin fiziki tehlike için­ de oldukları korkusuyla ve Almanya'yla yeni bir savaşı kışkırtacak Mirbach cinayetinin onları kurtaracağı inancıyla alelacele karar aldılar.

Brest'in altını oymak amacıyla yabancı "emperyalist" lideriere karşı terö­ re başvurulması, Nisan'daki İkinci Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Par­ ti Kongresi'nin kapalı oturumunda tartışıldı ve onaylandı. Ukrayna' daki Alman işgal güçlerinin komutanı General Eikhord, Kont Mirbach ve Kay­ zer Wilhelm, potansiyel hedefler olarak belirlendi. Mayıs'ta, MYK sekreteri ve Sol Sosyalist Devrimci Savaş Örgütü üyesi Grigori Smoliyanski, Kayzer suikastı hakkında Alman sosyal demokratlarının nabzını tutmak için giz­ lice Berlin'e seyahat etti. Almanlar dehşete kapıldığı için, bu düşünce rafa kalktı.34 Sverdlov'un Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin açılışını 28 Haziran'dan 3 Temmuz'a ertdediği 24 Haziran'da, kongre toplanamayacak gibi görününce, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi suikast seçeneği­ ni yeniden gündeme aldı. Bunun üstüne, Alman emperyali zminin üst dü­ zey temsilcilerine bir dizi terör saldırısı düzenleme imkanı tanıyan bir karar alındı.35 Kararda suikast düzenlenecek kişiler arasında Kont M irbach'ın veya herhangi birinin adı geçme se de, Alman emperyalizminin Sovyet Rusya' daki baş sembolü olduğundan ve Sol Sosyalist Devrimcilerin Nisan' daki ölüm lis­ tesinin başlarında yer aldığından dolayı, Mirbach'ın hala ana hedef olduğunu tahmin etmek güç değildi.

Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin 24 Haziran tarihli karar met­ ni, askeri güçleri seferber etmek ve kitleleri ve yerel parti örgütlerini terör ey­ lemlerine hazırlamak için biraz zamana ihtiyaç duyulduğuna ve hedefle rinin, öz savunma gerekmedikçe Bolşeviklerle savaşmak değil, Leninist Sovnarkom politikalarını baltalamak olduğuna işaret ediyor. Bununla birlikte, Beşin­ ci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin Brest barışını feshetme kararı alması durumunda, bu önlemler gereksiz olacaktı. Kısacası, Sol Sosyalist Devrim­ ci Merkez Komitesi'nin 24 Haziran kararı, koşullara bağlı bir seçenekti. Her halükarda, Üçüncü Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi, kararı zımnen onaylamıştı. 36 Sovyetler Kongresi'nin açılış oturumunun ardından, 4/5 Temmuz gecesi Kont Mirbach suikastı hazırlıklarına ciddi olarak başlandı. İlk başta, cina­ yetin tarihi ertesi gün (5 Temmuz) olarak belirlendi;37 fakat hazırlıklar için biraz daha zaman gerektiği anlaşılınca, eylem sonraki gün öğleden sonraya (6 Temmuz) ertelendi. Suikast, iki Sol Sosyalist Devrimci Çeka görevlisi Ya­ kov Blumkin ve Nikolay Andreev tarafından Alman Büyükelçiliği'nin konuk

285

286

1

Bolşevikler iktida rda

odasında gerçekleştirildi. Bu arada, adeta tüm Sol Sosyalist Devrimci Mer­ kez Komitesi, VÇeka'nın askeri karargahlarında toplanmıştı; buradaki dehşet saçan askeri güçlere, Karadeniz Donan ması'ndan eski denizci Sol Sosyalist Devrimci Dmitri Popov komuta ediyordu.

6 Temmuz günü öğleden sonra, Moskova'nın yaklaşık 240 km kuzey­ doğusunda, Volga üzerinde bulunan Yaroslavl kentinde Sovyet iktidarına karşı önemli bir ayaklanma başladığı haberi Lenin'e ulaştırıldı; bu durum, Moskova' da sayısı gittikçe azalan askerlerin oraya konuşlandırılmasını gerek­ tiriyordu. 38 Önemli askeri personelin peşi sıra Murmansk ve Çek cephelerine kaydırıl ması, Moskova'nın güvenliğinin genel olarak nispeten küçük Letonya Piyade Alayı, VÇeka güçleri ve çoğu henüz yeni kurulmuş ve eğitimde olan disiplinsiz Kızıl Muhafız ve Kızıl Ordu birimlerinin elinde kalmasına yol açtı.

Kısa bir süre sonra, Vladimir Bonç-Bruyeviç, Lenin'e telefonla ulaşıp Mirbach'a suikast girişiminde bulunulduğu haberini verdi. Başlangıçta büyü­ kelçinin yaralarının ne durumda olduğu kesin değildi, fakat ardından ölüm haberi geldi. O dehşet dolu ilk anlarda, suikasttan Sol Sosyalist Devrimcile­ rin sorumlu olabileceği Lenin'in aklına gelmedi. 39 Lenin, öğleden sonra baş­ sağlığı dilemek için Alman Büyükelçiliği'ni aradığında, M irbach'ın Blumkin ve Andreev tarafından öldürüldüğünü önce Cerjinski' den öğrendi. Lenin'e, Blumkin'in VÇeka'nın ana askeri gücünün koruması altında olduğu ve bu bi­ rimin Sol Sosyalist Devrimcilerin kontrolünde olduğu bilgisi de iletildL Dı­ şişleri halk komiseri Georgi Çiçerin' den çok daha can sıkıcı haberler geldi; Çiçerin, Lenin'e, Alman hükümetinin Alman askerlerinin Moskova'ya yerleş­ tirilmesi için baskı yapacağı bilgisini verdi.

Cerjinski, iki yardımcısıyla birlikte Al man Büyükelçiliği'nden ayrıldı ve Blumkin ve Andreev'i tutuklamak için doğrudan artık Sol Sosyalist Devrim­ cilerin komuta merkezi olan askeri karargaha gitti. Cerjinski o sırada ikilinin tek başına hareket ettiğini düşünüyor gibiydi.40 Bu düşüncesinden çabucak ayıldı. VÇeka askeri karargahında suikastçıları ararken, Donat Çerepanov, Georgi Sablin, Spiridonova, Kamkov, Proşyan, Karelin, Trutovski, Fishman ve başyardımcısı Aleksandroviç dahil birçok üst düzey Sol Sosyalist Devrimci liderle karşılaştı. Ona Mirbach 'ın, eylemin tüm sorumluluğunu üstlenen Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin emriyle öldürüldüğü bilgisini ver­ diler. Cerjinski derhal Proşyan ve Karelin'i tutuktadı ve Popov'u, Blumkin ve Andreev'i teslim etmezlerse vurmakla tehdit etti. Cerjinski daha sonra bazı denizcilerin onun silahlarına zorla el koyduğunu ifade edecekti. Spiridonova, "Mirbach'tan yana oldukları gerekçesiyle" Cerjinski ve yardımcılarının gö­ zaltına alındığını açıkladı; Çerepanov ise, "Sol Sosyalist Devrimcilerin ikti­ darı istemediğini, Bolşeviklerin barışın yerle bir olduğunu kabullenmeleri ge­ rektiğini" kaydederek, "Ukrayna' daki durum . . . [orada Alman işgal güçlerine karşı verilen partizan savaşı tüm hızıyla sürüyordu] Moskova' da da tekrar edilirse," onlar için iyi olacağını belirtti.41

Sol Sosya list Devrimcilerin lntiharı

j 287

Kremlin'e dönersek, Lenin Sol Sosyalist Devrimcilerin Mirbach cinayetine ne ölçüde dahil olduklarını akşamın ilk saatlerine dek bilmiyordu. O sırada Lenin'in yanında olan Bonç-Bruyeviç'in anılarına göre, Lenin, haberi aldığı anda buz kesilmiş ve dehşete kapılmış, "olayların tehlikeli ve beklenmedik bir yönde gelişmesi karşısında, her zaman olduğu gibi öfke ve şaşkınlık içinde bembeyaz kesilmişti."42 Ancak Almanya'yla topyekun savaşın devrimci dava açısından tam anlamıyla bir felaket olacağına inanan Lenin, çabucak şoku at­ lattı ve Almanlara, Bolşeviklerin Sol Sosyalist Devrimcilerin üstesinden kolay­ lıkla gelebileceğini göstermeye odaklandı. Sorun şu ki, elindeki hazır organize askeri güçlerin Sol Sosyalist Devrimcilerinkine denk olup olmadığı net değil­ di. Esas güvenlik örgütü olan VÇeka, Sol Sosyalist Devrimcilerle doluydu.

Bütün bunlarla birlikte, göründüğü kadarıyla durum son derece ciddiy­ di; sonraki gelişmeler de, Lenin'in risk almaya hazır olduğunu gösterecek­ tL Mirbach suikastını Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovyet iktidarını devirme mücadelesinin bir parçası olarak niteleyen Lenin, onları sindirme görevini Troçki'ye verdi; Troçki de, bunun karşılığında göreve dahil edilen birimle­ re komuta etmesi için lvar Smilga'yı görevlendirdi.43 Albay Yoakim Vatsetis (Letonya Piyade Alayı komutanı), Podvoyski (Yüksek Askeri Konsey üyesi) ve Nikolay Muralov (Moskova Askeri Bölge komiseri), Popov'un karargahına yapılacak ani saldırıyı koordine edecekti.44 Lenin, Yuritski ve Bolşevik Peters­ burg Komitesi sekreteri Petr Zaslavski'ye derhal Petrograd'a dönüp oradaki olası Sol Sosyalist Devrimci hamlelerini bastırmayı emretti. Moskova içinde­ ki ve Moskova'yla ülkenin geri kalanı arasındaki gayriresmi telefon ve telgraf hizmetleri kesildi ve Moskova' daki araç trafiğiyle başkente gidip gelen tren seferlerine sıkı kontrol getirildi.

Akşam saat sekizde tüm Sol Sosyalist Devrimci Beşinci Kongre fraksiyo­ nu, Bolşoy Tiyatrosu'nun fuayesinde gözaltına alındı. Sayısı dört yüzü aşan fraksiyon üyeleri ve konukları, Mirbach'ın öldürüldüğünden haberdar olmak şöyle dursun, kendi merkez komitelerinin Mirbach'a suikast planı yaptığının farkında olmaksızın kongrenin öğleden sonraki oturumu için bir araya gel­ mişti.45 Sovyet hükümetinin Kont Mirbach suikastiyle ilgili ilk resmi açıklama­ sı, telgrafla ülke geneline yayıldı. "Hain Sol Sosyalist Devrimciler"i Rusya'yı Almanya'yla savaşın eşiğine getirmekle ve Sovyet iktidarına karşı ayaklan­ ma başiatmakla suçlayan hükümet, Beşinci Sovyetler Kongresi'nin tüm Sol Sosyalist Devrimci delegelerinin gözaltına alındığını ve "Beyaz Muhafıziarın planlarının yeni hizmetkarlarının isyanını" bastırmak için gerekli tüm ön­ lemlerin alındığını duyurdu. Devrimi savunmak için "herkes" silahlanmaya çağrıldı.46 Sol Sosyalist Devrimcilerin "isyanını" vakit kaybetmeden bastırmayı bek­ leyen Lenin'in şanssızlığına, Vatsetis tarafından gece saat ikide Popov'un karargahına yapılması planlanan askeri saldırı önemli bir engelle karşılaş-

288

1

Bolşevikler iktidarda

tı. Saldırının planlandığı 7 Temmuz Pazar kutsal bir güne, Aziz Yahya gü­ nüne denk gelmişti; saldırıya katılma emri alan tek bir Kızıl Muhafız, Kızıl Ordu veya Letonya Piyade Alayı (ve bunlar arasında sadece Letonyalı piyade­ ler gerçek anlamda operasyoneldi) dahi harekat noktasına vaktinde gelmedi.

Sonuç olarak, Podvoyski ve Muralov'un birkaç gün sonra Lenin'e gönderdiği bir raporda çekinerek bildirdiği gibi, "Operasyon gece vakti yapılamayınca ister istemez baskın gündüz vaktinde yapıldı."47 Hükümetin saldırısı, niha­ yet öğle vaktinde "iki yüz adım" mesafeden ağır top mermisi atışıyla başladı, Popov'un karargahı ve yakındaki iki bina büyük hasar gördü. Arkasından ge­ len karşılıklı tüfek ve mitralyöz ateşi, Popov güçlerinin ve Sol Sosyalist Dev­ rimci liderliğin geride Cerjinski'yi bırakarak dağılmasına neden oldu.

6 Temmuz gecesi itibariyle, Kont Mirbach suikastiyle başlayan Sol Sosya­ list Devrimci eylemleri, genel olarak tarihçilerio de tasvir ettiği gibi, Sovyet hükümeti tarafından "Sovyet iktidarına karşı ayaklanma" olarak tanımlanı­ yordu. Ancak, bu nitelendirme doğru muydu? Yayımianmış ve yayımlanma­ mış mevcut kaynakları derinlemesine incelediğimde, doğru olmadığı sonu­ cuna varıyorum. İncelernelere göre, Proş Proşyan'ın elinde bir yetki olmadan Merkezi Telgraf Ofisi'ni kısa süreliğine işgal etmesi ve oradaki tutumu dışa­ rıda bırakılırsa,48 Mirbach suikastinden sonraki tüm Moskova Sol Sosyalist Devrimci eylemleri iktidara zorla el konulması ve hatta öz savunma dışında Bolşeviklerle savaş yürütülmesi gibi bir hedefe değil, Leninist Sovna rkom po­ litikalarının yeniden şekillendirilmesi hedefine uygun düşüyordu. *

*

Lenin ve Grigori Petrovski, hesapiaşılması gereken politik bir faktör ola­ rak Sol Sosyalist Devrimcileri yok etmek için öyle kararlı hareket ediyordu ki, artık geri çekilmeye başlamışlardı. Blumkin, Andreev ve ardından Mirbach suikasti gerekçesiyle suçlanan on dört Sol Sosyalist Devrimci liderin on biri kaçınayı başarmıştı. Ancak pek çoğu sıradan üye olmak üzere dört yüzden fazla Sol Sosyalist devrimci yakalandı ve sayısı belirsiz bir kısmı yargısız infaz edildi (Aleksandroviç de aralarındaydı).49 Sol Sosyalist Devrimci Kongre fraksiyonunun üyeleri, birkaç gün boyunca Bolşoy'un üst katındaki iki oda arasına sıkıştırılmıştı; ardından on üç "esas fa il" Kremlin' deki hücrelere gönderilirken yüz kişi salıverildi, geri kalanlarıy­ sa Aleksandrovski Harp Akademisi kışiasında tutuldu ve peyderpey serbest bırakıldı. En önemlisi, Sol Sosyalist Devrimci divan kurulu üyeleri esas failler arasındaydı. Kongrenin bitimine kadar salıverilmediler, Bolşevik delegelere yaptıkları itirazların artık hiçbir önemi kalmamıştı. Kongre delegesi olmayan Köylü Seksiyonundan Sol Sosyalist Devrimciler de tutuklandı ve Kremlin' de tutuldu. 50 Sol Sosyalist Devrimcilerin eylemine bir açıklama getirmek için Bolşoy' da boy gösterdiği anda tutuklanan Spiridinova, Kasım sonuna kadar Kremlin' de bir hücrede tutuldu.

Sol Sosyalist Devrimcilerin İntiharı

1

Sol Sosyalist Devrimcilerin 7 Temmuz' da kapatılan iki merkezi gazetesi Znamya truda ve Golos trudo-vogo krestiyanstva'nın yeniden açılmasına izin ve­ rilmedi. Beşinci Sovyetler Kongresi, 9 Temmuz' da Sol Sosyalist Devrimcilerin yokluğunda devam etti. Kongrede 6-7 Temmuz olaylarını Sol Sosyalist Devrim­ cilerin iktidarı küstahça ele geçirme girişimi olarak kınayan bir karar alındı, Sovyet hükümetinin isyanı bastırmaya dönük eylemleri onaylandı ve Merkez Komitelerinin eylemlerini reddetmeye yanaşmayan tüm Sol Sosyalist Devrim­ cilerin Sovyet üyeliklerine yasak getirildi.51 İçişleri Halk Komiseri Petrovski, bu politikayı uygularken bir adım daha attı. Merkez Komitelerinin eylemleri karşısındaki tuturularına bakılmaksızın hükümette sorumlu pozisyonlarda yer alan tüm Sol Sosyalist Devrimcilerin ihraç edilmesi için yerel Sovyetlere emir verdi. 52 Dahası, Köylü Seksiyonu artık özünde yok edilmiş oldu.

Beşinci Kongre'nin 10 Temmuz'da sona ermesinden kısa bir süre önce, kongrede ilk Sovyet anayasası hayata geçirildi. Anayasa taslağını yazan ko­ misyon üyelerinden Yuri Steklov, belgeyi kongreye sunarken, anayasanın ayırt edici özelliği işçilerin ve köylülerin devlet iktidarına katılım hakkını ortaya koymak ve ekonomik sömürü ve siyasi baskının olmadığı eşitlikçi, demokratik ve sosyalist bir toplum inşa etmek olsa da, yerli ve uluslararası burj uvaziyle mücadelede, kapitalizmden sosyalizme geçiş sürecinde güçlü, merkezi bir diktatörlüğün kurulmasına ihtiyaç duyulduğunu ilan etti. 53 Böy­ lelikle, anayasa seçimle belirlenen Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin dev­ letin en yetkili organı olduğu ve acil durumlar dışında, iki kongre arasında Sovnarkom'un hükümetin yüksek yasama, yürütme ve denetim organı olan MYK'ya bağlı olması kurgusunu kalıcılaştırmış oldu; ancak, pratikte tersi ge­ çerli oldu. Temmuz 1918'deki Beşinci Kongre ve Kasım'daki Altıncı Kongre arasında MYK; Menşevikler, Sosyalist Devrimciler ve Sol Sosyalist Devrimci­ ler dışarıda tutularak sadece sekiz kez toplandı (bir kural olarak, Sovnarkom her gün toplanıyordu) ve toplantılar daha çok tören havasında geçiyordu. 54 Yaşamını kendi üretimiyle ve toplumsal emeğiyle kazanan on sekiz yaşın üstündeki tüm erkek ve kadın yurttaşlara, askerlere ve engeliilere oy hakkı tanındı. Ücretli emek istihdam eden veya sınai teşebbüslerden ve işletme­ lerden gelir sağlayan kişiler -özetle eski orta ve üst sınıflar- oy hakkından mahrum kılındı. Nihai anayasa taslağında emekçi kadınların oy hakkını ba­ riz bir biçimde sınırlandıran bir hüküm, kongre tarafından sunulan ve onay­ lanan taslakta çıkarıldı.55 Bununla birlikte, Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde Bolşeviklerin büyük çoğunluk sağlamasını kolaylaştıran ama garanti etmeyen Sovyet seçimlerinde işçilerin köylülere göre ayrıcalıklı bir konumda olması da, anayasayla kesin bir şekilde pekiştirilmiş oldu. Gelecek­ teki kongre seçimlerinde, kent Sovyetlerinde her 25.000 kişiye bir vekil tahsis edilirken, taşra Sovyet kongreleri temsilcileri için her 1 25.000 kişiye bir vekil tahsis edilecekti. 56

289

290

1

Bolşevikler i k t idarda

Sovyetler Kongresi dağıldıktan iki gün sonra (14 Temmuz), Lenin'in kork­ tuğu başına geldi. Alman maslahatgüzar Kurt Riezler, Moskova'daki büyü­ kelçiliği korumak için makineli tüfek, havan topu ve lav silahlarıyla donatıl­ mış bir Alman taburunun konuşlandırılmasına onay istedi. Talep, görünüşe bakılırsa Lenin'i ümitsiz bir ikileme sürüklemişti. Talebin kabul edilmesi, Sovyet Rusya'nın egemenliğiyle bağdaşmıyordu. Bu durum, Sovnarkom'u pratik açıdan Alman Başkomutanlığının kaprislerine tutsak ederdi. Öte yandan, Riezler'in talebini reddetmenin de, Lenin'in hal:l intihar olduğuna inandığı Almanya'yla topyekun bir savaşı yeniden başlatması kaçınılmaz gö­ rünüyordu.

Fakat 14 Temmuz gecesi batıdaki Alman kuvvetlerini önemli bir saldırıyla kilideyen İkinci Marne Muharebesi başlayınca Lenin rahat bir nefes alabildi. Çiçerin derhal Riezler'in talebini reddederek, Alman Büyükelçiliği'nin güven­ liğini sağlamak için her şeyin yapılacağı sözünü verdi.57 Lenin, yeni MYK'nın apar tapar yapılan ilk toplantısında Çiçerin'in mesajını resmi bir açıklamayla tekrarlamış oldu. 58 Moskova' daki Alman Büyükelçiliği'nin korunması için bin Kızıl Muhafız'ın görevlendirileceği ve bu güce silahsız sivil kıyafetli üç yüz Alman askerinin ekleneceği anlaşılınca, Sovyet-Alman ilişkilerindeki ani kriz sona erdi.

Petrograd'da Kont Mirbach suikastini izleyen gelişmeler, bu yanlış algı­ lanan eylemin tam olarak Sol Sosyalist Devrimcilerin iddia ettiği niyetle ya­ pıldığını, iktidarı ele geçirmek için başarısız bir komplo girişimi olmadığını teyit ediyordu. Petrograd'da Aziz Yahya yortusunun olduğu 7 Temmuz 1918, güneşli ve sıcak bir gündü. Eski başkentin sokakları, öğle vaktinde tatilden istifade edenlerle doluydu. Başkentteki telefon ve telgraf hatları kesilmeden önce, Mirbach'ın ölümünden hemen sonra gelen bir telefon üzerine sabah gazetelerinde Moskova'daki olaydan sadece iki satırlık bir bültenle bahsedi­ liyordu: "Alman büyükelçi Mirbach'a suikast düzenlendi. Üzerine iki bom­ ba atıldı." Önemli bir husus olarak, Sol Sosyalist Devrimci Znamya borby'ye yansıyan Moskova' daki acil duruma ilişkin tek işaretti bu. Günlerdir olduğu gibi, o günün manşetinde de Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi aracılı­ ğıyla dış politikada değişikliğe gidilmesi yönünde basınç yapılmasından söz ediliyordu: "Kahrolsun Devrimi Boğan Brest İlmiği!" Önceki gece, Sovyet kongresinde yer almayan, Petrograd Sovyetinden bir­ kaç üst düzey Bolşevik yönetici, yerel bir Sol Sosyalist Devrimci kalkışması­ nın önüne geçilmesi yönünde Moskova' dan talimatlar almıştı. Hissedilen kri­ zin üstesinden gelmek için acilen, sınırsız yetkiye sahip bir Askeri Devrimci Komite oluşturdular. Komite, Sol Sosyalist Devrimcilerin merkezdeki Pages Okulunda konuşlu askeri karargahındaki ana Sol Sosyalist Devrimci müfre­ zesini silahsızlandırmak için derhal hazırlık yapmaya başladı. Komite, Znam-

Sol Sosyal i s t Devrimcilerin İntiharı

1 29 1

ya borby'i kapatma ve Petrograd Sol Sosyalist Devrimci Parti İl Komitesi'ni ele geçirme kararı da aldı; bunların ikisi de, Pages Okuluna uzak olmayan Ligovskaya Caddesi üzerindeki Pertsov'un eski köşkünde bulunuyordu. Da­ hası, komite yerel düzeyde nüfuz sahibi Sol Sosyalist Devrimcileri yakından izlemek ve Sol Sosyalist Devrimci ajanlara karşı önleyici saldırıları koordine etmek amacıyla, bölgesel Sovyetlerdeki Bolşevik yöneticiler tarafından derhal olağanüstü yetkilere sahip askeri devrimci troykalar kurulması yönünde bir talimat verdi. 6 Temmuz gecesi ve 7 Temmuz' da, Petrograd'ın pek çok bölge­ sinde bölgesel Sovyet troykaları kuruldu.59 Troykalar, Sol Sosyalist Devrimci­ leri önemli pozisyonlardan uzaklaştırmakla, asayişi sağlamakla ve mahalle­ lerindeki Sol Sosyalist Devrimci müfrezeleri silahsızlandırmakla görevliydi.

Bolşevik Parti örgütlerinin o sıralarda bile bu kararlarda ve kararların uygulanmasında ikincil roller aynaması dikkat çekicidir. Bolşevik Delege­ ler Sovyetinin 6 Temmuz akşamındaki toplantısında Kuzey Komünü'nün ekonomik yönetimi üzerine bir raporun sonunda, Petrograd Komitesi'nden Sergey Gessen, aceleyle Mirbach suikasti ve Askeri Devrimci Komitenin böl­ gesel Sovyetlere gönderdiği talimat hakkında bir açıklama okudu. Hepsi bu.

Petrograd'ın tüm önemli bölgelerinden gelen delegeler (toplamda yirmi yedi delege) hazır bulunsa da, görünüşe bakılırsa ne Gessen'in düşünceleri tartışıl­ mış, ne de delegelerden Sol Sosyalist Devrimcilerin hastınlmasını örgütleme işine yardımcı olmaları istenmişti.60 Dahası, Bolşevik Petrograd Komitesi özel oturuma çağrılmamıştı. Komite, 5 ve 10 Temmuz tarihlerinde olağan toplan­ tılarını yaparken, göründüğü kadarıyla bu tarihler arasında başka bir toplantı yapmamıştı.61 Ortadaki acil duruma karşılık, en az üç Bolşevik bölge komitesi (Rojdestvenski, Ohtinski ve Vasili Adası bölgeleri) kendi başına hareket ede­ rek, 7 Temmuz' da acil durum troykaları kurup faaliyete geçirmişti. 62 Ancak, Sol Sosyalist Devrimcilerin yerel Sovyette çoğunlukta olduğu Rojdestvenski Bölgesi hariç bölgesel Sovyetler tarafından kurulan askeri devrimci troykalar, parti troykalarının çalışmasını hükümsüz kılmış gibi görünüyordu.

Petrograd' daki Bolşevik yetkililerin, Sol Sosyalist Devrimcilerin Mir­ bach suikastindeki rolünden Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinden çok önce haberdar olduğunu gösteren pek çok kanıt var. Basın Komiserliğinde yer alan Sol Sosyalist Devrimci N. Krasikov, 10 Temmuz'da bir muhabirle yap­ tığı röportajda şöyle bir açıklamada bulundu: " [Sol Sosyalist Devrimcilerin] Moskova' daki silahlı eylem haberleri, partinin Petrograd Komitesi tarafından şaşkınlık ve kuşkuyla karşılandı. Bizim açımızdan bu, tamamen beklenmedik bir şeydi." Krasikov, 7 Temmuz'da Sınaini'deki ofisine girmesi izin verilmedi­ ği sırada öğrenmişti haberleri. O sırada, Sol Sosyalist Devrimcilerin eylemine dair Bolşevikterin görüşlerini duymuştu.63 Krasikov'un deneyimi, önemli bir noktanın altını çiziyor. Znamya bo rby 'nin kapatılıp Moskova'ya ulaşılabilecek telefon ve telgraf hatlarının ke­ silmesiyle birlikte, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin Mirbach suikas-

292

ı

1

•

Bolşevikler Iktidarda

ti haberlerine verdikleri tepkiye ilişkin değerlendirmede, aldıkları bilgilerin birkaç gün boyunca Bolşevik kaynaklardan geldiği ve Bolşeviklere ait olma­ yan gazetelerdeki haberler için bile durumun bu olduğu göz önünde tutul­ malıdır. Bu kaynaklar, çok daha korkutucu ve lanetleyici ifadelerle, sadece Mirbach'ın ölümünden Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin sorumlu olduğunu değil, Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovyet iktidarını devirmek için bir dizi adım attığını da yayıyordu. Sol Sosyalist Devrimcilerin amentüsünde demokratik, devrimci Sovyetler yazdığı için, Sol Sosyalist Devrimciler açısın­ dan akıl almaz bir durumdu bu.

Yuritski, 7 Temmuz saat öğlen üç sularında Petrograd'a döndü ve Askeri Devrimci Komitenin yönetimini üstlendi. Sol Sosyalist Devrimci komiserlik başkanlarının ve önemli hükümet görevlerindeki diğer parti üyelerinin yeri­ ne Bolşeviklerin geçirilmesi işlemi, günün ilk saatlerinde başlamış ve artık yoğunlaşmıştı. Yuritski, Petrograd Çekası başkanlığını sürdürdü ve içişleri komiserliği görevini Proşyan' dan geri istedi. Henüz bunun öncesinde, Sol Sosyalist Devrimcilerin Smolni'nin Aleksander tarafındaki ofisleri Bolşevik­ lere bağlı güçler tarafından izole edilmiş ve masum Sol Sosyalist Devrimci görevliler tuzağa düşürülmüştü. Bu ofisler, saat öğlen iki sularında kapatıldı.

Eşzamanlı olarak, Petrograd Sovyetinin Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonu tu­ tuklandı ve Gorohovaya 2'ye götürüldü.64 Kısa süre sonra, Sol Sosyalist Dev­ rimci Petrograd Komitesi, hükümetin partinin askeri müfrezelerini silahsız­ landırma hazırlıklarından haberdar oldu ve derhal askeri karargahlarını ve bölge komitelerini alarma geçirerek, Bolşevikleri n olası saldırıları konusunda uyardı ve saklanmaları talimatını verdi.65 Ardından komite üyeleri de yeral­ tına geçtiler.

Askeri Devrimci Korniteye öğleden sonra ulaştırılan bilgilere göre, Sol Sos­ yalist Devrimciler bu alarm durumunu tüm düzeylerde şaşkınlık ve hayretle karşılamışlardı. Söylenenlere göre, yereldeki yetkili liderler birbirlerine şu so­ ruyu soruyordu: "Neden yasa dışı hareket etme yönünde hazırlıklar yapmaya zorlanıyoruz?"66 Öğleden sonra Sol Sosyalist Devrimci Petrograd Komitesi ve Znamya borby ofislerinde haber peşinde koşan bir Veçernye ogni muhabiri, Aleksander-Nevski Bölgesi yakınlarında neler olup bittiğini anlamaya çalışan Sol Sosyalist Devrimci kimsesiz bir gazeteci çocuk dışında boş ofislerle karşı­ laştı. Sol Sosyalist Devrimci, muhabirin sorusuna şu yanıtı verdi: "Biz Petrog­ rad Sol Sosyalist Devrimcileri, sadece Merkez Komitemizin tutuklandığını biliyoruz. Herhangi bir Sol Sosyalist Devrimci saldırı eyleminden haberimiz yok. Petrograd Komitemizden aldığımız mesaj, bizi şaşkına çevirdi. Neden silahsızlandırılıyoruz? Petrograd Komitesi niye bize yeraltına geçmemizi söy­ lüyor? Anlaşılan, bir şeyler olmuş."67 Bolşevik bir Putilov işçisinin anılarına göre, 7 Temmuz sabahı bölgedeki her şey sakindi. "Sol Sosyalist Devrimciler ve aileleri, güneşli havada dolaşı­ yordu. Birçok önemli kişi yakın takip altında olsa bile, ne olup bittiğinden bi-

Sol Sosyalist Devrimcilerin İntiharı

haberdi.''68 10 Temmuz'da Bolşevik Petersburg Komitesi'nin bir toplantısında bir araya gelen Bolşevik bölge komiteleri temsilcileri, 7 Temmuz' da yerel Sol Sosyalist Devrimciler arasında benzer bir kafa karışıklığı yaşandığını rapor ediyorlardı. Birinci Kent Bölgesi temsilcisi, "Bu maceraperest girişim, [bölge­ mizdeki] Sol Sosyalist Devrimcileri tamamen hazırlıksız yakaladı. Provokas­ yon olabileceğini düşünüyorlardı" diye konuştu.69 Kısacası, Petrograd'daki Sovyet yetkilileri, eski başkentteki Sol Sosyalist Devrimcilerin Moskova' da gerçekleşen herhangi bir "Sovyet iktidarına karşı komplo"nun parçası olmadı­ ğını başından beri gayet iyi biliyorlardı. Aslına bakılırsa, Petrogradlı sıradan Sol Sosyalist Devrimcilerin kafası öyle karışınıştı ki, hiçbir yerde silahlarına el konulmasına direnmediler. Bölgelerdeki Sol Sosyalist Devrimci müfreze­ lerio silahsızlandırılması sırasında bilinen tek zayiat, kaza sonucu meydana gelmişti. Letonya piyadeleri Obuhov santrali yakınlarında Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin silahlarına el koyarken, bir el bombası yere düşmüş ve dört kişinin ölümüne, on dört kişinin de yaralanmasına yol açmıştı.70

7 Temmuz 1 91 8'de Petrograd 'daki "Sol Sosyalist Devrimci ayaklanması" ve bastırılışı, genel olarak Pages Okulu civarındaki bölgede sahnelendi. Yaşa­ nanlar, dramatik olmaktan ziyade trajikomikti. Sol Sosyalist Devrimcilerin Sendurov adındaki bir denizcinin komuta ettiği Pages Okulundaki ana müf­ rezesi, Bolşeviklerin teşvikiyle Petrograd'ı Almanlara karşı savunmak için kurulduğu Şubat ve Mart 1918'e göre bir hayaletti artık.71 Bahar sonu ve yaz başında iç savaşın yayıldığı dönemde Bolşevik güçler için söz konusu olduğu gibi, müfrezedeki deneyimli personelin çoğu cepheye kaydı rılmıştı. Sonuç olarak, Temmuz başında Pages Okulundaki yaklaşık 350-380 askerin büyük bölümü, az eğitim görmüş, herhangi bir partiye bağlı olmayan, çoğu genç, paralı askerlerden oluşuyordu. Önemli bir kısmı, daha yüksek ücret ve daha iyi çalışma koşulları vaatleriyle Kızıl Ordu ve donanma birliklerinden henüz çekip alınmıştı.72 7 Temmuz sabahında, Mirbach suikasti hakkında bilgilendirilen müfreze üyelerinin kente girmesine izin verilmedi ve Almanların ya da Finli Beyaz Muhafız kuvvetlerinin saldırı olasılığı konusunda ikazlar yapıldı. Sol Sos­ yalist Devrimcilerin ci nayetteki suç ortaklığı veya Kızıl Ordu kuvvetlerinin yapacağı bir saldırı olasılığından söz edilmedi.73 Saat akşam beşte Pages Oku­ lunun telefon hattı kesildi. O andan itibaren, birliğin ne Sol Sosyalist Dev­ rimci siyasi liderlikle, ne de bölgesel müfrezelerle herhangi bir iletişimi kaldı.

Bir saat sonra, atlı Kızıl Ordu askerleri Nevski Bulvan'nda ve stratejik açıdan önemli diğer caddelerde ve hükümet binalarında devriye gezmeye başladı. Pa­ ges Okulu civarındaki, meydana çıkan ana noktalara nöbetçiler dikildi; Mar­ yinski, Aleksandrinski ve Malyi tiyatrolarının akşam etkinlikleri iptal edi!-

293

294 1 Bolşevikler iktidarda

di; yandaki imparatorluk Halk Kütüphanesindeki okurlar dışarıya çıkarıldı; yine yakındaki Kent Duması binasına bir tıbbi tesis kuruldu. Sol Sosyalist Devrimci müfrezenin silahsızlandırılması operasyonunu idare edecek olan Askeri Devrimci Komite, Pages Okulunun karşısındaki ana kollardan biri olan, Nevski Bulvan üzerinde labirent şeklindeki iki katlı alışveriş merkezi Gostiny Dvor'un güneydoğu kolunda konuşlandı. Nevski Bulvan ve Sadovya Caddesi'nin köşesinde, Devlet Bankasının arkasında kalan Bankacılar Cad­ desi ve Çernişevski Caddesi boyunca hafif topçu bataryaları yerleştirildU4 Yuritski, bu son hazırlıkların hemen öncesinde, Sol Sosyalist Devrimci müfrezenin teslim olması ve silahsızlandırılması konusunu görüşmek üzere Zalutski'yi ve partiden diğer yoldaşı Nikolay Kuzmin'i Pages Okuluna gön­ derdU5 Önerileri reddedildi. Ardından, Bolşeviklere bağlı askerlerin baskın taarruzuna Pages Okulunun pencerelerinden atılan el bombatarıyla karşılık verildi. Teslim olunması yönünde bir görüşme girişiminde daha bulunuldu.

Belli ki, her iki taraftan insanlar savaşmaya devam ederken görüşmeler halc1 sürüyordu. Bu esnada bir "olay" yaşandığı söylentisi, binlerce meraklı izleyi­ ciyi Pages Okulu civarındaki alana çekmişti. Olay hala hafif seyrediyor ve sa­ atlerce sürecek gibi duruyordu; o yüzden, yaşananları bir an için bile görmek isteyen izleyicilerle nöbetçi polisler arasında gerginlik yaşanıyordu.

Kalabalık akşam saat yedi sularında bir kısmı makineli tüfek taşıyan as­ kerlerin Pages Okulu çevresine mevzitenişini izliyordu. Yaklaşık bir saat sonra hükümet güçleri taarruza geçerek, okulu top mermileri, tüfek ve ma­ kineli tüfek ateşiyle vurmaya başladı. Savunmadakiler karşılık veriyor, Gos­ tiny Dvor'un ön cephesini gelişigüzel bombalıyor ve camlarını paramparça ediyordu. Kulakları sağır eden top patlaması halk kütüphanesinin camlarını tuzla buz ederken, Aniçkov Saray Parkında gezinen çoğu çocuk olan masum insanları dehşete düşürdü. Ateş yoğuntaşınca barutun ve havayı kaplayan du­ manın içinde kalan şaşkın kalabalık, güvenli bir yer bulmak için koşturuyor, ateş dinince hiçbir şey olmamış gibi yine meydana çıkıyordu. Muhtemelen Çeka muhbiri olan Moura Benckendorff ve olup bitenleri görünce tüm kayıt­ larını yok eden Yüzbaşı Cromie de izleyenler arasındaydı.76 Pages Okuluna topçu bombardımanı başlar başlamaz, binadan kaçıp bağlı birliklere teslim olan askerler sel olup akınaya başladı. Çatışmanın sonlarına doğru, yan binaların çatılarında koşuşturan kimi denizcilerin olduğu göz­ lemlendi. Nihayet saat gece dokuz civarında, izleyiciler Pages Okulunun bir penceresine beyaz bayrak asıldığını fark ettiler. Ateş durdu ve personelin ki­ şisel güvenliğinin garanti altına alınması karşılığında Sol Sosyalist Devrimci müfrezenin teslim olması ve silahsızlandırılması konusunda mutabakata va­ rıldı. Taarruzdaki askerler, hemen ardından binaya girdi ve içerideki ISO'ye yakın müfreze üyesini tutuklayıp Gorohovaya 2'ye götürdü.

PÇeka belgeleri, Pages Okuluna yapılan saldırının, sebepsiz bir önleyi­ ci saldırı olduğuna işaret ediyor. Tutuklananların çoğu, Sovyet iktidarıyla

Sol Sosyalist Devrimcilerin İ n t iharı

1

savaşmak için değil, onu savunmak için Sol Sosyalist Devrimci müfrezeye katıldığı ve okulda yaşanan çatışmaya dahil olmadığı yönünde yazılı ifade­ ler verdi. PÇeka, Sol Sosyalist Devrimci liderliğin, müfrezeye askeri güçlere direnme yetkisi veya yeraltına geçmeleri dışında başka bir talimat verdiğini gösteren bir kanıt bulamadı. Temmuz 1 935'te hazırlanan ve PÇeka'nın dos­ ya belgeleriyle de uyumlu olan Devlet Politik İdaresi (DPİ) çizelgesine göre, "Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd'daki Silahlı Direnişi" davasındaki 161 zanlının 36'sı aynı akşam serbest bırakılmış. DPİ, kalan 1 25 kişi aleyhinde­ ki işlemleri sonuçlandıramadığı için, suç teşkil eden kanıt bulunamadığın­ dan bu kişileri de çabucak serbest bırakmış.77 10 Aralık 1918'de, PÇeka'nın soruşturması resmen kapandı ve ilgili dosyalar rafa kaldırıldı, çünkü gizli PÇeka kararında şu ifade geçiyordu: "Davadaki tüm zanlılar serbest bırakıldı ve başka bir soruşturma yürütülmedi."78 Bununla birlikte, Pages Okulundaki çatışma, Sol Sosyalist Devrimcilerin ülke çapında Sovyet iktidarına komplo düzenlediğiyle ilgili resmi efsanenin önemli bir unsuru haline geldi ve Sol Sosyalist Devrimcilerin baskı altına alınmasına gerekçe olarak kullanıldı.79 *

*

*

Petrovski'nin takiplerle ilgili daha sert talimatı bir yana, Beşinci Kongre'nin 9 Temmuz kararları, Petrograd 'daki Bolşevik yetkililerini, Merkez Komitele­ rini reddetmeye yanaşmayan Sol Sosyalist Devrimcileri Sovyetlerden ihraç etmeye zorluyordu.80 Zinovyev'in Moskova'dan döndüğü 10 Temmuz' da, Pet­ rograd Sovyeti bu ilkeyi kabul etti. Ancak Petrograd Sovyeti, pratik olarak kendisini Merkez Komitelerini reddetmeye razı olmayan Sol Sosyalist Dev­ rimcileri Yürütme Kurulundan çıkarınakla sınırlarken; geniş anlamda, onları bölgesel Sovyetlerdeki liderlik koltuklarından da men ediyordu. Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovyetlerden bütünüyle uzaklaştırılmasıysa, seçimlerin yeni­ lenmesine kalmıştı. 81 İşçiler arasında süregiden istikrarsızlık ortamında Pet­ rograd Sovyetindeki Bolşevik yetkililere has olan bu sınırlama, "Sol Sosyalist Devrimci sorunu"nun ilk kez tartışmaya açıldığı 19 Temmuz'daki Bolşevik Petersbmg Komitesi tarafından gecikmeli olarak kabul edildi. 82 Petrograd Sovyet i, 10 Temmuz' daki toplantısında silahlı kuvvetlerin, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'yle bağlarını koparınayan Sol Sosyalist Devrimcilerden temizlenmesi gerektiği yönünde bir karar da aldı. Bu bağ­ lamda, yakınlardaki Kronştad donanma üssündeki denizciler, özellikle endi­ şe kaynağıydı. Mart 1 918'de, Sol Sosyalist Devrimcilerin Kronştad'ın devrim­ ci politikası üzerindeki güçlü etkisi, Kronştad Sovyetinin Brest barışına sert muhalefetine de yansıdı. Kronştad Sovyeti ve yönetim kurulu, Ino Kalesi'nin kaderiyle ilgili Mayıs'taki kriz sırasında, Brest'le alınan "nefesin" tükenmekte olduğunu ilan eden pek çok karar almıştıY Daha yakın geçmişte Sol Sos­ yalist Devrimcilerin, Sol Sosyalist Devrimci Maksimalistlerle ittifak halinde

295

296

1 Bolşevikler iktida rda Kronştad Sovyetinde çoğunlukta olduğu esnada, Beşinci Tüm-Rusya Sovyet­ leri Kongresi'nin arifesinde, merkezileştirilmiş diktatorya! hükümetin "Tüm İktidar Sovyetlere" ilkesinin bir ihlali ve burjuva devlet sistemine dönüş oldu­ ğunu söyleyen bir karar almıştı.84 Moskova' daki Temmuz olayları sırasında, Sol Sosyalist Devrimcilerin bir güvenlik riski oluşturmadığı Petrograd' da hüküm süren durumun aksine tehlike o kadar gerçek bir boyuttaydı ki, Sol Sosyalist Devrimcilerin dene­ timindeki binlerce silahlı, bağımsız düşüneeli Kronştadlı, Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin Moskova' da Bolşeviklere karşı "ayaklanma" haberlerine kendileri de başkaldırarak cevap verebilirdi. Petrograd'daki Bolşevik yetkililer bu ris­ ke karşı tetikteydi. Kronştad Sol Sosyalist Devrimci liderliğinin anlık karar­ sızlığından yararlanarak, 7 Temmuz'da donanma üssünde bütün Kronştad Bolşevik Parti komitesini kapsayan bir Devrimci Komite kurdular ve üste sert siyasi denetim sağladılar.85 Kronştad Sol Sosyalist Devrimcileri topluca Devrimci Korniteye itaat etmelerini salık veren bir taahhütnarneyi imzala­ maya yanaşmayınca, Bolşeviklerin duyduğu endişe doğrulanmış oldu. Pet­ rograd 'daki Bolşevik yetkililer 9 Temmuz'da Kronştad Sovyetini tasfiye edip yerine kukla bir komite kurarak karşılık verdiler. Bu komite, Mart 1917'den beri devrimci Kronştad Sovyetinin sesi olan Izvestiya Kronştadskogo Saveta'yı kapattı, Kronştad Sol Sosyalist Devrimcilerinin ve Maksimalistlerin silah­ sızlandırılmasını emretti ve üste yapılacak her türlü politik toplantıya yasak getirdi. 86 Komite, Sol Sosyalist Devrimcileri tam anlamıyla dışarıda bırakan yeni bir Sovyet seçimi yapılması için düzenlemeler getirilmesini de karar al­ tına aldı. Pratik hedefler çerçevesinde, Sol Sosyalist Devrimciler yasa dışı ilan edildi.87 Bolşevikler tüm bu adımları, Kronştad Sovyetinin "Sovyet iktida­ rını savunmada suç teşkil eden bir kararsızlık ve yetersizlik" içinde olduğu ve "emperyalist ajanların yaptığı planların zafere ulaşmasını engellemek için güçlü bir devrimci diktatörlüğe ihtiyaç duyulduğu" gerekçesine dayandırdı. 88 Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerine gelince, "Sol Sosyalist Devrimcile­ rin Sovyet iktidarına başkaldırısı" ilanının daha ilk gününde ve sonrasında bölgesel düzeydeki bazı Sol Sosyalist Devrimci !iderler, ulusal liderliklerinin Sovyet iktidarını devirme girişimine dair çürütülemez gibi görünen kanıtlar karşısında öyle şaşkına dönmüştü ki, kendi liderliklerini tanımadılar.89 Bol­ şevikler, fabrikalarda Sol Sosyalist Devrimci işçileri partilerinden koparmak için bu boşluktan faydalandı.90 Akabinde, kimi Petrograd Sol Sosyalist Dev­ rimcileri, Bolşeviklerin süregiden düşmanca propaganda yağmurunun ba­ sıncı altında kendi parti liderliklerine yabancılaştılar veya Bolşevik Parti'ye ya da Halkçı Komünistlere (Narodniki kommunisti) katıldılar; Eylül 1918' de, ayrılanlardan oluşan bir Sol Sosyalist Devrimci örgütü ortaya çıktı.

Ancak Sol Sosyalist Devrimciler arasında karakteristik tepki, ayrılmak değildi. Yerel Bolşevik ve Sovyet basınında ilan edilen, Petrograd'da "Sol Sosyalistlerin Sovyet iktidarına karşı komplosu"na ilişkin imgeler Petrog-

Sol Sosyalist Devrimcileri n İntiharı

1 297

rad Sol Sosyalist Devrimcilerinin bildiklerinden öylesine farklıydı ki, pek çoğu hükümetin Moskova' daki olaylara ilişkin yorumu karşısında kuşkuya kapılmıştı. Bu tereddütler, Moskova' daki yoldaşlardan gelen protesto bil­ dirileri Petrograd'a ulaşınca daha da arttı.91 Bildirilerde, Beşinci Sovyetler Kongresi'nde yaratılan Bolşevik çoğunluk, Mirbach suikastinin arkasındaki nedenler ve Bolşevikler in genel olarak iktidarı kötüye kullanmaları hakkında çok ilginç bilgilere yer veriliyordu. Sonuç olarak, Petrograd Sol Sosyalist Dev­ rimcileri, "yetkili konumlarını" ve hatta Sovyetlerde seçimle elde ettikleri kol­ tukları elde tutma karşılığında Merkez Komitelerinin eylemlerini tanımama taleplerine giderek direnç göstermeye başladılar. Zaman zaman kendilerinin Bolşeviklere değil, Bolşeviklerin onlara saldırdığı suçlamasında bulundular ve Bolşeviklerin saldırılara bir son vermesini talep ettiler.

Maruz kaldıkları ağır tacizler göz önünde bulundurulursa, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri, Temmuz ortasında Sol Sosyalist Devrimciler 10. Pet­ rograd Kent Konferansı'nı toplamayı başardılar. Konferansta, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin eylemlerini onayiayan ve tutsak Sol Sosyalist Devrimci liderlerin derhal serbest bırakılınasını talep eden bir karar alın­ dı.92 Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonun çoğunluğu, henüz bunun öncesinde, 10 Temmuz' daki Petrograd Sovyetinin toplantısında Merkez Komitelerinin eylemlerini kınarnayı reddetmişti.93 Bolşevik önderlik Sol Sosyalist Devrim­ cilere geri adım atmaları için son bir şans verdiği sırada, fraksiyon Petrog­ rad Sovyetinin 16 Temmuz' daki toplantısında geri adım atmadı ve ardından Bolşevikler, onların içinde yer almayacağı bir yürütme kurulu oluşturdu.94 O andan itibaren, krizin vahametine bakılmaksızın, Sol Sosyalist Devrimciler merkezi Sovyet liderliğinden dışianmış oldular. Petrograd Sovyetinin genel toplantılarında yürütülen politik tartışmalar sırasında; askeri seferberlik, işçi grevleri, hatta halk sağlığı, konu ne olursa olsun Sol Sosyalist Devrimcilere parya muamelesi yapıldı.95 Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin taban düzeyinde Merkez Komi­ tesi etrafında kenetlenme ve bunun sonuçlarına katianma eğilimi gösterme­ si, bölgesel Sovyetlerdeki tutumianna da yansıdı. Örneğin, Peterhof Bölge­ si Sovyetinde, Sol Sosyalist Devrimcilerin yer almadığı yürütme kurulu, 9 Temmuz' da liderlik pozisyonları na Sol Sosyalist Devrimcilerin yerine resmen Bolşevikleri getirdi. Yürütme kurulu, aynı zamanda Sol Sosyalist Devrimci­ lerin ofislerine girmelerine de izin vermedi ve silahlarını bırakmalarını şart koştu.96 Tüm Sovyet, 14 Aralık'a kadar Sol Sosyalist Devrimcilerle ilişkileri tartışmaya zaman ayırmadı. Birkaç gün öncesinde, bölgedeki yüzlerce Pu­ tilov dok işçisi, "işçilerin ve köylülerin gerçek koruyucusu bir parti" olarak Sol Sosyalist Devrimcilere Bolşeviklerin yaptığı baskıyı protesto eden bir ka­ rar aldı. Kararda, kendilerini işçilere anlatabilmeleri için tutsak Sol Sosya­ list Devrimcilerin serbest bırakılması, Znamya truda ve Znamya borby'n in yeniden açılması ve sorunun tarafsızca soruşturulması talep edildi.97 Ancak,

298

!

!

Bolşevikler iktidarda

Peterhof Bölgesi Sovyetindeki Bolşevikler, önemli bir seçmen kesimiyle bera­ ber kararı göz ardı ettiler. 14 Temmuz' daki Sovyet toplantısında, Sol Sosyalist Devrimci vekillerden, Bolşevikterin yanında mı yoksa karşısında mı olduk­ larını ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin eylemlerini onayiayıp onaylamadıklarını ilan etmelerini istediler. "Onaylıyorsanız," diyorlardı, "sizi düşmanımız sayacağız. Yok, onaylamıyorsanız, eski dostane ilişkimiz devam edebilir."

Bir Sovyet partisi olarak Sol Sosyalist Devrimcilerin yanıtı, Sovyet ikti­ darının yanında oldukları ve olacakları şeklindeydi. Ancak, kişilerin sulta­ sına karşı savaşacaklardı. Mirbach eylem ini ayrıca kınamadılar ve Sol Sos­ yalist Devrimci basın yeniden açılıncaya ve Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin Sovyet iktidarını devirme girişiminde bulunduğu kesin bir netlik kazanıncaya dek kendi Merkez Komitelerinden kopmayacaklardı. Sol Sosyalist Devrimci fraksiyon sözcüsü, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri­ nin bir komplo içinde yer aldığı suçlamasını reddetti. Bölgedeki Sol Sosyalist Devrimcilerin silahsızlandırılması emrinin yukarıdan geldiğini ve yereldeki Bolşevik yoldaşların aslında Sol Sosyalist Devrimcilere olan güvenlerini kay­ betmediklerini ve dolayısıyla gelecekte birlikte çalışma isteğini yitirmedikle­ rini ifade etti. Bolşevikleri açıkça böyle olup olmadığını ifade etmeye zorla­ dı. Soru, toplantıda Bolşevikterin aldığı bir kararla cevaplandırıldı. Yürütme Kurulunun "devrimci davaya ihanet eden bir partiye karşı" aldığı önlemler benimseniyor ve "işçiler Rusya'yı savaşa sürüklemek isteyen maceracılara [Sol Sosyalist Devrimciler diye okuyun] karşı amansız bir mücadele vermeye" çağrılıyordu.9a Viborg ve Narva bölgesel Sovyetlerinde de kabaca benzer bir süreç yaşandı.99 Bildiğim kadarıyla, Peterhof, Viborg ve Narva bölgesel Sovyetlerindeki ye­ rel Bolşevik Parti komiteleri, yönetici pozisyonlardan Sol Sosyalist Devrimci­ leri temizleme kararlarında rol almadı. Bilakis, Petrograd Sovyetinden gelen işarete göre hareket ettiler. Bunun aksine, Vasili Adası Bolşevik bölge komi­ tesi, yerel Sovyet yürütme kurulunun yeniden seçilmesi, Sovyetin yeniden in­ şası ve şüpheli tüm Sol Sosyalist Devrimcilerin yönetici görevlerden alınması yönünde inisiyatif kullandı.100 Bu kararlar, bölgesel Sovyetin yürütme kuru­ lunun 16 Temmuz ve tüm Sovyet in 18 Temmuz' daki toplantılarında Bolşevik bölgesel Sovyet i liderleri aracılığıyla alındı ve uygulandı. 101 Rojdestvenski Bölgesi'nde durum çok daha karmaşıktı. Temmuz başındaki olayların ardından, hem Smolni'ye hem de Taurida Sarayı'na çok yakın olması nedeniyle buradaki bölgesel Sovyette yetkiterin tamamen Bolşevikterin eline geçmesi özel bir önem arz ediyordu. Ancak, yerellikte Sol Sosyalistler çok güçlü olduğundan, bu işin başarıyla tamamlanması meşakkatliydi. Bölgesel Sovyetin 8, l l, 12 ve IS Temmuz'daki toplantılarında Bolşevikler, Sol Sosyalist Devrim­ cilere ve onları destekleyen Sol Sosyalist Maksimalistlere çok kötü davrandı; onlarsa kendilerini canla başla savunarak, örneğin, devrim için o kadar acı çek-

Sol Sosyalist Devrimcilerin İ ntiharı

1

miş Spiridonova gibi insanların içinde olduğu bir partiye Bolşevikler ne cüretle saldırır diye feryat ediyordu. Moskova Sol Sosyalist Devrimcilerinin her eyle­ minin Sovyet iktidarına değil, emperyalizmle ve kişiler sultasıyla uzlaşmaya karşı adımlar olduğunda ısrar ettiler. Aslına bakılırsa, Petrograd' da saldıranlar Sol Sosyalist Devrimciler değil, Bolşeviklerdi. Sol Sosyalist Devrimci Petrograd Komitesi, kendisine bağlı güçlere saldırgan adımlar atmayı yasaklayan yazılı talimatlar göndermişti. Bölgedeki Bolşevikler ne hakla mutlak yetkiye sahip bir troyka yaratır, bölgesel Sovyetin yetkilerini gasp eder ve yerel Sol Sosyalist Devrimci personel ve kurumlara keyfi zararlar verirdi? Rojdestvenski Bölgesi Sovyetindeki Sol Sosyalist Devrimciler, bizim değil, sizin açıklama yapmanız gerekir diyor ve Sovyet içinde ancak eşit şartlar altında Bolşeviklerle çalışmaya devam edeceklerini ekliyorlardı.

Bu meydan okuma Rojdestvenski Bölgesi Sovyetindeki Bolşevikleri öyle bozdu ki, sözcüleri, Amiral Shchastny'nin Karadeniz Dananınası'nı Sol Sos­ yalist Devrimcileri memnun etmek için (!) batırdığını belirtti. Bir başka sefer, aynı sözcü Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri Merkez Komitelerinin eylem­ lerini meşrulaştırdığına göre, onun eylemlerini peşinen takdir etmiş olacak­ ları konusunda ısrar etti. Ancak Sol Sosyalist Devrimcilerin bu tezleri çürüt­ meleri karşısında, ilk başta onları Yürütme Kuruluna almayan bölgesel Sovyet Bolşevik fraksiyonu geri adım attı ve Sol Sosyalist Devrimcilerin Bolşevikler­ le eşit sayıda olduğu bir Yürütme Kurulu seçti.102 Bu hareket Bolşevik Parti komitesini öyle öfkelendirdi ki, Sol Sosyalist Devrimcilerin Yürütme Kurulu ve Sovyetteki diğer tüm liderlik pozisyonlarından uzaklaştınlmasına ilişkin bir mutabakatın zorlanması için acil bir fraksiyon toplantısı belirledi.103 Vasili Adası Bölgesi'nde izlenen çizgiye paralel olarak, yerel Bolşevik Parti komitesi­ nin bölgesel Sovyet işleyişine yaptığı bu doğrudan müdahale, amacına ulaştı.

Rojdestvenski Bölgesi Sovyetinin 18 Temmuz' da tam katılımla yaptığı toplan­ tıda Sol Sosyalist Devrimcilerin Yürütme Kurulu dışında tutulmasına ilişkin bir karar alındı ve komitedeki on altı koltuktan üçünün Merkez Komitelerini resmen kınayan Sol Sosyalist Devrimcilere ayrılacağı hükme bağlandı.104 Üç gün içinde Sol Sosyalist Devrimciler Yürütme Kurulundan uzaklaştırıldı ve bölgesel Sovyetin tüm idari bölümlerinin başına Bolşevikler geçmiş oldu.105 Birinci Kent Bölgesi Sovyeti, Sol Sosyalist Devrimcilerin, Bolşeviklerin yo­ ğun baskısına boyun eğen ve kendi Merkez Komitelerini tanımayan az sayı­ daki Petrograd bölgesel Sovyetinden biriydi.106 Ancak Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonların gerek kendi Merkez Komitelerinden uzak durduğu Petrograd bölgesel Sovyetlerinde ve de gerekse muhalif kaldıkları bölgesel Sovyetlerde bile, Sol Sosyalist Devrimciler yerel hükümetin gerçek ortakları olma anla­ mında eski statülerine bir daha kavuşamadılar.

Bu, Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümet kurumlarından tamamen çekil­ diği anlamına gelmiyor. Petrograd Bolşevikleri kadro açısından çok sıkıntı­ lı olduğu için, bir süre Sol Sosyalist Devrimci kadrolara güvenmekten başka

299

300

Bolşevikler iktidarda

bir şansları yoktu. Stasova, Ağustos 1918 sonunda Kuzey Obiastı Bolşevik Komitesi (KOBK) adına bölgesel Sovyetlerden personel talebinde, "politik açıdan kritik önemdeki İçişleri Komiserliğinin 1 17 kişilik personelinin sa­ dece dördünün Bolşevik olmasından" yakınıyordu. "Sonuç olarak," diyordu, " [Petrograd'ın dışındaki kırsal alanlarda] yerel çatışmaları soruşturmak için Bolşevikleri göndermeyi çok arzu etmemize rağmen, bunu yapamıyoruz. Yol­ daş Yuritski, Sol Sosyalist Devrimcileri yollamak zorunda kalıyor."107 Bunun­ la birlikte, Stasova'nın hayal kırıklığından anladığımız kadarıyla, Petrograd Sol Sosyalist Devrimcileri, en iyi ihtimalle artık arzu edilmese de katlanılmak zorunda kalınan bir şey olarak görülüyorlardı. Topluca ılımlı sosyalist, liberal ve muhafazakar tüm parti ve gruplardan yakayı kurtaramıyorlardı. *

Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının sona ermesi, Sovyet Rusya' da tek parti hükümetine kesin dönüş yapıldığının işareti oldu. Bu süreçte, bölgesel Sovyetlerin vergilendirme yetkilerinin feshedilmesi ve en önem­ li bazı bölümlerinin özerkliğinin zayıflatılmasıyla Petrograd'da hükümetin merkezileştirilmesine hız kazandırıldı. Örneğin Kuzey Bölgesi Ulusal Eko­ nomi Yüksek Konseyi (SNKhSR), kurulduğu Mart sonundan beri, bölgesel Sovyetlerin ekonomi bölümlerinin üzerinde kontrol sağlamak için, başkanı Molotov'un tabiriyle "cemaatleşmeleri" durumunu aşmaya çalışıyordu.108 Ar­ tık diplomatik bir yaklaşım çabasındaydılar. Ekonomi bölümlerinin hedefle­ rini ve görevlerini belirleyen kılavuzlar yayınladılar, organizasyonu sistema­ tikleştirmeye çalıştılar ve SNKhSR ile bağını tesis ettiler. Ancak kılavuzlar, kabul edilebilir olmak için fazla muğlak ve bölgesel Sovyetlerin hassasiyet­ lerine fazla bağlıydı. O yüzden, bölgesel ekonomi bölümleri SNKhSR yöneti­ mi altında yerel ekonomiyi denetlemekle ve düzenlemekle sorumlu olmasına rağmen, bölümler açıkçası SNKhSR'ın değil, bölgesel Sovyetlerin kurumu olarak tanımlanıyordu. SNKhSR ve bölgesel Sovyetler arasında karşılıklı delege alışverişiyle sürekli temas sürdürülecekti. Bunun, sosyalist inşa döne­ minde özellikle önemli olduğu addediliyordu; sonrasında bölgesel Sovyetler kesinlikle daha bağımlı değil, daha bağımsız olabilecekti. Ekonomi bölüm­ lerini temsilen bölge başına bir kişi, oy hakkı olmaksızın SNKhSR'ın genel oturumiarına katılma hakkına sahipti. Dahası, faal iyetleri görüşüp koordine etmek üzere en az iki ayda bir toplanacak bir ekonomi bölge temsilcileri böl­ gelerarası konferansına özel bir görev tanımlandı. 109 Bu kılavuzlar, SNKhSR ve bölgesel Sovyet bölümlerinin kısa vadede is­ tikrarlı bir ilişki geliştirmesini mümkün kıldı ve Lenin'in getirdiği son dere­ ce merkezi diktatörlüklere kıyasla diğer bölgelerde daha kabul edilebilir bir merkezileşme modeli sağladı. Ancak Petrograd' daki ekonomi yönetimi etki­ siz kaldı. Kent ve bölgeler, örtüşen fonksiyonlar ve sorumluluklarla birlikte

Sol Sosyalist Devrimcilerin İntiharı

1 301

bürokrasiyi hatırı sayılır ölçüde devam ettirdiler. 1919' daki olağanüstü askeri duruma kadar, bölgesel Sovyetler çok daha keskin bir merkezileşmeye önemle ihtiyaç duyulduğunu açık bir dille ifade etmeyecekti. 1918 yazının sonların­ da, SNKhSR ile yaptıkları geçici anlaşmaya rağmen, bölgesel Sovyetler kendi ayrıcalıklarını keskin bir biçimde korudular.

Petrograd 'daki Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının çökmesi, Sovnarkom'un Moskova'ya taşınmasından sonra Petrograd Bölgesi'nde ken­ di ayakları üstünde durabilecek bir Sovyet hükümeti yaratılmasında ve 1918 sonbahar sonu ve yaz başında görülen ciddi ekonomik, politik ve askeri kriz­ ler sırasında Sovyet iktidarının ayakta kalmasında oynadığı yaşamsal rolün üstünü örtmemelidir. İttifakın ülke çapında yıkıma uğramasının muazzam tarihsel önemi de gizlenmemelidir.

Bunlar ışığında, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi'nin Beşinci Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'ndeki divan kurulu mücadelesinde yenilgiye uğ­ ramalarının ardından "terör seçeneği"ni uygulama kararı almış olması, bil­ hassa bir talihsizlik olarak görünüyor. Sol Sosyalist Devrimci !iderler, Ekim 1918'deki Dördüncü Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'nde, Mirbach suikastiyle uluslararası sosyalist devrimin uzun erimli davasına hizmet ettikleri düşüncesiyle kendilerini konsolide ettiler. Bu tartışmalıdır, ancak her halükarda, Mirbach'ın öldürülmesinin ardından Sol Sosyalist Dev­ rimcilerin tüm planlarının ve beklentilerinin ters teptiği gerçeğini de değiş­ tirmemektedir. Sol Sosyalist Devrimci liderlik, Mirbach suikastinin Alman­ ları derhal askeri bir saldırıya geçme konusunda kışkırtacağını düşünüyor­ du. Fakat Batı cephesindeki arızi gelişmelerden faydalanan Lenin hükümeti, bunu başarıyla hertaraf etti. Sol Sosyalist Devrimciler, Sol Komünistlerin onların düşüncelerine hala sempatiyle yaklaştığını ve nihayetinde eylemle­ rini destekleyeceklerini ümit ediyordu. Bu Bolşevik çekirdek ekiple beraber, devrimci mücadelenin başına geçeceklerdi. Fakat Bolşeviklerin Sovyet iktida­ rına tutunması pamuk ipliğine bağlıyken, en ateşli Sol Komünistler bile parti disiplinine bağlı kaldılar.

Sol Sosyalist Devrimciler açısından en kötüsü, Bolşeviklerin Beşinci Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'nde çoğunluğu elde etme başarısı göstermiş olması­ nın yarattığı şok etkisiydi; Temmuz' da olaylar öylesine hızlı gelişmişti ki, Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi, bir bütün olarak partiyi olası bir radikal taktik değişikliği için hazırlamaya bile başlamamıştı. Devrimci kendiliğinden­ ciliğin gücüne Donkişotvari bir inançla "terör seçeneği"ni uygulayan Sol Sos­ yalist Devrimci !iderler, bu sorun üzerine düşünmedi ve Petrograd, Kronştad ve Sol Sosyalist Devrimci örgütlenmelerin güçlü olduğu başka alanları Bolşevik saldırısına karşı hazırlıksız bıraktı. Spiridonova, Kremlin' deki hücresinde bu

302

1 Bolşevikler iktidarda ölümcül hatayı kabul etti. Dördüncü Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi'ne gönderdiği acı dolu mektubunda, Merkez Komitesi'ndeki yoldaşlarının par­ ti içinden gelen amansız eleştiri yağmurunu savuşturmalarına yardımcı ol­ maya çalışıyordu: "Mirbach eyleminin sorumluluğu," diye yazıyordu, "bütün partiye aittir -Üçüncü Kongre'nin Brest antlaşmasının ' feshedilmesi'yle ilgili kararının, bu ruh halinin ve onun enternasyonal ve devrimci ruhunun bir ürünüydü." Aynı zamanda, şunu da kabul ediyordu: "Miyopluk, eylemimizin olası sonuçlarını düşünme ve bunları daha en başında etkisiz hale getirme ko­ nusundaki öngörüsüzlüğümüz nedeniyle Merkez Komitesi'nin ve bilhassa be­ nim suçlanınam gerekiyor." "Partimiz, teknik ve psikolojik açıdan son derece hazırlıksızdı," diyerek hayıflanıyordu. "Bizim en büyük hatamız, çok aceleci davranmak oldu.

Mümkün olsaydı, şahsi kabahatim yüzünden kendimi dört parçaya bölerdim."110 Sovyet hükümetinin Mirbach suikastiyle ilgili ilk resmi açıklamasında, Sol Sosyalist Devrimciler, Almanlara Rusya'ya saldırmak için bulunabilecek en iyi mazereti sunmakla suçlanıyordu. Aynı şekilde, Sol Sosyalist Devrim­ cilerin eylemi, her ne kadar Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ndeki düzmece bileşim ve kongrenin başında yaşanan talihsiz gelişmeler çerçeve­ sinde anlaşılabilir olsa da, Lenin'e de önemli bir siyasi rakibini yok etmesi için bulup bulabiieceği en iyi bahaneyi sunmuş oldu. Lenin Moskova' da bu fırsattan sonuna kadar faydalandı ve ayrıca Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ortaklığının sürdüğü Petrograd gibi önemli siyasi merkezlerdeki liderlere, Sol Sosyalist Devrimcilere önleyici darbeler vurmaları ve önemli bir siyasi güç olarak onları tamamen etkisizleştirmeleri yönünde baskı yaptı. Sol Sosyalist Devrimciler, Mirbach suikasti öncesinde kırlarda birdenbire yükselen güçle­ rine rağmen, yaptıkları fevri eylemin ardından Bolşeviklerden aldıkları sert darbelerden bir daha ayağa kalkamadılar.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

T E RÖ R O RTA S I N DA K U T L A M A

12

" K ı z ı L TE R ö R " E G i D E N Yo L

1918 yazında, Petrograd'daki fiili ve potansiyel karşı-devrime karşı sert politikalar izlendi. Volodarski suikasti, Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd hükümeti üzerindeki kısmi etkisinin yok edilmesi, gizli Müttefik ajanlarının da dahil olduğu bir anti-Bolşevik ayaklanması, Kont Mirbach suikastinin ar­ dından artan Alman işgali tehlikesi ve kıtlık ve salgın hastalık tehditlerinin giderek artması, hepsi birden Sovyet iktidarının hayatta kalmasını tehdit edi­ yordu. Ayrıca Moskova, kırsal bölgelerden tahıl arayışındaki silahlı müfreze­ lere hizmet etmek veya Sovyet Rusya'nın iç savaş cephelerinde Kızıl Ordu bir­ liklerine katılmak için, parti yöneticilerinden vasıfsız işçilere kadar giderek daha fazla sayıda insan için, kadro açığı çeken Petrograd'a baskı yapıyordu.

Bu tehditler, müthiş bir hızla büyüdü. Mayıs başında Krasnov Kazakları, yaz boyunca Sovyet iktidarına karşı bir isyan ve muhalefet yuvası olan Don Bölgesi'nde kendilerini en üstün güç olarak tesis etmeye başlamışlardı. Daha güneydeyse, Denikin ve Alekseyev'in Gönüllüler Ordusu Kuban'da ve Kuzey Kafkasya' da kuvvetlerini konsolide ederken; müdahaleci Müttefik kuvvet­ lerinin kuzeybatıya, Murmansk'a ve Arçangel'e karadan çıkarma yapması, Petrograd'ın Müttefikler veya Almanlar tarafından işgal edilmesi tehlikesini yeniden canlandırdı. Belki de Sovyet iktidarının hayatta kalmasına dönük en büyük tehdit doğudan, Trans-Sibirya demiryolu boyunca geniş alanlara yayı­ lan Beyazlada ve anti-Sovyetik hareketlerle işbirliği yapan Çek Lejyonu'nun isyancı unsurlarından geliyordu. 8 Haziran'da, Lejyon'u n en batıdaki un­ surları, Volga kenti Samara'yı ele geçirdiklerinde, geleceğin "Halk Ordusu" olacak olan Sosyalist Devrimcilere bağlı askeri güçlere destek verdi. Burada Kurucu Meclis delegeleri, Sosyalist Devrimcilerin öncülük ettiği ve Kuru­ cu Meclisin devamcısı olma iddiasındaki "Kurucu Meclis Üyeleri Komitesi" -Komuç- adıyla rakip bir ulusal hükümet kurdular.

Yazın kalan kısmında ve sonbaharda, genel olarak Komuç'a bağlı Sosyalist Devrimciler ile Batı Sibirya şehri Omsk merkezli eski muhafazakar Sosyalist Devrimciler ve Beyazlar arasında yaşanan ve kış mevsiminde Amiral Alek­ sander Kolçak'ın başını çektiği gerici hükümetin kurulmasıyla sonuçlanan kanlı hegemonya savaşları dönemindeki karmaşaya takılmamamız gerekiyor.1 Çekierin desteklediği Halk Ordusunun Volga boyunca iledeyişinin nihayet

306 i

Bolşevikler Iktidarda

Eylül 191 8'de tersine döndürülmesinden önce, Moskova'nın en az 800 km gü­ neydoğusundaki Kazan'ı ele geçirdiğini; Komuç'un, gücünün zirvesindeyken Samara, Simbirsk, Kazan, Ufa ve Saratov bölgelerini kontrol ettiğini; aşağı yukarı eşzamanlı olarak Müttefik kuvvetlerinin Çeklerle birlikte Moskova'ya ve Petrograd'a yürüyüşe geçmelerinin önemli bir olasılık olarak görüldüğünü not etmek yeterli olacaktır. Bu manzara, Petrograd'da karşı-devrime ener­ ji verdi, Almanları öfkelendirdi ve eski başkentte ciddi güç kaybına uğrayan Bolşevikleri çok korkuttu. 1 918 yazının sonlarında Petrograd'da ve diğer Rus kentlerinde Kızıl Terör'e geçilmesi, bu kaygı verici gelişmelerin tetiklediği gü­ vensizlikten kaynaklandı. Lenin'in uyguladığı basınç, Volodarski ve Yuritski suikastleri ve başarısızlıkla sonuçlanan Lenin'i öldürme girişimi gibi genel­ likle teröre yol açtığı söylenen faktörler, bu geçişte daha az rol oynadı. 2

Volodarski, 1918 ilkbaharında ve yaz başında PiK-KK ve sonrasında Kuzey Oblastı Sovkom'unda basın, ajitasyon ve propaganda komiseriydi. Bu görev­ lerdeyken, muhalifbasının bastırılması işini yönetti. Haziran ortasında, hileli Petrograd seçimlerinde Bolşevikler adına baş organizatör ve Petrograd Sov­ yetinin radikal halk gazetesi Krasnaya gazeta'nın editörü de olmuştu. Tüm bunlar, Bolşevizm düşmanlarının gözünde onu, Zinovyev ve Yuritski gibi üst düzey isimlerle birlikte düşman haline getirmişti. Öte yandan, Yuritski, işçi denetiminin hamisi olarak hala Bolşevikleri destekleyen sıradan fabrika işçi­ lerinin gözünde Petrograd parti örgütünün en popüler sözcülerinden biriydi.

Volodarski, 20 Haziran' da suikaste uğradı.3 Eğer kim olduğu bilinmeyen bir saldırganın gerçekleştirdiği bu cinayetle, hoşnutsuz fabrika işçileri arasın­ da daha büyük bir anti-Bolşevik yaklaşım geliştiritmek istenmişse, Baltık Do­ nanması denizcilerinin Shchastny'nin infazına ve Obuhov işçilerinin lider­ lerinin tutuklanmasına duyduğu öfkeyle tesadüfen çakışan bu taktikle belki bir nebze başarılı olunabilirdi. Volodarski suikastini izleyen günlerde, Baltık Donanması'ndaki mayın gemilerinde ve Obuhov işçileri arasında sonuçsuz kalan bir isyan baş gösterdi. Ancak Sovyet iktidarına karşı halk düzeyinde yükselişe geçen düşmanlık, sansasyonel cinayetin yol açtığı büyük tepkiye ulaşamamış görünüyordu. O tarihlerde Bolşevikleri çokça eleştiren Novaya jizn e göre, Volodarski'nin ölümüyle ilgili haber, yöredeki fabrikalarda çalışan pek çok işçiyi şok etmiş ve kitlesel şiddet tehlikesini artırmıştı.4 Volodarski'nin Krasnaya gazeta yayın kurulundaki yoldaşları, liderlerinin öldürülmesi karşısında kitlesel teröre başvurularak derhal intikam alınma­ sını talep ettiler. 5 Aynı zamanda, bölgesel düzeydeki bazı Bolşevikler, Sovyet iktidarı düşmanlarının yoğunlaşan eylemleri karşısında kaygılı olduklarını ve bu kişilerle hesaptaşılması gerektiğini ifade ettiler.6 Ayrıca, bir grup işçi, 21 Haziran sabahında Zinovyev'in Smolni'deki ofisine giderek, Volodarski cinayetine derhal misilierne yapılması talebinde bulundu; böylelikle " her se'

"Kızıl Terör"e G iden Yol

1

ferinde bir devrimci lider yitirilmeyecekti." Ancak Zinovyev "bu ruh haline karşıydık ... aşırılığa başvurulmaması konusunda ısrarcıydık" diye iddia edi­ yordu.7 Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi, öfkeli hali görüşmek üzere aynı gün içinde (21 Haziran' da) acil bir toplantı gerçekleştirdi. Novye vedomosti'ye göre toplantıdaki genel hava, linç hukukuna karşı çıkılınası yönündeydi.8 Lenin, birkaç gün sonra Petrograd'ın itidalli davrandığı haberini alınca iyiden iyiye sinirlenmişti. Zi novyev, Laşeviç ve Merkez Komitesi Petrograd Bürosu ve Petersburg Komitesi'ne derhal telgraf çekerek, onları azarladı: "Bu­ gün, Petersburg' da işçilerin Voladarski cinayetine kitlesel terörle karşılık verilmesini istediklerini ve sizin onları geri çevirdiğİnizi duyduk," diyor ve "Buna müsamaha gös-te-ri-le-mez!" diye çıkışıyordu.9 Bunlara rağmen, Yu­ ritski şimdilik aşırılıkları önleyebildi. Aynı zamanda, mayıncıların ve Obu­ hov işçilerinin eylemlerinin takip ettiği Voladarski suikasti, PÇeka gibi güçlü ve belli bir amaca yönelik özel güvenlik organlarına ihtiyaç duyulduğunu gös­ teriyordu. Cinayet, ivme kazanan PÇeka'yı feshetme hamlesini ortadan kal­ dırmıştı.10 Cerjinski'nin 24 Ocak tarihli PÇeka'nın feshinin olanaksızlığıyla ilgili mesajına yanıt verme işi, adeta can çekişen PiK-KK Başkanlık Heyetine bırakılmıştı. Başkanlık Heyeti, 2 Temmuz' da, VÇeka'ya PÇeka'nın tasfiyesiy­ le ilgili haberin asılsız olduğu bilgisini verdi.11

Daha önce Petrogradskaya pravda'nın editörlerinden biri olan Nikolay Kuzmin, basın, ajitasyon ve propaganda komiseri Volodarski'nin yerine geçti. Kuzey Komünü Sovkom'u görevi devraldığı Haziran sonuna doğru Kuzmin'in muhalif basınla mücadeledeki yetkilerini genişletti. 12 Petersburg Komitesi, tam da bu süreçte önemli hükümet meselelerinde otoritesini ya­ vaş yavaş hissettirmeye başladı. Kuzmin'in görevlendirilmesi konusunda kendisine danışılmayan komite, Kuzmin'in Petrogradskaya pravda'daki görevinden memnun değildi ve açıkçası kendisine verilen yetkileri layıkıy­ la yerine getirebilecek kadar sert olmad ığından korkuyordu.13 Petersburg Komitesi, 12 Temmuz' daki bir toplantıda Basın Komiserliği'nin faaliyetle­ rini görüştükten sonra, yeni komiserin sert bildiriler yayımlamış olsa da düşman gazetelere karşı somut adımlar atmadığı yönünde bir karar aldı; kararda, daha etkili önlemler talep ediliyordu. Petersburg Komitesi, yerel hükümet o toriteleriyle ilişkisine dair bir işaret olarak, sürekli olarak ko ­ mitenin denetimi altında çalışması koşuluyla en saygın üyelerinden Moi­ sey Haritonov'u basın komiserliğine aday gösterdi. Bu bağlamda Petersburg Komitesi, Zinovyev'le Haritonov'un görevlendirilmesi için müzakere etmek ve Kuzmin'le burjuva gazetelerinin kapatılması konusunu görüşmek üzere Sa moylava ve Zalutski'yi görevlendirdi.14 Kuzmin, Petersburg Komitesi'nin 18 Temmuz'daki bir sonraki toplantısı­ nın açılışında komiserliği için bir faaliyet planı sundu. 15 Üyelerin çoğunluğu

307

308

1

B o lşevikler iktidarda

bütün burjuva gazetelerini bir an önce kapatmak isterken, Kuzmin daha ka­ demeli ve tedrici bir yaklaşım öngördüğü için, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi'nin ilk toplantısında burjuva basınının kontrol altına alınmasının görüşülüp karara bağlanmasını öngören bir kararla rapora cevap verildi. Bu toplantıdaki karara göre, bir Petersbmg Komitesi temsilcisi, "proletaryanın en kötü sınıf düşmanının [sesi olarak] burjuva basınına karşı olabilecek en kararlı önlemlerde diretecekti". Aynı zamanda, bölgelerdeki [parti üyesi] bile­ şenler, burj uva basınının tamamen baskı altına alınması ihtiyacı ve talebiyle toplanacaktı. Petersbmg Komitesi'nin kararında geçen emsalsiz bir maddeye göre, "Kuzmin, haftalık raporlar düzenlediği ve burjuva basınına yaklaşım­ daki taktiğini değiştirdiği takdirde komiser kalabilecekti."16 Kuzmin, bunun akabinde politikalarını sertleştirdi.17

Volodarski cinayetinin ardından giderek artan sayıda şüpheli muhalifin tutuklanmasına rağmen, Yuritski PÇeka'nın infazlar için yaptığı baskıya ve VÇeka'nın Moskova'da uygulamaya koyduğu, daha fazla sayıda önemli Sovyet liderinin öldürülmesi durumunda hapishanelerdeki üst düzey siyasi tutsakların infazı uygulamasına başarıyla direnmişti. PÇeka'nın bu süreçte tutukladığı meşhur kişiler arasında, eski bir Çarlık subayı, Kadet lideri ve ikinci ve üçüncü devlet dumasında Petersbmg vekili olan Nikolay Kutler de vardı. Kutler, 23 Haziran'da alındı ve iki gün sonra salıverildL Yu rtdışında­ ki bir arkadaşına yazdığı, ele geçirilen mektuplarına ilişkin basma yansıyan haberler, PÇeka müfettişlerini şüpheye düşürmüştü; ancak mektupları ince­ leyen Yuritski herhangi bir suç unsuru bulamayınca Kutler'in salıverilmesini emretti.18 Kutler'in tutuklanmasından bir hafta sonra, Rusya eski başbakanı Vla­ dimir Kokovtsev, gece yarısı yatağından alınıp tutuklandı, Gorohovaya 2'ye götürüldü ve burada yaklaşık bir hafta geçirdi. Kutler gibi, o da ele geçiri­ len şüpheli mektuplar yüzünden tutuklanmıştı; Kokovtsev örneğinde, ta­ nımadığı karşı-devrimcilerle mektuplarında Sovyet sonrası dönemde baş­ bakan olma olasılığı tartışılıyordu. Yurtiski'nin Beşinci Sovyetler Kongresi için Moskova'ya seyahat etmesi, Kokovtsev'in salıverilmesini geciktirdi. 7 Temmuz' da Kokovtsev'in ifadesini aldı ve aynı gün içinde serbest bıraktı.

Kokovtsev'in anılarında anlattığına göre, Yuritski tarafından sorgulanırken, tutuklanmasıyla ilgili sorularla birlikte, 1914'te başbakanlıktan istifası ve I l .

Nikola ile ilgili görüşleri hakkında uzun ve nazik bir tartışma yürütmüşlerdi.19 24 Haziran' da PÇeka tarafından tutuklanan ünlü yazar, edebiyat eleştirmen i ve katı anti-Bolşevik gazeteci Aleksander Amfiteatrov da benzer bir deneyim yaşamıştı. Gorohovaya 2'de tutulmuş ve iki gün sonra serbest bırakılmıştı. Çalıştığı Novye vedornosti gazetesinde, Yuritski'ye verdiği ifadeyi bir sorgu­ dan çok politik bir sohbet olarak nitelendirdi. Yuritski, onun Grigori Alek-

" K ı zı l Terör"e Giden Yol

1

sinski ve diğer "Plehanovcular"la20 ilişkileri, Almanya'ya mı yoksa İtilafçılara mı yakın olduğu, edebi eserleri ve gazete çalışmaları ve Novye vedomosti'nin mali kaynağı gibi konularla ilgileniyordu. Yuritski bu konular hakkında ko­ nuşmalarının ardından Amfiteatrov'a gitmekte serbest olduğunu söyledi.

Bütün bunlar, 1918 yazının ortasında Gorohovaya 2'deki tevkifterin alçal­ tıcı veya sıkıntılı bir deneyim olmadığını ya da çoğu tanınmayan yüzlerce siyasi tutsağın Kutler, Kokovtsev ve Amfiteatrov kadar şanslı olduğunu gös­ termiyor. Bu insanların beyanları, bu konuda şüpheye pek yer bırakmıyor.

Petrograd' daki çok daha kalabalık ve sağlıksız hapishanelerdeki koşulların, Gorohovaya 2'deki hücrelerden çok daha kötü olduğuna dair de kuşku yok.2ı Kısacası, pratik hedeflerle gayriresmi Kızıl Terör'ün Moskova'da ve diğer Rus kentlerinde hüküm sürdüğü dönemde Moskova' daki Çeka sınıf düşmanlarını gelişigüzel vururken, Yuristki hala aşırılıkçı dalgaya direniyorduY Petrograd yetkilileri, DüM'un planladığı genel grevi önlemek ve örgütü tamamen baskı altına almak için elbette çeşitli ağır önlemler almıştı. Ancak PÇeka'nın DOM liderlerini tutukladığını gösteren bir kanıt bulamadım; oysa Moskova'daki VÇeka, Haziran başında DOM delegasyonunun birkaç üyesini Moskova' da ve yine bölgesel işçi kongresini dağıttıktan sonra 22 Temmuz' da tutuklamıştı.23 Benzer şekilde, Yuritski, Mirbach suikastinin ardından Be­ şinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin aldığı resmi kitlesel terör kararına rağmen Petrograd'da gereksiz yere kan dökmekten kaçınıyordu. 24 Bundan zi­ yade, belli karşı-devrimci komploları bastırmaya odaklanmıştı. Mihailovski Topçu Akademisi'ndeki Sovyet karşıtı komplo bunlardan biriydi.25 Liderleri, hükümete karşı şiddet eylemi hazırlıklarını yoğunlaştırdıkları l l Temmuz'a kadar, yakın gözetim altında tutulsalar da, rahat bırakılmışlardı. Liderlerden on ikisi o tarihe kadar tutuklanmamıştı. 26

Brest-Litovsk antlaşmasının görüşüldüğü ve onaylanması için mücade­ le verildiği 1 918'in ilk üç ayında İ ngiliz, Fransız ve Amerikan hükümetle­ ri, Sovyet liderliğini savaştan çekilmekten vazgeçirmeye çalışıyordu. Bruce Lockhart'ın, Ocak'ta İngiltere'nin özel Petrograd temsilcisi olarak atanma­ sının nedeni buyduY Dahası, antlaşma onaylandıktan bir süre sonra İttifak kuvvetleri, Sovyet hükümetinin Almanların Rusya' daki emellerine dair kay­ gıianna oynayarak, onu doğu cephesinde düşmanlıkları yeniden başiatacak bir işbirliğine çekmeye çalıştı. Bu politika, doğal olarak en çok Fransızların duyduğu bir korkudan kaynaklanıyordu: doğuda sürüncemeli bir rehavetin, İttifak grubunun batıdaki savaş çabalarının altını oyacağı ve bunun da Al­ manların yönünü Paris'e çevirmesine yol açacağı korkusu.

1918 ilkbaharının sonlarında, Bolşeviklerin Almanya'ya verdiği tavizler giderek artarken, artık Sovyetler'in yeniden Almanlara direnmesi gibi bir bek­ lenti yoktu. Bu noktada Batılı Müttefikler, özellikle de İngilizler ve Fransızlar,

309

310

1

Bolşevikler iktidarda

Almanya'ya karşı savaşın zafere ulaştırılması davasını savunan çeşitli anti-Bol­ şevik hareketleri, en başta büyük para akışıyla desteklemeye başladı. Lockhart, eski bir dostunun aracılığıyla, İttifak güçlerinin Arçangel'e çıkarma yapmayı planladığı gece üst düzey Bolşevik önderliği öldürmeyi ve askeri bir diktatör­ lük kurmak için halkın kıtlık koşullarından duyduğu rahatsızlıktan faydalan­ ınayı amaçladığını bildiği Boris Savinkov'la temas kurdu.28 Dahası, Temmuz itibariyle Gönüllüler Ordusunun siyasi kolunun başında olan ve askeri bir dik­ tatörlüğe başkanlık edecek adayların başında gelen General Alekseyev'e önem­ li finansal kaynaklar sağlayan Fransızlara Lockhart da katıldı. 29 Brest antlaşmasının onaylanmasından ve Sovyetlerin İttifak kuvvetlerine yaklaşımının katılaşmasından önce, Müttefiklerin askeri teçhizatlarını koru­ mak için Mart başında yaklaşık 170 İngiliz deniz piyadesi Murmansk'a çıkar­ ma yaptı. Haziran başında deniz piyadeleri, altı yüz kişilik bir İngiliz askeri birliğiyle takviye edildi. İngiliz ve Kızıl Ordu kuvvetleri arasında çatışmalar baş gösterdi. Bununla birlikte, İttifak kuvvetleri arasında Rusya'ya askeri mü­ dahale, karmaşık ve tartışmalı bir meseleydi. Bu, Woodrow Wilson'ın Ame­ rikan askerlerinin Rusya' da harekete geçmesine ilkesel olarak karşı çıktığı Washington için özellikle geçerliydi. Ancak, Almanya'nın batıdaki saldırgan­ lığını püskürtme konusunda ümitsiz olan Fransızlar bile, önemli güçlerini Rusya' daki müşterek bir yurtdışı keşif kuvvetine kaydırmayı göze alamıyor­ du. Dolayısıyla, Batılı Müttefiklerin Rusya'ya müdahale için ayırabildiği asker sayısı, görece çok azdı. Başkan Wilson'ın kuzey Rusya'daki sınırlı operasyon­ lar için asker göndermeyi gönülsüz de olsa kabul ettiği 2 Ağustos itibariy­ le, bin iki yüz kadar İngiliz ve Fransız askeri ve az sayıda Amerikan askeri Arçangel'de karaya çıktı.30 İngiliz-Sovyet ilişkilerinin ilk dönemi konusunda alanın en güvenilir çalışmalarını yapmış olan Richard U ll man, 2 Ağustos'taki Arçangel işgalinin, İttifak güçlerinin Rusya müdahalesinin gerçek başlangı­ cına işaret ettiğine hükmediyor. General Frederick Poole'nin komutasındaki müttefik askerleri, Arçangel'de saygın Narodnik Nikolay Çaykovski'nin ba­ şını çektiği anti-Bolşevik bir hükümetin kurulmasına yardım etti.31 İttifak kuvvetleri cılız bir güce sahip olduğundan, kuzeybatı Rusya'daki hedeflerine ulaşmak için Çek Lejyonu unsurlarıyla birlikte hareket etmeyi ümit etti; fakat bu hiçbir zaman hayata geçirilemedi.

Müttefikler, özellikle Arçangel'e asker çıkardıktan sonra Murmansk ve Arçangel'deki kıyı mevzilerinin anti-Bolşevik ve Alman karşıtı yerli Rusların takviyesi ve eğitimi için alan olarak kullanımını teşvik etti. Bu bağlamda, Rus imparatorluk Ordusu ve Donanmasının işsiz kalmış eski subaylarını ve tek­ nik uzmanlarını (pilotlar, mühendisler, demiryolcular, imha uzmanları vb.) kuzeye yerleştirilen askeri birliklerin hizmetine koşma projesini İngilizler finanse ediyordu. PÇeka, bu projeyle bağlantılı olarak yaz boyunca Mosko­ va, Vologda, Petrograd ve Batı Rusya'daki diğer yerleşimlerde "Beyaz Muha­ fıziarı n Murmansk'ta İstihdam Edilmesi Sorunu" adıyla gizli operasyonlar

" Kızıl Terör"e Giden

Yol 1 3 1 1

yürüttü. Petrograd, bu faaliyetlerin olağan merkeziydi ve İttifak güçlerinin tek taraflı askeri müdahalesinin güçlü savunucularından biri olan Yüzbaşı Cromie, onlara para yardımı yapıyordu. 32 Silah altına alınanların büyük bir kısmı, Sovyetlerin idari kurullarında ve Petrograd'daki Kızıl Ordu birlikle­ rinde yer alan muhaliflerden geliyordu; güneyden gelenler bile Petrograd'da işlem görmüştü.33 İttifak kuvvetleri, yerli asker alımlarından sonra bile önemli taarruzlar başlatamayacak kadar küçüktü. Fakat Sovyet !iderleri, bu gücü bir süreliğine gözünde büyüttü. Doğuda Çeklere, Don' da Krasnov Kazaklarına ve Kuban' da Denikin ve Alekseyev'in Gönüllüler Ordusuna karşı yürütülen seferberlikler­ le zaten zayıflamış olan Kızıl Ordu'nun tecrübesizliği nedeniyle, İttifak kuv­ vetlerinin Vologda, Moskova ve Petrograd'a doğru durdurulamayan akınla­ rından ilk başta korktular. O dönemde Sovyet hükümetinde gizli bir Beyaz istihbarat ajanı olan Kadet lideri Ariadna Tyrkova-Williams'ın oğlu Arkadi Borman'ın anılarına göre, Arçangel'in işgal edildiği ilk günlerde Lenin bile tam anlamıyla paniğe kapılmıştı.34 Şubat'ta Pskov'un işgalinden ve Mayıs'ta sona eren Ino Kalesi krizinden bu yana, düşman İttifak kuvvetlerinin ya da Almanların yakında Petrograd'a ilerleyeceğine dair halk arasında bu düzeyde bir endişe görülmemişti. 35 Haziran ve Temmuz 1918' de, Beyazların ve Çekierin başarılarıyla devrime yönelen tehdit, Petrograd yetkililerinin "Ino krizi" sırasında Bolşevikleri ve genel olarak işçileri yoğun bir askeri eğitimden geçirme çabalarını alevlen­ dirmişti. 36 Bu tehdit, Haziran sonunda Moskova'yı, 1896 ve 1897 doğumlu (bir ay sonra 1893 - 1895 arasında doğanlar da dahil edilecekti) Moskova ve Petrogradlı işçileri zorunlu askerlik hizmetine çağırmaya da sevk etti. 37 Bu askere alma işlemlerinin Petrograd Bolşevik Parti örgütü ve Petrograd' daki Sovyet iktidarının güvenliği üzerindeki negatif etkisi, Merkez Komitesi'nin savaş deneyimine sahip parti üyelerinin Kızıl Ordu'ya seferber edilmesini şart koşan kararıyla daha da kötüye gitti. Kızıl Ordu'ya katılma emri alan üst düzey Petrograd Bolşevikleri arasında, Merkez Komitesi Petrograd Bürosu üyesi Laşeviç, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi Sekreteri ivan Bakayev ve Kuzey Obiastı Sovkom'u işçi komiseri Petr Zalutski gibi isimler vardı. Zo­ runlu askerlik ve parti üyelerinin Kızıl Ordu için seferber edilmesi, tahıl te­ dariki müfrezelerinin haciz işlemlerinin üzerine geldi.38 Bolşevik Petersburg Komitesi, Ağustos başında artık daha fazla "sorumlu" parti üyesinin Kızıl Ordu hizmetine kaydınlmaması için ayak diriyordu.39 İttifak kuvvetlerinin Arçangel'e çıkarma yapması, Alman Büyükelçiliği'nin aniden Moskova' dan Petrograd'a taşınması ve Alman donanmasının Finlandiya Körfezi'ndeki kay­ gı verici hareketleriyle beliren Petrograd'a dönük tehdit endişeleri, bu direnci daha da pekiştirmiş oldu.

Ağustos'un kalan bölümünde ve Eylül' de, Kronştad ve Petrograd girişle­ rine yeni mayınlar yerleştirildi ve Baltık Donanınası unsurlarına düşmanla

312

1

Bolşevikler iktida rda

mücadelede teyakkuzda olma emri verildi.40 Dahası, Moskova örneğini takip eden Petrograd otoriteleri, İttifak kuvvetlerine sempatiyle baktıkları düşü­ nülen eski subayları ve birtakım önemli sivilleri yeniden toplayarak kendini sağlama almaya çalıştı. İttifak kuvvetlerinin Arçangel'e yaptığı çıkarmadan birkaç gün sonra Cromie, deniz kuvvetleri komutanlığına çektiği telgrafta, önceki birkaç gün içinde Petrograd'da yedi bin subay ve sivilin tutuklandığı­ nı ve subayların para karşılığında serbest bırakılması için görüşme yapmaya çalıştığını belirtiyordu.41 Cromie, "onlardan önce çatılara tırmanarak" yaka­ lanınaktan kurtulmayı başarmıştıY *

*

*

Kısacası Cromie, Petrograd 'daki Sovyet iktidarını devirmek amacıy­ la, askeri teçhizatların Petrograd' dan tahliyesinin koordinasyonu, Baltık Donanması'nın vaktinde yok edilmesi işinin düzenlenmesi, kuzeydeki İttifak kuvvetlerine katılacak Rus subaylarının hareketinin kolaylaştırılması, daha önce bir Sovyet muhafız gücü gibi hizmet gören Letonya birliklerinin kaza­ nılması ve "üç büyük anti-Bolşevik grubun birleştirilmesi" ve fonlanması gibi faaliyetler yürütüyordu.43 Cromie, Mirbach öldürüldükten sonra şifrelerini yok etmişti; dolayısıyla Londra'yla etkin bir iletişimde bulunma imkanı da ak­ samıştı.44 Müdahaleci İttifak kuvvetlerinin genel komutanı General Poole'nin ona talimat vereceğini düşünüyordu; fakat bu gerçekleşmedi.45 Bu da yetmez­ miş gibi, İngiliz Büyükelçiliği'nde temsil edilen farklı istihbarat servislerin­ den ajanların örtük faaliyetlerinin kompartımanlaşması, Cromie'yi büyük öl­ çüde kendi araçlarına ve görüşlerine yaslanmak zorunda bırakıyordu. Sovyet yetkilileri, diplomatik dokunulmazlığın hassasiyetlerine tenezzül etmedikle­ rini gösterdikleri için, Cromie bir evden diğerine geçerek kaçak yaşamanın gerekli olduğunu artık anlamıştı.46 O dönemde eski soylulada kurduğu yakın ilişkiler, Rusya' da monarşiyi yeniden kurmaya veya askeri diktatörlüğe dö­ nük ilgisini güçlendirmiş olabilirdi.47 Bolşevikterin iktidarıyla alakah kaosa ilişkin şahsi gözlemleri, Bolşevikterin Almanlar tarafından kontrol edildi­ ğine ve hatta "Hunlar"ın yakında Petrograd'ı işgal edeceklerine dair inancı­ nın pekişınesi ve genel olarak faal karşı-devrimcilerle etkileşiminin giderek genişlemesi de, Cromie'yi karşı-devrimci bir yönelime sokan diğer faktörler arasında sayılabilir. Diğer yazarların da belirttiği gibi aslında vatanseverlikle ya da Richard Ullman'ın isabetli ifadesiyle, "Rusya'yı Almanlıktan uzak tut­ ma" dürtüsüyle hareket ettiğine kuşku yok.48 O, her şeyden önce adanmış bir profesyonel subaydı ve İngiltere, Almanya'yla savaş halindeydi. Ancak 1918 yazı nın sonlarında Petrograd'da hüküm süren koşullarda, Sovyet hükümeti­ nin devrilmesi de onun vatansever ülküleri arasındayd ı.

O sıralarda Cromie komplo faaliyetlerini yoğunlaştıracaktı. Ağustos'ta iş­ birliği yaptığı anlaşılan "Beyaz" komplocular arasında, iki gizli Çeka ajanı Steckelmann ve Sabir de yer alıyordu. Steckelmann, Cromie'yi emrinde altmış

" K ı zıl Terör"e G iden Yol

1 313

bin Finli Beyaz Muhafız ve yirmi beş bin Letonyalı asker olduğuna; kuzeydeki İttifak kuvvetlerine destek olacak demiryolu, telefon ve telgraf hizmetlerini kontrol eden araçlara sahip olduğuna; Finlandiya' daki Alman kuvvetlerinin etkisizleştirileceğine ve arzu edilirse güçlü bir şekilde hep birlikte Petrograd'a yürünebileceğine ikna etmişti. Aynı zamanda, Sabir'in geceleri Bolşevikte­ rin zırhlı araçlarını koruyan askerleri parayla tuttuğu konusunda Cromie'ye güvence verdiği de söyleniyordu. Cromie, onların yardımı ve kendisine bağlı bir Beyaz Muhafız taburunun desteğiyle Petrograd içindeki "düzenlemeleri n" (yani zamanlama olarak kuzeydeki İttifak kuvvetlerinin iledeyişiyle çakışan bir darbenin) sorumluluğunu üstlenebilecekti.49 Cromie, Steckelmann ve Sabir'in güvenilirliğinden yeterince emin olduğu için, onlarla mali destek verdiği diğer karşı-devrimci grupların temsilcileri arasında toplantılar düzenlemeye çalıştı. Dahası, Almanların Finlandiya' dan Petrograd'a doğru ilerlemeye başlaması durumunda, Sabir'i Neva üzerindeki kilit köprülerden birini havaya uçurmakla görevlendirdi. so Ulusal Sovyet hü­ kümetinin tasfiye edilmesPı işini tek başına çekip çevirme kararlığında olan, Britanya Gizli istihbarat Servisi'nin (SIS) Rusya' daki baş ajanı, kötü şöhretli Sidney Reilly'ye büyük miktarlarda para sağlayan Lockhart, bu faaliyetlere dair hiç olmazsa genel bir fikir sahibiydi. Lockhart, Kasım 1918' de Londra'ya döndükten kısa süre sonra Dışişleri Bakanlığına sunduğu "Rusya' daki Müt­ tefik Komplosu iddiası Hakkında Gizli ve Özel Rapor" da, Cromie'yle sıcak ilişkileri olduğuna, Cromie ve SIS'in Rusya'daki sembolik direktörü Komutan Ernst Boyce'un Petrograd'da çeşitli karşı-devrimci örgütlere dahil olduğuna ve onlara kayda değer miktarda para harcadığına dikkat çekiyordu. sı

Lockbart İngiliz Ajanı'nda, müttefiklerin müdahalesinin Kızıl Terör' ün dalaylı nedeni olduğu sonucuna varıyordu.53 En azından Petrograd konusun­ da bunun doğruluk payı vardı. Haziran sonuna doğru en başta Petrogradlı radikal işçiler Kızıl Terör'ün ilan edilmesi için bastırınca, Yuritski, Voladars­ ki suikastini alenen Müttefikler ve Sağ Sosyalist Devrimcilerin işbirliğiyle bağlantılandırmıştı. s4 Sonrasında, Cromie ve Lockart gibi Müttefik ajanları karşı-devrimcilere desteği artırınca ve Müttefik müdahalesi gerçeklik kaza­ nınca, Müttefiklerin veya Almanya'nın Petrograd'a erken bir saldırı başla­ tacağı korkusu içinde emperyalistlere, özellikle de İngilizlere ve Fransızlara karşı yapılan resmi propaganda, halkın endişesini daha da aleviendiren bir işaret fişeği oldu. Bolşevik bölge komitelerinin kayıtları, o dönemde düşman saldırısı ve Petrograd'ın işgal edileceği korkusunun gerçek olduğu konusunda kuşkuya yer bırakmıyor. Dahası, parti üyelerinin bile cephede hizmet vermek için teyakkuza geçmesi, öncelikli ihtiyacın cephe gerisinde iç düşmanları eze­ rek devrimin hayatta kalmasını güvence altına almak olduğu inancıyla yatış­ tırılmıştı. ss

314

Bolşevikler İktidarda

Petersburg Komitesi, 23 Temmuz'daki olağan toplantısında politik baskı­ nın önemli ölçüde genişletilmesine ağırlık verdi. Vasili Adası bölgesel Sovyeti başkanı Aleksander Sergeyev ve yargılama ve soruşturma bölümünün şefi Ser­ gey Rapoport'un raporundaki kitlesel karşı-devrimci faaliyetlere ilişkin kaygı verici uyarı, bir hafta öncesinde muhalif basına karşı takınılan sert duruşla kendini belli eden bu hareketi tetiktemiş oldu. Onlara göre, bölgede çoğu ken­ dini monarşist olarak tanımlayan yaklaşık on yedi bin subay, karşı-devrimci bir komplo örgütlüyordu. Rapor, çok ciddiye alındı. Petersburg Komitesi, hü­ kümetin gevşek güvenlik politikalarını protesto eden ve "karşı-devrimcilerin isyan çıkarmaya dönük gayet fiili çabalarına karşı Kızıl Terör'e başvurulması" ihtiyacını tasvip eden bir kararla rapora karşılık verdU6 Petersburg Komitesi, sistematik bir kitlesel terör programının hayata geçirilmesi için lobi yapmak amacıyla o akşam saat onda Merkez Komite­ si Petrograd Bürosu ve Sergeyev ve Rapoport'la bir toplantı gerçekleştirdi (toplantıya katılan önemli isimler; Petrograd Sovyetini, Devrim Mahkeme­ sini, PÇeka'yı ve orduyu temsilen sırasıyla Zinovyev, Zorin, Yuritski ve Po­ zern).57 Toplantı, pek çok üst düzey parti liderinin kaldığı Astorya Oteli'nde yapıldı; otelden Gorohovaya 2'ye yakınlığı nedeniyle genellikle "Çeka oteli" diye söz edilirdi. Görünüşe bakılırsa, Petersburg Komitesi, Kızıl Terör'ü ha­ yata geçirme ve hatta PiK-KK'nın Nisan' da kararlaştırdığı yargısız infaz ya­ sağının kaldırılması konusunda çoğunluğu ikna edemedi. Ancak, bazıları derhal tutsak alınan şüpheli karşı-devrimcilere dönük tutuklamalar artık genişletilmişti. 58 Savaş korkusuyla geçen Ağustos başında, Yuritski'nin Kuzey Obiastı Sov­ kom'undaki "Kızıl Terör" savunucuları ve PÇeka liderliğindeki yoldaşları karşısında avantajını kaybetmeye başladığını gösteren işaretler belirdi. Eski subayların ve sivillerin gözaltına alınması da bu işaretler arasındaydı. Kras­ naya gaze ta'nın yayın kurulunda yer alan kişiler, bölgelerdeki parti üyeleri ve Petersburg Komitesi'nin çoğunluğunu oluşturan Bolşevik Partizanların sınıf mücadelesi vurgusu, 1-2 Ağustos'ta Smolni'de düzenlenen İkinci Kuzey Ob­ lastı Sovyetler Kongresi'ne de yansıdı. Nisan sonunda toplanan Birinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi'yle aradaki karşıtlık çarpıcıydı. İlk kongre, Bol­ şevikierin ve Sol Sosyalist Devrimcilerin temel meseleleri tartıştığı, görece serbest bir forum olmuştu. 59 İkinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi ise, po­ litik bir toplantıdan ziyade Petrograd Sovyetinin genel oturumiarına benzer, önemli konular üzerine yapılan ve pek anlamlı olmayan bir diyalog gibiydi.

Tüm Petrograd ve Kronştad Sovyetleri ve bölgesel Sovyet konferansları de­ legeleri, Petrograd Sendika Konseyi, Kızıl Ordu ve Donanma komiteleri ve merkezi ve bölgesel demiryolu işçileri komiteleri üyeleri; kongre delegelerini sayıca geçmişti. O sırada Petrograd 'da bulunan Sverdlov ve Troçki'nin yaptığı heyecan verici konuşmaların ardından coşkuya kapılan katılımcılar, Bolşe­ vikterin kitlesel teröre zemin hazırlayan "Mevcut Süreç Üzerine" kararını be-

"Kızıl Terör"e Giden Yol

1

nimsediler. Kararda şöyle yazıyordu: "Sovyet iktidarı, burjuvaziyi yakından izlemeyi sürdürerek [ve] ona karşı kitlesel bir terör politikası başlatarak cephe gerisinin güvenliğini garanti altına almalıdır." Bundan böyle, "şiarı­ mız, karşı-devrimci burjuvaziye karşı askeri bir ölüm-kalım saldırısında bu­ lunmak için işçilerin kitlesel olarak silahiandıniması ve tüm güçlerin tek bir noktada toplanmasıdır."60

İkinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi Başkanlık Heyeti, 1 Ağustos 1918.

Oturanlar: Yuritski, Troçki, Sverdlov, Zinovyev ve Laşeviç. Ayaktakiler: Haritonov, Lisovski, Korsak, Voskov, Gusev, Raviç, Bakayev ve Kuzmin.

(St. Petersbmg Tarih Enstitüsü, Rusya Bilimler Akademisi.)

VÇeka tarafından Şubat'tan beri uygulanan ve teşvik edilen karşı-devrim­ cilerin yargısız infazının yeniden uygulamaya konulması, bu kararda dolaylı olarak yeniden yürürlüğe koyuluyordu. En azından bazı Petrograd bölgesel Sovyetleri, bu kitlesel terör çağrısını hemen kabul etti.61 Artık Petrograd 'ın "patronu" olarak anılan Zinovyev, Volodarski cinayetinin ardından kendi­ sinin de kabul ettiği gibi bir "Kızıl Terör" savunucusu olmuş, fakat bu yeni yönelimi Yuritski ve büyük olasılıkla Proşyan ve Krestinski aracıl ığıyla haya­ ta geçirmekten kaçınmıştı. Daha önce belirtildiği gibi, Proşyan ve Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin kısmi etkisi, Temmuz'daki Mirbach suikastinin ardından genel anlamda yok edilmişti. Krestinski, Ağustos ortasında maliye halk komiserliği görevi için Moskova'ya kaydırıldı. Sonuç olarak Yuritski, Ku­ zey Obiastı Sovkom'u ve PÇeka liderliği içinde gitgide yalnızlaştırılmış oldu.

Bu zayıflatılmış konumun etkileri, kısa süre içinde ortaya çıktı. Kuzey Ob­ lastı Sovkom'u 17 Ağustos'taki toplantısında PÇeka'ya, karşı-devrimci ajitas­ yon ve diğer pek çok politik ve ekonomik suçlardan mahkum edilen kişileri

315

316

1

Bolşevikler iktida rda

kendi inisiyatifiyle vurma yetkisi veren bir karar aldı.62 Yuritski'nin elde ede­ bildiği en iyi şey, PÇeka Yürütme Kurulunun infaz kararlarını oy birliğiyle kabul etmesini zorunlu kılan bir şart getirilmesi oldu.63

Leonid Kannegisser. Yazarın kişisel koleksiyonu.

infazları fiilen devreye sokma kararı, PÇeka Yürütme Kurulunun 19 Ağus­ tos'taki toplantısında alındı. Yuritski bunu uzun uzun tartıştı ve karşı çıktı.

O dönemde Yuritski'nin PÇeka' daki mesai arkadaşlarıyla yaşadığı sıkıntıları en iyi yansıtan ifadeler, Hruşçov döneminde S. G. Uralov tarafından kaleme alındı. Buradaki bilgiler belgelenmemiştir, fakat PÇeka Yürütme Kurulunun adı verilmeyen, görece genç ve belalı bir üyesinin yayımlanmamış anıtarına dayanıyor gibi görünüyor. Bu belalı üye, anılarında 19 Ağustos'taki Kurul top­ lantısına gidilirken infazları onaylaması için Yuritski'ye baskı yapılmaya de­ vam edildiğini ima ediyor. Kendisinden yapılan alıntıya göre, "giderek artan sıklıkla infaziara gereksinim duyulduğundan konuşuluyordu," diyor ve şöyle devam ediyor: "Resmi toplantılarda ve özel sohbetlerde, bazı yoldaşlar sürekli Kızıl Terör [uygulaması] konusunu gündeme getiriyordu." Uralov'un aktardı-

" K ı zıl Terör"e Giden Yol i 3 1 7 1

ğı bu ifadelere göre, Kuzey Obiastı Sovkom'unun PÇeka Yürütme Kurulunda infazların oylanmasına ilişkin kararına bir tek Yuritski karşı çıkmıştı. Pra­ tikte de bu doğrultuda davrandı. Ancak Kurul, onun infazların zarar verici olacağı argümanını kesin bir dille reddettikten sonra, Yuritski yirmi bir siyasi mahkum ve adi suçlunun akıbeti konusunda çekimser oy kullanınca, çoğunlu­ ğun iradesi geçerli olacaktı.64 Yirmi bir mahkum, iki gün sonra (2 1 Ağustos'ta) vuruldu. Bu ilk PÇeka kurbanı grubun bileşimi ders vericiydi: Dokuz kişi adi suçlar nedeniyle vuruldu; bu dokuz kişinin dördü eski PÇeka komiseriydi.

Kalan on kişiyse, çoğu Kızıl Ordu askerleri arasında karşı-devrimci ajitasyon yaptığı iddia edilen siyasi mahkumlardı. Bunların altı sı, Temmuz' da tutuk­ lanan Mihailovski Topçu Akademisi'nden komploculardı. Aralarında, infazı özellikle Yuritski açısından önemli sonuçlar doğuracak olan eski subaylardan Vladimir Pereltsveig de vardı. 65 PÇeka'nın ilk infazlarını yaptığı gece (21 Ağustos), Beşinci Petrograd Böl­ gesi Sovyetler Kongresi'nin aldığı bir karar, politik muhalefete karşı şiddete başvurmaktan yana hakim ruh haliyle örtüşüyordu: "Her köyde ve bölgede radikal bir temizlik yapmalıyız. Karşı-devrimci subaylar ve aslında iktidarı yeniden zenginlere vermeyi aklından geçiren tüm Beyaz Muhafızlar, acıma­ dan yok edilmelidir.''66 Bir hafta sonra (28 Ağustos'ta), Petrograd Sovyetinin genel oturumunda, Zinovyev'i öldürme girişiminde bulunulduğu iddiası kar­ şısında Kızıl Terör'ün resmen ilan edilmesine ilişkin bir adım daha atıldı. İki gece önce şüpheli hareketler sergileyen, kimliği belirlenemeyen bir şahsın Astorya Otelinde Zi novyev'i öldürmeye kalkıştığına ilişkin asılsız söylentiler­ den provoke olan Sovyetler, "liderlerimizden birinin tek bir kılına bile zarar gelirse tüm Beyaz Muhafızları kendi ellerimizle temizleriz" ve "karşı-devri­ min tüm liderleri bir bir yok edilecek" şeklinde ifadelerle kararlılığını ortaya koydu.67 Bu karar, Volodarski'nin öldürülmesinin ardından 22 Haziran' da Petrograd Sovyetinin aldığı karara benziyordu. Bununla birlikte, Petrograd Sovyetinin o sırada aldığı karar sadece bir uyarıyken, Ağustos 1918'in son­ larında hüküm süren koşullarda bunun politik bir bildiri olduğuna dair pek kuşku yoktu.

Yuritski, 30 Ağustos 1918 sabahı Saray Meydanı'ndaki İçişleri Komiser­ liğindeki ofisine giderken yolda vuruldu ve öldürüldü. Bu cinayetin ve sui­ kastçisinin yakalanmasının çarpıcı ayrıntıları, olayla ilgili geniş Çeka dos­ yalarında açıkça görülebiliyor.68 Yuritski, Petrograd'ın edebiyat çevrelerinde tanınmış yetenekli bir şair (Marya Tsvetaeva ve Sergey Yesenin'in arkadaşıy­ dı) ve Mihailovski Topçu Akademisi'nden eski bir harp okulu öğrencisi, yir­ mi iki yaşındaki Leonid Kannegisser tarafından vuruldu.69 Görünüşe göre Kannegisser 19 17'de bir Halkçı Sosyalist ve Kerenski'nin ateşli bir destekçisi olsa da, PÇeka müfettişlerinin mükerrer sorgularında 19 18'de herhangi bir

318

Bolşevikler iktidarda

politik bağlantısı olup olmadığını söylemeye yanaşmadı ve kararlı bir biçimde tek başına hareket ettiğinde ısrar etti. PÇeka, onun Ekim Devrimi sonrasın­ da karşı-devrimci komplo gruplarıyla birtakım bağlantıları olduğunu tespit etti.70 Ancak Yuritski cinayetinin Sovyet iktidarına karşı büyük bir ulusal ve uluslararası komplonun bir parçası olduğu hükmü, PÇeka'nın elindeki kanıt­ larla ispatlanamamıştır. PÇeka tarafından 21 Ağustos'ta infaz edilenlerden Pereltsveig, Kannegisser'in yakın arkadaşıydı. Kannegisser'in, Yuritski'nin infaziara sürekli karşı çıktığını, Pereltsveig ve yoldaşlarının infazını durdur­ mak için son bir çaba daha harcadığını bilmesi mümkün değildi. Basında ya­ yımlanan infaz emirlerinde Yuritski'nin adı geçiyordu ve Kannegisser, kendi kararıyla arkadaşının ölümünün intikamını almak için eyleme geçtU' Mark Aldanov'un ifadeleriyle, "bir dostunun ölümü, onu bir terörist yapmıştı."72 Kannegisser, bu eyleminden ötürü infaz edildi. PÇeka müfettişlerini şaşırtan bir şekilde, dava kapsamında tutuklanan ve aralarında Kannegisser'in anne­ si, babası, kız kardeşleri ve adres defterinde kayıtlı çok sayıda arkadaşının ve tanıdığının da yer aldığı 144 kişi Kızıl Terör' den bir şekilde yakayı kurtarıp serbest bırakıldı.73

Yuritski'nin cenazesi, ı Eylül 1 9 1 8 . Zinovyev, sağdan ikinci, ayakta duruyor. Molotov, sağdan dördüncü, bir yağmurluk giyiyor. (Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.)

Yu ritski suikastinden çabucak haberdar olan Lenin, Cerjinski'ye derhal Petrograd'a gidip bir soruşturma başlatmasını emretti. Lenin, Cerjinski ay­ rılmadan önce ona, ertesi gün yayımlanacak, karşı-devrimci faaliyetlerle il-

"Kızıl Terör"e Giden Yol

1

gili bazı belgeler gönderdi. Ona, belgelerde belirtilen noktalarda tutuklama yapmanın akıllıca olup olmadığı hakkında ne düşündüğünü sordu. Cerjinski, bu tutuklamaların VÇeka'nın "karşı-devrimciler arasındaki ilişkilere ve bağ­ lantılara" ulaşmasını sağlayabileceğini ileri sürdü. Açıkça Yuritski cinayetine atıf yaparak, artık "tetikçilerle Sosyalist Devrimci Parti arasındaki bağları muhtemelen ilk kez 'resmen' teyit eden bir şey olduğunu" vurguladı.74 Bununla birlikte, Lenin 30 Ağustos'ta fabrika işçilerine hitaben yaptığı iki konuşmada Yuritski cinayetinden, Sosyalist Devrimcilerin tutuklanması olasılığından veya devlet terörünün resmi anlamda hayata geçirilmesinden söz etmedi.75 Mihelson demir-döküm, makine imalat ve silah fabrikasındaki ikinci konuşmasının ardından, ikinci kez bir suikast girişiminde ölümden kıl payı kurtuldu (ilki önceki Ocak'ta olmuştu).76 Lenin birkaç yerinden vu­ rulmuştu. Bir kurşun sırtına isabet etmiş, bir diğeri de sol kolundan geçerek boynuna saptan mıştı. Durumu kritik görünüyordu. Doktorlar onu sağlığına kavuşturmaya çalışırken, partisi topluca nefesini tutmuş bekliyordu.

319

13

P ETRO G R A n ' nA K ı z ı L TE R Ö R

Moisey Yuritski'nin 30 Ağustos sabahında suikaste uğraması ve aynı günün gecesinde Lenin'e suikast girişiminde bulunulması, genellikle Kızıl Terör'ün dolaysız sebebi olarak görülmüştür. Oysa Moskova' da ve diğer Rus kentlerinde, ilan edilmemiş bir Kızıl Terör bütün biçimleriyle aylardır devam ediyordu. Siyasi tutsak uygulaması, Petrograd 'da Temmuz'un sonlarında baş­ lamıştı. Yuritski'nin infaziara koyduğu yasak, PÇeka tarafından 19 Ağustos'ta reddedildi (ardından yirmi bir malıkurnun infazı gerçekleştirildi) ve Kızıl Te­ rör, Petrograd Sovyetinin 28 Ağustos tarihli oturumunda adeta resmen ilan edilmiş oldu. Ancak başarısızlıkla sonuçlanan Lenin'i öldürme girişimiyle birlikte eski başkentte gerçekleştirilen Yuritski cinayetinin; PÇeka, bölgesel güvenlik kurumları ve işçi ve asker grupları tarafından, Moskova' da bile daha önce görülmemiş boyutlarda bir tutuklama dalgasına ve çılgınlık ölçüsüne varan politik gerekçeti bir rehin alma uygulamasına ve infaziara yol açtığı kesinlikle doğrudur.

Petrograd 'da Kızıl Terör'ün temel amacı, kentin güvenlik güçlerinden yoksun kaldığı 1918 sonbaharında politik istikrarı güvence altına almaktı.

Ancak terörün ilan edilmesinden kimin sorumlu olduğu muğlaktı. Yaygın kanaate göre, tali mat yukarıdan gelmiş gibi görünmüyordu. Ulusal Sovnar­ kom, Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde alınan kararların dışında, 4 Eylül' deki iki toplantının ikincisine kadar kitlesel teröre yeşil ışık yakma­ dı. 1 O zamana kadar, Petrograd'da Kızıl Terör zaten çok yoğundu. Kuzey Ob­ lastı Sovkom'u ve genişletilmiş Petrograd Sovyeti genel oturumu, 6 Eylül'e kadar Yuritski suikastine resmi bir karşılık vermeyi düşünmedi. Kuzey Ob­ lastı Sovkom'u, çeşitli politik suçlar gerekçesiyle PÇeka'ya infaz yetkisi veren 17 Ağustos tarihli kararını yeniden onayladı.2 Petrograd'da o dönem zirve­ ye çıkan tutuklamaların ve infazların ortasında, bu kararın yeniden geçerli kılınmasıyla birlikte, Çeka'nın yargısız infazlar konusundaki yetkisi bir kez daha teyit edilmek istenmiş olabilirdi. Eşzamanlı olarak, Yuritski'ye övgülerle başlayan Petrograd Sovyetinin bir genel oturumunda, vekiller "Sağ Sosyalist Devrimcileri, Menşevikleri, Kara Yüzler subaylarını, papazları ve kulakları" yasa dışı ilan eden bir karar alarak sıkıyönetim ilan etti ve "burjuva katillerin

Petrograd'da K ı z ı l Terör

1 321

Beyaz Terörüne Kızıl Terör' le" karşılık verileceğini taahhüt etti. 3 Yine o gün hükümet ve parti basınında yayımlanan bir PÇeka ilerleme raporu, önceki hafta 5 1 2 karşı-devrimcinin vurulduğuna işaret ediyordu. Raporda, Bolşevik liderlerden birine bir saldırı daha yapılması durumunda infaz edilmek üzere rehin tutulan tutsak listelerinin ilki de yer alıyordu (bu listede 1 20 tutsak var­ dı).4 Öyleyse, Petrograd' daki kitlesel terör programına ilişkin resmi yetkilen­ dirmenin kaynağı neresiydi? *

*

*

30 Ağustos'ta Yuritski'ye düzenlenen suikastten yaklaşık iki saat sonra, Pet­ rograd Sovyeti Başkanlık Heyeti, bütün bölgesel Sovyetlere, Kızıl Ordu bölge ofislerine ve Petrograd Devrimci Güvenlik Komitesi'ne "çok acil" kodlu bir me­ saj gönderdi. Kanegisser'in yakalandığı ve Sağ Sosyalist Devrimci bir kimliğe sahip olduğu belirtilen ve Yuritski cinayetinde İngilizlere ve Fransızlara işaret edilen mesajda, nöbetçi kulübelerinin güçlendirilmesi, stratejik açıdan önemli noktalarda barikat kurulması ve "tüm güçler"in savaşa hazır hale getirilmesi emrediliyordu. Petrograd Sovyeti liderliği, PÇeka şefinin öldürüldüğü ilk sa­ atlerde, bu cinayetin Petrograd'daki Sovyet iktidarına yönelik uzun süredir beklenen, geniş çaplı bir yerel ve Müttefik saldırısının başlangıcı olabileceğin­ den korkuyordu. Mesajla burjuvazinin, imparatorluk subaylarının, öğrenciler ve devlet memurları arasındaki şüpheli unsurların ve İngilizlerle Fransızların acilen soruşturulması ve tutuklanması için sınırsız yetki verilmişti.5 Kuzey Obiastı Sovkom'unun 19 Ağustos'ta PÇeka'ya tanıdığı karşı-devrimcilerin in­ fazına ilişkin koşullu yetkiyle birlikte bu mesaj, Petrograd'da Kızıl Terör'ün ilanma yönelik bir başka önemli adım olarak görülebilir.

Ancak, dikkatle incelenirse, Petrograd' da kitlesel yargısız infazlar dahil geniş çaplı bir resmi Kızıl Terör programının hayata geçirilmesi inisiyatifi­ nin Bolşevik Petersburg Komitesi'nden geldiği görülebilir. Komite, Yurits­ ki suikastinin haberini alır almaz yine Astorya Oteli'nde öğleden sonra {30 Ağustos'ta) Kuzey Obiastı Sovkom'u ve parti liderliğinden ilgili üyelerin ka­ tılımıyla bir toplantı gerçekleştirdi. Önemli bir ayrıntı olarak, bu toplantı, o akşam yaşanan Lenin'e suikast girişiminden önce yapılmıştı. Elena Stasova, anılarında6 bu toplantıdan söz eder. Volodarski cinayetinin ardından parti­ nin çekimser kaldığından söz eden Zinovyev, toplantının hemen başında bu sefer "gerekli" önlemlerin derhal alınmasını talep etmişti. Savunduğu önlem­ ler arasında, "işçilere, entelijansiyayla sokaklarda istedikleri gibi baş etme izni verilmesi" de vardı.

Stasova, toplantıya katılan "yoldaşlar"ın Zinovyev'in radikal kararlarını dinlerken "utanç" duyduğunu iddia eder. Stasova ona karşı çıkmak için söz alınca, Zinovyev öfke içinde bağıra çağıra odayı terk etmişti. Stasova'yı des­ tekleyenler arasında PÇeka'yı temsilen Gleb Boki de vardı.7 Nihayet, toplantı­ da " karşı-devrimci unsurları" yakalamak için bölgelere gidecek özel troykalar

322

1 Bolşevikler iktida rda kurulması kararlaştırıldı. Bu toplantıda ve hemen ardından karar altına alınan adımlarla, PÇeka'nın elindeki çok sayıda siyasi tutsağın derhal infaz edilmesi ve infaz edilecek şahısların listelerini incelemek üzere Stasova'nın PÇeka baş­ kanlık heyetine atanması kararlaştırıldı. Bu toplantıda benimsenen ve ertesi gün Bolşevik Petersburg Komitesi adına yayınlanan sloganlar şöyleydi: "Karşı­ devrimci Beyaz Teröre, Kızıl Terör'le karşılık vereceğiz!", "Beyaz Muhafızları cezalandırmayalı çok oldu; hesaplaşma vakti geldi çattı!"8 I 918' de Petrograd' daki Kızıl Terör döneminde PÇeka'nın yaptığı tu­ tuklamaların ve infazların büyük bir bölümü, Petersburg Komitesi'nin 30 Ağustos'taki genişletilmiş toplantısında alınan kararı izleyen ilk birkaç gün içinde gerçekleşti. Çeka, 30/31 Ağustos gecesi sadece Admiralteyski Bölge­ si'ndeki baskınlar sırasında çoğu eski subay ve Sağ Sosyalist Devrimci, yak­ laşık kırk kişiyi tutukladı.9 Dönemin gazete haberlerinde, çok sayıda "karşı­ devrimci"nin 31 Ağustos/ I Eylül gecesinde vurulduğu ileri sürülüyor. 10 İlk kurbanların çoğu, aylardır hapiste zayıf düşmüştü. PÇeka kayıtlarına göre, "Rus Halkı i ntikam Tugayı" davası ile bağlantılı bir kulaktan dolma de­ lille Mayıs'ta tutuklanan ve söylenenlere göre iyiliksever, zengin bir eski top ­ rak sahibi olan Vasili Muhin de bu kişiler arasındaydı.11 Temmuz ortasında hükümetin bölgesel işçi kongresine yaptığı baskın sırasında Moskova' da tu­ tuklanan Petrograd DOM temsilcileri, Muhin' den daha şanslıydı. Kızıl Terör başladığında hala hapiste oldukları için infazları kesin görünüyordu. Ancak Menşevik liderlik, destek için başka ülkelerden sosyalistleri harekete geçir­ mişti. Sovyet hükümeti, onlarla daha fazla karşı karşıya kalmaktan çekini­ yordu. Riyazanov; Sverdlov ve Çiçerin'le yaptığı uzun tartışmaların ardından birçok kişinin serbest bırakılınasını ve kendi gözetimine alınmasını sağladı.12 2 Eylül'de, Petrograd'dan henüz dönmüş olan vekil Voznesenski, Mosko­ va Sovyetine sunduğu raporda, " beş yüz burjuva temsilcisi"nin orada infaz edildiğini ifade ettiY Bu rakam, eğer doğruysa, PÇeka'nın 30/31 Ağustos ve 31 Ağustos/I Eylül gecesi infaz ettiği siyasi mahkumların sayısına tekabül ediyordu.14 Bu sayı, 6 Eylül 'de basında duyurulan on iki infazın dışında ka­ lan infaziara ve Ekim ortasında Boki'nin Kuzey Komünü Çeka Kongresi'ne sunduğu raporda geçen Petrograd'daki genel Kızıl Terör döneminde PÇeka tarafından yapılan sekiz yüz " kadar" infazın üçte ikisinden fazlasına teka­ bül ediyor.15 Sekiz yüz sayısı, PÇeka ve Petrograd Bölge Çeka'sı adına kurum içi kullanım için hazırlanan kapsamlı, yıl sonu istatistik tablolarında verilen Kızıl Terör döneminde vurulan toplam insan sayısıyla da örtüşüyor.16 Ayrıca, Kızıl Terör döneminde bin civarındaki tutsağın yaklaşık beş yüzü Kronştad Çeka'sı tarafından infaz edildi.17 Mevcut sayılar bölgesel düzeydeki güvenlik kurumları ve çoğu gevşek de olsa PÇeka'ya bağlı seyyar işçi grupları tarafından gerçekleştirilen infazla­ rı içermediği için, Petrograd Bölgesi'ndeki Kızıl Terör kurbanlarının tam sa­ yısı muhtemelen asla bilinemeyecektir. S. P. Petrov, 1920'lerin sonunda ya da

Petrograd ' d a Kızıl Terör

1 323

1930'ların başında yazdığı yayımlanmamış anılarında, bu işçi gruplarından birinin faaliyetlerini anlatıyor. Bolşevik Petrov, 1918'de Novyi Lessner makina imalat fabrikasında işe girmişti. Volodarski ve Yuritski suikastlerinin ardından o ve yoldaşları, bombacı Sosyalist Devrimcilerin yeni hedefi olabileceklerinden korkuyorlardı. Petrov şöyle diyordu: "Biz [de] [kısasa kısas] misillernede bulu­ nacağımızı ilan ettik. ... Artık çekinmiyorduk; Lisyi Nos kıyılarındaki mavna­ larda müzmin düşmanlarımızı suya gömdük ... Bir akşam çocuklar operasyon için toplanacak [ve] ben onlara ne yapılması gerektiğini anlatacaktım."ıs Bu linç hukuku, Petrograd 'daki parti ve hükümet basını, özellikle de Kras­ naya gazeta tarafından besleniyordu. Bu gazete, Volodarski'nin katledilmesin­ den itibaren katı ve acil "Kızıl Terör" çağrılarında, Petrograd'ın diğer bütün gazetelerini geride bırakmıştı. Dolayısıyla, Yuritski öldürüldükten sonra yap­ tığı intikam savunuculuğunun diğer gazetelerden daha sert ve uzun sürmesi şaşırtıcı değildi. Krasnaya gazeta'nın 31 Ağustos tarihli başyazısındaki "kana kan" başlığı, gazetenin Terör sürecindeki tavrını yansıtıyordu. İşçileri manen çelikleşmeye çağırıyordu; böylece işçiler düşmanları katiedilirken merhamet duygusu hissetmeyecekler ve kan denizini görünce tereddüt etmeyeceklerdi.

Başyazı şöyle sona eriyordu: "Varsın burjuvazinin ve hizmetkarlarının kanı aksın; daha çok kan aksın!"ı9 Petrograd 'da Kızıl Terör'ün ilk gününde Krasnaya gazeta'da çıkan başka bir başyazının başlığında geçen "Duvar Dibine!" ifadesi, Fransa' da 1793'te ya­ şanan Büyük Terörle, Rusya' da hüküm süren durum arasında paralellik ku­ ruyordu. Yazara göre, Fransız halkı aristokrasinin, din adamlarının ve kralla­ rın iktidarına başkaldırdıktan sonra, zafer kolay elde edilmemişti. Eski düzen çetin bir direnç gösterirken, Fransızlar insanüstü bir çabayla tüm bu engelleri aşmıştı. Fransız devrimcileri, öncelikle iç düşmanla mücadele etmeye karar vermiş ve dolayısıyla devrimin tüm düşmaniarına Terör uygulanacağını ilan etmişlerdi! Sloganları, "Tüm aristokratlar, lamba direklerine! " idi. Devrim, karşı- devrimcilerle mücadelenin seyri içinde, kademeli olarak askeri açıdan kendini güçlendirmiş ve Fransızlar nihayet dış düşmanlarını yenilgiye uğrat­ maya başlamıştı. Yazar, Büyük Fransız Devrimi'nin bu dönemine benzer bir aşamadan geçiyoruz, diye devam ediyordu. Ve şimdi, bizler de önce içerideki karşı-devrimi yenmek zorundayız. Fransız devrimcileri, isyancı aristokratla­ rı "lamba direklerine" götürüp binlerce halk düşmanını sallandırmıştı. Yazı, Rus Devrimi düşmanlarını duvar dibinde vuruyor, diyor ve "Burjuvazi, duvar dibine! " diye bitiyordu.

Krasnaya gazeta editörlerine göre, Kızıl Terör'ün ilk günlerindeki infazın ölçeği bir hayal kırıklığıydı. 4 Eylül sabahı haberlerinde, Yuritski suikasti ve Lenin'i öldürme girişiminden bu yana yapılan infazların daha başlangıç ol­ duğunu ifade ettiler. Parti, henüz kendini elini kana bulaştırma konusunda yumuşaklıktan kurtaramamıştı; vadedilen binlerce infaz yerine, daha birkaç yüz burj uva temsilcisinden başka vurulan olmamıştı. 20

324 1

Bolşevikler iktidarda

Petrograd'da Kızıl Terör, işçilerin iç ve dış düşmana beslediği garezi pat­ lama noktasına getirmeyi ve iki düşmanı birbiriyle ilişkilendirmeyi amaçla­ yan kitlesel bir kampanyayla desteklendi. 1918 Eylül ' ünün ilk haftasında, tüm Petrograd gazetelerinde neredeyse Krasnaya gazeta'dakiler kadar ateşli ma­ kaleler ve başyazılar çıktı. Halk içinde Teröre desteği artırmak için kentteki fabrikalarda, işçi kulüplerinde ve toplantı salonlarında partinin önde gelen isimleri tarafından yapılan "Kime Karşı Savaşıyoruz?" konulu konuşmaların öne çıktığı günlük toplantılar da yapıldı.21 2 Eylül itibariyle, Lenin'in sağlık durumunun artık hayati tehlike arz et­ mediği ve iyileşmeye başladığı anlaşıldı. Bununla birlikte, önemli Petrograd gazeteleri ön sayfalarında Lenin'in durumuna dair ayrıntıların yer aldığı sağ­ lık bültenleri yayımlamaya bir süre daha devam etti. Bültenlerde fabrikalar­ dan, işçi örgütlerinden ve Kızıl Ordu birliklerinden gelen ve Lenin'in hayatta kalmasını dileyen, yapılan saldırıyı lanetleyen ve intikam çağrısında bulunan çok sayıda ifade yer alıyor; Lenin'in Rusya ve uluslararası işçi hareketlerinde belirleyici öneme sahip olduğunu anlatan makalelere, PÇeka soruşturmasıyla güneelleneo Yuritski cinayetiyle ilgili bilgilere ve Yuritski'yi ideal bir parti lideri olarak resmeden methiyelere yer veriliyordu. İç ve dış düşmanları birbirlerine bağlamaya dönük ortak çabanın mer­ kezinde, iki başkentte Sovyet iktidarını devirmek için kurulduğu ve Bruce Lockhart tarafından yönetildiği iddia edilen bir Müttefik komplosu (Lock­ hart Komplosu) yer alıyordu. 22 Moskova' daki VÇeka liderliğinden Varvara Yakovleva, Ağustos başında Petrograd' daki soruşturmayı koordine etmek­ le görevlendirilmişti. Yakavieva eski başkent teyken, Cerjinski'nin ajanları Moskova' da Lockhart, Sidney Reilly ve onun komplodaki başlıca suç ortak­ larından, Fransızların kapsamlı anti-Bolşevik sabotaj operasyonlarının koor­ dinatörü Albay Henri de Verthamon'u ifşa ettiler. Bu ajanlar arasında, Moura Benckendorff değilse de, Letonya piyadelerinin komutanı Albay Eduard Ber­ zin yer alıyordu; Berzin, Lockart ve Reilly'yi kendi adamlarının zamanı gelin­ ce Sovyet rejim ine karşı hareket edeceğine inandırıp kandırmıştı. PÇeka'nın elindeki kanıtlar, Müttefiklerin Sovyet iktidarını devirme planının merke­ zinde İngiltere'nin Petrograd Büyükelçiliği'nin yer aldığını gösteriyordu. Bu bilgiler ışığında, Ağustos sonuna doğru Moskova'dan Petrograd'a takviye Çeka müfettişleri sevk edilirken, Cerjinski'nin de yakında Petrograd'a gitme­ si planlandı. 23 Daha önce gördüğümüz gibi, Lenin'in Yuritski cinayetini haber aldığında attığı ilk adım, Cerjinski'yi Petrograd'a göndermek olmuştu.

Sovyet kaynaklarında PÇeka'nın 31 Ağustos gecesi İngiliz Büyükelçiliği'ne yaptığı saldırı, Yuritski cinayeti dahil Sovyet iktidarına dönük ulusal ve ulus­ lararası bir komplo olan Lockhart Komplosu'nun üyelerini yakalamak için yapılan son derece başarılı bir operasyon olarak resmedilir. İngiliz arşiv kaynakları büyükelçiliğin ülke içindeki karşı-devrimci komplolarla ilişkisi olduğuna dair maddi kanıtlar sunsa da, Lockhart ve Cromie'nin yıkıcı faali-

Petrograd 'da Kızıl Terör 1 325

yetlerinin birbiriyle bağlantılı olduğunu gösteren bir delil yok. Petrograd'da Cromie'yle beraber çalışan sivil SIS görevlisi Harold Trevenen Hall, kısa süre sonra yazdığı görev raporunda, Ağustos'ta Cromie'yle işbirliği yapan iki giz­ li ajan Sabir ve Steckelmann'ın ajan provokatör olduğu sonucuna varıyordu.

31 Ağustos günü öğle sularında, onlardan gelen istek üzerine bir görüşme yaptıklarını ifade ediyordu. Sabir ve Steckelmann, eylem zamanının geldiğini söyleyerek, mümkün olan en kısa sürede onlarla ve Cromie'yle birlikte çalı­ şan diğer anti-Bolşevik örgüt temsilcileriyle yakınlardaki Hotel France'ta bir planlama toplantısı yapılmasını önerdi. 24

Moura Benckendorff, 1918. (Sir Robert Harnilton Bruce Lockhart Koleksiyonu, Hoover Institutiton A rşivleri.)

Kızıl Terör, 31 Ağustos'ta hala yüksek tempoda seyrediyordu. İngiliz Kon­ solosu Arthur Woodhouse ve Cromie'nin yakın dostu Le Page, 30/31 Ağus­ tos gecesi tutuklanmıştı. Sabir ve Steckelmann'ın sabırsızlığı, Hall 'da kuşku uyandırmadı. Toplantının öğleden sonra Hotel France' da değil, büyükelçilik­ te yapılması Hall'un fikriydi. Sabir ve Steckelmann'a kalsa, Cromie ve diğer komploculara kurdukları tuzak büyükelçilikte değil, Hotel France' da ortaya çıkmış olacaktı. Cromie, Hall'dan Sabir ve Steckelmann'ın neler anlatacağını duyunca, talep edilen toplantıyı düzenlemeye koyuldu. Hall'un karşı-devrim­ ci lider olarak adını telaffuz ettiği tek isim General Yudeniç'ti ve onu almak için bir araba gönderildi.25 Daha sonra Sovyet basınında yer alan haberlere göre, Savinkov ve (Savinkov'un yakın arkadaşı ve Lockbart'ın karşı-devrimci

326

1 Bolşevikler iktidarda bağlantılarından biri olan) Maksimilyan Filonenko, PÇeka'nın büyükelçilik­ teki toplantıya gelmesini beklediği önemli devrim düşmanları arasındaydı.26 Her nasıl olduysa, Yudeniç'in Hollanda Büyükelçiliği'nde saklandığı ortaya çıktı ve Cromie'nin Sabir ve Steckelmann dışındaki diğer Rus bağlantıları, belirlenen saatte çıkageldiler. 27 Bu arada, Cerjinski 31 Ağustos günü akşam saatlerine doğru28 Petrograd'a gitmiş ve Moskova' da Lenin'e suikast girişiminde bulunulduğu ve muhte­ melen Sabir ve Steckelmann tarafından tuzak kurulduğu haberini almıştı.

Oradaki acil durumu yönetmek üzere Moskova'ya hareket etmeden önce, İngiliz Büyükelçiliği'ne yapılacak baskına onay verdi. Baskı nı yönetmek için PÇeka' dan S emen Geller görevlendirildi. 29 Akşam ın ilk saatlerinde yapılan baskına Geller'in yardımcısı Sheinkman, Moskova' daki müfettişlerden Bro­ nislav Bortnovski ve diğer birkaç Çeka komiseri ile istihbarat ajanı katıldı.

Hall olayla ilgili sunduğu raporda, baskının başlamasından kısa süre önce Sabir'in "dedektiflerine gözcülük yaparken dikkatli olmaları" emri vereceğini söyleyerek büyükelçilik binasının zemin katına indiğini belirtiyordu. Hall, o günden bakınca, Sabir'in saldırıyı başlatma emri vermek amacıyla aşağıya indiğini tah min ediyordu. PÇeka'nın beklediği karşı-devrimciler gelmediği için, Sabir işi yarıda bırakınayı denemiş ama başarısız olmuş olabilirdi.

Geller ve yoldaşları, Sabir döndükten birkaç dakika sonra ellerinde taban­ calarla kapıyı kırıp büyükelçiliğe girdiler. Le Page'nin ikinci kattaki ofisine ilerliyorlardı; silahlar patlarlığında Cromie, Hall, Sabir, Steckelmann ve muh­ temelen diğerleri orada toplanmış durumdaydı. Yakın mesafeden yapılan si­ lahlı çatışma karmaşasında Çeka istihbarat uzmanı Robert Ionson ve Cromie ölürken, Sheinkman ve Bortnovski ağır şekilde yaralandı. Geller, daha sonra Bortnovski'yi vuran kurşunun kendi tabancasından çıktığını itiraf etti.30 Sal­ dırı sırasında büyükelçilikte bulunan yaklaşık kırk kişi tutuklanarak Goro­ hovaya 2'ye götürüldü. Sabir, Steckelmann ve Şahovski dışında yakalananlar, Rus ya da İngiliz büyükelçilik görevlileriydi. O gün maaş günüydü ve çoğu kişi, "veznedar" Ernst Boyce'un ofisinde yakalandı. 31 Sabir ve Steckelmann'ın yakalanması, fakat Şahovski'nin aksine tutuklular listesinde yer almaması ise, Hall'un onların geçmişte ajan provokatör oldukları görüşünü destekliyordu.

Olayı izleyen günlerde bütün Petrograd gazetelerinde yer alan haberlere göre, baskında ele geçirilen materyallerle birlikte isimsiz itirafçıların verdiği bilgiler, PÇeka'nın yerli "parti örgütleri ile İngiliz-Fransız sermayesinin ya­ bancı ajanları"nın içinde yer aldığı "muazzam bir komplo"yu başarıyla tasfi­ ye ettiğini gösteriyordu. Büyükelçilik saldırısı, "ingiliz-Fransız sermayesi"yle Sovyet iktidarına karşı yerel komploları halkın gözünde birbiriyle bağlantı lan­ clırabildiği ölçüde başarılı olmuştu. Tutuklanan İngiliz görevlilerinin Çarlık döneminde özellikle tehlikeli siyasi mahkumlara ayrılan hücreleriyle kötü ün salmış Peter ve Paul Kalesi'nin Trubetskoy Burcu'nda tutulması, çok büyük bir tehdit unsuru oldukları izlenimini güçlendiriyordu. Ancak birçok önem-

Petrograd ' d a Kızıl Terör

1

li açıdan baskın bir başarısızlıktı. Lockhart Komplosu'nun büyük olasılıkla en önemli mimarı ve 3ı Ağustos'ta aslında Petrograd'da olan Sidney Reilly yakalanamamıştı. Ayrıca gizli bir ajan olarak önceki yaz Cromie'yle birlikte çalışan İngiliz işadamı John Merritt, beslediği kimi Bolşevik düşmanı birey ve gruplara para akışını sürdürüyordu. Merritt, büyükelçilik baskınında ele geçirilemeyen İngiliz görevlilerini ve Finlandiya sınırındaki işbirlikçi Rus bağlantılarını cesaretlendirme konusunda öyle ustaydı ki, modern zamanların "Scarlet Pimpernel"i olarak bilinmeye başlamıştıY Dahası, Paul Dukes gibi İngiliz ajanları, Cromie'nin kurduğu yıkıcı şebekenin unsurlarını kısa zaman­ da bir araya getirdi. 33 İngiliz hükümeti baskın sırasında ele geçirilen belgele­ rin ifşa edebileceği şeyler konusunda ilk başta endişe duysa da, Cromie'nin Temmuz' da suç unsuru taşıyan kayıtları ve şifreleri yok etmiş olması, belge­ lerin önemini azaltmıştı. Sovyet yetkililerinin bakış açısına göre baskın, bir başka açıdan da hayal kırıklığı ve talihsizlikti. Moskova'daki VÇeka'yı, vaktin­ den önce oradaki komplocuların üstüne gitmeye sevk etmişti. 34 3 ı Ağustos/ ı Eylül gecesi Moskova' da, İngiliz ve Fransız konsoloslukları personeline yöne­ lik kitlesel tutuklamalar yapıldı. Bu sefer tutuklananlar arasında Lockhart, (muhtemelen Çeka muhbiri) sevgilisi Moura Benckendorff, (Lockhart'ın yakın arkadaşı) Yüzbaşı W. L. Hicks ve Rusya'daki Amerikan casusluk zincirinin başındaki Xenophon Kalamatiano ve ona bağlı birçok kilit Rus ajanı vardı.

Sidney Reilly ile birlikte kaçanlar arasındaysa, Reilly'nin planlarında önemli bir yeri olan Fransız işbirlikçisi Verthamon da vardı.

Moskova' da hapsedilen Lockhart ve İngiliz ve Fransız ortakları ile Petrograd'da hapsedilen Cromie'nin adamları, Sovyetler Birliği'nin gelecek­ teki dışişleri halk komiseri Maksim Litvinov ve beraberi ndekilerle takas kar­ şılığında birkaç hafta sonra salıverildiler. Sovyet hükümetinin geçici Büyük Britanya temsilcisi Litvinov, Lockhart'ın tutuktanmasının ardından Lond­ ra'daki Brixton Cezaevi'ne konulmuştu. Dolayısıyla Kalamatiano, 28 Kasım-3 Aralık ı9ı8 tarihinde kurulan Devrimci Yüksek Mahkemenin kamuoyuna açık "Lockhart duruşması"nda yer alan, Müttefiklere bağlı tek sanıktı. Kala­ matiano, onun casusluk şebekesine bağlı olduğu iddia edilen yaklaşık on beş adamı ve Reilly'ye bağlı beş kişiyle birlikte Lockhart, Fransız Başkonsolosu Albay Perdinand Grenard ve de Verthamon, gıyabında yargılanan Müttefik­ lere bağlı sanıklar arasındaydı.35 Belki de en önemli ajan Cromie öldürülmüş olduğu için, zanlılar arasında Petrograd temelli hiçbir gizli Müttefik ajanı yoktu. Bu koşullar altında, Cromie'nin yıkıcı faaliyetleri hakkında bilinenie­ rin kurcalanması ve onun meslektaşlarının yargılanması, sadece Londra'daki Sovyet karşıtı öfkeyi daha da alevlendirmiş olacaktı. Ayrıca Petrograd'daki Sovyet karşıtı komplolarla Moskova' dakileri birbiriyle bağlantılandıracak herhangi bir özel çaba da güdülmedi.

Yargılanan Rus sanıklardan Albay Aleksander Fride, Kalamatiano'nun baş ajanı olmakla suçlandı, ölüm cezası aldı ve vuruldu. Kalamatiano'nun

327

328

1

1

.

B o lşevikler Iktidarda

ajanlarından bazıları, nispeten hafif hapis cezalarına çarptırıldılar. Dev­ rimci Yüksek Mahkeme başkanı Kırilenko, ne kadar uğraşırsa uğraşsın Kalamantiano dışındaki Rus sanıkların Müttefik ajanlarına bağlı olduğunu ortaya çıkaramadı; bu kişiler, birkaç önemsiz figürden başka bir şey değil­ lerdi. Bunların bir kısmına dönük suçlamalar düştü; diğer sanıklar ise ya heraat ettiler ya da çok hafif cezalar aldılar. Kalamatiano ölüm cezası aldı, fakat ceza ertelendi ve Amerikan Yardım Kuruluşu'nun Sovyet Rusya'ya acil gıda tedariki yapması koşuluyla Ağustos 1 921' de salıverildi. Lockhart, Re­ illy, Grenard ve de Verthamon, "işçi düşmanı" ilan edilip ülke topraklarına girişleri yasaklandı ve bir daha Rus toprağı üzerinde görülmeleri halinde infaz edilecekleri belirtildi.

PÇeka'nın İngiliz Büyükelçiliği baskını, Cromie'nin vurulması ve Petrog­ rad' daki acımasız Kızıl Terör, bir uluslararası protestoya yol açtı. Cerjinski ve Petrograd' daki yetkililer, bu eleştirileri ve özellikle de dünya işçileri üzerin­ deki etkilerini durdurmak için ellerinden geleni yaptılar. 2 Eylül 'de yurtdışı­ na yapılan bir radyo yayınında, İngiliz-Fransız ajanlarını ve içerideki karşı­ devrimcileri, bir parça doğruluk payı olan, devrimi alaşağı etmek ve Çarlık rejimini yeniden tesis etmek için birlikte hareket etmekle suçladılar; bu ajan­ ların bizzat ve doğrudan Volodarski ve Yuritski cinayetlerinden ve Lenin ve Zinovyev'e yapılan suikast girişimlerinden de sorumlu olduklarını belirttiler ki işte bu doğru değildi. Önemli bir ayrıntı olarak, Lockhart duruşmasında böyle bir suçlama yöneltilmemişti. Yazılı dökümü de yayımlanan Eylül'deki radyo yayınında, büyükelçilik baskınının sonuçları hakkında şunlar söylendi: 3 1 Ağustos günü saat 1 8.00'de, Karşı-devrimle Mücadele Komisyonumuz, İngi­ lizlerin önemli komplo gruplarından birini İngiliz Büyükelçiliği'nde suçüstü ya­ kalamayı başardı ... Büyük miktarda yazışma ele geçirildi; bunlar yayınlanacak.

Bu yazışmalar, İngiliz komplocularının tamamen suçlu olduğunu gösteriyor Gözaltına alınan bu kişilerden bazılarının görgü tanıklıkları, [ Müttefik ajanları­ nın] ... Sovyet halk komiserlerini tutuklamayı planladığını gösteriyor [Olağan koşullarda] [yabancı] bir büyükelçiliği soruşturma yoluna asla gitmezdik. An­ cak, bir büyükelçilik komplocuların ve katillerin karargahı haline getirilmişse, buna sessiz kalamazdık.36

İngiliz Dışişleri Bakanlığının, bu suçlamalara, genel anlamda büyükelçilik baskınına, Cromie'nin öldürülmesine ve Petrograd ve Moskova' daki persone­ linin tutuklanmasına büyük ölçüde soğukkanlı bir karşılık vermesinin ne­ deni, büyük olasılıkla İngilizlerin bazı suçlamaların doğru olduğunu biliyor olması ve suçlamalara ilişkin sağlam kanıtların ortaya çıkarılabileceğinden endişe duymasıydı. 37 Aslı na bakılırsa, İngiliz Büyükelçiliği'nde ele geçirildiği söylenen "büyük miktarda" suçlayıcı kanıtın hiçbir zaman yayımlanmamış olması, Geller ve adamlarının baskından eli boş döndüklerini düşündürüyor.

Petrograd ' d a K ı z ı l Terör

1 329

2 Eylül ' de, Petrograd' da yapılan geniş çaplı tutuklama ve infazların ge­ lişigüzel yapıldığı ortaya çıkınca, Ukrayna, Polonya, Gürcistan ve Litvanya yerel temsilcilikleri Zinovyev'e ortak imzalı bir mektup göndererek, o sırada Petrograd' da bulunan vatandaşlarına uygulanan bu önlemlerin kabul edi­ lemez olduğunu savundular. 38 Çağrıya verilen cevap, 1918' de kentte uygu­ lanan Kızıl Terör' ün kaotik yapısını yansıtıyordu. Tahmin edildiği gibi, o dönemde Alman işgalindeki bu ülkelerden çok sayıda insan tutuklanmış­ tL Petrograd'daki Alman Konsolosluğu, Alman himayesi altında oldukları gerekçesiyle bu kişilerin büyük bir kısmının salıverilmesini talep eden bir mektup bombardımanıyla Boki'ye tepki verdi.39 Her mektuba, bir önceki mektuptan beri tutuklanan kişilerin isimlerinin, milliyetlerinin ve gözal­ tında tutuldukları yerlerin belirtildiği bir liste il iştirildi; toplamda yakla­ şık bin kişi vardı.40 Boki, 10 Eylül ' de Alman Konsolosluğu'na gönderdiği mesajda, Alman himayesi altındaki uluslardan tüm mahkum y urttaşlardan haklarında karşı-devrim suçlamalarını veya spekülasyonlarını destekleyen kanıt olmayanların serbest bırakılması için bölgesel Sovyetlere emir gön­ derildiğini ifade etti. Boki, bu milliyetlerden insanların aleyhinde herhangi bir suçlama olmadığı takdirde bir daha tutuklanmamasını da emretmişti.41 Alman Konsolosluğu'ndan Boki'ye gönderilen sonraki mektuplar ve liste­ ler, bu emirlerin ihmal edildiğini gösteriyordu. "Alman himayesi" altındaki milletlerden yurttaşların tutuklanmasına devam ediliyordu. Eylül sonu iti­ bariyle, Alman Konsolosluğu'nun listesinde belirtilen yaklaşık bin kişiden sadece iki yüz kadarı salıverilmiştiY Eylül ortasında, Bolşeviklerin yönetimindeki Petrograd Sendika Konseyi, Kızıl Terör'ün gelişigüzel yapısı nedeniyle alarma geçti. Konsey 14 Eylül'de Zi­ novyev ve Boki'ye başvurarak, "ölümcül ve telafisi imkansız hatalardan kaçın­ mak amacıyla" genel olarak infazlara, sendika binalarında yapılan aramalara ve sendika yetkililerine yönelik tutuklamalara sıkı bir denetim getirilmesini istedi.43 Aynı zamanda Riyazanov da, başvurunun gönderildiği konsey toplan­ tısında tüm partilerin yasa dışı ilan edilmesine ve siyasilerin tutsak edilmesine bir son verilmesi çağrısında bulunan bir ek önerdi. Ancak bu öneri yeterli des­ tek alamadı.44 ironiktir ki, Kızıl Terör döneminde, gördüğümüz gibi, işçilere burjuvaziyle "istedikleri gibi" başa çıkma özgürlüğü verilmesini savunan Zi­ novyev bile, PÇeka mahkumları hakkında bilgi alma konusunda karşılaştığı sıkıntılar karşısında öfkeye kapılmıştı. PÇeka'nın elinde olduğu düşünülen şu ya da bu kişinin durumunu öğrenmeye dönük sayısız girişimin başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından, Yakovleva'ya bildirimde bulunarak PÇeka'yı der­ hal bir "enformasyon bürosu"na çevireceğini belirtti. Ancak açıkçası mevcut koşullar altında bu talebin anlamsız olacağını fark ettiği için, PÇeka'nın hiç olmazsa şahıslar hakkındaki sorularına bir an önce cevap vermesi gerektiğini ifade ederek mesajını sonlandırıyordu.45

330

1 B o lşevikler Iktidarda Zinovyev, Kuzey Obiastı Sovkom'u ve Petrograd Sovyetinin başkanı ola­ rak, Bolşeviklere, Bolşevik sempatizanianna veya hükümetin önemli gördü­ ğü bağımsız şahsiyetlere dönük özensiz tutuklama ve infazlar konusunda bir süreliğine de olsa kaygıianmış gibi görünüyor. Novyi Lessner fabrika işçisi S. P. Petrov, anılarında politik düşmanları yakalamak için yaptıkları gece bas­ kınlarında infazın eşiğine gelen dürüst devrimcilerin hayatlarını nasıl kur­ tardıklarını anlatıyor.46 Stasova ise anılarında "ölümcül ve telafisi mümkün olmayan hatalar" konusunda endişelenmek için haklı sebepler olduğunu ifade ediyor. Tutuklama listelerini kontrol edip listeye "kazara" girmiş olanları ser­ best bıraktıklarını belirtiyor. "Tesadüfi bilgilere dayandığı için sık sık haksız tutuklamalar" yapıldığını ve "tutuklanan insanlar arasında bize sempati bes­ leyenler, bizimle birlikte çalışanlar vb." olduğunu söylüyordu.47 Bu dehşet verici günlerde, burj uvazinin popüler temsilcileri olarak görü­ len ve aralarında tiyatroda ve müzikte önde gelen isiınierin de olduğu çok sayıda insan tutuklandı.48 Ağa düşenler arasında, Sovyetlerde ve Baltık Fi­ losu'ndaki teknik uzmanlar (böylece daha da felç olmuşlardı)49 ve yalnızca Kuzey Komünü'nde değil, ülke genelinde salgın hastalıklada mücadele etme­ ye çalışan doktorlar gibi, Petrograd'ın hayatta kalması açısından önem arz eden insanlar da vardı. Sağlık Halk Komiserliği, Eylül sonuna doğru İçişleri Halk Koruisediğini bu sorun hakkında alarma geçirdi ve daha önce burjuva­ lar ve memurlar50 arasında geniş kapsamlı tutuklamalar yapılması gerektiğini şiddetle savunan Petrovski, ülke genelinde Sovyetlere "sırf popüler oldukları için" doktorların ve sağlık personelinin tutuklanmasını yasaklayan acil bir mektup gönderdi.51 Petrovski Ekim başında uyarısını genişleterek, elindeki verilere göre, bazı Sovyetler Kızıl Terör'ü genel anlamda büyük burjuvazinin ve eski rejimin politik açıdan etkili temsilcilerinden ziyade küçük burjuvaziye ve entelijansiyaya yönelttiği için, cephe gerisinde güvenliğin yeterince sağla­ namadığından yakınıyordu (ki Petrograd'da tablo tam olarak buydu). Pet­ rovski, düşük profilli politik kimlikleri nedeniyle tutsaklığa uygun olmayan mahkumların serbest bırakılması yaklaşımıyla tutsak listelerinin yeniden gözden geçirilmesini emretti. 52 Zinovyev, Petrograd Bolşeviklerinin 17 Eylül' deki Yedinci Kent Konferansı'nda yaptığı açılış konuşmasında bu türden ayrımlar yapmadı. Te­ melsiz, zaafa uğratması muhtemel infazlar konusundaki önceki kaygılarıyla çelişircesine, Rusya'da iç savaşın yakında zirveye ulaşacağını düşündüğü bir zaman diliminde Kızıl Terör'ü Beyaz Terör karşısında amansız bir gereksi­ nim olarak yorumluyordu. Bu dönemde Halk Ordusu'nun iledeyişi tersine çevrilmiş, fakat bu başarı Krasnov Kazaklarının ve Gönüllüler O rdusu'nun iledeyişiyle gölgede kalmıştı. Ülkede Kızıl Ordu'nun halihazırda çok sayıda tutuklama ve infaz gerçekleştirdiği bölgelere işaret eden Zinovyev, konuş­ masını bunu onayiareasma "bu hızla devam edersek, Rusya'nın burjuva nü­ fusunu [önemli ölçüde] düşürmüş olacağız" diyerek bitirdi.53 Yedinci Kent

Petrograd 'da K ı zıl Terör

1

Konferansı'nda "mevcut an" üzerine alınan karar, Zinovyev'in yeni aşırılıkçı eğilimini belirgin kılıyor ve Petrograd'daki Kızıl Terör'le cepheye seferber edilecek insan kaynağı ihtiyacı arasındaki bağlantıya işaret ediyordu: İç savaş, Rusya'da doruğa çıkıyor. Beyaz Teröre karşı Kızıl Terör'ü beniruserne ihtiyacı, bu hakikatİn bir yansımasıdır. ... İşçi sınıfı, nihayet çelik bir diktatörlük uygulamalı ve tüm düşmanlarıyla acımasızca hesaplaşmalıdır. Cephe gerisinin emniyeti güvence altına alınmalı ve tüm güçler cepheye sevk edilmelidir. Er­ kek ve kadın işçilere, hepsinin birer Çeka görevlisi olduğunu, [artık] son nefesini vermekte olan karşı-devrimle büyük mücadelede hepimizin pay sahibi olduğunu öğretmek elzemdir. 54

Geç Sovyet döneminde çıkan bir Boki biyografisine göre, Zinovyev Eylül ortasında hala genel olarak Petrograd işçilerinin silahlandırılmasını ve kendi inisiyatifleriyle " linç hukuku"nu yaymalarına müsaade edilmesini savunu­ yordu.55 Baki'nin bu aşırılıkçılığa karşı çıkması, Zinovyev'in daha bir ay dol­ madan onun görev yerini değiştirmesine neden olmuştu. Özellikle Stasova onun Petrograd' da korunmasız bir halde kalıp ölmesinden öylesine korko­ yordu ki, Sverdlov'a başvurup, Baki'nin Kremlin güvencesinde bir hükümet görevine atanmasını istemişti. 56 Amaçlarından biri "Ekim"in ilk yıldönümünün muzaffer bir hava için­ de kutlanması için yapılan hazırlıklara işçilerin katılmasını sağlamak olan Petrograd Sovyetinin 24 Eylül' deki genel oturumunun stenografik kayıtları, Zinovyev'in genel anlamda Kızıl Terör'e ve özel olarak da Çeka'nın önemine dair yaklaşırnma da ışık tutar. Aydınlanma Halk Komiserliğinde sanattan so­ rumlu komiser yardımcısı olan, Gorki'nin nikahsız eşi meşhur aktris Marya Andreeva "Ekim" kutlaması için oluşturulan özel "Merkez Büro"nun çalışma­ larını tanımladıktan sonra, Riyazanov ile Zinovyev arasında sert bir tartışma yaşandı. Riyazanov, Moskova'da hapsedilen kimi bölgesel işçi kongresi katı­ lımcılarının salıverilmesini sağladıktan sonra, birkaç hafta önce Petrograd'a dönmüştü.57 Petrograd' da, Kızıl Terör' ün gelişigüzel ve kaotik bir şekilde uy­ gulandığını görünce dehşete düştü; Petrograd sendika liderliğindeki arkadaş­ larını değişiklikler yapılmasını sağlamak için harekete geçirmeye çalıştıysa da başarılı olamadı.58 Petrograd'ın tıka basa dolu hapishanelerinde hüküm süren insanlık dışı koşullardan da oldukça rahatsızdı. Yaptığı ateşli konuşma­ da, o gün taşınacak kızıl bayraklar masum proleterlerin kan lekesinden arın­ dırılmadıkça, Petrograd proletaryasının Andreeva'nın önerdiği gibi "Ekim"i mutlu bir bayram olarak kutlayamayacağını savundu. Riyazanov, Petrograd yetkililerinin, bayram için "psikolojik ön şartları" yaratmak amacıyla gele­ cek ay tüm masum Kızıl Terör kurbanlarının salınması konusunda PÇeka'ya yardımcı olacak bir komisyon kurması gerektiği düşüncesini ifade etti. Şöyle diyordu: " böylece, [eski takvimle] 25 Ekim'de temiz kalplerimizle, onurla ve coşkuyla hapishanelerimizde sadece bireysel suçu tespit edilen kişilerin bu­ lunduğunu ilan edebileceğiz."

33 I

332

1 Bolşevikler Iktidarda Andreeva, elbette Riyazanov'un çağrısına sempatiyle yaklaşıyordu. Terör döneminde yakalanan masum tiyatro sanatçılarının salıverilmesi için lobi yapıyordu.60 Aslına bakılırsa, Riyazanov'u dinleyenler, Zinovyev ona öfkeyle saldırana kadar onun düşüncelerine alkışla karşılık vermişti. Zinovyev'e göre, devrim hakkında söylenecek kritik bir şey varsa, o da devrimin çok "yumuşak ve çekingen" olduğuydu. Riyazanov'un özellikle üstü kapalı Çeka eleştirisi, Zinovyev'in gücüne gitmişti. "Sadece en iyilerimiz Çeka'ya gönderiliyor, en zor iş onların işi, çünkü düşmanları hapsetmek bile stresli ve acılıdır," dedi.

"Bu yükü taşıyan yoldaşlara şan ve şeref olsun!" diye haykırdı ve ekledi: "Bur­ juvazinin temsilcilerini tutukladık, proleterlerinkini değil ve yoldaş Riyaza­ nov bunu biliyor." Ancak Zinovyev, tam o anda kendisiyle çelişti ve işçiler Sağ Sosyalist Devrimciler gibi bu "eşkıyaları" izlerse, devrimin onlara da savaş açmaktan başka bir seçeneği olmayacağını söyleyerek, "Yaşasın Kızıl Terör" diye bağırdı. Riyazanov'un karşılık verme çabaları, ona dönük yuhalamalar ve Zinovyev için kopan alkışlar arasında boğulup gitti.61

17-2 1 Eylül' de düzenlenen Yedinci Petrograd Bolşevikleri Konferansı'nda, Kızıl Terör'ün başlatılmasında önemli bir etken olan Bolşevik Parti üyelik­ lerindeki keskin düşüş, tüm çıplaklığıyla ortaya çıktı. Henüz Haziran' da ya­ pılan bir önceki kent konferansından bu yana, üye sayısı 1 3.472' den 6000'e gerileyerek, neredeyse yüzde 50'lik bir düşüş yaşamıştı. Bu sayı, kentteki örgütlü fabrika işçilerinin yüzde 2'sinden azına tekabül ediyordu.62 Azalan üye sayısı, partinin karşılaştığı tek sorun değildi. Petersbmg Komitesi'nin Ağustos sonunda üyeleri arasında dolaşıma soktuğu ayrıntılı bir ankete göre, yerel parti teşkilatının görünümünde ve yetkinliğinde köklü değişiklikler baş göstermişti. Petersbmg Komitesi, 3559 dönüşle ankete yüzde 60'ın biraz üzerinde bir yanıt aldı. Önemli Sovyet ekonomisti ve istatistikçisi Stanislav Strumilin'in tasnif ettiği anketler, Petrograd parti teşkilatının 1918 sonbaha­ rındaki durumuna dair değerli bir tablo sunuyordu. Örneğin mevcut üyelerin yüzde 40'ının (1419 katılımcı) Ekim Devrimi'nden sonra partiye katıldığını, aslında bu taze "Ekim" Bolşeviklerinin büyük çoğunluğunun son sekiz ayda partiye geldiğini ortaya koyuyordu.63 Kuşkusuz, önceki çıkışların ardından deneyimli Bolşeviklerin Kızıl Ordu görevlerine ve gıda terlariki müfrezeleri­ ne seferber edilmesi, parti örgütü aleyhine olacak şekilde kıdemli partililerin yenilere oranını büyük oranda düşürmüştü.64 Zinovyev'den başlayarak Sov­ yet yetkilileri, sürekli olarak ilk kez Haziran' da telaffuz edilen bir geri düşüş­ ten ve yeni gelenlerin arasında hapiste olması gereken birçok yozlaşmış vur­ guncunun olduğundan söz ediyordu.65 Petrograd parti örgütündeki bozulma; partinin bölge komitelerindeki sorumlu üyelerin neden zamanlarının büyük bir bölümünü çoğu kez parti kovuşturmaları aracılığıyla çürük elmaları ayık-

Petrograd 'da Kızıl Terör

1

lamakla harcamak zorunda kaldığını, Petersburg Komitesi'nin neden artık bu yöntemleri sistematikleştirip66 bir yargılama prosedürü geliştirdiğini ve kritik kadro eksikliklerine rağmen neden üyelik şartlarının katılaştırıldığını açıklıyordu.

Strumilin'in tasn iflerinden çıkan bir ikinci eğilim de, Petrograd Sovyet­ lerinde, belediye kurumlarında, eğitim ve diğer kültür organlarında, sendi­ kalarda, kooperatiflerde, Kızıl Ordu' da ve yerel güvenlik kurumlarında tam zamanlı çalışan Petrograd Bolşeviklerinin oranının (yüzde 58 veya 3559 ki­ şinin 207 l'i), parti örgütlerinde çalışanlara kıyasla yüksek olmasıdır. 67 Aslı­ na bakılırsa, bu rakamlar bile partinin gerileyen kaynaklarına dair tam bir resim vermiyordu; zira hal:1 parti örgütlerinde çalışanların sadece küçük bir oranı, sorumluluk gerektiren pozisyonları tutacak niteliğe sahipti. Bir de, üniversite mezunu Bolşevikterin büyük kısmı Mart ortasında ve hemen son­ rasında Moskova'ya taşınma fırsatlarından istifade etmişti. Sonuç olarak, 3559 katılımcının sadece 87'si, üniversite veya yükseköğrenim diploması sa­ hibiydi.68 Bu gruptakilerin büyük bir kısmı, muhtemelen parti çalışmalarına katılmıyordu.

Bolşevikler, Petrogradlı kadınları partiye üye yapma konusunda da başa­ rılı değildi. Krasnaya gaze ta 'nın "Rabotnitsa" adlı haftalık köşe yazıları gibi kadın işçileri cezbetme girişimlerine ve Petersburg Komitesi ve partinin bölge komitelerine bağlı kadın seksiyonlarının çabalarına rağmen, Petrograd Bol­ şeviklerinin yüzde lO'undan azı, yani kabaca 700'ü kadındı. Petrograd 'da istihdam edilen fabrika işçilerinin yüzde 39'unun ( 1 1 3. 346 işçiden 44.629'u) kadın olduğu bir dönemde, zaten düşük olan bu kadın oranının sadece yüz­ de 7'si (yaklaşık ellisi) fabrika işçisiydi.69 Strumilin, kadın Bolşevik işçilerin oranının düşüklüğünü "öncelikli olarak tekstil işçileri, tütün işçileri, şeker fabrikası işçileri arasında yaygın olan ve oda hizmetçisi vb. olarak çalışan" ka­ dın işçilerin "işçi kitlelerin kültürel ve siyasal açıdan nispeten geri unsurları arasında olmasına" bağl ıyordu.70 Yedinci Kent Konferansı, parti örgütlerinde hizmet gören kritik personel eksikliğinin telafisine katkıda bulunmak için, Moskova'nın yolundan gidi­ lerek özel bir Bolşevik "sempatizanlar" kategorisi oluşturmayı seçti: Bunlar, özellikle kriz dönemlerinde partiyi aktif olarak destekleyecek, ama kabul koşullarına, yoğun ve ağır sorumluluklara, tam donanımlı parti üyelerinin Petrograd'ın dışında görevtendirildiği zorunlu durumlara tabi olmayan fab ­ rika işçileri olacaktı.71 Konferansta, parti dışı kurumlardaki t ü m "sorumlu" Bolşeviklere bir biçimde parti çalışmasına katılmaları için basınç yapılma­ sı da kararlaştırıldı. Herkes için zorunlu parti çalışmasına yapılan vurguyu yansıtan günün ana sloganı "Partide Sorumluluğu Olmayan Hiçbir Parti Üyesi Kalmayacak!" sloganının yerini, Petrograd Bolşevikleri Altıncı Kent Konferansı'nda benimsenen ve daha yumuşak bir slogan, "Parti Çalışmasına Güç Ver!" sloganı aldı.

333

334

/ Bolşevikler iktidarda Parti örgütlerinin Sovyetlere kıyasla zayıf olmasına ve aralarındaki çekiş­ ıneli ilişkilere rağmen, Yedinci Konferans'ın Petersburg Komitesi'nin çalışması hakkındaki kararında, Petrograd Sovyeti ve kurumlarının denetiminin tak­ viye edilmesine vurgu yapıldı. Dahası, parti komitelerinin bölgesel düzeyde Sovyetler üzerinde denetim kurmalarının eşdeğer öneme sahip olduğu kabul edildi.72 Parti örgütlerinin yerel hükümetteki rolünü tayin eden politikanın önemine yapılan bu vurgu, ilk kez gerçek anlamda yankı buldu ve Petrograd hükümetine başkanlık eden Zinovyev, artık Petersburg Parti Komitesi'nin bir üyesi oldu.73 Bir süre kenti ve bölgesel hükümeti Petersburg Komitesi yokmuş gibi yönetmeye devam etmesiyse, parti komitelerinin Sovyetler üzerinde de­ netim kurmada karşılaştığı güçlüklerio devam ettiğine işaret ediyordu.

Petrograd Bolşevikleri Yedinci Kent Konferansı'nın katılımcıları, bir başka önemli örgütsel değişikliğe daha imza attılar. Şubat'taki Petrograd Bolşevik­ leri Yedinci Kent Konferansı'yla, Petrograd kentindeki en yetkili parti organı olacak olan, geniş temsil gücüne sahip bir "Delegeler Sovyeti" oluşturulmuştu.

Delegeler Sovyeti, daraltılan Petersburg Komitesi'ni dengeleyecekti. Peters­ burg Komitesi'nin üye sayısı, parti çalışması alanında sınırlı sayıda deneyimli lider olduğu için bölge komitelerince seçilen kırk küsur temsilciden, dikkatle seçilmiş dokuz kişiye düşürülmüştü. Ancak Delegeler Sovyeti, pratikte par­ tinin en üst düzey yerel liderlik organı olarak Petersburg Komitesi'nin yerini almadı. Bir dinleyici topluluğunun ötesine geçerneden nadiren bir araya geldi ve hatta özellikle ilkbahar sonu ve yaz başındaki toplantılara katılım çok az oldu; yereldeki kıdemli parti üyesi eksikliği, giderek daha vahim bir hal aldı.

Aslında parti tüzüğünde söz edilmemesine rağmen, Örgütçüler Meclisi Pet­ rograd parti örgütünde başından beri Delegeler Sovyetinden daha önemli ve pratik bir rol oynadı. Atanmış bir organ olan Örgütçüler Meclisi, Petersburg Komitesi'nin bölgelerde karşılaşılan sorunlardan haberdar olduğu ve yeni ör­ gütsel politikaların tartışılarak yaygınlaştırıldığı, kent ölçeğindeki başlıca ka­ nal haline geldi. Görünüşe bakılırsa, Delegeler Sovyeti son kez 6 Temmuz' da toplanmıştı.74 Petrograd Bolşeviklerinin Eylül' deki Yedinci Konferansı'nda resmen lağvedildi.75 Şiddetle hissedilen deneyimli kadro eksikliği, bu gelişi­ güzel yöntemle, Petrograd Bolşevikleri Dördüncü Kent Konferansı'nın parti örgütünü nispeten demokratik şekilde işletmeye dönük girişimlerinin başarı­ sızlıkla sonuçlanmasına yol açtı.76 *

*

*

Çeka'nın yetkileri, Kızıl Terör döneminde kaçınılmaz olarak genişletildi.

Sotsiyal demokrat'ın editörü ve Bolşevik Moskova Komitesi üyesi Mihail 01minski gibi Bolşevik liderler, şüphesiz terör uygularken gelişigüzel davran­ dığı ve hesap verme yükümlülüğü olmadığı için ve diğer Sovyet kurumla­ rıyla karşılaştırıldığında sahip olduğu yüksek statü nedeniyle Çeka'ya alenen saldı rıyorlardı. Olminski, tüm Rusya'da Çeka'ları ve onun aşırılıklarını yü-

Petrograd 'da K ızıl Terör

1

eelten VÇeka'nın resmi yayın organı Ejenedelnik çrezvıçayinkıh komissiy po borbe s kontr-revoliutsieyi i spekulastiy'i (Haftalık Çeka) özellikle hedef aldı.77 Yaptığı salvo, terör dönemindeki Çeka operasyonları hakkında parti içinde yürütülen sert tartışmaların bir göstergesiydi. Haftalık Çeka sadece altı sayı yayımlandıktan sonra Ekim sonunda kapatılmış olsa da, kapatılmasının ne­ deni Olminski gibi ılımlıların getirdiği eleştirilerden çok, aşırı fanatizminin Lenin tarafından bile kabul edilemez bulunmasıydı. Pratik nedenlerle VÇe­ ka, Lenin, Troçki ve Moskova' daki parti Merkez Komitesi çoğunluğu ile Zi­ novyev ve Petrograd'daki Bolşevik Petersburg Komitesi'nin büyük bölümü tarafından desteklenmesi sayesinde kendisine yöneltilen saldırılardan hiçbir hasar görmeden kurtulmuş oldu.

Yuritski cinayeti ve Lenin'i öldürme girişimini izleyen birkaç gün içinde, VÇeka liderliği yerel Çeka'ların ülke çapında karşı-devrim ve vurgunculuk­ la mücadeleden sorumlu olacak şekilde yapılandırılmasına hız kazandırmak için hüküm süren kriz ortamından faydalanmıştı. Haftalık Çeka'nın temel amaçlarından biri de, VÇeka tarafından geliştirilen düşünceleri ve yöntemleri yaymaktı; dolayısıyla ilk sayısındaki ifadelerle, Çeka'lar ülkenin her yerinde " düşman sınıfların ideologlarını, örgütçülerini ve liderlerini aynı, planlı ve yöntemli bir şekilde" tasfiye etme çalışması yürüteceklerdi.78 Kuzey Komünü 'nden Çeka temsilcileri, Ekim ortasındaki kongrede bu ruhla ortak bir faaliyet planı geliştirmeyi, aralarında etkili bir iletişim ve iliş­ ki tesis etmeyi ve Kızıl Terör'ün sonuçlarını değerlendirmeyi amaçlıyorlardı.

Kuzey Komünü Çeka Kongresi, sekiz bölgenin tümünü temsilen yetmiş iki delegeyle I S Ekim' de Smolni' de başladı. Kongre, yerelliklerde Kızıl Terör'ün hayata geçirilmesinin aracı olarak, yukarıdan gelen talimatlarla değil, Ağus­ tos sonundaki olaylardan sonra parti komiteleri tarafından bölge ve hatta kent bazında pek çok Çeka kurulduğunu ortaya koyan yerel raporlarla baş­ ladı. Bu raporlara göre, bazıları Yoksul Köylü Komiteleri ile birlikte çalışan birçok bölge ve kent Çekası, çok sayıda tutuklama yapmıştı. Bu Çeka'lardan birkaçı infazlar gerçekleştirmişken, çoğunun verdiği ölüm cezaları merkez­ den onay bekliyordu.79 Artık PÇeka'nın başında olmayan Boki, önceki yedi ayda yaptığı çalış­ malara dair bir özet sundu. PÇeka'nın toplamda 6229 tutuklama yaptığını ifade etti. PÇeka, ıs Ağustos-lS Ekim arasında, Kızıl Terör döneminde ııoı karşı-devrim davasını işleme sokmuş, bunların 364'ü tamamlanmış ve 800 kadar mahkum infaz edilmişti. Büyük olasılıkla, Baki'nin 6 Eylül' de basma duyurduğu S l 2 infazın yanı sıra, 6 Eylül ve lS Ekim arasında 288 civarında kişi daha infaz edilmişti. 80 Zinovyev, kongrenin mevcut koşullarda Çeka'ların rolüyle ilgili yaptığı tartışmanın açılış konuşmacısıydı. İç meselelerle ilgili uzun konuşmasında, yakın bir süreçte yapılan Petrograd Bolşevikleri Yedinci Kent Kongresi'ndeki konuşmasına ve Riyazanov'un Ekim Devrimi'nin birinci yıl dönümünden

335

336

i

1

.

Bolşevikler Iktidarda

önce Petrograd Sovyetindeki masum tutsakların serbest bırakılması talebine yaptığı itiraza bağlı kaldı. Önce Çeka'yı "devrimi savunmak için görevlen­ dirilen işçi kolektiflerinin öncüsü" olarak övdükten sonra şu uyarıyı yaptı: "Burjuvazi orada burada, her yerde ağır bir yenilgi almış, zayıflatılmış ve hatta tasfiye edilmiş olsa da, yine ayağa kalkabilir." Aşağıda hakkında çok şey söyleyeceğimiz gibi, İkinci Filo Müfrezesi'n in üç gün önceki isyanı, dev­ rimin hala tehdit altında olduğunu ve yalnızca Komünist Parti'ye müsamaha gösterilebileceğini gösteriyordu. Kızıl Terör'ün Petrograd'daki uygulanışına methiyeler düzen Zinovyev, politik muhalefete yapılan baskının gevşetilme­ mesi yönünde uyarılar yaptı. Konuşmasının sonuna doğru, "Çeka içinde yü­ rütülen kimin üstün olduğu konusundaki sakıncalı tartışmaları" eleştirdi. Çeka, tıpkı Kızıl Ordu gibi Bolşevik Parti'nin bir koluydu ve kıdem tartış­ malarında örgütün temelini oluşturan iç disiplin ilkesi göz ardı ediliyordu. 81 Zinovyev'in konuşmasının ardından, kongrede kıdem sorununda, daha doğrusu yerel Çeka'ların Çeka hiyerarşisine karşı mı yoksa ilgili Sovyetlerin idari kurullarına karşı mı sorumlu olacağına dair yapısal meseleye ilişkin ateşli bir tartışma başladı. Mesele, ilkin ilkbahar sonunda ve yaz aylarında, yalnızca VÇeka'ya karşı sorumlu olan bir bölgesel ve yerel Çeka ağı ortaya çıkmaya başladığı sırada ve VÇeka'nın diğer hükümet kurumları karşısında öne çıkmaya başladığı bir dönemde tartışmanın odağı halini almıştı. Temmuz sonunda Moskova' da İçişleri Halk Komiserliği tarafından toplanan Bölgesel Sovyet Temsilcileri ve Bölgesel [Sovyet] İdari Bölüm Başkanları Kongresi'nde, yerel Sovyetler bu çıkışa karşılık verdi. Tamamı Bolşeviklerden oluşan elli do­ kuz delegeyle toplanan kongre, Çeka'nın özerkliğini oy birliğiyle ve kesin bir dille reddetti. Delegeler, "Çeka'lar üzerine" kararında, yönetimin birleştiril­ mesinin yerel hükümetin temel örgütsel görevi olduğunu ve Çeka'ların birlik halindeki diğer yerel yönetim unsurlarıyla sürekli gerilimiere ve çatışmalara yol açan daha önceki İzolasyon ve ayrılıkçılık pratiğinin durumun anormalli­ ğini gösterdiğini beyan etti. Dolayısıyla, yerel Çeka'ları ilgili yerel Sovyetlerin idari bölümlerinin alt bölmeleri olarak yeniden inşa etmek gerekiyordu.82 Bölgesel Çeka kongresinin yapıldığı sırada tesadüfen Kuzey Komünü'nde­ ki Sovyetlerden idari bölüm temsilcilerinin bir kongresi de Petrograd 'da toplanıyordu. Kuzey Komünü Sovkom'u içişleri komiseri olarak Yuritski'nin yerine geçen ve Çeka'nın bağımsızlığının güçlü savunucularından olan Sar­ ra Raviç, idari bölüm temsilcilerinin kongresine başkanlık ediyordu. Ancak kongre delegelerinin çoğunluğu, onun meseleye ilişkin tutumunu destek­ lemiyordu. 17 Ekim'de, Çeka'ları Sovyetlere bağlı kurumlar haline getirme planının onayianmasına son vermiş gibi görünen, yerel Çeka' ların örgütsel statüsüne ilişkin planlanmış bir tartışmanın hemen öncesinde Raviç, Çeka konferansının konuyu birlikte ele almayı "kabul ettiğini" duyurdu. 83 Uzun ve sert tartışmaların ardından yapılan ortak toplantıda, Sovyet iktidarının içinde bulunduğu ölüm kalım mücadelesinde Çeka'nın bağımsız olması ge-

Petrograd 'da Kızıl Terör

1

rektiğine vurgu yapan Raviç ve ekibinin şiddetle desteklediği PÇeka tem­ silcilerinin argümanları, Çeka'ların dizginlerini elinde tutmak isteyen idari bölüm temsilcilerinin görüşlerine ağır bastı. Ortak toplantıda alınan kararla, yerel Çeka'lar yapısal olarak yerel Sovyetlerin bölümleri olarak "politik yö­ netim konusunda onlara karşı sorumlu" olmalıydı. Ancak, pratik hedefler açısından bu madde iptal edildi ve yerel Çeka'ların "iç işleyiş"te "tamamen bağımsız olup doğrudan" [ve sadece] [Çeka emir komuta zincirindel bir üst otoriteye karşı sorumlu olacağına ilişkin çok daha önemli bir madde geçerli kılındı. 84 Aynı zamanda, PÇeka'nın Sovyetler karşısında Çeka'yı bağımsız kılmasıy­ la, yerel parti teşkilatının Çeka'yı kendi kanatlarının altına alma çabasının da başarıyla üstesinden gelinmiş oldu. Petrograd Sovyeti ve bölgesel Sovyetlerde olduğu gibi, Haziran' daki Altıncı Petrograd Bolşevikleri Kongresi'nin arife­ sinde de bu çabalar yoğunlaştırılmıştı.85 Temmuz sonunda, PÇeka' daki kırk beş kadar Bolşevik, PÇeka dahil tüm konularda sözünü dinietmeyi arzu eden aktif bir liderlik Bürosunun başını çektiği bir kolektif içinde örgütlendi. Bu, o dönemde parti tepe liderliğinin, parti komitelerinin Sovyetlerdeki Bolşevik fraksiyonlada ve diğer hükümet kurumlarındaki kolektiflerle birlikte çalışa­ rak buralardaki politika üretimini ve katı parti disiplinini sistematik olarak gözetlernesi ilkesiyle örtüşüyordu. Ancak Yuritski, bunların hiçbirini kabul etmiyordu. Kolektifin arzularını, PÇeka liderliğinin özgüven eksikliğinin bir ifadesi olarak yorumluyordu. 86 Sonbalıara sarkan görüşmeler ve karşılıklı sert suçlamalar sırasında, PÇe­ ka kolektifi, önemli atamalar ve işçilerin haklarının korunması dahil iç perso­ nel sorunları konusundaki rolünü sınırlandırmayı ve operasyonel konulardan uzak durmayı kabul ederek, iddialarını tırpanlamış oldu. Ancak bu bile kabul edilemezdi. PÇeka Başkanlık Heyeti, kolektifin kendini yeni parti üyelerini onaylama, aidat toplama, Bolşevik yayınları dağıtma ve eğitimler düzenleme gibi tamamen sıradan parti içi işlerle sınırlandırmasında ısrarcıydı. Görev­ leri elinden alındıktan sonra PÇeka liderliğine başkaldırmaya çekinen PÇe­ ka kolektifi, keskin bir cepheleşmeden kaçındığı için Petersbmg Komitesi'ne başvurarak, başka bir işlem yapılmadan önce resmen tanınma talebinde bu­ lundu.87 PÇeka liderliğinin yetkilerine en azından şimdilik dokunulmamıştı.

Petrograd'daki Kızıl Terör, eski başkentteki yıkıcı politik muhalefeti yok etmek için başlatılmıştı, fakat bu bağlamda etkisi sınırlı kaldı. Ülke içindeki hükümet karşıtı komplolar, 1918'in son çeyreğinde devam ediyordu. Gerek Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin yeniden canlanan politik muhalefe­ tinin gerekse Kızıl Ordu'nun güneydeki ve Volga'daki gerilemesinin ardından yeniden göreve çağrılan, terhis edilmiş denizcilerin Bolşevik yönetimine ya­ bancılaşmasının bir yansıması olarak, Petrograd'daki İkinci Baltık Donan-

337

338

\

B o l ş e v i k l e r i k t i darda

ması Müfrezesi'nin başarısızlıkla sonuçlanan isyanı, buna bir örnekti. Bu ba­ şarısız isyan, Mart 192l'deki Kronştad ayaklanmasının habercisiydi.

Eski Rus donanmasının terhis edilip yeni bir "Kızıl Donanma"nın kurul­ masıyla birlikte, donanma hizmeti gönüllü ve sözleşmeli hale geldi. Bu bağ­ lamda, savaş sırasında Çarlık donanmasında askere alınan on binlerce deniz­ ci, evlerine dönüp kentlerdeki fabrikalarda veya kırlarda çalışma fırsatı buldu.

Büyük Rus Karadeniz Filosu'nun büyük kısmının imha edilip personelin yo­ ğun bir şekilde sivil hayata geçmeye başladığı Mayıs 1 918'de bu süreç daha da hızlandı. Ancak, devrime sadık, teknik kapasiteye sahip kıdemli denizcilerin büyük bir bölümü iç savaş cephelerine kaydınldığından ve birçok deneyim­ li uzman sözleşmelerle belirlenen düşük ücretlerle çalışmak istemediğinden, denizcilik hizmetinin gönüllülük esasına göre düzenlenmesi planı pek işle­ medi. Bu durum, onların yerine düşük kapasiteli yenilerin gelmesine yol açtı ve Baltık Filosu, 1918 yazında gemilerin aniarsız çalışamadığı nitelikli uzman eksikliği sıkıntısı çekmeye başladı. Filodaki gemiler, o dönemde Petrograd'ın dışındaki Kronştad'a veya Neva kıyılarına hapsedildL Hal böyleyken, dene­ yimli denizcilerin Baltık Filosu'na geri çağrılması, gemilerdeki personel ek­ sikliğini giderme çabasından daha çok, iç savaş cephelerinde hizmetine son derece ihtiyaç duyulan askerlerin toplanacağı bir kıdemliler havuzu yarat­ maktı. Sadece belirli becerilere sahip mobilize denizciler, gemi güvertelerinde görevlendirilecekti. 88 1915, 1916 ve 1917'de askere alınan terhis edilmiş denizciler, Eylül 1918'de geri çağrıldı. Moskova ve Petrograd'daki yetkililer, bu kişilerin nasıl ko­ nuşlandırılacağı konusunda ayrı düştüler. Moskova onları doğrudan Kızıl Ordu' da görevlendirmek isterken, Petrograd' daki meslekten denizciler onları kendi denetimlerindeki biriikiere yerleştirmeye kararlıydı. Bunlar deniz per­ soneli olduğu için, Baltık Filosu komiserleri onları halihazırda cephede olan deniz birliklerinin yerine geçecek kişiler olarak görüyordu.89 Donanma yet­ kilileri üstün geldi. Çağrının ardından, yeni seferber edilen bi nlerce denizci, oryantasyon ve cephelere dağıtılmak üzere Petrograd'a ve Kronştad'a gönde­ rildi. O dönem bir Baltık Filosu komiseri şöyle diyecekti: "Her bir denizcinin içinde, daima yangın çıkarabileceğimiz devrimci bir kıvılcım olduğunu ümit ediyorduk."90 Moskova'nın seferber edilen denizcilerden beklentilerinin de, Baltık Filo­ su komiserlerinin ümitlerinin de gerçekçi olmadığı kısa sürede ortaya çıktı.

Geriye dönüp baktığımızda, başka türlü olamayacağı anlaşılır. Seferber edilen birçok denizci, Sol Sosyalist Devrimcilerin hala baskın olduğu kırsal bölgeler­ den geliyordu. Önceki yaz, Bolşeviklerin yönetimindeki silahlı gıda tedariki müfrezeleri ve Yoksul Köylü Komiteleri'nin köylülere yaşattığı dehşete şahit olmuşlardı. Sanayi merkezlerinden gelen diğer denizciler ise, fabrikalarının kapandığını ve işçilerin işsizlik, açlık ve salgın hastalıklar içinde yaşadığı se­ faleti görmüşlerdi.

Pe trogra d ' d a Kızıl Terör

1

Dahası, seferber edilen denizcilerin yerleştirilmesi için yapılan düzen­ lemeler tam bir keşmekeşti. Ortadaki denizci sayısı, beklenenin iki katıydı (beş-altı bin yerine on bin).91 Bolşeviklere beslerlikleri karşıtlığın kolaylıkla mevcut çekirdek mürettebata sıçrayabileceği, hatta seferber edilen kıdemlile­ rin acemi gönüllülere duyduğu düşmanlığın anlaşmazlıklara yol açabileceği gemi güvertelerine yerleştirilmeleri politik açıdan akıllıca olmadığı için, pek çok denizci idareten Kronştad ve Petrograd'daki koğuşlara ve barınaklara yerleştirildi. Bu yerler bile kısa süre içinde dolup taştı. Buralardaki yaşam ko­ şulları tümüyle berbattı; en çok da İkinci Baltık Filosu Müfrezesi'nin derme çatma koğuşlarına birkaç bin seferber edilmiş denizci yerleştirilmişti. Koğuş­ lar olağanüstü kalabalık, pis ve kasvetliydi. Camlar kırıktı ve kapıların kilidi yoktu. Tuvaleder dehşet durumdaydı. Koğuşlardaki asfalt zemin, yapışkan çamurla kaplıydı; yıkanmak şöyle dursun, süpürülmüyordu bile. Köşeler dış­ kıyla doluydu. Yataklar eskiydi ve çoğunun yayları kırıktı. Yatakların çoğun­ da çarşaf, battaniye, yastık yoktu. Tabak, bardak, çaydanlık yoktu. Denizciler, kısıtlı miktardaki lapayı aynı bakraçtan yiyorlardı. Su borularının bazıları kırıktı. Ne sabun vardı, ne temiz çamaşır; denizcilerin üniforması eksikti, ya­ rısından çoğunun ayakkabısı bile yoktu.92 Dolayısıyla, yeni seferber edilmiş denizcilerin isyanı için koşullar olgun­ laşmıştı. Zinovyev, 26 Eylül' de yapılan bir Petersburg Komitesi toplantısında, koğuşlardaki "kabul edilemez" koşullar ve denizciler arasında acilen politik çalışma yapılması ihtiyacı konusunda ikazlarda bulundu.93 Bir buçuk hafta sonra, Bolşeviklerin hakim olduğu Kronştad Yürütme Kurulu, seferber edil­ miş denizcilerin büyük çoğunluğunun "Sovyet karşıtı tutumlar" içinde ol­ duğunu tespit etti, bunu içlerindeki "istenmeyen ve tehlikeli unsurlara" yor­ du ve bu unsurların yok edilmeleri için adım atılması kararı aldı.94 Ancak, seferberlikteki denizciler arasındaki sorunun kaynağı ne parti çalışmasının olmayışı, ne de arzu edilmeyen kişilerin varlığıydı; her iki durumda da hiçbir şey yapılmadı. Dolayısıyla denizciler, içlerinde başından beri daha güçlü bir etkiye sahip olan Sol Sosyalist Devrimcilere daha da yakınlaştılar. İkinci Bal­ tık Filosu Müfrezesi'nin seferberlikteki denizcileri tarafından isyandan önce alınan politik kararlar, onlarla Sol Sosyalist Devrimciler arasındaki doğal si­ nerjiyi yansıtıyordu.

Seferberlikteki denizciler arasındaki politik huzursuzluğun ilk işaretleri, Kronştad'da görüldü.95 Petrograd'a yerleştirilen İkinci Baltık Filosu Müfreze­ si'ndeki seferber denizcilerin ilk kitlesel protesto toplantısı, çoğunun geldiği vakitten kısa süre sonra, 4 Ekim' de gerçekleştirildi. Bu toplantıda oy birliğiyle alınan kararlarda, Sol Sosyalist Devrimci Petrograd Komitesi'ne bağlı Askeri Donanma Örgütü'nün birçok başlıkta propaganda ettiği tutumla şahsi endi­ şeler iç içeydi.96 Kişisel güvenlik ve yaşamsal kaygılar kararlara yansıtılıyor ve müfrezedeki tüm bölüklerin silahlandırılması şart koşuluyorrlu (akabin­ de, müfreze sadece bir miktar tabanca temin edebilecekti). Gıda tedariki ve

339

340

j Bolşevikler iktidarda iyileştiril mesiyle ilgili tüm sorunlar seçilmiş bir korniteye emanet edilecek ve gecikmeksizin denizcilere üniforma verilecekti. Daha kapsamlı sorunlar şu iki kararla ifade ediliyordu: Birincisi, fi\o yetersiz gönüllülerden tamamen ayıklanacak ve yerlerine seferber edilmiş kalifiye personel getirilecekti;97 ikin­ cisi, Bolşevikler tarafından haksız yere hapsedilen denizciler salıverilecekti.98 Petrograd yetkilileri, seferber denizcilerin, özellikle eski Karadeniz Filosu'ndan gelenlerin kendilerine beslediği düşmanlığın gayet farkındaydı­ lar, fakat denizcilerin maddi durumunu iyileştirmekten başka çareleri yoktu.

Denizciler arasında düzen tesis etmek için ciddi ölçüde baskı yapılması gerek­ tiğine hükmettiler, ama sebepsiz yere baskı kurmayı istemiyorlardı. Seferber denizcilerin Petrograd' da konuşlandırılmasını savunanların başında gelen Baltık Filosu komiseri ivan Flerovski'nin ifadeleriyle, "ciddi bir baskı kurmak için ciddi bir mazeret gerekiyor"du.99 Dolayısıyla, uygun zamanda harekete geçmek üzere güvenlik birimleri seferber denizcilere karşı harekete geçmek için hazır tutulacaktı.

Ekim'in ikinci haftasında, yeni gelenlerden eski Karadeniz Filo denizeisi Yakov Şaşkov, İkinci Filo Müfrezesi'ndeki şikayetçi denizcilerin lideri olarak sivrildL Şaşkov, bir Sol Sosyalist Devrimci aktivistiydi. Aynı sırada (en geç 1 2 Ekim' de), Sol Sosyalist Devrimci askeri-donanma örgütü, denizcilere coşkulu ve devrimci bir çağrı yaptı. Çağrının her satırında Bolşeviklerin uygulamaları kınanıyor ve denizciler devrimci öncünün 191 7'de oynadığı rolü üstlenmeye davet ediliyorduysa da, taktik açıdan asıl olarak acil bir eylemden ziyade sa­ bır, örgütlenme ve iç disipline vurgu yapılıyordu.100 Ancak denizciler o sırada her biri birbirinden tahrik edici günlük toplantılar yapıyorlardı.

Flerovski ve yardımcısı İ lya Fruntov'un birliğin 13 Ekim' deki toplan­ tısı sırasında asayişi sağlamak için girişimde bulunması, müfreze açısın­ dan meseleye tuz biber ekti. Denizciler, bağırarak Flerovski'yi konuştur­ madılar. Fruntov'a daha da kaba davranıp onu kürsüden aşağı indirdiler ve Flerovski'yle beraber onu işaret ederek "kurtulalım şunlardan, lanet olsun" diye bağırdılar. 101 Dağılmadan önce, devrimci eyleme destek kazanmak için aralarından Kronştad'a gidecek temsilciler seçtiler; fakat Bolşevik yetkililer, donanma üssüne girmelerine izin vermedi. O akşam yapılan başka bir kitlesel toplantıda, Bolşeviklerin bile hitabet gücünü takdir ettiği Şaşkov, Bolşevik yönetimi şiddetle kınayan ve 1917'deki gibi tek parti egemenliğinin olmadığı, özgür, demokratik Sovyetler tarafından yönetilmeye geri dönülmesini talep eden konuşmasıyla denizcileri heyecanlandırmıştı. Denizciler, tezahüratlar arasında Bolşeviklerin uygulamalarına itirazlarını ve Sol Sosyalist Devrimci­ lerin üzerlerindeki etkisini ortaya koyan bir karar aldı: Devrimci halkı utanca sürükleyen Brest antlaşmasının derhal geçersiz kılın­ masını talep ediyoruz. [Almanlara] tazminat ödenmemesini talep ediyoruz.

Tarlalardan ve tezgahlardan henüz dönmüş olan bizler, maaşlı bürokratların-ko-

Petrograd'da Kızıl Terör

1 341

miserierin keyfi yönetimine ve şiddetine maruz kalan emekçi halkın dört bir yandan yükselen feryadına karşı sessiz kalamayız. Bizler, işçi ve köylü Sovyetleri kongrelerinin dağıtılınasını ve tutuklanmasını yaşadık. Bizler, çoğu masum işçi­ lerin, köylülerin ve denizcilerin dayak yediğini ve vurulduğunu gördük. ...

Gerçek Sovyet iktidarının yeniden kurulmasını talep ediyoruz!

Kahrolsun Brest ilmiği!

Yaşasın Enternasyonal Sosyalist Devrim! 102

PÇeka, daha sonra bu kararın Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd'daki karargahındaki teksir makinesinde hazırlandığı ve çoğaltıldığı suçlamasında bulundu. 1 03 Ertesi gün, 14 Ekim' de, seferber denizciler başka bir toplantı yaparak mey­ dan okumaya devarn ettiler; Flerovski'nin yerine içlerinden Georgi Şanin'i, korniserleri olarak da Avgust Kulberg'i seçerek bağımsız olduklarını göster­ diler. Şanin'e yardırncı olacak bir ekip de topladılar. Şanin, bu değişiklikleri duyurduğu "1 No'lu Emir" ile o gün {14 Ekim) öğle vaktinden itibaren Bol­ şevik koroiserlerin tüm emirlerini hükürnsüz kıldı. Ardından gelen "2 No'lu Emir" ile de, yeni yetkililerden izin almayanların müfreze tesislerine girişini yasakladı. 104 Bu adımlardan sonra, çoğu tabanealı denizciler, Birinci Kıyı Donanma Müfrezesi'nin merasim alanı yakınlarında yürüyüşe geçti. Burada bir protes­ to gösterisi düzenlediler ve bu birlikten belirsiz sayıda denizciyle birlikte Ma­ rinski Tiyatrosu önündeki meydana yürüyerek burada bir gösteri daha yaptı­ lar. Saat akşam yedi olmuştu. Birçok denizci, Şaşkov'un liderliğinde tiyatroya girip Wagner'in VaZküreler operasını birinci sahnenin ortasında durdurarak orkestranın üflerneli çalgıianna el koydu. Aralarına yeni katılanlada beraber yürüyüp Bolşevik karşıtı sloganlar atarak, yakınlardaki Neva iskelesinde de­ mirli donanma gernilerinin rnürettebatını kendilerine katılmaya ikna etmek için yola koyuldular.

O sırada Flerovski İkinci Baltık Filosu Müfrezesi'nin giderek utanç verici bir hal alan ve potansiyel olarak tehlikeli isyanını bastırmak için aynı ge­ rnilerdeki güçleri bir araya toplamaya çalışıyordu. 1 05 Dolgu zernin üzerinde otomobiliyle ilerlerken, aniden yürüyüşçülerin yolunu kapattığını fark etti.

Onu hemen tanıdılar, arabadan çıkardılar ve kendilerine eşlik etmeye zorla­ dılar. Flerovski'ye göre, Şaşkov ardından göstericileri 191 7'de sayısız politik gösteriye sahne olan Nevski Bulvan'na yönlendirrnişti. Flerovski kurtul­ maya çalışırken çok fena dayak yedi. Aslına bakılırsa, uzaktan açılan tüfek ateşi seferberlikteki denizcilerin dağılmasını sağlayınca şans eseri lirne lirne edilmekten kurtulmuş oldu. Yaşanan karmaşa içinde kaçınayı başardı.106 Birkaç saat içinde, gemi mürettebatlarının desteğini almaya çalışırken bü­ yük ölçüde başarısız olup hüsran içinde bitkin düşen seferber denizciler da­ ğılmış halde koğuşlarına geri çekilince, İkinci Filo Müfrezesi'nin isyanı sona

342

1

B o lşevikler İktidarda

erdi. Onlar dinlenirken, Şaşkov tüfekleri aramaya gitti. İçinde bulunduğu kamyon kısa süre içinde durduruldu ve tutuklandı. 107 Güvenlik güçleri İkinci Filo Müfrezesi'nin koğuşlarının etrafını sardı ve birlikten yaklaşık kırk kişiyi tutukladı.108 Petrograd ve Kuzey Komünü Sol Sosyalist Devrimci komiteleri­ nin halktan destek bulma çabaları sonuçsuz kaldı.109 O sırada Zinovyev, başarısızlıkla sonuçlanan isyanı, Petrograd Sol Sosya­ list Devrimcilerinden tamamen kurtulmak için mükemmel bir fırsat olarak görüyordu. Petrograd Sovyetinin ıs Ekim'deki acil toplantısında, akamete uğrayan ayaklanmaya ilgili raporunda şu ifadeyi kullandı: "Petrograd pro­ letaryası, nihayet Kamkov'un Beyaz Muhafızcı partisinin kalbine son kazığı çakmalıdır." Bu toplantının büyük bir kısmı İkinci Baltık Filosu Müfrezesi isyanının kınanmasına ayrıldı ve ardından vekiller isyanı, "Sol Sosyalist Dev­ rimci entrikacılar ve İngiliz-Fransız sermayesinin bilinçli ajanlardan oluşan gizli çete"nin işi ve "Sol Sosyalist Devrimcilerin Moskova' daki Temmuz baş­ kaldırısının kötü bir kopyası" olarak kınayan bir karar aldılar. 1 10 Böylelikle, bu kararla Sol Sosyalist Devrimciler daha da kriminalize edilmiş oldu.

Aynı şekilde, Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi, gelecekteki benzer karşı-devrimci taşkınlıkların hastınlmasını merkeze koydu ve "bölgelerde­ ki örgütlerinin tasfiye edilmesi dahil olmak üzere Sol Sosyalistlerle savaşta en kararlı önlemlerin alınması" için yetki verdi. 1 1 1 Eşzamanlı olarak, Petrog­ rad Sovyeti Başkanlık Heyeti, İkinci Filo Müfrezesi koğuşlarını denetlernek üzere bir olağanüstü durum komisyonu atadı. Yukarıda tarif edildiği şekilde, komisyonun ıs Ekim tarihli raporunda kayıt altına düşülen kabul edilemez yaşam koşulları, bazı seferber denizcilerin oldukça ciddi şahsi şikayetlerinin meşruiyetine vurgu yapıyordu. Fruntov, seferber denizcilerin Petrograd'a sev­ kiyatının durdurulması için 2 ı Ekim'de Moskova'daki Askeri işler Halk Ko­ miserliğine telgraf çekti.1 1 2 PÇeka, ı s Ekim'de Petrograd Sol Sosyalist Devrimcilerinin karargahına baskın yaptı, dosyaların altını üstüne getirdi ve binadaki dokuz parti üye­ sini tutukladı.113 Birkaç gün içinde davada adı geçen herkesi sorguladı ve 2ı Ekim' de PÇeka Başkanlık Heyetine, isyanın altısı Sol Sosyalist Devrimci olan ve ikisi henüz gözaltında olmayan on üç liderinin vurulmasını, geri kalanla­ rınsa serbest bırakılınasını önerdi.1 14 Heyet ertesi gün öneriyi onayladı ve o gece on bir hükümlü, PÇeka tarafından Peter ve Paul Kalesi'ne götürülerek infaz edildi.115 İsyanın ardından Petrograd Sovyeti, İkinci Filo Müfrezesi üyeleri için, Baltık Filosu denizcilerinin devrimci görevlerini daha iyi anlamalarını sağ­ layacak mecburi bir program başlattı. 1 16 Donanma komiserleri, gemi müret­ tehatlarına hitaben, elbette İkinci Baltık Filosu Müfrezesi isyanını kınayan kararların aktanldığı ve mevcut Sovyet iktidarına bağlılık yem inlerinin edil­ diği kitlesel toplantılar düzenledi. Kararlar, doğal olarak Petrograd basının­ da da yayınlandı.117 İkinci Filo Müfrezesi isyanına liderlik etmekle suçlanan

i

ı

Petrograd ' d a Kızıl Terör

on bir malıkurnun 22/23 Ekim gecesinde infaz edilmesi, bir hafta boyunca kamuoyuna duyurulmadı.118 Önemli bir detay olarak, seferber denizcilerin isyanını kınadıkları için hemen haberi yapılanlar arasında yer alan Petropav­ lovsk savaş gemisi mürettebatı,119 infazların duyumlduğu günün ertesinde olayı şu ifadelerle şiddetle protesto etti: "gerçek proleterler hunharca katle­ dildi onlar gerçekten, hakikaten korkunç bir açlık çektikleri için, Sovyet karşıtı bir ayaklanma olarak adlandırılan oysa bir açlık isyanından başka bir şey olmayan bir isyana katılmışlardı." Petropavlovsk denizcilerinin protesto­ su yayınlanmadı. İşlem yapılmak üzere PÇeka'ya sevk edilerek, isyanla ilgili dava dosyasına konuldu.120 *

*

*

Bolşevik Petersburg Komitesi'nin başlattığı Kızıl Terör, Petrograd hükü­ metindeki rolünü büyük ölçüde pekiştirmişti. Komitenin kitlesel teröre yö­ nelmesinin kökeninde, Ekim Devrimi sırasındaki radikalizmi ve olağanüstü bir örgütsel zaafın yaşandığı bir dönemde, Müttefik ajanlarının desteklediği içerideki karşı-devrim tarafından yenilgiye uğratılma samimi endişesi yatı­ yordu. Yuritski suikasti ve başarısızlıkla sonuçlanan Lenin'i öldürme girişi­ minin ardından Krasnaya gazeta'nın " kana kan" şiarı; Petersburg Komitesi, PÇeka'nın genç delifişekleri ve S. P. Petrov gibi partizan işçilerin hassasiyet­ lerini yansıtıyordu. Petrograd'da Kızıl Terör'ün büyük bir öfkeyle patlama­ sının, Moskova ve diğer kent merkezlerine kıyasla daha hızla yayılmasının ve nihayetinde daha kaotik bir hal almasının ardında, kısmen Zinovyev'in Yuritski suikastine karşı sert tepkisi ve ironik bir biçimde bir kısım Petrograd işçisinin Yuritski'nin PÇeka başkanlığı sırasında düşman beliediği kişilerle hesaplaşma sabırsızlığı yatıyordu.

343

14

" D üNYA TA R İ H İ N İ N EN B Ü Y Ü K Ü L AYI " N ı KU T L A M A K

Petrograd' da Kızıl Terör yaşanırken, Bolşevikler, eski başkentte Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümünü kutlamaya hazırlanıyorlardı. Bu en büyük Sovyet bayramının organizasyon ve salınelenme tarihi, Petrograd Bolşevik­ lerinin ve Sovyet iktida rının "Ekim"den bir yıl sonra karşı karşıya kaldık­ ları geniş siyasal ve toplumsal sorunlara ışık tutuyor. Bu sorunlar arasında, Petrograd'ın kimliğinin Petrograd Bolşevikleri gözünden yeniden tanımlan­ ması, Petrograd ile Moskova arasındaki ilişkiler, iktidar ve otoritenin kurum­ sal merkezi ve yapısı ile Petrograd Bölgesi'nde Sovyet iktidarına yönelik halk desteğinin ölçüsü bulunmaktaydı. Önceki aylarda süregiden krizleri göz önünde bulundurursak, Petrograd işçileri 1918 sonbaharında 1 Mayıs öncesinde olduğu gibi haklı olarak hala "Kutlayacak neyimiz var?" diye sorabiliyorlardı. Bununla birlikte Petrograd Bolşevikleri, yaklaşan yıldönümünü kutlamak için pek çok sebep görüyordu.

Orta batı Rusya' da, Çekierin ve Beyazların iledeyişi tersine çevrilmiş; Kazan 10 Eylül' den beri yeniden ele geçirilmişti. En önemlisi, Batı Avrupa' daki Al­ man kuvvetleri tamamen geri çekilme halindeydi. Ekim' de ve Kasım başında, Almanları n savaş girişimi tamamen çökmüş, Habsburg İmparatorluğu parça­ lanmış ve Orta Avrupa' daki eski rejimler demokratik devrimlerle devrilmişti.

Lenin, İtilaf kuvvetlerinin yenilen Almanya'yla birlik olup Rusya' da Bolşeviz­ min kapitalizme yönelttiği tehdidi ortadan kaldırma olasılığını bir hayli dert etse de, Almanya'nın eli kulağındaki yenilgisinin Sovyet iktidarının hayatta kalmasına yönelik büyük bir tehdit oluşturduğu görüşü, Petrograd Bolşevik­ leri tarafından kuşkuyla karşılanıyordu.

Bolşevik Petersburg Komitesi'nin meşhur üyesi Moisey Haritonov, Eylül ortasındaki Birinci Kent Bölgesel Sovyeti genel toplantısında coşkuyla, "Şu an gördükleri miz, bizim büyük beklentilerimizi aşıyor," diyordu. "Geçen Ekim' de neredeyse hepimizin en büyük rüyasının Kurucu Meclise kadar bir şekilde ha­ yatta kalmak olduğunu anımsayın . ... O dönemde, pek azımız Lenin'in Sovyet iktidarının kalıcılığına olan inancını paylaşıyordu. Artık ortada başarılmış bir hakikat var." Aynı bölgesel Sovyetin bir ay sonraki toplantısında, Alman Sos-

"Dünya Tar i hi ni n En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1 345

ya! Demokrat Partisi'nin' hayli eğitimli eski üyesi ivan Paşkeviç Sovyet önder­ liği adına konuşurken, iç ve dış tehditleri gündemden çıkararak şu gözlemi ya­ pıyordu: "Son zamanlarda, olaylar bir film şeridi gibi hızla gelişiyor. Her yeni gün, insanın bir yıl önce düşleyebileceğinden öylesine fazla yenilikler getiriyor ki, erişilmez görünen şeyler bugün artık kolaylıkla ve çabucak başarılmış gibi görünüyor. istikrarlı bir durumun içinde bulunduğumuzu düşünmeye iyiden iyiye alıştık." Paşkeviç bunları söylerken, Çekler panik halinde geri çekiliyor­ du. Alman güçleri Don Bölgesi'ni ve Ukrayna'yı terk eder etmez, bu alanlar ça­ bucak Sovyet denetimine geçti. Müttefiklerin toplayabileceği tüm [yeni] zayıf müdahale kuvvetleri, o sırada Kuzey Rusya' da bulunan Müttefik birlikleri gibi hızla demoralize olacaktı. Lenin'in endişelerini yok sayan Paşkeviç, " [daha fazla] dış müdahaleden korkmaya gerek yok" diye ısrar ediyordu.2 1918 sonbaharında Volga ve Orta Avrupa' daki devrimci zaferierin getir­ diği zafer sarhoşluğu, Petrograd basınına, Petrograd Sovyeti toplantılarının raporlarına ve kararlarına, 3 Petrograd'daki Bolşevik liderlerin haftalık pa­ zar toplantılarındaki4 konuşmalarına ve Petrograd Bolşevikleri Yedinci Kent Konferansı ve Birinci Bolşevik Petrograd Bölge Konferansı'nın (7- 1 1 Ekim) gidişatma da yansıyordu.5 Petrograd 'daki Bolşevik !iderler, bu forumlarda elbette Lenin'in fedakarlık ve üç milyon kişilik bir ordu inşa etme çağrısını tekrarlıyorlardı. Bununla birlikte, Lenin'in aksine, Orta Avrupa'da sosyalist devrimierin zafere ulaştırılmasında Kızıl Ordu'nun oynayacağı role hazır­ lanmak amacıyla, Sovyet Rusya'yı Beyaz güçlerden ve emperyalist güçlerin koalisyonundan korumak için büyük bir ordu yapılanmasını, yaygın askeri eğitimi vb. çok da gerekli görmüyorlardı. Rusya' daki Sovyet iktidarının efsa­ nevi Paris Komünü'nden çok daha uzun bir süre, tam bir yıl boyunca ayakta kalmasından ve dünya çapında sosyalist bir binyılın şafağına öncülük ettikle­ rine dair sarsılmaz inançlarından güç alıyorlardı. Geleceğin en önemli Sovyet tarihçilerinden Vadim Bistranski'nin "dünya tarihinin en önemli olayı" de­ diği büyük bayrama hazırlık yapan Petrograd Bolşeviklerinin ruh hali genel anlamda bu şekildeydi.6 *

Ekim bayramına dair ilk planlamalara, Ağustos 1918' de Petrograd' da Ku­ zey Obiastı Sovkom'u Aydınlanma Komiserliği tarafından başlandı/ Petrog­ rad Sovyeti liderliği, Eylül başında bayram hazırlıklarının yönetimini üstlen­ di. Parti organlarının Sovyetler karşısındaki gücünü artırmak için adımlar atılmış olsa da, partinin süreğen zayıflığı, Petrograd Sovyetinin, Ekim devri­ minin çığır açıcı, küresel önemine ve devrimin kaynağı olan Petrograd'a ya­ raşır oblast genelinde kitlesel bir kutlamanın yönetimini üstlenmesini gerekli kılıyordu. Bolşevik Petersburg Komitesi bayram organizasyonunda özel ve büyük bir rol oynamış gibi görünmezken, parti bölge komiteleri, genel olarak bayram etkinliklerine kendi katılımlarını koordine ediyordu.

346

1 Bolşevikler iktidarda Bayram düzenlemelerini yönetmek için özellikle oluşturulan on kişilik Ekim Şenlikleri Merkezi Organizasyon Bürosu, Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyeti tarafından 15 Ekim'de toplanan bir konferansta kuruldu.8 İlk başta Marya Andreeva'nın, ardından sendika lideri ve Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi üyesi Naum Antseloviç'in başkanlığını yaptığı Merkez Büro, Pet­ rograd Sovyeti Başkanlık Heyetine rapor veriyordu . İstediği zaman bağlayıcı kararlar alma ve gerekli materyaliere devlet adına el koyma yetkisiyle donatıl­ dı; kendisine bağlı yaklaşık oniki bölüm de benzer yetkilere sahipti. Merkez Büronun yetkileri, kendi masraflarıyla birlikte, başka mali kaynakları da olan bölgesel Sovyet bayram komisyonlarının masraflarını karşılamak için sağla­ nan ve o dönem için olağanüstü bir miktar olan milyonlarca rublelik büt­ çeyle destekleniyordu. Moskova'nın uygulanması için ulusal, bölgesel ve yerel hükümetlere aylardır baskı yaptığı, fakat cüzi bir başarı elde ettiği merkezi kurumsal modeliere uygun düşen bu yukarıdan aşağıya yönetim yapısı, bay­ ramla ilgili pek çok faaliyet için yapılan harcamalarda Merkez Büroya yetki veriyordu.

Merkez Büro, Eylül ' ün ikinci yarısında iç yapısını geliştirdi, personel is­ tihdam etti ve sanat ve dekorasyon, tiyatro, müzik, sinema, inşaat, ekono­ mik işler, yürüyüş güzergahı, aydınlatma ve motorlu taşıma için ayrı ayrı bağımsız bölümler oluşturdu. Bayramda kuzeybatı cephelerinde olan Kızıl Ordu askerlerine hediyeler dağıtmak ve eğlence sunmak için de bir "cephe bölümü" kurdu. Petrograd 'daki büyük bayram için ön hazırlıklar, 17 ve 1 9 Eylül' d e yapılan Merkez Büro toplantılarıyla geliştirildL Anma, ilk başta gün boyunca yitirilen devrimci kahramanların anılması ve "Ekim"in kutlanması şeklinde tasavvur ediliyordu. Merkez Büro sekreteri A. F. Oksiuz, bayram düzenlemelerini başlatmak üzere, bayramın niteliği ve organizasyonuna ilişkin bir rapor hazırlamakla görevlendirildi.9 Merkez Büronun on doku­ zundaki toplantısına bizzat Lunaçarski başkanlık etti. Oksiuz, toplantının başında raporunu özetledi. Bayram, Peter ve Paul Kalesi'nden yapılacak top atışı selamıyla başlayacaktı. Ardından tören katılımcıları kendi bölgelerinde bir araya gelecek ve bir "karnaval edası"yla Mars Meydanı'na yürüyecekler­ di. Yol üstündeki hareketli küçük şovlar, arzu edilen eaşkuyu büyütecekti.

Başka alaylar, yitirilen devrimcilerin palm iye yapraklarıyla süslenen toplu mezarlarında toplanacaklardı. Orada yürüyüş kollarını, Enternasyonal çalan "büyük" bir devlet orkestrası karşılayacaktı. Konuşmacılar, mezarların yanı başına dikilen platformlardan kalabalıklara sesleneceklerdi. Yürüyüş kolla­ rı, akşamüstü kentte meşaleli bir yürüyüş yapmak için bir kez daha toplana­ caktı. A ralarda çatılardan hava i fişek gösterisi yapılacaktı. Eşzamanlı olarak, törene katılanlar için çeşitli gece gösterileri yapılacaktı. Tüm tiyatrolar açık olacak ve gece boyunca ücretsiz oyunlar ve konserler sahnelenecekti.10 Lunaçarski kutlamaları üç farklı bölüme ayırıp, "ellerindeki düdükler, çın­ gıraklar, metal borular vs. ile durmadan ses çıkaran gençler"le coşkulu at-

" Dünya Tar i hi n i n En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

mosferi büyütmeyi önerdi.11 Ekim şenlikleriyle ilgili Moskova Sovyetine sun­ duğu planda, "Ekim Devrimi'nin duygusal deneyimini yinelemeyi" tavsiye ediyordu. Bayram, "üç bölüme ayrılacak: mücadele, zafer ve zafer sarhoşluğu ... İlk başta ruh hali yükselecek, ardından tepe noktasına varacak ve coşkuy­ la sona erecekti."1 2 Petrograd için de Lunaçarski'nin kafasında muhtemelen buna benzer bir şey vardı.

Antseloviç, Lunaçarski'nin ardından söz alarak, Ekim şenliklerini iki güne yayma önerisi getirdi. İlk gün siyasi mitingler ve proletaryanın askeri gücünü gösteren bir gösteri yapılacaktı. Halk kitlelerinin bilincinde proletar­ ya devriminin ana sembolü olarak, bu ilk günün odak noktası Smolni ola­ caktı. Muzaffer Petrograd Sovyetinin genel oturumunun ardından kitlesel bir yürüyüş gerçekleştirilecekti. İkinci güne ise şenlikler ve büyük coşku damga vuracaktı. İ nsanlar, zil ve trompet sesiyle uyanacaklardı. Mars Meydanı'nın üzerinde, helyum balonuyla devasa bir kızıl bayrak yükselecekti. Caddelerde eğlenenler, otomobillerden saçılan devrimci broşür yağmuruna tutulacaktı.

Antseloviç ya Proleter Kültür Birliği (Proletkult) merkezinin ya da Emek Sarayı'nın ikinci günün odak noktası olması gerektiğini ileri sürdü; bu an­ lamda, işçi sınıfının kutlamaları için sendikalara güzel pankartlar hazırlama­ sı çağrısı yapıldı. Oksiuz ve Lunaçarski'nin konseptinin aksine, Antseloviç'in planında Mars Meydanı şenliklerin odak noktası değildi. Antseloviç'in açık­ ladığı gibi, bayram bir anma değil (yitirilen kahramanlara haklarını teslim etmek gerekiyorsa da), elde edilen ya da eli kulağındaki devrimci zaferierin geleceğe dönük bir kutlaması olmalıydı. Toplantının sonuna doğru, ilk günün (7 Kasım) ana etkinliğinin politik bir gösteri olması ve etkinliklerin merke­ zinin Smolni olması kararlaştırıldı. İkinci gün (8 Kasım) ise, eğlence günü olacaktı. O gün, devrimci kahramanlar için yapılan anıtların açılışı yapılacak ve şenlik töreni, başta Nikolayevski Sarayı olarak inşa edilen ve sonrasında asillerin kızları için kullanılan Kseşinski Enstitüsü'ne dönüştürülen binadaki Emek Sarayı'nın resmi açılışına damga vuracak şekilde düzenlenecekti. Mos­ kova Perşembe- Cumartesi günleri arasında (7-9 Kasım) üç günlük tatil ilan ettiği için ve toplantının katılımcıları böylesine uzun bir programı düzenleme görevinin ağırlığını hissettiğinden, yurttaşların ayın dokuzunda istediklerini yapmakta serbest olmalarına karar verildi.13 Andreeva, 24 Eylül'de Petrograd Sovyeti genel oturumuna14 gönderdiği bir raporda, Merkez Büronun ayın on dokuzunda kendisi, Oksiuz ve Antseloviç tarafından ortaya atılan fikirleri katarak Lunaçarski'nin planını elden geçir­ diğini belirtti. Andreeva, yıldönümü kutlamalarının birincil amaçlarından biri davanın nihai başanya ulaştırılmasında proJetaryaya güven aşılama k olsa da, devrimin zaferi için kanlı mücadelenin hala devam ettiğini ve dolayısıyla Ekim şenliklerinin "ciddi ve vakur bir yön" taşıması gerektiğini vurguluyor­ du. Bayramın ilk günündeki tema, devrimin gücünü ve devrimci iktidarı gös­ termek olacaktı. Petrograd sakinleri, orkestra, koro ve hatta çan (tabii ki kilise

347

348

i Bolşevikler iktida rda çanı değil) sesleri eşliğinde kulakları sağır eden coşkulu bir müzikle uyana­ caktı. Bölge tarafından organize edilen işçi ve Kızıl Ordu askerleri alayları Mars Meydanı'na yürüyüp mezarları burada olan yitirilmiş kahramanlar için yapılacak kısa bir saygı duruşuna katılacaklar ve Smolni'ye devam edecekler­ di. Ekim Devrimi'nin en önemli merkezi ve sembolü olarak Smolni, o gün­ kü etkinliklerin odak noktası olacaktı. Petrograd Sovyetinin anma oturumu burada yapılacak ve binanın önündeki kaidenin üzerinde yükselen " büyük öğretmenimiz" Marx'a adanmış heykelin açılışı yapılacaktı. Öğleden sonra geri kalan zaman, kentte yapılacak mitingiere ayrılacaktı. Bütün tiyatrolar, akşam açık olacaktı. Şenliklerin ikinci günündeki tema ise, işçilerin kutlaması olacaktı. Hü­ kümet, Emek Sarayı'nı kentin işçilerine hediye edecek ve sarayın geniş salon­ larında anma toplantıları düzenlenecekti. Buradaki etkinliklerin en dikkat çekeni, sarayın girişinde mağrur bir biçimde yükselen devasa bir metal işçisi anıtının açılışı olacaktı. Ardından Neva ve Petrograd' daki diğer birçok su ka­ nalı boyunca açık alanlarda halk eğlenceleri yapılacaktı. Kentin parklarında ve meydanlarında devrimci kahramanlara adanmış yeni anıtların açılışı ya­ pılacaktı. Akşam, günün ana temasını taşıyan özel ışık efektleri, tiyatro prog­ ramları ve başka halk gösterileri düzenlenecekti. 15 Andreeva'nın tasarladığı Ekim şenlikleri unsurları daha sonra inceltilerek, temel konseptine yeni un­ surlar eklenecekti.

Eylül'ün ikinci yarısında, Merkez Büronun önerisiyle bölgesel Sovyetlere bağlı Ekim bayramı komisyonları kuruldu. Bu komisyonlarda görevlendiril­ rnek üzere, Bolşevik Parti bölge komitelerine birer temsilci seçme hakkı ve­ rildi. Bölgesel Sovyetler açısından, muhteşem bir bayram kutlaması yalnızca Rus halkının zaferini kutlama aracı değil, aynı zamanda kendi başaniarına vurgu yapmanın ve işçilerle bağlarını yeniden tesis etmenin bir aracı olacaktı.

Rojdestvernski Bölgesi Sovyetinin büyük kutlama fikrine tepkisi tipikti. 30 Eylül' de, Ekim şenlikleri komisyonunun muhitteki fabrika temsilcileriyle bir­ likte bir bayram planı yapılması önerisini, planın "gelecek haftadan önce" ha­ zır olması şartıyla şevkle kabul etti. Bölge Sovyeti, işçilerin kendi işyerlerinde şenlikler düzenlemeye teşvik edilmesi ve bölge genelinde bir bayram planla­ ması yapılması için her fabrikadan üç işçinin seçilmesi gerektiğini belirtti. 1 6 Peterhof Bölgesi Sovyeti Yürütme Komitesi, üç gün sonra benzer bir coş­ kulu ve popülist ruh haliyle, "merkez"in geliştirdiği bayram planıyla ilgi­ lenmek ve sonraki Sovyet genel oturumu için kendi düşüncelerini içeren bir plan hazırlamak üzere üç kişilik bir komisyon kurduY 6 Ekim'de yapılan bu toplantıda, bir komisyon üyesi, Merkez Büronun kendi bölgelerinde sadece Narva kapılarını ve bölgesel Sovyetin merkez binasını dekore etmeyi planla­ dığından yakındı. Açıkçası Merkez Büronun planlarından pek etkilenmeyen

" D ünya Ta rihinin En Büyük Olayı"n ı Kutlamak

1

üye, Ekim'in birinci yıldönümünün tarihsel öneminin, "devrimci proletar­ yanın bağrında [büyük] bir iz bırakması gerektiğini" ifade etti. Bu kaygıları paylaşan bir diğer komisyon üyesi de, tüm bölge öyle bir dekore edilmeli ki, "en azından bu biricik büyük günde çirkin yaşam koşullanınız tümüyle gö­ rünmez olsun" diye ısrar etti. Dekorasyonun, işin kolaylıkla üstesinden gele­ bilecek proleterlerin eline bırakılınasını ısrarla tavsiye ederken, bunun için Merkez Büroya ayrıldığını iddia ettiği on milyon ruhlenin beş yüz bininin yeteceğini düşünüyordu. Bayramda işçilere ücretsiz yemek verilmesini tavsiye eden başka bir vekilin önerisiyle birlikte bu öneri de kabul edildi. Bu amaç­ la, yerel pazardan gıda talep etmek ve vurguncuların el konulan erzaklarını toplamak üzere bir Sovyet görevlisine yetki verildi.18 Her şeyi dekore etme ve bayram etkinliklerinin gel iştirilmesi ve salınelen mesinde daha geniş bir işçi katılımı konusunda genel olarak bölgesel Sovyetler ile işçiler arasında ortak bir eğilim vardı.

Bölgesel Sovyetler, bayram planlamasıyla ilgili konulardaki bağımsızlıkla­ rının Merkez Büronun tercihlerine uymayacağını kuşkusuz görüyordu. Mer­ kez Büronun konumu, yayımladığı ilk bölüm bültenlerinde açık bir şekilde ifade edilmişti. Müzik Bölümü 9 Ekim' de yayımlanan duyurusunda, hükü­ met kurumlarına, bölgesel Sovyetlere, parti örgütlerine, meslek kurumlarına ve müzisyenlere tüm [bayram] konserler ve [müzikal] gösteri organizasyonu­ nun yalnızca kendisine ait olduğunu bildirdi.19 Bazı bölgesel Sovyetlerin bay­ ram planlaması oldukça gelişme kaydettikten sonra, Merkez Büro 14 Ekim' de bölgesel Sovyet temsilcileriyle bir konferans gerçekleştirdi. Rojdestvenski Bölgesi Sovyeti başkanı, ertesi gün yapılan kendi Sovyet genel toplantısında, Merkez Büronun planladığı bayram etkinliklerinin özgünlüğü ve çeşitlili­ ğiyle bölgesel Sovyet temsilcilerini boğduğunu, uzman sayılarında ve diğer kaynaklar konusunda keyfine göre dayatmada bulunduğunu ve imalı bir şe­ kilde, bayram organizasyonu için kendi getirdiği prosedürlere uygun şekilde çalışmanın bölgesel Sovyetlere büyük avantajlar sağlayacağını ileri sürdü.20 Merkez Büronun denetimini kabul etmedikleri takdirde bu fırsatların bölgesel Sovyetlere kapalı olacağı mesajı, anlaşılmış gibi görünüyordu. Roj ­ destvenski ve Peterhof bölgeleri dahil bu konferansa katılan tüm bölgesel Sovyet temsilcileri, Merkez Büronun sunduğu ve bayram düzenlemeleriyle ilgili bütün kritik konularda son sözün kendisine ait olduğu prosedürleri oylayarak kabul ettiler. Bu prosedürlere göre, bayram organizasyonuyla ilgi­ li tüm hususların yönetimi Merkez Büroya devredildi; tekil bölgelerin onay­ lanmayan, farklı projelerine engel getirildi; Merkez Büronun onayı olmadan bölgesel Sovyetlerin pankart veya slogan üretmesine de yasak getirildi ve bölgelerdeki tüm dekorasyon projelerinin Merkez Büro denetiminde yapıl­ ması zorunluluğu getirildi. Tekil fabrikalar, diğer işyerleri ve kent kurum­ larının bayram projeleri için kendi bölgesel Sovyetlerine maliyet tahminleri sunması şartı getirildi. Bölgesel Sovyetler de, Merkez Büronun onayına su-

349

350

1

Bolşevikler iktidarda

nulmak üzere kapsamlı bölgesel bütçe tahminleri hazırlamak zorundaydı.

Rojdestvenski Bölgesi Sovyetinin ı4 Ekim' deki toplantısında, bu kısıtla­ malada ilgili soru soran olmadı ve başkan, çalışma arkadaşlarından proje tasarılarını ve bütçeleri mümkün olan en kısa süre içinde sunmaları için bölgedeki fabrikalara basınç uygulamalarını isteyerek toplantıyı kapattı. 2 1 Bir Petrograd Sovyeti kuruluşu olarak Merkez Büronun resmi yetkileri Petrograd'ın dışına uzanmıyor olsa da, tüm Kuzey Komünü bölgelerinde ve Almanlada çarpışan Kızıl Ordu askerleri arasında yapılacak "Ekim"in birinci yıldönümü kutlamalarını desteklemesi için de bütçe tahsis edilmişti. Pratikte, büronun Petrograd dışındaki asıl çalışması, cephedeki şenlik hazırlıklarına odaklanmıştı. Oksiuz, S Ekim'de taşra Sovyetleri temsilcilerinin katıldığı Pet­ rograd Bölgesi Ekim Kutlamaları Hazırlık Komisyonu toplantısında Merkez Büro adına büronun bayram planını açıkladıktan sonra, temsilciler onu tat­ min etmiş gibi görünen planlar sundular. Dört günlük bir kutlama öngörüyor­ lardı. İlk iki gün, yerel Sovyet delegeleri şenliklere katılmak için Petrograd'a geleceklerdi. Sonraki iki gün ise, Petrograd' daki tüm "aktif güçler", en küçük köylerde bile kutlarnalara katılmak üzere bölgeye yayılacaklardıY Petrograd Bölgesi Ekim Kutlamaları Hazırlık Komisyonu, S Ekim ve ar­ dından ı ı Ekim' de yaptığı toplantılarla, Petrogradlıların da katılacağı, köy­ lüler arasında yapılacak bayram şenliklerini bir günle (9 Kasım) sınırladı.

Bir komisyon üyesi, ayın on birindeki toplantıda, Petrograd'daki törene katı­ lanların dokuzunda kendi başlarının çaresine bakacaklarını, çünkü Petrog­ rad' daki tüm "aktif güçler" in bayramın ne kadar anlamlı olduğunu köylülere anlatmak ve politik düşmaniara devrimin gücünü göstermek için o gün taş­ raya gideceğini açıkladı. 23 Görüldü ki, bazıları özenle hazırlanmış olan bayram kutlamaları, Petrog­ rad Bölgesi'ndeki kasabalarda ve köylerde ve Kuzey Komünü'nün diğer bölge­ lerinde Petrograd'ın "aktif güçleri"nin desteği olmadan sahnelendi. 24 Merkez Büro, merkezin dışında kalan bölgeleri yönergelerle, uzun kızıl flamalarla, tonlarca bildiri ve Sovyet liderlerinin çeşitli ebatlardaki büstleri ve portrele­ riyle donattı. 25 Bunun dışında, bölgeler için yapılan anma planlamasına dahil olan Petrograd yetkililerinin temel vurgusu, "kırsal kesimi" Petrograd 'daki bayram coşkusunu görmeleri için kente taşımaktı. Birincisi, bütün Kuzey Komünü köylü Sovyetleri, "kızıl başkent"teki bayram şenliklerine katılmak üzere delegeler seçmeye davet edildi. Bu delegelere ücretsiz ulaşım, barınma, yemek, eğlence ve eşi benzeri olmayan muhteşem ve çığır açıcı bir tarihsel olay olarak tanıtılan bu etkinliğe katılım hakkı sağlanacaktı. 26 İkincisi, Sov­ yet yetkilileri Petrograd' da düzenlenecek Kuzey Obiastı Yoksul Köylü Ko­ miteleri Kongresi'nin takvimini 3 - 6 Kasım olarak belirledi; böylece, gelmesi beklenen beş bin civarında köylü, yedisinde başlayan bayram şenliklerine de katılmış olacaktı.

" D ü nya Tar i h i n i n En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

17 Ekim'de Kuzey Komünü'nün en ücra köşelerine telsizle duyurulan kongre resmi bültenine göre, kongre delegeleri Kışlık Saray' da ağırlanacak, kongrenin oturumları burada yapılacak ve tüm masraflar karşılanacaktı. 27 Bu kongre, elbette köylülükle bağ kurma, Yoksul Köylü Komitelerinin ça­ lışmalarını ve kırlardaki yerel Sovyetlerle ilişkilerini daha iyi tanımlama ve koordine etme ve köylülerin Kızıl Ordu' da zorunlu hizmete seferber edilme­ sini kolayiaştırma aracı olarak gerekçelend iriliyordu. Askerlik hizmeti Eylül başında Petrograd Bölgesi'ndeki köylüleri kapsayacak şekilde genişletildiği için, köylülere daha duyarlı ve samimi bir şekilde yaklaşmak gerekiyordu.

Bunu nla birlikte, köylü Sovyetlerinin davet edilmesiyle beraber kongrenin zamanlaması da, Petrograd yetkililerinin tarihin en büyük kitlesel gösterisi diye belirledikleri etkinlikte köylüleri ve işçileri bir araya getirmeye dönük bilinçli bir çaba güttüklerini de gösteriyordu. Böylelikle köylü temsilcileri, Ekim Devrimi'nin büyük zaferlerinin ve geri kalmış bir ülkeye dönük bek­ lentilerinin yayılması nda birer aracı olacaklardı. Zinovyev şöyle diyordu: "En önemlisi de, bir hafta boyunca Petrograd' da kalan, organizasyonları­ rnızı gören, devrimci proletaryayla birlikte kızıl başkentin havasını soluyan, Petersburg işçileriyle dostluk bağları kuran, en iyi hatiplerirnizi dinleyen ve büyük bir yazılı materyal yığınıyla [kendi] köylerine doğru yol alan bi nlerce köylü ... onlar, kentlerle kırlar arasında canlı bir köprü olacaklar."28 Merkez Büronun Petrograd personelini cephedeki bayram etkinliklerine dahil etme politikası, parti kadrolarının kırsal bölgelere gönderilmesi görü­ şüyle çelişiyordu. Savaş bölgelerindeki askerler, köylüler gibi bayram için gö­ rev yerlerini terk edernezlerdi. Eskiden Petrograd'ın baş belası diye hakaretler yiyen Kızıl Ordu birlikleri, ilk büyük askeri zaferlerinin arifesinde artık birer kahraman olarak selarnlanıyorlardı. Göreceğimiz gibi, Merkez Büro Ekim bayramı eğlencelerini askerlerin ayağına götürrnek için elinden gelen her şeyi yaptı.

Merkez Büronun 17 ve 19 Eylül' deki toplantılarında ve Andreeva'nın 24 Eylül tarihli Petrograd Sovyeti raporunda, Petrograd'daki Ekim şenliklerinin ilk iki günüyle ilgili kapsamlı parametreler saptanmıştı. Ekim ve Kasım'ın ilk günlerinde devarn eden planlama ve organizasyon, bölgesel Sovyetlerin basıncı ve Orta Avrupa' da gelişen ve kararlılık sergileyen devrimci yükse­ liş karşısında katlanarak büyüyordu. Basın, 19 Ekim'de önemli dekorasyon projeleri için seçilen Petrograd 'daki yetmiş bir önemli alanın ve tasarımları seçilen sanatçıların listesini yayırnladı. Daha sonra listeye daha fazla proje ve sanatçı eklendi. Kentteki birçok meşhur sanatçıya ait tasarımiara göre deko­ re edilecek alanlar arasında ana kamu binaları, tren istasyonları ve köprüler, merkezi rneydanlar, önemli anayollar ve cadde köşeleri ile bölgesel Sovyetin merkez binası vardı.29 Ekim başından itibaren tüm Petrograd, bayram hazır-

351

352 i

Bolşevikler iktida rda

lıkları için yapılan inşaatlada dolmuştu. Tiyatro, müzik ve sinema bölümleri­ nin Ekim şenlikleri düzenlemeleri de aynı şekilde tutku doluydu. 30 Merhum Shchastny'nin "buz yürüyüş"ünden beri Kronştad ve Petrograd ve çevresinde konuşlandırılan Baltık Filosu gemileri ve personeli, şenliklerde önemli roller oynamakla görevlendirildi. Ganimet savaş gemileri Neva'nın ağzına getirilecek, kruvazörler Nikolayevski Köprüsü'nün güneyinde Neva üzerinde konum alacak ve bir destroyer arınadası da Petrograd'ın merke­ zindeki Nikolayevski ve Liteinyi köprüleri arasında demirleyecekti. Tüm bu gemiler, parlak renkli bayraklada süslenecek ve ışık efektleri ve havai fişek gösterileri için materyallerle donatılacaktı. Asıl deniz gösterileri, saat 18.00' de başlayacaktı. O saatten gece yarısına kadar gökyüzünü ışıklar, raketler ve ha­ vai fişekler aydınlatacaktı.31 Petrograd ve Ladoga Gölü arasında Neva boyun­ daki yakın kasabalarda demirlemiş askeri gemilerde de buna benzer, fakat daha mütevazı ışık ve havai fişek gösterileri sahnelenecekti.32 Özel oyunlar, konserler, filmler, havai fişek ve ışık şovları ve deniz göste­ rileri, buzdağının görünen kısmıydı. Merkez Büro ve bölümleri tarafından planlanan diğer eğlence biçimleri arasında çeşitli gezici sokak gösterileri,33 dekare edilen kamyonlardan ve kentin balkanlarından müzik çalan korolar,34 devrimci geçmişi canlandıran doğaçlamalar (atlı veya yaya haberciler, farklı yerlerde icra edilen etkinlikleri duyuruyor olacaktı)35 ve açık hava konserleri­ nin ardından "gökkubbe altında" film gösterimi yapan açık hava sinemaları vardı. Lunaçarski'nin "burjuva dairelerine taşınma" konulu senaryosuna da­ yanan bir fi lmle beraber, açık hava etkinliği olarak devrimin sinemasal kro­ nolojisi de programda yer alıyordu . 36 Merkez Bürodan onay ve bütçe alma gerilimine rağmen, Petrograd böl­ gesel Sovyetleri tarafından çeşitli toplantı programları, tiyatrolar, konserler ve şiir dinletileri de planlanmıştı. Bölge düzeyindeki birçok kutlamanın en önemli öğesiyse, bayram için dekore edilen genel merkezlerde yapılacak gala konseri ve yerel Sovyet genel toplantısı olacaktı. Merkez Büronun vadettiği zengin kaynaklara rağmen, bölgesel Sovyetler yerel bayram etkinli klerinde­ ki eğlenceler için genellikle kendi kaynaklarını kullanmayı tercih ediyordu.

Görünüşe bakılırsa, Merkez Büro, muhtemelen bayram yaklaşırken bayram projelerini tamamlama konusunda bölgesel Sovyetlere bağımlı olduğu için bu girişimleri engellemeye çalışmıyordu. Dolayısıyla, Narva ve Moskova Kapısı bölgeleri, kendi "proleter" korolarını kurdular. Merkez Büro bölümleri, biraz geç de olsa sorumluların bölgesel Sovyetin konser ve tiyatro hazırlıklarına yardımcı olmalarını sağladı.37 Sadece Birinci Kent bölgesel Sovyetinin kendi gazetesi vardı: Vestnik saveta 1-ogo gorodskogo raiona. Editörler, Ekim bayra­ mı için içinde fotoğrafların, bölgesel Sovyet bölümlerinin çalışmalarına iliş­ kin yıl sonu raporları ve hatıraların yer aldığı bir çift sayı hazırladılar. İkinci Kent bölgesel Sovyet i de, geçen on iki aydaki faaliyetlerini yücelten bir tarihçe hazırladı. 38

" Dünya Tarihinin En Büyük Olayı"nı Kut l a m a k

1

Merkez Büronun savaş bölgelerindeki bayram kutlamalarıyla ilgilenen bö­ lümü, Ekim bayramını cephedeki Kızıl Ordu askerlerinin ayağına götürmek amacıyla, askerler için hediyeler toplanmasını ve gönderilmesini koordine et­ mek üzere delegasyonlar oluşturdu ve cephe hattındaki askerler arasında bay­ ram gösterileri icra edecek eğlence grupları organize etti. Ancak bu gruplar, yolda ilerlerken kendi başlarının çaresine bakmak durumundaydılar. Gidecek ilk gruplardan biri, Birinci Halkın Büyük Rusya Orkestrası diye biliniyordu.

Bu grup, iki haftalık kuzey cephesi turnesi için 2 Kasım' da Petrograd 'dan yola çıktı.39 Ertesi gün, içinde yirmi dört kişilik bir bando bulunan bir eğlence grubu ise Karelyan cephesi için yola çıktı. Turları maalesef Petrozavodsk'ta başladı; burada onlara konaklamaları için tren vagonları verilmişti, fakat düşman demiryolu yöneticileri tarafından geceleyin vagonlardan atıldılar.

Grup, 7 Kasım' da bayram gösterilerini Petrozavodsk'ta başlattı ve sekiziyle yirmi dördü arasında tren, gemi, kızak ve at sırtında seyahat ederek, Karelya merkezindeki garnizonlarda askerler için çeşitli gösteriler icra etti.40 Lunaçarski ve Zinovyev, Ekim şenliklerine özel bir önem atfediyor ve bayram hazırlıklarında aktif rol alıyorlardı. Zinovyev'in en temel düşünce­ lerinden biri de, " [Ekim Devrimi'nin] ilk ve kaderi belirleyici kavgalarına sahne olan" Kızıl Petrograd'ı dünya devrimci sosyalist hareketinin merkezi olarak öne çıkarmaktı. Bu hedefi için coşkulu bir yayın programı çıkardı.

Bu programın kilit faaliyetlerinden biri, Ekim' de iktidarın alınışına katılan, ulusal hükümet Moskova'ya taşınırken Petrograd'da kalan ve kentin ilk sos­ yalist devrimdeki öncü rolüne ışık tutabilecek insanların anılarının yer aldığı bir koleksiyon hazırlamaktı. Zinovyev, burjuva devriminin Paris'inin örnek alınmasını salık verdi. "Fransız burjuvazisinin devrimden nasıl öğrendiğine ve devrime övgüler düzdüğüne Paris'in her köşesinde yaşanan olayların sonuçlarının nasıl ölümsüzleştirildiğine bir bakın Bunları unutmamalı­ yız; Petrograd' daki her taşın altında [da] bir tarih var ... bizler [de] kutsal bir toprağın üzerine basıyoruz." Zinovyev'e göre, bayramın esas öğesi, devrimci olayları Petrograd'ın her yerine işlemekti, "böylece, kardeşlerimiz [ve] gelecek kuşaklar için koruma altına alınmış olacaklar" dı. "Bu kitaptaki yüz ila iki yüz arasındaki hikaye," diyordu, "dünya sosyalizminin altın kitabı olacak."41 Kentteki pek çok bayram etkinliği, Lunaçarski, Zinovyev, Merkez Büro veya büro bölümlerinin katılımıyla başlatıldı. Yoksul çocuklarına yönelik bir programın olmaması büyük bir ihmaldi ve üçüncü gün şenliklerine son da­ kika etkinliği olarak böyle bir program eklendi. Ekim'in ikinci yarısında, ço­ cukları şenliklere katmak amacıyla bir dizi ayrı proje düzenlenmeye başlandı; bunların çoğu mahalle düzeyinde başlatıldı. Merkez Büro Tiyatro Bölümünün çocuk departmanı, 9 Kasım için bir çocuk yürüyüşü ve özel teatral sunuşlar planladıY Eşzamanlı olarak, müzik bölümü tiyatro bölümüyle işbirliği içinde çocuklar için çeşitli gösteriler düzenledi;43 Petrograd bölgesel Sovyeti, bando eşliğinde görkemli bir çocuk yürüyüşü planladı;44 okul korolarının organize

353

354

Bolşevikler iktidarda

edilmesi ve onlara devrimci şarkılar öğretilmesi için Aydınlanma Komiserli­ ğinden bir grup görevlendirildi;45 İrinovski demiryolu, çocuklar için parlak renklerle dekare edilen trenlerle yapılacak bir tur düzenledi46 ve Nevski Böl­ gesi'ndeki demiryolu işçileri çocuklar için "Uyuyan Güzel" adında bir yapım hazırladı. 47 Spasski bölgesel Sovyetinin sosyal refah bölümü, 2 Kasım' da bölge yoksullarının çocukları için ilk proleter bayramını düzenlediklerini ilan ede­ rek, daha geniş katılımlı bir çocuk bayramı organize etmek için diğer kurum­ ları omuz vermeye davet etti.48 Bu etkinliklerin her biri ayrı ayrı geliştiriidi ve Ekim kutlamalarının hemen öncesinde bir araya getirildi.

Antseloviç'in Merkez Büro tarafından geliştirilen Ekim şenlikleri progra­ mıyla ilgili kapsamlı bir "nihai" rapor sunduğu Petrograd Sovyetinin ı Ka­ sım' daki genişletilmiş genel oturumunda, çocuk etkinlikleri hakkında hiç­ bir şeyden söz edilmemesi dikkate değerdir. 6 Kasım gibi geç bir tarihte bile, Petrograd'ın günlük basınında yayımlanan bayram programlarında çocuk etkinliklerinden bahsedilmiyordu. Bayramın üçüncü gününde "orkestralar, otomobiller, çiçekler, sanatçılar, yöneticiler vs. her şey çocukların emrine ama­ de olacak" şeklindeki ilk kamuoyu duyurusu, 6 Kasım gününün sonlarında yayı mlanan ve dolaşıma çıkarılan bayram organizatörleri yönergelerinde yer aldı. Yönergelerde çocuk yürüyüşü için ayrıntılı bir plan, Saray Meydanı'nda bir çocuk gösterisi ve konseri ve Kışlık Saray' da konserler ve film gösterimieri yer alıyordu. Katılması beklenen otuz bin çocuğa beyaz ekmek ve elma gibi ikramlarda bulunulacaktıY Görünen o ki, tüm güne yayılan çocuk bayramı, "aşağıdan" örgütlenen kent genelindeki birkaç bayram etkinliğinden biriydi.

Petrograd Sovyetinin ı Kasım' daki genel oturumu, Zinovyev'in, bölge­ sel Yoksul Köylü Komiteleri Kongresi için Petrograd'a akın eden çok sayıda köylü delege hakkındaki coşkulu sözleriyle başlamıştı; Zi novyev kongreyi, Bolşeviklerin köylülüğün desteğini kazanma kampanyasında mesafe kay­ dettiğinin bir işareti olarak yorumlarken; Orta Avrupa' daki halk kalkış­ malarını da, Rus model ini örnek alan sosyalist devrimin küresel ölçekte zaferine giden kararlı adımlar olarak görüyordu. Antseloviç'in sunduğu plan, genel olarak Andreeva'nın 24 Eylül ' de Petrograd Sovyetine sunduğu iki günlük geniş kutlama planıyla uyuşuyordu.50 Başka kaynaklar bir ke­ nara, Antseloviç'in sunuşu bile Merkez Büronun bir bütün olarak bayrama ve ayrı ayrı unsurlarına atfettiği önemi yansıtıyor. Antseloviç'in belirttiği gibi, Rusya' daki sosyalist devrim, o sırada Batı' da yaşanmakta olan önemli gelişmelerle doğrudan alakalıydı. Dolayısıyla, Petrograd' daki "Ekim" kutla­ ması, çok önemli bir uluslararası mesaj taşımak zoru ndaydı. Aynı zamanda, o dönemde Batı' da yükselen devrimler bir yana, tek başına Rusya' da işçi ik­ tidarının tam bir yıl boyunca ayakta kalması bile bir bayramı hak ediyordu.

Anmanın ağır yük altındaki kitlelerin yorgunluğunu atmalarını mümkün kılacak bir şekilde kurgulanması değil, aynı zamanda büyük bir çığır açan başarılarının bilincine varmaları da önem arz ediyordu.

" Dünya Tarihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

Antseloviç'e göre, Petrograd'ın tüm askeri ve proleter güçlerinin " kendi­ mizi" burjuvaziye, kentin işçi sınıfının gücünü tüm dünyaya gösterecek şe­ kilde seferber edilmesi çok elzemdi. Smolni, ilk günkü şenlikterin merkezi olarak belirlenmişti; çünkü orada alınan kararlar, sadece Rus proletaryasının değil, tüm insanlığın ömründe yeni bir çağın açıldığını gösteriyordu. Mars Meydanı'nın odak noktası olması kabul edilmedi, çünkü Antseloviç'in söyle­ diği gibi, "bir yıl geçti ve elimizde sadece cesetler yok, proletarya iktidarı da [hala] elimizde." İlk günün proletarya diktatörlüğünün muzaffer mücadelesini temsil etmesi amaçlanırken, ikinci günün işçi sınıfının çabaları sayesinde elde edilen başarıları sembolize etmesi hedefleniyordu. Merkezde, Rusya' daki ilk proleter sarayının açılışı olacaktı. Orada açılışı yapılacak devasa metal işçisi heykelinin taşıdığı sembolik değeri anlatmak için, Antseloviç, hey­ kelin meşhur Belçikalı heykeltıraşın metal işçisini derin düşünceler içinde tasvir ettiği eserine denk bir eser olacağını açıkladı. Belçikalı'nın heykeli, İkinci Enternasyonal döneminde işçi sınıfının durumunu temsil ediyordu.

Emek Sarayı'nın önündeki metal işçisi i mgesiyse, yeni dönemin işçilerini sembolize ediyordu. "Metal işçisi uyandı, ayakta ve elindeki çekiçle ülkede­ ki tüm şiddeti eziyor." Sendikanın ikinci gün kent genelindeki işçileri ör­ gütlemesiyse, " [yeni] bir yaşam ve [yeni] bir ekonomi ve işçi sarayları inşa eden bu işçi neferlerini sembolize ediyor" du. İşçiler, bu ikinci günde Nevski Bulvan'nda gösteri yapıp burjuva muhitlerine sel olup akacaktı. Antseloviç, şöyle diyordu: "Proletarya henüz buraya yerleşmeye vakit bulamadı. Fakat caddeler ve tüm burjuva muhitleri onun elinde.

Orada patronun kim ol­ duğunu göstermek zorunda." Antseloviç, raporunun son bölümünde bayra­ mın yerellikteki eğitsel işlevine yaptığı vurguyu tekrarlıyordu: Her birimiz, eşlerimizi ve kız kardeşlerimizi [şenliklere] katmalıyız, böylece tüm yoksullarımız sokaklarda olsunlar. İşçi bölgelerinden çıkıp kentin merke­ zine gideceğiz. Her birimiz katılmalıyız ki, gösteri büyük olsun, en geri kitleler Bizim için bu gösteri, sadece egzersiz vakti değildir bile katılım sağlasın.

Komünistleri eğiten ve doğuran büyük bir okuldur. Yürüyüş kolundaki her işçi, gücünü hissedecek . . . ve en ürkekleri bile hep birlikte işçilerin büyük iktidarını hissedecektir.51

Ekim Devrimi için "işçi sınıfının ve yoksul köylülüğün paskalya bayra­ mı" diyen bir köylüye atıfta Zinovyev, "Kızıl Paskalya" kutlamasının görkemli geçmesini ümit ettiğini ifade ediyor ve Antseloviç'in raporunun sadece bilgi­ lendirme amaçlı olduğunu belirterek, konuya burada nokta koyuyordu. 52

Petrograd' daki Ekim bayramına katılım, "davet" usulüyle yapıldı. Sov­ yetler, Bolşevik/Komünist Parti, sendikalar, diğer onaylanmış kurumlar, kent organları, yabancı fahri konuklar, Bolşevik ve bağımsız işçiler, köylüler, Kızıl

355

1

•

356 ! Bolşevikler Iktidarda

Ordu askerleri ve Baltık Filosu denizcilerinden yetkililer ve denizciler için şenlikler tasarlandı. Gıda tedariki sağlayanların dışında zorunlu çalışmaya tabi tutulan eski üst ve orta sınıf mensuplarının, bayramiara katılması isten­ miyordu. "Bıvşiye liyudi" ("eski insanlar", deklaseler) ve muhalefet partileri­ nin üyeleri (bilhassa Sol Sosyalist Devrimciler) ve onları destekleyen işçi ve köylü "çeteleri" özellikle dışlananlar arasındaydı.

Ekim başında Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi, Menşeviklerin hakim olduğu matbaacılar sendikasının bayram yürüyüşlerine katılmasını yasakla­ yınca, bu politika belirginleşti. 53 Petrograd' daki Sovyet yetkilileri, yıldönü­ münün yaklaştığı günlerde, şenliklerde matbaa işçilerini temsil edecek Bolşe­ viklerin kontrolünde bir "Kızıl Matbaacılar Sendikası" kurulması için derhal girişimde bulundu.54 Her bir katılımcı unsurun beşer dakikalık aralıklarla duracağı noktanın tam olarak tespit edilmesinin ve Merkez Büroya bağlı yü­ rüyüş bölümünün belirlediği güzergaha göre yapılacak yürüyüş düzeninin ayrı ntılandırılmasının sebebi, kısmen izinsiz kişi ve grupların girişine engel olmaktı.55 Merkez Büro, ücretsiz tiyatro ve konser biletlerinin sıradan işçilere ve köy­ lülere ulaştırmak, onların anlık da olsa seçkin kültüre erişmelerini sağlamak, onlara görecekleri ve yapacakları birçok şey sunmak ve en önemlisi de eğlen­ me fırsatı tanımak için çok çalışıyordu. 56 Bunun aksine, yedisi sabahında ya­ pılacak Marx anıtı açılışı, akşam ki Petrograd Sovyeti tören konseri ve toplan­ tısı ve sekizi akşamı yapılacak görkemli Emek Sarayı açılışı dahil en prestijli etkinliklere sadece hükümet ve partinin tepe yöneticileri, yabancı konuklar ve kitle örgütlerinden seçilen az sayıda delege katılabilecekh. 57 Merkez Büronun coşkulu planları ve Petrograd'ın o dönem içinde bulun­ duğu zorluklar göz önünde tutulursa, bütün inşaat projelerinin tamamlanma­ sının imkansız olduğunun anlaşılması sürpriz değildi. Küçük suçlar, Merkez Büroyu rahatsız ediyordu -en yaygın suçlar, gün içinde sahte Merkez Büro temsilcilerinin yetkisiz bir şekilde inşaat malzemesi talebinde bulunmaları ve geceleri inşaat alanlarında yaşanan hırsızlıklardı. Büro temsilcisi numarası yaparken veya inşaat alanlarında hırsızlık yaparken yakalanan suçlular, "sa­ vaş hukukuna göre cezalandırılmak"la tehdit edildi.58 Yerel düzeydeyse, böl­ gesel Sovyet bayram komisyonları, Merkez Bürodan bütçe ödeneği alan çapa­ noğullarıyla karşı karşıya geliyor ve bu çoğu zaman onları alternatif destek kaynakları aramaya ya da kendi yaratıcılıkianna bağlı kalmaya zorluyordu.59 Bayram planlayıcılarının önemli bir kaygısı da şenlikler esnasındaki gıda tedarikiydi; fakat bu endişe, Merkez Büronun 19 Ekim'deki toplantısında gi­ derildi. Kuzey Obiastı Sovkom'u Gıda Tedariki Komiserliğinden bir yetkili­ nin raporunda, yaz mevsimi ve sonbahar başındaki zor günlerde stokladıkla­ rı erzakları bayram için tahsis ettiklerine değiniliyordu. Komiserlik aniden, adeta sihirli bir değnek değmiş gibi, bol miktarda et, yağ ve hatta francala temin edebilecekti. 60

"Dünya Tarihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

Petrograd yetkilileri, Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü kutlamaları­ nı başından itibaren iddialı rakipleri Moskova karşısında Kızıl Petrograd'ın dünya sosyalist devrimine öncülük etme özlemini değerlendirme fırsatı ola­ rak görüyordu. Bu düşünce, Mart ortasından beri ulusal hükümetin telaşla Petrograd'dan taşınmasıyla şekillenen, Petrograd ve Moskova arasındaki eski rekabetin kısmen bir uzantısıydı. Daha sonra iki "başkent" hükümeti arasın­ da süregiden çatışmalar rekabeti kızıştırdı. Petrograd' daki bayram hazırlık­ larının daha ilk aşamasında, Petrovski ile Zinovyev arasında, Petrovski'nin Kuzey Koruünleri Birliğini resmen tanımaya yanaşmaması konusunda sürekli tartışma yaşandığı ortaya çıkmıştı. Petrovski, 10 Ekim'de İzvestiya'ya verdiği bir röportajda Kuzey Komünü'nü Sovyet anayasasını ve Sovyet devlet yapı­ lanmasını ihlal eden bir tür özerk, kendinden menkul bölgesel yönetim örne­ ği olarak tarifleyince, tartışma daha da alevlendi. Tam da Petrograd'ın devri­ min başkenti olarak bayram konusunda hararetle üstünlük kurmaya çalıştığı bir zamanda Petrovski'nin yaptığı saldırıya güçlü bir karşılık verilmeliydi.

Kuzey Obiastı Sovkom'u İçişleri Komiseri Raviç, 17 Ekim' de yayımladığı açık mektupla sert bir karşılık verdi. Kuzey Obiastı hükümetinin yapısını liderlik ve yetki boşluğunun doldurulması ihtiyacı açısından halktan gelen baskılar karşısında zorunlu bir duruş olarak niteleyen Raviç, Petrovski'yi cahillikle, üçkağıtçılıkla ve dar kafalılıkla itharn etti.61 Moskova' daki Bolşevik Merkez Komitesi, bir hafta sonra Petrograd'ın Mos­ kova'daki Altıncı Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin takvimini 5 Kasım'a (daha sonra 6 Kasım olarak değiştirildi) çekerek bayram sırasında üstünlüğü­ nü kabul ettirme planiarına köstek oldu. Acilen çağrılan bu kongrenin temel amacı, çok yakında sona erecek olan dünya savaşının Sovyet Rusya'nın ulusla­ rarası durumu ve bu bağlamda acil askeri görevleri üzerindeki etkilerine iliş­ kin Lenin'in görüşlerinin tartışılacağı ulusal bir tartışma zemini yaratmaktı. İkinci amaç, taşradaki Sovyet kurumlarında reform yapılması tartışmasıydı.

Ancak Sverdlov, 22 Ekim'deki MYK toplantısında, acil kongre takvim inin, Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü kutlamaları Moskova' da başlayacak şe­ kilde ayarlandığını ortaya koydu. Bu amaçla, planlanan kongre gündeminin ilk maddesine göre Lenin "Sovyet İktidarı nın Birinci Yıldönümü" üzerine bir konuşma yapacaktı.62 Zinovyev, acil bir kongrenin toplanacağı duyumlduğu sırada Ural cep­ hesi gezisindeydi. Zinovyev döndükten sonra Lunaçarski'yle beraber, tüm Rusya' dan bölge temsilcilerini Petrograd 'daki bayram şenliklerine çekerek, Moskova'nın " koz"una cevap vermeye çalıştı. Severnaia ko m m u na 'nın arka arkaya üç sayısının ön kapağında yayımlanan davetlerinde şöyle yazıyordu: Petrograd Sovyeti ... ve [ Kuzey Obiastı Sovkom'u] Moskova Sovyetini ve [ülke çapındaki] tüm kent, bölge, kır ve köy Sovyetlerini, Petrograd'daki Ekim Devri-

357

358

1 B olşevikler iktidarda mi kutlarnalarına delege göndermeye davet eder. 25 Ekim (7 Kasım) Devrimi, Petrograd'da gerçekleşti; tüm sosyalist devrimimiz boyunca öncü rol, Petrograd proletaryasının oldu [ve] Ekim savaşımızın kurbanları, Petrograd'da yatıyor. Pet­ rograd'daki bayram, Rusya geneline yayılan bir karaktere sahip olmalıdır. Bu se­ beple, Sovyetlerimizden Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ne delegeler gönderir­ ken, aynı zamanda bayram için iki-üç günlüğüne bir ya da iki kişi göndermesini talep ediyoruz.

Zinovyev, Lunaçarski63 *

*

*

Ekim bayramı yaklaştıkça, Petrograd'daki Sovyet yetkilileri, temel ola­ rak önemli inşaat projelerinin tamamlanmasına, eski rejimin sembollerinin gizlenmesine veya yok edilmesine, bayram etkinl iklerinde halkın katılımı­ nı en üst noktaya çıkarmaya ve Bolşevik muhaliflerinin etkinl ikleri sekte­ ye uğratmamasını garanti altına almaya odaklanıyordu. Birçok dekorasyon projesinin tamamlanmasının önündeki en büyük engel, bölgelerden çok sayıda işçi getirilmesine rağmen bu görevler için yeterli sayıda inşaat işçi­ si istihdam etmede yaşanan güçlüktü. Kasım başında, Petrograd kentinin bayramla ilgisi olmayan tüm inşaat ve restorasyon projesi yöneticilerine, maiyetlerindeki tüm marangozları, doğramacıları, boyacıları ve vasıfsız iş­ çileri görevlendirmeler için Merkez Büroya göndermeleri emredildi. Derhal görev yerine gelmeyen inşaat işçileri, yine ağır cezalada tehdit edildi.64 Eski rejimin sembollerini gizleme veya yok etme çabası bir dizi şekilde gerçekleşti. Küçük heykeller, tablolar veya benzer sanat ürünleri yok edildi veya saklandı. Büyük anıtlar, binalardaki imparatorluk amblemleri vb. kızıl kumaşlarla veya dekoratif panellerle örtüldü. Znamenski Meydanı'ndaki III. Aleksander'ın büyük atlı heykeli de bu şekilde kapatıldı. Antseloviç, 1 Kasım' da Petrograd Sovyetine sunduğu raporunda, "bize lanet zamanları hatırlatan" her cadde ve meydanın adının değiştirileceğini taahhüt etti.65 Pek çok cadde ve meydana, köprülere, binalara devrimci kahramanların, olayların veya kurum­ ların onuruna yeni isimler verildi. Örneğin, Nevski Bulvan 25 Ekim Bulvarı, Liteinyi Bulvan Volodarski Bulvarı, Suvoroski Bulvan Sovyet Bulvarı, ivan Caddesi Sosyalist Caddesi, Saray Meydanı Yuritski Meydanı, Znamenski Mey­ danı Ayaklanma Meydanı, Taurida Sarayı Yuritski Sarayı, Soylular Köprüsü Cumhuriyet Köprüsü ve Polis Köprüsü ise Halk Köprüsü oldu.66 Ekim'in ikinci yarısı boyunca, basında bayram hazırlığıyla ilgili haber­ ler iyice arttı. Sovernaia kommuna, 24 Ekim'de Mars Meydanı'nın nasıl de­ kore edileceğine ilişkin ayrıntılı ve coşkulu haberlere yer verirken, ardından günlük olarak bayramla ilgili diğer önemli inşaat alanları hakkında benzer şekilde coşkulu tanıtımlar yayımladı. 67 O zamanlar Petrograd 'ın politik lider­ lerinin Pazar günleri öğleden sonra yapılan toplantılada önemli konularda haftalık konuşmalar yapması bir gelenekti. Bu kitlesel toplantıların 27 Ekim

"Dünya Tarihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

Pazar günkü teması, "Büyük Yıldönürnü"ydü. Konuşmalara ilişkin basında­ ki haberlerde, üst düzey Petrograd Bolşeviklerinin, Ekim Devrimi'nin ulusal ve uluslararası zaferlerine ve uluslararası devrimin öncüsü olarak Petrograd proletaryasının yaklaşan kutlamasına coşku katmak için kentte dolaştığına işaret ediliyordu.

Günlük haber bültenleri, gıda üretilen uzak bölgelerden devrimin baş­ kenti "Kızıl Petrograd"a Ekim şenlikleri için hediye mahiyetinde alışılmadık miktarda tahıl ve hatta lezzetli yiyecekler gönderildiği haberini veriyordu. 1 Kasım' da, devrimci proletaryanın bayram sofrası için Orlovski Bölgesi'nden Petrograd'a on bin kaz sevkiyatı yapıldığı duyuruldu.68 Haberde ayrıca kent­ teki fırınların olağanüstü miktarda tahıl aldığı ve altısı gecesi dükkanlara da­ ğıtılrnak üzere 5-6 Kasım gecesi 225 gramlık ekmekler pişirileceği de belirti­ liyordu.69 Açlık çeken bir kenti bayram ruhuyla donatmak için bundan iyi bir haber olabilir miydi?

Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi, 2 Kasım' da, bayram sırasında fab­ rika işçilerine ve beyaz yakahiara tam ödeme yapılacağını belirten bir karar yayırnlayarak işçilerin endişelerine karşılık verdi ve Ekim şenlikleri sırasında halkın ruh halini yansıtan önemli bir sorun çözüme kavuşturulrnuş oldu. Bu karara göre, bayramda çalışan herkese çift maaş ödenecekti/° Fabrikalarda­ ki kadınlar kutlarnalara düşmanca olmasa da soğuk yaklaştığı için, bayram planlayıcıları kadın işçilerin tutumuna özel önem atfediyordu. Krasnaya gazeta nın 20 Ekim'deki başyazısında, fabrikalardaki kadınların aklını başı­ na almala rının ve alışılageldik politik edilgenliklerinden kurtulmalarının ni­ '

hayet zamanının geldiği ifade ediliyordu. "işçi Sınıfı Neden Ekim Devrimi'ni Kutluyor" adlı diğer bir yazıda da, Sarnoilava, tekstil atölyelerinde ve tütün fabrikalarında çalışan kadınları özel olarak eleştirdi. Bununla birlikte, fab ­ rikalardaki kadınların Bolşevizrni desteklerneye yanaşmaması dediği temel sorun aslına bakılırsa yaygın bir dururndu. Ekim Devrimi'yle elde edilen ta­ rihsel kazanımları sıralayan Sarnoilava, "Ekim" kutlarnalarına katılmak is­ temeyen ve daha kötüsü kutlarnaları bir "Yahudi bayramı" olarak gördükleri için şenlikler sırasında çalışmakta ısrar eden kadınları eleştiriyordu. Sarnoi­ lava, "Bu satırları okuyan her bilinçli kadın işçinin yüzü utançla kızaracaktır" diye hayıflanıyordu.71 Petrograd Bolşevikleri, muhaliflerinin bayramı altüst etme girişimlerine engel olmak amacıyla hal:1 serbest olan potansiyel açıdan sorunlu önemli ve orta düzey yüzlerce insanı tutukladı. Bu son baskın, 4/5 Kasım gecesi başladı.

Hücreye atılanlardan ikisi Obuhov fabrikasından Sosyalist Devrimci Grigo­ ri ve Aleksey Ererneev idi; Grigori, Voladarski suikastinin ardından önceki Haziran' da tutuklanmış ve kısa bir süre gözaltında tutulrnuştu.72 Toplanan­ lar arasında, Kızıl Terör başladığında tutuklanacaklar listesinde yer almasına rağmen büyük tutuklama dalgası sırasında gözden kaçan muhalefet liderle-

359

360

j Bolşevikler İktidarda rinden biri olan, Kadet Merkez Komitesi üyesi Aleksander Izgoev de vardı.

Anılarında, 4/5 Kasım gecesi bir grup asker ve denizcinin dairesinde ayrıntılı bir arama yaptığını, bir sürü yazısına el koyduğunu ve onu yerel polis kara­ koluna götürdüklerini ifade ediyordu. Bayram öncesinde toplanan diğer kırk kurbanla birlikte bir nezarethanede tutulmuştu. 1917 ilkbaharında bölgesel duma seçimlerinin aday listelerinde yer almalarının, Izgoev ve hücre arka­ daşlarını bir araya getiren tek ortak nokta olduğu kısa süre içinde anlaşıldı; Rus tarihinin ilk gerçek demokratik seçimlerine ait bu listeler, tutuklanan kişilerin kimliklerini ve adreslerini tespit etmek için kullanılmıştı.73 Merkez Büro 6 Kasım' da, yürüyüşler ve halka açık diğer etkinliklerden sonra yapılacak konuşmaların birer açık tartışma forumuna dönüşmesine en­ gel olunması yönünde talimatlar yayınladı. Açık hava mitinglerine katılacak konuşmacılara sadece belirlenmiş noktalardan, platformlardan veya taşına­ bilir kürsülerden konuşmaları talimatı verildi; mitingler bir saati aşmayacak, bölgesel Sovyetler tarafından seçilen ajitatörler açılış selamlaması yapacak ve tüm konuşmacılar akredite edilecekti. Her bölgesel Sovyet, yerel tiyatro ve müzik etkinliklerinde Merkez Büronun belirlediği esaslara uygun kısa selam­ lamalarda bulunmakla sınırlı ajitatörler temin etmekle sorumluydu. Benzer şekilde, Petrograd Sovyetinin belirlediği temsilciler, büyük halk tiyatroların­ da yazılı kısa selamlamalar yapacaktı.74 Aynı zamanda, Petrograd ve Petrograd Bölgesi askeri komiseri, yereldeki tüm Kızıl Ordu kuvvetlerini alarm durumuna geçirdi. Kızıl Ordu personeli­ nin izinleri iptal edildi. Sovyet iktidarına karşı ajitasyon yapanlar şöyle dur­ sun, şüpheli gördükleri herkesi derhal tutuklamaları için elli kişilik süvari birliklerine kentin merkezi noktalarında geceleri devriye gezme emri verildi.

Hükümet binaları, Devlet Bankası, Peter ve Paul Kalesi, önemli köprüler, te­ lefon ve telgraf istasyonları ve postanelerde güvenlik sıkılaştırıldı.75 Ayrıca, bölgesel Sovyetler bayram sırasında acil durum halinde sınırsız yetkiye sahip "troykalar" oluşturdu.76 Önemli bir ayrıntı olarak, güvenlik konusunda Baltık Filosu denizcile­ rinden faydalanılmadı; çünkü kentin yetkilileri, özellikle öfkeli denizcilerin bayramda huzursuzluk çıkarma ihtimalinden endişe ediyordu. 14 Ekim'deki başarısızlıkla sonuçlanan başkaldırının elebaşı oldukları gerekçesiyle yargı­ lanan on bir denizcinin infaz edildiğinin gecikmeli olarak 30 Ekim' de ka­ muoyuna açıklanmasıyla birlikte, bu kaygılar daha da arttı. Petrograd Sov­ yeti Yürütme Komitesi, 2 Kasım'da özel olarak Asker bölümünün denizciler arasında örgütlenme çalışması yürütme veya onların yaşam koşullarını geliş­ tirmede başarısız kaldığını ifade etti.77 Dolayısıyla, bu bölümü azarlamış ve yeniden organize etmiş oldu; Bolşevik düşmanlarının planladığı karışıklıklar hakkında da pek çok uyarı yayınlandı. Petrograd Sovyeti, gemi mürettebat­ larına ve seferberlikteki denizcilere seslenerek, Sol ve Sağ Sosyalist Devrim-

" D ü nya Tar i h i n i n En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

i 361

cilerin kuvvetiere sızdığını ve yaklaşan bayram günlerinde Sovyet iktidarına karşı eylemler planladığını iddia etti. Çağrıda, "Bu Beyaz Muhafızlar, bazı nedenlerden ötürü çoğu zaman size bel bağlıyorlar, denizci yoldaşlarımız" deniliyordu. "Eğer 'Sol' ve/veya Sağ Sosyalist Devrimci provokatörler, [ya da] Kara Yüzler subayları denizci gibi giyinip [aranızda] dolanırlarsa, onla­ rı derhal Gorohovaya 2'ye götürün."78 O sırada yapılan başka bir çağrıda ise şöyle bir uyarı yapılıyordu: "karşı-devrimci grupların Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü kutlarnalarına engel olmakla görevlendirildiğine dair pek çok kaynaktan bilgi geldi." "Tüm dünya proJetaryası Rus işçi ve köylülerin öncülüğünde, burjuvaziye karşı nihai savaşın içinde; dolayısıyla bayramımız, devrimci sosyalizmin zaferi için dünya çapında büyük bir kutlamaya dönü­ şüyor." Çağrı, şu ifadelerle son buluyordu: "işçi-köylü iktidarının düşmanla­ rının yapacakları eylemlerle bu günlere gölge düşürmesine izin veremeyiz."79

Ekim bayramının ana temaları, 7-9 Kasım tarihlerinde Petrograd 'da çı­ kan tek gazete olan, Petrogradskaia Pravda, Severnaia kommuna, Krasna­ ya gazeta, Vooruzhennyi narod gazetelerinin ortak yayını God proletarskoi revoliutsii'nin (Proletarya Devrim i'nin Bir Yılı) ve Petrograd ajanslarının başyazılarında ve haberlerinde canlı bir biçimde aktarıldı. Bu temaların en önemlisi, büyük ölçüde Ekim 1917'de Petrograd'da tutuşan devrim ateşinin bir sonucu olarak, tüm Avrupa'nın belki de nihai devrimci patlamaların eşi­ ğinde olduğu ve yıldönümünün Rusya' da Sovyet iktidarının ayakta tutulması mücadelesinde önemli bir dönüm noktasıyla çakıştığıydı. Devrimci Rusya'nın tek başına hayatta kalma mücadelesi verdiği bir dönemde dünya devriminin patlak vermesi için sancılı bekleyiş, adeta sona eriyordu.

Lunaçarski ve Zinovyev, 7 Kasım' da yaptıkları konuşmalarda Petrograd ve Smolni'yi "dünya sosyalist devriminin beşiği"80 olarak gösterirken, A. Naglovski Proletarya Devrimi'nin Bir Yılı'nın 7 Kasım sayısında, kendinden emin bir şekilde " [Ekim Devrimi'nin tahkimindel en zor dönemler ve aşa­ malar aşılmıştır" diyordu. 81 Lunaçarski, aynı gün Plamya dergisinde çıkan "Büyük Yıldönümü" yazısında, kesin bir dille tüm Avrupa'nın 1919'da Ekim Devrimi'nin ikinci yıldönümünü kutlayacağım ifade ediyordu. Bununla bir­ likte Petrograd, dünya sosyalist devriminin başkenti ve tüm dünyadan işçi ve köylü vekilieri Sovyetler kongrelerinin olağan toplantı merkezi olmaya devam edeceği için, hiçbir yerde Petrograd' daki gibi bir kutlama yapılmayacaktı.82 Bu Petrograd merkezli coşkulu hava, o dönem pek çok Petrograd yetkilisi için geçerliydi. Zinovyev, Proletarya Devrimi'nin Bir Yılı'nın ilk sayısındaki başyazıda şu coşkulu ifadeleri kullanıyordu: "Öncülümüz olan Paris Koroün­ cüleri yalnızca birkaç hafta iktidarda kaldılar. Rus işçileriyse bir yıldır ikti­ darda." Paris işçileri yenik düştü, diye devam ediyordu, çünkü bizim aksimi-

362

i Bolşevikler iktidarda ze onlar, ülkenin geri kalan kısmı tarafından desteklenmiyorlardı. İşçi sınıfı dünyanın diğer yerlerinde Rusya'nın mücadelesine mesafeli durursa, Ekim Devrimi'nin zaferi kalıcı olamaz diyen Zinovyev, mutlak bir dille bunun böy­ le olmayacağını ifade ediyordu.

Zinovyev, bu başyazıda dünyadaki devrimci gelişmelerin yakın vadedeki seyri için şunları öngörüyordu: Önümüzdeki birkaç gün içinde Avusturya'da ve Macaristan'da cumhuriyet kuru­ lacak ... Viyana, Budapeşte ve Prag'da devlet iktidarı işçi ve asker vekilieri Sovyet­ lerine geçecek. Yakında devrim Avusturya'd an İtalya'ya sıçrayacak ... Milana'da ve Roma'da Sovyetleri göreceğimiz günler yakındır. ... Alman işçi sınıfının [yakın) zaferi kaçınılmaz [ve) kızıl bayrak Berlin sernalarına kalıcı olarak çekildiğin­ de, aynı bayrağın Paris'te de dalgalanacağı anın uzak olmadığı görülecek ... İn­ giltere başkentinin, Avrupa'nın geri kalan kısmındaki sosyalist rejimlerle birkaç sene yan yana yaşaması mümkün. Ancak, Rusya, Avusturya, Almanya, Fransa ve İtalya'da sosyalizm gerçeklik kazandığı andan itibaren İngiliz kapitalizminin de sonu gelmiş olacak.83

Bir başka önemli bayram teması ise, Kızıl Ordu birliklerinin giderek ye­ nilmez bir güce ulaşmasıydı. Devrimin muhafızları ve gururu olarak Baltık Filosu denizcilerinin yerini almaya başlamışlardı. L. Viborgskaya, 8 Kasım' da Proletarya Devrimi'nin Bir Yılı'ndaki dikkat çeken yazısında, meseleyi şu şe­ ki lde ortaya koyuyordu: Bugün [7 Kasım'd a] Petrograd'ın caddelerinde ve meydanlarında gezen her in­ san, bütün dekorasyonların ve platformların güzelliği bir yana ... günün en gör­ kemli manzarasının Kızıl Ordu'muz olduğunu kesinlikle kabul edecektir Bir yıl önce, elimizde sadece küçük ve cesur bir işçi Kızıl Muhafızlar grubu vardı.

Bugün, Emperyal Avrupa'nın bile övgüler düzrnek zorunda kaldığı bir orduya sahibiz.

6 Kasım gece yarısı, Peter ve Paul Kalesi'nden yirmi beş pare top atışıyla Petrograd' da Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü kutlamalarının başladığı işareti verildi. Bayram projelerini tamamlamak için inşaat alanlarında ko­ şuşturan marangozlar ve ustalar, ertesi gün boyunca sürecek olan soğuk ve şiddetli yağmur altında ıslanmıştı. Günün büyük yürüyüşüne öncülük edecek İkinci Kent Bölgesi'nden kalabalıklar, sabah 7. 30'da yerel Sovyet genel mer­ kezinin önünde toplanmaya başladı. Onlar toplanırken, etrafıarında dolaşan kadınlar cephedeki Kızıl Ordu birliklerine hediye almak için para topluyor­ du. Peter ve Paul Kalesi'nden yedi pare daha top atıldıktan sonra, saat tam 8.00' de Emek Sarayı'ndan başlayarak İkinci Kent bölgesel Sovyet binasına ve Petrograd'ın diğer on bölgesel toplanma noktasına ilerleyecek yürüyüşü başlatmak üzere kamyonlara bayram broşürleri ve pankartlar yüklendi, bir trompetçi bindi. Ardından önde İkinci Kent bölgesel Sovyet i flamasını taşıyan

" D ünya Ta rihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1 363

başkan, arkada yerel Kızıl Ordu birliği, İkinci Kent bölgesel Sovyeti liderliği, Bolşevik Parti bölge komitesi ve muhtelif yerel kent ve emek örgütleri üye­ leri, yürüyüş bandosu eşliğinde işçiler ve aileleriyle beraber hep bir ağızdan En ternasyonal'i söyleyerek, dolambaçlı bir yol üzerinden yağmur ve çamur içinde bata çıka Smolni'ye doğru ilerlemeye başladılar. Bu rutin, gün boyunca aralarda Petrograd'ın diğer bölgesel toplanma noktalarında da tekrar edildi.84

Mars Meydanı'ndaki kutlamalar, 7 Kasım 1918. Krasnyi Petrograd, 19 19.

Petrograd 'da 7 ve 8 Kasım'daki bayram yürüyüşlerine katılanların sayısı­ na dair güvenilir tahminler yok. Tüm dikkatini Almanya'nın yenilgisine ve Orta Avrupa' da genişleyen devrimci yükselişlere çeviren dış basın, Bolşevik­ lerin bayramını tamamen görmezden geldi. Proletarya Devrimi'nin Bir Yılı na bakılırsa, 7 Kasım'daki katılım bütün beklentileri aşmıştı (ertesi gün de aynı durum geçerliydi). Devrimci ayaklanmaların arkasında Sovyet iktidarının olduğu ve Mirbach'ın katillerinin cezalandırılmadığı iddiasıyla, Almanların Sovyet hükümetiyle ilişkileri kestiğine85 dair 6 Kasım akşamında Sovyet bası­ '

nında yer alan bir haber, Sovyet iktidarının muhalifleri arasında Alman kuv­ vetlerinin nihayet Petrograd'ı işgal edip Bolşevizmi boğacağı söylentilerine yol açtı. Göstericiler tarafından saldırıya uğrama korkusuyla birlikte bu man­ zara, Ziniada Gippius gibi yeminli anti-Bolşevik seçkinleri bayram sırasında sokaklara çıkmaktan alıkoymuş gibi görünüyordu. Yuritski (Taurida) Sarayı yakınlarındaki Sergievskaya Caddesi'ndeki penceresinden, sarayın bahçeleri­ ni çevreleyen çitlere asılı "uzun kızıl pamuklu kumaş parçalarını ve karma­ karışık saçlarıyla devasa bir Marx portresini" görebiliyor ve Smolni'ye doğru

364

!

Bolşevikler iktidarda

yürüyenierin yüksek düdük seslerini duyabiliyor, fakat onları göremiyordu. 86 Yine de, havuç sopa politikasıyla harekete geçirilen, Almanya'nın eli kula­ ğındaki yenilgisinden ve Orta Avrupa'da patlak veren sosyal devrimlerinden enerji devşiren ve bölgelerden gelen binlerce konuktan, askeri personelden ve Yoksul Köylü Komiteleri Kuzey Obiastı Kongresi'nin köylü delegelerinden ce­ saret alan katılımcıların sayıca çokluğundan şüphe duymak için neden yoktu.

Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü kutlamaları sırasında Petrograd'da bulunan Yoksul Köylü Komiteleri temsilcileri. (Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.)

İkinci Kent Bölgesi alayının öndeki unsurları, Yoksul Köylü Komitele­ ri Kongresi'nden temsilcilerle beraber öğle vaktinde Smolni'nin önündeki Proletarya Diktatörlüğü (Lafonskaya) Meydanı'na ulaştı. Üstü örtülü Marx heykelinin etrafındaki belirli noktalara dağılarak, kızıl flamalarla süslen­ miş bir otomobilin üzerindeki portatif podyumda konuşan Lunaçarski'yi dinlediler; Lunaçarski, Petrograd Sovyetinin toplandığı noktayı " devrimin beşiği" olarak selamlıyor, Marx'a bağlılıklarını bildiriyor ve Almanya'ya ya­ yılan toplumsal devrimle ilgili son sevinçli haberleri aktarıyordu. Ardından Enternasyonal'in farklı yorumları eşliğinde heykelin açılışını izledikten son­ ra başlangıç noktasına geri yürüdüler. Birkaç dakikalık aralıklarla meydana ulaşan, " bölgeler" den gelen diğer alaylar, Marx anıtma gelince yavaşlıyor ve burada Enternasyonal melodileriyle yapılan "selamlama"ya sevinç gösterile­ riyle karşılık verdikten sonra Petrograd merkezinden yürüyerek "evlerine" dönüyordu. Bu prosedür tutanağa geçirilmişti ve yağınura rağmen aksilik ya­ şanmadan ilerlemiş gibi görünüyordu.87

" D ünya Ta rihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

Kuzey Komünü komiserleri, Karl Marx anıtının açılışından sonra: (l) Zinovyev, (2) Lunaçarski, (3) (Lunaçarski'nin arkasında) Pozern, (4) (en sağda) Evdokimov, (6) Li! ina, (7) (Lilina'nın arkasında) Lisovski, (8) Voskov, (9) Raviç.

(Bor is Sokoloff Koleksiyonu, Hoover Institution Arşivleri.)

Seçkin yabancı sosyalistlerin, hükümet ve parti yetkililerinin ve seçilmiş Sovyet ve işçi örgütleri temsilcilerinin katılacağı Petrograd Sovyeti bayram oturumu, akşam yedide başlayacaktı. Ancak, devlet operası orkestrası ve so­ listleri ve Smolni kilise korosu, oturumu başiatacak olan klasik müzik konseri için sahneye sekizden önce çıkamadı. Konser, Mozart'ın Req uiem performan­ sıyla son buldu. Açılış konuşmacısı Zinovyev bu ağıtı, devrim davasına canla­ rını veren Volodarski, Yuritski ve Petrograd Sovyetinin diğer "yüzlerce" eski üyesine ithaf etti. Bu, Zinovyev'in konuşmasındaki törensel anlardan biriydi.

Ardından birkaç dakikalığına açık sözlü davranarak, Sovyet iktidarının bir yıllık döneminde işçiler için çok az şey elde edildiği için özür diledi. "işçileri giydirip kuşatmak imkansızlaştı. Üstleri başları yırtık pırtık, yüzlerinde aç­ lığın izi var ve eşlerinin ve çocuklarının yaşamı çok güç." Her şeye rağmen Sovyet iktidarının Rusya'daki büyük başarısı, dünya genelinde "proleter kar­ deşlerini" uykudan uyandıracaktı. 88 Zinovyev'in, Bolşeviklerin Ekim' de iktidarı ele almasına şiddetle karşı çıktığı unutulmuştu. Aslında bu, Zinovyev'in zafer konuşmasıydı. Lenin'in Batı' da zafer kazanan Müttefik kuvvetlerinin Sovyet Rusya'ya said ırabileceği uyarısını yinelese de, yeni Kızıl Ordu günden güne tüm düşmanları püskür­ tebilecek güce kavuştuğu için, bunu devrimin yaşamasına dönük ciddi bir tehdit olarak görmüyordu. Dahası, Ekim'e giden yolu hatırlatarak, geri kalmış Rusya' da sosyalist devrim olasılığını reddeden ılımlı sosyalistlerle alay edi­ yordu; o dönemde, sömürülenlerin sömürenlere karşı başkaldırısının zama­ nının geldiğini görmek kolay ve netti. Muzaffer bir şekilde şu ifadeleri kullan­ dı: "Bunu bir yıl önce göz önünde bulundurmuştuk. Ve toplumsal devrimin bir yılı, öngörülerimizin doğruluğunu herkese ispatladı."

365

. i 366 1 B o l ş e v i kler I k t idarda 1

Zinovyev, bayramın katıksız coşkusunun tadını çıkarıyordu. "Batı' daki işçi sınıfının, oynayacağı rolün bilincine varacağı o uzun ve sancılı anı bek­ lerken," diyordu heyecanla, " bizim yaşıyor olduğumuz andan daha hoş bir an tasavvur etmek kesinlikle imkansızdır." "Güneş, hiçbir zaman bu kadar yakın olmadı bize. Sadece bizim değil; Fransızların, İngilizlerin ve Amerikalıların da bir Smolni'sinin olduğu günleri muhakkak göreceğiz [ bütün bunlarla birlikte] tüm ülkelerin işçileri, [bizim] Smolni'mizi yücelerin en yücesi olarak görecekler." Zinovyev'in kapanıştaki "Yaşasın en iyilerin en iyisi, Petrograd proletaryası! " "Yaşasın yaşanan ve yaşanacak olan devrimler!" "Yaşasın sev­ gili Smolni!" sloganlarını, Enternasyonal çalan orkestranın çıkardığı sesler ve Neva Bölgesi'nin simsiyah gökyüzünde patlayan havai fişekler bastırdı.

Zinovyev, konuşmasının ardından onu Moskova'ya, Altıncı Tüm-Rusya Sov­ yetleri Kongresi'ne götürmek için yakındaki Nikolayevski İstasyonu'nda bek­ leyen trene doğru hareket etti. 89 Zinovyev konuşurken yağmur dinmişti. Kış soğuğuna aldırış etmeyen işçi ve asker grupları ve aileleri, ışık ve havai fişek gösterilerini seyretmek için köylü gruplarıyla birlikte Neva kıyılarını doldurmuştu. Dönemin standartla­ rı düşünüldüğünde, tam görülesi bir manzara olmuş olmalıydı. Bir gözlem­ ciye göre, 7 Kasım akşamına doğru Neva "büyülü bir görüntü" ile kaplan­ mıştı. Deniz uçakları, suyun üzerinde Mars Meydanı'na doğru bir ileri bir geri gidiyordu. Gemilerin üzerinde onları birbirine bağlayan parlak renkli ışıklı halatlar diziliyken, gökyüzünü tarayan projektörler, kıyıları dolduran seyircilerin ilgisini çekiyor ve onları eğlendiriyordu. Tam o anda bir gemiden fırlatılan roket gökyüzünde kıvılcım şelalesi yaratıyor, ardından tüm gemiler­ den yayılan raketler ve mavi işaret fişekleri, saatlerce süren bir ışık yağmuru ortaya çıkarıyordu. Işık gösterileri geceye kadar devam ederken, "gökkubbe altında" ücretsiz film gösterimieri ile müzik ve tiyatro oyunları tüm kentten sıradan insan kalabalıklarını cezbediyordu.90 Önemli Rus ve Sovyet kültürü tarihçilerinden Amerikalı Richard Stites, bu etkinlikler için sahnelenen çeşit­ li dekorasyonları etkili bir dille betimler: 7 Kasım'da Petrograd'daki dekor muhteşemdi ve Mstislav Dobujinski, Natan Alt­

man, K. S. Petrov-Vodkin ve Boris Kustodiyev gibi önemli sanatçılar tarafından uygulanmıştı. Dobujinskiy, Zaharin'in Deniz Komutanlığının klasik güzelliğini koruyarak, temaya deniz flamaları, küçük bayraklar ve çapalar ekleyerek Neva Nehri boyunca çirkin yapıları gizlemişti. Öte yandan Altman, Saray Meyda­ nı'ndaki otokratik mimarinin anıtsallığını ... modernİst tasarımlar arkasında bü­ tünüyle yok etmeyi denedi. Sonuç, şölensel bir zenginlik ve fakat aynı zamanda, tartışmasız bir iktidar merkezi olarak Petrograd'ın görününümde bir sadeleşme oldu.91

Eldeki tüm verilere göre, Petrograd'ın hiç şahit olmadığı kadar kitlesel bir bayramdı bu.

" Dünya Ta rihinin En Büyük Olayı"nı Kutlamak

1

Odak noktası Smolni' den Emek Sarayı'na kayarken, ertesi günkü işçi kutla­ maları da olağanüstü geçiyordu. O gün kitlesel yürüyüşlere katılanlar, bilinçli bir şekilde Nevski Bulvan yakınlarındaki seçkin muh itlere yönlendirilmiş ve bölge saatlerce işgal edilmişti. Üst düzey yürüyüşçülerin -sendika temsilci­ leri, hükümet üyeleri, üst düzey Bolşevikler ve Çalışma Halk Komiserliği ve SNKhSR' dan yetkililerin- başlama noktası, Bolşaya Morskaya Caddesi'nin köşesindeki 25 Ekim (Nevski) Bulvan'nın dibiydi. Onları, sendika tarafından toplanan çoğu işsiz yüz binden fazla işçi takip ediyordu. Sendikacılar, önle­ rinde metal işçileri ve yanlarında çeşitli müzik gruplarıyla beraber 25 Ekim Bulvan'nın sonunda yer alan Ayaklanma (Znamenski) Meydanı'ndan geçer­ lerken, kalabalık, meydana çıkan bütün yan caddelere taşıyordu. Öğlen, başka bir top atışının ardından binlerce yürüyüşçü, Deniz Komu­ tanlığı ve Emek Sarayı'na doğru yürüyüşe geçti. Sarayın önüne bir podyum kurulmuştu ve üstü örtülü bir metal işçisi heykeli vardı. Lunaçarski, yaklaşık bir saat sonra, sarayın önündeki boş alan seçkin ve sıradan yurttaşlarla do ­ lunca podyuma çıktı ve heykelin açılışını yaptı.92

"Metal işçisi" anıtı, Emek Sarayı açılış töreni, 8 Mart 1 918.

Fotoğraf: la. Ştaynberg. (Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.)

Petrograd' da Ekim bayramının ikinci günündeki ana tema, bizzat Emek Sarayı'nın törenle açılmasıydı. Antseloviç "güçlüyüz ve istediğimiz her şeyi

367

ı

368 1

.

Bolşevikler Iktidarda

yapabiliriz," diyerek, gelecekte Petrograd'ın bütün saraylarının emekçilerin sarayı olacağını belirtip açılışı başlattı. Zinovyev'in yerini alan Lunaçarski, baş konuşmacıydı. Sendikaların ve modern işçi hareketinin evrimi hakkında klişe sözlerle başladığı konuşmasını, bir önceki yıl Rusya' daki deneyime atıf­ la, sosyalizme geçişte emeğin ve işçi sendikalarının rolüne ilişkin yine ami­ yane sözlerle bitirdi. 93 Lunaçarski'nin ardından Petrograd Sendika Konseyi adına Riyazanov'a söz verildi. Öncesinde, en yaşlı devrimci olarak başkanlık heyetine davet edilmişti. Kuşkusuz şenliği organize edenler, onun ne diyeceği konusunda endişeliydiler ve Proletarya Devrimi'nin Bir Yılı'nda onun sözlerine sadece geçerken kısaca yer verilmişti. Stenografik kayıtlar, her zamanki gibi kendi görüşlerini açıkladığını gösteriyor. Lunaçarski'nin abartılarına itiraz eden Riyazanov, diğer ülkelerdeki devrimierin gelişimiyle ilgili oldukça yanlış bulduğu iyimserliği hafifletmeye çalıştı. "Ekim" kutlamaları sırasında bile gerçekleri görmek gerektiğini belirterek, Sol Komünistlerin öngördüğü gibi, Brest'le verilen imtiyazların "gerçek uluslararası devrim"in yükselişini ge­ ciktirdiğinin altını çizdi. Utanç verici barış, Almanya'n ın yenilgisi sayesin­ de hükümsüz kılınmıştı. Ancak emperyalist Müttefiklerin zaferi, çok daha tehlikeli koşullar yaratmıştı. Lenin gibi Riyazanov da, muzaffer Müttefik güçlerinin yakında Rus Devrimi'ni boğmaya kalkışacağına kesin gözle ba­ kıyordu. Kızıl Petrograd için, ne pahasına olursa olsun direnmekten başka yol yoktu. Öte yandan, "devrimin beşiği" Avusturya ve Almanya'nın prole­ taryasıyla beraber kendini koruma iradesi gösterirse, Batı Avrupa' da nihai sosyalist devrimler patlak verinceye kadar yaşamaya devam edebilirdi.94 Yaşanan atmosferde, Riyazanov'un "oyunbozanlığı" soğuk karşılandı.

SNKhSR adına Vyaçeslav Molotov ve Kuzey Obiastı Sovkom'u adına Sergey Zorin'in mesajları halk tarafından çok daha coşkuyla karşılandı. Molotov, kendinden emin bir şekilde, Emek Sarayı'nın Petrograd proletaryasının bur­ j uvaziye kuracağı nihai baskının merkezi olacağını öngörürken, Zorin Ekim bayramının ve Emek Sarayı açılışının işçi sınıfının büyük iktidarının dünya çapındaki sembolleri olacağını ümit ettiğini ifade etti. Zorin cesaret aşılıyor­ du: "Onlara [dünya işçilerine] diyoruz ki, bakın, kendi burjuvazimizi boğuyo­ ruz, siz de sizinkini boğun."95 Bu esnada, ertesi günü (9 Kasım) "proleter çocukları"nın kutlamasına adama planları başlamak üzereydi. Programa göre, yetişkinlerin önceki gün yaptığı yürüyüş taklit edilecekti. Tüm işçi ve elbette yoksul çocukla­ rından elli bin kişi olması beklenen katılımcılar, fabrikalardaki çocuk or­ ganizasyonlarından, devlet okullarından ve yetimhanelerden getirilmişti.

Kızıl bayraklar, flamalar ve pankartlar (bazılarını kendileri yapmıştı) taşı­ yan "minik proleterler", sabah saat onda öğretmenlerinin ve sendikalardan gönüllü koordinatörlerin gözetiminde iki saatlik aralada Petrograd'ın tüm toplanma noktalarında bir araya geldiler. Küçük çocuklar, süslü tramvayla-

" Dünya Tarihi n i n En Büyük Olayı"nı Kutlarnak

1 369

ra bindiler ve Kışlık Sa ray'ın karşısındaki Yuritski (Sa ray) Meydan ı'nın biti­ şiğinde yer alan genelkurmay karargahiarına doğru yol aldılar. Birkaç blok ötede ellerinde beyaz krizantemler ve renkli bayraklar taşıyan kızıl fularlı kızların önde durduğu sıralar halinde pırıl pırıl bir görüntü oluşturan yaşça daha büyük çocuklar ise, Enternasyonal söyleyerek 25 Ekim Bulvan'ndan Yuritski Meydanı'na doğru yürüdüler. Petrogradskaya pravda muhabiri şöy­ le diyordu: "Genç proleterlerin dilindeki marş sesleri, caddelerin kenarında coşkuyla onları izleyen işçilerin yüreğ ini ısıtıyordu; geleceğin yurttaşları ve dünya sosyalizm inin kurucusu genç kuşaklar geçit yapıyordu."96

Yoksul çocuklar Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümünü kutluyor, 9 Kasım 1918.

(Rusya Siyasi Tarih Müzesi, St. Petersburg.)

Çocuk kalabalıkları, Kışlık Saray'ın önündeki geniş meydanda devasa bir dörtgen oluşturdular. Hava rüzgarlı, ama gökyüzü açık maviydi. Ço­ cuklar titreyerek, Enternasyonal çalan askeri bandoyu ve büyüklerin özgür­ lük, eşitlik ve kardeşlik mücadelesi sayesinde hepsini gelecek güzel günle­ rin beklediğini söyleyen Lunaçarski'yi dinliyorlardı. Kışlık Saray' da küçük skeçler, filmler ve konserler sunuldu. Çocuklara sıcak çay ve atıştırmalıklar ikram edildi; ardından askeri bando ve palyaçolar eşliğinde, Nevski Bul­ van üzerinden Ayaklanma Meydanı'na yürüdüler; buradan tramvaylara binip toplanma noktalarına geri döndüler. Ertesi gün Krasnaya gazeta'nın editörlerine göre, bu olay Petrograd'ın yetim ve evsiz çocuklarını artık hiç kimsenin istismar edemeyeceğini göstermişti; çünkü Sovyet hükümetinde onları seven anneleri vardı.97 Daha temkinli olan Samoilava, yoksul ve ye-

370

\

ı

Bolşevikler Iktidarda

tim çocukların durumu hakkında, kadınların politik geriliği hakkında ka­ muoyu önünde yaptığı açıklamalardaki kadar gerçekçiydi.98 Yoksul emekçi çocuklarına onların Ekim bayram ının bir parçası olduklarını hissetme şan­ sı verilmesine övgüler düzen Samoilava, onların yaşamını iyileştirmek için temel olarak neredeyse hiçbir şey yapılmadığının altını çiziyordu. Ona göre 9 Kasım, bir çocuk kutlaması olmaktan ziyade çocukların kutlanması ve içinde bulundukları zor durumla ilgitenilmesi ihtiyacının sürdüğünün bir ifadesiydi.99

9 Kasım'ın büyük bir "proleter çocukları günü"ne adanması, "Petrog­ rad'daki tüm güçlerin" bayram şenliklerine katılmak üzere o gün çevre böl­ gelere yayılması olasılığını ortadan kaldırmıştı. Bazı merkezi bölgesel Sov­ yetler bayram için konuşmacılar temin etmişti; ancak pek çok uzak kasaba ve köy kendi bayram etkinliğini kendisi düzenlemek zorunda kaldı. Petrograd'ın güneybatısında yer alan Yamburg kazasındaki (uezd) Kotelski volostundan gurur dolu bir Bolşeviğin Petrograd Telgraf Kurumuna gönderdiği bir rapor­ da, Petrograd Bölgesi'nin ücra köşeterindeki bayram kutlarnalarına ilişkin bulabildiğim en ayrıntılı bilgiler yer alıyor.100 Rapora göre, 6/7 Kasım gecesi ve ertesi gün yağan şiddetli yağmur büyük bir sele yol açmış, fakat yereldeki kararlı köylüler sabahın erken saatlerinde barakalarını süsleyip bileğe kadar çamurun içinde yürüyerek köy meclislerine (skhody) ulaşmışlardı. Elli beş köy ve birkaç küçük fabrikadan oluşan kaza, kutlama amacıyla dört bölgeye ayrılmıştı. Bu bölgelerden yerleşimciler, ellerinde kızıl bayraklada ve flama­ larla bir araya gelmişlerdi. O ralı bir Bolşevik, bu toplantılarda Rusya' da pro­ letarya ve yoksul köylülüğün iktidarı ele geçirmesinin uluslararası önemi ve başka ülkelerdeki sosyalizm mücadelesinin geleceği hakkında bir konuşma yapmıştı. Köylüler, bu konuşmaların ardından devrimci şarkılar söyleyerek Kotli'ye, kaza merkezine doğru yola çıkmışlardı.

Dört bölgeden birinin merkezi olan Kotli'nin sakinleri, önceki gece bir "yerel inşaatçı" tarafından tasarlanan "köylü tarzı" bir zafer kemeri inşa et­ mişler ve Lenin'in adını verdikleri bir İşçi-Köylü Üniversitesinin ihtiyaçlarını tamamlamışlardı. Üniversitenin görkemli açılışı, yerel şenlikterin en dikkat çekici etkinliği olmuştu. Çevre köylerden köylüler, flamalarla gelmişlerdi. "Üniversite"de toplanarak, yürüyüş kolu oluşturmuşlardı. Kotelski okulun­ dan çocuklar, en önde altın sarısı püskülleri ve ipleri olan iki kızıl flama taşı­ yordu. Arkalarındaki bir grup yerel Bolşevik ise, üzerinde "Kulaklara Ölüm, Yoksullar Geliyor" yazan bir pankart taşıyordu. Kalabalık, Yamburg Sovye­ tinden bir konuşmacının Rusya' da proletarya ve milyonlarca köylünün bir­ liğinin uluslararası önemine ilişkin konuşmasını dinlemiş; ardından volost­ taki tiyatro topluluğunun söylediği devrimci şarkılar eşliğinde neşe içinde,

" Dünya Tarih i n i n En Büyük Olayı"n ı Kutlamak

1

yeşil yapraklarla, kızıl bayraklada ve yeşil çam dallarıyla örülmüş kemerlerle süslü çevre köylerden geçerek tekrar Kotli'ye dönmüşlerdi. Burada diğer üç bölgeden gelen alaylada zafer kemerinde buluşarak, Yamburg Sovyetinden temsilcilerin resmi "üniversite" açılışına gittiler. "Üniversite"nin gönderine kızıl bayrak çekilmiş ve Kotelski askeri müfrezesi, kurusıkı ateşiyle selam durmuştu. Hep bir ağızdan coşkulu şarkılar söyleyen yürüyüşçüler, çay ve şeker için binaya davet edildiler (çocuklara ve resmi delegelere ücretsiz, diğer herkese "maliyeti altında bir ücret karşılığında").

Kalabalık, orada özellikle nefretle anılan eski toprak sahibi "Albert" dahil eski rejimin işkenceci ve hizmetkarlarının kuklalarının yakılışını seyretmek için "devrim ateşi"nin etrafında toplanmıştı. Bu hikayeyi aktaran kişiye göre, toprak sahiplerinin kölelere yaptığı eziyetleri babalarından ve dedelerinden öğrenen ak sakallı ihtiyar adamlar, alevler Allıert'in kuklasını sararken ateşin etrafında çocuklar gibi neşe içinde dans edince, ortaya unutulmaz görüntü­ ler çıkmıştı. Eski düzenin tümüyle yerle bir olması ve sosyalizmi Avrupa'ya yayan dünya devriminin alevi, o anda sanki herkesi birbiriyle kaynaştırmıştı.

Ateşin etrafındaki kutlamanın ardından, gençler için " üniversite" de bir dans tertiplenmiş, şarkı söylemek isteyenler için de odalar ayrılmıştı. Coşku gece geç vakitlere dek sürmüş; uzak köylerden gelip geceyi burada geçirmek iste­ yenlere kalacak yer bulunmuştu.101

Petrograd'da Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümünü kutlama organizas­ yonu, "Ekim" den bir yıl sonra eski başkentteki Bolşeviklerle ve Sovyet iktida­ rıyla ilgili birkaç önemli soruna ışık tutar. Birincisi, o dönemde iktidarın ve yetkilerin kurumsal dağılımı meselesidir. Bolşevik Parti komiteleri ve yerel Sovyetler arasındaki ilişkiyi bir an için bir kenara bırakırsak, Petrograd 'daki üst düzey Sovyet yetkililerin bölgesel Sovyetler karşısındaki pozisyonu, yaz ortasından beri önemli ölçüde değişmişti. Bölgesel Sovyetler, bağımsızlığı­ nı elbette hala kıskançlıkla koruyordu; ancak pratikte, verdikleri mücadeleyi kaybettikleri artık anlaşılmıştı. Petrograd Sovyet i Başkanlık Heyetinin hima­ yesinde kurulan Ekim Şenlikleri Organizasyonu Merkez Bürosunun bayram organizasyonlarında hakim bir rol üstlenmesi ve yerel düzeydeki hazırlıklar­ da bölgesel Sovyetlere bağlı organizasyon komisyonlarının ikincil rolü, bu gerçekliğe işaret ediyordu .

Genel anlamda işçilerle ilişkileri yeniden tesis etmenin bir yolu olarak bayram planlamasına yerel fabrika temsilcilerinin de katılması düşüncesi dahil olmak üzere, bölgesel Sovyetler özellikle başlangıçta muhitlerindeki bayram organizasyonu konusunda güçlü ve bağımsız düşüncelere sahiptiler.

Bu Sovyetler, aynı zamanda daha üst yöneticilere alışılageldik küçümser ta­ vırlarını sergilediler. Ancak Merkez Büronun bayram için tahsis edilen mali

371

372 i Bolşevikler iktidarda

kaynakları kontrol etmesi, bölgesel bayram komisyonlarını denetlenmeye karşı duruşianna gem vurmaya ve yukarıdan gelen kapsamlı yönlendirmeyi kabul etmeye mecbur kıldı. Kutlamaların büyük ölçüde "aşağıdan" gelen tek önemli öğesi, çocuklar için yapılan şenlikti. 1918 sonbaharı itibariyle henüz tam olarak hayata geçirilmiş olmasa da, Merkez Büro ve ona bağlı ayrı bölüm­ ler tarafından beslenen merkezi, katı ve sadece Bolşeviklerden oluşan bu tür­ den bir hiyerarşik iktidar yapısı, Kuzey Obiastı Sovkom'u, komiserlikleri ve Petrograd Sovyetinden, bölgesel Sovyetlere ve onun bölümlerine kadar tüm hükümet kurumlarında bir model olarak şiddetle teşvik ediliyordu.

Aynı esnada, Kuzey Obiastı Sovkom'undan ziyade bölgesel Sovyetlerde, ve elbette PÇeka' da, parti organlarının doğrudan nüfuzu, yılın büyük bölümün­ de olduğu gibi artık göstermelik bir temsileilikle sınırlı değildi. Parti organ­ larının kutlama organizasyonuna mütevazı bir ölçüde dahil olması, güçten ziyade faydayla alakalıydı. Genel anlamda, Sovyetlerdeki liderlik mevkilerine yapılan atamalarla, Sovyet yetkilileri için zorunlu kılınan dönemsel raporlar ve yerel parti toplantılarında getirilen rapor eleştirileriyle ve bölgesel Sov­ yetlerde örgütlü Bolşevik fraksiyonlar aracılığıyla, bölgeden bölgeye büyük ölçüde değişmekle birlikte partinin etkisi artık ağırlığını hissettiriyordu. Bu­ nunla birlikte, bu mekanizmaların çok iyi işletildiği bölgelerde bile, bölgesel Sovyetlerin politikaları üzerinde bir kontrolden ziyade, büyüyen bir etkiye işaret ediliyordu. Sonuç olarak, parti bölge komiteleri ile bölgesel Sovyetler, bölgesel Sovyetler ile kent düzeyindeki hükümet kurumları arasında uyuş­ mazlık yaşanınası hala olağandı. Parti organları ile Sovyetlerin ilişkisi henüz yapısal olarak oturmamıştı.

ıs

H AYAT TA K A L M A N I N B E D E L i

Petrograd' da Ekim Devrimi'nin yükseliş evresinde Lenin'in iktidarı tek seferde ele geçirme talebi, ılımlı Bolşeviklerin Geçici Hükümetin altını aşamalı olarak oyma ve onun lağvedilmesini İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'ne bırakma doğrultusundaki daha sabırlı ve temkinli planına üstün gelmişti. Fakat baştaki ve görünüşteki bu geri adıma rağmen ılımlılar, yeni­ den vurgulamak gerekir ki Bolşeviklerin Ekim öncesi politik programında kutsal kabul edilen amaçlar için mücadele etmeyi sürdürdüler. Bolşeviklerin Lenin ve Troçki'nin talep ettiği gibi bağımsız, aşırı radikal bir yol izlemesi­ nin devrim için intihar olacağına kanaat getiren ılımlılar, Bolşevik Merkez Komitesi, Petersbmg Komitesi ve partinin MYK fraksiyonu toplantılarında hükümeti genişletmek için destek aradılar. Dahası, Sol Sosyalist Devrimciler, Menşevik-Enternasyonalistler ve daha küçük sol sosyalist partilerle birlikte, temel özgürlüklerin korunmasından ve -Sovyet kongrelerinde, MYK genel oturumlarında ve en önemlisi de Vikzhel arabuluculuğunda yapılan, geniş tabanlı bir sosyalist koalisyon hükümeti kurulması görüşmelerinde şart ko­ şulduğu üzere- Sovnarkom'un daha temsili bir organ olan MYK'ya karşı şef­ faflığından yana tavizsiz bir duruş sergilediler.

Ilımlı Bolşeviklerin Vikzhel görüşmelerindeki çabaları, önce Menşevikle­ rin ve Sosyalist Devrimcilerin -Ekim Devrimi'ni tümüyle geri sarmak değilse de- Lenin ve Troçki'yi gelecekteki herhangi bir hükümetin dışında tutma ka­ rarlılığı nedeniyle sekteye uğradı. Ardından halkın Sovyetlerin programını şevkle sahiplenmesi, devrimci güçlerin baştaki askeri başarıları ve Sol Sosya­ list Devrimcilerin Leninistlere yakıniaşması nedeniyle kesintiye uğradı. Ay­ rıca, hiç tartışmasız, ılımlılar her dönüm noktasında bir manevrayla Lenin tarafından etkisiz kılındılar. Aralık ı 9ı 7' de Kurucu Meclis Bolşevik fraksiyo­ nu üzerindeki kontrollerinin ellerinden alınması, Leninistlere karşı kolektif mücadelelerinin ve etkin, parti içi bir ulusal ölçekli grup olarak varlıklarının sonuna işaret etti.

Tarihçiler genelde ılımlı Bolşevikleri önemsemez; Bolşeviklerin iktidarı ele geçirmesinden önce ve sonra Lenin'in galip gelen radikalizmi karşısındaki muhalefetlerini vurgular, Lenin ı9ı7 yaz ayları ve güz başlarında uzun süre Petrograd'dan uzak kalınca, burada partinin hizmetkarları olarak oynadık-

374

[

Bolşevikler lktidarda

ları rolü göz ardı ederler. Oysa şu inkar edilemez ki; hızlı Ekim günlerinde, Lenin'in teorik görüşlerini ve hedeflerini paylaşan fakat onun şiddetli tak­ tiklerinden endişe duyan Troçki ve diğer radikal Bolşevik liderlerin de des­ teklediği, ılımlı Bolşeviklerin güçlü ve akıl dolu politik stratejileri olmasaydı, Lenin 25 Ekim' de Geçici Hükümete karşı gecikmiş askeri hamlelerini uygula­ yamazdı. O zamanlar ılımlılar, Sovyet tarih-yazımında anlatıldığı gibi küçük bir azınlık da değillerdi asla. Devrimci strateji ve hedefler konusunda görüş­ leri parti içinde ve dışında geniş kesimlerce paylaşılıyordu. Geriye dönüp ba­ kıldığında, geri kalmış Rusya' da Bolşeviklerin tek başına iktidarı almasının uzun dönemli tehlikeleri konusunda düşünceleri son derece bilgece görünü­ yor. Onların öngörülerine paralel olarak, Lenin ve Troçki'nin Rusya' da sos­ yalizmi inşa etmenin ön koşulu olduğuna inandıkları Avrupa proletaryasının nihai ayaklanması gerçekleşemedi.

Petrograd'daki Sovyet iktidarının ilk yılları boyunca Bolşeviklerin ha­ yatta kalma mücadeleleri, Sovyet Rusya'daki fazlasıyla merkezi, aşırı otoriter Bolşevik politik sistemin tahkimine yol açan sürecin ilk aşamasının dina­ miklerine aydınlatıcı bir ışık tutuyor. Bu kitabın başında yöneltilen, tarih­ yazımıyla ilgil i temel soruların yanıtı açıktır. Her ikisinin etkisi de tümüyle yok sayılamaz olmakla birlikte, ne devrimci ideoloji ne de yerleşik diktatorya! davranış kalıpları, Bolşevik Parti'nin ya da Petrograd' daki Sovyetlerin karak­ terinde ve politik rolünde Kasım 1917 ile Kasım 1918 arasında yaşanan köklü değişimleri açıklamaya yetiyor. Mesele, Petrograd Bolşeviklerinin gelişkin bir plandan, hatta bir mefhumdan istifade etmeden, isyancıdan yöneticiye dönüş­ rnek zorunda kalmasıdır. Partinin ve Sovyet organlarının, onların birbiriyle ilişkisinin ve genel olarak Sovyet politik sisteminin ilk yıllardaki evrimini şekillendiren en önemli etken, Bolşeviklerin çoğu zaman umutsuzca hayatta kalma mücadelesi içinde karşılaştıkları gerçeklerdir.

Yani mesele, "Ekim"in hemen ertesinde Petrograd 'daki yeni otoritelerin tüm iktidarın yerel Sovyetlere devri ilkesini göz ardı ederek, Petrograd Kent Dumasını dağıtmamalarıydı -ta ki burası, onlara karşı muhalefetin ülke öl­ çeğindeki merkezi haline gelene kadar. Dahası, Askeri Devrimci Komitenin (ADK) dağılması ve memurların grevi nedeniyle harekete geçmek zorunda bırakılana kadar, Bolşevik hakimiyetindeki Petrograd Sovyeti iktidarı kendi eline almadı ve aldığında da kent dumasının idari altyapısının ve profesyonel personelinin büyük bölümünü elinde tutmaya çalıştı. 1917 sonlarına doğru, benzer şekilde, bölgesel Sovyetlere de muhalif bölgesel dumaları dağıtmaktan başka bir seçenek bırakılmadı. Yenilerini seçmekten vazgeçmelerine rağmen, bölgesel Sovyet liderleri yeni idari bölümlerde mukabil duma kurullarından personel çalıştırmak için ellerinden geleni yaptılar. Tam da tüm bunlar her­ hangi bir plan ve merkezi yönlendirme olmadan yapıldığı için, yerel Sovyet­ lerin yapısı ve bunlar içindeki yetki dağılımı büyük farklar arz etti. Kendi başlarına hareket etmeye ve büyük ölçüde de yeni ihtiyaçlar ve kaygılar kar-

H ayatta K a l m a n ı n B edeli

1

şısında sürekli artan rollerini yeniden tanımlamaya meyilli oldular. Görece hızlı bir biçimde politik güç kazanarak, hem ülke ve kent ölçekli hükümet kurumlarından hem de daha üst ve denk parti organlarından bağımsızlıkla­ rını ve özerkliklerini koruma konusunda ısrarcı oldular. Bu koşullarda, her bir Petrograd Bölgesi, adeta yerel bölgesel Sovyetler tarafından yönetilen birer derebeyliğe dönüştü.

Fakat bölgesel Sovyetler güvenlik, gıda dağıtımı, eğitim, barınma, halk sağlığı, halk mahkemeleri, sosyal refah, asker alımları ve genel olarak yerel idare konusunda hızla öyle önem kazandı ki; Petrograd Sovyeti, PiK-KK, Kuzey Oblastı Sovkom'u ve hatta PÇeka onlardan güç almak zorunda kaldı ve böylece de böbürlenmelerine ölçüsüzce katkı yaptı. Yeni rejimin başlıca yerel yönetim kurumu haline geldiler. Parti organları en yetkin kadrolarını bölgesel Sovyetlerde görevlendirdi. Fakat 1918'in ilk yarısında buraya dönük ilgisini kaybetti. Bu, Bolşevik Petersburg Komitesi ile Petrograd Sovyeti arası ilişki için de, parti bölge komiteleri ile bölgesel Sovyetler arası bağ için de geçerliydi.

Petrograd' daki Bolşevik Parti örgütünün Sovyet yönetiminin ilk ayların­ daki görece zayıf liderlik rolünü üç etken açıklar. Bunların en önemlisi, çoğu deneyimli Bolşeviğin parti organlarının hükümetteki baskın ve dışlayıcı yön verme rolüne özel bir merakının olmamasıydı. Pek çok Sovyet Rusya tarih­ çisi, hayli merkezi, parti güdümlü, otoriter bir politik sistemin gelişmesinin, Bolşeviklerin ilk dönemki krizlerde hayatta kalma yeteneğinin anahtarı ol­ duğunu ve bu örgütsel modelin daha en baştan öngörülerek uygulandığını varsaymıştır. Oysa konuya ilişkin bugün erişebildiğimiz geniş kaynaklar, sıkı sıkıya yapılandırılmış, kadiri mutlak, merkezi bir parti diktatörlüğü ihtiyacı­ nın bir süreliğine çoğu Petrogradlı Bolşevik nezdinde hiç de verili olmadığını açıkça göstermektedir. Bolşevikler 191 7'de tüm iktidarın bağımsız, temsili ve demokratik Sovyetlere devri çağrısında bulunmuşlardı. Ekim Devrimi erte­ sinde Petrograd Sovyeti ve bölgesel Sovyetlerdeki Bolşevik liderler, başta çe­ kinseler de, bu ülküyü coşkuyla benimsemişlerdi.

Petrograd Bolşevik örgütünün bu ilk aylardaki zayıf liderliğini açıklayan bir ikinci etken de, Ocak ve Nisan 1918 tarihleri arasında Brest antlaşmasının onayianmasına dair parti içi çatışmanın bir tarafı ve zaman zaman da bu ça­ tışma nedeniyle paralize olmalarıydı. Petersburg Komitesi'nde ve çoğu bölge­ sel komitede hakimiyet, Mart ortasına kadar Sol Komünistlerdeydi ve onlarla Petrograd Sovyetinin Zinovyev önderliğindeki Leninist liderliği arasında bir savaş durumu vardı. Parti ve yerel hükümet üzerine çatışmaların zaafa uğ­ ratıcı etkileri, Mart ayına -Sol Komünistlerin yenilgiye uğradığı olağanüstü Beşinci Petrograd Bolşevikleri Konferansı'na- kadar sürdü.

Petrograd örgütünün bu dönemdeki etkisizliğine katkı yapan son bir et­ ken de, en güvenilir ve nitelikli kadrolarının muazzam ölçüde yıpranmasıydı.

1917 Ekim Devrimi sırasında Petrograd' daki iktidar mücadelesinin tırmandı-

375

376 i Bolşevikler İktidarda '

ğı aşamada Bolşevikterin partinin temsili karakterinden ve fabrika işçileri, alt rütbeli askeri personel ve kitle örgütleri ile süregelen etkileşim ve bağlarından almış olduğu güç ne kadar vurgulansa azdır. Bir diğer avantaj , kentteki parti üyesi sayısının, Bolşevik örgütünün her düzeyinden deneyimli liderler öncü­ lüğünde kabaca elli bine ulaşmış olmasıydı. O zamanlar, ek olarak -önemli sayıda kadın fabrika işçisi dahil- on binlerce işçi, Petrograd garnizonu askeri, Baltık Filosu denizeisi de Bolşevikterin devrimci politik platformunun coşku­ lu birer destekçisiydi.

Partinin görece çok sayıdaki adanmış üyesinden kaynaklanan örgüt­ sel dinamizm, Bolşevikler iktidara gelir gelmez sönürnlenrneye başladı.

Petrograd 'da Ekim günlerinin hemen ertesinde binlerce parti üyesi ya dev­ rimin tüm ülkede tahkimine yardım etmek ya da MYK, Petrograd Sovyetle­ ri veya diğer belediye organlarında tam zamanlı hükümet görevi üstlenmek üzere gönderildi. Kelimenin gerçek anlamıyla bir gecede, partinin 1 91 7'de can damarı olan Bolşevik bölge komitelerinin politik faaliyetleri hızla ivme kaybetti.

Bolşevikler, Petrograd ve çevre bölgelerdeki Kurucu Meclis seçimleri için canlı, baskın ve nihayetinde başarılı bir kampanya yükseltıneye yetecek kadar örgütsel gücünü korudu. Ve bu, tersinden, örgütsel zaaflarını yenmelerine ve Sosyalist Devrimcilerin çoğunlukta olduğu Kurucu Meclisin Sovyet iktidarı­ na yönelik tehdidini etkisizleştirrnelerine yardım etti. Fakat Sovyet iktidarına dönük baştaki coşkunun etkisi, özellikle Petrograd parti örgütünün durumu kötüleştikçe, sönürnlenrneye rnahkurndu. 1 918'in ilk aylarında parti üyelerin­ den Don' daki karşı-devrimle savaşına, yeni kurulan Kızıl Ordu'ya katılma, Alman ilerlemesine karşı Petrograd'ı savunma konularında artan yeni talep­ ler, parti organlarını takatsiz düşürerek, ajitasyon ve örgütlenme faaliyetleri­ nin tümüyle çökrnesine yol açtı. Partiye yeni üye kazanma çabaları ve onlara dönük hızlı eğitim seminerleri, bu kayıpları telafi edemedi. 191 7' de halka dö­ nük politik açılırnların ve başarılı askeri stratejilerin geliştirilmesinde kilit rol oynamış olan, Petrograd parti örgütü ile fabrika işçileri, askerler ve denizci­ ler arasındaki yakın, karşılıklı etkileşime dayalı bağlar sarsıldı. Bolşevikterin tüm çabalarına rağmen, yerel yönetimdeki sorumlulukları arttıkça bölgesel Sovyetler kadro sıkıntısı nedeniyle felç oldu. Bölgesel Sovyetlerdeki katılırncı demokrasi, bu sıkışmanın kurbanı oldu. Kış sonları ve bahar aylarında ağır gıda sıkıntıları, artan işsizlik ve Ekim Devrimi'nin sonuçlarından duyulan genel hayal kırıklığı, bu süreci daha da hızlandırdı; aç ve işsiz işçiler gıda ve iş arayışıyla Petrograd'ı terk ettikçe, Bolşevikterin toplumsal tabanı önemli ölçüde daraldı. Şubat ortasına gelindiğinde, başkentteki Bolşevik Parti üyesi sayısı, Ekim 1917'deki tahmini elli binden yaklaşık otuz altı bine düştü. Fakat partinin en "rnahir" kadroları tüm zamanlarını hükümet, güvenlik ya da ordu hizmeti­ ne vakfettiği ve parti faaliyetinden tümüyle kopmuş olduğu için, bu sayı bile

Hayatta K a l m a n ı n Bedeli

1

yanıltıcıydı. Dahası, partideki (ve yerel Sovyetlerdeki) Bolşeviklerin büyük kısmı, deneyimsiz yeni üyelerdi; daha da kötüsü, yeni üyelerin çoğunluğu azı­ lı suçlulardan ya da partiye hiçbir bağlılık taşımayıp sadece kendi çıkarını gözeten insanlardan oluşuyordu.

Sol Sosyalist Devrimcilerle politik ortaklık, deneyimli Bolşevik kadrolarda baştaki bu yıpranmanın yol açtığı zorlukların Petrograd 'da devrimi savunma ve derinleştirme bağlamında hafiflemesine yardımcı oldu. Sol Sosyalist Dev­ rimciler eğitimli, entelektüel açıdan diri, olgun, özgür düşüneeli devrimci li­ derleriyle, aldacele ve ayrım gözetmeksizin üye yapılmış yeni Bolşeviklere kı­ yasla çoğu zaman daha becerikli ve güvenilir, adanmış bir nefer kaynağıydı. O dönemde, 1918 Şubat ortasında gerçekleştirilen Petrograd Bolşevikleri Dördün­ cü Kent Konferansı da en etkin kadrolarının çoğunun kaybedilmesinden doğan parti içi liderlik sorunlarını hafifletmek için adımlar attı. Petersburg Komitesi daraltılarak, yerine partinin Petrograd kenti için başlıca politika üretici organı olarak yeni, yetkili ve temsil gücü olan Delegeler Sovyeti geçirildi. Delegeler Sovyetinin kurulması, Petersburg Komitesi'nin daraltılmasının yol açtığı, ka­ rar alma süreçlerindeki bilgi akışına olası bir darbeyi dengeleme girişimiydi.

Fakat Delegeler Sovyeti, Petersburg Komitesi'nin yeniden yapılandırılmasına neden olan, parti liderleri üzerindeki aynı tüketici baskılarla felç olarak, yaz or­ tasının bitmek bilmez krizleri esnasında iş göremez hale geldi. Sonuçta, geriye dönüp bakıldığında, Petrograd Bolşeviklerinin Dördüncü Kent Konferansı'nın gerçekleştirdiği yapısal reformlar, Petrograd Bolşevik örgütünün demokratik norm ve uygulamalarını korumasına yardımcı olmak yerine, bunların tasfiye­ sinde dev bir adım olmuş görünüyordu. Şubat ayının ikinci yarısında, Almanların Petrograd'a doğru iledediği zamanlarda Bolşevik örgütü, parti üyelerini Kızıl Ordu'ya ve gayrı nizarnİ kuvvetlere sevk etme ve o dönemlerde resmen ilan edilen ve bir ay kadar son­ ra feshedilen, partiye kıyasla hükümet faaliyetlerine önem verme politikası nedeniyle hırpalanmıştı. Ulusal hükümetin Alman kuvvetlerinden kaçmak için Mart ortasında Moskova'ya gitmesi, Petrograd 'daki Sovyet iktidarına bir darbe daha indirdi. Sorun sadece "Ekim" in baş kahramanlarının, haliyle fab ­ rika işçilerini demoralize eden bariz b i r panik halinde Moskova'ya sıvışması değildi. En az bunun kadar önemlisi, acil işgal tehdidi hafifledikten uzun süre sonra, Lenin'in Petrograd için umudunu kaybetmiş gibi görünmesiydi. Bu, Petrograd'ın kadro ihtiyaçlarını göz ardı etme ve eski başkente başka her yer­ deki ihtiyaçlar için sınırsız bir insan gücü kaynağı muamelesi yapma ısrarlı eğilimini açıklamaya yardım ediyordu.

1918 baharında Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüs­ tü Meclisinin (DOM) sıkıntı içindeki fabrika işçilerinde yarattığı albeni de Petrograd Bolşeviklerini zayıf düşürdü. DüM 'un tarihi, tarihçilerin önce­ likle Sovyet dönemi Rusya'sında Bolşevik Parti dışında ortaya çıkmış en önemli örgütlü işçi muhalefeti olarak ilgisini çekmiştir. Fakat DüM'un

377

378

1 Bolşevikler Iktidarda tarihi, hareketi doğuran kritik sorunlar ve Bolşevik Parti'ni n ve Sovyetle­ rin tüken mişliği bağlamında, kuzeybatıdaki Sovyet iktidarının zayıflığı ve istikrarsızlığının bir ölçüsü olarak değerlendiritmeyi hak etmektedir. Pet­ rogradlı Bolşevik liderlerin Petrograd Sovyetindeki hakimiyetlerini garanti altına almak için buradaki seçimleri maniple etmek zorunda kalması, bu zayıflığın bir diğer göstergesidir. Seçimlerin ardından Petrograd' daki hü­ kümet otoriteleri, DOM'a karşı uzun süredir ertelenen adımları attı. Fakat DüM'un 2 Temmuz'daki genel grevini engellemek için alınan olağanüstü önlemler eğer bir şeyi açığa çıkardıysa, bu yeni bir kuvvetten ziyade bir gü­ ven eksikliğiydi.

Haziran ortasındaki Petrograd Bolşevikleri Altıncı Kent Konferansı esna­ sında, parti üye sayısı yüzde 63 daha azalarak 13.472'ye düşmüştü. Bu devasa düşüşün partinin etkinliği üzerindeki tüm etkisini değerlendirebilmek için, bir kez daha, Bolşevikleri n büyük kısmının tümüyle hükümet işlerine gömül­ düğünü, hala parti faaliyeti yürüten pek çok üyenin ise deneyim, disiplin ve devrime bağlılık açısından düşük nitelikte olduğunu hesaba katmak gerekir.

Bu gerçekler, Altıncı Kent Konferansı'nı, hükümet işlerinde görev almış tüm Bolşevikterin bir şekilde parti faaliyetine müdahil olması emri vermeye zor­ ladı. Bu ihtar, Bolşevikterin yerel hükümette üstlendikleri ve yabancısı olduk­ ları olağanüstü ağır yükler ve Soyvetlere gömüldüklerinde parti faaliyetinin önemini ve parti organlarının otoritesini göz ardı etme eğilimleri nedeniyle bir kulaktan girdi, diğerinden çıktı. Aynı dönemde, Moskova'dan gelen, parti üyelerinin tahıl üretimi yapılan bölgelerdeki gıda tedariki müfrezelerinde ve Kızıl Ordu' da hizmet etmesi talepleri artarak devam etti.

Bolşevikterin kadro sıkıntısının, parti faaliyetini yeniden canlandırma gi­ rişimleri ve Sovyetler üzerindeki olumsuz etkisi, ulusal Sovyet hükümetinin Sol Sosyalist Devrimcilere yaklaşımı nedeniyle hayli zayıtlamıştı. Kasım 1917Mart 1918 tarihleri arasında Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler, temel konulardaki görüş ayrılıkiarına rağmen verimli bir işbirliği yürütmeyi ba­ şarmıştı. Fakat 1918 bahar aylarına gelindiğinde, Bolşevikler ve Sol Sosyalist Devrimciler arası ulusal ölçekteki yapıcı ilişkiler, Brest antiaşması hakkında giderilemez ölçüdeki fikir ayrılıkları nedeniyle rayından çıkmıştı. Aynı dö­ nemde Sol Sosyalist Devrimcilerin Rusya taşrasında artan gücü, Bolşevikte­ rin devrim üzerinde devam eden hegemonyasını tehdit ediyordu. Pek çok Sol Sosyalist Devrimci için Brest antlaşmasının onaylanması, bardağı taşıran son damlaydı. Sol Sosyalist Devrimciler Mart ortasında Sovnarkom' dan çekildi­ ler ve o andan itibaren Bolşeviklerle ilişkilerindeki kötüleşme ülke çapında ivme kazandı. Fakat eşzamanlı olarak, Petrograd 'da Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ortaklığı serpilip gelişiyordu. Nikolay Kornilov'un -kısa süreli de olsa- Kuzey Oblastı Sovkom'unda tarım komiseri olarak parlak sicili, Sol Sos­ yalist Devrimcilerle işbirliğinin devrimi taşrada geliştirmek açısından taşıdı­ ğı büyük değerin göstergesi oldu. Zinovyev' den sonra ikinci adam olan Proş

H ayatta Kalmanın Bedeli

1

Proşyan'ın gerek İçişleri Komiserliğini oblast ölçeğinde bir birime dönüştür­ meye dönük önemli ve sabırlı adımları, gerekse Kuzey Obiastı Sovkom'undaki Bolşeviklerle uyum içinde çalışması, bu ortaklığın uzun vadeli potansiyeline dair benzer şekilde önemli bir göstergeydi.

Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimciler çoğunlukla, bitmek bilmez politik ve ekonomik krizlerle baş edilmesine yardımcı olmaya ve her şeyden öte de, Kuzey Komünü'ndeki istikrarsızlığa tuz biber ekınemeye odaklandılar. Bu nedenle, Almanlara verilmeye devam eden tavizler, "Baltık Filosu kahrama­ nı" Aleksander Shchastny'nin infazında olduğu gibi idam cezasının yeniden yürürlüğe konması ve acımasız tahıl tedariki politikası konularında Bolşe­ viklerle fikir ayrılıklarını bastırdılar. Petrograd Sovyetlerinin Haziran se­ çimleri ndeki Bolşevik "zaferi" manipülasyonuna göz yumdular, DOM'a yö­ nelik baskılarda işbirliği yaptılar. Sonuç kaçınılmazdı: Kuzey Komünü'nün kurulduğu Mayıs ayından, Sol Sosyalist Devrimcilerin kriminalize edildiği Temmuz ayına kadar, Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd hükümetinin tüm kadernelerindeki işbirliği, kuzeybatıdaki Sovyet iktidarı­ nın hayatta kalmasında kilit etkenlerden biriydi.

Petrogradlı Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimcilerin kritik önem taşıyan ittifakı, Moskova' daki olaylar nedeniyle çatırdadı. Kendi güçlerine güvenen Sol Sosyalist Devrimci ulusal liderlik, muhalefet ettiği Sovyet politikasını yeniden şekillendirmenin bir aracı olarak gözünü Beşinci Tüm-Rusya Sov­ yetleri Kongresi'ne dikti. Ancak Bolşevikler kongrede seçim bilesiyle büyük bir çoğunluk kazandıktan sonradır ki, yanlış anlaşılan ve fakat yeterince ge­ liştirilmemiş olan acil durum planlarını uygulamaya geçtiler: Almanya'nın Moskova Büyükelçisi Kont Wilhelm Mirbach'a suikast. Onu öldürmenin, Almanları Rusya'ya karşı yeniden askeri operasyon yapmaya provoke ederek Brest antlaşmasını derhal sonlandıracağını umuyorlardı. Batıdaki Alman kuvvetlerinin savunmaya geçmesine yol açan ikinci Marne Muharebesinin başlaması ve Lenin'in hızlı karşı adımı bu umudu yok etti. Lenin, başkentte­ ki Sol Sosyalist Devrimcilerin vahşice bastırılması sürecini yönetti. Petrog­ rad' daki Sovyet otoriteleri, Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimcilerin Mirbach suikastinden tümüyle bihaber olduklarını bilmesine rağmen, Moskova' dan gelen yıkıcı talimatiara nadiren gösterdiği bir itaatle, Sol Sosyalist Devrimci Petrograd liderliğin i saklanmaya zorladı, öncesinde yardım için bel bağladık­ ları Sol Sosyalist Devrimci askeri güçlere karşı sert bir müdahalede bulundu ve Sol Sosyalist Devrimcilerin Petrograd hükümetinde en tepe kademeden en aşağıya sorumlu makamların hepsinden kovulmasına nezaret etti. O dönem­ den itibaren Petrogradlı Sol Sosyalist Devrimciler, Moskova' daki mevkidaş­ ları gibi, özünde düşman saflarına sürülmüş oldular.

Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ortaklığının ülke ölçeğindeki gelişimine dönüp bakıldığında, bu ortaklığın bozulmasının, Sovyet politik sisteminin bir tek-parti diktatörlüğüne dönüştüğü momenti imiemekten öte tarihsel so-

379

380 ! Bolşevikler iktidarda

nuçları olduğunu söylemek makul olacaktır. Sol Sosyalist Devrimciler, Sovyet iktidarına kırsal kesimle kritik önem taşıyan bir bağ sağladı. Görünüşe göre, Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakı sürseydi, Rus iç savaşı çok daha az kanlı olacaktı. Kuşkusuz Sol Sosyalist Devrimciler, 1918 Haziran ayı ve Tem­ muz başlarında olduğu gibi, bir kez Bolşevikterin iktidarına karşı bir tehdit haline geldiklerinde, iki parti arasında nihai bir kopuş kaçınılmaz oldu. Fa­ kat aynı zamanda, Petrograd' daki Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ittifakının kentsel ve bölgesel tüm yönetim kademelerinde gayet iyi işlediği ve Mosko­ va'daki olaylar tarafından sarsılmasaydı imkanlarını tüketmemiş olduğu da doğruydu.

Sovyet sisteminin yapısal evrimi bağlamında, Petrograd'da 1918 bahar sonları ve yaz başlarındaki politik ve ekonomik krizler, Sovyetlerin önceli­ ğinin devamına ve parti örgütünün hükümetteki rolünün evrilmesine yan­ sıdı. Daha net ifade etmek gerekirse, bu aşamada Kuzey Oblastı Bolşevik Komitesi'nin (KOBK) ya da Bolşevik Petersburg Komitesi'nin Kuzey Oblastı Sovkom'u ya da Petrograd Sovyeti üzerinde sistematik denetim uygulama ça­ balarını tespit etmek hala zor olsa da, parti ile Sovyetler arasında gelecek­ teki ilişkinin bir habercisi, Petersburg Komitesi'nin Haziran sonundaki se­ çimlerin ardından Petrograd Sovyetindeki parti fraksiyonunu örgütlerneye can havliyle asılmasıydı. Aynı zamanda, dönemin olayları, Petrograd Sovyeti ile bölgesel Sovyetler arası ilişkinin o sıralar hala istikrarsız olduğunu gös­ teriyordu. Fakat bölgesel Sovyetler bağımsızlıklarını korumayı, yukarıdan gelen direktifleri kabul ya da reddetme imkanını elinde tutmayı ve kendi baş­ larına kurumlar yaratıp politikalar izlemeyi büyük ölçüde başardılar. Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümünü kutlama hazırlıklarının sürdüğü 1918 son­ balıarına kadar bu durumda bir değişim gözlenmedi.

Petrograd Bolşevikleri ile Sol Sosyalist Devrimciler arası kopuşun olum­ suz etkilerine rağmen, yazın geri kalanı boyunca Lenin'in parti üyelerinden ve örgütsüz işçilerden gıda tedariki müfrezelerine katılmaları talepleri sadece devam etmekle kalmayıp daha da arttı. Aynı dönemde, iç savaşın yayılması ve Müttefik müdahalesinin başlamasıyla bağlantılı olarak, askeri deneyim sa­ hibi Bolşeviklere ve işçilere getirilen zorunlu Kızıl Ordu hizmeti de Petrograd Bolşeviklerinin kan kaybetmesine katkı koydu. Tüm bunlar, Bolşevik Merkez Komitesi'nin Sovyetlerdeki ve diğer hükümet kurumlarındaki parti fraksi­ yonları ve kolektifleri aracılığıyla hükümetin politik karar alma süreçleri üze­ rinde bir denetim sistemi için hastırdığı dönemde yaşandı. Mevcut ortamda sistematik bir denetim uygulamak tümüyle gerçek dışı olmasına rağmen, ör­ neğin Bolşevik Petersburg Komitesi kamu düzenini ele almaya başlıyor ve çok önemsediği hükümet meselelerine müdahale etmeye kalkışıyordu. Dahası, Alman kuvvetlerinin sonunda Petrograd'ı işgal etmeye hazırlandığı korkula­ rı ve artan karşı-devrimci faaliyet emareleri içinde, Petrograd Bolşevikleri bir tür kuşatılmışlık zih niyeti geliştirmişlerdi.

H ayatta Kalmanın

Bedeli ı1 381

Haziran'da 1 3.472 olan parti üye sayısının Eylül'de 6000 gibi cüzi bir sayı­ ya düşmüş olması da bu zihniyeti körüklüyordu. Bu düşüşün niteliksel etkile­ ri, Strumilin'in Petrograd 'daki parti üyeleri hakkındaki istatistiki anketinde ortaya seriliyordu: Üyelerin yüzde SO'sinden fazlası parti dışında tam zamanlı görevlere sahipti, neredeyse bir o kadarı partiye 1 918'de katılmış olan yeni üyelerdi ve genel olarak, parti faaliyetine gömülmüş üyelerin sadece küçük bir yüzdesi sorumluluk gerektiren görevler üstlenebilecek deneyim ya da eği­ time sahipti. Bu durum, ihtiyaç duyan tüm Petrograd Bolşevikleri için parti okulları na ve hızlandırılmış silah eğitimine neden böylesine vurgu yapılmaya başlandığını açıklıyordu. Petrograd Bolşeviklerindeki kuşatılmışlık zihniye­ tinin yansıması, en çok Petersbmg Komitesi'nin düşman algılananlara karşı temel güvenlik önlemi olarak acil bir kitlesel Kızıl Terör'e sarılmasında göz­ leniyordu.

Geleneksel kanaatİn aksine, 30 Ağustos'ta Petrograd'da patlak veren Kızıl Terör ne Lenin'in başlatıp VÇeka'nın yönettiği ülke ölçeğindeki politik baskı­ ların bir sonucu, ne de 30 Ağustos'taki Yuritski suikastine ve aynı akşam ba­ şarısızlıkla sonuçlanan Lenin'i öldürme teşebbüsüne verilmiş kendiliğinden bir halk tepkisiydi. Eldeki kanıtların çoğu, bu olayları Ymitski, Krestinski ve Proşyan gibi kilit figürlerin ılımlılaştırıcı etkisinin yerini sistematik bir Kızıl Terör için (kısmen aşağıdan) gelen baskıların aldığı, aşamalı bir sürecin biri­ kimi olarak açıklamanın en doğrusu olacağını gösterir. İşin aslı, bu sonuca yol açan süreç, Voladarski suikastinin ardından, Haziran'ın ikinci yarısında başlamıştı. Bolşevik Petersbmg Komitesi bir ay sonra, karşı-devrimin yeniden canlandığına dair huzursuz edici bir rapo­ ru dinlemesinin ardından, derhal sınıf düşmaniarına karşı kitlesel bir terör ilan edilmesi için bastırdı. Petersbmg hükümeti ve askeri !iderler, Petersbmg Komitesi'nin haskılarına direndiler. Fakat sonrasında, Ymitski'nin ılımlı yak­ laşımının kitlesel terör yanlıları karşısında zemin kaybettiğine dair işaretler her hafta çoğaldı.

Petrograd' da Kızıl Terör'ün başlangıç noktası, Bolşevik Petersbmg Komitesi'nin 30 Ağus tos'ta Yuritski suikastinden birkaç saat sonra fakat Lenin'i öldürme girişiminden saatler önce düzenlediği, üst düzey hükümet ve parti yetkililerinin bir toplantısına kadar götürülebilir. Suikastin kuzeybatı Rusya' daki Sovyet iktidarını devirmeye yönelik koordineli bir iç ve dış komp ­ lonun parçası olduğu şeklindeki temelsiz ithamlardan beslenen bu adımın te­ mel dürtüsü, gıda tedariki müfrezelerinde ve Kızıl Ordu' da kullanılabilecek personel sayısını azamileştirmek için cephe gerisini korumaktı. Moskova'da­ ki ulusal hükümet organları ile Kuzey Obiastı Sovkom'u ve Petrograd Sovyeti, Petrograd' daki ilk tutuklama ve infaz dalgası durulana kadar Kızıl Terör ila­ nını resmen doğrulamadı.

Petrograd' da Kızıl Terör'ün Bolşevik Petersbmg Komitesi tarafından başlatılmış olması, parti organlarının hükümet işlerine müdahil olma doğ-

382

1 Bolşevikler Iktida rda ruh usundaki giderek artan arzusunu yansıtıyordu. Ardından basın, kitlesel toplantı ve yürüyüşler üzerinden eşzamanlı bir kampanyayla halk arasında iç ve dış düşmaniara karşı garez körüklendi. B u kampanyanın temel unsur­ larından biri, Bolşevizmi ezmeyi amaçlayan Moskova ve Petersburg' daki iç ve dış komplocuların yakın bağlarını göstermek için kullanılan "Lockhart Davası"ydı. Fakat Petrograd' daki İngiliz Büyükelçiliği'ne düzenlenen ve Cromie'nin öldürüldüğü baskın hakkında, başlarda burada karşı-devrimci komplolar çevrildiği gerekçesiyle meşrulaştırıldıktan ve saldırıda ele geçi­ rilmiş, suç teşkil eden yazışmaları yayınlama sözü verildikten sonra çok az şey söylendi. Petrograd' daki K ızıl Terör boyunca Müttefik gizli ajanları­ na dönük saldırı dalgasında Cromie ve meslektaşları hakkındaki sessizlik, baskında bir değer taşıyan çok az belge ele geçirilmesinden kaynaklanıyor olabilirdi. Ayrıca, İngiliz arşivleri Cromie'nin Petrograd Bolşeviklerin i devirmeye dönük kapsamlı girişimleri hakkı nda sağlam belgeler sunsa d a ve Sovyet ajanlarının Cromie'nin operasyonuna sızdığı konusunda şüphe bırakmasa da, ölümünün ardından dikkatleri ona odaklamak, Sovyet hü­ kümetini uluslararası düzeyde daha da itibarsızlaştırmaktan başka bir işe yaramayacaktı.

Böyleyse bile, Petrograd 'daki Kızıl Terör bir kez başladığında kendi ivme­ sini kazanarak, hiçbir politik önem taşımayan popüler figürleri, hayli önemli profesyonelleri, sendikacıları ve hatta Bolşeviklerle birlikte çalışmış kişileri ağına düşürdü. Eski KGB arşivindeki detaylı PÇeka infaz kurbanları çizelge­ leri, hikayenin sadece bir kısmını anlatır; zira Çeka tutsaklarını ve bölgesel güvenlik kurumları ile başıboş işçi çeteleri tarafından yapılan çok sayıdaki infazı kapsamaz. Ne var ki, Ekim ortasında İkinci Baltık Filosu Müfrezesi'nin sonuçsuz kalan isyanının gösterdiği gibi, Kızıl Terör Bolşeviklere karşı komp­ loları durdurma amacında başarısız olmuştu.

Petrograd' da Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü hazırlıklarının başlan­ gıcı, sadece Kızıl Terör'le değil, ortabatı Rusya' daki cephelerden gelen umut verici haberlerle ve Orta Avrupa' daki devrimci patlamaların yoğunlaşmasıyla da çakışmıştı. Her kademeden Petrograd Bolşevikleri için son gelişme, uzun süredir cefa çeken Rusya'nın yana yakıla ihtiyaç duyduğu dış desteği mutlaka sunacak olan, nicedir beklenen dünya sosyalist devriminin müjdesi gibi gö­ rünüyordu. Bu gelişmenin ardından Petrograd'ın ve diğer Rus kent merkezle­ rinin Bolşevikleşmiş işçileri, yabancı yoldaşlarıyla beraber, sosyalist devrimi tüm dünyada tahkim etmek için amansız bir yürüyüşün saflarına katılacaktı. İçeriği ve halk katılımı itibariyle tarihte benzeri olmayan, muhteşem bir yıl­ dönümü kutlamasının, yurtdışındaki devrimci patlamalara güçlü bir destek sunması ve Rusya'daki yıkıcı ajanları dahil "emperyalist güçleri" savunma konumuna itmesi planlanıyordu.

Petrograd Bolşeviklerinin öz-algısı ya da daha doğru bir ifadeyle, Kızıl Petrograd'ı dünya proleter devriminin evrensel başkenti ve öncüsü olarak

H ayatta K a l m a n ı n B edeli

1

algılamaları, bununla yakından ilişkiliydi. Bayram kutlarnalarına dair tüm planlar, fiilen, Petrograd'ın Bolşevikler hegemonyasında geçmiş ve gelecekte­ ki şanını gösterıneyi ve pekiştirmeyi amaçlıyordu. Sonuçta, Moskova'nın ken­ dini devrimin karargahı konumuna yerleştirmek maksadıyla Altıncı Tüm­ Rusya Sovyetleri Kongresi'ni aynı tarihte gerçekleştirmesi, Petrograd Bolşe­ vikleri için biraz acı bir darbe oldu. Büyük politik zorlukların ve bir benzeri görülmemiş kısıtların yaşandığı bir dönemde, buna karşı çıkma imkanları yoktu.

9/ 1 0 Kasım gecesi, Ekimin birinci yıldönümünü kutlayan görkemli etkin­ likler sona erdiğinde, Kayzer Wilhelm'in tahttan çekildiği ve Berlin'de Rus modelini örnek alan bir Sovyet hükümetinin iktidarı ele geçirdiği haberleri Petrograd'a ulaştı. O sırada Askeri işler Komiserliğinde görevli olan İlyin­ Zenevski, bu mutlu haberi duyduğunda bir bayram temsilinin düzenlendiği tiyatro salonundaydı: Her şey normaldi.

Oyunlardan biri başlamak üzereyken, ceketli ve çizmeli bir adam sahneye çıktı ve dedi ki, "Yoldaşlar! Az önce Almanya'dan haber aldık.

Bir devrim oldu Wilhelm devrildi. Berlin'de işçi temsilcilerinden oluşan bir Sovyet kuruldu ve bize selam gönderdi:' Bu sözlerin ardından yaşananları tarif etmek güç.

Açıklama adeta bir kükremeyle karşılandı ve çılgınca alkışlar da­ kikalar boyunca salonu inietti İşte oradaydı, Batı Avrupa proletaryasından Artık her şey daha farklı ilerleyecek gibi görünüyordu. Sah­ destek gelmişti. nede olan bitene dönük tüm ilgi tükendi Orada hala rollerini oynuyorlardı fakat bizim aklımız çok uzaklarda, kızıl bayrakların sokaklarda dalgalandığı, bir işçi temsilcileri sovyetinin toplantı yaptığı, dünya proleter devrimine yeni bir ilmi ği n atıldığı Berlin'deydi. ı

Baltık Filosu denizcileri derhal "özgür Almanya"daki mevkidaşlarına kardeşçe selamlarını ilettiler: Sizin, Kiel denizcilerinin, kardeşlerimiz olduğunu ve bizimle birlikte olacağınızı biliyoruz.

Bu büyük günde sizleri selamlıyoruz Yoldaşlar, deneyimimizden faydalanın -size yardım etmekten mutlu oluruz Yaşasın uluslararası Kızıl Filo.2

Hükümet Basımevi alelacele, açık ki Alman devrimci kitlelerle yakın et­ kileşimi kolaylaştırmak için, kendi bünyesindeki parti üyelerine yönelik Al­ manca kursları düzenledi.3 Lenin bile, derhal Petrograd' da dolaşıma sokul­ mak üzere yazılmış, "Almanya' da devrimin zaferi"ni ilan eden bir telgrafta bir anda sevinçten havalara uçmuş görünüyordu.4 Viborg bölgesel Sovyetinin Yürütme Komitesi üyeleri için, Almanya' daki son gelişmelerin Petrograd'ın durumunda yaratacağı değişim öylesine büyüktü ki, derhal Sovnarkom'a Kı­ zıl Petrograd'a geri dönme çağrısı gönderme kararı aldı: "Politik durum ciddi ölçüde değişti ve gelişen olaylar gösteriyor ki, Petersburg için [uluslararası devrimin] merkez[i] olarak tekrar dirilme ve Avrupa devriminde hükmedici bir rol üstlenme zamanı geldi."5

383

384

Bolşevikler iktidarda

Viborg bölgesel Sovyetinin Yürütme Komitesi'nin çağrısına temel olan varsayımlar o kadar hızlı boşa düştü ki, Petrograd'a geri dönüş çağrısının gündeme alınmış olması bile mümkün değildi. Rusya'da 1917 devrimleri ari­ fesindeki durumun aksine, Almanya'da 1918 sonbaharında nihai askeri yenil­ giler ve ekonomik zorluklar, mevcut toplumsal ve politik düzenin kökten red­ dinden ziyade, Alman hükümetinin demokratikleşmesini, liberal sol-ılımlı sosyalist bir kabinenin kurulmasını ve Kayzer Wilhelm'in resmen tahttan in­ diği 9 Kasım'dan bile önce bu kabinenin dünya savaşını bitirecek bir ateşkes talebini dayattı. Kasım ayının ilk yarısında Kiel ' de denizciler, ardından Mü­ nih, Berlin ve diğer büyük Alman kentlerinde işçi ve askerler Rus modelini örnek alan sovyetler kurdular. Fakat radikal Bağımsız Sosyalistlerin çoğun­ luğu, ılımlı Çoğunluk Sosyalistlerinin kontrolünde yeni bir ulusal hükümete katılmayı kabul etti.

Almanya'da kısa bir süreliğine, işçi ve asker sovyetlerinin yeni geçici hü­ kümetle yan yana çalıştığı bir tür ikili iktidar durumu oldu. Fakat bu sovyet !erin büyük çoğunluğu, ılımlıların kontrolündeydi. Batı tipi bir parlamenter demokrasiye inanan ılımlılar, güçlerini tahkim ederek görece huzuru restore ettiler. ironiktir ki, isyankar Alman işçi, asker ve denizcilerinin ekmek ve barış talebiyle sovyetler kurmaları, Rus devrimci deneyiminin bilinçli bir yankısıydı. Hakeza, Bolşevik aşıncılığına beslenen nefret de 1918 Alman Devrimi'nin ılımlılıkla sonuçlanmasında önemli bir etkendi. Petrograd Bol­ şevikleri, Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü için şen kutlamaların ardın­ dan, devrimci Alman kardeşleriyle birleşememiş bir halde, kendi başlarına kaldılar. Hayatta kalmak için verdikleri yalnız, bedel dolu mücadeleleri, pek mola vermeden devam etti.

BAŞLlCA Ü LAY LAR KRO N O L O J i S i 1917 Ekim 2 5 -27 29 29-5 Kasım 30

İkinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi Askeri Devrimci Komite (ADK) Petrograd' da Sovyet karşıtı ayaklanmayı bastırıyor Hükümeti genişletmek üzerine Vikzhel arabuluculuğunda görüşmeler Kızıl kuvvetler General Krasnov'a bağlı, Kerenski'yi destekleyen Kazakları Pulkovo'da geri püskürtüyor

Ka s ı m

3-4 12-14

13

Ilımlı Bolşevikler partinin Merkez Komitesi'nden ve Sovnarkom' dan istifa ediyor Petrograd'da Kurucu Meclis seçimleri Zinovyev Petrograd Sovyetinin başkanı oluyor

22

Köylü Sovyetleri Tüm-Rusya Yürütme Komitesi ile MYK birleşiyor Bolşevikler ile Sol Sosyalist Devrimciler arası görüşmeler koalisyonla sonuçlanıyor İlk Sol Sosyalist Devrimci Ulusal Kongresi Rusya ve İttifak Devletleri arasında ateşkes

28

Kurucu Meclis için planlanan açılış tarihi. Kadet tutuklamaları başlıyor

15 17-9 Aralık 19-28

A ra l ı k 5 7 9 12 16

Ilımlı Bolşevikler partinin Kurucu Meclis fraksiyonunda kontrolü ele geçiriyor Askeri Devrimci Komite lağvediliyor Sovnarkom, Tüm-Rusya Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mücadele Olağa­ nüstü Komisyonu'nu (VÇeka) kuruyor İttifak Devletleri ile resmi barış görüşmeleri Brest-Litovsk'ta başlıyor Ilımlı Bolşevikler partinin Kurucu Meclis fraksiyonu liderliğinden temizleniyor Kurucu Meclisin ılımlı sosyalist delegelerine dönük tutuklama ve tacizler yoğunla­ şıyor

1918 Ocak

Lenin'e suikast girişimi başarısız oluyor 3-4 5 5-6 8

10-18 1 2 -2 1

Petrograd'da sıkıyönetim ilan ediliyor.

Sovyet güvenlik güçleri Kurucu Meclisi destekleyen kitle gösterilerine ateş açıyor.

Kurucu Meclis toplanıyor ve zorla dağıtılıyor.

Bolşevik liderliği içinde ve Leninistlerle Sol Sosyalist Devrimciler arasında, Alman­ larla ayrı bir barış imzalanması üzerine iki ay sürecek olan zorlu çatışmanın başlan­ gıcı. Üçüncü Tüm-Rusya İşçi ve Köylü Sovyetleri Vekilieri Kongresi.

Batı ve Orta Avrupa'da büyük politik grevler dalgası

386

Bolşevikler iktidarda

13

Üçüncü Tüm-Rusya Köylü Sovyetleri Vekilieri Kongresi ile Üçüncü Tüm-Rusya Işçi ve Asker Vekilieri Kongresi birleşiyor.

15 28

Kızıl Ordu'nun kuruluşu başlıyor.

Troçki "ahlaksız" barışı imzalamayı reddediyor ve Sovyet delegasyonu Brest­ Litovsk'u terk ediyor.

Şubat

1/14 17-20 18 18/19 20 21/22 24 26

Rusya Jülyen takviminden Batı Gregoryen takvimine geçiyor.

Petrograd Bolşevikleri Dördüncü Kent Konferansı.

Almanların Doğu Cephesinde taarruzu yeniden başlıyor ve çok az direnişle karşıla­ şıyor.

Almanya'nın ilhakçı barış şartları kabul ediliyor, ama taarruzları sürüyor.

Sovnarkom "Sosyalist Anavatan Tehlikede!" bildirisini yayımlıyor.

Petrograd 'ın kuşatma altında olduğu ilan ediliyor.

Sovyet hükümeti Almanların yeni, daha sert barış şartlarını kabul ediyor.

Alman kuvvetleri ilerleyişini sürdürüyor. Petrograd tehdit altında görünüyor.

Sovnarkom başkenti Moskova'ya taşıma kararı alıyor.

Ma r t

3

Brest- Litovsk antiaşması imzalanıyor.

6-8

Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi, Brest antlaşmasını onaylıyor.

1 0/ 1 1

Sovyet hükümeti ve Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci liderliği Petrograd 'dan Moskova'ya kaçıyor.

ll

Petrograd İşçi Komünü Sovkom'u (PiK-KK) kuruluyor.

13

Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüstü Meclisi (DOM) yapacağı on dokuz genel kurul toplantısından ilkini topluyor.

15-16

Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi toplanıyor; Brest antlaşmasını onaylıyor.

18

Sol Sosyalist Devrimciler ve Sol Komünistler Sovnarkom'dan istifa ediyor.

20

Petrograd Bolşevikleri Olağanüstü Beşinci Kent Konferansı.

Nisan

17-25

Ikinci Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi toplanıyor; Sol Sosyalist Devrimcilerin Sovnarkom'dan çekilmesini onaylıyor.

24-14 Mayıs

!no Kalesi'nin kaderi hakkında kriz.

26-29

Birinci Kuzey Obiastı Sovyetleri Kongresi toplanıyor; Bolşevik-Sol Sosyalist Dev­ rimci koalisyon hükümetiyle beraber "Kuzey Komünü"nü kuruyor (Kuzey Obiastı Sovkom'u).

M ay ı s

8-12

Petrograd işçileri arasında gıda eksikliği nedeniyle huzursuzluk tırmanıyor.

9

Petrograd'ın Almanlar tarafından işgali yine ufukta görünüyor.

Köylülerin artık tahılına el koymak için gıda tedariki müfrezeleri oluşturma politi­ kası kurumsallaşıyor.

10

Lenin Petrograd için binlerce işçinin gıda tedariki birlikleri için donatılması birçok çağrılarından birincisini yayımlıyor.

25

Trans-Sibirya demiryolu hattında Çek Lejyonu ayaklanması patlak veriyor.

Başlıca Olaylar K ronolojisi

1 387

H a z i ra n

8

Yoksul Köylü Komiteleri (kombedi) kararnamesi kabul ediliyor.

8-10

Petrograd Bolşevikleri Altıncı Kent Konferansı.

lO

Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nin 28 Haziran'da toplanması kararlaştırılıyor.

14

Menşevikler ve Sosyalist Devrimciler MYK'dan çıkarılıyor.

17-28

Petrograd Sovyet i seçimleri.

20

Voladarski öldürülüyor.

22

Obukhov işçilerinin ve mayın filosunun başarısız i sya nı.

24

Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi Almanya ile savaşın yeniden başlamasını kışkırlmak için Rusya'daki Alman görevlilerine suikast acil durum planını kabul ediyor.

26-2 Temmuz

DOM genel grev planlıyor, fakat hükümet tarafından bastırılıyor; hareket kapatılıyor.

29

Kızıl Ordu asker alımları başlıyor.

Te m m u z

4-10

Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi Moskova'da toplanıyor.

6

Kont Mirbach Sol Sosyalist Devrimciler tarafından öldürülüyor.

7

Bolşevik yetkililer, Moskova'da ve Petrograd' da Sol Sosyalist Devrimcilerı bastırı­ yor.

8-14

Kolera salgını Petrograd 'da en üst seviyeye ulaşıyor.

lO

Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi, ilk Sovyet anayasasını kabul ediyor.

14/ 1 5

Almanlar Batı cephesindeki son taarruzunu başlatıyor.

16

ll.

18-22

Batı' daki Alman hücumu durduruluyor ve ibre artık kesin olarak İttifak Devletleri aleyhine dönüyor.

22

DüM'un bir ulusal işçi kongresi toplama planı Sovyet otoriteleri tarafından bozulu­ yor.

23

Bolşevik Petersburg Komitesi güvenlik boşluklarını protesto ediyor, Kızıl Terör için basınç uyguluyor.

Nikolay ve ailesi Ekaterinburg'da idam ediliyor.

Ağ u s t o s

l-2

İkinci Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi, cephe arkasının güvenliğini sağlama aracı olarak burjuvaziye karşı bir kitlesel terör çağrısı yapıyor.

2

Müttefik müdahalesi Archangel'in ele geçirilmesiyle tam olarak başlıyor.

21

PÇeka mahkumları infaz etmeye başlıyor.

26

Zinovyev'i öldürme girişimi iddiası.

28

Petrograd Sovyeti, Bolşevik lideriere karşı başka suikast girişimleri olması duru­ munda bütün politik mahkumları öldürme niyetini beyan ediyor

30

Yuritski vuruluyor ve öldürülüyor. Petrograd' da Kızıl Terör başlıyor. Lenin başarı­ sız bir suikast girişiminde ağır şekilde yaralanıyar.

31

PÇeka İngiliz Büyükelçiliği'ne baskın düzenliyor; Sovyet karşıtı komplonun başı Cromie, çatışmada öldürülüyor.

388

1 Bolşevikler Iktidarda Ey l ü l

4

6

Sovnarkom, karşı-devrimci örgütlenmelere ya da hükümet karşıtı komplolara dahil olan herkesin vurulmasına izin veriyor.

Ana Amerikan müdahale kuvvetleri Archangel'de karaya çıkıyor.

512 politik mahkum Petrograd'da idam ediliyor.

Tutsak listelerinden ilki yayımlanıyor.

Petrograd Sovyeti Beyaz Teröre Kızıl Terör'le yanıt verilmesini karara bağlıyor.

15

Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümünü kutlama şenliklerinin yapılması için Mer­ kez Büro oluşturuluyor.

17-21

Petrograd Bolşeviklerinin Yedinci Konferansı.

24

Ekim bayramı hazırlıkları ilerleme raporu Petrograd Sovyetine sunuluyor.

Ekim

3 14 1 5-18 30

Lenin üç milyonluk bir Kızıl Ordu kurulması çağrısı yapıyor. İkinci Baltık Filosu Müfrezesi'nin başarısız ayaklanması.

Kuzey Obiastı Çeka'lar Konferansı.

Almanya'nın ana donanma üssü Kiel'de denizci ayaklanması.

Ka s ı m

Ekim bayramı hazırlıklarına dair nihai rapor Petrograd Sovyetine sunuluyor.

2

Kiel denizcileri, işçilerle ve askerlerle birleşerek, Rus modelini örnek alan Sovyetler oluşturuyor; hareket diğer donanma üslerinin çoğuna ve başlıca Alman kentlerine sıçrıyor.

3-6 6-9 7-9

Kuzey Obiastında Yoksul Köylü Komiteleri Kongresi.

Moskova'da Olağanüstü Altıncı Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi.

Ekim Devrimi'nin birinci yıldönümü Petrograd'da kutlanıyor.

8-9

Berlin'de kitlesel protesto gösterileri patlak veriyor.

9/10

Berlin' de İşçiler ve Köylüler Sovyet i kuruluyor.

Kayzer Wilhelm tahtan çekiliyor, Almanya Cumhuriyeti ilan ediliyor.

NoT LAR GiRiŞ 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10. ll.

12.

13.

14.

Sosyalist Devrimci Partideki ana radikal kanat Sol Sosyalist Devrimciler, savaş çabasına ve liberallerle koalisyona itiraz ediyor, Sovyetler çatısı altında tümüyle sosyalist bir koalisyon hükümeti kurulması çağrısı yapıyorlardı. Martov önderliğindeki Menşevik-Enternasyonalistler, Menşevik hareket içindeki benzer bir sol gruptu. Martov ve onunla hemfikir olan Menşevikler, ilhaksız ve tazminatsız, derhal barış talep ediyorlardı. 1917 baharında Geçici Hükümete sosyalistlerin katılmasına muhalefet ettiler ve yaz ortasında, sadece sosyalistlerden oluşan bir hükümet kurulmasını savundular. Hem Sol Sosyalist Devrimciler hem Menşevik-Enternasyonalistler, Petrograd'daki parti teşkilatlarında özellikle güçlü­ lerdi.

RGASPJ, f. 60, op. 1, d. 26, I. 4, 4 ob.

V. i. Lenin, Polnoe sobranie sochineniia, 5. basım, cilt 34 (Moskova, 1962), s. 239-247.

RGASPJ, f. 17, op. ı, d. 81, I. 1. Jnstitut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Perepiska sekretariata TsK RSDRP (b)-RKP (b) s mestnymi partiinymi organizatsiami, cilt 1 (Moskova, 1957), s. 52-53.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 34: 281.

Danışma Heyetinin ön raporuna göre, 670 delegenin 300'ü Bolşevik, 193'ü Sosyalist Devrimci (bun­ ların yarıdan fazlası Sol Sosyalist Devrimci), 16'sı Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalist, 14'ü Menşevik-Enternasyonalist, geri kalanı ise ya küçük politik gruplardan birine bağlı ya da herhangi bir resmi örgütle bağı olmayanlardı. Delegelerin ağırlıklı bölümü (505 kadarı) "Tüm İktidar Sovyetlere" sloganına, yani kongredeki parti bileşemini yansıtan bir Sovyet hükümetinin kurulmasına sıkı sıkıya bağlıydı. (M. N. Pokrovskii ve la. A. Jakovleva, yay., Vtoroi vserossiiskii s'ezd sovetov R. i S. D. [Mosko­ va- Leningrad, 1928], s. 144-153).

A.g.e. s. 4, 34.

Birleşik Sosyal Demokrat Enternasyonalist Parti, 1917 yılı Ekim ayı ortasında, çoğunluğu Maksim Gorki'nin günlük gazetesi Novaia zhizn ile bağlantılı sol Menşevikler tarafından kuruldu.

Pokrovskii ve Jakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 4, 35.

A.g.e., s. 4-7, 35-38.

N. N. Sukhanov, Zapiski o revoliutsii, cilt 3 (Moskova, 1992), s. 307.

Pokrovskii ve Jakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 7-8, 42-44.

B. I. Nikolaevskii, "Stranitsy proshlogo: K 80-letiiu L. O. Tsederbaum- Dan," Sotsialisticheskii vestnik, 1958, no. 7/8:150.

Pokrovskii ve lakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 8-9, 45.

1.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

BiR HÜKÜMET KURMAK

Jnstitut marksizma- leninizma pri TsKPSS, Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), avgust 1917-fev­ ra/' 1918 (Moskova, 1958), s. 120.

A. I. Razgon, "Zabytye imena," in Pervoe Sovetskoe pravite/'stvo (Moskova, 1 991), s. 455.

Znamia truda, Ekim 27, 1917, s. 4. Ayrıca bkz. S. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia (Bloomington, 1988), s. 130.

A. l. Razgon, "Pravitel'stvennyi blok," lstoricheskie zapiski, cilt 117, 1989, s. 108. Ayrıca bkz. R. M. Savits­ kaia, "Jstochniki o V. I. Lenine po podgotovke i provedenii Il vserossiiskogo s"ezda sovetov," in Velikii Oktiabr': lstoriia, istoriografi ia, istochnikovedenie (Moskova, 1978), s. 263; Pokrovskii ve Jakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 26, 83. Kamkov'un ilerleyen yıllarda bu reddin nedenlerine dair açık­ laması için bkz. Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov internatsionalistov (Petrograd, 1918), s. 43.

Pokrovskii ve lakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 13, 56-57.

A.g.e., s. 15-16, 59-62.

390

1 Bolşevikler iktidarda 7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14. ıs.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

2S.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

3S. 36.

37.

31.

38.

A.g.e., s. 29, 86-87.

A.g.e., s. 1S-21, S9-68.

A.g.e., s. 21-2S, 69-77.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 3S:28-29.

Lenin ve Troçki hariç hükümet koltukları için adaylar şunlardı: içişleri Aleksey Rikov, gıda tedariki Ivan Teodoroviç, tarım Vladimir Milyutin, çalışma Aleksander Şliapnikov, ordu ve donanma Vladimir Antonov-Ovseenko, Nikolay Krilenko ve Pavel Dibenko, ticaret ve sanayi Viktor Nogin, eğitim Anatoli Lunaçarski, maliye Ivan Skvortsov-Stepanov, adalet Georgi Lornov, posta ve telegraf Nikolay Avilov, uluslar )osefStalin.

Pokrovskii ve Iakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 2S, 80-82.

A.g.e., s. 2S-26, 82-83.

A.g.e., s. 26-30, 83-87.

A.g.e., s. 30, 87-89.

A.g.e., s. 30-31, 89-90.

Sukhanov, Zapiski o revoliutsii, 3:361.

Pokrovskii ve Iakovleva, Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov, s. 90-92.

L. Trotsky, Lenin (New York, 19S9), s. 1 10.

Institut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Dekrety Sovetskoi vlasti, cilt 1 (Moskova, 19S7), s. 2S-26.

2S-26 Ekim gecesi kurulan Tüm-Rusya Anavatanın Kurtuluşu ve Devrim Komitesi (AKDK) Petrograd Kent Duması, eski Ön-Parlamento, "eski" Tüm-Rusya İşçi ve Asker Vekilieri Yürütme Komitesi, Tüm­ Rusya Köylü Vekilieri Kongresi Yürütme Komitesi temsilcilerinin yanı sıra İkinci Sovyetler Kongre­ si'ndeki Menşevik ve Sosyalist Devrimci fraksiyonların temsilcilerinden oluşuyordu.

RGASPI, f. S, op. 1, d. 28S7, l. 1.

Sovnarkom bir organ olarak ilk olarak 3 Kasım'da toplandı ve IS Kasım'a kadar bir daha toplanmadı (RGASPI, f. 19, op. 1, dd. !, la). Bu bağlamda bkz. Sovnarkom sekreteri N. P. Gorbunov'in yayınlanma­ m ış hatıraları (TsGAIPD, f. 4000, op. S, d. 2220, 1. 8).

Dekrety Sovetskoi vlasti, 1:24-2S. Bkz. Bolşevikler tarafından 29 Ekim'de düzenlenen ve Lenin, Troçki ve kendini partizan savaşı uzmanı olarak sunan Mikhail Pokrovski'nin başarılı bir destek çağrısında bulunduğu garnizon birlikleri temsil­ cileri toplantısının tutanakları. "Soveshchanie polkovykh predstavitelei Petrogradskogo garnizona, 29 oktiabria 1917 g.," Krasnaia letopis', 1927, no. 2 (23): 220-22S. TsGAIPD, f. !, op. !, d. 26, 11. 19, 26.

Novaia zhizn', 31 Ekim 1917, s. 3.

RNB SPb RO, "Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi tsentral'noi gorodskoi dumy sozyva 20 avgusta 1917 g.," 1:368-369.

Izvestiia, 2 Kasım 1917, s. 1-2. john L. H. Keep, çev. ve yay., The Debate on Soviet Power: Minutes of the All- Russian Central Executive Cornrnittee, Second Convocation (Oxford, 1979), s. 44-4S; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov Il sozyva (Moskova, 1918), s. 9-10. Yeni MYK oturumlarının belgeleri Keep'te ikincisine kıyasla çok daha tamdır. Ayrıca bkz. P. Vompe, Dni Oktiabr'skoi revoliutsii i zhelezno· dorozhniki (Moskova, 1924), s. 21-22.

A. Anskii, yay., Protokoly Petrogradskogo soveta professional'nykh soiuzov za 1917g. (Leningrad, 1928), s.

128·129; P. A. Garvi, Professional'nye soiuzy v Rossii (New York, 1981), s. 29, 128-129 n. 1.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 122-123, 269-270.

Keep, The Debate, s. 46; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov Il sozyva, s. 10.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 127.

A. Bubnov, "Oktiabr'skie biulleteny TsK bol'shevikov," Proletarskaia revoliutsia, 1921, no. 1:10-11.

Z. Galili ve A. Nenarokov, yay., Mensheviki v 1917 godu, cilt 3, pt. 2 (Moskova, 1994), s. 261-262; S. V. Tiutiukin, Menshevizrn: Stranitsy istorii (Moskova, 2002), s. 43S. Bunların detaylı bir tutanağı için bkz. GARF, f. S498, op. !, d. 67, 11. 1RGASPI, f. 27S, op. 1, d. 43 kaynaklı bu tutanaklar şurada yayınlanmıştır: Galili ve Nenarokov, Menshe­ viki v 1917 godu, cilt 3, pt. 2, s. 602-628. Ayrıca bkz. Menshevizrn, s. 437-440. Örneğin bkz. Dan'ın açılış salvoları: GARF, f. S498, op. !, d. 67, 11. 6-7, 10.

Notlar

1

GARF, f. 5498, op. !, d. 67, ll. 1-2, l l .

A.g.e., ll. 8-9. Ayrıca kimliği belirsiz bir Vikzhel temsilcisinin bu tartışmalara dair günlük notları için bkz. GARF, f. 5498, op. !, d. 56, ll. 7-8.

41. Dönemin tüm sosyalist grupları arasında derhal bir anlaşma için aşırı aciliyet duygusu nedeniyle Riyazanov'un çaresizliği hakkında bkz. S. Anskii, "Posle pereverota 25-ogo Oktiabria 1917 g., Arkhiv

39.

40.

russkoi revoliutsii, 8:47.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

GARF, f. 5498, op. !, d. !, ll. 1 1 - 1 2 .

RNB SPb RO, "Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi gorodskoi dumy, 1:369-405.

GARF, f. 5498, op. 1, d. 67, 11. 3-4.

A.g.e., ll. 4-6.

A.g.e., l. 9.

Bu etkenin Menşevikler açısından önemi hakkında bkz. R. Abramovich, "Stranitsy istorii: Vikzhel (no­ iabr' 1917)," Sotsialisticheskii vestrıik, Mayıs 1960, s. 99 ve Haziran 1960, s. 1 18-1 19; B. I. Nikolaevskii, Merısheviki v drıi Oktiabr'skogo perevorota (New York, 1962), s. 5-9. Ayrıca bkz. GARF, f. 5498, op. 1, d.

56, 1. 9.

48.

49.

50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

GARF, f. 5498, op. ı, d. 67, 11. 24-25, 29; Nikolaevskii, Merısheviki, s. 6-7.

Galili ve Nenarokov, Merısheviki v 1917 godu, cilt 3, pt. 2, s. 271; Nikolaevskii, Merısheviki, s. 4; Abramo­ vich, "Stranitsy istorii," s. ı ı9; Tiutiukin, Merıshevizrn, s. 439.

GARF, f. 5498, op. ı, d. 67; ll. 24-29; f. 5498, op. ı, d. 57, 1 . 3ı; RNB SPb OR, Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi gorodskoi dumy, ı:456-458; Izvestiia, 3 Kasım 19ı7, s. 4. Ayrıca bkz. A. Razgon, VTsiK Sovetov v pervye rnesiatsy diktatury proletariata (Moskova, ı977), s. 130; Vom pe, Drıi Oktiabr'skoi revoli­ utsii, s. 37.

Bu talepleri içeren bir karar önerisi, Obukhov işçilerinin 3ı Ekim tarihli bir kitlesel toplantısında kabul edildi. Karar, işletme işçilerinin geniş bir bölümünün duygularını yansıtıyor gibi görünüyordu (GARF, f. 5498, op. !, d. 70, 1. 3.).

RNB SPb RO, Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi gorodskoi dumy, ı :463-464.

A. L. Fraiman, Forpost sotsialisticheskoi revoliutsii: Petrograd v pervye rnesiatsy sovet skoi vlasti (Lening­ rad, ı969), s. 86-87 bu toplantının bir stenografik kaydını ve Izvestiia Gelsirıgforsskogo soveta, 2 Kasım ı9ı7 (Ek)'ıe çıkmış bir haberini aktarır. Bu iki kaynağın da yerini tespit edemedim. Fraiman'ınkine yakın bir müstakbel bakanlar listesi için bkz. GARF, f. 5498, op. !, d. 57, 1. 31. Toplantının Fraiman'ın aktarımıyla uyuşan bir tasvirine, birkaç saat sonra Petrograd Kent Dumasına sunulan sözlü bir raporda rastlanır (RNB SPb RO, "Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi gorodskoi dumy," ı:456-473). Ayrıca bkz. K. V. Gusev, V. M. Cherrıov, Shtrikhi k politicheskornu portretu (Moskova, ı999), s. 104.

Abramovich, "Stranitsy istorii," Sotsialisticheskii vestrıik, Haziran ı960, s. ı ı9.

RGASPI, f. 275, op. ı, d. 208, ll. 46-47. Örneğin Vikzhel görüşmeleri başkanı A. Maliiski'nin 1 Kasım sabahı erken bir anlaşma beklentisi hak­ kında iyimser bir raporu için bkz. GA RF, f. 5598, op. ı, d. 57, 1. 40.

T. A. Abmsimova vd., yay., Peterburgskii kornitet RSDRP (b): Protokoly i rnaterialy zasedarıii (St. Peters­ burg, 2003), s. 523-534. Petesburg Komitesi'nin 19ı7 protokollerinin Sovyet sonrası yayınlanmış harika bir özeti, özgün Ispart basımından çok daha tam ve doğrudur, P. F. Kudelli, yay., Pervyi legal'rıyi Peter­ burgskii kornitet bo/'shevikov v 1917g. (Moskova-Leningrad, 1927).

TsGAIPD, f. !, op. 4, d. 92, ll. 6 ob., 10-15, 22-25.

Peterburgskii kornitet, s. 523-530.

A.g.e., s. 535-550; L. Trotsky, The Stalirı School of Falsifi catiorı (New York, ı972), s. 107-123; Protokoly tserıtral'rıogo korniteta RSDRP (b), s. 124-130.

Peterburgskii kornitet, s. 533-538; Trotsky, 7he Stalirı School, s. ıo8- 1 ı 1 .

Peterburgskii kornitet, s. 538-540; Trotsky, The Stalirı School, s. ı 12-1 15.

Peterburgskii kornitet, s. 540-544; Trotsky, The Stalirı School, s. ıı2-ı ı5.

RGASPI, f. 19, op. 1 , d. 1 , 1. 1 . Ayrıca bkz. N. P. Gorbunov, "Kak sozdalsia v Oktiabr'skie d ni rabochii ap­ para! soveta narodnykh komissarov," Utro strarıy sovetov, yay. M. P. lroshnikov (Leningrad, ı 988) içinde, s. ı49-150.

Peterburgskii kornitet, s. 543-544; Trotsky, The Stalirı School, s. 1 20.

Peterburgskii kornitet, s. 544-545; Trotsky, The Stalirı School, s. 1 2 ı - ı 22.

Protokoly tserıtral'rıogo korniteta RSDRP (b), s. 125.

391

392

1 Bolşevikler iktidarda 68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

See, for example, RGASPI, f. 67, op. I, d. 46, 1. 175.

Protokoly tsentra/'nogo korniteta RSDRP (b), s. 126.

Protokoly Petrogradskogo saveta professionalnykh soiuzov za 1917 g., s. 136.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 128.

A.g.e., s. 124-129.

A.g.e., s. 126.

A.g.e., s. 130, 274-275.

Bkz. Rabinowitch, The Bolsheviks Come to Power, s. 197-198.

Keep, The Debate, s. 51-53; Protokoly zasedanii Ispolnite/'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depula­ tav ll sozyva, s. 12-13.

77. Keep, The Debate, s. 53-58; Protokoly zasedanii lspolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav ll sozyva, s. 13, 15.

78. Izvestiia TsK KPSS, 1989, no. 1:231-232, Merkez Komitesi'nin liderlik mücadelesiyle ilgili toplantılarının bu günlerde gerçekleştiğini doğrular.

79. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 131-132.

80. A.g.e., s. 275 81. Peterburgskii komitet, s. 555, 560.

82. A.g.e., s. 556-559.

83. Keep, The Debate, s. 59-67; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav ll sozyva, s. 17-22.

84. Keep, The Debate, s. 60-61; Protokoly zasedanii lspolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav ll sozyva, s. 20-21.

85. Protokoly pervogo s"ezda pariii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 44.

86. Keep, The Debate, s. 62-63; Protokoly zasedanii lspolnite/'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatav ll sozyva, s. 21-22.

87. Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depulatav ll sozyva, s. 22 88. A.g.e. Ayrıca bkz. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 275-276 n. 176.

89. GARF, f. 5498, op. ! , d. 67, ll. 34-39; RGASPI, f. 71, op. 34, d. 88, 1. 2.

90. Protokoly tsentra/'nogo korniteta RSDRP (b), s. 133-134, 275 n. 175.

91. A.g.e., s. 134.

92. A.g.e., s. 135-136. Ayrıca bkz. A. L. Fraiman, Forpost sotsialisticheskoi revoliutsii, s. 94; R. Abramovich, "Stranitsy istorii," s. 123.

93. Bkz. lnstitut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Perepiska sekretariata TsK RSDRP(b) s mestnymi partiinymi organizatsiiami, cilt 2 (Moskova, 1957), s. 27; B. Elov, "O partiinykh konferenstiiakh RKP Petrogradskoi organizatsii," Spravochnik Petrogradskogo agitatora, 1921, no. 10:96; RGASPI, f. 60, op. !, d. 26, ı. 31.

94. Örneğin bkz. "Protokoly zasedanii Ts! K i Biuro Ts! K S. R. i S. D. i-go sozyva posle Oktiabria," Krasnyi arkhiv, 1925, cilt 10, s. 99.

95. Kasım ayı ortasında, görüşmeleri yeniden canlandırma çabasıyla Vikzhel, Moskova' da iki günlük bir de­ miryolu işçileri konferansı düzenledi. Konferans bu çabayı destekledi ve bir sonuç alınamadı (RGASPI, f. 71, op. 34, d. 88, ll. 49-79).

96. RGASPI, f. 67, op. !, d. 46, ll. 173-175; lnstitut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, VladimirIl'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, cilt S (Moskova, 1974), s. 32.

97. Rabochii i soldat, 6 Kasım, 1917, s. 4.

98. Rabotnitsa birkaç kadın parti lideri tarafından hazırlanan, kadın işçilere dönük bir Bolşevik dergisiydi. İlk olarak Şubat 1914'te yayınlanmış, yedi sayı çıktıktan sonra ertesi Haziran'da çar otoriteleri tarafın­ dan kapatılmıştı. Yayınlanmaya Mayıs 1917'de tekrar başlanan dergi, partinin iktidarı almasına giden dönemde Bolşevikterin Petrogradlı kadın işçiler arasındaki faaliyetinin başlıca aracına dönüştü. Fakat Ocak 19!8'de, mürekkep ve gazete kağıdı eksiği nedeniyle kapanmak zorunda kaldı. Bkz. Barbara Evans Clements, Bolshevik Women (Cambridge, 1997), s. 131-132.

99. Novaia zhizn', 7 Kasım 1918, s. 4; lzvestiia, 7 Kasım 1918, s. 3; Elizabeth A. Wood, The Baba and the Com­ rade: Gender and Politics in Revolutionary Russia (Bloomington, 1997), s. 69-70.

100. Izvestiia, 7 Kasım 1918, s. 7.

101. Protokoly Petrogradskogo saveta professiona/'nykh soiuzov za 1917, s. 129-130.

Notlar

1

102. A.g.e., s. 1 34-135.

103. A.g.e., s. ı37. ı04. Keep, The Debate, s. 9ı-94; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputa­ tov II sozyva, s. 35.

105. Kamkov'un bu konumla ilgili değerlendirmesi için bkz. Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 46.

106. Bkz. üçüncü bölüm. ıo7. Bkz. yukarıda. ıos. Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. ı:229. ıo9. Institut marksizma- leninizma pri TsK KPSS. Shestoi s"ezd RSDRP (bol'shevikov), avgust 1917 goda: Pro­ tokoly (Moskova, ı958), s. 69-70. l lO. Izvestiia, 2 Kasım ı9ı8, s. ı. Bkz. yukarıda. l l l. Keep, The Debate, s. 59-60; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav II sozyva, s. ıs. ı ı2. Bkz. yukarıda. ı 13. Keep, The Debate, s. 68; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 23. l l4. Keep, The Debate, s. 69. l lS. A.g.e., s. 69-70; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 23-24. ı ı6. Keep, The Debate, p. 77; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 27. l l7. Keep. The Debate, s. 77-78; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav II sozyva, s. 27-28. Şliapnikov'a ek olarak, Nikolay Derbişev (Basın İşleri Komiseri), S. V. Arbuzov (Hükümet Basın-Yayın Komiseri), İlya Yurenev (Kızıl Muhafızlar Komiseri), Georgi Fedorov (Çalışma Komiserliği Çatışma Seksiyonu Başkanı), Larin ve Riyazanov dahil diğer Bolşevik yetkililer. l lS. Novaia zhizn', 6 Kasım ı9ı7, s. ı-2. l l9. Keep, The Debate, s. 78-79; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputa­ tav II sozyva, s. 28. ı20. Keep, The Debate, s. 80-8ı; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu­ tatav II sozyva, s. 28-29. ı21. Keep, The Debate, s. 86; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 3ı-32; Razgon, VTsiK Sovetov, s. ı62. ı22. Keep, The Debate, s. 86; Protokoly zasedanii Ispolnitel'rıogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 32. Bu toplantıdaki oy gücünün analizi için bkz. Razgon, VTsiK Sovetov, s. ı ss. Toplantının başlarında, Halk Komiserleri oy kullanmadığında, Leninistleri n bir usul oylamasını kaybettiğini belirt­ mek gerekir. ı23. Keep, The Debate, s. 86; Protokoly zasedarıii Ispolrıitel'rıogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov II sozyva, s. 32. ı24. Bu tehlikeye, Lenin'in 5 ya da 6 Kasım'da dörtlüye yazdığı resmi bir notta değinilir. Protokoly tserıt­ ral'rıogo korniteta RSDRP (b), s. 137. ı2s. A.g.e., s. ı42. ı26. V. Bonch- Bruevich, Na boevykh postakh fevral'skoi i oktiabr'skoi revoliutsii (Moskova, ı93ı), s. ı64; Protokoly tserıtral'rıogo korniteta RSDRP (b), s. ı46. ı27. Bkz. aşağıda. ı28. Bu, Elena Stasova'nın tanımlamasıdır (RGASPI, f. ı7, op. 4, d. ll, ll. 24-26). ı29. 330 delegenin ı95'i Sol Sosyalist Devrimci, 65'i Sağ Sosyalist Devrimci, 37'si Bolşevik, ı4'ü örgütsüz, 7'si Maksimalist, 4'ü Halkçı Sosyalist, 3'ü sol Menşevik, 2'si anarşistti (V. M. Lavrov, "Krest'iarıskii parlarnerıt" Rossii [Vserossiiskie s"ezdy sovetov krest'iarıskikh deputatov v 1917-1918 godakh]. [Moskova, ı996]. s. 130).

130. A.g.e., s. ı69, ın-ı76. Ayrıca bkz. Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. ı:234.

131. Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsiorıerov, s. 46.

132. Bu konuda bkz. Allan K. Wildman, The Erıd ofthe Russiarı Irnperial Arrny: 'The Road to Soviet Power arıd Peace (Princeton, N.j., ı987), özellikle 9. bölüm.

133. RGASPI, f. 564, op. ı, d. 5, 11. 74-75.

393

394

1 Bolşevikler Iktida rda ı34. Izvestia TsK KPSS, ı989, no. ı:234; Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5:59.

135. Bkz. yukarıda. ı36. Spiridonova'nın adı etrafında dönen efsanenin kaynağına ve gelişimine dair çarpıcı bir analiz ve yoruma şuradan ulaşılabilir: Sally Boniece, "Maria Spiridonova, ı894-ı9ı8: Feminine Martyrdom and Revoluti­ onary Mythmaking" (Doktora tezi, Indiana University, ı995). ı37. Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 36. ı38. RGASPI, f. 564, op. ı, d. 4, 1. 280. ı39. Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov ll sozyva, s. 71. ı40. Znamia truda, ı8 Kasım ı9ı8, s. 3; Keep, The Debate, s. ı4ı-ı42; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Ko­ miteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov ll sozyva, s. 71. ı41. Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 46; Ayrıca bkz. Razgon, VTsiK Sovetov, s. 203-204. ı42. Örneğin bkz. Keep, The Debate, s. 100-108.

2. isYANClDAN YöNETiciYE

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

ıo.

ı 1. ı2.

ı3. ı4. ı5. ı6. ı7. ı8. ı9.

20.

21.

22.

23.

TsGA SPb, f. 96ı8, op. 1. d. ı85, ll. ı-42.

Zinovyev'in Petrograd'ın politik şefi olarak tasviri için bkz. A. N. Chistikov, "U kormila vlasti," in Pet­ rograd na perelome epokh, yay. V. A. Shishkin (St. Petersburg, 2000), s. 35-42.

Bu konuda bkz. a.g.e., s. ı ı.

D. A. Chugaev, yay., Petrogradskii voenno- revoliutsionnyi komitet: Dokumenty i materialy, cilt ı (Moskova, ı966), s. 277.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 2, 1. 2.

Izvestiia, ı8 Kasım ı9ı7, s. 4-5.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. ı2, 1. 8 ob.-ı3 ob.

A.g.e.

Bu prosedürün Kolpinski bölgesindeki tutanağı için bkz. TSGAIPD, f. 23ı5, op. ı, d. 2, ll. ı9-20 ve d. 3, 1.

48 ; Petersburg bölgesi için bkz. f. 6, op. 1. ı, d. ı, ll. 3ı ob., 32 ob, 39-39 ob. ve 40-4ı; Okhtinskii bölgesi için bkz. f. ı o, op. ı, d. ı2, ll. 4-5. Örneğin bkz. Novoderevenski Bolşeviklerinin l l Aralık ı9ı7 tarihli bir genel parti toplantısının tuta­ nakları. Bölge komitelerinin faaliyetlerine dair bir dizi eleştirinin ardından, toplantı Novoderevenski bölgesel Sovyetlerindeki eski seçmeleri reddederek bağımsız otoritesini kayda geçirdi (TsGAIPD, f. 13, op. ı, d. ı, 1. 2ı ob.).

Bu konu hakkında bkz. Chistikov, "U kormila vlasti," s. 43.

Bölge komitelerinin temel politik meselelere dair konumları genelde yerelden yetkili bir liderin (kimi zaman bölgenin Petersburg Komitesi temsilcisinin) raporunun ve yerel fabrika temsilcilerinden edinilen yaygın ruh hali raporlarının ardından belirlenirdi. Örneğin bkz. Vikzhel görüşmeleri üzerine İkinci Kent bölgesi Bolşevik komitesindeki tartışmalar (TsGAIPD, f. ı8ı7, op. ı, d. 3, ll. 56-57) ve Kurucu Mec­ lisin rolü ve barış müzakereleri üzerine Okhtinski bölgesi Bolşevik komitesindeki tartışmalar (TsGA­ IPD, f. ı o, op. ı, d. ı2, ll. ı-10).

Peterburgskii komitet, s. 523-524.

TsGAIPD, f. 2315, op. ı, d. 2, 1. ı8, d. 3, 1. 4ı ve d. 4, 1. 3.

A.g.e., d. 2, 1. ı9 ve d. 3, 1. 42.

Peterburgskii komitet, s. 571-572. Ayrıca bkz. TsGAIPD, f. 6, op. ı, d. ı, 1. 39.

Bu bağlamda bkz. l l Kasım'da Petersburg bölgesindeki Bolşevikleri n genel toplantısında bölgesel komite raporu ve kadro kayıplarıyla ilgili tartışma (TsGAIPD, f. 6, op. ı, d. ı, ll. 29 ob.-30 ob.).

TsGAIPD, f. ı, op. 4, d. 84, ll. 20-25; f. 23ı5, op. ı, d. 4, 1. 3; f. 6, op. ı, d. 33.

Bkz. bu kitabın giriş bölümü.

ADK hakkında, eksikleri olsa da en iyi basılı kaynak Chugaev, Petrogradskii voenno- revoliutsionnyi komitet, cilt ı-3 (Moskova, ı966-67).

A.g.e., 3:270.

RGASPI, f. ı 9, op. ı, d. ı ı, 1. 2; ve bkz. üçüncü bölüm.

Bkz. Chistikov, "U kormila vlasti," s. ıo-ıı. Ayrıca bkz. ADK üyelerinden Vladimir Algasov'un birinci Sol Sosyalist Devrimci ulusal kongresine sunduğu ADK raporu (Protokoly pervogo s'ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 47).

Notlar

1

24. Kurucu Meclis seçim kampanyası, sonuçları ve kaderi hakkında en aydınlanııcı ve kapsamlı çalışma L. G. Protasov, Vserossiiskoe uchredite/'rıoe sobranie: lstoriia rozhdeniia i gibeli (Moskova, 1997).

25. Bkz. O. N. Radkey, Russia Goes to the Polis: The E/ection to the All- Russiarı Constituerıt Assembly (Ithaca, N.Y., 1989), özellikle s. 87-135. Bu konu hakkında ayrıca bkz. M. V. Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie (Paris, 1932), s. 92.

26. RGASPl, f. 19, op. 1, d. 1 1 , 1. 10 ob.

27. P. F. Kudelli, yay., Vtoraia i tret'ia Petrogradskie obshchegorodskie korıferentsii bol'shevikov v iiu/e i oktiabre 1917: Protokoly (Moskova- Leningrad, 1927), s. 115-117.

28. Protasov, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 266.

29. Peterburgskii komitet, s. 564.

30. GOPB, Leafl et collection.

31. Pravda, 13 Kasım 1917, s. 1. Bu seçimler, bu dönem Rusya'daki diğer pek çok seçim gibi, parti listesi tarafından belirleniyordu. Her bir partinin belli bir seçim bölgesinde kazanacağı koltuk sayısı, listeye verilen oy sayısına bağlıydı. Parti komiteleri her parti listesindeki adayları sıralıyor ve bu sıralama her adayın seçilme kaderini büyük ölçüde belirleyebiliyordu.

32. Bkz. birinci bölüm.

33. Rabotnitsa, 8 Aralık 1917, s. 10-11.

34. A.g.e., 26 Ocak 1918, s. ı0-1 1.

35. A.g.e., s. 1 1-12. Konferansta iki taraf arası ayrımlar için bkz. Wood, The Baba and the Comrade, s. 69-70.

36. Rabotnitsa, 18 Ekim ı9ı7, s. 5-7.

37. Aktaran O. N. Znamenskii, Vserossiiskoe uchredite/'noe sobrarıie: lstoriia sozyva i politicheskogo krushe­ niia (Leningrad, 1976), s. 257.

38. James Bunyan ve H. H. Fisher, The Bolshevik Revolu tion, 1917-1918: Documents and Materials (Stanford, 1965), s. 345-346.

39. Rabochaia gazeta, ı2 Kasım 1917, s. 1; ı3 Kasım ı9ı7, s. 1.

40. De/o rıaroda, 12 Kasım ı917, s. 2.

41. A.g.e.

42. Örneğin bkz. "Kadınlar, Kurucu Meclis Seçimlerinde Oy Kullanın!" broşürü, GOPB, Broşür koleksiyonu.

43. Radkey, Russia Goes to the Polis, s. 36.

44. Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobrarıie, end table 1.

45. Radkey, Russia Goes to the Polis, s. 36.

46. Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobrarıie, s. 277 ve end table; Akademiia nauk SSSR, Institut istorii, Leningradskoe otdelenie, Oktiabr'skoe vooruzherırıoe vosstanie: Semnadtsatyi god v Petrograde, cilt 2 (Leningrad, !967), s. 491.

47. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. ı5, ll. 2, 30.

48. Novaia zhizn', ı6 Kasım 19ı7, s. 1.

49. Keep, The Debate, s. ı44-ı46.

50. T. V. Osipova, Rossiiskoe krest'iarıstvo v revoliutsii i grazhdanskoi voirıe (Moskova, 2001), s. 66. Osipova gösterir ki, toprak kararnamesi uygulanmaya başlamış olduğundan, köylülerin pek çoğu artık Kurucu Mecliste ilgilenmiyordu ve aldıkları kararlarda, Sovyet hükümetinin kararnamelerini onaylamayacaksa dağıtılması gerektiğinde ısrar ediyorlardı. 4ı5 kırsal bölgedeki (vo/ost) köylü toplantılarının verilerine dayanarak, bu bölgelerin yüzde 53,5'inde köylülerin çoğunluğunun Sovyet iktidarından yana olduğu, yüzde 30'unun hala yetkinin Kurucu Meclise devrini tercih ettiği ve yüzde 16,5'inin bu iki alternatif arasında salındığı sonucuna varır.

51. Petrograd Kent Dumasının dağıtılması ile Kurucu Meclis bağlantılı karşı-devrim faaliyetleri hakkında kaygılar arası ilişki için bkz. Razgon, VTslK Sovetov, s. 250.

52. Zhurnal Petrogradskoigorodskoi dumy (Petrograd, 1917), no. ı23, 20 Kasım ı9ı7 oturumu, s. ı-24.

53. A.g.e., s. 3-5; RNB S Pb RO, "Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi tsentral'noi gorodskoi dumy," 3:21.

54. RNB SPb RO, "Stenografi cheskie otchety Petrogradskoi tsentral'noi gorodoskoi dumy," cilt 3.

55. Boris Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," Arkhiv russkoi revoliutsii, cilt 13 (Berlin, ı924), s. 30.

56. Institut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Dekrely Sovetskoi vlasti, cilt ı (Moskova, ı957), s. 167-168.

395

396

1 Bolşevikler Iktidarda 57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80. sı.

82.

83.

84.

85.

GARF, f. 130, op. ı, d. ıoa, l. 30. Ayrıca bkz. Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 30ı-302.

Dekrely sovetskoi vlasti, ı:ı67.

A.g.e., 3:ı59.

L l. Liubimov, Revoliutsiia 1917 goda: Khronika sobytii, cilt 6, Oktiabr'-dekabr' (Moskova, ı930), s. 222.

Pravda, 27 Kasım ı9ı7, s. ı; Rabochii i soldat, 27 Kasım ı9ı7, s. l.

Peterburgskii komitet, s. 596-600.

Bir Kurucu Meclis tartışması, Petersburg Komitesi'nin tutanakları kayıp olan 2 Aralık toplantısının da gündemindeydi. 2 Aralık'ta geliştirilen tavır, Okthinski bölgesi parti komitesinin 4 Aralık toplantısında yeniden dile getirildi. Bu da, Petersburg Komitesi gözünde Meclisin Sovyet iktidarı karşısında meşrui­ yeti olmadığını şüpheye yer bırakmayacak şekilde gösterir (TsGAIPD, f. lO, op. ı, d. 12, 11. 1-4).

Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 65-66, ı os.

A.g.e., s. 87, 9ı-92, l l l .

Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s . 30ı-302. 2 8 Kasım'd a pek çok Rus kentinde Kurucu Meclise destek gösterileri düzenlendi.

William G. Rosenberg, Liberals in the Russian Revolution: The Constitutional Democratic Party, 19171921 (Princeton, N.J., ı974), s. 277-278; N. G. Dumova, Kadetskaia kontr revoliutsiia i ee razgrom (Mos­ kova, ı982), s. 54; E. N. Gorodetskii, Rozhdenie sovetskogo gosudarstva, 1917-1918 gg. (Moskova, ı965), s.

276.

Günümüzün önde gelen Kurucu Meclis uzmanı Lev Protasov, Kurucu Meclis yanlısı gazetecilerin yüz bin gösterici tahmininin büyük ihtimalle abartı olduğu, fakat bu tahmin in Sovyet kayıtlarında aktarılan on bin sayısına kıyasla gerçeğe daha yakın olduğu sonucuna varır (Protasov, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 271).

Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 308; Liubimov, Revoliutsiia 1917 goda: Khronika sobytii, 6:225.

Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 309; Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 95.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 1 3, 1. 2.

Bonch- Bruevich, Na boevykh postakh fevral'skoi i oktiabr'skoi revoliutsii, s. 187-ı89.

V. V. Shelokhaev, proje direktörü, Protokoly tsentral'nogo korniteta konstitutsionnodemokraticheskoi par­ Iii, 1915-1920 (Moskova, 1998), s. 6, 4ı2.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 13, 11. 6-7; Dekrely sovetskoi vlasti, ı:l65-ı66. Kolegayev kabineye birkaç gün önce katılmıştı.

RGASPI, f. ı9, op. !, d. 13, 1. 2; Dekrety sovetskoi vlasti, ı:ı6ı-ı62.

Novaia zhizn', 30 Kasım ı917, s. l.

Znarnia truda, 30 Kasım, ı9ı7, s. l.

Keep, The Debate, s. 172-ı73; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatav II sozyva, s. ı24; Razgon, VTsiK Sovetov, s. 300.

Keep, The Debate, s. ı72-173, 354.

A.g.e., s. ı75-176.

A.g.e., s. ın A.g.e., s. ı77-ı78, 356.

A.g.e., s. 177-ı79.

Bkz. birinci bölüm.

Keep, The Debate, s. ısı; Protokoly zasedanii lspolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov ll sozyva, s. ı ıı-ııı.

3-

l.

2.

3.

Güç TOPLAMA

Örneğin bkz. George Leggett, The Cheka: Lenin's Political Police: The All- Russian Extraordinary Corn­ rnission for Combating Counterrevolution and Sabotage (Oxford ve New York, ı986), s. ı5-ı8 ve V. A. Kutuzov, V. F. Lepetiukhin, V. F. Sedov ve O. N. Stepanov, Chekisti Petrograda na strazhe revoliutsii (Leningrad, ı987), s. 53-56.

Bkz. birinci bölüm.

O zamana kadar Sol Sosyalist Devrimciler ADK üyelerinin sadece yüzde 20'sini teşkil ediyordu

Notlar 4.

5.

6.

7.

8.

9.

ıo. ll.

12.

13. ı4.

15.

16.

17. ı8.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

1

GARF, f. 130, op. ı, d. ı, 1. 10 ob.

Chugaev, Petrogradskii voenno- revoliutsionnyi komitet, 3:232, 259.

A.g.e., s. 285.

RGASPI, f. ı9, op.ı. d. ll, 1. 2.

Bkz. ikinci bölüm.

GARF, f. ı 236, op. 1, d. 3, 1. ı49. O esnada ADK ile Sovnarkom arası gerilim o kadar yükselmişti ki, bu konu sosyalist olmayan basına sızdı. 1 Aralık 1917 tarihli Nash vek haberinde ADK içinde Lenin'in Bolşevik iç politikayı yasal bir çerçeveye yönlendirme çabalarından memnuniyetsiz bir sol fraksiyonun üstünlük kazandığı ve ADK'nın "tümüyle özerk" işleyerek, "halk komiserlerinden gelen tavsiyelere ku­ lak vermeden kendi kararlarını aldığı" bildiriliyordu (s. 3).

TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 186, 1. ll.

M. Latsis, Otchet vserossiiskoi chrezvychainoi komissii za chetyre goda e e deiatel'nosti (20 dekabria 191720 dekabria 1921 g.): 1. Organizatsionnaia chast' (Moskova, ı922), s. 8.

RGASPJ, f. 19, op. ı, d. 2, 1. 13 ob.; Razgon, "Pravitel'stvennyi blok," s. 1 21.

Razgon, "Pravitel'svennyi blok," s. ı 28. Örneğin bkz. Kasım ortasındaki bir garnizon birlikleri toplantısında hükümetin benimsediği karar.

Kent Duması, MYK ve tüm sosyalist partilerden temsilcilerin sunumlarını dinledikten sonra askerler Sovyet hükümetine güven ifade eden ve Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümete katılmasını "elzem" ilan eden bir karar onayladı (TsGA SPb, f. 9618, op. 1, d. 53, 1. 376).

N. N. Smirnov, Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov (Leningrad, 1988), s. l l 1.

Bu isimler Proş Proşyan (posta ve telgraf), Vladimir Trutovski (yerel özyönetim), Aleksandra lzmailo­ viç (cumhuriyet sarayları), Vladimir Karelin (askeriye ve donanma işleri halk komiseri ve cumhuriyet mülklerini koruma halk komiseri), Vladimir Algasov (içişleri, koltuksuz bakan).

Izvestiia, 10 Aralık ı917, s. 7.

Znamia truda, ı6 Aralık 1917, s. 2.

A.g.e., s. 3.

A.g.e., 19 Aralık ı917, s. 3.

Latsis, Otchet, s. 14.

A.g.e.

Galili ve Nenarokov, Mensheviki v 1917 godu, cilt 3, 2. basım, s. 559.

Nash vek, ı9 Aralık 19ı7, s. 3.

RGASPJ, f. 5, op. !, d. 2565, 1. 1.

Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5: ı42.

RGASPJ, f. 5, op. ! , d. 2565, 1. 1 ob.

RGASPJ, f. 19, op. !, d. 30, 1. 2.

1. N. Steinberg, Als ich Volkskommissar war: Episoden aus der russischen Oktoberrevolution (Munich, 1929), s. 35-37.

RGASPI, f. ı9, op. 1, d. 30.

Steinberg, Als ich Volkskommissar war, s. 35-37.

RGASPJ, f. ı9, op. ı, d. 30, 1. 2 ob.

V. V. Shelokhaev, proje direktörü, la. V. Leontiev, yay., Partiia levykh sotsialistovrevoliutsionerov: Dokumenty i materialy, cilt 1 (Moskova, 2000), s. ı79.

Bu Razgon'un yorumudur (Razgon, "Pravitel'stvennyi blok," s. 135).

TsA FSB RF, f. ı, op. 10, d. 52, ll. 5-6.

RGASPI, f. 19, op. ! , d. 42, 1. ı ob.

A.g.e.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 154. See also Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. 1:236.

Rabinowitch, The Bolsheviks Come to Power, s. 188.

E. Gorodetskii ve lu. Shaparov, Sverdlov (Moskova, 1971), s. 233-234; V. 1. Lenin, Sochineniia, 3. basım., cilt 22 (Moskova, 1931), s. 130, 593 n. 62; Izvestiia TsK KPSS, 1989, no. 1:236; Novaia zhizn', 2 Aralık 1917, s. 3; Nash vek, 2 Aralık 19ı 7, s. 3.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 160-161, 279 n. 192; Izvestiia TsK KPSS, 1989, no. 1:237; Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:469 n. 70; Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5:ı25.

397

398

1 Bolşevikler Iktidarda 42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

51.

S2.

53.

54.

55.

56.

S7.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

6S. 66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

Protokoly tsentra/'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı60-ı6ı; Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. ı:237- 238.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:ı62-ı66.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı61 .

A. Bystrova, "Bor'ba za ukreplenie diktatury proletariata: Pervye shagi diktatury proletariata," O. A. Lidak, yay., Oktiabr' v Petrograde (Leningrad, ı933), s. 325.

Gorodetskii ve Sharapov, Sverdlov, s. 234. Bu toplantıya dair basında çıkan kısa haberler için bkz. De/o naroda, ı4 Aralık ı9ı7, s. 2 ve Sotsial demokrat, ı4 Aralık ı9ı7, s. 2.

Protokoly tsentra/'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı61.

A.g.e., s. 280.

Oktiabr'skoe vooruzhennoe vosstanie, 2:493.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 3ı, l. 2 ob.

Keep, Ihe Debate, s. 247.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 39, 1. ı; Znamia truda, 4 Ocak ı9ı8, s. 3; Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. 2:ı76.

Keep, Ihe Debate, s. 257-2S8; Lenin, Po/noe sobranie sochinenii, 35:22ı-224.

Bakhmetiev Arşivi, Columbia University, Zenzinov Koleksiyonu (Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi protokolleri), s. ı 9.

Bkz. ikinci bölüm.

V. V. Shelokhaev, proje direktörü, D. B. Pavlov, yay., Partiia sotsialistov-revoliutsionerov: Dokumenty i materialy. cilt 3, pt. 2 (Moskova, 2000), s. ı97.

RGASPI, f. 274, op. ı, d. 4S, ll. ı-340; N. Sviatitskii, "Fraktsiia pariii S. R., uchreditel'noe sobranie i ee deiatel'nost', Partiinye izvestiia, ı9ı8, no. S:32-42; N. Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sob­ raniia," Go/os minuvshego, ı9ı8, nos. 4-6:ı45-ı48; Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 33-34, 58.

RGASPI, f. 274, op. ı, d. 45, ll. ıs, 45-46.

Partiia sotsialistov- revoliutsionerov, cilı 3, pt. 2, s. ı 97.

A.g.e., s. 27ı-274.

Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ı 13, ı51.

N. Sviatitskii, "5-6 ianvaria ı9ı8 goda: Iz vospominanii byvshego esera," Novyi mir, ı928, no. 2:220-22ı; Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 3ı, 3S. Bakhmetev Arşivi, Columbia University, Zenzinov koleksiyonu (Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi protokolleri), s. ı8-ı9.

TsA FSB RF, f. ı, op. ı. d. 5, 1. ı44.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 3ı, 35. Ayrıca bkz. Sviatitskii, "S-6 ian­ varia ı9ı8 goda," s. 222.

N. la. Bykovskii, Vserossiiskii sovet krest'ianskikh deputatov 1917g. (Moskova, ı929), s. 34.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 48. ı Ocak'taki Lenin'e suikast girişimi ile Onipko'nun planları arasında bir bağlantı olup olmadığı belirsizdir.

Bakhmetev Arşivi, Columbia University, Zenzinov koleksiyonu (Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi protokolleri), s. ı9.

TsA FSB RF, f. ı, op. 2, d. 7, 1. 42.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 42.

Biulleten' vserossiiskogo soiuza zashchity uchreditel'nogo sobraniia, 3 Ocak ı9ı8, s. 2.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 44; G. Semenev, Voennaia i boevaia rabota partii sotsialistov- revoliutsionerov (Moskova, ı922), s. ı3.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. 4ı, 44. Ayrıca bkz. V. Vladimirova, God sluzhby 'sotsialistov' kapitalistarn (Moskova-Leningrad, ı927), s. ı06 ve Semenev, Voennaia i boevaia rabota partii sotsialistov- revoliutsionerov, s. 10-ı 1.

Biulletin' vserossiiskogo soiuza zashchity uchredite/'nogo sobraniia, 3ı Aralık ı9ı8, s. 2; S Ocak ı9ı8, s. 2.

Ayrıca bkz. Bykovskii, Vserossiiskii sovet krestianskikh deputatov, 1917, s. 349.

Sokolov, "Zashchita vserossiiskogo uchreditel'nogo sobraniia," s. SO. A.g.e., s. 60. Bu olaylara ilişkin biraz daha farklı bir ak tarım için bkz. Semenev, Voennaia i boevaia rabota partii sotsialistov- revoliutsionerov, s. 13. Ayrıca bkz. Vladimirova, God sluzhby 'sotsialistov' kapitalis­ tam, s. ıo9-1 10.

Petersburg Komitesi'nin Aralık'ın son iki haftasındaki toplantıları büyük ölçüde bu konuya ayrılmış gibi görünür (Peterburgskii komitet, s. 607-623).

Notlar 78. TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 52, ll. 29-29 ob.

79. Petrograd Sovyeti Devrim Mahkemesi Soruşturma Komisyonu 24 Kasım'da kuruldu. Diğer iki organ -Petrograd'ın Güvenliği için Acil Durum Komisyonu ve Kıyım la Mücadele Komitesi- Aralık başlarında kuruldu.

80. Latsis, Otchet vserossiiskoi chrezvychainoi komissii, s. ı 1. Ayrıca bkz. S. V. Leonov, Rozhdenie Sovetskoi imperii (Moskova, ı997), s. 248-249.

81. la. Kh. Peters, "Vospominaniia o rabote v VChK v pervyi god revoliutsii," Proletarskaia revoliutsiia, ı924, no. 10 (33): ıo.

82. TsA FSB RF, f. ı, op. 2, d. 25, 1. 1.

83. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. ı85, ll. ı -26.

84. A.g.e., 1. ı9; "Prezidium Petrogradskogo soveta rabochikh i soldatskikh deputatov, dekabr' ı9ı7 g.," Krasnaia letopis', ı932, no. ı-2 (46-47): l l l .

85. GARF, f. 337, op. ı, d. 4, ll. ı, ı3, ı7.

86. TsA FSB RF, No. N-972, ci lt 8, 1. 23.

87. A.g.e.

88. A.g.e., cilt ı, ll. ı-2; cilt 2, 1. 30; cilt 8, ll. 24-25; cilt ı o, ll. ı69-ı76.

89. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 273, 1. 2.

90. Znamia truda, 4 Ocak ı9ı8, s. 3; Izvestiia TsK KPSS, ı989, no. 2:ı76.

91. Znamia truda, 4 Ocak ı9ı8, s. 3.

92. GARF, f. 96ı8, op. ı, d. ı85, 1. 20.

93. lzvestiia, 5 Ocak ı9ı8, s. 3. Petrograd otoriteleri tarafından Kurucu Meclise doğru giderken alınan güvenlik önlemlerinin detaylı bir aktarımı için bkz. Oktiabr'skoe vooruzhennoe vosstanie, 2:496-500.

94. Izvestiia, 5 Ocak ı9ı8, s. 3.

95. A.g.e.

96. A.g.e., 4 Ocak ı9ı8, s. 1.

97. A.g.e. Bu ilan 4 ve 5 Ocak'ta yaygın olarak basıldı ve dağıtıldı.

98. Biulleten' vserossiiskago soiuza zashchity uchreditel'nogo sobraniia, 4 ve 5 Ocak ı9ı8, s. 1.

99. Petrogradskoe ekho, 5 Ocak ı9ı8, s. 1. ıoo. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. ı85, ll. 26-30; TsGAIPD, f. ı, op. 4, d. 121, ll. ı-4. ı o ı. TsGAIPD, f. ı, op. 4, d. ı 2ı, I. 1. ıo2. A.g.e., ll. 2-4. ıo3. A.g.e. ı04. A.g.e., I. 4. Ayrıca bkz. "Pervye shagi bol'shevistskogo Petrogradskogo soveta v ı9ı7 godu: Protokoly zasedanii," Krasnaia letopis', ı927, no. 3 (24): 80-82. ıo5. lzvestiia, 5 Ocak ı9ı8, s. ı; Znamia truda, 5 Ocak ı9ı8, s. 4; A. F. Ilyin-Zhenevsky, The Bolsheviks in Power: Reminiscences of the Year 1918, çev. Brian Pearce (Londra, ı984), s. ı8-ı9. ıo6. Izvestiia, 5 Ocak ı9ı8, s. 1.

4· KURUCU MECLİSİN KADERi

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9. ıo. ı 1. ı2.

13.

Novaia zhizn', 6 Ocak ı9ı8, s. 2.

TsGAIPD, f. 4000, op. 5, d. 2365, 11. ı-12.

Protasov, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 306.

Nash vek, 6 Ocak ı9ı8, s. 3.

Novaia zhizn', 6 Ocak ı9ı8, s. 2.

A.g.e.

Louis de Robien, The Diary of a Diplomat in Russia, 1917-1918 (New York ve Washington D.C., ı969), s. ı96.

V. Shklovskii, Sentimental'noe puteshestvie (Moskova, ı990), s. ı44-ı45.

Novaia zhizn', 6 Ocak ı9ı8, s. 2.

Bkz. üçüncü bölüm.

Nash vek, 6 Ocak ı9ı8, s. 3.

Novaia zhizn', 6 Ocak ı9ı8, s. 2.

A.g.e.

399

400

1 Bolşevikler iktidarda 14. Nash vek, 6 Ocak 1918, s. 2.

15. M. N. Pokrovskii ve la. A. lakovleva, yay., Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie (Moskova-Leningrad, 1930), s. 68.

16. Novaia zhizn', 6 Ocak 1918, s. 2.

17. M. V. Vishniak, Vserossiiskoe uchredite/'noe sobranie (Paris, 1932), s. 99.

18. N. Sviatitskii, "5-6 ianvaria 19ı8 goda: Iz vospominaniia byvshego esera," Novyi m ir, 1928, no. 2:223.

19. V. L. Zenzinov, Iz zhizny revoliutsionera (Paris, 1919), s. 99. Ayrıca bkz. Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 100.

20. Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. 148.

21. F. F. Raskolnikov, Ta/es ofSub- Lieutenant I/yin, çev. Brian Pearce (Londra, 1982), s. 2.

22. Sotsial demokrat, 6 Ocak 1918, s. 3.

23. 1920'lerde yazılan, basılmamış hatıralarında Podvoyski, taşradan gelen çoğu Bolşeviğin, Lenin'in Ku­ rucu Meclis hakkındaki son görüşlerinden bihaber olduğuna işaret eder (RGASPI, f. 146, op. 1, d. 47, ll.

12-14).

24. Raskolnikov, Ta/es ofSub- Lieutenant I/yin, s. 2-5.

25. Bu konu hakkında bkz. O. N. Znamenskii, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie: Istoriia s ozyva i politicheskogo krusheniia (Leningrad, 1976), s. 339.

26. A.g.e. Ayrıca bkz. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 203.

27. Bonch-Bruevich, Na boevykh postakh, s. 248.

28. A.g.e. Ayrıca bkz. F. Raskolnikov, "Rasskaz o poteriannom dne," Novyi mir, 1933, no. 12:97-98; Mstis­ lavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. 141-142; Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobrania," s. 154-155; Sviatitskii, "5-6 ianvaria 1918 goda," s. 225.

29. Pokrovskii and Iakovleva, Vserossiiskoe uchredite/'noe sobranie, s. 4-5.

30. Sviatitskii, "5-6 ianvaria 1918 goda," s. 225. Sviatitski bu olayı idealize ederek şöyle der: "Olağanüstü bir sahneydi. Fraksiyon ayrımlarından bağımsız olarak tüm Kurucu Meclis, devrimci sosyalist marşa katıldı."

31. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 9.

32. A.g.e., s. 17. Çernov'un konuşmasının oldukça eleştirel bir değerlendirmesi için bkz. Oganovskii, "Dnev­ nik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. 156-ı7ı; Vishniak, Vserossiiskoe uchredite/'noe sobranie, s. 108ıo9 ve Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ı46.

33. Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ı57.

34. Pokrovskii ve lakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 9-23; V. M. Chernov, Pered burei (New York, ı953), s. 362-380.

35. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. 146.

36. O. N. Radkey, The Sickle under the Hammer: The Russian Socialisı Revolutionaries in the Earliest Months of Soviet Rule (New York, ı963), s. 394.

37. TsGA SPb, f. ı,OOO, op. ı, d. 7, l. 27.

38. Buharin'in Bolşevik ve Sovyet tarihindeki rolüne dair aydınlatıcı bir çalışma için bkz. Stephen F. Cohen, Bukharin and the Bolshevik Revolution: A Politica/ Biography (New York, ı973).

39. Pokrovskii ve lakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 25-31.

40. A.g.e., s. 32-34.

41. A.g.e., s. 35-36.

42. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ı47.

43. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 36.

44. Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ıso.

45. Pokrovskii ve lakovleva, Vserossiiskoe uchredite/'noe sobranie, s. 38.

46. A.g.e., s. 41-44.

47. A.g.e., s. 45.

48. A.g.e., s. 50-53.

49. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ı48; Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ı58; Albert Rhys Williams, ]ourney into Revolution: Petrograd, 1917-1918 (Chicago, ı969), s.

200. Ayrıca bkz. Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 152 ve Leopold Haimson, "The Mens­ heviks after the October Revolution," pt. 3, Russian Review (Temmuz 1980): 467-469.

Notlar

ı 40 1

SO. lu. P. Denike, "1. G. Tsereteli," Novyi zhurnal, ı9S9, no. S7:284.

SI. Bu Sorokin, o sıralar hala hapiste olan Pitirim Sorokin ile karıştırılmamalıdır.

S2. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditelnoe sobranie, s. 6ı-64; Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ıs8.

S3. Pokrovskii ve lakovleva, Vserossiiskoe uchreditelnoe sobranie, s. 62-63.

S4. A.g.e., s. 63-64.

SS. Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ıs8.

S6. Znamia truda, 7 Ocak ı 9ı8, s. 4.

S7. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 64.

S8. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ı48.

S9. Novaia zhizn', 7 Ocak ı9ı8, s. 2.

60. Raskolnikov, Tales ofSub- Lieutenant Ilyin, s. ı6.

61. Novaia zhizn', 7 Ocak ı9ı8, s. 2.

62. Raskolnikov, Tales ofSub- Lieutenant Ilyin, s. ı6; Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 1 12ı 13.

63. Raskolnikov, Tales ofSub- Lieutenant Ilyin, s. ı7; Sviatitskii, "S-6 ianvaria ı9ı8 goda," s. 227.

64. Pokrovskii ve lakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 8S-90.

6S. A.g.e., s. 88-90.

66. A.g.e., s. 89.

67. Raskolnikov, Tales ofSub- Lieutenant Ilyin, s. ı8.

68. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 90; Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ı49- ıso.

69. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 90-91.

70. A.g.e., s. 9ı -94.

71. A.g.e., s. ıo8 - ıo9.

72. A.g.e., s. 1 10. Ayrıca bkz. Mstislavskii, Five Days Which Transformed Russia, s. ıs2-ıS4; Oganovskii, "Dnevnik chlena uchreditel'nogo sobraniia," s. ı60; Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s.

1 1S. 73. Pokrovskii ve Iakovleva, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. 1 10.

74. A.g.e., s. 1 10-113.

7S. Vishniak, Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie, s. ı os.

76. Sviatitskii, "S-6 ianvaria ı9ı8 goda," s. 228.

77. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 4ı, l. ı; GARF, f. 130, op 2, d. ı, ll. 9-ıO. Ayrıca bkz. Razgon, VTsiK Sovetov, s. 287.

78. Keep, The Debate, s. 260; Znamia truda, 7 Ocak ı 9ı8, s. 4.

79. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 3:238-242; Keep, The Debate, s. 260-264.

80. Keep, The Debate, s. 264.

81. A.g.e., s. 26S-266.

82. Znamia truda, 9 Ocak ı9ı8, s. 3.

83. Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, soldatskikh, i krest'ianskikh deputatov (St. Petersburg, ı9ı8), s. 43-34, 87.

84. A.g.e., s. 93-94.

8S. Partiia levykh sotsialistov- revoliutsionerov: Dokumenty i materialy, ı:23S-237.

86. A.g.e., Köylü Seksiyonu için ayrıca bkz. on birinci bölüm; T. A. Sivokhina, "Obrazovanie i deiatel'nost' krest'ianskoi sektsii VTsiK, Vestnik Moskovskogo universiteta, ı 969, no. 2:ı4-ı6 ve Spiridonova'nın Be­ şinci Tüm Rusya Sovyetleri Kongresi'ne sunduğu Köylü Seksiyonu raporu (Piatyi vserossiiskii s"ezd so­ vetov rabochikh, krest'ianskikh, soldatskikh i kazach 'ikh deputatov:Stenografi cheskii otchet [Moskova, 1918], s. SO-S9).

87. Tret'ii vserossiiskii s"ezd, s. 87, 94. Üçüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından kurulan MYK; ı60 Bolşevik, ı2s Sol Sosyalist Devrimci, 2 Menşevik-Enternasyonalist, 3 Anarşist-komünist, 7 Sosyalist Devrimci Maksimalist, 7 Sağ Sosyalist Devrimci ve 2 Menşevikten oluşuyordu. '

5· LENiN E KARŞI MüCADELE

1.

Bkz. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 3S:2S3.

402

1 Bolşevikler Iktidarda 2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10. ll.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

Peterburgskii komitet, s. 571-576.

A.g.e., s. 579-593.

A.g.e., s. 581-587.

Bu müzakerelere ilişkin kapsamlı bir analiz için bkz. Richard K. Debo, Revolution and Survival: The Foreign Policy of Soviet Russia, 1917-1918 (Toronto, 1979), s. 45-112.

Keep, The Debate, s. 213-217; Protokoly zasedanii Ispolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatav II sozyva, s. 152-155.

RGASPI, f. 19, op. 1, d. 28, 1. 2.

Keep, The Debate, s. 223-239.

A.g.e., s. 228; Protokoly zasedanii lspolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Depu tatov II sozyva, s. 164.

RGASPI, f. 19, op. 1, d. 28, 1. 2.

Bkz. ikinci bölüm.

M.Kedrov, "Iz krasnoi tetradi ob Il'iche," in Vospominaniia o Vladimire Il'iche Lenine, cilt 2 (Moskova, 1957), s. 97; N. I. Podvoiskii, "Ot krasnoi gvardii k krasnoi armii," Istorik marksist, 1938, no. 1:16-34.

Lenin'in anket metni için bkz. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:179-180, 472.

Bkz. Debo, Revolution and Survival, s. 60 ve E. N. Gorodetskii, "Demobilizatsiia armii v 1917-1918 gg.," Istoriia SSSR, 1958, no. 1:15-19.

Vechernyi chas,18 Aralık 1917, s. 2.

RGASPI, f. 19, op. l, d. 29, 1. 2.

RGASPI, f. 19, d. 29, 1. 2; f. 5, op. l, d. 2424, 1. 19; M. N. Simonian, Ego professiia revoliutsiia: Dokumental'nyi ocherk o zhizni i deiatel'nosti N. V. Krylenko (Moskova, 1985), s. 93-94. Krilenko, 1920'lerde Istpart'a bir mektubunda, askeri temsilcilerin toplantısının ardından Lenin'e özel bir rapor sunarak, eski ordunun savaşacağına asla umut bağlanamayacağını, çünkü ordunun ateşkesi ve barış müzakerelerinin başla­ masını savaşın sona erdiği şeklinde yorumladığını vurgular (Istpart, Protokoly s"ezdov i konferentsii vsesoiuznoi kommunisticheskoi partii (b): Sed'moi s"ezd, mart 1918 goda [Moskova- Leningrad, 1928]. s.

261-262 n. 48).

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:472; A. Chubarian, Brestskii mir (Moskova, 1964), s. 106.

RGASPI, f. 19, op. 1, d. 29, 1. 28; Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:181.

RGASPI, f. 5, op. l, d. 2423, 1. 19 ob.

Peterburgskii komitet, s. 607, 608.

A.g.e., s. 609-611, 621-622.

A.g.e., s. 611-618.

A.g.e., s. 615-616.

A.g.e., s. 619.

Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5:156-157. Örneğin bkz. Dmitri Volkogonov, Lenin: A New Biography (New York, 1994), s. 109-128; Richard Pipes, Three "Whys" of the Russian Revolution (New York, 1995), s. 45-46; Richard Pipes, The Russian Revoluti­ on (New York, 1994), s. 410-412, 431-438 ve 612-624; Richard Pipes, yay., The Unknown Lenin: From the Seeret Arehive (New Haven, 1996), s. 6, 15-16.

L. Trotskii, Sochineniia, cilt 17, pt. 1 (Moskova-Leningrad, 1926), s. 631 n. 38.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:225.

A.g.e., 35:243-252. lnstitut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Leninskii sbornik, cil! ll (Moskova, 1929), s. 43-44; Institut marksizma- leninizma pri TsK KPSS, Sed'moi ekstrennyi s"ezd RKP (b), mart 1918 goda: Stenografi ches­ kii otchet (Moskova, 1962), s. 216-218.

A.g.e.

L. Trotsky, My Life (New York, 1970), s. 382-383.

Kedrov, "Iz krasnoi tetradi ob Il'iche," s. 10.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 168. Ayrıca bkz. N. N. Smirnov, Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov (Leningrad, 1988), s. 98.

Bu konu hakkında bkz. Debo, Revolution and Survival, s. 79.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 168-169.

A.g.e., s. 169-170.

Notlar

1 403

38. A.g.e., s. ı70.

39. A.g.e., s. ın. Lenin'in bu toplantıya dair notları için bkz. V 1. Lenin. Neizvestnye dokumenty, 1891-1922 (Moskova, ı999), s. 223-224.

40. Örneğin Okhtinski bölgesi Bolşevikleri arasında bu tür bir kayma yaşanmıştı (TsGAIPD, f. ı o, op. ı, d.

1 1 , 11. ı ob.-2 ob.).

41. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı73.

42. Petrogradskoe ekho, ı2 Ocak ı9ı8, s. 2; Nashi vedomosti, 13 Ocak ı9ı8, s. 2.

43. Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, soldatskikh, i krest'ianskih deputatov, s. 2ı-34.

44. A.g.e., s. 48-55; Trotskii, Sochineniia, cilt ı 7, pt. ı, s. 53-69.

45. Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, soldatskikh, i krest'ianskih deputatov, s. 56-58.

46. A.g.e., s. 7ı, 92-93.

47. Bkz. Yürütme Komisyonu'nun açıklaması, Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı80-ı83.

48. Bkz. GARF, f. ı235, op. ı8, d. 7, 1. 31.

49. Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, soldatskikh, i krest'ianskih deputatov, s. 52.

50. A.g.e., s. 64.

5 ı. A.g.e. s. 59.

52. Krasnaia gazeta, ı3 Ocak ı9ı8, s. 1.

53. A.g.e., ı 7 Ocak ı9ı8, s. 1.

54. A.g.e., ı9 Ocak, ı9ı8, s. ı.

55. A.g.e., 2ı Ocak ı9ı8, s . 1.

56. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 47.

57. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı81.

58. A.g.e., s. ı82-ı83.

59. A.g.e., s. ı76; bkz. özellikle 5 tez.

60. A.g.e., s. ı83- ı84.

61. A.g.e., s. ı74-ı80.

62. A.g.e., s. ı75-ı76, 283-284 n. 207.

63. A.g.e., s. ı 75, 283 n. 206.

64. Bu bağlamda bkz. Lenin'in 2ı Ocak'ta "Savaş Üzerine Tezler"e ekiediği yirmi ikinci tez (Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:2Sı -252).

65. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. ı90-ı91. Ayrıca bkz. V I. Lenin. Neizvestnye dokumenty, s.

225-227.

66. Trotskii, Sochineniia, cilt ı7, pt. ı, s. ı03-104, 106; Max Hoffman, War Diaries and Other Papers, çev. Eric Sutton, cilt 2 (Londra, ı939), s. 2ı8-2ı9.

67. Hoffman, War Diaries, 2:2ı9; John W. Wheeler- Bennett, Brest- Litovsk: The Forgotten Peace, March 1918 (Londra, ı963), s. 229.

68. Trotsky, My Life, s. 386.

6. "SosYALisT ANAVATAN TEHLiKEDE" 1.

2.

3.

4.

S. 6.

7.

8.

Novye vedomosti, 29 Ocak ı9ı8, s. 2.

I. N. Steinberg, ln the Workshop ofthe Revolution (New York, ı953), s. 237.

Sotsial demokrat, 13 Şubat ı9ı8, s. 2. lzvestiia, 3ı Ocak ı 9ı8, s. 3.

GARF, f. ı235, op. ı8, d. 4, 1. 1.

Krasnaia gazeta, 3ı Ocak ı9ı8, s. 1.

Znamia truda, 30 Ocak ı9ı8, s. 1.

Yakın zamanda çıkmış bir Cromie biyografisi için bkz. Roy Bainton, Honored by Strangers: The Life of Captain Francis Cromie CB DSO RN-1882-1918 (Shrewsbury, 2002).

9. Nina Berberova'nın klasikleşmiş kitabı Zheleznaia zhenshchina, 1892-1974 (New York, ı991) biraz es­ kimiş de olsa, Moura Benkendorf hakkında en iyi çalışma olmaya devam ediyor. Bu kitabın harika bir İngilizce çevirisi için bkz. çev. Marian Schwartz ve Richard D. Sylvester,Moura: The Dangerous Life of Moura Budberg (New York, 2005). ıo. Hoover Institution, Lockhart Koleksiyonu, Kutu 6, Sidney Reilly.

404

1

Bolşevikler iktidarda

I 1.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

I 9.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

35.

36.

37.

38.

39.

Neyse ki, I 918' de basılmak üzere hazırlanan fakat asla basılmayan özel MYK toplantısının kapsamlı bir tutanağı bugüne kadar korunmuş (bkz. GARF, f. 1235, op. 18, d. 5, ll. 1-25). 1/14 Şubat oturumuna dair aktarımım, bu arşiv kaydına dayanıyor ve şuradaki aktarımlarla destekleniyor: Novaia zhizn', 15 Şubat 1918, s. 2; Nash vek, 15 Şubat 1918, s. 2 ve Znamia truda, 15 Şubat 1918, s. 4.

Rusya )ülyen takviminden Gregoryen takvimine bu gün (1114 Şubat) geçmişti. "Eski tarih" [e.t.] olarak belirtilmediği sürece, buradan itibaren tüm tarihleri Batı'da kullanılan Gregoryen takvimin "yeni tarzı­ na" göre belirtti m.

GARF, f. 1 235, op. 18, d. 5, ll. 1-4.

Bkz. birinci bölüm; Dekrety sovetskoi vlasti, 1:39-41 ve Tret'ii vserossiiskii s"ezd Sovetov, s. 43-44.

GARF, f. 1235, op. 18, d. 5, ll. 4-11.

A.g.e., ll. 1 1-21, 23.

Kamenev'in misyonu felaketle sonuçlandı. Varışının üzerinden çok geçmeden Büyük Britanya'dan sınır dışı edilen Kamanev, Rusya'ya geri gitmeye çalışırken Fin Beyazlar tarafından tutuklandı ve Ağustos 1918'e kadar Aaland Adalarında tecrit edildi. lzvestiia, 19 Şubat 1918, s. 2.

Sverdlov'a göre sadece Troçki değil, hükümetin pek çok üyesi, üç aylık bir ateşkesin ardından savaşma­ nın hem Alman hem Rus askerleri için imkansız olacağı hissiyatındaydı (GARF, f. 1235, op. 18, d. 7, 1. 32).

Debo, Revolution and Survival, s. 1 16-120; Z. A. B. Zeman, yay., Germany and the Revolution in Russia: Documents from the Archives of the German Foreign Ministry (Londra, 1958), s. 274-275; Wheeler- Ben­ net!, Brest- Litovsk, s. 229-232; Gordon Craig, Germany, 1866-1945 (New York, 1959), s. 391; Trotsky, My Life, s. 386.

Ministerstvo inostrannykh del SSSR, Dokumenty vneshnoi politiki SSSR, ci lt I (Moskova, 1957), s. 105; S. M. Maiorov, Bor'ba Sovetskoi Rossii za vykhod iz imperialisticheskoi voiny (Moskova, 1959), s. 217; A. Samoilo Dve zhizni (Moskova, 1958).

Trotsky, My Life, s. 387-388.

Alman ilerlemesinin hız kazandığı 19'una kadar Petrograd gazetelerinde çatışmaların yeniden başlarlı­ ğına dair hiçbir haber yoktu.

Bu, 17 Şubat günü boyunca yayınlanan acil durum askeri yönergelerinden anlaşılır (RGA VMF, f. r-342, op. I, d. 144, 1. 1). Sovnarkom'la ilgili olarak, Sarnailo'nun mesajı 16 Şubat tarihli bir Sovnarkom top­ lantısının ardından ulaşmış olabilir ve arşiv kayıtlarına bakılacak olursa, ayın I 7'si için planlanmış bir kabine toplantısı iptal edilmiştir.

Bkz. RGA VMF, f. r-342, op. I, d. 20, 1. 14.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 194-195.

A.g.e., s. 197-199.

Bu toplantıya dair bilgiler kaba taslak ve çelişkilidir. Benim okumam, RGASPI, f. 19, op. I, d. 64'teki kısa bir protokole ve Novaia zhizn', 20 Şubat 1918, s. 3, Vechernaia zvezda, 19 Şubat 1918, s. I; Novyi den', 20 Şubat 1918, s. 3; Novyi vechernyi chas, 20 Şubat 1918, s. I; Novyi luch, 20 Şubat 1918, s. I; Novye vedomosti, 19 Şubat 1918, s. I; Petrogradskoe ekho, 19 Şubat 1918, s. I ve 20 Şubat 1918, s. I; Krasnaia gazeta, 20 Şubat 1918, s. I' deki haberlere dayanmaktadır.

Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 200-205. Ayrıca bkz. Petrogradskii golos, 21 Şubat 1918, s.

2 ve Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5:263.

Novaia zhizn', 20 Şubat 1918, s. 3.

Russkie vedomosti, 21 Şubat 1918, s. 2; Petrogradskoe ekho, 19 Şubat 1918, s. 1.

Novaia zhizn', 21 Şubat 1918, s. 3; Novy den', 20 Şubat 1918, s. 3; Nashi vedomosti, 20 Şubat 1918, s. 2; Russkie vedomosti, 21 Şubat 1918, s. 2; Petrogradskii golos, 21 Şubat 1918, s. 2.

Petrogradskii golos, 21 Şubat I 918, s. 2.

A.g.e. ve Novyi den', 21 Şubat 1918, s. 3.

Sotsial demokrat, 20 Şubat I 918, s. 2; Petrogradskoe ekho, I 9 Şubat I 918, s. 1.

GARF, f. 1235, op. 33, d. 10, 1. 1.

Bu dönemki Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci MYK fraksiyon toplantılarının ve Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci ortak fraksiyon toplantılarının kayıtları Rus arşivlerinde bulunmamaktadır. 19-10 Şubat ta­ rihli toplantılara dair ulaşabildiğim en iyi basın haberleri şunlardır: Nash vek, 21 Şubat I 918, s. 2; Novyi den', 21 Şubat 1918, s. 3; Novaia zhizn', 20 Şubat 1918, s. 3 ve 21 Şubat 1918, s. 2; Sotsial demokrat, 21 Şubat 1918, s. 2-3.

Kommunist, 14 Mart 1918, s. 2.

Bu, 1918 Mart ayı başındaki yedinci ulusal parti kongresinde Sverdlov'un kullandığı rakamlardır.

Notlar

1 405

Sed'moi ekstrennyi s"eıd RKP (b), s. 4.

40. TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 11. ı2-ı7; Kommunist, 5 Mart ı9ı8, s. 4.

41. Aralarında Petrograd' dan yetki sahibi birkaç örgütçünün de yer aldığı başlıca kadın Bolşevikler hakkın­ da ilginç bir çalışma için bkz. Barbara Evans Clements, Bolshevik Women (Cambridge, ı997).

42. Mart, Nisan ve Haziran'daki Örgütçüler Meclisi toplantı tutanakları için bkz. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, ll. ı-25, 50-33 ve f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 11. ı-81. Örgütçüler Meclisi en azından 25 Aralık'a kadar toplanma­ ya devam etti; bir toplantı protokolüne ulaşılabilen son tarih budur.

43. Sovyet Delegeleri'nin Nisan-Temmuz ı9ı8 tarihleri arasındaki toplantılarının tutanakları için bkz.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 820.

44. Kommunist, 5 Mart ı9ı8, s. 4; Pravda, ı9 Şubat ı9ı8, s. 4.

45. TsGAIPD, f. ı2, op. ı, d. 4, 1. ı ob.; Kommunist, 5 Mart ı9ı8, s. 4; Nash vek, 2ı Şubat ı9ı8, s. 2; Russkie vedomosti, 2ı Şubat ı9ı8, s. 2.

46. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 209-210.

47. Novaia ıhiın', 2ı Şubat ı9ı8, s. 2. Üçüncü Petrograd Sol Sosyalist Devrimciler Konferansı bu değişikliği hızla onayladı (Znamia truda, 26 Şubat ı9ı8, s. ı).

48. Nash vek, 2ı Şubat ı 9ı8, s. 2.

49. A.g.e. Ayrıca bkz. D. V. Oznobishin, Ot Bresta do lur'eva (Moskova, ı966), s. 88.

50. Ilyin- Zhenevsky, The Bolsheviks in Power, s. 22.

SI. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 65, 1. 1.

52. Novaia ıhiın', 23 Şubat ı9ı8, s. 3.

53. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 66, 11. ı ob.-2; Nash vek, 22 Şubat ı9ı8, s. 2.

54. lıvestiia, 22 Şubat ı9ı8, s. 2-3; Novyi vechernyi chas, 22 Şubat ı9ı8, s. 2; Nash vek, 22 Şubat ı9ı8, s. 3.

55. L. Stupochenko, V Brestskie dni (Moskova, ı926), s. 10-12.

56. Nash vek, 22 Şubat ı9ı8, s. 3; lıvestiia, 22 Şubat ı9ı8, s. 3; Novyi vechernyi chas, 22 Şubat ı9ı8, s. 2.

57. Bu birliklerde hüküm süren kaosun harika bir tasviri için bkz. bir Kızıl Ordu komiserinin raporu, RGASPI, f. ı46, op. ı, d. ı69, 1. 30 içinde.

58. lıvestiia, 22 Şubat ı9ı8, s. 3. Sverdlov'a göre bu komitenin sınırsız yetkisi olacaktı (GARF, ı235, op. ı8, d. 8, 1. 40).

59. Bu konu hakkında bkz. A. L. Fraiman, Revoliutsionnaia ıashchita Petrograda v fevrale- marte 1918 g.

(Moskova-Leningrad, ı964), s. 82. Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komitenin ilk üyeleri Bolşe­ vik Zinovyev, Sverdlov, Laşevich, Volodarskia ve Zalutski ile Sol Sosyalist Devrimci Yakov Fishman ve Mikhail Levinson' du. Üyeleri daha sonra genişleyerek Askeri işler Halk Komiserliğinden bir temsilci, aynı gün (2ı Şubat) kurulan Petrograd Askeri Bölgesi Acil Durum Karargahlarının beş üyesinin hepsi, MYK'dan beş temsilci ve Bolşevik ve Sol Sosyalist Devrimci partilerden ikişer üyeyi kapsayacaktı (Prav­ da, 23 Şubat ı9ı8, s. 2).

60. GARF, f. ı235, op. ıs, d. 7, ll. 32-4ı; RGASPI, f. 86, op. ı, d. 76, ll. ı-ıs.

61. GARF, f. ı235, op. ı8, d. 7, 11. 30-32.

62. A.g.e., 1. 39.

63. A.g.e., 1. 37.

64. A.g.e., ll. 34-38.

65. A.g.e., 1. 38.

66. Nash vek, 24 Şubat ı9ı8, s. 2.

67. Debo, Revolution and Survival, s. ı42; Wheeler- Bennett, Brest- Litovsk, s. 255-257.

68. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 21 1-2ı8.

69. A.g.e., s. 2ı6.

70. A.g.e.

71. Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, 5:274. Notun kendisi Leninskii sbornik, ı ı:27'de yayınlandı.

72. Stupochenko, V Brestskie dni, s. ı8-ı9.

73. Lenin'in konuşmasının bir özeti için bkz. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:372.

74. Stupochenko, V Brestskie dni, s. 24.

75. Nash vek, 26 Şubat ı 9ı8, s. 2.

76. Stupochenko, V Brestskie dni, s. 27.

77. GARF, f. ı235, op. ı8, d. 8, ll. 9ı-ı ıo; Nash vek, 26 Şubat ı9ı8, s. 2.

406

1 Bolşevikler Iktidarda 78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

GARF, f. ı235, op. ı8, d. 8, 1. 98, 1. ı o ı.

A.g.e., ll. 99, ıo2.

A.g.e., ll. 95-97.

A.g.e., ll. 97-98, ı03-104; Nash vek, 26 Şubat ı9ı8, s. 2.

Bu toplantının katılımcı sayıları değişir. Oy sayısı yaklaşık olarak 230'dur. Bolşevikleri n çoğunluğa sa­ hip olmadığı kesindir. Fraksiyonlara göre toplam katılımcılar ve oy kullananların parti tarafından resmi analizi için bkz. GARF, f. ı235, op. ıs, d. 8, ll. 70, ıo9-ı ı o. ı924'te bazı eski Sol Komünistler, Kamkov'un Lenin ile yollarını ayırmaları, Merkez Komitelerinde Sol Komünist çoğunluğu kullanmaları ve yeni bir Brest karşıtı hükümet kurmak üzere Sol Sosyalist Dev­ rimcilere katılmaları gerektiği düşüncesiyle Buharin ve Piatakov ile yakıniaştığını tespit ediyorlardı.

Eski Sol Komünistler Kamkov'un önerisini ciddiyetsiz buluyorlardı ve onu kaale almadılar (Pravda, 3 Ocak ı924, s. 5). Bu pekala doğru olabilirse de, Kamkov'un önerisinin ciddiyeti konusunda şüphe etmek için bir neden yoktur.

Nash vek, 26 Şubat ı9ı8, s. 2-3.

K. T. Sverdlova, lakob Mikhailovich Sverdlov (Moskova, ı960), s. 350.

GARF, f. ı235, op. ı8, d. 8, 11. ıo9-110.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 35:381.

7 "AHLAKsız" BiR BARIŞ _

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

ı 1. ı2.

13.

ı4. ı5. ı6. ı7. ı8. ı9.

20.

21.

22.

23.

24.

Dekrely sovetskoi vlasti, ı:512; Izvestiia, 3 Mart ı9ı8, s. 1.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 70, 1. 1.

A.g.e., d. 68, Il. ı-ı ob.

Bkz. altıncı bölüm.

Izvestiia, 22 Şubat ı9ı8, s. ı; RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 67.

Fraiman, Revoliutsionnaia zashchita Petrograda, s. 132.

TsGAIPD, f. 4000, op. 5, d. 2ı2. 1. ı48. Örneğin bkz. Znamia truda, 24 Şubat ı9ı8, s. 3. Örneğin bkz. Fraiman, Revoliustionnaia zashchita Petrograda, s. ı22. ı9ı7'de Petrograd garnizonu birliklerini devrimci eyleme hazırlamış ve Kızıl Ordu'ya Podvoyski, Kri­ lenko, Antonov-Ovseenko, Eremeev gibi ilk askeri liderlerini ve politik komiserlerini hediye etmiş olan Bolşevik Askeri Örgütü artık can çekişiyordu. ı 9ı8 Mart ayı sonuna doğru da resmen lağvedildi. Bkz. Petrogradskaia pravda, 26 Mart ı9ı8, s. ı.

Okhtinski bölgesindeki Bolşeviklerin ve Bolşevik sempatizanlarının 24 Şubat tarihli bir genel toplantı­ sında bu çağrıya verilen olumlu tepki için örneğin bkz. TsGAIPD, f. ıo, op. ı, d. ı2, 11. 5-6.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 1. 91. Örneğin bkz. TsGASP, f. 96ı8, op. ı, d. 229, 1. 83. Mart ayının sonunda Bolşevik Petersburg Komitesi gecikmeli olarak benzeri parti müfrezeleri örgütlerneye başladı. Fakat bu müfrezeleri n gelişimi, bir sü­ reliğine örgüt içi didişmeler ve kadroların önce Kızıl Ordu'da, ardından gıda tedariki müfrezelerinde görevlendirilmesi nedeniyle sekteye uğradı (TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 64, ll. 5, 6-6 ob., ı2, 23, 37, 58-60, 2ı5-2ı8).

Fraiman, Revoliutsionnaia zashchita Petrograda, s. 91.

Izvestiia, 26 Şubat ı9ı8, s. 3 ve Fraiman, Revoliutsionnaia zashchita Petrograda, s. 91.

Izvestiia, 23 Şubat ı9ı8, s. 3.

TsGA SPb, f. ıoı, op. ı, d. 38, 1. ı20.

TsGA SPb, f. ı5o, op. ı, d. 3, 1. ı21.

TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 240, 1. ı9.

Bu toplantının tutanakları için bkz. TsGA SPb, f. 6276, op. 3, d. ı63, 1. 5-6.

Fraiman, Revoliutsionnaia zashchita Petrograda, s. 93. Metal işçileri için, A. L. Fraiman, Krakh germans­ koi okkupatsii na Pskovshchine: Sbornik dokumentav (Leningrad, ı939), s. 73; ulaşım işçileri için, TsGA SPb, f. 6276, op. 3, d. ı23, ll. 6-7; gıda imalatçıları için, f. 626ı, op. 2, d. 2, 1. 29 ve orman işçileri için, f.

5937, op. 2, d. 4, 1. 49.

Izvestiia, 23 Şubat ı9ı8, s. ı; 26 Şubat ı9ı8, s. 6. Örneğin bkz. Fraiman, Revoliutsionnaia zashchita Petrograda, s. 88-89.

TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 240, 1. 30; f. 242ı, op. ı, d. 4, ll. ı8-ı9.

Notlar

1 407

25. GARF, f. 130, op. 2, d. ı098, 1. 8.

26. Bkz. Polukarov'un ı ı Haziran ı9ı8'deki Birinci Tüm-Rusya Çeka'lar Konferansı'nın açılış oturumunda bu konudaki açıklaması (TsA FSB, f. ı, op. 3, d. l l , 1. 4).

27. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 266, 1. 6; TsGA SPb, f. 47, op. ı, d. 28, ll. 32-32 ob.; f. 10ı, d. 30, 1. 1 19; d. 38, ll.

2-3 ob.

28. Vasili Adaları ve Peterhofbölgeleri, Çeka'larını bu dönemde kurdu (TGA SPb, f. 47, op. ı, d. 28, ll. 32-32 ob.; f. ıo ı, op. ı, d. 38, ll. 2-3 ob.) ve diğer Petrograd bölgesi Sovyetlerinin de böyle yapmış olması olasıdır.

29. Bkz. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 67.

30. RGASPI, f. ı9, op. ı, d. 68, 1. 2.

31. Shteinberg, In the Workshop, s. ı46.

32. Iz istorii VChK (Moskova, ı958), s. 95-96.

33. Pravda, 22 Şubat ı9ı8, s. 2.

34. AU FSB SPb i LO, No. N-47037. Pereltsveig için bkz. on ikinci bölüm.

35. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 226, 1. 43.

36. TsGA SPb, f. 10ı, op. ı, d. 53, 1. ı4; d. 226, 1. 39.

37. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 240, 1. 59. Görüldüğü yerde infaz kararı her örnekte gerçekleşmemiş gibi görünse de, pek çok insan bu kriz sırasında Sovyet karşıtı propaganda yapma suçlamasıyla tutuklanarak Petrograd Sovyeti Devrim Mahkemesi karşısına çıkarıldı. Bkz. GARF, f. 336, op. 1, dd. 69, ı49, 2ı6.

38. TsGA SPb, f. 47, op. ı, d. 44, 1. 85.

39. Bu raporların bir listesi için bkz. GARF, f. 393, op. 2, d. 70, ll. 137-138 ob.

40. GARF, f. 393, op. 2, d. 70, 1. 138 ob.

41. A.g.e., 1. 1 37 ob.

42. A.g.e., ll. 137 ob-138.

43. A.g.e., 1. 137.

44. A.g.e.

45. A.g.e.

46. V. I. Startsev, Ocherki po istorii Petrogradskoi krasnoi gvardii i rabochei militsii (Moskova-Leningrad, ı965), s. 244-246.

47. F. Dingel'shtedt, "Iz vospominanii agitatora Petrogradskogo korniteta RSDRP (b) (s sentiabria ı9ı7 g. po mart ı9ı8 g.)," Krasnaia letopis', ı927, no. ı (22): 65-68.

48. Sed'moi ekstremıyi s"eıd, s. 90.

49. Riyazanov'un sunduğu karar tasarısı için bkz. TsGA SPb, f. 6276, op. 3, d. 6, 1. ı2.

50. A.g.e., 1. ı4 ob.

51. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. ı9ı, ll. 44-64.

52. A.g.e., ll. 45-47.

53. A.g.e., ll. 57-58.

54. RGASPI, f. ı7, op. 65, d. 57, 1. 35.

55. Bkz. altıncı bölüm.

56. TsGAIPD, f. ı, op. 4, d.! 13, ll. 7-9 ob.; ayrıca bkz. f. ı, op. ı, d. 67.

57. Pravda, 2 Mart ı 9ı8, s. 1.

58. A.g.e.

59. TsGAIPD, f. ı, op. 4, d. 1 13, ll. 7-8 ob.

60. A.g.e., 1. 9. Buharin'in aklında, altıncı bölümde anlatılan 23 Şubat tarihli Merkez Komitesi toplantısı vardı.

61. A.g.e., 1. 9 ob.

62. Bolşevik Moskova Obiastı Bürosunun Nisan-Haziran ı9ı8 tarihleri arasında aynı adla çıkardığı teorik dergiyle karıştırılmamalıdır.

63. Kommunist, 5 Mart ı9ı8, s. 4. Ayrıca bkz. Kommunist, 14 Mart ı9ı8, s. 2.

64. Kommunist, ı4 Mart ı9ı8, s. 3. İstisnalar da vardı. Parti Narva bölgesi komitesinin ı4 Mart tarihli bir toplantısında çoğunluk devrimci savaştan yana oy kullandı. Bkz. Kommunist, ı5 Mart ı9ı8, s. 4; ı7 Mart ı9ı8, s. 4.

65. Örneğin bkz. TsGAIPD, f. 23ı5, op. ı, d. 3, 1. 83 ve f. 8, op. ı, d. 2, ll. ı-ı ob.

66. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 20ı, 1. 3.

408

1

Bolşevikler iktidarda

67. Krasnaia gazeta, 6 Mart 1918, s. 2.

68. TsGAIPD, f. I , op. 4, d. 128, 1. 3.

69. TsGAIPD, f. I , op. I, d. 3, 1. 2. Bağımsız olarak, Petersburg Komitesi Merkez Komitesi'ne benzer bir talep iletti (TsGAIPD, f. I, op. 1, d. 105, 1. I).

70. Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), s. 165. Bu toplantının tutanakları, Merkez Komitesi 19171918 kayıtlarının 1958 tarihli basımına eklenmiştir. Fakat tarihleri 19 Ocak olarak belirtilmiştir; ki bu, Sovyet tarihçi E. V. Klopov'un 1966'da iddia ettiğine göre, kesinlikle bir hatadır. Fransız tarihçi Eva Berar ise 19 Ocak'ın doğru tarih olduğu kanaatindedir. Petrograd'da devam eden karşı-devrimci komp­ lolardan kaçmanın hükümetin tahliyesinde önemli bir etken olduğu iddiası ikna edici olsa da, toplan­ tının aslında 9 Mart'ta yapıldığı açıktır. Farklı argümanlar için bkz. E. V. Klopov, "Daty zasedanii TsK RKP (b) neobkhodimo utochnit' (9 marta 1918)," Voprosy istorii KPSS, 1966, no. 11:118-119 ve Eva Berar, "Pochemu bolsh'eviki pokinuli Petrograd?" Minuvshee: lstoricheskii al'manakh, 1993, no. 14:226-250.

71. Sed'moi ekstrennyi s"ezd, s. I. 72. A.g.e.

73. A.g.e., s. 7-24.

74. A.g.e., s. 24-40.

75. A.g.e., s. 127-128.

76. A.g.e., s. 128.

77. A.g.e., s. 1 29.

78. A.g.e., s. 137.

79. A.g.e., s. 176-177.

80. A.g.e., s. I 70.

81. RGASPI, f. 19, op. I, d. 70, 1. I .

82. Rusya'nın diplomasi başkenti olan Vologda hakkında bkz. A. Bykov ve L. Panov, Diplomaticheskaia stolitsa Rossii (Vologda, I 998).

83. lzvestiia, 27 Şubat 1918, s. 2.

84. Nashe vremia (Moskova), 7 Mart 1918, s. 3; Krasnaia gazeta, 6 Mart 1918, s. 4.

85. Znamia truda, I Mart 1918, s. 3.

86. 6 Mart gibi geç bir tarihte, Petrograd Sovyeti Başkanlık Heyeti, hükümetin kaçışıyla ilgili yanlış dedi­ kodular yayanların tutuklanması em rini verdi (TsGA SPb, f. 9618, op. 1, d. 240, 1. 80). Ayrıca bkz. TsGA SPb, f. 47, op. I, d. 42, 1. 49.

87. TsGAIPD, f. I, op. 2, d. 3, 11. 1-5.

88. Novye vedomosti, 21 Mart 1918, s. 4.

89. GARF, f. 6148, op. I, d. 2. Puti revoliutsii (stat'i, materialy, vospominaniia) (Berlin, I923), s. 357.

90. RGASPI, f. 19, op. I, d. 70, 1. I. 91. TsA VMF, f. r-342, op. I, d. 1 16, 11. 34-56 ob.

92. Iz perepiski E. D. Stasovoi i K. T. Novgorodtsevoi (Sverdlovoi), mart-dekabr' 1918 g.," Voprosy istorii, 1956, no. 10:91-92.

93. A. L. Litvin, Levye esery i VCheka: Sbornik dokumentav (Kazan, 1996), s. 51-52.

94. Novaia zhizn', 14 Mart 1918, s. I . VÇeka Petrograd'ı 9 Mart öğle saati terk etti.

95. RGASPI, f. 446, op. I, d. I, ll. 2-2 ob.

96. Örnekler için bkz. V. D. Bonch- Bruevich, Pereezd Sovetskogo pravitel'stva iz Petrograda v Moskvu (po /ichnym vospominaniiam) (Moskova, 1926), s. 16-18 ve V. lakovlev, " Malo-Visherskii epizod (Pereezd Sovnarkoma v Moskvu v 1918 g.)," Krasnaia letopis', 1934, no. I (58): 94-102.

97. lzvestiia Kronshtadtskogo soveta, 2 Mart 1918, s. 3.

98. Partiia levykh sotsialistov- revoliutsionerov: Dokumenty i materialy, s. 261.

99. Stenografi cheskii otchet 4-go chrezvychainogo s"ezda sovetov rabochikh, soldatskikh, krest'ianskikh i kazach 'ikh deputatov (Moskova, I 920), s. 83.

100. A.g.e., s. 82. Ştaynberg'in vaadi için bkz. Novyi vechernyi chas, 14 Mart 1918, s. I. 101. Örneğin bkz. D. V. Oznobishin, "Leninskii svod otvetov mestnykh sovetov na zapros SNK o zakliuchenii Brestskogo mira," in lstochnikovedenie istorii sovetskogo obshchestva, sayı 2 (Moskova, I968), s. 189-243.

102. Sotsial demokrat, 15 Mart 1918, s. 2.

103. Stenografi cheskii otchet 4-go chrezvychainogo s"ezda sovetov rabochikh, soldatskikh, krest'ianskikh i kazach 'ikh deputatov, s. 18-22.

Notlar 104. lOS. 106.

107.

108.

109.

ll O. lll. l l2.

1 13. l l4. l lS. l l6.

1 409

A.g.e., s. 23-31.

A.g.e., s. 48-Sl. A.g.e., s. 40-43.

A.g.e., s. 64-6S. A.g.e., s. 70-73.

RGASPI, f. 19, op.l, d. 77, ll. 9-14. istifa eden Sol Komünist halk komiserlerinden sadece Aleksandra Kollontay bu istifasının nedenlerini yazılı olarak detaylandırmıştır. Devrimci savaşa desteği ve "Avus­ turyalı-Alman emperyalistlerle" anlaşmanın onaylanmasının dünya proletaryasının devrimci süngüsü­ nü düşürdüğü ve Rusya'da Sovyet iktidarının altını oyduğu kanaatinin kendisine istifa etmekten başka seçenek bırakmadığını açıklar (RGASPI, f. J9, op.l, d. 79, 1. 10).

Tret'ii vserossiiskii s"ezd, s. 23.

Vechernye vedomosti, 18 Mart 1918, s. 4.

Bkz. on birinci bölüm.

Petersburg Komitesi'nin bu konferansı ve amaçlarını ilanı için bkz. Kommunist, 10 Mart 1918, s. 1.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 814, 11. 82-83.

Kommunist, 14 Mart 1918, s. 2.

TsGAIPD, f. 1, op. ! , d. 69, 11. 2ob.-8; M. Lur'e, "Iz istorii bor'by s 'levymi' kommunistami v Petrogradskoi organizatsii bol'shevikov," Krasnaia letopis', 1934, no. 2 (S9):10S-lll.

8. FıRTlNALI BAHAR 1.

2.

3.

4.

S.

6.

7.

8.

9.

10. ll.

12.

13.

14.

IS. 16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

2S.

Sed'moi ekstrennyi s"ezd, s. 1 13.

RGASPI, f. 19, op.l, d. 76, 1. 2.

TsGA SPb, f. 9618, op. !, d. 226, 1. SS. Yuritski'nin PÇeka başkanı olarak incelemesi için bkz. Aleksandr Rabinovich, "Moisei Uritskii: Robesp'er revoliutsionnogo Petrograda?" Otechestvennaia istoriia, 2003, no. 1:3-21.

Zinovyev'in bu adımı açıklamak için 12 Mart'ta Petrograd Sovyetine hitaben yaptığı konuşmadan alın­ tılar için bkz. Gazeta kopeika, 14 Mart 1918, s. 3 ve 2S Nisan tarihli Birinci Kuzey Obiastı Sovyetleri Kongresi'ne konu hakkında sunduğu rapor (TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 3, 1. S).

Sbornik dekretov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti, sayı !, pt. 1 (Petrograd, 1919), s. 23.

Il'in-Zhenevskii, The Bolsheviks in Power, s. 26.

PiK-KK'deki Aydınlanma Komiserliği ve ulusal Aydınlanma Komiserliği görevlerini Lunaçarski yürütecekti.

Novaia zhizn', 14 Mart 1918, s. 1.

Krasnaia gazeta, 12 Mart 1918, s. 1. Hem Çeka hem Kızıl Ordu, Troçki'ye rapor verecekti. Örneğin bkz. Troçki'nin ilk açıklaması, Krasnaia gazeta, 12 Mart 1918, s. 1 .

RGASPI, f. S , op. !, d. 1032, ll. 6-7. Troçki'nin gidişinden sonra Merkez Komitesi Petrograd Bürosu Zi­ novyev, Stasova, Krestinski, Laşeviç, Smilga ve Yoffe' den oluştu.

A. P. Nenarokov, yay., Pervoe Sovetskoe pravitel'stvo: Oktiabr' 1917-iiul' 1918 (Moskova, 1991), s. 426.

Böylece birinin Milletler Komiserliğine başkanlık etmesi gerektiğinde, PiK-KK Petrograd Sovyeti Başkan­ lık Heyetinden uygun bir aday belirlemesini talep ediyordu (TsGASPb, f. 144, op. !, d. 1, 1. 30).

K. !. Shelavin, "Iz istorii Peterburgskogo korniteta bol'shevikov v 1918," Krasnaia letopis', 1928, no. 2 (26): l iO-lll.

TsGAIPD, f. 1, op. 2, d. 3, 1. 1.

TsGAIPD, f. 1, op. !, d. 3, 11. 1-2 ve bkz. yedinci bölüm.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 814, 11. 82-8S. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 1. 82.

TsGAIPD, f. !, op. !, d. 66, 11. 1-3. Örgütçüler Meclisinin kuruluşu hakkında bkz. altıncı bölüm.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 814, 1. 91.

Petrogradskaia pravda, 9 Nisan 1918, s. 3; TsGAIPD. f. !, op. !, d. 64, ll. 6-6 ob. Birinci Kuzey Obiastı [Bolşevik] Parti Konferansı hakkında bkz. dokuzuncu bölüm.

RGASPI, f. 17, op. 4, d. 10, 1. 38.

TsGAIPD, f. 1817, op. 1, d. 29, 11. 1-30.

Strana, S Nisan 1918, s. 4; ayrıca bkz. Novye vedomosti, 21 Mart 1918, s. 7.

410

1 Bolşevikler Iktidarda 26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

3S. 36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

4S. 46.

47.

48.

49.

SO. SI. S2.

S3.

S4.

S5.

56.

57.

58.

59.

60.

RGASPI, f. 19, op.l, d. 79, 1. 3.

RGASPI, f. 19, op.l, d. 84, 1. 3.

RGASPI, f. 19, op.l, d. 94, 1l.13-13 ob.; vurgular özgün metne ait.

RGASPI, f. 82, op. 2, d. 7, 11. 107-110.

RGASPI, f. 19, op. !, d. 94, 1l. 2-3.

TsGA SPb, f. 144, op.l, d. !, 1. 1.

RGASPI, f. S, op. !, d. 28S8, 1l. 6-6 ob.

Nash vek, 17 Mart 1918, s. 4; Krasnaia gazeta, 30 Mart 1918, s. 3. Örneğin bkz. altı PÇeka mahkumunun salınmasına dair bir rapor, Novye vedomosti, 18 Mart 1918, s. S. Viborg bölgesel Sovyetinin bu döneme ait protokolleri bu olguyu özellikle iyi yansıtır (bkz. TsGA SPb, f.

148, op. !, d. SI).

Bir morg çalışanının bu koşulları tasviri için bkz. "Uzhasy vremeni," Novye vedomosti, 13 Nisan 1918, s. 7.

Kazan tarihçi Alter Litvin, VÇeka'nın Ocak-Mayıs 1918 tarihleri arasındaki on dört toplantısının parçalı protokollerini yayınlamıştır. Bu protokoller, suçu ve politik yıkıcılık faaliyetlerini kontrol etmenin bir aracı olarak yargısız infaziara başvurmanın çoğu VÇeka yöneticisi tarafından açıkça desteklendiğini gösterir (bkz. Litvin, Levye esery i VCheka, s. 48-6S).

Nash vek, 16 Mart 1918, s. 1.

Sbornik dekretov i postanovlenii p o kommun severnoi oblasti, sayı 1, pt. ı, s. 97.

TsGA SPb, f. 2421, op. 1, d. !, 1. 142. lzvestiia Kronshtadtskogo soveta, 10 Mart 1918, s. 2.

TsGA SPb, f. 143, op. 1, d. 31, 1. 126.

GARF, f. 130, op. 2, d. 342, 1. 27; TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 3, 1. 32; Sbornik dekretov i postanovlenii, sayı 1, pt. ı. s. S39-S40.

Novye vedomosti, 29 Nisan 1918, s. 6.

Nash vek, 1 Mayıs 1918, s. 3.

TsGA SPb, f. 144, op. 1, d. 1, 1. 13 ob.

TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 31, 1. 163; f. 144, op. ı, d. ı, 1. 32.

Bir pud, yaklaşık olarak otuz altı paunda denktir.

Bkz. S. S. Zagorski'nin DOM'a sunduğu 18 Mayıs tarihli rapor (TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. 13, 1. 1 19).

Ayrıca bkz. Hoover Institution arşivleri, Isaac Steinberg Koleksiyonu, XX692-IOV, "The Events of July ı9ı8", s. S-9.

TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. 13, 1l. 1 19-121.

Ilk kamulaştırma kararnamelerinden örnekler için bkz. M. P. lroshnikov, yay., Dekrety Sovetskoi vlasti o Petrograde, 1917-1918 (Leningrad, 1986), s. 76-79, 87-89, 94-96, 98, l l l-112.

"Işçi denetimi" kaynaklı sorunlar ile sanayideki ilk kamulaştırmalar ve VSNKh'ın kuruluşu arası ilişki­ ler hakkında bkz. E. H. Carr, The Bolshevik Revolution, 1917-1923, cilt 2 (Baltimore, 1966), s. 72-90.

TsGA SPb, f. 9618, op.ı, d. ı8S, Il. SO-SI. Mart'a gelindiğinde Viborg bölgesinde kabaca otuz bin işçi işten çıkarılmıştı (Novaia zhizn', 27 Mart 1918, s. 3). O dönemde bu bölgede sadece dört fabrika çalışmaya devam ediyordu (TsGA SPb, f. 9618, op. !, d. 191, 1. 46).

Bir Petrograd bölgesel Sovyetinde bu olgunun incelemesi için bkz. see Alexander Rabinowitch, "The Evolution of Local Soviets in Petrograd, November 1917-June ı9ı8: The Case of the First City District Soviet," Slavic Review 46, no. 1 (1987): 20-37.

Bu durum; bahar sonlarında partinin Viborg bölge komitesi tarafından yereldeki Bolşevikler arasında dolaşıma sokulan ve Viborg bölgesel Sovyetindeki personelin bürokratik tavrını eleştiren, hayli açık sözlü ve çok gizli bir mektupta yansıtılır (TsGAIPD, f. 2, op. ı, d. 7a, 1. 1).

TsGA SPb, f. 3390, op. !, d. 13, 1. 4 ob.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d.l3, 1l. 2 ob., l l . Örneğin bkz. G . la. Aronson, "Dvizheniia upolnomochennykh o t fabrik i zavodov v 1918 godu" (New York, 1960); ayrıca bkz. Dmitrii Churakov, Revoliutsiia, gosudarstvo, rabochii protest: Formy, dinamika i priroda massovykh vystuplenii rabochikh v Sovetskoi Rossii 1917-1918 godu (Moskova, 2004), s. 124-128. lu. Denike, "B. O. Bogdanov v nachale 1918," Sotsialisticheskii vestnik, Ocak 1960, s. 48; a.y., "From the Dissolution of the Constituent Assembly to the Outbreak of the Civil War," The Mensheviks from the Revolution of 1917 to the Second World War, yay. Leopold H. Haimson (Chicago ve Londra, ı974), s. 1 15-

Notlar

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

90.

91.

1 411

1 16. KMSB'nin Mart başına kadar toplanmaya devam eden işçi konferansları ile Bogdanov'un girişimi arasında herhangi bir doğrudan bağlantı görünmemektedir.

TsGA SPb, f. 3390, op. 1, d. 1 3, ll. 1 ob.-2.

TsGA SPb, f. 3390, op. 1 , d. 13, 1. 2. Orada bulunan seçilmiş delegeterin yarıdan fazlasının ya Menşevik ya da Sosyalist Devrimci olmasına ve ılımlı sosyalist liderliğin temsilcilerinin bir strateji oturumunda görüş sunmaya açıkça davet edilmiş olmalarına rağmen durum buydu.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d. 1 3, 1. 72.

Aslında DOM, yasaklanana kadar ilk toplantılarının tüm ve tam dökümlerini kendi dergisinde yayınla­ mıştı (bkz. Chrezvychainoe sobranie upolnomochennykh fabrik i zavodovg. Petrograda, no. 1-2, 18 Mart 1918 ve no. 3-4, 16 Nisan 1918).

TsGA SPb, f. 3390, op. ! , d. 1 3, 1. 137; d. 9, 1. 16.

TsGAIPD, f. 4000, op.l, d. 4, 1. 3.

Petrogradskaia pravda, 24 Mart 1918, s. 1; 27 Mart 1918, s. 1.

Bu gelişmeler hakkındaki raporlar için bkz. TsGA SPb, f. 3390, d. 13, 1. 60.

TsGA SPb, f. 6276, op . 3, d.l63, 1. 14.

Değişen bu durum, dönemin tutuklama listelerince belgelenmiştir (örneğin bkz. TsGA SPb, f. 506, op. 1, d. la, ll. 1-4, 7 ob.-9, 13-32, 34-41, 44-45,46 ob.).

Bu terimler, o dönem iki bakış açısını ayrıştırmak için kullanılırdı. Örneğin bkz. TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. 13, ı. 149.

TsGA SPb, f. 3390, op. 1, d.l3, ll. 65-66.

TsGA SPb, f. 3390, op. !, d.l3, 1. 89.

TsGA SPb, f. 3390, op. 1 , d.l3, ll. 98-102.

Bu dönemde hala 1 1 .400 işçi Putilov tesisinde ve bir SOO işçi daha Putilov tersanesinde istihdam ediliyordu (TsGA SPb, f. 3390, op. !, d. 1 1 , 1. 14).

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d.l3, ll. 105-113.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d. 2, ll. 1-31; d. 13, ll. 1 15-1 17; f. 9672, op. 1, d. 246, 1. 20.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d. 13, 1. 124.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d. 13, ll. 133- 140; d. 17, ll. 16, 16ob., 38-38 ob.

TsGA SPb, f. 3390, op.l, d. 13, ll. 156-169, 172, 181.

Bkz. dokuzuncu bölüm.

TsGA SPb, f. 3390, op. l, d. 13, ll. 219-225.

Bu talimatlar için bkz. TsGA SPb, f. 101, op. ı, d. 68, ll. 14-14 ob.

TsGAIPD, f. l, op. l, d. 66, 1. 18.

RGASPI, f. 466, op. !, d. 1, 1. 15 ob.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 814, ll. 135-1 37.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 814, 1. 139; K. Shelavin, "Iz istorii Peterburgskogo komiteta," Krasnaia letopis', 1928, no. 2 (26): 1 10; 1928, no. 3 (27): 162-164.

1918 Şubat ortasında Örgütçüler Meclisinin kuruluşu hakkında bkz. altıncı bölüm.

TsGAIPD, f. !, op. !, d. 66, ll. 18-19.

TsGAIPD, f. 1 , op. 1 , d. 66, 1. 18-1 9; f. 4000, op. 7, d. 820, ll. 94 -99; f. 4000, op. 4, d. 814, 1. 142.

Pervaia konferentsiia rabochikh i krasonarmeiskikh deputatov 1-ogo gorodskogo raiona (stenografi cheskie otchety 25 maia-5 iiunia) (Petrograd, 1918). Vasili Adası ve Porokhovski bölgelerindeki örgütsüz işçi

92.

konferansları protokolleri için bkz. sırasıyla TsGA SPb, f. 47, op. ı. d. 27, ll. 1-9 ve f. 511, op. !, d. ı, ll. 1-14.

Bu konferansın detaylı bir aklarımı için bkz. Rabinowitch, "The Evolution ofLocal Soviets in Petrograd,"

93.

Pervaia konferentsiia, s. ix.

s.

20-30.

A.g.e., s. viii-xv.

Bir kere, Bolşevikler -kural olarak- çoğu delegenin seçildiği fabrika seçim meclislerini örgütleyen fab­ rika komitelerinin çoğunu kontrol ediyorlardı. Ayrıca Bolşevik-Sol Sosyalist Devrimci liderliği, rejime sadakatleri hizmetlerinin bir koşulu olan yaklaşık kırk beş Kızıl Ordu temsilcisinin blok oyuna sahipti.

96. Pervaia konferentsiia, s. xv, 269-274.

97. A.g.e., s. 19-85.

98. A.g.e., s. 300-361.

94.

95.

.f 1 �

Bvlşe vikler iktida rda 9- DEVAM EDEN KRİZLER 1.

2.

3.

4.

S. 6.

7.

8.

9.

10. l l.

12.

13.

14. lS. 16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

2S. 26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

Birleşik Krallık Ulusal Arşivleri (TNA): Kamusal Kayıtlar Ofisi (PRO), FO 371/331S/348S3.

A.g.e.

TNA: PRO, ADM 137/1731/82.

Bkz. A. Rabinovich, "Dos'e Shchastnogo: Trotskii i delo geroia Baltiiskogo flota", Otechestvennaia istori­ ia, 2001, no. 1:61-81. Bu makalenin kısaltılmış bir İngilizce versiyonu için bkz. Alexander Rabinowitch, "The Shchastny File: Trotsky and the Case of the Hero of the Baltic Fleet," Russian Review S8, no. 4 (Ekim 1999): 37-47.

Ministersıva inostrannykh del SSSR, Sovetsko- Germanskie otnosheniia: Ot peregovorov v Brest- Litovske do podpisaniia Rapal'skogo dogovora, cilt 1 (Moskova, 1968), s. 368.

AU FSB SPb i LO, No. 3614, 1. SO; A. L. Fraiman, yay., Baltiiskie moriaki v bor'be zav/ast' sovetov (noiabr' 1917 dekabr' 1918) (Leningrad, 1968), s. Sl, 126, 131.

Krasnaia armiia i fl ot, 9 Nisan 1918, s. 2; A. K. Drezen, yay., Baltiiskii fl ot v Oktiabr'skoi revoliutsii i grazhdanskoi voine (Leningrad, 1932), s. 81.

F. N. A. Cromie, Letters [on Russian Affairs] from Captain Cromie RN (y.y., 1919), s. 1 18-189.

RGA VMF, f. r-92, op. l, d. 13S, ll. 27-30; P. Stashevich, "Ledovyi pokhod Baltiiskogo flota," Oktiabr'skii shkval: Moriaki Baltiiskogofl ota v 1917 goda (Leningrad, 1927), s. 129-144; A. l. Muranov and V. E. Zvi­ agintsev, Dos'e na marshala: Iz istorii zakrytykh sudebnykh protsessov (Moskova, 1996), s. 14-78.

Shchastny'nin filo gemilerini Ladoga Gölü'ne taşıma önerisi Troçki tarafından 22 Nisan'da onaylandı (AU FSB SPb i LO, No. 3614, 1. SS).

RGA VMF, f. r-S2, op. S, d. l, 1. 44. For ı !no krizi hakkında bkz. A. I. Rupasov ve A. N. Chistikov, Sovets­ ko-fi nliandskaia granitsa, 1918-1938 (St. Petersburg, 2000), s. 13-14.

TsGA SPb, f. 144, op. l, d. l, ll. 30-32. MYK kararı hakkında bkz. Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsent­ ral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-ogo sozyva (Moskova, 1920), s. 10-13, 169-193.

TsGA SPb, f. 144, op. 1, d. 1, 1. 41. Ayrıca bkz. GARF, f. 130, op. 1, d. 342, 1. 2S. TsGA SPb, f. 47, op. 1, d. 42, 1. 93; f. 9618, op. 1, d. 240, 1. 99; f. 1000, op. 79, d. 12, ll. 48-48 ob.; RGA VMF, f. r-661, op. 1, d. 138, 1. 23; f. r-S2, op. ı, d. 4, 1. 1; f. r-8S2, op. ı, d. 2S, 1. 32.

TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 81S, ll. 108-134.

Petrogradskaia pravda, 26 Nisan 1918, s. ı.

Müttefik müdahaleleri hakkında bkz. on ikinci bölüm. lzvestiia TsK KPSS, 1989, no. 4:141-142, !SS n. 1; Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, cilt 36, s. 31S, 607 n. 122. Örneğin bkz. Novye vedomosti, 9 Mayıs 1918. Ön sayfanın tamamı, Alman talepleri ve Petrograd ve Moskova'nın yaklaşan işgal i hakkında haberlere ayrılmıştı.

Benzer "Alan mektupları"nın dikkatli bir analizinde, rahmetli George F. Kennan bunların sahte belgeler olduğu sonucuna varıyordu. Bkz. George F. Kennan, "The Sisson Documents," journal ofModern History 28, no. 2 (19S6): 130-1S4.

Novye vedomosti, 10 Mayıs 1918, s. 3.

TNA: PRO, ADM 137/1731, s. S3-S4, S9-60.

TNA: PRO, ADM 137/1731, s. Sl, 77; ADM 137/1773, p. 7; FO 371/3329/86376.

Letters [on Russian Affairs] from Captain Cromie RN, s. 136.

Bkz. dokuzuncu bölüm.

Bu toplantının detaylı bir tutanağı için bkz. AU FSB SPb i LO, No. 3614, ll. 286-300. Örneğin Shchastny'nin mahkemesi nde, Sovyetlerdeki ilk "gösteri mahkemesinde" ifade vermesine izin verilen tek tanık Troçki'ydi. 199S'te, ölümünden sonra, Shchastny kendisine yöneltilen bütün suçlardan aklandı ve itibarı resmi olarak iade edildi (RGA VMF, f. r-2244, op. 1, d. 14, 1. 1).

TsGAIPD, f. l, op. 1, d. 109, 1. 13. Ayrıca bkz. TsGAIPD, f. 1817, op. l, d. 24, 1. lS. RGA VMF, f. r-96, op. l, d. 72, 1. 6.

Birlikte, on yedisi destroyer olmak üzere kabaca yirmi beş gemi vardı. 14-16 Mayıs tarihleri arasında, Ladoga Gölü'ne nakil için ayrılan gemiler Neva köprüleri üzerinden taşınarak Petrograd'ın güneybatı Nevski bölgesindeki Obukhov tesisine yakın bir yere demir attı.

AU FSB SPb i LO, No. N-3614, 1. 170.

AU FSB SPb i LO, No. N-3614, 1. 21. Ayrıca bkz. RGA VMF, f. r-96, op. 1, d. 72, ll. 27-29.

Aslında !no Kalesi'nin imhası, Kronştad komutanı Konstantin Artamonov tarafından yönetilmişti. Ar­ tamonov, kalenin kısa süre içinde Fin kuvvetleri tarafından ele geçirilmesi ya da olduğu haliyle Alman-

Notlar

34.

35.

36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

45.

46.

47.

48.

49.

50.

SI.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

1 413

lara teslim edilmesi tehlikesini göz önüne alarak, kendi başına hareket etmişti. Artamonov'un hesabına göre, düşmanların eline geçen, Kronştad ve Baltık Filosu'nun en değerli gemileri, lno'nun büyük silahla­ rıyla tehdit edilecekti (RGA VMF, f. r-52, op. !, d. la, ll. 3-6).

Drezen, Baltiiskiifl ot v Oktiabr'skoi revoliutstii i grazhdanskoi voine, s. 121.

RGA VMF, f. r-5, op. 1, d. 93, ll. 1 li-1 18 ob.

TsGA SPb, f. 9672, op. !, d. 200, 1. 20.

TsGA SPb, f. 9672, op. l, d. 200, 1. 19.

Kolpino vakası hakkında bkz. sekizinci bölüm.

Mikhail Shkarovskii, "Beskrovnyi miatezh," s. 3 (basılmamış elyazması).

RGA VMF, f. r-342, op. 1, d, l l l , 1. 19.

TsGA SPb, f. 9672, op. !, d. 246, 1. 29.

TsGA SPb, f. 9672, op. ı, d. 246, ll. 30-31. Shkarovskii, "Beskrovnyi miatezh," s. 8-9.

Volodarski, ona yönelik suikast ve politik sonucu hakkında bkz. on birinci bölüm. Örneğin bkz. TsA FSB, No. N-199, ll. 1 1 2, 1 18, 125.

Nash vek, 26 Haziran ı918, s. 3.

TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 31, 1. 235.

Bkz. on ikinci bölüm.

Nash vek, 26 Haziran 1918, s. 3.

E. N. Shoshkov, Namorsi A. M. Shchastnyi (St. Petersburg, 2001), s. 299.

Novaia zhizn', 22 Haziran 1918, s. 1.

RGA VMF, f. r-342, op. ! , d. 1 1 5, 1. 16.

TsGAIPD, f. ı, op. 4, d. ı ı6, ll. ı, 6-13 ve Den' velikoi revoliutsii, 7 Kasım ı921.

TsGAIPD, f, ı, op. 4, d. ı ı6, 1. ı8; Petrogradskaia pravda, )une ı4, ı9ı8, p. 4; Krasnaia gazeta, 18 Haziran 1918, s. 4.

Putilov işçilerinin temelde açlık sorunuyla nasıl baş edileceğini tartışmak üzere 28 Mayıs'ta düzenlenen kitlesel toplantısında alınan bir karar, bu basıncı yansıtıyordu. Karar, tesisin Petrograd Sovyetindeki temsilcilerini geri çağırıyor ve derhal yeni temsilcilerin seçilmesi için yetki veriyordu (TsGA SPb, f. ı 788, op. 23, d. Sa, 1. 4). Petrograd'ın en büyük tesisinden gelen bu adım, gıda tedariki politikalarından mem­ nuniyetsizliğe dayalı, kontrolsüz bir geri çağırma hamlesinin hızla diğer işletmelere yayılacağını göste­ riyordu.

Severnaia kommuna, 13 Haziran J9ı8, s. 1.

Bkz. onuncu bölüm.

Severnaia kommuna, 16 Haziran J9ı8, s. 2-3.

Her bölgesel işçi konferansına, bin işçi ve Kızıl Ordu askeri için bir vekil hakkı tanınmıştı. Dahası, büyüklüğünden bağımsız olarak her bölgesel Sovyete üç vekil hakkı verilmişti (Severnaia kommuna, ı8 Haziran J9ı8, s. 1).

Krasnaia gazeta, 16 Haziran 1918, s. 3.

Vestnik saveta I-go gorodskogo raiona, 4 Temmuz 1918, no. 16-ı7, s. 8-9.

TsGA SPb, f. 100, op. ! , d. 10, 1. 22; Narodnoe delo, 27 Haziran ı9ı8, s. 2.

Severrıaia kommurıa, 18 Haziran ı9ı8, s. 1.

A.g.e., 5 Temmuz 1918, s. 3.

Gazeta- kopeika, 19 Haziran 1918, s. 3.

A.g.e., ı6 Haziran ı9ı8, s. 2; Petrogradskaia pravda, ı6 Haziran ı9ı8, s. 2.

Petrogradskaia pravda, ı8 Haziran 1918, s. 1.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 1. 25. Örneğin Okhtinski and Viborg bölgelerinde durum buydu (TsGAIPD, f. ı o, op. ı, d. ı2, 1. 23 ob., and f.

2, op. ı, d. 4, 1. 6).

RGA VMF, f. r-66ı, op. ı, d. ı, 1. 30.

Bkz. ikinci bölüm. Başlıca Bolşevik günlük gazeteleri Petrogradskaia pravda ve Krasnaia gazeta, Pet­ rograd Sovyetinin gazetesi Severnaia kommuna ve Sol Sosyalist Devrimci Znamia bor'by gazetesinin kampanya başyazılarının ana temaları arasında bunlar yer alıyordu.

Novaia zhizn' (Petrograd), ı8 Haziran ı9ı8, s. 2.

Yayınlanan nihai sonuçlar şu şekildeydi: Bolşevikler ve sempatizanları, 474; Sol Sosyalist Devrimciler ve

414

1 Bolşevikler Iktidarda 73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

90.

91.

92.

93.

94.

95.

96.

97.

98.

99.

100. ı oı. ıo2. ıo3.

ıo4.

sempatizanları, 87; Sağ Sosyalist Devrimciler ve sempatizanları, 44; Menşevikler ve sempatizanları, 35; diğer partiler, 2; bağımsızlar, 35 (Severnaia kommuna, 6 Temmuz ı9ı8, s. 3).

O dönemde pek çok kadın fabrika işçisinin yerini, terhis edilerek eski işlerine geri dönen erkek işçiler almıştı. Ayrıca tekstilde istihdam edilen binlerce kadın, Türkistan'ın pamuk ambargosu nedeniyle fab­ rikalarının kapanması tehdidiyle karşı karşışaydı.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, ll. 28-29.

Novaia zhizn', 2 Temmuz ı9ı8, s. 1.

Severnaia kommuna, ı8 Haziran ı9ı8, s. ı.

Bkz. onuncu ve on birinci bölümler.

RGASPI, f. 564, op. ı, d. 4, 1. 201.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, ll. ı66-ı74, ı83-ı84.

Bkz. birinci bölüm, 98'inci sonnot TSGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, 1. 30.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, ll. 30-33; f. 2, op. 3, d. 4, ll. 8-8 ob. Kadınlar arasında parti çalışması için seksiyonlar Petersburg, Vasili Adası ve Viborg bölge komiteleri tarafından Temmuz'da (TsGAIPD, f. 6, op. 6, d. 6, 1. 67; f. 4, op. ı, d. ı, 1. ı6; f. 2, op. ı, d. 4, ll. 7-8 ob.; f. 2, op. ı, d. ı, l. 6), İkinci Kent ve Narva bölge komiteleri tarafından Ağustos başında (f. ı8ı 7, op. ı, d. 24, 11. 26-26 ob.; Krasnaia gazeta, 7 Ağustos ı9ı8, s. 3) kuruldu. Petersburg Komitesi 3ı Ağustos'ta, kuruluşların tamamlandığını duyurdu (Krasnaia gazeta, ı Eylül ı9ı8, s. 3).

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 75, ll. ı44-ı45.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, 1. 33.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 66, 11. 29-33.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 64, ll. 24, 26 ob.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 64, ll. 32-32 ob.

Krasnaia gazeta, 4 Ağustos ı9ı8, s. 3.

A.g.e. (akşam baskısı), 28 Haziran ı9ı8, s. 3.

Greve katılan görece az sayıdaki girişime ve kişiye misillemelerle ilgili sayısız belgeye Petersburg ar­ şivlerinden ulaşılabilir. Örneğin hala büyüklüğünü koruyan Hükümet Basımevi idaresi, memurları ve işçileri greve çıkınca, on altı danışma personeli emeklilik ve ücretsiz konut hakkı kaybıyla derhal işten çıkarıldı. Katılan işçilere ceza verildi (TsGAIPD, f. ı949, op. ı, d. 11, 11. 70-71; d. 7, 1. 4 ve TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 3ı, ı. 257).

Novaia zhizn', 30 Haziran ı9ı8, s. ı.

A.g.e., 2 Temmuz ı9ı8, s. ı.

TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. ı7, 1. 34.

Bkz. on birinci bölüm.

TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. ı2. ll. 33-33 ob.

TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. 4, 11. 3-4.

TsA FSB RF, f. ı, op. 2, d. ı26, ll. 87-87 ob.

Bu "toplantıya" dair kısa özetim; bir katılımcının kabataslak tuttuğu eksik notlara, olayın hemen ardın­ dan Aleksey Smirnov tarafından yazılan bir mektuptaki özlü tasvire ve yeminli VÇeka ifadeterindeki verilere dayanmaktadır (TsGA SPb, f. 3390, op. ı, d. 4, 11. 5-ı8; TsA FSB, RF, f. ı, op. 2, d. ı26, v. ı, Il. 1 141 19, ı35-ı74; V. 2, ]1. ı6, ı8, 58, 76, 83, 90, ı04, ı23).

Tutuklananlara karşı işlemler hakkında bkz. on ikinci bölüm.

1. G. Fedorov, "Epidemiia kholery v Petrograde v ı9ı8 g.," Izvestiia komissariata zdravookhraneniia soiuza kommun severnoi oblasti, ı9ı8, no. ı:82-88.

A.g.e., s. 84-85.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, ll. ı60-ı62.

Viborg bölgesel Sovyetinin (bkz. TsGA SPb, f. ı48, op. ı, d. 43, 11. 76 ob.-77 ob.; d. sı, ll. ı43, ı45 ob.) ve Birinci Kent Bölgesel Sovyetinin çabaları özellikle iyi belgelenmiştir (bkz. Vestnik saveta 1-go gorodskogo raiona, ı7 Temmuz ı9ı8, s. 2; 20 Temmuz ı9ı8, s. 5; 27 Temmuz ı9ı8, s. 5-6; 7 Kasım ı9ı8, s. 7-8). Kolera krizi esnasında bölgesel Sovyetlerin ürettiği basılı materyalierin -posterler, kitapçıklar, broşürler, semi­ ner ilanları vb.- temsili bir koleksiyonu, Kuzey Obiastı Sovkom'u Halk Sağlığı Komiserliği dosyalarında korunmuştur (bkz. TsGA SPb, f. 28ı5, op. ı, d. 342).

Komisyon toplantılarının protokolleri için bkz. TsGA SPb, f. 28ı5, op. ı, dd. 337, 338.

Notlar

1 415

105.

106.

107.

108.

Fedorov, "Epidemiia kholery v Petrograde v 1918 g.," s . 14.

TsGAIPD, f. l, op. l, d. 109, 1. 15.

TsGA SPb, f. 2815, op. l, d. 344, 1. 78; d. 388, 1. 24 ob.; d. 337, 1. 26.

1918 baharında Petrograd işçileri arasındaki huzursuzluğun kaynakları ve sınırları ile işçilerin DOM'a desteği hakkında farklı bakış açıları için bkz. William G. Rosenberg, "Russian Labor and Bolshevik Power after October." Slavic Review 44, no. 2 (1985): 227-238; Moshe Lewin, "More Than One Piece of the Puzzle ls Missing," Slavic Review 44, no. 2 (1985): 239-243 ve Vladimir Brovkin, "Politics, Not Econo­ mics, Was the Key," Slavic Review 44, no. 2 (1985): 244-250.

109. Nash vek, 10 Temmuz 1918, s. 4; Materialy po statistike Petrograda, sayı 2, s. 113. l lO. Novye vedomosti, 17 Haziran 1918, s. 4. l l ! . RGASPI, f. 17, op. 4, d. 10, 1. 33. ıo. KuzEY KoMüNü vE BOLŞEVİK-SOL SOSYALİST DEVRİMCİ İTTiFAK!

!.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

IS.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

TsGA SPb, f. 143, op.l, d. 3, ll. 5-6.

RGASPI, f. 17, op. 4, d. 1 I. ll. 24-26. Stasova'nın Moskova' daki Novgorod tseva'ya bir mektubunda dile ge­ tirdiği gibi, "Piter'ın artık başkent olmadığını söylemek yetmez. İnsanlar Moskova'nın başkent olmasına bir iki ayda ve 'hatta belki de bir yılda' alışmayacaklar! Moskova'nın Piter karşısında boyun eğmesinin ne kadar uzun sürdüğünü bir düşün!" (A.g.e.).

Büronun 13 Nisan tarihli bir toplantısının tutanakları, genel oturumda Laşeviç, Zinovyev ve Yoffe'nin raporları dinlendikten sonra, yolculuğun bir zaman kaybı olacağı, Lenin ve Stalin orada olmadığı için bir genel oturum yapıldığından bahsedilemeyeceği ve Moskova' da sadece parti liderliğinin değil, hükü­ metin bile darmadağın olduğu sonucuna varılmıştı. Bu nedenle Büro, "Moskova' da parti faaliyeti olma­ dığından ve parti aygıtını koruma ve güçlendirme ihtiyacından ötürü, Merkez Komitesi Petrograd Bürosunun tüm Rusya'da faaliyet yürütmesi gerekmektedir" kararını aldı (RGASPI, f. 466, op.l, d.! , 1.

10).

RGASPI, f. 466, op. !, d. !, ll. 2-2 ob.

TsGAIPD, f. !, op. 1, d. 107, 1. 3. Bkz. V. P. Khmelevskii, Severnyi oblastnyi komitet RKP (b) (Leningrad, 1972), s. 32-35.

Khmelevskii, Severnyi oblastnoi komitet, s. 36-38. Bu konferansa ilişkin notlar için bkz. RGASPI, f. 67, op. ı, d. ı.

M. Roliakov, "Soiuz kommun Severnoi oblasti," Khoziaistvo Severo- zapadnogo kraia, 1927, no.9:13.

GARF, f. 1 30, op.2, d. 342, 1. 4.

TsGA SPb, f. 144, op.l, d.!, 1. 7. Zinovyev, Merkez Komitesi Petrograd Bürosundaki yoldaşlarını bu karar hakkında bilgilendirmişti. Büroda hiç kimse hükümetin, öncü parti organına danışmadan bu tür önemli politik kararlar alma imtiyazını sorgulamadı (RGASPI, f. 466, op.l, d.!, 1. 10 ob.).

TsGA SPb, f. 143, op.l, d.3, 1. 1 1 . İkinci Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi stenografik kayıtları için bkz. RGASPI, f. 564, op. 1, dd. 1 -3; Partiia levykh sotsialistov- revoliutsionerov: Dokumenty i materialy,l:210-672'de yayınlandı.

Partiia levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 241-242.

Bkz. dokuzuncu bölüm.

TsGA SPb, f. 144, op. !, d. !, 1. 41; GARF, f. 130, op. 2, d. 342, 1. 25.

Lenin'in bu makalesi ilk olarak, Zinovyev'in Kuzey Obiastı Kongresi'ndeki konuşmasından bir gün son­ ra, 26 Nisan' da, Bolşevik Merkez Komitesi'nde tartışıldı. Fakat temel temaları, Dördüncü Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nden itibaren Lenin'in düşüncesinin ve merkezi hükümet politikalarının ardında yatan dürtülere yansıyordu.

TsGA SPb, f. 143, op.l, d. 3, ll. 8-12.

RGASPI, f. 67, op. 1, d. 106, 11. 58-59.

Sol Sosyalist Devrimcilerin hükümete girişi, PiK-KK tarafından 27 Nisan'da resmen kabul edildi (TsGA SPb, f. 144, op. l, d. !, 1. 41).

TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 3, ll. 43-48.

Bkz. sekizinci bölüm.

TsGA SPb, f. 143, op.l, d. 3, ll. 47-48. Daha önce görmüş olduğumuz gibi, Sovnarkom'un politika üret­ me yetkisinin ve MYK, Sovyetler ve onların yürütme komitelerinin yönetimindeki önceliğinin en alt

416

'

1

B olşevikler iktidarda

22.

23.

24.

2S. 26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

3S. 36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

4S. 46.

47.

48.

49.

SO. SI. S2.

S3.

S4.

SS. S6.

hükümet kademesine indirilmesi, Kasım ı9ı7'den beri Sol Sosyalist Devrimcilerin amacı olmuştu. Bu yapı, Sol Sosyalist Devrimcilerin Ekim' den beri Sovyet demokrasisinin inşasında MYK'ya yükledikleri belirleyici rolü yansıtıyor ve ı9ı8 Haziran sonundaki üçüncü Sol Sosyalist Devrimci parti kongresinde kabul edilen Sovyet anayasası taslağında vücut buluyordu (RGASPI, f. 71, op. 34, d. 224, 1. 7S).

TsGA SPb, f. ı43, op.ı, d. 3, 1. S2.

Novaia zhizn', 30 Nisan ı 9ı8, s. 3.

Izvestiia Petrogradskogo Soveta, ı ı Mayıs 19ı8, s. 1. Kuzey Obiastı Sovkom'unun kuruluşuna dair yakın zamanlı bir eleştirel bakış için bkz. Chistikov, "U kormila vlasti," s. 29-31.

TsGA SPb, f. ı42, op. ı, "Spravka," l. S; f. ı43, op.l, d. 2, 1. 6.

Bu konu hakkında bkz. A. V. Gogolevskii, Petrogradskii sovet v gody grazhdanskoi voiny (Leningrad, ı982), s. 60.

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-go sozyva, s. 206-2ı9.

Lenin ile Sol Komünistlerin ve Sol Sosyalist Devrimcilerin iç meselelere bakışındaki farkların özlü bir analizi için bkz. Cohen, Bukharin and the Bolshevik Revolution, s. 69-78.

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-go sozyva, s. 222-223.

Znamia bor'by, 8 Mayıs ı9ı8, s. 4.

Dekrely Sovetskoi vlasti, 2:ı8-21.

Dekrely Sovetskoi vlasti o Petrograde, 1917-1918, s. ı7ı.

Izvestiia Petrogradskogo Soveta, 10 Mayıs ı9ı8, s. 2-3; l l Mayıs ı9ı8, s. 2-3.

Delegeler Sovyetinin kuruluşu hakkında bkz. altıncı bölüm.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 820, ll. 68-88.

RGASPI, f. ı9, op. ı, d., 112.

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-go sozyva, s. 2S4-2S6.

Dekrely Sovetskoi vlasti, 2:264-266.

Kombedilere katılmak konusunda köylüler gönülsüz olduğundan, bu kurumlar çok sayıda göçmen emekçiyi, asker kaçağı nı, terhis edilmiş askeri ve kente yeni gelmiş işçiyi kapsıyordu.

Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, S:442; A. V. lvanov, "Putilovskii rabochii na prieme u ll'icha," Vospominaniia o V. I. Lenine, cilt 2 (Moskova, ı9S7), s. 336-338.

Krasnaia gazeta, 22 Mayıs ı9ı8, s. 1.

A.g.e., 26 Mayıs ı9ı8, s. ı.

Znamia bor'by, 28 Mayıs ı9ı8, s. 4.

Krasnaia gazeta, 23 Mayıs ı9ı8, s. 2.

Izvestiia Petrogradskogo soveta, 30 Mayıs ı9ı8, s. 2; 3ı Mayıs ı9ı8, s. 3.

Bu talimatlara, Merkez Komitesi'nin Mayıs ayı ikinci yarısında tüm parti örgütlerine gönderdiği iki ge­ nelgede yer verilir (Perepiska sekretariata TsK RSDRP(b)-RKP (b) s mestnymi partiinymi organizatsiiami, 3:72-74, 8ı-83).

RGASPI, f. ı7, op. 4, d. 11, 1. S2 ob.

TsGAIPD, f.ı, op.ı, d.66, ll. 2ı-2ı ob.; f. 4000, op. 7, d. 8ı4, ll. 67-70.

TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, ll. ı7S-ı78, 202; f. ı, op. ı, d. S4, 1. 32. Lenin'in mektubunun metni için bkz. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 36:S2ı-S22.

Bkz. on ikinci bölüm.

TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. S4, 1. 33; RGASPI, f. ı7, op. 4, d. S9, 1. ıs.

RGASPI, f. S64, op.l, d. ll, ll. ı7 ob.-ı8.

Izvestiia Petrogradskogo soveta, 3ı Mayıs ı9ı8, s. 2.

Sbornik dekretov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti, sayı ı, pt. ı, s. 3ı9.

Bu konu hakkında bkz. on ikinci bölüm ve Rabinovich, "Moisei Uritskii: Robesp'er revoliutsionnogo Petrograda?" s. 8-9.

Proşyan'ın planı hakkındaki değerlendirmeleri için bkz. Novye vedomosti, ı8 Haziran ı9ı8, s. 7.

Petrograd 'ın Devrimci Güvenliği İçin Komite Başkanlık Heyeti toplantı kayıtları, Proşyan'ın PÇeka'ya dönük küçümseyici tutumunu paylaştığını gösterir (örneğin bkz. TsGA SPb, f. 73, op. ı, d. 4, ll. ı6, ı 7, 20-20 ob., 2S). Başta VÇeka liderleri de, ilkesel olarak, "Okhrana yöntemleri"nden -gizli ajanların, ajan provokatörlerin vb. kullanımından- kaçınır. Proşyan gibi onlar da, VÇeka'nın "gözü kulağı olan" uyanık işçilerin istihbarat için yeterli olacağını umadar (Latsis, Otchet vserossiiskoi chrezvychainoi komissii za

Notlar

1 417

chetyre goda e e deiate/'nosti, s . ı 1). B u konu hakkında ayrıca bkz. Leonov, Rozhdenie Sovetskoi imperii, s.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

79.

80.

81.

82.

83.

84.

85.

86.

87.

88.

89.

248-249.

RGASPI, f. ı7, op. 4, d. ll, ll. 24-26. Yuritski'nin Mayıs sonuna doğru Petrograd'daki güvenlik meseleleri hakkındaki bir konuşmasını duyan bazı kişiler, onun PÇeka'nın dağıtılınasını meşrulaştırmaya çalıştığı sonucuna varmıştır. Örneğin bkz. Sergeyev'in Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komite Başkanlık Heyetinin 23 Mayıs tarihli bir toplantısındaki gözlemi (TsA SPb, f. 73, op. ı, d. 3, 1. 35).

Yuritski'nin Çeka soruşturma yöntemlerine tepkisi, Cerjinski'ye gönderdiği tarihsiz bir mektuba yan­ sır. Mektubun vesilesi, Moskova' daki VÇeka müfettişleri tarafından birkaç soruşturmada vahşice hır­ palanmış on dört yaşındaki bir gencin, Vsevolod Anosov'un yazılı ifadesidir. Yuritski olayı kınar ve Cerjinski'nin iddiaları soruşturmasını ve Anosov'un adını andığı ajanların hesap vermesini talep eder (RGASPI, f. 76, op. 3, d. 10, ll. ı-ı ob.).

"Rus Halkı Intikam Tugayı Vakası"nın Çeka dosyalarına dayalı bir özeti için bkz. Rabinovich, "Moisei Uritskii: Robesp'er revoliutsionogo Petrograda," s. 7-8. Filippov hakkında bkz. "Bankir iz VChK," Ocher­ ki istorii vneshnoi razvedki, yay. E. M. Primakov, cilt 2 (Moskova, ı997), s. ı9-24.

TsGA SPb, f. ı42, op. 9, d. ı, 1. 34.

Konferans kayıtlarına bakılırsa, ne Yuritski ne de herhangi bir PÇeka temsilcisi katılmıştır (bkz. TsA FSB RF, f. ı, op. 3, d. l l).

RGASPI, f. ı7, op. 4, d. ı94, ll. 3-3 ob.

RGASPI, f. 466, op. ı, d. ı, ll. 9-ıo.

TsGA SPb, f. 73, op. ı, d. ı, 1. ı50; .\"ovaia zhizn' (Petrograd), 23 Mayıs ı9ı8, s. 3. Örneğin bkz. TsA FSB SPb i LO, no. 30377, cilt 3, ll. 3ı0-320.

Novaia zhizn' (Petrograd), 22 Haziran ı9ı8, s. 3; Novye vedomosti, 22 Haziran ı9ı8, s. 3.

TsA FSB RF, f. ı, op. 3, d. l l , ll. 77·78.

TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 49, 1. 50.

Bkz. on ikinci bölüm.

Sol Sosyalist Devrimcilerin 26 Mayıs tarihli Petrograd Sekizinci Kent Konferansı'nda Proşyan'ın kendi komiserliği hakkındaki raporu için bkz. Znamia bor'by, 28 Mayıs ı9ı8, s. 4.

Znamia bor'by, 8 Haziran ı9ı8, s. 3. bu konferansın Kuzey Obiastı Sovkom'u İçişleri Komiserliğinin geli­ şiminde oynadığı rol, Proşyan'ın adı anılmadan, halefierinden birinin 20 Ekim ı9ı8 tarihli bir raporun­ da kabul edildi (TsGA SPb, f.ı43, op. 4, d. 4, 1. 2). Proşyan döneminde, Petrograd hükümetinde İçişleri Komiserliğinin önemi hakkında bkz. Petrograd'dan bir delegenin, Kasparian'ın ı9ı8 Haziran sonundaki üçüncü Sol Sosyalist Devrimci ulusal kongresine sunduğu rapor (RGASPI, f. 564, op. ı, d. 4, 1. ı66).

Znamia bor'by, ı2 Haziran ı9ı8, s. 3; Severnaia kommuna, 13 Haziran ı9ı8, s. 6.

TsGA SPb, f. ı43, op. 3, d. 6, ll. 5 ob-6.

Severnaia kommuna, 5 Haziran ı9ı8, s. ı ve Znamia bor'by, 4 Haziran ı9ı8, s. 3; 5 Haziran ı9ı8, s.

1. Troykanın Proşyan harici diğer üyeleri, Yuritski ile Petrograd Askeri Bölgesi Baş Komiseri Bolşevik Mikhail Laşeviç'ti.

Bu komisyonun atanması hakkında bkz. Kuzey Obiastı Sovkom'u Tarım Komiserliği dosyaları rehberi (TsGA SPb, f. 8957).

TsGA SPb, f. 8957, op. ı, d. 3, 1. ı, ı ob.

TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 40, ll. 4-ı5.

TsGA SPb, f. 8957, op. 3, d. 13, ll. 3-3 ob.

A.g.e., op. ı, d. 10, 1. ı6. llımlı sosyalistler özellikle Porokhovski bölgesindeki partisizler konferansında önemli güce sahipti.

TsGA SPb, f. 5 1 1, op. ı, d. ı, 1. 13 ob.

A. L. Milshtein, "Rabochie Petrograda v borbe za ukreplenie sovetov (Perevybory Petrogradskogo soveta v iiune ı9ı8 g." Rabochie Leningrada v bor' be za pobedu sotsializma (Moskova-Leningrad, ı963), s. ı52.

Pervaia konferentsiia rabochikh i krasnoarmeiskikh depulatav 1-ogo gorodskogo raiona, s. 255.

A.g.e., s. 258. Örneğin bkz. Znamia bor'by, 7 Haziran ı9ı8, s. 4.

GARF, f. 393, op. 2, d. 70, ll. ı85-ı85 ob.

GARF, f. 393, op.l, d. 58, 1. ı5o.

GARF, f. 393, op.l, d. 58, 1. 90.

GARF, f. 393, op.l, d. 58, 1. 45.

418

1 Bolşevikler Iktidarda 90. TsGA SPb, f. 142, op. 1, d. 9, 1. 245.

91. TsGA SPb, f. 142, op. 1, d. 9, ll. 232, 234.

1 1 . SoL SosYALİST DEvRiMciLERiN İNTİHARI

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10. l l.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

1918 bahar aylarında taşra Sovyetlerinde Sol Sosyalist Devrimcilere dönük desteği n artış hakkında iddi­ alı istatistikler için bkz. Osipova, Rossiiskoe krest'ianstvo v revoliutsii i grazhdanskoi voine, s. 144-145.

Bkz. onuncu bölüm.

RGASPI, f. 564, op.l, d.ll, ll. 3-21. Maalesef Bolşevik cephesine dair benzeri bir tasvir mümkün değildir.

19 Mayıs-26 Eylül 1918 arası Bolşevik Merkez Komitesi toplantılarına ait hiçbir protokol yayınlanma­ mıştır ya da Rus arşivlerinde incelemeye açık değildir.

Piatyi vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, krest'ianskikh, soldatskikh, i kazach 'ikh deputatov: Stenografi cheskii otchet (Moskova, 1918), s. 51-52.

Doklad o deiatel'nosti krest'ianskogo otdela vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta sovetov

(Moskova, 1918), s. 10.

TsA FSB RF, No. N-685, v.IO, ll. 230-230 ob.

RGASPI, f. 564, op.l, d. 1, ll. 33-39. Spiridonova'dan Lenin'e kişisel başvurular bile işe yaramamıştır. Örneğin bkz. RGASPI, f. 5, op. ı, d. 1381, ll. 1-1 ob.

A.g.e., ll. 31-32. Ayrıca bkz. Znarnia bor'by, 21 Nisan 1918, s. 2.

GARF, f. 1 235, op. 92, d. 2, 1. 309. Örneğin bkz. Voronezh vilayetindeki köy toprak reformu seksiyonlarının bir konferansının kaydı (TsA FSB RF, No. N-685, cilt 10, ll. 175-184).

Ornekler için bkz. TsA FSB RF, No. N-685, cilt 10.

RGASPI, f. 274, op. 1, d. 30, 1. 60.

TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 1. 174; f. 1, op. 2, d. 4, 1. 62.

Bkz. on ikinci bölüm.

RGASPI, f. 19, op. 1, d. 174, 1. 23.

Vos'rnoi s"ezd Rossiiskoi kornrnunisticheskoi pariii (bol'shevikov): Stenografi cheskii otchet (Moskova, 1919), s. 20.

RGASPI, f. 564, op.l, d. ll, ll. 1 1-12 ob.

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-go sozyva, s. 398.

Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 36:482-483.

Bu düzenlemelere göre, böyüklüğünden bağımsız olarak her köy bölgesine (uezd) iki temsilci verilirken, işçilere yirmi beş bin işçi için bir temsilci hakkı tanınıyordu. Sonuç, örneğin üç yüz bin köylünün olduğu bir bölgede altı köylünün bir işçininkine eşit temsile sahip olmasıydı (Znarnia truda, 6 Temmuz 1918, s. 1).

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta 4-go sozyva, s. 419-439.

Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 5.

RGASPI, f. 564, op.l, d. 19, ll. 1-1 ob. ("Doklad [chernovik] neizvestnoi o IV s"ezde partii levykh eserov i period deiatel'nosti partii mezhdu III i IV s"ezdami").

A.g.e.

Novosti dnia, 3 Temmuz 1918, s. 3; Nashe slovo, 3 Temmuz 1918, s. 2; Zhizn', 2 Temmuz 1918, s. 2 ve 3 Temmuz, s. 1.

Sol Sosyalist Devrimci Moskova Obiastı Parti Komitesi'nin 8 Temmuz 1918 civarı yayınladığı broşürlere göre, Sol Sosyalist Devrimci divan kurulu üyelerinin bir raporunda aktarılan tartışmalı delege sayısı 399'du (TsA FSB RF, No. N-8, v. 12, 1. 33la; ayrıca bkz. RGASPI, f. 564, op.l, d. 18, 1. 31). Kazan'dan gelen bir Sol Sosyalist Devrimci kongre delegesin in, Dimitri Şliapnikov'un, 1918 Temmuz ortasında Kazan' da yayınlanan değerli bir aktarırnma göre protesto edilen Bolşevik delege sayısı "yaklaşık 300"dü. Şliapni­ kov, ek olarak 90 kadar meşru Sol Sosyalist Devrimci delegenin de haksız yere oy hakkı reddedildi (bkz. Şliapnikov'un raporu, Za zernliu i voliu [Kazan], 16-18 Temmuz, 1918; A. L. Litvin, Levye esery i VChK, s. 211-213 adlı eserde yeniden basıldı). Sverdlov'un delege hesabı, Şliapnikov'un protesto edilen Bolşevik ve oy hakkı haksız yere ellerinden alınan Sol Sosyalist Devrimci delege sayıları gözetilerek revize edildi­ ğinde, oy hakkı sahibi delegelerin toplam sayısı ve dağılımı şu şekilde olur: Bolşevikler, 378; Sol Sosyalist Devrimciler, 379; Sosyalist Devrimci Maksimalistler, 30; dolayısıyla Sol Sosyalist Devrimci-Sosyalist Devrimci Maksimalist bloğu 30 oy fazlaya sahiptir.

Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 18.

Notlar

1 419

28. GARF, f. 393, op. 3 , d . 2ıo. ll. s ı , 55-58. B u belgeler gösterir ki, Mogilev Sovyeti Yürütme Komitesi'nin 2ı Haziran tarihli bir toplantısında, bir Sol Sosyalist Devrimci olan komite başkanı bir Sol Sosyalist Devrimci ile bir Bolşeviğin gönderilmesini önermiştir. Buna karşılık, Bolşevik Vaynştayn, Sol Sosya­ list Devrimciler "açıkça Sovyet iktidarına muhalif" olduklarından, komiteyi kendini bir Bolşeviğin gönderilmesiyle sınırlaması konusunda uyarmıştır. Fakat ı2'ye karşı 13 oyla, bir Bolşevik ile bir Sol Sosyalist Devrimcinin gönderilmesi konusunda uzlaşılır. Ardından, ı Temmuz' da, Yürütme Komite­ si'ndeki Bolşevik Sovyet fraksiyonu, halihazırda Moskova' da bulunan bir kongre delegesinden, Yürütme Komitesi'nden beş, vilayetteki her bir bölgesel Sovyetten de iki ek kongre delegesi gönderilmesini talep eden bir telgraf alır. Fraksiyon, bu talep konusunda Sol Sosyalist Devrimcileri bilgilendirmeksizin, ace­ leyle hepsi Bolşevik olan beş ek delege daha seçerek onları Moskova'ya giden ilk trenle gönderir. Sol Sosyalist Devrimciler Yürütme Komitesi'nde bu adımı protesto edince, "Sovyet iktidarının hayatta kal­ ması mücadelesinin sürdüğü" ve sosyalistlerin "onuru ve sorumluluğunun" bu adımı gerektirdiği açık­ lamasıyla baştan savılırlar. Karşılıklı suçlamaların ardından Bolşevikler salonu terk eder; tüm bunların üzerine Sol Sosyalist Devrimciler Moskova'ya bir protesto iletirler. Seçilen beş ek Bolşevik delege, divan kurulundaki Sol Sosyalist Devrimcilerin itiraz ettiği Bolşevik delegeler arasında yer almaktadır. Beşin­ ci Kongre' de Kareli n, büyük Bolşevik çoğunluğuna nasıl ulaşıldığını göstermek için Mogilev vakasına gönderme yapar (Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. ı6-ı7).

29. Piatyi vserossiiskii s"ezd. s. 4-ı02.

30. A.g.e., s. 22-23.

31. A.g.e., s. 30.

32. A.g.e., s. 63.

33. A.g.e., s. 69.

34. Partiia levykh sotsialistov- revoliutsionerov, s. 676, 845 n. 555; I. K. Kakhovskaia, "Delo Eikhorda i De­ nikina (Iz vospominanii)," Puti revoliutsii (Berlin, ı923), s. ı92-ı93; L. M. Ovrutskii ve A. I. Razgon, "Poniat' dukh 6 iiulia," Otechestvennaia istoriia, ı992, no. 3:54; G. Smolianskii, Obrechennye (Moskova, ı927), s. ıı- ı7; S. D. Mstislavskii. "Vospominaniia S. D. Mstislavskogo," Litvin, Levye esery i VCheka, s. ı8ı.

35. Bu karar metni için bkz. P. Makintsian ve M. la. Latsis, yay, Krasnaia kniga VCheka, 2. basım, cilt ı (Moskova, ı989), s. ı85- ı86.

36. Üçüncü Tüm-Rusya Sol Sosyalist Devrimci Parti Kongresi, 28 Haziran'dan ı Temmuz'a kadar sürdü (RGASPI, f. 564, op. ı. d. 4).

37. Bu konu hakkında bkz. "Vospominaniia S. D. Mstislavskogo," Litvin, Levye esery i VCheka, s. ı64-ı68.

38. Yaroslavl'daki ayaklanma, Boris Savinkov ve ona bağlı "Vatan ve Özgürlük Savunması İçin Birlik"in eseridir; Moskova' daki Sol Sosyalist Devrimci faaliyetlerle bağlantısı yoktur.

39. Dekrety Sovetskoi vlasti, 3:529-530; TsA FSB RF, f. ı, cilt ı, op. 2, d. 2ıs, 1. 30.

40. Krasnaia kniga VChK. ı:257.

41. A.g.e., 1:258-259. Olaylar vuku bulduktan birkaç saat sonra Proşyan'ın değerlendirmesi için bkz. TsGALI SPb, f. 63, op. ı, d. 4, 1. ı ss.

42. V. D. Bonch- Bruevich, Ubiistvo germanskogo pos/a Mirbakha i vosstanie /evykh eserov (polichnym vospo­ minaniiam) (Moskova, ı927), s. 27.

43. RGASPI, f. 326, op. 2, d. 10, 1. 232.

44. Bu olayda Vatsetis'in rolüne dair ilginç bir yaklaşım için bkz. G. Swain, "Vacietis: The Enigma of the Red Army's First Commander," Revolutionary Russia, Haziran, 2003, s. 68-86.

45. TsA FSB RF, f. ı. op. 2, d. 2, 11. 6-7. Ayrıca bkz. "Vospominaniia S. D. Mstislavskogo" ve Kazanlı bir Sol Sosyalist Devrimci olan D. Şliapnikov'un Kazan gazetesi Za zemliu i voliu'da çıkan, Temmuz ı9ı8 olay­ ları hakkındaki gözlemleri, her ikisi de şu eserde yeniden basılmıştır: Litvin, Levye esery i VCheka, s. ı63-233.

46. Dekrety Sovetskoi vlasti, 2:530-531.

47. GARF, f. 130, op. 2, d. ı098, 1. 2.

48. Fevri ve kavgacı Proşyan, on denizci eşliğinde, telgraf ofisini 6 Temmuz geceyarısı işgal etti. iddiaya göre "Mirbach 'ı öldürdük, Sovnarkom gözaltında" diyen Proşyan, ülkedeki telgrafçılara "Lenin, Troçki ve Sverdlov ile aynı zamanda Sağ Sosyalist Devrimciler ve Menşevikler imzalı tüm telgrafları, genel olarak Sovyet iktidarına ve özellikle Sol Sosyalist Devrimciler olmak üzere mevcut hükümet partisine karşı tehdit arz ettiklerinden engellemeleri" talimatı veren bir telgraf gönderimiş gibi görünür (TsA FSB RF, No. N-8, cilt ıa, l. 58; vurgular bana ait).

49. Krasnaia kniga VChK, ı:247. ı937'de yazılmış "Son Ahit"inde Spiridonova, infaz edilenlerin sayısının

420

1 Bolşevikler iktidarda 50.

51.

52.

53.

54.

55.

56.

57.

58.

59.

60.

61.

62.

63.

64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

74.

75.

76.

77.

78.

iki yüzden fazla olduğnu söyler; bu rakam yüksek görünmektedir (TsA FSB RF, No. N-13266, cilt 3, 1. 74).

VÇeka tarafından 7/8 Temmuz gecesi yargısız infaz edilen Sol Sosyalist Devrimcilerin "resmi" sayısı on üçtür; bu ise açıkça düşük bir sayıdır (Krasnaia kniga VChK, 1:242).

TsA FSB RF, No. N-685, cilt 6, 11. 46 ob.-47.

Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 208-209.

GARF, f. 393, op. 2, d. 3, 1. 46.

Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 184-185.

Bkz. Piatyi sozyv vserossiiskogo tsentra/'nogo ispolnitel'nogo komiteta: Stenografi cheskii otchet (Moskova, 1919).

Bu bağlamda bkz. taslak komisyonunun önde gelen beş üyesi tarafından imzalanan, 4 Temmuz'daki haliy­ le anayasanın biçimi ve özüne karşı şiddetli itiraz (GARF, f. 1235, op. 140, d. 4, 11. 1 -3).

Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 183-184, 200-201; Dekrety Sovetskoi vlasti, 2:550-564.

Ministersıva inostrannykh del SSSR, Sovetsko- Germanskie otnosheniia: Ot peregovorov v Brest- Litovske do podpisaniia Rapallskogo dogovora, cilt 1 (Moskova, 1 968), s. 585.

Piatyi sozyv vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo komiteta, s. 55-56. Örneğin bu direktifViborg bölgesel Sovyeti Yürütme Komitesi'nin 7 Temmuz öğleden sonraki bir olağa­ nüstü toplantısında sunulduktan sonra, derhal bir troyka kurulmuştur (TsGA SPb, f. 9618, op. 1, d. 260, ı. 3.).

TsGAIPD, f. 4000, op. 3, d. 820, 1. l lS. A.g.e., f. 4000, op. 4, d. 814, 11. 193-196, 153-163.

TsGAIPD, f. 165, op. ı, d. 3, 11. 9 ob., 23 ob., 24; f. 10, op. !, d. 12, 1. 27 ob.; f. 4, op. ı, d. 1, 1. 20 ob.

Vechernye ogni, ll Temmuz 1918, s. 2.

Nash vek, 9 Temmuz 1918, s. 3; Vechernye ogni, 8 Temmuz 1918, s. 2; Novyi vechernyi chas, 8 Temmuz 1918, s. 1. Bir iki gün sonra fraksiyon üyeleri serbest bırakıldı.

Vechernye ogni, 8 Temmuz 1918, s. 2.

A.g.e.

A.g.e.

A. Minichev, "V dni levo- eserskogo miatezha v Petrograde v 1918 g. (iz vospominanii)," Krasnaia leto­ pis', 1928, no.! (25): 68.

TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 11. 1 53-156. Petrograd bölgesel Sovyetlerinin protokolleri, 6-7 Temmuz Moskova olaylarının Petrograd'daki Sol Sosyalist Devrimciler için tam bir sürpriz olduğunu doğrular. Örneğin bkz. Viborg Bölge Sovyeti Yürütme Komitesi'nin 7 Temmuz'daki acil durum toplantısındaki Sol Sosyalist Devrimcilerin yorumları (TsGA SPb, f. 9618, op. !, d. 260, 1. 4.) ve Birinci Kent bölgesel Sov­ yetinin 18 Temmuz tarihli bir toplantısında Sol Sosyalist Devrimci sözeünün yorumları (Vestnik saveta 1-go gorodskogo raiona, 24 Temmuz 1918, s. 4).

TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 1. 156.

Bkz. yedinci bölüm.

Buna müfrezedeki askerlerin ve Kızıl Ordu subaylarının yeminli ifadelerinden ulaşılmıştır. Petrograd İkinci Çok Amaçlı Müfrezeden, hükümetin Pages Okulu müdahalesine katılmış bir subay, daha son­ ra, olaydan bir gün önce birliğinin yeniden örgütlenmesi önerisi üzerine çıkan bir tartışmada bazı Sol Sosyalist Devrimcilerin 38 adamını Sol Sosyalist Devrimci müfrezeye katılmaya ikna ettiğini, çünkü onların ayda 250 yerine 300 ruble, iyi yemek, tabak çanak ve temizlikçi teklif ettiğini doğrulamıştır (TsA FSB RF, No. N-8, cilt !, 1. l l). Askerler yeminli ifadelerinde genellikle, kararlarında siyasetin bir etken olmadığını, zira hem Kızıl Ordu'nun hem de Sol Sosyalist Devrimci güçlerin Sovyet iktidarını savunduğunu ve her halükarda cepheye gönderileceklerini vurgulamışlardır (örneğin bkz. müfrezeye yeni katılmış yedi üyenin bağımsız ifadeleri TsA FSB RF, No. N-8, cilt !, ll. 1-14).

TsA FSB RF, No. N-8, cilt !, ll. 1-28.

Pages Okulu'na dönük saldırıya dair aktarımım, olayla ilgili FSB belgelerine ve Novaia zhizn' (Petrog­ rad), 9 Temmuz 1918, s. 3; Novyi vechernyi chas, 8 Temmuz 1918, s. 1; Vechernye ogni, 8 Temmuz 1918, s.

2 ve Nash vek, 9 Temmuz 1918, s. 3'te yer alan gazete haberlerine dayanmaktadır.

TsGA SPb, f. 143, op. !, d. 31, 1. 255.

TNA: PRO, ADM 1 37/1731, sayı belirtilmemiş; Benckendortftan Lockhart'a, Lilly Kütüphanesi, Lock­ har!, R. mss., kutu 2, dosya 8.

TsA FSB RF, No. N-8, cilt !, ll. 1-35 A.g.e., 1. 8.

Notlar

J 42 1

79. Bu efsanenin genel hatlarına, 8 Temmuz tarihli Krasnaia gazeta nın (özel baskı) bir gün önceki geliş­ meler üzerine birinci sayfa haberinde yer \'erilmiştir. Bu habere göre, tepeden tırnağa makineli tüfekler, bombardıman silahları, el bombaları •·e benzeri silahlar kuşanmış iki yüz kadar Sol Sosyalist Devrimci, Moskova' daki Merkez Komitelerinden aldıkları talimatla, eski Pages Okulu'nu işgal etmişti (vurgu bana ait). Her türden karşı-devrimci faaliyeti bastırmaya kararlı Askeri Devrimci Komitenin, Sol Sosyalist Devrimcilerin etrafını sararak onları silahsızlandırmaktan başka seçeneği kalmamıştı. Kızıl Ordu as­ kerleri okula ulaşınca ağır makindi tüiek ve top atışlarıyla karşılaşmış, ardından binaya ateş açmak gerekmiş ve işgalciler hızla beyaz bayrak saHamak zorunda kalmıştı (Krasnaia gazeta, 8 Temmuz 1918 [özel baskı], s. 1).

80. Bkz. yukarıda.

81. Severnaia kommuna, 17 Temmuz 1918, s. 3.

82. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 11. 181. 202.

83. See Znamia bor'by, 16 Mayıs 1918, s. 3.

84. Znamia truda, 6 Temmuz 1918, s. 4.

85. TsGAIPD, f. 16, op. 1, d. 289, 1. 13.

86. TsGA VMF, f. r-661, op. 1, d. 136, 1. 3.

87. TsGAIPD, f. ı5, op. ı, d. ı, ll. 6-6 ob.

88. Novaia zhizn', ll Temmuz ı9ı8, s. 3.

89. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 8ı4, ll. ı53-ı58.

90. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 64. ll. 28-29.

91. Yayın tarihi sırasıyla bunlar, �!YK Köylü Seksiyonunun broşürlerini (IsA FSB RF, No. N-685, cilt 9, 1.

45); üyelerinin serbest bırakılması ardından yazılmış, Sol Sosyalist Devrimci Beşinci Kongre fraksiyon u broşürlerini (GOBP, Broşür Koleksiyonu); Dördüncü MYK Sol Sosyalist Devrimci fraksiyonunun bro­ şürlerini (GOBP, Broşür Koleksiyonu); Köylü Seksiyonunun Sol Sosyalist Devrimci ve Sosyalist Devrim­ ci Maksimalist üyelerinin elle çoğaltılıp basılmış broşürlerini (IsA FSB RF, No. N-685, cilt ıo, ll. 272-272 ob.) ve Sol Sosyalist Denirnci Moskova Obiastı Komitesi'nin broşürlerini (GOBP, Broşür Koleksiyonu) kapsıyordu.

92. Gogolevskii, Petrogradskii so vet v gody grazhdanskoi voiny, s. ı70.

93. Nash vek, ll Temmuz ı9ı7.

94. Severnaia kommuna, ı 7 Temmuz ı9!8, s. 3.

95. Örnekler için bkz. Çek cephesi için seferberlik tartışmaları esnasında, 30 Temmuz ve 7 Ağustos tarihli ve Putilov fabrikasındaki işçi ayaklanması tartışmaları esnasında, ı5 Ağustos tarihli Petrograd Sovyeti genel oturumların stenografik kayıtları (TsGA SPb, f. ıooo, op. 2, d. 3, 11. 16-26; d. 5, ll. 20-25; f. 1000, op.

53, d. 1. IL 1-50).

96. TsGA SPb, f. ı o ı. op. ı, d. 38, 11. 38 ob.-39.

97. Novaia zhizn', 13 Temmuz I9ı8, s. 3.

98. TsGA SPb, f. ı o ı, op. ı, d. 39, 1. l l7.

99. TsGA SPb, f. ı48, op. 1, d. 43, ll. 66-71; f. 9618, op. !, d. 260, ll. 6-10; f. 96ı8, op. ı, d. 229, 11. 6ı, 63.

100. TsGAIPD, f. 4, op. ı, d. !, IL ı7 ob., ı9 ob.-20 ob. ıo ı. TsGA SPb, f. 47, op. ı, d. 26, 1. 60 ob. ıo2. TsGA SPb, f. 3, op. ı, d. ı, ll. 73-89 ob. ıo3. TsGAIPD, f. ı65, op. ı, d. 3, 11. 9, 16, 23 ob.

104. TsGA SPb, f. 3, op. ı, d. ı, L 90.

105. TsGAJPD, f. ı65, op. ı, d. 3, 1. 16. ıo6. Vestnik saveta 1-ogo gorodskogo raiona, 24 Temmuz ı918, s. 4.

107. TsGAIPD, f. 1817, op. ı, d. 32, 1. ı5.

108. TsGAIPD, f. 2, op. ı, d. 4, 1. 9 ob. ıo9. Vestnik saveta 1-go gorodskogo raiona, 24 Temmuz ı9ı8, no. 20-2ı, s. 6. ı 10. IsA FSB RF, No. N-685, cilt 6, 1. 35 ob. '

ı ı. "KızıL TERöR "E GiDEN YoL

1.

2.

Bu çatışma ve sonuçları hakkında derin bir tartışma için bkz. Geoffrey Swain, The Origins ofthe Russian Civi/ War (Londra ve New York, ı996), s. ı86-205, 2 ı9-246.

Yuritski suikasti ve başarısızlıkla sonuçlanan Lenin'i öldürme girişimi için bkz. ilerleyen sayfalar.

422

1 Bolşevikler Iktidarda 3.

4.

S.

Bkz. dokuzuncu bölüm.

Novaia zhizn' (Petrograd), 2ı Haziran ı9ı8, s. 3.

Ilyin-Zhenevsky, The Bolsheviks in Power, s. ı os. Ilyin-Zenevski o sıralar Krasnaia gazeta'nın yayın ku­

rulu üyesiydi. Örneğin Viborg bölgesi Bolşeviklerinin bir genel toplantısı, Petersburg Komitesi'nden Zhenia Egorova'nın Voladarski cinayetine dair raporunu dinledikten sonra, "Beyaz Terör"e acımasız bir sınıf "Kızıl Terör"ü ile yanıt verilmesi çağrısında bulundu (TsGAIPD, f. 2, op. ı, d. ı, l. 2).

7. Novaia zhizn' (Petrograd), 23 Haziran ı9ı8, s. 3; Petrogradskaia pravda, 27 Haziran ı9ı8, s. 2.

8. Novye vedomosti, 22 Haziran ı9ı8, s. 4.

9. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, SO:ı06. ı o. Bkz. onuncu bölüm. ı 1. TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 49, 1. 49. ı2. Sbornik dekretov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti, sayı ı, pt. ı, s. 290.

13. Petrogradskaia pravda'nın yetersizlikleriyle ilgili kaygılar, Bolşevik Petersburg Komitesi'nin 7 Mayıs, Delegeler Sovyetinin 2ı Mayıs tarihli toplantılarında dile getirildi (bkz. sırasıyla TsGAIPD, f. ı, op. ı, d.

64, 1. ı2 ve f. 4000, op. 7, d. 820, 11. 10ı-102). ı4. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 8ı4, 1. ı98. ı s. A.g.e., l. 200. ı6. A.g.e. ı7. Kuzey Obiastı Komünler Birliğindeki İkinci Sovyetler Kongresi'ne sunulan ı Ağustos tarihli bir ilerleme raporunda Kuzmin, kapattığı on beş muhalif gazeteyi ve tutsak olarak tuttuğu beş editör ve yayıncıyı sıratadı (Sbornik dekretov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti, sayı ı, pt. ı, s. 292). ı8. Örneğin bkz. Novyi vechernyi chas, 26 Haziran ı9ı8, s. 1. ı9. V. N. Kokovtsev, Iz moego proshlogo: Vospominaniia 1903-1919 gg. (Paris, ı933), s. 44S-462.

20. ı9ı7 devrimleri sırasında ve Mayıs ı9ı8'deki ölümünden önceki birkaç ayda, "Rus Marksizminin baba­ sı" Georgi Plehanov ile eski bir Bolşevik olan Aleksinski, Plehanov'un sağ sosyalist Edinstvo grubunda ittifak yaparak Bolşevizmin azılı düşmanı oldular.

21. Bu dönemde Gorokhovaya 2'deki hapis hayatı hakkında bilgilendirici, görünüşe göre dengeli bir tasvir için bkz. Novye vedomosti, ı6 Temmuz ı9ı8, s. 7. Kötü şöhretli Kresty hapishanesinde hüküm süren ber­ bat koşulların bir aklarımı için bkz. Viborg bölgesel Sovyeti Bolşevik başkanı David Trilisser'in "Nel'zia molchat'," Severnaia kommuna, 4 Aralık ı9ı8 adlı eseri, s. 1.

22. Bu dönemde Moskova' da VÇeka infazları sıradan birer olaydı.

23. Bkz. dokuzuncu bölüm.

24. TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 3ı, 1. S7. Resmi terör ilanı, S Temmuz tarihli Beşinci Tüm-Rusya Sovyetleri Kongresi'nde benimsenen MYK ve Sovnarkom politikalarını onayiayan Bolşevik kararnamesinde yer buluyordu (Piatyi vserossiiskii s"ezd, s. 98).

2S. Bkz. yedinci bölüm.

26. AU FSB SPb i LO, No. 47037, 11. 42-43, 44-46 ob., 64-70 ob.; TsGAIPD, f. 2, op. ı, d. 4, 1. 9 ob.

27. Bkz. altıncı bölüm.

28. TNA: PRO, FO 37ı/3332/92708; TNA: PRO, FO 337/3332/9S780.

29. TNA: PRO, ADM 137/4ı83, sayı belirtilmemiş.

30. Dört bin beş yüz kadar adamdan oluşan ana Amerikan gücü 4 Eylül'e kadar Archangel'e çıkmadı. Bkz. George F. Kennan, Soviet- American Relations, 1917-1920, Cilt 2, The Decision to Intervene (New York, ı 967), s. 379.

31. Richard H. Ullman, Angio-Soviet Relations, 1917-1921, Cilt ı, Intervention and the War (Princeton, N.)., ı 961), s. 23S-237.

32. Cromie, Letters [on Russian Affairs], s. 129; TNA: PRO, FO 37ı/3307/137793. Cromie Mayıs sonuna doğru "derhal geniş kapsamlı bir müdahale"yi savunmaya başladı (TNA: PRO, ADM 137/ı73ı, s. 70-71). Ardın­ dan yaşanan olaylar, aciliyet duygusunu daha da pekiştirdi. 24 Temmuz tarihli bir telgrafta, Cromie'nin "başlıca ajanımız" olarak bahsettiği Vinogradeff adına acil bir müdahale çağrısını ileten Cromie, onun "durumu [Rusya'nın tümüyle Alman hakimiyetine geçmesi ihtimali] kurtaracak yegane şey, tam kap­ samlı bir müdahale . . . her birlik en az yüzde 2S oranında Müttefik askeriyle güçlendirilmediği takdirde belli bölgelerle sınırlı kuvvetiere güvenilemez" iddiasını destekliyordu (TNA: PRO, FO 37ı/3286, s. 337).

33. Bkz. "Delo nabora belogvardeitsev na Murman," AU FSB SPb i LO, No. ı0940, cilt ı-6 ve N. Antipov, "Oc­ herki o deiatel'nosti Petrogradskoi chrezvychainoi komissii," Petrogradskaia pravda, S Ocak ı9ı9, s. 2-3.

6.

Notlar

1 423

34. A. A. Borman, "Moskva-1918 (iz zapisok sekretnogo agenta v kremle)," Russkoe proshloe, cilt ı, 1991, s.

138-139.

3S. Örneğin bkz. TsGAIPD, f. 4S7, op. l. d. 1 . 1. 1. Winfried Baumgart'ın gösterdiği gibi, bu kaygı için yeterli neden vardı. Bkz. Winfried Baumgart, Deutsche üstpolitik 1918: Von Brest-Litowsk bis zum Ende des Erstein Weltkrieges (Viyana ve �lünih, 1966), s. S6-S7.

36. Örnekler için bkz. TsGAIPD, i. 4000, op. 7, d. 814, ll. 16S, 183, 19S, 196.

37. Dekrely Sovetskoi vlasti, 2:S07.

38. Bkz. onuncu bölüm.

39. Böylece, 2 Ağustos tarihli bir toplantıda Petersburg Komitesi Çek cephesine daha fazla "sorumlu üye" göndermeme ve Örgütçüler �!edi sinden orduda görevtendirilmek üzere kritik bir parti ya da hükümet görevinde bulunmayan Bolşevikleri tespit etmesini talep etme kararı aldı (TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d.

814, ı. 210).

40. Körfezdeki Alman donanma operasyonları hakkında kaygılar; Baltık Filosu ile onun Petrograd'daki karargahları, Moskova'daki Donanma Komutanlığı ve Donanma Halk Komiserliği arasındaki acil telg­ raflar ırafiğine yansıyorrlu (RGA \'�IF. i. r-8S2, op. ı, d. 28, 1. IS; f. r-342, op. ı, d. 14S, ll. 170, 179-180, 183, 187; f. r-2, op. ı, d. 161, ll. 109. 16l; f. r-96, op. ı, d. 62, ll. 13-30; f. r-SO, op. ı , d. ıs, ll. ı s, 24, 2S, 32, 3S, 41, 44, 48).

41. TNA: PRO, ADM 137/1731, s . 121.

42. Cromie, Letters [on Russian A.jfairs], s. 131.

43. TNA: PRO, FO 337/881137.

44. A.g.e. Cromie'nin şifrelerinin imhasının ardından iletişim sorunlarını yansıtan sayısız telgraf için bkz.

TNA: PRO, FO 371/3330, s. 157·267, passim. Cromie 26 Temmuz tarihli bir mektupta amiri Blinker Hall'a, mektup ve telgraf alamadığını ve gönderernediğini açıklıyor ve Mirbach cinayetinden sonra kayıt tutmayı yanlış bulduğunu belirtiyordu. Tahminen Baltık Filo'sunun imhası için "ana şernam ız işliyor" diye ekliyordu. "Bir koltukta bu kadar çok karpuz taşımak biraz tehlikeli, ama kaçmam gerekirse bile yeterince arkadaşım olduğunu düşünüyorum" (Cromie, Letters [on Russian Affairs], s. 128-129).

4S. TNA: PRO, FO 337/881137.

46. Cromie, Letters [on Russian .A.ffairs], s. 131-133.

47. Örneğin bkz. a.g.e., s. 132.

48. Ullman, lntervention and the \far, s . 186.

49. TNA: PRO ADM 223/637, s . 83.

SO. A.g.e.

SI. Sidney Reilly'nin bu dönemdeki yıkıcı faaliyetleri için bkz. S. Reilly, Britain's Master Spy: The Adventures ofSidney Reilly (New York ve Londra, 1933), s. 1-63 ve Richard Spence, Trust No One: The Seeret Life of Sidney Reilly (Los Angeles, 2003), s. 200-229.

S2. TNA: PRO, FO 371/3348/190442.

S3. Bruce R. H. Lockhart, British Agent (New York ve Londra, 1933), s. 308.

S4. Novaia zhizn' (Petrograd), 23 Haziran 1918, s. 3; Petrogradskaia pravda, 23 Haziran 1918, s. 3.

SS. Örneğin bkz. 9 Ağustos'ta Bolşevikleri n Vasili Adası'ndaki bir toplantısında alınan kızgın karar (TsGAIPD, f. 4, op. 1, d. 2, ll. 14 ob.-IS).

S6. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 814, 1. 208.

S7. TsGAIPD, f. !, op. !, d. 1 28, l. 7.

S8. Bu hayli yoğunlaşan tutuklama dalgası, anı kitaplarına yansır. Örneğin bkz. Kokovtsev, Iz moego prosh­ logo, s. 463. Kokovstev bu tutuklamalar hakkında şöyle yazar: "21 Temmuz'a kadar her şey görece kal­ dırılabilir düzeydeydi, fakat o günden itibaren her yerde kitlesel tutuklamalar başladı her gün bir tanıdığırnın ele geçirildiğini duyuyordum."

S9. Bkz. onuncu bölüm.

60. Severnaia kommuna, 2 Ağustos 1918, s. 3. Bu kongrenin kısmi bir stenografik kaydı için bkz. TsGA SPb, f. 143, op. ı, d. 3.

61. Örneğin bkz. Vasili Adası bölgesindeki Sovyetin 6 Ağustos'ta aldığı karar (TsGA SPb, f. 47, op. !, d. 26, 1.

72 ob.).

62. Sbornik deketrov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti, sayı 1, pt. 1, s. 132.

63. S. G. Uralov, Moisei Uritskii: Biografi cheskii ocherk (Leningrad, 1962), s. 1 16.

64. A.g.e.

6S. Krasnaia gazeta, 22 Ağustos 1918, s. 1. Pereltsveig ve Mihailovski Topçu Akademisindeki komplo için bkz. yedinci bölüm. Temmuz tutuklamaları hakkında bkz. yukarıda.

424

1 Bolşevikler iktidarda 66. Stenografi cheskii otchet o rabotakh piatogo s"eıda sovetov rabochikh i krest'ianskikh deputatov Peterburgskoi gubernii (Petrograd, ı9ı8), s. ll2.

67. Severnaia kommuna, 29 Ağustos ı9ı8, s. 2.

68. TsA FSB RF, No. N-ı96.

69. Kannegisser'in kişiliğinin bir portresi için bkz. onu yakından tanıyan Mark Aldanov'un Kartiny Okti­ abr'skoi revoliutsii, istoricheskie portrety. portrety sovremennikov, ıagadka Tolstogo (St. Petersburg, ı999) adlı kitabı, s. ı24-13ı, ı40-ı44.

70. Bu Aldanov tarafından doğrulanır. ı9ı8 bahar aylarında, Brest-Litovsk antlaşmasının irnzalanrnasına tepki olarak Kannegisser'in Bolşevikleri devirrnek için amatör kornplolara kalkıştığını hatırlar (a.g.e., s.

129-130).

71. TsA FSB RF, No. N-ı96, cilt ı, ll. 45-49.

72. Aldanov, Kartiny Oktiabr'skoi revoliutsii, s. ı29, ı41.

73. TsA FSB RF, No. N-ı96, cilt ı, ll. 3-6.

74. S. K. Tsvigun vd., yay., V. I. Lenin i VChka: Sbornik dokumentav (1917-1922gg.) (Moskova, ı975), s. 84-85.

75. Lenin, Polnoe sobranie sochinenii, 37:8ı-85.

76. Bkz. üçüncü bölüm.

1 3 . PETROGRAD ' DA KızıL TERÖR

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10. ll.

ı2.

13. ı4. ı5. ı6.

ı7. ı8. ı9.

20.

21.

22.

Sınıf düşmanlarını tecrit ederek ve "Beyaz Muhafızcı" örgüdere dahil olan ya da komplo ve ayaklan­ malara karışan herkesi vurarak Sovyet iktidarını korumayı içeren bir karar bu toplantıda kabul edildi (RGASPI, f. ı9, op. ı, d. ı92, 1. 2, ıo).

TsGA SPb, f. ı43, op. 1, d. 66, 11. 115-ll6.

TsGA SPb, f. ıooo, op. 2, d. 7, 1. ı7; Severnaia kommuna, 7 Eylül ı9ı8, s. 3.

Petrogradskaia pravda, 6 Eylül ı9ı8, s. 3; Severnaia kommuna, 6 Eylül ı9ı8, s. 3.

TsGA SPb, f. 9618, op. ı, d. 300, 1. 2.

Elena Stasova, Stranitsy ıhiıni i bor'by (Moskova, ı988), s. ı54-ı55; a.y., Vospominaniia (Moskova, ı969), s. ı6ı.

Stasova, 28 Eylül'de Moskova'daki Sverdlov'a gönderdiği bir mektupta, Zinovyev ve Boki ile yaptığı bu tartışmadan bahseder (RGASPI, f. 466, op. ı, d. 7, 1. 80).

Petrogradskaia pravda, 3ı Ağustos ı918, s. ı.

Vooruıhennyi narod, 1 Eylül ı9ı8, s. ı. Örneğin bkz. a.g.e., 3 Eylül l918, s. 1.

PÇeka'nın "intikam Tugayı" ile ilgili dosyası, örgütün o dönem iddia edildiği gibi Rus Halkı Birliğinin çok sayıda üyesinden ziyade, temelde bağnaz anti-semilik Luka Zlotnikov'dan oluştuğunu gösterir. O da idam edilmiştir (AU FSB SPb i LO, No. 30377, cilt 3, 1. 63; cilt 4, 11. 17, 53-53 ob.).

TsA FSB RF, f. l, op. 2, d. ı26, cilt 2, 11. 6 ob., ı4, 163; A. L. Litvin, yay., Mensheviki v Sovetskoi Rossii: Sbor­ nik dokumentav (Kazan, 1998), s. 38-39; Nik. Begletsov, "V dni'krasnogo' terrora," Che- Ka: Materialy po deiatel'nosti chreıvychainykh komissii (Berlin, ı922) adlı eserde, s. 69-80. Hala tutulanlar, ı8 Kasım'da aifedildi (GARF, f. ı235, op. 36, d. 2, 1. 2).

Petrogradskaia pravda, 6 Eylül ı9ı8, s. 2. Örneğin bkz. Vooruıhennyi narod, 3 Eylül ı9ı8, s. 1 .

Eıhenedel'nik chreıvychainykh komissii p o bor'b e s kontre- revoliutsiei i spekulatsiei, no. 6 , 27 Ekim ı9ı8, s. ı9. PÇeka kongresi için bkz. aşağıda.

AU FSB SPb i LO, f. ı , ll. 7, 8. Bu tablolara göre Kızıl Terör döneminde idam edilen insanların toplam sayısı 84l'dir. ı4 Mart ı9ı8'den ı Ocak ı9ı9'a kadarki dönem için, politik ve ekonomik suçlada itharn olunan ı0.227 kişinin toplama karnplarında, ı3.742 kişinin hapishanelerde, ı800 kişinin ise "PÇeka tarafından" (tahminen Gorokhovaya 2'de) tutulduğu belirtilir. Ek olarak 6ı06 kişi de "tutsak" edilmiştir. Tutsakların büyük kısmının Kızıl Terör döneminde ele geçirildiği varsayılabilir. Bu tablolara göre, dokuz buçuk ay boyunca toplarnda 38.075 kişi PÇeka ve Petrograd Vilayeti Çekası tarafından tutuklanrnıştır.

Severrıaia kommuna, ı9 Ekim ı9ı8, s. 2-3.

TsGA SPb, f. 9672, op. ı, d. 566, 11. 13-ı4.

Krasnaia gaıeta, 3ı Ağustos ı9ı8, s. ı.

A.g.e., 4 Eylül ı9ı8, s. 1.

TsGALI, f. 63, op. ı, d. 62, 11. ı35-ı49.

Lockhart'ın Sovyet hükümetini devirme girişimine kendi kabul ettiğinden çok daha fazla bulaştığını

Notlar

1 425

savunan, değerli bir Lockhart Komplosu analizi için bkz. Debo, "Lockhart Plot or Dzerzhinskii Plot?"

Journal ofModern History 43, no. 3 (1970): 413-439.

23. Severnaia kommuna (akşam baskısı), 2 Eylül l918, s. 3.

24. Bkz. eğer Binbaşı john Scale'in kendisi tarafından değilse ofisi tarafından hazırlandığı aşikar olan, 19

2S. 26.

27.

28.

29.

30.

31.

32.

33.

34.

3S. 36.

37.

38.

39.

40.

41.

42.

43.

44.

4S. 46.

47.

48.

49.

SO. sı.

S2.

S3.

S4.

SS.

Eylül l918 tarihli çok gizli bir iç yazışma. Scale Rusya'daki gizli ajanlardan sorumlu, Stockholm' deki bir istihbarat subayıydı. Petrograd'dan kısa süre önce Stockholm'e gelmiş Hall'ın sorgusu hakkında rapor sunan iç yazışma (TNA:PRO ADM 223/637, s. 83).

A.g.e.

Severnaia kommuna, 2 Eylül 1918, s. 3.

INA: PRO, ADM 223/637, s. 83 V. A. Sobolev, yay., Lubianka 2: Iz istorii otechestvenrıoi kontrrazvedki (Moskova, 1999), s. 171.

P. G. Sofi nov, Ocherki istorii VChK (Moskova, 1960), s. 101; V. I. Berezhkov, Piterskie prokuratory: Rukovoditeli VChK- MGB (Petersburg, 1998), s. 3S. Berezhkov, Piterskie prokuratury, s. 36.

"Veznedarlık" Rusya'daki SIS başkanı olan Boyce'un paravan olarak kullandığı kimliğiydi.

INA: PRO, FO 371/397S/206714.

Michael Hughs, Inside the Enigma: British Offi cials in Russia, 1900-1930 (Londra, 1997), s. 176.

Moskova' da davaya ilişkin soruşturmayı yürütün Yakov Peters, Lockhart komplosuna dair anılarında, "Lockhart ajanları" tutuklanırken vaktinden önce hareket edilmesi konusunda PÇeka'nın rahatsızlığını aktarır. Ona göre bu durum, soruşturma tamamlanmadan Moskova' daki yabancı ajanların toplanması­ nı gerektirmiştir (la. Kh. Peters, "Vospominaniia o rabote v VChK v pervyi god revoliutsii," Proletarska­ ia revoliutsiia, 1924, no. 10 (33]: 2S).

Davanın tam haberi Izvestiia (Moskova), 29 Kasım 1918, s. 3; 30 Kasım 1918, s. 3; 1 Aralık 1918, s. 2; 3 Aralık 1918, s. 3; 4 Aralık 1918, s. 2'de çıktı.

Severnaia kommuna, 3 Eylül l918, s. 1.

Bu konu hakkında bkz. Gordon Brook- Shepherd Iron Maze: The Western Seeret Services and the Bolshe­ viks (Londra, 1999), ps. 90.

TsGA SPb, f. 8098, op. 1, d. la, L ll. 164-164 ob.

Sadece Eylül ayında, her birine bir liste eklenmiş yedi mektup Alman Konsolosluğu'ndan Boki'ye gönde­ rildi. Örnekler için bkz. TsGA SPb, f. 8098, op. ı, d. la., ll. ll, SI, 172, 172 ob.

TsGA SPb, f. 8098, op. ı, d. la, 1. 172 ob. Bu sayılara, Kızıl Terör'den önce tutuklanan 218 mahkum dahildir.

A.g.e., 1. 71.

A.g.e., l. 172 ob.

TsGA SPb, f. 143, op. l, d. 48, 1. 172.

TsGA SPb., f. 6276, op. 3, d. S, ll. 46-46 ob.

TsGA SPb, f. 143, op. 1, d. S l , l. 183.

TsGA SPb, f. 9672, op. 1, d. S66, 1. 13 ob.

E. D. Stasova, Stranitsy zhizni i bor'by, s. !SS. Sanatçı, müzik ve tiyatro grupları ve tiyatro direktörlerinden meslektaşlarının ve önde gelen sanatçıların serbest bırakılması için gönderilmiş sayısız çağrı için bkz. TsGA SPb, f. 2SS1, op. 1, d. 2266, ll. 1-11.

RGA VMF, f. r-S, op. 1, d. 26S, ll. S4, 68, 69, 80, 90; f. r-342, op. 1, d. 116, 1. S97; f. r-8S2, op. 1, d. 26, 1. 313.

Ezhenedel'nik chrezvychainykh komissii po bor'be s kontr- revolutsiei i spekulatsiei, no. l, 22 Eylül 1918, s. ll.

Sbornik dekretov i postanovlenii p o soiuzu kornun severnoi oblasti, sayı ı, pt. I, s . 147.

TsGA SPb, f. 142, op. I, d. 9, 1. 308.

TsGA SPb, f. 1000, op. I, d. 8, ll . 14-IS. TsGAIPD, f. I, op. I, d. 117, 1. I l .

T. Alekseeva, ve N. Matveev, Dovereno zashchishchat' revoliutsiu: O G. I. Bokii (Moskova, 1987), s. 218-

219.

S6. RGASPI, f. 466, op. I, d. 7, ll . 80-81.

S7. Bkz. yukarıda.

S8. TsGA SPb, f. 6276, op. 3, d. S, 1. 43 ob.

S9. TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. lO, ll. 3-9.

60. TsGA SPb, f. 2SSI, op. !, d. 2266, 11. 1-11.

,

426

1 Bolşevikler iktidarda 61. TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. 10, 1. 8.

62. TsGAIPD, f. 1, op. 1, d. 75, 1. 154.

63. A.g.e., f. 1, op. 1, d. ı20, 1. 44. Bu anketlerden kimi veriler, Strumilin tarafından ı9ı8 sonunda yayınlan­ mıştır (bkz. [S.] Strumilin, "Sostav partii Kommunistov v Petrograde v sentiabre ı9ı8 goda," Petrograds­ kaia pravda, ı2 Aralık 19ı8, s. 2).

64. Bu rapor hakkında ayrıca bkz. Petersburg Komitesi'nin ı918 "yıllık raporu" (TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 64, ı. 7ı).

65. Örneğin bkz. Zinovyev'in 2ı Ağustos tarihli Beşinci Petrograd Vilayeti Sovyetleri Kongresi'ndeki ko­ nuşması (Stenografi cheskii otchet o rabotakh piatogo s"ezda sovetov rabochikh i krest'ianskikh deputatov Petrogradskoi gubernii, s. ı8) ve bu kitapta dokuzuncu bölüm.

66. TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 1. 239.

67. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. ı20, 1. 82.

68. TsGAIPD, f. 1, op. 1, d. ı20, 1. 80.

69. A. Rashin, "Demobilizatsiia promyshlennogo truda v Petrogradskoi gubernii za ı9ı7-ı8 gg." Materialy po statistike truda, yay. S. G. Strumilin, sayı 5 (Petrograd, ı9ı9) adlı eserde, s. 48; Petrogradskaia pravda, 12 Aralık ı918, s. 2.

70. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 64, ll. 7ı ob.-72; Petrogradskaia pravda, 12 Aralık ı9ı8, s. 2.

71. TsGAIPD, f. ı, op. ı, d. 72, ll. l-ll; Vooruzhennyi narod, 22 Eylül ı9ı8, s. 2. "Sempatizanlara" hükme­ den düzenlemeler için bkz. Ustav organizatsii sochuvstvuiushchikh Rossiiskoi kommunisticheskoi partii (bol'shevikov) (Petrograd, ı9ı8).

72. TsGAIPD, f. l. op. ı, d. 117, 1. 4.

73. A.g.e.

74. TsGAIPD, f. 4000, op. 7, d. 8ı4, 1. ı95-ı96; d. 820, 1. ı8, ı04-ll8.

75. TsGAIPD, f. 1, op. ı, d. 64, 1. 48.

76. Bkz. altıncı bölüm.

77. Bkz. M. Ol'minskii, "O chrezvychainykh komissiiakh," Pravda (Moskova), 8 Ekim ı9ı8, s. ı.

78. Ezhenedel'nik chrezvychainykh komissii po bor'be s kontr- revolutsiei i spekulatsiei, no. ı, 22 Eylül ı9ı8, s. ı.

79. A.g.e., no. 6, 27 Ekim ı9ı8, s. ı7-24.

80. A.g.e., s. ı9.

81. A.g.e., s. 20-22. Zinovyev, bir Çeka'da, gerekirse Sovnarkom'un tutuklanıp tutuklanamayacağı sorusu­ nun yöneitHdiğini iddia etmişti..

82. Protokoly I-go s"ezda predstavitelei gub. sovdepov i zavedyvaiushchikh gubernskikh otdelami upravleniia (Moskova, ı9ı8), s. 78; ayrıca bkz. TsGA SPb, f. ı43, op. ı, d. 4, 1. 72.

83. GARF, f. 393, op. ı, d. 58, ll. 272, 277-277 ob. Ayrıca bkz. Vestnik oblastnogo komissariata vnutrennykh del (soiuza kornun severnoi oblasti), 1918, no. 3:ı56-ı57.

84. GARF, f. 393, op. ı, d. 58, 1. 278; Ezhenede/'nik chrezvychainykh komissii po bor'be s kontr- revoliutsiei i spekulatsiei, no. 6, 27 Ekim ı9ı8, s. 22.

85. Bkz. dokuzuncu bölüm.

86. TsGAIPD, f. ı8ı7, op. ı, d. 107, 11. 1-4 ob., 7-7 ob., 1 1-13.

87. TsGAIPD, f. ı8ı7, op. ı, d. ıo7, ll. 4-4 ob., 1 1-13, 15, ı8.

88. RGA VMF, f. r-342, op. ı, d. ı45, 1. 244.

89. Severnaia kommuna, ı6 Ekim ı9ı8, s. 2.

90. A.g.e.

91. I. Flerovskii, "Miatezh mobilizovannykh matrosov v Peterburge," Proletarskaia revoliutsiia, 1926, no. 8 (55): 220.

92. TSGA VMF, f. r-96, op. ı, d. 2ı, ll. 57-59.

93. TsGAIPD, f. 4000, op. 4, d. 8ı4, 1. 230.

94. RGA VMF, f. r-66ı, op. ı, d. 139, 1. 24.

95. Severnaia kommuna, ı6 Ekim 19ı8, s. 2.

96. TsA FSB RF, No. N-2, cilt 3, 1. 2.

97. A.g.e. Ayrıca bkz. TsA FSB RF, No. N-2, cilt 3, 1. 2; RGA VMF, f. r-96, op. 1, d. 7, 1. ı20.

98. TsA FSB RF, No. N-2, cilt 3, 1. 2.

99. Flerovskii, "Miatezh mobilizovannykh matrosov v Peterburge," s. 225.

Notlar 100.

101.

102.

103.

104.

105.

106.

1

TsA FSB RF, No. N-2, ci lt 3, 1. 6.

Severnaia kammuna, 16 Ekim 1918, s. 2.

TsA FSB RF, No. N-2, v. 3, ll. 3-3 ob.

TsA FSB RF, No. N-2, v. 2, 1. 4.

Bu talimatlar için bkz. Flerovskii, "Miatezh mobilizovannykh matrosov," s. 226-227.

A.g.e., s. 229.

TsA FSB, No. N-2, cilt 2, ll. 4 ob.-5; Severnaia komm una, 16 Ekim 1918, s. 2; Flerovskii, "Miatezh mobilizovannykh matrosov," s. 229-231.

107. TsA FSB, No. 2, N-2, cilt 2, 1. 5.

108. Vaaruzhennyi narad, 17 Ekim 1918, s . 2.

109. GOPB, fond listovok. l lO. Severnaia kammuna, 16 Ekim 1918, s. 2. l l l. TsGA SPb, f. 9618, op. !, d. 252, 1. 53. l l2. RGA VMF, f. r-342, op. 1, d. 245, 1. 312.

1 13. TsA FSB, No. N-2, cilı 2, ll. 9-9 ob.

114. TsA FSB, No. N-2, ci lt 2, ll. 4-6.

1 15. TsA FSB, No. N-2, cilt 2, ll. 10-1 1.

1 16. Vaoruzhennyi narad, 18 Ekim ı9ı8, s. 2 . l l7. Örneğin bkz. Vaaruzhennyi narod, 17 Ekim ı918, s. 4 ve 18 Ekim 1918, s. 4.

118. Petragradskaia pravda, 30 Ekim 1918, s. 2. l l9. Vaaruzhennyi narad, 18 Ekim ı918, s. 4.

120. RGA VMF, f. r-96, op. ! , d. 7, 1. ı26.

14. "DüNYA TARİHİNİN EN BüYÜK ÜLAYI"Nı KUTLAMAK

!.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10. l l.

ı2. ı3.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

TsGAIPD, f. 1728, op. ı, d. 48973, 1. 7.

Vestnik saveta 1-aga garadskaga raiana, 9 Ekim 1918, s. 3; 30 Ekim 1918, s. 2. Örneğin bkz. Zinovyev'in 4 Ekim'de Peırograd Sevyelindeki konuşması ve dışişleri üzerine kabul edilen karar önerisi (Severnaia kammuna, 5 Ekim 1918, s. 2; 6 Ekim 1918, s. 2-3). Örnekler için bkz. Zinovyev ve Lunaçarski'nin 6 Ekim' deki yürüyüşlerde "Tahtlar Sallanıyor" başlıklı konuşmalarına dair haberler, Severnaia kammuna, 8 Ekim 1918, s. 2.

TsGAIPD, f. ı, op. !, d. 8, ll. ı-9; f. ı, op. ı, d. l l 7, 1. l l ; f. !, op. !, d. 72, 1. 3; f. 16, op. 1, d. 293, 1. 6 ob.

V. Bystranskii, "Oktiabr'skaia revoliutsiia- velichaishee sobytie v mirovoi istorii," Gad praletarskoi revaliutsii, 7 Kasım 1918, s. ı.

TsGA SPb, f. 142, op. ı. d. 28, 1. 307.

Severnaia kammuna, 25 Eylül ı9!8, s. 2.

TsGALI, f. 63, op. 1, d. 62, 1. ı97.

Severnaia kammuna, 21 Eylül 1918, s. 2.

A.g.e.

James von Geldern, Bolshevik Festivals, 1917-1920 (Berkeley, 1993), s. 62.

Severnaia kammuna, 21 Eylül 1918, s. 2. 1917'de kapatılan Kseşinski Enstitüsü, merkezi Admiralteyski bölgesinde, Kışlık Saray yakınlarında bulunuyordu. Emek örgütleri Ekim kutlamalarından önce de bu süslü binada ofisler kurmuştu. Yine de geçmişle bağı, bu binanın I9ı8 sonbaharında yeniden düzenlen­ mesine ve 8 Kasım'da Emek Sarayı olarak resmen açılışına sembolik bir anlam kazandırıyordu.

Bu toplantı, Zinovyev ile Riyazanov arasındaki, masum politik mahkumların bayramdan önce serbest bırakılması konulu ateşli tartışmayı telikleyen toplantıydı. Bkz. on ikinci bölüm ..

TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. ı o, ll. 1-3; Severnaia kammuna, 25 Eylül I9ı8, s. 2.

TsGA SPb, f. 3, op. ı, d. 2, ll. 3I-3ı ob.

A.g.e., f. 101, op. !, d. 38, 1. 65.

A.g.e., ll. 66 ob.-67. Benzer şekilde, Büronun bayram planları hakkındaki raporu dinleyen Birinci Kent böl­ gesindeki Bolşevik fabrika "örgütçüleri", kendi Sovyetlerine, mahallelerdeki tüm binaların kızıl bayraklar ve bitkilerle süslenmesi ve tüm fabrikalarda ve askeri birliklerde devrimci marşları öğrenmek üzere korolar örgütlenmesi çağrısında bulundular (Vestnik saveta 1-aga garadskaga raiana, 3 Kasım 19ı8, s. 3).

Severnaia kammuna, 9 Ekim 1918, s. 1. ilerleyen günlerde benzeri duyurular sinema ve tiyatro seksiyon­ ları tarafından da yapıldı (bkz. Severnaia kammuna, ı5 Ekim ı918, s. 2; 19 Ekim ı9ı8, s. I).

427

428

1 Bolşevikler Iktidarda 20.

21.

22.

23.

24.

25.

26.

27.

TsGA SPb, f. 3, op. ı, d. 2, ll. 4ı-4ı ob.

TsGA S Pb, f. 3, op. ı, d. 2, 1. 4ı ob.

TsGA SPb, f. ıooo, op. 79, d. 40, ll. ı-2 ob.

TsGAIPD, f. ı6, op. ı, d. 295, 1. ı2.

Bkz. aşağıda.

TsGA SPb, f. ıooo, op. 2, d. ı4, 1. 62.

RGASPI, f. 67, op. 2, d. 4, 1. ı8.

Krasnaia gazeta, ı7 Ekim ı9ı8, s. ı; M. Lur'e, "Pervyi s"ezd komitetov derevenskoi bednoty soiuza kommun severnoi oblasti," Krasnaia letopis', ı93ı, no. 4 (43): 8.

28. Severnaia kommuna, 25 Ekim ı9ı8, s. 2.

29. A.g.e., 23 Ekim ı9ı8, s. 3.

30. Tiyatro seksiyonunun planları için bkz. Krasnaia gazeta, 22 Ekim ı9ı8, s. 3 ve Severnaia kommuna, 24 Ekim ı9ı8, s. 3; müzik seksiyonu için Severnaia kommuna, 24 Ekim ı9ı8, s. 3 ve film seksiyonu için Severnaia kommuna, 3 Kasım ı9ı8, s. 1.

31. Severnaia kommuna, 5 Kasım ı9ı8, s. 2.

32. TsGA SPb, f. ıooo, op. 80, d. 60, 1. 8.

33. A.g.e., op. 2, d. ı4, 1. 64.

34. Severnaia kommuna, 24 Ekim ı9ı8, s. 3.

35. TsGA SPb, f. 255ı, op. ı, d. 2467, 1. 2 ob.

36. Krasnaia gazeta, 25 Ekim ı9ı8, s. 3; 5 Kasım ı9ı8, s. 2.

37. Örneğin bkz. Severnaia kommuna, ı Kasım ı9ı8, s. 4.

38. Tvorchestvo revoliutsionnykh rabochikh 2-go gorodskogo raiona: Otchet o rabote sovdepa 2-go gor. raiona s pervykh dnei revoliutsii do godovshchiny velikoi oktiabr'skoi revoliutsii (Petrograd, ı9ı8) .

39. Severnaia kommuna, ı Kasım ı9ı8, s. 1 .

40. TsGA SPb, f. 6276, op. 3, d. 27, ll. 4ı-42.

41. Zinovyev'in işçilere, denizcilere ve Kızıl Ordu personaline hitaben yaptığı konuşmaların haberi Severnaia kommuna, 26 Ekim ı9ı8, s. 2'de yayınlandı. Ayrıca bkz. TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. ı o, 1. 9.

42. TsGA SPb, f. 255ı, op. ı, d. 2246, 1. ıo ob.

43. Severnaia kommuna, 24 Ekim ı9ı8, s. 3.

44. A.g.e., 25 Ekim ı9ı8, s. 3.

45. A.g.e., 24 Ekim ı9ı8, s. 3.

46. A.g.e., ı Kasım ı9ı8, s. 4.

47. TsGA SPb, f. 255ı, op. ı, d. 2246, 1. ı o.

48. Krasnaia gazeta, 2 Kasım ı9ı8, s. 3.

49. Vestnik godovshchiny velikoi raboche- krest'ianskoi revoliutstii, 7-9 Kasım ı9ı8, s. 4.

50. TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. 4, ll. 59-65; Severnaia kommuna, 2 Kasım ı9ı8, s. 3.

51. TsGA SPb, f. 1000, op. 2, d. 4, 1. 65.

52. A.g.e.

53. RGASPI, f. 324, op. ı, d. ı3, 1. ı3.

54. Severnaia kommuna, 3 Kasım ı9ı8, s. ı.

55. 6 Kasım akşamı, özel bir baskıda, sıradışı düzeyde detaylı bir yürüyüş rolası dağıtıldı, Vestnik godovshchiny velikoi raboche- kresı'ianskoi sotsialisticheskoi revoliutsii.

TsGA SPb, op. 2, d. ı4, 1. 64.

Severnaia kommuna, 6 Kasım ı9ı8, s. 5.

Severnaia kom m una, ı9 Ekim ı9ı8, s. 2. Örneğin bkz. Kolpina'daki bayram komisyonunun nihai raporu (TsGA SPb, f. ıooo, op. 80, d. 6ı, ll.

47-49 ob.).

60. Severnaia kommuna, 23 Ekim ı9ı8, s. 3.

61. A.g.e., ı7 Ekim ı9ı8, s. 3.

62. Piatyi sozyv vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo komiteta, s. 274; Izvestiia TsK KPSS, ı989, no.

6:ı62; Vladimir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika, 6:ı76-ı77.

63. Severnaia kommuna, 3ı Ekim ı9ı8, s. ı; ı ve 2 Kasım ı9ı8' de tekrar basıldı.

56.

57.

58.

59.

Notlar 64.

65.

66.

67.

68.

69.

70.

71.

72.

73.

1 429

Severnaia kommuna, ı Kasım ı9ı8, s. 4.

TsA SPb, f. 1000, op. 2, d. ı4, 1. 65.

Vestnikgodovshchiny velikoi raboche· krest'ianskoi sotsialisticheskoi revoliutsii, 7-9 Kasım ı9ı8, s. 4.

Severnaia kommuna, 24 Ekim ı9ı8, s. 2-3.

Vooruzhennyi narod, ı Kasım ı9ı8, s. 5.

A.g.e.

TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 252, ll. 57, 61.

Krasnaia gazeta, 20 Ekim ı9ı8, s. 3.

TsA FSB, RF No. N-ı99, cilt ı, 1. ı20; bkz. dokuzuncu bölüm.

A. S. lzgoev, "Piat' !et v Sovetskoi Rossii (obryvki vospominanii i zametki)," Arkhiv russkoi revoliutsii, cilt 10 (Berlin, ı923), s. 30-34, 53.

74. Krasnaiagazeta, 6 Kasım ı9ı8, s . 3.

75. TsGA SPb, f. ıoo, op. ı, d. 47, 1. 41.

76. Benzer bir acil durum troykası, 6 Kasım'da Valisi Adası bölgesel Sovyeti Yürütme Komitesi tarafından kuruldu (TsGA SPb, f. 47, op. ı, d. 28, 1. ı73).

77. TsGA SPb, f. 96ı8, op. ı, d. 252, 1. 61.

78. Severnaia kommuna, 5 Kasım ı9ı8, s. 1.

79. A.g.e.

80. God proletarskoi revoliutsii, 8 Kasım ı9ı8, s. 3; 9 Kasım ı9ı8, s. 4.

81. A.g.e., 7 Kasım ı9ı8, s. 3.

82. Plamia, 7 Kasım ı9ı8, s . 433.

83. God proletarskoi revoliutsii, 7 Kasım ı9ı8, s. 1.

84. A.g.e., 7 Kasım ı9ı8, s. 4; 8 Kasım ı9ı8, s. 3.

85. Örneğin bkz. Krasnaia gazeta, 6 Kasım ı9ı8, s. 1.

86. Zinaida Gippius, Dnevniki, cilt 2 (Moskova, ı999), s. ı49.

87. TsGAIPD, f. 999, op. ı, d. 48, ll. 2-3; God proletarskoi revoliutsii, 8 Kasım ı9ı8, s. 3.

88. God proletarskoi revoliutsii, 8 Kasım ı9ı8, s. 2.

89. A.g.e.

90. A.g.e.

91. Richard Stites, Revolutionary Dreams: Utopian Vision and Experimental Life in the Russian Revolution (New York ve Oxford, ı989), s. 93. Petrograd'daki kutlamalar hakkında ayrıca bkz. von Geldern, Bols­ hevik Festivals, 1917-1920, s. 93-97.

92. God proletarskoi revoliutsii, 9 Kasım ı9ı8, s. 3.

93. A.g.e.

94. TsGA SPb, f. ıooo, op. 2, d. ı7, 1. 40.

95. God proletarskoi revoliutsii, 9 Kasım ı9ı8, s. 3.

96. Petrogradskaia pravda, ı o Kasım ı9ı8, s. 2.

97. Krasnaia gazeta, 10 Kasım ı9ı8, s. 4.

98. Bkz. yukarıda.

99. God proletarskoi revoliutsii, 9 Kasım ı9ı8, s. 2. ıoo. TsGALI, f. 63, op. ı, d. 62, ll. 74-76. ıo ı. A.g.e., 1. 75. ı s . H AYATTA KALMANıN B E D E Li 1.

2.

3.

4.

5.

Ilyin- Zhenevsky, The Bolsheviks in Power, s. ı27-ı28.

RGA VMF, f. r-96, op. ı, d. 57, 1. 286.

TsGAIPD, f. ı949, op. ı, d. 7, 1. 36.

Dekrely Sovetskoi v/asli, cilt 4 (Moskova, ı968), s. 9-ıO. TsGA SPb, f. ı48, op. ı, d. 5ı, 1. 238 ob.

S E Ç İ L M İ Ş KAYNAKÇA Arşivler Rusya

GARF, Gosudarstvennyi arkhiv Rossiiskoi federatsii f. 130 Halk Komiserleri Konseyi (SNK) f. 336 Petrograd Sovyeti Devrim Mahkemesi Soruşturma Komisyonu f. 337 Basın İçin Devrim Mahkemesi f. 353 Adalet Halk Komiserliği f. 393 İçişleri Halk Komiserliği f. ı074 Petrograd Sovyetine bağlı Devrim Mahkemesi f. 1 235 Merkez Yürütme Komitesi (MYK) f. ı 236 Askeri Devrimci Komite (ADK) f. ı8ıO Tüm-Rusya Kurucu Meclis Seçimleri Komis­ yonu f. 5498 Tüm-Rusya Demiryolu İşçileri Birliği (Vikz­ hel), Yürütme Komitesi f. 6ı48 Şrayder, Aleksander (Adalet Halk Komiseri Yardımcısı) f. 9462 Zinovyev, G. E. RGASPI, Rossiiskii gosudarstvennyi arkhiv sotsial'no- politicheskoi istorii f. 2 Lenin, V. I. f. 5 V. I. Lenin'in Sekretaryası f. ı 7 Bolşevik Merkez Komitesi f. ı9 Halk Komiserleri Konseyi (Sovnarkom) f. 60 Bolşevik Moskova Obiastı Bürosu f. 66 Bolşevik Petersburg Komitesi f. 67 Bolşevik Kuzey Obiastı Komitesi f. 7ı Komünist Parti Merkez Komitesi'ne bağlı Marksizm-Leninizm Enstitüsü f. 76 Cerjinski, F. E. f. 82 Molotov, V. M. f. 86 Sverdlov, la. M. f. 13ı Eremeev, K. S. f. ı46 Podvoyski, N. !. f. 274 Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi f. 275 Menşevik Merkez Komitesi f. 323 Kamenev, L. B. f. 324 Zinovyev, G. E. f. 325 Troçki, L. D. f. 326 Radek, K. B. f. 329 Buharin, N. !. f. 356 Stasova, E. D. f. 466 Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu f. 558 Stalin, I. V. f. 564 Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi f. 588 Lozovski, A. S. f. 670 Sokolnikov, G. la.

TsGA SPb, Tsentral'nyi gosudarstvennyi arkhiv Sankt- Peterburga f. ı Okhtinski Bölgesi Sovyeti f. 2 Nevski Bölgesi Sovyeti f. 3 Rozhdestvenski Bölgesi Sovyeti f. 47 Vasili Adaları Bölgesi Sovyeti

f. 55 İkinci Kent Bölgesi Sovyeti f. 73 Petrograd'ın Devrimci Güvenliği İçin Komite f. 83 Leningrad Sovyet i Askeri Seksiyonu f. ıoo Narva Bölgesi Sovyeti f. ıoı Peterhof Bölgesi Sovyet i f. ı42 Kuzey Obiastı Komünler Birliği, İçişleri Komi­ serliği f. ı43 Kuzey Obiastı Komünler Birliği, Komiserler Konseyi ve Merkez Yürütme Komitesi f. ı44 �etrograd İşçi Komünü, Komiserler Konseyi (PIK-KK) f. ı48 Viborg Bölgesi Sovyet i f. ıso Novoderevenski Bölgesi Sovyeti f. ı53 Spasski Bölgesi Sovyeti f. 506 Tüm-Rusya Politik Mahkumlar ve Mülteciler Cemiyeti, Leningrad Obiastı Seksiyonu f. 5 ı ı Porokhovski Bölgesi Sovyet i f. 1000 Petrograd Vilayeti Sovyeti ve Yürütme Ko­ mitesi f. ı788 Putilov Tesisi f. 241 1 Petrograd ve Petrograd Vilayeti Devrim Mah­ kemesi f. 242ı Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Ko­ mite f. 255ı Kuzey Obiastı Sovkom'u Aydınlanma Komi­ serliği f. 28ı5 Kuzey Obiastı Sovkom'u Halk Sağlığı Komi­ serliği f. 3390 Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüstü Meclisi f. 5937 Orman İşçileri Sendikası Leningrad Seksiye­ nu f. 626ı Gıda Üreticileri Sendikası Leningrad Seksiyonu f. 6276 Petrograd Sendikalar Konseyi f. 7034 Nikolayevski Demiryolu Işçileri Komitesi f. 7384 Petrograd Sovyeti f. 8098 Petrograd Vilayeti Çekası f. 88ı6 Petrograd bölgesel dumaları ve duma yönetim organları f. 8957 Kuzey Obiastı Sovkom'u Tarım Komiserliği f. 96ı8 Leningrad Sovyeti Tarihi [projesi] Yayın Ku­ rulu f. 9672 Leningrad Fabrikaları ve Tesisleri Tarihi [projesi] Yayın Kurulu TsGAIPD SPb, Tsentral'nyi gosudarstvennyi arkhiv istoriko- politicheskikh dokumentav Sankt- Pe­ terburga f. ı Bolşevik Petersburg Komitesi f. 2 Bolşevik Viborg Bölge Komitesi f. 4 Bolşevik Vasili Adası Bölge Komitesi f. 6 Bolşevik Petrograd [Petersburg] Bölge Komitesi f. 8 Bolşevik Porokhovski Bölge Komitesi f. ıo Bolşevik Okhtinski Bölge Komitesi f. ı ı Bolşevik Spasski Bölge Komitesi

Seçilmiş Kaynakça f. ı2 Bolşevik Lesnoi Komitesi f. 13 Bolşevik Novoderevenski Bölge Komitesi f. ıs Bolşevik Kronştad Komitesi f. ı6 Bolşevik Leningrad Vilayet i Komitesi f. ı65 Bolşevik Rozhdestvenski Bölge Komitesi f. 457 Petrograd Sendika Konseyi Bolşevik Fraksiyonu f. 999 Bolşevik Narva-Peterhof Bölge Komitesi f. ı430 Bolşevik Liteinyi Bölge Komitesi f. 1728 Bolşeviklerin kişisel dosyaları f. ı8ı7 Bolşevik İkinci Kent Bölge Komitesi f. ı842 Bolşevik Birinci Kent Bölge Komitesi f. ı949 Hükümet Basımevi ve Kağıt Fabrikası (Goz­ nak) f. 2315 Bolşevik Kolpinski Bölge Komitesi f. 4000 Parti Tarihi Enstitüsü, Sovyetler Birliği Ko­ münist Partisi Leningrad Obiastı Komitesi Marksizm Enstitüsü, Leninizm Kürsüsü LOGAV, Leningradskii oblastnoi arkhiv v g. Vyborge f. r-220ı Petrograd Sovyet i Adalet Seksiyonu f. r-2202 Petrograd Vilayeti Sovyeti Adalet Seksiyonu f. r-2204 Petrograd Vilayeti Halk Yargıçları Konseyi RGA VMF, Rossiiskii gosudarstvennyi arkhiv Voenno- Morskogo Flota f. r-2 Cumhuriyet Donanma Kuvvetleri Yardımcı Komutanı f. r-5 Donanma İşleri Halk Komiserliği İdari Ofis f. r-50 Kronştad Donanma Üssü Komutanlığı f. r-52 Kronştad Kalesi f. r-92 Baltık Filo Komutanlığı Karargahiarı f. r-95 Baltık Filosu Merkez Komitesi f. r-96 Baltık Filosu Komiserler Konseyi f. r-306 Baltık Filosu Arniraller Konseyi f. r-342 Donanma Genelkurmayı f. r-66ı Kronştad Sovyeti f. r-852 Baltık Filosu Komutanlığı, Savaş Gemisi Grubu f. r-2244 Shchastny, A. M. TsGALI SPb, Tsentral'nyi gosudarstennyi arkhiv li­ teratury i isskusstva Sankt-Peterburga f. 63 Petrograd Bürosu, Rus Telgraf Ajansı (PETRO, ROSTA), eski Petrograd Telgraf Ajansı (PTA) IsA FSB RF, Tsental'nyi arkhiv federal'noi sluzhby bezopasnosti Rossiiskoi federatsii f. ı Tüm-Rusya Olağanüstü Komisyon (VÇeka) No. N-2 İkinci Baltık Filosu Müfrezesinde KarşıDevrimci Ayaklanma Davası, ı9ı8 No. N-8 Sol Sosyalist Devrimci Ayaklanma Davası No. N-ı96 Yuritski Suikasti Davası No. N-ı99 Voladarski Suikasti Davası No. N-685 Maria Spiridonova Davası (19ı8-1930) No. N-972 Lenin'e Suikast Girişimi Davası, ı Ocak 1918 No. N-13266 Maria Spiridonova Davası (1937) AU FSB SPb i LO, Arkhiv upravleniia federal'noi sluzhby bezopasnosti po Sankt-Peterburgu i Le­ ningradskoi obiasii f. 1 Petrograd Çekası f. ı9/32 Baltık Filosu Askeri-Donanma Kontrolü No. 36ı4 A. M. Shchastny Davası

1 43 1

No. 10940 "Murman" İçin Beyaz Muhafız Alımı Da­ vası No. 22ı21 Putilov Tesisi grevleri No. 30377 Halkın İntikamı Gizli Cemiyeti [Tugayı] Davası No. 47037 Mihailovski Topçu Akademisinde Karşı­ Devrimci Komplo Davası RNB SPb RO, Rossiiskaia natsional'naia biblioteka Sankt- Peterburga, rukopisnoe otdelenie Ste­ nografi cheskie otchety zasedanii Petrogradskoi gorodskoi dumy sozyva 20 avgusta 1917 g., cilt 1-3 GOPB, Gosudarstevennaia obshchestvenno- politic­ heskaia biblioteka, Broşür Koleksiyonu Büyük Britanya

Birleşik Krallık Ulusal Arşivleri (INA): Kamusal Kayıtlar Ofisi (PRO) ADM 137/1731 ADM 137/1737 ADM 137/3337 ADM 137/4183 ADM 223/637 FO 337/88 FO 371/337 FO 371/395 FO 371/3286 FO 371/3307 FO 371/3315 FO 371/3325 FO 371/3327 FO 371/3329 FO 371/3330 FO 371/3332 FO 371/3334 FO 371/3335 FO 371/3336 FO 371/3337 FO 371/3339 FO 371/3348 FO 371/3350 FO 371/3975 W0 32/5669 Amerika Birleşik Devletleri

Bakhmetiev Arşivi, Columbia Üniversitesi Zenzinov Koleksiyonu Hoover Jnstitution on War, Revolution, and Peace, Stanford Üniversitesi Lockhart Koleksiyonu Jsaac Steinberg Koleksiyonu Lilly Kütüphanesi, Indiana Üniversitesi Lockhart, R. Mss. Gazeteler Delo naroda (Sosyalist Devrimci) Den' (Menşevik) Derevenskaia bednota (Bolşevik) Derevenskaia kommuna (Sovyet) Edinstvo ( Plehanov'un sağ sosyalist Edinstvo grubu)

432

1 Bolşevikler iktidarda Gazeta- kopeika (bağımsız) Gazeta rabochego i krest'ianskogo pravitel'stva (Sov-

narkom) Golos trudogo krestianstva (MYK Köylü Seksiyonu) Iskra (Menşevik) Izvestiia Kronştadskogo saveta (Kronştad Sovyeti) Izvestiia Petrogradskogo saveta (Sovyet) Izvestiia vserossiiskogo korniteta spaseniia rodiny i re­ voliutsii (Tüm-Rusya Anavatanın Kurtuluşu ve

Devrim Komitesi) Izvestiia vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta i Moskovskogo soveta (Sovyet, Mosko­

va) lzvestiia vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'nogo korniteta i Petrogradskogo saveta (Sovyet, Pet­

rograd) Kommunist (Bolşevik/Sol Komünist) Krasnaia gazeta (Petrograd Sovyeti, sabah ve akşam

baskıları) Narodnoe delo (Sosyalist Devrimci, Moskova) Nash vek (Kadet) Nashe slovo (Kadınlar İçin Eşit Haklar Ligi) Nashi vedomosti (bağımsız, akşam baskısı) Novaia Petrogradskaia gazeta (bağımsız, sabah ve

akşam baskıları) Novaia zhizn' (Maksim Gorki'nin bağımsız sosyal

demokrat grubu, Petrograd ve Moskova baskı­ ları) Novosti dnia (bağımsız, Moskova, akşam baskısı) Novye vedomosti (bağımsız, sabah ve akşam baskıları) Novyi den' (Sosyalist) Novyi luch (Menşevik) Novyi vechernyi chas (bağımsız, akşam baskısı) Petrogradskaia pravda (Bolşevik, sabah ve akşam baskıları) Petrogradskaia vechernaia pochta (bağımsız, akşam baskısı) Petrogradskii golos (bağımsız) Petrogradskoe ekho (bağımsız, akşam baskısı) Pravda (Bolşevik, Moskova) Rabochaia i krest'ianskaia krasnaia armiia i f1 ot

(Sovyet, Petrograd/Moskova) Rabochii i soldaı (Petrograd Sovyeti, akşam baskısı) Rabotnitsa (Bolşevik) Revoliutsionnaia rabotnitsa (Sol Sosyalist Devrimci) Russkie vedomosti (bağımsız, Moskova) Severnaia kommuna (Sovyet, günlük ve akşam bas-

kısı) Soldatskaia pravda (Bolşevik) Sotsial demokrat (Bolşevik, Moskova) Sırana (bağımsız) Utro Moskvy (bağımsız, Moskova) Vechernaia zvezda (Sosyalist, akşam baskısı) Vechernye ogni (bağımsız, akşam baskısı) Vechernye vedomosti (bağımsız, akşam baskısı) Vechernyi chas (bağımsız, akşam baskısı) Vestnik saveta 1-go gorodskogo raiona (Birinci Kent

Bölgesi Sovyeti)

Vooruzhennyi narod (Sovyet) Znamia bor'by (Sol Sosyalist Devrimci, Petrograd) Znamia truda (Sol Sosyalist Devrimci, Petrograd,

Moskova) Zhizn' (bağımsız, Moskova)

Çağdaş Süreli Yayınlar, Geçici Yayınlar, Tarih Dergileri Arkhiv russkoi revoliutsii Biulleten' komissariata vnutrennykh del SK SO Biulleten' vserossiiskogo soiuza zashchity uchreditel'nogo sobraniia Chrezvychainoe sobranie upolnomochennykh fab­ rik i zavodov g. Petrograda Ezhenedel'nik chrezvychainykh komissii po bor' be s kontr- revoliutsiei i spekulatsiei Ezhenedel'nik komissariata fi nansov i soveta narodnogo khoziaistva Severnoi oblasti God proletarskoi revoliutsii Golos minuvshego Jstkusstvo kommuny Jstoricheskie zapiski Jstoriia SSSR lzvestiia komissariata zdravookhraneniia soiuza kommun severnoi obiasli Izvestiia TsK KPSS Krasnaia letopis' Krasnyi Petrograd Novyi put' Otechestvennaia istoriia Partiinye izvestiia Plamia Proletarskaia revoliutsiia Revolutionary Russia Russian Review Slavic Review Sotsialisticheskii vestnik Vestnik godovshchiny velikoi raboche- krest'ianskoi revoliutsii Vestnik oblastnogo komissariata vnutrennykh del

(Soiuz kommun Severnoi oblasti) Vestnik oblastnogo komissariata zemledeliia (Soiuz

kommun Severnoi oblasti) Voenno- istoricheskii zhurnal Voprosy istorii Voprosy istorii KPSS Zhizn' iskusstva

Yayınlanmış Belgeler Abrosimova, T. A., T. P. Bondarevskaia, E. T. Leikina ve V. lu. Cherniaev, yay., Peterburgskii komitet RSDRP (b): Protokoly i materialy zasedanii. St. Petersburg, 2003.

Akademiia nauk SSSR, Institut istorii, Leningrads­ koe otdelenie. Raionnye sovety Petrograda v 1917 godu: Protokoly, rezoliutsii, postanovleniia obsh­ chikh sobranii i zasedanii ispolnitel'nykh komite­ tav. 3 cilt, Moskova-Leningrad, 1964-1966.

Anskii, A., yay., Protokoly Petrogradskogo saveta professional'nykh soiuzov za 1917 g. Leningrad,

Seçilmiş K a y nakça

1 433

1929.

1927.

Anskii, S. "Posle perevorota 2S-ogo Oktiabria 1917

--- Perepiska sekretariata TsK RSDRP (b)-RKP (b)

g." Arkhiv russkoi revoliutsii. 8:43-SS. Berlin,

s mestnymi partiinymi organizatsiami. Cilt 1-4.

Moskova, 19S7-1969.

1923.

Artsybushev, lu. K."Diktatura proletariata" v Rossii: Nabroski s natury lu. K. Artsybusheva. Moskova,

--- Protokoly tsentral'nogo korniteta RSDRP (b), av­ gust 1917-fevra/' 1918. Moskova, 19S8.

--- Sed'moi ekstrennyi s"ezd RKP (b), mart 1918

1922.

Belov, G. A. , ve diğerleri., yay. , Iz istorii Vserossiiskoi

goda: Stenografi cheskii otchet. Moskova, 1962.

gg. Sbornik

--- Shestoi s"ezd RSDRP (bol'shevikov), avgust 1917

Bernshtam, M. S. Nezavisimoe rabochee dvizhenie v

Iroshnikov M. P., yay., Dekrety Sovetskoi vlasti o Pet­

chrezvychainoi komissii, 1917-1921

goda: Protokoly. Moskova, 19S8.

dokumentov. Moskova, 19S8.

1918 godu (dokumenty i materialy). Paris, 1981.

Bol'shevistskoe rukovodstvo. Perepiska.

1912-192Z

kommunisticheskoi partii (b): Sed'moi s"ezd,

Moskova, 1996.

Bone, A. The Bolsheviks and the October Revolution: Minutes of the Central Commitlee of the Russian Social- Democratic Labour Party (bolsheviks), August 1917-February 1918. Londra, 1974.

Bubnov,

A.

"Oktiabr'skie

rograde, 1917-1918. Leningrad, 1986.

Jstpart, Protokoly s"ezdov i konferentsii vsesoiuznoi

biulleteny

bol'shevikov." Proletarskaia revoliutsia,

mart 1918 goda. Moskova-Leningrad, 1928.

Iz istorii vserossiiskoi chrezvychainoi komissii, 19171921 gg.: Sbornik dokumentov. Moskova, 19S8.

"Iz perepiski E. D. Stasovoi i K. T. Novgorodtsevoi

TsK 1921,

no. 1:10-19.

(Sverdlovoi), mart- dekabr' 1918." Voprosy istorii, 19S6, no. 10:8S-101.

Keep, john L. H. , trans. and ed. The Debate on Soviet

Bunyan, james ve H. H. Fisher, yay., The Bolshevik

Power: Minutes of the All- Russian Central Exe­

Revolution, 1917-1918: Documents and Materi­

cutive Committee, Second Convocation, October

als. Stanford, 196S.

1917-fanuary 1918. Oxford, 1979.

V. "Oktiabr'skaia revoliutsiia- velichais­

Kowalski, Roman 1., yay., Kommunist: Ezhenede/'nyi

hee sobytie v mirovoi istorii." God proletarskoi

zhurnal ekonomiki, politiki i obshchestvennosti,

Bystranskii,

revoliutsii, 7 Kasım 1918, s. 1.

Cherniaev, V. lu., ed. Piterskie rabochie i "diktatura proletariata" oktiabr' 1917-1929: Sbornik doku­ mentov. St. Petersburg, 2000.

Chugaev, D. A. , ed. Petrogradskii voenno- revoliutsi­ onnyi komitet: Dokumenty i materialy, Cilt 1-3.

Moskova, 1966-1967.

Cromie, F. N. A. Letters [on Russian Affairs) from Captain Cromie RN., y y. , 1919. "Delo rabochego s "ezda," Izvestiia, 2S Ekim 1918, s. S. Doklad o deiatel'nosti krest'ianskogo otdela vserossi­ iskogo tsentra/'nogo ispolnitel'nogo korniteta so­ vetov. Moskova, 1918.

D rezen, A. K., yay., Baltiiskii fl ot v Oktiabr'skoi re­ voliutsii i grazhdanskoi voine. Leningrad, 1932.

Fedorov, I. G."Epidemiia kholery v Petrograde v 1918 g." Izvestiia komissariata zdravookhraneniia soiuza kommun severnoi oblasti, 1918, no. 1:82-88.

Fraiman, A. L. Baltiiskie moriaki v bor'be za vlast' sovetov (noiabr' 1917-dekabr' 1918). Leningrad, 1968.

--- Krakh germanskoi okkupatsii na Pskovshchine: Sbornik dokumentov. Leningrad, 1939.

Galili, Z. ve A. Nenarokov, yay. , Mensheviki v 1917 godu. Cilt 3, pt. 2. Moskova, 1994.

--- Mensheviki v 1918 godu. Moskova, 1999.

Gorodetskii, E. N., yay., Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh i soldatskih deputatov (25-26

no. 1-4 (1918). New York, 1990.

Krem/' za reshetkoi (Podpol'naia Rossiia). Berlin, 1922.

Kudelli, P. F., yay. , Pervyi legal'nyi Peterburgskii ko­ mitet bol'shevikov v 1917 g. Moskova-Leningrad, 1927.

--- Vtoraia i tret'ia Petrogradskie obshchegorodskie konferentsii bo/'shevikov v iiule i oktiabre 1917 goda: Protokoly. Moskova-Leningrad, 1927.

Latsis, M. Chrezvychainye komissii po bor' be s kontr­ revoliutsii. Moskova, 1921.

--- Dva goda bor'by na vnutrennyi front. Moskova, 1920.

--- Otchet vserossiiskoi chrezvychainoi komissii za chetyre goda ee deiatel'nosti (20 dekabria 191720 dekabria 1921 g.):

I. Organizatsionnaia chast'.

Moskova, 1922.

Lenin, V. I. Polnoe sobranie sochinenii. Sth ed. Vols.

34-37, SO. Moskova, 1962, 196S, 1981.

--- Sochineniia. 3. basım. Cilt 22. Moskova-Lening­ rad, 1931.

Listovki Petrogradskikh bo/'shevikov, 1917-1920. Cilt 3. Leningrad, 19S7.

Litvin, A. L. , yay., Levye esery i VCheka: Sbornik do­ kumentov. Kazan', 1996.

--- Mensheviki v Sovetskoi Rossii: Sbornik dokumen­ tov. Kazan', 1998.

Lur' e, M. "Iz istorii bor'by s 'levymi' kommunistami

Oktiabria 1917 g.): Sbornik dokumentav i materi­

v Petrogradskoi organizatsii bolshevikov." Kras­

alov. Moskova, 1997.

naia /etopis', 1934, no. 2 (S9): 100- ll 1.

Jnstitut marksizma- leninizma pri TsK KPSS. Dek­ rety Sovetskoi vlasti. Cilt 1-4. Moskova, 19S71968.

--- Leninskii sbornik. Cilt ll. Moskova-Leningrad,

Makintsian, P. ve M. la. Latsis., yay. , Krasnaia kniga VChK. 2. Basım, 2 cilt. Moskova, 1989.

Ministerstvo

inostranykh

del SSSR,

Dokumenty

vneshnoi politiki SSSR. Cilt 1. Moskova, 19S7.

434

1 Bolşevikler Iktidarda --- Sovetsko- germanskie otnosheniia: Ot peregovo­ rov v Brest- Litovske do podpisaniia Rapal'skogo dogovora. Cilt ı. Moskova, ı968.

Nikolaevskii, B. I. Mensheviki v dni oktiabr'skogo pe­ revorota. New York, ı962.

32-52. Sayı 5. Petrograd, ı9ı9 içinde.

Samoilova, K. Chto dala rabochim i krest'ianam ve­

Ol'minskii, M. "O chrezvychainykh komissiiakh."

Pravda, 8 Ekim ı9ı8, s. 1.

Sbornik dekretov i postanovlenii po soiuzu kommun severnoi oblasti. Sayı ı. Kısım ı. Petrograd, 19ı9.

Sbornik prikazov, postanovlenii, rasporiazhenii, tsir­ kuliarnykh telegram Narodnogo komissariata vnutrennikh del. Sayı 1. S 25 oktiabria I9I7 g. po I avgusta I9I8 g. Moskova, t9ı8.

Osnovnye organizatsii Soveta rabochikh i soldatskikh deputatov. Kronştad, ı 9ı8.

Otchet severnoi oblastnoi konferentsii s 3-ogo po 6-e aprelia. Petrograd, ı9ı8.

Pervaia konferentsiia rabochikh i krasnoarmeiskikh deputatov I-ogo gorodskogo raiona (stenografi cheskie otchety 25 maia-5 iiunia). Petrograd,

ı9ı8.

"Pervye shagi bol'shevistskogo Petrogradskogo sove­ ta v ı9ı7 godu: Protokoly zasedanii." Krasnaia letopis', ı927, no. 3 (24): 65-82.

Pervyi narodnyi kalendar' na I9I9 g. Petrograd, ı9ı9.

Pervyi s"ezd sovetov narodnogo khoziaistva Sever­ noi oblasti: Stenografi cheskii otchet. Petrograd,

ı9ı8.

Peters, la. Kh. "Krasnyi terror (beseda s Petersom)."

Utro Moskvy, 4 Kasım ı 9ı8, s. ı .

Piatyi sozyv vserossiiskogo tsentral'nogo ispolnitel'no­ go komiteta: Stenografi cheskii otchet Moskova,

ı9ı9.

Piatyi vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, krest'ianskikh, soldatskikh i kazach'ikh deputa­ tov: Stenografi cheskii otchet. Moskova, ı9ı8.

Pipes, Richard, ed. The Unknown Lenin: From the Seeret Archive. New Haven, ı996.

Pokrovskii, M. N. ve la. A. lakovleva, yay., Vtoroi vserossiiskii s"ezd sovetov R. i S. D. Moskova·Le­

ningrad, ı928.

--- Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie. Moskova­

Leningrad, ı930.

"Prezidium Petrogradskogo soveta rabochikh i sol­ datskikh deputatov, dekabr' ı9ı7g.-ianvar' ı9ı8 g. Krasnaia letopis', ı932, no. ı-2 (46-47): 102ıo9.

Protokoly pervogo s"ezda partii levykh sotsialistov­ revoliutsionerov interrıatsionalistov. Petrograd,

ı9ı8.

Protokoly I-go s"ezda predstavitelei gub. sovdepov i zavedyvaiushchikh gubernskikh otdel upravleni­ ia. Moskova, ı9ı8.

Protokoly zasedanii lspolnitel'nogo Korniteta Sovetov R., S., Kr., i Kaz. Deputatov l l sozyva. Moskova,

likaia Oktiabr'skaia revoliutsiia (k godovshchine revoliutsii 26 oktiabria I9I7 g.-7 noiabria I9I8 g.).

Petrograd, ı9ı8.

Shelokhaev, V. V., proje direktörü. la. V. Leontiev, yay. Partiia levykh sotsialistovrevoliutsionerov: Dokumenty i materialy. Ci lt 1. Moskova, 2000.

N. D. Erofeev, ed. Partiia sotsialistov- revoliutsione­ rov: Dokumenty i materialy. Cilt ı, 3. Kısım 2.

Moskova, 2000.

D. B. Pavlov, yay. Protokoly tsentral'nogo korniteta konstitutsionno- demokraticheskoi partii, I9I5I920. Moskova, 1998.

Shestoi vserossiiskii chrezvychainyi s"ezd sovetov rab., kr., kaz. i krasnoarm. deput., stenografi cheskii otchet. Moskova, ı9ı9.

"Soveshchanie polkovykh predstavitelei Petrograds­ kogo garnizona, 29 oktiabria ı 9ı 7g." Krasnaia letopis', ı927, no. 2 (23): 220-225.

Spisok fabrichno- zavodskikh predpriiatii Petrograda.

Po dannym na aprel' I9I8. Petrograd, 1918.

Statisticheskii sbornik po Petrogradu i Petrogradskoi guberrıii. Petrograd, ı 922.

Stenografi cheskii otchet o rabotakh piatogo s"ezda sovetov rabochikh i krest'ianskikh deputatov Pe­ terburgskoi guberrıii 2I-23-go Avgusta I9/8 goda.

Petrograd, 1918.

Stenografi cheskii otchet 4-go chrezvychainogo s"ezda sovetov rabochikh, soldatskikh, krest'ianskikh i kazach'ikh deputatov. Moskova, 1920.

Strumilin, S. "Sostav partii Kommunistov v Petrog­ rade v sentiabre ı 9ı8 goda." Petrogradskaia pravda, 12 Aralık ı9ı8, s. 2.

Tonin, G. L., yay. "Chetvertaia obshchegorodskaia konferentsiia Petrogradskikh bol'shevikov v ı917 g." Krasnaia letopis', 1 927, no. 3 (24): 58·64.

Tret'ii vserossiiskii s"ezd sovetov rabochikh, soldats­ kikh, i krest'ianskikh deputatov. St. Petersburg,

Protokoly zasedanii vserossiiskogo tsentral'nogo ispol­ nitel'nogo komiteta 4-go sozyva. Moskova, ı920.

Puti revoliutsii (stat'i, materialy, vospominaniia).

ı9ı8.

Trilisser, David. "Nel'zia molchat'." Severnaia kom­ muna, 4 Aralık 19ı8, s. 1.

Trotskii, L. Sochineniia. Cilt 17, pt. 1. Moskova-Le­ ningrad, ı926.

Tsentral'noe statisticheskoe upravlenie, Petrograds­ koe stolichnoe statisticheskoe biuro. Materialy po statistike Petrograda. Sayı 2. Petrograd, ı 920.

Tsvigun, S. K., ve diğerleri, yay., V I. Lerı in i VChK: Sborrıik dokumentav (19I7-I922 gg.). Moskova, ı975.

Berlin, ı 923.

Rashin, A. "Demobilizatsiia promyshlennogo truda v Petrogradskoi gubernii za ı9ı7-ı8 gg." Mate­ rialy po statistike truda, yay., S. G. Strumilin, s.

Tvorchestvo revoliutsionnykh rabochikh 2-go gorods­ kogo raiona: Otchet o rabote sovdepa 2-gor. ra­ iona s pervykh dnei revoliutsii do godovshchiny velikoi oktiabr'skoi revoliutsii. Petrograd, ı 918.

ı9ı8.

"Protokoly zasedanii TslK i Biuro TslK S. R. i S. D. ı -go sozyva posle Oktiabria." Krasnyi arkhiv, ı 925, ci lt ı o. s. 95-137.

Seçilmiş K aynakça Ustav organizatsii sochuvstvuiushchikh Rossiiskoi kommunisticheskoi partii (bo/'shevikov). Petrog­

rad, ı9ı8.

V. I. Lenin. Neizvestnye dokumenty. 1891-1922 gg.

Moskova, ı999.

Vokrug uchredite/'nogo sobraniia: Sbornik statei i do­ kumentov. Petrograd, ı9ı8.

Vos'moi s"ezd Rossiiskoi kommunisticheskoi partii (bol'shevikov): Stenografi cheskii otchet. Mosko­

va, ı9ı9.

Wade, Rex A., yay., Documents ofSoviet History. Cilt 1. The Triumph of Bolshevism, 1917-1919. Gulf Breeze, Fla., ı991.

Zeman, Z. A. B., yay. Germany and the Revolution in Russia, 1915-1918: Documents from the Archives of the German Foreign Ministry. Londra, ı958.

Zhurnaly Petrogradskoi gorodskoi dumy. Petrograd,

ı9ı7.

Zinovyev, G. Sochineniia: God revoliutsii,fevra/' 1917 g.-fevral' 1918 g. Cilt 7, pt. ı, Leningrad, ı925.

Günlükler ve Anılar Abramovich, R. "Stranitsy istorii: Vikzhel (noiabr' ı9ı7)." Sotsialisticheskii vestnik, Mayıs ı960, s.

96-99; Haziran ı960, s. 1 18-ı24.

Aldanov, M. Kartiny Oktiabr'skoi revoliutsii, istoric­ heskie portrety, portrely sovremennikov, zagadka Tolstogo. St. Petersburg, ı 999.

Antipov, N. "Ocherki o deiatel'nosti Petrogradskoi chrezvychainoi komissii." Petrogradskaia prav­ da, ı Ocak ı9ı9, s. 3-4; 4 Ocak ı9ı9, s. 2; 4 Ocak ı9ı9, s. 2-3; 5 Ocak ı9ı9, s. 2-3; 7 Ocak ı9ı9, s.

2-3; ı2 Ocak ı9ı9, s. 2; ı5 Ocak ı9ı9, s. 2; ı6 Ocak ı9ı9, s. 2; 22 Ocak ı9ı9, s. 3-4.

Aronson, G. la. "Dvizheniia upolnomochennykh ot fabrik i zavodov v ı9ı8 godu." New York [Men­ şevik hareket tarihi üzerine üniversiteler arası proje]. ı 960.

Begletsov, Nikolai. "V dni 'krasnogo' terrora." Che­ Ka: Materialy po deiate/'nosti chrezvychainykh komissii, s. 69-84. Berlin, ı922.

Bonch- Bruevich, V. Na boevykh postakh fevra/'skoi i oktiabr'skoi revoliutsii. Moskova, ı931.

--- Pereezd Sovetskogo pravite/'stva iz Petrograda v Moskvu (po /ichnym vospominaniiam). Mosko­

va, ı926.

--- Ubiistvo germanskogo posta Mirbakha i vossta­ nie levykh eserov (po /ichnym vospominaniiam).

Moskova, ı927.

Borman, A. A. "Moskva-ı9ı8 (iz zapisok sekretnogo agenta v kremle)." Russkoe prosh/oe, 1. Kitap, ı99ı s. 1 15-ı49.

Botmer, Karl von. S Grafom Mirbakhom v Moskve.

Moskova, ı996.

Buchanan, M. Petrograd. Londra, ı9ı8.

Bykhovskii, N. la. Vserossiiskii sovet krest'ianskikh deputatov v 1917 g. Moskova, ı929.

Chernov, V. M. Pered burei. New York, ı953.

Denike lu. P. "B. O. Bogdanov v nachale ı9ı8." Sotsi­ alisticheskii vestnik, Ocak ı960, s. 48.

1

--- "From the Dissolution of the Constituent As­ sembly to the Outbreak of the Civil War." The Mensheviks from the Revolution of 1917 to the Second World War; yay. Leopold Haimson, s.

ı07-ı55. Chicago ve Londra, ı974.

--- "!. G. Tsereteli." Novyi zhurna/, ı959, no. 57:284 -285.

Dingel'shtedt, F. "Iz vospominanii agitatora Petrog­ radskogo korniteta RSDRP (b) (s sentiabria ı9ı7 g. po mart ı9ı8 g.)." Krasnaia letopis', ı927, no. ı (22): 55-68.

Dybenko, P. E. Iz nedr tsarskogo fl ota k velikamu ok­ tiabriu. Moskova, ı928.

Eremeev, K. "Nachalo Krasnoi armii (organizatsiia ı korpusa Krasnoi armii)." Proletarskaia revoliut­ siia, ı929, no. 2 (29): ı54-ı68.

Flerovskii, I. "Miatezh mobilizovannykh matrosov v Peterburge." Proletarskaia revoliutsiia, ı926, no.

8 (55): 2ı8-237.

Garvi, P. A. Professional'nye soiuzy v Rossii. New York, ı981.

Gippius, Zinaida. Dnevniki. Moskova, ı999.

Gorbunov, N. P. "Kak sozdalsia v Oktiabr'skie dni ra­ bochii apparat soveta narodnykh komissarov."

Utro strany sovetov, yay. M. P. Iroshnikov, s. ı46ı54. Leningrad, ı988.

Hill, George A. Go Spy the Land. Londra, ı932.

Hoffman, Max. War Diaries and Other Papers. Çev.

Eric Sutton. Cilt 2., Londra, ı929.

Iakovlev, V. " Malo- visherskii epizod (Pereezd Sov­ narkoma v Moskvu v ı9ı8 g.)." Krasnaia letopis', ı934, no. ı (58): 94-103.

Il'in-Zhenevskii, A. F. Bol'sheviki u vlasti: Vospomi­ naniia o 1918 gody. Leningrad, ı929.

--- "Brestskii mir i partii." Krasnaia /etopis', ı928, no. ı (25): 48-49.

"Tragikomediia uchreditel'nogo sobraniia."

Krasnaia letopis', ı927, no. 3 (24):1 15-ı39. !Iyi n- Zhenevsky. The Bolsheviks in Power: Reminis­ cences of the Year 1918. Çev. Brian Pearce. Lond­ ra, ı984. lvanov, A. V. "Putilovskii rabochii na prieme u Il'icha." Vospominaniia o V. I. Lenine, 2:336-338.

Moskova, ı957.

Izgoev, A. S. "Piat' let v Sovetskoi Rossii (obryvki vospominanii i zametki)." Arkhiv russkoi revo­ liutsii, 10:5-55. Berlin, ı923. lzmailovich, A. Pos/eoktiabr'skie oshibki. Moskova, ı9ı8.

Kakhovskaia, I. K. "Delo Eikhorda i Denikina (Iz vospominanii)." Puti revoliutsii, s. ı9ı-260. Ber­ lin, ı923.

Kedrov, M. "Iz krasnoi tetradi ob Il'iche." Vospomi­ naniia o Vladimire Il'iche Lenine, 2:94-1 10. Mos­ kova, ı957.

Kokovtsev, V. N. Iz moego proshlogo: Vospominaniia 1903-1919 gg. Paris, ı 933.

Krylenko, N. V. Sudoustroistvo RSFSR: Lektsii po teo­ rii i istorii sudoustroistva. Moskova, ı 923.

Lockhart, Bruce, R. H. British Agent. New York ve

435

436

1 Bolşevikler Iktidarda Londra, ı933.

Malakhovskii, V. L. "Perekhod ot Krasnoi gvardii k Krasnoi armii." Krasnaia letopis', ı928, no. 3 (27): 5-51.

Malinovskii, lu. P. "K pereezdu TsK RKP (b) i Sovets­ kogo pravitel'stva iz Petrograda v Moskvu (mart ı 9 ı 8)." Voprosy istorii KPSS, ı968, no. ı ı:99-103.

Malitskii, A. Cheka i GPU. Kharkov, ı923.

Minichev, A. "V dni levo- eserskogo miatezha v Pet­ rograde v ı9ı8 g. (iz vospominanii)."Krasna ia letopis', ı 928, no. ı (25): 66-69.

Mstislavskii, S. D. Five Days Which Transformed Russia. Bloomington, 1988.

--- Piat' dnei: Nachalo i konetsfevral'skoi revoliutsii.

Moskova, Petersburg, Berlin, 1922.

--- "Vospominaniia S. D. Mstislavskogo." A. L. Lit­ vin, Levye esery i VCheka: Sbornik dokumentov, s. 187-21 1. Kazan, 1996.

Nabokov, Vladimir. "Vremennoe pravitel'stvo." Ark­ hiv russkoi revoliutsii, ı:9-96. Berlin, 1921.

Nelidov, N. D. "Zagovory v Petrograde." Beloe delo: Letopis' bor' by, 1928, no. 4:ı9S-218.

Oganovskii, N. "Dnevnik chlena uchreditel'no­ go sobraniia." Golos minuvshego, 1918, Sayı 4-6:143-172.

Orzhekhovskii, V. "Stranichka krasnogo terrora.

Petrograd 1918-1919." Na chuzhoi storone, 1924, cilt 8, s. 99-168.

Peters, la. Kh. "ltogi Oktiabr'skoi revoliutsii za god: Bor'ba s kontr- revoliutsiei (beseda s tov. Peter­ som)." Izvestiia, 6 Kasım ı918, s. S. --- "Vospominaniia o rabote v VChK v pervyi god revoliutsii." Proletarskaia revoliutsiia, 1924, no.

10 {33): 5-32.

Podvoiskii, N. I. "Ot krasnoi gvardii k krasnoi ar­ mii." Istorik marksist, ı938, no. 1:16-43.

Puchkov, A. S. "Perekhod ot dobrovol'cheskoi k re­ guliarnoi Krasnoi armii v Petrograde i okruge."

Krasnaia letopis', 1929, no. 4 (31): 5-38.

"Pervye shagi k reguliarnoi Krasnoi armii."

Krasnaia letopis', ı929, no. 2 (29):75-100.

Raskolnikov, F. F. "Rasskaz o poteriannom dne."

Novyi mir, ı933, no. 12:96-104.

--- Rasskazy Michmana Il'ina. Moskova, 1934.

--- Tales ofSub- Lieutenant Ilyin. Çev. Brian Pearce.

Londra, 1982.

Reilly, S. Britain's Master Spy: The Adventures ofSid­ ney Reilly. New York ve Londra, ı933.

Revoliutsionnaia deiatel'nost' Konkordii Nikolaevnoi Samoilovoi: Sbornik vospominanii. Moskova,

1922.

Robien, Louis de. The Diary of a Diplomat in Russia, 1917-1918. New York ve Washington, 1969.

Samoilo, A. Dve zhizni. Moskova, 1958.

Semenev, G. Voennaia i boevaia rabota partii sotsia­ listov- revoliutsionerov. Moskova, 1922.

Shingarev, A. 1. The Shingarev Diary. Royal Oak, 1978.

Shklovskii, V. Sentimental'noe puteshestvie. Mosko­ va, 1990.

Shliapnikov, D. [Moskova' daki Temmuz 19ı8 olayia­ rına dair gözlemler], Za zemliu i voliu (Kazan), ı6-19 Temmuz 1918; yeniden basım A. L. Litvin, Levye esery i VCheka: Sbornik dokumentov, s.

211-233. Kazan, 1996.

Smolianskii, G. Obrechennye. Moskova, 1927.

Sokolov, Boris, "Zashchita vserossiiskogo uchredi­ tel'nogo sobraniia." Arkhiv russkoi revoliutsii, 13:5-70. Berlin, ı924.

Spiridonova, M. "Prosh Proshian." Katorga i ssylka, 1924, bk. 8:217-223.

Stashevich, P. "Ledovyi pokhod Baltiiskogo fl ota."

Oktiabr'skii shkval: Moriaki Baltiiskogo fl ota v 1917 goda. Leningrad, 1927.

Stasova, Elena. Vospominaniia. Moskova, 1969.

--- Stranitsy zhizni i bor'by. Moskova, 1988.

Steinberg, 1. N. Als ich Volkskommissar war: Episoden aus der rusisehen Oktoberrevolution. Mü­

nih, 1929.

--- In the Workshop of the Revolution. New York,

1953.

Stupochenko, L. "V Brestskie dni (Vospominaniia ochevidtsa)." Proletarskaia revoliutsiia, ı923, no. 4 (16): 94-1 1 1 .

- - - V Brestskie dni. Moskova, ı926.

Sukhanov, N. N. Zapiski o revoliutsii. Cilt 3. Mosko­ va, 1992.

Sverdlova, K. T. Iakov Mikhailovich Sverdlov. Mos­ kova, 1960.

Sviatitskii, N. "Fraktsiia partii S. R., uchreditel'noe sobranie i ee deiatel'nost'." Partiinye izvestiia, ı918, no. 5:32-42.

"5-6 ianvaria 1918 goda: Iz vospominaniia byvshego esera." Novyi m ir, 1928, no. 2:220-228.

Trotsky, L. The Stalin School of Falsifi cation. New York, 1972.

--- Lenin. New York, 1959.

--- My Life. New York, 1970.

Vishniak, M. V. Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie.

Paris, 1932.

Vompe, P. Dni Oktiabr'skoi revoliutsii i zheleznodo­ rozhniki. Moskova, ı924.

Williams, Albert Rhys. fourney into Revolution: Pet­ rograd, 1917-1918. Chicago, 1969.

Young, Kenneth, ed. The Diaries of Sir Bruce Lock­ harf. Cilt 1. 1915-1938. Londra, 1973.

Zenzinov, V. L. /z zhizny revoliutsionera. Paris, ı9ı9. ikincil Kaynaklar Agar, Augustus. Baltic Episode: A Classic of Seeret Service in Russian Waters. Londra, 1963.

Akademiia nauk SSSR, Institut istorii, Leningrads­ koe otdelenie. Oktiabr'skoe vooruzhennoe voss­ tanie: Semnadtsatyi god v Petrograde. Cilt 2.

Leningrad, 1967.

Alekseeva, T., and N. Matveev. Dovereno zashchish­ chat' revoliutsii: O G. I. Bokii. Moskova, 1987.

Bainton, Roy. Honored by Strangers: The Life of Cap­ tain Francis Cromie CB DSO RN-1882-1918.

Shrewsbury, 2002.

Seçilmiş Kaynakça "Bankir iz VChK." In Ocherki istorii ı•neshnoı ra;ı·ed­ ki, ed. E. M. Primakov, 2:ı9-24. :\!oskova, ı997.

Baumgart, Winfried. Deutsche Ostpolirık 1918: \'on Brest- Litowsk bis zum Ende des Emen ges. Viyana ve Münih, ı966.

1\'e/krie­

Berar, Eva. "Pochemu bol'sheviki pokinuli Petrog­ rad?" Minuvshee: Istoricheskii a l '"W'Iakh, ı993, no. ı4:226-250.

Berberova, Nina. Zheleznaia zhensh.:hin.-. 1892-1974.

New York, ı991.

--- Moura: The Dangerous Life or .\foı.ora Budberg.

Translated by Marian Sch"·an z w Richard D. Sylvester. New York, 2005.

Berezhkov, V. I. Piterskie prokı.r.o:,,.·,: Rukovoditeli VChK-MGB. St. Petersburg. ı99S. Bordiugov, G. A., and V. A. �ozloı·. -Isıoricheskaia razvilka vesnoi ı9ı8 g." ı·,,p•,ı;_, ıstorii KPSS, ı990, no. 8:32-66; no. 9:50 ·66.

Borrero, Mauricio. Hungry .\f,ı;.,:,,.,., Scarcity and Ur­ ban Society in the

Russian

Cn·i/ \\'ar, 1917-1921.

New York, 2003.

Brook- Shepherd, Gordon. Thf Iran .\faze: The Wes­ tern Seeret Services and riıe 8olsheviks. Londra, ı999.

Brovkin, Vladimir X. Behind the Front Lines of the Civil War: Political Parries and Social Movements in Russia, 1918-1922. Prınceton, N.j., ı994.

--- "Politics, Not Economi.:s. \\'as the Key." Slavic Review 44, no. 2 i l 985ı: 2-1-t-250.

Bykov, A. Ve L . Pano\'. Diplomaticheskaia stolitsa Rossii. Vologda. 1 998.

Bykovskii, N. Vserossiiskii soı•et krest'ianskikh depu­ tatav 1917 g. :\losko\'a, 1929.

Bystrova, A. "Bor' ba za ukreplenie diktatury proleta­ riata: Per\'\·e shagi diktatury proletariata." Ok­ tiabr' v Petrograde, yay. O. N. Lidak. Leningrad, 1933.

Carr, E. H. Th e Bolshevik Revolution, 1917-1923. Cilt 2. Baltimore, :\!d., I 966.

Chamberlin, William Henry. The Russian Revoluti­ on, 1917-1921. 2 vols. New York, ı935.

Chistikoı·, A. K "U kormila vlasti." Petrograd na pere/ome epokh, yay. V. A. Shishkin, s. 9-60. St. Petersburg, 2000.

Chubarian, A. Brestskii mir. Moskova, ı964.

Churakov, Dimitri, Revoliutsiia, gosudarstvo, raboc­

hii protest: Formy, dinamika i priroda massovykh vystuplenii rabochikh v Sovetskoi Rossii. 19171918 gody. Moskova, 2004.

Clements, Barbara Evans. Bolshevik Feminist: The Life ofAleksandra Kollontai. Bloomington, ı979.

- - - Bolshevik Women. Cambridge, ı997.

Cohen, Stephen F. Bukharin and the Bolshevik Re­ volution: A Political Biography. New York, I 973.

Corney, Frederick. Teliing October: Memory and the Making of the October Revolu tion. Ithaca, N.Y.,

2004.

Craig, Gordon. Germany, 1866-1945. New York, ı999.

Daniels, Robert V. The Conscience of the Revolution:

1

Communist Opposition in Soviet Russia. Camb­ ridge, Mass., ı 960.

Davidov, M. I. Bor'ba za khleb. Moskova, I971.

Davydov, A. lu. Nelegal'noe snabzhenie Rossiiskogo naseleniia i vlast' 1917-1921. St. Petersburg, 2002.

Debo, Richard K. "Lockhart Plot or Dzerzhinskii Plot?" Journal ofModern History 43, no. 3 (1970): 413-439.

--- Revolution and Survival: The Foreign Policy of Soviet Russia 1917-18. Toronto, ı979.

Drobishev, V. Z. Glavnyi shtab sotsialisticheskogo promyshlennosti. Ocherki istorii VSNKh, 19171932, Moskova, ı966.

Dumova, N. G. Kadetskaia kontrrevoliutsiia i ee razg­ rom. Moskova, I982.

Elov, B. "O partiinykh konferentsiiakh RKP Petrog­ radskoi organizatsii." Spravochnik Petrograds­ kogo agitatora, ını, no. 10:89-ı05.

Ezergailis, Andrew. The Latvian Impact on the Bols­ hevik Revolution: The First Phase, September 1917 to April, 1918. New York, ı983.

Fel'shtinskii, lu. Krushenie mirovoi revoliutsii: Brest­ skii mir. Moskova, ı992.

--- "Ne 'miatezh' a provokatsiia." Otechestvenna­ ia istoriia, ı 992, no. 3:30-48. Figes, Orlando. A People's Tragedy: The Russian Revolution. New

York, ı999.

Fitzpatrick, Sheila. The Russian Revolution. Oxford, ı994.

Foglesong, David S. America's Seeret War against Bolshevism: U. S. Intervention in the Russian Ci­ vii War, 1917-1919. Chapel Hill, N.C., ı995.

--- "Xenophon Kalamatiano: An American in Re­ volutionary Russia." Intelligence and National Security 6, no. ı (1991): ı54-ı95.

Fraiman, A. L. Forpost sotsialisticheskoi revoliutsii: Petrograd v pervye mesiatsy sovetskoi vlasti. Le ­ ningrad, ı 969.

--- Revoliutsionnaia zashchita Petrograda v fevrale­ marte 1918 g. Moskova-Leningrad, ı964.

Frenkel, Z. G. Petrograd perioda voiny i revoliutsii.

Sanitarnye usloviia i kommunal'noe blagoustroistvo. Petrograd, ı923.

Galperina, B. D., and V. I. Startsev. "Sovety raboc­ hikh i soldatskikh deputatov v bor' be za ovlade­ nie apparatom gorodskogo obshchestvennogo upravleniia (noiabr' ı9ı7-noiabr' ı9ı8 g.)." Ra­ bochie Leningrada v bor' be za pobedu sotsializ­ ma, s. 62-ı03. Moskova-Leningrad, ı963.

Getzler, lsrael. Kronstadt, 1917-1921: The Fate ofa So­ viet Democracy. Cambridge, ı983.

Gimpel'son, E. G. Formirovanie Sovetskoi politiches­ koi sistemy, 1917-1923. Moskova, ı995.

Gogolevskii, A. V. Petrogradskii sovet v gody grazh­ danskoi voiny. Leningrad, ı 982.

Gorodetskii, E. N. "Demobilizatsiia armii v ı9ı7ı9ı8 gg." Istoriia SSSR, ı958, no.ı:3-31.

--- Rozhdenie sovetskogo gosudarstva, 1917-1918 gg.

Moskova, ı965.

Gorodetskii, E. N., and lu. Sharapov. Sverdlov. Mos-

437

438

\ Bolşevikler iktidarda kova, ı971.

Gusev, K. V. Krakh partii levykh eserov. Moskova, ı963.

--- V. M. Chertıov, Shtrikhi k politicheskomu portre­

tu. Moskova, ı 999.

Hafner, Lutz. "The Assassination of Count Mirbach and the 'July Uprising' of the Left SRs in Mosko­ va, ı 9ı8." Russiatı Review, ı 99ı, no. 3:324-344.

Haimson, Leopold H. "The Mensheviks after the October Revolution." Kısım ı, Russian Review (Ekim ı979): 456-473; Kısım 2 (Nisanı980): ı8ı207; Kısım 3 (Temmuz ı980): 462-483.

Russia's Revolutionary Experience, 1905-1917: Two Essays. New York, 2005.

Holquist, Peter. Makitıg War, Forging Revolution: Russia's Cotıtinuum of Crisis, 1914-1921. Camb­

ridge, Mass., 2002.

Hughs, Michael. Inside the Enigma: British Offi cials itı Russia, 1900-1930. Londra, ı997.

Iakubovich, M. P. "G. Zinoviev." In Sarnizdal Regis­ ter 2, yay. Roy A. Medvedev, s. 6597. New York, ı981.

Iarov, S. V. Gorozhanin kak politik, revoliutsiia, vo­ ennyi kommunizm i NEP glazami Petrogradtsev.

St. Petersburg, ı999.

--- Krest'iatıin kak politik, krest'ianstvo severo- za­ pada Rossii v 1918-1919 gg.: Politicheskoe myshle­ nie i massovyi protest. St. Petersburg, ı 999.

Ignatov, E. Gorodskie raiontıye sovety kak forma uc­ hastiia rabochikh v upravlenii gosudarstvom.

Moskova, ı929.

Iroshnikov, M. P. Sozdanie sovetskogo tsentral'nogo gosudarstvennogo apparata. Leningrad, ı967.

Kapchinskii, O. "Kto sluzhil v VCheka- OGPU." Vo­ enno- istoricheskii arkhiv, no. 22 (2001): ı55-ı77.

Karpenko, B. "O perepisi naseleniia g. Petrograda 2 iiunia ı9ı8 goda." In Tsentral'noe statistiches­ koe upravlenie, Petrogradskoe stolichnoe statis­ ticheskoe biuro, Materialy po statistike Petrogra­ da, sayı 2, s. 48-50. Petrograd, ı 920.

Keep, john L. H. The Russian Revolution: A Study in Mass Mobilizatiotı. Londra, ı976.

Kennan, George F. Soviet- Arnericatı Relations, 19171920. Cilt 2, The Decisiotı to Itıtervene. New York, ı967.

--- "The Sisson Documents." Jourtıal ofModertı His­ tory 28, no. 2 (1956): ı30-ı54.

Khmelevskii, V. P. Severtıyi oblastnoi komitet RKP (b). Leningrad, ı 972.

Klopov, E. V. "Daty zasedanii TsK RKP (b) neobkho­ dimo utochnit' (9 marta ı9ı8)." Voprosy istorii KPSS, ı966, no. 1 1:1 18-119.

Krasnikova, A. V. Na zare Sovetskoi vlasti. Lening­ rad, ı963.

Kowalskii, Ronald I. The Bolshevik Party in Confl ict: Ihe Left Commutıist Opposition of 1918. Pitt­ sburgh, Pa., ı991.

Krukhkovskaia, V. M. Tsentral'naia gorodskaia duma Petrograda v 1917 g. Leningrad, ı976.

Kulyshev, lu. S., and V. I. Nosach. Partiitıaia orgatıi-

zatsiia i rabochie Petrograda v gody grazhdam­ koi voiny. Leningrad, ı 971.

Kutuzov, V. A., V. F. Lepetiukhin, V. F. Sedov, and O. N. Stepanov. Chekisti Petrograda na strazhe revoliutsii. Leningrad, ı987.

Lavrov, V. M. "Krest'ianskii parlament" Rossii (Vse­ rossiiskie s"ezdy sovetov krest'ianskikh depulatav v 1917-1918 godakh). Moskova, ı996.

Leggett, George. The Cheka: Lenin's Palilical Police: The All- Russian Extraordinary Commission for Combating Coutıterrevolutiotı atıd Sabotage.

Oxford ve New York, ı986.

Leonov, S. V. Rozhdetıie Sovetskoi imperii. Moskova, ı997.

Leont'ev, la. V. "Novye istochniki po istorii levoe­ serskogo terrora." In Individualnyi politicheskii terror v Rossii XIX-XX v., s. 139-ı48. Moskova, ı996.

Lewin, Moshe. "More Than One Piece of the Puzzle Is M issing." Slavic Review 44, no. 2 (I 985): 239243.

Lih, Lars. Bread atıd Authority in Russia, 1914-1921.

Berkeley, ı990.

Lincoln, W. Bruce. Red Victory: A History ofthe Rus­ sian Civil War. New York, ı989.

Lindenmeyr, Adele. "The First Soviet Political Tri­ al: Countess Sofi a Panina before the Petrograd Revolutionary Tribunal." Russian Review (Ekim 200ı): 505-525.

Litvin, A. L. Krasnyi i belyi terror v Rossii, 1918-1922.

Kazan, ı995.

Litvin, A. L. ve L. M. Ovrutskii. Levye esery: Prog­ ramma i taktika. Kazan, ı992.

Lur'e, M. "Pervyi s"ezd komitetov derevenskoi bed­ noty soiuza kommun severnoi oblasti, 3-6 no­ iabria ı 9ı8 goda." Kramaia letopis', ı 93ı, no. 4 (43): 5-46.

Maiorov, S. M. Bor'ba Sovetskoi Rossii za vykhod iz imperialisticheskoi voiny. Moskova, ı959.

Malinovskii, lu. P. "K pereezdu TsK RKP (b) i Sovets­ kogo pravitel'stva iz Petrograda v Moskvu (mart ı9ı8)." Voprosy istorii KPSS, ı968, no. 1 1 :99-103.

Mally, Lynn. The Culture ofthe Future: Ihe Proletcult Cult Movemetıt itı Revolutionary Russia 19171922. Berkeley, ı 990.

Mandel, David. The Petrograd Workers and the Soviet Seizure ofPower: From the July Days 1917 to July 1918. New York, ı984.

Mawdsley, Evan. The Russian Civil War. Boston, ı987.

- - - The Russiatı Revolution atıd the Baltic Fleet: War and Politics, February 1917-April 1918. Londra,

ı978.

Mayer, Arno ). The Furies: Violetıce and Terror itı the French and Russian Revolutions. Princeton, N.)., 2000.

McAuley, Mary. Bread and Justice: State and Society in Petrograd, 1917-1922. Oxford, ı991.

Medvedev, Roy A. Ihe October Revolution. New York, ı979.

Melancon, Michael. "The Left Socialist Revolutiona-

Seçilmiş Kaynakça ries and the Bolshevik Uprising." The Bolsheviks in Russian Society, ed. Vladimir Brovkin, s. 5980. New Haven, ı997.

Melgunov, S. P. Krasnyi terror v Rossii. Moskova, ı990.

Milshtein, A. L. "Rabochie Petrograda v bor'be za ukreplenie sovetov (Perevybory Petrogradskogo soveta v iiune ı9ı8 g.)." Rabochie Leningrada v bor'b'e za pobedu sotsializma, s . ı26 -ı68. Mos­ kova-Leningrad, ı963.

Mints, l. l. God /918. Moskova, ı982.

Muranov, A. 1., and V. E. Zviagintsev. Dos'e na mars­ hala: Iz istorii zakrytykh su debnykh protsessov.

Moskova, ı996.

Musaev, V. I. Prestupnost' v Petrograde v /917-1921.

St. Petersburg, 2001.

Nenarokov, A. P., yay. Pervoe Sovetskoe pravitel'stvo, oktiabr' 1917-iul' 1 918. Moskova, 991.

Nevskii, V., ve V. Belov. "Na drugoi den' posle voss­ taniia," Krasnaia letopis', ı922, no. 2-3:309-3ı5.

Nikolaevskii, B. I. "Stranitsy proshlogo: K 80-letiiu L. O. Tsederbaum- Dan." Sotsialisticheskii vest­ nik, ı958, no. 7/8:ı49-ı54.

Nosach, V. I. "Profsoiuzy Petrograda v pervyi god Sovetskoi vlasti." Iz istorii velikoi Oktiabr'skoi sotsialistichskoi revoliutsii i sotsialisticheskogo stroitel'stva v SSSR. V. A. Ovsiakin, yay., s. ı33-

ı54. Leningrad, ı 967.

Ocherki istorii Leningradskoi organizatsii KPSS, part.2, Noiabr /9/7-/945. Leningrad, ı968.

Osipova, T. V. Rossiiskoe krest 'ianstvo v revoliutsii i grazhdanskoi voine. Moskova, 2001.

Ovrutskii, L. M., and A. I. Razgon. "Poniat' dukh 6 iiulia." Otechestvennaia istoriia, ı992, no. 3:4961.

--- "Razbitye nadezhdy: levye sotsialisty- revoliutsi­ onery (internatsionalisty)." lstorii politicheskikh pariii Rossii, yay. A. I. Zeveleva, s. 347-371. Mos­ kova, ı994.

Oznobishin, D. V. "Leninskii svod otvetov mestnykh sovetov na zapros SNK o zakliuchenii Bresisko­ go mira." lstochnikovedenie istorii sovetskogo obshchestva, sayı 2, s. ı89-243. Moskova, ı 968.

--- Ot Bresta do lur'eva. Moskova, ı 966.

Petrov, M. N. VChK- OGPU: Pervoe desiatiletie (na materialakh severo- zapada Rossii). Novgorod, ı995.

Pipes, Richard. Russia under the Bolshevik Regime.

New York, ı993.

--- Three "Whys" of the Russian Revolution. New York, ı995.

Porsheva, O. S. Mentalitel i sotsial'noe povedenie ra­ bochikh, krest'ian i soldaı Rossii v period pervoi mirovoi voiny (/914-mart / 918). Ekaterinburg,

2000.

Potekhin, M. N. Pervyi sovet proletarskoi diktatury.

Leningrad, ı966.

--- Petrogradskaia trudovaia kommuna. Leningrad, ı974.

1

Protasov, L. G. Vserossiiskoe uchreditel'noe sobranie: Istoriia rozhdeniia i gibeli. Moskova, ı997.

Rabinovich, A. "Bol'sheviki i samoubiistvo levykh eserov." Oktiabr'skaia revoliu tsia: Ot novykh istochnikov k novomu osmysleniiu, yay. S. V. Tiu­ tiukin, s. ı88-206. Moskova, ı998.

---"Bol'sheviki, nizy, i sovetskaia vlast': Petrograd, fevral ı9ı7-iiul' 1918." Anatomiia revoliutsii, yay. V. lu. Cherniaev, Z. Galili, L. Haimson, S. I. Potolov ve )u. Scherer, s. 1 16-133. St. Petersburg, ı994.

--- Bol'sheviki prikhodiat k vlasti: Revoliutsiia /917 goda v Petrograde. Moskova, 1989.

--- "Dos'e Shchastnogo: Trotskii i delo geroia Bal­ tiiskogo ll ota." Otechestvennaia istoriia, 200ı, no. ı:6ı-82.

--- "Moisei Uritskii: Robes'per revoliutsionogo Pet­ rograda?" Otechestvennaia istoriia, 2003, no.

1:3-21.

"Popytki formirovaniia mnogopartiino­ go demokraticheskogo sotsialisticheskogo pravitel'stva v ı9ı7 godu v Rossii." Istoriia SSSR, no. 6:191-207.

Rabinovich, S. E. "Bol'sheviki v Krasnoarmeiskikh organizatsii v ı9ı8 godu (Mart-iiun' ı9ı8 g.)."

Krasnaia letopis', ı930, no. 6 (39): 213-230.

Rabinowitch, Alexander. The Bolsheviks Come to Power: The Revolution of 1917 in Petrograd. New York, ı976.

--- "Early Disenchantment with Bolshevik Rule: New Data from the Archives of the Extraordi­ nary Assembly of Delegates from Petrograd Fac­ tories." Politics and Society under the Bolsheviks, yay. Kevin McDermott and john Morrison, s. ı88-206. Londra, ı999.

"The Evolution of Local Soviets in Petrograd, November ı9ı7-june ı918: The Case of the First City District Soviet," Slavic Review 46, no. ı (1987): 20-37.

--- "The Evolution of Local Soviets in Urban Rus­ sia, ı9ı7-ı920: The Case of the Petrograd First City District Soviet." Party, State, and Society in the Russian Civil War: Explorations in Soci­ al History, yay. Diane P. Koenker, William G.

Rosenberg ve Ronald G. Suny, s. ı33-ı57. Bloo­ mington, ı989.

--- "The Shchastny File: Trotsky and the Case of the Hero ofthe Baltic Fleet." Russian Review, no. 58 (Ekim ı999): 37-47.

Radkey, O. N. Russia Goes to the Polis: The Election to the All- Russian Constituent Assembly. Ithaca, N.Y., ı989.

The Sickle under the Hammer: The Russian So­ cialist Revolutionaries in the Earliest Months of Soviet Rule. New York, ı963.

Raleigh, Donald ). Experiencing Russia's Civil War: Politics, Society, and Revolutionary Culture in Saratov, 1917-1922. Princeton, N.)., 2002.

Razgon, A. I. "B. D. Kamkov." In Politicheskaia isto-

439

440

1 Bolşevikler İktidarda riia Rossii v partiiakh i litsakh, s. 228-246. Mos­ kova, ı993.

"Pravitel'stvennyi blok." Istoricheskie zapiski, cilt 1 17, ı989, s. ıo7-ı56.

--- VTsiK Sovetov v pervye mesiatsy diktatury prole­ tariata. Moskova, ı977.

"Zabytye imena. In Pervoe Sovetskoe pravitel'stvo, s. 448-459. Moskova, ı991.

Rigby, T. H. Lenin's Government: Sovnarkom 19171922. Londra, ı979.

Rokitianskii, Iakov, and Reinhard Muller. Krasnyi dissident: Akademik Riazanovopponent Lenina, zhertva Stalina. Moskova, ı 996.

Roliakov, M. "Soiuz kommun Severnoi oblasti." In Khoziaistvo Severo- zapadnogo kraia, ı927, no.

9:1 1-20.

Rosenberg, William G. Liberals in the Russian Re­ volution: The Constitutional Democratic Party, 1917-1921. Princeton, N.)., ı974.

--- "Russian Labor and Bolshevik Power after Oc­ tober." Slavic Review 44, no. 2 (1985): 205-238.

Rupasov, A. I. ve A. N. Chistikov. Sovetsko-fi nliand­ skaia granitsa. 1918-1938. St. Petersburg, 2000.

Sakwa, Richard. Soviet Communists in Power: A Study ofMoscow during the Civil War, 1918-1921.

New York, ı988.

Savitskaia, R. M. "Istochniki o V. I. Lenine po pod­ gotovke i provedenii Il vserossiiskogo s"ezda sovetov." In Velikii Oktiabr': Istoriia, istoriografi ia, istochnikovedenie, s. 2Sı-267. Moskova, ı978.

Schapiro Leonard. The Origin of the Communist Au­ tocracy. Cambridge, ı955.

Serge, Victor. Year One of the Russian Revolution.

Londra, ı992.

Service, Robert. The Bolshevik Party in Revolution: A Study in Organizational Change. 1917-1923.

Londra, ı979.

--- Lenin: A Biography. Cambridge, Mass., 2000.

Shapiro, Leonard. The Origin of the Communist Au­ tocracy. New York and Washington, ı 965.

Shelavin, K. I. "Iz istorii Peterburgskogo korniteta bol'shevikov v ı 9ı8 g." Krasnaia letopis', ı 928, no. 2 (26): ıo6-ı24; ı 928, no. 3 (27): ı46-ı 72; ı929, no. ı (28): 68-88; ı929, no. 2 (29): 24-45; ı929, no. 3 (30): ı20-ı53.

Shoshkov, E. N. Namorsi A . M. Shchastnyi. St. Peters­ burg, 2001.

Shteinberg, Valentin. Ekab Peters. Moskova, 1989.

Simonian M. N. Ego professiia revoliutsiia: Dokumental'nyi ocherk o zhizni i deiatel'nosti N. V. Krylenko. Moskova, ı 985.

Sivokhina, T. A. "Obrazovanie i deiatel'nost' krest'ianskoi sektsii VTsiK." Vestnik Moskovs­ kogo universiteta, ı969, no. 2:13-25.

Smirnov, N. N. Tret'ii vserossisskii s"ezd sovetov. Le­ ningrad, ı988.

Smith, S. A. Red Petrograd: Revolution in the Factori­ es, 1917-1918. Cambridge, ı983.

Sobolev, V. A., yay. Lubianka 2: Iz istorii otechestven-

noi kontrrazvedki. Moskova, ı990.

Sofi nov, P. G. Ocherki istorii VChK. Moskova, ı960.

Spence, Richard. Trust No One: The Seeret Life ofSid­ ney Reilly. Los Angeles, 2003.

Spirin, L. M. Klassy i partii v grazhdanskoi voine v Rossii, 1917-1921. Moskova, ı969.

--- Krakh odnoi avantury (miatezh levykh eserov v Moskve 6-7 iiulia 1918). Moskova, ı971.

Startsev, V. I. Ocherki po istorii Petrogradskoi krasnoi gvardii i rabochei militsii. Moskova-Leningrad,

ı965.

Stites, Richard. Revolutionary Dreams: Utopian Visi­ on and Experimental Life in the Russian Reva/u­ tion. New York ve Oxford, ı989.

Suny, Ronald Grigor. The Baku Commune: Class and Nationality in the Russian Revolution. Prince­

ton, N.)., ı972.

Swain, Geolfrey. "Before the Fighting Started: A Dis­ cussion on the Theme of'The Third Way.' " Revo­ lutionary Russia (Haziran ı99ı): 210-234.

--- "The Disillusioning of the Revolution's Prae­ torian Guard: The Latvian Riflemen, Summer­ Autumn ı9ı8." Europe- Asia Studies sı. no. 4 (1999): 667-689.

--- The Origins of the Russian Civil War. Londra ve New York, ı996.

--- "Vacietis: The Enigma of the Red Army's First Commander." Revolutionary Russia, Haziran 2003, s. 68-86.

Tiutiukin, S. V. Menshevizm: Stranitsy istorii. Mos­ kova, 2002.

Tucker, Robert C. Stalin as Revolutionary. Norton, ı973.

Ullman, Richard H. Anglo- American Relations, 1917-1921. Cilt ı, Intervention and the War. Prin­ ceton, N.)., ı961.

Uralov, S. G. Moisei Uritskii: Biografi cheskii ocherk.

Leningrad, ı 962.

Vladimirova, V. God sluzhby 'sotsialistov' kapitalis­ tam. Moskova-Leningrad, ı927.

Volkogonov, Dmitri. Lenin: A New Biography. New York, ı944.

Von Geldern, james. Bolshevik Festivals, 1917-1920.

Berkeley, ı 993.

Von Hagen, Mark. Soldiers in the Proletarian Dicta­ torship: The Red Army and the Soviet Socialisı State, 1917-1930. Ithaca, N.Y. ve Londra, ı990.

Wade, Rex A. Red Guards and Workers' Militias in the Russian Revolution. Stanford, ı984.

--- The Russian Revolution, 1917. Cambridge, 2000.

Wheeler- Bennett, john W. Brest- Litovsk: The For­ golten Peace, March, 1918. Londra, ı938.

Wildman, Allan K. The End of the Russian Imperial Army: The Road to Soviet Power and Peace. Prin­

ceton, N.)., ı987.

Wood, Elizabeth A. The Baba and the Com rade: Gen­ der and Politics in Revolutionary Russia. Bloo­ mington, ı997.

Zdanovich, A. A. "Latyshskoe delo: Niuansy raskr-

Seçilmiş Kaynakça ytiia 'zagovora poslov' " Voennoistoricheskii zhurna/, 2004, no. 3:25-32.

Otechestvennaia kontrrazvedka,

1914-1920.

Moskova, 2004.

Znamenskii, O. N. Vserossiiskoe uchreditel'noe sob­ ranie: Istoriia sozyva i politicheskogo krusheniia.

Leningrad, ı 976.

Referans Eserler Acton, Edward, Vladimir Cherniaev ve William G. Rosenberg, yay. Critica/ Companian to the Rus­ sian Revolution, 1914-1921. Bloomington, ı997.

Deiateli SSSR i revoliutsionnogo dvizheniia Rossii, entsiklopedicheskii slovar' granat. Moskova,

ı989.

Institut marksizma- leninizma pri TsK KPSS. Vladi­ mir Il'ich Lenin, Biografi cheskaia khronika. Cilt 5, 6. Moskova, ı974-ı975.

Liubimov, I. N. Revoliutsiia 1917 goda: Khronika sobytii. Cilt 6, Oktiabr'-dekabr'. Moskova, ı 930.

Politicheskie partii Rossii konets XIX-pervaia Iret' XX veka: Entsiklopediia. Moskova, ı996.

Sankt- Peterburg: Entsiklopediia. St. Petersburg-Mos­

kova, 2004.

1

Sankt- Peterburgl Petrograd! Leningrad: Entsiklope­ dicheskii spravochnik. Moskova, 1992.

Volobuev, P. V., baş editör. Politicheskie deiateli Rossii 1917. Moskova, ı 993.

Diğer Materyaller Boniece, Sally A. "Mariia Spiridonova, 1894-1918: Perninine Martyrdom and Revolutionary Mythmaking." Doktora Tezi, Indiana Üniversi­ tesi, Bloomington, 1995.

Shkarovskii, Mikhail. "Beskrovnyi miatezh." Yayın­ lanmamış taslak.

441

DiZiN Aaland Adaları 236, 404 Abramoviç, Raphael 56, 176, 253 "Acilen Ayrı ve İlhakçı Bir Barış Antlaşması lmzatanması Meselesi Üzerine Tezler" (Lenin) 149 Adalet Halk Komiserliği 98, 430 Ad mi ralteyski bölgesi 322, 427 AKDK 17, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 84, 390 Aldanov, Mark 318, 424, 435 Aleksander Makine Imalat Tesisi 194 Aleksandroviç, Viyaçeslav 100, 286, 288 Aleksandrovski Harp Akademisi 288 Alekseyev, Gen. Mikhail 73, 88, 109, 240, 305, 310 Aleksinski, Grigori 308, 422 Algasov, Vladimir 394, 397 Alman Büyükelçiliği 285, 286, 290, 3 1 1 Alman işgali 148, 163, 164, 187, 198, 2 16, 235, 238, 248, 267 283, 305, 329 ' Alman taarruzu 165-167, 169, 170, 172, 184, 186, 189, 194, 195, 209, 221 Alter, Aleksander 253, 41 O Altfater, Vasili 173 Altıncı Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi 22, 61, 198 Altman, Natan 366 Amfiteatrov, Aleksander 308, 309 Anayasacı Demokratlar (Kadetler) bkz. Kadetler Andreev, Nikolay 285, 286, 288 Andreeva, Maria 331, 332, 346, 347, 348, 351, 354 Anosov, Vsevolod 417 Antonov·Ovseenko, Vladimir 73, 143, 173, 186, 390, 406 Antseloviç, Nau m 346, 347, 354, 355, 358, 367 Arehangel 201, 238, 387, 422 Argunov, Andrey 109 Arsenal tesisleri 248 Artamonov, Konstantin 412, 413 Artem, Fedor Sergeev 150, 156 Askeri Devrimci Komite (ADK) 17, 28, 30, 40-42, 45, 57, 60, 62, 70, 75, 76, 84, 85, 89, 92-97, 107, 374, 384, 394 Askeri Işler Halk Komiserliği 405 Astorya Oteli 19, 314, 317, 321 Avanesov, Varlaam 62 Avilov, Boris 37, 38, 39, 390 Avilov, Nikolay Avksentiyev, Nikolay 47, 98 Avusturya 140, 141, 152-154, 157-160, 162, 166, 176, 362, 368 Bakayev, Ivan 3 1 1, 315 Baltık Filosu l l , 19, 24, 108, 1 15, 165, 203, 213, 235237, 239-242, 244, 255, 330, 338-342, 352, 356, 360, 362, 376, 379, 382, 383, 388, 413, 423, 431 Basın Komiserliği 291, 307

Bazarov, Vladimir 53, 90 Beilin, Aleksander 253 Belarus 184 Benckendorff, Maria (Moura) 161, 162, 294, 324, 325, 327, 420 Berg, Efrem 17 4 Berzin, Albay Eduard 324 Berzin, Yan 35, 52 Beyaz Haç 190 Beyaz Terör 330, 422 I. Dünya Savaşı 139, 236 Birinci Tüm-Rusya Çeka'lar Konferansı 271, 407 Blagonravov, Georgi 107, 1 1 1, 1 1 3 Blum, A . A . 45, 46 Blumkin, Yakov 285, 286, 288 Bogdanov, Bori s 225, 410, 41 1, 435 Boki, Gleb 54, 1 54, 182, 215, 321, 322, 329, 331, 335, 424, 425 Bolşevik Merkez Komitesi Petrograd Bürosu 216, 219, 257, 268, 271, 272, 430 Bolşevik Moskova Obiastı Bürosu 407, 430 Bolşevik Parti 14, 21·23, 25, 26, 43, 48, 61, 69, 71, 72, 92, 108, 126, 130, 131, 186, 187, 194, 196, 198, 200, 205, 208, 209, 2 17, 226, 250, 256, 262, 275, 282, 291, 296, 298, 299, 3 1 1, 332, 336, 348, 363, 371, 375, 376, 377, 386 Bolşevik Parti Merkez Komitesi 23, 26, 43, 131 Bolşoy Tiyatrosu 283, 287, 288 Borisenko, N. K. 252 Borizevski 215 Borman, Arkadi 3 1 1 , 423, 435 Bortnovski, Bronislav 326 Bonç-Brueviç, Vladimir 95, 109, llO, 113, 123, 167, 203 Boyce, Komutan Ernst 313, 326, 425 Bölgelerarası Konferans 191, 230, 231, 233, 254, 272 bölgesel Sovyetler 217, 220, 221, 230, 231, 237, 246, 248, 254, 255, 262, 270, 291, 300, 301, 349, 352, 360, 370, 371, 372, 375, 376, 380, 414, 420 Bramson, L. M. 98 Brest-Litovsk antiaşması 14, 121, 1 39, 141, 142, 148, 1 55, 157, 159, 160, 169, 182, 195, 208, 220, 239, 255, 277, 309, 424 Britanya Dışişleri Bakanlığı 239 Britanya Gizli Istihbarat Servisi 313 Bronski, Meçeslav 171 Bruşvit, Aleksander 204 Bryant, Louise 128 Bubnov, Andrey 52, 57, 171, 178, 182, 390, 433 Budapeşte 1 53, 362 Buharin, Nikolay 86, 102, 122, 126, 151, 155-157, 167, 168, 171, 177, 178, 181- 183, 188, 196, 197, 199, 200, 400, 406, 407, 430 Bulgaristan 1 58, 160

D iz i n Cartridge fabrikası ı9,233 Cerjinski, Feliks S7,93,98,99,ıoo,108,ısı,ı78,

1

Geçici Halk Konseyi 46,47,S6 Geçici Hükümet 28,30,32,40,44, 10S,126, 389

ı82,ı89,2ı4,270-273,286,288,307,3ı8,3ı9,

Geller, Semen 326,328

324,326,328,4ı7,430

genel grev ısı,229,230,248,2Sı,252,253,256,309,

Cromie, Albay Francis ı6ı,ı62,23S,236,239,294,

378,387

3ıı,3ı2,313,324-328,382,387,403,4ı2,422,

Gessen, Sergey 29ı

423,433,436

Gıda Arzı Halk Komiserliği 270

Çeka ı6ı,ı62,ı90,2ı6,220,240,270,27ı,272,273,

277,28S,294,309,3ı2,3ı4,3ı7,320,322,324,

gıda tedariği müfrezeleri 332,378,380,38ı,386 Glebov, Nikolay 227

326,327,33ı,332,334,33S,336,337,382,409,

Golos trudovogo krest'ianstva 279

4ı7,426

Gorbunov, N. P. ı67,390,39ı,435

Çek Lejyonu 240,30S,310,386 Çerepanov, Donat 286 Çereteli, Irakli 98,ı26,ı27,ı28,130 Çernov, Viktor ı6,47,88,98, lOS,ı23,124,ı2s. 126,

ı27,ı28,13ı,133,400

Gorki, Maksim 90,120,245,33ı,389,432 Gönüllüler Ordusu 73,240,305,330 Grenard, Albay Perdinand 327,328 Grigoriev, K. F. 225,229 Gusev, Sergey 75,76,3ı5,39ı,438

Çiçerin, Georgi B. ı67,ı76,286,290,322

Gürcistan ı28, 176,329

Dan,Fedor 38,4S,98,389,390,439

Halkçı Komünistler 296

Delegeler Sovyeti ı70,ı7ı,334,377,4ı6, 422 Delo naroda 249,39S,398,43ı

Demokratik Devlet Konferansı 24,2S,26,10ı Denike, Yu ri ı28,22S,40ı,4ıO,43S Denikin, Gen. Anton 73,240,30S,3ıı Deniz Kuvvetleri Komutanlığı ı9,239,3ı2 Devrim Mahkemeleri 22ı Dibenko, Pavel ı44,ı67,ı68,207,390 Dingelştedt, Fedor ı46, ı93,ı94 Donanma Işleri Komiserliği 236 Don bölgesi 73,88,240 Dukes, Paul 327 Edinstvo 2S3,422,43ı

Efremov, Lavr 132 Egorova, Z. 2SO,28ı,422 Ekim Devrimi ıı,ı2,ı4,2ı,3ı,32,7S,89,ıoı,129,

ı48,3ı8,343,3SS,3S7,37S Ekim Kutlamaları Hazırlık Komisyonu 3SO Emekçi ve Sömürülen Halkın Hakları Bildirgesi ı03 Emek Sarayı ı9,347,348,3SS,3S6,362,367,368,427 Eremeev, Aleksey 3S9, 406,430,43S Eremeev, Grigori 243,244 Eremeev, Konstantin ı8S

Halkçı Sosyalistler 43,84 Halk Komiserleri 13,ı7,35,393,397,409, 430 Halk Komiserleri Konseyi (Sovnarkom) ı3,ı7,35,

430 Halk Ordusu 30S,330 Hall, Ami ral Reginald 16ı, 425 Hall, Harold Trevenen 325,326,423 Haritonov, Moisey ı4ı,307,315,344 Hoffman, Gen. Max ı57,ı58,403,435 Hükümet Basımevi 19, ıo6, ll 7,383,4ı4,43ı Ilımlı Bolşevikler ı4,24,30,32,3S,38,39,46,48,50,

55,57-60,62,63,64,67, IOO-ı02,1ı4,ı22,ı36, 139,373,374,385 ılı mlı sosyalistler ı8ı,4ı7 Ino Kalesi 236,237,238,242,255,258,259,267,295,

311,386,4ı2 ııkina, Anna 250 Izhorski tesisi 228,243 Izmailoviç, Aleksandra 283,397 lzmailovski Alayı ı9,186 lzvestiia Kronshtadtskogo Saveta 185,204,22ı,263,

275,3S7,390-394,397-399,403-406,408,4ıo, 4ı2,4ı4,4ı6,425,428,432,433,436

Estonya ı68,ı76,23S,237

Içişleri Halk Komiserliği 93,336,430

Evdokimov, Grigori ı40,ı4ı,36S

iç savaş 5ı,55,90,213,240,248,2Sı,253,305,338 Ikinci Baltık Filosu Müfrezesi isyanı 342

Fedorov, G. F. ı67,393,4ı4, 4ıS,433

Ikinci Enternasyonal 355

feminizm 2SO,2Sı

Ikinci Kent bölgesi 364,394

Fenigştayn, Yakov 20ı,202

Ikinci Kent Bölgesi 430

Filippov, Aleksey 271,4ı7

Il. Nikolay 2ı,387

Filonenko, Maksimilyan 326

Işçi-Köylü Üniversitesi 370

Finlandiya 2S,26,ııo,ı48,ı54,ıs7,ı68,ı76, 20ı,

!talya ı42,362

23S,236,237,3ıı,3ı3,327 Fishman, Yakov 2S8,2S9,260,26ı,262,263,286,

lti!afDevletleri 37,139 Ittifak Devletleri 139-ı43,ı 46, ı48, 385,387

40S Flerovski, Ivan 242,24S,340,34ı

Kadetler 2ı,40,79,80,82-85,90,ı22,125,ı44,ı90

Fraksiyonlar Arası Komisyon ıos

Kadınlar Için Eşit Haklar Ligi 79,432

Francis, David ı6ı,ı62,20ı,23S,403,436

Kaiurov, Vasili 26S,269

Fransa ı40,ı42,ıS4,ı64,240,323,362

Kalamatiano, Xenophon 327,328,437

Fruntov, Ilya 340,342

Kaledin, Gen. Aleksey 73,88,89,109,ı86,ı90

443

444

Bolşevikler iktidarda

Kalinin, Mikhail 215 Kamenev, Lev 22, 24, 26, 27, 29, 3 1 , 35-40, 44, 45, 46, 47, 50, 51, 52, 53, 55, 56, 57, 61, 62, 64, 89, 100102, 121, 139, 143, 152, 164, 404, 430 Kamkov, Boris 30, 43, 55, 60, 67, 87, 179, 180, 188, 197, 205, 206, 275, 284, 286, 342, 389, 393, 406, 439 Kannegisser, Leonid 316, 317, 318, 424 Kapelinski, Naum 30 Karadeniz Filosu 338, 340 Karakhan, Lev 196 Kara Yüzler 320, 361 Karelin, Vladimir 38, 53, 56, 66, 87, 90, 99, 105, 133, 135, 144, 162, 163, 165, 173, 264, 266, 267, 280, 284, 286, 397, 419 Kats, Ekaterina 86 Kazaklar 73, 240 Kazan 19, 306, 344, 408, 410,418,419, 424, 433, 436, 438 Kerenski, Aleksander 28, 29, 36, 38, 40, 41, 43, 46, 48, 60, 68, 73, 75, 1 27, 128, 186, 252, 3 17, 385 Kışlık Saray 19, 28, 29, 30, 42, 73, 351, 354, 369, 427 Kıyıma Karşı Mücadele Komitesi 107, 109 Kızıl Muhafızlar 76, 84, 106, 1 12, 1 17, 1 18, 120, 154, 173, 193, 220, 221, 228, 253, 362, 393 Kızıl Ordu 160, 164, 166, 173, 187, 188, 190-193, 195197, 209, 213, 220, 221, 228, 230-232, 237, 243, 246, 266, 269, 286, 288, 293, 305, 310, 3 1 1 , 3 14, 317, 321, 324, 330, 332, 333, 336, 337, 338, 345, 346, 348, 350, 35 1, 353, 355, 360, 362, 363, 365, 376, 377, 378, 380, 381, 386, 387, 388, 405, 406, 409, 411, 413, 420, 421, 428 Kızıl Petrograd 204, 210, 214, 353, 357, 359, 368, 382, 383 Kızıl Terör 14, 222, 256, 270, 305, 3 14-316, 320-325, 328, 329, 331, 332, 334, 335, 337, 343, 344, 359, 38ı, 382, 387, 42ı, 422, 424 Kokoşkin, Fedor 128 Kokovtsev, Vladimir 308, 309, 422, 423, 435 Kokşarova, E. K. ı67 Kolçak, Am iral Aleksander 305 Kolegayev, Andrey 89, 96, 97, 105, ı44, 396 Kolerayla Mücadele İçin Acil Durum Komisyonu 254 Kollontay, Aleksandra 78, 79, 89, ı44, ı67, ı82, 207, 249, 250, 25ı, 409 Kolpinski bölgesi 74, 75, ı ı2, 394, 43ı Kommunist ı97, 208, 209, 2ı6, 263, 404, 405, 407, 409, 432, 433 Kornilov, Gen. Lavr 24, 25, 28, 73, 88, 89, ıo9, 186, 240, 261, 274, 277, 378 Kornilov, Nikolay (Kiril Korenev) Korsak, Anton 233, 234, 315 Kossior, Stanislav 147, ı5ı, 154, 182, 201, 202 köylü Sovyetleri 39, 65, 88, 93, 266, 28 1, 341, 350, 385 Köylü Vekilieri Sovyetleri Kongresi 67, 103, 1 ı8, ı35, 136 Krasikov, N. 29ı Krasin, Leonid 47 Krasnaia gazeta ı53, 161, ı97, 202, 251, 267, 323, 324, 359, 361, 369, 403, 404, 408, 409, 4ı0, 4ı3, 4ı4, 416, 42ı-424, 428, 429, 432

Krasnov, Gen. Petr 41, 42, 43, 45, 48, 72, 76, 240, 305, 3 ı l , 330, 385 Krestinski, Nikolay 178, ı82, 200, 2ı6, 220, 22ı, 26ı, 272, 277, 3 ı 5, 38ı, 409 Krilenko, Nikolay 64, ı40, ı44, ı45, 1 57, ı58, ı70, 173, ı74, ı79, 184, ı85, 390, 402, 406 Kronştad Ayaklanması ı8, 1 1 5, 13ı, 204, 221, 236, 237, 239, 245, 247, 255, 295, 296, 30ı, 3ı ı, 314, 322, 338-340, 352, 4ı2, 4ı3, 43ı, 432, 434 Krupskaya, N. 203 Kuban 73, 240, 305, 3 ı ı Kukiin, Aleksander ı 95 Kulberg, Avgust 34ı Kurucu Meclis 17, 2-24, 36, 37, 40, 44, 58, 72, 76, 77, 79-84, 86-88, 90, 92, 95-98, ıoo- ı ı4, ı ı6-122, 124ı26, ı29-136, 149, ı63, ı74, 233, 242, 243, 247, 248, 275, 305, 373, 376, 385, 395, 3%, 400, 430 Kurucu Meclisi Savunma Birliği (KMSB) ı 7, ı 9, 84, 98, 99, 105 Kurucu Meclis Üyeleri Komitesi (Komuç) Komuç ı 7, 305, 305 "Kurucu Meclis Üzerine Tezler" (Lenin) ı 02 Kustodiyev, Boris 366 Kutler, Nikolay 308, 309 Kuzey Bölgesi Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi (SNKhSR) 17, 300 Kuzey Komünleri Birliği 357 Kuzey Komünü 257, 261, 273, 275-277, 291, 307, 322, 330, 335, 336, 342, 350, 35 1, 357, 365, 379, 386, 415 Kuzey Obiastı Komün 422 Kuzey Obiastı Komünler Birliği 261, 430 Kuzey Obiastı Merkezi Yürütme Komitesi 261,262,273 Kuzey Obiastı Sovkom 262, 268, 270, 27-274, 276, 277, 306, 3 1 1 , 3 14, 3 1 5, 31 7, 320, 321, 330, 345, 356, 357, 368, 372, 375, 378-381, 386, 414, 416, 417, 430 Kuzey Obiastı Sovyetler Kongresi 258, 261, 262, 267, 277, 314, 3 15, 387, 409 Kuzmin, Nikolay 294, 307, 308, 3 15, 422 Kühlmann, Richard von 157, 158 Larin, Yuri 22, 61, 62, 63, 64, 101, 102, 139, 393 Laşeviç, Mikhail l l l , 1 12, 160, 173, 198, 215, 257, 307, 3 1 1 , 3 1 5, 409, 415, 417 Latsis, Martin 94, 95, 276, 397, 399, 416, 419, 433 Lenin, Vladimir İlyiç l l, 14, 22, 23, 25-29, 31, 32, 35-41, 43-66, 68-70, 73, 75, 82, 83, 85, 87, 89-91, 93- 95, 97-103, 109, 1 10, 1 13, 121- 123, 125, 126, 1 28, 131-136, 139, 140, 143-159, 162, 165-185, 196-200, 203, 205, 206, 208, 2 10, 2 13, 217, 237-240, 258, 260, 263-269, 273, 276-278, 281 -284, 286-288, 290, 300-302, 306, 307, 3 1 1 , 318-324, 326, 328, 335, 343-345, 357, 365, 368, 370, 373, 374, 377, 379-381, 383, 385-390, 392398, 400-406, 412, 415, 416, 418, 419, 421, 422, 424, 428, 430, 431 ' 433-438, 440, 441 Letonya Piyade Alayı 108, 286, 287, 288 Levinson, Mikhail 174, 187, 405

Dizin Lieber, Mikhail 38 Likhach, Mikhail ı80, ı8ı, 206 Lilina, Zlata 26ı , 365 Lindov, Gavril ı80, ı81 Lisaneviç, Grigeri 24ı, 242, 244, 24S Lisovski 3ı S, 36S Liteinyi bölgesi 352, 3S8, 431 Litovski Alayı ı87 Litvanya 142, ı-B, ı60, ı85, 203, 329 Litvinov, Maksim 327 Lockhart, Robert Bruce 89, ı6ı, 309, 3ıO, 3 ı3. 324, 325, 327, 328, 382, 403, 420, 423, 424, 425. 43 ı, 435, 436, 437 Lockhart Komplosu 324, 42S Lomov, Georgi ı3ı, ı49, ısı, ı s6, ı7ı, ı78 Lozovski, Solomon 22, S8, 62, 63, ı22, ı 3 ı . ı35. ı39, 430 Lunaçarsk.i, Anateli 22, 29, 47, SO, sı, S2, 89. ı +ı. 18ı, ı88, 201 , 2ı 5, 24ı, 243, 26ı, 346, 347, 352. 353, 357, 36 1, 364, 36S, 367, 368, 369, 390, 409. 42�

Macaristan ı40, ı4ı, ıs3, ı s4, ıs7, ıs8, ı 59, ı62, ı76, 362

Malitski, A. 56, 39 ı Malkin, Bori s 45, 46, SS Marne Muharebesi 290, 379 Martov, Yu ri 29, 30, 4S, 46, ıs3, ı64, ı80, ı8 1, 206, 389

Menşevik-Enternasyonalistler 23, 27, 29, 63, 373, 389 Menşevikler 25, 29, 40, 44, 46, sı, 54, S- S9, 78, 80, 82, 83, 85, ı22, ı74, ı78, ı97, 206, 224, 225, 242, 2-F, 248, 275, 282, 289, 387, 389, 39ı, 414, 4ı9 Menşevik Merkez Komitesi 44, 46, 430 Menşevik San.ınmacılar 84, 88 Menzhinsk.i, \'iyaçeslav 77, 2ıs Merkezi Gıda Arzı Kurulu 26S Merrin , John 327 Mihailovsk.i Topçu Akademisi ı9, ı90, 309, 423, 43ı Milyukov, Pavel 80, 88 Milyutin, Vladimir 22, S7, 62, 10ı, ı02, 390 Minor, Osip ı32 Mirbach, Kont Wilhelm 28S-288, 290-293, 297, 298, 301 , 302, 30S, 309, 3ı2, 3ıs, 363, 379, 387, 4ı9, 423, 438 Moskova Sovyeti SO, 322, 347, 3S7 Mstislavsk.i, Sergey ı27, ı28, ı30 Muralov, Ni kolay 287, 288 Muranov, Matvey S7, ı 56, 412, 439 Muraviyev, Mikhail 42, 6ı, 62 Muravyev, Evdekim 87 Münih 384, 423, 436, 437

Narva bölgesi ı 9, 2SO, 430, 407 Nashe slovo 4 ı 8, 432 Naumov, Ivan ı6, ı46 Nevski bölgesi ı9, 74, 88, 1 1 2, 1 1 S, ı ı7, ı ı9, ı67, 22S, 229, 243, 244, 248, 292, 293, 294, 34ı , 3S4, 3SS, 3S8, 367, 369, 4ı2, 430 Nevski, V. I. ı67

1 445

Nikolayevski, Boris ı8, ı9, 30, 203, 236, 347, 3S2, 366, 430

Nogin, Viktor 22, 27, SO, sı, S4, S7, 62, 63, 64, 10ı, 390 Noulins, Joseph 20ı Novaia zhizn ı20, 130, ın, 24S, 248, 2S2, 389, 390, 392, 393, 39S-397, 399-40ı, 404, 40S, 408-4ıO, 4ı3, 414, 416, 4ı7, 420-423, 432 Novoderevenski Bölgesi ı88, 430 Novye vedomosti 202, 307, 308, 309, 403, 404, 408, 409, 4ı0, 4ı2, 4ıS, 416, 417, 422, 432 Novyi Lessner makine imalat lesisis 19, 323, 330

Obolenski (Osinski), Valerian ı44, 207 Obukhov bölgesi ı9, 47, S6, 106, 1 ı7, ı ı9, 213, 227, 230, 242, 243, 244, 24S, 248, 2S6, 387, 391 , 412

Obukhov çelik ve teçhizat fabrikası 106 Oganovski, Nikolay 10S, 124, ı27, 1 28 Okhrana 97, ıo8, 416 Okhtinski bölgesi ı9, 7ı, 74, ı ı2, ı91, ı92, 394, 403, 406, 413, 430

Oksiuz, A. F. 346, 347, 3SO Olminski, Mikhail 334, 33S Onipko, Fedot ı06, 398 Orman İşçileri Sendikası 188, 430 Osinsk.i, Valeri (V. V. Obolenski) ı44, ı49, ıs7, 207 Pages Okulu 19, ı87, 290, 29ı, 293, 294, 29S, 420, 42ı Paris Komünü 214, 34S Pereltsveig, Vladimir 190, 317, 318, 407, 423 Pervukhin, Yevgeni 216, 2S4, 261 Peterhof Bölgesi Sovyeti ı87, ı89, 348, 430 Peters, Yakov ıo8, 399, 42S, 434, 436, 440 Peter ve Paul Kalesi ı 9, 29, 1 13, 326, 342, 346, 360, 362 Petrograd Askeri Bölgesi ı 8S, ı 90, 2 ı S, 40S, 4 ı 7 Petrograd Bolşevikleri Kent Konferansı ı ı, ı4, S3, 78, ı64, ı82, 208, 2ı-2ı7, 24S, 247, 2SO, 2S6, 262, 277, 278, 299, 3ı ı, 332-33S, 337, 344, 34S, 3S9, 37S, 377, 378, 380, 381, 382, 383, 384, 386 Petrograd Çekası (PÇeka) 21S, 2ı6, 220, 221, 224, 261, 262, 270-273, 294, 29S, 307, 308, 310, 3ı4, 3ıs, 3ı7, 3ı8, 320-322, 324, 326, 328, 329, 33ı, 335, 337, 34ı343, 372, 37S, 382, 387,409, 410, 406, 417, 424, 425

Petrograd Fabrikaları ve Tesisleri Delegeleri Olağanüstü Meclisi (DüM) 17, 222-230, 232, 242-243, 246-248, 2S1-2S3, 255, 256, 267, 273, 275, 309, 322, 377-379, 386, 387, 394 Petrograd garnizonu ı ı, 4ı, 76, 82, ıo8, 376, 406 Petrograd'.ın Devrimci Güvenliği İçin Komite 22ı, 26ı , 270, 272, 4 ı6, 4 ı7, 430 Petrograd'ın Devrimci Savunması İçin Komite ı75, ı85, ı87, ı88, 190, ı95, 405, 430

Petrograd'ın Güvenliği için Acil Durum Komisyonu 109, 399

Petrograd'ın Tahliyesi İçin Acil Durum Komisyonu ı84, 214

Petrograd İşçi Komünü 17, 2 ı3, 2ı4, 386, 430 Petrograd İşçi Komünü Sovkoın'u (PiK-KK) 17, 2ı32ı6, 2ı8-223, 237, 255, 258, 26ı , 262, 306, 307, 3ı4, 375, 386, 409, 4ıs

446 1

Bolşevikler Iktidarda

Petrograd Kent Duması 40, SS, 67, 70, 7ı, 7S, 83, 9ı, 96, 374, 390, 39ı, 395 Petrograd Köylü Vekilieri Sovyeti 43 Petrograd Sendika Konseyi 43, S2, S8, ı88, ı94, 246, 3ı4, 329, 368, 43ı Petrogradskaia pravda 226, 406, 409, 4ı-413, 42-424, 426, 427, 429, 432, 43S Petrograd Sovyeti 13, 2ı, 24, 27, 28, 40, 70, 7S, 8S, 9S, 97, ı07, ı08, ı ıo, ı ı ı. ıss. ıss. ı97, 2ı4-2ı7, 227, 230, 23ı, 234, 237, 243, 246, 248, 249, 2Sı, 2S4, 2S6, 262, 268-270, 274, 27S, 29S, 307, 308, 3 ı ı . 320, 32ı, 334, 337, 342, 34-347, 3SO, 3Sı, 3S6, 3S7, 3S9, 360, 36S, 371, 374, 375, 380, 38ı, 387, 399, 407-409, 42ı, 427, 430, 43ı, 432 Petrograd Sovyeti Devrim Mahkemesi Soruşturma Komisyonu 399, 430 Petrograd Sovyeti Gıda Arzı Komisyonu 268 Petrov, S. P. 322, 323, 330, 343, 366, 439 Petrovski, Grigori 276, 277, 288, 289, 29S, 330, 357 Piatakov ı7ı, ı78, 406 Plehanov, Georgi 422, 43ı Podvoyski, Nikolay l l3, ı44, ı67, 287, 288, 400, 406, 430 Polanya ı39, ı42, ı43, ıS4, ı60, 329 Polukarov, Ivan ı os, ıs9, 27 ı, 407 Poole, Gen. Frederick 3ıO, 3ı2 Popov, Dmitri 286, 287, 2S8 Porokhovski bölgesi 274, 4ı7, 430 Pozern, Boris 2ı6, 26ı, 3ı4, 36S Pravda 78, SS, 103, 13S, ı42, ı ss, ı96, 237, 263, 279, 36ı, 39S, 396, 40S, 406, 407, 426, 432, 434 Proleter Kültür Birliği (Proletkult) 347 Proşyan, Proş S6, 86, ı24, ı29, ı67, ı73, 26ı, 270, 27ı, 273, 276, 277, 284, 286, 28S, 292, 3ıs. 379, 3S ı, 397, 4ı6, 4ı 7, 4ı9 Puçkov, A. 1. 26S, 266 Pumpianski ı26, ı 2s, 130, 13ı, 1 32, ı63, ı64 Putilov fabrikası/tesisi ı9, S6, 243, 267, 4ı ı, 42ı, 430, 43ı Raboçaya gazeta SO Raboçi i soldaı 47, SS, 9S Rabotnitsa SS, 78, 79, 249, 2SO, 2Sı, 333, 392, 39S, 432

Radek, Karl ı40, ı4S, ı62, ı70, ı71, ı73, ı79, ı96, 209, 2 ıo. 2S2, 430 Raskolnikov, Fedor S9, ı 22, 13ı, 1 32, ı79, ı ss, 24ı, 400, 40ı, 436 Raviç, Sarra ı46, ı47, ıs4, ıs2. 26S, 3ı s. 336, 337, 357, 365 Reed, John ı2s Reilly, Sidney 313, 324, 327, 32S, 403, 423, 436, 440 Rikov, Aleksey 22, 27, 47, sı, S2, S4, S7, 6ı, 62, 93, ıoı, ıo2, 390 Rivkin, Grigori 206 Riyazanov, David 22, 27, 4S, 47, sı, S2, 56, SS, 6ı, 64, 10ı, ıo2, ı22, 13ı, 134, ı3S, 139, ı73, ı s2, ıss. ı94, 200, 226, 322, 329, 33ı, 332, 335, 36S, 39ı.

393, 407, 427 Rodiçev, Fedor SS Rozanov, Vladimir 98 Rozhdestvenski Bölgesi ı 9, ıS7, 430

Rozvozov, Aleksander 23S Rus Halkı intikam Tugayı 271, 322 Sablin, Georgi 286 Sağlık Halk Komiserliği 330 Sağ Sosyalist Devrimci Parti 6S, 82, 87, ı os, ı09, ı ı o. ı ı ı, ı22, ı n. ı2S, 1 33, ı9o, 27ı, 313, 320, 32ı, 322, 332, 360, 36ı, 393, 40ı, 4ı4, 4ı9 Samoilova, Konkordia 79, 248, 249, 2SO, 2S ı, 434 Savinkov, Boris 3 ıO, 32S, 4ı9 Scale, john 42S Semenovski alayı ı9, ıo6 Semkov, Sernon ı46 Sestroretsk silah fabrikası 22S Severnaia kommuna 275, 357, 36ı, 413, 4ı4, 4ı7, 42ı, 422, 423, 424, 42S, 426, 427, 42S, 429, 432, 434 Severov-Odoevski, Afanasi ı 3 ı Shchastny, Başarn ira! Aleksey 23S, 236, 237, 240, 24ı, 242, 244, 24S, 2SS, 27S, 299, 306, 3S2, 379, 4ı2, 43ı, 439 Skobelev, M. 9S, 1 19 Slutski, Anton S ı, 52, S4, 74, ı 40, ı 74, ı SS Smirnov, Aleksey 227, 22S, 2S2, ı 7S, 397, 402, 4ı4, 440 Smirnov, Ni kolay ı6 Smirnov, Vladimir ı 71, 207 Smolni ı9, 2S, 39, SS, 97, 9S, ı02, ı ı- ı ı3, ı ı6, ı42, ı6o, ı62, ı73, ı ss. ı89, ı92, 244, 262, 29ı, 292, 29S, 306, 3ı4, 335, 347, 34S, 3SS, 36ı, 363, 364, 36S, 366, 367 Sokolnikov, Grigori 4S, 47, S7, 102, ı SO, ı S6, ı S7, ı77, ı7S, 430 Sokolov, Boris ı06, ıo7, 39S, 39S, 436 Sol Komünistler ı49- ı 54, ıs6, ıs9, ı69, ı73, ı77, ı78, ıso. ısı. ı s3, ı96, ı97, ı99, 204, 2os. 207, 208, 2ı0, 2S7, 263, 282, 30ı, 3S6, 406 Sol Sosyalist Devrimci Parti ı4, 2S, 3S, 3S, 39, 42, SS, 63, 6S, 66, 7S, S2, S6, S9-9ı, 93-99, ıo3, ı ı o. ı23- ı26, ı29, 130, 13S, 136, ı s2, ı s3, ı60-ı62, ı6S- ı72, ı7S, ı7s-ıs3, ıs7, ı93, 20ı, 203-20S, 207-209, 2 ıs, 224, 22S, 230-234, 246, 247, 249, 2Sı, 254-264, 267-269, 273-302, 339, 340, 342, 378-380, 38S, 3S6, 387, 389, 393, 394, 40ı , 404, 40S, 4 l l . 4 ı 3, 4 ı S-42 ı, 430-432 Sol Sosyalist Devrimci Merkez Komitesi ıo3, ı ı o, ıs2, ı6o, ı6S, ı68, ı69, ı72, ı79, ıs2, 20ı, 203, 20S, 268, 269, 27S, 277, 279, 2Sı, 2S3, 28S, 286, 292, 29S, 297, 298, 30ı, 387, 430 Sorokin, Fedor 88, ı 09 Sorokin, Pitirim ı29, ı30, 13ı, 40ı Sosyalist Devrimci Maksimalistler 206, 207, 4ıS Sotsial demokrat 398, 400, 403, 404, 408, 432 Sovnarkom 13, ı7, 3S, 37, 39-4ı, 43, 44, sı, 59-64, 67, 69, 70, 7S-77, S3, ss. 86, 88-9 ı, 93-ı03, 106, ı 13, ı ı4, ı26, 13ı, 1 34, ı3S, 139, ı42-ı4S, ıs3, ıs4, ı62, ı6S- ı69, ı7ı- ı73, ı7s, ı76, ıso-ıss. ıss-ı9o, ı94, ı96, 20ı -210, 213, 2ı4, 2ı7-220, 223, 226, 236, 249, 2SS, 2S7-26ı, 264, 266, 267, 273, 276, 278-282, 2S4, 28S, 28S-290, 30ı, 320, 373, 378, 383, 38S, 3S6, 387, 390, 397, 404, 4ıS, 4ı9, 422, 426, 430, 432, 440

Dizin Sovyet anayasası 289,3S7,387,416

1447

Türkiye 160

"Sovyet Iktidarının Acil Görevleri" (Lenin) 2S8,263,

264,277 Spasski Bölgesi Sovyeti 430 Spiridonova, Maria 66,67,89,90,123,124,136,249,

27S,279-281,283,284, 286,394,401,418,419,

Ukrayna 131,148,1S7,162,168,176,184,20S,208,

222,283,28S,286,329,34S Ulusal Ekonomi Y"ıiksek Konseyi (VSNKh) 17,223,

410,437

431,436,441 Stalin,Josef S4,S7,64,ıso,1S6,167,173,177,178,

390,391,41S,430,436,440 Stasova, Elena 1S6,178,217,239,2S6,2S7,268,270,

300,321,322,330,331,393,409,41S,424,42S, 430,436 Steklov, Yuri 180,289

Vasili Adası 19,112,187,189,291,298,299, 314,411,

414,423,430 Viborg bölgesi 19,140,170,191,ı9S,223,2S0,28ı,

422,430 Viyana ısı,ıs3,ı64,ı68,362,423,437 Volodarski, V. (Moisey Golştayn) S3, 77,ı47,ı82,

Stroev, Vasili 13S

ı88,243-249,26ı,273,30-308,313,3ıs,3ı7,

Strumilin, Stanislav 332,333,381,426,434

32ı,323,328,3S8,3S9,36S,38ı,387,4ı3,

Sverdlov, Yakov 40,S2,S7,60,64,66,67,91,94,96,

ı�ı2�ıuı�ı�ı�ı�ı�ı�ı�

422,431 Vooruzhennyi narod 36ı,424,426,427,429,432

17S-181,183,196,197,207,219,283,28S,314, 31S,322,331,3S7,397,398, 404-406,418,419,

Westinghouse makine tesisi 232,233

424,430,436,437

Wilhelm, Kayzer 28S,379,383,384,388

Şahovski, P. 326

Wilson, Woodrow 3ıo

Şelavin, Kiril 194,202,216

Woodhouse, Arthur 32S

Şklovski, Viktor 117 Şliapnikov, Aleksander 47,62,102,167,390,393,

418,419 Şrayder, Aleksander 98,202,430 Şrayder, Grigori 84,88 Ştaynberg, I. 87,90, 91,96-100, lOS,126,130,132,

134,142,144,160,163, 164,167,168,179,181, 188,190,193,202,204-206,216,284,367,408 Şubat Devrimi ll, 12,14,21,22,31,32, 41,49,73,

79,109,121,126,1S6,1S7,1S9,162,164,16S, 166,168-173,17S-177, 179,182-196,201,20S,

Yakovleva, Varvara ı49,171,ı78,324,329 Yaroslavl 2S2,286,419 Yedinci Tüm-Rusya Bolşevik Parti Kongresi 194,196,

ı98,20S,208,386 Yoffe, Adolf lS, S7,141,142,143,178,182,21S,2ı6,

2S7,272,409,41S Yoksul Köylü Komiteleri (kombedi) 17,266,278,

280,33S,338,3S0,3S4,364,386,388 Yuritski, Moisey S2,S7,63,8S,86,88,94,10ı,14S,

ısı,1S6,1S7,171,ı78,ı79,182, 199,214-216,

209,217,220-222,22S,226,23S,280,293,311'

220,221,244,261,270-273,277,287,292,294,

31S,334,376,377,386,392,403-408,411

300,306-309,313-321,323,324,328,33S-337, 343,3S8,363,36S,369,381,387,409,417,

taşra Sovyetleri 21,276,279,3SO,418 Taurida (Yuritski) Sarayı 19,88, 89,101,102,109,111-

421,431 Yüksek Askeri Konsey 196,238,287

113, llS-120,124,127,128,170,192,298,3S8 Teodoroviç, Ivan 62, 390 Troçki, L. 22, 27, 30, 31, 36-41, 43, 44, 46-S2,SS, S7-

Zalutski, Petr 109,261,294,307,311,40S Zasimuç, Feodosi 24 ı, 242,24S

S9, 62-64,68-70,72,78,82, 86,88-91,99,100,

Zaslavski, Petr 287

101,126,140,142,143,148, !S0-169,172-178,

Zenzinov, V ladimir ı21,128,398,400,431,436

182,18S,199,200,21S,216,218,236-242,283,

Zinovyev, Grigori 22,26,27,37,SO,SS-S7,64,70,

287,314,31S,33S,373,374,386,390,404,409,

89,ııo-ı13,121,ı42,ısı. ıs3,ıs6,ı6o, ı73,

412,419,430

174,177,178,ı8o,ı88,ı9-198,200,20ı,206,

Tüm-Rusya Anavatanın Kurtuluşu ve Devrim Komitesi (AKDK) 17,40,390,432 Tıim-Rusya Demiryolu İşçileri Sendikası (Vikzhel)

207,209,210,2ı4,21S,218,219,22ı,226,227, 230,231,234,239,243-247,2S7-263,267-269, 272,273,276,29S,306,307,314,31S,317,

17,38,39,43-S4,S6,S8,63,68,72,73,83,101,

318,321,328-332,334-336,339,342,343,3Sl,

lOS,122,373,38S,391,392,394

3S3-3SS,3S7,3S8,36ı,362,36S,366,368,37S,

Tıim-Rusya Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Sabotajla Mücadele Olağanüstü Komisyonu (VÇeka) 13,

378,38S,387,394,40S,409,41S,424,426,427, 428, 430,43S

17,93,9S-100,107-109, 113,ll4,189,190,202,

Z namia bor'by 27S,413,416,417,418,42ı,432

203,214,220,221' 2S3,271' 272,27S,280,286,

Z namia truda 43, 130,161, 27S,389,394,396,397,

287,307,308,309, 31S,319,324,327,33S,336, 381,38S,408,410,414,416,417,420,422,431

398,399,401,403-408,418,421,432 Zorin, Sergey 314,368