hitzBATU 2012

Barakaldoko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Cuentos escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo

BAtrukeTA

Liburuen XI. Haur Jardunaldiak Barakaldon XI Jornadas Infantiles del Libro de Barakaldo

2012

2012

2012

Barakaldoko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Cuentos escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo

2

2012

2012

2012

AURKIBIDEA 1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

21.

Saludo del alcalde

02

ALAZNE 4.A

04

ALAZNE 4.B

06

ARTEAGABEITIA 4

09

GURUTZETA 4.D1

12

GURUTZETA 4.D2

15

IBAIBE 4.A

18

IBAIBE 4.B

21

JUAN RAMÓN JIMÉNEZ 4

24

LA INMACULADA 4.A

27

LA INMACULADA 4.B

30

LA MILAGROSA 4.A

33

LARREA 4

35

MUKUSULUBA 4.A

37

MUKUSULUBA 4.B

40

MUNOA 4

43

NTRA. SRA. DEL ROSARIO 4.A

45

NTRA. SRA. DEL ROSARIO 4.B

48

SAN JUAN BOSCO 4.A

51

SAN JUAN BOSCO 4.B

54

SANTA TERESA BAGATZA BEURKO 4.A

57

SANTA TERESA BAGATZA BEURKO 4.B

61

1

2

2012

Alkatearen agurra

H

aur literatura ipuinen mundua da. Ipuinetako bakoitza fantasiaz jositako mundu bat da: emozioak, erronkak, arriskuak eta arazoetarako konponbide jakituriaz beteak bizitzeko aukera eskaintzen duten munduak.

2012

Saludo del Alcalde

L

TONTXU RODRÍGUEZ ESQUERDO

Barakaldoko Alkatea Alcalde de Barakaldo

a literatura infantil es el mundo de los cuentos y en cada uno de ellos encontramos un mundo lleno de fantasía en el que vivir emociones, aventuras, retos, peligros, y soluciones a conflictos que son siempre sabias.

Ume guztiek atsegin dute loak hartu aurretik, suaren argitan ipuin bat entzutea, bizipen berriak izan nahi dituztenean. Ipuinak mundu oso bat du bere baitan, eta ez du beste ezer behar zentzu betea izateko. Horrexegatik dira hain garrantzitsuak ipuinak umeen garapen osorako.

A todos los niños y niñas les gusta escuchar un cuento a la luz de una lumbre, antes de dormirse, cuando quieren aprender alguna realidad nueva, etc. Un cuento es un mundo en sí mismo y no necesita de nada más para tener pleno sentido, por eso los cuentos son tan importantes para el desarrollo integral de los niños y niñas.

Ipuinak entzun eta irakurtzetik harantzago joanez gero, eskuartean duzun liburua aurkituko duzu: “Hitzbatu”, umeek beraiek idatzi eta ilustratutako ipuinak. Duela sei urte ekin genion partaide guztiontzat – ikastetxe, irakasle eta 4. mailako umeentzat - horren atsegina suertatu den esperientzia honi. Hitzbaturen protagonistek batera asmatzen dute ipuina; batera irudikatzen pertsonaiak, oldozten argudioa eta marrazten historiei erantsitako ilustrazioak. Kultura, Hezkuntza, Euskara, Kirolak eta Gazteria Arloko Umeen Laborategiaren gidaritzapean egindako taldeahalegin hori ezinezkoa litzateke Begoña Gomez eta Pedro Ruizen laguntza aparta gabe, lehenengo urtetik jardun baitute partaide taldeei eragiten, eta lanean beren jakinduria guztia isurtzen.

Y si a su escucha o lectura le damos una vuelta de tuerca nos encontramos con este libro que tienes entre tus manos, “Hitzbatu”: cuentos escritos e ilustrados por los propios niños-as. Desde hace seis años venimos desarrollando esta experiencia tan grata para todos sus participantes: centros educativos, profesores-as y por supuesto los protagonistas más importantes, los propios niños-as de 4º de primaria que de forma colectiva inventan un cuento, imaginando los personajes, pensando el argumento, y dibujando las ilustraciones que acompañan sus historias.

Un esfuerzo colectivo liderado por el Laboratorio de Infancia (Área de Cultura, Educación, Euskera, Deportes y Juventud), con la inestimable colaboración de Begoña Gómez y Pedro Ruiz, que desde el primer año han estado dinamizando los grupos participantes y poniendo todos sus conocimientos a favor de los niños y niñas.

Zorionak, idazle eta ilustratzaile gazte guztiei, landu duzuen irudipenari esker, historia original ugari - oraingo edizio honetan, jateko gogo handia duten pertsonaiak dituzten kontakizunak - asmatzeko gai izan zaretelako.

Ea liburua irakurtzean une atsegin bat igarotzen duzuen. Segur baietz! Ipuinik gehienak, gainera, euskaraz eginak dira. Horrela, proiektuak hizkuntzak bizirik iraun dezan aletxoa jarri du, gure herria, bereziki, era horretako berariazko laguntzaren beharrean baita.

Tontxu Rodríguez Esquerdo Barakaldoko Alkatea.

Quiero felicitaros a todos los jóvenes escritores e ilustradores, por vuestra imaginación y por haber sabido inventar tantas historias originales con personajes, en esta edición, con muchas ganas de comer...

Y a los lectores de este libro animaros a leer todos estos cuentos con los que podremos divertirnos con toda seguridad. Y además, en la mayoría de los casos, hacerlo en euskera con el que este proyecto cumple una importante labor a favor del uso vivo de una lengua que en nuestro municipio necesita de apoyos específicos como éste.

Tontxu Rodríguez Esquerdo Alcalde de Barakaldo.

3

1.

4

2012

2012

Gargantua eta Botadun Katuaren lehia Ikastetxea: ALAZNE Taldea: 4.A Irakaslea: Alba Elias Egileak: Edén Alonso Tranche / Denis Cardeñoso Noguera / Andrea Mari Cernatescu / Eder Del Hoyo Fernández / Sendoa Diez Gardoqui / Iñigo Exposito Castro / David Gómez Zuazola / Andrea Gutierrez Ruperez / David Lekumberri Solano / Laura Martín Martinez / Mario Monje Fernández / Daniela Julia Moroz / Laura Mugica Negrete / Josu Muñoz Iglesias / Gaizka Navarro Garcia / Nora Santos Alonso / Raquel Torres Correa / Alba Vilches Benitez / Gaizka Zubiaur Perez

B

ehin batean Gargantua izeneko erraldoi bat bizi zen Australiako lurralde urrunean. Nahiko nazkagarria zen bere belarrietatik ateratzen zitzaizkion mukiak zintzilik eramaten zituelako eta, ahoraino heltzen zitzaizkionean, jan egiten zituelako.

Baina jateko gehien gustatzen zitzaiona umeak ziren.

Planetaren beste puntan, Barakaldon, Botadun katua bizi zen; oso indartsua eta azkarra zen eta oso trebea ere bere patinetean ibiltzen.

Egun batean, Gargantuak jakin izan zuen Barakaldon oso ume goxu asko zeudela eta bere hanka erraldoiez, ti-ta batean heldu zen itsasoak eta mendiak gainditzen.

Eta Barakaldora heldu bezain pronto, plaza erdian gelditu eta umeak harrapatzen eta jaten hasi zen, bata bestearen atzetik.

Handik Botadun katua pasa zenean, harrituta geratu zen. Ezinezkoa! Berak zerbait egin behar zuen Gargantua geldiarazteko eta arin batean, gainera!

Honegatik bere patinetea hartu eta erraldoiaren sabelaren kontra bota zuen indarrez. Baina orduan Gargantuak pokemon bat atera zuen, Pikatxu izenekoa.

Honek indar handia erabili behar izan zuenez berehala amaitu zitzaizkion potereak.

Orduan Botadun katuak aprobetxatu, salto egin eta kolpe batez, bere ezpata kopetan sarturik, erraldoi maltzur hura hil egin zuen.

Justu momentu hartan jan zituen ume guztiak ipurditik ateratzen hasi zitzaizkion eta dantzan hasi, pozaren pozez.

Honegatik, geroztik, Aste Nagusiaren festa ospatzean Gargantua gaiztoaren irudia ateratzen da umeek berarekin jolasteko eta pasatu zuten beldurra gainditzeko. ... ETA TRIPONTZIA ALA MOKOTIA, GARGANTUAREN ATZEAN IPURDIA!

5

2.

6

2012

La muerte del ogro Ikastetxea: ALAZNE Taldea: 4.B Irakaslea: Inmaculada Revilla Egileak: Meylin Canales / Maylin Canales / Maria Daniela Constantin / Alex Cormenzana / Gladys Fernández / Naia Marijuan / Romel Jampi Jarrin / Julián Monroy / Nelson Mosquera / Luis Padilla / Didac Ortega / Irene Sanchez / Josu Ronda / Nadia Uriondo / Jia-Wei Wu.

2012

Lo que el ogro no sabía es que había alguien que estaba preparando una venganza contra él. Se trataba nada más y nada menos que de un gato al que todo el mundo llamaba el Gato con Botas. Le llamaban así porque siempre llevaba puestas sus botas de la suerte. El Gato con Botas quería vengarse de Gargantúa porque cuando él era un gatito pequeñito, el ogro confundió a todos sus hermanos gatos con niños y se los comió mientras dormían.

Desde aquel día el Gato con Botas había soñado con vengarse. Había pasado su vida entrenándose y preparando su venganza. Era un gato muy ágil y habilidoso y además sabía manejar muy bien la espada.

Un día, el Gato con Botas decidió que ya estaba preparado para vengarse. Llamó al ejército de gatos que había ido reclutando durante años y les armó con salmones de acero. Cuando estuvieron todos listos fueron a buscar a Gargantúa.

Cuando el ogro vio aquel ejército de gatos, no tuvo ningún miedo. Agitó su varita mágica e hizo aparecer un ejército de hombres de piedra armados con martillos de roca gigantes.

H

abía una vez en un lugar muy lejano un ogro malvado al que le encantaba devorar niños y niñas. Era por eso que todos le llamaban Gargantúa. El ogro Gargantúa era muy gordo, con grandes colmillos y vivía en una cueva. Tenía dos poderes mágicos: cuando quería podía ser muy elástico y estirarse mucho o podía volverse tan duro como una piedra. Por si esto fuera poco, también llevaba siempre consigo una varita mágica.

7

8

2012

La batalla comenzó, salmones contra martillos, y parecía que los gatos iban ganando. El Gato con Botas fue saltando y esquivando gatos y hombres de piedra hasta llegar al sitio donde estaba Gargantúa. Entonces, el ogro golpeó el suelo con su martillo gigante y los dos cayeron en la gran cueva que se formó. Gargantúa iluminó con su varita y comenzaron a pelear. El Gato con Botas dio un gran salto y le clavó la espada en la cabeza pero Gargantúa casi ni se enteró, fue un pinchacito, porque se había vuelto tan duro como la piedra. Entonces el ogro agitó su varita y tres hombres de piedra atraparon al Gato con Botas y lo llevaron al fondo de aquella cueva para arrojarlo a la lava que había empezado a salir.

3.

2012

Kontzertu erraldoia Ikastetxea: ARTEAGABEITIA Taldea: 4 Irakaslea: Maria Jesus Irisarri Egileak: Uxue Aguirre / Lorena Álvarez / Aida Antolín / Arian Araujo / Olatz Arroyo / Jone Fernández / Xavier García / Ainara Gómez / Jon Gómez / Mireia Herrero / Adrián Lira / Asier Martín / Arnaitz Núñez / Eneko Núñez / Ander Pérez / Aitana Pichin / Anne Pichin / Markel Rodríguez / Anne Romero / Axel Sánchez / Sandra Sánchez

B

azen behin Gargantua deitutako herensuge bat. Herensugea zenez, sua botatzen zuen ahotik baina egiten zuenean, bere eztarria asko loditzen zitzaionez, Gargantua deitzen zioten. Gargantua herensugea baso erdiko gaztelu batean bizi zen eta bateria-jolea zen.

Arratsalde batean, Gargantua hiru txerrikumeekin topatu zen basoan. Potxi, Poli eta Paco deitzen ziren eta musikariak ziren ere. Potxik gitarra joten zuen, Polik tronpeta eta Paco abeslaria zen. Orduan, Gargantua herensugeak musika talde bat osatzea proposatu zien eta Potxi, Poli eta Paco ados egon ziren. Pixka bat hitz egin eta gero, taldearen izena jarri zuten: SU Taldea.

Los tres hombres de piedra arrojaron al Gato con Botas a la lava, pero él era tan ágil que consiguió agarrarse al borde de la roca. Gargantúa se acercó para acabar él mismo con aquel maldito gato pero cuando fue a empujarle al fondo el Gato con Botas le puso la zancadilla y fue Gargantúa el que se cayó a la lava.

Y así los gatos han ganado y el ogro se ha acabado.

9

10

2012

2012 Gazteluko bidetik poz pozik joan ziren bueltan SU Taldekoak abesten eta ospatzen, baina gaztelura iritsi zirenean, ustekabea! Lau lepoluze haserre bizian zeuden beraien zain. KUTXA Taldekoak ziren eta lehiaketan ere parte hartu zuten. − Aizue, geuk irabazi egin behar genuen! Onenak gara eta! - esan zuten lepoluzeek. − Ah, bai? - erantzun zuen Gargantua herensugeak.

Eta sua botatzen hasi zen ahotik eta lau lepoluzeen ipurdiak sutan jarri zituen.

KUTXA Taldekoak korrika bizian ur bila atera ziren gaztelutik eta ez ziren inoiz bueltatu.

Gero, SU Taldeak arrakasta izugarria izan zuen munduan zehar, superheroiak baino ospetsuagoak izatera heldu zirelako.

Eta Spiderman eta Superman azkenean

Hiru txerrikumeak Gargantuaren gaztelura joan ziren bizitzera eta egunero egunero entseguak egiten zituzten. Eta egun batean, basoan musika-taldeentzako lehiaketa baten kartela ikusi zuten eta birritan pentsatu gabe hara joan ziren.

Lekua entzulez beteta zegoen eta denak animaliak ziren: lepo luzeak, errinozeronteak, txakurrak, saguak... denetarik. Zoritxarrez, hainbeste animali ikusi eta gero, urduri jarri ziren eta Potxik harriarekin estropezu egin zuen, bere gitarra lurrera erori zitzaion eta apurtu egin zen.

Arin batean, taldekoek beste gitarra egin zuten makilak eta lianak erabiltzen.

Gitarra berria bukatu zutenean, beren txanda ailegatu zen. Eszenatokira igo eta jotzen hasi ziren. Zoramena izan zen! Gitarra berria sekulako soinu basatia zeukan eta entzuleak zoratzen hasi ziren! Ikaragarrizko arrakasta izan zuten, eta lehiaketa irabazi zuten.

SU Taldearen jarraitzaileak.

11

4.

12

2012

2012

Gargantua jendea jaten Ikastetxea: GURUTZETA Taldea: 4.D1 Irakaslea: Sonia San Emeterio Egileak: Nerea Alonso / ZuriĂąe Alvarez / Eider FernĂĄndez / Gorka Gamarro / Katrina Lauriaga / Ander Llarena / Saioa Maza / Leire Otero / Aitor Paz / Daniel Regulez / Facundo Rios / Lara Rodero / Naiara Romero / Haizea Rubio / Ohian Santiago

B

azen behin Gargantua deitutako erraldoi maltzur bat. Baso erdian bizi zen kobazulo batean eta noizean behin ondoko herrira joaten zen jendea jatera.

Horregatik, Gargantua deitzen zioten, jendea jaten zuelako (eta umeak ziren bere gustukoenak).

Baina baso ondoko herrian katu berezi bat bizi zen. Mundu guztiak Botadun katua deitzen zion beti botak eramaten zituelako. Bere botak magikoak ziren, sekulako arintasuna ematen ziotelako korrika egitean. Botadun katuak herriko sorginari erosi zizkion txikitan eta beti eramaten zituen jantzita.

Egun batean, Gargantua herrira joan zen jendea jateko asmoz. Hamabi pertsona eta lau ume harrapatu eta jan zituen. Gero, berriro basora bueltatu zen siesta hartzera. Botadun katua enteratu zenean, udaletxera joan zen eta bilera bat antolatu zuen herriko jendearekin. Bilera horretan, Gargantua ibaian itotzea erabaki zuten. Poliziarekin hitz egin zuten eta poliziak dena antolatu eta gero, basora joan ziren Gargantuaren bila. Eta beraiekin Botadun katua ere joan zen. Gargantuaren kobazulora heldu eta Gargantua harrapatzea nahiko erraza izan behar zen hainbeste polizientzat. Gero, Gargantua ibaira eramango zuten han itotzeko.

Botadun katua kobazuloaren sarrera gainean jarri zen dena ondo ikusteko.

13

14

2012 Baina poliziak Gargantuarekin ibaira iritsi zirenean, bat batean Gargantuaren semea ageri zen eta poliziak jaten hasi zen! Horrela, Gargantua aske geratu zen eta bere semearekin ihes egiten hasi. Orduan poliziek militarrei deitu zieten laguntza eske eta Botadun katua geldiarazten saiatu zen baina Gargantuak Botadun katua irentsi zuen.

Botadun katua Gargantuaren sabelera heldu zenean, herriko jendearekin topatu zen, Gargantuak murtxikatu gabe irentsi zituelako. Orduan, Botadun katuak jendearekin hitz egin zuen eta plan bat adostu zuten. Bata bestearen gainean jarriko ziren dorre bat egiteko eta horrela, Gargantuaren ahoraino helduko ziren. Botadun katuak Gargantuaren saihets-hezur bat hartu zuen eta Gargantuak bere ahoa ireki zuenean polizia bat jateko, Botadun katuak sahiets-hezurra jarri zion ahoa ez ixteko eta horrela jende guztia Gargantuaren barrutik irten ahal izan zen.

5.

2012

Tenis partiduaren amaiera berezia

Ikastetxea: GURUTZETA Taldea: 4.D2 Irakaslea: Maite Sanchez Egileak: Adrian Cedeño / Christopher Cortes / Maitane Curras / Rubén De La Calle / Nerea Fernández / Sergio García / Julen García / Maider Ibáñez / Leire Langa / Iratxe Martín / Adrián Montejo / Leire Pelaz / Maialen Quijada / Saida Romero / Iker Valente / Julene Visa

B

azen behin oso otso on bat beti jendea laguntzen zegoena. Honegatik esaten zioten Superotsoman heroia.

Egunero egunero tenis partidu bat jolasten zuen liburu magiko batetik ateratako bere laguna zen mounstruo more batekin.

Baina oraindik Gargantua eta bere semea bizirik zeuden eta ihes egiten ari ziren, nahiz eta militarrak beren atzetik joan.Arin batean, Botadun katuak bere botak erabiliz Gargantua eta bere semea aurreratu zituen eta amildegi batera heldu zirenean, zangotrabatu egin zituen eta Gargantua eta bere semea erori eta hil egin ziren.

Azkenean, herriko jendeak Botadun katuari bere lana ezkertzeko urrezko sardina pilo bat oparitu zioten.

Eta hala bazan ala ez bazan,sar dadila kalabazan eta atera dadila Gargantuaren ipurdian.

15

16

2012

2012 Baina onerako izan zen horrela neurri berean zeudelako borrokarako.

Orduan Superotsoman Gargantuaren aurrean jarri zen oraindik magoaren betaurrekoak zeuzkala eta berari tinko-tinko begiratuz, superiluntasuna sartu zion erraldoiari begietan eta itsu utzi zuen.

Momentu hartan superheroiak superostikada bat eman zion eta Txinaraino bidali zuen. Justu inurri gorrien inurritegian jausi zen eta beraiek janda hil egin zen eta betirako desagertu.

Eta ospatzeko jaia ospatu zuten erraldoi maltzurraren kobazuloan eta bere txokolate-iturritik edan zuten nahi beste. ...eta hala bazan ala ez bazan etor dadila Superotsoman eta Gargantua ager dadila Txinako inurritegian!

Egun batean, egunero bezala, zelaira joan ziren jolasteko gogoz eta hara non! aurkitu zutela erdi-erdian Gargantua erraldoia traba egiten! Eta ez hori bakarrik, ez, gainera, erraketak eta pilotak kentzeaz gain, zelai guztia apurtu ere egin zuen. Ha ze nolako ganorabakoa!

Gargantua erraldoia dena apurtu eta gero handik alde egin zuen arin arin.

Superotsoman eta bere lagun-montruoa bere atzetik atera ziren bere urratsak jarraituz baina... erraldoiak bere txapela magikoari buelta eman eta txikitu zenez,ezin zituzten honen urratsak jarraitu.

Honegatik azti batengana joan ziren laguntza eskatzera eta honek eman zien oso betaurreko bereziak, inflarrojoak zirenak. Eta hauei esker, jakin izan zuten nondik zihoazen urratsak eta jarraitu egin zituzten. Azkenean, zuhaitz baten azpian, aurkitu zuten eta berarekin borrokatzeko prestatu ziren. Baina Gargantua oso azkarra izan zen eta bere txapela, nahiz eta txiki 単imi単oa izan, bota zien indarrez eta, eman zienean, beraiek ere, Superotosman eta mountruoa, txiki txiki geratu ziren.

17

6.

18

2012

Botadun katua eta iratxoaren borroka handia Ikastetxea: IBAIBE Taldea: 4.A Irakaslea: Begoña Dueñas Egileak: Erlantz Aldana / Irati Álvarez / Eneko Barbero / Ibai Blanco / Eneko Bodero / Iranzu Cantero / David Carrillo / Nahia Criado / Jarobit Diaz / Imanol Etura / Alina Gheorghe / Nagore Gómez / Joseba López / Oier Lubian / Haizea Moreno / Kirtsanda Navia / Javier Prior / Eneritz Regalado / Irati Saenz / Alma Tapanes / Jon Torronteras / Keio Urkijo / Alain Vivanco

B

2012 Gainera katua konturatu zen robot honen ahoan ipotx txiki bat zihoala, gidatzen.

Gargantua beldurgarri honek oihukatzen zuen behin eta berriro: − umeak! Umeak nahi dituttttt!

Honegatik, Botadun katua herriko ume guztiak babestera joan zen arin batean herrira. Denak hartu eta handik hurbil zegoen hondartzara eraman zituen, bertako kobazulo batean ezkutatzera.

Baina iratxoak robotaren barruan jarri zuen radar sistemaz asmatu zuen non zeuden neska-mutilak eta haraino heldu zen txistu batean.

azen behin botadun katu berezi bat: neska-mutilen laguna zen eta basoko zuhaitz baten barruan bizi zen bera bakarrik.

Hondartzan, Gargantua eta Botadun katua borrokan hasi ziren. Botadun katua oso azkarra zen eta primerako borrokalaria, eta bere bota hegalariez, ikaragarrizko saltoak eman ahal zituen. Baina, hala ere, Gargantua bera baino askoz indartsuagoa zen. Katuak ez zekien zer egin.

Egun batean, kriston haizea zebilela, lurra bere azpian dardarka hasi zen, burrunba ikaragarria ateraz. Eta holako batean, pumba! ...bere etxea zen zuhaitza jausi egin zen. Berak pentsatu zuen haizearen eraginagatik izan zela baina ez: barrutik, lurrean sortu zen zulotik, Gargantua izeneko robot erraldoia atera zen!.

Baina orduan, kobazulo barruko ume ausarta bat atera zen laguntzeko asmoz eta bere hondartzarako kubotxoaz ura hartu eta robot erraldoiaren oin batera bota zuen. Momentu hartan, oina gogortu eta gelditu zitzaion, herdoilduta, eta honela asmatu zuen Botadun katuak nola amaitu Gargantuarekin.

19

20

2012

7.

Neska-mutil guztiei oihukatu zien uretan sartzeko. Eta hauek korrikan itsasoan sartu ziren. Hainbeste ume ikustean, iratxoak, birritan pentsatu gabe, Gargantua erraldoia uretara bideratu zuen eta handik gutxira, gelditzen hasi zen eta, azkenean, urperatu zen guztiz.

Iratxo maltzur honek ezin izan zuen robotaren ahotik atera eta bera ere uretan ito eta betirako hil egin zen.

Garaipena ospatzeko Botadun katuak eta herriko umeek festa handi-handia ospatu zuten gustatzen zitzaizkion janari guztiekin: langostinoak, izozkia, pizza, madalenak,...

Ah! eta horrenbeste jan eta gerorako komuna on ona ere jarri zuten, bertan gorotza ederrak botatzeko.

2012

Rapunzel eta Gargantuaren amodiozko istorioa Ikastetxea: IBAIBE Taldea: 4.B

Irakaslea: Iria Castaño eta Nagore Puente Egileak: Gorka Ariznabarreta / Ariane Blázquez / Marta Castro / Iker Donazar / Ekhi Eizagirre / Ane García / Ainhoa García / Eder Gil / Iker Gómez / Ane Gutiérrez / Garazi Gutiérrez / Mikel Gutiérrez / Kerman Huidobro / Mikel Juarros / Oier Laiseka / Ander López Chofle / Ander López Obieta / Eder Marín / Natalia Montero / Ariadne Rodriguez / Olaia Sanjurjo / Andoni Tarrío / Maider Velilla.

G

ure aitona-amonen garaian, Rapunzel deitutako neska bat bizi omen zen.

Rapunzel txiki txikia zenean, bere gurasoak joan ziren eta bere amonarekin geratu behar izan zen. Hori sekulako trauma izan zen Rapunzelentzat. Bere amona basoko dorre batean bizi zen eta Rapunzel traumatizatuta zegoenez, ez zen inoiz dorretik irteten. Gainera, badaezpada, egunez lo egiten zuen gauez egin beharrean, eta gau osoa ematen zuen orrazten oso berezia zen orrazi bat erabiltzen. Bere orrazi hau “Rapunzel” markakoa zen, diamantez beteta zegoen eta bere ilea dirdiratsu uzten zuen.

Urteak joan urteak etorri, egun batean Rapunzelen amona hil egin zen oso zaharra zelako. Hala eta guztiz ere, Rapunzel ez zen bere dorretik irten. Erosketak dorrera eramateko enkargua egiten zuen eta listo.

21

22

2012

2012 Horrela, eguna iritsi zen eta Rapunzel herriraino heldu zen. Parke batean sartu zen eta han, banku bat ikusi zuen eta eseri zen. Minutu batzuk pasa ziren eta bere ondoan gizon bat eseri eta berarekin hitz egiten hasi zen. Oso gizon jatorra zen (nahiz eta oso eztarri handia eduki) eta ia egun osoa hizketan eman zuten. Iluntzean, Rapunzel bere dorrera bueltatu zen eta gizona bere etxera.

Rapunzel ez zekien gizona Gargantua gangster maltzurra zela. Baina nahiz eta maltzurra izan, Rapunzel ezagutu eta gero, Gargantua maitemindu zen. Egunero egunero, Rapunzelen dorrera joaten zen Rapunzel ikustera eta lore sorta bat eramaten zion. Baina dorrea beti itxita zegoen, bai atea eta bai leihoak ere, eta ez zuen txirrina topatzen. Horregatik, loreak ate aurrean uzten zituen.

Aste bat pasa ondoren, Rapunzel berriro Gargantuaren bila atera zen dorretik.

Gargantua aurkitzean, horrela hitz egin zuten: − Ikusi dituzu utzi dizkizudan loreak? - galdetu zion Gargantuak. − Ah, zu izan zara? - esan zuen Rapunzelek poz pozik.

Ondoko herrian, Gargantua deitutako gangster bat bizi zen. Eztarria zabal zabala zeukanez, izen hori jarri zioten. Gangster maltzurra zen eta bere etxea gangsterren gauzez beteta zegoen.

Gau batean, Rapunzel leihoan jarri zen bere ile luze luzea orrazteko. Zoritxarrez, bere orrazia eskutik erori eta leihotik kalera jausi zitzaion. Rapunzel oso triste geratu zen.

Bere orrazia behar beharrezko zuen. Azkenean, adorea bilatu zuen bere barruan eta kalera atera zen bere orrazia hartzera. Baina atera zenean, konturatu zen dena ikaragarri polita zela. Oso ausart sentitu zenez, paseo bat ematea erabaki zuen.

Eta Rapunzel ere maitemindu zen. Gero ezkondu ziren eta bi ume izan zituen, neska bat eta mutil bat. Neskatxoak ile orixka eta luzea zuen, amak bezala, eta mutilak eztarria zabala, aitak bezala. Gargantuak bere gangster lana utzi zuen eta gozotegi bat ireki zuen: “Gargantua eta Rapunzel gozotegia�

Rapunzel eta Gargantua, dantza dantzan, beraien dorrean, betiko zalantzan.

23

8.

24

2012

2012

Gargantuaren astakeriak Ikastetxea: JUAN RAMON JIMENEZ Taldea: 4 Irakaslea: Lutxi Alonso Egileak: Eider Abascal / Endika Abando / Tomás Aeboleda / Iker Avedillo / Rihab Belatar / Sharon Bikuki / Solomon Dragan / Cristina Ecenarro / Iker García / Ruth García / Juncal García / Valero García / Gael Loredo / Samuel Alejandro Motos / Andrea Nuño / Paula Pinto / Laura Plata / Tania Rodriguez / Aingeru Sanchez / Unai Sotelo / Fernando Timpu / Ander Valdecantos / Leire Viñuela

B

azen behin dragoi bat mendi tontor bateko gaztelu batean bizi zena; berarekin sorgin azkar bat bizi zen eta honek egiten zion edabe magikoari esker, sua botatzeko ahalmena zuen.

Egun batean, basora joan zen paseatzera eta Gargantuarekin egin zuen topo.

Auzokoak ziren baina ez lagunak erraldoia beti maltzurkerietan ibiltzen zelako.

Dragoiaren harridurarako, erraldoia oso jator zegoen. Zer arraro! Pentsatu zuen. Eta gainera, ordenagailu bat eskaini zion esanez: − tori, zuretzat, opari bat!

Dragoia poz-pozik jarri zen baina portatila irekitzean .... pantailatik kate gogor bat atera zen eta bildu eta harrapatuta geratu zen! Gargantuaren beste tranpa bat zen!

Dragoia laguntza oihukatzen hasi zen. Orduan bere laguna zen sorgina hegan etorri zen bere erratz magikoaren gainean eta bere edabe magikoa bota zion bere gainetik pasatzean. Honegatik, dragoiak bere boterea berreskuratu zuen eta sua botatzen hasi zen katea apurtu eta aske geratu arte.

Dragoia oso oso haserre zegoen. Nahikoa zen! Gargantua gelditu behar zuen hala edo hola!

Gargantuaren aurrean paratu zen eta serio esan zion: -Nahiko da!, ea gelditzen zaren zure astakeriekin!

Baina Gargantuak ez zuen hitz egin nahi eta borrokan hasi ziren.

25

26

2012

9.

2012

Gargantuaren istorioa eta txakur magikoa

Erraldoi maltzurrak bere sardexkaz laser-izpiak botatzen zizkion dragoiari eta, bitartean, azken honek su-garrak bata bestearen atzetik. Holako batean, su-gar batez, dragoiak lortu zuen erraldoiaren sardexka botatzea.

Baina Gargantuak oraindik koilara magikoa zuen eta ura botatzen hasi zen.

Momentu horretan, dragoiak bere tximista bat bota zuen uretara eta (bazekienez argindarra bideratzeko ura ezin hobea dela) erraldoiari deskarga ikaragarria eman zion eta bertan txurruskatuta geratu zen, hilda.

Dragoiak herri osoa gonbidatu zuen antolatu zuen barbakoara eta jateko denontzako Gargantua hanburgesak egon ziren eta postrerako tarta handi handi handia. ... eta hala bazan ala ez bazan, sar dadila basoan eta atera dadila dragoiaren festan.

Ikastetxea: LA INMACULADA Taldea: 4.A Irakaslea: Pilar Perea

Egileak: Josune Abella / Ekaitz Aguirrebeitia / Markel Amo / Garazi Antolin / Asier Bárcena / Nahia Bretón / Lucián Bunescu / Oihane Campo / Aritz Cerrato / Haizea Costela / Haizea Cuadra / Saioa del Tío / Udane Esteban / Naroa Franco / Oihane García / Gorka García / Leire Gil / Unai Gómez / Iker Gómez / Eider Gonzalez / Naiara González / Izaro Guerra / Kevín Herbosa / Iker Iglesias / Nagore Larriba / Urkiola Ledesma / Erlantz Míguez / Garbiñe Pérez / Stacey Tena

B

azen behin Gargantua izeneko erraldoi bat. Basoan bizi zen eta asko gustatzen zitzaion jendeari ikaragarrizko sustoak ematea eta gero mokadu batean jatea.

Egun batean, bere baso hartara txakur berezi despistatu bat heldu zen. Berezia zen, dirdiratsua eta magikoa zelako eta bere etxerako bidean zihoala, galdu egin eta haraino heldu zen. Konturatu orduko, Gargantuak ikusi, harrapatu eta mokadu batean irentsi zuen.

27

28

2012

2012 Baina orduan,nahi gabe, Gargantuak anaiari eman nahi zion ostikada eman zion, nori eta bere amari!

- Parkatu amatxu- esaten zion Gargantuak amari behin eta berriro bere anaia parrez lehertzen zen bitartean.

Gargantua seme ona zen eta bere amaz kezkatuta zegoenez, badaezpada, ospitalera eraman zuen ondo zegoen begiratzeko. Han medizinak eman nahi izan zizkioten baina, ama hain handia izanda, ez zegoen nahikorik.

Baina txakurra jatean, bera ere magiko bihurtu zen eta teletransportatzeko boterea hartu zuen.

Eta ahalmen berri honen poderioz, Tudelilla izeneko herrira teletransportatu zen salto batean. Han neska lamina bat ikusi zuen eta, hurbildu zitazioenean, neska, noski, izutu eta alde egin zuen berarengandik baina Gargantua oso handia zenez, berehala harrapatu eta jan zuen.

Gero, tripa beteta, bere basoko etxera teletransportatu zen. Baina han bere anaia zegoen, haserre, esaten zuelako bere etxea kendu ziola. Eta elkarren kontra borrokan hasi ziren, oihuka eta garrasika. Oihu eta zarata horiek amak entzun zituen eta korrikan beraiengana joan zen banatzeko asmoz.

- �Gelditu, gelditu!! ez borrokatu, anaiak zaretela!�- eta geldiarazteko beraien erdian jarri zen.

Orduan, Gargantuari ipurditik txakurra atera zitzaion eta esan zion: - Guau! Nik emango dizut edabe magikoa!

Eta txakurraren edabea Gargantauaren amari eman eta benda bat jarri ziotenean, sendatu egin zen, magiaren poderioz.

Eta Gargantua, nahiz eta txakurra ateratzean botereak galdu, poz-pozik geratu zen bere ama sendatu zelako eta lagun berri, txiki eta magikoa egin zuelako.

29

10.

30

2012

2012

Sorgina, Gargantua eta lapurra supermerkatuan Ikastetxea: LA INMACULADA Taldea: 4ºB Irakaslea: Ana Macho Egileak: Irati Blanco / Aitor Bordallo / Igor Fragio / Guillermo González / Aritz López / Dánae Mikelez de Mendiluce / Andrea Novoa / Samuel O’chorra / Iker Ortega / Irma Pérez / Ángela Pérez / María Pino / Anne Pinto / Tontxu Pozo / Naia Presa / Janire Quijada / Andrés Revuelta / Aisha Rodríguez / Rebeka Romero / Alazne Rubio / Unai Ruiz / Gorka Sánchez / Janire Sánchez / Adrián Sánchez / Susana Sobrino / Itxaso Tena / David Villamor

B

azen behin Jack deitutako 17 urteko mutila. Lepo luzea zuen eta gainera asko jaten zuen, batez ere arrainak, eta horregatik Gargantua deitzen zioten.

Jack Gargantua bere gurasoekin bizi zen kobazulo batean eta hamster bat zuen.

Gainera, Jack Gargantuak oso lagun mina zuen: Uxue Sorgina. Uxue Sorgina benetako sorgina zen, makiltxo miragarri bat zuen eta gauzak itxuraz aldatzen zituen. Bere maskota katu bat zen. Uxue Sorgina nahiko bromazalea zen eta noizean behin, bere makiltxo miragarria erabiltzen zuen Jack Gargantua igela bihurtzeko. Baina txantxa zen, gero berriro bere ohiko itxurara bihurtzen zuen.

Egun batean, Jack eta Uxue elkartu ziren supermerkatura joateko, biak erosketak egin behar zituelako. Baina supermerkatuan sartu zirenean, bere atzean lapur bat sartu zen ere. Lapurrak Uxue Sorginaren makiltxo miragarria ikusi zuen Uxueren poltsa barruan. Kontu handiz, lapurra bere atzetik hurbildu zen eta, Uxue Sorgina kontura gabe, makiltxo miragarria hartu zuen. Uxue Sorgina ez zen konturatu baina Jack Gargantua bai. Jack lapurra arrapatzen saiatu zen baina lapurra makiltxoa astindu zuen eta Jack Gargantuaren lepoa desagertu zen! Bere burua sorbalda gainean zegoen zuzenean! Jack harrituta geratu zen, ezin mugitu, eta horrela lapurrak ihes egin ahal izan zuen.

31

32

2012

11.

2012

Zaldia eta Sagua, lagun onenak

Ikastetxea: LA MILAGROSA Taldea: 4 Irakaslea: Sheila Santos Egileak: Laura Maria Alonso / Janire Benito / Christian Bola / Breitner Isaac Bonilla / Anne Nerea Bosquez / Maria Belen Cantero / Nattasha Carrillo / Oinatz De Las Heras / Julen Diego / Patricia Dumbravicean / Yeray Garcia / Irati Gonzalez / Nerea Gonzalez / Unai Hoyos / Chenoa Madrid / Nahia Mu単oz / Naroa Perez / Adriana Plaza / Ionut Leonard Popa / Joel Alexander Puga / Kathia Rueda / Manuel Sierra / Irune Uraga

Baina Uxue Sorgina ez zen geldirik egon. Jack Gargantua leporik gabe ikusi zuenean, edabe berezi bat prestatzea erabaki zuen. Supermerkatuan zegoenez, osagai guztiak eskura zituen. Uxue Sorginak ogia, sagarrak, azenarioak, izokina, ura, freskagarriak eta patatak erosi zituen eta bere etxera joan zen Jack Gargantuarekin. Han bere edabea prestatu zuen eta Jackek edan zuen. Berehala bere lepoa berriro luzatu zitzaion!

Gero, Uxue Sorgina bere bola miragarrian begiratu zuen eta lapurra topatu zuen.

Orduan, Jack Gargantua eta Uxue Sorginak poliziari deitu zioten eta guztiak lapurraren ezkutalekura joan ziren. Lapurra ustekabean harrapatu zuten eta Uxue Sorginak makiltxo miragarria berreskuratu ahal izan zuen. Gero poliziak lapurra kartzelara eraman zuen.

Eta hala bazan ala ez bazan, sar dadila kalabazan eta atera dadila Barakaldoko plazan.

O

rain dela ez hainbeste, Gargantua deitutako zaldi bat bizi omen zen. Horrela deitzen zioten oso handia zelako eta pilo bat jaten zuelako, eta ez bakarrik belarra, zuhaitzak ere jaten zituen. Gargantua zaldia baserri batean bizi zen oso pozik.

Gargantuak ez zekien ondoko basoan sagu lotsati bat bizi zela. Ahate Itsusia deitzen zen oso itsusia zelako: hortzak oso handiak zituen, bere gorputzean ez zeukan ez ilerik ezb uztanik ere. Hain itsusia zenez, jendeak burla egiten zion eta horregatik Ahate Itsusia kobazulo batean bizi zen ur-jauzi baten atzean, ezkutuan.

Egun batean, Gargantua basora joan zen paseo bat ematera. Bere zoritxarrerako, konturatu gabe egur-ezpal bat zapaldu zuen eta sekulako mina hartu zuen.

Gargantua oihukatzen eta kexaka hasi zen. Ahate Itsusiak oihuak entzutean bere kobazulotik irten zen zer gertatzen zen ikusteko. Gargantua arazoetan ikusi zuenean, berehala hurbildu zen laguntzeko asmoz. Bere hortz handien laguntzaz ezpala atera zion. Gargantuak ezkerrak eman zizkion eta biak lagun egin ziren.

33

34

2012

12.

2012

Gargantúa y el ogro Ikastetxea: LARREA Taldea: 4 Irakaslea: Mª Luisa Rodríguez Egileak: Alexandre Álvarez / Mercedes Contreras / Thais Domingos / Ahmed Faraj Mahmood / Ahmedsalem Jakani / Tudora Gheorghe / Tito Antonio González / Daniel Leicke / Luz Amarelis Martínez / Hugo Fernando Medina / Noelia Ainhoa / Jilmar Kaie Saavedra / Andrea Sánchez / Yeiza Sei / Cremilda Stanca / Dominic Steb Vega / Gabriela Walter / Junkai Zhu / Chen-Xuan Zou Tang

− Orain lagunak garenez, nahi duzu nire etxea ikusi? - galdetu zuen Ahate Itsusiak. − Bai, gustora gainera – erantzun zuen Gargantuak.

Eta biak Ahate Itsusiaren kobazuloa ikustera joan ziren. Oso leku umela eta txikia zen (Gargantuak kanpotik ikusi behar izan zuen bera handiegia zelako barruan sartzeko). − Zure etxea ikusi dugu – esan zuen Gargantuak – Orain nirea ezagutu behar duzu. − Primeran – erantzun zuen Ahate Itsusiak.

Eta bi lagunak Gargantuaren baserrira joan ziren. Oso baserri polita zen eta Ahate Itsusiari dena oso ederra iruditzen zitzaion. Horregatik, Gargantuak esan zion: − Aizu, hemen bizi nahi duzu nirekin? Lekua soberan dago. − Bai? Posible da? Ni oso pozik biziko naiz hemen, ziur – erantzun zion Ahate Itsusiak.

E

rase una vez un hombre que era muy muy bueno y muy muy pobre que vivía en medio del bosque en una pequeña cabaña. Como aquel hombre tenía la garganta muy ancha, le llamaban Gargantúa.

Gargantúa no lo sabía, pero en el mismo bosque en el que vivía él, también vivía un ogro feroz y muy feo que nunca se lavaba los dientes. Era por eso que le olía siempre muy mal el aliento. Aquel ogro vivía en un gran castillo negro donde siempre llovía porque estaba encantado.

Un día, Gargantúa salió a buscar comida por el bosque porque no tenía dinero para comprar. Llegó a un sitio donde nunca antes había estado y vio el castillo del ogro.

Le pareció raro que allí estuviera lloviendo porque en el resto del bosque hacía sol, así que decidió entrar a investigar y ver si había algo de comer.

Poz pozik, bi lagun eta orain etxe-kideek festa bat ospatu zuten Burger King batera joaten.

Cuando Gargantúa entró al castillo negro encontró arañas, ratas, murciélagos, telas de araña, goteras... pero nada de comer.

Eta egia bada, sakelan sar, eta ez bada egia, ez dadila atera.

De repente, Gargantúa vio una sombra en una esquina y el ogro apareció delante de él.

35

36

2012

13.

2012

Kolore guztietako motxila Ikastetxea: MUKUSULUBA Taldea: 4A Irakaslea: Ines Teresa Díaz Egileak: Ekain Alonso / Iker Alvarez / Ander Barea / Anas Batiss / Irati Bermejo / Oier Bernardos / Leire Camiña / Iria Cortiñas / Laura Fernández / Yeray Figueras / Iker Gandara / Jaiotz García / Jaeche González / Irantzu González / Irantzu Jiménez / Ainize Otaola / Daniel Pinto / Ion Riley / Galder Rodríguez / Gaizka Sanz / Adriana Tristán

− ¡¡¡¡Grrrrrrrr!!! - le gruñó el ogro - ¿qué haces en mi castillo? − ¡Puagh! - le respondió Gargantúa - y tú, ¿cuanto haces que no te lavas los dientes?

La boca del ogro apestaba y Gargantúa no podía soportarlo. El ogro se enfadó muchísimo cuando oyó aquello y echó a Gargantúa del castillo a patadas.

Gargantúa volvió a su casa y decidió no volver nunca al castillo. Después, se tumbó en el suelo de su casa encima del montón de paja que usaba para dormir. Ya que no tenía comida, por lo menos descansaría.

Estaba allí tumbado, cuando se le apareció su hada madrina y le regaló una habichuela mágica por ser tan bueno. Era mágica porque concedía tres deseos.

Cuando el hada madrina se fue, Gargantúa se quedó pensando qué podía pedir.

Primero decidió pedir ser rico para no pasar hambre, después se acordó del ogro que había encontrado en el castillo y como le había parecido que estaba triste, pidió que el ogro fuera feliz. Luego pensó que no sólo el ogro tenía que ser feliz, así que su tercer deseo fue que todo el mundo fuera feliz.

Y colorín colorado, este cuento se ha acabado.

A

spaldiko garaietan, animaliek eta gauzek hitz egiten zutenean, ba omen zegoen ortzadarraren kolore guztiak zituen motxila magiko bat. Gauza bat ukitzean, honen margoa hartzeko ahalmena zuen.

Egun batean, basotik zihoala, bide erdian bihotz bat ikusi zuen. Hau hil zen gepardo batena zen. Gorpua deseginda eta ustelduta zegoen baina bihotza ez, plastikozkoa zelako.

Motxilak bihotz hau ukitzean garden bihurtu zen eta ikusezin bihurtu.

Motxila honen jabea zen mutilak, noski, ezin izan zuen ikusi eta bila eta bila ibili arren, ezin izan zuen aurkitu Mukusuluba bere eskolara joateko momentuan eta bera gabe joan behar izan zen.

Baina ez zen konturatu motxila bere bizkarrean zihoala, egunero bezala.

Klasean zeudela, holako batean motxilari tenpera margoa jausi zitzaion gainean eta orduan bai, mutilak ikusi ahal izan zuen eta lasaiago geratu zen.

37

38

2012

2012 Mutila konturatu zenean oso haserre joan zen bere laguna zen gepardoarengana.

Oso animalia berezia zen urrezko orkatilak zituelako eta, horiei esker, oso salto handiak eman ahal zituen eta tximistak baino azkarrago korrikan. Biak Gargantuarenengana joatea erabaki zuten baina aurretik inbestigatu zuten pertsonaia mitologikoei buruzko liburu batean nor zen Gargantua eta bere ezaugarriak, jakiteko nola borrokatu beraren kontra. Gero, kobazuloraino heldu ziren eta kanpotik, kontu handiz zaratarik ez ateratzeko, ikusi zuten erraldoia lo seko zegoela eta motxila apal altu batean gordeta. Orduan, gepardoak salto ikaragarria eman eta hartu egin ahal izan zuen. Baina zarata pixka atera zuen eta, horregatik, Gargantua esnatu egin zen.

Orduan hasi zen Gargantuaren kontrako borroka latza: liburuan irakurrita, bazekiten erraldoi maltzurraren puntu ahula bere burua zela, eta horregatik gepardoak salto egin zuen bere gainetik eta burutik pasatzean, urrezko orkatilaz eman egin zion oso golpe gogorra .... eta Gargantua erraldoiak konortea galdu eta jausi zen.

Motxila arin arin bere jabearengana bueltatu zen.

Korrikan joan ziren hurbil bizi zen sorgin batengana laguntza eskatzera baina etxea itxita zegoen supermerkatura erosketak egitera joan zelako.

Baina ez zekitena zera zen: urrunean zegoen Gargantua maltzurrak ere hori ikusi egin zuela bere teleskopio magikoaz. Teleskopio magiko honen laguntzaz aurkitzen zituen berari hainbeste gustatzen zitzaizkion objektu magikoak. Horrelako motxila magikoa ikustean berarentzat lortu nahi izan zuen.

Gargantua eskolara joan zen eta mutila klasetik atera arte itxaron zuen. Orduan pintza batzuk bere sudurrean jarri eta gero... superpuzkerra bota zuen! Eskola osoko neska-mutilak zorabiatuta geratu zirenez, Gargantuak arin arin motxila hartu zion mutilari eta bere kobazulora eraman zuen.

Honegatik, berriro Gargantua etorri zitzaienean bronka bilatzen, berriro ere gepardoak beste golpe bat eman zion bere orkatilaz eta oraingoan Gargantua tonto-tonto geratu zen betirako eta ez zitzaion berriro burutik pasa objektu magikoak lapurtzea.

Atzila motxila Ogitartean tortilla.

39

14.

40

2012

2012

Hansel eta Gretel Gargantuaren kontra Ikastetxea: MUKUSULUBA Taldea: 4.B Irakaslea: Inmaculada Medina Egileak: Maitane Alonso / Jone Ares / Laura Bravo / Saioa Caneda / Andrea Casillas / Leire Fontanal / Ibai Fontaneda / Erlantz Garrido / Endika Gil / Xabier Gonzalez / Manuela Gonzalez / Ivan Mata / Asier Moneo / June Quintana / Iker Rodriguez / Mikele Sainz / Sara Salsouli / Xabier Tejeda / Arianne Uribasterra / Peio Valderrama

A

spaldiko garaietan, animaliek hitz egiten zutenean, Gargantua deitutako dragoi erraldoi eta maltzur bat bizi omrn zen. Kobazulo handi batean bizi zen eta ahotik sua botatzen zuen. Gargantua deitzen zioten osa zapata handiak erabiltzen zituelako.

Gargantuak mundua menderatu nahi zuen eta horretarako, egun batean, bi robot asmatu zuen bera laguntzeko: Hansel eta Gretel. Baina Gargantuak ez zuen inoiz robotik egin eta txarto atera zitzaizkion. Tramankulu erabilgarriz beteta zeuden, eta tramankulu guztiak primeran ibiltzen ziren, baina robot hauek ez ziren maltzurrak, oso onak baizik.

Hansel eta Gretel robotak Gargantua oso maltzurra zela konturatu zirenean, kobazulotik ihes egin zuten eta basoko etxe batera joan ziren bizitzera. Gainera, egun osoa ematen zuten Gargantuari begira, maltzurkeriarik ez egiteko.

Baina egun batean, Hansel eta Gretelek lagun bat ikusi zuten arriskuan, laba gainean erortzeko zorian. Korrika bizian laguntzera joan ziren baina berarengana heldu zirenean... holograma bat besterik ez zela konturatu ziren! Orduan, iman erraldoia ageri zen beraien gainean eta harrapatuta geratu ziren. Gargantua agertu zen barre egiten urrutiko kontrola bere eskuetan. Dena Gargantuaren tranpa bat zen! Dragoi maltzurrak imana mugitu zuen bi robotak laba barruan botatzeko asmoz.

Baina Hansel eta Gretel arin mugitu ziren. Hanselek hartu zuen poltsikotik Gargantuaren argazki bat eta bere sabelean hornituta zegoen tramankulu batean sartu zuen. Orduan, Hansel eta Gretel imanetik desagertu ziren eta Gargantuaren gainean ageri ziren. Gargantua harrituta zegoen, baina ez zuen ezer egiteko astirik izan, Gretel beste argazki bat prest zuelako eskuetan, sumendi batekoa.

41

42

2012

15.

2012

Zuriren botere magikoak

Orduan Gretelek sumendiko argazkia bere tramankuluan sartu zuenean hirurak desagertu ziren eta sumendi gainean agertu. Momentu hartan Hanselek Gargantua askatu zuen eta sumendi barrura erori zen. Gero, bi robotak basora bueltatu ziren eta,geroztik, mundua zaintzen jarraitzen dute.

Gezurra ala egia, bi begien artean sudurra.

Ikastetxea: MUNOA Taldea: 4 Irakaslea: Elena Atxabal Egileak: Asier Aurrekoetxea / Mikel Bermejo / Endika Bilbao / Jennifer Cano / María Clavijo / Iratí De Juan / Carmen Dual / Daniel Fernández / Ariane García / Jon García / Leire García / Sara Alis Horvath / Yeray Juárez / Ekaitz Menéndez / Julen Nogales / Eric Pazos / Ane Pérez / Andrés Pimienta / Jonathan Puccini / Izaskun Suárez

B

azen behin Hansel izeneko mutil bat; oso potoloa zen asko gustatzen zitzaiolako zabor-janaria jatea: pizzak, hamburguesak, txutxeak,.... Bere lagunik onena Zuri izeneko txakur bat zen. Itxuraz oso arrunta zen, txikia eta zuria, baina botereak zituen: hegan egin ahal zuen eta oso azkarra zen korrikan eta, gainera, hipnotizatzeko ahalmena ere bazuen.

Egun batean Hanselek Zuri eraman zuen parkera, paseo bat ematera. Holako batean Zuri joan zitzaion eta aurreratu eta, parkearen txoko batera heltzean ikusi zuen .... Gargantua izeneko erraldoi bat zegoela esku batean eskusardea eta bestean aizto erraldoia eta ... ume bat jaten!!!

Gainera konturatu zen bere txapelean zuen buztantxo-antenak bere jabea, Hansel, zetorren tokirantz seinalatzen zuela. Honegatik asmatu zuen Gargantuak jango zuen hurrengo umea bere laguna izango zela (gainera, hain potolo egonda, seguru ikusi bezain laster harrapatu eta jango zuela).

43

44

2012

16.

2012

Fantasiaz beteriko lehoia Ikastetxea: NTRA SRA DEL ROSARIO Taldea: 4. A Irakaslea: Iñaki Santamaria Egileak: Clinton Balogun / Sofia Carpio / David Cigaran / Beatriz Díez / Alvaro Fernández / Irati García / Oier Jorge / Haizea López / Guillermo López / Jon Malaga / Aldara Maroto / Bernarda Vu Vu Nguili / Matheus Oliveira Guedes / Leire Pascual / Nahia Pena / Naroa Rodriguez / Nerea Santos / Urko Usabiaga / David Varela

Horregatik Hanselengana korrika batean joan zen, abisatzera.

Baina Gargantua bere baino hanka handiagoak zituen eta txakurra heldu zenerako Gargantuak harrapatuta zuen mutila.

Orduan txakurrak bere hipnotizatzeko boterea martxan jarri zituen: oso finko begiratu zion Gargantuari eta hau geldi-geldi geratu zen eta, kontu handiz, bere ahotik Hansel atera eta lurren utzi zuen. Hanselek, orduan bai, txistu abtean atera zen eta bere etxera joan zen ezkutatzera.

Gero Zuri bere super-abiaduraz azkar baino azkarragoa biraka hasi zen Gargantuaren inguruan eta hau zorabiatu egin zen eta Pumba! Jauzi egin zen lurrera.

Orduan Zurik hartu zuen Gargantuaren aiztoa eta sabela ireki zeon. Bertatik aurretik jan zituen neska-mutil guztiak atera ziren oihuka eta pozik.

Gero zatitxoak egin zituzten eta barbakoa erraldoia prestatu zuten.

Eta Zurik Gargantua maltzurra akabatu zuela ospatzeko harrizko estatua bat jarri zioten Zuri txakurrari eta gero festa erraldoia antolatu zuten, musika suziriak eta barbakoan Gargantuarekin hamburgesak, pintxo morunoak eta txuletoiak eduki zituzten denentzat... Ah! Eta Gargantuaren begiekin futbolean jolastu ahal izan zuten!

Zuri poteretsua eta Gargantua bukatuta.

B

ehin batean, aspaldi, fantasia sortu zeneko garai urrun hartan, ba omen zen irudimen handiko lehoi bat. Ipuin asko irakurtzen zituen eta ezagutzen zituen ipuinetako pertsonaia guztiak.

Egun batean, liburu bat idatzi nahi izan zuen eta egin ere; ederra atera zitzaion, fantasiaz bete-betea. Eta agian horregatik, magiko bihurtu zen eta gau batez, lehoia lotan zegoen bitartean, liburutik bi pertsonaia atera ziren, bizirik: Gargantua eta kanpaitxo.

45

46

2012

2012 Zorigaitzez, gaueko hamabietarako ezin izan zituzten bildu eta, honegatik, nahasteborraste ikaragarria zabaldu zen Mundu osoan zehar liburutik ipuinetako milaka eta milaka pertsonaia ateratzen hasi zirelako: Botadun katua, Robin Hood, animalien ejertzitoak, Edurnezuri eta zazpi ipotxak, printzeak, erraldoiak .... eta beraien artea, nola ez, deabrua ere atera zen. Deabruak ez zuen aukera galdu eta bere botere maltzurrak martxan jarri zituen, pertsonaia guztiak bere menpeko bihurtzeko.

Biharamunerako Lehoia izan ezik, den denak bere kontrolpean zeuden, bere esanetara.

Lehoia konturatu zenean, kezkatu zen bazekielako gau erdia heldu baino lehen pertsonaia hauek bildu beharko zituela ez bazuen mundua hankaz gora geratzea nahi.

Honegatik, herriko guztiei laguntza eskatu zien denon artean bilatu eta aurkitzeko.

Lehoiak berak holako batean kanpaitxoa ikusi zuen baina oso azkarra zenez, ihes egin zuen.

Gainera, deabrua zen dena konpontzeko ahalmena zuen bakarra: bere tridenteaz, hiruhortzekoaz, pertsonaia guztiak liburu barrura bueltatu ahal zituen baina, noski, berak ez zuen horrelakorik nahi.

Orduan hasi zen deabrua eta lehoiaren arteko borroka. Lehoiak ezpata elektrikoa zeraman eta oso ondo erabiltzen zekien. Deabruak ez zuen horrelakorik espero, eta ustekabean harrapatuta, lehoiak hankan sartu zion deabruari. Hau oihu batean hasi zenean, lehoiak arin arin tridentea hartu ahal izan zuen. Altxatu eta gogor oihukatu zuen:

-�Abrakadabra, eguzkia, airea eta ura ... pertsonaia guztiak ba-rru-ra!!!�

Momentu hartan pertsonaia guztiak liburuan sartzen hasi ziren, eta beraien artean deabrua ere.

Justu orduantxe Lehoia esnatu zen. Bere liburuaren gainean lotan geratzean fantasiaz beteriko amets hori izan zuen.

Eta, egia bada, sakelan sar eta, gezurra ez bada, ez dadila atera.

47

17.

48

2012

2012

Gargantua eta otsoaren abenturak Ikastetxea: NTRA SRA DEL ROSARIO Taldea: 4.B Irakaslea: Txus Torres Egileak: Ivan Ajenjo / Patricia Camoira / Leire Dieguez / Aaron Fernández / Ana Fernández / Iker García / Unai Gil / Egoitz Hernandez / Wei Huang / Ane Miren Ibañez / Ane Iglesias / Amaia López de Arechaga / Alvaro Moro / Ander Pastrana / Felipe Segura / Iñigo Uribarri / Deiene Vara / Erika Vazquez / Joel Vicente / Jose Ramon Echevarria

B

ehin batean Gargantua izeneko atrakzio handi batek pentsamenduak izaten hasi zen. Bere bizilekua Barakaldo zen, eta bere barruan Barakaldoko umeak sartzen ziren. Barruan umeek hitz egiten zutenez, Gargantuaren burua hitzez bete zen lehenengo, eta gero pentsamenduak sortu zitzaizkion. Horregatik, Gargantuak mundua ezagutu nahi zuen, entzuten zuen gauza guztiak bere begiez ikusteko baina, zoritxarrez, bera ezin zen mugitu bere kabuz.

Baina egun batean, otso azti bat Barakaldotik pasa zen. Oso otso berezia zen, otso-aztien herritik etortzen zelako. Han, bakarrik otso aztiak bizi ziren eta guztiak bihotz onekoak. Otsoak Gargantuaren pentsamenduak entzun zituenean, pena sentitu zuen eta Gargantuaz errukitu zuen.

Orduan, otsoak bere botereak erabili zituen eta Gargantua atrakzioa benetako gizon bihurtu zuen. Oso gizon sendoa zen, kamiseta gorria eta praka beltzak janzten zituena. Baina gizona bihurtu zenean, maltzur bihurtu zen ere, Barakaldoko umeek gauza itsusiak ere esaten zituztelako atrakzioaren barruan. Horregatik Gargantua etxeak apurtzen hasi zen baina otsoak gelditzeko esan zion. Eta Gargantua gelditu zenean, otsoak azaldu zion zeintzuk ziren gauzak onak eta zeintzuk txarrak.

Gargantuak berehala ulertu zuen eta biak lagunak egin ziren. Horregatik, elkarrekin parkera jolastera joan ziren.

49

50

2012

18.

2012

Dragoi magikoaren misterioa Ikastetxea: SAN JUAN BOSCO Taldea: 4.A Irakaslea: Jose Angel Diaz Egileak: Gaizka Ekaitz Alonso / Edorta Ansorena / Rebeca Barbero / Yeray Beltran / Anne Berciano / Sandra Borreguero / Naia Colino / Igotz Gonzalez / Oier Gonzalez / Christian Guerrero / Unai Hernandez / Diego Molina / Lucas Penas / Maria Perez / Rocio Perez / Ohiane Perrino / Christian Pozo / Aida Quintana / Esteban Romero / Asier Ruperez / Xabier Sales / Egoitz Sauto / Adrian Templado / Irene Torralba

Jolastu eta gero, Gargantua eta otsoa kafetegi batetara kolacao bat hartzera joan ziren. Eta kafetegian sartu zirenean, hau ustekabea! Beste otso aztia eta beste Gargantua! Baina Gargantua hau emakume bihurtuta zegoen. Bi otso aztiak jadanik elkar ezagutzen zuten, herri berekoa zirelako, eta Gargantua gizona eta Gargantua emakumea berehala lagunak egin ziren. Gero, otsoak bere herrira bueltatu ziren eta bi Gargantuak ezkondu ziren eta mundua ezagutzera joan ziren elkarrekin. Eta gure istorioa horrela amaitu da.

B

azen behin Inoiz-Ez lurraldean, erdi gizon erdi emakume erraldoi maltzur bat. Bere etsaiak jaten zituenez, Gargantua deitzen zioten. Gainera, Gargantua erraldoiak hamasei begi zituen eta zazpi mihi. Gargantua erraldoiaren desio nagusia Peter Pan jatea zen. Baina ez Peter Pan oso goxua zelako, ez, Gargantuak Peter Pan jan nahi zuen honen dragoi magikoa eskuratzeko.

Peter Pan mutil gaztea zen. Lumadun kapela berdea eramaten zuen eta berak nahi zuenean hegan egiten zuen. Eta gainera, bakarrik borroka egiten zuen sekulako ezpata magikoa ere zeukan. Baina bere eduki zoragarriena dragoi bat zen. Dragoia magiko honek, buztanetik tiratu ondoren, desio bat betetzen zizun.

51

52

2012

2012

Peter Panek dragoia bere etxean gordetzen zuen. Oso lekua segurua zen, sumendi baten barruan zegoelako eta barrura sartzeko bakarrik ezkutuko pasabide bat zegoelako. Peter Panek bakarrik zekien non zegoen eta hortik sartzen zen bere etxean.

Baina Gargantua oso azkarra zen.

Egun batean, Peter Pan deitu zuen eta tea hartzeko gonbidapena egin zion.

Peter Pan oso pozik jarri zen eta baietz esan zuen. Hurrengo arratsaldean Gargantuaren etxera joan zen eta sekulako arratsalde polita pasa zuten: tea hartu zuten, gozokiak eta pastelak ere, hitz egin zuten, elakrrik pasadizoak kontatu zizkioten... baina agurtzeko orduan, Gargantuak besarkada bat eman zion Peter Pani eta,bera konturatu gabe, lokalizadore bat jarri zion bizkarrean. Peter Pan ez zen konturatu eta poz pozik bueltatu zen bere etxera.

Gargantuak Peter Pan jarraitu zuen sumendiraino. Lokalizadorearen bidez, pasabidetik sartu zen eta Peter Panen etxe barruan sartu. Peter Pan harrituta geratu zen, baina zorionez, etxea oso leku txikia zen Gargantua erraldoiarentzat, ia ia ezin zuen mugitu, eta horregatik horrela hitz egin zuten: − Peter, emaidazu zure dragoia! - esan zuen Gargantua. − Nire dragoia? Ezta pentsatu ere, zoaz hemendik berehala edo nire ezpata erabiliko dut – erantzun zion Peter Panek.

Gargantua irten zen beste aukerarik ez zuelako, baina kanpoan geratu zen zain.

Peter Pan irten zenean, Gargantuak bere gainean salto egin zuen eta borroka hasi zen. Gargantuak aizkora handi bat zuen eta Peter Panek bere ezpata magikoa.

Borroka latza izan zen, baina azkenean Peter Panek bere kapelako luma hartu zuen eta kili-kiliak egin zizkion Gargantuari. Gargantuak gorrotatzen zituen kili-kiliak eta handik ihes egin zuen betirako.

Eta hala bazan ala ez bazan, sar dadila kalabazan eta atera dadila Gurutzetako plazan.

53

19.

54

2012

2012

Dragoia vs. Gargantua Ikastetxea: SAN JUAN BOSCO Taldea: 4.B LH Irakaslea: Laura Fernandez Egileak: Nagore Bahamonde / Iker Cajide / Ander Carron / José Luis de la Iglesia / Nerea Gómez / Markel Gonzalez / Oihane Hernando / Gaizka Hierro / Alexander Lopez / Joane Lopez / Aitor Martínez / Haizea Martínez / Eneko Moreno / Aida Pereira / Noemi Picos / Isaiah Quintana / Alex Rodriguez / Aitana Román / Carla Rubio / Nerea Rueda / Aurora Sainz / Aitor Utrera / Eider Vallejo / Julen Villar

B

ehin batean, ardiek eta behiek hitz egiten zuten garaia hartan, neska bat zegoen Gabonetan Olentzerori mahai magikoa eskatu ziona. Eta Olentzerok, oso jatorra denez, etxera bidali zion oso mahai magiko polita, instrukzioak eta guzti.

Geroztik, gose zenean, mahairen aurrean jarri eta esaten zion: -”Gosaltzeko Colacao eta ogi errea nahi dut, gurina eta marmeladarekin, me-sedez!”

Eta, txas! Mahaia eskatutakoaz betetzen zen.

Noski, neska eskolara bueltatu zenean denei kontatu zien zeukan mahia magikoarena. Eta horrela, hango mendietan bizi zen dragoi maltzur eta tripontzi baten belarrietara ere heldu zen berria. Honek horrelako mahai bat zegoela entzutean berarentzako nahi izan zuen, jatea eta jatea ikaragarri gustatzen zitzaiolako.

Honegatik gau batez neskaren etxera joan zen eta ixil ixilik (nahiz eta oso handia izan, nahi zuenean bazekielako kontuz ibiltzen), sartu eta mahai magikoa lapurtu eta, bere ordez, arrunta jarri zion.

Biharamunean neskak, egunero bezala, gosaria eskatu zion: − “mahaia polit hori! gaur zerealak eta esnea nahi dut, me-se-dez!”- baina, noski, mahaian ez zen ezertxo ere agertu. Pilak gastatuta zeuden begiratzean konturatu zen ez zela berea, Olentzerok oparitutakoa. Eta neska azkarra zenez, susmatu zuen norbaitek lapurtu ziola.

55

56

2012 Bere lupa handia atera eta etxetik urrats susmagarri batzuk ateratzen zirela ikusi zuen. Jarraituz, heldu zen dragoiaren kobazuloraino. Kontu handiz barrurantz begiratzean, dragoia lotan ikusi zuen eta han, bazter batean, bere mahai magikoa.

Baina bera bakarrik zegoen eta ezin zuen horrelako dragoiaren kontra borrokatu.

Honegatik, bere laguna zen Gargantuarengana joan zen laguntza eskatzera.

Eta biak bueltatu ziren dragoiaren kobazulora eta deitu zioten kanpotik: -atera zaitez, lapur halakoa!

Eta dragoia haserre eta sua botatzen atera zenean, Gargantua erraldoiaren kontra borrokatzen hasi zen.

20.

2012

Ipotxaren tinta magikoa Ikastetxea: STA. TERESA -BAGATZA Taldea: 4. A Irakaslea: Olga Rubarena Egileak: Joseba Andres / Nikolas Arancibia / Andoni Carrasco / Nerea Cereijo / Cosmina Ciobanu / Oihana Dominguez / Ziortza Fernandez / Pa Iulian Grigoras / Lander Lamas / Haizea Rodrigo / Egoitz Ruiz / Alba Ruiz / Aitor Ruiz / Josue Ruiz / Lucia Sanchez / Rokas Stankevicius / Giaperre Tapia

D

uela milaka eta milaka urte, ba omen zegoen Gargantua izeneko erraldoi beldurgarri bat. Oso botere izugarri eta indartsua zuen: berari hainbeste gustatzen zitzaizkion umeak erakarri ahal zituen bere koilara eta eskusarde magikoez eta, umeak txintxo txintxo, berarengana heltzen zirenean, mokadu batean jaten zituen.

Gero, ipurditik ateratzen zitzaizkionean umeak ipuin eta kondairetako pertsonaia bihurtuta ateratzen ziren: zentauroak, lamiak, Txanogorritxu, Edurnezuri,... bihurtuta..

Baina orduan, Gargantuak bere txapela magikoa kendu eta energiaz beteriko bola handi handia sortu zuen. Dragoiak ahoa ireki zuen berriro sua botatzeko, eta justu momentu horretan, erraldoiak bola hori sartu zion ahotik eta, bere sabeleraino heltzean, eztanda egin zuen eta... patapum!!!! dragoi maltzurra hamaika mila zatitxoetan bihurtuta desagertu zen.

Eta neskak bere lagunak egindako mesedea eskertzeko urrezko bi txanpon eman zizkion eta, mahai magikoaren laguntzaz, sekulako merienda erraldoia!!! ...ETA HALA BAZAN, ALA EZ BAZAN, SAR DADILA GARGANTUAREN SABELAN ETA ATERA DADILA MAHAI MAGIKOAREN GAINEAN.

57

58

2012

2012 Gargantuak eta iratxoak elkarri begiratu eta tonto aurpegia geratu zitzaien: borrokan egiteagatik biok nahi zutena apurtu zuten. − Ba hau konpontzeko bide bakarra biok batera lan egitea da!- esan zuen iratxoak. − Bai, ados- onartu zuen erraldoiak- baina zer egin genezake? Ez dakigu nork egin ahal duen honelako tinta gehiago! − Nik bai. Duela urte asko basoaren alderik ilunenean bizi den azti zahar bati hartu nion apurtu zaigun bote hau eta joan gaitezke berarengana. Baina oso urrun dago. − Igo zaitez nire lepo gainera eta nik eramango zaitut!

Eta horrela, biak heldu ziren basoaren erdiraino. Berehala aurkitu zuten aztia, oso ezaguna zelako eta tinta magikoa eskatu ziotenean, erantzun zien: − Sentitzen dut, nik ez dut iadanik horrelakorik egiten. Baina joan zaitezte Munduko Lehen Dordokarengana, agian berak egiten du gaur egun. − Non bizi da Munduko Lehen Dordoka hori?- galdetu zioten aho batez. − Ba ez dakit, sentitzen dut.

Egun batean, jakin izan zuen basoko ipotx batek oso interesgarria zen boligrafo magikoa zuela, marrazten zuen guztia benetako bihurtzen zitzaiona. Gargantuak pentsatu zuen boligrafo honekin marraztu ahal izango zituela milaka ume eta, benetako bihurtzen zirenean, bata bestearen atzetik jan ahalko zituela. Hori pagotxa!!! Eta birritan pentsatu gabe, hara, ipotxarengana joan zen eta zuzenean eskatu zion: − emadazu oraintxe bertan zure boligrafoa, kakanarru halakoa! − Ezta pentsatu ere!- erantzun zion gizontxoak- Horiek ez dira eskatzeko moduak eta,gainera, ez dut nahi, aizu!

Gargantuari, noski, ez zitzaion batere gustatu ezetz erantzutea eta ipotxarenganantz hurbildu zen borrokan egiteko prest. Ipotxak, hain handi ikustean, konturatu zen bera bakarrik ezingo zuela gainditu eta horregatik, arin arin, bere boligrafo magikoaz, bera bezalako ipotxa marraztu zuen baina erraldoia zena.

Gargantua hasieran izutu zen baina gero, borrokan gogor hasi zirenean, agerian geratu zen Gargantua indartsuagoa zela. Horrelako batean, Gargantuak bere ahotzarra ireki zuen eta … grauz!! bokau batean iratxo erraldoiaren burua sartu zuen eta jaten hasi!!!

Orduan iratxo txikiak salto egin zuen erraldoiaren oinetara eta kilimak egiten hasi zitzaion.

Gargantuak doministiku egiteko gogo handia sentitu zuen eta, ezin eutsirik, Atxuuuuussss! Gorra bota zuen eta barruko iratxo erraldoia salto batean atera zitzaion airetik.

Zoritxarrez, boligrafoaren tinta-magikoaren potearen gainean jausi eta erabat apurtuta geratu zen.

59

60

2012

21.

2012

Lanpara madarikatua Ikastetxea: STA. TERESA -BAGATZA Taldea: 4.B Irakaslea: Inmaculada Alvarez Egileak: Sara Aguado / Mikel Ancin / Leire Bozal / Lidia Collazo / Andoni Diaz / Erik Gil / Iratxe Godino / Jagoba Iglesias / Samuel Macias / Yosay Mamani / Jorge Manso / Rofida Remadenine, Naiara San Martin / Haizea San Miguel / Xiomara Vallejo

O

rain dela asko, Bilbon Gargantua izeneko hogei urteko mutila bizi zen.

Kobazulo batean bizi zen bera bakarrik bere aita eta bere ama istripu batean hil zirelako. Gargantua deitzen zioten oso handia eta gaiztoa zelako. Gargantuak anai bat eta arreba bat zituen, bederatzi eta hamabi urtekoak, baina bera hain gaiztoa zenez, ezin ziren berarekin bizi eta zentro batean zeuden.

Gargantua eta iratxoa oso triste jarri ziren baina orduan gizontxoak ideia bat izan zuen: - erabili ahal dugu erosi berri dugun GPSa! Eta bertan idatzi zuten helbidea” Munduko Lehen Dordokaren etxea”. GPSaren seinalek jarraitzen hasi ziren eta hain urrun zegoen, eta hainbeste bihurgune eman behar izan zuten ezen, heldu zirenerako erabat zorabiatuta zeuden, ia ia konortea galtzeko puntuan!!

Eta Munduko Lehen Dordokaren etxera heldu eta tinta magikoa eskatu ziotenean, honek... ez zuela iadanik horrelakorik asmatzen esan zien!!! − Ez da posible! - esan zioten etsituta- oso bide luzea egin dugu hori lortzeko! − Ez kezkatu, lagunak- erantzun zien Dordokak- hori baino askoz hobea den zerbait egiten dut orain: Barre egiteko piruletak!!! - eta erakutsi zien koloreez beteriko piruleta handi eta borobila.

Oso ideia ona iruditu zitzaien eta bakoitzak zaku bete piruleta magiko hartu zuen.

Gero, etxera bueltatu zirenerako oso lagun onak zirenez, elkarrekin festa bat egin zuten eta oso ondo pasatu zurten piruletak xurrupatzen eta barreak eta barreak botatzen. ... ETA HIRU PIRULETATIK BI SAR DAITEZELA IPOTXAREN ETXETIK ETA HIRUGARRENA ATERA DADILA GARGANTUAREN IPURDITIK.

Gargantuaren auzoan mutil oso azkar bat bizi zen ere. Hain azkarra zenez, Genio deitzen zioten eta horregatik, beti urdinez janzten zen.

61

62

2012

Egun batean, Geniok bere etxea garbitzen ari zen eta solairuko taula bat solte topatu zuen. Taula altxatu zuen eta azpian lanpara zahar bat topatu zuen. Lanpara hartu zuen eta altzari baten gainean jarri zuen irekitzeko, baina ireki zuenean hautsak atera ziren eta etxea berriro zikindu zen guztiz. Baina Geniori hori ez zitzaion inporta, lanparak bera maltzur bihurtu zuelako ere.

Genio maltzurra Gargantuaren bila joan zen eta biak maltzurkeriak egiten hasi ziren: ziria sartzen, jendea bultzatzen, kotxeak apurtzen... eta noski, azkenean polizia etorri zen. Baina Geniok polizia ikusi zuenean, berriro ona bihurtu zen baina bakarrik bera ez atxilotzeko. Poliziak Gargantua atxilotu zuen eta kartzelara eraman zuen.

2012

Bitartean, Genio bere etxera bueltatu zen maltzurkeri gehiago prestatzeko. Genio bere etxean sartu zenean, lanpara bilatu zuen eta ikusi zuen desagertzen zela: madarikazioak bakarrik egun erdia irauten zuen! Bat-batean, etxea berriro garbi zegoen eta Genio berriro ona zen. Geniok gertatutako gauza guztiak gogoratu zituen eta birritan pentsatu gabe poliziarekin hitz egitera joan zen.

Den dena azaldu ondoren, poliziak Gargantua aske utzi zuen. Genio bere errua onartu zuenez, poliziak ez zuen zigortu. Gero, Geniok Gargantuari lagundu zion bere anai-arrebak zentrotik ateratzeko, eta Geniorekin bizitzera joan ziren guztiak.

Eta urteak joan, urteak etorri, Genio eta Gargantuaren arreba maitemindu ziren...

Eta hala bazan ala ez bazan, ezkondu ziren Bilboko plazan

63

64

2012