oko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Barakald scritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo e s o t n e Cu
BAtrukeTA
Liburuen VIII. Haur Jardunaldiak Barakaldon VIII Jornadas Infantiles del Libro de Barakaldo
oko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Barakald escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo Cuentos
B
ehin batean... entzun edo irakurtzen dugunean, gure adimena urrunera bidaiatzen da; probarik arriskutsu eta latzenei aurre egiteko gai diren pertsonaia ahantzezinez lagunduta iristea merezi duen lekuetara. Seguruenera, horiek edo antzekoak dira gure bizitzan sorkuntzari, irudimenari eta narrazioari lotuta entzun ditugun lehenengo hitzak. Aurten ere, hirugarrenez, Barakaldoko Udalak, ‘Batruketa 09’ Haur Liburuaren VIII. Jardunaldien barruan, Kultura Arloaren bitartez talde-sorkuntza egitasmo bat jarri du martxan, udalerriko 12 ikastegiren laguntzaz: Alazne, – Gurutzeta – Sortzez Garbia – Juan Ramon Jimenez – Milagrosa – Mukusuluba – Munoa – Arrosarioko Ama – Arrontegi – Sta. Teresa, Beurko – San Juan Bosco eta San Paulino de Nola. Guztira, aurrean dituzun 19 ipuin hauek lehen hezkuntzako 4. ikasmailako 373 neska-mutikok sortu eta ilustratu dituzte. Denei, adorea eskertu nahi diegu. ‘Kandelen Argipean’ elkarteko Begoña Gómez eta Pedro Ruizen laguntza ederra eskertu nahi dut, beren talentuari esker, talde partehartzaile bakoitzak eratutako proposamenak on bidean jarri baitituzte. Egitasmoa ezinezkoa litzateke haien profesionaltasunik eta goxotasunik gabe. Eskerrik asko guztiarengatik. Urtero aitzakia bat eskaini izan diegu umeei, abiapuntu gisa; 2007an Jolin eta Taranbolo jaietako pertsonaiak izan ziren; 2008an, parte hartu zuten ikastetxe bakoitzeko maskotak, eta 2009an, Barakaldoko umeentzat garrantzitsuak diren lekuak eta ipuin tradizionaletako pertsonaia asmatuak edo berreginak. Emaitza bistan da; ipuin ugari, hunkigarri eta dibertigarriak; imajinazioa erruz, orrialde bakoitzean. TONTXU RODRÍGUEZ ESQUERDO Barakaldoko Alkatea
02
É
rase una vez..., cuando escuchamos o leemos estas palabras nuestra mente viaja siempre muy lejos, a lugares donde merece la pena llegar acompañados de inolvidables personajes capaces de solventar las más peligrosas y arduas pruebas. Posiblemente éstas, u otras similares, sean las primeras palabras que hemos escuchado en nuestra vida asociadas a la creación, la imaginación, la narración. Por tercer año consecutivo el Ayuntamiento de Barakaldo, a través del Área de Cultura, en las que han sido las VIII Jornadas Infantiles del Libro, ‘Batruketa 09’, ha puesto en marcha este proyecto de creación colectiva, con la colaboración de 12 centros escolares del municipio: Alazne – Gurutzeta – La Inmaculada – Juan Ramón Jiménez – La Milagrosa – Mukusuluba – Munoa – Ntra. Sra. Del Rosario – Rontegi – Sta. Teresa, Beurko – San Juan Bosco y San Paulino de Nola. En total han sido 373 los niños y niñas de 4º de primaria los creadores e ilustradores de estos 19 cuentos que tienes delante. A todos vosotros agradeceros vuestro entusiasmo. También quiero agradecer la inestimable colaboración de Begoña Gómez y Pedro Ruiz, de la asociación ‘A la luz de las Velas’, que con su buen hacer llevan a buen puerto cada una de las propuestas creadas por cada grupo participante. Sin su trabajo desempeñado con profesionalidad y cariño este proyecto sería imposible. Gracias por ello Cada año hemos aportado a los niños y niñas participantes un punto de arranque, en 2007 fueron Jolín y Tarambolo como personajes de las fiestas, en 2008 las mascotas de cada centro participante, y en 2009 han sido lugares representativos para los niños de Barakaldo junto con los personajes inventados o reconvertidos de los cuentos tradicionales. El resultado está a la vista, cuentos diversos, emocionantes y divertidos donde la imaginación vuela en cada página. TONTXU RODRÍGUEZ ESQUERDO Alcalde de Barakaldo
03
01 Alazne 4.A............................................................... 05 02 Alazne 4.B............................................................... 09 03 Gurutzeta 4.B......................................................... 13 04 Gurutzeta 4.D........................................................ 17 05 Juan Ramón Jiménez 4.. ................................... 21 06 La Inmaculada 4.A...............................................25 07 La Milagrosa 4....................................................... 29 08 Mukusuluba 4.A....................................................33 09 Mukusuluba 4.B................................................... 37 10 Munoa 4..................................................................... 41 11 Nuestra Señora del Rosario 4.................... 45 12 Rontegi 4.B............................................................. 49 13 Rontegi 4.D. ............................................................53 14 San Juan Bosco 4.A........................................... 57 15 San Juan Bosco 4.B. ........................................... 61 16 San Paulino de Nola 4.A................................ 65 17 San Paulino de Nola 4.B................................ 69 18 Santa Teresa-Bagatza-Beurko 4.A. .......... 73 19 Santa Teresa-Bagatza-Beurko 4.B............ 77
04
Loti ederraren misterioa Ikastetxea: Alazne Taldea: 4.A Irakaslea: Sonia Ruiz Peña Egileak: Anne Burzako / Jennifer de la Fuente / Igor Díaz de la Barcena / Andrea Díaz / Oana Elena Dragomir / Maider Fernández / Naia García / Iratxe González / Jon Maneiro / Amor Alazne Mourin / Marina Pérez / Arrate Prado / Nagore Rodríguez / Iván Sainz de la Maza / Pedro Santana / Josu Uriarte
B
azen behin Loti ederra izeneko printzesa bat; printze batekin ezkonduta zegoen eta bi seme-alaba zeuzkan, hodeietan zeukaten gaztelu eder eta
handi bat. Urrezko koro magikoa zuen: bertan zeukan diamante batez ikusezin bihurtu ahal zen.
05
Loti ederrari munduan gehien gustatzen zitzaiona marrubiak jatea zen. Egun batean marrubirik gabe geratu zen eta horregatik Errekaortuko eskola zaharraren ondoan zegoen supermerkatu batera jaitsi zen. Ez zekien eskola zahar horretan erraldoi begibakar maltzur bat bizi zela eta bere asmo bakarra neska ederrak harrapatzea zela. Eta, noski, loti ederra supermerkatuan sartzean, erraldoiak ikusi zuen eta, berehala, harrapatzea pentsatu zuen. Supermerkatutik ateratzean, erraldoiak marrubi bati lotuta zegoen hari bat jarri zion loti ederrari amu gisa eta tiraka eta tiraka Errekaortuko eskola zaharreraino sartarazi zuen.
06
Han Erraldoiak loti ederrari berarekin ezkontzea eskatu zion baina, noski, neskak esan zion ezetz, jadanik ezkonduta zegoelako. Erraldoi maltzurrak hipnotizatu nahi izan zuen printzesa, baina bere koro magikoaz indar-ezkutu bat sortu zuen eta babestu ez ezik, erraldoiari bueltatu zion hipnozisa eta tonto gertatu zen. Loti ederrak momentu aprobetxatu eta ikusezin bihurtu eta ihes egin zuen. Gaztelura bueltatu zen bere printzearengana gertatutakoa kontatzera. Honegatik biak joan ziren erraldoiarekin hitz egitera eta azalpenak eskatzera. Hara heldu eta printzeak bere ezpata atera eta erraldoiarekin borrokan hasi zen. Baina erraldoiak laser ezpata oso indartsua zuen eta, ematen zuenean irabaziko zuela, loti ederrak esan zion erraldoiari nahikoa zela, berarekin ezkonduko zela baina bere familia bakean uzteko.
07
Erraldoiak barre egin zuen eta konfiatuta buelta eman zuenean, loti ederrak bere ezpata-laserra kendu zion eta begiaren erdian sartu zion. Gero, loti ederra eta printzeak eskola zaharra atondu zuten eta beren gazteluaren ondoko beste hodei batera eraman zuten bertako lorategian beren seme-alabak jolasteko eta bertan hazten ziren marrubiak bere amarentzako biltzeko.
08
Bi maiteminduak eta Trolla Ikastetxea: Alazne Taldea: 4.B Irakaslea: Xabier Santiago Egileak: Mario Alfonso / Unai Basarrate / Unai Cambra / Silvia Julián Fuentes / Ibai Ramón Gómez de Salazar / Iratxe González / Verónica Hortigüela, Maialen Lozano / Xabier Mielgo / José Núñez / Iker Rivadas / Eneko Rodríguez / Andrea Saiz / Xabier Vaz / Jing Zhou
B
azen behin Barakaldon Peter Pan deitzen zen mutil aberats bat. Egunero bira bat ematen zuen Barakaldotik eta bere diruaz jendea laguntzen zuen
behar zituzten jantziak eta janariak oparitzen.
09
Baina egun batean, Foruetatik zebilela, Edurnezuri neska polita ikusi zuen eta berehala maitemindu zen. Berarengana joan zen eta bere maitasuna aitortu zion. Edurnezurik, lotsatuta, Peter Pan ondo begiratu zuen eta bera ere maitemindu zen. Egun batzuk pasa eta gero, biak elkarrekin bizitzera joan ziren poz pozik. Baina Edurnezuri oso polita zen, oso oso polita, eta troll bat maitemindu zuen ere. Honegatik, egun batean trollak Edurnezuri bahitu eta bere gaztelura eraman zuen. Peter Pan etxera ailegatu zenean, berehala ikusi zituen trollen aztarnak eta bahiketa susmatu zuen. Zaldi hegalari bat eta ezpata erosita, Edurnezuriren bila joan zen. Hegan eta hegan, trollen gaztelua topatu zuen baina hurbiltzean, trollak gazteluko sotoan zeukan monstruo bat bidali zuen Peter hiltzeko.
10
Peterrek monstruoa ikustean, bere ezpata atera zuen borroka egiteko. Ez zen borroka luzea izan, Peterrek, oso arina zenez, monstruoari burua kolpe pare batez moztu ziolako. Gero, burua hartu eta gaztelu barruan sartu zen. Han trolla zegoen, eta ondoan, Edurnezuri lotuta. Peter, ezpata esku batean eta monstruoren burua bestean, trollarengana hurbildu zen. Trollak arma bat bilatu zuen baina ez zuen ezer aurkitu eta amore eman zuen. Orduan, Peterrek Edurnezuri askatu zuen bere ezpatarekin eta biak zaldi hegalariaren gainean etxera joan ziren.
11
Trolla etsita geratu zen, bere bihotza apurtuta eta hormen kontra burukadak ematen hasi zen, azkenik gaztelu osoa bere gainera erori zen eta bertan hil egin zen. Peter eta Edurnezuri ezkondu ziren eta bi seme-alaba eduki zituzten, neska bat eta mutil bat.
12
Arratoiak botadun katuaren aurka Ikastetxea: Gurutzeta Taldea: 4.B Irakaslea: Pepe Egileak: Cristina Alcino / Janire Álvarez / Luis Fernando Arias / Andrea Blanco / David Chamorro / Ziortza Colino / Leire Conde / Jon de Castro / Rubén Delgado / Olatz Diego / Jon Ander García / Ethan Heredia / Mikel Hernández / Ane Rodríguez / Adrián Turrión / Maitane Vázquez
B
azen behin, arratoien munduan katu bizi zen maltzur bat. Botadun Katua zen eta gaztelu batean bizi zen arratoien mundu erdian. Botadun Katua diktadorea zen, eta arratoiek berarentzat lan egiten zuten. Hilero hilero, urre eta diamantez egindako montoia eman behar zioten, eta horretarako, lan haundia egin behar zuten egunero.
Baina egun batean, arratoiak nekatu ziren eta Botadun Katua akabatzea erabaki zuten. Horretarako, agente sekretu bat kontratatu zuten, Gulliver arratoi agente sekretua hain zuzen ere. Gulliver Beteluri
13
Haur Eskolan bizi zen baina sekretuan, arratoi arrunt bat bezala. Gulliver agente sekretuak berehala onartu zuen lana eta arratoiekin plan bat antolatu zuen. Baina Botadun Katuak espiak zituen eta arratoiek bera akabatu nahi zutela jakin izan zen. Erasoa espero zuen egunean, Botadun Katuak ezpata pozoitsu bat hartu eta Gulliverren bila atera zen.
14
Botadun Katuak Gulliver ibaiaren ondoan aurkitu zuen. Baina Gulliverren plana oso ondo pentsatuta zegoen. Katua agertu zenean, arratoi talde bat ageri zen arrain batekin eta arraina ibaira bota zuten. Botadun Katuak arraina ikusi
15
zuenean, birritan pentsatu gabe, bere senari jarraituz, salto egin eta uretan sartu zen. Momentu berean, beste arratoi talde bat ageri zen katapulta batekin, eta Botadun Katua apuntatu zuten. Beno, apuntatu eta hil egin zuten ere, sekulako harri batekin. Orduan, arratoiak jai izugarri bat ospatzera joan ziren gaztelura, eta han sekulako altxor bat aurkitu zuten: 80 gazta! Eta beraiek 80 arratoi zirenez, bakoitzak gazta bat hartu zuen. Gero Botadun Katua erre zuten eta gaztelua Gulliver arratoi agente sekretuari eman zioten hain ondo egindako lana ordaintzeko.
16
Aurora eta Erraldoia Ikastetxea: Gurutzeta Taldea: 4.D Irakaslea: Amaia Bilbao Egileak: Unai Ahedo / Endika Antúnez / Andrea Balbas / Patricia Castaño / Sara Causo / Andoni Fernández / Endika Gil / Iranzu Gómez / Enara González / Aimar Humaran / Iratxe López / Nerea Martín / Arantxa Montero / Jairo Sánchez / Irune Sarasua / Unai Zayas / Jessica Zubia
B
azen behin Aurora izeneko oso oso guapa zen printzesa bat. Pariseko gaztelu batean bizi zen. Jaio zenean, bere aitak errubi magikoa zuen eraztun bat oparitu
zion: hiri desio bete ahal zituen arazo larrietan. Egun batean, aita gaixotu zen eta medikuak ez zekien zer gertatzen zitzaion. Orduan Aurorak bere eraztunari eskatu zion:
–Nire aita sendatzea nahi dut– eta aitak, momentu horretan, begiak ireki
eta sendatu zen. Ba omen zen ere erraldoi bat, oso oso itsusia, Barakaldoko Goroztiza Polikiroldegiko futbol-zelaiaren azpian bizi zena, lurazpian. Uda partean pentsatu zuen Parisera joango zela oporrak ematera. Bertan ezagutu zuen Aurora printzesa
17
eta liluratuta gelditu zen. Berarekin hitz egitera hurbildu zenean, guardiek atzera egiteko esan zioten eta ez zuten pasatzen utzi. Horregatik borrokan hasi ziren iskanbila batean. Aurorak, bere leihotik dena ikusi zuen eta, egoera oso larria zenez, eraztunari bigarren desioa eskatu zion:
–Borroka amaitzea nahi dut– eta orduan soldaduak gelditu ziren, estatuak
izango balira bezala. Erraldoia gazteluraino heldu zenean, Aurorari bere maitasuna aitortu eta berarekin ezkontzeko eskatu zion. Aurorak, nahiz eta jatorra zela pentsatu, ezetz esan zion: gauza bat zela lagunak izatea eta beste bat ezkontzea.
18
Honegatik, erraldoia haserretu zen eta muki erraldoia bota zion gainean eta mukiz bete beteta utzi zuen. Aurora, noski, oso haserretu zen ere. Erraldoiak alde egin zuen Parisetik negar batean. Handik aste batzuetara, Barakaldon bizi zen printzesaren lagun batek Aurorari deitu zion bere etxera gonbidatuz. Hona, Barakaldora etorri eta Polikiroldegira joan ziren, igeri egitera. Han aurkitu zuten erraldoia futbolean jolasten. Aurorak gogoratu zuen zein jatorra zen eta zein txarto amaitu zuten elkarrekin eta, honegatik berarengana joan eta barkamena eskatu zion:
–Barkatu, erraldoi, nahi baduzu, nire eraztun magikoaz printze bihurtu ahal zaitut.
19
Erraldoiak, noski, baietz erantzun zion eta momentu hartan, printze eder bihurtu zuen, jatorra bezain ederra eta biok, poz poz pozik, Parisera bizitzera joan zirren. Bertan maitasuna egin zuten (edo gauza hori) eta, denboraren laguntzaz, lau seme-alaba izan zituzten: Andoni, Arantza, Unai eta Unaitxu (Unai izena asko gustatzen zitzaielako).
20
Edurnezuri eta Urlamia Megapark-ean Ikastetxea: Juan Ramón Jiménez Taldea: 4. Irakaslea: Lutxi Egileak: Nagore Avedillo / Samuel Bargela / Yohanna L. Benítez / Valeri Domínguez / Lorena Fernández / Pedro García / Itxaso Gómez / María Gómez / Leonardo Carlos González / Richar David Guinea / Koldo Mauriz / Antonio Muza / Sendoa Rey / Yeray Romero / Maitane Serna / Ekaitz Temprano
O
rain dela urte gutxi, Urlamia Barakaldora etortzen zen erosketak egitera. Madarikazioak kentzeko poterea zeukan eta bere arrain isatsa itsasoan utzi ahal zuen bere lekuan hanka pare bat jarri eta lurretik ibiltzeko. Egun batean Megapark-era joan zen erosketak egitera. Toys’r’us dendan sartu zen eta han, Edurnezuri panpin handi bat ikusi zuen. Berehala konturatu zen panpina madarikatuta zegoela eta bere potereaz keinu batean madarikazioa kendu zion. Edurnezuri poz pozik jarri zen,
21
baina hainbeste urte panpin bihurtuta pasa eta gero, ez zuen gogoratzen nola edo nork bota zion madarikazioa.
Urlamia eta Edurnezuri lagunak egin ziren berehala, eta Edurnezurirentzako
jantzi berriak erostera joan ziren. Denda batzuk ikusi eta gero, azkenik oso fashion zen batean sartu ziren. Han soineko bat erosi zuten eta ordaintzeko momentuan, denda zuzendariak, Sheilak, balio zuena baino diru gehiago kobratu zien. Urlamiak
22
eta Edurnezurik ez zekiten Sheila denda zuzendaria sorgin maltzur bat zela eta ez ziren momentuan konturatu.
Diru zorroan begiratu zutenean, orduan bai konturatu zirela eta Sheilaren
dendara bueltatu ziren bere diru bila, baina denda barruan sartu eta gero, Sheilak sorgin itxura hartu zuen eta Edurnezuri apo bihurtu zuen. Berehala, Urlamiak madarikazioa kendu zion Edurnezuriri eta eskutik hartu zuen bere poterea berarekin
23
elkarbanatzeko. Hori egin zuenean, botere berria lortu zuten: madarikazioak botatzea. Orduan, Sheila sorgina pertsona bihurtu zuten. Eta horrela, Sheila berriak ez zien bakarrik bere dirua bueltatu, ez, gainera Urlamia eta Edurnezuriri deskontu handia egin zien.
24
Pastor busca esposa Colegio : La Inmaculada Grupo: 4.A Profesora: Mari José Pérez Autores: Yeray Amesti / Estíbaliz Benítez / Ane Bretón / Lidia Cabanas / Eneritz Cascón / Lorea Dueñas / M.ª Gloria de los Ángeles Gaona / Jonathan Gómez / Gonzalo Gómez / Luis Eduardo González / Aitana González / Giovanni Guijarro / Andrea Gutiérrez / Andrea Ibiricu / Claudia Martín / Gaizka Martínez / Jennifer Montalbán / Ander Montes / Tania Novoa / Adrián Pérez / Raúl Rodríguez / Aitor Rodríguez / Anuska Turov / Paula Vázquez / Ander Velasco
É
rase una vez un pastor gordinflón y con txapela, que tenía un bastón mágico y muy poderoso.
Este pastor trabajaba en el estanque del parque botánico de Barakaldo. Una mañana se fue al estanque a dar de comer a los peces y, al ver el agua tan sucia,
25
decidió depurarla. Retiró primero los peces con mucho cuidado y luego vació el estanque. Pero, cual sería su sorpresa, cuando, en el fondo, vio ¡que había la entrada a una cueva! Se acercó con mucho cuidado y al asomarse, vio que dentro había una bruja con forma de pulpo gigante que removía algo en una gran marmita: era la malvada Úrsula que estaba preparando una pócima de la que salían burbujas que brillaban. Y se veía que le estaba quedando bien porque, mientras sonreía decía: «… con esta tinta envenenada, mataré a todo el que entre en mi casa». El pastor pensó que eso sería terrible para los peces de su estanque y, por eso, entró para enfrentarse a la bruja. La bruja Úrsula, el verlo, le echó la pócima por encima pero él dio un fuerte golpe con el bastó en el suelo y no le afectó. Asustado, corrió a su casa, pero la bruja lo siguió con sus largos tentáculos. Al llegar allí, volvió a lanzarle más pócima y así rompió todas las ventanas
26
de la casa. El pastor volvió a golpear muy fuerte con el bastón en el suelo y consiguió que la pócima se le cayera encima a la bruja Úrsula que quedó muy debilitada, tanto que perdió sus poderes de bruja y se convirtió en mujer aunque todavía se notaba su maldad en la cara porque era bastante fea. Por eso, el pastor volvió a golpear con su bastón mágico y la convirtió en buena y guapa, de otro golpe, hizo desaparecer la cueva y todo lo que en ella había y luego echó todos los peces que había retirado al agua.
27
Al verse, se gustaron, se enamoraron y se hicieron novios. Él dejó de ser pastor y se hizo profesor de gimnasia y ella se dedicó a escribir cuentos. Con el paso del tiempo, al de tres años, se casaron y tuvieron dos hijos: uno niño y la otra niña.
28
Igerileku misteriotsua Ikastetxea: La Milagrosa Taldea: 4. Irakaslea: Miren Bustamante Egileak: Nerea Alconero / Alba Aller / Francecs Amado / Alazne Aza / Amaia Carrizo / Mikel Casado / Alexi Céspedes / Andrea Czerny / Dracos Cojocea / Edurne Cruz / Mikel Fernández / Alba García / Ángel Jiménez / Juan Carlos La Cruz / Nerea Malo / Iratxe Martín / Goizeder Montero / Kimberli Nara / Leire Ortega / Esther Rosado / Fabiana Ruiz / Iñaki Sánchez / Janire Tudanca
B
azen behin ahate polit bat. Zuria zen eta bere ama eta bere anaiekin bizi zen Anaien Parkeko lakuan. Bere ama beltxarga bat zen eta bere anaiak
ahateak ziren. Egunero egunero familia osoak Anaien Parkeko lakutik igeri egiten zuen. Egun batean, ahateak esan zion amari Lasesarre Igerilekura joango zela igeri egitera. Nekatuta zegoen egunero egunero leku berean igeri egiteaz eta tokiz aldatu nahi zuen. Baina justu momentu horretan, handik Amaordea pasa zen eta dena entzun zuen. Amaordea Marierrauzkinen amaordea zen, eta Marierrauzkin bere printzearekin ezkondu eta gero, Barakaldora etorri zen bera bakarrik bizitzera. Amaordeak ahateak gorroto zituen ahateak lan egiten ez zutelako; ezin zituen ezta ikusi bez.
29
Horregatik, ahatea ikustean, gaiztakeri bat prestatu nahi izan zion. Amaordea Lasesarre Igerilekura joan zen eta barrura zarama bota zuen ura kutsatu arte (ura berde jarri zen). Hurrengo egunean, ahatea Lasesarre Igerilekura joan zen eta begiratu gabe barrura sartu zen, ez zuen kutsatuta zegoela ikusi. Sartu eta gero orduan bai, ahatea igerilekua kutsatuta zegoela konturatu zen. Kutsaduragatik, ahatea itsusi bihurtu zen baina berak zikin zegoela besterik ez zuen pentsatu. Ahatea bere etxera joan zen eta atean bere amarekin topatzean esan zion: –Kaixo ama, garbitzera nator. –Baina zu ez zara nire semea. Neure semea oso polita da eta zu oso itsusia zara– erantzun zion bere amak. –Zuk ez zara etxe honetan sartuko.
30
Ahatea azalpenak ematen saiatu zen baina bere amak atea bere aurrean itxi zuen. Eta gainera bere anaiek barre egin zioten. Ahateak ez zeukan non lo egin eta Anaien Parketik bilatzen hasi zen. Katu batekin topatu zen eta katuak bere etxera gonbidatu zuen. Baina katuaren etxera ailegatu zirenean...
31
–Eh, zu nora zoaz?– esan zuen neska batek, katuaren jabea zenak. –Nire katuarentzat badago lekua hemen, baina ahate itsusi batentzat ez. Zoaz hemendik! Eta ahate itsusia negar bizian Anaien Parkera bueltatu zen eta uretan sartu. Arrain batekin topatu zen eta arrainak bere etxera gonbidatu zuen. Eta han geratu zen lo egitera. Gau osoa pentsatzen eman zuten. Zer egin behar zuen ahateak berriro polita izateko? Goizean arrainak ez zekien zer egin baina ahateak bai, ondo pentsatu eta gero, Lasesarre Igerilekura bueltatu zen eta igerilekua ondo garbitu eta gero, bainu eder bat hartu zuen eta berriro polit bihurtu zen. Gero bere etxera bueltatu zen eta ama poz pozik jarri zen eta atea berriro zabaldu zion.
32
Aladino Basajaunaren kontra Ikastetxea: Mukusuluba Taldea: 4.A Irakaslea: Karmele Sánchez Egileak: Olatz Ávila / Sara Benito / Aída Brull / Iker Brull / Yaiza Brull / Daniel Cáceres / Mikel de los Santos / Maitane Eiras / Julia Fernández / Iván Fernández / Julen Hernández / Endika Herrán / Batirtze Ibarrola / Unai Izquierdo / Txomin Marcos / Jon Muñoz / Asier Olivera / Maider Pérez
B
ehin batean Aladino izeneko gazte bat bizi zen
Barakaldon; oso indartsua zen eta jeinudun lanpara magiko bat zuen. Mukusuluba eskolan magia ikasten zuen. Bestetik ba omen zegoen Basajauna: lau begi gorri, lau beso eta suge baten buztana zeukana. Zuela bi urte Aladinok Basajaunaren emaztea, basanderea, hil egin zuen oso
33
gaiztoa zelako eta, horregatik, Basajaunak Aladino hil nahi zuen. Egun batean Basajaunak Aladinori txip mikroskopiko bat jarri zion sorbaldan bera konturatu gabe, jakiteko non zegoen eta nora joaten zen. Horrela, egun batean Aladino eskolako pasillotik zihoala, Basajauna agertu zitzaion eta, besterik gabe, borrokan hasi ziren. Basajaunak bazoka bat zeraman beti lepotik eskegita eta bazokazo bat bota zion baina Aladino bere lanpara igurtzi eta jeinuari eskatu zion handik
34
desagerraraztea eta bere etxera teletransportatzea. Eta horrela desagertu zen eta Basajauna tonto aurpegiarekin geratu zen. Hurrengo goizean, Aladino ispiluan begiratzen zenean, ikusi zuen bere sorbaldan argitxo gorri bat zuela. Saiatu zen kentzen baina, ezin zuenez, jeinuari bigarren desioa eskatu zion: mikrotxipa kendu eta desagerrarazteko. Aladino, egunero bezala, eskolara joan zenean, berriro aurkitu zuen han Basajauna borrokan egiteko prest. Aladinok, orduan, lanpara berriro igurtzi eta jeinuari hirugarren desio bezala eskatu zion Basajauna hiltzeko baina jeinuak esan zion berak ezin zuela inor hil.
35
Aladino handik korrikan atera zen baina gau hartan joan zen Basajaunaren etxera eta bere bazoka kendu zion. Biharamunean berriro ere, Basajauna eskolara joan zen Aladinorekin borrokan egitera (nahiz eta bazoka ezin aurkitu izan), eta orduan Aladinok bazokarekin tiro egiten hasi zen baina, ez zuenez praktika handirik, beti kale egiten zuen. Baina Basajauna ia bere gainean zegoenean eta azken tiroa baino ez zitzaionean geratzen, tiro egin zuen eta orain bai, hil egin zuen eta Basajaun maltzurra mila zatitxoetan lehertu zen. Eta, hirugarren eta azken desioa falta zitzaionez, Aladinok bere lanparako jeinuari beste hiru desio eskatu ahal izatea eskatu zion.
36
Sorgin baten bizitza Ikastetxea: Mukusuluba Taldea: 4.B Irakaslea: Fabiola Arrabal Egileak: Aitor Alonso / Eguzkiñe Bilbao / Xabier Castillo / Amaia de Diego / Irati de Noia / Ainara Fernández / June González / Mikel Granero / Ariadna Gutiérrez Sola / Izaskun Loizaga / María López / Endika López / Adaya Martín / Eder Martínez / Ibai Milán / Paula Victoria Ormaza
B
arakaldoko Parke Botanikoan azken 100 urte hauetan sorgin maltzur bat bizi omen zen. Sorginak
etxe handi batean bizi zen eta lorategi zoragarria zuen. Loreak asko gustatzen zitzaizkion. Horregatik, txakurrak oso gorrotatzen
37
zituen. Sorginak ikusten zituen txakurrak loreak zapaltzen, dena lokatzaz zikintzen eta batzuek bere lore maiteak jaten ere egiten zituzten!! Horregatik bere bizitza osoa ematen zuen txakurrak harrapatzen. Horretarako kaiola erraldoia zeukan bere etxearen atzeko partean. Egun batean, harrapatutako txakur guztiak zenbatu zituen eta 101 ziren. Sorginak gehiegi zirela pentsatu zuenez, pozoin berezia prestatzea erabaki zuen hainbeste txakur hiltzeko. Pozimen liburu batean begiratu eta gero, oso aproposa zen pozoi baten formula topatu zuen: lokatza, loreak eta txakur bat behar zuen egiteko. Gainera, sorgina bere lapikoa txakurren
38
kaiola aurrean jarri zuen, txakurrak gehiago torturatzeko. Sorginak pozoia prestatzen hasi zen kaiola aurrean. Momentu batean, txakur azkar batek, kontu handiz, hanka bat atera zuen kaiolatik eta sorginari giltzak lapurtu zizkion. Zoritxarrez, pozoi barruan erori ziren giltzak, baina zorionez, sorgina ez zen konturatu. Sorgina bere lanean buru belarri sartuta zegoen, eta nahi gabe, bere pozoia dastatu zuen (ea gatza gehiago behar zuen edo). Segundo batean 100 urte zahartu zen eta oso ahula geratu zen, ia ia indarrik gabe. Ez erortzeko, lapikoan finkatu zen eta lapikoa erori zen eta giltzak kaiolaren aurrean geratu ziren. Txakurrek giltzak hartu eta kaiola ireki zuten eta gero ihesari eman zioten. Orduan sorginaren ahotsa entzun zuten:
–Nora zoazte? Itzul zaitezte kaiolara edo txakur hau hilko da!!!– oihukatu zien
sorginak, txakur txiki eta ahul bat bere eskuetan zeukala.
39
Txakurrek berriro kaiola barruan sartu ziren, ezin baitzuten besterik egin. Baina minutu batzuk pasa eta gero, zeruan hegazti handi bat ikusi zuten. Hegaztia kaiola gainean jarri zen eta sekulako oihua bota zuen:
窶適IAAA!!!!!!!
Sorginak oihua entzun zuenean, sekulako ezustekoa hartu zuen eta lapiko barruan erori zen, eta pozoi asko hartu zuenez, 1.000 urte zahartu zen bat-batean eta bertan hil egin zen. Orduan hegaztiak, bere moko luzeaz baliatuz, kaiola ireki zuen eta txakur guztiak askatu zituen.
40
Rabuo ipotxaren bizitza Ikastetxea: Munoa Taldea: 4. Irakaslea: Marije Mahillo Egileak: Andrea Álvarez / Alba Barrena / Adrián Calorano / Ander Chimeno / Maitane de Juan / Ibai Gálvez / Lía Gómez / Camarón González / Joseba Hernández / Erlaitz Herrero / Miriam López / Melani Lora / Gorka Martín / Unai Moreta / Aitor Oficialdegui / Iker Raso / Naroa Reyero / Tasio Rodrigo / Naroa Rodríguez / Antonio M. Romero
B
azen behin Rabuo izena zuen ipotx bat; sagar baten tamainukoa zen, txiki txikia, bere begietatik laser izpiak botatzen zituen eta bola magikoa
zeukan. Ipotxen erregea zen, ezkonduta zegoen eta hiru seme-alaba zeuzkan.
41
Egun batean, basoan zebilenean, galduta zegoela konturatu zen. Eta orduan urrats handi batzuk ikusi zituen. Oinatz hauek jarraituz kobazulo bateraino heldu zen baina han ez zuen inor aurkitu. Handik bost minututara otsoa heldu zen eta, korrika batean, Rabuo ipotxa armairuan ezkutatu zen.
42
Otsoa arropa aldatzeko asmoz armairua irekitzean, ipotxa ikusi zuen. Nahiz eta hau txistu batean korrikan atera, bere hankak hain txikiak izanda, berehala harrapatu zuen. Baina orduan, ipotxak begietatik izpia bota zuen lanpara lotzen zuen sokara eta erre egin zuen. Horregatik lanpara gainera jausi zitzaion otso maltzurrari.
43
Bitartean, ipotxak alde egin ahal izan zuen. Hurrengo egunean Rabuo ipotxa otsoaren kobazulora bueltatu zen eta aurkitu zuen justu kaka egiten zuen momentuan. Orduan ipotxa makila handi bat hartu zuen eta, burua golpe bat emanda, komunean sartu zuen.
Arin arin Rabuok bonbatik tira egin zuen eta otsoa tuberian trabatuta geratu zen oso iletsua zelako. Kobazuloa urez bete zen eta bertan otso maltzurra ito eta hil egin zen. Orduan bere bola magikoari begiratu zion eta etxerako bidea ikusi zuen eta harantz habiatu zen kanta-kantari.
44
Pinotxoren bahiketa Ikastetxea: Nuestra Señora del Rosario Taldea: 4. Irakaslea: Carmen González Egileak: Unai Atienza / Oihane Collantes / Ziortza Corbacho / Matías Joel Díaz / Aitor Diéguez / Naia Failde / Raissa Félix / Anne Fernández / Irati Garzón / Lander Gil / Anne González / Alejandro Guillén / Asier Huerga / Daniel Miralles / Julián Musons / Guillermo Pereira / Ibai Requena / Jonathan Rodríguez / William Romero / Anna Rubio / Maitane Salazar / Andrea Vadillo / Marina Vázquez / Zhenglei Yao
B
azen behin Pinotxo deitzen zen zurezko ume bat. Oso aberatsa zen zirkoan lan egin eta gero. Barakaldoko Larrazabal basoan ezkutuan bizi zen bere dirua
salbu edukitzeko. Nahiz eta ezkutuan bizi, oso etxe handi bat zeukan bere dirua ondo
45
ezkutatzeko, eta inork ez zekien Larrazabal baso erdian zegoela. Egun batean, astero bezala, Pinotxo supermerkatura joan zen janaria erostera. Bere ez zen konturatu baina han zeuden Bremengo Lapurrak bere erosketak egiten ere. Ordaintzeko, Pinotxo bere diru-zorroa atera zuen eta Bremengo Lapurrek ikusi zuten barrukoa: ia ia mila euro eramaten zuen Pinotxok!! Berehala lapurrek harrapatu zuten Pinotxo eta beren ezkutalekura eraman zuten eta kaiola batean sartu. –Pinotxo, ikusi dugu oso aberatsa zarela eta horregatik bahitu zaitugu, bakarrik bost milioiren truke askatuko zaitugu. Bestela, erre egingo zaitugu. Zer esaten duzu?– esan zion lapurren nagusiak.
46
–Bai, bai, aska nazazue eta nahi duzuena emango dizuet– erantzun zien Pinotxok izututa. Ados orduan, hemen geratuko gara zure zain. Itzuli arin edo zure bila joango gara eta okerrago izango da. Lapurrek Pinotxo askatu zuten eta bera etxera joan zen. Han zaku batean sartu zuen dirua, bost milioi, baina txanponetan, txokolatezko txanponetan!! Gero, Pinotxo lapurren bila joan zen eta zakua eman zien. Lapurrek begiratu zuten barruan, txanponak ikusi zituzten eta ez ziren konturatu txokolatezkoak zirela. –Ba mila ezker, Pinotxo. Orain aske zara, alde egin hemendik, zure dirua banatu behar dugu eta– esan zuen lapurren nagusiak. –Bai, bai– esan zuen Pinotxok, eta handik joan zen.
47
Orduan, Pinotxo poliziarengana joan zen eta han dena azaldu zuen. Poliziek lapurrak harrapatzeko Pinotxoren etxean tranpa bat prestatzea erabaki zuten. Berarekin joan ziren etxera eta lekua inguratu zuten ezkutuan. Pinotxo armairu batean ezkutatu zen badaezpada. Bitartean, lapurrek diru banaketa hasi zuten. Txanpon bat lurrera erori zen eta soinua entzutean, lapurrak iruzurraz ohartu ziren eta Pinotxoren bila joan ziren. Supermerkatuaren ondoan zegoen Larrazabal basotik bilatzen hasi eta, azkenik, Pinotxoren etxea topatu zuten. Atera hurbildu bezain laster, polizia atera zen eta guztiak atxilotu zituzten eta kartzelara eraman.
48
Hércules eta deabrua Ikastetxea: Rontegi Taldea: 4.B Irakaslea: Begoña Rabade Egileak: Eder Barrios / Paula Becerra / Alba Becerra / Iker Benítez / Oihane Bocigas / Oier Castaños / Yaiza de Castro / Diego González / Saioa Martín / Erlantz Martínez / Mireya Moral / Juan Arthur Moura Barros / Irune Parrado / Sendoa Rodríguez / Cristian Saavedra / Carla Lorena Siles / Eder Turrión / Roberto Valle
B
azen behin Hércules izeneko baserritar handi eta indartsu
bat; bere baserrian animalien kaka biltzen egiten zuen lan. Kaka asko behar zuenez, askotan jendeak ere kakak eramaten zizkioten. Baina azken bolada, jendeak oso kalidade txarreko kaka eramaten zioten. Ikertzen hasi eta
49
jakin izan zuen Barakaldoko parke Botanikotik ekartzen ziotela. Honegatik hara joan zen eta, zuhaitz baten atzean ezkutatuta, ikusi zituen Hansel eta Gretel maltzurrek pozoia botatzen zietela bertako animaliei kakapirria eraginarazten. Anai-arreba hauek deabruaren seme-alabak ziren eta atzamar baten tamainukoak. Justu, momentu hartan, zerutik Txikilin planetatik zetorren meteorito bat jausi zitzaion buru gainean eta, herkulitazkoa zenez, superpotereak eman zizkion; honegatik, superindarra sentitzean,ohiu egin zuen: –«Herkulitaren potereaaaa!» Eta Hansel eta Gretelen kontra borrokan egitera joan zen. Bere ukabilez zapaldu zituen baina neba-arrebek kosk egin zioten eta ihes egin zuten. Hércules oihu batean zegoen bitartean, Hansel eta Gretel bere praketan sartu eta arrautzetan kosk egin zioten:
50
–Hauuu! Nire arrautzaaak!
Korrika bizian medikuarengana joan zen eta arrautza berriak baina, etxerako bueltan zihoala, jausi zitzaizkion eta berriro lotu behar izan zituen silikonaz. Baserritara haserre bizian, bi neba-arreba ganberro horien zuhaitzera joan
51
zen eta han aurkitu eta harrapatu zituen, ustekabean. Gero Hanseli kaka erakutsi zion eta, nazkak jota, botaka hasi zen eta bere arrebarekin batera, biak kaka pozoinduan jausi eta bertan hil egin ziren.
52
Sorginaren etxe berria Ikastetxea: Rontegi Taldea: 4.D Irakaslea: Esther Villasante Egileak: Benjamín Álvarez / Yaiza Gustillo / Asier Contreras / Nerea González / Sheila Lastra / Gaizka López / Rosa Marrero / Kevin Martín / Iker Martos / Endika Natividad / Ziortza Natividad / Anyi Marcela Ortiz / Jhon Sebastián Penilla / Aritz Ruzicka / Jon Santiago / Xiomara Velasco
B
azen behin Barakaldon, sorgin on bat. Sorgina Begi Parkean bizi zen poz pozik etxe txiki eta polit batean. Zoritxarrez, Ederra eta Piztia maltzurrak nahiko hurbil
bizi ziren, Rontegi mendian hain zuzen ere, etxe handi batean. Ederra eta Piztia oso aberatsak ziren eta oso diruzaleak ere.
53
Egunero egunero, Ederrak eta Piztiak bere etxetik Begi Parkea ikusten zuten eta beti esaten zuten: «Hor eraiki dezakegu urbanizazio bat eta ziur diru piloa irabaziko genukeela». Azkenik, egun batean udaletxera joan ziren paper guztiak prestatu eta bere urbanizazio berria eraikitzeko behar zituen baimen guztiak lortzeko. Gero, Begi Parkera joan ziren eta han Sorginarekin hitz egin zuten:
–Aizu, Sorgin!– oihukatu zuten plaza erdian, –zure etxea utzi behar duzu, bertan behera botako dugu eta.
54
–Baina ni primeran bizi naiz hemen– erantzun zuen Sorgina leihotik. –Ez naiz
joango.
–Nola edo hala, guk behera botako dugu etxea, eta zuk barruan bazaude,
zuretzat okerrago–, eta besterik gabe joan ziren. Ordu bat geroago hondeagailuak iritsi ziren eta makina gehiago ere. Eta makinekin, Ederra eta Piztia etortzen ziren ere. Biek batera agindua eman zuten eta makinak lanean hasi ziren. Sorgina bere etxean zegoen oraindik, haserretuta eta izututa. Saiatu zen leihotik konjuru bat botatzen makinak geldiarazteko, baina makinak handiegiak ziren eta bera zaharregia, eta ezin zuen ezer egin. Azken momentuan, Sorgina bere etxea utzi zuen, oso triste, eta nola suntsitzen zuten
55
begiratzen geratu zen. Gero eta tristeagoa zegoen, ia ia negar egiteko puntuan. Ederrak eta Piztiak Sorgina negar egiten zegoela ikusi zutenean, pena sentitu zuten eta Sorginari etxe berria oparitzea erabaki zuten, etxe zaharra baino politagoa. Eta horrela egin zuten. Geroztik, hirurak oso lagun onak dira eta merienda elkarrekin hartzen dute.
56
Los secretos de Gatiro y la moneda de Lobezno Colegio: San Juan Bosco Grupo: 4.A Profesora: Itziar Aldekoa Autores: Alejandro Alcaraz / Halasen Altonaga / Aingeru Arce / Lara Asensio / Lorena Bahamonde / Laura Benito / Yaiza Campo / Lander Carrera / Aida Cayón / Gaizka Cazalla / Ainara Cirión / Aarón Díez / Ane Miren Dueñas / Galder Echeverría / Maider Echeverría / Unai Fernández / Sendoa Galán / Igor García / Aitor Gómez / Patricia González / Xavier González / Aitor Jiménez / Unai Martínez / Unai Muñoz
É
rase una vez un lobo llamado Lobezno que un día se fue a dar una vuelta por el Megapark. Al cruzarse con un gato, que se llamaba Gatiro (pero que todos sus amigos
le llamaban Gato con Botas porque tenía unas botas enormes) y a quien todavía no conocía
57
de nada, le cortó, sin darse cuenta, la cola con sus garra que eran muy muy largas y estaban muy muy afiladas. Le pidió disculpas, pero el gato no se creyó que hubiera sido sin querer, así que empezaron a luchar y Gatiro, que tenía poderes, lo lanzó un hechizo y convirtió a Lobezno en un lobo pequeño, pequeño y luego se escapó. Al día siguiente, Lobezno fue a la biblioteca a buscar en algún libro el remedio para romper el hechizo. En el camino se encontró en el suelo una moneda que era roja y brillaba mucho. Al cogerla sintió que una fuerza le llenaba y, de repente, se sintió muy listo. Se sentía tan raro que, mareado, se cayó en la fuente que hay en el Megapark y se llenó de barro. Justo entonces pasó por allí el Gato con Botas, pero no lo vio porque no veía con los ojos sino que detectaba el calor corporal de los animales y personas y, claro, al estar Lobezno lleno de barro, no se dio ni cuenta de que estaba allí. El lobo, que ahora era muy
58
listo, se dio cuenta del secreto del gato y decidió ponerle una trampa: echó agua fría en todas las alcantarillas del Megapark y así el gato no lo pudo detectar. Sin embargo, no sabía que tenía un olfato muy fino y, aunque no lo vio con los ojos ni lo
59
detectó por el calor corporal, sí que lo olió. Salió de las alcantarillas de un salto, justo delante de Lobezno, y se enfrentaron. En la primera prueba tenía que hacer una carrera a ver quien llegaba antes, pero el gato, con sus botas mágicas ganó sin ningún esfuerzo (aunque Lobezno era muy rápido también). En la segunda tenían que beber todo el agua y comer toda la pizza que pudieran, pero que el gato perdió porque el agua no le gustaba nada de nada, es más, la odiaba. Lucharon durante horas, pero los dos eran muy poderosos. Tanto que, al final, cansadísimos de tanto pelear, el lobo le dijo al gato que le devolvía su cola a cambio de que le devolviera su tamaño anterior. Así lo hicieron y, a partir de entonces, fueron amigos, aunque a veces se peleaban un poco.
60
Una boda muy apestosa Colegio: San Juan Bosco Grupo: 4ºB Profesora: Miren Zabala Autores: Oier Gómez / Josune Laiseka / Jonathan Loma / Andrea Mourin / Alazne Núñez / Ekhiotz Pedruzo / Leire Peña / Iván Pérez / Christian Pino / Ainhoa Pulgarin / Iñigo Quintana / Gorane Quintanilla / Larrain Rabasot / Jonathan Raposo / Elisabeth Riveras / Ainhoa Rodríguez / Aitor Rueda / Ander Salgado / Kevin Sánchez / Tania Seoane / Álex Torralba / Aitor Villegas
L
a Bella Durmiente y Pinocho se iban a casar. No lo iban a hacer por amor sino porque no habían encontrado nadie más que les aguantara. Los dos tenían un
problema y era que olían muy mal. A Pinocho le olían fatal los sobacos y a la Bella Durmiente le apestaban los pies, y por eso nadie quería estar con ellos.
61
Decidieron celebrar la boda en el BEC porque era muy grande y así el mal olor no se concentraría. Lo que no sabían era que el BEC estaba encantado, si no pagabas la entrada de 50 céntimos… el BEC se vengaba. Sin sospechar nada de este encantamiento, Pinocho y la Bella Durmiente prepararon la boda. Aunque invitaron a mucha gente sólo fueron la madrastra de la Bella Durmiente, el padre de Pinocho, Gepetto, y la novia nueva de Gepetto. Y como Gepetto era carpintero, decidieron que fuera él el que los casara. El día de la boda quedaron en la entrada del BEC y al entrar no quisieron pagar la entrada. Entonces el BEC comenzó a lanzar pinchos de piedra sobre ellos. La Bella Durmiente comenzó a correr, pero con el vestido de novia casi no podía. Al final se cayó y se la salieron los zapatos. Con el mal olor de sus pies los pinchos no sólo dejaron de caer del techo, si no que los que ya habían caído volvieron a subir al techo.
62
Con el problema resuelto, continuaron la boda. Gepetto tenía una biblia en la mano y en el momento de los anillos se le cayó. Pinocho la recogió, pero al devolvérsela no se dio cuenta y levantó demasiado los brazos y con el olor de sus sobacos todo el mundo se desmayó.
63
La Bella Durmiente y Pinocho comenzaron a discutir sobre cómo despertarles. La Bella Durmiente decía que su madrastra tenía un perfume muy bueno y que igual con eso y Pinocho decía que había que buscar una solución por el BEC. Al final de tanto gritar y discutir los invitados se despertaron y pudieron seguir la boda. Justo antes de acabar, Gepetto les hizo prometer que se ducharían cada 12 horas para que la gente les pudiera aguantar y que si no lo prometían no los casaba. Los dos lo prometieron y Gepetto les casó y fueron felices y comieron perdices.
64
Peter Pan Maltxurra otsoaren kontra Ikastetxea: San Paulino de Nola-Salesianos Taldea: 4.A Irakaslea: Esteban Hernández Egileak: Adriana Aparicio / Aitor Benítez / Asier Cobas / Michelle Dios / Joseba Domínguez / Denise Domínguez / Sergio Espluga / Jon Fernández / Mario Fernández / Joana Fuentes / Sara Fuica / Ane Gómez / Iván González / Aida Goyanes / Gorka Llamazares / Ander López / Eder Lucena / Guillermo Luque / Irati Méndez / Jonathan Monge / Oihane Paredes / Aitor Pérez / David Río / Joseba Ruiz / Verónica Sánchez / Diego Travesí / Unai Verde
B
azen behin Barakaldon bizi zen otso marroi bat. Egun batean, bere etxera heltzean, harrituta geratu zen: Peter Pan maltzurra bere etxe barruan zegoen eta dena
apurtzen ari zen. Otsoa Peter Pan gelditzen saiatu zen baina Peterrek Otsoa izoztuta utzi
65
zuen bere botere magikoaz eta etxea txikitzen jarraitu zuen. Azkenik, Peter Pan maltzurrak Otsoaren dirua topatu zuen eta, hartu eta gero, handik alde egin zuen. Orduan, Otsoak bere laserbegiez bere burua desizoztu zuen eta Peterren atzetik joan zen. Justu Peter Pan maltzurra bere ezkutalekura ailegatu zenean, BECera hain zuzen ere, Otsoa beregana heldu zen eta hantxe hasi zen borroka.
66
Peter maltzurra berriro izozten saiatu zen baina oraingo honetan Otsoa prest zegoen eta bere laser-begiez erasoa gelditu zuen. Orduan, Peterrek metraileta atera zuen eta tiroka hasi zen. Otsoak ezin izan zuen ezer egin baina, zorionez, bala batek lepoan beti eramaten zuen dominan jo zuen eta Peter Pani bueltatu zitzaion eta justu begi baten jo zion. Peter Pan zorabiatuta geratu zen eta Otsoak bere aukera aprobetxatu zuen eta bere laser-begiez sabeletik moztu zuen Peter Pan maltzurra eta erdibitu. Otsoak bere dirua berreskuratu zuen eta gainera, Peter Panen ezkutalekuan diru gehiago aukitu zuen. Pixka bat pentsatu eta gero, Otsoak irla bat erostea erabaki zuen eta horrela
67
egin zuen. Irla erosi zuen eta hara bizitzera joan zen. Aste pare bat irlan pasa eta gero, goiz batean, Otsoa hondartzan etzanda zegoela, bere aurrean Peter Pan maltzurra ageri zen; hanka bionikoak zituen!! Otsoa eta Peter berriro borrokan hasi ziren, eta borroka egitean nahi gabe, biak uretara erori ziren eta bertan hil egin ziren.
68
Botadun katua eta mini-deabrua Ikastetxea: San Paulino de Nola-Salesianos Taldea: 4.B Irakaslea: Carmen Bilbao Egileak: Sara Baonza / Gabriel Blanco / Adrián Brocos / Arkaitz Cruz / Frank Domínguez / Maialen Echániz / Maitane Fernández / Pablo Fernández / Mikel Gómez / Naia Gómez / Mikel González / Koldo Hernández / Maite Larrazabal / Iñigo López / Andoni Martín / Sergio Martínez / Iván Miguel / Irati Minguela / Beatriz Moreno / Maitane Moreno / Iván Pablos / Asier Peña / Gaizka Ruiz / Jon Sedano / Eder Sixto / Aida Vázquez / Joseba Vecino / Aitana Vélez
B
azen behin beltza eta oso oso handia zen katu bat. Bota magikoak zeuzkan: harria bezain gogorrak ziren, barrutik ezpatak ateratzen ziren eta, gainera, hegan
egin ahal zuten. Bere etsairik gaiztoena neska zen deabru bat zen, Barakaldoko Sorgin zubiaren azpian bizi zena.
69
Hallowen gauetan urtero urtero biltzen ziren inguruetako animalia fantastiko guztiak Sorgin zubi hartan, jaia ospatzeko. Baina, istorio hau gertatu zen urtean, tragedia bat gertatu zen: animalia fantastikoen arteko bat falta zela, deabrua, hain zuzen ere. Denak, oso kezkatuta, deabruaren etxera joan ziren baina han ez zuten inor aurkitu. Inguruetatik bila eta bila ibili eta gero,urruneko zuhaitz betean igota zegoela ikusi zuten
70
eta harantz joan ziren. Hara heltzean, deabru neskak salto egin zuen eaten:
–Huuuu!!
Baina inor ez zen izuti aurretik bazekitelako non zegoen. Galdetu zioten zergatik ez zen jaira joan eta hau izan zen deabru neskaren erantzuna:
71
-Ezin diot nire goseari eutsi eta, horregatik oraintxe bertan zeuek hil eta jan
egingo zaituztet!!!! Animalia guztien atzetik korrikan atera zen eta botadun katuaren gainean jauzi egitean, honek, katuak bere botatik ezpata bata atera eta begian sartu zion. Baina deabru-neska oso boteretsua zen eta, berehala, beste begi berri bat atera zitzaion. Orduan, bertan zegoen maitagarri batek bere makilatxo magikoaz golpea eman zion deabruari eta bere gorputz atalak haztarazteko botere hori kendu zion. Botadun katuak ezpataz burua moztu zion erditik eta odoletan hasi zen deabrua. Baina odola ikaragarri gustatzen zitzaionez, edaten hasi zen bere odola eta edan eta edan eta edan… bete beteta zegoenean, lehertu egin zen dena odolez betetzen. Eta animali fantastiko guztiak jaira joan ziren abesten zuten bitartean:
72
–¡ Explota,explota…mexplo…explota, explota mi corazón!!!
Alicia eta botadun katua Ikastetxea: Santa Teresa-Bagatza-Beurko Taldea: 4.A Irakaslea: Conchi Pino Egileak: Nahia Cerro / José Carlos Domínguez / Miren García / Ibai Gómez / Mikel Gómez / Miriam Hernández / Andrea López / Gorka Manzanos / Janire Martín / M.ª Carmen Martínez / Silvia Pereiro / Daniel Pérez / Inma Romero / Irene Sainz de la Maza / Julen Santos
B
azen behin, Alicia izeneko bampiresa bat. Oso polita zen baina haserretzen zenean bere ilean sugeak ateratzen zitzaizkion eta mugitzen hasten ziren.
Ogibideaz aktorea zen eta antzokiz antzoki joaten zen. Horrela, bere antzerki taldearekin Barakaldoko antzokira heldu zen antzezlan honekin: ‘Alicia Bampiresa’.
73
Ba omen zen ere Botadun Katua deitzen zuten katu bat. Horrela esaten zioten bota magikoak zituelako, hegan egin ahal zutenak. Egun batean, Botadun katuak ikusi zuen antzezkizunaren iragarkia Euskal telebistan eta beldurrezko istorioak asko gustatzen zitzaizkionez, joatea erabaki zuen. Antzokira joan zen eta, antzezlana hasita zegoela, bat-batean, argiak itzali zituzten eta ilunpean geratu zen gela. Katuak, badakizue gauez ikusi ahal dutela, ikusi zuen orduan Alicia eszenatokitik jaisten zela eta bere burutik sugeak ateratzen zitzaizkiola (ez zuen ilerik, ez, sugeak baizik!) eta bertan zegoen jendea jaten hasten zela, lepoan kosk egin eta odola xurrupatzen.Gainera ikusi zuen ere, bere burutik ateratzen ziren suge horiek jendearen egunkariak jaten zituztela ÂŤgoseak gara!!Âť esaten zuten bitartean. Katuarengana ere joan zen baina, orduan, bere botei esker, hegan egiten hasi zen. Alicia bere atzetik joan zen baina katuak boten barruan beti zeraman metraileta atera eta tiroka hasi zitzaion, uxatu arte.
74
Alicia amorratuta geratu zen ezin izan zuelako katua harrapatu, baina bueno... Bere antzezlanetan jarraitu zuen, herriz herri. Botadun katuak, oso azkarra zenez, suposatu zuen jendea berdin hiltzen jarraituko zuela eta , jakin izan zuenean hurrengo antzezkizuna Madrilen zuela,iragarki bata jarri zuen egunkari guztietan jendeari esaten ez joateko, oso oso arriskutsua zelako (bazekien ere Aliciak ez zuela irakurriko bere buruko sugeek jaten zituztelako aurrean zeuzkaten egunkari guztiak). Katuaren plana hau zen: antzokiko jesarlekuetan pozoiez beteriko panpinak jesarriko zituen eta Aliciak kosk egitean, hil egingo zen.
75
Aliciak, Madrilera joateko, abioia hartu behar izan zuen baina oso gose zenez, barruan zegoen jende guztia ere jaten hasi zen, baita pilotua ere. Eta honegatik abioia jausten hasi zen. Lurraren kontra ematean, kasualitatez, katuaren etxe ondora jausi zen. Katua, momentu hartan, ez zegoen etxean bota berriak erostera joan zelako. Alicia etxean sartu zen baina, inor ez ikustean, alde egin zuen. Botadun katua bere planarekin jarraitu zuen
baina arazo bat zeukan: Madrilen bi antzoki zeuden. Bada ezpada, bietan jarri zituen panpinak eta, azkenean, berak planeatu bezala, Alicia maltzurrak, beti bezala, antzezkizuna hastean argiak itzali eta gero, kosk egiten hasi zenean, pozoia hartu zuen eta hil egin zen.
76
Marierrauzkinoren azken kasua Ikastetxea: Santa Teresa-Bagatza-Beurko Taldea: 4. B Irakaslea: Lourdes Egileak:David Almeida / Ane Armesto / Alimatu Balde / Andrea del Tío / Nagore Fuentes / Iker Gómez / Lander González / Maitane González / Ander Herrero / Garikoitz López / Belén Manso / Paula Rodríguez / Janire Santos / Sara Toral / Arkaitz Vizuete
O
rain dela denbora gutxi, Marierrauzkinoren azken kasua ezagutu genuen. Marierrauzkino polizia-inspektorea zen eta, gainera, txakur laguntzaile
bat zeukan, Toby izenekoa. Bere azken kasu hau oso ospe handikoa izan zen: ‘Pantera Arrosa’ izeneko diamantearen lapurketa. Marierrauzkino museora joan zen pistaren bat bilatzera. Ailegatu zenean, diamantearen lekuan txartela bat ikusi zuen, eta txartelean, ‘Malefika lapurrak lapurtu du diamantea. Mila ezker’.
77
idatzita zegoen. Marierrauzkino inspektoreak txartela irakurtzean oso kasu zaila izango zela pentsatu zuen Malefika oso lapur polita, azkarra eta ospetsua zelako, behin Paparen eraztuna eta guzti lapurtu zuena. Baina Marierrauzkino inspektorea bere lana hasi eta berehala, Malefikak utzitako txartelean, hizki txiki txikiez, sakeleko telefono zenbaki bat ikusi zuen. Eta, birritan pentsatu gabe, Marierrauzkino inspektorea deitu zuen: –Kaixo, hemen Malefika lapurra – erantzun zuen Malefikak. –Kaixo, neu naiz, zure laguna – esan zuen
78
Marierrauzkinok.
–Nire laguna? Ah, zeu zara– esan zuen Malefikak Marierrauzkino bere
lagun bat zela pentsatzean. –Justu orain Lasesarre futbol zelaira noa. Han elkartuko gara, ados?
–Ados, han elkartuko gara orduan– erantzun zion Marierrauzkino inspektoreak.
Korrika bizian Marierrauzkino eta Toby bere txakur laguntzailea Lasesarre futbol
79
zelaira joan ziren Malefika harrapatzeko asmoz.
Malefikak biak ikusi zuenean, ihes egiten saiatu zen baina laprast egin
zuen eta ‘Pantera Arrosa’ diamantea erori zitzaion. Orduan, Toby txakurrak diamantea hartu zuen eta Marierrauzkino inspektoreak Malefika harrapatu zuen. Gero, poliziaren laguntzaz Malefika kartzelan sartu zuten eta diamantea museora bueltatu zuten.
80
oko umeek idatzi eta irudiztatu dituzten ipuinak Barakald escritos e ilustrados por ni単os y ni単as de Barakaldo Cuentos
BAtrukeTA
Liburuen VIII. Haur Jardunaldiak Barakaldon VIII Jornadas Infantiles del Libro de Barakaldo