CSA Reunie2017

CSA 1975 – 1980

een ParalLel universum

A. ALGEMENE VRAGEN 1. Ben je getrouwd, woon je samen, ben je (nog/weer) single of kun je iets anders vertellen over hoe je leeft?

2. Heb je kinderen? Kleinkinderen misschien? Zo ja, welke leeftijd hebben ze, hoe heten ze?

3. In welke steden/dorpen/landen heb je gewoond in de afgelopen 37 jaar?

4. Hoe woon je nu (huis/omgeving)?

5. Welke opleiding(en) heb je gevolgd? Of studeer je misschien weer?

6. Wat doe je (werk of iets anders)?

7. Wat zijn je toekomstplannen?

8. Met wie uit de CSA-tijd heb je nog contact?

9. Hoe vaak kom je nog in de achterhoek?

B. HOBBY’S/VRIJE TIJD 10. Wat is je favoriete dier? Heb je zelf huisdieren?

11. Welke krant lees je en welke tijdschriften?

12. Rook je (nog/weer)?

13. Hoe ziet je ideale avondje eruit?

14. Aan welke sport doe je?

15. Welke hobby’s heb je?

16. Naar welke muziek luister je?

17. Wat is je favoriete boek?

18. Wat is je favoriete film?

19. Wat is je favoriete (Netflix-)serie?

Klas 6a Wim Hofs Jeroen van Heerde

Gerber van Amerongen

Claudia Taken

Ruud van den Houte Tineke Bruntink

Jeannet Vreman

Jan Ros

Paul (Ubu) Lemereis

Linda Terpstra

Klas 6B Jan Berendsen Hans van Os

Wim Bussink

Erna Hoopman Nina Boswinkel

Bert te Winkel Jan Droppers

Riet Boland

Joop Kleijn

Ellen ter Maat

Gerard Heinen Jan Hartemink Wilma Jansen

Freddy Boland

Dolf Ruesink

Monika Kersten

Rik Boland

Carla Kost

Irma van Kampen

Simone Oranje

Herbert Boland

Hajo te Paske

André Groot Nibbelink

Dik Pardijs Gerard Vrieze

Jan Nijman Anneloes Verhoek

Gerhard van Eerden

Bart Ardesch

Rob Lammers

C. MIDDELBARE SCHOOL 20. Waar denk je aan als je aan je CSA-tijd denkt?

21. Denk je nog weleens aan een leraar, in positieve of negatieve zin?

22. Heb je anekdotes uit die tijd die je wilt delen?

23. Zoals jullie weten zijn (voor zover ons bekend) drie klasgenoten overleden. Simone, Paul/Ubu en Alex. Hoe herinner je je hen?

Klas 6C

Wim Hofs

Hans Klein Wolterink

Erik Miedema Philip de Haan

Wim Westerveld Marja Grevers

Eddy Kruissink

Riny Wildenbeest

Inge Hilferink Roland Koning

D. JOUW LEVEN 24. Wat wil je delen over jouw leven in de afgelopen 37 jaar, bijvoorbeeld een belangrijke gebeurtenis die je leven heeft veranderd, een leuke ervaring waar je nog vaak aan moet denken, een groot gemis in je leven, een gemiste kans, een enorme blunder die je hebt begaan etc. etc

Alfred Boland

Margreet Knaven Ankie Droppers

Betsie Douma Marieke Krajenbrink Anita van Evert

Cora de Leeuw Joke te Paske

Ria Tuenter Germienke van den Berg Hans van Os

Anneke Wisselink

Annelien van Triest

Alex Vreman

Marleen Brouwer

who’s where in 2017

Vildbjerg (DK) Margreet Knaven

Groningen Cora de Leeuw

Niet getraceerd: Gerber van Amerongen Jan Berendsen Betsie Douma Jeroen van Heerde Erik Miedema

Philip de Haan

Hoorn Jan Hartemink

Dronten Lelystad Wim Bussink Limerick (IRL) Marieke Krajenbrink

Germienke van den Berg Herbert Nijman

Nijverdal

Claudia Taken Haarlem Amsterdam Bart Ardesch Rik Boland Marleen Morsink Ruud van den Houte Carla Kost Den Haag Nootdorp Jan Nijman

Zeewolde AndrĂŠ Groot Nibbelink

Utrecht Herbert Boland Dolf Ruesink

Houten Thijs Dercksen

Tiel Jan Droppers Irma van Kampen Hans Klein Wolterink

Riet Boland Bert te Winkel Middelburg

Albert van Dijk Anita van Evert Inge Hilferink Wilma Jansen Joop Kleijn Roland Koning Anneloes Verhoek Arnhem

Jan Ros Amersfoort

Berlin (D) Wim Westerveld

Gerard Heinen Oldenzaal

Linda Terpstra

Holten

Hengelo Rob Lammers Enschede Gerard Vrieze

Apeldoorn Eddy Kruissink

Eibergen Ankie Droppers Marja Grevers Erna Hoopman Doetinchem

csa

Lichtenvoorde Arno Sironde

Winterswijk Varsseveld Bredevoort Huissen Ria Tuenter Aalten Monika Kersten Jeannet Vreman Joke te Paske Silvolde Beuningen Druten Anneke Wisselink Gerhard van Eerden Nina Boswinkel Dik Pardijs Werner Schaapveld Nijmegen Riny Wildenbeest Alfred Boland

Annelien van Triest Etten-Leur 3

Freddy Boland Tineke Bruntink Ellen ter Maat Hajo te Paske

Reünie-boekje 1997. Kwijt? Vind het hier: https://flic.kr/s/aHskRczXWJ 16-6-1984, Aalten

Reünie-boekje 2017

1997, Sinderen

Een Goed Boek Heeft Een Voorwoord

wel wat minder enthousiast begroet dan de uitnodiging zelf. Iedereen werd daarmee uitgedaagd om zich ook mentaal al te gaan voorbereiden op de reünie. Het was niet alleen leuk, er moest ook gewerkt worden. Gelukkig is ook daaraan massaal meegewerkt. Het resultaat hebben jullie in handen.

Het maken was net als 20 jaar geleden een plezierige bezigheid. Maar nogal futuristisch in vergelijking: WhatsApp groepjes, Zoom-sessies, foto's scannen met een Shotbox of je smartphone en veel interactie met de deelnemers. Onze dank aan Wim Westerveld voor het maken van het kaartje met de actuele woonplaatsen dat je op pagina 3 zag.

37 volle jaren na afronding (voor de meesten dan) van het VWO in 1980, wordt het weer tijd voor een reünie. Er waren er al twee eerder. De eerste in 1984 en de tweede in 1997.

Er waren uiteindelijk 3 VWO-klassen die eindexamen deden in 1980. En toch voelt het als één hechte groep.

Omdat we zo hecht waren, zou je haast verwacht hebben dat er veel vaker een reünie georganiseerd zou zijn, dan de twee die er tot nu toe waren. Maar als je zo eens om je heen hoort, heeft iedereen vrienden die nog nooit één reünie hadden, die het niet van de grond hebben gekregen of zelfs niet moeten denken aan het idee. Dus zo slecht is een score van 3 in 37 jaar nog niet.

De eerste reünie in 1984 was misschien wel wat te snel. Alfred kan zich herinneren dat Ubu en hij giechelend naar het Schepersveld fietsten en de slappe lach kregen bij het zien van de eerste klasgenoot. Bij de tweede reünie in 1997 bevonden de meesten van ons zich in een turbulente levensfase; velen hadden jonge kinderen en waren druk bezig carrière te maken.

Om dan vervolgens 20 jaar te moeten wachten op de volgende reünie is misschien lang maar is op zich ook weer een logische stap naar een volgend tijdvak: diezelfde toen nog zo jonge kinderen zijn inmiddels veelal het huis uit of hebben zelfs zèlf al kinderen, zodat een aantal van ons dus inmiddels opa/oma zijn. Voor hen realiteit, voor anderen (nog) niet voor te stellen. Carrières zijn inmiddels van richting veranderd. De gewone gang der dingen in het leven.

Wat natuurlijk veel onvoorstelbaarder is: er zijn er drie, uit onze hechte groep, overleden...

De uitnodiging leek dus voor velen van ons als geroepen te komen. Ook bleek de uitnodiging bij sommigen van ons emoties los te maken. Zo had Gerhard van Eerden de behoefte om een emotionele gebeurtenis uit zijn vroege jeugd, het verongelukken van zijn jongere broertje, waarover hij nooit had kunnen praten, vooraf al schriftelijk met ons te delen. Het heeft een groot deel van Gerhards leven op school bepaald. Dat heeft hij met terugwerkende kracht aan ons willen uitleggen. En ook het overlijden van Simone, Ubu (voorheen Paul) en Alex hebben wij gemeend wat uitgebreider al met jullie te moeten delen via een e-mailbericht waaraan Marieke Krajenbrink, Alfred en Jeannet Vreman hun medewerking hebben verleend. Voor hen heeft het overlijden van deze drie erg grote impact gehad op hun persoonlijke leven. Het is goed dat dat met ons allen is gedeeld. Op deze manier hebben wij allemaal kunnen wennen aan het idee dat we het zonder Simone, Ubu en Alex moeten doen. Ze zullen er niet bij zijn en dat is een bitter randje aan een naar verwachting gezellige reünie. Want het aantal deelnemers belooft veel goeds: er komen 44 oud-klasgenoten!

Het reünieboekje was voorafgaand aan de vorige reünie in 1997 een geslaagd initiatief.

Reden genoeg om het deze keer een vervolg te geven. De vragenlijst werd misschien

In dit reünieboekje (dat met zijn tweede editie dus een traditie is geworden) geven we allereerst aandacht aan Simone, Ubu en Alex. Daarna volgen de bijdragen van jullie zelf.

Om te besluiten met een aantal fotopagina's.

Wij denken dat er ook dit keer weer een bijzonder leuk naslagwerk is ontstaan, zodat iedereen zich kan inlezen voorafgaand aan de reünie. Dan kennen we elkaar alweer een beetje en kunnen we tijdens de reünie lekker herinneringen ophalen.

Veel lees- en kijkplezier! En op naar de reünie.

Tot 30 september!

Alfred, Ria en Germienke

5

Simone Ubu Alex

6

Simone en Marieke, vriendinnen voor het leven

Simone Oranje, 1962 – 2007 Twintig jaar geleden gingen Simone en ik samen naar de vorige reünie. En nu is het al weer bijna tien jaar geleden dat Simone volkomen onverwacht is overleden, op 13 december 2007, aan een hartstilstand in haar slaap. Ik was net die dag vanuit Ierland naar Nederland gevlogen vanwege de verjaardag van mijn moeder, en ik verheugde me er nog zo op Simone dat weekend op te zoeken, die juist in die tijd zo voor de kerst vreselijk hard gewerkt had. Haar overlijden was een verbijsterende schok voor mij, en voor iedereen, voor haar goede vriend Stef, en uiteraard ook voor haar moeder en haar zus Berthina. Het was nog maar zo kort nadat haar vader gestorven was. Eigenlijk kan ik het nu, inmiddels bijna tien jaar later, nog steeds niet bevatten.

Simone en ik leerden elkaar in de tweede klas van de middelbare school kennen, en ik wilde heel graag haar vriendin worden. Ze was zo leuk en zo vrolijk en je kon zo met haar lachen. Ze reed paard en ze zat op ballet, en dat vond ik ook heel interessant. We werden onafscheidelijke vriendinnen, en elke dag kwam Simone me ophalen om samen naar school te fietsen. We maakten samen huiswerk, soms op de gekste plekken, en toen we geslaagd waren gaven we samen een feest. Na de middelbare schooltijd bleven we vriendinnen, we woonden jarenlang allebei in Amsterdam en trokken veel samen op, al gingen we daar ook wel elk onze eigen weg. We hielden ook contact toen zij naar Nijmegen ging, en toen ik naar Ierland emigreerde kwam ze me daar al heel gauw opzoeken. Simone kwam graag in Ierland. Ze hield altijd al van Ierse muziek en ze hield van het landschap, het groen, de zee, de klippen. Vooral ook hield ze van de ongedwongen vriendelijkheid, de openheid en de belangstelling van de mensen daar — Simone, die zelf zo warm, zo hartelijk en belangstellend was. Onze Ierse vrienden vonden haar geweldig, met haar belangstelling, haar humor, haar levensvreugde, haar prachtige dansen en ook haar talenkennis. En ik was dan weer, net als toen ik 14 was, zo trots dat Simone mijn vriendin was en me daar helemaal in Ierland kwam opzoeken.

Simone en ik zijn een paar weken voor haar plotselinge overlijden samen een lang weekend naar Barcelona geweest, en we hebben daar toen enorm van genoten, en ik ben achteraf zo blij dat we dat nog samen hebben kunnen doen. Simone was zo blij, en ondernemend, ze stapte overal op af en kwam met haar goede Spaans met iedereen aan de praat. We hebben veel gelachen, gewinkeld en ijs gegeten en de prachtige kunst en architectuur van Barcelona bewonderd. Simone kon zo genieten van mooie dingen en wilde dat dan ook graag met anderen delen. We hebben dat weekend ook veel gepraat, over wat we belangrijk vonden in het leven, over relaties en ook het overlijden van haar vader. En zo kort daarna overleed ze zelf. De foto’s die ik dat weekend gemaakt heb heeft ze niet eens meer gezien.

Op Simone’s rouwkaart stond: “dankbaar zijn we voor het spoor van liefde en vriendschap dat ze heeft achtergelaten”, en zo ervaar ik dat ook, al blijft het verdriet en mis ik haar nog steeds heel erg. Haar afscheidsdienst in Nijmegen was heel mooi, warm en indrukwekkend. Het was fijn dat er zoveel familieleden, vrienden en collega’s waren gekomen, en zo mooi om te horen hoeveel Simone voor hen betekend had, hoeveel ze van haar hielden.

In de laatste jaren heb ik veel contact met Simone’s moeder en met haar zus Berthina, en het is fijn om met hen samen herinneringen aan Simone op te halen en die zo levend te houden.

Toen Alfred, Germienke en Ria me vroegen of ik iets over Simone voor dit reünieboekje wilde schrijven heb ik samen met Simone’s moeder en Berthina aan de telefoon de vragenlijst doorgenomen, als een kader om wat meer over haar leven na de middelbare schooltijd te vertellen.

7

Samen leren voor het examen.

Simone was na een aantal relaties weer single, en ze had geen kinderen. Na het eindexamen bleef ze eerst nog een jaar in Aalten, waar ze toen bij de Koala werkte. Toen ging ze in Amsterdam studeren en woonde daar eerst op een studentenflat in Uilenstede, vlakbij mij, wat reuze gezellig was, we trokken in die tijd veel samen op. Dat bleef zo toen ze verhuisde naar een mooie studentenwoning aan de Herengracht in Amsterdam, in het hartje van de stad met schitterend uitzicht over de gracht, waar ze vanuit het raam de meeuwen voerde. Ik kwam er graag, bij Simone en haar poezen. Later ging ze in Nijmegen wonen en zagen we elkaar wat minder, maar ze kwam bij ons - ik woonde toen al met Wim samen - in Amsterdam Koninginnedag vieren, en zij liet mij Nijmegen zien, waar ze het erg naar haar zin had. Ze woonde daar de laatste jaren in een leuk en heel smaakvol ingericht huis in een rustige, maar toch centrale buurt, met een mooie tuin voor en achter. Ze maakte zelf heerlijke druivenjam van de druiven uit haar achtertuin. Simone had altijd veel vrienden over de vloer en een grote uitnodigende eettafel vormde het middelpunt van haar gezellige kamer. Ze hield van mooie dingen en had een prachtig kleed van haar reis naar Peru meegebracht.

Simone heeft eerst Nederlands gestudeerd. Toen ze de wereld van de advocatuur leerde kennen door een relatie met een Amsterdamse advocaat, Herman Kater, is ze overgestapt op Rechten, waarvoor ze een grote passie ontwikkelde. Ze is afgestudeerd met een zwaartepunt in familierecht en heeft vervolgens de advocatenopleiding gedaan en is als advocate beëdigd. Ze hield van studeren en wilde zich altijd graag nog weer verder ontwikkelen.

Simone werkte als advocate bij een advocatenbureau in Wijchen bij Nijmegen, vooral op het gebied van arbeidsrecht, en deed dat met hart en ziel. Ze kon er met een enorme betrokkenheid over vertellen hoeveel voldoening het haar gaf voor mensen op te komen en ze, letterlijk, tot hun recht te laten komen. Ze was altijd bezig met vervolgcursussen, bijvoorbeeld over ontslagrecht. In de toekomst wilde ze zich meer op familierecht gaan toeleggen.

Voor de toekomst had ze ook allerlei reisplannen. Simone hield erg van reizen en was daar erg ondernemend in. Ze had in haar eentje een grote reis naar Peru gemaakt, die een geweldige indruk op haar gemaakt heeft, en wilde graag meer reizen maken naar

Zuid-Amerika. Ook wilde ze nog meer studiereizen maken met de Jonge Balie, waarmee ze in Krakow geweest was. Ze zou ons ook gauw weer in Ierland komen opzoeken, en waren we van plan om vaker samen weekendtripjes naar Europese steden te gaan maken, vooral na onze fijne reis in de herfst van 2007 naar Barcelona.

Simone kwam nog dikwijls in Aalten en ging dan graag met haar vader naar concerten in het barokkerkje in Zwillbrock.

Simone hield veel van dieren, en vooral van poezen. Al in haar studententijd in Amsterdam had ze altijd een kat, en ze werkte toen ook een tijdje als vrijwilligster bij de Dierenambulance. Ze heeft lang paard gereden en vroeger in Aalten had ze een mooi wit paard, Sandy, dat ze elke dag na schooltijd ging verzorgen. En toen jaren later onze poezen Ierland niet in mochten en bij Calais teruggestuurd werden was Simone meteen bereid om ze een tijd in huis te nemen, zoals ze altijd klaar stond om anderen te helpen.

Vlak voor haar overlijden had ze net twee kleine zwarte kittens in huis genomen, Inti en Negro, waar ze dol op was. Die zijn later bij haar zus Berthina gaan wonen.

Simone las onder meer ”De Gelderlander”, en met grote belangstelling volgde ze het lokale nieuws over Nijmegen, een stad waar ze veel van hield. Verder had ze sinds haar studie Nederlands een abonnement op het tijdschrift ’Onze Taal’. Ze interesseerde zich voor alles wat met taal te maken had en deed ook altijd mee aan het Groot Dictee, meestal samen met haar vader. Ze stuurde vaak leuke krantenknipsels en boekjes op, en schreef heel veel brieven en ansichtkaarten, wat tekenend is voor de aandacht die ze voor anderen had.

Simone rookte niet meer. Ze speelde tennis en ging veel naar de sportschool.

Simone hield ervan samen te eten met haar vrienden van de eetclub, en boven alles hield ze van dansen. Dansen was Simone’s lust en haar leven, als ze danste voelde ze zich helemaal vrij en gelukkig. Al in de middelbare schooltijd was ze daar fantastisch goed in en won ze goud bij Dansschool Vieberink. In Nijmegen ging ze bij een dansschool salsa dansen, en ze deed dat op hoog niveau en nam ook met veel succes deel aan salsa-danswedstrijden.

Daarnaast zong ze met groot plezier in een koor, “De Bop Follies”, jazz, en pop en wereldmuziek.

Simone hield van Zuidamerikaanse (dans) muziek, salsa, tango. Ze luisterde ook wel veel naar zangeressen met ’grote’ stemmen zoals Samen geslaagd in 1980.

8

In afwachting van de diploma-uitreiking.

Whitney Houston en zong dan graag (en goed!) mee.

Ze las graag en veel, en hield bijvoorbeeld erg van het werk van Orhan Pamuk. Haar favoriete film was denk ik wel “Sissi“ uit de jaren 50, met Romy Schneider, die zo’n beetje elk jaar in de kerstvakantie op tv herhaald werd, en we hebben daar samen minstens vier of vijf keer bij zitten zwijmelen. Maar ze hield ook van films zoals “All the President’s Men”, en keek graag naar detective-series op tv.

Simone’s moeder zei tegen me, dat Simone zich op de CSA helemaal in haar element voelde, en dat idee had ik zelf ook altijd wel. We haalden samen later graag herinneringen uit die tijd op. Simone kon goed leren en had een brede belangstelling, en ze was geliefd op school. Ik herinner me nog goed aan haar verkiezingscampagne voor het bestuur van leerlingenvereniging Altus. Meneer Dercksen maakte een prachtig groot portret van Simone en zij hield een geweldige verkiezingstoespraak. Spreken in het openbaar kon Simone heel goed, met haar taalgevoel, haar stijl, haar betrokkenheid en haar lef, talenten en eigenschappen die ze later in haar studie Nederlands en in de advocatuur verder ontplooide.

Ik weet wel zeker dat Simone nog vaak aan Mak dacht, ze hield erg van Latijn en van de mythologische verhalen, die Mak zo mooi kon navertellen. En ook aan Berkelaar, ook al vanwege het dansen. Simone’s moeder vertelde me dat Berkelaar eens tegen haar zei: “Oh, wat danst uw dochter toch hemels!”

En dat herinnerde mij weer aan een prachtige citaat (ik geloof dat het van Augustinus is), dat ik een paar jaar geleden eens ergens zag, en dat me zo aan mijn lieve vriendin Simone doet denken: “Mens, leer te dansen, anders weten de engelen in de hemel straks niet wat ze met je moeten beginnen.“ Marieke

9

Ubu Lemereis 1962 – 2010 Ubu (de naam Paul zegt mij inmiddels zo weinig dat ik hem niet zal gebruiken) en ik deelden een enorme hang naar het verleden. We spraken eindeloos over soms voor anderen totaal onbeduidende gebeurtenissen, analyseerden mensen of hun interacties met andere mensen en bleven dit herhalen. We bleven verhalen decennium na decennium bijschaven, zodat er tussen ons een wat je zou kunnen noemen oral history ontstond.

Toen Ubu overleden was, kon ik dit niet meer voortzetten en gebruikte ik de blog www.ubulemereis.nl om verhalen definitief te laten landen.

Die blog was opgericht met een reden. Half augustus 2010, de vakantie was bijna ten einde, vertelde Ubu me dat hij naar het ziekenhuis was geweest, op advies van de huisarts die een aanhoudende buikpijn niet vertrouwde. De uitkomst was desastreus. Toen hij het ziekenhuis net verliet, kreeg hij al een telefoontje van dezelfde arts met de vraag of hij naar de praktijk kon komen. Een kanker met onduidelijke oorsprong was al dermate ver uitgezaaid dat de prognose heel slecht was. In de dagen daarna werd heel snel duidelijk dat er geen weg terug was. Een maand later lag hij in het hospice. Weer een maand later overleed hij. Deze periode van twee maanden leek echter een eeuwigheid te duren. Ubu had zo weinig energie, dat hij de kring om hem heen heel klein maakte.

Zijn vrouw Helma, zijn kinderen Miki en Doufi, zijn broer Jaap en zijn twee vrienden Teun en ik. Daar beperkte hij zich toe. Als communicatiekanaal voor alle anderen werd www.ubulemereis.nl opgericht. Dat werkte als een trein. Een grote menigte sprak daar zijn of haar genegenheid uit voor de zeer geliefde persoon die hij was. Want het soms ongeleide projectiel dat hij kon zijn op de middelbare school, was geëvolueerd naar een zachtaardige man en een lieve vader waar iedereen mee wegliep. Met nog steeds een hang naar het absurde en een scherp gevoel voor humor. Twee maanden lang nog bleven Ubu en ik met elkaar omgaan zoals we dat gewend waren. Kletsen, zo¬lang zijn energievoorraad strekte. Op zijn kamer in het hospice stond zijn pick-up en stapels platen waar flink gebruik van werd gemaakt. En elke keer kon ik afscheid nemen door een simpel ’zie je snel’. Tot ik op dinsdagmiddag 19 oktober een telefoontje van Teun kreeg dat ik snel moest komen.

Ik trof hem niet meer bij kennis aan en die middag overleed hij.

Spreken in het openbaar was nooit zo mijn ding, dat was al zo op de CSA. Daarom schreef ik in plaats van een praatje bij de Ubu en Alfred op tienertoer

herdenkingsdienst dit verhaal op de blog. Over een gebeurtenis, in Corle bij Winterswijk, nu 40 jaar geleden.

Ubu is mijn beste vriend geworden in 1977. Dit is hoe dat gebeurde. De twee klassenleraren van de parallelklassen waar we in zaten, bedachten dat het leuk zou zijn voor de onderlinge verbondenheid een weekje te gaan kamperen met z’n allen. Ubu zat in de ene en ik in de andere klas. We kenden elkaar natuurlijk van gezicht en van het schoolplein, waar wij de laatste der Mohikanen waren wat voetballen betreft: de rest verkoos duf in een kringetje een volleybal naar elkaar over te spelen.

De laatste nacht van het kamp besloot een groepje van een stuk of tien met elkaar in een hooischuur door te brengen. In een grote kring in slaapzakken liggend ontdekten we een geweldig spel. Het verlengen van elkaars achternaam. Er was een stilte waarin iedereen lag te broeden tot plots iemand, elke keer iemand anders, begon te proesten over zijn eigen net gedane vondst en – afhankelijk van humorgehalte - de hele kring het uitbulderde. Jan Nijmanvrouwrelatie en Alfred Bolandrover zijn er twee die me nog voor de geest staan. Ubu en ik raakten steeds verder in een staat van euforische slappe lach, die niet meer wilde gaan liggen. Uiteinde10

In een pasfotohokje, ca. 1984

lijk waren we de enige twee die nog wakker waren en toen het al licht begon te worden, raakten we aan de praat.

Daar zijn we nooit mee gestopt. Tot afgelopen maandagavond heb ik ongebreideld met hem gekletst over van alles en nog wat, maar vooral over mensen. Over hoe ze zijn, over hoe ze met elkaar omgaan. Een slordige 33 jaar heb ik de beste vriend gehad die een mens zich kan wensen. Ik zal hem enorm gaan missen.

Over het leven van Ubu in de laatste 20 jaar (na de vorige reünie) zal ik nog kort een paar dingen vertellen. Ubu en Helma waren al samen toen en kregen in 2004 en 2007 respectievelijk dochter Miki en zoon Doufi. Helma bleef dus achter met twee nog heel jonge kinderen. Ik zie ze onregelmatig. De kinderen van Ubu doen het heel goed en Helma vertelde onlangs dat Doufi steeds meer op zijn vader gaat lijken in doen en laten.

Wat betreft werk had Ubu altijd grootse plannen, maar hij vond het geloof ik nooit zo heel erg dat die ondersneeuwden onder de dingen die nodig zijn. Hij was een zeer goede schrijver, die zijn brood verdiende als eindredacteur. Hij verloor in de nasleep van de economische crisis begin 2010 zijn baan, een doorstart als ZZP’er ging eigenlijk heel goed. Zijn moeder overleed al vroeg in de jaren ’90 en zijn vader, die inmiddels naar Brabant verhuisd was, overleed ergens rond 2008. Dus veel redenen om naar de Achterhoek te gaan waren er niet. Als Ubu’s grootste hobby moet je toch wel de verzamelterm ’rondrommelen’ gebruiken. Ubu had talloze interesses en daar deed hij graag iets mee.

Hij rookte nog steeds en lustte ook graag een biertje, een heel gezonde levensstijl had hij niet. Nochtans leek er geen verband met zijn ziekte te zijn. Ubu was een heel rustige en stabiele vader, die alle tijd nam voor zijn gezin. Als je meer wilt weten over wat voor mens Ubu is geworden, lees dan de blog: www. ubulemereis.nl. Wil je dat liever op papier doen, dan kan dat ook. In het voorjaar heb ik de site ’verboekt’ en er is nog een aantal exemplaren beschikbaar. Neem contact op als je er graag eentje wilt.

Alfred

Doufi, Miki en Helma, afgelopen zomer 11

Greetings from Swaziland, when memories fade, uit 1985.

Alex Vreman 1961 – 2012 Lieve Alex, Ik schrijf je deze brief in de wetenschap dat je hem nooit zult lezen. Ik zie het als een afscheid; een afscheid dat ik helaas nooit van je heb kunnen nemen. Toen ik hoorde dat je was overleden was het daarvoor te laat.

Je kwam na de havo bij ons in de 5e klas. Vanaf het begin konden we het goed met elkaar vinden.

Ik kon zo ontzettend met je lachen, vooral samen met Wilma.

Jouw hoge giechellach kan ik me nog helder voor de geest halen. De absurde humor uit de strips van Kamagurka was onze gezamenlijke gekte, net als bij Alfred en Ubu. Naast deze meligheid konden we ook enorm goed met elkaar praten. Eindeloos lange, filosofische gesprekken over belangrijke vraagstukken in onze levens, over onze (onmogelijke) relaties of over al onze andere onzekerheden. We konden in deze discussies blind op elkaar vertrouwen.

Toen jij in 1980 ontwikkelingseconomie ging studeren in Amsterdam, moest ik het examenjaar nog een keer overdoen. Gelukkig was ik in goed gezelschap, waardoor dat uiteindelijk nog een heel leuk jaar werd. De eerste keer dat ik je samen met Wilma opzocht op je kamer in Amsterdam hebben we zo gelachen om de regels van je hospita, mevrouw Dunlop, een dame van stand. Een piepklein hok waar net een bed, een tafel en een stoel in paste. En er was een wasbak. Daar moest je in plassen, zodat je niet steeds gebruik hoefde te maken van haar toilet. En dan wel goed naspoelen! Dat was ook de reden dat ze de kamer alleen aan mannen verhuurde. Ik weet nog goed dat Wilma en ik later een poster voor je hebben gekocht van een aap op een wc-pot, waar we groot MEVROUW DUNLOP onder hebben gezet.

We bleven elkaar regelmatig zien maar schreven ook stapels brieven aan elkaar. Hele lange brieven. Soms wel van acht kantjes. Zo intiem, zo ontroerend en zo persoonlijk dat ik ze nooit aan een ander zal laten lezen. Ik heb ze altijd bewaard en afgelopen week nog

eens herlezen. Met de wetenschap die ik nu heb, liepen de tranen regelmatig over mijn wangen. De innerlijke strijd die je hebt moeten voeren om uiteindelijk te ontdekken dat je op mannen viel, had je wat mij betreft bespaard mogen blijven. In het boekje van onze vorige reünie schreef je dat dat voor jou pas rond je 26e duidelijk werd, nadat je bijna met een vrouw was getrouwd.

Een uitspraak uit datzelfde boekje is me altijd bij gebleven. Je schreef: “Ik ben geboren in 1980, het jaar dat ik verhuisde naar Amsterdam.” Even later gevolgd door: “Als ik in Amsterdam ben geboren ben ik gedurende mijn Atheneumjaren verwekt.” Dat de jaren vóór 1980 niet altijd even gemakkelijk voor je zijn geweest, wist ik. Maar dat je dit zo heftig hebt ervaren was nieuw voor me. Nu begrijp ik het heel goed.

Om even terug te komen op onze innige en uitgebreide correspondentie: de vertrouwelijke en openhartige passages zal ik nooit naar buiten brengen. Maar naast die vertrouwelijkheden, staan er ook veel grappen en meligheden in je brieven die jouw heerlijke, droge humor prachtig weergeven. Zoals diverse Kamagurkaanse teksten en tekeningen, maar ook dat je ergens een kerstboom hebt gekocht: “die staat op mijn kamer en ruikt heel lekker zonder ballen.” Of dat je halverwege een brief schrijft: “Ik bedenk opeens dat ik een opschrift ben vergeten. Lieve Ria alsnog dan maar.” Of over je werkzaamheden als vrijwilliger in een ’peuterkresj’: “Leuk werk, het zijn schatjes van kindertjes, door en door verwend maar in ieder geval zindelijk. Eigenlijk hoef je alleen maar op te passen dat ze niet van het klimrek afdonderen of door de ruit lopen en af en toe een puzzeltje voordoen.” Ook dan liepen de tranen over mijn wangen, maar dan van het lachen.

12

De absurde humor van Kamagurka was onze gezamenlijke gekte

Na augustus ’82 verloren we elkaar even uit het oog.

In 1985 hervatten we onze briefwisseling toen je een half jaar, in een hutje van 3 x 3 op de ’vuilnisbelt’ van Swaziland verbleef, als ’stagiair bij de rural department van een of andere obscure research unit’.

Je schreef toen: “Ik weet weinig af van knolgewassen of de vruchtbaarheid van geiten en konijnen, maar alles valt te leren nietwaar?”

Allengs werden de brieven minder persoonlijk en werden het meer verslagen van onze wederzijdse bezigheden. Er volgden nog enkele brieven uit Swaziland, inclusief een foto met de boekdelen sprekende tekst ’When memories fade’. Later nog een kaartje uit Zimbabwe en eentje uit Zambia.

Je laatste brief, uit Amsterdam, dateert van 11 november ’86, vier maanden voor je zou afstuderen. Je schrijft dat je je ’de afgelopen jaren hebt beziggehouden met het losmaken van een vast stramien, het afstand nemen van haast ingeboren verwachtingen en het creëren van zoveel mogelijk keuzevrijheid.’ En dat je ’sedert een jaar het gevoel hebt dat je daar aardig in geslaagd bent en dat dat misschien wel de reden is dat je je de laatste tijd zowaar gelukkig voelt’. Je schrijft ook dat vrijheid voor jou flink wat zwaarder weegt dan veiligheid. “Dit komt denk ik vooral omdat ik het gevoel heb door mijn Christelijke Gereformeerde opvoeding flink op achterstand gezet te zijn en ik heb nog steeds het idee dat ik heel wat moet inhalen omdat ik nu eenmaal van veel actie en spanning houd.

Ik sta niet negatief tegenover de Achterhoek maar ik heb er nog wel steeds behoorlijk wat negatieve associaties mee. Zozeer zelfs dat ik die plek zoveel mogelijk ontwijk. Als ik er naar terug ga is dat voor mijn ouders en mijn familie.”

Je eindigt met: “Well, enjoy life en houd de stedenband Varsseveld – Amsterdam (oost) intact. Liefs van Alex Ricardo”.

Helaas is de tweede helft van die wens niet intact gebleven. Op het moment dat ik hoorde van je overlijden was het te laat om afscheid te nemen.

Toen Jeanet ons voor de reünie een bericht stuurde over hoe het jou de laatste jaren is vergaan heb ik ontzettend moeten huilen. Verdomme Alex, waarom was het jou niet gegund om na de zware chemokuren het leven weer volop te kunnen leven? Waarom moest je bovenop de kanker ook nog een fatale hersenbloeding krijgen?

En dat op een moment dat je net je geluk en rust had gevonden bij Ross.

De foto die Jeannet

meestuurde kwam keihard bij me binnen. Die ogen, die blik, zo intens, zo jij; Alsof je recht in mijn ziel keek. Ik kijk er vrijwel dagelijks even naar of moet ik zeggen, je kijkt me vrijwel dagelijks even aan? Want zo voelt het wel. Een fijn gevoel overigens.

Ik had je zo graag willen zien en omhelzen tijdens de komende reünie. Ik weet bijna zeker dat we zo weer verder waren gegaan waar we in ’86 waren gebleven.

Veel liefs, Ria

13

bart ardesch

16

inge hilferink

........

16

erna hoopman

................................................

18

wilma jansen

20

irma van kampen

21

monika kersten

22

Joop kleijn

24

hans klein wolterink

25

margreet knaven

27

roland koning

....................

28

carla kost

..............................................

29

marieke krajenbrink

..................................................

31

eddy kruissink

.......................................................

germienke van de Berg alfred boland

herbert boland riet boland

................................................................

Nina boswinkel

.............................................

tineke bruntink wim bussink

..........................................

..........................................

...............................................................

Ankie droppers

.............................................

gerhard van eerden anita van evert marja grevers

37

marleen morsink

...................................

58

38

herbert nijman

.............................................

62

40

jan nijman

......................................................................

63

.......................................

41

dik pardijs

......................................................................

64

...........................................

42

joke te paske

..................................................................

43

jan ros

.............

45

dolf ruesink

...................................

46

annelien van triest

...............................................

47

ria tuenter

....................................................................

48

anneloes verhoek

49

gerard vrieze

.................................................

51

wim westerveld

...........................................................

52

bert te winkel

anneke wisselink

....................................................

................................................

........................................................

................

andrĂŠ groot nibbelink 32

rob lammers

jan Hartemink

..................................................

33

cora de leeuw

..................................................

54

gerard heinen

..................................................

35

ellen ter maat

.................................................

56

.....

15

........................................................

65

.......................................................................................

67

..........................................................

68

........................

69

..................................................................

70

............................

71

.....................................................

72

..........................................

73

..................................................

76

..................................

77

Bart Ardesch

Germienke van den Berg

b.ardesch@telfort.nl

germienke@hotmail.com

Eigenlijk is er in de uiterlijke omstandigheden van mijn leven sinds de vorige reünie, 20 jaar geleden, niet zo heel veel veranderd; ik woon nog steeds, alleen, in dezelfde woning in Amsterdam. Heb van daaruit wel aardig wat gereisd en heb veel interessante mensen leren kennen. Vooral mijn contacten/vriendschappen met vertegenwoordigers van twee Amerikaanse inheemse culturen, Inka en Mexicaans, zijn erg belangrijk voor mij.

De levenswijsheid, die, ondanks 500 jaar onderdrukking, nu door deze mensen met de wereld gedeeld wordt, is heel erg praktisch om te leren hoe we met onze planeet, met elkaar en met onszelf om kunnen gaan. Dit te bestuderen en toe te passen in het dagelijks bestaan van werk en zorg voor anderen, geeft me veel voldoening.

Ik ben de laatste jaren vrij vaak in Aalten i.v.m. de zorg voor onze moeder. Loop dan met haar in de rolstoel door het dorp waarbij heel wat jeugdherinneringen naar boven komen. Het is grappig om te merken dat wat ik toen stom en vervelend vond, ik nu toch heel wat positiever waardeer, bijvoorbeeld het ouderwets degelijke onderwijs dat we hebben gehad op de CSA. En natuurlijk de prachtige omgeving waarin we opgegroeid zijn van boerderijen, beken en bossen, ik kom er graag!

01. Ik ben sinds december 1986 gelukkig getrouwd met Herbert Nijman. Gelukkig wel.

02. Maaike (1992), zij is projectleider op een reclamebureau.

Erik (1994), hij is manager in een hotel in Groningen.

03. Na Aalten heb ik gewoond in Zwolle, Slagharen, Nieuwegein. Sinds 1986 in Nijverdal.

04. Op dit moment wonen we nog in een (sinds de kinderen zijn uitgevlogen te grote) 2-onder-1-kapwoning. Deze woning hebben we verkocht. Ten tijde van de reünie wonen we net 1 week in een appartement in het centrum van Nijverdal.

05. Na het VWO ben ik de HBO-J(eugdwelzijnswerk) gaan doen en daarna in die sector aan het werk gegaan. Dit beviel me niet heel erg goed en ben toen de lerarenopleiding Nederlands gaan doen. Heb dit volgehouden tot het behalen van de propedeuse. Voor de klas staan had toch ook niet mijn voorkeur.

06. Na 3 jaar vond ik de softe sector in het jeugdwerk toch minder bij mij passen en ben ik op zoek gegaan naar een kantoorbaan. Heb deze gevonden bij respectievelijk een notariskantoor, een woningstichting, een makelaarskantoor en nu sinds 12 jaar ben ik managementassistent op een architectenbureau.

07. Gelukkig en zeker gezond blijven.

08. Met Herbert uiteraard en met Ria. Via Facebook verder met Marja en met Tineke. Met Eddy hebben we op-en-af contact, maar we weten nog waar we elkaar kunnen vinden.

Er valt natuurlijk nog veeeel meer te vertellen, maar ja…

Succes met alle voorbereidingen!

Groetjes, Bart

16

Germienke met dochter Maaike (25), projectleider op een reclamebureau

Zoon Erik (23) hotelmanager in Groningen

09. Gemiddeld 1 x per 3 weken. Mijn moeder leeft nog en Herberts beide ouders ook. Zij worden wat ouder en hebben wat meer onze aandacht nodig. Aalten heeft nog altijd ons hart en wij overwegen zelfs, na ons werkzame leven of wellicht wel eerder, terug te keren naar deze “roots”. Nu blijft het bij jaarlijkse kampeervakanties op een minicamping tegen de Duitse grens bij Bocholt.

22. Samen met Ria zat ik tijdens de les cryptogrammen te maken. We hadden hetzelfde cryptogrammenboekje en ook al zaten we niet naast elkaar, de puzzels kwamen toch vaak af.

23. Simone kende ik al vanaf de lagere school. Ik heb haar altijd heel wijs gevonden, maar ook moeilijk bereikbaar/introvert. Ze kon geweldig gezellig lachen, maar tot echt contact is het eigenlijk nooit gekomen.

Paul/Ubu was superaardig, maar ook introvert in mijn beleving. Hij kon soms heel onaangekondigd hele gekke dingen zeggen of doen, terwijl hij op andere momenten op mij juist heel onzeker/schuw kon overkomen.

Alex ken ik ook al van de lagere school. Hij zat daar een klas boven mij, maar ik herinner me dat hij ooit geprobeerd heeft mij te pesten door mij aan een andere domineeszoon te koppelen. Vaag weet ik nog iets over opwachten in het fietsenhok en treiteren/vastbinden?

Op de een of andere manier heb ik dat kennelijk goed gepareerd want na één poging was het over. Op de middelbare school vond ik Alex een stuk aardiger, maar ook bijzonder eigenwijs.

10. Ik vind de meeste honden wel leuk, maar zelf huisdieren hebben gaat me toch te ver.

1 1. Tubantia, soms Trouw, ZIN en LINDA. 12. Nooit gedaan.

13. Gezellig eten met vrienden of rustig thuis op de bank met een documentaire op TV of met een boek.

14. Na jarenlang gevolleybald te hebben houd ik het tegenwoordig (m.n. vanwege schouder- en polsklachten) op 2 tot 3x per week wandelen in onze prachtige omgeving.

15. Lezen, teksten redigeren voor wie dat maar wil, wandelen 16. Queen, Seal, Sade en nog veel meer 17. Ik lees te veel om er nu zomaar even eentje als favoriet te bestempelen.

18. Heb ik niet 19. The bridge, The killing, Suits

24. Hoewel wij op de middelbare school natuurlijk al heel erg het idee hadden zelfstandig en volwassen te zijn, ben ik dat toch echt pas later geworden. In de loop van de 37 jaar heb ik mezelf goed leren kennen en weet ik wat ik kan en wat ik wil. Hiermee ga ik zo goed mogelijk om. Dit heeft erin geresulteerd dat ik een stabiel leven leid met weinig stress. Mijn nuchterheid, relativeringsvermogen en gevoel voor humor werken hier enorm in mee.

20. Aan de prettige sfeer die er in onze 3 klassen was. Iedereen werd geaccepteerd zoals hij/zij was terwijl er toch heel veel verschillen waren tussen iedereen. Misschien ging het juist daarom wel zo goed.

21. Goede herinneringen aan Berkelaar. Hij was een erg goede leraar. Via mijn schoonouders hebben we ook na de middelbareschooltijd nog vaak contact gehad met hem. Helaas is hij te vroeg overleden. Ook goede herinneringen aan Van Os (met al zijn eigenaardigheden), Mak, Stap en Dercksen.

Minder goede aan Pols (mede door hem ben ik niet direct na school Nederlands gaan studeren) en aan Schenk en zeker aan Kreuzen. Deze komen wij in Aalten nog weleens tegen; ik krijg nog steeds de kriebels van hem.

17

Maaike, Herbert en Germienke

Alfred Boland

beerd een wat grotere rol te spelen dan mijn eigen vader dat vroeger bij ons had.

07. Ik heb werken altijd heel leuk gevonden, op een manier dat er een hoop lucht omheen zit voor andere dingen. Geld verdienen was nooit het hoofddoel.

Zorgen dat je uit de schulden blijft en zorgen dat je geen slaaf van je eigen werk wordt. Goed gelukt tot nu toe.

08. Met Paul/Ubu bijna dagelijks ... tot 2010 dus. Met een groepje incidenteel en veelal online.

09. Mijn moeder overleed eind 2015. Ze woonde nog in het huis in Dinxperlo waar ik opgroeide. Mijn broers en ik hebben een half jaar gedaan over het opruimen en uiteindelijk verkopen van haar huis. Dat was een bijzondere periode. Nu worden de bezoeken wel wat schaars, hoewel ik er nog veel familie heb.

redbol@extrapool.nl 0 1. Al vanaf 1983 met Annemai! Enorm lang al dus.

02. Drie kinderen, Bambi (1993), Poeka (1997) en Skip (2002). De meisjes zijn al enige tijd het huis uit. Bambi al afgestudeerd (St. Joost academie) Poeka zit op Artez, Skip op de middelbare school. Geniet wel van het feit dat ze je steeds minder nodig hebben.

03. Na de Achterhoek naar de academie in Enschede, van daaruit naar Nijmegen en daar nu aan het 4e adres toe, heerlijk huis in Nijmegen-Oost, ik hoef hier nooit meer weg.

04. Een ruim jaren ‘20 huis met voor & achtertuin, vlakbij het centrum maar ook heel dichtbij de Ooij-polder en de stuwwal. Station en uitvalsweg richting noord vlakbij.

Nijmegen is wat mij betreft de beste plek om te wonen in Nederland.

05. Kunstacademie in Enschede (AKI) Daar deed ik eigenlijk allesbehalve datgene waar ik later geld mee ging verdienen (grafische vormgeving). Eind jaren ‘80 maakte ik kennis met een Macintosh computer en dat bleek het juiste instrument voor mij.

Ideaal voor de autodidact.

06. In de jaren ‘90 een eigen praktijk opgebouwd als grafisch vormgever. Freelance, en langdurig bij Knust/Extrapool in Nijmegen en Museum Arnhem. Aan die laatste baan kwam een paar jaar geleden een einde doordat het gemeentelijke museum ging verzelfstandigen. Grafische vormgeving is de kers op de taart die er dan wel af kan. Zoet/zuur was dat een van de eerste dingen die mijn oudste dochter beroepsmatig deed de belettering van een Museum Arnhem tentoonstelling was voor een extern bureau. Daarna een periode als boventallige door de gemeente Arnhem gezworven, als fotograaf onder andere en zelfs bij de afdeling ruimtelijke ordening. Uiteindelijk blijkt er in zo’n afkalvende organisatie nergens geld voor te zijn. Nu ben ik volledig ZZP-er en eigenlijk bevalt dat heel goed. Ik combineer vormgeving met fotografie, geef individueel les. En ik verkoop tweedehands muziekcollecties, online. Superleuk om te doen, altijd enorm van muziek gehouden en blijk toch ook wat handelsgeest te hebben. Binnen ons gezin heb ik altijd gepro-

10. We hebben een hond sinds een jaar of twee. Een ex-grieks straathondje, Flos. Niet mijn initiatief, maar leuk dat ze er is.

1 1. Online NRC en Volkskrant, groot fan van de Correspondent 12. Al lang geleden gestopt maar blijft een duiveltje dat op m’n schouder zit.

13. Tennissen met vrienden & daarna blijven hangen in onze favoriete aftandse tennishal met kaas/worst & bier. Lekker op de bank met Annemai en een glaasje wijn tv-series verzwelgen.

14. Voetbal nog steeds, zowel op het veld als in de zaal. Word daar wel een steeds oudere knar (tegen 20-jarigen leg ik het inmiddels op snelheid wel af) daarom ben ik 6 jaar geleden weer begonnen met tennissen. Daarnaast ben ik alsnog gaan hardlopen en fietsen toen ik dat kon tracken met een iPhone. Competitie (desnoods met jezelf) is onontbeerlijk.

15. TV-seriejunkie, fotograferen, muziek verzamelen, wandelen. Eindeloos veel computeren. Naar de AH kuieren met Annemai.

16. Muziek waar kop en staart aan zit. Vooral populair maar met hang naar het obscure daarin. Van The Kinks via Sparklehorse naar The Avalanches.

17. Ben geen lezer meer, vooral omdat ik er de tijd niet voor neem. Ik merk dat al die kwaliteitsseries die je nu hebt de verhaalfunctie van boeken overgenomen hebben.

Favoriete schrijver: Stephen King.

18. Regisseurs: Coen brothers, Tim Burton, Martin Scorsese, David Lynch, Jim Jarmusch 19. De allerbeste: Fargo, Breaking Bad, The Wire, Twin Peaks, Game of Thrones

Annemai en Alfred, links in de jaren '80, rechts in het nieuwe millenium 18

Bambi en Flos

Bambi, Skip en Poeka anno nu

Met broers Reinoud en Steven ten tijde van het uitruimen van hun ouderlijk huis.

Met Alex kon ik het heel goed vinden, ook na de CSA heb ik wel met hem geschreven en logeerde weleens bij hem. Ik raakte hem uit het oog en vond het heel jammer dat hij er in 1997 niet bij was. Tot een ontmoeting kwam het jammer genoeg nooit meer. Hij was zeldzaam eigenwijs maar op een hele leuke manier.

24. Ik ben geloof ik best gelukkig, het fijne van ouder worden is dat je je verzoend met wat je wel en niet bereikt hebt.

Drie kinderen gezond laten opgroeien, dat is best iets om trots op te zijn. De oudste twee zaten/zitten op de academie net als Annemai en ik zaten. Om na twee meisjes een jongen te krijgen was toch ook nog wel heel leuk. Ik heb plezier in mijn werk. Ik woon prettig en ben gezond genoeg voor iemand van mijn leeftijd. Het overlijden van mijn ouders en diverse vrienden waren moeilijke ervaringen. Maar ook heel leerzaam. Het kwijtraken van een geliefde baan en werkkring hakte er best in. Maar voor alles komt er iets anders in de plaats. Mijn jeugd in Dinxperlo en mijn middelbare-schooltijd in Aalten hebben best een goed fundament gelegd denk ik. Als laatste ga ik dit netwerk maar eens gebruiken, ben nu immers volledig ZZP-er: hebben jullie een vormgever nodig check dan www.bolanden. nl en neem contact op.

Vooral goed in gróte boeken. Heb je een muziekverzameling waar je niets meer mee doet? Neem contact op! En tenslotte, wil je iets moois voor aan je muur neem dat eens een kijkje op www.instagram. com/redbol/. Keuze uit duizenden landschapsfoto's.

20. Heel lang met heimwee. De groep mensen was zo vertrouwd en ook zo harmonisch (waren er weleens ruzies?) dat ik lang vergeten was dat het échte schoolwerk ook wel vaak heel vervelend was. Ik zat bijna elk lesuur de minuten tot het einde van de les af te tellen. Na de middelbare school heb ik nóóit meer een horloge gedragen. Ik vond weinig vakken echt leuk, eigenlijk enkel met geschiedenis had ik wel wat.

2 1. Nee, die zijn wel uit het systeem verdwenen. Aan Pols en Van Os had ik echt een hekel, Kreuzen was een hele nare man. Karsten, Weerman, Kuiper, Stap en Van Poeka, Skip en Bambi, 10 jaar geleden Netten waren aardige kerels.

22. Ik vind het heel wonderlijk dat voor mij, en ik denk voor de meesten, onzekerheid zo’n grote factor speelde. En heel prachtig dat we elkaar zoveel respect gaven dat dat voor een groot deel afgebrokkeld was aan het eind van de periode.

23. Simone was een mysterie voor mij. Kon nooit hoogte van haar krijgen. Ze kwam wat hautain over op mij. Zat op een heel andere golflengte waarschijnlijk.

Over Ubu heb ik alles zo’n beetje wel gezegd en geschreven op www.ubulemereis. nl. Het was een hard gelag dat hij overleed. Uiteindelijk heeft het me ook wel wat gebracht, vriendschappen met anderen bijvoorbeeld. Ik zie Helma, zijn vrouw met enige regelmaat en met Ubu’s kinderen gaat het gelukkig goed. Zie ook het aparte stuk, elders in dit boekje.

Instagram met Annemai en Flos 19

Herbert Boland hboland@ziggo.nl 01. Samenwonend met Birgit en kat Homer 02. Geesteskinderen zat, biologische niet, ook geen stief. Keuze, geen lot.

03. Arnhem > Den Haag > Gouda > Utrecht 04. Hartje Utrecht, steenworp van CS, oud huis met minituintje 05. HTS Werktuigbouwkunde en daarna een en ander aan cursussen, Frans, Spaans. Ben slecht in officieel leren, leer liefst al doende, gewoon ergens mee beginnen en kijken hoever je komt.

06. Ik pak eigenlijk alles aan waar ik lol aan heb en waar ik energie van krijg. Zo weinig mogelijk achter een beeldscherm als het even kan! De grootste tijd van mijn leven heb ik in uitgeverijen en marketingcommunicatiebureau’s gewerkt. Nu ZZP’er. Ben vorig jaar een klusbedrijf begonnen. Bij mij kun je terecht voor een website én voor een verbouwing ;-) 07. Samen gelukkig ‘oud’ worden? Als dat zou kunnen. En proberen tijd te maken voor familie en vrienden, opgroeiende neven en nichtje. Dit jaar leer ik doedelzak spelen.

Daarvoor begonnen met Western paardrijden en volgend jaar, dat zien we dan wel weer. Over tien jaar misschien grotendeels in Noord-Spanje wonen? Het huis staat er al...

08. Soms met Alfred en familie uiteraard (Bert, Riet, Jan, Greet, Rik) ;-) En met Marcellus de Graaf, van de feestjes 09. Om de paar maanden

20. Ik was eerlijk gezegd blij toen ik in de 5e belandde en het eind in zicht kwam. Laatste 2 jaren waren wel leuk, gefocust werken in een kleine klas met mede-beta’s, goede sfeer, samen naar de finish en daarna studeren, weg van huis, iets gaan doen waar je hart echt ligt. Op de een of andere manier verlangde ik naar die horizon. Het rondhangen in de donkere kelder in de pauzes had ook wel wat, of eigenwijze muziek

10. We maken regelmatig wandelingen om te vogelen. Niks ingewikkelds verder, maar altijd leuk om dieren te zoeken en te observeren. Onze dominante kater jaagt alle buurkatten uit onze tuin, zodat broedende vogels bij ons veilig zijn ;-) 11. NRC, ouderwets op papier 12. Nope, gestopt, al weer lang geleden. Trouwens ook met vlees eten.

13. Heb ik niet. En als ik hem had zou er bankhangen met wat te knabbelen en een goed geschreven serie op tv erin voor komen. Of een paar uurtjes FPS gamen op de Xbox.

14. Sportschool, cardio & kracht 15. Muziek maken (met anderen) en componeren, paardrijden, gamen, bloggen (bouwpututrecht), klussen en verbouwen, dingen met m’n handen maken, schrijven, actievoeren voor een park bij ons in de buurt (meer groen!)

16. Niks speciaals. Muziek maak ik liever.

17. Lees graag thrillers en historische romans. Zelf inmiddels ook een roman geschreven, maar die houd ik voorlopig voor mezelf.

18. Moet ik zolang over nadenken dat ik denk dat ik die niet heb.

19. Een paar: Breaking Bad, The Crown, Family Guy, eerste seizoenen House of Cards

Herbert en Birgit 20

Riet Boland

draaien in de aula, waar niemand verder nota van nam. En in Havo 5 zaten een paar mooie wereldwijze meiden (vond ik althans) waar ik m’n ogen niet van af kon houden.

Op eentje was ik smoor, ze zat bij dezelfde pianoleraar op de Doetinchemse muziekschool. Wat een hormonenkookpot was dat, zucht.

21. Moet nog weleens aan die Duitse invalkracht denken, Herr Huppeldepup. Een echte Duitser voor de Duitse les. Zo zouden alle taallessen gegeven moeten worden. En Van Bochove heeft een keer het Hebreeuws uitgelegd. Eyeopener, memorabel.

En Van Netten legde het orgasme uit en hoe daar te komen, met een uitgestreken smoel. Erg nuttig voor een doodstille klas veertienjarigen, pre-internet. En ik vond de lessen over irrationele getallen bij Van Os fascinerend. Iets leren wat onbegrijpelijk is, prachtig. Daar werd het brein echt geprikkeld.

22. Misschien op de reünie?

23. Kende ze eigenlijk niet zo goed. Met o.a. Paul (toen nog) in 1980 in Ierland wezen fietsen en kamperen, was een gekke tijd. Goede herinneringen aan, veel gezien, meegemaakt en geleerd.

tewinkel@zeelandnet.nl 01. Getrouwd met Bert te Winkel.

We zijn samen sinds de zomer van 1979, een jaar nadat Bert bij ons in de klas kwam. Hij zat bij Engels voor mij.

02. 4 dochters, in de leeftijd 25, 24, 19 en 17. De oudste twee wonen samen. Geen kleinkinderen.

03. Tijdens de studie heb ik in Arnhem gewoond. Daarna twee jaar in Duitsland, vanaf 1987 in Loosdrecht en sinds 1997 in Middelburg.

04. Vrijstaand huis met een grasveld eromheen in een groene omgeving op 1 km afstand van de markt in Middelburg.

05. Fysiotherapie.

06. Ik werk parttime als fysiotherapeut in de zorg voor verstandelijk gehandicapten.

07. In mijn werk houd ik me onder andere bezig met scholing van andere medewerkers.

Dit hoop ik uit te gaan breiden.

08. Jan Berendsen, Rik Boland, Herbert Boland, Ellen ter Maat en Freddy Boland.

09. 3 á 4 keer per jaar.

24. Er zijn geen grootse en meeslepende dingen, al met al. Lief en leed, zoals bij iedereen denk ik. Wat ik me nu wel steeds meer realiseer is dat tijd en herinnering rare fenomenen zijn, waarvan je vroeger dacht dat je er grip op had. De kunst is om dingen te accepteren zonder lui en lijdzaam te worden. Zorg dat er altijd zaken blijven waarvoor je wilt vechten, wilt knokken. Het kan altijd beter en het moet altijd beter.

10. Favoriete dier: ons paard, we hebben zelf een paard, twee konijnen en 6 kippen.

11. NRC en PZC (regionaal dagblad).

12. Nee. 13. Samen met Bert uit eten en dan naar het theater of bij een brandende open haard met een goed boek op de bank.

14. Wielrennen, zwemmen en golf.

15. Tuinieren.

16. Klassiek. Eigenlijk alle soorten, behalve pianomuziek met heel veel nootjes.

17. Wanneer ik boeken lees als ‘De schaduw van de wind’ van Carlos Ruiz Zafón ben ik niet bereikbaar voor mijn omgeving. Wat ik me dan later herinner is de sfeer, beelden van de omgeving waarin het boek speelt.

Herbert: "De kunst is om dingen te accepteren zonder lui en lijdzaam te worden" 21

Nina Boswinkel

18. Amelie. Dit is een van de films die me verraste. Zo’n film die je na afloop nog even stil laat zitten.

19. Documentaires van de VPRO, eigenlijk over alle onderwerpen…

Pas lang ná de middelbare school merkte ik dat er heel veel interessants in de wereld te ontdekken is. Geschiedenis, aardrijkskunde: pas later viel bij mij het kwartje.

nina.boswinkel@gmail.com

20. Bij zo’n vraag zie ik beelden van school voor me, het geluid in de gangen, het zitten op het trapje bij een conrector, met z’n allen in de gymzaal voor Sinterklaas, geuren en kleuren. Dit werd levend gehouden omdat er in Middelburg een middelbare school staat die een kopie is van onze CSA. De school hier heet CSW, hoe verrassend! Het is de middelbare school van onze kinderen, dus ik kwam hier met enige regelmaat binnen.

21. Meneer van Netten kwam als jong broekie binnen en werd meteen onze klassenleraar. Zo jong, dat kon dus ook!

22. Herinneren jullie je ook nog de vormingsweek in de vijfde? De intensiteit van zo’n week is me altijd bijgebleven.

23. Ze zaten in de andere klas en ik heb toen niet met hen opgetrokken. Ik heb dan ook geen speciale herinneringen aan hen.

Het valt niet mee te bedenken hoe mijn leven verder ging na de vorige reünie, nu ongeveer twintig jaar geleden. Als er één ding hetzelfde is gebleven is het wel Dolf als constante factor, ondanks dat we uit elkaar zijn, hij alweer lange tijd een nieuwe vrouw heeft en ik sinds twee jaar een nieuwe vriend. We hebben elkaars leven gevolgd en meegeleefd in goede en slechte tijden. Heel waardevol en dierbaar.

Kinderen heb ik niet, het is er niet van gekomen. Dat neemt niet weg dat ik de levens van de kinderen van mijn zussen van behoorlijk dichtbij volg. Heel leuk om te zien hoe de kinderen zich ontwikkelen en hun weg vinden in de maatschappij.

Relatie/prive Zoals gezegd, sinds twee jaar heb ik een lieve vriend, Ton, bij toeval ontmoet op een bergwandelvakantie in Oostenrijk. We waren er geen van beiden op uit en dan gebeurt het blijkbaar juist. We wandelen veel, lopen hard, houden van de natuur, maken allebei graag foto’s en hebben het goed samen.

24. Uiteindelijk zijn Bert en ik in Zeeland beland waar we nu alweer bijna 20 jaar met heel veel plezier wonen. Een schitterende omgeving, een mooie stad, veel voorzieningen. Het voordeel van kleine provinciehoofdstad is, vergeleken met de Randstad, de kleinschaligheid.

Voor iedereen die Zeeland wil ontdekken: zoek voor je komt uit welk festival er dat weekend gehouden wordt.

Van Jazzfestival tot Film by the Sea, van klein theater in Nieuw en Sint Joosland tot het jaarlijks gehouden Zeeland Nazomer Festival met theater op locatie en muziek op het Abdijplein in Middelburg.

Sinds een jaar wonen we samen in Druten, een plaatsje in het rivierengebied tussen Tiel en Nijmegen. Het huis in Utrecht dat ik in het vorige boekje beschreef heb ik sinds kort

Riet en Bert met hun vier dochters

Nina en Ton 22

Nina fotografeert graag, om daar vervolgens een kalender, agenda of een foto voor aan de muur van te maken.

verkocht, na er zo’n 23 jaar gewoond te hebben. Een leuk huisje in een leuke buurt, zeker als je in je eentje bent. Maar, natuurmens als ik ben, bevalt Druten me ook heel goed. Vogeltjes in de tuin, vlinders, bloemen en bovenal de schonere lucht en de stilte doen me goed. En natuurlijk is er de sterke drive dat Ton er is.

Van de mensen van de middelbare school zie ik behalve Dolf niemand meer. Van Ellen en Freddy kreeg ik tot voor twee jaar een kerstkaart en stuurde die met regelmaat ook aan hen, maar verder ging het contact niet. Des te leuker om iedereen weer eens te zien en te kijken hoe het ze vergaan is.

name vlinders. Het is erg leuk daar vervolgens een kalender, agenda of gewoon een foto voor aan de muur van te maken. Voor al mijn hobby’s geldt dat je het altijd en overal kunt doen en niet teveel aan een vast tijdstip gebonden bent.

Werk Op werkgebied heb ik me geconcentreerd op het rekenonderwijs, met name voor de zwakke rekenaars. Dat past ook goed bij mijn studie als orthopedagoge, voor kinderen met leerstoornissen. Na 18 jaar bij het Freudenthal Instituut gewerkt te hebben aan de ontwikkeling van het rekenonderwijs in het PO en SO, heb ik de bakens verzet en ben naar de SLO (Stichting Leerplan Ontwikkeling) in Enschede gegaan. Daar heb ik ongeveer 8 jaar gewerkt aan een paar grote projecten voor het Speciaal Onderwijs en Speciaal Basis Onderwijs. Drie jaar geleden heb ik opnieuw een grote stap gemaakt, door weg te gaan bij de SLO en te gaan werken als vakcoördinator rekenen bij Snappet, een bedrijf dat zich richt op onderwijs met tablets. De voorspelbaarheid bij de SLO benauwde me en ik besloot die in te ruilen voor een grote onzekerheid van een startend bedrijf, met veel (erg) jonge mensen, waarvan ik er niet een kende. Als verreweg de oudste werk ik daar nog steeds met veel plezier, ondanks dat de bedrijfscultuur niet te vergelijken is met een overheidsinstelling. Mijn gedrevenheid voor kwaliteit staat soms haaks op de commerciële instelling van een bedrijf, maar dat is ook verfrissend en houdt ons wederzijds scherp. Naast het werk bij Snappet heb ik een eigen bedrijfje opgezet, waarin ik met name cursussen geef voor teams in het Speciaal Onderwijs. Al met al is het een mooie combi.

Simone, Paul en Alex Van de drie klasgenoten die zijn overleden heb ik alleen Alex enigszins meegemaakt. We kwamen beide pas vanaf de vijfde in deze klas. Hij vanaf 5 Havo, ik vanaf 4 Havo. We me vooral is bijgebleven is zijn droge humor, die ik wel kon waarderen. Paul en Simone ken ik eigenlijk niet. Dat neemt niet weg dat het schokkend en onwerkelijk voelt om te horen dat er al drie mensen zijn overleden. Veel sterkte voor de mensen die hen wel van nabij hebben gekend.

Verder hoop ik verschillende klasgenoten in september te spreken. Tot dan!

Hobby’s Er zijn veel dingen die ik leuk vind om te doen, maar voor de meeste dingen heb ik te weinig tijd om ze uit te voeren. Wat ik veel doe is wandelen, hardlopen en afspraken maken met mensen die ik graag zie. Tijdens het wandelen maak ik graag foto’s van met 23

Tineke Bruntink

voornamelijk bezig met het realiseren van grensoverschrijdende samenwerking op het gebied van zorg. Dat heeft onder meer geresulteerd in een duurzame en succesvolle samenwerking met het St.Agnes-Hospital in Bocholt. Verder ben ik in diverse periodes lid van de ondernemingsraad geweest.

Daarnaast ben ik in Winterswijk van 2007 tot 2014 raadslid en later ook fractievoorzitter geweest van Progressief Winterswijk.

Na mijn raadslidmaatschap ben ik bestuurslid geworden van enkele maatschappelijke organisaties en ben ik secretaris van het bestuur van GroenLinks Oost Achterhoek. De voorzitter is Henk Kok. Hij was in het verre verleden nog docent Nederlands bij de CSA en is daarna wethouder geweest in onder meer Aalten, Winterswijk en Arnhem. Verder ben ik tussen de bedrijven door samen met mijn zus en broers mantelzorger van mijn moeder.

07. Gezond en actief blijven. Wat betreft mijn carrière, voorlopig vind ik het goed zoals het nu gaat. Het werk als klachtenfunctionaris bevalt me goed en ik haal er veel voldoening uit. Dat neemt niet weg dat het geestelijk soms behoorlijk zwaar is. Om daarin een gezonde balans te houden sport ik regelmatig en zorg ik voor voldoende ontspanning.

08. Voornamelijk via FB met Ria Tuenter, Germienke Nijman, Marja Grevers. Verder kom ik Joke te Paske met enige regelmaat tegen in het theater, waarbij we soms zelfs naast elkaar zitten. En Ankie Droppers kom ik in augustus op het volksfeest in Winterswijk tegen.

09. Dagelijks J

tinekezomer@gmail.com 01. Getrouwd, al 35 jaar met Erik-Jan. 02. Twee kinderen, inmiddels jongvolwassen. Laura, 24 jaar, bijna klaar met de HBO-studie Integrale Veiligheidskunde. Nick, 23 jaar, volop bezig met de HBO-studie Rechten.

03. Winterswijk.

04. Ik woon nog altijd in Winterswijk, Eelinkstraat 48, het ouderlijk huis van Jan van Netten, onze biologieleraar. Een heerlijk oud en ruim huis, fijne plek.

05. Na een burn-out, of beter gezegd een bore-out, in 2004 heb ik voor mezelf het roer omgegooid. Na jarenlang als technisch oogheelkundig assistent in het SKB gewerkt te hebben, ben ik in 2006 begonnen met de HBO-studie Bestuurskunde/Overheidsmanagement. In 2011 heb ik deze studie succesvol afgesloten. Daarnaast heb ik een managementopleiding gevolgd en enkele losse cursussen. Nadat ik in 2015 gevraagd ben om klachtenfunctionaris in het ziekenhuis te worden, heb ik in 2016 de post-HBO-opleiding Klachtenfunctionaris in de Zorg voltooid.

06. Op dit moment ben ik werkzaam als klachtenfunctionaris in het ziekenhuis. Voordien ben ik beleidsmedewerker en programmamanager geweest. Daarbij hield ik me

10. Huisdieren heb ik niet. Dieren zie ik sowieso liever in de vrije natuur.

11. Mijn favoriete nieuws-app is de NOS en voor achtergrondinformatie en artikelen lees ik Blendle. Verder lees ik graag Vrij Nederland en een paar boekentijdschriften.

12. In 1985 gestopt met roken en nooit meer de neiging gehad om opnieuw te beginnen.

13. Lekker eten met familie of vrienden met genoeg gelegenheid om bij te praten.

14. Drie tot vier keer in de week ben ik in de sportschool te vinden om te fitnessen.

Daarnaast lopen en fietsen. Geen wedstrijdniveau, maar lekker mijn hoofd leeg maken.

15. Lezen, theaterbezoek van Winterswijk tot Carré. Politiek; als je eenmaal met dat virus besmet bent geraakt, raak je het niet meer kwijt.

16. Van klassiek tot gothic, van Franse chansons tot allerlei guilty pleasures.

17. Dat is bij mij altijd het boek dat ik op dat moment aan het lezen ben. Nu is dat ‘Het achtste leven’ van Nino Haratschwili. Daar ben ik 1250 bladzijden zoet mee. Een boek dat veel indruk op me heeft gemaakt is ‘Tonio’ van A.F.Th. van der Heijden. Ik ben Tineke met haar man Erik-Jan, tevens haar stimulator en inspirator 24

Wim Bussink

aardig nuchter (steenbok-eigen), maar bij dit boek hield ik het regelmatig niet droog.

18. Alle delen van Lord of the Rings en The Hobbit. Daarnaast ben ik een filmhuisfan.

19. Scandinavische detectiveseries, Dexter.

bussink.d.w@gmail.com Wim Bussink van student tot …

Aan de middelbarschooltijd bewaar ik goede herinneringen. En ja en dan ineens ben je geen middelbare scholier meer. Op naar Wageningen voor een studie bodem(schei)kunde. Met dank aan Anneloes had ik snel een kamer bij mevrouw Barendse aan de Havenstraat (Een bijzondere mevrouw Anneloes weet er alles van). De kamer was had een bijzonder goede natuurlijke ventilatie. Ik hoefde nooit een raam open te doen, ’s zomers prettig maar ’s winters berekoud. Na een jaar toch maar naar zo’n typische Wageningse studentenflat, de Dijkgraaf op de 12e verdieping. Na een aantal jaren studie ben ik op stage gegaan naar Freising in Beieren. Om de nutriëntenbeschikbaarheid van een bodem vast te stellen worden vaak extracties uitgevoerd. Op de foto uit 1984 zie je me bezig met zo’n extractie-experiment.

Bierliefhebbers opgelet. Freising is de stad met het oudste nog bestaande biermerk, Weihenstephan (sinds 1040). Je kunt er studeren voor bierbrouwingenieur. Ik heb er wel iets van opgestoken maar ik heb me toch meer beziggehouden met “het proeven” van de vele soorten. De winter van 1984/1985 was sinds lange tijd weer een elfsteden winter.

De eerste week van januari 1985 heugt me nog goed. Alle nachten tussen de –20 en –30˚C en overdag tussen –10 en –20 ˚C. Dat was niet het ergste. In het huis waar ik een kamer huurde liep de riolering door de buiten muur, met als resultaat een verstopt (bevroren afvoer), geen water en geen verwarming. Een bijzondere ervaring kan ik zeggen. Schaatsen doen ze niet in Beieren, dus ik had zo’n twee maanden de tijd om een goede skiloper te worden. In 1987 ben ik afgestudeerd en al snel kreeg ik werk in Lelystad en ben er ook gaan wonen. De eerste jaren heb ik vooral gewerkt aan het meten van ammoniakemissie bij weidende koeien en uitrijden van mest. In 1996 ben ik op dat onderwerp gepromoveerd. Ik werk nog steeds bij mijn eerste werkgever. De onderwerpen wisselden zo vaak dat ik switchen niet nodig vond.

Zo werken we nu bijv. o.a. aan een handheld scanner

20. Grote school en veel leerlingen.

Toch wel een bepaald type leraren, veel mannen en op een bepaalde Tineke op verrassingsbezoek bij Ria tijdens de presentatie/ manier christelijk. Niet mijn types. signeersessie van haar boek 'Mam raakt kwijt'.

Verder voelde ik me vaak klein en onzeker.

21. Positief over Mak. Aardige man die zo rustig en consequent lesgaf maar ook de liefde voor het Latijn en talen in het algemeen aan mij overbracht.

22. Ik herinner me in de zesde na het examen, dacht ik, het afscheid bij Berkelaar thuis met een stel klasgenoten. Hij had bowl (!!) gemaakt en ik ben nog nooit zo dronken geweest als op die dag.

23. Simone en Paul zaten bij mij in de klas en met hen had ik een goed contact. Vooral samen shaggies roken. Alex kan ik me niet goed herinneren.

24. Als je het hebt over een gemiste kans, die heb ik op mijn 18e gehad en zelf gecreëerd. In plaats van na het atheneum te gaan studeren, ben ik gaan werken. Dat is echt de domste beslissing die ik ooit in mijn leven genomen heb. Dat ik ben gaan werken, heeft te maken met het feit dat ik van huis uit niet gestimuleerd werd om te gaan studeren. Mijn onzekerheid en het feit dat ik een niet zo leuke jeugd heb gehad die werd overschaduwd door een dominante vader, hebben ervoor gezorgd dat ik die omgeving niet durfde te verlaten. Dat was een vervelende maar wel een vertrouwde omgeving.

Na een half jaar werken had ik al enorme spijt van die beslissing. Helaas wist ik geen mogelijkheid om dit terug te draaien of om een andere weg te kiezen. Dat heeft uiteindelijk in mijn latere leven voor de nodige frustraties gezorgd en die frustraties zijn pas verdwenen na mijn studie Bestuurskunde. Ook het raadslidmaatschap heeft een positieve uitwerking op mij gehad. Het was een zeer boeiende en leerzame periode.

Spreken in het openbaar en presentaties verzorgen voor verschillende groepen, ik draai er mijn hand niet meer voor om en vind het zelfs leuk en uitdagend om te doen.

Belangrijke en positieve ervaringen vind ik de geboorte van mijn kinderen. Het klinkt als een cliché, maar die gebeurtenissen hebben een positieve invloed gehad op mijn leven.

Daarnaast is er één persoon die ik niet zou willen missen en dat is Erik-Jan, mijn man, als stimulator en inspirator.

Gea, de vrouw van Wim met wie hij in 1990 is getrouwd 25

Wim en zijn vrouw Gea

waarmee je niet invasief de samenstelling van de bodem kunt vaststellen (herinneren jullie je Startrek nog waar men bij het bezoek van aan een nieuwe planeet even met een sensor vaststelde waar de aarde uit bestond? Die kant zal het steeds meer opgaan). Het sensorsignaal worden via de smartphone naar een Wageningse computer gestuurd en de gebruiker krijgt een analyseresultaat plus eenvoudig bemestingsadvies terug. Sinds kort wordt is dit tegen lage kosten beschikbaar in Afrika voor o.a. de smallholder farmer.

Dit is wel een van de meer fancy projecten. Verder is ook het vaak ingenieursbureauachtig werk (uurtje factuurtje).

In 1990 ben ik getrouwd met Gea Veerbeek uit Aalten . We zijn beide groot geworden met plat praoten en dat doen we dan nog steeds onder elkaar. We hebben twee zonen Rik en Thijs. Op het eerste gezicht zou je niet zeggen dat het broers zijn. De een heeft lang rood haar (als het loshangt net Led Zeppelin) en de ander is hartstikke blond (plaatjes). De heren zijn inmiddels uitgevlogen en dus zijn we weer met zijn tweeën. Nou niet helemaal, sinds een aantal jaren hebben we een hond (er is er altijd eentje vrolijk als je thuiskomt! plaatje). We komen beiden nog regelmatig in Aalten, vanwege de familie.

En of het nu te maken heeft met het feit dat je ouder wordt weet ik niet maar ik moet zeggen dat ik het dorp wel interessant vind met een mooi heringericht marktplein, de oude Helena kerk, de wandelpaadjes in het centrum langs de Slinge etc. Laatst heb ik een keer meegelopen met de avondvierdaagse met mijn moeder. Ik kwam waarachtig op plekken die ik niet goed kende. Horen jullie nu iemand praten die weer naar Aalten gaat verhuizen? Dat is zeer onwaarschijnlijk. We zijn aardig gesettled in Lelystad. Gea heeft daar haar werk en ik ben daar politiek actief. Sinds 2008 ben ik raadslid voor het CDA. Na jaren kerkenwerk was het goed om wat anders te doen. Maar wat dan? Nietsdoen in de avond zit niet zo in mijn aard. Zo rond 2000 ben ik lid geworden van het CDA en ja

dan rol je vrij snel van het een en ander. Gemeentepolitiek is leuk.

Je komt in aanraking met allerlei thema’s en werkvelden waar je eigenlijk geen kennis van hebt.

Dat is boeiend; het contact met mensen die iets willen of juist ergens tegen zijn. Je leert op deze manier je eigen stad heel goed kennen. Je leert veel van het raadswerk. Ik kan het warm aanbevelen. Okay je moet niet altijd even rechtlijnig denken, kunnen dealen en ook van standpunt kunnen veranderen.

Dan denk je misschien hoe kun je van kerkenwerk switchen naar de politiek? Dat kan heel goed.

Bij pastorale zorg heb je aandacht voor de mens en moet je vooral ook kunnen luisteren naar de ander. Bij de politiek geldt het laatste ook, al is de praktijk vaak anders. Ik ben nu ongeveer 10 jaar raadslid. Of er nog een periode volgt hangt van de leden af. Ik zie het wel zitten.

Wat doe ik verder nog. Hobby’s heb ik niet zoveel. Kaartspelen vind ik wel leuk. Sporten heb ik altijd leuk gevonden. Ik was in de studententijd al een fanatiek schaatser, echter niet bijzonder talentrijk. (Ik had meer talent voor hardlopen, maar daar vond ik niets aan).

Ik heb wel gebaald dat ik de eerste Elfstedentocht in de jaren 80 moest missen en later kon je geen lid meer worden. Tegenwoordig tennis ik vooral en heb ik eigenlijk geen tijd om te schaatsen, behalve als er natuurijs in aantocht is. Dan mag ik me gelukkig prijzen dat ik in Lelystad woon. Twee nachten min vijf en je kunt een poging wagen op de Oostvaardersplassen (plaatje). Okay het heeft me weleens natte voeten gekost. Het is prachtgebied zeker op de schaats als er vrijwel niemand is. Eigenlijk heb ik nog wel een hobby, het weer. In Wageningen kreeg ik ook meteorologie colleges. Omdat er een wachtlijst was voor een afstudeervak meteorologie is het bij bodemkunde gebleven. Reinier van den Berg en Gerrit Hiemstra waren zo’n beetje jaargenoten van mij. Desalniettemin sta ik op met het weer en ga er mee naar bed. Zodra de computer aanstaat even kijken wat het weer doet in Nederland maar ook in andere werelddelen. Ik ben vanzelfsprekend in het bezit van 1000 jaar weer van Buisman. Onlangs ben ik nog op de Gross Glockner Hochalp Strasse geweest. Daar was ook een expositie over het weer van de afgelopen 10000 jaar in de Alpen, met daarbij een korte mededeling “de Alpen zijn meerdere

Wim op de schaats met zoons Rik en Thijs 26

Wim op de schaats

Ankie Droppers

perioden gletsjervrij geweest”.

Wandelen met de hond (plaatje) en steden bezoeken (de historie en cultuur) hoort de laatste jaren ook wel tot mijn hobby’s. Boeken lezen doe ik sinds kort weer iets vaker. Ik heb het klaar gespeeld om drie zomervakanties te doen over een boek.

Jullie hebben nog niets over mijn muzikale voorkeuren gehoord. Nou die zijn niet zeer uitgesproken. Licht klassiek mag ik graag horen en in de auto staat of radio 1, de regionale omroep of Sky aan. Een echt favoriet vakantieland heb ik niet, maar meestal beperkt het zich wel tot Noordwest-Europa en Italië. Op een paar uitzonderingen na. Een jaar of acht geleden hebben we gedurende twee jaar een buitenlandse jongere in huis gehad.

Eerst Lucas uit Brazilië en daarna Danielle uit Amerika. We zijn een paar jaar geleden naar Brazilië geweest, eerst naar Florianopolis en later naar Salvador de Bahia. We hadden daar direct contact met de ouders en familie van Lucas en dan kom je toch veel te weten over de cultuur en geschiedenis van Brasil. Een schitterend land met zeer grote contrasten. In Amerika was ik wel meerdere keren geweest voor we Danielle opzochten. Ik heb meerdere keren een congres vlak bij Gettysburg gehad en dan raak je toch elke keer weer onder de indruk van de Amerikaanse burgeroorlog, de tweedeling in de maatschappij (ook nu weer zeer actueel) en de beroemde speech van Abraham Lincoln (The Gettysburg address) Met oud klasgenoten heb ik weinig contact. Alleen met Dik onderhoud ik een goed contact. Anneloes spreek ik af en toe zakelijk. We houden ons beide bezig met mest! We zijn allemaal uitgevlogen in andere richtingen hebben veel nieuwe contacten opgedaan en dan is het ook logisch dat je weinig contact. Af en toe een reünie is dus zeer welkom.

Hoe ziet mijn toekomst eruit? Tja dat weet je niet. Ik hoop in ieder geval nog eens keer langs de oevers van het Baikalmeer te lopen of een bezoek te brengen aan de Yukon.

ankie.1962@hotmail.com 01. Ik ben in 2006 gescheiden en heb sinds 2009 een nieuwe relatie (met Edwin, weduwnaar). Sinds 2011 wonen we samen (samengesteld gezin met 5 kinderen) waarbij mijn 2 oudste kinderen het huis uit zijn.

Geen kleinkinderen 02. Mijn kinderen zijn 27, 24 en 22.

Edwins kinderen zijn 20 en 21 jaar.

03. Winterswijk, Zwolle, Eibergen (tot op heden). Ik had verwacht dat ik in mijn leven verderop in het land zou hebben gewoond, maar het liep anders.

04. Sinds 2011 met onze 5 kinderen (+ aanhang tegenwoordig) in het centrum van Eibergen 05. Na de HBO-J (foute keuze, maar als braaf meisje netjes afgemaakt) diverse korte cursussen, werkgerelateerd.

06. Ik ben HR-manager bij Veld Koeltechniek bv in Groenlo en werk 32 uur/week 07. Pluk de dag: ik denk niet ver vooruit. Reizen.

08. Niemand, alleen toevallige ontmoetingen.

09. Dagelijks ;-) 10. We hebben 2 katten: Lucas en Zorro en 1 hond: Spike. O ja: en een vijver vol vissen zonder namen.

11. Tubantia (bij voorkeur de papieren versie), online diverse nieuwssites 12. Nooit gedaan. Maar in het verleden voor veel mensen sjekkies gedraaid.

13. Terrasje met een lekker wijntje in goed gezelschap, alhoewel een café met een leuke band ook een leuke omgeving is.

14. Hardlopen en wandelen (stelt niet heel veel voor…)

15. Ik speel dwarsfluit in een harmonieorkest, ben weer meer gaan lezen.

16. Heel divers, wel veel golden oldies …

17. Niet specifiek 18. (Engelse) detectives, James Bond e.d.

19. Ik kijk weinig tv. Op Netflix toevallig The Bridge.

27

Gerhard van Eerden

20. Positieve tijd, maar ik vond het jammer dat ik niet in Aalten woonde of andersom in Winterswijk op school zat, i.v.m. de afstand.

21. Zelden.

22. Die schieten me vast te binnen als ik jullie zie en spreek (de agenda’s en foto’s moet ik nog steeds verder opzoeken. Dan komen de herinneringen ongetwijfeld).

23. Goed, Simone wat minder, daar had ik niet heel veel contact mee.

Waar komt trouwens de naam Ubu vandaan?

gerhard.vaneerden@lijbrandt.nl 01. Ik woon samen met Karin Kleine Schaars.

02. We hebben 2 kinderen. Wiebe is 13 jaar en Jelske is 11 jaar.

03. Nijmegen en Hilversum tijdens stages HTS. Daarvoor en daarna in Aalten.

04. Vrijstaand huisje bijna aan de rand van Aalten.

05. HTS Elektrotechniek.

06. Ik werk bij Nedap. Productontwikkeling elektronica.

07. M’n kinderen helpen hun weg te vinden. Daarna weer wat meer reizen. Meer jazzconcerten bezoeken. En ik heb me voorgenomen wat meer van het leven te genieten! Voor je het weet, is het voorbij.

08. Niemand.

09. Weg zijn uit de achterhoek lijkt hier de norm, maar ik ben bijna altijd in de achterhoek!

24. Ik heb gemerkt hoeveel impact mijn scheiding heeft (gehad): op mijn kinderen, maar ook op mijn eigen keuzes in mijn (werkzame) leven (en gebrek aan energie). Door kostwinner te moeten en willen (!) zijn, heb ik geen studie meer opgepakt. Had graag ook ooit voor mijzelf willen beginnen. Overigens is het vakgebied van HR waar ik in zit, wel echt mijn ding!

10. Onze hond denkt dat zij dat is. Daar ben ik nog niet aan toe.

11. Gelderlander, maar wil binnenkort Trouw weer eens proberen. Verder vakbladen en hobbybladen over bijvoorbeeld audio en computers.

12. Ben 14 jaar geleden gestopt toen Wiebe in aantocht was.

13. Uit eten. Daarna concert of schouwburg.

14. Volleybal, op recreatief niveau.

15. Prutsen met elektronica. Of was dat nou mijn werk? Motorrijden.

16. Jazz. Soms klassiek 17. ‘Mannen die vrouwen haten’ van Stieg Larsson vond ik wel leuk.

18. Er zijn eigenlijk geen films die zoveel indruk gemaakt hebben, dat ik ze hier kan noemen.

19. Engelse detectives.

Ankie en Edwin met hun samengestelde gezin van vijf kinderen + aanhang

20. De aula, een feestje bij ons in de schuur, de ruimte die Philip, Gerber en Ruud bij ons gekraakt hadden en, met de nodige overlast, Gerhard met zoon Wiebe (13), dochter Jelske (11) en vriendin Karin 28

Gerhard: "Heerlijk om te prutsen met elektronica... of was dat nou mijn werk?"

Anita van Evert

als oefenruimte gebruikten.

21. Soms, als ik iemand zie.

Bijvoorbeeld Van Os, Stap, Karsten. Mijn gedachten daarover zijn vrij neutraal, heb geen trauma aan leraren overgehouden.

22. Die ene keer dat ik gespijbeld heb, kreeg ik meteen strafwerk!

23. Ik herinner me Simone, Alex en Paul/Ubu vooral als mensen die hun eigen weg gingen, maar ook sociaal bewogen en oprecht waren.

aevert50@kpnmail.nl Anita met man Paul en zoon Jules en vriendin

01. Ik ben getrouwd met Paul, in 1994, we zijn nog steeds gelukkig bij elkaar.

02. Babs van 1994, Mees van 1996 en Jules van 1999. Babs en Mees studeren en wonen ondertussen in Wageningen resp. Delft en komen nog vrijwel ieder weekeinde thuis; Jules is net geslaagd voor zijn HAVO. Hij blijft (gelukkig) nog even thuis: gezellig!

03. Aalten – 1980 Nijmegen (rond de 8 adressen) – 1991 Arnhem (op 3 adressen). Een Gelders meisje dus.

04. In een groene buurt in Arnhem. Ik ben toch altijd wel erg op rust en ruimte gesteld gebleven. En het is een heel gezellige buurt met veel onderlinge contacten. In die zin toch weer bijna een dorp, maar wel met het gemak even naar het filmhuis te kunnen of een terrasje te pakken.

05. Radboud Universiteit Nijmegen (toen KUN): onderwijssociologie. Daarna vooral allerlei trainingen en scholingen om bij te blijven.

06. Ik werk – naast het opvoeden van de kinderen - wat mij betreft een beetje te veel.

Na de zomer weer 4 dagen per week. Even voor de klas gestaan na mijn studie, dat was omdat ik geen ander werk kon krijgen. Daarna gewerkt als beleidsmedewerker bij de gemeenten Brummen en Ede, nu als programma-projectleider bij de provincie Gelderland. In juni nog het jaarlijks provinciaal congres georganiseerd voor 750 mensen. Nu vooral bezig met klimaatadaptatie: hoe passen we ons aan de effecten van klimaatverandering aan: droogte, hitte, extreme buien en zeespiegelstijging.

Aanpassen moet, anders kost het veel geld en eist het steeds meer slachtoffers.

07. Gezond blijven, zorgen voor plezier in mijn werk en aan het werk blijven. Zoeken naar een goede balans werk-vrije tijd blijft een klus voor mij.

08. Met te weinig mensen. Alfred eigenlijk alleen en dat al zelden. Ik heb veel te veel gewerkt en ben daarnaast druk geweest met de opvoeding, ik had weinig tijd en energie meer over voor andere dingen.

09. In Aalten: verleden jaar nog langs gereden toen ik een dag bejaarden rond reed voor een dagje uit. Maar ik heb er niets meer te doen behalve het graf van mijn Oma

24. De belangrijkste gebeurtenis in mijn leven is 43 jaar geleden. Toen overleed een paar weken voor aanvang van de brugklas mijn broer. Die gebeurtenis heeft een grote invloed op de rest van mijn leven gehad. Zie ook mijn brief daarover.

Achteraf denk ik weleens dat ik beter naar de universiteit had kunnen gaan, in plaats van de HTS.

Gerhard en zijn gezin wonen nog steeds, met veel plezier, in Aalten.

29

bekijken. Hoewel Schiller eigenlijk een erg goede reden is voor een korte stop. De familie is inmiddels vertrokken naar Arnhem – Deventer – Duitsland.

17. Moeilijke vraag, er zijn zoveel pareltjes: Wassmo: de zevende ontmoeting, boeken van Griet op de Beeck.

Zafon: Schaduw van de wind, het meeste van Haruki Murakami, Maria Duenas: De vergeten wereld (een toppertje voor de liefhebbers van Isabel Allende).

18. Pas een schitterende documentaire gezien in het filmhuis over Sergei Polunin, heeft me nog wekenlang beziggehouAnita: “Ik kwam deze zomer weer een biljart tegen: leuk!” den. En ik ben benieuwd naar Trainspotting II. 19. Dat zijn er een paar, zoals The Bridge, The Fall, Borgen, Marseille, en ik kijk samen met Paul naar Designated Survivor

10. Hond, we hebben een bruine labrador: choc-lab dus. Is al een oud en grijs beestje, aangeschaft toen de 3 kinderen ook een hond konden uitlaten. Dat moeten we nu met z’n 3-en (Paul – zoon Jules en ik) doen.

11. NRC, Gelderlander voor het lokale en regionale nieuws dat ik voor mijn werk wil weten, de Volkskrant zaterdag. Ik heb geen abonnementen meer op tijdschriften, ik kom die kranten al amper door. Koop voor de zomervakantie wel wat zomernummers van HP de Tijd, Psychologie, Opzij en dergelijke.

12. Niet meer! Toen ik kinderen kreeg ben ik overgestapt van sigaretten naar sigaartjes.

Op mijn werk rookte ik niet. En half november 2015 ben ik ook daarmee gestopt, op aandringen van mijn dochter en omdat ik er zelf ook wel genoeg van had. Sindsdien nul gerookt en daar ben ik wel trots op!

13. Een goed gesprek met één of meer vriend(inn)en op een terras in de stad of achtertuin, of met alleen mediteren en sporten, pianospelen en een film of serie kijken. Of een avond waarop alle kinderen plus aanhang er zijn, we lekker eten, praten en veel lachen met elkaar.

14. Roeien, heb toen de kinderen klein waren een goed roeiapparaat gekocht zodat ik op mijn moment en zonder weer oppas te moeten regelen, kon sporten. Hardlopen lukt niet meer helaas. Als student in Nijmegen ook veel gewielrend en gezwommen.

15. Piano spelen dus, niet overdreven veel sporten, maar wel regelmatig, ik heb een moestuin die momenteel veel weg heeft van een zandbak, lezen, 1 x maand naar het filmhuis met een groepje dames.

16. Doe ik amper. Ik kan stilte waarderen. Maar als ik luister is het klassiek of jazz.

20. Een warm gevoel als ik denk aan de vele vrienden en vriendinnen, biljarten, kamperen bij ‘t Peeske in Montferland, feesten hier en daar, soms met slapen als de ouders er niet waren. Kaarten in de aula. Met oud en nieuw met een groep van Aalten naar Dinxperlo gelopen, hoe verzin je het?? Ik weet eigenlijk niet meer of we het gehaald hebben en hoe we weer terug zijn gekomen.

21. Ja, dat komt ook omdat mijn ouders (waren beide docent aan de MAVO-onderbouw HAVO-kant) nog wel eens namen noemen. Onlangs nog gedacht aan docent Engels, dhr. Schutter (?) die een onhandige opmerking over homo’s maakte, waardoor ik van slag raakte, de klas uit liep en ik uiteindelijk het lang bewaarde geheim van mijn vader die homo is, aan dhr. Van der Reijden vertelde. En daarna ook aan een aantal van jullie. Dhr. Mak (Latijn): kwam als jonge docent binnen, beetje saaie en verder heel goede docent. Dhr. Karsten met zijn onnavolgbare brainwaves waarvan wij allen mochten meegenieten; laten we zijn schuiftrompet ook niet vergeten. Het zilveren lokaal van dhr. Derksen bij ons examenfeest op school, hij had er enorm zijn best op gedaan en wij waardeerden het onvoldoende.

22. Geen idee waarom, maar we hadden afgesproken in de les Latijn van dhr. Mak op welke vraag dan ook het antwoord ‘Zeehond’ te geven. De spanning hing in de lucht tijdens de les. Paul/Ubu kreeg de eerste vraag – ik denk dat iedereen zoveel mogelijk wegkeek, niemand wilde ‘de beurt’. Paul: ‘Zeehond’. Dhr. Mak: ‘Wat zeg je?’

‘Zeehond’. ‘Pardon?’ ‘Zeehond’. Paul bleef bij de afspraak en mocht al vrij snel het lokaal verlaten. Ik weet niet of dhr. Van der Reijden in staat was niet te lachen toen

Anita en haar gezin met aanhang 30

Anita: “Ik ben toch nog een beetje een boerin (vinden mijn stadse kinderen dan)”.

Marja Grevers

Paul zich meldde…

Ander mal beeld: een losse hand die tijdens de nogal strakke les van dhr. Van Os vanuit het lokaal boven ons langzaam langs ons wiskunderaam zakte. Uiteindelijk kreeg dhr. Van Os het handje in beeld en had het ding in een onnavolgbare greep uit het raam te pakken, zonder de les te onderbreken, overigens.

Van Os ten voeten uit!

23. Simone: een vrolijke vrijbuiter, had bijzondere vrienden buiten school om en kreeg de ruimte om naar mijn idee wilde dingen te doen. Ze was vooral maatjes met Marieke Krajenbrink volgens mij. Zat ook op volleybal met Marieke geloof ik.

Alex: hij had scherpe inzichten en een geheel eigen mening, van beide mochten we meegenieten! Ook bij hem hebben we weleens een nacht doorgehaald toen zijn ouders afwezig waren. De rugleuning van één van hun banken is daar minder goed doorheen gekomen. Hij is iets van economie gaan studeren meen ik.

Paul/Ubu: een eigenzinnige klasgenoot met lef (zie anekdote hierboven). Had bijzondere humor die niet iedereen begreep. Hij had een duidelijke mening over veel zaken en stond daar ook voor. Toen wij beiden in Nijmegen woonden ben ik weleens bij hem langs geweest, hij woonde toen in dat bankgebouw hoek Annastraat-Groesbeekseweg. Hij had een uitgesproken muzieksmaak al op de middelbare school, in lijn met die van Alfred. Ik keek eigenlijk wel tegen hem op.

mgvanaalst@gmail.com 01. Ik ben getrouwd, alweer 28 jaar met Gerbrand 02. Drie kinderen: Amber 25, Rutger 22, Wouter 20 03. Almelo, Apeldoorn, Dordrecht en sinds 1998 weer heerlijk terug in de Achterhoek 04. In Doetinchem, in een huis twee-onder-een-kap met 1 kind nog thuis 05. Opleiding radiodiagnostiek 06. Sinds 2012 bij bevolkingsonderzoek naar borstkanker, oftewel in de ‘borstenbus’

24. Pfoe, dit is een grote vraag. Bij de vorige reünie was ik aan het terugkomen van een overspannenheid. In 2004 kreeg ik een burn out, dat duurde langer voor ik weer aan de slag kon, maar het lukte wel. Pas nu ben ik aan het ontdekken waar ik werkelijk plezier in heb en energie van krijg, in plaats van dat ik aan allerlei verwachtingen probeer te voldoen. Dat vind ik moeilijk, maar is de enige optie. Langzaamaan gaat dat beter. Ik ben heel blij met mijn Paul en kinderen die goed gaan, ik heb (weer) fijn werk waar ik enthousiast van word. Ik baal er af en toe van dat mijn energieniveau niet is wat ik zou willen, maar daar heb ik het wel mee te doen. Die 2 x burn out en het duiveltje dat altijd op mijn schouder zit en zegt dat ik niet genoeg gedaan heb, bepaalden veel in mijn leven. Nu neem ik weer zelf het heft in handen. En dan hebben we ook nog die f*cking overgang, welke gek heeft dat verzonnen??? Ik ben verbaasd door het enorme gebrek aan kennis hierover, terwijl het een enorme impact heeft op mijn leven en werk. Geheugenverlies is geen vroegtijdige alzheimer, maar ‘gewoon’ de overgang. Verdomd lastig te combineren met werk!! Heel slecht slapen idem. Nog maar een paar jaar te gaan.

Marja voor haar werkplek, de 'borstenbus'

07. Gewoon deurgaon 08. Met niemand eigenlijk, via Facebook met Germienke 09. Elke dag, ik woon er

10. Geen huisdier, honden vind ik wel leuk 11. De Gelderlander, verder heerlijke flutblaadjes 12. Nee bah, ook nooit gedaan 13. Lekker uit eten, in de sauna of naar een mooie film of hangen op de bank met een glaasje wijn, heel saai dus eigenlijk 14. Pilates, aquarobic en beetje hardlopen 31

AndrÉ Groot Nibbelink

15. Lezen, zwemmen en zie boven 16. Van alles 17. Er zijn een heleboel mooie boeken 18. Lion 19. Heb ik niet

a.grootnibbelink@agrifirm.com

20. Ik denk er weinig aan 21. Ja, dhr. Stap, Kuiper en Van Netten, in positieve zin, aan dhr. Schenk minder prettige herinneringen 22. Weet er zo niet eentje 23. Bij Simone kwam ik weleens thuis, rustig en aardig meisje. Met Paul en Alex had ik weinig contact

01. Getrouwd met Marlies in september 1993.

02. Twee kinderen, een zoon Pim van 22 en een dochter Irene van 20 03. Na CSA 3,5 jaar studie aan de Hogere landbouwschool te Dronten. Vanaf najaar 1984 tot 1 april gewerkt bij Cebeco Zuidwest en gewoond in Heinenoord. Vanaf 1990 woonachtig in Zeewolde. Gewerkt als vertegenwoordiger in de agrarische sector bij Karelse en Agrarische Unie; verkoop en advies van gewasbeschermingsmiddelen, meststoffen en zaaizaden en inkoop van graan bij telers.

04. Vanaf 1990 werkzaam in Apeldoorn. Huis aan de buitenkant van het dorp Zeewolde in de Flevopolder dicht bij bos 05. Na HAS, alleen enkele korte trainingen/opleidingen gevolgd, laatste opleiding was vorig jaar Alliantiemanagement 06. Ik werk nu als Product Manager Gewasbescherming bij Agrifirm in Apeldoorn 07. Leren en genieten 08. Een paar keer per jaar met Hajo te Paske 09. Tussen de 5 en 10 keer per jaar, vooral in Dinxperlo waar mijn moeder en een zus woont.

24. Geen sappig verhaal helaas

10. Favoriete dier is een wolf. Zelf hebben we een hond (DSD) en een kip 11. Telegraaf en de Jager 12. Nee, nog steeds niet 13. Dat kan heel verschillend zijn. Soms is dat gezellig op de bank zitten met een lekker hapje en drankje of op een hoogzit zitten en de natuur bespioneren of feest vieren met vrienden/familie of lekker uit eten met mijn vrouw en/of vrienden 14. Hardlopen en yoga 15. Jagen en sporten 16. Meestal naar radio 538 of Sky en dat is dan in de auto 17. Ik heb niet een echt favoriet boek 18. Een goed verhaal in een film en mooie natuur vind ik leuk 19. Ik heb geen favoriete serie 20. Vooral aan klasgenoten waar ik veel mee heb opgetrokken.

21. Nee, eigenlijk nooit 22. In 1980 heb ik in het weekend van de examens mijn vinger gebroken. Zodoende kon ik tijdens de laatste 2 examens op dinsdag en woensdag niet schrijven. Deze examens heb ik toen af mogen leggen met een secretaresse. Wiskunde was toen wel vervelend. Ik mocht er middels een proces verbaal 5 uur over doen. 2 nachten niet geslapen van de pijn en Jan Berendsen heeft het record heen- en terugrijden naar

Marja met haar man Gerbrand en hun dochter Amber (25) en zonen Rutger (22) en Wouter (20)

32

Jan Hartemink

Dinxperlo verbeterd om extra pijnstillers op te halen. Later toch nog een herexamen (weer met secretaresse), terwijl ik achteraf al was geslaagd vanwege een vraag over een ijsbeer bij biologie waarbij in eerste instantie het goede antwoord fout werd gerekend.

23. Ik ben pas in de zesde klas bij jullie in de klas gekomen. Een aantal mensen kende ik al goed doordat zij eerder zijn blijven zitten of doordat ik met hen bevriend was.

Anderen heb ik nauwelijks leren kennen in dat laatste jaar. De 3 klasgenoten die zijn overleden herinner ik me helemaal niet.

jwhartemink@xs4all.nl 01. Na bijna 7 jaar samenwonen zijn Suzan en ik in 1999 getrouwd in Paramaribo. Tot 2001 woonden we in Delft. Inmiddels al weer ruim 16 jaar in Dronten 02. We hebben drie dochters, Rachel (17), Tamar (14) en Naomi (11). Ons huishouden is een paar maanden geleden aangevuld met Charley een razend nieuwsgierige, stronteigenwijze Friese Stabij.

03. Vanuit Aalten ben ik op kamers gaan wonen in Schipluiden (onder de rook van Delft). Vervolgens na 2 jaar verhuisd naar Nootdorp aan de andere kant van Delft.

Na 4 jaar had ik genoeg van het studentenhuis en ben ik in Delft in een zelfstandige studentenflat gaan wonen. Die was wat klein voor samenwonen, dus vertrokken we vijf jaar later naar een appartement in Delft Tanthof. Vandaaruit gingen we na 4 jaar naar een eengezinswoning aan de rand van Delft Centrum. Omdat de Randstad ons steeds meer ging tegenstaan zijn we op zoek gegaan naar werk buiten de Randstad en in Dronten terechtgekomen. Na 11 jaar begon het huis wat krap te worden (inmiddels waren er wat dochters bijgekomen die ook een eigen kamer wilden) waarna we verhuisd zijn naar onze huidige woning.

04. Een vrijstaand huis in het ‘oude’ deel van Dronten dat in de volksmond de Boerenhemel heet.

05. Na TU Delft Civiele Techniek heb ik geen officiële opleidingen meer gevolgd. Wel allerlei korte trainingen en cursussen.

06. Ik werk als adviseur op het gebied van riolering en stedelijke waterhuishouding 07. Doorgaan met dit werk tot ik het niet meer leuk vind.

08. Niemand, jammer genoeg. Ik ben geloof ik niet erg goed in het onderhouden van vriendschappen.

09. Circa 6 keer per jaar voor familiefeestjes

24. Leuke ervaringen heb ik vaak over gesprekken over het leven.

Blunders heb ik ook veel begaan. Vroeger vond ik dat erg. Nu zie ik dat als leermomenten die me geholpen hebben naar wie ik nu ben. Vroeger vond ik leren een noodzakelijk iets. Nu zie ik leren als een doel in het leven en een gunst die me overkomt. Er is een tijd geweest dat een reünie van mij niet zo hoefde (ik ben al zo druk), nu zie ik ernaar uit om al die leuke mensen weer te ontmoeten.

10. We wilden eigenlijk al heel lang een hond, maar durfden dat niet aan, omdat we beiden te vaak van huis zijn. Door de verandering van mijn werk ben ik veel meer thuis en daarom durfden we de stap te nemen. Sinds eind april hebben we Charley in huis.

11. Krant: NRC Handelsblad, De Correspondent en Politico Verder: H2O, Vogelvrije Fietser, Wereldfietser, Buitenspoor (NTKC) en verder de

André met zijn vrouw Marlies en zoon Pim (22) tijdens het afstudeerfeestje van dochter Irene (20)

33

bladen die je thuisgestuurd krijgt als je donateur bent van een organisatie zoals Natuurmonumenten, Zuidhollands Landschap ed.

12. Nope 13. Lastig te beantwoorden omdat ik verschillende ‘ideale’ avonden heb: - met een boek, een fles rode wijn en Bach of Schubert in de cd-speler (of op Spotify) - voor mijn tentje zitten uitblazen na een dag buffelen op de fiets - met z’n allen naar een optreden 14. Geen 15. Zingen en soms (veel te weinig) gitaar spelen 16. Vaak klassiek. Af en toe jaren 70/80 pop 17. ‘Zen and the art of motorcycle maintenance’ staat nog steeds hoog op mijn favorietenlijst. Maar ook ‘Sapiens’ van Yuval Noah Harari, de autobiografie van Konstantin Paustovsky, ‘Tristan da Cunha’ van Raoul Schrott 18. Geen idee 19. The Bridge vind ik wel goed, al ben ik ergens in serie 3 blijven hangen

kijken naar werk. Dat lukte snel; ik had keuze uit 2 adviesbureaus. De overstap van overheid naar bedrijfsleven schijnt moeilijker te zijn dan andersom maar ik vind de verschillen erg meevallen. Bij het adviesbureau, Witteveen+Bos, heb ik het prima naar mijn zin gehad en veel geleerd. Helaas zorgde een verandering van management en managementstijl ervoor dat ik mijn werk anders zou moeten aanpakken en dat zag ik niet zitten. Na een paar stevige discussies met de sectorleiding heb ik eind 2012 besloten voor mezelf te beginnen. Hoewel het hebben van een eigen bedrijf nooit mijn droom is geweest, bevalt het me erg goed. Ik kan zelf besluiten wat ik wel en wat ik niet oppak en zelf ook een risico-afweging maken.

20. Over het algemeen zijn mijn beelden van de CSA-tijd niet heel erg positief maar dat lag veel meer aan mij dan aan school 21. Nu ik van mijn dochters de verhalen over docenten hoor komen ook weer herinneringen aan onze docenten naar boven. Heel positief: Karsten, Van Mameren. Meer negatief: Pols. Heel negatief: docent biologie in de brugklas en de man van aardrijkskunde (van beide heb de naam weten te verdringen).

22. --23. Simone behoorde tot de groep van veel volwassener klasgenoten (in mijn ogen dan).

Met haar had ik niet of nauwelijks contact; Alex: had op zijn eigen manier voortdurend strijd met z’n omgeving. Heel herkenbaar.

Paul/Ubu: dat houd ik liever voor mezelf 24. Een paar onsamenhangende punten komen naar boven bij deze vraag: Onze dochters bleken hoogbegaafd te zijn. Na veel gedoe met de oudste werd dat uit onderzoek duidelijk. Uiteindelijk hebben ze alle drie op een Leonardoschool (nu Christiaan Huygens) gezeten. Door alle onderzoeken en ook door wat ik daar op school tegenkwam werd voor mij opeens ook een heleboel duidelijk over mijn eigen leer- en studiecarrière (of het gebrek daaraan). Dit inzicht heeft helaas niet mogen leiden tot gedragsverandering: Procrastination is my middle name.

In de zomer van 2007 bleek na zo’n 30 weken zwangerschap de baby die onderweg was te zijn overleden. Dit heeft vanzelfsprekend grote invloed gehad op ons gezin maar het lijkt erop dat iedereen de gebeurtenis goed heeft verwerkt. We praten weliswaar niet heel vaak over Sarah maar verzwijgen haar ook niet.

In Rotterdam werkte ik bij de gemeente, een redelijk beschermde omgeving (alhoewel het management behoorlijk bruut kon optreden). Toen Suzan begin 2001 een baan kon krijgen in Lelystad heb ik mijn werk opgezegd en ben in de buurt gaan

Jan's vrouw Suzan met hun drie dochters (Rachel (17), Tamar (14) en Naomi (11)

34

Gerard en Anita op de Cabana de Dix

Gerard Heinen 01. Ik ben niet getrouwd. Wel lang getrouwd geweest. Na een scheiding nu sinds 5 jaar woonachtig en samenwonend met huidige partner (Anita) in Oldenzaal. Anita werkt als (zelfstandig) bewindvoerder in Twente. De beide kinderen (Yvonne en Paul) zijn al lang de deur uit maar komen regelmatig langs (tenminste wanneer zoonlief niet in het buitenland vertoeft).

02. We hebben 2 kinderen, geen kleinkinderen. De oudste, Yvonne, inmiddels 25, woont in Arnhem en werkt (na een studie psychobiologie) met veel plezier in het UMC in Utrecht als projectmedewerkster crediteuren/debiteurenadministratie. Haar huidige werk heeft nul raakvlak met haar studie maar dat is ook totaal niet meer relevant want ze heeft het erg naar haar zin. Zoon Paul, 22 jaar, leeft met de dag, is zo’n beetje de hele wereld over geweest voor ‘studie/stage’ maar vooral om de wereld te verkennen en de ‘dag te plukken’. Met het spaargeld van uiteenlopende korte baantjes zoekt hij doorlopend naar nieuwe uitdagingen. Eigenlijk heeft ie geen vaste woon- en verblijfsplaats. De afgelopen paar jaar was ie 6 maanden in Nieuw-Zeeland (‘studie/stage’), 2 weken in the Rockies in Canada (vakantie), 4 maanden in Oostenrijk (skileraar), 1 week Ibiza (uitrusten van Oostenrijk) en begin september gaat de reis voor een aantal maanden naar Zuid Oost Azië (waarschijnlijk Thailand, Laos, Vietnam, Cambodja) om te backpacken. Hij komt vast terug wanneer het geld op is maar in ieder geval voor december 2017 want dan moeten de lange latten weer onder om

weer een seizoen skiles te geven. Waarom? ‘Omdat het kan’ (papa sponsort wel …, denkt ie).

03. Aalten, Almelo (heel kort), Arnhem (heel kort) Wageningen (1 jaar), Amsterdam (6 jaar studie), Aalten, Oldenzaal (v.a. 2012).

04. Sinds 5 jaar woonachtig in Oldenzaal aan de Griekenlandlaan 68.

05. Na het VWO een jaar in Wageningen ‘gestudeerd’ (parkeerstudie N-Propedeuse, … niks van gebakken), aansluitend Geneeskunde gestudeerd aan de VU in Amsterdam. Tijdens en na het afstuderen in 1998 wat gedaan op de spoedeisende eerste hulp en begeleidingstaken binnen de sportgeneeskunde (volleybal en wielrennen) en Rode Kruis. Daarna opleiding bedrijfsgeneeskunde gedaan met specialisatie inspanningsfysiologie (cardiologisch inspanningsonderzoek bij sporters, brandweer etc.).

06. Ik werk vanaf 1990 fulltime als bedrijfsarts. De eerste periode vanuit een dienstverband en sinds een jaar of 6 zelfstandig (ZZP-er) met in m’n netwerk psychologen, fysiotherapeuten, maatschappelijk werk en privéklinieken. Ik zit in hoofdzaak op locatie bij grotere klanten in Achterhoek, Twente en Liemers (Grolsch, Johma, TNT, Twente Milieu, Wim Bosman, Careaz etc.).

07. Ik heb geen (grootse) toekomstplannen maar probeer in toenemende mate met de dag te leven en de leuke dingen niet te lang uit te stellen. Ook in mijn dagelijkse werk ervaar ik dat we elkaar in de huidige maatschappij behoorlijk op hol en over het randje

Gerard en zijn partner Anita tijdens één van de vele hikes 35

Het huis in Oldenzaal

gerardheinen@hotmail.com

Gerard: “Je maakt me blij met lange, zware toertochten hoog in de bergen in het buitenland”.

jagen. Niet gezond, niet verstandig, gewoon niet doen dus. Ik heb dus geen hoogdravende ambities en ben geen carrièretijger. Maar voor een klein, betaalbaar boerderijtje met een ruime veranda op het zuidwesten, veel gras (hobby grasmaaien), wat kipjes en 2 alpaca’s mag je me altijd bellen.

08. Geen.

09. Ik rijd er wekelijks nog langs/ doorheen voor m’n werk.

16. Heb een hele brede muzieksmaak. Van zwaar klassiek tot Kensington zit in de Spotify-lijsten. Ik speel zelf een beetje gitaar maar dat valt dan weer meer in de categorie Nick en Simon en Harry Sacksioni.

17. Geen.

18. Into the Wild, The Pianist.

19. We hebben geen Netflix. Wij kijken eigenlijk heel weinig TV. 20. Mijn CSA-tijd is een behoorlijk zwart gat. Ik herinner me dat we in een bepaald schooljaar op vrijdagochtend heel vroeg op school waren voor de 1e gymles onder Van Zijtveld. We hingen dan zelf het volleybalnet op en konden al wat gaan rammen op die bal (o.a. met Jan Ros, Thijs Derksen). De lessen onder Van Zijtveld waren overigens nooit erg creatief of verrassend volgens mij.

Ik was verliefd op een meisje in een klas lager waarmee ik uiteindelijk ook ben getrouwd en kinderen heb gekregen.

Ik was een ster in het maken van spiekbriefjes. Het maken van deze briefjes was vaak arbeidsintensiever dan het ‘leerwerk’ zelf. De kwaliteit van potlood of pen was daarbij belangrijk omdat het met zweethandjes het al snel onleesbaar werd. Ik had weinig leerdiscipline en was een ochtendmens. ’s Avonds leren kon ik niet goed en vaak was hier ook geen tijd voor i.v.m. trainingen voor het voetbal (AZSV). Ik stond dan om 4.30 uur op om de stof in mijn kortetermijngeheugen te stampen om de kennis vervolgens na een paar uur weer te laten verdampen. Tijdens de exacte vakken (m.n. natuurkunde) zat ik het liefst naar Herbert Boland. Het gemak waarmee hij de proefwerken maakte en de (in mijn beleving onmogelijke) stellingen in alle rust kon ‘bewijzen’ was voor mij niet te bevatten. Hij schreef alleen wat klein waardoor spieken lastig was.

Van de schoolkampen herinner ik me alleen Kontakt der Kontinenten (Soesterberg) nog en ergens een keer op de Veluwe (Vierhouten?) waar we keihard met softballen hebben lopen gooien. De foto’s die ik via WhatsApp zag langskomen herken ik allemaal niet.

21. Ik was bang voor Van Os. Het huiswerk was bij mij nooit op orde. Ik snapte

10. We hebben geen huisdieren.

Anita is bang voor vogels, honden moet je uitlaten en met een plastic zakje moet je de rommel meenemen, poezen ‘haren’, vissen zijn wat saai etc. Toen we in Aalten woonden hadden we 2 konijnen. Ze liggen begraven onder een dikke eik in het Loohuisbos. Ik sluit niet uit dat er ooit toch nog een keer een viervoeter komt inwonen (moeten we eerst meer tijd hebben voor voeder- en uitlaatschema).

11. We lezen de Tubantia, de ‘Happinez’, ‘Fiets’ en ‘Columbus’. M’n schoonmoeder neemt vanuit het verzorgingshuis regelmatig de Privé en de Story mee (ze weet niet dat deze meestal ongelezen bij het ‘oud papier’ belanden).

12. Nee. 13. In de tuin onder de veranda de krant of een boek (korte verhaaltjes) lezen en ondertussen een fikkie stoken in de vuurschaal, op de achtergrond een afspeellijst uit Spotify over de speakers en nootjes op tafel. In de zomer dan ook nog de samenvatting volgen van de Tour de France op de tablet (hoezo multitasken?). Anita vraagt daarbij regelmatig of ik nog wat te drinken wil en doet (vrijwillig) ook de rest van de catering. Goed geregeld.

14. Ik heb tot ca. 8 jaar geleden veel aan hardlopen gedaan. Behoorlijk wat marathons gelopen (Amsterdam, Berlijn, Rotterdam, Enschede etc.) en vele andere kleinere ‘loopjes’. I.v.m. een chronische kuitblessure steeds meer gaan racefietsen. Je maakt me blij met lange, zware toertochten hoog in de bergen in het buitenland. Voor de kenners: Le Marmotte in Frankrijk, Dolomieten Marathon en Stelvio Challenge in Italië etc. Volgens de definitie ben ik dus in zekere mate een Mamil; ‘middle aged man in lycra’. Vrij vertaald: de man van middelbare leeftijd die vecht tegen een midlife crisis en dat afkoopt met een dure fiets en dito fietskleding. Maar ja, zo hebben we vast allemaal wel onze gebreken …

15. Lezen (krant en bladen, boeken met korte verhalen), in de empty box zitten (https:// www.youtube.com/watch?v=Huy-oOiDMLE) , gitaarspelen, racefietsen, hiken in de bergen, doelloos surfen op internet.

Gerard met zijn zoon Paul (22)

36

Inge Hilferink

het vaak gewoon niet. Dat moest je dan voorafgaand aan de les bij hem melden. De verontwaardiging en het onbegrip over mijn onnozelheid spatten dan uit zijn ogen. ´Hoe kun je zo dom zijn?!!`.

Medelijden had ik met Hern Zampich. Onze (tijdelijk) Duitse leraar Duits. Hij had het zwaar te verduren met onze klas en ‘ons soort’ studenten. Wanneer we fouten maakten in een repetitie kreeg hij achteraf nog wel eens te horen dat ie de stof toch echt niet goed had uitgelegd omdat ie de Nederlandse taal niet goed beheerste. Het lag natuurlijk gewoon aan ons maar toch werd dan de norm vaak aangepast.

Schenk (aardrijkskunde) noemde ons altijd ‘Vriend Heinen, of vriend Boland’ en ik zat rechts vooraan bij de deur.

Bij Mw. Van Bochove voor Frans heb ik het gepresteerd om een jaar lang nooit een beurt te krijgen om hardop voor te hoeven lezen uit Le Petit Prince. Ik ben afgezwaaid met een 4 voor Frans net voordat ik het vak kon laten vallen.

Bij handvaardigheid (Verwijs) heb ik in een jaar ook geen enkele productie (werkstuk) afgeleverd maar kreeg toch een 7 op het rapport voor inzet en gedrag. Wonderbaarlijk …

22. --23. Ik herinner me Simone vooral van een verjaardagsfuif bij haar thuis waar ik voor het eerst – volgens mij samen met Thijs en Jan - wat gitaar heb zitten/moeten spelen. De visnetten hingen aan het plafond, wijn was aanwezig en ook een biertje. Simone was best ‘volwassen’ en had altijd iets mysterieus.

Paul/Ubu zat in mijn beleving vastgeplakt aan Alfred (of andersom). Volgens mij gingen we in die tijd wel eens op de fiets naar de bibliotheek in Doetinchem omdat de keus daar zogenaamd veel ruimer was. We waren ook vrij links georiënteerd en wat recalcitrant en we dachten dat de stad beter bij ons paste dan het kneuterige Aalten. We lazen vooral J.M.A. Biesheuvel (o.a. ‘In de bovenkooi’). Volgens mij ging ik in die tijd ook een paar keer met Jan Nijman en Jan Hartemink naar de bibliotheek in Doetinchem om dezelfde reden. Daarnaast kochten we posters bij iets van een wereldwinkel omdat we overal tegen waren; de atoombom, we vonden iets van abortus en van de oorlog in Ethiopië en Che Guevara was populair. De posters hing ik dan op in m’n slaapkamer boven m’n bed en mijn ouders vonden dat prima.

Met Alex heb ik niet veel contact gehad.

info@rokon.nl 01. Ik ben 31 jaar geleden getrouwd met Roland Koning.

02. We hebben 2 mooie dochters: Rosella (27 jaar) en Estella (22 jaar). Beide dames hebben een partner zodat we er 2 stoere schoonzonen bij hebben gekregen.

03. Sinds de schooltijd in Aalten heb ik gewoond in: Gorssel – Dinxperlo – Hengelo Gld – Veghel – Almelo – Zwolle – Arnhem.

04. Sinds 1998 wonen we in Arnhem in de wijk Molenbeke in een jaren 30-huis grenzend aan een vijver en stadspark.

05. Na de CSA heb ik gestudeerd in Deventer aan de Bibliotheek- en Documentatie Academie (opleiding Assistent Bibliothecaris en later de opleiding Bibliothecaris in Openbare Bibliotheken). Als vervolgstudie heb ik tijdens mijn werk de opleiding SOD gedaan (Overheidsdocumentatie).

06. Sinds 2003 hebben Roland en ik een eigen bedrijf waar we ook samen fulltime mee bezig zijn.

07. Ik hoop dat we samen met onze kinderen gezond kunnen blijven, zodat we nog een hele tijd van het leven kunnen blijven genieten.

08. Alleen met Roland 09. Ik kom minimaal 1x per week in de Achterhoek omdat ik op dit moment mantelzorger voor mijn moeder ben die nog in Dinxperlo woont.

24. De meeste (emotionele) impact op mijn leven hebben de scheiding en het overlijden van mijn beide ouders gehad. Hierover zou ik een dik boek kunnen schrijven en wellicht gaat dat ook nog wel een keer gebeuren. Daarnaast zijn er natuurlijk ook vele positieve ervaringen en belevenissen geweest. Te veel om op te noemen …

10. We hebben geen favoriet huisdier. Zelf hebben we, op dit moment, geen huisdieren.

Wel heeft de kat van de buren ons gezin geadopteerd, dus we hebben regelmatig een kat over de vloer.

11. NRC 12. Nooit gerookt.

13. Een ideale avond kan heel veel vormen hebben: tijd voor elkaar hebben; lekker uit eten (met z’n tweeën of samen met de kinderen); een mooie wandeling maken; rustig een boek lezen. Het is al heerlijk als er even geen telefoon gaat.

14. Fitness 37

Erna Hoopman

15. We hebben we een mooie tuin die we moeten onderhouden en daarnaast wandel en lees ik graag.

16. Heel divers en afhankelijk van het gezelschap en mijn stemming. Van klassiek tot populair.

17. Geen favoriet boek. Ik lees veel boeken in diverse genres. Alleen science fiction is niet mijn ding.

18. Ik heb geen favoriete film en we gaan ook weinig naar de bioscoop.

19. ---

erna.hoopman@xs4all.nl Wat leuk dat er weer een reünie is! De afgelopen tijd heb ik vaak teruggedacht aan de tijd op het VWO, dat is wat zo’n reünie doet. Het is lang geleden en ik merk dat veel herinneringen vervaagd zijn en vervangen door nieuwe ervaringen.

20. Voor mij waren het maar 2 jaar op het Atheneum omdat ik eerst de Havo had gedaan.

De overstap naar het Atheneum werd uit nood geboren want ik was op dat moment nog te jong om tot de opleiding Verpleegkunde toegelaten te worden. Dus men bood aan dat ik dan een ‘overbruggingsjaar’ op het Atheneum mocht blijven. Toen echter het eerste jaar goed ging heb ik het laatste jaar ook maar afgemaakt.

Maar ik moest in die tijd alle zeilen bijzetten om de stof onder de knie te krijgen (vooral wiskunde was een struikelblok). Veel tijd voor andere (leuke) dingen bleef er niet meer over. Dus voor mij was het niet zo’n heel prettige tijd.

21. Ik denk niet erg veel terug aan die tijd. De leraren hadden hun positieve en negatievere kanten (zoals wij die als leerlingen uiteraard ook hadden). Ze deden hun werk en probeerden dat naar hun beste kunnen te doen. Dus over het algemeen heb ik zeker geen negatieve herinnering aan de diverse leraren overgehouden.

22. --23. Zowel Simone, Paul als Alex waren voor mij klasgenoten. Veel contact heb ik met hen in die tijd niet gehad. Het is wel triest om te moeten horen dat ze al zo jong zijn overleden.

Ik woon in Doetinchem en ben gelukkig met Leo en de beide jongens: Maarten (17) en Jasper (14). De jongens zitten beiden op de middelbare school en hebben een voorkeur voor de exacte vakken. Ik merk dat ik het leuk vind om nog iets van de bètavakken mee te krijgen, de nostalgie van vroeger en de aangename kant van logisch nadenken. Het Binas tabellenboekje is het favoriete boek van hen beiden ☺. Maar het niveau haal ik niet meer en een examen zou ik niet meer kunnen maken! Door hen krijg ik ook nog mee hoe het tegenwoordig op school gaat in het ‘passend’ onderwijs. Het valt niet mee om in deze tijd op school te zitten, er komt veel op de jongeren af. Dan hebben wij het relatief

24. ---

Inge en Roland met daarnaast hun dochters Rosella (27) en Estalla (22)

Erna, haar man Leo en hun zoons Maarten (17) en Jasper (14) 38

wat gemakkelijker gehad: er was nog structuur en duidelijkheid en een enkele leraar die wat minder presteerde overleefde je wel. Dat is nu allemaal wat complexer. Ik ben nu zelf schoolopleider op het Graafschap College, in die rol begeleid ik de aanstaande docenten die een lesbevoegdheid voor het MBO willen halen. Vanuit die taak kijk ik ook naar het functioneren van docenten. Ik begrijp wel dat het lastig kan zijn in deze tijd, maar het docentschap is nog steeds een mooie en belangrijke taak die goed gedaan moet worden. Ik gun alle jongeren goede docenten.

Leo is vanuit een loopbaan in de ICT nu ook sinds een paar jaar werkzaam als docent op het Graafschap College. We vormen een echt onderwijsgezin: we hebben zes weken vakantie en beginnen volgende week weer met boeken kaften!

Ondanks dat ik in de Achterhoek woon, kom ik niet zo veel meer in Aalten, alleen nog bij de kapper (klasgenoot van de basisschool)! Met Ellen heb ik heel af en toe nog contact, maar verder zie ik geen klasgenoten meer uit die tijd.

Dit is een foto waar Leo en ik op de carport zitten van ons huis in Doetinchem. We wonen daar met zijn vieren, zonder huisdieren en met de Gelderlander als ochtendkrant.

We zijn niet zo van het uitgaan en vinden het heerlijk om thuis met onze hobby’s bezig te zijn. Ik houd van (volks) dansen en voor een gelegenheidsorkestje Met man Leo op de carport bij hun huis voor het dansen speel ik gitaar. Daarnaast houd ik van handwerken: het naaien van kleding, patchwork en quilten en verder fröbel ik van alles van lapjes in elkaar. Ik houd van lezen en probeer altijd de tijd en rust te vinden om dat te blijven doen. Het liefst lees ik detectives, van de Scandinavische schrijvers, Camilla Läckberg, of van Nicci French. En ik koop af en toe de Happinez voor wat spiritualiteit! Ook op tv zie ik graag detectives, zelfs de oubollige Engelse series! Het samen zeilen wordt wat minder, maar is nog steeds leuk.

We gaan wel graag samen uit eten of af en toe naar een musical. Nu de jongens voor CKV ook ‘podiumkunsten’ moeten bezoeken, komen we wat vaker in het theater. En dat is eigenlijk best leuk.

Na het VWO ben ik naar Enschede verhuisd voor de opleiding fysiotherapie. Na het behalen van het diploma was mijn eerste baan als ‘Krankengymnastin’ in het Duitse Hamm.

Ik ben blij dat ik Duits in mijn pakket had, al viel het spreken in het Duits in het begin nog lang niet mee. Daarna ben ik lange tijd aan het werk geweest als fysiotherapeut in het verpleeghuis in Terborg, back to the Achterhoek, en heb ik gewoond in Aalten, Terborg en Doetinchem. In die tijd heb ik Leo leren kennen tijdens een zeilkamp. We hebben vaak samen gezeild, hij was mijn zeilleraar (en een leuke!), en nu leren de jongens ook weer het zeilen van hem.

Nadat Maarten is geboren, heb ik nog even in Zevenaar en Silvolde gewerkt als fysiotherapeut, maar ben ik ook begonnen als docent op het Graafschap College, in de opleidingen voor verzorgenden en verpleegkundigen. Ook dat heb ik lange tijd gedaan, daarbij heb ik de onderwijsbevoegdheid gehaald en een master SEN (gedragsspecialist) gedaan. Ik vond, en vind het nog steeds heerlijk om weer te leren en mijn hersenen te laten kraken.

Sinds ruim twee jaar ben ik nu schoolopleider, en dat is een heerlijke taak. Mijn BIG-registratie voor de fysiotherapie houdt volgend jaar op, en dan ben ik echt overgestapt naar het onderwijs. Ik vind het coachen en begeleiden van (aanstaande) docenten een prachtig vak.

Voorlopig is dat mijn toekomst, al lijkt het me ook wel leuk om weer een studie op te pakken. Ik weet nog niet welke, er is zoveel dat ik interessant vind! Maar het wordt vast iets richting onderwijs.

Als ik aan de middelbare schooltijd denk heb ik eigenlijk vooral goede herinneringen.

Het is een tijd waarin ik me prettig heb gevoeld en ik vond het heerlijk om te leren. Ik ben ook nog altijd blij met het vakkenpakket dat ik heb gekozen, ik heb van alle vakken daarna nog veel plezier gehad. Het was ook fijn dat we met de drie VWO-klassen toch steeds één groep waren.

Toen ik foto’s bekeek, viel het me op dat we best vaak samen uit waren geweest. Op kamp in Vierhouten, de vormingsweek in Soesterberg en twee keer samen kamperen.

De docenten die ik me nog herinner zijn: Mak, niet alleen van het Latijn, maar ook de goedheid en vriendelijkheid die hij uitstraalde. Ik heb genoten van het Duits van Stap (Onkel Fritz), al besef ik dat nu wat beter dan toen. Ook natuurkunde van Kuiper was boeiend, moeilijk ook, maar vooral erg interessant. Van Os was een verhaal apart, ik ben hem pas later gaan begrijpen. Gelukkig vond ik de wiskunde wel leuk. Van de godsdienstleraar (Hofs meen ik me te herinneren) hoorden we dat hij het een schande vond 39

Tent opzetten in 5 VWO

Wilma Jansen

dat het sinterklaasfeest op een christelijke school beter werd gevierd dan het kerstfeest. Maar wat heb ik genoten van de sinterklaasvieringen, het was prachtig cabaret, wat een feest!

Bokkie mag natuurlijk niet ontbreken in dit rijtje. Heerlijke lessen, allergezelligst, maar ik heb niet veel Frans geleerd.

Dat vond ik toen niet belangrijk omdat ik het toch niet ging kiezen. Ik heb enkele lessen van Berkelaar gehad, een markante leraar, die lessen heugen me nog. “Qu’est- que c’est que ca?”, dat zinnetje heeft hij er letterlijk ingestampt! Ook hoe hij met blaadjes langs de oren ritselde voor een betere uitspraak. We hebben in de tweede klas les gehad van Herr Zampich, een native speaker zouden we nu zeggen. Het was een rommeltje (“Dann werfe ich euch achtkantig ‘raus!”) en ik leerde niet veel, maar hij was toch erg aardig.

Ik ben de naam van de scheikundedocent van de vierde vergeten (of was het toch Bouwhuis), maar niet hoe hij de organische chemie naar voren heeft gehaald in het programma en het heeft uitgelegd. Hij heeft voor ons met eindeloos geduld hele rijen met koolstofatomen op het bord getekend en plakte er ook geduldig waterstofatomen en wat andere verbindingen aan. Het maakt wel dat ik nu nog steeds iets weet van die scheikunde!

Nederlands en Engels hebben geen indruk gemaakt, de kennis van het Nederlands heb ik vooral aan de lessen van Mak te danken.

Het gebouw is veranderd, er is bijgebouwd, er is een nieuwe locatie en het heet nu Schaersvoorde. Toch zie ik nog steeds het gebouw voor me zoals het was: ik weet nog in welk lokaal we wiskunde hadden, muziek of scheikunde. Ook de aula ken ik nog, de twee verdiepingen, de weekopening en de pauzes met koffie van Wevers en het snoephoekje (inderdaad, met die lekkere negerzoenen!).

wc.jansen@hotmail.com 01. Samenwonend met Jan sinds 1985 02. 2 kinderen, Merijn (1994) en Tessa (1998) 03. Alleen in Arnhem 04. Bovenwoning, sinds kort met een tuin 05. Fysiotherapie, bij/nascholing hoort erbij 06. Ik werk als fysiotherapeut 07. Voorlopig nog werken, daarna zien we wel 08. Anneloes, Ria, Joop 09. Na het overlijden van mijn ouders niet zo vaak meer 10. Kat. Heb 2 katten 11. Krant: Trouw, soms Volkskrant erbij 12. Rook nog steeds 13. Met goed gezelschap kunnen veel dingen leuk zijn 14. Biljart 15. Lezen, crypto, lastige sudoku’s 16. Meestal naar de muziek die Jan opzet 17. Veel prachtige boeken gelezen, heb niet een echte favoriet 18. Monty Pythons Holy Grail 19. Engelse en Scandinavische detectives

Met de berichten vanuit de organisatie van deze reünie, de foto’s en de namenlijsten komen er langzaam weer wat herinneringen boven. Doordat ik in de B-klas zat, zijn die namen me het beste bijgebleven, al moet ik ook daar soms zoeken. Alex, Simone en Paul kende ik niet zo goed, dat ik herinneringen met jullie kan delen. Ik dank de mensen die hun herinneringen opgeschreven en gestuurd hebben, zo krijg ik ook een beetje beeld van hun leven.

Ik verheug me op het weerzien in september!

Erna Hoopman Doetinchem, 11 augustus 2017 Dochter Tessa 40

Zoon Merijn met vriendin Jade

Irma van Kampen

20. Althuskelder, matrassenfuiven, fietsen 21. Vrij neutrale gedachten 22. Misschien de dertigste 23. Alle drie vrolijke, positieve mensen. Het gegrinnik van Paul en het gegiechel van Alex kan ik nog zo oproepen

w.branderhorst15@upcmail.nl 01. Getrouwd 02. 4 kinderen: Jelmer (25 jaar), Mattijs (23 jaar), Veerle (15 jaar) en Siemen (13 jaar) Nog geen kleinkinderen …

03. Utrecht, Bunnik en Tiel 04. Stadspand in het centrum van Tiel (Betuwe) 05. Duitse Taal en Letterkunde in Utrecht 06. Docent Duits aan RSG Lingecollege in Tiel 07. Kennis en ervaring inzetten in een eigen onderwijsontwikkelingsbureau 08. Soms met Hans Klein Wolterink 09. 2 à 3 keer per jaar

24. —

10. Honden en katten. Lang katten gehad, zestien jaar een hond gehad en uiteindelijk nu toch ook weer een hond aangeschaft: schat van een Golden Retriever, genaamd Aslan (nu 8 maanden) 11. Trouw en Volkskrant. Voor tijdschriften te weinig tijd.

12. Nee 13. Lekker eten, goed glas wijn met gezin en/of vrienden 14. Momenteel geen (heupprobleempje) 15. Reizen, naar het theater/ bioscoop gaan, met vrienden afspreken, fotografen en wandelen met hond 16. Verschillende muzieksoorten.

Voorkeur voor jazzmuziek, maar door mijn puberkids blijf ik ook op

Wilma en haar partner Jan

Irma met haar man Wim en hond Aslan 41

Monika Kersten

de hoogte van de hedendaagse popmuziek. Kan gelukkig lekker veel mee ’zingen’.

(Wordt niet altijd zó gewaardeerd, maar dat boeit niet!!)

17. Buddenbrooks van Thomas Mann 18. James Bond films, vooral de oude + alle Star Wars films 19. ??

monikakersten@lijbrandt.nl

20. Goed georganiseerde school, waar kennis belangrijk was en contact tussen leraar en leerlingen ook goed was. Goed leerklimaat.

Als leerlingen hadden we het gezellig met elkaar.

21. Positief: Stap (leraar Duits), Mak (Latijn) Negatief: wiskundeleraar (naam ontschoten …): enorm veel stress van gehad ...

22. Niet zozeer een anekdote als wel een herinnering.

Het moment dat ik hoorde dat ik voor het eerst tante was geworden. Op het klassenfeest van de 3e klas bij Gerhard (als ik het goed heb). Weet nog precies welke muziek gedraaid werd: Popversie van de 6e van Beethoven. Staat in mijn geheugen gegrift.

23. Simone: heel spontane, levenslustige meid. Niet op haar mondje gevallen, kritisch en sociaal. Goed in Frans! Was altijd met Marieke Krajenbrink samen te vinden.

Paul/ Ubu: beetje warrige persoon, liep in spijkerbroek + spijkerjasje.

Alex: aardige, rustige en sociale jongen. Kon met iedereen goed omgaan.

01. Ik woon samen met mijn man/partner Peter.

Ik werk, Peter is thuis en kookt elke dag voor ons.

02. Wij hebben 1 dochter, Vera. 28 september 2017 wordt ze 21 jaar. Ze studeert in Groningen, IRIO, International Relations en International Organisations.

03. Utrecht, Amsterdam, Bredevoort 04. Centrum Bredevoort, in wat ze een ‘stadsboerderij’ noemen, met kleine tuin.

05. Kunstacademie, Verkorte opleiding PABO, Schoolleidersopleiding, Beeldcoach.

06. Directeur Basisonderwijs 07. Ben me aan het oriënteren op vacatures of opleiding/studie.

08. Met niemand.

09. Ik woon er.

10. Ons favoriete huisdier was Guus, onze hond, een boerenfox. Geweldig karakter.

Helaas werd hij ernstig ziek en hebben we hem moeten laten inslapen in april 2015.

Hij wordt nog zeer gemist, maar we nemen geen nieuwe hond.

11. Dagelijks NRC, weekend Volkskrant, tijdschriften wisselend, nu jaar Happinez.

12. Nooit gerookt.

13. Samen eten, in groepsverband, lang natafelen, gezellig kletsen, nog wat eten, glaasje wijn erbij. Ik heb goeie herinneringen aan de avondsessies van een studiereis naar Finland, haha.

14. Body Balance 15. Fietsen, wandelen, lezen, columns schrijven, ik zing in een popkoor, Toon uit Bredevoort.

16. Weinig aandacht voor – slecht in namen en titels. Laatste concert Anouk in Ziggodome

Irma en haar kinderen Jelmer (25), Siemen (13)., Veerle (15) en Mattijs (23)

Monika en haar partner Peter 42

Monika en dochter Vera (21)

Joop Kleijn

17. Ik lees veel onderwijsmanagementboeken en vakbladen.

Recent gelezen: ‘Giving up the ghost’ van Hillary Mantel en ‘Einde van de eenzaamheid’ van Benedict Wells.

Hoe verbind je je aan andere mensen en hoe verhoud je je tot je eigen geschiedenis.

18. Er schiet me op dit moment niets te binnen.

19. Ik loop hopeloos achter; ben net begonnen in ‘Breaking bad’. Maar nu heeft Vera haar Netflixaccount opgezegd, dus voorlopig laat ik het erbij zitten.

joopkleijn@hotmail.com 01. Woon sinds 14 jaar samen met Julie, een charmante dansjuf. Sinds afgelopen winter zijn alle kinderen uitgevlogen en dat gaat ze goed af.

02. Josje (34), Eline (29), Peter (22), Rebecca (21).

Eline en Rebecca zijn dochters van Julie en waren bij de deal inbegrepen. Jos en Peter zijn van Anneloes. Jos heeft inmiddels 3 kinderen: Levi (8), Joshua (5) en Naomi (2) en dat maakt ons al weer enige tijd opa en oma.

De kinderen zijn inmiddels meestal voorzien van aanhang.

03. 1980/1981 in Nijmegen. Nog een aantal maanden in Noorwegen agrarisch werk gedaan Daarna HTS Civiele Techniek in Arnhem en daar woon ik nog steeds met veel plezier.

04. Huis met tuin. Klingelbeek, een gezellige 30-erjarenbuurt tegenover het voormalige KEMA terrein in Arnhem. Vlakbij de Rijn en het Bos (landgoed Mariendael), helemaal goed 05. HTS heb ik niet afgemaakt, het leven was inmiddels een beetje complex, de school niet leuk en toen ik ook nog eens TBC kreeg was de lol er helemaal af. Aansluitend heb ik een omscholing als timmerman gevolgd en ben gaan werken in Nijmegen als werkplaatstimmerman bij een bedrijf dat zich veel met restauratie en andere interessante projecten bezighield. Daarna heb ik een aantal jaren als ZZP’er gewerkt.

Na mijn breuk met Anneloes in 1997 ben ik gaan werken bij Pactum Jeugdhulpverlening in een dagbestedingsproject (timmerwerkplaats) voor internaatjongeren en later voor de Gemeente (uitvoering Jeugd Werk Garantieplan). Als avondopleiding heb ik toen nog Fontys PTH Zwolle – Bouwtechniek gedaan. Dit gaf mij de mogelijkheid om als praktijkdocent bij het Rijn/IJssel College te gaan werken.

06. 3 jaar geleden had ik het wel gezien met de Verwendicapten en het administreren van afwezigheid en eerlijkheidshalve: ik kon ook niet langer dealen met de prikkels die zo’n klasje met stuiterende pubers nu eenmaal met zich meebrengt. Ik ben weer als timmerman begonnen bij een bedrijf in Huissen. Inmiddels is dit bedrijf helaas ten onder gegaan (de economische opleving kwam te laat) en nu werk ik weer als ZZP’er in een eigen werkplaats. Zonder radio en met geruststellend gezoem van de machines door mijn oorkappen heen gaat dit in heel veel opzichten eigenlijk best wel goed. Dat met die prikkels was gewoon wel even een dingetje. Eigenlijk heeft

20. Ik denk zelden aan de CSA-tijd, maar onze kampeerpartijen herinner ik me als super.

21. Die foto van mij en Pols spreekt boekdelen. (pagina 87, red.)

22. ??

23. Van Simone herinner ik me vooral haar hechte vriendschap met Marieke. Paul was vooral mijn vroegere buurjongen, met alle buren gingen we fietsen op de autoloze zondagen, maar veel contact hadden we daarna op de CSA niet. Alex herinner ik me als vrolijk, creatief met veel ideeën, op een rustige manier aanwezig.

24. De dood van mijn jongste zus is een schokkende ervaring geweest. Zij is in 2002 verongelukt.

Op het schoolplein 43

Totale nalatenschap met Julie, 4 kinderen met aanhang en 3 kleinkinderen

Joop met zoon Peter en dochter Jos

zomer een weekje Limfjord gedaan in Denemarken en motorrijden (BMW R850R) 15. Lezen. Vooral historische romans. Laatste: ‘Victus’ van Albert Sanchez Pinol.

Vrijwillig onderhoud van landgoederen (met name De Oldenhof in Vollenhove).

16. Ik luister bijna niet meer naar muziek.

17. ‘ De ondraaglijke lichtheid van het bestaan’ van Milan Kundera 18. Dangerous Liaisons met Glenn Close en Michelle Pfeiffer 19. Die Heimat (deel 1 en 2) van Edgar Reitz 20. Zweetvoeten en de stoel die onder het gat brandde. Eindeloze dagen van opgehokt zijn en niet mogen bewegen. Fietsen in kolonne van en naar school. Soms heel warm, koud, nat of winderig maar meestal best lekker. Althus en de kelder. Slap geouwehoer en organiseren van activiteiten. Eigenlijk was dat met vlag en wimpel het beste jaar. Dit kwam zeker ook door de nieuwe klas waar ik net in terecht was gekomen en waar het een stuk gezelliger was.

21. Eigenlijk niet. Nu de reünie er aankomt en er foto’s voorbijkomen natuurlijk wel maar het is gewoon erg ver weg. Met het ondersteunend personeel had ik in verhouding veel en goed contact (Prange, Verkerk, Bussink, Wevers) van de docenten waren Hogeweij, Doeser, Kuiper, Bouwhuis en Derksen wel tof. Kreuzen was de ergste.

22. Misschien tijdens de reünie 23. Met name Ubu roept veel herinneringen op. De bizarre fietsreis naar Ierland staat in mijn geheugen gegrift. Kon goed met Ubu terwijl er ook altijd een vreemd soort onhandigheid in onze omgang zat. Er was een soort fascinatie voor elkaar en soms ook een totaal onbegrip. Toffe gast. Rare humor soms.

Alex maakte deel uit van mijn kringetje en met hem heb ik veel gelachen. Heerlijke humor. Later ook nog wel bij hem in Amsterdam geweest. Daarna wel totaal uit het oog verloren.

Simone heb ik nog duidelijk op het netvlies maar we hadden geen speciale band.

Kon goed argumenteren en formuleren. Leuke meid, dat zeker. Niet verbaasd dat ze rechten is gaan doen.

het mijn hele leven een rol gespeeld en eindelijk probeer ik ernaar te leven. Ik geniet ervan om dingen te maken die buiten de standaard vallen (geveltimmerwerk, interieurbouw, meubels) en mijn creativiteit daarop los te laten. Bouwplaats- en ’s morgens werken doe ik met mate vanwege de daar heersende chaos en herrie. Eindelijk is het geraas in mijn bolletje tot bedaren gekomen.

07. Ik hoop nog een poosje met Julie verder te mogen optrekken en gaandeweg wat meer tijd te krijgen voor al het kroost, elkaar en de hobby’s. Bouwen gaat door tot ik erbij omval.

08. Anita, Wilma en Anneloes. Incidenteel 09. 2 x per maand. Mijn moeder (90) leeft nog, gelukkig en zelfstandig en verder heb ik daar nog wat familie. Het dorp Dinxperlo zegt me steeds minder alhoewel het een waar feest van herinneringen was om daarover met Alfred te spreken.

10. Hond, Jitse genaamd. Stabij. Volgens het Friesche stamboek goedgekeurd maar wel zwakbegaafd, 11 jaar, beetje sleets en erg lief. Onbekend aantal goudvissen en shubikins in de vijver. Prettig bescheiden in hun aanwezigheid.

11. Meestal alleen het journaal van 20.00 uur vrees ik. Soms een losse krant (NRC).

Tijdschriften: Promotor, Peddelpraat, G-Geschiedenis.

12. Waarschijnlijk nog 1 keer, aan het eind van mijn bestaan.

13. Eindje varen met de kajak, biertje op de krib. Telefoontjes/berichten afhandelen van mensen die mij weer eens niet konden bereiken. Douchen, boek lezen, filmpje, iets met Julie, op tijd naar bed.

14. Heel lang hardgelopen maar ik spaar nu mijn knieën, Kajakken (groot water): afgelopen

24. 4 jaar geleden is mijn vriend Paul zeer plotseling overleden. Met hem deelde ik alles en had ik iedere dag contact. Kajakmaatje, collega, boezemvriend, alles. Een vriend voor het leven. Dankbaarheid voor wat er was en nog iedere dag is door hoe hij mijn leven heeft veranderd.

Ik heb ik een rijk leven met heel veel lieve mensen om me heen.

44

Hans klein wolterink

20. Ik heb er een mooie tijd gehad. In mijn herinnering gingen we op een goede manier met elkaar om. Mijn leven speelde zich in zekere zin af in twee werelden, CSA en i'Varca. Ik vond het een prima combi.

En tja, ik mis mijn lange haren, oorbellen en blauwe Tomos met hoog stuur. Hoe cool was dat.

21. Met name onze conrector van der Reijden vond ik een zeer aimabele man. En ik kan het weten, ik moest er namelijk vaak naar toe.

22. — 23. Simone: leuk, lief en mooi. Paul: goede gast, dito voetballer. Alex: bedachtzaam en rustig.

hans@kleinwolterink.nl 01. Ik ben getrouwd geweest, gescheiden en nu heb ik een lieve vriendin (Simone) met wie ik samenwoon.

02. Uit mijn huwelijk heb ik drie kinderen: Daniël (24), Carlin (22) en Noah (16).

03. Nijmegen, Kampen, Emmen, Doetinchem, Aalten, Tiel, Druten en Tiel.

04. Simone en ik hebben vorig jaar een huis gekocht in Tiel, waar wij nu met heel veel plezier wonen. Samen met haar twee dochters. Daarnaast bivakkeert ook mijn jongste zoon Noah regelmatig bij ons.

05. Ik heb theologie gestudeerd in Kampen en ethiek in Nijmegen.

06. Ik werk als geestelijk verzorger bij 's Heeren Loo Zorggroep.

07. Ik pluk de dag.

08. Ik heb nog contact met mijn vrienden en vriendinnen van het jeugdcentrum i'Varca in Lintelo, destijds "the most swinging place in town". Eenmaal per jaar organiseren we een reünie.

09. Te weinig.

10. Een hond. Ik heb er één gehad en binnenkort krijgen we weer een pup.

11. NRC.next, Trouw en Volkskrant.

12. Ruim twee jaar geleden ben ik gestopt. Maar ik mis het nog wel.

13. Samen met mijn vriendin genieten van een goed glas wijn aan onze stamtafel. Of een avondje Ajax in de Johan Cruijff Arena.

14. Fitness en hardlopen.

15. Ik houd ervan om te wandelen in de natuur en wild te spotten.

16. Klassiek en symfonische rock.

17. De Dwergen (Markus Heitz) en Het lied van ijs en vuur (George R.R. Martin).

18. Ik kijk geen films.

19. En geen tv. Herstel, bijna geen tv. Heel af en toe een voetbalwedstrijd. Van Ajax natuurlijk.

Hans in de i'Varca tijd

Hans bij de uitoefening van zijn beroep

45

Margreet Knaven

ga ik ook nooit doen 13. Een lekker etentje met een drankje en een goed gesprek 14. Fitness, spinning, bodypump e.d., soms hardlopen 15. Argentijns tango, moestuin, sport 16. Hoor het meest tangomuziek (als ik dans) maar hoor graag wereldmuziek in allerlei genres 17. Lang geleden dat ik een geweldig boek heb gelezen 18. Festen 19. Penoza was erg spannend, Downtown Abbey was ook leuk, nu bezig in House of cards

mknavendk@gmail.com 01. Na mijn scheiding in 2000, en de nodige los-/vastcontacten, kwam ik een Deense man tegen op wintersport in Oostenrijk in 2007. Sinds 2008 woon ik samen met hem en heb geen spijt dat ik geëmigreerd ben J. 02. Niet zelf, maar 3 prachtige bonusdochters van mijn vriend, Gitte van 28 jaar, Helle 25 jaar en Lotte 22 jaar. Nog geen kleinkinderen 03. Aalten, Utrecht, de Bilt en Vildbjerg 04. Een vrijstaande één-etagewoning met 16 ha, waaronder een grote tuin (mijn vriend is eigenaar van een tuinaanlegbedrijf) een moestuin met kas en bessentuin 05. HEAO, post-HBO-opleiding voor controllers en een coachingopleiding.

06. Financial Controller bij Siemens Gamesa Renewable Energy 07. Ik ben slecht in dromen wat ik wil, neem het leven zoals het komt en grijp mogelijkheden als die voorbijkomen en probeer daarvan te genieten. Ben graag bezig, dus voorlopig blijf ik werken. De alternatieve sfeer/geneeskunde trekt mij, wie weet ga ik die kant een keer uit.

08. Niemand 09. Zeer zelden, dit jaar een reünie van de lagere school gehad en in oktober heb ik een familieweekend in de achterhoek. Maar er gaan ook jaren voorbij dat ik niet in de achterhoek kom

20. Een niet zo gelukkige tijd omdat ik zo verlegen en onvolwassen was 21. Nee, nooit 22. Misschien komt er wat boven als ik bij de reünie ben 23. Alex herinner ik me als een eigenheimer. Ik had weinig tot geen contact met Simone en Paul/Ubu

10. Nog steeds een olifant J. We hebben een hond omdat mijn vriend jaagt en daarbij een hond nodig heeft. Eigenlijk wil ik geen huisdieren omdat het lastig is met vakanties en uitjes, maar ik wil onze lieve hond niet missen.

11. Lees tot mijn schaamte geen krant. Lees niet vaak tijdschriften, maar de tijdschriften die ik lees zijn: Happinez, Yoga, Psychologie, Flow 12. Nooit gedaan en

24. De man waar ik mee getrouwd ben geweest was een alcoholist en dat wist ik eigenlijk al toen we trouwden. Maar omdat ik A had gezegd, moest ik van mezelf ook B zeggen. Ik heb veel geleerd van deze ervaring.

Juni 2 jaar geleden is mijn oudste zus overleden aan kanker. Deze zus is altijd mijn grote voorbeeld geweest en dat was ze ook tijdens het ziekteproces dat tweeëneenhalf jaar geduurd heeft. Wat een geweldige vrouw was zij, ik mis haar.

Vriend van Margreet en haar bonusdochters Gitte (28), Helle (25) en Lotte (22) 46

Roland Koning info@rokon.nl 01. Ik ben 31 jaar geleden getrouwd met Inge Hilferink.

02. We hebben 2 mooie dochters: Rosella (27 jaar) en Estella (22 jaar). Beide dames hebben een partner zodat we er 2 stoere schoonzonen bij hebben gekregen.

03. Sinds de schooltijd in Aalten heb ik gewoond in: Wageningen – Veghel – Almelo – Zwolle – Arnhem.

04. Sinds 1998 wonen we in Arnhem in de wijk Molenbeke in een jaren 30 huis grenzend aan een vijver en stadspark.

05. Na de CSA heb ik gestudeerd aan der Landbouw Universiteit in Wageningen afstudeer richting Zoötechniek. Daarna nog diverse opleidingen/trainingen gevolgd op het vlak van Marketing, Sales, Management etc.

06. Sinds 2003 hebben Inge en ik een eigen bedrijf waar we ook samen fulltime mee bezig zijn.

07. Heb geen specifiek plan, maar hoop samen met Inge en onze kinderen gezond te kunnen blijven, zodat we nog een hele tijd van het leven kunnen blijven genieten.

08. Alleen met Inge 09. Ik kom regelmatig in de Achterhoek om de moeder van Inge te bezoeken die nog in Dinxperlo woont. Mijn ouders zijn al jaren geleden overleden, dus kom ik niet veel meer in Aalten.

kunnen kiezen die beter aansloot bij mijn interesses. Ik moest hard studeren om resultaten te halen en dit ging dan ten koste van ‘leuke’ activiteiten.

21. Ik denk weinig terug aan de CSA / leraren. Namen die me nu te binnen schieten zijn Stap, Van Os en Weerman.

22. Ze zaten bij ons in de klas en waren meestal vrij actief betrokken bij discussies.

23. Ze zijn veel te vroeg overleden.

10. We hebben geen favoriet huisdier. Zelf hebben we, op dit moment, geen huisdieren.

Wel heeft de kat van de buren ons gezin geadopteerd, dus we hebben regelmatig een kat over de vloer.

11. NRC, vaktijdschriften.

12. Nooit gerookt.

13. Een ideale avond kan heel veel vormen hebben: tijd voor elkaar hebben; lekker uit eten (met z’n tweeën of samen met de kinderen); een mooie wandeling maken; rustig een krant lezen.

14. Wandelen, fietsen, fitness 15. We hebben we een mooie tuin die we moeten onderhouden en daarnaast wandel en lees ik graag. En in een jaren 30 huis is altijd wel wat te schilderen en te renoveren.

16. Heel divers en afhankelijk van het gezelschap en mijn stemming. Van klassiek tot populair.

17. Geen favoriet boek.

18. Geen favoriete film.

19. Geen favoriete serie

24. --

20. Het was vooral een periode om ‘door te komen’ om vervolgens een opleiding te Roland en Inge met rechts dochters Rosella (27) en Estella (22) 47

Dochter Hannah en vriend Titus

Carla Kost

21. Ja. Heb ook nog contact met hen in verband met het overlijden van mijn vader. Ze werkten mee aan het afscheid. Ook waren er 8 aanwezig bij het afscheid van mijn moeder (De ‘acht van Aalten’).

22. De heer Pols die boos werd toen ik niet meezong bij de maandagochtendopening 23. Simone was een prachtige dame in mijn herinnering.

Ik vond haar erg leuk, maar je kreeg niet makkelijk contact met haar.

Beetje onderkoeld type. In mijn herinnering verbonden aan Annelien van Triest en Marieke Krajenbrink.

Alex was een jongen met sproeten en een beetje spits gezicht. Ook een beetje gereserveerd. Paul/Ubu dronk veel in het laatste jaar. Ik vond hem niet heel gelukkig in die tijd. Daarna geen contact meer gehad, ook niet gesproken op de laatste reünie. Terwijl hij toch veel lol heeft gehad begrijp ik van Alfreds blog over hem. Denk wel aan zijn kinderen.

c.kost@kpnplanet.nl 01. Ben nog steeds getrouwd met Viktor en we wonen in Den Haag.

02. Ja, een dochter van 21 die studeert.

Ze heet Hannah.

03. Rotterdam, Schiedam en Den Haag 04. In een te groot huis sinds onze dochter uit huis is.

05. — 06. Ik werk als zelfstandig Mfn registermediator voor onder andere de Nationale Politie. Werk vanuit een groepspraktijk met twee heren (www. remakemediators.nl). Doe naast openbare orde zaken met name zaken op het gebied van werk en inkomen.

07. Gelukkig oud worden met Viktor 08. Zeer sporadisch met Jan Nijman 09. Regelmatig in Aalten. Mijn tweelingbroer woont er nog. Mijn ouders zijn inmiddels overleden.

10. Katten. Ja, Kater Roderick.

11. NRC als krant. Verder internet (Blendle). Ben founding member van Follow de Money.

12. Ja 13. Een warm zwembad 14. Zwemmen en Nordic Walking (in verband met evenwicht) 15. Studeren en muziek, historisch erfgoed en gastronomie 16. Met name klassiek. Op dit moment vooral Sjostakovitch 17. Heb ik niet echt: ben een veellezer. Dit jaar boeken over moeders (Grunberg, Van Dis en zo).

18. The Lobster (erg geestige film over relaties) en HIPHOPgeneration. IDFA dagen: mooie documentaires.

19. Niet van toepassing

Kater Roderick.

24. Ondanks regelmatig heftige periodes heb ik het eigenlijk erg naar mijn zin. Wat me enorm getroffen heeft is het overlijden van Dorus, nu drie jaar geleden. Hij is 60 jaar geworden en overleed vlak na zijn moeder aan een hartstilstand. Hij woonde nog in hetzelfde huis als in 1980 en heeft kort daarvoor contact met me gezocht. Dat is niet meer gelukt. Hij liet veel foto’s van onze tijd samen (laatste twee jaar CSA) na. Of de tijd voor hem had stil gestaan. Veel over nagedacht. Verder heeft Frederieke Hijink me getroffen

20. Al dan niet van school gestuurd worden. Nachtmerries over examenuitslag en alsnog wiskunde moeten doen.

Op de 21e verjaardag van Carla's dochter Hannah 48

Marieke Krajenbrink

met haar brief aan mijn vader toen ze debuteerde met haar boek: ‘Achter glas’. Mijn vader kon er niet meer op reageren in verband met de gevolgen van zijn hersenbloeding. Ik heb dat voor hem gedaan. Het was geen vrolijk boek helaas. Frederieke is inmiddels overleden. Ook de zorg voor- en het sterfbed van mijn moeder was indrukwekkend. Ik ben er tevreden over hoe ik hen heb bijgestaan, hoewel je natuurlijk altijd meer zou moeten kunnen doen. Helaas kun je niet alles goed maken. Gelukkig ben ik na drie jaar gewend aan het uit huis gaan van mijn dochter. Was wel een dingetje. Toen ze een vriendje kreeg ook, overigens. Nog een groter dingetje. Maar eigenlijk ook heel geweldig dat alles met haar tot nu toe zo goed is gegaan. We genieten er erg van. Het enige nare op dit moment is dat ik tijdens de bevalling van Hannah en haar overleden zus hersenschade blijk te hebben opgelopen. Na bijna 21 jaar heeft dat geresulteerd in een verminderd functioneren van evenwichtsorganen en gehoor. Ik kan dus niet alles meer wat de meeste anderen van mijn leeftijd kunnen maar er resteert genoeg om op een goede manier actief te blijven. Ben met name beperkt in mobiliteit en energie.

marieke.krajenbrink@ul.ie 01. Al meer dan 33 jaar samen met Wim van Schie, zestien jaar geleden zijn we getrouwd (in Aalten, gevierd met drie trouwfeestjes: in de Achterhoek, in Amsterdam en in Limerick) 02. Geen kinderen 03. In Amstelveen (Studentenhuisvesting Uilenstede), Amsterdam, en sinds 1998 in Ierland, de eerste jaren in de stad Limerick.

04. Buiten de stad Limerick in het prachtige Ierse buitengebied, tussen groene velden met koeien, paarden, schapen en ezeltjes, maar wel op fietsafstand van de stad en van mijn werk, dus een ideale combinatie. ’t Is altijd weer een heerlijke fietstocht over een rustig landweggetje en dan over de brug over de rivier de Shannon.

05. Eerst een jaar Economie gestudeerd aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, toen overgestapt op Duitse Taal- en Letterkunde, met Vergelijkende Kunstwetenschap en Theaterwetenschap als bijvakken. In 1996 ben ik aan de VU gepromoveerd in de Duitse Letterkunde.

06. Universitair docent Duits en Vergelijkende Literatuurwetenschap aan de University of Limerick.

07. Ik heb het naar mijn zin met wat ik doe en hoop daar nog een tijd mee door te kunnen gaan.

08. Met klasgenoten in de laatste jaren eigenlijk nauwelijks. Een paar jaar geleden ben ik wel bij een prachtig concert van Thijs Dercksen in Bredevoort geweest, waar ik erg van genoten heb. Als ik in Aalten ben zie ik Frits Stap vaak, wat heel leuk is.

09. Zo’n vijf keer per jaar, als het kan ook graag vaker, mijn moeder woont nog in Aalten

moeder van Viktor met nichtje

49

Hun huis buiten de stad Limerick in het prachtige Ierse buitengebied

en het is heerlijk haar op te zoeken, vaak is m’n zus er dan ook. Het afgelopen jaar was ik door een sabbatical in de gelegenheid om wat vaker en langer in Aalten te zijn, – zodoende eindelijk eens naar de Farm en Country Fair en naar de Zwarte Cross geweest!

10. Katten – Wim en ik hebben altijd katten gehad, en het was destijds een hele toer onze jongens vanuit Amsterdam mee naar Ierland te nemen, maar dat is gelukkig allemaal gelukt. Momenteel hebben we een prachtige lieve zwarte British Longhair kater met twee namen: Zwartjas/Blacky, die een paar jaar geleden is komen aanlopen. We hebben sinds kort ook een gans (Wammes)!

11. The Irish Times; Duitse bladen zoals Die Zeit, Freitag en Cicero, en af en toe de NRC en de Groene Amsterdammer.

12. Vroeger heel veel gerookt, maar in 2004 helemaal gestopt 13. Verschillende scenario’s: ik vind het heel leuk om uitgebreid voor vrienden te koken en gezellig met ze te eten; of met Wim op het terras naar de zonderondergang, de zwaluwen, de vleermuizen en de sterren kijken; of naar een concert (bijvoorbeeld van het Irish Chamber Orchestra hier in Limerick – prachtig!) of het (muziek)theater – echt ideaal dan in Berlijn of Wenen.

14. Fietsen en wandelen, en af en toe naar de ‘gym’.

15. Tuinieren, piano spelen 16. Van alles, klassiek (bijvoorbeeld Beethovens late pianosonates, koralen van Bach), jaren 60/70/80 muziek (onlangs Roxy Music weer herontdekt), uit Ierland U2, The Divine Comedy en ook Ierse traditionele muziek; Daft Punk, wereldmuziek, jazz (ook op Alphoorn) – ik luister graag naar de radio om me te laten verrassen, en tegen Oud en Nieuw naar de Top 2000, zo Nederlands!

17. Te veel om op te noemen.

18. ‘Der Himmel über Berlin’ en ‘Until the End of the World’ van Wim Wenders 19. Ik heb genoten van ‘Poldark’ op de BBC. Ik kijk verder graag naar natuurprogramma’s en heel af en toe naar Nederlandse tv (bijvoorbeeld ‘Zomergasten’ of ‘De Baardmannetjes’).

– op die manier zeker aan Frits Stap, ook al door m’n werk bij het doceren van Duitse literatuur. Verder denk ik met name nog wel terug aan Mak en Van Os (die ik allebei in Aalten ook nog weleens zie), en aan Berkelaar – die ons niet alleen fantastisch goed Frans leerde, maar ook nog zoveel meer van de wereld liet zien, - aan Karsten, Dercksen – met allemaal heel goede herinneringen.

22. Anekdotes niet zozeer, ik denk wel heel graag terug aan de kampeerweekenden – de eerste keer was, geloof ik, in de tweede klas in de buurt van de Twee Bruggen, met pannen spaghetti die in het gras vielen en grote hoeveelheden chocoladepasta.

Later waren we nog eens ergens in Lintelo, toen met veel mooier weer en groot kampvuur, en wedstrijden waarbij sommigen klasgenoten verbluffend lang op één been bleken te kunnen staan.

23. Alle drie op hun eigen manier zulke bijzondere en prachtige mensen – verdrietig dat ze zo vroeg zijn gestorven.

Ik had altijd grote sympathie voor Paul/Ubu, zijn non-conformisme en zijn humor, de manier waarop hij altijd met bijzondere dingen aankwam. Ik herinner me hem als iemand van een grote integriteit.

Met Alex ben ik vooral in het eerste jaar na de middelbare school in Amsterdam heel veel opgetrokken. We studeerden toen allebei Economie aan de VU, en het studentenleven in de grote stad was natuurlijk voor ons allebei een heel spannende ervaring. We konden samen urenlang praten over van alles en nog wat, en hebben ook veel plezier gemaakt. We studeerden en aten vaak samen en gingen veel samen uit, ik herinner me nog aan pogo-en bij popconcerten in Paradiso. We zagen elkaar ook in de jaren daarna nog wel, maar we verloren elkaar later wat uit het oog. Het was een heel leuke tijd en een heel mooie vriendschap.

20. Al met al een fijne tijd, hoe intensief we toen met elkaar optrokken en hoe enorm belangrijk dat was.

21. Ja, en eigenlijk alleen in heel positieve zin en met dankbaarheid Marieke en haar man Wim

50

Marieke en Simone op de CSA

Eddy Kruissink

Over Simone heb ik ook elders in dit boekje geschreven. Ze was mijn beste vriendin, en dat heeft altijd heel veel voor me betekend, zeker ook op de middelbare school. Uit die tijd kan ik, typerend genoeg, nu ook alleen maar foto’s vinden waar we samen op staan. We zijn altijd beste vriendinnen gebleven, later in Amsterdam, en ook toen Simone in Nijmegen woonde en werkte. Ze was onze trouwgetuige en heeft ons vaak in Ierland bezocht, en daar heb ik heel fijne herinneringen aan. Ik ben dankbaar voor haar vriendschap.

eddykruissink@live.nl 01. Op dit vlak is er in mijn leven veel gebeurd en was het soms stormachtig. Meer iets voor 30 september, eerlijk gezegd. Getrouwd met Conny 02. Kinderen: Ik had er de vorige reünie 3, inmiddels 5. Boyd en Yoeri van 31, Jasmijn van 25, Jay van 19 (was nog net niet geboren toen) en Rico van 17. Daarnaast heb ik 2 stiefkinderen, Stefan en Gerrit en daarvan een kleindochter Danique van 2.

03. Hebben jullie even …? Varsseveld, Doetinchem, Harmelen, Zeist, Gorinchem, Utrecht, Heeze, Nieuwegein, Arnhem (2 huizen), Apeldoorn. Gemiddeld iets meer dan 3 jaar per huis.

04. Apeldoorn, aan de rand van een park. Kleiner gaan wonen sinds de kinderen uitvlogen of niet meer (zo vaak) komen.

05. Controleursopleiding en Controllersopleiding 06. Teamleider MKB 07. Geen (minder werken en meer fotograferen zou leuk zijn, maar niet realistisch). De toekomst ontvouwt zich vanzelf in een richting die ik vaak in grote mate zelf beïnvloed.

08. Niemand structureel, af en toe Ria, maar da’s al even geleden, Herbert en Germienke minder vaak. Weinig face-to-face.

09. 2-wekelijks zakelijk (Doetinchem) en 3-wekelijks voor familiebezoek Varsseveld. Jaarlijks voor de kermis in Varsseveld op donderdagavond.

24. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik bij de vorige reünie, twintig jaar geleden, bezig was met de voorbereidingen om naar Ierland te gaan. Dat was uiteraard een grote verandering. Het was niet altijd even makkelijk, maar ik heb er nooit spijt van gehad, vooral ook dankzij de fijne collega’s die ik hier heb en het wel behoorlijk drukke, maar altijd interessante werk hier aan de universiteit. Het duurde destijds wat langer dan verwacht voordat Wim ook in Limerick kon komen wonen; daarna volgden onze twee katten Petja en Misja en waren we weer compleet. Toen mijn vader in 2004 pancreaskanker kreeg kon ik het met mijn werk gelukkig zo regelen dat ik in de laatste weken bij hem thuis in Aalten kon zijn, samen met mijn moeder en mijn zus, en dat was voor ons allemaal een heel bijzondere tijd, die we heel intensief beleefd hebben. Bij zijn overlijden heb ik enorm veel steun en medeleven gekregen van onze Ierse vrienden, collega’s en bekenden, wat me erg geraakt en geholpen heeft. We vinden het nog steeds heerlijk in Ierland, vooral nu we zo mooi buiten wonen en we hebben hier veel vrienden gemaakt.

10. Heb geen dieren, mede door omstandigheden.

11. NRC Handelsblad (en sommige artikelen van Financieel Dagblad online) 12. Nee, de derde keer dat ik stopte

Marieke in 'academic dress'

A house with a view

51

Rob lammers

is het gelukt en dat blijft ook zo 13. Lekker naar het bluescafé.

14. Wielrennen, mountainbiken, skiën. Zo vaak als het maar gaat.

15. Fotograferen, kleinkind vermaken. TV toch ook wel (film, natuur, of.... zie 19) 16. Te weinig (Tinnitus), maar wel steeds meer live.

17. Ik lees niet.

18. The Green Mile, Inconvenient truth (1 en 2, waarschijnlijk ook) 19. Game of Thrones, Breaking bad, Dexter, House of Cards en een aantal series op mijn lijstje waar ik nog aan moet beginnen. Ik kan rustig echt een half weekend ‘bingewatchen’ als het weer slecht is.

rob.lammers@ziggo.nl 01. Getrouwd, sinds 8-9-1999, dus na de vorige reünie, maar er is geen verband J. 02. (Helaas) Niet.

03. Achtereenvolgens Aalten, Enschede, Aalten, Hengelo Ov 04. In jaren 30 twee onder 1 kapper, dezelfde woning als 20 jaar geleden, maar die is in stappen inmiddels van onder tot boven en binnen en buiten helemaal onder handen genomen 05. Korte opleidingen te veel om op te noemen, na Studie Werktuigbouw aan de UTwente aansluitend aan VWO, in 2005/2006 de Executive MBA gedaan aan TSM Business School, tussendoor nog een Management Opleiding in Cranfield Engeland.

06. Ik werk fulltime, sinds 1 februari dit jaar weer in Hengelo en kan na 12 jaar eindelijk weer op de fiets naar het werk.

07. Goede mix tussen werk (want dat vind ik nog veel te leuk) & privé met voldoende tijd voor sport, in hopelijk goede gezondheid, misschien ga ik nog wel weer een studie oppakken.

08. Ik heb geen contacten overgehouden 09. Heel regelmatig, mijn moeder woont nog in Aalten (mijn vader is 2 jaar geleden overleden) en behalve bezoekjes zorgen we samen met broer en zussen ook dat de tuin en zo in orde zijn (want de buren zouden er toch eens iets van zeggen J.

20. Kaarten, fuiven, biljarten met Herbert, kamperen. Leuke klasgenoten. Jammer dat ik toen zo bleu was.

21. Nee 22. Ja, op 30 september.

23. Simone leek altijd vrolijk.

Paul altijd dwars-principieel, maar was zeker ook heel sociaal. Streakte over de gang bij een event buiten de deur (bij de startbaan van Soesterberg, Kontakt der Kontinenten of zoiets) Alex was heel apart, moeilijk te doorgronden en soms ook hondsbrutaal.

24. Sinds de uitnodiging binnen is heb ik het gevoel dat ik liever helemaal niks in het boekje wil zetten. Mijn leven is erg enerverend, zeer de moeite waard, maar hoe meer er gehackt en gelekt wordt, stel ik mijn privacy steeds meer op prijs,. Sorry daarvoor, maar ik beperk het hier gewoon tot een absoluut minimum. 30 september is dat anders voor wie echt geïnteresseerd is. Omdat ik het boekje graag wel ontvangen wil, vind ik dat ik wel iets hoor in te leveren.

Wat ik wel wil delen dat ik steeds meer terug ga naar fysieke beweging en echt contact. Vrijwel geen Facebook, weinig Whatsapp, weinig bellen. Gewoon ontmoeten. Dat betekent veel vervoer. Om mijn “CO-2-voetafdruk” (meer) te beperken is mijn volgende auto een volledig elektrische (Tesla model 3, eind 2018) en gebruik ik zakelijk veel het OV. En ik fiets veel.

10. Geen favorieten en ook geen huisdieren, dieren in hun natuurlijke omgeving vind ik het mooist en ik ben geen fan van dierentuinen.

11. NU.nl door de week en NRC-weekendeditie, MT, de Ingenieur blader ik door, ‘Fietsen computerkrantjes lees ik af en toe. HBR heb ik een tijdje gehad maar ben ik mee gestopt en ben toch meer van de Ipad en zoek daar artikelen & boeken.

12. Nooit gedaan en niet van plan te starten, mijn roken beperkte zich tot een enkele sigaar tijdens oud en nieuw voor het vuurwerk.

52

Rob's vrouw Els

13. Een rustige gezellige avond waarin ik niet achter mijn laptop zit te werken, komt gelukkig steeds vaker voor sinds ik weer in Hengelo werk. Bijv. eerst een rondje op de racefiets of een uurtje sportschool en dan met mijn vrouw op de bank kijken naar een Engelse detective, goede film, luisteren naar goede muziek of een goed boek c.q. tijdschrift op de Ipad, een avondje schouwburg met z’n tweetjes, uit eten met ons tweetjes of met vrienden.

14. Fietsen (wielrennen, indoor cycling) 15. Fietsen 16. Kan van alles zijn, klassiek tot modern (Q-music, 538 etc.)

17. Heb ik eigenlijk niet, recent heb ik ‘IK2’ van Margriet Sitzkoorn gelezen, Het geheim van Wielrennen, Mijn Geheim van Thomas Dekker en Dit kan niet waar zijn van Joris Luyendijk. Dus veel non-fictie maar dat past wel bij mij J, tjjdens de vakantie vorig jaar heb ik ‘De eeuw van mijn vader’ eindelijk gelezen, vond ik een goed boek.

18. Dat is een hele rij: Intouchables is briljant, hebben we meerdere keren samen gezien, Enemy of the State. Alle films met Gene Hackman of Al Pachino. The matrix trilogy, Lord of the rings, de originele Millenniumserie 19. Flikken Maastricht, Witse, Touch of Frost, de rest op tv is ramsh en Netflix hebben we (nog) niet.

de sportcommissie als broekje en ik werd nog net niet uitgelachen door de andere leden uit bovenbouw HAVO en VWO, mijn bijdrage bestond o.a. uit het tekenen van de poster voor de sportdag J, wel leuk is dat ik toen de locatie voor het schaatsen geregeld heb, het was toen een strenge winter maar Van Zijtveld kon geen plek vinden om te schaatsen met school. Ik heb hem toen voorgesteld om eens bij ‘het gat van Ansink’ in de Wolboom te kijken (Ansink was mijn oom), ik heb Oom Johan Ansink toen gebeld, daarna Van Zijtveld aan de telefoon en hij is onmiddellijk gaan kijken en daar hebben we toen geschaatst. Later in de 5e wilde ik weer in de sportcommissie maar nu als voorzitter, ik moest eerst een speech houden in de aula voor een volle zaal en stond strak van de zenuwen en volgens mij heb ik er niets van gebakken. Voorzitter ben ik wel geworden want er waren geen andere kandidaten J. Ik kon goed met Van Zijtveld (en andere gymleraren) overweg en daarom mochten we elke vrijdagmiddag na schooltijd volleyballen in de gymzaal met 12 man van HAVO en VWO zonder toezicht. Dit leverde wel een geblesseerde pink op en die staat nu nog krom, iets te laat met blokkeren en daardoor mijn hand onder de bal bij een smash van Franc Bennink die ontzettend hard kon slaan, ik zie het nog zo voor me. In de 5e of 6e was er ook een keer een schoolfeest met een band en toen vormden we met die groep een beetje de ordedienst. Die avond kregen we op school ongewenst bezoek van een bekend groepje Aaltense jongens met losse handjes als ze teveel hadden gedronken. Ze hebben toen nog een leraar, ik dacht Boom maar weet ik niet zeker, door een raam geduwd bij de gymzaal.

Die jongens hebben we toch naar buiten weten te krijgen zonder klappen. Echter, na het feest vonden we het toch verstandig samen naar Schiller te lopen en dat was wel slim, onderweg stond er een hele rij brommers die ons de doorgang versperden in het centrum. Ook dat ging goed, we waren met meer en samen ook iets groter, het bleef bij mondelinge provocaties, spannend was het toch wel.

23. Simone was een onbereikbare knappe meid, wel heel aardig. Alex was een sympathieke jongen die af en toe heel stellig –links- uit de hoek kon komen en voor zover ik me dat kan herinneren weleens conflicten met leraren had/opzocht. Paul/Ubu ken

20. Was een leuke tijd maar dat kwam denk ik meer door de activiteiten buiten of na school, zoals uitgaan en veel sporten (volleyballen op school, waterpolo…), het contact met klasgenoten was goed, maar ik trok ook wel mijn eigen plan (en dat doe ik nog steeds J) 21. Eigenlijk nooit en ik geloof ook niet dat ik trauma’s heb overgehouden. Wat me nog wel bijstaat is dat ik een strak B-pakket had met Wiskunde 2 dus duidelijk in de categorie beta’s. Ondanks dat ik goed met mijn klasgenoten overweg kon en ze ook graag mocht (zoals bijv. Dik Pardijs maar ook anderen), had ik altijd het idee dat ik met name in die Wiskunde-2-klas een buitenbeentje was (naast bijv. Gerard Vrieze etc. die veel beter in wiskunde waren dan ik, ik was bezig met andere dingen zoals de sportcommissie en niet met techniek en wiskunde). Ik had de stellige indruk dat Leraar Van Os dat ook vond, ik vond het een geweldige leraar maar vaak wel een beetje een hork. Toen hij aan het eind van de 6e vroeg wat ik ging doen en vertelde dat ik in Twente ging studeren, kreeg ik de indruk dat hij dat maar niets voor mij vond en dacht dat ik dat niet aankon.

22. Oei, bijgaand een paar anekdotes. In de tweede of derde van het VWO kwam ik in 53

Cora de Leeuw

ik als een gezellige kroegtijger en goede (schoolplein)voetballer en was later (5/6 VWO) onafscheidelijk van zijn vriendinnetje uit Winterswijk (?).

coradeleeuw@planet.nl

24. Fanatiek en serieus leren/studeren c.q. werken, sporten & organiseren en stappen waren lang de rode draad in mijn leven. Vriendinnetjes had ik eerst niet (te verlegen), later wel maar dat werd dan direct heel serieus. Als het dan weer mis was, eigen schuld natuurlijk veel te serieus, was ik erg verdrietig. Op een goed moment heb ik de knop omgezet en mijn motto werd: ‘iets luchtiger worden’ en dat was wat ik nodig had denk ik. In 1996 heb ik mijn huidige vrouw Els leren kennen en we zijn in 1999 getrouwd en de tijd is omgevlogen. Helaas hebben we geen kinderen, Els heeft een miskraam gehad en na een medisch traject hebben we het gelaten voor het was. Jammer, maar de zoon en dochter van de zus van Els zijn ook een beetje onze kinderen, ze zijn 2x met ons mee geweest op vakantie door de VS, de westkust in 2012 en de oostkust in 2015. Bijzondere hoogte/dieptepunten: op 9/11 logeerden we bij een stel vrienden in Silicon Valley in de VS en kregen nota bene een telefoontje uit Nederland om de tv aan te zetten want we hadden geen idee. De man van het stel waar we toen waren was een goede vriend die ik ken uit mijn diensttijd en hij is eind 2012, net geen 50 aan de gevolgen van kanker overleden, een jonge vrouw en 2 kinderen achterlatend, dat maakt diepe indruk. Zakenreizen die laten zien dat Nederland toch een geweldig land is: India, Zuid-Amerika & VS, Rusland en Oekraine, Midden Oosten, Thailand, China…. Tragische gebeurtenissen in de familie, de laatste ritjes met mijn vader in de buurt vlak voor zijn overlijden in 2015, herkenbaar voor iedereen. Misschien wel stoer: aangeven dat je de baan gaat opzeggen terwijl je nog geen nieuw contract hebt omdat je de buik vol hebt van een firma waar zorgen voor tevreden aandeelhouders belangrijker is dan zorgen voor de medewerkers, goed dat ik dat gedaan heb. Wat 37 jaar leren zijn denk ik dat het gaat en draait om de relatie met de mensen om je heen. Mijn motto is ook: samen leuke dingen doen en bereiken, genieten moet je elke dag doen en zit in kleine dingen.

01. Ik ben nog steeds samen met Frank, die ik al ken sinds 1986 en met wie ik sinds 1991 samenwoon en met wie ik 2 kinderen heb: Marloes en Niels, die allebei in Groningen studeren.

02. Marloes is 23 en Niels is 21 03. Vanuit Aalten ben ik in Groningen (eerste jaar) en Amsterdam (vijf jaar) gaan studeren (HBO-lerarenopleiding), daarna 5 jaar gewerkt (in Drenthe (Orvelte) en Brabant (Uden)) en in 1991 naar Groningen teruggegaan om weer te studeren (Biologie aan de RUG) en samen te wonen met Frank.

04. We woonden in mijn tweede studententijd (vanaf 1991) samen op een bovenwoning in de stad en daar zijn direct na mijn afstuderen (in 1994, met een dikke buik) ook onze kinderen geboren. Vlak na de geboorte van de jongste (in 1996) zijn we naar een doorzon-tussenwoning-met huursubsidie in Hoogkerk (dorpje bij en wijk van Groningen) verhuisd (heel blij, een huis met een tuin) en daar wonen we na 21 jaar nog steeds (soms tot mijn grote frustratie). Twee kleine tijdelijke parttime inkomens zijn niet genoeg om een hypotheek te krijgen en een pensioen op te bouwen, dus waarschijnlijk zitten we hier tot onze dood, maar we blijven dromen van een leuk vrijstaand huisje in de natuur.

05. Na het VWO ben ik naar Groningen gegaan om te studeren. Dat werd biologie en aardrijkskunde op de Lerarenopleiding (HBO), omdat ik geen scheikunde en natuurkunde in mijn pakket had en dus geen biologie kon studeren. Maar nooit spijt gehad van deze opleiding. Na een jaar overgestapt van Groningen naar de Lerarenopleiding in Amsterdam, omdat mijn toenmalige vriend (die ik al in 6 VWO had en van buiten school kende) een baan in het westen kreeg. Daar snel gaan samenwonen, tot vlak voor mijn afstuderen. Toen vriend en het westen verlaten en Frank leren kennen 54

Cora met haar man Frank, hun dochter Marloes (23) en zoon Niels (21)

en 5 jaar gewerkt in de natuur- en milieueducatie in Drenthe en Brabant. Daarna terug naar Groningen om alsnog biologie te studeren (aan de RUG) en te gaan samenwonen met Frank.

06. Na mijn afstuderen in 1994 heb ik direct 2 kinderen gekregen en eerst 4 jaar fulltime, en daarna parttime voor hun gezorgd. Sinds 1998 heb ik steeds tijdelijk werk als bioloog, als ik geluk heb voor 1 of 2 jaar, soms korter. Maar ik voel me in de eerste plaats moeder, en daarna pas bioloog. Maar dat komt misschien ook wel omdat vooral bij onze oudste niet alles vanzelf ging en ik me zeer met de opvoeding, school, gezondheid, enz. heb bemoeid (en nog wel).

07. Sinds in 2010 kanker werd ontdekt en ik daarvoor 2 jaar behandeld ben, en tot vorig jaar nog medicijnen heb geslikt, is mijn leven en toekomstverwachting heel erg veranderd. Voor 2010 (toen ik 48 was) was ik nooit ziek en altijd bezig en ging ik ervan uit dat ik net zo gezond oud zou worden als mijn oma, die 94 werd. Nu heeft dat vertrouwen een aardige deuk opgelopen en ben ik vaak moe. Maar ik doe wel weer van alles en het heeft ook mooie dingen gebracht. Maar we leven meer bij de dag en hebben ook financieel geen vooruitzichten waarmee we grote dingen kunnen doen.

Dus gewoon gelukkig zijn met elkaar (en dat is al lastig genoeg) en genieten van de kinderen en maar zien hoe het verder komt.

08. Ik heb van de CSA alleen nog contact met iemand uit mijn oude klas (examenjaar 1979) 09. Ik kom nog wel 1 of 2 keer per jaar in Aalten omdat mijn vader daar nog woont, maar hij komt vaker bij ons.

vond ik popmuziek dan ook stom en lelijk, niet om aan te horen, het was alleen maar lawaai in mijn beleving. Daarna heb ik van alles leren kennen en waarderen, maar blijf een voorkeur houden voor rustige en melodieuze muziek (en ben meer bezig met muziek maken dan ernaar te luisteren … eigenlijk best gek misschien).

17. Ik heb geen favoriet boek en lees eigenlijk van alles, behalve boeken.

18. Films hou ik niet bij en ik ga er ook weinig naartoe, maar vroeger kon ik daar wel van genieten.

19. Ik kijk geen (Netflix) series en überhaupt zeer weinig tv.

10. Met huisdieren heb ik niet zo veel en die hebben we dus ook niet (ook vroeger nooit gehad). Ik heb wel wat met wilde dieren …

11. We lezen al jaren de Volkskrant. Maar nauwelijks tijdschriften, of het zijn de blaadjes van de vele organisaties die we steunen …

12. Ik heb nooit gerookt en nooit alcohol gedronken. Dat komt mede, denk ik, omdat ik me thuis heb verzet tegen het roken van mijn ouders en me in 4 VWO op een klasseavond heb verzet tegen het feit dat er alleen alcoholische dranken ingekocht waren.

Ik heb toen kraanwater gedronken en er wat van gezegd, en vanaf de keer daarop was er ook weer gewoon fris. Ik vind vruchtensap en thee nog steeds lekkerder dan andere drankjes en kan ook van het leven genieten zonder verslavingen. Misschien komt dat ook wel doordat ik graag controle houd en idealistisch ben opgevoed, en me daardoor niet gauw laat gaan. Ik vond er vroeger ook niets aan om uit te gaan en in de rook en alcoholdampen bij Schiller te staan.

13. Het leukst vind ik een avondje gezellig kletsen met mensen, of werk afmaken, of ander computerwerk (fotoboeken maken).

14. Sinds mijn revalidatie ben ik gaan tennissen en dat doe ik ’s zomers en ’s winters en altijd buiten. Daarnaast bijna alles op de fiets en in de vakantie heel veel wandelen.

15. Ik vind het leuk om foto’s te maken en fotoboeken van de vakanties en voor de kinderen te maken. Helaas heb ik daarvoor altijd tijd te kort L. 16. Ik ben opgevoed met klassieke muziek en heb dat ook leren spelen. In de CSA-tijd

20. In mijn CSA-tijd werd ik al gauw lid van een jeugdbond voor natuurstudie en ging elke vakantie en vele weekenden op kamp … daar had ik mijn vrienden, liefdes, lol, uitjes, goede gesprekken, enzovoort. Naar school ging ik omdat het moest en niet voor vertier … Toch heb ik het gevoel dat ik wel een prima schooltijd heb gehad. Het heeft me zeker kritisch en bewust gemaakt en een eigen mening gegeven. Verder was de CSA zo in ons leven ingebouwd (omdat mijn vader er leraar was en zijn collega’s ook bij ons thuis kwamen), dat ik blij was dat ik een leven naast school had.

21. Ik hoor nog steeds via mijn vader wel over leraren en heb van velen wel een beeld of gevoel, hoewel ik ook wel besef dat dat gekleurd is, en dat informatie en het verstrijken van de tijd dat beeld of gevoel kunnen veranderen. Ik heb het heel lang als een gegeven beschouwd, maar vind het nu wel interessant om er met een andere (wijzere, psychologische, pedagogische) blik naar te kijken.

22. Ik heb eigenlijk weinig concrete herinneringen uit die tijd, behalve wat eigenaardigheden van Berkelaar (prullenbak onder je neus als je kauwgom kauwde “comme les vaches de mon père!” en Kreuzen (steeds dezelfde moppen, en altijd een sjaal om).

Ik vergelijk mijn beeld van die tijd weleens met wat ik nu hoor en lees en weet over onderwijs, en besef wel dat mijn kinderen een hele andere schooltijd hebben gehad dan ik zelf.

55

Ellen ter Maat

23. Simone herinner ik me niet. Ubu is voor mij een vreemde naam en ik herinner me Paul alleen als de jongere broer van (Jan) Jaap, die jaren bij mij in de klas zat en waar ik veel mee omging en bij wie ik ook thuiskwam.

Alex heb ik pas in de zesde leren kennen en ik kan me nog een aantal goede gesprekken herinneren bij hem thuis.

ewtermaat@planet.nl Ellen en Freddy.

01. Sinds het kampeerweekend van mei 1979 verkering met Freddy Boland.

Samen gestudeerd in Amsterdam en daarna gaan samenwonen in Winterswijk.

02. Dirk (19 jaar) en Hanneke (bijna 18 jaar).

Beiden in 2016 HAVO-examen gedaan en gaan komend jaar naar 6 VWO 03. Aalten – Amstelveen/Amsterdam – Winterswijk 04. Vrijstaand huis aan rustige straat in Winterswijk 05. 1980 – 1984 Geneeskunde Vrije Universiteit Amsterdam 1984 – 1987 Kweekschool voor Vroedvrouwen Amsterdam 06. 1988 – 2016: Verloskundige in Winterswijk. Eerst solopraktijk, later gegroeid naar maatschap van vijf. 2007 – nu: Coördinator Verloskundig Centrum Achterhoek EVA 07. 1-1-2017 gestopt als verloskundige, voorlopig nog niet actief op zoek naar ander werk.

Heb 10 jaar lang 2 banen gecombineerd, de laatste 5 jaar ook druk geweest met mantelzorg voor ouders van Freddy, dus eerst even een pas op de plaats.

08. Freddy natuurlijk. Af en toe met Rik Boland, Riet en Bert te Winkel-Boland, Jan Berendsen, Erna Hoopman.

09. Dagelijks

24. Ik begin me de laatste Een foto van Cora uit 1982 met haar ouders, haar twee broers Joep en jaren steeds meer te realiseren dat keuzes (voor Hans, haar toenmalige vriend en de vriendin van Joep studie, partner, materiële zaken) en gebeurtenissen uit het verleden (scheiding, ziekte) grote gevolgen en consequenties kunnen hebben, en dat die weer verantwoordelijk zijn voor nieuwe keuzes. En soms heb je weinig keus en moet je het maar nemen zoals het is (de scheiding van mijn ouders, kinderen met dyslexie), ook al is dat niet wat je leuk vindt of wat je wilt. En ideaal bestaat niet … helaas.

10. Sinds dit voorjaar zorgen we voor de hond van mijn schoonmoeder: Thomas, foxterriër, 10 jaar oud.

11. De Volkskrant en De Gelderlander 12. Nee 13. ’s Zomers BBQ’en met familie en ’s winters met een boek voor de open haard.

14. Zwemmen 15. Lezen, fietsen, boekbinden, foto’s maken 16. Niet. Alleen in de auto NPO 2 en een paar Cd’s van Leonard Cohen, Adele, Ellen ten Damme, Mamma’s and Pappa’s, Emily Sande, Ilse de Lange.

17. Scandinavische thrillers zijn favoriet maar verder lees ik van alles wat ik in de (e-) boekwinkel vind.

56

Ellen, Freddy en hun kinderen Dirk (19) en Hanneke (bijna 18)

18. — 19. Grey’s Anatomy (met mijn dochter) 20. Braaf huiswerk maken (Wortschatz mee naar het zwembad), dhr.

Wevers met de grote kan koffie en thee in de aula, feestjes in Dinxperlo, het kamperen met de klas, tussen de middag thuis warm eten, de warme barakken, practica van biologie (leuk) en scheikunde (minder leuk), de sigaar van Schutter, redactie schoolkrant, gymles buiten op het veld tegenover de school, mondeling Nederlands (brrr), Macbeth-opvoering, natuurkunde op het laatste uur op vrijdagmiddag, de natte kleding van de fietsers uit de buurgemeenten, Dhr. Van der Reijden die het niet eens was met mijn studiekeuze, vulpenvullingen in alle kleuren van de regenboog, Hebreeuws alfabet leren van mevr. Van Bochove, stencils, ‘Veranderlijke stromen’ als extra examenonderdeel Natuurkunde, de hints van de amanuensis tijdens de examen-practica.

21. Ja, aan de heren Van Os, Mak, Kuiper en Stap (allen positief) 22. — 23. Heb weinig opgetrokken met hen en dus helaas weinig herinneringen.

ste 10 jaar combineerde ik het met de functie van coördinator van het Verloskundig Centrum Achterhoek, een samenwerkingsverband van 6 verloskundigenpraktijken die echoscopie, prenatale screening (combinatietest en 20-weken echo) en preconceptiezorg praktijk-overstijgend organiseert.

Mijn vader is 19 jaar geleden op 58-jarige leeftijd overleden, Dirk was toen net 3 maanden oud. Mijn zus en mijn schoonzus waren ook zwanger en hij heeft nog net de geboortes meegemaakt. Ik had hem graag meer tijd met de kleinkinderen gegund.

De afgelopen jaren zijn we druk geweest met de ouders van Freddy. Mijn schoonvader mankeerde lichamelijk veel en tijdens zijn verblijf in een verpleeghuis voor revalidatie bleek dat mijn schoonmoeder cognitief eigenlijk niet meer goed functioneerde. Na het overlijden van mijn schoonvader 2 jaar geleden hebben we haar met hulp van Buurtzorg nog bijna 2 jaar thuis laten wonen.

Dit voorjaar ging dat niet meer en is ze opgenomen op een gesloten afdeling van een verpleeghuis.

Momenteel zijn Freddy en ik bezig het ouderlijk huis leeg te ruimen, een hele klus omdat ruim 40 jaar lang letterlijk alles bewaard is.

24. Ik wist op mijn 16e dat ik verloskundige wilden worden maar het duurde even voordat ik een opleidingsplaats kreeg. Ter overbrugging 4 jaar geneeskunde gestudeerd. Na mijn afstuderen als verloskundige heb ik eerst een half jaar her en der in het land waargenomen en in januari 1988 heb ik een kleine praktijk overgenomen in Winterswijk. Freddy zat toen nog in militaire dienst (Volkel) maar mocht eerder uit dienst toen hij een tandartsenpraktijk in Groenlo kon overnemen (najaar 1988).

De praktijk groeide enorm en na ruim 6,5 jaar solo gewerkt te hebben (inderdaad, 24/7 bereikbaar) ben ik geassocieerd met een collega. Na de geboorte van Hanneke zijn we uitgebreid naar 3 verloskundigen en uiteindelijk is de praktijk gegroeid naar een maatschap van 5.

Het is een prachtig vak maar ik ben 8 maanden geleden gestopt omdat ik het werken ’s nachts en het bereikbaar moeten zijn de laatste jaren erg belastend vond. De laat-

Net na de geboorte van de Hanneke in 1999

57

Marleen met dochter Judith (25) en zoon David (20)

Marleen Morsink marleen.morsink@gmail.com 01. Inmiddels weer getrouwd, met Shahab, van oorsprong uit Iran: wij kennen elkaar bijna 14 jaar; hij heeft twee kinderen; zijn vrouw is jong overleden; Gideon en ik zijn in 2002 gescheiden; hij komt van oorsprong uit Israël. Het is zo gelopen. Ik heb het niet zo gepland; een bescheiden bijdrage in ons gecombineerde gezin aan de wereldvrede. Het begint in het klein J Nadat mijn jongste het huis uit is gegaan (bij zijn vader is gaan wonen) zijn Shahab en ik twee jaar geleden ook huizen samen gaan voegen. Eén verkocht en de andere helemaal van ons samen gemaakt.

Praktisch puntje; jullie kennen me wellicht nog als Marleen Brouwer: in 2007/2008 heb ik mijn geboortenaam veranderd via ministerie van justitie (Koninklijk Besluit, HM vond het goed); achternaam nu van mijn moeder: Marleen Morsink, en sinds mijn trouwen Morsink-Nasori voor officiële instanties.

02. Met Gideon twee kinderen; Judith, 25 en David 20. Shahab heeft een tweeling van 26, Mana en Mazdak; de kinderen zijn dus verder groot geworden ieder op hun eigen plek; daar kozen we bewust voor: deel van de tijd en deel van de vakanties waren we sinds 2004 wel bij elkaar. Kinderen grootbrengen liet me alle hoeken van de kamer zien. Niets voor mij zo uitdagend, veelomvattend als dat. Geen kleinkinderen, en daar wacht ik ook niet speciaal op. De tijd gaat het laten zien.

03. Na de CSA, Parijs 1 jaar; Israël 4 jaar (Negevwoestijn en paar maanden Tel Aviv); tussendoor jaartje Schoevers, en sinds 1986 Amsterdam, diverse plekken.

04. Nu aan rand Amsterdam; zo voel ik me ook wel in de maatschappij, dus het past! J Ik zeg altijd laatste 100 m, tegen Ringvaart, tegenover Badhoevedorp: eengezinswoning: tram 1 voor de deur, maar ik ga vrijwel altijd op de fiets: stad in/uit. Het heet de Aker, is deel van Osdorp: meeste mensen trekken hun neus ervoor op, want veel ‘buitenlanders’ en buiten de ring; ik heb zelf interculturele relaties: mijn kinderen zijn er goed groot geworden; ik woon er heel prettig met veel groen, en polder vlakbij.

En Shahab en ik vallen hier niet op; 180 nationaliteiten; aan het Vondelpark is mijn geboorteplek; dat blijft een bijzondere plaats.

05. Ergens een jaartje Schoevers, paar bedrijven gewerkt; fysiotherapie; ook wel alternatief georiënteerd, cursussen shiatsu bv, andere voeding 06. Na in een particuliere praktijk gewerkt te hebben, als fysiotherapeut in de ouderenzorg terecht gekomen; heel lang in Amsterdam, sinds paar jaren in Utrecht in een paar huizen voor een organisatie met een nieuw zorgconcept. Mijn passie en specialisme is dementerenden zorg en ouderen met psychische/psychiatrische achtergrond in een Beschermd Wonen setting.

Misschien had ik wel ander werk willen doen, maar realiteit was dat dit goed te combineren was met het grotendeels alleen grootbrengen van de kinderen en veel jaren

alleenstaand en volwaardig salaris binnen moeten brengen: brood op de plank.

07. In deze termen denk, voel ik niet; eigenlijk steeds meer proberen in het Hier en Nu te leven, en volgen hoe het leven zich ontvouwt. Er is wel bijvoorbeeld een wens om een soort (mini) sabbatical te nemen, tijd te hebben, en te ‘morsen’. Ook een wens om mijn Perzisch te verbeteren, misschien een paar maanden in Tehran.

08. Met niemand (kaal antwoord hè?); op een bepaalde stille manier met Alfred, en op een nog stillere manier met de ziel van Paul/Ubu: dat komt door iets wat tussen ons was in die periode van de CSA, wat ook moeilijk was en wat me diep geraakt heeft 09. Paar keer per jaar: ik deed in die periode Iyengar Yoga bij John en Maria, die uit Amstelveen kwamen en met hun jonge gezin buiten Aalten woonden. John is helaas jong overleden; met Maria is het een innige vriendschap geworden. Mijn grootouders woonden in Aalten, inmiddels beide overleden: in dat huis, vlakbij de Hervormde Kerk woont nu mijn -zeg maar- bijzondere tante, die eerder in Amsterdam woonde. Mijn moeder is met haar laatste echtgenoot Frans verhuisd naar Velp, waar hij helaas ook relatief jong overleed. Zij woont nu, via eerst nog Arnhem, in Amsterdam.

10. Geen huisdieren meer, wel vroeger met de kinderen; en ondanks alle mooie beloftes was grootste zorg voor mij! Favoriete dier: tijger, dolfijn, walvis en vlinder 58

Marleen en Shahab met links David en Judith en midden Mazdak en Mana

hand bijvoorbeeld een bal gooien. Ook ben ik als kind toen vrijwel gestopt met tekenen, creatieve expressie, heel pijnlijk; ik deed t/m CSA er alles aan om er onderuit te komen. Tekenen, ergste vak. Stress met grote S. 15. Ik ben van kinds af aan gefascineerd door de klank van taal; ik wenste toen al dat ik alle talen van de wereld kon spreken; de essentie van de klank van een taal: talen leren is dus een hobby, alleen al om praktische redenen die talen, die een relevantie hebben met mijn (dagelijkse) leven. Dat zijn in de praktijk Nederlands, Duits, Engels, Frans, Hebreeuws en nu Perzisch/Farsi on the way. Fantastisch ook om die laatste taal/talen te schrijven, langzaam en weer met mijn linkerhand, want gaan van rechts naar links!!

Verder bewegen algemeen, mediteren, lezen, krant lezen, luisteren, dansen en afhankelijk van mijn stemming, verbinding zoeken met mensen, me verwonderen: niet zozeer een hobby, maar het vele zijn in Iran, bij mijn grote schoonfamilie is ook het binnengaan van een andere wereld, een echt andere land/cultuur; en dan dus de verbinding aangaan en voelen, dat we meer delen dan wat ons scheidt. En de taal oefenen. Het houdt de hersenen heel fit; die maken overuren.

16. Heel diverse genres; ben niet zeer uitgesproken; luister via You Tube wel veel esoterische muziek; bv Robert Haig Coxon, Karunesh, Snatam Kaur, Deva Premal en Miten; houd ook van mantra’s zingen; maar met dansen vind ik een sterke beat weer heerlijk; ook veel muziek uit Iran spreekt me aan; verder chansons i.h.a. en Franse chansons in het bijzonder 17. Niet te zeggen; ik houd van boeken, en de laatste 20 jaren lopen boeken van AH Almaas als een rode draad door mijn leven; kunnen ook steeds herlezen worden (meer bij vraag 24) 18. Ook niet te zeggen: ik ben slecht in titels onthouden. En houd wel heel erg van naar de film gaan. Houd niet van actiefilms; er is in A’dam zo een groot aanbod ook via de filmhuizen; daar ligt meer mijn genre.

19. Heb ik niet

van harD naar harT

11. Ik kijk eigenlijk geen TV, soms programma op Uitzending Gemist; ik ben fervent Parool lezer 12. In Israël een pakje per jaar; sindsdien 0, 1 of 2 per jaar.

13. Ik kan heel goed met mezelf uitgaan, alleen, en dan vind ik het heerlijk om me te laten drijven door wat opkomt. Over drijven gesproken; ik ga heel vaak floaten; geweldig! Dan ergens een latte scoren, klein hapje smikkelen op specifieke plekken (o.a. Deshima -alleen overdag- en Japans restaurant An, beide op de Weteringschans, of IJsbreker, Eye, De Balie; lekker wat lezen, filmpje, museum; stil genieten en beetje zwerven op de fiets door, om Amsterdam. Met vriendinnen afspreken is meestal bijpraten, en met mijn partner ergens iets eten, kletsen, Perzische dichtkunst –hij is groot reciteerder-, filmpje; we zijn geregeld in de stad, of spreken af met (deel van) de kinderen, of hangen, chillen lekker thuis, alleen in mijn eigen kamer, met zijn tweeën of met kids, anderen. We hebben jaarlijks familie over uit Iran, en dan is er heel, heel veel leven in huis, en zijn we ook veel onderweg 14. Ahum; een fysio die niet van georganiseerde sport houdt: ik houd van cyclische sport als fietsen, lopen, zwemmen, dansen gewoon zo, yoga en chi kung; en gewoon bewegen, het wonder dat we kunnen bewegen; deels is dat omdat ik het zelf kan doen, geïntegreerd in het dagelijks leven. Dat is de beweging die voor mij het beste werkt.

Verder moest ik — als kind woonde ik 5 jaar in Duitsland — gedwongen rechtshandig worden op brute wijze. Daar ben ik lichtelijk verknipt van geraakt en motorisch van gaan stotteren. Ik was bij groepjes kiezen bij gym op hele Middelbare School altijd bij de laatstgekozenen. Wat een gruwel was dat iedere keer weer. En ook met welke

20. Thuis was het bij het hele opgroeien heel moeilijk (o.a. scheiding van mijn ouders), en werkte ik als oudste vol mee om de boel draaiende te houden; wat een verademing voor mij om vanuit Amstelveen in de 4e in Aalten te komen; in dit (Amsterdam) deel van het land draait het gemiddeld meer om uiterlijk vertoon, voorkomen, jezelf op de kaart zetten, goed gebekt zijn; wat een rust, kleren dragen die je wilt; was niet belangrijk, gevoel van geaccepteerd worden, want moest wel midden in Middelbare school opnieuw beginnen. Jaren ook waarin ik iets meer ruimte voor mezelf in begon te nemen thuis; op school het redelijk naar mijn zin hebben was nieuw. Twente waar familie Morsink vandaan komt en Achterhoek zijn gebieden waar ik me heel erg op mijn gemak, at ease voel.

21. Henk Doeser; in de 5e scheikundeleraar: we verzonnen voor laatste uur, ik dacht op vrijdag, met groepje meiden een onderwerp om met hem van gedachten te wisselen, gesprek uitlokken, want dat vond hij ook wel leuk, en dan geen scheikunde hebben: stonden we daar bijna uur naast die grote toko in dat lokaal. Heerlijk. Toen werd het 59

Marleen en Shahab in Teheran

complex want mijn moeder en hij kregen in zomer naar 6e een relatie: ik kon niet meer uit zijn groep uitgeroosterd worden, en in de 6e was al dat onbevangene weg; we waren er beiden heel ongemakkelijk mee.

Heel slecht gescoord ook met scheikunde bij eindexamen. Henk is op bepaald gebied heel belangrijk voor mij geweest (ook bij punt D), want was spiritueel zoekende. Ik voorvoelde zijn ziek worden helaas. We hebben hem met zijn allen verzorgd en hij is in zomer 1994, ruim 50 jaar oud, overleden, thuis (was Molenstraat). Hij heeft nog wel genoten van de jonge, zeer levenslustige Judith.

En verder: Hofs, heel prettig, evenals de heer Mak, Latijn; En de zeer aparte mijnheer Van Os. Na een jaar Frans van mevrouw Van Bockhove wist ik direct dat ik daarmee zou stoppen en dat ik Frans wel in Frankrijk ging leren, want, tsja, ik zwijmelde van Julien Clerc en wilde die teksten kunnen begrijpen! Oh ja, ik vond onze leraar Nederlands, naam, begon met P toch? Pol(s)?, nou ja, in ieder geval zeer onprettig: hij was de enige in die mate.

22. Een openbaring: in Amstelveen viel ik totaal niet op, was heel stil; eerste week CSA Aalten, wiskunde met dhr Van Os; ik gaf commentaar op iets, geen idee meer wat. Van Os “tu tu tu, die is niet op haar mondje gevallen”. Zomaar. Voor de schoolkrant (oh help, hoe heette die ook al weer, Anonymus? Of sla ik plank megamis?), en dan hangen in de kelder; feestje in Dinxperlo bij dierbare Alfred thuis, eerste verliefdheden, verkenningen. Bevriend zijn met en feest geven met Anneke bij haar thuis: ik voel het plakken van het bier nog, en de geur, schoonmaken dag erna, mooie grote woonkamer. Geweldig was het. Met haar en haar ouders, caravan, tent voor Anneke en mij, op vakantie naar Bretagne. Annekes vader wreef mijn handen nog warm toen ik zonder handschoenen in de winter naar haar toe fietste even buiten Aalten. Anneke was ook tijd ziek; op ziekenbezoek. Ook hangen bij Anita, die zo vlakbij woonde. Hulp vragen met huiswerk aan Ellen, die echt buitengewoon

goed georganiseerd was. En met Monika, zeilen in Friesland en bijna omslaan op het Heegermeer! Alle spullen drogen bij haar zus. Kamperen in de zomer tussen 4e/5e of was het 5e/6e? Montferland, met die zomerhit Copacabana –leve You Tube.

En de kantine… Aalten, CSA, jullie zijn echt heel goed voor mij geweest. Een eerste sense van mijn eigenheid, wat ademruimte. En John en Maria waren eerste kennismaking met betreden van een ander universum, andere manier van leven, destijds echt heel alternatief; zij waren voorlopers, pioniers ook van duurzaamheid.

Hulde. Ikzelf was met mijn zakgeld direct klant bij eerste natuurwinkeltje in Aalten, bakte thuis mijn eigen zuurdesembrood; ik heb nauwelijks gepuberd, maar zette me op die manier ook af. Fanatiek in het IKV- samen met geschiedenisleraar Karsten-, notulist daar, want ik kon typen; anti-kernwapendemonstraties, bv Utrecht, protesteren en fietsen naar Kalkar. Deel van de zesde een gebroken hart van korte relatie met zeven jaar oudere man, die al jaren studeerde in Utrecht. Tsjé, dat had impact. Ziekte ook van Pfeiffer dat jaar, waardoor ik niet naar alle lessen hoefde, en daar soms zeer ruim gebruik van maakte!

Even een zijsprongetje. Ik wist ook wel dat ik direct na school weg zou gaan; het leek eenmaal in Israël voor altijd, maar dat liep anders… En dat ik terugkwam naar Nederland, waar ik me veel jaren helemaal niet thuis voelde viel in 1995 op zijn plek. En sindsdien koester ik de ruimte die wij hier hebben om je eigen leven te kunnen leiden, de uiterlijke en in potentie innerlijke vrijheid; en voor mij specifiek dat hier veel leraren zijn voor het innerlijke pad wat toen ontstond. We hebben het in dit land echt heel goed, en toch klagen we zoveel!

23. Simone, cool, met haar sigaret, en die glimlach; mysterieus ook. Alex, scherp debater, prettig mens, vriendelijke glimlach, fijn om hen in de buurt te hebben. Ik was er natuurlijk maar drie jaar, en toch is er wel die sense van herinnering. Fijn ook, de stukjes die per mail gestuurd werden. En dan Paul; het wordt heel stil, er is een soort verdriet, en hoe heftig en intens gevoelens kunnen zijn, die je op die leeftijd zo moeilijk nog kunt handelen; veel gesprekken, ook toen we die vormingsweek in Soesterberg (toch?) hadden. Nu zeg ik na al die jaren, er was iets wat ook met destructiviteit te maken had wat we onbewust in elkaar herkenden, en wat aantrok. Er is David en Judith 60

Wat een zegen, in het Engels zeggen ze Grace: die ontmoeting; een fundamenteel andere manier van therapie, coaching, niet pushend, en in verbinding met onze essentiële natuur; we hebben wel te dealen met onze persoonlijkheid/egostructuur en alle issues, maar zijn dat uiteindelijk niet. En zij sprak daar niet over; zij belichaamde dat toen al. Ik snapte het destijds niet, kon het geen woorden geven, maar voelde een essentieel verschil. Destijds levensreddend, en het gaf me een nieuw levensperspectief, zonder grote woorden; altijd ruimte voor wat er op ieder moment was, als uitgangspunt, hier en nu. Een vonk daarvan had ik al in John en Maria in Aalten ervaren. Fundamenteel andere ruimte ontstond er. Sindsdien is dit waar ik me hoofdzakelijk mee bezighoud; met innerlijk bewustzijnswerk, van noodhulp destijds tot een levenspad, met leraren zoals in de Boeddhistische zin; je hebt daarvoor mensen nodig die je voorgaan. Veel groepswerk ook, vrouwenwerk –nog steeds- en later ook veel weken in het buitenland, en nu in de Ridhwan School, 5 weekenden per jaar, gemixte groep. Niets hiervan wordt vergoed, en ook daarom bleef ik in de fysiotherapie werken, om ook geld te verdienen om het te kunnen betalen. Ik noemde en noem het altijd mijn medicijnen, die zelf betaald moeten worden. Het heet de Diamond Approach en is door AH Almaas heen de wereld in gekomen; het is klein, onopvallend, en het gaat erom het geïntegreerd in het dagelijks leven te leven; ook geen einddoel, het ontvouwt zich oneindig. Het is een psychologisch gegronde spiritualiteit, en omgekeerd.

Toen we onze laatste reünie in september 1997 hadden speelde bovenstaande heel intens. David was net 5-6 weken oud. Het scheelde wel alles dat ik toen al zoveel goede ondersteuning had gevonden.

Nou genoeg; wat bovendrijft terwijl ik deze hele lijst heb ingevuld, is wat ik al wist en nu nog duidelijker voel en hiervoor al noemde: de drie jaren in Aalten, en jullie waren daarin een belangrijk deel, waren een eerste ademruimte; ik voelde me door jullie opgenomen en geaccepteerd, een nieuw gevoel; het was wezenlijk, een stukje ontspanning, lachen ook; in die zin reist de essentie van die tijd in mij mee door mijn leven.

Dank aan Alfred, Ria en Germienke voor het organiseren

dreiging geweest; dat was te veel voor me. En toch was het ook waardevol, en heeft het zo moeten zijn.

24. De periode 1994, na het overlijden van Henk Doeser, crashte ik. Ik was ook moeder van Judith, 2 jaar toen; van Henk had ik door zijn proces van ernstige ziekte geleerd dat ik ondersteuning moest zoeken, omdat ik anders, zo voelde ik dat, ook ziek zou worden. Breekpunt, breekjaren. Ik weet achteraf niet hoe ik er doorheen gerold ben, op overlevingsdrang, en willen blijven zorgen voor Judith. Eerst gewone psychotherapie: ik was ook weleens eerder in Israël en Amsterdam bij psychologen geweest.

Doordat er ook in de familie, met name aan moederskant veel destructiviteit voorkomt, voelde ik dat dit mij op termijn niet ging helpen; wel voor even, maar dat dat waar ik mee worstelde zo fundamenteel was … Bij de psychotherapie werd het wel veel duidelijker. En erger, want er was een soort pushen voor resultaat, doelen e.d.

Dit kan voor sommige mensen, en daar hoor ik bij, gevaarlijk zijn, ook dat had ik in mijn familie gezien. Ik wil niet in details treden. Ik wist toen, wegwezen hier, maar wat dan terwijl je, zeg maar, stuk zit? Je blijft zelf verantwoordelijk; via-via kwam ik bij een andere vrouw: ik had herfst 1995 niets meer te verliezen; stond met mijn rug tegen de muur en ben in het onbekende diepe gesprongen; dat is mijn turningpoint in life.

61

Herbert en Germienke met daaronder hun kinderen Maaike (25) en Erik (23).

Herbert Nijman

17. De kostschool van meneer Beer (ik lees dus geen boeken) 18. The Green Mile, Jason Bourne, Mission Impossible, The Matrix 19. Suits, Prison Break

herbert_regge@hotmail.com 01. Mijn eerste echte liefde, Germienke van den Berg, is nog steeds mijn partner. We zijn al ruim 30 jaar getrouwd.

02. We hebben twee kinderen. De oudste, Maaike is 25 jaar en Erik is 23 jaar. Ze wonen op zichzelf. Er zijn (nog) geen kleinkinderen.

03. Vanuit Aalten ben ik verhuisd naar Nijverdal en daar woon en werk ik nog steeds.

04. Onze twee-onder-één-kapper is verkocht en daarvoor in de plaats hebben we een appartement gekocht in het centrum van Nijverdal (bovenste etage, 3e verdieping).

Op de dag van de reünie wonen we – als alles goed is verlopen - er net een week.

05. Na de CSA heb ik 1½ jaar de opleiding tot adjunct-accountant 1e klas bij de Rijksaccountantsdienst te Utrecht gevolgd. Dat was niet echt mijn dingetje. Militaire dienstplicht vervuld, in Nijverdal een baan gevonden en daarnaast schriftelijk de cursus Moderne Bedrijfsadministratie afgerond. Oh ja, ook nog een typediploma……

06. Ik werk nu als personeelsconsulent bij CSG Reggesteyn, scholengemeenschap voor gymnasium, vwo, havo, vmbo en praktijkonderwijs (daar ook in 1984 begonnen in een andere functie. Toen heette het ook nog anders: College Noetsele tot 1-8-1994).

07. Ik denk weleens na over een andere baan en verhuizing naar Aalten. Maar belangrijkste is toch gezond zijn en blijven, maar dat kan je niet plannen.

08. Ria Tuenter.

09. In ieder geval elke drie weken (ouders en schoonmoeder bezoeken) en vaak breng ik er de zomervakantie door op camping Koenders.

20. Lekker rustige tijd, weinig kopzorgen en veel uitgaan. Laatste jaar moest het wel even gebeuren en moest er even hard gewerkt worden.

21. Berkelaar: positief (levenslessen, mondeling bij hem thuis (met bowl met sangria)) Kreuzen: negatief (typische wiskundeleraar, niet aardig). Pols: negatief (breathtaking) 22. Het mondeling Frans dat bij Nico Berkelaar werd afgenomen, werd afgesloten met een glas bowl. De bowl was fantastisch, maar bevatte ook sangria en daar kon niet iedereen tegen. Berkelaar had ons wel gewaarschuwd, maar ja, het was ook zo lekker!

23. Op Simone had ik in de brugklas een oogje. Echte kalverliefde. Ik denk niet dat ze het geweten heeft. Ik kwam haar soms tegen (toeval?) als ze aan het paardrijden was. Verder heb ik niet echt veel contact met haar gehad.

Over Alex kan ik weinig vertellen. Ik zag en sprak hem niet vaak.

Met Paul had ik wel een band. Al vanaf de lagere school. Het klikte meteen vanaf het moment dat hij na zijn verhuizing naar Aalten bij mij in de 4e klas kwam. De eerste jaren van de CSA-tijd bleef dat zo, maar uiteindelijk verwaterde het wat, omdat onze ideeën en opvattingen uiteenliepen.

10. Ik heb niks met huisdieren.

11. Tubantia, De Kampioen 12. Nee. 13. Met goede vrienden (en Germienke) bijkletsen tijdens een wandeling, met aansluitend een etentje 14. Tennis 15. Tennissen, fietsen, films kijken, muziek luisteren.

16. Jaren 80 en 90

24. Als 22-jarige vertrok ik naar Nijverdal vanwege mijn baan bij College Noetsele. Germienke kwam mij achterna en we settelden ons. De meest belangrijke gebeurtenis vind ik de geboorte van mijn kinderen. Overweldigend.

Werken, kinderen opvoeden en zien uitvliegen. Dan het besef dat je weer met zijn tweeën bent. En dat dat best lekker is. Leuke dingen doen, dagje minder werken, allemaal niks mis mee. Terugkijkend ben ik best tevreden over hoe het allemaal gegaan is. Mijn schoonvader is helaas al vroeg overleden, maar mijn schoonmoeder (86) en mijn ouders (75 en 80) zijn er nog. En ze redden zich nog prima.

62

Jan als beginnend amateur-astronoom

Jan Nijman e.nijman3@kpnplanet.nl 01. Ik ben in 2001 gescheiden. Ik en mijn ex-vrouw hadden 17 jaar samengeleefd maar onze levensvisies waren niet meer te verenigen om het netjes uit te drukken. Nu leef ik alweer 15 jaar samen met Veerle.

02. Ik heb twee kinderen. Een zoon uit mijn eerste huwelijk Tomás (25 jaar), en een dochter uit mijn tweede huwelijk Amélie (14 jaar).

03. Ik heb altijd in regio Den Haag gewoond vanaf 1982. Nu woon ik in Nootdorp onder de rookpluimen van Den Haag.

04. Ik woon dicht langs de A12. Neem afslag 5 richting Nootdorp. Twee keer links bij de stoplichten en je staat voor het Grote Hof, een wooncomplex met vijf hoven. Ik heb als hof woning een appartement met een vide.

05. Ik heb begin jarig tachtig de opleiding tot psychiatrische verpleegkundige gevolgd.

Daarna heb ik in de avonduren de opleiding HEAO Bestuurskunde gevolgd.

06. Ik werk sinds 1989 in de IT-sector. Nu heb ik een baan bij een internationaal vastgoedbedrijf, CBRE Global Investors, als Global IT-servicemanager. Ik zorg ervoor dat iedereen in ons bedrijf de juiste IT-middelen heeft om de vastgoedbubble overeind te houden. Leuke bijkomstigheid ik maak regelmatig buitenlandse tripjes.

07. Ik heb geen vastomlijnde toekomstplannen, maar Veerle en ik hebben besloten dat als er een aanbieding komt voor een baan in het buitenland dat we dat serieus overwegen. Maar Brexit en Trump verkleinen onze kansen.

08. Sporadisch, gemiddeld een keer per vijf jaar. Dat is niet veel. De laatste ontmoeting was met Carla. We zijn een hapje gaan eten in Den Haag.

09. Ik kom ongeveer één keer per twee maanden in Aalten. Ik bezoek dan mijn ouders. Ik ga met vader soms nog naar AZSV I kijken.

twintigminutenwandeling van en naar het station. Schijnt genoeg te zijn voor een basisconditie.

15. Lezen, voornamelijk non-fictie. Geschiedenis, biografieën en populair-wetenschappelijk.

Daarnaast beginnend amateur-astronoom.

16. Voornamelijk muziek uit de zeventiger en tachtiger jaren. Ik heb met plezier door de Spotify lijst gebladerd. Maar mijn zoon en dochter verleiden me terecht om naar andere (hedendaagse) muziek te luisteren. Eddie Vedder bijvoorbeeld. Ik ben onlangs met Amélie naar Ed Sheeran geweest. Helemaal top. Maar anderzijds neem ik mijn zoon mee naar een Pink Floyd tributeband of Roger Waters.

17. ‘Being there’ van Jerzy Konsinski. Actueel nu met Trump als president.

18. Natuurlijk de ‘The Lord of the Rings’-serie.

19. Geen. Ik gebruik Netflix alleen voor documentaires

10. Ik heb me onlangs laten overhalen om een kat in huis te nemen. Sinds 6 maanden hebben we Felix. Omdat we één grote open ruimte in ons huis hebben en omdat ik niet van katten hou die ’s nachts op mijn bed kruipen zag ik dit niet zo zitten, maar gelukkig houdt Felix zich goed aan de afspraak. Dus de kat is niet mijn favoriete dier.

11. Ik heb een NRC-weekendabonnement. Dus op zaterdag pluk ik met veel plezier mijn krant uit de brievenbus, en lees het van A tot Z. Daarnaast ben ik lid van VPRO als tegenwicht voor al dat stupide geneuzel op TV. 12. Op en af. Nu alweer een tijdje.

13. Lekker koken in mijn keuken met vrienden en/of familie aan de keukentafel. Daarna goed eten en bij de laatste druppels wijn een discussie voeren over het wel en wee van de wereld.

14. Geen. Mijn racefiets hangt al jaren in de schuur. Ik kom niet verder dan elke dag de

20. Absoluut positief. Het kaarten, de koffie in de aula. Het voetballen op het plein. De kampeerweekenden. Ik ben denk ik nog nooit met tegenzin naar school gegaan (op enkele dagen na als ik niet voor een proefwerk geleerd had).

21. Yep, aan Jan van Netten in positieve zin. Ik zag hem onlangs in Aalten fietsen. En Pols vond ik een nare man.

22. Ja, maar die kennen jullie al, koeienogen en varkenslongen.

23. Simone, het meisje dat altijd in mijn beleving met oudere jongens omging. Ik heb weinig contact met haar gehad, maar ik kan me altijd haar verdomd prettige stem herinneren.

63

Jan met zijn vrouw Veerle en dochter Amélie.

Dik Pardijs dik.pardijs@gmail.com Dik en zijn vrouw Herma.

01. Getrouwd met Herma (nog steeds J) 02. Ilse (21 jaar) studeert al enkele jaren in Delft en Erik (19 jaar) gaat nu naar Eindhoven 03. Aalten, Eindhoven, Arnhem, Beuningen, Rancho Palos Verdes (USA), Nijmegen, Beuningen 04. In een wit huis (anno 1898) met een grote tuin waarin diverse fruitbomen staan 05. Electrotechniek 06. Ik werk bij Philips Lighting (Research) in Eindhoven met een team van slimme mensen aan nieuwe producten voor LED-verlichting.

07. Meer tijd om te genieten van de leuke dingen 08. Wim Bussink zie ik nog jaarlijks 09. Nog best vaak -de meeste familieleden van ons wonen in de Achterhoekongeveer 2 x per maand.

Paul, de jongen op zoek naar zichzelf (wie niet, maar hij in meerdere mate). Dit staat me nog bij. Het was eerst Alfred en ik, toen een tijdje Alfred, Paul en ik. Daarna Alfred en Paul. Ik weet niet waarom. Waarschijnlijk omdat Paul en Alfred gezakt waren en ik naar Nijmegen vertrok.

Alex, een jongen met wie ik weinig contact had. Het fenomeen op één been, dat kan ik me nog herinneren. En Alex, Wilma en Ria als groepje.

10. We hebben een oude kat (Kwik) en kunnen het inmiddels aardig met elkaar vinden 11. Dagblad Trouw 12. Nee, maar een vuurtje stoken mag ik nog steeds graag doen 13. Nog geen perfect protocol gevonden – vermaak me prima – 14. Tja ....

15. De natuur/tuin in 16. Divers - net als de muziek die ik aan de Spotify-lijst heb toegevoegd. Sinds kort ga ik ook vaker naar concerten van bv. Coldplay, UB40 (in Aalten!), Beach Boys, Golden Earring ...

17. Ik lees op dit moment ‘Our iceberg is melting’ en de volgende ligt te wachten: ‘Zomerhuis met zwembad’ 18. Zou het echt niet weten........

19. Kijk niet zo vaak, maar vind ‘Breaking Bad’, ‘Better call Saul’ en ‘House of Cards’ de moeite waard

24. Tsjonge, daar ben ik even voor op het balkon gaan zitten. Ik had altijd een beeld voor me van een tafel met vijf of zes kinderen. Dat is bij twee gebleven. Eind jaren tachtig had ik het idee om naar Nieuw-Zeeland te verhuizen. Een vakantie geboekt met mijn vrouw om het land te verkennen. Ik was enthousiast, mijn vrouw niet. Dus ik ben in Nederland blijven plakken.

Ik wil wel nog een recente gebeurtenis delen. Ik heb twee weken geleden met mijn gezin Auschwitz-Birkenau bezocht. Tijdens de rondleiding in de gaskamer van Auschwitz I pakt mijn dochter mijn hand. Ze voelt zich niet prettig. Ik snak naar adem en ik denk aan al die ouders die daar hebben gestaan. In de laatste minuten hun kinderen troostend. En wij lopen weer naar buiten het zonlicht in.

20. Daar denk ik niet zoveel aan – kijk uit naar de reünie 64

Dik en Herma met hun kinderen Ilse (21) en Erik (19) incl. aanhang.

Joke te Paske joke.meynen@kpnmail.nl 01. Mijn relatie met Wim Meynen duurt al 36 jaar en we hebben het leuk samen.

Onlangs waren we 30 jaar getrouwd en dat hebben we gevierd in Venetië.

02. Wij hebben twee kinderen. Onze zoon Daniel is 25 jaar oud en onze dochter Dorian is 23. Daniel werkt en heeft een eigen huisje in Bredevoort en Dorian studeert Japans en Kunstgeschiedenis in Leiden.

03. Tijdens mijn studie heb ik in Nieuwegein gewoond. Na mijn studie zijn wij in Barlo gaan wonen. Nu wonen we al weer 25 jaar in Bredevoort.

04. Wij wonen in een groot jaren-30 huis in het centrum van Bredevoort, met een hele ruime tuin aan de Slinge.

05. Ik volgde de opleiding Architectonische Vormgeving aan de Kunstacademie Artibus in Utrecht, nu de Hogeschool voor Kunsten Utrecht. De studie duurde destijds 5 jaar.

06. Tot voor kort werkte ik als Interieurarchitect en bouwkundig tekenaar voor De Laatste Stuiver/Friso Woudstra Architecten in Eefde. Dit bedrijf is vorig jaar opgeheven. Nu werk ik voor een technisch adviesbureau in Winterswijk en heb daarnaast mijn eigen bedrijf voor Interieur Advies: Joke Meynen Projecten 07. Gewoon lekker doorgaan.

08. Ik heb weinig contacten meer uit die tijd. Soms kom ik Tineke tegen bij theater De Storm en naar aanleiding van zijn brief heb ik een goed gesprek gehad met Gerhard.

Af en toe kom ik iemand tegen.

09. Kom ik de Achterhoek wel uit??? Ik woon er met veel plezier. Voor zowel werk als vermaak ga ik vaak de Achterhoek uit, maar ben altijd blij om terug te zijn.

21. Getriggerd door het logboek A3A kwam Pols ineens weer bovendrijven. Hij was blijkbaar onze klassenleraar. Herinner me nog dat ik fietsend naar school ‘moi’ tegen de buurman zei. Iets verderop liep Pols zijn hond uit te laten. Ik zei ‘hallo’ en fietste verder. De volgende dag stak hij voor de klas een heel relaas af dat je toch echt wel ‘hoi’ tegen hem mocht zeggen. Fijn, maar het is nooit echt wat geworden tussen ons.

22. Vaak de slappe lach gehad, maar weet niet meer waarom...

23. Word je toch weer even stil van.... Simone was voor mij een enigszins mysterieuze schoonheid. Paul was onnavolgbaar. Het derde jaar zaten we naast elkaar – never a dull moment, volleyballen na school, slappe lach in de klas bij Zampich (Duits), samen op fietsvakantie naar Duitsland, dikke lol, maar na 5 VWO nauwelijks contact meer.

Alex herinner ik me nauwelijks – hij leek me integer, scherp en slim.

24. Dat komt op de reünie wel aan de orde.

10. Ik heb geen huisdieren.

11. Ik lees soms de Gelderlander en zeker geen tijdschriften. Ik lees liever boeken.

65

Joke's gezin met man Wim, zoon Daniël (25) en dochter Dorian (23).

12. Ik ben gelukkig 26 jaar geleden gestopt met roken, een hele slechte gewoonte, die ik wel heb overgehouden aan de middelbare school(tijd).

13. Uit eten, een voorstelling bezoeken in De Storm in Winterswijk of in de Koppelkerk (vrijplaats voor kunst en cultuur in Bredevoort) en afsluiten met een wijntje en een goed gesprek.

14. Wandelen. Verder ben ik in Bredevoort op allerlei plekken te vinden als vrijwilliger, ik hou van het sociale leven in ons stadje.

15. Ik ga graag en vaak naar het theater, een concert of een museum, ik lees graag boeken, maar bij voorkeur vind je mij met de handen in de aarde van mijn eigen paradijsje.

16. Divers, van klassiek tot alles wat op de radio voorbijkomt.

17. Ik lees heel erg veel, aangemoedigd door mijn gezellige leesclubje. Ik heb gelukkig al veel mooie boeken gelezen. Momenteel heb ik net het zesde deel uit van de serie ‘De grote eeuw’ van Jan Guillou.

18. Ik heb geen voorkeur voor een film, kijk graag Engelse of Scandinavische krimi’s en kostuumdrama’s.

19. Brideshead revisited, The Crown, Downton Abbey,…….

problemen thuis, gescheiden ouders, problemen op school, slecht in je vel zitten, acceptatie van geaardheid… noem ze maar, leken vaak een pré om populair te zijn. Ik had zo wel m’n problemen, maar niet van het populaire soort. Ik was toen niet ongelukkig genoeg. Gelukkig maar!!!

Dat geldt nu ook nog. Ik ben best wel gelukkig. Ik heb wel het een en ander voor m’n kiezen gehad, zoals overlijden van familie en vrienden, ziekte in het gezin, ontslag … maar dat hoort bij het leven. Ik heb in het gesprek met Gerhard nogmaals kunnen concluderen dat ik alles wat er in mijn leven is gebeurd niet zogenaamd ‘een plekje hoef te geven’, het is er, het is altijd bij mij en dat accepteer ik.

20. In tegenstelling tot velen (of toch sommigen) van jullie heb ik altijd behoorlijk moeten studeren om het VWO te kunnen halen. Niet stoer natuurlijk, pas vanaf de 4e heb ik ook wat meer kunnen genieten van bijvoorbeeld het gezelschap van jullie, medescholieren. Leuke herinneringen zijn: hangen (roken) in de Althus-kelder, feestjes, kamperen in Sinderen, en de creatieve dagen rond kerst.

21. Soms. Omdat ik in de buurt woon kom ik ze nog weleens tegen in het dorp.

22. Mijn geheugen laat me in de steek…

23. Tegen Simone keek ik op. Zij leek stoer en erg relaxed, iets wat ik toen ook wel voor mezelf had gewild.

Ik had wel redelijk veel contact met Paul en vond hem een fijne vent. Toch heb ik hem niet goed gekend.

Alex zat weliswaar maar een korte periode bij ons in de klas, maar hij had mijn hart gestolen. Ik mocht hem graag en was ook wel geëmotioneerd door het verhaal van Jeannet.

24. Deze vraag brengt mij even terug naar de laatste jaren op de CSA. Als je erbij wilde horen, in de gesprekken op feestjes een interessante persoon gevonden wilde worden, dan moest je op z’n minst een beetje ongelukkig zijn. Een gestrande relatie,

Joke's hobby: de tuin 66

Joke's werk als interieuradviseur: de raadzaal van de gemeente Aalten

Jan en zijn vrouw Desiree met hun dochter Flynn (7) en zoon Sepp (3).

Jan Ros info@janros.nl 01. Ik ben in 2010 getrouwd met Desiree.

02. Ik heb twee kinderen, Flynn mijn dochter van 7 en Sepp is 3,5 03. Utrecht, Amersfoort, Amsterdam 04. Ik woon in een jaren '30 woning in Amersfoort-Zuid. Aan de rand van de oude stad, 2 minuten van het bos en 5 minuten van het centrum. Ook A28 op 2 minuten.

05. Kunstgeschiedenis, Hogeschool voor Kunsten Utrecht en Rietveld Academie 06. Ik ben beeldend kunstenaar 07. Eerst die twee kleintjes maar eens grootbrengen 08. Annelien en Thijs 09. Sinds mijn beide ouders onlangs zijn overleden nauwelijks meer

wel graag. Alex was een beetje op zichzelf, maar ik had wel respect voor zijn eigenzinnigheid.

24. Ik heb lang een vrij en ongebonden leven gehad. Al snel als zelfstandige mijn werk als kunstenaar en vormgever kunnen doen, wat veel vrijheid gaf om bijvoorbeeld te reizen. Toen ik 9 jaar geleden Desiree (mijn vrouw) ontmoette veranderde dat mijn leven behoorlijk. Met haar heb ik nu twee kinderen en is het een heel andere dynamiek en focus dan daarvoor. Laat vader worden heeft voor- en nadelen. Ik vind het fantastisch, maar op dit moment bestaat mijn leven vooral uit werken en mijn gezin. Iets wat voor veel van jullie wellicht al ver achter je ligt.

10. Geen huisdieren 11. Volkskrant 12. Nee 13. Borrelen aan het eind van de middag, dan uit eten en aansluitend dansen 14. Sportschool 15. Eh, geen geloof ik 16. Van Bach tot Radiohead en alles wat daar tussen zit 17. Ik lees niet ;-) 18. Heb ik niet 19. Oei, dat zijn er veel (Homeland, House of Cards, Borgen, Fargo) 20. Rookpauzes voor de ingang en 21-en in de aula. En veel lol!

21. Niet zo vaak 22. — 23. Poeh, dat is lastig. Op Simone zijn we stiekem allemaal verliefd geweest. Ik vond haar altijd een heel lieve en mooie meid. Paul vond ik altijd een verfrissende en authentieke factor in onze groep. Ik was niet persoonlijk zo bevriend, maar ik mocht hem 67

Dolf en zijn vrouw Marieke.

Dolf Ruesink d.ruesink@planet.nl 01. Op de dag van de reünie ben ik acht jaar getrouwd met Marieke van Vlierden. Dat vieren we dan dit jaar niet, maar als het goed is hebben we dan wel net ons 19-jarig samen zijn, tijdens onze vakantie in Canada, gevierd.

02. Nee 03. Sinds 1980 onafgebroken in Utrecht en al 32 jaar op hetzelfde adres in Overvecht, dicht bij de Gagelpolder (dus snel in de natuur).

04. In een driekamerflat, zoals gezegd op steenworp afstand van de stadsrand.

05. Sociale Geografie, afgestudeerd in 1988. En daarna nog Museologie aan de Reinwardt Academie/Universiteit Leiden.

06. Ik werk sinds 2000 bij het (Historisch) Museum Rotterdam, als registrator. En die weet onder meer ‘wat, waarom, waar’ is, wat ook het kenmerk van een sociaal-geograaf is. Verder is er weinig verband tussen mijn studie en mijn werk. Maar als dienstweigeraar ben ik ‘te werk gesteld’ in een museum, en dat beviel uitstekend!

07. Ik hoop daar, met net zoveel plezier als nu, mijn pensioen te halen.

08. Nina Boswinkel zie ik nog regelmatig: we zijn getrouwd geweest, gescheiden, maar goede vrienden gebleven!

09. Vrij regelmatig: mijn ouders wonen nog steeds in Dinxperlo, op het Beggelder.

10. Nog steeds de tijger! Nee. 11. Kranten nauwelijks, soms de Volkskrant bij Marieke of het AD op mijn werk. Tijdschriften: Entomologische berichten, SOVON-nieuws, Caert thresoor, Historisch Nieuwsblad, Procesnieuws, Flying Dutch, etc.

12. Nee! 13. Lekker even naar buiten (waarnemingen doen), of binnen de waarnemingen invoeren. In de winter ook lekker Star Trek kijken.

14. (Berg-)wandelen. In de vakanties natuurlijk en minimaal op de laatste zondag van de maand 25 km.

15. Waarnemingen doen in de natuur (vogels, vlinders, libellen etc.) en dat bijhouden op waarneming.nl (https://waarneming.nl/user/photos/2348). Wandelen, en op beperkte schaal ook nog steeds atlassen verzamelen. En (beperkt) actief op Wikipedia, bijvoorbeeld het lemma https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Beggelder geschreven.

16. Nog altijd een heel breed spectrum.

17. Ik lees weinig boeken, maar ‘In de ban van de Ring’, of de ‘Foundation-serie van Asimov’ gooien hoge ogen.

18. Galaxy Quest (een parodie op allerlei SF-films, maar in het bijzonder op Star Trek: hilarisch!)

19. Alle Star Trek series: The Original Series, The Next Generation, Deep Space Nine,

Voyager, Enterprise. En komt weer een nieuwe serie aan: Discovery.

20. Dat is nu wel erg lang geleden, daar denk ik nog maar weinig aan.

21. Alleen in deze tijd als ik het met Nina over de komende reünie praat.

22. — 23. Ik had met geen van drieën veel contact, maar ze waren elk op hun eigen manier wel sympathiek.

24. —

68

Annelien van Triest

gaan studeren, ben – net als Simone – advocaat geworden, later officier van justitie en ik ben nu al een aantal jaren met veel plezier kinderrechter in Breda. Ik ben al sinds mijn 20e samen met Jan Maarten en we hebben samen drie geweldige zonen (Tim, Lex en Jos). We wonen in Etten-Leur. Jos woont nog thuis. Zoals iedereen kan ik verschillende levensverhalen schetsen, een verhaal van ziekte, zorgen en verdriet, maar ook een succesverhaal van een zondagskind. Het laatste dan maar. Het gaat me goed. De basis voor mijn huidige, gelukkige leven is gelegd in de Achterhoek. Ik heb een prima jeugd gehad met liefhebbende ouders, veel vrijheid en ruimte om zelf de wereld te ontdekken. Gelukkig leven mijn beide ouders nog. Ze wonen nog in hetzelfde huis aan de Hogestraat in Aalten. Ik kom daar nog graag. Mijn vader heeft nog veel contact met een aantal oud-collega’s (Mak, Schepenboer, Kuiper, Van der Zaag). Mijn moeder houdt het dorpsnieuws bij en dus hoor ik nog wel eens iets over jullie. Zo weet ik dat Ria een boek heeft geschreven. Met Jan heb ik door de jaren heen – sporadisch – contact gehouden.

Hij blijft speciaal voor me. Ik ben een paar jaar geleden nog met mijn moeder naar een expositie van hem geweest. Echt de moeite waard!

a.r.vantriest@gmail.com Annelien met haar man Jan-Maarten.

Het overlijden van onze klasgenoten doet je wel beseffen dat het leven kwetsbaar is.

Simone kende ik heel lang. We waren tijdens onze lagere schooltijd beste vriendinnen en gingen iedere week samen naar balletles in Winterswijk, eerst met de bus en later met de trein. We kochten dan bijna iedere week (stiekem?) samen een onsje suikerpinda’s bij de Hema. We voelden ons allebei een beetje een buitenbeentje op de gereformeerde Groen van Prinstererschool en waren blij dat we elkaar hadden. Op de CSA is ons contact minder geworden. Wel dansten we nog graag samen. Veel, veel later heeft een leraar (vrijgezel) mij bekend dat hij nog nooit zoiets erotisch had gezien als Simone en ik die tijdens de vormingsweek samen de bump dansten ..... Nu ze er niet meer is, vraag ik me af waarom we elkaar helemaal uit het oog zijn verloren.

Met Alex ben ik al op mijn vierde getrouwd (zie foto). We woonden vlak bij elkaar. Bij ons thuis mocht veel en daarom was het altijd druk met vriendjes en vriendinnetjes. Alex was even oud als mijn broer Erik, Jeanet en ik een jaartje jonger. Na het eindexamen ben ik met Alex op zoek gegaan naar kamers in Amsterdam. We hebben veel lol gehad, vooral om zijn latere kamerverhuurster, een dame op stand, die, toen ze ons de toekomstige kamer van Alex liet zien, met een fors gebaar de kraan opendraaide en aangaf dat Alex na het plassen in de wasbak wel goed moest naspoelen. De eerste tijd in Amsterdam hebben we elkaar nog wel opgezocht, later niet meer. Natuurlijk kwamen we elkaar nog wel eens op weg naar Aalten in de trein tegen. Een bijzonder mens, ik had graag nog eens met hem gelachen om onze Amsterdamse avonturen als bleue Achterhoekers.

Ik kijk er naar uit om jullie weer te zien en te spreken.

Liefs, Annelien

Na onze vorige reünie is er veel gebeurd in mijn leven. Ik ben rechten Annelien trouwde met Alex toen ze vier waren.

Annelien met haar drie zonen Tim, Lex en Jos. 69

Ria en haar partner Wim....

Ria Tuenter

11. De Gelderlander, ZIN, LINDA. 12. Nee. 13. Vorkje prikken met vrienden en praten over alles wat voorbijkomt in het leven.

14. Geen.

15. Lezen, schrijven, tv-kijken.

16. Op dit moment draai ik Amos Lee grijs.

17. ‘Knielen op een bed violen’ van Jan Siebelink.

18. The Shawshank redemption.

19. Netflix kijk ik nooit. Favoriete serie: ’t Schaep met de vijf pooten (alle delen)

riatuenter@gmail.com 01. Ik woon al ruim 34 jaar samen met Wim. We zijn drie keer verhuisd en wonen nu alweer 25 jaar in een mooi vooroorlogs ‘herenhuis’ uit 1925 aan de Doetinchemseweg 25 in Varsseveld.

02. We hebben twee zoons: - Thom, 24 jaar, die per 1 juli zijn eigen appartement in Doetinchem heeft. Hij is afgestudeerd journalist en werkt als bureauredacteur bij een uitgeverij van vakbladen. In zijn vrije tijd staat hij geregeld op het podium als stand-up comedian.

- Matthijs, 22 jaar, woont anti-kraak in Zwolle en gaat naar het derde jaar van de HBO-opleiding Toegepaste Gerontologie aan Windesheim. Werkt in de weekenden/vakanties op de afdeling herenmode van Duthler in Varsseveld.

03. In Heelweg en op 3 adressen in Varsseveld.

04. Zie ook vraag 1: Om het sfeertje weer te geven, het huis heeft nog originele details uit 1925, zoals kamer en suite met glas in lood schuifdeuren en bewerkte gipsen plafonds. Favoriete ruimtes in het huis: in de winter de woonkeuken en in de zomer de veranda in onze tuin.

05. Na het VWO alleen interne opleidingen. Eerst bij Postkantoren BV en later bij de gemeenten Wisch en Oude IJsselstreek.

06. Ik werk 4 dagen (32 uur) per week op de afdeling communicatie van de gemeente Oude IJsselstreek. Verantwoordelijk voor gemeentepagina, social media, website en schrijven van diverse teksten. Verder ben ik al bijna twintig jaar vrijwilliger bij de Wereldwinkel Varsseveld en redigeer en schrijf ik boeken, schrijf een maandelijkse column en PR-artikelen voor diverse organisaties en geef ik tegenwoordig zowaar lezingen over mijn boek (meer hierover bij vraag 24).

07. Mijn tweede boek schrijven. Vervolg op ‘Mam raakt kwijt’.

08. In alfabetische volgorde: Alfred, Anneloes, Germienke, Herbert, Wilma. Op facebook met nog een aantal meer.

09. Dagelijks, ik woon en werk er.

20. Dat we een warme groep mensen waren, met aandacht voor elkaar en veel verbondenheid. Een tijd waarin ik tot bloei kwam, kan ik achteraf zeggen.

21. In positieve zin aan Nico Berkelaar. Een bijzondere man met bijzondere lesmethodes, maar wat heb ik veel van hem geleerd!

22. Ik liep in die tijd vaak op klompen. Als ik bij Berkelaar de klas binnen wilde, riep hij mij steevast toe: “Otez les sabots mademoiselle” (“doe je klompen uit”, voor diegenen die geen Frans in hun pakket hadden). Ik vergeet dus nooit meer wat klompen zijn ‘en Francais’.

23. Simone als vrolijk, aardig en spontaan.

Ubu vooral als ontzettend lief, trouw in vriendschappen, grappig, rustig en bedachtzaam.

Alex als een twijfelaar, lief, een denker. Ik kon ontzettend met hem lachen. Heb ook veel, diepgravende gesprekken met hem gehad. Nog steeds stapels brieven van hem thuis in een doosje liggen.

24. Ik heb vorig jaar een boek geschreven over mijn moeder die aan dementie leed.

In februari van dit jaar is ze overleden (haar begrafenis

10. Een hond. Zelf geen huisdier.

... en hun zonen Matthijs (22) en Thom (24).

70

Anneloes Verhoek

vormde mede de basis voor deze reünie). Ze had toen ruim vijfeneenhalf jaar in een verpleeghuis gewoond.

Over die periode, haar Popje en de periode voorafgaand aan haar gedwongen opname schreef ik ‘Mam raakt kwijt’, uitgegeven in eigen

a.verhoek@hetnet.nl Anneloes prikt nog regelmatig een vorkje samen met Ria.

01. Na jaren alleen met kinderen woon ik sinds een paar jaar samen met vriend Ed 02. Twee kinderen, Jos en Peter, en 3 kleinkinderen, Levi, Joshua en Naomi 03. Ehh… Tijdens m’n studie in Wageningen ben ik naar Arnhem verhuisd en daar woon ik nog steeds.

04. Hoekhuis-met-tuin en uitzicht op de Koepelgevangenis 05. Landbouwuniversiteit Wageningen 06. Procestechnoloog in mestverwerking 07. “De toekomst is allang begonnen!” (van wie is dat citaat ook al weer?)

08. Wilma, Ria, Joop 09. Tot en met maart dit jaar heel regelmatig. Nu ook mijn moeder overleden is zal dat veel minder worden.

beheer. Ondanks veel ellende hebben we ook veel gelachen in die tijd. Met recht dus een boek met een traan, maar zeker ook met een lach.

In de Achterhoek is het boek echt een succes geworden. Op dit moment zijn er zo’n 1000 boeken verkocht. Veel PR gehad: van Gelderlander tot Omroep Gelderland, en van Naober tot Mijn Magazine. Nu probeer ik ook landelijk voet aan de grond te krijgen.

Mocht je meer over mijn boek en de hiermee samenhangende columns willen weten, kijk dan eens op www.mamraaktkwijt.nl Hier vind je ook alle artikelen/beelden uit de media en de eerste reacties op het boek.

Ik ben nu volop bezig met deel 2 en geef daarnaast lezingen in verpleeghuizen en Alzheimer Cafés over deel 1.

10. Heb 4 kippen en een haan. Vind ze leuk, maar of het nou echt mijn favorieten zijn?

11. Trouw, Opzij, Mooi Gelderland 12. Soms 13. Uit eten met iemand en uitgebreid bijpraten. Of: met een krant in de tuin op een lekkere zomeravond 14. Biljarten met Wilma (een sóórt sport) 15. Wandelen, tuin, naar buiten 16. Niet zo vaak eigenlijk. Cd’s met uiteenlopende muziek in de auto. Wel graag beetje blues-rock 17. Een heel mooi boek vind ik ‘Het woud der verwachting’ van Hella Haasse 18. Vind het leuk om naar de film te gaan, maar heb daaraan geen favoriet overgehouden 19. Ook series vergeet ik weer snel...

Vorig jaar november verscheen het eerste boek van Ria. Over haar moeder met dementie. Jan Siebelink nam het eerste exemplaar in ontvangst (zie voor meer info: www.mamraaktkwijt.nl). Momenteel werkt ze aan deel II.

20. Ik had mijn puber-zorgen in die tijd, maar ik kijk toch vooral terug op een sprankelende, meestal vrolijke tijd. Het was een soort parallel-universum: het leventje op 71

Anneloes met Germienke en Ria op de 50e verjaardag van Ria

Gerard Vrieze

school met de groep van klasgenoten en leraren.

21. Wim Mak heeft de meeste indruk achtergelaten. Vorig jaar kwam ik hem tegen, in Amphion Doetinchem: Hij leek in 30 jaar geen steek ouder te zijn geworden!

22. Conciërge Wevers tussen de middag aan de Piet Heinstraat: “Stil, no’w gaon we’j effen bidden.”

23. Simone: attent en lief, maar ook kritisch. Ik weet nog hoe ze lachte.

Paul/Ubu: Als ik aan Paul/Ubu denk kan ik zó zijn giechelig gegrinnik terughalen. Dat klonk vaak zomaar ergens op. In de klas, in de aula.

Alex: een vorser, een denker. Prikkelend: wilde weten wie je was en waarvoor je stond. Ook lief!

vrieze@dds.nl 01. Via een Libanese vluchteling kwam ik kort na de burgeroorlog in Beiroet. Daar heb ik mijn vrouw leren kennen. We zijn nu bijna 20 jaar getrouwd.

02. Marianne en David, beiden 17 jaar 03. Hengelo, Wageningen en Enschede 04. Rijtjeshuis in Enschede aan de rand van Het Roombeek 05. Wetenschapsfilosofie; Docent natuurkunde 06. Technisch Archivaris bij een producent van apparatuur voor materiaalanalyse 07. Het heden biedt al voldoende uitdagingen; geen plannen nodig 08. Niemand 09. Vijf keer per jaar

24. —

10. Kat. Er wonen twee parkieten in huis.

11. Metro; Varagids; Vogelvrije Fietser 12. Nee. (Volgens David heb ik wel gerookt, want ik heb een paar keer aan de waterpijp gezeten.)

13. Dat is niet heel erg spannend; ik ben een ochtendmens.

14. Behalve de dagelijkse fietstochtjes geen sport meer 15. Het maximum halen uit verouderde apparatuur en bij vlagen lezen 16. Niet veel: via YouTube van het een op het ander (favoriet nu: The Deaf – Enigma) en met David naar The Kik en naar Nena (zijn eigen ontdekking) 17. JMA Biesheuvel: ‘Het nut van de wereld’ en sinds kort Pierre Jarawan: ‘Am Ende bleiben die Zedern’ 18. Ik kan niet kiezen tussen Abel van Alex van Warmerdam, Bagdad Café van Percy Atlon en Jalla! Jalla! van Josef Fares of toch Der Himmel über Berlin van Wim Wenders.

19. De eerste twee seizoenen van Homeland en de oorspronkelijke serie van Beck met Gösta Ekman

Anneloes en Jos in 1986

20. Aan de worsteling om erbij te horen, 72

Gerard, zijn vrouw en hun kinderen David en Marianne (beide 17).

Wim Westerveld mail@wimwesterveld.com Wim met zijn dochters Paula (13) en Lisa (9).

01. Na de vorige reünie een stabieler beeld: vaste relatie sinds 18 jaar, inmiddels zelfs getrouwd 02. Twee dochters: Paula (13) en Lisa (9) 03. Arnhem, Amsterdam, Berlijn. Vervolgens Amsterdam en sinds 2008 weer Berlijn.

04. Middenin de stad: Berlin-Prenzlauerberg 05. Kunstacademie Arnhem (grafische vormgeving) 06. Leerstoel Typografie aan de Kunsthochschule Berlin + grafisch ontwerp 07. Korte termijn (5 jaar): weer een studio beginnen, onderzoek doen (Forschungssemester), platform typografie opzetten, symposia met de Nederlandse ambassade organiseren. Daarna: werken zolang het kan maar niet in Berlijn blijven wonen. Het liefst trek ik over circa 10 jaar naar de kust. De Berlijnse zomers zijn mooi maar de winters niet te harden: donker, grijs en veel te koud.

08. Alfred af en toe per mail 09. 1 x per jaar

maar in mijn beleving toch een buitenbeentje te blijven.

21. Ik heb de beste herinneringen aan meneer/Frits Stap. Waar Duits een sluitpost was in mijn vakkenpakket, heb ik dankzij hem nog steeds een voorliefde voor de Duitse taal en literatuur.

22. In het jaar dat meneer Pols onze klassenleraar was, vulden twee leerlingen een schrift met voorvallen op een humoristische manier en lazen dat dan voor aan het eind van de week. Toen Albert en ik aan de beurt waren, kreeg Albert een ongeluk.

Ineens stond ik er alleen voor. Ik heb peentjes gezweet bij het opschrijven. En ben vooraf tien keer door de grond gegaan. Maar eenmaal aan het voorlezen kwamen mijn grappen onverwacht goed over.

23. Die vraag is te zwaar om hier te beantwoorden.

10. De eekhoorn? Of de olifant. Nee, we hebben (nog) geen huisdier, de kinderen bedelen erom, maar in een stadswoning is het een beetje lastig.

11. Online: Volkskrant, NRC, The Guardian, NYT (sinds Trump). Papier: Berliner Zeitung, Taz, Spiegel. In Nederland koop ik nog weleens het Parool of de Groene Amsterdammer. Heb geen vast abonnement meer.

12. Nee, nog niet begonnen 13. Met vrienden naar tentoonstelling of concert en daarna openhartig gesprek in een café 14. Ik haat sport, dus dat probeer ik te vermijden. Ik loop en fiets veel, elke dag, maar noem het geen sport. Het is noodzaak, we hebben geen auto.

15. Ben ik ook niet goed in. Of misschien wil ik het verschil niet zien tussen hobby & werk, mijn werktijden zijn onregelmatig en ik moet ’s avonds vaak iets voorbereiden

24. Autisme (al of niet aan de oppervlakte) heeft diepe kraters in ons gezin geslagen.

Rond hun twaalfde jaar hebben we de opvoeding van Marianne en David een voor een over moeten laten aan professionals. David heeft ondertussen zijn draai aardig gevonden. Marianne is nog zoekende.

73

of nakijken. Heb in mijn huidige baan veel vrijheid, kan zelf thema’s bedenken en veel nieuwe projecten aangaan. Het werken met studenten is erg leuk, inmiddels komt 30 tot 40% uit het buitenland, ze brengen nieuwe inzichten mee. Ik leer soms meer van de studenten dan zij van mij.

Maar oké: na een drukke dag vind ik het fijn om na het eten mijn jongste dochter in het Nederlands voor te lezen en nog wat te kletsen. Dan kijk ik nog even bij de oudste en duik ik meestal weer achter de computer. Voor het slapen gaan een glas wijn, fantaseren of op de bank, wat lezen of naar muziek luisteren of naar een film(pje) kijken. Lezen doe ik meestal onderweg, tijdens lange treinreizen.

16. De laatste tijd weer veel Bach. Verder ook Mendelssohn-Bartholdy, Shostakovitsch, Rachmaninoff; Miles Davis, Thelonious Monk.

Bij de oude klassieken luister ik vaker naar hetzelfde stuk in verschillende uitvoeringen.

17. Eén favoriet boek niet, maar wel een kleine hitllijst: Jeroen Brouwers: Bezonken Rood; W.F. Hermans: Onder Professoren; Nabokov: Pnin; Paul Theroux: The Old Patagonian Express; Victor Klemperer: Ich will Zeugnis ablegen bis zum letzten; Flaubert: Haat is een deugd. Stendal: Over de liefde. Michel Houellebecq, Platform 18. Rear Window (Hitchcock); 2001 A Space Odyssey (Kubrick); Pulp Fiction (Tarantino); One flew over the cuckoo’s nest (Forman) 19. The Bridge, Columbo

geloof af tot wanhoop van mijn moeder. Zonder de CSA was ik niet op het idee gekomen naar een kunstacademie te gaan.

Uit mijn schulp gekropen ben ik pas op de kunstacademie in Arnhem en daarna in Amsterdam, maar op de CSA heeft de drang om te veranderen wortel geschoten.

21. We hadden leraren met korte, grappige namen: Stap, Kost, Pols, Mak. Aan Stap denk ik nog vaak terug: dankzij hem was mijn begrip voor de Duitse taal vroeg op peil; heb ik later veel profijt van gehad. Stap had gevoel voor humor en wist die impopulaire taal van de oosterburen toch weer een beetje aanzien te geven bij ons.

Van Bochove: zij heeft mijn belangstelling voor de Franse taal aangewakkerd en gaf beter les dan menigeen dacht. Maar: ze was heel vaak absent, onze resultaten bleven daardoor achter op het landelijk gemiddelde. Ik zag er geen heil in om met het vak door te gaan als zij ons les zou blijven geven.

Mevr Bade (in het begin): heeft in de brugklas als klassenlerares mijn zelfvertrouwen gesterkt. Een goede basis gelegd voor het Engels.

Van Os zag in het begin niks in me (denk ik) maar heeft me zo uitgedaagd, dat ik steeds beter werd in wiskunde.

Weerman: creatief denken met »De kern van de economie« (van Arnold Heertje) Sennema: heeft mijn interesse voor het beeldende vak opgewekt Pols (met Chriet Titulaer-baardje?): met hem hadden we het vaak aan de stok, hij was snel aangebrand.

22. Ik denk vaak aan de lange fietstochten naar school, door weer en wind. Toen ben ik weleens onderuitgegaan of net aan een auto ontsnapt die bijna uit de bocht vloog.

Soms was het mijn eigen schuld omdat ik op mijn fiets huiswerk pleegde te maken: lesboek op het stuur, dat ging weleens mis. Kwam ik gehavend aan op school maar durfde niemand te zeggen wat er was gebeurd.

Ook herinner ik me dat we een keer de weekopening in de aula gedaan n.a.v. een IKV-thema (?) waar ik voor het eerst een tekst heb voorgelezen ten overstaan van de hele school, voor velen een tamelijk onbeduidende gebeurtenis, voor mij een mijlpaal toen.

Daarna dacht ik het vaker te kunnen doen en werd wat overmoedig, toneelspelen op kamp in Vierhouten… maar dat was niet zo’n succes geloof ik. Al heb ik een moment overwogen me aan te melden voor de toneelschool.

23. Paul: altijd sociaal en toegankelijk, kon veel met hem lachen. Heb tijdens de laatste

20. Het begin van een keerpunt. Ik heb weinig goede herinneringen aan de lagere school, waar ik soms werd gepest. Op de CSA werd ik gelukkig weer enigszins serieus genomen, al vond men mij waarschijnlijk ook wel een beetje zonderling.

Als plattelander met ouders die alleen een lagere opleiding hadden, wilde ik per se verder komen. Daar deed ik erg mijn best voor hoewel ik geen vlotte leerling was.

Vaak concentratieproblemen en blackouts (bijv. tijdens het examen).

Was meer alfa dan bèta, had ook het meeste plezier in het leren van andere talen. Ik dacht: daarmee kun je andere werelden leren kennen, wegkomen uit de Achterhoek.

Heel bepalend waren de gesprekken met klasgenoten en de boeken die we lazen.

Hermans, Wolkers, Campert, Reve. En dat op een christelijke school. Ik raakte van het Wim met zijn vrouw Kerstin en hun dochters Paula en Lisa.

74

nieuwe generatie (Buwalda, Wieringa, Koch, Weijers, Van Saarloos) vind ik ook interessant, en die worden minder op een voetstuk gezet. Eindelijk ook meer vrouwen die doorkomen. Die zogenaamde grote drie waren toch eigenlijk een beetje macho-mannen.

Ik ging met medestudenten vaak naar Amsterdam, en het was haast logisch om er na de studietijd te gaan wonen. Kreeg meteen werk bij een groot ontwerpbureau. We hadden ook buitenlandse opdrachten en er waren veel buitenlandse werknemers en stagiaires; dus vaak aanleidingen om bijv. naar London of USA te gaan.

Toen pas mijn eerste prille liefdes, maar ze hielden niet lang stand.

De spontane verhuizing naar Berlijn in 1993 was een nieuwe impuls: eigen bureau begonnen met twee Berlijnse studenten die ik tijdens een workshop had ontmoet. Ik had in die tijd regelmatig een vriendin, alsof ik iets moest inhalen. In 1998 ontmoette ik mijn huidige vriendin Kerstin (nu echtgenote).

In 1999 ben ik met Kerstin van Berlijn naar Amsterdam verhuisd. Eigen ontwerpbureau in Amsterdam van 1999-2008. Onze dochters Paula en Lisa werden geboren in 2004 en 2007. Een nieuwe episode: het familieleven.

Het overlijden van mijn ouders was in ieder geval een ingrijpende gebeurtenis. Mijn moeder na een lange ziekte in 1992 en vader onverwacht in 2006. Toen beide ouders er niet meer waren, moest er een erfenis verdeeld worden, in ons geval over zes kinderen. Ging helaas niet zonder gedoe. Een blunder: mijn speech op de begrafenis van mijn vader. Zo voel ik dat. Beschamend.

Overige blunders: andere mislukte toespraken die opgenomen werden.

Gemiste kans: had art director bij NRC kunnen worden maar heb het aanbod afgeslagen.

Daar kreeg ik snel spijt van. Daarom heb ik een volgende kans niet laten liggen: na een lange sollicitatieprocedure kreeg ik een Professur Typografie aan de Kunsthochschule Berlin. Dat was eind 2008. Toen ben ik met Kerstin, Paula en Lisa weer naar Berlijn verhuisd.

reĂźnie wat langer met hem gepraat en vind het onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.

Simone: eigenzinnig, kritisch en ook een beetje mysterieus. Intelligent.

Kan me herinneren dat Pols haar vaak nogal onheus behandelde, heel onterecht, ze was hem waarschijnlijk te slim af en daar kon hij niet tegen.

Alex: scherpzinnig, scrupuleus, kritisch, ook tegenover de leraren. Hij durfde wat!Maar ik herinner me dat we onder elkaar ook hebben gelachen om zijn subtiele, ironische opmerkingen.

24. De jaren op de kunstacademie in Arnhem (1980-85) hebben veel teweeggebracht, qua levensinstelling en contacten. Mijn typografiedocent was nauw bevriend met Jan Wolkers, die zagen we dus weleens bij ons op de academie. Ook de andere docenten hadden hun contacten met de West-Nederlandse jetset (zoals ik dat toen zag).

We hadden les van o.a. de dichter H.C. ten Berge en de componist SimĂŠon ten Holt, de schilder Jurjen de Haan, de ontwerper Marius Wagner. De meeste docenten waren oude hippies en beschouwden zichzelf als bohemiens maar waren duidelijk over hun hoogtepunt heen.

Een toevallige ontmoeting met Harry Mulisch leidde spontaan tot een avondeten met hem en zijn vriendin. Daar zat ik dan, met de schrijver van Compositie van de Wereld. Na die avond was mijn heilig respect voor Nederlandse Schrijvers wel een beetje weg. Voor Hermans en Reve heb ik nog wel steeds bewondering maar de 75

Bert en Riet met hun vier dochters.

Bert te Winkel

21. Ooit was er een leraar die me vertelde dat er niets van mij terecht zou komen. Dat is uiteindelijk gelukkig nog meegevallen. Wellicht heeft zijn waarschuwing toch effect gehad.

22. Toen ik op mijn zestiende een brommertje kocht, ben ik op de eerste ochtend apetrots naar school gereden.

Net als altijd op de fiets ook nu aan de late kant.

Het bleek glad te zijn en ik ging na de entree onderuit in het lerarenfietsenhok. Veel (blik) schade. Heeft iemand van jullie dit toen gezien? Zelf heb ik altijd gedacht dat niemand het zag omdat ik weer te laat was…

23. Met Alex heb ik nog op de gymnastiekvereniging gezeten (DOK Juliana). Of was het toch voetbalclub AZSV?

tewinkel@zeelandnet.nl 01. Getrouwd in 1986 met klasgenote Riet Boland. Bleef zitten in VWO5 en kwam bij haar in de klas. Johan Cruijff zou zeggen: “Elk nadeel heb …”

02. 4 dochters, in de leeftijd 25, 24, 19 en 17. De oudste twee wonen samen.

Geen kleinkinderen.

03. In Arnhem en Dordrecht gestudeerd, na 1986 in Loosdrecht en sinds 1997 in Middelburg.

04. Vrijstaand huis met een grasveld eromheen in een groene omgeving op 1 km afstand van de markt in Middelburg.

05. HTS Bouwkunde en HTS Economische bedrijfstechniek 06. Directeur Bouwbedrijf 07. Blijven werken in een soortgelijke functie in de bouw, waarbij grotere projecten mijn voorkeur hebben.

08. Jan Berendsen, Rik Boland, Herbert Boland, Ellen ter Maat en Freddy Boland 09. 3 à 4 keer per jaar

24. Uiteindelijk zijn Riet en ik in Zeeland beland. Een schitterende omgeving. Minder ver weg van de Randstad dan lijkt en niet zo’n uithoek als we toen de Achterhoek vonden. Nu we in Middelburg wonen merken we dat de relatieve kleinschaligheid van een schitterende provinciehoofdstad met name op het gebied van persoonlijke contacten grote voordelen heeft. En vergeet niet alle voorzieningen op loopafstand in Middelburg en het mooiste strand met de meeste zonuren op fietsafstand.

10. Favoriete dier: paard, we hebben zelf een paard, twee konijnen en 6 kippen 11. NRC, PZC (regionaal dagblad), Cobouw 12. Nee! Blijft moeilijk bij het afsteken van vuurwerk…

13. Lekker eten en daarna naar het theater 14. Golfen, fietsen en zwemmen.

15. Motorrijden 16. Kate Bush blijft favoriet, verder allerlei soorten (klassieke) muziek.

17. Zojuist ‘Het dieselschandaal’ over Volkswagen gelezen. Zeer interessant.

18. Death in Venice 19. Ik kijk heel weinig tv. Het journaal meestal wel. Ook grote sportevenementen. Zomergasten probeer ik wel te zien. Ook VPRO-reisseries en Floortje Dessing.

20. De twee jaren die ik met jullie gedeeld heb zijn de jaren die in het teken stonden van het halen van het diploma en het zijn de jaren waarin ik verkering kreeg met Riet.

76

Anneke met haar man Henk en hun zonen Paul (28) en Mark (25).

Anneke Wisselink anneke.wisselink@planet.nl 01. Ik ben getrouwd met Henk Veerbeek, ook uit Aalten, al meer dan 30 jaar.

02. We hebben 2 zonen, Paul (28) en Mark (25) en 1 schoondochter (op dit moment en voor zover ik weet), Maike. Kleinkinderen lijkt me leuk maar nu nog even niet.

03. Amersfoort, jaar reizen, Delft, Sri Lanka, Aalten, Groenlo, Aalten, Silvolde.

04. We wonen in het ‘centrum’ van Silvolde, in een rustig straatje met een leuk huis.

05. B-verpleging (psychiatrie) en Maatschappelijk Werk en Dienstverlening. Dit laatste heb ik drie jaar geleden afgerond, ik wilde altijd nog een keer een HBO-diploma halen. En weer naar school gaan bleek erg leuk, naast de kennis was het ook erg gezellig, aan het eind van de dag gedroegen we ons weer als pubers, dus dat heeft volgens mij niets met leeftijd te maken maar hoort bij school (of bij mij).

06. Ik werk als verpleegkundige bij GGNet in Warnsveld, met projecten die ik met het diploma MWD kan doen. Ik ben echt iemand om in een team te werken en haal hier heel veel voldoening uit. Daarnaast ben ik vrijwilliger buurtbemiddelaar, uitdagend en op die manier ook weer leuk, foute schuttingen en zo. En leuke mensen om mee samen te werken.

Voor de tennisclub ben ik actief in het bargebeuren, horeca vond ik ook altijd heel aantrekkelijk om in te werken.

07. Toch nog maar een heel aantal jaren blijven werken en daarnaast genieten van leuke dingen zoals reizen, uitgaan, sporten, vrijwilligerswerk. Op dit moment is renovatie van ons huis het actuele project.

08. Hajo zie ik van tijd tot tijd, verder erg weinig, incidenteel en toevallig. Ik blijk ook niet zo heel goed te zijn in het onderhouden van contacten, langzaam maar zeker leer ik dit beter. De eerste jaren na de middelbare school verhuisde ik om de haverklap of ik woonde nergens vast en dat heeft ook invloed gehad.

09. Ik woon er, in Aalten kom ik regelmatig bij familie/schoonfamilie maar minder sinds mijn moeder is overleden.

16. Alles, top 2000.

17. ‘Alleen met de Goden’ van Alex Boogers vond ik geweldig, verder wisselt dit nogal, hangt af van thema en stemming. ‘Ma’ van Hugo Borst vond ik ook erg aangrijpend.

De herkenning maakte het mooi, mijn moeder werd dement op hoge leeftijd. Het hele proces heb ik heel intensief meegemaakt en ik vond het verschrikkelijk de beslissingen voor haar te moeten nemen.

18. Ik kijk weinig films, de laatste film die veel indruk maakte is Still Alice, over dementie.

Op tv kwam The Full Monty voorbij, vond ik ook erg goed en vooral de Engelse humor hierin is geweldig, houd ik wel van.

19. Volgens mij heb ik echt het verslavings-gen, dus hier begin ik maar niet aan.

20. Plezier, fijne tijd, ik vond school erg leuk, de mensen om me heen vond ik super, dat je er ook huiswerk bij moest maken was minder en dat deed ik dan ook minimaal.

De uitslag van het eindexamen, tjee, wat was dat spannend voor mij en wat is de blijdschap dan groot als het goed is gegaan. De reactie van mijn moeder toen was typisch mijn nuchtere moeder: “dan kan het ook niet zo moeilijk zijn geweest, want zo veel heb je er niet voor gedaan.”

Ook denk ik nog weleens aan onze puberteit, de problemen die veel mensen hadden met ouders, de kerk en wat al niet meer. Bijzonder vond ik dat altijd, ik had dat niet, kon erover meepraten maar voelde dat niet zo.

Het laatste jaar heb ik nog eens ruzie gehad met een conrector, niet onze vaste conrector. Ik had een gymles op maandagochtend kwart over acht in de landbouwschool

10. Geen favoriet en geen huisdier, al hebben we een tijdje een steenmarter in huis gehad. Dit kan ik echter niet als favoriet huisdier benoemen. We hadden gelukkig geen nest, alleen de latrine.

11. Gelderlander en Volkskrant (op zaterdag), vaktijdschriften.

12. Ik rook nog steeds, altijd buiten, ben dus echt een buitenmens.

13. Sporten en dan lekker op een terras zitten met een wijntje, biertje of wat dan ook met vrienden, lekker weer maakt het leven ook een stuk mooier.

14. Tennis, wandelen en ik probeer van tijd tot tijd hard te lopen.

15. Lezen en tuinieren met mooi weer (tot mijn eigen verbazing vind ik dit erg leuk), op pad gaan met ons kampeerbusje.

77

gemist met een heel goede reden, vond ik zelf (ik moest voor mijn opa zorgen omdat mijn ouders een weekend wegwaren). En ik miste nooit een gymles. Ik moest een briefje inleveren met een handtekening van mijn ouders, maar die weigerden dit te doen. Ik was immers al 18, meerderjarig, en school moest niet zo kinderachtig doen.

Ik heb hier zoveel gedoe over gehad dat ik uiteindelijk zelf het briefje heb geschreven en mijn vader heb gesmeekt een handtekening te zetten. Mijn moeder hield haar poot stijf, daar hoefde ik niet meer aan te komen. Deze situatie maakte wel dat ik voor het eindexamen wat harder ging werken, ik wilde dit schoolse niet meer, was daar wel klaar mee.

Nu denk ik ook dat mijn rechtvaardigheidsgevoel hier om de hoek kwam kijken.

21. Waarschijnlijk in tegenstelling tot de rest denk ik heel positief aan dhr. Van Os, wiskunde. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik overging van 4 naar 5 Vwo door mijn wiskundecijfer op te krikken, want toen had ik echt te weinig punten. Daarna nog te weinig punten maar ze hebben besloten me over te laten gaan want anders “doet ze echt helemaal niets meer” werd me gezegd. Volkomen terecht kan ik nu wel toegeven.

Ook de jaren daarna heeft Van Os me zodanig geprikkeld door me altijd beurten te geven in de klas, dat ik wiskunde haalde. Het was zo’n haat/liefde verhouding, hij stuurde me de eerste jaren uit de klas en hielp me de laatste jaren. Hij heeft nog eens een stoel uit de klas gegooid met een kapotte schroef waar ik natuurlijk mijn broek aan openhaalde en haalde een nieuwe stoel voor me.

Aan de leraar Nederlands, Pols volgens mij, heb ik mindere herinneringen. Daar heb ik later nog wel eens slapeloze nachten van gehad.

22. Hersenschuddingen, het feit dat ik jarenlang het voorbeeld was dat je niet moet zitten wippen met de stoel heeft me nog lang achtervolgd, de hoofdpijn is gelukkig na een jaar overgegaan.

23. Simone en Alex heb ik niet meer gezien na de middelbare school. Met Simone trok ik weinig op, van Alex herinner ik me dat hij niet kon wachten om weg te gaan uit Aalten. Ubu/Paul kende ik vanaf de lagere school. Als we elkaar zagen kwamen we altijd terug op de verhalen van de lagere school en dit zouden we ook zijn blijven doen met veel plezier.

24. Tja, bijna zo’n bezinningsmoment. Met de berichten die de afgelopen weken/maanden voorbij zijn gekomen, besef ik eens te meer dat ik gewoon gelukkig ben. Uiteraard heb ik mijn moeilijke momenten en verdriet gehad maar eigenlijk ben ik altijd gelukkig.

De jaren die we in Sri Lanka woonden waren prachtig, tegelijkertijd betekende dit ook dat ik toen niet verder kon studeren, internet bestond nog niet. Die keuze is daarmee heel bepalend geweest voor de rest van mijn leven.

Anneke: “Hoera, drie jaar geleden toch nog een HBO-diploma behaald!”

78

vroeger is eenvoud

de csa tijd in beeld

79

Absurdistich cabaret “Doodt Ongerief�.

Stap aan slag.

Brugklasfoto met een aantal bekenden: Jan R., Jan H., Thijs, Jan N., Gerard, Marieke, Ellen, Anita, Anneke

Geslaagd!

Opvoering van MacBeth

De eenzame voetballer Feestje bij Germienke, A3A.

Feestje in Dinxperlo

Feestje bij Germienke, A3A

Irma en Germienke hebben pret.

Corle, 1978

Sinderen, 1979

Vormingsweek, 1979

Herbert B., Jan H, Thijs, Joop en Ubu in Ierland, 1980

Elten, 1980

LOGBOEK VAN KLAS A3A Tijdens de Engelse les: “People go to the theatre to see a fine play.”

Gerber: “Als ze alleen al naar het theater gaan voor de fijne plee…”

Vraag van Karsten (geschiedenis): Willem I was de zoon van wie?

Gerhard: “Van zijn vader.”

Schenk: “Ria, noem een ander woord voor fysisch milieu.”

Ria: “Hoe het eruit ziet.”

Schenk: “Ik zeg van jou toch ook niet fysisch milieu. Nee, De Haan, want jij ziet er precies eender uit als Ria.” Auteur(s): (‘Duffe Van Dijk en) Verrekte Vrieze’ in het logboek over een schoolconcert: Een gillende vrouw en een kreunende man die spastische bewegingen maakten, probeerden ons te vermaken met operamuziek, begeleid door een elektronische, pijploze, doorgezaagde Hammond. (zie rechts hiernaast) Kreuzen (wiskunde): “Je mag niet vloeken want dat is godslastering. Daarom zeg ik altijd Amsterdam, Rotterdam. Als ik dat zeg wordt onze hond altijd bang.”

Roland: “Wat een domme hond.”

Kreuzen: “Als ik mijn hond naast jou zet, weet ik nog niet wie dommer is.”

Pols (Nederlands) tegen Marja: “Jaaaah, gezellige meid, zit je weer te kletsen? Ik wou dat ik vroeger naast zo iemand had gezeten.”

Karsten: Herbert, ik versta je nog niet goed.”

Herbert: “Ja dat kan wel, ik ben namelijk nog niet aan het lezen.”

Anneloes zat prinsheerlijk naast Bussink. Bussink kreeg een verdacht rood kleurtje. Als ie een kwartje wil verdienen, moet ie nu op groen springen.

Vraag van Kühlemeijer (Godsdienst): “Wat is de belangrijkste functie van het gezin?”

Gerber: “Genoeg zakgeld en een boterham met pindakaas.”

De zoemer gaat. Stap rent erheen met de kreet: “Ha! Eindelijk de erfenis van mijn tante uit Mexico.”

Philip en Gerber lieten enkele forse scheten over de longen.

Mak over Hendrik IV: “Hij stond daar op zijn blote benen voor de paus te bibberen.”

Anneloes mocht weer een leuke zin voorlezen. Dit keer een bevestiging van de waarheid.

“Om te praten, niet om te luisteren, ben ik hier gekomen.”

Mak (met veelbeduidende knikjes): “Dat jij dit nu net weer moest treffen.”

Van Os zijn vrouw was jarig. Wat zou ze gekregen hebben? Een vierkante zoen?

Philip zit zich te krabben. Stap: “Steken de broodkruimels u meneer De Haan of heb je kikkerbilletjes gegeten? Je bent zo onrustig.”

Mopje van Stap: “Wat is de overeenkomst tussen een schrift en een racewagen?”

“Je kunt er allebei mee scheuren.”

Kuiper (natuurkunde): “Hebben jullie dat begrepen jongens?”

“Meisjes ook niet?”

Philip breekt een pen kapot en gooit ‘m op de grond.

Schutter: “Waarom gooi je dat nou op de grond?”

Philip (met de stem van meneer De Groot): “Ik kan ‘m toch moeilijk tegen het plafond gooien.”

Mop: Het is zwart en het zingt…

Drop de Nijs!

Tijdens geschiedenis krijgt Herbert de beurt om te lezen. lees het hier helemaal: https://flic.kr/s/aHsm2XXdGF 86

A. ALGEMENE VRAGEN

UITSRAKEN VAN LERAREN VERZAMELD DOOR ANITA KARSTEN – Doe even op een andere manier normaal!

– Marx, eh Albert, lees eens door.

– Ik kan op het ogenblik vragen stellen die ik zelf niet kan beantwoorden.

– We zijn er breedvoerig mee bezig geweest.

– Daar pleeg je geen mouw aan vast te kunnen knopen.

VAN OS – Je moet nooit iets doen waarom je niet weet waarom.

– Je brengt die hele troep met die X naar rechts.

– Nee, ik weet niet meer wat ik bedoel.

– Dat kan ik dus uit mijn hoofd, maar daar moet je je niks van aantrekken.

– Als je een sinusoide omdraait, krijg je een citroen.

– Niks is iets wat niet bestaat.

SCHUTTER – Als je afkijkt krijg je een 1 of een 4.

– Hoeft ook niet voor jou wat mij betreft.

– Hij deed zijn mond al open voor de O, er kwam alleen een gaapje uit.

VAN NETTEN – De nier is niervormig.

– De mens is zo ontwikkeld dat hij volkomen zinloze bewegingen maakt.

– Het zit ingewikkeld in elkaar, maar we kunnen het niet uitgewikkeld geven.

HOFS – Er is geen kip die daarnaar kraait.

– Die heilige oorlogsoep wordt niet zo hard gegeten.

INTERCOM – TEST 1... TEST 2...

B. HOBBY’S/VRIJE TIJD

STAP – En om het boekje vol te maken zetten ze er nog maar wat leuterkoek bij.

ZOMER – Heb je die som af? Hou dan op met fluiten.

– Hoe kan dat nou dat je zo oud bent? Ben je ongelukkig jarig?

– Deze vierkantsstelling moet rond worden gemaakt.

1. Ben je getrouwd, woon je samen, ben je (nog/weer) single of kun je iets anders vertellen over hoe je leeft?

2. Heb je kinderen? Kleinkinderen misschien? Zo ja, welke leeftijd hebben ze, hoe heten ze?

3. In welke steden/dorpen/landen heb je gewoond in de afgelopen 37 jaar?

4. Hoe woon je nu (huis/omgeving)?

5. Welke opleiding(en) heb je gevolgd? Of studeer je misschien weer?

6. Wat doe je (werk of iets anders)?

7. Wat zijn je toekomstplannen?

8. Met wie uit de CSA-tijd heb je nog contact?

9. Hoe vaak kom je nog in de achterhoek?

10. Wat is je favoriete dier? Heb je zelf huisdieren?

11. Welke krant lees je en welke tijdschriften?

12. Rook je (nog/weer)?

13. Hoe ziet je ideale avondje eruit?

14. Aan welke sport doe je?

15. Welke hobby’s heb je?

16. Naar welke muziek luister je?

17. Wat is je favoriete boek?

18. Wat is je favoriete film?

19. Wat is je favoriete (Netflix-)serie?

C. MIDDELBARE SCHOOL

Schutter

WEERMAN – Ik zal proberen serieus op je vraag in te gaan.

– Dat is voor mij zo helder als een klontje.

– Ik praat maar even uit mijn nek.

– Friedman, die patatboer eigenlijk.

20. Waar denk je aan als je aan je CSA-tijd denkt?

21. Denk je nog weleens aan een leraar, in positieve of negatieve zin?

22. Heb je anekdotes uit die tijd die je wilt delen?

23. Zoals jullie weten zijn (voor zover ons bekend) drie klasgenoten overleden. Simone, Paul/Ubu en Alex. Hoe herinner je je hen?

D. JOUW LEVEN

POLS – Iets langs je koude kleren af laten gaan.

– Wie niet oplet, gooi ik eruit.

– Tenzij je van dit onderwerp geen drol begrijpt.

Monika laat Pols langs haar koude kleren af gaan.

24. Wat wil je delen over jouw leven in de afgelopen 37 jaar, bijvoorbeeld een belangrijke gebeurtenis die je leven heeft veranderd, een leuke ervaring waar je nog vaak aan moet denken, een groot gemis in je leven, een gemiste kans, een enorme blunder die je hebt begaan etc. etc

REÜNIE 3