Ubu Lemereis 1962-2010 by Alfred Boland

1962 â&#x20AC;&#x201C; 2010

Nawoord vooraf

Lieve beste familie, vriend, vriendin of bekende van Ubu. Ongeveer een jaar voordat hij overleed schreef Ubu dit zeer korte verhaal: Been Die ochtend werd ik wakker zonder been. Daar begreep ik niets van. Gisteren had ik er nog op gelopen. Buiten stonden wat mannen rond een zinken teil met water. Daarin lag mijn been. ‘We willen het eigenlijk niet teruggeven’, zeiden ze. ‘Zo’n been groeit ook niet meer goed aan. Wel jammer voor jou, maar soms lopen dingen zo.’ Niet veel later zette het lot hem en ons allemaal op het verkeerde been. Sindsdien houdt de tijd ons voor de gek. Hoelang is Ubu er al niet meer? Is dat echt zeven jaar geleden of was het toch vorige week? Hoe ging het ook alweer allemaal? Wanneer was dat, met die leverworst, die wedstrijd tegen VWS c1, dat we samen naar school fietsten en dat we bij opa en oma en later en toen en toen? Maar wacht even: is Ubu er niet meer? Dat voelt vaak niet zo, ook al is hij er niet in het hier en nu, hij is er in beelden, verhalen en herinneringen. Www. ubulemereis.nl hielp daar enorm bij. Ubu begon ‘m zelf, toen hij wist dat het leven voor hem begon op te houden. Al gauw kon hij het niet meer zelf, maar verzorgden Teun en vooral Alfred deze digitale plek, die zo belangrijk was die laatste weken en nog lange tijd daarna. Het hele palet dat daar ontstond maakte zichtbaar wie hij was en wie er aan hem dachten. Terwijl hij op z’n bed lag in het hospice werden de berichten aan hem voorgelezen, wat telkens aanleiding gaf tot het ophalen en delen van herinneringen. Ubulemereis.nl is een prachtig bont mozaïek waaruit je kunt zien opdoemen wie hij was. Of zoals Ubu het zelf zou omschrijven: ……. Maar nee, dat lukt me niet. Hij zou dat op geheel eigen wijze gedaan hebben, met op elkaar inrijdende teksten of iets dergelijks. Daar had ik er nog wel veel meer van willen lezen. Wat een ontzettend weemoedige, verdrietige, prachtige laatste weken waren dat, daar in dat hospice, rond het bed van Ubu, met Helma, Miki en Doufi, Alfred en Teun. Lachen en huilen, LP’s draaien en verhalen vertellen, aardbeiensmoothies drinken en als herdertjes te nachte liggen in hospice 3

Bethlehem. Dat de site die dit allemaal heeft meegemaakt en begeleid â&#x20AC;&#x201C; ook na zijn dood â&#x20AC;&#x201C; nu te boek wordt gesteld is heel mooi. Ubu zou er Alfred heel dankbaar voor zijn, net als ik dat ben. De site wordt daarmee afgesloten. Of dit dus een voorwoord of een nawoord is laat ik maar in het midden. Over wie wordt geschreven, die is gebleven. Ik hoop simpelweg dat veel mensen nog vaak aan hem denken. Jaap Lemereis broer van Ubu

Bij het omslaan van deze bladzijde ga je een flink eind terug in de tijd. Om precies te zijn naar die verdrietige nazomer van 2010. Op 5 september werd www.ubulemereis.nl gelanceerd. Als medium om vrienden en familie van Ubu op de hoogte te houden van zijn gezondheid. Wat je in handen hebt, is een verboeking van wat zich op die site ontspon. Zo letterlijk mogelijk, in de vormgeving van het Wordpress-thema van de site. Het bulletin, in eerste instantie nog door Ubu zelf geschreven, evolueerde naar een podium voor iedereen die Ubu nog iets wilde zeggen, condoleance-register en de plek waar verhalen over Ubu landden. Het was de plek waar ik ben gaan schrijven. Zoals Ubu me duidelijk maakte â&#x20AC;&#x201C; toen dat nog kon; iets wat je kunt leren door het simpelweg te gaan doen. Met Teun als vaste eindredacteur in de Ubu-rol. Waarvoor dank. Leven zonder Ubu blijkt zowaar mogelijk. De plaats van een duidelijke beste vriend is ingenomen door een trits heel goede vrienden. Alfred Boland, 1 maart 2017 5

Slecht nieuws

Geplaatst op September 5, 2010 door Ubu

Lieve vrienden en vriendinnen, Sommigen van jullie zijn op de hoogte van mijn huidige situatie. Anderen hebben een deel van het nieuws gehoord en weer anderen weten nog van niets. Daarom heb ik hieronder alle ontwikkelingen van de laatste tijd nog eens op rijtje gezet. Sla over wat je al weet. Dit is een vervelend verhaal. Het gaat niet goed met mijn gezondheid. Na wat vage, maar aanhoudende buikklachten maakte ik een paar weken geleden een afspraak met mijn huisarts. Die meende in eerste instantie dat er niet veel aan de hand was, maar vond het toch verstandig bloed te laten prikken. De uitslag van het bloedonderzoek bleek aanleiding om toch verder te kijken. Om die reden ben ik vrijdag 20 Augustusus naar het CWZ geweest, waar ze een echo hebben gemaakt van mijn buik. Het onderzoek in het ziekenhuis leverde een bijzonder verontrustend resultaat op. Ik was het ziekenhuis nog niet uit of de huisarts belde, of ik zo snel mogelijk kon komen. Daar aangekomen bleek dat zij meteen na de echo gebeld was door het ziekenhuis. Op de echo was te zien dat er ‘verkeerd weefsel’ groeit bij de galblaas. Kanker dus. Die mededeling voelde aan als een doodvonnis. Die vrijdag waren Helma en ik behoorlijk ondersteboven van het nieuws. Verder onderzoek Maandagochtend 23 Augustusus hadden we een afspraak bij dr. Aparicio, een van de specialisten maag, darm en lever van het CWZ. Met deze arts zijn we bijzonder blij: ze maakt een meelevende en bijzonder deskundige indruk. Bovendien lijkt ze erg doortastend. Een dag later zat ik opnieuw in het ziekenhuis. Dit keer voor een ct-scan. Daarop zal veel duidelijker te zien zijn op welke plaatsen zich verkeerd weefsel bevindt, of er uitzaaiingen zijn en hoe ver het proces gevorderd is. Afgelopen donderdag hadden we een volgende afspraak met de specialist dit keer om de uitslag van de ct-scan van dinsdag te bespreken. Helma en ik waren allebei geestelijk voorbereid op de woorden waarmee dr Aparicio het gesprek opende: ‘Ik heb slecht nieuws.’ De ct-scan bracht aan het licht dat de kanker inderdaad afkomstig is uit de galblaas. Verder zijn uitzaaiingen 7

aangetroffen in de lever en de buikwand. Het gaat om een agressieve soort. AMC Het ziekenhuis heeft alle onderzoeksresultaten opgestuurd naar het AMC in Amsterdam. Daar bespreken de toponcologen van Nederland eenmaal per week bijzondere gevallen om vervolgens tot een behandelvoorstel te komen. Dat overleg zal aanstaande donderdag plaatsvinden. Waarschijnlijk krijg ik vrijdag bericht van het AMC. Let wel: dit zal geen voorstel zijn dat mijn leven gaat redden. Het gaat om ‘rekken’. De specialist heeft ons duidelijk gemaakt dat ik in mijn situatie een levensverwachting heb van ‘enkele maanden’. Eventuele behandeling in het AMC voegt daar mogelijk een paar maanden aan toe. De invulling van die maanden zou kunnen bestaan uit een zware operatie in Amsterdam en een zware chemokuur. Een weinig aanlokkelijk perspectief. Bovendien wil ik in de buurt van mijn gezin blijven. We hebben dus geen hoge verwachtingen van de reactie van het AMC. We laten het op ons af komen. Thuis Helma en ik hebben veel steun aan elkaar. Maar we hebben het bij tijden ook erg zwaar. Ik slaap gelukkig goed, Helma lukt dat helaas minder goed. Tot onze vreugde krijgen we van alle kanten concrete hulp aangeboden, waar we dan ook zonder aarzeling gebruik van maken. En we wonen in een hele fijne straat waar we veel mensen kennen. Miki is van alles op de hoogte en heeft het er bij vlagen moeilijk mee maar zit even later vaak weer lekker te spelen. Doufi is te klein om begrippen als ‘ziekte’ en ‘dood’ te begrijpen. Van tijd tot tijd nemen de kinderen de zwaarte een klein beetje weg door de manier waarop ze vrolijk en uitgelaten hun gang gaan. We krijgen veel telefoontjes. Soms is ons dat echt te veel. ’s Avonds leggen we meestal de hoorn van de haak. Het is fijn om veel reacties van medeleven te ontvangen, maar het is vaak prettiger om ze via e-mail te krijgen. Ik zal ze niet altijd beantwoorden, maar weet dat elk mailtje mij veel steun geeft. Nu Op dit moment voel ik me niet fit, maar ook nog niet heel erg ziek. Wel ben ik doorlopend licht misselijk en snel moe. Samen met Alfred bekijk ik op dit moment hoe ik op een prettige manier een website of blog kan opzetten. 8

Daarmee wil ik jullie op de hoogte houden van de stand van zaken. Maar op die manier wil ik ook â&#x20AC;&#x2DC;leukeâ&#x20AC;&#x2122; dingen laten zien, dingen uit mijn leven en zaken die mij bezig houden en hebben gehouden. Die behoefte voel ik vooral omdat ik niet gereduceerd wil worden tot mijn eigen ziektegeschiedenis. Bah nee! Als het zover is, breng ik jullie daarvan op de hoogte. Zolang de energievoorraad strekt uiteraard. Groet, Ubu

Laatste ontwikkelingen Geplaatst op September 6, 2010 door Ubu

Hoe gaat het met de zieke? De afgelopen week ben ik me steeds minder prettig gaan voelen. De hele dag door moe en misselijk (daar heb ik gelukkig wel pilletjes tegen) en steeds meer last van jeuk, die soms ook mijn nachtrust verstoort. Overdag slaap ik zowel ‘s ochtends als ‘s middags een paar uur. De dagen worden daardoor kort. En ik houd nou eenmaal meer van lange dagen. Het AMC Anders dan ik in eerste instantie dacht dat het zou gaan, ben ik afgelopen donderdag zelf naar het AMC geweest, samen met Teun. Daar hadden we gesprekken met de MDL-arts en de oncoloog. Uit het teamoverleg aldaar was het volgende behandelingsvoorstel naar voren gekomen: – Het plaatsen van een stent, waardoor een aantal processen die nu worden geblokkeerd weer enigszins normaal verloopt. Daardoor zal de geelzucht afnemen, net als de misselijkheid en de jeuk. De ingreep kan gewoon in Nijmegen plaatsvinden. Ik kan bijna niet wachten. – Een leverpunctie. Om exact te kunnen vaststellen welke tumorsoort actief is. – Een palliatieve chemokuur, waardoor de tumoren in de buikwand worden bevochten. De oncoloog in het AMC heeft me er een aantal dingen over verteld die goed klonken. Mijn specialist in het CWZ remde mijn enthousiasme hierover een beetje af en raadde aan om een gesprek te hebben met de oncoloog in het CWZ. Ook voor de kuur zou ik overigens niet naar Amsterdam hoeven. Deze week Morgen (dinsdag) wordt ik opgenomen in het CWZ en gaan ze de stent plaatsen. Donderdag volgt de leverpunctie. Als het goed is ga ik vrijdag weer naar huis. Ik weet dat verschillende mensen mij graag willen zien. Deze week gaat dat dus niet lukken. Hoe het daarna gaat, weet ik nog niet. Afgelopen week heb ik echter zo’n beetje alle bezoekverzoeken afgewezen, omdat ik er de energie niet voor had. Hopelijk verandert dat als ik me wat beter ga voelen na het plaatsen van de stent. 10

De website is er

Geplaatst op September 6, 2010 door Ubu

Hij is nog niet zoals ik wil dat-ie wordt. De vrolijke dingen zijn nog ver te zoeken. Als ik terugkom uit het ziekenhuis hoop ik daar verandering in te brengen.

Sebas zegt:

September 7, 2010 om 16:35

Ik hoop dat het plaatsen van de stent enige verlichting biedt. Ubu, sterkte! Roel Vaessen zegt:

September 7, 2010 om 17:34

Ik kreeg zojuist een berichtje van Sebas met link naar je website en heb je verhaal gelezen. Ik hoop â&#x20AC;&#x201C; zoals Sebas ook al schreef â&#x20AC;&#x201C; dat de stent inderdaad voor verlichting gaat zorgen Ubu. Veel sterkte voor jou en je gezin! Leopard of manifest destiny zegt: September 9, 2010 om 03:41

I am following your posts. Please let me know if there is anything I can do to help.

Gastenboek/Update

Geplaatst op September 9, 2010 door Alfred

Behalve de mogelijkheid om te reageren op berichten, is er nu ook een gastenboek. Het bevindt zich onder plaatjes in de kop in het zwarte balkje. In afwachting van Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s terugkeer uit het ziekenhuis een kleine update: De twee geplande ingrepen hebben gisteren plaatsgevonden, waren niet geheel zonder complicaties, maar zijn uiteindelijk gelukt. Ubu is vooral erg moe nu, hopelijk is dat morgen een stuk beter en mag hij naar huis.

michel wolf zegt:

September 12, 2010 om 20:02

Als trouwe verliezer bij Poolbode kwam ook bij de mij de mail van jouw ongeneeslijke ziekte als een mokerslag binnen. Deze zondag werd een stille zondag. Ik wens jou en jouw dierbaren een tijd van intens samenzijn toe. michel wolf

Terug uit het ziekenhuis

Geplaatst op September 12, 2010 door Alfred

Afgelopen vrijdagmiddag is Ubu terug gekomen uit het ziekenhuis. Uit het feit dat hij zich hier nog niet persoonlijk gemeld heeft kun je aflezen dat het niet helemaal gaat zoals gehoopt. De hoeveelheid energie is op dit moment zo laag dat hij tot niet veel meer in staat is dan bijvoorbeeld het (met plezier) kijken naar Studio Sport. Ik zal samen met Teun jullie hier op de hoogte proberen te houden. Natuurlijk hopen we snel zijn eigen stem hier weer te horen. Alfred

Mooie dingen

Geplaatst op September 12, 2010 door Teun

In zijn eerste post op deze site zei Ubu dat hij niet gereduceerd wil worden tot zijn eigen ziektegeschiedenis. (Bah nee!) Maar ja, we merken momenteel dat er weinig ruimte is voor andere zaken. De ziekte weigert zich in een bijrol te laten duwen. Toch gebeuren er ook mooie dingen. De Vondelstraat stelt zich fantastisch op. Goeie straat! En ook vele andere lieve mensen bieden hun diensten aan. Was drogen, kinderen opvangen. En elke dag wordt er eten aangevoerd, veel eten! De familie komt er werkelijk in om. (Weet je wel hoe klein dat huisje is?) O ja: vriendin Daan organiseert komende woensdag het kinderfeestje van Miki, die afgelopen week zes jaar is geworden. We gaan verslag doen.

Fijne foto

Geplaatst op September 13, 2010 door Teun

Op zijn werkplek laat Ubu zich graag toejuichen door deze fijne foto. Klik er eens op en let vooral op het gekke mannetje in het midden!

Knorren

Geplaatst op September 13, 2010 door Alfred

Was vanmiddag even bij onze patiënt en die lag er een stuk fijner bij dan de vorige keer dat ik hem zag. De maag knorde dat het een lieve lust was, een vers aangeleverd kopje soep loste dat op. Krantje & laptop binnen handbereik. Eens kijken of ik een toepasselijk muziekje erbij kan vinden. Dit was een hit in ons eindexamenjaar: [B52’s - Dance This Mess Around] [link]

michel zegt:

September 13, 2010 om 19:01

Ha, een heel vroege K3. Fijn om deze versie van Do the hippy shake weer eens te horen. Planet Claire (met die rode boompjes) was ook zo’n leuk liedje. leopard zegt:

September 14, 2010 om 03:51

That was a hit for us, too! Well, not a radio hit, but we listened to all that album in its entirety. Dat was een hit voor ons, ook! Nou, niet een radiohit, maar we geluisterd naar al dat album in zijn geheel. Alfred zegt:

September 14, 2010 om 12:40

It is as you say, wasn’t a hit in the Netherlands either. But we all loved the album. ‘Dance this mess around’ seemed the appropriate title for the situation we are in.

Mijn vader en ik

Geplaatst op September 14, 2010 door Ubu

Mijn vader en ik. Allebei heel blij. De vrolijkheid van de foto raakte me. Het moet een jaar of tien geleden zijn, nog ruim voor mijn vaders ziekte. En ik wilde vooral ook weer wat van me laten horen. En nu zie ik het: dit sluit aan op de titel van Alfreds bericht. We zitten te knorren!

Ria zegt:

September 14, 2010 om 13:31

Lieve Ubu, Wat een geweldige foto van jou met je vader! De ontspannenheid en vrolijkheid spat er van af. Dierbare moment om te koesteren. Omdat ik je niet even een lekker kopje soep kan brengen, stuur ik je een vrolijk liedje: [http://www.youtube.com/watch?v=ztq-pfZjza0] Als ik â&#x20AC;&#x2DC;s morgens vroeg met een duf hoofd naar mijn werk rijdt en dit liedje komt voorbij, ben ik meteen een stuk wakkerder en vrolijker. Misschien vind jij er geen bal aan, maar dan brengt het vast een glimlach op je gezicht als je 17

‘m wegklikt ;-) ‘In a trip dowm memory lane’ herinnerde ik me dat wij in de jaren 70-80 naar heel andere muziek luisterden zoals The Clash en The Slits. Nog steeds jouw repertoire? Ook herinner ik me dat het thuisfront destijds gruwelde van deze muziek. Regelmatig bonkte mijn oma, via de deel, met een bezemsteel tegen het houten plafond (mijn slaapkamervloer) aan en schreeuwde daarbij dat het wat zachter moest of dat ik moest komen éééten. Door het gebonk tegen de vloer sprong de naald van mijn pick-up centimeters omhoog en knalde weer terug. Hoeveel krassen mijn platen toen wel niet hadden… Gek genoeg is de muzikale generatiekloof met onze kinderen een stuk kleiner. Godzijdank zijn het geen hardcorefans. Thom, de oudste is een enorme fan van Led Zeppelin maar draait ook Het dorp van Wim Sonneveld. En Matthijs houdt het vooral bij Top 40 muziek. Al met al best te pruimen dus. Heb jij muziek waar je op dit moment graag naar luistert? Ik hoop dat de vrolijke tonen van Eliza Doolittle een glimlach op je gezicht kunnen toveren. Weet dat ik aan je denk! Liefs Ria Alfred zegt:

September 14, 2010 om 21:10

Wat ik me nu de hele tijd afvraag, is Ubu later aangeschoven, of aan zijn 2e bordje bezig? Dat laatste waarschijnlijk … Ubu zegt:

September 15, 2010 om 22:41

Nee, het was een soort lopend buffet. Mijn vader was er eerder bij. Die was daarin ook niet te onderschatten. Nick zegt:

September 16, 2010 om 09:08

Ah, die goeie, ouwe lopend buffetten, waarbij je wel drie keer een bord vol boerenkool en worst en iets bruins kon opscheppen?! Nee, die hadden ze bij ons niet. Jammer, want wat een uitstekende lach krijg je er kennelijk van!

Let op!

Geplaatst op September 14, 2010 door Alfred

Het kan zomaar dat er hierboven, in het zwarte menubalkje, of rechts plots nieuwe menu-items verschijnen. Zoals vandaag gebeurde: Ubu koppelde persoonlijk (zoals aangekondigd) de ziektegeschiedenis los van de rest. [Wevie Stonder - Und ...] [link] [op de volgende pagina’s de gehele inhoud van de knop ‘Ziek zijn’]

Ziek zijn

Het nieuws over de ontwikkeling van mijn ziekte en over hoe ik me voel zet ik vanaf nu in een aparte categorie. Hieronder vind je de nieuwere en oudere berichten. V (18 september) Gesprek met de oncoloog in het CWZ Vrijdag 17 september stond het gesprek met de oncoloog op het programma. We gingen ervan uit dat het zou gaan over de voor- en nadelen van de palliatieve chemokuur, zoals we die twee weken geleden ook hadden besproken in het AMC in Amsterdam. Daarna zou ik een beslissing moeten nemen: wil ik dit aangaan of niet? Het pakte anders uit. Uit de uitslag van de leverpunctie bleek dat de oorsprong van de tumor niet in de galblaas ligt, maar een andere bron heeft. Gevolg: de chemokuur zoals die in eerste instantie bedacht was, is niet zinvol. Eerst moet de werkelijke bron opgespoord worden. Er zijn een paar mogelijkheden, die gedeeltelijk vrijdag zijn bekeken: ik ben onderzocht door de KNO-arts, er is opnieuw een longfoto gemaakt en urine en (voor de zoveelste keer) bloed zijn onderzocht. Komende week verwacht ik een oproep voor een CT-scan van de longen. Het ziekenhuis zet er gelukkig wel vaart achter. Voor mijn gezondheidssituatie en mijn kansen op verlenging verandert dit alles niet veel. De oorsprong ligt blijkbaar elders, maar het gebied waarin alles woekert blijft hetzelfde. Het was een merkwaardig en ontregelend ziekenhuisbezoek. Helma en ik hebben het wel waardig afgesloten: een punt appeltaart met slagroom met cappuccino en voor mij een heerlijk glas jus d’orange. Vers geperst. IV Ziekenhuis Ik ben nu bijna een week terug uit het ziekenhuis. Eerst was ik van plan om mijn ervaringen daar wat uitgebreider te beschrijven. Daar zie ik van af. Wel een korte samenvatting van mijn verblijf aldaar: dinsdag had ik een ‘fijne’ operatie, die helaas niet gelukt bleek. De dag erna volgde de leverpunctie, in combinatie met een succesvolle operatie, die juist niet fijn was. De stent was 20

geplaatst, maar tsjonge, wat hebben ze me die middag gevloerd. Die vrijdag verliet ik het ziekenhuis een stuk minder fit dan ik binnen was gekomen. Thuis De afgelopen week bleek vooral dat ik erg moe was. Soms moeilijk om in te schatten of dat kwam door de ingreep in het ziekenhuis of door de voortwoekerende ziekte. De stent doet zâ&#x20AC;&#x2122;n werk: de geelzucht is verdwenen, de wc-gang is normaler en de jeuk die mij vorige week soms wreed teisterde is helemaal weg. Het gevecht met de misselijkheid is niet over. Jammer, want vooral daar had ik op gehoopt. Gelukkig doen de pilletjes nog steeds hun werk. â&#x20AC;&#x2DC;s Nachts slaap ik goed. De dag breng ik grotendeels in bed door, deels slapend. Om een uur of half negen sta ik op en probeer ik mijn faam als avondmens een beetje waar te maken. Dat lukt redelijk Morgen Morgen (vrijdag) hebben we een gesprek met de oncoloog in het CWZ. In dat gesprek komen de mogelijkheden en onmogelijkheden van de palliatieve chemokuur aan de orde. Hoe ziek word ik van de kuur en wat levert het me eventueel op? Heb ik nog genoeg energie om dit aan te gaan? Deze week heb ik regelmatig momenten gekend waarop ik dacht: ik moet er niet aan denken dat ik me nog zieker ga voelen dan ik op dit moment al doe. We wachten het gesprek af. III Terug uit het ziekenhuis (door Alfred) Afgelopen vrijdagmiddag is Ubu terug gekomen uit het ziekenhuis. Uit het feit dat hij zich hier nog niet persoonlijk gemeld heeft kun je aflezen dat het niet helemaal gaat zoals gehoopt. De hoeveelheid energie is op dit moment zo laag dat hij tot niet veel meer in staat is dan bijvoorbeeld het (met plezier) kijken naar Studio Sport. Ik zal samen met Teun jullie hier op de hoogte proberen te houden. Natuurlijk hopen we snel zijn eigen stem hier weer te horen. II Hoe gaat het met de zieke? De afgelopen week ben ik me steeds minder prettig gaan voelen. De hele dag door moe en misselijk (daar heb ik gelukkig wel pilletjes tegen) en steeds meer last van jeuk, die soms ook mijn nachtrust verstoort. Overdag slaap ik 21

zowel ‘s ochtends als ‘s middags een paar uur. De dagen worden daardoor kort. En ik houd nou eenmaal meer van lange dagen. Het AMC Anders dan ik in eerste instantie dacht dat het zou gaan, ben ik afgelopen donderdag zelf naar het AMC geweest, samen met Teun. Daar hadden we gesprekken met de MDL-arts en de oncoloog. Uit het teamoverleg aldaar was het volgende behandelingsvoorstel naar voren gekomen: – Het plaatsen van een stent, waardoor een aantal processen die nu worden geblokkeerd weer enigszins normaal verloopt. Daardoor zal de geelzucht afnemen, net als de misselijkheid en de jeuk. De ingreep kan gewoon in Nijmegen plaatsvinden. Ik kan bijna niet wachten. – Een leverpunctie. Om exact te kunnen vaststellen welke tumorsoort actief is. – Een palliatieve chemokuur, waardoor de tumoren in de buikwand worden bevochten. De oncoloog in het AMC heeft me er een aantal dingen over verteld die goed klonken. Mijn specialist in het CWZ remde mijn enthousiasme hierover een beetje af en raadde aan om een gesprek te hebben met de oncoloog in het CWZ. Ook voor de kuur zou ik overigens niet naar Amsterdam hoeven. Deze week Morgen (dinsdag) wordt ik opgenomen in het CWZ en gaan ze de stent plaatsen. Donderdag volgt de leverpunctie. Als het goed is ga ik vrijdag weer naar huis. Ik weet dat verschillende mensen mij graag willen zien. Deze week gaat dat dus niet lukken. Hoe het daarna gaat, weet ik nog niet. Afgelopen week heb ik echter zo’n beetje alle bezoekverzoeken afgewezen, omdat ik er de energie niet voor had. Hopelijk verandert dat als ik me wat beter ga voelen na het plaatsen van de stent. I Lieve vrienden en vriendinnen, Sommigen van jullie zijn op de hoogte van mijn huidige situatie. Anderen hebben een deel van het nieuws gehoord en weer anderen weten nog van niets. Daarom heb ik hieronder alle ontwikkelingen van de laatste tijd nog eens op rijtje gezet. Sla over wat je al weet. 22

Dit is een vervelend verhaal. Het gaat niet goed met mijn gezondheid. Na wat vage, maar aanhoudende buikklachten maakte ik een paar weken geleden een afspraak met mijn huisarts. Die meende in eerste instantie dat er niet veel aan de hand was, maar vond het toch verstandig bloed te laten prikken. De uitslag van het bloedonderzoek bleek aanleiding om toch verder te kijken. Om die reden ben ik vrijdag 20 Augustusus naar het CWZ geweest, waar ze een echo hebben gemaakt van mijn buik. Het onderzoek in het ziekenhuis leverde een bijzonder verontrustend resultaat op. Ik was het ziekenhuis nog niet uit of de huisarts belde, of ik zo snel mogelijk kon komen. Daar aangekomen bleek dat zij meteen na de echo gebeld was door het ziekenhuis. Op de echo was te zien dat er ‘verkeerd weefsel’ groeit bij de galblaas. Kanker dus. Die mededeling voelde aan als een doodvonnis. Die vrijdag waren Helma en ik behoorlijk ondersteboven van het nieuws. Verder onderzoek Maandagochtend 23 Augustusus hadden we een afspraak bij dr. Aparicio, een van de specialisten maag, darm en lever van het CWZ. Met deze arts zijn we bijzonder blij: ze maakt een meelevende en bijzonder deskundige indruk. Bovendien lijkt ze erg doortastend. Een dag later zat ik opnieuw in het ziekenhuis. Dit keer voor een ct-scan. Daarop zal veel duidelijker te zien zijn op welke plaatsen zich verkeerd weefsel bevindt, of er uitzaaiingen zijn en hoe ver het proces gevorderd is. Afgelopen donderdag hadden we een volgende afspraak met de specialist dit keer om de uitslag van de ct-scan van dinsdag te bespreken. Helma en ik waren allebei geestelijk voorbereid op de woorden waarmee dr Aparicio het gesprek opende: ‘Ik heb slecht nieuws.’ De ct-scan bracht aan het licht dat de kanker inderdaad afkomstig is uit de galblaas. Verder zijn uitzaaiingen aangetroffen in de lever en de buikwand. Het gaat om een agressieve soort. AMC Het ziekenhuis heeft alle onderzoeksresultaten opgestuurd naar het AMC in Amsterdam. Daar bespreken de toponcologen van Nederland eenmaal per week bijzondere gevallen om vervolgens tot een behandelvoorstel te komen. Dat overleg zal aanstaande donderdag plaatsvinden. Waarschijnlijk krijg ik vrijdag bericht van het AMC. Let wel: dit zal geen voorstel zijn dat mijn leven gaat redden. Het gaat om ‘rekken’. De specialist heeft ons duidelijk gemaakt dat ik in mijn situatie een 23

levensverwachting heb van ‘enkele maanden’. Eventuele behandeling in het AMC voegt daar mogelijk een paar maanden aan toe. De invulling van die maanden zou kunnen bestaan uit een zware operatie in Amsterdam en een zware chemokuur. Een weinig aanlokkelijk perspectief. Bovendien wil ik in de buurt van mijn gezin blijven. We hebben dus geen hoge verwachtingen van de reactie van het AMC. We laten het op ons af komen. Thuis Helma en ik hebben veel steun aan elkaar. Maar we hebben het bij tijden ook erg zwaar. Ik slaap gelukkig goed, Helma lukt dat helaas minder goed. Tot onze vreugde krijgen we van alle kanten concrete hulp aangeboden, waar we dan ook zonder aarzeling gebruik van maken. En we wonen in een hele fijne straat waar we veel mensen kennen. Miki is van alles op de hoogte en heeft het er bij vlagen moeilijk mee maar zit even later vaak weer lekker te spelen. Doufi is te klein om begrippen als ‘ziekte’ en ‘dood’ te begrijpen. Van tijd tot tijd nemen de kinderen de zwaarte een klein beetje weg door de manier waarop ze vrolijk en uitgelaten hun gang gaan. We krijgen veel telefoontjes. Soms is ons dat echt te veel. ’s Avonds leggen we meestal de hoorn van de haak. Het is fijn om veel reacties van medeleven te ontvangen, maar het is vaak prettiger om ze via e-mail te krijgen. Ik zal ze niet altijd beantwoorden, maar weet dat elk mailtje mij veel steun geeft. Nu Op dit moment voel ik me niet fit, maar ook nog niet heel erg ziek. Wel ben ik doorlopend licht misselijk en snel moe. Samen met Alfred bekijk ik op dit moment hoe ik op een prettige manier een website of blog kan opzetten. Daarmee wil ik jullie op de hoogte houden van de stand van zaken. Maar op die manier wil ik ook ‘leuke’ dingen laten zien, dingen uit mijn leven en zaken die mij bezig houden en hebben gehouden. Die behoefte voel ik vooral omdat ik niet gereduceerd wil worden tot mijn eigen ziektegeschiedenis. Bah nee! Als het zover is, breng ik jullie daarvan op de hoogte. Zolang de energievoorraad strekt uiteraard. Groet, Ubu

lies zegt:

September 15, 2010 om 14:30

Hallo Lieve Ubu, Ik hoorde net van Helma dat je deze site hebt. Heel fijn dat ik zo op de hoogte kan blijven zonder jullie “lastig”te vallen. Ze vertelde ook dat jullie zo onderhand “omkomen”in het eten, zeker voor de komende twee weken; maar mocht je tussendoor toch een keertje zin hebben in indisch eten, dan laat het mij a.u.b. weten; ik zal het met alle liefde voor jullie maken. Dat je misselijk en snel moe bent is wel akelig; je wilt toch alles eruit halen wat er in zit lijkt mij. Ik heb het al eerder gezegd, laat het mij weten als ik iets kan doen, ook als je denkt dat ik iets voor Helma kan betekenen. Hou je goed, Liefs van lies Ludwig zegt:

September 20, 2010 om 15:37

Hoi Ubu, Ik hoor zonet via via dat je ziek bent. Schrikken! Zo’n beer als jij. Wat moet je dan doen dan heel hard verdomme te roepen. Verdomme! En omdat je iets met teksten hebt voeg ik nog een liedje van mijzelf toe. there is no particular place we are going, were just driving where our wheels will lead us to there’s no goal no meaning just the road and us and there is no other place… I ‘d like to be were just cruising just cruising a dusty road and us 25

there is no particular place we are going were just driving where our wheels will lead us to there is no sign that tells us were we have to go Only the sun tells us where we have to be were just cruising just cruising a dusty road and us me and you Ik wens jou en je familie heel veel sterkte. Knuffel, Ludwig germa zegt:

Oktober 2, 2010 om 01:30

je zin: “ik houd nu eenmaal van lange dagen….” ubu…………….. de waarom-fase ligt lang achter me toch komt dit woord bij me op een antwoord zal er niet komen ga ik maar bidden tot onze lieve heer op mijn blote knieen prevel ik wat iets over zachtheid, troost, kracht en heel veel -houden van- voor jou van mensen om je heen en mensen verder weg hoop dat je het voelt en meekrijgt Menno Lecocq zegt:

Oktober 20, 2010 om 13:52

Ubu, Jeetje wat is dat snel gegaan.. 26

Kan het amper beseffen dat je er nu niet meer bent. We zullen je missen. Menno

Slapen en mijmeren

Geplaatst op September 15, 2010 door Teun

Ubu schrijft niet veel over zijn ziek zijn. Dat heeft veel met zijn ziekte te maken; hij heeft niet veel energie. En met de kracht die hij heeft, gaat hij zuinig om. Ik geef dus een update. Vandaag zat ik even op zijn bed. Daar ligt hij fijn. Radio 1 aan, beetje slapen, beetje mijmeren. Ubu is een avondmens. Nu meer dan ooit. â&#x20AC;&#x2122;s Ochtends en â&#x20AC;&#x2122;s middags heeft hij weinig te makken. Daar staat tegenover dat hij al een paar avonden tot laat op is geweest. Lekker met Helma in de kamer gezeten en een beetje op de computer gewerkt. Eten gaat aardig: de weegschaal zegt 92 kilo. Dat is net zo veel als toen hij uit het ziekenhuis kwam. Hij valt dus niet te snel af en dat is goed nieuws. Van binnen is het wel onrustig bij Ubu. Daar, in de maagstreek, woekert het. Dat is het slechte nieuws, dat zich steeds maar op blijft dringen. Vrijdag hebben Ubu en Helma een gesprek met de oncoloog. Die vertelt dan over de resultaten van de leverpunctie en de mogelijk te nemen stappen.

Gado gado

Geplaatst op September 15, 2010 door Alfred

In aanvulling op Teuns bericht: Ubu lag er best goed bij vandaag en sterker nog, bleek plots zin te hebben in een portie chinees! Dat mag je een goed teken noemen. Een gezellige kampeerachtige smikkelsessie op bed was het gevolg. Hierbij ook maar eens een foto van onze man, voor al diegenen die niet in de gelegenheid zijn hem live te zien.

Irmpie zegt:

September 15, 2010 om 23:16

Hé, Ubu is weer Ubu! Ik hoop op een goed bericht vrijdag, liefs Irm René zegt:

September 15, 2010 om 23:40

Ik zeg je, let op die chinezen… acupunctuur en gado gado, niks mis mee! Warme groet, René 29

Marlies zegt:

September 16, 2010 om 00:42

Hoi Ubu, fijn je te zien. Veel succes morgen! Reinoud zegt:

September 16, 2010 om 11:17

Goed bericht! Succes Morgen. Reinoud Hester zegt:

September 17, 2010 om 16:08

Ha Ubu, wat goed om je te zien! hopelijk goed nieuws vandaagâ&#x20AC;Ś Hester

Post en e-mail en andere berichten Geplaatst op September 17, 2010 door Ubu

Natuurlijk hebben jullie niet allemaal zo’n desastreuze sneeuwpop voor mij gemaakt. Hoeft ook niet. Wel wil ik jullie laten weten dat ik elk berichtje van medeleven, hoe klein ook, erg waardeer. En bovendien bijzonder hard nodig heb. E-mailtjes die mijn computer binnenlopen als ik wakker wordt na het zoveelste slaapje, een paar kaarten die Helma op mijn bed legt, onverwachte bijdragen aan het gastenboek of reacties op geplaatste stukjes op de site. Reageren lukt me meestal niet en ik vermoed dat jullie dat wel snappen. Wees er zeker van dat alles bij mij in goede aarde valt. Blijf sturen! Oh! In de afdeling ‘Ziek zijn’ heb ik zojuist ook een kleine update geplaatst. Activiteiten van een avondmens.

maurice zegt:

September 17, 2010 om 01:00

Wat een verschrikkelijke sneeuwman, zo stakig en stijf. En diens scheve lichaam detoneert prachtig met de kaarsrechte kindertjes aan zijn voeten. Trots als een pauw met hun trofee. Maar wacht, is dat niet Helma, links? lenny zegt:

September 17, 2010 om 10:52

Doet me denken aan de GVR van Roald Dahl! Een van de weinige kinder31

boeken die ik dan wel gelezen heb in mijn jeugd… Sofie, een meisje uit een weeshuis kan op een avond niet slapen. Ze denkt dat het spookuur is en kijkt stiekem naar buiten. (in het weeshuis mag je bijna niets, en zeker niet je bed uit). Buiten ontdekt zij een figuur, zo groot als een huis. Het blijkt een reus te zijn. Hij hoort Sofies hart bonken – hij heeft verschrikkelijk goede oren – en ontvoert haar. Niemand mag namelijk een reus zien, anders zou de wereld op zijn kop staan. Hij neemt haar met een ongelofelijke snelheid mee naar zijn grot in reuzenland. Sofie denkt dat de reus haar gaat opeten maar deze reus blijkt vriendelijk te zijn; de GVR (de Grote Vriendelijke Reus). Hij vangt mooie dromen in dromenland en bewaart deze in potjes. Al blazend op een lange trompet deelt hij ze weer uit aan slapende kinderen. Hij eet alleen maar snoskommers die eigenlijk heel vies zijn, maar er groeit niets anders in reuzenland. Hij wil geen eten stelen van mensen en hij wil al zeker geen mensen of dieren opeten, dat vindt hij zielig. Ria Tu zegt:

September 18, 2010 om 01:23

Toen hadden we nog winters… Dit is toch geen gevalletje kinderarbeid? Leuk Ubu, al dit soort foto’s. Het roept altijd reacties op. Ik kan me nog een mooie foto herinneren van een vakantie in Ierland waar jij volgens mij met o.a. Herbert Boland, Joop Kleijn, Jan Hartemink en Thijs Derksen op staat. Heb ik die namen goed? Zwart/wit. Ergens op een bergwand waar jullie allemaal heel gelukzalig kijken. Heb jij die foto ook? Wil anders wel eens gaan zoeken of ik ‘m kan vinden en dan kan ik ‘m voor je scannen. Laat maar weten. Ik kijk uit naar de volgende foto die je post. Truste! xx

Update

Geplaatst op September 19, 2010 door Ubu

Er staat een nieuwe update in de afdeling ‘ziek zijn’.

doro zegt:

September 19, 2010 om 23:23

Lieve Ubu en Helma Ik hoorde paar weken terug jullie erg bericht, ik word er heel verdrietig van….het is niet te geloven…dat dit mag… en jou UBU mag overkomen…ZO MOEILIJK ZO HEFTIG ZO PITTIG…PURE SHIT….GEEN WOORDEN VOOOR: DIEPE DIEPE pijn VAN HART EN ZIEL…. ECHT JULLIE ALLEMAAL HEEL VEEL STERKTE EN KRACHT TOEGEWENST IN DEZE MOEILIJKE TIJD IN JULLIE LEVEN…OOK VOOR JULLIE 2 KINDJES Ik denk aan jullie en heb een kaarsje op mijn altaartje gezet voor jou Ubu… veel liefs van Doro en mijn zoontje doedoe

Foto!

Geplaatst op September 22, 2010 door Alfred

Zoals jullie zien groeit hier de laatste paar dagen gestaag een fijne fotoverzameling. Je ziet ze hier rechts in de kantlijn en parallel daarmee in het hoofdmenu. Kijk zelf welke manier van kijken je prettig vindt, dat wijst zich vanzelf. Als je de foto’s via het hoofdmenu benadert, heb je een extra mogelijkheid: je kunt dan commentaar leveren op een foto. Dat zien we graag. Heb je zelf nog bijzondere foto’s die je toe wilt voegen, dan kan dat. Het liefst met een fijn stukje erbij natuurlijk. Scan & mail je foto’s of post ze, dan komt het helemaal voor elkaar. [zie hiervoor vanaf pagina 288 ]

Roken

Geplaatst op September 22, 2010 door Ubu

Een roker ben ik altijd geweest. Niet iets om trots op te zijn, maar op de een of andere manier is het bij me gaan horen. Daarom wil ik reageren op Rubens vraag uit het gastenboek. De laatste twee weken rookte ik een of twee sjekkies op een dag. Zondag werd ik acuut misselijk van de eerste. Geen fijne ervaring. Dinsdag heb ik laat op de avond geprobeerd om er een te roken. Die smaakte beroerd. Misschien is het met roken dus gewoon afgelopen. Vandaag heeft het CWZ een CT-scan van mijn longen gemaakt. In principe bestaat er een kans dat de uitgezaaide tumor daar zijn oorsprong vindt. Op de eerder gemaakte longfoto’s wees echter niets in die richting. De arts noemde beide longen zelfs ‘helemaal schoon’. Voor een verstokte roker geen onprettige, maar wel een wat vreemde mededeling. Teun zegt:

September 23, 2010 om 11:12

Ik snapte Rubens mailtje heel goed. Het is zo’n vertrouwd beeld; Ubu die lekker staat te roken. Houd dat vast! Ik opper de chocoladesigaret – de pepernoten liggen immers ook al in de schappen. En de kinderen kunnen fijn meeroken!

Ubu en meesje

Geplaatst op September 23, 2010 door Teun

RenĂŠ zegt:

September 23, 2010 om 23:06

Aangeraakt door de natuur, dat gebeurt alleen maar met bijzondere mensen. Groetjes, RenĂŠ germa zegt:

Oktober 2, 2010 om 01:16

en zo is dat! De natuur is kieskeurig en vogels vliegen alleen naar een plek toe waar het veilig voelt wat een mooie foto

Surrealistisch snel

Geplaatst op September 27, 2010 door Teun

Gesprek in CWZ Het verhaal van het ziek zijn viel wat stil, de laatste dagen. De ziekte zelf gaat echter onverstoorbaar door. In rap tempo. Tijd voor een update. Afgelopen donderdag is Ubu naar het CWZ geweest om de resultaten te bespreken van de laatste onderzoeken, waaronder de CT-scan van zijn longen. Daar kwam niets nieuws uit naar voren. De precieze oorzaak van zijn kanker is dus niet helder. Maar Ubu kiest ervoor om geen vervelende onderzoeken meer te ondergaan, om die oorzaak alsnog te achterhalen. Het verloop van de ziekte is immers wel duidelijk. En onomkeerbaar. Bovendien gaat het allemaal razendsnel. Op de vraag naar de tijd die Ubu nog rest, had de arts een ontluisterend antwoord. De onderzoeksresultaten zeiden ‘nog een paar maanden’. Maar kijkend naar Ubu dacht ze dat het sneller zou gaan. Ubu en Helma denken dat ook. En iedereen die hem de laatste week heeft gezien. Het bezoek van donderdag was dus vrijwel zeker Ubu’s laatste ziekenhuisbezoek. Hospice De volgende stap is Hospice Bethlehem (www.vriendenhospicebethlehem. nl). Ubu gaat daar naartoe zodra er een kamer vrijkomt. Voor de mensen die het niet weten: Bethlehem is een huis voor mensen die medisch gezien uitbehandeld zijn, maar die niet thuis kunnen sterven omdat de omstandigheden daar niet naar zijn. Het huis kijkt prachtig uit over Waal en heeft een mooie tuin. Helma en de kinderen kunnen komen en gaan wanneer ze willen. Ubu hoopt er rustig afscheid te kunnen nemen van de mensen die hem lief zijn. Surrealistisch ‘Surrealistisch’ is een woord dat me de laatste tijd regelmatig te binnen schiet. Ook bij het typen van dit verhaaltje. Het is zo echt dat het niet echt lijkt. Ubu grimlachte het donderdag nog even: ‘surrealism is not a joke’. Zei Breton dat ooit? Of was het Dali…? Ubu! Was jij het gewoon zelf? 37

Leopard zegt:

September 27, 2010 om 14:16

I think of Ubu all the time. I hope he is as comfortable as possible. Ria Tu zegt:

September 28, 2010 om 01:20

Ik lees net de laatste update over je ziekteverloop. Schrik hier ontzettend van, zo snel op weg naar het einde, dit had ik echt niet verwacht. Inderdaad surrealistisch. Er zit een brok in mijn keel en tranen rollen over mijn wangenâ&#x20AC;Ś Het ga je goed lieve Ubu. Sebas zegt:

September 28, 2010 om 17:01

Allemachtig. Niet te bevatten. Zet em op, Ubu, je mag niet als een nachtkaars uitgaan! Roel zegt:

September 28, 2010 om 20:42

Hai Ubu, soms schieten woorden dus gewoon echt te kort. Ik hoop dat jullie nog als gezin enige waardevolle tijd samen is gegund.

Verhuisd

Geplaatst op September 28, 2010 door Teun

Afscheid van de Vondelstraat Vanmorgen is Ubu verhuisd naar zijn kamer in Hospice Bethlehem. Het was een emotioneel afscheid van de Vondelstraat. Ubu was daar gelukkig. En nu gaat hij er niet meer terugkomen. Dat besef kwam even heel hard binnen. Het was huilen geblazen. Ontvangst Na dat moeilijke vertrek beleefden we, een kwartiertje later, een fijne ontvangst in Bethlehem. De afgelopen weken stapelden slecht nieuws en teleurstellingen zich op. Nu mogen we spreken van een heuse meevaller: Ubu heeft de mooiste en grootste kamer van het huis. Met een extra bed voor logés, een eigen wc en een prachtig uitzicht over Waal en Waalbrug. Er stond een enorm (verlaten) poppenhuis, ergens in de gang. Helma heeft het direct de kamer ingesleept en het wordt nu bestierd door Miki, als ze op bezoek is. Pick-up, versterker en elpees zijn geïnstalleerd. Foto’s en posters hangen aan de muur. Liefdevolle en kundige verzorging is voortdurend in de buurt. Helma, Miki en Doufi kunnen er zo vaak zijn als ze willen. En nu? Nu is het afwachten. Wat gaat er nog mogelijk zijn voor Ubu? Hij is erg verzwakt en het is maar de vraag hoeveel mensen hij verder nog kan ontvangen. Weet, dat hij alle berichten en commentaren op de website leest. En dat hij die omhelzingen voelt, die jullie hem zo graag willen geven. 39

Bokkie zegt:

September 29, 2010 om 10:43

Hoi Ubu, wat gaat het snel allemaal. Twee weken geleden hing ik nog over je bed, serieuze gesprekken voeren over leven en dood. Maar vooral rare woordgrapjes maken net als toen we nog naast elkaar woonden in de Westland. Dat was een fijne, maar voor mij ook moeilijke tijd. Ik was aan het opgroeien en probeerde halfslachtig volwassen te worden en jij werkte aan je prachtige Wolfli-dingen en wiskunde boeken. Om samen om acht uur GTST te kijken en te voorzien van commentaren (loop me niet te foppen, man, een dag die als een nacht verschijnt, liefde leidt je tot het ei!). Jeff was onze tragische held en nu zijn jullie zelf tragische helden. Als je nog iets nodig hebt, een cd, plaat of boek om het einde wat mooier te maken laat het dan weten. Ik hoop dat er nog plaats is om op bezoek te komen als is het maar een minuutje. Sterkte jongen. X Tonnis Irmpie zegt:

September 29, 2010 om 11:03

Lieve Ubu, wat een enorme reis heb je gemaakt. Teun, dank voor al je goede zorgen voor Ubu, Helma, Miki en Doufi, en dat je ons zo goed op de hoogte houdt. Anneke zegt:

September 29, 2010 om 13:48

Dag Ubu, Ik begrijp dat je dit ook nog leest in Betlehem. Een warme omhelzing langs de digitale snelweg. Ik denk aan je. germa zegt:

Oktober 2, 2010 om 01:13

wat een ontzettende mooie site met mooie woorden die helaas allemaal tekort lijken te schieten (voor mijn gevoel). Maar deze site past bij jou, Ubu â&#x20AC;&#x201C; een mooi mens ben je. Het doet me pijn om te weten dat het zo gaat (zoals het me je gaat). Schrik er ook van; een hospice â&#x20AC;&#x201C; wat zijn we allemaal onwetend, wanneer het goed gaat en we gezond zijn. 40

Wat hoop ik dat je samen met Helma en de kinderen elkaar kunt vasthouden, waar je ook bent. En dat je samen kunt lachen, ondanks het verdriet………. Marloes zegt:

Oktober 4, 2010 om 19:14

Zoals jij de Vondelstraat gaat missen, gaat de Vondelstraat jou missen. Ik ga jou missen als onderdeel van onze Vondelstraat…als ik langs jullie huis loop op weg naar de coop of op weg naar mijn werk dan sta jij niet meer te roken bij de voordeur…altijd in voor een praatje. Ik heb de ramen van mijn huisje nu open en hoor op straat de kinderen spelen en de buren bijkletsen. Helma, Miki en Doufi zijn er ook. Ik hoop dat jij het goed hebt in Bethlehem en dat jij er samen met Helma en de kids nog mooie, fijne momenten mee gaat maken. Het ga je goed…waar je dan ook bent of gaat. Liefs Marloes

Geen bezoek

Geplaatst op September 29, 2010 door Teun

Er zijn heel veel mensen die Ubu nog heel graag een keertje willen zien. Of vasthouden. Dat zit er helaas niet in. Ubu gaat geen bezoek meer ontvangen in het hospice. De dagen die hij, Helma en de kinderen nog samen hebben, willen ze zo vrij mogelijk houden. Ubu houdt van jullie – dat weten jullie wel. Dit is dan ook geen afwijzing. Het is een uitnodiging. Gebruik de site en de mail om je hart uit te storten! Ria Tu zegt:

September 30, 2010 om 00:41

Lieve Ubu, ik houd je in gedachten even vast… Peter Verstraten zegt:

September 30, 2010 om 11:00

Herinnering van lang geleden – studententijd. Ooit liet je, met o.a. Teun, literatuurdocente Ulla Musarra ongedurig schuifelen op haar stoel. Jullie citeerden veelvuldig uit het postmodern werk van een Scandinavisch auteur. Bleek het boek uit alleen lege pagina’s te bestaan – alle citaten waren verzonnen. Het was een geweldige referatengrap. Zo goed dat ik me volgens mij de titel nog correct herinner: ‘What Happened to the Head on the Shelf?’ Maar Ubu, wat gebeurt er nu toch allemaal? Neem de tijd die je nog rest, en laat herinneringen achter. Begreep van Helma dat je ook opnames hebt gemaakt. Da’s goed, dan blijf je niet alleen zichtbaar, maar is ook je stem nog hoorbaar. Sterkte! Peter Teun zegt:

September 30, 2010 om 11:07

Hoi Peter, Je geheugen werkt goed! De titel klopt, maar de schrijver was een Amerikaan: Irving Johanson. Wat hebben we een plezier gehad. En nog een hoog cijfer ook! Groetjes, Teun

Tottenham-Twente

Geplaatst op September 30, 2010 door Alfred

Een wedstrijdje Champions League kijken lukt nog wel. Hier de drie poolbodes, geboeid kijkend naar een spannende wedstrijd. In de rust werd Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s internetverbinding aangesloten. Die werkt nu. Blijf hem dus onverminderd bestoken met mailtjes of reageer via de site. Ook nog steeds welkom: jouw Ubu-foto om op de fotopagina te zetten. michel zegt:

September 30, 2010 om 11:23

Ik blijf maar kijken naar dat vrolijke gouden varkentje! leopard zegt:

September 30, 2010 om 16:39

Thatâ&#x20AC;&#x2122;s a rough-looking gang of men! Dat is een ruwe-looking bende van mannen! Ria Tu zegt:

September 30, 2010 om 23:34

Gisteren las ik een omschrijving van jou in je gastenboek, die ik heel type43

rend vind: rustig en trouw. Met name dat trouw vind ik erg passend. Al zagen we elkaar soms jaren niet, ineens was er weer een berichtje, kaartje of ander teken van leven. Uit het oog betekent voor jou niet uit het hart. Een prachtige eigenschap die ik altijd zeer heb gewaardeerd! Nu zie ik jullie drieĂŤn op de foto samen naar voetbal kijken. Drie TROUWE vrienden. Onbetaalbaar!! Hoop dat jullie nog een aantal van deze mooie momenten gegund is. Knuffel, ook voor Alfred!

Wat beter

Geplaatst op Oktober 1, 2010 door Teun

Ubu woont nu al een paar dagen in het hospice. Het is er goed. En met hem gaat het ook goed. De ruimte, het uitzicht, zijn muziek en de rustige momenten met zijn dierbaren zijn een weldaad voor hem. Hij eet met smaak en heeft – na twee onrustige nachten – nu twee nachten goed geslapen. Hij wordt alleen tamelijk vroeg wakker en is dan nat bezweet. Oorzaken zijn er waarschijnlijk meerdere: de ziekte (die niet slaapt), onrustige gedachten… En de arts toverde nog een oorzaak tevoorschijn: Ubu is van de ene op de andere dag ‘cold turkey’ gestopt met roken. Even vergeten. Goed, de oude vertrouwde (100% polyester) slaapzak is ingeruild voor frisse, katoenen lakens. Dat helpt al. Vreemd om het in deze omstandigheden te zeggen, maar het gaat wat beter met Ubu. Wat zou het fantastisch zijn, als hij zich nog een flinke periode zo kan voelen.

Ria Tu zegt:

Oktober 1, 2010 om 17:42

Wat fijn dat je momenteel goed voelt! Hoop dat dit nog een hele poos aanhoudt. Geniet van al je dierbaren! Hartelijks Ria

Al draaiend

Geplaatst op Oktober 1, 2010 door Alfred

Moest een beetje smokkelen met photoshop om een over- en een onderbelichte foto te combineren maar dit is zo echt te zien! Op nog geen 75 meter afstand van Ubu’s bed wordt een reuzenrad opgebouwd. In combinatie met de Waalbrug een spectaculair gezicht. Wat Teun al opmerkte kan ik beamen: het gaat al een stukje beter met Ubu. Al plaatjes draaiend op de pick-up deed hij allerlei suggesties voor Ubu’s muziek. Die zullen daar de komende dagen geplaatst worden.

Teun zegt:

Oktober 1, 2010 om 22:30

Geweldig! Een tienrittenkaart kopen. En dan maar zwaaien! Ria Tu zegt:

Oktober 2, 2010 om 00:33

Dat reuzenrad is er vast speciaal voor jou neergezet. Symboliek: * The circle of life.. * Een cirkel van verbondenheid… Geniet van dit spectaculaire uitzicht! 46

Daan zegt:

Oktober 3, 2010 om 00:06

……van de schiettent gaan we naar het reuzenrad…….. En waar is de schiettent? Ik neem aan dat de rokende beer nog wel wat kogels wil afschieten. Anneke zegt:

Oktober 3, 2010 om 12:53

He Ubu gestopt met roken? knap van je. Voetbal kijk je nog wel gelukkig. Maar lees je nog wel een boek? Welk boek ben je nu aan het lezen? Francis zegt:

Oktober 8, 2010 om 17:12

Een reuzenrad zonder gondels… Verleidelijk om daar iets symbolisch achter te zoeken maar, dat is klets! Mooi beeld gewoon…

Reuzenzwaai

Geplaatst op Oktober 4, 2010 door Teun

Carla stuurde een fijne reuzenzwaai vanuit het reuzenrad. Die verdient een plaats op de homepage. De kamer van Ubu? De twee ramen links in het midden. Het meest linkse, vlak naast zijn bed, staat open.

maurice zegt:

Oktober 4, 2010 om 18:27

Veel handen uit de mouwen, afgelopen zondag. Ik heb vanaf het weggetje bij de slagbomen (zie foto) naar alle ramen gezwaaid. Je medebewoners moeten zich best koninklijk hebben gevoeld. Jij hopelijk ook.

Yoghurt

Geplaatst op Oktober 6, 2010 door Teun

Ubu die met smaak eet. Dat is een vertrouwd beeld. Al hoorde daar natuurlijk altijd een wat bollere Ubu bij. Maar wat is het fijn, dat hij geniet van zijn ochtendyoghurt. En ook het avondeten gaat er goed in. Zeg, is er dan ook wat minder goed nieuws? Ja hoor. De nachten zijn lang voor Ubu. Hij slaapt steeds periodes van zo’n drie kwartier – met geluk een dik uur – en dan wordt hij weer wakker. Meestal nat bezweet. Dat is erg vervelend. Bovendien protesteert zijn onderrug tegen het voortdurend liggen. Maar Ubu aanvaardt het op zijn kenmerkende ‘it comes with the territory’-manier. Verder doet hij weinig op een dag. Onthutsend weinig, vindt hij zelf. Hij luistert naar zijn muziek, checkt zijn mail, leest een pagina of tien, kijkt een beetje tv en praat wat met zijn naasten en het verplegend personeel. Tussendoor zakt hij weg in droomloze dutjes. En de dag is om.

Alfred zegt:

Oktober 6, 2010 om 13:51

jammer dat we geen facebook duimpjes kunnen geven hier! Mannetje Drab zegt:

Oktober 6, 2010 om 14:05

En afbeeldingen plakken gaat ook wat moeizaam. [De beheerder helpt even] Ubu, ik drink een kopje handgemaakte koffie op je. 49

Alfred zegt:

Oktober 6, 2010 om 20:55

ha! dankzij een tip van Sebas hebben we nu geen duimpjes maar een hartjes-knop bij elke post. da’s nog beter natuurlijk. Ria Tu zegt:

Oktober 7, 2010 om 00:00

Respect voor de manier waarop jij met je ziekte omgaat, echt diep respect! Geeft denk ik wel aan hoe in balans jij bent. Menig voetballer heeft hier een armbandje voor nodig, denkt ie :-) En dan nog schopt ie iemand een driedubbele beenbreuk. Of schop ik jou nou tegen het zere been door De Jong te dissen? Hope not. Ik gun je betere nachten met meer uren slaap achtereen. En met hele mooie dromen. Op school zouden we zeggen: dromen van stromende bergbeekjes en gevulde koeken… (Hier moet eigenlijk een hartje, maar ik kan de knop niet vinden. Alfred: help)

Alfred zegt:

Oktober 7, 2010 om 00:25

Die knop zit hier dan weer niet … gaan we eens uitzoeken … overigens hadden Ubu en ik het straks nog over de eindeloze kaartsessies in de aula, het geld ‘lenen’ en retourneren uit en in het geldbakje van Wevers en zijn fantastische aanbod: je noemde de gevulde koeken al, penny wafels, negerzoenen natuurlijk en Ubu likkebaarde bij de gedachte aan zijn speculaaspoppen. Wat kosten die? 75 cent? Dat kon je zo winnen als je splitsers had met dubbel-aas. Ria Tu zegt:

Oktober 7, 2010 om 20:49

Ja haha, we hebben heel wat kaarten versleten toen. Maar eh, 75 cent, zoveel? Dacht eerder aan een kwartje. Als ik binnenkort zo’n lekkere speculaarpop tegenkom, stuur ik ‘m naar jou Ubu. Mijn favoriet waren de negerzoenen, mmmm, daar kunnen de ‘Zoenen’ van Buts niet tegenop. 50

Ben pas nog op de CSA nu Schaersvoorde geweest omdat onze kids daar opzitten/zaten. De aula is op het eerste oog nog onveranderd. Je krijgt een déjà vu gevoel als je daar binnenloopt. Alleen het hoekje van Wevers heeft inmiddels plaats gemaakt voor een heuse schoolkantine, inclusief vette warme hap. Hoe jammer… Ria Tu zegt:

Oktober 7, 2010 om 20:51

Waar ik Buts zei, moet het Buys zijn, stop de tijd! Steven zegt:

Oktober 8, 2010 om 10:36

Speculaaspoppen vast niet meer dan een kwartje. Sommigen (voornamelijk uit Bredevoort) plaatsten ze zelfs tussen de meegebrachte boterhammen in plaats van het originele beleg. Dat geldsysteem van Wevers waarbij je zelf de kas mocht beheren was denk ik vrij uniek, dat daar vrijwel geen misbruik van gemaakt werd tekent wel de sfeer daar op school. Dat is me overigens nog eens op een fikse uitbrander komen te staan van een buschauffeur van Veldhuis. Die hadden ook altijd hun wisselgeld direct onder bereik liggen. Toen ik daar ook eens, als bijna automatisch, zelf mijn wisselgeld terugpakte, eh … dat was niet de bedoeling. mieke zegt:

Oktober 7, 2010 om 09:39

Voor pijnlijke onderruggen bij te lang liggen mag je best wel een fysiotherapeut inschakelen (en jullie weten er wel een leuke, gezellige en steengoede te vinden :-) . Maar zonder flauwekul, geef een seintje als het nodig is. groet Mieke

Hartjes

Gepost op Oktober 7, 2010 door Teun

Kijk, hartjes onderaan de stukjes! Om op te klikken als je het stukje leuk vindt. Of ontroerend, of interessant. Of een beetje raar – en toen klikte je maar op het hartje.

Alfred zegt:

Oktober 7, 2010 om 20:44

zeg eens, hartjes drukken is natuurlijk leuk, maar commentaartjes zijn natuurlijk wel de krenten in de pap! Francis zegt:

Oktober 8, 2010 om 11:28

Zijn er wel genoeg hartjes ingeslagen want elk hartje is alweer een nieuw hartje waard! Aziz Caprice zegt:

Oktober 8, 2010 om 18:09

Ha Ubu, Vanavond Moldavië vs. Nederland. Kijk je weer samen met de andere poolbodes? Een ouderwets avondje voetbalplezier. Voetballertje Van der Vaart in de avondkrant van gisteren: “Het zijn wel mannenwedstrijden.” Dat is ferm gesproken. Het zal spetteren. Heb veel plezier.

[in 2010 was het geven van duimpjes e.d. nog niet zo gemeengoed als het dat nu is]

Niet nu al

Gepost op Oktober 9, 2010 door Teun

Vandaag laat de ziekte plots zijn onverzoenlijke, lelijke tronie zien. Na een vrij onbezorgde ochtend (best lekker geslapen, zin in een smoothie) gaat het ineens mis. Ubu krijgt pijn in zijn borst. Geeft over, er komt bloed mee. Schrikken: niet nu al! ’s Avonds gebeurt het weer. De arts denkt aan een bloedvat dat is opengesprongen. Hij krijgt medicijnen tegen misselijkheid, morfine tegen de pijn. Helma en Jaap blijven ‘s nachts bij hem. En nu? Als het bloeden stopt, wordt hij morgen weer wakker. En wie weet heeft hij dan zin in een smoothie. Kom op Ubu! petrik zegt:

Oktober 9, 2010 om 01:52

Ik heb in Portugal een kaarsje voor je gebrand (in de kathedraal van Coimbra), baat het niet dan schaadt het niet… Keep up! germa zegt:

Oktober 11, 2010 om 20:19

kaarsen geven licht en warmte. ik heb hier nog een hele fraaie – gemaakt van kaarsenvet uit nederlandse kerken (de goeie dan, met fijne oprechte pastoors). Ik ga ‘em aansteken, voor jou Ubu! Omdat je zo mooi bent, zelfs nu deze k-ziekte je zo lelijk te pakken heeft. liefs germa en marius

Vervolg

Gepost op Oktober 9, 2010 door Alfred

Gisterenavond laat volgde nog een derde pijnaanval toen Ubu even overeind probeerde te gaan zitten. Met behulp van morfine is dat onderdrukt en daarna kreeg hij een slaapmiddel om in ieder geval een goede nachtrust te hebben. Dat is gelukt, ik had vanmorgen Helma aan de telefoon en ze vertelde dat hij goed geslapen heeft en dat de situatie zich wat gestabiliseerd heeft. We hopen dat dit zo doorzet. En houden jullie op de hoogte. Lenny zegt:

Oktober 9, 2010 om 12:36

Oef, dat is dan in een keer weer schrikken! Hoop dat het vandaag weer wat beter gaat. Sterkte! Dikke knuffel en kus! Ria Tu zegt:

Oktober 9, 2010 om 13:07

Hoewel tegen beter weten in, komen deze laatste akelige berichten als een mokerslag binnen. Wat heftig is dit. Nu ook al morfineâ&#x20AC;Ś De laatst geplaatste foto barst van de symboliek en emotie. Hij is prachtig en ontroerend tegelijk. De eerste foto van Ubu die van ons weggaat. Op weg naar een voor ons onbekende bestemming. Hopelijk duurt het nog wel even voor hij echt aan deze reis begint, mits de omstandigheden draaglijk blijven. Sterkte lieve Ubu!

Geroezemoes

Gepost op Oktober 9, 2010 door Teun

Na de hevige en pijnlijke aanvallen van vrijdagmiddag en zaterdagochtend ligt Ubu er weer kalm bij. Hij krijgt preventief morfine, neemt af en toe een teugje water en kletst wat. Vaak zakt hij even weg. Praten gaat nog prima, maar de gesprekjes zijn kort. Voortdurend zijn er nu mensen in de buurt. Ubu houdt van het geroezemoes om hem heen. Het geeft hem een veilig gevoel. Hij is nog wel bezorgd voor weer een aanval. Maar omdat hij momenteel niets meer eet, blijft het rustig in de maagstreek. Tegelijkertijd is dat geen goed teken. Want alleen kleine slokjes water zijn natuurlijk niet genoeg voor een grote Ubu.

Anja vK zegt:

Oktober 9, 2010 om 20:54

Ach Ubu, lieve jongen toch. Ik zou je pijn, maar vooral je angst weg willen nemen. Zou je een aai willen geven. Laat je maar een beetje dobberen op het geroezemoes en de morfine, jongen. Een voorzichtige, zachte kus van Anja. Daan zegt:

Oktober 9, 2010 om 22:03

Kom op Ubu, de mooie rode kaars is nog lang niet opgebrand. Reinoud zegt:

Oktober 9, 2010 om 22:08

Geroezemoes francis zegt:

Oktober 10, 2010 om 23:20

Geroezemoes Geroezemoes Steven zegt:

Oktober 9, 2010 om 22:12

Het is denk ik ook in Nijmegen prachtig mooi weer. En dat blijft het ook nog even. Dat lijkt me meer dan welkom momenteel. De geest ongebroken. Heel goed. Sterkte voor de bezorgers van het geroezemoes! 55

mieke zegt:

Oktober 9, 2010 om 22:24

ach Ubu toch…..rond ik uitgerekend vandaag mijn cursus fysiotherapie bij oncologie af, vol goede moed om indien nodig in ieder geval jullie twee terzijde te staan na het bericht over rugpijnen bij het liggen. Gaat het ineens heel snel minder. Blijf je veilig voelen bij alle geroezemoes….in gedachten bij jullie. Mieke Jacqueline zegt:

Oktober 10, 2010 om 00:04

Lieve Ubu, Het blijft dagelijks bij me vanaf het moment dat Helma belde en vertelde “het is niet goed”. Ik volg deze site dagelijks om te zien hoe het met je gaat, wat fijn is. Je straalt altijd zoveel rust en vriendelijkheid uit voor anderen. Ik heb een kaarsje voor je in de St. Jan branden om je rust en geborgenheid te geven. Pak de momenten met Helma en de kinderen die je pakken kunt. Ik heb diep respect voor je zoals jij je ziekte ondergaat. Je bent een Topper. In gedachte bij jullie, Robert Jacqueline en kinderen uit Sint-Michielsgestel Irun zegt:

Oktober 10, 2010 om 03:33

Omhels hem namens mij… ania r zegt:

Oktober 10, 2010 om 06:55

ubu jongen! het gaat allemaal veel te snel, hopelijk gaat het nu weer een beetje zonder de pijn. voel me ver weg hier in canada maar in gedachten ben je bij ons ook helma en de kids, we denken aan jullie warm hugs, veel liefs, ania 56

Ria Tu zegt:

Oktober 10, 2010 om 11:55

Ook ´s nachts blijven jullie voor geroezemoes zorgen met jullie gesnurk, geweldig! Fijn Ubu, dat je nu je rust kunt pakken en dat de situatie zich enigszins stabiliseert. Geniet van de bezoekjes van Helma, je kinderen en andere dierbaren. francis zegt:

Oktober 10, 2010 om 23:23

Kunnen de hartjes vervangen worden door geroezemoes? germa zegt:

Oktober 11, 2010 om 20:30

Voel je veilig, Ubu… Vlieg niet weg, nog lange niet Wat mensen over je en van je zeggen op deze site, zegt alles….. Zoveel liefde, meevoelen (al wat kan in deze situatie) en dan deze prachtige site door grote vrienden Teun en Alfred gemaakt that’s what friends are for.

Als een blokhut

Gepost op Oktober 10, 2010 door Alfred

Ubu heeft nu voor de tweede keer â&#x20AC;&#x2DC;s nachts een slaapmiddel gekregen en de crisis lijkt enigszins onder controle. Een goede nachtrust had hij al een hele tijd niet meer gehad en behalve dat het hem goed doet, geniet hij er ook erg van. De dienstdoende arts verbaasde zich vannacht over de aanwezigheid van drie snurkende mannen. Die hadden gisteravond genoegelijk zitten kletsen en zo leek zich de situatie van afgelopen week zich een beetje te herstellen. Miki en Doufi komen bij toerbeurt even op bezoek en ook dat is plezierig voor iedereen. We hopen dit zo even vast te houden.

germa zegt:

Oktober 11, 2010 om 20:57

Je broosheid, Ubu, de pijn en het niet kunnen slapen, dat is crisis. Dat geloel over de economie op deze pannekoek, gaat over niks. Leven en blijven leven, dat gaat ergens over en verdomme dat je nog geen lekkere pannekoek meer kunt eten, dat is helemaal niet te verteren.

IJsjes!

Gepost op Oktober 10, 2010 door Teun

Ubu neemt alleen maar water. Maar perenijsjes zijn ook een soort water. Alleen veel lekkerder!

Anja vK zegt:

Oktober 10, 2010 om 17:57

Perenijsjes zijn the best! Al is een Raketje ter afwisseling ook wel heel erg lekker. Hoe dan ook: ze moeten allebei in het ziekenfondspakket. Sterkte, Ubu. En hopelijk vannacht weer lekker slapen. Lfs, Anja Ria Tu zegt: Oktober 10, 2010 om 18:23 Het is ook echt peren-ijsjes weer. Hoop dat het zonnetje heerlijk op je kamer naar binnen schijnt. Dan smaakt het ijs nog lekkerder-der. Jan zegt: Oktober 10, 2010 om 19:21 Jammer, hier lagen alleen van die vette mini-cornettoâ&#x20AC;&#x2122;s in het vriesvak. Geef mij maar een perenijsje. Roel Vaessen zegt: Oktober 11, 2010 om 00:22 Hai Ubu, Ik hoop dat de perenijsjes je goed hebben gesmaakt met dit mooie weer! Het 4e heeft vandaag gepoogd een wedstrijdje voor je te winnen, maar het mocht niet baten. Sterkte Ubu. Hopelijk komen die lelijke aanvallen niet terug. 59

maurice zegt:

Oktober 11, 2010 om 07:49

Klein ijsje, grote Ubu. De verhoudingen zijn nog immer zoals ze behoren te zijn. Ook breekt de kermis op. Lekker veel rumoer en vallende bouten. Misschien een enkele krachtterm. Houd het raam naast je bed open, het wordt mooi weer. Geniet ervan, Ubu.

Rustige nacht

Gepost op Oktober 11, 2010 door Teun

De nacht van zondag op maandag was een rustige. Elke vier uur krijgt Ubu morfine en tweemaal per nacht een slaapmiddel. Dat wil wel. Hij heeft heerlijk geslapen. We beleven een kalm begin van de dag. Muziek zacht aan, beetje lezen. Mooi licht van buiten. Een frisse, heldere ochtend. Het reuzenrad wordt intussen afgebroken. Steeds verdwijnen er cabines uit de buitenste ring. Jammer: was een ideale zwaaiplek.

Bokkie zegt:

Oktober 11, 2010 om 09:49

Fijn om te lezen dat het weer wat beter gaat met je Ubu. Geniet van de muziek en van je geliefden. x Tonnis joyce zegt:

Oktober 11, 2010 om 11:20

hé Ubu, hou je taai ….wat zoveel betekent als ‘zet ‘m op’ of ‘ik wens je heel veel goeds’. Extrapool denkt daarnaast veel aan je. dag, Joyce ania r zegt:

Oktober 11, 2010 om 21:12

ububububububu alle liefs en fijn dat het rustiger is en je goed kan slapen ania 61

Alles wel in de herberg Gepost op Oktober 12, 2010 door Alfred

Weer een rustige nacht in hospice Bethlehem. Wat een fijne plek. En vooral ook de mensen die er werken: Gerard I (de grote vriendelijke reus), Ivo, Gerard II (die zo mooi rondschuift op zijn Zweedse klompen), Willeke, Harry en al die anderen; het zijn eersteklas engelbewaarders. De kalmte waarmee ze dingen doen en zeggen werkt zeer geruststellend. Dat maakt ook dat Ubu zich rustig voelt. Heel fijn. De stilte van de vertrokken kermis is hoorbaar. En vanmorgen bleek niet alleen het reuzenrad weg. Ook de Waalbrug was verdwenen in een dichte mist. Ubu heeft intussen zijn eerste bakje yoghurt op. Hij is nu bezig met het sportkatern van de zaterdagkrant. Was er nog niet van gekomen.

Ria Tu zegt:

Oktober 12, 2010 om 11:58

Wat een goed nieuws. Ubu, geniet van je yoghurtje, je krantje en van alle lieve mensen om je heen! germa zegt:

Oktober 12, 2010 om 12:22

Heerlijk nieuws inderdaad. Mijn mondhoeken gaan er automatisch van omhoog. Dank je wel Alfred voor de berichtjesâ&#x20AC;Ś. ze zijn fraai en beeldend xxxxx aan alle engelbewaarders germa Jan Bank zegt:

Oktober 12, 2010 om 13:47

hoi Ubu hartelijke groet en sterkte van jan bank.Ik leef met je mee.En bijzonder al de berichtjes. Maud zegt:

Oktober 12, 2010 om 14:28

Hoi Ubu Nog een ZWAAI ZWAAI van het schoolplein! 62

Jack & Paula zegt:

Oktober 12, 2010 om 14:48

Hoi Ubu, Helma, Miki, Doufi en anderen, We volgen jullie dagelijks via de site en zijn blij dat jullie zo intens samen kunnen zijn. Het weer is prachtig en jullie kunnen weer genieten van het uitzicht op de brug. Veel sterkte en we zijn digitaal en n gedachten bij jullie. groetjes, Jack Aafke zegt:

Oktober 12, 2010 om 19:03

Hoi Ubu, Een zwaai vanuit Groningen, waar op dit moment de lucht prachtig rose/ oranje kleurt. Ik ga nu haasten, naar dansles. Is wat anders dan voetbal, maar vereist ook coรถrdinatie! Groet! Aafke

Ubu’s kamer

Gepost op Oktober 12, 2010 door Teun

Kijk, Ubu’s kamer. De muren en deuren hangen vol met posters en foto’s die hij graag ziet. Kunst van Wölfli, kunst van Miki, foto’s van zijn gezin, van mooie mensen en herinneringen. De Zwitserse vlag. Op de grond en in de kast heel veel elpees. Kleren over stoelen en logeerbedden. Een klein communicatiecentrum; de toegang naar de buitenwereld. Ha! Alfred komt binnen.

Jan zegt:

Oktober 12, 2010 om 20:53

Ah, Zie De Mannen Vallen met het weergaloze titelnummer! Jammer dat niet alle nummers daaraan kunnen tippen. Jij was er ook bij toen, vertelde Alfred. In welk jaar ook weer? Anneke zegt:

Oktober 12, 2010 om 21:27

Ubu, Elke keer als ik op je site kijk en dat is regelmatig sinds vorige week, sta ik versteld van de warmte en positiviteit die het uitstraalt. Heel bijzonder in deze situatie. En hartverwarmend, figuurlijk en (ik hoop) ook letterlijk, Anneke W 64

Ria Tu zegt:

Oktober 13, 2010 om 00:58

Wat een warme en inspirerende kamer. Een echte Ubu-kamer. Aan de tekeningen van je kinderen is te zien dat de herfst is begonnen. Een bijna kale boom en een rood-met-witte stippen-paddestoel (ik geloof dat we tegenwoordig paddeNstoel moeten schrijven, maar daar doe ik mooi niet aan mee. Ik eet ook nog steeds pannekoeken:-)). Vooral de tekeningen met de hartjes zijn ontroerend lief. Mooier dan het mooiste kunstwerk. En dan komt Alfred ook nog binnen en Teun maakt fotoâ&#x20AC;&#x2122;s. Je bent omringd door liefde. Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn. A big hug, Ria

4-1!

Gepost op Oktober 13, 2010 door Alfred

Afgelopen vrijdag zouden de drie poolbodes Moldavië - Nederland gaan kijken. In de loop van de dag werd al duidelijk dat dat misschien niet zo’n goed idee zou zijn. Na een kwartier in de tweede helft kreeg ik een geëmotioneerde Teun aan de telefoon, die me verzocht snel te komen. Het leek ineens allemaal snel te gaan in het hospice. In dat licht is het een klein wonder dat ik gisteren gekeken heb, mét Ubu (die net z’n eerste Carien-soepje in een week op had) naar de wedstrijd Nederland – Zweden. Dat Oranje de Zweden oprolde, dat Achterhoeker en favoriet Huntelaar twee maal scoorde en PSV-er Affelay, eveneens favoriet, óók twee keer scoorde, mag een klein toegevoegd wonder heten.

germa zegt:

Oktober 13, 2010 om 14:34

Ik heb gisteren nog aan jullie moeten denken, toen Marius beneden “oh” en “ah” slaakte bij de voetbalpot Oranje-Zweden. Het bleken kreten van verrukking te zijn, zo mooi was het spel. “Blijken we toch te kunnen voetballen”… en mooie passes te geven en hakjes en strakke voorzetten en goals in de kruising van de goal en…….. enz. Ik ben happy dat de 3 poolbodes (net zo iets als the three amigos) gisteren samen hebben mogen aanschouwen hoe goed “we” wel niet zijn. Oprollen, afdrogen en toedeledoki. Op naar de volgende wedstrijd die we dik winnen. Anneke zegt:

Oktober 13, 2010 om 19:16

Mijn zoon was aanwezig in het stadion gisteravond. Hij zei dat hij wel erg laat in bed lag, maar het was de mooiste wedstrijd die hij ooit in zijn leven had gezien. 66

Anja vK zegt:

Oktober 13, 2010 om 20:16

Alfred, jij noemt het een wonder, ik vind het eerie. Geen toeval meer. Zou dâ&#x20AC;&#x2122;r bijna spiritueel van worden. Want wat denk jij nou? Alle poolbodefans kijken naar het voetbal, hopen dat Ubu ook kijkt, slingeren hoopvolle gedachten het universum in en ziedaarâ&#x20AC;Ś Blijven slingeren, mensen! Anja ania r zegt:

Oktober 14, 2010 om 06:51

jeetje, ik heb normaal niet zoveel met voetbal maar van dit voetbalbericht geniet ik wel!!!!

Slapen

Gepost op Oktober 14, 2010 door Teun

Alles wordt rustiger. Ubu is maar korte periodes wakker. Steeds vaker zakt hij weg in een steeds diepere slaap. Zo gaat het. En dat is goed, want zo wil hij het. Hij wil rust. Rust en vrede. Inderdaad, het scheelt nog maar een letter. Ubu eet intussen wel weer wat. Heel kleine porties hoor. Het betere holle kieswerk. Precies een week geleden at hij nog met smaak een bord macaroni op. Sinds die dag is er weinig bijgekomen. De vraag dringt zich op: hoe lang nog? Hij heeft nu al het figuur van een marathonloper. Ach, die schouders! Gelukkig voelt hij zich niet beroerd. En de pijn heeft hem ook vannacht weer met rust gelaten. Laat dat zo blijven. De plannen voor vandaag: beetje yoghurt, muziekje luisteren. IJsje! Dan komen Helma en Doufi op bezoek. Slokjes water, beetje praten, misschien wat eten. En heel veel slapen.

Ria Tu zegt:

Oktober 14, 2010 om 12:52

Lieve Ubu, Hopelijk nu geen pijn meer, geen misselijkheid en geen andere nare dingen. Alleen maar lekker wegsoezen, steeds verder, steeds dieper. En tussendoor genieten van de mensen die je zo lief hebben. Genieten van hun aanwezigheid en van hun geroezemoes. Hoewel ik niet lijfelijk bij je ben, in gedachten ben ik dat zeker, elke dag. Hoop dat je vanaf daar ook mijn ‘geroezemoes’ voor jou kunt horen. Liefs Ria Esther zegt:

Oktober 14, 2010 om 14:10

Wat mooi opgeschreven voor een kippenvel moment. germa zegt:

Oktober 14, 2010 om 14:23

na deze schrijnende woorden, geen woorden…… (heb ze niet) 68

Simpel

Gepost op Oktober 14, 2010 door Teun

Nee, natuurlijk kreeg hij dat hele bord niet op. Maar soms is het leven zo simpel. Eerst eten. Dan slapen. Niks meer aan doen!

Marcel zegt:

Oktober 17, 2010 om 22:14

Ubu toch. Ik heb je foto boven het bordje macaroni nu al tien keer bekeken. Uitvergroot en weer verkleind. Zo hard en zo oneerlijk, vind ik het. Terwijl jij zo zacht en eerlijk bent. Ik denk aan jou, je lief en je kinderen.

NAW

Gepost op Oktober 14, 2010 door Teun

En weer een bericht! Ditmaal in de vorm van een oproep. Ubu en Helma zijn niet in het bezit van ieders adresgegevens. Maar ze willen ze erg graag hebben! Mail jouw actuele gegevens naar ubuadressen@hotmail.com (Hierboven stond eerst nog een verkeerd e-mailadres! Dit is het goede.)

Maud zegt:

Oktober 14, 2010 om 16:24

Als ik op de link van het emailadres klik, komt er een Anderson emailadres tevoorschijn. Klopt dat? Maud Maud zegt:

Oktober 14, 2010 om 16:26

Anderson moet natuurlijk ander zijn …… Teun zegt:

Oktober 14, 2010 om 16:57

Is hersteld… Als het goed is!

Jerry

Gepost op Oktober 14, 2010 door Alfred

Ze stonden al een tijdje klaar op Ubu’s MacBook, de 5 afleveringen die seizoen 1 van Ubu’s favoriete sitcom Seinfeld vormen. Vanavond kon het trouwe macje (dat er een beetje verloren bijstond sinds hij niet meer het internet op kon en rechts ingehaald was door de pc van Teun) eindelijk weer eens aan de bak. Flink wat gegrinnik was het resultaat, af en toe zelfs bij Seinfeld-leek Alfred.

francis zegt:

Oktober 14, 2010 om 22:53

Heel fijn! Seinfeld heeft ook ooit een film gemaakt…”Comedian”. Volgens mij niet zo briljant als de sitcom maar er werd een redelijk briljante trailer voor gemaakt.http://www.youtube.com/watch?v=fVDzuT0fXro Lachen mag ! f Ria Tu zegt:

Oktober 15, 2010 om 00:03

Nog een leuke nieuwe trailer (geen Seinfeld) http://www.youtube.com/v/gEW_ULEizb0&hl=nl_NL&feature=player_embedded&version=3%22%3E%3C/param%3E%3Cparam Anja vK zegt:

Oktober 15, 2010 om 13:37

Ja als we dan toch bezig zijn (en omdat we dit voorjaar zo gelachen hebben om Gladheid in Brabant en Mamma Appelsap): wie gisteren DWDD heeft gekeken, kent ‘m al. Maar voor anderen: de Koning der Zoetwatervissen: http://www.youtube.com/watch?v=AMlQtaGIP_8 Anja 71

In bad

Gepost op Oktober 16, 2010 door Teun

Vrijdagavond was het wat minder allemaal. Ubu voelde zich niet zo lekker. Had het koud. En later ineens warm. Hield ook niet al zijn eten binnen. Geen paniek of pijn, zoals een week terug. Maar ja, ziek is-ie natuurlijk wel. Na een rustige en lange nacht – Ubu slaapt tegenwoordig echt een fiks gat in de ochtend – volgde een goede zaterdag. En die dag sloot hij af met zijn nieuwe ontdekking: het bad. Er staat een fijn ligbad in de badkamer van het hospice. Donderdag maakte Ubu er voor het eerst gebruik van. Hij wordt er naartoe gereden en met een ingenieus takelsysteem in het water gehesen. Dat was eerst wat confronterend. Die machteloosheid. Maar er is wel wat verschoven bij Ubu. Was hij eerst zo blij met de dingen die hij (nog) zelf kon, nu geeft hij zich graag over aan de helpende handen van de mensen om hem heen. Het bad dus. Wat een genot. Warm, schoon en fris belandt hij weer in zijn bed. Heerlijk.

leopard zegt:

Oktober 17, 2010 om 00:13

very good. zeer goed. Ria Tu zegt:

Oktober 17, 2010 om 01:20

Machteloosheid heeft een nare klank. Ik zou het liever ‘krachteloosheid’ noemen. Jij bezit nog de macht om te genieten van het weldadige water. En van al die lieve mensen om je heen. Ik gun je nog menig heerlijk badmoment. Truste, Ria Teun zegt:

Oktober 17, 2010 om 09:29

Ja, beter woord! Ik overwoog nog reddeloosheid, maar die was het 72

ook niet helemaal. Ik verander het maar niet, overigens. Want dan slaan deze commentaren weer nergens op!

Jan zegt:

Maar in het engels klopt het dan weer wel…

Ria Tu zegt:

Oktober 17, 2010 om 11:43

Oktober 17, 2010 om 13:28

Was absoluut geen ‘verwijt’ naar jou Teun! Zelf gebruik ik dit woord ook vaak, zo niet altijd, als mensen door ziekte zijn overgeleverd aan hulp van derden. Vond het op de een of andere manier gewoon niet bij Ubu passen. Zijn krachtige persoonlijkheid blijft overeind, zelfs onder deze verschrikkelijk zware omstandigheden. Diepe bewondering en respect voor! Complimenten voor jou en Alfred voor de manier waarop jullie deze website beheren. Geweldig medium, zowel voor Ubu en zijn dierbaren als voor iedereen die zo ontzettend met hen meeleeft. Hartelijke groet, Ria Marianne & René zegt: Oktober 17, 2010 om 14:05

Lieve Ubu, hartstikke fijn dat je, ondanks alles, in bad zo hebt kunnen genieten. Je bent een prachtmens. hartelijke groeten.

Ondertussen op de velden Gepost op Oktober 17, 2010 door Alfred

Op zaterdag gaan de dingen gewoon door. Maar er is toch iets veranderd. Gisteren werd onze jaarlijkse elftalfoto gemaakt zonder Ubu. Dat was even slikken. Hier (http://www.extrapool.nl/kolping/vroeger.html) kun je al naar beneden scrollend een steeds jongere Ubu zien, tot aan de jaren 80. Vorig weekend, toen het slecht ging met Ubu, kregen we met 10-1 klop van een elftal (te) jonge boomkwekers. Dat de berichten uit het hospice daar een rol in speelden was duidelijk. Gisteren kreeg ik van Ubu de opdracht om ‘s avonds met drie punten in de tas terug te komen. Dat lukte. Na een fraaie wedstrijd, waarin zelden scorende Ubu-getrouwen als Louis en Theo het doel troffen, wonnen we met 4-2.

germa zegt:

Oktober 17, 2010 om 15:41

Well done, boys en speciaal voor Louis en Theo. Die uitslag smaakt! Mission accomplished. Ria Tu zegt:

Oktober 17, 2010 om 16:04

Leuk die foto’s en dat filmpje! Met ‘The eye of the tiger’ is voetbal zelf voor mij nog te pruimen. Hier nog een leuk voetbalfilmpje: de wedstrijd ACW74

VVO tegen BUVOVV. ‘Hup jongens, schop die leren knikker naar voren!’

Ria Tu zegt:

Oktober 17, 2010 om 16:05

Nog een poging… Ria Tu zegt:

Oktober 17, 2010 om 16:06

Nu dan http://www.youtube.com/watch?v=cI5FkKdE0Xw Theo zegt:

Oktober 17, 2010 om 22:01

Alfred, je vergeet je eigen niet onbelangrijke bijdrage te vermelden: 3 assists en 1 pre-assist (ik weet dat je dat minder vindt dan zelf scoren, maar het toont heel mooi hoe dienstbaar je bent). René zegt:

Oktober 18, 2010 om 13:55

Lieve Ubu, op de ooit nog te fotoshoppen eeuwige elftalfoto van ons Kolping/Dynamo-team neem jij een markante plek in. Niet alleen vanwege je sportieve spel, subtiele passjes en inzet, maar ook door al je regelactiviteiten in de loop van vele jaren. Je staat op die alltime-foto naast Alfred, de man die niet alleen alles netjes in zijn schriftjes bijhoudt, maar ook steevast met een bal aan/ in de hand op een foto staat. Wat heeft dat nou weer te betekenen? Die serie Kolping-foto’s, ik heb ze in het verleden al vaak bekeken, maar nu maken ze mij nog weemoediger; zeker de foto die in de jaren negentig gemaakt is op een voetbalveld in de buurt van Antwerpen, op een van onze onvergetelijke buitenlandse reisjes. Ik maak op die foto per ongeluk helaas een wat raar gebaar met een vinger, maar wat een tijden. Wat Kolping-Dynamo betreft: Alfred, is het mogelijk om enkele van die fantastische clubbladen die we gemaakt hebben, op de site te zetten? Ubu, veel sterkte. Groet, ook van Marianne. Alfred zegt:

Oktober 19, 2010 om 00:06

>ook steevast met een bal aan/in de hand op een foto staat. Wat heeft dat nou weer te betekenen? wat moet je nu op een voetbalveld zònder bal, René, en zeker bij het gedeelte waar anderen altijd warmlopen (wat is dàt eigenlijk voor een rare gewoonte!) Ruben zegt:

Oktober 19, 2010 om 20:34

Jaaaaaa, ik was erbij! Schitterende wedstrijd. Louis en Theo als vanouds bikkelend en maar het voortouw nemen. En nog scoren ook. Hoogstandjes van Hans en Rafael, een stift met de rug naar de goal vanaf punt 16 op de lat van Janski (heb ik ‘m nog nooit zien doen) zonder z’n been te breken en solide werk van Maarten, Kees en Frits (deed het best aardig op rechtsback, Ubu ;-) . Maar inderdaad, man van de wedstrijd Alfred, met 4 assists. Jammer dat ik niet mee kon doen, wie weet een volgende keer (als potverdomme die enkel weer geheeld is…)!

Rechterzij

Gepost op Oktober 18, 2010 door Teun

Hoe het gaat? Best goed. Maar de ziekte ontwikkelt zich. Plots is Ubu’s linkerbeen veel dikker dan het rechter. Niet pijnlijk, gelukkig. Wel een vreemd gezicht. Komt waarschijnlijk doordat de lymfeklieren in de verdrukking raken. Het eten gaat minder vanzelfsprekend. Soms stuurt de maag het weer terug. Ubu eet dan ook voorzichtig – al gaat het bord risotto op de foto (ja, bewogen) er prima in. Goed Carien! Voorzichtig is hij ook met bewegen in bed. Op de linkerzij liggen is niet meer prettig. Dat doet pijn. De lever protesteert. Dat maakt dat Ubu beperkt is in zijn bewegingsvrijheid. Hij ligt heel veel op zijn rechterzij. De arts raadde hem aan toch wat te experimenteren met houdingsverandering. Misschien af en toe in de lekkere stoel, wat vaker in bad? En dan weer op die rechterzij. Nog een voordeel dat de televisie aan die kant staat. Via Theo, huisgenoot van ex-collega Karin, kwamen negen seizoenen Seinfeld binnen op dvd. Ubu-humor: ‘Kan ik lekker de rest van mijn leven Seinfeld kijken.’

Anneke zegt:

Oktober 18, 2010 om 19:12

Fijn om Ubu even te kunnen zien, al is het maar op een foto. Dankzij deze website heb ik de kans om mee te leven. Fantatstisch Teun en Alfred. Anja vK zegt:

Oktober 18, 2010 om 20:30

… en daar moest ik dan toch even heel hard om lachen. De geest laat zich niet flessen, of zoiets. Mooi is dat. Btw: is een hangmat niet wat? Liefs, Anja 77

Ria Tu zegt:

Oktober 19, 2010 om 00:04

Ook ik zat even hardop te lachen achter mijn PC. Je bent je humor gelukkig nog niet verloren. Wat heb ik daar een bewondering voor! Veel plezier met ‘held Seinfeld’. Jacqueline zegt:

Oktober 19, 2010 om 12:52

Hoi Ubu, Geweldig dat je het zooó fijn hebt in de hospice. Fijn dat je kunt genieten van de kleine dingen (heelijk bad en je Sienfield). Houwe zo!!! germa zegt:

Oktober 19, 2010 om 18:47

W0w, met humor kun je ook om de oren slaan…….

Voorbij

Gepost op Oktober 19, 2010 door Teun

En nu is het dan voorbij, het mooie leven van Ubu. Vanmiddag is hij overleden. In de ochtend leek er nog weinig aan de hand. Helma was â&#x20AC;&#x2122;s nachts bij hem geweest en ze hadden heerlijk geslapen. Tegen elven pas ontbijten. Maar de yoghurt viel helemaal niet goed, deze keer. Het lichaam protesteerde fel en hield daar niet mee op. De onrust was zo groot, dat er verschillende doses slaapmiddel nodig waren, om Ubu enigszins te laten ontspannen. Hij zag af en wilde maar niet wegzakken. En toen hij dan eindelijk in slaap viel, werd duidelijk dat het einde snel naderde. We hebben nog afscheid kunnen nemen van Ubu. Helma, Miki en Doufi, de moeder van Helma, Alfred en ik. Om half vijf arriveerde Jaap. Net op tijd. Een paar minuten later was het voorbij. Helma en Jaap zijn nu bij Ubu. Wassen hem en kleden hem aan. Een sweatshirt met capuchon, mogen we hopen. Met een Ubu-shirt eronder. 80

Voor alle bezoekers van deze site: blijf nog een paar dagen terugkomen. Niet van iedereen hebben we de adressen. Op deze plek zullen we je laten weten waar en hoe je afscheid kunt nemen van Ubu.

margriet kosse zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:01

Ik heb net vernomen dat Ubu er niet meer is. zo onwerkelijk, zo snel. een week geleden nog naar hem gezwaaid vanuit het reuzerad. Nooit meer Ubu’s verjaardag vieren met Ubu. Ik ben er helemaal stil van. Margriet Kees K. zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:22

Dag Ubu, grote knuffelvent. Het lijden is voorbij. Shocking dat het zo snel ging. Helma, veel sterkte! Kees K. Ria Tu zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:25

Het onvermijdelijke is werkelijkheid geworden: Ubu is niet meer. Zijn ziel zal nog lang bij ons blijven, zo niet voor altijd. En waar zijn geest nu verder gaat, daar zal het een stuk mooier worden. Rust zacht lieve Ubu. Marlies zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:27

Dag lieve Ubu, ik groet je zoals jij zondag zei: Tot de volgende keer! Judith und Rolo zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:34

Liebe Helma, Miki und Doufi Am Nachmittag haben wir noch von Ubu gesprochen und Paavo wollte noch das Bärenbild von ihm schauen und hat ihm eine gute Nacht gewünscht. Und nun lesen wir diese traurige Nachricht, alles ging so schnell. Wir sind sehr traurig und werden ihn sehr vermissen! Wir wünschen euch ganz viel Kraft und hoffen, dass Ubu immer um euch herum ist. Eure Bernerfreunde 81

Tineke zegt:

Oktober 19, 2010 om 21:36

Dag Ubu. Zo snel… Ik zal je niet vergeten. De mensen die je achter moet laten wens ik heel veel sterkte. Het zijn clichéwoorden maar oprecht bedoeld. Wat kun je anders zeggen? Deze website laat mooie herinneringen achter. Dank daarvoor. Esther,Erik,Tobias, Casper zegt: Oktober 19, 2010 om 22:17

Zo snel, niet te geloven. Helma, Miki en Doufi heel veel sterkte. Ubu rust zacht. Tefke en Vincent zegt:

Oktober 19, 2010 om 22:19

Dag lieve Ubu, Nog geen twee maanden na dat verontrustende bericht ben je er al niet meer. Wat is dat onwerkelijk snel gegaan. Vanmiddag keken we nog vanaf de Waalbrug naar jouw raam en dachten aan je, aan jullie. Zoals zo vaak de afgelopen tijd. Keken wel drie keer per dag op deze site. Wat was het fijn om zo een teken van leven te krijgen. Tot nu. Het is voorbij. Lieve Ubu, we zullen je nooit vergeten. Aan alle naasten: veel sterkte in deze moeilijke tijd. Onze gedachten gaan ook uit naar jullie. René zegt:

Oktober 19, 2010 om 22:25

….. Heel veel sterkte! 82

Anja vK zegt:

Oktober 19, 2010 om 23:29

Ach lieve jongen toch… Wat snel, toch nog. Teun, Alfred: diepe buiging voor wat jullie de afgelopen weken gedaan hebben. Helma: heel veel sterkte. Ubu blijft bij ons. Liefs, Anja Peter Verstraten zegt:

Oktober 19, 2010 om 23:38

Goh, Ubu … even diepe stilte; gedachten glijden voorbij aan gezamenlijke studententijd, de vele keren dat we elkaar troffen in de onvolprezen Coöp, de zonnige, dan weer druilerige en koude middagen op het schoolplein. Adieu! De beide auteurs bedankt voor de dagelijkse update en Helma, veel sterkte! ania r zegt:

Oktober 19, 2010 om 23:57

ubu is er niet meer lees ik net, ongelooflijk, maar mensen zoals ubu leven voort!!! ik denk steeds aan de laatste keer dat we elkaar zagen, ubu helma en de kids, habana aan de waal. helma ik wil je een warme dikke knuffel geven, maar dat gaat niet, maar toch… ik wens je heel veel sterkte en steun en liefde van familie vrienden en buren en alfred ik denk ook aan jou, heel veel respect! en heel veel sterkte! keep in touch dag ubu, ania, ryan en masyati vanuit canada Heidi zegt:

Oktober 20, 2010 om 01:11

Ach, ach, lieve neef, wat ging dat snel, vreselijk veel te snel! En vroeg, veel te vroeg! Helma & Miki & Doufi, wat een verdriet! Wat zullen jullie je lief & papa missen, wat een lieverd was Ubu! Wij wensen jullie zoooooveel sterkte! Ubu rust in vrede! Jelleke, Coen, Daan, Freek, Auke, Heidi, tante Susi 83

Robert B zegt:

Oktober 20, 2010 om 02:33

Rust in vrede Ubu! Ik wens Ubu’s vrouw en kinderen, maar ook alle vrienden hier veel kracht en sterkte toe. Robert Sébastien Morlighem zegt: Oktober 20, 2010 om 04:21

I feel very sad. All my thoughts are with Ubu’s family & friends. Anneke zegt:

Oktober 20, 2010 om 08:59

Zoals de laatste weken elke ochtend keek ik vanochtend op de site en zag ik dat het voorbij is. Voor Ubu geen verder lijden maar wel de leegte voor de mensen die hij nalaat. Ubu, waar je ook bent, ik wens je alle goeds toe. Familie en vrienden, voor jullie heel veel sterkte Anneke En voor de makers van de site een diepe buiging, Jack & Paula zegt:

Oktober 20, 2010 om 09:22

Even schrikken vanochtend, we wisten dat het er aan zat te komen maar het is dan toch nog onverwacht. Wel een hele mooie foto, 100% Ubu. Helma, Miki, Doufi, Teun, Alfred en Jaap; we wensen jullie heel veel sterkte! Jack, Paula & Thorsten Aafke zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:35

…. Ook hier in Groningen wordt aan je gedacht, Ubu. 84

Ik wens je vrouw, kinderen, familie, vrienden en vriendinnen veel sterkte. Groet, Aafke germa zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:35

Greetings to Ubu who cannot be here cause he got wired in atmosphere gone for a while forever (vrij naar Club Diana) Lijfelijk weg – maar héél veel blijft hier veilig en geborgen tussen Doufi, Mikki, Helma in bij familie, bij Alfred, Teun, Tonnis en heel veel anderen Troost elkaar maar, waar het kan Theo Derks zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:44

Wat te zeggen, zo onwerkelijk snel. Heel veel sterkte allemaal. Teun, Alfred en iedereen die bijgedragen heeft: wat hebben jullie je vriend fantastisch in ere gehouden. Ik weet zeker dat jullie met Ubu voor altijd vrienden zullen blijven. Petje af! Carla Kilian zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:53

Lieve , dappere Helma, Ongelofelijk vanaf 23 Augustusus… zo snel. Hoop dat je kracht vindt vanuit jullie samenzijn en de mooie nalatenschap van Ubu : Miki en Doufi. Liefs, Carla. 85

Wim Westerveld zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:58

Een schokkend bericht, dat ging wel heel erg snel. Sterkte voor iedereen die Ubu mist. De dagelijkse berichten en foto’s op deze website hebben veel indruk gemaakt. Igor zegt:

Oktober 20, 2010 om 10:59

Lieve Ubu, rust zacht. Lieve Helma en kinderen, veel sterkte. erik odijk zegt:

Oktober 20, 2010 om 11:17

wat een tempo… ubu ubu… rust in vrede ubu. en zoals j.hendrix zei: ‘see you in the next world’ iedereen heel veel sterkte de komende dagen! helma, alfred, ik denk aan jullie. x erik Jacqueline zegt:

Oktober 20, 2010 om 11:29

lieve Ubu, rust zacht. Helma, Miki en Doufi heel veel sterkte. We hebben allemaal fijne herinneringen aan Ubu. Vergeten doen we nooit! Jacqueline – Robert en kinderen ansjulla zegt:

Oktober 20, 2010 om 11:39

Dag lieve ubu! Dikke omhelzing helma, miki, doufie René zegt:

Oktober 20, 2010 om 11:57

Vaarwel lieve Ubu, hartelijke dank voor alles, prachtmens. 86

Rust zacht. Heel veel sterkte Helma, Miki & Doufie. Alfred & Teun, nogmaals veel dank voor jullie ontroerende berichten op de site. Marianne & René Tonnie lourense (wedstrijdsecretaris v.v. kolping Dynamo) zegt: Oktober 20, 2010 om 12:03

Ubu, Wij zullen je missen als voetballiefhebber, maar vooral als mens. Vele jaren was je een trouw lid van ons 7e elftal. Veel sterkte toegewenst aan je vrouw en kinderen. Annemarie zegt:

Oktober 20, 2010 om 12:23

Lieve allemaal, Ik ben verdrietig, maar ben blij te lezen dat het einde voor Ubu toch een beetje vredig is verlopen. Helma en kindjes, veel sterkte, ik hoop dat het jullie een beetje troost dat zoveel mensen van Ubu hielden. Teun en Alfred, ontzettend bedankt voor de mooie en ontroerende berichten. En ook veel sterkte natuurlijk. Liefs! Peter, Angelique, Tim, Emma en Evy zegt: Oktober 20, 2010 om 12:30

We lezen net dat Ubu is overleden. Ongelofelijk. Zo snel … Helma, Miki en Doufi we wensen jullie heel veel sterkte Wilma K. zegt:

Oktober 20, 2010 om 12:51

Toch nog onverwachts….. Ubu, goede reis. Veel sterkte en troost voor Helma, Miki, Doufi, Alfred en Teun en allen met wie hij was verbonden. Lieve groeten, Wilma Inge zegt:

Oktober 20, 2010 om 13:03

Helma, Miki en Doufi, 87

Ontzettend veel sterkte voor de komende tijd. Meer woorden zijn er niet over op het moment… Ook wij denken aan jullie. Gr, Inge en Finn Mooiman Özlem zegt:

Oktober 20, 2010 om 15:30

lieve Ubu, wij zullen je missen. lieve Helma, dikke knuffels voor jou en Miki en Doufi. Wij denken aan jullie, veel sterkte. x Özlem marius zegt:

Oktober 20, 2010 om 17:12

ubu, slaap lekker en rust zacht helma, miki, doufi, teun, alfred en anderen ontzettend veel sterkte en kracht teun, alfred, chapeau Hans Jacobs zegt:

Oktober 20, 2010 om 17:38

Ubu, rust zacht! Sterkte voor iedereen die om hem geeft en gaf! Gr Hans marloes zegt:

Oktober 20, 2010 om 20:55

dag lieve buurman, ik hoop dat je op een plekje bent wat net zo mooi is als onze vondelhuisjes. Helma, heel veel sterkte en liefs voor jou en de kids. Joris zegt:

Oktober 20, 2010 om 21:05

Weg lichtje onder aan de trap… maar vanavond brand er een kaarsje voor je Ubu, aan de overkant… 88

Man, wat ga ik je missen. Rust zacht! Gr. Joris Beppie (moeder van katelijn in AustraliĂŤ) zegt: Oktober 20, 2010 om 21:10

Lieve familie en vrienden van Ubu, vanaf de zijlijn heb ik intens met jullie meegeleefd. Ik wil jullie condoleren en mijn bewondering uitspreken voor jullie en voor Ubu. Ik ben helaas niet in de gelegenheid om afscheid te nemen van Ubu, ik had het graag gedaan ook namens Katelijn. Het raakte haar zeer, en ieder telefoontje en skypecontact wisselden we alles uit. Voor jullie zaterdag een goed en liefdevol afscheid en Ubu: Rust in vrede. Beppie Jan Hartemink zegt:

Oktober 20, 2010 om 23:14

Vaarwel Ubu, we hebben elkaar de laatste bijna dertig jaar niet vaak meer gezien. De mededeling via Alfred over je ziekte kwam als een grote schok. Ik ben erg blij dat ik via de website heb kunnen meelezen en meeleven. Grote bewondering voor de wijze waarop jullie iedereen met wie Ubu op enig moment in zijn leven is opgetrokken hebben meegenomen bij het afscheid. Ik wens jullie die de laatste jaren dicht bij Ubu hebben gestaan veel sterkte toe om toch verder te gaan. Jan leopard zegt:

Oktober 21, 2010 om 00:29

Vaarwel, Ubu. Farewell, Ubu. Steven zegt:

Oktober 21, 2010 om 01:37

Ik had ineens zin om te voetballen. Zoals je dat ook kan hebben na het verliezen van een WK-finale of een andere flinke domper. Gek zo midden in 89

de nacht, maar jij was ook een nachtmens geloof ik. Scoor er een paar in je nieuwe omgeving. En voor je naasten. Groot respect na deze verloren wedstrijd. Goed gespeeld. Sebas zegt:

Oktober 21, 2010 om 11:33

Rust zacht, Ubu. Ik wens de familie, vrienden en bekenden veel sterkte. Alfred/Teun: Ik kende Ubu niet goed, maar door dagelijks jullie teksten te lezen en de fotoâ&#x20AC;&#x2122;s te bekijken heb ik op een luchtige manier een ontroerende inkijk in Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s leven gekregen. Ik voelde me op afstand erg betrokken. michiel zegt:

Oktober 21, 2010 om 15:47

Namens Kolping Dynamo 1 alle sterkte gewenst. Carla Kost zegt:

Oktober 31, 2010 om 19:05

Ik ben er eigenlijk behoorlijk kapot van, merk ik na een week. Ik heb iedereen al sterkte gewenst en gecomplimenteerd. Maar het is eigenlijk niet te geloven, wat er hier is gebeurd. Ik hoop dat het goed met iedereen gaat, na deze eerste week.

Honkvast

Gepost op Oktober 20, 2010 door Teun

Houd je vast voor een heel lang bericht. Zaterdag 23 oktober nemen we afscheid van Ubu. Ja het moet toch. Dus laten we er een mooie dag van maken. Afscheidsbijeenkomst Hop! Vroeg uit de veren. Want vanaf 10.15 uur kun je nog even naar Ubu kijken. Hij ligt in een open kist in de Titus Brandsma Gedachteniskerk, vlakbij het Keizer Karelplein. Om 11.00 uur is daar ook de afscheidsbijeenkomst. Adres: Stijn Buysstraat 11, 6512 CJ Nijmegen Begraafplaats Het wordt een begrafenis, geen crematie. Helma heeft een plaats uitgezocht op de begraafplaats aan de Daalseweg. Op een wat minder strak georganiseerd plekje: “Beetje kruipdoor sluipdoor, wat in de verdrukking. Maar je kunt er wel goed staan hoor.” Hee! Dat doet een beetje denken aan het huis aan de Vondelstraat. Het zal vast een passende plek worden. Tegen 12.15 uur komt Ubu aan. Ingang: Daalseweg 110, bij het bloemenstalletje. Café Na de begrafenis zoeken we troost bij elkaar in een legendarische locatie: Café ‘t Haantje. Dat zal zo tegen 13.00 uur zijn. Adres: Daalseweg 19, 6521 GE Nijmegen. Iedereen die Nijmegen een beetje kent, weet: alle locaties liggen op loopafstand van elkaar. En ze bevinden zich midden in het gebied waar een groot deel van Ubu’s leven zich afspeelde. Dat past bij onze honkvaste man. 91

Een man van mensenmassa’s is Ubu nooit geweest. Toch is het zijn wens dat zijn uitvaart een grote en blijmoedige reünie wordt van mensen uit zijn leven. Twijfel je eraan of je wel iemand uit zijn leven bent? Kom afscheid nemen. Je bent ontzettend welkom. Kun je niet op zaterdag? Je kunt Ubu op donderdag van 15.00 uur tot 16.00 uur bezoeken in het rouwcentrum van UMC St Radboud. Adres: Geert Grooteplein 10, volg route 867. En dan nog dit Ubu’s laatste huis was Hospice Bethlehem. Een fantastisch huis, met prachtige mensen. Kijk op www.vriendenhospicebethlehem.nl, dan zie je hoe je ze kunt steunen. We zien elkaar zaterdag.

germa zegt:

Oktober 20, 2010 om 17:39

Teun en Alfred- wat een klasbakken zijn jullie! Heldere, rake verhalen met plaatjes van locaties voor zaterdag a.s.. Hoe jullie dit (alles op Ubu’s site) hebben gedaan is heel bijzonder. Naast informatief is dit ook ontroerend en fraai. Heel veel mensen (en het is ook al vaak gezegd, maar toch) vinden via de site een plaats om te delen…. Door jullie kunnen ze dit. Thanxx, ook namens Marius

Lieve mensen

Gepost op Oktober 21, 2010 door Alfred

Als het goed is, hebben jullie een uitnodiging in de bus gekregen, om zaterdag aanwezig te zijn bij het afscheid van Ubu. Omdat het gisteren een drukke en hectische dag was, vermoeden we dat sommigen misschien wel twee uitnodigingen hebben gehad en anderen niets. Daarom hier nog een pdf van de uitnodiging [zie volgende pagina’s]. Omdat echt iedereen welkom is. Ook iedereen die denkt: ik heb hem al zo lang niet meer gezien. Of: ik stond niet zo dicht bij hem. Drie belangrijke zinnen uit de kaart: Ubu wenst dat zijn uitvaart een grote en blijmoedige reünie wordt van mensen uit zijn leven. Kom afscheid nemen. Je bent ontzettend welkom. Kom dus maar gewoon.

Robert B zegt:

Oktober 22, 2010 om 01:11

Bedankt voor de prachtige persoonlijk getinte kaart! Ha di Gärn; mooi op z’n Zwitsers! Ik kan helaas niets beloven voor zaterdag. Maar ik ga op zeker iets op de persoonlijke kaart maken. Ik hoop op een prachtige dag voor alle aanwezigen.

Perenijs Hemelreis Gepost op Oktober 22, 2010 door Alfred

Ik ben niet zo’n spreker in het openbaar, nooit geweest ook. Daarom (in plaats van een onduidelijk praatje morgen) hier een kort verhaal over een belangrijke gebeurtenis in mijn leven. Ubu is mijn beste vriend geworden in 1977. Dit is hoe dat gebeurde. De twee klasseleraren van de parallelklassen waar we in zaten, bedachten dat het leuk zou zijn voor de onderlinge verbondenheid een weekje te gaan kamperen met z’n allen. Ubu zat in de ene en ik in de andere klas. We kenden elkaar natuurlijk van gezicht en van het schoolplein, waar wij de laatste der Mohikanen waren wat voetballen betreft: de rest verkoos duf in een kringetje een volleybal naar elkaar over te spelen. De laatste nacht van het kamp besloot een groepje van een stuk of tien met elkaar in een hooischuur door te brengen. In een grote kring in slaapzakken liggend ontdekten we een geweldig spel. Het verlengen van elkaars achternaam. Er was een stilte waarin iedereen lag te broeden tot plots iemand, elke keer iemand anders, begon te proesten over zijn eigen net gedane vondst en – afhankelijk van humorgehalte - de hele kring het uitbulderde. Jan Nijmanvrouwrelatie en Alfred Bolandrover zijn er twee die me nog voor de geest staan. Ubu en ik raakten steeds verder in een staat van euforische slappe lach, die niet meer wilde gaan liggen. Uiteindelijk waren we de enige twee die nog wakker waren en toen het al licht begon te worden, raakten we aan de praat. Daar zijn we nooit mee gestopt. Tot afgelopen maandagavond heb ik ongebreideld met hem gekletst over van alles en nog wat, maar vooral over mensen. Over hoe ze zijn, over hoe ze met elkaar omgaan. Een slordige 33 jaar heb ik de beste vriend gehad die een mens zich kan wensen. Ik zal hem enorm gaan missen.

Robert B zegt:

Oktober 22, 2010 om 01:59

Ik heb je nu net nog gesproken Alfred; een hele mooie anekdote vind ik. Iedereen mocht willen dat ze zo’n vriend als jij hadden! Veel sterkte zaterdag! We zien elkaar sowieso op Nord of Orange Appled ;-) ‘R’ Reinoud zegt:

Oktober 22, 2010 om 08:17

Prachtig verhaal Alfred! Sterkte morgen jongen. Ik luister nu naar Superman van Gruppo Sportivo (het laatst toegevoegde nummer op de site. Ook uit 1977, dat kan geen toeval zijn) Alfred zegt:

Oktober 22, 2010 om 19:32

Afgelopen maandag was ik in een rommelwinkel wat in platenbakken aan het neuzen toen ik plots dacht dat ik nu opeens weer een plek had waar ik gewoon een LP kon afspelen: het hospice! een paar platen verder dook plots Gruppo Sportivo op: niet de Superman plaat, maar Back to 78 … voor 2 euro! een uurtje later zaten we er met genoegen naar te luisteren. germa zegt:

Oktober 22, 2010 om 10:10

De onderlinge verbondenheid tussen deze twee leuke jongens (ik jullie nog als jongens) gaat nooit voorbij. Het zal alleen anders worden. Die gezamelijke slappe lach is ook heel mooi te zien op een van de foto’s – jullie gaan door de knieen, anders is het niet te houden. Wanneer ik er naar kijk, komt er meteen een grijns.. je zou willen dat je er ook bij was. Omdat het zo intens en écht is. Ubu en Alfred, die horen bij elkaar. Het zal daarom niet mee gaan vallen de komende tijd, Alfred; het missen van je hartsvriend……. Lieve groet uit Boxmeer xxxx 99

Marianne van de Wiel zegt: Oktober 22, 2010 om 13:05

Wat een mooi verhaal Alfred. Die verbondenheid tussen jullie was ook altijd zicht- en voelbaar. Voor mij( toch ook al weer ongeveer 20 jaar?) zijn de namen Alfred en Ubu dan ook onlosmakelijk met elkaar verbonden, we (René en ik) spreken ze in een adem uit. Dat houdt niet op nu Ubu er niet meer is. Tot morgen Ria Tu zegt:

Oktober 22, 2010 om 13:41

Een prachtige vriendschap in al evenzo mooie woorden gevangen. Goed gedaan Alfred! Het moet vreselijk zijn om je allerbeste vriend na (slechts) 33 jaar los te laten. Alsof je geamputeerd wordt. Toch denk ik dat Ubu je nooit helemaal los zal laten. Je zult zijn vriendschap waarschijnlijk je leven lang als een soort van goedaardige ‘fantoom-pijn’ blijven voelen. Sterkte morgen en tot gauw! Liefs Ria Arjan Morel zegt:

Oktober 22, 2010 om 16:18

Klasse, klasse Alfred. Ik kan niet anders zeggen. Wederom ademloos lees ik dit stukje. Al heb je al genoeg gedaan de laatste weken, kan ik me voorstellen dat je je geroepen voelt nog ‘iets’ te doen om het af te maken. Maar als dit leidt tot plankenkoorst en gestuntel is dit jouw manier. Dit maakt de cirkel rond. Alsof je het voor een bomvolle kerk voordraagt. Nog 1 dag, en dan hoop ik dat het zwarte gat niet al te groot zal zijn voor je. Voor mij geldt in elk geval dat ik de laatste dagen aan deze site gekluisterd heb gezeten. Echt geweldig hoe jij en Teun iedereen op de hoogte hebben gehouden, en daarmee Ubu en zijn naasten uit de wind. 100

Nogmaals grote klasse !! Arjan Richard Derks zegt:

Oktober 22, 2010 om 16:41

roerend verhaal. sterkte. sterkte. sterkte. Annemarie zegt:

Oktober 22, 2010 om 19:21

Mooi Alfred. Weet je wat, dan zijn wij morgen het Ubu Lemereisgezelschap. Sterkte!

Alfred zegt:

Oktober 22, 2010 om 19:27

:-) Irmpie zegt:

Oktober 22, 2010 om 22:38

Hé Alfred, Ik ken dit mooie verhaal van de andere kant, van Ubu. Hij vertelde me nog dat jullie slap lagen om de uitdrukking ‘een uiltje knappen’. Of eh, was dat bij een andere gelegenheid? Ik ken weinig mannen die zo heerlijk konden ginnegappen als jullie! Jaap zegt:

Oktober 24, 2010 om 22:42

Heel ontroerend Alfred, dank je wel! Weer een mooi plaatje erbij, bij al die herinneringen Anita van Evert zegt:

Oktober 25, 2010 om 19:39

Hoi Alfred, ik kan me die nacht in de schuur nog goed herinneren en krijg met terugwer101

kende kracht weer buikpijn van het lachen; ik kan me niet herinneren ooit nog een vergelijkbare lachstuip te hebben gehad die zo lang aanhield ook nog. Annelien van Triest probeerde ons nog een keer tot wat minder herrie te manen, maar zag direct in dat het een onhaalbare kaart was. Zonde dat ik al die geniale vondsten vergeten ben. Ik heb nog wel in agenda’s uit die tijd opmerkelijke, wonderlijke en bizarre uitspraken van docenten genoteerd, waarvan dhr. Karsten van geschiedenis de grootste leverancier was. Zal ik meenemen wanneer ik eindelijk eens bij jou langs kom! De heren van Os (waar Ubu bepaald niet dol op was) en van der Reijden staan ook mooi op die schoolfoto. Tijdens de reunie (andere foto) zeiden Jan Nijman (die van de vrouw-relatie) en ik tegen elkaar dat het een wonder was dat vrijwel iedereen van de groep die veel met elkaar optrok destijds, er was. Tja…. Dat was overigens een geweldig initiatief van o.a. jou. We zijn ook nog een keer een week met hetzelfde groepje in wisselende samenstelling wezen kamperen op camping Het Peeske in Beek. Ubu en jij waren daar ook bij. Kwam Joop Kleijn halverwege de week ook aanfietsen met 10 eieren in een doosje onder zijn bagagedrager. Het zal wel een soort eiersoep zijn geworden. En lekker gebiljart in de kroeg in de buurt, hoewel ze nog niet zo goed met biljartende vrouwen uit de voeten konden daar. Was Aalten toch al een stuk verder met de emancipatie op dat moment! Je merkt, er borrelt weer een hoop op, en allemaal mooie herinneringen. Dus dank voor je schriftelijke toespraak! En heel veel sterkte Alfred!

Alfred zegt:

Oktober 25, 2010 om 20:52

wie lagen er in die kring? Marieke Krajenbrink? Anneke in ieder geval … en natuurlijk Gerhard van Eerden die de hele avond niets zei maar iedereen van het lachen liet ontploffen met een grap over een (voorbijkomende) nachtmerrie!

102

Geen rij graag

Gepost op Oktober 22, 2010 door Teun

Natuurlijk wil je tijdens het afscheid Helma omarmen en de kinderen knuffelen. Maar als we dat allemaal doen, zijn ze straks het loket aan het einde van een lange rij. En dat willen ze niet. Net als wij willen Helma en de kinderen afscheid nemen van Ubu. We geven ze daar de ruimte voor. Jullie aanwezigheid is een enorme troost voor ze. Ze voelen zich oprecht gecondoleerd en omhelsd. De dringende vraag is dan ook: zoek Helma en de kinderen niet op. Dank!

103

Een mooie dag

Gepost op Oktober 23, 2010 door Teun

Ubu wenste een blijmoedige reünie. En die kwam er. Vandaag namen we met een slordige vierhonderd mensen afscheid van hem. De bijeenkomst in de Titus Brandsma Gedachteniskerk was precies goed. Velen van jullie kwamen eerst nog een kijkje nemen naar Ubu, die Ubu niet meer was. Maar daar toch lag. Daarna een licht rommelig geheel van gevoelige en luchtige tekst, prachtig gitaar- en pianospel, Miki’s K3-geweld, ontroerende poëzie, oei de foute… nee toch de goeie muziek. Een fraai ebjä! En een nog fraaiere afsluitende boer. Afzender: Doufi. Ubu heeft gegrinnikt. Dat moet. Op de begraafplaats was het een drukke boel. Uniek: bakken met snoep en worstjes, voor de hongerige bezoeker. En honderden ballonnen op een hemelreis. Het regende wat. Maar dat was niet erg. Trouwens, Ubu vond regen altijd wel geruststellend. We hebben onze lieve vriend in zijn graf gelegd. En daar ligt hij nu. De blijmoedigheid die we allemaal een beetje kwijt leken, vonden we weer helemaal terug in ‘t Haantje. Een warm bad van vriendschap, dankbaarheid en herkenning. Fijne broodjes, gemaakt door de Ubu-kookclub. Heel veel koffie en – joepie! – bockbier van de tap. Anekdotes die kriskras de zaal door werden geschoten. Gelach en geroezemoes. De dag waarop we afscheid namen van Ubu was een mooie dag. De komende dagen zullen we wat foto’s en eventueel ook filmpjes van de dag laten zien. We zijn dus nog niet van ons af.

Hester zegt:

Oktober 23, 2010 om 21:56

zoveel verbondenheid op een afscheid, ik vond het fijn! Dankjewel iedereen! Annemarie zegt:

Oktober 23, 2010 om 22:02

Ik vond het ook fijn, en zelfs een tikje blijmoedig. Goeie uitvaartondernemers! Heel erg mooi vond ik het optreden van Anne-Maartje en Boris. Wat voor muziek was dat? Iedereen veel liefs! 104

Heidi zegt:

Oktober 23, 2010 om 22:39

Wat een bijzonder & ontroerend & ongedwongen mooi afscheid van Ubu. Een heel bijzondere dag voor een heel bijzondere man! Helma, Jaap en anderen, dank dat we hiervan getuigen mochten zijn! Het café hebben we niet meer ‘gehaald’, sorry dat we geen persoonlijk afscheid namen, maar tante Susi is ook geen 18 meer (maar bijna 80). Wij denken aan jullie! Wij gaan contact houden! Liefs van tante Susi, Theo, Auke & Heidi en natuurlijk ook van Jelleke & Coen, Daan, Freek (en op afstand ook van Peter en Beatrix) ps Teun en Alfred, wat een geweldige site is dit, het is zo fijn om mee te kunnen leven, jullie hebben dit zo prachtig én met humor gedaan, veel dank en jullie ook veel sterkte gewenst! germa zegt:

Oktober 24, 2010 om 10:46

Het was mooi gisteren. Is ook mooi dat deze mooie site nog eventjes doorloopt. Doufi’s boer en Miki’s dansje gaven (letterlijk) lucht aan de dag. Voor Helma, Jaap, Teun en Alfred en anderen die heel dichtbij Ubu stonden, hoop ik dat ze luchtigheid blijven voelen in de zwaarte van het verlies van Ubu. Rouwen valt niet mee, iedereen doet het anders, voel of vraag maar wat goed is voor de ander Anne-Marie L zegt:

Oktober 24, 2010 om 10:59

Wij hebben hier een nieuw bijvoeglijk naamwoord geintroduceerd: “ubuig”. Dwz zachtmoedig, relaxed, de positieve kanten benadrukkend. Zou toch mooi zijn als ie ooit in de Dikke van Dale komt. Prachtig nalatenschap van een warme innemende persoonlijkheid. Wat zullen jullie hem ontzettend missen… Gister was een erg ontroerend,verdrietig, maar ook een gezellig samenzijn. Jaap, jouw gedicht was echt prachtig en zo toepasselijk. Ik ga vandaag als kunst leek maar eens googlen op Adolf Wolfi. 105

Muzikale nazorg

Gepost op Oktober 25, 2010 door Alfred

Voor wie het allemaal nog eens wat beter wil horen: hier de muzikale intermezzo’s van de herdenkingsdienst. Plus een link naar de plaat van Welttraumforscher, die aan het begin en het einde te horen was. Meer Ubu-muziek vind je natuurlijk onder de muziekknop in het menu. K3 – Lollypopland Captain Beefheart – Yellow Brick Road Welttraumforscher – Anker Gelichtet De Welttraumforscher LP Ohm Olunde kun je hier de komende 2 weken downloaden. We krijgen ook veel vragen over wat Anne-Maartje en Boris nu eigenlijk speelden. Daar komen we nog op terug. edit: Daantje merkte het al op, ook nog deze: Harrie Jekkers – In De Boomgaard edit 2: het muziekstuk van Anne-Maartje en Boris: Gonzales – Gogol (muziekfragmenten)

Daan zegt:

Oktober 25, 2010 om 22:45

En er was daar ook nog het prachtige nummer: In de boomgaard, van Harrie Jekkers.

Alfred zegt:

hemeltje ja! eens kijken of ik dat ergens vandaan kan halen …

Oktober 25, 2010 om 22:53

Alfred zegt:

Oktober 25, 2010 om 23:00

ok, hebbes 106

Jan zegt

Oktober 26, 2010 om 10:38

Dus toch! Zei ik het niet, Alfred? Harrie Jekkers, een van Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s helden? Ook bekend van Alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn. Teun zegt: Oktober 26, 2010 om 13:24 Ubu was ook helemaal gek van dat duet van Harrie Jekkers en Kate Bush. Kom, hoe heette dat ook alweer? ania r zegt:

Oktober 26, 2010 om 03:16

bedankt alfred, voelt een beetje dichterbij zo x

107

hoekschop

Gepost op Oktober 26, 2010 door Alfred

hoekschop je legt aan je trekt hem scherp voor je weet dat je het kunt de hele hemel wacht hoog voor de pot het waait je bent alleen het is een hoekschop je kreeg ’m je neemt ’m je kijkt en iedereen kijkt het zit ’m in de aanloop je lichaam moet schuin de lijn moet recht bomen genoeg het waait en iedereen trekt en duwt je wacht op de vlaag hij gaat met de wind mee 108

voor Ubu, 27 Augustusus 2010

de vlag staat wat scheef hoog voor komt ie hij ligt voor je rechter hij zal dalen over de doelman die machteloos stompt in de lucht terwijl iedereen inloopt terwijl iedereen toekijkt terwijl terwijl de weiden uitgestrekt en leeg het is een land waar niemand is het waait en je bent alleen wat is de stand? de wolken wachten maar toch zul je je beweegt al het lichaam schuin je wacht op het fluitsignaal de bal zal stilhangen in de lucht misschien is het afgelast misschien fluit ie af maar je moet deze hoekschop nog iedereen die je liefheeft zal inlopen ze komen uit de dekking je legt aan jaap (dit door hemzelf geschreven gedicht werd afgelopen zaterdag voorgelezen door Jaap tijdens de herdenkingsdienst, de foto boven het gedicht is van Hans van der Meer) Heidi zegt:

Oktober 28, 2010 om 17:02

Prachtig Jaap, ongelofelijk â&#x20AC;&#x2DC;pakkendâ&#x20AC;&#x2122; en enorm ontroerend! liefs & sterkte Heidi & de rest 109

Verleden leven

Gepost op Oktober 27, 2010 door Alfred

Afgelopen zaterdag stond een artikel in De Gelderlander, geschreven door Leo Klaassen. Hij kwam vorige week een uurtje praten schreef het volgende rake stukje, voor de tweewekelijkse rubriek Verleden Leven.

110

Ria Tu zegt:

Oktober 27, 2010 om 23:44

Wat een prachtig I.M. Zo treffend. Compliment voor Klaassen. maurice zegt:

Oktober 28, 2010 om 01:31

Goed raak, dit stukje. Mooi gedaan. Voor me zie ik Ubu grinnikend met een rood BIC-balpennetje die ontspoorde tweede zin na de lead terug op de rails zetten. Met alle plezier, uit liefde voor stilistiek en grammatica. Zo was ie wel.

Ria Tu zegt:

Oktober 28, 2010 om 19:52

Goh, goed gezien die ontspoorde zin. Inderdaad eentje om met een rood pennetje te bewerkenâ&#x20AC;Ś ania r zegt:

Oktober 28, 2010 om 01:32

heel mooi! en dat was ubu met die grap over de nijmeegse familie van britney spears!? Teun zegt:

Oktober 28, 2010 om 08:50

Ja, dat was Ubu. Familie Spiers uit de Wolfskuil. Fijn stukje.

germa zegt:

Oktober 28, 2010 om 16:53

hij deed niets wat hij zelf niet wilde en wist alle ruimte te houden voor andere mensen * kon je hiervan maar koekjes kopen* perec zegt:

Oktober 28, 2010 om 20:36

Wat is die weblink ongelukkig geplaatst. Hoe kan een redacteur van zo een gerenommeerde kwaliteitskrant dat over het hoofd zien? Gaat nu iedereen lekker surfen naar ubu-lemereis.nl 111

Kolping site

Gepost op Oktober 28, 2010 door Alfred

Op de site van Ubu’s club van de laatste 24 jaar, Kolping Dynamo, schreef vriend & mede voetbal-quizmaster Michel Melenhorst het volgende mooie stuk. Lees het hieronder en hier in z’n eigen omgeving.

Overleden: Ubu Lemereis (48) Michel Melenhorst – zondag 24 oktober 2010 Gisteren hebben we Ubu begraven. Na een korte, slopende ziekte overleed hij afgelopen dinsdag, 19 oktober. Nog maar twee maanden geleden leek er weinig aan de hand. Hij is dan wat misselijk, dat wel. Dus toch even naar de huisarts. Daarna gaat het snel. Ubu heeft zomaar ineens kanker, en die is nog ongeneeslijk ook. Wie Ubu zegt, zegt voetbal. Ergens in de jaren tachtig komt hij bij Kolping. Samen met Alfred. De laatste een flegmatieke linksbuiten, hij een solide rechtsback. Op het veld elkaars tegenpolen, maar in het dagelijks leven onafscheidelijk. Op Ubu kun je bouwen, niet alleen op het veld. Steunpilaar. Maar ook: jongensachtig dromend van heldendaden binnen de lijnen. De laatste jaren wordt hij wel wat roestig, vooral z’n knieën protesteren. Eind vorig seizoen gaat het weer beter, en Ubu kijkt uit naar het nieuwe seizoen. Het is tijd voor een heuse comeback. Buiten het veld is hij het brein achter de voetbalquiz. De man van de fotocollages met voetballers uit vergeten tijden (als het even kon zelfs met hun vader erbij) en de zo donker mogelijk gekopieerde elftalfoto’s. En dan vol heimelijk plezier rondlopen tussen de zuchtende en steunende deelnemers. Wie Ubu zegt, zegt taal. Hij studeert literatuurwetenschap en is groot bewonderaar van Adolf Wölfli – een gekke, intrigerende Zwitserse kunstenaar. Ubu houdt van het afwijkende, is dol op dingen die uit de pas lopen. Niet alleen in taal, ook in kunst en muziek. Maar taal moet ook kloppen: hij werkt jarenlang als redacteur voor tekstbureaus en begint dit voorjaar voor zichzelf. Taal is Ubu op het lijf geschreven: hij kan gniffelen, zich verkneukelen of han112

denwrijvend en met glinsterende pretoogjes naar bijvoorbeeld een gebakje kijken. Want hij is ook nog eens een echte lekkerbek. Waar voetbal en taal bij elkaar komen, is Ubu op z’n best. In de Trapvast, ons legendarische clubblad. In De Blik! waarin hij onder het pseudoniem ‘De Kalker’ de verrichtingen van NEC scherp maar welwillend volgt. En in de Poolbode, die hij met Teun en Alfred iedere twee jaar laat verschijnen en die steeds meer deelnemers en trouwe fans trekt. Wie Ubu zegt, zegt Helma. En natuurlijk: Miki en Doufi. Ze horen bij elkaar, zijn samen gelukkig in de Vondelstraat en houden van Zwitserland. Maar wie Ubu zegt, zegt nog veel meer: sigaretje en biertje, rots in de branding, grote vriendelijke reus, Zwitserland, de rust zelve, goedmoedige beer, nauwkeurig, WaspReporter, net iets sneller dan je had verwacht, Rösti en Kraus, en natuurlijk… Ubu Roi! Wat is het toch verschrikkelijk dat Ubu nu zelf is uitgepraat.

Teun zegt:

Oktober 29, 2010 om 07:48

Mooi Michel! Voetbal, taal, Helma, Miki, Doufi en een echte lekkerbek. En daar staat Ubu. Anja vK zegt:

Oktober 29, 2010 om 13:44

Mooi stukkie, Michel. Heb afgelopen week ook nog een paar keer moeten denken aan wat je zaterdag vertelde, over die zelfgemaakte bal van papier en veel tape, waar jullie dan mee gingen voetballen of prullenbakken (van deze site geleerd!), tussen de redactieklussen door. Klonk heel Ubuïg & fijn! Als katholiek opgevoed meisje zeg ik dan: blijf dit doen om hem te gedenken. Lfs, Anja

michel zegt:

Oktober 29, 2010 om 14:30

Prullenbakken is iets van de poolbodes, geloof ik. Ubu en ik hadden een heel groot raam dat bovenaan een klein stukje opengeklapt kon worden. Met een fraaie dropkick kon die prop dan met een boogje 113

(en wat geluk) door dat raam. Grote vreugde als er gescoord werd. Heel fijn!

Anja vK zegt:

Oktober 29, 2010 om 16:37

Okee, dat noemen we dan klapramen ipv prullenbakken. Klinkt onwaarschijnlijk moeilijk. Eigenlijk wel Olympische Spelen-waardig. En ik begin mij af te vragen: heeft Ubu nog meer van dit soort al dan niet voetbalafgeleide sporten nagelaten? Zo ja, dan voel ik een evenement aankomen… Anja Alfred zegt:

Oktober 29, 2010 om 22:37

dit had niks met voetballen te maken maar op kampeer vakanties op de middelbare school deden we wedstrijden ‘op één been staan’: 2 bierkratjes naast elkaar, 2 deelnemers, wie het langst bleef staan ging door voor het algemeen record (Alex Vreman: ca 95 minuten) Teun zegt:

Oktober 30, 2010 om 20:43

Ah! Alex Vremanvanstavast! michel zegt:

Oktober 30, 2010 om 23:31

… en toevallig familie van jan vreman? Alfred zegt:

Oktober 31, 2010 om 01:05

nee, wel van Janet

114

Waarom lachten zij?

Gepost op Oktober 29, 2010 door Teun

Je zult het je vast hebben afgevraagd. Wat veroorzaakte deze enorme lachbui? Wel, Alfred en zijn zelfontspanner. Het is ergens vroeg in de ochtend. We gaan een mooie foto maken voor de poolbode. Teun en Ubu staan klaar, een voetbal tussen hun hoofden geklemd. Alfred zal daar onder gaan zitten, hoofd onder de bal. Het resultaat: drie hoofden om een bal. Prachtig. Daar gaat-ie! Alfred drukt op knop. Trekt sprintje, maakt sliding om precies op zijn knieĂŤn onder bal te belanden. Hij gaat veel te hard. Glijdt door. Botst tegen Ubu en Teun aan. Bal valt en rolt weg. Knip zegt het toestel. Meer poolbode? www.poolbode.nl Log in met onderstaande gegevens. E-mail: haandiehennie@hotmail.com Wachtwoord: geheim

Alfred zegt:

Oktober 29, 2010 om 10:13

vroeg in de ochtend, lees: zo rond het krieken van de dag â&#x20AC;Ś

Ria Tu zegt:

Oktober 29, 2010 om 10:32

Heerlijk toch om zo je dag te beginnen! Denk dat jullie nog steeds in de lach schieten bij het zien van deze 115

foto. Dat heb ik namelijk al en ik was er niet eens bij. Alfred zegt:

Oktober 29, 2010 om 10:38

>Heerlijk toch om zo je dag te beginnen! nee… te eindigen dus! een typische poolsessie begon rond 9 in de avond en duurde vaak een complete 8 uur durende werkdag, reken maar uit dus … gekkenwerk Ria Tu zegt:

Oktober 30, 2010 om 00:07

Oh, haha, heerlijk dus om zo je nacht te eindigen…

Reinoud zegt:

Oktober 29, 2010 om 11:48

http://www.nu.nl/binnenland/2366704/grote-brand-in-vleeswarenfabriek-weurt.html Ik las dit nieuwsbericht en ineens had ik het beeld weer op mijn netvlies. Tijdens een van mijn vele uitzendbaantjes in mijn Nijmeegse studententijd trof ik Ubu bij dit bedrijf, nog voordat hij een poolbode was. Hij rookte de hammen en was in de weer met een hogedrukspuit. Goedlachs! En in de pauze rookte hij een sjekkie of twee.

Steven zegt:

Oktober 29, 2010 om 13:03

Eerst Feyenoord aan de paal genageld en nu dit … geeft toch te denken … Alfred zegt:

Oktober 29, 2010 om 11:55

zie foto 80 …

116

I.M. kaartje

Gepost op Oktober 31, 2010 door Alfred

Wie er te laat bij was of helemaal niet aanwezig bij de herdenkingsdienst een week geleden, heeft misschien geen â&#x20AC;&#x2DC;bidprentjeâ&#x20AC;&#x2122; gekregen. Hier is het in digitale vorm. Wil je graag een papieren exemplaar stuur dan even een briefje met een geadresseerde en gefrankeerde retour-envelop naar Helma. Het adres staat hiernaast in de rechterkolom. (zie volgende pagina)

117

Ubu op de VH

Gepost op November 1, 2010 door Alfred

Na de middelbare school zat Ubu op de éénjarige tussenopleiding de Vrije Hogeschool in Driebergen. De blij-anarchistische bende die daar heerste was een prima voedingsbodem om eindelijk zijn ambitie om op het podium iets moois te doen in daden om te zetten. Het Zeister punk-fanzine Orgie bracht in 1982 een flexi-disk uit met 2 nummers van een bandje genaamd God. Hier kun je ze horen: Nummer 2 Nummer 3. Het eerste nummer (nummer 2 dus) wordt gezongen door Ubu, de tekst Grey sad day/rotten bread and burnt alarm-clocks/a hole in the wall/where I threw a cup at you… was een prachtige ‘gevonden’ tekst. Stond anoniem in een punkblaadje of zoiets. Het tweede nummer (nummer 3) heeft een tekst van Ubu en wordt (als ik het goed heb) gezongen door Max. Mooie post-punk. Met de uitgever van Orgie, Jeroen Vedder (later auteur van het onvolprezen Het gejuich was massaal) correspondeerde ik in die tijd wel eens. Dit schreef hij eergisteren over de avond van het God-optreden. (fragment) … ik moet eerlijk bekennen dat onze paden zich slechts een avond gekruist hebben en dat ik mij daar nog zeer weinig van herinner. Een en ander vond plaats op de Vrije Hoge School te Driebergen. Zelf heb/ had ik geen enkele band met de antroposofie, maar Max had daar de rol van begeleider/mentor. Dank zij hem kon ons bandje (667) oefenen in een soort kippenhok in de weilanden achter de VH. Al snel oefende daar ook Ubu King & the Zippers. Aanleiding genoeg voor een muzikale avond op de VH. Max en Ubu verzonnen nog een extra act: God. 667 opende de avond. In mijn herinnering zonder ook maar enige reactie bij 119

het publiek op te roepen. Maar de bassist van God durfde na ons optreden de confrontatie met het publiek niet meer aan. Of ik… Daarna Ubu King & the Zippers die veruit het beste waren. Weinig bijzonders allemaal, ware het niet dat Max het nodig vond om van de gemaakte opnames van God een flexi-disc te laten maken, en e.e.a. dus een stukje geschiedenis werd. Het zelfde geldt voor de opnames van 667 en Ubu King die ik op cassette uitbracht en ongeveer 300 maal, in real-time, kopieerde om aan de vraag te voldoen… Genoemde cassette van Ubu King & the Zippers moet nog eens door iemand gedigitaliseerd worden want dat was best het aanhoren waard. Aanstekelijke ska met tegendraadse teksten (Rudolf Steiner was a nutty!) De mp3′s van God komen van deze fijne blog. Hierboven een foto van Ubu als Ubu King.

Teun zegt:

November 1, 2010 om 20:49

Twee nummers op een een flexi-disk, uitgebracht door het Zeister punk-fanzine Orgie. Ja, daar kun je dan weer niet tegenop. Reinoud zegt:

November 1, 2010 om 22:59

Wat is een flexi-disk?

Alfred zegt:

een flubber-plaatje

November 1, 2010 om 23:21

Peter Verstraten zegt:

November 2, 2010 om 00:33

Mooi, deze petite histoire die zo veel jaren na dato opduikt. Hoe meer de kleine geschiedenissen zich opstapelen, hoe grootser het leven van Ubu wordt. En de foto als postpunk zanger is een plaatsje in de eregalerij waardig. Aan de zang van ‘Ubush’ te horen, is ‘Wuthering Heights’ Kate inderdaad een inspiratiebron geweest … 120

Laatste avondmaal

Gepost op November 4, 2010 door Alfred

Drie jaar geleden, op 9 juni 2007, was er een geweldige barbecue in de tuin van Harry de Bles in Bemmel. Een formidabel seizoen werd in stijl afgesloten met een urenlang genoegelijk samenzijn met geklets in de tuin, gesmikkel, gelach en John Arts die zich plots als stand-up prijzenuitdeler ontpopte. Met een zeer voldaan gevoel ging iedereen zijns weegs, diep in de nacht. Na de zomer was Harry’s plek in de kleedkamer plotseling leeg. Na enige weken onduidelijkheid over wat hem mankeerde kwam de onthutsende diagnose: Kreuzveld-Jacob. Harry overleed nog geen 3 weken later op 17 september 2007. Toen ik ergens vorige week de foto’s van onze laatste barbecue zag, editie 2010, kreeg ik kippenvel bij het zien van deze foto:

18 juni 2010, spelers verdwijnen in de nacht na een voorbij voetbalseizoen; op de dag vóór het eerste toernooi van het seizoen krijgt Ubu z’n eerste fatale diagnose. Om minder dan twee maanden erna te overlijden. Behalve dat doet de foto meteen erg denken aan een beroemd schilderij. Alle figuren om Ubu heen in beweging, hij het kalme lichtpunt temidden van een fijne hoeveelheid bierflesjes. bbq 2007 / bbq 2010 121

Teun zegt:

November 4, 2010 om 00:56

Ja. Jezus nog eens aan toe zeg. Ria Tu zegt:

November 4, 2010 om 20:41

Het kalme lichtpunt temidden van zijn elftal en een reservespeler, dat zijn er 12… En hij zag dat het goed was. Sebas zegt:

November 5, 2010 om 14:57

De avond van Engeland – Algerije. Saaai. Ook qua temperatuur was het die avond, alhoewel Maarten ons anders wil doen geloven, verre van aangenaam. Toch straalt deze foto warmte uit. En die komt niet van de straalkachel. Peter Verstraten zegt:

November 7, 2010 om 00:40

Op de begrafenis van Ubu trof ik allerlei mensen die ik uit een ver en minder ver verleden kende. Maar dit bericht van Alfred en de foto´s van de bbq 2007 maken me duidelijk dat de door gruwelijke ziekte getroffen Harry de Bles mijn buurman is geweest in de tweede helft van de jaren negentig. Hij woonde indertijd op Piet Heinstraat 23 in Bottendaal en ze verhuisden volgens mij toen Ward een jaar of drie was. Had toen zelf nog net geen kinderen, dus dan blijft zo´n leuk buurjochie je wel bij. Nadien geen contact onderhouden. Voor velen van jullie is dit nieuws van ruim drie jaar geleden, maar voor mij een verse schok. Alfred zegt:

November 7, 2010 om 01:42

Nijmegen is een kleine wereld … Harry woonde in de Piet Heinstraat tot hij naar Bemmel verhuisde, dat zal inderdaad ergens half of eind jaren 90 zijn geweest. Poeh, Peter … het spijt me. Ik heb me de afgelopen maanden vaker dan eens afgevraagd wat eigenlijk het nut was om mensen die Ubu soms al decennia lang niet gesproken had te informeren. Nu weet ik het weer wat zekerder: omdat het nog veel akeliger moet zijn zoiets jaren na dato te vernemen. 122

Carla Kost zegt:

November 7, 2010 om 22:28

En toch blijft het lastig te begrijpen. germa zegt:

November 9, 2010 om 21:19

Lieve Alfred en Teun, dag Kolping boys en de rest, schrijven en blijven zien en herzien het beeld en het woord zoeken we er geruststelling in of is het een onder je eigen neus wrijven van de werkelijkheid? Zo van: ja daar zat/staat Ubu (of Harry of Marcel) nog helemaal springlevend op de foto en nu is dat écht nooit meer mogelijk …… Ik weet het niet….. (zal bij iedereen wat anders liggen, ook) Het praten over Ubu op deze plek, zal de club van (voetbal)vrienden in ieder geval goed doen. Dat Jezus en zijn apostelen voorbij komen, past bij deze donkere tijd. Jullie blijven hopelijk lichtpuntjes zien……..

123

Bethlehem

Gepost op November 8, 2010 door Alfred

Helma ontving deze brief van het hospice over de opbrengst van de collecte die gehouden werd tijdens de herdenkingdienst op 23 oktober. Heb je je kans daar gemist vergroot dan de brief even voor de kleine lettertjes rechtsonder.

124

Kolping Almanak

Gepost op November 12, 2010 door Alfred

In 1992 maakten Ubu en ik voor ons elftal een klein boekje met wat wetenswaardigheden over de merkwaardige groep personen die op zaterdag bijeenkwamen als FC Kolping 7 (van een fusie met Dynamo was nog geen sprake). Elke speler kreeg 40 vragen voorgelegd. Hierbij de pagina met Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s antwoorden.

125

marius zegt:

November 12, 2010 om 18:05

tja… en alweer dat supermarkten… wat had ubu daar toch mee… ben jij wel eens mee op pad geweest met hem, alfred…

Alfred zegt:

November 12, 2010 om 23:04

Hmm even recapituleren: op de middelbare school was het de Aaltense ELKA: hele rare toestand daar, kon je nota bene platen van the Popgroup en the Slits kopen, nog steeds een raadsel hoe die daar terecht kwamen. In de Annastraat-tijd de SPAR (later de DISKY, weer later opnieuw de SPAR), daar was het altijd gezellig kletsen met de caissières. Ik heb het leuke van supermarkten pas ontdekt na de verruiming van de openingstijden, vond dat gestress vlak voor 6 uur altijd afschuwelijk. Ubu had er altijd wel een handje van om precies te weten wat hij waar moest kopen. Veel samen gewinkeld hebben we eigenlijk niet. Had altijd nog eens het plan hem mee te nemen naar Kranenburg waar wij vaak met de auto een rondje ALDI/”PENNYKNACKER” doen. Dat had ie misschien wel leuk gevonden. Teun zegt:

November 13, 2010 om 16:13

De laatste jaren was Ubu een Coop-adept. Dat begon al in Oost. Hij kwam liever niet in de Albert Heijn. Daar voelde hij zich niet thuis. Een supermarkt moest een vriend zijn. Heb hem eigenlijk nooit uitgebreid over de Edah en de C1000 gehoord… Jammer. Daar zou hij vast heel mooi over kunnen vertellen. Alfred zegt:

November 13, 2010 om 20:42

beetje een (omgekeerde) supermarkt-snob was ie wel ;-) Jaap zegt:

November 13, 2010 om 22:43

En wat misschien minder bekend is maar wel waar gebeurd:Ubu heeft ook ooit 126

nog in een supermarkt gewerkt en wel in buurtsuper Superlammers in Aalten (de term superboeren bestond toen nog niet voor zover ik weet). Dit heeft zich afgespeeld toen hij een jaar of 16 was, in de zomervakantie. Misschien dat dit ook heeft bijgedragen aan zijn supermarkthobdoor? Daan zegt:

November 17, 2010 om 13:04

jaaaa, de ELKA, van Lambertus Kip. Men dacht vroeger altijd dat dat familie van ons was……. Gelukkig niet.

Alfred zegt:

November 17, 2010 om 18:17

Lambertus Kip ja! Daar gaat een lampje branden … Dat was een vreemde vogel! Hij is vorig jaar overleden google ik net: uit de Tubantia en die supermarkt waar ik het over had dat was de GIGANTA, echt een naam om in de achterhoek te voeren ;-) Jan zegt:

November 19, 2010 om 11:58

Als Achterhoekers vonden wij die Giganta inderdaad grootheidswaanzin. Al zal het niet vergelijkbaar zijn geweest met de luxe van een Jumbo, toch was Kip in feite zijn tijd ver vooruit. Voor het mysterie van de onverwachte platenvondsten heb ik wel een verklaring: in Winterswijk was namelijk ook een platenzaak onderdeel van het Elka imperium: de Music All In. Henk, de jongen achter de toonbank, had eerder het eerste punkconcert in het CC georganiseerd. Zijn plateninkopen zullen ook naar andere filialen zijn gedistribueerd. Ik heb ooit gesolliciteerd bij L. Kip zelf. Ondanks zijn reputatie vond hij het geen probleem dat ik dienstweigeraar was. Het werk (medewerker in het distributiemagazijn, geves127

tigd in een voormalige textielfabriek) was erg eenvoudig, per supermarkt moest ik van die hoge karretjes met dozen en doosjes vullen. Ik herinner me vooral pakjes pudding en dozen wijn, waarbij opvallend veel duitse wijn. Eens vergat de simpele jongen van de heftruck tijdens het verplaatsen van een pallet Riesling de vork te laten zakken. Vlot stuurde hij zijn heftruck naar een andere zaal… de pallet stortte omlaag en sindsdien is de betonvloer altijd plakkerig gebleven. De geur van duitse wijn staat me nog steeds tegen. Uit de krakkemikkige boxjes aan de muur klonk soms Blondie maar vooral René Froger en Gerry Rafferty zijn me bijgebleven. Dat laatste nummer vond ik al niet te pruimen maar omdat de speakertjes de bastonen (aan het begin en 1:48) niet konden verwerken was het voor mijn oren een regelrechte hel. Alfred zegt:

November 19, 2010 om 13:40

Bastonen? Saxofoon bedoel je, denk ik? En René Froger? Wow! Bestond die toen al? Nu je het raadsel van de GIGANTA platenbakken opgelost hebt weet je misschien ook wel hoe het kwam dat de Dinxperlose Phonotheek (zo noemde je dat toen) zo goed was: daar kwam zelfs Ubu op de fiets voor uit Aalten. Onder andere de legendarische plaat van MX-80 Sound is daar ontdekt. Jan zegt:

November 21, 2010 om 19:43

Maar hoe zou ik dat moeten weten, Alfred? Dinxperlo was heel ver weg voor ons, nog wel verder dan Aalten! Bastonen: jazeker, of heb jij ook gebrekkige speakertjes? 128

Alfred zegt:

November 23, 2010 om 12:48

heej… zo diep zit er geen rechtstreeks reply knopje meer! had niet echt een phonotheek antwoord verwacht Jan: Winterswijk-Aalten was echt veel te ver voor eer fietsritje met een tas platen aan het stuur. marius zegt:

November 19, 2010 om 15:02

en was ubu ook iemand van de hebbedingetjes, je weet wel, van die vooral op de basisschool en naschoolse opvang populiere spaaracties met poppetjes uit bekende films of juist fantasieloze ballonhoofdjes op platvoeten? of bleef het bij de bekende voetbalplaatjes en plastic uitvoeringen van bekende spelers? germa zegt:

November 14, 2010 om 19:22

Wat grappig dit geklets over supermarkten – coops, c1000, edah en ah. Hoe geweldig; een supermarkt als vriend; het klinkt allemaal als een klokje. Ik zie UBU…….. zo aux naturel in een reclamespotje voor de coop on teevee. met terugwerkende kracht misschien? De kneepjes van het vak heeft ie dan toch bij het onbekende Superlammers geleerd – ja dat klinkt degelijk en vertrouwd. Daar moet toen een beetje liefde zijn ontstaan voor kijken & vergelijken en de beste supermarktvriend uitpikken en trouw blijven.

129

Platen Ping Pong

Gepost op November 16, 2010 door Alfred

Ubu en ik hadden een lange traditie als muziek-evangelisten die wortelde in de CSA-tijd. Daar, halverwege de jaren ’70 was er een heftige richtingenstrijd gaande tussen oude hippies, prog-rockers, aanhangers van wat we nu classic rock zouden noemen en wat verdwaalde fans van een hagelnieuwe muziekstroming: Punk. Wij waren voortdurend in discussie over wat de waarde daarvan was en probeerden mensen zover te krijgen dat ze door de onbehouwen eerste indruk heen luisterden. Dat lukte een heel enkele keer. Naarmate de jaren vorderden schoof alles een heel eind op in de richting van ‘onze’ muziek. Een volgende generatie waartoe bijvoorbeeld Steven B. behoorde had het al voor elkaar gekregen in de ochtendpauze de aula te hullen in explosieve klanken doordat ze zitting kregen in de zogenaamde muziekcommissie. Behalve anderen mensen overtuigen deden we dat ook bij elkaar, bijvoorbeeld door het maken van compilatie-cassettes. In de jaren ’80 toen ik in Enschede woonde en Ubu in Nijmegen stuurden we elkaar pakketten op met cassettebandjes met zelf gefabriceerde knip & plak-hoesjes en begeleidende brieven waarin uitvoerig op elk nummer werd ingegaan. Vervolgens werden er top-tienen gemaakt die na elke nieuwe editie bijgesteld werden. Aan het eind van de jaren ’90 eindigde een dorre periode (met de Nijmeegse bibliotheek als belangrijkste muziekleverancier!) in een golf van mp3′s die plots overal te halen waren en die onze muzikale horizon alle kanten op deed schieten. Het gevolg was ook zulke grote collecties dat je door de bomen het bos helemaal niet meer zag. Zo’n 4 jaar geleden bedachten we het volgende spel: Platen Ping Pong. De bedoeling was op een vrij associatieve manier elkaars collecties te ontsluiten. Degene met de opslag zette een nummer in een map (digitaal, op een server). Dit nummer werd ontdaan van alle ‘tags’ en 130

voorwaarde was dat de ander het nummer niet kende. Vervolgens reageerde de ander op dit nummer door een volgend nummer toe te voegen dat aansloot op muziek, tekst of gevoel van een nummer. Waarna … etc. Deze zettenwisseling duurde soms een paar uur, soms ook wel maanden. Als er een uur bij elkaar stond was het potje over, onthulden we wat het allemaal was, bespraken dat uitvoerig en had je een mooie compilatie met een mooi doorlopende dwarsdoorsnede van twee muzieksmaken. Hier een link naar de eerste editie (begin 2006). Pik het binnen twee weken op via WeTransfer. Ons laatste potje (het achtste) werd nooit afgemaakt. Dit laatste nummer plaatste ik op 29 juli om 0.39.

Reinoud zegt:

November 16, 2010 om 01:08

Geniaal! Alfred, wat een prachtige vriendschap hadden jij en Ubu. Koester de herinneringen! Francis zegt:

November 16, 2010 om 14:17

Beproefd fenomeen, in diverse varianten uit te voeren. Wie was Ping en wie was Pong? ;) Een briljante hoes ook nog… Alfred. Misschien een keer echt in productie nemen…als ode! f

Alfred zegt:

November 16, 2010 om 14:30

is het geniaal of beproefd … het idee was toen zo simpel dat ik me bijna niet voor kon stellen dat niemand anders het ooit gedaan had (wat ook weer een kenmerk van goede ideeën is natuurlijk) heb je het al eens ooit elders gezien? ben ik wel benieuwd naar. 131

heb later (met Özlem) als variant ook nog wel eens “Plaatjes Ping Pong” gedaan, met beeld in plaats van geluid, dat werkte ook wel.

wie Ping was of Pong dat wisselde per editie.

Francis zegt:

November 16, 2010 om 15:21

Laten we het beproefd geniaal noemen ;)

Associëren is altijd leuk… met woorden, plaatjes, liedjes… Er zijn bands die laag voor laag een compositie bij elkaar “ping pong-en”. Van het ene naar het andere bandlid via cassettebandjes of digitale bestanden…

Misschien kan het met gerechten ook wel… oh… Gat in de markt: “Het ping pong restaurant”

ansjulla zegt:

November 16, 2010 om 19:39

lief dat je dit wilt delen. Steven zegt:

November 20, 2010 om 00:28

Fijne compilaties kan ik zeggen uit ervaring. En de kenner mag het zeggen, je komt niet zomaar in een muziekcommissie ;-)

132

Daalseweg

Gepost op November 21, 2010 door Alfred Ik had me vooraf niet gerealiseerd dat ik per dag gemiddeld zo’n 2 tot 4 keer over de Daalseweg fiets en dus ook langs de begraafplaats. Dat ritje is nu toch anders geworden. Zo af en toe stap ik even af. Inmiddels ziet het er daar zo uit:

Teun zegt:

November 21, 2010 om 17:29

Mooie foto. Ik loop ook er wel eens langs. Een fijne plaats. De bloemenzee wijkt langzaam. Maar er ligt altijd een verse Voetbal International. Die kocht Ubu altijd los. Nu heeft hij weer een abonnement. Het is een open deur van jewelse, maar wat is het fijn dat er een plek is om even naartoe te slenteren en tegen hem aan te praten. Goeie luisteraar, die Ubu. Dat blijft. Brigitte zegt:

November 22, 2010 om 20:10

Tja, Ubu was niet de eerste voor mij die moest worden achtergelaten daar op die mooie plek aan de Daalseweg, maar wel de dierbaarste en ineens fiets ook ik er niet meer zomaar langs. Binnenkort maar eens een chocolade letter brengen… Anja vK zegt:

November 22, 2010 om 22:32

Ben ‘m een keer gaan zoeken, maar kon ‘m niet vinden. Stom he? Maar goed, met deze foto in mijn hoofd en dat schuurtje op de achtergrond (of wat is het) moet het misschien wel lukken. Gewoon naar de VI zoeken… Mrs. Musarra, 133

Mrs. Musarra!

Gepost op November 25, 2010 door Teun

Misschien is het maar een verhaal In 1991 hielden drie Nederlandse studenten Algemene literatuurwetenschap een gedenkwaardig referaat. Het was een verwarrende, postmodernistische dialoog: ‘Misschien is het maar een verhaal’. De studenten waren Ubu Lemereis, Martin Hilferink en ik. We werden bijgestaan door een Belgische uitwisselingsstudent, Bruno Leys. In mijn herinnering was Bruno’s bijdrage er op het laatst ingefietst. Maar dat mocht de pret niet drukken. Sterker nog: alles wat niet paste, klopte of deugde in het referaat, bleek fantastisch te passen in het referaat. Het klopte als een bus! En het deugde. We voerden niet bestaande auteurs en literatuurwetenschappers op. Met de citaten van deze gefingeerde mannen bewezen we onze eigen theorieën. Briljant in zijn ingewikkelde eenvoud! Ulla Docent was destijds onze grote heldin Ulla Musarra. Zij wist en kende alles. Had alles gelezen en daarvan alles onthouden. Tijdens het referaat was ze onthutst. Opgewonden maakte zij aantekeningen. Wie waren Dave Golido en San Hasibah? Waarom kende zij het beroemde werk ‘What happened tot the head on the shelf’ niet, en evenmin de schrijver van dienst, Irving Johansson? En ze werd nog wel zo gewaarschuwd door het Apple-computertje van Alfred (hadden we geleend), dat ons af en toe met blikken, monotone stem onderbrak: ‘Mrs. Musarra, Mrs. Musarra! Stop these guys! They don’t know nothing about literature!’ Ja, een spectaculair referaat was het. En een onvergetelijk uur. Bovendien toonden we keurig aan dat de relatie tussen woord en werkelijkheid een ho134

peloze illusie is. Dus ook nog eens een hoog cijfer! Het werkstuk dat we afleverden, was een één-op-één weergave van onze dialoog. Klik maar eens op WaanzinV3 (2) en laat je verwarren.

Alfred zegt:

November 25, 2010 om 18:46

even (plaatsvervangend) een redigerende opmerking: is het Musara of (zoals op de omslag van de pdf) Musarra? :-)

Teun zegt:

Al hersteld. Eindredacteurtje…

November 25, 2010 om 21:01

Reinoud zegt:

November 25, 2010 om 19:27

Geweldig Teun! Onze presentatie in 1987 over de Engelandvaarders van K. Norel valt hierbij natuurlijk in het niet. Wat een literaire groei in 4 jaar tijd. Een waanzinnig werkstuk en ik vraag me af wie van jullie was “de blinde” en wie “de stofzuiger”, en wat was de rol van Martin H, die ik alleen ken als pooldeelnemer. Ik heb wat te lezen vanavond voor het slapengaan, en wat om te glimlachen…. Bruno zegt:

November 26, 2010 om 09:57

Ik had het werkstuk nog altijd in zijn papieren versie. Nu gelukkig ook digitaal, waarvoor dank, Teun. De presentatie herlezen was ze bijna herbeleven. Ik gebruik er nog altijd veel ideeën van in mijn lessen literatuur. Ik ben docent aan de KHBO lerarenopleiding in Brugge en doceer er ook Engelse literatuur. Jaarlijks verwijs ik nog naar Irving Johansson. Ergens ben ik overigens mijn exemplaar van ‘Ontspoord” kwijtgespeeld en dat voelt nog steeds aan als een gemis. Het boekje van Thomas Szasz was ik eigenlijk per ongeluk tegengekomen in de ramsj, maar het pastte zo perfect dat we het prompt invoegden. Ook dat 135

was als het ware een postmoderne ervaring… Martin zegt:

November 26, 2010 om 22:12

In februari 2010 kreeg ik via LinkedIn weer contact met mijn oud studiegenoot Ubu. We hadden elkaar bijna 15 jaar niet gezien en hij vond dat we weer een keer bij elkaar moesten komen om een kop koffie te drinken en bij te praten. Ik was het roerend met hem eens. Maar “een keer” bleek geen goede afspraak. Het leven van alledag kroop tussenbeiden en uiteindelijk ook de dood. Ik heb hem niet meer gezien. Op ubulemereis.nl heb ik samen met heel veel andere mensen de laatste periode in het leven van Ubu gevolgd, via muziek, foto’s en de beschrijvingen van Alfred en Teun. Al die informatie schetste heel consistent dezelfde warme Ubu als waarmee ik bijna 20 jaar geleden, samen met Teun en Bruno op zoek ging naar vervreemding, afwijking en waanzin (binnen post-moderne literatuur). Inderdaad een legendarisch referaat, waarin we wijn schonken, computers mee lieten praten, boeken presenteerden die niet bestonden en waarin uiteindelijk ook de voetballerij illustratief een ereplaats kreeg. Daarmee is “Misschien is het maar een verhaal” voor mij een dierbare herinnering die uit alle poriën de sfeer van Ubu ademt. Soms met een lach, zoals bij de broertjes Van de Kerkhof, en soms akelig stil. Bijvoorbeeld als hij citeert uit Johansson, het boek waarin enkel lege pagina’s stonden: “After my death, after your death (AFTER YOUR DEATH READER. AFTER YOUR DEATH) the book could be rewritten over and over again till all the words are gone.” Ik drink tegenwoordig met name thee, maar verdomme wat zou die kop koffie goed gesmaakt hebben. maurice zegt:

November 27, 2010 om 16:14

Niet alleen literair, maar ook kabbalistisch is het referaat een waar meesterwerk. Kijk maar eens naar de datum ervan: 7 maart 1991, oftewel 7 – 3 – 1991. Goochem bekeken is dat: [7 + 3 = 10], [1 + 9 = 10] en [9 + 1 = 10]. Driewerf een tien! 136

En die driewerf tien maakt samen duizend. De datum 7 maart is 13 dagen voor het begin van de lente. Verbonden met het begingetal wordt dan de formule 1000 – 13 = 987 verkregen, een prima start van een aftelreeks. Ook leiden de drie delen van de aftelreeks afzonderlijk opgeteld als som 9 + 8 + 7 tot de uitkomst van 24. En dat is weer de begindatum van Ubu’s verjaardag, 24 maart. Hierop voortbordurend, de titel van het referaat doet ogenblikkelijk denken aan het verhaal “Wat gebeurde er met sergeant Massuro?”, waarbij de volgende foto ook weer treffende gelijkenis heeft met het titelblad van het referaat. http://www.boekenwebsite.nl/files/imagecache/detail/9885.jpg De listen van de literatuur zijn de wereld niet uit. Al met al een goede voedingsbodem voor een afstudeerscriptie. Of voor koffie. Peter Verstraten zegt:

December 8, 2010 om 14:38

Zwerf hier nog wel eens rond. En ja, dat referaat heb ik live mogen bijwonen als toehoorder. Nu ik inmiddels zelf docent ben, heb ik vele referaten mogen aanhoren, maar deze blijft ongeëvenaard. Mooi ook al die voetbalplaatjes van spelers van weleer die zo functioneel met de tekst zijn verweven. Zag ik daar niet ook Arnold Scholten, alias de Witte Socrates, ergens tussen? En Godfather Marlon Brando lijkt wel een trainer in de stijl van Rinus Michels. Al zwervend kom ik ook voorkeuren tegen waarvan ik wist dat ik die met Ubu deelde. Natuurlijk de onvolprezen Coöp in de Burghardt, maar ook het werk van Richard Brautigan. Maar ook voorkeuren waarvan ik niet wist dat ik die met hem deelde: Eefje Wentelteefje!

137

CSA

Gepost op November 30, 2010 door Alfred

Even weer terug naar de CSA, de Christelijke Scholengemeenschap in Aalten, waar onder andere Ubu, Alfred, Jaap, Ria en Steven hun middelbare schooltijd doorbrachten. Dat de klas waar we in zaten een bijzondere en hechte was, dat bleek hier al eerder. In 1997 werd er een reünie georganiseerd door Ubu, Ria en Alfred. Een beetje in navolging van het voetballers-almanakje van een paar posts terug besloten we er een boekje met een flinke vragenlijst aan vast te koppelen. Hier Ubu’s pagina’s. (op de volgende pagina’s) De paar pijnlijke constateringen na herlezen zaten (natuurlijk) in het stukje A7 ‘Wat zijn je toekomstplannen’ waarin naast ‘honderd jaar worden‘ ik persoonlijk ‘luchtkastelen af en toe aan de grond zetten‘ moeilijk vond omdat ik me besefte dat dat niet meer voor zijn eigen luchtkastelen gaat lukken maar ook niet voor de gedeelde. Zoals bijvoorbeeld een vervolg op deze reünie.

Ria Tu zegt:

December 1, 2010 om 00:49

Een tijdje geleden, toen duidelijk werd dat Ubu niet meer beter zou worden, heb ik ook passages uit dit boekje herlezen, waaronder (vanzelfsprekend) de antwoorden van Ubu. Net als jij kwam ik toen tot dezelfde pijnlijke conclusies. Ik was tot tranen geroerd. Hoe onschuldig en misschien ook wat naief zetten we toen onze dromen en verlangens op papier. En hoe cru blijkt dan de werkelijkheid ruim 13 jaar later…

Teun zegt:

December 1, 2010 om 13:49

Da’s waar. Hier en daar is het wrang. En als ik Ubu lees, hoor ik hem ook praten en dan wil ik dat-ie er gewoon weer is. Gelukkig stond tegenover dat alles weer een goede schaterlach: Luie Jaap! Blijf vooral dit soort fijne documenten plaatsen, Alfred. 138

Daan zegt:

December 3, 2010 om 19:24

Ach lieve Helma, wat moet jij je alleen voelen zo met jullie 3en. Jullie waren met z’n 4en als jullie bij elkaar waren. En dat was goed. Tranen…………..

de vragen:

139

de antwoorden:

Daalseweg (2)

Gepost op December 4, 2010 door Alfred

23 Oktober is al weer een tijdje geleden maar nog vers in het geheugen. We hadden beloofd daar nog eens op terug te komen met (bewegend) beeld. Dat gaat nog wel even duren. Nu vast wat mooie fotoâ&#x20AC;&#x2122;s van de begraafplaats gemaakt door Taco.

142

143

Escobar

Gepost op December 8, 2010 door Alfred

In 10 edities van de poolbode is er misschien maar één keer een stukje geplaatst dat een serieuze toon had. Bij veel mensen is het toch blijven hangen als een van de allermooiste. Dit schreef Ubu een paar dagen na 2 juli 1994, de dag dat Andrés Escobar doodgeschoten werd.

Escobar doodgemaakt Er is één kinderdroom die ik met veel deelnemers in de pool gemeen zal hebben. Als zevenjarige ventje -nét op de gróte school in Best- voetbalde ik voor het eerst, en éénmaal lukte het: een reusachtige zesde-klasser had de bal en meende even nonchalant tussen de kleintjes door te wandelen. De man moet intussen bijna veertig zijn en zal zich het niet meer herinneren: een kleine Ubu schopte de bal zomaar voor zijn grote voeten weg (thuis vertelde ik ‘s avonds: ‘ik heb Jan uit de zesde aangevallen’, waarop het beeld dat mijn ouders van mij hadden lichtelijk vervormd raakte). Vanaf dat moment wist is het zeker: ‘als ik oud genoeg ben ga ik op voetballen, als ik op voetballen zit word ik héél snel ontdekt (er schijnen altijd mannen van grote clubs te komen kijken, met kleine notitieblokjes) en eenmaal bij PSV kan de ‘trainer van 144

Nederland’ nooit meer om me heen. Naarmate ik ouder werd en de mannen met de notitieblokjes het steeds maar lieten afweten, moest ik mijn dromen soms wat bijstellen: wanhopig vroeg ik me af waarom ik niet in Luxemburg geboren was, dan was ik vast recordinternational. Het is bijna pijnlijk om te moeten toegeven hoe lang rudimenten van deze droom aanwezig zijn gebleven. Acht jaar in het vijfde van FC Kolping hebben langzaam het besef doen doordringen dat het er zelfs misschien wel helemáál niet meer inzit. Nooit wordt ik een Willy van der Kuylen, nooit een Ralf Edström en ook geen Michel Valke, een Andrés Escobar of een Charlie George. Kleine jongetjes, die er ook van droomden dat hun grote passie hen beroemd zou maken. In volle stadions over de lippen van de toeschouwers gaan als ‘de man met het verwoestende schot’, ‘de beste kopper van de twintigste eeuw’, ‘de nieuwe Van Hanegem’, ‘de sierlijke verdediger van Colombia’ of ‘het beest van Arsenal’: vervulde jongensdromen. Andrés Escobar probeerde een Amerikaanse voorzet te onderscheppen en gleed hem in het eigen doel. Bij terugkomst in Colombia werd hij doodgeschoten. In zijn jongensdroom was hij aangekomen op het moment waarop je zwetend wakker pleegt te schrikken. Escobar niet. Een scenario dat miljoenen kinderdromen met terugwerkende kracht verwoest: Escobar is écht doodgemaakt. Ubu http://en.wikipedia.org/wiki/Andrés_Escobar Poolbode 1994-05 Teun zegt:

December 8, 2010 om 20:54

Het Escobar-stukje van Ubu. Een van de beste voetbalstukjes die ik ooit heb gelezen. En inderdaad de meest gedenkwaardige poolbodetekst, wat mij betreft. Ria Tu zegt:

December 10, 2010 om 01:23

Een indrukwekkend stukje voetbal-proza. Zelfs voor een voetbal-leek als ik. Het dramatische verhaal van Escobar is me altijd bijgebleven. Ik hoop dat alle jongetjes van na 1994 dit verhaal pas te horen krijgen als ze al heel lang volwassen zijn. Dan blijven hun dromen net zo onbevangen en fantastisch als die van de jonge Ubu. 145

Kerstklaas

Gepost op December 15, 2010 door Alfred

Als ik zou moeten kiezen, zou ik Ubu als tiener qua persoonlijkheid meer een Zwarte Piet-tiep hebben gevonden, maar op latere leeftijd was hij een karakteristieke Sint-Nicolaas. Ik heb hem nooit live in die rol meegemaakt, maar kan me er levendig iets bij voorstellen. Een jaar geleden bedachten we als alternatief voor op de deur bonzende buren deze telefoonvariant. Sint aan de andere kant van de lijn: Ubu. Blijkbaar zo geloofwaardig dat 7-jarige Skip niet in het minst verbaasd is dat hij de goedheiligman persoonlijk aan de lijn krijgt. Om in de decembersferen te blijven hier ook nog een foto van Ubu als de Kerstman.

youtube: http://youtu.be/At4FxVmF3_U

146

Ria Tu zegt:

December 16, 2010 om 01:19

Ach, wat ontzettend lief dat filmpje met Skip. Wat goed om die kinderlijke verbazing en opgetogenheid op film vast te leggen. Onbetaalbaar! Zie Sint-Ubu al voor me als hij de hoorn heeft neergelegd. Hij had vast en zeker de grootste pret van allemaalâ&#x20AC;Ś RenĂŠ zegt:

December 16, 2010 om 13:44

Geweldig!!! Teun zegt:

December 17, 2010 om 01:00

Onbetaalbaar. Ik weet niet wie er dit jaar de Waalkade op kwam klauteren. Maar Ubu was vast en zeker de beste. 147

Mooi

Gepost op December 22, 2010 door Alfred

Frits Jonker maakte deze mooie tekening. Commentaar overbodig.

148

helma zegt:

December 22, 2010 om 23:30

ik ben wel erg ontroerd door deze tekening.

ania r zegt:

Januari 6, 2011 om 19:25

♥♥♥

Anja vK zegt:

December 23, 2010 om 14:46

Wow! Kippevel!

michel zegt:

December 24, 2010 om 00:42

Nooit geweten dat je zoveel kunt zeggen met een paar sneeuwvlokjes.

germa jans zegt:

December 24, 2010 om 10:32

melville: “ah the world, oh the world…..” de verwondering en de pijn bij de eenvoud van deze tekening komen beide emoties omhoog Marcel zegt:

December 24, 2010 om 13:43

Mooi!!!

149

2011

Gepost op Januari 3, 2011 door Alfred

Een gelukkig nieuwjaar voor allen die hier nog wel eens komen. Deze plek blijft voorlopig nog wel even in de lucht, alhoewel de nieuwe berichten onvermijdelijk in frequentie dalen. Heb je zelf een goed idee voor een stukje? Laat het ons weten. Dan bakken wij er iets moois van. Alleen in ruil voor hartjes natuurlijk!

Andrea Koehof zegt:

Februari 8, 2011 om 22:07

Alfred en Teun, Het is mooi, prachtig wat jullie doen en gedaan hebben. Ik heb nog niet alles kunnen of willen bekijken, het is een enorme schok. Ik hoorde het van Toine gisteren die toevallig op jullie site kwam. In 1989 ben ik geloof ik op de St. Annastraat komen te wonen. Veel contact had ik niet met Ubu, maar ik was gefascineerd door zijn naamkeuze uit Ubu le Roi, Monkey en Murmel. Ubu was voor mij intelligentie, aardig maar (door wie) houdend op afstand persoon. Zo geschokt als hij was door het overlijden van Monkey. Reusachtig in zijn liefde, zoals Monkey dat was, in ieder geval qua omvang. Het is schokkend. Zoâ&#x20AC;&#x2122;n korte tijd, zo jong, vrouw, kinderen en natuurlijk het verschrikkelijke rouwproces dat jullie moeten doorstaan. Ik ben dankbaar dat Ubu jullie als vrienden had. Dat jullie zo vorm geven aan het verlies van Ubu. Bedankt. Ik wens jullie beiden en andere naast betrokkenen veel moed, liefde en kracht toe bij het in jullie leven passen van de afwezigheid van Ubu. Andrea 150

Hollen of stilstaan

Gepost op Januari 10, 2011 door Alfred

Ubu was één van de initiatiefnemers van de Trapvast, het clubblad van Kolping Dynamo dat ‘hollen of stilstaan’ als motto had, maar toch nog in redelijke frequentie verscheen: een jaar of vijf en een nummer of twintig. Het eerste nummer dateert van november 1997. Het blad had de hilarische kijk op voetbal, die al in de jaren daarvoor gescherpt was bij de diverse edities van de Poolbode. De hele club was er blij mee, in alle geledingen. In de zomer vroeg Sebas Meijwes me om eens na te denken over een herstart. Wilde ik wel doen, maar ik stelde als voorwaarde dat Ubu ook van de partij was. We prikten een avond voor een verkennend gesprek met een biertje erbij. Vrijdag 20 Augustusus. In de week ervoor zegde Ubu af; hij had die dag een ziekenhuisonderzoek en zijn hoofd stond er niet naar. Snel daarna bleek waarom. Of de Trapvast er ooit nog gaat komen is zeer de vraag. Hier een scan van een grappig stukje over ons eigen elftal. Een soort analoge WikiLeaks: puntig geschreven stukjes over dat merkwaardige zooitje voetballers. De teksten waren, behalve van Ubu ook van René Megens. De in de stukjes opgevoerde supporter was Helma. De volgende voetballers passeren de revue: John Dieker, Gerrit Dijkerman, Louis van Zetten, Jürgen van den Brand, Michiel Spanjer, Tim Hendrix, Henk Aarts, Ubu Lemereis, Kees van Bergen, Felix Jansen, Frits Mulder, Theo Verhoeven, Jan Hoenselaar, René Megens, Ruben Portier, Igor van der Vlist, Gerrie Theunissen en Alfred Boland. Het stukje over Ubu: “UBU LEMEREIS. Operatief op de rechterflank. De ex-achterhoeker is geen Carl Lewis, maar werpt het nodige gewicht in de strijd. Wat hij teveel aan zelfkritiek heeft, hebben zijn teamgenoten te weinig. Gooit tegenstanders roet in de ogen. Hij ziet eruit als Ronaldo, maar heeft de doeltreffende traptechniek van Ronald Koeman. Doet het, als het even kan, met de buitenkant 151

rechts. Beetje vreemde vogel. Zegt al jaren dat-ie eens moet afvallen maar verloor nog geen kilo. Is merkwaardig genoeg op zijn best als hij de aanvoerdersband draagt. De supporters: speelt net als Henk altijd met één afgezakte sok. Speelt de bal altijd erg snel af.”

152

Igor zegt:

Januari 17, 2011 om 22:04

Een doorstart van Trapvast zou geweldig zijn. De prestaties van ons elftal op en buiten het veld verdienen het om vastgelegd te worden.

153

Brand aan de Singel

Gepost op Januari 18, 2011 door Alfred

Ubu en ik deden beiden eindexamen VWO in 1980, hij slaagde en vertrok naar Driebergen om een jaar de Vrije Hogeschool te doen. In dat jaar zwoegde ik uiteindelijk naar de diploma-verlossing en was zo blij dat ik er van af was dat ik het jaar daarna besloot nog even niets schools te doen. Ik sleet mijn dagen tussen Franse druiventrossen en achter de lopende band van de lijm- en kitfabriek waar mijn vader een kantoorbaan had. Ondertussen ging ik regelmatig logeren bij mijn voormalige klasgenoten die over Nederland uitgewaaierd waren. Bij Ubu had ik in zijn Driebergse tijd veel gelogeerd maar in de eerste helft van het schooljaar 1981-82 had ik niet zo veel contact met hem. Hij was naar Nijmegen vertrokken om daar de ‘Kopse Hof’ te gaan doen en woonde op een piepklein kamertje waar logeren niet echt tot de mogelijkheden behoorde. Na een paar maanden had Ubu er genoeg van, stopte met school en vertrok naar zijn eerste kraakpand, de voormalige HBS aan de Kronenburgersingel. Ik woonde nog thuis dus mijn ouders deden nog wel een tot mislukken gedoemde poging te voorkomen dat ik daar zo snel als ik het voor elkaar kreeg ging logeren. Zo arriveerde ik met een rugzakje met slaapzak en kleren voor een week, ergens tussen kerst en oud en nieuw 1981, op mijn eerste kraakadres. De kamer van Ubu, die enkel nog bij hospita’s in kleine hokjes gewoond had was gigantisch: een oud lokaal, nog inclusief schoolbord en wat bankjes en stoelen. De eerste avond was er een feest in de gezamenlijke ruimte waar ik mijn (provinciale) ogen uitkeek en waar mensen op nooit eerder gehoorde muziek dansten. De volgende ochtend (niet al te vroeg) stonden we op en begonnen we aan het uithakken van het beton dat in de jaren ’70 over de prachtige planken vloer gestort was. Gewapend met mondkapjes en luisterend naar Einstürzende Neubauten stonden we in steeds groter wordende stofwolken te hakken en te bikken. Aan het eind van de middag, het begon al te schemeren, vertrokken we voor een welverdiende pauze naar Rebop, lang verdwenen briljante platenzaak op het Koningsplein waar behalve het fraaie winkelaanbod ook het personeel zeer aangenaam was en voor een deel uit dezelfde kraak-kringen kwam. Plots ging de telefoon. Na een korte pauze schalde een schorre kreet door de zaak: DE SCHOOL OP DE SINGEL STAAT IN DE FIK!! Onze harten zakten een 154

halve meter in de keel en we zetten het op een hollen, langs Plein 44, richting Parkstraat, bij het park zagen we een gloed boven de heuvelrand uitkomen. Met de laatste krachten beklommen we de heuvel om daar een onvergetelijk beeld te zien: de school stond in lichterlaaie, de vlammen schoten hoog uit het dak, een enorme mensenmassa eromheen en de brandweer die er wat besluiteloos omheen leek te draaien. Ubu zocht tussen al het volk naar zijn huisgenoten en viel die in de armen. Ik besloot na een uur dat me niets anders restte dan met de staart tussen de benen de trein terug naar de Achterhoek te nemen, met enkel jas & portemonnee. Ik belde in een telefooncel naar huis met de schokkende mededeling â&#x20AC;&#x2DC;dat de school afgebrand wasâ&#x20AC;&#x2122; en werd een uur later door mijn wit weggetrokken vader opgehaald op station Terborg. Ubu en consorten vonden onderdak in een bevriend kraakpand aan de Sterreschansweg waar Ubu onder andere te maken kreeg met Jan Dirk de Wilde, een ontmoeting die indirect een paar jaar later leidde tot het ontstaan van Knust en mijn verhuizing vanuit Enschede naar Nijmegen. Maar daarover een andere keer.

De oorzaak van de brand is nooit opgehelderd. Gezien de tijd van het jaar zou vuurwerk ermee te maken kunnen hebben gehad. Maar met kraakpanden weet je het natuurlijk nooit.

155

Teun zegt:

Januari 19, 2011 om 22:37

Goed verhaal. Ik had het al wel eens half gehoord. Nu helemaal. Ik zie jullie al helemaal sprinten door het park. En een ongeruste Ubu, op zoek naar overlevenden… Mooi beeld. Ria Tu zegt:

Januari 22, 2011 om 01:30

Wat een prachtige trip down Memorylane Alfred. Mooi en triest tegelijk. Bijna te veel ervaringen in korte tijd voor zo’n ‘onbevangen provinciaaltje’ dat toen nog eindexamen VWO moest doen. Je zult me deze belevenis in die tijd ook vast verteld hebben, maar ik kon het me niet meer herinneren. En die arme Ubu, wat zal hij vreselijk geschrokken zijn. Bezorgd om het welzijn van zijn huisgenoten, al zijn schamele bezittingen weg…Fijn dat je dit voor ons hebt opgeschreven! Liefs Ria

156

Spam

Gepost op Januari 27, 2011 door Alfred

Tis raar maar waar: deze site werd al vanaf het begin ge-spammed! Hoe zoiets gaat en waarom ze het doen, dat is een beetje boven mijn pet. En de berichten hebben een wonderlijke inhoud soms: “Hello. Wonderful position. I didn’t anticipate this on the Wednesday. This is a good story. Thanks!” van Popek@freenet.com. of “US law enforcement and intelligence were totally useless before 911 because of lack of communications between different intelligence and police services, turf wars, and simple human error, not to mention dereliction of duty on the part of the Bush and Clinton people, including the latters wink winking at Mujahadin that he used in Bosnia.” van Buttrey27@gmail.com. Als je dit op een bepaalde manier bekijkt heeft het precies de absurdistische lading die Ubu op prijs zou stellen. Maar er zit natuurlijk ook spam bij van een heel ander allooi. En eigenlijk is het natuurlijk helemaal niet gewenst. Tot eind december viel het allemaal wel mee en was alles makkelijk handmatig te verwijderen. Toen veranderde er blijkbaar iets, een damdoorbraak: in een paar dagen schoot het aantal spam-berichten van 60 naar 500. We hebben er toen maar wat aan gedaan, alleen de paar recentste berichten zijn open voor comment en een speciale WordPress plugin is geïnstalleerd: Akismet. Dit tooltje rekent af met de spammers en maakt een onderscheid tussen spam en … ham. De dingen die júllie schrijven dus. Evenals hartjes zeer gewaardeerd!

157

Ria Tu zegt:

Januari 28, 2011 om 00:52

Rare mensen die spammers. Begrijp ook helemaal niet hoe zoiets werkt en welk doel nagestreefd wordt, maar ook ik kreeg regelmatig een waarschuwingsbericht van ons computerbeveiligingsprogramma (leuk scrabblewoordje…) als ik op deze site zat. Dat heeft me er overigens nooit van weerhouden om hartjes of een berichtje achter te laten. Ik buig niet voor dat Spam-gajes :-) . Toch goed dat jullie er iets aan gedaan hebben. Alfred zegt:

Januari 28, 2011 om 01:03

Het waarom is mij ook nooit zo duidelijk maar meestal zit er een ‘url’ in het bericht. Doel van het plaatsen van het spam-bericht is dat die url een vermelding extra heeft: hoe meer vermeldingen hoe hoger in de google-lijst. Alles geheel geautomatiseerd door ‘botjes’. Igor zegt:

Januari 30, 2011 om 14:44

Ik had ooit een blog. Dat werd weinig gelezen, maar elke maand moest ik talloze vaak chinese spamberichten verwijderen. Bizar, irritant. Houd vol met deze site Alfred. Ik heb er nog spijt van dat ik dat blog de nek hem omgedraaid. Reinoud zegt:

Januari 30, 2011 om 15:23

Goed werk, ik kijk nog regelmatig op de site en tel ook bij dit bericht al weer 12 hartjes! Teun zegt:

Januari 30, 2011 om 18:48

Dertien!

158

Flippen op 11 Juli 2010 Gepost op Februari 3, 2011 door Alfred

De drie poolbodes zijn van de generatie die het Nederlands voetbal tot volle wasdom heeft zien komen in de geweldige jaren ’70. Toen Ajax en Feyenoord hun tegenstanders onder de voet liepen en het Nederlands elftal school maakte met nooit eerder vertoond voetbal. Twee maal haalde het Nederlands elftal op een haar na het allerhoogste: de wereldtitel. In 1974 hadden we alle drie al ervaren hoe dat was, na een schitterend toernooi een finale te spelen – alle hoop en verwachting samengebald in één wedstrijd, in afwachting van de bekroning. Dat liep anders, dat hoef ik niet te vertellen. Ook in 1978 liep het slecht af in de finale, maar Ubu was er geen getuige van… Hij had voor het toernooi besloten principieel niet te kijken vanwege het feit dat er gespeeld werd op barbaarse grond. En hij hield zich daaraan, zelfs toen Nederland het (tegen de verwachting in) weer ver schopte. Twee-en-dertig jaar moesten we daarna wachten op de derde kans. De warme avond van 11 juli 2010 was er een van gemengde gevoelens. Nederland speelde op het WK eigenlijk nooit het van te voren gedroomde voetbal, maar kwam dankzij andere kwaliteiten véél verder dan gedacht. De finale dus. De vrees dat het een afstraffing zou worden. En de stille hoop op eindelijk eens prachtig voetbal. Op een laptop liet ik een programma draaien dat elke seconde een beeldje maakte van de drie poolbodes die de finale bekijken. Stop-motion. Natuurlijk anticiperend op wilde vreugdetaferelen. Die kwamen er (zoals bekend) niet. Voor de pool159

bode werd het geheel samengevat in een 19 beeldjes bevattend flip-boekje, geschoten op het moment dat Arjen Robben de wereldtitel op z’n slof had. Hier een pdf van het resultaat. Misschien toch ook fijn om nog even een kwartiertje (de wedstrijd & de verlenging duurden in real time zo’n 2,5 uur) naar Ubu te kijken, die zelfs in deze vorm nog de rust zelve is. Teun in een te klein oranje broekje, Ubu in een verwassen oranje blouse en ik in een te klein T-shirt van Annemai. Amateurfans. hier de link naar het stop-motion filmpje: http://vimeo.com/19495000

Sebas zegt:

Februari 3, 2011 om 09:45

Teun is verslagen. Ubu lijkt te gniffelen. Mooi werk, Alfred. francis zegt:

Februari 3, 2011 om 10:22

Ontroerend helma zegt:

Februari 3, 2011 om 11:39

dit is mooi, fascinerend, herkenbaar en ook echt supergrappig(!!!!!) om naar te kijken! marius zegt:

Februari 3, 2011 om 12:18

tja.. een mooi beeld… het gezicht van alfred neigt met het verloop van de wedstrijd steeds meer naar de kleur van zijn shirt… en dan dat prachtige oostblok-interieur… zelden oranje zo mooi gedragen gezien… Alfred zegt:

Februari 3, 2011 om 12:20

De locatie is de kantoorvloer van Einder, in poolbode tijd ‘s avonds ook in gebruik als pool-centrum. voor de ouderen onder ons: ooit ook de bovenverdieping van de Lindenberg: de kinderbieb! 160

Ria Tu zegt:

Februari 4, 2011 om 00:51

Wat een geweldig filmpje. Voer voor psychologen! Naarmate de wedstrijd vordert neemt de stress zienderogen toe bij jullie alledrie. Hoezo Ubu rustig? Alfred houdt regelmatig letterlijk zijn hart vast en Teun ‘hef geen zit in t gat’ :-) Door het snelle tempo raak je als kijker ook enigszins gestresst: steeds wisselende houdingen en harten die tekeer gaan alsof jullie net drie marathons hebben gelopen. Maar ik heb me vooral kostelijk vermaakt. Het is bijna nog leuker dan naar de wedstrijd zelf kijken… Ik hoor de geluiden er gewoon bij: Oeh, Ohh, kl@t*z#@i, Scheids! Buitenspel!. Even snel een sjekkie roken en weer verder kijken. Klok, klok, biertje. Tikketik, snel een paar regels op de laptop en weer verder: Oeh, ahh, shit, jaaaah, neeeeh toch niet. Dank voor deze geweldige beelden Alfred. Teun zegt:

Februari 4, 2011 om 11:09

Prachtige beelden. een kwartiertje Ubu kijken. En in de pauze zie je Alfred met een voetbal. Ik stond aan de andere kant. Twintig keer hard en strak overspelen, zonder mankeren, dat was ons doel. Dan zouden we winnen. En het lukte! Maar vermoedelijk legden wij de lat qua ‘hard en strak’ wat te laag. Naar Spaanse maatstaven dan toch. Ach ja. Anja vK zegt:

Februari 4, 2011 om 15:43

Heel leuk en maf filmpje. Ik zie veel afwezigheid – ja dat kan: er gebeuren ongrijpbare dingen in Teuns bovenlijf, Ubu harkt erg vaak door zijn afwezige haar (heel typerend inderdaad), Alfred rookt denkbeeldige sigaretten (of is een nagelbijter). En de geest van de avond kunnen we verder zelf wel erbij bedenken. Heel fijn, dank je, Anja René zegt:

Februari 7, 2011 om 13:49

Briljant en psychologisch buitengewoon interessant comedy capers-werk. Dank. 161

No Fun in a Forest

Gepost op Februari 12, 2011 door Alfred

Iedere bezoeker van deze site zal zich wel eens achter de oren hebben gekrabd over die rokende beer op de achtergrond. De conclusie dat het wel eens Ubu zelf zou kunnen zijn in dat pak ligt voor de hand. Toch zijn er niet veel die het filmpje hebben gezien waar dit beeld een still uit is. Dat gaat nu veranderen want onderaan deze post staat de integrale ‘No Fun in a Forest‘, een productie van de Bob Wab Filmtak uit 2005. Omdat ik er zelf weinig tot niets over wist volgt hier een uitleg van Helma: “Ja, die berenfilm, die hebben we in januari 2005 opgenomen in het bos bij pannenkoekenrestaurant de Heksendans, bij Tivoli. We hebben toen meegedaan met de Bonte Videoavond in Extrapool. Het idee was een beer in allerlei klunzige en sneue situaties etc. Van oorsprong deden we mee aan een cd met filmpjes bij het boek ‘More fun 4 animals’ dat Ansjulla bij Extrapool gedrukt heeft. Ansjulla was echt een stuwende kracht voor de ideeën en scènes. Ik heb bij Puck’s Partyshop in de Van Welderenstraat dat berenpak gehuurd. Ik heb het gefilmd met Miki in de BadoorBjörn op mijn buik, de opnames pauzerend voor borstvoeding op een boomstronk. Ubu heeft de muziek geselecteerd uit zijn verzameling, ik heb het in elkaar geknutseld. Ubu was op de fiets gegaan met alle rekwisieten, we hadden namelijk ook een fiets nodig voor de film en Ansjulla en ik gingen met de bus met Miki. Op het busstation at iemand een banaan, Ansjulla rende er heen en zei: mag ik die bananenschil, voor een klassieke uitglijscène voor de film, ik weet zo niet of die er uiteindelijk ook in zit. Toen gingen we aan de gang, dat was echt vreselijk lachen, maar we waren ook heel geconcentreerd bezig om alles te ensceneren en op te nemen, Ubu kreeg voortdurend instructies van ons en volgde die geduldig op, met het roken in berenpak als hoogtepunt, misschien had hij dat wel zelf bedacht, ik weet het niet meer precies. Het was hilarisch om te zien dat de rook uit de 162

mond, ogen en oren kwam, Ubu stikte zowat, maar rookte dapper door! Tussendoor waren er ook mensen een hond aan het uitlaten, ik dacht nog, die bellen vast de politie: een man in berenpak in een bos, een moeder met kind op de buik, omringd door ladingen onbegrijpelijke spullen, haha! We zijn niet in de prijzen gevallen, de zaal was verdeeld, we hadden een clubje felle tegenstanders, ze vonden het superstom! We moesten er zelf heel erg om lachen, hoe dat allemaal ging, het was superleuk om te doen! Eerder hadden we ook al eens een berenfilmpje gemaakt in Zwitserland, met een reclamebeertje van Caran dâ&#x20AC;&#x2122;Ache potloden op het station van Bern, hij had een vlaggetje in zijn pootjes en zwaaide dat rond zijn kop, maar het vlaggetje was lam en kapot en dat zag er grappig uit! Verder beertjes op batterijen in leren jasje en broek in een kledingetalage die dansen, swingen met de heupen met de pootjes in de lucht, dat zag er ook grappig uit, die dingen achter elkaar gemonteerd, Ubu had er muziek voor uitgezocht, daar had hij nog eigenlijk de credits voor moeten hebben op de aftiteling! Dat filmpje kreeg toen uiteindelijk de eerste prijs bij de eerste Bonte Videoavond, eigenlijk had Marc Bijl gewonnen, maar die was er niet, toen ging de prijs naar ons filmpje, eigenlijk ook een gek systeem, maar goed, was ook een superleuke avond!â&#x20AC;? delink naar het Vimeo-filmpje: http://vimeo.com/19871726#at=0

Teun zegt:

Februari 14, 2011 om 10:53

Joepie! Had ik nog nooit gezien. Dank jullie wel! Ria Tu zegt:

Februari 15, 2011 om 00:18

No Fun in a Forest, maar verder bijna overal: onze grote, lieve knuffelbeer! Mooi filmpje, dank! igor zegt:

Maart 24, 2011 om 23:23

Ooit studeert er iemand af op dit filmpje. 163

Feed

Gepost op Februari 21, 2011 door Alfred

De frequentie van stukjes loopt langzaam terug en om te voorkomen dat je hier te vaak komt, zonder dat er iets gebeurd is (iets dat bij mij persoonlijk aanleiding is om een website te vergeten), kun je jezelf abonneren via een RSS-feed. Wanneer er een nieuw stukje geplaatst wordt krijg je automatisch een mailtje! Het gemak dient de mens. Klik maar eens op het oranje knopje:

164

Kaasgehakt in de kelder Gepost op Februari 23, 2011 door Teun

Afgelopen zaterdagavond verzamelde zich in de kelder van Café de Plak een opmerkelijk gezelschap aan lange tafels. Mensen die zich tijdens Ubu’s ziekte – en ook daarna – extra bekommerden om Helma, Miki en Doufi. En om Ubu, natuurlijk. Buren, vrienden en familie die elke dag weer zorgden voor eten, opvang, zorg en vriendschap. Nou ja, een goed stel. Helma had zin om al die mensen te trakteren op een lekkere maaltijd. Daarin slaagde ze met verve. Goed om samen te eten, te drinken en te herinneren. Om te kletsen over Ubu, die enorm ontbrak en daardoor heel dichtbij was. En dat allemaal in die aparte Plakkelder, waar sommige aanwezigen ooit lange nachten doorbrachten. Wat fijn dat het daar dus ook kan ruiken naar kaasgehakt!

Ria zegt:

Februari 25, 2011 om 17:17

Mooi initiatief! Moeten jullie traditie van maken.

165

Nord es Mord

Gepost op Februari 28, 2011 door Alfred

Ergens in 1984 of 1985 deed Ubu een belangrijke ontdekking. Hij leende dit boek van de Nijmeegse bibliotheek: Het was de 24e uitgave van tijdschrift in boekvorm Raster uit 1982, een speciaal themanummer onder redactie van J.F. Vogelaar over Gestoorde Teksten. Ubu las het met rode oortjes. Een compleet nieuwe wereld opende zich hier. Van Antonin Artaud via Robert Walser tot Bert van der Meer. En natuurlijk die ene wonderlijke figuur, die er daar al tussenuit sprong en later een heel belangrijke rol in Ubu’s leven ging spelen: Adolf Wölfli. De totale vrijheid die opeens ook in het schrijven van teksten bleek te bestaan, liep parallel aan wat er in de vijf jaar daarvoor in de muziek gebeurde (punk!). Een aansporing om er zelf mee bezig te gaan. Met evengroot enthousiasme leende en las ik het boek (de bibliotheek-boete zal weer weer flink zijn geweest) en we brachten de opgedane kennis in de praktijk, bijvoorbeeld in het Knust-periodiek Afgrijs. In 1986 maakten we samen de uitgave Nord es Mord. De co-productie kwam zo tot stand: we schreven beiden teksten, die vervolgens door de ander geïllustreerd werden. En we maakten illustraties, die vervolgens door de ander van tekst werden voorzien. Het geheel werd door onszelf gestencild in de Westland, hoek Annastraat/Groesbeekseweg. Dat laatste was nu eenmaal hoe het ging toen: maakte je iets, dan drukte je het ook. Daar lag ons talent duidelijk niet. Hier twee pagina’s: ‘Het broos dooft’ (tekst Alfred/beeld Ubu) en ‘Ik heb de zonde van vergeving bedorven’ (tekst Ubu/beeld Alfred). Van de variant waar de tekst er eerder was dan het beeld. Het was een erg fijne werkwijze. En jongens & meisjes, geheel met schaar, lijm en kopieerapparaat gemaakt! Ubu ontwikkelde zich uiteindelijk meer tot een tekstman. Ik heb het altijd jammer 166

gevonden dat hij weinig beeldends meer deed, want dat kon hij best goed. Aan de teksten valt verder op dat de jaren ’80 niet de vrolijkste waren. Een beetje pathetiek was ons niet vreemd. Aan het eind van Ubu’s tekst vinden we een zin die later een gevleugelde uitspraak zou worden: ‘Vergeef, ik ben een aangenaam soort Zwitser.’

frits jonker zegt:

Februari 28, 2011 om 15:35

Mooi kijkje in jullie verleden. Ook goed om eraan herinnerd te worden dat een publicatie, in dit geval die aflevering van Raster, zo’n impact kan hebben. Alfred zegt:

Februari 28, 2011 om 16:53

helemaal, niet vaak meegemaakt dat een boek zo enthousiasmerend werkte! 167

Middelbare

Gepost op Maart 8, 2011 door Alfred

In aanvulling op het stuk over Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s eerste kraakadres, de school op de Kronenburgersingel, waarover eerder een stukje, hier nog een foto van het gebouw. Ik had daar een hele tijd naar gegoogled zonder resultaat. Maar soms is de oplossing van een zoektocht dichterbij dan je denkt: Carien Koldeweij, poolwinnares, smoothie-kampioen en vrouw van Teun bleek er gewoon op school te hebben gezeten! De fotograaf bevond zich ongeveer op de positie waar Ubu en ik het park bereikten na die stads-sprint.

Alfred zegt:

April 23, 2012 om 22:49

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/48/Netherlands-Nijmegen-kronenburger-park-1900.jpg

168

Spelletjesavond

Gepost op Maart 9, 2011 door Teun

Een bijdrage van Anja, studiegenoot en vriendin van Ubu 12 februari vorig jaar, dat is de laatste keer geweest dat ik Ubu gezien en gesproken heb. Spelletjesavond, bij mij, met Ubu en Teun. Zij en ik hebben elkaar leren kennen in september 1987, toen we Algemene Literatuurwetenschap gingen studeren. Ons eerste gezamenlijke college was Romantiek – echt waar, daar is het begonnen. Onze relatie heeft zich verdiept tijdens de colleges Existentialisme. En natuurlijk in de vele tussenuren, aan de hoge tafels in de Erasmuskantine. Omdat ik ‘al’ vierdejaars was (klein woordje dat me tijdens het eerste college ontviel; de heren, goede luisteraars, zijn me er jaren mee blijven plagen) studeerde ik eerder af dan zij en daarna verloren we elkaar min of meer uit het oog. Zij het nooit helemaal, want Nijmegen is een dorp en om het jaar was er sowieso de Poolbode. Hoe en wanneer we de draad weer écht oppikten, weet ik niet meer – maar ergens, jaren geleden, was er ineens een nieuwe traditie: de jaarlijkse spelletjesavond van Ubu, Teun en Anja. Het begon met Triviant (tot we alle vragen kenden), we hebben een paar jaar gemonopolied (tot ik weigerde dat ooit nog met ze te spelen; ik verloor altijd en verliezen bij Monopoly is een lang en saai proces) en tussendoor hebben we getoept, een of ander stom kerstpakketspel gedaan en Koehandel natuurlijk. En daarbij aten wij, dol op tradities, de eerste jaren altijd kaasfondue. Van die Zwitserse, uit een pakje. Culisnobs waren we niet, van belang was vooral dat het véél was: een pakje de man en één voor de pan. En niet van dat gezeur dat ‘het zo vult’. Tussen de spelletjesavonden door zag ik de mannen soms het hele jaar niet. Daarom voelde het wel eens onwennig, aan het begin van de avond. Maar dat kwam altijd goed: binnen de kortste keren hadden we het over van alles en nog wat. Voorspelbaar was het nooit. 169

Zo ging het ook vorig jaar. Op het menu stond rendang; we speelden Yahtzee. We keken naar een melig YouTubefilmpje (Gladheid in Brabant) op mijn computer en luisterden naar Mama Appelsap-jes. We hadden het over hoe Teun en Ubu waren als jongens op de speelplaats – de grootsten en sterksten van de klas, vaak uitgedaagd worden om te vechten maar dat nooit willen; als er niet aan te ontkomen was, dan maar bovenop iemand gaan zitten. En we hadden het over de toekomst – want Ubu zat zonder werk en verraste ons met de mededeling dat hij een ‘nu het nog kan’ carrièreswitch overwoog: naar de zorg. Daar keken wij van op – en we vonden het echt iets voor hem. Zo kwamen we te spreken over dingen die we nog wel zouden willen doen maar waar we intussen knap laat mee waren. Ubu zou nog wel heel goed gitaar willen leren spelen, Teun vloeiend Braziliaans-Portugees leren spreken en ik solo zingend op het podium staan in De Vereeniging. Maar als dat er allemaal niet van kwam, was het ook geen ramp. Wij dobbelden en maakten plannetjes maar ja, Sartre schreef het al: ‘Les jeux sont faits’. Ubu belandde niet in de zorg, maar in een verpleeghuis. Gitaarvirtuoos – het is niet meer gelukt. Geen ramp, dat laatste: wat hij wel heeft gedaan, is veel belangrijker. Hoe stond het ook alweer op zijn ‘bidprentje’? ‘Ubu heeft met zijn leven gedaan wat hij wilde doen: een steeds betere, grote en warme Ubu zijn. (…) een vriend voor heel veel mensen.’ Zo is het. Hij was trouw, hij was in vrijwel alles geïnteresseerd, hij vond niks raar of stom, hij had geen boodschap aan ‘zo doe je dat nou eenmaal’ of ‘nou eenmaal niet’. Hij was er. Altijd op spelletjesavond, en tussendoor altijd op de achtergrond. Daar blijft hij: aanwezig en afwezig tegelijk, in mijn hart, mijn hoofd, mijn herinneringen. Anja van Kessel

Teun zegt:

Maart 9, 2011 om 12:46

Ach, de spelletjesavond. Met Ubu erbij had je nooit te veel kaasfondue in huis. En dat stomme kerstpakketspel was een voetbalspel, meen ik me te herinneren. Heette het niet TopCoach? En dat we er niets van snapten en toen maar zijn gaan toepen? 170

Anja vK zegt:

Maart 9, 2011 om 21:45

Zoiets was het, iets met voetbal inderdaad. En dat júllie er dan ook niks van snapten! Kreeg afgelopen jaar weer een kerstpakketspel. Tja, dat ligt hier nou maar… Alfred zegt:

Maart 10, 2011 om 02:10

ben nu toch ook benieuwd wat in vredesnaam ‘koehandel’ voor een spel is … Reinoud zegt:

Maart 14, 2011 om 22:43

mooi verhaal! Ria zegt:

Maart 17, 2011 om 11:29

Prachtig en ook ontroerend verhaal!

171

Jarig

Gepost op Maart 19, 2011 door Alfred

De laatste weken van Augustusus vorig jaar waren misschien wel de ergste weken die ik ooit meemaakte. Het eerste bericht en snel daarna de fatale bevestiging van bange vermoedens zorgen bij mij voor een soort verdoving en ik voelde me een paar weken alsof ik aan een zware depressie leed. Dat gevoel loste langzaam op toen er concrete dingen gedaan konden worden voor Ubu, zoals deze site. Tijdens het verdere verloop van zijn ziekte en ook na zijn overlijden heb ik me niet zo slecht gevoeld als in dat prille begin. Midden in die periode viel mijn verjaardag, nooit zo’n bruisend evenement, met eigenlijk maar één vaste bezoeker: Ubu. Tegen beter weten in heb ik nog wat biertjes aangeschaft. Ubu is ze nooit op komen drinken. Toen eenmaal duidelijk was dat Ubu niet meer beter zou worden, was er wel eens de hoop dat het allemaal nog wat langer zou duren dan de pessimistische prognoses: misschien zou hij 2011 nog halen; misschien zijn eigen verjaardag nog; en heel misschien zou hij zelfs het slot van de huidige jaargang in de Nederlandse voetbalcompetitie nog meemaken! Dat bleek allemaal ijdele hoop. Het lijkt al heel lang geleden dat Ubu overleed. En volgende week is de eerste geboortedag die hij niet meer meemaakt. Op 24 maart zou hij 49 zijn geworden. Een beetje in de geest van de dag dat hij begraven werd heeft Helma de vaste bezoekers van Ubu’s verjaardag uitgenodigd om bijeen te komen, volgende week donderdag. Die dag was een jaarlijkse reünie-achtige fijne happening met taartjes & koffie, kratjes bier en Ubu die plaatjes draaide vanuit zijn computer-hok. Het zal een vreemde verjaardag worden.

Teun zegt:

Maart 23, 2011 om 00:57

Ubu’s verjaardag was inderdaad altijd een mini-reünie. Van mensen die elkaar elk jaar zien op Ubu’s verjaardag. Altijd kreeg hij boeken – en soms wel zeven boekenweekgeschenken. Ik ga er weer zijn, donderdag. Ubu zal niet opendoen. Dat vind ik moeilijk. Maar ik hoop jullie allemaal weer te zien, verjaardagvrienden! 172

Ria zegt:

Maart 24, 2011 om 10:56

Een hyvesbericht in mijn mailbox vanochtend: “Ubu is vandaag jarig en wordt 49 jaar”. Ik moet even slikken. Werd hij vandaag maar 49 jaar. Alle vrienden van Ubu die vanavond bij elkaar komen: sterkte maar ook een gezellige mini-reünie gewenst. Ik ga in het kader van de boekenweek naar een avondje Kluun. Zal na afloop een glas wijn op Ubu drinken. Proost allemaal! igor zegt:

Maart 24, 2011 om 23:21

Een geboortedag mag je ook vieren nadat iemand overleden is, dus: gefeliciteerd. Alfred, ik hoop dat de zomer je mooie dingen brengt. Heidi zegt:

Maart 25, 2011 om 00:44

Lieve Helma, ik hoop dat je een goeie avond met al jullie vrienden en met veel herinneringen had vandaag op Ubu’s verjaardag! Ik heb even op hem geproost en denk nu maar weer even aan hem als ik mijn sjekkie buiten sta op te roken :) Ik vond het pas een heel superfijne middag bij jou! Binnenkort zien we elkaar met de kids, verheug me om die weer te zien, we spreken gauw af, tot dan! Liefs Heidi & kids (en ook van Susi!)

173

Uitholling

Gepost op Maart 28, 2011 door Alfred

Vandaag zag ik op de blog van een vriend plots een plaat opduiken waar Ubu en ik erg dol op waren toen hij uitkwam, ergens in 1979. Hij heette Uitholling Overdwars en het was een verzamelelpee met beginnende Nederlandse bandjes die allemaal in hun moerstaal zongen. Bands die nog helemaal niet bekend waren en dat later wel werden, zoals Toontje Lager en Doe Maar. Beginnende avant-garde bands als Nasmaak (later Nasmak) en Utang. Punkbandjes als Ivy Green en Jong Oranje. Alles bij elkaar een vrolijke potpourri die ons erg beviel. Zozeer dat zelfs een raar & stom nummer als ‘Lepeltje’ nog in de smaak viel: Kom ik in het café, bestel ‘k een kopje koffie, en as ik dat koppie krijg, raak ik mooi m’n lepeltje kwijt … Maar ik WIL EEN LEPELTJE (x7) We hadden de LP allebei en kenden hem uit het hoofd. Samen een plaat draaien en dan lekker allebei meezingen, je kunt het je bijna niet voorstellen, maar dat deden we. Of ’s nachts op de terugweg van één of ander feestje in het duister van de Achterhoek a-capella versies op de fiets. Nu ik het zo terugluister, klinkt het nog allemaal lekker fris en voelt het alsof ik het gisteren nog hoorde. De plaat had één groot nadeel: het 3e nummer van kant 1. Dit was best een fijn nummer, mooi orgeltje vooral … maar die tekst! Stel je nu voor dat je Ubu of Alfred bent en op je kamertje lekker die plaat zit te draaien. (Dat klonk zo: ) Alsof de duivel ermee speelde kwam ALTIJD op het moment dat Tedje op 174

dreef raakte een vader of moeder de kamer binnengelopen. Waarschijnlijk vroegen die zich meer af waarom onze hoofden zo vreemd rood aanliepen, dan dat ze zich bewust waren van de tekst die werd gezongen. Een paar jaar later zagen we de band ooit nog eens in Eucalypta in Winterswijk, temidden van hordes Achterhoekse knullen… Dat was best spannend. Hier een link naar de blog, onderaan de pagina een download-knopje, klik er op, wacht 30 seconden en kies normale download.

maurice zegt:

Maart 29, 2011 om 19:04

Ik ben wat jonger en ken de plaat via Ubu. Als je belde met 080 – 220 336, kreeg je Matty dan daadwerkelijk te pakken, Alfred? Na operatie decibel is het telefoonummer omgezet naar 024 – 3220 336. Ik heb net gebeld, en geen Matty aan de lijn. Wel een mevrouw Den Hartog in Lent. Van een ontmoeting in Bijbelse zin wilde ze niets weten. Alfred zegt:

Maart 31, 2011 om 01:22

:-) ik denk dat we het wel eens geprobeerd hebben in een brutale bui … kan me niet herinneren ooit iemand aan de lijn te hebben gehad.

175

Matt

Gepost op April 5, 2011 door Alfred

Ubu had op allerlei terreinen een hang naar de outsider in het gezelschap. In muziek, kunst en literatuur… En natuurlijk ook bij voetballers. Wie kent nog Frankie van Straalen van RBC? Ubu was gek op hem maar je zult erg je best moeten doen om er nu nog achter te komen waarom dat was, op YouTube is hij niet te vinden. Zo waren er meer: Jordan Letsjkov, Giorgi Kinkladze, Gerald Sibon en Louis van Gaal – de voetballer dan. Voetballers met een eigen motoriek en karakteristieke bewegingen. Vaak net wat (te) traag. De grote helden waren eigenlijk niet zo aan hem besteed. Toen Nederland op het WK ver kwam en Wesley Sneijder daar heel belangrijk bij was, kon er maar heel mondjesmaat een complimentje af. Ubu vond Sneijder maar een vervelend ventje. De grootste voetbalheld was Matt LeTissier (hierboven in het onderste rijtje, tweede van rechts), een vreemde vogel die in de premier league speelde en niet enkel exotisch was omdat hij op de Kanaaleilanden geboren was: LeTissier had een denkraam dat dwars stond op dat van de gemiddelde voetballer. En bedacht daardoor vaak geniale dingen. Dat hij daarnaast ook nog eens zeer clubtrouw was en zich nooit heeft laten verleiden door aanbiedingen van Engelse topclubs, maakte hem nog aantrekkelijker. Over aantrekkelijk gesproken: Matt had een beetje een buikje, toen al. Hij had ook bepaald geen gaaf gebit. Dat lachtte hij graag en vaak bloot. Tijdens Ubu’s ziekbed heb ik nog eens een poging gedaan om via de fanclub van Southhampton een handtekening te bemachtigen (waarom ook niet) maar hoorde daar nooit iets op. Hier een clipje met een aantal fraaie doelpunten: http://youtu.be/ws2qjN3G1JY

helma zegt:

April 5, 2011 om 23:37

wow! da’s mooi en dat klopt.

176

Mini-misdaad in mini-staat Gepost op April 13, 2011 door Alfred

In 1983 gingen Ubu en ik op vakantie, tent mee, bestemming: Wilz in Luxemburg. We gingen daar naar de plaatselijke camping, omdat Ubu die nog kende van eerdere vakantie fietstochtjes met zijn ouders en broer. Stuk met de trein met een goedkoop kaartje, naar een willekeurige plaats in België in de buurt van de grens met Luxemburg – dat werd Bastogne - en vandaar was het nog een stukje liften. We hadden een fijne, wat landerige vakantie. Veel kletsen in & voor de tent, elke dag een uurtje zwemmen in het op het campingterrein gelegen zwembad. Muziek luisteren op de meegebrachte cassetterecorder, waarvan de batterijen steeds luier werden. Simpele maaltijdjes op een één-pitter, hier ontstond het gerecht Ravioli met zand. ‘s Avonds een potje flipperen in de camping-bar, af en toe een wandelingetje het dorp in en bij thuiskomst bier drinken in de tent. Onze tent lag vrij aan het begin van de camping en we konden zo prima al onze medekampeerders observeren. Al snel kwamen die als personages in een duo-roman tot leven. Er waren wat vreemde snoeshanen bij. Of dat werden ze, in onze verbeelding. Het was, zoals gemeld, begin jaren 80 en geld hadden we in het geheel niet. Ik geloof niet dat ik ooit in mijn leven minder te spenderen had dan toen. Arm mag je het niet noemen, maar afgezet naar latere maatstaven was het wel schraal. In het licht-anarchistische krakersmilieu, waarin Ubu in die jaren verkeerde (Sint Annastraat 132 nog denk ik), was het een gewoonte om vakantiepotjes wat te spekken door een reisverzekering af te sluiten – en die vervolgens op te lichten. Een eitje, luidde de algemene mening. Vooraf had Ubu zo’n verzekering afgesloten en we waren vast van plan daar gebruik van te maken. Hoe, dat zouden we nog wel zien. Naarmate de vakantie vorderde bleef, ook al hadden we het er vaak over, een helder plan uit. Uiteindelijk 177

besloten we, vanuit de overtuiging dat we de misdaad niet te dichtbij huis moesten plegen, een treinreis naar Luxemburg-stad te maken. Na flink wat gezenuw over en weer lieten we ons niet kennen. We stapten een politiebureau binnen, alwaar we hakkelend ons verhaal deden… Tas weg… Fototoestel (hadden we op de camping gelaten) dus verdwenen… De mannen keken ons eens fronsend aan en nadat we in een kamertje waren gezet, waar een kwartier later iemand kwam om een verklaring op te nemen, hadden wij elkaar ervan overtuigd dat ze ons geheel door hadden. Het duurde allemaal te lang (wisten wij veel) en het was te vaag. De treinreis terug was zwijgend en ongemakkelijk. We voelden gewoon dat het fout zat. Terug op de camping zaten we met een biertje in de hand uit te puffen van de reis toen plots drie forse agenten het campingterrein opbeenden. De adem stokte in onze kelen. Dat was het dan… Maar toen gebeurde het ongelofelijke: ze liepen een paar meter voorbij onze tent en arresteerden onze buurman! Nooit meer zoiets geprobeerd, na deze goddelijke interventie. Nota bene, na alle doorstane ellende liet Ubu, die de taak had om het verzekeringsbedrag te innen, het er geheel bij zitten. Laks waren we ook wel wat in die jaren. De verzekeringssom werd nooit geïnd. camping

Richard zegt:

April 13, 2011 om 14:48

mooi verhaal! Steven zegt:

April 14, 2011 om 01:49

Wat is er met die gearresteerde buurman gebeurd? Is die nog gemarteld op het politiebureau ofzo? Alfred zegt:

April 14, 2011 om 12:06

zowel van de politieagentjes als de buurman hebben we niets meer vernomen … 178

Hester zegt:

April 14, 2011 om 22:56

verjaard zoiets? of ligt het geld nog ergens te wachtenâ&#x20AC;Ś Ria zegt:

April 14, 2011 om 23:40

Wat een stelletje nep-oplichters zijn jullie toch ook :-) Zo zie je maar weer, misdaad loont wel, als je het geld tenminste ophaalt. Maar het is wel slecht voor je gemoedsrust. Mooi moralistisch verhaal voor onze kinderenâ&#x20AC;Ś

179

Een half jaar

Gepost op April 20, 2011 door Alfred

Ik stond op het punt een potje te gaan tennissen, met Teun nota bene, toen Annemai ons opmerkzaam maakte op het feit dat het vandaag precies een half jaar geleden was. Dinsdag 19 oktober … voor mijn gevoel is het nog steeds ‘een paar maanden geleden’ … Een half jaar dus al. Heel veel schot zit er niet in hoe het allemaal voelt. Het stadium van slijten is aangebroken. Schijnt lang te kunnen duren. Veel meer dan doorgaan & dat afwachten kunnen we niet doen.

Ria zegt:

April 21, 2011 om 00:17

Inderdaad, een half jaar al… Sterkte! x

180

Paniek in een frietkot Gepost op Mei 2, 2011 door Alfred

Er zijn twee soorten liefhebbers van de zondagse Studio Sport uitzending: je hebt de mensen die naar wedstrijden toegaan, naar Langs de Lijn luisteren of zichzelf zelfs SMS-jes laten sturen met tussenstanden. Dan heb je de mensen die angstvallig alle contact met de buitenwereld proberen te vermijden in de periode tussen de aanvang van de wedstrijden, zo rond half 3, tot het begin van Studio Sport om 7 uur. Ubu en ik behoorden tot die laatste categorie. Op het neurotische af. We waren liefhebber van het format van de samenvatting, 20 minuten, kort, krachtig en daardoor vaak spectaculair. Het merkwaardige fenomeen doet zich voor dat hoe krampachtiger je informatie probeert te ontwijken, hoe gevoeliger je wordt voor elke kleine hint die iets kan verraden. Een half woord kan al funest zijn. Een halve seconde een voetbaltrainer in beeld die geïnterviewd wordt na de wedstrijd en wij waren in staat daar conclusies aan te ontlenen voor een uitslag. Ubu kon je op de kast krijgen (en daar was wat voor nodig) door in de voetbalkantine op zaterdagmiddag tussenstanden op te lepelen uit de Bundesliga of erger, uit de Premier League. Hij maakte het zichzelf ook nog moeilijker door uitzendingen te programmeren en pas laat op te avond, vrij van alle verplichtingen, te kunnen kijken. Wat wel eens leidde tot situaties waar ik bijvoorbeeld in een on-line gesprekje aftrapte met “wat een doelpunt” of iets in die geest in de veronderstelling dat hij het allang gezien had. Waarna Ubu acuut en zonder omhaal uitlogde en ik wel wist hoe laat het was. Over 2 weken komt er zo’n speciale dag aan, de spectaculaire ontknoping van de eredivisie. Daar eindigt het seizoen dat Ubu nog heeft zien beginnen en waar we nog samen in het hospice naar hebben zitten kijken. Ik zit nu al te broeden hoe in hemelsnaam op die dag 7 uur te halen. Meest hilarische voetbal-ontwijk moment dat we ooit meemaakten was op een zondag ergens in de jaren dat ik in Enschede woonde. Ubu logeerde een paar dagen en één van de hoogtepunten zou de zondagse Studio Sport uitzending worden. Met een ontknopende wedstrijd daarin, Ajax-Feyenoord, of andersom, daar wil ik vanaf wezen. We hadden het goed voor elkaar tot 181

het moment dat we naar het friettentje op de hoek waren gewandeld en onze bestelling hadden gedaan. De radio, die zachtjes had staan pruttelen, werd plots op luid volume gedraaid en Frits van Turenhout (zo klonk dat) begon de toto-uitslagen op te lepelen. Wij keken elkaar aan en begonnen spontaan op een nog harder volume een soort schreeuwgesprek terwijl we onze jassen weggristen en als een haas de friettent uit stoven. Waarna een onvermijdelijke slappe lach volgde. Die friet hebben we maar laten zitten en op nuchtere maag zagen we een spannende wedstrijd.

Reinoud zegt:

Mei 4, 2011 om 00:36

Ik luister gewoon naar Langs de Lijn op zondag! Maar ik zal aan Ubu denken en duimen voor FC Twente michel zegt:

Mei 12, 2011 om 09:51

En, Alfred, wat was nou de uitslag van die wedstrijd? En wie scoorden er? Want daar ben ik best benieuwd naarâ&#x20AC;Ś Alfred zegt:

Mei 12, 2011 om 10:13

heb onlangs mijn oude dagboek uit die tijd boven water gekregen â&#x20AC;Ś ik zal eens kijken, als ik de datum weet volgt de rest van de informatie zo

182

180 minuten met Ubu Gepost op Mei 7, 2011 door Teun

Reinoud van Uffelen combineert een fijne herinnering met een klein onderzoekje. Een zoektocht naar 2 voetbaluitslagen Na wat omzwervingen eindigden mijn Nijmeegse jaren ergens in het begin van de jaren 90. Mijn vriendin vond een baan in ‘s-Hertogenbosch. Ik ging met haar mee en ben sindsdien een Brabander. Ubu was en bleef een Nijmegenaar en ergens in die tijd ontstond het idee dat wij samen de wedstrijden tussen NEC uit Nijmegen en FC Den Bosch zouden gaan bezoeken. Niet dat we nou goede vrienden waren ofzo, maar ik kende Ubu van de Uni, van de vleesfabriek, van Irmgard en ik heb zelfs een keer spaghetti met camembertsaus bij hem gegeten. We deelden een passie voor voetbalstatistieken, voetbalplaatjes en voetbalfeiten en mijn verhuizing naar de hoofdstad van Brabant was een mooie start van een nieuwe traditie. Ubu hield van tradities volgens mij en die liefde deelden wij dus ook. De wedstrijden De traditie stierf een zachte dood en uiteindelijk zouden Ubu en ik maar twee wedstrijden samen zien. Een thuiswedstrijd voor Ubu en een thuiswedstrijd voor mij. Een wedstrijd in de Goffert en een wedstrijd in de Vliert. De Vliert had toen nog een wielrenbaan en een capaciteit van zoʼn 30.000 bezoekers. Ik denk dat er in de Goffert ook nog een atletiekbaan lag maar ik weet dat niet zeker. Mijn geheugen laat me ook in de steek als het op de uitslagen van deze twee wedstrijden aankomt. Dat de wedstrijden niet heel enerverend waren herinner ik me wel, dus Ubu en ik hadden alle tijd om bij te kletsen. Eerstedivisievoetbal Nu speelt NEC al vanaf het seizoen 1994/1995 onafgebroken in de Eredivisie. FC Den Bosch daarentegen vertoeft tegenwoordig vooral in de eerstedivisie en sinds 1956 speelden de clubs ook maar 7 seizoenen dus 14 x tegen elkaar in de hoogste divisie. Via de site www.koningvoetbal.nl zie ik dat FC Den Bosch op 14 april 1990 met 1-0 won van NEC, op 4 november 1989 was de uitwedstrijd nog in 2-2 geëindigd. Toen woonde ik nog niet in Den Bosch dus bij deze wedstrijden 183

kunnen we niet geweest zijn en de volgende onderlinge duels op het hoogste niveau dateren van het seizoen 1999/2000. Ik was toen inmiddels verhuisd naar een buitenwijk en het contact met Ubu was verwaterd. Wij hebben destijds dus naar eerstedivisievoetbal gekeken. Uitslagen Nu wil het geval dat in het seizoen 1990/1991 FC Den Bosch in de eerste divisie speelt en NEC op het hoogste niveau actief is. In het seizoen 1992/1993 zijn de rollen omgedraaid (Bron: wikipedia). In het seizoen 1991/1992 spelen beide ploegen in de eerstedivisie dus dit moet het seizoen geweest zijn dat wij samen op de tribune stonden. En www.koningvoetbal.nl is een mooie site maar eerstedivisie-uitslagen vind je er niet. Vandaag ben ik er eens goed voor gaan zitten en al snel kwam ik op de site van een zekere Ronald Zwiers. Via http://www.ronaldzwiers.0catch.com/ Eerste%20Divisie/1992/1992.htm vind ik eindelijk de gezochte uitslagen. De data van mijn 2Ă&#x2014;90 minuten met Ubu kan ik niet achterhalen, maar de uitslagen wel. Ubu en ik waren 2x getuige van een bloedeloze 0-0. Reinoud van Uffelen 6 mei 2011

maurice zegt:

Mei 10, 2011 om 04:25

Van voetbal weet ik niet veel, maar op de site van VI kun je zoeken naar onderlinge resultaten van voetbalclubs. Wat voor soort wedstrijden het zijn en of het overzicht compleet is, is me niet duidelijk. Den Bosch en NEC speelden beide ook in 1993/94 in de eerste divisie. Misschien zagen jullie wel de vijf treffers in het duel op zaterdag 19 februari 1994. Ter herinnering: op dezelfde dag komt de single Helemaal Alleen/Bij de Pinken van de Vlaamse zangeres Isabelle A in de tipparade. En in dat weekend wordt Leo Beenhakker ontslagen als bondscoach van Saoedi-ArabiĂŤ. 24/04/2005 NEC FC Den Bosch 2-2 21/04/2002 NEC FC Den Bosch 2-1 29/09/1999 NEC FC Den Bosch 2-0 184

12/08/1995 NEC FC Den Bosch 1-1 19/02/1994 NEC FC Den Bosch 3-2 05/04/1986 NEC FC Den Bosch 1-2 10/03/1973 NEC FC Den Bosch 7-0 26/09/1971 NEC FC Den Bosch 1-0 21/11/2004 FC Den Bosch NEC 0-0 16/09/2001 FC Den Bosch NEC 2-1 16/04/2000 FC Den Bosch NEC 1-1 08/09/1993 FC Den Bosch NEC 1-0 20/10/1985 FC Den Bosch NEC 2-0 24/09/1972 FC Den Bosch NEC 0-1 12/03/1972 FC Den Bosch NEC 1-1 Reinoud zegt:

Januari 28, 2012 om 01:46

Voor de volledigheid: de statistieken van de wedstrijd die Ubu zag in Den Bosch http://www.fcdenbosch.nl/59/wedstrijd.html?ID=2273&seizoenID=15

185

Peetvader

Gepost op Mei 15, 2011 door Alfred

Vandaag is het 18 jaar geleden dat Bambi geboren werd, mijn oudste dochter. De allereerste persoon aan wie Annemai en ik het heugelijke nieuws van haar komst vertelden was Ubu. Dat gebeurde ergens rond september 1992 toen we met zijn drieën in Annemai’s eend naar de Ardennen waren gereden voor een korte kampeertrip. Ubu zat in het interbellum tussen Irmgard en Helma en liet zich dan wat makkelijker verleiden tot dit soort activiteiten. Zijn tentje en ons tentje stonden met de ingangen naar elkaar toe en ‘s avonds na zonsondergang zaten we daar genoegelijk te keuvelen. Ubu trok zich dan op een gegeven moment terug in zijn tent rookte met de rits open nog een laatste sjekkie en ging onder de klamme lappen. De precieze reactie van Ubu kan ik me niet goed voor de geest halen, maar me daar iets bij voorstellen kan ik me wel. Wat ik me nog wel herinner is dat we hem vroegen -half gekscherend- of hij peetvader wilde worden van het aanstaande kind. Dat wilde hij natuurlijk wel. Hoewel hij altijd heel betrokken was bij Bambi’s wel en wee heeft hij die taak verder nooit zo letterlijk genomen. Een paar jaar geleden tipte hij me nog eens dat hij het idee had dat 186

er op Bambi’s Hyves pagina (Hyves vriend was hij wel) een meisjes-ruzietje gaande was. Dat was een goede waarneming en kon daardoor in de kiem gesmoord worden. Uiteindelijk was het vooral Helma die belangrijk was in Bambi’s peuter & kleuter jaren. Op Helma’s kamer op de Extrapool heeft Bambi vele uurtjes doorgebracht toen we een soort deal hadden: oppas-uren ruilen tegen photoshop cursus-uurtjes. Helma was een ster in wonderlijke kinder-activiteiten en Bambi daalde altijd enthousiast en met rode wangetjes af naar mijn atelier, een verdieping lager. De cirkel was een paar weken geleden rond toen Bambi bij Helma haar opwachting maakte … als oppas.

Francis zegt:

Mei 17, 2011 om 12:57

Kippenvel… Ria zegt:

Mei 18, 2011 om 14:49

Mooi verhaal Alfred! En natuurlijk nog gefeliciteerd met je volwassen dochter. Liefs Ria Carla Kost zegt:

Mei 22, 2011 om 21:20

Heel mooi verhaal. Ik liep laatst met mijn broer Rudie op het Hoge Veld. Mijn moeder woont nu in het bejaardentehuis, maar wij zijn ook een tijdje ‘buren geweest’ van de Lemereisjes. Aan de overkant van het rijtje huizen waar wij woonden staan nu allemaal villa’s. Maar toen wij er woonden was er nog een soort voetbalveld. Rudie vertelde dat hij nog met Paul (later UBU) had… gevoetbald. Zijn verhaal heeft veel indruk gemaakt. ania r zegt:

Mei 27, 2011 om 05:22

mooi! en bambi al 18…! 187

Kalverliefde in de dauw Gepost op Mei 29, 2011 door Alfred

Wilma was het eerste echte vriendinnetje van Ubu. In een reünie boekje dat we tien jaar geleden maakten (zie 30-11-2010) schrijft hij daarover: In 2 atheneum werd ik verschrikkelijk verliefd op een meisje uit de brugklas, dat ik op de tribune zag staan. Die verliefdheid bleef zich jarenlang opdringen en leidde uiteindelijk tot een wat stuntelige verhouding met Wilma. Een paar weken geleden had ik contact met Wilma waarin ze ondermeer dit schreef: Nu hemelvaart dichtbij komt, denk ik weer veel aan hem. Heeft hij ooit wel eens over het dauwtrappen met mij verteld? (de regen, de zelfgemaakte tent, de muggen) daar ben ik wel benieuwd naar eigenlijk. Of misschien stelde het voor hem allemaal niet zo veel voor, ik weet het niet. Ik kan me nog goed herinneren met hoeveel genegenheid hij over dat ‘dauwtrappen’ (voor de niet-achterhoekers: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dauwtrappen) vertelde toen, maar ook de twijfels die hij had over of Wilma het eigenlijk wel zo leuk vond. De twee waren heel verliefd op elkaar maar op de één of andere manier liepen ze dus niet zo synchroon. En waren wederzijds erg onzeker. Heel erg veel langer dan een paar maanden heeft het niet geduurd. Wie het uiteindelijk uitmaakte weet ik niet, maar wel dat Ubu daar zeer overstuur van was, naar Dinxperlo fietste en we een dramatische praatsessie hadden. Wat in die tijd een waar genoegen was, want we hadden net ontdekt dat het gaaf was om grootse problemen te hebben en het daar dan uitgebreid over te hebben (mijn grootste probleem was dat ik geen écht probleem had). Aan het eind van de middag sprong Ubu op zijn fietsje en onder mijn toevoeging dat ie geen gekke dingen moest doen vertrok hij weer naar Aalten. Voor mij waren Ubu’s relaties altijd wat dubbel omdat hij zich er altijd zo in stortte dat het ten koste ging van onze vriendschap. Logisch, zo gaan die dingen. Toen ik Wilma vroeg of ze een foto had waar ze samen opstaan bleek dat zo’n foto helemaal niet bestaat. Nooit gemaakt. Je kunt het je bijna niet voorstellen anno 2011.

188

RBC

Gepost op Juni 9, 2011 door Alfred

Op 9 juni 2011, om 22:28 heeft Irmgard Breugelmans het volgende geschreven: RBC is ter ziele. Nossaaa! Als oud-Roosendaalse doet dat pijn. Het stadion wordt nu verkocht. Het nieuwe welteverstaan, waar wel vijfduizend man in kan. Nee, neem dan het oude stadionnetje, de Luiten. Dat lag midden in Kalsdonk, een echte volkswijk, en het stadion had maar één tribune. Mensen die in de goedkope flatjes rondom het veld woonden, zaten eersteklas. Ubu is in de Luiten geweest, met mij. We gingen toch op bezoek bij mijn ouders in Roosendaal, dus konden we mooi een voetbalwedstrijd meepikken. RBC tegen de Graafschap. Nota bene de club uit Ubu’s jeugd. In welk jaar we de wedstrijd zagen, weet ik niet. Eind jaren tachtig schat ik. Het was koud, het was nat. Wie er won, weet ik ook niet meer. Wel kan ik me herinneren dat ik m’n ogen uitkeek. Niet jonge voetbalfans gingen tekeer, maar oudere heren. Zij ramden als gekken tegen de hekken. En Ubu’s ogen puilden uit toen er een mannetje langskwam met een kartonnen doos. Daar zaten dampende kroketten in, allemaal te koop. Pierre van Hooijdonk speelde, een lange slungel die op mij nogal sloom overkwam en regelmatig de bal miste met zijn hoofd. Dat heeft ie later goed gemaakt. In het nieuwe RBC-stadion heb ik de Roosendaal Boys Combinatie ook een paar keer zien spelen. Niet langs het veld, zoals in de Luiten met Ubu, maar vanuit een skybox, met wijntje en hapjes. Ook lollig, maar met veel minder oog voor het voetbal zelf. Grappig is dat ik nog niet zo lang geleden in dit stadion werkte, in een kantoortje bij de redactie van BN De Stem. Maar ik ben er weg, RBC bestaat niet meer en Ubu, ach die lieve Ubu, is ook niet meer onder ons. Gelukkig kunnen we nog wel veel mooie herinneringen ophalen aan onze grote beer, die er altijd van gedroomd heeft om zelf profvoetballer te worden.

189

Reinoud zegt:

Juni 10, 2011 om 19:09

Voordat de poolbodes het zeggen: een fijn stukje!

Teun zegt:

Fijn stukje Irmgard!

Juni 15, 2011 om 01:13

Alfred zegt:

Juni 15, 2011 om 18:46

Op 9 jun 2011, om 23:48 heeft Alfred Boland het volgende geschreven: fijn! ik plaats em â&#x20AC;Ś zie je zaterdag!

190

Euro 88

Gepost op Juni 17, 2011 door Alfred

Zondag 18 juni 1988 was een historische dag: 8 minuten voor tijd scoorde Wim Kieft via een kopbal met een wonderlijke curve een verlossend en cruciaal doelpunt. http://youtu.be/IVeBkdn7xpY Het Nederlands elftal moest winnen om door te stoten tot de halve finale van het EK ’88, gehouden in Duitsland. Samen met Ubu en Rob van Erkelens waren we een vast trio dat op de bank van Ubu’s kamer op Sint Annastraat nummer 9 het toernooi bekeek. Alle wedstrijden behalve deze, Rob ontbrak. Ubu en ik waren na de goede afloop in een euforische staat beland en gingen de straat op, op zoek naar ander vreugdevertoon. Dat ontbrak volledig en het enige oranje dat we ontwaarden was dat van de gemeentelijke stadsreiniging. We gingen een pizza eten en that was it. Hoe anders was het op 21 juni, een paar dagen later: Nederland versloeg Duitsland, hoe dat ging weet iedereen nog wel. Op de bank waren we razend over de penalty die Duitsland kreeg en het onheil dat zich (wederom) leek te ontvouwen. De enorme vreugde over de (toch wel) onverwachte ontknoping waarin Nederland de wedstrijd kantelde en vlak voor tijd won, zorgde dat we opnieuw de straat op gingen. In tegenstelling tot de zondagwedstrijd tegen Ierland die ‘s middags gespeeld werd, was het nu avond en toen we buiten de voordeur stonden gebeurde er iets ongelofelijks: vanaf de Annastraat kwam richting stad een vrachtwagen met een open laadbak aangerold uitpuilend met juichende mensen, een aanblik alsof WOII net afgelopen was, we werden alle drie op de wagen getrokken en zo ging het richting Koningsplein. Daar had de vreugde orgastische vormen aangenomen. Nog nooit daarvoor hadden we zoiets meegemaakt. En nimmer daarna. In vergelijking met die avond was het feest op de zondag na de uiteindelijke finale tegen Rusland een beetje een afknapper. Alles was plots oranje, men191

sen liepen met Gullit-petjes rond en duidelijk was dat dit het moment was dat de uitbating van de oranje-manie begon. Ubu, Rob en ik hadden een geweldige zomer, het voetballen kijken wisselden we af met zelf potjes voetballen, vooral op het plein voor de kerk waar Ubu’s uitvaart afgelopen oktober was. Aan het eind van die zomer was ik een paar dagen op een plek waar een voetbalveld in de buurt was. De combinatie van het gras dat ik daar rook met de voorafgaande zomer deed me besluiten weer bij een club te gaan voetballen. Rob en ik melden ons aan bij FC Kolping, de club waar Ubu al 2 jaar speelde. Rob had het na een paar wedstrijden wel weer gezien, ik speel er nog steeds. En oh ja, dan was er nog dat spel: Rob en ik bedachten dat een voetbalpool best leuk zou zijn. Onno K. won en 2 jaar daarna werd vanuit deze embryonale editie de poolbode geboren. http://nl.wikipedia.org/wiki/Europees_kampioenschap_voetbal_1988

marius zegt:

Juni 17, 2011 om 14:36

mooie herinnering. ikzelf werd na de overwinning op duitsland gebeld door een vriend die meldde dat het een gekkenhuis was op het koningsplein. ben meteen op de fiets gesprongen en trof hem ter plekke aan in een fontein vol andere badgasten. ik heb me altijd afgevraagd waarom hij er eerder lucht van had dan ik, maar hoogstwaarschijnlijk is ook hij op de bewuste vrachtwagen meegelift of erachteraan gefietst. en wat ik me nu afvraag is hoe hij het voor elkaar heeft gekregen mij te bellen vanaf een volstromend plein. ontzettend knap, want pas een tijd later sijpelden berichten via krant en tv door dat in japen en italie mensen telefoneerden met een snoerloos toestel. leuke hype, gaat wel voorbij, dachten we nog… Teun zegt:

Juni 17, 2011 om 16:52

Ook ik danste in de Koningspleinfontein. De vrachtwagen met feestvierders kan ik me niet herinneren. Wel zag ik voor het eerst in mijn leven auto’s toeterend door de straten rijden, met vlaggen uit raam en dak. Laat, later, laatst die avond stond ik in Diogenes – waar het normaal gesproken barstte 192

van de voetbalhaters – verdwaasd te staren naar een nog altijd dampende vreugde-orgie. Naast mij een uitwisselingsstudent uit Heidelberg. Manfred. Of Bernd. Hij keek geamuseerd naar de juichende massa. En zei: ‘Wat een blijdschap. Duitsland moet wel bijzonder goed zijn, niet?’ Mmm. Toch weer verloren. Hans zegt:

Augustus 4, 2011 om 12:54

Geweldig, wat een feest was dat. Kan me niet meer herinneren waarom, maar gelijk na de wedstrijd ben ik op de fiets gesprongen en ben naar het Koningsplein gegaan en daar was inderdaad een niet eerder gezien volksfeest gaande… “Ja da oben in Hamburg / da ist was passiert / da hat die Mannschaft / von Holland verliert [sic]” Benieuwd of er mensen zijn die foto’s hebben gemaakt!

193

Reünie

Gepost op Juni 28, 2011 door Alfred

Ubu en ik hadden wel wat met reünies. Bij uitstek een evenement voor nostalgische dwazen. Met onze middelbare schoolgenoten gingen we graag naar de paar gelegenheden die er waren en uiteindelijk organiseerden we, eind jaren ’90 (samen met de onvolprezen Ria Tuenter) er zelf één. Waar we vooral erg goed in waren: plannen maken voor nieuwe edities. Die van de middelbare schoolklas komt er niet meer, althans, niet met Ubu als organisator. Dan was er ons voetbalelftal, dat bestond dit jaar 25 jaar, en dat was best reden voor een feestje, hoewel het natuurlijk een bar slecht seizoen voor ons was. Normaal gesproken was dit een kolfje naar onze hand geweest. Ingespeeld als we op elkaar waren. Organiseren zonder Ubu was vreemd. Zijn afwezigheid op de dag zelf ook, hoewel hij natuurlijk in talloze gesprekken aan bod kwam. In het boekje dat ter gelegenheid van de dag verscheen staan herinneringen en ook daar is Ubu volop aanwezig. Een mooi stukje werd ingeleverd door Jan Hoenselaar, pater familias van het elftal: De omstandigheden. Zaterdagmiddag in Millingen a/d Rijn. Een voetbalveld met bomen er omheen. Drie toeschouwers. Vijf reservespelers. Een nerveuze leider (van hun). Het regent niet, in de verte het clubhuis. Het moment. We staan diep op hun helft. Iets over de middenlijn wordt hij aangespeeld, aan de rechterkant van het veld. Geen tegenstander in de buurt. Met de bal aan de voet rukt hij op, gestaag, zo’n meter of tien. Hun linksbuiten komt aangestormd, wordt achteloos uitgekapt. Nog een paar passen, hij aarzelt, dan schiet hij. Vanaf het moment dat de bal z’n wreef verlaat is de bestemming duidelijk. Een baan om de aarde. 194

De verre hoek. De keeper probeert het niet eens. Het net huivert, maar voorkomt een ruimtevaartkundig fenomeen. Wat een doelpunt.

En dan gebeurt er niets. Geen euforie, verbazing, spelers (van ons) die zich op de doelpuntenmaker storten, geen uitzinnige toeschouwers die elkaar in de armen vallen, of ongelovige reserves die zich bekruisigen. Niets. Ubu steekt ‘n hand in de lucht. Glimlacht verontschuldigend en loopt terug naar onze helft. Later in ons clubhuis. Bij bier en gehaktballen probeert Ubu mijn enthousiasme te temperen. Zeker, het was een mooie goal maar ik moet niet overdrijven. Maar ik blijf erbij. Dit was een van de mooiste doelpunten ooit en nooit leek hij meer op ‘LeTiss’ dan toen, die zaterdagmiddag in Millingen a/d Rijn. De reüniedag was een groot succes, vanaf ’s middags werd er gevoetbald, gebarbecued, gespeeched, naar foto’s en films gekeken, gedronken, nog meer gedronken en uiteindelijk eindigde het, na een intermezzo op de middenstip, op een bankje voor ‘t Haantje. ‘s Middags waren Helma en Miki als speciale gasten aanwezig. Hier een link naar de .pdf van het boekje (6mb) www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/ReunieboekjeKolpingDynamo.pdf

Reinoud zegt:

Juni 30, 2011 om 23:32

mooi! Ria zegt:

Juli 3, 2011 om 00:29

Mooi document, in alle opzichten!

195

Ierland

Gepost op Juli 8, 2011 door Alfred

Ergens in 1980, na het eindexamen waar Ubu zijn VWO diploma behaalde ging een onwaarschijnlijke combinatie van personen op fietsvakantie naar Ierland. Dat waren Jan Hartemink, Herbert Boland, Thijs Dercksen, Joop Klein en Paul Lemereis. Jawel, die laatste is Ubu, ik ga er maar vanuit dat de meeste lezers hier dat weten. Onwaarschijnlijk omdat deze vijf niet speciaal dik met elkaar waren, behalve Jan en Herbert dan. De exacte reden om met deze vijf mensen op zoâ&#x20AC;&#x2122;n zware fietsvakantie te gaan is me niet helemaal duidelijk. Het kan goed zijn dat de vijf toevalligerwijs een keer tijdens een tussenuur dit wilde plan bedachten en zich daarna trouw aan de uitvoering verplichten. Ik was er niet bij; daar was ik niet zo gelukkig mee maar ik snapte dat hier een verbond was gesmeed waar ik niet meer tussen kon komen. Daarnaast had ik na 5 jaar op en neer pendelen tussen Dinxperlo en Aalten een bloedhekel aan fietsen gekregen. Heel veel meer over die vakantie weet ik niet te vertellen dan dat Thijsâ&#x20AC;&#x2122; fiets het al na 50 kilometer begaf en de jongens in -of all places- Nijmegen een

196

vervangende moesten aanschaffen die meteen een flink gat in het vakantiebudget hakte. Daarnaast bestaat er het legendarische verhaal over Jan Hartemink, die bekend stond om zijn nukkige buien, er op een dag in Ierland zo de pest in had, dat hij een paar dorpjes achterop raakte en het maar weinig scheelde of er was daar een einde aan zijn vakantie gekomen; mobieltjes waren er immers nog niet. En, geniale actie: ergens op een weiland achter de boerderij van Herbert hadden ze vóór de vakantie al kiekjes van de groep met ‘Groeten uit Ierland’ gemaakt en die voor vertrek op de bus gegooid. Wat er vooral van rest, zijn de opmerkelijke hoeveelheid prachtige foto’s. Joop en Herbert waren goede fotografen. In de kantlijn rechts van deze blog sprongen die foto’s er al uit. Vorige week ontving ik van Herbert nog een drietal dat ik nog nooit gezien had. En weer zijn het fraaie foto’s: Op de middelste foto zijn ze alle vijf te zien: Jan, Ubu, Herbert, Thijs, (drie Ieren*) en Joop. Wat ook duidelijk wordt bij het bekijken van de foto’s is dat Ubu ergens tijdens de vakantie een tondeuse in zijn haar heeft laten zetten. (lees de comments onder dit stukje!) En hoe slank hij is! *commentaar van Herbert: Een familie van moeder, zoon+hond, dochter (verscholen) en op schoot van Ubu nog een hond, onder stoel zie je nr 3. We stonden met onze tenten op hun wei en werden op de thee uitgenodigd. 197

Steven zegt:

Juli 8, 2011 om 20:34

Staat me bij dat die kale kop nog aanleiding was om aangehouden te worden door de Engelse politie. In die tijd alert op vreemde lieden in de omgeving van Noord-Ierland. Alfred zegt:

Juli 8, 2011 om 23:16

Inderdaad, ringes a vague bell! Ria zegt:

Juli 13, 2011 om 11:45

Die fotoâ&#x20AC;&#x2122;s waren/zijn kwalitatief zo mooi en zo beeldend (stijl van Ed van der Elsken, waar ik toen groot fan van was). Het verbaast me dat daar geen beroepsfotograaf uit voort gekomen is. Jan Hartemink zegt: Juli 13, 2011 om 20:26

Nukkig? Moi? Pfff. Nou vooruit, een beetje. Maar dat de groep niet heel homogeen was is wel duidelijk. En alle vijf ook rete-eigenwijs, en niet bepaald op zoek naar compromissen. In retrospectief was Joop nog degene die de groep het meest op de rails hield en het minste ruzie maakte. 198

Over de vakantie in Ierland valt nog veel te vertellen, maar daarvoor is dit niet de plaats. Wel wil ik een paar aanvullingen geven. Ergens halverwege de reis bedacht Ubu dat hij skinhead wilde zijn (zonder zich te realiseren waar die groep zich politiek bevond). Joop heeft daarop zijn lokken afgeschoren. Verder kon van Thijs, die een bijbaantje had bij de PTT, een echte zwarte PTT-regenjas worden geleend. Het resultaat mocht er wezen. Helaas vond de actie plaats in de buurt van de Noordierse grens, waar toevalligerwijs net een bank was overvallen. De eerste politieauto die ons voorbij kwam vond Ubu zo verdacht dat hij onmiddellijk werd opgepakt. Na enig praten waren ze er gelukkig gauw van te overtuigen dat we vredelievende bedoelingen hadden. De vakantie werd mede door de aankoop van de fiets van Thijs geteisterd door chronisch geldgebrek, wat er toe leidde dat het menu vooral uit aardappels, uien en gravy bestond. Op de terugweg was het geld helemaal op, waardoor we op de boot van Harwich naar Hoek van Holland onze maaltijd bij elkaar hebben moeten scharrelen. Alfred bedankt voor het posten.

199

Zomaar een chatje, 03-01-2009 Gepost op Juli 21, 2011 door Alfred

Ik kom nog wel een keer uitgebreider terug op het hele chat & server gebeuren, maar voor nu even een vakantie-tussendoortje, zomaar een kort chatje, de eerste die ik tegenkom in m’n knip & plak mapje, gedateerd 3 januari 2009. _________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:52:31 PM ik kom er niet in… de hele week al niet ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:52:44 PM heej ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:52:52 PM eh waarin? __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:53:09 PM the north ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:53:16 PM kom net van de nieuwjaarsborrel ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:53:29 PM heb em een tijd niet aangehad __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:53:51 PM ook nog gevoetbald? ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:00 PM vanwegen de nieuwe laptop ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:07 PM gevoetbald ook nog ja ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:18 PM als enige van ons elftal

200

__________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:54:38 PM hmm… theo was ook een beetje laat __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:54:44 PM waren er wel meer mensen op de borrel? ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:46 PM ja, da’s waar ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:49 PM Kees ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:52 PM Maarten ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:54:57 PM dat was het ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:55:05 PM de broertjes Theunissen! __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:55:11 PM ach heden! __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:55:17 PM zit je nu vol met bier? ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:55:30 PM ja … Hennie begint er al bijna bejaard uit te zien

______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:55:41 PM behoorlijk vol bier ja ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:55:58 PM da’s meestal bij die gelegenheid ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:56:25 PM hoeist? __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:56:28 PM ontkom je niet aan ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:56:36 PM goeie vakantie gehad? __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:56:51 PM goed hoor, behoorlijk rustige vakantie __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:56:57 PM veel kinderprogramma’s gezien ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:57:06 PM op tv? __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 10:57:10 PM ja ______________________________ <Red Bol> 09/01/03 10:57:31 PM hier ook … n hoop films

______________________________ <Red Bol> 09/01/03 11:04:23 PM ga slapen … spreek je nog __________________________________ <mgr ubu roi> 09/01/03 11:04:55 PM ok, weltrusten

201

Onheilstijding (chats deel 2) Gepost op Augustus 19, 2011 door Alfred

Een jaar geleden was er nog niets aan de hand met Ubu. Op vrijdag 20 Augustusus moest hij naar het ziekenhuis voor een onderzoek. Ik was net terug van vakantie en het hem nog niet gezien maar wel een afspraak met hem op de avond van die dag. Vanwege het onderzoek zegde Ubu af. We mailden wat heen en weer over dat onderzoek, ik vroeg of hij zich ongerust maakte en Ubu liet dat een beetje in het midden. Die vrijdag zat het in mijn achterhoofd en op de zaterdag die op het jaarlijkse voetbaltoernooi in Deesd werd doorgebracht heb ik het er met wat mensen wel even terloops over gehad. Ik verwachte Ubu wel on-line te spreken die avond om hem verslag te doen van het toernooi en van hem te horen hoe het onderzoek gegaan was. Op 10/08/21 om 11:31:48 PM melde mgr ubu roi zich met een opgewekt â&#x20AC;&#x153;ha!â&#x20AC;?. Heel even maakt opluchting zich van me meester. Dat duurde precies 1 minuut en 6 seconden. Ik heb het volgende chatje nog vaak gelezen en word er nog steeds koud van. ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:31:48 PM ha! ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:32:29 PM he! ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:32:54 PM slecht nieuws ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:33:04 PM vertel ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:33:16 PM vrijdag de echo van mijn buik gehad ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:33:38 PM kreeg meteen buiten al een telefoontje van helma dat de huisarts had gebeld, of ik meteen kon komen 202

____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:34:32 PM ze hebben ontdekt dat er iets verkeerd groeit bij de galblaas ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:35:08 PM oh ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:35:08 PM helemaal fout ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:35:16 PM slecht nieuws ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:35:33 PM voelde als een doodvonnis ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:35:41 PM is het misschien ook ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:36:04 PM maandagochtend gesprek bij de specialist ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:36:05 PM moeten we niet even bellen dan ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:36:10 PM goed idee ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:36:16 PM nu? ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:36:18 PM ja ______________________________ <Red Bol> 10/08/21 11:36:25 PM ok, ik bel ____________________________________ <mgr ubu roi > 10/08/21 11:36:27 PM ok 203

Ik ben naar ons donkere balkon gegaan en heb hem gebeld. Wat me daar vooral van bijgebleven is, is dat ik tijdens het gesprek een cherry-tomaatje in mijn hand had waar ik gedachteloos mee speelde. Toen ik opgehangen had bleek dat een opgerolde naaktslak te zijn. Met een verschrikte armbeweging verdween die over de rand de duisternis in. Symbool voor het plotse onheil. De komende twee maanden zullen er voortdurend dagen voorbijkomen die in het teken zullen staan van wat er een jaar geleden gebeurde.

Ria zegt:

Augustus 21, 2011 om 19:15

Krijg het er ook koud vanâ&#x20AC;Ś AnjavK zegt:

Augustus 27, 2011 om 18:49

Dat zal je nou gvd altijd zien, dat je denkt een lekker cherrytomaatje in je hand te hebben en dat het dan een kille naakstslak is. Life imitates art? Leef mee, A. Igor zegt:

Augustus 30, 2011 om 20:09

Goed dat je dit ook deelt en naar om het zo op de kalender weer door te maken. Toch ook klasse dat je weer de enige 2 goals hebt gemaakt op het jaarlijkse veteranentoernooi! Ik heb vooral rugpijnâ&#x20AC;Ś

204

Leverworsttocht

Gepost op Augustus 26, 2011 door Alfred

Ik woonde op de Rembrandtlaan in Enschede in de vroege jaren ’80. Ubu kwam af en toe logeren, meestal kwam hij liftend of met de trein. Ergens in 1984 was hij er een paar dagen geweest toen ter sprake kwam dat hij in Nijmegen eigenlijk geen fiets had. Terwijl wij in het fietsenhok onderin de flat nog wel een oud barrel hadden staan waar niemand iets mee deed en die eigenlijk in de weg stond. Ik fietste in het jaar daarvoor wel eens van Dinxperlo naar Nijmegen, best een pittig tochtje voor een ongeoefende fietser van zo’n 60 kilometer. Het besluit was snel genomen en impulsief als hij toen nog veel meer was dan later, nam Ubu het besluit: de fiets zou al fietsend naar Nijmegen verplaatst worden. Op een zondagmiddag werd de bagage er op gesjord en vertrok hij, uitgezwaaid door Annemai en mij. Een helletocht volgde: de fiets bleek veel slechter dan gehoopt. Één van de banden liep langzaam leeg. Ubu kocht in een dorp ergens onderweg een fietspomp die ook meegezeuld én periodiek gebruikt moest worden. Het weer was guur en de wind (niet onlogisch bij een tocht richting zuid-west) voortdurend tegen. Het landschap erger dan saai in de eerste 70 kilometers. Na kilometerpaal 75 werd het wat spannender maar was de schemering al lang en breed ingevallen en was het donker. Het was al 205

laat in de herfst. Toen Ubu na die martelende tocht arriveerde in Pannerden laat zich raden wat hij daar zag: het net wegvarende pontje; de laatste van de dag. Omdat er niets anders opzat wendde Ubu zijn stuur en vertrok richting Arnhem om daar over de rivieren te geraken. â&#x20AC;&#x2DC;s Middag had hij ergens eten gekocht waaronder een leverworst, zoâ&#x20AC;&#x2122;n worst die je normaal op je brood smeert. Grote eter als hij was, was die hele worst compleet op en ergens voorbij Duiven begon zijn maag hevig op te spelen. Als een gebroken man arriveerde Ubu op station Arnhem na een geschatte 105 kilometer afgelegd te hebben, kocht een kaartje en was uiteindelijk ver na twaalven in Nijmegen. Daar had hij de luxe dat hij per fiets in plaats van te voet zijn veilige bedje op de Sint Annastraat nummer 132 kon bereiken. De fiets werd nooit meer gebruikt en stond jarenlang in het voortuintje weg te roesten. hier de vermoedelijke route http://runkeeper.com/user/RedBol/route/788313

206

Woordenboekspel

Gepost op September 13, 2011 door Alfred

Wie wat bewaart die heeft wat. Ik weet niet of dat een generatie-ding is of dat het bij een bepaalde mensensoort hoort maar in mijn omgeving zijn er velen die NIETS weg kunnen gooien. Er bestaan óók mensen die licht leven, bijvoorbeeld omdat ze weinig plek hebben of vaak verhuizen. Best aantrekkelijk. Tot mijn verbazing vroeg een Amerikaanse vriendin me pas geleden of ik misschien een Nederlands woordenboek had. Daar dacht ze namelijk praktisch nut van te hebben bij het potje Wordfeud dat we gaan spelen. Waarom woon je al een paar jaar in Nederland en heb je geen woordenboek vroeg ik me af. Natuurlijk was het voor mij geen probleem om diverse oude woordenboeken te traceren op mijn met boeken bezaaide werkplek. Ik besloot haar een oude Prisma te geven waarvan ik, toen ik hem bekeek, me afvroeg waarom die niet al jaren geleden met het oud papier mee was gegaan. Toen ik het boek opende bleek er een stapeltje papiertjes in te zitten. Tot mijn vreugde zag ik dat het een bewaard potje Woordenboekspel was. Terwijl ik het daar juist tijdens een potje Wordfeud met een andere vriend, Michel Melenhorst, over had gehad. Toeval bestaat niet. En Wordfeud grijpt om zich heen. Zoveel is duidelijk. Het woordenboekspel ontstond ergens in de jaren ’80. Geen idee of het een Enschedese of een Nijmeegse vinding was maar in beide steden werd het even driftig gespeeld om vervolgens weer geruisloos te verdwijnen. Terwijl het toch zo’n schitterend spel is waarvoor je enkel een paar spelers, wat papier en schrijfmateriaal en natuurlijk een woordenboek voor nodig hebt. De spelleider zoekt een woord uit het woordenboek dat zo obscuur is dat (waarschijnlijk) niemand het kent. Bijvoorbeeld het woord oorlof. Vervolgens krijgt iedereen (inclusief spelleider) 5 minuten de tijd om daar een betekenis bij te bedenken. Vervolgens leest de spelleider alle betekenissen voor, inclusief de echte, en moet er geraden worden wat de ware betekenis 207

is. Punten voor goed raden, strafpunten voor in valse betekenissen trappen en bonuspunten voor de bedenker daarvan. Een schitterend spel, vooral ook voor iemand als Ubu die veel met taal bezig was en de creatieve geest had om er een eigen draai aan te geven. De velletjes komen uit een potje dat gespeeld werd door Ubu, Annemai en Alfred. Zie afbeelding voor de gespeelde woorden. Met de blauwe pen Ubu, met de zwarte links Alfred, rechts Annemai; klik om te vergroten) Het grappige is dat het totaal niet goed voor je woordenschat was omdat je misschien wel meer woorden leerde kennen, maar niet de juiste betekenis daarvan. Eigenlijk is het een stuk leuker dan Wordfeud. Speel het maar eens.

208

Teun zegt:

September 13, 2011 om 12:28

Ha. Veel gespeeld. Ik had een steevaste winnaar: wrensen. Iedereen wist 1 ding zeker: â&#x20AC;&#x2DC;hinniken naar een merrieâ&#x20AC;&#x2122; is het vast en zeker niet.

209

Bethlehem

Gepost op Oktober 3, 2011 door Alfred

Als je een jaar terugscrollt in de tijd (op deze site) kom je ongeveer uit bij de periode dat deze ruimte het hart van de orkaan was die woedde. Huize Bethlehem, waar Ubu drie weken verbleef was een hele fijne plek en Ubu’s kamer een baken van rust. Dat kwam natuurlijk vooral door Ubu zelf. Van links af zien we het postprikbord, het gouden hondje, een grote Wölfli poster, het keukentje, Ubu’s pick-up & versterker, het uitkijkraam (waarachter de kermis mooi te zien was) en uiteindelijk Ubu zelf, duttend, zoals hij daar zo veel deed. Aan de tafel van waarachter de foto genomen is zaten Helma, Teun, Jaap en ik een boekje te lezen, te laptoppen of (hoe vreemd het ook klinkt) gewoon tot rust te komen. Gewoonlijk werd Ubu na een uurtje of zo wakker, met een glimlach op z’n gezicht en bijna altijd welgemoed. Een sapje met ijsblokjes werd gemaakt, een plaatje opgezet en het kletspraatje gestart.

210

Carla Kost zegt:

Oktober 11, 2011 om 21:48

Sterkte

211

Daar was Ubu

Gepost op Oktober 3, 2011 door Teun

Een jaar geleden, de wonderlijke weken in het hospice. Mijn gedachten gaan er deze dagen voortdurend naartoe. Helma vertelde me laatst hoe ze in die tijd door de zachte herfstochtenden naar Ubu fietste. Opgetogen, vol verwachting. Zoals in het begin van hun relatie. Hoe ze haar fiets haastig op slot zette en naar binnen liep. Want daar was Ubu. Ik realiseerde me dat ik vrijwel dezelfde ervaring had. Ik fietste er altijd zo hard als ik kon naartoe. Kwam monter de hal binnen. En dan met twee treden tegelijk de trap op. Klopje op de deur. En daar was-ie. In die fijne, rustige kamer. Met Alfred, Jaap of Helma. Goed gezelschap. Natuurlijk begrijp ik het wel. Dat we pakten wat we pakken konden. Omdat er nog maar zo weinig tijd was. Maar het treft me nog altijd dat Ubu’s verblijf in Betlehem de verdrietigste en een van de mooiste periodes uit mijn leven is.

AnjavK zegt:

Oktober 3, 2011 om 22:42

Mooie zoetzure stukjes over de Bethlehem-tijd, nu een jaar geleden. Dacht dit weekend, kermis, ook aan de foto’s vorig jaar van het zwaaien vanuit het reuzenrad. Lieve, leuke dingen. Meende afgelopen week ook dat ik Ubu zag lopen in de Archipelstraat. Eén seconde wassie het, echt waar. Maar nee. Nu issie weer ubu@planet, zoals het rechtsboven op deze site heet. Lichtjaren ver weg, maar je ziet ‘m hier af en toe nog stralen.

Teun zegt:

Oktober 3, 2011 om 23:05

Ik ging een paar maanden terug bijna vol in de (fiets)remmen bij restaurant Lodewijk (voorheen De Kantine) aan de Berg en Dalseweg. Ubu zat daar op het terras. Maar nee, niet echt. Deed-ie anders nooit, ook. Bij Lodewijk. Ruben zegt:

November 15, 2011 om 17:55

Ik heb dat ook regelmatig. Fiets ik achter iemand met weinig haar en een capuchon in de nek, licht voorovergebogen, dan is het even heel snel in een flits: Hé Ubu! En als ik de fietser dan inhaal, dan toch ook nog even kijken… 212

Bijna een jaar

Gepost op Oktober 17, 2011 door Alfred

Nog 2 dagen en het is precies een jaar geleden dat Ubu overleed. Misschien een mooi moment om eens van jullie te horen hoe jullie dat jaar ondergaan hebben. Comments staan open!

AnjavK zegt:

Oktober 17, 2011 om 23:32

Hoe ik dat jaar ondergaan heb – eens denken… Ik geloof dat ik het afgelopen jaar een tijdlang heb geprobeerd om Ubu’s dood te ontkennen (ik zag ‘m niet vaak, nu zie ik ‘m gewoon nog minder). Op onverwachte momenten werd ik er dan toch wel door in m’n nek gegrepen – bijvoorbeeld zomaar een keer, toen ik ‘s avonds van het station naar huis fietste, van de Annastraat naar de Groesbeekseweg wilde en wachtend voor het stoplicht in de Van Trieststraat (ja echt) omhoog keer naar de overkant. Ubu’s raam. O nee. Verder veel aan Helma gedacht, en aan Doufi en Miki, maar toch vooral aan Helma. En me met die gedachten vervolgens weinig raad geweten. Wat heeft ze eraan. Facebookvrienden geworden met Alfred, en hem via deze site ook wat beter leren kennen (denk ik toch), dat vind ik dan wel weer een leuke bijkomstigheid. De enige, waarschijnlijk. Wij leven door en hij niet. Ubu was wel de laatste om iemand iets kwalijk te nemen, maar dat vind ik toch wel eens lastig. Dat hij niet meer mee kan doen. En dat wij onvermijdelijk zonder hem verder gaan. Igor zegt:

Oktober 18, 2011 om 22:00 Een jaar vliegt voorbij. Een leven soms ook. Ik heb regelmatig aan Ubu gedacht en ben op zoek geweest naar de Ubu in mij zelf, in mijn werk, in mijn balans. Slechts sporadisch aangetroffen. Naast deze zelfstudie toch ook wel veel gedacht aan Ubu’s geliefde naastbestaanden. Ik heb Teun wat beter leren kennen, Alfred misschien ook. Aan Helma en kids gedacht in vergelijkbare termen als Anja. Ik wens iedereen morgen een mooie dag met goede herinneringen aan Ubu. Ik denk terug aan het onvergetelijke afscheid, zal even stil staan bij het moment van vorig jaar. Daarna door. 213

Teun zegt:

Oktober 19, 2011 om 00:50

Het was geen slecht jaar, het eerste jaar zonder Ubu. Het bracht ook nieuwe, mooie dingen. Alfred zie ik nu elke week – en niet alleen in Poolbodetijden en op Ubu’s verjaardag. We tennissen, en hoe! En ik voel me goed als ik terugdenk aan de vriendschap die ik beleefde in de laatste maanden van Ubu’s leven. Had ik nog niet eerder meegemaakt. Niet zo. Kostbare herinneringen, waar ik met weemoedig plezier aan terugdenk. Komt bij dat ik geen sombere aard heb. Ben vaker vrolijk dan verdrietig. Dat is gebleven. Maar er hangen ook rafels aan het leven. Vooral de laatste weken heb ik vaak het gevoel dat ik uiteindelijk toch met lege handen sta. Want het was best een goed jaar, maar het was wel een jaar zonder Ubu. En pas het eerste. Ze zullen blijven komen, de jaren zonder hem. Het leven is mooi. Maar met Ubu erbij was het mooier. Alfred zegt:

Oktober 19, 2011 om 01:04

Ik geloof dat het voor mij ook ongeveer zo was; eigenlijk een heel levendig jaar, best veel nieuwe vriendschappen ook. Teun is een echte vriend geworden en ook een substituut-Ubu, zoals dat andersom voor hem misschien ook zo zal zijn. Dat klinkt misschien wat negatief maar dat is het helemaal niet. Wat voor altijd verdwenen is, is de gezamenlijke beleving van zoveel jaren. Kan niet meer geestelijk ping-pongen met Ubu en probeer die verhalen hier dan maar een beetje vast te leggen. De onderwerpen dienen zich nog immer vrij makkelijk aan. Carla Kost zegt:

Oktober 20, 2011 om 12:48

Ja, ik kende Ubu dus niet. Alleen de oude Paul van de middelbare school. Maar ik las de advertentie in de Volkskrant. Die ik nooit lees. Lemereis, Alfred: zou het over Paul gaan? En ja hoor: het ging over Paul. Pas die dag alles gelezen. En bekeken. Voor mij was dit jaar een goed jaar, waarin ik dankzij Alfred veel terug ben geweest naar mijn tijd op school, maar ook heb kunnen meeleven met hun belevenissen. Ik heb me veel afgevraagd wat ik zal doen als ik zo’n vonnis krijg. Die overgave en acceptatie blijft me intrigeren. Het houdt me op een prettige manier bezig. Is dat een ‘UBU-factor’? Carla 214

Reinoud zegt:

Oktober 29, 2011 om 00:36

Toen Ubu nog leefde dacht ik niet vaak aan hem. Ik kende hem uit mijn Nijmeegse jaren en we hadden elkaar al jaren niet gezien. Toen kwam het bericht van zijn naderende dood en werd ik trouw bezoeker van http://www.ubulemereis.nl. Zo nam ik afscheid van Ubu. Ik mailde hem een paar keer, kreeg contact met zijn medepoolbodes en was oprecht verdrietig toen hij ons verliet. Nu bezoek ik de site nog regelmatig. Alfred en Teun heb ik nog niet in levende lijve mogen ontmoeten, maar dat gaat veranderen als FC Den Bosch in de Eredivisie speelt. Gelukkig is er Facebook en ik heb zelfs enige potjes Wordfeud met Redbol gespeeld. Ook met Irmgard heb ik weer contact. We dronken een avond biertjes met elkaar en haalden mooie herinneringen op. Ik zag net een foto van het graf van Ubu met daarop een VI. Ubu is voor mij voetbal en bij vrijwel iedere voetbalwedstrijd die ik kijk denk ik even aan hem. Ubu zag de WK-finale, hij wist toen nog niet eens dat hij ziek was. Ubu zag Tottenham Hotspur tegen Twente, samen met zijn collega-poolbodes, het stukje daarover op de site ontroerde mij zeer. Ubu leefde nog toen Oranje excelleerde tegen Zweden op 12 oktober 2010, dat was een week voor zijn dood. Heeft hij Ibrahim Afellay nog zien schitteren? En als Nederland dan een jaar later weer tegen Zweden speelt, dan denk ik aan Ubu. Of als Twente moet aantreden tegen Fulham, dan denk ik aan Ubu. En als ik maandag met mijn zoon Stijn op de tribune zit bij FCDB-AGOVV, dan denk ik ook even aan Ubu. Ubu is nog steeds in ons midden. Althans zo voelt het voor mij. Helma, Miki en Doufi, ik ken jullie niet, maar ik wens jullie alle goeds. En datzelfde wens ik een ieder die deze site bezoekt.

Teun zegt:

Ha die Reinoud,

Oktober 31, 2011 om 10:54

Den Bosch in de eredivisieâ&#x20AC;Ś Dat lijkt me voorwaar een prachtige 215

gelegenheid om elkaar weer te zien. Maar wij voelen ons nergens te groot voor hoor! En al helemaal niet voor de Jupiler League. Wist je dat ik een geboren Ossenaar ben? En dat 27 november de wedstrijd FC Oss – FC Den Bosch is? Of moeten we wachten op 12 februari (FC Den Bosch – FC Oss), als de competitie zijn beslissende fase ingaat? Doe een voorstel! Alfred, jij durft wel mee, toch? Alfred zegt:

Oktober 31, 2011 om 10:57

maar natuurlijk; ben afgelopen week nog naar NEC tegen Jupiler League subtopper Volendam geweest. NEC had het flink moeilijk. Reinoud zegt:

November 2, 2011 om 16:32

De wedstrijden tussen FCDB en Oss kennen een clubcard-verplichting. Maar graag nodig ik jullie uit voor FCDB tegen de Apeldoornse GeheelOnthouders VoetbalVereniging op vrijdag 18-11. Als jullie net als ik voor de thuisclub zijn kunnen we na afloop nog een bier drinken in de stad alvorens ik jullie op de laatste trein zet. Een andere optie is FCDB tegen Go Ahead op vrijdag 2-12. Teun zegt:

November 3, 2011 om 00:44

Nou zeg. Ik kan beide vrijdagen niet! Huis in Lunteren met vrienden en huis in Ardennen met familie. Gooi nog eens een datum, Reinoud! Ria zegt:

Oktober 29, 2011 om 23:27

Vorig jaar werd Ubu begraven op mijn moeder’s verjaardag. Afgelopen zondag hebben we voor het eerst mijn moeder’s verjaardag niet in haar eigen huis kunnen vieren omdat ze een paar weken geleden is opgenomen in een 216

verpleeghuis. Een ontzettend moeilijke periode was (en is) het: afscheid nemen en rouwen terwijl iemand nog leeft. Ubu en al zijn dierbaren waren daardoor even naar de achtergrond geschoven, sorry daarvoor. Er was denk ik gewoonweg geen ruimte meer in mijn hoofd. Vanavond moest ik opeens aan Ubu denken en ben ik gelijk zijn website gaan bezoeken. Er waren weer mooie en indrukwekkende vehalen aan toegevoegd. Prachtig hoe jullie hem â&#x20AC;&#x2DC;levendâ&#x20AC;&#x2122; houden!! Ubu was even uit mijn gedachten, maar hij houdt een mooi plekje in mijn hart. Hartelijke groet, Ria.

217

Jaar twee

Gepost op Oktober 24, 2011 door Alfred

218

mgr Ubu Roi

Gepost op November 15, 2011 door Alfred

Het woord Ubu kreeg betekenis via de band Pere Ubu die aan het eind van de jaren â&#x20AC;&#x2122;70 furore maakte. Niet enkel op de plekken waar je het zou verwachten maar ook bij enkelen op de CSA, de Christelijke Scholengemeenschap in Aalten. De band bestond eigenlijk al een stuk langer dan de meeste punk en new wave bands en was zelfs binnen dat genre een vreemde eend in de bijt. Ik kocht hun eerste plaat op de gok en de goede rescensie en was verkocht en bij Ubu viel het ook meteen in de smaak. Alleen â&#x20AC;Ś Ubu heette toen helemaal geen Ubu, hij heette Paul! Zo heb ik hem leren kennen: Paul, dat was die jongen uit de parallelklas die ondanks dat ie niet zulke fijne vrienden had zelf best leuk leek. Toen Ubu na de CSA vertrok naar Driebergen en daar de Vrije Hogeschool ging doen, kwam hij na een paar maanden met een onthutsende mededeling: hij had afstand gedaan van de naam Paul en wilde voortaan Ubu genoemd worden. De opgegeven reden: in zijn groep zaten twee andere Pauls en dat leverde verwarring op. Onderliggende reden was wellicht dat hij wilde breken met zijn verleden, zachtaardig als hij was op deze milde manier. Dat was wel even wennen. Voor mij duurde het een paar maanden voor het een automatisme werd. Er zijn maar weinig mensen die nu nog last hebben van Paul/Ubu verwarring. Mijn moeder is er zo een. Als we nog verder terug gaan in de tijd was Ubu/Paul zelfs Paul-Erik, zoals zijn broer Jaap Jan-Jaap was. Die Erik was al veel eerder gesneuveld, wanneer, daar weet misschien Jaap het fijne van, misschien wel in de brugklas, als soortgelijk moment van overgang naar een volgend leven. De naam Ubu leverde later natuurlijk ook nog regelmatig verwarring op. En 219

er waren er -Gerrie Theunissen!- die het consequent bleven verbasteren tot een soortement Fries, Ubbe of Ubo. Ik heb het altijd een zeer prettige naam gevonden en was ook aangenaam verrast toen ik er achter kwam dat Ubu Roi, het boek uit de 19e eeuw waar Pere Ubu haar bandnaam vandaan had geschreven was doorâ&#x20AC;Ś Alfred Jarry. Ubu was Ubu. Zoals Teun het zo mooi verwoordde op het in memoriam kaartje: Ubu heeft met zijn leven gedaan wat hij wilde doen: een steeds betere, grote en warme Ubu zijn.

220

Stencil

Gepost op December 13, 2011 door Alfred

Toen Ubu na de brand op de Kronenburgersingel (zie pag 152) noodgedwongen naar de gekraakte flatjes op de Sterreschansweg verhuisde in de winter van ’81-’82 kwam hij daar een bijzonder figuur tegen: Jan Dirk. In de toch al van eigenzinnige types aan elkaar hangende Nijmeegse krakersscene was Jan Dirk een geval apart: hij ging totaal zijn eigen gang, had overal een mening over, was charismatisch, energiek en had een goed gevoel voor innovatie. Daarnaast had hij een fijn ‘talig’ gevoel voor humor. Ubu viel met de neus in de boter toen ook nog eens bleek dat hij een platenverzameling had om u tegen te zeggen. Enige tijd later kraakte Jan Dirk met wat mensen de uitgebrande Westland-Utrecht hypotheekbank op de hoek Sint Annastraat / Groesbeekseweg, die daarna als de Westland door het leven zou gaan. Jan Dirk was in die tijd al bezig met het zelf maken van blaadjes, het waren namelijk de hoogtijdagen van de do-it-yourself. Ik had zelf al eens zoiets gedaan en ook Ubu was hierin zeer geïnteresseerd. De geschiedenis kreeg een beslissende draai toen op een dag plots een man 221

voor de deur van de Westland stond met de vraag of ze daar misschien een stencilmachine wilden hebben. Jan Dirk wilde wel en ging er na een tijdje mee aan het prutsen. Er zaten een paar grote voordelen aan het stencil-systeem: de basisvaardigheden waren snel onder de knie te krijgen, je hoefde zo’n ding niet schoon te maken na gebruik en overal werden ze aan de straat gezet omdat de kopieermachine aan een opmars bezig was die niet meer te stuiten was. Aldus stond er na een periode van een jaar of zo een flinke collectie van allerhande stencilapparaten en kon er begonnen worden met drukken en uitgeven van blaadjes. Het compilatiemagazine Afgrijs (waarover een andere keer meer) was een van de eerste gezamenlijke producten. Het eerste nummer verscheen eind 1984 en dat blad plus de mogelijkheden tot drukken/uitgeven waren voor mij de aanleiding om in de zomer van 1985 naar Nijmegen te verhuizen. Enerverende en geweldige tijden waren het, nachten doorhalend om deadlines te halen, zwart van de inkt en tot de enkels in de indraaiers. Op de foto boven (onlangs opgedoken uit de archieven van Ania) zijn Ubu en Jan Dirk te zien bij de A3 Gestetner, één van de lastigere machines, waar ik nooit het geduld voor heb kunnen opbrengen om hem te doorgronden. De chemie tussen Ubu en Jan Dirk was na een jaar of twee, drie uitgewerkt. De foto (bovenaan de vorige pagina) laat feilloos zien hoe dat kwam. Naast Jan Dirk was het wat moeilijk groeien. Groot persoonlijkheid als hij was, was hij daardoor ook wat dominant en onbuigzaam en had hij zo’n werklust en energie dat je er op een gegeven moment vanzelf moe van werd. Ubu kwam op een avond met de mededeling dat hij een punt achter z’n Knust-activiteiten ging zetten. Ik woonde net een paar maanden op de Westland en voor mij was dat een nogal bittere pil. 222

Daarna werd het een stuk lastiger om dingen samen te doen op ‘werkgebied’. Ubu nam een time-out om een jaar later, even onverwacht, Nederlands te gaan studeren. Zelf stencilen gaf ik niet zoveel later op, ik was er slecht in en had niet het geduld en de motivatie om het onder de knie te krijgen. In 1990 kocht ik mijn eerste Mac. Ik voelde me als een timmerman die plots een hamer kreeg. Een machine waar ik macht over had in plaats van andersom. Ik zal nooit de dag vergeten dat we met z’n drieën diep in de nacht stonden te zwoegen en ik een oplage waar al drie drukgangen op stonden aan het verknallen was. Elk vel dat ik door de machine draaide kwam met een snerpende scheur tot stilstand. JD en Ubu die op andere machines bezig waren zouden wel even kijken wat er aan de hand was. Als een dood vogeltje zat ik in een hoekje met de handen voor de ogen geslagen en kromp steeds verder ineen bij elk scheurend geluid dat ik hoorde. Tot ik opkeek en zag hoe ze grijnzend over de machine heen hingen. Er lag geen papier in de stapel, de één draaide aan de hendel om machinegeluid te produceren terwijl de ander een stapel indraaiers overdwars doorscheurde.

223

frits jonker zegt:

December 15, 2011 om 20:18

Mooi verhaal! En Afgrijs herinner ik me, al is het heel vaag. leopard zegt:

December 20, 2011 om 14:56

Just checking in. Alfred zegt:

December 20, 2011 om 15:17

reacties via facebook: Reinoud van Uffelen En het woord STENCIL wordt nog dagelijks gebruikt, maar zeg nou zelf STENCIL is toch ook veel mooier dan COPIE of HAND-OUT. Een fijn stukje Alfred! 13 december om 23:05 · Vind ik leuk Ania Rachmat mooie rake beschrijving :) ik weet nog goed toen die man aan de deur met de vraag of we in een stencilmachine geintresseerd waren…en de stank van die inbrander 14 december om 7:32 · Vind ik leuk Alfred Boland Weet je ook wie het was? Of waar die machine vandaan kwam? 14 december om 7:57 · Vind ik leuk Ania Rachmat nee, wist ik het maar, hij belde aan en vroeg of we een stencilmachine konden gebruiken, ik zei toen jaaaa, en even later kwam hij hem brengen, een zwarte A4, 14 december om 8:33 · Vind ik leuk Claudia Fitsch Haha, er komen allerlei herinneringen boven borrelen. Die brand in de oude HBS was heel naar. En in de kelder van de Sterrenschans lagen koffers vol met wijn. Entre deux mers. 14 december om 16:54 · Vind ik leuk 224

Alfred Boland Vertel! Hoe zat het met de etikettenfabriek 14 december om 17:25 · Vind ik leuk

Claudia Fitsch Daar heb ik geen herinneringen aan, kwam vooral in de flat en had het heel druk met van alles. Kan het wel navragen. 15 december om 22:12 · Vind ik leuk Alfred Boland ik ben er één keer geweest toen, maar herinner me vooral het verhaal over de tumultueuze ontruiming samen met een etikettenfabriek … maar waar stond die in vredesnaam! 15 december om 22:34 · Vind ik leuk

225

Den Bosch

Gepost op Januari 27, 2012 door Alfred

Reinoud van Uffelen, fanatiek Ubu-volger, nodigde Teun en mij uit om samen met hem een wedstrijd van FC Den Bosch te bezoeken. Aanleiding was het stuk dat Reinoud vorig jaar mei op deze plek schreef over de traditie die hij met Ubu had opgebouwd: samen NEC-Den Bosch en de omgekeerde wedstrijd bezoeken. Reinoud bezorgde ons een prachtavond, met fietstochten door Den Bosch, tappas en bier op de nieuwjaarsreceptie in de Bosche business-club – met een hand van Fred van der Hoorn, de man die ooit de voetbalcarrière van Danny Hesp om zeep hielp. En een wedstrijd die genoeg ruimte bood voor conversatie, die de hele avond niet stilviel. Hoogtepunt van de wedstrijd FC Den Bosch – Veendam was de actie van de invaller, die na 20 minuten in de kou warm te hebben gelopen in de eerste minuut van de blessuretijd inviel en bij zijn enige balcontact via een mooie actie de stand naar 3-0 tilde. Toeval wil dat ik ook ooit met Ubu naar een wedstrijd van Den Bosch ging, op zaterdag 18 Augustusus 1979 (www.fcdenbosch.nl/59/wedstrijd/?ID=1866&seizoenID=35) om precies te zijn. Mijn oom Fred woonde op een steenworp van De Vliert en in die tijd gingen we regelmatig op het fijne fenomeen tienertoer (voor de jongere lezertjes: 4 dagen onbeperkt reizen met het openbaar vervoer voor een prikkie). De dag erna reisden we door naar Rotterdam om daar Feyenoord – PEC Zwolle (http://nl.wikipedia.org/ wiki/PEC_Zwolle_in_het_seizoen_1979/80) te bezoeken. Van beide wedstrijden herinner ik me in het geheel niets. Memorabel moment was de paniek die ons overviel, toen we na de deur dichtgetrokken te hebben bij oom Fred (die er niet was) ons realiseerden dat we de versterker (!) aan hadden laten staan. Op de één of andere manier overtuigden we onszelf van het gevaar hiervan. Naïeve, lieve jongens. 226

Ik herplaats een foto die hier al de kantlijn stond van een andere tienertoer niet lang ervoor, of erna. Van de Rotterdamse dag kan ik me nog enkel ons stoethaspelige gedrag voor de geest halen in een tram, volgepakt met Feyenoord-supporters, waar wij zwetend met grote rugzakken tussen stonden. Als er één goed ding is voortgekomen uit Ubu’s dood, is het wel dat ik er flink wat goede vriendschappen heb bijgekregen. Teun en ik broeden op een vervolgavond in de Goffert.

Teun zegt:

Januari 27, 2012 om 01:50

Goed stukje, mooie herinnering, fijne avond. Graag vaker. En leve de stoethaspels!

germa jans zegt:

Januari 27, 2012 om 10:59

Inderdaad, lieve tieners, nu lieve mannen, fijne papa’s. Mooie vriendschappen. “Memories in the corner of my mind……..”(dank aan Barb Streisand)

227

IJsmuts

Gepost op Februari 8, 2012 door Alfred

In de nacht van woensdag 26 februari 1986 zaten Ubu en ik in de huiskamer van de Westland (de kamer die een paar jaar later zijn kamer zou worden) op de bank met sjaals en (Unoxloze) ijsmutsen klaar om getuige te zijn van de veertiende Elfstedentocht. Zo naar schaatsen kijken, dat deden we al een paar jaar. In sommige tochtende kraakpandkamertjes was dat overigens geen overbodige luxe. Zo zagen we in de jaren tachtig vele EK’s en WK’s. Behalve die kledij waren we beiden gewapend met een stapel A4-tjes en een pen. Ubu noteerde de tussentijden, ik de rondetijden. Op die manier hadden we samen een perfect inzicht in de actuele rit en zagen vaak veel eerder dan de dienstdoende commentator (te vaak de vreselijke Heinze Bakker) dat een rijder bezig was aan een glorieuze opmars – of juist aan een fatale ineenstorting bezig was. Het was een grandioos tijdverdrijf en voor ons de ideale manier om zo’n toernooi te volgen. Het idee om eens live te gaan kijken werd al vooraf afgewezen bij de gedachte aan de hossende menigte – waartussen het lastig schrijven zou zijn. Ach en zoals inmiddels bekend hielden we wel van goede tradities. Dat was bij de Elfstedentocht natuurlijk lastiger, die werd namelijk pas voor de derde keer in ons leven verreden. Die van het jaar ervoor hadden we niet samen gezien, ik woonde nog in Enschede. Dit zou dus onze eerste worden. Jan-Dirk sloot zich bij ons aan, een heimelijke sportliefhebber, die we een mooi kijkalibi boden. We hadden het naar onze zin tot het moment dat bij het ochtendgloren uit de kroeg een huisgenoot opdook: Bert. Deze Bert was er nog niet zo lang daarvoor komen wonen. Hij was voor zover we wisten een lieve, beetje hippie-achtige vent, boomlang maar met een zachtmoedige stem. Wat we nog niet wisten was dat hij een kwade dronk 228

had. Hij ging zitten om niet meer weg te gaan. En begon vervolgens een uren durende tirade tegen alles wat met de Elfstedentocht te maken had, folklore, volksvermaak, koningshuis, sport, prestatie … noem maar op. Een alternatieve kijkplek was er niet en dus zwegen we ons door de zure appel heen. Een tijd daarna bleken de problemen bij Bert nog wat dieper te liggen. Hij was blijkbaar wat bipolair gestoord: hij raakte in een pychose/manie, maakte (wederom) midden in de nacht amok en was lichamelijk maar vooral geestelijk zo agressief dat ik een dag later spierpijn had van de spanning die dat opleverde. Niet zo heel lang erna werd hij met zachte hand uit het huis verdreven en verdween hij voorgoed uit ons leven. Aan de Elfstedentocht van 1997 heb ik geen herinnering, ik geloof niet dat we die samen gekeken hebben. Ook met schema’s kijken naar toernooien deden we steeds minder. De noodzaak van die lijstjes was verdwenen. De speciale inzichten die ze verschaften kregen we nu van de commentatoren en de statistieken die tussen de ritten door getoond werden.

Francis zegt:

Februari 8, 2012 om 17:30

“Het idee om eens live te gaan kijken werd al vooraf afgewezen bij de gedachte aan de hossende menigte – waartussen het lastig schrijven zou zijn.” Een betere reden was er niet ! Meesterlijk :)

229

Perdu

Gepost op Februari 19, 2012 door Teun

Ubu studeerde af op de Zwitserse schrijver, dichter, tekenaar en componist Adolf Wölfli. Wölfli bracht de tweede helft van zijn leven door in een cel in een psychiatrische inrichting bij Bern – de ‘Irrenanstalt Waldau’. Daar werkte hij tot aan zijn dood in 1930 aan een metershoge stapel kunst. Fantastisch werk. Ubu was er een groot bewonderaar van. Bovendien was hij – op de hem kenmerkende begripvolle en nieuwsgierige wijze – zeer begaan met de persoon Adolf Wölfli. Tournee Na zijn afstuderen begon Ubu met een soort tournee, die jaren zou duren. Met tussenpozen van een half tot drie jaar gaf hij Wölfli-lezingen op literaire avonden, in musea, psychiatrische instellingen en scholen. Ik ging altijd met hem mee. Als de stem van Wölfli. We waren dat zo gewend. Op de universiteit hielden we altijd samen referaten, waarbij de een het lopende verhaal vertelde en de ander citeerde. We waren een duo. Toen Ubu voor het eerst werd uitgenodigd om over Wölfli te vertellen, was het vrij logisch dat hij mij erbij vroeg. De enige vijftien seconden die van zo’n optreden op film bewaard zijn gebleven zie je hier: www. ubulemereis.nl/wp-content/uploads/Ubu.avi. Ik mat me voor deze gelegenheden een speciaal dialect aan. Het was het 230

taaltje dat ik me herinnerde van de vakanties uit mijn jeugd, in Vorarlberg, Oostenrijk. Vlakbij Zwitserland. We meenden ook allebei, dat het behoorlijk Zwitsers klonk (luister naar een voorbeeld: www.ubulemereis.nl/wp-content/ uploads/Teun.mp3). Pas jaren later hielp een zeer geamuseerde Zwitser, die een lezing bijwoonde op de Rietveld Academie, ons uit de droom. 19 februari 1993 Maar ik wil vertellen over de eerste keer. Ubu kreeg de uitnodiging om te spreken op een avond van de literaire stichting Perdu, op 19 februari 1993. Een belangrijk moment voor hem. Het begin van een nieuwe fase. Een soort werk! Maar Amsterdam… Daar schrokken we wel even van. Wij waren een van de drie acts. Zou ons verhaal niet schril afsteken tegen het hoofdstedelijke geweld dat daar ongetwijfeld zou losbarsten, op dat podium? We oefenden heel goed. En onze vrees was totaal ongegrond; de andere acts staken eigenlijk een beetje bleekjes af bij ons optreden. Ubu stond daar heerlijk rustig en zachtmoedig zijn verhaal te vertellen. De diaprojector werkte als een zonnetje. En ik – verstopt in een donker hoekje naast het podium, met een hoofdlampje op om de citaten te kunnen lezen – kwam er steeds op de juiste momenten in, met mijn meedogenloos Vorarlbergs. Het sloeg aan! Applaus! Ubu’s moeder We waren helemaal klaar om ons trots in de naborrel te begeven, toen Ubu naar het rommelige kantoortje achter de zaal werd geroepen: telefoon. Droevig nieuws. Ubu’s moeder was die avond overleden. Ze was al lang erg ziek. En dat ze niet lang meer zou leven, was ook duidelijk. Maar het was een moment waarin zoveel samen kwam, dat ik het nog altijd scherp voor me zie. Ubu’s blik en stem. Verbaasd: juist nu? De blijdschap over het optreden, die nog op zijn gezicht stond – en die heel snel veranderde in berusting. Mist Ubu stapte bij Hester – een vriendin die als toeschouwer in de zaal zat – in de auto en vertrok naar Brabant, naar zijn ouderlijk huis. Ikzelf reed met Alfred en Annemai in hun auto – een eend meen ik me te herinneren – naar Nijmegen. Dat ging overigens stapvoets. We reden door de dichtste mist die ik ooit heb meegemaakt. Je kon maar net de vangrails zien. Het was het mistige ein231

de van een van de meest gedenkwaardige avonden uit mijn leven â&#x20AC;&#x201C; en zonder twijfel ook uit dat van Ubu. Vandaag negentien jaar geleden. Teun PS: Een volledig uitgeschreven scenario vind je hier: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/Lezing1.doc. PPS: Zie hier het programma Perdu voor februari 1993. De vormgever van dienst was destijds Alfreds broer Steven. www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/programma-Perdu.pdf

Steven zegt:

Februari 20, 2012 om 23:09

Ik kan me van die avond niet echt iets herinneren al komt het me allemaal wel bekend voor. Ik was in die jaren de vormgever van het maandelijkse foldertje van Perdu en dat vond ik best een hele eer. Zoals de hele sfeer daar er een van eerbiedigheid was jegens alles wat er voorbij kwam. Inderdaad soms onbenullig en meestal ronduit saai, maar ook soms ineens inspirerend en spannend. Ik heb vast de folder nog ergens liggen en zal die bij gelegenheid eens inscannen op verzoek.

Teun zegt:

De folder inscannen? Zou geweldig zijn!

Februari 20, 2012 om 23:24

Steven zegt:

Maart 14, 2012 om 08:18

Heb je de folder gestuurd, heb zelf geen a3 scanner.

Teun zegt:

Februari 21, 2012 om 11:28

Ach! Nu heb ik toch de verkeerde datum in mijn hoofd gehad. Het was 12 februari 1993; een hele week langer geleden. frits jonker zegt:

Februari 22, 2012 om 12:23

Wat een mooi verhaal! 232

Gepost op Maart 18, 2012 door Alfred

Over een kleine week, op 24 maart, is de 50ste geboortedag van Ubu. Vijftig zou een mooie, geheel bij Ubu passende leeftijd zijn geweest. Ergens tussen z’n 21e en 30e verjaardag verloor hij z’n wilde haren (dat ging een beetje gelijk op met de kilo’s die hij in die jaren aan gewicht won) en werd hij een wijze man. Op Clarence Seedorf-achtige wijze: beetje jong eigenlijk om zo’n rust uit te stralen. ‘t Haantje Het verjaardagsfeestje van Ubu was altijd een plezante bijeenkomst. Vorig jaar werd er al over geschreven. Aanstaande zaterdag gaan we vanaf een uur of acht in ‘t Haantje zitten, aan de Daalseweg. Beetje mijmeren en iets drinken. Misschien wel een portie leverworst bestellen! Lees je dit en heb je zin om ook even binnen te lopen? Vooral doen.

233

‘t Haantje, 24 maart

Gepost op Maart 30, 2012 door Teun

Vorige week waren we met een mooi gezelschap in ‘t Haantje, op de geboortedag van Ubu. Hij werd geen vijftig, dit jaar. En wat was het goed om even samen te zijn. Grote tafel, bier en pinda’s, kaas en worst, herinneringen. Ja.

234

Writers & trains

Gepost op April 23, 2012 door Alfred

Worstel al een paar weken met een lichte vorm (ik ben immers maar een gelegenheidsschrijver) van writers block. Daarom voor deze keer maar een mooi stukje tekst van Ubu zelf dat ik toevallig vorige week weer eens onder mijn neus kreeg. Uit het nulnummer van ‘De Grote Hoop’. Een periodiek dat nooit van de grond kwam; althans niet verder dan 3 nulnummers. De laatste keer eigenlijk ook dat ik samen met Ubu (en anderen) een blad maakte – afgezien van de eindeloze stoet Poolbodes natuurlijk. Datering september 1994. In het licht van de flinke botsing van afgelopen weekend ook mooi.

Teun zegt:

April 23, 2012 om 12:20

Fraai! 235

Ubu & de supermarkt Gepost op Mei 1, 2012 door Alfred

Het herdenkingskaartje van Ubu staat alweer een hele tijd op onze schouw. Meestal branden er wat kaarsjes links en of rechts en vaak liggen er, al dan niet tijdelijk, allerlei spulletjes. Zoâ&#x20AC;&#x2122;n huis hebben we namelijk. Sinds een week of twee werd het plekje plots verzamelplaats voor de nieuwste actie van Albert Heijn. Mini-winkelspulletjes, jullie kennen ze wel. Zodat Ubu plots omringd wordt door supermarktartikelen.

Passie Dat is eigenlijk wel heel toepasselijk. Ubu had een merkwaardige passie voor supermarkten. Veel van de dingen die hij leuk vond, vond ik ook leuk en vice versa, maar deze liefhebberij kon ik nooit volgen. Ik vond het altijd een grote ellende. Om half zes tot het besef komen dat je nog moest en dan in het gedrang nog moeten bedenken wat je ging eten. Ubu was veel geduldiger van aard en deed dat allemaal op zâ&#x20AC;&#x2122;n dooie gemak. Hij koos daluren uit om rustig 236

in zo’n winkel rond te rommelen. En ging dan desnoods nogmaals vlak voor sluitingstijd en maakte een relaxed kletspraatje met de bedrijfsleider of een winkelmeisje. De supermarkten in Nijmeegse wijk Bottendaal, de Spar/Disky/Spar en de Coop, zal hij het meest bezocht hebben. Maar Ubu mocht graag wat rondshoppen, wist precies wat waar goedkoop was. Hij had toch wel een voorkeur voor de goedkope plekken, de Aldi bijvoorbeeld. AH Sinds ik in Nijmegen-Oost woon met een AH om de hoek – en vooral sinds die zijn openingstijden verruimde naar ‘s avonds tien uur – begin ik er ook lol in te krijgen en wandel er vaak even voor de gezelligheid naar toe met Annemai. Ik werd dus fan van de Albert Heijn. Nu net de enige supermarkt die Ubu niet erg mocht, omdat ie hem domweg te duur vond en ietwat elitair. Het feit dat die spulletjes van de AH komen voelt dan ook wat ongemakkelijk. Maar verder klopt het beeld precies. Een mini-zakje chips, pakje Cornflakes of potje pindakaas zouden hem zeer hebben bekoord.

AnjavK zegt:

Mei 1, 2012 om 13:24

Toch mis ik miniborrelballen van de Aldi.

Teun zegt:

Ja. Maar dit gaat natuurlijk allemaal een beetje over missen.

Mei 2, 2012 om 13:48

Jan zegt:

Juni 4, 2012 om 16:34

Ik denk dat Ubu vanwege die spulletjes ook best een paar weken af en toe naar de AH wilde gaan. Maar daarna natuurlijk weer snel naar een gewone supermarkt.

237

UBU-OZO

Gepost op Juni 25, 2012 door Alfred

Reinoud van Uffelen schreef het volgende stuk: Op 12 oktober 2010 mocht Nederland een partijtje voetballen tegen Zweden. Het was een EK-kwalificatieduel en het team dat eerder die zomer vice-wereldkampioen was geworden beleefde zijn hoogtijdagen. We wonnen met 4-1, ik was erbij en het was een prachtige wedstrijd. Nederland speelde nog gewoon in Oranje shirts en zwarte broeken, Dirk Kuijt stond in de basis en

zelfs Ruud van Nistelrooy kreeg nog een paar minuten speeltijd. Hoog in de Amsterdam Arena gezeten genoot ik van weergaloze doelpunten en fantastisch combinatiespel. Huntelaar en Afellay scoorden ieder 2 doelpunten en Volkskrant-journalist Willem Vissers was de volgende ochtend lyrisch. â&#x20AC;&#x153;Het spel was verrukkelijk, waarlijk een visuele traktatie.â&#x20AC;? Ubu zag de wedstrijd in Hospice Bethlehem en Alfred schreef daar een post over: www.ubulemereis.nl/?p=585. Een week later zou Ubu overlijden. 238

Toen ik die 12e oktober het stadion betrad viel mijn oog op het spandoek met de tekst OZO en ik wist dat het voor mijn oudste zoon een fluitje van een cent zou zijn om daar de letters UBU in te photoshoppen. Ik maakte een foto en nog diezelfde avond lag het plaatje in de mailbox van Ubu. Ik heb het Nederlands elftal daarna nooit meer in het echt gezien. Op TV speur ik wel standaard naar het OZO-spandoek en het is er altijd, ook in Charkov weer. Het blijkt dat OZO niet alleen staat voor “Oranje zal overwinnen”, maar dat het een uiting is van de Stichting Ouders zonder Omgang. Het zal allemaal wel. Steeds als ik dat OZO-spandoek zie, moet ik even aan Ubu denken.

naschrift van Alfred: Ik kan me Ubu’s verbazing en verrassing nog goed herinneren. En zelf geloofde ik het ook helemaal (beetje naïef voor zo’n doorgewinterde photoshopper). Het had natuurlijk ook best gekund zo’n spandoek. Dank Reinoud, voor een stukje in pooltijden. De bodes krijgen het even niet uit de pen. Maar hebben wel een erg relaxed toernooi.

239

Brillewerpvrees

Gepost op Juli 16, 2012 door Alfred

Toen Ubu en ik het ooit over hoogtevrees hadden, kwamen we er achter wat de essentie van hoogtevrees voor ons was: de angst dat je jezelf de diepte in gooit. Dat je dat helemaal niet wil doen, dat deed geheel niet terzake. Puur op gevoel en ontdaan van elke ratio. Toen we het daarover hadden, kwam Ubu met een hoogst merkwaardige anekdote op de proppen. Hij kreeg ergens aan het eind van de basisschool een bril. Wanneer hij met die bril een brug moest oversteken zette hij hem af en hield em stevig vast in z’n knuisten. Vanwege de angst dat hij de bril, met opzet, in het water zou gooien! Psychologisch kan dat vast op de één of andere manier geduid worden. Ubu had op de basisschool dus een bril. Maar een paar jaar later, toen ik hem leerde kennen op de CSA in Aalten zag ik hem meestal zonder bril. Als tiener was Ubu best ijdel en hij wilde liever niet met een bril gezien worden en trouwens ook liever niet op de foto. Uit die tijd weet ik me nog goed een paar neven-effecten van te herinneren: Je herkende hem altijd eerder dan andersom (een effect waar ik als bijna vijftiger nu pas over mee kan praten) en hij was nogal lomp, stootte nogal eens wat omver. Na de middelbare school schakelde hij over op contactlenzen om pas na zijn dertigste de bril weer in ere te stellen. Ubu met zijn ronde brilletje, dat is een beeld dat bij iedereen wel is blijven hangen.

Steven zegt:

Juli 16, 2012 om 15:40

Ubu die met dikke vingers piepkleine harde lensjes in zijn ogen aan het friemelen is, dàt is een beeld dat is blijven hangen. En dan flink knipperen om de boel een beetje op gang te helpen. Alfred zegt:

Juli 16, 2012 om 17:27

Ha. Inderdaad! … dat was een beeld dat bij mij juist wat weggedreven was … 240

Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s hok

Gepost op September 24, 2012 door Alfred

241

Vorige week kreeg ik van Rene Castelijn een setje foto’s die hij op verzoek van Helma gemaakt had van Ubu’s ‘spullen’, boeken, platen etc. zoals die zich voor een groot gedeelte nog bevinden in de Vondelstraat. Ik plaats hier een foto van Ubu’s ‘hok’, de plek waar hij zich af en toe terugtrok in zijn liefhebberijen die hier tot aan het plafond opgetast staan. Het is fijn om de foto (download dan eerst naar je computer: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/Kamer.jpg) groot te bekijken en rond te dwalen over de ruggen van boeken, langs kabels, computers, spindles met lege CD’s, videobanden, singeltjes etcetera. Het ademt in alles Ubu. Ik ga het verder niet becommentariëren, jullie kennen hem allemaal, zwerf zelf rond. Ik kreeg een brok in mijn keel toen ik linksonder de iMac een printje zag van een foto van Ubu in die kamer, als een merkwaardig Droste-effect. Daar zit hij, op zijn bureaustoel, te kijken naar een voetbalwedstrijdje terwijl rechts de computer nog niet opgestart is. Maar ook links, de rolstoel waar hij maar weinig ingezeten heeft. En aan zijn vermagerde arm is te zien dat deze foto gemaakt moet zijn in de beginweken van september, nu al weer twee jaar geleden. Teun zegt:

September 24, 2012 om 16:52

Geweldig. Mooie details op prominent plankje: Ubu Roi van Alfred Jarry en Ubu’s stopwatch, een trouwe metgezel. Alfred zegt:

September 25, 2012 om 11:16

Ja, die stopwatch! Mooi onderwerp voor een stukje ….

Teun zegt:

Ga ik maken.

September 25, 2012 om 20:34

maurice zegt:

September 28, 2012 om 13:16

En daaraan herkent men de ware stopwatchfanaat. Twintig centimeter hoger ligt er nog eentje, in gevouwen toestand. 242

Twee jaar

Gepost op Oktober 20, 2012 door Alfred

igor zegt:

Oktober 22, 2012 om 20:00

ik zag dit, vond het leuk: www.puritybrewing.com/pure-ubu.cfm Irmpie zegt:

Oktober 22, 2012 om 22:01

Kaarsje opgestoken voor Ubu in dom van Milaan. En heel veel aan hem gedacht natuurlijk. Overigens hield Ubu niet van kaarsen. Die moest ie te vaak gebruiken in zijn kraakperiode om boeken te kunnen lezen. Liever had hij een lampje.

243

Stem

Gepost op December 18, 2012 door Alfred

klik hier voor een kort clipje van 30 seconden -> Botanische tuin 16-08-2006 www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/MVI_0866.mov

Een kort en pixelig filmpje gemaakt met een digitale fotocamera. We zien twee kindjes in een merkwaardige pas de deux. Links Skip, rechts Miki. Skip ontdekt dat hij Miki aan het giechelen kan krijgen, veel bijzonders hoeft hij daar niet voor te doen. De twee worden begeleid door vaders Ubu en Alfred. Locatie: de prachtige botanische tuin achter de velden van Kolping-Dynamo. Een Nijmeegse geheim-tip en niet alleen voor bezoekjes met peuters/kleuters. De reden dat ik het filmpje hier plaats is het geluidsspoor. Zo overvloedig als er beeld van alles en iedereen voorhanden is zo schaars is het geluid van dingen. Of zoals in dit geval van stemmen. We horen vooral Miki, Alfred die er lol in heeft en dan, na 27 seconden, horen we plots Ubu, kort en slechts twee woorden uitsprekend. Maar helemaal genoeg om, uit het vakje in je hoofd waar stemklanken van mensen opgeslagen worden, hoe Ubu klonk even helemaal te verversen. 244

Vervagen

Gepost op April 10, 2013 door Alfred

De frequentie waarin Ubu in mijn hoofd opduikt is flink gedaald. Dat is de weg van de natuur, blijkbaar. Jammer dat ook daarmee de motivatie om hier periodiek te schrijven behoorlijk weg is geëbd. Behalve de ‘therapeutische’ waarde die het voor mij had (en wellicht voor lezers ook) en de persoonlijke geschiedenis die ermee vastgelegd wordt, vind ik het jammer dat ik nu ook geen concrete aanleiding heb om te schrijven. Want dat schrijven, dat is iets dat je moet onderhouden en dat je kunt aanscherpen door het veel te doen. Zo hield Ubu zelf mij voor, toen we deze site opzetten, begin september 2010. Het staat hier nog steeds vrij om zelf iets te schrijven, kom maar op daarmee. Ook zitten er nog wel wat stukjes in het vat. Die komen er vanzelf wel een keer uit. Ook van Teun’s hand trouwens. Ik heb al heel lang ‘Elka Spoerri en de Aare’ als titeltje klaar staan. Maar dat verhaal wil er nog maar niet uitrollen.

francis zegt:

Mei 3, 2013 om 04:36

vervagen wil niet zegen vervangen… Met andere woorden… de intensie is hetzelfde de intensiteit is wisselvallig… Ook ik doe mijn best het (onterechte) schuldgevoel te betwijfelen…en de nutteloosheid van argeloos doorleven te accepteren. Ook al had ons Ubu daarbij vermoedelijk veel minder stil gestaan … f Reinoud zegt:

Juni 25, 2013 om 00:16

Toch benieuwd naar ‘Elka Spoerri en de Aare’

245

Een gnoe en folianten Gepost op Juli 3, 2013 door Alfred

Ubu ging rond 1987 weer studeren. Na een jaar Vrije Hogeschool (’80-’81) en een paar maandjes De Kopse Hof (’81) ging hij doen wat (zeker achteraf) een logische keus was: Nederlands en na de propedeuse Algemene Literatuurwetenschappen. Over die studietijd weet ik niet erg veel, het was een parallelle wereld waar Ubu in onderdook. Af en toe doken er personages uit op die wel eens bij hem thuis kwamen: Teun, Martin en vooral, toen ze wat met elkaar kregen: Irmgard. Wat Ubu precies deed, daar op de universiteit, was vaag voor mij. Scriptie Tot het moment dat zijn afstuderen steeds dichterbij kwam en Ubu als onderwerp voor zijn scriptie Adolf Wölfli koos. Teun schreef eerder al over de eerste lezing over Wölfli in Perdu (www.ubulemereis.nl/?p=1148). Uit het themanummer van Raster over ‘gestoorde teksten’ (www.ubulemereis. nl/?p=1160) hadden we allebei Wölfli opgepikt als de meest bijzondere van de daarin opgesomde personages. Wölfli was vooral bekend om zijn tekeningen en niet zozeer om zijn teksten. Maar juist daar stortte Ubu zich vol overgave op. Hij correspondeerde met de Bernse conservator Elka Spoerri, die als een moederkloek het werk van Wölfli beheerde. In het KunstMuseum Bern, dat het gros van Wölfli’s werk in bezit heeft, is veel te zien, maar nog veel meer niet. Zijn oeuvre is zo groot dat het meeste in kelders ligt. Ook omdat het (letterlijk) het daglicht niet kan verdragen. Bern Ergens in 1991 ontstond het plan om naar Bern te gaan. Annemai reed in de Opel Kadet van mijn moeder, Ubu en ik waren de bijrijders. Zo kwamen we voor het eerst op camping Eichholz. Een plek die Ubu later, samen met Helma, nog vaak zou bezoeken. De eerste ochtend na onze aankomst was het lekker weer en gingen we een eind wandelen. We volgden de Aare, het snel stromende riviertje dat voor de camping langs liep, stroomopwaarts (1). Na een uurtje zagen we plots midden in het riviertje een zwemmer, op zijn rug liggend en schijnbaar zonder enige inspanning, met een behoorlijke vaart richting camping drijven (2). Dat zag er zo heerlijk uit, dat ik het meteen ook wilde doen. Annemai en 246

Ubu hoefden niet zo nodig en de afspraak was snel gemaakt. Ik zou drijvend teruggaan, en zij zouden mijn schoenen, sokken en t-shirt mee terug nemen. Dählhölzli Ik plonsde het water in en het was helemaal zo heerlijk als ik me voorgesteld had. We hadden ongeveer een uur gelopen, maar al na een minuut of tien doemde in de verte de camping op. Ik bewoog in de richting van de linkeroever en wilde gaan staan (3). Om meteen weer onderuit te gaan in het snelstromende water, dat mijn benen onder me uit sloeg. Na een paar flinke smakken te hebben gemaakt – en met inmiddels bebloede scheenbenen – wist ik niets anders te doen dan maar weer het water in te gaan. Ik was inmiddels uitgeput en in paniek. Ik geloof niet dat ik ooit dichter bij de dood was dan toen. Net op het moment dat het uitzichtloos begon te worden en ik al half kopje onder aan het gaan was, zag ik een handgreep aan de rechteroever waar ik langs scheerde. Met een laatste krachtsinspanning greep ik die en ik was gered. Maar nog niet helemaal. Ik zat dus aan de verkeerde oever en bevond me in Tierpark Dählhölzli (4). Om helemaal precies te zijn in de verblijfplaats van een gnoe. Die gelukkig een heel eind verderop stond te grazen. Toen Ubu en Annemai na drie kwartier aan kwamen wandelen, begrepen ze niet wat ik daar deed. Met handgebaren kon ik duidelijk maken dat ze moesten gaan zoeken naar een manier om de rivier over te steken. Uiteindelijk bleek op vrij 247

korte afstand een bruggetje te zijn en kon ik hinkend terug naar de camping. Spoerri’s domein Tijdens de rest van de vakantie maakten we nog een paar keer zo’n zwemtochtje – nadat we gezien hadden hoe je wél het water uit kon komen. Gewoon iets verder laten glijden tot voorbij de camping en daar in rustig water ‘bij de eendjes eruit’ (5). Dat bleef nog lang een gevleugelde uitdrukking. Elka Spoerri ontving ons een dag later in haar domein. En haalde voor ons uit de kelder een aantal grote ‘folianten’ van Wölfli. Grote vellen die helemaal tot de rand vol getekend en geschreven stonden. Ze vertelde er op een vrij droge manier over; zeker vergeleken met de manier waarop Ubu dat later zelf tijdens zijn lezingen deed. Merkwaardige dame, die Elka Spoerri. Ubu kon het wel aardig met haar vinden geloof ik. Maar veel beter met Daniel Baumann, die later Spoerri opvolgde. Ubu werkte een jaar lang als een bezetene aan zijn scriptie, die onder algemene lof eind 1992 gepresenteerd werd. Iedereen was zo trots als een pauw.

248

Rudolf Steiner is a nutty Gepost op Augustus 12, 2013 door Alfred

Op 1 november 2010 schreef ik een stukje over Ubu op de Vrije Hogeschool en zijn muzikale activiteiten. Gelegenheids punkbandje God was daar al te horen. De tegenhanger, vrolijk ska-vehikel Ubu King & The Zipperz nu ook. Zes nummers trekken in een kwartier tijd snel voorbij. De introductie is van een onbekende, wellicht de in voorgaand stukje genoemde Max. Ubu was de zanger en naar alle waarschijnlijkheid ook verantwoordelijk voor de teksten. In het laatste nummer werd op antroposofische bodem (de aula van de Vrije Hogeschool) Rudolf Steiner, naast o.a. Thatcher en Breznjev, voor â&#x20AC;&#x2DC;nuttyâ&#x20AC;&#x2122; uitgemaakt. Those were the days! Beluister ze hier: https://soundcloud.com/ alfred-boland/sets/vh

249

Vinyl verstrooiing

Gepost op December 19, 2013 door Alfred

Ubu was een fervent verzamelaar van platen. Ergens op de lagere school zal hij zijn eerste singeltje gekocht hebben. Welk singeltje, dat weet Jaap misschien nog. Iets van Golden Earring stel ik me zo voor, of Earth & Fire. Vanaf het moment dat we vrienden werden, in de vierde van de middelbare school, begonnen onze verzamelingen parallel te lopen. Soms kwamen we zo dicht bij elkaar dat we op hetzelfde moment dezelfde plaat kochten. Soms waaierden we uit naar specifieke deelgebieden. Ubu was fan van uiteenlopende stijlen en stromingen. Deutsche Welle, Nederlandse Punk en Hiphop, om er een paar te noemen. Als het maar eigen, uniek en obscuur was. Grijpen Toen eind jaren â&#x20AC;&#x2122;90 de digitale revolutie zich voltrok, de hemelpoorten zich plots openden en alle muziek voor het grijpen was in mp3 vorm, kocht ik amper nog platen. Incidenteel nog, van een bevriende muzikant of bij een concert. Ubu bleef er echter stug mee doorgaan. Traditioneel ook kreeg ik een plaat als verjaardagskado, van de debuut elpee van The Slits op mijn 17e 250

verjaardag tot een plaat van ZzZ toen ik 47 werd. En hij van mij. Toen hij september 2010 zijn kamer in het hospice betrok, werden daar in zijn kielzog grote stapels van de collectie naar binnen gesleept, samen met een pick-up. Plaatjes draaien was een fijne bezigheid tijdens de uurtjes die ik daar doorbracht. Om beurten opzetten en raden maar! Na een paar plaatkanten was het meestal al weer over, omdat Ubu simpelweg te moe was om het langer vol te houden. Op de dag voordat hij stierf kocht ik bij Het Goed nog een plaat van Gruppo Sportivo voor hem. De laatste die we samen beluisterd hebben. Opgetogen Omdat mijn vinyl-collectie al jarenlang enkel stof vangt, besloot ik een paar maanden geleden mijn platen via www.discogs.com te inventariseren en ze in gedeeltes te verkopen. Eerst met pijn in het hart. Maar gaandeweg met steeds meer plezier. Immers, de muziek gaat niet verloren – want ik kan alles nog steeds beluisteren in digitale vorm – en de platen gaan de hele wereld over. Ik heb veel leuke mailwisselingen met kopers, die vaak opgetogen zijn over hun aanwinst. En helemaal niet onbelangrijk: het levert een hoop geld op! Een Nederlands punksingeltje, waar in kapitalen voorop staat BETAAL NIET MEER DAN fl 3,50, levert bedragen op van 50 tot 125 euro. Dat zijn natuurlijk de uitschieters. Maar hoe dan ook blijkt vinyl verrassend waardevast. Waaieren De platen van Ubu zijn deels weggegeven aan vrienden. Toen ik Helma vertelde over wat ik met mijn vinyl deed, besloot ze dat dit ook een mooi plan was voor Ubu’s platen. En zo waaieren onze collecties uit over de wereld. Een ska-singeltje naar Japan, een Lilliput-LP naar een Parijse bibliotheek, 18 platen in één transactie naar Sao Paolo. Door de wonderen der heden251

daagse techniek zijn ze nog op de voet te volgen ook: https://mapsengine. google.com/map/viewer?mid=zb_5fvgoDRQA.kIf4kInRC9RE. De blauwe sterretjes zijn Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s platen, de rode Alfreds. En wat ooit de collectie van Ubu was is hier te zien: http://www.discogs.com/user/MgrUbuRoi/collection?sort=artist&folder=0&sort_order=asc&limit=250 Tijdens het schrijven van dit stukje draaide ik Hex Enduction Hour van The Fall (misschien wel de band waar we het allermeest van hielden) op deze wijze: https://www.youtube.com/watch?v=gjsQpLIe27I vorige pagina: in een pasfoto-hokje met een net aangeschafte Half Japanese plaat, 1983

Reinoud zegt:

December 24, 2013 om 00:21

Dat plaatje in Japan is toch een plaatje van die band van Cees Bastings?

Alfred zegt:

December 24, 2013 om 00:22

ik vroeg me al af of jij daar iets over wist â&#x20AC;Ś maar ik weer niet wie Cees Bastings is.

252

HUP IBI

Gepost op Januari 28, 2014 door Teun

Een fijn stukje van Reinoud. Over Ubu en Ibi. Hup Ibi 2010. Sven Kramer wisselde fout, er hing een aswolk boven Europa en Nelson Mandela leefde nog. Het lijkt soms een eeuwigheid geleden. Het jaar dat Nederland de finale haalde van het WK Voetbal. Toen Wesley Sneijder de kwartfinale tegen BraziliĂŤ deed kantelen, toen Giovanni van Bronckhorst van afstand scoorde tegen Uruguay, toen Arjen Robben tegen de grote teen van die Spaanse keeper schoot. Toen. Toen. Toen. Toen wist Ubu nog niet eens dat hij ziek was. Op 20 Augustusus kreeg hij een eerste kwade tijding en amper twee maanden later was hij niet meer onder ons. Het laatste WK van Ubu was ook het eerste WK van Ibi. Ibrahim Affelay kreeg speelminuten tegen Denemarken, Japan en Slowakije en als Ubu de opstelling had mogen maken had Ibi vast ook in de finale gespeeld. Pas na het WK brak Ibi echt door als international. Dat najaar speelde hij mee in alle EK-kwalificatieduels met als hoogtepunt 12 oktober 2010. Nederland won met 4-1 van Zweden en Ibi was verantwoordelijk voor 2 doelpunten en 1 assist. In Hospice Bethlehem keek Ubu er met een schuin oog naar en hij zag dat het goed was. Een week later overleed hij. Ibi verhuisde naar Barcelona, raakte geblesseerd, maakte zijn entree, mocht mee naar het EK in Polen en OekraĂŻne maar speelde daar niet en kwam vooral negatief in het nieuws. Hij lag niet goed in de groep en zou zich samen met 253

maatje Robin van Persie erg arrogant opgesteld hebben. Hij verhuisde naar Schalke 04, raakte weer geblesseerd, keerde terug naar Barcelona, kreeg niet eens meer een rugnummer en…… maakte deze week weer speelminuten. Speelminuten voor Ibi. Half Nederland twitterde er over en het hele volk leek van hem te houden. Zou Ibi het WK halen en ouder, wijzer en gesterkt door alle tegenslagen als een bescheiden vedette het elftal bij de hand nemen en naar de titel leiden? Ik denk dat Ubu het stiekem leuk zou vinden. 2014. Het eerste WK zonder Ubu. Hup Ibi!

Alfred zegt:

Februari 9, 2014 om 01:22

De foute wissel van Sven heeft Ubu nog meegemaakt … maar heel veel indruk maakten die winterspelen niet. Ubu was meer een man voor de underdog en kannibalen als Sven, daar hield hij niet zo van. Vandaag weer zitten kijken zonder er koud of warm van te worden.

254

Ubu boek

Gepost op April 9, 2014 door Alfred

Ik ben al even wanneer ik tijd over heb (en dat is best regelmatig tegenwoordig) de inhoud van deze site om aan het zetten naar een ĂŠcht boek. Dat zoveel mogelijk moet lijken op deze site en chronologisch van opbouw is. Elk woord hier gezegd of geschreven komt er in. Dan gaat daarna het boek misschien maar eens dicht. De oplage van zoâ&#x20AC;&#x2122;n geprint boek kan alles zijn; de stuksprijs daalt natuurlijk naarmate de oplage stijgt. Wil je een exemplaar laat het dan vast weten. Prijs zal ergens tussen de 15 en de 30 euro liggen.

marius zegt:

April 9, 2014 om 12:59

alfred, ik wil zeker een boek en wat ziet de vormgeving er goed uit. als je weer eens tijd over hebt kun je dan binnenkort eens langskomen op de nijhoffstraat? voor koffie en even bijpraten met een gevulde koek. groeten, marius Ria zegt:

April 9, 2014 om 19:29

Wat een goed idee Alfred. Ik houd me zeker aanbevolen! Succes en kus X 255

Stop de tijd

Gepost op Mei 13, 2014 door Teun

Voor heel veel mensen was Ubu een rustpunt. Ubu maakte tijd voor je. Gaf je het gevoel dat hij daar meer dan genoeg van had. Toch had hij een merkwaardige relatie met tijd. Toen ik de foto van het ‘hok van Ubu’ zag, viel mijn oog meteen op de stopwatch, op een prominente plaats op een van de lagere planken. Op de plank erboven ligt er nog eentje.

Een vertrouwd beeld: Ubu die zijn stopwatch uit zijn broekzak opdiept en er even op kijkt – op dezelfde manier als waarop iemand terloops op zijn horloge kijkt. Ubu gebruikte het ding ook als horloge. Maar dat niet alleen. Hij timede de hele dag door en hij timede van alles. 256

Buitenkans Ergens halverwege de jaren tachtig kwam de stopwatch – vroeger toch een luxe instrument – beschikbaar als wegwerpproduct. Kostte nog maar vijf gulden! Buitenkans voor Ubu en Alfred, allebei gek op lijstjes en fanatieke tijdmeters bij schaatswedstrijden. Alfred vertelde me dat ze in die tijd ook behendigheidsspelletjes deden met de stopwatch: een zo kort mogelijke tijdsspanne klokken – een aantal keren achter elkaar. En dan noteren. Leverde mooie lijstjes op. Lijstjes Ubu hield talloze lijstjes bij. En veel lijstjes bestonden uit tijden. Hij klokte bijvoorbeeld de tijd tussen twee sjekkies – en noteerde die. Zo ontstonden rooklijstjes en zelfs rookschriftjes. Daar deed hij overigens een beetje duister over. Was iets voor later, kon ooit van pas komen… Zo’n dwangmatige handeling is vaak bedoeld om iets mee te bezweren. Om controle te hebben. Maar over wat? Het bleef voor mij altijd een bijzondere combinatie. De gelijkmatige, rustige Ubu en compulsief stopwatchgedrag. In het hospice kreeg Ubu regelmatig morfine. Ik kreeg dan de opdracht om de tijd op te nemen en mee te tellen, vanaf het moment dat de dosis werd toegediend. Dat maakte hem rustig. Mij eigenlijk ook wel. Françoise zegt:

Juni 1, 2014 om 14:21

Gisteren op de reünie van ALW hoorde ik dat Ubu er niet meer is. Vier jaar later. Alsof de tijd geen lineaire gewaarwording is, maar gebeurtenissen in ruimtes zoals de lijsten die Ubu maakte om de tijd in de ruimte van een vel papier zichtbaar te maken. Ik wens de familie en de vrienden van Ubu veel sterkte toe. Françoise

257

Oerbode

Gepost op Juli 7, 2014 door Alfred

Op zaterdag 4 augustus 1990 reden Ubu en ik het allereerste rondje ooit met een Poolbode in de tas. Na een urenlange tocht door Nijmegen eindigden we op de woonboot aan â&#x20AC;&#x2DC;t Meertje waar Jan Hoenselaar woonde. We werden binnen genodigd voor een kopje koffie. Jan was iemand tegen wie we nogal tegen opkeken in die tijd en zijn oordeel was voor ons heel belangrijk. Ik 258

geloof dat we zelfs een beetje nerveus waren ons blaadje aan hem te laten zien. Maar Jan was zo enthousiast dat we meteen snapten dat we iets moois in handen hadden. Hij las hem zo’n beetje onder onze ogen uit en ongetwijfeld zal de middag zijn geëindigd met bier op tafel. Als je het met de ogen van nu bekijkt en het blaadje eens leest, dan snap je het wel. Ondanks de wrakke opmaak (ik had in die zomer mijn eerste mac gekocht en grafisch vormgeven, daar had ik eigenlijk helemaal geen kaas van gegeten) en de vaak rammelende tekstjes spat het plezier er vanaf. Eigenlijk zit alles erin wat de Poolbode zo leuk maakt. Vier jaar later kwam Teun erbij, vriend van Ubu en bijna winnaar van de editie 1990. Ook hij was gevallen voor die eerste Poolbode. Met hem erbij kwamen we tot volle wasdom. In de jaren ‘90 ging dat nog heel anders dan tegenwoordig. Geen idee waar we de tijd vandaan haalden om behalve het maken van de bodes ook nog ieders uitslagen in te voeren (tijdens het toernooi door te bellen naar 080-225117) en bij te houden in grote excell-sheets. Nadat de boel gedrukt was (altijd onder grote tijdsdruk) bezorgden de Poolbodes óók nog eens bij zo’n beetje het hele deelnemersveld. Vanaf 2004 was dat over. Poolbode.nl verscheen. Een website waar je zelf je uitslagen op kon invoeren en een bode die je zelf moest uitprinten. Veel werk bleef het even goed. In de WK- of EK-maand draaide (en draait) het leven om de Poolbode. Nog steeds fietsen we pas als de vogels al fluiten weer naar huis. Elk toernooi was er dat moeilijke moment: als Nederland uit het toernooi gestoten werd. In 2010 was dat moment er niet. Nederland haalde de finale. Dat liep niet goed af. Maar wat veel erger was, was dat Ubu kort daarna ziek werd. Meteen was duidelijk dat dat ook het einde van de Poolbode zou zijn, op 12 september 2010 verstuurden we dit mailtje: Subject: Slecht nieuws van de poolbodes Lieve pooldeelnemers, Velen van jullie weten het al, velen ook niet. We hebben slecht nieuws. Ubu is ernstig ziek. Hij wordt niet meer beter 259

en heeft nog maar een korte tijd te leven. Dat doet ons verdriet. Om vele redenen. Ubu is een vriend, een broer, een geliefde, een vader. En in al die gedaanten hoort hij bij de absolute top. Ubu is ook een poolbode. Is dat belangrijk? Ja natuurlijk. Het doet ons veel pijn om te zeggen dat Poolbode 2010 de laatste was. Jullie willen we bedanken voor vele jaren trouwe deelname. Met jullie prestaties, wanprestaties, rare namen, saaie namen, woeste voorspellingen, laffe één-nulletjes, pseudoniemen, foto’s en tekeningen, ingezonden stukjes, mailtjes… Al die lange, zware, toernooiweken hielden jullie ons wakker. Het was geweldig. We zeggen vaarwel. Houd evenwel over twee jaar je mailbox in de gaten. Misschien heeft Hennie nog een plannetje… Veel liefs van jullie poolbodes, Alfred, Teun en Ubu PS: Ubu heeft een site, www.ubulemereis.nl. Ga er gerust eens kijken. Dat het klaar was, was duidelijk. In 2012 was er ook geen haar op ons hoofd dat er aan dacht een Poolbode te doen. Maar zie, een jaar later begon er toch weer iets te kriebelen. En zoals het verdwijnen van Ubu ervoor zorgde dat ik plots nieuwe vrienden kreeg, kwamen nu ook, alsof het zo moest zijn, maar liefst drie nieuwe bodes Ubu vervangen. De Poolbode leeft weer. Nog. En ik vind het fijn om te merken dat ik niet de enige ben die blij is, dat we op ons besluit terugkwamen. Op deze pagina zijn alle bodes terug te vinden, inclusief de overige pagina’s van editie 1990 http://www.poolbode.nl/archief/

260

Ceci nâ&#x20AC;&#x2122;est pas une bankje

gepost op 5 Februari, 2015 door Anne-Maartje Lemereis

Al sinds Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s overlijden was ik op zoek naar deze foto want dit is precies hoe ik me Ubu herinner. Altijd als we Ubu zagen gingen we iets leuks doen. In dit geval waren we naar de Apenheul geweest en daarna zegen we neer voor een picknick. Ubu was zo groot en sterk dat ik hem als bankje kon gebruiken en dat vond ik natuurlijk fantastisch. Ik vermoed dat ik het de volgende dag aan al mijn vriendinnetjes op school heb verteld. Toen ik wat ouder werd ben ik me Ubu vooral als heel stoer gaan herinneren, met zijn leren jack en zijn oorbel en zijn sjekkie. Hij luisterde ook naar vrij obscure muziek en oh, wat was ik blij verrast toen ik er al tiener achter kwam dat ik niet de enige mens op de wereld was die graag naar Kimya Dawson luisterde! Nu zit ik in mijn laatste jaar aan het Utrechts Conservatorium en daar ben ik als student-assistent verantwoordelijk voor alle binnenkomende promotiepost. Eens in de zoveel tijd zit daar een flyer van Extrapool tussen; die krijgt uiteraard altijd de beste plek in het folderrek. 261

Vorige week zocht ik een genante babyfoto van mijn zusje om ter gelegenheid van haar verjaardag op facebook publiek te maken en toen vond ik eindelijk deze foto. Dus die heb ik ingescand (met een scanner die ik overigens van Helma heb gekregen omdat zij er 3(!) in huis bleek te hebben) en ik wil hem graag nog met jullie delen. Liefs, Anne-Maartje

262

Strange fruit

Gepost op 24 Maart, 2015 door Alfred

Omdat het vandaag 24 maart is, Ubu’s verjaardag, een verhaaltje uit de oude doos. Ergens eind jaren zeventig, we zaten in de vijfde klas, waren mijn ouders en broers in het voorjaar op een korte vakantie, ik geloof naar Engeland. Omdat ik al een jaar of zeventien was, kreeg ik permissie om dit gebeuren aan me voorbij te laten gaan. Ik mocht het fort blijven bewaken. In het weekend aansluitend aan de paar dagen dat mijn familie weg was, was er op zaterdagavond een feest bij een van onze vrienden, geen idee meer waar of bij wie. Die feestjes waren altijd erg leuk en bijna standaard dronk ik een beugelfles Grolsch teveel. Lichtgewicht als ik was, probeerde ik het drinktempo van Ubu bij te benen. Dat was een kansloze strijd. Met Ubu had ik afgesproken dat hij zou blijven logeren. Zwabberend peddelden we op onze fietsjes van Aalten naar Dinxperlo. Vaak een afstand die lang genoeg was om behoorlijk te ontnuchteren, maar nu voelde ik me bij thuiskomst nog steeds beroerd. We gingen snel slapen. Ubu had een verschrikkelijke nacht, waarin hij geen oog dicht deed. Voortdurend hoorde hij van de andere kant van de kamer rochelende, kokhalzende geluiden. Eindeloos wachtte hij af, tot ik uiteindelijk over mijn nek zou gaan. ‘s Morgens werd ik verkwikt weer wakker. Ik had als een blok geslapen. Waar Ubu de hele nacht naar had liggen luisteren, was ons (oude) waterleidingsysteem. Dat maakte standaard dit soort geluiden. Iedereen was er zo aan gewend, dat je het helemaal niet meer waarnam. Toen mijn ouders terug waren gekeerd, leek het erop dat we hun vertrouwen niet beschaamd hadden en ons zeer verantwoordelijk hadden gedragen. Eén dingetje was er wel. Mijn opa was gevraagd onze tuin in de gaten te houden. En ons natuurlijk, dat was duidelijk. Op zondag was hij in de (voor ons) vroege ochtend langs geweest. Het huis in totale rust. In de tuin was alles oké, op één ding na. In de Rododendron, een van de pronkstukken van mijn moeder hingen … twee sokken. Ubu had nogal zweetvoeten – maar dat is weer een ander verhaal. ‘s Nachts had hij het raam opengemaakt en ze met een ferme boog naar buiten gegooid. 263

Gastenboek

264

(1) Alfred Donderdag, 9 September 2010 23:22:47

voor bijvoorbeeld een fijne anekdote of prettig verhaal!

een bericht plaatsen, dat kan hier dus ... maak er gebruik van, met wat dan ook!

(6) ansjulla

(2) Alfred

Hei lieve ubu! Ook in het noorden van europa wordt er aan je gedacht. Ik lees dat je in het ziekenhuis twee ingrepen hebt gehad. Moedig! Hopelijk helpt dat om je ietsje beter te voelen. Een dikke digitale omhelzing voor jou, helma en doufie&miki!

Donderdag, 9 September 2010 23:24:16

hop! posten! (3) Ria Vrijdag, 10 September 2010 07:34:53

Lieve Ubu, Hoop dat je je snel minder moe voelt en morgen naar huis mag. Ik denk aan je! Hartelijke groet en sterkte, Ria (4) Anja Vrijdag, 10 September 2010 14:27:21

Lieve Ubu, hoop dat je gauw naar huis kunt en dat dat betekent dat je beter voelt of, wschlk realistischer, minder slecht. Nu Alfred en jij deze site hebben gebouwd (beroerde aanleiding, maar wel een goed idee) wil ik daar natuurlijk graag op reageren, om te laten weten dat eea gelezen en gewaardeerd wordt, maar ik weet tegelijkertijd ook niet goed wat te zeggen, zeker zo in het openbaar. Denk ook veel aan jou en de jouwen en zou willen dat ik mijn gedachten op magische wijze zou kunnen verrijken of zo, zodat dat helpt, op de een of andere manier. Nou ja, je hoort het al: een en al onbeholpenheid hier. Maar met de beste bedoelingen. Liefs, Anja

Vrijdag, 10 September 2010 20:00:31

(7) Eddy K. CSA ‘80 Vrijdag, 10 September 2010 22:55:06

Ubu, Fijn dat Alfred je bij dit voor jou vast minder belastende podium heeft geholpen (Pluim Alfred!!). Verder laat ik je via mail mijn gevoelens over jou en de lastige aanleiding weten. Dat kan ik hier niet goed. Verder help ik (Ria) met het zoeken naar oude klasgenoten, die zij niet kan vinden en link ze door naar hier. Als je er nog meer zoekt mail me maar, dan zoek ik voor jou. Ik hoop dat je gauw weer kunt schrijven en ga er toch van uit dat je dat gewoon nog een hele tijd blijft doen. We don’t give up until you do!! (8) leopard Zaterdag, 11 September 2010 23:33:43

Hi, Ubu and Alfred: Please let me know if there’s anything I and the MD group can help with on this side of the Atlantic. I will be reading here regularly. --kz

(5) Alfred

(9) leopard

Vrijdag, 10 September 2010 14:34:21

Zaterdag, 11 September 2010 23:35:39

Aan Anja en anderen: het is niet de bedoeling dat je je ongemakkelijk voelt door in dit gastenboek te schrijven. Je kunt immers ook een persoonlijk aan Ubu gericht mailtje sturen met behulp van de elders op deze pagina staande knop. Gebruik deze plek vooral ook

Niet zeker hoe goed Google vertalen zal werken: Hoi, Ubu en Alfred: Laat het me weten als er iets is dat ik en de 265

MD-groep kan met de hulp aan deze kant van de Atlantische Oceaan. Ik zal hier regelmatig te lezen.

just a small message and hope that you will smile when you read it.

- KZ

best 54

(10) iwan van duren

(14) Marion

Zondag, 12 September 2010 14:01:12

Zondag, 12 September 2010 22:41:10

Ubu Wat een krankzinnige ontwikkelingen. Zo snel kantelt een leven dus blijkbaar. Dit slechte nieuws raakt me diep. Ik wens jou en de mensen om je heen heel alles wat jullie nodig hebben. mocht er ook maar iets zijn..... Kameraadschappelijke groeten Iwan

He Ubu, vrijdag 20 aug spraken we elkaar nog in het Kraaiennest - ik vond het erg leuk je weer eens te zien - en toen leek alles nog normaal te zijn. Hoe kan dit nu zo snel gebeuren, ik kan het bijna niet bevatten. Laat het me weten als ik iets voor je kan doen (misschien kan ik helpen bij mogelijke vragen over wetenschappelijk onderzoek). Ik hoop van harte dat de ingrepen helpen om dit alles draaglijker te maken en wens jou en Helma veel sterkte, energie en kracht toe. Lieve groeten, Marion

(11) wip Zondag, 12 September 2010 21:12:51

Hoi Ubu, kutterdiekut, de eerste gedachte die in mij opkomt nu ik het mailtje van Alfred namens alle Poolbodes met jouw ‘nieuws’ lees en direct naar je website ga. Vond het al goed klote toen ik je bij de bieb sprak na je ontslag, maar dit slaat echt alles. Kan me geen voorstelling maken. Kan op dit moment alleen jou en je gezin alle sterkte van de wereld toewensen. Gr Wip (12) Michiel van der Zee Zondag, 12 September 2010 21:18:15

Hallo Ubu, Ik wil je graag sterkte wensen met alles. Probeer te genieten van de mooie dingen. Ik ken je als mede-organisator van de Poolbode en van biertjes op het terras van Frowijn. Hopelijk tot ziens en bedankt voor de mooie tijd die je (jullie) ons hebt gegeven met de Poolbode. Fantastisch! Groet, Michiel van der Zee (13) 54 Zondag, 12 September 2010 21:23:41

Heya Ubu, 266

(15) Themo Theo Maandag, 13 September 2010 12:06:02

Hey Bode! Wat is dat nou? Even in de verkeerde pool meegespeeld vriend, of alleen een foute uitslag? Hoe dan ook: wat een schrik man... Ik ken je niet Ubu, maar wij delen al een hele poos een gevoel voor goede en foute grappen (*). Wat heb ik al die jaren veel plezier aan jou en Alfred en Teun beleefd. En nu het erop aan komt, kan ik niet eens iets fatsoenlijks voor je terugdoen. Een lullig berichtje schrijven, en een beetje grimlachen dan maar, zo lang het gaat. Godverdomme Ubu, Sterkte aan jou en aan alles wat je liefhebt. Themo Theo Derks (*) Zo worden we natuurlijk nooit wereldkampioen.... of zal ik je als laatste troost beloven dat we in 2014... 2018... 2022... 2026... Ja!!!! Een keer meer als de Duitsers! (16) Teun Dinsdag, 14 September 2010 14:54:44

Ha, beelden van een smullende Ubu! Da’s vetrouwd. En mooi om jullie samen te zien. Graag meer van dit soort plaatjes!

(17) Edith

(21) sadwyw spider

Dinsdag, 14 September 2010 17:44:40

Donderdag, 16 September 2010 09:58:23

Beste Ubu,

Sterkte Ubu. Ik ken je nog van de hotlinecommunity, lang geleden. Hoe vaak heb je me wel niet gekielhaald op de ss Harkenschub? Dan lag ik weer in de golven, terwijl je ranke schuit de golven doorkliefde, op weg naar de kim. Nu ik hier toch ben, maak ik meteen een indexje. Je kent de procedure. @Dirk: je bedoelt vast Laibach.

Zoals velen wil ik ook even iets van me laten horen. Alleen is het moeilijk om iets te zeggen tegen iemand die je nog nooit gezien hebt en alleen maar ken van naam uit de poolbodes. Ik voel met jou en je familie mee, hoop op wonderen en wens je heel veel sterkte toe. Daarnaast hoop ik dat je even alle ellende kan vergeten door heel erg veel te lachen en door mooie herinneringen op te halen. Aan de humor en creativiteit die jij en je broers of vrienden hebben zal het zeker niet liggen om dit met succes te voltooien! Ciao vanuit Arnhem, Edith de Roos (18) Eddy K. CSA ‘80

(22) Caspar van Haalen Vrijdag, 17 September 2010 04:44:54

Beste Ubu, Ik leef met jou en jouw gezin mee, zij het op letterlijk grote afstand. Heel veel sterkte gewenst!

Dinsdag, 14 September 2010 21:59:03

Caspar

Hoi, Mooie manier om het ziek zijn naar de achtergrond te verplaatsen! Beter zo, die homepage. Dat het synchroon mag blijven lopen met je algehele toestand!

(23) pud

(19) Eddy K. CSA ‘80 Dinsdag, 14 September 2010 22:10:03

P.s. Alfred: Hit uit ‘80.. Heb ik toen iets gemist dan? Heb BTW net alle hits uit de jaren ‘70 gesponst, misschien wel aardig, alhoewel er helemaal geen Rotten en Clash bij zit, maar vooral spul waar Ubu en Alfred zich zo heftig mogelijk tegen verzetten. Ieuw. (20) dirk Donderdag, 16 September 2010 09:24:37

hoe heette ook al weer die voormaligjoegoslavische band die een duitstalige versie maakte (leben ist leben!) van dat inmiddels reclamedeuntje van opus? ubu liet het met tijdens m’n redactiedagen horen. ik wist niet of ik van m’n stoel moest rollen van ‘t lachen dan wel moest opspringen van enthousiasme.

Vrijdag, 17 September 2010 14:30:50

Ubu, My thoughts and prayers are with you my friend. Peace and strength to you. pud (24) Alfred B. Vrijdag, 17 September 2010 22:36:09

wat huishoudelijke mededelingen: • misschien handig om je achternaam of een een deel daarvan bij je voornaam te zetten om verwarring met voornaamdelers te voorkomen • wil je je e-mailadres niet aan (mogelijke) spam-bots prijsgeven (wie maakt zich daar druk over) vul dan een fictief mailadres in (dat minimaal een @-teken bevat) (25) jos Zaterdag, 18 September 2010 16:36:54

Leuk om je jeugdfoto’s te zien. Toen kon je nog wel zo’n grote sneeuwpop maken! Hebben we in de Vondelstraat nooit gedaan. 267

Jammer, maar dat zal ook nooit gebeuren met de opwarming van ons allen. Mooie site trouwens! we missen je op straat, nu moeten we zelf Victor wegzetten. hopelijk zien we je zo weer eens, mag jij Victor ook weer wegzetten.

Wihr noch etliche zu ....sagen...

groet, jos

Nou Uubje, snotverdorie tisnieteerlijk! Ik denk aan je en aan die tijd in Zwollywood. Sterkte!

(26) Carla

Lieve Ubu heel veel sterkte Saskia (30) carolien s Donderdag, 23 September 2010 20:51:09

Zondag, 19 September 2010 17:02:12

Caro

Beste Ubu, Vanuit Soesterberg willen wij jou en Helma sterkte wensen , originelere bewoordingen kan ik niet vinden...

(31) pud

Peter en Carla Kilian (27) marion faber Maandag, 20 September 2010 10:28:17

Hallo ubu, Fijn om je op de foto te zien en nu ook te zien hoe je er vroeger uitzag! (hoe heet die jongeman in het echt?) Sterk van je om deze website op te zetten en zo iedereen de gelegenheid te geven om contact met je te hebben. Wel naar dat je laatste controle anders is verlopen dan je had gedacht sterkte met alles. Groet, fabertje (28) Ruben Dinsdag, 21 September 2010 17:40:15

Hey Ubu! Ik mis het vertrouwde beeld van jou en je sjekkie bij de voordeur. Je rookt toch nog wel? De overbovenbuurman (29) saskia Woensdag, 22 September 2010 22:22:38

Kreutz, Bommben, Elemementt, Donn’r und Blitzmünde nochmal. Ung-glüks-fälle haben 268

Zaterdag, 25 September 2010 15:55:40

I hit hard at the battle that’s confronting me, yeah Knock down all the roadblocks a-stumbling me Throw off all the shackles that are binding me down! - Carl Wilson Listen: http://www.box.net/shared/p3qq85el4m (32) Dave DBBL Zondag, 26 September 2010 20:25:12

Ubu, Via Australie en Eindhoven bereikten me vreemde berichten. Wat was / is er aan de hand? Vervolgens wat verontrustende berichten. Vanavond je 06 gebeld (gevonden in de Poolbode) en kreeg Helma aan de land. Wilde je zien, persoonlijk spreken. Maar dat zat er niet in. Kreeg een brok in mijn keel en meer. Moet oa denken aan al die avonden / nachten (vooruit ook dagen) sjoelen en flipperen. Ons passie voor muziek (laatste concert waar ik je tegenkwam: Pere Ubu). En zoveel meer. Ubu, hou je optismisme vast!! En als het erin zit: wil je nog heel graag zin en spreken. En als ik iets kan betekenen in welke zin dan ook, met liefde en plezier. Dave

(33) Aafke Moons

stor klem!

maar op de een of andere manier is dat nooit verstuurd. Gek hoor, eigenlijk hebben we nooit een fatsoenlijk gesprek gehad maar toch voel ik een sterke band. Wellicht door de jaren van vanzelfsprekende deelnames aan de poolbode (hoe het precies ging weet ik niet meer maar in ieder geval ben ik er via jou bij gekomen), door de herkenbare gezinssituatie, door het gezamenlijke verleden, door gezamenlijke kennissen ... Goed om te merken dat jij, Alfred en Teun niet alleen DE beste poolbodes zijn maar ook de beste vrienden. Goh, ik heb je website bekeken, ik heb je foto’s gezien, ik beluister nu jouw voorkeursmuziek, ben zwaar ontroerd en voel het als een gemiste kans je nooit beter gekend te hebben. Ik hoop dat jij en Helma en je kindjes nog veel fijne momenten mogen hebben. Liefs Nanneke

(35) Teun

(39) Anne Marie Lathouwers

Maandag, 27 September 2010 23:23:54

Dinsdag, 28 September 2010 13:57:21

Ubu. Je laatste avond thuis. Wat moet ik zegggen? Dikke traan van Teun

Lieve Ubu,

Maandag, 27 September 2010 18:00:05

Hoi Ubu, Ik zie ineens allerlei foto’s op je site. Als je daar doorheen klikt, zie je allemaal interessante kapsels voorbijkomen :) Ik las ook dat je gaat verhuizen - succes daarmee. Sterkte, Aafke (34) ansjulla Maandag, 27 September 2010 19:05:08

(36) René Dinsdag, 28 September 2010 00:08:55

Ubu. Het ga je goed man. Helma en de kinderen, Alfred, Teun. Heel veel sterkte. René (37) Liesbeth Reith Dinsdag, 28 September 2010 11:29:50

Ubu, wat gaat dit onvoorstelbaar snel. Ik herinner me hoe je met hart en ziel bezig was met de Wölfli-tentoonstelling, 1995, in De Stadshof in Zwolle. Je was helemaal ‘in Wölfli’. Heel veel sterkte, Liesbeth (38) Nanneke van Druenen Dinsdag, 28 September 2010 13:52:05

Lieve Ubu, Wat een drama! Al weken zit je in mijn hoofd. Ik ben al eerder aan een bericht begonnen

Ik kan geen troostende woorden vinden, ze zijn er even niet. Ik heb geen idee hoe dit voor jou moet zijn. Boos, verdrietig, berustend? Ik voel een dikke brok in mijn keel als ik aan jou en je gezin denk. Ik wens jou, Helma en de kinderen in elk geval rust, en hoop dat jullie ondanks alles ook nog mooie momenten zullen beleven op deze bijzondere plek. (40) monique Dinsdag, 28 September 2010 14:39:23

hoi ubu kennen doe ik je niet enkel en alleen als poolbode, waar ik altijd veel plezier aan heb beleefd, dank daarvoor, ik wil je heel veel sterkte wensen in deze laatste fase van je leven en ik hoop dat je daarna zo vrij als een vogeltje mag zijn. liefs monique (41) Robert Blumers Dinsdag, 28 September 2010 17:46:59

Hadie Ubu, 269

Red Bol vertelde mij dat je vandaag al naar de Hospice hebt moeten gaan. Wat een ongelooflijk triest bericht dat mij vandaag bereikte. Ik ken je al jaren van eerst Hotline en later KDX. Jij jouw Harkenschup, ik mijn Orange Appled. Het is effe geleden nu; Koekeloeren in elkaars discotheek zal voorgoed verleden tijd zijn. De korte maar altijd leuke chats die we met elkaar hadden helaas ook. Ik vind het een gemis je nooit in het echte leven te hebben mogen ontmoeten, maar zal de herinnering aan jou koesteren. Ik wens jou, je vrouw en je kinderen heel veel sterkte voor deze moeilijke periode. Ik hoop dat jullie nog heel veel van elkaar kunnen genieten; Carpe Diem! Veel sterkte kerel!!! ‘R’ @ Orange Appled ;-) (42) Bokkie Woensdag, 29 September 2010 10:49:11

Ik las vanochtend Teuns verslag over jouw 270

verhuizing, Ubu. Net als jou lees ik alle berichten en commentaren. Met een brok in m’n keel, me afvragend wat ik er zelf aan kan toevoegen. Want zo goed kennen we elkaar niet. Maar ik ken je al wel heel lang, ik denk zo’n dikke 25 jaar. Alfreds beste vriend, al samen vanaf de middelbare school. Wel bijzonder dat jullie al die tijd zo dicht bij elkaar zijn gebleven. Zelfs gewend om in één bed te slapen, iets waar ik me weinig bij kon voorstellen. Zoals broers begreep ik later. Alfred volgde jou naar Nijmegen want in die mooie stad gebeurde het. Zelf heb ik ook nog een poging gedaan er te aarden maar wat Annemai later wel lukte werd bij mij een mislukking. Jullie zijn gebleven en het is goed geweest. Een jaar of tien geleden, nog voordat je met Helma ging samenwonen, ben ik even bij jou thuis geweest. Vaag zie ik nog iets voor me. Maar hoewel ik je nooit echt heb leren kennen heb ik wel een indruk van jou gekregen: rustig, trouw, grinnikend op de achtergrond, een constante factor in Alfred’s leven. Nu help ik soms een beetje met jouw website, en ondertussen kijk ik in jouw leven. Muziek die Alfred ook wel draait. Voetbal. Helma. De poolbodes. Foto’s uit een andere tijd, en toch allemaal heel vertrouwd. Een mooi leven. Ook ik zal je missen. Het gaat zo snel. Ik hoop dat je je nog een beetje thuis gaat voelen in je nieuwe kamer. Het klinkt goed, fijn dat er zo’n plek bestaat. Heb een mooie tijd, samen met Helma, de kinderen, en je vrienden. Jan (44) Marian Evers Woensdag, 29 September 2010 13:55:12

Lieve UBU en Helma, ik heb een paar weken geleden jullie een kaartje gestuurd en hoorde via Willy van Ganbi over deze site, dus wil ik toch graag op deze manier nog even reageren, ik hoop dat jullie nog intens van elkaar en de kids kunnen genieten in deze moelijke tijd,weet dat ik aan jullie denk, lieve groetjes

van Marian [ HHD Winkelsteegh ] (45) Erwin Matse Woensdag, 29 September 2010 16:06:20

Beste Ubu, Ik wens jou heel veel sterkte de komende tijd. Mijn beide ouders zijn aan deze ziekte overleden, dus ik weet hoe erg dit voor jou en je familie en vrienden is. Probeer er toch nog het beste van te maken! Sterkte! Erwin Matse, Kolping Dynamo 4 (46) Nick Woensdag, 29 September 2010 17:34:59

Hey Ubu, Een zwaai van om de hoek. Nick (47) Wilma J Woensdag, 29 September 2010 21:23:11 Lieve Ubu Ik kijk vaak naar de websise, met ontroering, Dank je wel dat wij dit mee mogen beleven. Kus’ Wilma J (48) Cas Woensdag, 29 September 2010 21:53:11

Ubu! Normaal vallen we elkaar alleen lastig met moeilijke voetbalvragen. Nu zit ik twente te kijken en moet ik even aan je denken. Kan raar gaan. Veel liefde gewenst en kracht ook voor jou en je dierbaren. Wellicht verrast Twente nog.... Casper coert (49) Anja vK

stoep voor het Badhuis aan de Daalseweg, net op het punt waar de een naar links moet om thuis te komen en de ander naar rechts. Jullie staan te kletsen, fiets tussen de benen, blijkbaar moet er nog van álles besproken worden voordat jullie wegen zich kunnen scheiden. Ik kwam aanfietsen en zag jullie staan. Volwassen kerels, kleine jongens. Voor het leven. Heel veel liefs van Anja (50) mieke Woensdag, 29 September 2010 22:37:00

Lieve Ubu, Schrik ervan nu ik lees dat je zo snel al bent verhuisd naar hospice Bethlehem. Dankjewel nogmaals dat ik aan je voeteneind van je heb mogen genieten. Ik denk veel aan jou en aan jouw woorden over hoe jij tegen de dood aan kijkt. kan ik nog een hoop van leren. blijft een twilight zone dit verhaal en ik kan het nog steeds niet vatten. Ik wens je heel veel liefs en alles wat nodig is voor de komende tijd. dikke knuffel! Mieke (51) Susan Woensdag, 29 September 2010 22:50:10

Dag Ubu van de speeltuin, waar je zo enthousiast en trots vertelde over je dochter die naar school gaat, je rugak en een pocket bij je, in alle rust genietend; dag Ubu van de Coop, een plezierig gesprek bij de kassa, vaak over de kinderen, blijde mededelingen zoals de geboorte van jullie zoon; Bedankt voor deze fijne ontmoetingen! Het bericht over je ziekte heeft me diep geraakt. Mijn gedachten gaan uit naar jou, je vrouw en jullie kinderen.

Woensdag, 29 September 2010 21:54:09

Susan

Ik heb, zo blijkt, maar één foto (mijn afstuderen) van je, Ubu, en daar sta je ook nog eens in het halfduister. Gelukkig heb ik nog plaatjes in mijn hoofd. Zoals deze: jij en Alfred, op de

(52) YOLANDA Woensdag, 29 September 2010 23:51:56

Lieve Ubu, 271

Ooit woonden we nog een tijdje samen op de KB, ik herinner me nog al dat vlees ineens in de koelkast wat voor ons vegetariers toch even wennen was :) En nu dit... en dan ook nog zo snel... Ik wou dat ik iets zinvollers kon doen dan jullie heel veel kracht en sterkte wensen, weet dat er ook in Mexico iemand aan je denkt. Yolanda (53) Heidi Donderdag, 30 September 2010 00:46:41

Lieve neef, ik had je net gemaild maar kreeg de mail terug als delivery failed, jullie mailbox zal wel vol zitten... Ik denk aan jullie, zou je graag nog even zien, maar snap dat jullie tijd samen jullie zeer dierbaar is! Geniet van elkaar, maar dat lukt jullie wel! Sterkte en moed en liefde samen! Liefs, ook van Jelleke & Coen, Daan, Freek en mijn lief Auke, liefs van je nichtje Heidi voor jullie allen! ps ik ben ook een avondmens... truste!! (54) sterre-lotte Donderdag, 30 September 2010 20:41:01

hoi oompje, ik kom binnekort een keer mee met papa hoor! ik had al eerder willen komen, maar dat lukte niet door school enzo. nou, hou je taai! en tot snel. liefs, je nichtje (55) mieke Donderdag, 30 September 2010 21:33:33 Jeetje Ubu, De eerste keer dat je me opviel : een heel hard ongelukkig huilende Miki om iets..friet/ frikandel? op het schoolreisje in de Leemkuil. En jij die daar zo ongelooflijk geduldig en rustig bij bleef zodat zij ook weer stil werd. Wat een lieve geduldige vader. Jaartje later viel me dat ook weer op met sportdag van de 272

kleuters...alles vloog rond, alleen Ubu stond glimlachend en heel geduldig tussen al die rausende kinderen een houten toren mee te bouwen. Geen boze toon over je lippen. En nu ben je er straks niet meer. Onvoorstelbaar cru. Dag altijd glimlachende, geduldige Ubu Mieke (56) Tefke Donderdag, 30 September 2010 22:23:48

Sjezus Ubu, wat gaat het ineens snel. Veel en veel te snel. Ik was blij vandaag te zien en lezen dat het nog lukt om samen voetbal te kijken. Hoop dat er de komende tijd nog veel van die geluksmomentjes bij komen. Dat gun ik je echt heel erg. Mijn gedachten zijn (bijna) de hele dag bij jou, Helma en de kinderen. Dikke kus, Tefke ea (57) Steven Vrijdag, 1 Oktober 2010 00:29:31

Het is natuurlijk niet de bedoeling zo, er al zo snel tussen uitknijpen. Eigenlijk wil je aan het eind nog eens terugkijken of het allemaal gelukt is en wie het beste pad heeft bewandelt. Aan de reacties op deze site te zien heb je je tijd in ieder geval goed besteed. Spurs Twente kijken lukt nog gelukkig, soort Van der Vaart momentje, lekker spelen en dan toch net over de helft van de wedstrijd Rood. Of zoals Twente zomaar drie penaltyâ&#x20AC;&#x2122;s tegen terwijl die van de Spurs ongestraft een elleboog mochten uitdelen. Het lijkt wel of ze harder gaan spelen, Ajax en Twente, alsof er nu ineens geen tijd meer is. Doet me denken aan die keiharde potjes die we speelden op het schoolplein van het CSA. Voetbal, het eeuwige ritueel waar ik door Alfred al van kleins af aan toe gedwongen werd. Voetbal en Punk, het kon niet, maar het kon toch. Wat gelijk dan ook de conclusie was; alles kon. Zet em op in de blessuretijd! (58) Esther Lamers Vrijdag, 1 Oktober 2010 11:23:16

Ubu en Helma Iedere dag moet ik even aan jullie denken.

Zeker als ik Helma of Miki op school zie. Bij toeval zag ik deze site. Ik wil Helma niet steeds vragen hoe het gaat, nu ik dit allemaal lees schieten de tranen in mijn ogen. Houd jullie allen sterk. Esther (van Casper) (59) Marcel Vrijdag, 1 Oktober 2010 11:27:34

Lieve Ubu; We woonde ooit samen op de midden-etage in de Annastraat, Jij aan de achterkant ik aan de voorkant. Jaren geleden, eind jaren 80. Niet dat we de deur bij elkaar plat liepen, maar als je jarig was kon ik het niet nalaten onaangekondigd even binnen te komen wandelen voor een pilsje. Ik kijk nu elke dag even op de site om te kijken hoe het met je gaat, en denk dan even aan je! Veel sterkte komende tijd voor jou, je gezin en je vrienden!! GRT: Marcel (60) Mark Vrijdag, 1 Oktober 2010 13:39:04

Hoi Ubu, Weg uit onze Vondelstraat. Pfff.. kan het mij niet voorstellen. Wel fijn dat er een plaats voor je is in Bethlemem, Jozef en Maria hadden wat dat betreft meer pech. Mooie plek, akelige aanleiding. We denken aan je. Groeten, Margriet & Mark (61) Anja vK Vrijdag, 1 Oktober 2010 13:47:48

De Annastraat! Ook geen foto’s van, wel een filmpje in mijn hoofd. Met jou achter de typemachine (was dat echt zo’n ouderwetse hoge, of speelt mijn herinnering me nu parten) en Teun en ik aan weerszijden. Met z’n drieën denkend, pratend, formulerend, een zonder enige twijfel subliem referaat in elkaar knutselend. Is niet eens zo vaak gebeurd, maar de herinnering is onuitwisbaar - hoop ik

toch. Volgens mij scheen altijd de zon in die kamer. En af en toe sprong er eens een kat uit de boekenkast. Denk aan je, wens je zo veel goeds, Anja. (62) Sebas Vrijdag, 1 Oktober 2010 14:59:20

Aansluitend op m’n (vage) foto’s: de Kolping-Dynamo Voetbalquiz. Samen met Alfred, die John van Loen en Willem van Hanegem zo versmolt dat je dacht Ton du Chatinier te herkennen, en natuurlijk de gebroeders Melenhorst zorgde jij voor de leukste dag van het jaar bij onze voetbalvereniging. Jarenlang heb je onze hersens laten kraken. We hebben ons lens getuurd op A4-tjes met lang vergeten voetballers. De tussenstanden op het witte bord. Elke ronde een andere partner, hopend dat je een Tom of een Mussi als medespeler kreeg. De prachtige drukknoprondes met steeds meer lege stoelen. Je moet flinke lol hebben gehad bij het bedenken van de vragen, dat kan niet anders. Je zorgde altijd dat er een speler van ‘mijn’ FC Groningen bij zat. Je verbaasde je er in 2009 nog over dat je nooit Jos Roossien had gebruikt, de technische linkspoot uit de jaren tachtig en negentig. Misschien volgend jaar, zei je nog. Maar je koos voor mijn grote held Milko Djurovski, waarvoor nog dank. En voor al dat andere, Ubu. (63) Tineke Zomer-Bruntink Vrijdag, 1 Oktober 2010 20:21:35

Hoi Ubu, Via Ria Tuenter hoorde ik dat je erg ziek bent. Vanaf dat moment bezoek ik je website regelmatig. Heb alleen nog niet de moed gehad om een bericht in jouw gastenboek achter te laten. Nu gelukkig wel. Met een wazige blik op het scherm tik ik deze woorden. Je bent in mijn gedachten, vaak nog een beetje zoals op die oude foto’s uit de CSA tijd. Ik wil jou, Helma en je kinderen heel veel liefde en sterkte wensen. Veel liefs van Tineke (64) Tineke Vrijdag, 1 Oktober 2010 20:24:22

Lieve Ubu, 273

Zie je wel? Ben ik zo in gedachten mijn bericht aan jou aan het typen, voer ik een fout e-mailadres in! Tineke (65) erik odijk Vrijdag, 1 Oktober 2010 21:31:18

ubu, helma... wat gaat dat allemaal verdomde snel, niet normaal meer... die site is geweldig, echt waar. Ik hoop dat jullie m’n boek ontvangen hebben en er nog iets aan hebben. nou we zullen mekaar wel niet meer toevallig bij de plak tegenkomen voor het eten. geniet van het uitzicht ubu... x erik (66) Casper Zoetekouw

wij toch het gevoel dat jij en Alfred (en Teun die we alleen als bode kennen) elke twee jaar contact met ons zochten via de Poolbode. We danken jou en de anderen voor het plezier dat we daarmee telkens kregen. Onze gedachten zijn bij je. We zullen de ontwikkelingen via deze site de komende tijd nauw blijven volgen. Wil en Joekie (69) johan Zaterdag, 2 Oktober 2010 17:02:15

Hoi Ubu, Met het hele team van de WR en TM volgen we jouw blog. We missen je vreselijk!

Vrijdag, 1 Oktober 2010 23:03:09

johan

Ubu, mijn gedachten zijn bij je. Net nog naar cd John Cooper Clarke geluisterd. We hebben elkaar niet veel meer gezien nadat Monique Nijmegen verlaten had. Het leven ging voort. Desalniettemin heeft de herinnering aan jouw sterke en integere persoonlijkheid mij nooit losgelaten en zal dat ook nooit meer doen. Ubu, kracht, sterkte en liefs van Casper (Zoetekouw)

(70) Maud

(67) germa jans Zaterdag, 2 Oktober 2010 01:37:31

the low anthem, loney dear - morgen ga ik luisteren naar hun muziek misschien nog iets van Gorecki de klanken passen bij dit verdomde scenario verliezen.... (68) Wil en Joekie Zaterdag, 2 Oktober 2010 14:30:03

Ubu, Wat een ongelooflijk klote bericht. We hopen dat we jou en jouw gezin, Alfred en anderen die je na staan met dit bericht een heel klein beetje kunnen steunen. Na de Kolpingtijd (voor ons alweer zo’n 15 jaar geleden) hebben we elkaar niet veel meer gesproken of gezien. Vreemd genoeg hadden 274

Zaterdag, 2 Oktober 2010 19:58:24

Hoi Ubu Moeilijk hoor: zo’n stukje schrijven. Maar het is natuurlijk niet te vergelijken met de moeilijke tijd die jullie doormaken. Ik hoop dat jullie nog een hele mooie en gelukkige tijd kunnen hebben daar. Niks meer moeten. Lekker alleen maar doen waar je zin in hebt. Ik hoop dat je je nog heel lang goed genoeg zult voelen. Goed idee die website. Ziet er ook heel goed uit. Ik voelde me al een beetje bezwaard om steeds aan Helma te vragen hoe het met je gaat. Ik ben niet de enige... Je wordt gemist op het schoolplein. Mooie kamer heb je en heel mooi uitzicht! Dat gouden konijntje/hondje(?) op één van de vorige foto’s intrigeert mij enorm. Ik wens jullie heel veel geluk, sterkte en al het goede wat nog mogelijk is :-) Maud (71) Carla Nent Zondag, 3 Oktober 2010 20:32:07

Reuzenzwaai Lieve Ubu, vanmiddag vanuit het reuzenrad

een reuzenzwaai en dikke knuffel naar je toegestuurd (zie foto via mail). Heb gezocht tussen al die ramen en denk dat ik de kamer met het mooiste uitzicht gezien heb....;-) Het gaf een gek en unheimisch gevoel om tussen al die vrolijkheid op de kermis te beseffen in welke situatie jij je nu bevindt. Fijn om tussen lezen dat je je weer wat beter voelt. Ik hoop dat dit je nog heel lang vast mag houden samen met Helma en de kinderen en iedereen die je lief is. Heel veel liefs en sterkte. Carla (Eindercollegaatje)

Tussen de foto’s, met diverse zoekplaatjes uit je jeugd/middelbare schooltijd, staat zowaar een plaatje met een spaghetti-quizapparaat. Meteen moet ik aan de honderden vragen denken die jij per quizavond maakte. Ook zit er een foto bij van een elftal van Kolping die ik nog nooit had gezien. Ze zien er niet uit die mannen, maar o wat een gezellig team. Mijn gedachten dwalen af naar een voetballer met een verfijnde traptechniek en een gouden mentaliteit. Dat laatste binnen en buiten het veld. Ontzettend veel sterkte.

(72) Robert Blumers

(74) Alfred B.

Maandag, 4 Oktober 2010 00:28:44

Dinsdag, 5 Oktober 2010 00:09:52

Hadie Ubu,

@ Bertie: toch handig die schriftjes, ik kende die rare scheve elftalfoto namelijk ook niet maar ik kan hem nu wel plaatsen. Had het er al met Ubu over gehad dat het karakteristieke clubhuis wel eens Oranje-Blauw zou kunnen zijn en inderdaad: de opstelling van de wedstrijd van 18 november bevestigt het. Het jaar: 1989. De opstelling; op doel: Piet W. achterhoede v.r.n.l.: René M., Peer B. Chris v K. Geert, middenveld v.r.n.l. Ubu L., Jan H., Jan L. voor rust vervangen door Piet F. voorhoede v.r.n.l.: Felix J., Chiel S. Alfred B. Kunnen we ook nog uit concluderen dat de foto in de rust gemaakt is (Jan L heeft al gedoucht) en dat Gerrie Theunissen blijkbaar geblesseerd was. De stand was toen al 2-0 voor Oranje B., de eindstand 3-0. De kansloze nederlaag kon de stemming blijkbaar niet bederven. Oranje B steeg naar de derde plaats. Kolping zakte van de 9e naar de 11e plaats (10 gespeeld 7 punten doelsaldo 13-22) De gegeven cijfers, voornamelijk zesjes; de hoogste cijfers waren 2 zevens, voor de laatste man en voor de rechtsback ...

Ik vind het fijn te lezen dat je je dit weekend wat beter voelt. Ik volg je blog met regelmaat en zal Alfred persoonlijk nog wel complementeren met deze mooie website. Goed dat je cold turkey bent gestopt met roken; de enige manier die bij mij uiteindelijk heeft geholpen en dat is alweer enige jaren terug. Hevig zweten en niets binnenhouden waren bijverschijnselen bij mij, zij het van korte duur. Je lichaam reageert er nu eenmaal op. Natuurlijk zal het afkicken nu je minste zorg zijn, maar ik hoop dat ook voor jou zal gelden dat je door het stoppen je wat fitter en energieker zal gaan voelen. Ik wens je veel nachten toe met een goede nachtrust ;-) ‘R’ (73) Bertie B. Maandag, 4 Oktober 2010 20:32:00

Lieve Ubu, Het is fijn om te lezen dat het met jou in het hospice, naar omstandigheden, iets beter gaat. En dat je platen draait. Dat zullen steevast bijzondere liedjes zijn, de soundtrack van het leven van een markant man. Leuk ook om onder Ubu’s muziek de onvolprezen Four One & Only’s te zien staan.

(75) Michel M. Dinsdag, 5 Oktober 2010 07:51:33

Hé Bertie, Heb jij niet ergens een mooi recept dat ons allen plezier doet? Zoiets als gewassen sla? Maar dan nog lekkerder. Sla je Trapvast-kookboek alsjeblieft weer eens open. 275

(76) ron s Woensdag, 6 Oktober 2010 22:58:08

beste ubu je kent me vast niet (meer), ik zat een jaar onder je op CSA. Ik keek een beetje tegen je op, zeker ook omdat mijn vriendinnetje (Wilma) jou erg leuk vond. Nu heb ik via Alfred van je ziekte gehoord, en ben geschrokken. Maar ik heb grote bewondering voor de manier waarop je omgaat met je ziekte. Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Ik wens je heel veel sterkte en ook plezier en rust, als dat mogelijk is. Ik denk aan je. groet Ron S. (77) Anneke Wisselink Woensdag, 6 Oktober 2010 23:17:11

Ubu, kreeg van Ria Tuenter een mailtje, schrik ik behoorlijk van. Ik wachtte nog altijd weer op een reunie, waarin we herinneringen op konden halen van zowel de lagere als de middelbare school. Heb raar genoeg afgelopen weekend aan je gedacht, door de krakers in het nieuws. De reunie van de lagere school miste je door de geboorte van je kind, we hebben toen wel aan je gedacht. Ik moest enorm lachen toen ene Hans van de lagere school vertelde: ik weet nog dat jullie niet meer bijkwamen van het lachen toen ik zei: “ik voelde me niet”. Nooit gedacht dat hij dat zelf nog zou weten ( en door zou hebben). Maar jij voelt je nu echt niet, raar om te horen, altijd gedacht dat we elkaar nog wel weer een keer zouden zien. What to say. Ik wens je een goede reis en je dierbaren heel veel sterkte. Anneke (78) Futter Donderdag, 7 Oktober 2010 13:42:07

dear Ubu. I heard what happened to you via Red Bol. it broke my heart. I have “known” you for quite sometime, and though i never met you besides n cyber-space, i grew fond of you. I don´t know what to say, but i try it anyway. I think of you and your family, and hope that maybe you find some kind of comfort in hearing from 276

me. I am no good at comforting, and dealing with bad news i know ;-) but i send you my love from Sweden! Futter/John from haus der luge on kdx! (79) Else van Tiel Vrijdag, 8 Oktober 2010 00:10:33

Dag Ubu, Gewoon een beetje zwaaien en een groet als we elkaar tegen kwamen. Niet heel veel meer, maar wel al lang. Dat doe ik dus bij deze ook maar; gewoon een beetje zwaaien en een groet. Else van Tiel (80) geert vaarwerk Vrijdag, 8 Oktober 2010 09:23:10

Ha die Ubu Sta je zo, hoewel zo, want het zijn al weer een aantal maanden geleden, op straat te praten over van alles en nog wat en natuurlijk vooral ook over voetballen Kolping, SCH etc. maar natuurlijk ook over jouw ziek en inmiddels overleden voetbalmaat Harrie, waarvan toen bijv. Michiel Spanjer niks afwist .... gebeurt er dit met jou ... Ik hoorde het hier van Marius. Heb nu Michiel dus nu ook maar een berichtje gestuurd. Niet te geloven. Ik hoop dat je het allemaal een beetje kunt verstouwen. Zal niet meevallen. Hoe dan ook: ik groet je van harte, hou je haaks man. Weet trouwens niet meer of ik je toen vóór het WK of daarna heb gezien, volgens mij ervoor, en kan je in ieder geval zeggen, dat ik me zeer vermaakt heb. Niet zozeer over het voetbal, maar wel om de prestaties het sfeertje erom heen en vooral door de combinatie met het reizen en de contacten met collega’s in al die steden waar we kwamen. Bijna overal werden we met alle égards ontvangen, met slapen, drinken, eten, familie en vrienden erom heen. En er op tijd uitgestapt: na het hoogtepunt: de wedstrijd tegen Brazilië. Toen moesten we terug! Onvergetelijke periode. Hé jongen, we komen elkaar zeker weer

ergens tegen en dan hebben we het weer over. Maakt niet uit waar, zal alleen niet zo meer gauw de Bottendaal zijn, vrees ik. Hartelijke groet. Geert (81) vomit Vrijdag, 8 Oktober 2010 23:49:06

life is a piece of shit, when you think of it. sorry dat ik weg ben gegaan, je bent in zorgzame handen, verheug je, en vertrouw in de toekomst van je meest geliefden, zij redden het, ook zonder strijd. En je hebt er iets moois van gemaakt, dank dat ik je heb kunnen ontmoeten. Heb vrede sorry vomit (82) Wies Peters Zondag, 10 Oktober 2010 22:43:41

Hoi Ubu, Heb vanmiddag boekje uitgelezen over fotografie en waarom sommige foto’s je iets doen en anderen (ook helemaal in orde en mooi) helemaal niet. Daar zal ik je nu niet verder mee vermoeien (alhoewel best interessant), maar deze zelfde vraag kun je eigenlijk ook stellen bij mensen die je ontmoet. Voor mij ben jij zo iemand die beroert en met wie het goed toeven is. Misschien is het wel die originele, vriendelijke achterhoekse aard (heb ook een achterhoekse man, die geen Cobussen heet (-;). Al jaren was je een bekend gezicht en we zeiden geloof ik ook ‘hoi’, maar bij RVTekst hebben we voor het eerst gecommuniceerd (-; tijdens de afwas en dat was meteen goed. Herinneringen ophalen, beetje filosoferen, mijmeren, dat duurde telkens maar 15 minuten, maar genoeg om afwassen leuk te vinden. Regelmatig kijk ik even op je site, wat is ie mooi, ontroerend en bijzonder (complimenten ook voor Alfred). Ik hoop voor nu en voor later, voor jou, Helma en de kindjes grote en kleine fijne momenten. Dag Ubu. Groet, Wies

(83) Alfred B. Zondag, 10 Oktober 2010 22:44:35

Omdat Ubu even niet in staat is zelf achter de computer te gaan zitten worden alle binnenkomende comments, berichtjes en mailtjes nu aan hem voorgelezen. Blijf ze maar sturen! (84) marius Zondag, 10 Oktober 2010 23:45:20

hey ubu, zet hem op, jongen... een dikke knuffel van team boxmeer dat willen jullie vast wel even namens ons doen, alfred en teun, niet? (85) Rob J Maandag, 11 Oktober 2010 12:30:42

Hoi Ubu, Het eerste wat ik me van jou kan herinneren is dat je samen met Alfred schaatsen zat te kijken. Dat is op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat jullie alle rondetijden van alle deelnemers bijhielden. Schrift op schoot en geen plek voor derden. Waar zag je dat nog! Verder was je erg goed in Tetris, kelders graven en vleesjes wegspuiten. We zien elkaar al jaren niet meer, maar ik wil je wel nog vertellen dat ik altijd veel plezier in je gezelschap heb gehad. Ik kijk hier dagelijks even rond om te zien hoe het met je gaat. Ik denk veel aan je en wens jou, Helma en de kinderen alle sterkte toe de komende tijd. liefs Rob (86) René Maandag, 11 Oktober 2010 18:05:50

Ha Ubu, Ik heb zojuist nog eens de eerste stukken op deze site zitten doorlezen en zag dat het nog maar zeven weken geleden is dat je voor je eerste echo naar het cwz ging. Sinds deze site er is, kijken Ans en ik elke dag wel een paar keer naar nieuwe bijdragen. En dat is een ervaring op zich. Ruim acht jaar heb ik met je mo277

gen samenwerken, en met zeer groot genoegen mag ik daar wel aan toevoegen. Daarbij heb ik belangrijke lessen van je geleerd. Schrijf geen mailtjes naar opdrachtgevers als je boos bent, René, kijk uit met verantwoordelijkheid die je bij anderen neerlegt, om er maar eens een paar te noemen. Vandaag, hier, op deze site, laat je iedereen iets heel belangrijks zien: goede wijn behoeft geen krans. Man, wat heb jij een rijk leven en wat heb jij bij veel mensen liefdevolle, onuitwisbare indrukken en herinneringen achtergelaten. Zo veel mensen die je een warm hart toedragen, zo veel vrienden die voor je door dik en dun gaan. En dat door gewoon te zijn wie je bent. Ik weet niet hoe de anderen daarover denken, maar ik krijg daar toch ook een heel blij gevoel van. Tegen de tijd dat je echt moet loslaten, kun je dat doen in de overtuiging dat je dat toch maar mooi voor de eeuwigheid hebt neergezet. En mocht er onverhoopt toch een hemel zijn, dan is daar voor jou vast het mooiste plekje gereserveerd, met uitzicht op Helma en de kinderen. Heel veel groetjes, René (87) Wendy Maandag, 11 Oktober 2010 18:22:59

Mooie moedige en bijzondere woorden. Ik denk veel aan jullie. Heel veel sterkte Ubu. Lieve groet Wendy (88) luciano Maandag, 11 Oktober 2010 21:46:05

Ubu, denk iedere dag aan je. Parkeer mijn scooter nog steeds in je straat, alleen ons praatje is er niet meer bij. Fijn dat ik me nog steeds onze “glory days” bij Kolping haarscherp voor de geest kan halen. Gelukkig dat die herinneringen zullen blijven want... the world will be different. Luciano 278

(89) Heidi Maandag, 11 Oktober 2010 22:45:37

Lieve Ubu & Helma & Miki & Doufi, We ‘kijken’ elke dag even naar jouw huidige ‘hangplek’ via je mooie site, wat een lieve & humorvolle vrienden heb jij zeg, die dit zo mooi voor je neerzetten! En wat fijn voor ons om dit zo vanuit onze woonkamer te kunnen volgen, wat we dan ook dagelijks doen! We leven op afstand met jullie mee, denken aan jou & Helma & jullie kids. Lieve groet van ons allemaal hier! ps hoop dat de perenijsjes je smaken, lekker zijn die inderdaad! Jelleke & Coen, Daan, Freek, Auke & Heidi uit Apeldoorn ps ook liefs van tante Susi (90) Ria Maandag, 11 Oktober 2010 23:04:03

Lieve Ubu, ‘Zoveel mensen die je een warm hart toedragen, gewoon door te zijn wie je bent.’ Wat een prachtige woorden schrijft René (ik ken hem niet) hieronder in je gastenboek. Kan me daar alleen maar helemaal bij aansluiten. Zolang ik je ken, ben je gebleven wie je bent. Een geweldige eigenschap. Er zijn maar heel weinig mensen die dat kunnen zeggen. Dikke knuffel, Ria (91) Mary Maandag, 11 Oktober 2010 23:26:35

Hé Ubu, ex-huisgenot, Iedere dag kijk ik even op de site in de hoop dat je een, naar omstandigheden, goede dag hebt gehad. Alhoewel we elkaar vrijwel niet meer gezien hebben denk ik nog regelmatig terug aan mijn begindagen aan de Annastraat. Jij woonde er al, met al die boeken en muziek, in mijn herinnering een soort volgebouwde donkere kamer. En het begin van de Poolbode, geweldig! En je katten natuurlijk, Monkie en..............hoe heette ze ook alweer? De kermis heb ik helaas gemist en dus ook

niet naar je kunnen zwaaien. Maar vanaf de Waalbrug waar ik toch vaak overheen rijd, kijk ik iedere keer even naar die verlichte kamer en neem een spreekwoordelijk petje voor je af. Ook ik denk dus aan je en wens je nogmaals heel veel sterkte, ook voor Helma en de kids en alle anderen Mary (92) Teun

Zeg, en eh, stel je wilt een keertje toepen.... Mailt u maar! Moet je me wel nog een keertje de spelregels uitleggen. Daaag, lieve groet, Anette ( en als je nu even niet meer weet wie ik ben, ask Teun) (97) Geert de Ruiter Woensdag, 13 Oktober 2010 23:33:39

Dinsdag, 12 Oktober 2010 22:33:16

Hallo Ubu, grote, majestueuze Ubu,

Huisgenot! Wat een goede vergissing. Of is-ie opzettelijk?

Deze typering haal ik uit het gastenboek en de verhalen van Alfred, Teun ea. Als je het middelpunt bent van zoâ&#x20AC;&#x2122;n prachtige omgeving moet je wel een geweldig mens zijn. Uit onze wat meer oppervlakkige kontakten kom je voor mij vooral naar voren als een fijn en fijngevoelig persoon die heel prettig op de ander gericht is. Ubu, sterkte. Geert

(93) Klaas Jan 2x en Ibrahim 2x Woensdag, 13 Oktober 2010 00:28:00

Graag gedaan, Ubu! (94) Mary Woensdag, 13 Oktober 2010 00:28:48

Echt huisgenot hoor! :-)) (95) marion

(98) Tonnis Donderdag, 14 Oktober 2010 10:18:45

Groet, Fabertje

Hoi Ubu, De laatste tijd denk ik veel aan ons buurmannenschap in de Westland, dat prachtige, roemruchte pand met de mooie gangschilderingen. Verhalen over Kots, Braak en Vomit, Hester die op een balkonrand slaapt, JP die knetterharde muziek draait, Bep met haar schoenen en Jeroen met al zijnn vrouwen die iedere dag zijn vingers brandde aan een ovenschotel zelfs nadat wij hem hadden gewaarschuwd deed hij het nog. Goeie hiphop en dat wij grote negers wilden zijn. Voetballen op zaterdag en dan weer teveel bier drinken na de wedstrijd en denken aan hoe goed we hadden kunnen zijn als we... Ubu ik denk veel aan je en ik leef met jou en Helma en de kinderen mee. Ik zal lekker voor ze blijven koken. Ubu ik hou van je.

(96) Anette van Haren

(99) KD Zaterdag 2

Woensdag, 13 Oktober 2010 20:31:27

Donderdag, 14 Oktober 2010 14:33:59

Tjonge jonge Ubu. Potverdriejandubbeldeinen enzo. Wat naar wat ik allemaal hoorde ( ik zat met Carien gezellie in de sauna) over dat je zo ziek bent en eigenlijk alleen nog maar soepies eet enzo. Ik wens je veel kracht, aardige vent.

Beste Ubu,

Woensdag, 13 Oktober 2010 14:15:24

Goddomme Ubu, Te lang gewacht met kijken op de site! En daar zit ik dan beetje dom voor me uit te staren en weet weer eens niet wat ik tegen je zal zeggen gelukkig dat rene het wel onder woorden kan brengen wat je voor ons hebt betekent in de jaren dat we samen hebben gewerkt en voor zoveel mensen die je in je leven bent tegengekomen. Lieve ubu bedankt.

We willen je als KD zaterdag 2 heel veel sterkte toewensen! We lezen op jouw site (complimenten aan een ieder die daaraan bijdraagt!) 279

dat je het fijn vindt om berichten en mailtjes te krijgen. Daarom hieronder nog een klein beetje positief leesvoer van het zaterdagvoetbal, zodat je niet alleen maar verliesverhalen van Alfred hoeft aan te horen ;-) , (alhoewel ook menig gastspeler van ons bij jullie zijn best heeft gedaan voor een positief resultaat) Lees: Zaterdag 2 ongeslagen in Glasambulance-shirts http://www.kolpingdynamo.nl/nieuwsartikel. asp?nummer=562 Zet m op en we missen je bij de club. Kolping dynamo zaterdag 2 (voormalig 5/6) maar dit klinkt beter ;-) (100) sterre-lotte Donderdag, 14 Oktober 2010 17:50:05

hoi oom, ik heb bijna vakantie en dan kom ik echt een keer mee met papa naar jullie toe! mama en ik hebben via de post een paar stickervellen naar miki en doufi gestuurd. ik hoop dat ze er blij mee zullen zijn. tot binnekort!

Ik wens jou en je dierbaren een rijke tijd samen, in elk moment, nu en altijd. Dank je. Nelleke (103) Tineke Donderdag, 14 Oktober 2010 21:35:47

Lieve Ubu, Leuk om die foto van de examenklas in 1980 terug te zien. Wat goed van Ria om die te plaatsen. Het roept heel wat herinneringen op. Het bezoeken van je website is inmiddels een dagelijks ritueel geworden. Het is opvallend hoeveel rust je uitstraalt op de foto’s van vandaag. Eigenlijk wil ik je bedanken voor het van zo nabij mogen meebeleven van jouw ziekteproces. En Alfred en Teun wil ik bedanken voor het mooie schrijfwerk en de foto’s. Ik wens je een goede nacht. Tineke (104) Robert Slangen Vrijdag, 15 Oktober 2010 08:56:20

Ubu,

liefs,

‘t Is alweer 10 jaar geleden dat we onze laatste gezamenlijke wedstrijd hebben gevoetbald. Ik had er erg graag nog eentje samen gespeeld.

je nichtje

(105) Carlo

(101) arnoud

Vrijdag, 15 Oktober 2010 15:08:51

Donderdag, 14 Oktober 2010 20:21:36

Ha Ubu,

Hoi Ubu,

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Bij jou moet ik denken aan al die potjes zaalvoetbal onder de St. Steven, toen jij nog bij Kolping zat en ik bij Dynamo. En die heerlijk relaxte houding altijd. Bedankt!

Je bent een ongelooflijk lieve vent en dat zie je ook aan de reacties op deze website. (102) Nelleke Donderdag, 14 Oktober 2010 21:11:05

Jemig Ubu Wat raak jij veel mensen en hopelijk raken ze jou even mooi. Zo te lezen leef je van de liefde & het licht om jou heen - en zo hoort het. 280

(106) lies Vrijdag, 15 Oktober 2010 15:53:52

Hallo lieve Ubu , Helma en kinderen. Ik wil even laten weten dat ik aan jullie denk. Ik wens jullie veel sterkte, liefde en mooie momenten toe.

Liefs van lies (107) Maura Vrijdag, 15 Oktober 2010 21:46:58

Allerbeste Ubu! Ik ga weer beginnen met een nieuwe WR. Heel vreemd om zonder jou hieraan te werken... Met tranen in mijn ogen lees ik je berichten, maar met een glimlach bekijk ik je foto’s, beluister je muziek en nu ook al Seinfeld! Ik wens je een heel goede tijd. Het komt allemaal goed. Ik denk veel aan je! liefs, Maura (108) Neil Golden Zaterdag, 16 Oktober 2010 01:31:51

Ubu, thanks for all the great tunes over the years. wish you the best. these photos are beautiful. octa/Neil (109) Gijs Zaterdag, 16 Oktober 2010 06:44:59

Tabee Ubu ! Moest toevallig nog aan je denken afgelopen week, toen ik Helma door de stad zag fietsen, kind voorop, kind achterop. En vervolgebns hoor ik van de lief van Jeroen dat je aan je laatste stukkie leven bezig bent. Leven kan raar lopen, en soms ook helemaal niet leuk raar. Bedankt in ieder geval, voor de thuis die je me gegeven hebt op de Restland, met Tonnis, Bep en Lotte. Gijs (110) Özlem Zaterdag, 16 Oktober 2010 18:24:37

“Aber! Himmel-, Kreutz-, Bomben-, Granaatten-, Elemenntt-, Saker,- Malefitz,- Hagelund Blitz-, Donn’r, wättr.? Was wahr den Das für ein Herzerschüternder Knall! Jetzt glaube ich wirklich die gantze Erde sei in Milliarden Stüke zerflogen.” lieve Ubu,

dit is hoe het voelt... We denken veel aan je! Özlem, Olivier en Edo (111) Germa Zaterdag, 16 Oktober 2010 18:46:12

* Daag Ubuuuuuuuuuh, Helma, Doufi en Miki * Warme groet vanuit een herfstachtig boxmeer, dat we aan jullie denken tussen alle dagelijkse dingen door, xxxxx (112) Anne Marie Zaterdag, 16 Oktober 2010 20:39:23

Lieve Ubu, Ben jij die knuffelbeer op de achtergrond? Zo ja, dan is de symboliek treffend... Zo veel mensen die je liefhebben en willen omhelzen! Om heel warm van te worden. Ook wij zijn vaak in gedachten bij jou, en je meest dierbaren. Wat lijkt het me moeilijk om dat los te moeten laten. Een warme groet van Anne Marie en Noel. En toch ook even een vette pluim voor Alfred en Teun: wat een prachtige weblog is dit! Jullie stukjes zijn zo mooi geschreven, ik kan de sfeer bijna proeven. (113) germa, marius Zondag, 17 Oktober 2010 14:31:02

We hebben je zo lang niet écht gesproken, maar herinneringen komen boven en worden gevoed. We denken aan jou, daar in het hospice aan het water... Schijnt de zon nu ook in Nijmegen? Heb het boek van Wölfli ter hand genomen. In ‘95 heb je er een voorwoord voor ons ingeschreven...: (“vergeef, ik ben een aangenaam soort Zwitser”). Een reis door de taal en het beeld. een reis door het leven, von der Wiege bis zum Graab (Adolf Wölfli). Een beeld van een rechtvaardige, gelukkige, mooie wereld, waarin het jongetje Doufi een zorgenvrij en avontuurlijk leven leidt. Elke dreiging wordt omgezet in 281

een avontuur door Wölfli......... maar tegenover de hogere machten voelt de kunstenaar zich machteloos. De vloek en ebjä!! Verzet en berusting in een notendop. Lieve Ubu - maak je kosmische reis....... wanneer er geen ommekeer meer mogelijk is ..... (wie Vögeli) - het is goed. (114) Teun Zondag, 17 Oktober 2010 21:57:14

Het schreeuwend rode tekstvak met de gele letters doet aardig zijn werk. We hebben al veel adressen binnen. Mocht je nu denken: ‘O ja, dat schreeuwend rode tekstvak met gele letters!’ Klik er dan op en vul in! (115) Tante Zwaan Maandag, 18 Oktober 2010 16:58:30

Hallo Ubu en Helma en ook Miki en Doufi, Lieve groeten uit Scherpenzeel en we denken veel aan jullie! Tante Zwaan, Gert en Margreet, John en Karin. (116) daniel baumann Maandag, 18 Oktober 2010 21:13:05 hey ubu! daniel wölfli (117) Arjan Maandag, 18 Oktober 2010 21:18:06

Geen dag gaat er voorbij dat ik niet aan je denk. Onder meer allerlei hersenspinsels over laatste kansen. Zoals een tijdje terug, toen ik jou en Alfred biljartend in ‘t Haantje tegenkwam, en jullie mij bijna smeekten (wat vast niets met mijn voetbalkwaliteiten van doen zal hebben) weer eens op maandagmiddag te komen zaalvoetballen. Op mijn reaktie ‘wat dachten jullie van werken op maandagmiddag’, volgde een gevatte Alfred met: ‘sinds wanneer is werk belangrijker dan sport?’. 282

Gemiste kans dus, want er bestaat ook zoiets als vrij nemen voor de leuke dingen des levens. En in het kader van gemiste kansen wil ik gaarne nog een opmerking maken, waarvan ik later geen spijt wil hebben dat ik hem niet gemaakt heb. We blijven in het voetbaljargon. En dat is dat ik hoop, Ubu, mocht je Onze Lieve Heer tegen komen, dat je Hem namens mij en velen een ferme trap tussen zijn ballen wil geven ! Veel kwaliteit de rest van je leven ! groet , Arjan (118) Ankie Dinsdag, 19 Oktober 2010 11:32:24

Hallo Ubu, Het is lang geleden dat we elkaar gesproken hebben. De laatst keer zal zijn geweest op de schoolreunie in Sinderen. En nog veel later even via de Hyves-hype. Door de foto’s op je site komen vroegere herinneringen terug aan de middelbare schooltijd in Aalten. De tijd vliegt helaas, en zo ook het leven. Ik hoop dat dit laatste stukje van je leven rustig mag verlopen met de dierbare mensen om je heen en dat je daar nog van mag en kunt genieten. Heel veel sterkte! Ankie (119) pud Woensdag, 20 Oktober 2010 04:18:35

peace and peace ubu rest (120) everdien van haren Woensdag, 20 Oktober 2010 14:55:27

Lieve Ubu, Ineens is het voorbij. Helma kwam bij me en zei dat je er niet meer was. Verdriet kwam in me op, gevoelens raasde door me heen.

Niet met woorden te beschrijven. Voor mij blijf je altijd onze kerstman, met je stevige kerstmannenbuik. Zo plechtig zat je daar naast het witte rendier. En dat alles voor de KiKa kerstmarkt. Ons andere geheimpje verklap ik niet, dat stuur ik met je mee naar de sterren. Liefs, Everdien (121) johan Donderdag, 21 Oktober 2010 09:28:57

Vaarwel en rust zacht. (122) Team WaspReporter Donderdag, 21 Oktober 2010 13:33:38

De WaspReporter moet afscheid nemen van een geweldige collega. Ubu, we missen je.

groetjes, Peter (126) boomkwekersteam Zaterdag, 23 Oktober 2010 16:53:12

Ubu, het spijt ons dat we niet tegen jou persoonlijk gevoetbald hebben, maar je was erbij! Zoals wij begrijpen ben en was je legendarisch. Familie, vrienden en teamgenoten allemaal heel veel sterkte gewenst namens het (te jonge ) boomkwekersteam. (127) Piet en Geertje Zaterdag, 23 Oktober 2010 19:19:28

Vaak gedacht ‘wat zonde dat ik die man niet ken’ de afgelopen weken. Teun en Carien, Helma en kids, Alfred en alle anderen: hopelijk hebben jullie afscheid kunnen nemen precies zoals jullie en Ubu dat wilden. Sterkte.

http://www.waspreporter.nl/waspreporter/24805/

(128) Bastienne Bernasco

(123) astrid

Lieve Ubu, zo opeens, ben je er niet meer. Ongelooflijk, hoe kan dit? Wat hebben we al die jaren lang heerlijk samen getelewerkt aan WaspReporter. Veel gelachen, goede gesprekken, aan de telefoon, en altijd was de aanleiding weer zo’n knap artikeltje uit een Engelse krant. We wisten nooit waar elk gesprek weer eindigde. Ik bewaar enorm goeie herinneringen aan je trouw, je goedmoedigheid en je zachte karakter. Wat er ook gebeurde, WaspReporter kwam uit. Wat een verdriet dat je niet meer bij ons bent. Helma, alle alle sterkte samen met je kinderen.

Donderdag, 21 Oktober 2010 20:26:23

jeetje, ubu de overbuurman! brigit en ik zijn er stil van, tot zaterdag. (124) Tandheelkundig Centrum De Biezen Zaterdag, 23 Oktober 2010 12:46:46

Helma, Heel veel sterkte voor de komende tijd, ook wij zullen de innemende persoonlijkheid van Ubu missen, Namens de medewerkers van Tandheelkundig Centrum De Biezen,

Zaterdag, 23 Oktober 2010 21:20:28

(129) piet burgers Zaterdag, 23 Oktober 2010 21:53:01

Erik Hendriks.

Dag Ubu groet van piet

(125) Peter van den Kroonenberg

(130) Mimi

Zaterdag, 23 Oktober 2010 14:02:01

Zaterdag, 23 Oktober 2010 21:57:40

beste Helma

Hoi lieve Helma en Miki en Doufi,

Veel sterkte in je verdriet.

Heel veel sterkte Liefs Mimi (moeder van Lina) 283

(131) Necla Maandag, 25 Oktober 2010 01:05:38

Lieve Helma, Miki, Doufi en familie, Namens mij: Weten dat alles vergankelijk is vormen van beleving. Een afscheid, pijn van worsteling meegetorste aanvaarding ‘n plaatsje gegeven, maar nooit stopt het gemis! Lieve familie, heel veel sterkte met dit grote verlies. Juf Nes (de Driemaster-Nijmegen) (132) igor Maandag, 25 Oktober 2010 09:33:27

Hoi daar, wie is er nog meer in dit huis? Wie zoekt net als ik naar antwoorden op triviale vragen zoals waarom? Is dit goed, het beeld terug halen, de film afspelen. Zo ja, hoe lang moet dat? Ik weet, we zijn met velen. Dat geeft veel troost. Helma en kinderen, veel sterkte in deze moeilijke tijd. Het afscheid was Ubu-waardig. (133) Teun Maandag, 25 Oktober 2010 13:12:29

Igor! De waarom-vraag is niet triviaal, denk ik. Hij borrelt alleen zo vaak op dat hij triviaal lijkt. Ook ik vroeg het de afgelopen maanden voortdurend: Waarom Ubu? Hij maakt de wereld zo’n stuk fijner. Draai maar terug, foute beslissing. En tegelijkertijd was er het besef: zo veel verdriet, daar moet wel een enorme bak liefde tegenover staan. En die kwam deze periode helemaal en in volle glorie in beeld. Ik denk dat ze binnengekomen is op veronachtzaamde, roestige, onverschillige plekjes, bij heel veel mensen. En nou maar groeien! (134) helma Woensdag, 27 Oktober 2010 22:52:27

lieve mensen, ik wil jullie graag allemaal heel erg bedanken 284

voor alle steun en hulp in wat voor vorm dan ook de afgelopen tijd. fijn dat jullie allemaal zo meeleven, mede dankzij de geweldige website (driewerf hoera voor teun en alfred!) het heeft ons er echt allemaal door heen gesleept. we zijn heel blij met het afscheid dat we ubu met zijn allen hebben kunnen geven. voor miki en doufi is dit ook heel bijzonder als ze groter zijn. iedereen veel sterkte en lieve groetjes! helma, miki, doufi en ook ubu (135) Teun Zondag, 31 Oktober 2010 12:00:16

Hallo bezoekers, Mocht je denken dat het gastenboek gesloten is: dat is niet zo hoor. Je kunt hier nog altijd terecht met je berichten. (136) Eddy K. CSA Dinsdag, 2 November 2010 08:16:38

Ik kom zo wel erg hard neer na mijn vakantie. Ik heb er geen woorden voor. Sterkte allemaal! (137) Anja vK Vrijdag, 12 November 2010 19:07:52

Morgen is het drie weken geleden dat we Ubu uitgeleide deden. Alweer drie weken, pas drie weken. En het leven gaat door. Had Ubu nog geleefd, was hij nooit ziek geworden, dan had ik misschien de afgelopen drie weken niet één keer aan hem gedacht. Of het was zo terloops geweest, dat ik het niet onthouden had. Ik zag ‘m eigenlijk nog maar eens in het jaar, dus wat moet ik nou missen? En toch. Hij wás er - en nu niet meer. Nu komt hij af en toe mijn hoofd binnenvallen en dan weet ik: voorbij. Er komen geen nieuwe herinneringen meer bij, we moeten het doen met wat we hebben. Vind ik maar een kaal, verdrietig besef. Wel weer hartverwarmend dat er op deze site nog wel herinneringen bij komen, van anderen dan. Is niet hetzelfde, maar wel mooi.

Ach ja, het leven hoort ook door te gaan. Morgen komt de Sint in het land. Ook heel belangrijk. (138) Teun Zondag, 28 November 2010 22:58:12

Gisteren maakten Helma, Jaap, Alfred en ik een kleine tour langs plaatsen die in korte tijd belangrijk zijn geworden in ons leven. Ubu’s graf, ‘t Haantje en het hospice. Terwijl ik dit berichtje schrijf, besef ik dat deze site ook zo’n plaats is. Beetje lezen, beetje mijmeren, stukje typen... Een groet aan iedereen die hier zo nu en dan nog eens rondzwerft. (139) Lenny Dinsdag, 14 December 2010 20:47:49

Vandaag taart getrakteerd bij Einder. De overgebleven puntjes waar Ubu zich graag over zou hebben ontfermd, stonden er verlaten bij. Die kleine dingen dan toch he. (140) Teun Zondag, 26 December 2010 10:53:11

Allemaal een fijn en behaaglijk en goed jaar. Vol mooie herinneringen en blijmoedigheid. En met zoveel liefde en geluk als je maar kunt hebben. (141) Anneke Zondag, 7 Augustus 2011 10:00:03

Ik denk vrij geregeld aan Ubu. Deze site is dan een fijne plek om naartoe te gaan. Fijn om te zien dat nog steeds veel mensen hetzelfde doen.

en gedenken. Leve Ubu! (143) Marion en Henk Maandag, 22 Augustus 2011 03:05:09

Hallo Helma, Als een donderslag treft mij dit bericht. Ik zocht iets van je werk op het net en las plots het bericht op deze site van Ubu. Al enige tijd ben ik niet meer bij Extrapool geweest en heb ik je niet meer gezien en gesproken. Soms gaan die dingen zo, ik weet ook niet of je weet wie ik ben....jij was zwanger en we hebben verschillende keren met elkaar gepraat over van alles en nog wat, het zwanger zijn, kinderen en zo meer, erg leuk overigens..... ik heb heel lang blond haar, misschien weet je dan wie ik ben. Het spijt me zo voor je dat we elkaar middels dit bericht weer ontmoeten, inmiddels bijna een jaar later na het overlijden van Ubu. Ik had het graag anders willen zien. Ik begrijp dat je inmiddels twee kindjes hebt, ze zijn nog klein. Alles schijnt ook snel te zijn gegaan, ik heb er niets van meegekregen en van niemand iets vernomen, jammer genoeg. Ik wens je desalniettemin heel veel sterkte, ook al is het zo veel later, groetjes Marion en Henk (144) Anneke Zondag, 24 Juni 2012 22:31:15

Het is voetbaltijd en dus Ubu-tijd. Vreemd zo een voetbaltoernooi zonder Ubu.

(142) AnjavK Donderdag, 18 Augustus 2011 11:38:31

Vorig jaar rond deze tijd.... Lieve Helma, denk aan jou en jullie kindertjes. Moeilijke dagen, vrees ik. Moge de tijd z’n genadige werk doen, al zal daar nog veel tijd voor nodig zijn. En mogen de herinneringen niet alleen verdriet veroorzaken maar je ook af en toe doen glimlachen als je denkt aan die lieve jongen, die we allemaal op onze eigen manier missen 285

Ubuâ&#x20AC;&#x2122;s filmpjes

Speciaal voor Ubu & Helma, omdat ze er niet aan mee konden doen, een kort clipje van een kamelenrace op de Nijmeegse najaarskermis, 10-10-2010 https://www.youtube.com/watch?v=TA-kvPwYKTo&feature=player_embedded

Hier een stop-motion filmpje van de poolbodes bezig met een nachtelijk potje prullenbakken tijdens een poolsessie afgelopen zomer: https://www.youtube.com/watch?v=I003DRWL8Rw&feature=player_embedded

286

Steven says:

October 11, 2010 at 01:35 (Edit)

Potdikkie, dat hebben we hier helemaal niet! Jan says:

October 11, 2010 at 21:17 (Edit)

Inderdaad! Zie ik het goed, zijn dat flipperkasten? Jammer dat we dat filmpje nu pas zien, anders was ik graag even met je naar het Amsterdam van het Oosten gereden, Steven. En dan hadden we vast ook een ritje in het reuzenrad gemaakt. Alfred says:

October 12, 2010 at 10:35 (Edit)

nee hoor geen flipperkasten, baantjes waar je een balletje in moet gooien, hoe hoger de score hoe meer stapjes de kameel vooruit komt. Francis says:

October 12, 2010 at 11:06 (Edit)

Prullenbakken??? Prullen bakken?? PRULLENBAKKEN!! Geniaal mannen. Ubu, we gaan het voordragen bij de fifa, als extra troef voor de wk-bid! Alfred says:

October 12, 2010 at 16:21 (Edit)

Voor iedereen die denkt: wat is dat eigenlijk, de Poolbode? http://www.poolbode.nl log in met dit e-mail adres: haandiehennie@hotmail.com en gebruik het wachtwoord: geheim. Onder de knop archief kun je poolbodes in .pdf formaat downloaden, teruggaand tot 1990. francis says:

October 16, 2010 at 01:20 (Edit)

Boormachine ” Sissi” … De gigantische boormachine ‘Sissi’ heeft de laatste 1,8 meter rots in de Gotthard-treintunnel doorbroken. Met een lengte van 57 kilometer is de tunnel de langste ter wereld. Meine Gute!!!! francis says:

October 16, 2010 at 01:21 (Edit)

http://nos.nl/video/191555-boormachine-breekt-door-laatste-stuk-rots.html 287

Ubu’s foto’s

Ubu’s foto’s Ria Tu says: September 22, 2010 at 23:29

Hé, de broer van Sting staat ook in de fotogalerij!!! Alfred says: September 22, 2010 at 23:46

Luxemburg 1983. Fijne vakantie in Wilz. Ravioli met zand vind hier zijn oorsprong. Marianne van de Wiel says: September 23, 2010 at 19:25

Goh Ubu, wat denk ik met plezier terug aan al onze leuke ontmoetingen bij kolping en de daarmee samenhangende activiteiten zoals op foto 17 van 21, tijdens de bruiloft van Ruben. Weekend Antwerpen, de vele derde helften, de sportquiz, feesten etc. Jij was een van die personen die, naast mijn interesse in het voetbal, ervoor zorgden dat ik met veel plezier met René mee naar de wedstrijden ging kijken en dus ook bij de andere activiteiten aanwezig was. Ria Tu says: September 24, 2010 at 00:28

Hey Ubu, Die foto ‘Ergens in Noord Frankrijk’ herken ik. Dat is toch in het Musée de Robert Tatin in Mayenne? Ik heb bijzonder slechte herinneringen aan dat museum. Wim en ik brachten een bezoek aan ‘Tatin’ en waren onder de indruk van de prachtige kunstwerken, die we dan ook enthousiast op de gevoelige plaat gingen vastleggen. Al snel kwam een meneer op ons af die driftig gebaarde dat wij helemaal geen foto’s mochten maken: Cést interdit! We moesten meteen ons fototoestel inleveren en kregen dit bij de uitgang weer terug. Het was nog maar het begin van onze vakantie dus dit waren zo’n beetje onze eerste foto’s. De rest van de vakantie hebben we er nog lustig op los geklikt. Hele mooie plaatjes….dachten we. Tot ik het rolletje liet ontwikkelen en bleek dat alle foto’s belicht waren. Iemand had het rolletje uit de camera gehaald en weer terug

gestopt volgens de fotowinkelmeneer. Het kon niet anders dan dat dit bij Tatin gebeurd was. Ik was woedend, gefruteerd en ontzettend verdrietig tegelijk. Nu hadden we geen enkele tastbare herinnering aan een verder erg leuke vakantie in een gite op het Franse platteland. Zo te zien, had jij betere ervaringen in dit museum getuige de foto op je website. Terwijl ik dit opschrijf merk ik dat ik weer boos wordt. Het leed is nog niet verwerkt… Hartelijks Ria Ubu says: September 24, 2010 at 23:46

Ria, De foto waar jij op doelt is niet gemaakt in het Musée Robert Tatin, maar in Louviers, bij Robert Vasseur in zijn ‘La Maison A Vaiselle Cassée’. En dat was gewoon een bijzonder vriendelijke man. Bij Tatin ben ik tijdens dezelfde rondreis ook geweest. En wat je zegt klopt: geen prettige mensen. Omdat ons bezoek plaatsvond namens museum De Stadshof in Zwolle, was de toon misschien een beetje anders. Van ons fototoestel zijn ze gelukkig afgebleven. Daarom nu toch een foto die wel daar gemaakt is. Anne Marie Lathouwers says: September 25, 2010 at 20:31

Ha Ubu, Verdorie je was best een lekker ding! Wat een genot die foto’s. Fijn te zien dat er bijna altijd een smile op je gezicht staat (behoudens de alto jaren 80, toen was dat nl niet cool). Jouw jeugdfoto’s vind ik ontroerend, volgens mij ben je opgegroeid in een warm nest! Verder wil ik nog effe kwijt dat ik onze chit chat mis op het schoolplein. Een dikke knuffel van mij. dirk says: September 26, 2010 at 20:41

hier lijk je helemaal niet op ivo de wijs!

Teun says:

Igor says:

October 4, 2010 at 21:19

October 15, 2010 at 16:03

Botsauto’s? Dat was in Tivoli, bij de legendarische prijsuitreiking van de WK-pool van 2006! Winnaar: Louis van Zetten. Natuurlijk.

mooi plekje inderdaad! veel herinneringen aan de voetballer ubu.

vomit says: October 8, 2010 at 23:34

Wou dat ik dat meesje was, even op je schouder staan. Jij bent groot, met jou kan ik misschien over die hoofden heen kijken. Kan jou nogniet dragen, straks misschien. Ubu, nog een groot aantal mooie ogenblikken gewenst. jij weet hoe enorm ze kunnen zijn. een omhelzing, en dank. vomit (voor schoonfamilie heet ik mees, vomit net iets te veel) Steven says: October 9, 2010 at 10:30

Mooi die laatste foto met je kinderen! Waar gaat dat pad heen? Alfred says: October 10, 2010 at 22:36

dat kindje in de verte is je neefje ;-) Jan says: October 12, 2010 at 11:09

Dus… bij jullie in de achtertuin, Alfred? Wel tijd om weer eens het gras te maaien. Alfred says: October 12, 2010 at 13:14

het is het mooiste plekje van Nijmegen: Grotere kaart weergeven Alfred says: October 12, 2010 at 13:15

de rechterpunt van de vlieger die Park Brakkenstein is, is de Hortus Arcadië, schuin daaronder het veld van Kolping Dynamo!

333

Linkindex p. 16 Alfred refereert aan een hit tijdens het examenjaar op de middelbare school: www. ubulemereis.nl/wp-content/uploads/03-dancethis-mess-around.mp3 p. 17 Ria kent een vrolijk liedje: www.youtube.com/ watch?v=dzY0-I4Gq5w p.19 Ubu plaatst een link naar zijn naamgever: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/12mgr-ubu-roi.mp3 p. 37 Ubu staat op de wachtlijst van het hospice: www.vriendenhospicebethlehem.nl p. 71 Francis denkt aan de trailer van een Seinfeld-film: www.youtube.com/watch?v=fVDzuT0fXro Dan een link van Ria die niet werkt, naar een onbekende, ongetwijfeld grappige trailer.Anja countert met glijdende Brabo’s: www.youtube. com/watch?v=cW0XiDlh7BI p. 74 Een niet werkende link naar Ubu’s Kolpingverleden: www.extrapool.nl/kolping/vroeger.html p. 75 Ria stuurt ons naar een Jiskefet-opname. Link doet het niet, maar misschien was het wel dit filmpje: www.youtube.com/results?search_ query=jiskefet+boekenwinkel p. 106 Link naar muziek op het afscheid van Ubu p. 115 Lachbui Alfred, Ubu en Teun is link naar www. poolbode.nl p. 118 Ubu’s afscheidskaart www.ubulemereis.nl/ wp-content/uploads/Ubu-IMKAART.pdf p. 120 De mp3’s van God komen van deze blog: 433rpm.blogspot.nl/2007/11/dutch-punk-firstpost.html p. 121 Niet werkende links naar Ubu’s Kolping/ barbecueverleden www.extrapool.nl/kolping/ Images/BBQ2007/index.htm?detectflash=false www.extrapool.nl/kolping/Images/kolpingbbq2010/Site/voetbalBBQ2010.html p. 131 Link naar laatste geplaatste nummer in Pingpong-post p. 134 Script van een gedenkwaardig referaat bij ALW: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/WaanzinV3-2.pdf p. 137 Maurice ziet verbanden: www.boekenwebsite. nl/files/imagecache/detail/9885.jpg p. 145 Ubu over Andres Escobar: www.ubulemereis. nl/wp-content/uploads/Poolbode94-05.pdf Wiki over Andres Escobar: https://en.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9s_Escobar p. 146 Skip krijgt telefoon van de Kerstman: http:// youtu.be/At4FxVmF3_U p. 160 De poolbodes kijken naar de WK-finale in 2010: http://vimeo.com/19495000 p. 163 No fun in a forest: http://vimeo. com/19871726#at=0 p. 166 Dit nieuws wekt bij Reinoud een herinnering tot leven: www.nu.nl/binnenland/2366704/ grote-brand-in-vleeswarenfabriek-weurt.html p. 168 De oude school stond aan een oud park: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/com-

mons/4/48/Netherlands-Nijmegen-kronenburger-park-1900.jpg p. 175 Naar Uitholling overdwars: 433rpm.blogspot. nl/2011/03/uitholling-overdwars-lp-stichting. html p. 176 Zo! Doelpunten van Le Tissier: www.youtube. com/watch?v=fJwvMkboIbo p. 178 De plaats van het misdrijf: www.wiltz.lu/fr/ base-de-loisirs-et-camping-kaul p. 182 Zo klonk Frits van Turenhout: p. 183 Voetbalfeiten: www.koningvoetbal.nl p. 184 FC Den Bosch-NEC-feiten www.ronaldzwiers. 0catch.com/ p. 191 EK 1988 tegen Ierland, met de Kieft-goal: http://youtu.be/IVeBkdn7xpY p. 192 Wiki over het EK ’88: https://nl.wikipedia.org/ wiki/Europees_kampioenschap_voetbal_1988 p. 195 Reünie-boekje van het elftal van Alfred en Ubu: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/ReunieboekjeKolpingDynamo.pdf p. 206 Ubu’s leverworsttocht: http://runkeeper.com/ user/RedBol/route/788313 p. 226 De wedstrijd die Ubu en Alfred in 1979 bezochten: www.fcdenbosch.nl/59/wedstrijd/?ID=1866&seizoenID=35 En van alles over PEC Zwolle in 1979/1980: https://nl.wikipedia.org/wiki/PEC_Zwolle_in_ het_seizoen_1979/80 p. 231 Teun doet Wölfli: www.ubulemereis.nl/ wp-content/uploads/Teun.mp3 p. 232 De volledige lezing: www.ubulemereis.nl/ wp-content/uploads/Lezing1.doc Steven maakte het programmaboekje: www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/programma-Perdu.pdf p. 242 Ubu’s kamer: www.ubulemereis.nl/wp-content/ uploads/Kamer.jpg p. 243 Igor zag dit en vond het leuk: www.puritybrewing.com/pure-ubu.cfm p. 244 Skip en Miki zien, Ubu horen? www.ubulemereis.nl/wp-content/uploads/MVI_0866.mov p. 249 Ubu King & The Zipperz: https://soundcloud. com/alfred-boland/sets/vh p. 251 Alfred gaat in vinyl: www.discogs.com p. 252 De reis van de platen: https://mapsengine. google.com/map/viewer?mid=zb_5fvgoDRQA.kIf4kInRC9RE Ubu’s collectie: https://www.discogs.com/ user/MgrUbuRoi/collecti-on?sort=artist&folder=0&sort_order=asc&limit=250 Beluister Hex Enduction Hour van The Fall: https://www.youtube.com/watch?v=gjsQpLIe27I p. 286 Kamelenrace: www.youtube.com/watch?v=TAkvPwYKTo&feature=player_embedded Prullenbakken: /www.youtube.com/watch?v=I003DRWL8Rw&feature=player_embedded Pdf van dit boek met aanklikbare links via Alfred te verkrijgen!

Gelukkig zie ik Ubu nog heel vaak. Vooral in de warmere maanden. Donker vaal shirt over zwaargebouwd lijf, gemillimeterd kalend hoofd met brilletje, korte broek – maar dan zo’n lange – met voetbalkuiten eronder en om het af te maken een soort kistjes. Ik zie hem op een camping, een gemoedelijk rustpunt in een beweeglijk gezelschap, blikje bier in zijn hand. Hij slentert rond op een markt, of in een park. Soms met een paar kinderen om zich heen. Hij bladert in een bak met oude elpees. Ik zie hem ook vrij vaak fietsen. Mooi, daar fietst Ubu, denk ik dan. Hij is er nog. Teun