เสน่หามายาหัวใจ

ปกใน

รายละเอียดหนังสือ

นวนิยายไทย

เสน่หามายาหัวใจ ฝันหวาน : ประพันธ์ บรรณาธิการ พิสูจน์อักษร ออกแบบปก จัดรูปเล่ม เจ้าของลิขสิทธิ์ Ebook Published

ร้อยเรื่อง พันรัก amany amany amany ฝันหวาน มิถุนายน 2556

สงวนลิขสิทธิ์ : โดยได้รับอนุญาตจัดพิมพ์จากเจ้าของลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537

ราคา 399 บาท จัดพิมพ์โดย : ล่าฝันบุ้ค 71/194 หมู่บ้านพฤกษา 49/1 ซ.แก้วอินทร์ ต.เสาธงหิน อ.บางใหญ่ จ.นนทบุรี 11140

เล่าสู่กันฟัง เมื่อเห็นชื่อบนหน้าปกหนังสือ ‘เสน่หามายาหัวใจ’ อาจทาให้ หลายท่านรู้สึกคุ้นเคย ใช่แล้วค่ะ นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายเล่มแรกในชีวิต ของจี้ที่มีโอกาสได้ตีพิมพ์เมื่อปี 2553 ภายใต้ชายคาบ้านสานักพิมพ์ดอก หญ้า 2000 ซึ่งตอนนี้หมดสัญญาเรียบร้อยและจี้ก็ถือโอกาสเอากลับมา จัดทาใหม่อีกครั้งเพื่อให้คุณผู้อ่านบางท่านได้ลองลิ้มรสด้วยสายตาค่ะ เสน่หามายาหัวใจ เป็นการบอกเล่าเรื่องราวความรักในอีกแง่มุม หนึ่ง ที่กล่าวถึงเรื่องราวความรักของสี่สาวในวงการบันเทิงที่ตัวจริงของ พวกเธอช่างแตกต่างจากภาพมายาสมบูรณ์แบบที่จาต้องสร้างบังหน้า เพื่ออาชีพ ถึงแม้ตัวละครจะเยอะแยะไปสักนิด ตอนเขียนจี้เองก็เวียนหัว จะเป็นลมเอาหลายรอบเพราะความสับสน แต่ยังจาได้ว่าบรรยากาศตอน ที่เขียนเรื่องนี้ จี้ทางานอย่างมีความสุขและสนุกสนานมากค่ะ และสาหรับนิยายเล่มต่อที่มีตัวละครพ่วงกับเสน่หามายาหัวใจ ก็ มีอีกหลายเรื่องค่ะไม่ว่าจะเป็น วุ่นรักวิวาห์กามะลอ หยิ่งดีนักรักซะให้ เข็ด หวานใจจอมบงการ ปิ๊งรักนายซูเปอร์สตาร์ ม่านหัวใจไฟปรารถนา และ จังหวะรักซาตานร้าย รวมไปถึงเล่มพิเศษที่ชื่อว่า เสน่หามนตราแห่ง รัก (อยู่ในระหว่างการปั่นต้นฉบับ) ส่วนเรื่องอื่นๆ สามารถจับจองเป็น เจ้าของในแบบรูปเล่มกันได้แล้วที่ร้านหนังสือชั้นนาทั่วประเทศ ภายใต้ นามปากกา ฝันหวาน ตีพิมพ์กับสานักพิมพ์ดอกหญ้า 2000 ค่ะ ทิ้งท้ายกันสักนิดด้วยการฝากผลงานในรูปแบบของ ebook ซึ่ง เปิ ดให้ ดาวโหลดเรี ย บร้ อยแล้ ว ก็คือ ซาตานอ้อนรัก (มี ทั้ งรูปเล่ มและ

เสน่หามายาหัวใจ ebook แต่ รู ป เล่ มปิ ดจองแล้ ว ค่ะ ) และ ปราการรั กซาตาน (มี เฉพาะ ebook เท่านั้น) ภายใต้นามปากกา วารีราเพย จ้ะ ติดตามข่าวสารหรือ สอบถามผลงานได้ ที่ อี เ มล์ lafanbook@hotmail.co.th หรื อ เฟสบุ้ ค http://www.facebook.com/Fanwhan.wareramphai รักมากมายในสามโลก ฝันหวาน วารีราเพย กัณฑ์กนิษฐ์

4

1* สี่สาวพราวเสน่ห์ (?) “สายแล้ว! สายแล้ว!” ร่างบอบบางสมส่วนวิ่งตัวปลิวลงมาจาก ชั้นบนของตัวบ้านขนาดกลางที่ปลูกสร้างอยู่บนที่ดินขนาดสองร้อยตารางวา พร้อมกับสัมภาระพะรุงพะรังในมือ “ลูกพีช !!! เร็วๆ หน่อยได้ไหม!!?” เสียงตะโกนที่ดั งสวนขึ้นมา ทาให้พีรชญาต้องรีบเร่งฝีเท้าของเธอให้เร็วมากขึ้นกว่าเดิม เพื่อให้ทันใจ คนที่ยืนรออยู่ข้างล่าง “เร็วจนแทบจะติดจรวดแล้วค่า!!” พีรชญา นางเอกชื่อดังแห่งยุค ลงมายื น หอบแฮกๆ อยู่ ต รงหน้ า คุ ณ ผู้ จั ด การส่ ว นตั ว ที่ ยื น เท้ า เอวรอ เอาเรื่องเธอเต็มที่ “ยัยลูกพีชหล่อนเป็นนางเอกชื่อดังนะยะ รู้จักรักษากิริยาทาตัว ให้มันสมกับเป็นนางเอกหน่อยได้ไหมยะ!?” คุณผู้จัดการส่วนตัวคนเก่ง กอดอกแล้วก็จ้องมองผู้หญิงสาวสวยราวกับภาพวาดตรงหน้าด้วยสายตา อ่อนอกอ่อนใจ “โธ่! เจ๊เคที่คะขา พีชก็พยายามรักษาภาพลักษณ์นางเอกไฮโซ ที่สุดแสนจะเพียบพร้อมมีมารยาทความเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วเต็มที่แล้ว นะคะ แต่เวลาอยู่บ้านก็ให้ตัวจริงของพีชมันออกมาพักผ่อนหย่อนใจบ้าง สิคะ” พีรชญายิ้มแป้นภาพลักษณ์ของนางเอกสาวไฮโซมาดเนี้ยบเป็น

เสน่หามายาหัวใจ ผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วที่เคที่สร้างขึ้นมาเพื่อให้เธอปรับใช้ในวงการบันเทิง มัน ท าให้ เ ธอรู้ สึ กอึ ดอั ดเหลื อเกิน แต่เ พราะเธอรั กงานนี้แ ละที่ส าคั ญ รายได้จ านวนมหาศาลที่เธอไม่มีวันจะหาได้จ ากการทางานประจาใน ออฟฟิซทาให้พีรชญาต้องอดทนต่อไป “กรี๊ด!! ว้าย!!!” ตุ้บ! ตุ้บ! เสียงขัดจังหวะที่ดังขึ้นทาให้เคที่ยกมือ ทาบอกและก็เบิ กตากว้างด้ว ยความตกใจเมื่อเห็ นวัตถุมีชี วิตที่ลื่ นไถล กลิ้งลงมาจากบันได “โอ๊ย !! อกกะเทยจะแตก!!” เคที่โ วยวายเสี ยงดัง พีรชญารีบ เข้าไปประคองคนที่พยายามทรงตัว ลุ กขึ้น หลั งจากเล่ นยิมนาสติกกั บ ขั้นบันไดสี่ห้าขั้นให้ยืนขึ้นรอรับฟังคาพิพากษาจากคุณผู้จัดการส่วนตัว ที่รักและเคารพ “ยัยมิ้น!!” เคที่ตะโกนเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดังลั่น “ขาพี่เคที”่ มิ่งมนตราขานรับเสียงหวาน ไม่สนใจสายตาขุ่นขวางที่เคที่ส่งให้ แม้แต่น้อย ยิ้มไว้ก่อน เดี๋ยวดีเอง “ยั ง จะมาขาอี ก หล่ อ นก็ อี ก คนตอนนี้ ห ล่ อ นเป็ น นางแบบ นั ม เบอร์ วั น ของประเทศนะยะหั ด รั ก ษาภาพลั ก ษณ์ ใ ห้ มั น ดี ๆ หน่ อ ย ได้ไหมยะ! ถ้าเกิดใครเขามาเห็นว่านางแบบสาวเบอร์หนึ่งสุดเซ็กซี่ซุ่มซ่าม เป๋อเหลอแบบนี้จะทายังไง?” มิ่งมนตราส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้กับคุณผู้จัดการส่วนตัวที่ยืนบ่นฉอดๆ โธ่! คุณพี่เคที่คะขาก็ไม่ใช่เพราะต้องรักษาภาพลักษณ์นางแบบสาวสุดเซ็กซี่ เปรี้ยวเฉี่ยวมีสไตล์ที่คุณพี่อุตส่าห์จัดการยัดเยียดสร้างภาพให้เหรอคะ น้องถึงต้องเหนื่อยสายตัว แทบขาดเพราะต้องรักษาภาพลั กษณ์ทุกวัน จะกินจะเดินจะนอนก็ต้องระวังไปหมด แล้วอีกอย่างไอ้โรคซุ่มซ่ามเนี่ย มันไม่ได้เป็นโรคติดต่อที่เพิ่งรับเชื้อมาจากคนอื่นนะคะ แต่มันฝังลึกอยู่ใน สายเลือด เป็นมาตั้งแต่กาเนิดแล้วจะให้แก้ไขยังไง? “มัวแต่บ่นอยู่นั่นแหละเจ๊เคไหนบอกว่าสายแล้วไงคะ ? เดี๋ยวไป ไม่ทันไม่รู้ด้วยนะ”

6

ฝันหวาน เสียงหวานใสที่ลอยมาพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนหวานบาดตาบาดใจ ที่เจ้ าตัว ตั้งใจยิ้ มให้ เคที่เป็ น พิเศษทาให้ คุณผู้ จัดการส่ ว นตัว ส่ งค้อนให้ อีกฝ่ายวงใหญ่ “ยัยอุ้ม!! ฉันชื่อเคที่ยะไม่ใช่เจ๊เค” “อีกสิบนาทีจะแปดโมงแล้วนะ” อัป สรสิ นี น างร้ ายสาวสวยหน้ าหวานแห่ งยุคยกนาฬิกาข้อมือ เรือนหรูขึ้นมาดูและก็ยิ้มหวานมากกว่าเดิม “ฝากไว้ก่อนเถอะยัยอุ้ม ยัยพีชเร็วๆ เข้าเดี๋ยวไปกองถ่ายไม่ทัน ยั ย มิ้น ตารางงานเดิน แบบวัน นี้ ฉัน ส่ งอีเมล์ ให้ แล้ ว นะตั้งใจทางานด้ว ย ยัยอุ้มวันนี้สิบโมงมีงานเปิดกล้องละครเรื่องใหม่ห้ามลืมนะยะ อ้อ! แล้วก็ อย่ า ลื ม ไปปลุ ก แม่ คุ ณ หญิ ง น้ าตาลด้ ว ยนะยะวั น นี้ มี อั ด รายการตอน บ่ายโมง ตื่นสายเป็นกิจวัตรจริงๆ เลยแม่คนนี้” คุ ณ ผู้ จั ด การคนเก่ ง สั่ ง ไปบ่ น ไปและก็ ล ากแขนพี ร ชญาหั ว ซุ ก หัวซุนตามออกไป “เกิ ด เป็ น เจ๊ เ คเนี่ ย ท่ า ทางจะเหนื่ อยน่ า ดู ” อั ป สรสิ นีเ ท้ า คาง กับราวบันไดที่ตัวเองเกาะอยู่ ในขณะที่ดวงตากลมโตหวานซึ้งก็มองตาม เคที่กับพีรชญาไปจนลับสายตา “มิ้ น เป็ น อะไรไปยื น แปลกๆ ? ” นิ ช ากานต์ เ ดิ น สะลึ ม สะลื อ ออกมาจากห้องนอนมายืนข้างๆ อัปสรสินีก่อนจะขมวดคิ้วนิดหนึ่งเมื่อ เห็นมิ่งมนตรายืนแปลกๆ “มิ้น มันนึ กว่าบันไดบ้านเราเป็ นแคตวอล์ กนะมันก็เลยตีลั งกา ลงไป” อัปสรสินีตอบแทนมิ่งมนตราแล้วก็หัวเราะร่วน นิชากานต์อมยิ้ม นิดหนึ่ง ซุ่มซ่ามอีกตามเคย งั้นเสียงเจ๊เคที่เอะอะโวยวายรบกวนการนอน ของเธอก็เพราะมีมิ่งมนตราเป็นหนึ่งในสาเหตุสาคัญสิเนี่ย “บ้าสิอุ้ม!! พอดีมิ้นซุ่มซ่ามไปหน่อยน่ะจ้ะก็เลยตกบันได” “แล้ ว เป็ น อะไรมากรึ เปล่ า ? ” นิ ช ากานต์ห ายง่ ว งเป็น ปลิ ดทิ้ ง รีบวิ่งลงมาดูเพื่อนทันที “ไม่เป็นอะไรมากหรอกแค่เคล็ดนิดหน่อยทายาเดี๋ยวก็หาย”

7

เสน่หามายาหัวใจ “ไม่เป็ น อะไรมากก็ดีแล้ วงั้น ที่ได้ยิ น เสี ยงเจ๊เคที่โ วยวายแว่ว ๆ ก็เพราะความซุ่มซ่ามของมิ้นงั้นสิ” “ก็มีส่วนนิดหน่อยจ้ะ” “ฝากธนาคารไว้บ้างก็ได้นะมิ้นความซุ่มซ่ามน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวตัวเองจะบาดเจ็บน่ะสิ” “งั้ น คงยากหน่ อ ยนะน้ าตาลมิ้ น มั น ไม่ ใ ช่ ค นงกนะมั น กลั ว ได้ ดอกเบี้ยคงไม่ยอมเอาความซุ่มซ่ามไปฝากที่ธนาคารหรอก” มิ่งมนตรา หันไปส่งค้อนให้คนหน้าหวานที่เดินยิ้มหวานลงมาสมทบ “อย่ า งอนน่ า ไปทานข้ า วกั น ดี กว่ า วั น นี้ มี ข้ า วต้ ม กุ้ ง ด้ ว ยนะ” อัปสรสินีส่งเสียงหวานใสเอาของกินมาล่อมิ่งมนตรา มิ่งมนตราได้ยินแล้ว ก็แกล้งทาท่าครุ่นคิด “ฝีมือใครอะ? อย่าบอกนะว่าฝีมืออุ้มงั้นมิ้นไม่กินได้ไหมจ๊ะ ?” อัปสรสินียื่นมือไปหยิกเพื่อนรักเบาๆ หน็อย…กับข้าวฝีมือฉันไม่ดีตรงไหน ยะ ? ถึ ง จะไหม้ ไ ปนิ ด เกรี ย มไปหน่ อ ยแต่ มั น ก็ ทั้ ง กรอบทั้ ง ขมรสชาติ แปลกๆ อร่อยไปอีกแบบเหมือนกันนะยะ! “ไม่ใช่ฝีมือฉันซะหน่อย เจ๊เคเขาซื้อมาจากปากซอยต่างหาก” “งั้นมิ้นขอเบิ้ลสองชามเลยนะ” “เป็นนางแบบแล้วยังตะกละอีกเดี๋ยวก็อ้วนแย่หรอก” “มิ้นมันไม่อ้วนหรอกแต่คนที่จะอ้วนนะอุ้มต่างหาก กินเก่งแต่ ขี้เกียจออกกาลังกาย” “ได้ทีรุมกันเชียวนะยัยมิ้นยัยตาลจะกินไหมข้าว?” อัปสรสินีถาม เสียงเข้มท่าทางเอาเรื่อง นิชากานต์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะรีบเข้าไปกอด เพื่อนรักเป็นการเอาใจ “อย่าโกรธน่า กินสิจ๊ะไปกินข้าวกันดีกว่า ” มิ่งมนตรารีบเข้ามา ดึงแขนอัปสรสินีให้เดินไปที่โต๊ะรับประทานอาหารด้วยกัน “พีช…” พีรชญายิ้มหวานเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูออกมาต้อนรับ เธอ มือเรียวแข็งแรงรีบยื่นมาดึงแขนพีรชญาให้เข้ามาในห้องแล้วก็ปิด

8

ฝันหวาน ประตูอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะมีบุคคลที่สามมาเห็นเข้า “คิดถึงจังเลย ไม่เจอกันตั้งสองอาทิตย์แน่ะ ” พีรชญายิ้มหวาน ก่อนจะโผเข้าไปกอดชายหนุ่ มร่ างสู งใบหน้าหล่ อเหลาคมคายราวกั บ เทพบุตรเอาไว้ คามินทร์รับร่างนุ่มนิ่มที่โถมเข้ามากอดเขาทั้งตัว ริมฝีปาก ได้รูปแย้มยิ้มนุ่มนวล “ผมก็คิดถึงพีช เหมือนกันครับ ” พีรชญาแนบเรียวหน้าหวาน ละมุนงดงามบาดตาบาดใจลงกับแผ่นอกกว้างอบอุ่นของเขา “ไม่เชื่อหรอก คามไม่เห็นโทรหาพีชบ้างเลย” คามินทร์อุ้มร่าง นุ่มละมุนขึ้นมาไว้ในวงแขนอบอุ่นของเขาแล้วก็เดินตรงไปที่โซฟาหนานุ่ม เขาทรุ ด ตั ว นั่ ง ลงบนโซฟาก่ อ นจะวางร่ า งนุ่ ม ให้ นั่ ง ลงบนตั ก ของเขา มือเรียวแข็งแรงยกขึ้นเกลี่ยผิวแก้มนุ่มนิ่มเล่นบางเบาเพื่อถ่ายทอดสัมผัส อ่อนโยนจากหัวใจให้เธอได้รับรู้ “เพราะพี่ เ คเขาอยากให้ พี ช มี ส มาธิ กั บ การถ่ า ยท าละครฉาก ส าคั ญ ไงครั บ ก็ เ ลยไม่ ใ ห้ ผ มโทรหาพี ช เพราะกลั ว พี ช จะงอแงไม่ ย อม ท่องบท” พีรชญาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของคามินทร์ เธอยก มื อ ขึ้ น บี บ แก้ ม ของเขาด้ ว ยความหมั่ น ไส้ เ มื่ อ สั ม ผั ส ได้ ถึ ง กั ง วานเสี ย ง ล้อเลียนจากคนรัก “พีชไม่ใช่เด็กนะจะได้งอแง” คามินทร์หัวเราะเบาๆ ก่อนจะกระชับอ้อมแขนขึ้นอีกนิดหนึ่ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่คิดถึงเธอ ทั้งๆ ที่เขาและพีรชญาเป็นคนรักกันแท้ๆ แต่กลับ ไม่สามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ฉันคนรักให้คนอื่นรับรู้ได้ จะไปเดินควง แขนเที่ยวด้วยกันเหมือนคู่รักคู่อื่นก็ทาไม่ได้ แต่เพราะพีรชญารักงานใน วงการบันเทิงและกาลังรุ่งโรจน์เป็นดาวจรัสแสงในวงการที่ใครหลายต่อ หลายคนใฝ่ฝัน และที่สาคัญชายหนุ่มไม่อยากจะห้ามในสิ่งที่คนรักทาแล้ว มีความสุขก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลยให้พีรชญาทางานในวงการบันเทิง ต่อไป สักวันเมื่อถึงจุดอิ่มตัวพีรชญาก็คงถอยออกมาจากวงการบันเทิง เมื่อถึงตอนนั้นเธอจะไม่ใช่พีรชญานางเอกสาวชื่อดังระดับแถวหน้าของ ประเทศ แต่เ ธอจะเป็ น เพี ย งแค่ลู กพี ช พี ร ชญา ภรรยาของคามิน ทร์

9

เสน่หามายาหัวใจ สุรคามินทร์เท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์! เมื่อถึงวันนั้นคามินทร์คงจะมีโอกาส จับมือบางนุ่มนิ่มเดินอวดคนอื่นให้บุคคลภายนอกได้รับรู้ว่า ‘คนนี้แฟน ผม’ ให้พีรชญาควงแขนเขาอย่างสนิทสนมเดินเล่นด้วยกันเหมือนคู่รัก ธรรมดาทั่วไปบ้าง “วันนี้พีชปิดกล้องละครค่ะ พอถ่ายเสร็จปุ๊บพีชก็รีบหนีเจ๊เคที่ม า หาคามเลย” พีรชญายิ้มซุกซน “พี่เคต้องรู้อยู่แล้วว่าพีชมาหาผม ผมต้องโดนระเบิดแน่เลยงาน นี้” คามินทร์แกล้งโอดครวญ “อ๋อ…หมายความว่าคามกลัวเจ๊เคที่มากก็เลยไม่อยากอยู่กับพีช ใช่ไหม? งั้นพีชกลับก็ได้ ” พีรชญาเชิดริมฝีปากขึ้นนิดหนึ่งอย่างแง่งอน พร้อมกับ ดิ้น จะออกจากอ้ อมแขนของเขาแต่มีห รือที่คามินทร์จะยอม ปล่อยร่างนุ่มนิ่มที่เขาโหยหาจนแทบจะขาดใจออกจากอ้อมแขนอบอุ่น ของเขาง่ายๆ แต่กลับรัดแน่นขึ้นอีกจนพีรชญาหายใจหายคอแทบไม่ออก “คาม! พีชหายใจไม่ออกค่ะ จะฆ่าพีชให้ตายรึยังไง ?” คามินทร์ ใช้มือเรียวแข็งแรงดันปลายคางนุ่มนิ่มละมุนมือ ของคนขี้งอนเพื่อให้เรียว หน้างดงามเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา “ผมขอโทษ ผมอยากอยู่กับพีชนะครับแต่ผมก็เป็นห่วงชื่อเสียง ของพีชด้วย พีชเข้าใจผมนะครับคนดี” ดวงตาแฝงแววหวานออดอ้อนของคามินทร์ทาให้พีรชญาทาตัว ไม่ถูก ผิวแก้มนุ่มเนียนขาวผ่องซับสีระเรื่อจนแดงก่า แม้ว่าเธอและเขาจะ เป็นคู่รักกันมาเนิ่นนานหลายปีแล้ว แต่พีรชญาก็ยังไม่ชินกับแววตาฉาย แววหวานราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัวของเขาสักที “ผมรักพีชนะครับคนดี” คามินทร์ก้มหน้าลงกระซิบบอกกับใบหู บอบบางน่ารัก ปลายจมูกโด่งได้รู ปไล้สัมผั สอ่อนโยนลงบนผิ วแก้มนุ่ม เนียนหอมกรุ่น พีรชญาซบหน้าลงกับอกกว้างอบอุ่น รู้สึกขัดเขินไปหมด เมื่ อ สบตากั บ นั ย น์ ต าคมกริ บ ที่ ท อประกายระยิ บ ระยั บ แพรวพราว ประกอบกับน้าเสียงอบอุ่นอ่อนโยนและคารักหวานซึ้งระรื่นหู ยิ่งทาให้ พีรชญารู้สึกว่ามือไม้ของเธอมันเกะกะไปหมด

10

ฝันหวาน “จูบ ปรั บ ความเข้ าใจได้ไหมครั บ ?” ชายหนุ่ม กระซิบ ถามแต่ พีรชญาก็สา่ ยหน้าปฏิเสธทันที “ไม่ได้! คามทาตัวไม่น่ารักพีชไม่ให้จูบ ” คามินทร์หัวเราะเบาๆ ในลาคอไม่ได้แสดงอาการโกรธเคืองที่หญิงสาวไม่ให้เขาจูบปรับความ เข้าใจอย่างที่เขาตั้งใจเอาไว้ พีรชญาเหลือบตาขึ้นมองคามินทร์ก่อนจะ ขยั บ ตั ว นิ ดหนึ่ ง ล าแขนเรี ย วกลมกลึ ง ค่อ ยๆ ไต่ขึ้ น ไปโอบกอดล าคอ แข็งแรงของเขาเอาไว้ “พีชเอาแต่ใจมากไปใช่ไหมคะ?” คามินทร์ยิ้มเอ็นดู “ไม่เลย พีชก็แค่เป็นตัวของตัวเองเท่านั้น ผมอยากให้พีชเป็นตัว ของตัวเองที่สุดเวลาพีชอยู่กับผมนะครับ ” พีรชญาแย้มยิ้มสดใสก่อนจะ ยื่นหน้าไปจุมพิตเรียวปากได้รูปของเขาเบาๆ “จูบปรับความเข้าใจก็ ได้ค่ะ” มือบางนุ่มประคองใบหน้ าหล่อ เหลาคมคายของเขาเอาไว้ คามินทร์ค่อยๆ ก้มหน้าลงทาบทับเรียวปาก ลงกับริมฝีปากบางนุ่มนิ่มแต่พอริมฝีปากสองคู่สัมผัสกันประตูคอนโดของ เขาก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงเพรียวที่ผู้หญิงแท้ๆ เห็นยังต้องอดอิจฉา ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้น “นึกแล้วว่าต้องหนีมาอยู่ที่นี่!” เคที่ส่งเสียงเข้ามาก่อนจะกระแทกประตูปิดอย่างรวดเร็ว สายตา ขุ่ น ขวางรั บ กั บ ใบหน้ า บึ้ ง ตึ ง จ้ อ งมองไปที่ ค ามิ น ทร์ แ ละพี ร ชญาเขม็ ง ชายหนุ่มกดริมฝีปากลงบนเรียวปากนุ่มนิ่มของคนรักหนักๆ ทีหนึ่งก่อน จะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตากับแขกไม่ได้รับเชิญที่ยืนจังก้ าเตรียมเอาเรื่อง เขาและแฟนสาวของเขาเต็มที่ “พีชไม่ได้หนีนะเจ๊ พีชทางานของพีชเสร็จแล้ว พีชถึงได้มาหา คาม” พีรชญาตอบแล้วก็เบียดตัวเข้าหาคามินทร์อีกนิดหนึ่งเพื่อขอความ คุ้มครองถ้าหากเคที่บ้าเลือดกระโดดเข้ามากัดคอเธอ “นั่ ง ก่อ นสิ ครั บ พี่เ ค” คามิน ทร์ ยิ้ ม แย้ม เคที่ ป รายตามองร่า ง บอบบางที่นั่ งอยู่ บ นตักของคามิน ทร์ ด้ว ยความหมั่นไส้ มีบุคคลที่ส าม อยู่ในห้องด้วยแท้ๆ ยังออดอ้อนออเซาะกันไม่อายคนมองบ้างเลยนะยะ!

11

เสน่หามายาหัวใจ “คาม เจ๊บอกกี่ครั้งแล้วอย่าเรียกพี่เคให้เรียกพี่เคที่หรือเจ๊เคที่ก็ ได้ พี่ไม่ใช่พี่เคคนเก่าที่เคยบึกบึนแข็งแรงของคามเหมือนเมื่อตอนเด็กๆ อีกแล้วตอนนี้พี่คือหญิงสาวแสนสวยที่ชื่อเคที่ โอเค้พ่อน้องชาย?” เคที่บอกเสียงแจ๋วก่อนจะเชิดหน้าขึ้นนิดหนึ่ง คามินทร์สบตากับ พี่ชายแท้ๆ ของเขาก่อนจะพยักหน้ายอมจานน “ผมจะพยายามระวังไม่ให้เรียกผิดอีกนะครับพี่เค…ที่” คามินทร์ รีบเรียกชื่ออดีตพี่ชายที่ตอนนี้กลายเป็นพี่สาวให้ครบพยางค์เป็น ‘เคที่’ เมื่อรู้สึกรังสีอามหิตในสายตาของเคที่ที่จ้องเขม็งมองเขา พีรชญาหัวเราะ คิกคักอยู่กับอกของคามินทร์ ฟังพี่น้องทะเลาะกันก็สนุกไปอีกแบบ “เห็นพูดแบบนี้มาเป็นร้อยเป็นพันรอบแล้วสุดท้ายก็ลืมอยู่ดี ” เคที่เดินมาทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา “ไม่ ต้ อ งโอบประคองกัน ขนาดนี้ ก็ ไ ด้ ย ะ ฉั น ไม่ ใ ช่ ยั กษ์ ใ ช่ ม าร ซะหน่อย หมั่นไส้!” พีรชญากระซิบบอกให้คามินทร์ปล่อยเธอ ก่อนที่เธอ จะขยั บ ตัว ลงไปนั่ งบนโซฟาแล้ ว ก็ย กมือขึ้น เกาะแขนแข็ งแรงของเขา เอาไว้ “แหม…มันต่างจากนั่งตักตรงไหนยะ ? เบียดจนแทบจะหลอม รวมเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว ” เคที่ยังไม่วายแขวะด้วยความหมั่นไส้ปน อิจฉา “คนขี้อิจฉา” พีรชญาพูดแล้วก็หัวเราะถูกอกถูกใจ “ใครอิ จ ฉาหล่ อ นยะ ? สวยๆ อย่ า งฉั น มี เ ด็ ก หนุ่ ม ๆ น่ า เคี้ ย ว ในสังกัดเยอะแยะมากมายจนเลือกไม่ไหว” “แบ่งให้พีชคนสิ” “หืม…” คามินทร์ส่งเสียงเบาๆ ในลาคอก่อนจะก้มหน้าลงมอง คนที่นั่งเบียดชิดอยู่ข้างกายด้วยสายตาเอาเรื่อง “พีชล้อเล่นค่ะ พีชรักพี่คามคนเดียว” คาว่า ‘พี่’ ที่นานทีปีหน จะหลุ ด ออกจากปากของพี ร ชญาพร้ อ มกั บ ค าว่ า ‘รั ก ’ ที่ อี ก ฝ่ า ยพู ด ออกมาทาให้อารมณ์ของคามินทร์เย็นลงนิ ดหนึ่งแต่ยังไม่วายคาดโทษ อีกฝ่ายเอาไว้ในใจ ให้พี่เคที่กลับไปก่อนเถอะแล้วจะได้เห็นดีกัน

12

ฝันหวาน “ฉันแวะมาหาเนี่ยมีธุระย่ ะไม่ได้จะมาจิกตัวหล่อนกลับไปด้วย หรอกเพราะฉันรู้ว่าคืนนี้หล่อนคงไม่ยอมไปงานปิดกล้องละครแน่นอน ฉันก็เลยบอกผู้กากับไปแล้วว่าหล่อนไม่สบาย” พีรชญายิ้มหวานให้คุณ ผู้จัดการสุดที่รักแถมยังน่ารักน่าใคร่รู้ใจเธอไปซะทุกอย่าง “ขอบคุณค่ะเจ๊เคที่ เจ๊เคที่รู้ใจพีชที่สุดในโลกเลย” เคที่ส่งค้อนให้เด็กในสังกัดด้วยความหมั่นไส้ มีเด็กในสังกัดกับ เขาทั้งทีแต่ละคนก็สุดแสนจะแปลกประหลาดหาได้ยากเหลือเกิน เคที่ ต้องลงทุน ลงแรงไปเยอะเพื่อสร้ างภาพลักษณ์ให้ กับบรรดาสาวๆ ที่มี ใบหน้าสวยสดงดงามแต่กลับซื่อบื้อเหลือเกิน มีสี่คน ซื่อบื้อไปคนละแบบ ผู้จัดการส่วนตัวที่ชื่อเคที่ก็เลยต้องเหนื่อยกว่าคนอื่นเป็นสองร้อยเท่า! “ฉันแวะเอาบทละครเรื่องใหม่มาให้อ่านคร่าวๆ ฉันคัดไว้สี่ห้า เรื่ องลองอ่านบทดูก็แล้ ว กันว่าอยากเล่ น เรื่องไหนมากที่สุ ด ” เคที่ เปิด กระเป๋าถือใบใหญ่แล้วก็หยิบเอาบทละครสี่ห้าเล่มออกมาส่งให้พีรชญา “ขอคาตอบภายในวันสองวันนี้นะยะฉันจะได้รีบดาเนินการต่อ ” พีรชญารับปึกบทละครมาวางเอาไว้บนโต๊ะ “รับทราบค่ะเจ๊เคที่” เคที่ปิดกระเป๋าแล้วก็ลุกขึ้นยืน “หมดธุ ร ะแล้ ว เชิ ญเลิ ฟซี น กั น ต่อ ตามสบายยะ ฉั นต้อ งรี บไป รับยัยอุ้มที่กองแล้วก็ต้องไปดูยัยน้าตาลอัดรายการแล้วก็ไปดูยัยมิ้นที่งาน เดิ น แบบ ไม่ ไ ปก็ ไ ม่ ไ ด้ เ ดี๋ ย วตั ว ซุ่ ม ซ่ า มมั น จะโผล่ ฉั น ต้ อ งตามไปคอย ควบคุม” พีร ชญาหั ว เราะคิกคักเพราะเธอกับบรรดาเพื่อนรักมีบุคลิ กที่ แตกต่างจากอิมเมจที่เคที่สร้างเอาไว้มากไปหน่อยคุณผู้จัดการคนเก่งก็ เลยต้องเหนื่อยหนักกว่าผู้จัดการส่วนตัวของศิลปินคนอื่นหลายเท่าตัว “ไม่ต้องลุกไปส่งหรอกย่ ะ ฉันกลับเองได้” เคที่รีบบอกเมื่อเห็น น้องชายทาท่าจะลุกไปส่งเธอที่ประตู “อ้อ…คราวหน้าคราวหลังจะทาอะไรกันก็ปิดประตูลงกลอนให้ มันดีๆ หน่อยนะยะถ้าเกิดคนที่เปิดเข้ามาไม่ใช่ฉันจะกลายเป็นข่าวฉาวโฉ่ เอาได้” เคที่สั่งสอนอีกชุดใหญ่ก่อนจะเดินออกไปแถมยังล็อกประตูให้

13

เสน่หามายาหัวใจ เรียบร้อย “คามนั่นแหละผิดไม่ยอมล็อกประตู ” พีรชญายกมือขึ้นจิ้มจมูก คนรักเบาๆ “สงสัยต้องเปลี่ยนไปใช้ประตูอัตโนมัติแบบสแกนใบหน้าดีไหม ? ให้เข้าได้เฉพาะพีชคนเดียวคนอื่นหมดสิทธิ์” “เว่ อ ร์ ” พี ร ชญาลากเสี ย งว่ าคนตั ว โตที่ เ สนอความคิ ด ขึ้ น มา คามินทร์ก้มหน้าแตะริมฝีปากกับปลายจมูกโด่งรั้นของคนในอ้อมแขน “พีชต้องรีบกลับไปอ่านบทรึเปล่า ? ผมจะได้ไปส่ง” พีรชญายิ้ม กริ่ม “ไม่รีบค่ะ พีชจะค้างกับคาม” “เฮ้อ…งั้นวันนี้ผมก็ต้องนอนที่โซฟาอีกแล้ว สิครับ” คามินทร์ส่ง เสียงโอดครวญ “ห้องนอนในคอนโดคามมีตั้งสามห้องแน่ะ คามอยากนอนโซฟา ก็ตามใจสิ ” พีร ชญาเชิดหน้ าขึ้น นิ ดหนึ่ ง ทาท่าไม่ส นใจกับอาการโอด ครวญน่าสงสารของคามินทร์ “ผมอยากนอนเฝ้ า พีช นี่ ครั บ ถึง ต้ องนอนบนโซฟาผมก็ย อม” คาตอบของคามินทร์ทาให้พีรชญายิ้มหวานความเป็นสุภาพบุรุษของเขา ทาให้เธอไว้วางใจ “ให้รางวัลผมหน่อยสิครับ เมื่อกี๊ยังไม่ทันได้ทาอะไรเลยพี่เคมา ถูกเวลาจริงๆ เลย” พีรชญาหัวเราะคิกคัก “ถ้าเจ๊เคที่ได้ยินจะดึงหูเอา เรียกว่าพี่เคเฉยๆ ไม่ได้นะคะต้อง เรียกพี่เคที”่ คามินทร์ประคองเรียวหน้าหวานละมุนเอาไว้ ริมฝีปากได้รูป แตะแต้มสั มผั ส ลงบนผิ ว แก้มนุ่ มเนี ย นบางเบา พีรชญาเงยหน้าขึ้นรั บ จุมพิตจากเขาเมื่อเขาทาบทับ เรี ย วปากลงบนริ มฝี ปากนุ่มนิ่มของเธอ เมื่อไหร่ความรักหลบๆ ซ่อนๆ ของเธอจะกลายเป็นความรักที่สามารถ บอกกล่าวให้คนทั้งประเทศได้รับรู้ซะทีนะ? ... LOVE ...

14

2[ ถูกตาต้องใจ ร่ า งบอบบางสมส่ ว นที่ ส วยสง่ า ในชุ ด ฟิ น าเล่ ข องงานท าให้ สายตาคมกริบที่จ้องมองมิ่งมนตราตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพินิจ พิจ ารณาตั้ งแต่ ก้ าวแรกที่ เ ธอเยื้ อ งย่ า งออกมาโชว์ ตัว บนเวที ฉ ายแวว พึงพอใจอย่างชัดเจน “สนใจเหรอครับเจ้านาย? นางแบบโนหนึ่งของประเทศเชียวนะ ครับ แต่ระดับเจ้านายคงไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธ” ขุนพลยิ้มกริ่ม ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองร่างบอบบางสมส่วนบนเวทีราวกับสายตา ของนายพรานเวลาที่ใช้มองเหยื่อที่เขาพึงพอใจ นางแบบสาวสวยสุดเซ็กซี่ ที่มักจะมีข่าวควงดารา นายแบบหนุ่มชื่อดังหรือไม่ก็พวกบรรดาไฮโซไฮซ้อ อยู่เสมอ ผู้ หญิงร้อนแรงแบบนี้ น่าสนใจและก็คงใช้เวลาไม่นานในการ เกลี้ยกล่อมให้เธอมาสยบอยู่แทบเท้าของเขา “ยั ง ไม่ ใ ช่ ต อนนี้ ห รอก รายนี้ ฉั น จะจั ด การเอง” ขุ น พลบอก ลูกน้องคนสนิทด้วยน้าเสียงราบเรียบ ระดับเขาถ้าลงมือล่าเหยื่อสาวแสน สวยแบบนี้ด้วยตัวเองยังไงก็ไม่มีทางพลาดแน่นอน

มิ่ ง มนตรารู้ สึ ก เสี ย วสั น หลั ง แปลกๆ เธอแย้ ม ยิ้ ม ด้ ว ยท่ า ทาง สุดเซ็กซี่ที่เคที่เสียเวลาฝึกเธอเนิ่นนานนับเดือนก่อนที่จะเริ่มงานนางแบบ ครั้งแรกในชีวิตเมื่อหลายปีก่อนเพื่อให้มิ่งมนตรายิ้มออกมาสวยเซ็กซี่เป็น

เสน่หามายาหัวใจ ธรรมชาติที่สุดเท่าที่จะทาได้ เธอเหลือบตามองไปที่ข้างเวทีแล้วก็ตัวชาวูบ เมื่อดวงตากลมโตหวานซึ้งของเธอปะทะเข้ากับดวงตาสีดาคมกริบราวกับ พญาเหยี่ยวที่กาลังจ้องมองมาที่เธอ ความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอ ราวกับว่ามีคนจ้องมองตลอดเวลามันมาจากผู้ชายคนนี้รึเปล่านะ? ในชี วิ ต การเป็ น นางแบบของมิ่ ง มนตรา เธอได้ พ บเจอผู้ ช าย หน้าตาดีเป็นคอนโดจนรู้สึกเฉยๆ แต่กับผู้ชายคนนี้เขาทาให้เธอขาสั่นจน แทบจะยืนไม่อยู่เพียงแค่ได้สบตากับเขา ไม่ใช่แค่หล่ออย่างร้ายกาจ แต่ ยังมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามอย่างร้ายกาจอีกด้วย ผู้ชายแบบนี้เธอควรจะ หนีให้ห่างอย่าไปเข้าใกล้เขาเป็นดีที่สุด มีผู้ชายมากมายหลายคนที่เข้ามา หามิ่งมนตราเพียงเพราะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงเซ็กซี่เร่าร้อน และคงจะยอม มี ค วามสั ม พั น ธ์ ชั่ ว ข้ า มคื น กั บ ผู้ ช ายมากหน้ า หลายตากระเป๋ า หนั ก ทั้งหลายอย่างไม่ยากเย็น ทั้งที่ความจริงแล้วเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา คนหนึ่งเท่านั้น ใบหน้างดงามของมิ่งมนตราที่ฉาบเอาไว้ด้วยเครื่องสาอางราคา แพงเวลาอยู่นอกบ้าน แต่เวลาอยู่ในบ้านมันจะไร้การแต่งเติมใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงแป้งเด็กกลิ่นหอมอ่อนๆ เท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้สัมผัสกับผิวแก้ม เนียนละเอียดของเธอ เรือนร่างสะโอดสะองชนิดที่ทาให้ผู้ชายมองตาม ด้วยสายตาชื่นชมและผู้หญิงมองตามด้วยสายตาอิจฉาริษยาที่มัก จะถูก ห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมราคาแพงในสไตล์เปรี้ยวเฉี่ยวเลิศหรูเวลา เธออยู่น อกบ้ าน แต่เวลาเธออยู่ในบ้านเสื้ อยืดตัวโคร่งกับกางเกงแบบ เรียบๆ ใส่สบายเท่านั้นที่เธอมักจะสวมใส่เป็นประจา ผู้ชายที่เข้ามาหาเธอคงไม่มีใครยอมรับตัวตนที่แท้จริงของเธอได้ เพราะพวกเขาถู ก เปลื อกนอกของเธอดึ ง ดู ด เข้า มาหาเธอ มิ่ง มนตรา รวบรวมสติ ถอนสายตาออกจากสายตาด าคมกริ บ ที่ ดึ ง ดู ด เธอคู่ นั้ น ขุ น พลหั ว เราะเบาๆ ในล าคอเพราะคิ ด ว่ า มิ่ ง มนตราก าลั ง ส่ ง สายตา เชิ ญ ชวนเขา ร้ อ นแรงแบบนี้ สิ ถึ ง จะน่ า สนใจและน่ า ครอบครองเป็ น เจ้าของชั่วคราว เพียงแค่ชั่วคราวก็พอแล้ว

16

ฝันหวาน “เมื่อคืนนะมิ้นสวยสะเด็ดสะเด่าไปเลย หนุ่มๆ ที่นั่งอยู่ใกล้เวที น้าลายแทบจะไหลฟูมปากอยู่แล้วถ้าไม่เกรงใจบรรดาคุณหญิงคุณนายที่ พกมาด้วย” อัปสรสินีที่ไปร่วมชมงานแฟชั่นโชว์กับเคที่และนิชากานต์เล่าให้ พีรชญาฟังทันทีที่เจอหน้าเพื่อนสาวบนโต๊ะรับประทานอาหารในตอนเช้า หายหน้ า หายตาไปทั้งคืน สงสั ย ไปอยู่ กับ แฟนหนุ่มสุ ดที่รักอีก ตามเคย อัปสรสินีรู้ว่าพีรชญาไม่เคยปล่อยตัวเกินเลยกับคามินทร์จนถึงขั้นเลยเถิด แต่เธอเป็นห่วงสภาพจิตใจแฟนหนุ่มสุดที่รักของเพื่อนเหลือเกิน มีสาว สวยไปนอนแนบข้างยั่ ว ยวนบ่ อ ยๆ คามิ นทร์คงต้อ งใช้แรงกายแรงใจ ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ให้กระเจิดกระเจิงอย่างยากลาบาก “ไปยั่วให้พี่คามน้าลายหกแต่ไม่ยอมให้เขาเลาะเปลือกกินเนื้อใน ระวังเถอะสักวันพอพี่คามทนไม่ไหวคลั่งรักขึ้นมาจะจับมีดมาแล่เนื้อขาวๆ แล้วเอาเกลือทาไปย่างกิน” พีรชญาส่งค้อนให้อัปสรสินีที่พูดเปรียบเทียบ จนเกินความจริง “บ้ า ! ไม่ได้ไ ปยั่ ว สั กหน่ อย คนรั ก กันไม่ ได้เจอกันนานๆ มัน ก็ คิดถึงเป็นธรรมดา แล้วละครเรื่องใหม่ของอุ้มเป็นยังไงบ้าง?” พีรชญาเปลี่ยนเรื่องมาถามถึงเรื่องงานของเพื่อนสาวที่กาลังโด่ง ดังในบทนางร้ายหน้าสวยบาดตาบาดใจแทน ละครเรื่องไหนถ้าขาดตัว ร้ายฝีมือดีละครเรื่องนั้ นก็จะเสียอรรถรสในการชมไปเยอะ แต่อัปสรสินี เป็นนางร้ายที่มีใบหน้างดงามหวานซึ้งไม่แพ้นางเอกละคร ดีไม่ดีเพื่อนรัก ของเธอยังสวยกว่านางเอกละครส่วนมากเสียอีก แถมอัปสรสินียังมีฝีมือ การเสดงที่เฉียบขาดไร้ที่ติ ไม่ว่าจะเป็นบทร้ายแบบไหนเพื่อนของเธอ สามารถแสดงออกมาได้สมจริงสมจังจนคนดูอินตามกันทั่วบ้านทั่วเมือง เพราะฉะนั้นช่วงไหนที่มีละครของอัปสรสินีออนแอร์ เพื่อนรักของเธอจะ หลีกเลี่ยงการไปเดินช็อปปิ้งข้าวของในตลาดสดทันที ยิ่งเป็นหน้าทุเรียน ยิ่งต้องหลีกเลี่ยงให้ห่างไกล เพราะอารมณ์อินของบรรดาเหล่าแม่ค้าแม่ ขายที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของละครหลังข่าวนั้นไม่ธรรมดา ดีไม่ดีอัปสรสินี อาจจะได้เปลือกทุเรียนกลับบ้านฟรีแบบไม่ต้องจ่ายตังค์ก็ได้

17

เสน่หามายาหัวใจ “ก็เรื่ อยๆ ไอ้เรามัน ก็ส าวห้ าวไร้ ค วามหวานอะนะ แต่เจ๊เคที่ อยากจะให้นางร้ายที่ชื่ออัปสรสินีมีบุคลิกเริดๆ เชิดๆ ก็ต้องตามใจเจ๊แก แต่ฉันชอบหลุดประจาแหละแต่ไม่ค่อยมีใครสังเกต” พีรชญาหัวเราะร่วน พวกเธอไม่เข้าใจเหมือนกันว่าการทางานใน วงการบันเทิงมันต้องสร้างภาพกันขนาดนี้เลยเหรอ? แต่ภาพลักษณ์ที่เคที่ สร้างขึ้นมา ก็ทาให้พวกเธอเป็นจุดสนใจได้รับความนิยมและมีรายได้เป็น กอบเป็นกามากมายในแต่ละปี ผู้จั ดการส่ว นตัว ที่ชื่อเคที่ไม่เคยเอารั ดเอาเปรียบพวกเธอเลย มีแต่จ ะพยายามผลั กดัน ให้ พวกเธอปี น ขึ้ น ไปให้ สู งที่ สุ ดเท่ าที่จะทาได้ เม็ ดเงิ น ทุ ก บาททุก สตางค์ที่ ไ ด้ม าจะถูก จั ดสรรปั น ส่ ว นอย่ า งยุ ติ ธ รรม แถมเคที่ยังมีบัญชีส่วนกลางที่ให้พวกเธอเอาเงินเข้าบัญชีร่วมกันทุกเดือน เพื่อเป็นเงินก้อนให้พวกเธอแบ่งปันกันยามชรา เจ๊เคที่เขาบอกมาแบบนั้น เพราะมันเป็นบัญชีส่วนรวมถ้าไม่มีลายเซ็นของพวกเธอทั้งสี่คนก็ไม่มีใคร สามารถถอนเงิ น ก้ อ นนั้ น ออกมาได้ เคที่ บ อกว่ า มั น เป็ น การวางแผน อนาคตเพราะอนาคตมันเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนอาจจะมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เกิดขึ้นก็ได้ พวกเธอคนใดคนหนึ่งอาจจะถูกผู้ ชายหลอกเอาเงินไปจน หมดเนื้ อ หมดตั ว จะได้ มี เ งิ น เหลื อ ไว้ ใ ช้ บ้ า ง แม้ เ คที่ จ ะรู้ ว่ า พี ร ชญา มิ่งมนตรา อัปสรสินี และนิชากานต์ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น แต่การป้องกัน เอาไว้มันก็ย่อมดีกว่าการที่ต้องไปคอยตามแก้ปัญหา “แต่เจ๊เคก็เป็นคนที่ทาให้พวกเรามีวันนี้ ถ้าไม่มีเจ๊เคที่บางทีฉัน อาจจะไปเป็นเด็กเร่ร่อนจนลงท้ายด้วยการขายตัวแลกกับอาหารก็ได้” อั ป สรสิ นี ยิ้ ม อย่ า งขมขื่ น อดี ต ของเธอมั น เจ็ บ ปวดใจเกิ น ไป พีรชญายื่นมือไปบีบมือบางนุ่มของเพื่อนเป็นการปลอบโยน ทั้งที่อัปสรสินี เกิดมาในครอบครั ว ที่ดี และมีฐ านะ อัป สรสิ นี น่ าจะมีชีวิ ตที่มีความสุ ข มากกว่านี้ ถ้าบิดาของเธอไม่มาด่วนจากไปและมารดามีสามีใหม่ พ่อเลี้ยง ของอัปสรสินีเป็นผู้ชายหน้าตาดีและมีมาดสุภาพบุรุษจนทาให้มารดาของ อัปสรสินีเชื่อใจแม้กระทั่งตัวของอัปสรสินีก็นับถือและเคารพรักเขา เรียก เขาว่าพ่อด้ว ยความเต็ม ใจ และในที่สุ ดเขาก็ท รยศความไว้ว างใจของ

18

ฝันหวาน อัปสรสินีด้วยการพยายามจะปลุกปล้าข่มขืนเธอ อัปสรสินีช็อกยิ่งกว่า ช็อกที่คนที่เธอเรียกว่า ‘พ่อ’ ทากับเธอแบบนี้ แต่ที่ทาให้เธอเสียใจและ ช็อกมากกว่าเดิมก็คือมารดาของเธอเลือกที่จะเชื่อผู้ชายสารเลวคนนั้น มากกว่าเธอ “ฉันยังจาได้ไม่มีวันลืม วันนั้นฉันทั้งเสียใจ หวาดกลัวและก็ช็อก จนแทบจะยืนไม่อยู่ แต่ฉันก็ต้องรวบรวมกาลังวิ่ง และก็วิ่งเพื่อให้ออกมา ให้พ้นจากบ้านหลังนั้น ฉันทาใจไม่ได้ที่จะต้องทนอยู่ที่นั่นอีกแม้แต่วินาที เดียว ถ้าฉันไม่หลับหูหลับตาวิ่งจนไปชนเจ๊เคที่ชีวิตฉันก็คงแย่กว่านี้” อัปสรสินีตบท้ายคาพูดของเธอด้วยเสียงหัวเราะแต่มันก็ยังเจือ ไปด้ ว ยความเจ็ บ ปวดอย่ า งชั ด เจน เด็ ก อายุ สิ บ ห้ า ที่ ต้ อ งมาเผชิ ญ กั บ เหตุก ารณ์แ บบนั้ น มัน รุ น แรงและสร้ า งความบอบช้ าให้ กั บเด็ก ผู้ ห ญิ ง ตัวเล็กๆ คนหนึ่งทั้งร่างกายและจิตใจ นิชากานต์และมิ่งมนตราที่เพิ่งเดิน มาสมทบยื่นมือมาตบไหล่บอบบางของเพื่อนเบาๆ เป็นการให้กาลังใจ ก่อนจะเดินไปทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจาของตัวเอง พวกเธอทุกคนต่าง ก็มีเรื่องราวข้างหลังที่เจ็บปวดกันทั้งนั้น แต่พวกเธอก็เลือกที่จะฝังมันลง ไปให้ลึกที่สุดเท่าที่พวกเธอจะทาได้ “เจ็ ด ปี แ ล้ ว ไอ้ อุ้ม ตอนนี้ แ กไม่ ต้อ งเจ็บ ปวดแบบนั้น อีก แล้ ว ” นิชากานต์ยิ้มปลอบใจเพื่อน เพราะพวกเธอเคยเจ็บปวดเหมือนกันทาให้ พวกเธอเข้าใจซึ่งกันและกัน พวกเธอไม่มีใครอีกแล้วนอกจากพวกเธอ สี่คนที่นั่งอยู่ในที่นี้และเจ๊เคที่ ครอบครัวแบบนี้อบอุ่นพอแล้ว “ตอนนี้ฉันแกร่งแล้ว แกร่งยิ่งกว่าเดิมพร้อมรบทุกสถานการณ์ ” อัปสรสินีหัวเราะเบาๆ แม้ตอนนี้หัวใจของเธอมันจะยังมีแผล แต่แผลนั้น มันก็ไม่ลึกจนทาให้เธอเจ็บปวดเจียนตายอีกต่อไปแล้ว “แต่พี่คามของแกคบไปเถอะไอ้พีชคบได้เขาเป็นคนดี และก็รัก แกจริงๆ” อัปสรสินีสรุปแม้เธอจะไม่เชื่อใจผู้ชายอีกต่อไปแล้ว แต่สาหรับ คามินทร์ถือได้ว่าเป็นกรณีพิเศษ “ถ้าเกิดวันหนึ่งคามเชื่อใจไม่ได้ขึ้นมาจะทายังไง ?” พีรชญาถาม ยิ้มๆ ไม่ได้คิดอะไรจริงจัง หัวใจของเธอเชื่อใจคามินทร์เต็มร้อยว่าเขาจะ

19

เสน่หามายาหัวใจ ไม่มีวันทาให้เธอเจ็บปวดหรือทาร้ายหัวใจของเธอแน่นอน “พวกฉั น จะจั ด การให้ แ กเองไม่ ต้ องเป็ น ห่ ว ง” นิ ช ากานต์ ตั ก ข้าวต้มเข้าปาก “ถ้าพี่คามกล้ าทาให้แกเจ็บปวดนะฉันจะสับเขาให้เละเหมือน หมูสับแล้วก็เอามาต้มเป็นข้าวต้มแบบนี้เสร็จแล้วก็เสิร์ฟให้แกกินถึงเตียง เลยเพื่อเป็นการแก้แค้น” อัปสรสินีกับมิ่งมนตราหัวเราะขาความคิดของนิชากานต์ โหด เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ “ทาไมแกโหดแบบนี้น้าตาล ? ชื่อก็ออกจะหวาน หน้าก็ออกจะ หวาน” มิ่งมนตราส่งซีอิ๊วขาวขวดเล็กให้นิชากานต์ “ทายั งไงได้ ตัว จริ งของฉัน ออกจะโหดร้าย ปากไม่ดี แถมยั ง ใจร้ อ นอีก ต่ างหาก แต่ ฉั น ก็ ต้ องวางมาดเป็ น วี เจสาวแสนสวย บุค ลิ ก อ่อนหวานนุ่ มนวลราวกับเจ้ าหญิง ทุกวัน นี้ฉัน แทบจะตบะแตกวันละ หลายร้อยหนที่ต้องปั้นหน้ายิ้มแย้มจนกรามแทบจะค้างอยู่แล้ว” คาตอบของนิชากานต์เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนร่วมโต๊ะได้อีก ครั้ง “อารมณ์ดีกันจริงๆ นะยะ” เคที่ส่งเสียงเข้ามาพร้อมกับเดินมา ปรากฏตัวต่อหน้าลูกสมุนทั้งสี่ของเธอ นิชากานต์ลุกขึ้นไปดึงเคที่ให้มานั่ง ร่วมโต๊ะด้วยกันแล้วก็ตักข้าวต้มมาเสิร์ฟเพื่อเป็นการเอาใจ “โอ้โห! เจ๊เคที่หนุ่มที่ไหนให้ดอกไม้มาเนี่ย ช่อเบ้อเร่อเลย อิจฉา นะเนี่ย” พีรชญาทักด้วยน้าเสียงแจ่มใส เคที่ส่งค้อนให้คนถามก่อนจะยัด ช่อดอกไม้ราคาแพงใส่มือของมิ่งมนตรา “ของฉันซะเมื่อไหร่ !? ของยัยมิ้นมัน ” มิ่งมนตรารับดอกไม้ช่อ ใหญ่มาถือเอาไว้งงๆ “ของมิ้นเหรอคะ?” “ใช่แล้วย่ะ จากคุณขุนพล นรบดี” คิ้วเรียวได้รูปของมิ่งมนตรา ยิ่งขมวดเข้าหากันมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อได้ยินคาตอบของเคที่ ขุนพล นรบดี

20

ฝันหวาน เขาเป็นใคร? เธอไม่เคยรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวแล้วเขาส่งดอกไม้มาให้เธอ ทาไม? “เมื่อวานเขาไปที่งานแฟชั่นโชว์ด้วย คงจะถูกใจหล่อนมาก ถึง ได้ส่ งดอกไม้ช่อใหญ่ร าคาเป็ น หมื่น มาให้ แบบนี้ ” เคที่อธิบายเมื่อเห็ น ใบหน้างงงวยของมิ่งมนตรา “แต่มิ้นไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนเลยนะคะพี่เคที่ ” มิ่งมนตรา หยิบการ์ดที่แนบมาด้วยขึ้นมาอ่าน โดยมีบรรดาเพื่อนสาวทั้งสามชะโงก ตัวมาช่วยกันวิเคราะห์ข้อความในการ์ด “อื้อหือ! สาหรับคนพิเศษของผม” อัปสรสินีอุทานเมื่อได้อ่าน ข้อความในการ์ด “ไปเป็ น คนพิ เ ศษของอี ต าขุ น พลตั้ ง แต่ เ มื่ อ ไหร่ เ นี่ ย ยั ย มิ้ น ? ” มิ่งมนตราส่ายหน้าทันทีเมื่อได้ยินคาถามของนิชากานต์ ขนาดหน้าของ เขาเธอยังไม่เคยเห็นแล้วเธอจะไปเป็นคนพิเศษของเขาได้ยังไง? “เขาให้มาก็รับๆ เอาไว้เถอะยะ แต่ฉันขอเตือนเอาไว้ก่อนนะว่า หล่อนต้องพยายามอยู่ ให้ ห่างจากคุณขุนพลให้มากที่สุ ดเท่าที่จะทาได้ เพราะเขาเป็นเสือผู้หญิงตัวฉกาจ ลูกแกะเชื่องๆ เซ่อๆ แบบหล่อนยัยมิ้น มีหวังถูกเขาจับเขมือบภายในสามนาที” “มิ้นเข้าใจแล้วค่ะเจ๊เคที่” มิ่งมนตรายิ้มหวานให้เคที่ เธอวางดอกไม้ลงบนโต๊ะใกล้ๆ ด้วย ท่าทางเรียบเฉยไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเต้นดีใจที่ได้รับดอกไม้จากหนุ่มไฮโซ เนื้ อ หอมแม้แ ต่น้ อย แพงจะตายซื้ อมาท าไมก็ ไม่ รู้ ผู้ ห ญิง อย่ างเธอไม่ เหมาะกับดอกไม้หรอก ถ้าเป็นของกินก็ว่าไปอย่าง “แล้วคุณขุนพลคนนี้เขาเป็นใครคะเจ๊เคที?่ ” พีรชญาถามด้วยความสนใจ คนที่เข้ามาพัวพันกับเพื่อนรักคนใด คนหนึ่งในกลุ่มของพวกเธอ พวกเธอจะต้องศึกษาประวัติของเขาเอาไว้ บ้าง จะได้หาทางหนีทีไล่ได้ทัน “เจ้าพ่อในวงการธุรกิจ หล่อมาก รวยมาก ร้ายมาก อันตราย มาก”

21

เสน่หามายาหัวใจ คาตอบของเคที่ทาให้มิ่งมนตราหวนคิดไปถึงสายตาคมกริบของ ผู้ชายคนเมื่อวานในงานแฟชั่นโชว์ แม้เธอจะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่า เขามีใบหน้าหล่อเหลาสะดุดตาแต่ตอนนี้เธอจาหน้าของเขาไม่ได้ด้วยซ้า สิ่งที่มิ่งมนตราจ าได้ไม่มีวันลื มคือสายตาคมกริบของเขาต่างหากที่มัน กาลังรบกวนจิตใจของเธออยู่ “โอ้โห! งั้นก็น่ากลัวน่ะสิเจ๊ ยัยมิ้นจะต้านทานเขาไหวเหรอ? เอา นวมไหมมิ้นเดี๋ยวฉันจะแบ่งให้คู่หนึ่ง” อัปสรสินีหันไปถามมิ่งมนตราด้วยความหวังดี นวมชกมวยของ เธอมีตั้งหลายคู่แบ่งให้เพื่อนรักสักคู่เอาไว้ป้องกันตัวดีกว่า “มิ้นไม่ได้ต่อยมวยเป็นงานอดิเรกเหมือนอุ้มนะ มีหวังยังไม่ทัน ได้ยกนวมขึ้น มาหรอก ถูกเขาอุ้มไปไหนต่อไหนแล้ว ” นิชากานต์ตอบ อัปสรสินี “ฉันจริงจังนะยะ! พวกหล่อนจะมาทาเล่นๆ กันไม่ได้ ถ้าเป็นไป ได้อย่ าให้ เขาเข้าถึงตัว ยั ย มิ้น ได้เป็น ดีที่สุดถ้าไม่อยากให้ ความลั บแตก โพละออกมา คุณขุนพลเขาเป็นคนมีอิทธิพลจริงๆ ไม่ได้มีธรรมดามีมาก ด้วยเขามีกันสามคนพี่น้อง คุณขุนพลเป็นคนโต ส่วนคนกลางชื่อคุณฐานทัพ คุณฐานทัพเป็นเจ้าของกิจการโรงแรมและรีสอร์ตระดับห้าดาวที่มี สาขา กระจายอยู่ทั่วโลกและเป็นแบ็กให้กับคุณขุนพลอยู่ แต่คุณฐานทัพเนี่ยเขา เป็นคนแปลกๆ ชอบเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ชอบวุ่นวายกับใคร ตอนนี้ก็ปลีก วิเวกไปอาศัยอยู่บ้านไร่ที่เชียงใหม่โน่น ส่วนคนเล็กชื่อคุณนักรบคนนี้ดูแล ธุรกิจด้านการเงินของตระกูล มีวาทศิลป์ในการเจรจาเป็นเลิศ ฉลาดเป็น กรด แต่เขาไม่ค่อยชอบอยู่ประเทศไทยส่วนมากคุณนักรบจะใช้ชีวิตอยู่ที่ ต่างประเทศมากกว่า” “ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับพวกเราเลยค่ะเจ๊เคที่” พีรชญาขมวดคิ้ว ด้วยความสงสัย ไม่เข้าใจว่าเคที่เล่าเรื่องครอบครัวของนายขุนพลอะไร นั่นให้พวกเธอฟังทาไม? “เกี่ยวโดยตรงเลยล่ะ เพราะการที่คุณขุนพลเขาลงทุนส่งดอกไม้ มาให้ยัยมิ้นก็แสดงว่าเขาสนใจยัยมิ้นอยู่ คุณขุนพลไม่เคยปล่อยเหยื่อของ

22

ฝันหวาน เขาให้หลุดมือไปถ้าเขายังไม่เคยได้ ครอบครอง เพราะฉะนั้นพวกหล่อน ทุกคนจะต้องช่วยกันดูแลยัยมิ้นด้วย” “พวกผู้ ช ายเนี่ ย น่ า เบื่ อ จริ ง ๆ เลย แค่ ห ล่ อ หน่ อย รวยหน่ อ ย มีอิทธิพลหน่อย คิดว่าอยากได้ผู้หญิงคนไหนก็ต้องได้รึยังไง ? ไร้สาระ! คง อยากจะอวดตัวให้ประชาชีรู้มากกว่าว่าข้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ไม่มีผู้หญิงคนไหน ที่ไม่ยอมสยบให้” อัปสรสินีเบ้ปากอย่างดูถูก ความต้องการและมักมากของผู้ชาย ไม่รู้จักพอบางคนมันกาลังทาให้ผู้หญิงบางคนเดือดร้อน “ทั้งที่ยัยมิ้นก็ไม่ได้อยากจะไปยุ่งกับเขาซะหน่อย เขาเป็นฝ่ายส่ง ดอกไม้มาให้ยัยมิ้นเองนะเจ๊เคที่” ดวงตาของนิชากานต์วาววับด้วยความไม่ พอใจ ถ้าหากผู้ชายคน นั้นคิดจะทาอะไรเพื่อนของเธอ เธอจะด่าให้เปิดเปิงเลย “ความสวยมัน มีป ระโยชน์ ก็จ ริง แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นตัว นาพาอันตรายมาถึงตัวเหมือนกัน พวกหล่อนเองก็ระวังตัวเอาไว้ให้ดีๆ นะยะ อย่าไปเตะตาโดนใจเจ้าพ่อ มาเฟีย ยากูซ่า หรือผู้มีอิทธิพลคนไหน อีก ฉันยังไม่อยากตาย” เคที่กวาดสายตามองสาวๆ ในสังกัดก่อนจะเตือนทีเล่นทีจริง ทั้ง ที่ภายในใจของเคที่นั่นค่อนข้างตึงเครียดตั้งแต่เห็นดอกไม้ที่ลงชื่อ ขุนพล นรบดี ส่งมาที่บริษัทแล้ว มิ่งมนตรา พีรชญา อัปสรสินี และนิชากานต์ ก้มหน้าลงสนใจกับข้าวต้มของตัวเองต่อ ไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่เคที่พูดเท่าไหร่ ผู้ชายคนนั้นจะทาอะไรมิ่งมนตราได้ถ้ามิ่งมนตราไม่ยอมซะอย่าง เคที่ขมวดคิ้วครุ่นคิดด้วยความกลัดกลุ้ม ทาไมขุนพลต้องมาถูก ตาต้องใจมิ่งมนตราด้วยนะ ถึงจะไม่ใช่มิ่งมนตรา ไม่ว่าจะเป็นอัปสรสินี พีรชญา หรือนิ ชากานต์เคที่ก็ไม่อยากให้ขุนพลปรายตามองมาด้วยซ้า ผู้ชายคนนี้อันตรายเกินไป เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น สนุกกับการได้ ควงผู้หญิงสาวสวยมีชื่อเสียงและถูกใจตาถูกใจ เขาชอบเปลี่ยนผู้หญิงไป เรื่อยๆ ไม่เคยคบหากันผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจัง เด็กของเธอไม่ใช่ผู้หญิง รักสนุกแบบนั้นด้วยสิ ทุกคนยังบริสุทธิ์และไร้เดียงสาในเรื่องความสัมพันธ์

23

เสน่หามายาหัวใจ ของผู้ชายและผู้หญิงเหลือเกิน หวังว่าลูกแกะอย่างมิ่งมนตราคงจะทาบุญ มามากพอที่จะไม่ถูกนายพรานขุนพลจับเชือดซะก่อน “ผมจั ดการส่ ง ดอกไม้ ไ ปให้ คุ ณ มิ่ ง มนตราแล้ ว ครั บ เจ้า นาย” ขุนพลพยักหน้านิดหนึ่ง ดวงตาคมกริบของเขาฉายแววพึงพอใจเมื่อมอง นิตยสารในมือที่มีรูปของมิ่งมนตราขึ้นปก ยิ่งดูก็ยิ่งสวยมีเสน่ห์จนยากจะ ถอนใจ “อเล็กซ์ทาไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าประเทศไทยมีนางแบบที่ สวยขนาดนี้ด้วย” “คงเป็นเพราะช่วงหลังเจ้านายไม่ค่อยได้อยู่ที่ประเทศไทยและ งานก็ ค่อ นข้ างยุ่ ง นะครั บ ” อเล็ ก ซ์ต อบด้ว ยน้ าเสี ย งนอบน้อ ม ขุน พล คลี่ยิ้มด้วยความพึงพอใจ “ฉันอยากจะมีดินเนอร์กับมิ่งมนตราคืนนี้ เดี๋ยวพวกเราจะไป งานแฟชั่นโชว์กัน นายไปเตรียมการให้เรียบร้อย” “ครั บ เจ้ า นาย” อเล็ ก ซ์ ก้ ม ศี ร ษะท าความเคารพก่ อ นจะรี บ ออกไปจัดการงานที่เจ้านายมอบหมายให้ “ไปถูกใจใครอีกแล้วพี่ขุน?” น้าเสียงราบเรียบไร้อารมณ์ที่คุ้นหูของขุนพลดังแทรกเข้ามาใน โสตประสาทของเขา ขุน พลมองผู้ชายร่างสู งสมาร์ตที่มีใบหน้าละม้าย คล้ายคลึงกับเขาทีเ่ ดินเข้ามาในห้องทางานก่อนจะส่งยิ้มให้ “ทาไมคุณฐานทัพยอมโผล่หัวโผล่ตัวออกมาจากป่าเขาลาเนา ไพรได้วะเนี่ย ?” ฐานทัพเดินมาทรุ ดตัวลงบนเก้าอี้ห น้าโต๊ะทางานของ พี่ช าย ใบหน้ าหล่ อเหลาของเขาเรีย บเฉยไร้ ความรู้สึ กเหมือนเดิมไม่มี ผิดเพี้ยน “ผมก็ออกมาตรวจงานเดือนละครั้งที่สานักงานใหญ่ตามปกติ ของผมนั่นแหละ พี่ขุนเอางานไปทาให้ผมหน่อยสิ ผมจะได้ไม่ต้องออกมา บ่อยๆ” ขุ น พลมองคนที่ พู ด หน้ า ตายแล้ ว ก็ อ ยากจะลุ ก ขึ้ น เตะมั น สั ก

24

ฝันหวาน เปรี้ยง แค่งานของเขาก็กองท่วมหัวจนเขาแทบจะไม่มีเวลาไปจุ๊กๆ จิ๊กๆ กับสาวๆ แล้ว “เรื่องอะไรล่ะ? อย่างน้อยนายก็ยังจะโผล่หน้ามาให้พี่เห็นเดือน ละครั้งแน่ะ ได้เห็นน้องชายแค่เดือนละครั้งก็ยังดีวะ” ฐานทัพปรายตามองผู้หญิงสาวสวยเซ็กซี่ที่โพสท่าสวยสง่าอยู่บน หน้าปกของนิตยสารชื่อดังบนโต๊ะของพี่ชายนิดหนึ่ง ‘คู่ขา’ คนใหม่อีก แล้วละสิ “ห้ามแย่งนะโว้ย! คนนี้พี่จองแล้ว” ขุนพลบอกด้วยน้าเสียงอารมณ์ดี เพราะเขารู้ว่าฐานทัพไม่สนใจ ผู้หญิงหรอก ฐานทัพบ้างานและสนใจการทางานมากกว่าจะมาสนใจกับ เรื่องแบบนี้ “ไม่เคยคิดอยากจะแย่งเลย เชิญพี่ขุนตามสบายเถอะ ผมแวะมา ให้พี่เห็นหน้าแล้ว งั้นผมขอตัวบินกลับไร่เลยนะ อยู่ในเมืองนานๆ แล้ว หายใจไม่ออก มีแต่มลพิษ” ขุนพลหัวเราะ เมื่อฟังน้องชายพูดจบ “อยู่ ท านข้ า วด้ ว ยกั น สั ก มื้ อ สิ พรุ่ ง นี้ ค่ อ ยกลั บ บ้ า นไร่ ก็ ไ ด้ ” ฐานทัพขมวดคิ้วนิดหนึ่งเมื่อได้ยินคาขอร้องของพี่ชาย “พี่ขุนให้อเล็กซ์นัดดินเนอร์กับคู่ขาแล้วไม่ใช่เหรอ?” “ปากจัดไม่เคยเปลี่ยนเลยนะทัพ อย่าเรียกผู้หญิงแบบนั้นสิวะ เสียมารยาท” ขุนพลปรามน้องชาย แต่เขาก็ไม่คิดจะแก้ความเข้าใจผิด ของฐานทัพ เพราะถึงตอนนี้มิ่งมนตราจะยังไม่เป็นของเขา แต่อีกไม่นาน เธอจะต้องเป็นของเขาแน่นอน “ผมไม่อยู่นะ จะบินกลับแล้ว ถ้าหากพี่ขุนอยากทานข้าวกับผมก็ บินไปหาผมที่บ้านไร่ก็แล้วกัน” “ทัพนายไม่อยู่แค่วัน สองวัน บรรดาน้องๆ วัวนม กับพวกส้ ม สายน้าผึ้งคงไม่ร้องไห้คิดถึงนายหรอกมั้ง” “พี่ขุนลืมไปอย่างหนึ่ง ตอนนี้ที่ไร่มีองุ่นด้วย ผมเพิ่งบุกตลาดไวน์ รายได้ดีมากเลย ขายได้เป็นกอบเป็นกาเพราะไวน์ของผมอร่อย” ฐานทัพตอบหน้าตาเฉย เขามีความสุขกั บการได้อยู่ท่ามกลาง

25

เสน่หามายาหัวใจ ธรรมชาติ และได้ทางานที่เขารัก เรื่องอะไรเขาจะอยากกลับมาสูดมลพิษ เข้าปอดในเมือง “ค้างกับ พี่สั กคืนก็ไม่ได้เหรอ ? ทาไมน้ องชายของพี่มันใจร้าย แบบนี้วะเนี่ย?” ขุนพลแหย่น้องชายเล่น “ท ายั ง กั บ ว่ า ถ้ า ผมอยู่ พี่ ขุ น จะกลั บ มานอนกั บ ผมงั้ น แหละ สุดท้ายผมก็ต้องนอนในบ้านคนเดียวเพราะพี่ขุนออกไประเริงกับคู่ขาอยู่ ข้างนอก” ขุนพลหัวเราะเบาๆ เพราะคาพูดจี้ใจดาของน้องชาย “เพลาๆ บ้างนะพี่ขุนอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้ว อีกสองสามปีก็จะ ขึ้น เลขสามแล้ ว ผมไม่อยากอ่า นข่าวหนุ่ ม หล่ อไฮโซตายคาอกสาวใน โรงแรมม่านรูดขึ้นหน้าหนึ่ง” “ไอ้น้องชายปากร้าย ยังไงพี่ก็ไม่ตายคาอกง่ายๆ หรอกโว้ย!” “จะคอยดูก็แล้วกัน งั้นผมขอตัวกลับบ้านไร่เลยนะพี่ขุน ผมเอา ไวน์มาฝากด้วยสองลังอยู่ที่บ้าน” “ขอบใจมาก ว่างๆ ก็แวะมาให้พี่เห็นหน้าบ่อยๆ หน่อยนะ เจ้า รบก็อีกคน ป่านนี้ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ที่ไหน? เดินทางปลอดภัยนะ” ขุนพลบ่ นพึมพา มีน้องกับเขาแต่ล ะคน คนหนึ่งก็ติดใจป่าเขา ลาเนาไพรจนไม่ยอมกลับเข้าเมือง อีกคนก็ไปติดใจสาวผมทองอยู่เมือง นอกโน่น ไม่เคยได้เห็นหน้าค่าตาพร้อมกันสักที “ขอบคุณครับพี่ขุน เดือนหน้าเจอกันครับพี่” ฐานทั พบอกลาพี่ช ายก่อ นจะเดิน ออกไปจากห้ อ งทางานของ ขุนพล ขุนพลมองตามหลังน้องชายก่อนจะก้มหน้าลงมองรูปของมิ่งมนตรา อีกครั้งด้วยความพึงพอใจ ถ้าเขาจะเป็นข่าวตายคาอกเหมือนที่ฐานทัพ แช่งเอาไว้ ก็ขอให้เป็นอกของผู้หญิงที่ชื่อมิ่งมนตราก็แล้วกัน ... LOVE ...

26

3: ความต้องการที่ซ่อนเร้น ดวงตาคมกริบของคามินทร์ฉายแววอ่อนโยนเมื่อเห็นชื่อของ คนที่โทรเข้ามาก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กของตัวเองมากดรับ “ครับผม” (คิดถึงคามจังเลย คามคิดถึงพีชรึเปล่าคะ?) เสี ย งหวานใสออดอ้ อ นฉอเลาะของอีก ฝ่ ายที่ส่ งผ่ านมาทาให้ คามินทร์หัวเราะเบาๆ ด้วยความเอ็นดู “คิดถึงสิครับ พีชทาอะไรอยู่ครับ?” คามิ น ทร์ เ อนตั ว พิ ง พนั ก เก้ า อี้ บุ น วมตั ว ใหญ่ ริ ม ฝี ป ากได้ รู ป แย้มยิ้มอ่อนโยนเพียงแค่ได้ยินเสียงของคนรักหัวใจของเขาก็พองโตชุ่มฉ่า มีความสุขขึ้นอีกหลายเท่าตัว (พีชกาลังนั่งคิดถึงคามอยู่ค่ะ) พีรชญาหัวเราะร่วน อารมณ์ดี (พีชมาตกลงรายละเอียดเกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่พีชจะรับเล่น กับเจ๊เคที่ค่ะ คามขาเย็นนี้คามว่างรึเปล่าคะ ? พีชอยากไปหาคามจังเลย เพราะถ้าละครเรื่องใหม่ของพีชเปิดกล้องพีชคงไม่มีเวลากระดิกตัวไปไหน อีกหลายเดือนแน่เลย) คามินทร์ทบทวนตารางงานของเขาคร่าวๆ เมื่อได้ยินคาถามของ คนรักแล้วก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว

เสน่หามายาหัวใจ “ว่างสิครับ เย็นนี้ผมไปรับที่บ้านนะครับ พีชจะให้ผมไปรับพีชกี่ โมงดีครับ?” (ไม่ต้องมารับพีชหรอกค่ะ เดี๋ยวพีชไปรอคามที่คอนโดดีกว่า คาม อยากทานอะไรคะ? วันนี้พีชจะทามื้อเย็นให้คามทานเอง) “ตามใจพีชเลยครับ พีชทาอะไรผมก็ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” (ได้เลยค่ะ คามน่ารักที่สุดเลย พีชรักคามนะคะ เย็นนี้เจอกันนะ คะที่รัก) “ครับผม ผมก็รักพีชนะครับ” คามิ น ทร์ อ มยิ้ ม กับ โทรศัพ ท์มื อถื อเครื่ อ งเล็ กของตัว เอง เฮ้อ ! ชักไม่อยากจะทางานแล้ วสิ อยากกลับ ไปกอดแฟนมากกว่า คามินทร์ ถอนหายใจพร้อมกับรวบรวมสติก่อนจะมองนิตยสารที่เขาซื้อมาเพราะ เห็นว่าหน้าปกเป็นรูปของคนบางคนที่อยู่ในหัวใจของเขาทุกลมหายใจ เข้าออกก่อนจะหยิบขึ้นมาพลิกดูแก้คิดถึง “กาแฟค่ะบอส” กรกนกเลขาของคามิน ทร์ เคาะประตูห้ องทางานของเจ้านาย ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ เธอเดินมาวางกาแฟลง บนโต๊ะทางานของเจ้านายหนุ่มรูปหล่อของเธอด้วยท่าทางสุภาพดวงตา กลมโตปรายตามองนิ ต ยสารที่ มี น างเอกชื่ อ ดั ง ระดั บ ประเทศขึ้ น ปก นิดหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้น่าอิจฉาเหลือเกิน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็น พีรชญาล้วนแล้วแต่สมบูรณ์แบบไม่มีที่ติ ไม่ว่าจะเป็นเส้นผมดกดาเป็นมัน เงาราวกับขนนกกาน้าที่ยาวสลวยน่าลูบไล้ราวกับม่านไหมชั้นดี คิ้วเรียว ได้รูป ดวงตากลมโตหวานซึ้งที่ล้อมกรอบด้วยแพขนตายาวงอน จมูกโด่ง ได้รูป ริมฝีปากบางสีระเรื่อ สวยสง่าราวกับนางพญา กรกนกขมวดคิ้ว นิดหนึ่ งด้ ว ยความสงสั ย เมื่ อเห็ น เจ้ านายของเธอมองผู้ ห ญิงในรูปด้ว ย สายตาโลมไล้ ท ะนุ ถ นอมอ่ อ นโยน หรื อ ว่ า เจ้ า นายของเธอก็ บ้ า ดารา เหมือนกัน “ขอบคุณนะครับ” คามินทร์ละสายตาจากนิตยสารในมือขึ้นยิ้ม ให้กรกนก

28

ฝันหวาน “ถ้าบอสไม่มีอะไรแล้ว งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” กรกนกหมุน ตัวจะเดินออกไปทางานของเธอต่อแต่คามินทร์ก็รีบเรียกกรกนกเอาไว้ ก่อนเมื่อชายหนุ่มนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “คุณนกครับ ประชุมเย็นนี้เลื่อนออกไปก่อนนะ วันนี้ผมมีธุระ ด่วน” กรกนกสงสัยเหลือเกินว่าเจ้านายของเธอติดธุระอะไรถึงได้เลื่อน การประชุ ม กะทั น หั น แต่ ใ นฐานะลู ก น้ อ งที่ ดี ค าตอบที่ ก รกนกตอบ คามินทร์ออกไปจึงเป็นการน้อมรับคาสั่งแต่โดยดี “ค่ะบอส ดิฉันจะจัดการแจ้งกาหนดการประชุมใหม่ให้หัวหน้า ฝ่ายต่างๆ ทราบให้เร็วที่สุดค่ะ” “ขอบคุ ณ มากครั บ คุ ณ นก” คามิ น ทร์ ล ะสายตาจากกรกนก กลั บไปให้ ความสนใจกับ นิตยสารในมือของเขาต่อ กรกนกออกมายืน งุนงงอยู่หน้าโต๊ะทางานของตัวเองด้วยความสงสัย แต่คิดเท่าไหร่เธอก็คิด ไม่ออกว่าทาไมบอสถึงได้เลื่อนการประชุมกะทันหันแบบนี้ เฮ้อ! เอาเวลา สงสั ยไปแจ้งให้ หั วหน้ าฝ่ ายต่างๆ รับ ทราบดีกว่าว่าจะมีการเลื่ อนการ ประชุม “จะไปยั่วยวนอารมณ์หนุ่มของน้องชายฉันอีกแล้วเหรอยะ?” เคที่ถามคนที่นั่งมองโทรศัพท์แล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปด้วยเพราะความ หมั่นไส้ ท่าทางมีความสุขเกินหน้าเกินตาแบบนี้เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ “ค่ะเจ๊เค” พีรชญาตอบตามความจริงทาให้เคที่อดที่จะส่งค้อน ให้หญิงสาวไม่ได้ก่อนจะยื่นมือไปดึงใบหูบอบบางนุ่มนิ่มของอีกฝ่าย “โอ๊ ย ! เจ๊ เ คพี ช เจ็ บ นะ!” เคที่ ย กมื อ ขึ้ น กอดอกก่ อ นจะมอง พีรชญาด้วยสายตาสมน้าหน้า “เชอะ! เจ็บสิยะดี บอกกี่ครั้งกี่หนไม่รู้จักจา บอกว่าให้เรียกเคที่ ย่ะ! เคที!่ ไม่เอาเคเฉยๆ เอาเคที่เข้าใจไหมยะ?” “ก็พีชลืมนี่นา เจ๊เคที่ใจร้ายชะมัดคอยดูจะฟ้องคามจริงๆ ด้วย” เคที่หัวเราะร่วนเมื่อได้ยินคาขู่ของพีรชญา “กลัวจนตัวสั่นแล้วย่ะ! รีบขี่ม้าสามศอกสี่ศอกไปฟ้องเลยนะยะ

29

เสน่หามายาหัวใจ ฉันไม่กลัวหรอกอย่างคามนะเหรอเจอฉันกรี๊ดใส่ที่เดียวก็สิ้นฤทธิ์แล้ว ” เคที่ลอยหน้าลอยตาตอบพีรชญา ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวคามินทร์ แม้แต่น้อย “เจ๊เคที่อย่าจีบปากจีบคอหัวเราะแบบนี้ได้ไหมน่าเกลียดชะมัด เลย” เคที่หั น ขวับ ไปมองคนพูดก่อ นจะตวั ดสายตาขุ่นเคืองไปให้ แต่ เพราะเรื อนร่ างสู งโปร่ งที่มีใบหน้ าสวยหวานซึ้งน่า รักน่าเอ็นดูราวกั บ ตุ๊กตาที่เดินเข้ามาทาให้เคที่หยุดชะงักคาพูดที่เตรียมจะสาดใส่พีรชญา เอาไว้และหันไปสนใจฝ่ายที่มาใหม่แทน “แม่คุณหญิงน้าตาล โผล่หัวมาแล้วเหรอยะ?” นิชากานต์ส่งยิ้ม ให้คุณผู้จัดการส่วนตัวก่อนจะเดินเข้าไปหาพีรชญา “อะ…ของที่พีชให้เอามาให้อยู่ในนี้เรียบร้อยแล้ว รับรองครบทุก อย่างตามรายการที่พีชบอกไม่ขาดไม่เกิน ” นิชากานต์ส่งถุงที่ถือมาให้ เพื่อน พีรชญายิ้มหวานก่อนจะยื่นมือไปรับถุงจากมือของนิชากานต์มาถือ เอาไว้ “ขอบใจจ้ะน้าตาล” “มาก็ดีแล้วจะได้ไปกันซะที เดี๋ยวก็ไปไม่ทันเวลา ให้คนอื่นรอมัน ไม่ด”ี เคที่ส่งกุญแจรถให้พีรชญา “ระวังด้วยนะยะ อย่าให้นักข่าวเห็นเด็ดขาดว่าแม่นางเอกสาว ไฮโซหัวสูงอย่างหล่อนไปนอนค้างอ้างแรมที่คอนโดของผู้ชาย ฉันขี้เกียจ ปวดหัวเรื่องข่าวคาวๆ” “รั บ ทราบค่ ะเจ๊ เ คที่ ” พีร ชญายิ้ ม หวานก่ อนจะลุ ก ขึ้ น เดิ น ไป กอดเคที่เอาไว้อย่างประจบประแจง “จริ งๆ เจ๊ เคที่ไม่ต้องไปกับ ตาลก็ได้น ะ ตาลไปคนเดียวก็ได้ ” เคที่ตวัดสายตาไปมองนิชากานต์ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธทันที “ไม่ไ ด้ย่ ะ! แขกรั บ เชิ ญของรายการคราวนี้ เป็ นนั กร้ องระดั บ ซุปเปอร์สตาร์เอเชียเชียวนะยะ เกิดหล่อนไม่พอใจเขาขึ้นมาแล้วกระโดด จระเข้ ฟ าดหางใส่ นั ก ร้ อ งกิ ต ติ ม ศั ก ดิ์ แ ล้ ว จะท ายั ง ไง ? ฉั น ต้ อ งตามไป ควบคุมความประพฤติของหล่อนย่ะ”

30

ฝันหวาน พีรชญาหันไปมองหน้านิชากานต์ก่อนจะหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็น ใบหน้าจืดเจื่อนของเพื่อนสาวคนสนิท “หล่อนจาได้ไหมยะว่าคราวก่อนหล่อนเกือบจะหลุดกระโดดเตะ ก้านคอนักร้องชื่อดังไปรอบหนึ่งแล้ว ดีนะที่ฉันตามไปส่งสายตาควบคุม หล่อนเอาไว้ได้ทัน” “ก็ไอ้นั กร้องคนนั้น มัน หื่นนี่ นาเจ๊เคที่ เผลอไม่ได้เนียนแต๊ะอั๋ง ตลอด แล้วอีตานักร้องซุปเปอร์สตาร์เอเชียของเจ๊เนี่ยมันหื่นไหมเจ๊ ? ถ้า มั น หื่ น ก็ จ ะเจอจระเข้ ฟ าดหางแถมด้ ว ยหนุ ม านถวายแหวนฝากไป รับประทานที่บ้าน สองท่านี้อาจารย์อุ้มติวมาเองกับมือ รับประกันความ เจ็บกับความจุกว่าเจ็บปวดสุดแสนสะท้านทรวงทั้งสองท่า” เคที่ยกมือขึ้นคลึงขมับด้วยความปวดหัวเมื่อได้ยินคาตอบจาก ริมฝีปากเรียวปากของนิชากานต์ “หล่อนก็อดทนหน่อยสิยะ ยังไงเขาก็คงข่มขืนหล่ อนต่อหน้าตา กล้องและสายตาของทีมงานอีกนับสิบชีวิตไม่ได้หรอกน่า เดินหลบๆ แล้ว ก็ใช้ศิลปะการหลบเลี่ยงที่ฉันเคยสอนให้เป็นประโยชน์” นิชากานต์ยกมือ ขึ้นกอดอก “อยากท าเหมื อ นที่ เ จ๊ พู ด อยู่ เ หมื อ นกั น แต่ ต อนนั้ น ขั น ติ มั น กลายเป็นขันแตกไปแล้ว มันเลยลืมวิชาศิลปะการหลบเลี่ยงที่ เจ๊สอนซะ หมดเกลี้ยงเลย นึกอยากจะกระทืบมันอย่างเดียวเลยเจ๊” นัยน์ตาของนิชากานต์เปล่งประกายวาววับขึ้นมานิดหนึ่ง พวก ผู้ชายบ้ากามแบบนี้ต้องซ้อมเท่านั้น อย่าไปประนีประนอมเดี๋ยวมันจะได้ ใจ “เจ๊คิดดูสิ กระทืบมันแรงๆ ให้กระอักเลือดนะเจ๊เคที่ แล้วเราก็ กรองเอาเลือดชั่ วๆ ของมันไปต้มกินเป็นต้มเลือดคนแทนต้มเลือดหมูคง จะอร่อยน่าดู ” เคที่ยื่นมือไปขอยาดมจากพีรชญาก่อนจะรีบสูดดมเข้า ปอด “โอ๊ย! อกกะเทยจะแตก! ฉันจะเป็นลม” นิชากานต์รีบไปช่วย พีรชญาพยุงเคที่นั่งลงบนเก้าอี้เมื่อเห็นเคที่ทาท่าหมดเรี่ยวหมดแรงจน

31

เสน่หามายาหัวใจ แทบจะร่วงลงไปนั่งหมอบอยู่บนพื้น “ปกติเจ๊เคที่ถึกจะตายไป วันนี้ลืมกิน หนุ่มๆ เป็นอาหารเหรอ ถึงได้หมดเรี่ยวหมดแรงจะเป็นลมแบบนี้?” เคที่ยื่ น มือ ไปหยิ กแขนนิ ช ากานต์ด้ว ยความหมั่นไส้ เมื่อ ได้ยิ น คาถามถึ่งประชดจากเจ้าหล่อน “ฉันจะเป็นลมก็เพราะหล่อนนั่นแหละย่ ะ ต้มเลือดคนอะไรยะ! อุบาทว์ที่สุด” นิชากานต์หัวเราะถูกอกถูกใจ “ถ้า ได้ ชิม แล้ ว จะติ ดใจนะเจ๊ เ คที่ นิ ช ากานต์ ช วนชิ มออกตรา รับประกันความอร่อย” “น้าตาลเลิกแกล้งเจ๊เคที่เถอะน่า เดี๋ยวก็ไปทางานไม่ทันหรอก” พีรชญาเอ่ยปากห้ามปรามเพื่อน เพราะในขณะที่นิชากานต์พูด ด้ว ยท่ า ทางสนุ ก สนานรื่ น เริ ง แต่ เ จ๊ เ คที่ ก าลั งหน้ า ซี ด จนจะเป็ น ลมอยู่ รอมร่อแล้ว “ไม่ได้แกล้งซะหน่อย เลือดของผู้ชายชั่วๆ เนี่ยมันอร่อยจริงๆ นะ อร่อยกว่าต้มเลือดหมูอีก” นิชากานต์บอกด้วยน้าเสียงจริงจัง เคที่ดม ยาดมมือไม้สั่น แม้จะพบเจอกับความแปลกประหลาดของบรรดาสาว สวยในสังกัดมาเนิ่นนานหลายปี แต่เคที่ก็ยังไม่ค่อยชินอยู่ดี “เอางี้เจ๊เคที่ เดี๋ยววันนี้น้าตาลบริการขับรถให้เอง เจ๊อยู่เฉยๆ นั่ง สบายๆ น้าตาลเซอร์วิสเอง” นิชากานต์ประคองเคที่ลุกขึ้นยืนก่อนจะโบก มือให้พีรชญา “แล้วเจอกันนะพีช อ้อนพี่คามเผื่อด้วยนะ” พีรชญาโบกมือตอบ พร้อมกับหัวเราะเสียงใส “จ้ะ เดี๋ยวจะอ้อนเผื่อ” นิชากานต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะยื่นหน้าไป กระซิบบอกเพื่อนเบาๆ “ไหนๆ ก็อ้อนเผื่อแล้ว ปล้าเผื่อด้วยสิ อยากเห็นซิกแพคพี่คาม มานานแล้ว มันคงจะแบบสุดยอดน่าดูเลย แค่คิดก็น้าลายไหลแล้วเนี่ย” “น้าตาลบ้า!” พีรชญายื่นมือไปหยิกแขนเพื่อนเบาๆ แก้เขิน

32

ฝันหวาน นิชากานต์หัวเราะร่ ว นรู้ สึกชอบใจที่เห็น ท่า ทางเขิน อายของพีร ชญา เคที่ที่เรี่ยวแรงกลับมาเป็นปกติแล้ว หันมากระชากคอนิชากานต์ก่อนจะ ดึงให้เดินไปด้วยกัน เพราะถ้ามัวแต่โอ้เอ้อยู่แบบนี้ วันนี้ทั้งวันก็คงไม่ได้ไป ทางาน นิชากานรีบเร่งฝีเท้าตามแรงกระชากของเคที่แต่ก็ยังไม่วายหันมา ขยิบตาส่งสายตาล้อเลียนให้พีรชญาจนอีกฝ่ายหน้าแดงก่า “อุ้ม มิ้น จะทายัง ไงดี ? ” มิ่ง มนตราหัน กลับ ไปถามอัป สรสินี ที่อาสามาเป็นเพื่อนมิ่งมนตราที่งานเดินแบบแทนเคที่เพราะเคที่ต้องไป ดูแลนิชากานต์ ช่วงนี้เพื่อความปลอดภัยของมิ่งมนตราพวกเธอจะต้อง คอยผลัดเปลี่ยนเวรยามมาคอยดูแลมิ่งมนตราเวลาที่เคที่ไม่ว่างเพื่อกันให้ มิ่งมนตราอยู่ห่างจากเสือผู้หญิงที่ชื่อขุนพล นรบดี ให้มากที่สุดเท่าที่จะ ทาได้ อัปสรสินีมองดอกไม้ช่อใหญ่ที่ทีมงานถือมาให้มิ่งมนตราพร้อมกับ แจ้งเรียบร้อยว่าใครเป็นคนฝากมาให้นิดหนึ่งและเป็นฝ่ายยื่นมือไปรับช่อ ดอกไม้จากมือของทีมงานเสียเอง “ขอบคุณนะคะ” ทีมงานยิ้มหวานให้มิ่งมนตรากับอัปสรสินีก่อน จะเดินปลีกตัวออกไปเมื่อทาหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาเรียบร้อยแล้ว “มิ้นตั้งสติหน่อยสิ แค่เห็นดอกไม้ก็กลัวแล้ว เดี๋ยวความก็แตก กันพอดีว่าเธอไม่ใช่นางแบบสาวสุดเซ็กซี่แล้วอีกอย่างนะถ้าเธอไม่ยอม ซะอย่างคนสาส่อนแบบนั้นก็ทาอะไรเธอไม่ได้หรอกน่า อีกอย่างมีฉันอยู่ ทั้งคนไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นสบายหายห่วง” อัปสรสินีตบบ่าเพื่อนเบาๆ เป็นการปลอบโยน “แต่อีตาขุนพลเนี่ยลงทุนน่าดูเลยนะ ดอกไม้ก็ไม่ใช่ว่าจะราคา ถูก แต่ขยันส่งมาให้เธอทุกวันเลย” “เพราะเขาทาแบบนี้น่ะสิ ฉันถึงได้กลัว” มิ่งมนตราถอนหายใจ ผู้ชายที่ลงทุนตามจีบผู้หญิงด้วยวิธีการแบบนี้ต่อให้ผู้หญิงที่เขาถูกตาต้อง ใจเอ่ยปากปฏิเสธ แล้วเขาจะยอมปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปหรือเปล่า? “ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ถ้าอีตาขุนพลโผล่มาแตะต้องเธอแม้แต่ ปลายเล็บนะฉันจะจัดการฮุกซ้าย ฮุกขวา แถมเตะผ่าหมากอีกสักป้ าบ

33

เสน่หามายาหัวใจ สองป้าบให้ลูกชายใช้งานไม่ได้เลย รับรองเลยนะพอลูกชายของอีตานั่ น หมดน้ายาเขาก็ไม่มีปัญญาจะทาอะไรเธอแล้ว” มิ่งมนตราหัวเราะเบาๆ เมื่อได้ยินประโยคให้กาลังใจจากอัปสรสินี แต่มิ่งมนตราก็ทราบดีว่าในส่วนลึกของหัวใจแล้ว อัปสรสินีก็กังวลใจกับ เรื่องนี้ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะอีกฝ่ายไม่ใช่ตาสีตาสาที่ไหน แต่เป็นผู้ทรง อิ ท ธิ พ ลที่ ส ามารถพลิ ก ชะตาชี วิ ต ของพวกเธอจากหน้ า มื อ ให้ ก ลั บ กลายเป็นหลังมือได้ในชั่วพริบตา “สบายใจแล้วก็ไปแต่งหน้าทาผมเถอะ เดี๋ยววันนี้อัปสรสินีคนนี้ จะเป็ น บอดี้ ก าร์ ด ให้ เอง อีต าขุ น พลไม่ ก ล้ า เข้ า มาใกล้ เ ธอแน่น อนฉั น รับรอง” มิ่งมนตราบี บ มืออัป สรสิ นี เบาๆ เป็ น การขอบคุณก่อนจะเดิน ไปหาช่างแต่งหน้าและทีมงาน เสียงตบมือเบาๆ ที่ดังขึ้นข้างหลังทาให้ อัปสรสินีหันขวับไปมองด้วยความตกใจ ก่อนจะขมวดคิ้วนิดหนึ่งเมื่อเห็น ผู้ชายหน้าตาเฉยชาไร้ความรู้สึกยืนอยู่ เธอมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย พยายามใช้สมองอันปราดเปรื่องคิดหลายตลบว่าเคยเจอผู้ชายคนนี้ที่ไหน ก็คิดไม่ออก หน้านิ่งเหมือนหิน นัยน์ตาไร้ความรู้สึก ถึงจะหล่อแค่ไหน แต่นิ่งเป็นสฟิงก์ที่ยืนอยู่หน้าสุสานของฟาโรห์แบบนี้ก็ช่างกล้าเกิดมาให้ คนอื่นรู้สึกขวางหูขวางตาได้นะ เป็นลูกเธอหน่อยไม่ได้จะเอาขี้เถ้ายัดปาก ให้ตายตั้งแต่เกิดเลย “เราคงไม่เคยรู้จักกันมาก่อนใช่ ไหมคะ?” อัปสรสินีปั้นหน้ายิ้ม ตรงมุมปากนิดหนึ่งเพื่อให้เข้าคอนเซปต์สวย เริด เชิด หยิ่ง ของเธอก่อน จะใช้ห างตาปรายตามองผู้ ช ายตรงหน้ าเพื่อให้ เขารู้ว่าเธอไม่ต้องการ จะเสวนาด้วย หญิงสาวกอดอกรอฟังคาตอบจากแขกไม่ได้รับเชิญของเธอ ว่าชายหนุ่มตรงหน้ามีจุดประสงค์อะไรกันแน่ สาหรับการเข้ามาวุ่นวาย กับเธอ “ผมอเล็กซ์ครับ ผมเป็นลูกน้องของคนที่คุณเรียกว่าผู้ชายสาส่อน เมื่ อ สั ก ครู่ และแน่ น อนเราไม่ เ คยรู้ จั ก กั น มาก่ อ น” อเล็ ก ซ์ ต อบด้ ว ย น้าเสียงเรียบเฉยพอๆ กับใบหน้าของเขาที่ยังคงไร้ความรู้สึกขัดหูขัดตา

34

ฝันหวาน คนมองอย่างอัปสรสินีเป็นที่สุด “อ๋อ…ที่แท้ก็เป็นพวกลูกน้องนี่เอง” อัป สรสิ นี พยั กหน้ าทาท่าเข้าใจ ก่อนจะยิ้มหวานส่ งให้ อเล็ กซ์ แม้รอยยิ้มของเธอจะอ่อนหวานบาดตาบาดใจแต่นัยน์ตาของเธอกลั บ เต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนชัดเจนเพราะเธอต้องการสื่อให้อเล็กซ์สัมผัส ได้ว่าเธอรู้สึกรังเกียจและดูถูกไม่อยากจะเสียเวลาคุยกับเขามากแค่ไหน แม้เธอจะไม่เคยพบเจอกับขุนพลแต่ด้วยอุปนิสัยของเขาที่ได้ยิน ได้ฟังมาทาให้ห ญิงสาวมีความรู้สึกไม่ดีต่อขุนพล แม้ผู้ ชายตรงหน้าจะ ไม่ใช่ตัวของขุนพล แต่ชายหนุ่มก็เป็นตัวแทนของผู้ชายมักมากที่ชื่อขุนพล นรบดี ลู ก น้ อ งกั บ เจ้ า นายมั น ก็ ค งนิ สั ย ไม่ ต่ า งกั น เท่ า ไหร่ ห รอกถึ ง อยู่ ด้วยกันได้ อเล็กซ์สบตากับอัปสรสินีด้วยแววตาเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึก ถึงแม้เขาจะสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบหน้าและความรังเกียจจากสายตา ของเธออย่ า งชั ด เจน อั ป สรสิ นี ไ ม่ จ าเป็ น ต้ อ งชอบเขา และเขาก็ ไ ม่ จาเป็นต้องแคร์เธอ เพราะฉะนั้นต่อให้เธอแสดงความรังเกียจเดียดฉันท์ หรือว่าดูถูกเขาขนาดไหน อเล็กซ์ก็ไม่รู้สึกเดือดร้อนเลยแม้แต่นิดเดียว “ครับผมเป็นลูกน้องของคุณขุนพล และผมก็เห็นว่ามันเป็นเรื่อง ไม่ส มควรอย่ างยิ่ งที่คุณใช้ ส รรพนามเรี ย กเจ้านายของผมด้ว ยถ้อยค า รุนแรงเข้าขั้น หยาบคาย” แม้จ ะถูกอเล็กซ์ตบหน้าด้วยคาพูดทางอ้อม แต่อัปสรสินีก็ไม่สนใจ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นพร้อมกับยักไหล่นิดหนึ่งเพื่อ แสดงออกให้ชายหนุ่มตรงหน้ารับทราบว่าเธอไม่แคร์เขาหรือว่าเจ้านาย ของเขาเลยแม้แต่น้อย “พอดีฉันคุยกับเพื่อนของฉันแค่สองคน ไม่ได้ตั้งใจจะให้บุคคลที่ สามมาได้ยิน คุณมาได้ยินเองนี่นา ช่วยไม่ได้ มีธุระอะไรไม่ทราบ? ถ้าไม่มี ฉันขอตัวก่อน” “ขอประทานโทษครับพอดีผมไม่ได้มีธุระกับคุณ แต่เจ้านายของ ผมมีธุระกับคุณมิ่งมนตรา” อัปสรสินีหน้าชาเมื่อได้ยินคาตอบของอเล็กซ์ แต่หญิงสาวก็พยายามปกปิดอาการเสียหน้าเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มรับรู้

35

เสน่หามายาหัวใจ “เพื่อนของฉันคงไม่มีธุระอะไรกับเจ้านายของคุณหรอก เชิญ” อั ป สรสิ นี บ อกเป็ น เชิ ง ไล่ แต่ อ เล็ ก ซ์ ก ลั บ ไม่ ข ยั บ เขยื้ อ น เคลื่อนย้ายตัวเองแม้แต่มิลเดียว ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่กับที่และใช้ดวงตา คมกริบของเขาจ้องมองอัปสรสินีเหมือนเดิม “ฮึ … เพื่ อ นของฉั น ไม่ รู้ จั ก เจ้ า นายของคุ ณ เป็ น การส่ ว นตั ว เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าคงไม่มีความจาเป็นอะไรที่เจ้านายของคุณจะมีธุระ กับเพื่อนของฉัน” อัปสรสินีปฏิเสธแทนมิ่งมนตราทันที เธอนึกขอบคุณภาพลักษณ์ สวย เริ ด เชิ ด หยิ่ ง ของเธอจริ ง ๆ ที่ ท าให้ เ ธอสามารถต่ อ ปากต่ อ ค า กับผู้ชายตรงหน้าได้ เสียอย่างเดียวที่ภาพลักษณ์ที่เจ๊เคที่สร้างขึ้นมันบีบ บังคับให้เธอสวย เริด เชิด หยิ่ง อย่างเดียวทาให้เธอทาร้ายร่างกายผู้ชาย ตรงหน้ าไม่ได้ ทั้ง ที่ตอนนี้ อั ป สรสิ นี ก าลั ง คัน ไม้คัน มืออยากจะระบาย อารมณ์กับคนตรงหน้าด้วยหมัดสักเปรี้ยงสองเปรี้ยงในข้อหาหมั่นไส้! “ผมขออนุญาตรับการปฏิเสธจากปากของคุณมิ่งมนตราจะเป็น การดีกว่านะครับ” อเล็กซ์ทาท่าจะเดินผ่านอัปสรสินีเข้าไปหามิ่งมนตรา ในห้ อ งแต่ ง ตั ว เพราะเจ้ า นายของเขาเป็ น บุ ค คลพิ เ ศษเพราะฉะนั้ น ชายหนุ่มจึงสามารถเดินไปไหนมาไหนได้ตามอาเภอใจ อัปสรสินียื่นมือมา ขวางอเล็กซ์เอาไว้ ดวงตากลมโตหวานซึ้งของเธอเรืองรองไปด้วยความ ไม่พอใจและความโกรธเคือง “ไม่จาเป็นต้องฟังจากปากมิ้นหรอก เพราะไม่ว่ายังไงเพื่อนของ ฉันคงไม่นิยมยินดีกับเจ้านายของคุณแน่นอน มาทางไหนก็รบกวนคุณ กลับไปทางนั้นด้วยนะคะ” “การเป็ น ศัต รู กับ เจ้ านายของผมมัน ไม่ใ ช่เรื่ องที่ ดีเท่ าไหร่น ะ ครับ” อัปสรสินียิ้มเยือกเย็นเมื่อได้ยินคาพูดเป็นเชิงขู่จากริมฝีปากของ อเล็กซ์ “พอดีว่าฉันไม่สนใจ สิ่งที่ฉันสนใจก็คือเพื่อนของฉันเท่านั้น แต่ สาหรับเจ้านายของคุณ เขาไม่ได้มีความสาคัญอะไรกับฉันหรือว่าเพื่อน ของฉันแม้แต่นิดเดียว แล้วทาไมฉันจะต้องให้ความสนใจเขาด้วย”

36

ฝันหวาน “และที่สาคัญเจ้านายของผมไม่คุ้ นเคยกับการปฏิเสธ” อเล็กซ์ เน้ น ย้ าให้ อัป สรสิ นี ฟังด้ว ยน้ าเสี ย งไร้ ความรู้สึ ก แต่คนอย่างอั ปสรสิ นี ไม่เคยกลั วเกรงอะไรทั้งนั้น ชีวิตของเธอที่ผ่ านมาไม่ตายก็เหมือนตาย แล้วทาไมเธอจะต้องกลัวเกรงผู้ชายบ้ากามที่ชื่อขุนพลด้วย “ฉั น ไม่ แ คร์ ” อั ป สรสิ นี เ ชิ ด หน้ า ขึ้ น นิ ด หนึ่ ง และก็ ยื น ยั น เจตนารมณ์ของเธอให้อเล็กซ์ฟังอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคา “คุณกลับไปบอกเจ้านายของคุณด้วยว่าเพื่อนของฉันไม่ต้องการ คบค้าสมาคมหรื อทาความรู้จั กกับเขาไม่ว่าจะกรณีใดๆ ทั้งสิ้ น เชิญ!” อเล็กซ์ก้มศีรษะให้อัปสรสินีที่ยืนเชิดหน้า นัยน์ตาเอาเรื่องนิดหนึ่ง “ถ้าคุณยืนยันแบบนั้น ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก ผมขอตัวก่อนนะ ครับ” อเล็กซ์บอกลาด้วยน้าเสียงสุภาพทว่ากลับเต็มไปด้วยความเย็นชา ห่างเหินชัดเจนก่อนจะค่อยๆ หมุนตัวเดินจากไปด้วยท่าทางองอาจผ่าเผย อัปสรสินี ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อร่างสูงของอเล็กซ์เดินจากไปจนลั บ สายตาแล้ว ขนาดลูกน้องยังร้ายกาจขนาดนี้ แล้วลูกพี่จะร้ายกาจขนาด ไหน? มือเล็กบางนุ่มนิ่มยกขึ้นคลึงขมับตัวเองเบาๆ ด้วยความกลัดกลุ้ม เมื่อคิดว่าคงจะมีปัญหาอีกหลายเรื่องตามมาไม่หยุดหย่อนในเร็ววัน ... LOVE ...

37