Little Cupid กามเทพไร้เดียงสา ตัวอย่างทดลองอ่าน

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา โดย…ญดา พิมพ์ครั้งที่ ๑ เดือนกรกฎาคม ๒๕๕๖ ราคา ๓๔๐ บาท ศิลปกรรม amany ออกแบบปก amany พิสูจน์อักษร วีณ amany

สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ เพื่อเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์

เล่าสู่...กันฟัง หลังจากที่ป้าดามีประสบการณ์ในการพิมพ์หนังสือโดยไม่ผ่าน ส านั ก พิม พ์เ รื่ อ งแรก ก็ รู้ สึ กติ ดใจ ผู้ อ่า นทุ กท่ านทั้ง ที่ติ ดตามอ่า นจาก หนังสือและอีบุ๊ก ก็ได้รับความพอใจกันทั้งสองฝ่าย เพราะได้อ่านกันเร็ว เล่มนี้ …Little Cupid…กามเทพไร้เดียงสา ป้าดาก็เลยทาอีก โดยได้รับความช่วยเหลือจากพี่นุช วรนุช ศรีปฐมสายชล ที่ทาให้ทุกอย่าง จนออกเป็นเล่ มสวยงาม ขอบพระคุณพี่นุชค่ะ และคุณเปิ้ลก็ทาหน้าที่ จัดส่งให้เหมือนเดิม ขอบคุณ คุณเปิ้ล ณัฐธยาน์ เบญจชัยวัฒน์ รู้สึกว่ายังขอบคุณเจ๊บิ๊กไม่พอเลยค่ะสาหรับสิ่งที่ได้รับจากเจ๊บิ๊ก ผ่านมาทางพี่นุช ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ขอขอบคุณผู้อ่านทุกๆ ท่านที่แวะมาอ่านและให้กาลังใจนิยาย ของป้าดาทั้งในเว็ บเด็กดีและเว็ บวิชาการ ที่บางท่านอ่านแล้วก็ยังช่วย แก้ไขคาผิดให้อีกด้วย ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ขอบคุณพื้นที่ในเว็บเด็กดีดอทคอมและเว็บวิชาการ ที่ให้ป้าดาได้ ลงเรื่องให้ผู้อ่านได้อ่านกันค่ะ ขอบพระคุณคุณแม่อุดดี ปันแก้ว ที่เป็นกาลังให้กับลูกสาวคนนี้ เสมอ Without you two I couldn’ t have done my story on time, thanks Wayne and Darren, I love you. ป้าดาขอฝาก Little Cupid…กามเทพไร้เดียงสา ไว้กับผู้อ่าน ทุกๆ ท่านด้วยค่ะ หวังว่าหนูโมเรส “กามเทพตัวน้อย” จะทาให้ผู้อ่านยิ้ม ได้มีความสุขค่ะ ด้วยรักและขอบคุณจากหัวใจดวงนี้ค่ะ ป้าดา (ญดา)

ความรัก… ล่องลอยแทรกซึมอยู่ในทุกอณูอากาศ อยู่ที่ใครจะเก็บมาชื่นชม บางคน… เกิดมาเพื่อช่วยเก็บเอาความรัก มาผูกสองดวงใจ…ไว้ด้วยกัน…

๑ ในห้องกระจกแปดเหลี่ยมหลังบ้านไม้ใ ต้ถุน สูงแบบโบราณ ที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงปรับปรุงใหม่ให้ทันสมัย ด้านหลังห้องเต็มไปด้วย ต้นไม้ยืน ต้นหลากหลายชนิ ดให้ร่มเงาแก่พื้นที่ หลังคาห้องเป็นกระจก ส่วนหนึ่งเพื่อรับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ มุมด้านขวาของห้องจัดเป็นมุม พักผ่อนในตอนกลางวัน มีเตียงไม้แบบโบราณที่บนเตียงปูด้วยเบาะนุ่ม สีเขียวสด ประดับด้วยหมอนสารพัดสีหลายใบ มุมซ้ายทแยงจากมุมพักผ่อน จัดเป็นโต๊ะทางาน ที่มีคอมพิวเตอร์ ตัวบางเฉียบรุ่นใหม่ล่าสุดกับกระดาษกระจัดกระจายอยู่บนนั้น เจ้าของ โต๊ะกาลังนั่งเอนๆ พิงกับพนักพิงเก้าอี้หนังตัวโต เท้าทั้งสองข้างวางไขว้ กันอยู่บนตั่งหนังตัวเล็กที่ตั้งอยู่ข้างเก้าอี้ ในมือทั้งสองข้างมีภาพที่ เต็มไป ด้วยสีสันสดใสสวยงามที่ปริ นท์ออกมาจากคอมพิวเตอร์ บนหัวกระดาษ มีคาว่า ซัมเมอร์ 2013 ติดอยู่ ภาพเหล่ า นั้ น คื อ ภาพแบบของชุ ด ชั้ น ใน ซึ่ ง คนถื อ เป็ น คน ออกแบบ ภาพแล้วภาพเล่าที่ได้รับการพิจารณาแล้วก็ถูกมือบางข้างขวา สลับสับเปลี่ยนไปซ้อนไว้ข้างหลังปึก พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ ก็ แ ต่ ง แต้ ม อยู่ บ นใบหน้ า สวย แต่ ห ลายครั้ ง ที่ ค นดู ก็ แ ก้ ไ ขหรื อ ว่ า เพิ่ ม รายละเอียดลงไปในภาพเพื่อความสมบูรณ์ พร้อมกับความคิดที่ว่า คนใส่จะต้องรู้สึกเซ็กซี่และเป็นอิสระที่สุด คอนเซปต์ ของงานในครั้ งนี้ ที่โมกุลได้รับมาจากเพื่อนรักสมัย เรียน แซนดี้ หรือ แซนซิโอ และเควสตา ที่ตอนนี้เป็นเพื่อนร่วมหุ้นของ ชุดชั้นในยี่ห้อดังของอิตาลี “แจสมิน ซีเคร็ท”

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ซึ่งแจสมิน ซีเคร็ท เพิ่งจะเปิดตัวชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ในอิตาลีมาได้ แค่สามปีเท่านั้นแต่ดังเป็นพลุแตก ด้วยสินค้าที่มีคุณภาพ สีสันที่สะดุดตา แบบที่หวือหวาเร้าใจ ให้อิสระกับสุภาพสตรี ทุกรุ่น ทุกวัย ทุกไซซ์ จึง เป็นที่รู้จักและต้องการของสุภาพสตรีทั่วโลกจนผลิตแทบจะไม่ทัน เมื่อเดือนที่ผ่านมาโมกุล ก็ไปเปิดตัวสาขาใหม่เพิ่มขึ้นในฝรั่งเศส และอังกฤษ ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี การขยายตลาดให้ทั่วยุโรป เป็นเป้าหมายสูงสุดของ “แจสมิน ซีเคร็ท” “คุณเพชรคะ คุณเพชร” เสี ยงเรี ยกที่ดังอย่างเร่งรีบราวกับมี เรื่องราวที่ตื่นเต้นเกิดขึ้น ทาให้โมกุลต้องวางแบบในมือลงบนโต๊ะ ลุกจาก เก้าอี้ขึ้นยืน ยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันที่จะได้ถาม ร่างอวบของ แม่บ้านก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะกร้าในมือ คิ้ ว เรี ย วขมวดเข้ า หากั น ทั น ใด พร้ อ มกั บ เดิ น เข้ า ไปหาอย่ า ง รวดเร็ว “มีอะไรหรือคะน้าสาลี” “มีคนเอามาวางไว้ที่หน้าประตูค่ะ น้าเปิดออกไปเจอร้องไห้อยู่ คนเดียว และก็มีกระเป๋าใบนี้วางอยู่ข้างๆ ค่ะ” แม่บ้านตัวอวบรายงาน อย่างตื่นเต้นก่อนจะวางตะกร้าใบโตบนเตียงนอนเล่น โมกุลมองสิ่งที่อยู่ข้างในตะกร้าด้ วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ตกใจ พิ ศ วง งงงวย ไม่ อ ยากเชื่ อ ว่ า สิ่ ง นี้ เ ป็ น ความจริ ง เคยได้ เ ห็ น จาก หนั ง สื อ พิ ม พ์ ห รื อ ว่ า ได้ ดู ห นั ง มาบ้ า ง แต่ สิ่ ง ที่ ก าลั ง เกิ ด ขึ้ น ตอนนี้ คื อ เรื่องจริง มีคนเอาเด็กมาทิ้งไว้ทหี่ น้าประตูบ้านของหล่อน ชีวิตทั้งชีวิตทิ้งขว้างกันง่ายๆ อย่างนี้หรือ จริงๆ หรือนี่…อ่า ไม่อยากจะเชื่อ แล้วหล่อนควรจะทาอย่างไร สิ่ ง มี ชี วิ ต ที่ แ ม่ บ้ า นบอกว่ า ร้ อ งไห้ อ ยู่ ค นเดี ย ว ลื ม ตาสี น้ าตาล อ่อนๆ ที่ยังมีน้าตาคลอหน่วยอยู่ขึ้นมอง แล้วริมฝีปากเล็กๆ สีชมพูอ่อน นั้นก็คลี่ออกน้อยๆ ส่งยิ้มไร้เดียงสาให้ โมกุลอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบและมือ เล็กๆ นั่นก็ยกขึ้นเปะปะราวกับจะไขว่คว้าบางอย่าง โมกุลก็เลยยื่นมือไป ๖

ญดา แตะเบาๆ “น่าเกลียดน่าชังเป็น ที่สุด น่าจะไม่ใช่เด็กไทยนะคะ ว่าไหมคะ คุณเพชร น้าว่าหน้าเหมือนเด็กฝรั่งตัวน้อยหน้าปากซอยหรือไม่ก็ลูกครึ่ง แน่ๆ เลยค่ะ” สาลีออกความเห็น โมกุ ล ไม่ ต อบ แต่ แ อบเห็ น ด้ ว ยกั บ ค าพู ด ของแม่ บ้ า น ดวงตา สีน้าตาลอ่อนนั้นเหมือนจะอมเทาด้วย ผิวก็ขาวจนเป็นสีชมพู จมูกเล็กๆ โด่งเชิดน้อยๆ และพอดึงหมวกออก สิ่งที่เห็นก็ยิ่งสนับสนุนคาพูดแม่บ้าน ยิ่งขึ้นไปอีก ผมสีน้าตาลอ่อนนุ่ม “ฝรั่งที่ไหนเอาลูกมาทิ้งอย่ างนี้ โอ๋ย คุณพระคุณเจ้าคุ้ มครอง ด้วยนะ ใจร้ายใจดากันจริ งจริ๊ง คนสมัยนี้ ว่าแต่คุณเพชรจะทาอย่างไร ดีคะ” คาถามของแม่บ้านทาให้โมกุลที่ยังคิดอะไรไม่ออกได้แต่เงยหน้า ขึ้นมอง สุดท้ายก็ถามออกไปว่า “มีอะไรอีกไหมคะนอกจากตะกร้ากับกระเป๋าใบนี้” “ไม่ มี ค่ ะ น้ า ส ารวจอย่ า งละเอี ย ดแล้ ว แจ้ ง ต ารวจดี ไ หมคะ คุณเพชร ให้เขาตามหาพ่อแม่เด็ก ถ้าพ่อแม่ไม่ทิ้ง เด็กอาจจะถูกลักพาตัว มาก็ได้นะคะ” คาแนะนาของสาลีเข้าท่าเป็นที่สุด “เอาสิ” ตอบออกไปแล้ว โมกุลก็ต้องรีบบอกว่า “อย่าเพิ่งค่ะ น้าสาลี” แล้วโมกุลก็ปลดเข็มขัดที่รัดร่างน้อยออก ยกร่างน้อยนั้นออกมา จากตะกร้า โมกุลสารวจเสื้อผ้าที่ร่างน้อยนั้นสวมใส่ ชุดเสื้อแขนยาวกางเกง ขายาวที่เย็บติดกับส่วนที่เป็นถุงเท้า ความคิดหนึ่งก็พุ่งขึ้นมา เหมือนกับเด็กเมืองหนาว “อุ้มดีๆ นะคะ คอน่าจะยังไม่แข็ง ไม่รู้ว่ากี่เดือนแล้ว แต่ไม่ใช่ เด็กเกิดใหม่แน่ๆ อวบอิ่มอย่างนี้” สาลียื่นมืออวบมาช่วยประคอง “อุ้มไว้ ก่อนนะคะ น้าจะไปเอาผ้านวมมาให้รองนอน” ว่าแล้วเจ้าตัวก็วิ่งออกไป จากห้อง โมกุลสอดมือเข้าใต้ลาคอเล็กอย่างเคยชิน ชีวิตในต่างประเทศ สมัยเรียนหนังสือ ทาให้หล่อนได้สัมผัสกับเด็กเล็กๆ จากการหาเงินพิเศษ ด้วยการรับจ้างแม่บ้านดูแลเด็กๆ ในวันที่พ่อบ้านและแม่บ้านต้องการ ๗

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา เวลาส่วนตัว พอเป็ น อิ ส ระเจ้ า ของร่ า งเล็ ก ก็ ส ลั ด แขนขาอย่ า งยิ น ดี ที่ ห ลุ ด ออกมาจากที่แคบๆ นั้นได้ “ลูกเต้าเหล่าใครกัน ฮึ แล้วใครเขาพามา เต็มใจมากับเขาหรือ เปล่ า คะ” ปากถามมื อ ก็ ห ยิ บ ผ้ า ผื น เล็ ก ที่ ร องอยู่ ใ นตะกร้ า ออกและ กระดาษสีทองแผ่นเล็กก็หลุดออกมา โมกุลหยิบมาอ่านทันที อาเพชร คาขึ้นต้นนี้มีคนเดียวที่เรียกหล่อนอย่างนี้ หัวใจดวงน้อยกระตุก วูบ คิดถึงคนเรียกขึ้นมาทันใด แต่ไม่มีเวลาคิด โมกุลก็รีบกวาดสายตาไป บนตัวหนังสือนั้นอย่างรวดเร็ว ลีฝากเลี้ยงโมเรสสักสองสามเดือนนะคะ ลีไว้ใจอาเพชรคนเดียว เวลานี้ลีขอตั้งหน้าตั้งตากับการสอบก่อน อาเพชรก็รู้ว่าลีลงไว้หลายตัว เพื่อที่จะเก็บหน่วยกิจสองปีแรกให้หมด และก็สัญญาว่า ถ้าสอบเสร็จแล้ว ลีจะกลับบ้านมารับโมเรสคืนและจะให้อาเพชรซักฟอกจนขาวสะอาดเลย ทีเดียว ได้โปรดนะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ รักอาเพชร จุ๊บๆๆ ลี หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวอย่างหยุดไม่ได้ ก้มลงมองคนที่นอน อยู่บนตัก คนที่ถูกมองก็ส่งยิ้มหวานมาให้อย่างไม่รู้เรื่องราว โมกุลได้แต่ คิด โมลี โมเรส ลูกสาวของโมลีอย่างนั้นหรือ แล้วโมลีไปไหน ทาไมถึงเอาเด็กมาทิ้งไว้หน้าบ้านแล้วหายไป นี่แสดงว่าน้องสาวของหล่อนมาจากอเมริกาอย่างนั้นหรือ ไปทาผิดมาแล้วกลัวหล่อนโกรธจนไม่กล้าเข้าบ้านอย่างนั้นสินะ ๘

ญดา โมกุลทั้งโกรธทั้งเสียใจ จนน้าตาซึมเลยทีเดียว น้องสาวที่หล่อนและพี่ชายส่งไปเรียนหนังสือที่นิวยอร์ก ไม่ถึง สองปี ก็เอาลูกน้อยมาให้หล่อนเลี้ยง ถ้ามารดาอยู่จะเสียใจแค่ไหนกันนะ “มาแล้วค่ะ” เสียงของสาลีดังเข้ามาก่อนตัว โมกุลม้วนกระดาษ ในมือใส่กระเป๋ากางเกงเอาไว้ สาลีกระหืดกระหอบเข้ามาแล้วก็ปูผ้านวมผืนโตบนเตียงก่อนจะ ช่วยประคองร่างเล็กลงนอน “แงงงงง” เสียงร้องไห้ดังขึ้นทันทีที่ร่างน้อยถูกวางลงบนผ้านวม “ติดมือเสียด้วย” “หิวนมมากกว่ามั้งคะ น้าสาลี” พอเจ้านายพูดอย่างนั้น สาลีก็ สารวจกระเป๋าสีเขียวลายการ์ตูนใบโตที่วางอยู่ข้างๆ ทันที “มีนมด้วยค่ะ เป็นขวดๆ ไม่ต้องชงเลย และมีนมผงอีกกล่องด้วย เสื้อผ้าอีกหลายชุดอยู่ค่ะ ผ้าอ้อมสมัยใหม่ใช้แล้วทิ้งอีกหนึ่ง แพ็ก ผ้าเช็ด ทาความสะอาด ขวดนมเปล่าสองขวดสะอาดทั้งสองค่ะ แสดงว่า คนที่ เอามาทิ้งไว้เตรียมตัวมาอย่างดีเลยนะคะเนี่ย แต่น้าขอเอาไปล้างก่อน ละกัน เผื่อจะมีฝุ่นเดี๋ยวหนูตัวน้อยนี่ท้องเสียกันพอดี ” บอกแล้วสาลี ก็ จ้าออกไปอีกครั้ง โมกุลหยิบจุกหลอกที่หนีบอยู่บนเสื้อของเจ้าตัวใส่ปากให้ และก็ หยุดเสียงร้องได้ทันที ไม่รู้ว่าเจ้าตัวร้องไห้เพราะหิวหรือว่าเพราะปากว่าง กัน แน่ ไม่น านนั กส าลี ก็ กลั บ มาพร้ อมกับ ขวดที่ ล้ างแล้ ว ท าการเทนม ใส่ขวดปิดฝาด้วยจุกนม โมกุลก็เลยบอกว่า “น้าสาลีป้อนนมด้วยนะคะ เพชรมีบางอย่างต้องทา” “ค่ะ” โมกุลเดินไปยังโต๊ะคอมพิวเตอร์มุมห้อง เปิดโปรแกรมสนทนา แบบเห็ น หน้าที่ตั้งไว้สาหรั บคุย กับ น้ องสาวที่อเมริกา แต่ไม่ ปรากฏว่า ปลายทางออนไลน์อยู่ ก็เลยเปลี่ยนเป็นใช้โทรศัพท์แทน และก็เช่นกัน ไร้การตอบรับ หล่อนก็เลยทิ้งเสียงเข้มๆ ฝากข้อความให้โทรกลับเอาไว้ เมื่อคิดว่าเด็กหญิงตัวน้ อยเป็ นลูกของน้ องสาวแล้ ว หัว ใจของ ๙

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา โมกุลก็เต้นแรงด้วยหลากหลายความรู้สึก นึกเสียใจที่น้องสาวที่หล่อนรัก ถึงแม้จะไม่ใช่น้องแท้ๆ แต่ก็ได้รับการเลี้ยงดูมาด้วยกัน และหล่อนก็รัก น้องคนนี้เท่าที่พี่สาวคนหนึ่งจะรักน้องสาวได้ และถ้าพี่ชายรู้เรื่องจะเป็นอย่างไร จะเสียใจแค่ไหน ที่ได้ส่งเสีย ให้ไปเรียนแต่กลับได้ลูกมาแทน แล้วใครเป็นพ่อของเด็ก ถึงได้ปล่อยให้น้องสาวของหล่อนเลี้ยง ลูกเองคนเดียวตามลาพังอย่างนี้ โมกุลก็ดึงกระดาษในกระเป๋ากางเกงออกมาเปิดดู ครั้งนี้มีเวลา ได้สารวจบางอย่าง ที่หัวกระดาษมีชื่อระบุชัดเจน พลัง ปรีชาวลัย คาถามเกิดขึ้นทันที ใครคือ พลัง ปรีชาวลัย ปรีชาวลัย โมกุลเคยได้ยินนามสกุลนี้มาก่อนแน่ๆ ใครๆ ก็น่าจะเคยได้ยิน เพราะมันคือนามสกุลของนายทหารผู้มีชื่อเสียงท่านหนึ่งในอดีต แล้ว พลัง นี่เป็นใคร ไวเท่ า กั บ ความคิ ด มื อ บางกดเปิ ด โปรแกรมบางอย่ า ง ในคอมพิวเตอร์และก็พิมพ์ชื่ อนามสกุลลงไป และก็ทาให้โมกุลรู้ว่า เขา เป็นใคร เจ้าของ “พลังสปอร์ตคลับ” นักธุรกิจสินะ น้องสาวของหล่ อนไปคบหากับบุ คคลผู้ นี้ ได้อย่างไรกัน ดูจาก อายุทปี่ รากฏห่างกันตั้งเป็นสิบกว่าปี หรือว่าถูกหลอก คาว่า “ถูกหลอก” ทาให้โมกุลสั่งปรินท์ข้อมูลที่ปรากฏหน้าจอ ทันทีพร้อมกับศึกษาแผนที่คร่าวๆ ที่ตั้งของ “พลังสปอร์ตคลับ” ที่มีระบุ เอาไว้และก็บอกแม่บ้านว่า “เพชรจะออกไปข้างนอก จะพาโมเรสไปด้วยค่ะ” “คะ? โมเรส” สาลียังงุนงงกับชื่อที่เพิ่งได้ยิน “ตัวเล็กนั่นค่ะ ชื่อโมเรส น้าสาลีหาชุดสบายๆ ให้โมเรสสักชุด ๑๐

ญดา นะคะ ใส่อย่างนี้ กลัวว่าจะเป็นลมเสียก่อน” บอกแล้วโมกุลก็จัดการจับ คนตั ว เล็ ก ถอดชุ ด และก็ ท าการเปลี่ ย นผ้ า อ้ อ ม ซึ่ ง เจ้ า ตั ว ก็ น อนนิ่ ง ๆ ให้เปลี่ยนแต่โดยดี “โห น่ารักน่าชัง คุณเพชรเข้าใจตั้งชื่อจริงๆ แถมยังคล้องจองกับ คุณเพชรและคุณลีด้วย คุณเพชรดูคล่องจังนะคะ นี่ค่ะ” สาลีถามในสิ่งที่ เห็นพร้อมกับส่งชุดที่ค้นหาได้จากกระเป๋าให้ “ขอบคุณค่ะ ตอนเพชรเรียนเมืองนอก เคยรับเลี้ยงเด็กหาเงิน พิเศษค่ะ” ปากตอบมือก็จัดการกับคนตัวเล็กไปด้วย “อ๋อ ค่ะ ถึงว่า แล้วคุณเพชรจะกลับมาทานกลางวันหรือเปล่า คะ” “ไม่แน่ใจค่ะ น้าสาลีทานก่อนได้เลย ไม่ต้องรอ เพชรอาจจะทาน ข้ า งนอก ไม่ แ น่ ใ จว่ า ธุ ร ะจะเสร็ จ ตอนไหน แล้ ว ก็ จ ะแวะซื้ อ ของด้ ว ย มีหลายอย่างที่ต้องซื้อ ถ้าลีโทรมาบอกให้โทรเข้ามือถือเพชรนะคะ” “ค่ะ” บีเอ็มดั บเบิ้ลยูสี น้าเงินแล่นออกจากบ้านสวนย่านฝั่งธนไปยัง จุดหมายปลายทาง “พลังสปอร์ตคลับ” จากการอ่านหน้าเว็บ เกี่ยวกับสปอร์ตคลับแห่งนี้พอสรุปได้ว่า เป็นสปอร์ตคลับของคนในวงสังคมชั้นสูง ตั้งอยู่กลางกรุงเทพฯ ค่าบริการ หรือว่าค่าสมาชิกรายปีแพงลิบลิ่ว คงมีแต่คนรวยเท่านั้นที่สามารถไปใช้ บริการได้ ขึ้นชื่อในเรื่องของความทันสมัยของเครื่องออกกาลังกายและ การดูแลเอาใจใส่ของเทรนเนอร์ที่มีต่อลูกค้าหรือว่าคนที่ไปใช้บริการ ในช่วงรถติดโมกุลหันหลังไปมองคนที่นั่งอยู่ในตะกร้าที่เบาะหลัง รถคนเดียว ปากก็ชวนคุยไปด้วย “เราจะไปพลังสปอร์ตคลับกันนะคะ ไปหาพ่อของโมเรสไงคะ แต่ไม่แน่ใจว่าจะเจอเขาหรือเปล่า ก็ต้องลองดู” “แอ๊ๆ” คนที่เบาะหลังส่งเสียง “ตกลงรู้เรื่องใช่ไหมเนี่ย เอาละ เรามาคุยกันดีกว่า ไม่รู้ว่าฉัน ควรจะแทนตัวเองว่าป้าหรือว่ายายดี ก็แม่ลีของเราน่ะ เหมือนใครเสีย ๑๑

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ที่ไหน เอาเป็นว่าป้าละกัน ยังไม่อยากเป็นยาย ฟังแล้วมันบั่นทอนจิตใจ อย่ า งสาหั ส สากรรจ์ ที เดี ย ว ป้ าเพิ่งจะอายุ ๒๗ เองนะ แม่ข องหนูน่ ะ พิลึกพิลั่นยิ่งกว่าอะไร แต่คนที่พิลึกยิ่งกว่าก็คือ ลุงเมธ พี่ชายคนโตของป้า ลุงเมธพาแม่ลีของหนูเข้ามาในครอบครัว หนูคิดดูละกันว่ามันเกิดขึ้นได้ อย่างไรกัน ลุงเมธไปเที่ยวกับเพื่อนที่บนดอยทางภาคเหนือ ขากลับพาแม่ ของหนู ติดมือกลับ มาบ้ านด้ว ย ด้วยเหตุผลที่ว่าสงสาร พ่อแม่เสียชีวิต หมดแล้ว ทางญาติเขาก็รับมาอยู่ด้วย แต่เห็นบอกว่า ป้าใจร้ายดุด่าทุบตี ใช้ ง านหนั ก แม่ ลี ก็ เ ลยหนี อ อกจากบ้ า นมา ลุ ง เมธเจอเดิ น ร้ อ งไห้ อ ยู่ กลางทาง สอบถามได้ความ ก็พามาที่บ้านคุณยาย แม่ของป้าก็สงสารก็ เลยไปขอจากป้าแท้ๆ เขามาเลี้ยงดูเป็นลูกบุญธรรม แลกกับเงินก้อนหนึ่ง และแม่ลีก็เป็น หนึ่งในครอบครัวของเราตั้งแต่นั้นมา ป้าก็ดีใจที่ได้เป็น พี่สาว ลุงเมธก็ดีใจที่ได้น้องสาวเพิ่มมาอีกคน แม่ลีเป็นเด็กที่น่ารัก ร่าเริง จิตใจดี ใครเห็นใครก็รัก และที่ป้าบอกว่าแม่หนูพิลึกก็คือ เขาไม่อยาก เป็นน้องแต่อยากเป็นหลานมากกว่า หลายคนคัดค้านอย่างไรเขาก็ไม่ฟัง ก็เลยต้อ งตามใจ สุ ดท้า ยเขาก็เ รี ย กลุ ง เมธว่า ป๊ ะป๋า เรียกป้า เพชรว่ า อาเพชร แต่ คุ ณ ยายยั ง เป็ น คุ ณ แม่ เ หมื อ นเดิ ม จนบางครั้ ง ก็ สั บ สน หลายครั้งที่คิดว่าเขาเป็นหลานจริง ทั้งๆ ที่เขาเป็นน้องนั่นแหละ ป้าถึง บอกว่าเขาเป็นคนพิลึก ใครถามก็ตอบได้ไม่ถนัดนักว่าเป็นหลานหรือว่า เป็นน้อง แต่ช่างมันเถอะ เขาอยากเป็นอะไรก็ให้เขาเป็น ป้าก็คิดว่าเขา เป็น น้ องคนเล็ ก แม่ลี น่ ะเป็ น คนขี้ส งสาร ชอบที่จะให้ ค วามช่ว ยเหลื อ คนอื่นหรือว่าสิ่งมีชีวิตอื่นๆ เสมอ หลายครั้งที่เขากลับบ้านมาพร้อมกับ หมาบ้างแมวบ้าง ไก่บ้าง กระต่ายบ้าง นกบ้าง ป่วยบ้างดีบ้าง เหมือนกับ ลุงเมธไม่มีผิด จนบางครั้งป้าก็คิดว่าเขาเป็นพ่อลูกกันมากกว่าพี่น้อง และ แต่ล ะครั้ งที่เขาเอาสัตว์พวกนั้ น มา ก็จ ะใส่กรงมาไว้ประตูรั้ว หน้าบ้าน หรือไม่ก็ล่ามไว้หน้าบ้าน พร้อมกับจดหมายขอโทษเหน็บมาด้วย” พูดถึงตอนนี้แล้ว โมกุลก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ เมื่อคิดถึงวีรกรรม ของน้องสาวหรือว่าหลานสาวนอกไส้ “เขาจะขอโทษตั้งแต่คุณยาย ไล่มาถึงทุกๆ คนในบ้าน แล้วก็ขอ โทษสัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย ตลอดจนต้นไม้ทุกต้นในบ้าน พร้อมกับสาเหตุ ๑๒

ญดา ที่ต้องขอโทษ คนในบ้ านก็รั บ รู้ ถึงความใจดีมีเมตตาของเขา แต่ครั้งนี้ ต่ า งกั น ตรงที่ เ ขาอาจหาญเอาหนู ม าวางไว้ ห น้ า บ้ า น โดยไม่ อ ธิ บ าย เรื่ อ งราวนี่ สิ เรื่ อ งใหญ่ จ ริ ง ๆ แต่ ที่ ป้ า ได้ อ่ า นจดหมายของแม่ ลี แ ล้ ว ก็ พยายามที่จะเข้าใจว่าเขาคงยังไม่พร้อมหรือว่าลาบากใจ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่อง เล็ กๆ นะ ก็เอาเป็น ว่า ป้ าจะให้โ อกาสและเวลาแม่ลี จะทาตามที่เขา ขอร้ อ ง คนเราผิ ด พลาดกั น ได้ และก็ ใ ห้ อ ภั ย กั น ได้ เ ช่ น กั น ถ้ า คนใน ครอบครัวไม่ช่วยกันแล้วใครจะช่วย โมเรสก็อยู่กับป้าไปก่อน แม่เขาสอบ เสร็จ ก็จะกลับ มารั บ แล้ว ถึงเวลานั้น ค่อยว่ากันอีกที ในขณะที่รอแม่ลี ป้าก็จะหาพ่อให้หนูไปด้วย เราสองคนจะไปตามหาพ่อของหนูกั น แต่ไม่รู้ ว่าจะได้เรื่ องหรื อเปล่ าเราก็ต้องลองดูก่อนนะคะ แต่ว่าเรื่องนี้ ป้าต้อง นอนเอามือก่ายหน้าผากคิดก่อนว่าจะบอกลุงเมธว่าอย่างไรดี ที่จะไม่ทา ให้เขาตกใจหรือว่าโกรธ นี่ถ้าคุณยายยังอยู่ก็คงจะดี จะได้ปรึกษากันได้” พอรถติดไฟแดงโมกุลก็หันไปมองข้างหลังอีกครั้ ง ส่งยิ้มให้คนใน ตะกร้าที่ยังตาแป๋วอยู่และเจ้าตัวก็คลี่มุมปากน้อยๆ ส่งยิ้มตอบกลับมา เพียงเล็กน้อยแต่คนรับรู้สึกชื่นใจนัก “น่ ารั กจริ ง นะเรา แสดงว่าแม่ ลี เลี้ ยงดีห รือไง ถึง ได้อ้ว นท้ว น สมบู รณ์อย่างนี้ ฮึ แล้ วก็ยั งอารมณ์ดีช อบยิ้มอีกต่างหาก นี่ถามหน่อย เถอะ ถ้ายายสาลีไม่ไปเจอแล้วคนอื่นเขาคว้าเอาไปจะว่าอย่างไรกัน แม่ลี คงได้บ้าตาย ป้าก็คงรู้สึกผิดมากแน่ๆ ว่าแต่โมเรสไม่คัดค้านเลยหรือไงคะ ถึงได้ปล่อยให้แม่ลีพามาวางไว้หน้าบ้านได้เนี่ย เอ๊ะ หรือว่าเป็นคนอื่น ที่ไม่ใช่แม่ลี ผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก แม่ลีถึงไม่กล้าเข้าบ้าน แต่ป้าก็เข้าใจ นะ เขาก็กลัว คงเสียใจ แต่ใครจะใจร้ายได้ หลานทั้งคน แต่ป้าก็อยากรู้ จังเลยว่าแม่ลีไปเสี ยทีพ่อของหนู ได้อย่ างไรกัน ป้าว่าเขาฉลาดจะตาย ในทุกๆ เรื่อง แต่ก็อย่างว่านะ ความรัก ไม่เข้าใครออกใคร มันทาให้คน ตาบอดได้ จ าไว้น ะคะ เวลาโมเรสโตขึ้น ขอให้ มี ส ติเสมอกั บเรื่อ งรัก ๆ ใคร่ๆ ที่มันล่อตาล่อใจให้ลุ่มหลงได้ง่ายๆ” ไม่อยากบอกหลานตั ว น้ อ ยหรอกว่า หล่ อนก็ เพิ่งจะอกหั กมา หมาดๆ เพิ่งจะหายเจ็บใจที่โดนคนที่บอกว่ารักทรยศความไว้วางใจ โมกุลรีบสลัดเรื่องราวของตัวเองทิ้งไป กลับมาคุยกับหลานสาว ๑๓

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ตัวน้อยเหมือนเดิม “บอกป้าได้ไหมคะ ว่าเรื่องราวมันไปอย่างไรมาอย่างไร ฮึ ถึงมี หนู ออกมาได้ พ่อของหนู ห น้าตาเขาก็คงจะหล่ อไม่เบานะ โมเรสออก มาถึงได้หน้าตาสะสวยน่ารักตั้งแต่เด็กอย่างนี้ แล้วอยู่ที่โน่นใครช่วยแม่ลี ดูแลหนูคะ ทั้งเรียนทั้งเลี้ยงหนู แล้วเงินล่ะ เขาเอาเงินที่ไหนมาเสียค่า โรงพยาบาลค่าคลอดค่านมค่าผ้าอ้อม จิปาถะ หรือว่าพ่อของหนูเขาให้ เงินค่าเลี้ยงดู แต่ไม่รับผิดชอบ แม่ลีไม่เคยบอกป้าสักคาว่ามีหนู ถ้าบอกก็ คงจะได้ช่วยกันดูแลหรือว่าช่วยเขาแก้ปัญหา นี่ถ้าลุงเมธรู้คงได้บ้านแตก เพราะว่าเขารักกันมาก ห่วงใยกันเหมือนพ่อลูกเลยก็ว่าได้” โมกุลหันกลับไปอีกครั้งตอนนี้คนที่นั่งตาแป๋ว เปลี่ยนเป็นตาปรือ ไปแล้ว “หลับเถอะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เจอพ่อหนูเมื่อไหร่ป้าจะปลุกหนู เอง” และโมกุลก็เปิดเพลงในรถเบาๆ ดูจากระยะทางแล้ว อีกไม่นาน ก็น่ าจะถึง “พลั ง สปอร์ ตคลั บ สาขาใหญ่ ” ในใจก็นึก ภาวนาไปด้ว ยว่ า ขอให้เจอเขา จะได้คุยกันให้รู้เรื่องไปเลย แล้วถ้าเขาปฏิเสธ จะทาอย่างไร เออ จริงสิ หล่อนจะทาอย่างไรถ้าเขาปฏิเสธ เพราะถ้าเขารับ โมลีก็คงไม่เอาลูกมาให้หล่อนเลี้ยงอย่างนี้ อ่า ปวดหัวจังเลย

GGG

๑๔

๒ โมกุลเคลื่อนรถเข้าไปตรงป้ายบอกทางเข้าของสปอร์ตคลับ ที่อยู่ด้านข้างตึก โดยจอดรถรับบัตรจากพนักงานรักษาความปลอดภัย ที่ป้อมยามและก็ได้รับการชี้แนะในการขับรถขึ้นไปบนตึกจอดรถสาหรับ ลูกค้า ออกจากป้อมยามมาแล้วโมกุลก็แอบคิดในใจว่า ใหญ่โตขนาดต้องมีตึกจอดรถกันเลยทีเดียวหรือนี่ ใหญ่ไม่ใหญ่ดูตึกก็รู้ พอๆ กับ ห้ างสรรพสินค้ าขนาดกลางเลย ทีเดียว รวยไม่เบานะ พ่อของหลานสาว แล้วอย่างนี้เขาจะให้หล่อนเข้าพบเขาหรือ โมกุ ล หิ้ ว ตะกร้ า และสะพายกระเป๋ า สั ม ภาระเข้ า ไปที่ ประชาสัมพันธ์ด้านหน้า ยังไม่ทันที่หล่อนจะได้พูดอะไร สาวสวยที่อยู่ ด้านหลังเคาน์เตอร์ก็พูดขึ้นว่า “สมาชิกลงทะเบียนในคอมพิวเตอร์ได้ทุกเครื่องนะคะ ส่วนท่าน ที่มีน้องเล็กมาด้วย ช่วยลงทะเบียนเพิ่มที่ห้องดูแลเด็กด้วยค่ะ ถ้าไม่ใช่ สมาชิกเชิญทางด้านนี้ค่ะ” ได้ยินดังนั้น โมกุลก็รีบเข้าไปในหาพนักงานคนนั้นทันที “เออ ฉันมาขอพบคุณพลังค่ะ” พนักงานสาวด้านหลังเคาน์เตอร์เหลือบมองในตะกร้า ก่อนที่จะ ถามว่า “นัดไว้หรือเปล่าคะ”

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา “ไม่ได้นัดค่ะ บอกว่า โมกุลมาขอพบ” โมกุลบอกแต่ชื่อ ไม่ได้ บอกนามสกุลเพราะกลัวเขาไหวตัวทันหนีไปเสียก่อน “สักครู่นะคะ” แล้ว คนรับก็รีบเดินไปทางห้องด้านหลัง ทิ้งให้ โมกุล ยื น อยู่ ตรงนั้ น กั บ ตะกร้ าตามล าพัง เวลาผ่ า นไปกว่าห้ านาทีก็ยั ง ไม่เห็นวี่แววว่าคนรับคาขอร้องจะกลับมา โมกุลก็เลยเดินไปนั่งที่โซฟา รับแขกหรูหราที่มีวางตั้งเป็นมุมๆ ในโถงกว้างนั้น วางตะกร้าไว้บนโซฟาข้างตัว แล้วโมกุลก็กวาดตามองไปรอบๆ โถงนั้ น พบว่า มัน หรู ห ราราวกั บ ล็ อบบี ข องโรงแรมห้ าดาวเลยที เดี ย ว ไม่แปลกที่มันเหมาะจะเป็นที่ออกกาลังกายของคนร่ารวยเท่านั้น สารวจ คร่าวๆ แล้วโมกุลก็หยิบแผ่นพับที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าขึ้นมาเปิดดู กว้ า งใหญ่ ค รบวงจรจริ ง ๆ ถึ ง ว่ า ตึ ก ถึ ง ได้ ใ หญ่ โ ตพอๆ กั บ ห้างสรรพสินค้าเลยก็ว่าได้ ในแผ่นพับบอกว่า สถานที่กว้างใหญ่แห่งนี้ประกอบไปด้วยห้ อง ออกกาลั งกายขนาดใหญ่ที่มีเครื่ องมือและอุป กรณ์ห ลากหลายชนิดที่ ทันสมัยเพื่อช่วยในการออกกาลังกาย โดยมีผู้ฝึกสอนที่เชี่ยวชาญ มีสระ ว่ายน้ าหลายสระ ส าหรั บคนที่ช อบว่ายน้ า ทั้งสระเด็กและสระผู้ใหญ่ มีครูสอนว่ายน้าสาหรับคนที่ยังว่ายน้าไม่เป็น ห้องสอนและฝึกโยคะ ห้อง เทควันโด หรือคาราเต้ สนามแบดมินตัน สนามเทนนิส โต๊ะปิงปองหรือ แม้แต่สนามวอลเล่ย์บอลและสนามบาสเกตบอล รวมถึงสวนน้าสาหรับ เด็กๆ ที่ต้องการความสนุกสนาน และมีห้องให้เช่าสาหรับจัดงานวันเกิด ให้เด็กๆ อีกด้วย เป็นอะไรที่ครบวงจรจริงๆ โมกุลมองไปทางหน้า เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ก็เห็นว่ามีผู้คน เข้าออกตลอดเวลา น่าดีใจกับธุรกิจที่สนับสนุนเกี่ยวกับสุขภาพของคน เมืองกรุงอย่างนี้ยิ่งนัก หันมามองคนที่อยู่ในตะกร้าก็เห็นว่ายังหลับปุ๋ย โมกุลพิจารณา ใบหน้ าเล็ กๆ นั้ น แล้ ว ก็อดที่จ ะคิดถึงคนที่เป็ น ต้นเหตุของปัญหาไม่ได้ สมองคิดไป มือก็คว้ากระเป๋าสัมภาระมาเปิดดูในทุกซอกทุกมุม และก็ พบว่า มีเอกสารเกี่ยวกับการรับวัคซีนของคนตัวเล็กด้วย ในกระดาษระบุ ๑๖

ญดา ชื่อ ด.ญ. โมเรส ปรีชาวลัย วันที่ได้รับวัคซีน ไม่ได้ระบุว่าเป็นโรงพยาบาล หรือว่าสถานพยาบาลไหน มีแต่รายละเอียดของวัคซีนแต่ละตัวที่ได้รับ เท่านั้น ยังไม่ทัน ได้คิดหรื อว่าสงสั ย อะไร พนักงานที่รับคาขอพบของ หล่อนก็เดินเข้ามาหา “เออ คุณ คะ ตอนนี้ เจ้ า นายไม่ไ ด้อยู่ ที่นี่ค่ะ ไปตรวจงานต่า ง สาขาค่ะ” “แล้ว ทราบไหมคะว่าเจ้านายคุณจะเข้ามาที่นี่กี่โมง” “ไม่ทราบค่ะ ท่านไม่ได้บอกไว้” “โดยส่ว นมากเจ้านายคุณเข้ามาที่นี่เวลาเท่าไหร่ วันไหนบ้าง คะ” “เท่าที่ทราบ ท่านเข้าไม่ค่อยเป็นเวลาหรอกค่ะ บางครั้งก็สาย บางครั้งก็เที่ยงหรือบ่าย บางครั้งก็เย็นค่า บางครั้งก็ไม่เข้าเลยค่ะ” คาตอบที่ได้รับทาให้โมกุลได้แต่พยักหน้ารับ บอกขอบคุณแล้วก็ หิ้วตะกร้ากลับออกไป ในใจคิดว่าเขาหลบหน้า หลบความรับผิดชอบหรือเปล่า แต่พอ คิดอีกที เขาก็ไม่รู้ว่าหล่อนมาพบเขา และมาพบด้วยเรื่องอะไร เอาคนตัว เล็กใส่เบาะหลั งรถแล้ว โมกุลก็ขับรถออกจากที่นั่น ด้วยความรู้สึกผิดหวังที่ไม่เจอเขา ผิดหวังที่ความจริงยังไม่กระจ่าง ขับรถ ออกมาด้วยความรู้สึกที่สงสารคนตัวเล็กยิ่งนัก มาถึงป้อมยามรักษาการณ์ ก็ส่งบัตรคืนให้กับพนักงานพร้อมกับคาขอบคุณ อีกด้านหนึ่งของตู้ยามขาเข้าสปอร์ตคลับ รถสีดาคันโตแล่นเข้า มาจอดตรงจุดจอด พนักงานรักษาความปลอดภัยตะเบ๊ะให้อย่างแข็งขัน คนขับก็แค่พยักหน้าให้เท่านั้น ขับรถออกมาแล้ ว โมกุ ลก็ ถอนหายใจอย่ างหนั ก มองกระจก ส่องหลังก็เห็นว่าคนตัวเล็กลืมตาแล้วก็เลยทักขึ้นว่า “ตื่นแล้วหรือคะโมเรส หิวหรือเปล่า ผ้าอ้อมตุงหรือเปล่า ทน หน่อยนะคะ เดี๋ยวป้าจะแวะห้างข้างหน้า เราไปหาอะไรกินกัน และป้าจะ ๑๗

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ ป้าต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่วันนี้เราพลาดไม่เจอคุณพ่อ ของโมเรส เนื่องจากว่าเขาไปตรวจงานที่สาขาอื่นๆ คุณพ่อของโมเรสเป็น เจ้าของพลั งสปอร์ ตคลั บ นะคะ ใหญ่โ ตทีเดีย ว และก็มีอีกหลายสาขา เอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยมาอีกทีละกัน อย่าท้อนะคะ จะตีเหล็กต้องตีตอนที่ มันกาลังร้อนๆ เข้าใจไหมคะ ห้ามท้อ เราต้องเจอคุณพ่อของโมเรสสักวัน เจอแล้ ว ป้ า จะจั บ มั ด ให้ ดิ้ น ไม่ ห ลุ ด เลย โทษฐานไร้ ค วามรั บ ผิ ด ชอบ ต่อชีวิตน้อยๆ ของโมเรส ดีไหมคะ” ถามแล้วโมกุลก็เหลือบตามองข้าง หลังในขณะที่รถติด คนตัวเล็กคลี่ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ ทาให้หัวใจของโมกุล อ่อนยวบทันใด แล้ว อย่างนี้จ ะทิ้งหรื อว่าไม่ช่ วยเหลื อเลี้ยงดูกันได้อย่างไร คน ทั้งคน แมว สุนัข ไก่ กระต่ายหรือว่าสัตว์อื่นๆ ยังเลี้ยงได้เลย และก็อดที่จะคิดถึงคนไกล ใจหนึ่งก็อยากเชื่อว่า โมเรสไม่ได้เป็น ลูกสาวของโมลี แต่ไม่ว่าจะเหตุผลไหนก็แล้วแต่ คงไม่มีแม่คนไหนเอา ลูกสาวตัวน้อยน่ารักขนาดนี้ของตัว เองมาทิ้งไว้หน้าบ้านคนอื่นเป็นแน่ ถ้าไม่ใช่คนเป็นแม่ ซึ่งก็คือโมลีนั่นเอง โมกุลเลี้ยวรถเข้าไปในห้างสรรพสินค้าที่เป็นทางผ่านกลับบ้าน ทั้งหิ้ ว ตะกร้ าและสะพายกระเป๋ าใบโตและก็ รั บ รู้ ถึงความยุ่ งยากที่จ ะ ดาเนินต่อไปอีกสองสามเดือนข้างหน้าตามที่คนเอามาทิ้งบอกไว้ แวะเข้า ห้ อ งน้ าเปลี่ ย นผ้ า อ้ อ มให้ ค นตั ว เล็ ก แล้ ว ก็ อ อกมาหาอาหารง่ า ยๆ รับประทาน พร้อมกับป้อนนมคนตัวเล็กไปด้วย ทุกครั้งที่เห็นหน้าคนตัวเล็ก ก็มีคาถามมากมายผุดขึ้นในใจของ โมกุลเสมอ แต่ไม่มีคาตอบที่ต้องการ ได้แต่บอกกับตัวเองว่า ในเมื่อน้องสาวขอเวลา หล่อนก็จะให้เวลา สอบเสร็จกลับมาแล้วค่อยคุยกัน เพราะถึงคุยตอนนี้ก็เปลี่ยนแปลงอะไรที่เกิดขึ้นไม่ได้แล้ว และในช่วงที่รอ หล่อนก็จะไปกดดันคนเป็นพ่อของหลานสาว ไปด้วย ถึงเวลานั้นก็พอดี คุยกันรู้เรื่อง น้องสาวสอบเสร็จ ก็แต่งงานกัน ได้เลย หล่อนจะไม่ปล่อยให้ใครมากินฟรีน้องสาวของหล่อนเด็ดขาด ๑๘

ญดา แล้วถ้าเขาไม่ยอมแต่งล่ะ นั่นสิ หล่อนจะทาอย่างไร ทาไมถึงได้มีเรื่องปวดหัวอย่างนี้มาให้หล่อนด้วยก็ไม่รู้ ไม่เห็นใจคนที่เพิ่งถูกแฟนหักหลังเลยใช่ไหม พอคิ ด ถึ ง ตั ว เองที่ เ พิ่ ง จะถู ก คนที่ บ อกว่ า “รั ก ” หั ก หลั ง แล้ ว ก็เสียความรู้สึกลึกๆ โมกุลได้แต่ปลอบตัวเองว่า เรื่องของหล่อนเล็กน้อยมากๆ เมื่อเทียบกับเรื่องของน้องสาว ที่ถูกทอดทิ้งต้องเลี้ยงลูกคนเดียว ต้องเรียนหนังสือ ยังเข้มแข็งได้ขนาดนี้ อิ่มอร่อยกับอาหารกลางวันในโรงอาหารของสปอร์ตคลับแล้ว พลังก็เดินย่อยอาหารด้วยการเดินตรวจสถานที่ โดยแวะเข้าไปห้องออก กาลังกายแต่ละห้อง ดูความเป็นไปและความเอาใจใส่ของพนักงานที่มีต่อ ลูกค้าหรือว่าผู้มาใช้บริการ จนเป็นที่พอใจแล้ว เขาก็ตรงไปยังห้องทางาน ส่วนตัว เลขาหน้าห้องเห็นก็รายงานทันทีว่า “มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขอพบเจ้านายค่ะ เมื่อตอนก่อนเที่ยง” “ใคร ชื่ออะไรครับ” “ฝากชื่อไว้ว่าโมกุลค่ะ” “ขอบใจมาก” รับรู้แค่นั้นแล้วพลังก็พยายามคิดว่า เขารู้จักผู้หญิงที่ชื่อว่าโมกุล หรือเปล่า แต่คาตอบที่ได้ก็คือ ไม่รู้จั กและมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักคนชื่อนี้ มาก่อนแน่ๆ พลังไม่ได้สนใจอะไรอี ก เขาเดินเข้าห้องและก็ตั้งหน้าตั้งตากับ การทางานต่อไป สปอร์ ต คลั บ เล็ ก ๆ ของเขาในตอนแรกๆ ที่ เ ปิ ด ไม่ ไ ด้ ใ หญ่ โ ต อย่างนี้และก็มีที่นี่ที่เดียว แต่หลังจากนั้นไม่นาน พอเขาขยายให้ใหญ่ขึ้น มีทุกอย่างครบวงจร โดยเพิ่มสวนน้าสาหรับเด็กๆ ก็ทาให้เป็นที่รู้จักอย่าง กว้างขวางมากขึ้น มาถึงตอนนี้ในทุกวันหยุดสุดสัปดาห์จะมีครอบครัวมาใช้บริการ เป็นจานวนมาก บางคนพ่อแม่ก็ออกกาลังกายไป ลูกๆ ก็เล่นน้ากันไป ภายใต้ ก ารดู แ ลเรื่ องความปลอดภั ย อย่ า งเข้ ม งวดจากเจ้ าหน้ า ที่ ข อง ๑๙

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา สปอร์ตคลับ พลังสปอร์ตคลับให้บริการทั้งแก่สมาชิกรายปี รายหกเดือนและ บุ ค คลทั่ ว ไป พลั ง ดี ใ จที่ ค นในเมื อ งหั น มาออกก าลั ง กายดู แ ลสุ ข ภาพ กันมากขึ้นโดยเฉพาะผู้สูงอายุ และสถานที่ออกกาลังกายของเขาก็เป็น แหล่ งพบปะกันของผู้ สู งอายุไปด้ว ย โดยเฉพาะบริเวณร้านกาแฟและ ห้องสมุดที่เขาเพิ่งจะเปิดใหม่ขึ้นมาได้ไม่ถึงปี สมาชิกหลายๆ ท่านที่ออกกาลังกายเสร็จแล้ว ก็สามารถอาบน้า ช าระร่ า งกายแต่ ง ตั ว ใหม่ ให้ ส ดใส แล้ ว ก็ไ ปนั่ งดื่ ม กาแฟหรื อ ว่ าดื่ ม ชา พูดคุยสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดกัน เป็น การผ่อนคลายหลังจากการ ออกกาลังกาย รับประทานอาหารกลางวันง่ายๆ เสร็จ คนตัวเล็กที่อิ่มนมแล้ว ก็หลับไปอีกครั้ง โมกุลก็เลยถือโอกาสเดินหาซื้อของใช้สาหรับเด็กอ่อน ซึ่งก็มากมายหลายอย่างที่จาเป็นต้องซื้อ ไม่น่ าเชื่อว่าของเด็ กที่นี่ จ ะแพงได้ขนาดนี้ แพงกว่าเมืองนอก หลายเท่าตัว ถึงแม้ในใจจะคิดอย่ างนั้ น แต่ของจ าเป็นทุกอย่าง โมกุล ก็ซื้อ หมดรวมทั้งรถเข็นเด็ก ด้วย เพราะถ้าต้องหิ้วตะกร้าอย่างนี้ไปไหนมาไหน ตลอดหล่อนคงได้เป็นนักกล้ามแทนนักออกแบบเป็นแน่ และก็แอบคิดว่า ถ้าได้มีการเตรียมตัวล่วงหน้า โมกุลคงจะซื้อทุกอย่างมาจากเมืองนอก ทั้งหมดเพราะเห็นราคาแล้ว แพงกว่ากันหลายเท่าทีเดียว ชีวิตที่เคยเป็นอิสระ ทางาน เดินทางและใช้ความคิดอย่างอิสระ เสมอมา พอต้องมารับผิดชอบหลานสาวตัวน้อยด้วยความจาเป็นอย่าง กะทันหันก็ทาให้โมกุลคิดหนัก และก็ไม่แน่ใจนักว่าตัวเองจะทาในสิ่งนี้ได้ ดีแค่ไหน ในชีวิตที่เคยเลี้ยงเด็กเล็กอย่างนี้ ก็แค่เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น แต่นี่หล่อนจะต้องดูแลหลานสาวตลอดยี่ สิบสี่ชั่วโมง ถึงแม้ว่าจะมีสาลี คอยช่วยก็ยังคิดไม่ออกว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร แต่ เ ท่ า ที่ ไ ด้ อ ยู่ ด้ ว ยกั น มาสี่ ห้ า ชั่ ว โมง คนตั ว เล็ ก ก็ ไ ม่ ไ ด้ ท าให้ ๒๐

ญดา หล่อนหงุดหงิดหรือว่าลาบากอะไร กินอิ่มก็นอนหลับ ตื่นขึ้นมาก็กิน ร้อง แงๆ พอหล่ อ นป้ อ นนมหรื อ ว่ า ให้ จุ ก ดู ด ก็ เ งี ย บ ลื ม ตามองไปรอบๆ บางครั้งก็ส่งยิ้มหวาน แล้วก็หลับอีก กลับมาถึงบ้าน โมกุลก็ส่งตะกร้าให้กับสาลีที่มายืนรอรับอยู่แล้ว พร้ อมกับ สุนั ขตัว โต ที่กระดิกหางต้อนรั บอย่างยินดี แต่พอมันได้กลิ่ น ของใหม่ก็เห่ าทัน ที ทาเอาคนที่น อนหลับ อย่างมีความสุขอยู่ในตะกร้า ตกใจร้องไห้จ้าทันใด มะไฟ สุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ ที่อ่อนโยน น่ารัก เข้ากับคน ง่ายสาหรับคนที่รู้จัก แต่กับคนแปลกหน้าที่มันไม่รู้จักหรือว่าคุ้นเคยกลิ่น มาก่อน มันก็จะเห่าอย่างระแวงและป้องกันภัย “โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ จุ๊ๆๆๆๆ โมเรส ที่ร้องนี่เพราะว่าสะดุ้งเสียง เห่าหรือว่าถึงเวลาที่ต้องร้องคะ ลืมตาก่อน หลับตาร้องอย่างนี้แล้วจะวิ่ง ทันได้อย่างไรคะเนี่ย ลืมตาค่ะ ที่รัก แล้วก็มองว่านี่ใคร มันน่ารักจะตาย” พอได้รับการปลอบโยน คนที่หลับตาร้องไห้ก็ลืมตาที่เต็มไปด้วยน้าตามอง มายังเจ้าตัวโต ซึ่งโมกุลไม่แน่ใจว่า เด็กในวัยนี้จะมองเห็นหรือว่าจับภาพ สิ่งต่างๆ ได้ชัดเจนแค่ไหน ก็เลยต้องทาหน้าที่แนะนา “มะไฟ นี่หนูน้อยโมเรสนะ ดมกลิ่นไว้ให้คุ้น โมเรสจะมาอยู่กับ เราที่นี่สักระยะหนึ่ง มะไฟต้องช่วยฉันและน้าสาลีดูแลโมเรสนะ ห้ามกวน ห้ามเห่าเวลาโมเรสนอนหลับ เข้าใจไหม” มะไฟส่งเสียงงี้ดง้าดตอบรับ พร้อมกับเอาจมูกไปดมกลิ่นที่แขนคนตัวเล็ก แต่ไม่ใช่แค่ดมกลิ่น มะไฟ แลบลิ้นเลียแขนเล็กที่อยู่ใกล้ๆ ปากมันทันที “อ๊าย พอแล้ ว อย่ าเลี ย เยอะ ผิ ว ยิ่งบางๆ อยู่ด้ว ย น้าส าลี พ า โมเรสขึ้นบ้านได้เลยค่ะ เพชรจะขนของหลังรถเอง” “ค่ะ คุณเพชร” ขนของขึ้นบนบ้านเรียบร้อยแล้ว โมกุลก็ขลุกอยู่ในห้องกระจก ด้านหลัง ซึ่งในตอนกลางวันในวันที่อากาศร้อนอบอ้าวอย่างนี้ หน้าต่าง รอบห้องทั้งหมดเปิดรับลมและก็เปิดพัดลมเพดานเพื่อช่วยระบายอากาศ ในห้องอีกทาง ๒๑

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ร่างน้อยในชุดสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนกับกางเกงตัวเล็กสีเดียวกัน นอนหลับอย่างมีความสุขอยู่บนผ้านวมกลางห้อง มองหน้าคนตัวเล็ก หลานสาวที่หล่อนเพิ่งรับรู้ในวันนี้แล้ว โมกุล ก็อดที่จะคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เกิดขึ้น คิดถึงข้อความที่น้องสาวบอกว่า อย่าเพิ่งคาดคั้นอะไร พร้อมเมื่อไหร่แล้วจะกลับมาคุย โมกุลก็แต่ได้ปลอบใจกลับไป ให้คิดแต่เรื่องเรียน เรื่องอื่นเอาไว้ ค่อยคิดทีหลังและก็ไม่ต้องห่วง หล่อนจะดูแลโมเรสให้เป็นอย่างดี ไม่ต้องห่วงนะ โมเรส ป้าจะจัดการกับพ่อของโมเรสให้ได้ ป้าจะ ไม่ยอมให้พ่อของโมเรสทาตัวไร้ความรับผิดชอบเด็ดขาด สิ่งที่เขาร่วมทา ต้องร่วมรับผิดชอบด้วย ป้าสัญญาจะจับเขามัดให้โมเรสให้ได้ คอยดูฝีมือป้าก็แล้วกัน

ในเวลาแดดร่ มลมตก โมกุลก็ จั ดการอาบน้​้ าให้ กั บหลานสาว ตั ว น้ อ ย ที่ มี ท่ า ที ช อบน้ าเอามากๆ เพราะใบหน้ า น้ อ ยๆ นั้ น คลี่ ยิ้ ม ตลอดเวลาทีน่ ้าอุ่นรดโดนตัว “ชอบอาบน้าหรื อคะโมเรส น้าอุ่นๆ อาบสบาย เอ๊ะ แต่ทาไม ขนลุ ก ด้ว ย เหมื อ นไก่ ถู กถอนขนเลย เอาละเสร็ จ แล้ ว หลั ง จากนี้ เ รา จะทาแป้งให้หอมกรุ่นไปเลยนะคะ” โมกุลอุ้มหลานสาวออกมาจากอ่างอาบน้าเด็ก ห่อด้วยผ้าเช็ดตัว เนื้อนุ่มลายนางฟ้าแล้วก็แตะริมฝีปากไปที่แก้มเนียนใสสีชมพูนั้นเบาๆ หนึ่งทีอย่างอดไม่ได้ หล่ อนชอบที่ห ลานสาวไม่ร้ องไห้โ ยเย จะว่าไปแล้ ว โมเรสยิ้ม มากกว่าร้องไห้เสียอีก จะร้องบ้างก็แค่เวลาหิวเท่านั้น ไม่ได้ร้องพร่าเพื่อ บ่อยๆ และก็ไม่ได้ร้องแบบหลับหูหลับตาร้องด้วย น้องสาวของหล่อนโชคดีที่มีลูกสาวน่ารัก เลี้ยงง่ายไม่โยเย งอแง อี ก อย่ า งที่ โ มกุ ล ชอบก็ คื อ หล่ อ นจะได้ จั บ หลานสาวตั ว น้ อ ย แต่ ง ตั ว ชุ ด ตั ว น้ อ ยๆ น่ า รั ก ๆ มากมายหลายชุ ด ที่ เ ลื อ กซื้ อ มาวั น นี้ เห็ น แล้ ว ก็คิดถึงชีวิตตอนเด็กที่จั บ ตุ๊กตาแต่งตัว และตอนนี้ห ลานสาว ตัวน้อยก็เป็นตุ๊กตามีชีวิตให้หล่อนได้เล่นแต่งตัว ๒๒

ญดา ต้องสนุกแน่ๆ “ป้าจะแต่งตัวให้โมเรสน่ารักที่สุดเลยนะคะ จะมิกซ์แอนด์แม็ทช์ ให้เก๋ไปเลย แล้วพรุ่งนี้เราก็จะไปธุระของเราอีก เราจะไปเรื่อยๆ จนกว่า จะได้เจอคุณพ่อของโมเรสเลยค่ะ แต่คืนนี้ป้าขอศึกษาอะไรสักอย่างก่อน รู้เขารู้เรารบร้อยครั้งก็ชนะร้อยครั้ง พ่อพลังก็จะอยู่ในกามือของโมเรส ดิ้นหนีไปไหนไม่ได้แน่นอนค่ะ” ปากบอกหลานสาว มื อ ก็ โ รยแป้ ง เนื้ อ นุ่ ม กลิ่ น หอมลงไปบน ร่างน้อยๆ ทั่วตัวแล้วก็ใส่ผ้าอ้อมให้ “ใส่ชุดนอนตัวไหนดีคะ ตัวนี้ดอกไม้ ตัวนี้การ์ตูน อะ ตัวนี้ดีกว่า เจ้าหญิง โมเรสเป็นเจ้าหญิงของป้าเพชรนะคะ” โมกุลไม่แปลกใจเลยว่า ทาไมคนที่มีลูกถึงได้มีความสุข เพราะว่า เด็กๆ น่ารักไร้เดียงสาอย่างนี้นี่เอง ยิ่งคนที่ได้เป็นเจ้าของก็ยิ่งภาคภูมิใจ ขนาดหล่ อนเป็น แค่ป้ ายั งหลงรั กคนตัว เล็ กนี่ในวันแรกที่ได้เลี้ ยงดูเลย ทีเดียว แล้วผู้ชายที่ชื่อพลัง ปรีชาวลัย เขาจะรักและหลงเลือดเนื้อเชื้อไข ของเขาหรือเปล่านะถ้าได้เห็นหน้า แต่จะว่าไป ถ้าเขาใยดีก็คงไม่ทิ้งให้ น้องสาวของหล่อนต้องเลี้ยงลูกคนเดียว หรือว่าเอาลูกมาให้หล่อนเลี้ยง อย่างนี้เป็นแน่ อ่า เครียดจัง เรื่องราวมันจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ ไม่ว่าจะเป็ นอย่างไร หล่อนก็จะสู้ยิบตาเพื่อหลานสาวตัวน้อย น่ารักคนนี้ โมกุลก้มลงกระซิบบอกกับหลานสาวตัวน้อยว่า ป้าสัญญา…

GGG ๒๓

๓ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ส้าลีก็เป็นผู้ดูแลโมเรส โมกุลก็เข้าห้องนอน จัดการโทรศัพท์ไปหาเพื่อนรัก วิวารีย์ เจ้าของห้อง เสื้ อและชุดเจ้ าสาว “วิว ารี ย์ ” สาวสวยผู้ ร อบรู้เรื่องราวในสั งคมไฮโซ ซึ่งปลายสายก็รับอย่างตื่นเต้น “กลับมาแล้วหรือตัวเอง ของฝากล่ะ” “กลับมาแล้ว นึกว่าคิดถึงเพื่อนที่ไหนได้ คิดถึงของฝาก เอาไว้ จะเอาไปให้ ตอนนี้ขอพักผ่อนก่อน มีเรื่องต้องทาด้วย” “ธุรกิจเป็นไงบ้างจ๊ะ” “เกินความคาดหมาย ได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี หนาแน่นทีเดียว” “ไม่ดีได้ไง ผลิตจนแทบไม่ทันขายอย่างนั้น ไม่ลองมาเปิดที่นี่ล่ะ รับ รองได้ เ ลยว่า ลู ก ค้ า ตรึ ม เมือ งไทยไฮโซเพีย บ” พูด แล้ ว ปลายสาย ก็หัวเราะ “ก็อยากเปิด แต่ยังไม่ใช่ในเร็วๆ นี้” “จ้า ว่าแต่ ของฝากได้ตามที่สั่งใช่ไหม” “แน่นอน” “ขอบคุณมากจ้าเพื่อนรัก” “พูดถึงไฮโซขึ้นมาก็ดีแล้ว เพชรถามอะไรหน่อยสิรีย์” “หนุ่มคนไหนที่เพื่อนรักกาลังสนใจอยู่หรือ ถามมาได้เลย” “พลัง ปรีชาวลัย” “ต๊าย เขามาจีบเพชรเหรอ โชคดีจริงๆ เพื่อนเรา อกหักไม่นาน

ญดา ก็มีหนุ่มมาดามใจเสียแล้ว หนุ่มคนนี้ยิ่งเป็นที่ต้องการของสาวๆ ด้วยนะ จะบอกให้ แค่ภาพเกาหัวของเขาก็เท่เสียจนสาวๆ หลงกันทั้งเมือง หยิบ ชิ้นปลามันจริงๆ เพื่อนเรา” “เขาไม่ไ ด้ม าจี บ เพชรหรอก ไม่ ได้ รู้จั ก ไม่ เคยเห็ น หน้ าค่ าตา มาก่อน ที่ถามเพราะเพชรแค่อยากรู้เฉยๆ และก็ไม่ต้องถามถึงสาเหตุด้วย บอกมาอย่างเดียว ไม่งั้นก็ไม่ต้องเอาแจสมินชุดนี้ และก็คอลเลกชั่นถัดไป ด้วย” “โอ๋ยๆๆๆ บอกจ้าบอก คุณพลัง อืม ขอทบทวนความทรงจา หน่ อย เขาเป็ น หนุ่ มหล่ อนิ สั ย น่ ารั ก มีเสน่ห์ เป็นที่ห ลงใหลของสาวๆ ทุกรุ่นทุกวัย อายุก็น่าจะประมาณ ๓๔-๓๕ ก็อะนะ ตามประสาคนหล่อ แถมยังรวยอีกด้วย เรื่ องเจ้ าชู้เล็ กๆ น้อยๆ เป็นเรื่องที่ให้ อภัยได้เสมอ ไม่มีข่าวว่าเขาคบหากับใครเป็นจริงเป็นจัง ก็คือคบทุกคนจริงจังนั่นแหละ แต่ ไ ม่ ถึ ง แต่ ง งานก็ เ ลิ ก รากั น ไปเสี ย ก่ อ น สาวๆ ก็ เ ลยรอคิ ว แวะเวี ย น ผลั ดเปลี่ ยนกัน เชยชม เป็น คนที่จ ริ งจั งกับการทางานมาก เขามีธุรกิจ หลายแห่ ง โดยเฉพาะสถานที่ อ อกก าลั ง กาย ๖ สาขาทั่ ว กรุ ง เทพฯ และอีกหลายสาขาในต่างจังหวัด แล้วยังมีบริษัทผลิตออร์นาเมนต์ประดับ ต้นคริสต์มาสส่งออกอีกด้วย คร่าวๆ ก็ประมาณนี้อยากรู้อะไรอีกถามมา ได้เลยจ้ะ” “เป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์หรือเปล่า หาดูในอากู๋ไม่เห็นมีรูป เลย” “ล้ า สมั ย มากจ้ ะ ที่ ไ ม่ เ คยเห็ น คุ ณ พลั ง ให้ อ ภั ย ก็ ไ ด้ ส าหรั บ นักธุรกิจ นักออกแบบสาวนอก ที่ไม่เคยสนใจหนุ่มไทยคนไหนนอกจาก อีตาคนเลวนั่น พูดแล้วเจ็บใจ โชคดีนะที่ไม่ตกลงแต่งงานกับอีตานั่นตอน ที่มาขอเมื่อปี ที่แล้ ว ไม่งั้น ละก็ได้เสี ย ความบริสุ ทธิ์ให้ กับคนที่ไม่คู่ควร แน่ๆ” “เราอย่าพูดถึงมันอีกเลย มันผ่านไปแล้ว จบกันไปแล้ว” “ย่ ะ มาเข้ า เรื่ อ งคุ ณ พลั ง ดี ก ว่ า มารดาของคุ ณ พลั ง เป็ น ชาว เคเนเดียน มีพี่ชายคนหนึ่ง ตั้งรกรากอยู่ที่แคนาดากับภรรยา คุณพลัง อยู่ดูแลธุรกิจที่นี่เป็นหลัก บิดา มารดาไปๆ มาๆ อยู่กับลูกชายทั้งสองคน ๒๕

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา มีคนบอกว่าพี่ชายคุณพลังเหมือนฝรั่งมากกว่าคุณพลัง คุณพลังก็ออกฝรั่ง นิดๆ นะ รวมๆ แล้วก็หล่อโฮกกกก” คาบอกเหมือนจะเกินจริงของเพื่อน รักทาให้โมกุลได้แต่ส่ายหน้า “ขนาดนั้นเลยหรือ” “ใช่แล้ว ว่าแต่ไม่บอกหน่อยหรือว่าเอาข้อมูลของเขาไปทาอะไร เอาไปทาเสน่ห์หรือเปล่า” โมกุลนึกอยากจะบอกเพื่อนรักว่า “ถ้าจาเป็นก็จะทา” แต่ที่ตอบออกไปก็คือ “ไม่มีอะไร ก็อยากจะรู้เรื่องราวในวงการไฮโซบ้างก็เท่านั้น “แต่มันน่าสงสัยว่าทาไมต้องเป็นคุณพลังนี่สิ” “อย่ าสงสัย เลย รับ รองว่าเขาไม่ได้จี บ เพชร และเพชรก็ไม่ได้ จีบเขา” “จ้า เอาเป็นว่า มีอะไรอยากเล่าให้เพื่อนฟังก็ยินดีเสมอนะ” “ขอบคุณจ้ะรีย์ เอาไว้ค่อยคุย กันนะ หายเหนื่อยแล้วเพชรจะ แวะไปหา” “จะรออย่างใจจดจ่อเลยทีเดียว บายจ้า” “บาย” วางสายจากเพื่อนสนิทแล้ว โมกุลก็ได้แต่บอกกับตัวเอง ว่า ฉันจะจับคุณมาเป็นพ่อของโมเรสให้ได้ อย่าได้คิดหนีเป็นอันขาด…คุณพลัง โมกุลตื่นในตอนสายเมื่อได้ยินเสียงร้องแอ๊ๆ จากคนที่นอนอยู่ ข้างๆ เตียงกว้าง ที่หล่อนให้หลานสาวนอนด้วย แต่รู้ว่าตัวเองคิด ผิดถนัด ไม่ว่าเตียงจะกว้างใหญ่แค่ไหนก็ยังทาให้โมกุลกลัวว่าเวลาหลับไม่รู้ตัวแล้ว จะพลิกไปนอนทับหลานสาวเข้าให้ ก็เลยนอนแบบเกร็งๆ หลับๆ ตื่นๆ ไม่เต็มตานักด้วยความกังวลและหลานสาวก็ตื่นกลางดึกมาดื่มนมหลาย ครั้งอีกด้วย หันไปมองคนที่ร้องแอ๊ๆ แล้วก็ต้องยิ้ม ตอนแรกคิดว่าหลานสาว ร้องไห้แต่ไม่ใช่ เจ้าตัวแค่ส่งเสียงเท่านั้น โมกุลก็เลยตะแคงตัวบนข้อศอก ส่งเสียงทักทาย ๒๖

ญดา “บอกให้ป้ารู้ใช่ไหมคะ ว่าหนูตื่นแล้วนะก๊ะ ป้าเพชร มอร์นิ่งค่ะ โมเรส หลับ สบายดีไหมคะ ดูท่าแล้ วจะหลับเต็มอิ่มนะ ยิ้มแต่เช้าเลย มัน เขี้ ย วมาหอมหนึ่ ง ที ” ว่า แล้ ว โมกุ ล ก็ ยื่ น จมูก ไปหอมแก้ม นุ่ม หนึ่ ง ที ทั้งๆ ที่อยากหอมแรงๆ แต่ก็ไม่กล้า กลั วแก้มหลานสาวจะช้า “ชื่ นใจ จริงๆ แก้มหอมจังเลย นี่ขนาดว่าเพิ่งตื่นนอนนะเนี่ย ยังไม่ได้ล้างหน้าเลย ยังหอมขนาดนี้” คนถูกชมว่าแก้มหอมก็คลี่มุมปากน้อยๆ ก็เลยโดนหอม อีกรอบ “เกิดมาพร้อมกับรอยยิ้มเลยหรือไงฮึ พูดอะไรก็ยิ้มหมด ยังไม่ได้ แปรงฟัน ก็ยั งยิ้ มได้ ไม่ต้องยิ้ มมากก็ได้น ะคะ แค่นี้ป้าก็ห ลงจะแย่แล้ ว เอาละ ถึงเวลาต้องลุกแล้วค่ะ ไหนดูซิคะ ผ้าอ้อมตุงหรือเปล่า โห ทาไม มัน พองอย่ างนี้ โมเรสเอาอะไรไปใส่ ไว้ในนั้นคะ ดื่ มนมก็ไม่เยอะนี่น า หรื อ ว่า ลุ กมาชงนมดื่ มเองตอนดึ กฮึ ” หยอกหลานสาวแล้ ว ก็อดที่จ ะ หัวเราะไม่ได้ โมกุลลุกขึ้นนั่ง คว้ารถเข็นสัมภาระมาใกล้ตัวแล้วก็จัดการกับคน ตัวเล็ก เสร็จแล้วก็ก้มลงจูบที่ท้องเนียนเบาๆ คนตัวเล็กก็หลุดเสียง แอ๊ะ ออกมา “เสี ยวท้องหรือไงคะ เห็ นแล้วมันอดไม่ได้น่ะ กลิ่นก็ห อมด้ว ย เฮ้อ เอาละ ป้าจะบอกแผนการคร่าวๆ ของเรา ว่าวันนี้เราจะทาอะไรกัน บ้ า ง ล้ างหน้ า ทาแป้ ง หอมๆ แล้ ว ก็ไ ปอยู่ กั บยายส าลี น ะคะ ป้ า จะได้ อาบน้าแต่งตัว ทานอาหารเช้าแล้ว เราจะไปตามล่าหาคุณพ่อโมเรสกัน ต่อ มันจะต้องสาเร็จ และก็ห้ามท้อ เข้าใจไหมคะ ในเมื่อครั้งแรกไม่เจอ มันก็ต้องมีครั้งที่สอง ไม่เจออีกก็ที่สามที่สี่ ว่าไป เราต้องสู้ เกิดมาแล้ว ต้องสู้ มาไฮไฟฟ์กันหน่อยค่ะ ” โมกุลยกมือหลานสาวขึ้นมาแปะกับมือ ของตัวเอง “ไฟฟ์” ดวงตาสีน้าตาลอ่อนอมเทานั้นเบิกขึ้นเล็กน้อย คนเป็นป้าก็บอกว่า “ดีมากค่ะ” ส่งหลานสาวตัวน้อยให้กับสาลีแล้ว โมกุลก็จัดการกับตัวเองบ้าง อาบน้าไปในหัวสมองก็คิดไปหลากหลายเรื่องราว ที่เกิดขึ้นและเป็นอยู่ ๒๗

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ในตอนนี้ คิดไปถึงเรื่องที่จะต้องบอกพี่ชายเกี่ยวกับน้องสาวและหลานสาว ตัวน้อย ก็ไม่แน่ใจว่าพี่ชายจะรับได้แค่ไหน ไม่รู้ว่าจะเสียใจแค่ไหน สุดท้ายโมกุลก็ตัดสินว่า จะยังไม่บอกพี่ชายเรื่องนี้ จนกว่าหล่อน จะได้ซกั ฟอกคนต้นเรื่องให้ขาวสะอาดเสียก่อน แต่งตัวเสร็จแล้ว สาลีก็เตรียมอาหารเช้าไว้รอแล้ว โมกุลถือถ้วย ข้าวต้มเข้าไปในห้องทางาน เปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเช็กอีเมล์ และก็ใจหายวาบเมื่อเห็น เมล์ของพี่ชายที่เป็นนักออกแบบและ ตกแต่ ง ภายในมื อ ทองที่ ท างานกั บ บริ ษั ท ตกแต่ ง ภายในของประเทศ อังกฤษ ซึ่งตอนนี้กาลังทางานอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ โมกุลรีบเปิด เมล์อ่านทันใด และก็ต้องยิ้มเมื่อได้รับรู้ว่า พี่ชาย งานยุ่งมาก เพราะเจ้าของคฤหาสน์เร่งงานให้เสร็จเร็วๆ อ่านแล้วก็ต้องปล่อยลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างปลดปล่อย อย่ า งน้ อ ยก็ มี ช่ อ งว่ า งให้ ห ล่ อ นได้ มี เ วลาคิ ด และหายใจสะดวกขึ้ น ไม่อย่างนั้นคงต้องลาบากใจกับเรื่องราวที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่ามั นไปอย่างไร มาอย่างไรกันแน่ ตอบเมล์พี่ชายแล้วก็ เมล์ไปให้กาลังใจน้องสาวให้มีพลังในการ ต่อสู้กับชีวิต

โมกุลในชุดเสื้อผ้าแบบสบายๆ เสื้อยืดสีขาวพอดีตัว กางเกง ขาสั้ น รองเท้าผ้ าใบสีเขียวขี้ม้า เข็นรถเข็น ผ่านประตูกระจกที่ ปิดเปิด อัตโนมัติด่านแรกเข้าไปในล็อบบีอันหรูหราโอ่โถงของ “พลังสปอร์ตคลับ” พร้อมกับ ยกแว่น กัน แดดขึ้น ค้างไว้บ นศีร ษะ ก่อนจะผ่ านประตูเข้าไป อีกชั้น วั น นี้ ห ล่ อ นมาแต่ เ ช้ า ผู้ ค นหรื อ ว่ า ผู้ ที่ ม าใช้ บ ริ ก ารยั ง ไม่ ม าก เท่าไหร่ โมกุล เข็น รถเข็น ตรงไปที่ห น้ า เคาน์ เตอร์ ประชาสั มพันธ์ทันที ส่งยิ้มหวานให้กับคนที่ยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับแจ้งความประสงค์ว่า “ฉันมาขอพบคุณพลังค่ะ” สาวสวยที่ อ ยู่ ด้ า นหลั ง เคาน์ เ ตอร์ ส่ ง ยิ้ ม ให้ เ ล็ ก น้ อ ยก่ อ นที่ จ ะ ๒๘

ญดา บอกว่า

“ไม่ทราบว่านัดไว้หรือเปล่าคะ” “ไม่ได้นัดค่ะ” “สักครู่นะคะ จะลองติดต่อให้ ไม่ทราบว่าเจ้านายจะเข้ามาที่นี่ หรือเปล่านะคะ ขอทราบชื่อได้ไหมคะ” “โมกุล ขอบคุณค่ะ” โมกุลมองตามร่างของคนที่รับคาร้องจนร่างนั้นหายไปทางห้อง ด้านหลัง เสียงแอ๊ะๆ ของคนที่นอนอยู่ในรถเข็น ทาให้โมกุลต้องก้มหน้า ลงไปหา “เป็นอะไรคะ หิวหรือไงคะ ยังไม่ถึงสามชั่วโมงเลย รอแป๊บหนึ่ง อะนี่ ดู ด จุ ก นี่ ไ ปก่ อ น ถึ ง เวลาแล้ ว ค่ อ ยดื่ ม นมนะคะ” และพอโมกุ ล เงยหน้าขึ้น พนักงานสาวอีกคนที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ส่งยิ้มให้ชวนคุยว่า “น่ารักจังเลย เห็นแล้วอยากมีลูกบ้าง” “ขอบคุณค่ะ” ยังไม่ได้คุยอะไรกันต่อ คนที่รับคาขอพบก็เดินมา สมทบพร้อมกับรอยยิ้ม “เจ้ า นายยั ง ไม่ เ ข้ า มาที่ นี่ ค่ ะ และก็ ไ ม่ แ น่ ใ จว่ า จะเข้ า มาที่ นี่ หรือเปล่าวันนี้” “เออ พอจะทราบไหมคะว่า เจ้านายคุณจะเข้ามาที่นี่ตอนไหน วันไหนบ้าง” “ไม่ ท ราบค่ ะ ท่ า นมาไม่ ค่ อ ยเป็ น เวลา บางวั น ก็ ไ ม่ เ ข้ า มาค่ ะ ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะที่ไม่สามารถให้รายละเอียดกับคุณได้” “ไม่เป็นไรค่ะ” “จะฝากอะไรไว้ไหมคะ” โมกุล ส่ ายหน้ าแล้ ว ก็บ อกขอบคุณ หั นหลั งเข็นรถเข็นกลั บไป ทางประตู ในใจก็คิดว่า หรือว่าเขาระแคะระคายเรื่องนี้แล้ว ว่าหล่อนจะเอาโมเรสมาถามหาความรับผิดชอบจากเขา กล้าทาแต่ไม่กล้ารับผิดชอบ เป็นผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย ฮึ …ผู้ชายสิ ไม่ใช่ผู้ชายคงไม่ได้โมเรสออกมาหรอก ๒๙

Little Cupid...กามเทพไร้เดียงสา ในใจนึกอยากจะหงุดหงิด แต่ก็ไม่รู้จะหงุดหงิดไปทาไม โมกุล เข้าใจว่าเขามีธุรกิจหลายสาขาให้ต้องดูแล ไม่ได้นั่งบริหารงานอยู่ที่เดียว ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ต้องได้เจอสักวัน

ลับ หลั ง แขกแม่ลู ก อ่ อ น พนั ก งานหลั ง เคาน์ เ ตอร์ ก็ หั น หน้ า เข้าหากัน พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างตื่นเต้น “ฉันชะโงกดูเด็กด้วย อ๊ายยยย น่ารักมากกก อย่างกับตุ๊กตาเลย แต่จะว่าไปแล้วเด็กน้อยนั่นหน้าออกฝรั่งเหมือนกับเจ้านายด้วย อุ๊ย!” แล้ ว คนพูดก็รี บ ยกมือขึ้น ปิ ดปากทาตาโต เสี ย งพูดเปลี่ ยนเป็นกระซิบ ทันใด “แม่ก็สวยนะ เจ้ านายเราไปแอบมีลูกเอาไว้หรือไง ผู้หญิงถึงได้ หอบลูกมาตามหาอย่างนี้” “นั่นสิ” “กระซิบกระซาบอะไรกันสองคนนี้” เพื่อนอีกคนถามขึ้น “มีสุภาพสตรีมาขอพบเจ้านาย” “เหรอ เมื่อวานก็คนหนึ่ง มีเด็กเล็กด้วยนะ” “เออๆ นั่ น แหละ แต่ ไ ม่ แ น่ ใ จว่ า คนเดี ย วหรื อ เปล่ า อุ๊ ย ! แยกย้ายๆ ผู้จัดการมา” วงสนทนาก็เลยแตก ต่างคนต่างหันไปทาหน้าที่ ของตัวเอง มาถึ งที่ ร ถจอด โมกุ ลก็ ใ ส่ ต ะกร้ า คนตั ว เล็ กไว้ บนเบาะหลั ง แล้วก็โยกตัวไปติดเครื่องรถ เปิดแอร์ให้เย็น แล้วก็เริ่มต้นป้อนนมคนตัว เล็ก ซึ่งก็รับประทานอย่างหิวโหย “หิวจัดเลยหรือคะ หือ ท่าทางน่าอร่อยนะ ภารกิจของเราก็ยัง ไม่คืบหน้าไปไหนเลยนะคะ โมเรส ไม่รู้ว่าคุณพ่อของโมเรสหลบหน้าเรา หรือเปล่า ถ้าเมื่อวานเขารู้ว่ามีผู้หญิงหิ้วเด็กน้อยมาหาเขา มันก็คิดได้ เรื่องเดียวเท่านั้น เขาอาจจะไหวตัวไปแล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ ว่าแต่ถ้าเขา หลบหน้ า เราจะทาอย่ างไรดี ทาอย่ า งไรถึ งจะเจอเขาได้ เขามี ธุร กิ จ ตั้งหลายสาขา แล้วป้าจะตามหาเขาเจอได้อย่างไรกันล่ะเนี่ย เราไม่รู้ด้วย ๓๐

ญดา ว่าเขาจะไปที่ไหนวันไหน แต่ไม่เป็นไรนะ เราลองอีกทีวันพรุ่งนี้ตอนค่าๆ ละกัน มาสายก็ไม่เจอ มาเช้าก็ไม่เจอ พรุ่งนี้มาค่าเลย ดีไหมคะ” คนตัวเล็กได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาดูดนมในขวดเสี ยงดังจ๊วบๆ อย่าง เอร็ดอร่อย มือน้อยก็ยกขึ้นเปะปะไปด้วย “อร่อยไหมคะ โมเรส” ดื่นนมเสร็จแล้ว โมกุล ก็เอาคนตัวเล็กพาดบ่าตบหลังสี่ห้าครั้ง ก็ได้ยินเสียงเรอออกมาอย่างดัง “ตอนนี้ เรออย่างนี้ได้ แต่เป็น สาวทาไม่ได้นะคะเสียหายหมด เป็ น หญิ ง สาวเราต้ อ งดู ดี เ สมอ เอาละค่ ะ เราต้ อ งแวะไปซื้ อ ของอี ก เล็กน้อย แล้วค่อยกลับบ้าน และคืนนี้ป้าจะคุยกับแม่ลีเสียหน่อย ไม่รู้ว่า เขาอยากคุยด้วยหรือเปล่า ไม่ได้จะว่าอะไรเขาหรอก แค่อยากปลอบขวัญ ให้ เ ขาหายวิ ตกกัง วลจะได้มี ส มาธิ ในการเตรีย มตั ว สอบปลายภาคค่ ะ สัญญานะคะ ว่าโมเรสจะไม่บอกแม่ลีเรื่องที่เรากาลังตามหาคุณพ่อกันอยู่ ป้าไม่แน่ใจว่าแม่ลีคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ” คนตัวเล็กกะพริบตาหนึ่งครั้ง เป็นการตอบรับ “ดีมากค่ะ” หลังจากที่เปลี่ยนผ้าอ้อมเสร็จแล้ว โมกุลก็รัดเข็มขัดให้คนตัวเล็ก ก้มลงจูบหน้าผากนูนเนียนนั้นหนึ่งที “เป็นเด็กดีนะคะ อย่างอแง และก็ห้ามเสียใจ ห้ามท้อเด็ดขาด เราค่อยวางแผนกันไปเรื่อยๆ ว่าจะเอาอย่างไรดี ถึงจะเข้าถึงตัวคุณพ่อ ของโมเรสได้ ไม่ต้องกังวลค่ะ มัน จะต้องส าเร็จแน่นอน แต่ต้องอดทน นะคะ” ปลอบคนตั ว เล็ กแล้ ว โมกุล ก็ขั บ รถตรงไปยังห้ างสรรพสิ นค้ า ใกล้บ้าน ในใจก็วาดแผนการไปด้วย ซึ่งก็มีหลากหลายแผน จนไม่รู้ว่า จะใช้แผนไหนดี ที่แน่ๆ ก็คือคาสัญญาที่ให้ไว้กับคนตัวเล็กจะต้องไม่ใช่แค่ ลมปากเท่านั้น

GGG ๓๑

๔ ก่อนห้า โมงเย็น หลังจากที่เดิ นตรวจไปตามห้องต่างๆ แล้ว พลังก็แวะเข้าไปที่ห้องทางาน ได้รับรายงานจากเลขาหน้าห้องว่า “วันนี้มีผู้หญิงมีขอพบคุณพลังอีกค่ะ” “คนเดิมหรือเปล่า” “น้องที่รับเรื่องเป็นคนละคนกับเมื่อ วาน ก็เลยไม่ทราบว่าเป็น คนเดียวกันหรือเปล่าน่ะค่ะ” “มาตอนกี่โมง” “คนเมื่อวานมาก่อนเที่ยงค่ะ คนวันนี้มาตอนสักเก้าโมงกว่าๆ ค่ะ มีเด็กเล็กมาด้วยนะคะ” “หือ มีเด็กด้วย” หัวคิ้วทั้งสองขมวดเข้าหากันทันใด “ค่ะ” “ขอบใจมาก ส่งคนที่รับคาขอพบมาที่ห้องควบคุมทีวีวงจรปิด ด้วยครับคุณวลียา” “ได้ค่ะ เจ้านาย” พลั ง ตรงไปห้ อ งควบคุ ม ที วี ว งจรปิ ด เขาอยากจะรู้ ว่ า ผู้ ห ญิ ง ทั้งสองคนเป็นใคร ถึงได้มาหาเขา บังเอิญที่เขาไม่ได้เข้ามาที่นี่ในช่วงเวลา นั้นด้วย ก็เลยทาให้พลาดไม่ได้เจอ พนั กงานสองคนที่รั บ คาขอพบเข้ามาในห้ องและก็ชี้ภ าพของ ผู้หญิงที่มาขอพบให้เขาดู “ขอบใจมากครับทั้งสองคน” ภาพของหญิงสาว ที่เขาเห็นในจอทีวี ดูหน้าตาแล้วจัดว่าสวย

ญดา ทีเดียว สวยแบบไทยๆ ตามประสาชายหนุ่ มที่ไร้หญิงสาวครอบครองหัวใจ ทันทีที่เห็น พลังก็รู้สึกสะดุดตา ทาให้เขาต้องพิจารณาคนในภาพอย่างละเอียด ใบหน้ า เรี ย วหวานนั้ น ไม่ ไ ด้ แ ต่ ง แต้ ม สี สั น เลยก็ ว่ า ได้ เป็ น ธรรมชาติอย่างที่สุด ดวงตาโตยาวรี จมูกที่โด่งเป็นสัน ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ผม ยาวที่เจ้ าตัว ขมวดทบและติดกิ๊บ ขนาดใหญ่ไว้ที่ท้ายทอย แต่งตัว ด้ว ย เสื้อผ้าสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนสามส่วน รองเท้าแบบบัลเล่ต์ตามสมัย มี แว่นกันแดดค้างอยู่บนศีรษะ ถ้าให้เดาอายุน่าจะเพิ่งเรียนจบปริญญาตรี วันถัดมาหล่ อนก็มาอีก แบบสบายๆ เช่นเดิม เสื้ อยืดพอดีตัว กางเกงขาสั้นยาวเหนือเข่า หน้าใสๆ ที่มีลิปสติกสีชมพูอ่อนๆ แต่งแต้มอยู่ ผมยาวมัดเป็นหางม้า เปิดหน้าผากโหนกนูน เข็นรถเด็กเข้ามาและก็กลับ ออกไปเมื่อได้รับคาตอบ หล่อนไม่ได้แสดงอาการขุ่นเคืองหรือว่ามีปัญหา เลยที่มาหาเขาสองครั้งและไม่ได้พบ “ก็ อ ปปี ส่ ว นที่ เ ป็ น ภาพของผู้ ห ญิ ง คนนั้ น ทั้ ง หมดให้ ผ มด้ ว ย” พลังสั่งเจ้าหน้าที่ควบคุม “ครับ” พลังคิดอย่ างไรก็คิดไม่ออกว่าเขาเคยเห็นหล่อนที่ไหนมาก่อน หรื อเปล่ า แต่ก็จ นใจ และก็แน่ ใจว่าเขาไม่เคยเห็ นหล่อนมาก่อนแน่ๆ ก็เลยกลับห้องทางาน พร้อมบอกกับตัวเองว่า เป็นคนเดียวกัน ว่าแต่หล่อนเป็นใครกัน มาหาเขาด้วยเรื่องอะไร พรุ่งนี้เขาจะอยู่รอให้หล่อนได้พบ จะได้รู้ว่าหล่อนมีเรื่องอะไร หวังว่าจะได้เจอ ส่วนเด็ก พลังไม่คิดว่าจะเกี่ยวข้องกับเขา เพราะมั่นใจเกินร้อย เปอร์เซ็นต์ว่าผู้หญิงทุกคนที่เขามีอะไรด้วยที่ผ่านมา เขาป้องกันอย่างดี ไม่ ถึ ง สิ บ นาที สิ่ ง ที่ เ ขาสั่ ง ก็ ม าถึ ง มื อ พลั ง จั ด การเอาใส่ เ ครื่ อ ง คอมพิวเตอร์ตัวบางของเขาทันที และก็ใช้เวลาพิจารณาคนที่ ปรากฏอยู่ ในภาพ หล่อนนั่งก้มหน้ามองร่างเล็กที่กาลังหลับในตะกร้า ด้วยใบหน้า ๓๓

…ผลงานหวานๆ… จากญดา --------------สัญญา...หัวใจ รักฤาลวง ๑-๒ ตะวันฉายแสง แนนนี่ที่รัก มายาความรัก เผลอรัก คาสั่งรักจากหัวใจ ลุ้นรัก นักล่า เยื่อรัก...ใยสวาท ทุนรักดอกเบี้ยหัวใจ เก็บรักในวันหิมะโปรย ลุ้นรัก วิวาห์จาเป็น หัวใจอุ่นรักในวันหนาว หัวใจที่ถูกจอง พ่ายรัก แผนพลิกล็อก บอสตัน…วันฝันรัก