Warp 9 13.3

DRIEmaandelijks magazine van THE BELGIAN VOYAGE CLUB vzw - www.bvc.be - V.U.: KARIN DEWILDE, Antwerpsesteenweg 107, 2660 Hoboken - AFGIFTEKANTOOR: 2660 HOBOKEN CENTRUM - P508162

ALEXANDER COURAGE

13.3 Juli - Augustus - September 2008

ROBERT JUSTMAN Boston Legal

Star Trek: The Experience Quantum Leap

Warp 9: Meer dan een magazine!

Ontbreekt er nog een Warp 9 in je collectie? Aarzel dan niet! Surf snel naar www.bvc.be/nl/warp9 en kijk welke Warp 9’s er nog in nabestelling beschikbaar zijn. Aarzel niet, bestellen is de boodschap.

Eens je weet welke Warp 9 er besteld moet worden, doe gewoon de overschrijving van 4 EUR per Warp 9 op de rekening van onze vzw 734-0191005-21 mét vermelding van welke Warp 9 gewenst is in het mededelingsvakje! We handelen het opsturen zo snel mogelijk af. Bezit een stukje BVC-historie of maak gewoon je verzameling compleet.

Je kan voor het gemak bestellingen combineren. Alle info over Warp 9 te vinden op het mailadres warp9@bvc.be en op onze site www.bvc.be/nl/warp9

WARP 9 13.3 Dit magazine is een uitgave van Beste leden,

Lidmaatschap: Inschrijving via Karin Dewilde, Antwerpsesteenweg 107, 2660 Hoboken Prijs lidmaatschap: 18 Euro (gewoon lid) 25 Euro (erelid) storten op rekening:

734-0191005-21 Bestelling van vorige nummers: Zolang de voorraad strekt: Stort 4 EUR (port inbegrepen) op rekening: 734-0191005-21 met vermelding van het gewenst nr. en uw naam en adres.

Vereniging Zonder Winstoogmerk, verschenen in Staatsblad van 14 maart 1996.

(Identificatienummer: 4792/96)

De schoolvakantie is ondertussen ook al weer voorbij, de studenten onder ons hebben na hun uitputtende examens wel wat vakantie en ontspanning verdient, en staan ondertussen alweer voor een nieuw schooljaar. Of voor diegenen die afgestudeerd zijn, allezins al proficiat, en nu maar hopen dat jullie vlug werk hebben in de studie die jullie gevolgd hebben. Voor diegenen die al langer geen student meer zijn en die al sinds lang of kort gaan werken, zij hebben normaalgezien een beetje vakantie gehad in de voorbije periode, en zij hebben op die manier misschien wel wat lui zweet kwijt geraken in een warm en zonniger land dan het in België al geweest is.

De eerstvolgende meeting is op Zaterdag 13 september in De Horizon te Leuven, waar wederom een spannende kwis en een leuke aflevering op het programma staat. En misschien zijn er zelfs wel enkelen die hun promotie examens of proeven moeten doorstaan. Wat weer voor de gebruikelijke zenuwen zal zorgen onder hen die dat in het vooruitzicht hebben. Het wordt dus weer een leuke en ontspannende namiddag, dat is verzekerd, enfin daar hopen we toch altijd op.

Op zondag 14 september is het trouwens fandag van onze Nederlandse collega’s “in crime” The Flying Dutch, het begint om 12 uur en is gedaan om 17 uur, voor diegenen die willen, zij kunnen eens een kijkje gaan nemen. Het is in Nijmegen te doen, dus zo verschrikkelijk ver is het niet, voor het volledige adres kun je altijd wel contact opnemen met iemand van het bestuur.

Maar laat me je niet verder onthouden van je geliefd Warp 9, veel leesplezier ermee, en hopelijk ben je ook weer van de partij op de volgende meeting. Tot dan!!

Star Trek and related marks are trademarks of Paramount Pictures. No attempt is made to supersede any rights held by any holder of copyright in Star Trek material.

De BVC vzw is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de hierin verschenen advertenties.

Alle ingestuurde artikels worden eigendom van de BVC vzw. De BVC vzw behoudt zich het recht om artikels te wijzigen en/of te weigeren.

Groetjes, Admiraal Mela Garak.

Niets uit deze uitgave mag verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden d.m.v. druk, fotocopy, microfilm of op welk andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.

Inhoud 4 Section 31 6 Stargate SG-1: The Ark of truth 8 Boston Legal Season 2 20 Star Trek Uniformen 21 Star Trek: The Experience 24 Robert H. Justman 27 Trek Restaurant 26 Alexander Courage 28 Bowling & Lasershooting

30 36 37 38

Quantum Leap Season 5 TOS Remastered HDD Khan Night of the Wolves

The Belgian Voyage Club vzw • Antwerpsesteenweg 107 • 2660 Hoboken • E-mail: bvcvzw@bvc.be • Website: http://www.bvc.be • BVC Phone: +32 477 557 592 • HET BESTUUR: Voorzitter: Maddy Schepkens • Ondervoorzitter: Philip Kerselaers • Penningmeester: Marjolijn Bijnens • Secretaris en Ledenadministratie: Karin Dewilde • BVC medewerkers: Ombudsman: Werner Ketels • WARP 9 Verantwoordelijke Uitgever: Karin Dewilde • Afgiftekantoor: 2660 Hoboken Centrum • Hoofdredacteur: Andy Sung • Medewerkers: Maddy Schepkens, Nico Mantels, Machteld Van Ostade, Philippe Bernaerts, Kristien Leysen, Nico Van Laere, Marc Kempinck

Spoiler: Details over Star Trek filmschepen Schepen zoals de USS Reliant (Star Trek: The Wrath of Khan), de Klingon Bird-of-Prey (Star Trek: The Search for Spock), USS Excelsior (Star Trek: The Undiscovered Country), het Son’a vlaggeschip (Insurrection) samen met de verschillende Enterprise zijn altijd belangrijke locaties geweest voor de oude Star Trek films. Nu, gebaseerd op informatie van verschillende bronnen, heeft TrekMovie.com een samenvatting gemaakt en enkele details van de schepen van Star Trek (2009).

Er werd wel veel gepraat over de vroege dagen van Kirk, Spock en de Starfleet Academie, JJ Abrams nieuwe Star Trek zal veel tijd spenderen in de ruimte. Dit artikel gaat over de details van de locaties van de vier schepen waar de meeste aktie zal plaatsvinden.

De USS Enterprise NCC-1701 Zoals verwacht, is de hoofdlocatie van de film de Enterprise waar de brug de belangrijkste locatie op het schip zal zijn. Ongeveer drie of vier van de twintig opnames vonden plaats op de brug set. We zullen het schip onder het bevel van zowel Christopher Pike (Bruce Greenwood) en James Kirk (Chris Pine) zien. In aanvulling op de brug, zijn de andere locaties van het schip: ziekenboeg, bemanningsverblijven, gangen, machinekamer en de transportkamer. Alle sets werden door Paramount gebouwd met de uitzondering van de machinekamer die werd gemaakt op een heringerichte industriële locatie.

Het interieur van de verschillende Enterprises veranderd geregeld van film tot film in het verleden en de Enterprise van JJ Abram is geen uitzondering. Tot nu toe hebben we nog maar stukjes van de brug gezien van deze film, genomen tijdens de live chat van JJ Abram met fans op Trekmovie.com.

De USS Kelvin De Kelvin is een Federatie sterrenschip van een generatie van voor de Enterprise en kleiner dan de Enterprise. Het is een nieuw scheepsklas die nog niet eerder werd vertoond. Het schip staat onder bevel van kapitein Robau (Faran Tahir) met George Kirk (Chris Hemsworth) als eerste officier. Locaties die ze laten zien zijn de brug (die een eerder ontwerp dan de Enterprise weergeeft en hij is ‘drukker’), gangen, ziekenboeg en machinekamer.

4 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

Grootmeester van “special effects” overleden

bron: TrekMovie

Het Romulaans schip

Stan Winston, een van de grootste specialisten op het gebied van special effects, is overleden op 62-jarige leeftijd. Stan Winston begon zijn carrière als schilder en beeldhouwer. Hij trok naar Hollywood om daar acteur te worden, maar na een korte stage op de make-upafdeling van Walt Disney richtte hij zijn eigen bedrijf op, dat zich specialiseerde in maskers en poppen.

TrekMovie.com heeft eerder gemeld dat de grootste slechteriken van JJ Abrams’ Star Trek de Romulanen zijn, die van de 24ste eeuw komen. Zij reizen door de tijd in een schip, maar het schip is niet noodzakelijk voor tijdreizen gemaakt. Het schip staat onder bevel van Nero (Eric Bana). Het interieurontwerp van het schip is blijkbaar verschillend dan de traditionele TNG era en er wordt gezegd dat het ‘surrealistisch’ is. Het is nog niet bekend wat de naam van dit schip is.

Hij zou een van de grootste kenners worden op het vlak van special effects. Zo maakte hij de robot in “The terminator”, de monsters in “Aliens” en “Predator” en was hij ook deels verantwoordelijk voor de dinosaurussen in “Jurassic Park”.

Spock’s tijdschip

(Belga)

In de Star Trek film zit tijdreizen betrokken en oude Spock (Leonard Nimoy) reist door de tijd. Maar (in tegenstelling tot eerdere geruchten over de Guardian of Forever) Spock gebruikt een Vulcan schip speciaal gemaakt om er tijdreizen mee te maken. Het schip is klein en er kan een bemanning van één (Spock). De film zal de brug laten zien en ook de ‘tijdkern’. Het is niet bekend wat de naam van het schip en het kan zijn dat het schip geen naam heeft.

Andere schiplocaties In aanvulling van de bovenste vier schepen zijn er nog enkele andere schiplocaties die we zullen zien (en waar er sets voor werden gebouwd). Deze zijn: - Medische shuttle (van het USS Kelvin tijdperk).

- Transport shuttle (van de tijd dat Kirk naar de Academie ging).

- Federatie schip brug simulator voor Kobayashi Maru Test (redress van de USS Kelvin brug).

Hij won in totaal vier Oscars. Een van de laatste films waarvoor hij de speciale effecten verzorgde, was “Iron man”.

Raket met as Scotty ontploft

De laatste wens van James Doohan, de acteur die hoofdingenieur Scotty speelde in Star Trek is jammerlijk mislukt.

Doohan wilde dat zijn as naar de ruimte werd gestuurd, maar de raket die dat zou moeten doen ontplofte. De laatste overblijfselen kwamen in de Stille Oceaan terecht.

Doohan was slechts één van de mensen wiens as de raket bevatte, volgens Het laatste nieuws.

Ook de as van Gordon Cooper, die in 1963 lid was van de Mercury 7-missie, was aan boord.

De Falcon 1 raket gaf vijf minuten na de lancering de geest. Zijn fabrikant SpaceX gaat de zaak onderzoeken.

Bron: Telegraaf

Veel schepen voor een film Noteer dat de bovenste lijst niet volledig kan zijn, maar ze is gebaseerd op de best beschikbare info op TrekMovie op dit ogenblik. Er zijn zeker meer schepen die in de ruimtescènes van de film zullen komen. Dat gezegd zijnde, er zal veel on-board aktie komen in de film. Een bron vertelt TrekMovie dat er meer schipinterieurs zullen komen dan in welke andere Star Trek film ook.

En in tegenstelling tot vorige films zijn de USS Kelvin en de USS Enterprise totaal uniek. Dit betekent dat Star Trek echt (zoals coauteur Bob Orci in een interview) ‘een sterrenschip avontuur’ is.

Anthony Pascale

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 5

DVD bespreking: The Ark of truth De keuze voor de direct op DVD optie als afsluiting van wat eigenlijk in de serie was opgezet, is en blijft voor mij nog steeds de verkeerde keuze. Niet voor de toekomstige films evenwel maar wel uitsluitend kijkend naar deze film. Want deze film was de reden dat we een serieonwaardige afsluiting kregen van het fenomeen dat Stargate SG-1 was.

Ik blijf erbij dat Stargate SG-1 niet mocht geëindigd hebben zoals het nu is gestopt met de aflevering Unending.

Met deze aflevering hebben de makers weer eens bewezen hoe langer een serie duurt, hoe groter de breuk, het aanvoelen wordt met de fans. Kiezen voor Unending als finale verduidelijkt dat. Voor hen ging de serie voort in de films en zo bezagen ze het ook. Maar daarbij vergaten ze dat op dat moment ze van plan waren 10 jaar wekelijkse aanwezigheid in huiskamers te verlaten.

Dat er natuurlijk nog zoiets was als Stargate Atlantis hielp die makers ervan om al thans voor hen het voortgaan te ondersteunen.

Maar gezien in het licht van de geschiedenis, ging SG-1 na de serie nooit meer hetzelfde worden en kunnen zijn. Want vanaf dat moment gaan niet meer over de hele wereld mensen aanschuiven achter hun televisietoestel voor hun wekelijkse gate onderdompeling. En dat is een feit dat de makers in hun air van zelf nog steeds voortgaan vergaten. De vele tienduizenden fans die jaar in jaar uit hun serie hebben gevolgd en hun serie groot hebben gemaakt kunnen dat niet. Met hun laatste aflevering hadden ze die fans een laatste keer kunnen eren om hun jarenlange kijktrouw.

Unending was een beetje een klucht vond ik. Ze tonen hoe de cast oud zal worden, op een moment dat ze eigenlijk al weten dat ze met de cast nog vervolgverhalen via de films gaan maken. Waarin dus nog volop 6 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

de verdere groei van relatie kon worden uitgezet, het is toch de bedoeling de films zo lang mogelijk in de tijd voort te zetten. Maar vooral dat de laatste aflevering totaal op een ruimteschip plaats had terwijl de Stargate het centrum van de serie was, geeft nog eens aan dat dit de hele serie op een valse noot doen eindigend was.

Natuurlijk kan je zeggen er is nu Ark of Truth.

Goed, maar onthoud dat overal ter wereld de afleveringen zullen zijn die het langst de Stargate franchise zullen voortzetten. Herhalingen en DVD boxen zullen jaar na jaar de serie bij nieuwe mensen doen belanden.

En over een jaar of tien herinnerd niemand meer dat de Ark of Truth de echte afsluiter is. Voor hen zal dan Unending het zijn.

En die laatste maal door de Stargate in Unending was mooi maar te weinig en dat illustreren ze wederom in Ark of truth zelf, door nog eens die scéne te herhalen en daarmee eigenlijk Unending nog eens te verzwakken qua uniekheid.

Op zijn minst hadden de makers om de serie af te sluiten, nog éénmaal de basisprincipes van Stargate SG-1 ondersteunt, reizen door de Stargate met één team dat een avontuur beleeft. Toegeven de vorm die vele fans aantrok en die de serie uiteindelijk groot maakte.

Dit wou ik toch even onderstrepen vooraleer ik aan Ark of Truth bespreking begon.

Want wat ik de film gebeurt had evengoed in de serie kunnen zitten. Er is niets meer spectaculair of ingrijpends dat niet in een seriefinale had kunnen zitten.

Het verhaal dan, voor spoiler redenen zal ik niet uitweiden over de details van het verhaal. En daarmee bewijs ik vele een dienst denk ik. De film begint enige tijd na het feit dat Merlijn zijn wapen door de Supergate is gestuurd. De Ori worden dood geacht maar de Ori zijn nog steeds niet verslagen. Dokter Jackson en zijn team zitten op Dakara op zoek naar een relikwie, de Ark of Truth,

dat er zou begraven liggen. Voor dit alles zien we evenwel een terugblik naar de Ancients die het wapen maken.

Natuurlijk duiken ook de Ori op met Tomin om het SG-1 team van de relikwie weg te houden. Maar via enige manipulatie slaagt het team erin om Tomin te overtuigen eindelijk van kamp te veranderen. Het relikwie blijkt in ware Indiana Jones stijl niet het gene te zijn wat ze zoeken waardoor ze maar terugkeren naar aarde evenwel met Tomin nu aan hun zijde.

Dat allemaal maakt het mogelijk om een nieuw personage van Marrick als IOA ambetenaar maar ditmaal ééntje met een twist als blijkt dat hij ex speciale operaties agent is.

Leuk is wel dat ze hier onderkennen al dat Woolsey de toekomstige leider wordt van Atlantis. Verrassend omdat de film al langer is gemaakt dat het nieuws bekend was en dus al een keuze genomen van vrijwel tijdens seizoen 4 al. Opmerkelijk.

Natuurlijk moet hij Tomin ondervragen en de slechterik spelen in de ogen van het team.

Daarbij komen eindelijk de Ori richting de aarde, ook zoiets dat in de serie werd gerekt en gerekt om niet maar met die feiten te worden geconfronteerd.

En nu is het er opeens terug en typerend in de laatste seizoenstijl, het is onzichtbaar voor de kijker. Geen armada die aanstormt in beeld, gewoonweg het feit dat ze eraan komen moet voldoende zijn. Zoals in de serie werkt ook hier de illusie dat we in oorlog moeten zijn op geen enkel moment.

Gelukkig is er dokter Jackson, die wederom de vernieling van de Supergate verhindert.

Herinner de serie waar het niet lukte een paar maal en nu wederom plots hebben ze dan wel de oplossing gevonden om ze op te blazen. Alleen nu zegt dokter Jackson dat we ze nodig hebben om naar het universum van de Ori te gaan omdat daar de Ark of Truth zich nog steeds bevindt.

Dus het nieuwe ruimteschip wordt opgesnord en het team gaat op ruimtereis naar een ander universum en om alles wat spannender te maken gaat Tomin mee als insider en Marrick als waakhond.

En dan begint de film stilaan verkeerd te lopen in mijn ogen. Ze reizen naar de planeet waar de Ori hun hoofdkwartier hebben want inderdaad dat is net de plaats waar de Ark of Truth ligt natuurlijk. Marrick gaat in ware IOA stijl, gek in zijn “ik weet wat het best is voor de mensheid” visie. Laten we zeggen dat hij de Ori dichterbij lokt en volkomen onbegrijpelijk qua plot nog een oude vijand terughaalt. Waarom dit allemaal nodig was weet ik niet. Het draait hier in deze film nu denk ik net om het feit dat we de Ori wil begraven en in plaats van hen een laatste show te gunnen, gaan we er een andere vijand bijhalen juist voor het feit dat we ammunitie door het schip willen zien heen vliegen en dat verkoopt natuurlijk beter. Dat hele subplot waarin Marrick dan ook nog eens een atypische rol krijgt die vloekt met alles wat ooit rond die vijand is neergepend maakt dat dit een echte aanfluiting is van de film als geheel. Dit brengt de film voor zover het nog potentie had naar beneden.

Gelukkig is er planeet actie en krijgt daardoor Teal’C nog eens zijn moment de gloire, in een mooie voor hem geschreven feature film scène.

Dan is er nog de Adria en Vala relatie die eerder gezegd heel slap overkomt met wat in de serie was neergezet. Het lijkt allemaal een beetje show stelen dan effectief iets voor stellen. De immense potentie van Adria als opgestegene wordt gewoonweg niet aangeraakt in de film. In het beste geval lijkt alles op een computerspelletje waar je naar kijkt.

De eigenlijke ster van het verhaal is eigenlijk Tomin die als enige een groei maakt als personage, onder meer met Teal’C als deze samen hun misdaden tegen de mensheid bekennen en een plaats proberen te geven.

Zeer zeker, één van de weinige goede dingen in de film om naar uit te kijken.

En uiteindelijk brengt de Ark of truth dus de oplossing aan het Ori verhaal. Het stopt de Ori met wat ze tot dan altijd deden.

En uiteindelijk keert het team dus terug naar de aarde en overtuigd ook hier de laatste Ori. Ook hier geen enkele glimp van de Ori macht vanwaar we zouden moeten gaan sidderen in onze schoenen.

Concreet, voor een film met meer ambitie, heeft het niet meer dan wat in de serie kon verwezenlijkt worden. Dat ze er in slagen om een film gewijd aan één vijand dan nog eens te kunnen uitbreiden met een andere die geen nut heeft behalve simpel actie voor de dollars, maakt uiteindelijk deze film kapot.

Vooral omdat je op het laatste moet gaan geloven dat de Ori voor de toekomst in het decor gaan kruipen. Er wordt zelfs geen glimp aangeboden wat er nu moet gebeuren met d Ori en hun laten we niet vergeten nog steeds superieure technologie.

Het lijkt alsof de makers wederom, dat is een probleem voor later zaak van maken.

Alhoewel dat niet gaat met een serie die nog eens kruisbestuiving maakt met een andere serie als Atlantis.

In het beste geval is het een hakmes afsluiting van de Ori verhaal. Tot hier en dan vergeten wat de gevolgen ervan kunnen zijn.

Ik wil deze film zeker niet als toetssteen gebruiken voor komende films. Continuum kan een ware verbetering zijn en zo lijkt het ook aan te voelen op dit moment. Maar deze film toont nog eens aan hoe ver de

franchise van zijn kern stilaan is afgeweken.

Fans van in het begin herkennen bijvoorbeeld bijna niets meer in de film wat zij ooit zo graag zagen in het begin, vier mensen op pad door een Stargate. Zelf hier in de film speelt het team zoals vaak in het laatste seizoen, elk bijna zijn eigen match en loopt het team verbrokkeld op allerlei fronten.

Dit is een koers die op termijn fans de franchise gaat dwingen te verlaten. De films kunnen nog iets goed maken, maar als er meerdere van dit niveau komen zal het ook niet lang duren vrees ik. Maar zolang de films blijven verkopen als warme broodjes zullen ze de makers belonen dit soort films te maken. Het zal alleen de kunst worden om voldoende nieuwe invalshoeken te vinden en die vrees ik zullen echt beperkt zijn qua thema en verfilmbaarheid.

The Ark of truth is dus een flinke tegenvaller voor de franchise en het is dan ook spijtig dat een waardige seriefinale voor het maken van deze film is opgeofferd. Nog eens omdat de serie langer overeind zal blijven in allerlei vormen dan deze film. Een cruciale fout gemaakt door de powers that be aan het hoofd van de franchise. Nu niet meteen zichtbaar maar wel over zoveel jaren duidelijk zal blijken.

Koop je hem, dan heb je een afdoende afsluiting van seizoen 10. Koop je hem niet, dan mis ook echt niets concreet in beide gevallen verdwijnen de Ori roemloos van het toneel en even abrupt.

Nico Van Laere

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 7

Boston Legal Seizoen 2

DVD Bespreking van ‘Boston Legal’ seizoen 2 De situatie was gekend na het verkorte einde van seizoen 1. Seizoen 1 was op halt gezet op 17 afleveringen om ruimte te geven aan het plotse succes van Grey’s anatomy. De resterende 5 afleveringen werden dan maar overgedragen naar seizoen 2, waardoor deze dus 27 afleveringen kreeg in plaats van de traditionele 22.

Maar nog meer gaf de abrupte stop de mogelijkheid om enkele dingen aan te passen en dat deed David E. Kelley dan ook. Monica Potter die het personage Lori Colson speelde, kreeg geen contractverlenging, maar aangezien ze nog wel recht had op een aantal afleveringen in het oorspronkelijke seizoen kreeg ze haar naam op de aftiteling en één enkel optreden in de eerste vijf afleveringen van seizoen 2. Dat Monica Potter verdwijnt was zeker geen gemis want ze wordt op bekwame manier vervangen door een grotere actrice, Julie Bowen die het nieuwe personage Denise Bauer 8 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

speelt. Julie Bowen dook bijvoorbeeld op in seizoen 5 van ER als Roxanne Please en zou voor 9 afleveringen in die serie blijven.

Dat was enkel de opstap naar haar grootste rol tot voor Boston Legal, namelijk die van Carol Vessey in de comedyserie ‘Ed’.

Met vier seizoenen en 83 afleveringen tot nu toe haar grootste rol. Wie ook een Lost fan is zal in Julie Bowen, het personage Sarah herkennen, Jacks verloofde die Jack redde van de dood. Julie Bowen had meer troeven dus dan Monica Potter. Ze was al een ster geweest in een eigen show en dat was niet onbelangrijk als je weet dat Shatner ‘Star Trek’, James Spader ‘The Practice’, Mark Valley ‘Keen Eddie’ en Candice Bergen ‘Murphy Brown’ had gehad. Enige ervaring in het spelen in series was dus van belang om gecast te worden. Al was het alleen maar om te kunnen tippen aan tv iconen als Shatner en Bergen.

Een andere verandering was de verdwijning van Kerry Washington die Chelina Hall speelde. Haar rol als advocate was uitgespeeld vonden de producers en een andere

Afro Amerikaanse actrice werd gecast als nieuwe jonge advocate. Dat werd Ryan Michelle Bathe die het nieuwe personage Sara Holt gestalte zou geven. Maar ook zij zou geen lang leven beschoren zijn in Boston Legal. Alhoewel ze in zestien afleveringen op de aftiteling prijkt zijn er maar negen afleveringen waarin ze effectief opduikt.

Samen met Monica Potter dus de tweede spookactrice dit seizoen. En er zouden er nog meer komen.

Een andere nieuwe aanwinst was Justin Mentell als nieuwe advocaat Garrett Wells.

Bij hem dezelfde historie: zestien afleveringen op de aftiteling maar slechts acht afleveringen effectief te zien.

En dan zijn er die zelf verdwijnen zoals Rhona Mitra als de immer mooie Tara Wilson.

Zij hield het bij drie afleveringen in seizoen twee en zei dan ook maar: “saluut ermee”.

Als er plaats wordt geruimd in de cast, komt er ruimte vrij voor iemand anders. Zo bijvoorbeeld voor Christian Clemenson die in aflevering 10 opduikt en uiteindelijk vele afleveringen zou blijven. Zijn personage Jer-

ry Espenson zal vijf afleveringen in seizoen 2 te zien zijn voor hij een meer terugkerende rol krijgt in seizoen drie en vier. De bekendste rol van Christian Clemenson is die wel van Socrates Poole in “The adventures of Brisco County jr.”. Hij was dus ooit ook een voornaam personage in een serie.

Een ander nieuw gezicht is Marisa Coughlan als secretaresse Melissa Hughes die als exfotomodel de schoonheid weer in de reeks moest brengen sinds het vertrek van Rhona Mitra. Marisa zou negen afleveringen te zien in seizoen twee, maar vertrekt in seizoen 3 met stille trom uit de serie.

Aflevering 1: “The Black Widow” De tweedelige seizoensopener begint met een stuntcasting van formaat. Men ging op zoek naar één van Shatners vroegere mede actrices die sindsdien absolute naambekendheid heeft verworven. Daarvoor ging men terug naar Shatner zijn verleden als politieagent, namelijk als de harde flik in T.J. Hooker. Naast hem stond toen een frêle blonde actrice, net 21 jaar en aan het begin van haar carrière. Dat was de piepjonge Heather Locklear, de ster van ‘Dynasty’, ‘Melrose Place’ en ‘Spin City’. Bijna 23 jaar na hun eerste ontmoeting in T.J. Hooker werden beiden weer samengebracht in één serie. Dat maakt televisie zo mooi.

Shatner, een vijftiger in 1982, is nu een zeventiger, Heather 21 jaar in 1982 is nu een rijpe vrouw van 44 jaar. Een beetje een leerlinge die de leraar ontmoet na bijna 20 jaar.

Want geef toe: Heather Locklear heeft het vak geleerd van mensen zoals Shatner en Richard Herd, acteurs in T.J. Hooker toen en meteen de grootste Star Trek links die je aan Heather Locklear kunt vastbinden.

In ‘Black Widow’ speelt Heather Locklear het personage Kelly Nolan, een ijskoude vrouw die uit geldoverwegingen met een veel oudere man is getrouwd en waarvan de man het loodje legt bij de seksdaad. Maar natuurlijk zit er een haar in de boter als blijkt dat de combinatie van zijn hartmedicatie en viagra de dood van de man hebben veroorzaakt. Iemand moet die dus moedwillig hebben toegediend. Ieders vingers wijzen naar Kelly en het is aan Dennis Crane en Alan Shore om haar onschuld te bewijzen.

Of eerder het is aan Alan Shore om die onschuld te bewijzen, aangezien Dennis zich met allerlei seksuele fantasieën over Kelly bezighoudt. Het is een begin van een voor Alan Shore grote nachtmerrie. Twijfels over

zijn klant, Tara die stilaan uit zijn vingers glipt en een rechter die hem dwarsligt op alle vlakken. Een prachtige rol voor Anthony Heald als rechter Harvey Cooper. De man heeft zijn pluimen verdiend in andere Kelley series met Boston Public als bekendste waarin hij Scott Gruber speelde. Een andere verhaallijn die zich afspeelt is die van nieuwe Denise Bauer die geconfrontreerd wordt met de echtscheiding van haar man, gespeeld door Shaw Christian, en die met een joodse klant die de bijbel op de werkvloer als verplichte lectuur krijgt. Nog een andere verhaallijn draait rond Tara en Shirley die een man moeten verdedigen verdacht van aanranding en waarbij Tara ontdekt dat de advocaat van de andere partij een vroegere liefde is. Die advocaat wordt gespeeld door Rupert Everett als Malcolm Holmes.

Niet alles geraakt in de plooi aan het einde van het eerste deel van deze tweedelige aflevering.

Een goede Boston Legal aflevering heeft wat Star Trek links en deze ook, eigenlijk stijgen deze links naar mate de serie verder loopt.

In deze aflevering zien we Gregory Itzin als A.D.A. Todd Milken, de aanklager die Alan Shore’s klant het vuur aan de schenen legt.

We kennen hem als admiraal Black in Enterprise seizoen 4 aflevering “In a mirror Darkly”. En van een eerdere aflevering als Vulcan kapitein Sopek in de “Shadows of P’Jem” en als we verder terug gaan vinden we zelfs gastrollen in Voyager of DS9. Een andere Enterprise link zit hem in Randy Oglesby die hier Walter Edmunds speelt en die we bijna niet herkennen nu hij niet meer op Degra lijkt, één van de Xindi leiders in seizoen 3 van Enterprise.

En als we dan echt nog verder gaan kunnen we in advocaat Everett Cone, Ron Ostrow herkennen, ooit een borg drone in Voyager.

Maar dat is echt ver gaan zoeken.

Een nog andere is Leslie Jordan die zijn rol herneemt als Bernard Ferrion, de man die in seizoen 1 twee mensen vermoordde maar met de hulp van Alan Shore vrij geraakte.

Hem kennen we nog als Koll uit Voyager seizoen 3 aflevering “False Profits”.

Andere leuke gastrollen zijn onder andere voor Ellen Crawford, ooit verpleegster Lydia Wright in ER en eigenlijk één van haar weinige optredens sinds ze met ER is gestopt.

Wie ooit Beverly Hills 90210 heeft gezien, kan niet naast James Eckhouse kijken als Dokter Adam Carter. Hij was ooit tv-vader

Jim Walsh van onder andere Jason Priestley en Shannen Doherty.

Ook terug is Betty White, ooit Golden girl Rose, als Catherine Piper die nu een beetje hulpje is op het Crane, Poole &Smith kantoor.

Aflevering 2: “Schadenfreude” De ontwikkelingen van “The Black Widow” zetten zich verder. Alan Shore vecht nog steeds om zijn klant Kelly Nolan vrij te laten spreken in haar rechtszaak. Tara gaat aan de slag met Malcolm Holmes om een man te verdedigen die het lied “War” van Edwin Starr niet mag zingen in een club wegens te ‘anti Amerikaans’ in een tijd van oorlog met Irak. Weer een typische Kelley aflevering met kritiek op de Amerikaanse deelname aan de oorlog in Irak. Denise wordt gedagvaard door haar man die de steun krijgt van een dominee advocaat die wordt gespeeld door Kurt Fuller, bekend van onder meer rollen in “Desperate Housewives”, “Alias” en “Time Cop” bijvoorbeeld.

Alan Shore is op het einde wederom overwinnaar al heeft hij daarvoor wel een zeer lang pleidooi moeten voeren op bevel van Dennis Crane. Een pleidooi waarin hij het begrip “Schadenfreude” uitlegt aan de jury en wat eigenlijk het keerpunt wordt om Kelly vrij te pleiten.

Tara’s klant verliest zijn rechtszaak maar ze rolt er wel door dichter in de armen van Malcolm Holmes en verder weg uit de armen van Alan Shore.

En nieuwe advocate Sara wordt meteen door Denise gedwongen haar charmes uit te spelen bij de dominee advocaat Donald Diddum om een overeenkomst te krijgen over het alimentatiebedrag dat Denise verschuldigd is aan haar man.

En de verrassing zit op het einde van de aflevering als Catherine haar eigen gerechtigheid uitvoert op Bernard met natuurlijk gevolgen.

In drie kleinere gastrolletjes kan men acteurs herkennen die ooit Bajoraan, Ingenieur of Romulaanse Senator zijn geweest in één van de vele Star Trek vormen te vinden in deze wereld.

Aflevering 3: “Finding nimmo” De aflevering is niet zo schattig als de Disney film. Als Tara Alan vertelt dat ze niet van hem houdt is de breuk definitief. Denny stelt dan voor aan Alan om te gaan vissen als therapie om over Tara heen te geraken.

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 9

Maar in Boston Legal is natuurlijk niets simpel. Terwijl Denny verwacht wordt een expert te zijn, bakt hij er niets van bij het vissen en Alan verrassend genoeg wel. Men speelt hier sluw in op Shatner zijn Canadese afkomst want alles speelt zich af in Nimmo baai, een streek in Canada. Het idiote spelletje - wie de meeste vis kan vangen - leidt tot een woede uitbarsting bij Denny, met gevolgen voor de plaatselijke fauna. Maar alles komt goed en de twee komen dichter tot elkaar, al zullen beiden nooit gedacht hebben zo dicht bij elkaar te komen. Als laatste act voor ze Canada verlaten helpen ze een plaatselijke advocaat om de wilde zalm te redden in de rechtszaal. Allemaal aanleiding om een Star Trek grap te maken, door zeeluizen cling-ons te noemen. Wat natuurlijk bij Denny, Kirk in gedachten, de zin: “Did you say Klingons?” in de mond te laten nemen. Een eerste Star Trek grap in dit seizoen 2.

Op het thuisfront breekt de hel los. Catherine bekent de daad op Bernard aan Shirley en dat zet natuurlijk de hele firma op stelten.

Sara gaat verder met dominee Donald Diddum te verleiden maar dat keert zich tegen haar als de man een ongewoon verzoek heeft.

Uiteindelijk is ieder in volle verwachting van Denny en Alans terugkomst uit Canada.

In deze aflevering zien we Monica Potter terug voor enkele seconden, wat doet vermoeden dat deze aflevering een herwerkte aflevering is voorzien voor seizoen 1 maar door de vele castleden in de scène, behouden is gebleven in plaats van opnieuw op te nemen zonder Monica. Het is haar enige optreden in seizoen 2.

In de aflevering zien we ook Jeremy Davidson als plaatselijke advocaat Peter Barett.

Hij was ooit Grant Sorenson in Roswell seizoen 2. De man zal ondermeer te zien zijn in de nieuwe VT4 en vijf tv series, The Kill Point, en Army Wives.

Als Canadese rechter Sean o’Byrne kan men J Patrick McCormack ontdekken, die naast een filmrol in Nemesis als commander, ook te zien was als Prax in Counterpoint, seizoen 5 aflevering van Voyager. En als Admiraal Bennett in “Dokter Bashir, I presume?”, seizoen 5 aflevering van DS9.

In de huid van D.A Valerie Murrow, die de rechtszaak tegen Catherine leidt, herkennen we Lisa Kaminir, ooit Lillias in “Rise”, seizoen 3 aflevering van Voyager.

In de persoon van George Knoot, herken10 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

nen we David A Kimball, ooit Esaak in “Dear Doctor”, seizoen 1 aflevering van Enterprise.

Aflevering 4: “A Whiff and a prayer” Terwijl Alan de verdediging van Catherine op zich neemt, moet Denny Shirley assisteren bij een rechtszaak tegen een congreslid (equivalent van ons parlement) die niet voor een verbod op aanvalswapens heeft gezorgd. Aangezien Denny tegen dit verbod is, wordt hij eerst wat onder de mat gehouden door Shirley en Denise. Maar uiteindelijk is het Denny die op zijn manier de zaak moet redden.

Alan vindt het moeilijk om de feiten gepleegd door Catherine te negeren en kiest dan ook voor een strategie die haar acties moet verklaren. En zoals altijd slaagt hij er in met zijn eindbetoog de zaak binnen te halen.

Denise slaagt erin om haar ex man met een kleiner alimentatie bedrag dan voorzien te sussen. Niet wetend dat chantage, door Sara en Garett, tegenover dominee Donald Diddum aan de basis ligt. De hele afwikkeling toont eens te meer aan, dat men echt niet wist wat met deze acteurs aan te vangen en alhoewel Ryan Michelle enigszins uitblinkt, vallen hun prestaties toch pover uit bij de andere in de serie. Deze aflevering geeft duidelijk aan dat het niet klikte met hen binnen het geheel van de serie.

In de rol van aanklager Christopher Palmer herkennen we William Russ, ooit vader Alan Matthews van Cory in “Boy meets world” een tijdloze klassieker. Hij is ook gekend als kapitein Johan Hansen in “The First Commandment”, één van de eerste spraakmakende SG-1 afleveringen in seizoen 1. Tegenwoordig duikt de man op in “Wildfire” seizoen 4 aan de zijde van Nana Visitor.

Aflevering 5: “Men to boys” In deze aflevering komt een oude zaak van Denise eindelijk voor de rechtbank en eerlijk gezegd ze was eigenlijk vergeten dat deze nog liep. Ze moet een man, Jose Pitino, verdedigen. José’s aan terminale kanker leidende vrouw, is omgekomen in een spontane autobrand veroorzaakt door fabricagefout van de auto. Deze aflevering is geïnspireerd op de vele terugroepacties van autofabrikanten. Denise laat haar hart spreken en gaat ten volle voor haar klant.

Zodoende kan ze een regeling met de autofabrikant treffen.

Garett raakt door de zaak in nare papie-

ren als hij het aanlegt met een bediende van een andere advocatenfirma. Hij wordt daarbij ‘op heterdaad’ betrapt. Eigenaardig genoeg legt het hele feit een leed bloot bij de vrouw, Cassie genaamd, wat maakt dat Garett haar zaak wil pleiten.

Ondertussen moet Denny zijn seksuele pesterij op het werk tegenover Lori toegeven, iets dat al loopt sinds einde seizoen 1. Op zijn Denny Crane manier doet hij er natuurlijk een schepje bovenop, door te zeggen dat hij ronde vrouwen bewondert. Natuurlijk de verkeerde reactie want Lori schakelt Meredith Waters, alias “Blinky” in, een vrouw gespecialiseerd in klachten over seksuele pesterij. Dat brengt de schrik er in bij Denny en vooral bij Shirley die Denny dwingt excuses aan te bieden. Op Crane’s wijze gebeurt dat ook en Lori krijgt zo haar kans om eindelijk haar vertrek aan te kondigen, haar definitieve vertrek uit Boston Legal. Triest dat het zo moet gebeuren, in eigenlijk een bijverhaal van de aflevering.

Alan Shore laat zijn reputatie als vrouwenverleider gelden als hij Sara uitvraagt op een afspraak. Hoewel er niets gebeurt is de hele verhaallijn alleen waard om te zien omdat Alan in het midden van het restaurant uitbarst in een zangpartij uit een bekende musical. En wie weet hoe Shatner zingt, weet hoe Alan Shore zingt. Voor de Shatner kenners dus een heel leuke inside joke, die nog eens onderstreept hoe het persoonlijke leven van Shatner regelmatig wordt geparodieerd in de serie.

Als Cassie, het hete oppikkertje van Garett, zien we Tamara Feldman. Iemand die ik herkende van een latere rol als Natalie Kimpton in één van mijn nieuwste schuldige pleziertjes, zijnde “Dirty Sexy, Money” waar ze een glamour versie van haar personage speelt en eerlijk gezegd rijker en beter is dan hier.

In “Blinky” Meredith Waters, herkennen we Christine Rose, die we beter kennen als Angele Petrelli in Heroes en ooit nog Gi’ral speelde in “Birthright”, TNG seizoen 6 aflevering. Dus nog een Heroes actrice met een Star Trek verleden.

In José Pinito herkennen we Bert Rosario, die ooit Serio Sanwiller speelde in “Unchained Women”, een Buck Rogers aflevering en die ook nog Hal was in “Spaceball”, een Batllestar Galactica 1980 aflevering. Dit voor de oudere fans die zich deze series nog kunnen herinneren. Bert Rosrio is sindsdien met zijn gekende snorretje in heel wat tv series te zien geweest in gastrollen.

In dokter Joshua Forbes, de man die moet getuigen voor José Pinito, zien we Bob Morrisey die in Enterprise onder andere Dr Storm speelde in “Stigma”, seizoen 2 aflevering en later nog een Repitilian kapitein speelde in the “Forgotten”, seizoen 3 aflevering.

In rechter Stephen Bickel, herkennen we Christopher Carrol, ooit Gul Benil in “Second Skin”, seizoen 3 aflevering DS9 en later ook nog Alben, in “Favorite Son”, seizoen 3 aflevering van Voyager.

In de Maître d’ hotel herkennen we Brad Wilson, iemand die ooit nog naast Shatner speelde in T.J. Hooker. En alhoewel ze geen scène samen hebben, is hij één van de weinige die met Shatner in twee series zat.

En het is nog niet gedaan: in de ober die Alan bedient, herkennen we Wayne Thomas Yorke, ooit Zet in “Renaissance Man”, seizoen 7 aflevering van Voyager.

Algemeen mogen we zeggen dat deze aflevering het graf delft voor Garett en voor acteur Justin Mentell. Hij wordt als het ware op proeftijd geplaatst en is eigenlijk dan al vogel voor de kat.

Aflevering 6: “Witches of Mass Destruction” Denise en Shirley moeten twee stellen ouders verdedigen die allebei een Halloween feest op een openbare school willen verbieden. De reden: de schooldirectrice die een afschuwelijke heks verbeeldt op het feest. Alleen beide stellen zijn ideologisch verdeeld, de ene zijn christenen, de andere aanhangers van het Wicca geloof (lees aanhangers van een natuurgeloof). Dat zorgt voor verhitte situaties als Denise en Shirley behalve proberen de zaak te winnen, er ook voor moeten zorgen dat ze niet op één van de beiden geloven stappen in hun rechtsgang. Alles loopt natuurlijk af op een sisser.

Ondertussen heeft Garett, Cassie uit vorige aflevering, bij Alan gebracht omdat hij de man is die onmogelijke rechtszaken doet. Hier moet hij Cassie verdedigen die het Amerikaans leger wil aanklagen voor de dood van haar broer die gestorven is in Irak bij het uitvoeren van een job waarvoor hij eigenlijk nooit had getekend of voor getraind was. Dat is het sein om rechter Clark Brown terug in de serie te brengen, de ietwat gek aandoende rechter, ooit gekend als Ferengi Nilva. Een nevenplot is hier de vriendschap tussen Denny en Alan. Hoewel ze goede vrienden zijn staan ze over heel wat dingen

lijnrecht tegenover elkaar. Denny vindt het ongepast dat Alan het Amerikaans leger aanklaagt dat toch immuniteit in dit soort zaken heeft. Alan vindt dat dat juist de reden is om het leger aan te klagen want niemand geeft een bal om Cassie’s overleden broer. Het zet hen tegen elkaar op, in zoverre zelfs dat Denny eens een andere kostuumkeuze maakt voor het halloweenfeest.

Maar uiteindelijk komt alles weer goed en zien we beide heren in iets rozig. Je moet maar zelf kijken.

In aanklager Morrison herkennen de Buffy fans misschien de acteur die D’Hoffryn speelde, de über demon van Emma Caulfield.

Ook rechter Paul Resnick keert terug in de serie, gespeeld door Michael Ensign die gastrollen had in vier Star Trek series.

Aflevering 7: “Truly, madly, Deeply” Denny wordt opgeroepen door de rechtbank om een kindermoordenaar pro Deo te vertegenwoordigen. Denny probeert op alle mogelijke manieren om hier onder uit te geraken. Het lukt hem nog ook op een onverwachte manier die wel strafrechtelijke gevolgen kan hebben.

Garett wordt in deze aflevering wederom voor gek gezet als personage en dat is weer tekenend voor zijn weg uit de serie.

Anderzijds wordt Shirley geconfronteerd met een oude vriend die wil verhinderen dat zijn vrouw hun huwelijk annuleert nadat hij ‘iets’ heeft gehad met een koe. En lees hierbij het dier, niet een uitgezette vorm van een vrouw. Het is weer één van de heilige huisjes die Boston Legal aanpakt en waar de grens van fatsoen al dan niet wordt overschreden.

Shirley is alvast de eerste om de hete aardappel op Denise af te schuiven, die er dan toch in slaagt haar weerzin opzij te zetten om de man te verdedigen. Uiteindelijk komt alles op ‘Boston Legal’ wijze goed.

Ondertussen wordt Alan een keuze aangeboden uit een aantal sollicitanten ter vervanging van zijn eerdere assistente Catherine Piper. Natuurlijk kiest Alan voor de knapste van de sollicitanten zonder ook maar te reppen over de nodige ervaring of kwalificaties.

Maar de assistente Melissa Hughes blijkt Alan meteen door te hebben en zet hem op zijn plaats.

Ondertussen moet Alan een rechtszaak aangaan tegen een clown, alleen is hij intrinsiek bang voor clowns en dat geeft

grappige scènes als Alan bijna tot zijn kinderachtige zelf terugkeert als hij maar in de buurt van de clown komt.

Daarnaast moet hij ook nog Denny bijstaan na zijn stunt om van zijn cliënt af te geraken.

Maar Denny maakt natuurlijk alles net iets erger als hij zich bij Larry King gaat verdedigen.

Dat allemaal met in het achterhoofd dat Denny zijn toestand van Alzheimer, of gekke koeien ziekte zoals hij het noemt als alibi gebruikt voor zijn motivatie.

In aanklager Kimberly Mellon zien we Lisa Banes, ooit dokter Renhol in Equilibrium, seizoen 3 aflevering van DS9.

Als nieuwe assistente Melissa Hughes zien we Marisa Coughlan die naast ex fotomodel hier de basis legde voor haar acteercarrière.

Tegenwoordig is ze de ster in de Lifetime Television kabelserie “Side Order of life.”

Daarin speelt ze een fotografe die haar leven verandert nadat haar beste vriend kanker krijgt. Voor sommige acteurs is Boston Legal het begin van een dieptepunt, voor andere is het dan weer een opstap in hun carrière. Marisa Coughlan is hier een voorbeeld van.

Als laatste mogen we natuurlijk niet Michael McKean vergeten, de koe man Dwight Dibble. Ooit nog een clown in The Thaw, seizoen 2 aflevering van Voyager, maar vooral bekend als gezicht in gastrollen in vele tv series. Ooit was hij zelf de ster in “Laverne & Shirley”, een serie uit 1976, en het gezicht van Perry White in Smallville.

Aflevering 8: “Ass Fat jungle” De titel van de aflevering verwijst al naar kontvet en dat blijkt te zijn ingespoten in de lippen van twee vrouwen die bij Denise komen aankloppen. Alleen blijkt de plastische chirurg dokter Barry Glouberman, een klant bij Poole, Crane & Schmidt, dus moeten ze de dames laten gaan en de chirurg gaan verdedigen. Dan blijkt dat de man zijn eigen kontvet heeft gebruikt en dat ook Denise kans maakt, net als de vrouwen, kontvet van de man in haar lichaam te dragen. Weerzinwekkend misschien, maar voor wie een fan is van Nip/Tuck zoals ik, weet dat dit de gewoonste dingen zijn op het gebied van plastische chirurgie. Laten we zeggen dat alles goed komt mits geld en gratis dienstverlening. Het levert wel een beeld op van hoe ver we gaan om er mooi uit te zien.

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 11

Meer interessant in de aflevering is het verhaal van Alan die angstaanvallen krijgt waarbij hij gaat slaapwandelen en haast van het balkon van zijn appartement springt. In een zoektocht om iemand te vinden die bij hem wil slapen om te verhinderen dat zijn springpoging nog eens echt gebeurt, vindt hij de ideale kandidaat bij de in geldnood zittende Melissa, zijn assistente.

Daarnaast besluit Denny eindelijk zichzelf te laten onderzoeken op Alzheimer.

Maar het echt mooie ligt in Shirley haar rechtszaak die een jongen moet verdedigen die een man met zijn wagen heeft doodgereden. De enige getuige is een oude vrouw met Alzheimer en dat blijkt op meerdere vlakken een gewetenskwestie voor haar.

Deze aflevering biedt meer achtergrond voor Denny en Alan, maar vooral Shirley groeit in deze aflevering. Uitstekend gespeeld door Candice Bergen trouwens.

In de oude vrouw Lydia Tuffalo, zien we Alice Drummond die op 76 jarige leeftijd een knalprestatie neerzet als actrice en mede daardoor Candice Bergen doet uitblinken in het samenspel tussen hen beiden.

Als dokter Barry Glouberman zien we Richard Niehle wiens naam onmiddellijk als holopersonage Seamus Driscal moet doen klinken of als dokter Lucas in Enterprise. De man is sinds zijn Voyager dagen een meer en meer gevraagd acteur geworden en zit alleen al in 2008 in tien verschillende films.

Zijn carrière loopt dus voorspoedig.

In de jongen Jason Matheny kan men de acteur Lucas Grabeel herkennen die later de jonge Lex Luthor zou worden in de aflevering “Reunion” van Smallville.

In aanklager Chelios kan men Stacy Edwards herkennen, één van de mooiste natuurlijke gezichten in de acteerwereld, ooit nog dokter Lisa Catera in Chicago Hope.

Aflevering 9: “Gone” Deze aflevering is een persoonlijke favoriet van mij geworden, niet zozeer door het verhaal maar door de gastacteur Michael K Williams. Hij is een dakloze die bedelt voor geld, een steen naar Denny gooit, hem raakt, waarop Denny reageert met op hem te schieten met een paintball pistool. Dat allemaal omdat Denny geen aandacht gaf aan de dakloze. Het zou Amerika niet zijn als de dakloze Kirk genaamd, een aanklacht indient tegen Denny. Denny wil natuurlijk niet toegeven aan de man en slaagt erin Kirk zijn advocaat af te schrikken om alleen te 12 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

bereiken dat zijn beste vriend Alan de man wil verdedigen. En hier komt het moeilijke, Denny neemt hem dit kwalijk als vriend en uiteindelijk betaalt Alan Kirk uit eigen zak. Al zal hij later ontdekken dat Denny wel echt de vriend is die hij is.

Daarnaast wordt Denises huidhoudster geconfronteerd met de ontvoering van haar zoon door een pedofiel. Dit is de aanzet tot een absurde opvolging van feiten waarin Denise en Brad Chase het recht in eigen handen nemen om de jongen te bevrijden.

Weinig realistisch allemaal maar in de televisiewereld “Boston Legal” kan het wel mits enige flinke gedachtesprongen. Dat daarbij nogmaals de kerk te kijk wordt gezet als onbetrouwbaar instituut is wederom één van David E Kelley’s hardnekkige wereldbeelden.

Als dakloze Kirk is er natuurlijk Michael K Williams, “The Wire” fans zullen hem meteen herkennen als Omar, de Robin Hood van die serie, die met zijn geweer de drugdealers berooft van hun koopwaar. Hem in deze rol zien met Omar in het achterhoofd is gewoonweg dol en het geeft ook weer aan dat David E Kelley soms wel cast met een meer achterliggende reden.

Als vader Michael Ryan, de priester met dubieuze praktijken, zien we Richard Fancy, ooit kapitein Satelk in “The First Duty”, seizoen 5 aflevering van TNG. Ook niet onbelangrijk is hier de introductie van Gracie Jane, een nieuwsanker die Denny op de rooster legt. Ze was al eerder in het seizoen te zien maar treedt nu voor het eerst op de voorgrond. Gracie Jane wordt gespeeld door Jill Brennan en ze zal vanaf deze aflevering op regelmatige basis in Boston Legal terugkeren. Ze maakt meteen indruk.

Als uitsmijter kan je in deze aflevering zien hoe Kelley een dialooglijn schreef voor Shatner, hij zegt: “I can act you know, I won a Emmy”. Een zinspeling op de Emmy die Shatner won voor zijn rol in Boston Legal, zelfs tweemaal na elkaar. En dan kan men nog Julie Bowen vloeiend Italiaans horen spreken. Iets dat ze heeft geleerd in haar studiejaren toen ze een jaar in Italië verbleef.

Vanaf hier verdwijnt ook Ryan Michelle Bathe in de oermist van Boston Legal om nooit meer terug te keren.

Aflevering 10: “Legal Deficits” De aflevering waarin Jerry Espenson zijn debuut maakt. Brad wordt aangeklaagd

door vader Michael Ryan voor ja, het absurde uit de vorige aflevering, en Denny en Shirley worden een team in zijn verdediging.

Alan besluit iets te doen aan Melissa haar geldproblemen die duidelijk het gevolg zijn van de absurde rentevoeten die haar kredietkaartmaatschappij heft. Een duidelijk onrecht waar Alan iets wel aan doen. Hij roept daarvoor de hulp in van Jerry Espenson, een ondergewaardeerde advocaat bij Crane, Pool & Schmidt maar een rechtskundig genie dat Alan perfect kan helpen bij zijn zaak. Leuk is dat Alans zaak een kruistocht wordt tegen kredietkaartmaatschappijen, een ziekte die in Amerika buiten proporties is gegroeid. Krediet is daar de normaalste zaak maar weinigen lezen de kleine letters van hun op eerste zicht, makkelijk verkregen contract voor een luxe leven. De aflevering dient ook als opzet om Jerry te introduceren en zijn positie binnen het advocatenkantoor. Dit is niet onbelangrijk voor de verdere afleveringen.

Zotte rechter Clark Brown keert terug en staat nu tegenover Denny of een Ferengi tegenover een Star Trek kapitein, gegarandeerde fun. Zeker als Denny voor éénmaal niet de schijnwerpers op zich mag trekken en dat oplost op een zeer Crane achtige manier.

Als aanklager Frank Ginsberg zien we Currie Graham, een acteur met belangrijke rollen in onder ander “Suddenly Susan”, “Desperate Housewives”, “NYPD Blue” en “Men in Trees”.

Christopher Rich die hier advocaat Melvin Palmer speelt, valt ook hard op als de honing – om – de - mond smerende advocaat van de krediet maatschappij. Belangrijker is dat hij een belangrijk figuur was in Candice Bergens eerdere serie “Murphy Brown” en voor haar ook een soort reünie was. Ook al spelen beide niet samen in één scène.

Aflevering 11: “The Cancer Man can” Stuntcasting is Boston Legal niet vreemd.

Zeker niet als het een gastacteur aanbrengt die in zoverre de show steelt dat hij er zelfs een Emmy aan verdiend voor “outstanding guest actor in a drama series”. De man die dat allemaal kon doen was Michael J Fox. De acteur die voor eeuwig en altijd verbonden zal blijven aan series zoals “Family Ties” of “Spin City” en op filmgebied aan de “Back to the Future” films. Op dat moment in 2006 ondervond Michael J Fox volop de alledaagse gevolgen zijn ziekte, Parkinson,

die onder andere zijn geheugen beïnvloedt.

Het typeert David E Kelley dat hij de acteur dan ook nog een rol gaf die synoniem stond voor Michael J Fox zijn eigen situatie: Het verlies van de controle over je lichaam en het gevecht om er alles aan te doen om dat tegen te gaan. Voeg dat allemaal samen, geef de rol aan een begenadigd acteur, een rol op zijn lijf geschreven en cast Julie Bowen als tegenspeelster, het recept voor een Emmy in wording.

Michael J Fox is Daniel Post, een miljonair lijdend aan longkanker, die zijn geld en invloed heeft gebruikt om in een programma van een experimenteel kankermedicijn te geraken. Een andere man die een placebo heeft gekregen in hetzelfde programma klaagt hem aan, duidend op de onrechtmatige manier waarin Daniel zich in het programma heeft ingekocht. Denise moet Daniel verdedigen en valt meteen voor zijn charmes. De rechtszaak wordt er één van gewetens tegenover elkaar. Daniel die begrijpt dat hij zijn macht heeft misbruikt om te kunnen genezen, alhoewel de medicijnen hem geen genezing hebben gebracht. En Robert Hopper de andere kankerpatiënt die de rechtszaak gebruikt om zijn eigen woede over het aankomende sterven op iedereen behalve zichzelf richt. Het is Boston Legal op zijn best en dit soort afleveringen maken de serie beter dan de anderen.

Alan op zijn beurt probeert Espenson een full time partner te maken bij Crane, Poole & Schmidt. Maar ook Brad blijkt in de running te zijn en de senior partners lijken een voorkeur te hebben voor hem. Net op dat moment raakt Denny in de ban van een mooie oudere vrouw met wie hij seks heeft tussen de jassen in de vestiaire van een liefdadigheidsfeest. Dat het voor de kijkers geruststellend allemaal uit beeld gebeurt is een opluchting, want Shatner is op zijn zeventiger jaren absoluut niet meer de hunk van de jaren zestig. Dus hebben ze nog iets van medelijden met de kijkers hier.

Naast Daniel Post die de show steelt, is er ook nog Espenson die na de aanstelling van Brad als partner door het lint gaat en het mes op Shirley haar keel zet, letterlijk dan. Hij wordt gered door Alan die meteen een nieuwe klant heeft om te verdedigen.

Heel wat bekende gezichten bij de gastacteurs. Er is bijvoorbeeld Erica Gimpel als aanklager Samantha Fried in de zaak van Denise. Ooit was Erica een castlid in “Fame” en “The Profiler” en meer recent was ze in

“Veronica Mars” te zien als Alicia Fennel.

Als kankerpatiënt Robert Hopper zien we Larry Cedar, bekend als croupier Leon in “Deadwood” bijvoorbeeld, ook nog herkenbaar als Prior in “Origin”, de SG-1 seizoen 9 aflevering of Star Trek gerelateerd als Tersa in “Alliances”, seizoen 2 aflevering van Voyager of Nydrom in “Armageddon Game”, seizoen 2 aflevering van DS9. Als we nog verder teruggaan herkennen we hem als cadet Shields in “Gun on Ice planet Zero”, deel 1 van de originele Battlestar Galactica.

Als Peter Clark zien we Art Chudabala, ooit Ilario in “Field of Fire”, seizoen 7 aflevering DS9.

De andere ster naast Michael J Fox is hoogst waarschijnlijk Joanna Cassidy, wellicht ook de grootste Star Trek gerelateerde actrice hier. Want zij was T’Les, de moeder van T’Pol in Enterprise. Zij speelt hier Beverly Bridge, de mooie oudere vrouw die Denny stapel verliefd maakt. Wie Joanna haar vorige werk kent in ondermeer “Six Feet under”, weet wat dat betekent, subliem acteerwerk onder andere. Voor de Heroes fans, ze zal ook te zien zijn in aflevering 10 van seizoen 2 en wordt daarmee de zoveelste acteur met Star Trek link in Heroes.

Aflevering 12: “Helping Hands” Een titel met dubbele betekenis: helpende handen maar ook Hands helpen, wetend dat Hands de bijnaam is van Jerry Espenson. Alan moet nu Espenson verdedigen en krijgt Shirley als aanklaagster tegenover zich. Een gevecht tussen beiden in de rechtbank volgt waarbij Shirley deskundig punt voor punt Alan zijn zaak ondermijnt tot Alan de oorzaak voor Espensons rare gedrag vindt in een ziektebeeld. Meteen de hefboom om verzachtende omstandigheden in te roepen, die Jerry op zijn minst de kans te geven om bij Crane, Poole en Schmidt terug te keren.

Daniel weet zijn charmes te gebruiken om samen met Denise een rechtszaak te mogen pleiten waarbij ze het ‘helikopter’ ouderschap onder de loep nemen, of de constante bemoeienis ‘van op afstand’ van ouders in de schoolzaken van hun kinderen, een ziekte van onze hedendaagse maatschappij.

Shirley en Paul, de tot dan toe vrijwel onzichtbaar gebleven René Auberjonois, vormen front om te verhinderen dat Denny met Beverly zou trouwen, vooral vanwege de faliekante effecten die Denny zijn vorige vijf

vrouwen al hadden op de firma.

Als bezorgde moeder Gigi Gering zien we Megan Gallagher, ooit luitenant Jaryn in “Body and Soul”, seizoen 7 aflevering van Voyager en nog eerder in twee gastrollen te zien in DS9, vooral ook bekend als Catherine Black in de Millennium serie.

Verder ook Audrey Wasilewski als onder vuur liggende lerares Trace Carpenter die ik vooral ken als de onvruchtbare vrouw, in de met kinderen gezegende dramaserie “Big Love”.

Als aanklager John Hoberg zien we Kelly Connell, ooit Sklar in “Rise”, seizoen 3 aflevering van Voyager. Eerder was Lisa Kaminir uit dezelfde aflevering al te zien in dit seizoen. Kelly Connell was ook één van Kelley’s belangrijke acteurs in één van zijn vorige series, “Picket Fences”.

Ook zien we Michael Kostroff als dokter David Cannon, nog een “The Wire” acteur met naam daar als Maurice “Maury” Levy.

Een uitsmijter in deze aflevering is de scène waarin Alan en Denny samen tango dansen. Voor de zoveelste keer dit seizoen een allusie op homofiele gevoelens tussen beide vrienden. In deze aflevering zul je ook Shatner zijn gsm zien opnemen met het gekende tricorder geluid. Wederom een kleine oogknip naar zijn TOS verleden.

Aflevering 13: “Too much information” Als Denise Alan zijn hulp inroept om een zaak snel te kunnen schikken, slaagt Alan er natuurlijk in om de cliënt juist te overtuigen om een rechtszaak aan te gaan. De feiten zijn dan ook Alan op het lijf geschreven.

Een ziekenfonds zet gevoelige informatie van een klant op hun website en als gevolg daarvan wordt de eerder mishandelde moeder van de cliënte vermoord door haar vader. Het meisje wilt het ziekenfonds aanklagen dat haar vader op het spoor bracht van haar moeder. Net Alan zijn type van zaken en Denise moet willen of niet mee op Alans oorlogspad. Dat is niet Alans enige zorg, Catherine Piper begint, nu ze ontslagen is bij Crane, Poole en Schmidt, op een unieke manier aandacht te trekken waardoor Alan haar moet komen redden en dat niet eenmaal, maar tweemaal. Uiteindelijk brengt zij voor Alan en zijn cliënte Emily Harden de overwinning, op weliswaar totaal andere vlakken. Daarnaast wint Alan zelf iets want hij wordt verliefd op Irma Levine, het hoofd van het vrouwenvluchthuis waar Emily haar moeder zat.

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 13

Ondertussen wordt ook Brad voor de kar van Shirley en Paul gespannen om Beverly te verhinderen met Denny te trouwen, alleen om te merken dat het Bev menens is om met Denny te trouwen. En Denise merkt op dat Daniel haar op afstand houdt nu hij stilaan geconfronteerd wordt met zijn einde.

Als Irma Levine, Alans nieuwe liefde, zien we Lisa Vidal, het bekendst voor mij toch als Sandy Lopez, de ambulancierster waarop Kerry Weaver verliefd werd in ER. Als aanklager Holly Raines zien ze Ana Ortiz, die momenteel bij ons bekend is als Hilda Suarez, de zus van lelijk eendje Betty Suarez in “Ugly Betty”.

Als bedrijfsvoerder van het ziekenfonds Tom Orchard zien we John Aylward, ook iemand met ER connecties want daar was hij hoofd chirurg Don Anspaugh. Ooit was hij president Nadal in “Ethon”, een seizoen 9 aflevering van Stargate SG-1.

Als advocaat Adam Jovanka van het ziekenfonds zien we Mark L Taylor, ooit Jarlath in “Displaced”, seizoen 3 aflevering Voyager of eerder als Haritath in “The Ensigns of Command” seizoen 3 aflevering van TNG en tegenwoordig te vinden in “Saving Grace”, een kabelserie in Amerika.

Als Ned Hayden, de mishandelende vader, vinden we Michael Shamus Wiles, ooit kapitein Bosaal in “The Void”, seizoen 7 aflevering van Voyager.

En als uitsmijter, hoor je in de laatste scène Alan tegen Denny zeggen: “I have hardly seen you this episode”, op deze wijze relativeert Kelley zijn eigen serie.

Aflevering 14: “Breast in show” Opnieuw een dubbelzinnige titel, enerzijds een aankondiging van blote borsten in de serie maar anderzijds ook een aanduiding van het vertonen van blote borsten in het openbaar als protest.

Een eerste afspraak met Irma leidt er voor Alan toe dat hij haar volgt naar een protestmars tegen de onrechtmatige verdeling van kiesdistricten. Als Irma wordt opgepakt voor het tonen van haar blote borsten tijdens die protestmars heeft Alan natuurlijk meteen een nieuwe zaak. Als man snapt hij snel dat hij de steun nodig heeft van een stel borsten. Die borsten behoren bij Shirley, die als vrouw meer gewicht in de schaal kan werpen. Alan blijft ook nuttig als blijkt dat de officier van Justitie Scott Bodnar de zaak gebruikt om de politieke tegenstand die Irma biedt in de kiem te smoren. Scott 14 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

gebruikt Brad om de aanklacht tegen Irma weg te krijgen, maar dat mislukt.

Ondertussen begint Catherine Piper aan haar nieuwe job bij Crane, Poole en Schmidt. Die kwam vrij nadat Bev in deze aflevering iemand ontsloeg. Ze begint de eerste signalen te vertonen waarvoor iedereen bevreesd is.

Daniel nodigt Denise uit op zijn begrafenis maar het is niet zo morbide als verwacht, het is eerder een afscheidsfeest met familie waarin Denise tot de conclusie komt dat ze niet, zoals Daniel, gemakkelijk afscheid kan nemen van het leven en dan vooral van hem.

We zien Marc Vann als Scott Bodnar. Hij is vooral bekend als Conrad Ecklie in C.S.I. Als officier Michael Minden herkennen we Scott MacDonald, een echte Star Trek acteur bekend als Xindi commandant Dolim in seizoen 3 van Enterprise en ook gekend van gastrollen in Voyager, DS9 en TNG Aflevering 15: “Smile” Als een meisje dat niet kan glimlachen, niet wordt toegelaten op een privé school komt Alan ter redding natuurlijk en pepert de schooldirecteur in wat hij mag verwachten als hij tegen Alan ingaat. Het meisje Amelia Warner blijkt dan nog eens uitermate getalenteerd en de perfecte zielsmaat voor de even speciale Alan.

Denny, Shirley en Denise geraken verzeild in een zaak waar een verkracht meisje geen morning after pil kreeg, omdat het ziekenhuis katholiek was en levensbeëindiging niet voorstaat, een actueel belangrijk thema.

Brad ziet als nieuwe partner een eerste negatieve kant van zijn promotie als hij Bev moet verdedigen in een rechtszaak rond haar zieke kat.

Alan overwint weer, net als Shirley en Brad verliest maar ‘wint’ ook weer als blijkt dat katten echt zeven levens blijken te hebben.

Als rechter Willard Reese zien we Ron Canada, een man met rollen als Fesek in “Juggernaut”, seizoen 5 aflevering Voyager of als Ch’Pok in “Rules of Engagement”, seizoen 4 aflevering van DS9 of als we nog verder gaan als Martin Benbeck in “The Masterpiece Society”, seizoen 5 aflevering van TNG. Hij zal ook nog in Ugly Betty opduiken als The Senator. Ron Canada is trouwens iemand die net als Scott MacDonald kan zeggen met niet minder dan vier Star Trek kapiteins te hebben samengespeeld.

Als moeder van Amelia zien we Mary Beth

McDonald in een vroeger leven één van de Walton kinderen in de gelijknamige serie “The Waltons”, een klassieker in zijn soort.

En als ongelukkige uitsmijter is dit de laatste aflevering waarin Justin Mentell voorkomt en ook nu wordt hij weer in de kak gezet door notabene het oudste castlid. Wat een afgang en vooral wat een verloren moeite is zijn personage in seizoen 2 geweest.

Aflevering 16: “Live Big” De ene beroemde gastacteur is net weg of de andere kondigt zich al aan. Ditmaal is het iemand die in Shirley haar leven opduikt om haar notabene uit te nodigen voor zijn huwelijk als getuige. Maar wat moet je dan doen, als de man je eerste ex was en je nog steeds gevoelens voor hem hebt. De ex, Ivan Tiggs, wordt gespeeld door Tom Selleck een onweerstaanbare man en ook een onweerstaanbaar acteur. Al zullen sommige mijn voorkeur niet delen. Voor mij blijft Tom Selleck, het prototype van de echte man.

Misschien ook wel omdat ik ben opgegroeid met Tom Selleck als Magnum PI en hij grotendeels in mijn jeugd, een voorbeeld was voor de perfecte man die wij allen willen zijn. Tom Selleck als Ivan Tiggs koppelen aan Candice Bergen als Shirley Schmidt is geniaal, want beiden kunnen drama en comedy op een unieke wijze combineren.

Mede doordat ze beiden zo lang in het vak zitten en altijd dat soort rollen hebben gespeeld. Voor mij is het een absoluut plezier hen beiden aan het werk te zien als twee individuen in liefde voor elkaar, maar gescheiden door hun verleden en heden.

Naast die duo vorming, valt deze aflevering vooral op door de terugkeer naar een bijna vergeten personage, Paul Lewiston, onze geliefde René Auberjonois. Na een half seizoen bijna compleet op de achtergrond te spelen, krijgt René eindelijk iets om zich in vast te bijten en echt, het was het wachten waard. Paul besluit na lange tijd zijn dochter terug op te zoeken, die hij in de steek liet toen zij met haar drugverslaving op een ramkoers met haar eigen dieptepunt kwam.

Voor het belang van de verhaallijn en ook om René wat stevig weerwerk te geven, werd een uitermate goede actrice aangetrokken. Rachel Lewiston werd aan Jayne Brook aangeboden. Het pleit voor David E Kelley dat hij nogmaals een belangrijke actrice uit zijn verleden haalde. Want Jayne was dokter Diane Grad in zijn eerdere serie Chicago Hope. Je zal haar misschien

ook herkennen als Jamie Avery uit de serie “John Doe”. In ieder geval het is een actrice die René helpt een denderende acteerprestatie neer te zetten als overbezorgde vader die plots weer opduikt in het leven van zijn dochter en tot de vaststelling komt dat hij intussen tijd ook grootvader is geworden.

En nog is het melodramatische niet op in deze aflevering. Denny en Alan verdedigen een man die zijn aan Alzheimer lijdende vrouw euthanasie heeft laten ondergaan, wat bij wet verboden is in Amerika. De hele zaak weerspiegelt het aankomende lot van Denny en hoe de twee vrienden ermee omgaan. Heel typisch voor Boston Legal is dat Denny op het einde aan Alan vraagt om hem dood te schieten als hij ooit zover komt. Voor één keer zit er een flinke bijter op het einde van de aflevering. Eentje die het geheel wat wrang maakt, maar dat moet je zelf maar zien.

Als de man die zijn vrouw euthanaseert zien we Maury Chaykin, misschien het best ge-

kend als Goa’uld Nerus in Stargate SG-1 seizoen 9.

Een ander Chicago Hope icoon met name Adam Arkin speelt A.D.A. Douglas Koupfer.

Heden ten dage kan je de man zien als Ted Earley in de nieuwe VT4 serie “Life”.

Een uitsmijter hier is de unieke kans om Tom Selleck te horen zingen en zingen is hier zingen, geen Shatner gedoe hier.

Aflevering 17: “…There’s fire” Alan ontmoet Joan Rubin, een werkneemster in het gebouw waar ook Crane, Poole en Schmidt zit. Ze vertelt dat ze ontslagen is omdat ze niet met roken kon stoppen.

Reden voor Alan om meteen ter hulp te schieten. Snel ondervindt hij dat het rookverbod in de werkplaats grotere proporties aanneemt en dat er stilaan bekwame mensen worden uitgesloten van een job simpelweg omdat ze roken. Ze zouden een groter gezondheidsrisico inhouden voor de werkgever zijn ziekteverzekering. Alan ver-

dedigt Joan met hand en tand om enkel te zien dat de Amerikaanse maatschappij voor eenmaal zegeviert boven Alan zijn hoge waarden.

Denny trouwt in deze aflevering met Beverly alleen om haar binnen de drie uur te bedriegen met een kelnerin of was het een jas. Laten we alleen zeggen dat het allemaal weer gebeurt in de vestiaire waar hij eerst met Bev, je weet wel wat, deed. En meteen komt Shirley en Pauls ergste nachtmerrie uit. Bev wil onmiddellijk scheiden en ze wil de helft van Denny zijn bezittingen, simpelweg omdat Denny vergeten was haar het huwelijkscontract te laten tekenen. Een gevecht om de centen tussen Denny’s firma en de advocaat van Bev begint. Wat iedereen ook probeert, het is uiteindelijk Denny die de stok achter de deur heeft om Bev te laten inbinden en haar zonder veel financieel verlies uit zijn leven bant.

Men kan Corbin Bernsen herkennen als advocaat Eli Granger die Bev verdedigt. Hij 13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 15

was ooit Q2 in “Déjà Q”, seizoen 3 aflevering TNG. En vooral ook bekend als Henry “Bull” Eckert, de astronaut in de astronauten serie “The cape”. Heden ten dage maakt hij deel uit van de cast in “Pysch”, een serie over een nep medium die door scherp observatievermogen misdaden oplost.

Als de baas van Joan Rubin, Kurt Loomis, zien we Anthony John Denison die al eerder in een andere bespreking van Sea Quest DSV voorkwam. De man was ooit de vader van de Scofield broers in “Prison Break” en blijft voor mij heden ten dage het gezicht van detective Flynn in het sublieme “The Closer”.

Als uitsmijter kunnen we zeggen dat dit Joanna Cassidy’s laatste optreden was in Boston Legal en dat voor de Star Trek fans het huwelijk tussen een Star Trek kapitein en een volbloed Vulcan slechts enkele uren heeft geduurd. Niettemin hebben die twee voor mij geschiedenis geschreven.

Vanaf nu verdwijnen Justin Mentell en Ryan Michelle Bathe uit de openingstiteling, voorgoed. Een leuker moment is als Bev Denny de vraag stelt of hij met haar naar Hawaï wil gaan wonen. Waarop Denny antwoordt: “Moet ik dan naar Boston beamen elke dag?” Weeral een linkje naar Shatners TOS verleden.

Aflevering 18: “Schock and Oww” Brad Chase zijn lievelingslijn, of was het die van George Bush, is de tegenstander onderdompelen in een vloedgolf van geluid en licht om hem zo te reactieloos te maken.

Deze tactiek gebruikt Denny in zijn rechtszaak om een man, Russell Blayney, te verdedigen nadat deze een inbreker moedwillig onder elektrische stroom heeft gezet.

Dat allemaal omdat de beste therapie voor Denny om over zijn mislukt huwelijk met Bev te geraken, een doodsimpele rechtszaak is en die in een mediacircus van jewelste veranderen waarin Denny Crane natuurlijk de enige ster is. Laten we zeggen dat alles op een sisser afloopt door Denny zijn invloed in de media.

Shirley daarentegen wordt geconfronteerd met haar verleden als naaktfoto’s uit haar jeugd, na het overlijden van de fotograaf ervan, openbaar verkocht dreigen te worden.

Wetend dat Alan niet vies is van smerige zaken, stapt ze op hem toe om voor haar de foto’s terug te winnen. Natuurlijk voor Alan de mogelijkheid om de anders voorbeeldige Shirley op zijn manier te treiteren. Uiteinde16 16••TTheheBBelgian elgianVV oyage oyageCC lub lubvzw vzw••13.2 13.3

lijk komt op Alan Shore wijze alles in orde maar het zal blijken dat Denny wederom de laatste troef in handen heeft.

En arme Paul begint na de eerste bevredigende contacten met zijn herwonnen dochter, te vermoeden dat ze weer gebruikt en schakelt Brad in om zijn dochter te bespioneren. Die geraakt echter in de ban van Rachel en verdedigt haar tegen Paul zijn wil in.

In rechter Diane Avent herkennen we Fran Benett, ooit vloot admiraal Shanti in “Redemption part 2” seizoen 5 aflevering van TNG. Fran Benett speelde ook een belangrijke rol in een aflevering van “Quantum Leap” seizoen 5.

Aflevering 19: “Stick it” Mellissa Hughes zorgt weer voor problemen, waar haalt Alan zijn assistentes ook vandaan? Niet alleen heeft ze haar belastingen niet betaald maar ze heeft ook de aangifte oningevuld teruggestuurd met een post it “Stick it up” erbij. Natuurlijk wordt ze aangeklaagd en moet Alan haar verdedigen. Uiteindelijk is het de nalatenschap van haar grootvader die haar dreef tot deze daad. Alan behaalt met eigen woorden een keizerlijke overwinning in deze onmogelijke zaak.

Paul en Brad besluiten Rachel in een drugkliniek te stoppen om Rachel van haar drugsverslaving af te helpen. Dat dit opnieuw een breuk betekent tussen vader en dochter is duidelijk maar ook Brad wordt het centrum van de woede van Rachel, die nu ook haar dochter, Fiona, tijdelijk aan haar vader moet afstaan.

Denise fladdert erop los met de mannen nu Daniel Post voorgoed weg lijkt. Alleen ontdekt ze dat niet alle mannen zijn wat ze lijken te zijn en dat bezorgt haar dan weer een rechtszaak.

Voor eenmaal geen speciale gastacteurs behalve misschien de tweeling die de kleindochter van Paul speelt.

Aflevering 20: “ Chitty, Chitty, Bang, Bang” De beroemde lijn uit de gelijknamige musical is typerend voor de rare kronkels in deze aflevering. Een man, Clifford Abott, wil scheiden van zijn vrouw Natalie. Shirley moet de echtscheiding in goede banen leiden, maar ondervindt als snel dat het gevecht draait om Clifford’s verzameling van Victoriaanse erotica (lees maar de pikante

dingetjes van die periode ). Als de advocaat van Natalie Ivan Tiggs blijkt te zijn, Shirley’s ex uit een paar afleveringen terug, wordt het voor Shirley alles behalve makkelijk. Zeker omdat ze weet welke vuile spelletjes Ivan speelt. Vooral dan met een stuk uit de verzameling dat niet anders blijkt te zijn dan ‘s werelds eerste werkende vibrator. Hier valt David E Kelley in het puriteinse Amerika toch weer een heilig huisje aan, al is het dan omfloerst. Ditmaal met meer succes dan sommige andere dingen.

En Alan krijgt na Mellissa vorige aflevering, nu ook Catherine om te verdedigen als die haar vriendin ontvoert uit het bejaardentehuis. Met een legitieme reden dat wel, het verleidt Alan wel tot minder voor het daglicht bestemde dingen te doen. Voor Alan een overwinning met een slechte nasmaak.

Paul begint voor het eerst in zijn leven zijn ouderrol op te nemen voor de kleine Fiona.

Dit ten koste van zijn werk bij Crane, Poole en Schmidt waardoor zijn onmisbaarheid duidelijk wordt.

Als Donald Wharton, de slechterik van dienst, zien we Matt Maloy. Ooit Ferengi Grish in “Acquisition”, de Enterprise Ferengi vloek van een aflevering in seizoen 1.

Als Natalie Abott zien we Joan McMurtey, vooral bekend als dokter Paxson in “Mooi en Meedogenloos”. Een aardigheidje: één van haar eerste rollen met Tom Selleck was in Magnum PI en nu, bijna 20 jaar later, zitten zij weer zij aan zij in een aflevering.

Als Sam Wolfson zien we Andrew Prine in zijn laatste tv rol ooit. Hij was ooit Legaat Turell in “Life Support”, seizoen 3 aflevering van DS9 en nog eerder administrator in “Frame of Mind”, seizoen 6 aflevering van TNG. En natuurlijk is er Ed Begley, die we herkennen als de toekomst veranderende Henry Starling in “Future’s End”, de seizoen 3 aflevering van Voyager.

Aflevering 21: “Worst Salad days” Al de stress en de angsten die Alan dit seizoen heeft ondergaan, beginnen hem parten te spelen. Hij begint wartaal te praten in de rechtszaal en dat blijkt naderhand een manifestatie te zijn van weer eens een onderdrukte angst voor iets. Denny besluit meteen dat het een gevolg is van Alan zijn hulp aan de onrechtvaardig behandelde klanten van hem, dat die zijn ziel opvreten en hij stelt dus voor om samen op vakantie te gaan. Wat eerst een goed effect lijkt te

hebben. Het levert onder andere een leuke scène op waarin de twee weer volop, hun soms veel op een homofiele relatie lijkende vriendschap, onderstrepen. Maar dan lijkt Alan weer te hervallen en in de hitte van de weer opflakkerende gemoederen, kwetst Alan de gevoelens van Denny. Een breuk lijkt op handen maar uiteindelijk moeten beiden hun ware gevoelens uit spelen tegenover elkaar.

Brad daarentegen is blij als hij zijn eerste grote klant als partner kan binnenhalen voor de firma. Er blijkt al snel een slechte smaak aan te hangen. Een jongen is gestorven bij het te lang spelen van een videospelletje.

De makers ervan, de firma die Brad heeft binnengebracht, lijkt in de hele zaak niet onschuldig. Met de vraag of Brad eindelijk medeleven zal tonen of hij de koele kikker zal blijven die hij was, wordt de rechtszaak in feite gevoerd.

Denise krijgt een polygaam gezin over de vloer waarvan de man opgepakt is wegens polygamie. Voor diegene die niet weten wat dit betekent, één man die met verschillende vrouwen getrouwd is en dat met goedkeuring van alle betrokkenen. Voor wie meer daarover wil weten moet maar naar de intens mooie Canvas serie “Big Love” kijken, een serie die de hedendaagse vorm en de ouderwetse vorm perfect uitlicht. Met die achtergrond zie ik meer in de rechtszaak van Denise om het gezin bij elkaar te houden, dan wat hier kan getoond worden als bijverhaal in slechts één aflevering. Laten we zeggen dat het minder afloopt dan hetgeen wat in “Big Love” een heuse levensvatbare levensstijl wordt.

Een speciale eer wordt ook aan René Auberjonois toebedeeld als zijn dochter Tessa Auberjonois en haar man Adrian LaTourelle, samen een rol krijgen in deze aflevering als Evette en Chris Mott.

Als dokter Samuel Williams zien we Ken Land, ooit Verin in “Friendship one”, seizoen 7 aflevering van Voyager.

En als Dokter Reesa Klaywig zien we Jennifer Parsons, ooit Miranda in “Children of Time”, seizoen 5 aflevering van DS9 en die ook nog een Ocampa verpleegster was in Voyager.

Aflevering 22: “Ivan the Incorrigible.”

Shirley is eindelijk opnieuw gevallen voor de charmes van Ivan Tiggs om dan te merken dat zijn vrouw Missy vermoedt dat Ivan een verhouding heeft. Gezien zij de schuldige

is zet dit haar er toe aan Ivan weer op het rechte pad te duwen en ze doet dat door hem als advocaat alles af te nemen wat hem lief is. Met een rare regeling komt alles goed maar het blijft natuurlijk de vraag of Ivan veranderd is of maar een gezicht opzet.

Alan krijgt Jerry op bezoek die na zijn therapie aan een eerste misdaad rechtszaak begint. Alan biedt aan hem daarbij te steunen maar snel slaagt Jerry er in om in oude gewoontes te hervallen en zo de rechtszaak voor zijn klant te verknoeien. Dat dwingt Alan dan weer om buiten de lijnen van de wet te gaan kleuren. Iets dat hem duur zal komen te staan.

Brad heeft een nieuw liefje gevonden op het werk, alleen als ze een bepaald woord veelvuldig gebruikt wordt de conservatieve Brad er op zijn minst ongemakkelijk door.

Dat leidt tot een kat en muis spel dat eigenlijk tot niets leidt of toch wel.

Als Audrey, het nieuwe liefje, krijgen we iemand te zien die eigenlijk veel later beroemd zou worden als liefje van één van Amerika’s aantrekkelijke mannen. Dan wel op tv gebied want als verpleegster Rose, het liefje van dokter Shepperd, is Lauren Stamille nu stilaan faam aan het verwerven als actrice. Hoewel zij met “Off Centre” ook al een belangrijke show had. Maar hier zien we Lauren nog voor de doorbraak in “Grey’s Anatomy”.

Aflevering 23: “Race Ipsa” Eigenlijk een herwerkt idee van een aflevering bedoeld voor seizoen één. Het eert David E Kelley dat hij hiervoor de oorspronkelijke actrice terughaalde voor wie de aflevering was bedoeld. Keery Washington keert terug als Chelina Hall. Haar relatie met Alan werd nogal kort afgehakt in het warrige einde van seizoen één en krijgt nu een soort afscheid. Alan zit in een rechtbank als een advocaat voor de rechter pleit dat hij niet op twee plaatsen tegelijk kan zijn. Alan geïntrigeerd door de zaak, biedt zich aan als vervanger en als hij dan ook even later Chelina ontmoet, die door haar Afro Amerikaanse afkomst precies past in zijn racisme zaak, is een nieuw tijdelijk team geboren.

Zoals altijd speelt Alan de moraalridder voor de onmachtige in de samenleving, ditmaal een man gearresteerd omdat hij als zwarte naar huizen van blanken keek. En voor eenmaal is het niet Alan maar Chelina die het slotpleidooi houdt en de zaak wint.

Dat natuurlijk als achtergrond voor weer een Alan liefdesverhaal met Chelina.

De echte thrill in deze aflevering zit wel in het verhaal van Denny. Als hij weer eens bij zijn therapeut aan een zoveelste “Ik ben Denny Crane” show begint, slaan de stoppen door bij zijn therapeut en in een soort western duel stijl, wordt Denny gedwongen zijn wapen te gebruiken. Hij schiet hem dus neer. Natuurlijk wordt hij gearresteerd en volgt er een rechtszaak waarin Alan hem moet verdedigen, gelijktijdig met zijn andere rechtszaak.

Gelukkig komt alles goed voor Denny, alleen onverwacht heeft Denny er weer een handje in, mee te maken.

Als bijkomende liefde of is het lust verhaal, wordt Brad beschuldigd een slechte kusser te zijn en vraagt hij Denise om hulp. Aangezien theorie niet voldoende is komt het tot praktijk en van het één het andere natuurlijk, met alle gevolgen vandien.

Dit is tot nu toe Kerry Washingtons laatste optreden in de serie. In seizoen 3 keert ze alvast niet meer terug en ook in seizoen 4 lijkt ze niet meer terug te keren.

Als uitsmijter kunnen we er nog op wijzen dat wederom uit rol wordt gegaan als Melissa opmerkt dat Alan niets met Chelina mag hebben omdat ze maar een gastactrice is.

Aflevering 24: “Deep end of the Poole” Poole, de in seizoen één in een gekkenhuis geplaatste hoofdpartner van Crane, Poole en Schmidt, keert zogezegd genezen terug.

En hij zorgt meteen voor heibel als hij een willekeurige man aanzet om een rechtszaak in te zetten tegen een snoepfabrikant die zijn diabetes zou hebben veroorzaakt. Laat ons stellen dat hij de firma op een ramkoers zet met een multi national en dat Shirley moet bijspringen om de zaak nog te redden. Dat alles tot een goed einde komt is aan haar te danken.

Alan wordt opgepakt voor feiten gepleegd om Jerry uit de penarie te helpen in een paar afleveringen te voren. Denny komt nu ter zijner verdediging en op zijn manier wordt dat een warboel van jewelste. Denny doet uiteindelijk wat hij het best kan in zijn slotpleidooi, een Denny Crane show opvoeren, die show redt Alan.

Brad en Denise besluiten dat een koppel vormen geen optie is, maar wel vrienden met voordelen. De voordelen zijn wel duidelijk.

Als rechter Katherine Taylor zien we Lorna 13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 17

Raver die eigenlijk al rechter was geweest in een Star Trek serie en dan meer bepaald één van het Q soort. Want ze was de Q rechter in “Q2”, seizoen 7 aflevering van Voyager dus eens rechter altijd rechter.

Larry Miller keert terug als Edwin Poole, ook voor hem zijn tot nu toe laatste rol in Boston Legal. Eigenaardig omdat hij net leek te zijn hersteld in min of meer fatsoenlijke manier.

Maar ook hij is dus iemand die plots in de oermist verdwijnt zonder enige reden.

Aflevering 25: “Squid Pro Quo” Alhoewel we het seizoen einde naderen vond David E Kelley het toch het moment om er nog eens een nieuw personage tegen aan te gooien en hij lijfde Parker Posey in als Marlene Stanger alias “The Squid”, een zoveelste advocaat met eigen maniertjes op Boston Legal wijze dan.

Marlene zorgt meteen voor problemen met Denise als ze zich openlijk in de lopende zaak van Denise wurmt. Daarin wordt een klant misbejegend door een website die valse informatie over hem verspreid. Er wordt geld aangeboden aan de klant maar Marlene vindt dat er meer kan worden uitgehaald en dat lukt uiteindelijk ook, al zet de manier waarop er Denise wel toe aan om Marlene als een concurrent te zien in de weg naar partnerschap bij de firma.

Daarnaast botst Marlene op Alan en in een vreemde wedstrijd van aanstaren wordt de lust band tussen hen stilaan opgevoerd.

Alan moet Denny bijstaan als die weer tegenover zijn al dan niet zoon Donny Crane komt te staan die de USA aanklaagt voor het opzeggen van fondsen vanwege een pro abortus beleid dat een land zou voeren.

Denny is trots om de USA te verdedigen en sluit zijn ogen voor het onrecht. Iets wat Alan niet kan en waar hij op zijn minst gemengde gevoelens over krijgt. Als Denny op zijn manier de zaak een beetje in de gracht rijdt, moet Alan met zijn slotpleidooi de kar weer uit de sloot trekken. Maar wil hij dat wel?

Alan lost het op zijn typische manier op.

Parker Posey wordt één van Amerika’s meest getalenteerde actrices genoemd maar spijtig genoeg zie je dat niet in haar carrière die dit jaar een flinke knak kreeg toen haar eigen serie “The Return of Jezebel James” hopeloos flopte op Fox netwerk. Een triestig lot voor een actrice die eigenlijk op het punt staat door te breken.

Een typisch verhaal van Hollywood succes.

Parker Possey krijgt een eigen show en 18 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

mislukt en Lauren Stamille krijgt een klein rolletje in Grey’s en wordt op slag beroemd.

Geluk heb je nodig.

Als Paul Schwimmer, staatsvertegenwoordiger voor de fondsen, zien we Ray Proscia, die eigenlijk zijn eerste tv rol verdiende als Vidiian commandant in “Deadlock”, seizoen 2 aflevering van Voyager.

Als Kavita Pokharel, slachtoffer van de fondsstopzetting, zien we Amrapali Ambegaokar, nog zo iemand die plots weer beroemder wordt als ze opduikt als intern in seizoen 4 van “Grey’s Anatomy”.

Aflevering 26: “Spring fever” Lente koorts staat voor de verhoogde lust van Alan die Denny er toe aanzet om Alan naar Los Angeles mee te nemen, het beloofde land met mooie vrouwen. Iets wat Shirley dan weer afraadt wegens Denny zijn gewoonte er aanklachten tegen zichzelf op te stapelen.

Shirley krijgt weer eigen zorgen als professor Caboot, de man met zijn erotica verzameling, plots zijn onderzoek op een meer praktische manier heeft aangepakt besluit om prostituees te gaan interviewen, niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk in aanraking met hen komend. Natuurlijk wordt hij gepakt door de politie en moet Shirley hem verdedigen. Marlene assisteert met plezier maar merkt al snel dat Cabot niet de hele waarheid vertelt. Als Denise dan een oplossing bedenkt is Marlene wel de eerste om met de eer te gaan lopen, wat de kloof tussen hen beiden nog verbreedt.

De aanstaarpraktijken met Alan lopen ook uit de hand waardoor Marlene zich aan Alan aanbiedt die haar simpelweg laat staan om naar Los Angeles te gaan.

Daar ontdekt Alan dat Denny in zijn wilsbeschikking wil laten inschrijven dat Alan de man moet zijn die Denny euthanaseert als Denny ooit echt ver geraakt in zijn ziekte.

Hoewel al meermaals besproken gedurende het seizoen weigert Alan nu woord te houden en komen beide vrienden nog eens tegenover elkaar te staan. Dat wordt versterkt als ze beide een oog laten vallen op dezelfde vrouw, Courtney Reese, een beroemdheid in Los Angeles. Die wordt gespeeld door een oude Star Trek bekende, namelijk Jeri Ryan en meteen een laatste stevige Star Trek uitsmijter in dit seizoen 2.

Behalve dat zit de ziel van de aflevering meer in Brad zijn verhaallijn als hij zijn nichtje moet verdedigen op wiens feestje

een jongen stierf aan drugsgebruik. Een race wie schuldig en wie onschuldig is begint en vooral wat doe je om geliefden te beschermen. Brad leert weer zijn geweten te wegen, met zijn rechtsvisie en met zijn familievisie.

Als Beth Guttman, zuster van Brad, zien we Lindsay Frost, iemand die we nog kennen uit Sea Quest DSV als Savannah Rossovich in “Treasure of the Mind”, seizoen 1 aflevering van die serie. Maar heden ten dage is ze ook te zien als senator Webb in “The Unit”, nog één van mijn vele kijkplezieren op DVD. Een oude bekende van seizoen 1 keert terug in de persoon van D.A. Casey Mathhias gespeeld door David Burke die ooit Steven Price was in “Someone to watch over me”.

Als Baary Goal, hoofd van de LA tak van Crane, Poole en Schmidt, zien we Robert Wagner bekend als het gezicht van Jonathan Hart, in de klassieke tv serie “Hart to Hart”.

Ook schuilt er een beetje een cameo van iemand in als Wes Craven, een thriller expert op zijn gebied, die nu echter expertise moet geven op een ander vlak op filmgebied.

Ook Dennis Cockrum keert terug voor een tweede maal in Boston Legal echter voor een ander personage, dat van detective Gary Jacobs. Dennis was vroeger te zien geweest als Orek in “Live Fast and Prosper”, seizoen 6 aflevering van Voyager.

Maar de gastactrice voor ons van belang was natuurlijk Jeri Ryan, op dat moment een beetje in een overgangsperiode. Er was Boston Public dat tot een einde was gekomen samen het haar rol in The O.C. Boston Legal was weer een terugkeer naar televisie en kan meer bepaald als een aanleiding gezien worden voor haar rol in Shark die ze nu doet. Eigenlijk heeft Jeri Ryan het getroffen in haar carrière sinds 1997 tot nu 2008 heeft ze bijna constant in een televisieserie gespeeld. Op een korte stop tussen 2005 en 2006 na. Vele actrices zouden tekenen voor zo een parcours. En voor de Shark fans, de serie keert terug voor een derde seizoen in najaar 2008 en op 11 juni 2008 verschijnt ook seizoen 1 op DVD. Trouwens bij deze Boston Legal boxen werd tijdelijk een promo dvd gestopt met daarop de pilootaflevering van Shark. Reclame maken voor een andere Star Trek actrice moeten de Boston Legal fans wel kunnen appreciëren.

Aflevering 27: BL: Los Angeles

De titel is een leuke knipoog naar de CSI franchise waar Boston Legal met de wetenschap dat het afdelingen heeft in verschillende delen dus ook verschillende serie afgeleiden zou kunnen maken. Niet dat we dat wensen want Boston Legal is uniek op zijn eigen en eigenlijk niet mogelijk om in duplicaat te maken.

Alan en Denny zijn volop bezig met de verdediging van Courtney Reese en dat valt vooral voor Denny zwaar uit die in Courtney, vrouw zoveel voor hem ziet, opvallend weer een vouw met Star Trek roots. Alleen Courtney blijkt meer een oog voor Alan te hebben die in heel de hetze de enige lijkt die echt om Courtney geeft. Hij zorgt er voor dat de rechtszaak ter verdediging van Courtney gewonnen wordt. Maar eigenaardig genoeg leidt die gunst niet tot iets rijk voor Alan, vooral omdat hij weeral Denny’s vriendschap waardevoller acht dan het bed delen met een beroemdheid. Als de twee dan terugkeren naar Boston heeft dat wel gevolgen voor Marlene.

Op het thuisfront heeft Denise Marlene wel teruggepakt voor haar bemoeienissen tegenover haar als ze Marlene haar klant inpikt. Dit leidt allemaal tot een bijna cartoonachtige scène waarin Denise haar vriendschap met voordelen opbiecht aan Paul en Shirley. Om dan alleen te ontdekken dat haar toekomst niet zo rooskleurig is als ze zelf had gedacht. Op dat moment duikt Daniel Post weer op levend en wel en hij stelt een grote vraag aan Denise.

Brad is ondertussen volop bezig met de verdediging van zijn nicht en gaat zelfs op zijn knieën om het tot een goed einde te brengen. Dat lijkt te lukken maar dan botst hij op een weerbarstige Rechter Devon en heel zijn plan lijkt in duigen te vallen tot dat blijkt dat Shirley en de rechter een voorgeschiedenis hebben. Shirley gebruikt die voorgeschiedenis om Brad uit de penarie te helpen en toont Shirley terug als de sterke figuur van de firma.

Met een leuke knipoog naar volgend seizoen. “See you next season.” “On the same time and same day.” “Hopefully” treden Alan en Denny weer eens uit hun rol en promoten ze hun eigen serie.

Als rechter Simon Devon vinden we Robert Foxworth, een oude Star Trek bekende, hij was ooit admiraal Leyton in seizoen 4 van DS9. Wat later was hij natuurlijk de Vulcan administrator “V’Las” in Enterprise seizoen 4. En niet te vergeten is hij eigenlijk beroemd

geworden door zijn rol in “Falcon Crest” als Chase Gioberti en was hij de man van Joanna Cassidy in “Six Feet Under”. Dus op dat gebied ook een leuke “Six Feet Under” link in Boston Legal.

En dan een algemene beoordeling van het hele seizoen.

Het sprankelende van seizoen 1 is een beetje weg, vooral in het begin van het seizoen. Grote reden, het buitenzetten of vrijwillig opstappen van een paar actrices en het inbrengen van nieuwe acteurs die echter maar vulsel waren. Daardoor geraakt de serie in het begin een paar lichtpunten kwijt en vooral omdat men de nieuwe acteurs schermtijd wil geven, geraken de andere op de achtergrond. Vooral dan de door ons geliefde René Auberjonois. Daardoor duurt het tot ver voorbij de eerste helft van seizoen 2 dat de serie echt terug op gang geraakt. Vooral door Michael J Fox die de dan stilaan op snelheid komende Denise (Julie Bowen ) de laatste schop naar boven gaf om ongeveer op het niveau van Spader, Shatner en Bergen te komen.

Vooral Julie Bowen mag een aanwinst worden genoemd. Mark Valley als Brad Chase moet stilaan wel begrepen hebben dat hij nooit een ster van de show ging worden in dit seizoen. Hij heeft wat meer schermtijd dan René Auberjonois maar dat valt in het niet tegen de exposure van Alan, Denny of Shirley en zelfs Denise lijkt meer schermtijd dan hem te krijgen. Ook het feit dat nog eens twee andere advocaten opduiken die min of meer aan zijn statuut gaan knabbelen is geen goed teken Wat er uiteindelijk toe zal leiden dat hij op het eind van het seizoen ook zal opstappen en er dan weer een poppenkast met nieuwe acteurs begint. Omdat dan ook onze René Auberjonois besluit niet meer terug te keren naar Boston Legal.

Nog eens de kern van de serie blijft de dynamiek tussen Alan Shore en Denny Crane, welke niet beter kan geïllustreerd worden dan hun afsluitende balkon scènes die in seizoen 2 de standaard wijze worden om een aflevering af te sluiten. Hun verhaal als vrienden met verschillende meningen is er één die men niet vaak meer ziet op tv. Van vrouwen onderling wordt dit wel verwacht en dat wordt ook veelvuldig uitgespeeld in series zoals “Grey’s Anatomy” en “Desperate Housewives”. Maar om twee mannen als vrienden met hun mannen manieren in een serie als hoofdverhaal uit te spelen,

dat gegeven vindt met niet vaak meer in de grote series. Dus nog iets dat pleit voor het unieke van Boston Legal.

Al moet ik zeggen dat ik me dit seizoen persoonlijk meer dan ambetant voelde door de manier waarop Kelley en indirect Shatner met de problematiek van Alzheimer omgaan. En vooral de link die zij leggen omwille van drama effect en humor naar “de gekke koeien ziekte”. Voor mij zijn dit twee compleet aparte ziektebeelden en ik ben eerlijk gezegd meermaals geschokt geweest dat de ‘mad cow’ gebruikt werd als argument voor Denny’s werkelijke ziekte. Misschien ligt dit aan het feit dat de USA nog toe dan, niet met de ziekte te maken kreeg op zijn grondgebied en er dus de gevolgen nog niet van kent. Maar het over eenzelfde kam scheren zal ik altijd ongepast vinden. Laat één ding zeker zijn, omdat ik dat persoonlijk niet goedkeur betekent dat nog niet dat de serie daarom als slecht moet worden gezien. Het is alleen een smet voor mij persoonlijk dan.

Algemeen gezien moet je Boston Legal zien voor wat het is. Een wekelijkse ontsnapping van de realiteit met humor en drama en soms een belezende manier van hoe kromgetrokken de Amerikaanse maatschappij is geworden. Dat aspect wordt David E Kelley niet in dank afgenomen, omdat hij maar constant de Amerikaanse overheid beschuldigt in zijn afleveringen en daardoor voorstanders en tegenstanders kweekt.

Gelukkig is het late uur waarop Boston Legal verschijnt in Amerika een zegen voor de show, die anders allang afgevoerd zou zijn geweest. Ondanks het feit dat elk seizoen de kijkcijferaantallen dalen, wordt de serie toch steeds vernieuwd, dat is enkel aan de trouwe schare fans te danken. Ooit zal dat ook zijn ondergrens bereiken. En wat gaat er gebeuren als Shatner het loodje leg.? Iets waar hij al heel dichtbij was, toen ze hem moesten reanimeren tijdens een operatie die hij onderging. Dus nog veel verder dan het huidige seizoen 4 zie ik het niet meer lopen. Vijf seizoenen net als Ally McBeal lijkt me dan ook ideaal, al was seizoen 5 daar eigenlijk ook teveel aan.

Nico Van Laere

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 19

Star Trek uniformen onthuld Door Anthony Pascale

Met de film van JJ Abrams, gezien als een voorloper en tevens een volledig nieuw team omvattend, weten de fans dat de zaken niet zullen gelijken op wat ze waren zoals bij de originele serie. Eén gebied van verwoede belangstelling zijn de uniformen, met name de uniformen die de hoofdrolspelers droegen aan boord van de “USS Enterprise”, en die heden een tip van de sluier licht met “Trekmovie”.

Rood, blauw en goud Voor diegenen die zeer aandachtig de diverse hints en commentaren van de rolbezetting hebben gevolgd, zal het geen verrassing zijn dat de uniformen gedragen aan boord van de “Enterprise” in de film dezelfde kleurenstandaard hebben als bij de originele serie. Het meest recente commentaar hierop komt van de nieuwe James T. Kirk zelf, Chris Pine, die bevestigd heeft aan “Hollywood Outbreak” dat hij het leidinggevende goud zou dragen. In het verleden heeft Zoe Saldana (Uhura) reeds gepraat over haar korte rokje en heeft Anton Yelchin (Chekov) ook al opgemerkt dat de bemanning rood, blauw en goud zou dragen. De nieuwe “Star Trek” affiche bevat eveneens enkele aanwijzingen naar die uniformen.

“Trekmovie” heeft met meerdere bronnen gepraat over de uniformen en heeft bevestigd dat, net zoals in de originele serie, Scotty (Simon Pegg) en Uhura (Zoe Saldana) rood zullen dragen, evenals andere acteurs en figuranten bij de afdelingen techniek, beveiliging en communicatie. Spock (Zachary Quinto) en Bones (Karl Urban) zullen blauw dragen evenals anderen bij de wetenschappers en de medische staf. Sulu (John Cho) en Chekov (Anton Yelchin) zullen Kirk (Pine) vergezellen in het leidinggevende goud.

Nieuwe uniformen zijn een wenk naar het origineel Volgens de bronnen bij “Trekmovie” zijn de Starfleet-uniformen op de Enterprise het onderdeel van de film die de originele serie het dichtst benaderen betreffende ontwerp.

Ze bevatten zeer donkergrijze (bijna zwarte) 20 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

broeken en laarzen voor de heren en minirokjes en laarzen voor de dames samen met de reeds eerder vermelde gekleurde bovenkledij. Wat betreft de kostuums voor de dames zijn de minirokjes een stukje langer dan bij de originele serie, hebben ze versies met zowel korte als lange mouwen, en minstens één vrouwelijk bemanningslid zal een broek dragen. Het grootste verschil met de bovenkledij is dat ze uit twee stukken bestaan met een zeer donkergrijs (bijna zwart) onderhemd en een bovenhemd, in de passende kleur, met een V-hals. Het onderhemd neemt de vorm aan van wat op een kraag gelijkt, gelijkaardig aan de uniformen van de originele serie. Een blik van dichtbij op de “Trekmovie”-affiche onthult (zie boven) dat de gekleurde bloezen van het uniform een smal “delta-vormig schild” embleem in de stof geweven hebben (dit is het meest duidelijk bij Saldana’s). Ook het hemd dat Chris Pine draagt op de nieuwe affiche blijkt een onderhemd te zijn van het uniform. Een ander verschil betreft de rang-insignes waarvan men beweert dat ze gelijkaardig zijn maar iets simpeler van ontwerp. Het “delta-vormig schild” embleem tenslotte is eigenlijk een pin in plaats van een opgenaaide badge maar behoudt de variaties van de verschillende afdelingen op het ontwerp. Ongeacht de weinige verschillen zijn de nieuwe uniformen, van op zekere afstand bekeken, bijna niet te onderscheiden van deze uit de originele serie.

Een andere belangrijke opmerking echter is dat de basisuniformen maar een gedeelte zijn van de totale garderobe die wordt getoond in de film. De meeste films van de concessie in het verleden hadden erg weinig variatie in hun garderobe maar deze nieuwe film heeft de grootste partij kleding voorhanden van om het even welke Trek film, zelfs meer dan bij “Star Trek The Motion Picture”.

Vele personages zullen te zien zijn in zowel hun uniform als in een alledaagse outfit. Tevens bestaan er varianten op de Starfleetuniformen waaronder academie-uniformen, drukpakken en klaarblijkelijk verschillende versies van de Starfleet-uniformen voor

bepaalde scènes gesitueerd op een ander sterrenschip.

Samengevat blijkt dat de nieuwe “Star Trek” film aan de ene kant met sterke gelijkenissen aanleunt bij de originele serie, maar aan de andere kant een hele rits van nieuwe en interessante uitrustingen voorziet waarin onze helden de melkweg zullen redden.

Afscheidsoverzicht van ‘Star Trek, The Experience Door Anthony Pascale

‘Star Trek The Experience’ (STTE) in het Las Vegas Hilton hotel sluit zijn deuren op 1 september van dit jaar. ‘The Experience’ was veel meer dan alleen maar een bewegend simulatorritje. Het was, zoals de naam reeds doet vermoeden, een complete beleving in de wereld van ‘Star Trek’.

Wanneer je het bezoekt kun je grotendeels kiezen welke gedeeltes je wil verkennen en waarvan we hieronder elk deel apart even toelichten.

‘Star Trek’ museum.

Wanneer je toegangskaartjes koopt voor beide ritten dan bewandel je tevens het pad dat het ‘Star Trek’ museum omvat en dat is onderverdeeld in twee gedeeltes. Het eerste gedeelte zijn informatiepanelen zoals de ‘toekomst tijdlijn (‘timeline of the future’) die eigenlijk overwegend een fundamentele Trek chronologie voorstelt die eveneens ‘Enterprise’ bevat, maar dan wel minder compleet voorgesteld als TOS en TNG. Er zijn tevens enkele delen die buitenaardse wezens, ruimteschepen en wapens omvatten. De grafische voorstelling kan ermee door maar een doorgewinterde Trekkie zal hier weinig nieuwe informatie vinden. Het tweede gedeelte van het museum bevat originele decorstukken

en kostuums uit de films en de televisieseries en dit is zeker het meeste interessante van de twee gedeeltes. Hoewel het een mengeling is van originele voorwerpen en kopieën is het toch fantastisch om van vlakbij enkele iconen te kunnen aanschouwen zoals Zefram Cochrane’s kostuum uit ‘First Contact’ tot Spock’s doodskist uit ‘Star Trek II’. Het is een schitterende collectie en groter dan de ‘Touring Star Trek The Exhibition’ hoewel de vorige ‘Tour’ waarschijnlijk meer stukken bevatte in zijn geheel. De meest indrukwekkende stukken zijn de TOS kostuums en de decorstukken.

Rit 1: Klingon Encounter De oorspronkelijke rit in ‘Star Trek The Experience’ bij de opening in 1998, was de ‘Klingon Encounter’. Er wordt vooropgesteld dat jij een eigentijdse aardbewoner bent die op het punt staat een simulator binnen te gaan wanneer je plots opgestraald wordt naar de ‘USS Enterprise’, waar Kapitein Picard plots verdwenen blijkt door toedoen van een Klingon die jouw groep zonet de toekomst heeft ingestuurd (blijkbaar is één van je medepassagiers een over, over, over, over, overgrootvader van Picard). Je wordt meegevoerd naar een uitstekende kopie

van de ‘Enterprise D’-brug en kort op de hoogte gebracht van de situatie door Riker en Geordi (gespeeld door Frakes en Burton), waarna je snel wordt weggevoerd naar de veerloods waar het eigenlijke ritgedeelte zal beginnen. De bewegende simulator, zijnde het veer, speelt een film op een gebogen scherm dat je nogal overrompelt wanneer je vooraan zit. Zelfs na tien jaar leeftijd blijft de simulator een enorm spannende ritbelevenis die de passagiers danig dooreen schudt (of dat zou het geval geweest zijn moesten ze geen veiligheidsgordels dragen). De gesimuleerde strijd en de grafische vluchttechnieken zijn wat achterhaald, zeker het uitzicht van Vegas, maar toch blijft het een opwindend moment wanneer je vlak langs de ‘Enterprise D’ vliegt en je bijna kunt zien hoe Guinan er drankjes serveert. Nog een uitstekend onderdeel van de rit is al het ‘Starfleet-personeel’ dat je ontmoet wanneer je van kamer tot kamer zoeft met het veer. Alle acteurs leven zich uit in hun rol en weten erg goed hoe ze dit kleine avontuur vakkundig aan de man moeten brengen.

Rit 2: Borg invasion 4-D De originele STTE had twee ‘Klingon treffen’ sites om aldus grote groepen tege13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 21

lijkertijd te kunnen toelaten. In 2004 werd echter één van de sites afgevoerd en geassimileerd door een nieuwe rit, ‘Borg invasie 4-D’. De inval van deze rit is dat je het ‘Copernicus Station’ bezoekt in de toekomst.

Je gaat binnen in een soort van ontvangstruimte, waar de dokter (gespeeld door Bob Picardo) je kort uitleg geeft over hoe je het mensdom kan redden, waarna een ‘Borg kubus’ wordt waargenomen die het station fragment per fragment overneemt en het personeel assimileert. Al snel wordt je meegevoerd van kamer naar kamer en ben je ervan getuige hoe de figuranten en acteurs vallen als vliegen voor de Borg. Uiteindelijk word je naar een veer gebracht die in dit geval groter is dan het veer in het ‘Klingon treffen’ omdat het hier eigenlijk een heus theater betreft. Daar brengt de rit je naar binnen in een ‘Borg kubus’ waar je word geassimileerd door de Borgkoningin in eigen persoon (gespeeld door Alice Krige) om uiteindelijk gered te worden door Admiraal Janeway (gespeeld door Kate Mulgrew) aan boord van de ‘USS Voyager’. Hoewel het theater niet de bewegende simulator effecten bezit van het ‘Klingon treffen’ zijn er toch heel wat geluidseffecten present, wordt er wind gemaakt en word je geregeld belaagd in je zitje. Komt daar nog bij dat de 2004 3-D visuele effecten (waarvoor je het aangeboden veiligheidsbrilletje dient te gebruiken) heel wat beter zijn dan diegene bij het ‘Klingon treffen’.

22 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

Winkelpromenade.

Hoewel de ritten enkel handelen over TNG en Voyager gaat de rest van de ‘Experience’ uitsluitend over ‘Deep Space Nine’. Eén zijde van de ‘Experience’ is gebogen om de DS9 promenade na te bootsen, compleet gevuld met winkels en kiosken waar je een uitgebreide reeks van ‘Trek’ kledij, speelgoed en andere zaken kunt kopen. Er is een mooie keuze aanwezig maar wel bedoeld voor toeristen en daar zal de echte fervente verzamelaar geen voldoening in vinden. Er zijn wel een aantal zeldzaam gesigneerde items bij. Het is een plezier om die winkels te doorlopen, vol met ‘Star Trek’ koopwaar, en het DS9 thema is passend en leuk maar wel prijzig (vooral de DVD’s).

is plezierig, met ‘Star Trek’ films and TV clipjes afgespeeld op grote schermen, maar het zou leuker geweest zijn als het menu wat meer variatie zou bevatten en er ook echt buitenaards zou uitzien.

Quark’s Bar en Restaurant.

Een favoriet gedeelte van regelmatige bezoekers bij STTE is Quark’s. Ook hier wordt het DS9 thema aangewend voor een Trekgetint eethuis en bar en het decor laat ons het verwachte 24ste eeuw patroon goed aanvoelen. Het barmenu bestaat uit ‘Trek’ genaamde items zoals ‘Warp Core Breach’ en ‘The Mind Melt’ die eigenlijk in essentie fruitige rum en vodka drankjes zijn met een prijskaartje van $8.50 en meer. Het menu in Quark’s restaurant is doorspekt met ‘Trek’ klinkende schotels zoals de ‘Sulu Toss’, de ‘Holy Rings of Betazed’ en ‘Seven of Nine’s Seafood Collective’ (mmm nano-sondes).

De prijs is al bij al behoorlijk, maar niet uitzonderlijk, voor een maaltijd. De ambiance

Een blik achter de schermen (‘Back Stage Tour’).

Een interessante optie die je kunt nemen bij de ‘Experience’ is de ‘Back Stage Tour’, die wel extra te betalen is. Voor die rondrit word je op een gelijkaardige manier zoals bij één van beide simulator ritten rondgeleid, maar dan wel onder begeleiding van een gids die je alles toont wat zich achter de schermen afspeelt. De gidsen hebben heel wat kennis van zaken en kunnen alle aspecten van de ‘Experience’ uitleggen en zelfs antwoorden op de meest gedetailleerde vragen. Lisa, mijn gids, was duidelijk een fan van de originele series en had enkele goede kennisvragen voorhanden die zelfs verschillende Trekkies van het eerste uur uit de groep in

De buitenaardse wezens.

Een belangrijk onderdeel bij de ‘Experience’ is het ontmoeten van de vele buitenaardse wezens die er rondlopen. De make-up en de kostuums zijn van grote kwaliteit en de acteurs vallen nooit uit de toon. Ik heb met één van de Klingons gepraat en hem gevraagd wat hij dacht over de grootte van de menigte en al wat hij antwoordde was: “Er zijn meer mensenhonden aanwezig dan gewoonlijk”.

verlegenheid brachten. Een zeer interessant gedeelte is die waar je kunt kijken naar de bewegende simulators van het ‘Klingon treffen’, gezien van onderuit. Je kunt ook de make-up kamers bezoeken en zelfs enkele achterkamertjes waar je de ‘Starfleet’ en ‘alien’ acteurs kunt zien rondhangen maar evenwel nooit uit hun toon vallend, zelfs niet als ze naar de Coke machine toelopen.

Samengevat.

‘Star Trek The Experience’ is een echte must voor elke Star Trek fan of het nu voor de eerste of voor de laatste keer is dat je het bezoekt. Dit gezegd zijnde is het moeilijk om te stellen dat de ‘Experience’ nog eens tien jaar zou moeten voortbestaan.

De ‘Experience’ werd gebouwd in 1997 en dat is merkbaar. Het ‘Klingon treffen’ is leuk maar gedateerd. De klemtoon op TNG en DS9 is onvermijdelijk, zelfs met de ‘Voyager’ getinte Borg 4-D rit. De minimale aanwezigheid van ‘Entreprise’ en de originele series maken het niet echt een volledige ‘Star Trek’ belevenis. Mocht CBS met succes een nieuwe thuis vinden voor de STTE,

dan zullen ze hopelijk er even bij nadenken, zeker met de nieuwe bioscoopfilm in gedachten.

Dit even terzijde gelaten moet het zeker gezegd worden dat de mensen van STTE echte toppers zijn. Zij zijn het die de ‘Experience’ draaiende houden, ongeacht de leeftijd ervan. Hun toewijding en liefde voor ‘Star Trek’ is aanstekelijk en zal worden gemist.

Aldus is het spijtig dat het moet verdwijnen maar misschien is het toch maar goed zo (alhoewel niet voor de vele toegewijde en getalenteerde mensen werkzaam bij ‘Star Trek The Experience’). Hopelijk zullen we binnen enkele jaren met een vernieuwde franchise een nieuw soort van ‘Star Trek Experience’ zien die moderner is, interactiever en vollediger.

September om de ruimte vrij te maken tegen het einde van het jaar.

Afscheid.

Een mooie nieuwe toevoeging bij de ‘Experience’ is de ‘Wall of Memories’ waar je een persoonlijke afscheidsgroet aan STTE kunt neerschrijven.

De ‘Experience’ sluit zijn deuren reeds op 1

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 23

TOS & TNG Producer Robert Justman is gestorven TrekMovie.com is bedroefd om te melden een ander lid van de originele Star Trek familie is gestorven. Robert Justman, een producer van zowel Star Trek The Original Series als Star Trek The Next Generation stierf woensdag in zijn huis in Los Angeles aan complicaties veroorzaakt door de ziekte van Parkinson: Justman werd 81.

Een grote kracht achter de schermen Robert Justman’s leven met Trek begon in 1964 met de eerste pilootaflevering voor Star Trek The Original Series, “The Cage” waar hij werd binnen gehaald als een coproducer en hij bleef voor de reeks werken tot de helft van het derde seizoen. Justman beschreef zijn verantwoordelijkheden over de show in een interview met TrekMovie vorig jaar.

denberry in het samenstellen van de serie en had een grote invloed in het verzinnen van de karakters en de casting. Het was Justman die Patrick Stewart vond en erop aandrong om hem te casten voor kapitein Picard, iets wat Roddenberry eerst weigerde. Toen het eerste seizoen van TNG was afgewerkt verliet Justman de serie, hij had het gevoel dat hij de job had gedaan waar hij voor was ingehuurd. In de LA Times overlijdensberichten, zei Rick Berman (die nauw had samengewerkt met hem bij TNG) het volgende: Ik kan je niet vertellen hoe deze man mij heeft groot gebracht. Hij was als een mentor en een vader. Hij was buitengewoon.

Justman ontwierp sets, models en visuele effecten en hield toezicht over het karakter en script voor het debuut van ‘The Next Generation’

Atlantis”. In aanvulling hier op, was Justman ook een geuniformd vrijwilliger met de Los Angeles County Sheriff’s Department voor meer dan 20 jaar.

Robert Justman laat een vrouw, Jacqueline, van 51 jaar achter. Hij heeft een dochter, Jennifer, zijn zonen Jonathan en William, twee zussen, Estelle Osborne en Jill Roach; een broer, Anthony en vijf kleinkinderen.

Interview Je weet dat er de dag van vandaag 20 tot 30 producers voor een programma zijn.

Bij Star Trek was Gene Roddenberry de uitvoerende producent en er waren twee co-producers: John D.F. Black, die over de verhalen ging, en Bob Justman, die de rest deed. Als alles moest afgehandeld worden en er was niemand anders, deed ik het. Dat betekende dat ik wat te zeggen had over het verhaal en het script, casting, setontwerp, setkost, setkleding, accessoires, monteren... alles wat er moest gebeuren.

Terwijl Roddenberry, Black, DC Fontana en Gene Coon zich richten op de scenario’s, was het Justman die de producer op de set was en alles deed (inclusief de effecten en muziek. Hij verliet de show tijdens het derde seizoen nadat hij voelde dat de kwaliteit verminderde. Maar hij kwam terug naar Trek toen Gene Roddenberry hem terug haalde als controle producer voor Star Trek The Next Generation in 1986.

Justman werkte nauw samen met Rod24 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

Justman vertelt uitvoerig over zijn tijd bij Trek in een van de beste insider boeken, “Inside Star Trek: Het Echte Verhaal (1996)” geschreven door Herb Solow.

Robert Justman had buiten Star Trek nog een ander leven. Geboren in New York City in 1926, werkte Justman als radioman bij de VS marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog gaf hij les aan de UCLA voor hij een carrière in de filmen televisieproduktie begon. Hij werkte als produktie assistent aan verschillende films in de 1950’s en werd dan een co-producer en assistent-regisseur voor zowel film als tv. Justman was assistent-regisseur bij films als “Kiss Me Deadly” (1995) en “Mutiny on the Bounty” (1962) als ook van 12 episodes van “The Adventures of Superman” (1954-55) en 20 afleveringen van “The Outer Limits” (1963-65). Tussen het vertrek van Star Trek in 1969 en zijn terugkeer naar The Next Generation in 1986, concentreerde Justman zich op produceren, waarbij hij meewerkte aan series als “Mission: Impossible en “The Man from

Nimoy over een heel droevige week in Star Trek Justman is het derde lid van The Original Series die recent is gestorven. In een bericht tot de fans ingezonden naar TrekMovie, zegt Leonard Nimoy: We hebben snel na mekaar Joe Pevney verloren, die een van de beste regissseurs van Star Trek afleveringen was, samen met Marc Daniels die enige tijd geleden is overleden. Beiden brachten een rijk theatricaal werk die hun afleveringen lieten glimmen.

We verloren ook Bob Justman die een schat voor mij was. Hij luisterde wijselijk, met een eerlijk oor, en antwoordde eerlijk telkens er creatieve problemen waren.

Ook Alexander Courage die de nu onvergetelijke originele thema muziek schreef.

Allemaal deden ze belangrijke bijdragen waar we ze alleen maar dankbaar voor kunnen zijn.

Een blik op Trek gerelateerde eetgelegenheden Er is droevig nieuws over Star Trek: The Experience (en Quark’s Bar and Grill) in het Las Vegas Hilton. Het restaurant sluit in de september de deuren. De fans hielden ervan om eten af te halen en om dit te combineren met echte restaurants. Quark’s, met zijn Trek naam en gerelateerde eten, was het grootste Star Trek restaurant ooit, maar er waren anderen. Vandaag bekijken we naar andere Trek gerelateerde restaurants waar we afscheid van hebben genomen.

als de Guardian of Forever tot een culinaire toekomst. De 20ste eeuw achterlatend, het eerste zicht in het restaurant was de wachtruimte en de indrukwekkende geschenkenwinkel met Star Trek en Star Wars speelgoed. De gasten liepen dan door een Trek-achtige gang, inclusief Okudagram-achtige verlichte panelen op de muur. Er waren twee eetzalen, beiden leken bijna op Ten Forward, van de bar tot de kenmerkende ramen waar je de ruimte door zag.

The Starvoyager Restaurant and Bar – Chicago, Illinois

De staf, die vaak Star Trek kostuums droegen, waren zeer vriendelijk en het voedsel was uitstekend. Het menu was redelijk geprijsd en vertoonde af en toe een grap. Pasta’s werden ondertiteld met als “International to Intergalactic” en salades werden bekend gemaakt om de “22ste eeuw Gamarian Food Festival te hebben gewonnen. Helaas sloot het restaurant de deuren in 2001.

Tien jaar geleden was Trek nog steeds populair. First Contact was een hitfilm (met een andere film op komst), er waren twee reeksen op de tv, om de andere week kwamen er nieuwe boeken uit met tonnen strips en verzamelaars. En toen was er het Starvoyager Restaurant and Bar, gesitueerd in Noord Chicago, Illinois.

Starvoyager was geen vergund restaurant zoals Quark’s, maar de Star Trek invloed was overduidelijk.

De buitenkant van het restaurant was zo non futuristisch als je je kunt voorstellen, maar alleen een teken buiten liet zien dat er binnen een avontuur op je wachtte.

Maar door de deur stappen stond gelijk

Starship Pegasus – Italy, Texas Ongeveer 64 kilometer buiten Dallas, Texas kon je in het echte op Trek gebaseerde wegrestaurant in eten in de vorm van het Sterrenschip Pegasus. Deze Pegasus maakt de gelijkenis met Trek meteen duidelijk met zijn koepelsectie waar de eetzaal is en twee nacelles over de keuken

(misschien gebruikten ze boogplasma om te koken?)

Het menu vereist ruime woordspelingen met voedsel zoals Mercury Taco Pizza, Sola BLT Wraps, Alien Fingers en Cosmische Kubus Ijscrème. Eigenlijk was de Pegasus meer dan alleen een plek om te eten, en noemt zichzelf een familie entertainment centrum. Inclusief was er een arcade, Xbox stations en een Lunar Mini Golf. De officiële website van de Pegasus probeert ook munt te slaan uit Trek, ze gebruiken zelfs Enterprise E. The Pegasus sloot de deuren in 2006. De eigenaar hoopt nog steeds op een heropening in een grotere versie op een andere locatie, maar voor nu is de Pegasus te koop.

Page’s Bar – London, Engeland, Verenigd Koninkrijk Populair in de jaren 90, Page’s Bar in Westminster was gedeeltelijk pub en gedeeltelijk Star Trek conventiezaal. Het decor stelde vele Trek items tentoon en ze lieten regelmatig Trek videos zien. Trek beroemdheden kwamen dikwijls langs. De bar sloot in 2004.

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 25

A C

lexander ourage Jeff Bond

Star Trek Composer Alexander Courage sterft op 88 jarige leeftijd 28 Mei, 2008.

Alexander Courage, die de orignele Star Trek thema schreef alsook de partituren voor verschillende televisie-series en films, sterft op 15 mei in Pacific Palisades, Californië op de leeftijd van 88. De Emmywinnar en Oscar genomineerde composer had aan meer dan 90 films en televisieprodukties gewerkt en op zijn minst een ander TV thema geschreven (Judd for the Defense), maar hij is het meest bekend van zijn exotisch, bongo-gedreven sirene liedje dat hj schreef voor de originele Star Trek tv-serie.

Geschreven op wat het artistieke hoogtepunt voor televisiemuziek in het midden van de 1960’s was, een periode waar filmcomposers zoals Jerry Goldsmith en Bernard Hermann routineus wisselden tussen grote filmprodukties en televisie, Courage’s Star Trek thema valt op als iets uniek.

Oorspronkelijk uitgevoerd met een elektrische viool, het thema werd later door een vrouwelijke soprano gebracht. “Waar ik mij op had gebaseerd, was een oud Hebreeuws tune van de buitenste eilanden van Schotland”, zei Courage toen ik hem in 1996 interviewde. Omdat ik een lang 26 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

gevoel wilde, en ik wilde er een snel bewegende begeleiding bij om het avontuur en de snelheid te krijgen en zoverder, en dus was er een oud liedje genaamd ‘Beyond the Blue Horizon’, en toen ik een kind was hoorde ik het op de radio en speelden met een dubbele begeleiding, dus dat was wat ik wilde doen. Ik wilde veel verder gaan, en ik wilde dat de tussenpauzes lang waren, met een exotisch gevoel was.”

Courage’s lange-lijn melodie was eigenlijk zo exotisch dat het slechts zelden zijn weg naar muzikale belichting van de serie vond - de uitzonderingen waren dat sommige achtergronden als ”ruimte radio” overkwamen die ik in de afleveringen “Court Martial” en “The Conscience of the King” hoorde. Joseph Mullendore’s bewerking voor de laatstgenoemde aflevering samplede de melodie op bepaalde punten.

Maar het waren de koperen instrument van de fanfare tijdens de opening (die je hoort nadat William Shatner de woorden “Space: the final frontier...” zegt dat het meest bekende element van het thema werd, en producers van de series hadden specifiek verzocht dat de fanfare vernoemd werd en variaties gebruikt werden tijdens elk ‘flyby’ shot van de Enterprise in

de ruimte, wat betekent dat het lijkt alsof de melodie verschillende keren in verschillende gedaanten komt tijdens elke Trek aflevering. Later werd het aangepast om op dezelfde manier te laten beginnen in de vervolg-serie Star Trek The Next Generation. Toen Star Trek The Motion Pictures in 1979 ging uitkomen, vroeg Jerry Goldsmith aan Courage om afgezwakte opnames te schrijven van “Captain’s Log” Courage zelf deed de grootste bewerking van de volledige thema op de Jerry Goldsmith orkestratie Star Trek-The Motion Picture in 1979, toen Goldsmith hem vroeg om enkele “Captain’s Log” stemmingen te schrijven waarhij hij gebruik maakt van een verzwakte opname op de melodie. Na dit, vrijwel alle Star Trek films van The Wrath of Khan to Star Trek Nemesis openen met Courage krachtige-moedige fanfare, waar Variety schrijver en tv-muziek autoriteit Jon Burlingane ooit zeiden dat het bekende voor de Amerikanen zou klinken dan Copland’s “Fanfare for the Common Man”.

Courage orkestreerde twee piloot afleveringen voor Star Trek, “The Cage” en “Where No Man Has Gone Before” alsook afleveringen als “Man Trap”, “The Naked Time” en “The Enterprise Incident”. De

afleveringen die Courage orkestreerde hebben zeker geholpen tot de muzikale handtekening van de serie, maar zijn eigen orkestraties werden weer meer dan eens afgezwakt, dan die van zijn Star Trek collega composers en sommige hebben elektrische invloeden toegevoegd en vroege keyboard synthesizers om subtiele, van een andere wereld opbouw toe te voegen.

Courage zelf was een geniaal man met een duivelse zin voor humor. Zijn Trek worden gekenmerkt door vreemde woordspelingen en inside jokes zoals “Monitor Gizzard”, “Lurch Time” (voor de scène waarin het schip wordt geschud in “The Naked Time”) en “Banana Farm”. Nadat Courage Star Trek muziek had geschreven bood Gene Roddenberry hem aan om de tekst van de tune te schrijven - een afspraak waarbij de Trek schepper de helft van de royalties kreeg voor de vaak gespeelde tune en die Courage veel geld heeft gekost, vooral als je bedenkt dat de lyrics van Roddenberry nooit in een authentieke opname werden gebruikt, tot Nichelle Nichols een versie opnam later in haar carrière. Om te steken, signeerde de brutale Courage de handtekening van Roddenberry als ze om zijn autograph vroegen.

Een ervaren aanbrenger en iemand die voor een orkest werkt alsook een composer, Alexander Courage verliet Star Trek tijdens het tweede seizoen om aan de Fox film Doctor Doolittle, waarvan werd verwacht dat deze een grote hit werd. De film werd een flop en na het akkoord en begeleiding op dat project keert Courage terug naar Star Trek om enkele afleveringen te orkestreren in het derde seizoen. Maar ondanks zijn afwezigheid in het tweede seizoen werden enkele nummers van Fred Steiner gebaseerd op zijn thema’s en zijn thema muziek en variaties van zijn fanfare kon je horen doorheen elk seizoen van de serie. Na Star Trek bleef Courage voor de televisie werken – hij, orkestrator Arthur Morton en Jerry Goldsmith waren afwisselend in dienst voor de lange tv-reeks The Waltons, en Courage begon ook orkestratie te delen met Goldsmith’s lange tijd orkestrator Arthur Morton. Na de dood van Morton na Courage de orkestratie verplichtingen over en orkestreerde de Star Trek thema’s voor First Contact en Insurrection.

Courage is het meest bekend als de schepper van de Star Trek thema, de credits van Courage gaan van muzicals als Seven Brides for Seven Brothers, Singin’ in the Rain, Oklahoma! en Guys and

Dolls (waar hij allemaal de akkoorden voor schreef) tot afleveringen van Lost in Space en Voyager to the Bottom of the Sea, en de orkestratie van Superman IV: The Quest for Peace.

Giacchino over Courage Michael Giacchino, die de akkoorden van J.J. Abrams Star Trek film die jaar doet, had dit te zeggen over de bijdragen die Courage over de serie had: Ik voel dat Star Trek veel te danken heeft aan de muziek van Jerry Goldsmith. Zijn werk voor de filmreeks is verbazingwekkend. Maar, naar mijn mening is Alexander Courage verantwoordelijk voor het muzikale hart tot de wereld van Star Trek. Ik voel dat als je de rest weg haalt, stukje voor stukje, in grootte van belang, het laatste dat je overhoudt zou het muziekblad voor de openingsfanfare van het Star Trek Thema zijn. Voor mij, zal dat kleine stukje altijd Star Trek zijn.

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 27

BOWLING & LASERSHOOTING Place:

BRUSSEL

Date: 12 juli 2008

Er was alweer een jaar gepasseert sinds de laatste Starfleet Academy Combat Training, maar voor de meesten was het precies nog maar sinds gisteren geleden, zeker als je sommigen hun resultaten bekijkt. Het is alsof zij niets anders doen dan thuis in hun privé lasershoot oefenen en oefenen om op die ene dag in het jaar dat de BVC dat organiseert, de anderen aanwezige leden te kunnen inmaken. En het rode team is ingemaakt, hoor, de stand was namelijk 487 tegenover –20, inderdaad –20.

Als zopas benoemde admiraal heb ik echter het “recht” om deze toch wel heugelijke gelegenheid over te slagen, oftewel ik zag het niet zitten om met mijn rang in gedachte afgemaakt te worden. Ik werdt dan ook onmiddellijk als russische vrijwilligster aangeduidt om op de anderen hun waardevolle spullen te letten, porteffeuilles, autosleutels, tassen, en dergelijke meer. Maar dat was iets waar ik geen problemen mee heb, aangezien Lasershoot nu eenmaal een ontspanning is die in mijn geval niet bepaald ontspannend werkt, en op zulk een ogenblik heb ik niet bepaald oog voor “men or machine”, dus heb ik het gewoon gehouden op de achteraf bestelde twee partijen bowling. Trouwens, ik had gezelschap, dus kon ik gezellig wat praten.

De bowling is voor mij dan weer wél een 28 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

ontspanning, zo zeer zelfs dat ik al eens een paar ballen in de goot deed belanden, of slechts een of twee kegels om kon doen vallen. En alhoewel je het niet zou zeggen van een Cardassian, vond ik het niet erg om niet iedere keer een strike of een spare te gooien, én dat is me toch twee keer gelukt, hoor. Ik ben al blij dat ik niet met de allerslechtste punten naar huis ben gegaan, die eer heb ik aan iemand anders gelaten, it suffices to say dat ik in de middenmoot zat. En voor die éne keer op een jaar dat ik aan bowling doe, is dat allang niet zo slecht, ja, ik doe maar één keer aan bowling op een jaar tijd en dat is tijdens deze Starfleet Academy Combat Training-day. Dus middenmoot is zéker niet zo slecht, het is alleen iedere keer zoeken naar de correcte bal om mee te bowlen, eentje die niet te zwaar is, je wilt namelijk níet omvallen voor dat je gegooid hebt. En met een te lichte bal zit de kans er dan weer in dat je door de kracht andere dingen, of zelfs je eigen teamleden, gaat omgooien, en dat is nu ook weer niet de bedoeling. Or is it????

De sfeer zat er goed in, zeker bij het team dat de lasershoot zo grandioos heeft gewonnen, zij waren namelijk in een “we can’t lose”-sfeer, gelukkig werden de teams voor het bowlen herverdeelt. Welke ploeg er bij het bowlen heeft gewonnen is me echter ontgaan, dit aangezien ik

“aangeduidt” om tevens foto’s voor in de Warp 9 te nemen. Dus meestal moesten ze me nog vlug even roepen om me er op te wijzen dat het mijn beurt was om een strike te gooien, wat me maar één keer is gebeurt, maar zoals ik al zei is dat niet iets wat ik betreur. We doen dit om gezellig samen te zijn en om al eens iets anders te doen dan enkel en alleen een meeting, op die manier verzekeren we er onszelf van dat onze aanwezige leden toch minstens één keer per jaar een namiddagje aan “sport” doen.

Na de bowling zijn we met diegenen die dat wilden nog iets gaan eten in een restaurantje dat aan de overkant van de straat lag, en waar we in de afgelopen jaren nog al eens geweest zijn. En waar we ondanks alles, nog mogen terugkomen, in plaats van dat we verkeerd bekeken worden, zoals al eens is voorgevallen.

Maddy Schepkens

Quantum Leap seizoen 5 DVD box bespreking

Seizoen 5 is meteen het allerlaatste seizoen van Quantum Leap en herbergt in zich het allerbeste wat Quantum Leap betekende als serie en concept.

In seizoen 5 wordt enigszins terug gegrepen naar elementen uit de vorige seizoenen maar toont ook nog eens de oneindigheid van mogelijkheden waar het beginconcept zich toe leent.

De eerste twee afleveringen, een dubbelaflevering, Lee Harvey Oswald deel 1 en deel 2, toont nog eens de mogelijkheid die Quantum leap biedt om een unieke inkijk te leveren op een historisch moment in de moderne Amerikaanse geschiedenis. Dit door via de ogen van de moordenaar van JFK de hele geschiedenis te bekijken. Sam springt in de huid van Lee Harvey Oswald en merkt meteen dat zijn reis allesbehalve normaal is.

Van de beroemde foto met geweer en pamflet in de hand tot de uiteindelijke moordaanslag. Sam reist door het leven van Lee Harvey Oswald en schept zo een zelfbeeld van de man, zoals toen, we spreken hier over jaar 1992 nog niet was bekend. Het is dan ook een tijdsbeeld anno 1992. Ondertussen zijn nog meer feiten en theorieën over JFK en zijn dood opgedoken natuurlijk.

En dus is het geheel niet meer zo realistisch in aanvoelen als het toen wel was.

Als Lee Harvey Oswald zien we Willie Gar30 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

son bekend van zijn optredens in Sex and the City natuurlijk als Stanford Blatch, maar natuurlijk ook bekend als de buitenaardse scriptschrijver Martin Lloyd in Stargate SG-1.

Het is ook één van de eerste afleveringen waarin Gushie, de computer technicus, een meer prominentere rol krijgt in de Quantum leap franchise.

In aflevering drie, Leaping of the Shrew, zien we een belangrijk feit wat seizoen 5 meer bepalend is, namelijk stunt casting van bekende mensen of acteurs.

Sam springt in een matroos die een jongedame moet verhinderen van een ongelukkig huwelijk aan te gaan, en dat allemaal door alleen op een eiland met haar te gaan leven. Als dat mits enige gedachtesprong leidt tot het idee van de film Blue Lagoon, dan weet je meteen ook de gastactrice en onderwerp van stuntcasting, namelijk de immer mooie Brooke Shields. Ze is hier 12 jaar ouder na haar levensbepalende filmrol in Blue Lagoon. En je moet Scott Bakula toch geluk toe wensen, de man heeft enkele van mooiste en begeerde actrices aan zijn borstkast mogen drukken, waaronder dus Brooke Shields.

Het verhaal van de aflevering zelf is flinterdun en zelfs afschuwelijk als je ziet dat de zogenoemde zee opnames, eigenlijk gewoon in een grote watertank zijn opgenomen met een nep luchtblauwe achtergrond.

Zelfs de enigszins tropische settings overeenstemmen niet met de rotsstranden die normaal behoren aan een eiland in de middellandse zee. Maar Scott en Brooke zijn wel chemie op het scherm en dat telde alleen voor deze aflevering. Een beetje kun je dit het tv debuut noemen van Brooke Shields na Blue Lagoon, vier jaar later volgde haar eigen tv serie Suddenly Susan, en anno 2008 vormt ze de pilaar in de nieuwe serie Lipstick Jungle, ooit te verwachten op vijf tv.

De vierde aflevering, Nowhere to Run, biedt dat weer een inkijk op een thema dat redelijk geliefd was in Quantum Leap, de Vietnam oorlog en zijn gevolgen. Sam springt in het lichaam van een invalide oorlogsveteraan.

Het doel, het huwelijk van de man redden maar vooral verhinderen dat een totaal verlamde veteraan zelfmoord pleegt. Die veteraan wordt gespeeld door Michael Boatman, bekend geworden als Beckett in China Beach (1988-1991 ), en later vooral bekend geworden door zijn rol als Carter Heywood

in Spin City. Een beetje stuntcasting toen, maar de grootste stuntcasting,alhoewel het toen absoluut nog niet was, lag in het aantrekken van een jonge actrice met de naam Jennifer Aniston. Ze speelt Kiki Wilson, de vrijwilligster die verliefd wordt op Scott Bakula zijn personage. En natuurlijk slaagt Scott Bakula wederom in een mooie deerne anno 2008 aan zijn borst te drukken. Dit is natuurlijk de Jennifer Aniston voor Friends, Brad Prit en voor über beroemdheid. En onze Scott Bakula heeft er zijn handen toch maar aan vast gehad. Bakula is de man.

Vergeet de Shatner als vrouwenman maar.

De vijfde aflevering Killin’ Time, brengt Sam in het lichaam van een voortvluchtige moordenaar welke een gezin gijzelt en die niet alleen problemen veroorzaakt in het verleden maar ook in het heden voor Sam Beckett.

In het personage van Becky Pruitt kan je Beverly Mitchell herkennen die een viertal jaren later beroemd zou worden als Lucy Camden in de serie Seventh Heaven. Dus weer een pluspunt voor Scott in het optrekken met mooie jonge vrouwen, alhoewel ditmaal iets minder fatsoenlijk om te zeggen is aangezien Beverly Mitchell in 1992 amper elf jaar was.

De zesde aflevering Star Light, Star bright, is dan als sci-fi fan meer te smaken omdat het draait rond UFO’s en hun bestaan al of niet.

Sam springt in deze aflevering in een oudere man die zijn leven heeft laten ronddraaien rond het feit dat hij als gevechtspiloot ooit een UFO heeft gezien. Sindsdien poogt hij zijn gelijk van hun bestaan te bewijzen.

Dat hij daardoor wel als gek wordt gezien door zijn zoon maakt het niet gemakkelijker. Sam moet dan ook verhinderen dat zijn personage niet in het gekkenhuis beland en daarnaast nog eens de overheid afhouden alsook zijn kleinzoon redden van een toekomstige drugsdood. Een hele boterham want ook het bestaan van UFO moet worden bewezen of juist net niet.

In kleinzoon Jim Stoddard kan je Morgan Weisser herkennen die later luitenant Nathan West ging spelen in Space, above and beyond.

In zoon John Stoddard herkennen we Guy Boyd ooit de aartsvijand Frank Hackman van Sonny Crokkett in Miami Vice. Jaren later werd hij zelf een ster in een sci-fi serie “The black Scorpion” van Canadese origine.

In het personage van Eva Stobbard, vrouw van John en moeder en Jim, zien we Anne

Lockhart, die onmiddellijk iets oproept van waar ken ik die nu. Mits enig terugkeren in tijd zien we in haar pilote Sheba uit de originele Battlestar Galactica reeks.

Als majoor Irwin Meadows zien we Michael Maguire die later Kes vader Benaren ging spelen in before and after seizoen 3 aflevering van Voyager.

In het personage van officier Milardi herkennen we Joshua Cox die luitenant David Corwin ging spelen in Babylon 5. Wat maakt dat je in één aflevering verschillende acteurs uit significante sci-fi series kunt zien wat de aflevering toch speciaal maakt ook buiten de verhaallijn om.

In de zevende aflevering Deliver us from Evil, wordt teruggegrepen naar het feit dat als Sam een goedaardige springer is er ook een slechterik springer moet zijn. En was dat in een eerder seizoen een slechte Al dan werd voor seizoen 5 een totaal nieuw personage voor gemaakt. Een ingreep die succesvol had kunnen zijn mits de actrice die het slechte personage moet spelen op het zelfde niveau van kwaliteit stond als Scott Bakula. Maar dit was ze dus niet. Renéee Coleman als Alia is niets meer dan een blip in de tv geschiedenis. Aan haar het niet succes van de slechte springer verhaallijn wijten is ook niet terecht. Op zijn minst is het hele idee geforceerd.

De introductie ervan biedt de fans wel de kans om nog eens terug te blikken op een paar favoriete personages uit een favoriete aflevering uit seizoen 2. Alia brengt problemen voor Jimmy en Frank LaMotta, de broer met Down Syndroom die inwoont bij zijn oudere broer Frank en zijn vrouw Connie. Op zich is de aflevering wel aardig maar het had éénmalig moeten blijven.

Niettemin we zien daardoor John D’ Aquino terug, die anno 2007 disney kinder tv series begint onveilig te maken.

Als Zoey, de slechte versie van Al, zien we Carolyn Seymour, die verscheidende gastrollen heeft gehad in onder andere TNG (Romulan commander Toreth), Voyager (Mrs Templeton) en Babylon 5 en heden ten dage vooral stemwerk doet in allerlei Star Wars games. Ook is Carolyn bekend van haar acteerwerk in de Britse sci-fi reeks Survivors van Terry Nation die op het punt staat terug nieuw leven te krijgen als tv serie.

Als bevallige verleiding voor Frank La Motta zien we een andere Space: Above and Beyond actrice, namelijk Kristen Cloke die

er kapitein Shane Vansen speelde. Dus in twee afleveringen na elkaar twee hoofdacteurs uit Space: Above and beyond.

De achtste, negende en tiende aflevering zijn dan voor Quantum Leap en vooral die tijd ongewone trilogie aflevering. Triology deel 1,2 en 3 bewijst nogmaals de intrinsieke kracht die ligt in de opzet van Quantum leap. De kunst om door de tijd te kunnen gaan levert de kans om een personage te volgen doorheen zijn leven, waarbij Sam op kritieke punten in dat leven dat personage ter hulp springt.

Het personage is Abigail Fuller, een jong meisje in deel 1 dat verdacht wordt van moord op een vriendinnetje. In deel 2 wordt ze een jonge vrouw en leidt haar verdachtmaking tot moord in haar jeugd tot een nieuwe verdachtmaking als het lijk van die jeugdvriendin wordt gevonden. In deel 3 komt het uiteindelijk tot een proces als de moeder van het vermoorde meisje dood vermoord wordt gevonden bij Abigail thuis.

Telkens springt Sam in een andere personage dat Abigail moet bijstaan en het gebeurt dan ook dat Sam verliefd op haar wordt met een onverwacht gevolg eraan.

In gastrollen herkennen we in dokter Kinman bijvoorbeeld Max Wright, later de onvergetelijke huisvader in het gezin dat opgescheept word met de buitenaardse Alf in de gelijknamige serie.

Of in sheriff Bo Lorman herkennen we Stephen Lee, een acteur met gastrollen in TNG en Baylon 5, Dark Angel, Invasion en Treshold.

In het personage Marie Billings herkennen we Fran bennett, een jaar eerder Admiraal Shanti in Redempetion, deel 2 van TNG. In het personage Will Kinman die later verliefd wordt op Abigail zien we Travis Fine, die een jaar tevoren nog Ike Mcswain was in de western televisieserie Young Riders, In het personage van Laura Fuller, moeder van Abigial, zien we de vooral om haar ogen gekende Meg Foster. Die onder andere als Jake Sisko beïnvloedende Onaya te zien was in de aflevering The Muse, seizoen 4 DS9. En in één van haar laatste rollen tot op heden als godin Hera te zien was in Xena.

En eigenlijk ooit de originele Cagney was in de gelijknamige tv klassieker Cagney & Lacey.

Ook Bellisario’s gelukbrenger W.K. Stratton zien we terug in een rol als advocaat.

En nog is het niet gedaan met bekende gezichten. In deel 2 duikt Wendy Robie op als

mevrouw Takin, een jaar tevoren werd ze onvergetelijk als zotte vrouw Nadine Hurley in Twin Peaks. Later dook ze op als Ulani in Destiny, seizoen 3 aflevering van DS9.

In de oudere Abigial Fuller herkennen we Melora Hardin die heden ten dage als Jan Levinson te zien is in de Amerikaanse versie van The Office.

In deel drie herkennen we James Green in aanklager Denton Waters. Hij heeft gastrollen gehad in TNG, Voyager en DS9 maar is vooral gekend als nonkel Moodri uit de sci-fi serie Alien Nation.

In rechter Shiner zien we veteraan Parley Baer die zijn laatste rol ooit speelde in Voyager aflevering Scared Ground.

De Trilogie aflevering is zeker één van de beste afleveringen van Quantum Leap, alleen al om het aangeven van de potentie dat de formule Quantum Leap heeft in het vertellen van een verhaal over langere tijd in iemands leven en dat vanuit een ander standpunt telkens. Iets unieks wat andere series met grotere en minder geslaagde kunstgrepen proberen te herhalen. Maar gewoonweg simpel ingebakken zit in de formule van Quantum Leap.

In aflevering elf, Promised Land, keert Quantum Leap terug naar de jeugd van Sam Beckett in zijn geboortestad. Sam springt in één van de Walters broers. Doel, de boerderij van de broers redden en zo het voortbestaan van alle boeren in zijn stad.

In het personage Beth Ryan herkennen we Elziabeth Donnehy. twee jaar eerder debuteerde ze in TNG als luitenant commandant Shelby in TNG. In personage van moeder Mary Walters herkennen we Lorinne Vozoff die later Seven of nine tante Irene Hansen ging spelen in Author, Author, seizoen 7 aflevering Voyager.

Promised Land was ook de laatste regisseur opdracht voor Scott Bakula in de serie.

In aflevering twaalf grijpt Quantum leap terug naar de formule om Sam in een dolkomische situatie te droppen als Sam in een man springt die er twee vrouwen met bijhorende gezin er op nahoudt. Het doel wordt snel duidelijk is niet de zaak te verbeteren maar gewoonweg eerlijk te spelen.

In één van Sam’s kinderen Mary Elroy kan men Shay Astar herkennen die het vriendinnetje Isabella speelde in Inmaginary friend, seizoen 5 aflevering TNG. Ook zoon Michael Bellisario maakt een optreden terug in deze aflevering.

En op één af andere manier wordt toch ook 13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 31

nog eens die andere hitserie van Bellisoario Magnum PI eer aangedaan door Larry Manette, aka Rick, een gastrol te geven als gokbaas.

In aflevering dertien Liberation wordt Sam wederom in een vrouw geworpen en ditmaal moet ze haar eigen dochter en huwelijk redden, dit terwijl ze ook nog eens opkomt voor vrouwenrechten in de jaren 60.

Als Diana St Cloud zien we Deborah Van Valken burgh die later detective Preston zou spelen in Past Tense deel 2 in seizoen 3 DS9.

Als dochter Suzanne Anders zien we de beginnende Megyn Price. Leuk om te weten is dat ze anno 2008 opduikt in Rules of Engagement, een comedy op VT4 als personage Audrey. Maar vooral is ze bekend geworden als Claudia Finnerty in die andere comedy Grounded for life.Maar haar tv roots lagen dus in Quantum Leap aan de zijde van Scott Bakula.

Aflevering veertien Dokter Ruth kunnen we dan als een favoriet beschouwen voor degenen die de jaren 80 als tiener hebben doorgebracht, zoals ik bijvoorbeeld. Wie geen notie heeft van die periode mist de hele beleving van deze aflevering. Daarom een woordje uitleg bij de persoon van dokteres Ruth waarin Sam springt. Vroeg jaren 80 was dokter Ruth een klein ouder vrouwtje met joodse roots die à la Goedele Liekens, de brave Amerikanen, seksueel begon op te voeden in talkshows op tv. Ze werd er beroemd mee, in zoverre dat zelfs Europa dokteres Ruth leerde kennen. Haar adviezen geraakte zelfs in allerlei magazines. Dus elke tiener in puberteit botste vroeg op laat op Ruth haar open advies over seks. Het verhaal zelf heeft weinig omhanden, voor mij heeft vooral de Ruth beleving zin hier.

Naast natuurlijk de stuntcasting van dokter Ruth Westmeier als haar zelf zie je onder andere Anita Barone als Debie Schaefer.

Zij is heden ten dage te zien als hoofdactrice Vicky Gold in de VT 4 serie de War at Home.

In bijrollen kan men ook Robert MacKenzie (Trazko in Necessary Evil DS9) en Ellen Albertini Dow (Felisa in Sub Rosa, TNG) herkennen.

Aflevering vijftien Blood Moon gaat Quantum leap terug naar zijn voorkeur voor de horror en griezelverhalen als Sam in een man springt die zijn vrouw wil opofferen om zijn vampier levensstijl eer aan te doen.

Grote bijrol is weggelegd voor Ian Bucha32 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

nan, heden ten dage vooral bekend van zijn werk in soaps als Mooi en meedogenloos en the Days of our lifes, maar vooral bekend geworden als Dick Tremayne in Twin Peaks.

Ook kan je hem herkennen als First, replicator slechterik in Stargate SG-1. Maar ook Charmed en anno 2008 Nip Tuck staan op zijn rijk gevuld C.V. Als Lady Alexandra Corrington, de vrouw van Sam, zien we Shae d’ Lynn, op dat moment een nobele onbekende actrice die haar eerste acteerrol op tv hier versierde.

Later werd ze een wezenlijk deel van Dharma& Gregg als Jane Cavanaugh. Nog een mooie dame welke Scott Bakula aan de borstkast drukte.

In Butler Horace kunnen we Rod Loomis herkennen, eerder Dr Paul Manheim in We’ll always have Paris, seizoen 1 aflevering TNG. Aflevering zestien en zeventien is de dubbelaflevering The return of the Evil Leaper waarin Sam doel naast het redden van zijn eigen leven ook dat nog van Alia, de slechte springster, moet redden.

In deel 1 is er een opmerkelijke rol voor Neil Patrick Harris op dat moment vooral bekend als de ster van Doogie Howser MD, maar nu 2008, de ster van How I met your mother. In die serie zal hij in de aflevering Zip, Zip, Zip, de magische woorden van Sam “Oh boy” herhalen. Als eresaluut aan de serie waarin hij zelf een gastrol had.

En nog een andere opvallende persoon is Michael Manasser die later de rol van Wyatt ging spelen in Weird Science. In die serie zou hij later in een aflevering genaamd Quantum Leap zelf herhalen wat Sam ooit hem voordeed, springen in tijd dus.

In Bijrollen zie je onder andere Paul Sherrer, later Voje in seizoen 7 aflevering Critical Care, Voyager.

In deel 2 zien we als Masterson, Maggie Roswell, die later de stem zou geven aan Maude Flanders in the Simpsons.

Aflevering achttien Goodbye, Norma Jean, werd duidelijk de voorbode van het dreigende lot van stopzetting van de serie. De makers namen in een laatste poging de kans ten volle ten bate om Sam in beroemde personen te droppen.En als JFK moordernaar Lee Harvey Oswald kan, waarom dan niet Marilyn Monroe?

Sam krijgt hierbij de kans om Marilyn’s leven te redden en zo de geschiedenis te veranderen. Maar eigenlijk blijkt zijn uiteindelijke doel minder verstrekkend.

Als Marilyn Monroe zien we Susan Griffits die het doubleren van Monroe haar levensjob heeft gemaakt. Anno 2008 kan men haar nog zien als Monroe look a like in Nip tuck seizoen 5.

In de rol van Barbara Whitmore, de assistente van Monroe, zien we Liz vassey, heden ten dage te zien als Wendy Simms in de originele CSI reeks. En ooit nog te zien was in Conundrum, TNG. Als John tremaine Jr zien we een stemacteur zijnde Stephen Root die de stem van Bill Dauterive voor zich neemt in de animatieserie King of the Hill.

Als John Huston look a like zien we Tony Young in zijn laatste tv rol ooit. Hij is ook één van de weinige acteurs die naast twee Star Trek kapiteins heeft gestaan, onwetend wel.

Want hij had ook de rol van Kryton in Elaan of troyius. De originele Star Trek dus met Kirk als kapitein.

In aflevering negentien The Beast Whitin kruipt Sam terug in een Vietnam veteraan die niet alleen zijn vriend maar ook een kind moet redden van de dood en à propos ook nog het Bigfoot bestaan moet onthullen.

In de rol van Karen Marlet zien we Eileen Seeley die eerder Adrian Mckenzie speelde in The Ensigns of Command, seizoen 3 aflevering TNG. Een ander leuk weetje over deze aflevering is dat John D’Aquino de aflevering schreef.

Dus naast acteur in de serie ook schrijver.

Aflevering twintig Leap between the states is misschien wel de meest geweld aan de basisformule aandoende aflevering, want het is in deze aflevering dat Sam er slaagt te springen in een tijdzone die totaal valt buiten zijn levensloop. Dat wordt dan nog wel enigszins verklaard door hem in een voorouder te laten springen. Enigszins wat bij de haren getrokken maar een bewijs dat de schrijvers in de laatste afleveringen nog eens alles uit de kast wilde halen. In de aflevering moet Sam enigszins zijn voorvader koppelen aan zijn toekomstige voormoeder en anderzijds de voorvader van een bekende zwarte voorvechter redden van de dood.

Als Olivia Barrett Covington zien we Kate McNeil Zij is één van de weinige die ook na Quantum Leap, de kans kreeg om in Scott Bakula’s andere serie Enterprise, te acteren. Zij was commander Collins die Pholx kidnapping onderzoekt in Affliction seizoen 4 Enterprise.

Aflevering één en twintig Memphis Melody

is de verdere voortzetting van Amerikaanse beroemheden in Quantum leap. Na JFK, Monroe moest Elvis Presley ook maar kunnen dan.

Sam springt in de King of rock and roll nog voor hij een beroemdheid is. Zijn taak is enigszins zijn eigen beroemde auditie niet verkwanselen maar ook een dienster in een eetzaak aan een muziekcarrière helpen. Het is alvast de uitgekiende mogelijkheid om Scott Bakula weer eens te laten zingen en Elvis shakes uit zijn heupen te laten halen.

In de het personage van meneer Philips zien we nog een acteur die later opdook in Enterprise. Dit is Gregory Itzin die onder ander admiraal Black en Vulcan kapitein Sopek speelde in de serie. Dat naast andere rollen in Voyager en DS9. Daarnaast is Itzin natuurlijk bekend van zijn rol als president Charles Logan in 24.

En nog een leuk weetje dat in één van de meisjes in de eetzaak dus ook nog de negenjarige dochter van Scott Bakula kan gevonden worden. Zoeken maar.

Aflevering twee en twintig Mirror Image is dan de afsluiter van het seizoen en de serie. Sam springt als zichzelf in een kleine mijnstad op het moment van zijn geboorte ergens anders in het land en ontmoet zo de man achter zijn sprongen. In een merkwaardige samenloop van omstandigheden ontmoet hij vroegere personages die echter losstaan van de waarheid zoals Sam die kent. Het voornaamste is dat Sam leert dat hij zelf de keuze heeft waar hij springt, als hij tenminste zelf er in gelooft. En natuurlijk weten we met zijn allen dat Sam verder springt om de wereld te verbeteren dan terug te keren naar zijn eigen tijd. Het mooie is dat de grootste reden om uiteindelijk verder te springen, de kans is om Al te verenigingen met zijn eerste vrouw Beth en zo zijn beste vriend en compagnon voor altijd gelukkig te maken.

Een opvallende rol is weggelegd voor Bruce McGill als barman, bekend als kapitein Braxton in Voyager maar nog meer als piloot Jack Dalton in MacGyver. Ook keren Richard Herd en William Morgan Sheppard terug in een rol.

Daarmee sloot na vijf jaar de serie af en gezien de revival van verschillende oudere Universal series als Battlestar Galactica, Bionic Woman en Knightrider, is het gewoonweg afwachten tot Bellisario zijn intrinsiek krachtigste serie die hij ooit heeft bedacht

tot nieuw leven wekt.

Want dat is Quantum leap, een serie die in vergelijking met de andere voor genoemde series, geen goochel trucjes nodig heeft om opnieuw te beginnen.

Gewoonweg een feature of tv film maken die Scott Bakula terug naar huis brengt en een nieuwe acteur in de mogelijk nieuwe serie die als Sam Beckett zijn reis verder kan zetten. Wetend dat Sam in de tijdsperiode van 1953 tot 1987 heeft gesprongen, of ruim 24 jaar, kan een nieuwe serie volop nog eens 20 jaar onaangeboorde Amerikaanse geschiedenis bijvoegen. Een tijdsperiode met Bush, Jackson, Reagan en andere interessante tijdsfiguren. Zo zou je Hugh Heffner kunnen volgen als Playboy oprichter van begin, topsucces tot heden en allemaal bekijken vanuit een ander standpunt. Of de Bush familie volgen van Bush senior tot Bush junior als bepalende figuren in Amerikaanse geschiedenis.

Mits de basisprincipes van Quantum leap worden gerespecteerd en een acteur van het niveau van Scott Baklula wordt gevonden is de levensvatbaarheid van een nieuwe serie Quantum Leap volop mogelijk. Het feit dat een spin off als Journeyman een kans als serie heeft gekregen moet toch aangeven dat in de nabije toekomst ook een revival van Quantum Leap een kans maakt.

De technische mogelijkheden heden ten dage zijn daarbij nog eens oneindig. De mogelijkheden om Sam in beroemdheden te laten springen en echt te laten lijken zijn, door gebruik van origineel filmmateriaal en toevoeging van speciale effecten is tegenwoordig al realiteit. Zie maar wat in Forrest Gump allemaal kon. De speciale effecten mogen het duurder maken, de winst zit in een minimum cast, zijnde de personages van Beckett en Al. Heel uniek in een trend om hedendaagse series met megacast te maken zoals Heroes of Lost.

Alles ligt natuurlijk in de hedendaagse uitwerking van Quantum leap die met de uitbreiding van de mondiale economie het ook mogelijk maakt om Quantum leap in verschillende continenten en over meerdere generaties heen te spannen. Quantum leap mag dan een sci-fi serie zijn maar kan ook perfect een familieserie zijn omdat het verschillende tijdsvakken aanspreekt die de gezamenlijke leeftijd van de gezinsleden overspant.

Quantum leap is in feite een zo poep simpele formule, een reiziger in de tijd mogelijk

om in iedereen te springen, dat het een oneindige variatie van verhaallijnen toelaat met toch een vast patroon. Dat maakt dat de serie een ongekende rijkdom heeft die zonder veel moeite, enigste moeilijkheid blijft een acteur als Scott Bakula waardig vinden, anno 2008 terug kan gelanceerd worden.

Hopelijk ontdekt Bellisario dat na NCIS waar hij afscheid van nam verleden jaar, een vernieuwde Quantum Leap zijn volgende project moet worden.

De aanzet is al gegeven in 2004 toen geruchten rond een tv film “A Bold Leap forward” voor het eerst verschenen. Het zou dan de bedoeling zijn geweest Sam’s dochter Sammy Jo op dezelfde reis als haar vader te zetten, en zo proberen hem terug te halen. Maar verder dan misschien een script dat ergens stof ligt te vergaren is het ook niet meer geworden.

Het is hoopvol denken dat Bellisario en vooral Deborah Pratt en zijn familie zich weer achter een Quantum Leap revival scharen.

In een terugblik, zeker ik nu de vijf seizoenen van de serie terug heb gezien, blijf ik Quantum Leap één van de meest prachtig gemaakte series ooit vinden. Een sci-fi smaak gecombineerd met een familiaal gevoel voor jong en oud. Historisch inzicht gevend, maar ook sociaal maatschappelijke dingen aansnijden zoals Star trek ook deed. Alleen in Quantum leap meer openlijk, gezien er midden in zittend.

Het feit dat het dan ook nog eens een latere Star Trek kapitein en tot nu toe laatste Star trek kapitein herbergt, maakt dat deze serie eigenlijk in elke kast van een Star Trek fan moet staan. Alleen al omdat het Scott Bakula toont op een manier die hij nooit kon tonen in Enterprise. Zingend, dansend, stuntend maar vooral nog meer beklijvend acteren.

Quantum Leap is de serie om in huis te hebben naast de andere Star Trek series.

Dank u Donald P Bellisario, Deborah Pratt, Scott Bakula en Dean Stockwell voor vijf mooie jaren tv plezier.

Nico Van Laere

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 33

vast besloten seizoenen 2 en 3 van TOS-R (voorlopig?) enkel op gewone DVD uit te brengen.

En denk er ook aan dat alleen de drie seizoenen van TOS (al dan niet R) en de laatste twee seizoenen van Enterprise ooit op Blu Ray zouden mogen uitkomen.

Want alle andere Star Trek series zijn gemaakt op SD (standaard definitie) video.

En die upscalen naar HD kan je zelf ook doen met je DVD speler. TOS werd nog op peliculle gemaakt en die resolutie is nogsteeds groter dan HD. En de laatste twee seizoenen van Enterprise werden op HD video gemaakt.

TOS-R (The Original Series Remastered) blijft een raar geval. Seizoen 1 is op combo disks (HD DVD aan één zijde, DVD aan de andere zijde) uitgekomen. Sinds het afvoeren van het format HD DVD heeft Paramount besloten dat seizoen 2 in augustus zal uitkomen op GEWONE DVD. Er zijn nog geen plannen om Blu Ray versies uit te brengen.

Dus is het voor diegenen die TOS-R in HD willen zien misschien het moment om een HD DVD speler in huis te halen (tegenwoordig gaan die voor 100 Euro op eBay) om alsnog de HD versies te kunnen bekijken.

Blu Ray heeft de race nog niet gewonnen!

Toen een 10 tal jaar geleden de DVD is uitgekomen heeft men hem immers gepromoot als zijnde “wat de CD voor de muziekwereld was”. Vele mensen zijn daar ingelopen (al schreeuwde ik toen over de daken dat dat niet het geval was en DVD maar een tussenstap was) en hebben net zoals ze hun platencollectie vervangen hadden door CD’s ook hun VHS collectie vervangen door DVD’s.

Nu is men een paar jaar geleden komen opdagen met HD DVD en Blu Ray maar de verkoop van zowel de toestellen als van de schijfjes viel tegen. De industrie meende dat dat kwam omdat er twee formaten waren en de mensen bang waren veel geld te geven aan het formaat dat niet zou winnen. Men vergeleek het met de strijd tussen VHS en Betamax. Nu is HD DVD dus de Betamax geworden en uit 36 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

de handel genomen. Men heeft zelfs geen uitverkoop van de schijfjes gedaan omdat dat de verkoop van de spelers misschien een boost zou geven.

Maar was dat wel de reden waarom de verkoop tegenviel? Is HD DVD wel de Betamax geworden? Of zijn zowel de HD DVD als de Blu Ray gewoon de Laserdisk geworden? Dat zullen we pas over een jaar of zo weten. Maar de kans is groot dat ook Blu Ray gaat stopgezet worden.

Kenners zeggen nu al dat de grootste concurrent voor Blu Ray niet de HD DVD was maar wel de gewone DVD. Het aantal Blu Ray schijfjes in de winkels blijft beperkt. Gewone DVD spelers en DVD recorders met of zonder harde schijf blijven beter verkopen dan Blu Ray. Mensen die meer dan 300 Euro willen uitgeven kopen liever een DVD recorder met harde schijf dan een Blu Ray speler.

Ja, de Blu Ray (tot 1080 pixels in de hoogte) heeft een betere beeldkwaliteit dan de gewone DVD (480 pixels in de hoogte).

Maar LaserDisc (440 analoge beeldlijnen) had ook een beter beeld dan VHS (240 analoge beeldlijnen) en zelfs dan SVHS (400 analoge beeldlijnen). En Betamax was beter dan VHS. En DAT, DCC en Minidisk hadden een betere klank dan een audiocassette. Maar noch de Laserdisk, noch de SVHS, de DAT, de DCC of de Minidisk zijn ooit doorgebroken.

Dus wie weet, misschien breekt HD helemaal niet door en blijft het publiek kiezen voor de gewone DVD. Paramount heeft al-

Vergeet dus ooit te genieten van TNG, DS9 of VOY (of Lois & Clark, Babylon 5 en noem maar op uit de late jaren 80 en de jaren 90) in High Definition. De kans is groter dat je de originele Battlestar Galactica of Buck Rogers of zelfs Magnum en The A-Team op Blu Ray gaat tegenkomen.

Want tot 1986 maakte men alle series op peliculle. Sinds 1987 zijn ze stilaan allemaal (TNG was eerst) gaan overstappen naar video.

Persoonlijk heb ik me onlangs een HD DVD speler gekocht (na het afvoeren van het formaat aan slechts 100 Euro) omdat ik compatibel wil zijn met alle formaten waarop ik een zeldzame film zou kunnen tegenkomen op een conventie of beurs.

Ik wacht nog even met het kopen van een Blu Ray toestel tot ofwel de prijzen naar beneden gaan, ofwel het formaat ook afgevoerd wordt en ik er me goedkoop één kan kopen. Ik heb ook een LaserDisc speler om diezelfde reden gekocht zo’n 3 jaar geleden.

En daar mijn projector High Definition is zie ik goed het verschil tussen gewone DVD upscaled naar HD en HD DVD. En Blu Ray heeft dezelfde kwaliteit als HD DVD. Maar dat verschil dat je zo goed ziet valt bij een goede film helemaal niet meer op na 10 minuten. Alleen bij een film die je niet meesleurt in het verhaal blijf je tot het einde duidelijk een beter beeld zien. Als je daartegen nog niet in slaap gevallen bent.

Captain Phil T. Berns

KHAN een gemene slechterik

Entertainment Weekly stelde de 50 grootste film slechteriken op, en Khan staat op nummer 16, waarhij hij andere slechteriken versloeg zoals Cruella de Ville en Freddy Krueger, maar niet Hannibal Lecter of Darth Vader.

Khan Noonien Singh Ricardo Montalban Star Trek II: The Wrath of Khan Nadat kapitein James T. Kirk Khan’s poging verijdelde om de Enterprise te enteren (in de klassieke Trek serie), Kirk liet de genetisch gemanipuleerde despoot achter op een nauwelijks leefbare planeet en vergat hem meteen. Tot een 20 jaar oudere Khan de nu admiraal Kirk verrast en hem vangt met zijn broek neer, en de Enterprise uiteen rijt terwijl hij sappige Ahabiaanse toespraken houdt. Namelijk, nadat Khan Kirk verlaat in een onvruchtbare maan, denkt hij zoete wraak omdat Kirk hem heeft achtergelaten op die levenloze planeet en de oorzaak van het overlijden van zijn vrouw, Khan fluistert zijn hoon tegen zijn gezworen vijand: Ik heb veel erger gedaan dan je doden, Admiral. Ik heb je pijn gedaan. En ik wil je blijven pijn doen. Ik zal je verlaten zoals je mij hebt verlaten, zoals je haar hebt achter gelaten: Voor altijd aan mijn lot over gelaten in het centrum op die dode planeet. Levend begraven... Waarop onze geliefde James T. Kirk slechts een antwoord op heeft: KHAAAAAAAN! Adam B. Vary

13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 37

Night Of The Wolves S:D. Perry en Britta Dennison’s “Night Of The Wolves” is een vervolg op de Bezetting, die startte in James Swallow’s “Day Of The Vipers”, maar hun verhalen liggen mijlenver uiteen én met goede reden. Er zijn zeventien jaar gepasseerd sinds de gebeurtenissen in “Day Of The Vipers” en de Cardassiaanse bezetting is nu volledig op gang gekomen. Het land wordt systematisch geplunderd om het leven van het volk van Cardassia te verbeteren, maar gedurende dit proces worden de Bajorans beroofd van al hetgeen wat voor hun van belang is: hun huizen, hun families, hun levensonderhoud en in sommige gevallen, zelfs hun geloof.

Tegen deze achtergrond ontmoeten we individuen die van belang zijn voor de toekomst van de Deep Space Nine verhaallijn, leiders zoals de toekomstige Kai Opaka en de Cardassiaanse Prefect Dukat. Maar niet getreurd, als de Bajoraanse religiositeit en de Cardassiaanse mijningsoperatie je niet kunnen bekoren, dan heeft “Night Of The Wolves” nog andere personages die van alle standen zijn en wiens individuele verhalen helpen om een goed tegengewicht te vormen voor het overhangende verhaal.

In vele aspecten heeft “Night Of The Wolves” vele sterke parallellen met de intertestamentale Periode van de Joodse geschiedenis. Een tijd waarin de profetie van God was stilgevallen, de Joden vervielen in verschillende religieuze subgroepen en 38 • The Belgian Voyage Club vzw • 13.3

het volk van Judea vocht voor zijn vrijheid.

Door deze parallel kon de rol van de religie in de Bajoran maatschappij op een nieuwe manier bekeken worden. En het diende een van de belangrijkste doeleinden van een prequel: de desbetreffende gevolgen en gebeurtenissen kunnen met een diepere betekenis en begrip verrijkt worden.

Perry en Dennison sloegen de nagel op de kop toen ze woorden in de mond legden van hun Bajoraanse personages, zogoed als iedere Bajoraan voelt zich geweldig en compleet, zonder dat ze in een stereotype of in een cliché vervielen. Kira Meru, de moeder van Kira Nerys, valt echter juist wél op als een uitzondering. Men zou denken dat haar relatie met Nerys een groot verschil in het verhaal zou maken, maar verbazingwekkend genoeg heb je geen enkel vleugje sympathie voor haar. Diegenen die de Terok Nor-trilogie lezen zonder enige voorafgaande kennis van de serie zullen haar waarschijnlijk anders ervaren.

Maar voor diegenen die juist wél een voorkennis hebben van de serie vervliegen de pogingen om haar meer sympathiek te maken zonder enig effect na te laten.

Maar de Cardassians zijn ook niet bepaald zeker van zichzelf, Dukat voelt aan als een meer voorspelbaar persoon dan in het boekdeel van Swallow’s, en Damar komt over als een man die zowel creativiteit als motivatie mist. Behalve dan misschien om zijn eigen kleine en hoogstpersoonlijke haat~ en wraakgevoelens te kunnen genereren. Natima Lang, een Cardassiaanse journalist, wordt een interessant en sterk figuur doorheen het verhaal. Ze werpt

een geheel nieuwe blik op hoe de lezers de Cardassians bekijken. Ze lijkt de lezers mee op een reis te nemen, terwijl ze dieper en dieper in de ziel van Cardassia kijkt.

Een reis die volledig gerealiseerd wordt als ze haar verhaal verder kan vertellen in een gastoptreden in de DS9 aflevering “Profit and Loss” en verder als ze in de toekomst nog bezoekjes maakt in de Bajoraanse ruimte.

Ondanks de soms ongebalanceerde schrijflijn, blijft “Night Of The Wolves” een aantrekkelijk en interessante basis voor de ‘Deep Space Nine’ verhaallijn. Elk individu heeft een plaats in het verhaal en neemt je mee op een persoonlijke reis wanneer zij de Bezetting tegenkomen, zo leert de lezer de Bezetting van beide zeiden kennen, zowel politiek, sociaal en religieus.

De tekortkomingen van de schrijfstijl zijn definitief uitgevlakt door de kracht van het verhaal zelf.

BVC heeft JOU nodig !

Heb je feeling met Star Trek en wil je graag wat van je vrije tijd in een toffe vzw steken? Dan zoekt BVC jou!

We zoeken mensen voor volgende taken: Hoofdredacteur Warp9 • Ben je graag bezig met DTP, lay-out of fotobewerking?

• Pluis je graag internet uit voor interessante artikels en foto’s?

• W il je graag om de drie maanden een magazine van 40 pagina’s en het paradepaardje van de BVC in elkaar puzzellen?

Stel je dan nu kandidaat!

Vertaler Warp 9 • Hebben de Engelse en Nederlandse taal geen of weinig geheimen voor jou?

• Pluis je graag internet uit voor interessante artikels?

• Vertaal je graag artikels vanuit het Engels naar het Nederlands?

Stel je dan nu kandidaat!

Spellingchecker Warp 9 • Heeft de Nederlandse taal geen geheimen voor jou?

• Krijg je het op je heupen als je een taalfout leest in de Warp 9?

Doe er wat aan en stel je kandidaat!

PR-medewerker • Praat je graag met mensen en vind je het niet erg om het gezicht van BVC te worden voor de pers?

• Onderhoud je graag contacten met binnenlandse en buitenlandse pers?

• Heb je contacten, of kan je ze gemakkelijk vinden, die ons tombolaprijzen kunnen geven?

• Heb je er geen problemen mee om bedrijven te contacteren die sponser willen worden?

Dan ben jij de persoon die wij zoeken!

Alle kandidatures zijn welkom op bvcvzw@bvc.be Voor meer info, contacteer ons via hetzelfde e-mailadres of bel: 0477 55 75 92 (na 17u of in weekends) 13.3 • The Belgian Voyage Club vzw • 39