Lato-lato NOON HANGANG NGAYON

James Ivan T. Cadahin

Sa gitna ng modernong panahon, masasabi pa ba nating malayo na ang ating narating? Sa pagbubukas ng mga bata sa mga bagong teknolohiya, tila ba nakakalimutan na ang mga tradisyunal na laruan na mayroon pa rin tayong maipagmamalaki. Ngunit hindi dapat ito isawalang bahala dahil sa mga simpleng larong ito, matututo pa rin tayong maging aktibo at malikhain.

Isa sa mga tradisyunal na laruan na dapat nating bigyang halaga ay ang lato-lato. Hindi lamang ito nakatutulong sa ating kasanayan sa pagpapalitpalit ng mga pahina, kundi nakakatulong din ito sa ating pagpapalakas ng koordinasyon ng katawan. Ang lato-lato ay isang maliit at bilog na laruan na binubuo ng dalawang bahagi. Sa gitna nito ay na nakatutulong upang maipalipat-lipat ang mga bahagi nito sa pamamagitan ng pagpalo o paghampas ng kamay na may ritmo. Hindi lang basta-basta ito na laruan dahil ito ay isang hamon sa ating kakayahan sa paggalaw ng mga kamay, pagiging mabilis ng mga mata, at pagpapalakas ng ating konsentrasyon. Sa mga estudyante, ang laro ng lato-lato ay nakakatulong sa kanilang pagkatuto at pag-unlad ng kanilang kasanayan sa koordinasyon. Hindi ito nakakabagot na laruan at hindi ito mabagal tulad ng mga video games kaya hindi nito kailangang i-charge bago ito magamit. Bukod dito, maaari itong laruin ng kahit sino at saan man, walang limitasyon.

Sa kasalukuyang panahon na kung saan tila ba nalilimutan na ang mga tradisyunal na laruan, na nakakatulong sa ating pag-unlad. Kaya’t bigyan natin ng pagkakataon ang mga simpleng laruan na mayroon pa rin tayong maipagmamalaki at magpakatotoo na kahit na sa maliit na bagay, makakatulong ito sa ating pag-unlad at pagsulong sa buhay.

Sa larong lato-lato, hindi lang ito nakakatuwa, nakakapagpahinga, at nakakapagpasaya, nakakapagpalakas din ito ng ating katawan at kaisipan.