Post War Art in Europe & the USA - Ron Mueck

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΣΧΟΛΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Ron Mueck Ιστορία και θεωρία 7

Μεταπολεμική τέχνη στην Ευρώπη και την Αμερική Διδάσκουσα: Μελίτα Εμμανουήλ

Πικάσης Ηλίας Χαντζοπούλου Αγγελική

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Ο Ron Mueck γεννήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας το 1958 από γονείς γερμανικής καταγωγής. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την δημιουργία μαριονετών και ανδρείκελων για παιδικές σειρές στην τηλεόραση καθώς και για ταινίες όπως το Labyrinth, στο οποίο έδινε τη φωνή του στον ήρωα Ludo. Οι γονείς του εργάζονταν ως κατασκευαστές παιχνιδιών, γεγονός το οποίο τον εξοικείωσε από μικρή ηλικία με την κατασκευή και τις τεχνικές της μιaς και συχνά ο Ron βοηθούσε τους γονείς του στη δουλειά τους. Τελειώνοντας το σχολείο, μετακόμισε στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ και αργότερα στο Λονδίνο, εξακολουθώντας να εργάζεται στην παραγωγή ταινιών και ειδικών εφέ. Συνεργάστηκε με τον Jim Henson, πρωτεργάτη στη δημιουργία σειρών όπως το The Muppets και το Labyrinth στο οποίο εργάστηκε ο Ron. Στη συνέχεια παντρεύεται μια από τις κόρες της ζωγράφου Paula Rego και εγκαθιστά το προσωπικό του εργαστήριο στο Λονδίνο το οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Χωρίς να έχει ακαδημαική εκπαίδευση, με το πέρασμα των χρόνων εξειδικεύτηκε στην κατασκευή ανδρείκελων, προπλασμάτων, σκηνικών, ειδικών εφέ και animatronics για τον χώρο της διαφήμισης, τελειοποιώντας τις γνώσεις που από μικρή ηλικία έχει αποκτήσει. Οι κατασκευές αυτές, αν και μεγάλης λεπτομέρειας, προορίζονται για φωτογράφηση από συγκεκριμένη γωνία με αποτέλεσμα να μην είναι ολοκληρωμένες από όλες τις μεριές. Το γεγονός αυτό δημιούργησε στον Mueck την ανάγκη δημιουργίας ρεαλιστικών ομοιωμάτων τα οποία να δείχνουν τέλεια από κάθε οπτική γωνία. Το 1996, απομακρύνεται από την βιομηχανία της διαφήμισης και στρέφεται προς τις καλές τέχνες, κατασκευάζοντας για μια έκθεση της Paula Rego στην Hayward Gallery μια φιγούρα του Πινόκιο. Ο συλλέκτης Charles Saatchi βλέπει το έργο αυτό, γοητεύεται και ξεκινάει να δείχνει ενδιαφέρον για την δουλειά του Mueck. Έτσι τον επόμενο χρόνο, ο Mueck εκθέτει στην έκθεση Sensation στην Royal Academy του Λονδίνου το έργο Dead’s Dad, το οποίο έκανε ευρέως γνωστό το όνομά του. Η καθιέρωση ωστόσο στο διεθνή χώρο πραγματοποιήθηκε λίγο αργότερα, όταν το 2001 εξέθεσε το Boy (1999), έργο τεραστίων διαστάσεων (πέντε μέτρα ύψος) στο Millennium Dome και κατόπιν στην Biennale της Βενετίας. Το 2002 το έργο του Pregnant Woman αγοράστηκε από την Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας για 800.000 δολάρια.

ΚΙΝΗΜΑΤΑ - ΤΑΣΕΙΣ Ο Ron Mueck επροσωπεί ένα νέο διαφορετικό είδος ρεαλισμού, πολύ κοντά στον υπερρεαλισμό. Ο ακαδημαϊκός νατουραλισμός καθώς και η Pop Art με το ρεαλισμό της, δείχνουν να έχουν επηρεάσει το έργο του χωρίς όμως να ταυτίζεται με κάποιο από τα δύο αυτά κινήματα. Τα θέματά του παρουσιάζουν ως επί το πλείστον ανθρώπινες μορφές είτε μόνες τους είτε σε σύνολο, δύο ατόμων συνηθέστερα. Κυρίαρχα θέματα είναι η ζωή, η γέννηση, ο θάνατος, ο χρόνος, η ηλικία, το γήρας, το ανδρόγυνο, η σχέση μητέρας-παιδιού. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από πολύ μεγάλου βαθμού λεπτομέρεια, πιστή αναπαράσταση της φύσης στην απόλυτα αληθινά ως και ωμή συχνά, μορφή της. Φανερώνουν ένα πολύ ευαίσθητο, υπομονετικό και επιμελές πλάσιμο. Αδιαμφισβήτητα δημιουργούν δέος και γενικότερα πολύ έντονα συναισθήματα, άλλοτε τρόμο, έκπληξη, ανησυχία, ταραχή, άλλοτε όμως αγάπη, ηρεμία, φροντίδα, θαλπωρή, ευαισθησία. Η διαφοροποίηση της κλίμακας των έργων από τις πραγματικές τους διαστάσεις όπως επίσης και η διφορούμενη έκφραση των προσώπων εντείνουν ακόμη περισσότερο την ένταση της ψυχής στην θέαση τους.

ΚΙΝΗΜΑΤΑ - ΤΑΣΕΙΣ υπερρεαλισμός < γαλλική surréalisme από sur = υπέρ + réalisme = ρεαλισμός καλλιτεχνικό ρεύμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1917 και βασίστηκε στη θεωρία της ψυχανάλυσης και ειδικά στην αξιοποίηση πληροφοριών από το ασυνείδητο προβάλοντας τον «αυτοματισμό» και επιδιώκοντας τη διερεύνηση του ασυνειδήτου, την απελευθέρωση της φαντασίας και την απουσία κάθε ελέγχου από τη λογική, έξω από κάθε προκατάληψη αισθητική ή ηθική. Μοιάζει με μια φωτογραφία υψηλής ανάλυσης. Ποπ Αρτ <από τα αρχικά του Popular Art = λαϊκή τέχνη αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα στην Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Αντλεί το υλικό και τους κώδικές της από τη λαϊκή κουλτούρα, τις ειδήσεις, τη γλώσσα της διαφήμισης (γραφιστική τυποποίηση, απλοποιημένα σχήματα, πλακάτα χρώματα, επανάληψη, μνημειακή μεγέθυνση ενός καταναλωτικού αγαθού). Συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Κύρια χαρακτηριστικά της αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η σάτιρα, οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΡΓΟΥ 2006

Μία μεγάλη έκθεση του καλλιτέχνη έλαβε χώρα στο στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου στο Royal Scottish Academy Building τον Οκτώβριο του 2006. Μια ατομική έκθεση εννέα έργων του Ron Mueck παρουσιάστηκε στο Brooklyn Museum, 3 Νοέμβρη του 2006 ως τις 4 Φεβρουαρίου του 2007.

2007

Αντίστοιχη έκθεση του έργου του παρουσιάστηκε στο National Gallery of Canada, στην Ottawa από τις 2 Μαρτίου ως τις 6 Μαϊου του 2007, οργανωμένη από το Fondation Cartier pour l’Art Contemporain (Paris), σε συνεργασία με το National Gallery of Canada, το Brooklyn Museum και το Scottish National Gallery of Modern Art.

2008

Μια έκθεση ακόμη οργανώθηκε στο “The Andy Warhol Museum” που βρίσκεται στο Pittsburgh, Pennsylvania, των ΗΠΑ, από τις 12 Δεκέμβρη του 2007 ως τις 30 Μαρτίου του 2008. “Ο Ron Mueck στο The Andy Warhol Museum” περιελάμβανε επτά ρεαλιστικές ανθρώπινες μορφές γλυπτών: “In Bed”, “A Girl”, “Wild Man”, “Spooning Couple”, “Man in a Boat”, “Mask II” και “Mask III”.

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΡΓΟΥ 2009

Η πρώτη έκθεση του Ron Mueck στην Ιαπωνία άνοιξε στις 26 Απριλίου του 2009 στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του 21ου αιώνα, στην Kanazawa. Διήρκησε ως την 8 Αυγούστου και προέβαλε μία συλλογή έργων εκτεθημένων σε έξι περιοχές της γκαλερί. Ανάμεσα σε αυτά ξεχώρισε η τελαυταία του δουλειά “A Girl”. Στην έκθεση συμπεριλαμβάνονταν δυο σύντομες κινηματογραφικές προβολές σχετικές με τον δημιουργό, καλύπτοντας τόσο το καλλιτεχνικό όσο και το τεχνικό υπόβαθρο των έργων του.

2010

Το Modern Art Museum of Fort Worth, στο Texas, παρουσίασε μια έκθεση με δεκατρία έργα του Mueck από τις 24 Ιουνίου του 2007, ως την 21Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Έργα του είναι “Untitled” (Seated Woman) (1999), “Dead Dad” (1996–97), “In Bed” (2005), “Untitled” (Big Man) (2000), “Two Women” (2005), “Crouching Boy in Mirror” (1999–2000), “Spooning Couple” (2005), “Mask II” (2001–2002), “Mask III” (2005), “Wild Man” (2005)και ξανά το “A Girl “ (2006).

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΡΓΟΥ

2010

Μια πολύ σημαντική έκθεση διοργανώθηκε στην γενέτειρά του την Μελβούρνη, της Αυστραλίας, τον Απρίλιο του 2010, στο National Gallery of Victoria.Το Christchurch Art Gallery φιλοξένησε την έκθεση που οργάνωσε το National Gallery of Victoria’s από τις 2 Οκτώβρη του 2010 ως τις 23 Ιανουαρίου του 2011. Ο Mueck επίσης συμμετείχε σε μία ομαδική παράσταση Lifelike το 2012 η οποία οργανώθηκε στο Walker Art Center.

2013

Από τον Νοέμβριο του 2013 ως το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ο Ron Mueck’παρουσίασε για πρώτη φορά το έργο του στην Λατινική Αμερική. Η έκθεση έλαβε χώρα στο Fundación Proa, ένα μουσείο σύγχρονης τέχνης στο La Boca, του Buenos Aires.

TEXNIKH Ο Mueck εργάζεται συνήθως μόνος του στο Λονδίνο στο εργαστήριό του. Δεν συνηθίζει να χρησιμοποιεί ανθρώπους-μοντέλα, αντιθέτως μελετά το ανθρώπινο σώμα μέσα από φωτογραφίες, βιβλία, σκίτσα ή από την παρατήρηση του ίδιου του του εαυτού στον καθρέπτη, κάτι το οποίο δικαιολογεί γιατί πολλά από τα γλυπτά του έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά στο πρόσωπο ή το σώμα με τον ίδιο. Κάθε γλυπτό ξεκινάει σαν ένα πρόχειρο σκίτσο με μολύβι, ακολουθούμενο από μακέτες από κερί ή πηλό. Από εκεί, Mueck σμιλεύει με ακρίβεια τη μορφή που σκοπεύει να χυτεύεσει (χωρίς στηρίγματα, ρούχα ή μαλλιά) και, στη συνέχεια, συνεχίζει να καλουπώνει τα θέματά του, μια συναρπαστική διαδικασία στην οποία όλα εξαφανιζονται κάτω από στρώματα γύψου, καουτσούκ και λάκας. Τα υλικά που χρησιμοποιεί για την κατασκευή των μοντέλων είναι η σιλικόνη, ο υαλοβάμβακας, ο πολυεστέρας, ο πηλός, το κερί, το σύρμα, το ύφασμα, ο γύψος. Ωστόσο τα γλυπτά του ντύνονται με ρούχα και παπούτσια, προσθέτει τρίχες στο σώμα τους, σε ορισμένα προστίθενται επίσης και αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως φτερά (Angel 1997), φουσκωτό στρώμα (Drift, 2009), ομπρέλες θαλάσσης (Couple Under An Umbrella, 2013) ή πλαστικές σακούλες (Mother and Baby, 2013), ό,τι χρειάζεται για το εκάστοτε γλυπτό.

TEXNIKH Όταν απελευθερώνεται το έργο από το καλούπι, ο Mueck προσθέτει επιμελώς τις τελικές λεπτομέρειες: λείανση του ομοιώματος, χρωματισμός, χαραγμα ρυτίδων, δημιουργία των “ελαττωμάτων” του προσώπου, όπως κηλίδες, κρεατοελιές, προσθήκη τριχών σε κάθε μέλος του σώματος ακόμη και στα ρουθούνια και, τέλος, το ντύσιμο του γλυπτού με χειροποίητα ρούχα ή κατασκευεί του κατάλληλου σκηνικού. Τα υλικά που χρησιμοποιεί για την κατασκευή των μοντέλων είναι η σιλικόνη, ο υαλοβάμβακας, ο πολυεστέρας, ο πηλός, το κερί, το σύρμα, το ύφασμα, ο γύψος. Ωστόσο τα γλυπτά του ντύνονται με ρούχα και παπούτσια, προσθέτει τρίχες στο σώμα τους, σε ορισμένα προστίθενται επίσης και αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως φτερά (Angel 1997), φουσκωτό στρώμα (Drift, 2009), ομπρέλες θαλάσσης (Couple Under An Umbrella, 2013) ή πλαστικές σακούλες (Mother and Baby, 2013), ό,τι χρειάζεται για το εκάστοτε γλυπτό.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΩΝ Το “Ghost” ήταν ένα υπερμεγέθες έφηβο κορίτσι με μαγιό, το οποίο κοιτά ξεκάθαρα ντροπιασμένο μακριά από τους θεατές, φοβισμένο ακόμη και από την ίδια την ανάπτυξή της, από τα ξαφνικά μεγαλωμένα πόδια της. Σε αυτό το έργο συνοψίζεται με έξυπνο τρόπο η αμηχανία και οι ψυχολογικές επιπτώσεις που βιώνει ο άνθρωπος όταν αντιλαμβάνεται έντονες αλλαγές στη ζωή του. Μια από αυτές αποτελεί η ντροπιαστική και αναπάντεχη αλλαγή στο παιδικό σώμα, πριν εξελιχθεί σε ενήλικα άνθρωπο. Πρόκειται για το στάδιο της εφηβίας το οποίο απαθανατίζει με τέλειο τρόπο ο Mueck. Το έργο “Spooning Couple” περιγράφει την εικόνα δυο αγχωμένων εραστών, που αναζητούν ανάπαυλα ο ένας στον άλλο. Το θέμα θυμίζει πίνακα του Lucian Freud, και τα μοντέλα δεν απέχουν: μεσήλικες λευκοί μικροαστοί, θλιμμένοι από τα προβλήματα του πρώτου κόσμου και κυρίως από το οικονομικό χρεός και την έλλειψη της επιθυμιτής ποιότητας ζωής. Θα μπορούσαν να είναι οποιοιδήποτε, κάθε ζευγάρι.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΩΝ “Έψαχνα να βρω ένα ζωντανό μοντέλο το οποίο να ταιριάζει με έναν μικρό ανθρωπάκο τυλιγμένο σε κουβέρτες. Εντόπισα κάποιον που ταίριαζε, τον πήρα στο στούντιο για τρεις ώρες και κατάλαβα ότι δεν μπορούσε να τυλιχθεί κάπως έτσι. Οι μηροί του δεν ήταν αρκετά ελαστικοί. Η κοιλιά του εμπόδιζε. Επίσης, δεν ήμουν συνηθισμένος να έχω μοντέλο στο στούντιό μου. Το θεώρησα αρκετά εκφοβιστικά ενοχλητικό, γιατί υπήρχε άλλο ένα άτομο που απαιτούσε να συσχετηθεί με το έργο. Και αυτό το άτμο ήταν γυμνό και εντελώς ξυρισμένο. Δεν είχε ούτε μία τρίχα στο σώμα του. Ήταν αρκετά ενοχλητικός. Σκέφτηκα “Καλά, τι κάνω με αυτόν τον γυμνό άντρα;” Του ζήτησα να καθίσει στη γωνία μέχρι να βγάλω μια άκρη. Αυτός μου πρότεινε μερικές πόζες που θα μπορούσε να μου παραστήσει και πήρε όλες εκείνες τις ευτελείς κλασικές πόζες που αρέσουν στα μοντέλα. Ήταν τόσο προσποιητές και αφύσικες όπου κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα μαζί του. Όσο προσπαθούσα να συλλέξω κουράγιο, ώστε να του ζητήσω να αποχωρήσει σύντομα, τον είδα στιγμιαία να περιμένει στην γωνία μέχρι να αποφασίσω. Δεν ήταν τόσο αμυντικός όσο το γλυπτό κατέληξε, αλλά ήταν σε εκείνη την στάση. Και σκέφτηκα: “Αυτό φαίνεται καλό”. Οπότε κάπως έτσι μου ήρθε αυτή η πόζα.”

Ron Mueck για το έργο Big Man

EΠΙΡΡΟΕΣ-ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ O Ron μπορεί να συγκριθεί με τον Duane Hanson, σύγχρονο φωτορεαλιστή. Τα έργα τους είναι εξίσου προϊόντα υπομονετικής και λεπτομερούς εργασίας. Οι μορφές εντυπωσιάζουν με την αληθοφάνεια που αποπνέουν. Η διαφορά του Ron όμως είναι ότι διαχειρίζεται πολύ διαφορετικά το ζήτημα της κλίμακας και συχνά ξεφεύγει από τα εικονογραφικά θέματα της καθημερινότητας. Σε ίδια επίπεδα απόδοσης λεπτομερειών έφτασε και ο καλλιτέχνης John De Andrea. Χρησιμοποιεί κοινές μεθόδους για την κατασκευή των έργων του με τον Ron. Παρουσιάζει εξίσου μια προτίμηση στο γυμνό σώμα και ιδιαίτερα το γυναικείο. Ωστόσο, τα έργα του μένουν στην ανθρώπινη κλίμακα και συχνά τους προσδίδεται δραματικός χαρακτήρας. Η πλέον εξεζητημένη και διαφοροποιημένη εκδοχή του σουρεαλιστικού φωτορεαλισμού δίνεται στα έργα της Patricia Piccinini. Η υπερβολική απόδοση λεπτομερειών, μαζί με την παραμόρφωση, την μετάλλαξη και την διαστρεβλωση των αποκρουστικών ανθρωπο-ζωόμορφων τεράτων προκαλεί ένα αίσθημα αηδίας και ανατριχίλας.

EΠΙΡΡΟΕΣ - ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ Ένας άλλος σύγχρονος καλλιτέχνης που δημιουργεί έργα με ρεαλιστικό χαρακτήρα και είναι εξίσου αναπαραστατικός με τον Ron είναι ο George Segal. Τα έργα του σε κοντινή στον άνθρωπο κλίμακα, έχουν μια δυνατή αίσθηση αληθοφάνειας που δεν προκύπτει όμως από την υπερβολή στην απόδοση λεπτομερειών, όσο από την προσιτή και εντελώς ανθρώπινη εκφραστικότητα.

Μια συγγενής εκφραστική μέθοδος είναι εκείνη της νεοποπ αρτ εκφρασμένη μέσα από τα έργα του Jeff Koons. Η αναπαραστατικότητα των έργων, η αμεσότητα που προκαλεί η επιλογή της θεματολογίας και η αγάπη για την απόδοση λεπτομερειών θυμίζουν αρκετά την δουλειά του Ron. Βέβεια ο τρόπος του Ron δείχνει περισσότερο ακαδημαϊκός και η επιτυγχάνεται ένα καθαρά φωτορεαλιστικό αποτέλεσμα.

ΑΠΟΨΕΙΣ “Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να κάνω ένα κομμάτι ήταν να κάνω μια μάσκα, επειδή μια μάσκα είναι ένα ολόκληρο θέμα από μόνο του. Δεν θεωρώ τα έργα μου ως κούκλες. Από τη μία πλευρά, προσπαθώ να δημιουργήσω μια αληθοφανή ύπαρξη και από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να λειτουργούν ως αντικείμενα. Δεν είναι ζωντανοί άνθρωποι, αν και είναι ωραίο να στέκεσαι μπροστά τους και να μην είσαι σίγουρος για το αν είναι ή όχι. Στην τελική, είναι αντικείμενα από υαλοβάμβακα που μπορείς να τα σηκώσεις και να τα μεταφέρεις. Αν κατορθώσουν να γίνουν αντικείμενα διασκεδαστικά να τα έχεις στο δωμάτιο, τότε είμαι χαρούμενος. Την ίδια στιγμή, δεν θα ήμουν ικανοποιημένος αν δεν είχαν κάποιο είδος άληθοφάνειας που να σε έκανε να νομίζεις ότι είναι κάτι περισσότερο από αντικείμενα”.

Ron Mueck

ΑΠΟΨΕΙΣ “Δεν θέλει να μας πει ιστορίες για το έργο του, αλλά να αφήσει σε εμάς να μεταφέρουμε τις ιστορίες μας σε αυτό”.

Brian Kennedy Director | National Gallery of Australia |2004 “Η ανάγνωση του κάθε γλυπτού είναι πραγματικά ανοικτή, ελέυθερη. Πρόκειται για μια πρόταση του καλλιτέχνη και ο καθένας από εμάς θα αντιδράσει σε αυτό με διαφορετικό τρόπο.”

Grazia Quaroni |επιμελήτρια Fondation Cartier |Paris |2013 “O Mueck συγχέει τις διαφορές μεταξύ πρωτοτύπων και αντιγράφων, ανάμεσα στο φυσικό και το τεχνητό”.

Roben Rosenblum |‘Ron Mueck’s bodies and souls’, 2005

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ Μέσα από την τριβή με το έργο του Ron Mueck και την “γνωριμία” με τον καλλιτέχνη καταλάβαμε εις βάθος την προσωπικότητα και τον τρόπο δουλειάς του. Πρόκεται για έναν δημιουργό που εντυπωσιάζει με τα έργα του. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του υποβάλλει τους θεατές και προβληματίζει. Ο Ron είναι ένας πολύ δημοφιλής καλλιτέχνης και από τους ελάχιστους σύγχρονους δημιουργούς που καταφέρνουν να είναι προσιτοί και αγαπητοί και ταυτοχρόνως κατανοητοί στο κοινό. Τα έργα του είναι προϊόντα πολύωρης δουλειάς, υπομονετικής ενασχόλησης, απόρροια συστηματικής εργασίας και αφοσίωσης. Άξιο αναφοράς αποτελεί το γεγονός ότι το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν θα υλοποιούνταν εάν δεν αξιοποιούσε σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και περιοριζόταν στις παραδοσιακές μεθόδους. Αυτό σημαίνει ότι τα έργα του αποτελούν καινοτομίες και ακολουθούν τις επιταγές της σύγχρονης εποχής. Ο χαρισματικός και εργατικός Mueck καθίσταται ιδιοφυΐα αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι είναι αυτοδίδακτος. Κατάφερε να κερδίσει μια σημαντική θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα και να εκφραστεί με ακαδημαϊκό λόγο, παρότι δεν κατέχει συστηματικής, κλασικής παιδείας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ Από μία άποψη έχει δημιουργήσει ένα δικό του στυλ, μία προσωπική οπτική στην σύγχρονη εικαστική δημιουργία. Ο μηχανισμός που χρησιμοποιεί είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων: Ουσιαστικά δουλεύει με ένα άρτιο φωτορεαλιστικό λεξιλόγιο, το οποίο έρχεται να περιγράψει μορφές σε κλίμακα διαφορετική του πραγματικού. Η θεματολογία αφορμάται συνήθως από την καθημερινότητα και οι αναπαραστάσεις είναι εξαιρετικά ρεαλιστικές. Σε αυτό το πλαίσιο, ο θεατής, ενώ νιώθει αμεσότητα με το έργο λόγω αληθοφάνειας και θεματολογίας, το παιχνίδι της κλίμακας προκαλεί αμηχανία και προβληματίζει με τελείως σουρεαλιστικούς όρους. Τελικά αυτός ο μηχανισμός που έχει επινοήσει ο Ron, αξιολογείται ως εξαιρετικά επιτυχής. Σε μεγαλύτερη ανάλυση η θεματολογία του είναι αγαπητή και αναγνωρίζεται ως διαχρονική. Πρόκειται για ένα καθαρά ανθρωποκεντρικό έργο, που πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Ο διακριτικός και καθαρός τρόπος που μεθοδεύει τους προβληματισμούς του αποδεικνύει την επιδεξιότητα και την ευφυΐα του καλλιτέχνη. Εντέλει, το συναρπαστικό στην ενασχόληση με το έργο του Mueck, είναι η έμμεση γνωριμία με τον καλλιτέχνη. Ο τρόπος δουλειάς, οι επιλογές στη θεματολογία, τις μεθόδους, τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί, η τελειομανία, η μεθοδικότητα και άρτια κατσκευαστική λογική του, η ευαισθησία, η υπομονή και ο ψυχισμός στο έργο του αποκαλύπτουν πτυχές της προσωπικότητας του δημιουργού. Με τα χαρίσματα και το πάθος του αποτελεί πηγη έμπνευσης νέων δημιουργών και πρότυπο, αποτελεί και για εμάς τους ίδιους ένα παράδειγμα προς μίμηση.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ _ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ απο το 1945 σε πέντε ενότητες, Μελίτα Εμμανουήλ, Εκδόσεις Καπόν, 2013 _en.wikipedia.org _ www.sculpture.org _www.presse.fondation.cartier.com _www.artaustralia.com _www.culturearea.blogspot.gr _www.atelierdyakova.com