Blankheid

Een "blanke" Marokkaanse vrouw en een bruine Marokkaan Wat het betekent om blank te zijn is iets waar vaak over wordt gestreden wanneer men zich verdiept in onderwerpen als blank privilege en meer arbitraire raciale indelingen.

Normaal gesproken veronderstelt men dat iedereen met een lichte huidskleur blank is, maar de connotaties van “blankheid” gaan dieper dan dat; ze hebben te maken met Anglo-Saksische afkomst, het vermogen om Engels als “eerste taal” te spreken en het uit een “ontwikkeld land” komen en tegelijkertijd niet-moslim te zijn.

Veel lichter gekleurde mensen uit Latijns-Amerika, Arabische en berbers, die hun weg proberen te vinden in Noord-Amerika, worden als “bruin” beschouwd en niet als blank. De reden hiervoor is dat ze niet in de Amerikaanse mal voor blankheid passen, omdat ze een andere taal als eerste taal hebben en omdat ze op cultureel en economisch gebied als ondergeschikt aan de VS wordt gezien. Dit geldt steeds meer ook voor de Europese term blank. Zelfs wanneer men een Albino zou zijn, blond of roodharig.

Ook Aziatische afkomst halfbloed of volbloed betekent automatisch nooit blank. Het label “blank” is afhankelijk van het op een bepaald moment geldende sociopolitieke klimaat, en het kan gegeven en weer afgenomen worden door hoe rechts de politiek is of doordat iemand niet meer gebruikt kan worden door de blanken. Voorbeeld jonge mooie vrouwen zijn gewoon blank totdat ze wat ouder worden of trouwen of zich bekeren tot de islam. immigranten worden in Nederland en België als tweederangs burgers behandeld en worden niet als blank beschouwd (al waren ze niet tot slaaf gemaakten, zoals vaak wordt beweerd, en is hun behandeling nog niet vergelijkbaar met die van Afrikaanse Amerikanen). Marokkaanse moslims zijn het onderwerp van brute en vernederende stereotypering, waarbij ze als verdachte worden neergezet Acceptatie onmogelijk Elk incident benadrukt de precaire aard van blankheid, want die wordt altijd bekeken door de lens van de “ontwikkelde” West-Europese staten, de VS, Australië, enzovoorts. Als je niet afkomstig bent uit deze regionen (en afkomstig zijn kan in het geval van de VS betekenen: afstammen van een kolonist), dan word je als tweederangs burger beschouwd.

Voor degenen die niet eens blank lijken, bijvoorbeeld zwarte mensen of Aziaten die in de VS of West-Europa wonen, is opgaan in de rest van de bevolking of acceptatie in geen geval mogelijk. Zelfs met een Europees klinkende naam leidt de huidskleur van deze mensen er altijd toe dat ze er als ‘anders’ uitgelicht worden. Maar zoals bij de minderheden in de Verenigde Staten wordt het benaderen van blankheid altijd als een ideaal aan bevolkingsgroepen voorgehouden, om ze tegen anderen op te kunnen zetten.

We zien dit zelfs gebeuren met de “moderne” Marokkaanse vrouw tegen de “traditionele” Marokkaanse man.

In het Verenigd Koninkrijk zien we dit in mindere mate aan de manier waarop de ZuidAziatische parlementsleden Priti Patel en Sajid Javid de Brexit-campagne leidden, ondanks dat ze zelf afstammen van immigranten en ondanks het feit dat ze niet blank zijn. Zelfs wanneer ze de blankheid zo dicht benaderd als mogelijk is met hun huidskleur, worden ze ook al doen ze nog zo hun best nooit echt als blank beschouwd.