Zersetzung, een Stasi-methode Gereateerde artikel https://medium.com/amp-1828/gang-stalkers-sabotage-relationships64b1dd93a392 Zersetzung, een Stasi-methode. zie bijlage de overeenkomst tussen de Stasi logo en vrijmetselaren symbool Elke vorm van staatsrepressie, zowel tegen links als rechts, is verwerpelijk als men werkelijk de democratie onderschrijft. Het is namelijk aan het volk om op basis van zelfstandige meningsvorming de volksvertegenwoordigers te kiezen om de staat te controleren en niet andersom. De overheid heeft geen taak in het bepalen welke meningen onwenselijk zijn en welke niet. Desalniettemin ligt het in de aard van de staat om de burgers om te kneden naar het eigen ideaal. In dat kader merkte Berthold Brecht op: Wäre es da nicht doch einfacher, die Regierung löste das Volk auf und wählte ein anderes? Los vertaald: zou het niet gemakkelijker zijn als de regering het volk ontbond en een nieuw volk koos? Dit schreef Brecht naar aanleiding van de arbeidersopstand van 1953 in Oost-Duitsland, ook wel bekend als de DDR. Binnen 5 jaar na de oprichting van de ‘Arbeiter- und Bauernstaat’ DDR hadden de arbeiders hier al weer genoeg van. Repressie met tanks was hun deel. Nadien tuigde de DDR een staatsapparaat op van spionnen en informanten om de eigen bevolking te intimideren. Na de val van de Berlijnse Muur in 1989 werd de volle omvang van dat ‘veiligheidsapparaat’ (het staat bekend als het MfS – Ministerium fur Staatssicherheit: Ministerie voor Staatsveiligheid) duidelijk. Er was een heel netwerk aan politie-agenten, rechercheurs, maar ook van ‘onofficiële medewerkers’, dat wil zeggen mensen die hun eigen collega’s, buren en zelfs familieleden er bij lapten. Bovendien was er een geraffineerd systeem om kritische burgers het leven zuur te maken: Zersetzung. Zersetzung betekent zoiets als ‘tegenwerking’. Daar komt het altijd feitelijk op neer. Eenmaal aangemerkt als criticus begon men met het volgen, het afluisteren en fotograferen van critici om schandaaltjes op te diepen, die vervolgens met een roddelcampagne werden opgeklopt. Daarnaast waren er de gebruikelijke plagerijen en zelfs het toedienen van ziektes en opzettelijk foutieve medische behandelingen. Dit hele systeem was er op gericht om mensen te raken in hun zelfvertrouwen en ze tevens in een maatschappelijk isolement te brengen. Veel mensen raakten angstig en overspannen. Huwelijken gingen kapot en kinderen werden eveneens het slachtoffer door het isolement van hun ouders. Er werd soms ook openlijk gedreigd om de kinderen weg te halen bij de ouders, omdat ze hoegenaamd geen goede waarden vertegenwoordigden. De staat ging hier boekje ver te buiten. Hier een impressie: Schools, universities, and hospitals were extensively infiltrated.[19] The Stasi had formal categorizations of each type of informant, and had official guidelines on how to extract information from, and control, those with whom they came into contact.[20] The roles of informants ranged from those already in some way involved in state security (such as the police and the armed services) to those in the dissident movements (such as in the arts and the Protestant Church).[21] Information gathered about the latter groups was frequently used to divide or discredit members.[22] Informants were made to feel important, given material or social incentives, and were imbued with a sense of adventure, and only around 7.7%, according to official figures, were coerced into cooperating. A significant proportion of those informing were members of the SED; to employ some form of blackmail, however, was not uncommon.[21] A large number of Stasi informants were tram conductors, janitors, doctors, nurses and teachers; Mielke believed that the best informants were those whose jobs entailed frequent contact with the public.[23] The Stasi's ranks swelled considerably after Eastern Bloc countries signed the 1975 Helsinki accords, which GDR leader Erich Honecker viewed as a grave threat to his regime because they contained language binding signatories to respect "human and basic rights, including freedom of thought, conscience, religion, and conviction."[24] The number of IMs peaked at around 180,000 in that year, having slowly risen from 20,000–30,000 in the early 1950s, and reaching 100,000 for the first time in 1968, in response to Ostpolitik and protests worldwide.[25] The Stasi also acted as a proxy for KGB to conduct activities in other Eastern Bloc countries, such as Poland, where the Soviets were despised.[26] The Stasi infiltrated almost every aspect of GDR life. In the mid-1980s, a network of IMs began