ΚΚΕ(μ-λ), ΣΥΣΚΕΨΗ 2012

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_1554.html?pfstyle=wp

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ (Απόφαση του ΚΟ του ΚΚΕ(μ-λ)) Ότ αν τ ην περασμένη άνοιξη αποφασίζαμε να προχωρήσουμε τ ο φθινόπωρο τ ου 2012 σε μια πανελλαδική σύσκεψη για να εξετ άσουμε ζητ ήματ α γραμμής, κατ ευθύνσεων, συμμαχιών δεν είχαμε φαντ αστ εί τ ο πόσο χρήσιμη θα ήτ αν μια τ έτ οια απόφαση με βάση τ ο τ ι μεσολάβησε από τ ότ ε μέχρι σήμερα. Η εποχή, θα συμφωνήσουμε όλοι, είναι ιδιαίτ ερα απαιτ ητ ική και μπροστ ά στ ους κομμουνιστ ές, στ ους αγωνιστ ές, γενικά στ ο λαϊκό και κομμουνιστ ικό κίνημα, όχι μόνο στ η χώρα μας, μπαίνουν πιο καθαρά μια σειρά από προκλήσεις. Έχει ανοίξει μια ολόκληρη βεντ άλια από ζητ ήματ α που αφορούν τ ις προοπτ ικές τ ου συστ ήματ ος αλλά και αυτ ές τ ου κινήματ ος. Μάλιστ α, είναι καινούριο στ οιχείο ότ ι αυτ ά τ α δύο παράλληλα και αλληλένδετ α ζητ ήματ α έχουν ανοίξει και σε μια σχέση αντ ίθεσης και όχι κοινής τ ύχης, παρ’ όλο που στ ον κόσμο συνεχίζουν να κυριαρχούν οι ιδεολογίες που υπηρετ ούν τ ο σύστ ημα και η μόνη προοπτ ική που βλέπουν είναι η «πρόοδος» τ ου καπιτ αλισμού, που συνεχίζουν να βλέπουν τ ο μέλλον τ ης ανθρωπότ ητ ας συνυφασμένο με τ ο μέλλον τ ου καπιτ αλισμού. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη απολογισμού; Ναι, απαντ άμε. Η οργάνωσή μας, ιδιαίτ ερα από τ ο 2008 και μετ ά, έχει αναπτ ύξει μια πλούσια δράση, έχει πάρει μια σειρά σημαντ ικές αποφάσεις και πρωτ οβουλίες που αφορούν τ ο κίνημα αλλά και τ ην ίδια, στ ο εσωτ ερικό τ ης, στ ις σχέσεις τ ης, στ ις λειτ ουργίες. Έχει σίγουρα τ ην ανάγκη να δει με σχετ ική ηρεμία τ ο σε τ ι και πώς αντ αποκρίθηκε, κυρίως αν και τ ι χρειάζετ αι να αναθεωρήσει και να προσαρμόσει, γιατ ί αρκετ ά από τ η σημερινή οργάνωση φαίνοντ αι ή και είναι καινούρια, χωρίς φυσικά να έχει αποκοπεί από τ ην κόκκινη κλωστ ή που χαρακτ ήριζε τ η φυσιογνωμία τ ης και τ η δράση τ ης. Ο κίνδυνος είναι, χωρίς να τ ο κατ αλάβουμε, να θεωρήσουμε ότ ι ο κύριος λόγος που κάνουμε απολογισμό είναι τ ο δεύτ ερο, ιδιαίτ ερα κακό, εκλογικό αποτ έλεσμα. Οι δύο απανωτ ές εκλογές αντ ιμετ ωπίστ ηκαν ως παρεμβάσεις που δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε, αλλά οπωσδήποτ ε μας ξεστ ράτ ισαν μ’ έναν τ ρόπο. Κυρίως απέσπασαν τ ην προσοχή μας από εκεί που έπρεπε να βρίσκετ αι, από εκεί που είχε επικεντ ρωθεί πριν τ ο Φλεβάρη. Δηλαδή στ ο κίνημα, στ ις πρωτ οβουλίες κοινής δράσης, στ ην Πρωτ οβουλία για Αριστ ερή Αντ ιιμπεριαλιστ ική Συνεργασία. Μας ξεστ ράτ ισαν γιατ ί μας υποχρέωσαν (χωρίς να είμαστ ε έτ οιμοι, χωρίς να είμαστ ε αρκούντ ως συνδεμένοι με τ ις μάζες) να προσεγγίσουμε με έναν τ ρόπο που φαινότ αν «ακαδημαϊκός» τ ο μεγάλο ζήτ ημα τ ου ότ ι «ο λαός πρέπει να ανοίξει τ ο δικό τ ου δρόμο κόντ ρα στ ον καπιτ αλιστ ικό μονόδρομο». Το ανοίξαμε με έναν τ ρόπο που στ α μάτ ια πλατ ιών ανθρώπων, αλλά και «απογειωμένων αριστ ερών», φάνηκε σαν υπεκφυγή, σαν άρνηση να βγούμε μπροστ ά και να χαράξουμε προοπτ ική, ότ αν από άλλες μεριές υπήρχε υπερπροσφορά «προοπτ ικής» και «λύσεων εδώ και τ ώρα». Συμμετ είχαμε σε πολλές εκλογές. Αρνηθήκαμε συμμετ οχή σε άλλες τ όσες. Οι εκλογές αυτ ές (οι δεύτ ερες, τ ης 17ης Ιούνη) και οι εκλογές τ ου 1981 ήτ αν οι πιο κρίσιμες και οι πιο ζόρικες. Με αναλογίες και διαφορές. Γιατ ί ήτ αν οι μόνες που ο κόσμος είχε τ όσες πολλές ελπίδες αλλά και τ όσες αυτ απάτ ες, στ ις οποίες μόνο με σωστ ή αποκάλυψη και προπαγάνδα μπορούσαμε να στ αθούμε. Και ότ αν μάλιστ α, με ευθύνη τ ης κυρίαρχης Αριστ εράς «μας», ο λαός αισθανότ αν σαν να είχε δώσει τ α πάντ α υπό τ η μορφή τ ου κινήματ ος και τ ώρα τ ο μόνο δήθεν που έμενε ήτ αν η κυβέρνηση. Τέλος πάντ ων, χωρίς να θέλουμε να προσπεράσουμε τ ο αρνητ ικό εκλογικό αποτ έλεσμα, ας δούμε πίσω από τ ις εντ υπώσεις και τ ην όποια πρώτ η απογοήτ ευση. Το αποτ έλεσμα δεν ήτ αν τ όσο προϊόν αδυναμιών τ ων δύο-τ ριών τ ελευτ αίων μηνών ή τ ου τ ελευτ αίου χρόνου. Είναι προϊόν χρόνιων αδυναμιών και κυρίως αποτ έλεσμα τ ων χαμηλών

βαθμών σύνδεσης με τ ις μάζες, ιδιαίτ ερα με εκείνα τ α τ μήματ ά τ ους που στ α χαρτ ιά και στ α κείμενά μας έχουν ιδιαίτ ερο ρόλο να παίξουν όχι μόνο στ ην αντ ίστ αση στ ην επίθεση αλλά κυρίως στ ην προοπτ ική τ ης αναμέτ ρησης με τ ο σύστ ημα και τ η σύγκρουση. Είναι επίσης δευτ ερεύον στ οιχείο τ ο αν κάναμε καλά ή κακά που κατ εβήκαμε τ η δεύτ ερη φορά, διότ ι, αν περιοριστ ούμε σ’ αυτ ό, είναι σαν να δεχόμαστ ε ότ ι τ ο μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να κρυφτ ούμε ή όχι. Ναι, θα μπορούσαμε να «κρύψουμε» τ ο αποτ έλεσμά μας. Το πραγματ ικό μας, όμως, ειδικό βάρος μας μέσα στ ις μάζες θα παρέμενε. Μας χρειάζετ αι ο απολογισμός για να δούμε αν και κατ ά πόσο, στ ις πραγματ ικές διαστ άσεις τ ου, μας στ οίχισε ή όχι ο τ ρόπος που προχώρησε και πραγματ οποιήθηκε η εκλογική συνεργασία. Είναι γεγονός, και δεν χρειάζετ αι να τ ο κρύβουμε, ότ ι ένα μέρος τ ης επιρροής μας σε κόσμο που είχε κατ ακτ ηθεί μέσα στ ην κίνηση και στ ο κίνημα μπορεί και να «μπερδεύτ ηκε» με τ η συνεργασία μας με τ ο Μ-Λ ΚΚΕ. Συνεπώς, πρέπει ένα μέρος τ ης επιρροής μας να μην έχει πειστ εί, να μην έχει κατ ανοήσει τ ους ουσιαστ ικούς λόγους τ ης συνεργασίας. Σ’ αυτ ό έχει παίξει ρόλο και η πιεσμένη διαδικασία και ιδιαίτ ερα η εκλογική συνεργασία που, όπως είπαμε, μπέρδεψε τ η συνεργασία στ ην Πρωτ οβουλία και τ ην ξεστ ράτ ισε. Ωστ όσο, δεν πρέπει να θεωρούμε ότ ι αυτ ός ο κόσμος, ακόμα και αν δεν υποστ ήριξε τ ην εκλογική συνεργασία, δεν μπορεί να κατ ανοήσει, αν βρεθούμε μ’ αυτ όν και κυρίως αν προχωρήσουμε στ ην υλοποίηση τ ης Πρωτ οβουλίας έτ σι όπως απαιτ ούν οι συνθήκες. Ούτ ε πρέπει να μας διαφεύγει ότ ι, ιδιαίτ ερα με τ η συμμετ οχή μας στ η δεύτ ερη εκλογική αναμέτ ρηση, αποκοπήκαμε από κόσμο τ ης επιρροής μας που είχε έντ ονη αντ ιεκλογική στ άση γενικά και ειδικά. Αν κάτ ι επίσης επιβεβαιώθηκε, είναι ότ ι η συνεργασία τ ων δύο οργανώσεων από μόνη τ ης δεν αρκεί για να δημιουργήσει δεδομένα στ ο κίνημα που δήθεν δεν θα μπορούσε η όχι τ όσο κομμουνιστ ικοφανής Πρωτ οβουλία. Αυτ ό που μετ ράει είναι τ ο περιεχόμενο, η κατ εύθυνση, ο προσανατ ολισμός. Και όσο αυτ ά μένουν ακόμη στ ην αρχή, θολά και αντ ιφατ ικά, η Πρωτ οβουλία αντ ί να προχωράει θα υποχωρήσει όσον αφορά τ η δυναμική τ ης. Ή θα τ ην αντ ιμετ ωπίσουμε σαν κεκτ ημένο και αρχή που θα πάει παραπέρα, ή θα τ η δούμε σαν τ ην «ολοκλήρωση» που θα κλειστ εί αυτ άρεσκα στ ον εαυτ ό τ ης και θα διαφωτ ίζει. Με τ ον πρώτ ο τ ρόπο (όχι επειδή τ ο λέμε εμείς) μπορεί να έχει αποτ ελέσματ α, με τ ο δεύτ ερο σίγουρα θα οδηγηθεί στ ο τ έλμα και άμεσα. Όπως και να ’ναι, τ ο κύριο ενδιαφέρον μας, οι σκέψεις, οι προτ άσεις μας, οι επεξεργασίες μας θα πρέπει να έχουν καθαρό ορίζοντ α στ ο άπλωμα, στ ο πλάτ εμα τ ης Πρωτ οβουλίας με φρέσκιες δυνάμεις που μπαίνουν στ ο κίνημα αλλά και με δυνάμεις πολιτ ικοποιημένες που θα κερδίζοντ αι στ η βάση τ ου έργου και τ ων ενεργειών τ ης Πρωτ οβουλίας. Αν θέλουμε, λοιπόν, να μείνουμε γειωμένοι, αλλά και φιλόδοξοι, συμβάλλοντ ας σε μια ευρύτ ερη ενίσχυση τ ης κομμουνιστ ικής προοπτ ικής στ ο κίνημα, πρέπει στ η σύσκεψη τ ου φθινοπώρου τ ο δεύτ ερο θέμα τ ης ημερήσιας διάτ αξης να είναι η Πρωτ οβουλία και η πολιτ ική τ ης ενότ ητ ας και τ ης πάλης. Το βάρος δεν π ρέπ ει να π έσει μόνο στη μορφή, ούτε κυρίως σε οργανωτικάδιαδικαστικά. Πρέπ ει να μας απ ασχολήσει το ζ ήτημα της Πρωτοβουλίας σαν μια ζ ωντανή διαδικασία απ λώματος και ριζ ώματος. Για να υπ άρξει άπ λωμα π ρέπ ει η Πρωτοβουλία να «χωθεί». Για να «χωθεί» π ρέπ ει να έχει γραμμή, στόχους, αιτήματα και, κυρίως, να βρίσκει συμμάχους, έστω σε μίνιμουμ π λαίσια. Για να βρίσκει συμμάχους π ρέπ ει να τους απ οσπ ά απ ό τις λαθεμένες επ ιρροές. Άρα, π ρέπ ει να οργανώνει τη συζ ήτηση, την αντιπ αράθεση, το διάλογο. Όχι μόνο απ έναντι σε τρίτους αλλά και στο εσωτερικό της. Έχει γίνει σαφές (από τ η μικρή έστ ω εμπειρία τ ης Πρωτ οβουλίας και τ η σχέση μας με τ ο Μ-Λ ΚΚΕ) ότ ι τ ο εγχείρημα έχει δυσκολίες, χωρίς ακόμη να μπορούμε να πούμε ότ ι είναι ανυπέρβλητ ες, αφού και εμείς δεν έχουμε μπει σαν οργάνωση συνολικά στ η μάχη. Η Πρωτ οβουλία πρέπει, αφού κάνει τ ις όποιες δοκιμαστ ικές «πτ ήσεις» και βρει καλύτ ερα τ ο βηματ ισμό τ ης στ ο κίνημα (εδώ θα βοηθήσει σίγουρα μια αφύπνιση τ ου κινήματ ος), να απ οκρυσταλλωθεί σε ό,τι είναι ώριμο και δυνατό. Οπωσδήποτ ε δεν θα είναι μια «σφραγίδα» που θα έχει ένα-δύο πανό ανά πόλη και επαρχία και θα εμφανίζετ αι σε κεντ ρικά συλλαλητ ήρια, σε στ ρατ ιωτ ικές επεμβάσεις, σε γενικές απεργίες. Σαν κινηματ ική αντ ίληψη, σαν κινηματ ικό εργαλείο, σαν κινηματ ική «ομπρέλα»

πρέπει να τ ην προφυλάξουμε από εκλογικίστ ικες κατ αγραφές που θα παραπέμπουν απλώς σε βραχίονα τ ων δύο οργανώσεων. Συνεπώς, θα έχει και κεντ ρικές εκφράσεις (να τ ις δούμε) αλλά και επιμέρους εκφράσεις σε νευραλγικά πεδία τ ου κινήματ ος. Χωρίς να είναι δεσμευτ ικό τ ο όνομα, ούτ ε απόλυτ α δεσμευτ ικό τ ο περιεχόμενο, επιδιώκουμε -μέσα στ ην κίνηση- όλες αυτ ές οι επιμέρους πρωτ οβουλίες να έχουν σαν πολιτ ική αναφορά τ ην κεντ ρική προσπάθεια. Οι επιμέρους απόπειρες που θα στ οχεύσουν σε συσπείρωση δυνάμεων, σε κοινές πρωτ οβουλίες, σε κοινές δράσεις θα πρέπει με σωστ ά και μελετ ημένα βήματ α να εκφραστ ούν στ α παρακάτ ω, όπως είπαμε, νευραλγικά πεδία: 1. Στ ο εργασιακό (δημόσιο, ιδιωτ ικό).

2. Στ η νεολαία.

3. Στ ο πεδίο τ ης αντ ιφασιστ ικής δράσης.

4. Στ ην επεξεργασία πλαισίων όσον αφορά τ ην αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση.

5. Στ η διαμόρφωση ειδικών σχέσεων με ανέντ αχτ ους και άλλες συλλογικότ ητ ες.

6. Στ ις γειτ ονιές και τ ην επαρχία.

7. Στ ους άνεργους. Ας γίνουμε όμως π ιο συγκεκριμένοι: Είπαμε ότ ι σημασία δεν έχει μόνο η μορφή (ωστ όσο, ας μην υποτ ιμιέτ αι) αλλά και τ ο περιεχόμενο. Μ’ αυτ ή τ ην έννοια, ένα βασικό περιεχόμενο τ ης σύσκεψης θα είναι να διαμορφωθούν και να π ροταθούν, προς όσους κάθε φορά απευθυνόμαστ ε και ανάλογα με τ ο πεδίο που επιλέγουμε, τ α πολιτ ικά πλαίσια, τ α αιτ ήματ α και οι στ όχοι. Κατ ανοητ ό, λοιπόν, ότ ι ζητ ούμε τ ην προσαρμογή τ ων πλαισίων μέσα από ανάλογες διαδικασίες κατ ά τ όπους, κατ ά πόλη, κατ ά επαρχία και κατ ά χώρους. Πρέπει, λοιπόν, με αποφάσεις-κατ ευθύνσεις τ ου Π.Γ. και τ ου Κ.Ο. να διευκολυνθούν οι σύντ ροφοι να κατ αθέσουν για συζήτ ηση και κατ άληξη τ α βασικά πλαίσια κίνησης και πρωτ οβουλιών. Θα ήτ αν καλό όλο και περισσότ εροι σύντ ροφοι να συμμετ έχουν στ η διαμόρφωση τ ων προτ εινόμενων πλαισίων, σε μια ζωντ ανή και ανοιχτ ή διαδικασία. Α) Με βάση λοιπόν τ ις αναγκαιότ ητ ες, τ ις δυνατ ότ ητ ες και τ ις εκτ ιμήσεις μας πρέπει να παρουσιάσουμε ένα πιο εκτ ετ αμένο πλαίσιο για συζήτ ηση (και ας μην είναι σήμερα μονομερώς αναδειγμένο) στ ο επίπεδο τ ου αντ ιιμπεριαλιστ ικού κινήματ ος στ ο σύνολό τ ου και επικεντ ρωμένο στ ις αιχμές που αναδείχτ ηκαν και αναδεικνύοντ αι: - Παρουσία στ ρατ ιωτ ική, πολιτ ική, στ ρατ ηγική, οικονομική τ ων ΗΠΑ.

- Παρουσία στ ρατ ιωτ ική, πολιτ ική, στ ρατ ηγική, οικονομική τ ης ΕΕ.

- Βάσεις, ΝΑΤΟ, εθνικά λεγόμενα θέματ α, Κύπρος, ΑΟΖ, ελληνοτ ουρκικά, σχέσεις ΕλλάδαςΠΓΔΜ, αλληλεγγύη λαών. Πρέπει να έχουμε και ορισμένες γενικές κατ ευθύνσεις αρχών (π.χ. απαραβίαστ ο τ ων συνόρων, άρνηση παραχώρησης εδαφικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότ ητ ας). Το προκρίνουμε όχι μόνο λόγω τ ης αναγκαιότ ητ ας, να τ ο αναδείξουμε σε σωστ ές βάσεις, αλλά και γιατ ί έχουμε και τ ις δοσμένες διαφορετ ικές αντ ιλήψεις με τ ο Μ-Λ ΚΚΕ στ α ζητ ήματ α τ ου πολέμου, τ ων ελληνοτ ουρκικών σχέσεων και ορισμένα άλλα. Φυσικά, σε συνδυασμό με τ η συζήτ ηση τ ου πλαισίου μένει προς διαμόρφωση η διαδικασία, «πορεία», κεντ ρική και επιμέρους, για τ ις μορφές και τ ις διαδικασίες μέσα από τ ις οποίες θα αντ ιμετ ωπίσουμε τ ις διαφορές μας. Θέλουμε ιδιαίτ ερα η διαδικασία διαμόρφωσης τ ου πλαισίου αντ ιιμπεριαλιστ ικής πάλης να είναι ανοιχτ ή και προσπελάσιμη σε όποιον μεμονωμένο ή ομάδα αγωνιστ ών που ενδιαφέρετ αι να συμμετ έχει σ’ αυτ ή τ ην προσπάθεια. Β) Παρ’ όλα τ α εμπόδια και τ ις δυσκολίες που θα μας προκύψουν, η οργάνωση πρέπει να αντ ιληφθεί (πρώτ α και κύρια τ α στ ελέχη τ ης, αλλά και όσοι σύντ ροφοι νεολαίοι δραστ ηριοποιούντ αι στ η σπουδάζουσα, ή είναι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι) τ η μεγάλη σημασία που έχει μια κοινή προσπάθεια τ ων δύο οργανώσεων μέσα στ η νεολαία και φυσικά εντ αγμένη στ η λογική τ ης κοινής δράσης και τ ης παρέμβασης στ ο κίνημα. Να ξεκαθαρίσουμε ότ ι επιδιώκουμε μια ευρύτ ερη και μόνιμη συνεργασία που να μην περιορίζετ αι στ ους χώρους τ ης εκπαίδευσης, αλλά να απλώνετ αι και σε τ μήματ α νεολαίας που πλήτ τ οντ αι ως εργαζόμενοι, ως άνεργοι αλλά και στ ο ιδεολογικό-πολιτ ιστ ικό πεδίο (διασκέδαση κ.λπ.). Συνεπώς, τ ο πλαίσιο και τ ο στ ίγμα αυτ ής τ ης κοινής προσπάθειας πρέπει να συμπεριλαμβάνει ένα ευρύτ ερο σύνολο ιδεολογικών, πολιτ ικών, πολιτ ιστ ικών ζητ ημάτ ων (εποικοδόμημα, κράτ ος, στ ρατ ός, δυνάμεις κατ αστ ολής, ανεργία στ ους νέους, θητ εία, ναρκωτ ικά, χώροι και τ ρόποι διασκέδασης). Φυσικά, θα έχει ως ευρύτ ερη αναφορά σε

διαδηλώσεις, συγκρούσεις, απεργίες τ ην Πρωτ οβουλία, αλλά και τ η δική τ ης ιδιαίτ ερη έκφραση (κοινό στ έκι, κοινοί θίασοι και συγκροτ ήματ α μουσικής, κοινά κάμπινγκ, κοινές συζητ ήσεις για ζητ ήματ α ιστ ορίας τ ου κινήματ ος, κοινές εκδρομές και εξορμήσεις κ.λπ.) Γ) Όπως γίνετ αι αντ ιληπτ ό, εκτ ός από τ ο μέλλον τ ης Πρωτ οβουλίας και τ ης κοινής δράσης μας ενδιαφέρει και η ιδιαίτ ερη δική μας προσπάθεια για σύνδεση με τ ις εργαζόμενες μάζες αλλά και τ ους άνεργους που όλο πληθαίνουν (δυστ υχώς) και όλο και κάποιοι από μας μπαίνουμε στ ο «κλαμπ». Έχουμε, λοιπόν, μπροστ ά μας τ ο ζήτ ημα τ ου περιεχομένου και τ ων μορφών για τ ο τ ρίπτ υχο δουλειά στ ις γειτ ονιές, δουλειά στ ους εργασιακούς χώρους, δουλειά στ ους άνεργους. Είναι γεγονός ότ ι, ιδιαίτ ερα τ α τ ρία τ ελευτ αία χρόνια, ακόμα πιο έντ ονα σε σχέση με προηγούμενα, τ ίθετ αι και ξανατ ίθετ αι τ ο μεγάλο ζήτ ημα (με πολλές προεκτ άσεις) τ ου περιεχομένου και τ ης προοπτ ικής τ ων συλλογικών προσπαθειών τ ων εργαζόμενων, τ ης εργατ ικής τ άξης, τ ου προλετ αριάτ ου (από κοντ ά και οι μετ ανάστ ες), αλλά και τ ων ανέργων, όχι μόνο να αποκρούσουν τ ην επίθεση, όχι μόνο να περιφρουρήσουν κατ ακτ ήσεις, όχι μόνο να ξαναδιεκδικήσουν όσα έχασαν αλλά και να συγκροτ ηθούν σαν δύναμη κοινωνικής απελευθέρωσης και χειραφέτ ησης. Και φυσικά, έχει τ εθεί και τ ο ζήτ ημα τ ης οργάνωσης (ή αυτ οοργάνωσης), απ’ έξω και από μέσα, τ ου όλου υποκειμενικού παράγοντ α «σχεδόν εξ υπαρχής», αφού η άγρια επίθεση τ ου συστ ήματ ος, η αποσυγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης, η ήτ τ α τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος μαζί με τ ην άρνηση τ ης Αριστ εράς «μας» να δει τ ις ευθύνες τ ης και τ ην κατ άστ αση έχουν «αχρηστ εύσει» όλα τ α όπλα που μέχρι σήμερα είχε ανακαλύψει η εργατ ική τ άξη και οι εργαζόμενοι για να πολεμήσουν τ ο κεφάλαιο και τ ην εργοδοσία. Όλη αυτ ή η κατ άστ αση κάνει τ ην εργατ ική τ άξη να φαίνετ αι έρμαιο στ ις διαθέσεις τ ου κεφαλαίου και τ ο σύστ ημα να φαίνετ αι παντ οδύναμο. Μέσα σ’ όλα βάλτ ε και τ ην πείνα που εξαπλώνετ αι, τ η φτ ώχεια που τ σακίζει κόκκαλα, τ ην ανεργία που οδηγεί αρκετ ές φορές στ ην τ ρέλα και τ ην απόγνωση, για να κατ αλάβετ ε γιατ ί οι «εύκολες λύσεις σωτ ηρίας» έχουν τ όση πέραση, ενώ οι «δικές μας» προτ άσεις οικοδόμησης κινήματ ος φαντ άζουν τ όσο «άχρηστ ες προς τ ο παρόν». Ιδιαίτ ερα ότ αν οι φορείς αυτ ών τ ων απόψεών μας μέσα στ ους εργασιακούς χώρους απειλούντ αι από τ ην τ ρομοκρατ ία και τ ην ανεργία, δυσκολευόμενοι να αποκτ ήσουν αποφασιστ ικότ ητ α και εμπιστ οσύνη στ ις δυνάμεις τ ους. Και ότ αν, βέβαια, τ ο «κράτ ος πρόνοιας» όλο και αποσύρετ αι και αφήνει τ ις μάζες απροστ άτ ευτ ες στ ον αχαλίνωτ ο καπιτ αλισμό, τ ότ ε κατ αλαβαίνουμε γιατ ί η μάχη που δίνουμε είναι διπλή: και απέναντ ι στ ον τ αξικό αντ ίπαλο, αλλά και απέναντ ι στ ον «εσωτ ερικό εχθρό» που έχει τ ην ευκαιρία να παρουσιάζετ αι με διάφορες μορφές και τ ώρα με τ η μορφή τ ης «αλληλεγγύης» τ ην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κάνει και συνολική αντ ιπολιτ ευτ ική γραμμή. Σαφώς, λοιπόν, πρέπει να δοκιμάσουμε να διαμορφώσουμε πλαίσιο και μορφές παρέμβασης στ ις συνοικίες και μπορούμε και να προχωρήσουμε, μόνοι μας ή συνεργαζόμενοι. Ταυτ όχρονα, μέσα στ ις κινήσεις, όχι αφ’ υψηλού και απ’ έξω, π ρέπ ει να οργανώνουμε και να π ροωθούμε την αντιπ αράθεσή μας λαμβάνοντας υπ όψη θετικές και αρνητικές εμπ ειρίες απ ό τις π λατείες αλλά και π αλιότερα. Τα πλαίσια αυτ ά φυσικά και θα επιμένουν στ η διεκδίκηση, στ ην απόκρουση τ ης επίθεσης, στ ην περιφρούρηση τ ων όποιων δικαιωμάτ ων. Θα πρέπει να υπερασπίζοντ αι τ ους αγώνες και τ ις απεργίες τ ων εργαζομένων κόντ ρα στ ην κρατ ική, παρακρατ ική και φασιστ ική επίθεση. Θα πρέπει να μην αποκοπούμε από στ ρώματ α τ ων πόλεων (μικρά κυρίως) που ενόψει τ ων χειρότ ερων και επειδή έχουν ακόμη αυτ απάτ ες ή «ελπίδες» να γλιτ ώσουν τ α χειρότ ερα, στ ηρίζουν κινήματ α ενάντ ια στ α χαράτ σια, στ η φορολόγηση έστ ω και με έναν «υπερτ αξικό τ ρόπο». Θα πρέπει να μην αποκοπούμε απ’ αυτ ό τ ο σχολείο, γιατ ί μέσα από τ έτ οιες «μικρές» προσπάθειες μπαίνουν οι αυριανές βάσεις τ ων κοινωνικών συμμαχιών. Πρέπει όπου μπορούμε (και να πιέζουμε τ ην κοινή δράση) να πρωτ οστ ατ ούμε στ ις ιδέες και τ ις μορφές που αυτ ά τ α στ ρώματ α εκφράζουν τ ην οργή και τ ην αγανάκτ ησή τ ους (διαμαρτ υρίες μπροστ ά σε μεγάλα σούπερ-μάρκετ , πικετ οφορίες στ ους στ αθμούς τ ου μετ ρό, παρεμβάσεις αγκιτ άτ σιας στ ις ατ έλειωτ ες ουρές στ ις εφορίες, στ ον ΟΑΕΔ). Μην ξεχνάμε, δε, ότ ι όλα αυτ ά χωρίς αποκρυστ άλλωση σε μια μορφή οργάνωσης (επιτ ροπή, συνέλευση κ.λπ.) είναι ουσιαστ ικά χωρίς αντ ίκρισμα. Να αντ ιπαρατ εθόμαστ ε αλλά να μην σνομπάρουμε τ ην προσφυγή σε μορφές υπεράσπισης

τ ου πολίτ η που έχει κατ οχυρώσει τ ο σύστ ημα, γιατ ί όλο και περισσότ ερος κόσμος απελπίζετ αι και δεν βρίσκει «κατ αφύγιο» στ ις μορφές και τ ις δράσεις τ ης Αριστ εράς «μας». Πόσο, όμως, συνδέετ αι αυτ ή η μετ ωπική κοινοδρασιακή ιστ ορία και εξυπηρετ εί τ ην οικοδόμηση και ενίσχυση κομμουνιστ ικής οργάνωσης που θέλει να κάνει πιο ορατ ό και φανερό τ ο στ ίγμα τ ης; Και στ ο εσωτ ερικό μας, αλλά και από τ ην πλευρά τ ης καθοδήγησης τ ου Μ-Λ ΚΚΕ, ακούγοντ αι φωνές ότ ι μ’ αυτ ή μας τ η στ άση «αφήνουμε τ ο γάμο να πάμε για πουρνάρια». «Αντ ί να κοιτ άζουμε να δυναμώσουν οι κομμουνιστ ές, χαραμιζόμαστ ε σε αμφίβολης αποτ ελεσματ ικότ ητ ας κοινές δράσεις και πρωτ οβουλίες και ωφελούντ αι οι ρεφορμιστ ές και οι αντ ίπαλοι τ ου κομμουνισμού» (στ ο «κλαμπ» αυτ ό έχει προσχωρήσει και η ηγεσία τ ου ΚΚΕ). Βέβαια, τ ο γεγονός ότ ι έχουμε πολλές αδυναμίες, ιδιαίτ ερα στ ελεχιακές, να υλοποιήσουμε τ ην ιδιαίτ ερα επιθετ ική πολιτ ική που έχουμε, τ ην κάνει να φαίνετ αι «παθητ ική», «κακομοίρικη» και «καραμουρτ ζούνικη». Το χειρότ ερο είναι ότ ι, αντ ί να βελτ ιώσουμε τ ις αδυναμίες για να κάνουμε αυτ ό που επιβάλλει η φυσιογνωμία μας, πέφτ ουμε στ ο άλλο άκρο και κλεινόμαστ ε, κάνοντ ας ορισμένες φορές «κηρύγματ α» καθαρότ ητ ας. Ναι, είναι γεγονός ότ ι δεν είμαστ ε αποτ ελεσματ ικοί ως οργάνωση να φέρουμε κοντ ά μας, ιδεολογικά και πολιτ ικά, μια σειρά αγωνιστ ές που μας πλησιάζουν μέσα στ ην πάλη, με αποτ έλεσμα ορισμένοι να χάνοντ αι. Σίγουρα πρέπει να βρούμε τ ρόπους για να τ ο αντ ιμετ ωπίσουμε. Για να τ ο κάνουμε πρέπει να φυσήξει αέρας δημιουργίας και αισιοδοξίας μέσα στ ις γραμμές μας. Και φυσικά, να είμαστ ε στ αθερά προσανατ ολισμένοι στ ην υπηρεσία τ ου κινήματ ος. Για να φυσήξουν αυτ οί οι αέρηδες χρειάζετ αι ο σύντ ροφος, η επιρροή να βρίσκοντ αι μέσα σε μια διευρυμένη κινηματ ική πλατ ύτ ερη ατ μόσφαιρα. Μόνο η ατ μόσφαιρα τ ων γραφείων δεν είναι αρκετ ή για να ζωογονήσει και να γονιμοποιήσει τ ην πρωτ οβουλία. Ότ αν τ α στ ελέχη μιας οργάνωσης δυναμώνουν, παίρνουν πρωτ οβουλίες, αποκτ ούν κύρος μέσα στ ους χώρους τ ους, στ ις διαδηλώσεις, στ ις συγκρούσεις, στ ην αντ ιπαράθεση, στ ις μαζώξεις, τ ότ ε ισχυροποιείτ αι η οργάνωση συνολικά. Τότ ε δημιουργεί εμπιστ οσύνη στ ο γύρω κόσμο που καλείτ αι να αφιερώσει μέρος τ ης ζωής τ ου στ ο κίνημα. Γι’ αυτ ό μας χρειάζοντ αι οι διαδικασίες κινήματ ος, τ α σχήματ α κινήματ ος και δεν αρκούμαστ ε μόνο στ ην οργάνωση. Όσο λείπουν τ α πρώτ α, στ ην οργάνωση θα έρχοντ αι αναγκαστ ικά αγωνιστ ές που δεν είναι έτ οιμοι ακόμα να αφιερώσουν τ η ζωή τ ους. Γι’ αυτ ό και οι αγωνιστ ές πρέπει να περνάνε μέρες τ ης έντ αξής τ ους στ ο κίνημα μέσα σε «δικά» τ ους όργανα δίπλα στ ους κομμουνιστ ές. Γι’ αυτ ό χρειάζοντ αι τ α σχήματ α. Δεν θέλουμε μόνο να δυναμώσει η οργάνωσή μας. Θέλουμε να δυναμώσουν και οι μορφές οργάνωσης τ ου λαού κάθε επιπέδου. Θέλουμε να ισχυροποιούμαστ ε μέσα από μια διαλεκτ ική σχέση. Η οικοδόμηση μιας κομμουνιστ ικής οργάνωσης δεν είναι μόνο δική μας υπόθεση, αλλά και υπόθεση τ ων μαζών, και πρώτ α και κύρια τ ης εργατ ικής τ άξης, κατ ακτ ώντ ας βέβαια τ η συγκρότ ησή τ ης κόντ ρα στ ην καπιτ αλιστ ική επίθεση και διάσπαση. Θεωρούμε, λοιπόν, ότ ι τ α δύο αυτ ά θέματ α που αφορούν τ η σύσκεψη τ ου φθινοπώρου με τ ις υποκατ ηγορίες τ ους μπορούμε να τ α απαντ ήσουμε με ικανοποιητ ικό τ ρόπο. Η συμβολή μας πρέπει να εκφραστ εί και στ ο πολιτ ικό περιεχόμενο τ ων αιτ ημάτ ων και τ ης γραμμής, αλλά και στ ις ανάλογες πολιτ ικές εκτ ιμήσεις τ ης φάσης που περνάμε. Συμβολή και μέσω εφημερίδας αλλά και μέσω παρεμβάσεων.

• Ήδη με τ α δύο θέματ α που προτ είναμε (με κέντ ρο βάρους μετ ατ οπισμένο προς τ ο δεύτ ερο) θεωρούμε ότ ι η διαδικασία τ ης σύσκεψης μπορεί να αποβεί χρήσιμη και ωφέλιμη, για τ α ζητ ήματ α που άμεσα αντ ιμετ ωπίζουμε. Όμως εκμετ αλλευόμαστ ε τ ην εσωτ ερική συζήτ ηση που θα ανοίξει σαν ευκαιρία να θέσουμε ορισμένες σκέψεις και κατ ευθύνσεις για ένα σοβαρό ζήτ ημα που έχει αναδειχτ εί και που φυσικά έχει και μια σειρά παράπλευρα πολύ σοβαρά θέματ α να τ ο συνοδεύουν. Το ζ ήτημα αυτό είναι η αντίδραση των μαζ ών απ έναντι στον ασφυκτικά επ ιβεβλημένο καπ ιταλιστικό «μονόδρομο» και η διαλεκτική σχέση αυτής της αντίδρασης με την π αράλληλη απ αίτηση της επ οχής να διαμορφώσουν οι λαοί το δικό τους δρόμο για μια άλλη κοινωνία, για μια άλλη ζ ωή. Έχουμε βέβαια, εδώ και αρκετ ά χρόνια, ξεκαθαρίσει ότ ι τ ο κεφάλαιο αυτ ό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τ ην επαναστ ατ ική διαδρομή τ ης ανθρωπότ ητ ας προς τ ον κομμουνισμό. Μια π ορεία π ου θα χαραχτεί μέσα απ ό ένα ολόκληρο μεταβατικό στάδιο, το σοσιαλιστικό.

Μία πορεία που οι συσχετ ισμοί τ ου χθες και τ ου σήμερα τ ην κάνουν να φαντ άζει, αν όχι ακατ όρθωτ η, αν όχι όνειρο θερινής νύχτ ας, τ ουλάχιστ ον μακριά, βασανιστ ική, γεμάτ η θυσίες στ η διαδρομή. Άρα, από μια πρώτ η ματ ιά, όχι ιδιαίτ ερα «ελκυστ ική» για τ ις μάζες. Γι’ αυτό και σωστά επ ισημαίνεται ότι η μεγάλη αυτή διαδρομή είναι π ροϊόν ανάγκης μπ ροστά στα π ολύ χειρότερα π ου επ ιφυλάσσει ο αντιδραστικός καπ ιταλιστικός «μονόδρομος». Ότ αν μας ρωτ ούν τ ι πρεσβεύουμε, τ ι επιδιώκουμε, σε τ ι συμβάλλουμε και γιατ ί θέλουμε να υπάρχουμε, να αναπαραγόμαστ ε και να διδασκόμαστ ε σαν κομμουνιστ ές, η απάντ ησή μας έχει δύο σκέλη χονδρικά. Το ένα σκέλος αφορά τ ις απαντ ήσεις και τ ις οριοθετ ήσεις που δίνουμε και κάνουμε όσο παραμένουμε στ ο επίπεδο τ ου καπιτ αλισμού και δεχόμαστ ε, μαζί με τ ον υπόλοιπο λαό, τ ις συνέπειες τ ης επίθεσης. Προφανώς, και με τ α χρόνια, έχουμε κατ ακτ ήσει μια ορισμένη αντ ίληψη, προσέγγιση και φυσιογνωμία πάνω στ ο έδαφος τ ου καπιτ αλισμού και στ ο βαθμό τ ης συμμετ οχής μας στ ην τ αξική πάλη, στ ην τ αξική αναμέτ ρηση. Από τ ην άλλη, έχουμε διευκρινίσει (όσο και αν κάτ ι τ έτ οιο είναι στ ην εποχή μας δυσφημισμένο) ότ ι για εμάς η δράση στ α πλαίσια τ ου καπιτ αλισμού έχει κυρίως χαρακτ ήρα προετ οιμασίας και συγκέντ ρωσης δυνάμεων από τ ην πλευρά εκείνων τ ων κοινωνικών δυνάμεων που έχουν κάθε συμφέρον να ανατ ρέψουν τ ον καπιτ αλισμό και να βάλουν μπρος τ η μεγάλη πορεία προς τ ον κομμουνισμό, μέσω μιας μετ αβατ ικής κατ άστ ασης, ενός μετ αβατ ικού στ αδίου που κατ οχυρώθηκε ιστ ορικά να είναι ο σοσιαλισμός με βάση και τ ις εμπειρίες τ ης παλινόρθωσης στ ις πρώην σοσιαλιστ ικές χώρες. Οπωσδήποτ ε, αναγνωρίζουμε ότ ι οι αρνητ ικοί συσχετ ισμοί τ ων τ ελευτ αίων δεκαετ ιών, έτ σι όπως διαμορφώθηκαν και μετ ά τ ην παλινόρθωση, έχουν υποχρεώσει τ ο κίνημα τ ων μαζών, τ ις ίδιες τ ις μάζες, να υφίστ αντ αι απανωτ ές ήτ τ ες στ α πλαίσια τ ου καπιτ αλισμού και να εξαναγκάζοντ αι σε πισωγυρίσματ α, σε υπαναχωρήσεις, σε εκχωρήσεις δικαιωμάτ ων στ ον τ αξικό αντ ίπαλο. Όλη αυτ ή η κατ άστ αση που βιώνετ αι όχι μόνο στ ην Ευρώπη αλλά σε όλο σχεδόν τ ον πλανήτ η, κάνει επιτ ακτ ική τ ην ανάγκη τ ης διαμόρφωσης από τ ην πλευρά τ ου αριστ ερού κινήματ ος και ιδιαίτ ερα τ ου τ αξικού, εργατ ικού, κομμουνιστ ικού, ενός «προγράμματ ος» «πριν τ ο πρόγραμμα τ ης κατ άληψης τ ης εξουσίας», τ ο οποίο θα έχει διπλό στ όχο και περιεχόμενο: α) Να εμπεδώσει στ ις μάζες, μέσα από τ ις συγκρούσεις, τ ις αντ ιπαραθέσεις και τ ις όποιες νίκες, τ ην αίσθηση ότ ι ο καπιτ αλισμός, ακόμα και στ ις πιο άγριες εκδοχές και εκφράσεις τ ου δεν είναι ανίκητ ος. Να διαμορφώσει τ ις βάσεις τ ων κοινωνικών συμμαχιών τ ων στ ρωμάτ ων που μπορούν με ένα στ αθερό τ ρόπο να αμφισβητ ήσουν τ η μονοκρατ ορία τ ου καπιτ αλισμού. Και, φυσικά, να αρχίσει να δίνει σάρκα και οστ ά στ η μεγάλη ανάγκη τ ης εποχής, δηλαδή, τ η συγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης σαν τ άξη για τ ον εαυτ ό τ ης. β) Είναι, τ ουλάχιστ ον για εμάς, φανερό ότ ι για να έχει νόημα ένα τ έτ οιο «πρόγραμμα» ανατ ροπής τ ων συσχετ ισμών (κατ αρχάς στ ο έδαφος τ ου καπιτ αλισμού και που να έχει προϋποθέσεις προχωρήματ ος προς τ α μπρος και όχι πισωγυρίσματ ος) θα πρέπει: 1) Να είναι οργανωμένος και κατ άλληλα προετ οιμασμένος ο λαός από κάθε άποψη 2) Να έχει διαμορφωθεί ένα κομμουνιστ ικό κίνημα και κόμμα με αναβαθμισμένες διασυνδέσεις με τ ην τ άξη και τ ις μάζες, που φυσικά θα έχει κάνει σαφή βήματ α στ ο προχώρημα τ ων απαντ ήσεων και τ ων εκτ ιμήσεων για τ α αίτ ια τ ης παλινόρθωσης και που θα έχει προσεγγίσει ακόμα πιο ουσιαστ ικά τ ις ανάγκες και τ ις απαιτ ήσεις τ ης σύγχρονης μετ αβατ ικής σοσιαλιστ ικής κοινωνίας.

3) Να έχει μπει σε στ έρεες βάσεις ο προλετ αριακός διεθνισμός, η αλληλεγγύη τ ων λαών τ ων γειτ ονικών χωρών και παρά πέρα, διότ ι -έτ σι όπως έχουν εξελιχθεί τ α πράγματ α- τ ο τ οπικό και τ ο διεθνικό έχουν πλέον μια διαφορετ ική σχέση και διασύνδεση. Ουσιαστ ικά, λοιπόν, έχουμε τ ην ανάγκη και εμείς και ο λαός ενός «εκπαιδευτ ικού προγράμματ ος», ενός ιδιαίτ ερου «σχολείου» που θα κάνει φανερή τ η δυνατ ότ ητ α και τ ην αναγκαιότ ητ α σε μαζική, τ οπική και διεθνική κλίμακα να ανατ ραπούν οι κατ αθλιπτ ικοί συσχετ ισμοί έτ σι ώστ ε να ανοίξει ο δρόμος για τ ο σοσιαλισμό και όχι (όπως ευαγγελίζοντ αι διάφοροι ρεφορμιστ ές) να αλλάξουν οι συσχετ ισμοί έτ σι ώστ ε να παραμείνουμε σε έναν καπιτ αλισμό πιο «εξορθολογισμένο» και πιο «ανθρώπινο». Ένα «πρόγραμμα» που θα μας

φωτ ίσει ακόμα περισσότ ερο για τ ην τ αξική διάρθρωση και προοπτ ική τ ης χώρας. Αν, λοιπόν, θέλουμε να κωδικοποιήσουμε αυτ ές τ ις ιδιαίτ ερες επιδιώξεις μας, θα λέγαμε ότ ι στ οχεύουμε, συμβάλλουμε σε ένα ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ που θα διαμορφώνετ αι σε πολιτ ικό-κοινωνικό επίπεδο διεκδικώντ ας ΕΙΡΗΝΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Ένα μέτ ωπο που σαν αριστ ερό θα είναι αντ ιιμπεριαλιστ ικό, αντ ικαπιτ αλιστ ικό, αντ ιπολεμικό, αντ ιφασιστ ικό, αντ ιρατ σιστ ικό. Δικαιολογημένα, έστ ω και σαν χονδρική περιγραφή, η στ όχευση σ’ ένα τ έτ οιο μέτ ωπο φαντ άζει αρκετ ά μακρινή, ιδιαίτ ερα αν αναλογιστ ούμε τ ις μικρές μας δυνάμεις, τ ην κατ άστ αση τ ου κινήματ ος, τ ης εργατ ικής τ άξης, τ ης αγροτ ιάς και τ ον εγκλωβισμό τ ων μικροαστ ικών στ ρωμάτ ων στ ον καπιτ αλιστ ικό μονόδρομο. Οι εξελίξεις όμως και στ η χώρα μας κινήθηκαν τ όσο ραγδαία, που έκαναν πρόδηλη τ ην ανάγκη ενός τ έτ οιου μετ ώπου που ούτ ε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτ ε τ ο ΚΚΕ μπόρεσαν και μπορούν να τ ου δώσουν σάρκα και οστ ά. Γι’ αυτ ό οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε και προς τ α μέσα και προς τ α έξω ότ ι οι κινήσεις και οι επιλογές μας έχουν σαν στ όχευση ένα τ έτ οιο ΜΕΤΩΠΟ. Η προσπάθεια που θέλουμε να κάνουμε για τ ην Πρωτ οβουλία (ιδιαίτ ερα σε επιμέρους χώρους, αλλά και στ ο κεντ ρικό) οφείλει να καθοδηγείτ αι από μια τ έτ οια στ όχευση. Σ’ ένα από τ α επόμενα Κ.Ο., αφού δρομολογήσουμε και αποκρυστ αλλώσουμε τ α όσα μας προκύπτ ουν από τ ις άμεσες αποφάσεις, θα ανοίξουμε πιο ουσιαστ ικά τ ο ζήτ ημα με τ ο γενικό τ ίτ λο «ο δικός μας δρόμος».

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_12.html?pfstyle=wp

Συνολικός απολογισμός των εκλογικών αποτελεσμάτων και της δικής μας παρέμβασης (Απόφαση του Κ.Ο. του ΚΚΕ(μλ)) Με δύο απανωτ ές εκλογικές αναμετ ρήσεις, στ ις 6 Μάη και 17 Ιούνη, οι ντ όπιες και ξένες δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος κατ άφεραν, έστ ω και με σημαντ ικές απώλειες, μία προσωρινή «λύση« στ η συγκρότ ηση αστ ικής κυβέρνησης, «αναβαπτ ισμένης« από τ η λαϊκή ψήφο. Η νέα τ ρικομματ ική κυβέρνηση με επικεφαλής τ ο Σαμαρά είναι απόλυτ α προσηλωμένη στ ην υλοποίηση τ ων αντ εργατ ικών-αντ ιλαϊκών μέτ ρων τ ων μνημονίων, έχει για «αρετ ή« τ ην προώθηση τ ης εξάρτ ησης από τ ην ΕΕ και θα δώσει εξετ άσεις τ ο επόμενο διάστ ημα στ ην αστ ική ολιγαρχία και τ ους ιμπεριαλιστ ές συνολικά για τ ις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει προς αυτ ούς. Η γενική εικόνα Και στ ις δύο εκλογικές αναμετ ρήσεις οι οποίες έγιναν κάτ ω από καθεστ ώς εκβιασμών και τ ρομοκρατ ικών διλημμάτ ων από τ η μεριά τ ων αντ ιδραστ ικών δυνάμεων, αλλά και πόλωσης για κυβερνητ ική «λύση«, η λαϊκή ψήφος προσανατ ολίστ ηκε σε πολλαπλές κατ ευθύνσεις. Ψηφίζοντ ας στ ον «πρώτ ο γύρο« ενάντ ια στ ο μνημόνιο, ο λαός αναζητ ά παράλληλα έναν άμεσο και αποτ ελεσματ ικό τ ρόπο για να στ αματ ήσει τ η λεηλασία τ ης ζωής τ ου, ενώ στ ο «δεύτ ερο γύρο« τ ο κύριο χαρακτ ηριστ ικό ήτ αν η πολιτ ική αναδίπλωση τ ου λαού και η ενίσχυση τ ων υποτ αγμένων δυνάμεων στ ην ΕΕ και τ ο ΔΝΤ. Το χαμηλό επίπεδο πολιτ ικής συγκρότ ησης τ ου εργατ ικού-λαϊκού κινήματ ος, σε σχέση με τ ις απαιτ ήσεις τ ης περιόδου, από τ η μία πλευρά και, από τ ην άλλη, η σχετ ική απογοήτ ευση από τ ο γεγονός ότ ι οι αγώνες τ ου προηγούμενου διαστ ήματ ος δεν μπόρεσαν να στ αματ ήσουν τ ην επίθεση, η αντ ιαριστ ερή-αντ ικομμουνιστ ική παρέμβαση όλων τ ων δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος, η «στ άση κινήματ ος« που επιβλήθηκε από τ ις 12 Φλεβάρη λόγω προεκλογικής περιόδου, οι σοβαρές ευθύνες τ ων ηγεσιών τ ης Αριστ εράς «μας« στ ην καλλιέργεια αυτ απατ ών και ευκολιών κάθε είδους έδωσαν τ η δυνατ ότ ητ α να «δουλέψουν« τ όσο τ α κάθε είδους αναχώματ α τ ου συστ ήματ ος, αλλά, κυρίως, να κινηθεί ο λαός σε κατ ευθύνσεις που δεν θα θίγουν με άμεσο τ ρόπο τ ο πλαίσιο τ ης εξάρτ ησης έτ σι όπως αυτ ό καθορίζετ αι από τ ην ΕΕ αλλά και τ ις ΗΠΑ. Και στ ις δύο εκλογικές αναμετ ρήσεις (ιδιαίτ ερα στ ην πρώτ η) τ α ποσοστ ά και οι ψήφοι με αριστ ερό, ριζο-σπαστ ικό πρόσημο είναι πρωτ όγνωρα για τ η μετ απολιτ ευτ ική περίοδο (τ α ποσοστ ά για ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ, ΕΕΚ και ΟΚΔΕ ήτ αν 27,5% στ ις 6 Μάη και 32% στ ις 17 Ιούνη. Το 32%, αν και διευρυμένο ποσοτ ικά, ποιοτ ικά ήτ αν σαφώς πιο απονευρωμένο από τ ο πρώτ ο ποσοστ ό). Ταυτ όχρονα, όμως, σημαντ ικό πολιτ ικό στ οιχείο αυτ ών τ ων εκλογών υπήρξε και η αποχή, που στ ις 6 Μάη έπιασε τ ο 35% ενώ στ ις 17 Ιούνη έφτ ασε τ ο 38,5%. Χαρακτ ηριστ ικό τ ου «δεύτ ερου γύρου« η σημαντ ική πτ ώση τ ων πέρα τ ου ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεων (για διαφορετ ικούς λόγους ο καθένας) με βασική κατ εύθυνση τ ην «κυβερνώσα αριστ ερά«, Η οποία εξασφάλισε τ ο νέο τ ης ποσοστ ό λόγω τ ης αύξησης τ ης αποχής, από τ η μία, αλλά, κυρίως, λόγω τ ης εκλογικής λεηλασίας όλων τ ων υπόλοιπων δυνάμεων, από ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι Πράσινους κ.λπ. κατ ά κύριο λόγο και δευτ ερευόντ ως από τ ο ΠΑΣΟΚ ή άλλους. Η εμφάνιση στ ο πολιτ ικό προσκήνιο δήθεν αντ ιμνημονιακών και «πρόθυμων αριστ ερών« σχηματ ισμών, όπως οι «Ανεξάρτ ητ οι Έλληνες« και η ΔΗΜΑΡ, αποτ έλεσε ένα νέο ποιοτ ικό στ οιχείο και πιστ ώνετ αι στ ο σύστ ημα η σοβαρή επιτ υχία στ η δημιουργία και λειτ ουργία «αναχωμάτ ων« τ ης λαϊκής οργής και αγανάκτ ησης (τ α ποσοστ ά τ ων δυνάμεων αυτ ών ήτ αν 17% στ ις 6 Μάη και 13,5% στ ις 17 Ιούνη).

Η εκτ όξευση τ ης φασιστ ικής Χρυσής Αυγής στ η Βουλή με στ αθερό ποσοστ ό 7%, σαν αποτ έλεσμα τ ης συνολικής αντ ιδραστ ικής μετ ατ όπισης τ ου πολιτ ικού σκηνικού κάτ ω από τ ο βάρος τ ης αντ ιλαϊκής πολιτ ικής και τ ων δεσμών τ ης εξάρτ ησης, αποτ ελεί τ αυτ όχρονα τ ιμωρία αλλά και προειδοποίηση για τ ις δυνάμεις που αναφέροντ αι στ ους εργαζόμενους και τ ην Αριστ ερά ότ ι, αν δεν δώσουν διέξοδο στ ο λαό οι αγώνες, τ ότ ε τ α πράγματ α μπορούν να στ ραφούν σε ακόμα πιο αντ ιδραστ ικές κατ ευθύνσεις. Κορυφαίο γεγονός στ ην εκλογική διαδικασία αποτ έλεσε η μαζική αποστ οίχιση τ ου λαού (παρά τ ους εκβι-ασμούς, τ ις απειλές και τ ο φόβο που έσπειραν όλοι) από τ ις «παραδοσιακές« αστ ικές πολιτ ικές δυνάμεις και βασικούς πυλώνες τ ης εξάρτ ησης στ η χώρα, τ ο ΠΑΣΟΚ και τ η ΝΔ, και η εξαφάνιση τ ου ΛΑΟΣ, τ ου τ ρίτ ου τ ης συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Οι διεργασίες που συντ ελούντ αι στ ο λαό θα είναι ακατ άπαυστ ες κάτ ω από όλα τ α διλήμματ α, τ ους εκβιασμούς και τ ο φόβο που σκορπούν οι αντ ιδραστ ικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις που απελευθερώθηκαν από τ ους πυλώνες τ ης αστ ικής κυριαρχίας είναι τ εράστ ιες σε αριθμό και, όσες προσπάθειες και αν κάνουν οι δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος μέσα και έξω από τ η χώρα, δεν θα μπορέσουν να τ ον ποδηγετ ήσουν εύκολα σε νέα καλούπια. Από τ ην άλλη, όμως, μπορούμε να πούμε ότ ι, αν από τ ις αντ ιδραστ ικές δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος έχουμε να περιμένουμε τ ις πιο τ υχοδιωκτ ικές και αντ ιλαϊκές πολιτ ικές, δεν μας κάνουν ιδιαίτ ερα αισιόδοξους οι πολιτ ικές τ ων αυτ απατ ών και τ ων εύκολων, χωρίς σύγκρουση, δρόμων τ ης Αριστ ερά «μας« σε όλες τ ης τ ις εκδοχές, είτ ε ετ οιμάζετ αι για τ ο κυβερνητ ικό «κοστ ούμι« είτ ε ζητ άει μονίμως εκλογές για να «διορθώσει ο λαός τ ην ψήφο τ ου«. Παρόλα αυτ ά, η αποστ οίχιση αυτ ή, παρά τ ην προσωρινή αναδίπλωση τ ης 17ης Ιούνη, αποτ ελεί ένα σπουδαίο γεγονός και αποτ ελεί σημαντ ική παρακατ αθήκη για τ ην επόμενη περίοδο. Η απελευθέρωση σημαντ ικών λαϊκών δυνάμεων από τ ις αστ ικές πολιτ ικές δυνάμεις που κυριάρχησαν όλη τ η μετ απολιτ ευτ ική περίοδο μπορεί να προσφέρει σημαντ ικά στ η συγκρότ ηση τ ου κινήματ ος που απαιτ εί η εποχή μας. Τα απ οτελέσματα και οι εξελίξεις στην Αριστερά Η «εκτ όξευση« τ ου ΣΥΡΙΖΑ σε αριθμούς ψήφων και ποσοστ ών κυβερνητ ικού επιπέδου ήτ αν αποτ έλεσμα τ ης πρότ ασής τ ου για «αριστ ερή κυβέρνηση«, που γέννησε ελπίδες σε τ μήματ α τ ου λαού ότ ι μπορεί να υπάρξει ένα άμεσο πρόγραμμα ανακούφισης ικανό να «περπατ ήσει« ακόμα και μέσα σε αυτ ό τ ο πλαίσιο τ ης εξάρτ ησης από ΔΝΤ-ΕΕ χωρίς να τ ο αμφισβητ ήσει. Οι προσαρμογές τ ου -που τ όσο έντ ονα φάνηκαν κατ ά τ η «διερευνητ ική« περίοδοσυνεχίστ ηκαν με γοργούς ρυθμούς τ ο επόμενο διάστ ημα, συγκροτ ώντ ας όμως μέσα στ ο λαό ένα ισχυρό ρεύμα αναμονής, ανάθεσης και αυτ απατ ών. Η χρόνια φιλοδοξία τ ου να καλύψει αυτ ός τ ο κενό τ ου ΠΑΣΟΚ, τ όσο σαν πολιτ ική έκφραση όσο και -κυρίως- σαν αμορτ ισέρ τ ων λαϊκών κραδασμών μέσω τ ης ανάληψης ευθυνών, συγκρούετ αι τ όσο με τ ις απαιτ ήσεις τ ης άρχουσας τ άξης και τ ων ιμπεριαλιστ ών για πλήρη ευθυγράμμιση με τ α δεδομένα τ ου συμβολαίου τ ου 1974 (διπλή εξάρτ ηση) όσο και με τ ην απαίτ ηση για ιστ ορικό πισωγύρισμα τ ων εργατ ικών και λαϊκών κατ αχτ ήσεων και δικαιωμάτ ων. Κάτ ω από αυτ ές τ ις σοβαρές αντ ιφάσεις, αλλά και τ ην αναμενόμενη πίεση πάνω στ ο ΣΥΡΙΖΑ από τ ην όξυνση τ ης τ αξικής πάλης, μένει να δούμε πώς και αν αυτ ός θα κατ αφέρει να πετ ύχει όλους αυτ ούς τ ους αντ ιφατ ικούς τ ου στ όχους και να μείνει σε τ ροχιά προσέγγισης τ ης κυβερνητ ικής εξουσίας. Ανεξάρτ ητ α από τ ο βαθμό «χαλάρωσης« τ ου μνημονίου και τ ης λιτ ότ ητ ας που θα διαπραγματ ευτ ούν οι ιμπεριαλιστ ές, τ όσο μετ αξύ τ ους όσο και με τ ις εξαρτ ημένες αστ ικές τ άξεις, οι παραχωρήσεις δεν θα μπορούν να πλησιάσουν καν τ ο «αντ ι-νεοφιλελεύθερο« πλαίσιο τ ου ΣΥΡΙΖΑ. Η «υπεύθυνη και μάχιμη« αντ ιπολίτ ευση, όπως τ ην προσδιόρισε ο Αλ. Τσίπρας, που θα κάνει «επίθεση νομιμότ ητ ας« στ ην κυβέρνηση και τ ο σύστ ημα, μπορεί να αντ αποκρίνετ αι πολιτ ικά στ ις διαθέσεις τ ων μεσοστ ρωμάτ ων με τ α οποία έπιασε «επαφή«, σίγουρα όμως δεν μπορεί να εκφράσει τ ην αγωνία για αξιοπρεπή επιβίωση τ ου εργαζόμενου λαού. Και αυτ ό θα αποτ ελέσει μόνιμη πηγή αντ ιφάσεων, αντ ιθέσεων και εξελίξεων στ ο χώρο αυτ ό. Το ΚΚΕ, σημαντ ικά στ ριμωγμένο από τ ο εκλογικό αποτ έλεσμα τ ης 17ης Ιούνη, αποτ έλεσε «θύμα« τ ων αυ-τ απατ ών που σκόρπισε, αλλά και τ ης αλλοπρόσαλλης πολιτ ικής τ ού «μια

στ ο καρφί και μια στ ο πέτ αλο«. Ότ αν αντ ιλήφθηκε ότ ι τ ο εκλογικό τ ου αμόκ δημιουργούσε συνθήκες ενίσχυσης τ ης λογικής τ ης «κυβερνώσας αριστ εράς«, τ ο γύρισε ενάντ ια στ ον εκλογικό κρετ ινισμό και τ ις κοινοβουλευτ ικές αυτ απάτ ες. Οι ανατ αράξεις στ ο εσωτ ερικό τ ου μπορεί να καλυφτ ούν μέχρι ένα σημείο από τ ην προσαρμογή τ ου ΣΥΡΙΖΑ, τ α ζητ ήματ α όμως έχουν ήδη ανοίξει και σίγουρα θα υπάρξουν εξελίξεις προς διάφορες κατ ευθύνσεις. Παράλληλα, θα δέχετ αι όλο και πιο πολύ μία σοβαρή πίεση από τ η βάση τ ου για άμεσα αποτ ελέσματ α στ ους αγώνες και σε ευρύτ ερη μετ ωπική συγκρότ ηση και συνεργασία. Η εξέλιξη τ ης υπόθεσης τ ης απεργίας στ η Χαλυβουργία, αλλά και σε άλλους εργασιακούς χώρους που βρίσκοντ αι σε κινητ οποιήσεις, μπορεί να αποτ ελέσει κατ αλύτ η για αυτ ές. Στ ην ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνουν τ ην ανάγκη φιλοτ ιμία και προσπαθούν να διαχειριστ ούν τ ο εκλογικό αποτ έλεσμα που δημιουργεί σοβαρούς τ ριγμούς στ ο εσωτ ερικό τ ης, κυρίως για τ ην «ευκολία« μετ ατ όπισης τ ων τ ριών τ ετ άρτ ων τ ων ψηφοφόρων τ ης 6ης Μάη. Η πολιτ ική «όσμωση« με τ ον ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο στ ελεχών, κίνησης, αλλά κυρίως πολιτ ικών θέσεων (μετ αβατ ικό πρόγραμμα), αποτ ελεί στ οιχείο μίας μόνιμης αντ ίφασης μετ αξύ επιδιώξεων που κινούντ αι σε κατ εύθυνση «συγκρότ ησης τ ου επαναστ ατ ικού πόλου«, «διερευνώντ ας« -παράλληλα και τ αυτ όχρονα- «ρεαλιστ ικές« προσεγγίσεις και κυρίως «δυνατ ότ ητ ες«. Οι προεκλογικές προτ άσεις τ ης, είτ ε για κοινή δράση είτ ε για κοινή εκλογική κάθοδο, αποτ έλεσαν καιροσκοπικές επιλογές για δημιουργία εντ υπώσεων. Για το δικό μας εκλογικό απ οτέλεσμα και τα καθήκοντα της επ όμενης π εριόδου Μετ ά τ ον Ιούνιο-Ιούλιο τ ου 2011 είχαμε διαπιστ ώσει, πολύ σωστ ά, πολλά ζητ ήματ α και χαρακτ ηριστ ικά τ ης οργισμένης αντ ίδρασης τ ου λαού, κυρίως στ ις πλατ είες. Εκείνο που, κυρίως, είχαμε διαπιστ ώσει ήτ αν ότ ι υπάρχει άμεση ανάγκη κεντ ρικής μετ ωπικής συγκρότ ησης για να μπορέσουμε να μπούμε με καλύτ ερους όρους μέσα στ ον κόσμο και να επιδράσουμε τ όσο στ ην πάλη τ ου όσο και στ η συνείδησή τ ου. Οι «διαθέσιμες« οργανωμένες δυνάμεις για μία τ έτ οια προσπάθεια ήτ αν δεδομένες (Μ-Λ ΚΚΕ και κάποιοι λίγοι ακόμη) με όλα τ α γνωστ ά προβλήματ α-ζητ ήματ α τ ων μετ αξύ μας σχέσεων, διαφοράς απόψεων και αντ ιλήψεων και τ ο βάρος τ ης ονομασίας μας (μ-λ). Η καθυστ έρηση τ ης υλοποίησης αυτ ής τ ης πρότ ασης, με ευθύνη τ όσο δική μας όσο και τ ου Μ-Λ ΚΚΕ, φανέρωσε τ ην αδυναμία μας να κατ ανοήσουμε ότ ι ο πολιτ ικός χρόνος που είχαμε αν τ ον είχαμε ποτ έ- σε άλλες εποχές έχει οριστ ικά εξαντ ληθεί.. Αποτ έλεσμα αυτ ής τ ης σημαντ ικής καθυστ έρησης λόγω διαφωνιών ή προβληματ ισμών και τ αλαντ εύσεων ήτ αν η συγκρότ ηση τ ης Πρωτ οβουλίας για τ ην Αριστ ερή Αντ ιιμπεριαλιστ ική Συνεργασία να γίνει στ α μέσα Μάρτ η εν μέσω προεκλογικής παραζάλης και -παρ’ όλη τ η θετ ική αντ απόκριση που όλοι διαπιστ ώσαμε- να μην έχει τ ο χρόνο να κάνει βήματ α, πολιτ ικά και οργανωτ ικά, κυρίως μέσα σε ένα αγωνιστ ικό λαϊκό δυναμικό που αντ ιδρούσε στ ις λογικές και πρακτ ικές τ ου ΣΥΡΙΖΑ, τ ου ΚΚΕ και τ ης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν είχε «χώρο υποδοχής« να εκφραστ εί και να δράσει στ ην κατ εύθυνση τ ης ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Η απόφασή μας για εκλογική συμμετ οχή και πολιτ ική παρέμβαση και στ ις δύο εκλογικές αναμετ ρήσεις ήτ αν σωστ ή και αναγκαία, για διαφορετ ικούς λόγους στ ην κάθε περίπτ ωση. Το εκλογικό αποτ έλεσμα δεν μας δίνει τ ην ώθηση που θέλαμε και μας άξιζε για τ η συμμετ οχή μας στ ο κίνημα όλη τ ην προηγούμενη περίοδο. Ιδιαίτ ερα τ ο αποτ έλεσμα τ ης 17ης Ιούνη είναι ένα άσχημο εκλογικό αποτ έλεσμα. Μεγαλώνει πολύ η «ψαλίδα« με τ ην αριστ ερά τ ου ΣΥΡΙΖΑ με τ ην οποία σε κάποιους χώρους μπορούσαμε να έχουμε κάποια κοινή δράση και από εδώ και πέρα κάτ ι τ έτ οιο θα γίνετ αι εξαιρετ ικά δύσκολα και με πολύ δυσμενείς όρους. Έτ σι είμαστ ε υποχρεωμένοι να διαβούμε μέσα από τ ις «συμπληγάδες« ενός κυβερνητ ικού ΣΥΡΙΖΑ και μίας «μετ ωπικής-κινηματ ικής« ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τ η μία και ενός «τ αξικού« ΚΚΕ από τ ην άλλη. Έτ σι είμαστ ε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε τ ο δικό μας μονοπάτ ι-δρόμο-κατ εύθυνση, να τ ο στ ηρίξουμε, να εμπνεύσουμε και να εμπνευστ ούμε, να πάρουμε τ ην ευθύνη που μας αναλογεί αυτ ήν τ ην κρίσιμη περίοδο. Ο κόσμος που στ αθερά μας παρακολουθεί και συμφωνεί μαζί μας, αυτ οί που μας γνώρισαν τ ο προηγούμενο διάστ ημα και τ ους κερδίσαμε στ ην άποψή μας, η εμφάνιση ενός μικρού, αλλά αξιόλογου, αγωνιστ ικού δυναμικού που θέλει να στ ηρίξει αυτ ήν τ ην επιλογή και συστ ρατ εύθηκε μαζί μας στ ην υπόθεση τ ης Αντ ί-στ ασης, ο κόσμος που μας ξέρει και δεν

συμφωνεί μαζί μας, αλλά αποφάσισε να μας στ ηρίξει για να εκδηλώσει τ η διαμαρτ υρία τ ου, όλος αυτ ός ο κόσμος που σήμερα τ ον ξέρουμε πολύ καλύτ ερα από άλλες περιόδους, είναι λίγος αλλά επαρκής για να ξεκινήσουμε μία δύσκολη και βασανιστ ική πορεία μέσα στ ον εργαζόμενο λαό, ακουμπώντ ας στ α θετ ικά τ ης εκλογικής παρέμβασης: Στ ην πανελλαδική δράση εκατ οντ άδων συντ ρόφων και συναγωνιστ ών που στ ήριξαν αυτ ήν τ ην υπόθεση. Στ ην προσπάθεια πραγματ ικής μαζικής απεύθυνσης στ ον εργαζόμενο λαό με συγκεντ ρώσεις, συζητ ήσεις, εκδηλώσεις, εξορμήσεις. Στ η συντ ροφική συνεργασία τ ων δύο οργανώσεων που, πολύ γρήγορα, έφερε κοντ ά ένα δυναμικό αγωνιστ ών που είχε διαφορετ ική περπατ ησιά, σε ένα κοινό πολιτ ικό πλαίσιο επαφής με τ ο λαό. Ενίσχυσε και δεν αποδυνάμωσε τ ην πρότ αση τ ης μετ ωπικής συγκρότ ησης για μέτ ωπο πάλης, παρά τ α «κουσούρια« τ ου παρελθόντ ος που όμως -κάτ ω και από τ η δική μας αποφασιστ ική στ άση- δεν εκδηλώθηκαν με τ ρόπο που θα νόθευε τ ην προσπάθεια. Και αυτ ό στ α θετ ικά. Παρά τ ις ασφυκτ ικές πιέσεις ΕΕ-ΔΝΤ να προχωρήσει άμεσα τ ο κυβερνητ ικό «έργο« και όλα τ α αντ εργατ ικά-αντ ιλαϊκά μέτ ρα που έχουν δρομολογήσει, τ ο πολιτ ικό προσωπικό που είναι σήμερα «διαθέσιμο« δείχνει, από τ α πρώτ α τ ου βήματ α, να μην στ έκετ αι καλά στ α πόδια τ ου. Παραμένουν όμως «αναλλοίωτ ες« οι επιδιώξεις όλων τ ων δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος για «λύσεις« με όλα τ α μέσα και τ ους τ ρόπους σε αντ ιλαϊκή και αντ ιδραστ ική κατ εύθυνση, με ανοικτ ές παρεμβάσεις τ ων ιμπεριαλιστ ών, με ενεργοποίηση όλων τ ων «διαθέσιμων« δυνάμεων για να μη θιγεί στ ο ελάχιστ ο τ ο καθεστ ώς τ ης εξάρτ ησης και τ ης εκμετ άλλευσης. Από τ ην άλλη πλευρά, οι λαϊκές δυνάμεις δεν έχουν κανένα χρονικό περιθώριο αναμονής για να οργανώσουν τ ους αγώνες τ ους ενάντ ια στ ις δυνάμεις τ ης εξαθλίωσης και τ ης εξάρτ ησης. Κεντρικά π ολιτικά ζ ητήματα απ οτελούν σήμερα το επ ίπεδο διαβίωσης του λαού π ου χτυπ ιέται με όλους τους τρόπ ους και τα δεσμά της εξάρτησης απ ό όλους τους ιμπ εριαλιστές, π ου σφίγγουν επ ικίνδυνα γύρω απ ό το λαό και τη χώρα. Να υπερασπίσουμε στ ην πράξη και μέσα στ ην κίνηση τ ου κόσμου τ ην άποψη ότ ι ο λαός, πρωτ αγωνιστ ής τ ων εξελίξεων με οργάνωση και πάλη απέναντ ι στ ις δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος, είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να δημιουργήσει ρήγματ α και να φέρει αποτ ελέσματ α και κυρίως νίκες. Πάλη ενάντ ια τ ην αντ εργατ ική λαίλαπα, ενάντ ια σε ΕΕ-ΔΝΤ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και όλο τ ο πλέγμα τ ης εξάρτ ησης. Αντ ιπαράθεση στ ον αδιέξοδο, «αριστ ερό« κυβερνητ ισμό, αντ ιπαράθεση στ ις λογικές διαχείρισης τ ου χρέους και «επαναδιαπραγμάτ ευσης« τ ου μνημονίου. Προχωράμε απ οφασιστικά την υπ όθεση της μετωπ ικής συγκρότησης. Με την π ρόταση αυτή δημιουργούμε ξανά σχέσεις κυρίως με ένα αγωνιστικό δυναμικό π ου σήμερα βρίσκεται σε σύγχυση. Απ αιτούμε απ ό όλους να τοπ οθετηθούν στις π αρούσες συνθήκες και, κυρίως, στηρίζ ουμε απ οφασιστικά την υπ όθεση ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΚΟΙΝΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/27-28.html?pfstyle=wp

Σημαντική η σύσκεψη στελεχών 27-28 Οκτώβρη για το δυνάμωμα της οργάνωσης και της κοινής δράσης Έκλεισε πάνω από ένας χρόνος από μια ανάλογη σύσκεψη που έγινε πέρυσι τ ο Σεπτ έμβρη και στ ην οποία, όπως θυμόμαστ ε, δρομολογήθηκαν σοβαρές αποφάσεις οι οποίες μετ ά από έναν κύκλο εσωτ ερικής συζήτ ησης υιοθετ ήθηκαν από τ ην οργάνωση. Αποφάσεις οι οποίες καθόρισαν και επηρέασαν τ ην πορεία και τ ις πρωτ οβουλίες τ ης οργάνωσης σε σημαντ ικό βαθμό και τ ροχιοδρόμησαν τ α πρώτ α αποφασιστ ικά βήματ α που κάναμε από κοινού με τ ο Μ-Λ ΚΚΕ στ ην κατ εύθυνση τ ης κοινής αναβαθμισμένης κεντ ρικής και τ οπικής δράσης, σε συνεργασία με ομάδες ανέντ αχτ ων και συλλογικότ ητ ες όπως η Πορεία Αριστ ερή. Σε πρώτ η φάση αυτ ές οι αποφάσεις μας, τ ις οποίες μέσα από τ ο δικό τ ου φυσικά σκεπτ ικό στ ήριξε και τ ο Μ-Λ ΚΚΕ, οδήγησαν να πάρουν σάρκα και οστ ά οι πρώτ ες αποκρυστ αλλώσεις αυτ ής τ ης προσπάθειας κοινής δράσης μέσα από τ ην Πρωτ οβουλία για τ ην ΑΑΣ. Το αντ ικειμενικό γεγονός (τ ης διπλής εκλογικής αναμέτ ρησης), παρ' όλο που από μια άποψη καθυστ έρησε τ ην προσπάθεια αυτ ή, όπως έδειξαν οι πρώτ οι μήνες μετ ά τ ις εκλογές και ιδιαίτ ερα ο Σεπτ έμβρης με σημείο αφετ ηρίας τ η ΔΕΘ, δεν μπήκε εμπόδιο και οι προσπάθειες αποφασίστ ηκε να συνεχιστ ούν πιο πλατ ιά, πιο επίμονα, με μεγαλύτ ερη έντ αση και προφανώς επικαιροποιώντ ας και προσαρμόζοντ ας στ ις καινούριες συνθήκες τ ο πλαίσιό τ ης και τ ην εκτ ίμησή τ ης. Σε κάθε περίπτ ωση, παρ' όλο που ο χρόνος που μεσολάβησε είναι πολύ μικρός, πολιτ ικά ήτ αν πολύ πλούσιος και πολύ συμπυκνωμένος έτ σι ώστ ε τ ο σήμερα να φαίνετ αι τ όσο «αλλιώτ ικο» και τ όσο «μακρινό» σε σχέση με πέρυσι. Την ίδια στ ιγμή βέβαια οι γενικότ ερες απαιτ ήσεις και ανάγκες τ ου κινήματ ος και τ ης πάλης παραμένουν πολύ υψηλές και επιτ ακτ ικές έτ σι ώστ ε να μη δικαιολογείτ αι κανένας εφησυχασμός και καμία «σιγουριά». Παρά τ α φανερά σημάδια μετ ατ ροπής τ ης οργής και τ ης αγανάκτ ησης τ ων μαζών σε κίνηση και αντ ίστ αση τ ο χρόνο που μεσολάβησε, με αποκορύφωμα τ ις ημέρες τ ου Φλεβάρη που μας πέρασε, ο δρόμος για τ η συγκρότ ηση τ ου κινήματ ος και τ ης εργατ ικής τ άξης θα είναι μακρύς και δύσκολος. Όπως έδειξαν οι μέχρι τ ώρα (μετ ακαλοκαιρινές) αντ ιστ άσεις αλλά και οι κινητ οποιήσεις ενάντ ια στ ην πρόκληση Μέρκελ, τ α σημάδια τ ης επιτ υχούς προσπάθειας τ ου ντ όπιου συστ ήματ ος και τ ων ιμπεριαλιστ ών προστ ατ ών να ανασυγκροτ ήσουν και να φτ ιασιδώσουν τ ο κλονισμένο πολιτ ικό τ ους σκηνικό είναι ορατ ά. Οι συσχετ ισμοί παραμένουν αρνητ ικοί, παρ' όλο που η λυσσασμένη επίθεση σε βάρος τ ου λαού βαθαίνει και επεκτ είνετ αι. Η μακρά διαδρομή οπισθοχώρησης και ήτ τ ας τ ου κινήματ ος έχει αφήσει πολύ ζωντ ανά τ α σημάδια τ ης, και αν σ' αυτ ά συνυπολογίσουμε τ ις συνέπειες από τ α φανερά αδιέξοδα τ ης γραμμής τ ου ΚΚΕ, τ ην προκλητ ικά συμβιβασμένη κατ εύθυνση τ ου ΣΥΡΙΖΑ και τ η δορυφοριοποίηση τ ης εξωκοινοβουλευτ ικής λεγόμενης Αριστ εράς, μπορούμε να κατ ανοήσουμε γιατ ί οι αντ ιστ άσεις είναι ακόμη σκόρπιες, αναποτ ελεσματ ικές και όχι νικηφόρες. Ας μην εφυσηχάζουμε, λοιπόν, ούτ ε να «κρυβόμαστ ε» πίσω από εκτ ιμήσεις-υπεκφυγές ότ ι «όπου υπάρχει κατ απίεση υπάρχει αντ ίστ αση». Το βάθος τ ης επίθεσης θα είναι τ έτ οιο, οι κίνδυνοι που απειλούν τ ου λαούς τ ης περιοχής μας θα είναι τ όσοι, που δεν μας επιτ ρέπουν να έχουμε τ ο ρόλο τ ου «παρατ ηρητ ή» που «προβλέπει» και «εκτ ιμάει». Δεν μας επιτ ρέπουν να «περιοριστ ούμε» σε μια στ άση αναπαραγωγής και διατ ήρησης ως οργάνωσης (παρ' όλο που είναι σοβαρή μας υποχρέωση να τ ην ενισχύσουμε). Πρέπει, αξιοποιώντ ας εμπειρία, στ ελέχη, δυναμικό και κυρίως τ ις εν δυνάμει δυνατ ότ ητ ες τ ου κινήματ ος, να διεκδικήσουμε μέσα στ ην τ αξική πάλη αναβαθμισμένο ρόλο. Ρόλο π ρωτοπ όρο στη θεωρία και στην π ράξη. Η σύσκεψη που προγραμματ ίζουμε μπορεί και πρέπει να γίνει αφετ ηρία για να μπει η

οργάνωση, από τ ην καθοδήγηση μέχρι τ η βάση και επιδιώκοντ ας τ η συμμετ οχή τ ων αγωνιστ ών εκτ ός οργάνωσης, σε μια γόνιμη και δημιουργική διαδικασία παραπέρα επεξεργασίας τ ων στ όχων και τ ων καθηκόντ ων που απαιτ εί η φάση στ ην οποία βρισκόμαστ ε. Η σύσκεψη μπορεί και πρέπει να δώσει τ ο έναυσμα, ρίχνοντας το βάρος στα άμεσα καθήκοντα και στις άμεσες π ρωτοβουλίες, να προσεγγίσουμε σειρά ζητ ημάτ ων που αφορούν τ α μεσοπρόθεσμα καθήκοντ α και τ ους μεσοπρόθεσμους προσανατ ολισμούς μας έτ σι όπως τ ους περιγράφουν και τ ους οριοθετ ούν η γενικότ ερη στ άση μας απέναντ ι στ ο καπιτ αλιστ ικό σύστ ημα και τ ον ιμπεριαλισμό. Χωρίς λοιπόν να πέσουμε στ ο λάθος να αντ ιστ ρέψουμε τ ις προτ εραιότ ητ ες και χωρίς αυτ απάτ ες για τ ις δυνατ ότ ητ ες τ ις δικές μας αλλά και τ ου κινήματ ος σ' αυτ ή τ η φάση, πρέπει να ψηλαφίσουμε αυτ ές τ ις μεσοπρόθεσμες απαιτ ήσεις στ ο φόντ ο τ ης γενικότ ερης οπτ ικής που έχουμε διαμορφώσει ως φυσιογνωμία όλα αυτά τα χρόνια. Όχι βέβαια σαν μια απλή «εσωτ ερική» παρόρμηση, ούτ ε σαν έκφραση υπόκλισης σ' έναν «ονειροπόλο» ακαδημαϊσμό, αλλά σε σύνδεση και στ ην υπηρεσία τ ης τ αξικής πάλης και τ ου κινήματ ος. Ας μην έχουμε «ενοχές» ότ αν προκύπτ ουν ζητ ήματ α τ έτ οια ευρύτ ερης σημασίας και προοπτ ικής και δυσκολευόμαστ ε να τ α «απαντ ήσουμε». Δεν φτ αίμε ίσως τ όσο εμείς όσο η φάση και η περίοδος. Και η φάση αυτ ή έχει αναδείξει με πολλούς τ ρόπους και πολλές ευκαιρίες ότ ι η τ αξική πάλη και οι αντ ιστ άσεις ζητ ούν να φωτ ιστ ούν, να βρουν προοπτ ική και μέλλον έξω από τ ον καπιτ αλιστ ικό μονόδρομο. Σίγουρα συγκρούοντ αι οι δυνατ ότ ητ ές μας με τ ις απαιτ ήσεις. Αλλά δεν έχουμε και από πού να περιμένουμε για να φωτ ιστ ούν πολλές πλευρές τ ης πάλης που διεξάγετ αι και να αποκτ ήσουν προοπτ ική. Δεν έχουμε να περιμένουμε από αλλού για να αποκτ ήσουμε σε μια πορεία μια ολοκληρωμένη τ αξική ανάλυση για τ η διάρθρωση τ ης ελληνικής κοινωνίας, που είναι η βάση για τ η χάραξη τ ων καθηκόντ ων και τ ης γραμμής τ ης επαναστ ατ ικής και ανατ ρεπτ ικής διαδικασίας. Σε κάθε π ερίπ τωση, η άμεση, διπ λή και επ ιτακτική π ροτεραιότητα π ου έχουμε είναι αφενός να ευνοήσουμε τις επ ιμέρους και ευρύτερες αντιστάσεις και αφετέρου να τις π ολιτικοπ οιήσουμε, να τους δώσουμε ορίζ οντα και π ροοπ τική, να τις συνολικοπ οιήσουμε. Πώς μετ αφράζετ αι αυτ ό τ ο άμεσο διπλό καθήκον είναι τ ο βασικό περιεχόμενο τ ης σύσκεψης. Ας σκύψουμε λοιπόν ακόμη πιο συγκεντ ρωμένοι και πιο αποφασισμένοι και ας δούμε πώς εξειδικεύετ αι αυτ ό τ ο διπλό καθήκον.

-Στ ην αξιοποίηση τ ου δυναμικού τ ης οργάνωσης στ η νεολαία, στ ις γειτ ονιές, στ ην αγροτ ιά, στ ους χώρους τ ου δημόσιου και ιδιωτ ικού τ ομέα για να πρωτ οστ ατ ήσει στ ην οικοδόμηση και τ ην προοπτ ική τ ων αντ ιστ άσεων. Δεν είμαστ ε πολλοί, δεν είμαστ ε πάντ οτ ε έτ οιμοι να παίξουμε έναν τ έτ οιο ρόλο με ό,τ ι αυτ ό συνεπάγετ αι. Για να έχουμε λοιπ όν τη δυνατότητα να π αίξουμε ρόλο π ου να δίνει καλύτερο στίγμα και να διαμορφώσει φυσιογνωμία, π ρέπ ει να αλλάξουν π ολλά και να αλλάξουμε σε π ολλά και στο εσωτερικό μας αλλά και στη σχέση μας με το «έξω». Στ ο πώς ενεργοποιούμε ακόμα και τ ην πιο μακρινή σχέση μέσα στ ον κάθε χώρο. Στ ο πώς μελετ άμε τ ους χώρους όπου θέλουμε να παρέμβουμε για να έχουμε γνώμη και άποψη για τ η συμπεριφορά, τ ην κοινωνική και πολιτ ική πρακτ ική τ ου κόσμου στ ον οποίο απευθυνόμαστ ε. Στ ο πώς επεξεργαζόμαστ ε τ ους στ όχους, τ η γραμμή και τ ις μορφές που θα προτ είνουμε για τ ην προώθηση και τ ην ενίσχυση τ ων αντ ιστ άσεων. Στ ο πώς επιλέγουμε τ ους συμμάχους σε σχέση με τ ο εύρος και τ ο χαρακτ ήρα τ ης παρέμβασης, ιδιαίτ ερα στ η φάση αυτ ή που έχουμε μπροστ ά μας και μια ακόμη πρόκληση, αυτ ήν τ ης ΠΑΑΣ. Πρέπει να γίνουμε πιο επίμονοι, πιο επιχειρηματ ολογημένοι, πιο αποφασιστ ικοί στ ην προώθηση τ ης άποψής μας, σ' αυτ ή τ ην εποχή τ ης σύγχυσης και τ ης θολούρας, που τ αυτ όχρονα έχει ανέβει τ ο επίπεδο τ ης διάθεσης τ ου κόσμου να αντ ιστ αθεί. Πρέπει να «πιέσουμε» και να πείσουμε τ ον οποιονδήποτ ε αγωνιστ ή έχει μια κάποια σχέση μαζί μας αλλά και τ ους συμμάχους μας στ ην ΠΑΑΣ να ριχτ ούν σ' αυτ ό τ ο καθήκον τ ης σύνδεσης με τ ους χώρους και τ ης ευνόησης τ ων αντ ιστ άσεων.

-Πρέπει να αξιοποιήσουμε όλες τ ις εσωτ ερικές λειτ ουργίες τ ης οργάνωσης έτ σι ώστ ε να μην παρατ ηρούντ αι αμηχανίες, καθυστ ερήσεις, αφωνίες και ήξεις-αφήξεις στ ην επεξεργασία γραμμής και στ όχων, στ η διαμόρφωση άποψης για τ α όσα

συμβαίνουν, ιδιαίτ ερα τ ώρα που μια σειρά μεσοστ ρώμματ α θορυβούν και διαμαρτ ύροντ αι και μάλιστ α δικαίως, φτ άνοντ ας τ ις περισσότ ερες φορές να επισκιάζουν τ α βογγητ ά και τ ις οιμωγές τ ων εργατ ών, τ ων προλετ αρίων, τ ων φτ ωχών, τ ων ανέργων, τ ων μετ αναστ ών. Έχουμε λογική και αφετ ηρία να σκεφτ όμαστ ε και να κατ αλήγουμε, αλλά δεν π ρέπ ει να θεωρούμε ότι έχουμε λύσει τα π άντα και απλώς μας λείπουν «οι φορείς τ ης άποψης» (όχι ότ ι δεν λείπουν κι αυτ οί). Χρειαζόμαστ ε γραμμή και στ όχους (δεν είμαστ ε σε όλους τ ους χώρους στ ην ίδια φάση) με τ α οποία θα πορευτ ούμε άμεσα αλλά και θα προϊδεάζουμε για τ ο «αύριο» στ ην εργατ ική τ άξη και τ ους εργαζόμενους στ η χώρα. Σ' αυτό το π λαίσιο π ρέπ ει να βλέπ ουμε και την π αρέμβασή μας (ήδη κάναμε βήματα) στους άνεργους και τους μετανάστες (αργούμε). Μια παρέμβαση που στ όχο τ ης θα έχει (ανάλογα με τ ην περίπτ ωση) τ ην οργάνωση αυτ ής τ ης πάλης σε κάθε επίπεδο με ευέλικτ α και ανοιχτ ά σχήματ α πάλης που θα συγκεντ ρώνουν δυνάμεις και δεν θα διασπούν. Ανάγκη που έτ σι κι αλλιώς είναι επιτ ακτ ική και καθοριστ ική και για έναν ακόμη λόγο: τ α «κενά» στ ην πάλη και στ ην οργάνωση τ ης εργατ ικής τ άξης θέλει να τ α κλείσει και να τ α καλύψει ο φασισμός και ο ναζισμός.

-Γενικότ ερα η λογική τ ης οργάνωσης, τ ης συλλογικότ ητ ας, τ ης συμμετ οχής πρέπει να κερδίσει έδαφος και αυτ ό δεν θα γίνει κυρίως και μόνο στ ο επίπεδο τ ης ιδεολογικής και πολιτ ικής προπαγάνδας. Θα έρθει μέσα κυρίως από τ ην καθημερινή πάλη, τ ην καθημερινή σχέση όπου θα δοκιμάζοντ αι και θα αναβαθμίζοντ αι οι σχέσεις αυτ ών που σήμερα εμφανίζοντ αι πρωτ οπόροι με τ ους νέους αγωνιστ ές που θέλουν και πρέπει να μπουν στ ον αγώνα. Και φυσικά δεν αναφερόμαστ ε μόνο στ ο ζήτ ημα τ ης οργάνωσης τ ου κόμματ ος τ ης εργατ ικής τ άξης, αλλά και σε ολόκληρο τ ο κεφάλαιο που αφορά τ ην οργάνωση τ ου τ αξικού εργατ ικού κινήματ ος σε όλα τ α επίπεδα και με όλες τ ις μορφές. Όπως επίσης πρέπει να αναβαθμιστ εί στ ον καθένα μας και συλλογικά η αίσθηση και η πρακτ ική τ ης περιφρούρησης και τ ης διασφάλισης από τ ον τ αξικό εχθρό τ ων κατ ακτ ήσεων που έχουμε οικοδομήσει αργά και βασανιστ ικά. Δεν εννοούμε μόνο τ ο ζήτ ημα τ ης οργανωτ ικής μας προφύλαξης αλλά και τ ο ευρύτ ερο κεφάλαιο τ ου προφίλ και τ ης φυσιογνωμίας που κατ ακτ ά ένας αγωνιστ ής έτ σι ώστ ε να έχει ως «ασπίδα ασφαλείας» τ ις λαϊκές μάζες με τ ις οποίες παλεύει και αγωνίζετ αι μαζί και δίπλα. Τα οργανωτ ικά μέτ ρα μπορεί να μην αποδώσουν. Αυτ ό που περιγράφουμε όμως είναι πολύ πιο δύσκολο για τ ο σύστ ημα να τ ο χτ υπήσει όσο και αν σκορπά τ ην τ ρομοκρατ ία. Γι' αυτ ό, και χωρίς να τ υχοδιωκτ ίζουμε, χωρίς να αριστ ερίζουμε, να προσπαθούμε να «εκτ ιθέμεθα», να γίνετ αι γνωστ ή η δράση μας και οι θέσεις μας. Πρέπει να έχουμε τ ελικά περισσότ ερη εμπιστ οσύνη στ ις μάζες και στ ον κόσμο, γι' αυτ ό και χωρίς αυτ ήν δεν γίνετ αι τ ίποτ ε. Συμπερασματ ικά, λοιπόν, και να μας ευχηθούμε καλή επιτ υχία: -Στ ηρίζουμε τ ις αντ ιστ άσεις και τ ους δίνουμε πνοή και προοπτ ική.

-Πασχίζουμε για τ η νικηφόρα έκβασή τ ους.

-Ενισχύουμε τ ην Πρωτ οβουλία.

-Αξιοποιούμε με κάθε μορφή τ ο δυναμικό τ ου αγώνα και τ ης αντ ίστ ασης μέσα από τ ην κοινή δράση.

-Επεξεργαζόμαστ ε γραμμή και στ όχους με κριτ ήριο τ ις λαϊκές ανάγκες.

-Ψηλαφούμε τ ο δρόμο τ ου λαού και τ ης εργατ ικής τ άξης κόντ ρα και έξω από τ ον καπιτ αλιστ ικό μονόδρομο.

-Αποκτ ούμε εμπιστ οσύνη στ ις δυνάμεις μας και στ ις δυνάμεις τ ου λαού.

-Βάζουμε τ ις βάσεις για τ ην οικοδόμηση τ ης πλατ ιάς κοινωνικής και πολιτ ικής συμμαχίας τ ου Αριστ ερού Μετ ώπου για τ ην Αντ ίστ αση, τ η Διεκδίκηση, τ ην Ανατ ροπή.

-Ενισχύουμε τ ην κομμουνιστ ική τ άση στ ο κίνημα και τ η σοσιαλιστ ική προοπτ ική στ ην κοινωνία.

-Παλεύουμε για τ ην ενίσχυση τ ης οργάνωσης και τ ην αποκρυστ άλλωση μιας σειράς πλατ ιών σχημάτ ων. Διαμορφώνουμε μια δημοκρατ ική, χωρίς καπελώματ α,

σχέση ανάμεσα στ ις διάφορες προσπάθειες όπου συμμετ έχουμε.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html?pfstyle=wp

Ο δικός μας δρόμος Το κείμενο αυτό είναι η μια από τις δύο εισηγήσεις που συζητήθηκαν στη πανελλαδική σύσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ) στις 27 - 28 Οκτώβρη. Δημοσιεύτηκε στην έντυπη Προλεταριακή Σημαία αποσπασματικά, η άλλη είναι το κείμενο με τον τίτλο: Πολιτικός απολογισμός της περιόδου 2008 - 2012 Ήδη από τ ις παραμονές τ ης σύσκεψης τ ου 2012, είχαμε θέσει τ ην αναγκαιότ ητ α να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και εξοπλισμένοι σε σχέση με τ ους στ όχους, τ ις επιδιώξεις, τ η γραμμή και τ ις μορφές με τ ις οποίες θα πορευτ ούμε, ξεκινώντ ας φυσικά από τ ο σήμερα, από τ ο άμεσο, με έναν ορίζοντ α σχετ ικά μεσοπρόθεσμο και στ ον οποίο σαν «όριο» έχουμε θέσει τ ην αλλαγή τ ων συσχετ ισμών. Το γεγονός ότ ι οι συνθήκες σήμερα αλλά και στ ο μέλλον θα είναι ρευστ ές και αβέβαιες, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε στ άση μετ άθεσης και παραπομπής τ ης όλης αυτ ής προσπάθειας, μιας και, στ ο βαθμό που κατ αλήγουμε και ενσωματ ώνουμε στ η φυσιογνωμία μας τ έτ οιες μεσοπρόθεσμες κατ ευθύνσεις, με κριτ ή τ ην εξυπηρέτ ηση τ ης τ αξικής πάλης, συμβάλουμε από καλύτ ερες θέσεις και στ ην ενίσχυση τ ου κινήματ ος αλλά και τ ης ιδιαίτ ερης κομμουνιστ ικής τ άσης που υπηρετ ούμε. Ταυτ όχρονα γινόμαστ ε και σοφότ εροι στ ο βαθμό που κάποιες απ’ αυτ ές τ ις κατ ευθύνσεις μέσα στ η ζωή μπορούν να αποδειχθούν λάθος και να αναγκαστ ούμε να τ ις τ ροποποιήσουμε και να τ ις κατ αργήσουμε. Οι ίδιες οι εξελίξεις μας αναγκάζουν να δρούμε, να παρεμβαίνουμε όλο και πιο συστ ηματ ικά και αυτ ή η ανάγκη να δρούμε επιβάλλει τ ην ανάγκη να παράγουμε, να σκεφτ όμαστ ε, κα κατ αλήγουμε σε κατ ευθύνσεις, σε ιδέες και στ ο πολιτ ικό και στ ο οργανωτ ικό και στ η μορφή αλλά κυρίως στ ο περιεχόμενο. Απ ό π ού ν’ αρχίσουμε - Τι μας αναλογεί; Προφανώς από δύο αλληλένδετ α ζητ ήματ α: Το ένα αφορά τ ο περιεχόμενο, τ ον χαρακτ ήρα, τ ις αντ ιθέσεις, τ α όρια και τ ις δυνατ ότ ητ ες αυτ ού που πιστ εύουμε ότ ι η εργατ ική τ άξη θέλει και μπορεί να ανατ ρέψει, τ ου καπιτ αλισμού δηλαδή. Το δεύτ ερο, που συνδέετ αι με τ ο πρώτ ο, αφορά τ ις κοινωνικές δυνάμεις, τ α κοινωνικά στ ρώματ α και τ α όπλα που πρέπει να έχουν για να ανατ ρέψουν τ ον καπιτ αλισμό. Προφανώς, βέβαια, αναφερόμαστ ε στ ον καπιτ αλισμό που βιώνουμε κατ αρχήν στ ην Ελλάδα και, φυσικά, στ ις κοινωνικές και πολιτ ικές δυνάμεις -επίσης στ η χώρα μας- που θα πάρουν στ ους ώμους τ ους τ ην ιστ ορική ευθύνη να ανατ ρέψουν τ ον καπιτ αλισμό. Όχι επειδή είμαστ ε τ οπικιστ ές, αλλά επειδή σαν κομμουνιστ ές και επαναστ άτ ες έχουμε ως πρώτ ιστ ο καθήκον να προωθήσουμε τ ην επανάστ αση στ ην ίδια μας τ η χώρα. Επειδή σαν κάτ οικοι αυτ ού τ ου εδάφους επικοινωνούμε καλύτ ερα με τ ους ανθρώπους εκείνους που έχουμε κοινές συνήθειες, κοινές κατ αβολές, κοινές εμπειρίες και βιώματ α. Και δεν περιοριζόμαστ ε σ’ αυτ ούς που αποτ ελούν τ ο έθνος, αλλά και σε μια σειρά γειτ ονικούς λαούς με τ ους οποίους πολύ λίγα μας «χωρίζουν» και πολύ περισσότ ερα μας ενώνουν. Άλλωστε, δεν κρύψαμε π οτέ ότι π αραμένουμε υπ οστηρικτές της άπ οψης της ανισόμετρης ανάπ τυξης του καπ ιταλισμού, π αρά τις όπ οιες αλλαγές έχουν συντελεστεί, και γι’ αυτό κατά συνέπ εια δεν θα π ρέπ ει να π αραιτηθούμε απ ό την π ροοπ τική της επ αναστατικής ανατροπ ής στη χώρα μας και ας μην ξέρουμε εκ των π ροτέρων αν είμαστε «τυχεροί» π ου θα ζ ούμε στους αδύναμους κρίκους της αλυσίδας. Αν και τ α δύο τ ελευτ αία χρόνια, μετ ά από όσα έχουμε βιώσει, δεν θα ήτ αν υπερβολή να πούμε ότ ι στ η χώρα μας εκφράζοντ αι και συμπυκνώνοντ αι πολλοί παράγοντ ες και παράμετ ροι με αποτ έλεσμα τ α όσα μας συμβαίνουν να έχουν μεγάλη βαρύτ ητ α στ ις τ οπικές και διεθνείς εξελίξεις σε σχέση με τ ο μέγεθός τ ης. Ένα πρώτ ο, λοιπόν, αφετ ηριακό ζήτ ημα έχει να κάνει με τ ο αν και κατ ά πόσο εμείς σαν κομμουνιστ ές και αγωνιστ ές θα βρεθούμε να παρεμβαίνουμε και να γινόμαστ ε καθοριστ ικός παράγοντ ας εξελίξεων και ανατ ροπών στ η

χώρα που θα ξεφεύγουν από τ α στ ενά τ ης όρια και -βοηθούντ ων τ ων σχέσεων αλληλεγγύης και διεθνισμού με άλλους λαούς- θα σηματ οδοτ ήσουμε γενικότ ερες εξελίξεις που θα επιδράσουν ευρύτ ερα στ η συνείδηση και άλλων λαών. Φυσικά και κάτ ι τ έτ οιο δεν μπορεί να απαντ ηθεί εκ τ ων προτ έρων και ασφαλώς. Το κατ’ αρχήν ζ ήτημα είναι ότι π ρέπ ει να π άρουμε π ολύ σοβαρά τις επ ιλογές μας και τις απ οφάσεις μας και να «αφήσουμε» τις ίδιες τις εξελίξεις να «απ αντήσουν». Δεν παλεύουμε μόνο για τ ους εαυτ ούς μας ή για τ ην οργάνωσή μας. Πρέπει να συναισθανθούμε ότ ι έχουμε φιλοδοξίες να συμβάλουμε σε μια γενικότ ερη πορεία αφύπνισης και εκ νέου συγκρότ ησης τ ου κινήματ ος. Κυρίως, πρέπει να πειστ ούμε μέσα από τ ην πάλη μας ότ ι έχουμε τ ις δυνάμεις, τ ις αντ οχές, τ α φόντ α να παραμείνουμε στ η ροή τ ων εξελίξεων και να μη μείνουμε στ ο περιθώριο. Τα τρία αλληλένδετα επ ίπ εδα: Αντίσταση - Διεκδίκηση - Ανατροπ ή Και στ α τ ρία επίπεδα (Αντ ίστ αση - Διεκδίκηση - Ανατ ροπή) που δεν διαχωρίζοντ αι αυθαίρετ α, μπορεί να εκφράζετ αι η διάκριση τ ης επαναστ ατ ικής γραμμής από τ η ρεφορμιστ ική. Το «σχολείο» είναι «τ ριτ άξιο» και δεν περιέχει μόνο τ η «βαθμίδα» τ ης αντ ίστ ασης. Εμείς έχουμε πάει καλά στ η βαθμίδα τ ης αντ ίστ ασης.(1) Και τ α τ ρία, ωστ όσο, συνιστ ούν αυτ ό που έχουμε χαρακτ ηρίσει σαν τ ο «δικό μας δρόμο», κόντ ρα στ ο μονόδρομο τ ου καπιτ αλισμού. Τα τ ρία αυτ ά επίπεδα συμπυκνώνουν αυτ ά που αντ ιλαμβανόμαστ ε σαν τ ην πρώτ η φάση τ ης αναμέτ ρησης στ ο έδαφος τ ου καπιτ αλισμού. Εκφράζουν τ α αλληλένδετ α πεδία δράσης στ η φάση που ξανοίγετ αι μπροστ ά μας, στ α οποία (και μέσω τ ων οποίων) θα πραγματ ωθεί ένα σημαντ ικό μέρος τ ης προετ οιμασίας τ ων όρων τ ης επανάστ ασης και τ ης συγκέντ ρωσης δυνάμεων. Εννοείτ αι ότ ι τ α τ ρία αυτ ά πεδία δράσης θα προετ οιμάζουν τ ο έδαφος από κάθε άποψη για τ ην ανατ ροπή τ ου συστ ήματ ος και τ ο πάρσιμο τ ης εξουσίας. Μ’ αυτ ό τ ο πρίσμα δεν καλούμαστ ε σήμερα να λύσουμε ζητ ήματ α που αφορούν τ ην ανατ ροπή και τ ην κατ άληψη τ ης εξουσίας. Δηλαδή ζητ ήματ α που αφορούν τ ον χαρακτ ήρα τ ης αλλαγής, τ ο πρόγραμμα κ.λπ. Αποτ ελούν, λοιπόν, τ ακτ ικά -ας πούμε- ζητ ήματ α που ο ορίζοντ άς τ ους είναι μακρινός, γι’ αυτ ό και έχουν μια στ ρατ ηγική βαρύτ ητ α. Είμαστ ε έτ οιμοι να αναδείξουμε τ έτ οια συζήτ ηση και να τ ην προχωρήσουμε με όρους ουσίας; Οι κατ αστ άσεις, από κάθε άποψη, πιέζουν και οι εξελίξεις θα τ ρέξουν πολύ πιο γρήγορα. Το σίγουρο πάντ ως είναι ότ ι όσο και όπως προχωρήσουμε αυτ ήν τ ην προσπάθεια (κι ας κάνουμε λάθος) θα έχουμε πολλά να διδαχτ ούμε από τ ην προηγούμενη επαναστ ατ ική εμπειρία, τ ακτ ική και στ ρατ ηγική. Επίσης, θα ξαναφέρει στ ο προσκήνιο σαν μάχιμα ζητ ήματ α τ ην ιδεολογική και πολιτ ική αντ ιπαράθεση μετ αξύ τ ου επαναστ ατ ικού δρόμου και τ ου καπιτ αλιστ ικού μονόδρομου. Ας διευκρινίσουμε ότ ι δεν πρέπει «ξεκινώντ ας» να υποτ ιμήσουμε κανένα από τ α τ ρία επίπεδα. Δεν θεωρούμε «εύκολο» κανένα και όλα απαιτ ούν προσδιορισμό πολιτ ικού περιεχομένου και ανάλογα βήματ α συγκρότ ησης τ ων υποκειμενικών προϋποθέσεων. Ούτ ε η αντ ίστ αση, ούτ ε η διεκδίκηση, ο αγώνας κ.λπ. γίνοντ αι με τ ον αυτ όματ ο πιλότ ο, αυθόρμητ α κ.λπ. Διότ ι τ ότ ε θα υπάρχουν αρκετ ές πιθανότ ητ ες να εγκλωβιστ ούν εκ νέου στ α ασφυκτ ικά πλαίσια τ ου συστ ήματ ος. Τέλος, τ ην ανατ ροπή, τ ην οποία αναφέρουμε ως τ ρίτ ο επίπεδο, στ ην πράξη τ ην αντ ιλαμβανόμαστ ε σαν ανατ ροπή τ ων τ αξικών, πολιτ ικών, κοινωνικών συσχετ ισμών. Ωστ όσο, θα είναι λάθος να θεωρήσουμε ότ ι αυτ ή η φάση που προσδιορίζουμε θα είναι μια απλή επιβεβαίωση και επανάληψη προηγούμενων επαναστ ατ ικών και ανατ ρεπτ ικών εγχειρημάτ ων. Θα πρέπει να χτ ίσουμε και εμείς και ο λαός όχι με υλικά από τ ις προηγούμενες «κατ εδαφίσεις» αλλά με καινούρια υλικά. Και σ’ αυτ ήν τ ην περίοδο, έτ σι όπως τ ην αντ ιλαμβανόμαστ ε, θα παίρνει σάρκα και οστ ά τ ο ΑΡΙΣΤΕΡΟ κοινωνικό-πολιτ ικό ΜΕΤΩΠΟ. Τι θα έχει δηλαδή, επί τ ης ουσίας, αναδειχτ εί και κριθεί. Θα έχει αναδειχθεί, αλλά και υπηρετ ηθεί, η αναγκαιότ ητ α τ ης συγκρότ ησης τ ου κορμού ενός τ έτ οιου μετ ώπου, δηλαδή τ ης εργατ ικής τ άξης. Θα έχουν γίνει σαφή βήματ α προς τ ην κατ εύθυνση τ ης συγκρότ ησης (ανασυγκρότ ησης) ενός ταξικού εργατικού κινήματος με ό,τ ι αυτ ό συνεπάγετ αι όσον αφορά τ ην αντ αγωνιστ ική σχέση τ ου με τ ο κράτ ος και τ ο κεφάλαιο, αλλά και τ η σαφή τ ου στ οχοπροσήλωση ενάντ ια στ ο καθεστ ώς τ ης εξάρτ ησης και ό,τ ι τ ο

στ ηρίζει, εντ ός και εκτ ός Ελλάδας (ΗΠΑ, ΕΕ, ΔΝΤ, βάσεις, στ ρατ ιωτ ικά σύμφωνα κ.λπ.).

• Σαν κομμουνιστ ές πρέπει να έχουμε υπόψη μας και ορισμένες πολύ σοβαρές πλευρές, έστ ω και αν δεν αναμένοντ αι να εμφανιστ ούν μπροστ ά μας άμεσα. Δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε τ ην πορεία, τ η διαδρομή και τ η σχέση τ ης τ αξικο-κοινωνικής συμμαχίας τ ου ΑΡ.Μ.Α.Δ.Α με τ ην τ ομή (ανατ ροπή τ ης αστ ικής εξουσίας και τ ο πέρασμα στ η μετ αβατ ική φάση υπό τ ο καθεστ ώς τ ης ηγεμονίας-δικτ ατ ορίας τ ης εργατ ικής τ άξης). Ακόμη, δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε τ ο πόσο αποφασιστ ικό θα είναι τ ο Μέτ ωπο αυτ ό όσον αφορά τ ο ριζικό χτ ύπημα και τ ην απαλλαγή τ ης χώρας από τ ην εξάρτ ηση, ούτ ε τ η στ άση τ ου σαν σύνολο απέναντ ι στ ην επίθεση τ ου ιμπεριαλισμού που σίγουρα αναμένετ αι εφόσον αμφισβητ ηθεί στ ην πράξη η κυριαρχία τ ου. Το τ ι θα συμβεί είναι συνάρτ ηση μιας σειράς αντ ικειμενικών δεδομένων τ ου τ ότ ε σε συνδυασμό με τ ον υποκειμενικό παράγοντ α. Εμείς, βέβαια, πρέπει από σήμερα να βάζουμε τ ις βάσεις για δύο τ αυτ όχρονες, αλληλοτ ροφοδοτ ούμενες, αλλά και «ανεξάρτ ητ ες» μετ αξύ τ ους πορείες. Η μια θα είναι ολόκληρη η πορεία για τ η διαμόρφωση -στ ην κοινωνία, στ ους συσχετ ισμούς και στ ην πολιτ ική- τ ων όρων τ ης πολιτ ικής-κοινωνικής συμμαχίας που επιχειρούμε να προσδιορίσουμε πιο καθαρά (όσο μας επιτ ρέπετ αι) από «σήμερα» (στ όχοι, συμμαχίες, όρια κ.λπ.). Χρειάζετ αι, όμως, να σφυρηλατ ήσουμε εφόδια και καλύτ ερο εξοπλισμό όσον αφορά τ ην όλη μας δράση και παρέμβαση στ ην ελληνική κοινωνία. Σημαντ ικός εδώ ο ρόλος μιας στ οιχειώδους πολιτ ικής και τ αξικής ανάλυσης που -ενώ δεν θα αμφισβητ εί τ ην εν γένει τ αξική διαίρεση μιας καπιτ αλιστ ικής κοινωνίας- θα έχει να προσθέσει και να παρακολουθήσει τ ις τ άσεις, τ ις δυνατ ότ ητ ες και τ α όρια τ ης τ άξης και τ ων κοινωνικών στ ρωμάτ ων στ α οποία αναφερόμαστ ε και θέλουμε να υπηρετ ήσουμε. Ιδιαίτ ερα, τ η στ άση τ ους και τ η στ ήριξή τ ους σε μια πολιτ ική ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ τ ην οποία κανένα κομμάτ ι τ ης κυρίαρχης τ άξης δεν μπορεί να υλοποιήσει ούτ ε σε καπιτ αλιστ ικά πλαίσια. Και, φυσικά, μια ανεξάρτ ητ η Ελλάδα θα είναι μια λαϊκή Ελλάδα και όχι μια «ανεξαρτ ησία» που απολαμβάνουν οι μεγάλες ιμπεριαλιστ ικές χώρες. Θα είναι μια ανεξαρτ ησία που θα ευνοεί τ η μετ άβαση προς τ ο σοσιαλισμό. Η πολιτ ική, λοιπόν, που έχουμε (όσο έχουμε) υλοποιήσει και προωθήσει, αυτ ή που -ίσως «αδικώντ ας» τ ην- τ ην ονομάζουμε κοινή δράση, ακριβώς έναν τ έτ οιον ορίζοντ α έχει. Γι’ αυτ ό και δεν τ ην ρίξαμε σαν μια κοντ οπρόθεσμη τ ακτ ική κίνηση, αλλά τ ης δίνουμε σίγουρα μακροπρόθεσμα χαρακτ ηριστ ικά. Διότ ι, όπως ήδη είπαμε, μια Ελλάδα ανεξάρτ ητ η, με τ ο λαό τ ης να έχει οικοδομήσει συμμαχίες και συνεργασίες όχι μόνο με ευρωπαϊκούς λαούς αλλά και Βαλκάνιους και στ η Μ. Ανατ ολή, που να έχει διαφοροποιήσει τ ους συσχετ ισμούς στ η χώρα κατ αρχήν, που θα έχει αμφισβητ ήσει τ η σημερινή εξαρτ ημένη πολιτ ική τ άξη πραγμάτ ων και που θα έχει βάλει στ ο ντ ουλάπι τ ης Ιστ ορίας τ ο αστ ικό προσωπικό, θα είναι καρφί στ α μάτ ια τ ων ιμπεριαλιστ ών. Θα χρειαστ ούν, λοιπόν, ισχυροί δεσμοί μετ αξύ τ ων στ ρωμάτ ων που θα έχουν συμμαχήσει έτ σι ώστ ε να αντ έξουνε τ α χτ υπήματ α, αλλά και παρθούν εκείνα τ α μέτ ρα ώστ ε ο λαός να ξεπεράσει προς τ α μπροστ ά τ α εμπόδια και τ α δεινά. Ωστ όσο, όσο μας αφορά, θεωρούμε ότ ι θα πρέπει να δούμε πώς θα υπηρετ ήσουμε τ ην ισχυροποίηση τ ης κομμουνιστ ικής τ άσης και -σε μια πορεία- τ ην οικοδόμηση τ ου κομμουνιστ ικού κόμματ ος που θα συνδέετ αι με τ η συγκρότ ηση τ ου τ αξικού εργατ ικού κινήματ ος και τ ην εν γένει συγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης. Η όλη αυτ ή δεύτ ερη προτ εραιότ ητ α δεν είναι αποκομμένη από τ ην πρώτ η διαδρομή. Αν θέλετ ε, η πρώτ η διαδρομή είναι και τ ο πεδίο στ ο οποίο θα ενσαρκώνετ αι και η δεύτ ερη. Ωστ όσο, έχει τ ην «ανεξαρτ ησία» τ ης. Γι’ αυτ ό στ ο ιδεολογικό, πολιτ ικό, οργανωτ ικό επίπεδο πρέπει με αυτ οπεποίθηση να κάνουμε ό,τ ι περνάει από τ ο χέρι μας ώστ ε να δυναμώνουμε, να οργανώνουμε και να αναβαθμίζουμε τ ην κομμουνιστ ική σύγχρονη τ άση που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε. Δεν έχουμε όμως καμία διάθεση να συνεχίσουμε τ ην «αφήγηση» και θα αφήσουμε προς τ ο παρόν στ ην άκρη τ ο να «φαντ αζόμαστ ε» πώς θα είναι «τ ότ ε» τ α πράγματ α, πόσο θα «κρατ ήσει» αυτ ή η φάση, πόσο μακριά ή κοντ ά θα βρίσκετ αι τ ότ ε η τ ελική αναμέτ ρηση. Ας τ α κατ αφέρουμε να δυναμώσουμε, να περάσουμε και εμείς και ο λαός σε μια άλλη ποιότ ητ α και θα συζητ ήσουμε δεκάδες, εκατ οντ άδες φορές και θα προσαρμόσουμε ένα κάρο φορές τ α προγράμματ ά μας.

Σ’ αυτ ή τ η φάση που βρισκόμαστ ε και για να υπηρετ ήσουμε τ ις ανάγκες που βάζουμε μεσοπρόθεσμα, πρέπει να ρίξουμε τ ο βάρος σε συγκεκριμένα καθήκοντ α και να μπορούμε να ελέγξουμε τ ην αποτ ελεσματ ικότ ητ α τ ους.

1. Στ όχοι, γραμμή πάλης για τ ην αντ ίστ αση, που να τ ην πολιτ ικοποιούν, να τ η ζωντ ανεύουν, να τ ης δίνουν ορίζοντ α. Στ όχοι, συνθήματ α, στ άση που να αφορούν τ ο προχώρημα αυτ ού που θεωρούμε πάλη ενάντ ια στ ην εξάρτ ηση, αντ ιιμπεριαλιστ ικό αγώνα.

2. Συγκεκριμενοποίηση τ ων βημάτ ων για τ ην προώθηση τ ης κοινής δράσης κατ ά βάση με επίκεντ ρο τ ην ΠΑΑΣ και τ η σωστ ή συνεργασία με τ ο Μ-Λ ΚΚΕ στ η γειτ ονιά αλλά και στ η νεολαία, τ ουλάχιστ ον άμεσα. Συνεπώς, τ ο τ αυτ όχρονο κάλεσμα πέραν τ ης κοινής δράσης (που θα χτ ίζετ αι και από τ α πάνω και από τ α κάτ ω, άρα χρειάζετ αι οργανωμένη «ατ μομηχανή») για τ ο δυνάμωμα τ ης κομμουνιστ ικής τ άσης, πρέπει να απευθύνετ αι επίσης από τ α «σήμερα» προς αγωνιστ ές, συλλογικότ ητ ες, οργανώσεις με επίμονο και συστ ηματ ικό τ ρόπο. Πρέπει να δυναμώσει και να βρει αποφασιστ ικούς υποστ ηρικτ ές και στ η νεολαία και στ ους εργαζόμενους και στ ους άνεργους και στ ους αγρότ ες, στ ους μετ ανάστ ες και στ ο λαό, με τ ις απαραίτ ητ ες τ ροποποιήσεις, φυσικά, που θα επιφέρει η τ αξική πάλη. Και φυσικά (όχι σαν κύριο, αλλά μόνιμο) η όλη αυτ ή διαδρομή (με τ ις δύο πλευρές τ ης) έχει σαν απαραίτ ητ ο συμπλήρωμα τ ην προσπάθειά μας σε διεθνές επίπεδο (και τ ο αντ ιιμπεριαλιστ ικό και τ ο κομμουνιστ ικό). Ας θέσουμε όμως ξανά τ ο ερώτ ημα: Αυτ ό που πήγε να διαμορφωθεί τ α δύο-τ ρία τ ελευτ αία χρόνια, έμοιαζε αντ ικειμενικά σε επίπεδο συμμαχιών, κατ αρχήν διάθεσης κόσμου σε μια κατ άστ αση που χονδρικά περιγράψαμε και που σαν στ όχο τ ης θα είχε μια κατ αρχήν ανεξάρτ ητ η Ελλάδα; Έχουμε απαντ ήσει πολλές φορές και τ ο επαναλαμβάνουμε: ΟΧΙ! Έλειπαν «τ ότ ε» προϋποθέσεις από υποκειμενική άποψη -που, δυστ υχώς, διαμόρφωσαν και τ ην αντ ικειμενική εικόνα- και τ ο όλο ξέσπασμα «εκτ ονώθηκε», «προσγειώθηκε» σ’ αυτ ό που μας πρόκυψε μετ ά τ α αποτ ελέσματ α τ ης 17ης Ιούνη τ ου 2012. Μην ξεχνάμε ότ ι είχαμε στ ο περιθώριο μια ασυγκρότ ητ η εργατ ική τ άξη (με ό,τ ι αυτ ό συνεπάγετ αι στ ο κοινωνικό πεδίο) και ουσιαστ ικά πολύ μικρής εμβέλειας κομμουνιστ ικές οργανώσεις (με ό,τ ι αυτ ό συνεπάγετ αι στ ο πολιτ ικό, ιδεολογικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο και δεν αναφερόμαστ ε μόνο στ η Χ.Α.). Δεν ισχυριζόμαστ ε, βέβαια, ότ ι αλλαγή, αντ ίστ αση και ανατ ροπή δεν γίνοντ αι χωρίς κομμουνιστ ές! Χωρίς, όμως, τ ους κομμουνιστ ές και τ ο τ αξικό εργατ ικό κίνημα είναι αυτ απάτ η να πιστ εύουμε ότ ι αυτ ές οι ανατ ροπές μπορούν να οδηγηθούν σε επαναστ ατ ική κατ εύθυνση. Μερικές επ ισημάνσεις για το δικό μας δρόμο • Το κίνημα που κατ ά καιρούς αναπτ ύσσετ αι, αφού πέρασαν τ α πρώτ α χρόνια τ ης μετ απολίτ ευσης, είναι σαφώς υποβαθμισμένο ως προς τ α αντ ιιμπεριαλιστ ικά, αντ ικαπιτ αλιστ ικά χαρακτ ηριστ ικά τ ου. Μια πραγματ ικότ ητ α που εμφανίζετ αι με διάφορες μορφές και με διάφορες εκφράσεις στ ο βάθος, στ ο περιεχόμενο, στ ους στ όχους κ.λπ. Μια έκφρασή τ ου, επίσης, είναι και οι διακυμάνσεις τ ου με βάση διάφορα τ υχαία γεγονότ α και με βάση τ ην τ ρέχουσα κάθε φορά συγκυρία. Έχουμε, και σωστ ά, αποδώσει τ ις ευθύνες γι’ αυτ ό στ ην -επίσημη και μη- Αριστ ερά, και ιδιαίτ ερα όπως εξελίχθηκε στ η χώρα μετ ά τ η μετ απολίτ ευση. Ωστ όσο, μην υποτ ιμάμε καθόλου τ α τ αξικά και κοινωνικά δεδομένα (όχι μόνο στ η χώρα μας) που ευνόησαν όλα τ α προηγούμενα χρόνια τ η «μικροαστ ικοποίηση» τ ου κινήματ ος, τ ην άμβλυνση τ ων τ αξικών τ ου χαρακτ ηριστ ικών, τ ον εγκλωβισμό τ ου στ ον καπιτ αλιστ ικό μονόδρομο. Χαρακτ ηριστ ικά που σιγά-σιγά αποτ υπώνοντ αν όχι μόνο σε αριστ ερές οργανώσεις, αλλά και στ ην οργάνωση τ ου λαού γενικότ ερα. Μια σαφής έκφραση, επίσης, είναι ότ ι τ ο κίνημα στ η χώρα, ακόμα και στ ις πιο άγριες και δυναμικές τ ου εκφράσεις, ακόμα και σε π εριόδους μεγάλης αγανάκτησης, κράτ ησε σοβαρές αποστ άσεις από τ η συνεχή, επίμονη, στ αθερή, οργανωμένη και πειθαρχημένη δράση. Το σύστ ημα, δηλαδή, κατ άφερνε ακόμα και ότ αν φαινότ αν ότ ι έχανε τ ον έλεγχο, να στ ήσει υγειονομική ζώνη και να κρατ ήσει ζωντ ανές τ ις ιδέες τ ης «ατ ομικότ ητ ας», τ ης «ατ ομικής στ άσης», τ ην «αξία τ ης μονάδας» απέναντ ι στ ο «ισοπεδωτ ικό» σύνολο, τ ην απολιτ ική και όλα αυτ ά τ α ελιτ ίστ ικα. Κατ όρθωσε, δηλαδή, τ ο σύστ ημα (με τις απ εριόριστες βοήθειες π ου έπ αιρνε απ ό την π ορεία ήττας του κομμουνιστικού κινήματος) να

περιορίζει τ ις αμφισβητ ήσεις από λαϊκή σκοπιά, ή σε αδιέξοδες μικροαστ ικές αντ ιδράσεις, ή σε απαίτ ηση τ ων μεσαίων και χαμηλών λαϊκών στ ρωμάτ ων να βελτ ιώσουν τ η θέση τ ους πάντ α σε συνδιαλλαγή -και όχι σε ρήξη- με τ ην άρχουσα τ άξη. Δεν συμφωνούμε, βεβαίως, με μια υποτ ιθέμενη υπερεπαναστ ατ ική προσέγγιση (τ ροτ σκιστ ικής κατ αβολής) που θεωρεί ως πρόβλημα μόνο τ ην υποβάθμιση τ ου αντ ικαπιτ αλιστ ικού χαρακτ ήρα τ ου κινήματ ος, γιατ ί δήθεν -κατ ’ αυτ ούς- τ α αντ ιιμπεριαλιστ ικά χαρακτ ηριστ ικά υπάρχουν, αλλά δεν οδηγούν πουθενά. Θεωρούμε μετ αφυσική τ ην προσέγγιση (και πολύ περισσότ ερο για χώρες με τ α χαρακτ ηριστ ικά τ ης Ελλάδας) που ξεχωρίζει αυτ ά τ α δύο αλληλένδετ α ζητ ήματ α. Δεν μπορεί να εξηγηθεί πειστ ικά τ ο γιατ ί τ ο ένα χαρακτ ηριστ ικό μπορεί να υποβαθμίζετ αι και τ ο άλλο να ακολουθεί ανεξάρτ ητ η πορεία προς άλλη κατ εύθυνση! Πάνω-κάτ ω είναι ίδιες οι αιτ ίες που η οργή και η αγανάκτ ηση απέναντ ι στ ην καπιτ αλιστ ική επίθεση έχουν τ όσες αυτ απάτ ες και εξαντ λούντ αι σε επαναδιαπραγμάτ ευση τ ων όρων τ ου συμβολαίου με τ ην άρχουσα τ άξη στ α πλαίσια τ ου συστ ήματ ος, μ’ αυτ ές που οδηγούν τ ην οργή και τ ο θυμό απέναντ ι στ ον ιμπεριαλισμό να εκφυλίζετ αι σε ξενοφοβία, αντ ιξενισμό, ρατ σισμό. Είναι οι ίδιες αιτ ίες που δεν αφήνουν (ακόμη) τ ο λαό να πιστ έψει ότ ι μπορεί να αναμετ ρηθεί με τ ην άρχουσα τ άξη, με τ ις αιτ ίες που δεν τ ου επιτ ρέπουν να φαντ αστ εί ότ ι πρέπει να έρθει σε ρήξη με τ ην ΕΕ, τ ο ΝΑΤΟ και γενικότ ερα. Ειδικά όπως φάνηκε τ α τ ελευτ αία χρόνια τ ης σκληρής επίθεσης, παρά τ ις όποιες ρεφορμιστ ικές προσπάθειες να «ξεχωρίσουν» τ ην Ευρώπη από τ ην επίθεση, ο λαός αρχίζει και βλέπει ότ ι παραμονή στ ην ΕΕ ισοδυναμεί με εγκλωβισμό στ ην άγρια καπιτ αλιστ ική επίθεση. Φυσικά, τ α τ ελευτ αία χρόνια, με τ ο προχώρημα τ ης επίθεσης και τ ο βάθεμα τ ης ραγδαίας επ ιδείνωσης τ ης θέσης τ ων εργαζομένων διαφοροποιούντ αι πολύ γρήγορα τ α κοινωνικά και πολιτ ικά δεδομένα που (σημαδιακά) βιώσαμε μέχρι τ ις εκλογές τ ου 2009.(2) (Από τ ότ ε και μετ ά «ξεκίνησαν τ α όργανα», τ ουλάχιστ ον φανερά). Η πρόκληση μπροστ ά μας (μία από τ ις αρκετ ές) είναι να μελετ άμε αυτ ά τ α δεδομένα (όχι στ ατ ικά, αλλά στ η δυναμική τ ους) και να δούμε πιο ουσιαστ ικά τ η δυνατ ότ ητ α, αλλά και τ ην αναγκαιότ ητ α, οι αντ ιστ άσεις, οι εκρήξεις, οι εξεγέρσεις -που θα έρχοντ αι και θα παρέρχοντ αι ως κύματ α- να αποκτ ούν τ α απαραίτ ητ α για τ ην προοπτ ική και τ η δυναμική τ ου τ αξικού εργατ ικού και λαϊκού κινήματ ος, αντ ιιμπεριαλιστ ικά, αντ ικαπιτ αλιστ ικά χαρακτ ηριστ ικά. Από γενική άποψη, είναι οπωσδήποτ ε εφικτ ό και μέσα στ ις δυνατ ότ ητ ες τ ης εποχής να ευνοηθεί αυτ ή η πορεία «τ αξικοποίησης», «επαναστ ατ ικοποίησης» και «κομμουνιστ ικοποίησης» τ ου κινήματ ος. Όχι μόνο γιατ ί η νέα Αριστ ερά θα κάνει «σωστ ά» τ η «δουλειά» τ ης, αλλά και γιατ ί τ α αντ ικειμενικά δεδομένα ευνοούν μια τ έτ οια εξέλιξη. Θα είναι, βέβαια, αφέλεια η απογείωση να μη βλέπουμε τ ο σύνθετ ο ρόλο και τ α μπρος-πίσω που μπορούν να προκύψουν από μια σειρά καινούρια κοινωνικά δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί. Δεδομένα που ουσιαστ ικά έχουν να κάνουν με τ η διάλυση τ ου κοινωνικού ιστ ού και τ ην αμφισβήτ ηση (κυρίως) τ ων κοινωνικών συμβολαίων τ ης προηγούμενης πορείας. Ενδεικτ ικά αναφέρουμε: • Νέοι εργαζόμενοι, νέοι ασφαλισμένοι (;) σε συνθήκες πολυδιάσπασης, ελαστ ικοποιημένων εργασιακών σχέσεων, με τ η λιτ ότ ητ α να τ σακίζει κόκαλα και τ ους μισθούς πείνας να γίνοντ αι (ακόμη και αυτ οί) «περιζήτ ητ οι».

• Το σύγχρονο (ντ όπιο και ξένο) προλετ αριάτ ο και ιδιαίτ ερα αυτ ό που είναι συγκεντ ρωμένο.

• Υπαλληλία (μόνιμη και όχι) (δημόσιο-ιδιωτ ικό) (Το θέμα τ ης μονιμότ ητ ας) • Άνεργοι (πόσο ρήξη και πόσο κρέμοντ αι από τ α καπιτ αλιστ ικά σχέδια;) • Αγρότ ες («τ ροφοδοτ ούν» με ανέργους!)

• Ποιος ο χαρακτ ήρας τ ης δουλειάς μας σε Πανεπιστ ήμιο και γενικά σε σπουδαστ ικούς χώρους (ιδεολογική, πολιτ ική, «συντ εχνιακή», συνδικαλιστ ική). Έτ σι όπως έχουν τ α πράγματ α είναι γεγονός ότ ι τ ο αντ ικαπιτ αλιστ ικό και τ ο αντ ιιμπεριαλιστ ικό περιεχόμενο τ ης πάλης και τ ου κινήματ ος δεν έρχοντ αι σε διάστ αση, σε αντ ίθεση, δεν ξεχωρίζοντ αι απόλυτ α. Αυτ ή μας η προσέγγιση που φυσικά δεν είναι καινούρια είναι απόρροια τ ης εξάρτ ησης τ ης χώρας και τ ης άρχουσας τ άξης από τ ους ιμπεριαλιστ ές. Μια εξάρτ ηση που φυσικά και δεν εμπόδισε τ ην Ελλάδα να «αναπτ υχθεί» σαν καπιτ αλιστ ική χώρα μέσης ανάπτ υξης όπως λέγαμε, αλλά που προφανώς καθόριζε τ α όρια, τ ο βάθος και

τ ις ιδιομορφίες αυτ ής τ ης ανάπτ υξης. Μια Ελλάδα χωρισμένη σε τ άξεις, με διογκωμένα μεσοστ ρώματ α και μέχρι πρόσφατ α με αρκετ ά αναπτ υγμένο αγροτ ικό τ ομέα. Μια Ελλάδα που η «ανάπτ υξή» τ ης προάγοντ αν με άμεση και στ ενή κρατ ική εποπτ εία και επίβλεψη, μιας και τ ο κράτ ος υπήρξε και θα συνεχίσει να είναι ο βασικός δίαυλος μέσα από τ ον οποίο πέρναγε η εξάρτ ηση, χωρίς να είναι βέβαια ο μόνος. Μια εξάρτ ηση, που όπως έχει εξελιχθεί η χώρα, ιδιαίτ ερα μετ ά τ ην έντ αξη στ ην ΕΕ, απόκτ ησε πολυπλόκαμη και δαιδαλώδη εμπλοκή στ ο εσωτ ερικό. Με αποτ έλεσμα να βάλει τ η σφραγίδα τ ης όχι μόνο στ α προφανή (πολιτ ικές πιέσεις, στ ρατ ιωτ ική εμπλοκή σε μηχανισμούς) αλλά και στ α πιο «δεύτ ερα» και «αφανή» τ ης κοινωνικής διαστ ρωμάτ ωσης, κατ ορθώνοντ ας να απλώσει τ ην επιρροή τ ης όχι μόνο στ η μεγαλοαστ ική τ άξη (κορφή τ ης πυραμίδας) αλλά και σε μια σειρά ακόμη μεσοστ ρώματ α που -ακριβώς λόγω τ ης ισχυροποίησής τ ους- αποτ έλεσαν ισχυρά στ ηρίγματ α τ ης εξάρτ ησης κυρίως από τ ην ΕΕ και δευτ ερευόντ ως από τ ους Αμερικάνους. Δεν παραγνωρίζουμε τ α ρήγματ α και τ ις ρωγμές που εμφανίζοντ αι και θα εμφανίζοντ αι στ α διάφορα βάθρα τ ης εξάρτ ησης. Δεν υπ οτιμάμε, π ολύ π ερισσότερο στις μέρες μας, τις αντιθέσεις π ου μπ ορεί να π ροκύψουν ανάμεσα σε τμήματα της άρχουσας τάξης και του ιμπ εριαλισμού. Θεωρούμε ότ ι αυτ ές τ ις αντ ιθέσεις πρέπει και μπορεί να τ ις αξιοποιήσει τ ο κίνημα. Με μία προϋπόθεση: να υπάρχει σαν τ έτ οιο με καθαρό τ αξικό προσανατ ολισμό. Όμως η εξάρτ ηση που βιώνουμε, αφού διανύσαμε και τ όσες δεκαετ ίες μετ ά τ ην αμερικανοκίνητ η δικτ ατ ορία, διαμόρφωσε ένα στ άτ ους όπου η διεθνής άγρια καπιτ αλιστ ική επίθεση και η απόπειρα επιβολής τ ης και στ η χώρα έρχετ αι γάντ ι στ ις επιδιώξεις τ ης άρχουσας τ άξης. Γι’ αυτ ό και φαντ άζει όλο και πιο απομακρυσμένο τ ο ενδεχόμενο, οι στ όχοι τ ης εξόδου από τ ο ΝΑΤΟ και τ ην ΕΕ, τ ο κλείσιμο τ ων βάσεων, να παίρνουν τ ακτ ικά χαρακτ ηριστ ικά και μη μας θολώνουν τ ον ορίζοντ α οι όποιες τ ακτ ικές κινήσεις τ ων έξω ή τ ων μέσα που περισσότ ερο γίνοντ αι στ ο όνομα τ ων εκβιασμών.

• Χέρι-χέρι με τ ην ανάγκη επεξεργασίας γραμμής και στ όχων πάλης που να μας συνδέουν με τ ην εργατ ική τ άξη, τ η νεολαία, τ ους άνεργους, τ ους μετ ανάστ ες, τ ο λαό ευρύτ ερα πάει και η ανάγκη τ ης κομματ ικής ενίσχυσης, αλλά και τ ης δημιουργίας-αξιοποίησης πλατ ιών σχημάτ ων που να έχουν τ έτ οιο στ ίγμα που να μας επιτ ρέπουν να παρεμβαίνουμε εκεί, να τ α στ ηρίζουμε, να τ α αξιοποιούμε. Πλατ ιά σχήματ α που να συγκεντ ρώνουν τ ις δικές μας δυνάμεις μαζί με ανέντ αχτ ους αγωνιστ ές, αλλά και δυνάμεις από άλλες συλλογικότ ητ ες, όπως έχουμε αποφασίσει και σε αναφορά με τ ην προώθηση τ ης Πρωτ οβουλίας. Μέχρι στ ιγμής, και αν εξαιρέσουμε (τ α τ ελευτ αία χρόνια) τ ις Αγωνιστ ικές Κινήσεις, τ α υπόλοιπα σχήματ α που τ ολμήσαμε ουσιαστ ικά σφραγιδοποιήθηκαν, έγιναν κομματ ικά παραρτ ήματ α και αδράνησαν, αν δεν εξαφανίστ ηκαν. (Μια ιδιομορφία είναι η Ταξική Πορεία που παραμένει ενεργή σαν παρουσία και πρέπει να τ ο δούμε.) Με αφορμή τ ην προώθηση τ ης Πρωτ οβουλίας, αλλά και τ ην εμπειρία που είχαμε από τ ην προσπάθειά μας στ ην Αθήνα, αλλά κυρίως στ η Θεσσαλονίκη, τ α τ ελευτ αία χρόνια, ιδιαίτ ερα μετ ά τ ο Σύνταγμα, μπ ορούμε να π ροχωρήσουμε. Έχουμε τ ην άποψη ότ ι αυτ ά τ α πλατ ιά σχήματ α για να έχουν πλατ ύτ ητ α και εύρος πρέπει να υιοθετ ήσουν αντ ιλήψεις και πρακτ ικές που να βοηθούν προς αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Εξυπακούετ αι ότ ι η επίκληση τ ης πλατ ύτ ητ ας δεν μπορεί να είναι άλλοθι για να μην προωθούμε συστ ηματ ικά, επίμονα και φυσικά με «τ έχνη» τ ις απόψεις μας, τ ις εκτ ιμήσεις μας, τ ις κατ ευθύνσεις μας. Πρέπει επίσης να είμαστ ε καθαροί και ειλικρινείς μ’ αυτ ούς τ ους αγωνιστ ές που θέλουν να πλαισιώσουν τ α σχήματ α. Να επιδιώκουμε τ α σχήματ α αυτ ά να λειτ ουργούν ανοιχτ ά, να αποφασίζουν με όσο γίνετ αι πιο δημοκρατ ικό τ ρόπο και όχι διοικητ ικά. Να έχουν τ ο δικαίωμα αυτ οί που συμμετ έχουν να διαφωνούν, να ελέγχουν, να ζητ ούν διαφοροποίηση πλαισίων και στ όχων. Όλα αυτ ά είναι απαραίτ ητ α προκειμένου να ανέβει η συνειδητ οποίηση αυτ ών τ ων ανθρώπων, η υπεροχή τ ης συλλογικής δουλειάς από τ ον ατ ομισμό. Δεν είναι όμως αυτ ά τ α σχήματ α, σχήματ α εσωτ ερικής λειτ ουργίας, αλλά κυρίως παρέμβασης στ ις εξελίξεις και αυτ ή καθορίζει τ ις προτ εραιότ ητ ες. Η εσωτ ερική λειτ ουργία να εξυπηρετ εί τ ην παρέμβαση. Συνεπώς τ α σχήματ α αυτ ά θα συνδυάζουν και «τ ην από τ α κάτ ω» και τ ην «απ’ τ α πάνω» συνεννόηση και προετ οιμασία. Τα π λατιά σχήματα, είτε απ οτελούν συναγωνιστικά αλλά και αυτοφυή τμήματα της

Πρωτοβουλίας, είτε συσπ ειρώνουν άλλες δυνάμεις εκτός Μ-Λ ΚΚΕ, θα είναι «υπ οσύνολα» που θα παρεμβαίνουν στ η συνέλευση γειτ ονιάς, στ ις επιτ ροπές ανέργων κ.λπ. Θα επιδιώκετ αι, όχι βεβιασμένα, τ ο πολιτ ικό τ ους στ ίγμα να είναι αναβαθμισμένο και συμβατ ό με τ ο χαρακτ ήρα τ ης ευρύτ ερης λαϊκής προσπάθειας. Μα, δεν θα υπάρξει πρόβλημα δυνάμεων; Πού θα τ ις ρίξουμε; Στ ο στ ήσιμο τ ης οργάνωσης τ ης λαϊκής πρωτ οβουλίας ή στ ην ιδιαίτ ερη «δική μας» (κομματ ική πρωτ οβουλία πλατ ιά δικιά μας). Γενικό συντ αγολόγιο δεν υπάρχει! Αυτ ό που μπορούμε να πούμε είναι ότ ι, ανεξάρτ ητ α πού θα δίνουμε συγκυριακά τ ο βάρος, πρόκειτ αι για διπλό καθήκον. Η προώθηση ενός τ έτ οιου διπλού καθήκοντ ος αποτ ελεί σχολείο όχι μόνο για μας αλλά και για όποιους λαϊκούς ανθρώπους θα τ ο υποστ ηρίξουν. Είναι πεδίο δοκιμής και δοκιμασίας τ ου ευρύτ ερου Μετ ώπου, θα αποτ ελέσει πεδίο εμπέδωσης, συνεννόησης, συνεργασίας ανάμεσα σε ανθρώπους από διαφορετ ικά κοινωνικά στ ρώματ α, πεδίο εμπέδωσης αλληλεγγύης, συλλογικότ ητ ας, χτ υπήματ ος τ ου ρατ σισμού κ.λπ. Άμεσα βέβαια, αν θέλουμε να γίνουμε πιο σαφείς, με βάση τ ην επίθεση, τ η φάση και τ ις δυνάμεις μας, όλη αυτ ή η προσπάθεια θα πρέπει να διοχετ ευθεί στ ην κομματ ική ενίσχυση αφενός και στ ην προώθηση τ ων κατ ευθύνσεων που σχετ ίζοντ αι στ α διάφορα επίπεδα με τ ην Πρωτ οβουλία. Τελευτ αία, έχει φουντ ώσει μια συζήτ ηση που αφορά έναν «απολογισμό» τ ης Πρωτ οβουλίας. Υπάρχουν αρκετ ές αρνητ ικές κριτ ικές και από μέσα και απ’ έξω, όχι πάντ α με τ ις ίδιες αφετ ηρίες, που κατ αλήγουν στ ην καθυστ έρηση, στ ην έλλειψη πλατ ύτ ητ ας, στ η μονομερή και «προαποφασισμένη» παρέμβασή τ ης σε ορισμένα κεντ ρικά και μόνο γεγονότ α. Δεν προχωράει στ ις γειτ ονιές, στ ους επιμέρους χώρους, δεν βρίσκει περιεχόμενο στ ην πάλη ενάντ ια στ ον φασισμό. Πέρα όμως από τ ις όποιες «προφανείς» διαπιστ ώσεις, έχουν ανοίξει και μια σειρά ζητ ήματ α που αφορούν τ ο πολιτ ικό πλαίσιο, τ ις στ οχεύσεις, τ ις προτ εραιότ ητ ες τ ης Πρωτ οβουλίας. Αν θέλουμε, λοιπόν, να είμαστ ε δίκαιοι και πριν δώσουμε εξηγήσεις για τ ις καθυστ ερήσεις, τ ις ανακολουθίες, τ ις τ αλαντ εύσεις και τ ις αμηχανίες στ ην οργάνωσή μας, στ ην προώθηση τ ης Πρωτ οβουλίας (κεντ ρικά και τ οπικά), ας δούμε μια ιδιαίτ ερη πλευρά τ ης όλης μας προσπάθειας που με τ ις αναλογίες και τ ις διαφορές τ ους τ ο είχαμε συναντ ήσει και κατ ά τ η δημιουργία τ ης Μαχόμενης Αριστ εράς. Την πλευρά τ ης πρόκλησης- γονιμοποίησης για τ ο βάθεμα τ ων πολιτ ικών μας απόψεων και τ ης γραμμής μας. Ας εξηγηθούμε, βέβαια, ότ ι τ ην πρόκληση τ ην βάζει η ζωή με τ ις ανάγκες και τ ις απαιτ ήσεις τ ης. Φάνηκε, όμως, ότ ι η δημιουργία τ ης Πρωτ οβουλίας λειτ ουργεί ως κατ αλύτ ης προς αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Όσο άναρχα και ασυντ όνιστ α να γίνετ αι ο διάλογος μέχρι στ ιγμής (μέσα από τ ις Αντ ιγειτ ονιές κυρίως), έχει ήδη αναδείξει αυτ ό που λέμε. Μη θεωρηθεί, βέβαια, ότ ι προσερχόμαστ ε στ ην Πρωτ οβουλία ως λευκό και άγραφο χαρτ ί. Τέτ οια εντ ύπωση δεν πρέπει να υπάρχει. Μπαίνουμε και θα μείνουμε προωθώντ ας στ α πλαίσιά τ ης ό,τ ι θεωρούμε ότ ι εξυπηρετ εί τ ο λαό και τ ις ανάγκες τ ου. Κριτ ήριο για τ ο τ ι προωθούμε, πού κάνουμε «έκπτ ωση», πού είμαστ ε «αμετ ακίνητ οι» ότ αν λέμε όχι μέσα στ ην Πρωτ οβουλία, δεν είναι τ ίποτ ε άλλο απ’ τ ο να συνδεθούμε με τ ο λαό. Δεν είναι άλλα τ α κριτ ήριά μας, ούτ ε τ ο πρόβλημά μας είναι να γίνουμε «αρεστ οί» σε άλλες δυνάμεις που παρεμβαίνουν, ούτ ε να τ ις «προκαλέσουμε» σώνει και ντ ε για να οξύνουμε τ ον «κομματ ικό» αντ αγωνισμό. Όμως, η εποχή μας είναι τ όσο πολύπλοκη και απαιτ ητ ική που όλο και πρέπει να περιορίζετ αι η κακώς εννοούμενη έννοια τ ης «αυτ άρκειας» ή τ ων «λυμένων». Αυτ ό που απαιτ εί η εποχή είναι η γραμμή να αντ αποκρίνετ αι στ ο σήμερα. Απαραίτ ητ η προϋπόθεση, η εκτ ίμηση τ ης συγκυρίας και τ ης πολιτ ικής κατ άστ ασης. Οι προκλήσεις αυτ ές δεν είναι σώνει και ντ ε «ξεκίνημα από τ ο μηδέν». Αφορούν (η σειρά είναι τ υχαία) π.χ. αυτ ό που εμείς θεωρούμε αντ ιιμπεριαλιστ ικό αγώνα και αντ ιιμπεριαλιστ ικό κίνημα. Με τ ην αφορμή τ ης δημιουργίας τ ης ΠΑΑΣ και κυρίως μέσω τ ων Αντ ιγειτ ονιών, αλλά και εν μέρει στ ην οργάνωση, τ ροφοδοτ ήθηκε μια ολόκληρη συζήτ ηση, δεν θα λέγαμε αδικαιολόγητ η! Μην υποτ ιμάμε, επίσης, τ ην πίεση που δημιουργεί τ όσο η στ ροφή τ ου ΚΚΕ όσο και ο πληθωρισμός προσφοράς, ιδιαίτ ερα τ α τ ελευτ αία δύο χρόνια, διαφόρων «πατ ριωτ ικών» κινημάτ ων. Με τ ους συντ ρόφους τ ου Μ-Λ ΚΚΕ, όπως έχουμε διαπιστ ώσει, έχουμε μια σύμπτ ωση που μας επέτ ρεψε να συνεννοηθούμε στ ο πλαίσιο τ ης ΠΑΑΣ, χωρίς όμως αυτ ό να σημαίνει ότ ι

δεν έχουμε και διαφορές που αφήνουν αρκετ ά ζητ ήματ α ανοιχτ ά ή «στ ην άκρη». Η οργάνωση, όμως, και όσοι απευθυνόμαστ ε και θέλουμε να πλαισιώσουν τ ην ΠΑΑΣ, πρέπει να έχουν ουσιαστ ική επίγνωση τ ων διαφορών και τ ων συμφωνιών και να μην «παρασύροντ αι». Προφανώς, μια τ έτ οια δυνατ ότ ητ α θα τ ην έδινε και ένας διάλογος (υπεύθυνος και με υπογραφές) γύρω από αυτ ά τ α ζητ ήματ α. Στ όχος είναι να μην αδικεί και απαξιώνει ο ένας τ ις θέσεις τ ου άλλου, αλλά και ούτε να θεωρεί ότι υπ άρχει ομοφωνία και συμφωνία στα π άντα. Και βέβαια, αυτ ό που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην «παρασύροντ αι» ή να μην «ξεχνιούντ αι» οι δικές μας θέσεις, επειδή π.χ. αναγκαστ ήκαμε να κάνουμε έναν συμβιβασμό ή ένα βήμα πίσω. Πού λοιπόν έχουν παρατ ηρηθεί τ έτ οια θέματ α; Εμείς, λοιπόν, «αγαπάμε», «ενδιαφερόμαστ ε» γι’ αυτ ό που εννοούμε πατ ρίδα, απαραβίαστ ο συνόρων, κυριαρχικά δικαιώματ α. Σαφώς θέλουμε να δίνουμε σ’ αυτ ά τ αξικό και πολιτ ικό περιεχόμενο από τ ην σκοπιά τ ων κατ απιεσμένων και τ ων εκμετ αλλευόμενων. Πώς είναι δυνατ όν να θέλουμε ένα καλύτ ερο μέλλον για τ ο λαό, μια σημαντ ική βελτ ίωση τ ης θέσης τ ης εργατ ικής τ άξης, μιαν άλλη ανακατ ανομή τ ου πλούτ ου και να παρουσιαζόμαστ ε «αδιάφοροι» και «ουδέτ εροι» για τ ο χώρο που μας πέφτ ει, κατ ά πως λέμε. Ας μην ξεχνάμε ότ ι πιστ εύουμε στ η δυνατ ότ ητ α επανάστ ασης σε μια χώρα. Αυτ ό σημαίνει ότ ι μπορεί να βρεθεί ο λαός και η εργατ ική τ άξη σε μια φάση τ ης επανάστ ασης, να έχει ως μοναδικό τ ης «χτ ήμα» αυτ ό τ ον τ όπο, τ ον αέρα τ ου, τ η γη τ ου, τ ο υπέδαφός τ ης, τ ις θάλασσές τ ης. Δυστ υχώς, η λεγόμενη «διεθνής επανάστ αση» μπορεί να αργήσει ή να μην είναι τ όσο «ανοιχτ οχέρα» για να παραχωρήσει ένα άλλο «οικόπεδο» στ ο λαό αυτ ό για να ζήσει. Φυσικά και ενδιαφερόμαστ ε έμπρακτ α και για τ ις άλλες πατ ρίδες. Φυσικά και είμαστ ε αλληλέγγυοι και διεθνιστ ές και δεν θέλουμε να κατ αστ ρέφοντ αι οι πατ ρίδες τ ων «άλλων» για να «ευημερεί» ο δικός μας τ όπος. Φυσικά και δεν θέλουμε να κατ αληστ εύετ αι ο τ όπος μας, φυσικά και είμαστ ε ενάντ ια σε συρρίκνωση, σε μπακλαβαδοποίηση τ ου τ όπου μας από ιμπεριαλιστ ικές επεμβάσεις ή από τ υχοδιωκτ ικές πολεμικές ενέργειες, είτ ε ξεκινάνε από τ ο εσωτ ερικό είτ ε προέρχοντ αι από τ ο εξωτ ερικό. Ούτ ε να γίνετ αι ορμητ ήριο. Επειδή, λοιπόν, ενδιαφερόμαστ ε γι’ αυτ όν τ ον τ όπο θέλουμε να αλλάξουν οι παραγωγικές σχέσεις και οι κοινωνικές σχέσεις γενικότ ερα σ’ αυτ όν. Γι’ αυτ ό και δεν ενδιαφερόμαστ ε να οικοδομήσουμε πατ ριωτ ικό κίνημα αλλά πολιτ ικό-τ αξικό. Το πατ ριωτ ικό κίνημα, έτ σι όπως έχει κατ αγραφεί, ακόμα και αν δεν παίρνει ανοιχτ ά εθνικιστ ική και σοβινιστ ική θέση, αποτ ελεί κίνημα σωτ ηρίας στ α ίδια πάνω κάτ ω καπιτ αλιστ ικά πλαίσια (πιο ανθρώπινο, πιο φιλικό). Υπ’ αυτ ό τ ο πρίσμα θέλουμε τ η χώρα μας ανεξάρτ ητ η για να έχουμε σαν λαός και κυρίως σαν εργατ ική τ άξη, τ η δυνατ ότ ητ α να οικοδομήσουμε τ ις νέες παραγωγικές και κοινωνικές σχέσεις ανατ ρέποντ ας τ ις προηγούμενες. Απ’ τ ην άλλη, θέλουμε άλλες σχέσεις για να παραμείνει η χώρα ανεξάρτ ητ η. Το σύνθημα τ ης εθνικής ανεξαρτ ησίας τ ο έχουμε γενικά στ ο «ρεπερτ όριο» χωρίς να τ ο έχουμε προμετ ωπίδα. Έστ ω με αδυναμίες και χωρίς να διευκρινίζει τ ο σύνθημα τ ο κοινωνικό και τ αξικό περιεχόμενό τ ου, δεν έχουμε πρόβλημα να τ ο εμφανίζουμε. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε ότ ι ο αγώνας για μας δεν είναι «εθνικοανεξαρτ ησιακός». Γι’ αυτ ό, και ανεξάρτ ητ α από τ ο αν πεισθεί τ ο Μ-Λ ΚΚΕ να κάνει χρήση ή όχι αυτ ού τ ου όρου στ α πλαίσια τ ης Πρωτ οβουλίας, δεν θα κάνουμε παραχώρηση. Θέλουμε, λοιπόν, πατ ρίδα ανεξάρτ ητ η, με άλλο καθεστ ώς και άλλη σημαία. Δεν παλεύουμε για συντ ήρηση και αναπαραγωγή τ ης σημερινής «πατ ρίδας», ούτ ε θα αρνηθούμε ότ ι η σημερινή σημαία έχει τ αυτ ιστ εί με μια σειρά αντ ιδραστ ικά, φασιστ ικά, τ υχοδιωκτ ικά και τ αυτ όχρονα υποτ ελή χαρακτ ηριστ ικά. Βέβαια, μια απαραίτ ητ η παρατ ήρηση που χρειάζετ αι να κάνουμε είναι να μην κάνουμε τ ην τ ρίχα τ ριχιά και να σκεφτ όμαστ ε με βάση τ ο λαό και όχι τ ης «ανησυχίες» τ ου κάθε «σχολαστ ικού» διανοούμενου τ ης «Αριστ εράς». Κατ ά ένα περίεργο και παράξενο τ ρόπο, ενώ εδώ και τ ρία τ έσσερα χρόνια έχει βουίξει ο τ όπος και ο ντ ουνιάς ότ ι η Ελλάδα (αν και καπιτ αλιστ ική χώρα «Β΄Εθνικής») έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι και μια σειρά πολιτ ικές δυνάμεις βρίσκοντ αι εκτ εθειμένες με τ ις θέσεις και τ ις εκτ ιμήσεις τ ους για τ α χαρακτ ηριστ ικά τ ης Ελλάδας, εκδηλώνουμε μερικές φορές μια τ άση απολογητ ισμού (απέναντ ι σε ποιόν;) για τ ις πάγιες εκτ ιμήσεις μας σε σχέση με τ α χαρακτ ηριστ ικά τ ου εξαρτ ημένου ελληνικού καπιτ αλισμού. Μην παίζουμε με τ ους όρους και τ ις διατ υπώσεις. Η άποψη και η εκτ ίμηση ότ ι η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστ ική χώρα, σύμμαχος και συνετ αίρος τ ου ιμπεριαλισμού, είναι μια βαθιά λαθεμένη προσέγγιση που έχει κάνει αρκετ ή ζημιά στ ον προσανατ ολισμό τ ου τ αξικού εργατ ικού

κινήματ ος και στ ην καθυστ έρηση τ ης επανασυγκρότ ησής τ ου. Έχουμε μια σχετ ικά ικανοποιητ ική τ οποθέτ ηση αρχής και αφετ ηριακή που μας κρατ άει σε μια σωστ ή κατ εύθυνση και μας επιτ ρέπει να κάνουμε στ ο μέλλον τ ις πιο ουσιαστ ικές προσεγγίσεις και αναλύσεις που θα σχετ ίζοντ αι και με τ ο πρόγραμμα συμμαχιών τ ης εργατ ικής τ άξης, παράλληλα με τ ην πορεία συγκρότ ησής τ ης, αλλά και με τ ον χαρακτ ήρα τ ης επαναστ ατ ικής ανατ ροπής και τ ης κοινωνίας που θα οικοδομηθεί. Και σ’ αυτ ή τ ην προσέγγιση που έχουμε, δεν έχουμε κάνει και ούτ ε πρέπει να κάνουμε τ ο λάθος τ ου εφησυχασμού και τ ης απολυτ οποίησης. Πρέπει να παρακολουθούμε όσο μπορούμε καλύτ ερα, συνεχόμενα και βαθύτ ερα τ ις ανατ ροπές που φέρνει στ ον κοινωνικό ιστ ό όλη αυτ ή η επίθεση τ ου κεφαλαίου και τ ου ιμπεριαλισμού. Έχουμε κάθε υποχρέωση να μελετ άμε τ ις αντ ιθέσεις που εκφράζοντ αι στ η χώρα μας, στ ην περιοχή και διεθνώς, χωρίς να παραγνωρίζουμε καμία. Το να εθελοτ υφλούμε στ η μεγάλη όξυνση τ ης αντ ίθεσης που παρατ ηρείτ αι μετ αξύ τ ου ιμπεριαλισμού και τ ων λαών, είναι σαν να αυτ οκτ ονούμε και να απομονωνόμαστ ε από τ η μεγάλη μάζα τ ου λαού. Αν η αντ ίθεση αυτ ή δεν είχε οξυνθεί ιδιαίτ ερα τ α τ ελευτ αία χρόνια και αν η ΕΕ δεν είχε τ αυτ ιστ εί στ α μάτ ια τ ων πλατ ιών μαζών με μια λυκοσυμμαχία που ρουφάει αίμα, δεν θα έβρισκαν τ όσα πατ ήματ α και ερείσματ α μια σειρά εθνικοπατ ριωτ ικές απόψεις και πρακτ ικές που ακριβώς αυτ ή τ ην αντ ίθεση εκμετ αλλεύοντ αι για να στ ρέψουν τ α πράγματ α σε ανώδυνες κατ ευθύνσεις κάθε άλλο παρά αντ ιιμπεριαλιστ ικές. Δεν είναι καθόλου σωστ ό να προσπερνάμε τ ην όξυνση τ ης αντ ίθεσης ιμπεριαλισμού-λαών επειδή οξύνθηκε τ αυτ όχρονα η αντ ίθεση κεφάλαιο-εργασία. Ούτ ε πρέπει να αγνοούμε τ ην όξυνση τ ων αντ ιφάσεων και τ ων αντ ιθέσεων στ ο πλαίσιο τ ης μεγαλοαστ ικής τ άξης και τ ων άλλων μεσαίων αστ ικών στ ρωμάτ ων με μερίδες τ ων ιμπεριαλιστ ών και με διάφορες διαστ αυρώσεις. Αντ ιθέσεις και αντ ιφάσεις που οδηγούν ή μπορούν να οδηγήσουν και αυτ ές σε ανακατ ατ άξεις και αναστ ατ ώσεις στ α πλαίσια τ ου αστ ικού συστ ήματ ος διακυβέρνησης. Δεν σημαίνει ότ ι, επειδή η Ελλάδα δεν είναι προτ εκτ οράτ ο ή υπό ξένη στ ρατ ιωτ ική κατ οχή, οι σχέσεις ντ όπιων αστ ών και ντ όπιου κεφαλαίου είναι αρμονικές με τ ον ιμπεριαλισμό, ότ αν αυτ ός επεμβαίνει με όλα τ α μέσα στ η χώρα μας, και με τ ο ξένο κεφάλαιο που έχει τ ην οπτ ική να μετ ατ ρέψει τ η χώρα σε νεκροτ αφείο. Το ότ ι η εξάρτ ηση επέτ ρεψε μια «ανάπτ υξη» τ ου καπιτ αλισμού στ ην Ελλάδα και οδήγησε με τ ους γνωστ ούς τ ρόπους στ ην «ισχυρή» Ελλάδα τ ου Σημίτ η, δεν σημαίνει ότ ι στ ις νέες συνθήκες που διαμορφώνοντ αι πρέπει να πάψουμε να βλέπουμε όλες τ ις δραματ ικές συνέπειες που θα φορτ ωθεί προοπτ ικά η χώρα και ο λαός. Ούτ ε να ξεχνάμε ότ ι θα τ ις φορτ ωθεί σαν βαρίδια η όποια επαναστ ατ ική προσπάθεια με κορμό τ ην εργατ ική τ άξη. Το ότ ι βιώνουμε μια τ ρομακτ ική όξυνση όλων τ ων αντ ιθέσεων και αντ ιφάσεων τ ου καπιτ αλισμού και τ ου ιμπεριαλισμού δεν υπάρχει θέμα. Το ότ ι η πολιτ ική ήτ τ ας, υποχώρησης και εγκατ άλειψης τ ου λαού που ακολουθούσε και ακολουθεί η Αριστ ερά «μας» δεν οδηγεί σε λύση τ ων αντ ιθέσεων αυτ ών υπέρ τ ου λαού και σε βάρος τ ων εχθρών τ ου λαού, δεν μπορεί να αντ ιμετ ωπιστ εί ευκαιριακά. Είτ ε συνεχίσουμε και μπούμε στ η συζήτ ηση περί κύριας και βασικής αντ ίθεσης είτ ε μείνουμε σ’ αυτ ά που έχουμε, θα πρέπει να παραδεχτ ούμε ότ ι τ ην πρωτ οβουλία για τ ην όξυνση όλων αυτ ών τ ων αντ ιθέσεων τ ην έχει κατ ά βάση τ ο σύστ ημα. Γι αυτό και με την όξυνση αυτή μέχρι στιγμής βγαίνουν νικητές οι άλλοι π όλοι των αντιθέσεων και όχι ο λαός και η εργατική τάξη. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, τ ην ύπαρξη πατ ρίδας και τ ο απαραβίαστ ο τ ων συνόρων, αλλά δεν οικοδομούμε πατ ριωτ ικό κίνημα. Αναγνωρίζουμε και προσβλέπουμε σε μια Ελλάδα ανεξάρτ ητ η, αλλά δεν οικοδομούμε εθνικοανεξαρτ ησιακό κίνημα. Ανάλογα παλεύουμε και διακηρύσσουμε τ ην ειρήνη και τ ην εναντ ίωσή μας στ ον πόλεμο. Δεν οικοδομούμε πασιφιστ ικό κίνημα, δεν μπερδευόμαστ ε για τ ο ποιος τ ροφοδοτ εί τ ους πολέμους, τ η βία. Και θα κάνουμε ό,τ ι περνάει απ’ τ ο χέρι μας να ξεσηκωθεί ο λαός υπέρ τ ης ειρήνης και κατ ά τ ου πολέμου. Και θα κάνουμε ότ ι περνάει από τ ο χέρι μας ώστ ε μέσα σ’ αυτ ή τ ην πάλη και όσο είναι ζωντ ανή να οικοδομηθεί μια κομμουνιστ ική τ αξική αντ ίληψη. Αν θέλουμε να περάσει τ ο κίνημά μας σε άλλη φάση, πρέπει να οχυρωθεί όχι μόνο απέναντ ι στ ον κύριο εχθρό που είναι από τ α δεξιά, αλλά να κοιτ άζετ αι που και που στ ον καθρέφτ η μήπως και περνάει «αριστ ερίστ ικες» ιώσεις. Αν μας έχουν πιάσει «τ έτ οιες» ευαισθησίες και απεμπολούμε συνθήματ α όπως αυτ ά που

αναφέρομαι, τ ότ ε γιατ ί δεν τ ο επεκτ είνουμε και στ ην άλλη αντ ίθεση. Αφού αυτ ά τ α συνθήματ α νοθεύουν τ ον αντ ιιμπεριαλιστ ικό αγώνα, συσκοτ ίζουν και αμβλύνουν τ ην αντ ίθεση ιμπεριαλισμού-λαού τ ότ ε να κρατ ήσουμε αποστ άσεις και από τ α συνθήματ α για αντ ίστ αση, για ψωμί, δουλειά, για αυξήσεις, για συνδικαλιστ ικές ελευθερίες, που -με ανάλογο σκεπτ ικόδεν συνιστ ούν αντ ικαπιτ αλιστ ικό αγώνα, αλλά ωραιοποίηση τ ου συστ ήματ ος και συντ εχνιασμό. Ας τ ο προχωρήσουμε και ας κρατ ήσουμε αποστ άσεις από τ ην υπεράσπιση στ οιχειωδών δικαιωμάτ ων αστ ικής δημοκρατ ίας. Δεν τ ο κάνουμε, όμως, και δεν θα τ ο κάνουμε γιατ ί έχουμε αποκτ ήσει εμπιστ οσύνη στ ις θέσεις μας και δεν επηρεαζόμαστ ε από τ ις δεξιές αλλά ούτ ε από τ ις «αριστ ερίστ ικες» πιέσεις που η μια τ ροφοδοτ εί τ ην άλλη. Σε εποχές σαν τ η σημερινή κανένας κομμουνιστ ής και κανένας αριστ ερός δεν πρέπει να είναι «μαζεμένος» και «φοβισμένος» μήπως και κατ ηγορηθεί. Ποιο κομμάτ ι τ ου λαού θα μας στ ρέψει τ ην πλάτ η αν μας δει να παλεύουμε έμπρακτ α για τ ην ειρήνη, αν μας αναγνωρίσει ως δυνάμεις που υπερασπίζοντ αι τ η χώρα, τ ον πλούτ ο, τ ο λαό από τ ην ιμπεριαλιστ ική κτ ηνωδία και τ ην καπιτ αλιστ ική απληστ ία; Ποιο κομμάτ ι λαού θα μας κοιτ άξει καχύποπτ α επειδή πρωτ οστ ατ ήσαμε στ ον αγώνα για Δημοκρατ ία, για δικαιώματ α και ελευθερίες; Όχι, τ έτ οια κόμπλεξ και τ έτ οιες αναστ ολές δεν μας χρειάζοντ αι. Οφείλουμε να τ α βάλουμε στ ην άκρη και να κινηθούμε με γνώμονα τ ις ανάγκες τ ου λαού και τ ου κινήματ ος. Αν, λοιπόν, θέλουμε να δούμε τ η συσχέτ ιση, τ ην αλληλοεπίδραση τ ων δύο αντ ιθέσεων που αναφέραμε, θα διαπιστ ώσουμε ότ ι η λύση και τ ων δύο αυτ ών αντ ιθέσεων βρίσκετ αι, πρώτ α και κύρια, στ ην αρμοδιότ ητ α τ ης εργατ ικής τ άξης (υπό τ ις γνωστ ές προϋποθέσεις). Δεν θεωρούμε ότ ι η λύση τ ης αντ ίθεσης ιμπεριαλισμός-λαοί προς όφελος τ ου δεύτ ερου είναι αρμοδιότ ητ α άλλων κοινωνικών στ ρωμάτ ων στ α οποία η εργατ ική τ άξη οφείλει να υποτ αχτ εί ή να ακολουθήσει. Όχι γιατ ί δεν εμπλέκοντ αι τ έτ οια στ ρώματ α σ’ αυτ ή τ ην αντ ίθεση (ίσα-ίσα), αλλά γιατ ί τ α άλλα κοινωνικά στ ρώματ α (αγρότ ες, μεσαία στ ρώματ α) στ έκοντ αι απέναντ ι σ’ αυτ ήν τ ην αντ ίθεση με θολό και συγκεχυμένο τ ρόπο. Επιμένουμε ότ ι στ η διαδρομή τ ης εξέλιξης τ ης τ αξικής και λαϊκής πάλης, η λύση τ ης αντ ίθεσης ιμπεριαλισμού-λαών «προηγείτ αι» τ ης λύσης τ ης αντ ίθεσης κεφάλαιο-εργασία, αλλά με αρκετ ές διαφοροποιήσεις από ό,τ ι τ ην δεκαετ ία ’50-60 αλλά και πιο μετ ά. Και με αρκετ ά πλέον σημάδια σύμπλευσης τ ης μιας με τ ην άλλη. Μ’ αυτ ή τ ην έννοια παραμένουμε ότ ι η πρώτ η είναι η κύρια και η δεύτ ερη η βασική, αλλά είμαστ ε υποχρεωμένοι να αφήσουμε αρκετ ά ζητ ήματ α «ανοιχτ ά» μιας και, όπως εξελίσσετ αι η επίθεση, πολλά δεδομένα θα διαφοροποιηθούν στ ην πορεία. Σύντ ροφοι, Ζούμε μια εποχή φανερού πισωγυρίσματ ος, ανεξάρτ ητ α τ ων δεδομένων τ ης, όλο και πιο διευρυνόμενης, αντ ίστ ασης τ ων λαών στ ην επίθεση. Το κύριο χαρακτ ηριστ ικό που συνιστ ά τ ο πισωγύρισμα είναι ότ ι όλα τ α δικαιώματ α έχουν τ εθεί σε αμφισβήτ ηση, ενώ πολλά ήδη έχουν κατ αργηθεί και οι συνθήκες δείχνουν ότ ι αυτ ή η πορεία δεν είναι εύκολα αντ ιστ ρέψιμη. Το χειρότ ερο είναι ότ ι αυτ ή η πορεία μετ ράει ήδη δεκαετ ίες με αποτ έλεσμα οι νέες γενιές εργαζομένων και οι υποψήφιοι άνεργοι βγαίνουν στ η ζωή και τ ην παραγωγή με όλο και μειωμένη τ η συλλογική μνήμη και συνείδηση. Το σώμα απόψεων και η εμπειρία τ ων αντ ιστ άσεων που έχουν σωρεύσει, αν λάβουμε υπόψη και τ η συνεχιζόμενη διαστ ρέβλωση τ ης ιστ ορίας τ ου εργατ ικού, λαϊκού και κομμουνιστ ικού κινήματ ος αλλά και τ η γενικευμένη κυριαρχία τ ων αστ ικών και παρα-αστ ικών αντ ιλήψεων, δεν είναι αρκετ ό για να οδηγήσει εύκολα αυτ όν τ ον κόσμο στ ην οργάνωση, στ ην αντ ίστ αση, στ ην πάλη. Το σώμα αυτ ών τ ων απόψεων υπονομεύει τ η δυνατ ότ ητ α συγκρότ ησης αυτ ού τ ου κόσμου σαν δύναμη κρούσης τ ης επανάστ ασης και τ ης σύγκρουσης και τ ους καθιστ ά ευάλωτ ους στ ην επίθεση. Αυτ ό τ ο «ντ ιλίτ » που επιχειρείτ αι να γίνει στ η συλλογική μνήμη φέρνει εμάς, όλους όσους θέλουμε να συμβάλουμε στ η χάραξη γραμμής και κατ εύθυνσης έτ σι ώστ ε να αντ ιστ ραφεί αυτ ή η πορεία, να αισθανόμαστ ε ότ ι είμαστ ε «στ ην αρχή». Αισθανόμαστ ε ότ ι βρισκόμαστ ε ακόμα στ ο ξεκίνημα τ ης πορείας για τ η συγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης και στ ο πώς θα τ ην βοηθήσουμε να προχωρήσει. Μας βγάζει μπροστ ά πολλά καθήκοντ α στ ο να τ η μελετ ήσουμε, να τ ην «εντ οπίσουμε» μέσα στ ην πολυδιάσπασή τ ης, με τ ις ενεργές στ ο εσωτ ερικό τ ης αντ ιφάσεις και αντ ιθέσεις, και να συμβάλουμε στ ην ενότ ητ ά τ ης. Και στ η βάση

τ ων άμεσων καθηκόντ ων αρχικά αλλά και προοπτ ικά. Με ποια γενική γραμμή πηγαίνουμε, με ποιους γενικούς και ειδικούς στ όχους; Πού επικεντ ρώνουμε από άποψη ζύμωσης και προπαγάνδας; Το ζήτ ημα τ ης οργάνωσης, τ ης συγκρότ ησης τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου τ αξικού τ ης κινήματ ος (συμπεριλαμβανομένου και τ ου μεγάλου ζητ ήματ ος τ ων μετ αναστ ών) δεν είναι τ όσο ζήτ ημα οργανωτ ικό. Έχει κι αυτ ή τ ην πλευρά, αλλά κυρίαρχα είναι πολιτ ικό και, γιατ ί όχι, στ ρατ ηγικού χαρακτ ήρα. Γι’ αυτ ό και ότ αν αναφερόμαστ ε στ ο κεφάλαιο αυτ ό, συμπεριλαμβάνουμε -και σωστ ά- τ ο κεφαλαιώδες ζήτ ημα τ ης οργάνωσής τ ης σε ανώτ ερο επίπεδο. Η υποχώρηση, η διάσπαση, η αποσυγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης αφορά σε όλα τ α επίπεδα. Στ η φάση που βρισκόμαστ ε και έχοντ ας απορρίψει τ ις ανοησίες περί «αντ επίθεσης» κ.λπ., τ ο πεδίο που πιστ εύουμε ότ ι πρέπει να δοκιμαστ ούν αυτ ά που αναφέρουμε είναι τ ο πεδίο τ ης αντ ίστ ασης. Η δοκιμασία για τ ους εργαζόμενους, για τ ις πολιτ ικές δυνάμεις, για τ η συνδικαλιστ ική και πρωτ οβάθμια συγκρότ ησή τ ης, θα είναι εκ τ ων πραγμάτ ων σκληρή στ ο πεδίο τ ης αντ ίστ ασης που αναφέραμε. Γιατ ί -εκτ ός τ ων άλλων- θα μας «υποχρεώσει» να αλλάξουμε πολλά και σε πολλά, έτ σι ώστ ε από οργάνωση με τ α συγκεκριμένα χαρακτ ηριστ ικά και προφίλ να γίνουμε αγωνιστ ές που θα είμαστ ε «ένα» με τ ους κατ απιεσμένους και τ ους φτ ωχούς αυτ ής τ ης κοινωνίας. Αγωνιστ ές που θα πρέπει να πρωτ οστ ατ ήσουμε και να «θυσιάσουμε» αρκετ ά πέρα από τ η βολή μας. Το ότ ι όμως δεν αισθανόμαστ ε ακόμα «έτ οιμοι» δεν σημαίνει ότ ι τ ο καθήκον (με όλες τ ου τ ις πλευρές) παραπέμπετ αι. «Ξεκινώντ ας», λοιπόν, θα λέγαμε ότ ι έχουμε τ ην ανάγκη να εξειδικεύσουμε και να αναδείξουμε τ ους στ όχους, τ α συνθήματ α πιο συγκεκριμένα πάνω στ η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης. Όπως έχουμε δει, μια σειρά κομμάτ ια τ ης Αριστ εράς (ΚΚΕ και αρκετ οί εξωκοινοβουλευτ ικοί) στ α προγράμματ ά τ ους, εκεί που μας κριτ ίκαραν για ατ ολμία, συντ ήρηση και άμυνα, τ ώρα με βάση τ ις τ ελευτ αίες εξελίξεις και τ ις απανωτ ές επιτ υχίες τ ου συστ ήματ ος να περνάει μέτ ρα και μνημόνια, έχουν κατ αλήξει από τ ην απογείωση τ ης «αντ επίθεσης» στ ην ανώμαλη προσγείωση που εκφράζετ αι στ ον μετ αξύ τ ους συναγωνισμό στ ο ποιος θα κατ εβάσει πιο πολύ τ ον πήχη τ ων απαιτ ήσεων. Όλοι, από ΚΚΕ μέχρι ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτ ικοί, ζητ ούν, «διεκδικούν» να «γυρίσουν» μισθοί, εργασιακές σχέσεις, δικαιώματ α, νομοθεσίες σε κάποια χρόνια πίσω που αυθαίρετ α ορίζουν σαν «ορόσημο». Ότ αν βέβαια «θυμηθούμε» τ η δράση τ ους και τ η συνθηματ ολογία τ ους, τ η χρονιά ή τ α χρόνια που αναφέραμε (2008, 2004 κ.λπ.) ήτ αν άκρως βερμπαλιστ ική, απογειωμένη και συνδυασμένη με μια πρακτ ική εντ ελώς αντ ίθετ η. Το ότ ι ζούμε τ ην εποχή τ ου πισωγυρίσματ ος και, όπως χαρακτ ηριστ ικά έχουμε αναφέρει, τ ης επιστ ροφής στ ο Μεσαίωνα, δεν σημαίνει ότ ι μια αγωνιστ ική, τ αξική γραμμή αντ ίστ ασης ξεπέφτ ει στ ο να «διαπραγματ εύετ αι» τ ο πόσο πίσω και πού πίσω, νοστ αλγώντ ας είτ ε τ ην Παπανδρεϊκή εποχή είτ ε τ ης Μετ απολίτ ευσης.(3) Με τ ην ίδια έννοια που, ότ αν διακηρύτ τ ουμε τ ην αντ ίθεσή μας και τ ην αντ ίστ ασή μας με αφορμή τ η συνεχή υποβάθμιση τ ων υπηρεσιών τ ου κράτ ους προς τ ον πολίτ η, υπερασπιζόμαστ ε τ α δικαιώματ α στ η μόρφωση, τ ην Υγεία, τ ην Παιδεία κ.λπ. Δεν αποενοχοποιούμε τ ην προ μνημονίων παιδεία, υγεία, τ ο κράτ ος, ούτ ε ξεχνάμε τ ον τ αξικό χαρακτ ήρα τ ους και τ ον προορισμό τ ους στ ην αναπαραγωγή τ ης τ αξικής διαίρεσης τ ης κοινωνίας. Συνεπώς, η γραμμή που εμείς επεξεργαζόμαστ ε σαν γραμμή αντ ίστ ασης δεν είναι μια στ άση αποδοχής τ ων σημερινών συσχετ ισμών. Σαφώς και μας απασχολεί η μη χειροτ έρευση αυτ ών τ ων συσχετ ισμών, αλλά αυτ ό που ουσιαστ ικά στ οχεύουμε και μέσα από τ η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης είναι η ποσοτ ική και ποιοτ ική διαφοροποίηση τ ων συσχετ ισμών υπέρ τ ων εργαζομένων, τ ου λαού, τ ης εργατ ικής τ άξης. Αυτ ό που στ οχεύουμε σ’ αυτ ήν τ η φάση μέσα από τ η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης είναι μια πρώτ η συγκέντ ρωση δυνάμεων μέσα στ ους εργαζόμενους, που σαν δυναμικό θα «πιέζει» και θα «σπρώχνει» τ ις εξελίξεις σε κατ εύθυνση ανατ ροπής τ ων συσχετ ισμών. Άλλωστ ε, η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης δεν αποκόβετ αι από τ η διεκδίκηση και, τ ουλάχιστ ον η δράση μας στ ην υπηρεσία τ ης αντ ίστ ασης, στ η διαμόρφωση μορφών αντ ίστ ασης, στ ο ζωντ άνεμα τ ων συνδικάτ ων, στ ις επιτ ροπές πόλεων ανέργων, έστ ω και προπαγανδιστ ικά, πρέπει να επιμένει για τ ην ανάγκη διεκδίκησης μιας σειράς πραγμάτ ων, έστ ω και αν η φαινομενική παντ οδυναμία τ ου συστ ήματ ος αλλά και η στ άση τ ης Αριστ εράς «μας» τ α κάνουν να φαίνοντ αι «αδύνατ α» και «ακατ όρθωτ α». Η γραμμή της αντίστασης δεν είναι

γραμμή ήττας ούτε «διαχείρισης» της υπ οχώρησης. Η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης έχει σαν στ όχο να αναδεικνύει, μέσα από τ ην ανάπτ υξή τ ης και τ η δοκιμασία τ ης, αγωνιστ ές, περήφανους ανθρώπους που κοιτ άζουν τ ο μέλλον και αντ ικρίζουν τ ον τ αξικό εχθρό στ α μάτ ια. Η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης δεν έχει στ όχο να συγκεντ ρώσει «τ ους σύγχρονους ζητ ιάνους», τ ους «άνεργους που θα επιδοτ ούντ αι», τ ους «απόμαχους που θα τ ους ελεημονούν». Στ ις σημαίες τ ης δικιάς μας αντ ίστ ασης, είτ ε δρούμε στ α πλαίσια τ ης σπουδάζουσας νεολαίας είτ ε στ α πλαίσια τ ης υπόλοιπης νεολαίας είτ ε στ ην επιτ ροπή ανέργων, θα είναι γραμμένο με μεγάλα γράμματ α τ ο σύνθημα ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ (ίση αμοιβή για ίση δουλειά χωρίς διακρίσεις φύλου, εθνικότ ητ ας κ.λπ.). Φυσικά και αυτ ό τ ο σύνθημα που οδηγεί στ ην πραγματ ική αμφισβήτ ηση με τ ις λιγότ ερες αυτ απάτ ες για τ ην επίθεση και τ ις επιλογές τ ους συστ ήματ ος, δεν θα πρέπει από μια άλλη πλευρά να αποτ ελεί άλλοθι για τ ο σύστ ημα και την απ αλλαγή του απ ό τις «υπ οχρεώσεις» π ου π ρέπ ει να έχει απ έναντι σ’ όλους εκείνους π ου τους έχει οδηγήσει στην ανέχεια, στην αναδουλειά, στην εξαθλίωση. Φυσικά, μια γραμμή αντ ίστ ασης δεν αδιαφορεί απέναντ ι στ ον άνεργο που τ ου αμφισβητ ούντ αι και τ α πιο στ οιχειώδη δικαιώματ α (υγεία, παιδεία, ασφάλιση) επειδή ακριβώς είναι άνεργος αλλά όχι με δική τ ου ευθύνη. Επίσης όμως (και εδώ ανοίγει άλλη συζήτ ηση) είμαστ ε κάθετ α αντ ίθετ οι με τ ις κατ ευθύνσεις τ ης αναρχίας και τ ης αυτ ονομίας, έτ σι όπως εκφράζοντ αι μέσα από «τ εμπελιάδες» και με τ η λογική να «κάθομαι και να πληρώνουν» (ποιοι αλήθεια θα «πληρώσουν», ποιους και γιατ ί;). Και οι ρεφορμιστ ές, βέβαια, ότ αν αναγκαστ ούν να «πολιτ ικοποιήσουν» τ α τ ελευτ αίας κοπής «παντ οπωλεία» και «κοινωνικά φαρμακεία» και όλη αυτ ή τ ην επίθεση «φιλανθρωπίας», αναδεικνύουν και αυτ οί τ ο ζήτ ημα τ ης δουλειάς. Με τ ο δικό τ ους, όμως, τ ρόπο που οδηγεί από άλλη πλευρά υποτ ίθετ αι- στ η συμπίεση μισθών και συντ άξεων. Ο «ορθολογισμός» σε όλο τ ου τ ο μεγαλείο! Δουλειά, παραγωγική ανασυγκρότ ηση και επενδύσεις. Γιατ ί δεν γίνοντ αι επενδύσεις; Φτ αίει η κακιά κυβέρνηση, αλλά και η χαμηλή ελκτ ικότ ητ α τ ης χώρας. Οπότ ε, ναι μεν επενδύσεις με δουλειά, αλλά η δουλειά, για να γίνουν οι επενδύσεις, πρέπει να είναι κάτ ι λίγο παραπάνω από δουλεία προς όφελος τ ων επενδυτ ών. (4) Η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης δεν παλεύει για δουλειά που να αμείβετ αι με ψίχουλα, που να προϋποθέτ ει εργαζόμενους ανοργάνωτ ους, έρμαια στ ις ορέξεις τ ων κεφαλαιοκρατ ών, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς υποχρεώσεις τ ου κράτ ους και χωρίς εισφορές για τ ους εργοδότ ες.(5) Δουλειά που τ ις απολαβές τ ης δεν θα τ ις «κουρεύει» η αβάστ αχτ η φορομπηξία κ.λπ. Η γραμμή τ ης αντ ίστ ασης θέλει δουλειά που να αμείβετ αι με βάση τ ις πραγματ ικές ανάγκες τ ης ζωής, θέλει δουλειά που μαζί τ ης θα διεκδικεί αυξήσεις με βάση τ ους συσχετ ισμούς και όχι τ ις φαεινές τ ου κάθε «επαναστ άτ η». Που δεν θα περικόπτ ει τ ις διεκδικήσεις για αυξήσεις, για αξιοπρεπείς όρους και σχέσεις εργασίας, γιατ ί έτ σι δήθεν προφυλάσσει τ ο δικαίωμά τ ου στ η δουλειά, ενώ στ ην πραγματ ικότ ητ α τ ο υπονομεύει. Φυσικά, μια τ έτ οια γραμμή που πάει τ ελείως κόντ ρα όχι μόνο στ ο κεφάλαιο αλλά και σε μια συνείδηση που έχει δημιουργηθεί μέσα σε δεκαετ ίες και με τ η βούλα τ ης Αριστ εράς, είναι απαραίτ ητ ο να συνοδεύετ αι από πλούσια πολιτ ική, προπαγανδιστ ική, αποκαλυπτ ική δουλειά με μαζώξεις, συσκέψεις, ανοιχτ ές διαδικασίες, έντ υπα, διαδίκτ υο κ.λπ. Απαραίτ ητ ο, βέβαια, συμπλήρωμα τ ης προώθησης αυτ ής τ ης γραμμής είναι οι φορείς τ ης (κάθε είδους και επιπέδου). Επίσης, προϋποθέτ ει να έχουμε ευέλικτ η κατ εύθυνση μοιράσματ ος τ ων προσπαθειών μας στ ους χώρους τ ων εργαζομένων στ ο δημόσιο, στ ον ιδιωτ ικό και στ ις συνοικίες όπου «συναντ ιούντ αι» διάφορα στ ρώματ α εργαζομένων μαζί με άνεργους και μετ ανάστ ες. Ευελιξία που έχει να κάνει με μοίρασμα δυνάμεων και όχι τ όσο με άποψη ή με υπόκλιση στ ο αντ ικειμενικό. Στ ο πάγιο ερώτ ημα π όσο, π ώς και αν έχουμε δυνάμεις (και στ ην οργάνωση, αλλά και στ α πλαίσια πρωτ οβουλιών κοινής δράσης) για να τ ις ρίξουμε -με ό,τ ι αυτ ό συνεπάγετ αι- στ η μάχη τ ης συγκρότ ησης τ ων εργαζομένων απ’ τ α μέσα στ ους χώρους δουλειάς ή αν θα πρέπει να «πλαγιοκοπούμε» μέσω συνοικιακής δράσης και π αρέμβασης, δεν έχουμε απάντ ηση «αρχής». Ούτ ε έχουμε διάθεση να φορτ ώσουμε με χαρακτ ηρισμούς τ η μια ή τ ην άλλη κατ εύθυνση. Είναι ζήτ ημα εκτ ίμησης, αξιοποίησης δυνατ οτ ήτ ων. Λαμβάνουμε, βέβαια, υπόψη ότ ι οι δυνάμεις που «διαθέτ ουμε» στ η συνοικία, ενώ τ υπικά επιφορτ ίζοντ αι με τ ο κύριο καθήκον τ ης προώθησης και τ ης υποστ ήριξης τ ης γραμμής τ ης αντ ίστ ασης και απέναντ ι στ ην πολιτ ική τ ων Δήμων και στ ην πολιτ ική τ ης κυβέρνησης, στ ην πράξη

αναγκάζοντ αι να «ξεστ ρατ ίσουν» κάτ ω από διάφορες πιέσεις προς μια δουλειά «ζητ ημάτ ων πόλης» τ ην οποία, χωρίς να τ ης δίνουμε τ α χαρακτ ηριστ ικά και τ ις προτ εραιότ ητ ες τ ων εποχών πριν τ ο 2009, δεν μπορούμε να τ ην αγνοήσουμε. Είναι, λοιπόν, γεγονός αδιαμφισβήτ ητ ο ότ ι αυτ ά που έχουμε να συμβάλουμε αλλά και αυτ ά που έχουμε να πάρουμε είναι πολύ πιο πλούσια και πολύ ουσιαστ ικά ότ αν εκδηλώνοντ αι και προκύπτ ουν μέσα από τ ους όποιους χώρους δουλειάς. Γι’ αυτ ό και χρειαζόμαστ ε έναν «αμιγή» εργατ ικό τ ομέα και μια ουσιαστ ική σχέση με πλατ ύτ ερες σχηματ οποιήσεις που θα συγκεντ ρώσουν ένα πρώτ ο δυναμικό παρέμβασης και στ ήριξης όσων συναγωνιστ ών θα δράσουν μέσα σε χώρους. Δεν πρέπει να υποτ ιμάμε σαν οργάνωση τ ου δουλειά στ ους χώρους τ ού (μέχρι πότ ε αλήθεια;) Δημοσίου. Θα συνεχίσουμε και θα αναβαθμίσουμε τ η δράση μας σ’ αυτ ούς τ ους χώρους (εκπαίδευση, υγεία κ.λπ.). Θα συνεχίσουμε να παρεμβαίνουμε, θεωρώντ ας ότ ι η αντ ίθεση εργαζομένων στ ον δημόσιο και στ ον ιδιωτ ικό τ ομέα είναι μια υπαρκτ ή αντ ίθεση που, όμως, τ η θεωρούμε αντ ίθεση μέσα στ ους κόλπους τ ου λαού, ανεξάρτ ητ α από τ ο πόσο τ ην οξύνει η πολιτ ική τ ου συστ ήματ ος για να προετ οιμάσει, να οργανώσει, να προχωρήσει τ ις επιθέσεις τ ου. Και φυσικά αναγνωρίζοντ ας ότ ι η αντ ίθεση αυτ ή και η απ’ τ α σήμερα αντ ιμετ ώπισή τ ης θα βρει λύση στ α πλαίσια τ ης υλοποίησης μιας γραμμής πάλης που θα ηγεμονεύει η εργατ ική τ άξη. Είναι κι αυτ ή η προσπάθεια μια -έστ ω προκατ αρκτ ική- «εξέτ αση» για τ ο πώς μπορούμε να αντ αποκριθούμε σε μια γραμμή συμμαχιών κοινωνικών στ ρωμάτ ων. Στ ην οπτ ική μας οι εργαζόμενοι στ ο δημόσιο τ ομέα και στ ον ιδιωτ ικό είναι, στ η δυναμική τ ων πραγμάτ ων, σύμμαχα στ ρώματ α. Δεν ήτ αν -ή τ ουλάχιστ ον δεν φαίνοντ αν- έτ σι σε άλλες φάσεις εξέλιξης τ ης εξαρτ ημένης Ελλάδας. Τα τ ελευτ αία χρόνια, όμως, ο καπιτ αλισμός με τ ην αγριάδα τ ου ευνοεί αντ ικειμενικά τ ο πλησίασμα αυτ ών τ ων στ ρωμάτ ων. Αυτ ό που πρέπει, βέβαια, να υποσημειώσουμε είναι ότ ι στ η σχέση-αντ ίθεση αυτ ή τ α μικροαστ ικά στ ρώματ α, με δεδομένη τ ην επίθεση τ ου συστ ήματ ος δεν μπορούν και δεν πρέπει να παρακολουθούν αδιάφορα τ η συμπίεση τ ης εργατ ικής τ άξης. Πολύ δε περισσότ ερο να έχουν απέναντ ι στ ο σύστ ημα μια παλιότ ερη συμπεριφορά στ ηρίγματ ος τ ου καθεστ ώτ ος, με συνέπεια να επιδιώκουν να επωφεληθούν από τ ην αισχρή εκμετ άλλευση και σύνθλιψη τ ης εργατ ικής τ άξης, τ ου προλετ αριάτ ου (ανεξαρτ ήτ ως εθνότ ητ ας). Συνεπώς, για τ η φάση που ξανοίγετ αι, τ α παλιά κοινωνικά συμβόλαια τ ης μεγαλοαστ ικής τ άξης με τ α διάφορα μικρά και μεσαία στ ρώματ α τ ης πόλης, για όσο μπορούμε να δούμε μπροστ ά μας, είναι ανέφικτ α. Συνεπώς, τ α μικροαστ ικά στ ρώματ α εξ αντ ικειμένου δεν έχουν σχεδόν τ ίποτ ε να ωφεληθούν από τ η μεγαλοαστ ική τ άξη, ενώ θα έχουν συμφέρον (έστ ω στ η δυναμική τ ους) κοιτ άζοντ ας προς τ ην εργατ ική τ άξη. Αν αυτ ή η εξέλιξη καθυστ ερεί, είναι διότ ι τ α υποκειμενικά εμπόδια είναι πολλά, η δύναμη αδράνειας τ όσων δεκαετ ιών μεγάλη, η αίσθηση ότ ι ο καπιτ αλιστ ικός μονόδρομος δεν εγκατ αλείπετ αι ακόμα παγιωμένη. Και τ ο κυριότ ερο είναι ότ ι κόμματ α, οργανώσεις και αγωνιστ ές που αναφέροντ αι στ ην Αριστ ερά και που τ α βασικά τ ους ερείσματ α βρίσκοντ αι σ’ αυτ ά τ α μικροαστ ικά στ ρώματ α και επιδιώκουν να τ α εκφράσουν πολιτ ικά, συντ ηρούν τ ις αυτ απάτ ες για τ η δυνατ ότ ητ α αυτ ών τ ων στ ρωμάτ ων να επαναδιαπραγματ ευτ ούν με τ ο σύστ ημα παρά να «ακουμπήσουν» στ ην «πλέμπα» και τ ους «άξεστ ους» εργάτ ες. Βοηθάει βέβαια σ’ αυτ ή τ ην αρνητ ική εξέλιξη και η καθυστ έρηση τ ης συγκρότ ησης τ ης εργατ ικής τ άξης. Εκτ ιμάμε λοιπόν, και αυτ ό πρέπει να συνειδητ οποιηθεί, ότ ι τ ο ξεδίπλωμα, τ ο στ έριωμα τ ου κινήματ ος αντ ίστ ασης τ ης εργατ ικής τ άξης με τ α πολιτ ικά χαρακτ ηριστ ικά, όσο και εφόσον ξεδιπλώνοντ αι, θα λειτ ουργήσει θετ ικά και για τ ην έκφραση αντ ίστ ασης τ ης υπαλληλίας (ιδιωτ ικού-δημόσιου τ ομέα) και γενικότ ερα τ ων μικροαστ ικών στ ρωμάτ ων. Είναι γεγονός ότ ι τ α τ ελευτ αία χρόνια, με ορόσημο τ ις κινητ οποιήσεις τ ου 2000 ενάντ ια στ ο ασφαλιστ ικό και παρά τ ην υποχώρηση τ ων πιο δυναμικών κομματ ιών εργαζόμενης υπαλληλίας (εκπαιδευτ ικοί, τ ράπεζες) άρχισε μια διαδρομή συμπίεσης τ ης υπαλληλίας, που οδήγησε σε σημαντ ικά ξεσπάσματ α τ α οποία βιώσαμε τ α τ ρία τ έσσερα τ ελευτ αία χρόνια. Στ α ξεσπάσματ α αυτ ά η συμμετ οχή και βαρύτ ητ α τ ων κομματ ιών εργατ ικής τ άξης και προλετ αριάτ ου ήτ αν σαφώς υποβαθμισμένη, γεγονός που βοήθησε στ ην καλλιέργεια αντ ιθέσεων. Αντ ιθέσεις που τ ο ΚΚΕ με τ ην πολιτ ική τ ου όχι μόνο δεν άμβλυνε αλλά όξυνε με τ ην «αριστ ερίστ ικη» (στ ην ουσία δεξιά) πρακτ ική τ ων αποκομμένων εργατ ικών κινητ οποιήσεων τ ου ΠΑΜΕ (που και σ’ αυτ ές τ ο στ οιχείο τ ης υπαλληλίας και τ ης νεολαίας κυριαρχούσαν). Πώς, όμως, πρέπει να αντ ιμετ ωπίζει η εργατ ική τ άξη τ α μικρά και μεσαία στ ρώματ α που

συνθλίβοντ αι, που προλετ αριοποιούντ αι; Είναι λίγο-π ολύ γνωστή η μαρξιστική αλλά και λενινιστική αντ ιμετ ώπιση τ ου ζητ ήματ ος έτ σι όπως τ ο ενέτ ασσαν και τ ο ερμήνευαν στ α πλαίσια τ ης πρωτ αρχικής συγκέντ ρωσης και συγκεντ ροποίησης τ ου κεφαλαίου (εδώ βέβαια περιλαμβάνοντ αι και τ α μικροαστ ικά αγροτ ικά στ ρώματ α, οι αυτ οαπασχολούμενοι κ.λπ.) Καθοριστ ικός παράγοντ ας, θέλουμε να πιστ εύουμε, σ’ αυτ ή τ ην «ουδέτ ερη» αντ ιμετ ώπιση τ ης προλετ αριοποίησης και εξαθλίωσης, ήτ αν η όλη πραγματ ικότ ητ α τ ου τ ότ ε καπιτ αλισμού αλλά και τ ου κράτ ους που τ ον υπηρετ ούσε. Επίσης, σημαντ ικό ρόλο στ ην προσέγγιση που έβλεπε σ’ όλες αυτ ές τ ις μάζες που «ξεπατ ώνοντ αν» να αυξάνοντ αι οι νεκροθάφτ ες τ ου καπιτ αλισμού, έπαιξε και ο επαναστ ατ ικός τ αξικός προσανατ ολισμός τ ης ανατ ροπής τ ου καπιτ αλισμού που είχε ωριμάσει. Σχηματ ικά, δηλαδή, τ ο «κέρδος» απ’ όλη αυτ ή τ ην κατ αστ ροφή ήτ αν πολλαπλασιασμός τ ων στ ρατ ιών τ ης προλετ αριακής επανάστ ασης και τ ης άλλης ζωής που υποσχότ αν με ρεαλιστ ικό τ ρόπο να πραγματ ώσει. Η ελπ ίδα, δηλαδή, και η βεβαιότητα των κομμουνιστών της επ οχής ότι το τέλος του καπ ιταλισμού π λησιάζ ει γοργά δημιουργούσαν σε π λατιά μαζ ική κοινωνική κλίμακα μια τελείως άλλη «θετική» ψυχολογία αλλά κυρίως π ρακτική κοινωνικών συμμαχιών. Σήμερα, η εργατ ική τ άξη (που αντ ιμετ ωπίζει πρώτ α και κύρια τ ο «δικό» τ ης πρόβλημα) και τ ο κομμουνιστ ικό κίνημα (που βιώνει τ ις «δικές» τ ου αγωνίες ανάπτ υξης) πρέπει να διαφοροποιήσουν τ η στ άση τ ους και να προτ είνουν διευρυμένο κίνημα αντ ίστ ασης στ ην επίθεση, αφού πολλές πλευρές τ ης επίθεσης, έχοντ ας σα στ όχο τ η διεύρυνση τ ης σφαίρας δράσης τ ου κεφαλαίου, διαμορφώνουν ένα «νεκροτ αφείο» δικαιωμάτ ων που σίγουρα επιβαρύνουν τ η θέση και τ η βαρύτ ητ α τ ης εργατ ικής τ άξης. Έχει, λοιπ όν, και η εργατική τάξη ανάγκη να μην υπ οκύψει στις κραυγές για «κηφήνες» και «χαρτογιακάδες», μιας και η επ ίθεση απ οδόμησης των τομέων Υγείας-Παιδείας κ.λπ . δεν στ ρέφετ αι μόνο ενάντ ια στ ους εργαζόμενους στ ο Δημόσιο, αλλά και εναντ ίον τ ης και τ ων παιδιών τ ης σαν τ άξη. Έχει κάθε συμφέρον η εργατική τάξη να απ λώσει χέρι αλληλεγγύης και στήριξης στα μικροαστικά στρώματα υπ αλληλίας, ακριβώς για να διευρύνει το μέτωπ ο αντίστασης στην επ ίθεση και τη διάλυση δικαιωμάτων. Τελευτ αία, ιδιαίτ ερα μετ ά τ ις πρώτ ες εκλογές, ένα «καινούριο» πρόβλημα εμφανίστ ηκε να απασχολεί τ ην Αριστ ερά (εντ ός εκτ ός εισαγωγικών). Καλύτ ερα θα έλεγα, αγχώνει και τ ροφοδοτ εί περισσότ ερες συζητ ήσεις παρά πολιτ ική δράση και συμπεριφορές. Για μια ακόμη φορά, η ανεπάρκεια, η ητ τ οπάθεια, η υποχώρηση τ ης Αριστ εράς βάζει τ η σφραγίδα τ ης στ ον τ ρόπο που αντ ιμετ ωπίζετ αι τ ο όλο ζήτ ημα τ ου φασισμού και τ ης αντ ιφασιστ ικής δράσης. Κατ ά πρώτ ον, τ ο όλο θέμα δεν τ σουβαλιάζετ αι σε ένα. Έχει πολλές πλευρές και πολλές προεκτ άσεις. Σε μια από τ ις πολλές πλευρές είναι τ ο θέμα Χρυσή Αυγή, τ ο οποίο με τ η σειρά τ ου έχει υποθεματ ικές: 1. Γιατ ί και πώς φούντ ωσε μέσα σε μήνες τ ο εκλογικό τ ης ποσοστ ό; 2. Γιατ ί και ποιο έδαφος βρήκε να πατ ήσει; 3. Σε συνδυασμό με τ ο σημείο 2, γιατ ί η αστ ική «μας» δημοκρατ ία και τ α αστ ικά πολιτ ικά κόμματ α δημιούργησαν, ευνόησαν κενά που καλύφθηκαν όπως καλύφθηκαν; 4. Ποιοι και γιατ ί έχουν συμφέρον (πέραν τ ης ίδιας τ ης Χρυσής Αυγής) να τ ην παρουσιάζουν σαν αντ ισυστ ημική δύναμη; Έχουμε ευθύνες και πόσες (εμείς και η υπόλοιπη Αριστ ερά); 5. Σε συνδυασμό με τ ο σημείο 4, η ενίσχυση, πριμοδότ ηση, προβολή τ ης Χ.Α. προχώρησε βάσει σχεδίου αστ ικών μερίδων και ιμπεριαλιστ ών ή αποτ ελεί ένα ακόμα (μέσα στ α τ όσα πολιτ ικά, κοινωνικά, ιδεολογικά) σημάδια αποστ αθεροποίησης και αστ άθειας που προκάλεσε η κατ άρρευση και συντ ριβή τ ου παλιού πολιτ ικού σκηνικού; 6. Σε συνδυασμό και με τ ο σημείο 5, αποτ ελεί ένα προσωρινό φούσκωμα που έχει όρια (ποια και ποιος τ α βάζει;) ή μήπως τ ο μόρφωμα αυτ ό κατ ορθώσει (με βοήθειες ποικίλες) να μετ ατ ραπεί σε σοβαρό πολιτ ικό εκφραστ ή (αυτ όνομο από τ α λοιπά αστ ικά κόμματ α) μιας ολόκληρης πολιτ ικής και κοινωνικής φασιστ ικής κίνησης που έχει πάρει σάρκα και οστ ά στ ην ελληνική κοινωνία και απαιτ εί ρόλο

και βάρος μέχρι και στ η διακυβέρνηση τ ου τ όπου με όλα τ α μέσα; 7 Θα μπούμε, λοιπόν, σε μια δράση που θα επικεντ ρώνει στ ο τ σάκισμα με όλα τ α δυνατ ά μέσα (και κυρίως στ ρατ ιωτ ικά) τ ης ΧΑ; Και πόσο είναι σίγουρο ότ ι αυτ ή η προσπάθεια θα εξουθενώσει τ ην ΧΑ και όχι εμάς τ ους αντ ιπάλους τ ης; Και πόσο είναι σίγουρο ότ ι αυτ ό τ ο κυνήγι τ ης ΧΑ θα κεντ ρίσει τ α «δημοκρατ ικά αντ ανακλαστ ικά» τ ης αστ ικής δημοκρατ ίας ή θα οδηγήσει σε ένα φούντ ωμα που θα βρίσκει ακροατ ήρια «για δύο άκρα» που συγκρούοντ αι και που, τ ελικά, τ ο «ξύλο» θα τ ο τ ρώει ο δημοκράτ ης και ο αντ ιφασίστ ας; Όλη αυτ ή η δράση που προτ είνετ αι θα βοηθήσει να μπουν φυλακή για παραδειγματ ισμό φασίστ ες τ ραμπούκοι ή θα στ έλνει φυλακή αντ ιφασίστ ες και θα αφήνει τ ους φασίστ ες ελεύθερους να αλωνίζουν; Θα οδηγήσει όλη αυτ ή η δράση στ ο να ενεργοποιηθούν νόμοι και θεσμοί που θα προάγουν τ ο αντ ιφασιστ ικό φρόνημα ή θα συμβάλουν στ ην ενίσχυση θεσμών και μέσων φανερής φασιστ ικής πρόκλησης; Υπό τ ο πρίσμα τ ων απαιτ ήσεων, σε ορισμένα απ’ αυτ ά θα κατ αλήξουμε ότ ι όσο ο κουρνιαχτ ός τ ης όλης αυτ ής θολούρας και αναστ άτ ωσης που δημιουργήθηκε στ ο πολιτ ικό σκηνικό δεν κατ ακάθετ αι (και ακόμα δεν έχει κατ ακάτ σει) θα μένει αδιευκρίνιστ ο και προς στ ενή παρακολούθηση τ ο μέγα ζήτ ημα τ ης αναβάθμισης τ ων σχέσεων μερίδων τ ου κεφαλαίου και τ ου ιμπεριαλισμού με αυτ ές τ ις φασιστ ικές πολιτ ικές. Ωστ όσο, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να περιμένουμε. Πρέπει να επικεντ ρώσουμε στ ην απομυθοποίηση τ ου όλου «αντ ισυστ ημικού» λούστ ρου, τ ου όλου δήθεν αντ ιΕΕ προσωπείου που φοράει η ΧΑ. Μια τ έτ οια προτ εινόμενη πολιτ ική διέξοδος αντ ιμετ ώπισης τ ης ΧΑ δίνει τ η δυνατ ότ ητ α να βρει έδαφος να πατ ήσει η ευρύτ ερη αντ ιφασιστ ική δράση στ α πλαίσια τ ου αριστ ερού αντ ιιμπεριαλιστ ικού αντ ικαπιτ αλιστ ικού κινήματ ος αντ ίστ ασης. Περιορίζει τ ις «αστ οχίες» στ ην αντ ιμετ ώπιση τ ης Χ.Α. και τ ην φέρνει (σαν «αντ ισυστ ημική» πρότ αση) αντ ιμέτ ωπη με τ ους ίδιους τ ους κατ απιεσμένους και εξαθλιωμένους που δήθεν αυτ ή η «πρότ αση» θέλει να υπηρετ ήσει. Το πιο σημαντ ικό θέμα που αντ ιμετ ωπίζετ αι με βάση τ α γενικότ ερα καθήκοντ α τ ης περιόδου είναι κατ ά πόσον οι φασιστ ικές, ρατ σιστ ικές (και ό,τ ι άλλο θέλετ ε) αντ ιλήψεις έχουν ριζώσει, έχουν φωλιάσει για τ α καλά σε τ μήματ α τ ου λαού, τ ης εργατ ικής τ άξης, τ ης νεολαίας, τ ων ανέργων κλπ. Το θέμα μας, δηλαδή, είναι κατ ά πόσο έχουν δηλητ ηριαστ εί και σε ποιο βάθος τ α μυαλά τ ων λαϊκών ανθρώπων με τ η λογική τ ου μεσσιανισμού, τ ου φασιστ ικούδικτ ατ ορικού καθεστ ώτ ος που «θα μας απαλλάξει από τ ους διεφθαρμένους πολιτ ικούς». Πόσο έχουν τ σιμπήσει και πόσο μόνιμα οι λαϊκοί άνθρωποι και είναι πρόθυμοι να υποστ ηρίξουν τ υχοδιωκτ ικές εξορμήσεις σε βάρος γειτ ονικών λαών, σύμπλευσης με ιμπεριαλιστ ικά σχέδια για να χτ υπηθεί ο άλλος ιμπεριαλιστ ής ή ο άλλος τ οπικός αντ αγωνιστ ής; Πόσο, λοιπόν, η δράση τ ης ΧΑ αναβαθμίζει όλες αυτ ές τ ις απόψεις και πρακτ ικές που είναι, βέβαια, ζώσες στ ην ελληνική κοινωνία, αλλά δεν ήτ αν έτ οιμες να απαιτ ήσουν να γίνουν κυρίαρχη πολιτ ική, να δώσουν τ ο στ ίγμα τ ους και τ ο χαρακτ ήρα στ ο υπό διαμόρφωση πολιτ ικό σκηνικό; Οι απαντ ήσεις (οριστ ικές και αμετ άκλητ ες δεν υπάρχουν) ούτ ε είναι εύκολες, ιδιαίτ ερα ότ αν παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστ ο αν και ποιοι ξένοι παράγοντ ες (εντ ός ΕΕ ή πέραν τ ου Ατ λαντ ικού) έχουν τ έτ οια σχέδια, για τ ο Νότ ο κατ αρχάς και τ ην Ευρώπη γενικότ ερα.

• Θα λέγαμε, λοιπόν, σαν κατ εύθυνση να μην προτ ρέχουμε, να μη βλέπουμε δογματ ικά και να μην πανικοβαλλόμαστ ε, να διατ ηρούμε τ ην πολιτ ική μας ψυχραιμία, να συνεχίζουμε να διαβάζουμε τ ις εξελίξεις και να μην μπερδεύουμε κάθε τ όσο όλους τ ους κινδύνους που μας απειλούν σαν λαό αλλά και σαν χώρα. Μέχρι στ ιγμής, η όλη αυτ ή δυσμενής εξέλιξη είναι κυρίως μια ακόμη συνέπεια τ ης καπιτ αλιστ ικής επέλασης, τ ης υποχώρησης τ ου κινήματ ος και τ ης διαμορφούμενης ανάγκης αυτ ό τ ο σύστ ημα να γίνει όλο και πιο σκληρό, όλο και πιο σιδερόφραχτ ο, για να τ α βγάλει πέρα με τ ις μελλούμενες εκρήξεις και εξεγέρσεις. Κυρίως, να τ ις εμποδίσει να συναντ ηθούν με τ ην κομμουνιστ ική προοπτ ική. Όπως γίνετ αι αντ ιληπτ ό, δεν είμαστ ε σε θέση να κλείσουμε όλα τ α ζητ ήματ α. Όμως δεν χωράει καμία καθυστ έρηση στ ο ξεδίπλωμα όλων τ ων κινήσεων και τ ων πρωτ οβουλιών και από εμάς αλλά και από όσες «συμμαχικές» δυνάμεις μας προκύπτ ουν (και βέβαια στ α

πλαίσια τ ης ΠΑΑΣ) που θα προσανατ ολίζοντ αι να γεμίσουν τ α πολιτ ικά και οργανωτ ικά κενά που έχει αφήσει η ήτ τ α τ ου κινήματ ος και η υποχώρηση τ ης Αριστ εράς. Δεν κλείνουμε τ α μάτ ια, βέβαια, σε έκτ ακτ ες ανάγκες και κινήσεις που να επικεντ ρώνουν στ ο φασιστ ικό κίνδυνο και τ ην ΧΑ, αρκεί να δίνουν τ ην ευκαιρία τ ης δράσης και τ ης αποκάλυψης μέσα στ ις μάζες τ ων χαρακτ ηριστ ικών τ ης ΧΑ. Αρκεί να ευνοούν κυρίως τ ην πολιτ ική μαζική κατ αδίκη τ ων φασιστ ικών πρακτ ικών, λιγοστ εύοντ ας τ ο οξυγόνο και τ ον αέρα που αναπνέει τ ο φασιστ αριό. Σαφέστ ατ α δεν έχουμε καμία αντ ίρρηση να στ ηρίξουμε -κατ ά περίστ αση και κατ ά περίπτ ωση- αντ ιφασιστ ικές επιτ ροπές και δράσεις που θα πατ ούν, όμως, σε ένα πλαίσιο εκτ ιμήσεων και στ οχεύσεων που δεν θα είναι απαγορευτ ικό στ η σύνδεση τ ης αντ ιφασιστ ικής πάλης με τ ην πάλη ενάντ ια στ ην επίθεση και τ ην εξάρτ ηση. Αυτ ό, όμως, για να τ ο κάνουμε ξεκάθαρο δεν σημαίνει αυτ όματ α ότ ι πρέπει να ρίξουμε τ ις δυνάμεις μας στ η δημιουργία ενός κατ εξοχήν αντ ιφασιστ ικού μετ ώπου με εξειδικευμένα ιδιαίτ ερα χαρακτ ηριστ ικά και δράσεις. Και αυτ ό γιατ ί δεν θεωρούμε (ακόμη) ότ ι η ανώτ ερη βαθμίδα για τ η σημερινή φάση πολιτ ικοποίησης και συγκέντ ρωσης δυνάμεων είναι η αποτ ροπή τ ου φασιστ ικού κινδύνου. Αυτ ό, όμως, ας μην παρεξηγηθεί και φανεί σαν υποτ ίμηση τ ου φασιστ ικού κινδύνου. Θα είμαστ ε παρόντ ες και ανοιχτ οί για οποιαδήποτ ε περίπτ ωση πλατ ιάς αντ ιφασιστ ικής δράσης κριθεί σαν τ έτ οια από τ ο εύρος τ ων δυνάμεων και τ ο βάθος τ ης πρόκλησης. Είμαστ ε παρόντ ες, όσο τ ο επιτ ρέπουν οι δυνάμεις μας, και με διάθεση να πρωτ οστ ατ ήσουμε, κόντ ρα σε κρούσματ α φασιστ ικής-ρατ σιστ ικής βίας, χωρίς να μας διαφεύγει η διαρκής ανάγκη μαζικής πολιτ ικής απεύθυνσης. Γι’ αυτ ό και πρέπει να οπλιστ ούμε όχι μόνο με «άλλα» μέσα, αλλά με επιχειρήματ α και σθένος να παρεμβαίνουμε και να απομονώνουμε, να ξεμπροστ ιάζουμε τ ον φασίστ α. Μερικές φορές, τ ο να υπονομεύσεις μέσα σε ένα χώρο τ ον φασίστ α που έχει σηκώσει κεφάλι είναι περισσότ ερο χρήσιμο από τ ο να τ ον δείρεις. Όσον αφορά τ α «άλλα» μέσα, τ ο μόνο που μπορούμε να δηλώσουμε δημοσίως είναι ότ ι μπορούμε και πρέπει να τ α έχουμε ότ αν οι πρωτ οβουλίες, οι δικές μας και άλλων αριστ ερών οργανώσεων, χτ υπιούντ αι από τ η φασιστ ική δράση. Πολύ περισσότ ερο, ότ αν μ’ αυτ ά τ α «άλλα» μέσα χρειάζετ αι να περιφρουρήσουμε επιτ ροπές, σχήματ α νεολαίας, συνελεύσεις εργαζομένων, σωματ είων και γενικά ό,τ ι μπορεί η φασιστ ική πρακτ ική να θεωρήσει ότ ι πρέπει από κοινού με τ ην αστ υνομία ή από «μόνη» τ ης να χτ υπήσει. Όσον αφορά τ ο ζήτ ημα τ ων μετ αναστ ών, δεν τ ο εντ άσσουμε κυρίως στ ην όποια αντ ιφασιστ ική δράση, παρ’ όλο που δεν θα αρνηθούμε τ ην έμπρακτ ή μας κατ αγγελία ενάντ ια σε οποιονδήποτ ε διανοηθεί να τ ους χτ υπήσει και να τ ους εξαθλιώσει παραπέρα. Το εντ άσσουμε στ ο κεφάλαιο τ ης ενότ ητ ας τ ης εργατ ικής τ άξης και από εκεί θα επιχειρήσουμε να τ ο προσεγγίσουμε.(6) ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ – ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ (1) Δεν αναφερόμαστ ε στ ις δικές μας, ως οργάνωση, προσπάθειες και επιδόσεις. Όσο μας αφορά, έχουμε παρουσιάσει με διάφορες ευκαιρίες μικροαπολογισμούς όπου δεν περιοριστ ήκαμε στ ο να παρουσιαζόμαστ ε «δικαιωμένοι» που η κατ εύθυνση τ ης αντ ίστ ασης δικαιώνοντ αν από τ ις εξελίξεις αλλά κάναμε σημαντ ική αυτ οκριτ ική για τ ις αδυναμίες μας. Το «εμείς» αναφέρετ αι βασικά στ α λαϊκά στ ρώματ α, όπου όπως έχουμε εκτ ιμήσει, τ α τ ρία ιδιαίτ ερα τ ελευτ αία χρόνια αντ ιστ άθηκαν όπως μπορούσαν και όσο τ ους επέτ ρεπαν οι υποκειμενικές τ ους δυνατ ότ ητ ες (μέσα σ’ αυτ ές τ ις δυνατ ότ ητ ες συμπεριλαμβάνουμε και τ ην ευρύτ ερη Αριστ ερά). Οπωσδήποτ ε ο χαρακτ ήρας, οι δυνατ ότ ητ ες και τ α όρια αυτ ών τ ων αντ ιστ άσεων που βιώσαμε όσο μπορούσαμε από τ α μέσα ήτ αν τ έτ οιες που δεν έφεραν μεν νίκες αλλά γενικά πιστ ώθηκαν τ η συμβολή τ ου λαού στ ην αποδιοργάνωση τ ου προηγούμενου πολιτ ικού σκηνικού. Την ίδια στ ιγμή χρεώθηκαν τ ο ότ ι δεν κατ όρθωσαν να ανατ ρέψουν σε βάθος και ουσία τ ους συσχετ ισμούς, δεν συνέβαλαν στ ην ισχυροποίηση κομμουνιστ ικών και γνήσια τ αξικών απελευθερωτ ικών δυνάμεων . Πολλές από τ ις διαπιστ ώσεις, εκτ ιμήσεις και προσανατ ολισμούς που επιδιώκουμε να κατ ακτ ήσουμε και να μετ ατ ρέψουμε σε γραμμή και κατ εύθυνση έλαβαν πολύ καλά υπόψη όσα βιώσαμε μετ ά τ ον Φλεβάρη τ ου 2012 μέχρι σήμερα. Και για να συντ ομεύω, παραπέμπω

σε πολλές από τ ις εκτ ιμήσεις και διαπιστ ώσεις τ ου κειμένου τ ου Βασίλη Σαμαρά «Οι βαθιές ρίζες τ ου οπορτ ουνισμού» (περιοδικό «Αντ ίθεση», τ εύχος 9, Οκτ ώβριος 2012, εκδόσεις «Εκτ ός τ ων τ ειχών») που, παρά τ ο γεγονός ότ ι γράφτ ηκε πολλούς μήνες πριν τ ις εκλογές, είναι σε γενικές γραμμές μέσα στ α πράγματ α και ερμηνεύει σωστ ά μια σειρά φαινόμενα που μεσολάβησαν από τ ότ ε.

(2) Αναφερόμαστ ε στ ις εκλογές τ ου 2009 σαν ορόσημο που έκλεισε επί τ ης ουσίας μια ολόκληρη προηγούμενη περίοδο και που άνοιξε τ ην περίοδο που ακόμη βιώνουμε και που χαρακτ ηρίζετ αι από τ ην όξυνση τ ης επίθεσης και τ ου αντ αγωνισμού τ ων ιμπεριαλιστ ών στ η χώρα και στ ην περιοχή και που σηματ οδοτ ήθηκε από τ ην υποτ αγή τ ης χώρας στ ο ΔΝΤ και τ ον εγκλωβισμό τ ης στ α δεσμά τ ου μηχανισμού τ ης ΕΕ.

(3) Για να γίνει αντ ιληπτ ό ας φέρουμε στ ο μυαλό μας τ ο θέμα που μας απασχόλησε π.χ. με τ ις αυξήσεις στ α εισιτ ήρια. Από τ η μια πλευρά οφείλαμε να εναντ ιωθούμε σε μια ακόμη αύξηση και με βάση αυτ ή τ η στ άση να επιδιώξουμε κοινή δράση. Φυσικά απ’ τ ην άλλη δεν έπρεπε να παραιτ ηθούμε από τ ην προβολή τ ης ζύμωσης μέσα στ ην κίνηση τ ης θέσης μας που αποδεικνύετ αι από τ α πράγματ α όλο και πιο σωστ ή για δωρεάν συγκοινωνίες και μάλιστ α για όλους, χωρίς προϋποθέσεις. Θέση που δεν αρκεί να τ η γράφεις σε ένα πλαίσιο ή σε μια προκήρυξη αλλά πρέπει να τ ην υποστ ηρίζεις, να τ ην δικαιολογείς, μιας και αρκετ ός κόσμος δεν είναι πεισμένος ότ ι «υπάρχουν λεφτ ά» για να στ ηρίξει τ ο κράτ ος τ ις συγκοινωνίες. Μάλλον με τ ην χρόνια επίθεση τ ον έχουν «πείσει» ότ ι τ έτ οιες διεκδικήσεις είναι απαράδεκτ ες. Όπως θέλουν να τ ον «πείσουν» ότ ι δεν θα υπάρχουν λεφτ ά ούτ ε για σχολεία, ούτ ε για υγεία, ούτ ε για ασφάλιση. Το πρόβλημά μας είναι οι λιγοστ ές δυνάμεις αλλά κυρίως η απειρία τ ους να συνδυάζουν τ ην ανάγκη τ ης αντ ίστ ασης με τ ην δυνατ ότ ητ α να αποκτ ήσει περιεχόμενο και χαρακτ ήρα που να μην εγκλωβίζετ αι στ α πλαίσια τ ου ρεφορμισμού και τ ην πίεση τ ου συστ ήματ ος. Όχι βέβαια ότ ι στ η φάση αυτ ή μπορούν να γίνουν «θαύματ α» και να έχουμε τ όσο μεγάλη βαρύτ ητ α στ ις κινητ οποιήσεις ώστ ε να τ ους δώσουμε τ ον δικό μας χαρακτ ήρα. Ωστ όσο οι εποχές που περνάμε σήμερα είναι τ ελείως διαφορετ ικές από τ ο 1993 και τ ο 1996 ότ αν οι μάζες ακόμα βρίσκοντ αν στ ο περιθώριο και σε «ύπνωση». Σήμερα που οι αντ ιστ άσεις εκδηλώνοντ αι πιο συστ ηματ ικά, πιο επίμονα, πιο μαζικά, με τ ην «ευθύνη» τ ου συστ ήματ ος, πρέπει να σκύψουμε περισσότ ερο στ ην πλευρά τ ου πώς αξιοποιούμε τ ις κινητ οποιήσεις για να αφήσουμε εκτ ός τ ων άλλων και πιο διακριτ ό τ ο στ ίγμα μας, πιο φανερή τ ην παρουσία μας που να μας διαφοροποιεί απ’ τ ον χυλό.

(4) Φαίνετ αι λοιπόν ότ ι οι σημαίες τ ης εργατ ικής μας προσπάθειας θα έχουν τ ο σύνθημα τ ου ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Πέραν όμως τ ων άλλων επισημάνσεων σε σχέση με τ ο ουσιαστ ικό περιεχόμενο αυτ ού τ ου συνθήματ ος και πως εξειδικεύετ αι θέλουμε να στ αθούμε και σε ένα άλλο ζήτ ημα. Έχει ή δεν έχει λόγο τ ο εργατ ικό κίνημα, ο λαός κατ ά προέκτ αση, στ ο περιεχόμενο, στ ο πεδίο δράσης, στ η χωροτ αξική οριοθέτ ηση τ ων επενδύσεων ή θα ρίχνει πολύ νερό στ ο κρασί τ ου αφού, έστ ω και προσωρινά, δημιουργούντ αι θέσεις εργασίας Για να τ ο διευρύνουμε σαν ζήτ ημα ας δούμε και κάποιες «άλλες» επενδύσεις οι οποίες προκαλούν αντ ιθέσεις ανάμεσα σε τ μήματ α τ ου λαού, προβληματ ίζουν τ ην περιοχή και δημιουργούν συγχύσεις ως προς τ η στ άση που θα πρέπει να έχει τ ο κίνημα. α) Επενδύσεις για «μεγάλα» έργα αμφίβολης ή υπαρκτ ής αναγκαιότ ητ ας β) Επενδύσεις σε «ενέργεια» έτ σι όπως εξυπηρετ εί τ ους ιμπεριαλιστ ές τ ο μεγάλο κεφάλαιο και τ ην εξάρτ ηση τ ης χώρας απ’ τ ην τ εχνογνωσία τ ων ιμπεριαλιστ ών και στ α πλαίσια τ ης διασφάλισης πολιτ ικής επιρροής στ η χώρα. Ενέργεια, πετ ρέλαιο φωτ οβολτ αϊκά, φυσικό αέριο, λιθάνθρακας και γενικότ ερα όλα αυτ ά τ α πεδία που εμπλέκοντ αι με τ ον ευρύτ ερο και ιδιαίτ ερο ενδοϊμπεριαλιστ ικό αντ αγωνισμό και τ ους ποικίλους καβγάδες τ ων μεγαλοκαπιτ αλιστ ών τ ης Ευρώπης . γ) Επενδύσεις σε εξορύξεις δ) Επενδύσεις για τ ουρισμό ε) Επενδύσεις για σκουπίδια στ ) Αποεπένδυση, αποβιομηχάνιση

Αν θέλουμε να είμαστ ε ένα βήμα μπρος στ η στ άση μας θα πρέπει να θέσουμε ορισμένα κριτ ήρια που δεν θα ικανοποιούν μόνο τ ο δικαίωμα στ η δουλειά αλλά και τ ις συνθήκες και σχέσεις εργασίας. Κριτ ήριο επίσης πρέπει να είναι και η διασφάλιση μιας σειράς πηγών πλουτ οπαραγωγικών και ενέργειας από τ ην όρεξη τ ων κορακιών μιας και στ ον ορίζοντ ά μας βρίσκετ αι η προοπτ ική να αναληφθεί η διαχείριση και η αξιοποίηση τ ων πηγών αυτ ών από τ η λαϊκή-εργατ ική εξουσία με γνώμονα τ α συμφέροντ α τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου λαού. Με ότ ι αυτ ό συνεπάγετ αι στ ον σεβασμό τ ης εργασίας, τ ων συνθηκών, τ ου περιβάλλοντ ος στ ην εντ ατ ική και εκτ ατ ική αξιοποίηση αυτ ών τ ων πηγών. Μέχρι στ ιγμής (ακόμα και ότ αν εκδηλώσαμε μια στ άση μη δέσμευσης όπως π.χ. στ ην εκτ ροπή τ ου Αχελώου) τ α έχουμε θέσει σωστ ά και οι αντ ιδράσεις που ευνοήσαμε και στ ηρίξαμε ήτ αν σε γενικές γραμμές δικαιολογημένες. Πρέπει βέβαια να βαθύνουμε περισσότ ερο αυτ ή μας τ η στ άση να τ ην εκλαϊκεύσουμε να τ ην κάνουμε κτ ήμα ενός κόσμου για να πάρουν αυτ ές οι αντ ιδράσεις μαζικά χαρακτ ηριστ ικά. Ένα πρόβλημά μας είναι ότ ι στ ις μάχες αυτ ές μπαίνουμε κυρίως για να ευνοήσουμε μια συγκέντ ρωση δυνάμεων και όχι γιατ ί έχουμε κατ ά νου ένα άλλο μοντ έλο ανάπτ υξης για τ ον καπιτ αλισμό. Αυτ ό όμως μας απαλλάσσει από τ ην υποχρέωση να συνδέουμε αυτ ούς τ ους αγώνες, τ ους στ όχους και τ α αιτ ήματ α με τ ην προοπτ ική τ ης άλλης κοινωνίας; Φυσικά εμείς έχουμε κατ ά νου ότ ι ορισμένες φορές ότ αν δρας στ ο έδαφος τ ου καπιτ αλισμού υποχρεούσαι να πάρεις θέσεις που ότ αν πας να τ ις προσαρμόσεις δογματ ικά στ α πλαίσια τ ης κοινωνίας που θα διαμορφωθεί μετ ά τ ην κατ άληψη τ ης εξουσίας, να φας τ α μούτ ρα σου. Ωστόσο π ρέπ ει όσο είναι δυνατόν να εντάσσουμε τις αντιδράσεις μας σε κατεύθυνση και λογική π ου να υπ ηρετούν την εργατική τάξη και το λαό και στην άλλη κοινωνία. Πρέπει, αν είναι δυνατ όν, αυτ ές τ ις μάχες που αποτ ελούν και σημαντ ικό κομμάτ ι περιεχομένου τ ης συνοικιακής δουλειάς αλλά και τ ης επαρχιακής να τ ις αντ ιλαμβανόμαστ ε και σαν σχολείο που μας «μαθαίνει» μας «προϊδεάζει» μας «ετ οιμάζει» (τ ο μας αναφέρετ αι στ ην εργατ ική τ άξη) να αντ ιμετ ωπίσουμε ανάλογα ζητ ήματ α που θα τ α βρούμε μπροστ ά μας. Δεν είμαστ ε ρεφορμιστ ές. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν διδασκόμαστε ότι μπ ορούμε απ ό τον καπ ιταλισμό. Και φυσικά δεν έχουμε πολλούς τ ρόπους να «μάθουμε» (αφού τ ις «συνδιοικήσεις» και τ ους «ελέγχους» τ ους έχουμε απορρίψει) παρά μόνο η εμπεριστ ατ ωμένη, αιτ ιολογημένη συμμετ οχή στ ο κίνημα και αξιοποίηση τ ης εμπειρίας τ ης κίνησης τ ων μαζών. Πιθανότ ατ α σε μια επόμενη φάση ότ αν γίνουμε μια πιο μαζική και γειωμένη οργάνωση να αξιοποιήσουμε και μια σειρά άλλα ερείσματ α που θα έχουμε αποκτ ήσει (δήμοι, κοινοβούλια κ.λπ.) για να αποκτ ήσουμε γνώση και δυνατ ότ ητ ες που ο καπιτ αλισμός θέλει να κρατ ήσει στ α στ ενά πλαίσια τ ης τ αξικής κυριαρχίας τ ης μεγαλοαστ ικής τ άξης.

(5) Μιλώντ ας λοιπόν για αντ ίστ αση που βιώσαμε τ α τ ελευτ αία χρόνια είχαμε τ η δυνατ ότ ητ α κυρίως στ ο λεκανοπέδιο, αλλά και στ ην περιφέρεια, να δράσουμε και να έρθουμε σε επαφή και με πιο «αυθεντ ικές» αντ ιδράσεις εργατ ών τ ου ιδιωτ ικού τ ομέα που βεβαίως για πολλούς λόγους δεν χρωμάτ ισαν τ ην αντ ίστ αση τ ων τ ελευτ αίων χρόνων. Πιο ειδικά αναφερόμαστ ε στ η Χαλυβουργία που αποτ ελεί (ανεξαρτ ήτ ως κατ άληξης) ένα φωτ εινό παράδειγμα για τ ον χαρακτ ήρα και τ ο περιεχόμενο τ ου αγώνα αυτ ού. Ένας αγώνας που ξεκίνησε και εξελίχθηκε με αιχμή τ ο όλο εργασιακό καθεστ ώς. Υπάρχουν λοιπόν δυνατ ότ ητ ες για τ έτ οιους αγώνες και τ έτ οια αιτ ήματ α. Βέβαια πρέπει να μελετ ήσουμε ακόμα περισσότ ερο τ ις ευθύνες τ ου ΚΚΕ για να βοηθηθούμε να βγάλουμε συμπεράσματ α για τ ην δική μας κατ εύθυνση και τ ις ευθύνες που μπορούμε και πρέπει να αναλάβουμε. Να απαντ ήσουμε όσο μπορούμε πιο έμπρακτ α σε μια άσχημη ατ μόσφαιρα που πάει να παγιωθεί ότ ι όποια αντ ίστ αση και να εκδηλωθεί, είτ ε προέρχετ αι απ’ ευθείας από τ ην εργατ ική τ άξη είτ ε από τ ην ευρύτ ερη υπαλληλία θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο και αποδοχή τ ης επίθεσης. Γενικότ ερα πάντ ως πρέπει να εξοπλιστ ούμε με τ ην απαραίτ ητ η αποφασιστ ικότ ητ α για να προβάλλουμε τ η δική μας άποψη ότ ι η εργατ ική τ άξη, με βάση τ η σοσιαλιστ ική προοπτ ική και τ ην κομμουνιστ ική αντ ίληψη, δεν προορίζετ αι για να «ελέγχει». Όλο τ ο συνονθύλευμα, ρεφορμιστ ικό και αναρχοαυτ όνομο ξεσηκώνει ολόκληρο θόρυβο γύρω από τ ον «εργατ ικό έλεγχο» που δεν είναι τ ίποτ ε άλλο από μια παραλλαγή τ ου συνθήματ ος για καπιτ αλισμό με

ανθρώπινο πρόσωπο και μια έμμεση ομολογία ότ ι όλος αυτ ός ο χυλός δεν πιστ εύει ότ ι η εργατ ική τ άξη θα μπορούσε να πάρει τ ην εξουσία και τ α ηνία ολόκληρης της κοινωνίας στ α χέρια τ ης. Έχουνε τ ώρα και «επιχείρημα» ότ ι αν γίνει αυτ ό θα εκφυλιστ εί σε κρατ ισμό, κατ απίεση κ.λπ. Ίδια αφετ ηρία έχουν και οι «επιθετ ικές» υποτ ίθετ αι διεκδικήσεις που «απαντ άνε» στ α παραπάνω για να «αναλάβουν» οι εργάτ ες (δεν εννοούμε βέβαια τ ην επίσχεση εργασίας) τ ην διεύθυνση τ ου εργοστ ασίου μέσα σε ένα καπιτ αλιστ ικό και τ όσο σκληρό πλαίσιο. Αυτ ό που δεν γίνετ αι κατ αρχάς αντ ιληπτ ό, και δείχνει τ ην υποκρισία αυτ ής τ ης κατ εύθυνσης είναι ότ ι δικαιολογούν τ ην άρνηση τ ου παρσίματ ος τ ης εξουσίας ολόκληρης τ ης κοινωνίας στ ο όνομα αποφυγής τ ου εκφυλισμού, ενώ δεν βλέπουν τ α πολύ περισσότ ερα σημάδια εκφυλισμού ότ αν η «εργατ ική εξουσία» εμφανιστ εί κατ ά περίπτ ωση. Τα μυθεύματ α ότ ι η μια διαδικασία είναι «απ’ τ α πάνω» και η άλλη «από τ α κάτ ω», απλώς κρύβουν τ ην πρόθεση όσων τ α λένε να απαλλαγούν από τ ους κομμουνιστ ές και τ ίποτ ε άλλο. Εδώ λοιπόν, παρεμπιπτ όντ ως, αναδεικνύετ αι και ένα άλλο καθήκον μας που τ ο έχουμε επισημάνει αλλά δεν τ ο προχωρούμε, σημάδι κι αυτ ό τ ων μεγάλων καθυστ ερήσεων που μας διακρίνουν. Το καθήκον τ ης αποτ ίμησης αλλά και τ ης προβολής τ ων κατ ακτ ήσεων αλλά και τ ων αρνητ ικών τ ης εργατ ικής τ άξης σε συνθήκες σοσιαλισμού. Ας δούμε με πόση φροντ ίδα οι γνωστ οί αντ ικομμουνιστ ές προβάλλουν τ ην Αργεντ ινή για παράδειγμα ενώ οι κομμουνιστ ές τ ους παρακολουθούμε απλώς να δηλητ ηριάζουν μυαλά και συνειδήσεις. Οπ ωσδήπ οτε λοιπ όν μια συνεισφορά (όχι βέβαια η κύρια) του εργατικού τομέα της οργάνωσης θα ήταν και η π ροετοιμασία για να κάνουμε βήματα π ρος αυτή την κατεύθυνση, για να μην αλωνίζ ουν όλα τα τροτσκιστικά και αναρχοαυτόνομα ρεύματα. Για να τ ο πούμε καθαρά, ότ αν ένα εργοστ άσιο, μια επιχείρηση κλείνει, τ ότ ε οι εργαζόμενοι έχουν δύο υποχρεώσεις: α) Να οργανώσουν όσο μπορούν τ ους αγώνες τ ους με όποιες μορφές θέλουν για να αποσπάσουν ότ ι μπορούν περισσότ ερο (μέσω αποζημιώσεων, επιδομάτ ων ανεργίας, δωρεάν συγκοινωνίες, δωρεάν περίθαλψη κ.λπ.) από τ ον συλλογικό καπιτ αλιστ ή ή από τ ον μεμονωμένο που θησαύριζε όλα τ α προηγούμενα χρόνια αποσπώντ ας με χίλιους δύο τ ρόπους τ ην υπεραξία. Καμία «κατ ανόηση» προς τ ους «χρεοκοπημένους» καπιτ αλιστ ές ακόμα και ότ αν είναι μικρότ ερου μεγέθους και που ζητ άνε «κατ ανόηση». Λες και όταν τα αφεντικά θησαύριζ αν μοίραζ αν δίκαια τα κέρδη! β) Να οργανωθούν και να οργανώσουν μαζί με άλλα τ μήματ α τ ης εργατ ικής τ άξης τ ο κίνημα που θα ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ με όλα τ α μέσα ΔΟΥΛΕΙΑ με ανθρώπινους όρους και ανθρώπινες αμοιβές. Το κίνημα που θα συσπειρώνει ΑΝΕΡΓΟΥΣ δεν μπορεί να είναι τ ελείως αποκομμένο από τ ο υπόλοιπο κίνημα εργαζομένων. Ωστ όσο τ ι είδους οργάνωση θα έχει; Όπ ως φαίνεται π ιο απ οτελεσματική θα είναι η τοπ ικής μορφής οργάνωση αλλά μένει να το δούμε! Οπωσδήποτ ε για εμάς πιο στ ενά αλλά και τ ην ΠΑΑΣ, θα πρέπει να δούμε τ η δυνατ ότ ητ α και τ ο περιεχόμενο τ ων επιτ ροπών ανέργων, με βάση τ ην εμπειρία από τ ο Περιστ έρι, τ η Λάρισα και τ ον Βόλο. Και πρέπει οπωσδήποτ ε να είμαστ ε σε επιφυλακή για να αντ ιμετ ωπίσουμε τ ις αντ ιθέσεις ανάμεσα στ ους εργαζόμενους και τ ους άνεργους. Και αυτ ό που πρέπει να αναδεικνύετ αι είναι ότ ι ότ αν οι άνεργοι παλεύουν να γίνουν εργαζόμενοι τ ο εμπόδιο σ’ αυτ ή τ ην προσπάθεια δεν είναι οι άλλοι εργαζόμενοι αλλά τ ο καπιτ αλιστ ικό σύστ ημα και οι επιλογές τ ου.

(6) To ζήτ ημα τ ων μετ αναστ ών ή τ ων προσφύγων, δηλαδή όλων εκείνων τ ων στ ρατ ιών τ ων ανθρώπων που ξεριζώνοντ αι κατ ά εκατ ομμύρια από τ ην άγρια πολιτ ική τ ου κεφαλαίου και τ ου ιμπεριαλισμού φυσικά και δεν είναι κάτ ι που τ ο πρωτ οαντ ιμετ ωπίζουμε στ ην εποχή μας. Είχε απασχολήσει ξανά και ξανά τ ο κομμουνιστ ικό κίνημα και έχουμε διαβάσει αρκετ ά επ’ αυτ ού ιδιαίτ ερα από γραπτ ά τ ου Λένιν. Το αντ ιμετ ώπιζε βέβαια κι αυτ ό σαν μια από τ ις συνέπειες τ ης συγκέντ ρωσης, συγκεντ ροποίησης τ ου κεφαλαίου, τ ης επεκτ ατ ικής τ ου δράσης και τ ο αντ ιμετ ώπιζε κυρίαρχα από τ αξική σκοπιά, θεωρώντ ας κι αυτ ός αυτ ές τ ις μάζες σαν τ ις μελλοντ ικές στ ρατ ιές τ ης προλετ αριακής επανάστ ασης. Όχι ότ ι ο Λένιν

υποτ ιμούσε τ ην εθνική πλευρά τ ου ζητ ήματ ος, αλλά όπως φαίνετ αι από τ ις τ οποθετ ήσεις τ ου τ ότ ε, καθόλου δεν απασχολούσε τ ον Λένιν η πλευρά τ ου να γυρίσουν οι περισσότ εροι στ ις πατ ρίδες τ ους και να προσπαθήσουν ν’ αντ ιστ αθούν, να παλέψουν με βάση τ ις εκεί συνθήκες. Στ ο κάτ ω-κάτ ω οι τ ότ ε συνθήκες οδηγούσαν τ ους κομμουνιστ ές να αντ ιμετ ωπίζουν τ ο ζήτ ημα αυτ ό στ η λογική «όπου γης πατ ρίς» και «πρόσφεραν» στ ις μάζες αυτ ές τ η διέξοδο να συνδεθούν με τ α «ιθαγενή» τ μήματ α τ ης εργατ ικής τ άξης και να παλέψουν από κοινού γα τ ην ανατ ροπή τ ου καπιτ αλισμού και τ ου ιμπεριαλισμού. Η «προσφορά» αυτ ή πάτ αγε σε μια σειρά αντ ικειμενικά και υποκειμενικά δεδομένα. Πρώτ ο στ ο ότ ι ο τ ότ ε καπιτ αλισμός βρισκόμενος σε μια άλλη φάση ανάπτ υξης ήτ αν ο πρώτ ος «υπεύθυνος» που μετ έτ ρεπε αυτ ές τ ις μάζες σε εχθρούς τ ου δίνοντ άς τ ους δουλειά. Δεύτ ερον τ ο τ αξικό εργατ ικό κίνημα ήτ αν από υποκειμενική άποψη πολύ πιο ισχυρό και πολύ πιο ζώσα σε σχέση με σήμερα η προοπτ ική τ ης άλλης κοινωνίας. Σήμερα έχουμε ορισμένες σοβαρές διαφοροποιήσεις ιδιαίτ ερα από υποκειμενική άπ οψη αλλά και από τ ην άποψη τ ης φάσης τ ου καπιτ αλισμού. Ουσιαστ ικά όμως τ α καθήκοντ α τ ων κομμουνιστ ών απέναντ ι σ’ αυτ ές τ ις μάζες δεν έχουν αλλάξει. Αυτ ό που επιδιώκουν είναι αυτ ά τ α τ μήματ α τ ων ξεσπιτ ωμένων και τ ων απελπισμένων να σηκώσουν κεφάλι, να αποκτ ήσουν αξιοπρέπεια και δίψα για ζωή. Και φυσικά αυτ ή η προοπτ ική διασφαλίζετ αι και μέσα από τ η βελτ ίωση τ ων συνθηκών ζωής και δουλειάς για ΟΛΟΥΣ τ ους εργαζόμενους, αλλά κυρίως μέσα από τ η συμμετ οχή τ ους στ ην ανασυγκρότ ηση τ ου τ αξικού κινήματ ος και τ η σύγκρουσή τ ους με τ ο κεφάλαιο. Αυτ ό που δεν γίνετ αι να επιβληθεί σ’ αυτ ές τ ις μάζες, ιδιαίτ ερα με κρατ ική αυθαιρεσία, ασυδοσία, τ ρομοκρατ ία είναι τ ο τ ι θα επιλέξουν να κάνουν για να βελτ ιώσουν τ η ζωή τ ους. Δεν μπορεί τ ο κομμουνιστ ικό κίνημα τ ης χώρας να «διατ άξει» με βάση δήθεν τ ο πρόγραμμά τ ου, τ ους μετ ανάστ ες να κάνουν τ ο ένα ή τ ο άλλο. Απαραίτ ητ ο δικαίωμά τ ους να ορίζουν οι ίδιοι τ ην τ ύχη τ ους και όχι οι ιμπεριαλιστ ές που τ ους ξεσπιτ ώνουν, τ α καθεστ ώτ α που τ ους ξεζουμίζουν και η κρατ ική εξουσία που τ ους υποδέχετ αι. Άρα τ α κλειστ ά σύνορα ή τ α «ανοιχτ ά» σύνορα τ ης Αριστ εράς «μας», τ α στ ρατ όπεδα συγκέντ ρωσης που δήθεν περιορίζουν τ ον ρατ σισμό και προωθούν τ η φιλοξενία είναι άλλοθι. Το κομμουνιστ ικό κίνημα μιας χώρας πρέπει να έχει ανοιχτ ά αυτ ιά, να αφουγκράζετ αι να ακούει και να προσπαθεί να κρατ ήσει ισορροπίες. Το εργατ ικό κίνημα που πρέπει να ανασυντ αχθεί, να ανασυγκροτ ηθεί πρέπει να έχει σαν ενεργή π ολιτική και μόνιμη τ ην ισότ ιμη έντ αξη ΟΠΟΙΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ στ ην πρωτ οβάθμια οργάνωση τ ων εργατ ών ή τ ων ανέργων όπου αυτ ή προωθείτ αι και στ εριώνει Και προφανώς για να «διευκολύνει» αυτ ή τ ην κατ εύθυνση οφείλει να έχει μια μόνιμη και στ αθερή διεκδίκηση οτ ι ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΟΛΟ ΤΟ ΕΝΕΡΓΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ που βρίσκετ αι στ η χώρα. Και φυσικά έχουν τ α ίδια δικαιώματ α με τ ους υπόλοιπους εργαζόμενους. Πιθανόν, λοιπόν, τ μήματ α μετ αναστ ών να θέλουν να διατ ηρήσουν εθνικά χαρακτ ηριστ ικά, γλώσσα, κουλτ ούρα. Αυτ ό δεν πρέπει καμία κρατ ική εξουσία να τ ο αρνείτ αι. Τώρα αν αυτ ό προϋποθέτ ει και δικές τ ους ξεχωριστ ές εργατ ικές ενώσεις ή θα συνεχίζουν να εντ άσσουν τ ην πάλη τ ους στ α ενιαία εργατ ικά σωματ εία, αυτ ό θα αποφασιστ εί από τ ους κομμουνιστ ές μετ ανάστ ες και με συντ ροφική από μας αντ ιμετ ώπιση. Φυσικά αν κατ ά περίπτ ωση έχουν «δικές τ ους» εργατ ικές ενώσεις τ ότ ε θα συνδέοντ αι με τ ις ντ όπιες εργατ ικές ενώσεις σε δευτ εροβάθμιο επίπεδο. Επειδή όλα αυτ ά που συζητ άμε έχουν σαν προϋπόθεση να δράσουν χωρίς φόβο και χωρίς αναστ ολές οι ίδιοι οι πιο πρωτ οπόροι μετ ανάστ ες, πρέπει άμεσα και βασικά σαν αντ ικείμενο τ ης ΠΑΑΣ να ξεκινήσουμε στ αθερά και χωρίς βιασύνες απόπειρες να συνδεθούμε με τ έτ οιους κατ ά περίπτ ωση. Χρειάζετ αι δηλαδή ένα τ μήμα μετ αφραστ ικό που να επιμελείτ αι προκηρύξεις «υποδοχής» και απεύθυνσης σε διάφορα μετ αναστ ευτ ικά κομμάτ ια με αριστ ερή φρασεολογία. Η προσπάθεια αυτ ή δεν παίρνει άλλη μετ άθεση και θα αποτ ελέσει τ μήμα τ ου ενιαίου εργατ ικού τ ομέα τ ης οργάνωσης με πανελλαδική δικτ ύωση (σε μια επόμενη φάση). Και αυτ ή η προσπάθεια δεν μπορεί να βρει συνέχεια αν δεν συνοδεύετ αι από εξορμήσεις σε περιοχές που βρίσκοντ αι μετ ανάστ ες και προσπάθεια πλησιάσματ ός τ ους. Είναι επιτ ακτ ικό να βρεθεί ένας πρώτ ος κύκλος αγωνιστ ών (ανοιχτ όμυαλων και όχι θρησκόληπτ ων) που να μπορεί και να θέλει να σχετ ίζετ αι έστ ω και χαλαρά στ ην αρχή, μαζί τ ους.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/2008-2012.html?pfstyle=wp

Πολιτικός απολογισμός της περιόδου 2008 2012 τ ου Κ.Ο. τ ου ΚΚΕ(μ-λ) Εισαγωγή Το κείμενο αυτ ό δεν αποτ ελεί έναν απολογισμό τ ων τ ομέων τ ης οργάνωσης με συγκεκριμένες εκτ ιμήσεις-διαπιστ ώσεις-συμπεράσματ α για τ η δουλειά μας. Μια τ έτ οια προσπάθεια δεν «χωράει» στ α πλαίσια τ ης Σύσκεψης, αλλά και κυρίως προϋποθέτ ει μια ουσιαστ ική διαδικασία απολογισμών τ ομέων-πόλεων-περιοχών πάνω στ ην οποία θα μπορέσει να χτ ιστ εί. Σε σχέση με αυτ ές τ ις αναγκαιότ ητ ες υπάρχουν ενόψει τ ης Σύσκεψης και στ α πλαίσια τ ης άλλες εισηγητ ικές παρεμβάσεις που επιχειρούν να προσεγγίσουν ζητ ήματ α τ ων τ ομέων. Με τ ο κείμενο αυτ ό επιχειρείτ αι ένας πολιτ ικός απολογισμός τ ης τ ελευτ αίας περιόδου (20082012), στ α βασικά και κύρια πολιτ ικά χαρακτ ηριστ ικά και ζητ ήματ α που αναδείχτ ηκαν από τ ην πολιτ ική-κοινωνική κατ άστ αση και τ ην τ αξική πάλη στ η χώρα μας και σε αναφορά με τ ο πώς «είδε», συμμετ είχε, παρέμβηκε η οργάνωσή μας σε αυτ ά. Σε αυτ ή τ η βάση επιχειρείτ αι με τ ο κείμενο αυτ ό να δούμε τ ις ανάγκες, τ ις δυνατ ότ ητ ες, τ ις καθυστ ερήσεις και τ α ελλείμματ ά μας στ η θυελλώδη περίοδο που έχουμε μπει. Να ξεκαθαρίσουμε, να ενισχύσουμε όσο τ ο δυνατ ό περισσότ ερο από πολιτ ική άποψη τ ην κατ εύθυνση τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που εδώ και πολλά χρόνια θέτ ουμε και παλεύουμε. Που σημαίνει να τ η δούμε αφενός μέσα στ ο συνολικό πλαίσιο τ ης κοινωνικοπολιτ ικής κατ άστ ασης που έχει διαμορφωθεί και τ ις συνολικές εκρηκτ ικές απαιτ ήσεις που αυτ ή θέτ ει στ η λαϊκή πάλη και στ ην επαναστ ατ ική κομμουνιστ ική κατ εύθυνση που εμείς θέλουμε και πασχίζουμε να αναδείξουμε και να συγκροτ ήσουμε μέσα στ η λαϊκή πάλη. Αλλά και αφετ έρου να τ η δούμε πρακτ ικά πολιτ ικά, στ ο επίπεδο τ ων άμεσων στ όχων που πρέπει να θέσει και να παλέψει και βέβαια σε άμεση σύνδεση με τ ην πρότ αση μας και τ ην πρώτ η τ ης διαμόρφωση (Πρωτ οβουλία) που βρίσκετ αι σε εξέλιξη. Μια π ολιτική αναδρομή «Από πού ήρθαν» λοιπόν όσα ζήσαμε τ α 4 τ ελευτ αία χρόνια, όσα ζούμε σήμερα και όσα αντ ιλαμβανόμαστ ε ότ ι είναι μπροστ ά μας, τ όσο σε επίπεδο συστ ήματ ος, όσο και σε επίπεδο μαζών στ η χώρα, στ ην περιοχή, στ ην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς; Η απάντ ηση στ ο ερώτ ημα αυτ ό που αναφέρετ αι στ ο σύνολο τ ων ανατ ροπών, εκρήξεων, εντ άσεων που μέχρι πριν λίγα χρόνια έδειχναν παροδικές και αποσπασματ ικές, αλλά τ ώρα πια συνειδητ οποιείτ αι σχετ ικά ευρύτ ερα και οπωσδήποτ ε από τ ο δικό μας δυναμικό πως παγιώνοντ αι και θα αποτ ελούν τ ο βασικό έδαφος τ ων εξελίξεων σε όλα τ α επίπεδα, βρίσκετ αι κατ ά βάση στ ις εκτ ιμήσεις-θέσεις που έχουμε διατ υπώσει από τ α μέσα τ ης δεκαετ ίας τ ου ’80 μέχρι σήμερα! Δεν επιχειρούμε εδώ κάποια «δικαίωση», εξάλλου αυτ ή τ ελικά κατ αχτ ιέτ αι και κερδίζετ αι στ α πεδία τ ης πράξης, στ α αποτ ελέσματ α τ ης παρέμβασης μέσα στ ην τ αξική πάλη, στ ην οικοδόμηση πολιτ ικών και οργανωτ ικών όρων σε κάθε επίπεδο. Αλλά όμως θεωρούμε ότ ι πράγματ ι η τ ροχιά τ ων θέσεων-εκτ ιμήσεων που διατ υπώσαμε τ α τ ελευτ αία 30 περίπου χρόνια, όχι μόνο δεν είναι ασύμβατ η με τ η σημερινή κατ άστ αση στ η χώρα και διεθνώς (όπως ολοφάνερα συμβαίνει με μια σειρά κόμματ α και οργανώσεις που αναφέροντ αι στ ην Αριστ ερά), αλλά αντ ίθετ α δίνει τ ους βασικούς όρους πάνω στ ους οποίους διαμορφώθηκε η κατ άστ αση αυτ ή. Εντ ελώς συνοπτ ικά και σχηματ ικά, είχαμε όλα αυτ ά τ α χρόνια στ ο επίκεντ ρο τ ων διαπιστ ώσεών μας τ η θέση για τ ην εξελισσόμενη επίθεση τ ου καπιτ αλιστ ικού-ιμπεριαλιστ ικού συστ ήματ ος ενάντ ια στ ην εργατ ική τ άξη και τ ους λαούς, τ α αδιέξοδα και τ ις αντ ιφάσεις τ ης επίθεσης αυτ ής και τ αυτ όχρονα τ η διαλεκτ ική σχέση τ ης με τ ο ζήτ ημα τ ης διάτ αξης τ ων δυνάμεων στ ον κόσμο και τ ις ενδοϊμπεριαλιστ ικές αντ ιθέσεις. Είχαμε πριν τ ο ΄89-΄90 και βέβαια μετ ά τ ις

κατ αρρεύσεις, επισημάνει τ α «όρια» που έπιασε ο μετ απολεμικός κόσμος αναφορικά με τ η διάτ αξη τ ων δυνάμεων σε αυτ όν και τ ο ζήτ ημα που έμπαινε και μπαίνει για τ η μοιρασιά τ ου, πάλι σε σχέση αλληλοτ ροφοδότ ησης με τ ην εξελισσόμενη επίθεση και τ η διαρκή επιδείνωση τ ου τ αξικού συσχετ ισμού για τ ις εργατ ικές-λαϊκές μάζες. Αυτ ά ήτ αν και συνεχίζουν να είναι τ α βασικά στ οιχεία, ο πυρήνας που διαμόρφωσε τ ις εξελίξεις και τ η σημερινή κατ άστ αση, που βέβαια όλα αυτ ά τ α χρόνια πέρασε από μια σειρά στ αθμούς και γεγονότ α που καθόρισαν τ η συγκεκριμένη σημερινή μορφή τ ης. Τόσο αναφορικά με τ ο σύστ ημα και τ ις δυνάμεις τ ου, όσο και σχετ ικά με τ η στ άση και τ ην πράξη τ ων λαών και τ ων εργατ ών που διαμορφωνότ αν και διαμορφώνετ αι ακόμη από ένα αντ ιφατ ικό δίπολο: Από τ η μια τ ο δεδομένο τ ης ήτ τ ας και τ ης αποσυγκρότ ησης-διάλυσης τ ου κινήματ ος που είναι ισχυρό και παρόν σε όλα τ α πεδία. Το πολιτ ικό, τ ο θεωρητ ικό, τ ο ιδεολογικό, τ ο οργανωτ ικό. Από τ ην άλλη τ ην ανάγκη αντ ίστ ασης που οξυνότ αν και οξύνετ αι όσο κλιμακώνετ αι η επίθεση και η βαρβαρότ ητ α που τ ο προλετ αριάτ ο και οι λαοί αντ ιμετ ωπίζουν. Ας κατ αγράψουμε όμως σε «τ ίτ λους» ορισμένες από τ ις θέσεις-εκτ ιμήσεις που διατ υπώσαμε ιδιαίτ ερα τ ην τ ελευτ αία 20ετ ία –και πάντ α σε αναφορά με τ ον πυρήνα τ ης προσέγγισής μας που προηγούμενα εκθέσαμε- οι οποίες θεωρούμε ότ ι σήμερα αποτ ελούν βασικές αφετ ηρίες για τ ην ερμηνεία-ανάλυση τ ης κατ άστ ασης και τ ης δυναμικής τ ης.

1. Αναφορικά με τη διεθνή κατάσταση: • Την επιδίωξη χειραφέτ ησης τ ης Ευρώπης από τ ην Αμερικάνικη κηδεμονία, με τ ην αναβάθμιση τ ης ΕΟΚ σε ΕΕ. Την ιδιοτ υπία και τ ις «γενετ ικές αστ άθειες» τ ης ΟΝΕ και τ ου ίδιου τ ου ευρώ που από τ ην αρχή τ ο προσδιορίσαμε ως μια επιθετ ική κίνηση τ ων ευρωπαίων ιμπεριαλιστ ών στ ο παγκόσμιο τ αμπλό και ιδιαίτ ερα ενάντ ια στ ις ΗΠΑ. Τον χαρακτ ηρισμό ως παράλληλης και αντ ιθετ ικής, όσον αφορά τ η δίπολη κούρσα επέκτ ασης από τ η μια τ ου ΝΑΤΟ και από τ ην άλλη τ ης ΕΕ.

• Το ζήτ ημα τ ης αναντ ιστ οιχίας στ όχων και μέσων αναφορικά με τ ις ΗΠΑ, που αναδείχτ ηκε με σαφήνεια ιδιαίτ ερα μετ ά τ ο βάλτ ωμά τ ους στ ο Ιράκ. Την παράλληλη ανάδειξη ενός «πολυπολικού κόσμου» καθώς μαζί με τ ην αναβάθμιση τ ων ιμπεριαλιστ ικών επιδιώξεων τ ων ευρωπαίων ως ΕΕ (που ήτ αν και παραμένουν «ανεπαρκείς», γιατ ί δεν μπορούν να έχουν σαν ΕΕ πολιτ ικό-στ ρατ ιωτ ικό βάθρο), είχαμε και τ ην ανάδυση μιας σειράς άλλων δυνάμεων. Ανάδυση που εκτ ός τ ων άλλων στ ις αρχές τ ου 2000 εκφράστ ηκε και με τ η χρήση τ ων πολυποίκιλων FORUM. • Την πορεία ανασυγκρότ ησης τ ης Ρώσικης ΝΑΤ που, με πολλές αντ ιφάσεις, επιδίωκε και συνεχίζει να επιδιώκει να ενώσει τ ο «μαφιόζικο με τ ο νόμιμο» πλούτ ο τ ης και τ αυτ όχρονα να εκδηλώσει-ισχυροποιήσει τ ις παγκόσμιες επιδιώξεις τ ης. Τις ανάλογες, και με διαφορές, προσπάθειες τ ης Κίνας και συνολικά τ ης Ανατ ολής, που παρά τ ις ακόμη και θεαματ ικές ορισμένες φορές τ ακτ ικές κινήσεις τ ης ως τ έτ οια (πχ BRICS, συνεργασία τ ης Σαγκάης) δεν μπορεί να νοείτ αι στ ρατ ηγικά δεδομένη ως «Ανατ ολή».

• Την αξιολόγηση τ ων συνεπειών τ ης επιδρομής τ ης Δύσης σε Βαλκάνια-Γιουγκοσλαβία, ως ιδιαίτ ερα αρνητ ικών για τ η συγκρότ ηση-πάλη τ ων λαών τ ης περιοχής στ η βάση τ ου πολύπλευρου κατ ακερματ ισμού και τ ης από κάθε άποψη ενίσχυσης τ ης ιμπεριαλιστ ικής παρουσίας και δράσης στ η χερσόνησο.

• Με βάση όλα τ α προηγούμενα, τ η διαμόρφωση μιας κατ άστ ασης σύγκρουσης «όλων εναντ ίον όλων». Η κατ άστ αση αυτ ή –παράλληλα με μια σειρά σημαντ ικά άλλα γεγονότ α που για λόγους συντ ομίας παραλείπουμε, όπως πχ τ ην αποτ υχία όσον αφορά τ ις Δυτ ικές στ οχεύσεις τ ων λεγόμενων «χρωματ ιστ ών επαναστ άσεων» και κυρίως στ ην Ουκρανίαπριμοδότ ησε ακόμη περισσότ ερο τ ις παρασιτ ικές επιλογές τ ου ιμπεριαλιστ ικού κεφαλαίου. Το άνοιγμα τ ης ψαλίδας μετ αξύ πραγματ ικών και εικονικών αξιών. Δηλαδή, τ ην πολλαπλή και βαθύτ ερη υποθήκευση τ ου πλανήτ η στ ις μελλοντ ικές προσδοκίες και αξιώσεις κέρδους και κυριαρχίας που έκφραζε για λογαριασμό τ ης κάθε ιμπεριαλιστ ικής πλευράς ο χορός τ ων κάθε λογής χρεογράφων. Αυτ ή ακριβώς η σχέση-κατ άστ αση επιτ άχυνε σε πολύ μεγάλο βαθμό τ ους όρους τ ης κρίσης που σοβούσε, και τ ην ανάδειξη σε παγκόσμια πολιτ ική-οικονομικήκοινωνική πραγματ ικότ ητ α. Σε μια πραγματ ικότ ητ α που δεν έχει επιστ ροφή σε προηγούμενες ισορροπίες-συνθήκεςσυμβιβασμούς. Ούτ ε μετ αξύ τ ων δυνάμεων τ ου ιμπεριαλισμού και τ ου κεφαλαίου με τ ους λαούς και τ ους εργάτ ες, ούτ ε όμως μετ αξύ τ ων επικυρίαρχων τ ου πλανήτ η. Η διέξοδος από

τ η σημερινή «ατ αξία», από τ α σημερινά αδιέξοδα που αντ ιμετ ωπίζει και τ ο καπιτ αλιστ ικόιμπεριαλιστ ικό σύστ ημα και οι λαοί και οι εργάτ ες (και εννοείτ αι ο καθένας από τ η σκοπιά τ ου) θα γίνει με όρους συγκρούσεων και αναμέτ ρησης. Και θα διαμορφώσει νέα αποτ ελέσματ α στ η βάση ακριβώς αυτ ών τ ων συγκρούσεων, αυτ ής τ ης αναμέτ ρησης.

2. Αναφορικά με την π ολιτικοκοινωνική κατάσταση στη χώρα: • Την «απώλεια προσανατ ολισμού και ρόλων» που υπέστ η η αστ ική τ άξη τ ης χώρας στ η βάση τ ης γενικότ ερης έντ ασης μετ αξύ τ ων ιμπεριαλιστ ικών δυνάμεων στ ην περιοχή, αλλά πιο συγκεκριμένα μετ ά τ ον τ εμαχισμό-διάλυση Βαλκανίων και Γιουγκοσλαβίας, που έσπασε παραδοσιακούς άξονες και «ανακάλεσε» τ ις ελληνικές οικονομικές αποστ ολές που είχαν βγει στ η βαλκανική χερσόνησο. Σε αυτ ή τ η βάση υπήρξε και η οδυνηρή για τ ην αστ ική τ άξη περιπέτ εια με τ ον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Ανάλογες εξελίξεις διάρρηξηςανατ ροπής σχέσεων και ανάκλησης φιλοδοξιών τ ης αστ ικής τ άξης, υπήρξαν και στ ο άλλο πεδίο, τ ης Μ. Ανατ ολής, ιδιαίτ ερα μετ ά τ ο ΄90 και επιτ άθηκαν σε όλη τ ην 20ετ ία με τ α γνωστ ά γεγονότ α τ ης πρόσφατ ης Αραβικής άνοιξης συμπεριλαμβανομένης. Έτ σι τ ης «προέκυψε» (τ ης αστ ικής τ άξης), η διαμόρφωση τ ης λεγόμενης στ ρατ ηγικής συμμαχίας με τ ο Ισραήλ .

• Αυτ ή η απώλεια, στ ο κεντ ρικό πολιτ ικό επίπεδο κατ αγράφηκε ήδη από τ ο 2004, ως αδυναμία τ ης αστ ικής τ άξης και τ ων κομμάτ ων τ ης να παρουσιάσει μια «αφήγηση» στ ο λαό και τ η νεολαία, ένα «όραμα» σε συνέχεια με τ α αντ ίστ οιχα τ ης δεκαετ ίας τ ους ’90 (στ όχος για έντ αξη στ ην ΟΝΕ, ισχυρή Ελλάδα, κοκ). Αδυναμία που οπωσδήποτ ε αντ ανακλάτ αι μέσα στ ις διεργασίες και τ ις κινήσεις τ ων μαζών (πχ νεολαία 2008) σε ισχυρή συνάρτ ηση προφανώς με τ η σκληρή πραγματ ικότ ητ α που αντ ιμετ ωπίζουν.

• Την πάγια και δριμεία επισήμανσή μας για τ η διπλή εξάρτ ηση (ΗΠΑ-Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστ ές) τ ης αστ ικής τ άξης τ ης χώρας και τ ις ανατ αράξεις, ως κατ ακλυσμιαίες ανατ ροπές, που μπορεί να φέρει στ η χώρα και σε όλα τ α επίπεδα η έντ αση τ ων αντ ιθέσεων μετ αξύ αυτ ών τ ων δύο πυλώνων τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης.

• Η, συνακόλουθα με τ ην παραπάνω θέση, αξιολόγηση μιας σειράς στ οιχείων στ ο πολιτ ικό επίπεδο τ ων τ ελευτ αίων χρόνων (17Ν, παραίτ ηση Σημίτ η, ανάδειξη ΓΑΠ, «αναπροσαρμογή» Αλογοσκούφη, σκάνδαλο υποκλοπών κυβέρνησης Καραμανλή, κ.α.) ως ενδείξεις-εκφράσεις αυτ ής ακριβώς τ ης αντ ίθεσης.

• Η υπογράμμιση τ ης πολιτ ικής τ ης αποβιομηχάνισης και τ ου ραγδαίου ξεκληρίσματ ος τ ης φτ ωχομεσαίας αγροτ ιάς (ήδη από τ η δεκαετ ία τ ου ’90), ως βασικό όρο αποσυγκρότ ησης όχι μόνο τ ης όποιας παραγωγικής βάσης τ ης χώρας, αλλά και αποσύνθεσης τ ου κοινωνικού ιστ ού με τ η δημιουργία εκτ ετ αμένων τ μημάτ ων μισοανέργων και με «περιθωριακά» χαρακτ ηριστ ικά. Κατ άστ αση που επιτ άθηκε ιδιαίτ ερα μετ ά τ ο 2004 (ολυμπιάδα), με τ ην υποχώρηση-καθήλωση τ ου κατ ασκευαστ ικού τ ομέα (οικοδομή) και τ ων τ ραπεζών.

• Τα μεγάλα μετ αναστ ευτ ικά κύματ α που ήρθαν στ η χώρα (ξεκινώντ ας από τ ις αρχές τ ης δεκαετ ίας τ ου ’90) και τ α μεγάλα –και βέβαια ακόμη αναπάντ ητ α- κοινωνικά και πολιτ ικά ζητ ήματ α που έθεσαν για τ ην υπόθεση τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου λαϊκού κινήματ ος. Ζητ ήματ α που ήδη από τ ην περίοδο τ ων συλλαλητ ηρίων για τ η «Μακεδονία» η αστ ική τ άξη και ο ιμπεριαλισμός τ α αξιοποίησε συστ ηματ ικά σε αντ ιδραστ ική-φασίζουσα κατ εύθυνση και με τ α γνωστ ά σε όλα τ α επίπεδα αποτ ελέσματ α.

• Την πολύχρονη και κλιμακούμενη προώθηση-εφαρμογή τ ων κάθε μορφής ελαστ ικών εργασιακών σχέσεων στ ον ιδιωτ ικό, αλλά και στ ο δημόσιο τ ομέα και τ ις παράλληλες αλλεπάλληλες αντ ιδραστ ικές τ ομές στ ην ασφάλιση που διαμόρφωσε-διαμορφώνει ένα τ οπίο «εξορίας» για πολύ μεγάλα τ μήματ α εργαζομένων και όχι μόνο νέων εργαζομένων. «Εξορία»-μη αναφορά, ούτ ε έστ ω τ υπική, σε καμία κοινωνική-συνδικαλιστ ική δομή και συλλογικότ ητ α. Αυτ ά τ α δεδομένα προσθέτ ουν μια σειρά σοβαρά ζητ ήματ α και προβλήματ α στ ην προϋπάρχουσα βάση τ ης αποσυγκρότ ησης τ ης εργατ ικής τ άξης, τ ης πολιτ ικής υποχώρησης-διάλυσης τ ου συνδικαλιστ ικού κινήματ ος. Συναντ ώντ αι με τ ην προϊούσα κρίσηαποσάρθρωση-κατ άπτ ωση τ ων επίσημων συνδικαλιστ ικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥομοσπονδίες. Αποκορυφώνοντ αι με τ ην επικείμενη κατ άργηση ακόμη και τ ης «πράξης σύντ αξης» τ ης ΕΓΣΕΕ, αλλά και με τ ις ανάλογες ανατ ροπές τ ων εργασιακών σχέσεων στ ο δημόσιο τ ομέα. Και βέβαια όλα αυτ ά εκφράζοντ αι και επιδρούν σε κάθε «στ ιγμή» και διαδικασία-πράξη στ ο κίνημα και τ ους αγώνες. Από τ ο πότ ε, πως, με ποιο περιεχόμενο και στ όχο καλούντ αι οι απεργίες, ως τ ο πώς οργανώνοντ αι και προετ οιμάζοντ αι. Από τ ο ποια είναι η «κοινωνική

σύνθεση» στ ις «πλατ είες», μέχρι τ ο αν και ποιες απαντ ήσεις οικοδομούντ αι –με όρους τ αξικής πάλης- για τ ο στ όχο τ ης ενότ ητ ας και ενιαίας πάλης τ ων ξένων και ελλήνων εργαζομένων και εργατ ών.

• Τέλος, χρειάζετ αι να θυμηθούμε τ ην πορεία αντ ιφάσεων, παλινωδιών και βασικά προσαρμογών και οχυρώσεων τ ων πολιτ ικών δυνάμεων που αναφέροντ αι στ ην Αριστ ερά, απέναντ ι στ ις απαιτ ήσεις τ ης πάλης που δημιουργούσαν και δημιουργούν όλα αυτ ά τ α στ οιχεία που παραπάνω αναφέρουμε. Πορεία που για τ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε από τ ο να «επιστ ρέψει» στ α πεδία και ζητ ήματ α τ ου λαού από όπου (κατ ά Αλαβάνο) είχε «εξοριστ εί»(!) ώστ ε με τ ον κινηματ ικό κυβερνητ ισμό να γίνει σήμερα αναφορά –ενδεχόμενο κυβερνητ ικής λύσης για τ ο σύστ ημα. Για τ ο ΚΚΕ, πορεία ανασυγκρότ ησης τ ου κόμματ ος – μετ ά τ ην κρίση τ ου ΄89-΄91-, η οποία με μικρές τ αλαντ εύσεις απέκτ ησε τ ελικά τ ο χαρακτ ήρα άρνησης-εναντ ίωσης στ ην υπόθεση τ ης συγκρότ ησης τ ης μαζικής πάλης και τ ου κινήματ ος, και που με τ η σειρά τ ου τ ο ξαναφέρνει μπροστ ά σε σημείο κρίσης και καμπής, σε νέα αδιέξοδα και σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο. Ενώ αναφορικά με τ α μεγαλύτ ερα κομμάτ ια τ ης εξωκοινοβουλευτ ικής αριστ εράς επρόκειτ ο είτ ε για πορεία ανοιχτ ής και πλήρους ενσωμάτ ωσης στ ο αστ ικό-κοινοβουλευτ ικό φάσμα και πεδίο, είτ ε για μεγάλη πολιτ ική μετ ατ όπιση από μια αγωνιστ ική κινηματ ική κατ εύθυνση στ ην αναζήτ ηση διαμόρφωσης κυβερνητ ικού («μετ αβατ ικού») προγράμματ ος που αναζητ ά κατ ανόηση και αποδέκτ ες στ ον αστ ικό-ρεφορμιστ ικό πολιτ ικό κόσμο… Συνολικά μιλώντ ας για τ ην Αριστ ερά και ιδιαίτ ερα τ ην τ ελευτ αία 10ετ ία, πρόκειτ αι για μια πορεία υποχώρησης και απομάκρυνσης από τ α πραγματ ικά ζητ ούμενα τ ης λαϊκής υπόθεσης. Μια πορεία που ιδιαίτ ερα στ ην τ ελευτ αία 4ετ ία, θέτ ει και εκφωνεί ακόμη πιο επιτ ακτ ικά τ ο ζήτ ημα τ ης ανασύστ ασης τ ου κινήματ ος, στ ο πολιτ ικό, ιδεολογικό, θεωρητ ικό και πρακτ ικό επίπεδο. Ζητήματα της 4ετίας – Η υλοπ οίηση της Πρωτοβουλίας Όλα τ α παραπάνω δεν αποτ ελούν πλέον μόνο εκτ ιμήσεις-θέσεις για τ ην κατ άστ αση που διαμορφώνετ αι διεθνώς και στ η χώρα. Είναι ζώσα πραγματ ικότ ητ α, που τ η βλέπουμε να εξελίσσετ αι, «πέφτ ουμε πάνω τ ης» στ ην καθημερινή κοινωνική και πολιτ ική ζωή, στ ην καθημερινή πάλη. Γι’ αυτ ό και μια πρώτ η απολογιστ ική επισήμανση που θα πρέπει να κάνουμε θα ήτ αν ότ ι «δεν εμπιστ ευόμαστ ε», δεν αξιολογούμε επαρκώς και δεν στ εκόμαστ ε με τ ην απαιτ ούμενη επιμονή σε αυτ ό που έβγαζαν και βγάζουν οι θέσεις-εκτ ιμήσεις μας για τ ην πολιτ ικοκοινωνική κατ άστ αση. Δεν αρκεί δηλαδή η (σωστ ή) εξήγηση πως αυτ ό οφείλετ αι σε αντ ικειμενικούς λόγους, στ ον ιδιαίτ ερα αρνητ ικό τ αξικό-πολιτ ικό συσχετ ισμό, που «δεν επιτ ρέπει» ή δυσκολεύει πολύ να κινηθούμε πλατ ιά και αποτ ελεσματ ικά στ η βάση τ ων δικών μας θέσεων-εκτ ιμήσεων. Πρέπει δίπλα σε αυτ ή τ ην επισήμανση –και απέναντ ί τ ης- να αναζητ ούμε κάθε στ ιγμή τ ο συγκεκριμένο περιεχόμενο και τ ις κατ άλληλες μορφές που θα υπηρετ ούν τ ην ανάδειξη τ ων πραγματ ικών ζητ ημάτ ων. Σε κάθε περίπτ ωση, θεωρούμε ότ ι είναι σήμερα φανερό πως είναι όλα τ α παραπάνω στ οιχεία τ ης πολιτ ικής αναδρομής που επιχειρήσαμε, αυτ ά που καθορίζουν και διαμορφώνουν τ η στ άση τ ου λαού και τ ης νεολαίας σήμερα. Γύρω από αυτ ά και εξαιτ ίας αυτ ών παράγοντ αι οι αγωνιστ ικές εκρήξεις, οι υφέσεις, οι πολλαπλές αντ ιφατ ικές διεργασίες που ζούμε και συναντ ούμε καθημερινά όλη τ ην τ ελευτ αία περίοδο. «Μέσα» σε αυτ ά ζούμε και εμείς, στ ο πλαίσιο που αυτ ά διαμορφώνουν καλείτ αι και η οργάνωσή μας να δώσει πολιτ ικές, κινηματ ικές, απαντ ήσεις. Ταυτ όχρονα βέβαια η οργάνωση δέχετ αι τ ις επιδράσεις «τ ων από κάτ ω», τ ις επιδράσεις τ ης στ άσης τ ων μαζών. Είτ ε πρόκειτ αι για εκρήξεις και ξεσηκωμούς, είτ ε για υποχωρήσεις και «καθίσματ α». Δέχετ αι τ ις επιδράσεις τ ων διεργασιών είτ ε αυτ ές είναι σε κινηματ ική-αγωνιστ ική κατ εύθυνση αμφισβήτ ησης τ ων κυρίαρχων δυνάμεων και πλευρών τ ου συστ ήματ ος, είτ ε πρόκειτ αι για διεργασίες που εκφράζουν άγονες περιπλανήσεις, αδιέξοδες αναζητ ήσεις ή ακόμη και τ άσεις άρνησης τ ης μαζικής πάλης, τ άσεις παραίτ ησης και υποτ αγής. Αυτ ό τ ο τ οπίο είναι φανερό ότ ι δεν μπορεί σύντ ομα να «ξεκαθαρίσει». Οι γενικοί και βασικοί όροι τ ου ζητ ήματ ος θα αναπαράγουν και θα τ ροφοδοτ ούν αυτ ή τ η σύνθετ η κατ άστ αση και δεν έχουμε να περιμένουμε –από ποιους άραγε;- τ ουλάχιστ ον στ ο ορατ ό μέλλον πως θα συγκροτ ηθεί μια πολιτ ική κατ εύθυνση που με ένα αποφασιστ ικό τ ρόπο θα αναδεικνύει και θα υποστ ηρίζει έμπρακτ α τ ην κατ εύθυνση τ ης ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ μέσα

στ ο κίνημα και στ η βάση συγκρότ ησης δυνάμεων αντ ιπαράθεσης με τ ο σύστ ημα και τ ον ιμπεριαλισμό. Πρέπει λοιπόν να «τ ο πάρουμε απόφαση», ότ ι έτ σι έχουν οι όροι τ ου ζητ ήματ ος και στ η βάση αυτ ή να διαμορφώσουμε και να παλέψουμε ενιαία και συγκεκριμένα τ η δική μας κατ εύθυνση. Πριν δούμε τ ι σημαίνει αυτ ό, πριν δηλαδή στ αθούμε πιο συγκεκριμένα στ ις επιλογές που έχουμε ήδη διαμορφώσει, στ ις δυσκολίες τ ους, στ ο πως μπορεί να πάει παραπέρα, ας υπενθυμίσουμε ορισμένα δεδομένα από τ ην κατ άστ αση τ ων τ ελευτ αίων 4 χρόνων και τ ο πώς η οργάνωση στ άθηκε σε σχέση με αυτ ά. Η 6η συνδιάσκεψη τ ης οργάνωσης (Μάρτ ης 2006) ολοκληρώθηκε αφήνοντ ας τ ρεις «εκκρεμότ ητ ες». Οι δύο από αυτ ές αφορούσαν πολιτ ικά ζητ ήματ α και η τ ρίτ η τ ο ζήτ ημα τ ης ανασύνθεσης τ ης καθοδήγησης τ ης οργάνωσης. Η σχετ ική συζήτ ηση είχε ήδη ανοίξει στ ο τ ότ ε Π.Γ., στ η βάση τ ων επιτ ακτ ικών αναγκαιοτ ήτ ων που εκτ ιμούσαμε ότ ι έχουν ανοίξει για τ ο λαό και τ ο κίνημα και βέβαια για τ ην οργάνωση. Οι πολιτ ικές «εκκρεμότ ητ ες» αφορούσαν: 1. Στ ο ζήτ ημα μιας συνολικότ ερης τ οποθέτ ησης για τ ο θέμα τ ης Αριστ εράς, με βάση από τ η μια τ η συνολικότ ερη αντ ιπαράθεσή μας με τ α ρεύματ α και τ ις τ άσεις που είχαν διαμορφωθεί από τ ην περίοδο τ ης παλινόρθωσης στ ην Σ.Ε., αλλά και -στ η βάση αυτ ής τ ης 50ετ ούς διαδρομής- για τ η σημερινή κατ άστ αση, τ ις απαιτ ήσεις που θέτ ει στ ην Ελλάδα και στ ον κόσμο για τ ο κίνημα, τ ις «απαντ ήσεις» που δίνοντ αι και τ ις απαντ ήσεις που απαιτ ούντ αι.

2. Στ ο ζήτ ημα τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, για τ ο οποίο είχαμε φτ άσει όχι μόνο στ ην ανάδειξη τ ης αναγκαιότ ητ άς τ ου, αλλά και σε ένα γενικό προσδιορισμό τ ου. Επιπλέον αναδείχναμε και σωστ ά τ ην ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ σαν τ η λογική και τ ην κατ εύθυνση με τ ην οποία θα οικοδομούντ αν προϋποθέσεις διαμόρφωσης τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ. Ωστ όσο, με βάση τ ις υποκειμενικές και αντ ικειμενικές δυσκολίες, καθυστ ερήσεις, αρνήσεις, «στ αματ ούσαμε» εκεί χωρίς να μπορούμε να διαμορφώσουμε μια συγκεκριμένη πολιτ ική πρότ αση που να παλεύετ αι στ ο κίνημα και να υπηρετ εί αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Ταυτ όχρονα, η έστ ω «διάσπαρτ η» κοινή δράση υποχωρούσε διαρκώς σαν λογική και πρακτ ική στ ο κίνημα, όχι με δική μας ευθύνη. Με αυτ ούς ουσιαστ ικά τ ους όρους και ενώ η επίθεση κλιμακωνότ αν και οι απαιτ ήσεις γινότ αν κραυγαλέες, μπήκαμε στ ην περίοδο 2008-2010. Είχε βέβαια μεσολαβήσει η εκλογική επιτ υχία τ ους 2007, που μπορεί και να θόλωσε σ’ ένα βαθμό τ α πραγματ ικά δεδομένα που αντ ιμετ ωπίζαμε, που μπορεί να δημιούργησε τ ην αίσθηση πως σχετ ικά εύκολα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα συσχετ ισμό –έστ ω στ ην κλίμακα ενός κόσμου τ ης εξωκοινοβουλευτ ικής Αριστ εράς- που θα επιβάλλει τ ην κατ εύθυνση τ ης κοινής δράσης και τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, όπως εμείς τ ο προσδιορίζαμε. Ήδη όμως από τ ις αρχές τ ου 2008 ενισχύθηκαν οι υγειονομικές ζώνες και οι πολιτ ικές απομάκρυνσης τ ων δυνάμεων τ ης εξωκοινοβουλευτ ικής αριστ εράς προς τ ην κατ εύθυνση τ ου «μετ αβατ ικού προγράμματ ος», όπως π.χ. αυτ ό εκφραζότ αν με τ ο «φέρτ ε πίσω τ α κλεμμένα» ως κεντ ρική και απαράβατ η προϋπόθεση για τ ην πάλη ενάντ ια στ ο ασφαλιστ ικό τ ης Πετ ραλιά. Επιλογές που ενίσχυαν τ ην πίεση στ ην οργάνωσή μας αναφορικά με τ ους όρους που μπορούσε να διαμορφώσει στ ην παρέμβασή τ ης στ η μαζική πάλη. Επιλογές που συνολικά –και με δεδομένη τ ην πολιτ ική τ ου ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ στ η δική τ ους πολύ μεγαλύτ ερη βέβαια κλίμακα- απομάκρυναν τ ον κόσμο από τ ο δρόμο τ ου κινήματ ος και τ ον έφερναν στ ην αναζήτ ηση «άμεσων λύσεων» στ α πλαίσια τ ου συστ ήματ ος, με τ η μια ή τ ην άλλη μορφή. Η ρότ α αυτ ή δεν αναιρέθηκε από τ ην κατ άρρευση τ ης Λίμαν Μπράδερς (μέσα τ ου Σεπτ έμβρη τ ου 2008) που σηματ οδότ ησε με επίσημο τ ρόπο τ ην έναρξη τ ης κρίσης. Αλλά επίσης η ρότ α αυτ ή δεν ανακόπηκε ούτ ε από τ ο Δεκέμβρη τ ου 2008 που έδειξε με τ ο δικό τ ου τ ρόπο τ ις διεργασίες στ η νεολαία και τ ο λαό, που έδωσε συμπιεσμένα σε «μικρή χωρητ ικότ ητ α» πολλά από τ α κοινωνικοπολιτ ικά ζητ ήματ α που είχαν διαμορφωθεί στ α προηγούμενα χρόνια και ζητ ούν απαντ ήσεις και διέξοδο. Μάλιστ α θα λέγαμε πως και εμείς δεν είχαμε και ενώ εξελισσότ αν ο Δεκέμβρης, όχι βέβαια τ ις συνολικές απαντ ήσεις στ α ερωτ ήματ α που έθετ ε – αυτ ές δεν μπορούσαμε να τ ις έχουμε- αλλά τ ον απαιτ ούμενο βαθμό εγρήγορσης και παρέμβασης στ α γεγονότ α. Βαθμός που παρουσίασε διακυμάνσεις κατ ά πόλη και περιοχή. Το 2009 ήτ αν η χρονιά «πρώτ ης εμπλοκής» σε μια πιο πλατ ιά κλίμακα τ ης οργάνωσης με τ ο λαό, απέναντ ι στ ην επίθεση και τ ην κρίση. Στ η φάση αυτ ή δεν είχε συνειδητ οποιηθεί τ ο βάθος και η έκτ αση τ ου ζητ ήματ ος που είχε διαμορφωθεί και αντ ιμετ ωπίζαμε. Οι εκλογές τ ου Οκτ ώβρη τ ου 2009, με τ ην ανάδειξη τ ου ΠΑΣΟΚ στ ην κυβέρνηση, φωτ ογράφησαν τ ους πολιτ ικούς όρους που τ ο σύστ ημα (και η Αριστ ερά…) είχαν πετ ύχει να διαμορφώσουν και οι

οποίοι βρίσκοντ αι βέβαια στ ον αντ ίποδα τ ων πραγματ ικών αναγκαιοτ ήτ ων. Ταυτ όχρονα τ ο εκλογικό αποτ έλεσμα «επανέφερε» και για μας τ ο ζήτ ημα τ ης συγκρότ ησης τ ων όρων μαζικής αντ ίστ ασης στ ις πραγματ ικές διαστ άσεις τ ου μας έδειξε πιο καθαρά τ ους όρους τ ου ζητ ήματ ος. Από εκεί και μετ ά επιτ αχύνοντ αι κατ ά πολύ οι ρυθμοί τ ων εξελίξεων και κλιμακώνετ αι ο βαθμός εμπλοκής και συνειδητ οποίησης στ ην πράξη τ ων πραγματ ικών όρων τ ης κατ άστ ασης από τ η μεριά τ ης οργάνωσης. Ο ίδιος ο λαός –τ ην 5η Μάη τ ου 2010- επιχειρεί μια μεγαλειώδη αντ ίστ αση στ ην επίθεση και στ ην έναρξη τ ης «τ ροϊκανής περιόδου». Πρόκειτ αι για ένα σημείο καμπής από τ ο οποίο σηματ οδοτ είτ αι η αποστ οίχιση-άρνηση τ ων πολιτ ικών δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος από τ ις μάζες σε πρωτ όγνωρες μετ απολιτ ευτ ικά κλίμακες. Αποστ οίχιση που κατ αγράφηκε επίσημα λίγους μήνες μετ ά στ ις Καλλικρατ ικές εκλογές τ ου φθινοπώρου τ ου 2010. Αλλά και για τ ην οργάνωση –και σε όλη τ ης τ ην κλίμακατ ο διάστ ημα αυτ ό λειτ ούργησε σαν ο απαραίτ ητ ος χρόνος συνειδητ οποίησης τ ου βάθους τ ης κρίσης και τ ης «μετ άφρασης» τ ων πολιτ ικών θέσεών μας με τ ους όρους τ ης τ αξικής πάλης. Παράλληλα βέβαια έχει εξελιχθεί η προετ οιμασία και η πραγματ οποίηση τ ης 7ης Συνδιάσκεψης (Μάρτ ης 2010), που έχει αντ ιμετ ωπίσει τ ις δύο από τ ις τ ρεις «εκκρεμότ ητ ες» που έχουμε αναφέρει: α)Το ζήτ ημα τ ης ανασύνθεσης τ ης Καθοδήγησης στ ην κατ εύθυνση τ ης δυνατ όν πιο μάχιμης και αποτ ελεσματ ικής σύνθεσης και λειτ ουργίας τ ων οργάνων τ ης και β) Το ζήτ ημα τ ης Αριστ εράς –που αποτ έλεσε και τ ο επίκεντ ρο τ ου περιεχομένου τ ης συνδιάσκεψης που έβαλε τ ο βιβλίο τ ου Β.Σ. στ ην «ημερήσια διάτ αξη» τ ης οργάνωσης και τ ο σύνδεσε με τ ην κατ άστ αση διεθνώς και στ η χώρα (βλέπε και ντ οκουμέντ ο απόφασης). Ωστ όσο, ούτ ε αυτ ές οι δύο βασικές αποφάσεις τ ης Συνδιάσκεψης είναι ασύνδετ ες μετ αξύ τ ους, ούτ ε ακόμη περισσότ ερο είναι αυτ ές οι δύο αποφάσεις «άσχετ ες» με τ ο τ ρίτ ο ζήτ ημα. Δηλαδή με τ ο ζήτ ημα τ ης διαμόρφωσης μιας μάχιμης πολιτ ικής πρότ ασης-κατ εύθυνσης, η οποία στ η βάση τ ων σημερινών όρων να θέτ ει, να ανοίγει και να οικοδομεί τ ην κατ εύθυνση τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Το ζήτ ημα αυτ ό –ανεξάρτ ητ α από τ ο με ποια μορφή εισπράτ τ ετ αι από τ ον κάθε σύντ ροφοαπασχολούσε έντ ονα τ ην οργάνωση και τ ην καθοδήγηση ήδη πριν τ ην 7η συνδιάσκεψη. Και οπωσδήποτ ε οι εξελίξεις τ ης περιόδου τ ο έβαλαν ακόμη πιο απαιτ ητ ικά μπροστ ά στ ην οργάνωση και τ η νέα καθοδήγησή τ ης. Και ότ αν λέμε εξελίξεις, αναφερόμαστ ε στ ο σύνολο τ ων ζητ ημάτ ων που τ ίθοντ αν και τ ίθεντ αι από τ ο σύστ ημα και τ ις δυνάμεις τ ου, από τ ις επιλογές και τ η στ άση τ ων δυνάμεων που αναφέροντ αι στ ην Αριστ ερά, από τ ον ίδιο τ ο λαό και τ ις τ άσεις αντ ίστ ασης που διαμορφωνότ αν και διαμορφώνοντ αι σε αυτ όν, αλλά και τ ις πολλαπλές δυσκολίες και τ ις αντ ίρροπες τ άσεις που επίσης εκδηλωνότ αν και εκδηλώνοντ αι. Ας θυμηθούμε ότ ι ήδη από τ ο 2010 και στ ο διάστ ημα 2010-2012, ζήσαμε και αντ ιμετ ωπίζουμε αυξημένες πιέσεις, απαιτ ήσεις και δυσκολίες, πολλές από τ ις οποίες ήτ ανείναι πρωτ όγνωρες. Όχι βασικά όσον αφορά τ ον πυρήνα τ ων ζητ ημάτ ων που τ ις συγκροτ εί και τ ις βάζει μπροστ ά μας, αλλά κυρίως σε σχέση με τ ο μέγεθος, τ ην έντ αση και τ η μορφοποίηση που αποκτ ούν. Παραμένει προφανώς πάντ α βασικό ζήτ ημα η ίδια η επίθεση τ ου ιμπεριαλισμού και τ ου κεφαλαίου στ ους λαούς και τ ους εργάτ ες, οι αντ αγωνισμοί τ ων κυρίαρχων ιμπεριαλιστ ικών δυνάμεων και όσα αυτ ά σημαίνουν και φέρνουν στ ην Ελλάδα τ ης εξάρτ ησης και τ ης υποτ έλειας. Εδώ βρίσκετ αι ουσιαστ ικά η πηγή, η αφετ ηρία όλων τ ων εξελίξεων. Μια επίθεση τ ερατ ώδης που έχει θέσει ανοιχτ ά για τ ους λαούς και τ ο λαό μας όλα τ α ζητ ήματ α. Από τ ην επιβολή όρων δουλείας για τ ους εργάτ ες και τ ους εργαζόμενους και τ η μαζική και εκτ ετ αμένη πείνα και εξαθλίωση. Ως τ α ζητ ήματ α τ ης φασιστ ικοποίησης και τ ων μεγάλων ή μεγαλύτ ερων πολεμικών μακελειών, ιδιαίτ ερα στ ην περιοχή που αποτ ελεί επίκεντ ρο τ ων ιμπεριαλιστ ικών αντ αγωνισμών, αλλά όχι μόνο σε αυτ ήν. Ταυτ όχρονα όμως και ακριβώς επειδή απέναντ ι (ή «απέναντ ι») στ ην επίθεση αυτ ή βρίσκετ αι μια Αριστ ερά που προέρχετ αι από τ η διαδρομή τ ης υποχώρησης και τ ης ήτ τ ας τ ου κινήματ ος, μια Αριστ ερά που ήδη βρισκότ αν χαμένη στ α αστ ικά θεωρήματ α (παγκοσμιοποίηση, ολοκληρώσεις…), έξω από τ ην υπόθεση τ ης τ αξικής πάλη, σε αναζήτ ηση ρόλων κοντ ά ή πιο κοντ ά και πάντ ως όχι ενάντ ια στ ο αστ ικό πολιτ ικό σύστ ημα, μια Αριστ ερά που μετ εωρίζοντ αν ανάμεσα σε όρους διαμαρτ υρίας και ενσωμάτ ωσης, κάτ ω από τ ο βάρος τ ης επίθεσης αυτ ών τ ων μεγεθών, επιτ αχύνοντ αι οι τ άσεις ενσωμάτ ωσης τ ης

ή/και αποχώρησης τ ης από τ ην όποια πάλη. Αυτ ό αναδεικνύετ αι ως κύρια τ άση στ ο επίπεδο τ ων πολιτ ικών σχημάτ ων τ ης και σε όλη τ ης τ η γκάμα. Από τ η ΔΗΜΑΡ ως τ ην ΚΟΕ και από τ ις συνιστ ώσες τ ης ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως τ ο ΚΚΕ, και βέβαια τ ον ΣΥΡΙΖΑ! Για τ ις ανάγκες «επιχειρηματ ολόγησης» αυτ ών τ ων επιλογών, η κάθε μια από τ ις δυνάμεις αυτ ές διαμορφώνει –στ η βάση τ ων ιδιαίτ ερων χαρακτ ηριστ ικών τ ης, τ ης προέλευσής τ ης κ.ο.κ.- τ η δική τ ης «πολιτ ική αφήγηση». «Να αποφύγουμε τ ην ακυβερνησία και τ η χρεοκοπία», «να επιδιώξουμε ¨αντ ιφατ ική¨ κυβέρνηση υλοποίησης τ ου μετ αβατ ικού προγράμματ ος», «λαϊκή εξουσία εδώ και τ ώρα», «κυβέρνηση τ ης Αριστ εράς εδώ και τ ώρα»… Ο κοινός τ όπος είναι η εναντ ίωση-άρνηση τ ης οργάνωσης τ ου λαού στ η βάση τ ης μαζικής αντ ίστ ασης και τ ης επαναστ ατ ικής προοπτ ικής. Το κρίσιμο ζήτ ημα είναι πως όλα αυτ ά επιδρούν στ ο λαό και τ η νεολαία –είτ ε ως αυτ ά καθαυτ ά, είτ ε με διάφορες διαθλάσεις- συναντ ώντ αι με τ α μεγάλα προβλήματ α τ ου κινήματ ος (αποσυγκρότ ηση εργατ ικής τ άξης, ιδεολογικός-πολιτ ικός-οργανωτ ικός αφοπλισμός τ ου λαϊκού κινήματ ος) και ενισχύουν τ ις τ άσεις καθυστ έρησης στ ην απάντ ησή αυτ ών τ ων προβλημάτ ων, ακυρώνοντ ας-μπερδεύοντ ας τ ις τ άσεις αντ ίστ ασης και οργάνωσης τ ου λαού που τ αυτ όχρονα εκδηλώνοντ αι. Όλα αυτ ά δεν είναι θεωρητ ικά σχήματ α. Διατ υπώνοντ αι ως γενικεύσεις μιας κατ άστ ασης, αλλά τ α ζήσαμε και τ α ζούμε πολύ συγκεκριμένα σε μια σειρά περιπτ ώσεις και κατ αστ άσεις, με μια ποικιλία μορφών. Στ ο Σύντ αγμα και γενικά στ ις πλατ είες, με αυτ ούς που δεν ήρθαν και τ ις κατ ήγγειλαν, με αυτ ούς που ήρθαν και έβαλαν απαγορεύσεις για τ ο ποιοι μπορούν να έρθουν, τ ι να θέσουν και με ποια διαδικασία. Στ α πολλά και διάφορα «δίκτ υα αντ αλλαγής και αλληλεγγύης» όπου συνονθυλεύοντ αι οι αυτ ονομίστ ικες «αυτ οδιαχειρίσεις», η εκκόλαψη τ ου μετ αβατ ικού προγράμματ ος και ίσως τ ου κομμουνισμού εντ ός τ ης κοινωνίας τ ης βαρβαρότ ητ ας, μαζί με τ ις κυβερνητ ικές επιδιώξεις τ ου ΣΥΡΙΖΑ. Και όπου πρυτ ανεύει η απάτ η ανακούφισης –αν όχι λύσης- τ ων οξύτ ατ ων λαϊκών ζητ ημάτ ων επιβίωσης χωρίς αντ ίστ αση, χωρίς ούτ ε μετ ατ όπιση τ ου σημερινού τ αξικού συσχετ ισμού. Θα λέγαμε ότ ι ακόμη τ α ζήσαμε όλα αυτ ά και σε πεδία αντ ιμετ ώπισης λαϊκών προβλημάτ ων που επιλέχθηκαν και πριμοδοτ ήθηκαν από συγκεκριμένες δυνάμεις ως πολιτ ικά ανώδυνα και με αναντ ίστ οιχη για τ ο περιεχόμενό τ ους έκτ αση και κατ ανάλωση δυνάμεων (λ.χ. διόδια), ή με λαθεμένοπροβληματ ικό περιεχόμενο και τ ρόπο αντ ιμετ ώπισής τ ους (π.χ. χαράτ σια). Στ ην πιο ολοκληρωμένη τ ους έκφραση βέβαια όλα αυτ ά τ α αντ ιμετ ωπίσαμε ότ αν ήδη από τ α μέσα τ ου 2011 και πολύ περισσότ ερο από τ ο Νοέμβρη τ ου ’11 και μετ ά –μεσούντ ος τ ου λαϊκού ξεσηκωμού ενάντ ια στ ο Μνημόνιο2- η Αριστ ερά σχεδόν συνολικά είχε φορέσει «τ α καλά» τ ης και όδευε στ ην… εκλογική αναμέτ ρηση. Στ ην οποία μάλιστ α διακήρυξε με τ ον πιο συνολικό και επίσημο τ ρόπο τ ην παραίτ ησή τ ης από τ ις απαιτ ήσεις τ ης πάλης. Όμως –και καθώς ο κατ άλογος αυτ ός δεν έχει τ έλος- ας επανέλθουμε στ ο «τ ρίτ ο ζήτ ημα». Εξάλλου με τ α αμέσως προηγούμενα που αναφέραμε θέλαμε να υπενθυμίσουμε στ οιχεία τ ων εξελίξεων και τ ης κατ άστ ασης, στ η βάση τ ης οποίας η απόφαση τ ου ΚΟ τ ον Ιούνιο τ ου 2011 εισηγήθηκε τ ην πρότ αση που συζητ ήθηκε στ ην Σύσκεψη τ ου περασμένου Σεπτ έμβρη η οποία στ η συνέχεια δρομολογήθηκε ως απόφαση για πράξη. Με όλα λοιπόν τ α παραπάνω, τ ην επίθεση και τ η βαρβαρότ ητ α που αντ ιμετ ωπίζουν οι λαοί και ο λαός μας, τ ις προσαρμογές-διαφυγές τ ης Αριστ εράς, τ ις ισχυρές και πλατ ιές τ άσεις αντ ίστ ασης και πάλης, αλλά και τ α προβλήματ α που παρουσιάζοντ αι μέσα στ ην πάλη με μια ποικιλία μορφών, μας είχε τ εθεί ήδη από τ ο 2010 επιτ ακτ ικά τ ο δίλημμα: Παραμένουμε στ ην κατ εύθυνση τ ης κοινής δράσης σαν γενική αναφορά και αναγκαιότ ητ α ελπίζοντ ας σε σποραδικές αντ αποκρίσεις και μέσα από αυτ ήν και αυτ ές επιδιώκουμε τ ο κέρδισμα αγωνιστ ικού κόσμου και τ η γενική μας ενίσχυση; Ή στ η βάση τ ων συγκεκριμένων πολιτ ικών όρων που υπάρχουν σήμερα στ ην Αριστ ερά και στ ο κίνημα διατ υπώνουμε, παλεύουμε και προωθούμε μια συγκεκριμένη πολιτ ική πρότ ασηκατ εύθυνση που θα διαμορφώνει συγκεκριμένα αποτ ελέσματ α κοινής δράσης, συντ ονισμού, δικτ ύωσης δυνάμεων και αγωνιστ ών μέσα στ ην πάλη και τ ο λαό και βέβαια σε αναφορά με τ ην κατ εύθυνση και τ ην αναγκαιότ ητ α τ ου ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ; Η απάντ ηση που δώσαμε υπέρ τ ης δεύτ ερης εκδοχής αυτ ού τ ου ερωτ ήματ ος, δεν έχει βέβαια δικαιωθεί ακόμα από αυτ ή καθεαυτ ή τ ην υλοποίησή τ ης. Δεν έχει ακόμα δηλαδή η Πρωτ οβουλία αποκτ ήσει σημαντ ικά στ οιχεία τ ης υπόστ ασης που επιδιώκουμε μιας και στ ην πραγματ ικότ ητ α ξεκίνησε τ α πρώτ α τ ης βήματ α τ ον περασμένο Σεπτ έμβρη. Δικαιώθηκε

όμως σαν πολιτ ική αναγκαιότ ητ α και επιλογή και με τ α όσα εξελίχθηκαν και μεσολάβησαν μέσα στ ο χρόνο που πέρασε από τ ην προηγούμενη Σύσκεψη. Οι αγωνιστ ικές εκρήξεις τ ων μαζών, η στ άση και οι επιλογές τ ου μεγαλύτ ερου μέρους τ ων δυνάμεων τ ης Αριστ εράς, άλλες εξελίξεις και αναδύσεις (ΧΑ) που ζήσαμε τ ους τ ελευτ αίους 12 μήνες, όλα αυτ ά επιβεβαιώνουν –τ ο καθένα από τ η μεριά τ ου και με τ ον τ ρόπο τ ου- πως ήτ αν αναγκαία και σωστ ή αυτ ή μας η επιλογή. Τώρα βέβαια είμαστ ε μπροστ ά στ ην ανάγκη αυτ ή η επιλογή να περπατ ήσει. Να αποκτ ήσει υπόστ αση, όπως εμείς τ ην εννοούμε και τ ην επιδιώκουμε! Ως μια ανοιχτ ή, και πολιτ ική και κινηματ ική διαμόρφωση. Που θα χρειάζετ αι και θα εξελίσσετ αι με παρεμβάσεις και πρωτ οβουλίες και από πάνω, και από κάτ ω. Που τ ο κύριο σε αυτ ήν και για αυτ ήν είναι τ ο πολιτ ικό και τ ο «από πάνω», αλλά τ ο βασικό είναι «τ ο κινηματ ικό» και τ ο «από τ α κάτ ω». Σε αυτ ή τ η βάση χρειάζετ αι να γίνει αντ ιληπτ ό ότ ι η υπόθεση τ ης Πρωτ οβουλίας είναι κεντ ρική, πανελλαδική υπόθεση όλων τ ων δυνάμεων τ ης Οργάνωσης. Ότ ι μέσα από αυτ ήν και δια αυτ ής χρειάζετ αι να επιδιώκουμε να περνά και να αναπτ ύσσετ αι όλη μας η πάλη και η παρέμβασή μας στ ο λαό, στ η νεολαία, στ ην τ αξική πάλη. Αυτ ό βέβαια δεν (μπορεί να) συμβαίνει ακόμη τ ώρα. Όμως αυτ ή πρέπει να είναι –πολιτ ικά και οργανωτ ικά- η κατ εύθυνση μας, αν θέλουμε η Πρωτ οβουλία να κάνει βήματ α προς αυτ ό που επιδιώκουμε να γίνει. Στ ην αντ ίθετ η περίπτ ωση, αν δηλαδή η Πρωτ οβουλία μείνει ως μια «αναφορά κεντ ρικής συνεργασίας» μετ αξύ τ ου ΚΚΕ(μ-λ) και τ ου ΜΛ ΚΚΕ, αν λειτ ουργεί ως μια υπογραφή σε ανακοινώσεις ή σε κάποια πανό διαδηλώσεων, θα έχει αποτ ύχει. Για τ ο πώς θα γίνει αυτ ό, πως δηλαδή όλη μας η πάλη «θα περνά μέσα» από τ ην Πρωτ οβουλία καθώς θα εξελίσσετ αι σε ένα πολιτ ικοκινηματ ικό δίκτ υο σχημάτ ων πάλης σε όλη τ η χώρα, υπάρχουν βέβαια πολλά και σημαντ ικά πολιτ ικοργανωτ ικά ερωτ ήματ α που χρειάζετ αι να δούμε συγκεκριμένα ανά τ ομέα, ανά περιοχή, πόλη, πυρήνα. Εδώ θα αρκεστ ούμε σε μια γενική, αλλά βασική επισήμανση: Το ΚΚΕ(μ-λ) οφείλει στ ο ζήτ ημα τ ης Πρωτ οβουλίας να πρωτ οστ ατ ήσει και στ ο κύριο, και στ ο βασικό. Επειδή ακριβώς δεν θέλουμε όπως είπαμε η Πρωτ οβουλία να γίνει ή να μείνει ως κεντ ρική πολιτ ική συνεργασία τ ων δύο οργανώσεων (τ έτ οια στ οιχεία έχει κυρίως και αναπόφευκτ α ως τ ώρα και στ η φάση που βρίσκετ αι) δεν αρκεί η όποια συζήτ ηση-αντ ιπαράθεση-συνεννόηση μετ αξύ τ ων επικεφαλής τ ων δύο καθοδηγήσεων. Απαιτ είτ αι η άμεση και ενεργητ ική εμπλοκή όλου τ ου κομματ ικού μας δυναμικού στ ην υπόθεση τ ης υλοποίησης τ ης Πρωτ οβουλίας. Και στ ους χώρους και τ ις περιοχές που υπάρχουν σύντ ροφοι από τ ο ΜΛ ΚΚΕ, και σε αυτ ές που δεν υπάρχουν. Και εκεί που υπάρχουν ήδη συγκροτ ημένες επιτ ροπές, σχήματ α αντ ίστ ασης και πάλης μέσα στ α οποία συμμετ έχουμε και με τ α οποία παλεύουμε, και εκεί που δεν υπάρχουν τ έτ οιες επιτ ροπές και σχήματ α και δρούμε μέσα από τ α δικά μας. Αυτ ό είναι «τ ο βασικό» στ ο οποίο πρέπει να πρωτ οστ ατ ήσουμε. Σε σχέση με αυτ ό ανακύπτ ουν και θα ανακύψουν τ α πολιτ ικοοργανωτ ικά ζητ ήματ α που αναφέραμε, τ α οποία όμως θα τ α απαντ ήσουμε μόνο αν συντ ετ αγμένα και αποφασιστ ικά υιοθετ ήσουμε στ ην πράξη αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Και βέβαια τ ο πρόβλημα δεν είναι και δεν θα είναι οι ανισομετ ρίες και οι διαφορές τ αχύτ ητ ας που αναπόφευκτ α θα υπάρξουν μετ αξύ χώρων, μετ αξύ περιοχών, πόλεων, γειτ ονιών. Το πρόβλημα που μπορεί πραγματ ικά να υπάρξει είναι να ακυρωθεί στ ην πράξη η επιλογή που διαμορφώσαμε (Πρωτ οβουλία), όχι εξαιτ ίας αντ ικειμενικών –έξω από τ ις δικές μας ευθύνες και δυνατ ότ ητ ες- ζητ ημάτ ων. Αλλά εξ’ αιτ ίας τ ου ότ ι εμείς οι ίδιοι δεν αναλάβαμε όσο και όπως έπρεπε και μπορούσαμε τ ην προώθησή τ ης και τ η υλοποίησή τ ης. Άμεσες π ολιτικοοργανωτικές αναγκαιότητες Η κρίση και η επίθεση τ ου ιμπεριαλιστ ικού-καπιτ αλιστ ικού συστ ήματ ος σε λαούς και εργάτ ες σε όλο τ ον κόσμο, οι κάθε λογής συγκρούσεις που διεθνώς εξελίσσοντ αι, τ ο βάθος και η έκτ αση τ ης επίθεσης στ η χώρα μας που σπάει κοινωνικές συμμαχίες δεκαετ ιών, η πολιτ ική αστ άθεια-κρίση με τ ην καθημερινή και απροκάλυπτ η δράση τ ου ιμπεριαλισμού στ α πολιτ ικάκοινωνικά-οικονομικά-γεωπολιτ ικά ζητ ήματ α που σχετ ίζοντ αι με τ η χώρα, η φασιστ ικοποίηση και η ανάδειξη τ ης Χ.Α., η ίδια η κίνηση-κινητ οποίηση τ ων μαζών σε πολύ μεγάλες -για τ α τ ελευτ αία 30 χρόνια- κλίμακες στ η χώρα μας και αλλού. Όλα αυτ ά και οι τ εράστ ιες απαιτ ήσεις που η υλικότ ητ α αυτ ών τ ων ζητ ημάτ ων θέτ ει προς όλες τ ις κατ ευθύνσεις, φέρνουν στ ην επιφάνεια και τ ροφοδοτ ούν τ η συζήτ ηση-αντ ιπαράθεση για μια σειρά νέα και παλιά ζητ ήματ α. Είτ ε από τ ην «καλή», είτ ε –κυρίως και συνηθέστ ερα λόγω τ ου

συσχετ ισμού και τ ης κατ άστ ασης τ ης εν γένει Αριστ εράς- από τ ην «ανάποδη», θέματ α ξεχασμένα, απαντ ημένα ή «απαντ ημένα», θέματ α που είχαν «τ ελειώσει» λόγω τ ου «τ έλους τ ων ιδεολογιών και τ ης Ιστ ορίας», η μη «ενημερωμένη» περί τ ο «τ έλος» τ ης, Ιστ ορία τ α βάζει ξανά στ ο προσκήνιο. Κράτ ος, τ άξεις, κόμματ α, καπιτ αλισμός, ιμπεριαλισμός, εξάρτ ηση, φασιστ ικοποίησηφασισμός, δημοκρατ ία, πόλεμος, Αριστ ερά, οργάνωση, κίνημα, σωματ εία, σοσιαλισμός, επανάστ αση, πρόγραμμα, στ ρατ ηγική και άλλα μπαίνουν ξανά σε μια διευρυνόμενη διαρκώς συζήτ ηση. Οπωσδήποτ ε στ ους κόλπους τ ης εν γένει Αριστ εράς και στ ον κόσμο που αναφέρετ αι σε αυτ ήν, αλλά θα λέγαμε μ’ έναν τ ρόπο και στ α ευρύτ ερα εργατ ικά-λαϊκά στ ρώματ α και στ η νεολαία. Για όσους θυμούντ αι τ ην «άνυδρη» δεκαετ ία τ ου ’90 –ιδιαίτ ερα τ ο πρώτ ο μισό τ ης- θα λέγαμε πως σε σύγκριση με τ ότ ε ζούμε σήμερα μια έκρηξη πολιτ ικοποίησης-ιδεολογικοποίησης! Δεν πρόκειτ αι βέβαια για ακαδημαϊκό ενδιαφέρον από όσους και όπως ο καθένας εμπλέκετ αι σε αυτ ή τ η συζήτ ηση. Η βάση τ ης για τ ο λαό και τ η νεολαία είναι η αγωνία τ ου για τ η ζωή τ ου, για τ ο σήμερα και τ ο αύριο. Αυτ ήν τ ον υποχρεώνει να προβληματ ιστ εί, να συζητ ήσει και με τ ους όρους που κατ αρχάς διαθέτ ει για όλα αυτ ά ή για κάποια από αυτ ά. Για τ α μεσοστ ρώματ α και τ η διανόηση η αφετ ηρία εμπλοκής τ ους σε αυτ ή τ η συζήτ ηση είναι εκτ ός τ ων άλλων –και ίσως κυρίως- η έκπληξη, ο αιφνιδιασμός για έναν κόσμο που τ ον «ήξεραν» καλά (έτ σι νόμιζαν), για μια κοινωνία στ ην οποία είχαν «ακλόνητ ους» ρόλους και θέσεις (έτ σι πίστ ευαν) και τ ώρα δεν τ ον αναγνωρίζουν (τ ον κόσμο), δεν κατ ανοούν καθόλου τ ην κοινωνία που τ ους κατ αβυθίζει ή κατ αργεί τ ους ρόλους τ ους «στ α καλά καθούμενα». Για τ ις ηγεσίες τ ης εν γένει Αριστ εράς η συζήτ ηση αυτ ή είναι λιγότ ερο «άνετ η» και «καλοδεχούμενη» απ’ όσο θέλουν να δείχνουν. Γιατ ί δεν κολλάνε καθόλου όσα γίνοντ αι σήμερα με ότ ι αυτ οί έλεγαν χθες και προφήτ ευαν για σήμερα. Γιατ ί υποχρεώνοντ αι σε απίστ ευτ ες θεωρητ ικές-πολιτ ικές ακροβασίες, σε ανακατ ασκευές κατ ασκευών και σχημάτ ων που είχαν συνθέσει και που ολοφάνερα δεν στ έκοντ αι σήμερα για να ερμηνεύσουν και να δώσουν απαντ ήσεις στ α κοινωνικά-πολιτ ικά-διεθνή ζητ ήματ α, γιατ ί τ έλος τ ους προκύπτ ουν απλώς και μόνο αδιέξοδα. Όσων μας αφορά και από γενική άποψη, θεωρούμε πως αυτ ή η συζήτ ηση είναι μόνο η αρχή τ ης ανασύστ ασης τ ου κινήματ ος, αναπόσπαστ α και διαλεκτ ικά δεμένη με τ ην κίνηση και τ ην πάλη τ ων μαζών. Είναι επιτ ακτ ικά αναγκαίο να υπάρξει και να ξεδιπλωθεί πλατ ιά και με όρους κινήματ ος. Μόνον έτ σι μπορεί να φεύγει από τ ο έδαφος τ ου «τ έλους τ ης ιστ ορίας» πάνω στ ο οποίο σήμερα κατ ά βάση γίνετ αι και να βρεθεί στ ο έδαφος τ ων ζητ ημάτ ων που αφορούν στ ην εκ νέου συγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου επαναστ ατ ικού κομμουνιστ ικού εργατ ικού κινήματ ος. Πιο συγκεκριμένα και από άμεση πολιτ ική σκοπιά, οφείλουμε να διαπιστ ώσουμε ότ ι σαν πολιτ ική οργάνωση είμαστ ε μέσα στ η συζήτ ηση αυτ ή. Θέλουμε- δεν θέλουμε (και φυσικά θέλουμε). Είμαστ ε από αυτ ούς που και «ρωτ ούν» και «απαντ ούν». Πρέπει να τ ην αντ ιμετ ωπίσουμε σαν πρόκληση, σαν αξεχώριστ ο κομμάτ ι τ ης συνολικής πάλης μας μέσα στ ο λαό και τ η νεολαία, σαν απαράβατ η προϋπόθεση για τ ην πολιτ ική και οργανωτ ική αναβάθμιση τ ης οργάνωσης. Δεν είχαμε ποτ έ, ούτ ε και σήμερα βέβαια, καμία άποψη περί «πληρότ ητ ας και επάρκειας» τ ης οργάνωσης σε σχέση με τ ο σύνολο τ ων ζητ ημάτ ων που έμπαιναν μπροστ ά μας, και που σήμερα μπαίνουν με πιο «συμπυκνωμένο», εκβιαστ ικό θα λέγαμε τ ρόπο, μιας και ο ίδιος ο λαός εκβιάζετ αι από τ ην ιμπεριαλιστ ική-καπιτ αλιστ ική βαρβαρότ ητ α να κάνει πιο γοργά και αποφασιστ ικά βήματ α προς τ ο δρόμο που ο ίδιος πρέπει και μπορεί να ανοίξει. Αυτ ό βέβαια δεν σημαίνει πως συμφωνούσαμε και συμφωνούμε με όλους εκείνους που (ήθελαν και θέλουν να) μας κατ αχωρίζουν και να μας προσδιορίζουν ως «άσχετ ους», που «δεν αντ ιλαμβάνοντ αι» τ α χίλια μύρια που αυτ οί «αντ ιλαμβάνοντ αν» και με βάση τ α οποία έχουν κατ ά καιρούς κατ ασκευάσει τ όσες θέσεις και «επαναστ ατ ικά σχέδια» και «προγράμματ α» που δεν τ α θυμούντ αι ούτ ε οι ίδιοι. Εμείς λοιπόν δεν νιώθουμε και δεν είμαστ ε καθόλου εκτ εθειμένοι από όσα από τ ο ’82 και μέχρι σήμερα έχουμε δημόσια εκθέσει, υπερασπιστ εί και παλέψει αναφορικά με τ ην ιστ ορία τ ου κινήματ ος, τ ην ιδεολογία μας, τ ις πολιτ ικές μας θέσεις και εκτ ιμήσεις για τ ην κατ άστ αση στ η χώρα και διεθνώς, τ ην κατ άστ αση και τ ις ανάγκες τ ου κινήματ ος και τ ην προοπτ ική που πασχίζουμε να ανοίξουμε μέσα στ ην πάλη και τ ους αγώνες.

Στ ην περίοδο που έχουμε μπει, όλα αυτ ά για εμάς είναι βάση αναφοράς και θέλουμε και χρειάζετ αι να τ α πάμε παραπέρα. Σε συνάρτ ηση με τ ην ολόπλευρη συμμετ οχή μας στ ους αγώνες και στ ην πάλη και τ ις απαιτ ήσεις που αυτ ή θέτ ει. Απαιτ ήσεις –που όπως όλοι αντ ιλαμβανόμαστ ε- είναι διαρκώς πιο αυξημένες και σε σχέση με όλες τ ις πλευρές τ ης πάλης μας: -Όσον αφορά τ ην ανάγκη να βρισκόμαστ ε έγκαιρα με τ ις απαιτ ούμενες θέσεις-στ όχους και με τ α απαιτ ούμενα μέτ ωπα, μέσα στ ις κινήσεις και τ ις εκρήξεις τ ων μαζών.

-Απαιτ ήσεις που αφορούν στ ην ανάγκη να αναλαμβάνουμε και να προωθούμε πολιτ ικές πρωτ οβουλίες επί μέρους ή και κεντ ρικές, με αποφασιστ ικότ ητ α και διορατ ικότ ητ α που θα αντ αποκρίνετ αι στ ις ανάγκες που θέτ ει η κατ άστ αση και θα ανοίγουν δρόμο στ ην κίνηση τ ων μαζών.

-Αλλά ακόμα και απαιτ ήσεις που αφορούν σε μια πιο συνολική ψηλάφηση-ανάδειξη τ ου δρόμου τ ου λαού και τ ου κινήματ ος, η οποία όμως πρέπει να συνδέσει τ ο τ ώρα τ ης πάλης και τ ης κατ άστ ασης τ ου κινήματ ος με τ ο παραπέρα και όχι να επικαλεστ εί τ ο παραπέρα για να υπεκφύγει από τ ο τ ώρα. Στ η βάση όλων αυτ ών θεωρούμε ότ ι πρέπει και μπορεί να αναβαθμιστ εί πολιτ ικά η συζήτ ηση στ ο εσωτ ερικό τ ης οργάνωσης, στ ους πυρήνες τ ης και σε όλα τ α όργανά τ ης. Μια τ έτ οια τ άση θεωρούμε πως ήδη υπάρχει στ η βάση τ ων αναγκαιοτ ήτ ων και τ ων δεδομένων που επισημάναμε, αλλά είναι αστ αθής, δεν υποστ ηρίζετ αι, δεν αποκτ ά μόνιμα χαρακτ ηριστ ικά. Είναι βέβαια πριν απ’ όλα ευθύνη τ ης Καθοδήγησης, από τ ο ΠΓ και τ ο ΚΟ ως τ α Γραφεία πόλεων, περιοχών και τ ομέων όχι απλώς να ενθαρρυνθεί η τ άση τ ων συντ ρόφων να θέτ ουν ζητ ήματ α, προβληματ ισμούς και ερωτ ήματ α που προκύπτ ουν απ’ τ ην όλη κατ άστ αση και αυτ ό που ονομάσαμε ευρύτ ερα ως «συζήτ ηση». Αλλά πολύ περισσότ ερο είναι ευθύνη τ ης Καθοδήγησης σε όλη αυτ ή τ ην κλίμακα να «προκληθούν» όλοι οι σύντ ροφοι με μια μόνιμη, οργανωμένη και προετ οιμασμένη συζήτ ηση, στ ο επίπεδο που απαιτ ούν οι συνθήκες και η πρωτ οπόρα συγκρότ ηση και πάλη που μέσα σε αυτ ές διεκδικούμε να έχουμε. Ωστ όσο και ο κάθε σύντ ροφος έχει τ ο δικαίωμα αλλά και τ ην υποχρέωση να μην «ξεθυμαίνει» τ ους προβληματ ισμούς τ ου στ ον κοινωνικό τ ου περίγυρο, αλλά πριν απ’ όλα να τ ους εντ άσσει γόνιμα και οργανικά μέσα στ ις διαδικασίες τ ης οργάνωσης. Μια τ έτ οια στ άση ενισχύει προφανώς τ ην ίδια τ η δράση και τ ην αποτ ελεσματ ικότ ητ α τ ου πυρήνα, τ ου τ ομέα, τ ων οργάνων και είναι και όρος αναβάθμισης τ ης ΠΣ, συνολικά τ ων εντ ύπων και τ ων υλικών τ ης οργάνωσης. Είτ ε αυτ ά απευθύνοντ αι προς τ α έξω, είτ ε αφορούν σε εσωτ ερικές διαδικασίες. Ακόμη με αυτ ό τ ο ζήτ ημα συνδέετ αι και τ ο θέμα τ ων ηλεκτ ρονικών μέσων παρέμβασης τ ης οργάνωσης (ιστ οσελίδα, μπλογκ), τ ο οποίο δεν έχουμε κατ ορθώσει να τ ο αντ ιμετ ωπίσουμε, παρόλο που αντ ιλαμβανόμαστ ε πως η πολιτ ική τ ου σημασία είναι κάθε άλλο παρά μικρή. Αυτ ή η αυτ οκριτ ική μας έχει βέβαια τ ο νόημα μιας δέσμευσης για άμεση και αποφασιστ ική αντ ιμετ ώπισή τ ου. Αλλά τ αυτ όχρονα είναι και μια ευκαιρία για να πούμε πως τ ο ζήτ ημα αυτ ό δεν είναι μόνο ζήτ ημα οργανωτ ικών-τ εχνικών προϋποθέσεων, αλλά και πολιτ ικών. Δηλαδή είναι πολιτ ικές οι προϋποθέσεις που χρειάζοντ αι για να υπάρχει η απαιτ ούμενη, μόνιμη και στ αθερή –πρακτ ικά σε καθημερινή βάση, όπως απαιτ είτ αι- ενημέρωση και διαχείριση αυτ ών τ ων ηλεκτ ρονικών μας παρεμβάσεων. Από αυτ ή ακριβώς τ ην άποψη επισημαίνουμε ότ ι τ ο ζήτ ημα συνδέετ αι και με τ ους πολιτ ικούς όρους λειτ ουργίας τ ων πυρήνων και οργάνων. Εν όψει τ ης Σύσκεψης και στ α πλαίσιά τ ης πρέπει ακόμη να τ εθεί ένα ιδιαίτ ερα σημαντ ικό και στ ην πραγματ ικότ ητ α κρίσιμο για τ ην οργάνωση ζήτ ημα, με τ ο στ όχο μετ ά από τ η Σύσκεψη να μπει και να παλευτ εί έμπρακτ α από τ ο σύνολο τ ης οργάνωσης. Αναφερόμαστ ε στ ο ζήτ ημα τ ου κερδίσματ ος κόσμου στ ις γραμμές μας, στ ην έντ αξη νέων αγωνιστ ών στ ην Οργάνωση, αλλά και στ α σχήματ α εργαζομένων, συνοικίας και νεολαίας που αναφέροντ αι σε αυτ ήν. Θεωρούμε ότ ι στ ο ζήτ ημα αυτ ό είμαστ ε πολύ πίσω σε σχέση με τ ις δυνατ ότ ητ ες που δημιουργεί η κίνησή μας και η σχέση μας με τ ον κόσμο, ιδιαίτ ερα στ ην τ ελευτ αία περίοδο που η εμπλοκή μας με τ η λαϊκή-νεολαιίστ ικη πάλη έχει διευρυνθεί σημαντ ικά. Και είναι μάλλον προφανές ότ ι από κάθε άποψη η αναγκαιότ ητ α να κερδίσουμε κόσμο, να διευρύνουμε τ ην οργανωμένη βάση στ ήριξής μας είναι παραπάνω από πιεστ ική. Ταυτ όχρονα η οργάνωση δείχνει σαν να μην έχει αντ ιληφθεί –και θα λέγαμε σε όλη τ ης τ ην κλίμακα- πως οι τ ροποποιήσεις στ η συνείδηση και οι πολιτ ικές μετ ατ οπίσεις στ η στ άση τ ων μαζών έχουν σε σημαντ ικό βαθμό τ ροποποιήσει και τ ο ζήτ ημα όπως μπαίνει για εμάς. Έχουν δηλαδή

διαμορφώσει σαφώς περισσότ ερες αντ ικειμενικές δυνατ ότ ητ ες απ’ ότ ι μια προηγούμενη περίοδο. Λειτ ουργούμε στ η βάση συνηθειών και αντ ιλήψεων –που ήτ αν λαθεμένες και τ α προηγούμενα χρόνια- που πρακτ ικά κατ αλήγουν στ ο «αν κάποιος τ ο ζητ ήσει μπορεί και να τ ο δούμε»! Η θεμελιώδης άποψή μας για τ η διαλεκτ ική σχέση ανάμεσα στ ην ανάπτ υξη τ ου κινήματ ος και τ ου κόμματ ος έχει από τ ην πράξη μας διαστ ραφεί σε «εγκατ άλειψη» τ ης ενίσχυσης τ ης Οργάνωσης. Η βασική εκτ ίμησή μας για τ ο βάθος τ ου «χρόνου» και τ ων απαιτ ήσεων στ ην πορεία συγκρότ ησης τ ου κινήματ ος και τ ης επαναστ ατ ικής τ ου προοπτ ικής, έχει στ ο ζήτ ημα αυτ ό υιοθετ ηθεί σαν θέση «άρνησης» τ ης Οργάνωσης. Λες και δεν παλεύουμε κάθε στ ιγμή για να αναπτ υχθούν αγώνες και αντ ιστ άσεις και να συγκροτ ούντ αι όροι κινήματ ος! Που είναι λοιπόν η διαλεκτ ική σχέση αυτ ών τ ων προσπαθειών αναφορικά με τ ην ισχυροποίηση τ ης Οργάνωσης; Λες και σε αυτ ό τ ον «μακρύ δρόμο» για τ η συγκρότ ηση τ ου επαναστ ατ ικού κομμουνιστ ικού κινήματ ος που απαιτ εί η εποχή μας, δεν είναι η οργάνωση καθεαυτ ή τ ο πιο σημαντ ικό πολιτ ικό υποκείμενο για εμάς, αλλά και όχι μόνο για εμάς. Που είναι λοιπόν η διαρκής και έμπρακτ η φροντ ίδα για τ ην μαζικοποίησή τ ης; Λες και η πάλη ενάντ ια στ ον αρνητ ικό συσχετ ισμό εκφράζετ αι με χίλια δυο, έχει χίλια δυο μέτ ωπα (και πράγματ ι έτ σι είναι!), αλλά ποτ έ ή σπάνια μέσα σ’ αυτ ά τ α χίλια δυο δεν βρίσκετ αι τ ο ζήτ ημα, νέοι εργάτ ες, εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαίοι να μπουν στ ις γραμμές μας! Η κατ άστ αση αυτ ή πρέπει να αλλάξει και μάλιστ α ριζικά. Δεν εννοούμε εδώ, ούτ ε φαντ αζόμαστ ε κάποιους «τ ρελούς ρυθμούς» έντ αξης ανθρώπων στ ις γραμμές μας. Εξ’ άλλου πώς να «εννοήσουμε» ή να «φαντ αστ ούμε» τ ους όποιους ρυθμούς, ότ αν δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου οργανωμένη, καθοδηγημένη προσπάθεια σε σχέση με τ ο ζήτ ημα αυτ ό; Πώς να προσδιοριστ ούν στ όχοι –περισσότ ερο ή λιγότ ερο συγκεκριμένα- ότ αν δεν υπάρχουν δεδομένα πραγματ ικών προσπαθειών; Η κατ άστ αση λοιπόν πρέπει να αλλάξει ριζικά ξεκινώντ ας από μια συνολική πολιτ ική συζήτ ηση από τ α Γραφεία περιοχών και πόλεων, τ α τ ομεακά όργανα και μέχρι τ ους πυρήνες, εφ’ όλης τ ης ύλης τ ου ζητ ήματ ος και χωρίς τ ίποτ ε να θεωρείτ αι δεδομένο ή αυτ ονόητ ο. Από τ ο «αν πρέπει και μπορεί», μέχρι τ η διαμόρφωση πολιτ ικών πλαισίων-κριτ ηρίων για να θεωρηθεί ότ ι κάποιος αγωνιστ ής «μας αφορά», ζήτ ημα που σίγουρα κουβαλάει πολλές παρερμηνείες και στ ρεβλώσεις στ ο οργανωμένο δυναμικό μας. Αλλά και ακόμη τ ο «ποιοι» και «πως», με ποια διαδικασία χρεώνοντ αι και επιχειρούν τ α σχετ ικά βήματ α. Επιπλέον χρειάζοντ αι να συζητ ηθούν και άλλες πλευρές (προσωπικές-κοινωνικές) που πρέπει να παίρνοντ αι υπόψη και ακόμα και τ ακτ ικές «επιτ άχυνσης» ή «επιβράδυνσης» που κατ ά περίπτ ωση απαιτ ούντ αι! Ή ακόμη πιο ειδικά ζητ ήματ α, όπως π.χ. ότ ι τ ο να μοιράζεσαι με κάποιον αγωνιστ ή τ η δικαίωση μιας κατ εύθυνσης που δεν επικράτ ησε σε έναν αγώνα και γι’ αυτ ό ο συγκεκριμένος αγώνας δεν οδηγήθηκε σε νίκη, είναι και αυτ ό μια πολιτ ική βάση για τ ο κέρδισμά τ ου και όχι βάση παραίτ ησης από τ ο να κερδηθεί! Σε κάθε περίπτ ωση ο στ όχος μας δεν είναι μια συζήτ ηση που θα κάνει έναν –ή και μισό!κύκλο, και θα ξεθυμάνει. Ο στ όχος μας είναι μια ΜΟΝΙΜΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ, που θα γίνει αναπόσπαστ ο μέρος τ ων διαδικασιών και που προφανώς θα κατ αλήγει κάθε φορά σε συγκεκριμένες αποφάσεις και στ όχους. Στ όχοι για τ ους οποίους θα υπάρχει ξανά και ξανά, έλεγχος και απολογισμός. Στ όχοι για τ ους οποίους δεν θα πρέπει να κυριαρχεί ο «φόβος τ ης αποτ υχίας», αλλά η ανάγκη να μάθουμε αυτ ή τ η δουλειά, να μπει στ ο πετ σί μας και στ ο πολιτ ικό μας DNA. Να μην υπάρχει σύντ ροφος που να μην ασχολείτ αι –διαρκώς!- με τ ο ζήτ ημα και να συμβάλει σε αυτ ό με όποιο τ ρόπο και σε όποιο επίπεδο. Και να διαμορφωθεί ένα σημαντ ικό δυναμικό συντ ρόφων, που θα έχει «σαν ένστ ικτ ο» αναπτ ύξει τ η δυνατ ότ ητ α να αξιολογεί, να εκτ ιμά τ ην κατ άστ αση νέων αγωνιστ ών και να εντ οπίζει γρήγορα τ α ζητ ήματ α που χρειάζετ αι για αυτ ούς –αλλά και για τ ην οργάνωση- να συζητ ηθούν και να απαντ ηθούν, ώστ ε να έρθουν κοντ ά μας, στ ις γραμμές μας. Επ ίλογος 1.Παράλληλα με τ ο κείμενο αυτ ό θα χρειαστ εί οι σύντ ροφοι να ανατ ρέξουν σε απολογισμούς τ ης περιόδου που συζητ άμε για εκλογικές αναμετ ρήσεις (βουλευτ ικές και ευρωεκλογές τ ου 2009, Καλλικρατ ικές 2010, οι διπλές βουλευτ ικές τ ου 2012) για τ ις οποίες είτ ε αναφερόμαστ ε εντ ελώς συνοπτ ικά είτ ε και καθόλου στ α πλαίσια αυτ ού τ ου κειμένου. Αντ ίστ οιχα θα

χρειαστ εί να ανατ ρέξουν σε εκτ ιμήσεις-συμπεράσματ α για μια σειρά σημαντ ικές λαϊκές κινητ οποιήσεις και γεγονότ α τ ης περιόδου αυτ ής (από τ ο Ασφαλιστ ικό και τ ο Δεκέμβρη τ ου 2008, ως τ ις απεργίες και άλλα σημαντ ικά κινηματ ικά γεγονότ α «εντ ός» τ ης περιόδου τ ης κρίσης) που υπάρχουν δημοσιευμένα στ ην ΠΣ και που επίσης είτ ε δεν αναφέροντ αι καθόλου στ ο κείμενο αυτ ό είτ ε αναφέροντ αι εντ ελώς συνοπτ ικά. Τα υλικά αυτ ά μαζί με τ ο ντ οκουμέντ ο τ ης 7ης Συνδιάσκεψης, και τ ις αποφάσεις τ ης περσινής αντ ίστ οιχης σύσκεψης θα πρέπει να εξασφαλιστ εί ότ ι θα είναι στ η διάθεση τ ων συντ ρόφων.

2. Η επιλογή τ ων ζητ ημάτ ων που κάναμε στ ο κείμενο αυτ ό σχετ ικά με τ ην Οργάνωση δεν σημαίνει ότ ι δεν υπάρχουν και άλλα και μάλιστ α σοβαρά και σημαντ ικά. Επιλέγουμε να επικεντ ρώσουμε τ η συζήτ ηση σε αυτ ά που παραπάνω αναδείξαμε, αλλά αυτ ονόητ ο είναι ότ ι μπορούν να τ εθούν και να συζητ ηθούν και άλλα ζητ ήματ α.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4953.html?pfstyle=wp

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ τ ου Δημήτ ρη Μάνου Η εκλογική άνοδος τ ης Χ.Α. πυροδότ ησε τ η συζήτ ηση για τ ο πώς ερμηνεύουμε, αναλύουμε και αντ ιμετ ωπίζουμε τ η φασιστ ική απειλή στ ην εποχή μας. Μπορούμε να παραθέσουμε μερικά βασικά σημεία ερμηνείας και ανάλυσης αυτ ής για τ ο τ ι αντ ιπροσωπεύει σήμερα αυτ ή η απειλή: 1. Μιλώντ ας συγκεκριμένα για τ η χώρα μας, είναι αλήθεια πως πρώτ η φορά στ ην ιστ ορία τ ης ανοιχτ ά φασιστ ικό κόμμα δείχνει να έχει κάποια μαζική επιρροή. Ακόμα και η ΕΟΝ τ ου Μετ αξά ήτ αν δημιούργημα τ ων κρατ ικών μηχανισμών και δεν μπορεί να συγκριθεί με τ ο φαινόμενο που αντ ιμετ ωπίζουμε σήμερα. Από αυτ ή τ ην άποψη έχουμε να αντ ιμετ ωπίσουμε κάτ ι καινούργιο.

2. Η εκλογική άνοδος τ ης Χ.Α. δεν πραγματ οποιείτ αι «εν κενώ» φυσικά. Τροφοδοτ είτ αι από ένα αντ ιδραστ ικό και αντ ιλαϊκό πολιτ ικό κλίμα εσωτ ερικά και παγκόσμια, από τ ην προς τ α δεξιά μετ ατ όπιση τ ου πολιτ ικού σκηνικού, τ ην εντ εινόμενη φασιστ ικοποίηση τ ης δημόσιας ζωής και τ ην ενίσχυση τ ων κρατ ικών μηχανισμών κατ αστ ολής που εξακολουθούν να έχουν τ ο βασικό ρόλο και να δίνουν τ ον τ όνο στ ην αντ ιμετ ώπιση τ ης λαϊκής απειλής.

3. Σημαντ ικό κομμάτ ι ερμηνείας τ ου φαινομένου αποτ ελεί η αδυναμία να οδηγηθεί η τ όσο πλατ ιά και αναμενόμενη ριζοσπαστ ικοποίηση τ ων λαϊκών μαζών και τ ης νεολαίας στ α «μονοπάτ ια» και αργότ ερα στ ις «λεωφόρους» τ ης Αριστ εράς, τ ης πραγματ ικής επαναστ ατ ικής πάλης. Χωρίς συνεπώς να μειώνουμε τ η σημασία τ ης νέας κατ άστ ασης που αντ ιμετ ωπίζουμε (αντ ίθετ α, κάτ ι τ έτ οιο τ ονίστ ηκε στ ην αρχή), η ανάπτ υξη, διάδοση και κυριαρχία τ ων αριστ ερών ιδεών, αντ ιλήψεων και πρακτ ικών μέσα στ ο λαό και τ η νεολαία είναι αυτ ό που θα στ ερήσει από τ ους φασίστ ες τ η δυνατ ότ ητ α να ψαρεύουν στ α θολά νερά, θα τ ους αποκαλύπτ ει, θα στ ηρίζει τ η δυναμική και αποφασιστ ική αντ ιμετ ώπισή τ ους και στ ο δρόμο.

4. Στ ην πολιτ ική ψυχολογία τ ων πλατ ιών λαϊκών μαζών (ιδιαίτ ερα τ ων μεσοστ ρωμάτ ων) έχει εσωτ ερικευτ εί μια λογική αυτ οτ ιμωρίας και αυτ οκάθαρσης για τ ο «πόσο φτ αίμε ως λαός που οδηγηθήκαμε εδώ» – είναι χαρακτ ηριστ ική από αυτ ή τ ην άποψη η διαφήμιση γνωστ ής αλυσίδας παιδικών ειδών κ.λπ. «…που σας χρειάζετ αι». Επίσης καλλιεργήθηκε πολύ έντ ονα τ α τ ελευτ αία χρόνια η απέχθεια για τ ους πολιτ ικούς και τ ην πολιτ ική γενικότ ερα. Να μην πούμε για τ ην κανονική πλύση εγκεφάλου από μεριάς τ ων ΜΜΕ κ.λπ. για τ ους μετ ανάστ ες που μας κλέβουν τ ις δουλειές, ανεβάζουν τ ην εγκληματ ικότ ητ α κ.λπ. Να προσθέσουμε ακόμα τ ο αίσθημα εθνικής τ απείνωσης που συνοδεύει η επιβολή τ ων μνημονίων στ ην «ιμπεριαλιστ ική» Ελλάδα. Αυτ ά τ α στ οιχεία και τ ους όρους αξιοποιεί η φασιστ ική προπαγάνδα. Μ’ αυτ ή τ ην έννοια είναι μεγάλο λάθος να πιστ ώσουμε όλους τ ους ψηφοφόρους τ ης X.A. στ ο φασισμό, κάθε άλλο.

5. Δεν βοηθούν, αντ ίθετ α συσκοτ ίζουν τ ους σημερινούς όρους αντ ιμετ ώπισης τ ου ζητ ήματ ος, οι άστ οχες και εξωτ ερικές ιστ ορικές συγκρίσεις με τ η δημοκρατ ία τ ης Βαϊμάρης κ.λπ. Τότ ε είχε προκριθεί από τ ο σύστ ημα συνολικά και είχε πριμοδοτ ηθεί η φασιστ ική διακυβέρνηση και ο φασισμός-ναζισμός όπως τ ον έζησε φρικιαστ ικά η ανθρωπότ ητ α. Η φασιστ ική διακυβέρνηση «επωάστ ηκε» και επιβλήθηκε σε Γερμανία και Ιτ αλία μέσα από μια ολόκληρη περίοδο όπου οι μερίδες τ ου μονοπωλιακού κεφαλαίου «πείστ ηκαν» να επενδύσουν σ’ αυτ ήν. Αυτ ό τ ο αντ ιφατ ικό προφίλ τ ου ναζισμού-φασισμού να αξιοποιεί από τ η μια τ ο αίσθημα φόβου και ριζοσπαστ ικοποίησης τ ων μικροαστ ικών μαζών και να εμφανίζετ αι ως κίνημα με μαζική επιρροή (η επιρροή στ ην εργατ ική τ άξη ήτ αν πολύ μικρότ ερη από αυτ ήν που πιστ εύετ αι) και από τ ην άλλη να προκρίνετ αι ως πολιτ ική λύση τ ων πιο επιθετ ικών μερίδων τ ου μονοπωλιακού και χρηματ ιστ ηριακού κεφάλαιου είχε «τ αλαιπωρήσει» και τ ους κομμουνιστ ές τ ου μεσοπολέμου. Μέχρι τ ουλάχιστ ον να αναπτ ύξουν τ ην αντ ιφασιστ ική γραμμή με τ ις αντ ιφάσεις τ ης και τ ις… φάσεις τ ης. Και μέχρι ο

ίδιος ο φασισμός να απαλλαγεί από τ α μικροαστ ικά και λαϊκιστ ικά τ ου βαρίδια (νύχτ α τ ων μεγάλων μαχαιριών στ η Γερμανία, εκτ ελέσεις και φυλακίσεις φασιστ ών συνδικαλιστ ών στ η Ρώμη). Τα πράγματ α ποτ έ δεν ήτ αν απλά και ευθύγραμμα ούτ ε τ ότ ε ούτ ε τ ώρα. Την περίοδο τ ου μεσοπολέμου μέχρι τ ο φασιστ ικό πραξικόπημα τ ου Μετ αξά είχαμε στ ην Ελλάδα 4 στ ρατ ιωτ ικά κινήματ α (!), τ ο δε φασιστ ικό μετ αξικό πραξικόπημα, αν και βάδιζε πάνω στ α βήματ α και υιοθετ ούσε τ ους τ ρόπους τ ου «κράτ ους έκτ ακτ ης ανάγκης» τ ων ναζιστ ών, επιβλήθηκε για να υπερασπίσει τ α συμφέροντ α τ ων Άγγλων! Και τ ότ ε όπως και σήμερα υπήρχε και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στ ο «μητ ροπολιτ ικό» φασισμό τ ου ιμπεριαλισμού και στ ο φασισμό μιας εξαρτ ημένης αστ ικής τ άξης. Γι’ αυτ ό και οι φασίστ ες τ ων ιμπεριαλιστ ικών μητ ροπόλεων τ ης ΕΕ θέτ ουν ζήτ ημα εξόδου από τ ην ΕΕ, ενώ οι εγχώριοι ούτ ε να τ ο σκέφτ οντ αι!

6. Οι φασιστ ικές λύσεις στ η χώρα μας επιβλήθηκαν μόνο ότ αν ο κυρίαρχος ιμπεριαλιστ ικός παράγοντ ας εξάρτ ησης τ ης χώρας (παλιότ ερα οι Άγγλοι, μετ ά οι Αμερικάνοι) έδινε τ ο πράσινο φως και οι εξωτ ερικοί γεωπολιτ ικοί λόγοι έπαιζαν μεγαλύτ ερο ρόλο σε σχέση με τ ους εσωτ ερικούς σ’ αυτ ού τ ου είδους τ ις επιλογές τ όσο στ ην περίπτ ωση τ ης μετ αξικής δικτ ατ ορίας όσο και στ ην περίοδο τ ων συντ αγματ αρχών τ ο ’67 (χωρίς αυτ ό να μειώνει σε τ ίποτ α τ ην ανάγκη να τ σακιστ εί τ ο λαϊκό-εργατ ικό κίνημα). Όμως η χώρα διακυβερνήθηκε απολυτ αρχικά και φασιστ ικά σε μεγάλες περιόδους αστ ικής δημοκρατ ίας είτ ε μιλώντ ας για τ ο κακόφημο «ιδιώνυμο αδίκημα» που ψήφισε ο Βενιζέλος και νομιμοποίησε τ ις εκτ οπίσεις τ ων κομμουνιστ ών, είτ ε ανακαλώντ ας τ ο γεγονός πως ο πρώτ ος νεκρός σε πρωτ ομαγιάτ ικη συγκέντ ρωση υπήρξε τ η σύντ ομη περίοδο τ ης δημοκρατ ικής κυβέρνησης Παπαναστ ασίου και τ ης αβασίλευτ ης δημοκρατ ίας, είτ ε αναφέροντ ας φυσικά τ η μεγάλη περίοδο κοινοβουλευτ ικού φασισμού που ακολούθησε τ α μετ απολεμικά χρόνια. Εκτ ιμώντ ας αυτ ή τ ην ιστ ορική εμπειρία εξακολουθούμε να θεωρούμε τ ο αστ ικό κράτ ος τ ης εξαρτ ημένης αστ ικής τ άξης τ ο βασικό φορέα τ ης φασιστ ικοποίησης και τ ον βασικό παράγοντ α που απειλεί τ ις δημοκρατ ικές ελευθερίες και κατ ακτ ήσεις (ή όσες από αυτ ές θα απομείνουν σε λίγο διάστ ημα, όπως δείχνουν τ α πράγματ α).

7. Αυτ ό καθόλου δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει… χώρος και ρόλος σε τ ούτ η τ η διαδικασία για τ η Χ.Α. Κάθε άλλο. Οι παρεμβάσεις τ ων συμμοριών τ ης Χ.Α. έχουν πολλαπλές χρήσεις: Α. Συμβάλλουν και συμπαρασύρουν τ ο ήδη αντ ιδραστ ικό πολιτ ικό κλίμα, διοχετ εύοντ ας κομμάτ ι τ ης λαϊκής αγανάκτ ησης στ ις ατ ραπούς τ ου συστ ήματ ος. Β. Προφανώς εντ είνουν τ η φασιστ ικοποίηση τ ης δημόσιας ζωής, τ ο κλίμα ζόφου και φόβου και λειτ ουργούν συμπληρωματ ικά στ ην ανοιχτ ή κρατ ική βία και τ ρομοκρατ ία. Γ. Ενισχύουν τ ην ενίσχυση και νομιμοποίηση τ ης κρατ ικής τ ρομοκρατ ίας στ η βάση τ ης αντ ιμετ ώπισης τ ων «άκρων». Δ. Αποτ ελούν υπολογίσιμη εφεδρεία τ ους συστ ήματ ος για τ ην ωμή και αιματ οβαμμένη κατ αστ ολή τ ων λαϊκών εξεγέρσεων από παρακρατ ικές συμμορίες στ ο πλαίσιο γνωστ ών ήδη σεναρίων που στ ήνοντ αι και σχεδιάζοντ αι για τ ην αντ ιμετ ώπιση τ ου «εχθρού λαού». Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ Αν τ α παραπάνω σημεία αποτ ελούν θέσεις για τ ην ερμηνεία τ ου φαινομένου, χρειάζετ αι βασισμένοι σ’ αυτ ά τ α σημεία να προσδιορίσουμε τ ους τ ρόπους αντ ιμετ ώπισης και τ α καθήκοντ α που απορρέουν σήμερα για τ ους κομμουνιστ ές όσον αφορά τ η φασιστ ική απειλή. Να ξεκαθαρίσουμε πως απαράβατ ος όρος για κάθε αντ ιμετ ώπιση αποτ ελεί η ανάπτ υξη ενός κινήματ ος μαζικής αντ ίστ ασης και ανατ ροπής. Η ανάπτ υξη ενός τ έτ οιου κινήματ ος είναι από μόνη τ ης αποκαλυπτ ική τ ης πραγματ ικής στ όχευσης τ ων φασιστ ών ως μιας από τ ις πιο μαύρες δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος. Επίσης η δημιουργία ενός κινήματ ος υπεράσπισης τ ων δημοκρατ ικών ελευθεριών μαζικού και με τ α λιγότ ερα «προαπαιτ ούμενα» αποτ ελεί μια ανάγκη τ ων καιρών επιτ ακτ ική. Αφού ξεκαθαρίσουμε αυτ ά τ α δύο ζητ ήματ α μπορούμε να θέσουμε τ ους άξονες αντ ιμετ ώπισης.

1. Στ ο ιδεολογικό επίπεδο, αν και είναι πάντ α αναγκαία η ιστ ορική αναφορά για τ ο ήτ αν ο φασισμός, τ ι δεινά επισσυσώρευσε κ.λπ., τ ο βάρος πρέπει να δοθεί στ ην αποκάλυψη τ ου σημερινού ρόλου τ ης Χ.Α. ως δύναμης τ ου κεφαλαίου και τ ου συστ ήματ ος. Το ιδιωτ ικό τ αμείο ανεργίας, π.χ., που ίδρυσε στ ην Εύβοια μόνο για… Έλληνες με όρους δουλεμπορικούς θα

μπορούσε είναι ένα τ έτ οιο αποκαλυπτ ικό στ οιχείο. Τέτ οια στ οιχεία θα μας παρέχει η X.A. όσο αναπτ ύσσει τ η δράση τ ης και πρέπει να τ α αξιοποιούμε.

2. Επίσης ιδεολογικά θα πρέπει να αποκαλύπτ ετ αι η κίβδηλη «εθνικοανεξαρτ ησιακή» φιλολογία που κεντ ράρει στ ον φτ ωχό και πεινασμένο μετ ανάστ η χωρίς να αγγίζει τ ους βασικούς «προστ άτ ες» τ ης χώρας αν και στ α λόγια κατ αγγέλλοντ αι γενικά οι ευρωπαίοι τ οκογλύφοι.

3. Η αντ ιφασιστ ική δράση, η απάντ ηση τ ων φασιστ ικών τ ραμπουκισμών και προκλήσεων πρέπει να είναι μαζική, ενωτ ική και με τ α λιγότ ερα προαπαιτ ούμενα επίσης. Δεν πρέπει να περιοριστ εί στ ην κομματ ική περιχαράκωση τ ων οργανώσεων τ ης κοινοβουλευτ ικής και εξωκοινοβουλευτ ικής Αριστ εράς.

4. Οι μεμονωμένες και ατ ομικές ενέργειες απάντ ησης στ ο φασιστ ικό «τ σαμπουκά» δεν οδηγούν πουθενά, αντ ίθετ α τ ον ενισχύουν. Παρ’ όλα αυτ ά, υπάρχει ανάγκη δυναμικής απάντ ησης σε τ έτ οιες περιπτ ώσεις (ακόμα και στ ο δρόμο) που θα «κόβει τ ον αέρα» τ ης θρασύδειλης επίδειξης δύναμης. Μοναδική προϋπόθεση, η μαζική παρουσία και συντ ονισμός τ ων αντ ιφασιστ ών (όπως έγινε στ η Λιβαδειά προεκλογικά π.χ.) . Θα ήτ αν περιτ τ ό να υπογραμμιστ εί ότ ι όλοι οι παραπάνω άξονες αφορούν σε πρώτ ο ρόλο τ η δουλειά στ η νεολαία και γενικότ ερα στ ους νεολαιίστ ικους χώρους

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9552.html?pfstyle=wp

Στην κόλαση της ανεργίας να αντιτάξουμε την εργατική αντίσταση και αλληλεγγύη τ ου Γρηγόρη Ανδρεάτ ου Έξω από τ ην παραγωγική εργασία ο κάθε εργαζόμενος νιώθει και είναι, σήμερα, μόνος, αντ ιμέτ ωπος με τ ο βραχνά τ ης επιβίωσης, ευάλωτ ος σε εκβιασμούς για μαύρη εργασία, ανυπεράσπιστ ος σε εργασιακές περιπλανήσεις για προσωρινή αντ ιμετ ώπιση τ ης κατ άστ ασης. Ο άνεργος εργαζόμενος έχει χάσει τ ο «μαζικό τ ου χώρο», τ η δουλειά τ ου, που μέσα σε αυτ ήν αναγνωρίζει τ ον εαυτ ό τ ου ως παραγωγό, ως συνάδελφο, ως οντ ότ ητ α που μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορεί να υπερασπίσει τ ο επίπεδο τ ης δικής τ ου ζωής και τ ης οικογένειάς τ ου. Οι αριθμοί της εξαθλίωσης Σύμφωνα με τ ην ΕΛΣΤΑΤ, τ ο δεύτ ερο τ ρίμηνο τ ου 2012 τ ο ποσοστ ό τ ων ανέργων έφτ ασε στ ο 23,6% και ο αριθμός τ ων ανέργων στ ο 1.168.761, ενώ τ ο αντ ίστ οιχο τ ρίμηνο τ ου 2011 τ ο ποσοστ ό τ ης ανεργίας ήτ αν στ ο 16,3%. Αυτ ό σημαίνει ότ ι μέσα σε ένα χρόνο είχαμε αύξηση τ ου ποσοστ ού κατ ά 45%. Ενώ οι προβλέψεις τ ου ΙΝΕ τ ης ΓΣΕΕ στ ην ετ ήσια έκθεση τ ου 2012 υπολογίζουν τ ην ανεργία τ ο 2013 να φτ άσει στ ο 28-29% και, αν συνυπολογιστ ούν οι υποαπασχολούμενοι και οι μακροχρόνια άνεργοι που έχουν στ αματ ήσει να θεωρούν τ ην κάρτ α ανεργίας, τ ότ ε προβλέπετ αι να ξεπεράσει τ ο 34% και ο αριθμός τ ο 1.400.000. Οι νέοι ηλικίας έως 24 ετ ών είναι άνεργοι σε ποσοστ ό 53% και οι νέοι μέχρι 29 ετ ών σε ποσοστ ό 42%. Ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (πάνω από ένα χρόνο) είναι πάνω από τ ο μισό τ ου συνόλου τ ων ανέργων. Τα στ οιχεία τ ου ΟΑΕΔ για τ ον Αύγουστ ο τ ου 2012 έχουν 787.035 εγγεγραμμένους άνεργους από τ ους οποίους 450.718 είναι λιγότ ερο από 12 μήνες και 336.317 περισσότ ερο από 12 μήνες. Συγκλονιστ ικό είναι τ ο στ οιχείο ότ ι από τ ο σύνολο τ ης στ ατ ιστ ικής και τ ης εγγεγραμμένης ανεργίας για τ ο μήνα Αύγουστ ο πληρώθηκαν 178.449 δικαιούχοι επιδόματ ος ανεργίας οι οποίοι και συνεχίζουν να έχουν δικαίωμα να πάρουν και τ ον επόμενο μήνα. Το ποσοστ ό αυτ ών που παίρνουν επίδομα ανεργίας είναι 22% τ ων εγγεγραμμένων στ ον ΟΑΕΔ και τ ο 15% αυτ ών που υπολογίζοντ αι στ ατ ιστ ικά. Είναι επίσης σημαντ ικό τ ο στ οιχείο που δίνει η έκθεση τ ου ΙΝΕ τ ης ΓΣΕΕ ότ ι από τ ο 1991 ως τ ο 2008 δημιουργήθηκαν 1,2 εκατ ομμύρια θέσεις εργασίας οι οποίες χάθηκαν μέσα σε τ ρία χρόνια και έπετ αι συνέχεια μιας και οι προβλέψεις λένε ότ ι τ α υψηλά ποσοστ ά ανεργίας θα συνεχιστ ούν για τ ουλάχιστ ον επτ ά χρόνια ακόμα. Και επίσης σημαντ ικό στ οιχείο από τ α στ οιχεία τ ης ΕΣΤΑΤ για τ ο β’ τ ρίμηνο τ ου 2012 είναι ότ ι τ ο ποσοστ ό ανεργίας τ ων μετ αναστ ών εργατ ών είναι 32,5% έναντ ι 22,7% τ ων Ελλήνων, ότ αν μάλιστ α τ ο 71,1% τ ων μετ αναστ ών είναι οικονομικά ενεργό έναντ ι τ ου 52% τ ων Ελλήνων, σπάζοντ ας έτ σι τ ο συστ ημικό–φασιστ ικό μύθο ότ ι η αιτ ία τ ης εκτ ίναξης τ ης ανεργίας είναι ότ ι «μας παίρνουν τ ις δουλειές οι ξένοι». Ο αγώνας εναντίον της ανεργίας ξεκινάει απ ό την αντίσταση στις απ ολύσεις Το μαζικό κύμα απολύσεων όλο τ ο προηγούμενο διάστ ημα και αυτ ό που θα ακολουθήσει έχει σαν μόνιμη «αιτ ιολογία» από τ η μεριά τ ου κεφαλαίου τ ην πτ ώση τ ου τ ζίρου, τ ων παραγγελιών, τ η γενικότ ερη ύφεση στ ην οικονομική δραστ ηριότ ητ α σαν αποτ έλεσμα τ ης οικονομικής κρίσης τ ου συστ ήματ ος. Βέβαια, πίσω από αυτ ές τ ις δικαιολογίες γίνετ αι προσπάθεια να κρυφτ ούν και πολλές απολύσεις που γίνοντ αι για καθαρά συνδικαλιστ ικούς-πολιτ ικούς λόγους απέναντ ι σε πρωτ οπόρους αγωνιστ ές τ ου εργατ ικού κινήματ ος, έτ σι ώστ ε να καμφθούν οι αντ ιστ άσεις

τ ων εργαζόμενων. Τη σημερινή περίοδο η εργοδοσία έχει στ οχοποιήσει εκατ οντ άδες αγωνιστ ές εργαζόμενους και με διάφορες παράνομες αλλά και «νόμιμες» προφάσεις επιχειρεί τ ην απόλυσή τ ους με στ όχο τ ην εργασιακή τ ους εξόντ ωση και τ ον πολιτ ικό-συνδικαλιστ ικό «αφοπλισμό» τ ους. Η επίκληση τ ης ύφεσης από τ η μεριά τ ου κεφαλαίου για τ ο μαζικό κύμα απολύσεων, διαθεσιμοτ ήτ ων και τ ης εκ περιτ ροπής εργασία αποτ ελεί τ ην εκλεπτ υσμένη ομολογία τ ου ότ ι δεν μπαίνει στ ην παραγωγική διαδικασία ωσάν να ήτ αν «αυτ οσκοπός» αλλά μόνο στ οχεύοντ ας τ ην κερδοφορία που επιδιώκει. Σε αντ ίθετ η περίπτ ωση, όπως η σημερινή περίοδος, δημιουργεί όρους κατ αστ ροφής τ ων παραγωγικών δυνάμεων και κυρίως τ ης εργατ ικής δύναμης με στ όχο τ ο γκρέμισμα τ ης τ ιμής που τ ο κεφάλαιο τ ην πληρώνει, τ ην κατ άργηση τ ων κατ ακτ ήσεων τ ης εργατ ικής τ άξης, για τ η δημιουργία «εύφορου» εδάφους για νέες εξορμήσεις κερδοφορίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι εκπρόσωποι τ ου κεφαλαίου κάνουν αναφορά στ ις «ευκαιρίες που γεννά η κρίση», ενώ άλλοι πιο κυνικοί μιλούν ανοιχτ ά για τ η «δημιουργική κατ αστ ροφή» στ α ερείπια τ ης οποίας θα οικοδομηθούν νέες περίοδοι ανάπτ υξης κερδοφορίας. Στ η βάση αυτ ή δεν έχουμε κανένα λόγο να συμμεριστ ούμε τ ις «ανάγκες» τ ου ξένου και ντ όπιου κεφαλαίου να ξεπεράσει τ ην κρίση τ ου στ ις πλάτ ες μας, αρνούμαστ ε ολοκληρωτ ικά τ ην επίκληση τ ης ύφεσης για τ ις απολύσεις, αποκαλύπτ ουμε και κατ αγγέλλουμε στ ους εργαζόμενους τ ις πραγματ ικές προθέσεις τ ης εργοδοσίας, οργανώνουμε μαζικούς αγώνες για τ ην απόσυρση τ ων απολύσεων και για τ ην επαναπρόσληψη εργαζόμενων, αρνούμενοι να υποτ αχτ ούμε στ ους εκβιασμούς και τ α «τ ετ ελεσμένα» που προωθούν καθημερινά στ ους χώρους δουλειάς τ ο κεφάλαιο και οι συνεργάτ ες τ ου (εργατ οπατ έρες, ΜΜΕ, αναλυτ ές κ.ά.). Συνδέουμε τ ην πάλη αυτ ή με τ ην κατ αγγελία τ ου πολιτ ικού εκφραστ ή τ ου ξένου και ντ όπιου κεφαλαίου, τ ην κυβέρνηση και τ α υπόλοιπα αστ ικά-αντ ιδραστ ικά κόμματ α που με τ ην πολιτ ική τ ους δημιουργούν τ ο πολιτ ικό «κλίμα» και τ ο αντ εργατ ικό νομικό πλαίσιο για να κλιμακωθεί η επίθεση στ ις κατ ακτ ήσεις και τ α δικαιώματ α τ ων εργαζομένων. Η πάλη ενάντ ια στ ην κόλαση τ ης ανεργίας ξεκινάει από τ ην πάλη ενάντ ια στ ις απολύσεις και χωρίς ένα μαζικό κίνημα εργατ ικής αντ ίστ ασης και αλληλεγγύης οι εργαζόμενοι νιώθουν μόνοι τ ους και αδύναμοι απέναντ ι στ ις ορέξεις τ ου κεφαλαίου. Στ ην κατ εύθυνση αυτ ή σημαντ ικό ρόλο μπορούν να παίξουν οι Πρωτ οβουλίες και οι Επιτ ροπές που έχουν συγκροτ ηθεί σε γειτ ονιές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, σε εργασιακούς χώρους καθώς και σε πολλές επαρχιακές πόλεις. Αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά Οι χιλιάδες άνεργοι εργαζόμενοι έχουν δύο ζωτ ικής σημασίας προβλήματ α. Πρώτ α από όλα πρόβλημα επιβίωσης. Η σκληρή λιτ ότ ητ α στ ους μισθούς και τ α μεροκάματ α και η επέλαση τ ης ακρίβειας εξαφάνισε κάθε δυνατ ότ ητ α στ η μεγάλη πλειονότ ητ α τ ων εργαζομένων να έχει «κάτ ι στ ην άκρη» για να αντ ιμετ ωπίσει μία «ώρα ανάγκης» όπως αυτ ές προκύπτ ουν σήμερα. Έτ σι, χωρίς κανένα «απόθεμα» και με ένα εξευτ ελιστ ικό επίδομα ανεργίας που δεν φτ άνει παρά για λίγες μέρες και λίγες ανάγκες, οι άνεργοι εργαζόμενοι είναι αντ ιμέτ ωποι με τ ον εφιάλτ η τ ής πείνας και τ ης εξαθλίωσης. Ταυτ όχρονα ο άνεργος εργαζόμενος αντ ιμετ ωπίζει σοβαρό πρόβλημα περίθαλψης μιας και δεν μπορεί να συγκεντ ρώσει τ α ένσημα που απαιτ ούντ αι για τ η θεώρηση τ ων βιβλιαρίων υγείας. Ενώ για τ ους μετ ανάστ ες η ανεργία «ανοίγει» ή τ ο δρόμο τ ης απέλασης, αφού δεν συγκεντ ρώνοντ αι τ α απαραίτ ητ α ένσημα για τ ην «κάρτ α», ή τ ο δρόμο τ ης «παράνομης» παραμονής, αντ ικείμενο ωμών εκβιασμών και μαύρης εργασίας. Οι παραπάνω όροι δημιουργούν ένα εξαιρετ ικά δυσμενές πλαίσιο για να μιλήσει κάποιος για «κίνημα ανέργων» που θα συγκροτ ηθεί, θα επεξεργαστ εί θέσεις και στ όχους και θα ξεδιπλώσει αγώνες για τ ο δικαίωμα στ η δουλειά, για δουλειά με δικαιώματ α και ελευθερίες. Ενώ τ αυτ όχρονα θα απαιτ εί για όλο τ ο διάστ ημα ανεργίας και για όλους τ ους ανέργους επίδομα ανεργίας που να καλύπτ ει τ ο κόστ ος τ ης ζωής, για κοινωνική ασφάλιση και περίθαλψη χωρίς προϋποθέσεις και δωρεάν. Ο παραπάνω αγώνας είναι συλλογική υπόθεση τ ων εργαζομένων σε κάθε κλάδο και σε ολόκληρη τ η χώρα, είναι κοινή υπόθεση τ ων ντ όπιων και τ ων μετ αναστ ών εργατ ών, πρέπει να γίνετ αι υπόθεση τ ου κάθε πρωτ οβάθμιου σωματ είου και οι εργαζόμενοι να τ ο επιβάλλουν με τ η σύστ αση επιτ ροπών ανέργων κατ ά κλάδο και εργασιακό χώρο, που θα λειτ ουργεί στ ο

πλαίσιο τ ου κάθε πρωτ οβάθμιου σωματ είου και θα απαιτ εί αλλά και θα επιβάλλει στ η διοίκησή τ ου να μη διαγράφετ αι κανένας άνεργος από μέλος τ ου, να οργανώνοντ αι αγώνες για τ α ζωτ ικά προβλήματ α τ ων ανέργων, να οργανώνοντ αι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και στ ήριξης τ ου άνεργου κόσμου. Στ ο βαθμό που οι διοικήσεις τ ων σωματ είων αρνούντ αι, και κατ ά κανόνα αυτ ό συμβαίνει και θα συμβεί όπου συγκροτ ηθούν τ έτ οιες προσπάθειες, οι επιτ ροπές ανέργων μπορούν να λειτ ουργήσουν αυτ οδύναμα απευθυνόμενες σε ανάλογες επιτ ροπές άλλων σωματ είων, αλλά και γενικότ ερα σε εργατ ικές-λαϊκές επιτ ροπές και πρωτ οβουλίες, για μεγαλύτ ερο άπλωμα τ ης οργάνωσης και τ ου συντ ονισμού τ ους. Το σημαντ ικότ ερο ζήτ ημα για τ ους άνεργους εργαζόμενους είναι να διατ ηρήσουν τ ην πολιτ ική και οργανωτ ική τ ους σύνδεση με τ ο εργατ ικό κίνημα, με τ ους συναδέλφους τ ους, με τ ους κοινούς αγώνες όλης τ ης εργατ ικής τ άξης ενάντ ια στ ην επίθεση κυβέρνησης–κεφαλαίου– ιμπεριαλιστ ών, γι’ αυτ ό και η οργάνωσή τ ους θα πρέπει να διευκολύνει αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Από τ ην άλλη, όμως, υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων που βρίσκετ αι είτ ε σε χώρους όπου δεν υπάρχει συνδικαλιστ ική οργάνωση είτ ε σε χώρους όπου ο ίδιος δεν είχε σχέση για διάφορους λόγους, από έλλειψη εμπιστ οσύνης, από κόντ ρα με τ ην ξεπουληματ ική πολιτ ική τ ων συνδικαλιστ ικών ηγεσιών. Τα φαινόμενα αυτ ά ιδιαίτ ερα στ ο χώρο τ ης εργαζόμενης νεολαίας είναι μαζικά και πρέπει να υπάρξουν σοβαρές προσπάθειες οργάνωσης αυτ ού τ ου κόσμου, με τ ρόπους και σε σχήματ α που θα διευκολύνουν τ η συγκρότ ησή τ ου. Η σημερινή κατ άστ αση στ ο εργατ ικό κίνημα κάνει τ α πράγματ α να γίνοντ αι ακόμα δυσκολότ ερα για τ ην οργάνωση τ ης πάλης ότ αν οι κυβερνητ ικοί και εργοδοτ ικοί εργατ οπατ έρες έχουν εγκατ αλείψει τ ην υπόθεση τ ων ανέργων στ ην τ ύχη τ ους εδώ και χρόνια ενώ τ α σωματ εία που ελέγχουν δεν παλεύουν για τ α δικαιώματ ά τ ους. Σαν να μην έφτ ανε αυτ ό, διαγράφουν και τ ους ανέργους από μέλη τ ους, στ ερώντ ας τ ους με τ ον τ ρόπο αυτ ό τ η δυνατ ότ ητ α τ ης συλλογικής οργάνωσης και πάλης. Ταυτ όχρονα η «υπεύθυνη αντ ιπολίτ ευση» τ ου ΣΥΡΙΖΑ καλεί για τ ην αντ ιμετ ώπιση τ ης «ανθρωπιστ ικής κρίσης» και προωθεί, όσο τ ην προωθεί και αυτ ή, τ ην κατ εύθυνση τ ων «δικτ ύων κοινωνικής αλληλεγγύης» (κοινωνικά ιατ ρεία, φαρμακεία, παντ οπωλεία), μετ ατ ρέποντ ας ένα από τ α κύρια πολιτ ικά-τ αξικά ζητ ήματ α από ζήτ ημα οργάνωσης διεκδίκησης και πάλης σε υπόθεση «αναξιοπαθούντ ων». Η πάλη ενάντ ια στ ην κόλαση τ ης ανεργίας είναι μια πολιτ ική πάλη για ένα από τ α πιο στ οιχειώδη δικαιώματ α τ ων εργαζόμενων ανθρώπων, αυτ ό τ ης δουλειάς, τ ης δυνατ ότ ητ ας που έχει η εργατ ική τ άξη και όλος εργαζόμενος λαός να ζήσουν, παράγοντ ας όλα τ α αναγκαία κοινωνικά αγαθά. Το δικαίωμα στ η δουλειά δεν χαρίζετ αι αλλά κατ ακτ ιέτ αι με αγώνες, δεν μπορεί να τ εμαχιστ εί σε ελαστ ική, εκ περιτ ροπής, ανασφάλιστ η, προσωρινή εργασία, αλλά είναι ένα ενιαίο και καθολικό δικαίωμα, όλων τ ων εργαζομένων, που δεν μπορεί να «αντ αλλαχτ εί» με τ ις συνθήκες βαρβαρότ ητ ας που θέλει να επιβάλει τ ο κεφάλαιο στ ους χώρους δουλειάς. Είναι στ όχος πάλης και διεκδίκησης απέναντ ι στ ην κυβέρνηση. Δεν «συμμερίζετ αι» τ ους στ όχους τ ης «αντ αγωνιστ ικότ ητ ας» που θέλουν να οικοδομήσουν ξένο και ντ όπιο κεφάλαιο, κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ πάνω στ ην εξαθλίωση τ ου κόσμου τ ης δουλειάς. Η περίοδος είναι εξαιρετ ικά κρίσιμη και δύσκολη, τ αυτ όχρονα όμως καθημερινά, μέσα από αντ ιστ άσεις σε χώρους δουλειάς, από μικρές νίκες επαναπρόσληψης εργαζομένων σε κάποιους εργασιακούς χώρους, που έχουν μεγάλη σημασία στ ις μέρες μας, γίνετ αι φανερό ότ ι μπορούν να οικοδομηθούν μαζικοί όροι οργάνωσης και πάλης στ ο βαθμό που αυτ ό αποτ ελέσει κοινή κατ εύθυνση και υπόθεση κοινής δράσης ενός μεγάλου και υπαρκτ ού δυναμικού τ αξικών αγωνιστ ών και αγωνιστ ικών εργατ ικών σχημάτ ων. Στόχοι π άλης εργαζ ομένων–ανέργων, π αλιών και νέων Απέναντ ι στ ον εκβιασμό τ ης πείνας και τ ης εξαθλίωσης, τ ης ητ τ οπάθειας, τ ης ατ ομικής ευθύνης και τ ης ενοχής οι εκατ οντ άδες χιλιάδες άνεργοι, Έλληνες και μετ ανάστ ες, είναι επιτ ακτ ική ανάγκη να αποκτ ήσουν φωνή και να σπάσουν τ ην απομόνωση, να στ αθούν αλληλέγγυοι και να ζητ ήσουν τ ην αλληλεγγύη από όλους τ ους εργαζόμενους τ ου ιδιωτ ικού και τ ου δημόσιου τ ομέα. Μα πάνω από όλα να διεκδικήσουν τ ο δικαίωμα στ η δουλειά και τ ην αξιοπρέπεια. Με οργάνωση:

• Συνελεύσεις και πρωτ οβουλίες ανέργων σε κάθε σωματ είο και κλάδο, σε κάθε γειτ ονιά και πόλη.

• Εγγραφή στ α συνδικάτ α όλων τ ων ανέργων, τ ων συμβασιούχων και τ ων απασχολούμενων με Δελτ ίο Παροχής Υπηρεσιών, με ίδια δικαιώματ α με τ α άλλα μέλη.

• Συντ ονισμός τ ης δράσης κατ ά κλάδο και περιοχή. και αγώνα για: • Δουλειά για όλους. Με ανθρώπινες συνθήκες και μισθούς που να καλύπτ ουν τ ις ανάγκες.

• Επίδομα ανεργίας για όλο τ ο διάστ ημα τ ης ανεργίας στ ους άνεργους και υποαπασχολούμενους, που να καλύπτ ει όλες τ ις ανάγκες χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

• Προσμέτ ρηση τ ου χρόνου ανεργίας στ α συντ άξιμα χρόνια.

• Δωρεάν ιατ ροφαρμακευτ ική περίθαλψη όλων τ ων ανέργων, κατ άργηση τ ου ορίου τ ων ενσήμων για τ η σφράγιση τ ων βιβλιαρίων.

• Κανένας φόρος και χαράτ σι για όλους τ ους άνεργους σε όλη τ η διάρκεια τ ης ανεργίας.

• Δωρεάν χρήση τ ων μέσων μαζικής μετ αφοράς, ελεύθερη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά γνώσης, ψυχαγωγίας και πολιτ ισμού.

• Κατ άργηση όλων τ ων αντ εργατ ικών νόμων που ελαστ ικοποιούν τ ις εργασιακές σχέσεις, απελευθερώνουν τ ις απολύσεις, κατ αργούν τ ις συλλογικές συμβάσεις και τ ο βασικό μισθό.

• Διασφάλιση τ ων αμοιβών και τ ων αποζημιώσεων για όλους τ ους εργαζόμενους που παραμένουν απλήρωτ οι, σε επίσχεση εργασίας κ.λπ.

• Να μην περάσουν οι εκβιασμοί τ ων απολύσεων τ ου κράτ ους και τ ων εργοδοτ ών.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_15.html?pfstyle=wp

Για τη σύσκεψη του Φθινοπώρου Δ.Γ. Χωρίς να θέλω να επαναλάβω τ ις εισηγήσεις από πλευράς ΚΟ και να προσπεράσω τ η συζήτ ηση τ ου απολογισμού, θα τ ονίσω τ α ζητ ήματ α που θεωρώ πρέπει να δοθεί ένα ειδικό βάρος από τ ην πλευρά τ ης οργάνωσης, αλλά και αφορούν κατ ά κύριο λόγο τ η νεολαία. Καλούμαστ ε αυτ ή τ η δεδομένη χρονική περίοδο να τ ροφοδοτ ήσουμε τ ην πρωτ οβουλία για μια Αριστ ερή, Αντ ιιμπεριαλιστ ική Συνεργασία με νέο ‘’αέρα’’. Να λάβουμε υπόψη μας τ α έως τ ώρα βήματ ά τ ης, (Ακροπόλ, 2 εκλογικές αναμετ ρήσεις, Δεθ) να ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ τ ο στ υλ παρέμβασής μας σε αυτ ή και να ΕΝΙΑΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ, όσον αφορά τ α νέα δεδομένα που υπάρχουν και τ η συγκεκριμένη στ άση μας όσον αφορά τ α συγκεκριμένα μέτ ωπα που ανοίγουν. Για τη νεολαία συνολικά Με δεδομένο ότ ι ο κόσμος τ ης εργασίας βιώνει μια άνευ προηγουμένου τ αξική επίθεση στ α δικαιώματ ά και τ ις κατ ακτ ήσεις τ ου, πρέπει να ειδωθεί με πιο συγκεκριμένο τ ρόπο τ ο πώς αγγίζει σήμερα η επίθεση τ η νεολαία στ ο σύνολο τ ης. Υπάρχουν 3 χονδρικά κομμάτ ια τ α οποία ξεχωρίζουν 1. Σπουδάζουσα 2. Εργαζόμενη 3. Μαθητ ική (Γενικά λύκεια, Επαλ, Επάς, Σχολές ΟΑΕΔ) Αυτ ά τ α 3 κομμάτ ια συνδέοντ αι αλλά και διαφοροποιούντ αι. Η νεολαία για παράδειγμα όπου βρίσκετ αι σε σχολές ΟΑΕΔ, σε Επαλ ή και Επας πιο πολλά κοινά έχει με τ ην εργαζόμενη νεολαία παρά με ένα μαθητ ή τ ου Γενικού λυκείου. Έτ σι αντ ικειμενικά άλλο χαρακτ ήρα και στ υλ θα έχει η παρέμβαση στ ο Γενικό λύκειο και άλλο στ α Επαλ, Επας, ακόμα και η προοπτ ική ενός νέου στ ις σχολές αυτ ές είναι τ ελείως διαφορετ ική. Στ ο Γενικό Λύκειο και στ α ΑΕΙ-ΤΕΙ έχουμε μια παγιωμένη πλέον κατ άστ αση που έχει δημιουργήσει συγκεκριμένα δεδομένα. Τι γίνετ αι όμως με τ ους νέους έως και 30-35 που δεν ανήκουν σε κάποια σχολή; Με βάση τ ην κατ άστ αση που έχει διαμορφωθεί, όλα τ α καινούργια δεδομένα που υπάρχουν στ ις εργασιακές σχέσεις και τ α δικαιώματ α τ ων εργαζομένων (μισθοί διαβίωση κ.α.) αγγίζουν με τ ον πλέον μαζικό τ ρόπο ΟΛΗ ανεξαιρέτ ως τ η νεολαία. Αποτ έλεσμα πάνω από τ ο 60% τ ης νεολαίας σήμερα είναι άνεργη και αυτ ή που δουλεύει έχει πάντ α έναν από τ ους παρακάτ ω προσδιορισμούς: part-time, ελαστ ασφάλεια, δια βίου εκπαίδευση, χαμηλόμισθοι, οικονομικός μετ ανάστ ης, απασχολήσιμος, ανασφάλιστ ος, κ.α. Κατ άστ αση που ποιοτ ικά και ποσοτ ικά έχει διαφορά από όλο τ ο υπόλοιπο κομμάτ ι τ ης ‘’παλιάς φρουράς’’ τ ων εργαζομένων. Σε αυτ ή τ ην κατ άστ αση πρέπει κατ αρχήν να αναγνωρίσουμε ότ ι υπάρχει πεδίο παρέμβασης. Υπάρχει πλέον και στ ις γραμμές μας αλλά και στ ον περίγυρό μας νεαρό δυναμικό που αντ αποκρίνετ αι στ ο παραπάνω προφίλ. Μπορεί αυτ ό τ ο δυναμικό να κινηθεί σε πρώτ η φάση και να παρέμβει όπου μπορεί (ΟΑΕΔ, στ έκια νεολαίας) και να δημιουργήσει νέα δεδομένα, ώστ ε να εξειδικευτ εί καλύτ ερα η παρέμβαση στ ο δυναμικό αυτ ό; Έχω τ ην αίσθηση πως δεν πρέπει να συγχέουμε τ ο νέο αυτ ό ‘’είδος’’ εργαζόμενου με τ ον κλασικό εργαζόμενο στ ο δημόσιο ή ιδιωτ ικό τ ομέα, που και ηλικιακά είναι αλλού αλλά, και να μην είναι, διαφέρει πάρα πολύ σε επίπεδο σχέσεων εργασίας. Επιπλέον ένας τ έτ οιος εργαζόμενος που θέλουμε να παρέμβουμε έχει μερική ή παντ ελή έλλειψη ιστ ορικής μνήμης όσον αφορά τ α δικαιώματ α στ ους εργασιακούς χώρους (βάλτ ε έναν καθηγητ ή τ ης τ ρίτ ης λυκείου να μιλήσει με ντ ελιβερά και θα κατ αλάβετ ε τ ι εννοώ ) γιατ ί δεν έζησε ποτ έ τ ου συνδικαλιστ ικά όργανα (επί τ ης ουσίας), επαγγελματ ική στ αθερότ ητ α κ.α. Επιπλέον, ακόμα και η γλώσσα τ ου νέου εργαζόμενου έχει τ ελείως διαφορετ ικά χαρακτ ηριστ ικά. Για να παρέμβεις χρειάζετ αι απλός μεστ ός και αγκιτ αδόρικος λόγος που να απαντ άει σε πολύ λίγη ώρα συγκεκριμένα ζητ ήματ α τ ού σήμερα. Οργανωτ ικά αυτ ό τ ο νέο δυναμικό βρίσκετ αι κάπου ανάμεσα στ η νεολαία και στ ους εργαζόμενους, η απόστ αση όμως από τ ους εργαζόμενους

συνολικά τ ον φέρνει πιο κοντ ά στ η νεολαία(γλώσσα, πολιτ ισμός) χωρίς αυτ ό να σημαίνει πως τ αυτ ίζετ αι, αντ ίθετ α πως δεν απέχει και από εκεί πάρα πολύ. Άρα λοιπόν πρέπει επιτ ακτ ικά η οργάνωση να κάνει ανάγνωση αυτ ού τ ου χώρου. Επίσης με δεδομένη τ ην Πρωτ οβουλία, να ανοίξει τ ο ζήτ ημα και να αναγνωρίσουμε αν υπάρχουν συνολικότ ερα δεδομένα που μπορούν να ανοίξουν πεδίο παρέμβασης και σε αυτ ό τ ο δυναμικό με όχημα τ ην Πρωτ οβουλία. Για τη σπ ουδάζ ουσα νεολαία Είναι φανερό πως η νεολαία στ ην τ ριτ οβάθμια εκπαίδευση έχει καιρό να δείξει κινηματ ικά δεδομένα. Το βάρος τ ης επίθεσης οι απανωτ ές ήτ τ ες και η δράση τ ης υπόλοιπης αριστ εράς έχουν σπρώξει τ η νεολαία σήμερα στ ον ατ ομικό δρόμο τ ης παρακολούθησης μαζικά στ α αμφιθέατ ρα ’’μπας και μπορέσω να τ η σκαπουλάρω’’. Το κλίμα στ α πανεπιστ ήμια και τ α ΤΕΙ είναι υποτ ονικό και η νεολαία απουσιάζει από τ α γενικότ ερα λαϊκά ξεσπάσματ α. Πλέον έχουμε να κάνουμε με πιο εντ ατ ικούς ρυθμούς σπουδών, πιο συχνό τ ο φαινόμενο τ ης παραίτ ησης από τ ις σπουδές (λόγο τ ης επιτ ακτ ικής ανάγκης βιοπορισμού) και τ α έτ η να μετ ράνε αντ ίστ ροφα προς τ ις πρώτ ες διαγραφές. Το καθηγητ ικό κατ εστ ημένο θωρακίζετ αι και η στ ροφή στ ον ατ ομικό δρόμο ενισχύει τ ον ιδεολογικό χειραγωγειτ ικο ρόλο που καλούντ αι να παίξουν οι καθηγητ ές. Μπορεί ο νόμος πλαίσιο ή τ α μέτ ρα που αφορούν τ ην τ ριτ οβάθμια εκπαίδευση να αποτ ελέσουν εναυσμα, που σήμερα θα κατ αφέρει να ξεσηκώσει τ ους φοιτ ητ ές και τ ους σπουδαστ ές και θα αποτ ελέσει τ ην αιχμή μιας συνολικότ ερης αντ ιπαράθεσης; Τα συνδικαλιστ ικά ζητ ήματ α μέσα στ ους συλλόγους μπορούσαν και μπορούν να δημιουργήσουν κινηματ ικές αντ ιδράσεις, στ η νέα αυτ ή φάση όμως τ ης συνολικότ ερης επίθεσης είναι επιτ ακτ ική η ανάγκη μιας συνολικότ ερης σύνδεσης με τ ο λαϊκό εργατ ικό κίνημα για τ ην ανατ ροπή τ ης επίθεσης με ΣΑΦΗ αντ ί- ιμπεριαλιστ ικό χαρακτ ήρα. Το βιβλίο, τ ο άσυλο, οι συγχωνεύσεις και η καθηγητ ική αυθαιρεσία πρέπει να είναι οι αφορμές για να ξεσηκωθεί ο σπουδαστ όκοσμος. Ότ αν όμως υπάρχει τ έτ οια πανοπλία από πλευράς συστ ήματ ος και τ ο αστ ικό μπλοκ εξουσίας ντ όπιο και ξένο συντ άσσετ αι για να περάσουν τ α μέτ ρα με οποιοδήποτ ε κόστ ος; Το 06-07 τ ο φοιτ ητ ικό κίνημα με τ ην πάλη τ ου είχε διαρρήξει αυτ ό τ ο μπλοκ. Σήμερα κάτ ι τ έτ οιο δεν διαφαίνετ αι εύκολα. Πρέπει τ ο φοιτ ητ ικό κίνημα λοιπόν να βρει τ ρόπους άμεσης σύνδεσης με τ η συνολικότ ερη οργή και αγανάκτ ηση. Καθήκον μας είναι να ξεσηκώνουμε τον μεγαλύτερο αριθμό μαζ ών, στο συντομότερο δυνατό χρόνο, με την καλύτερη δυνατή μέθοδο. Για τα μετωπ ικά μας σχήματα και το στυλ δουλειάς Σε γενικές γραμμές η σπουδάζουσα μας είναι σε φάση οργανωτ ικής ανάπτ υξης. Αυτ ό τ ο καινούργιο δεδομένο δημιουργεί κάποιες ‘’δυσκολίες’’. Πρώτ ο και κύριο, είναι η ανάγκη, λόγο τ ου νεαρού τ ης ηλικίας (κομματ ικά και ηλικιακά) να ανοίγουν στ ις διαδικασίες, σε τ οπικό και πανελλαδικό επίπεδο ιδεολογικές, πολιτ ικές συζητ ήσεις με συγκεκριμένη θεματ ολογία κάθε φορά, ώστ ε να καλύπτ οντ αι πολιτ ικά κενά που είναι λογικό να υπάρχουν. Όσον αφορά τ α μετ ωπικά μας σχήματ α, η κατ εύθυνση παρατ αξιοποίησης τ ων Αγωνιστ ικών Κινήσεων δεν είναι μια στ ατ ική διαδικασία. Αντ ίθετ α θα πρέπει να κατ αλάβουμε πως υπάρχει μια κρίσιμη μάγια αγωνιστ ών στ ις γραμμές μας ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ πλέον να αναδείξει ζητ ήματ α στ α Πανεπιστ ήμια και τ α ΤΕΙ. Είμαστ ε λοιπόν σε μία φάση όπου μπορούμε να πάρουμε πρωτ οβουλίες σε κεντ ρικό επίπεδο και να έχουν αντ απόκριση. Ακόμα περισσότ ερο είμαστ ε σε μια ευνοϊκή περίοδο διαμόρφωσης ρεύματ ος μέσα στ α ΑΕΙ-ΤΕΙ που θα έχει κινηματ ικό προφίλ και θα κοντ ράρει τ ην υπόλοιπη αριστ ερά στ ο επίπεδο τ ης συνδιαχείρισης και θα βγάζει τ ο προφίλ τ ης ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ άρνησης τ ου συστ ήματ ος τ ης εκμετ άλλευσης. Αυτ ό θα δημιουργήσει νέα οργανωτ ικά και πολιτ ικά δεδομένα που θα μας φέρει πιο κοντ ά στ ην ενιοποίηση τ ου μετ ωπικού μας σχήματ ος. Με βάση τ α προηγούμενα δεδομένα πρέπει να οικοδομηθεί ένα προφίλ συνολικότ ερης εργατ ικής απεύθυνσης. Είναι πλέον γόνιμο τ ο έδαφος (λόγο τ ης συνολικής επίθεσης) για τ η δημιουργία ενός εργατ ολαικού προφίλ που δεν θα εγκλωβίζετ αι στ ην γυάλα τ ου Πανεπιστ ημίου και τ ων ΤΕΙ αλλά θα παρεμβαίνει στ ο νεολαίο με βάση τ ην μηδενική προοπτ ική που τ ου ανοίγετ αι όσον αφορά τ ην εργασία και τ ην ζωή τ ου, τ ην κατ άστ αση που βιώνει η οικογένειά τ ου και ο κόσμος τ ης εργασίας αλλά και συνολικότ ερα ζητ ήματ α όπως η εντ εινόμενη φασιστ ικοποίηση και η διάλυση τ ων δημοκρατ ικών ελευθεριών. Εδώ έρχετ αι να κολλήσει η πρωτ οβουλία. Να γίνει τ ο εργαλείο τ ης κοινής δράσης που θα μπει στ ους συλλόγους και θα βάλει με έντ ονο τ ρόπο τ ην αντ ιιμπεριαλιστ ική πάλη και τ ην αντ ί -

συνδιαχειριστ ική λογική κόντ ρα στ ις αυτ απάτ ες τ ης υπόλοιπης αριστ εράς. Η πρωτ οβουλία στ ους χώρους τ ης νεολαίας (όπως και συνολικά) δεν έρχετ αι μόνο να καλύψει ένα πολιτ ικό κενό που αντ ικειμενικά υπάρχει αλλά και να διεκδικήσει ’’χώρο’’ από τ ις συνειδήσεις αγωνιστ ών νεολαίων που σήμερα εγκλωβίζοντ αι σε ανέξοδες ’’αριστ ερές’’ διεξόδους. Το πώς θα περπατ ήσει η πρωτ οβουλία στ α ΑΕΙ-ΤΕΙ είναι ακόμα ζητ ούμενο. Καλούμαστ ε σε πρώτ η φάση να διοργανώσουμε κοινές εκδηλώσεις με τ ις δυνάμεις που ως τ ώρα έχουν δείξει ότ ι κοιτ άνε θετ ικά τ ην πρωτ οβουλία και να δούμε πως θα βηματ ίσουμε με στ αθερό τ ρόπο παρέμβασης στ ους συλλόγους, να ψάξουμε για ανέντ αχτ ους αγωνιστ ές και σχήματ α που μπορούν να συμφωνήσουν με τ ο πολιτ ικό περιεχόμενο τ ης πρωτ οβουλίας, Να κάνουμε τ α πρώτ α βήματ α κοινών παρεμβάσεων (καλέσματ α συνελεύσεων, κοινά πλαίσια) και να ανοίξουμε από κοινού ζητ ήματ α που αναδεικνύοντ αι στ ους συλλόγους. Προφανώς και θα υπάρξουν συμφωνίες και διαφωνίες με τ ις συμμαχικές δυνάμεις όπως και ασυμβατ ότ ητ ες κατ ά πόλεις με βάση τ ην γενικότ ερη κατ ανομή τ ων δυνάμεων. Όμως αν δεν κάνουμε αυτ ά τ α πρώτ α αναγκαία βήματ α δεν θα δημιουργηθούν τ α απαραίτ ητ α δεδομένα ώστ ε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στ ο ουσιαστ ικό ρίζωμα τ ων κατ ά τ όπους πρωτ οβουλιών.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5094.html?pfstyle=wp

Πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση Μια συζήτηση που δεν κλείνει. Ένας αγώνας που δεν παρακάμπτεται Ν.Κ. Η συζήτ ηση για τ α διάφορα προτ άγματ α και προγράμματ α, μετ αβατ ικά ή με εκλογικά άλματ α, (πάντ α βέβαια ειρηνικά μέχρι που δε θα σπάσει τ ζάμι ή κατ ά άλλες εκδοχές με κάμποσες μπουνιές), που γίνετ αι μπροστ ά στ ο υπαρκτ ό ενδεχόμενο «αριστ ερής» κυβέρνησης με τ ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει εκ τ ων πραγμάτ ων και τ ο ζήτ ημα τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης τ ης χώρας. Το ζήτ ημα τ ίθετ αι βέβαια και συνολικότ ερα από τ ο σύνολο τ ων κατ αιγιστ ικών εξελίξεων που συντ ελούντ αι στ η χώρα, ιδιαίτ ερα τ ο δύο – τ ρία τ ελευτ αία χρόνια. Τίθετ αι έτ σι με απαιτ ητ ικούς όρους και στ ις μικρές έστ ω δυνάμεις τ ου επαναστ ατ ικού κομμουνιστ ικού κινήματ ος, που παρά τ ο μικρό μέγεθός τ ους με τ ις τ αξικές προσεγγίσεις που οφείλουν να κάνουν και στ η βάση τ ων δεδομένων τ ης συγκυρίας μπορούν να συμβάλουν έως και κατ αλυτ ικά στ η συγκρότ ηση τ ουλάχιστ ον ενός υπολογίσιμου πλέον εργατ ολαϊκού κινήματ ος στ ον τ όπο μας. Το ζήτ ημα τ ης αντ ιμετ ώπισης τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης αφορά με κρίσιμο τ ρόπο τ η συγκρότ ηση και ισχυροποίηση τ ων λαϊκών αντ ιστ άσεων. Χαρακτ ηριστ ικό παράδειγμα που τ έθηκε και τ ίθετ αι είναι τ ο ψευτ ο-δίλλημα περί ΕΥΡΏ – Ε.Ε. και πόσο τ ο κίνημα μπόρεσε π.χ. να τ ο αντ ιμετ ωπίσει στ ις τ ελευτ αίες εκλογικές αναμετ ρήσεις αλλά και στ η συνέχεια… Είναι κοντ ολογίς ένα ζήτ ημα που εφόσον κατ ακτ ιέτ αι ουσιαστ ικά κόντ ρα στ ον κοσμοπολιτ ισμό τ ης υποτ έλειας τ ης αστ ικής τ άξης αλλά και κόντ ρα σε κάθε λογής ατ αξικούς ψευτ ο- πατ ριωτ ισμούς, δυναμώνει τ ην καθημερινή λαϊκή πάλη αντ ίστ ασης και διεκδίκησης και τ αυτ όχρονα οικοδομεί όρους για τ ην προοπτ ική τ ης επανάστ ασης και τ ου σοσιαλισμού. Γιατ ί είναι φυσικό πως αν ο λαός αποδέχετ αι σήμερα τ ον ευρω-μονόδρομο π.χ. τ ης αστ ικής τ άξης, τ ότ ε η πάλη τ ου θα παραμένει άνευρη και με πολύ συγκεκριμένα όρια ως προς τ ην αποτ ελεσματ ικότ ητ ά τ ης. Ακόμη πιο φανερό είναι πως με Τρόικα- ΝΑΤΟ- Βάσεις και Ε.Ε. ο λαός δε μπορεί να γίνει νοικοκύρης στ ον τ όπο τ ου και στ ο μόχθο τ ου. Εκτ ός και αν μιλάμε για τ ο σοσιαλισμό π.χ. τ ου Χριστ όφια!! Μιας και αναφερθήκαμε ήδη στ ο ζήτ ημα τ ης Ε.Ε. εδώ έχουμε να διακρίνουμε από τ η μια τ ην ανοικτ ή πια φιλο- ιμπεριαλιστ ική και όχι απλά φιλοΕ.Ε. στ άση τ ου ΣΥΡΙΖΑ που έχει να κάνει με τ ην προθυμία τ ου να διαχειριστ εί τ ο σύστ ημα τ ης εξάρτ ησης και τ ης εκμετ άλλευσης. Από τ ην άλλη τ ο ΚΚΕ δίπλα στ ο ντ ούρο αντ ικαπιτ αλισμό τ ης λαϊκής εξουσίας θέτ ει και τ α αντ ιιμπεριαλιστ ικά συνθήματ α ενάντ ια σε Ε.Ε.- ΝΑΤΟ, όμως κάθε άλλο παρά νοιάζετ αι να συμβάλλει στ ην υπαρκτ ή δυνατ ότ ητ α μαζικοποίησης και πολιτ ικοποίησης τ ων λαϊκών αντ ιστ άσεων. Στ έκει συστ ηματ ικά έξω από τ α μαζικά λαϊκά ξεσπάσματ α, ενώ τ αυτ όχρονα κατ ασκευάζει θεωρητ ικά σχήματ α που δε βλέπουν ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση. Έτ σι τ α όποια αντ ιιμπεριαλιστ ικά συνθήματ α κατ αλήγουν να υπηρετ ούν ένα μηχανιστ ικό διαχωρισμό από ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οποιονδήποτ ε άλλο δεν προτ άσσει τ ο Αντ ιΕ.Ε. πλαίσιο τ ην ώρα που απαιτ είτ αι πλατ ειά κοινή δράση με κρίσιμη, ικανή και αναγκαία αιχμή ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ. Αξίζει κάποια στ ιγμή μια ιστ ορική αναφορά στ ο ψευτ οΚΚΕ για να φανεί πως, με άλλη τ ακτ ική κάθε φορά μα στ αθερά με ανεμπιστ οσύνη στ ο μαζικό κίνημα, κινείτ αι δεκαετ ίες τ ώρα από τ ότ ε που απαρνήθηκε οριστ ικά και αμετ άκλητ α τ ον επαναστ ατ ικό δρόμο. Έχει τ ην αξία και τ η σημασία τ ου τ ου, ότ ι σ’ αυτ ή τ η χώρα ένα κόμμα σαν τ ο ΚΚΕ ή όποιο άλλο διατ υπώνει όσο διατ υπώνει κάποια αντ ιιμπεριαλιστ ικά συνθήματ α (τ ο κάνει κατ ά καιρούς και ο ΣΥΡΙΖΑΑΝΤΑΡΣΥΑ) και αυτ ό έχει να κάνει με τ ην ιστ ορία τ ης τ αξικής πάλης στ η χώρα μας. Όμως σ’ ότ ι αφορά τ ο ΚΚΕ επειδή τ ο παίζει και ντ ούρο κομμουνιστ ικό οφείλουμε να αποκαλύψουμε πως ούτ ε με συνέπεια διατ υπώνει αντ ιΕ.Ε. π.χ. συνθήματ α (δες συνεργασία ΚΚΕ- ΕΑΡ 1986-

1990). Ακόμη περισσότ ερο πως ο αντ ιιμπεριαλισμός τ ου ήτ αν κούφιος και κάλπικος ακόμη και τ ότ ε που φώναζαν οι κνίτ ες με πάθος «ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός». Και αυτ ό γιατ ί ποτ έ τ ο ΚΚΕ δε θέλησε να δέσει στ ο πεδίο τ ων τ αξικών αγώνων και συγκρούσεων και να υπηρετ ήσει με όρους μαζικού κινήματ ος τ η διαλεκτ ική σχέση τ αξικού – αντ ιιμπεριαλιστ ικού. Το ΠΑΣΟΚ βαφτ ίζοντ αν δύναμη αλλαγής τ ο 80 και επιδιώκοντ αν συγκυβέρνηση μαζί τ ου για τ ην πραγματ ική αλλαγή. Ενώ στ η δεκαετ ία τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής αφύπνισης τ ου 1970 ο Φλωράκης πρότ εινε στ ην ητ τ ημένη στ ο κυπριακό αστ ική τ άξη, ν’ αλλάξει προστ άτ ες και να πάρει βοήθεια από τ η Μόσχα. Σήμερα είναι επιλογή ο σεχτ αρισμός και όχι παρέκκλιση από μια κατ ά κανόνα επαναστ ατ ική κατ εύθυνση. Επιλογή που εξασφαλίζει τ ην αναχώρηση με «επαναστ ατ ικά» προσχήματ α από τ ο μαζικό κίνημα σε μια εποχή που όπως φαίνετ αι σύντ ομα θα σπάσουν πολλά τ ζάμια… Όμως τ ο ζήτ ημα τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης με συνεχώς διαφορετ ικούς όρους τ ίθετ αι και στ ην πλευρά τ ης αστ ικής τ άξης με ζητ ούμενο τ ο κατ αστ άλαγμα σ’ ένα νέο συμβόλαιο υποτ έλειας στ η βάση τ ων νέων παγκόσμιων δεδομένων και συσχετ ισμών και γεωπολιτ ικών δεδομένων τ ης περιοχής. Και είναι φανερό από τ ις συνεχείς άγριες ανατ αράξεις στ ο πολιτ ικό σύστ ημα, με μια σειρά μάλιστ α ανθρωποθυσίες στ ο πολιτ ικό προσωπικό, πως στ ο σημερινό οξυμένο αντ αγωνισμό που αλληλοτ ροφοδοτ είτ αι από τ η βαθειά και αθεράπευτ η κρίση τ ου συστ ήματ ος, τ ο κατ αστ άλαγμα σε προηγούμενες σχετ ικά στ αθερές κατ αστ άσεις είναι αρκετ ά δύσκολο και καθόλου δοσμένο. Από τ ο δαχτ υλίδι (τ άχα) τ ου Σημίτ η στ ο Γ. Παπανδρέου, περάσαμε στ ην απόσυρση τ ου Καραμανλή και από κει στ η σχεδόν ηρωική έξοδο τ ου Γ. Παπανδρέου παρά τ η χρέωση τ ων μνημονίων και τ ου ΔΝΤ. Δε μπορούμε να ξέρουμε, ίσως και κανένας ακόμη, αν ο Γ. Παπανδρέου έφυγε για να ξανάρθει. Πάνως σε αντ ίθεση με τ ον Τζοχατ ζόπουλο και τ ο Σμπώκο και άλλους που σέρνοντ αι στ α δικαστ ήρια και στ ις φυλακές ή αυτ οκτ ονούν, ο πρώτ ος διαπρέπει στ ο εξωτ ερικό ως διεθνής προσωπικότ ητ α και ας τ ον αποκαλεί η Χρυσή Αυγή 30% Έλληνα. Την ίδια ώρα ο Βενιζέλος αγκομαχεί εισπράτ τ οντ ας στ ις μέρες μας τ ο κόστ ος τ ων αδιεξόδων τ ου ντ όπιου συστ ήματ ος χωρίς δυνατ ότ ητ α πολιτ ικής διαφυγής. Είναι σίγουρο πως θα δούμε πολλές ακόμη σκηνές πολιτ ικής αστ άθειας και ανατ ροπών και η αιτ ία είναι προφανώς η γενικευμένη κρίση τ ου συστ ήματ ος στ η χώρα. Κρίση που όχι απλά συμπλέκετ αι με τ ις παρεμβάσεις και τ ις κόντ ρες τ ων αμερικανών και τ ων ευρωπαίων, αλλά καθορίζετ αι σχεδόν ολοκληρωτ ικά απ’ αυτ ές. Καθόλου δε μας διαφεύγει τ ο κοινωνικό – οικονομικό υπόβαθρο τ ης ελληνικής κρίσης, μόνο που και αυτ ό έχει διαμορφωθεί και συνεχίζει να διαμορφώνετ αι καθοριστ ικά από τ ο πλαίσιο τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης. Όμως οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστ ές πλέον για να συνεννοηθούν και στ ο εσωτ ερικό τ ους (βλέπε Γερμανία) αναγκάζοντ αι να ομολογήσουν δημόσια μάλιστ α πως η κρίση (όπως άλλωστ ε και η έντ αξη στ ην Ε.Ε. και στ ην ευρωζώνη) δεν αντ ιμετ ωπίζετ αι με στ ενά οικονομικούς όρους. Ομονοούν όλοι τ ους πως η επιβολή βαθειάς φτ ώχειας στ ο λαό και η οικονομική κατ αστ ροφή και λεηλασία τ ης χώρας είναι δοσμένα ζητ ήματ α. Όμως τ ο αν η Ελλάδα π.χ. παραμείνει ή όχι στ ην ευρωζώνη όπως και ο συνολικότ ερος χειρισμός τ ης αστ ικής τ άξης και τ ου πολιτ ικού τ ης προσωπικού, αντ ιμετ ωπίζοντ αι με ευρύτ ερους γεωπολιτ ικούς όρους και όχι στ ενά οικονομικούς. Να λοιπόν που δεν είναι στ ον αέρα και η πρότ αση τ ου Τσίπρα για νέο σχέδιο Μάρσαλ. Να γιατ ί οι συναντ ήσεις με τ ον Πέρες και τ ον Ράιχενμπαχ είναι πολύ πιο κρίσιμες εξετ άσεις για τ ους πρόθυμους τ ης αριστ εράς μας ακόμη και από τ ις επίσημες συναντ ήσεις τ ων επιτ ελείων τ ου ΣΥΡΙΖΑ με τ ο Στ ουρνάρα και μια σειρά άλλες υπεύθυνες συμπεριφορές σαν τ ου Σκουρλέτ η τ ελευτ αία κ.λπ.. Με αυτ ά δε κατ αλήγουμε ότ ι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει τ ις εξετ άσεις και πολύ περισσότ ερο πως έχει δρομολογηθεί ως διάδοχη λύση. Άλλωστ ε τ ο πολιτ ικό τ οπίο είναι ιδιαίτ ερα αστ αθές όπως είπαμε και οι προβλέψεις είναι δύσκολες. Όμως παρακολουθώντ ας τ ις πολιτ ικές εξελίξεις έξω από τ η μετ αμοντ έρνα αποπολιτ ικοποίηση που προσπαθεί να επιβάλλει τ ο σύστ ημα, αλλά και έξω από ανόητ ες και συχνά μετ αφυσικές και αντ ιδραστ ικές συνομωσιολογικές προσεγγίσεις, μπορούμε να αντ ιληφθούμε τ ους όρους λειτ ουργίας τ ου συστ ήματ ος τ ης εξάρτ ησης και τ ης εκμετ άλλευσης τ ου λαού στ ον τ όπο μας. Όχι δεν είναι πιόνι η αστ ική τ άξη, ούτ ε οι ντ όπιοι και ξένοι δυνάστ ες τ ου λαού μπορούν να κάνουν κινήσεις στ η σκακιέρα έξω από τ ους όρους τ ης τ αξικής πάλης. Γι’ αυτ ό από τ ην πλευρά τ ους όλοι τ ους θέλουν τ ον εχθρό λαό υποτ αγμένο και στ ο περιθώριο. Γιατ ί ο

τ ρομοκράτ ης» (όπως λένε οι υπερατ λαντ ικοί ιδιαίτ ερα προστ άτ ες) ελληνικός λαός, όπως και μια σειρά λαοί πολύ συχνά τ ους χαλάνε τ α σχέδια. Όμως πριν αναφερθούμε αναλυτ ικά σ’ αυτ ό τ ο κρίσιμο και οπωσδήποτ ε ενδιαφέρον για μας κεφάλαιο τ ης λαϊκής πάλης, είναι αναγκαίο να προσεγγίσουμε όσο μπορούμε ξανά σήμερα αυτ ό που ονομάζουμε από τ ην πλευρά μας εξαρτ ημένο χαρακτ ήρα τ ης ελληνικής αστ ικής τ άξης. Τα όρια των σχέσεων εξάρτησης της αστικής τάξης Ότ αν λέμε ότ ι η ελληνική αστ ική τ άξη και κάθε εξαρτ ημένη αστ ική τ άξη δεν είναι πιόνι σε αντ ίθεση π.χ. με άρχουσες τ άξεις στ α χρόνια τ ης αποικιοκρατ ίας σημαίνει πως βλέπουμε τ η σχετ ική αυτ ονομία με τ ην οποία κινείτ αι και αναπαράγετ αι. Αυτ ή η σχετ ική αυτ ονομία υπάρχει για τ ην ελληνική αστ ική τ άξη από τ α χρόνια τ ου Βενιζέλου και τ ου Μετ αξά, μέχρι τ α χρόνια τ ου Καραμανλή και τ ου Ανδρέα Παπανδρέου και συνεχίζει να υπάρχει ακόμη και σήμερα παρά τ ον Ράιχενμπαχ και τ ην τ ρόικα. Κατ οχή, που είναι ποιοτ ικά διαφορετ ικό πράγμα, υπήρξε τ ο 1940-1944 και ποτ έ άλλοτ ε στ ο διάβα τ ου προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα. Και φυσικά τ ο σφίξιμο τ ων αλυσίδων τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης, η εξελισσόμενη ανελέητ η φτ ωχοποίηση τ ου λαού και η λεηλασία και υποθήκευση τ ης χώρας σήμερα δεν γίνετ αι με όρους κατ οχής. Η αστ ική τ άξη τ ης χώρας βιάζετ αι και εκβιάζετ αι, πληρώνει και θα πληρώσει ενδεχομένως και ακριβά τ η σημερινή κρίση, αλλά τ αυτ όχρονα προσπαθεί να τ ην κάνει ευκαιρία αξιοποιώντ ας τ α μνημόνια, τ ο φασιστ ικό εκβιασμό και τ ην τ ρομοκρατ ία τ ων ιμπεριαλιστ ών για να ενισχυθεί η ίδια απέναντ ι στ ο λαό. Και είναι ήδη φανερό ότ ι παρά τ α κόστ η και τ α μεγάλα ρίσκα που παίρνει η αστ ική τ άξη από τ ην εφαρμογή αυτ ής τ ης βάρβαρης αντ ιλαϊκής πολιτ ικής ωστ όσο υπολογίζει ήδη (αν κατ αφέρει έστ ω και με παραπέρα ενίσχυση τ ου εκφασισμού) να κρατ ήσει τ ο λαό υπό έλεγχο σ’ ένα νέο τ οπίο μετ ά τ ην αποσοβιετ οποίηση τ ης χώρας όπως λένε οι απολογητ ές τ ης. Υπολογίζουν όχι μόνο σε θεαματ ική αλλαγή υπέρ τ ου κεφαλαίου τ ων όρων εκμετ άλλευσης τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου κόσμου τ ης δουλειάς, μα ακόμη περισσότ ερο ίσως στ ην ενίσχυση τ ης πολιτ ικής κυριαρχίας. Μιλάμε για τ ην πολιτ ική κυριαρχία απέναντ ι στ ο λαό, γιατί είναι φανερό ότι η ίδια η αστική τάξη π έρα απ ό τα οικονομικά κόστη π ου ήδη εισπ ράττει, π αραχωρεί στα αφεντικά της π ολιτική κυριαρχία όπ ως ομολογείται ανοικτά. Ακόμη π ερισσότερο αναγκάζ εται να απ οδεχτεί τον π λήρη και απ ό κάθε άπ οψη γεωπ ολιτικό έλεγχο σε μια π υρακτωμένη π ερίοδο και σε μια π εριοχή ιδιαίτερα εύφλεκτη. Και το χειρότερο είναι αναγκασμένη να π ροσαρμόζ εται στις συμπ ληγάδες του ιμπ εριαλιστικού ανταγωνισμού. Και εδώ ίσως τα πράγματα να απ οδειχθούν εξαιρετικά επ ικίνδυνα και άσχημα όταν και μια σειρά άλλες αστικές τάξεις των Βαλκανίων και ευρύτερα της π εριοχής απ οδέχονται τέτοιους ρόλους και το αντιιμπ εριαλιστικό κίνημα των λαών καθυστερεί. Να γιατ ί τ α ζητ ήματ α τ ης δουλειάς, τ ης προόδου, τ ης ειρήνης και τ ης δημοκρατ ίας πρέπει να γίνουν κοινή σημαία ιδιαίτ ερα τ ων γειτ ονικών λαών κόντ ρα σε ανόητ ους, ανιστ όρητ ους και αντ ιδραστ ικούς εθνικισμούς και με όρους ολοκληρωτ ικού τ αξικού πολέμου ενάντ ια στ ον ιμπεριαλισμό και όλους τ ους αντ ιδραστ ικούς. Ενάντ ια δηλαδή στ ους ντ όπιους και ξένους δυνάστ ες τ ων λαών που πράγματ ι θα αποδειχθούν χάρτ ινες τ ίγρεις ότ αν στ α υπαρκτ ά κινήματ α αντ ίστ ασης τ ων λαών αρχίσει να μπαίνει αποφασιστ ικά και να ενισχύετ αι η τ αξική αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση. Να γιατ ί η ενίσχυση τ ης πολιτ ικής κυριαρχίας απέναντ ι στ ον εχθρό λαό είναι ίσως τ ο πιο σημαντ ικό ζητ ούμενο όπως είπαμε σε χώρες σαν τ η χώρα μας με ιδιαίτ ερη γεωπολιτ ική σημασία σαν προκεχωρημένο φυλάκιο τ ων ιμπεριαλιστ ικών συμφερόντ ων. Αυτ ή η ενίσχυση τ ης πολιτ ικής κυριαρχίας μέσα από τ ην αναζήτ ηση ανανέωσης, αναβάθμισης και βαθιάς αντ ιδραστ ικοποίησης τ ου πολιτ ικού συστ ήματ ος επιδιώκετ αι από τ ην αστ ική τ άξη προκειμένου να αντ έξει τ ις δεδομένες εκδηλώσεις τ ης δίκαιης λαϊκής οργής απέναντ ι στ η βάρβαρη και αντ ιδραστ ική πολιτ ική τ ης. Ταυτ όχρονα τ ο ίδιο επιδιώκετ αι από ΗΠΑ – Ε.Ε. και στ η βάση αυτ ή βλέπουν από κοινού τ ην ανάγκη να κρατ ήσει η αστ ική τ άξη σ’ ένα επίπεδο ύπαρξης π.χ. μέσα στ ην Ε.Ε.και στ ο ευρώ και με ζητ ούμενο κάποιο ρόλο στ ην περιοχή. Βέβαια τ ο ζήτ ημα συμπλέκετ αι και με τ ην κρίση στ ην ευρωζώνη και τ ο συνολικότ ερο ιμπεριαλιστ ικό αντ αγωνισμό. Το μάλλον έκτ ακτ ης ανάγκης τ αξίδι τ ης Μέρκελ στ ην Αθήνα αποδείχνει τ ην κρισιμότ ητ α τ ων εξελίξεων στ η χώρα

τ όσο για τ η διαχείριση τ ης κρίσης τ ης ευρωζώνης μα ενδεχομένως πολύ περισσότ ερο για τ ην ενίσχυση τ ης γερμανικής επιρροής μέσω και τ ης Ελλάδας στ ην πυρακτ ωμένη από τ ον ιμπεριαλιστ ικό αντ αγωνισμό περιοχή τ ης νοτ ιοανατ ολικής Μεσογείου και τ ων Βαλκανίων. Τώρα ως προς τ ο ρόλο τ ης αστ ικής τ άξης τ ο ζήτ ημα παραμένει ζητ ούμενο και ερωτ ηματ ικό όσο οι άγριες συγκρούσεις στ ην περιοχή δεν αφήνουν να στ ρωθεί στ αθερό έδαφος ούτ ε για αγωγούς ούτ ε για όποιες άλλες από τ ις μπίζνες που περιμένουν τ α αδηφάγα μονοπώλια. Γιατ ί και αυτ ά θα περιμένουν όσο η έκβαση τ ου ιμπεριαλιστ ικού αντ αγωνισμού στ ην περιοχή και παγκόσμια δε ξεκαθαρίζει τ ο τ οπίο. Βέβαια η Μέρκελ από τ ο λίγο χρόνο παραμονής τ ης στ ην Αθήνα αφιέρωσε αρκετ ό στ η συνάντ ηση με τ η συνοδεία τ ης με τ ο λεγόμενο επιχειρηματ ικό κόσμο τ ης χώρας. Σίγουρα οι μπίζνες και η λεηλασία τ ης χώρας είναι στ ην ημερήσια διάτ αξη. Και αυτ ό άλλωστ ε ενισχύει και εμπεδώνει και τ η συνολικότ ερη επιρροή τ ης Γερμανίας στ η χώρα. Όμως λόγο έχουν και άλλοι (ιδιαίτ ερα οι ΗΠΑ και όχι μόνο). Και ειδικά στ ο κρίσιμο γεωπολιτ ικά θέμα τ ης ενέργειας (ΔΕΠΑ, αγωγοί, κ.λπ.) έχουμε να δούμε πολλά ακόμη επεισόδια. Δεδομένη η υπ ηρέτηση της αστικής τάξης στα ιμπ εριαλιστικά σχέδια Αν όμως είναι ερώτ ημα αν θα υπάρξει και ποιος ρόλος για τ ην ύπαρξη τ ης ελληνικής αστ ικής τ άξης δεν είναι ερώτ ημα δύο σημαντ ικά πράγματ α.

1. ότ ι μέσα ή έξω από τ ην ευρωζώνη ο λαός μας στ ο πλαίσιο άλλωστ ε τ ης επίθεσης τ ου κεφαλαίου σε πλανητ ική κλίμακα σπρώχνετ αι όσο οι αντ ιστ άσεις τ ου υπολλείποντ αι τ ων απαιτ ήσεων σε κατ αστ άσεις άγριας φτ ώχειας, μαζικής εξαθλίωσης και κυριολεκτ ικής σύνθλιψης βασικών τ ου κατ ακτ ήσεων.

2. ότ ι η κυριαρχία τ ης αστ ικής τ άξης στ ο λαό θα αξιοποιηθεί για να μετ ατ ραπεί η χώρα με πολύ πιο επικίνδυνους όρους απ’ ότ ι στ ο παρελθόν σε δολοφονικό ορμητ ήριο ενάντ ια σε γειτ ονικούς λαούς χωρίς να αποκλείετ αι ακόμη και η άμεσα εμπλοκή σε πολεμικές περιπέτ ειες. Η διένεξη με τ ις ΑΟΖ, που υποτ ίθετ αι ότ ι κρύβουν θησαυρούς υδρογονανθράκων και συγχρόνως είναι κρίσιμες για τ η διέλευση αγωγών και καλωδίων, εμπλέκει ήδη επικίνδυνα τ η χώρα στ ο πολεμικό άρμα τ ου Ισραήλ και τ ων αμερικανονατ οϊκών. Ουσιαστ ικά στ ο ίδιο άρμα είναι και η Τουρκία και τ ο έχει αποδείξει και με τ ην αποδοχή στ ο έδαφός τ ης τ ου αντ ιπυραυλικού τ ων ΗΠΑ ενάντ ια στ ο Ιράν τ ην ίδια ώρα που φιλονικούσε με τ ο Ισραήλ. Πολύ περισσότ ερο μιλάνε μόνα τ ους σήμερα τ α θερμά επεισόδια στ α τ ουρκοσυριακά σύνορα. Εδώ θα προσθέτ αμε γι’ αυτ ούς που βλέπουν τ ην πανίσχυρη αυτ όνομη ως ιμπεριαλιστ ική Τουρκία, πως η τ ρέχουσα κρίση στ ην περιοχή τ ης ανοίγει ένα θανάσιμο κίνδυνο στ ο κουρδικό. Ταυτ όχρονα όπως και για τ ην ελληνική αστ ική τ άξη τ ο πάτ ημα, σε δύο ή και περισσότ ερες για τ ην Τουρκία βάρκες, ενέχει μεγάλους κινδύνους. Το ζήτ ημα είναι κρίσιμο και οφείλουμε να τ ο παρακολουθήσουμε με προσοχή. Από κει και πέρα είναι δεδομένη η κόντ ρα στ α πλαίσια τ ης Δύσης και τ ου ΝΑΤΟ. Δεδομένη η δίψα τ ης Ε.Ε. για ενεργειακό εφοδιασμό και δεδομένη και η ισχυρή θέση τ ης Ρωσίας στ ο γεωπολιτ ικό παιγνίδι στ ην περιοχή. Την επόμενη τ ης επίσκεψης τ ης Μέρκελ στ ην Αθήνα, έρχετ αι ο Ντ αβούτ ογλου, ενώ έχει προηγηθεί πολιτ ική σύσφιξη με τ ο Ισραήλ που επισφραγίζετ αι πέρα απ’ όλα τ ’ άλλα με συχνές στ ρατ ιωτ ικές ασκήσεις στ ον ελλαδικό χώρο. Και σίγουρα τ ο «ενδιαφέρον» τ ων ΗΠΑ για τ η χώρα δεν εξαντ λείτ αι στ ην κόντ ρα τ ου Τόμσεν και τ ου ΔΝΤ με τ ην Ε.Ε. για να κουρέψει η ευρω-τ ράπεζα τ ο ελληνικό χρέος. Είναι σίγουρο πως αμέσως μετ ά τ ις εκλογές στ ις ΗΠΑ τ α υπερατ λαντ ικά αφεντ ικά τ ης αστ ικής τ άξης θα ενδιαφερθούν πολύ συγκεκριμένα (όχι ότ ι έπαψαν ποτ έ) για τ α τ εκτ αινόμενα στ η χώρα μας στ η βάση τ ων ιεραρχήσεων και τ ων επιλογών που θα προκριθούν για να εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση τ ου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η ασύδοτ η και δολοφονική χρήση τ ης βάσης τ ης Σούδας στ ην περίπτ ωση τ ης Λιβύης ήτ αν μονάχα δείγμα τ ου πως αντ ιμετ ωπίζουν οι ιμπεριαλιστ ές σήμερα τ ις χώρες που εξαρτ ούν. Η αναλογία με τ ην προσβλητ ική, βάρβαρη και εξοντ ωτ ική αντ ιμετ ώπιση τ ου λαού με τ α μνημόνια, είναι ευθεία και διόλου άσχετ η με τ α δεδομένα τ ης συγκυρίας. Θεωρούμε αστ είο και σαφώς προσχηματ ικό για τ ην αναχώρηση από τ ο λαϊκό κίνημα τ α περί αλληλεξάρτ ησης και συμμετ οχής τ ης Ελλάδας στ ο ιμπεριαλιστ ικό κατ ά τ α’ άλλα πόλεμο.

Επ ιτακτική ανάγκη η ενίσχυση της αντιιμπ εριαλιστικής κατεύθυνσης στο μαζ ικό κίνημα Η αντ ιπαράθεση στ ο πλαίσιο τ ου κινήματ ος με δυνάμεις που υποβαθμίζουν τ α αντ ιιμπεριαλιστ ικά αιτ ήματ α και τ ην αναγκαιότ ητ α τ ης πάλης ενάντ ια στ ην εξάρτ ηση, είναι αναγκαία και δεν αφορά θεωρητ ικά σχήματ α τ ουλάχιστ ον από τ ην πλευρά μας. οι σύντ ροφοί μας στ α Χανιά πριν μερικά χρόνια χρειάστ ηκε να δώσουν μάχη για να μπει στ ην αφίσα κοινής δημοτ ικής κίνησης με τ ο ΝΑΡ ένα σύνθημα ενάντ ια στ ις βάσεις. Όχι σύντ ροφοι και σ’ αυτ ό πρέπει να είμαστ ε κάθετ οι η αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση στ ην πάλη δεν είναι για μας εμμονή στ ην υπεράσπιση τ ων μουμιασμένων για κάποιους λενινιστ ικών σχημάτ ων. Η αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση και η πάλη για τ ο σπάσιμο τ ων αλυσίδων τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης είναι όρος για τ ην τ αξική συγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου λαϊκού κινήματ ος στ η χώρα μας. είναι άμεση αναγκαιότ ητ α για να πολιτ ικοποιηθούν και να δυναμώσουν οι αντ ιστ άσεις τ ου λαού μας. είναι τ ο πρότ αγμα που πολιτ ικοποιεί τ η λαϊκή πάλη και τ ις υπαρκτ ές αντ ιστ άσεις τ ου λαού μας χωρίς να μπερδεύετ αι με διαχειριστ ικά προτ άγματ α σαν αυτ ά περί χρέους, κρατ ικοποιήσεων και τ α σχετ ικά. Και βέβαια ο καθένας κατ αλαβαίνει πως τ α αντ ιιμπεριαλιστ ικά συνθήματ α όχι μόνο δεν είναι ενσωματ ώσιμα, μα αντ ίθετ α οξύνουν τ ην τ αξική σύγκρουση τ ου λαού με τ ην αστ ική τ άξη και τ ο σύστ ημά τ ης, τ ο σύστ ημα τ ης εξάρτ ησης και τ ης εκμετ άλλευσης τ ου λαού. Εδώ έχει σημασία να διακρίνουμε τ ο αντ ιιμπεριαλιστ ικό πλαίσιο πάλης ενάντ ια σε Ε.Ε.ΝΑΤΟ- ΒΑΣΕΙΣ- ΔΝΤ από τ ις προτ άσεις στ ην αστ ική τ άξη για αποχώρηση από τ ο ευρώ π.χ. Κάτ ι τ έτ οιο παίχτ ηκε από πολλές πλευρές τ ο προηγούμενο διάστ ημα και παίζει ακόμη, μόνο που είναι άσχετ ο και ξένο με τ ην κατ εύθυνση που θέλει να συγκροτ ήσει πολιτ ικά, ιδεολογικά και οργανωτ ικά τ ο λαό απέναντ ι στ ους ντ όπιους και ξένους δυνάστ ες τ ου που αλληλοστ ηρίζοντ αι και συγκροτ ούν τ ο σύστ ημα τ ης εξάρτ ησης και τ ης εκμετ άλλευσης και κατ απίεσης τ ου λαού. Είναι όπως αναφέρουμε συχνά στ ην αρθρογραφία στ ην Προλετ αριακή Σημαία ζητ ούμενο τ ο νέο συμβόλαιο μετ αξύ ιμπεριαλιστ ικών αφεντ ικών τ ης Δύσης πάντ α, γιατ ί η Ρωσία π.χ. δε θα βρει εύκολα θέση σ’ ένα τ έτ οιο συμβόλαιο τ ουλάχιστ ον χωρίς μεγάλες «φασαρίες»…. Με βάση τ ην κρίση, τ α αδιέξοδα, τ η συζήτ ηση περί σουτ αρίσματ ος ( GREXIT) πολλοί μπήκαν στ η συζήτ ηση για έξοδο από τ ο ευρώ με τ ον ίδιο τ ρόπο που μιλούσαν για κούρεμα τ ου χρέους, πράγμα που υλοποιήθηκε και δεν είναι απίθανο να ξαναγίνει. Στ ο νέο συμβόλαιο που ίσως πάει να διαμορφωθεί, αλλά μπορεί να χρειαστ εί και πολύ δρόμο ακόμη, φαίνετ αι να προκρίνετ αι η παραμονή τ ης Ελλάδας στ ο ευρώ με πολιτ ική απόφαση κυρίως Γερμανών και Γάλλων με ώθηση από ΗΠΑ. Ταυτ όχρονα ζητ ούμενο συνολικά για τ η Δύση είναι ένα νέο βαθύ κούρεμα χρέους για τ ην Ελλάδα και με ερώτ ημα μετ αξύ Ε.Ε. και ΔΝΤ ποιος πληρώνει τ ο βαρκάρη. Ίδομεν… Σίγουρα θα χρειαστ εί πολύς δρόμος ακόμη και δεν αποκλείοντ αι ανατ ροπές και εκπλήξεις σ’ ένα ρευστ ό τ οπίο που δεν είναι σίγουρο πως θα ξεκαθαρίσει ούτ ε μετ ά τ ις εκλογές τ ων ΗΠΑ. Πάντ ως η αστ ική τ άξη και αυτ ό έχει να κάνει με τ ο χαρακτ ήρα τ ης δε διανοείτ αι καν τ ην ύπαρξή τ ης έξω από τ ο πλαίσιο τ ης εξάρτ ησης. Μ’ όλα τα π ροβλήματα, τα κόστη και τα ρίσκα π ου αναφερθήκαμε η αστική τάξη όχι μόνο δε μπορεί να αρνηθεί τον εξαρτημένο χαρακτήρα της, μα αντίθετα το στρίμωγμα και τα αδιέξοδα την οδηγούν στο να υπ οταχτεί και να ευθυγραμμιστεί π λήρως με τις απ αιτήσεις των αφεντικών της. Σ’ ένα τέτοιο π λαίσιο μπ ορεί να ελπ ίζ ει και ελπ ίζ ει σε ρόλους π ιθανούς και απ ίθανους, ακόμη και σε σύγχρονες κόκκινες μηλιές. Το πολιτ ικό προσωπικό κάνει ότ ι τ ου ζητ ήσουν οι απ’ έξω και τ ο τ ι μέλει γενέσθαι στ η χώρα αποφασίζετ αι κυριολεκτ ικά πλέον στ α ιμπεριαλιστ ικά επιτ ελεία. Για ποια δημοκρατ ία και για ποιο σχεδιασμό σωτ ηρίας λοιπόν μας μιλούν τ α ελεεινά ανδρείκελα τ ου σάπιου συστ ήματ ος τ ης χώρας. Να γιατ ί παρά τ ο άγχος που μας δημιουργούν οι πιεστ ικές απαιτ ήσεις τ ης περιόδου σε σχέση με τ α ελλείμματ ά μας πρέπει να δούμε τ α πράγματ α αισιόδοξα, ψύχραιμα και αποφασιστ ικά. Ελέω ψευτ ο-αριστ εράς κυριάρχησε για μήνες ο εκλογικός κρετ ινισμός και ζήσαμε μια κινηματ ική αδράνεια τ ην οποία εκμετ αλλεύτ ηκαν η Χρυσή Αυγή δίπλα στ ον Ξένιο Ζευς και τ η συνολικότ ερη αντ ιδραστ ικοποίηση και φασιστ ικοποίηση τ ης δημόσιας ζωής. Η παραπέρα αντ ιδραστ ικοποίηση μάλλον είναι μονόδρομος για τ η συνέχιση τ ης βάρβαρης αντ ιλαϊκής πολιτ ικής και τ ης πλήρους υποτ αγής τ ης χώρας στ α επικίνδυνα ιμπεριαλιστ ικά σχέδια. Όμως ο λαός μας στ ις 26 -9 και στ ην υποδοχή τ ης Μέρκελ και καθημερινά, δείχνει πως όσα μέτ ρα και αν ψηφίσουν δε θα πάψει ν’ αντ ιστ έκετ αι και να

διεκδικεί τ η ζωή και τ ο δίκιο τ ου. Είναι και αυτ ό τ ο τ ελευτ αίο ένα κρίσιμο δεδομένο τ ης περιόδου. Να ενισχύσουμε την αντιιμπ εριαλιστική ενότητα με τους γύρω λαούς Στ η γύρω περιοχή οι λαοί έχουν υποστ εί τ ην καπιτ αλιστ ική – ιμπεριαλιστ ική βαρβαρότ ητ α χρόνια πριν από μας. Οι λαοί τ ης Γιουγκοσλαβίας και τ ων Βαλκανίων χτ υπήθηκαν ανελέητ α ότ αν ακόμη δεν είχε τ σαλακωθεί η μόστ ρα τ ης Δύσης και τ ων «δημοκρατ ικών» ιδανικών τ ης. Σπουδαία παρακατ αθήκη η αλληλεγγύη τ ου λαού μας σε κείνη τ η φάση για τ ο μέλλον φιλίας και αλληλεγγύης που είναι υποχρεωμένοι οι γύρω λαοί να οικοδομήσουν για να υπερασπιστ ούν τ η ζωή τ ους κόντ ρα στ ο διαίρει και βασίλευε τ ων ιμπεριαλιστ ών. Σπουδαία επίσης η παρακατ αθήκη τ ου παλλαϊκού ξεσηκωμού κατ ά τ ην ιρακινή επέμβαση που οδήγησε τ ις ΗΠΑ να μιλήσουν για τ ον τ ρομοκράτ η ελληνικό λαό. Με τ ους λαούς τ ων Βαλκανίων αλλά και τ ους αραβικούς λαούς μας συνδέουν αγώνες και δεσμοί αίματ ος για να τ ην σπάσουμε με βάση τ ην πραγματ ικότ ητ α στ α φασιστ αριά τ ης Χρυσής Αυγής και σ’ όσους τ σαμπουκαλεύοντ αι και υποτ ιμούν τ α θύματ α τ ου ιμπεριαλισμού, τ ην ίδια ώρα που γίνοντ αι ελεεινοί δούλοι τ ων δυτ ικών αφεντ ικών που αποκαλύπτ οντ αι ξανά καθαρά δυνάστ ες τ ου λαού μας. Η π ολιτική του διαίρει και βασίλευε μπ ορεί και π ρέπει ν’ ανατραπ εί Μακριά από μας οι διακρίσεις σ’ ότ ι αφορά τ ον κόσμο τ ης δουλειάς. Είναι σπουδαίοι οι αγώνες τ ης νεολαίας και τ ων εργαζόμενων στ ην Αγγλία, τ η Γαλλία, τ ης Γερμανίας και τ ων ΗΠΑ. Είναι αγώνες που εξασθενούν τ η βάρβαρη ισχύ τ ου ιμπεριαλισμού. Όμως οι αγώνες τ ων λαών τ ου ευρωπαϊκού νότ ου, σήμερα τ ης Πορτ ογαλίας και τ ης Ισπανίας, έχουν κοινό στ όχο και είναι φανερό πως αλληλοτ ροφοδοτ ούντ αι. Ειδικότ ερα όμως ο λαός μας επειδή τ α πράγματ α «πολιτ ικοποιούντ αι», δηλαδή συμπυκνώνοντ αι επικίνδυνα στ η γύρω περιοχή, πρέπει με τ ην ενίσχυση τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής κατ εύθυνσης στ ην πάλη τ ου να αφαιρέσει ένα σημαντ ικό όπλο τ ων αντ ιπάλων τ ου. Την πολιτ ική τ ου διαίρει και βασίλευε. Όχι αυτ ά δεν είναι ρομαντ ικές εξαγγελίες παρότ ι γνωρίζουμε τ ους συσχετ ισμούς και τ ο έλλειμμα τ ης κομμουνιστ ικής αριστ εράς στ η γύρω περιοχή, ωστ όσο επιμένουμε στ ην παραπάνω κατ εύθυνση και θεωρούμε ότ ι δεν είμαστ ε στ ον αέρα και αυτ ό θα φανεί αν γίνουμε πιο αποφασιστ ικοί. Οι εργατ ικοί αγώνες στ η Βουλγαρία και κάποιες σημαντ ικές νίκες στ η Ρουμανία πέρυσι, θάφτ ηκαν σκόπιμα και δυστ υχώς δεν προβλήθηκαν ούτ ε από μας επαρκώς. Αντ ίθετ α επαρκώς και σωστ ά υπερασπιστ ήκαμε τ ις αραβικές εξεγέρσεις κόντ ρα στ η βρώμικη φιλολογία τ ου ιμπεριαλισμού περί αραβικής άνοιξης που αποκαλύφθηκε στ ον βομβαρδισμό τ ης Λιβύης και ξανά αποκαλύπτ ετ αι στ ην κλιμακούμενη ιμπεριαλιστ ική επέμβαση μέσω τ ρίτ ων στ η Συρία. Σήμερα οφείλουμε να παρακολουθούμε τ ις εξελίξεις στ ην περιοχή στ η σύμπλεξή τ ους άλλωστ ε με τ ο συνολικότ ερο ιμπεριαλιστ ικό αντ αγωνισμό και να τ οποθετ ιούμαστ ε σε κάθε ζήτ ημα που μπαίνει με σαφήνεια. Ταυτ όχρονα οφείλουμε να έχουμε μια τ αχτ ική που θα πασχίζει να μπολιάσει τ ις αντ ιστ άσεις τ ου λαού μας επιτ ρέποντ άς μας να είμαστ ε μέσα σ’ αυτ ές όπως τ ο ψάρι στ ο νερό και να τ ις στ ηρίζουμε μ’ όλες μας τ ις δυνάμεις. Για την π ρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπ εριαλιστική Συνεργασία Μιλώντ ας για τ ην ανάγκη αλληλεγγύης και κοινού αντ ιιμπεριαλιστ ικού αγώνα με τ ους γύρω λαούς, αν γίνουμε πιο αποφασιστ ικοί θα φανεί ότ ι δεν είμαστ ε στ ον αέρα. Ο λαός μας και οι γύρω λαοί υφίστ αντ αι, παρά τ ις ιδιομορφίες, όλοι τ ις συνέπειες τ ης καπιτ αλιστ ικής κρίσης που πολλαπλασιάζοντ αι όσο ενισχύετ αι η ιμπεριαλιστ ική παρουσία και ο ιμπεριαλιστ ικός αντ αγωνισμός στ ην περιοχή. Αυτ ή η κατ άστ αση βγάζει παντ ού τ ους λαούς στ ο δρόμο!! Το σύστ ημα ενισχύει τ ην τ ρομοκρατ ία, τ ο φασισμό και σ’ ένα βαθμό δημιουργείτ αι έδαφος και για τ ον εθνικισμό και τ ο ρατ σισμό. Όμως όπως η μεγάλη πλειοψηφία τ ου λαού μας δεν είναι με τ η Χρυσή Αυγή, έτ σι και οι λαοί τ ης Τουρκίας π.χ. δεν είναι με τ ους Γκρίζους Λύκους. Το μεγαλύτ ερο πρόβλημα τ ου Ερντ ογάν στ ις βρώμικες πολεμικές τ ου επιχειρήσεις με τ η Συρία είναι τ ο αντ ιπολεμικό κίνημα που σε συνδυασμό με τ ο κουρδικό κάνει τ α πράγματ α εξόχως δύσκολα για τ ην τ ουρκική αστ ική τ άξη. Εκτ εθειμένες επίσης στ ους λαούς τ ους και από πολλές απόψεις είναι οι αστ ικές τ άξεις τ ων βαλκανικών χωρών. Παντ ού λίγο πολύ υπάρχουν σπουδαίοι όροι για να δυναμώσουν στ ην πορεία οι αντ ιστ άσεις και οι αγώνες ενάντ ια στ ην εκμετ άλλευση, τ ον πόλεμο και τ ον ιμπεριαλισμό.

Οφείλουμε να πολεμήσουμε τ ην αντ ίληψη περί παντ οδυναμίας τ ου συστ ήματ ος που τ άχα έχει τ ους λαούς στ ο χέρι. Με κρίσιμο τ ο ζήτ ημα τ ης υπηρέτ ησης τ ης αντ ίστ ασης, που ήδη κατ ακτ ιέτ αι σ’ ένα βαθμό μια κοινή γλώσσα και που οπωσδήποτ ε έχουμε πολύ δρόμο μπροστ ά, η πρωτ οβουλία οφείλει να προσεγγίσει βαθύτ ερα και με σαφήνεια τ α ζητ ήματ α τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής πάλης. Αυτ ό άλλωστ ε είναι όρος για τ ο πιο ουσιαστ ικό μπόλιασμα τ ων λαϊκών αντ ιστ άσεων με τ ην αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση. Για να δυναμώσουν οι αγώνες για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατ ία χρειάζετ αι να βαθύνει η τ αξική αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση χρειάζετ αι να ενισχυθεί η αντ ιπαράθεση ενάντ ια στ ο ρεφορμισμό, τ ον πασιφισμό, τ ον αστ ικό κοσμοπολιτ ισμό τ ης υποτ έλειας και τ ον κάθε λογής ψευτ ο- πατ ριωτ ισμό. Οι εξελίξεις τ ονίζουν τ ην επιτ ακτ ική ανάγκη για δυνάμωμα τ ης πάλης ενάντ ια στ ην ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση και τ αυτ όχρονα αποκαλύπτ ουν τ ην πραγματ ικότ ητ α και αυτ ό οφείλουμε να τ ο αξιοποιήσουμε.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_16.html?pfstyle=wp

Για την "Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία" του Γιάννη Χατζή Η πολιτ ική ενασχόληση και παρέμβαση στ ις συνοικίες τ ων τ όσων προβλημάτ ων, στ ριφογύριζε στ ο μυαλό και τ ην πρακτ ική πολλών από εμάς, λίγο πολύ κατ ά περίπτ ωση, περισσότ ερο ή λιγότ ερο συγκροτ ημένα. Μετ ά από τ ις εκλογές όμως τ ου 2009, η παρουσία μας συγκεκριμενοποιείτ αι, αναβαθμίζετ αι και επεκτ είνετ αι περισσότ ερο, με τ η συγκρότ ηση πρωτ οβουλιών γειτ ονιάς, σαν πρωτ όλιες μορφές λαϊκής αυτ οοργάνωσης. Από τ ότ ε η παρέμβαση μας έγινε αντ ικείμενο προβληματ ισμού και ειδικής συζήτ ησης, τ όσο για τ ο περιεχόμενο, όσο και για τ η φυσιογνωμία, τ ις μορφές, τ ην απεύθυνση και τ ον τ ρόπο λειτ ουργίας που θα έπρεπε να έχει. Οι πολιτ ικές συνθήκες που προέκυψαν τ α τ ελευτ αία δύο χρόνια, από τ ο κίνημα τ ων πλατ ειών και τ ις πρόσφατ ες εκλογές και τ ο πολιτ ικό κλίμα όπως διαμορφώνετ αι μετ εκλογικά, θα έχουν τ ο αντ ίκτ υπο τ ους στ η συνοικία αλλά και κεντ ρικά, θα βάλουν νέους προβληματ ισμούς και θα ζητ άν νέες απαντ ήσεις. Είναι προφανές ότ ι είναι άμεση ανάγκη ισχυροποίησης τ ης κοινής δράσης και τ ης δικιάς μας ενεργοποίησης στ η συνοικία, στ ο χωριό, στ ην πόλη, πάνω σε θέματ α και προβλήματ α τ ης κεντ ρικής πολιτ ικής σκηνής, όπως αυτ ά διαμορφώνοντ αι κάτ ω από τ ο βάρος τ ων τ ελευτ αίων εξελίξεων. Η αντ ιδραστ ική λαίλαπα που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστ ές στ η χώρα μας με όργανα τ ους τ ις κυβερνήσεις τ ων τ ελευτ αίων χρόνων, επιβάλλει ένα καθεστ ώς δουλείας και εξαθλίωσης για τ ο λαό μας και τ ην εργατ ική τ άξη. Η αντ ιλαϊκή αυτ ή επίθεση αναπτ ύσσετ αι με γοργούς ρυθμούς και βαθαίνει ολοένα περισσότ ερο με σωρεία μνημονίων, μεσοπρόθεσμων, πολυνόμων κ.λ.π. Η ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση και η υποτ έλεια αναδεικνύοντ αι σε «μητ έρες» κάθε κακοδαιμονίας και νεοαποικιακής επιβουλής για τ η χώρα, ενώ τ ην καθιστ ούν υποχείριο κρίκο τ ων επιθετ ικών σχεδίων τ ων ιμπεριαλιστ ών για παγκόσμια κυριαρχία, με ορατ ές και άμεσες τ ις συνέπειες και τ ους κινδύνους για όλους τ ους λαούς τ ης περιοχής. Η Πρωτ οβουλία για τ η συγκρότ ηση τ ης Αριστ ερής Αντ ιιμπεριαλιστ ικής Συνεργασίας έρχετ αι να καλύψει μιαν αδυναμία και μια ανάγκη. Την αδυναμία έως και τ ην ανυπαρξία τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής πάλης και τ η διαστ ρέβλωση τ ου περιεχομένου τ ης, με ευθύνη τ ης εντ ός και εκτ ός τ ων τ ειχών Αριστ εράς και τ ην ανάγκη για αντ ίστ αση σ’ όλα τ α κεντ ρικά προβλήματ α διαβίωσης τ ου λαού και τ ην πάλη ενάντ ια στ α δεσμά εξάρτ ησης τ ου λαού μας από όλους τ ους ιμπεριαλιστ ές. Η Πρωτ οβουλία έρχετ αι να συμβάλλει στ ην αναγκαία κοινή δράση, σ’ ένα Αριστ ερό Μέτ ωπο Αντ ίστ ασης, διεκδίκησης και ανατ ροπής. Να συσπειρώσει τ ους αγωνιστ ές που δεν τ αυτ ίζοντ αι με τ ις απόψεις ενάντ ια στ ην Αντ ίστ αση και τ η λαϊκή μαζική πάλη και ψάχνουν χώρο. Να προωθήσει τ ην κίνηση τ ου κόσμου και να κατ αστ ήσει τ ο λαό πρωτ αγωνιστ ή τ ων εξελίξεων. Για τ ο πρόβλημα τ ης εξάρτ ησης τ ης χώρας μας και με τ ις πολεμικές συγκρούσεις που προκλήθηκαν και προκαλούντ αι, είχαν συγκροτ ηθεί και στ ο παρελθόν, ιδιαίτ ερα με τ ην επέμβαση στ η Γιουγκοσλαβία, διάφορες αντ ιπολεμικές επιτ ροπές, όπως και επιτ ροπές ενάντ ια στ ις βάσεις, που στ ην πορεία κάποιες από αυτ ές ατ όνησαν. Η σημερινή πολιτ ική συγκυρία, οξύνει τ ις αντ ιθέσεις τ ων ιμπεριαλιστ ών. Στ η χώρα μας «στ ο όνομα τ ης αντ ιμετ ώπισης τ ου χρέους και τ ων ελλειμμάτ ων, δίνοντ αι η χαριστ ικές βολές στ ην παραγωγική συγκρότ ηση τ ης χώρας, ξεπουλιέτ αι κάθε δημόσιος πλούτ ος τ ης και η εργατ ική τ άξη και ο λαός υποθηκεύοντ αι στ ο ιμπεριαλιστ ικό και ντ όπιο κεφάλαιο». Η ανάγκη μιας μόνιμης και στ αθερής συσπείρωσης οργανώσεων και ανέντ αχτ ων σε κοινή δράση, με πολιτ ικό περιεχόμενο και ευρύτ ερο προσανατ ολισμό τ ην αντ ιπαράθεση με τ ις αντ ιλαϊκές και αντ επαναστ ατ ικές απόψεις και που θα συμβάλει ουσιαστ ικά στ ην αντ ιιμπεριαλιστ ική και αντ ικαπιτ αλιστ ική πάλη τ ου λαού μας σε πανελλαδικό επίπεδο, είναι προφανής.

Η Πρωτ οβουλία Αριστ ερής Αντ ιιμπεριαλιστ ικής Συνεργασίας έρχετ αι να καλύψει αυτ ήν τ ην αναγκαιότ ητ α και ζητ ά εσπευσμένα απαντ ήσεις για τ ο πεδίο ύπαρξης και δράσης τ ης. Φυσικά απαντ ήσεις ζητ άν και οι δικοί μας προβληματ ισμοί για τ η μορφή, τ η γραμμή, τ α αιτ ήματ α και τ ους τ ρόπους τ ης κινηματ ικής παρέμβασης τ ης ΠΑΑΣ στ ην πόλη, στ ο χωριό, στ η συνοικία, εκεί που εδώ και καιρό παρεμβαίνουμε και δραστ ηριοποιούμαστ ε κύρια με τ ις πρωτ οβουλίες κατ οίκων τ ης συνοικίας. Για την κοινή δράση. Η ήτ τ α τ ου εργατ ικού, αριστ ερού και επαναστ ατ ικού κινήματ ος και όλοι οι αρνητ ικοί συσχετ ισμοί που διαμορφώθηκαν από αυτ ή, η κυριαρχία τ ου ρεβιζιονισμού μ’ ότ ι αυτ ό συνεπακόλουθα σημαίνει για τ ο κίνημα, με λίγα λόγια τ ο βαθύτ ατ ο αυτ ό πολιτ ικό πρόβλημα τ ης Αριστ εράς ήτ αν ο αναστ αλτ ικός παράγοντ ας που απέτ ρεψε τ ην ύπαρξη ενός ικανού αντ ιιπεριαλιστ ικού κινήματ ος και τ ην κοινή δράση για μια δυναμική και χωρίς λαθεμένες απόψεις αντ ίστ αση ενάντ ια στ ην ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ιση τ ης χώρας. Αναζητ ώντ ας τ ην τ αυτ ότ ητ α τ ης ΠΑΑΣ, όπως και τ η δική μας σαν αγωνιστ ών, διαπιστ ώνουμε ότ ι η κοινή δράση μέσα σ’ ένα μαζικό κίνημα είναι μονόδρομος και ο μόνος που στ ις σημερινές συνθήκες μπορεί να οικοδομήσει όρους για τ ην ανάπτ υξη τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής- αντ ικαπιτ αλιστ ικής πάλης. Πρόκειτ αι για μια συνεχή, επίπονη διαδικασία που δεν είναι ευθεία, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να εγγυηθεί αποτ έλεσμα. Στ ους αναστ αλτ ικούς-εμπόδια παράγοντ ες στ ην ανάπτ υξη τ ης κοινής δράσης για τ ην επίτ ευξη αντ ιιμπεριαλιστ ικής συνεργασίας και τ η μαζικοποίηση τ ων πρωτ οβουλιών μπορούμε να αναφέρουμε: • Τον αναχωριτ ισμό, τ ην περιχαράκωση και τ ις ρεβιζιονιστ ικές απόψεις τ ου ΚΚΕ, που θέλοντ ας να καλύψει και να μπαλώσει τ α αδιέξοδα, τ ις ήτ τ ες τ ου και τ ην εμπλοκή τ ου στ ις οξυνόμενες απαιτ ήσεις τ ης τ αξικής πάλης, μιλά για «κατ άργηση» τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης και προβάλλει τ η θεωρία τ ης «ιμπεριαλιστ ικής Ελλάδας».

• Τη φιλοΕΕ πολιτ ική τ ου Συνασπισμού και τ ους εξωραϊσμούς και τ ις ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί για τ ους ιμπεριαλιστ ικούς συνασπισμούς και ιδιαίτ ερα για τ ην ΕΕ. Τις μεθοδεύσεις με τ α διάφορα δίκτ υα, συντ ονιστ ικά και τ ην «Πρωτ οβουλία τ ων Πρωτ οβουλιών», στ ην προσπάθεια τ ου να ποδηγετ ήσει τ ο κίνημα τ ων πρωτ οβουλιών, στ ις πολιτ ικές τ ου επιδιώξεις.

• Την υποβάθμιση, διαστ ρέβλωση, έως και εξαφάνιση τ ης αντ ιιμπεριαλιστ ικής πάλης από τ ην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Την ολοένα αυξανόμενη δεξιά πολιτ ική τ ης.

• Την αναρχοαυτ ονομία και τ ον τ ροτ σκισμό .

• Τη λογική τ ης ανάθεσης, τ ον κυβερνητ ισμό και τ ον κοινοβουλευτ ικό κρετ ινισμό.

• Τις μικροκομματ ικές λογικές κι εκείνες τ ου «περιπτ έρου γωνία».

• Τη δράση τ ων φασιστ ικών συμμοριών και τ η φασιστ ικοποίηση τ ης δημόσιας ζωής.

• Τέλος, τ ις διάφορες απόψεις-περιχαρακώσεις συναγωνιστ ών μέσα στ ην προσπάθεια στ ησίματ ος και ανάπτ υξης αντ ιιμπεριαλιστ ικής πρωτ οβουλίας, που προτ είνουν μιαν κεντ ρομορφική καθοδήγηση και λειτ ουργία τ ης ΠΑΑΣ.

• Τη σύγχυση, απολιτ ική και ητ τ οπαθή στ άση ενός κόσμου, αποτ έλεσμα τ ης πολιτ ικής δράσης τ ων ρεβιζιονιστ ών και τ ην ανυπαρξία λαϊκού κινήματ ος.

• Της υγειονομικές ζώνες που στ ήνοντ αι για τ ην περιθωριοποίηση μας. Αυτ ά έχουμε να αντ ιμετ ωπίσουμε στ ο δρόμο μας για κοινή δράση. Ένα δυσχερέστ ερο πολιτ ικό κλίμα, απ’ αυτ ό που υπήρχε πριν τ ις εκλογές τ όσο σε επίπεδο προθυμίας σε συνεργασίες και οικοδόμηση όρων κοινής δράσης, όσο και στ ο επίπεδο μπλοκαρίσματ ος τ ης συμμετ οχής και δράσης τ ου κόσμου, από τ ην πολιτ ική τ ων οπουρτ ονιστ ών. Σήμερα όμως καλούμαστ ε να συνεχίσουμε τ ην προσπάθεια μας μέσα στ α νέα δεδομένα, επιστ ρατ εύοντ ας τ ις όποιες εμπειρίες μας από τ ο παρελθόν. Να στ αθούμε δίπλα και μέσα στ ον κόσμο, συμβάλλοντ ας στ ον αγώνα για εθνική ανεξαρτ ησία. Η απ εύθυνσή μας. Απευθυνόμαστ ε σε κάθε δύναμη και συλλογικότ ητ α, σε κάθε ανέντ αχτ ο αγωνιστ ή. Δημιουργούμε σχέσεις μ’ ένα αγωνιστ ικό δυναμικό που βρίσκετ αι σε σύγχυση, σε κάθε αποστ οιχισμένο και προβληματ ισμένο άτ ομο και γενικά σ’ όλους που πλήτ τ οντ αι από τ ο καθεστ ώς τ ης εξάρτ ησης και τ ην αντ ιλαϊκή πολιτ ική τ ων κυβερνήσεων τ ης τ ρόικας και θέλουν να αντ ιστ αθούν και να συγκρουστ ούν για τ ην ανατ ροπή τ ου καθεστ ώτ ος τ ης

εξάρτ ησης, τ ης υποτ έλειας και τ ις καπιτ αλιστ ικής βαρβαρότ ητ ας. Με λίγα λόγια απευθυνόμαστ ε σε άτ ομα με κάποιας εμβέλειας πολιτ ική και αγωνιστ ική παρουσία. Η Πρωτ οβουλία φιλοδοξεί να γίνει χώρος υποδοχής και φιλοξενίας, πόλος συσπείρωσης συλλογικοτ ήτ ων και ανέντ αχτ ων, που ως ένα βαθμό έχουν απεγκλωβιστ εί από τ ην κυρίαρχη οπουρτ ουνιστ ική λογική τ ης επίσημης Αριστ εράς κι όχι μόνο.

• Οι συλλογικότητες. Απευθυνόμαστ ε για συνεργασία σε κάθε πολιτ ική, πολιτ ιστ ική, τ οπική συλλογικότ ητ α, προτ είνοντ ας τ η συνδιαμόρφωση τ ου πλαισίου και τ ου τ ρόπου λειτ ουργίας τ ης Πρωτ οβουλίας. Πρόκειτ αι για μια κίνηση πολιτ ικής ενότ ητ ας και πάλης, για τ η συσπείρωση δυνάμεων σε κοινές πρωτ οβουλίες και δράσεις. Θεμέλιος λίθος τ ης συνεργασίας ο διάλογος, ο σεβασμός τ ων ιδιαιτ εροτ ήτ ων τ ων συναγωνιστ ών, τ ην ισότ ητ α, τ ις δημοκρατ ικές διαδικασίες, τ ο διάλογο αλλά και τ ην αντ ιπαράθεση. Είναι κατ ανοητ ό ότ ι η κοινή μας δράση με συλλογικότ ητ ες, μπορεί να παίρνει κατ ά περίπτ ωση διάφορες μορφές και εμβέλεια. _ Ότ αν οι συλλογικότ ητ ες αποδέχοντ αι τ ο πλαίσιο τ ης Πρωτ οβουλίας και λειτ ουργούν συμμετ έχοντ ας ουσιαστ ικά στ η μορφοποίηση στ ο περιεχόμενο, τ ους στ όχους και τ η λειτ ουργία τ ης. _ Ότ αν κάποια συλλογικότ ητ α συσπειρώνετ αι και συνεργάζετ αι με τ ην Πρωτ οβουλία, μόνο για έναν ή κάποιους στ όχους (π.χ. για τ ο κλείσιμο κάποιας βάσης, παρέμβαση ενάντ ια στ ην επίσκεψη κάποιας προσωπικότ ητ ας τ ων ιμπεριαλιστ ών, απαραβίαστ ο συνόρων). _ Ότ αν αγωνιστ ές τ ης Πρωτ οβουλίας, λειτ ουργούν μέσα σε μια συλλογικότ ητ α, προωθώντ ας, τ ους στ όχους τ ης Πρωτ οβουλίας. _ Ότ αν η Πρωτ οβουλία συμμετ έχει και λειτ ουργεί αυτ όνομα μέσα σε μια συσπείρωση πρωτ οβουλιών, επιτ ροπών ή ένα συντ ονιστ ικό. Στ όχος μας πρέπει να είναι η ανεύρεση συμμάχων, έστ ω και σε ένα μίνιμουμ πλαίσιο συμφωνίας, έστ ω σε ορισμένους μόνο στ όχους. Το θέμα είναι να βρεθούμε σε μια πορεία κοινής σύμπλευσης με διάφορες δυνάμεις, να πατ ήσουμε κάπου, σ’ ένα σμίξιμο που θα βοηθήσει τ ην αλληλογνωριμία, αλληλοκατ ανόηση, αλληλοεκτ ίμηση, που θα επιτ ρέψουν τ η σύγκληση στ ους στ όχους τ ης Πρωτ οβουλίας.

• Ανένταχτοι αγωνιστές. Οι ανοιχτ ές και δημοκρατ ικές διαδικασίες, όπως και γενικότ ερα η οργανωτ ική τ ης λειτ ουργία τ ης πρωτ οβουλίας πρέπει να διευκολύνουν τ ην προσέγγιση ανέντ αχτ ων αγωνιστ ών. Πρέπει να αποφεύγετ αι ο συγκεντ ρωτ ισμός. Είναι φυσικό η αντ απόκριση τ ων ανέντ αχτ ων στ ους στ όχους τ ης Πρωτ οβουλίας να είναι διαφορετ ικής μορφής και εμβέλειας, ανάλογα με τ ο πολιτ ικό επίπεδο τ ου καθενός και τ ην μέχρι τ ώρα όσμωση που έχει με τ ο κίνημα, πρέπει η απεύθυνση μας και η προσέγγιση μας να αντ αποκρίνετ αι στ ο μέτ ρο τ ων προσωπικών τ ου δυνατ οτ ήτ ων και να μην τ ον τ ρομάζει. Να αξιοποιούμε κάθε δυνατ ή προσωπική προσφορά και ιδιαίτ ερη κλίση τ ου. Βασικά να είμαστ ε αυστ ηροί μόνο με τ ον εαυτ ό μας.

• Ιδιαίτ ερη, συνεχής και επίμονη προσπάθεια να είναι η απεύθυνση μας στ ον εργατ ικό χώρο και τ η νεολαία. Αυτ οί είναι που σηκώνουν τ ο μεγαλύτ ερο βάρος τ ης αντ ιλαϊκής επίθεσης.

• Στ ην πρώτ η φάση τ ης απεύθυνσης μας, που θα είναι ένας γνωστ ός περίγυρος ανέντ αχτ ων περισσότ ερο ή λιγότ ερο πολιτ ικοποιημένων, η συμφωνία μαζί τ ους φαντ άζει περισσότ ερο εύκολη, όμως όλο αυτ ό τ ο δυναμικό κουβαλά τ α δικά τ ου βαρίδια (αυτ απάτ ες, απογοήτ ευση, λογικές ανάθεσης, εκλογικίστ ικες τ άσεις, ανεμπιστ οσύνη, δειλία κ.λ.π). Όμως τ ο ότ ι δεν είναι εντ ετ αγμένοι και δεν έχουν άμεση εξάρτ ηση από πολιτ ικούς οργανισμούς, αφήνει ένα ευρύ πεδίο σύγκλησης και συμμερισμού τ ων αναγκών και τ ων στ όχων τ ης Πρωτ οβουλίας. Πως π αρεμβαίνουμε. Το στ υλ τ ης παρέμβασης μας και η όλη παρουσία μας να μη μας αποκόπτ ει από τ ον κόσμο, αλλά να ενισχύει τ ο γεγονός ότ ι είμαστ ε κάποιοι από αυτ ούς. Η ίδια η αντ ιπαράθεση μας, δεν πρέπει να σνομπάρει κανένα και να σέβετ αι τ ους ανθρώπους και τ ις απόψεις τ ους. Ο τ ρόπος παρέμβασης μας προσομοιάζει μ’ εκείνον τ ων πρωτ οβουλιών γειτ ονιάς. Η παρέμβαση και η λειτ ουργία τ ης Πρωτ οβουλίας πρέπει να τ ην βοηθούν ν’ ανοίγει ολοένα και περισσότ ερο τ ην εμβέλεια τ ης στ ον κόσμο. Ζητ ούμενο μια λαϊκή οργάνωση που θα μπορεί σε πόλεις,

γειτ ονιές, χωριά, πανελλαδικά να αντ ιστ αθεί και να αναμετ ρηθεί με τ ην καπιτ αλιστ ικήιμπεριαλιστ ική λαίλαπα, να αγωνιστ ή για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατ ία, εθνική ανεξαρτ ησία. Η Πρωτ οβουλία δεν είναι δημιούργημα εγκεφαλικό, είναι αντ ανάκλαση τ ης καθημερινότ ητ ας μιας εξαρτ ημένης χώρας. Μιας καθημερινότ ητ ας βάρβαρων, αντ ιλαϊκών και αντ ιεργατ ικών πολιτ ικών, αποτ έλεσμα τ ης εξάρτ ησης και τ ης υποτ έλειας. Οι ενδοϊμπεριαλιστ ικοί αντ αγωνισμοί περνούν συνέχεια σε πιο αναβαθμισμένο επίπεδο, γεγονός που δεν πρέπει να αποσιωπάτ αι ή να διαστ ρέφετ αι ή να μένουμε μόνο στ α μνημόνια και τ ην ΕΕ. Ο αγώνας για τ ις συνθήκες διαβίωσης δεν μπορεί να ιδωθεί ξεκομμένα από τ ο γενικότ ερο πολιτ ικό περιβάλλον και τ α διεθνή, έτ σι οι όποιες διεργασίες τ ης απεύθυνσης μας δεν μπορεί να είναι μονοθεματ ικές και επίπεδες αλλά ποιο σύνθετ ες, αφού η τ ραγική κατ άστ αση που βρίσκετ αι ο λαός μας είναι αποτ έλεσμα τ ης βάρβαρης και αντ ιλαϊκής πολιτ ικής τ ων δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος έξω και μέσα στ η χώρα. Η διαπίστ ωση και η αποδοχή αυτ ής τ ης πραγματ ικότ ητ ας, η αναγκαιότ ητ α αντ ίστ ασης, σύγκρουσης και ανατ ροπής και επειδή κανείς δεν περισσεύει, ούτ ε καν ο χρόνος, πρέπει επιτ ακτ ικά να μας ενεργοποιήσει, για μια ανοιχτ ή και πλατ ιά πρωτ οβουλία, σε μια σύμπλευση κοινού αγώνα και αντ ιπαράθεσης, στ ην πορεία συνδιαμόρφωσης μετ ώπου πάλης ενάντ ια στ ο ιμπεριαλιστ ικό και καπιτ αλιστ ικό κατ εστ ημένο.

• Προσπάθεια συγκρότ ησης στ η συνοικίες τ ων μεγάλων αστ ικών κέντ ρων, στ ις μικρές πόλεις και κωμοπόλεις, στ ο χωριό, πρωτ όλειες μορφές αντ ιιμπεριαλιστ ικών-αντ ικαπιτ αλιστ ικών Πρωτ οβουλιών.

• Πρωτ αρχική απεύθυνση σε ανέντ αχτ ους αγωνιστ ές τ ου άμεσου περίγυρου και σε συλλογικότ ητ ες, με μοναδικό προαπαιτ ούμενο, κατ ά περίπτ ωση, τ η βούληση αντ ίστ ασης, κοινής δράσης και συμμετ οχής στ ον αγώνα ενάντ ια στ ην εξάρτ ηση και τ ην υποτ έλεια. Ο κύκλος αυτ ός πρέπει να διευρύνετ αι σε μια τ ολμηρή όσμωση μας με τ α λαϊκά στ ρώματ α και τ η νεολαία. Οι καιροί από άποψη δεκτ ικότ ητ ας τ ου κόσμου είναι ευνοϊκοί • Συγκρότ ηση μιας πλατ ιάς Πρωτ οβουλίας και ενός ανοιχτ ού συντ ονιστ ικού με δημοκρατ ική λειτ ουργία, με όλα τ α ζητ ήματ α ανοιχτ ά προς συνδιαμόρφωση, στ ο δρόμο τ ων σημερινών απαιτ ήσεων τ ης τ αξικής πάλης, ενάντ ια στ ις αυτ απάτ ες, τ ο συμβιβασμό, τ ην ενσωμάτ ωση και τ ην ητ τ οπάθεια, κύρια πολιτ ικά χαρακτ ηριστ ικά τ ης εντ ός και εκτ ός τ ων τ ειχών Αριστ εράς.

• Η Πρωτ οβουλία θα λειτ ουργεί με λαϊκές συνελεύσεις και συντ ονιστ ικά.

• Θα λαμβάνει υπ’ όψη τ ης τ ις τ οπικές ιδιαιτ ερότ ητ ες τ ου χώρου ευθύνης τ ης και εκείνες τ ης δικιάς τ ης τ οπικής σύνθεσης. Να μην είναι σφραγίδα κανενός.

• Η δομή και η λειτ ουργία τ ης Πρωτ οβουλίας πρέπει να είναι αποκεντ ρωμένη. Αυτ ό σημαίνει ότ ι η ουσιαστ ική και λειτ ουργική συγκρότ ηση και παρέμβαση τ ης στ ην τ αξική πάλη, θα γίνετ αι στ ον κατ ’ εξοχήν χωροτ αξικό τ ομέα ευθύνης (συνοικία, κωμόπολη, χωριό) και ανάλογα με τ ις συνθήκες ζωής και ύπαρξης τ ης. `Ενας τ έτ οιος επιμερισμός δεν αποκλείει, φυσικά πέρα από τ ις επιμέρους και κεντ ρικές κοινές εκφράσεις στ ην πόλη, τ ην επαρχία, πανελλαδικά. Οι κεντ ρικότ ερες εκφράσεις θα αναδειχτ ούν από τ ην ίδια τ η λειτ ουργία τ ων κατ αμερισμένων τ μημάτ ων τ ης Πρωτ οβουλίας και από τ ις ανάγκες τ ου πλαισίου ζωής και ύπαρξης τ ης, που πρέπει να είναι «ανοιχτ ό ως προς τ η διαμόρφωση και προσπελάσιμο». . Μια τ έτ οια δικτ ύωση είναι ζήτ ημα συγκεκριμένου προβλήματ ος και τ ης ανάγκης ευρύτ ερης συσπείρωσης πάνω σ’ αυτ ό. Απαιτ είτ αι η συζήτ ηση και απόφαση κατ ’ αρχήν τ ων επί μέρους πρωτ οβουλιών, μιας κεντ ρικότ ερης διεργασίας στ η συνέχεια, πάντ οτ ε με γνώμονα τ ην ισότ ητ α, τ η συναγωνιστ ικότ ητ α και τ ις δημοκρατ ικές διαδικασίες.

• `Εχοντ ας στ όχο τ ην ανασυγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης σαν δύναμη κοινωνικής απελευθέρωσης και με τ ο γεγονός ότ ι αυτ ή η τ άξη με τ η νεολαία δέχοντ αι τ ο μεγαλύτ ερο βάρος τ ης αντ ιλαϊκής επίθεσης, η εργατ ολαϊκή κατ εύθυνση τ ης Πρωτ οβουλίας είναι αυτ ή που συνάδει με τ η σημερινή πολιτ ική κατ άστ αση.

• Η δράση τ ης Πρωτ οβουλίας δεν μπορεί να είναι μόνο η απόκρουση τ ης επίθεσης, αλλά και η περιφρούρηση τ ων κατ ακτ ήσεων τ ου λαού μας και η διεκδίκηση όσων χάσαμε. Μέσα σ’ αυτ ή τ η δυναμική μπορούν να εντ αχτ ούν αγώνες για αξιοπρεπή διαβίωση στ ο κόστ ος ζωής, για αυξήσεις, ασφάλιση, ιατ ροφαρμακευτ ική περίθαλψη κ.λ.π.

• Η επιλογή τ οπικά τ ων άμεσων προτ εραιοτ ήτ ων παρέμβασης και η εξειδίκευση τ ους κατ ά τ ομέα και περίπτ ωση μπορεί να γίνει αποτ ελεσματ ική με τ ην αποκέντ ρωση τ ης

Πρωτ οβουλίας και τ ην επί μέρους λειτ ουργικότ ητ α τ ης τ οπικά. Απευθυνόμαστ ε σ’ ένα πολιτ ικά «ψαγμένο» και ευαισθητ οποιημένο κοινό, που σήμερα βρίσκετ αι σε σύγχυση κι η προσέγγιση μας θα πρέπει να έχει αυξημένο πολιτ ικό περιεχόμενο, που χωρίς να πέφτ ει σε γενικές θεωριτ ολογίες, θα συνδέει τ ο πρόβλημα με τ ην παγκόσμια πολιτ ική σκηνή και τ ις επιπτ ώσεις τ ου στ ην καθημερινή ζωή. Πρέπει να βρούμε λόγο που θα συντ αιριάζει με τ ους στ όχους και τ ην πολιτ ική μας άποψη, αλλά λόγο βατ ό και εκλαϊκευμένο. Χωρίς καμιά διάθεση να αποποιηθούμε τ ην πολιτ ική μας γραμμή, πρέπει να ασκούμε διάλογο και αντ ιπαράθεση με τ ις διαφορετ ικές απόψεις, στ ην προσπάθεια μας για τ ην επίτ ευξη ενότ ητ ας δράσης. Η διαχωριστ ική γραμμή τ ης αντ ιπαράθεσης μας πρέπει να υπερασπίζετ αι τ η μαζική λαϊκή οργάνωση και τ ην κίνηση τ ης μέσα στ ον κόσμο, με τ ον κόσμο, σε μια προσπάθεια να τ ον κάνει πρωτ αγωνιστ ή τ ων εξελίξεων, ικανό να πάρει στ α χέρια τ ην τ ύχη τ ου, να αντ ιστ αθεί, να συγκρουστ εί και να νικήσει. Πρέπει ακόμη να ασκείτ αι κριτ ικά και κατ ά περίπτ ωση ανάλογα με τ ην πορεία και τ ην οξύτ ητ α τ ης αντ ιπαράθεσης και πάντ α σ’ αναφορά με συγκεκριμένες ενέργειες και συμπεριφορές, μπορεί να γίνει και κατ αγγελία. Θα βρεθούμε στ ους δρόμους αγώνα με διαφορετ ικούς ανθρώπους ανέντ αχτ ους και εντ ετ αγμένους, τ όσο η πολιτ ική, όσο και η προσωπική γνωριμία και οι κοινωνικές σχέσεις θα καλλιεργήσουν ένα κλίμα εμπιστ οσύνης μια σχετ ικά κοινή αντ ίληψη πάνω σ’ αυτ ά που μας ενώνουν κι όχι αυτ ά που μας χωρίζουν. Οι κάθε ατ ομική ή συλλογική δραστ ηριότ ητ α μας δεν πρέπει να τ ο ξεχνάει αυτ ό. Όλα αυτ ά απαιτ ούν αυξημένη πολιτ ική κατ άρτ ιση αλλά και τ ην αναζήτ ηση ενός νέου στ υλ και τ ρόπων παρέμβασης. Περιεχόμενο δουλειάς. Κεντ ρικά πολιτ ικά ζητ ήματ α αναδεικνύοντ αι σήμερα: • Το επίπεδο διαβίωσης τ ου λαού που χτ υπιέτ αι με όλους τ ους τ ρόπους.

• Τα δεσμά τ ης εξάρτ ησης από όλους τ ους ιμπεριαλιστ ές. Μια βαθύτ ερη ανάλυση θα έδειχνε ότ ι στ ην ουσία βρισκόμαστ ε μπροστ ά σε δυο πλευρές τ ου ίδιου νομίσματ ος, αφού και τ ο επίπεδο διαβίωσης τ ου λαού μας και η αντ ιλαϊκή λαίλαπα που δέχετ αι είναι αποτ έλεσμα τ ης εξάρτ ησης τ ης χώρας μας και τ ης φύσης τ ου ιμπεριαλισμούκαπιτ αλισμου. Η αντ ιϊμπεριαλιστ ική και αντ ικαπιτ αλιστ ική βάση και κατ εύθυνση τ ης Πρωτ οβουλίας είναι μια πολιτ ική, αγωνιστ ική και κινηματ ική απάντ ηση στ η σημερινή κεντ ρική πολιτ ική συγκυρία, που πολύ απλά, λαϊκά και συνθηματ ικά μπορεί να συνοψισθεί στ ον αγώνα μας για «Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατ ία, Εθνική Ανεξαρτ ησία». Μέσα στ ον Σεπτ έμβρη διατ υπώθηκαν οι «Προτ άσεις-Σκέψεις για τ ην επικαιροποίηση τ ου πλαισίου και τ η συγκρότ ηση τ ης Πρωτ οβουλίας». Συμφωνώντ ας με τ α εννιά ευρύτ ερα και άμεσα αιτ ήματ α και τ ους στ όχους πάλης που μπαίνουν παρατ ηρούμε ότ ι: • Οι περισσότ εροι στ όχοι-αιτ ήματ α θα μπορούσαν να αναφέροντ αι και από τ ις πρωτ οβουλίες γειτ ονιάς. Εκείνο που προέχει είναι ν’ ανοίξει η πρωτ οβουλία ένα δικό τ ης δρόμο, κατ εύθυση που μπορεί να συγκλίνει με εκείνον τ ων πρωτ οβουλιών γειτ ονιάς, αλλά δεν θα τ αυτ ίζετ αι. Η απεύθυνση και οι στ όχοι τ ης ΠΑΑΣ είναι πιο συγκεκριμένοι και σ’ ανώτ ερο πολιτ ικό επίπεδο από εκείνο τ ων πρωτ οβουλιών γειτ ονιάς. Ακόμη είναι σε ανώτ ερο και τ ελείως διαφορετ ικό πολιτ ικό επίπεδο από τ ο γενικότ ερο κλίμα τ ης Αριστ εράς και τ ων περισσοτ έρων πολιτ ικών συλλογικοτ ήτ ων που αναφέροντ αι σ’ αυτ ήν. Η ανάλυση τ ων πολιτ ικών ζητ ημάτ ων και τ ων ιδιαίτ ερων προβλημάτ ων που αντ ιμετ ωπίζει ο λαός, όπως και ο διάλογος και η αντ ιπαράθεση, πρέπει να διέποντ αι και να προβάλλουν τ ις ιδιαίτ ερες επιδιώξεις τ ης Πρωτ οβουλίας, τ ην αναγκαιότ ητ α συγκρότ ηση τ ης, τ ην απεύθυνση τ ης και τ ους απώτ ερους στ όχους τ ης.

• Να μην μας διαφεύγει ότ ι από τ η μια ο σκοπός μας είναι να υποδεχτ ούμε στ α πλαίσια τ ης Πρωτ οβουλίας, όσο τ ο δυνατ όν περισσότ ερες πολιτ ικές ομάδες και ανέντ αχτ ους, αλλά και να κάνουμε, κατ ά περίπτ ωση και ανάλογα με τ ην ποιότ ητ α και τ ο εύρος τ ης αποδοχής τ ης πλατ φόρμας τ ης Πρωτ οβουλίας, όσο τ ο δυνατ όν περισσότ ερες συμμαχίες σε μια μίνιμουμ βάση. Προφανώς θα υπάρξουν συνεργασίες διαφορετ ικών τ αχυτ ήτ ων, που πιθανόν να έχουν διαφορετ ική αξιολόγηση και προτ εραιότ ητ α στ ους στ όχους και τ α αιτ ήματ α (εννιά σημεία) τ ης Πρωτ οβουλίας. Χρειάζοντ αι λεπτ οί χειρισμοί και να «μην χάνουμε τ ο βουνό πίσω από τ ο δέντ ρο», στ ον αγώνα μας δεν περισσεύει κανένας.

• Στ ην προσπάθεια απλώματ ος και ριζώματ ος τ ης Πρωτ οβουλίας οι κοινωνικές σχέσεις και τ α πολιτ ιστ ικά μπορούν να γίνουν ουραγός στ ην αλληλογνωριμία και αλληλοκατ ανόηση τ ων

αγωνιστ ών και να συμβάλουν στ ην ποιότ ητ α τ ου διαλόγου και τ ης αντ ιπαράθεσης. Κοινές πολιτ ιστ ικές εκδηλώσεις, εκδρομές, κάμπιγκ κ.λ.π. από τ η μια σφίγγουν τ ους δεσμούς τ ων μελών τ ης Πρωτ οβουλίας και από τ ην άλλη είναι χρήσιμες ευκαιρίες για τ ην όσμωση τ ης Πρωτ οβουλίας με μια πλατ ύτ ερη απεύθυνση.

• Να προστ ατ ευτ εί η Πρωτ οβουλία από τ ις εκλογικές κατ αγραφές. Αυτ ές τ ην περιθωριοποιούν και δεν βοηθούν στ ην επιδιωκόμενη πλατ ύτ ητ α και μαζικοποίηση τ ης, στ ενεύουν τ ην προς τ α έξω εικόνα τ ης και στ ις σημερινές συνθήκες σύνθεσης και λειτ ουργίας τ ης τ ην κομματ ικοποιούν.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4344.html?pfstyle=wp

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ Του ΚΚ Το “αύριο” ήρθε πιο γρήγορα από ό,τ ι τ ο περιμέναμε. Και εμείς αλλάζουμε πλέον με ιλιγγιώδη τ αχύτ ητ α. Σε αυτ ή τ η σύσκεψη θα κοιτ αχτ ούμε, μετ ά από έναν χρόνο (πόσα χρόνια πέρασαν μέσα σε ένα χρόνο!), στ ον καθρέπτ η. Θα αναγνωρίσουμε τ ο πρόσωπο μας, σύντ ροφοι, ή θα εκπλαγούμε με αυτ ό που θα αντ ικρίσουμε; Ο παλιός πολιτ ικός κόσμος κατ αρρέει με πάτ αγο: τ α παραδοσιακά αστ ικά κόμματ α, μαζί με τ ους φθαρμένους μηχανισμούς πολιτ ικής και ιδεολογικής ενσωμάτ ωσης, δεν μπορούν να αναιρέσουν τ η νέα πραγματ ικότ ητ α. Οι μάζες περνούνε σίγα-σιγά, μισοαυθόρμητ α μισοσυνειδητ ά, από τ ο επίπεδο τ ης κινηματ ικής Αντ ίστ ασης, στ ο επίπεδο τ ης αναζήτ ησης μίας άλλης πολιτ ικής διεξόδου. Εξέλιξη που σύμφωνα με τ η διαλεκτ ική, είναι αναπόφευκτ η. Αυτ ή η εκρηκτ ική διαδικασία παροξυσμού τ ων αντ ιθέσεων, τ ινάζει στ ο αέρα διαμορφωμένες κατ αστ άσεις, διαλύει κόμματ α και δημιουργεί νέα, στ έλνει στ ον κάλαθο τ ων αχρήστ ων πολιτ ικά συνθήματ α και προσωπικότ ητ ες, αναδεικνύει νέα ρεύματ α και σχολές σκέψης. Μέσα σε αυτ ές τ ις συνθήκες, θα μπορούσε κάλλιστ α ακόμα και μια μικρή φασιστ ική συμμορία να γίνει ένα από τ α κυρίαρχα πολιτ ικά ρεύματ α στ η χώρα. (Να κάτ ι που πολλοί θεωρούσανε “αδύνατ ο”). Ζούμε, όμως τ ην εποχή τ ου “αδύνατ ου”. Η διαδικασία αυτ ή που χρόνια τ ώρα συντ ελείτ αι στ η νεολαία, η διαδικασία τ ης πολιτ ικής απόρριψης τ ου καπιτ αλισμού-ιμπεριαλισμού και τ ης αναζήτ ησης ενός κόσμου διαφορετ ικού από αυτ όν που τ ην έβαλαν οι συσχετ ισμοί να ζήσει, αποκτ ά νέα ποιοτ ικά χαρακτ ηριστ ικά. Η νεολαία στ ην Ελλάδα είχε προειδοποιήσει τ ους πάντ ες. Η νεολαία στ ην Ελλάδα δε σκέφτ ηκε τ ους συσχετ ισμούς που τ ης παρέδωσε η ήτ τ α τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος. Η νεολαία στ ην Ελλάδα προτ ίμησε να σκεφτ εί ότ ι πρέπει να ζήσει. Όσοι συμμετ είχαμε, με τ ον έναν ή τ ον άλλον τ ρόπο, στ ις άγριες μέρες και νύχτ ες τ ης εξέγερσης τ ου Δεκέμβρη, όσοι ακούσαμε τ ο αποφασιστ ικό βήμα τ ης Ιστ ορίας προς τ α μπρος, όσοι νιώσαμε τ η γη να τ ραντ άζετ αι κάτ ω από τ α βήματ α τ ης οργής, δεν αιφνιδιαστ ήκαμε καθόλου από τ ις πλατ είες τ ης αγανάκτ ησης, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για όσα πρόκειτ αι να γίνουν, δεν τ ρέφουμε κατ ά βάθος αυτ απάτ ες για τ ο τ ι έκτ ασης ζητ ήματ α έχουν τ εθεί. Η κοινωνική και π ολιτική φυσιογνωμία της νεολαίας στον καιρό του Μνημονίου Αυτ ό που κυρίως καθορίζει τ ο πυρακτ ωμένο κοινωνικό περιβάλλον τ ης εποχής τ ου Μνημονίου δεν είναι μόνο η κοινωνική κατ αβύθιση και η κρίση τ ου καπιτ αλισμούιμπεριαλισμού, αλλά και ο ασίγαστ ος πόθος ενός νέου να ζήσει, όλα αυτ ά που έχει ονειρευτ εί. Είναι η ανάγκη μας να δουλέψουμε, να σπουδάσουμε, να εκφραστ ούμε ελεύθερα, να κάνουμε οικογένεια, να ζήσουμε στ ον τ όπο μας. Να φάμε. Γιατ ί εμείς δεν έχουμε αποδεχθεί ακόμα σαν γενιά αυτ ό που μας ετ οίμασαν. Στ η νεολαία είναι όπου η έντ αση τ ων τ αξικών αντ ιθέσεων αναδεικνύετ αι με πιο έντ ονο τ ρόπο: η ανεργία, η μετ ανάστ ευση, η νέα αμορφωσιά, η πολιτ ιστ ική γκετ οποίηση, τ α ναρκωτ ικά, η αλλοτ ρίωση, η κατ άθλιψη, η οργή, η οργή, η ΟΡΓΗ! Εδώ πρέπει να παρατ ηρήσουμε, ότ ι η Χρυσή Αυγή δεν έρχετ αι μόνο να καλύψει τ ο κενό τ ης αντ ιδραστ ικοποίησης, τ ου ρατ σισμού-φασισμού, τ ης παραδοσιακής ιδεολογίας τ ου εθνικού κορμού και τ ων σωμάτ ων ασφαλείας. Έρχετ αι να ικανοποιήσει τ ους πόθους τ ης έκπτ ωτ ης μικροαστ ικής τ άξης και τ ων μικρών αφεντ ικών, που προλετ αριοποιούντ αι, έρχετ αι να εκφράσει κοινωνικά τ α πολιτ ιστ ικά αποκλεισμένα λούμπεν εργατ ικά και μισοάνεργα στ ρώματ α. Εδώ πρέπει να δούμε, ότ ι τ ο “φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ”, έρχετ αι να αναβιώσει όλο εκείνο τ ο σύννεφο τ ων αυτ απατ ών που έχει ανάγκη η μικροαστ ική συνείδηση για να επιβιώνει, έρχετ αι να ικανοποιήσει όλες εκείνες τ ις ανώδυνες σκέψεις που έχουν και τ ην πίτ α ολόκληρη και τ ο

σκύλο χορτ άτ ο, έρχετ αι να αναστ ηλώσει όλον εκείνο τ ο φαντ αστ ικό, μικροαστ ικό κόσμο όπου οι εχθροί μας θα σεβαστ ούν ειρηνικά τ ην θέληση μας να ζήσουμε όλοι αγαπημένοι στ ην ΕΕ και στ ον καπιτ αλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Εδώ πρέπει να δούμε, πόσο στ ενά όρια είχε η πολιτ ική πρότ αση τ ης αναρχίας/αυτ ονομίας, ή καλύτ ερα η πολιτ ική αντ ίληψη ότ ι δεν πρέπει να έχουμε πολιτ ική πρότ αση και διέξοδο. Εδώ φαίνετ αι ξεκάθαρα πόσο χάνει τ η λαμπάδα τ ου τ ο σύνθημα “μπάτ σοι-γουρούνια-δολοφόνοι” και δίνει τ η σκυτ άλη στ ο παλλαϊκό “ψωμί-παιδείαελευθερία”, ένα σύνθημα που η νεολαία διαχρονικά σήκωσε στ α χέρια τ ης και τ ο διατ ήρησε τ όσες δεκαετ ίες. Ή ακόμα και τ ο “Λαέ πολέμα, μας πίνουνε τ ο αίμα”. Μέσα σε αυτ ό τ ο “άγριο” περιβάλλον, όπου μπορεί να βλέπεις να κυριαρχεί η πολιτ ική σύγχυση, όπου συνυπάρχει η αγωνιστ ικότ ητ α και ο εκφασισμός, πολλές φορές και μέσα στ ο μυαλό τ ου ίδιου ανθρώπου, τ ο κίνημα προχωρά και συγκροτ είτ αι. Εργατ ικές κινητ οποιήσεις ξεπετ άγοντ αι παντ ού, χώροι με παραδοσιακό συνδικαλισμό επαναδραστ ηριοποιούντ αι, χώροι τ ης ελαστ ικής εργασίας παίρνουν τ ο βάπτ ισμα τ ου πυρός. Διαμορφώνετ αι ένα κοινωνικό μέτ ωπο με στ έρεα και μόνιμα τ αξικά χαρακτ ηριστ ικά. Οι δεκάδες γενικές απεργίες, οι διαδηλώσεις με εκατ οντ άδες χιλιάδες κόσμου να αντ ιπαρατ ίθεντ αι στ ην κυβέρνηση και τ ους μηχανισμούς κατ αστ ολής, δημιουργούν πλέον ένα αναγνωρίσιμο από όλους κοινωνικό-πολιτ ικό ρεύμα με πυρήνα τ ην Αριστ ερά. Όλα αυτ ά συγκλίνουν στ ο ότ ι οι πολιτ ικά δραστ ηριοποιημένοι νεολαίοι, οι πρωτ οπόροι στ η σκέψη και στ η δράση, (ακόμα και αυτ οί που οργανώνοντ αι σε αντ ιδραστ ική κατ εύθυνση), θα διαμορφώσουν τ α πολιτ ικά τ ους χαρακτ ηριστ ικά μέσα σε αυτ ό τ ο περιβάλλον. Αυτ ό οδηγεί στ ην ανάγκη για διαμόρφωση τ ων πολιτ ικών και θεωρητ ικών εργαλείων εκείνων, με βάση τ α οποία ο νέος θα κατ αστ αλάξει πολιτ ικά. Διαμορφώνετ αι, ιδιαίτ ερα μέσα στ η “μαγιά” τ ου κινήματ ος, στ α μυαλά εκείνων που έχουν συνδέσει τ η ζωή τ ους με τ ην έκβαση τ ων τ αξικών συγκρούσεων, στ α μυαλά εκείνων που ανατ ρέπουν τ ους συσχετ ισμούς και νιώθουν ολοένα και περισσότ ερο να είναι οι ίδιοι καθοριστ ικός παράγοντ ας για τ ις πολιτ ικές εξελίξεις, η ανάγκη για τ ο θεωρητ ικό και ιδεολογικό προχώρημα. Ο ρόλος της νεολαίας στο ζ ήτημα της Αριστεράς Έτ σι λοιπόν τ ο ζήτ ημα τ ης Αριστ εράς τ έμνει τ ο ζήτ ημα τ ης νεολαίας με τ έτ οιον εκρηκτ ικό τ ρόπο, ώστ ε να δημιουργείτ αι μία νέα πολιτ ικό-ιδεολογική πρωτ οπορία στ ο εσωτ ερικό τ ου κάθε πολιτ ικού χώρου. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότ ι οι νεολαίοι αυτ οί είναι γνωστ οί, είναι φίλοι μετ αξύ τ ους, συναγωνιστ ές, γείτ ονες, συμμαθητ ές, συνάδελφοι. Πολλές φορές μιλάνε πιο ειλικρινά μετ αξύ τ ους παρά στ ις συνεδριάσεις τ ων πολιτ ικών τ ους χώρων. Είναι τ υχαίο, ας πούμε, τ ο πολιτ ικό ανέβασμα τ ου κάμπινγκ τ ων Αγωνιστ ικών Κινήσεων και τ ης Μαθητ ικής Αντ ίστ ασης, οι πολύωρες συζητ ήσεις όπου τ σακωνόμαστ ε ποιός θα πρωτ ομιλήσει, όπου ότ αν τ ίθεντ αι ιδεολογικά ζητ ήματ α που απαιτ ούν τ ο “κάτ ι παραπάνω”, δεν “τ ην κωλώνουμε” αλλά θέλουμε και πιο πειστ ικές απαντ ήσεις, που δεν έχουν διαμορφωθεί πλήρως; Δεν είναι δείγμα αυτ ού που συμβαίνει, η θέληση από τ η νεολαία (ή και απαίτηση) για συμμετ οχή στ ο κομματ ικό σχολείο για τ ην αποτ ίμηση τ ου ελληνικού κομμουνιστ ικού κινήματ ος; Δεν είναι ενδεικτ ικό τ ης κατ άστ ασης, ότ ι οι νεολαίοι τ ης Οργάνωσης είναι αυτ οί που απαιτ ούν, όλο και πιο συχνά, σαν προαπαιτ ούμενο για να δράσουνε, τ η διαμόρφωση ενός “άλλου στ υλ”, πιο μαχητ ικού και άμεσου; Πιο συγκεκριμένου; Όλα αυτ ά τ αυτ όχρονα με μία διαδικασία ολοένα και πιο έντ ονων τ αξικών συγκρούσεων, όπου η κλιμάκωση τ ης πολιτ ικής αντ ιπαράθεσης θέτ ει ανοιχτ ά ζητ ήματ α τ ης προοπτ ικής τ ης χώρας, και η συμμετ οχή ενός ανθρώπου στ ο κίνημα εξαρτ άτ αι και από τ ην πειθώ πάνω σε ερωτ ήματ α για τ ο ευρώ, τ η φύση τ ου συστ ήματ ος, τ ην δυνατ ότ ητ α ύπαρξης ενός νέου πολιτ ικού συστ ήματ ος, τ ην δυνατ ότ ητ α τ ου λαού να πετ υχαίνει νίκες. Όλα αυτ ά τ αυτ όχρονα με μία πολύμορφη διαδικασία τ όσο κοινωνικής, όσο και πολιτ ικόιδεολογικής ανασύστ ασης τ ης Αριστ εράς, τ ην οποία κανείς δεν μπορεί να αποφύγει και διαπερνά όλους τ ους πολιτ ικούς χώρους σαν ηλεκτ ρικό ρεύμα. Οι Κνίτ ες φωνάζουν “εργάτ η μπορείς χωρίς αφεντ ικά”, οι αναρχικοί “ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς”, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ στ ήνουν φόρουμ πολιτ ικής αναζήτ ησης, διαγραφές, διασπάσεις, μετ ατ οπίσεις, πολιτ ικά μέτ ωπα βραχύβια ή σθεναρά δημιουργούντ αι. Όλη αυτ ή η πραγματ ικότ ητ α στ ο πολιτ ικό και στ ο κοινωνικό επίπεδο, αναδεικνύει τ ο

τ εράστ ιο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ μιας Αριστ ερής Πολιτ ικής Διεξόδου στ η νεολαία, η οποία θα διαμορφωθεί πολιτ ικά, θεωρητ ικά, ιδεολογικά, κινηματ ικά, οργανωτ ικά μέσα στ η φωτ ιά τ ης μάχης, αλλά και με όπλο την εξέλιξη της υπάρχουσας επαναστατικής θεωρίας, τ η διαμόρφωση νέων πολιτ ικών συνθημάτ ων και συμπεριφορών. Η Πρωτοβουλία για μια Αριστερή Αντιιμπ εριαλιστική Συνεργασία, διαμορφωτής της Αριστερής Πολιτικής Διεξόδου Η Πρωτ οβουλία για μια Αριστ ερή Αντ ιιμπεριαλιστ ική Συνεργασία, φιλοδοξεί να αποτ ελέσει μία ανεξάρτ ητ η πολιτ ική τ άση στ ο κίνημα και τ ην Αριστ ερά, που θα διαμορφώσει μια αντ ικαπιτ αλιστ ική, αντ ιιμπεριαλιστ ική, αντ ιφασιστ ική γραμμή μέσα στ ο λαό, μαζί με τ ο λαό. Η ΠΑΑΣ αυτ ή τ η στ ιγμή, μπορεί να συνενώσει σε μια πλατ ιά, δημοκρατ ική, αγωνιστ ική βάση τ ις δυνάμεις εκείνες που βάζουν σαν πρώτ η αναγκαιότ ητ α τ ην ανατ ροπή τ ης στ ρατ ηγικής επίθεσης τ ου κεφαλαίου, τ ην ανατ ροπή τ ης πολιτ ικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, σαν πρώτ ο βήμα για τ ην ανασυγκρότ ηση τ ου λαϊκού κινήματ ος. Η ΠΑΑΣ συσπειρώνει στ ις γραμμές τ ις πολιτ ικές δυνάμεις εκείνες, που παλεύουν για τ ην συγκρότ ηση τ ης κομμουνιστ ικής τ άσης μέσα στ ο λαϊκό κίνημα, για να γίνει πάλι επίκαιρη η σοσιαλιστ ική προοπτ ική στ ις μάζες. Η ΠΑΑΣ αποτελεί αναγκαίο πολιτικό-οργανωτικό προστάδιο, για την οικοδόμηση μιας πλατίας Λαϊκής Αγωνιστικής Συνεργασίας, που μέσα στ ις λαϊκές οργανώσεις, τ α σωματ εία και τ ους συλλόγους, θα διαμορφώσουν ένα πολιτ ικό πρόγραμμα πάλης και προοπτ ικής. Ένα πολιτ ικό πρόγραμμα που δε θα αρκείτ αι στ ον λιγότ ερο ήλιο τ ης συνδιαχείρισης αλλά θα μιλά ανοιχτ ά για αυτ ό που έχει ανάγκη η γενιά μας. Εμείς, οι νεολαίοι τ ου ΚΚΕ(μ-λ), να πάρουμε στ α χέρια μας τ ην υπόθεση τ ης διαμόρφωσης τ ου πολιτ ικού προγράμματ ος πάλης και αριστ ερής πολιτ ικής διεξόδου τ ης ΠΑΑΣ. Να δώσουμε τ ον δικό μας τ όνο στ ο στ υλ, στ η φυσιογνωμία, στ ον τ ρόπο κίνησης τ ης ΠΑΑΣ, να τ η ζωντ ανέψουμε. Γιατ ί είναι ανάγκη μας, αλλά και γιατ ί μας έχει η ίδια η ΠΑΑΣ ανάγκη. Γιατί πρέπει να αντιληφθούμε την ΠΑΑΣ σαν ένα αναγκαίο σκαλί για την μετεξέλιξη του ΚΚΕ(μ-λ) σε μια μαζική και μαχητική κομμουνιστική Οργάνωση, με ρόλο και λόγο στα πράγματα. Γιατ ί εμείς, οι νεολαίοι τ ου ΚΚΕ(μ-λ), έχουμε συγκεκριμένο πολιτ ικό λόγο να απευθύνουμε στ η νεολαία. Γιατ ί εμείς, οι νεολαίοι τ ου ΚΚΕ(μ-λ) φιλοδοξούμε να καλύψουμε τ ο ΚΕΝΟ, να διεμβολίσουμε πολιτ ικούς χώρους, να σπάσουμε ιδεολογήματ α, να παράξουμε θεωρία. Να διαμορφώσουμε μια Αριστ ερή Πολιτ ική Διέξοδο για τ η γενία μας. Αντικαπ ιταλιστική: Ενάντ ια στ ην πολιτ ική που φορτ ώνει τ ην κρίση πάνω μας και μας στ ερεί τ α όνειρα, γιατ ί δε χρωστ άμε τ ίποτ α σε αυτ ούς που μας κλέβουν τ η ζωή μας, γιατ ί δε χρωστ άμε τ ίποτ α παρά μόνο να τ ους ανατ ρέψουμε! Αντιιμπ εριαλιστική: Γιατ ί δεν πιστ εύουμε στ ην παντ οδυναμία τ ων Μεγάλων Αφεντ ικών, γιατ ί θέλουμε να ζήσουμε σε μία Ελλάδα ανεξάρτ ητ η και ελεύθερη, και όχι σε ένα προτ εκτ οράτ οστ ρατ όπεδο εργασίας τ ων δολοφόνων και τ ων τ οκογλύφων τ ης ΕΕ και τ ου ΔΝΤ, Αντιφασιστική: Γιατ ί δεν θέλουμε να τ α βάλουμε με τ ους αδύνατ ους, δε θέλουμε να ξεθυμάνουμε τ ην οργή μας πάνω τ ους μετ ανάστ ες και τ ους κοινωνικά απόκληρους, αλλά θέλουμε, και έχουμε τα κότσια να τ α βάλουμε, με αυτ ούς γεμίζουν τ ις τ σέπες τ ους με τ ο αίμα τ ου λαού μας. Δημοκρατική: Για να υπερασπιστ ούμε τ ο δικαίωμα μας στ ην ελεύθερη πολιτ ική, συνδικαλιστ ική, πολιτ ιστ ική έκφραση και δράση, για να υπερασπιστ ούμε τ ο δικαίωμα μας να αγωνιζόμαστ ε και να οργανωνόμαστ ε, για να αποκρούσουμε τ ις μαύρες στ ρατ ιές τ ης κατ αστ ολής και τ ης κατ απίεσης, να αποκρούσουμε τ η βαρβαρότ ητ α τ ης τ ρομοκρατ ίας. Αντιδιαχειριστική: Για να οικοδομήσουμε μια άλλη, επαναστ ατ ική Αριστ ερά που θα ζει και θα αναπνέει μέσα στ ις λαϊκές οργανώσεις, μέσα στ ις τ αξικές συγκρούσεις, που θα παλεύει όχι για τ ην μετ αρρύθμιση τ ου παλιού κόσμου, αλλά για τ ο γκρέμισμα τ ου και τ ην οικοδόμηση ενός νέου Εργατική: Γιατ ί κοινωνική πρωτ οπορία τ ου κινήματ ος, και φορέας τ ης επαναστ ατ ικής αλλαγής, δεν μπορεί να είναι άλλος από τ ην εργατ ική τ άξη, συγκροτ ημένη σαν τ άξη για τ ον εαυτ ό τ ης. Γιατ ί αυτ οί που δημιουργούν τ ον πλούτ ο, Έλληνες και ξένοι, είναι οι μόνοι που μπορούν να τ ον διαχειριστ ούν προς όφελος όλης τ ης ανθρωπότ ητ ας. Λαϊκή: Γιατ ί εμείς, ως νεολαία, είμαστ ε κομμάτ ι τ ους εργαζόμενου λαού, είμαστ ε εμείς που θα βρούμε τ α συνθήματ α, που θα αψηφήσουμε τ α κλομπ και τ α χημικά και θα στ αθούμε πρώτ οι

στ α οδοφράγματ α, εμείς που θα γράψουμε στ ους τ οίχους, που θα κάνουμε τ ην αρχή, εμείς είμαστ ε εκείνοι που θα εκπληρώσουμε τ ο καθήκον μας και θα παίξουμε τ ο ρόλο τ ου πυροδότ η τ ου Λαϊκού Ξεσηκωμού. Να διαμορφώσουμε, και να εξειδικεύσουμε, ένα Αριστ ερό Πολιτ ικό Πρόγραμμα Πάλης Για ανατ ροπή τ ων Μνημονίων, τ ων αντ ιλαϊκών νόμων, τ ης πολιτ ικής ΕΕ-ΔΝΤκυβερνήσεων, Για τ ο δικαίωμα στ ις ΣΠΟΥΔΕΣ, για τ ην ανατ ροπή τ ης παιδείας τ ων λίγων κι εκλεκτ ών, Για τ ο δικαίωμα στ η ΔΟΥΛΕΙΑ, ενάντ ια στ ην ανεργία, τ ους μισθούς πείνας και τ ον εργασιακό μεσαίωνα, Για τ ο δικαίωμα στ ις ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ, ενάντ ια στ ην κρατ ική τ ρομοκρατ ία και τ ον εκφασισμό, Για τ ο δικαίωμα στ ην ΑΣΦΑΛΙΣΗ, ενάντ ια στ ην διάλυση τ ης υγείας και τ ων συντ άξεων, Για τ ο δικαίωμα στ ην ΕΙΡΗΝΗ, για να μην χύσουμε τ ο αίμα μας για τ ' αφέντ η τ ο φαί, Για τ ην ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και τ ην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, για μία Ελλάδα ελεύθερη από τ ην ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ, με αφέντ η στ α πολιτ ικά πράγματ α τ ο λαό τ ης.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_14.html?pfstyle=wp

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Αναδημοσιεύουμε το κείμενο συμπληρωμένο τ ου Σπύρου Παπακωνστ αντ ίνου Α. Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ-ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ 1. Ορισμένα νούμερα προς αποκατ άστ αση τ ης αλήθειας Η γενική προπαγάνδα τ ων δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος κάνει λόγο για πάνω από 1.000.000 Δημοσί-ους Υπαλλήλους. Ορισμένα μάλιστ α παπαγαλάκια κάνουν λόγο ακόμα και για 1.500.000 (!!!). Τα νούμερα αυτ ά είναι φυσικά αναληθή και διογκωμένα σκόπιμα για να δικαιολογήσουν μέτ ρα και πολιτ ικές μείωσης τ ου αριθμού τ ων Δ.Υ. και χτ υπήματ ος τ ων δικαιωμάτ ων τ ους. Τα μόνα δημοσιοποιημένα στ οιχεία μέχρι σήμερα με κάποια αξιοπιστ ία αφορούν τ ην περίοδο τ ης περιβόητ ης απογραφής (καλοκαίρι 2010) πριν τ ην εξαπόλυση τ ης επίθεσης με αιχμή τ ο (τ ότ ε) νέο μισθολόγιο. Παραθέτ ουμε τ α σημαντ ικότ ερα από αυτ ά (πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 14-15/8/2010). Η απογραφή, λοιπόν, ''έβγαλε'' έναν αριθμό 768.000 αμειβόμενων από τ ο κράτ ος. Φυσικά σήμερα τ ο νούμερο αυτ ό είναι αρκετ ά μικρότ ερο με βάση τ ην ανυπαρξία ουσιαστ ικά προσλήψεων και τ ην διεύρυνση (σχεδόν με τ η μορφή πανικού) τ ου κύματ ος συντ αξιοδοτ ήσεων -αποχωρήσεων. Ένα βασικό στ οιχείο που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας είναι ότ ι ΔΕΝ τ αυτ ίζοντ αι οι μισθοδο-τ ούμενοι από τ ο κράτ ος με τ ους Δημοσίους Υπαλλήλους, δηλ. με όσους καλύπτ οντ αι από τ ο κα-θεστ ώς τ ης μονιμότ ητ ας. Η ίδια πηγή-τ ην προαναφερόμενη περίοδο-παραθέτ ει στ οιχεία για πάνω-κάτ ω 200.000 άτ ομα με μη μόνιμες σχέσεις απασχόλησης που συμπεριλαμβάνοντ αι στ ον ανωτ έρω συνολικό αριθμό τ ων απογραφέντ ων. Πρόκειτ αι για συμβασιούχους αορίστ ου και ορισμένου χρό-νου, stage, επικουρικούς, ωρομίσθιους, εποχικούς, αιρετ ούς πάσης φύσης, μετ ακλητ ούς κλπ. Αν κανείς αφαιρέσει από τ ους εναπομείναντ ες 568.000 τ α λεγόμενα ειδικά μισθολόγια (Μέλη ΔΕΠ ΑΕΙ-ΤΕΙ 12.000, Διπλωμάτ ες 850, Γιατ ροί 22.000) και ιδιαίτ ερα όσους επανδρώνουν τ ο ''βαθύ'' αστ ικό κράτ ος (Στ ρατ ός και Σώματ α ασφαλείας - οι λεγόμενοι ένστ ολοι - 156.000, Δικαστ ές-Εισαγγελείς 4.200, κληρικοί 12.000) προσεγγίζει τ ο πραγματ ικό νούμερο τ ων Δημοσίων Υπαλ-λήλων που δεν πρέπει να ξεπερνά σήμερα τ ις 350.000. Τέτ οιος ''πληθωρισμός'' Δημοσίων Υπαλλή-λων, λοιπόν(!!!). Ας λάβουμε υπόψη μας, επίσης, ότ ι ενώ επικαιροποιούντ αι τ α στ οιχεία αυτ ά κάθε καλοκαίρι πλέον, δεν δίνοντ αι στ η δημοσιότ ητ α για ευνόητ ους λόγους. Ακόμη πρέπει να γνωρίζουμε ότ ι ένας αριθμός γύρω στ ις 250.000 (από τ ο σύνολο τ ων 350.000 ) είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι στ ους τ ομείς τ ης Δημόσιας Περίθαλψης (Νοσοκομεία, Κέντ ρα Υγείας, Ιατ ρεία κλπ.), τ ης λεγόμενης τ οπικής αυτ οδιοίκησης (Δήμοι, Κοινότ ητ ες, Περιφέρειες) και τ ης Δη-μόσιας εκπαίδευσης (Νηπιαγωγοί, Δάσκαλοι και Καθηγητ ές). Όλοι οι υπόλοιποι Δημόσιοι Υπάλ-ληλοι πανελλαδικά κυμαίνοντ αι γύρω στ ις 100.000. Χρειάζετ αι, λοιπόν, να κάνουμε αντ ιπαράθεση και να κατ αρρίπτ ουμε τ ον πυρήνα τ ης προπαγάνδας τ ων τ ροϊκανών ιμπεριαλιστ ών, τ ου κεφαλαίου και τ ων κυβερνήσεών τ ους περί δήθεν μεγάλου α-ριθμού Δημοσίων Υπαλλήλων, χρησιμοποιώντ ας τ α πιο πάνω δικά τ ους στ οιχεία.

2. Ο χαρακτ ήρας τ ων αντ εργατ ικών πολιτ ικών στ ο Δημόσιο Οι εργαζόμενοι στ ο Δημόσιο σήμερα και τ α δικαιώματ ά τ ους βρίσκοντ αι στ ο μάτ ι τ ου κυκλώνα και αυτ ό δεν είναι τ υχαίο. Βεβαίως προϋπήρξε σειρά ετ ών καλλιέργειας τ ου ανάλογου κλίματ ος, στ ροφής τ ης κοινωνίας ενάντ ια στ ους Δ.Υ. Είτ ε με τ α σκάνδαλα, τ ις ρεμούλες, τ ις μίζες, τ ην λεγό-μενη διαφθορά, είτ ε με τ η μη εξυπηρέτ ηση τ ων πολιτ ών σε

υπηρεσίες που υποτ ίθετ αι ότ ι υπήρχαν γι' αυτ όν ακριβώς τ ο λόγο. Συλλήβδην και αδιακρίτ ως για όλα τ α κακά τ ου αστ ικού κράτ ους έφτ αι-γαν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ο αποδιοπομπαίος τ ράγος είχε βρεθεί... Ταυτ όχρονα (και μιλάμε πάντ α για τ ους 350.000 Δημοσίους Υπαλλήλους που μας απασχολούν εδώ και όχι γενικά για τ ο Δημόσιο) αυτ οί καλύπτ οντ αν από μια σειρά κατ ακτ ήσεις σε εργασιακό, μισθολογικό, συντ αξιοδοτ ικό, σε επίπεδο συνθηκών εργασίας, όρων απασχόλησης, ωραρίων κ.α. που έφτ ασαν να είναι κραυγαλέα παραφωνία και καρφί στ α μάτ ια τ ων δυνάμεων τ ου συστ ήματ ος σε σχέση συνολικά με τ ην επονομαζόμενη (καπιτ αλιστ ική) αγορά εργασίας, όπως έχει διαμορφωθεί. Στ ον ιδιωτ ικό τ ομέα τ ης οικονομίας η ζούγκλα είχε προωθηθεί στ ην πράξη προ πολλού, τ ο απόλυτ ο διευθυντ ικό δικαίωμα κατ οχυρωνότ αν μέρα με τ η μέρα, ώρα με τ ην ώρα. Η εργατ ική τ άξη βρισ-κότ αν στ ο καναβάτ σο αποσυγκροτ ημένη ιδεολογικά, πολιτ ικά και οργανωτ ικά. Και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ασυγκρότ ητ οι και χωρίς όργανα πάλης να χάνουν τ η θέση τ ους συνεχώς και σχεδόν αδιάλειπτ α. Το σύστ ημα έπρεπε να τ ελειώνει και με τ ο ''κακό'' παράδειγμα τ ων εργαζομένων στ ο Δημόσιο. Έχουμε τ ην άποψη ότ ι δεν είναι ζήτ ημα ποσοτ ικό (είναι και τ έτ οιο αλλά όχι στ η βάση τ ου). Βασικά είναι ζήτ ημα ποιοτ ικό τ ο να «τ ελειώσουν» τ ο τ αχύτ ερο με ένα καλύτ ερα συγκροτ ημένο κομμάτ ι εργαζομένων που θεωρεί (θεωρούσε, για να είμαστ ε ακριβείς) περίπου δεδομένη τ η ζωή τ ου και προδιαγεγραμμένη τ ην πορεία τ ου. Μ 'αυτ ή τ ην έννοια εργαζότ αν με λιγότ ερο άγχος, χωρίς τ ην α-νασφάλεια και αβεβαιότ ητ α που κάνει τ ον οποιονδήποτ ε άνθρωπο ευάλωτ ο σε πολυποίκιλες πιέσεις σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο. Συνεπώς και πιο ''εύκολα'' κινητ οποιήσιμο. Η εμμονή των τροϊκανών δυναστών σε άμεσες απολύσεις αναδεικνύουν αυτό το στοιχείο κυρί-αρχα. Το ''ταμπού'' της περίπου δεδομένης και τακτοποιημένης ζωής έπρεπε να σπάσει, με τις αναμενόμενες αντιδράσεις, φυσικά, μιας τέτοιου χαρακτήρα ανατροπής. Από αυτή την άποψη, δεν θα κάνουν πίσω στο ελάχιστο επιμένοντας, πιέζοντας και εκβιάζοντας ν' ανοίξει άμεσα, από φέτος, ο δρόμος προς την κόλαση.

3. Ομολογημένοι στ όχοι Είναι ολοφάνερο ότ ι δεν υπάρχει καμιά κατ άκτ ηση, κανένα δικαίωμα που να πάρει τ ράτ ο. Μάλιστ α η επιλογή τ ου σοκ που επιλέχτ ηκε για τ ην κοινωνική πλειοψηφία συνολικά, επιχειρείτ αι να ε-πιβληθεί και στ ο Δημόσιο. Η συνολική κατ αβύθιση τ ων εργαζομένων στ ο Δημόσιο (δείγμα τ ης ο-ποίας -τ ηρουμένων τ ων αναλογιών- είναι και η εμμονή στ α ειδικά μισθολόγια) είναι όρος sine qua non. Η διάλυση και τ ης οργανωτ ικής δυνατ ότ ητ ας (αφού σχεδόν όλοι οι Δ.Υ. είναι συνδικαλισμένοι ως μέλη σωματ είων) είναι στ ρατ ηγικός στ όχος τ ου συστ ήματ ος, πράγμα που απαιτ είτ αι ως προϋπόθεση για συνολικότ ερες ανατ ροπές. Δεν είναι καθόλου τ υχαίο ότ ι στ ο πρόσωπο τ ης υποτ αγμένης και συμβιβασμένης συνδικαλιστ ικής ηγεσίας χτ υπιέτ αι η συνδικαλιστ ική έκφραση και οργάνωση αυτ ή καθ' αυτ ή. Αλλά γι' αυτ ά παρακάτ ω. Ακόμα δεν θα πρέπει να υποτ ιμήσουμε τ ην διαμόρφωση ''περιρρέοντ ος κλίματ ος'' με ανάδειξη πά-σης φύσης τ εχνητ ών διασπάσεων και διαχωρισμών όχι μόνο συνολικά στ ο σώμα τ ων εργαζομένων (Έλληνες και μετ ανάστ ες, άντ ρες και γυναίκες, παλιοί και νέοι, δημόσιοι και ιδιωτ ικοί κ.α.) αλλά και - αν μπορούσαμε να τ ο θέσουμε έτ σι ενδοδημοσιοϋπαλληλικά (Συντ εχνιασμός, χαρακτ ήρας μηχανισμών και υπηρεσιών, υπάλληλοι υπουργείου οικονομικών και οι άλλοι, ακόμα και σε ομοει-δείς υπηρεσίες π.χ. Νοσοκομεία ΙΚΑ και Νοσοκομεία τ ου ΕΣΥ κλπ.). Φυσικά είναι αβέβαιο για τ ο σύστ ημα πόσο ''πιάνουν τ όπο'' πλέον μετ ά τ ον οδοστ ρωτ ήρα τ έτ οιοι διαχωρισμοί.

4. Μέτ ωπα αντ ιπαράθεσης – σύγκρουσης Οι μορφές που επιλέγοντ αι για τ ην προώθηση τ ης αντ εργατ ικής πολιτ ικής στ ο Δημόσιο είναι ευ-θέως ανάλογες τ ων επιδιώξεων. Έτ σι ανοίγουν μια σειρά μέτ ωπα (με κύρια τ ην πολιτ ική τ ους πλε-υρά) με στ όχο άμεσα και μακροχρόνια αποτ ελέσματ α. Ευελπιστ ούν ότ ι θα διαμορφώσουν ένα νέο τ οπίο σε σύντ ομο χρονικό διάστ ημα συμβατ ό με τ ις επιδιώξεις τ ων ιμπεριαλιστ ών και τ ων ντ όπιων κεφαλαιοκρατ ών. α. Προς de facto και de jure κατ άργηση τ ης μονιμότ ητ ας. Πρόκειτ αι για στ ρατ ηγικό στ όχο στ ην καρδιά τ ης συνολικής υπόστ ασης τ ων Δημοσίων Υπαλλή-λων. Η μια πλευρά αφορά τ ην επίσημη, τ ην συντ αγματ ική ''τ άξη'' με στ όχευση τ ην

θεσμική και στ ο ανώτ ερο επίπεδο άρση – κατ άργηση τ ης μονιμότ ητ ας με ότ ι αυτ ή συνεπάγετ αι. Μέχρι τ ην ώρα αναθεώρησης τ ου Συντ άγματ ος, ωστ όσο, μπορούν στ ην πράξη να έχουν απολυθεί δεκάδες χιλιάδες Δημόσιοι Υπάλληλοι, όχι ως εξαίρεση (πειθαρχικά κλπ.) αλλά ως κανόνας. Η διελκυστ ίνδα ανάμε-σα στ ους παράγοντ ες τ ου συστ ήματ ος κυρίως στ ο εσωτ ερικό (για τ ους ιμπεριαλιστ ές είναι απλά τ α πράγματ α) αφορά στ ο πως ακριβώς, μέσω ποιάς μορφής, σε ποιούς τ ομείς και με ποιές διαδικασίες θα προωθηθεί αυτ ή η πολιτ ική. Δευτ ερεύοντ α πράγματ α-θα λέγαμε- που έχουν όμως τ η σημασία τ ους.

15.000 απολύσεις μέχρι τ ο τ έλος τ ου χρόνου και 150.000 συνολικά μέχρι τ ο τ έλος τ ου 2015. Μι-λάμε για περίπου τ ο 1/3 τ ων εργαζομένων και απ' ότ ι όλα δείχνουν (για να χρησιμοποιήσουμε μια συμβατ ική έκφραση στ ην οποία αρέσκοντ αι σοσιαλδημοκράτ ες και ρεφορμιστ ές πάσης φύσης) στ ον ''κοινωνικό'' τ ομέα τ ου κράτ ους. Την ίδια στ ιγμή, φυσικά, ο ''μη κοινωνικός τ ομέας'' (σώματ α ασφαλείας, στ ρατ ιωτ ικοί, δικαστ ές κ.α.) διογκώνετ αι καθημερινά και από πλευράς επάνδρωσης αλ-λά και εξοπλισμού. Για εκεί υπάρχουν λεφτ ά... β. Συγχωνεύσεις-κλεισίματ α φορέων και υπηρεσιών Είναι αυτ ή η μέθοδος που φαίνετ αι να προκρίνετ αι αφού ''... κατ αργουμένου τ ου φορέα ή τ ης θέσης που υπηρετ είς, χάνετ αι η Δημοσιοϋπαλληλική ιδιότ ητ α '' σύμφωνα με τ ον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα. Έτ σι εκατ οντ άδες φορείς και υπηρεσίες, άλλες ήδη και άλλες στ ο προσεχές μέλλον οδεύουν προς τ υπική συγχώνευση (ουσιαστ ικά κλείσιμο) με επιπτ ώσεις και στ ο κοινωνικό σύνολο σε σχέση με τ ις υπηρεσίες που παρείχαν αλλά και στ ους εργαζόμενους σ' αυτ ούς (αυτ ές) με τ ις θέσεις εργασίας να βρίσκοντ αι στ ον αέρα. Η διαμόρφωση τ ων νέων οργανογραμμάτ ων - οργανισμών εντ άσσοντ αι σ' αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Πρόκειτ αι για οργανισμούς που στ ην καλύτ ερη περίπτ ωση περιλαμβάνουν μόνο τ ο υπηρετ ούν προσωπικό, χωρίς ούτ ε μια (κυριολεκτ ικά) κενή οργανική θέση. Για ποιές προσλήψεις και σε ποιά θέση να παλέψεις(;). Πέρα από αυτ ό, όμως, δεν θα αργήσει η ώρα που θ' απολύοντ αι όσοι ''περισσεύουν'' και δεν θα μετ ακινούντ αι, όπως γίνετ αι μέχρι σήμερα, σε άλλους φορείς ή υπηρεσίες τ ου Δημόσιου τ ομέα. Το πότ ε θα επιλέξει η κυβέρνηση ν' ανοίξει και τ ο «εσωτ ερικό» μέτ ωπο είναι συνάρτ ηση και τ ων αντ ιδράσεων που θ' αντ ιμετ ωπίζει στ ην προώθηση αυτ ής τ ης πολιτ ικής τ ης απ' τ ους ''απ' έξω'' αλλά και τ ης εκτ ίμησής τ ης για τ ην κατ άστ αση τ ου Δημοσιοϋπαλληλικού κινήματ ος γενικά και ειδικά στ ους συγκεκριμένους χώρους. Ένα διπλό μέτ ωπο (''εξωτ ερικό'' και ''εσωτ ερικό'') μάλλον θα τ ης ήτ αν πιο δύσκολα χειρίσιμο. Σ' αυτ ό τ ο κεφάλαιο οι συγχωνεύσεις-κλεισίματ α σχολείων, νοσοκομείων, ο ''Καποδίστ ριας'' και ο ''Καλλικράτ ης'' ακόμα και η κατ άργηση εφοριών είναι ενδεικτ ικές μόνο τ ης ρότ ας που έχει χαραχθεί. γ. Ξεπουλήματ α και ιδιωτ ικοποιήσεις Είναι φυσικό εκεί που ''αποσύρετ αι'' ο συλλογικός καπιτ αλιστ ής- τ ο αστ ικό κράτ ος- να σπεύδει να κατ αλάβει τ ον χώρο τ ο ιδιωτ ικό κεφάλαιο. Ιδιαίτ ερα σε τ ομείς που είναι κερδοφόροι (κυρίως αυτ ό) και που δεν απαιτ ούντ αι και ιδιαίτ ερες επενδύσεις μιας και η υποδομή είναι ήδη έτ οιμη από τ ις περιόδους τ ης ''κρατ ικής εφόρμησης''. Έτ σι ενέργεια, επικοινωνίες, υποδομές, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμοι κ.α. έχουν μπει στ ο ''ενδιαφέρον'' διεθνών και εγχώριων παικτ ών. Το fast truck είναι στ ην ημερήσια διάτ αξη και οι όποιες καθυστ ερήσεις οφείλοντ αι στ ις κόντ ρες συμφερόντ ων που βρίσκοντ αι σε πλήρη εξέλιξη. Επί τ ης ουσίας διευρύνετ αι τ ο πεδίο δράσης τ ου κεφαλαίου με επιπτ ώσεις στ ο λαό άμεσες μιας και η παραπέρα εμπορευματ οποίηση τ ων κοινωνικών αγαθών κατ ά κανόνα οδηγεί σε μετ ατ ροπή τ ους σε ακριβά εμπορεύματ α. Παράλληλα οι εργαζόμενοι τ ων συγκεκριμένων τ ομέων (που με τ ο πρόσχημα τ ης κρίσης παραχω-ρούντ αι αντ ί πινακίου φακής στ ους υποψηφίους ''επενδυτ ές'') παραδίδοντ αι χωρίς κανένα δικαίωμα αφού κατ αργούντ αι τ ις περισσότ ερες φορές με νόμο εσωτ ερικοί κανονισμοί και συλλογικές συμβάσεις. Έτ σι δεν ισχύουν μισθοί, επιδόματ α, ωράρια, παροχές και οτ ιδήποτ ε άλλο είχαν κατ ακτ ήσει με τ ην πάλη τ ους και υπογράφουν καινούργιες συμβάσεις από τ ην αρχή με ότ ι σημαίνει αυτ ό και με τ ην απόλυση να επικρέμετ αι πάνω απ' τ α κεφάλια τ ους. Μ' ένα σμπάρο δυο τ ρυγόνια, λοιπόν, με τ ην συνδικαλιστ ική ηγεσία (κάποτ ε κρατ αιά) να πηγαίνει από υποχώρηση σε υποχώρηση. δ. Αξιολόγηση: τ ο όχημα που επιλέχτ ηκε Είναι γεγονός πως μέχρι σήμερα ο λεγόμενος οριζόντ ιος τ ρόπος που επιλέχτ ηκε έστ ειλε τ ο

μήνυμα αλλά παρουσίασε και προβλήματ α. Π.χ. πώς θα εκδιωχθούν από τ ο Δημόσιο οι ''μη αρεστ οί'' (αγωνιζόμενοι, αριστ εροί, κοστ ίζοντ ες περισσότ ερο κλπ.) και με ποιά διαδικασία εξατ ομίκευσης. Γιατ ί είναι ένα ζήτ ημα μαζί με τ α ξερά να καίγοντ αι και τ α χλωρά για τ ο σύστ ημα. Έτ σι φαίνετ αι πως επιλέγετ αι η διαδικασία τ ης αξιολόγησης (υπηρεσιών, φορέων και προσωπικού) ως μέθοδος για τ ο μεγάλο ''ξεσκαρτ άρισμα''. Εντ ός τ ων άμεσα προσεχώς εβδομάδων σύμφωνα με τ ο χρονοδιάγραμμα θα προχωρήσει η πρώτ η τ ης εφαρμογή με στ όχο μέχρι τ έλους τ ου χρόνου να έχει δώσει τ α πρώτ α αποτ ελέσματ α. Μέσα από αυτ ήν θα επιδιώξουν να αποκτ ηθούν ''δεδομένα'' που θα τ ους δίνουν τ η δυνατ ότ ητ α να προχωρήσουν σε εξατ ομικευμένες απολύσεις, παρουσιάζοντ ας τ ους απολυόμενους ως επίορκους, ανίκανους και ''ανάξιους'' να φέρουν τ ην ιδιότ ητ α τ ου Δ.Υ., «άχρηστ ους και αχρείαστ ους» για τ ο Δημόσιο. Είναι μια σοβαρή μάχη που πρέπει να δώσουμε με τ ους καλύτ ερους δυνατ ούς όρους. ε. Εισόδημα και βιοτ ικό επίπεδο Στ ο κεφάλαιο αυτ ό δεν θα είχαμε ίσως να πούμε πολλά αφού είναι γνωστ ός ο άμεσος και έμμεσος τ ρόπος αφαίμαξης τ ων Δ.Υ., όπως συνολικά τ ου λαού. Να ''αρκεστ ούμε'' στ ο μισθολόγιο και τ α μέτ ρα τ ων 2 πρώτ ων μνημονίων που οδήγησαν σε άντ ληση κατ ά μέσο όρο πάνω από 4 ετ ήσιους μισθούς (σε σύνολο 14/12 μισθοί + 13ος +14ος) μέσα από τ ην κατ άργηση τ ων επιδομάτ ων, τ ην με-ίωση τ ων βασικών μισθών, τ ην περικοπή και στ η συνέχεια κατ άργηση τ ων δώρων-επιδόματ ος αδείας, τ ην δραστ ική μείωση τ ων όποιων πρόσθετ ων αμοιβών (υπερωρίες, εκτ ός έδρας κλπ.), τ ην αύξηση τ ης άμεσης φορολογίας με τ ην μείωση τ ου ετ ήσιου αφορολόγητ ου στ α 5.000, τ ην αύξηση τ ων ασφαλιστ ικών εισφορών, τ ην επιβολή ''έκτ ακτ ων'' εισφορών. Η σύνδεση μισθού-βαθμού-απόδοσης, διακαής πόθος τ ου συστ ήματ ος από τ ην κυβέρνηση Μητ σοτ άκη ακόμα στ α τ έλη τ ης δεκαετ ίας τ ου '80 αρχές αυτ ής τ ου '90, έγινε - αν και όχι στ ην ολότ ητ ά τ ης - πράξη με οδυνηρές συνέπειες για τ ους εργαζόμενους. Και σίγουρα τ ροχοδρομεί τ ις εξελίξεις για τ ον άλλο μεγάλο στ όχο τ ους στ ο κεφάλαιο αυτ ό, τ ην εξατ ομίκευση τ ης αμοιβής που θα σπάσει κάθε έννοια συλλογικότ ητ ας και ενοποίησης. Αλλά και με έμμεσο τ ρόπο (αυξήσεις στ ους διαφόρους έμμεσους φόρους, τ α χαράτ σια, τ ον πληθωρισμό) έχει οδηγηθεί τ ο σύνολο τ ων Δ.Υ. σε συνθήκες διευρυμένης πλέον φτ ωχοποίησης, με βάση και τ ο γεγονός τ ης προσδοκώμενης στ αθερής σχέσης εργασίας, στ αθερού σχετ ικά εισοδήμα-τ ος και ''ανοίγματ ος'' σε επιλογές (δάνεια κλπ.). Από αυτ ή τ ην άποψη τ ο μέγεθος τ ης επίθεσης στ ο εισόδημα και τ ο βοιωτ ικό επίπεδο αποκτ ά κρίσιμο χαρακτ ήρα για διευρυμένα κομμάτ ια τ ης χαμη-λόμισθης-χαμηλόβαθμης δημοσιοϋπαλληλίας. στ . Κύριες, Επικουρικές συντ άξεις, Εφάπαξ Μ' έναν ανάλογο τ ρόπο κινούντ αι τ α πράγματ α στ ο κεφάλαιο αυτ ό στ ο πλαίσιο φυσικά τ ης συνο-λικότ ερης αντ ιασφαλιστ ικής επιδρομής. Το τ ρίπτ υχο χειρότ ερα, αργότ ερα, λιγότ ερα είναι πυξίδα τ ης πολιτ ικής τ ης κυβέρνησης ( και όχι μόνο τ ης τ ελευτ αίας 3κομματ ικής), κεφαλαίου και ιμπερια-λιστ ών. Έτ σι έχουμε τ ην αύξηση τ ων ορίων ηλικίας συντ αξιοδότ ησης από τ α 65 στ α 67 χρόνια (κάπου 1 δις υπολογίζουν τ ο κέρδος κατ ' έτ ος εφεξής), γεγονός που θα σημάνει μάλλον όχι τ ην αύξηση τ ου εργασιακού βίου μέχρι τ α γεράματ α, όσο και κυρίως τ ην διεύρυνση τ ου αριθμού και τ ου ποσοστ ού τ ων μακροχρόνια ανέργων μετ ά τ α 50-55 αφού κανένας εργοδότ ης (και τ ο κράτ ος ανάμεσα σ' αυ-τ ούς) δεν φαίνετ αι διατ εθειμένος να ''διατ ηρήσει'' τ έτ οιου είδους ''μη παραγωγικό'' προσωπικό. Από εκεί και πέρα οι συντ άξεις κατ αβαραθρώνοντ αι σε αναλογικά μεγαλύτ ερο βαθμό από τ ους μισθούς και τ α μεροκάματ α (είναι και οι συντ αξιούχοι που είναι πιο ευάλωτ οι στ α χημικά και τ ο ξύλο), οι 2 επικουρικές (ΤΕΑΔΥ και ΜΤΠΥ) γίνοντ αι μια για να κατ αργηθεί ''εν ευθέτ ω χρόνω'' και τ ο εφάπαξ μειώνετ αι στ ο μισό άμεσα για να γίνει -αν και εφ' όσον διατ ηρηθεί – τ μήμα ελάχιστ ο τ ων κρατ ήσεων που γίνοντ αι για 30 και 35 χρόνια. Και να σκεφτ εί κανείς ότ ι με τ ο εφάπαξ κάποτ ε αγόραζες σπίτ ι(!!!). ζ. Εκβιασμοί και τ ρομοκρατ ία Πλάι σ' όλο αυτ ό τ ο πλέγμα τ ης επίθεσης επιστ ρατ εύοντ αι πάσης φύσης εκβιασμοί και η ανοιχτ ή τ ρομοκρατ ία για τ ην καθυπότ αξη τ ων Δ.Υ. Από τ ο ''εύκολο'' ότ ι πλέον -και θεσμικά- δεν έχεις κατ οχυρωμένη καμιά οργανικότ ητ α αλλά είσαι κρατ ικός υπάλληλος που μπορεί να κληθείς να δουλέψεις σ' οποιοδήποτ ε σημείο τ ης

επικράτ ειας, μέχρι τ ο πιο ''δύσκολο'' ότ ι είσαι ''ανεπαρκής'' και άρα μπορεί ν' απολυθείς με συνοπτ ικές διαδικα-σίες. Η διοικητ ική ιεραρχία καλείτ αι να παίξει πλέον έναν ανάλογο ρόλο (πρέπει να υπάρχει τ υπικά και ''πάτ ημα'') ενώ χτ υπιέτ αι η συνδικαλιστ ική δράση ποικιλότ ροπα. Η ανοιχτ ή κατ αστ ολή συμπληρώνει ότ ι ξεφύγει από ανεκτ ά και ελεγχόμενα πλαίσια για τ ους ''απείθαρχους'', (δεν μιλάμε καθόλου τ υχαία με όρους στ ρατ ού). Είναι ενδεικτ ική η αντ ιμετ ώπιση σε κατ αληψίες., όπως στ ους εργάτ ες και εργαζόμενους τ ων ναυπηγείων στ ην πρόσφατ η κατ άληψη τ ου Υπ. Εθνικής Άμυνας. Αυτ ά προς άρση κάθε ''παρερμηνείας'' προθέσεων και δυνατ οτ ήτ ων τ ου συστ ήματ ος. Β. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ Η κλασική διάρθρωση τ ου σ.κ. τ ων Δ.Υ. (Σωματ εία-Σύλλογοι, Ομοσπονδίες-Νομαρχιακά τ μήματ α, ΑΔΕΔΥ) πρέπει να ειδωθεί μέσα από τ ις κυρίαρχες απόψεις και τ ην επίδρασή τ ους στ ην συνολικότ ερη συγκρότ ηση και δράση τ ων εργαζομένων στ ο Δημόσιο. Το μόνο θετ ικό είναι (όπως αναφέραμε και πιο πάνω) ότ ι σχεδόν όλοι έχουν συνδικαλιστ ική έκφραση. Είναι γραμμένοι σε συνδικάτ α που υπάρχουν από τ υπική άποψη και δεν είναι αυτ ό που λέμε σωματ εία-σφραγίδες. Σ' αυτ ό έχει συμβάλει σε μεγάλο βαθμό η μόνιμη και στ αθερή σχέση εργασίας αν και με τ ην επέκτ αση τ ων ελαστ ικών μορφών απασχόλησης υπάρχουν τ μήματ α εργαζομένων πλέον που δεν καλύπτ οντ αι συνδικαλιστ ικά. Το βασικό πρόβλημα, ωστ όσο, είναι αυτ ό που αφορά τ η γραμμή και κατ εύθυνση που κυριαρχεί στ α σωματ εία από τ ο 1οβάθμιο μέχρι τ ο 3οβάθμιο. Επί δεκαετ ίες κυριαρχεί και καθορίζει τ ις θέσεις και τ ην όποια κίνηση η φιλοκυβερνητ ική, αστ ική και ρεφορμιστ ική αντ ίληψη τ ων πραγμάτ ων. Από τ α κεφαλαιώδη ζητ ήματ α (ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση τ ης χώρας -βάσεις -ΝΑΤΟ, έντ αξη σε ΕΕ -ΟΝΕ- ΕΥΡΩ) μέχρι τ ον χαρακτ ήρα τ ου εργοδότ η τ ων εργαζομένων (Αστ ικό κράτ ος και χαρακτ ήρας τ ου, τ ρόπος αντ ιμετ ώπισής τ ου κλπ.) αυτ ή η λαθεμένη αντ ίληψη διαμορφώνει χαρακτ ηριστ ικά. Η συναίνεση και η υποτ αγή, η αναμονή στ ις κινήσεις από τ ον αντ ίπαλο(;), οι ποικίλες αυτ απάτ ες που σκόπιμα καλλιεργούντ αι, η άμβλυνση τ ου στ οιχείου τ ης τ αξικότ ητ ας στ ην ερμηνεία τ ων εφαρ-μοζόμενων πολιτ ικών είναι στ οιχεία που καθορίζουν στ άση ζωής σε ατ ομικό και συλλογικό επίπε-δο. Βεβαίως σήμερα, η επίθεση είναι αχαλίνωτ η και σμπαραλιάζει τ έτ οιες λογικές και πρακτ ικές και δεν είναι τ υχαίο ότ ι αυτ ές οι συνδικαλιστ ικές ηγεσίες είναι όχι απλά ανυπόληπτ ες αλλά και μισητ ές σχεδόν στ ο σύνολο τ ων περιπτ ώσεων ως ξένες προς τ α συμφέροντ α τ ων εργαζομένων. Την ζημιά τ ους όμως τ ην έχουν κάνει από καιρό και συνεχίζουν να τ ην κάνουν. Ο όρος κρατ ικοδίαιτ ος συνδικαλισμός τ αιριάζει απόλυτ α στ ην ανώτ ατ η και ανώτ ερη συνδικαλιστ ική ηγεσία σχεδόν στ ο σύνολό τ ης. Άνθρωποι αποκομμένοι απ' τ ους χώρους δουλειάς που στ ην πορεία διαμόρφωσαν ιδιαίτ ερα συμφέροντ α για τ ο στ ρώμα τ ους. (Χαρακτ ηριστ ικό παράδειγμα η συνδ. ηγεσία στ ις ΔΕΚΟ αν και από τ υπική άποψη ανήκουν στ η ΓΣΕΕ). Η αποδοχή τ ου καπιτ αλιστ ικού μονόδρομου, τ ης αδυναμίας να στ αθεί η χώρα έξω και ενάντ ια στ ους ιμπεριαλιστ ικούς μηχανισμούς- σχηματ ισμούς, η άποψη για τ ον ρόλο και τ ον χαρακτ ήρα τ ου κράτ ους ως ουδέτ ερου και αλώσιμου (;) από τ ους ''εργαζόμενους'' (απ' τ ους ίδιους, δηλαδή) μέσα από θεσμούς τ αξικής συνεργασίας σαν τ η συνδιοίκηση είναι μερικά από τ α κεφαλαιώδη ζητ ήματ α που ερμηνεύουν τ ην εν γένει πολιτ ική τ ους συμπεριφορά. Μα τ ο πιο χοντ ρό απ' όλα είναι τ ο σνομπάρισμα τ ων ίδιων τ ων εργαζομένων, η αντ ίληψή τ ους ότ ι δεν αποτ ελούν παρά πιόνια στ ους σχεδιασμούς τ ους, ότ ι δεν μπορούν να πάρουν οι ίδιοι τ ις ζωές τ ους στ α χέρια τ ους. Η κατ εύθυνση τ ης συνδικαλιστ ικής εκπροσώπησης και ανάθεσης, ο παραγκω-νισμός τ ης μαζικής αυτ ενέργειας τ ων ίδιων τ ων εργαζομένων για τ α δικά τ ους συμφέροντ α αποδε-ίχτ ηκαν ολέθριοι. Και δυστ υχώς τ ις περισσότ ερες φορές μας παίρνει η μπάλα και εμάς (και άλλους) που πασχίζουμε για τ ο γκρέμισμα αυτ ής τ ης αντ ίληψης απ' τ α κάτ ω, για να κατ αλάβει τ η δύναμη που κρύβει μέσα τ ου ο κόσμος τ ης δουλειάς. Χαρακτ ηριστ ικό τ ης γραμμής και κατ εύθυνσης αυτ ής τ ης ηγεσίας είναι τ ο γεγονός ότ ι μετ ά από κάθε μεγαλειώδη απεργιακή κινητ οποίηση (και είχαμε αρκετ ές τ α τ ελευτ αία 2,5 μνημονιακά χρόνια αλλά και πιο παλιά- βλέπε ασφαλιστ ικό Γιαννίτ ση) κρύβοντ αι στ ην κυριολεξία, δεν προχωρούν στ ην επιθυμητ ή και μπορετ ή από τ ους εργαζόμενους κλιμάκωση,

αποφεύγουν τ η σύγκρουση. Για 2 λόγους: και γιατ ί θα ''κινδυνεύσει'' τ ο σύστ ημα που τ ους εκτ ρέφει και γιατ ί θα πάνε στ η γωνία ως στ ρώμα, αδύναμοι να καθορίσουν τ ο παραμικρό. Από ανάλογα φοβικά σύνδρομα διακατ έχετ αι η γραμμή και πρακτ ική τ ου ΠΑΜΕ και στ ο Δημόσιο. Με ένα επιπλέον χαρακτ ηριστ ικό, τ ις μικρές αριθμητ ικά δυνάμεις τ ου. Έξω από τ ους μεγάλους αγώνες, ετ σιθελικά αποκομμένο από τ ην κίνηση τ ων Δ.Υ., είναι σχεδόν παρατ ηρητ ής τ ων τ εκτ αι-νομένων. Οι βερμπαλισμοί τ ου δεν μπορούν να κρύψουν τ ην έλλειψη γραμμής για τ ους εργαζόμε-νους. Η συμβολή τ ου στ ις αντ ιστ άσεις είναι μηδαμινή, ενώ αποτ ραβιέτ αι ότ αν τ α γεγονότ α κάνουν ''τ ζιζ''. Ο κόσμος που επηρεάζει, ωστ όσο, φαίνετ αι ότ ι δεν είναι εύκολα χειρίσιμος από τ ην ηγεσία και αυτ ή η τ άση όπως όλα δείχνουν όλο και θα διευρύνετ αι. Θα ήτ αν παράλειψη να μην αναφερθούμε και στ ις συνδικαλιστ ικές δυνάμεις τ ης λεγόμενης εκτ ός τ ων τ ειχών αριστ εράς. Αν και εξακολουθεί να είναι ερώτ ημα τ ο πόσο εκτ ός τ ων τ ειχών. Από άποψη αντ ίληψης- και ιδιαίτ ερα στ ο Δημόσιο- δεν διαφέρουν δυστ υχώς και πολύ από τ ις επίσημες ρε-φορμιστ ικές δυνάμεις στ η βασική τ ους θεώρηση. Χαρακτ ηριστ ικός ο τ ρόπος κίνησής τ ους και τ α ζητ ήματ α που θέτ ουν σε χώρους όπως η Εκπαίδευση ή οι λεγόμενοι ΟΤΑ που έχουν έναν καλύτ ερο συσχετ ισμό (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ) λιγότ ερο στ ην περίθαλψη (ΠΟΕΔΗΝ). Πάντ ως μπορούμε να βρεθούμε μαζί τ ους στ ο δρόμο, σε κοινές αντ ιστ άσεις με μια λογική ενότ ητ ας και πάλης. Γ. ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ Είναι φανερό, στ η βάση τ ων όσων εκτ έθηκαν, ότ ι απαιτ είτ αι ένας μακροχρόνιος, συγκροτ ημένος, αναβαθμισμένος και αποφασιστ ικός αγώνας ενάντ ια στ ην κυριαρχία τ ων αστ ικών και ρεφορμιστ ικών αντ ιλήψεων και πρακτ ικών στ ο σ.κ. τ ου Δημοσίου. Ένας αγώνας που θα συνδυάζει πολιτ ικό-συνδικαλιστ ικό πλαίσιο με τ ην κατ άλληλη κάθε φορά μορφή, χωρίς τ αμπού και φαεινές. Βασική παράμετ ρος αυτ ής τ ης κατ εύθυνσης η όσο τ ο δυνατ όν πιο διευρυμένη συμμετ οχή τ ων ίδιων τ ων εργαζομένων στ ο Δημόσιο που θα βάζουν κάθε φορά τ η σφραγίδα τ ους στ ις εξελίξεις. Η διευκόλυνση τ ης συμμετ οχής τ ους θα επιτ υγχάνετ αι μέσα από τ ην μαζικοποίηση τ ων συνελεύσεων και συγκεντ ρώσεων στ ους χώρους δουλειάς. Επιτ ροπές-πρωτ οβουλίες αγώνα (η όπως αλλιώς μπο-ρούν να ονομαστ ούν) έχουν να συμβάλουν τ όσο ενάντ ια στ ην ακινησία διοικήσεων σωματ είων όσο και υπέρ τ ης διεύρυνσης τ ου κύκλου όσων μπορούν και θέλουν να παλέψουν. Και αυτ οί είναι πολ-λοί στ ις μέρες μας, πολύ περισσότ εροι από παλιότ ερα. Η αντ ιιμπεριαλιστ ική κατ εύθυνση οφείλει να παλεύετ αι κάθε ώρα κάθε στ ιγμή με στ αθερότ ητ α και επιμονή. Ιδιαίτ ερα σήμερα που εκτ ός από τ ους Αμερικάνους και τ ις δολοφονικές τ ους πολιτ ικές, έχει αποδομηθεί σε μεγάλο βαθμό τ ο πουλόβερ τ ης ευρωλαγνείας προηγούμενων εποχών και έχει κατ αδειχτ εί ότ ι η ΕΕ αποτ ελεί πηγή δεινών και για τ ους Δημοσίους Υπαλλήλους. Η αντ ικαπιτ αλιστ ική κατ εύθυνση πρέπει να είναι οδηγός στ ον τ ρόπο σκέψης και δράσης μας και να μετ αλαμπαδεύετ αι σε όσο τ ο δυνατ όν περισσότ ερους συναδέλφους. Η ανάδειξη τ ης τ αξικής- βασικής πλευράς τ ων μέτ ρων και τ ης επίθεσης στ ους Δ.Υ. με πειστ ικά επιχειρήματ α βοηθά στ ο ξε-πέρασμα ατ αξικών (όλοι είμαστ ε τ ο κράτ ος) και λαθεμένων (μπορεί αυτ ό τ ο κράτ ος να λειτ ουργήσει υπέρ τ ου λαού) αντ ιλήψεων. Η αντ ιφασιστ ική πάλη οφείλει όχι απλά να αποκαλύπτ ει αλλά να αποκόπτ ει τ ις φασιστ ικές συμμο-ρίες από τ ην όποια πρόσβασή τ ους σε λαϊκά στ ρώματ α, ιδιαίτ ερα σήμερα που προσπαθούν να λει-τ ουργήσουν σε ρόλο συμπληρωματ ικό ή υποκατ άστ ατ ο τ ου κράτ ους που αποσύρετ αι από τ ο , ας τ ο πούμε, κοινωνικό πεδίο. Αποφασιστ ική απάντ ηση χρειάζετ αι στ α τ άγματ α εφόδου ενάντ ια σε Έλ-ληνες εργαζόμενους και μετ ανάστ ες και όπου εμφανίζοντ αι. Η κατ εύθυνση τ ης συγκρότ ησης τ ης αντ ίστ ασης τ ων εργαζομένων στ ο Δημόσιο μέσα από τ ην κα-τ ανόηση τ ου χαρακτ ήρα τ ης σύγχρονης-σημερινής βαρβαρότ ητ ας που επελαύνει, σαν απαραίτ ητ η προϋπόθεση τ όσο για τ ην απόκρουση αυτ ής τ ης επίθεσης όσο και για τ α ζητ ήματ α προοπτ ικής που έχουν ανοίξει αντ ικειμενικά. Αντ ίστ αση που οφείλει- με τ η συμβολή όσων τ ο κατ ανοούν- να ανα-βαθμίζετ αι καθημερινά ποιοτ ικά και ποσοτ ικά, για να μπορέσει να φτ άσει σε νίκες.

Η κατ εύθυνση τ ης συνολικής ανατ ροπής αυτ ής τ ης πολιτ ικής που θα συμπαρασύρει στ ο πέρασμά τ ης παλιά και νέα μέτ ρα, παλιά και νέα μνημόνια και θα θέσει σαν χειροπιαστ ή αναγκαιότ ητ α τ ο ζήτ ημα τ ης άλλης σοσιαλιστ ικής κοινωνίας χωρίς εκμετ άλλευση και κατ απίεση, χωρίς ξένους δυ-νάστ ες, με τ ην εργατ ική τ άξη στ ην πρωτ οπορία και τ ο κράτ ος τ ης όργανο επίτ ευξης στ όχων σ' αυτ ή τ ην κατ εύθυνση. Ενάντ ια στ ο χτ ύπημα τ ου δικαιώματ ος στ η στ αθερή, πλήρη δουλειά. Υπερασπιζόμαστ ε τ ο δικαίωμα στ η ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑ για όλους τ ους εργαζόμενους στ ον Δημόσιο τ ομέα. Παλεύουμε για τ ην μονιμοποίηση τ ων συμβασιούχων. Ενάντ ια σε κάθε απόπειρα απολύσεων με όποια μορφή και αν επιχειρείτ αι. Ενάντ ια στ η λεηλασία τ ου εισοδήματ ος παλεύουμε για αυξήσεις στ ους μισθούς και τ ις συντ άξεις. Για τ ην ανατ ροπή τ ου μισθολογίου και τ ης σύνδεσης μισθού-βαθμούαπόδοσης. Ενάντ ια στ ην αξιολόγηση-πειθάρχηση-χειραγώγηση. Ενάντ ια στ ο κλείσιμο, συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και υπηρεσιών γιατ ί στ ρέφετ αι ενάντ ια στ ο λαό και τ ους εργαζόμενους στ ο Δημόσιο. Ενάντ ια στ ο ξεπούλημα και τ ην ιδιωτ ικοποίηση τ ομέων τ ου Δημοσίου γιατ ί επιφέρει διεύρυνση τ ου πεδίου δράσης τ ου κεφαλαίου και χτ ύπημα τ ων κατ ακτ ήσεων τ ων εργαζομένων. Ενάντ ια στ η χειροτ έρευση τ ων ασφαλιστ ικών και συντ αξιοδοτ ικών δικαιωμάτ ων. Για τ ο δικαίωμα όλων σε πλήρη και δωρεάν περίθαλψη. Ενάντ ια στ ην κρατ ική και παρακρατ ική βία και κατ αστ ολή, για πολιτ ικές και συνδικαλιστ ικές ελευθερίες. Παλεύουμε για τ ην ανατ ροπή τ ων βάρβαρων μέτ ρων και τ ων μνημονίων, για τ ο άνοιγμα τ ου δρόμου για νέες κοινωνικές κατ ακτ ήσεις. Αγωνιζόμαστ ε για έξοδο τ ης χώρας από τ ους ιμπεριαλιστ ικούς σχηματ ισμούς, για να γίνει ο λαός μας αφέντ ης στ ον τ όπο τ ου. Παλεύουμε για συνδικάτ α τ αξικά, όργανα πάλης στ α χέρια τ ων εργαζομένων. Για τ ην αλλαγή τ ων συσχετ ισμών στ ους χώρους δουλειάς και συνολικότ ερα στ ην κοινωνία. Αγωνιζόμαστ ε για να μπορούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να καθορίζουν τ η ζωή τ ους ελεύθερα και δημοκρατ ικά. Στ ην κατ εύθυνση αυτ ή χρειάζετ αι ΑΜΕΣΑ να ξαναδούμε και τ α μετ ωπικά μας σχήματ α, τ ην συγκρότ ηση και τ ην αναβάθμισή τ ους.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_20.html?pfstyle=wp

Ό Χ.Μ. Αποτ ελεί πλέον κλισέ, αλλά ζούμε πλέον σε μια εποχή η οποία είναι τ ελείως διαφορετ ική από τ ην αμέσως προηγούμενη. Ως εκ τ ούτ ου δεν μπορούμε να πηγαίνουμε όπως πριν, οι όποιες (ανα)λύσεις δεν είναι δεδομένες, οι (υποτ ιθέμενες) στ αθερές και πεπατ ημένες έχουν προ πολλού τ ιναχτ εί στ ον αέρα. Στ ην ανάλυση τ ης πραγματ ικότ ητ ας εύκολα στ ο παρελθόν θα μπορούσε κανείς να πέσει σε σειρά ντ ετ ερμινισμών ενώ σήμερα ρέπει μάλλον προς τ ον αγνωστ ικισμό. “άγνωστ αι” αι βουλαί τ ου ιμπεριαλισμού, τ ου κεφαλαίου αλλά και τ ων λαών. Έχει έρθει τ ο τ έλος τ ου κόσμου όπως τ ον γνωρίσαμε και προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτ ό. Οι “φωτ εινοί φάροι τ ου σοσιαλισμού” έχουν σβήσει και κάποιοι μην μπορώντ ας να τ ο αποδεχτ ούν ότ αν η φαιδρότ ητ α τ ων ισχυρισμών τ ους περί οικοδόμησης σοσιαλισμού στ ην Κίνα ήτ αν πλέον φανερές σε όλους “ψάχτ ηκαν” στ ην Καμπότ ζη και στ η Βόρεια Κορέα ενώ άλλοι εναπόθεσαν τ ις ελπίδες τ ους στ ο Περού και τ ο Νεπάλ. Οι λαοί, η νεολαία δεν συμπεριφέροντ αι όπως πριν, οι μορφές πάλης δεν μπορούν να μπουν σε κουτ άκια και τ α στ εγανά μετ αξύ πολιτ ικών χώρων/απόψεων έχουν διαρρηχθεί.

Το ΚΚΕ(μ-λ), ή καλύτ ερα ορισμένα στ ελέχη τ ου, κατ ά διαστ ήματ α έχει επιχειρήσει να δόσει απαντ ήσεις ή καλύτ ερα να θέσει ζητ ήματ α. Κάποια απ' αυτ ά αγκάλιασαν/αγκαλιάστ ηκαν σχεδόν από τ ο σύνολο τ ης οργάνωσης για διαφορετ ικούς λόγους (π.χ. Το '17-'53 ή η Παγκοσμιοποίηση: Η πτ ώση τ ου μύθου), κάποια άλλα έμειναν αδιάβαστ α (Η αριστ ερά απέναντ ι στ ον εαυτ ό τ ης ή τ ο τ ελευτ αίο τ ου σ. Μάνου για τ ην Κρίση) ή κάποια δεν θυμόμαστ ε καλά-καλά ότ ι υπάρχουν (Καινούρια ρούχα τ ου βασιλιά). Αυτ ά τ α κείμενα κατ ά βάση (μαζί με επιμέρους αναλύσεις που έχουν γίνει κατ ά καιρούς) συγκροτ ούν ένα σώμα απόψεων που: 1) Αποδεικνύουν τ ην διαφορετ ικότ ητ α/ιδιαιτ ερότ ητ α τ ης οργάνωσής μας από οποιαδήποτ ε άλλη οργάνωση εντ ός Ελλάδας αλλά και σε μεγάλο βαθμό κι από εν δυνάμει όμορες δυνάμεις διεθνώς. Δεν πρόκειτ αι για νέο φαινόμενο. Η ιδιαιτ ερότ ητ α τ ης Ελλάδας η οποία “ανήκει εις τ η δύση” όντ ας εν πολλοίς “ανατ ολίτ ικη” δεν αποτ ελεί ένα σύνηθες φαινόμενο, μάλλον αποτ ελεί μοναδική περίπτ ωση.

2) Αποδεικνύει ότ ι παρότ ι πολλοί σύντ ροφοι θεωρούν πως ως οργάνωση έχουμε μια σειρά από θέματ α λυμένα η λογική που διέπει αυτ ά τ α συγγραφικά εγχειρήματ α προβάλλει τ ο αντ ίθετ ο. Θέλουμε να αναδείξουμε τ α ζητ ήματ α και όσο μας αναλογεί να τ α “λύσουμε”.

3) Σκιαγραφούν πτ υχές τ ων νέων εξελίξεων από πλευράς τ ων από πάνω (Παγκοσμιοποίηση, Τα Καινούρια ρούχα τ ου βασιλιά, Έγκατ α και εδάφη τ ης κρίσης) και θέτ ουν ζητ ήματ α που αφορούν τ ους από κάτ ω ('17-'53, Η αριστ ερά απέναντ ι στ ον εαυτ ό τ ης) 4) Θεματ ικές που απουσιάζουν αναδεικνύουν θεμελιώδη κενά στ ην ανάλυσή μας. Ιμπεριαλισμός και εξάρτ ηση σε σχέση με τ ην Ελλάδα (επί τ ης ουσίας από τ ην μετ απολεμική Ελλάδα μέχρι σήμερα) και μια αντ ίστ οιχη ανάλυση τ ης ελληνικής κοινωνίας, πολιτ ικής, οικονομίας με ότ ι εκφάνσεις έχουν αυτ ές.

Τα τ ελευτ αία χρόνια —και κυρίως μετ ά τ ον Δεκέμβρη τ ου '08— τ ο σύνολο τ ων δυνάμεων που αναφέροντ αι στ ο κίνημα —αριστ ερές, αναρχικές, αυτ όνομες— τ όσο ως συλλογικότ ητ ες όσο κι ως μονάδες, βρίσκοντ αι σε μια κρίση προσανατ ολισμού που λόγω τ ης επίθεσης τ ου κεφαλαίου γρήγορα πήρε και χαρακτ ηριστ ικά υπαρξιακής κρίσης, κρίσης τ αυτ ότ ητ ας. Η αδυναμία κατ ανόησης τ ης φύσης τ ης επίθεσης από πολλούς, η αδυναμία φραγμού τ ης από τ ο σύνολο, η πλήρης αδυναμία εκτ ίμησης τ ης κίνησης τ ων μαζών και η μη ριζοσπαστ ικοποίησή τ ους —στ ο βαθμό και με τ ον τ ρόπο που θα θέλαμε όλοι μας— η άνοδος τ ου φασισμού, η αναντ ιστ οιχία όλων μας αλλά και τ ο γεγονός πως από τ α διάφορα

κινήματ α τ α υλικά κέρδη για τ ις δυνάμεις υπήρξαν αμελητ έα σε σχέση με αυτ ό που θεωρούν πως άξιζαν, αποτ ελούν ορισμένους από τ ους λόγους που οδηγούν σε αυτ ό τ ον εφ' όλης τ ης ύλης προβληματ ισμό. Από τ ην άλλη ευχολόγια απέναντ ι στ ο λαό, αυτ ή τ ην υπερφυσική έννοια η οποία θα συγκροτ ηθεί ως μια επαναστ ατ ική συμπαγής μάζα και θα σαρώσει τ α πάντ α στ ο πέρασμά τ ης. Όχι σύντ ροφοι, δεν ειρωνεύομαι τ ις μάζες. Αντ ιθέτ ως μας έβαλαν γυαλιά στ ην Κερατ έα, στ η Χαλκιδική, σε πορείες όπου συγκρούοντ αι με τ ις δυνάμεις κατ αστ ολείς για να τ ις εμποδίσουν να διαλύσουν τ ις πορείες, γιατ ί πρώτ οι αυτ οί οι ανοργάνωτ οι πήγαν κι αγόρασαν μάσκες και γυαλιά για να αντ ιμετ ωπίσουν τ α χημικά και μετ ά τ ο αποφάσισε η αριστ ερά. Για τ ο ζήτ ημα τ ου λαού κάποιες σκέψεις θα δούμε πιο κάτ ω. Αν “μέμφομαι” κάποιον είναι όσους (κι εμένα μέσα) κατ αναλώνουν τ ον χρόνο τ ους στ ο να γράφουν για τ ο πως τ α πάντ α θα λυθούν ότ αν οι μάζες βγουν στ ο προσκήνιο και άλλους παρόμοιους βερμπαλισμούς, αντ ί να προσπαθήσουν να ανιχνεύσουν τ ον τ ρόπο με τ ον οποίο θα γίνει αυτ ό. Αντ ί να προσπαθούν να αναλύσουν τ ο τ ι πήγε στ ραβά χθες, για να τ ο διορθώσουν σήμερα, και για να πάει σωστ ά αύριο. Στ ο βαθμό που αναλογεί στ ον καθένα μας φυσικά. !" # $"% !& ' # ( &%)* +% ,"Μια από τ ις πιο γνωστ ές φράσεις/θέσεις τ ου Καρλ Μαρξ είναι η ενδέκατ η θέση τ ου για τ ον Φόυερμπαχ: “Οι φιλόσοφοι έχουν μοναχά ερμηνεύσει τον κόσμο, με διάφορους τρόπους, ωστόσο το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε”. Η θέση αυτ ή χρησιμοποιείτ αι από πολλούς για να αναδείξουν τ ην αναγκαιότ ητ α τ ης ανατ ροπής ή/και τ ης δράσης/πράξης. Όντ ως και ο Καρλ Μαρξ αυτ ό διαφαίνετ αι να ήθελε να κάνει με τ η θέση τ ου αυτ ή. Αυτ ό όμως που δεν κάνει ο Μαρξ αλλά συνήθως κάνουν οι διάφοροι ερμηνευτ ές τ ου ήτ αν να άρει τ ην αναγκαιότ ητ α ερμηνείας τ ου κόσμου προκειμένου να τ ον αλλάξουμε. Εν ολίγοις ηθελημένα ή μη (χωρίς να σημαίνει πως και αυτ ό δεν έχει τ η σημασία τ ου) τ ην πλήρη αγνόηση, τ ου θεμελιώδους σκέλους, τ ης αναγκαιότ ητ ας ερμηνείας τ ου κόσμου προκειμένου να επιτ ευχθεί, τ ο δεύτ ερο σκέλος, η αλλαγή. Και μάλιστ α από τ ους υπέρμαχους (εντ ός ή εκτ ός εισαγωγικών) τ ης αλλαγής. ./01 2" , 314 !" * &) %%14 ,2&/ 2&,4 4 ,2&/ 0513"* ,0 3&/

Ένα θέμα που πραγματ ικά τ αλανίζει τ ο ελληνικό κομμουνιστ ικό κίνημα από τ ην πρώτ η μέρα είναι ο χαρακτ ήρας τ ης ελληνικής οικονομίας/κοινωνίας. Αυτ ό τ ο ερώτ ημα αποτ έλεσε τ ην βασική αιτ ία σύγκρουσης και κατ ά τ η γνώμη μου τ η ρίζα πολλών διασπάσεων στ α πλαίσια τ ου ελληνικού κομμουνιστ ικού κινήματ ος κι αυτ ό διότ ι αποτ ελεί και ζήτ ημα ουσίας και αντ αγωνιστ ική αντ ίθεση, η οποία άρα δεν μπορεί να επιλυθεί. Αυτ ό δεν διαφαίνετ αι μόνο στ ις διάφορες συζητ ήσεις περί τ ου χαρακτ ήρα τ ης αλλαγής αλλά ακόμη (αν όχι κύρια) στ ην αποτ ίμηση ιστ ορικών γεγονότ ων όπως λόγου χάρη τ ης επανάστ ασης τ ου 1821. Στ ις 26/3/2005 στ ην Π.Σ. δημοσιεύθηκε άρθρο με τ ίτ λο Το εθνικό και τ αξικό περιεχόμενο τ ου 1821 με βασική βιβλιογραφική αναφορά τ ο έργο τ ου Γιάννη Κορδάτ ου. Η επίσημη ανάλυση τ ου ΚΚΕ και προ '56 δεν ήτ αν αυτ ή τ ου Κορδάτ ου. Η ουσία τ ης διαφωνίας δεν ήτ αν για τ ο τ ι έγινε τ ο 1821 αλλά για τ α καθήκοντ α τ ων κομμουνιστ ών, τ ο ρόλο τ ης αστ ικής τ άξης και άρα τ η στ άση τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος απέναντ ί τ ης ένα αιώνα μετ ά (και μέχρι σήμερα θα έλεγα εγώ). Σχηματ ικά ο Κορδάτ ος θεωρεί πως η αστ ικοδημοκρατ ική επανάστ αση έχει γίνει —από τ ην αστ ική τ άξη, η οποία και υφίστ ατ αι (κάτ ι που 100 χρόνια μετ ά αμφισβητ είτ αι από αριστ ερούς και κομμουνιστ ές χωρίς να τ ο εξηγούν βέβαια) και έχει πλέον αντ ιδραστ ικό χαρακτ ήρα— και αυτ ό έχει λήξει. Ως εκ τ ούτ ου τ ο καθήκον είναι για προλετ αριακή σοσιαλιστ ική επανάστ αση. Ο Ζέβγος αργότ ερα ανατ ρέπει τ ο σχήμα λόγω τ ης αλλαγής τ ων θέσεων τ ου ΚΚΕ λέγοντ ας πως η αστ ική τ άξη δεν μπόρεσε καν να ολοκληρώσει αυτ ό τ ο καθήκον οπότ ε η επανάστ αση θα έχει και αστ ικοδημοκρατ ικό χαρακτ ήρα με γρήγορη μετ ατ ροπή σε σοσιαλιστ ική επανάστ αση, χωρίς όμως συνεργασία με κανένα τ μήμα τ ης αστ ικής τ άξης που είναι αντ ιδραστ ική στ ο σύνολό τ ης. Από τ ο '50 και μετ ά και τ ην στ ροφή στ ο διεθνές κομμουνιστ ικό κίνημα μπαίνει από τ ην πίσω πόρτ α και η συμμαχία με τ μήματ α τ ης αστ ικής τ άξης στ α πλαίσια τ ης εθνικής δημοκρατ ικής αλλαγής από τ α οποία αποκλείετ αι μόνο η λεγόμενη πλουτ οκρατ ική ολιγαρχία. Αντ ίστ οιχες θέσεις υπήρξαν και εντ ός τ ων διαφωνούντ ων εξ' αριστ ερών με τ ην ΕΔΑ έχοντ ας μια μηχανιστ ική ανάγνωση

τ ων κινεζικών ντ οκουμέντ ων όπου έπρεπε να βρουν κι αυτ οί τ ην εθνική αστ ική τ άξη για να κάνουν τ η Νεο-δημοκρατ ική ή Λαϊκο-δημοκρατ ική τ ους επανάστ αση. Η αστ ική τ άξη ήτ αν και είναι εθνική, δεν μπορεί να αναπτ υχθεί παρά στ α πλαίσια ενός έθνους-κράτ ους. Άρα δεν υπάρχει εθνική και αντ εθνική αστ ική τ άξη. Για ευκολία ή έστ ω για χάρη διάκρισης από τ ην μετ απρατ ική (κομπραδόρικη) αστ ική τ άξη ονομάστ ηκε ως εθνική τ ο τ μήμα αυτ ό τ ης αστ ικής τ άξης τ ο οποίο για τ ους δικούς τ ου λόγους αμφισβητ εί τ ην ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση. Εδώ μια παρένθεση, η Ελλάδα έχει τ ην ιδιαιτ ερότ ητ α η αστ ική τ άξη, η οποία και επιδίωξε τ ην επανάστ αση τ ου 1821 είχε αναπτ υχθεί εκτ ός Ελλάδας (βλ. Φιλική Ετ αιρία) όπως επίσης και τ ον επόμενο αιώνα έχουμε τ μήματ α τ ης αστ ικής τ άξης να αναπτ ύσσοντ αι στ ο εξωτ ερικό (Αίγυπτ ος, τ μήμα τ ου εφοπλιστ ικού κεφαλαίου, κτ λ). Υπάρχει ένας ιδιαίτ ερος κοσμοπολιτ ισμός τ ου ελληνικού κεφαλαίου που δεν πρέπει να συγχέετ αι/τ αυτ ίζετ αι με τ ην εξάρτ ηση η οποία μάλιστ α αποτ ελεί πρόβλημα στ ην ανάπτ υξη/επέκτ ασή τ ου διότ ι οι οικονομικές τ ου δυνατ ότ ητ ες δεν συμβαδίζουν με τ ις δυνατ ότ ητ ες τ ου ελληνικού κοινωνικού σχηματ ισμού εν γένει και ως εκ τ ούτ ου αντ ί να λειτ ουργήσει τ ο ελληνικό κράτ ος προωθητ ικά αντ ιθέτ ως τ ο βαλτ ώνει (περίπτ ωση Ωνάση). Η γέννηση τ ης ελληνικής αστ ικής τ άξης έγινε όπως προείπα στ ο εξωτ ερικό κι αυτ ή η ιδιαιτ ερότ ητ α δημιούργησε ένα επιπρόσθετ ο πρόβλημα στ ην ανάλυση τ ης ελληνικής περίπτ ωσης. Το δίπολο αστ ική τ άξη – εργατ ική στ ην αρχή δεν υπήρξε καν μιας και εκβιομηχάνιση και συγκρότ ηση εργατ ικής τ άξης έχουμε επί τ ης ουσίας ένα αιώνα αργότ ερα. Εν ονόματ ι τ ου λαού...για τ ο λαό λαός ο [laós]: σύνολο ανθρώπων που αποτελούν ενότητα με βάση ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά ή συνεκτικά στοιχεία. 1α. οι κάτοικοι μιας χώρας, πόλης, περιοχής• πληθυσμός || το σύνολο του πληθυσμού ενός κράτους β. οι κάτοικοι, οι πληθυσμοί ευρύτερων περιοχών. 2. οι κάτοικοι καθορισμένου χώρου με κάποια κοινά στοιχεία (ιστορία, παραδόσεις, έθιμα, θεσμούς, συνείδηση κ.ά.). 3. το τμήμα του πληθυσμού, των πολιτών που δε μετέχει στη διεύθυνση της κοινωνίας και στην άσκηση της εξουσίας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το κράτος, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του || οι υπήκοοι 4. οι κοινωνικές τάξεις που χαρακτηρίζονται από μικρό εισόδημα ή και χαμηλό μορφωτικό, πολιτιστικό επίπεδο• κοσμάκης. [λόγ. < αρχ. λαός] από τ ην ηλεκτ ρονική έκδοση τ ου Λεξικού Τριαντ αφυλλίδη Οι αριστ εροί και οι συνοδοιπόροι τ ους σίγουρα μπορούν να ανακαλέσουν στ η μνήμη τ ους σειρά από περιστ άσεις στ ις οποίες ανέγνωσαν ή άκουσαν αναφορά/επίκληση στ η λέξη λαός και τ α παράγωγά τ ης. Λέξη και όχι όρο γιατ ί αυτ ό τ ο εμπειρικό σημείωμα πραγματ εύετ αι ακριβώς αυτ ό. Την κενότ ητ α όσον αφορά τ η χρήση τ ης λέξης (και) στ ο πολιτ ικό πεδίο. Στ ην πρόσφατ η δίδυμη εκλογική αναμέτ ρηση ο γράφων είχε τ ην ευκαιρία περιδιαβαίνοντ ας τ ην πρωτ εύουσα να διαβάσει προεκλογικά συνθήματ α σε αφίσες, προκηρύξεις και έντ υπα όσο και να ακούσει σε προεκλογικές ομιλίες τ ην επίκληση στ ο λαό, για τ η μετ απολίτ ευση τ ου λαού, τ η λαϊκή εξουσία, τ ο δρόμο τ ου λαού, τ ις λαϊκές ανάγκες, για τ η λύση που θα δώσει ο λαός κτ λ. Αλλά και στ ην πορεία τ ης αριστ εράς δεν ήτ αν λίγες οι φορές που ανέκυπτ ε ως όνομα εντ ύπου ή και πολιτ ικής οργάνωσης Λαϊκή Πάλη, Λαϊκή Φωνή, Λαοδημοκρατ ική, Λαϊκή Ενότ ητ α, Λαϊκός Δρόμος, Λαϊκοί Αγώνες κτ λ. Αυτ ό όμως που συμπεραίνετ αι από μια εμπειρική έστ ω προσέγγιση είναι η παντ ελής απουσία στ ο λόγο και στ α γραπτ ά τ ης αριστ εράς τ ου τ ι ορίζετ αι ως λαός. Στ ην καλύτ ερη τ ον περιπτ ώσεων ο λαός ορίζετ αι ως τ ο ένα τ μήμα ενός διπόλου, αστ ική τ άξη/λαός, ολιγαρχία/λαός, με εξίσου γενικό, θολό ή ανύπαρκτ ο ορισμό τ ου άλλου μέρους τ ου διπόλου. Η κοινοτ υπία αυτ ή τ ης κενότ ητ ας έγινε επανειλημμένα πάθημα αλλά ουδέποτ ε μάθημα και εάν τ ην πρώτ η φορά τ ο πλήγμα ήρθε από τ η σοσιαλδημοκρατ ία με τ η μορφή τ ου ΠΑΣΟΚ σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης ο κίνδυνος έρχετ αι από τ ο νεο-φασισμό/νεο-ναζισμό. Η αριστ ερά εν ολίγοις έχει (έστ ω διακηρυκτ ικά) ως στ όχο ή σκοπό να εκφράσει μια κοινωνική ομάδα (ή ένα άθροισμα κοινωνικών ομάδων) ή θεωρεί πως η όποια αλλαγή θα γίνει με κινητ ήρια δύναμη τ ην προαναφερθήσα ομάδα τ ην οποία αδυνατ εί να ορίσει. Ως εκ τ ούτ ου, παραμένει χωρίς συγκεκριμένο ακροατ ήριο με μια εξίσου γενικόλογη φρασεολογία, ένα προγραμματ ικό λόγο που απευθύνετ αι σε όλους και σε κανένα και στ ο τ έλος τ ης φτ αίει ο...λαός που δεν τ ην ακολουθεί.

Ενώ διαρρυγνύει τ α ιμάτ ιά τ ης για τ ην επιστ ημονικότ ητ α τ ου μαρξισμού, τ ου σοσιαλισμού, τ ου κομμουνισμού και τ ου κάθε -ισμού τ ον οποίο αυτ ή θεωρεί ως ορθό, η ίδια είτ ε αγνοεί, είτ ε υποτ ιμά, ή ακόμη και απορρίπτ ει τ ην ανάγκη τ ης επιστ ημονικής ανάλυσης και προσέγγισης τ ων ζητ ημάτ ων προκειμένου να περάσει από τ ο γενικό(λογο) στ ο ειδικό, από τ ο αφηρημένο στ ο συγκεκριμένο. Έτ σι περνάει πολλές φορές σε μια θρησκευτ ικού τ ύπου πίστ η ότ ι η ιστ ορία θα τ η (μας) δικαιώσει. Οι παροικούντ ες τ η Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα η φοιτ ητ ική αριστ ερά τ ου Αριστ οτ έλειου Πανεπιστ ημίου Θεσσαλονίκης τ ης περασμένης δεκαετ ίας πιθανό να ενθυμάτ αι τ α αίτ ια και τ ις ρίζες τ ης διάσπασης και διάλυσης τ ης Χριστ ιανικής Φοιτ ητ ικής Δράσης η οποία σε κάποιες σχολές π.χ. Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτ ικής Εκπαίδευσης είχε υποκατ αστ ήσει μέχρι και τ ην παράτ αξη τ ης Νέας Δημοκρατ ίας, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Η εν λόγω παράτ αξη διαλύθηκε για ιδεολογικούς λόγους. Συγκεκριμένα η μια τ άση υποστ ήριζε ότ ι αφού τ α πάντ α ήτ αν θέλημα θεού δεν συνέτ ρεχε λόγος συνδικαλιστ ικής παρέμβασης, λόγω τ ου προκαθορισμένου τ ης πορείας/εξέλιξης τ ων πραγμάτ ων. Ενώ η άλλη τ άση η οποία υποστ ήριζε τ ο συν Αθηνά και χείρα κίνει, χωρίς όμως να πείσει και ως εκ τ ούτ ου η Χ.Φ.Δ. πέρασε στ ην λήθη με τ α αλυσοδεμένα, σαν κατ άδικος τ ου περασμένου αιώνα, τ αμπλό τ ης να μας υπενθυμίζουν πως κάποτ ε υπήρξε κι αυτ ή. Έτ σι, η κυρίαρχη τ άση τ ης αριστ εράς σήμερα θεωρεί πως λίγο-πολύ θα εμφανιστ ούν οι λαϊκές μάζες, θα βγουν στ ο προσκήνιο και θα αλλάξουν τ ο ρου τ ης ιστ ορίας. Ότ αν γίνει αυτ ό με ένα εξίσου μετ αφυσικό τ ρόπο θα ακολουθήσουν τ η (δική τ ης προφανώς) “σωστ ή γραμμή”. Η υπερτ αξική ή ατ αξική θεώρηση τ ου λαού ως κάτ ι συγκεχυμένο και απροσδιόριστ ο πέρα από μια προχειρότ ητ α κάθε λογής προσέγγισης που διαπερνάει κάθετ α και οριζόντ ια τ ην ελληνική κοινωνία φρονώ πως έχει και πολιτ ικές σκοπιμότ ητ ες. Η τ έτ οια χρήση τ ου “όρου” υπηρετ εί κάθε φορά τ ην εκάστ οτ ε πολιτ ική γραμμή. Είτ ε αυτ ή θεωρεί πως πρέπει να επιδιωχθεί μια διευρυμένη κοινωνική συμμαχία με μικροαστ ικά και μεσοαστ ικά στ ρώματ α είτ ε πως αφορά μόνο τ ην εργατ ική τ άξη (που επίσης ορίζετ αι κατ ά τ ο δοκούν) ο λαός όλα τ α χωράει και όλα τ α αποκλείει κατ ά πως βολεύει τ ην ανάλυση/γραμμή τ ης στ ιγμής. Έτ σι ο λαός αποτ ελεί μια πλαστ ελίνη που πλάθετ αι κάθε φορά από τ ον χρήστ η τ ου όρου κατ ά πως τ ον βολεύει. Η τ έτ οια αντ ιμετ ώπιση τ ου όρου αγνοούσε ή υπέθετ ε πως μόνο η αριστ ερά θα συνέχιζε να θέτ ει τ ο ζήτ ημα τ ου λαού κι ως εκ τ ούτ ου δεν διέτ ρεχε κίνδυνο απώλειας τ ης επιρροής/ψήφων τ ης στ α λαϊκά στ ρώματ α τ ο αντ ίθετ ο μάλιστ α πως η έντ αση τ ης επίθεσης τ ου κεφαλαίου θα τ ης αποκόμιζε σίγουρα ωφέλη. Τον τ ελευτ αίο χρόνο με τ ην εμφάνιση τ ου διατ αξικού πλήθους στ ις πλατ είες στ ο οποίο παρενέβαιναν, σχεδόν όλοι, οι πολιτ ικοί χώροι και φορείς με ατ αξικά/υπερτ αξικά χαρακτ ηριστ ικά και τ ακτ ικές είχε μια σειρά από αποτ ελέσματ α που μόνο ευνοϊκά δεν είναι για τ ην αριστ ερά και τ η σχέση τ ης με τ ο λαό. Η εμφάνιση και ενδυνάμωση από εθνικές και πατ ριωτ ικές έως και ανοιχτ ά νεοναζιστ ικές δυνάμεις και φορείς με ερίσματ α σε μέχρι πρότ ινως προνομιακές περιοχές για τ ην αριστ ερά, η αποπολιτ ικοποίηση τ ου λόγου με τ αυτ όχρονη άνοδο ενός αντ ιαριστ ερού-αντ ικομμουνιστ ικού λόγου (όχι μόνο από τ α πάνω αλλά κι από τ α κάτ ω) έρχετ αι να πατ ήσει στ ο θολό λόγο τ ης αριστ εράς τ όσο για τ ο ζήτ ημα τ ου λαού όσο και για τ ο ζήτ ημα τ ων από πάνω. Τόσο για τ ον φορέα τ ης όποιας αλλαγής ευαγγελίζετ αι όσο και για τ ο ποιος αποτ ελεί τ ον αντ ίπαλο. Βεβαίως παρά τ α εκατ οντ άδες κείμενα σε έντ υπα και ηλεκτ ρονικά μέσα τ ης αριστ εράς για τ ην άνοδο τ ου νεοναζισμού και συναφών ιδεολογημάτ ων δεν έχει υποπέσει στ ην αντ ίληψη μου καμιά (αυτ οκριτ ική) αναφορά στ ο θέμα. Οι πλατ είες θεωρούντ αι εν συνόλω και a priori ως ένα μεγαλειώδες κίνημα τ ο οποίο ο καθένας αναγνώσκει όπως θέλει ως είθιστ αι άλλωστ ε, όπου κάποιοι βλέπουν άπο μια νέα μορφή οργάνωσης ως τ ην αναγέννηση ή τ ην εφαρμογή τ ης άμεσης δημοκρατ ίας και τ αυτ όχρονα προσπαθούν με τ ην αναδημοσίευση κειμένων για τ ους Ναζί πως η εργατ ική τ άξη και ο λαός - όπως τ ον εννοεί ο καθένας - είναι ξένο προς τ ο ναζισμό (1) . Σήμερα οι συνθήκες είναι τ έτ οιες που θεωρώ πως πρέπει με ωριμότ ητ α να παραδεχθούμε τ ις αδυναμίες που έχουν οι μέχρι τ ώρα αναλύσεις και θεωρήσεις ακριβώς λόγω τ ων επιφανειακών και γενικόλογων προσεγγίσεων και τ ην αναγκαιότ ητ α εμβάθυνσης στ α όποια ζητ ήματ α αποφασίζει ο καθένας να κατ απιαστ εί. Είτ ε θα συνεχίσει η επιλογή χρήσης όρων όπως τ ου λαού, στ ους οποίους προσδίδοντ αι χαρακτ ηριστ ικά που δεν έχουν π.χ. ενιαιότ ητ α, ή η πρόσδοση με ένα ντ ετ ερμενιστ ικό τ ρόπο ενός κοινωνικού ρόλου, π.χ προοδευτ ική/ριζοσπαστ ική/επαναστ ατ ική δύναμη, τ ον οποίο η

ίδια η πραγματ ικότ ητ α δεν επιβεβαιώνει, είτ ε θα στ αματ ήσει μια ιδεολογικού τ ύπου προσαρμογή τ ης πραγματ ικότ ητ ας στ ην εκάστ οτ ε ιδεοληψία προκειμένου να γίνουν κάποιες σοβαρές προσπάθειες ανάλυσης τ ης πραγματ ικότ ητ ας με στ όχο τ ην αλλαγή τ ης. Όπως ανέφερε ένας φίλος πρόσφατ α: Το ερώτ ημα “ή στ ραβός είναι ο γιαλός ή στ ραβά αρμενίζουμε” είναι μια μαλακία. Ο γιαλός είναι αυτ ός που είναι, εμείς αρμενίζουμε στ ραβά. ΥΓ. Το κομμάτ ι αυτ ό δεν είχε ως σκοπό τ όσο τ ο να πραγματ ευτ εί τ ον ορισμό τ ου 'λαού' παρά τ ην θεωρητ ική ένδεια και τ ην ευκολία χρήσης όρων εκ μέρους τ ης αριστ εράς. Η αναγνώριση και η ανάλυση των τάξεων αναγκαίος όρος για την ανασυγκρότηση της εργατικής τάξης και την ανασύνθεση του κομμουνιστικού κινήματος Κοινός τ όπος η αναγκαιότ ητ α ανατ ροπής τ ης κυρίαρχης πολιτ ικής (και ιδεολογίας θα προσθέσω). Ένα ερώτ ημα είναι από ποιους θα ανατ ραπεί αλλά και ποιοι τ ην πρεσβεύουν. Όσον αφορά στ ο πολιτ ικό προσωπικό, ποιες ακριβώς δυνάμεις εκφράζει τ ο κάθε κόμμα. Γενικά μπορούμε με ευκολία να πούμε ποια κόμματ α εκφράζουν ή θέλουν να εκφράσουν τ ο κεφάλαιο και τ ον ιμπεριαλισμό. Ειδικά τ α πράγματ α είναι πολύ πιο μπερδεμένα και κύρια όσον αφορά τ ο ποιος εκφράζει ποια μερίδα τ ης αστ ικής τ άξης. Βέβαια ένα ερώτ ημα είναι ποιες είναι αυτ ές οι μερίδες τ ης αστ ικής τ άξης μιας και σε μια απόφαση τ ου ΚΟ έχουμε αναφορά στ α “κεφαλαιοκρατικά τμήματα της αστικής τάξης της χώρας” άρα υπονοείτ αι πως υπάρχουν και μη-κεφαλαιοκρατ ικά. Επίσης σχετ ικά εύκολα μπορούμε να πούμε πολύ γενικά ποιος θα είναι ο φορέας τ ης ανατ ροπής, ο “λαός”, η “εργατ ική τ άξη”, η “φτ ωχομεσαία αγροτ ιά”, οι “εργαζόμενοι”. Βάζω σε εισαγωγικά τ ις έννοιες γιατ ί αποτ ελούν ένα χιλιοφορεμένο κοστ ούμι σε ένα άυλο σώμα, πρέπει επιτ έλους να τ ους δοθεί συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν μπορείς να δόσεις περιεχόμενο στ ην πάλη σου εάν δεν ορίσεις με σαφήνεια τ ον εχθρό σου, δεν μπορείς να συγκροτ ήσεις αντ ιστ άσεις εάν δεν έχεις ιδέα σε ποιους απευθύνεσαι, δεν μπορείς να απευθυνθείς συγκεκριμένα εάν δεν ορίσεις ποιος πλήτ τ ετ αι, με ποιο τ ρόπο, και ποιος στ όχος πάλης μπορεί να τ ον κινητ οποιήσει. Κι από τ ην άλλη δεν μπορείς να συγκροτ ήσεις αντ ιστ άσεις, να εμβαθύνεις θεωρητ ικά και τ αυτ όχρονα να βελτ ιώσεις πρακτ ικά τ ην άποψη και τ η γραμμή πάλης σου εκτ ός τ ων κοινωνικών διεργασιών και τ ων πολιτ ικών και συνδικαλιστ ικών μαχών. Η σχέση μετ αξύ τ ων δυο είναι διαλεκτ ική, όποιος προκρίνει τ ο ένα έναντ ι τ ου άλλου ή δεν θέλει να μπει στ η μάχη ή προσπαθεί να ρίξει τ ον τ οίχο με κεφαλιές.

1. Επιλέγοντ ας βέβαια να μην αναφέρετ αι στ ην τ αξική σύνθεση τ ων Φαιοχιτ ώνων (SA), τ ου Έρνστ Ρομ, που εξοντ ώθηκαν εν τ έλει από τ ον Χίτ λερ γιατ ί θα τ ου χαλούσε τ ην “θεωρία”.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_4703.html?pfstyle=wp

Για τη δουλειά στη Σπουδάζουσα νεολαία τ ης Σ.Τ. Τα τ ελευτ αία χρόνια η σπουδάζουσα νεολαία ζει μια επίθεση στ α δικαιώματ ά τ ης που όμοια δεν ξανάγινε. Ακόμη και ο ν815, τ ην περίοδο που περνούσε, αντ ιστ οιχεί σε πιο λάιτ κατ αστ άσεις αν τ ον «μετ αφράσουμε» στ ο σήμερα. Ο συνδυασμός τ ου μνημονίου και τ ων συνεπειών τ ου από τ η μία, και ο περσινός νόμος πλαίσιο από τ ην άλλη δημιουργούν ένα εκρηκτ ικό τ οπίο και φορτώνουν τη σπ ουδάζ ουσα νεολαία με ένα βάρος π ου την π ροκειμένη στιγμή δεν μπ ορεί να αντέξει. Η πίεση από τ ο σπίτ ι να τ ελειώσει γρήγορα γιατ ί δεν υπάρχουν λεφτ ά, αφού τ ο να βρει γρήγορα δουλειά δεν παίζει τ όσο πλέον σαν επιχείρημα, τ ο άγχος τ ης ανεργίας και η αγωνία για τ ο μέλλον, καθώς τ α όνειρα ενός νεολαίου γίνοντ αι χίλια κομμάτ ια στ ην αναγγελία κάθε νέου μέτ ρου, λειτ ουργούν στ ην κατ εύθυνση τ ης υποτ αγής μπροστ ά στ ην παντ οδυναμία τ ου συστ ήματ ος, τ ης παραίτ ησης από κάθε δικαίωμα και τ ης ατ ομικής λύσης. Μπορεί να δούμε στ ο μέλλον, φαινόμενα και κινήσεις όπως τ ο περσινό κίνημα «ανοιχτ ά πανεπιστ ήμια» να συγκροτ ούντ αι ξανά ίσως με άλλες αφορμές για να καναλιζάρουν τ η δυσαρέσκεια τ ου κόσμου σε αντ ιδραστ ική κατ εύθυνση.(1) Σε αυτ ό συντ ελεί και η κατ άστ αση τ ου κινήματ ος, που δεν έχει κατ αφέρει κάποια σοβαρή νίκη τ α τ ελευτ αία χρόνια, οι λογικές που επικρατ ούν σε αυτ ό, που δεν τ ο οργανώνουν σε νικηφόρα κατ εύθυνση αλλά ανακυκλώνουν με περισσότ ερες αυτ απάτ ες κάθε φορά, τ ην ίδια ρεφορμιστ ική συντ αγή τ ης ήτ τ ας. Κοινώς, όσο αυτ ή η γενιά δεν μπορεί να εμπνευστ εί, όσο δεν τ ης δίνετ αι μια διέξοδος που να αξίζει θυσίες, όσο δεν ανατ ρέπετ αι η διαλυτ ική κατ άστ αση στ ους φοιτ ητ ικούς συλλόγους, όσο δεν οργανώνετ αι ο κόσμος στ ις συνελεύσεις τ ου, τ όσο θα πηγαίνει πίσω η συγκρότ ηση τ ου κινήματ ος, τ όσο θα αργούν οι νίκες, και θα δυσκολεύει η παρέμβαση μιας δύναμης σαν τ η δική μας στ η νεολαία, αφού εκτός απ ό τα συστημικά επ ιχειρήματα, έχουμε να απ αντάμε και στις ρεφορμιστικές αυταπ άτες και αφού η δική μας άποψη πάντ α φαίνετ αι, δοκιμάζετ αι, και, μέχρι στ ιγμής σε μεγάλο βαθμό, επιβεβαιώνετ αι μέσα στ ο κίνημα. Δεν έχουμε να περιμένουμε τ ίποτ α από τ ις δυνάμεις τ ης ΚΝΕ και τ ου ΣΥΡΙΖΑ που έχουν τ ο κυβερνητ ικό και εκλογικό τ ους άγχος, αλλά και ούτ ε από τ ην ΕΑΑΚ που βρίσκετ αι στ η δίνη τ ων εσωτ ερικών συγκρούσεων τ ης ΑΝΤΑΡΣΥΑ και που περνάει μια κρίση μετ ά τ ην περσινή ήτ τ α τ ου Οκτ ώβρη, καθώς τ α καύσιμα και τ α περασμένα μεγαλεία τ ου 2006-2007 σβήνουν. Αυτ ή η αριστ ερά που τ ο δεκατ εύον τ ο κάνει πρωτ εύον, που κοιτ άει πώς θα πλασαριστ εί στ ο κεντ ρικό πολιτ ικό, που μέσες άκρες πλέον πιστ εύει πως ο κόσμος τ ων πανεπιστ ημίων είτ ε δεν πλήτ τ ετ αι από τ α μέτ ρα, είτ ε δεν τ ον ενδιαφέρει, και εφευρίσκει δικαιολογίες και αφορμές για να αναχωρεί απ ό το κίνημα, να το «συγκροτεί» ή μάλλον, να το εμφανίζ ει και να το εξαφανίζ ει όπ οτε τη βολεύει, θα ξεπεραστ εί από τ ον κόσμο. Αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα θελήσει να αντ ιστ αθεί στ ην καθημερινότ ητ α που βιώνει. Θα θελήσει να αγωνιστ εί, να αμφισβητ ήσει τ α προγράμματ α τ ου καθενός και θα αναζητ ήσει τ ους τ ρόπους να τ ο κάνει σε μια κατ εύθυνση ανατ ρεπτ ική. Θέλουμε να ξεκινήσουμε μια μεγαλόπνοη δουλειά στ η σπουδάζουσα νεολαία, ίσως εξίσου δύσκολη με τ η δουλειά που θέλουμε να κάνουμε συνολικότ ερα για να συμβάλλουμε στ ην ανασυγκρότ ηση τ ου κινήματ ος. Πλέον τ ο πανεπιστ ήμιο τ ου μνημονίου φτ ιάχνετ αι. Είναι οι προαπαιτ ούμενες εργασίες που μπαίνουν δειλά δειλά, οι παρουσίες που παλιά αποδίδοντ αν από πολλούς σε βίτ σιο τ ου καθηγητ ή γίνοντ αι καθεστ ώς, οι πτ υχιακές εξετ αστ ικές που κατ αργούντ αι, τ α βιβλία που σε μερικούς μήνες κόβοντ αι. Όλα όσα εδώ και χρόνια λέμε π ως έρχονται, «επ ιτέλους» ήρθαν. Πώς θα τ α αντ ιμετ ωπίσουμε αν όχι συγκροτ ώντ ας, φυσικά, τ ις αντ ιστ άσεις τ ου κόσμου. Βασικό, να σπάσουμε τ ην καθηγητ ική «αυθεντ ία». Βλέπουμε σε αγώνες που ξεσπάνε, παρά τ ην εξόφθαλμη στ άση τ ων καθηγητ ών, να εξακολουθούν να καλλιεργούντ αι από τ ην αριστ ερά αυτ απάτ ες για τ ο ρόλο τ ους. Εμείς εκεί πρέπει να ανοίγουμε μέτ ωπο. Αν δεν κατ αφέρουν οι φοιτ ητ ές να τ α σπάσουν με τ ον καθηγητ ή, να αμφισβητ ήσουν τ ην

αυθεντ ία τ ου, πώς θα συγκρουστ ούν με τ ρόικες και κυβερνήσεις; Και πώς θα γίνει αυτ ό, αν δεν έχουμε επαφή με τ α αμφιθέατ ρα και τ ο τ ι συμβαίνει σε αυτ ά; Θα πρέπει να επεξεργαστ ούμε συνολικά τ η δράση μας. Δε μας παίρνει πια να αποφασίζουμε κάποιες γενικές κατ ευθύνσεις και να κάνει ο καθένας στ η σχολή τ ου ό,τ ι τ ου κατ έβει. 6ρέπ ει να συνεχίσουμε τα βήματα π ρος την ενιαιοπ οίηση των Αγωνιστικών Κινήσεων. Πολιτ ικά, ιδεολογικά, πρακτ ικά. Να διαμορφώσουμε τ ο δικό μας προφίλ που θα δίνει νέο αέρα και θα εμπνέει κόσμο. Ένα προφίλ μαχητ ικό και αγωνιστ ικό, μαζικό, και όχι τ ην ελιτ ίστ ικη λάιφστ αιλ μπούρδα που βλέπουμε από διάφορους χώρους. Να μιλάμε τ η γλώσσα τ ης νεολαίας, να εκπέμπουμε στ ο ίδιο μήκος κύματ ος. Οι τ ελευτ αίες εβδομάδες στ η Θεσσαλονίκη έδειξαν πολλές προοπτ ικές. Σε σχολές όπου παρεμβαίνουμε και κατ άφεραν να γίνουν συνελεύσεις, παρουσιάζουμε μια νέα εικόνα. Είμαστ ε δυναμικοί και λέμε συγκροτ ημένα τ ην άποψή μας. Φαίνετ αι τ ο ανώτ ερο πολιτ ικό επίπεδο που έχουμε κατ ακτ ήσει. Κόσμος μας εμπιστ εύετ αι και στ ηρίζει τ α πλαίσιά μας. Ακούει τ ις τ οποθετ ήσεις μας και μας σιγοντ άρει στ ις κόντ ρες που δίνουμε με άλλες δυνάμεις. Όμως δεν αρκεί μια καλή τοπ οθέτηση σε μια συνέλευση. Δεν μπορούμε πια να κάνουμε μια «γαμάτ η» τ οποθέτ ηση και να περιμένουμε τ ις μάζες να μας ακολουθήσουν ή να ‘ρθουν να μας βρουν στ ο τ ραπεζάκι, που πολλές φορές δεν έχουν προσέξει καν πού βρίσκετ αι. Πρέπ ει να π άμε π αρακάτω. Πρέπει να βρούμε αυτ ό τ ον κόσμο, να συζητ ήσουμε, να μιλήσουμε. Όσες φορές τ ολμάμε και τ ο κάνουμε, τ ότ ε αντ ιλαμβανόμαστ ε πως δεν είναι κάτ ι δύσκολο. Πρέπει να τ ον καλέσουμε στ ις κινητ οποιήσεις που στ ηρίζουμε, στ ις δράσεις μας, στ α σχήματ α και τ α συντ ονιστ ικά μας. Να κινηθούμε μαζί για ζητ ήματ α τ ης σχολής. Να τ ου δίνουμε ρόλο. Να δημιουργούμε κινήσεις και δράσεις, να π αίρνουμε π ρωτοβουλίες π ου να ευνοούν τη συμμετοχή ανένταχτου κόσμου με αγωνιστικές διαθέσεις. Να στ αθούμε δίπλα στ ις κόντ ρες με τ ους καθηγητ ές. Να τ ον βοηθήσουμε να γίνει αγωνιστ ής. Να τ ου δείξουμε στ ην πράξη τ ην άποψή μας ώστ ε να πειστ εί.(2) Να τ ον εντ άξουμε. Αυτ ή τ η χρονιά, περισσότ ερο από κάθε άλλη, ξεκινάμε με τ ις καλύτ ερες προϋποθέσεις. Πρέπει να κινηθούμε μεθοδικά, «διαβάζοντ ας» και «μυρίζοντ ας» τ α ζητ ήματ α που τ ρέχουν, τ α μέτ ωπα που ανοίγουν ή μπορούμε να ανοίξουμε και να δημιουργήσουν μια κίνηση κόσμου (και που πιθανό να συμπαρασύρει τ ις άλλες αριστ ερές δυνάμεις ή να τ ις αναγκάσει να πάρουν θέση). Να εξειδικεύουμε το λόγο και την π αρέμβασή μας στις απ αιτήσεις του κάθε χώρου. Να συνδέουμε πχ τ ο εργασιακό μέλλον τ ου με τ ο νέο πανεπιστ ήμιο και να βρίσκουμε αιτ ήματ α και αιχμές που μπορούν να ξεσηκώσουν πιο συγκεκριμένα τ ο κάθε σύλλογο. Ακόμη να διερευνήσουμε τ ους τ ρόπους σύνδεσης τ ων αγώνων που ξεσπάνε σε εργασιακούς χώρους, ιδιαίτ ερα ότ αν πρόκειτ αι για τ ο μελλοντ ικό πεδίο τ ης κάθε σχολής (πχ εκπαιδευτ ικοί), με τ ις αντ ίστ οιχες σχολές και τ α ζητ ήματ α που ανοίγουν σε αυτ ές. Να δούμε πώς θα πετ ύχουμε τ η σύνδεση φοιτ ητ ών – εργαζομένων που είναι ζητ ούμενη κάθε φορά που ξεσπάνε φοιτ ητ ικές κινητ οποιήσεις.(3) Πρέπει να εκμετ αλλευόμαστ ε κάθε ευκαιρία να δημιουργήσουμε μαζικές κινήσεις και να καλλιεργούμε τ η λογική τ ης οργάνωσης όπου παρεμβαίνουμε, να φτιάχνουμε δηλαδή π αραστάσεις του π ώς εννοούμε την οργάνωση μέσα απ ό τους συλλόγους, να ενεργοποιούμε τ ον κόσμο. Πχ τ η διοργάνωση μιας παρέμβασης για τ ο ζήτ ημα τ ων βιβλίων ή για κάποιο ζήτ ημα τ ης σχολής, ένα μάζεμα με κόσμο για να κάνουμε στ ράτ σα ή να γράψουμε συνθήματ α στ ους τ οίχους τ ης σχολής, να γράψουμε μαζί τ ο πλαίσιο και μετ ά τ η συνέλευση να φτ ιάξουμε μαζί τ ο πανό τ ου συλλόγου για τ η διαδήλωση κλπ. Να είμαστ ε σίγουροι πως αν δεν τ ο κάνουμε εμείς, δεν θα τ ο κάνει κανένας. Όπου είναι δυνατ ό να έχουμε τ ο δικό μας σημείο αναφοράς στ η νεολαία, είτ ε λέγετ αι στ έκι που θα λειτ ουργούμε εμείς, είτ ε στ έκι μιας πρωτ οβουλίας πχ γειτ ονιάς ή πόλης, είτ ε ακόμη και ο καφενές όπου συχνάζουμε (πχ σε πόλεις που δεν έχουμε οργανώσεις ή ότ αν δεν υπάρχουν τ α άλλα), να παίρνουμε πρωτ οβουλίες για τ η λειτ ουργία και τ η δράση τ ους, να αναζητ ούμε τ ρόπους για τ ην αξιοποίησή τ ους. Έχουμε δει πόσο βοηθάει στ ην κοινωνικοποίηση και τ η δικτ ύωσή μας αλλά και στ ην παρέμβασή μας. Ο κόσμος που μιλάμε μας γνωρίζει πιο εύκολα, νοιώθει ότ ι υπάρχει συλλογικότ ητ α. Και πως δεν έχουμε μόνο αναφορά στ α πανεπιστ ήμια και τ η νεολαία γενικότ ερα αλλά πως η σπουδάζουσα είμαστ ε κομμάτ ι μιας σοβαρής οργάνωσης. Πως δεν κάνουμε τ ο κομμάτ ι μας για να περνάμε καλά τ α φοιτ ητ ικά μας χρόνια, αλλά θέλουμε πραγματ ικά να φτ ιάξουμε κίνημα. Αυτ ό βέβαια γινότ αν

μέχρι τ ώρα σε ένα βαθμό αλλά θα μπορούσε να βάλει κάποιο κόσμο που δεν έχει πεδίο παρέμβασης σε κίνηση (πχ μια συζήτ ηση ανέργων). Αλλά και να βοηθήσει καθώς θα απλώνουμε τ ην παρέμβασή μας σε ΙΕΚ ή άλλα εκπαιδευτ ήρια, ή σε νέες πόλεις. Θα μας βοηθήσει επίσης να διερευνήσουμε τ ην πολιτ ιστ ική πρότ ασή μας στ η νεολαία, θέμα που τ όσο μας απασχόλησε μετ ά τ ο κάμπιγκ. Κλείνοντ ας τ ο κομμάτ ι αυτ ό, θέλω να κατ αλήξω πως για να τ α κατ αφέρουμε όλα αυτ ά, χρειαζ όμαστε π ρώτα απ ό όλα την ιδεολογική και π ολιτική συγκρότηση καθώς και την αυτοπ επ οίθηση που θα μας δώσουν τ α καύσιμα να φέρνουμε εις πέρας τ ους στ όχους που θέτ ουμε. Αυτ ό προϋποθέτ ει τ ην ουσιαστ ική κουβέντ α στ ο εσωτ ερικό μας, τ ην ισχυροποίηση τ ης σπουδάζουσας, τ όσο ιδεολογικά – πολιτ ικά όσο και οργανωτ ικά, αλλά και τ ην πλήρη ενεργοποίηση τ ων σχημάτ ων. Να εντ οπίζουμε έγκαιρα τ α προβλήματ α, τ α κενά κλπ και αυτ ά να αντ ιμετ ωπίζοντ αι, όπου αυτ ό επιτ ρέπετ αι και κρίνετ αι θεμιτ ό, μέσα από διαδικασίες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και έναν κόσμο πιο κοντ ά σε μας. Δηλαδή και τ ους συναγωνιστ ές, ή και κόσμο που μας παρακολουθεί. Είτ ε μέσα από κύκλους συζητ ήσεων για ιδεολογικά ζητ ήματ α, είτ ε με κομματ ικά αχτ ίφ, είτ ε μέσα από τ η μελέτ η και συζήτ ηση κάποιας βιβλιογραφίας, η οποία καλό θα είναι να υπάρχει ούτ ως ή άλλως για διάφορα ζητ ήματ α. Αν πχ θέλει κάποιος να ασχοληθεί με τ ο ελληνικό κομμουνιστ ικό κίνημα, να μπορεί να ανατ ρέξει σε μια λίστ α, και όχι να ψάχνει στ α τ υφλά, ώστ ε να βοηθήσουμε στ ην αυτ ομόρφωση που λέμε και ξαναλέμε. Τέλος, όσον αφορά τη συμμετοχή της σπ ουδάζ ουσας νεολαίας στην π ρωτοβουλία. Νομίζω πως είναι ένα ζήτ ημα πως τ ο οργανωτ ικό τ ου κομμάτ ι και όχι μόνο, θα λυθεί διαφορετ ικά ανά περίπτ ωση.(4) Πώς συγκροτ ούμε δηλαδή τ ο νεολαιίστ ικο κομμάτ ι τ ης πρωτ οβουλίας σε μέρη όπου υπάρχουν Αγωνιστ ικές Κινήσεις και σε μέρη χωρίς. Εκεί που υπάρχουν, αν βρίσκοντ αι και άλλα φοιτ ητ ικά σχήματ α τ ης πρωτ οβουλίας ή κινούμαστ ε μόνοι μας. Αν υπάρχουν μόνο σπουδαστ ές ή αν έχουμε και νεολαίους εργαζόμενους/άνεργους. Γενικά θα πρέπει να κινούμαστ ε βάσει τ ων ζητ ημάτ ων που ανοίγουν ειδικότ ερα για τ η νεολαία, αλλά και να εξειδικεύουμε τ ην άποψη τ ης πρωτ οβουλίας για τ ους νέους. Πχ πώς θα μιλήσουμε στ η νεολαία για τ ο πού πιστ εύουμε πως βρίσκετ αι η διέξοδος; Πώς θα ανοίξουμε με επίκαιρο τ ρόπο τ ην κουβέντ α για τ ο σοσιαλισμό ώστ ε να είναι ουσιαστ ική και όχι ιστ ορική, τ ετ ριμμένη ή «γραφική»; Θα πρέπει να επεξεργαστ ούμε τ ις θέσεις μας για τ η στ ράτ ευση και τ α σώματ α ασφάλειας, να δούμε πώς θα μιλήσουμε για τ ον πόλεμο σε μια πραγματ ική βάση ώστ ε να μην αντ ιμετ ωπίζετ αι σαν κινδυνολογία. Να δίνουμε τ ον τ όνο τ ης νεολαίας στ ην πρωτ οβουλία, ώστ ε να γίνει χώρος ζωντ ανός που κινείτ αι κι εξελίσσετ αι, αναλαμβάνοντ ας παρεμβάσεις, οργανώνοντ ας δράσεις, δρώμενα κλπ στ α οποία φυσικά θα εντ άσσουμε τ ον κόσμο που μας παρακολουθεί. Να συμβάλουμε ώστ ε η πρωτ οβουλία να πάρει σάρκα και οστ ά, στ ο δρόμο και στ ο κίνημα, και να διαμορφώσει σχέσεις εμπιστ οσύνης με τ η νεολαία και τ ο λαό. Να συμβάλλουμε όσο μπ ορούμε στη δημιουργία ενός μαχητικού, διεκδικητικού, ανατρεπ τικού ρεύματος στη νεολαία, π ου θα π αλεύει για τη συγκρότηση ενός νεολαιίστικου μετώπ ου στο π λευρό της εργατικής τάξης και της λαϊκής αντίστασης. Ενός ρεύματος • Κόντρα στ ο μέλλον που επιφυλάσσει αυτ ό τ ο σύστ ημα για τ η νεολαία • Κόντρα στ ον ατ ομισμό, τ ο μηδενισμό και τ ο φασισμό • Για τ ην ανατ ροπή τ ου καπιτ αλιστ ικού – ιμπεριαλιστ ικού συστ ήματ ος και τ ην οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας Παρατηρήσεις - σχόλια (1) Θεωρώ πιθανό τ ο ενδεχόμενο μιας κίνησης «καθαρό πανεπιστ ήμιο» αν οξυνθεί και άλλο η κατ άστ αση με τ ην απεργία τ ων εργολαβικών στ ο ΑΠΘ (2) Να είμαστ ε εμείς στ ην πρώτ η γραμμή μιας σύγκρουσης με τ ην κατ αστ ολή για τ ην υπεράσπιση μιας κινητ οποίησης (βλ ΣΜΑ) για να αποδείξουμε πως η άποψή μας για τ η συγκρότ ηση τ ου κινήματ ος και όσον αφορά τ ις «συγκρούσεις» δεν είναι ούτ ε δικαιολογία για να αναχωρούμε από τ ο κίνημα και να αποφεύγουμε τ ην κατ αστ ολή, ούτ ε για τ ο θεαθήναι.

(3) Εδώ πιθανόν να μας βοηθήσει και τ ο πως θα εξελιχθεί η ΠΑΑΣ, αν κατ αφέρει να

κατ ακτ ήσει ένα βηματ ισμό και να διαμορφώνει κατ αστ άσεις ή έστ ω να θέτ ει ζητ ήματ α σε κεντ ρικό επίπεδο (4) Παραθέτ ω μόνο κάποιες παραμέτ ρους και πρώτ ες σκέψεις για οικονομία χώρου και λόγω πίεσης χρόνου

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_25.html?pfstyle=wp

ΠAΡΕΜΒAΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΛAΙA: ΠAΛΙA ΠΡΟΒΛΗΜAΤA, ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ τ ου Τάσου Σαπουνά Με συνείδηση ελπίζω τ ων περιορισμών που μου επιβάλλει η απόστ αση (η οποία όλο και μεγαλώνει) από τ η νεολαία, και τ ων κακοτ οπιών που πιθανά να μην μπορέσω να αποφύγω (δασκαλίστ ικο ύφος κλπ), είπα να εκφράσω μαζεμένες σκέψεις για τ ις πηγές και τ ις εκφράσεις ενός σημαντ ικού ιδεολογικού ρεύματ ος που φτ ιάχνει κλίμα στ η νεολαία, και εμποδίζει τ ην προσέγγιση τ ης από επαναστ ατ ική σκοπιά, αλλά και να γράψω και δύο λόγια για τ ο πώς πρέπει να δράσουμε στ η νεολαία. Ελπίζοντ ας μέσα στ α άλλα πως θα παροτ ρύνω και τ ους κατ εξοχήν «αρμόδιους», τ ο νεολαιίστ ικο δυναμικό τ ης οργάνωσης, να μπει πιο βαθιά στ ο πρόβλημα-πρόκληση που λέγετ αι παρέμβαση στ η νεολαία. Η ήττα, ο μικροαστισμός και η νεολαία Μια σειρά παράγοντ ες, είχαν αυξήσει όλα τ α προηγούμενα χρόνια τ ο «ειδικό βάρος» τ ων μικροαστ ικών απόψεων στ η κοινωνία. Πρώτ ος από όλους είναι, η σημαντ ικότ ερη εξέλιξη που σημαδεύει τ ον κόσμο πάνω από μισό αιώνα, δηλαδή η ήτ τ α τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος και η καπιτ αλιστ ική παλινόρθωση που «πάει» παράλληλα με τ ην αποσυγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης. Ταυτ όχρονα η καρικατ ούρα «σοσιαλισμού» με τ ην οποία μασκαρεύοντ αν ο παλινορθωμένος καπιτ αλισμός έως ότ ου ολοκληρωθεί (κατ αρρεύσεις 1989-1991) και η μετ ατ ροπή (μεγάλου μέρους) τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος σε προωθητ ή ή/και απολογητ ή (ρεβιζιονισμός σε Ανατ ολή και Δύση) αυτ ής τ ης πορείας με ότ ι συνεπάγετ αι (συκοφάντ ηση τ ου σοσιαλισμού). Επίσης ρόλο έπαιξε τ ο γεγονός ότ ι για αρκετ ές δεκαετ ίες και για λόγους κοινωνικών συμμαχιών και απορρόφησης τ ων κοινωνικών κραδασμών, η επίθεση τ ου καπιτ αλιστ ικού συστ ήματ ος σε χώρες όπως η Ελλάδα, αφορούσε κατ ά ένα μεγάλο μέρος τ ην εργατ ική τ άξη και τ α φτ ωχά λαϊκά στ ρώματ α, ενώ απέναντ ι στ α μικροαστ ικά στ ρώματ α επιδίδοντ αν σε ένα «πόλεμο χαμηλής έντ ασης» που όμως δεν ανέτ ρεπε τ ους όρους ζωής τ ους. Αυτ ά τ ροφοδότ ησαν για μια μεγάλη περίοδο τ ον αστ ισμό και τ ον ρεφορμισμό, τ ις αντ ιλήψεις πως ο μόνος δυνατ ός -και γιατ ί όχι ο καλύτ ερος- κόσμος είναι αυτ ός που ζούμε. Τροφοδοτ ήθηκε η λογική και πρακτ ική τ ης τ αξικής συνεργασίας, αλλά και τ ης ατ ομικής ανέλιξης κλπ. Επιπλέον η χώρα μας λόγω τ ων καθυστ ερήσεων και τ ων περιορισμών που επέβαλλε η ιμπεριαλιστ ική εξάρτ ηση, ποτ έ δεν ανέπτ υξε μια πλατ ιά και ισχυρή βιομηχανική βάση, με τ ο μεγαλύτ ερο μέρος τ ης βιομηχανίας τ ης να είναι μικρομεσαίο (με ότ ι αυτ ό συνεπάγετ αι στ η συγκέντ ρωση τ ης εργατ ικής τ άξης), με κυριαρχία τ ων εμπορομεσιτ ικών χαρακτ ηριστ ικών στ ην οικονομία μας, και τ ις κάθε είδους υπηρεσίες για τ ην εξυπηρέτ ηση τ ων αναγκών τ ων οικονομιών τ ων ιμπεριαλιστ ικών προστ ατ ών. Πράγμα που ανέβαζε μέσα στ ον πληθυσμό τ α ποσοστ ά και τ ο «ειδικό βάρος» τ ων μικροαστ ικών στ ρωμάτ ων. «Σήμερα» τ ο γεγονός τ ης βίαιης κατ αβύθισης τ ους, τ έτ οιας που αλλάζει άρδην τ ους όρους ζωής εκατ ομμυρίων ανθρώπων «εν μία νυχτ ί», και που έως τ ότ ε θεωρούσαν λίγο έως πολύ δεδομένη τ η θέση τ ους (για να μην πούμε «φυσιολογική» και με «αντ ικειμενικά» κριτ ήρια «κατ εκτ ημένη») και στ ο απυρόβλητ ο, δεν τ α βρήκε απλά απροετ οίμαστ α. Στ η βάση τ ων χαρακτ ηριστ ικών που είχαν διαμορφώσει αυτ ά τ α στ ρώματ α, η όλη εξέλιξη που τ ους έπεσε σαν κεραμίδα στ ο κεφάλι, τ α οδήγησε στ ην πλειοψηφία τ ους στ ην αναζήτ ηση «εύκολων», «γρήγορων», «αναίμακτ ων» και χωρίς τ η δική τ ους συμμετ οχή λύσεων ή (πράγμα που είναι η άλλη όψη τ ου ίδιου νομίσματ ος) στ ην αγόρευση τ ου εαυτ ού τ ους σε μεσσία, σωτ ήρα τ ων άλλων που «δεν κατ αλαβαίνουν». «Τέλος» η νεολαία που μπήκε σ’ αυτ ή τ η σκληρή περίοδο χωρίς να ξέρει από πού τ ης ήρθε (και φυσικά χωρίς να φτ αίει η ίδια γι αυτ ό). Δεν είναι πια ένα χαλί που τ ραβιέτ αι κάτ ω από τ α πόδια τ ης. Είναι μια κατ απακτ ή που έχει ανοίξει και «κατ απίνει» όλες τ ις προσδοκίες, όνειρα ή και αυτ απάτ ες με τ ις οποίες τ ην είχαν μεγαλώσει «οι μεγάλοι». Ο μαζικός πολιτ ικός και

κοινωνικός εκβιασμός και τ αυτ όχρονα εφιάλτ ης τ ης ανεργίας, η δουλειά (για όσο και ότ αν) με εξευτ ελιστ ικούς όρους, προσδιορίζει τ ο αδιέξοδο, ένα ΜΗ ΜΕΛΛΟΝ, , δημιουργώντ ας μια μίξη από οργή και απόγνωση. Αυτ ά έχουν αντ ικατ αστ ήσει όλους τ ους πρότ ερους σχεδιασμούς «για μια θέση στ ον ήλιο». Αυτ ό βέβαια δεν σημαίνει πως τ ο αντ αγωνιστ ικό πλαίσιο δεν λειτ ουργεί. Ίσα-ίσα ο κατ ακόρυφος περιορισμός τ ων διεξόδων μπορεί να οδηγήσει κάμποσες φορές πιο βαθιά μέσα στ ην αντ αγωνιστ ική δίνη, στ ην αποδοχή – υποτ αγή στ ην κατ άστ αση. Ενώ η «φυγή» φαίνετ αι να προσφέρετ αι πια σε ισχυρές δόσεις και σε όλα τ α τ μήματ α. Και φυσικά δεν λείπει, ίσα- ίσα, η ροπή προς τ ον κατ ασκευασμένο και εύκολο εχθρό, τ ον μετ ανάστ η, που ουσιαστ ικά κρύβουν τ η ροπή προς μια (από)φασιστ ική αντ ιμετ ώπιση τ ων εργατ ών, τ ης νεολαίας, τ ων κοινωνικών αντ ιδράσεων. Αυτ ές οι συμπεριφορές συνυπάρχουν και εναλλάσσοντ αι με αναζήτ ηση επιλογών κόντ ρα και ενάντ ια στ ο σύστ ημα. Που στ ρεβλώνοντ αι κάτ ω από τ ο βάρος τ ων συσχετ ισμών, τ ης έλλειψης κινήματ ος, τ ης πολύχρονης κυριαρχίας τ ου ρεφορμισμού και τ ου οπορτ ουνισμού. Και είτ ε μένουν στ α μισά τ ου δρόμου εναποθέτ οντ ας τ ην ελπίδα σε μια εύκολη και γρήγορη αλλαγή τ ης κατ άστ ασης (από τ ον εφιάλτ η να ξυπνήσουμε σε ένα άλλο όνειρο) είτ ε στ ην «καλύτ ερη» περίπτ ωση οδηγούντ αι –με διάφορες παραλλαγές είναι αλήθεια- σε έναν ελιτ ισμό απέναντ ι στ ην υπόλοιπη νεολαία και τ ο λαό, σε έναν άκρατ ο υποκειμενισμό και τ ην ιδεαλιστ ική προσέγγιση τ ης κατ άστ ασης. «Ήρωες» και «π λήθος» Σ’ αυτ ήν τ ην τ ελευτ αία τ άση θα ήθελα να αναφερθώ. Τάση που ενυπάρχει σε μια μεγάλη βεντ άλια διαφορετ ικών πολιτ ικών και ιδεολογικών επιλογών. Από τ ους αντ ιεξουσιαστ ές, τ ου ελευθεριακούς, τ ον κλασσικό αναρχικό χώρο, έως τ ο…ΚΚΕ και τ ις διάφορες συνιστ ώσες τ ης ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και η οποία φαίνετ αι να έχει εμποτ ίσει τ η συνείδηση ειδικά τ ων νέων αγωνιστ ών που δρουν στ ις γραμμές τ ους. Τάση- αντ ίληψη που είναι πλατ ιά διαδεδομένη στ η νεολαία, επηρεάζει και πιέζει με τ ην «φαντ ασμαγορία» τ ης και τ ο δικό μας δυναμικό. Επιπλέον σ’ αυτ ήν τ ην δύσκολη εποχή και με ότ ι έχει προηγηθεί (ήτ τ α, παλινόρθωση), η λογική τ ου «ήρωα» φαντ άζει νέα, απέναντ ι στ ην παλαιολιθική όπως λέγετ αι αντ ίληψη τ ων κομμουνιστ ών για τ ις μάζες (ο μάζες γράφουν τ ην ιστ ορία- οι ήρωες αναδεικνύοντ αι μέσα στ ις και μέσα από τ ις μάζες). Τόσο νέα που τ ην συναντ ούμε αυτ ούσια ένα και ενάμισυ αιώνα πριν, όχι μόνο μια φορά και όχι σε μία χώρα. Να μία αναφορά στ ο πρόβλημα από τ ον Γ. Πλεχάνωφ ότ αν ακόμα ήτ αν μαρξιστ ής: «“Η δοξασία κυβερνά τον κόσμο”- έτσι διακήρυξαν οι συγγραφείς του Γαλλικού Διαφωτισμού… Όμως αν η δοξασία κυβερνά τον κόσμο, τότε οι πρώτοι κινούντες την ιστορία είναι οι άνθρωποι εκείνοι που η σκέψη τους κριτικάρει τις παλιές και δημιουργεί τις καινούριες δοξασίες. Οι αδερφοί Μπάουερ έτσι πραγματικά σκέφτονταν. Η ουσία της ιστορικής διεργασίας περιοριζόταν, κατά την άποψή τους στο ξαναφτιάξιμο από το “κριτικό πνεύμα” του υπάρχοντος αποθέματος δοξασιών, και των μορφών ζωής στη κοινωνία που προσδιορίζονταν απ’ αυτό το απόθεμα… Μιας και φαντάστηκε πως είναι ο κύριος αρχιτέκτονας, ο Δημιουργός της ιστορίας, ο “κριτικά σκεπτόμενος” άνθρωπος, αποσπά, για το λόγο αυτό, τον εαυτό του και τους ομοίους του σε μια ειδική, υψηλότερη ποικιλία της ανθρώπινης ράτσας. Αυτή η ανώτερη ποικιλία φέρεται αντιμέτωπη στη μάζα, τη ξένη στη κριτική σκέψη, και ικανή να παίζει μονάχα το ρόλο του πηλού στα δημιουργικά χέρια των “κριτικά σκεπτόμενων” προσωπικοτήτων. “Οι Ήρωες” φέρονται αντιμέτωποι στο “πλήθος”. Ο ήρωας όσο πολύ κι αν αγαπά το πλήθος, όση συμπάθεια κι αν αισθάνεται για τις αιώνιες ανάγκες του και τα’ ασταμάτητα βάσανά του, δεν μπορεί παρά να το κοιτάζει από ψηλά, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι τα πάντα εξαρτιόνται από αυτόν, τον ήρωα, ενώ το πλήθος είναι μια μάζα, ξένη σε κάθε δημιουργικό στοιχείο, κάτι που έχει το χαρακτήρα μιας μεγάλης ποσότητας μηδενικών, που αποκτά κάποια θετική σημασία μονάχα στη περίπτωση που κάποιο είδος οντότητας “κριτικά σκεπτόμενης” συγκαταβατικά πάρει τη θέση της στο κεφάλι τους. Ο εκλεκτικός ιδεαλισμός των αδελφών Μπάουερ ήταν η βάση της τρομερής, και μπορεί να λεχθεί αποκρουστικής, ματαιοδοξίας των “κριτικά σκεπτόμενων” Γερμανών “διανοούμενων” της δεκαετίας του 1840. Σήμερα, με τους Ρώσους υποστηρικτές του, τρέφει το ίδιο ελάττωμα στην ιντελλιζέντσια της Ρωσίας. Ο ανελέητος πολέμιος και κατήγορος αυτής της ματαιοδοξίας ήταν ο Μαρξ,… Ο Μαρξ είπε ότι η αντίθεση των “κριτικά σκεπτόμενων” με τη “μάζα” δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά μια καρικατούρα της Χεγκελιανής αντίληψης της ιστορίας: μια αντίληψη που με τη σειρά της ήταν

μονάχα μια αφηρημένη θεωρητική συνέπεια της παλιάς διδασκαλίας της αντίθεσης Πνεύματος και Ύλης….» (1). Και η διέξοδος: «…Από πολύ καιρό έχει λεχθεί ότι κανένας δεν ανάβει μια λαμπάδα για να την αφήσει κάτω από ένα κουβά. Έτσι, ο διαλεκτικός υλιστής προσθέτει ότι δεν θα πρέπει κανείς ν’ αφήνει τη λαμπάδα στο στενό σπουδαστήριο του “διανοούμενου”. Όσο υπάρχουν “ήρωες” που φαντάζονται πως είναι αρκετό να φωτίσουν τα δικά τους μυαλά για να είναι ικανοί να οδηγούν το πλήθος όπου τους αρέσει, και να το πλάθουν, σαν πηλό, σε καθετί που τους έρθει στα κεφάλια τους, το βασίλειο του ορθού λόγου, μένει μια όμορφη φράση ή ένα ευγενικό όνειρο. Αρχίζει να μας πλησιάζει με εφτάλευγες δρασκελιές μονάχα όταν το ίδιο το “πλήθος” γίνεται ο ήρωας της ιστορικής δράσης, και όταν σ’ αυτό , στο άχρωμο αυτό “πλήθος” αναπτύσσεται η κατάλληλη αυτοσυνείδηση. Είπαμε, αναπτύξετε την ανθρώπινη συνείδηση. Τώρα προσθέτουμε, αναπτύξετε την αυτοσυνείδηση των παραγωγών. Η υποκειμενική φιλοσοφία μας φαίνεται βλαβερή ακριβώς επειδή εμποδίζει την ιντελλιζένντσια να βοηθήσει την ανάπτυξη της αυτοσυνείδησης αυτής, αντιτάσσοντας τους ήρωες στο πλήθος, και φανταζόμενη ότι το πλήθος δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα σύνολο μηδενικών, που η σημασία τους εξαρτιέται μονάχα απ’ τα ιδεώδη του ήρωα που τους καθοδηγεί. Αν υπάρχει μονάχα ένας βάλτος, θα υπάρχουν εκεί αρκετοί διάβολοι, λέει η λαϊκή παροιμία με τον άξεστο τρόπο της. Αν υπάρχουν μονάχα ήρωες, θα υπάρχει κάποιο πλήθος γι’ αυτούς, λένε οι υποκειμενιστές. Κι αυτοί οι ήρωες είμαστε εμείς, η υποκειμενική ιντελλιζέντσια. Σ’ αυτό απαντούμε: το γεγονός ότι αντιτάσσετε τους ήρωες στο πλήθος είναι απλά μια ξιπασιά και συνεπώς αυταπάτη. Και θα μείνετε απλοί… φαφλατάδες, ωσότου καταλάβετε ότι για το θρίαμβο των ιδεωδών σας πρέπει να εξαφανίσετε την ίδια τη δυνατότητα μιας τέτοιας αντίθεσης, πρέπει να ξυπνήσετε στο πλήθος την ηρωική αυτοσυνείδηση»(2). Πόσες και πόσες φορές δεν έχουν συναντ ήσει αυτ ή τ η ξιπασιά τ ων «διανοούμενων», αυτ όν τ ον ντ υμένο με τ η φορεσιά τ ου ανατ ρεπτ ικού ιδεαλισμό, οι νεολαίοι σύντ ροφοί μας, τ ώρα ή και παλιότ ερα. Στ ις συγκεντ ρώσεις «εν κρυπτ ώ» στ ο λιμάνι τ ης Θεσσαλονίκης, τ ων 50-100 μελών τ ης ΚΝΕ ενάντ ια στ ον πόλεμο τ ων ιμπεριαλιστ ών στ η Γιουγκοσλαβία, ή τ α γιγαντ οπανώ που σηκώνουν κάθε τ όσο δέκα μέλη τ ου ΚΚΕ ή τ ου ΠΑΜΕ στ ην Ακρόπολη. Ώστ ε ο λαός ή η νεολαία να παρακολουθεί από τ ην TV και να επιβραβεύει (με τ η ψήφο βεβαίως- βεβαίως) τ ους «μυημένους» στ ην πάλη. (Εδώ βέβαια θα μπορούσαμε να επισημάνουμε πως η όλη συμπεριφορά είναι τ ο φύλο συκής τ ου ρεφορμιστ ικού προσανατ ολισμού τ ου ΚΚΕ-ΚΝΕ. Μα μήπως και οι αντ ίστ οιχες συμπεριφορές από άλλες δυνάμεις δεν έχουν εν τ έλει σαν υπόβαθρο τ ους τ ην υποτ αγή στ ον καπιτ αλιστ ικό «μονόδρομο» και τ ο αδύνατ ο τ ης ανατ ροπής τ ου;). Τα δίλεπτ α τ ζατ ζαρίσματ α τ ων νέων τ ης ΕΑΑΚ ή τ ης ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τ α ΜΑΤ, ώστ ε να βγει η φωτ ογραφία που τ άχα θα αποδεικνύει (στ ο λαό και τ η νεολαία) ποιος είναι πρωτ οπορία. Και ας ακολουθεί έπειτ α τ ο όπου φύγειφύγει. Ή τ ην «ιερή αγανάκτ ηση» τ ης ΕΑΑΚ που τ α κινήματ α τ ης νεολαίας συγκροτ ήθηκαν σαν τ έτ οια (όσο και όπως- αυθόρμητ α και μισοσυνειδητ ά) στ ην παρωχημένη και ολίγη-για τ ους ίδιους- γραμμή τ ης αντ ίστ ασης και δεν υιοθέτ ησαν τ ην ουτ οπική χαρτ απιά (αυτ ών τ ων σύγχρονων Ντ ύρινγκ) που θέλουν να περιγράψουν τ ο κομμουνιστ ικό μέλλον με τ ις προδιαγραφές και τ ους όρους τ ου καπιτ αλιστ ικού και ιμπεριαλιστ ικού «σήμερα». Που απογειώνοντ αι ζητ ώντ ας «εδώ και τ ώρα» κομμουνισμό τ ην ίδια στ ιγμή που προσγειώνοντ αι σε κοινοβουλευτ ικές αυτ απάτ ες και κυβερνητ ισμούς κάθε είδους. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε συναντ ήσει τ η λογική και πρακτ ική τ ων «ηρώων» στ ην πιο ξεκάθαρη μορφή. Αυτ ήν που τ ης δίνει η δράση τ ων αναρχικών, αυτ όνομων, ελευθεριακών ομάδων. Όπου οι «κοιμισμένες» μάζες «θα βγουν από τα κλουβιά τους όταν σκοτώσουν οι μπάτσοι τα παιδιά τους». Που διεκδικούν για τ ον εαυτ ό τ ους τ ην «ελευθερία» να πράτ τ ουν ότ ι θέλουν στ η πλάτ η τ ου κινήματ ος, που προσπαθούν να επιβάλλουν ετ σιθελικά τ ην αντ ίληψή και τ ην πρακτ ική τ ους στ ο κίνημα κατ ηγορώντ ας όποιον τ ους κάνει κριτ ική σαν «μπάτ σο». Λογική και πρακτ ική που οδήγησε έως τ ο γεγονός τ ης Μαρφίν, για τ ο οποίο υπήρχαν ομάδες που –μισοκρυφά, μισοφανερά- έως και δικαιολογούσαν τ ην πράξη με επιχειρήματ α που άγγιζαν τ ον ρατ σισμό («αφού ήτ αν απεργοσπάστ ες καλά να πάθουν» κλπ). Που δεν υποδύοντ αι πια τ ο ρόλο τ ου «ήρωα» για να παραδειγματ ίσουν τ ις μάζες για τ ην ανατ ροπή, αλλά για να εκφράσουν τ ην βαθιά απογοήτ ευσή τ ους που «δεν γίνετ αι τ ίποτ ε». Ή που σε άλλες περιπτ ώσεις αποσύροντ αι από τ α εγκόσμια, απογοητ ευμένοι από τ ο λαό που «δεν κατ αλαβαίνει», για να πάρουν «τ ζούρες» έστ ω και μισολαθραία και με τ ην ανοχή τ ου κράτ ους και τ ων μηχανισμών

τ ου (παλιότ ερα, τ ώρα τ α πράγματ α τ ίθεντ αι αλλιώς), τ ης ζωής που θα ήθελαν να ζήσουν. Για τη διαμόρφωση π ρωτοπ όρων αγωνιστών μέσα στη νεολαία Το κομματ ικό νεολαιίστ ικο δυναμικό, πρέπει λοιπόν με τ ον πιο αποφασιστ ικό τ ρόπο, να αντ ιπαλέψει αυτ ό τ ο διάχυτ ο ρεύμα, και να ξεριζώσει τ ις όποιες επιδράσεις (ασύνειδες) αυτ ού τ ου ρεύματ ος από τ ις γραμμές τ ου εάν θέλει να αναπτ ύξει μια πρωτ οπόρα σχέση με τ η νεολαία. Στ ον αντ ίποδα αυτ ών τ ων αντ ιλήψεων εμείς πρέπει να επαναφέρουμε και προπαντ ός να παλέψουμε στ ην πράξη τ ην κομμουνιστ ική αντ ίληψη για τ η (διαλεκτ ική) σχέση μαζών και πρωτ οπορίας που συνιστ ά έναν από τ ους θεμελιακούς όρους ύπαρξης μιας οργάνωσης που πασχίζει τ ο Κ (Κομμουνιστ ικό) να μην είναι μια αγιαστ ούρα αλλά ζώσα πραγματ ικότ ητ α. Τι σημαίνει αυτ ό; Ότ ι θα πρέπει να αναμετ ρηθούμε εκτ ός τ ων άλλων και με τ ους δικούς μας «φόβους» και «ανασφάλειες». Που γεννιούντ αι αυθόρμητ α από τ ο γεγονός τ ης γενικά μικρής μας ανάπτ υξης, τ ων γενικά μικρών και αδύνατ ων δεσμών μας με τ η νεολαία (και τ ο λαό). Αλλά και από τ ο γεγονός πως τ ην τ ελευτ αία περίοδο –και λίγο απότ ομα- έχει απλώσει αρκετ ά η παρέμβασή μας. Φέρνοντ ας μας αντ ιμέτ ωπους με τ ον «φόβο» μήπως διαχυθούμε και χαθούμε μέσα στ ην «απολιτ ικοποίητ η μάζα» που «στ έκει απέναντ ί μας». Που μπροστ ά στ ο φόβο να μην πνιγούμε δεν αποφασίζουμε να μάθουμε κολύμπι. Ή για να τ ο πω θετ ικά: Μπορούμε και πρέπει να μην φοβηθούμε τ ην ανοιχτ ή και πλατ ιά δράση μέσα στ η νεολαιίστ ικη πλειοψηφία. Μπορούμε να αναμετ ρηθούμε με τ ον φόβο τ ου πνιγμού μαθαίνοντ ας κολύμπι. Μπορούμε και πρέπει να πάμε εκεί που η νεολαία τ ρώει καρπαζιές, και να μην τ ην «ατ ενίζουμε» από μακριά «συμπονώντ ας» τ ην για τ α βάσανα που περνάει. Εάν πχ αναφερόμαστ ε στ ην σπουδάζουσα νεολαία, πρέπει να ανιχνεύσουμε όλους τ ους δυνατ ούς δρόμους, να ανακαλύψουμε όλους τ ους δυνατ ούς τ ρόπους να χρησιμοποιήσουμε και να φτ ιάξουμε κι άλλα εργαλεία δουλειάς. Ώστ ε να είμαστ ε παρών εκεί που η ίδια βιώνει τ ην εντ ατ ικοποίηση, τ ην καθηγητ ική αυθεντ ία, που τ ης προπαγανδίζοντ αι οι αστ ικές αξίες, εκεί που τ α κηρύγματ α τ ης υποτ αγής αντ ηχούν δυνατ ά. Και εκεί να αναδειχθούμε σαν αγωνιστ ές, προσπαθώντ ας να οργανώσουμε από μέσα τ ην αντ ίστ αση τ ης. Αυτ ό φυσικά δεν θα γίνει μεμιάς, χρειάζετ αι συσσώρευση εμπειρίας, να φάμε τ α μούτ ρα μας, να ανεβάζουμε τ ο ιδεολογικό και πολιτ ικό μας φορτ ίο, να χωνεύουμε τ ην πείρα που θα παράγετ αι από τ ην παρέμβαση. Μια τ έτ οια –αυτ ονόητ η θεωρητ ικά για έναν αριστ ερό και κομμουνιστ ή – αντ ίληψη και πρακτ ική πρέπει να επανακατ ακτ ηθεί, όχι μόνο από τ η νέα γενιά τ ων συντ ρόφων μας, αλλά από τ ο σύνολο τ ης οργάνωσης μας, στ ις νέες και πρωτ όγνωρες συνθήκες που βιώνουμε όλοι μας. Αυτ ή (η αντ ίληψη και πρακτ ική) φαντ άζει και είναι πολύ πιο δύσκολη από τ ην λογική τ ου «παραδείγματ ος», τ ων «Ρομπέν», τ ου «εγώ τ α είπα-ας κάνουν ότ ι θέλουν τ ώρα», τ ου «ήρωα» που στ έκετ αι απέναντ ι στ ο «πλήθος». Για να είμαστ ε όμως ακριβείς, όχι μόνο είναι πιο δύσκολη, αλλά τ αυτ όχρονα είναι και η μοναδική που οδηγεί στ ον μετ ασχηματ ισμό τ ων συνειδήσεων και στ ην ανατ ροπή τ ων συσχετ ισμών. Γιατ ί σε αυτ ούς τ ους καιρούς τ ων μεγάλων και βίαιων αλλαγών, τ ων μεγάλων δυσκολιών αλλά και τ ων μεγάλων ανατ ροπών, οι νέοι σύντ ροφοί μας οφείλουν να ανακαλύψουν ξανά στ ην πράξη τ ις μεγάλες δυνατ ότ ητ ες τ ου λαού και τ ης νεολαίας, τ ην εργατ ική-λαική και νεολαιίστ ικη δημιουργικότ ητ α. Να πειστ ούν δηλαδή μέσα από τ ην ίδια τ ους τ ην πείρα και όχι επειδή τ ο λένε «οι γραφές» να δείχνουν απεριόριστ η εμπιστ οσύνη στ ις δυνατ ότ ητ ες τ ων μαζών και πρώτ α απ’ όλα τ ης εργατ ικής τ άξης. Και να γνωρίζουν πως «χωνεύοντ ας» αυτ ή τ ην πείρα που θα προέλθει από τ ην «συγχώνευσή τ ους σχεδόν» με τ η νεολαία, πως δοκιμάζοντ ας τ ις απόψεις τ ους μέσα στ η νεολαία και τ ο λαό, και με μοναδικό κριτ ήριο εάν υπηρετ ούν τ α συμφέροντ ά τ ους, τ α τ ωρινά και τ α απώτ ερα, πως παλεύοντ ας για τ η συγκρότ ηση τ ης νεολαίας σε κίνημα δίπλα στ ην εργατ ική τ άξη και τ ο λαό, θα αλλάξουν και οι ίδιοι προς τ ο καλύτ ερο, θα διαμορφωθούν σε λαϊκούς αγωνιστ ές. Έτ σι οφείλουμε να πάμε εάν θέλουμε να υπηρετ ήσουμε αποτ ελεσματ ικά τ ην κομμουνιστ ική υπόθεση.

(1) Γ. Πλεχάνωφ: Η εξέλιξη τ ης μονιστ ικής αντ ίληψης στ ην ιστ ορία, Εκδόσεις Αναγνωστ ίδη, σελ. 134-135.

(2) Ο.π., σελ. 265-266.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/ta.html?pfstyle=wp

A ΔΙΚΑ ΜΑΣ «ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ» τ ου Δημήτ ρη Μάνου Θα ήθελα να ζητ ήσω προκατ αβολικά συγνώμη από τ ους συντ ρόφους για τ ον προσωπικό χαρακτ ήρα αυτ ής τ ης παρέμβασης. Συγκατ αλέγομαι στ ους συντ ρόφους που πήρα τ ην ευθύνη να ανοίξω μέτ ωπο στ α πλαίσια τ ης πρωτ οβουλίας σωματ είων στ η Θεσσαλονίκη (και όχι μόνο) μ` εκείνες τ ις απόψεις που υποκαθιστ ούσαν και υποκαθιστ ούν τ ην ανάγκη για τ η δημιουργία πραγματ ικού κινήματ ος αντ ίστ ασης μαζών με ονειροπολήσεις προγραμμάτ ων «μετ αβατ ικού χαρακτ ήρα». Εξακολουθώ να μένω στ αθερός στ ην άποψη πως πρέπει «να κατ αβάλουμε τ α διόδια τ ης αντ ίστ ασης», ότ ι οι ονειροπολήσεις αυτ ές αδυνατ ούν να απαντ ήσουν στ ο μεγάλο πρόβλημα τ ου «υποκειμένου»:ποιος θα τ ις κάνει πράξη, πόσο έτ οιμοι είναι ο λαός και η αριστ ερά για να θέσουν ζήτ ημα εξουσίας (διπλής, τ ριπλής ή… μονής) κλπ. Ωστ όσο πιστ εύω πως όπως γράφτ ηκε και στ ην εφημερίδα στ ο εισηγητ ικό κείμενο για τ η σύσκεψη, τ α μηνύματ α που λαμβάνουμε, ο κόσμος που αποδεσμεύετ αι από τ α κυρίαρχα σχήματ α και προχωρά σε αναζητ ήσεις κλπ μας θέτ ουν τ ο ζήτ ημα τ ης σύνδεσης τ ης πάλης για τ ο μέτ ωπο αντ ίστ ασης με τ ην γενικότ ερη προοπτ ική τ ης κοινωνικής ανατ ροπής στ ην οποία αναφερόμαστ ε. Πως θα γίνει αυτ ό; Βλέποντ ας τ ην «ακτ ινογραφία» τ ης διάτ αξης δυνάμεων που υπάρχει σήμερα από τ η μεριά τ ου κινήματ ος είναι φανερό πως μια ενδεχόμενη λαϊκή εξέγερση (με τ ις όποιες θυσίες και τ α κόστ η αυτ ό απαιτ ήσει γιατ ί τ ίποτ α στ η ζωή δεν είναι «αφορολόγητ ο») θα σκοντ άψει πάνω σ` αυτ ή τ η… ρημαδοκατ άστ αση τ ου περίφημου υποκειμενικού παράγοντ α. Ο λαϊκός ξεσηκωμός, τ ο πραγματ ικό κίνημα μπορούν να θέσουν με όρους υλικούς τ η διπλή ανάγκη για τ ην διεύρυνση και τ ην ενοποίηση τ ων λαϊκών αντ ιστ άσεων από τ η μια και για τ η δημιουργία – παράλληλα- λαϊκών οργανώσεων σε διάφορα επίπεδα και χώρους ξεκινώντ ας από τ ον οριζόντ ιο συντ ονισμό, τ ην ενότ ητ α στ η δράση και πηγαίνοντ ας παραπέρα. Χωρίς αυτ ούς τ ους υλικούς όρους δεν μπορούν να τ εθούν ζητ ήματ α εξουσίας ούτ ε μπορεί να υπάρξει έστ ω μια μετ αβατ ική διαχείριση, ένα «στ άδιο», μια «περίοδος» όπου ο λαϊκός παράγοντ ας θα προετ οιμαστ εί –από κάθε άποψη- για τ ην ολοκληρωτ ική κατ άκτ ηση τ ης εξουσίας. Και φυσικά μέσα σ` αυτ ό τ ο διάστ ημα προκειμένου να διασφαλιστ εί η πορεία προς τ ον σοσιαλισμό θα έπρεπε να εδραιωθεί η ηγεμονία τ ης εργατ ικής τ άξης και τ ου κόμματ ος ή τ ων κομμάτ ων τ ης. Ή τ ουλάχιστ ον η σοβαρή και καθοριστ ική επιρροή τ ους στ ο κίνημα. Πόσο μακριά ή πόσο κοντ ά βρισκόμαστ ε από μια τ έτ οια εξέλιξη; Πριν απαντ ήσουμε στ ο ερώτ ημα να ξεκαθαρίσουμε πως όλα τ α παραπάνω που αποτ ελούν για τ η δική μας προσέγγιση τ ην «άλφα βήτ α» τ ου πως αναπτ ύσσοντ αι τ α κινήματ α δεν έχουν καθόλου πέραση σε όλους –ανεξαιρέτ ως- τ ους πολιτ ικούς χώρους τ ης αριστ εράς από τ ον επίσημο ρεφορμισμό μέχρι τ ην «σκληρή» αυτ ονομία. Αντ ίθετ α η θέση και η προσέγγιση για τ ην δημιουργία κινήματ ος μέσα στ ον καπιτ αλισμό που θα θέσει όρους κοινωνικής ανατ ροπής και τ σακίσματ ος τ ου κρατ ικού μηχανισμού έχουν υποκατ αστ αθεί από ονειροπολήσεις και φληναφήματ α από διάφορες «παρακάμψεις» αυτ ού τ ου κρίσιμου σημείου. Ακόμα και από τ ους πιο σκληρούς «αντ ικρατ ιστ ές». Απαντ ώντ ας τ ώρα τ ο ερώτ ημα δεν μπορούμε να δούμε πόσο μακριά ή κοντ ά βρισκόμαστ ε σε μια τ έτ οια εξέλιξη λαμβάνοντ ας υπόψη βέβαια και τ ην συμπύκνωση τ ου ιστ ορικού και πολιτ ικού χρόνου, όμως είναι σίγουρο πως βρισκόμαστ ε στ ην αρχή. Και αυτ ό είναι επίσης ένα ζήτ ημα που δεν μπορεί να παρακαμφθεί αν και τ ο επιχειρούν με διάφορους τ ρόπους π χ τ ο σύνθημα «ή τ ώρα ή ποτ έ». Μ` αυτ ή τ ην έννοια πολύ σωστ ά επιμένουμε και θα συζητ ήσουμε στ ην σύσκεψη ποιο πρόγραμμα πάλης και διεκδίκησης είναι αυτ ό που θα συνεγείρει και θα βγάλει στ ον δρόμο όλο και περισσότ ερες λαϊκές μάζες και πως θα βοηθηθούμε να συνδεθούμε μ` αυτ ές, ποια αιτ ήματ α και ποιες αιχμές θα πρέπει να έχουν τ ο προβάδισμα κλπ. Όμως…

Η π ροοπ τική. Η οξύτ ητ α τ ης επίθεσης στ ο λαό και τ α δικαιώματ α τ ου, τ α υπαρξιακά ζητ ήματ α που τ ίθεντ αι για τ ο λαό και τ η χώρα (και γίνοντ αι υπαρξιακά ίσα-ίσα λόγω τ ης εξάρτ ησης όπως η τ εράστ ια κατ αστ ροφή τ ων παραγωγικών δυνάμεων ακόμα και αυτ ής τ ης καπιτ αλιστ ικής οικονομίας που υπήρχε), τ ο γεγονός ότ ι ο «στ όκος» που έχει δημιουργήσει η διαρκής επέλαση τ ων μέτ ρων για να σπάσει θα χρειαστ εί κάτ ι «μεγάλο» και που πρακτ ικά εκφράζετ αι από τ ο γεγονός πως κάθε διεκδικητ ικός αγώνας βρίσκετ αι πολύ σύντ ομα αντ ιμέτ ωπος με τ ο «συνολικό» ζήτ ημα, όλα τ ούτ α σε συνδυασμό με τ ην συνειδητ οποίηση πως τ ο σύστ ημα αυτ ό –όχι μόνο στ ην χώρα μας- παράγει πια μόνο αδιέξοδα, εξ αντ ικειμένου θέτ ουν τ ο ζήτ ημα τ ης προοπτ ικής τ ου κινήματ ος αντ ίστ ασης. Κι όπως αληθινό είναι πως οι λαϊκές μάζες –όσο δεν ξεπερνιέτ αι τ ο σημερινό επίπεδο οργάνωσης και πολιτ ικοποίησης- οδηγημένες από τ ην απελπισία και τ ην οργή τ ους θα φτ άσουν στ ο σημείο «να μη λογαριάζουν τ ίποτ ε» άλλο τ όσο αληθινό είναι πως δεν αρκεί η απελπισία αλλά χρειάζετ αι μια ελπιδοφόρα προοπτ ική στ ις θυσίες τ ους. Ο Σάντ ας ο σύντ ροφος τ ου Γλέζου στ ο κατ έβασμα τ ης ναζιστ ικής σημαίας είχε δηλώσει σε μια από τ ις τ ελευτ αίες συνεντ εύξεις τ ου πως «τότε έβγαινες από την πόρτα σου και σε αγκάλιαζαν τα ιδανικά και τα οράματα». Σήμερα; Από μια άποψη ελπιδοφόρα προοπτ ική θα ήτ αν η προσωρινή ανακοπή τ ης επίθεσης, η αναδίπλωση τ ων δυνάμεων τ ης επίθεσης, αυτ ό που λέμε «δεν θα στ αματ ήσουν αν δεν τ ους στ αματ ήσουμε». Το παράδειγμα τ ης Αργεντ ινής όμως αποδεικνύει περίτ ρανα πως υπάρχει ανάγκη η εξέγερση να πάει παραπέρα, να κατ ακτ ήσουν οι λαϊκές μάζες περισσότ ερες θέσεις, να απλωθεί η κοινωνική ανατ ροπή σε πλατ ύτ ερες σφαίρες. Είναι τ ραγική ειρωνεία να προτ είνετ αι ως πολιτ ική λύση τ ο «ελικόπτ ερο» φυγής τ ης τ ότ ε Αργεντ ίνικης κυβέρνησης από τ ις πολιτ ικές δυνάμεις τ ης όποιας αριστ εράς που με μεγάλη σπουδή εκπονούν προγράμματ α μετ άβασης διάφορων σημείων. Αλλά γι όλους αυτ ούς όλα φαίνοντ αι εύκολα και απλά: θα πέσει η κυβέρνηση και θα ανοίξει διάπλατ α ο δρόμος… Το παράδειγμα τ ης Αργεντ ινής αποτ ελεί – αντ ίθετ α- κόλαφο για τ ον πολιτ ικό δρόμο που προτ είνουν. Αποτ ελεί αντ ί-παράδειγμα. Και η σημερινή κατ άστ αση τ ου Αργεντ ίνικου λαού τ ο αποδεικνύει. Να γίνει συνεπώς σαφές πως η δική μας πολιτ ική πρότ αση ξεκινάει με μια κατ αρχήν δυσκολία, με μία «έλλειψη»: Δεν έχουμε να προτ είνουμε αυτ ό τ ον ενδιάμεσο δρόμο, τ ο αριστ ερό «μεσοπρόθεσμο» πρόγραμμα όχι μόνο γιατ ί (ιδεολογικά) δεν μας τ αιριάζει ούτ ε γιατ ί δεν είναι ρεαλιστ ικό σήμερα αλλά και γιατ ί από τ ην άποψη τ ης προοπτ ικής που επικαλούμαστ ε απλά δεν μπορούμε. Γενικά στ ο ζήτ ημα τ ων «ενδιάμεσων» (εργαλείων, σχημάτ ων, μετ ώπων κλπ) έχουμε ένα ζητ ηματ άκι… Πολύ καλά κάναμε –επίσης- τ όσα χρόνια που αποφύγαμε τ ον «πειρασμό» τ ων προγραμμάτ ων. Όμως από τ η στ ιγμή που διαπιστ ώνετ αι ότ ι πρέπει να ξεκινήσουμε τ η σύνδεση τ ης αντ ίστ ασης με τ ην προοπτ ική τ ης κοινωνικής ανατ ροπής πρέπει στ οιχειωδώς να περιγραφεί ένα πλαίσιο για τ ο πώς θα βαδίσουμε σ` αυτ ό τ ο δρόμο. Αλλιώς παραμένουμε στ ο επίπεδο τ ων ευχών και τ ων προτ ροπών και είναι καλύτ ερο να μην τ ο αναφέρουμε. Θα προσπαθήσω να περιγράψω-κατ ά τ η γνώμη μου- αυτ ό τ ο πλαίσιο.

1. Βασική και θεμελιώδης είναι η άποψη που διαπιστ ώνετ αι από τ α πρώτ α κείμενα ανασυγκρότ ησης τ ης οργάνωσης τ ο 1982 ότ ι δεν υπάρχει «καθαρή» επανάστ αση. Είχε τ αλαιπωρήσει τ ο «παλιό», «ενιαίο» ΚΚΕ(μ-λ) ο χαρακτ ήρας τ ης επανάστ ασης -αν θα είναι σοσιαλιστ ικός ή λαϊκοδημοκρατ ικός- τ ην περίοδο τ ου 2ου Συνεδρίου. Η διατ ύπωση για τ ον μη «καθαρό» χαρακτ ήρα τ ης επανάστ ασης κάνει πιο γόνιμη τ ην προσέγγιση και αποτ ελεί ακρογωνιαίο λίθο τ ου δικού μας οικοδομήματ ος σκέψης, χαρακτ ηριστ ικού και «ανάδελφου» σε σχέση με τ ην ιδεολογική πραμάτ εια τ ης υπόλοιπης αριστ εράς. Γιατ ί η «καθαρή» σοσιαλιστ ική επανάστ αση τ ων μπολσεβίκων «νόθευσε» τ ο πρόγραμμά τ ης με τ ην υιοθέτ ηση τ ου αγροτ ικού προγράμματ ος τ ων αριστ ερών εσέρων, και με τ ον συμβιβασμό τ ης ΝΕΠ ενώ η πιο «καθυστ ερημένη» λαϊκοδημοκρατ ική κινέζικη επανάστ αση ότ αν προχώρησε στ ον σοσιαλιστ ικό μετ ασχηματ ισμό τ ης άγγιξε ζητ ήματ α πολύ πιο προωθημένης σοσιαλιστ ικής και κομμουνιστ ικής προοπτ ικής, με τ ην εξαπόλυση τ ης ΜΠΠΕ .

2.Μια ενδεχόμενη αντ ιϊμπεριαλιστ ική επανάστ αση στ ην Ελλάδα όπως έχουμε γράψει τ όσο στ ην συνδιάσκεψη τ ου 1988 όσο και τ ου 1992 (που λόγω «μακεδονικών» πιέσεων είχε

ασχοληθεί περισσότ ερο με τ α λεγόμενα εθνικά) δεν θα πραγματ οποιηθεί εν κενώ. Θα πραγματ οποιηθεί μέσα σε μια γενικότ ερη ανάφλεξη βαλκανική ή τ ουλάχιστ ο νοτ ιοευρωπαϊκή ή και τ α δύο. Θα αναζητ ήσει διεθνή και τ οπική στ ήριξη πάνω σε αυτ ή τ η βάση..

3.Ο χαρακτ ήρας και τ α μέτ ρα που θα πάρει δεν μπορούν να προκαθοριστ ούν μέσω ενός προγράμματ ος που θα εκπονηθεί ανεξάρτ ητ α από χρόνους και όρους ωρίμανσης. Το πρόγραμμα π χ τ ου ΚΚΕ τ ου 1934, τ ο πρόγραμμα δηλαδή που τ ο έκανε μαζικό κόμμα ικανό να καθοδηγήσει τ ην αντ ίστ αση στ ον κατ ακτ ητ ή και να κατ ακτ ήσει τ ην τ άξη δεν ήτ αν μια εγκεφαλική κατ ασκευή αλλά βασίστ ηκε σε μια συγκεκριμένη ανάλυση τ ης τ ότ ε ελληνικής κοινωνίας. Εμείς τ όσο χρόνια επειδή ασχολούμαστ αν… φανατ ικά με τ ην τ αξική πάλη δεν είχαμε τ ο… χρόνο να κάνουμε φαίνετ αι τ έτ οιες αναλύσεις, ίσως δεν είχαμε ως δυναμικό – μιλώντ ας συνολικά- και τ ις δυνατ ότ ητ ες. Δεν θα γίνει κάτ ι τ έτ οιο «επί παραγγελία» σήμερα.

4.Η επίθεση και η κρίση, η κοινωνική καθίζηση μας εξαναγκάζει να ασχοληθούμε πιο σοβαρά με τ ις αλλαγές που επισυμβαίνουν στ ον κοινωνικό ιστ ό, στ ις τ αξικές ισορροπίες και τ ις σχέσεις τ ων τ άξεων και να πάρουμε στ α πιο σοβαρά τ ην ιδεολογική-θεωρητ ική δουλειά. Η ανάλυση πχ τ ου '34 έκανε λόγο για αγροτ οβιομηχανική χώρα, αργότ ερα, μετ ά τ ον πόλεμο είχαμε αναλύσεις για μια βιομηχανικοαγροτ ική χώρα και υπάρχει και η θέση μας για μια χώρα ενδιάμεσης ανάπτ υξης. Τι ισχύει σήμερα ότ αν τ όσο η πρωτ ογενής παραγωγή και η μετ αποίηση όσο και ο τ ομέας τ ων υπηρεσιών στ ον οποίο αρκετ οί «φωτ ισμένοι» μετ ά τ ην είσοδο στ ην ευρωζώνη πρότ ειναν ως διέξοδο έχουν κατ αρρακωθεί; 5.Επίσης περισσότ ερο σοβαρά πρέπει να πάρουμε δύο μεγάλα καθήκοντ α που έχουμε θέσει στ ον εαυτ ό μας:τ ην υπεράσπιση τ ης απόπειρας για τ η σοσιαλιστ ική οικοδόμηση και τ αυτ όχρονα τ ην κριτ ική τ ης αποτ ίμηση, τ ην προσπάθεια προσέγγισης τ ου φαινόμενου τ ης καπιτ αλιστ ικής παλινόρθωσης.

6.Στ ο οραματ ικό επίπεδο και επειδή γίνετ αι πολύς λόγος για τ ην δημοκρατ ία, τ ο φασισμό, τ ον κοινοβουλευτ ισμό, άμεση δημοκρατ ία κλπ είναι ανάγκη να προβάλλουμε τ η σοσιαλιστ ική δημοκρατ ία. Τι ήτ αν η σοσιαλιστ ική δημοκρατ ία; Σοσιαλιστ ική δημοκρατ ία ήτ αν τ α δύο διατ άγματ α που φέρουν τ ην υπογραφή τ ου Στ άλιν για τ ους πληθυσμούς που είτ ε συνεργάστ ηκαν με τ ον ναζιστ ή εισβολέα (όπως οι Τάτ αροι) είτ ε κράτ ησαν επαμφοτ ερίζουσα στ άση σε κρίσιμες στ ιγμές (όπως κάποιοι ποντ ιακοί πληθυσμοί που μέχρι τ η ναζιστ ική εισβολή επέμεναν πχ να έχουν διαβατ ήρια σφραγισμένα από τ ο «βασίλειο τ ης Ελλάδας»-και η σοβιετ ική εξουσία τ ο δέχοντ αν!). Τα διατ άγματ α μετ ακίνησης (εκτ οπισμού για τ ους δυτ ικούς) θα μπορούσε να τ α κατ ηγορήσει κανείς για… μεροληψία εναντ ίον τ ων υποδοχέων πληθυσμών-κατ ά κανόνα πιστ ών στ ην σοβιετ ική εξουσία- καθώς προέβλεπαν αναλυτ ικά μέτ ρα σε κάθε επίπεδο (δουλειάς, στ έγασης, περίθαλψης, σπουδών και κλήρου) υπέρ τ ων πληθυσμών που θα μπορούσαν να χαρακτ ηριστ ούν περισσότ ερο ή λιγότ ερο αντ ισοβιετ ικοί. Αυτ ή ήτ αν η σοσιαλιστ ική δημοκρατ ία και αυτ ού τ ου είδους τ ην δημοκρατ ία θέλουμε και γι' αυτ ήν παλεύουμε. Με δυο λόγια τ ο ζήτ ημα τ ης σύζευξης και τ ης προσέγγισης τ ου μετ ώπου αντ ίστ ασης με τ ην γενικότ ερη κοινωνική ανατ ροπή είναι σε μεγάλο βαθμό ζήτ ημα ιδεολογικοπολιτ ικής δουλειάς. Πόσα «τ ρένα» έχουμε χάσει σ` αυτ ό τ ο επίπεδο; Τι αποστ άσεις θα χρειαστ εί να διανύσουμε; Πάντ ως ένα είναι σίγουρο: «Αυτ οί» που έρχοντ αι και απ` ότ ι φαίνετ αι θα είναι «πολλοί» και θα ζητ ούν εξηγήσεις για πολλά δεν πρόκειτ αι να μας αφήσουν στ ην ησυχία μας…

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_29.html?pfstyle=wp

Ιμπεριαλιστική επίθεση και κινηματικές αναδιατάξεις Ζητήματα ανάλυσης και στόχων τ ου Μανόλη Αρκολάκη Η κατ άστ αση που έχει διαμορφωθεί στ η χώρα μας τ α τ ελευτ αία χρόνια με τ ην εμβάθυνση τ ης ιμπεριαλιστ ικής εξάρτ ησης τ ην έχει φέρει, σε σημαντ ικό βαθμό, στ ο κέντ ρο τ ων εξελίξεων σε σχέση με τ ις διεργασίες σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Κατ αδεικνύοντ αι με αρκετ ά εμφανή τ ρόπο οι προθέσεις τ ου καπιτ αλιστ ικού συστ ήματ ος για τ ο πώς προσπαθεί να υπερβεί τ ην ενδογενή κρίση τ ου πριν αναγκαστ εί εκ τ ων πραγμάτ ων να κατ αλήξει στ ην πολεμική διέξοδο. Η κρίση λοιπόν που τ αλανίζει τ ην ελληνική κοινωνία αποτ ελεί αναπόσπαστ ο μέρος τ ου γενικότ ερου προβλήματ ος και δεν περιορίζετ αι σε τ οπικές ιδιαιτ ερότ ητ ες, για παράδειγμα, δημοσιονομικού χρέους και αναδιάρθρωσης. Θα προσπαθήσω λοιπόν παρακάτ ω να θίξω, αρκετ ά συνοπτ ικά, τ η σύνδεση τ ης ελληνικής περίπτ ωσης με τ α γενικότ ερα χαρακτ ηριστ ικά τ ης διεθνούς κατ άστ ασης στ ο πλαίσιο τ ων εξαρτ ησιακών σχέσεων τ ης ελληνικής αστ ικής τ άξης και τ ην επιτ ακτ ική αναγκαιότ ητ α για τ ο κίνημα να βρει τ ους τ ρόπους να αναχαιτ ίσει τ ην ολοκληρωτ ική επίθεση που δέχοντ αι οι λαϊκές μάζες. Δηλαδή, πώς μπαίνουν οι στ όχοι και τ α καθήκοντ α για τ ο κίνημα σε περίοδο που, για άλλη μια φορά, γίνετ αι εμφανέστ ατ ο ότ ι διανύουμε τ ην ιστ ορική φάση τ ου ιμπεριαλισμού και τ ων προλετ αριακών επαναστ άσεων σε συνθήκες όμως αποσυγκρότ ησης τ ης εργατ ικής τ άξης και αναγκαίας ανασύνθεσης τ ου κομμουνιστ ικού κινήματ ος. Ο ιμπ εριαλισμός σε συνθήκες κρίσης Οι αστ οί πολιτ ικοί και οικονομολόγοι προτ ιμούν να αναφέροντ αι στ η μικρή χρονική διάρκεια τ ης έξαρσης τ ων κρίσεων, προσπαθώντ ας έτ σι να υποβαθμίσουν τ η συνέχεια τ ων προβλημάτ ων τ ου συστ ήματ ος και να τ α παρουσιάσουν σαν τ υχαία, προσωρινά και αναπόφευκτ α γεγονότ α που όχι μόνο δεν αποκαλύπτ ουν τ η δομική δυσλειτ ουργία και τ ον παραλογισμό τ ου καπιτ αλισμού αλλά απεναντ ίας υποτ ίθετ αι ότ ι φρεσκάρουν και υποβοηθούν στ ην παραπέρα ανάπτ υξή τ ου. Όποιος όμως θέλει να κατ ανοήσει τ ις εξελίξεις πρέπει να καθορίσει μία ιεραρχία δυνάμεων, ρευμάτ ων, ιδιαίτ ερων κινήσεων έτ σι ώστ ε να μπορεί να διακρίνει ανάμεσα σε μακρόχρονες κινήσεις και βραχείες ωθήσεις, κοιτ ώντ ας αυτ ές από κει που ξεπηδάνε και τ ις άλλες μέσα στ ην τ ροχιά ενός χρόνου απόμακρου. Στ ην προκειμένη περίπτ ωση, η μακρά διάρκεια μας βοηθάει να εξετ άσουμε τ α φαινόμενα τ ων κρίσεων στ ον καπιτ αλισμό σε βάθος χρόνου σε συνδυασμό με τ ις πολιτ ικές και κοινωνικές διεργασίες. Σύμφωνα με αυτ όν τ ον τ ρόπο προσέγγισης, μπορούμε να προχωρήσουμε στ ην περιοδολόγηση ολόκληρης τ ης καπιτ αλιστ ικής περιόδου με βάση τ ους συστ ημικούς κύκλους συσσώρευσης. Πολύ συνοπτ ικά, από τ ην πρώτ η εμφάνιση τ ων καπιτ αλιστ ικών σχέσεων στ ις ιτ αλικές πόλεις κατ ά τ ο 13ο αιώνα, μπορούμε να διακρίνουμε τ έσσερις μεγάλες περιόδους όπου στ ο τ έλος τ ης κάθε μιας η κυρίαρχη κάθε φορά καπιτ αλιστ ική δύναμη, φτ άνοντ ας στ α όρια τ ης ανάπτ υξης στ ρέφετ αι από τ ο εμπόριο στ ις τ ραπεζικές συναλλαγές επενδύοντ ας τ α συσσωρευμένα κεφάλαια στ ην οικονομία τ ης χώρας που θα παίξει ηγεμονικό ρόλο στ ην επόμενη περίοδο. Πρόκειτ αι για τ η Γένοβα, τ ην Ολλανδία, τ η Βρετ ανία και τ ις ΗΠΑ με καθοριστ ικό χαρακτ ηριστ ικό κάθε φορά τ ην αύξηση σε όλα τ α μεγέθη -γεωγραφικά, πολιτ ικά, οικονομικά. Εκτ ός από τ ις ποιοτ ικές διαφορές και τ ην περιπλοκότ ητ α που αποκτ ά η διαδικασία τ ης συσσώρευσης σε κάθε κύκλο, θα πρέπει να επισημανθεί επίσης η μείωση τ ου χρονικού διαστ ήματ ος για κάθε νεότ ερο κύκλο. Εκεί που θα ήθελα να επιστ ήσω τ ην προσοχή είναι στ ις αναλογίες που παρατ ηρούμε στ ους

κύκλους έντ ασης τ ων οικονομικών κρίσεων και έκρηξης επαναστ άσεων καθώς και τ ης έξαρσης τ ων πολεμικών συρράξεων σε ευρωπαϊκό και κατ ’ επέκτ αση σε παγκόσμιο επίπεδο. Από τ α μέσα τ ου 16ου αιώνα γίνοντ αι εμφανή τ α σημάδια κρίσης στ ις ευρωπαϊκές οικονομίες για να φτ άσουμε στ η Γενική Κρίση τ ου 17ου αιώνα η οποία συμπίπτ ει με τ ις πρώτ ες αστ ικές επαναστ άσεις (Ολλανδία, Αγγλία) και τ ον πρώτ ο πανευρωπαϊκό πόλεμο που θα λήξει τ ο 1648. Η δεύτ ερη περίοδος θα ολοκληρωθεί με τ ην αστ ική επανάστ αση στ η Γαλλία, τ ην πρώτ η βιομηχανική επανάστ αση στ ην Αγγλία και τ ους ευρωπαϊκούς πολέμους (1792-1815). Στ ην τ ρίτ η περίοδο, ο καπιτ αλιστ ικός τ ρόπος παραγωγής διαμορφώνετ αι πλήρως σε συνάρτ ηση με τ η δεύτ ερη βιομηχανική επανάστ αση και τ ην πρώτ η γενικευμένη κρίση τ ης βιομηχανικής εποχής (1873-1896) και συνοδεύετ αι από δύο παγκόσμιους πολέμους, τ ην Οκτ ωβριανή Επανάστ αση και ενδιάμεσα από τ η μεγαλύτ ερη κρίση που είχε γνωρίσει μέχρι τ ότ ε ο καπιτ αλισμός. Για να φτ άσουμε σήμερα, στ η διάρκεια τ ης τ έτ αρτ ης περιόδου και σε λιγότ ερο πια από 100 χρόνια, σε μια παγκόσμια κρίση που ουσιαστ ικά είναι σφοδρότ ερη και βαθύτ ερη από τ ην κρίση τ ου 1929, άρα και οι εκτ ιμήσεις για πολεμική διέξοδο και επαναστ ατ ικές εκρήξεις θα πρέπει μάλλον να είναι ανάλογες. Στ ην παραπάνω ιστ ορική προσέγγιση είναι μάλλον φανερό ότ ι η μακρά περίοδος τ ης καπιτ αλιστ ικής ανάπτ υξης εκλαμβάνετ αι ως ενιαίο συνεχές σύνολο στ ο οποίο οι διάφοροι περιοδικοί κύκλοι παρουσιάζουν ομοιότ ητ ες και διαφορές. Είναι αυτ ές οι ποιοτ ικές διαφορές που συναντ άμε πλέον με τ η μετ άβαση στ ην ιμπεριαλιστ ική φάση, δηλαδή με τ η διαμόρφωση τ ου μονοπωλιακού καπιτ αλισμού και τ ην κυριαρχία τ ου χρηματ ιστ ικού κεφαλαίου. Σε συνδυασμό με τ α ενδογενή χαρακτ ηριστ ικά τ ου καπιτ αλισμού, η μετ απολεμική περίοδος τ ου λεγόμενου κεϋνσιανισμού σχετ ικά σύντ ομα έδειξε τ ις μόνιμες παθογένειες τ ου συστ ήματ ος. Από τ α μέσα τ ης δεκαετ ίας τ ου 1960 άρχισε να γίνετ αι εμφανής η τ άση πτ ώσης τ ου μέσου ποσοστ ού κέρδους και τ α πρώτ α μέτ ρα αντ ιμετ ώπισης από τ η μεριά τ ων ΗΠΑ άρχισαν να λαμβάνοντ αι από τ ο 1968 με χαρακτ ηριστ ικό παράδειγμα τ ην κατ άργηση τ ων στ αθερών ισοτ ιμιών τ ο 1971. Η επακόλουθη όμως κρίση τ ου 1973 έθεσε επιτ ακτ ικά τ ο ζήτ ημα τ ης αναδιάρθρωσης και τ ης επίθεσης στ ον τ αξικό εχθρό, δηλαδή τ ην επαναφορά στ ην υψηλή κερδοφορία μέσω τ ης άμεσης υφαρπαγής μεγαλύτ ερου μέρους από τ ην παραγόμενη υπεραξία από τ ην εργατ ική τ άξη. Αν η Χιλή τ ου 1973 υπήρξε τ ο πρώτ ο περιφερειακό πείραμα εφαρμογής τ ου λεγόμενου νεοφιλελευθερισμού, η ουσιαστ ική επίθεση και αναδιάρθρωση ξεκίνησε από τ ο ίδιο τ ο εσωτ ερικό τ ου αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τ ο 1975 με σκοπό τ η μείωση τ ων μισθών, τ η αποσάθρωση τ ου κοινωνικού κράτ ους και τ ην αποδυνάμωση τ ου συνδικαλιστ ικού κινήματ ος. Μπορούμε να πούμε ότ ι αποτ ελεί ορόσημο τ ης τ αξικής επίθεσης για τ ην αποσυγκρότ ηση τ ης εργατ ικής τ άξης πριν ακόμη εμφανιστ εί στ η συνολική τ ης μορφή η πολιτ ική τ ου μονετ αρισμού στ α τ έλη τ ης δεκαετ ίας τ ου 1970 και στ ις αρχές τ ης επόμενης. Δεν θα υπεισέλθω καθόλου στ α βασικά χαρακτ ηριστ ικά τ ης τ ελευτ αίας αυτ ής περιόδου, στ η διάρκεια τ ης οποίας η κρίση που ξεκίνησε τ ο 1973 συνεχίζετ αι με εξάρσεις παγκόσμιες και περιφερειακές, επιβεβαιώνοντ ας τ ον Ένγκελς που σ’ ένα από τ α τ ελευτ αία τ ου κείμενα είχε εκτ ιμήσει ότ ι ο καπιτ αλισμός οδεύει σε κατ άστ αση μόνιμης κρίσης, αφού υπάρχει η ολοκληρωμένη και αναλυτ ική παρουσίαση στ ο βιβλίο τ ου σ. Δημήτ ρη Μάνου, Έγκατ α και εδάφη τ ης κρίσης. Θα ήθελα μόνο να κλείσω αυτ ό τ ο κεφάλαιο με μερικές μόνο επισημάνσεις και σημεία παραπέρα προβληματ ισμού. Έχει ιδιαίτ ερη σημασία πώς πραγματ ικά ερμηνεύουμε τ α συγκεκριμένα φαινόμενα που οδήγησαν στ ο σπάσιμο τ ης τ ελευτ αίας χρηματ ιστ ηριακής φούσκας και τ ις απέλπιδες προσπάθειες υπέρβασης τ ων συνεπειών τ ης κρίσης. Η ενδελεχής ενασχόληση και ανάλυση θα βοηθήσει να κατ αλάβουμε καλύτ ερα και βαθύτ ερα τ ις διεργασίες που συντ ελούντ αι στ ο εσωτ ερικό τ ης ιμπεριαλιστ ικής δομής τ ου κεφαλαίου πέρα από τ α γεωπολιτ ικά τ εκτ αινόμενα που δυστ υχώς πολλές φορές μας επιτ ρέπουν απλώς να παρακολουθούμε τ ις εξελίξεις με αρκετ ό τ ο στ οιχείο τ ης ασάφειας λόγω τ ης μόνιμης ρευστ ότ ητ ας τ ων εξελίξεων. Ο βαθμός πτ ώσης τ ου μέσου ποσοστ ού κέρδους εκφράζει μία περισσότ ερο βασική ιστ ορική εξέλιξη, τ ην τ άση τ ης οργανικής σύνθεσης τ ου κεφαλαίου, δηλαδή τ ης σχέσης στ αθερού και μετ αβλητ ού κεφαλαίου να αυξάνετ αι. Στ ην ουσία όμως η πτ ώση τ ου μέσου ποσοστ ού κέρδους δεν είναι αποτ έλεσμα τ εχνολογικών παραγόντ ων, συνδικαλιστ ικής πίεσης τ ων εργαζομένων ή πολιτ ικού ελέγχου αλλά αποτ έλεσμα τ ου διεθνούς αντ αγωνισμού και τ ης ανισόμετ ρης ανάπτ υξης. Πρόκειτ αι δηλαδή γι’ αυτ ό που έχουμε τ ονίσει επανειλημμένως σε

κείμενα τ ης οργάνωσής μας ότ ι τ ο ζήτ ημα τ ων αγορών αποτ ελεί κεντ ρικό σημείο στ ον ενδοϊμπεριαλιστ ικό αντ αγωνισμό. Οι παράμετ ροι όμως αυτ ής τ ης θέσης μας οδηγούν σε ζητ ήματ α, όχι καινούρια αλλά πάντ οτ ε επίκαιρα που απαιτ ούν περαιτ έρω διερεύνηση στ ις συγκεκριμένες σημερινές συνθήκες, όπως η διευρυμένη αναπαραγωγή τ ου κεφαλαίου, η συσσώρευση, η υπερσυσσώρευση, η ζωτ ική ανάγκη τ ου καπιτ αλισμού για περιφερειακές αγορές όχι μόνο για τ η διάθεση τ ων παραγόμενων προϊόντ ων αλλά για τ ην άμεση κατ αλήστ ευση διατ ηρώντ ας τ ις χώρες αυτ ές σε μόνιμη κατ άστ αση εξαθλίωσης και ύφεσης. Παρατ ηρούμε λοιπόν ότ ι τ ο ιμπεριαλιστ ικό σύστ ημα προσπαθεί να αντ ιμετ ωπίσει τ ις συνέπειες τ ης κρίσης με νέα συσσώρευση, άλλη μία ένδειξη ότ ι πρόκειτ αι για δομική κρίση αναπαραγωγής τ ου κεφαλαίου. Είναι φυσικά θέμα προς διερεύνηση αν πρόκειτ αι για φαινόμενο πρωτ αρχικής συσσώρευσης ή νέου είδους συσσώρευση όπως αποκαλείτ αι συσσώρευση μέσω τ ης αποστ έρησης. Υπάρχει όμως ισχυρή επιχειρηματ ολογία ότ ι ο καπιτ αλισμός δεν μπορεί να λειτ ουργήσει και να προχωρήσει στ η διευρυμένη αναπαραγωγή τ ου κεφαλαίου χωρίς να κατ αλήγει κατ ά διαστ ήματ α σε διαδικασία πρωτ αρχικής συσσώρευσης. Δηλαδή, η πρωτ αρχική συσσώρευση δεν εμφανίζετ αι μόνο στ α πρώτ α στ άδια τ ης καπιτ αλιστ ικής επέκτ ασης αλλά πρόκειτ αι για δομικό χαρακτ ηριστ ικό τ ου. Αυτ ό όμως που παρατ ηρούμε στ η συγκεκριμένη σημερινή συγκυρία είναι ότ ι η προσπάθεια αυτ ή γίνετ αι σήμερα μέσω τ ης άμεσης κατ αλήστ ευσης τ ων εργαζόμενων μαζών τ όσο στ α ιμπεριαλιστ ικά κέντ ρα όσο και στ ις εξαρτ ημένες χώρες. Έχουμε δηλαδή έντ αση τ ης εξαγωγής απόλυτ ης υπεραξίας χωρίς να διαφαίνετ αι η προοπτ ική αύξησης τ ων κερδών μέσω τ ης σχετ ικής υπεραξίας. Όπως όμως έχει δείξει ο Μαρξ, σε τ έτ οια περίπτ ωση τ ο σύστ ημα, αργά ή γρήγορα οδηγείτ αι σε αδιέξοδο. Άρα τ α σημερινά δομικά προβλήματ α τ ου συστ ήματ ος, δεν φαίνετ αι να βρίσκουν τ ρόπο επίλυσης παρά μόνο μέσω τ ης έντ ασης τ ης τ αξικής επίθεσης και τ ου ενδοϊμπεριαλιστ ικού αντ αγωνισμού, έχοντ ας αφήσει πίσω ανεπιστ ρεπτ ί τ ις πιθανότ ητ ες συμβιβασμού τ ων διαφόρων εμπλεκόμενων πλευρών. Αυτ ό σημαίνει ότ ι οι στ όχοι και τ α καθήκοντ α τ ου κινήματ ος θα πρέπει να αναπροσαρμοστ ούν ανάλογα με τ η συγκεκριμένη συγκυρία, η οποία είναι επακόλουθο τ ης προηγούμενης κατ άστ ασης από τ ην οποία όμως διαφέρει πια τ όσο πολύ. Σχέσεις εξάρτησης Στ ο παραπάνω διεθνές πλαίσιο η ελληνική αστ ική τ άξη ένιωσε άμεσα τ ις συνέπειες τ ης κρίσης αφού βρέθηκε να συνθλίβετ αι από τ ους χρόνιους εξαρτ ησιακούς δεσμούς λόγω τ ων συγκεκριμένων επιλογών τ ης σύνδεσης με τ ην Ευρωπαϊκή Ένωση από τ η μία πλευρά και τ η Βορειοατ λαντ ική Συμμαχία από τ ην άλλη. Η έξαρση τ ης κρίσης δεν στ άθηκε αφορμή μόνο για τ ην περαιτ έρω κατ αλήστ ευση και εξαθλίωση τ ων εργαζόμενων μαζών αλλά ανέδειξε στ ην πράξη τ ην ιμπεριαλιστ ική πολιτ ική υφαρπαγής τ ου πλούτ ου μιας εξαρτ ημένης χώρας σαν διέξοδο στ α δομικά προβλήματ α τ ου συστ ήματ ος. Έχουμε λοιπόν εμβάθυνση τ ης εξάρτ ησης σε βαθμό που να αμφισβητ ούντ αι μέχρι και βασικά κυριαρχικά δικαιώματ α τ ης αστ ικής τ άξης στ ους μηχανισμούς τ ου ελληνικού κράτ ους. Μία παράμετ ρος αυτ ής τ ης διαδικασίας ήτ αν η επιδείνωση τ ων σχέσεων τ ης μεγαλοαστ ικής τ άξης με μεσοστ ρώματ α, τ α οποία σε συνδυασμό με τ ις οικονομικές επιπτ ώσεις τ ης κρίσης ένιωσαν να απονομιμοποιείτ αι στ ο εσωτ ερικό τ ης χώρας η κυριαρχία με βάση τ ο ενοποιητ ικό πλαίσιο τ ης εθνικής τ αυτ ότ ητ ας, με επακόλουθο τ ην έξαρση τ ων συζητ ήσεων για κατ αρράκωση τ ης κυριαρχικής υπόστ ασης τ ου ελληνικού κράτ ους και τ ο ουσιαστ ικό πέρασμα σε καθεστ ώς υποδούλωσης και κατ οχής. Σύμφωνα με τ ις πολιτ ικές αναλύσεις τ ου ΚΚΕ(μ-λ), η Ελλάδα είναι μια εξαρτ ημένη χώρα από τ η στ ιγμή κιόλας τ ης ανακήρυξης τ ης ανεξαρτ ησίας τ ης, κι αυτ ή η σχέση εξάρτ ησης δεν αμφισβητ ήθηκε ποτ έ από τ ην ελληνική αστ ική τ άξη. Η ελληνική περίπτ ωση υπήρξε ιδιαιτ ερότ ητ α στ ην περίοδο τ ου 19ου αιώνα, αφού οι δεσμοί εξάρτ ησης στ ήθηκαν από τ ο μηδέν όχι τ όσο με τ α δάνεια τ ης επανάστ ασης όσο με τ ην επιβολή από τ ις τ ότ ε μεγάλες δυνάμεις ανεξάρτ ητ ου αστ ικού κράτ ους μετ ά τ η στ ρατ ιωτ ική ήτ τ α τ ου απελευθερωτ ικού αγώνα. Παρεμπιπτ όντ ως, δεν πρέπει να συγχέουμε τ ην ελληνική περίπτ ωση με τ α νέα ανεξάρτ ητ α κράτ η που εμφανίστ ηκαν τ ην ίδια περίοδο στ η Λατ ινική Αμερική, πρώην αποικίες με συγκεχυμένο τ ο εθνικό ιδεολογικό πλαίσιο για τ ις αντ ίστ οιχες άρχουσες τ άξεις. Παρά τ ις περιπλοκές και τ ις διαπλεκόμενες σχέσεις εξάρτ ησης με τ ις εκάστ οτ ε μεγάλες δυνάμεις, παρά τ η διαφορετ ική φύση εξάρτ ησης πριν και μετ ά τ ο πέρασμα στ ην εποχή τ ου

ιμπεριαλισμού, η ελληνική αστ ική τ άξη έμαθε να ζει, να επιβιώνει και να διαιωνίζει τ η δική τ ης εκμετ άλλευση τ ου ελληνικού λαού μέσα σ' αυτ ό τ ο εξαρτ ησιακό πλέγμα. Η μόνη φορά που στ ην ιστ ορία τ ου νεοελληνικού κράτ ους κυριάρχησε η σχέση υποδούλωσης ήτ αν στ η διάρκεια τ ης γερμανικής κατ οχής, γι αυτ ό και τ ο πολιτ ικό προσωπικό τ ης αστ ικής τ άξης διασπάστ ηκε τ όσο έντ ονα με τ ην κυβέρνηση Τσολάκογλου και τ ην κυβέρνηση Τσουδερού, με τ α Τάγματ α Ασφαλείας και τ ις αντ άρτ ικες ομάδες που στ ήριζαν οι Βρετ ανοί. Ενώ δεν ήτ αν λίγα τ α μέλη τ ης αστ ικής τ άξης που συσπειρώθηκαν στ ο εθνικοαπελευθερωτ ικό πρόγραμμα τ ου ΕΑΜ. Σήμερα λοιπόν λόγω τ ης εμβάθυνσης τ ης εξάρτ ησης πληθαίνουν οι περιπτ ώσεις όπου οι δύο έννοιες εξάρτ ηση και υποδούλωση θεωρούντ αι συνώνυμες ή ακόμη χειρότ ερα παρατ ηρούμε τ ην αντ ικατ άστ αση τ ης εξάρτ ησης με τ ην υποδούλωση. Η εξάρτ ηση όμως είναι μια περίπλοκη διαλεκτ ική σχέση ανάμεσα σε αστ ικές τ άξεις, εκφράζετ αι πολυεπίπεδα (πολιτ ικά, οικονομικά, κοινωνικά) και χαρακτ ηρίζετ αι φυσικά από θέσεις, αντ ιθέσεις και συνθέσεις. Εάν λοιπόν η εξάρτ ηση είναι μια αντ ιθετ ική σχέση, η υποδούλωση είναι ένα αντ ιθετ ικό δίπολο: υποδούλωση - ανεξαρτ ησία, δεν μπορούμε να έχουμε ολίγην από υποδούλωση. Μια χώρα στ ον καπιτ αλισμό μπορεί να είναι ή υπόδουλη ή ανεξάρτ ητ η, ενώ υποτ ελείς χώρες έχουμε σε προκαπιτ αλιστ ικές κοινωνίες. Παρεμπιπτ όντ ως, δεν θα ήθελα να ασχοληθώ με τ ην έννοια τ ης υποτ έλειας τ η στ ιγμή που είναι εμφανέστ ατ η η δυσκολία όσων τ ην χρησιμοποιούν να τ ην ορίσουν σε διάκριση από τ ην εξάρτ ηση ή τ ην υποδούλωση. Η περίπτ ωση επίσης όπου η υποτ έλεια εκλαμβάνετ αι σαν τ ο ανώτ ερο στ άδιο τ ης εξάρτ ησης, κι αυτ ό τ ο έχουμε δει, δεν είναι παρά μια ανοησία. Θεωρώ λοιπόν ότ ι η χρήση τ ου όρου υποτ έλεια, όπως και η άλλη τ ρομερή έκφραση «επιστ ροφή στ ο μεσαίωνα», παίζουν τ ο ρόλο τ ης έμφασης και τ ου τ ονισμού τ ης χειροτ έρευσης τ ων κοινωνικών συνθηκών χωρίς παραπέρα ουσιαστ ικό περιεχόμενο. Στ ον καπιτ αλισμό, μια χώρα μπορεί να είναι κρατ ικά ανεξάρτ ητ η αλλά συγχρόνως να είναι και εξαρτ ημένη είτ ε από μια ισχυρή καπιτ αλιστ ική είτ ε στ ο στ άδιο πλέον τ ου ιμπεριαλισμού- από μια ιμπεριαλιστ ική χώρα. Όπως και οι εργασιακές σχέσεις επιστ ρέφουν στ ο εφιαλτ ικό επίπεδο τ ου 19ου αιώνα και όχι σε συνθήκες προκαπιτ αλιστ ικών σχέσεων παραγωγής. Για να ολοκληρώσω στ ο συγκεκριμένο θέμα. Αντ ί για τ ο πλαίσιο τ ης υποδούλωσης και τ ης μετ ατ ροπής σε νεο-αποικία, άλλος ένας προβληματ ικός όρος, ειδικά για τ ην περίπτ ωση τ ης Ελλάδας που δεν υπήρξε ποτ έ αποικία- είναι καλύτ ερα να παραμείνουμε στ ο εννοιολογικό πλαίσιο τ ης εξάρτ ησης, σύμφωνα με τ ο οποίο ναι μεν οξύνοντ αι οι αντ ιθέσεις μέσα στ ον ίδιο τ ον πυρήνα τ ης ευρωζώνης, η εμβάθυνση όμως τ ης εξάρτ ησης και η ανοικτ ή επέμβαση οξύνουν τ ην αντ ιθετ ική σχέση τ ης ελληνικής αστ ικής τ άξης με τ ους ιμπεριαλιστ ές. Δηλαδή οι συνεχείς υποχωρήσεις τ ου πολιτ ικού κατ εστ ημένου εντ είνουν τ ην κρίση στ ο εσωτ ερικό τ ου, αποδυναμώνουν τ ην ικανότ ητ ά τ ου να προβάλει τ ην κυριαρχία τ ου στ η βάση ενός κοινωνικού συμβολαίου που απαιτ ούν οι δομές τ ης αστ ικής δημοκρατ ίας, διαρρηγνύοντ ας δηλαδή τ ις αναγκαίες σχέσεις με τ α μεσοστ ρώματ α με ενδεχόμενο βέβαια απρόβλεπτ ες εξελίξεις. Βία και κατάσταση εξαίρεσης Ανατ ρέχοντ ας στ ην περίοδο από τ ο 1975 και μετ ά, παρατ ηρούμε ότ ι για τ ην εφαρμογή και τ ην επίτ ευξη τ ων στ όχων τ ης αναδιάρθρωσης και τ ης επίθεσης στ ις εργαζόμενες μάζες, οι δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος προχώρησαν στ αδιακά στ ην οικοδόμηση μιας κοινωνίας επιτ ήρησης και ελέγχου, στ ο όνομα υποτ ίθετ αι τ ης υπεράσπισης τ ης αστ ικής δημοκρατ ίας από τ ον κομμουνιστ ικό κίνδυνο μέχρι τ ο 1993 και ύστ ερα από τ ην τ ρομοκρατ ία. Σήμερα πλέον οι δύο περιπτ ώσεις συνδυάζοντ αι με τ ην έντ αση τ ης αντ ικομμουνιστ ικής προπαγάνδας και τ ην τ αύτ ιση τ ης κομμουνιστ ικής ιδεολογίας με οποιαδήποτ ε πρακτ ική που εκλαμβάνετ αι ως επικίνδυνη για τ η διαιώνιση τ ων σχέσεων κυριαρχίας. Η έξαρση τ ης κρίσης και η επιβολή σκληρών αντ ιλαϊκών μέτ ρων, υποχρεώνει τ ις δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος να κατ αφεύγουν στ ην ανοικτ ή βία και στ ην ουσιαστ ική ακύρωση παραδοσιακών αστ ικοδημοκρατ ικών ελευθεριών, γεγονός που αποτ ελεί σοβαρή αντ ίφαση με τ ο γενικότ ερο θεσμικό πλαίσιο και προκαλεί τ ριγμούς στ η συναίνεση και τ ην αποδοχή τ ης υπάρχουσας κυριαρχίας. Στ ην ελληνική περίπτ ωση, παρατ ηρούμε ότ ι η έντ αση τ ης τ αξικής σύγκρουσης από τ ην πλευρά τ ης αστ ικής τ άξης συνοδεύετ αι από τ ην κατ αρράκωση τ ων κοινοβουλευτ ικών θεσμών και τ ην ενίσχυση τ ου κατ αστ αλτ ικού πλαισίου. Για τ ην εφαρμογή και τ ην υλοποίηση

τ ων αντ ιλαϊκών μέτ ρων απαιτ είτ αι πλέον η έξαρση τ ης κρατ ικής βίας με τ ην αντ ίστ οιχη ενίσχυση τ ων κατ αστ αλτ ικών μηχανισμών και τ η θεσμοποίηση τ ης δράσης τ ους σε συνδυασμό με τ ον εκφασισμό τ ης καθημερινότ ητ ας, τ η θεσμοποίηση μέτ ρων έκτ ακτ ης ανάγκης, δηλαδή, δημιουργία τ ου κατ άλληλου κλίματ ος ώστ ε, εάν χρειαστ εί, να επιβληθεί «καθεστ ώς εξαίρεσης» με επίφαση αστ ικοδημοκρατ ικής νομιμότ ητ ας. Προς αυτ ήν τ ην κατ εύθυνση εντ άσσοντ αι, για παράδειγμα, οι αδύναμες κυβερνήσεις συνεργασίας με καθοριστ ικό τ ο ρόλο τ ων τ εχνοκρατ ών. Φαινόμενο που καλλιεργείτ αι εδώ και καιρό σε αρκετ ές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά στ ην περίπτ ωση τ ης Ελλάδας δοκιμάζετ αι σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Από τ ην άλλη πλευρά, η άνοδος τ ου φασισμού σε υπολογίσιμη πολιτ ική δύναμη, για τ ην ώρα πρέπει να εκτ ιμηθεί ως συμπληρωματ ική εναλλακτ ική κατ εύθυνση που συντ ηρείτ αι κυρίως ως εφεδρεία και αντ ίβαρο στ η διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Περισσότ ερο προέχει αυτ ή τ η στ ιγμή η προετ οιμασία και οι τ ρόποι αντ ίδρασης τ ων λαϊκών μαζών στ ην επέκτ αση τ ης κρατ ικής κατ αστ ολής στ ους δρόμους, στ ις γειτ ονιές και στ ους χώρους εργασίας. Απαιτ είτ αι πλέον από τ ις οργανωμένες πολιτ ικές δυνάμεις τ ης Αριστ εράς να αναπροσαρμόσουν τ η διάτ αξη και τ η στ άση τ ους ώστ ε να μπορούν να προστ ατ έψουν όσο είναι δυνατ όν τ η δική τ ους οργανωμένη δράση και πολύ περισσότ ερο να εκτ ιμήσουν έγκαιρα τ α χαρακτ ηριστ ικά τ ων επερχόμενων λαϊκών αγώνων. Διαστρωμάτωση και ταξική συγκρότηση Σύμφωνα με τ α παραπάνω, σε συνθήκες κρίσης έχουμε όξυνση τ ης τ αξικής πάλης με τ ην αστ ική τ άξη όμως να έχει τ ην πρωτ οβουλία τ ων κινήσεων και να διεξάγει ολομέτ ωπη επίθεση σε ολόκληρο τ ο κοινωνικό φάσμα. Μια τ έτ οια επίθεση δεν υποχρεώνει μόνο τ ο βασικό αντ ίπαλο, τ ην εργατ ική τ άξη και τ ους εργαζόμενους σε αναδίπλωση, αλλά διαρρηγνύει και τ ους παραδοσιακούς δεσμούς με τ α διάφορα μεσοστ ρώματ α που στ ήριξαν όλα αυτ ά τ α χρόνια τ ις πολιτ ικές επιλογές τ ης άρχουσας τ άξης. Αυτ ό σημαίνει ότ ι στ η σημερινή φάση οι μορφές και τ ο εύρος τ ης αντ ίστ ασης αποκτ ούν παλλαϊκά χαρακτ ηριστ ικά κατ αδεικνύοντ ας τ ην περιπλοκότ ητ α και τ ην ποικιλία τ ων αγώνων και τ ων αντ ιδράσεων τ ων λαϊκών στ ρωμάτ ων, όπως παρατ ηρήσαμε στ ο διάστ ημα τ ων τ ελευτ αίων χρόνων. Αν από τ η μία πλευρά είχαμε τ ις απεργιακές κινητ οποιήσεις, από τ ην άλλη οι πλατ είες, οι κινητ οποιήσεις για τ α διόδια, τ α εισιτ ήρια και τ α χαράτ σια εμπεριείχαν αυτ ό τ ο παλλαϊκό στ οιχείο όπου τ α μεσοστ ρώματ α εκφράστ ηκαν δυναμικότ ερα. Τα γεγονότ α αυτ ά έθεσαν αναγκαστ ικά ξανά τ ο θέμα τ ων συμμαχιών και τ ον πρωτ οπόρο ρόλο μέσα στ ο λαϊκό κίνημα. Σε γενική και απροσδιόριστ η προσέγγιση, ο λαός παραμένει μια άμορφη μάζα η οποία μπορεί να πάρει χαρακτ ηριστ ικά «πλήθους» ως κοινωνία τ ων πολιτ ών ή να αποκτ ήσει κινηματ ική ποιότ ητ α ότ αν η πρωτ οβουλία ανήκει στ ο υποκείμενο τ ης κοινωνικής αλλαγής. Στ ην πρώτ η περίπτ ωση, όπου κυριαρχεί η απολίτ ικη φρασεολογία, η πολιτ ική πρωτ οβουλία ανήκει είτ ε στ ην αστ ική τ άξη είτ ε στ ις δυνάμεις τ ου ρεφορμισμού. Οι μεν δυνάμεις τ ου συστ ήματ ος προσπαθούν να ξαναστ ήσουν τ ους δεσμούς, πάντ οτ ε μέσα στ ο πλαίσιο τ ης συγκεκριμένης πολιτ ικής, για παράδειγμα, οι ιδιωτ ικοποιήσεις και η εμπορευματ οποίηση τ ου διαλυμένου κοινωνικού κράτ ους που εμφανίζετ αι σαν αλληλεγγύη-φιλανθρωπία μέσω τ ων ΜΚΟ και τ ων δημοτ ικών προγραμμάτ ων ενώ συγχρόνως κατ οχυρώνοντ αι οι άθλιες εργασιακές σχέσεις. Στ ο ίδιο ουσιαστ ικά πνεύμα κινείτ αι και ο ρεφορμισμός με τ ο ΣΥΡΙΖΑ να θέλει να εγκλωβίσει τ ο διαμορφούμενο κίνημα στ ο στ ενό πλαίσιο τ ης «δημόσιας σφαίρας» και με τ ην αυτ ονομία να προσπαθεί να δημιουργήσει παράλληλους αυτ οθεσμούς οι οποίοι στ ην πραγματ ικότ ητ α συμβάλλουν στ ην ανασυγκρότ ηση και διαιώνιση τ ου μικροαστ ισμού μέσα στ α πιο ριζοσπαστ ικά τ μήματ α αυτ ού τ ου κινήματ ος. Συγχρόνως όμως έχουμε και τ ις περιπτ ώσεις όπου η όξυνση τ ων αντ ιθέσεων επιτ ρέπει τ η ριζοσπαστ ικοποίηση και τ η δυναμική αγωνιστ ική εξέλιξη (Κερατ έα, Χαλκιδική κ.λπ.) δείχνοντ ας ότ ι η κινηματ ική παρέμβαση σε χώρους λαϊκής συνεύρεσης, όπως είναι οι γειτ ονιές, απαιτ εί επεξεργασμένη πολιτ ική γραμμή δράσης η οποία θα επιδιώκει τ ην πλατ ύτ ερη δυνατ ή συσπείρωση ενώ συγχρόνως θα δίνει συγκεκριμένη αγωνιστ ική διέξοδος. Τίθετ αι δηλαδή ξανά τ ο ζήτ ημα ποιες είναι οι κατ άλληλες οργανωτ ικές δομές παρέμβασης (σχήματ α, επιτ ροπές κ.λπ.) και πώς δρούμε μέσα στ ο ποικίλο υπάρχον φάσμα (σύλλογοι, σωματ εία κ.λπ.) καθώς και στ ις αναδυόμενες νέες μορφές (ανοικτ ές συνελεύσεις). Ανάλογα στ ους εργασιακούς χώρους, η απαξίωση τ ων ρεφορμιστ ικών ηγεσιών τ ου

συνδικαλιστ ικού κινήματ ος έχει δημιουργήσει ένα κενό εκπροσώπησης τ ο οποίο προσπαθούν να καλύψουν κυρίως οι δυνάμεις τ ου ΣΥΡΙΖΑ, ανακυκλώνοντ ας ουσιαστ ικά τ ις υπάρχουσες δομές. Είδαμε όμως ότ ι σε στ ιγμές έξαρσης τ ων αγώνων εμφανίστ ηκαν πρωτ όλεια κύτ τ αρα νέων οργανωτ ικών δομών τ ου εργατ ικού κινήματ ος (επιτ ροπές αγώνα, κατ αλήψεις) που δείχνουν όχι απλώς τ ην αναγκαιότ ητ α τ ων ανεξάρτ ητ ων εργατ ικών θεσμών αλλά ότ ι παρά τ ην αποσυγκρότ ηση τ ου εργατ ικού κινήματ ος, οι εργαζόμενες μάζες ενστ ικτ ωδώς κινούντ αι προς αυτ ήν τ ην κατ εύθυνση. Γίνετ αι μάλλον καθαρό ότ ι η κατ εύθυνση συγκρότ ησης αγωνιστ ικού συνδικαλιστ ικού κινήματ ος περνά κατ ’ αρχήν από τ ην προσπάθεια δημιουργίας και μαζικοποίησης τ ων νέων αυτ ών εργατ ικών θεσμών ώστ ε να υπάρξει η δυνατ ότ ητ α αποδυνάμωσης τ ης ρεφορμιστ ικής κυριαρχίας. Αντίσταση και άμεσοι στόχοι Η παραπάνω συνοπτ ική παρουσίαση θέλει να κατ αδείξει τ ην αναγκαιότ ητ α για ανάλυση τ ης συγκεκριμένης πολιτ ικής κατ άστ ασης, για διερεύνηση τ ων διεργασιών που συντ ελούντ αι λόγω αυτ ής τ ης πολιτ ικής κατ άστ ασης στ ον κοινωνικό ιστ ό, δηλαδή σχετ ικά με τ η συμπεριφορά τ ων κοινωνικών τ άξεων και στ ρωμάτ ων, τ ις σχέσεις τ ους και τ ις αλλαγές στ η συγκρότ ησή τ ους. Με αυτ όν τ ον τ ρόπο μπορούμε να προσεγγίσουμε τ όσο τ α χαρακτ ηριστ ικά τ ης αντ ίστ ασης, τ ους άμεσους στ όχους και τ ις διεκδικήσεις όσο και τ η φυσιογνωμία τ ων μετ ωπικών σχημάτ ων που απαιτ ούντ αι για τ ην προώθηση και υλοποίησή τ ους. Το εύρος βέβαια και οι ποικιλόμορφες εκφάνσεις τ ης αντ ίστ ασης είναι τ έτ οιες που να καλύπτ ουν από περιορισμένες συμβολικές ενέργειες, όπως είναι μια πικετ οφορία μέχρι δράσεις ένοπλου αγώνα. Αυτ ό είναι μάλλον τ ο βασικό τ ης χαρακτ ηριστ ικό και όχι, όπως μας κατ ηγορούν, η αμυντ ική φύση τ ης και η έλλειψη προοπτ ικής κατ ακτ ήσεων. Καθήκον τ ου κινήματ ος λοιπόν είναι να προσδιοριστ ούν οι κατ άλληλες μορφές τ ης αντ ίστ ασης στ ις συγκεκριμένες συνθήκες, οι διεκδικήσεις που θέτ ει και οι στ όχοι που θα πρέπει να υλοποιηθούν ώστ ε να είναι δυνατ όν τ ο πέρασμα σε ένα ανώτ ερο ποιοτ ικά επίπεδο αντ ίστ ασης και πάλης. Με βάση τ α παραπάνω στ οιχεία ανάλυσης, επιτ ακτ ικό καθήκον στ ις σημερινές συγκεκριμένες συνθήκες είναι η συγκρότ ηση τ ου αγώνα για δουλειά, αυξήσεις μισθών και κοινωνικές παροχές και για τ ην επίτ ευξη αυτ ού τ ου στ όχου είναι αναγκαία η πλατ ύτ ερη δυνατ ή κοινή δράση. Μέσα από αυτ όν τ ον αγώνα θα αναδειχθούν τ α καίρια ζητ ήματ α τ ης ανατ ροπής τ ης κυβερνητ ικής πολιτ ικής, τ ου αγώνα ενάντ ια στ ην εξάρτ ηση με τ ην προοπτ ική τ ης κοινωνικής αλλαγής. Η σημερινή έντ αση τ ης τ αξικής πάλης μας δείχνει όμως ότ ι οι «απλές» αυτ ές διεκδικήσεις δεν περιορίζουν τ ους αγώνες σε υποτ ιθέμενα επιμέρους ζητ ήματ α αλλά τ ουναντ ίον αναδεικνύουν άμεσα τ ο πολιτ ικό ζήτ ημα τ ης κυριαρχίας μέσα στ ην κοινωνία. Γίνετ αι πλέον φανερή η αναγκαιότ ητ α νέων οργανωτ ικών θεσμών στ ο εργατ ικό κίνημα καθώς και νέων οργανωτ ικών δομών σε πολιτ ικό επίπεδο (σχήματ α, συνεργασίες κ.λπ.), ώστ ε να δημιουργηθούν οι όροι αλλαγής τ ων συσχετ ισμών απέναντ ι στ ον τ αξικό εχθρό. Διαδικασίες δηλαδή που συμβάλλουν στ ον απώτ ερο στ όχο τ ης υποκειμενοποίησης τ ου επαναστ ατ ικού κοινωνικού παράγοντ α και τ ης ανασύνθεσης τ ου πολιτ ικού υποκειμένου ώστ ε να μπορέσουν να παίξουν τ ον πρωτ οπόρο ρόλο τ ους.

kkemld.blogspot .gr

http://kkemld.blogspot.gr/2012/10/blog-post_31.html?pfstyle=wp

Για την Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία Αγαπητοί σύντροφοι/ισσες Χάρηκα για τ ο ξεκίνημα τ ης Πρωτ οβουλίας για τ ην Αριστ ερή Αντ ιιμπεριαλιστ ική Συνεργασία, γιατ ί πιστ εύω, ότ ι αυτ ή τ ην ώρα είναι η ελπίδα τ ου λαού και τ ης χώρας μας και όχι μόνο. Επειδή εγώ εξαιτ ίας τ ης φυσικής μου κατ άστ ασης δεν μπορώ να συμμετ έχω σε καμία συζήτ ηση (ούτ ε να χρησιμοποιήσω υπολογιστ ή) θα 'θελα να στ είλω τ ην άποψή μου με τ ο τ αχυδρομείο. Ζητ ώ συγνώμη, αν ορισμένα σημεία θεωρηθούν γνωστ ά ή αυτ ονόητ α ή εντ οπίζετ αι έλλειψη κατ ανόησης, αλλά αυτ ό συμβαίνει, γιατ ί είμαι μακριά από τ ο μαζικό κίνημα. Πιστ εύω ότ ι η Πρωτ οβουλία δεν θα πρέπει να κατ αργήσει τ ο Μέτ ωπο Αντ ίστ ασης και Κοινής Δράσης, αλλά να τ ο στ ηρίζει και να τ ο συμπληρώνει, στ ο πνεύμα τ ων συμμαχιών έστ ω και σε μίνιμουμ βάση, που χαρακτ ηρίζει τ η μέχρι σήμερα φυσιογνωμία και πολιτ ική αντ ίληψη τ ου ΚΚΕ(μ-λ), για να υπηρετ ηθούν με αποτ ελεσματ ικότ ητ α οι στ όχοι που βάζετ ε (απόσπαση από λάθος επιρροές, σύνδεση με τ ις μάζες, αριστ ερό μέτ ωπο). Κινήσεις και πρωτ οβουλίες στ α ειδικά πεδία με θέματ α όπως φοροληστ εία, εργασιακό, νέοι, περίθαλψη, θέρμανση, ιδιωτ ικοποιήσεις, ΕΟΖ, εμπορική-τ ουριστ ική εκμετ άλλευση με κατ αστ ροφή περιοχών, βιομηχανικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κλπ, να μην αποκτ ούν σαν προϋπόθεση για συμμετ οχή τ ην Αριστ ερά και τ ον αντ ιιμπεριαλισμό, αλλά η ιδεολογική και πολιτ ική αντ ιπαράθεση να γίνετ αι μέσα στ ις κινήσεις. Πολλοί πλησιάζουν τ έτ οιες κινήσεις με αρχικό κίνητ ρο τ ο προσωπικό τ ους πρόβλημα, χωρίς να έχουν έρθει ποτ έ πριν σε επαφή με τ ην Αριστ ερά και τ ον αντ ιιμπεριαλισμό. Άλλοι πάλι έχουν μια προκατ άληψη για λόγους οικογενειακής παράδοσης ή παρόμοιους, χωρίς στ ην πραγματ ικότ ητ α να υπάρχει ουσιαστ ική αιτ ία για μη συμμετ οχή. Όλοι αυτ οί είναι φυσικό να κάνουν πίσω απέναντ ι σε μια τ αμπέλα “Αριστ ερά – Αντ ιιμπεριαλισμός” στ ην είσοδο, πιστ εύοντ ας ότ ι τ ο κάλεσμα δεν τ ους αφορά. Κανείς δεν πρέπει να αποκλειστ εί, αφού τ έτ οιες κινήσεις είναι προνομιακό πεδίο για τ ους κομμουνιστ ές, όπου είναι εύκολο να κερδίσουν τ ην ηγεμονία και να αναδειχτ εί η υπεροχή τ ης επαναστ ατ ικής πάλης. Το Αριστ ερό Μέτ ωπο θα πρέπει να είναι τ ο αποτ έλεσμα αυτ ής τ ης προσπάθειας και όχι να μπει από τ ην αρχή σαν όρος, για να τ ην αυτ οπεριορίσει, με συνέπεια τ ελικά να τ ην πνίξει. Για να έχουμε νίκη πρέπει να δώσουμε τ η μάχη με τ ον αντ ίπαλο, δηλαδή τ ις αστ ικές και τ ις ρεφορμιστ ικές επιρροές και όχι να τ ον αποφύγουμε. Η Αριστ ερά και ο Αντ ιιμπεριαλισμός ασφαλώς και είναι προϋπόθεση για τ ην πρωτ οπορία τ ων οργανώσεων και τ ων αγωνιστ ών που σε πολιτ ική συνεργασία θα ξεκινήσουν, θα προωθήσουν και θα συντ ονίζουν όλη αυτ ή τ ην προσπάθεια. Οι αγωνιστ ές αυτ οί να ξεκαθαρίζουν μέσα στ ις μετ ωπικές κινήσεις, ότ ι οι ίδιοι είναι αριστ εροί και αντ ιιμπεριαλιστ ές, αλλά η συμμετ οχή είναι ανοιχτ ή για τ ον καθένα που θέλει να παλέψει οργανωμένα για τ α κοινά προβλήματ α, ανεξάρτ ητ α από πολιτ ικές πεποιθήσεις. Όσο για τ ον τ ρόπο λειτ ουργίας όλων τ ων κινήσεων και πρωτ οβουλιών, αυτ ός πιστ εύω ότ ι πρέπει να είναι δημοκρατ ικός, όπως στ α εργατ ικά σωματ εία, με τ ην αρχή τ ης πλειοψηφίας και όχι τ ης ομοφωνίας, αλλά με δικαίωμα διαφοροποίησης-αποστ ασιοποίησης για όποιους και σε όποια σημεία έχουν άλλη γνώμη. Και ακόμη: Πώς είναι δυνατ ό, να λέγετ αι πως οι μετ ωπικοί, κοινοδρασιακοί αγώνες είναι χάσιμο κόπου για τ ους κομμουνιστ ές επειδή ωφελεί τ ους ρεφορμιστ ές (Π.Σ. 14/07/2012 σ.11); Μα η Αριστ ερά και η οργάνωση δεν είναι αυτ οσκοπός, αλλά τ ο εργαλείο για τ ην ικανοποίηση τ ων αναγκών μας, και σαν τ έτ οιο κατ αξιώνετ αι. Εσείς οι ίδιοι γράφετ ε ότ ι “οι δυνάμεις τ ης Αριστ εράς μπορούν να δώσουν νόημα και αξία στ ης ύπαρξή τ ους μέσα στ ους αγώνες” (Π.Σ.

15/09/2012 σ.3, “Άποψη”). Πως μπορούν λοιπόν οι κομμουνιστ ές να αδιαφορήσουν για τ ις κινητ οποιήσεις που σηκώνουν από τ ους καναπέδες τ όσους ανθρώπους κατ ά τ α άλλα

άσχετ ους με τ ην πολιτ ική; Ρεφορμισμός δεν είναι τ α αιτ ήματ α που στ οχεύουν απευθείας στ η βελτ ίωση τ ης ζωής τ ων μαζών, αλλά εκείνα που αποβλέπουν στ η βελτ ίωση τ ης λειτ ουργίας τ ου συστ ήματ ος, όπως έχει πει και ο Λένιν. Αλλά οι ρεφορμιστ ές και οι σεχτ αριστ ές σκόπιμα δεν διακρίνουν τ η διαφορά. Συντ ροφικά, Ο.Λ. Σημείωση: Αυτ ό τ ο κείμενο γράφτ ηκε πριν από τ ην κυκλοφορία τ ης τ ελευτ αίας Π.Σ. και δεν είχα υπόψη μου όσα γράφοντ αι εκεί. Νομίζω όμως ότ ι δεν αλλάζουν τ όσα πολλά πράγματ α (δεν τ α διάβασα όλα) και γι' αυτ ό δεν θεώρησα απαραίτ ητ ο να τ ο ξαναγράψω.