deketting Zorg als
commercieel product
© Foto Familiehulp
We zijn er ons van bewust en het wordt ons dagelijks ingelepeld: de vergrijzing en de zorg die daarmee gepaard gaat is een immense en vooral dure uitdaging. De wachtlijsten voor de bestaande woonzorgcentra zijn ons welbekend. Selecties worden gemaakt op basis van zorgbehoefte, wat een steeds grotere druk op het personeel geeft. In Kontich is de situatie niet anders dan elders. Ook in onze gemeente moeten er een heel aantal bedden bijkomen om de nood te lenigen.
Wordt dit te duur voor een overheid die meer oog heeft voor de begroting dan voor het welzijn van haar burgers? Traditioneel was onze ouderenzorg grotendeels in handen van vzw’s en openbare besturen. Vandaag lijkt het niet meer zo vanzelfsprekend dat een overheid zich daarmee bezighoudt. Het aantal ‘publieke’ bedden is de jongste 5 jaar met 3% gedaald en bij het aantal geplande bedden zien we een daling met liefst 7%. De moeilijke financiële situatie van heel wat gemeenten en de besparingen in de overheidssubsidies zijn hier zeker niet vreemd aan. Er is dus letterlijk ‘een gat in de markt’. Voer voor commerciële spelers dus. We hebben dit recent in Kontich nog mogen meemaken met de serviceflats van Melrose Place. Toen het personeel te duur bleek, gingen ze gewoon in vereffening en schoten er alleen nog gouden kooien zonder zorg over. Zuiver commerciële logica. Daarnaast krijgen de openbare besturen steeds meer aanlokkelijke voorstellen van privé-ondernemingen en zien we hier en daar zelfs overnames van bestaande instellingen.
Armonea: marktleider in de ‘zorgbusiness’ Sinds de overname van Soprimat is Armonea de onbetwiste private marktleider, met een achttal vestigingen in de provincie Antwerpen waaronder in Hoboken en Wilrijk. Veelzeggend is dat de groep vandaag geleid wordt door een ex-CEO van AB Inbev.
zijn veel sneller gestegen dan de publieke bedden. Het openbare aandeel van onze ouderenzorg krimpt en wordt aangevuld door privé-spelers die zich vooral richten tot de financieel betere bejaarde. Voor diegenen die het niet kunnen betalen, is er geen plaats in de paradijsjes van Armonea (als we de radiospots mogen geloven).
Mantelzorg als ‘deus ex machina’ Sommige politici zien deze tendens met lede ogen aan en proberen soelaas te bieden met concepten als ‘vermaatschappelijking van de zorg’. Mensen moeten zo lang mogelijk thuis blijven en beroep doen op mantelzorgers en vrijwilligers. Dit zijn de Daar worden we zenuwachtig van: als aan- nieuwe supermannen en -vrouwen. deelhouders, die er enkel op uit zijn om op het einde van het jaar hun portemonnee Achterdocht is op zijn plaats als we in de te spekken en hun eigen oude dag te ver- krant lezen over meer en meer wanhoopszekeren, mee het zorgbeleid zullen gaan daden van hoogbejaarden die niemand uitmaken, is het einde nog niet in zicht. Dit meer tot last willen zijn. Mantelzorg, okee, betekent hoge kamerprijzen en als dat niet maar het mag geen muurtje zijn waarachgenoeg dividend opbrengt, zal er wel naar ter de overheid zich wegsteekt om haar de personeelskost gekeken worden, dat is verantwoordelijkheid te ontlopen. Met de ijzeren logica van de vrije markt. kwaliteitsvolle zorg en de betaalbaarheid hiervan speel je niet op de beurs. Zorg is Hoeveel mag onze oude dag kosten? een recht, geen koopwaar in een blinkende De kamerprijzen zijn de jongste jaren overal supermarkt! gestegen en met een gewoon pensioen kom je er al lang niet meer. Maar de privé-prijzen E.D.B. Maar Europees gezien is Armonea slechts het kleine broertje van Orpea, een Franse collega-zorgreus die zelfs beursgenoteerd is. Ook zij zijn bij ons actief (o.a. in Schoten), maar richten zich voorlopig nog voornamelijk tot het Franstalig deel van ons land.
Afzendadres en verantwoordelijke uitgever: Peter Vanhooren, Roosken 25, 2550 Kontich Jaargang 17, nummer 3 (september - oktober - november 2015) Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties - www.antwerpen.beweging.net - antwerpen@beweging.net Fotografie: Wilfried Eynatten