Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties. Jaargang 2, nr. 3 • september-november 2017 • P106314 • VU: Beweging vzw Antwerpen, beweging.net Antwerpen, Nationalestraat 111, 2000 Antwerpen. www.beweging.net/antwerpen
De Zand-Hoop
Allemaal op de fiets
2
Bedrijfsvoorheffing op pensioenen
2
Heb jij nog even de tijd? Pasar Zandhoven is de vrijetijdsorganisatie bij uitstek die in de loop van het jaar heel wat boeiende, lokale uitstappen voor je organiseert. Aan het succes van deze activiteiten kan je merken dat mensen nood hebben aan vrije tijd samen met anderen.
Pasar is actief in heel Vlaanderen en stelt samen met jou vast dat tijd ons hoe langer hoe meer ontglipt. Iedereen heeft het druk druk druk, burn-outs rukken op, niemand lijkt nog te weten hoe ze een versnelling lager moeten schakelen. Op 6 oktober organiseert Pasar haar symposium “Denken over tijd. Vandaag en morgen.” Tijdens dat symposium zullen boeiende gesprekken tot stand komen met Dirk De Wachter, Johan Braeckman, Ignaas Devisch en vertegenwoordigers van middenveldorganisaties (o.a. Marc Leemans, Luc Van Gorp en Michel Vandendriessche). “Iedereen zou minder moeten werken, dat komt de hele maatschappij ten goede”, zegt Stan De Spiegelaere. Hij is onderzoeker aan het Europees Vakbondsinstituut en kernlid van de denktank Minerva, die onder andere het thema arbeidsduurvermindering bestudeert. Op 6 oktober neemt hij deel aan het debat. Stan, jij gelooft sterk dat collectieve vrije tijd meer waarde heeft dan individuele vrije tijd. Waarom? Wel, ik geef altijd het voorbeeld van de zaterdagsrust. Een vrije zaterdag is veel waard omdat de meeste mensen dan vrij hebben. In landen waar iedereen werkt op zaterdag, daalt het belang van een vrije zaterdag aanzienlijk. Je mist toch niets, of je nu
vrij bent of niet, want er gebeurt veel minder, er worden minder sociale gebeurtenissen georganiseerd. En om een voorbeeld uit mijn privéleven te geven: ik heb een jaar lang niet gewerkt op donderdag, en ik moet zeggen dat ik daar niet bepaald gelukkiger van werd. Ik wist niet wat te doen met die dag, hij verliep ongestructureerd, ik zag niemand. Nu werk ik weer voltijds, maar op vrijdag kan ik al om drie uur stoppen. En ik stel vast dat ik veel meer heb aan die vrije tijd op vrijdagnamiddag dan aan heel die vrije donderdag vroeger. De vrijwilligers van Pasar verrichten dus eigenlijk een goede daad door collectieve activiteiten te organiseren? Absoluut! Mensen zijn het gelukkigst als ze zich verbonden voelen met andere mensen, als ze in hun vrije tijd samen met anderen aan activiteiten kunnen deelnemen. Ik pleit dus voor collectieve arbeidsduurvermindering. Als iedereen minder werkt, is dat beter voor de maatschappij om drie redenen. Er komt meer werkgelegenheid, want de werkuren worden herverdeeld. Het is beter voor de veiligheid en gezondheid, want wie minder werkt, zal minder snel ten prooi vallen aan burn-outs en andere werkgerelateerde ziekten. Bovendien zou het de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen tegengaan. Als
iedereen individueel zijn arbeidsduurvermindering regelt, blijkt het in de praktijk nogal snel de vrouw te zijn die minder gaat werken. Wat kunnen we dan concreet doen om ervoor te zorgen dat iedereen écht minder gaat werken? Ik denk dat er dringend geëxperimenteerd moet worden met arbeidsduurvermindering op bedrijfsniveau. Kortere werktijden voor iedereen dus. Daarnaast moet er ook cultureel iets veranderen: mensen moeten arbeidsduur - lange dagen kloppen - niet langer als een statussymbool zien. Er zou een campagne moeten komen om mensen aan te sporen om op tijd naar huis te gaan. Ga om vijf uur gewoon naar huis, naar je gezin, er gaat echt niemand dood als een dossier tot de volgende dag blijft liggen. Kortere werktijden en meer tijd om aan vrienden en familie te besteden: dat komt de hele maatschappij ten goede.
Pelgrimstocht
3
Alle informatie over het symposium vind je ook op www.pasar.be/vrijetijd
Pasar zomert
4