Driemaandelijks tijdschrift van beweging.net, een netwerk van sociale en christelijke organisaties. Jaargang 3, nr. 1 • maart-mei 2018 • P106314 • VU: Beweging vzw Antwerpen, beweging.net Antwerpen, Nationalestraat 111, 2000 Antwerpen. www.beweging.net/antwerpen
De Kaeck
Helge Lens van de Neerlandraad en Henri Bruggeman, coördinator van Okra trefpunt Neerland, in de bloemen gezet, samen met de CD&V-ers Kris Peeters, Hans Ides en Kris Matthijssens.
Okra Neerland en Neerlandraad in de bloemekes
De fiets, het nieuwe normaal?
2
1958 kennen we als het jaar van de wereldtentoonstelling, maar dat jaar gaf ook aan de wijk Neerland een bijzondere boost. De bevolking groeide snel. Gelukkig namen de plaatselijke verenigingen het heft in eigen handen. Niet alleen toen, maar zestig jaar later nog steeds. Zij maakten daardoor van deze wijk een échte hechte wijk. CD&V Wilrijk gaf daarom op hun nieuwjaarsreceptie in januari een oranje pluim aan OKRA Trefpunt Neerland en de Neerlandraad. Eigenlijk hadden ze zoveel pluimen moeten kunnen geven als er voorzitters geweest zijn.
vanzelfsprekend. Maar jullie deden en doen het met de wil om levenslang te leren. Jullie zijn het die verbinden. Als OKRA hebben jullie extra aandacht voor senioren. Dit is echt niet oubollig, maar net absoluut actueel.
Maar de huidige besturen doen het nu, vandaag in 2018, nog steeds met veel overtuiging, engagement en enthousiasme. En dit in een tijd waar de digitalisering een grote rol speelt. Dit is niet voor iedereen zo
En daarom zegt CD&V Wilrijk aan het bestuur van OKRA en aan de Neerlandraad een super dikke merci voor hun inzet, betrokkenheid en de goede regie. Chique gedaan! Wij zijn heel trots op jullie.
Een Iers klavertje 4 voor Raf
Samana thuislevering
3
Nieuwjaarsreceptie bewegingspunt Wilrijk
3
Stadsboerderij gesloten
4
Pastoor Raf Van Aken
Op 1 november droeg pastoor Raf Van Aken voor de laatste keer de mis op in zijn kerk Sint-Bavo! Na 55 jaar actieve inzet voor zijn parochie en ver daar buiten heeft hij noodgedwongen een punt moeten zetten als vrijwillige voorganger. Een gevuld leven ook buiten de kerk Op 8 juli 1962 werd Raf gewijd als priester, in september van datzelfde jaar werd hij aangesteld als onderpastoor in Sint-Bavo en bleef hij ononderbroken herder in Wilrijk. In 1986 werd hij pastoor en na 40 jaar ging hij met pensioen in 2002. Hij liet de ‘bavorianen’ echter niet verweesd achter en kwam als vrijwilliger alle weekends en op feestdagen de mis opdragen. Buiten de gewone taken als priester richtte hij jeugdhuis Tombe op in 1963, de wekelijkse dansavonden en ook de instuif trok veel jong volk. Jeugdhuis Tombe bloeide open en kreeg nationale erkenning. Raf stimuleerde de jonge mensen en leerde hen vooral jazzmuziek kennen, ook probeerde hij het geloofsleven dichterbij te brengen via een eigentijdse invulling. Meermaals moest hij op het “matteke” komen bij de bisschop door zijn revolutionair kantje. Jaarlijks ging hij met de jongeren mee op kamp en daar leerde hij het mooie, groene Ierland kennen. Van toen af trok hij er jaarlijks naartoe en droomde hij er zelfs van om daar gaan te wonen. Een ploeg leken neemt over Raf gaf al in de jaren tachtig veel verantwoordelijkheid aan leken en stimuleerde menig vrijwilliger om een opleiding te
volgen met het oog op de continuïteit van Sint-Bavo. Als in een visioen voorzag hij zo’n 30 à 40 jaar geleden al dat er in Wilrijk en het bisdom niet veel meer (jonge) priesters actief zouden zijn in de 21ste eeuw. Raf heeft altijd mensen kunnen mobiliseren, aan het werk zetten en oproepen om mee de pastorale zorg, in de brede zin van het woord, te dragen. En dit in de vaste overtuiging dat de zorg, het samenkomen, het vieren ondanks het tekort aan priesters, moet blijven doorgaan. Dat leken, mannen en vrouwen in onze gemeenschap belangrijke taken kunnen vervullen. De eerste wekelijkse gebedsdiensten vonden plaats eind 1988 in de weekkapel. Mede dankzij zijn inzet en enthousiasme stond er een ploeg vrijwilligers klaar om de vieringen te verzorgen. In 1993 hadden voor het eerst woord- en communiediensten plaats tijdens het weekend als Raf met vakantie ging of als hij ziek was. Zijn kerkgangers bleven trouw aan hun Sint-Bavo en blijven nog steeds de ploeg van voorgangers ondersteunen. Sint-Bavo is dankzij Raf uitgegroeid tot een “hartelijke kerk” waar niemand uit de boot valt en er aandacht is voor iedereen. Bedankt Raf! We wensen je nog mooie dagen en als het enigszins kan nog mooie dagen in het groene Ierland!