Aorta #9 by Bartosz Rogowski

www.facebook.com/aortamag

nr 9 (5/2013) â&#x20AC;˘ no 9 (5/2013)

www.facebook.com/aortamag

editor-in-chief | redaktor naczelny

Bartosz Rogowski deputy editor-in-chief | redaktor prowadzący

www.facebook.com/aortamag

Wojciech Pokwicki photo-editor | fotoedycja

Mariusz Janiszewski editorial crew | redakcja

Urszula Koszarek Tomasz Zych Marcin Żabiełowicz design & DTP | projekt graficzny i skład

Marcin Saldat [www.saldat.pl]

nr 9 (5/2013) • no 9 (5/2013)

Cover photo Emerging from the unknown—picture from series “Untitled (with glass)” by Luis Barbosa.

contact / kontakt: info@aortamag.pl www: aortamag.org • aortamag.pl fb: www.facebook.com/aortamag

All images and text materials, published in the Aorta Mag, are the property of their authors, and as each work—are protected by copyright law. According to the said law, it is prohibited to copy, reproduce and distribute content, in whole or part, without the written permission of the author.

Wszystkie zdjęcia oraz materiały tekstowe, opublikowane w Aorta Mag, są własnością ich autorów, i jak każde dzieło – podlegają ochronie z tytułu obowiązującego prawa autorskiego. Wedle wspomnianego prawa, zabrania się kopiowania, reprodukcji i dystrybucji utworów, zarówno w całości jak i fragmentach, bez pisemnej zgody autora.

Okładka Wyłaniajac się z nieznanego – zdjecie z serii „Untitled (with glass)” autorstwa Luisa Barbosa.

Bartosz Rogowski

Tomer Ifrah

Aoditorial

Azerbaijan

Maciej Jeziorek

Einar Sira

Fragments

A sight for sore eyes

Luis Barbosa

Untitled (with glass)

Sergey Karpov

Farn

Tomeu Coll

100

Colin Delfosse

116

Emilio Barillaro

132

Anne Sophie Nordrum

148

Marek Lapis

162

Badlands

Racing in the Thousand Hills Country The confession of a shark SensibilitĂ

Woodstock

join 176

Bartosz Rogowski

Aoditorial Dear Readers, You are cordially invited to Aorta #09 (5/2013). Smile, joy and fun occur even in the darkest times, despite severe difficulties and problems. Shared joy helps to overcome differences between people, helps to unite them. Colin Delfosse shows this in his essay from the Tour of Rwanda. This nation as non-other, marked by tragedy, knows how to look to future and finds joy in the success of the cycle team. Trivial things make us happy, such as swimming in the sea despite being close to a lurking sharkâ&#x20AC;&#x201D;as Emilio Barillaro shows. Azeri wedding or a rock festivalâ&#x20AC;&#x201D;in photos taken by Tomer Ifrah and Mark Lapis.

Moreover, in this issue of Aorta we prepared for you a story from a nomadic trip around Poland by Maciej Jeziorek. Einar Sira presents intriguing results of his research on a decay of animal bodies.

Anne Sophie Nordrum and Luis Barbosa present work focused on showing the human beauty. Both of them approach the topic in completely different ways. Finally, we have for you pictures by Tomeu Coll and Sergey Karpov. I warmly invite you to the lecture! Rejoice with us! Bartosz Rogowski

Bartosz Rogowski / Aoditorial

Drodzy Czytelnicy, Serdecznie zapraszam do Aorty #09 (5/2013). Uśmiech, radość czy zabawa pojawiają się nawet w najmroczniejszych czasach i to pomimo bardzo poważnych trudności i problemów. Wspólna radość pomaga zatrzeć różnice dzielące społeczeństwo, pomaga zjednoczyć ludzi. Colin Delfosse pokazuje to w swoim materiale przygotowanym z Tour of Rwanda. Naród jak mało który, naznaczony tragediami, potrafi patrzeć w przyszłość i cieszyć się sukcesami zespołu kolarzy. Cieszą nas rzeczy trywialne, na przykład kąpiel w morzu pomimo, że w pobliżu czai się rekin – pokazuje to Emilio Barillaro. Azerskie wesele czy festiwal rockowy – przedstawione na zdjęciach autorstwa Tomera Ifraha i Marka Lapisa.

Ponadto w tym numerze Aorty przygotowaliśmy dla Was reportaż z wędrówki po Polsce, autorstwa Macieja Jeziorka. Einar Sira przedstawia intrygujące wyniki swoich badań nad rozkładem ciał zwierzęcych.

Anne Sophie Nordrum oraz Luis Barbosa prezentują prace skupiające się na pokazaniu ludzkiego piękna. W zupełnie odmienny sposób podchodzą do tematu. Na koniec mamy dla Was zdjęcia Tomeu Colla oraz Siergieja Karpowa. Serdecznie zapraszam do lektury! Cieszcie się razem z nami! Bartosz Rogowski

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah

Azerbaijan

Khinalig is an ancient Caucasian village. It is located in the greater Caucasian mountains of Azerbaijan, on the border with Russian Dagestan. Khinalig is the most remote and isolated village in Azerbaijan, and among the highest in the Caucasus. To cross 63 km from Quba town to Khinalig one needs almost 3 hours: the road is difficult, lays between mountains, waterfalls and rivers. In winter there is no access to the village because of the snow. The weather in the region changes dramatically during winter and summer, temperatures are ranging from -20°C to 18°C. Because of the high altitude and remoteness, Khinalig survived many invasions over the years.

Xinaliq to starożytna kaukaska wioska. Znajduje się ona w wyższych partiach azerskiego Kaukazu, na granicy z rosyjskim Dagestanem. Xinaliq jest najbardziej odległą i odizolowaną osadą w Azerbejdżanie, a także jedną z najwyżej położonych na Kaukazie. Aby przejechać 63 km od miasta Quba do Xinaliq potrzeba prawie 3 godzin. Droga jest trudna, pomiędzy górami, wodospadami i rzekami. W zimie wieś jest odcięta od świata z powodu śniegu. Pogoda w regionie zmienia się dramatycznie w okresie zimowym i letnim, temperatury wahają się między -20°C a 18°C. Ze względu na dużą wysokość i odizolowanie, Xinaliq przetrwało wiele najazdów na przestrzeni lat.

For five weeks during the months of June and July 2013 I photographed in different parts of Azerbaijan. Khinalig village was definitely one of the most interesting places in these few weeks. I stayed there for four days and I had the opportunity to meet some of the locals and to witness their peaceful way of life. During my stay a local wedding took place in the village. The presented images cover the two-day wedding celebration at the bride’s house and the daily life of the villagers.

Przez pięć tygodni w czerwcu i lipcu 2013 roku fotografowałem w różnych częściach Azerbejdżanu. Wieś Xinaliq była z pewnością jednym z najbardziej interesujących miejsc, które wtedy odwiedziłem. Zatrzymałem się tam na cztery dni i miałem okazję poznać mieszkańców i ich spokojny sposób życia. Podczas mojego pobytu w wiosce miał miejsce ślub. Prezentowane zdjęcia pokazują dwudniową uroczystość weselną w domu panny młodej oraz codzienne życie mieszkańców.

The history of Khinalig goes 5,000 years back and it is among the most ancient and continuously inhabited places in the world. 2,000 citizens of Khinalig have their own language and dress in a traditional way that is kept until now.

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Z historią sięgającą 5 000 lat, Xinaliq jest jednym z najstarszych, nieprzerwanie zamieszkanych miejsc na świecie. 2 000 mieszkańców wioski ma swój własny język oraz zachowany do dziś tradycyjny strój.

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Tomer Ifrah / Azerbaijan

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek

Fragments

Fragmenty

This photo essay is a photographic journey across the home country. It is a confrontation with the route, loneliness, weather, technology, lack of money, imperfect gear, public transportation, lodging in shabby hotels, alcohol, lack of understanding, own limitations, way of photographing, lack of sensitivity and impossibility to comprehend the surroundings.

Fotograficzna podróż dookoła własnego kraju. „Graal” dokumentu. Dociśnięcie siebie w konfrontacji z trasą, samotnością, pogodą, techniką, brakiem pieniędzy, niedoskonałościami sprzętu, transportem publicznym, spaniem w nędznych hotelach, alkoholem, niezrozumieniem, własnymi ograniczeniami, dotychczasowym sposobem fotografowania, nadmiarem i brakiem wrażliwości, niemożliwością ogarnięcia wszystkiego co dookoła.

So what is left? Statistics. 114 days of travelling, hundreds of exposed films, thousands of pictures, four broken cameras, two miss-calibrated lenses, one broken tripod, two new holes in the bag, scribbled notes and the map of the route in the shape of the letter “o” . There is something else—a big surprise how much we are Polish.

The project “Fragments” came to life in Poland in 2012 co-financed by the Polish Ministry of Culture and National Heritage.

Maciej Jeziorek / Fragments

Co pozostaje? Statystyka. Sto czternaście dni w podróży. Setki naświetlonych negatywów, tysiące zdjęć, cztery zepsute aparaty, dwa rozregulowane obiektywy, cztery zagubione wężyki, jeden zniszczony statyw, dwie nowe dziury w torbie, zabazgrany notes i mapa z zaznaczoną trasą w kształcie litery „o”. Poza tym zdziwienie i zachwyt jak bardzo jest się z Polski. Projekt „Fragmenty” powstał w Polsce, w 2012 roku dzięki współfinansowaniu ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Maciej Jeziorek / Fragments

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek / Fragments

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek / Fragments

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek / Fragments

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek / Fragments

Aorta 9 (5/2013)

Maciej Jeziorek / Fragments

Born in 1973 in Warsaw, Poland. Cofounder and member of NAPO IMAGES agency specializing in documentary photography. A member of Polish Press Club and a grantee of the Polish Ministry of Culture and National Heritage in 2012. On assignments in Poland, India, Russia, Romania, Bulgaria, Turkey, Germany, Belgium and Ukraine. Worked for “Tygodnik Solidarność” weekly magazine, “Życie Warszawy” newspaper, “Życie” and “Polska” newspapers. Since 2002 cooperates with the Polish Photographers Agency „Forum”. Awarded many times in press photo contests. Organizes and runs photography workshops in Poland and India. www.maciejjeziorek.com • www.napoimages.com

Maciej Jeziorek ur. 1973 w Warszawie. Współzałożyciel i członek agencji NAPO IMAGES, specjalizującej się w fotografii dokumentalnej. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2012). Członek Press Club Polska. Realizował własne projekty fotograficzne i zlecenia w Polsce, Indiach, Rosji, Rumunii, Bułgarii, Turcji, Niemczech, Belgii i na Ukrainie. Pracował dla „Tygodnika Solidarność”, „Życia Warszawy”, dziennika „Życie” i „Polska”. Od roku 2002 współpracuje z Polską Agencją Fotografów Forum. Wielokrotnie nagradzany na konkursach fotografii prasowej. Prowadzi i organizuje warsztaty fotograficzne w Polsce i w Indiach. Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira

A sight for sore eyes

A sight for sore eyes Widok dla zmęczonych oczu The idea behind the project is to study decay in different stages. This has been a work in progress for more than 3 years. I have studied different animals, birds, plants and objects. Most of the subjects are photographed in a small pond in my garden, with a digital medium format camera (Hasselblad H4D–50).

To portray just a few subjects over such a long time is fascinating, demanding and educational. The project have been freeing for my photography. I have experimented with lighting, used both artificial and natural light and photographed at all different times of day and night.

This is an on-going project and I am now including bigger animals, like a deer.

Ideą projektu jest badanie rozkładu w różnych jego etapach. Projekt trwa już od ponad 3 lat i obejmuje różne zwierzęta, ptaki, rośliny i przedmioty.

Większość moich obiektów fotografuję w małym stawie, w moim ogrodzie, cyfrowym aparatem średnioformatowym (Hasselblad H4D–50). Praca z kilkoma „eksponatami” w tak długim czasie jest fascynująca, wymagająca i edukacyjna. Ten projekt jest prawdziwym wyzwoleniem dla mojej fotografii. Eksperymentowałem z oświetleniem, stosując zarówno sztuczne, jak i naturalne, a także fotografowałem w różnych porach dnia i nocy. Projekt nadal trwa i obecnie obejmuje także większe zwierzęta, na przykład jelenia.

www.sira.no

Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira / A sight for sore eyes

Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira / A sight for sore eyes

Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira / A sight for sore eyes

Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira / A sight for sore eyes

Aorta 9 (5/2013)

Einar Sira / A sight for sore eyes

Aorta 9 (5/2013)

Luis Barbosa

Untitled (with glass)

Luis Barbosa lives and works in Porto where he was born in 1975. He teaches photography at IPF (Portuguese Institute of Photography) and is a freelancer documenting cultural and social events.

“What a strange scene you describe and what strange prisoners. They are just like us.” (Plato, Republic, Book VII). www.luisbarbosaphotography.com

Luis Barbosa mieszka i pracuje w Porto, gdzie się urodził w 1975 roku. Uczy fotografii na IPF (Portugalski Instytut Fotografii) i pracuje na zlecenie, dokumentując wydarzenia socjalne oraz kulturalne.

„Cóż za dziwaczną scenerie opisujesz i cóż za dziwni więźniowie. Oni są tacy jak my.” (Platon, Republika, Księga VII)

Luis Barbosa / Untitled (with glass)

Aorta 9 (5/2013)

Luis Barbosa / Untitled (with glass)

Aorta 9 (5/2013)

Luis Barbosa / Untitled (with glass)

Aorta 9 (5/2013)

Sergey Karpov

Farn

Sergey Karpov was born in 1986. Based in Moscow, Russia. Since 2012 a state photographer of ITAR-TASS agency in Moscow. Cooperated with Reuters agency in 2011 and 2012. His interests are long-term documentary and multimedia projects.

Participant of International Portfolio Review 2011 in Moscow. On the basis of this review was selected for the “Lens culture: Discoveries from Portfolio Review Russia 2011” Since 2013 member of Russian Photounion.

Sergiej Karpow urodził się w 1986 roku. Obecnie mieszka w Moskwie. Od 2012 fotografuje dla agencji ITAR-TASS. Współpracował również z agencją Reuters w 2011 i 2012.

Tworzy niezwykłe, długoterminowe projekty fotograficzne.

Uczestniczył w International Portfolio Review 2011 w Moskwie. Na podstawie tego przeglądu został wybrany do „Lens culture: Discoveries from Portfolio Review Russia 2011”. Od 2013 roku jest członkiem Russian Photounion.

“Farn” is an untranslatable Ossetian word people say during the toast to be prosperous.

During 17 years of tense military landscape in Georgian Ossetian regions there were 3 very sanguinary large-scale campaigns between Georgia and South Ossetia, which announced it’s independency in 1992. After 080808 campaign in 2008, Russia has admitted the independency of South Ossetia Republic. RSO has become an object of national law from that moment on.

Apart from major armed conflicts, some local encounters have appeared and led

to a big loss of lives on this land. That has entailed growth of national ideas in Georgia and Ossetia.

After settling the conflict the situation started slowly coming back to normal in August 2008, but political relations between Georgia, South Ossetia and Russia are still remaining tense.

Ruined houses, dead relatives, friends, neighbours, social chaos—these concomitants of war met me when I first came to South Ossetia in 2010. While talking to people I realized that they had nothing to rely on. “Why should I do something if I am not sure that there won’t

be war again in several years?” In addition, menace of war restrains motivation for living in survivors.

I have been taking photographs of this project for 3 years. Only time can represent global changes in a local place. Looking over those photographs I see a short story of the new country, watch the changes of people’s and infrastructure’s state, I understand the importance of people’s loss. The confidence in “tomorrow’s day” is very important. Ossetian have “over-paid” for their future. Political intrigues should not apply to citizens. Politics and war are not crystal clean things at all.

Farn Słowo „Farn” jest nieprzetłumaczalne. W Osetii tak życzą sobie pomyślności podczas toastu.

Na przestrzeni 17 lat między Gruzją, a Osetią Południową doszło do trzech, bardzo krwawych starć, które w 1992 roku doprowadziły do ogłoszenia niezależności. W następstwie kampanii 080808 w 2008 roku Rosja zaakceptowała niezależność Republiki Osetii Południowej. Od tej chwili RSO stała się przedmiotem prawa krajowego. Oprócz wielkich konfliktów zbrojnych, miały miejsce także lokalne starcia, które pochłonęły wiele ofiar. To pociągnę-

Sergey Karpov / Farn

ło za sobą pojawienie się narodowych idei w Gruzji i Osetii.

Po rozstrzygnięciu konfliktu, sytuacja zaczęła powoli wracać do normy w sierpniu 2008, ale stosunki polityczne między Gruzją, Osetią Południową i Rosją wciąż pozostają napięte.

Zrujnowane domy, rozpacz po utracie bliskich, przyjaciół, sąsiadów, społeczny chaos… taka rzeczywistość spotkała mnie, kiedy pierwszy raz przybyłem do Osetii Południowej w 2010 roku. Podczas rozmów z ludźmi zdałem sobie sprawę, że nie mogli nikomu zaufać, nie mieli na kim polegać. „Dlaczego mam coś robić, jeśli nie jestem pewien, czy nie będzie

kolejnej wojny za kilka lat?” Groźba wojny ogranicza motywację ocalałych do budowania życia od nowa.

Fotografowałem tych ludzi i tę rzeczywistość przez 3 lata, ponieważ tylko czas może odzwierciedlić całokształt zmian w takim miejscu. Patrząc na te zdjęcia widzę opowieść o nowym kraju, obserwuję zmiany jakie zachodzą w ludziach czy w infrastrukturze. Zaczynam także rozumieć co to znaczy utrata ludzi, których się znało i mijało codziennie na ulicach. W takiej sytuacji ufność w „jutrzejszy dzień” jest bardzo ważna. Osetia zapłaciła wysoką cenę za intrygi polityczne, które nie powinny dotykać obywateli. Polityka i wojna nigdy nie były i nie będą „czystą grą”.

Aorta 9 (5/2013)

From Wikipedia: “The population size in South Ossetia was 98 527 people according to the national USSR population census from 1989. The population of Tskhinvali was 39 800, taking into account suburban (or from another data in 1989) 42 300 people. From the information given by Varvara Pakhomenko, an employee of the “Demos” center, the population size of RSO in 2009 was between 25 and 32 thousands of people.”

Z Wikipedii: „Wielkość populacji w Osetii Południowej według spisu ludności ZSRR z 1989 roku to 98 527 osób. Cchinwali, wliczając przedmieścia zamieszkiwało 39 800 ludzi lub jak podają inne źródła 42 300. Z informacji podanych przez Warwarę Pachomienko, pracownicę centrum „Demos”, wielkość populacji RSO w 2009 roku wahała się między 25, a 32 tysiącami ludzi.

On the photograph: A man in the car on the entry into South Ossetia from the Russian side (exit from the Rokskiy tunnel, which connects Russia and South Ossetia).

Na zdjęciu: Mężczyzna w samochodzie przy wjeździe z Osetii Południowej na stronę rosyjską, zjazd z Tunelu Rokijskiego, który łączy Rosję i Południową Osetię.

Sergey Karpov / Farn

About 350 civilians were killed on the night from 7 to 8 of august in Tskhinvali because of the shelling of the South Ossetia’s capital. A Jewish district, that was the aim of bombers, was very battle-scarred.

Około 350 cywilów zginęło w nocy z 7 na 8 sierpnia w Cchinwali w trakcie ostrzału stolicy Osetii Południowej. Zniszczona została dzielnica żydowska, która była celem bombardowań.

On the photograph: A ruined hostel wall on the outskirts of Tskhinvali.

Na zdjęciu: Zniszczony mur budynku na obrzeżach Cchinwali.

Aorta 9 (5/2013)

In 2009, South Ossetia and Russia signed an agreement on the joint protection of the Georgian-South Ossetian border in the period of creation the Border Guard Service of the Republic. Presently, security of the borderline territory is done by the Russian FSS Border Guard Service.

Sergey Karpov / Farn

W roku 2009 Osetia Południowa i Rosja podpisały umowę o wspólnej ochronie granicy gruzińsko-osetyjskiej w okresie tworzenia Straży Granicznej Republiki. Obecnie o bezpieczeństwo na tym terenie dba Rosyjska Straż Graniczna FSB.

Broken-down car in Tskhinvali's suburbs. Zniszczony samochód na przedmieściach Cchinwali.

Aorta 9 (5/2013)

The border line itself is still not clarified completely. There are some places where the borderline passes through cemeteries, vegetable gardens and other places, that create problems for residents. In the Zardiantkari village the borderline goes between a man’s house and the road. So when he’s in the house—he is in Georgia, but as soon as he leaves his plot he is on the South Ossetia’s territory.

Kwestia granicy nadal nie jest ostatecznie wyjaśniona. Istnieją miejsca, gdzie podział graniczny przechodzi przez cmentarze, ogrody i podobne miejsca. Stwarza to problemy mieszkańcom. W miejscowości Zardiantkari linia graniczna przechodzi między domem jednego z mieszkańców, a drogą. Przebywając w domu znajduje się w Gruzji, ale jak tylko opuści budynek jest na terytorium Osetii Południowej.

On the photograph: A barbed wire designates the Georgian-South Ossetian border. It is situated on a fence, di-viding Ksuis and Zardiantkari villages.

Na zdjęciu: Drut kolczasty wyznacza granicę gruzińsko-osetyjską. Znajduje się na ogrodzeniu, dzieląc wsie Ksuis i Zardiantkari.

Sergey Karpov / Farn

A lot of mixed Georgian-Ossetian families used to live on the territory of the South Ossetia before the military conflicts in 1991-1992, 2008. Military actions resulted in many people cannot meet with their relatives (children, brothers, parents, etc.) because they live on oppo-site sides of the border. Nowadays relatives who live on different sides of the border have very little chances to keep in touch.

Przed konfliktem militarnym w latach 1991-1992 oraz w 2008 roku wiele mieszanych, gruzińsko-osetyjskich rodzin żyło na terytorium Osetii Południowej. Działania zbrojne doprowadziły do tego, że wielu ludzi nie może spotkać się ze swoimi bliskimi, ponieważ żyją po przeciwnych stronach granicy. Obecnie krewni, którzy mieszkają po dwóch różnych stronach granicy, mają niewielkie szanse na utrzymywanie kontaktu.

On the photograph: A door of one of the shops in Akhlagori town.

Na zdjęciu: Drzwi jednego ze sklepów w mieście Achlagori.

Aorta 9 (5/2013)

Durmishhan ethnically Georgian, lives with his Ossetian wife in a house that has survived in burned Georgian enclave village Avnevi.

Sergey Karpov / Farn

Durmiszhan jest Gruzinem, mieszka ze swoją żoną Osetyjką w domu, który przetrwał w spalonej enklawie gruzińskiej wsi Awnewi.

Burnt house and car in a Georgian enclave village Avnevi. Avnevi is situated on the South Ossetia's territory. Till 2008 the majority of population was Georgian, but they moved to Georgia during the conflict. After the conflict in August 2008 Ossetian set Georgian houses on fire in several villages around Tskhinvali, so that Georgian never come back to the republic's territory.

Spalony dom i samochód w gruzińskiej wsi Awnewi, znajduje się ona na terytorium Osetii Południowej. Do 2008 roku większość ludności była gruzińska, ale przenieśli się do Gruzji w czasie konfliktu. Po konflikcie, w sierpniu 2008 Osetyjczycy spalili gruzińskie domy w kilku wioskach wokół Cchinwali tak, żeby Gruzini nie wrócili na terytorium republiki.

Aorta 9 (5/2013)

Funeral repast on one of the streets in Tskhinvali. Stypa po pogrzebie, na jednej z ulic Cchinwali.

Sergey Karpov / Farn

A woman is brooming the floor during the protest actions against canceling the results of elections. Kobieta zamiata podłogę podczas protestów przeciwko anulowaniu wyników wyborów.

Aorta 9 (5/2013)

“The population of South Ossetia consist of Ossetian, Georgian and some other ethnical groups (Russians, Armenian and Jewish), herewith Ossetian and Georgian human settlements (till august 2008) were mixed together. A lot of Ossetian families have left the region and found refuge on Russian territory, generally in North Ossetia-Alania. According to South Ossetia’s data, nowadays (in 2009) the majority of population is Ossetian people (80%).”

„Ludność Osetii Południowej to Osetyjczycy, Gruzini i inne grupy etniczne, głównie Rosjanie, Ormianie i Żydzi. Osetyjczycy i Gruzini zaczęli osiedlać się na tym samym terenie (do sierpnia 2008 r.) i te dwie nacje się zmieszały. Jednak wiele rodzin opuściło ten region i znalazło schronienie na terytorium Rosji, na ogół w Osetii Północnej. Według danych Osetii Południowej, w 2009 r. zdecydowana większość ludności to Osetyjczycy (80%).”

On the photograph: Men in traditional suits staying in one of the houses in Tskhinvali.

Na zdjęciu: Mężczyzna w tradycyjnym stroju w jednym z domów w Cchinwali.

Sergey Karpov / Farn

Elections of the president of the South Ossetian Republic took place in 2011. There were 2 main candidates in the elections—Anatoliy Bibilov (candidate who was longed for Kremlin) and Alla Dzhioeva (opposition's candidate). In the end Alla Dzhioeva has won the elections. Supreme Court of South Ossetia voted for the invalidity of the elections on the following day and set the date of re-elections.

Wybory prezydenta Republiki Osetii Południowej odbyły się w 2011 roku. Było dwóch głównych kandydatów: Anatolij Bibiłow, kandydat, który tęsknił do Kremla oraz Ałła Dżyojewa, kandydatka opozycji. Ałła Dżyojewa wygrała wybory. W następnym dniu Sąd Najwyższy Osetii Południowej głosował za unieważnieniem wyników i ustalił datę ponownych wyborów.

On the photograph: Secretariat of the voters commission on one of the ballot stations in Tskhinvali.

Na zdjęciu: Sekretariat komisji głosujących podczas liczenia kart w Cchinwali.

Aorta 9 (5/2013)

A live broadcasting on the government's television and radio company's “IR” studios. Transmisja w rządowej telewizji i studio radiowym „IR”.

Sergey Karpov / Farn

The only 3D cinema in South Ossetia is located in the basement in Tskhinvali. Jedyne kino 3D w Osetii PoĹ&#x201A;udniowej znajduje siÄ&#x2122; w piwnicy w Cchinwali.

Aorta 9 (5/2013)

Tamerlan Kudukhov in one of the rehearsals in the studio of the folk Ossetian dance. Tamerlan Kuduchow na jednej z prób osetyjskiego tańca ludowego.

Sergey Karpov / Farn

Houses that were built after the war in 2008, using Moscow government’s funds, for people who have lost their dwellings and for soldiers who were protecting their town. The district is called “Moscow district” or “Luzhkov’s district”.

Domy, które zostały zbudowane po wojnie w 2008 roku, przy użyciu środków rządowych z Moskwy, dla ludzi, którzy stracili mieszkania i dla żołnierzy, którzy chronili ich miasta. Teren ten nazywany jest „Dzielnicą Moskiewską” lub „Dzielnicą Łużkowa”.

Aorta 9 (5/2013)

Women are sitting next to the emergency hostel, where they live. Kobiety siedzą przy wyjściu ze schroniska, w którym mieszkają.

Tomeu Coll

Badlands

Badlands “Behind a handful of bones” “What is born underwater remains underwater " It is said that on the full moon nights, the dead crawl out of their tombs to go hunting. There are tormented souls everywhere. You can see misery is in their faces. A forgotten land, with no money, no fresh blood… Nevertheless those southlands emanate a scent of revenge and envy…of patience and smiles alike, as little or nothing matters when one is close to the fire and can be fed for one more day…

There was a time when the farmers worked this land after they had hit the hard stones that, for centuries, had been buried under the waters of the swamp that covered this side of the island.

Nowadays the inner area of this island has become a place where time has a slow pace. In this isolated plain that spreads for more than 30 km around; there are hidden treasuries, such as hundred-year old windmills and millenary monoliths.

102

Tomeu Coll / Badlands

Some people believe that you don't need thousands of years to create a legend. Recently many legends have emerged from the inhabitants of this plain, such as the mysterious story of Mrs Redwitch or the evil William Berguer, characters that existed and spread their fear around to become part of the nightmares of the children.

process, the spiritual isolation appears in a way that it seems that it has always been there, playing with time, in the mist, between the murmurs of the swamp, claiming for the dead and howling until it looses its voice. A young farmer called William Bikes, found in an old abandoned house some texts written barely 20 years ago. Some time after, they discovered that they belonged to an ancient shepherd, that on his long journeys of work, sang about every story that saw with his very own eyes.

The witch build her popularity in the city when fifteen years ago, on a winter day, she shot some kids that were playing around her house. You can hardly ever see anyone passing by or see kids playing near the abandoned windmills. They are condemned by their past, by These are some of the writings found the story that forged them, whether they by William Bikes: were killers, witches or weird lights that —When the trees were still not born appeared by the swamp. and the fields were just some seeds, the fields feel how the seeds was born No one talks about it. Maybe these se- and the damned go the world. crets need to remain underwater, to keep —In the full moon winter nights, the away the evil spirits from these lands. waters becomes dark and the pregnant women goes there to abort. When the landscape melts with the col- —Kids couldn't go alone, go, go, The danlective imagination of the inhabitants, ger was around, round, round. Only could and even though it’s an unconscious go who was the big witch of the town.

Badlands „Za garścią kości” „Co się urodziło pod wodą, pozostaje pod wodą”

Mówi się, że podczas pełni nieżywi wychodzą z grobów na polowanie. Udręczone dusze są wszędzie. Cierpienie maluje się na ich obliczach. Zapomniana ziemia, bez pieniędzy, bez świeżej krwi…

Pomimo tego te południowe ziemie emanują zapachem zemsty i zawiści... cierpliwości i uśmiechów. Tak jak mało co czy wręcz nic się nie liczy, gdy czuć ciepło ognia i sytość przez jeszcze jeden dzień…

Był czas kiedy rolnicy uprawiali tę ziemię, nawet jak natrafiali na twarde kamienie, przez wieki skryte w bagnach pokrywających tę stronę wyspy. Obecnie wewnętrzna część wyspy stała się miejscem, gdzie wolno płynie czas. Na tej odizolowanej równinie, rozciągającej się na ponad 30 kilometrów leżą ukryte skarby, takie jak stuletnie wiatraki i tysiącletnie monolity.

Niektórzy wierzą, że nie trzeba tysięcy lat, aby stworzyć legendę. Ostatnio wiele legend powstało wokół mieszkańców tej równiny, jak tajemnicza opowieść o pani Redwitch lub o złym Williamie Berguer. Postaci, które istniały i rozsiewały strach wokoło, aż stały się częścią koszmarów dziecięcych. Pewnego zimowego dnia, piętnaście lat temu, wiedźma stała się popularna w mieście. Zastrzeliła kilkoro dzieci, które bawiły się koło jej domu.

jest to nieświadomy proces, pojawia się duchowa izolacja w taki sposób jakby była tam od zawsze. Igra z czasem, we mgle, pomiędzy pomrukami bagna, żądając śmierci i wyjąc do utraty głosu.

Młody rolnik William Bikes znalazł w starym opuszczonym domu zapiski, spisane zaledwie 20 lat temu. Jakiś czas później, okazało się, że należały one do sędziwego pasterza, który podczas swoich długich podróży, śpiewał o każdej historii, którą widziały jego oczy.

Obecnie w pobliżu opuszczonych wiatraków trudno dostrzec bawiące się dzieci czy nawet przechodzącą osobę. Oto niektóre z zapisów znalezionych Zostały potępione przez ich przeszłość, przez Williama Bikesa: przez opowieść, która je stworzyła. Nie- — Gdy drzewa nie były jeszcze narodzoważne czy byli mordercami, wiedźma- ne i pola były jedynie nasionami, pola mi czy dziwnymi światłami pojawiają- czuły jak nasiona kiełkują i jak przecymi się pośród bagien. klęci ruszają w świat. — Podczas pełni w zimowe noce, wody Nikt o tym nie mówi. Może te tajemnice stają się ciemne, a ciężarne kobiety idą muszą pozostać pod wodą, aby trzymać tam poronić. złe duchy z dala od tych ziem. — Dzieci nie mogą iść same, iść, iść. Niebezpieczeństwo było nieopodal, opodal, Kiedy krajobraz stapia się w zbiorowej opodal. Iść mogła tylko ta, która miejwyobraźni mieszkańców, nawet jeśli scową wiedźmą była.

Aorta 9 (5/2013)

103

104

Tomeu Coll / Badlands

Aorta 9 (5/2013)

105

106

Tomeu Coll / Badlands

Aorta 9 (5/2013)

107

110

Tomeu Coll / Badlands

Aorta 9 (5/2013)

111

112

Tomeu Coll / Badlands

Aorta 9 (5/2013)

113

114

Tomeu Coll / Badlands

Aorta 9 (5/2013)

115

Colin Delfosse

Racing in the Thousand Hills Country

Colin Delfosse (Belgium, 1981). Graduated in journalism, he turned to documentary photography in 2007. Freelance photographer, Delfosse initiated his first reportages in Mali and Democratic Republic of Congo, focusing on the mining issues.

Through his work, he covered parts of China, Iraqi Kurdistan, Rwanda, Uzbekistan and Kazakhstan. His reportages have been shown in different festivals: Paris Photo, Circulation(s), Hanover Photo Festival, screenings in Arles and Visa pour l’Image. Colin Delfosse won several awards: POYi Award, PDN awards, Sony World Photography Awards and has published in many newspapers and magazines such as The New York Times, Le Monde, L’Internazionale, Jeune Afrique, Eyemazing, etc.

Colin Delfosse (ur. 1981, Belgia). Ukończył dziennikarstwo, po czym w 2007 roku skierował się ku fotografii dokumentalnej. Jako wolny strzelec, Delfosse rozpoczął swoje pierwsze reportaże w Mali i Demokratycznej Republice Konga, koncentrując się na tematyce górniczej.

Podczas swojej pracy podróżował do Chin, Regionu Kurdystanu, Rwandy, Uzbekistanu i Kazachstanu. Jego reportaże były prezentowane na wielu festiwalach: Paris Photo, Circulation(s), Hanover Photo Festival, pokazy w Arles i Visa Pour L’Image. Colin Delfosse zdobył kilka nagród: nagroda POYi, nagrody PDN, Sony World Photography Awards oraz publikował w wielu gazetach i czasopismach, takich jak: The New York Times, Le Monde, L’Internazionale, Jeune Afrique, Eyemazing itp.

Racing in the Thousand Hills Country With the twenty years commemoration of the genocide soon to come, Rwanda is still synonymous of inter-ethnic conflict. In this small country of Central Africa, bicycling has become a reconciliation tool and the national team a symbol of unity. The first Tour of Rwanda was held in 1989, covering more than 1200 km

through the country. Since then, racing cyclists from the whole continent and also Europe and the United States, gather for the race and climb the countless hills of Rwanda. Overcoming a too heavy past, the Rwandan citizens follow their national team with the pride of a nation ready to make a fresh start.

Wyścig w kraju tysiąca wzgórz Mimo tego, że od ludobójstwa w Rwandzie upłynęło niemal dwadzieścia lat, kraj ten jest nadal kojarzony z konfliktami na tle klasowym. W tym małym kraju Afryki Środkowej jazda na rowerze stała się narzędziem pojednania, a reprezentacja narodowa, symbolem jedności. Pierwszy Tour of Rwanda odbył się w 1989 r. i wiódł 118

trasą liczącą ponad 1200 km. Od tego czasu, kolarze z całego kontynentu, a także Europy i USA biorą udział w wyścigu, aby wspinać się na niezliczone wzgórza Rwandy. Pokonując przytłaczającą przeszłość, Rwandyjczycy śledzą swoją kolarską reprezentację z dumą narodu gotowego do rozpoczęcia nowej historii.