«Υπάρχουν περισσότερες αλήθειες στο εικοσιτετράωρο της ζωής ενός ανθρώπου, παρά σε όλες τις φιλοσοφίες» Ραούλ Βανεγκέμ
ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ
29
•
ΜΑΪΟΣ 2015
•
Να κριθεί κάθε Άνοιξη απὸ τη χαρά της, απὸ το χρώμα του το κάθε λουλούδι...
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΤΙΜΟ
Ανταπόκριση από το διήμερο για την Εργατική Ομοσπονδία Βάσης
Σημειώσεις από τον αγώνα για την πόλη: Στο λαβύρινθο της χωροταξικής πολιτικής
Είμαστε εμείς οι απάτριδοι κι οι αγιάτρευτοι. Γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων.
Ανταπόκριση από τις διαδικασίες του προσυνεδριακού δηιμέρου για την Εργατική Ομοσπονδία Βάσης (ΕΡΓΟΒΑ), στο Πολυτεχνείο στις 21-22 Μαρτίου.
Νυχτομάγαζα, εμπορικά κέντρα, γήπεδα και άλλα «ευαγή ιδρύματα» επιδιώκουν να κατακτήσουν όλο το χώρο της πόλης, αποπολιτικοποιώντας τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα.
Κείμενο της συλλογικότητας Ζώνη Ε σχετικά με μύθους και αλήθειες για το ζήτημα των Ρομά και την ιστορία, τους αποκλεισμούς και την ταξική σύνθεσή τους στην περιοχή των Άνω Λιοσίων.
σελ. 10-11
σελ. 16
σελ. 12
“Eντιμος” συμβιβασμός
Ε
ίναι λίγα τα πράγματα για τα οποία η ανθρωπότητα, στη σύγχρονη εποχή, αποδέχεται και επιβάλλει τη συλλογική ευθύνη, ανεξαρτήτως προσωπικής θέσης ή υπόστασης. Μια έννοια που παρουσιάζεται από τους οι θεωρητικούς της ηθικής ή των πολιτικών επιστημών ως ένα τερατούργημα οριστικά καμένο στις στάχτες του Β’Π.Π., όμως παραδόξως παραμένει εν ζωή, ή σε συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού (π.χ. στις εμφύλιες συρράξεις της κεντρικής Aφρικής) ή, σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο σε ένα τμήμα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων: στην οικονομική σφαίρα, και ειδικότερα σε αυτήν της ιδιοκτησίας. Το χρέος (το δημόσιο, αλλά και το ιδιωτικό), αποτελεί ακριβώς αυτήν την οικονομική έκφραση της συλλογικής ευθύνης: την αποδοχή της λογικής ότι μια ομάδα ανθρώπων, είναι εσαεί υπεύθυνη για την εκπλήρωση μιας συμφωνίας, η οποία συνάφθηκε από κάποιους άλλους, σε μια άλλη εποχή (προφανώς χωρίς την σύμφωνη γνώμη τους ή και ενάντια σε αυτήν, ενδεχομένως και πριν γεννηθούν), κάτω από άλλες συνθήκες και ενδεχομένως κάτω απο έκτακτο καθεστώς και από την οποία οι ίδιοι ενδεχομένως να μην είχαν κανένα ωφέλημα, είτε επίσης, για την αποζημίωση μιας ομάδας ανθρώπων οι πρόγονοι των οποίων, βλάφτηκαν από τους προγόνους τους, χωρίς οι ίδιοι να έχουν κάποια ευθύνη ή ωφέλεια από αυτό.
Κείμενο της "Ομάδας Ελευθεριακών Κομμουνιστών" για το χρέος", σελ. 14 “Δεν είναι ζημιά αν οι ευγενείς χάσουν τη θέση τους, αλλά αν οι ταπεινοί χάσουν την ευγένειά τους”
Νόμος & Εξουσία
Έ
χουμε τόσο διαστρεβλωθεί από μια διαπαιδαγώγηση, η οποία από τη νηπιακή ηλικία ζητά να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της εξέγερσης, και ν’ αναπτύξει εκείνο της υποταγής στην εξουσία. Έχουμε τόσο διαστρεβλωθεί απ’ αυτή την ύπαρξη υπό τον ζυγό του νόμου, ο οποίος κανονίζει κάθε γεγονός στη ζωή μας – την γέννησή μας, την εκπαίδευσή μας, την ανάπτυξή μας, την αγάπη μας, την φιλία μας – ώστε, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση πραγμάτων, θα χάσουμε κάθε πρωτοβουλία, κάθε συνήθεια να σκεφτόμαστε μόνοι μας. Η κοινωνία μας δεν φαίνεται πια ικανή να καταλάβει ότι είναι δυνατό να ζήσουμε κατ’ άλλο τρόπο, και όχι μόνο υπό το κράτος του νόμου, που τον επεξεργάζεται μία αντιπροσωπευτική κυβέρνηση και τον διαχειρίζεται μια χούφτα κυβερνητών. Για μερικές χιλιάδες χρόνια, εκείνοι οι οποίοι μάς κυβερνούν δεν έχουν κάνει άλλο από το να διατυμπανίζουν τον «Σεβασμό στο νόμο, την υποταγή στην εξουσία».
Αλλά οι καιροί και οι διαθέσεις, αλλάζουν. Υπάρχουν παντού επαναστατημένοι που δεν θέλουν πια να υπακούουν στο νόμο χωρίς να ξέρουν από πού προέρχεται, ποιές είναι οι χρήσεις του, και από πού πηγάζει η υποχρέωση της υπακοής του και ο σεβασμός με τον οποίο συνοδεύεται. Οι επαναστατημένοι των ημερών μας κριτικάρουν τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας, τα οποία έως τώρα θεωρούνταν ιερά, και πρώτα απ’ όλα αυτό το φετίχ, το νόμο. Στις μέρες μας βλέπουν από τη μια μεριά τον αποκτηνωμένο φυλακισμένο, που έχει υποβιβαστεί στην κατάσταση ενός εγκλωβισμένου θηρίου με την εξευτέλιση όλης της ηθικής υπόστασής του· κι από την άλλη τον δικαστή, στερημένο από κάθε συναίσθημα που τιμά πράγματι την ανθρώπινη φύση, να ζει σαν μισότρελος ερημίτης σ’ έναν κόσμο νομικών μυθοπλασιών, να γλεντάει με την επιβολή φυλάκισης και θανάτου, χωρίς έστω να υποψιάζεται μέσα στην ψυχρή κακοήθεια της τρέλας του, την άβυσσο του ξεπεσμού όπου έχει πέσει μπροστά στα μάτια εκείνων, τους οποίους καταδικάζει. Τέλος, τα κριτικά πνεύματα βλέπουν τον δεσμοφύλακα να χάνει κάθε ανθρώπινο αίσθημα, τον αστυνομικό να εκπαιδεύεται σαν κυνηγόσκυλο, τον καταδότη της αστυνομίας να σιχαίνεται τον εαυτό του· το «κάρφωμα» να μεταμορφώνεται σε αρετή· τη διαφθορά ν’ ανυψώνεται σε σύστημα· όλα τα ελαττώματα,
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Μάτια Ερμητικά Κλειστά 03
Η μικροφυσική της
04
Η αριστερή διαχείριση
05
Η τρέλα δεν πάει στα
06
Ιανός. Αλυσίδα για
09
Ελπίδα πουλούσαν,
13
ROJAVA. Δημοκρατία
23
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Πιότρ Κροπότκιν «Νόμος και εξουσία», που γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Από τότε τα πράγματα παραμένουν τα ίδια. Τόσο από την πλευρά του κράτους, των νόμων του και της κοινωνικής συναίνεσης, όσο και από τη πλευρά των επαναστατών και των εξεγερμένων.)
Αθλητικό Σωματείο
25
Χύμα Ζόφος
27
Σχετικά με την Απεργία Πείνας,
Η αναρχία της σιωπής
28
ανάγνωσης
των “αόρατων”.
όλες τις κακές ιδιότητες της ανθρωπότητας να ενθαρρύνονται και να καλλιεργούνται για να εξασφαλιστεί ο θρίαμβος του νόμου. Αυτά τα βλέπουμε και, γι’ αυτό, αντί να επαναλάβουμε μάταια την παλιά φόρμουλα «Σεβασμός στο νόμο», λέμε «περιφρονήστε το νόμο κι όλα τα επακόλουθά του!». Στη θέση της δειλής φράσης, «Υπακούστε στο νόμο», η κραυγή μας είναι «Εξεγερθείτε ενάντια σε όλους τους νόμους!».
σελ. 19, 20, 21
βουνά... Ρίχνει αεροπλάνα τον εργαζόμενο
ηγεμονία ήθελαν
από τα κάτω εν μέσω πολέμου Μαρίνος Αντύπας