Om nooit te vergeten

Imme graaft in de zandbak.

Mama komt naar buiten.

‘Imme, ga je mee naar de boerderij kaas halen?’

‘Jippie naar de geitjes!’ roept Imme.

‘Kijk, mam. We rijden door heel veel bladeren!

Gaan de bomen nu dood?’

‘Nee hoor,’ zegt mama, ‘ alleen de bladeren.

De bomen wachten op de lente.

Dan komen er nieuwe blaadjes.’

‘Ken je het lied nog?’ In de herfst verdort het gras, de bloemen vallen af.

En de vogels die er waren, vliegen naar een ander land.

Maar het woord van onze God houdt eeuwig stand.

Bij de boerderij rent Imme naar de geitjes.

‘Hoi, hier ben ik weer. Dag lieve Streep!

Hé, je bent helemaal alleen.

Waar is Stippel?

Mam, Stippel is weg!’