Waterkraan

Perceptie

Waterkraan

Onverwacht hoor ik de stem van het water in mijn hoofd, als ik naar de waterkraan loop.

Drinken, iets kostbaars. Mijn smaak is nooit hetzelfde, de plek bepaalt mijn smaak, mijn mineralen versterken de mens. Ik geef leven aan de mens, zij kunnen niet zonder mij. Als men mij drinkt spreekt men vertrouwen uit, men vertrouwt mij toe aan hun lichaam.

Het waterdrinken is hier letterlijk op een voetstuk geplaatst, een grote fonkelende kraan van ongeveer twee meter hoog voorziet de bezoeker van water. Ik loop tot de rand en steek mijn hand zachtjes in de straal water. Mijn handen vormen een kommetje en vangen het kostbare vocht op, ik breng het naar mijn lippen, mijn mond, ik voel het koude water naar binnen glijden, ik proef de mineralen, ik voel me gesterkt.

Ik hoor de Pontus Gravitas weer in de verte, ik voel Et TerrAqua weer bewegen, maar nu naar beneden, het getij eb heeft zijn intrede gedaan.