กว่าจะประกอบเป็นร่างกายที่สมบูรณ์ ของเราอย่างทุกวันนี้ หนึ่งในกระบวนการสู่ การเจริญเติบโต คือ การกิน! ในทุกๆวัน อาหารหลากชนิดจํานวน นั บ ไม่ ถ้ ว นจะถู ก ลํ า เลี ย งผ่ า นปากคอ ลํ า ไส้ กระเพาะ และถูกขับออกมาในทีส่ ดุ แต่อาหาร เหล่านี้ก็ทิ้งโมเลกุลแห่งการเจริญเติบโตบาง อย่างทิ้งไว้ให้เรา (จะเติบโตทางข้างบน หรือ ข้ า งๆ ก็ ว่ า กั น อี ก ที ) อาหารแต่ ล ะอย่ า งให้ รสชาติทแี่ ตกต่างกันออกไป ขมบ้าง เปรีย้ วบ้าง เผ็ดบ้าง ร่างกาย ของเราค่อยๆ เฟ้นหาสิง่ ทีใ่ ช่ รสชาติที่ถูกใจ ตกตะกอน จดจําเป็นความ ชอบในที่สุด
และนี่ คื อ ที่ ม าของหนั ง สื อ ใต้ ถุ น Cook Book Edition (ข่าวลือทีว่ า่ เลือกหัวข้อนี้ เพราะอยากให้มรี ปู อาหารในเล่มไม่เป็นความ จริงแต่อย่างใด) ความตั้ ง ใจของผู้ จั ด ทํ า คื อ อยาก ทํ า ให้ ช าวนิ เ ทศศาสตร์ ทุ ก คน จดจํ า คณะ นิ เ ทศศาสตร์ ไ ปในฐานะ อาหารจํ า นวน นับไม่ถ้วนเหล่านั้น กว่า 1,460 วันที่จะได้ ใช้ในคณะนี้ ทุกคนจะได้ลิ้มลองความทรงจํา มากมาย ทั้งขม ทั้งหวาน อาจจะถูกใจหรือ ไม่ถกู ใจ ขอเพียงทุกคนเปิดใจ ยอมชิมอาหาร สารพัดอย่างแล้วค่อยตัดสินว่า นีแ่ หละใช่ นัน่ แหละไม่ บางครัง้ จานทีด่ ไู ม่นา่ กินอาจจะถูกใจ เราที่สุดก็เป็นได้
สิง่ ทีแ่ น่นอนทีส่ ดุ คือไม่วา่ อาหารเหล่า นั้นจะถูกใจหรือไม่ก็ตาม แต่คุณประโยชน์ และสารอาหารจะตกค้างอยูท่ เี่ ราอย่างไม่ตอ้ ง สงสัย ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ย่อมทิ้ง จุดเล็กจุดใหญ่เอาไว้ให้เราเสมอ อยู่ที่ว่าเรา จะตกตะกอนอะไรจากมันได้บ้าง หรือบางที เราอาจจะเติ บ โตขึ้ น จากอาหารจานนั้ น ไป โดยไม่รู้ตัว กระบวนการดําเนินชีวิตเป็นเรื่อง น่าแปลกใจเสมอ สุดท้ายขอให้ทุกคนลิ้มรส หนังสือใต้ถนุ เล่มนี ้ ให้เป็นอีกหนึง่ ความทรงจํา และหวังว่าจะเป็นรสชาติที่ประทับใจ Bon Appétit!
การะเกด47 บรรณาธิการ และทีมงานหนังสือใต้ถุนทุกคน
ปรุงรสโดย : ธรรมะ45 วี45 หม่อมหญิง46 แต๋ง46 ตาว46 กลอย46 มาร์ค46 มุนินทร์ 46 การะเกด47 อ๊าต47 แท้งค์47 นุ่น47 นัทลําพัง47 ปรางพลอย47 บอร์นทูบี47 ป้อง47 ป่าน47 เจน47 เบส47 มะขาม47 นุ้งเอก47 จูนดอก47 ก็อต47 นํ้ําธารใส47 กู้ด47 โบ47 รัชมอส48 ลูกศร48 แพรวา48 ธรปิ๊48 ตูมตาม48 หมุย48 พราว48 ก๋วยเตี๋ยว48 ตะโก้48 กั้ง48 เติ๊ด49 ไข่มุก49 แจ้ว 49 อัพ49 โลอิก49 ส่วนผสมพิเศษ : เก้ง15 มาดามมด39 ปอนด์จ้า44 ไบท์45 ร่วมด้วยพี่ๆ น้องๆ นิเทศศาสตร์ทุกคนที่รังสรรค์มื้ออาหารแห่งความทรงจําทั้งหมดนี้ขึ้นในคณะ
1
MENU 3
4ด7 ีเผ็ด
บดี
สารจากคณ
ค
4
เหล็ก เชพกระทณะะนิเทศศาสตร์ ห่งค
คณาจารย์แ
8
52
รุงลับ 7 เครื่องปศศาสตร์ ท เ ิ น บ ั ร ตาำ
54
์
นิเทศนิวส
e The Fridg
11
60 ใหญ่
Container
้า ยำาแหนมป
รรมปีกา ปฏิทินกิจก
ทะเบียนรุ่น
14รศึกษา 2556 2อด6กรุ๊ปเด็ด
7 สุดย ศศาสตร์ แห่งนิเท
29itade
Lakorn N
6444-49
8 1ะ4 เพราไก่ ก
1ี่ถ4ึงน9 ้อง พ
1y5W8 ho Cook
4ี 2 สตรีรสเด็ด
Hot Gu ่อขอเข้าครัว หนุ่มหล
44ล์ก
T
หนุ่มรสด
ตุ๊กทอ
2 1a6 g Fail
นักนิเทศศาสตร์ที่มีคุณค่า
คือพ่อครัวเอกของโลก คนส่วนใหญ่มักจะมีความใฝ่ฝัน ในฐานะที่ ครูสอนนิเทศศาสตร์มากว่ายี่สิบปี ครูมีความฝันว่า วันหนึ่งครูจะสามารถสร้างนักนิเทศศาสตร์ที่เป็นที่ พึ่งของมนุษยชาติได้ คําว่านักนิเทศศาสตร์สําหรับ มนุษยชาติอาจฟังดูใหญ่เกินไป แต่ครูอยากให้นัก นิเทศศาสตร์มีใจใหญ่ เห็นความสําคัญของวิชาชีพ ตนเอง เพราะทุ ก วั น ที่ โ ลกมี ค วามสลั บ ซั บ ซ้ อ น เปลีย่ นแปลงอย่างรวดเร็ว ผูค้ นในสังคมพร้อมจะหลง ทาง จึงต้องการคนชีน้ าํ ทัง้ ในด้านความรูท้ จ่ี ะทําให้อยู่ รอดในกระแสความเปลีย่ นแปลงทางโลก และในด้าน ค่านิยมและจิตใจทีถ่ กู ท้าทายจากความเปลีย่ นแปลง ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา เมื่อมีความฝันเช่นนั้น ก็ต้องเริ่มตั้งเป้าด้วย การตั้ ง คํ า ถามว่ า นั ก นิ เ ทศศาสตร์ ที่ ดี ค วรจะเป็ น อย่างไร ที่จริงคําถามดังกล่าวควรจะเป็นคําถามที่ ทุกคนควรช่วยกันตอบ เราคงเคยได้ยินกันมาบ้าง ว่ามีหลายหน่วยงานที่เปรยว่าถ้าจะรับบุคลากรใหม่ สักคน รับผู้ที่จบสาขาอื่นมาฝึกทักษะทางด้านการ สื่อสารจะง่ายกว่าที่จะรับนักนิเทศศาสตร์ไปแล้วไป สอนให้มีความรู้รอบรู้ลึกในศาสตร์อื่น เพราะดูจะ ยากกว่า คํากล่าวเป็นจริงมากน้อยเพียงใดไม่สําคัญ แต่กค็ วรจะนํากลับมาคิดว่าถึงเวลาหรือยังทีเ่ ราจะมา มองกันว่าผูใ้ ช้เวลาสีป่ เี รียนนิเทศศาสตร์มคี ณ ุ สมบัติ ใดที่คนเรียนศาสตร์อื่นทดแทนไม่ได้
มี ค นเปรี ย บว่ า นั ก นิ เ ทศศาสตร์ คื อ เป็ ด แปลว่าทําอะไรได้หลายอย่าง แต่พอเปรียบเป็นเป็ด แล้วก็มีนัยตามมาด้วยว่าสิ่งที่ทําได้หลายอย่างนั้น ทําได้ไม่ดสี กั อย่างเดียว ซึง่ ไม่นา่ จะใช่คณ ุ สมบัตขิ อง นักนิเทศศาสตร์ที่จะเป็นประโยชน์ต่อมนุษยชาติได้ ในโลกปัจจุบนั ซึง่ เป็นสมัยทีม่ กี ารหลอมรวมสือ่ และ เป็นสมัยทีป่ รากฏการณ์ทางภายภาพและทางสังคมมี ความซับซ้อน ต้องอาศัยความรูค้ วามเข้าใจจากหลาย ศาสตร์จึงจะเข้าใจปรากฏการณ์เหล่านั้นได้ถ่องแท้ นักนิเทศศาสตร์ก็คงจะต้องมีความรู้ความสามารถ มีทักษะในหลายด้านจริง แต่ไม่ใช่มีความรู้ในระดับ พอใช้ แต่ตอ้ งมีความรูใ้ นหลายด้านนัน้ ดี แม้จะไม่ได้ ดีทสี่ ดุ แต่สง่ิ ทีท่ าํ ให้นกั นิเทศศาสตร์เด่นเหนือผูท้ จี่ บ ศาสตร์อนื่ ก็คอื นักนิเทศศาสตร์ตอ้ งมีความสามารถ ในการใช้ความรู้ความสามารถในหลายๆ ด้านนั้น ผสมผสานกันและเกิดสิ่งใหม่ที่มีคุณค่ามากกว่าผู้ที่ ถนัดเพียงด้านใดด้านหนึ่งจะทําได้ สิ่งนั้นคือความรู้ ความคิ ด และความมี สุ น ทรี ย ภาพที่ จ ะเสริ ม สร้ า ง ปัญญาและและกล่อมเกลาจิตใจของคนในสังคม
ว่าเป็นพ่อครัวแม่ครัวเอกของโลก คนอื่นอาจจะมี ความรูค้ วามสามารถทีจ่ ะเลีย้ งวัวทีม่ เี นือ้ นุม่ ปลูกพืช ผักได้ผลอวบ ปลูกพริก ปลูกเครื่องเทศได้เผ็ดร้อน แต่วัตถุดิบเหล่านั้นโดยลําพังไม่สามารถเป็นอาหาร ที่โอชาได้ ต้องอาศัยพ่อครัวแม่ครัวที่มีความรู้เกี่ยว กับส่วนประกอบเหล่านั้น และมีความรู้และมีความ คิดสร้างสรรค์ในการนําส่วนประกอบเหล่านั้นมา ผสมให้ได้รสชาติที่อร่อย มีคุณค่าอาหารที่ร่างกาย ต้องการ และที่สําคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่กันคือต้องมี ความคิดสร้างสรรที่จะจัดใส่จานให้ประณีตสวยงาม น่ารับประทาน
นักนิเทศศาสตร์คอื ผูป้ ระมวล ข้อมูล ข่าวสาร ความรู้ ที่มีอยู่ทั่วโลกให้มีความหมาย และถ่ายทอด ความเข้าใจโลก ค่านิยมและแง่มุมทางจริยธรรม ให้แก่สังคมอย่างมีประสิทธิผลและมีสุนทรียภาพ นั ก นิ เ ทศศาสตร์ ที่ มี คุ ณ ค่ า ต่ อ สั ง คมเปรี ย บได้ กั บ
ครูจอย ผศ.ดร.ดวงกมล ชาติประเสริฐ (คณบดีคณะนิเทศศาสตร์)
วั น นี้ นิ สิ ต ได้ ถ ามตนเองหรื อ ยั ง ว่ า จะต้ อ ง มีทัศนคติอย่างไรจึงจะสามารถเรียนรู้และฝึกฝน ตนเองให้เป็นพ่อครัวแม่ครัวเอกของโลกที่พร้อม จะผลิตอาหารที่มีคุณค่าเพื่อจรรโลงปัญญาและจิต วิญญาณของมนุษยชาติ
3
4
5
6
7
8
9
10
CONTAINER
11
12
CONTAINER
13
ปฏิทินกิจกรรมปีการศึกษา
2556
: การะเกด47
11 พฤษภา : cu first date เปิดปีดว้ ยกิจกรรมเจอน้องๆปีหนึง่ ครัง้ แรก กับงาน CU firstdate รับน้อง49ของเราในธีม นิเทศฮาบู๊บ นําโดย แซนด์47 ประธานเชียร์ปีน ี้ พร้อมทีมสันทั้ง 5 คน และพี่ๆ รุ่น 48 เป็นต้นไป นิเทศฯ ยังคงความคึกคัก สนุกสนานเอาไว้เหมือน เดิม ถึงแม้อากาศจะร้อนอบอ้าวมากแค่ไหน แต่ พี่ๆ ก็ไม่มีเหนื่อยเลย ยังคงเดินหน้า สร้างความ ประทับใจ และดูแลน้องๆ ตามธรรมเนียมคือ พัดด้วยกระดาษลัง และบังแดดให้ด้วยร่มหลากสี เหตุการณ์สดุ ฟรีคทีเ่ ห็นจะไม่พดู ไม่ได้ คือ ก้อย48 ทีล่ กุ ขึน้ มาแจวสก๊อยเอานํา้ํ ทัง้ ขวดราดตัวให้เป็นที่ ฮือฮากัน ทั้งคณะ ทําเอาพี่ๆ 46 ต้องแจวรุ่นด้วย การสระผมยกรุ่นเพื่อเป็นการแสดงพลัง! งานนี้ เรียกว่าแสดงความเต็มที่ แบบนิเทศศาสตร์ให้ น้อง49 เห็นกันตั้งแต่วันแรกเลยทีเดียว
20 พฤษภา : ปิ๊ดปิ้ววันนำ้าเงิน 21 พฤษภา : ปิ๊ดปิ้ววันละคร 22 พฤษภา : ปิ๊ดปิ้ววันชมรม, มอบไท-ถุงเท้า 23 พฤษภา : ปฐมนิเทศคณะ, 49ไทย ลงทะเบียน reg 24 พฤษภา : ปิ๊ดปิ้วสันโต้ ‘ถาปัตย์, ปิ๊ดปิ้วเล่นนำ้ำา ปิด๊ ปิว้ กิจกรรมก่อนเปิดเทอมทีส่ นุกสนาน ที่สุด เป็น 5 วันที่จะทําให้น้องๆ ได้เห็นความ สนุกสนานเต็มที่แบบนิเทศศาสตร์ ได้รู้จักเพื่อนๆ ได้รู้จักพี่ๆ ได้เรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่น ความ สนุกสนาน ความมีนํ้าใจต่อกัน ได้ตื่นเต้นไปกับ สังคมใหม่ และเตรียมพร้อมเปิดเทอมมาเป็นนิสติ มหาวิทยาลัย ทีเด็ดที่ถูกกล่าวขวัญที่สุดของปีนี้ คงจะไม่พ้น โชว์ประธานเชียร์จาก แซนด์47 และ ทีมสันทั้งห้า ในโชว์แน่นอก ที่เปิดตัวด้วยรถตุ๊กๆ แทนรถทัวร์ มีการกระชากกระโปรงแต่ละชัน้ ตาม จังหวะเพลงแบบในเอ็มวีเด๊ะๆ พี่แซนด์ของน้องๆ สวยพริ๊ง แต๊บมาอย่างดี ไม่มีหลุด สร้างความ ประทับใจให้ทั้งพี่ๆ และน้องๆ กันถ้วนหน้า
3 มิถุนา - 21มิถุนา : เปิดห้องเชียร์ -ปิดห้องเชียร์ ห้องเชียร์ กิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ ระหว่างคนในคณะที่แข็งแกร่งและยาวนาน ปีนี้ มีการเปลี่ยนแปลงไปคือการรวมแถวก่อนขึ้นของ ภาคไทยและอินเตอร์ ให้นอ้ ง49ได้รจู้ กั กันอย่างทัว่ ถึงมากขึน้ เนือ้ หาของห้องเชียร์ยงั เป็นเหมือนเดิม คือส่งต่อสิ่งที่พี่ๆ ใต้ถุนอยากจะให้น้องๆ ผ่าน กิจกรรมหลังเลิกเรียน 3 อาทิตย์ในกลวิธีที่แตก ต่างกันออกไป และหวังว่าน้องๆ จะเปิดใจรับเอาไว้ ด้วยความยินดี ปิดท้ายด้วยการปิดห้องเชียร์ที่ น่าประทับใจ เปิดเผยท่าเต้นรุ่นทุกชั้นปีจากพี่ๆ ที่พลาดไม่ได้! ให้เห็นวิวัฒนาการท่าเต้นเพลงฮิต จาก ยุคต่างๆ กันไป(จะไล่ยุคสมัยไล่รุ่นมันก็ดูที่ ท่าเต้นรุ่นกันนี่ล่ะ)
15
7 มิถุนา : เปิดสายปี 2 วันซึ้งๆ ของสายรหัสนิเทศศาสตร์ เปิดตัว สายรหัสคนแรก ให้นอ้ งๆ ได้อนุ่ ใจ(และมีกาํ ลังใจ ในการฝ่าฟันกับห้องเชียร์ต่อ)เป็นธรรมเนียมของ ทุกปีที่พี่ๆ ปีสองจะต้องจุดเทียนอวยพรน้องที่ลง มาใต้ถุนและบูมให้น้องพร้อมๆ กับมารับตัวน้อง รหัสไปเซอร์ไพรซ์ซึ่งกว่าจะมาเปิดตัวกันอย่างนี้ บรรดาพี่ๆ ต้องหลอกล่อน้องให้เดาไม่ได้ว่าพี่ของ ฉันคนไหน บ้างก็หญิงหลอกเป็นชาย ชายหลอก เป็นหญิง หรือบางคนแกล้งมารับน้องวันที่เปิด ตัวช้า ปล่อยให้ยืนหลับตาอยู่นานจนน้องใจเสีย เป็นต้น หลังจากนั้นพี่ๆ จะพาน้องไปเลี้ยงข้าวรับ เข้าสายรหัสพร้อมกับเพื่อนในกลุ่ม ให้น้องๆ ได้ รู้จักกับพี่รหัสและเพื่อนๆ
16
14 มิถุนา : เปิดสายปี 4 เปิดตัวพีใ่ หญ่สดุ ของสายรหัสทีย่ งั อยูใ่ นคณะ สําหรับรุ่น46ที่มาในคอนเซปต์แฮร์รี่ พอตเตอร์ ทุกๆ ปี แล้ ว ปี นี้ จ ะพลาดได้ อ ย่ า งไร พบกั บ เปิดสายปีสี่กับถ้วยอัคนี ตอนอเวจีศรีธัญญา! สําหรับปีน ี้ 46 ทิง้ ท้ายเอาไว้ได้ อลังการมาก ทีไ่ ม่ พูดถึงไม่ได้แน่นอนคือ โชว์ตุ๊ด victoria secrets ทีพ่ ๆี่ ตุด๊ อดหลับอดนอนสร้างสรรค์ชดุ ออกมา ได้ ยิ่งใหญ่เทียบเท่ากับแฟชั่นโชว์ของจริงเลยทีเดียว น่า ตกใจและประทั บใจมากๆ กับ โชว์ นี้ ไม่น่า เชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้ในคณะของเรา อย่างกับมี มิแรนด้า เคอร์ มาเดินเฉิดฉายในใต้ถุน ความ อลั ง การของชุ ด ที่ แ สดงความสามารถของพี่ ๆ มาทัง้ หมด ไม่ตอ้ งออกมาเต้นก็สวยได้แม้อยูเ่ ฉยๆ ก็บอกว่าแล้วว่าตุ๊ดนิเทศฯ ก้าวไกลไประดับโลก !
28 มิถุนา : เปิดสายปี3 ปีนี้รุ่น 47 มาในชื่องาน “รับน้องปีสาม พยายามย่ะ!” inspired by คู่กรรม เวอร์ชั่น ณเดชน์ - ริ ช ชี่ ในงานเต็ ม ไปด้ ว ยความเป็ น ญี่ปุ่น ตั้งแต่ข้าวกล่องไก่เทอริยากิ การตกแต่ง ที่ประกอบด้วย นกกระดาษ ม่านกั้นกระดาษ และสีแดงขาว กระทั่งพิธีกรก็แต่งตัวเป็นโกโบริอังศุมาลินในฉากต่างๆ เช่นกัน ทีเด็ดก็ยังคงอยู่ที่ โชว์ตุ๊ด งานนี้ตุ๊ด47 เปิดตัวด้วยชุดส่าหรีวาบหวิว มาระบําอินเดียได้ถึงใจ โปรยดอกไม้สีเหลืองแก่ คนดู และสาดผงสี เลียนแบบเทศกาลโฮลีของ อินเดียได้อลังการสมจริงมากๆ เรียกเสียงฮือฮา จากพีๆ่ น้องๆ ได้ไม่แพ้โชว์อนื่ เลย แต่พอจบงานก็ รั บ ผิ ด ชอบกั น ไปทั้ ง รุ่ น เพราะต้ อ งมาช่ ว ย กั น ขั ด สี เ หลื อ งของดอกไม้ ที่ ติ ด พื้ น ทั้ ง ใต้ ตึ ก เรียกว่า เป็นการทําความสะอาดใต้ถุนครั้งใหญ่ ก็ได้ และยังสนุกไปอีกแบบด้วย
3 กรกฎา : ทวดจ๋า ทวดจ๋า หนึ่งในงานสําคัญเพื่อเสริมสร้าง ความสนิ ท สนมระหว่ า งนิ สิ ต แต่ ล ะชั้ น ปี ให้ น้องๆ ปีหนึ่งได้รู้จัก กับพี่บัณฑิต ปีนี้ทวดจ๋ามา ในธีม “ทวดจ๋า สี่ห้าเวสท์มูน” เปลี่ยนใต้ถุน ให้เป็นฟาร์มเลี้ยงวัว ม้า ไก่ แกะตาม แบบเกม Harvest Moon มีโชว์จากน้องรุ่นต่างๆ มากมาย อีกเช่นเคย เป็นงานแรกของรุน่ 49ทีไ่ ด้ทาํ โชว์คณะ ด้วย! ภายในงานสนุกสนานครื้นเครงสมเป็นงาน คณะ น้องๆทุกรุ่นตั้งใจทําโชว์ต้อนรับพี่บัณฑิต กลับมา ‘บ้าน’ ด้วยความอบอุ่นใจและคิดถึง ถือ เป็นงานบรรยากาศอบอุ่นมากๆ อีกงาน
5 กรกฎา : ใส่บาตรคณะ กิจกรรมใส่บาตรคณะ เนื่องในวันเกิดของ คณะนิเทศศาสตร์ แต่ในการเตรียมงานตอนเช้าที่ ต้องใช้ความรู้ทางพุทธศาสนาจากพุทธศาสนิกชน ปรากฎว่ า คนมาเตรี ย มกลั บ เป็ น การะเกด47 แอ๊ม47 และคริสตี้47 ที่เป็นคริสตศาสนิกชนทั้ง 3 คน วุ่นวายกันแต่เช้าเลยทีเดียว ภายในงาน มีการเปิดเพลงอยากทําบุญข้างเธอ - อ๊อฟ AF2 คลอไปด้วย ให้บรรยากาศอิ่มบุญมากๆ อากาศดี สดใส ทุกคนที่มาร่วมงานตั้งใจตักบาตรทําบุญ ร่ ว มกั น โดยหวั ง จะให้ ผ ลบุ ญ ส่ ง เสริ ม ให้ ค ณะ นิเทศศาสตร์เติบโตยิ่งใหญ่ต่อไปในอนาคต
13-14 กรกฎา : รับน้องต่างจังหวัด รั บ น้ อ งปี ส องนอกสถานที่ ปี นี้ ไ ปกั น ที่ โรงแรมยูเรเซีย อ.ชะอํา จังหวัดเพชรบุรี ในธีม รับน้องปีสอง มาลองเป็นคนบ้าซีนีมิก บิ๊กซีนีม่า แต่พอไปถึง ฝนก็ตกทันที ทําให้กิจกรรมต่างๆ ต้องเลือ่ นออกไป ไม่กเ็ ล่นกันท่ามกลางสายฝนเลย ที เ ด็ ด ของรั บ น้ อ งปี ส องคื อ ตอนกลางคื น ที่ มี เอ็มวีจากพี่48 เอาน้องๆ 49 มาเล่นกัน แต่ละ เอ็มวีก็สร้างเสียงฮือฮาได้ต่างกันไป ฉายเอ็มวี สลับไปกับโชว์ จากพี่ๆอีกเช่นกัน งานนี้ได้เห็น สต๊าฟเชียร์ทําตัวพีคๆ เป็นที่ประทับใจของน้องๆ และหลังจากนั้นก็คือกิจกรรมที่ ทุกคนรอคอย นั่นคือการเปิดผับบนทะเลจ้า คนโสดก็เต้นกันไป มโนว่าอยู่ในฟูลมูนปาร์ตี้ ส่วนใครมีคู่ก็เดินเล่น สวีทวีด้ วิว้ กันสองคน อยูก่ นั ไปจนถึงเช้า แล้วก็กลับ กรุงเทพฯ กันไปแบบฟินๆ นะค้า 17
18 กรกฎา : เลี้ยงบัณฑิต หลั่งมันออกมา ฮอร์โมนน่ะ แล้วเตรียม พร้อมไปแดนซ์กันที่เลี้ยงบัณฑิต Sonic เอกมัย พี่ๆ รุ่น45 กระหนํ่าโปรโมทเลี้ยงบัณฑิตด้วยภาพ กึ่งเปลือยให้เป็นที่ตกใจกันทั่วโลกโซเชียล ทั้งใน เฟซบุค๊ และอินสตาแกรม เล่นเอาน้องๆ รีบหาชุด ไปหลัง่ กันในงานไม่ให้แพ้ใคร และตามธรรมเนียม ของการเลี้ ย งบั ณ ฑิ ต มี ห รื อ จะไม่ เ มากั น ยั บ ขอยกกรณีสั้นๆ แต่ราคาแพงมาบอกเล่าให้ฟัง เมื่อเกมโร46 ที่กําลังเมามายนั่งอยู่ที่บาร์ ด้วย ความห่วงใย แวม47 ก็เข้าไปดูแล เอานํ้าไปให้ดื่ม จนเกมอ้วกออกมา สร่างไปนิดนึง แต่เมื่อเลิกงาน แวมพบว่า ตุ้มหูชาแนลหายไปข้างหนึ่ง! มองหา ตามพื้นทั่วร้านแล้วก็ไม่พบ คาดว่าชาแนลข้างละ สี่พันจะจมอยู่ในกองอ้วกที่พนักงานเก็บไปแล้ว... ไม่เป็นไรนะแวม 18
17 สิงหา : ปลูกป่า สระบุรี งานปลูกป่าจากส่วนกลางของจุฬาฯ ได้ คะแนนจิ ต อาสา และเนื่ อ งจากตั้ ง แต่ รุ่นน้องๆ 49 เป็ น ต้ น ไป ต้ อ งเก็ บ คะแนนจิ ต อาสา พี่ ๆ กนท.จึ ง เกณฑ์ น้ อ งๆ ไปปลู ก ป่ า กั น ในงานนี้ แต่ ! นั่ ง รถไปมวกเหล็ ก ถึ ง 2ชม. ร้ อ นมากๆ ได้ ล งไปปลู ก หญ้ า แฝกกั บ ต้ น ไม้ เ ล็ ก ๆ เพี ย ง 30 นาที ก็ ก ลั บ ขึ้ น มากิ น ข้ า วที่ ร ถและกลั บ พีป่ อ้ งยูชอน 47 ของ น้องๆ ให้นยิ ามสัน้ ๆ เอาไว้วา่ ‘งานง่าย ได้คะแนนจิตอาสานะครับ’
11-13 กันยา : วอลเล่ย์ชั้นปี เป็ น กี ฬ าที่ เ ป็ น ที่ เ รี ย กร้ อ งมากที่ สุ ด ของ คณะอีกเช่นเคย สําหรับวอลเล่ย์บอล ปีนี้น้องๆ 49 ที่ เ ป็ น ปี ห นึ่ ง ก็ ยั ง คึ ก คั ก เหมื อ นเคย การ แข่งขันเป็นไปอย่างสนุกสนาน ทุกรุ่นเล่นกันเต็ม พี่ๆ 46 แชมป์เก่า เห็นน้องๆ เล่นกันไม่ ค่อย จะเป็น ก็ช่วยเสิร์ฟลูกเบามั่ง ให้เสิร์ฟสองรอบมั่ง แกล้งไม่รับลูกมั่ง แล้วก็ปลื้มใจ เพราะทั้งสอง ฝ่ายจะได้ เล่นด้วยกัน ไม่มีแค่ใครที่เล่นฝ่ายเดียว นี่ สิ ถึ ง จะเป็ น กี ฬ า 4 ชั้ น ปี ที่ แ ท้ จ ริ ง ถึ ง ความ ไม่เก่งของน้องๆ อาจทําให้พๆี่ ไม่มนั ส์เท่าไหร่ แต่ ทุกคนก็ดสู นุกดี และแน่นอนว่าแชมป์วอลเล่ยบ์ อล ทั้งชายหญิงปีนี้ จะเป็นของใครไปไม่ได้ นอกจาก พี่ 46 แชมป์วอลเล่ย ์ 4 ปีของนิเทศศาสตร์จ้า
14 กันยา : เปิดกระเป๋ากล้อง เปิ ด กระเป๋ า กล้ อ ง เปิ ด กระป๋ อ งเบี ย ร์ ตอน สีชัง with me free wifi ยกพลชาว นิเทศศาสตร์ไปสีชัง โดยแวะตลาดสามชุกก่อน แล้วค่อยเข้าเกาะสีชงั ไปทานอาหารทะเลกันสวยๆ พักผ่อนริมหาดกับนํ้าทะเลใสๆ ในระยะทางที่ ใกล้กรุงเทพฯเพียงนิดเดียว ถ้าใครพลาดงานนี้ ก็ สามารถแวะไปชมกันเองได้ ในวันนั้นให้ลูกทริป สามารถส่งรูปประกวดได้ ในหัวข้อ Landscape และ Portrait ผู้ชนะจะได้ส่วนลดค่าลองทริปไป แหม่ อย่างนี้คนชนะก็ต้องไปลองทริปแน่นอน อยู่แล้ว
18 ตุลา : inter game opening งานเปิ ด ตั ว อิ น เตอร์ เ กมสนุ ก สนานเกิ น ความคาดหมาย จากโชว์ของดาวเทียมเดือนเทียม เอิรธ์ เพียว 49 และหยก 49 ทีม่ าแสดงโชว์ไททานิค แต่น่าเสียดายที่ไฟของเขาไม่ค่อยดี เปิดปิดพลาด ไปหน่อย ปิดไฟไปผิดจังหวะ พอเปิดมาคือน้อง ทั้ ง สองคนตั ว เละไปแล้ ว ไอ้ ที่ จ ะโชว์ ว่ า เล่ น กั น เน่าๆ ก็อดไป เสียดายไปนิดแต่ความเจ๋งยังอยู่ ครบ นอกจากนั้นน้องโลอิก 49 ที่หล่อสะท้าน ทั้งเวทีก็เรียกเสียงกรีี๊ดได้มาก ทั้งยังมีน้องสาวๆ อินเตอร์มา เต้นเต็มไปหมด อู้หู ถือเป็นงานที่ได้ กําไรสายตามากๆ เลย
19
23 ตุลา : ปิยมหาราชาภิสดุดี ยกขบวนน้ อ งปี ห นึ่ ง ขึ้ น รถเมล์ ไ ปไหว้ พระบรมรูปของรัชกาลที่ 5 กันถึงหน้าพระที่นั่ง อนันตสมาคม ถึงแดดจะร้อน จะเหนื่อยเพราะ ตื่นเช้าแค่ไหน แต่น้องๆ พี่ๆก็ไม่หวั่น ยังอยู่ถวาย บังคมอย่างพร้อมเรียงสวยงามกันจนจบ นับว่าเป็น อีกความทรงจําที่ประทับใจ
20
2 พฤศจิกา : Inter day ปีนอี้ นิ เตอร์เดย์ของน้อง49 สนุกสนานเช่น เคย ชนะเลิศกองเชียร์ยอดเยีย่ มด้วย จากการเต้น สันกันกระหึ่มสนามกีฬาในร่มของน้องๆ ทั้งไทย และอินเตอร์ หลีดตีลงั กาต่อตัวในชุดลายเสือทัง้ โบ้ ม ทั้งพลัง คนชม คนฮือฮากันถ้วนหน้า ทั้งยังเอา คัทเอาท์เท่าตัวจริงของพีห่ นุม่ สมชาย (ทีก่ ลายเป็น มาสคอทคณะไปแล้ว) ขึ้นไป รับรางวัลอีกด้วย มี เรื่องน่าเสียดายอยู่หน่อย ที่พี่ๆ กนท.ซื้อหมูปิ้ง เตรียมไว้ให้น้องๆ กินหลังเลิกงาน แต่ทุกคนอิ่ม เอมความสุขจนหมูปิ้งต้องเป็นหมัน กินกันเองไป ตามเคยนะคะพี่ๆ
23 พฤศจิกา : โป่งดิน แก่งกระจาน กิ จ กรรมเก็ บ จิ ต อาสาจากพี่ ๆ กนท.เพื่ อ น้องๆ คราวนี้ไปทําโป่งดินกัน โป่งดินคือหลุมดิน ที่เต็มไปด้วยแร่ธาตุให้สัตว์มากิน ไปกันที่จังหวัด เพชรบุรี แต่พอเข้าเพชรบุรีปุ๊บ ฝนก็ตกปั๊บ และ เนื่องจากพี่ๆ นัดให้น้องใส่ชุดเดินป่ากันมาอย่าง เต็มยศ พอฝนตก ชุดก็เลยอุ้มนํ้ามากๆ เละเทะ สนุกสนานกันไปตามระเบียบ ต้องถอด รองเท้า เดินเปลือยเท้าสัมผัสดิน ที่น่าเห็นใจที่สุดคงจะ เป็น ต้นหน 49 ที่เพิ่งถอยโอนิสึกะคู่ใหม่มาพังที่ นี่ โถ่... ไม่เป็นไรนะ นอกจากนั้น อาหารเที่ยงวัน นี้ยังคงเป็นข้าวกล่องจากแม่ของเพื่อนของบุ๊ค 47 ทีก่ ารันตีความอร่อย มาจากคนทัง้ คณะ ตัง้ แต่งาน รับน้องปีสามเป็นต้นมาว่าอร่อยจริง ถูกจริง เยอะ จริง! ใครสนใจก็ติดต่อได้นะค้า
10 กันยา : เลี้ยงละคร เลีย้ งละครเป็นอีกกิจกรรมปล่อยผีของชาว คณะ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับละครมาตลอด 3 เดือน (หรือมากกว่านั้น) ครั้งนี้ไปจัดกันที่ Muse งานนี้พี่นีท 46 ประธานฝ่ายบริหารบอกว่า เหล้า เลี้ยงไม่อั้น ให้ทุกคนเต็มที่ได้ เมื่อมีการเปิดเพลง ของหนุม่ สมชาย ทุกคนก็รอ้ งและเต้นกันไปอย่าง พร้อมเพรียง แน่นอนว่าทุกคนก็เต็มที่ กันมาก จริงๆ ในคืนนั้น ไม่เว้นแม้แต่ประธานละครอย่าง ไข่46 ที่เมายับ ปลดปล่อยทุกความเครียด ความ กดดัน ทําเอาน้องๆ ตื่นเต้น ไม่เคยเห็นพี่ไข่ผู้ใจดี ในเวอร์ชั่นนี้มาก่อน เอ้า! ส่งท้ายละครกันไปแบบ สนุกๆ เลยค่า
12-15 ธันวา : pre sports day นั บ เ ป็ น ป ร า ก ฎ ก า ร ณ์ ใ ห ม่ ที เ ดี ย ว สําหรับกิจกรรมกีฬาสีที่กลับมาจัดอีกครั้งในธีม Hunger Games เพราะยังไม่ทนั จะถึงวันจริงก็เกิด สงครามในโลกโซเชียลเสียแล้ว เป็นที่สนุกสนาน กั น ไป สํ า หรั บ การสร้ า งกรุ๊ ป สี ใ น facebook และ line แต่ แ ข่ ง กั น เรี ย บร้ อ ยๆ หรื อ จะใช้ นิเทศศาสตร์ นอกจากจะ join group ของตัว เองแล้ว ยังมีสายลับหลากสีที่เข้าไปล้วงข้อมูลสี อื่นด้วยวิธีการประหลาด ทั้งลงรูปใน instagram ประกาศสี / โฟโต้ช้อปรูป สีอื่นมาเผา / ล่าแม่มด ประจานสายลับมือฉกาจ / แอบเอามือถือของสี อื่นมาลากสีตัวเองเข้าไปป่วนกรุ๊ป สารพัดวิธีการ แต่ที่ร้ายกาจที่สุดคือ โปรด46 สีม่วง ที่มาปล่อย ตะขาบไว้ในกรุ๊ป กนท. the capital ผ่านมือถือ ของจะเจน47! เรือ่ งนีส้ อนให้รวู้ า่ remember who the real enemy is (น่าเสียดาย ด้วยเหตุผลทางการเมือง ทําให้กีฬาสีไม่ สามารถเกิดขึ้น ได้แต่ต่อสู้กันในโลกโซเชียลให้สะใจกันไปข้าง)
13-15 ธันวา : meeting4ชั้นปี มีตติ้ง 4 ชั้นปี กิจกรรมกินเหล้าบนแพ แห่งปี อีเว้นท์ที่ไม่มีอะไรนอกจาก แพและเหล้า ออกจากคณะกันตอนเที่ยงคืนด้วยรถบัส จาก ปากคําของประธานจัดงาน สมาย47 กล่าวว่า เมากั น ตั้ ง แต่ ตี ห นึ่ ง บนรถบั ส ไปจนถึ ง ตี ส าม ของอี ก วั น แล้ ว ก็ น อน แล้ ว ก็ ตื่ น มาเมาต่ อ เล่นนํา้ แบบเมาๆ เปิดเพลงกลางคืนเปิดเธคเต้นๆๆ เมา เมา เมา และเมา!
21
18 ธันวา : Esoteria เซ็กซีซ่ ซู า่ ไปกับประธานชมรม กัง้ 48 ทีม่ า พร้อมธีม flamingo ในงาน Esoteria ที่คึกคัก สนุกสนานน่าดู นอกจากสารพัดโชว์แล้ว ปีนี้ถือเป็นการ เปิดตัวในคราบหญิงของ บอสสอก48 ที่หนีโชว์ ตุ๊ดมาได้ปีครึ่ง แต่มาตายเอางานนี้ด้วยคําขอร้อง แกมบังคับจากพี่ๆ แก๊งเจ้าสัว และเอิร์ธ49 ที่ชุด โชว์ยาวกว่ากางเกงปกติหลายคืบ แต่สวยเซ็กซี่ จนเฟิร์ส45 เอ่ยปากชม สงสัยจะได้คนมาโชว์ ตุ๊ดเพิ่มอีกสองคน โชว์ที่ว่าคือโชว์จากแก๊งเจ้าสัว โจ้ 4 7 และเหล่ า คุ ณ นาย บอสกู โ น46 พี ท กุ๊กกิ๊ก46 ญี่ปุ่น46 บอสสอก48 และเอิร์ธ49 ต้องขอยอมรับว่าสวย เต้นเป๊ะกันทุกคน เป็นโชว์ ส่งท้ายปีสนุกๆ กันไป ปิดท้ายงานด้วยการเต้นรํา สวยๆจากแต๋ง46 และเจ้าพ่อนํ้าตา วัน46 ที่มา เต้นรําแบบ romantic dance ด้วยอินเนอร์แรง กล้าให้เคลิ้มๆ ก่อนจบ ดูไปก็นึกไปว่าสองคนนี้ เข้า กันดีนะ แหม่ นานๆ จะเห็นโชว์สวีทใหญ่ๆ 22 อย่างนี้สักที
20 ธันวา : winter acoustic งานโรแมนติกแห่งปี จะเป็นอะไรไม่ได้ นอกจาก winter acoustic แต่แหม่ หลังจาก ตํ า นานรั ก มิ ว 47 และแพรมึ น 47 ก็ ไ ม่ มี ใ คร ได้มานัง่ ฟังเพลงสารภาพรักกันท่ามกลางลมหนาว อีกเลย บ้างก็ว่าร้องเพลงมันไม่ได้ใจแล้ว บ้างก็ว่า คณะคาดแคลนคู่ครอง แต่ข้อสันนิษฐานที่น่าจะ เป็นไปได้มากที่สุด คือ ทุกคู่ปลงใจกันไป ก่อนจะ มี winter acoustic แล้ว ก็กว่าจะมีงานตั้งปลายปี มันไม่ทนั ใจอะพี ่ ปีนถี้ อื ว่าโชคดีเพราะอากาศค่อน ข้างเย็น บรรยากาศเป็นไปอย่างสบายๆ และยังมี ฉายจอโชว์ twitter โชว์ tag #nitadewinter56 เช่นเคย เพลงที่ร้องมีทั้งรักทั้งเศร้าทั้งเหงาและ สนุกสนาน ขอฝากไว้กับทวีตของ นัทมิส47 ตัวเราหนาวเนื้อไร้เนื้อห่ม หนาวลม ห่มลมยิ่งหนาวสั่น หนาวรักห่มร้างอ้างว้างครัน หนาวสวรรค์ห่มนรกอกชํ้าเอย
24 ธันวา : christmas คริสต์มาสปีนี้คึกคักน่าดู เพราะพี่ๆ 46 ประกาศว่าจะแจกผลิตภัณฑ์ Apple แน่นอน! วันงานทั้งๆ ที่อากาศเย็นมาเป็นอาทิตย์ แต่วัน นั้นกลับอ้าวขึ้นเล็กน้อย ทุกคนที่ลงทะเบียนจะ ได้หมวกซานต้าสีแดงฟรุ้งฟริ้งมาใส่ให้ถ่ายรูปกัน สวยๆ มีของทอดและไอติมกะทิที่อร่อยลืมโลกมา เลี้ยง บรรยากาศในงานสนุกสนานเหมือนทุกปี ทุกรุ่นแย่งชิงของรางวัลกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้ ง เกมเบาๆ อย่ า งบิ ง โก หรื อ เกมที่ ฆ่ า กั น ได้ อย่างเหยียบลูกโป่ง นอกจากนั้นยังมีการโชว์ the voice รอบสด จากวิโอเล็ต48 ที่เป็นตัวแทนรุ่น ออกมาร้องคาราโอเกะ เปลี่ยนคํา แหม่ ฟินกัน ถ้วนหน้า สุดท้ายแล้วคนที่หานกกระดาษรางวัล ไอโฟนเจอก็คือ แซนด์47 ออกมาเป็นไอโฟน โฟมที่พี่ๆ 46 บรรจงทําเสมือนของจริงด้วยความ ตั้งใจ ถือเป็นงานสุดท้ายของพี่ๆ 46 ที่อบอุ่น นุ่มนวลใน หัวใจน้องๆ ทุกคน เหมือนกับทุกงาน ที่จัดมาตลอด 4 ปี
ธันวา-มกรา : เทศกาลโรงเล็ก ละครโรงเล็กที่มีเอาไว้ให้สําแดงฝีมือของดี ที่ทุกคนมี! ถึงแม้ว่าปีนี้จะขลุกขลักเรื่องวันไปบ้าง แต่ละครทุกเรือ่ งก็มคี ณ ุ ภาพสมกับทีต่ งั้ ใจทํากันมา ไม่วา่ จะเป็นของพีห่ รือของน้อง ต่างใส่ของกันไม่มี เกรงใจ ให้คนคณะได้ชมละครดีๆ ฝีมอื ทุกคน เอา ไปต่อยอดความรู้ความสนุกกันต่อไป (ทีมละคร โรงใหญ่ก็มักจะแจ้งเกิดจาก ละครโรงเล็กนี่ล่ะ จับตาดูให้ดี ใครจะเป็นทีมงานคุณภาพของละคร นิเทศฯ คนต่อไป!)
8 มกรา : เปิดเทศฯ งานเปิ ด เทศกาลงานฟุ ต บอลประเพณี จุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ครั้งที่ 70 แน่นอนว่าพวก เราชาวคณะนิเทศศาสตร์กเ็ ป็นผูร้ บั ผิดชอบอีกครัง้ ในงานมีกิจกรรมต่างๆมากมาย เริ่มตั้งแต่พิธีกร แซนด์47 และพรีน47 ที่มาในมาดอาจารย์อ ุ๊ และ คลาสติวเข้มก่อนเข้างานบอล, การแสดงของจุฬา คฑากร, การแสดงของผู้นําเชียร์ที่มี นัทหลีด47 และแมกซี่ 4 9อยู่ ด้ ว ย, โชว์ ข องประธานเชี ย ร์ และแฟชั่นโชว์ ที่ในปีนี้ไม่ได้มีแค่การเปิดเพลง เดินแบบ แต่เอา วิโอเลต48 แห่ง the voice มาร้องเพลงประกอบด้วย ดูไปดูมาให้อารมณ์ Victoria Secrets Fashion Show มากๆ นอกจากนี้ ฝ่ายอืน่ ๆ ก็เป็นเราชาวนิเทศฯทัง้ หมด ไม่วา่ จะเป็น สเตจ เสียง ฉากที่นินจา48 ถวายชีวิตสร้างขึ้นมา ได้ยิ่งใหญ่สุดๆ และแสง ที่ใครๆ ก็ว่าแสงในงานดี มาก ทัง้ งานสวยงามอลังการสมเป็นงาน เปิดเทศฯ คําชมทีถ่ กู ส่งต่อมาเล่นเอาเด็กคณะเราปลืม้ ยิม้ ไม่ หุบกันเลยทีเดียว 23
16 กุมภา : จ๊ะเอ๋ลูกนก กิจกรรมพบปะเพื่อนใหม่ต่างคณะอย่าง จ๊ะเอ๋ลกู นก ทีเ่ ลือ่ นกันมาหลายต่อหลายรอบ ความ จริงปีนี้นิเทศฯ เป็นเจ้าภาพ แต่ด้วยสถานการณ์ ทางการเมือง ทําให้ไม่สามารถจัดกิจกรรมที่คณะ ได้ วารสารฯจึ ง ต้ อ งเปิ ด บ้ า นต้ อ นรั บ พลพรรค นิเทศศาสตร์แทน ถึงแม้ว่าจะถูกเลื่อนมาหลาย รอบ แต่ความสนุกสนานคึกคักยังเท่าเดิม พี่ๆ 16-22 มกรา : Long Trip ตามไปเชี ย ร์ น้ อ ง49 หนาตา แน่ น อนว่ า โชว์ ไปลองทริปซิ ไปลองทริปนะ ไปลองทริปมะ ไปลองทริปชะช่า ลองทริป ทริปที่ยาวสมชื่อ ของทั้งสองฝั่งก็เด็ดไม่แพ้กัน น้องๆ จัดมาเต็ม! ไปกันเกินอาทิตย์ เริม่ จากนัง่ รถไฟไป 18 ชัว่ โมง กรุงเทพ-เชียงใหม่ เส้นทางลองทริปเริม่ ที ่ เชียงใหม่ทั้งร้องทั้งเต้น เอ็มวี และหนังสั้น ที่เรียกเสียง ดอยอ่างขาง-ห้วยนํ้าดัง-ปาย-เชียงใหม่ ปีนี้อากาศหนาวมากกว่าเดิม เพราะลมจากจีนพัดมาทําให้ กรีี๊ ด ได้ ม ากที่ สุ ด คงไม่ พ้ น โชว์ ตุ๊ ด ฝ่ า ยเจซี หนาวกันตลอดเวลาทั้งทริป พวกที่อยู่กันเป็นคู่ก็โชคดีมีคนกอดให้อุ่นทั้งกายใจ แต่คนโสดเลขคี่ก็ มาด้ ว ยธี ม ซุ ป เปอร์ ส ตาร์ มี ทั้ ง ไมลี ย์ ไซรั ส , หนาวใจหน่อย แต่น่าจะอุ่นกายเพราะเหลือโสดกอดกันเองหลายคน หนึ่งในสถานที่เที่ยวครั้งนี ้ ก็ เคธี่ี เพอร์รี่, บียอนเซ่ และเลดี้กาก้า ที่น้องๆ คือ สถานีเกษตรหลวงอ่างข่างทีม่ ดี อกนางพญาเสือโคร่ง หรือซากุระเมืองไทยบานเต็มเขา เห็นแต่ละ แต่ ง ตั ว และทํ า พรอพมาได้ อ ลั ง การงานสร้ า ง คนถ่ายรูปลงอินสตาแกรมtag #longtrip56 แล้วนึกว่าปีนนี้ เิ ทศศาสตร์ยกพลไปญีป่ นุ่ กันเลยทีเดียว สุดๆ ฝ่ายนิเทศฯก็ไม่แพ้หน้า ออกมาระบําญี่ปุ่น ดอกบานสีชมพู ถ่ายรูปสวยงามมากๆ นอกจากนีห้ นึง่ ในสถานทีป่ ระทับใจคือ ห้วยนํา้ ดัง ทีเ่ ราไปตัง้ อย่างสวยงาม เป็นสาวเรียบร้อยอ่อนโยน ตาม เต้นท์กันบนเขาจุดที่สามารถเห็นพระอาทิตย์ขึ้นได้สวยงาม และรับลมอย่างเต็มที ่ กลางคืนนอนกัน ฉบับกุลสตรีชาวญี่ปุ่นโดยแท้ จบงานกันไปอย่าง ไปได้ยินเสียงเต้นท์สั่นพั่บๆๆ แต่ชาวนิเทศศาสตร์ก็ไม่หวั่น แหกปากร้องเพลงรอบ กองไฟกันจนถึง อิ่มเอมด้วยมิตรภาพ 24 ตีสี่! โชว์ความเต็มที่กันบนยอดเขาอันหนาวเหน็บให้ถึงใจ
21 กุมภา : บายเนียร์46 เวลาและสายนํ้าไม่เคยรอใคร เผลอหน่อย เดียวก็มาถึงงานบายเนียร์ของพีๆ่ 46แล้ว งานชิน้ แรกของกนท.ชุดใหม่มาในชือ่ งาน what does 46 says? เปลี่ยนใต้ถุนให้เป็นป่า และน้องๆ ให้เป็น สารพัดสัตว์ งานเต็มไปด้วยความทรงจําของพี่ๆ ทั้งสนุก ทั้งคิดถึงและคะนึงหา แต่อย่าลืมมาว่า 46 เป็นรุ่นชุมนุม.. ชุมนุมทางการเมือง! ตั้งแต่ ปิ๊ดปิ้วเป็นต้นมา พี่ๆ 46 ไม่เคยหนีม็อบได้ ได้รับ ผลกระทบแทบทุกงาน แล้วบายเนียร์จะพลาดได้ อย่างไร เมื่อจะเขาสู่ช่วงปล่อยฟรีให้ไปถ่ายรูปกัน น้องก้อย48 นิสิตสัมพันธ์คนใหม่ก็ต้องประกาศ ด้วยความเสียดายให้ทราบว่ามีการปะทะกันเกิด ขึน้ ให้ทกุ คนออกจากคณะให้เร็วทีส่ ดุ จากทีร่ อ้ งไห้ ต้องกลายเป็นตืน่ ตระหนก สุดท้ายทุกคนก็ได้ถา่ ย รูปกันนิดๆ หน่อยๆ ก่อนจะทยอยกันกลับไปแบบ ฟรีคฟรีคทิ้งท้าย
10 มีนา : แต๊งพี่ หลั ง จากฝ่ า มรสุ ม ทางการเมื อ งมาได้ ในที่ สุ ด งานแต๊ ง พี่ จ ากน้ อ งๆ 49 ถึ ง พี่ ๆ ทุ ก ชั้ น ปี ก็ เ กิ ด ขึ้ น เ ป็ น กิ จ ก ร ร ม สุ ด ท้ า ย ข อ ง ปี การศึกษานี้ น้องๆ พกความแว๊นความสก๊อย มาโชว์เมดเลย์กามิกาเซ่ได้ถูกใจพี่ๆ มาก ทั้ง เต้ น ร้ อ งสด และกระทั่ ง โชว์ ป าหี่ เ ล่ น ตลก ทํ า เอาพี่ ๆ กรี๊ ด กร๊ า ดไปกั บ ความฟรี ค ของโชว์ และประทับใจกับเสียง ขอบคุณของน้องๆ 49 ต่อ พีๆ่ ทุกคน แน่นอนว่าหลังจากนัน้ ตามธรรมเนียม จะต้องมีการเฉลยบัดดี ้ แลกของขวัญกันไป พี่ให้ น้อง น้องให้พี่ ไม่ใช่ให้แค่น้องที่เทคหรือพี่ที่เทค แต่ให้ไปถึงพี่ที่สนิท น้องสายรหัส และอื่นๆ เป็น บรรยากาศอบอวลความสุขล้วนๆ
ถึงแม้ว่าจะเป็นอีกปีที่การเมืองร้อน แรงและมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย เช่น การปิดเทอมยาวนานถึง 6 เดือนเพื่อเข้า สู่ประชาคมอาเซียน แต่กิจกรรมต่างๆของ คณะเราก็ยังคงความสนุกสนานครื้นเครง เอาไว้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรม ที่ มี อ ยู่ เ ดิ ม หรื อ กิ จ กรรมใหม่ ที่ เ พิ่ ม เข้ า มาก็ ต่ า งให้ ค วามสนุ ก และสายสั ม พั น ธ์ ที่ หาไม่ได้จากที่ไหน หวังว่าในปีต่อๆไปคณะ นิเทศศาสตร์ก็จะยังคงความคึกคัก หรือ คึกคักมากขึ้นไปอีก ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเกิด อะไรขึ้น แต่ความทรงจำาจะอยู่กับเราไป ตลอดกาล ขอให้ทุกคนรักษามันไว้ให้ดี
25
7 สุดยอดกรุ๊ปเด็ดแห่งนิเทศศาสตร์ ขึน้ ชือ่ ว่าเป็นชาวนิเทศศาสตร์แล้ว การได้ลมิ้ ลองรสชาติ ของกรุ๊ปเด็ดประจํา facebook เป็นเรื่องที่พลาดไม่ ได้ และความเผ็ดแซ่บของกรุ๊ปเหล่านี้เองที่ทําให้เกิด ผลิตผลจากของดีประจํา facebook มาเป็นของดีประจํา นิเทศศาสตร์ พูดได้เลยว่าถ้าไม่ได้ลองกรุป๊ เด็ดๆเหล่านีก้ เ็ หมือนมาไม่ถงึ คณะนิเทศ และนี่คือ “7 สุดยอดกรุ๊ปเด็ด” ที่ชาวนิเทศควรได้ลิ้มลอง!
จำานวนสมาชิก : 372 คน
2 คนโสด นิเทศศาสตร์
ข้อมูลทั่วไป : คนโสดก็เหมือนต้นไผ่ ข้างนอกดูแข็งแกร่งเพียงใด แต่ ข้างในมันก็ยัง ‘ว่างเปล่า’ ความแซ่บ : ถ้าใครชอบดู Club Friday The Series ขอแนะนําให้เข้า ร่วมกรุป๊ นีโ้ ดยด่วนค่ะ เพราะเรียกได้วา่ เป็นกรุป๊ ทีร่ วบรวมเรือ่ งดราม่าไว้ มากที่สุด ไม่ว่าจะอกหัก รักคุด ตุ๊ดไม่สน เหงา เปลี่ยว เหี่ยว ต้องการ คนดูแล ก็สามารถมาระบายความในใจหรือปรึกษาสมาชิกในกรุ๊ปนี้ได้ รับรองว่าจะได้คําแนะนําดีๆไม่แพ้พี่อ้อย พี่ฉอดเลยทีเดียว นอกจาก เรื่องดราม่าแล้วก็ยังมีเรื่องมีสาระ เรื่องตลกและเรื่องของชาวบ้านให้ได้ แซ่บแก้เศร้ากันไม่เว้นแต่ละวัน แซ่บไปแซ่บมาจนถึง1,000คอมเม้นท์ก็ เคยเกิดขึ้นในกรุ๊ปนี้มาแล้ว
: มะขาม 47
1 Nitade
จำานวนสมาชิก : 3,908 คนและยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง ข้อมูลทัว่ ไป : รวมพลคนนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ เด้อครับเด้อ ## ป้องกัน อีเมล์ notification จากกรุ๊ปล้นทะลักจาก Mailbox ของท่าน โปรด คลิกที่ Edit Setting (มุมขวาบน) แล้วติ๊ก เครื่องหมายถูกตรงส่วน ของอีเมล์ออกนะครับ ### ความแซ่บ : กรุ๊ปที่รวมพลชาวนิเทศศาสตร์ไว้มากที่สุด หลายรุ่นที่สุด ปัจจุบนั มีสมาชิกเกือบสีพ่ นั คน เป็นกรุป๊ ทีค่ ยุ กันทุกเรือ่ ง เพียงแค่คณ ุ เข้า กรุ๊ปนี้คุณก็จะได้รับรู้เรื่องการตามหาสายรหัส ฝากร้านค้า ประกาศหา งาน ประชาสัมพันธ์งานคณะยันเรื่องการเมือง เรียกได้ว่าคุยกันตั้งแต่ สากกะเบือยันเรือรบเลยทีเดียว เด็กนิเทศคนไหนทีย่ งั ไม่ได้อยูใ่ นกรุป๊ นีก้ ็ ขอให้รบี กด join group นะ เดีย๋ วคนอืน่ จะหาว่าเราเป็นเด็กนิเทศปลอม
3 คำาหยาบ
จำานวนสมาชิก : ข้อมูลทั่วไป : -
จำานวนสมาชิก : 364 คน
4 Fotofellow
ข้ อ มู ล ทั่ ว ไป : ไม่ ว่ า จะกล้ อ งเล็ ก กล้ อ งใหญ่ จะฟิ ล์ ม หรื อ ดิ จิ ต อล ถ้าเป็นเรื่องถ่ายภาพล่ะก็ พวกเราคือ ‘สหายถ่ายภาพ/fotofellow’! ความแซ่บ : กรุ๊ปของสหายคนชอบถ่ายภาพที่มีทั้งตากล้องมืออาชีพ ตากล้องมือสมัครเล่น ตากล้องมือใหม่ ตากล้องมือเก่ามาช่วยกันแชร์ขอ้ มูล น่ารู้เกี่ยวกับการถ่ายภาพ กล้องรุ่นไหนดี กล้องรุ่นไหนเด็ด เทคนิคการ ถ่ายภาพสุดเจ๋ง นิทรรศการภาพถ่ายทีน่ า่ สนใจรวมถึงแบ่งปัน 26 ประสบการณ์หรือปัญหาต่างๆในการถ่ายภาพอีกด้วย
ความแซ่บ : กรุ๊ปคําหยาบกลายเป็นกรุ๊ปในตํานานไปแล้ว หลังจาก ที่เคยเป็นที่ฮือฮาในหมู่ชาวคณะนิเทศฯอยู่พักใหญ่เพราะกรุ๊ปนี้ไม่มีคํา ว่ารุ่นพี ่ รุ่นน้อง ไม่มีคําว่าเกรงใจอะไรทั้งนั้นมีแต่คําหยาบคาย ทะลึ่ง ลามก ให้เสพ ใครอยากพูดอะไรก็พูด เรียกได้ว่าเป็นกลุ่มที่เอาไว้ ระบายอารมณ์และแสดงความเถื่อน ถ่อย สถุลได้อย่างสุดกําลัง ถึง แม้ตอนนี้กรุ๊ปคําหยาบจะปิดตัวลงไปแล้ว แต่ก็เชื่อว่ากรุ๊ปนี้ยังอยู่ในใจ ใครหลายๆ คนแน่นอน
27
7 ไหนเอามา...กันหน่อยซิ จำานวนสมาชิก : 184 คน
5 ปลุกปั่น
ข้อมูลทั่วไป : ปั่นคนเดียวไม่ค่อยสนุก อย่าลืม ”ปลุก” เพื่อนๆมา ”ปั่น” ด้วยกันครับ ความแซ่ บ : สมั ย นี้ ใ ครๆ เขาก็ ปั่ น จั ก รยานกั น ทั้ ง นั้ น แหละค่ ะ มันเป็นกระแสค่ะ แต่สําหรับสมาชิกกรุ๊ปปลุกปั่น การปั่นจักรยาน สําหรับพวกเขาไม่ใช่แค่การทําตามกระแสนิยมของสังคมแต่พวกเขาปัน่ จักรยานกันอย่างจริงจัง ตัง้ ใจ บางคนปัน่ จักรยานไปไหนมาไหนแทนการ ใช้รถยนต์ บางคนปั่นเพื่อออกกําลังกาย บางคนปั่นเพื่อความสุขทางใจ แต่ไม่ว่าจะปั่นจักรยานเพื่ออะไร ถ้าไม่อย่างปั่นคนเดียวเหงาๆมาร่วม ปลุกปั่นไปกับพวกเขาซิคะ
จำานวนสมาชิก : 175 คน
6 อิ่มทริป
ข้อมูลทั่วไป : หิวไหมครับ? ความแซ่บ : เราขอเตือนคุณว่าอย่าเผลอเข้ากรุ๊ปนี้ตอนดึกๆเด็ดขาด เพราะอาจจะทําให้คณ ุ หิว ท้องร้องครวญครางจนต้องออกไปหาอะไรกิน ยามดึก แต่ถา้ เวลาทีค่ ณ ุ หิวขอแนะให้รบี เข้ามาดูกรุป๊ เลยค่ะเพราะไม่วา่ จะเป็นร้านอาหารอร่อย โปรโมชัน่ ลดราคาของกินสุดคุม้ หรืออาหารเมนู เด็ด รอคอยให้คุณเลือกรับประทานอยู่ในกรุ๊ปนี้แล้วค่ะ
ความแซ่บ : ขอจัดคอมโบ้เซตให้เด็กนิเทศฯ ที่ชอบเสพสื่อแขนงต่างๆ งานไหนดี งานไหนเด็ดกรุ๊ป ไม่ว่าจะเป็นหนัง เพลง หนังสือ โฆษณา มากันเพียบ กรุป๊ เหล่านีค้ อื พืน้ ทีท่ พี่ วกเราชาวนิเทศฯ เอาไว้แลกเปลีย่ น แบ่งปันสิ่งดีๆ ที่เราอยากบอกต่อ ไหนเอามาแยงกันหน่อยซิ - สําหรับชอบดูหนังไม่จํากัดแนว ไม่ จํากัดค่าย ไม่จํากัดเชื้อชาติ จำานวนสมาชิก : 230 คน ข้อมูลทั่วไป : กรุ๊ปนี้ แชร์หนังนะจ๊ะ ได้ทุกแนว ตั้งแต่หนังตลกสาม ช่า ยันหนังอาร์ตเมืองคานส์ ไปจนถึง หนังโป๊ญี่ปุ่น อาจจะใช้เป็นจุด นัดพบไว้แลกหนังก็ได้นะฮะ ไหนเอามาแชร์กันหน่อยซิ – รวบรวมไว้ทั้งเพลงเก่ารุ่นคุณพ่อไป จนถึงเพลงใหม่ล่าสุด ฮอตฮิตติดชาร์จ จำานวนสมาชิก : 409 คน ข้อมูลทั่วไป : สําหรับคนรักการฟังเพลง ใครมีเพลงดี ๆ เด็ด ๆ ภาษาไหน จะเก่าจะใหม่ ก็เอามาแชร์กันได้เลย โดยมีข้อตกลงกัน นิดหน่อยคือว่าโพสท์วันนึงได้โควต้าวันละ 1-2 เพลงและต้องรีวิว เกี่ยวกับเพลงนั้นหน่อยนะคะ รีวิวอะไรก็ได้ เช่น บอกที่มา หรือว่า ชอบเพราะอะไร ไม่จํากัด แนว หรือภาษาเลยค่ะ ไหนเอามาแบกันหน่อยซิ – ห้องสมุดในโลกออนไลน์ของชาว นิเทศศาสตร์ จำานวนสมาชิก : 339 คน ข้อมูลทั่วไป : Don’t judge a book by its cover. ไหนเอามาจิก๊ กรีก๊ นั หน่อยซิ – ใครอยากดูโฆษณาดีๆจากหลากหลาย เอเจนซี่เชิญทางนี้เลยค่ะ จำานวนสมาชิก : 37 คน ข้อมูลทั่วไป : เพื่อการเป็นครีเอทีพโฆษณาที่ดีในอนาคต
: วี 45 จูนดอก 47
29
ละครนิเทศในปีนี้มีนามเก๋ๆ ว่า Westonhood แหม... แค่ชื่อก็คงจะพอทราบกันแล้วว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับคาวบอย หลายคนคงจะรู้สึกชินตากับหนังฝรั่งที่เป็นแนวขี่ม้าฝ่าทะเลทราย แต่ เมื่อมาเป็นละครเวทีคาวบอยที่จัดทําโดยคนไทย จึงเชื่อได้เลยว่าจะต้องมีกลิ่นอายความเป็นไทยแฝงอยู ่ ทีมงานจึงขอการันตีว่า Westonhood จะต้องแซ่บถูกใจผู้ชมแน่ๆ Westonhood ถือเป็นปรากฏการณ์ใหม่ที่ชาวคณะนิเทศกล้านําเสนอในเรื่องไกลตัว ทั้งนี้ก็เพื่อต้องการจะให้ผู้ชมได้สัมผัสกับความแปลก ใหม่ พวกเราก็คาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากกลุ่มผู้ชมอย่างเช่นทุกปีที่ผ่านมา แล้วก็เป็นที่ทราบกันดีว่าละครนิเทศ ในปีนไี้ ด้มกี ารย้ายสถานทีแ่ สดงจากหอประชุมจุฬาฯ ไปทีห่ อประชุม AUA ถึงแม้วา่ สถานทีจ่ ะเปลีย่ นไป แต่บอกได้เลยว่าความตัง้ ใจของพวกเรา ยังเหมือนเดิมค่ะ กว่าทีล่ ะครนิเทศจะออกมาอลังการงานสร้างเหมือนทีเ่ ห็นอยูบ่ นเวทีนนั้ แน่นอนว่าจะต้องเกิดจากความทุม่ เทและเหน็ดเหนือ่ ยของใครหลาย คน และนี่คือบทสัมภาษณ์ของตัวแทนผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสําเร็จของละครนิเทศเรื่องนี้ค่ะ
ประธานละคร (พี่ใหม่44) Q : ละครเวทีปนี เี้ ป็นแนว western คาวบอย เลยอยาก รู้ว่าได้รับแรงบันดาลใจจากอะไร และมี reference เป็นอะไรบ้าง A : คือในปีนี้ตกลงจะเลือกผู้กํากับก่อน ได้พี่กันปุ๊บ เค้าก็ develop ความคิด แล้วเอามาให้เพือ่ นช่วยๆ กันดู แล้วก็สรุปออกมาว่าจะทําเป็นแนวคาวบอย แต่ถา้ ถาม แรงบันดาลใจจริงๆ คือ พ่อของพีก่ นั เค้าชอบคาวบอย แล้วก็เป็นแนวที่ละครนิเทศยังไม่เคยทํา ก็เลยอยาก ลองเอามาทํา ส่วน reference ที่ใช้ ก็เช่นหนังเรื่อง The Quick and the Death ทั้งเรื่องของยุคสมัย และอาร์ตได
Q : แล้วในช่วงนั้นก็มีกระแสละครเรื่องตะวันเดือด พอดี มันส่งผลต่อละครของเราไหม A : มีละครตะวันเดือดออกมาตอนนั้น มันก็ดีนะ เป็นกระแสนิยม ช่วยหนุนให้ละครเราน่าดูย่ิงขึ้น แล้วละครที่เป็น western เป็นคาวบอย มันไม่ค่อย มีนะ คนเค้าก็อยากมาดู
Q : ปีนเี้ ล่นที ่ AUA ลําบากยังไงและต้องปรับเปลีย่ น อะไรจากปีก่อนๆบ้าง A : ลําบากค่อนข้างมากเหมือนกัน เพราะว่ามันใหม่ หมดเลย แล้ ว ก็ ที ม งานละครนิ เ ทศก็ ทํ า ที่ ห อ ประชุมจุฬาฯ มานานแล้ว คือมันไม่ใช่เป็นการปรับ ตัวแค่ดา้ นสถานที ่ แต่มนั เป็นเรือ่ งของการทําใจด้วย เหมือนอินเนอร์ก็ต้องพยายามจะอธิบายให้คนใน คณะ(ทีมงาน)เข้าใจว่าทําไมเราถึงไม่ได้เล่นที่หอ ประชุมจุฬาฯ พอเป็นหอประชุม AUA เราก็รู้สึก ดีนะ ทุกคนช่วยกัน ทีมงานทุกฝ่ายช่วยกันปรับตัว ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันมากขึ้น ก็ขอบคุณทุกคนมากที่ ทําให้ผ่านไปได้ด้วยดี แล้วก็ขายบัตรได้เกลี้ยงด้วย ส่วนเรื่องที่จอดรถไม่ได้น้อยลง เพราะว่าที่หอประ ชุมจุฬาฯ ทีจ่ อดรถมันน้อยอยูแ่ ล้ว แต่ทนี่ อ้ ยลงจริงๆ คือ จํานวนที่นั่ง ซึ่งมันส่งผลต่อยอดขาย กําไรก็จะ น้อยหน่อย แต่ตอนแรกที่วางวัตถุประสงค์ของการ ทําละครไว้คือ ไม่ได้มุ่งหวังกําไรอะไรเยอะอยู่แล้ว เพราะว่าจริงๆ แล้วกําไรมันกลับคืนมาสู่กิจกรรม ของคณะ จุดประสงค์ของเราคือสร้างความสามัคคี ในคณะของเรา Q : ได้ข่าวว่าเจ้าที่ดุมาก ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย A : ตัวเราเองไม่เจอนะ แต่เพื่อนหลายคนมากที่ เจอ อย่างว้าวก็เจอในห้องคอนโทรลซึ่งไม่มีใครอยู่ ในนั้น ฝ่ายเสียง ฝ่ายแสงก็เจอตอนประชุม แล้ว ที่สังเกตได้ชัดๆ ก็เรื่องไมค์ที่มีเสียงตุบๆ ตอนรอบ จริงด้วย พอเช็คดูก็ปรากฏว่ามันไม่ได้เปิด แต่มอง
ในอีกมุมนึงก็เหมือนเขามาเตือนนะ เพราะว่าพอเช็ค ไมค์นั้นดูเลยรู้ว่าถ่านมันอ่อนต้องเปลี่ยนถ่าน แล้ว ก็เรื่องไมค์นี่อีกเหมือนกันที่เหมือนมีเสียงสวดมนต์ แทรกเข้ามา แต่ว่าก็เคยเช็คแล้วว่ามันเป็นเหมือน สัญญาณแทรกซ้อน มีเสียงเพลง เสียงอะไรดังเข้ามา ได้ เรื่องเจ้าที่เนี่ยจริงๆ เราก็ไหว้หอกันก่อนอยู่แล้ว แต่มีเรื่องเล่ากันว่าหอ AUA สร้างทับต้นไทรใหญ่ แล้วหอประชุมนี้เป็นคริสต์เขาเลยไม่มีศาลเจ้า ทุก คนก็กลัวนะ แต่มนั ก็ทาํ ให้เราเคารพสถานทีม่ ากขึน้ จะทําอะไรก็ต้องระมัดระวังขึ้นด้วย
Q : ถ้าจะให้ตั้งชื่อ Westonhood เป็นภาษาไทย จะตั้งว่าอะไร A : คือจริงๆ พวกเราก็พยายามระดมกันคิดชื่อเป็น ภาษาไทยแล้ว แต่กไ็ ม่รวู้ า่ จะตัง้ ว่าอะไรดี (อมยิม้ ) ก็ เลยมีแต่ชื่อภาษาอังกฤษอย่างเดียว Q : มีคอนเซปต์ไหนที่ละครนิเทศยังไม่เคยมี แล้ว อยากจะเห็นรุ่นน้องทําในปีต่อๆ ไป A : ทําเรื่องอะไรก็ได้นะ อย่างต่อไปก็เป็นรุ่น 45 ทําอะไรออกมาก็อยากดูหมด แต่ขอให้ทําออกมา ดีก็แล้วกัน
31
ผู้กำากับ (พี่กัน44)
Q : มีการแสดงรอบไหนไหมที่มีข้อผิดพลาดเกิด ขึ้นกลางเวที แล้วมีการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้ายังไง A : ทีจ่ าํ ได้แม่นเลยคือรอบ 6 เป็นรอบทีผ่ า่ นจากวีค แรกมาแล้ว เป็นเรือ่ งของไมค์ไวร์เลส มีเสียงตุบๆ คือ เราควบคุมไม่ได้ เป็นฉาก 3 ตอนที่พระเอกมาเจอ ความดราม่าที่บ้าน อยู่ๆ ไมค์ก็ดังตุบๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ ก่ อ นหน้ า นั้ น มั น ก็ มี ข่ า วว่ า มี ค นเห็ น อะไรแปลกๆ เยอะ เรื่องเจ้าที่ AUA อะไรแบบนี ้ ฝ่ายเสียงก็แก้ อะไรไม่ได้ ได้แต่พนมมือไหว้จนเสียงมันหายไป พอ พักครึ่งก็ลงไปดูนักแสดง แพงก็บอกว่าน่ากลัวมาก เล่นไปก็ได้แต่กินแอปเปิ้ลไปสวดมนต์ไปด้วย ถือว่า เป็นเหตุสุดวิสัยเกินความควบคุมของเราเหมือนกัน
Q : อะไรคือสิ่งที่ยากที่สุดในการแสดงละครแนว คาวบอย A : ทุกปีทุกเรื่องมันมีส่วนยากเหมือนๆ กัน ละคร นิเทศจะมีหลายๆ ธีม ทั้งแนวยุโรป คาเฟ่ ส่วนแนว คาวบอยมันยากกว่าตรงที่การเต้นนะ การแสดงบน เวทีมันไม่ต่าง แต่ที่ต่างคือดนตรีท่าเต้น มันเด่น ชั ด กว่ า ความเป็ น คาวบอยแล้ ว มั น ต้ อ งดู เ ด่ น ชั ด ออกมา ต้องเข้าถึงการเอนเตอร์เทนคนดู ออกแนว เฮฮาปาร์ตี้ ตรงนี้คงเป็นจุดที่ยากนิดนึง ต้องเข้า ถึงธรรมชาติของคาวบอย คนไทยอาจจะเข้าถึงได้ ยากกว่าในเรื่องเนื้อหาของความเป็นคาวบอย เลย ต้องปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องให้คนเข้าถึง คือเป็นแนว Q : ให้ “ซูม44” มารับบทเกย์ ไม่ชอ็ กหัวใจสาวๆ หรอ ครอบครัวแบบ Westonhood A : จริงๆ ตอน try out ซูมก็ไม่ได้เล่นแบบนีน้ ะ แต่ Q : เป็นละครคาวบอยที่มีกลิ่นอายของคอมมาดี้ ตัวซูมเขามีความน่ารักในตัวอยูแ่ ล้ว แล้วบทนีก้ ย็ งั ไม่ ด้วย เลยอยากรู้ว่าใครเป็นคนช่วยคิดมุกตลกบ้าง ค่อยมีมติ ทิ ชี่ ดั เจนมากเท่าพระเอกหรือตัวอืน่ ๆ เราก็ A : ทีมเขียนบทก็วางไว้กอ่ นว่าจะให้เจอสถานการณ์ เคยทํางานกับซูมมา ก็เลยคิดว่าซูมน่าจะทําได้ พอ ยังไงบ้าง รวมๆ แล้ว ก็คือทีมเขียนบทช่วยๆ กัน เวิรก์ ช็อป เพือ่ นๆ ก็คดิ ว่ามันเพิม่ บุคลิกขึน้ มาให้เป็น เขียน แต่มุกทั้งหมดพอมาเวิร์คช็อปกันมันก็ขึ้นอยู่ สีสนั ของละครได้มากขึน้ คนดูกจ็ ะได้เข้าถึงตัวละคร กับนักแสดงด้วยแหละ นักแสดงรุ่นพี่ในเรื่องที่มี ตัวนี้มากขึ้นด้วย ประสบการณ์มาก่อน อย่างแพง วุ้น ซูม หรือว่าพี่ บัณฑิตก็มีกลับมาช่วยคิดมุกด้วยเหมือนกัน
อาร์ตได (พี่แอม44) Q : สังเกตว่าปีนฉี้ ากใช้ไม้ซะส่วนใหญ่ กระบวนการ ทําแตกต่างจากปีที่ผ่านๆ มาที่ใช้โฟมเยอะมั้ย แล้ว งบประมาณที่ใช้ต่างกันมากไหม A : กระบวนการทําฉากก็คล้ายๆ เดิม เปลี่ยนตัว วัสดุเฉยๆ เนือ่ งจากปีนเี้ ป็นละครแนวคาวบอย พวก เราเลยตกลงกันเองว่าจะใช้ไม้จริง ใช้โฟมก็ไม่เหมือน จริง คือพยายามสร้าง texture ลงบนโฟม แต่ถึง จะทําโฟมให้เป็นไม้มันก็ต่างอยู่ดี เราลองทําดูแล้ว การใช้โฟมในปีนี้จะต้องใช้ skill เยอะ และใช้เวลา นาน จึงไม่ serve กับคนหมู่มาก ให้น้องทําคงยาก ละครในปีนี้เวทีลึกไม่เท่าเดิม โครงเหล็ก หรือว่าไม้ มี space จํากัด ก็เลยใช้โฟมลงเป็น detail detail แทน เช่น อิฐแต่ละก้อน ที่เราใช้ไม้ ก็ใช้สีทาไม้ลง เป็น texture แล้วมันมีหลายสีเลือกได้ ส่วนเรื่องงบ ประมาณจัดงบตามปีเดิม เพราะสเกลฉากของละคร ปีนี้เล็กลง แต่เน้นใช้ไม้เยอะ ถ้าเป็นปีก่อนๆ สเกล ฉากจะใหญ่กว่า แต่เน้นใช้โฟมเยอะกว่า แต่ถา้ เทียบ เป็นมาตราส่วนจะแพงขึ้น Q : ใครเลื่อยไม้เก่งสุด A : จ่าธีร์(หัวเราะ) เพราะมีอยู่วันหนึ่งไม่ได้ทํางาน โฟมแต่ทํางานไม้ของตัวเอง พี่กําลังทําบันไดอยู่แล้ว จ่าธีร์ก็มาซ่อมบันไดให้เลยรู้สึกว่าจ่าธีร์เก่งมากเลย
นักแสดงรุ่น 44 (พี่แพง44 พี่วุ้น44 พี่ซูม44)
Q: เล่นละครมาจนจบการศึกษา บทไหนในละคร นิเทศที่ชอบที่สุด A: พี่แพง > ชอบซีซิเลียจากเดอะฟินาเล่ เพราะ ว่าสวย (หัวเราะ) ตอนนั้นยังอยู่ปี 3 มันเลยมีเวลา ให้กับตรงนี้มากกว่า เราได้ใช้เวลาอยู่กับมันเยอะ ได้คิดแบ็คกราวด์ตัวละครอะไรแบบนี้ ก็เลยชอบ ตัวนี้มากกว่า ตอนปี 1 ที่ได้เล่น เราก็ยังเล่นไม่ ได้ลึกเท่านี้ด้วย พอมาปี 3 คิดว่าทั้งเรื่องเวลาแล้ว ก็ประสบการณ์มันลงตัว ส่วนปี 4 นี่จริงๆ ก็ชอบ เพราะบทเบ็ตตี้มันเล่นแล้วสนุก มันตลก แต่ที่ชอบ ที่สุดก็คือซีซิเลียนี่แหละ
พี่วุ้น > ป้าบาบาร่าจากเดอะฟินาเล่ค่ะ เพราะว่า ชอบคนที่มีคาแรกเตอร์แบบนี้ ป้าบาบาร่าเป็นคน ที่เลือกจะมีความสุขกับทุกวันที่ตัวเองมีและเข้าใจ โลก เข้าใจคนอื่นๆ และเป็นคนที่มีพลังชีวิตเหลือ ล้นพร้อมที่จะเผื่อแผ่ให้คนอื่น ซึ่งอยากจะเป็นคน แบบนี้ให้ได้ ไม่ทุกข์ หรือถ้าทุกข์เชื่อว่าป้าบาบาร่า ก็จะอยู่กับความทุกข์ได้อย่างมีความสุข
พี่ซูม > เราเล่นโรงใหญ่มาแค่สองปีเอง บทที่ ชอบที่สุดก็คือวิลเลียม จากเดอะฟินาเล่ แต่เราก็ไม่ ได้รู้สึกว่าเราเล่นบทนี้ดีที่สุดนะ เราชอบตัวนี้เพราะ เขาเป็นผู้ชายมีเสน่ห ์ แล้วก็มีความขี้อายหน่อยๆ อีกเหตุผลที่ชอบก็เพราะว่ามันเป็นละครโรงใหญ่ เรื่องแรกของเราด้วย Q : พี่ซูมรู้สึกยังไงกับบท “ร็อคซัน” A : พี่ซูม > จริงๆ แล้วบทร็อคซันเป็นบทที่ห่าง ไกลกับตัวเองนะ แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้เล่น มันเหมือน เป็นการได้ค้นหาอะไรใหม่ๆ ให้กับตัวเอง เป็นบทที่ เราต้องดึงบุคลิกความเป็นผู้หญิงมาใส่ด้วย ซึ่งมัน ไม่ใช่เราเลย แต่มันเป็นตัวละครที่มีสีสัน แล้วก็ถือ เป็นก็เป็นประสบการณ์ใหม่ เราก็รู้สึกดีใจนะที่ได้ เล่นบทนี้
Choreographer (พี่แพ็ท44) Q : ถ้าพูดถึงการเต้นในหนังคาวบอยคนอาจจะนึก ภาพไม่ค่อยออก แล้วคอนเซปต์ของท่าเต้นในปีนี้ได้ แรงบันดาลใจจากอะไร A : พี่ดูจากธีมละครก่อนแล้วก็ไปหา reference ซึ่ง Westonhood มันเป็นละครแนว western การ เต้นมันก็จะแตกต่างจากปีก่อนๆ ส่วนใหญ่อารมณ์ ของการเต้นแบบนี้จะสนุกสนาน โลดโผน พี่ไปหา ดูการเต้นแท็บมาด้วยแล้วก็นํามาประยุกต์ใช้ เน้น ฟุตเวิร์คให้เกิดความแปลกใหม่ ท่าเต้นเน้นความ แข็งแรง สนุกสนาน มีการกระโดดทําให้การเต้น บนเวทีมันดูแปลกตาขึ้นด้วย
33
Westonhood ถือว่าได้พลิกโฉมหน้าละครคาวบอยไปเลยก็ ว่าได้ จากที่มีการต่อสู้บู๊กันแบบเลือดสาด การ แก้แค้น ตัวละครมีความโหดร้ายป่าเถื่อน และ รุนแรง มาเป็นตัวละครที่มีความน่ารักสดใส เข้มแข็ง กล้าหาญเด็ดเดี่ยวและเป็นผู้ผดุงความ ยุติธรรม ด้วยบทที่ละเอียดอ่อนเข้าใจถึงจิตใจ ตัวละคร ได้กลายมาเป็นส่วนผสมชั้นเยี่ยมที่ ช่วยปรุงแต่งให้ละครออกมา สนุกชวนติดตามและแฝงไปด้วยข้อคิด แม้ว่าพวกเราจะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยจากการทำา ละครนิเทศฯ มากเพียงไร แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือพวกเรารู้สึกอิ่มอกอิ่มใจที่ได้ทำางานร่วมกัน กับทั้งพี่ เพื่อน และน้อง ได้พัฒนาและฝึกฝน ทักษะการทำางานไปพร้อมๆ กัน หน้าตาของละครนิเทศในปีหน้า จะเป็นเช่นไรคงต้องลุ้นกันต่อไป อย่าลืมมาเป็นกำาลังใจให้กับละครเวที ในปีต่อๆ ไปกันด้วยนะคะ สำาหรับ Westonhood ได้ปิดฉากลงอย่างสวยงามไปแล้ว แต่เชื่อ แน่ว่า Westonhood จะต้องอยู่ในใจของใคร หลายคนไปอีกนานแสนนานค่ะ
: ธรปิ๊ 48
35
ย้อนกลับไปทีจ่ ดุ ตัง้ ต้นของละครเรือ่ ง “วงกฎ” ในการประชุมอินเนอร์ของละครปีน ี้ ได้มมี ติกนั ว่า จะให้คนในคณะช่วยเลือกธีมเรือ่ ง ซึง่ โดยปกติแล้ว จะเลือกโดยอินเนอร์และทีมกํากับ แต่ปีนี้มี ความ คิดเห็นกันว่า อยากให้คนในคณะมีสว่ นร่วม ทีมอิน เนอร์เลยให้การบ้านแต่ละฝ่ายที่เกี่ยวข้องว่า ฝ่าย ไหนทําอะไรไม่ได้บ้าง “กูทําเพลง อินเดียไม่ได้โว้ยยยยยยย” – พี่นลขน45 เฮดฝ่ายเพลง
“เจ้ ฉลุลายไทยไม่เป็นนะคะ” – พี่กอบี45 อาร์ต ไดเรคเตอร์
ซึ่งจากที่คิดๆกันไว้ 30 กว่าธีม ก็ได้ข้อสรุป กันมา 5 ธีมให้คนในคณะเลือกกัน ได้แก่ คุก, นรก,สวรรค์,ญี่ปุ่น และการ์ตูน โดยธีมที่จะชนะก็ คือ “คุก” นั่นเอง (อย่าแปลกใจว่าจากคุกมาเป็น เรื่องการเมืองได้อย่างไร ไม่มีใครทราบ เอาเป็น ว่าเข้าใจตามนี้ละกัน) และธีมที่ได้อันดับ 2 ก็คือ การ์ตนู ซึง่ ธีมการ์ตนู นีส้ ายสืบแอบกระซิบมาว่าทีม แดนซ์ชอบธีมนี้มาก นอกจากทีมแดนซ์จะชอบธีม นี้แล้ว อีกคนหนึ่งที่ชอบมากๆ ก็คือ พี่เพดทูล45 ซึ่งสายเรากระซิบต่อมาว่าพี่เพดทูลถึงกับร้องไห้ เมื่อได้รู้ผล เพราะรู้สึกเฟล อยากทําธีมนี้
เมื่อได้ธีมมาเรียบร้อยแล้ว ต่อมาก็คือการทํา ให้ธมี เป็นรูปเป็นร่าง สายเราก็กระซิบมาอีกว่า กว่า ที่เราจะได้เห็นละครเป็นรูปเป็นร่างกัน ทีมเขียน บทต้องทํางานกันอย่างหนัก โดยมีพล็อตสั้นๆ ที่ ต้ อ งนํ า ไปแตกต่ อ จากธี ม ที่ คิ ด ไว้ เ ป็ น คุ ก ก็ คื อ “เจ้าหญิงถูกปลํ้าโดยชายคนรัก” เพราะฉะนั้นจึง กลายมาเป็นอย่างที่เห็นกันนี่แหละ และขาดไม่ได้สําหรับละครก็คือ ชื่อเรื่อง แต่ ก่อนจะได้ชื่อวงกฎมา ละครเรื่องนี้เกือบได้ใช้ชื่อ “กบฎไร้ศักดินา” ซึ่งฟังแล้วยังไงก็แบบว่า ละคร ช่อง 7 มาก และเจ้าของชื่อเรื่องสุดคลาสสิกนี่ก็ คือพี่จีน 45 ในวันที่คัดชื่อเรื่องละครนั้นพี่จีนมุ่ง มั่นในการนําเสนอชื่อนี้เป็นอย่างมาก พรีเซนต์ เป็นอย่างดี โดยพีจ่ นี บอกว่าชือ่ นีส้ ะท้อนความเป็น ละครเรือ่ งนีท้ สี่ ดุ แล้ว ภายหลังการเลือกชือ่ เรือ่ งจบ แล้ว ก็มีคนนํา ”กบฎไร้ศักดินา” ไปล้อพี่จีนอยู่ เนื่องๆ พี่จีนไม่เข้าใจ จะเอามาล้อทําไม และชื่อนี้ ไม่ดีตรงไหน !!!!!!! (แม่พูดได้ไหมลูก) อีกชื่อที่ ได้รับการนําเสนอคือ “ไต้ฝุ่น” ที่แอบมีเสียงงุ้งงิ้ง ว่ายากที่จะทราบได้ว่าคนคิดชื่อนี้คิดอะไรอยู ่ ส่วน วงกฎที่ เ ป็ น ชื่ อ ละครถู ก นํ า เสนอโดยพี่ เ พดทู ล หลายๆ คนในห้อง ประชุมขณะนั้นเมื่อได้ฟังชื่อ นี้ แ ล้ ว ก็ ต่ า งพยั ก หน้ า ให้ กั น ว่ า นี่ แ หละ คื อ ชื่ อ ละครของเรา และนี้คือเบื้อง หลังแบบลึกๆที่ไม่ค่อยมีใคร ได้ทราบเกี่ยวกับละครเรื่องนี้ .......
37
๐ ในวันที่ขนสีที่ได้รับจากสปอนเซอร์เข้ามาครั้ง แรก ปรากฎว่าสีที่ขนมาผิดหมดเลย เพราะโทนสี ที่หยิบมาเป็นโทนสีพาสเทล พี่มิวสิกที่รับผิดชอบ การขนสีกล่าวกับพี่กอบีว่า “เราใช้สีนี้ได้ไหม กูไม่ ไหวแล้ว เหนือ่ ย หนัก” พีก่ อบีกต็ อบกลับมาว่า “ถ้า เราทําธีมการ์ตูนอ่ะได้ กูทําให้มึงได้เลย” แต่ด้วย ความขี้เกียจพี่มิวสิคก็ต่อรองไปอีกว่า “มึง มึงลอง ๐ เมื่ อ ตอนที่ ล ะครจะเข้ า หอฝ่ า ยดํ า เนิ น การได้ ผสมดูก่อน” ซึ่งผลของการลองผสมออกมาแล้วก็ จัดการติดต่อรถ 6 ล้อเพื่อมาขนฉากและสิ่งของ คือ ไม่ผ่าน สุดท้ายก็ต้องนําไปคืน ไป เนื่องจากในขณะนั้นมีคนในคณะคนหนึ่งที่บ้าน มีรถ 6 ล้อพอดี ทางฝ่ายดําเนินการจึงไปติดต่อบอก กับยามหน้าคณะว่า จะเอารถ 6 ล้อ มาขนฉากนะ เวลานี้ แต่พี่ยามกลับบอกว่า “ไม่ได้!” ฝ่ายดําเนินการก็ถามไปว่าทําไม เหตุผลที่พี่ ยามบอกกับเราคือ “รถ 6 ล้อจะทําให้พื้นเป็นหลุม เข้าไม่ได้เด็ดขาด” ทางเราก็ถามต่อไปว่า “งั้นถ้า ๐ เป็นที่ทราบกันดีว่าพี่จีน45กลัวหนู ซึ่งผลของ หนูใช้รถ 6 ล้อของจุฬาฯ ได้ไหมคะ” พี่ยาม ตอบ การกลัวหนูของพี่จีนทําให้พี่จีนกลายเป็นคนที่บ้า กลับมาว่า “ได้ รถ 6 ล้อของจุฬาฯ เข้าได้ ต้องมี ความสะอาดทีส่ ดุ ในหอประชุม โดยพีจ่ นี ได้ออกกฎ สติกเกอร์ของจุฬาฯ นะ” อึ้งกันไปตามๆ กันกับ เหล็กไว้ว่า ห้ามนําอาหารเข้ามาในหอประชุมเด็ด ขาด แต่ก็ไม่ได้นําพา เพราะมีการแอบนําอาหาร ตรรกะของพี่ยาม ไม่ได้นําพาเลย เข้ามากินในขณะที่อยู่หอประชุมเรื่อยๆ และฝ่ายที่ ชอบท้าทายอํานาจที่สุดก็คือ ฝ่ายคอสตูม ครั้งหนึ่ง พีม่ าร์ค 46 ได้แอบเอาอาหารเข้ามาในห้องคอสตูม ซึง่ คนในฝ่ายก็หา้ มกันแล้วว่าอย่าเลยเดีย่ วโดนพีจ่ นี ด่า แต่พี่มาร์คก็ไม่ได้นําพาจริงๆ นําเข้ามากิน จน กระทัง่ ในจังหวะหนึง่ ทีพ่ จี่ นี กําลังจะเข้ามาในห้อง พี่
เรื่องเล่าหลังม่าน
มาร์คเลยรีบเอาอาหารไปซ่อนในลิ้นชักหน้ากระจก ตรงที่แต่งตัว โดยคิดว่ายังไงพี่จีนก็ไม่ร ู้ แจ๊คพอตพี่ จีนมาเอาของที่ลิ้นชักพอดี พบกับอาหารที่แอบเอา เข้ามา พี่มาร์คโดนสั่งการให้เอาอาหารไปทิ้ง จาก เหตุการณ์ในวันนั้นจึงทําให้เกิดวลีว่า “อย่าให้ท่า นทราบสิ” ซึ่งความหมายก็คือ การแอบอาหารเข้า มาโดยที่ไม่ให้พี่จีนรู้
๐ ครั้งหนึ่งของการแสดงหน้าม่านของพี่แต๋ง 46 เป็นประวัตศิ าสตร์พแี่ ต๋งได้ใส่ headpiece ของซินดี ้ 48 ซึ่งเป็นรูปนกพิราบขึ้นเวทีด้วย กล่าวกันว่า นก ตัวนั้นราคาแพงกว่า ชุดคอสตูมของญาดา นางเอก เสียอีก (มีสายแอบมาเม้าท์ว่า ครั้งหนึ่งคอสตูมจัด ธีมแต่งตัวกัน และได้ธีม white sensation ซินดี้ใส่ ชุดของ victeerut มาลองคํานวณกันแล้วค่าชุดของ นักแสดง 5 คนยังไม่เท่ากับ ของซินดี้วันนั้นเลย)
38
: ธรปิ๊ 48
40
หลังจาก “วงกฎ” จบไป ก็ถึงคราว 46 ที่ต้อง ต่อมา ’90s นั้น ได้พัฒนาเป็นปิ๊กกะแอน ทําละครเป็นของตัวเอง คําถามก็คือ จะทําละคร อย่างที่เราได้ดูไป เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่สยาม อะไรดี? ระหว่ า งเด็ ก ชาย ลู ก ร้ า นขายเทปและพี่ ส าว พนักงานเพจเจอร์ ในตอนแรกชื่อ “ปิ๊กกะแอน” ซึง่ 46 ก็เลือกออกมาเป็นหลายๆ ธีมว่า อยาก เกือบจะได้ชื่อว่า “กรอ ฟอร์เวิร์ด” สาเหตุเพราะ ทําทะเลทราย อยากทํานางโชว์ อยากทําเป็นธีม ตรงกับแมสเสจของเรื่อง แต่ไปๆ มาๆ ก็เอาคําว่า ทะเล ก่อนที่จะมาให้คนในคณะเลือกว่าธีมไหนจะ “ปิ๊กกะแอน” มาใช้เพราะว่ามันตรงกับในยุค 90 ผ่านเข้ารอบบ้าง มีการประชุมรุน่ เพือ่ คัดเลือกธีมที ่ ที่ นิ ย มเอาชื่ อ พระเอกกั บ นางเอกมาตั้ ง เป็ น ชื่ อ ต้องการจะทํา ซึง่ ฝ่าย บอสกูโน46 ทีถ่ กู เลือกเป็น เรื่อง และยังมีอีกหลายๆ ชื่อที่ไม่ผ่านเข้ารอบคือ ผูก้ าํ กับปีนเี้ กิดทีห่ าดใหญ่ ภาคใต้ของเรา อยากจะ เพจไม่เซ่อเลยเจอรัก, หยังหยามอยู่, ยัง(ส)หยาม ย้อนฟีลกลับบ้านเกิดของตัวเอง จะพยายามบลัฟ อยู่, เฟี้ยวไว้ก่อนพ่อสอนไว้, และ จ๊าบสุดใจ เรียก คนในรุ่นว่า เห้ยแก อย่าลืมเลือก ธีมทะเลนะ แต่ ได้ว่าแต่ละชื่อนี่สุดๆ ไปเลย เพื่อนในรุ่นหลายๆ คนก็บอกว่า ไม่เอาเว้ย ไม่เอา จะบ้าเหรอ จะเอาทะเลมาใส่ในเวทียังไง ละครมีช่ือมีเนื้อเรื่องแล้วต่อมาก็คือ ที่เล่น สําหรับละครในรุน่ นีข่ อจดบันทึกไว้ในประวัตศิ าสตร์ ผลสุดท้ายปรากฎว่าคนเลือกธีมทะเลมีอยู่ เลยว่าได้เล่นที่ สกาล่า เป็นครั้งแรก สาเหตุ แค่สองคน คือบอสกูโนและหมิว เมื่อผ่านการคัด มาจากหอประชุ ม จุ ฬ าฯ นั้ น ได้ ทํ า การปิ ด ซ่ อ ม จากในรุ่นแล้วต่อมาก็อินเนอร์ อินเนอร์ก็เสนอธีม ซึ่ ง ชอยส์ ส กาล่ า นั้ น ก็ เ ป็ น ชอยส์ แ รกเหมื อ นกั น สองธีมทีเ่ ข้าตากรรมการและสูสคี คู่ กี่ นั มากคือ ธีม ทีท่ างอินเนอร์ตดั ทิง้ เลย เนือ่ งจากแพงไม่ไหว คือคิด ’90s และ ธีมนางโชว์ ซึ่งสองธีมนี้ตบตีกันมาพอ ไว้กอ่ นเลยว่าไม่ไหว จะทํายังไงก็ไม่ไหว แต่ไม่ได้ทาํ สมควร ทางฝ่ายอินเนอร์แอบมีความปลาบปลื้ม อะไรเลยนอกจากคิดว่าไม่ไหว เรียกได้ว่าอินเนอร์ เป็น พิเศษกับ ’90s แต่ทางฝ่ายคอสตูมที่นําโดย ก็มโนกันไป ก็พยายามเสาะหาที ่ มีคนกระซิบมาว่า มาร์ค พแวร์46 และโอ๊คกีโ้ อ๊ค46 กะเทยแกนกลาง ตอนแรกไปดูที่พารากอนฮอลล์มาแล้วปรากฎว่า ของคอสตูมไฟท์ว่า ฉันจะเอานางโชว์ ชุดต้องสวย ที่นั้นแพงจริง ไม่มีโกหก สุดท้ายก็ลองไปถามที่ แน่ กะเทยต้องมีความสุข แต่ผลสุดท้ายออกมา สกาล่า คุยกันไปคุยกันมา สุดท้ายก็ได้ที่แห่งนี้ ก็อย่างที่เรารู้กัน ธีมละครปี56 ผลที่ออกมาก็คือ เป็นที่แสดงละคร ธีม ’90s
ยิบๆ ย่อยๆ ๐ ปิ๊ก ตอนแรกเกือบจะได้ชื่อว่า จอห์น แล้ว เนื่องจากตามเนื้อเรื่อง พี่แมน พ่อของปิ๊กชอบ จอห์น เลนน่อนมาก แต่ทางทีบกํากับคิดไปคิดมา บอกว่า มันไม่เข้ากันว่ะ มันดูไม่เสี่ยว เลยตกลง เอาชื่อ “ปิ๊ก” แทนซึ่งหมายถึงปิ๊กกีตาร์ของพ่อ ที่พ่อชอบเล่น และมันก็สามารถบอกคาเรคเตอร์ ของตัวละครได้ด้วย ก็เลยตกลงเอาชื่อนี้ ส่วนชื่อ ตัวละครอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรมาก ทางทีมเขียนบทเอา มาจาก ชื่อญาติตัวเอง ...
๐ ตอน try out ตัวละครจากัวร์ ทางทีมเขียน บทและทีมกํากับสร้างคาแรคเตอร์ให้กบั จากัวร์ไว้วา่ อยากได้คนที่ดบู ้านนอกๆ ดําๆ แต่ว่ารวย ชอบฟัง เพลงเรพโย่ว ซึ่งผลปรากฎว่าตอน try out นั้น 20 คนทีผ่ า่ นเข้ารอบมีแต่คนดําจริงๆ คือได้ดาํ แบบ 20 คนมายืนเรียงกัน ๐ ผู้กํากับบอสกูโนเคยไปยืนร้องไห้ที่ซอก สยาม ขอให้ละครไม่มีที่เล่น จะได้ไม่ต้องทําแล้ว เพราะเครียดมาก เดินร้องไห้ไปร้องไห้มา สุดท้าย เดินผ่านซอกสกาล่าพอดี จนเกิดซอกสยาม ของ เดอะ อเวจีส์
๐ ปิ๊กกะแอนได้ขึ้นชื่อว่าเป็นละครที่ tie in แน่นที่สุด ครั้งหนึ่งปิ๊กต้องยืนถือไอศกรีมเข้าไปใน ฉากและกินจริง ปรากฎว่าพอเล่นจริง ในแสดงที่ เล่นเป็นปิ๊กไม่โอเค เพราะเวลาเล่นแล้ว เหนียว คอและต้องเล่นทั้งเรื่อง ผลเลยออกมาที่ว่าถือแต่ โคนอย่างเดียว และแน่นอนว่าเรื่องนี้สปอนเซอร์ ไม่ทราบ (หัวเราะ)
42
43
“สวัสดีโซเชียลแคม ไม่มีอะไรมาก ตุ๊ดคุยกัน” “ตุ๊ด” คือ บุคคลที่ได้รับความตื่นเต้นหรือความสุขโดยการแต่งตัวด้วย เสื้อผ้าของเพศตรงข้าม (Intro to mass media ไม่ได้สอนไว้) พูดถึงตุ๊ด เด็กนิเทศฯ ต้องนึกถึง “โชว์ตุ๊ด” อย่างแน่นอน เพราะโชว์ ตุ๊ดคือโชว์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังและแสนยานุภาพที่จะสยบทุกสายตา ทั้งยัง บีบเค้นอารมณ์ของคนดูให้ถึงจุดออแกสซั่ม! โชว์ตุ๊ดจึงเป็นภาพติดตา ไม่ สิ เป็นสิ่งที่ตรึงตาตรึงใจของทุกคนจนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นศูนย์รวมจิตใจ ของคนในคณะเลยก็ว่าได้ วันนี้ “ตุ๊ดทอล์ค” อยากเสนอความเป็นตุ๊ดนิเทศฯ ในอีกรูปแบบนึง มาให้ทุกคนได้เสพสมกับความน่ารักของเหล่าตุ๊ดกันค่ะ เพราะนอกจาก สกิลการเต้น ร้อง และแอ๊วผู้ชายแล้วเรื่องเม้ามอยนี่ต้องยกให้เป็นที่หนึ่ง ของความแซ่บและร้อนฉ่า จนต้องหานํ้ํามากินไปอ่านไปเลยแหละค่ะคุณ ขาาาาาา (คําเตือน : คําเกริ่นด้านบนอาจไม่เกี่ยวกับเนื้อหาใดๆ ในบทสนทนาของตุ๊ดเลย)
44
ญี่ ปุ่ น 46 : เราเริ่ ม การสั ม ภาษณ์ เลยไหมคะ ตูมตาม48 : เอางี้ ตุ๊ดๆมีความคิด ว่า ตุ๊ดมีความสําคัญกับใต้ถุนยังไงคะ พาแวร์ (มาร์ค46) : จําได้ว่าเมื่อ ก่อนเมื่อก่อนใต้ถุนจะมีโต๊ะควายตุ๊ด ตุ๊ดทุกชั้นปีจะมานั่งกินข้าว เป็นถิ่น ตุ๊ด ตุ๊ด45 ตุ๊ด44 แล้วตุ๊ดก็จะมา เม้ามอยกัน ญี่ปุ่น : เจ๊มีความรู้สึกว่า ตุ๊ดมีความ เป็นแม็กเน็ตซึง่ กันและกัน นัง่ ๆ อยูจ่ ะ เกิดการรวมตัวโดยอัตโนมัต ิ ตอนแรก ก็กะนัง่ คุยกับเพือ่ นสวยๆ สักพักมันก็ เริม่ มารวมตัวจนคนอืน่ ไม่กล้าเข้าใกล้ พาแวร์ : แล้วอยู่ๆก็จะเกิดtopic ตุ๊ด topic ปาล์มพลาซ่า ตั้งวงแล้วก็มอง คนไปทัว่ แล้วก็นนิ ทา อย่างอีกว๋ ยเตีย๋ ว (ก๋วยเตี๋ยว48 เดินผ่าน) อย่างเงี้ยะ ไม่เอาอะ ไม่อยากเม้าท์ก๋วยเตี๋ยว หาคนเม้าท์ซิ ญี่ปุ่น : ชั้นชอบน้องเจฟ(49) เอา น้องเจฟ ตูมตาม : ถ้าน้องเจฟเป็นอาหารจาน นึง คิดว่าน้องเจฟเป็นอะไร โอ๊ค46 : อะไรเนีย่ ตุด๊ อยูด่ ๆี ก็รวมตัว ตุ๊ด : อ้าวอยู่ดีๆ ก็มา แม็กเน็ต มาอีกตัวละ ตูมตาม : อะๆ คิดว่าน้องเจฟเป็น อาหารอะไร ของกินแบบไหน ญี่ปุ่น : เจ๊ว่าของหวาน ด้วยความที่ น้องผิวขาวต้องดูเหมือนขนมถ้วยฟู บอร์นทูบี47 :อะไรฟูคะ ตูมตาม :กลายเป็นหม้อฟูค่ะ ทุกตุ๊ด : เออออ ฮ่าๆๆๆ ญี่ปุ่น : คือมันละลายในปากอะ ไม่ ละลายในมือ ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยยยยยยยย ตูมตาม : เจ๊ชอบใครปลืม้ ใคร แชร์คะ่ ตุ๊ด : ชอบเด็กถาปัตย์
ตูมตาม : เอาในคณะอะเจ๊ พาแวร์ : ไม่มีอะ เราไม่มีโมเม้นชอบ ผู้ชายในคณะ ให้ญี่ปุ่นเล่าแล้วกันว่า โมเม้นท์ชอบผู้ชายในคณะเป็นยังไง ตุด๊ : อ๊าๆๆๆๆ ว๊าย ว๊าย ว๊ายยยยยย ญี่ปุ่น : เฮลโหลวววว อะรายย ก็ ชอบคนในคณะก็เป็นอารมณ์แบบใสๆ เหมือนตอนอยู่มัธยมไง พาแวร์ : มันจะมีชว่ งเปิดโอกาสให้ได้ บอกเยอะมาก ตูมตาม : ช่วงไหนบ้างเจ๊ พาแวร์ : winter acoustic จริงๆ มั น ทุ ก กิ จ กรรมแหละมึ ง สามารถ บอกได้หมด ญี่ปุ่น : แนะนําว่าถ้าอยากมีผัว ให้ไป เป็น กนท. ทีม่ ผี วั หล่อๆ อยูใ่ นนัน้ คือ ถ้ามีผชู้ ายหล่อๆ อยูใ่ น กนท. แล้วหนู เป็น กนท.ในนั้นหนูก็จะได้ลวนลาม ตุ๊ด : อย่างปีที่แล้วก็มีพี่วัน พาแวร์ : ไม่ๆ แต่ความผิดพลาดของ รุน่ 46 คือเป็นรุน่ ทีไ่ ม่มผี ชู้ ายหล่อเลย นี่คือความผิดพลาด จุดอ่อนของรุ่น ที่สุดแล้ว หาผู้ชายหล่อไม่เจอ ญีป่ นุ่ : แล้วถามว่าอีการะเกด(47)ได้ ต่วน(48)เนี่ยคือ ตูมตาม : แล้วอย่างพี่หมอล่ะเจ๊ญ ี่ ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยยยยย อ๊ายยยยยย แซนด์ : เฮ้ย เราคุยเรื่องคนในคณะ เราไม่ได้คุยถึงหมอไม่ใช่หรอ บอร์นทูบี : อะๆ ช่วยกันดีๆ พวก ประธานเชียร์เนี้ย รอดไปเจ้ ตูมตาม : เจ๊ญี่ว่าเหมือนขนมถ้วย ฟู เจ๊มาร์คล่ะ พาแวร์ : อ้าว ยากอีก แซนด์ : ขนมถ้วยฟูนี่ฟูแค่ไหน ฟูยัก ตุ๊ด : อะไร แซนด์ : ฟักยูไง
พาแวร์ : อุ๊ย หนูจะไปฟักอาจารย์ยู ทําไม น่าสงสาร ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยยย หนุ่มคลีโอนะคะ บอร์นทูบี : อาจารย์ เป๊ะ เนีย๊ บ ดูเป็น พ่อของลูกได้ ตุ๊ด : เออ ใช่ หล่อ ญี่ปุ่น : โอ๊ค ถ้าเปรียบผู้ชายที่มึง ชอบเป็นอาหาร มึงจะเปรียบเป็นอะไร โอ๊ค : ไม่มีคนที่ชอบว่ะ ยากอะ ตุ๊ด : โอ้โห โอ้โห มุสา ญี่ปุ่น : กูเห็นมึงเดินผ่านใครมึงก็ ชอบหมด โอ๊ค : ไม่ๆ เราหมายถึง เราต้องมี ความรักปนลงไปด้วยสิ ญี่ปุ่น : ฮึ่ย อยู่ดีๆ ก็มามโน อิสัด ตูมตาม : เอาอย่างงี ้ ไม่ตอ้ งมีความรัก เอาเป็นคนทีเ่ จ๊เห็นแล้วอยากไปรูดม่าน ตอนเค้าอาบนํ้ําอยู่อะ ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยย พาแวร์ : สปอร์ตคอมเพลกซ์ๆ บอร์นทูบี : เจ๊ไปรับรางวัลหรอ แซนด์ : รางวัลชมเชย ตูมตาม : อุย๊ แต่วนั นัน้ ไปสปอร์ตคอม เพลกซ์ เจอมาร์ชด้วยมาออกกําลัง กายกับเพื่อน ญีป่ นุ่ : ถ้ามาร์ชมาวิง่ ได้แสดงว่ามาร์ช ก็ต้องมาเล่นละครให้เจ๊ได้เหมือนกัน พาแวร์ : เออ เอามาเล่นโรงเล็กเงี้ย แซนด์ : ถ้ามาร์ชวิ่งได้ มาร์ชก็เป็น แฟนเราได้ (บอสกูโน46เดินเข้ามา) ตุ๊ด : ว๊ายย แม็กเน็ตกะเทยค่ะ มา โดยมิได้นัดหมาย ตูมตาม : อะ ปีหนึ่งพูดบ้าง เม้าบ้าง ตุ๊ดกับใต้ถุน มิกิ49 : ไม่ค่อยรู้อะ พาแวร์ : อีพวกไม่อยู่ใต้ถุน !! พลจัง49 : ตุ๊ดเล่นเกมส์ไง มิกิ : เออ ตุ๊ด bloody roar โอ๊ ค : ตุ๊ ด เป็ น กระบอกเสี ย งของ สังคมค่ะ
อื่นที่ใส่กางเกงเอวสูง ใส่เสื้อหรืออะไร แปลกๆ ขนาดนั้น ตุ๊ดนิเทศจะแต่งตัว ปกติมากที่สุด ดูเป็นแบบนิสิตชาย ทั่วไป ไม่ให้มันดูแบบแหลมเกินไป ตูมตาม : อะ อะ ปีหนึ่งคิด ถ้าให้ ตัวเองเป็นอาหารสักจานให้ผู้ชายกิน อยากเป็นอะไร อะเริ่มต้น ญี่ปุ่น : ไม่ต้องตกใจนะคะ บางทีเจ๊ เริ่มต้น49 : ออส่วนปลาหมึก โอ๊คก็จะพูดเวิรด์ อะไรแรงๆออกมาบ้าง พาแวร์ : ออส่วนปลาหมึกทําไมคะ ชั้ น ว่ า อี ก อย่ า งตุ๊ ด กั บ ใต้ ถุ น คื อ ใต้ ถุ น เพราะว่าเหนียว ? เหมือนเป็นปาหี่ของตุ๊ดนะคะ เริ่มต้น : เพราะไม่มีหอย ตู ม ตาม : คิ ด ว่ า ผู้ ช ายจะชอบกิ น โอ๊ค : เราจะเล่นปา Hee กันค่ะ พาแวร์ : และขณะนี้เราก็มีแขกต่าง ไหมคะ คณะมาเยี่ยมชมพวกเรานะคะ (กลุ่ม พาแวร์ : มันก็กรุบกรับดี รูกม็ ี วงปลา หมึกอะ แถมหนวดยาวด้วยค่ะ เด็กวิศวะกลุ่ม 7-8 คน เดินผ่าน) ตูมตาม : เออ น่ากินอะ น่ารักกกกก ตุ๊ด : ว๊ายยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆ พาแวร์ : งานสแกนๆ ค่ะ งานสแกน ตูมตาม : อะ มิกิๆ อยากเป็นอะไร มิกิ : เป็นไรดีอะ นํ้ําใบบัวบก ญี่ปุ่น : เจ๊ชอบคนหลังสุดที่สูงๆ อะ พลจัง : เขียวอิดอก ค่ะ (กลุม่ ผูช้ ายกําลังน่าจะได้ยนิ เพราะ มิก ิ : เขียวแต่มีประโยชน์ ดีๆๆ นางตะโกน) (พาแวร์ชี้หน้ามิกิ) โอ๊ค : รู้สึกว่าเค้าสับขาเร็วมากเลย พาแวร์ : นี่ไม่ใช่หนวด นี่มอสขึ้น แซนด์ : ทํามาเป็นโฟกัสข้างหน้า ไม่ พลจัง : มิก ิ กรีนพีซ ส่วนหนูอยาก เห็นพวกเรา เป็นอะไรแพงๆ ซูชิเดนละกัน พาแวร์ : รู้สึกว่าใต้ถุนเป็นรันเวย์ของ ญี่ปุ่น : เจ๊รีบค่ะ น้องถามเจ๊ก่อนได้ ทุกคนนะ ตอนชั้นเห่อชุดนิสิตใหม่ๆ ไหม เจ๊รีบค่ะ ชั้นใส่กับส้นสูงมาเดินนะพูดเลย ตูมตาม : โอเคค่ะ งั้นเจ๊ละคะอยาก ตูมตาม : เออ แล้วตุด๊ นิเทศอยากแต่ง เป็นอะไร หญิงมาเรียนป่ะ ? ญี่ปุ่น : คือจริงๆ ด้วยภาพลักษณ์ พาแวร์ : มีโมเม้นท์อยู่นะ ของเจ๊ เ นี่ ย ก็ ดู อ อกจากเอเชี ย แบบ ญี่ปุ่น : เคยคิดเบาๆ แต่รู้สึกว่ามัน ออเรียลทอลมากๆ เลย เจ๊ก็อยากให้ ผิดกฎอะ ตัวเองเป็นเหมือนซูชิอะค่ะ บอร์นทูบ ี : เป็นแนวพูดเล่นๆมากกว่า พลจัง : อ้าวเป็นเหมือนหนูเลย ไม่ได้อยากทําจริง ญี่ปุ่น : ว๊ายยย ซํ้ํากับน้อง งั้นด้วย พาแวร์ : แต่มีโมเม้นอยากถ่ายรูปรับ ความทีเ่ จ๊มคี วามเป็นออเรียลทอลมาก กว่า เจ๊จะเขยิบไปอีกนิดนึงก็ได้ เป็น ปริญญาใส่ชุดนิสิตหญิงนะ แบบซาชิมิละกัน ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยยยยย ตูมตาม : ขอนอกเรื่องแป๊บ คือบางที พาแวร์ : ตุ๊ดนิเทศฯ เปรียบเสมือน เห็นตุ๊ดคณะอื่นแต่งหญิงมาเรียนแล้ว ตําปลาร้านะคะ ข้างนอกกลิ่นเหม็น กินเข้าไปก็ท้องเสีย แบบ มันไม่ควรป้ะ รู้สึกแปลกๆ พาแวร์ : เออใช่ๆ แล้วข้อดีของตุ๊ด ตุ๊ด : เดี๋ยวนะเจ๊ ไม่มีอะไรดีเลยยยย นิเทศฯ คือจะไม่ทําตัวเหมือนตุ๊ดคณะ ญี่ปุ่น : เฮลโหลว สนใจกูนิดนึง
ตูมตาม : อะๆ ทําไมต้องซาชิมิคะ ญี่ปุ่น : เจ๊รู้สึกว่านะคะ ถ้าเป็นตัวเอง ไม่ต้องกินเยอะ แต่ก็อร่อย พาแวร์ : เฮ้ย ซาชิมิจืดป้ะ ญี่ปุ่น : ไม่ แกก็จิ้มกับโชยุกับวาซาบิ ซิ มันก็จีรสเปรี๊ยวซ่า เริ่มต้น : ตอนนี้หนูเริ่มเหมือน อีเดน แล้วค่ะ อีเดน ตูมตาม : ทําไมละคะ เริ่มต้น : เพราะหนูสั่งข้าวไว้ยังไม่ ได้ไปเอาเลย ตูมตาม : อะๆ เจ๊มาร์คตาเจ๊ละ พาแวร์ : ชั้นเป็นจอลลี่โคล่า ที่เป็น ขวดโค้กเคลือบนํํ้าตาล แบบเป็นชิ้น เล็กๆ ซ่าๆ เปรี้ยวๆ แล้วกินได้เรื่อยๆ ตูมตาม : ราคาถูกนะคะ พาแวร์ : แล้วหล่อนละคะตูมตาม ตูมตาม : หนูหรอคะ หนูวา่ หนูคงเป็น เหมือนแกงกะทิปลาทูสายบัวอะค่ะ ญี่ปุ่น : ทําไมดูบัวๆ ละค่ะ ตู ม ตาม : ก็ ดู เ ป็ น อาหารที่ กิ น ได้ เฉพาะฤดูอะค่ะ บอร์นทูบ ี : ฤดูติดสัดค่ะอิดอก ตุ๊ด : ว๊ายยยยยยยยยย พาแวร์ : น้องบอร์นละคะ บอร์นทูบี : ข้าวผัดปลากระป๋องค่ะ เพราะกินอยู่ พาแวร์ : เพราะปลากระป๋องย่อยง่าย กินได้ทั้งตัว ประมาณว่าถ้ารักใครแล้ว ก็เอาไปเลยแม้แต่กระดูกของเรา บอร์นทูบี : มีซอสมะเขือเทศด้วย ตูมตาม : เป็นตุ๊ดนิเทศฯ ยากมั๊ยคะ? พาแวร์ : ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายเพราะ เราแตกต่างจากตุ๊ดจุฬาฯ ว๊ายกล้าพูด ตุ๊ด : แต่รู้สึกว่าเราต่างจริงๆ นะ พาแวร์ : ซึ่งผู้ชายคณะเราก็รู้นะว่า ตุ๊ดข้างนอกกับตุ๊ดนิเทศฯ จะต่างกัน เริ่มต้น,มิกิ : เออๆ อัพ(49)เคยบอก ว่า เมื่อก่อนไม่ชอบตุ๊ดเลย แต่พอมา อยู่นิเทศฯ แล้วมองตุ๊ดเปลี่ยนเลยอะ พลจัง : ผู้ชายรักตุ๊ดนิเทศฯ
พาแวร์ : มันจะมีการวางตัวหรือการทํา อะไรที่รู้สึกว่ามันไม่เกินไปอะ ตูมตาม : อย่างน้องเนี้ยนะคะ จะไม่ ค่อยเล่นกันผู้ชายค่ะ คุณแม่สอนมาดี พาแวร์ : เออเหมือนกันเลย ไม่กล้า เล่น กลัวเขาติดขี้กลาก ตุ๊ด : ว๊ายยยยยย พาแวร์ : แต่ตุ๊ดนิเทศฯ หลายคนไม่ ชอบเล่นกับผู้ชาย อย่างอีเจมมิลี่(46) ไม่เล่นกับผู้ชาย ไม่เจาะแจะ มีความ รู้สึกว่าชั้นมีความเป็นผู้หญิงมากพอ ตูมตาม : อย่างหนูอะจะไม่คอ่ ยเล่นกับ ผู้ชายเลยนะ เพราะกลัวเขาเกลียดตุ๊ด มาจากตุ๊ดที่อื่นแล้วมาเกลียดเรา เริ่ ม ต้ น : แบบเคยโดนแทะโลมมา จากที่อื่น ญีป่ นุ่ : แต่นอ้ งอัพบอกกูสวยทีส่ ดุ ทุก อย่างคือจบ พาแวร์ : อัพบอกว่าโอ๊คว่ะ อัพบอก ว่าพี่เป็นตุ๊ดที่น่ารักรองจากพี่บอสกูโน ญี่ปุ่น : ไม่ๆ น้องอัพบอกว่ากูสวย ที่สุดในนั้น บอร์นทูบี : อัพก็บอกบีว่าบีสวยที่สุด พาแวร์ : อ้าวอิห่า ปลิ้นปล้อนนี่หว่า ตูมตาม : อัพบอกว่าหนูเป็นคนน่ารัก พาแวร์ : เอ๊ะๆๆๆ ฝันเปล่า ตูมตาม : อิน๊อตๆ ถ้าเป็นอาหารอยาก เป็นอาหารประเภทอะไร น็อต(48) : เป็นหมูปิ้งถาปัตย์ละกัน ตูมตาม : ทําไมคะ น็อต : ทํามาขายถาปัตย์โดยเฉพาะ ตูมตาม : กูเห็นอุเทนมาซื้อเต็มเลย พาแวร์ : แต่เด็กถาปัตย์ก็มีตุ๊ดนะ แต่ เปิดไม่ได้ เป็นตุ๊ดครับ ญี่ปุ่น : วิศวะก็มีตุ๊ดที่เป็นตุ๊ดป้ะ พาแวร์ : มีๆ แต่ก็จะโดนมองอีกแบบ หนึ่ง ผู้ชายวิศวะมองตุ๊ดเหี้ยเว้ย
ตูมตาม : เป็นตุ๊ดอยู่นิเทศฯแฮปปี้สุด ตุ๊ด : จริง พาแวร์ : สังคมเกลียดตุ๊ด คือวิศวะ จริงๆ มึง คือมองตุด๊ เป็นตัวตลกเท่านัน้ ไม่ ใ ช่ อ ย่ า งที่ ผู้ ช ายคณะเรามองตุ๊ ด คณะเรา บอร์น : เขากลัวตุ๊ดแย่งผู้ชายของเขา เองรึเปล่า ตุ๊ด : อูยยยยยยยยยยยย... พาแวร์ : ตุ๊ดยังเป็นคําด่าของวิศวะอยู่ เลย กูยังโกรธมาจนถึงทุกวันนี้ เฮ้ย เหี้ยไร ตุ๊ดว่ะมึง กูแบบโกรธอะมึง ตุ๊ด : ต่อยกะกูเปล่า พาแวร์ : แต่มันคือสังคมจริงๆ นะ ที่ มันยังเป็นแบบนี้อยู ่ แต่ในนิเทศฯ ทุก อย่างมันจะแฮปปี้ 4 ปีที่นี่มีความสุข มาก อยากทําอะไรก็ทํา ตูมตาม : อ้าว กร ขอ 1 ความรู้สึกค่ะ กรฮันนี่บี(49) : เดี๋ยวต้องไปถ่ายรูป รุ่นแล้วค่ะ ตูมตาม : อะ ก่อนจากกัน ขอ 3 คํา พาแวร์ : จะ อิ่ม หรอ แค่ 3 คํา บอร์นทูบี : 3 คํามันยากไป แต่สาํ หรับ ตุด๊ แล้วโมเม้นท์ทเี่ ราอุน่ ใจทีส่ ดุ คือตอน ที่เราโชว์ตุ๊ดรวมกัน เป็นโมเม้นท์ที่ดี มากๆ แล้วก็ เออ นานๆ ที มันอยู่ ด้วยกันอะ ตูมตาม : เจ๊มาร์คฝากอะไรหน่อยค่ะ พาแวร์ : ไม่รฝู้ ากอะไรดี ก็อยากให้เปิด ใจอยูก่ บั ตุด๊ ตุด๊ มันจะมีดๆี อย่าไปสเตริ โอไทป์ที่เราเห็นแบบที่ไม่ดีมา เริ่มต้น : เอ๋ใสละคะ พาแวร์ : อย่างผู้ชายมันมีหลายแบบ ผู้ชายนุ่มนิ่ม ผู้ชายเท่ห์ ผู้ชายแบด บอย อย่างเงี้ย ตุ๊ดก็จะมีหลายแนว เหมือนกัน ญีป่ นุ่ : พีใ่ ฝ่ฝนั มาโดยตลอดว่าพีอ่ ยาก เป็นยุนอึนเฮ พี่อยากเป็นทอม
พาแวร์ : เออ มึงเป็นตุด๊ ทอมมะ คือเรา ว่าตุด๊ มันคาบเกีย่ วกับกะเทย ซึง่ กะเทย จะคิดว่าตัวเองจะได้เป็นผู้หญิง เดิน เข้าห้องนํํ้าหญิงซึ่งเราคิดว่าตุ๊ดนิเทศ เกือบทั้งหมด ไม่คิดจะใช้ชีวิตเข้าห้อง นํ้ําผู้หญิงอะมึง เริ่มต้น : หนูยังยืนฉี่อยู่เลย ญี่ปุ่น,พาแวร์ : แมนจังเลยค่ะน้อง พาแวร์ : คือเราว่าแต่งหญิงขําๆ แต่ง ไปเถอะ เราไม่ได้มีความคิดที่จะเป็นผู้ หญิงอยู่แล้ว คือถ้าไม่ได้สวยแบบน้อง ปอยก็อย่าเป็นเลย เป็นตุด๊ ธรรมดาแบบ พวกเราก็พอ ญี่ปุ่น : โอ๊ย… อยากเป็นปอยตรีชฎา จัง ผัวก็หล่อ ผัวก็รวย ตู ม ตาม : เฮ้ ย เจ๊ อะไรที่ เ รารู้ สึ ก ปลาบปลื้ ม มากที่ เ ป็ น ตุ๊ ด แล้ ว ได้ อ ยู่ ที่ นี่มา 4 ปี ญี่ปุ่น : ได้เดินแบบวิคตอเรียซีเคร็ต พี่พูดเลย พาแวร์ : เห็นมั๊ยละ ชุดชั้นน่ะเป็นชุด ประจําชาติ Miss Japan นะ ญี่ปุ่น : กูเกลียดอีนี่มากที่แบบทําเร็ว แล้วอลัง กูแบบนั่งร้อยริบบิ้นทีละอัน อะมึงกว่าจะเสร็จ พาแวร์ : 4 ปีที่ภูมิใจที่ได้อยู่ที่นี่หรอ ไม่รู้ดิ คิดว่าแค่อยู่ในสังคมที่ยอมรับ แค่นี้ก็แฮปปี้ดีใจแล้ว ตุ๊ดทอล์ค จึงขอลาทุกคนด้วยเพลงนี้ แล้วเจอกันใหม่ฉบับหน้าค่ะ
We’re your dreamgirls. Boys ,we’ll make ya happy. We’re your dreamgirls. Boys ,we’ll always care We’re your dreamgirls, dreamgirls will never leave you. All you’ve got to do is dream. We’ll be there.
สัมภาษณ์พิเศษมิลิน(แต๋ง46) Q : ถ้าเป็นอาหารให้ผู้ชายกิน เจ๊จะ เลือกเป็นอะไร เพราะอะไรคะ? มิลิน : แซลมอลอบครีมชีสราดซอส กัญชา อุดมไปด้วยโอเมก้าสาม โปรตีน และวิตามิน ไขมันดีและ ความสุขสันต์ ที่ เ ค้ า ต้ อ งเพรี ย กหาเป็ น ครั้ ง ที่ ส อง deadly but healty Q : ถ้ามองว่าผู้ชายเป็นอาหารจานนึง คิดว่าเขาจะเป็นอะไร ทําไมคะ? มิลิน : ผู้ชายเหมือนน้ําผึ้งที่หวานแล้ว ราดไว้บนแอบซาลูท วอทก้า ทีม่ มี ะนาว กับเกลือ เหมือนเหล้าดีๆสักแก้ว เป็น ความอยากที่อย่ามากเกินพอดี Q : ทําไมถึงเลือกให้ผู้ชายเป็นเครื่อง ดื่มที่มีแอลกอฮอล์ละคะ? มิลิน : เพราะพี่รู้สึกว่า ผู้ชายเป็น เหมือนแอลกอฮอล์ทที่ าํ ให้เราสนุก ช่วย ให้เราทําอะไรที่อยู่นอกกรอบที่กดทับ เรา เป็น แรงจูงใจให้ชวี ติ เดินต่อ แต่เช่น เดียวกับทุกอย่างบนโลก สนุกมากอาจ จะถล่ําลึกจนเมามายยากที่จะถอนตัว
เป็นที่รู้กันว่าหากนักท่องเที่ยวสักคนหนึ่งมีความ ต้องการที่จะเร่ร่อนไปทั่วเมืองปาย สิ่งแรกที่ต้องทําคือ การเช่ารถจักรยานยนต์มาเป็นสมบัติชั่วคราวให้จงได้ จะมีเกียร์ หรือมีคลัตช์ หรือแบบออโต้ ก็แล้วแต่สตง สไตล์กันไป บ่ายคล้อย ในวันทีช่ าวลองทริปส่วนมากกําลังขีร่ ถ ฉวัดเฉวียนไปมาอยูใ่ นปายเสมือนแมลงวัน กลุม่ สต๊าฟ ลองทริปหญิงชาย ซึ่งประกอบไปด้วยประธานและ
เลขาชมรมอย่าง ลุงปุ๊48 นิคดาร์ลี่(หรือยิก)48 ฟา ติน48และปิ๊ปปูน48 รถของแก๊งสต๊าฟแว๊นแล่นออก จากที่พักโดยมีหัวโจกเป็นพี่ใหญ่อย่างประธานชมรม โฟโต้เก่า พี่จํ้าหม่ํา46 จุดหมายปลายทางของเหล่า สิงห์นักบิดครั้งนี้คือนํํา้ ตกหมอกฟ้า ขบวนของแก๊งแว๊นโลดแล่นฉวัดเฉวียนไปตามทาง ประสาวัยรุ่น วัยคึกคะนอง บ้างขับเร็วบ้าง ช้าบ้าง มี เกียร์บ้าง ออโต้บ้าง มีคนซ้อนท้ายเพื่อนบ้าง บ้างก็ ซ้อนท้ายแฟน แฟนไม่มีก็ซ้อนท้ายน้อง ส่วนน้องนนท์ นักกีฬาแบตมินตันทีข่ บั อยูก่ ย็ งั โสดโดยมีปปิ๊ ปูนเป็นคน ซ้อนท้าย(ก่อนหน้านี้ตอนเซอร์เวย์ซ้อนท้ายพี่ระยําคน หล่อ) ทั้งหมดขับจักรยานยนต์กันไปในรูปแบบดังนี้ ผู้
หญิงซ้อนท้าย ผู้ชายขับขี่ เว้นเสียแต่คันของนุ้งเอก47 ที่มีฟาติน มือใหม่หัดขับ อยากจะทดสอบฝีไม้ลายมือ การขับขี่จักรยานยนต์โดยไม่มีใบขับขี่ หนทางจะไกลแค่ไหน เหล่าสิงห์นักบิดของเรา ก็ บิดด้วยใจสู้ ไม่ว่าจะเป็นถนนลาดยาง ถนนคอนกรีต ถนนลูกรัง ทางตรง เราขับตรงไปอย่างไม่รีรอ ทางโค้ง เราหักเลี้ยว ช่ําชองดั่งนักแข่งซุปเปอร์ไบค์ ทางลาดชัน ลง เราพุ่งตรงโจนทะยานดิ่งท้านรก เนินลาดขึ้นเราเร่ง ไต่เขาท้ามฤตยู ทะลวงขึน้ ไปบนฟ้าเหนือม่านเมฆหมอก ทางลาดชันลงมาอีกครั้ง เรา... โครม!!!!!!!!!!! จากปากคําของร็อคสตาร์ชื่อดัง “เอิร์ธจี47” บอก เราว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก ยัง ไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็พบกับรถมอเตอร์ไซค์เกียร์ออโต้ คันหนึ่งนอนล้มพับอยู่ ผู้ประสบอุบัติเหตุ ลุงปุ๊48 และ น้องเว้ล48 บอกเราว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือ นภาพสโลวโมชั่น กงล้อมรณะของมอเตอร์ไซค์(ที่เช่า มา)หล่นลงสู่ไหล่ทางซึ่งเป็นรอยต่อระหว่างถนนและ ดินทราย ส่งผลให้ล้อของรถ(ที่เช่ามา)เสียหลักปั่นดิน ล้อฟรี ในขณะลุงปุ๊ที่ไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีกแล้ว สติสัมปชัญญะบอกไว้ว่า “เอ็งห้ามกระโดดนะ” เพราะ จะเป็นการปล่อยให้คนซ้อนท้ายรับชะตากรรมอันไม่ น่าพึ่งประสงค์นี้อย่างไร้ความรับผิดชอบ ฮีโร่ของเรา จึงควบมอเตอร์ไซค์(ที่เช่ามา)ต่อไป เสมือนกัปตัน เรือไททานิคในวาระสุดท้ายก่อนจะจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง มหาสมุทร เช่นกันลุงปุ๊ในมาดฮีโร่ล้มลงนอนแน่นิ่งไป พร้อมกับมอเตอร์ไซค์(ทีเ่ ช่ามา)และน้องเว้ลทีซ่ อ้ นท้าย แต่โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก ปุ๊และเว้ลได้ แผลถลอกกั น ไปคนละหน่ อ ยพอเป็ น พิ ธี ใ นการล้ ม รถ(ที่เช่ามา)ครั้งนี ้ แต่ประเด็นสําคัญไม่ได้อยู่ตรง นั้น ประเด็นสําคัญคือทุกคน ทัง้ หมดทัง้ มวล เคยเป็นสต๊าฟ พยาบาลมาก่อน แต่กลับทําอะไรไม่ได้เนื่องจากไม่มี อุปกรณ์พยาบาลเบื้องต้น ระหว่างที่ทุกคนกําลังชุลมุน หาทางออก ปิป๊ ปูน มือวางอันดับสองในการแอดมิชชัน่ 47
ของประเทศไทย มองดูแผลของลุงปุ๊และน้องเว้ลอย่าง ตะลึงจังงังเสมือนว่าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนใน ชีวิตก่อนที่จะแอดมิชชั่นติดอันดับสอง สมองประมวล ผลไม่ทัน ได้แต่ยืนทื่อเป็นตอไม้พลางรําพึงรําพันกับ ตัวเองเบาๆ ว่า “โอย กูจะเป็นลม” ทุกคนตกลงเป็นที่เรียบร้อยว่าจะให้ลุงปุ๊ซ้อนท้าย พี่จั้ม ส่วนน้องเว้ลซ้อนท้ายนุ้งเอกกลับไปโรงพยาบาล ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง จัดแจงที่ทางเป็นที่เรียบร้อย “เอ้ า ไป!!!” “เดี๋ยว..!!!” “ปิ๊ปปูนจะเป็นลม” ภาพที่พยานเหตุการณ์เห็นคือ ปิ๊ปปูนนั่งอยู่ในท่า นั่งยอง มือก่ายหน้า ร้องเรียกหายาดม จะเอายาดม จากไหนได้ ก็จากคนเจ็บของเราน่ะซี เป็นอันว่าน้องเว้ ลต้องสละยาดมให้ปปิ๊ ปูนไปดมบรรเทาหน้ามืด วิงเวียน คล้ายจะเป็นลมไปเสียก่อน คนอะไร้ เบือ๊ กจริงๆ “ไอ้เบื๊ อกเอ้ย” ใครคนหนึ่งในเหตุการณ์กล่าว เมื่อถึงโรงพยาบาลเหล่าสต๊าฟก็แซวปิ๊ปปูนกันถึง เหตุการณ์ความเบือ๊ กทีเ่ กิดขึน้ เจ้าตัวก็ได้แต่ยนื ทะเล้น ทําหน้ายิ้ม หัวเราะ “แหะๆ” อย่างช่วยไม่ได้ นั่นล่ะครับ เรื่องราว “ความเบื๊อก” ของปิ๊ปปูนและ นอกจากนี้ยังมีเรื่องราว “ปวดขี้จนเป็นลม” ของจอม เบื๊อกคนนี้ ใครใคร่อยากรู้ สามารถสอบถามได้จาก เจ้าตัวและสต๊าฟลองทริปคนอื่นๆนะจ๊ะ ปล. ทุ ก วั น นี้ ลุ ง ปุ๊ ยั ง คงมี ค วามรู้ สึ ก ผิ ด ต่ อ น้ อ งเว้ ล เสมอมา แต่เธอก็ไม่ได้โกรธหรือโทษใคร เราหวังว่า เหตุการณ์นจี้ ะเป็นประตูเปิดไปสูค่ วามรักดีๆทีม่ ใี ห้กนั ...
ปัญหาของเรื่องทั้งหมดนี้เริ่มต้นที ่ เสถียร44 และ จบลงอย่างน่าสมเพชที่ เสถียร44 หนุม่ เหนือผูเ้ ป็นทีร่ จู้ กั กันในวงการในหลายชือ่ ไม่ ว่าจะมีชื่อเรียกอย่างหล่อมากว่าตาตั้ม หรือชื่อจริงอัน แสนมั่นคงว่าเสถียร แต่ที่ใต้ถุนนี้เขาจะถูกเรียกขาน และเป็นทีร่ จู้ กั กันอย่างแพร่หลายในนาม อ้ายเถียร 44 ตามถิน่ ฐานบ้านเกิดทีม่ ดี กี รีเป็นหนุม่ เหนือผูส้ าํ อางและ อ่อนโยน แต่นนั่ เป็นเพียงลักษณะภายนอกทีเ่ ขาใช้เปิด เผยให้ใครต่อใครได้เห็นเท่านั้น เพราะเรื่องราวที่เราจะรับรู้กันต่อจากนี้ไปอาจจะ กระทบกับความรูส้ กึ อันดีของคนใต้ถนุ ทีม่ ตี อ่ หนุม่ หน้า มนคนซื่อผู้นี้ไปตลอดกาล พูดเปิดใจแบบตรงๆ กันไปเลยนะ ที่คณะเราเนี่ย จะมีกลุ่มบุคคลที่ได้รับการนิยามว่าเป็นแรร์ไอเทม คือ กลุม่ คนทีห่ าโอกาสในการจะได้เจอเธอหรือเขาเหล่านัน้ ที่ใต้ถุนยากมาก โดยเฉพาะน้องสาวๆ สวยๆ เพราะ นานทีปหี นจะผ่านมาใต้ถนุ สักครัง้ ประหนึง่ ดาวหางฮัล เลย์กไ็ ม่ปาน ไอ้ทเี่ ห็นกันอยูท่ กุ ๆ วันเนีย่ เขาเรียกผีพงุ่ ไต้ และหนึง่ ในหมูด่ าวหางแห่งฟากฟ้านิเทศนีค้ อื น้อง กรุป๊ 46i ทีเ่ ป็นทีฝ่ นั ใฝ่และคลัง่ ไคล้ของเหล่าพีผ่ ชู้ ายเป็น อย่างมาก ทุกครั้งที่น้องกรุ๊ปผ่านใต้ถุน ใต้ถุนจะสว่าง สดใสแม้ไฟดับ ถึงนานๆ จะผ่านมาสักครั้งพวกพี่ๆ ก็ ชื่นใจ และวันนั้นก็เช่นกัน พี่ พั ด ชาย45 ซึ่ ง เป็ น พี่ ร หั ส อย่ า งถู ก ต้ อ งตาม กฎหมายของน้ อ งกรุ๊ ป (เอาจริ ง ๆ นะ สงสั ย สาย
รหัสสายนี่มากเลย ว่ามีการใต้โต๊ะกับเจ้าหน้าที่จัด ไอดี บ้ า งหรื อ เปล่ า ท้ า ให้ ย้ อ นจากรุ่ น ปั จ จุ บั น ขึ้ น ไป เลยสิ บ รุ่ น เป็ น อย่ า งน้ อ ย หน้ า ตาดี กั น ทุ ก คน โดย เฉพาะพี่อเล็กซ์ เรนเดล44 นี่ หล่อแทบบ้า ไหน จะน้องกรุ๊ปอีก พัดชายนี่แหละกากสุดแล้ว) วันนั้น พัดชายก็นั่งชิลกินข้าวอยู่ใต้ถุนตามสไตล์เด็กไม่เข้า เรียน ก็ให้บังเอิญที่น้องกรุ๊ปเดินผ่านมาพอดี ด้วย ความที่ น านๆ จะเจอกั น สั ก ครั้ ง น้ อ งกรุ๊ ป จึ ง นั่ ง ลง คุยกับพี่รหัสของเธออย่างออกรส พระเจ้าช่วย! แค่เดินผ่านใต้ถุนก็เป็นบุญกบาลที่ ได้พบเห็นแล้ว แต่นี่น้องกรุ๊ปหย่อนก้นลงนั่งโต๊ะควาย นี่มันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวในรอบพันปีชัดๆ! แม้ ห ากมองจากภายนอก เหตุ ก ารณ์ ที่ เ ห็ น ตรงหน้ า นี้ มั น ก็ แ ค่ พี่ ร หั ส และน้ อ งรหั ส คุ ย กั น ธรรม ดาๆ ที่ ไ ม่ ไ ด้ มี อ ะไรเลย แต่ ทุ ก คนที่ อ ยู่ ร ายล้ อ ม รอบข้ า งต่ า งต้ อ งใช้ ค วามพยายามอย่ า งมากใน การห้ า มมื อ ตั ว เองไม่ ใ ห้ ไ ปหยิ บ กล้ อ งขึ้ น มาถ่ า ยรู ป ประวัติศาสตร์น้ีไว้ ด้วยเกรงใจและกลัวจะเป็นการ เอิกเกริก แต่ก็ยังมีพวกที่ไม่กลัวความเอิกเกริกใดๆ ทั้งสิ้น พวกพี่ๆ โดยเฉพาะพี่ๆ ที่อยู่รุ่นเดียวกันพัดชาย ที่ปี ชาติก็ไม่ค่อยมีธุระอะไรจะพูดคุยกับพัดชายสักเท่าไร วันนัน้ ก็เกิดมีธรุ ะอะไรกันนักหนาก็ไม่ร ู้ วนเวียนอยูแ่ ถว นั้น มองไกลๆ คล้ายๆ ขยะอวกาศลอยไปมา เอะอะๆ ก็เข้าไปถาม และนี่คือตัวอย่างประโยคที่เกิดขึ้นในวัน นั้น “เฮ้ยกินข้าวยังวะ?” (ไอ้คนถามมันก็ถามทั้งๆ ที่ เส้นสปาเก็ตตีก็คาปากพัดชายอยู่) “เฮ้ย อาทิตย์หน้า ว่างมะ เป็นตากล้องให้กูหน่อยสิ” “พัดชายๆ พรุ่งนี้ พี่เรายืมเลนส์หน่อย” “เฮ้ยๆ พัด ขอนั่งด้วยคนสิ” (ประโยคหลังนี ่ ไม่มั่นใจว่าไฟรักหรือระยํากันแน่ที่พูด แถมไม่พูดเปล่ามันนั่งลงจริงๆ ด้วย) ซึ่ ง การแวะเวี ย นผลั ด เปลี่ ย นกั น เข้ า ไปม่ อ น้ อ งโดย อาศั ย พี่ ร หั ส เป็ น ทางผ่ า นนั้ น ถึ ง มั น จะดู เ อิ ก เกริ ก ไป หน่อย แต่ก็ส่งผลดีอยู่ไม่น้อย เพราะมันทําให้ การ สนทนาระหว่างสายรหัสติดขัดเป็นช่วงๆ และนั่น เท่ากับว่าเป็นการยื้อเวลาในการนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ใต้ถุนของ น้องกรุ๊ปให้ยาวนานออกไปอีก เผื่อใครที่ยังมาไม่ทัน จะได้มาทันเหตุการณ์ดาวหางพาดผ่านใต้ถนุ แม้นานๆ
จะเกิดที ก็ขอให้เกิดทีละนานๆ เถอะวะ แน่นอน ไม่วา่ จะมีเวลามากขนาดไหน สําหรับเด็ก นิเทศ ต้องมีคนมาสายเสมอ และครั้งนี้หวยมาออกที่อ้ายเถียร วั น นั้ น อ้ า ยเถี ย รเมื่ อ ทราบข่ า วการโคจรมาของ ดาวหางจากใครสักคนที่หวังดีโทรไปบอก เขาก็รีบวิ่ง กระหืดกระหอบดิ่งมาจากบ้านบางรัก (หากนึกภาพ หน้าตากระหืดกระหอบของอ้ายเถียรไม่ออก ให้ลอง หาโฆษณาเครื่องดื่มชูกําลังยี่ห้อหนึ่งมาดู) ทันทีที่เท้า ขวาของอ้ายเถียรเหยียบบันไดขั้นแรกของใต้ถุน ก็เป็น เวลาเดียวกับทีน่ อ้ งกรุป๊ พูดว่า “งัน้ กรุป๊ ไปเรียนก่อนนะ” เงิ บ ครั บ อ้ า ยเถี ย รของเรา ยั ง ไม่ ทั น ตั้ ง กล้ อ ง ดาวหางก็ลอยล่องเข้ากลีบเมฆไปแล้ว แต่ครับแต่ ปัญหาแค่นี้มีหรือจะหยุดหนุ่มเหนือผู้ มีความพยายามเป็นเลิศไว้ได้ ผอค. ก็เคยเป็นมาแล้ว แค่นี้บ่ยั่นดอก! ถึงดาวจะหลุดวงโคจรไปแล้ว แต่หาง ยังอยู่! อ้ายเถียรเดินเข้าไปหาพัดชายอย่างสุขมุ คัมภีรภาพ จับไหล่พัดชายเบาๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูพัดชายว่า “เมื่อกี้น้องกรุ๊ปนั่งตรงไหนวะ?” ด้วยความซื่อ พัดชายชี้นิ้วลงที่พื้นที่ว่างๆ ข้างซ้าย ของตัวเอง แล้วหันไปบอกอ้ายเถียรว่า “อ๋อ ตรงนี้ครับ” โดยทีไ่ ม่มใี ครคาดถึง ขณะทีม่ อื ขวายังคงจับทีไ่ หล่ ซ้ายของพัดชาย อ้ายเถียรก็โน้มกล้ามเนือ้ ส่วนบนตัง้ แต่ สะดือขึ้นมา ค่อยๆ โค้งตัวต่ําลงไป ต่ําลงไป ต่ําลงไป จนปลายจมูกสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่กรุ่นขึ้นมาจากโต๊ะ ควาย พร้อมกับเสียงที่ลากยาว “ฟืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” อ้ายเถียรสูดกลิน่ ไออุน่ ทีก่ รุน่ จากโต๊ะนัน้ เข้าไปจน เต็มปอดทัง้ สองข้าง ซึง่ การกระทําเช่นนีค้ งจะเรียกเสียง ฮาจากคนแถวนั้นได้ไม่น้อย หากน้องกรุ๊ปไม่ได้นึกขึ้น ได้ว่าลืมบอกอะไรบางอย่างกับพี่รหัสของเธอ เหมือน ฟ้ากลั่นสวรรค์แกล้ง เธอหันกลับมา “พี่พัดคะ..” แทนที่จะเห็นดวงตาของพี่รหัสตัวเองที่มองตอบ กลับมา แต่กลับกลายเป็นสายตาของคนที่เธอที่คุ้นๆ
ว่าเป็นพีร่ นุ่ สีส่ คี่ นหนึง่ คนทีต่ อนนีต้ อ้ งอยูป่ สี ี่ คนทีค่ รัง้ หนึ่งเคยเป็นกนท. คอยแสดงความรักความห่วงใยเมื่อ ครัง้ เธอยังเป็นเฟรชชี ่ คนทีต่ อนนีก้ าํ ลังดมโต๊ะตรงทีเ่ ธอ เคยนั่งเมื่อไม่ถึงสิบวินาทีก่อน ท่ามกลางความเงียบงันและท่าโก้งโค้งที่ชะงักนิ่ง น้อง กรุ๊ปก็เดินสะบัดผมจากไป โดยที่พัดชายก็ไม่รู้ว่าน้อง รหัสจะบอกอะไรตน ภาพลั ก ษณ์ อั น แสนตํ่ํ า เตี้ ย เรี่ ย ยอดหญ้ า ของ ผู้ชายคณะในสายตาของสาวนิเทศ ก็ถูกอ้ายเถียรเห ยียบยํ่ําซํํา้ เติมจนจมดินไปก็วันนั้นเอง “ก่อนหน้านี้กูไม่เคยแนะนําตัวกับน้องเค้าเลย ชื่อ กูน้องเขาก็ไม่น่าจะรู ้ เอ็งรู้มั้ย นั่นมัน first impression ของกูกับน้องเค้าเลยว่ะ” อ้ายเถียรเอ่ยทั้งนํ้ําตา ในวันนั้นอ้ายเถียรไม่มีโอกาสจะแก้ตัวใดๆ ได้ เพราะน้องกรุ๊ปไม่หันกลับมา อ้ายเถียรจึงขอพื้นนี้ตรง นี้ฝากไปถึงน้องกรุ๊ปว่า “น้องกรุ๊ปครับ พี่ชื่ออ้ายเถียรนะครับ อย่าโกรธ อ้ายเลยนะครับน้องกรุ๊ป วันนั้นอ้ายเป็นหวัด จมูกตัน อ้ายไม่ได้กลิ่น” เชื่อเถอะครับว่าหลังจากนี้น้องกรุ๊ปจะออก ‘อ้าย’ สั้นลงกึ่งเสียง
LongTrip ปี 2556 ระหว่างที่รถไฟสายนรก เคลื่อนตัวไปในความมืด วงวณิพกของพี่บัณฑิตยัง คงบรรเลงเพลงกันอย่างบ้าคลั่ง น้องโบ47 ยังคงนั่ง รอรถไฟเทียบชานชาลาในยามรุ่งสางอย่างละเหี่ยใจ อยู่ข้างๆพี่ปิ๊ปปอนด์45 บทเพลงของพี่ตูนเพลงแล้ว เพลงเล่าไหลผ่านโสตประสาทของน้องโบไปอย่างช้าๆ
พร้อมกับแบตเตอรี่ไอโฟนที่กําลังจะหมด โบจึงปิดมือ ถือและ__________________ (จากปากคําของน้อง โบว์ เหตุการณ์ในส่วนนี้ไม่ปรากฎอยู่ในสมองส่วนใดๆ ทั้งสิ้น) ลมหนาวโหมเข้าภายในรถไฟชั้นสามอย่างรุนแรง โดยทีไ่ ม่ทนั ระวังตัว แมลงปริศนาทีบ่ อกชนิดของมันไม่ ได้บา้ งก็กระโดดเข้ามาในรถไฟ หลังจากเข้ามาในรถไฟ แล้วบ้างก็กระโดดเข้าไปในปาก ในเสื้อผ้า ในหัว ตาม เนื้อตัวแล้วแต่มันจะกระโดดไป สร้างความรําคาญให้ แก่ผู้โดยสารส่วนใหญ่ ด้วยความหนาวเหน็บน้องโบจึง ใส่เสือ้ หนาวซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดอันอบอุน่ ของพีป่ ปิ๊ ปอนด์ทนี่ อนหลับอยูร่ อซาโตชิมาเป่าขลุย่ ให้ตนื่ ในตอน เช้า ค่ําคืนผ่านไปได้ด้วยดี ทุกๆคนผ่านความหนาว เหน็บมาได้อย่างปลอดภัย แต่จะมีใครรู ้ ว่าในระหว่าง ทีท่ กุ คนขนข้าวของลงจากรถไฟนัน้ มือถือของโบได้หาย ไปแล้ว!! หายไปไหน? ไม่มีใครรู้ หลังจากที่น้องโบและเพื่อนสต๊าฟคนอื่นๆขนของขึ้น รถกั น เป็ น ที่ เ รี ย บร้ อ ย เหนื อ สิ่ ง อื่ น ใดที่ จ ะลื ม ไม่ ไ ด้ เลยนั่นก็คือ เช็คอิน… กระเป๋าเสื้อ ไม่มี กระเป๋ากางเกง ไม่มี กระเป๋าเดินทาง ไม่มี กระเป๋าหน้าท้อง ไม่ ไม่มี น้องโบไม่ได้มีกระเป๋า หน้าท้องอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว ทันใดนั้นน้องโบจึงพบว่าไอโฟนกรอบเหลืองเทา ของตนได้หายไป แต่กฎฟิสิกส์เคยได้บอกเราไว้ว่า สสารจะไม่สูญหายไปไหน สิ่งที่เราคิดว่ามันหาย จริงๆ แล้วมันเพียงแค่เปลีย่ นรูปไปเท่านัน้ ในกรณีนคี้ อื มือถือ อาจจะเปลีย่ นรูปไปเป็นเศษเหล็ก หรือเงินไปแล้วก็เป็น ได้ กลุ่มสต๊าฟทั้งหมดจึงโทรเข้ามือถือแล้วพบว่ามันยัง คงดังอยูท่ ไี่ หนสักแห่ง ภารกิจค้นหาไอโฟนจึงเริม่ ต้นขึน้ “พี่คะ คือหนูทํามือถือหาย อาจจะตกอยู่บนรถไฟ ขอขึน้ ไปดูหน่อยได้ไหมคะ?” เจ้าหน้าทีใ่ ห้ความร่วมมือ เป็นอย่างดี แต่ในขณะนัน้ รถไฟกําลังถูกลากกลับเพือ่ ที่ จะเตรียมตัวออกรอบถัดไป “หนูลองไปถามคนเก็บขยะก่อนดีไหม?” 49
กลุ่มปฏิบัติการตามหามือถือจึงตรงไปถามคนเก็บ ขยะอย่างไม่รอช้าโดยมีพี่เจ้าหน้าที่รถไฟเดินนําไป (ถึง ตอนนี้พี่เจ้าหน้าที่กลายเป็นกลุ่มปฏิบัติการไปอีกคน แล้ว) ป้าแถวๆรถไฟดูจะเป็นเบาะแสทีด่ ี น้องโบว์จงึ ถาม ไปว่าเจอมือถือบ้างหรือเปล่า “เดี๋ยวถ้าเจอเดี๋ยวป้าบอกให้นะ” ป้าตอบกลับมา ดังนั้นเหล่าผู้กล้าจึงรุดหน้าเข้าสู่ตัวรถไฟทันที ขณะที่ ขึ้นไปได้สวนกับคุณลุงเก็บขยะคนหนึ่ง มีทีท่าเร่งรีบ กําลังเดินออกไป “โทษนะคะ” น้องโบเอ่ยขึ้น แต่ด้วย ความรีบเร่ง คุณลุงได้ลงจากรถไฟโดยที่ยังไม่ทันจะได้ ฟังคําขอร้องจากน้องโบ เบาะที่นั่งรถไฟถูกค้นกระจุย กระจายเกลื่อนกลาด แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของมือถือ รถ แดงทัง้ หมดก็คอ่ ยๆเคลือ่ นตัวออกไปจนเหลือแค่คนั ของ ผูก้ ล้าแค่คนั เดียว ตํารวจและเจ้าหน้าทีต่ า่ งก็ถอดถอนใจ บอกว่าถ้าหายก็ทาํ ใจดีกว่า กรณีแบบนีม้ นั เกิดขึน้ มาเป็น ร้อยเป็นพันแล้ว (พีเ่ จ้าหน้าทีไ่ ด้ออกจากกลุม่ ปฏิบตั กิ าร ไปกลางคัน) เมื่อหมดหนทาง แวมจึงให้ยืมมือถือและใช้แอพ FindMyiPhone ดู…. (จากผู้เขียน: ทําไมไม่ใช่ตั้งแต่ แรก) มือถือยังอยู่ที่สถานี!!!!! กลุ่มผู้ค้นหาจึงถาม เจ้าหน้าที่อีกครั้งว่าจุดตรงนี้มันอยู่ทิศไหนกันแน่ หลัง จากที่พลิกมือถือกลับไปกลับมากันอยู่นานนม ทั้งหมด จึ ง ได้ ทิ ศ ทางมา ถึ ง จุ ด จุ ด นี้ เ จ้ า หน้ า ที่ แ สดงความ กระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัด เหมือนว่าไฟที่เคยมอด ไปได้ลุกขึ้นอีกครั้งเหมือนตอนที่เขาเข้ามาทํางานใหม่ๆ เต็มไปด้วยแรงใจและไฟฟัน หวังไว้ว่าสักวันหนึ่งปัญหา ของรถไฟไทยจะหมดไป เขาจะกลับบ้านไปบอกกับพ่อ แม่ว่า “พ่อครับ แม่ครับ ผมทําได้แล้ว…” กลับมาที่โลกแห่งความเป็นจริง ตอนนี้ชาวแก๊งซึ่ง ประกอบไปด้วยน้องโบ แอน47 กาย47 แฮม47 นุ้ง เอก47 พีธ่ รรมะ45และพีเ่ จ้าหน้าทีท่ เี่ ดินจ้าํ อยูด่ า้ นหน้า เมือ่ ถึงจุดทีร่ ะบุไว้สงิ่ ทีอ่ ยูต่ รงหน้าทุกคนคือกองขยะทีถ่ กู
จัดเอาไว้เป็นยี่สิบสามสิบกอง ลุง ป้า ที่กําลังแยกขยะ และลูกสาวที่แต่งชุดพละ (ในวันเสาร์) “คุณยายคะ ไม่ทราบว่าเห็นมือถือบ้างหรือเปล่าคะ” “ไม่มีค่ะ” “จริงเหรอยาย ในมือถือมันบอกเอาไว้วา่ มันอยูต่ รง นี้นะคะ” “ไม่เห็นจริงๆ ถ้าเห็นก็บอกไปแล้ว ไม่เชื่อหนูลอง ค้นดูเลย” ป้าพูด “เอาไปลองค้นดูเลยก็ได้นะ ถ้าเจอหนูกเ็ อาไปเลย” ยั ง ไม่ ทั น พู ด จบเจ้ า หน้ า ที่ เ ก่ า ไฟแรงของเราก็ จั ด แจง ตะครุบถุงที่ลุงยื่นให้ ล้วงเข้าไปอย่างไม่รีรออะไรทั้งสิ้น ปล่อยให้เหล่าสหายลองทริปยืนนิ่งดูอย่างเอาใจช่วย ถุงแล้วถุงแล้วถูกรื้อค้นกระจัดกระจาย ก็ยังไม่พบ เบาะแสใดๆ FindMyiPhone ยังคงทําหน้าที่ของมัน อย่างไม่หยุดหย่อน น้องโบเริ่มจะเกรงใจลุงและป้าที่นั่ง ดูทรัพย์สนิ ตัวเองถูกค้นและทุกๆคนกําลังรูส้ กึ เหมือนงม เข็มในมหาสมุทรไม่รู้ว่าควรจะหาตรงไหนก่อนนั้น “กูว่ากูได้ยินเสียง” มะกายฝ่ายเพลงพูดขึ้นมา “มันเป็นเสียงยังไงวะ” “ตู๊ดดด ตู๊ดดดด อะมึง” “…” “ไอเหี้ย หรือว่าเป็นเสียงนาฬิกาปลุกข้างบ้านวะ” ทุกคนเริ่มจะคิดว่ามะกายและคนอื่นๆที่หูแว่วจิ้นกันไป เอง “พี่ว่าพี่ได้ยินนะ” พี่ธรรมะบอกอีกคน “ไหนตรงไหน” เจ้าหน้าที่ไฟแรงกล่าวด้วยน้ําเสียง ที่ลุกโชน ทัง้ หมดต่างเงียบเสียง มวลบรรยากาศเริม่ ตึงเครียด ลุงและป้ายังคงมองด้วยท่าทีคุมเชิงอยู่ห่างๆ “ไปเรียนไป ได้เวลาแล้ว” จู่ๆป้าก็ไล่ลูกตัวเองออก นอกรัว้ ไปเรียน โดยมีผหู้ ญิงคนหนึง่ ขีม่ อเตอร์ไซค์มารับ ข้างนอกรั้ว คนหูดเี ริม่ มากขึน้ เรือ่ ยๆ พวกเขาเริม่ รูว้ า่ เสียงทีด่ งั อยู่ไม่ใช่แค่จินตนาการ ตรงนี้!!! ใครสักคนพูดขึ้นมา เจ้าหน้าที่ไฟแรงกระชากผืนผ้าใบที่คลุมกองขยะออก ทันที แล้วลงมือโยนกองขยะออกไปทีละกอง เสียงตูด๊ ๆ เริม่ ดังขึน้ เรือ่ ยๆ แต่ยงั ไม่ชดั เจน กลุม่ ผูค้ น้ หาแบ่งเป็น สองหน่วย หนึ่งขนกองขยะออกมา สองเช็กเสียงจาก กองขยะ กองแรกถูกโยนออกไป กองทีส่ อง กองทีส่ าม
จนกลายเป็นผิวดิน ในกองขยะทีถ่ กู โยนออกมาไม่มกี อง ใดสักกองเป็นแหล่งกําเนิดเสียง ใครสักคนก้มลงไปเอา หูแนบบนผิวดิน “อยู่ตรงนี้” มือพลางตะกุยตะกายไป บนใบไม้แห้งผลปรากฎว่ายังมีผ้าใบอยู่ใต้ใบไม้เหล่านั้น มือปริศนากระชากผ้าใบนั้นออกมา… ไอโฟนน้องโบนอนสงบนิ่ง ได้แต่ส่งเสียงตู๊ดๆออก มา ลุงกับป้าหน้าเหวอ ป้ารีบพูดแก้ตวั ว่า “ไอ้เด็กนัน่ แน่ เลย สงสัยมันหยิบมา ขอโทษทีนะลูก” ส่วนลุงหน้าเสีย ได้แต่กล่าวคําขอโทษออกมา ในนํ้ําเสียงนั้นเหล่าผู้กล้า ได้บอกว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด เหมือนออกมาจาก ใจจริงของคุณลุง “เอ้า จะเอาไงเนี่ย” เจ้าหน้าที่ไฟแรงถามผู้เสีย หาย แต่ไม่ได้รับคําตอบอะไร เรื่องที่แล้วก็แล้วไป กลุ่ม นักศึกษาต่างหวังว่าจะเป็นบทเรียนของลุงและป้า หลังจากที่เรากลับชานชาลา เจ้าหน้าที่ไฟแรงยิ้ม หน้าบานอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ป่าวประกาศให้รู้ถึง ความสําเร็จของภารกิจครั้งนี้ เสมือนว่าในชีวิตการ ทํางานของเขาครั้งนี้คือครั้งที่ประสบความสําเร็จที่สุด
กางจอ คือหนังจบของนิสติ ปีสภ่ี าคฟิลม์ ถือเป็นงาน ทีต่ อ้ งอาศัยความทุม่ เท การลงทุนลงแรงกายและแรงใจ อย่างมากเพือ่ ให้ได้มาซึง่ ภาพยนตร์เรือ่ งหนึง่ ในชีวติ นิสติ เช่นเดียวกัน เมื่อถึงปีของตน กางจอ20 ทีม45ก็ได้ ทําการพลีกายและใจให้กับหนังของตัวเองอย่างเต็มที่ เรื่ อ งเริ่ ม ต้ น ขึ้ น ในวั น ที่ อ ากาศร้ อ นกลางเดื อ น มีนาคม แสงแดดแผดจ้าลงมากลางกองถ่ายที่กําลัง ดําเนินไปอย่างดุเดือดดุจเดียวกัน กางจอของทีม เรื่อง “มาจีมัก ซารังเฮโย” เป็นเรื่องราวของซันและเดียร์ เพื่อนสนิทในคณะนิเทศ นําแสดงโดยกอล์ฟ48 และ ไหม47 หนังเล่าเรื่องของทั้งสองตั้งแต่พบกันในช่วงรับ น้อง ใช้ชีวิตในคณะ เข้าภาคฟิล์มด้วยกัน ทําหนังด้วย กัน ไปจนถึงตอนเรียนจบ และการกลับมาพบกันอีกครัง้ ของซันและเดียร์หลังจากผ่านไป2ปี การถ่ายทําในสอง สามคิวแรกเป็นไปโดยราบรืน่ ประสบปัญหาบ้างแต่เพียง เล็กน้อย ทุกคนในกองทํางานกันอย่างเต็มที่ เพราะผู้ กํากับปูทันสัญญาไว้ว่าในคิวสุดท้ายของการถ่ายทํา เรา จะได้ไปปิดกองที่ริมทะเลสัตหีบกัน
ในเช้าของการถ่ายทําคิวสุดท้าย โลเคชั่นอยู่ที่รี สอร์ต อําเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรี ขบวนรถออกเดิน ทางจากคณะ ประกอบด้วย 1.รถตู้ของเอิญ45 (ให้ยืม มาใช้ขนของในช่วงกางจอ ) 2.รถHonda Civic ของ ปิ๊ปปอนด์45 (ผู้ดํารงตําแหน่งExecutive Producerของกางจอ20จากสวิตเซอแลนด์ ให้ยืมมาเช่นกัน) 3.รถของตูน45 ขบวนรถทั้งสามขับเคลื่อนกองถ่ายไป สูจ่ ดุ สิน้ สุดอย่างรืน่ รมย์ อนิจจา ใครเล่าจะรูว้ า่ รถทีอ่ อก เดินทางกันถึง3คันนั้น จะได้กลับมาเพียงคันเดียว บรรยากาศกองถ่ายที่สัตหีบ เต็มไปด้วยความ กดดัน ซีนอารมณ์อันลึกล้ําของคู่พระนาง ประกอบกับ ความกระชัน้ ของพระอาทิตย์ทกี่ าํ ลังจากลา ในทีส่ ดุ ทุก อย่างก็ผ่านไปด้วยดี เสียงร้องตะโกนว่า”ปิดกอง” ได้ รับเสียงเฮตอบจากทุกคน หลังจากกินข้าว เก็บของ แพ็คอุปกรณ์กองถ่ายทุกอย่างขึ้นรถ และกําลังจะออก เดินทางกลับสู่กรุงเทพกันนั้นเอง อยู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้น มาลอยๆว่า “เออ กุญแจรถปิ๊ปอยู่ไหนวะ” หากจะเล่าให้เป็นหนัง ก็ต้องตัดไปเป็นภาพขาว ดําแฟลชแบ็คแสดงเหตการณ์ก่อนหน้านั้น ภาพแรก คือฉากที่พระเอกนางเอกเอารถเข้ามาจอดหน้ารีสอร์ต ช็อตต่อมาคือทุกคนย้ายกองเข้ามาถ่ายต่อที่ริมทะเล รถยังจอดไว้หน้ารีสอร์ต จากนั้นมีคนนํารถปิ๊ปปอนด์ เข้ามาจอดในรีสอร์ต ในการนี้เราได้พยานรายที่หนึ่ง คือลุงปุ๊ 48 ผู้ให้การว่า ตนเป็นคนย้ายรถเข้ามาจอด พร้อมทัง้ ล็อครถเรียบร้อย ภาพต่อไปคือในขณะทีก่ าํ ลัง ถ่ายอยู ่ มีคนเรียกขอกุญแจจากเขาเพือ่ ไปเอาของในรถ ซึง่ ปุด๊ ว้ ยอารามรีบร้อนก็สง่ ให้ แต่จาํ ไม่ได้วา่ คนๆนัน้ คือ ใคร จากนั้น บุคคลปริศนา(โปรดนึกภาพเป็นเงาสีดําๆ แบบในโคนัน) ก็ได้ไปที่รถHonda Civic คันนั้น ปลด ล็อครถ และหายตัวไปอย่างลึกลับ ตัดภาพกลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบัน ทุกคนมอง หน้ากันเจือ่ นๆ พร้อมกับตัง้ คําถามว่า ใครวะ เพราะจาก รูปการณ์ที่ปรากฎ รถไม่ได้ล็อคจริงๆ แต่เมื่อสอบถาม ไปก็ไม่ปรากฎว่าใครเป็นผูข้ อกุญแจรถไปเปิด พยานรา ยอืน่ ๆอ้างว่าในเวลาถ่ายทําทีต่ นได้ไปเอาของจากรถ พบ ว่ารถไม่ได้ล็อคอยู่แล้วเช่นกัน มีคนเสนออีกทฤษฎีวา่ ในขณะทีถ่ า่ ยทําต้องลุกนัง่ ก้มยองวิ่งเดินอยู่มาก อาจทําให้เกิดการขยับไหวและ กุญแจอาจตกหล่นจากกระเป๋าได้ แต่ปุ๊ให้การว่า หลัง
จากตนย้ายรถ ก็ได้ใส่กุญแจไว้ในกระเป๋าตูดซ้าย และ กางเกงยีนที่ใส่ก็เดฟมาก จึงไม่น่าเป็นไปได้ที่กุญแจ จะหล่นโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ดีทฤษฎีนี้ก็ยังไม่ตกจาก ความเป็นไปได้โดยสิ้นเชิง เหตุการณ์ต่อจากนั้นคือการดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ของทุกคนในกองถ่าย กระเป๋าของทุกคนถูกนํามาวาง กองรวมกันเพื่อรื้นค้นทุกซอกทุกมุมที่เป็นไปได้ รวม ถึงกระเป๋ากล้องDSLR กระเป๋าเลนส์ อุปกรณ์อัดเสียง ค้นกระทั่งกระเป๋าใส่ขาตั้งกล้อง แต่ก็ไม่มีวี่แววของ กุญแจรถ ทุกคนจึงไปรื้อหากุญแจในตัวรถ กระนั้น การต้องขุดคุย้ ซากอารยธรรม เสือ้ ผ้า ซองบุหรี ่ รองเท้า กีฬา กางเกงในและอื่นๆอีกมากมายในท้ายรถและตัว รถ ก็ไม่มีผล ขณะเดียวกัน ก็มีคนอีกกลุ่มที่เชื่อใน สมมติฐานกุญแจตกทราย และได้ระดมพลไม้กวาด ที่ โกย บุง้ กี ๋ สารพัดอุปกรณ์ทจี่ ะหาได้ เพือ่ ตามหาในหาด ทราย แม้ความเป็นไปได้จะน้อยนิด สุดท้ายหลังจาก กวาดไถจนหาดทรายกลายเป็นสวนเซนแล้ว ก็ยงั ไม่พบ มีคนพยายามจะโทรถามตามหาช่างทํากุญแจ แต่ กลับได้รับคําตอบว่า ศูนย์ฯปิดแล้ว ช่างอยู่ชลบุรีต้อง เอารถไปรับ ช่างอีกเจ้าเล่นแง่ฟันราคาไปห้าพัน ถาม ไปถามมาสรุปว่ารถรุ่นนี้เป็นรุ่นที่เก่าแล้วต้องใช้เครื่อง สแกนของศูนย์ฯเท่านัน้ (ตอนนีท้ กุ คนถามว่า เอ้า แล้ว อีช่างเจ้าก่อนหน้ามึงวิเศษอัศจรรย์มาจากไหน) เวลาประมาณสีท่ มุ่ กว่า ทุกคนเริม่ สิน้ หวังในการหา จนหันมาคิดกันว่า รีสอร์ตจะพอนอนมัย้ แต่ยงั มีไหมกับ กอล์ฟทีย่ งั ไม่ปดิ เทอมและมีเรียนในวันต่อไป คนอืน่ ๆก็ มีภาระในวันต่อไปต้องรับผิดชอบด้วยเช่นกัน สุดท้าย ทีมในฐานะผู้กํากับที่ต้องรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่าง จึง ตัดสินใจที่จะนอนค้างที่รีสอร์ต ให้ทุกคนขึ้นรถตู้กลับ โดยย้ายอุปกรณ์มาใส่ในรถปิ๊ปปอนด์ และรอจนเช้าวัน รุ่งขึ้นจนศูนย์ฯเปิด หลังจากการตัดสินใจของทีม ตูน และติ้ง 45 เลยตกลงปลงใจจะนอนเป็นเพื่อน คนใน กองที่เหลือจึงทําการยัดตัวเองเข้าไปในรถตู้ และเดิน ทางกลับ บนรถตูข้ ากลับ ทุกคนเหนือ่ ยอ่อนจากความซวยที่ เพิง่ ประสบ บ้างถึงกับยืนยันว่าจะต้องตัง้ ชือ่ กางจอ20ที่ ขณะนั้นยังไม่มีชื่อว่า กางจอ20กุญแจรถปิ๊ปอยู่ไหน บ้างก็พูดคุยกันว่า ถ่ายมาได้ตั้งสองสามวันโดยไม่มี ปัญหาอะไร สุดท้ายหนีไม่พ้นต้องมาซวยเอาหลังถ่าย
เสร็จ ในขณะที่คุยกันนั้น ทุกคนไม่รู้เลยว่าความซวย นี้ เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น สองสามวั น ต่ อ มา หลั ง จากกลั บ มาจากสั ต หี บ ได้ ( ด้ ว ยการให้ ค นลากรถกลั บ มาจากสั ต หี บ เพื่ อ มา ทํากุญแจที่กรุงเทพ เสียหายไป7000) ทีม ก็ได้รับ โทรศัพท์จากตากล้องคู่ใจในกอง เกมวรา46 ว่า “พี่ ทีมพี่ กล้องF3 อยู่ไหน” มาถึงตอนนี้เราต้องย้อนกลับไปอีกครั้งถึงตอนที่ กล้องF3 เข้ามามีบทบาทในเรื่อง กล่าวคือ ในคิวแรกที่ เป็นฉากซันกับเดียร์ทําหนังกันในเรื่อง มีกล้องF3 เป็น พร็อพประกอบอยูใ่ นฉาก และพอถ่ายฉากนัน้ เสร็จ ก็ได้ เอาขึน้ รถขนของย้ายกองกลับมาในรถของจัก๊ จัน่ 46 เมือ่ มาถึงคณะ จังหวะที่ทุกคนกําลังวุ่นๆ จั๊กจั่นถามว่าให้ เอากล้องไว้ไหน(พร้อมด้วยเซ็ตเลนส์Compact Prime ราคารวมๆร่วมล้าน) ด้วยความมึนตึงในขณะนัน้ ทีมได้ แต่บอกว่าเออ เก็บไว้ก่อน ดังนั้น กล้องF3 และเลนส์ ทั้งกล่อง จึงอยู่ท้ายรถจั๊กจั่นนับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ตัดภาพกลับมา เป็นฉากทีเ่ กมวรากําลังเดินไปเอา กล้องทีท่ า้ ยรถของจัก๊ จัน่ ซึง่ จอดอยูก่ ลางซาฮาร่า เดือน นัน้ เป็นฤดูรอ้ นของประเทศไทย แดดแรงแผดเผา กล้อง และเลนส์ซงึ่ ถูกทิง้ ไว้หลายวันนัน้ จะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่ อาจรู้ได้ เขาเปิดฝากระโปรง ผ่านไอร้อนที่อบอยู่ในรถ นัน้ กล้องและเลนส์ยงั อยูใ่ นหีบห่อของมัน แต่ภายในจะ เป็นอย่างไร วราไม่อาจคาดเดา ด้วยความหวาดหวัน่ เขา ได้แต่รีบหยิบเอาอุปกรณ์เหล่านั้นนําส่งคืนให้กับภาค วิชา แต่แล้ว ผลของการกระทําก็ไม่อาจหลีกหนีพ้น สิง่ ทีพ่ บคือ เลนส์ในกล่องมีนาํ้ ยารัว่ ซึมออกมา ด้วยเหตุ ว่าละลายเนือ่ งจากอยูใ่ นความร้อนเป็นเวลานานเกินไป ซึ่งค่าซ่อมประเมินกันนั้นก็เป็นหลักหมื่น คดีแห่งมหกรรมความซวยนี ้ อาจเป็นข้อเตือนใจให้ กับคนรุ่นหลังว่า จงระมัดระวังในการทํางาน มีการเตรี ยมงาน เตรียมความพร้อมให้ดี มิเช่นนั้นแล้ว อาจจะ ต้องทําหนังส่งประกวดเพื่อหาเงินมาชดใช้ ซึ่งหนังส่ง ประกวดนี่ก็ต้องถ่อไปถ่ายกันถึงโคราช แถมยังไม่ชนะ อีกแน่ะ . 51
ในยุทธจักรอันกว้างใหญ่ไพศาลและการต่อสูท้ ดี่ เุ ดือดเพือ่ เป็นหนึง่ ในใต้หล้า กว่าจะออกไปเป็นเจ้าฝีมอื ผูเ้ ก่งกาจระบือนามได้ ศิษย์ สำานักนิเทศศาสตร์ต้องผ่านการฝึกฝนกระบวนการปรุงสูตรลับตามคัมภีร์ตำาราเด็ด และเหล่านี้คือ “7 เครื่องปรุงลับ” ที่ศิษย์สำานักนี้ ทุกคนต้องเคยพานพบ! “สุดยอดนำ้าจิ้มอำามหิต”
“สุดยอดยาขยัน”
Introduction to Mass Media การสื่อสารมวลชนเบื้องต้น
Visual Communication ทัศนสาร
Principles of Advertising หลักการโฆษณา
แต่ นิ สิ ต ขยั น แข่ ง กั น จนจะเป็ น บ้ า ! ได้ข่าวว่าวิชานี้มี 2 หน่วยกิต แต่ นิ สิ ต ก็ ทุ่ ม เทแรงกายและแรงใจทุ ก อาทิตย์ ทํางานกันลืมตาย(โดยเฉพาะ สัปดาห์นิทรรศการ) จากการได้พูด คุยกับศิษย์พ ี่ วิชาวิสคอมแต่ไหนแต่ไร มามักจะออกแนว ‘ชิลๆ’ (แหล่งข่าว ยืนยันว่า หู๊ย ง่าย ได้เก้าได้สิบแทบ ทุกชิ้น) สงสัยจะชิลกันมากเกิน ท่าน ปรมาจารย์จึงประชุมกันปรับปรุงการ เรียนการสอนใหม่ในรุ่น 46 คะแนน แต่ละคะแนนกว่าจะได้มาคิดจนหัว สมองตีบ คนได้สิบแลดูเป็นเทพเจ้า วั ด เส้ า หลิ น เท่ า นั้ น ยั ง ไม่ พ อ รุ่ น 47 ยังต้องพบเจอการสอบและการ ให้คะแนนงานที่โหดร้ายขึ้น มองไป ในหน้า news feed มักจะมีคําว่า ‘วิสคอมT__T’ โผล่มาเป็นประจํา ช่าง น่าสงสารรุ่นต่อๆ ไปยิ่งนัก ไม่รู้ว่า จะต้องขยันกว่าพวกพี่ๆ อีกกี่เท่าตัว
จุดเด่นของวิชานี้คือมี “ครูกี้” ที่ เป็นดั่ง spokeperson มอมเมาจูงใจ ให้ เ ข้ า ภาค AD เรี ย นสนุ ก ลุ ก นั่ ง สบาย (ตอนสอบสบายน้อยหน่อย) เรียนไปยิ้มไป ได้ดูตัวอย่างโฆษณา ประกอบการสอนด้วย ครูกี้ก็แสนจะ น่ารัก สอนเก่ง แปลชีทภาษาอังกฤษ เป็นไทยพร้อมคําอธิบายที่ทําให้หลัก โฆษณาดูเป็นของกล้วยๆ หลายคนก็ เลยชักจะเคลิบเคลิม้ จนอยากเข้าภาค AD ใครทีไ่ ม่มนั่ ใจว่าจะเข้าภาคนีด้ มี ยั้ พอเรี ย นๆ ปริ้ น แอดไปก็ มั่ น ใจว่ า ภาคนี้ ‘ใช่เลย’ ส่วนความจริงจะ เป็นอย่างไรนั้น ต้องไปถามรุ่นพี่ชาว AD ดูเอาเองจ้า
วิชาอะไรสอบได้สอบดี! หนังสือ ก็ห นาจนน่ า ตกใจ เพื่อทํา ให้ความ หนาอันหลอกหลอนหมดไปและไม่ ต้ อ งแบกกั น ให้ เ มื่ อ ย หลายคนจึ ง เอาคั ม ภี ร์ วิ ช าแมสไป ‘แยกส่ ว น’ หน้าปกหนังสือเวอร์ชั่นเก่าเป็นสีแดง ส่วนเวอร์ชั่นใหม่มีสีฟ้าหน้าตาน่ารัก แต่ขา้ งในนัน้ ...เนือ้ หาอะไรเนีย่ ยัว้ เยีย้ ไปหมดเลยจ้า เรียนกันตั้งแต่ประวัติ นักเขียนยันตําแหน่งในกองถ่ายหนัง (สมชื่อ ‘เบื้องต้น’ มากๆ) วิชานี้มี เรียนเลคเชอร์รวมกัน ศิษย์ส่วนใหญ่ ก็นงั่ เรียนแบบหลับๆ ตืน่ ๆ พอถึงเวลา พลิกข้อสอบมาทีแทบเป็นลม เพราะ มันเป็นวิชาท่องจําขั้นสุดยอด ต้อง ท่องทุกตัวอักษรที่พิมพ์ลงไปบนหน้า กระดาษ แม้กระทั่งไซส์กว้างxยาว ของหนั ง สื อ พิ ม พ์ ก็ เ คยออกสอบมา แล้ว! ค่า mean คะแนนสอบย่อย ครั้งแรกจึงกองกันอยู่แถวๆ 5 เต็ม 20 นํ้ า จิ้ ม รสแซ่ บ ถึ ง ใจขนาดนี้ ไ ม่ เรียกว่าอํามหิตรับน้องใหม่ก็ไม่รู้จะ เรียกว่าอะไรดี
“สุดยอดตำาราครอบจักรวาล”
“สุดยอดนำ้าเมาจูงใจ”
Information and Communication Technology for Communication Arts เทคโนโลยีสารสนเทศและ การสื ่อสารสําหรับนิเทศศาสตร์ วิชานี้ไม่ได้ให้กินยาบ้าจนขยัน
แค่ ชื่ อ วิ ช าก็ครอบจักรวาลแล้ว วิชาไอซีที เป็นอะไรที่...เรียนตั้งแต่ สากกะเบือยันเรือรบยิง่ กว่าแมส ศิษย์ สํานักนิเทศฯ จะได้เรียนรู้ตั้งแต่การ ทํางานของไฟเบอร์ออพติกยันพรบ. กระทํ า ความผิ ด ทางคอมพิ ว เตอร์ ! ช่ ว งใกล้ ส อบนิ สิ ต ทุ ก คน (ที่ ย อม อ่ า นชี ท หนาครึ่ ง ฟุ ต ) จะเชื่ อ ว่ า ตนเองมีความรู้เพียงพอที่จะตั้งเสา สัญญาณมือถือได้เลยทีเดียว หลาย คนมักจะโอดครวญว่าเนือ้ หาวิชานีม้ นั “ครอบจักรวาล” เกินไป ลึกเกินไป ละเอียดเกินไป ใกล้เคียงกับการเรียน วิศวะเกินไป แต่จะทําไงได้ ในเมื่อ สํานักนิเทศฯ มีปรัชญาให้ศิษย์เป็น ‘เป็ด’ ก็ต้องเป็นเจ๊จูรู้ทุกเรื่องอย่าง นี้ล่ะจ้า น่าเสียดายที่ อ.อลงกรณ์ อาจารย์ประจําวิชาไอซีที ได้ลาออก ไปเรียนต่อ ณ ประเทศอังกฤษแล้ว คงจะต้องมาลุ้นกันว่าใครจะมาสอน ไอซีที และวิชานี้จะยังครอบจักรวาล อยู่หรือไม่
“สุดยอดจานหลักตัดกำาลัง”
“สุดยอดเครื่องเคียงหนักท้อง”
Principles of News Reporting and Writing หลักการสื่อข่าวและเขียนข่าว
Politics and Government of Thailand การเมืองและการปกครองไทย
ปี ก ารศึ ก ษา 2554 วิ ช านี้ ม า แปลก เพราะให้เรียนและตัดเกรด รวมกั น สองรุ่ น (46กั บ 47) นิ สิ ต จํ า นวนกว่ า 300 คนจึ ง ต้ อ งไป แออัดยัดเยียดกันในห้อง Pinit 705 (แต่ตอ่ มาก็ไม่คอ่ ยอัดเพราะโดดเรียน กันหมด) วิชานีข้ นึ้ ชือ่ ในด้านการไซโค ให้ ค นไม่ ก ล้ า เข้ า ภาค JR เพราะ ความยากลําบากในการเขียนอะไรให้ มันเป็น ‘ภาษาข่าว’ อะไรก็ตามที่มี คําว่า ‘ข่าว’ ถ้าไม่ใช่ข่าวบันเทิงละก็ ศิ ษ ย์ สํ า นั ก นิ เ ทศฯ มั ก จะทํ า หน้ า เหนื่อยหัวใจ ดังนั้นจึงมีเพียงไม่กี่คน ที่ รู้ สึ ก มี ค วามสุ ข กั บ วิ ช านิ ว ส์ ไ รท์ (หรือปริน้ นิวส์ตามคําเรียกของรุน่ 47) การสอบก็โหดมิใช่น้อย เพราะเวลา 3 ชม.ที่ให้มาต้องเขียนกันมือแทบ ชากว่ า จะครบทุ ก ข้ อ ต้ อ งรี ด เค้ น สมองในการคิด วิเคราะห์ แยกแยะ แกะปม หาประเด็นหลักประเด็นรอง กลัน่ กรองออกมาอย่างมี Objectivity กว่าจะเสร็จก็แทบกระอักเลือดต้อง ถ่ า ยพลั ง ลมปราณกั น หลายขนาน ทํ า เอาขยาดจนประชากรภาค JR ลดลงฮวบๆ เพราะนิวส์ไรท์นี่แหละ
ไม่มีวิชาไหนหรืออาจารย์ท่าน ไหนได้รับเสียงบ่นมากเท่าวิชานี้อีก แล้ว จากระบบการขานชื่อเหมือน สมั ย เรี ย นมั ธ ยมแม้ จ ะมี ค นในห้ อ ง กว่าร้อยคน ทําให้นิสิตต้องรีบวิ่งมา เข้าห้องให้ทันเวลาและอย่าลืมใส่ชุด นิ สิ ต มามิ ฉ ะนั้ น อาจได้ ไ ปเป็ น นาง แบบหมุนตัวอยูห่ น้าโต๊ะอาจารย์ ส่วน เนื้อหาการเรียนก็...แต่ละปีสอนไม่ เหมือนกัน ดังนั้นเลคเชอร์เพื่อนเป็น ที่พึ่งแห่งเพื่อน ใครสามารถถอดรหัส ชื่อนักการเมืองออกก็ช่วยจดเผื่อให้ เพื่อนด้วย ใครนั่งหน้าก็อย่าลืมหา เครื่องอัดเสียงมาอัดไว้ฟังก่อนสอบ เผื่อจะซึมๆ เข้าไปในรอยหยักสมอง เอาไว้ใช้เขียนข้อสอบได้เกิน 1 เล่ม อย่างเด็กเศรษฐศาสตร์ที่เรียนด้วย กันบ้าง ส่วนใครก็ตามที่มีชื่อขึ้นต้น ด้วย ‘นางสาว’ ขอแนะนําให้คณ ุ เลือก สอบปากเปล่าให้อาจารย์เอ็นดูและ ช่วยเหลือนะจ๊ะ แล้วชีวิตจะรอดพ้น F ไปได้อย่างสวยงาม
“สุดยอดของหวาน หอมฟรุ้งจรุงใจ” Principles of Photography for Communication หลักการถ่ายภาพเพื่อการสื่อสาร
ใครๆก็รักโฟโต้เพราะโฟโต้เป็น วิชาฉุดเกรดขึ้น ถ้าขยันส่งงานและ อ่านชีทสอบบ้าง A หรือ B+ ก็ไม่ใช่ เรื่ อ งยากเย็ น อะไร วิ ช าโฟโต้ แ สน สบายไม่เช็กชือ่ อาจารย์กใ็ จดี ถึงเวลา ส่งงาน...ถ้าถ่ายไม่เป็นและฝึกไม่ทัน ก็ขอเพื่อนขอพี่ไปส่ง (สรุปได้ความ รู้อะไรมั้ยเนี่ย!) ตอนสอบให้เพื่อนที่ เข้าใจติวให้ แค่นี้ก็ทําข้อสอบได้แล้ว โฟโต้ช่างเป็นดั่งนํ้าทิพย์ชโลมใจช่วย ให้ เ กรดมหา’ลั ย ไม่ อั บ จนไปกว่ า นี้ จริงๆ ค่า จงกราบเบญจางคประดิษฐ์ งามๆ สาธุ
written by หม่อมหญิง 46 edited by การะเกด 47
53
61
ยำ า แหนม(ป้ า ใหญ่ ) คื อ มื้ อ อาหารที่ ใ ส่ แ ต่ ของชั้นดี คลุกเคล้ากัน พอมีรสชาติ แหนมหมู รสเลิ ศ เติ ม นำ้ า ตาลนิ ด นำ้ า ปลาหน่ อ ย ต่ อ ด้ ว ย บีบมะนาว และตามด้วย ผักสดเครื่องเคียง ถ้าให้ เปรี ย บใต้ ถุ น คณะเป็ น ดั่ ง จานข้ า วสี สั น เครื่ อ ง แต่ ง กายของชาวคณะ นิ เ ทศศาสตร์ ก็ มี ค วาม จั ด จ้ า นไม่ แ พ้ ยำ า แหนม แตกต่างแต่มีสไตล์ มา ใต้ถนุ ทัง้ ทีคณ ุ ใส่อะไรมา ลองมาดูกัน!!
: ลูกศร 48
62
63
148
149
คำาพูดของพี่ ก็เหมือนกับข้าวกล่อง ยามมีไม่เคยจะเรียกหา แต่มีค่าในยามที่เราลำาบาก.
เมื่อต้นปี จามจุรีงามล้น “ซวยล่ะมึง!“ จะไม่ซวยได้ไงล่ะ ในเมื่อในหนังเรื่องนี้มันจะ ต้องมีฉากโบสถ์วัดลาวที่พระลูกวัดซ่องสุมทําภาร “ชิบหายแล้วพี่ ป่าจามจุรีของเราร่วงโกร๋น กิจลับๆกัน ซึ่งผมฝันว่ามันจะเป็นโบสถ์ร้างในป่า หมดเลย” ลึก ที่มีฝนแฉะๆ จากน้ําที่ค้างใบไม้ กับอากาศ “เชี่ย! แมลงแม่งลงเปล่าวะ” สลึมสลือ เช้ า ตรู่ ข องวั น พั ก การถ่ า ยทํ า วั น หนึ่ ง เอก เอี่ยมชื่น ผู้กํากับศิลป์รีบมารายงานผมด้วยน้ํา เสียงเหมือนโดนผีหลอก ถึงฉากโบสถ์วัดลาว ที่ เราอุ ต สาห์ ไ ปสร้ า งไว้ ใ นป่ า ช้ า ที่ มี แ ต่ ต้ น จามจุ รี แน่นขนัด แถวอําเภอศรีเชียงใหม่ ซึ่งกําลังจะถึง คิวถ่ายทําตอนอาทิตย์หน้านี้ “แมลงหรือเปล่าก็ไม่รู้ว่ะพี่ แต่จามจุรีทั้งป่า ตอนนี้ ใบร่วงหมดต้น เหลือแต่กิ่งหงิกๆ แม่ง เหมือนหนังสยองขวัญสุดๆเลยว่ะพี่” “แม่งเอ๊ย! ใครแกล้งเรา เอายาวางต้นไม้หรือ เปล่าวะ” ผมสั ง หรณ์ ไ ปถึ ง เรื่ อ งการเมื อ งท้ อ งถิ่ น ที่ มี โอกาสเป็นไปได้ เพราะตั้งแต่เรามาปักหลักถ่าย “15 ค่ํา เดือน 11“ ที่โพนพิสัย 2 เดือนมานี่ อยู่ๆ ก็ชอบจะมีคนมาถามเนื้อเรื่องหนัง ตอนผมเดิน ตลาดบ่อยเหลือเกิน “สองอาทิตย์ที่แล้วนี่ ขนาดเที่ยงๆพื้นยังมืด ตื๋อเลยนะพี่ แดดมันแยงลงไม่ถึงพื้น ใบมันดก หนามาก แต่พี่ไปดูตอนนี้สิ มองเห็นตัวโบสถ์ได้ จากถนนใหญ่โน่นเลย”
“…เมื่อต้นปี จามจุรีงามล้น” ผมได้ยนิ เพลงนีค้ รัง้ แรกก็ตอนงานรับน้องทีพ่ ี่ ปีสองร้องให้ฟงั ขณะทีน่ อ้ งใหม่เดินผ่านแสงเทียน วับๆแวมๆขึ้นบันไดตึกหนึ่งตอนประมาณสองทุ่ม เสียงคนร้อยคนร้องพร้อมบ้างไม่พร้อมบ้าง ร้องบ้าง ไม่ร้องบ้าง แต่มันก็ก้องสะท้อนบันไดวน ฟังขลังเอาเรื่องอยู่ ผมจําได้วา่ ผมดีใจจนขนลุกซู ่ ตอนเอก เอีย่ ม จนบัดนี ้ ผมว่าผมจําเนือ้ เพลงนีไ้ ด้อยูส่ องประ ชื่น เอารูปโลเคชั่นป่าช้าที่มีต้นจามจุรีแน่นขนัด โยคแม่นๆ ประโยคแรกที่บอกว่า ต้นจามจุรีตอน เหมือนป่าในวรรณคดีแห่งนี้ให้ผมดู ต้นปีงามล้นท้นอย่างที่ว่า กับอีกประโยคก็ตอน “ไหนพี่บอกว่าถ่ายต้นจามจุรีสวยสุดได้ตอน จบเพลง ซึ่งพี่ๆจะร้องพร้อมเพรียงเสียงดังฟังชัด เดือนกุมภาฯไง” ว่า “หวังไม่ให้ตกชั้นรีไทร์” “เฮ่ย! อย่าโบ้ยกัน ใครว่าถ่ายได้” ดังนัน้ ไอ้ทผี่ มเสนอเอก เอีย่ มชืน่ ในทีป่ ระชุม “พี่นั่นแหละบอกว่ามันงามนัก” นั้นไม่ผิดแน่ คราวนี ้ เอก เอีย่ มชืน่ ยืนยันเสียงแข็ง ผูก้ าํ กับ ศิลป์มือดีที่สุดจาก มัณฑนศิลป์ ศิลปากร ไม่ยอม “…เมื่อต้นปี จามจุรีงามล้น” พลาดอะไรง่ายๆ แน่นอน แล้วมันเป็นงี้ได้ไงหว่า! นี่ก็เพิ่งกุมภาพันธ์ เอง! เออว่ ะ ผมเริ่ ม จํ า คํ า พู ด ตั ว เองได้ ต ะหงิ ด เทีย่ งวันนัน้ เอง ผมและทีมงาน ตะหงิด … ผมเองนัน่ แหละทีเ่ จ๋อออกความคิดเห็น ก็ไปยืนบื้อๆอยู่กลางดงต้นจามจุรี ตอนที่ประชุมกําหนดวันถ่ายทําฉากโบสถ์วัดลาว ที่กลายโฉมเป็นหนังสยองขวัญไป ว่า ถ่ายทําตอนกุมภาพันธ์แจ๋วแน่นอน เพราะต้น แล้ว จามจุรตี อนต้นปีน ี่ ใบของมันจะงอกงามตระการตา เอ๊ะ! หรือว่าพี่ปีสองแม่งร้อง เป็นทีส่ ดุ ทัง้ ทีผ่ มไม่ใช่นกั เล่นต้นไม้ หรือทีบ่ า้ นจะ ผิดวะ! ผมหันมองหน้าไอ้สิน รุ่น มีต้นจามจุรีอะไรกับเค้า แถมตอนเรียนจุฬาฯ ไอ้ น้องจากนิเทศฯ ทีก่ ลายมาเป็นผู้ ฟากตึกคณะนิเทศฯนีม่ นั มีแต่ตน้ หูกวาง หาจามจุรี ช่วยของผมตอนนั้น ซักต้นยังยากเต็มที แต่ผมยังจำาวรรคแรกของเพ ลงจุฬาฯ เพลงนั้นได้แม่นไง
151
“เฮ้ยสิน ร้องเพลง ‘เมื่อต้นปี’ ได้เปล่าวะ” “อ๋อ จามจุรีศรีจุฬาฯ…ทําไมเหรอพี่” สินถามแบบไม่ต้องการคําตอบ เพราะพอถามเสร็จก็เริ่มร้องเพลงทันที “เมื่อต้นปีจามจุรีงามล้น เครื่องหมายของสิ่งมงคล ทุกคนเริ่มต้นสนใจ เริ่มเวลารับชาวจุฬาฯน้องใหม่…”
“เชี่ย! รู้แล้ว กูโง่ชิบหาย!” ทันใดนั้นเอง ผมก็เหมือนโดนฟ้าผ่ากลางกบาล “แม่งเอ๊ย ต้นปีการศึกษาเว้ยที่มันงามล้น ไม่ใช่ตอนเดือนต้นๆปี… เท่ากับว่ากว่าจะงามล้นก็เดือนกรกฏาไง กรกฏารับน้องใหม่!” ผูค้ นรอบๆ ตัวผมทําตาปริบๆ เพราะอยากสบถอะไรสักอย่าง แต่ไม่กล้า ด่าผู้กํากับ ผู้คนเริ่มเดินเข้าหาที่ร่มซึ่งหาได้ยากยิ่งในเที่ยงวันนั้น ส่วนผมก็ให้รสู้ กึ เหมือนกับว่า การกํากับหนังเรือ่ งแรกในชีวติ ของผมนัน้ กําลัง “ตกชั้น รีไทร์” ไปจริงๆ
เก้ง 15
Madame Mod’s Diary “การที่ผู้หญิงคนหนึ่งเกิดมาสวยมากๆ มี พ ร้ อ มทุ ก อย่ า ง มั น ไม่ ใ ช่ เ รื่ อ งดี เ สมอไป หรอกนะคะ ดูอย่างมดสิ มดต้องมีชีวิตอยู่ ตามที่มืดๆ ที่ชื้นๆ เพื่อความปลอดภัยของ ตัวเอง ยอมรับว่าความสวยทำาให้ชวี ติ ของมด ต้องตกอยู่ในอันตรายอยู่เสมอ” นีค่ อื คํากล่าวแรกทีม่ าดามมดอยากให้ทกุ คนเห็น background ชีวิตของเธอ ทุ ก วั น นี้ ห ลายคนคงเห็ น ผลงานของ “มาดามมด” กันมาบ้างแล้วทัง้ รายการ ภาษา plaza, Mod Diary, Madame Mod Theatre แต่ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่คุณอาจยังไม่รู้ เกี่ยวกับเธอคนนี้ วันนี้เธอจะมาเล่าบางส่วน ของชีวิตให้ทุกคนฟัง คุณอาจได้รู้จักเธอมาก ขึ้น หรือไม่ ก็ไม่อยากรู้จักเธออีกเลย
153
Q : มาดามมดช่วยเล่าถึงตัวเองในสมัยก่อนเข้า วงการให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ/คะ “ตกลงว่าจะครับหรือค่ะคะมดสับสน แต่เอา เถอะ มดจะเล่าให้ฟัง แต่ก่อนมดเป็นผู้หญิงขี้อาย คนนึง ไม่ค่อยกล้าแสดงออก อ่อนแอทั้งร่างกาย และจิตใจ แต่โชคดีที่เกิดมาสวย จึงมีคนเอ็นดู มาโดยตลอด ก่อนเข้าวงการมดเป็นแค่ผู้หญิง บอบบางคนหนึ่ง มักถูกผู้ชายกลั่นแกล้งอยู่เสมอ ถามว่ารู้สึกดีไหมเวลาเขาแกล้ง ก็มีบ้างนะเวลาที่ เขาลวนลามเราก็จะมีเคลิม้ บ้าง แต่เราก็ตอ้ งสงวน ท่าทีไว้ กลัวแสดงออกเกินงามแล้วจะดูไม่ดี”
Q : มาดามมดทราบไหมครับ/คะ ว่าตัวจริง มาดามมดสวยกว่าในทีวีมากๆเลย “อุ๊ย คุณก็พูดเกินไปค่ะ แต่ใครๆก็พูดแบบ นี้กันทั้งนั้น ทั้งที่จริงๆ แล้วมดขายความsexyมากกว่าค่ะ” Q : เรื่องนั้นคุณคิดไปเองหรือเปล่าครับ/คะ “เฮ้ย ถามจริง อยากมีเรื่องป่ะ ”
Q : เท่าทีผ่ มรูจ้ กั มาดามมดมา คุณเป็นคนน่ารัก มากนะครับ คุณสร้างรอยยิ้มและแรงบันดาลใจ ให้ผู้คน จริงๆ แล้วผมรู้จักคุณดีกว่าใครก็ว่าได้ คุณเป็นคนสวยจากภายในมากนะครับ ผมรู้ว่า สิ่งที่ทำาอยู่มันหนักมากสำาหรับตัวคุณ แต่ผมรู้ ว่าคุณจะผ่านมันไปได้ “ดราม่ามาก แต่ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ จะมี สักกี่คนที่ได้รู้จักมาดามมดในมุมที่คุณรู้จัก นี่คุณ เป็นตุ๊ดหรือเปล่าคะ”
Q : ผมไม่ต่อยผู้หญิงครับ คือ ผมพูดตรงๆ นะครับ ทำาไมผมรู้สึกเหมือนไม่ได้อะไรจากการ Q : นิดหน่อยครับ ถามทำาไมเหรอครับ สัมภาษณ์มาดามมดเลยล่ะครับ “อ๋อ มดก็เคยเป็นนะคะ แต่ชว่ งทีห่ ลับลึกๆ ก็ Q : แต่ที่เราสืบทราบมา มาดามมดเป็นคนไป “อ่ะจริงดิ” ไม่มีอาการนะ คือถามเฉยๆ นะคะ ไม่ได้อะไร ก็ ลวนลามเขาก่อนมิใช่หรือครับ/คะ อยากเห็นคุณได้ยมิ้ บ้าง ตกลงจะเลิกเป็นแฟนคลับ “แรงมากนะคะ สําหรับคําถามนี้ เอ่อ คือ Q : โอย ผมว่ า เราจบบทสนทนากั น เลยดี มาดามมดแล้วเหรอ” (อึกอัก) มันคงเป็นการแสดงมากกว่านะคะ มด ไหมครับ คงไม่ไปลวนลามใครแบบนั้น ยกเว้นถ้ามดไม่ไหว “ไม่ดคี ะ่ แต่คอื ไม่ได้อะไรนะคะ เรานัง่ คุยกัน Q : ไว้เลิกตอนหลับลึกๆ ก็ได้ครับ แล้วจริงๆ ค่ะ” มาตั้งนาน คุณเป็นใครเหรอคะ” “เย่ เย่ ดีใจจัง ขอบคุณคุณมด39มากนะคะ ที่อยู่กับมดมาตลอดทั้งสุขทั้งทุกข์ จริงๆ แล้วที่มี Q : ตอนนี้ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับ Q : นี่คุณจำาผมไม่ได้เหรอครับ ผมชื่อมดครับ มาดามมดขึ้นมาได้ก็เพราะคุณมดนี่แหละค่ะ คุณ “อ๋อ เชิญตามสบายเลยค่ะ มดยังไงก็ได้ มี อยู่รุ่น39 เป็นแฟนคลับมาดามมดมานานจนถึง ทําให้มดเห็นคุณค่าในตัวเองก่อนแล้วค่อยส่งผ่าน อะไรให้ช่วยก็บอกได้ค่ะ” วันนี้ก็อยากจะเลิกเป็นแล้วครับ/คะ ความรู้สึกดีๆ นี้ไปให้ผู้คน มันมีค่ามากจริงๆ ค่ะ” “ล้อเล่นน่า จําไม่ได้ได้ไง อยูก่ นั มาตัง้ นาน แค่ Q : เอ่ อ ผมหมายถึ ง ทนไม่ ไ หวอยากเลิ ก ไม่เคยได้เจอกันคุยกันเท่านัน้ จะเลิกเป็นแฟนคลับ Q : ขอบคุณมากนะครับ มาดามมดก็เหมือนกัน สัมภาษณ์แล้วน่ะครับ มาดามมดแล้วเหรอ มาดามมดเป็นคนไร้สาระใช่ สร้างรอยยิ้มให้แฟนๆ แล้ว สร้างให้ตัวเองด้วย “อย่านะ อย่านะ ขอต่ออีกนิดนึงเถอะ” ไหมล่ะ ไม่เป็นไรค่ะมดเข้าใจ คงไม่มีใครอยู่กับ นะครับ รักคุณนะครับมาดามมด เราไปได้ตลอด ยังไงก็ดีใจนะคะที่ได้เจอกันในวัน “มาดามมดก็รักคุณค่ะ คุณมด39” Q : ก็ได้ครับ (กลับมาถามต่อเหมือนไม่มีอะไร นี้ มีอะไรอยากบอกกับมดรึเปล่าคะ” เกิดขึ้น) แล้วพอเข้าวงการแล้วชีวิตเปลี่ยนไป ไหมครับ/ค่ะ “ก็มีบ้างค่ะ ยอบรับว่ามีคนมาจีบเยอะมาก จริงๆ แต่ตอนนี้มดขอโฟกัสเรื่องงานก่อนค่ะ”
มาดามมด 39
สี่ปีแสง “เวลาที่คณะนี้ผ่านไปเร็วมาก..ใช้ให้คุ้มนะ” ฉันเขียนประโยคนี้ลงในสมุดเชียร์ให้กับ น้องปี 1 นับครัง้ ไม่ถว้ น และทุกครัง้ ทีเ่ ขียนมัน ลงไป ฉันไม่ได้บอกน้องเพียงฝ่ายเดียว ฉันยัง บอกตัวเองอีกด้วย เมื่อวานเป็นวันปัจฉิมนิเทศ ฉันหยิบเสื้อ นิสิตหลวมโคร่งตัวเก่าสีเหลืองจางๆ กระโปรง พลีทยาวลากดิน กับรองเท้าหนังสีขาวยี่ห้อ เปปเปอร์มิ้นท์มาใส่อีกครั้ง และนี่คงเป็นครั้ง สุดท้าย ก้าวแรกทีฉ่ นั สัมผัสพืน้ ด้วยเปปเปอร์มนิ้ ท์ หลังจากห่างหายกันมาเนิน่ นาน ในความไม่คนุ้ ชิน ...ความทรงจํามากมายหลั่งไหลพรั่งพรู ฉันพูดได้อย่างเต็มปากเต็ มคําว่า ช่วง เวลาในคณะนิเทศศาสตร์เป็นช่วงเวลาที่น่า จดจํามากที่สุดของชีวิต ฉันเคยผ่านวันเวลา ที่รักคณะมากเสียจนเกินพอดี ฉันเคยผ่านวัน เวลาที่เหนื่อยหน่ายและสิ้นหวังกับคณะ ตอน นี้ฉันกําลังจะต้องก้าวผ่านวันเวลาที่ต้องเดิน จากคณะไป และการจากลาไม่เคยเป็นเรื่อง ง่าย สําหรับผูล้ ะโมบฉกฉวยวันเวลาอันงดงาม ไว้มากเกินไป
155
ผู้คนมากมาย ณ สถานที่แห่งนี้ ทําให้ฉัน ตกหลุมรัก ทั้งรักแบบเพื่อน แบบพี่น้อง และ รักแบบอยากจะได้มาเป็นสามี(ซึ่งไม่เคยจะมี ใครตอบสนองกูเลยค่ะ) การหมุนเวียนเปลี่ยน ผันของวันเวลา ถักทอความผูกพันของพวกเรา ขึน้ อย่างช้าๆ นําพาเราเข้าสูโ่ ลกแห่งความฝันที่ ตลบอบอวลไปด้วยมิตรภาพ และนาฬิกาปลุก ชื่อว่าการเรียนจบก็ดังขึ้น เราพยายามหลับตา เพื่อจะฝันต่อ แต่ชีวิตจริงไม่อนุญาต เราจึง พยายามอีกครั้งด้วยการติดโปร หรือเรียนไม่ ครบหน่วยกิต ...เอ่อ อันนี้ไม่ใช่ละ
อยู่ดี ความรู้นี่ไม่ต้องมาถามหาเลยนะ ใช้ชีวิต เป็นกากเดนของภาคแอด (ย่อมาจากแอดเวอร์ ไทซิ่ง หรือการโฆษณา) ไปวันๆ ด้านที่มีชื่อ เสียงกระฉ่อนสุดคงเป็นเรื่องการสรรหาความ ไร้สาระในชีวติ ซึง่ จะเอาไปใช้ทาํ มาหากินอะไร วะเนี่ย ใครก็ได้ช่วยสงเคราะห์เอาไปทําเมียที เถอะ จะอยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ทําอาหารให้ กิน(ผ่านประสบการณ์ปรุงมามากมายทั้งค่าย ลองทริป ละครคณะ) เลี้ยงลูกให้อย่างดีที่สุด (เพราะไอ้ทไี่ ม่ดรี หู้ มดแล้วว่าต้องทําไงบ้าง) ไม่ อยากทํางานเว้ย ไม่อยากเรียนต่อด้วย อยาก อยู่บ้านเลี้ยงหมา เลี้ยงเด็ก ปลูกผัก ดูละคร เขียนไปเขียนมาก็เริ่มหมั่นไส้ตัวเองที่ดู ช้อปปิง้ อัพสเตตัสเฟซบุคไปวันๆ เริด่ ดดด ชีวติ โลกสวยเหลือเกิน ถ้าจะให้บอกเล่าอย่างตรง ในฝัน ..โอเคกูต้องตื่น ไปตรงมาว่า ความทรงจําล้ําค่าของฉันคืออะไร บ้าง คงบรรยายตรงนี้ได้ไม่หมด ถ้าใครอยาก กลั บ เข้ า โหมดซาบซึ้ ง ต่ อ นี่ คื อ หนั ง สื อ รู้จริงๆ จังๆ ให้ยกลีโอมาสักลัง แล้วอยู่ด้วย ใต้ถุน ต้องเขียนดีๆ เดี๋ยวน้อง บก. ด่า กันสักคืน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง แต่ ณ ตรงนี้ขอ ยกตัวอย่างสั้นๆ แค่บางเหตุการณ์ เช่น เมา ก็ใจหายแหละเรียนจบแล้ว มีตะหงิดๆ อ้วกใส่ตัวเองต้องให้เพื่อนต่างเพศมาล้วงคอให้ ในใจบ้างนิดนึงเหมือนกันว่า ต่อไปถึงมีโอกาส ลวนลามเพือ่ นต่างเพศ(อีกคน)บนยานพาหนะ กลับมาที่ใต้ถุนคณะ ความรู้สึกมันคงเป็นแบบ ทีไ่ ม่สมควร โชว์เต้นสาดน้าํ เผาข้าวของ ทาตัว อุ๊ยตาย! ฉันแก่จัง ภาพเก่าๆ ที่เคยกะหรี ่ เคย สีน้ําเงินแต่งเป็นอวตาร ทําละครคณะ เหนื่อย เกรอะกรังเอาไว้มากมาย คงทําให้เราคิดถึงวัน ป่วย เดี้ยง (เพราะก่อนรอบสิบที่ต้องอยู่เก็บ เก่าๆ มิใช่น้อย ถึงกลับมาอีกกี่ครั้งหรือจะกลับ ฉากถึงเช้า ดันเจือกไปกินเหล้าและร้องเกะโต้ มาทุกวัน (กลับมาทําไม? ไม่ทํางานหาเลี้ยง รุ่ง) และอื่นๆ อีกมากมาย ชีพเหรอ) ก็คงไม่สามารถไปนั่งตรงนั้น ด้วย ความรู้สึกแบบเดิมได้อีกแล้ว เอาเถอะ อย่าง เป้ า หมายในชี วิ ต เข้ า คณะมากะว่ า จบ น้อยเวลามองย้อนกลับมา เราก็ได้เห็นผู้หญิง ไป เออ ความรู้ไม่ค่อยมี คงได้ผู้ชายดีๆ สัก คนหนึ่งที่มีความสุขกับชีวิต ณ ที่แห่งนี้ อย่าง คน แล้วไหนล่ะ? ดูสิที่เคยชอบมาแต่ละคน ก็ น่าอิจฉา ...รูส้ กึ โชคดีจงั ทีเ่ คยได้เป็นผูห้ ญิงคน อุตส่าห์คัดกรองแต่พวกเห็นแล้วเพลียละเหี่ย นั้น ใจ จะได้ไม่ตอ้ งแย่งชิงกับใคร เอ่อะ ก็ไม่เคยได้
เราใช้ชวี ติ โคตรเหีย้ และสุดทาง (เอ่อ.. เผือ่ พ่อแม่มาอ่านเจอ หนูยังเวอร์จิ้นอยู่นะคะ ยัง ไม่ได้สุดทางขนาดนั้น) แต่สนุกมากจริงๆ ไม่ ได้สนับสนุนว่าทุกคนต้องเหี้ยถึงจะสนุกได้นะ ลองหาความสนุกกับคณะในแบบของตัวเองดู อย่าปล่อยให้ชีวิต 4 ปี ผ่านไปแบบเจื่อนๆ มัน น่าเสียดาย วันแรกที่เราก้าวเข้ามาที่นี่ เวลาของเรา เดินไปข้างหน้า เพือ่ ต้อนรับสารพัดสิง่ ใหม่ และ อบายมุขมากมาย จนมาถึงวันนี ้ ณ สถานทีเ่ ดิม เวลาของเรากลับกําลังนับถอยถอยหลังสูว่ นั จาก ลา วันนึงเราคงตืน่ ขึน้ มาแล้วถามตัวเองว่า “มัน ผ่านไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม?” ใช่...สี่ปีแสงมันผ่านไปแล้วจริงๆ คืนวัน พลันสลาย เราไม่ใช่นิสิตคณะนิเทศศาสตร์อีก ต่อไป สวัสดีบัณฑิตคณะนิเทศศาสตร์มือใหม่ ขอให้ทุกคนโชคดี
ปอนด์จ้า 44 เขียนเมื่อ 10 มีนาคม 2555
ความภูมิใจของคนเบื้องหลัง กับร้านอาหารแห่งหนึ่ง ความประทับใจแรก ของเราคงจะเป็นบรรยากาศการตกแต่งของร้าน รูปที่ติดบนฝาผนัง วอลเปเปอร์ที่สวยงาม แจกันที่ มีลวดลาย แต่งแต้มไปด้วยดอกไม้สสี นั สดใส แต่สงิ่ ที่จะทําให้เรากลับมายังที่นี่อีกครั้งหนึ่งก็คือรสชาติ ของอาหารที่อร่อยถูกใจ ถูกปากของเรา จริงไหม? ตัง้ แต่อดีตจนถึงปัจจุบนั การบอกกับญาติๆของ พวกเราว่าเราได้เข้ามาเรียนที่คณะนิเทศศาสตร์จะ ต้องตามมาด้วยประโยคคําถามยอดฮิตตลอดกาล ซึ่งก็คือ ‘เรียนนิเทศฯแล้วจบไปเป็นดาราใช่มั้ย?’ ตัวเราเองก็ไม่มีข้อมูลเชิงสถิติที่แน่ชัดว่าอัตราของ ดาราที่เรียนจบนิเทศศาตร์กับดาราทั้งหมดนั้นมี เยอะจนเราสามารถเหมารวมได้ (ในความเป็นจริง ดาราสมัยก่อนแทบจะไม่มีใครเรียนมหาวิทยาลัย เสียด้วยซ้ํา)
ดีสําหรับการเข้าสู่วงการบันเทิง เพราะเราเห็นรุ่น พี่คณะที่ปัจจุบันเป็นดาราค้างฟ้ากันมากมาย ทั้งที่ สวยและไม่สวย ไหนจะความขึน้ ชือ่ ลือชาของความ แน่นแฟ้นของพี่น้องคณะนี้ที่อยู่ในวงการบันเทิง นับร้อยนับพันอีก ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าใครๆที่เข้า คณะนี้ก็อยากดัง ใครๆก็อยากเป็นดารา งานง่าย เงินง่าย มีคนมารองมือรองเท้า งานก็ดูแทบจะไม่ ต้องใช้สมองอะไรมากมายเสียด้วยซ้ํา ทัง้ นีเ้ ราเองไม่ได้ดแู คลนงานดาราว่าเป็นงานที่ ไม่ฉลาด ไม่ต้องใช้สมองนะ เพียงแต่เราเชื่อว่าถ้า แกคิดอยากจะเป็นดาราก็คงจะผิดกับจุดประสงค์ ของหลักสูตรคณะเราที่มุ่งจะผลิตคนเบื้องหลังที่มี คุณภาพออกไปรับใช้สังคมซะมากกว่า
ในวั น นี้ ในปี 2014 ที่ ค วามก้ า วหน้ า ทาง เทคโนโลยีทําให้ใครก็ได้สามารถเป็น somebody ได้ในเพียงไม่กี่คลิก ยิ่งเปิดโอกาสให้กับใครอีก หลายๆคนทําตามความฝันที่อยากจะเป็นคนดังได้ ง่ายขึ้นอีกก้าวนึง ทําให้คุณค่าของการเป็นคนเบื้อง Stereotype สุดฮิตที่ว่า ‘เรียนนิเทศฯเพื่อไป หลังดูด้อยค่าลงในสายตาของเด็กรุ่นใหม่ลงทุกวัน เป็นดารา’ น่าจะเพราะอาชีพสายงานของเราจะต้อง อยู่กับวงการสื่อโทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ และ “ฉั น อยากจะเล่ น ละคร” “ฉั น อยากจะร้ อ ง อีกมากมายทีต่ อ้ งคลุกคลีกบั เหล่าดารา จนอยากจะ เพลง” “ฉันอยากจะเต้น” เป็นความคิดต้นๆของ เปลี่ยนวลีข้างต้นเป็น ‘เรียนนิเทศฯแล้วจบไปรับใช้ คนรุ่นใหม่ เพราะสิ่งที่ฉันทํา มันเป็นชิ้นเป็นอันให้ ดารา’ ซะมากกว่า ๕๕๕ คนเห็นว่าฉันเป็นคนที่เล่นละครเรื่องนั้นจริงๆ ฉัน เป็นคนที่ร้องเพลงนั้นจริงๆ ฉันเป็นคนที่เต้นเพลง แต่ พู ด กั น ตรงๆ ว่ า ด้ ว ยสั น ดานลึ ก ๆของ นั้นจริงๆ ทุกคนได้เห็นกับตา แต่ตัวเธอเองก็อย่า ประมาณ 80% ของเด็กที่เลือกเรียนคณะเรา (ตัว หลงลืมไปว่าถ้าวันใดที่ไม่มีใครมากํากับละครให้ พี่เองก็เคย) ใจก็หวังว่าคณะนี้จะเป็นใบเบิกทางที่ เธอเล่น ไม่มีใครมาเขียนเพลงให้เธอร้อง ไม่มีใคร
มาทําคิดท่าเต้นให้เธอเต้น ในวันนัน้ พวกเธอทีอ่ ยาก อยู่เบื้องหน้ากันจะไปอยู่ที่ไหน? คนเบื้องหลังมีความสําคัญมากกว่าที่เธอคิด อย่าให้ภาพมายาของชื่อเสียงและเงินตรามาทําให้ เธอดูแคลนคุณค่าที่แท้จริงของคนเบื้องหลังลงได้ คนเบือ้ งหลังทีพ่ ถิ พี ถิ นั กับสิง่ ทีเ่ ขาสร้างตัง้ แต่ตน้ จน จบ คนเบือ้ งหลังทีใ่ ส่ใจกับคุณภาพของงานทีอ่ อกมา จากตัวเขา สิ่งที่พวกเขาได้ตอบแทนที่เธอได้เห็นมีเพียง แค่ชื่อในเครดิตตอนท้ายหนัง หรือชื่อในทีมงาน นิตยสารเท่านั้น แต่สิ่งที่พวกเขารู้สึกได้กับตัวเอง คือความภาคภูมิใจในผลงานของเขาที่แลกมาด้วย หยาดเหงื่อและน้ําตาที่จะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นหยุดดูแคลนงานเบื้องหลังได้แล้วหาก เธอได้ชอื่ ว่าเป็นนิสติ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย เพราะที่นี่มุ่งสอนให้เธอเป็นคนเบื้อง หลังทีม่ คี ณ ุ ภาพทัง้ หลักสูตรการเรียนและหลักสูตร การใช้ชีวิตในคณะ คิดง่ายๆ (แบบแถให้เข้ากับตีมหนังสือ: Cookbook) ก็คือคณะเราตั้งใจผลิตเชฟมือฉมังเพื่อปรุง อาหารรสเลิศให้คนทาน ดารานักแสดงหรือคนเบือ้ ง หน้าที่มีคุณภาพเป็นเพียงแค่วัตถุดิบชั้นดี มีต้นทุน ทางรสชาติดีอยู่แล้วเท่านั้นเอง แต่ที่นี่กําลังสอนให้ พวกแกเป็นนักปรุง ให้เป็นคนที่ผสมผสานวัตถุดิบ เหล่ า นั้ น ให้ ก ลายเป็ น อาหารรสเลิ ศ ที่ ค นจากทุ ก สารทิศจะต้องอยากชิมอยากชมอยากยลอยากโดน ต่างหาก
ต่ อ ให้ ร้ า นอาหารมี ก ารตกแต่ ง ที่ ส วยงาม พนักงานบริการดี อาหารดูสวยงาม แต่สดุ ท้ายแล้ว รสชาติหมาไม่แดก ไม่คุ้มกับเงินที่ต้องเสียไป เธอ คิดว่าเธอจะกลับมาเหยียบทีน่ อี่ กี เป็นครัง้ ทีส่ องไหม สุดท้ายแล้วร้านอาหารก็จะเจ๊งเพราะเธอ คนที่ปรุง อาหารไม่อร่อยเอง
วัตถุดิบมันก็มีแค่หมู เห็ด เป็ด ไก่ พืช ผัก ผลไม้ ฯลฯ ที่แกเคยกินมาหมดแล้ว มันไม่แปลก ไปกว่านีห้ รอก อย่าพยายามไปเป็นน่องไก่ชนั้ ดี แต่ จงพยายามเป็นคนที่ทําน่องไก่ชิ้นนี้ให้อร่อยให้ได้ เพราะในท้ายที่สุดน่องไก่ก็จะถูกกินและย่อยไปใช้ เป็นพลังงานและขี ้ แต่แกจะยังคงอยูต่ อ่ ไปและสร้าง ความอร่อยให้กบั จานแล้วจานเล่าได้ตลอดชีวติ ของ ในห้วงเวลาสี่ปีที่นี่ ใส่ใจกับการเรียนรู้การปรุง แกเอง อาหารที่หลากหลาย แปลกใหม่ และลงตัวให้ได้ เชฟที่มีคุณภาพคือคนที่สามารถ offer เมนูใหม่ๆ ที่อร่อยให้กับร้านอาหารได้ เชฟแบบนี้ร้านอาหาร ที่ไหนก็อยากได้ ไม่ตกงาน ต่อให้ไม่มีใครจ้าง ถ้า แกเก่งจริงแกก็ยงั เปิดร้านของตัวเองได้ เพราะแกได้ บรรลุศาสตร์ซงึ่ เป็นแก่นของกิจการร้านอาหารนัน่ ก็ คือการปรุงอาหารนั่นเอง
ไบท์ 45
157
158
161
162
163
ขอขอบคุณ