11
Nr 35(118) / 27 September - 3 October 2011
poezja londyn
Adam Siemieńczyk poezja@mail.com 0 7939 965 569
21 września na lotniskach Heathrow i Stansted wylądowali artyści z Polski. Marlena Zynger - poetka, Jaga Wrońska - śpiewaczka i Piotr Komorowski - muzyk…
T
o niezwykle rzadkie, by tyle osób zaangażowało się w prezentację poezji. By wszytko mogło zaistnieć, połączyli się ludzie z różnych pokoleń emigracyjnych, organizacje kulturalne, odbyło się porozumienie pomiędzy Kościołami. Nastąpiło przekroczenie niewidzialnych granic. Poezja dała pretekst do spotkania. Podczas przedstawień widownię wypełniali miłośnicy literatury, jak też ci, którzy rzadko się z nią spotykają. Pierwsze wydarzenie odbyło się w Jazz Café POSK w Londynie, drugie w Katedrze w Bedford. Co takiego prezentowano? Cóż takiego można znaleźć w tekstach Marleny?
wiersz
tarantella pomieszały nam się dłonie zaskoczone zalęknione w ciszy myśli i łaknieniu w przerażeniu i rozterce choć pewnością swą wiedzione zagubiły nam się ręce dołączyły krople słone przyszły zewsząd były wszędzie pokłoniły się westchnieniom wzięły ciała w wiotkie lejce strużki plotły się z palcami wiły w bruzdach po przeguby by za nimi aż po łokcie w rzeźbie z żył popłynąć z trudem lecz uparcie tak zawzięcie brnęły ku ramionom jedne kiedy inne osłupiałe zapatrzeniem owładnięte opadały w tchnienia mgiełce niewidzialne znów na dłonie te tańczeniem swym przejęte zapadały w skroni głębie gdzie w skupieniu zrozumieniu pełzły czułe lekkie miękkie to znów wściekle oszalałe kotłowały się namiętnie w tym przedziwie i bezkształcie wśród muzyki co z zadumy i marzenia dwojga istnień zwykła istnieć samoistnie zaginęły nasze dłonie Autorka: Marlena Zynger
Poezja, śpiew, muzyka
Miłość, której szukamy - jest w nas tęsknota za jej przeżywaniem. Współczesny świat czasem ludzi wrażliwych nazywa słabymi. Tu możemy znaleźć zapis uczucia. Ono istnieje. Zapisuje się na kartach zrozumiałym, współczesnym dla nas językiem. Pragnienie zmienia się w przeżywanie.
Empatię - widzimy w przekazie, że można rozumieć drugą osobę. Można myśleć, mówić pisać o innym człowieku. Świat nie kończy się na naszych myślach i emocjach. Zaproszenie do rozmowy i spotkanie - poetka pokazuje, że są to istotne wartości. Podczas spotkania w Bedford uczestnicy czytali jej wiersze. Za każdym razem na początku rodziło to napięcie. Potem jednak tekst zmieniał się w przekaz. Kolejne wersy w linie dialogu. Widz przeistaczał się w rozmówcę. Sacrum sztuki stawało się w spotkaniem z człowiekiem. Poezję przedwiośnia - „ranek to, czy wiosna?” - czyli pory roku, która zwiastuje powstawanie nowego życia. Liliowe niebo, poranna mgła, czystość, spokój. Zapowiedź bycia. Teksty wyśpiewane były przez Jagę Wrońską - gwiazdę Kabaretu Loch Camelot. Krakowianka,
RA
Słońce spojrzało na mnie, przeszyło promieniami rozpalając moje wnętrze. Wybudziło z głębokiego snu i rzuciło prądy ciepła wprost pod moje skrzydła. Rozejrzałam się po starym podwórku, spojrzałam na szary kurnik, którego panem był kulawy kogut przeznaczony na jutrzejszy obiad dla olbrzymów. Wzbiłam się w powietrze aby już zawsze szybować pod czujnym okiem ognistej tarczy, którą tak bardzo pokochałam. Autorka: Kasia Pętkowska
Firma Catrina ltd oferuje: transport z i do Polski przeprowadzki -
tel. 012 37 476 030 www.catrinatrans.co.uk tel. www.catrinatrans.co.uk 01201271324240 37 238 086
Piotr Komorowski akompaniował na fortepianie podczas występów. Pianista, dyrygent (1500 przedstawień), kompozytor (muzyka filmowa). Podczas tych wieczorów oddał swoje umiejętności i doświadczenie, by poezja mogła zabrzmieć, by
REKLAMA
obiecujący
REKLAMA
„piwniczanka”, pieśniarka włożyła cały swój kunszt w prezentację wierszy. Co ważne, z wersów wydobyła ona poezję, nie zmieniając ich w piosenki. Życie Jagi to bycie artystką. Nie ma w niej nic z gwiazdorstwa. Traktuje siebie jako kogoś, kto służy sztuce. Wykonuje powierzone jej zadanie, bez chęci skupienia uwagi tylko na sobie. W pamięci pozostał obraz Katedry w Bedford. Wszyscy wiedzieli, że śpiewa ona już ostatni utwór - moment rozstania, które każdy chciał odwlec. Swoim śpiewem sprawiła jednak, że ludzie zapomnieli nawet o tym. Barwa, siła, brzmienie jej głosu, uniesione ręce, skupiony wzrok, chusty na fortepianie, ptaszki malowane - jej niemi pomocnicy.
nadać jej odpowiedni klimat. Jego podejście do sztuki - nawet jako dyrygent uważa się za osobę, która pełni rolę służebną wobec instrumentu, którym jest zespół. Dzięki takim ludziom jak on można głębiej dotrzeć do przekazu. Można doświadczyć poezji bez konieczności osamotnienia podczas czytania. Wielcy artyści mają cechę bycia niewidzialnymi. Nie akcentują siebie. Pojawiają jako doznanie, które przenika ciało i umysł. I takim był Piotr. Podczas tych dwóch wieczorów można się było przekonać, że w poezji tkwi wielka siła. Są ludzie, którzy oddają swój talent, czas i umiejętności, by ukazać jej wartość. Mieliśmy okazję dotknąć poezji żywej, tworzonej tu i teraz. Spośród prezentacji poezji jednego autora podczas ostatnich lat na Wyspach było to wydarzenie szczególne. Okazało się, że poezja może być spotkaniem. Spotkanie może być poezją…