ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΑΥΤΗ Η «ΠΕΡΙΕΡΓΗ» ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ // G. DR.
ΑΧΑΡΝΩΝ: ΕΝΑ ΧΩΝΕΥΤΗΡΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ // NINA
CITY // LUKSUS
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ // G. DR.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ // SΗΑHAB
ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ // SHIR.
ΤΟ ∆ΙΚΟ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ
ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΣ // MYR.
ΨΕΚΑΣΤΕ, ΣΚΟΥΠΙΣΤΕ, ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ // E.
Πάντα χαιρόµουν να δίνω οδηγίες στους ανθρώπους για διάφορα µέρη. Όταν κάποιος ζητάει πληροφορίες σχετικά µε ένα µέρος που
γνωρίζω καλά, είµαι υπερήφανος που κάνω
ασυνήθιστες προτάσεις και αντί να φτιάχνω µια
απλή λίστα µε µέρη που πρέπει να επισκεφτούν, προσπαθώ να µοιραστώ την εµπειρία
µου από κάθε µέρος, ώστε να ξέρουν λίγο-πολύ τι να περιµένουν.
Λοιπόν, από τη στιγµή που γεννήθηκα και µεγάλωσα στην Αθήνα, είναι αυτονόητο ότι αισθάνοµαι πιο άνετα να δίνω προτάσεις σχετικά µε αυτή την πόλη στους επισκέπτες. Έχω ζήσει
σε διάφορες γειτονιές γύρω από αυτό το µέρος και το πρώτο πράγµα που έµαθα ήταν ότι η Αθήνα είναι τεράστια και έχει χιλιάδες διαφορετικά πρόσωπα. Κάθε γειτονιά και κάθε δρόµος έχει το δικό του χαρακτήρα και το πιο
συναρπαστικό είναι ότι κανείς δεν θα µπορέσει ποτέ να δει όλα τα πρόσωπα αυτής της πόληςέχει έναν µοναδικό τρόπο να κρύβει κάποιες πτυχές από κάποιους ανθρώπους και άλλες πτυχές από άλλους ανθρώπους.
Η Αθήνα είναι µια εντελώς διαφορετική πόλη για πλούσιους και φτωχούς, για µετανάστες και (τους περισσότερους) ντόπιους, για άνδρες και γυναίκες ή για lgbtq+ άτοµα. ∆εν το ανακάλυψα αυτό µε τον δύσκολο τρόπο. Ως cis-ετεροφυλόφιλος άνδρας µε µεγάλο σωµατικό ανάστηµα, µεγάλωσα νιώθοντας ασφαλής σχεδόν σε όλες τις καταστάσεις. Σχεδόν ποτέ δεν αισθάνθηκα απειλή ή ανασφάλεια στην ίδια µου την πόλη, την οποία συνήθιζα να αποδίδω στην πολύ καλή µου γνώση των δρόµων και των χώρων. "Ό,τι κι αν συµβεί", συνήθιζα να σκέφτοµαι ως έφηβος, "ξέρω τη διέξοδο. Ξέρω
πώς να φύγω, πώς να κρυφτώ, πώς να εξαφανιστώ". Αυτή η υποθετική και αόριστη απειλή που συνήθιζα να σκεφτόµουν, δεν ήρθε ποτέ στην πραγµατικότητα. Έµαθα ότι οι κίνδυνοι είναι πολύ σπάνια, αν ποτέ, αυθόρµητοι και τυχαίοι.
Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι υπάρχει ένας µυστικός, φανταστικός «αλγόριθµος» που καθορίζει πόσο εκτεθειµένος είναι ο κάθε άνθρωπος στους κινδύνους πολλών ειδών. Έχει να κάνει µε τη φυλή, το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την κοινωνική τάξη, τη θρησκεία, τις πολιτικές πεποιθήσεις, την εµφάνιση, το σώµα ικανότητες κ.λπ. Ο «αλγόριθµος» ήταν πολύ
καλός µαζί µου από τότε που ήµουν παιδί.
Μπορεί να προέρχοµαι από µια µάλλον φτωχή
οικογένεια -άρα δεν έχω ταξικά προνόµια -, µπορεί να είµαι στόχος φασιστών και µπάτσων λόγω των πολιτικών µου απόψεων, αλλά εξα-
κολουθώ να τα βγάζω πέρα πολύ πιο εύκολα από την πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της πόλης.
Αυτό µε φέρνει πίσω στο πάθος µου να ξεναγώ ανθρώπους σε µέρη, κυρίως στην πόλη µου. Όταν συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα προφανή προνόµια, άρχισα να αισθάνοµαι πολύ άβολα κάθε φορά που έπρεπε να πω πόσο ασφαλές είναι κάποιο µέρος. Μπορεί να αισθανόµουν ασφαλής σε αυτό το µέρος για όλη µου
τη ζωή, αλλά πώς µπορώ να ξέρω αν ένα άτοµο µε διαφορετικά χαρακτηριστικά θα είναι εξίσου ασφαλές;
Πώς µπορώ να µαντέψω πώς αυτό το µέρος θα αντιµετωπίσει ένα έγχρωµο άτοµο, µια γυναίκα, ένα τρανσέξουαλ άτοµο ή κάποιον µε παραδοσιακά ισλαµικά ρούχα;
Ως αποτέλεσµα, έχω σοκαριστεί πάρα πολλές φορές ακούγοντας ότι έχουν συµβεί τροµερά πράγµατα σε µέρη που περπατάω από όπου περνάω καθηµερινά νιώθοντας ασφαλής. Όλη
µου τη ζωή πίστευα ότι υπάρχει µια προστατευτική φούσκα γύρω από την Αθήνα, που κρατάει το κακό µακριά, ενώ η φούσκα µόλις και µετά βίας καλύπτει εµένα.
Αυτή η σκέψη µου έδωσε µια εντελώς νέα οπτική της Αθήνας µέσα στα χρόνια. Προσπαθώ να συλλέγω όσο το δυνατόν περισσότερες
διαφορετικές απόψεις ρωτώντας φίλους πώς βιώνουν κάθε σηµείο της πόλης, πού αισθάνονται ασφαλείς και που όχι και γιατί. Μπορώ πλέον να δω πόσο σχετική και δύσκολη είναι η αίσθηση της ασφάλειας, πόσο λίγο µπορεί να γνωρίζω ένα µέρος που νόµιζα ότι ήξερα τόσο καλά.
∆εν µπορώ να µην σκεφτώ ότι πίσω από αυτό το φαινόµενο κρύβεται µια µεγάλη κοινωνική αποτυχία. Αντί να φέρουµε όλες τις εµπειρίες
µας και να αλλάξουµε αυτή την πόλη, αυτή τη χώρα, αυτόν τον κόσµο µαζί µέχρι να γίνει ασφαλής για όλους, οδηγούµαστε σε µοναχικές ζωές όπου, τελικά, το κάθε άτοµο µένει µόνο του να αντιµετωπίζει τους δικούς του φόβους, κινδύνους και ανασφάλειες.
Έτσι, µπορεί να είµαι πολύ διστακτικός στο να δώσω συµβουλές για οποιοδήποτε µέρος πια, αλλά δεν θα σταµατήσω ποτέ να ονειρεύοµαι
να πάρω αυτή την πόλη στα χέρια µας- εµείς οι φτωχοί, εµείς οι φεµινιστ(ρι)ές, εµείς οι αντιφασίστριες, εµείς οι µαύροι/ες, εµείς οι εργαζόµενες στο σεξ, εµείς οι µετανάστ(ρι)ες. Εµείς
οι άνθρωποι.
˜°˜˛ ˝˙˝ˆˇ˘ˇ: ˇ˝ ˙˘ˇˆ˜ ˜˛˘ˇ
Πίσω από τη βρωμιά, την κίνηση και το σκοτάδι, οι φτωχοί άνθρωποι συνέρχονται
Πίσω στη δεκαετία του 2000, όταν ήμουν
έφηβη, η Αχαρνών ήταν ένας σκοτεινός
δρόμος που έδινε την αίσθηση ότι συνε-
χώς έκλεινε γύρω μου. Ειδικά τις βροχε-
ρές μέρες του χειμώνα με τα βρώμικα πεζοδρόμια, τα λασπωμένα μέσα μαζικής μεταφοράς που ήταν κολλημένα στην κίνηση, ακόμα και τα περίπτερα παλιατζούρες με τις μαύρες τέντες -μαύρες από τα καυσαέρια όχι ως αισθητική
Πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί, με παράξενα ρούχα μιλούσαν σε γλώσσες που δεν αναγνώριζα.
Η οδός Αχαρνών τότε ήταν ένα άθλιο
μέρος για μια έφηβη σαν εμένα που
πάλευε να ενταχθεί σε μια νέα περιοχή για
την οποία δεν γνώριζε τίποτα, σε μια νέα
γειτονιά που δεν έμοιαζε καθόλου με την
παλιά και σε μια νέα πραγματικότητα που
ήταν τόσο διαφορετική από την φούσκα
προστασίας μέσα στην οποία είχε συνηθίσει και ζούσε άνετα.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια και μεγάλωνα, είδα την Αχαρνών γι' αυτό που πραγματικά ήταν. Αρχικά, δεν ήταν δρόμος, αλλα μια λεωφόρος τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Ήταν ένα σταυροδρόμι όπου συναντιούνταν επιτέλους η
πρώην μεσαία τάξη της δεκαετίας του 1950 και οι (τότε) νέοι μετανάστες των τελών της δεκαετίας του 1980. Αυτή η συνάντηση σήμαινε αναπόφευκτα ότι θα προέκυπτε μία αντίθεση μεταξύ των πολιτισμών. Καθώς περνούν τα χρόνια και καθώς κοιτάζω πιο προσεκτικά, βλέπω ανθρώπους που συνδέονται σε τόσα πολλά επίπεδα. Βλέπετε, η Αθήνα είναι κάτι περισσότερο από μια πόλη, είναι πραγματικά μια κατάσταση του μυαλού. Είναι για τους γενναίους και τους επιζώντες και για εκείνους/ες που αγαπούν τους γρήγορους ρυθμούς ζωής. Σε διαμορφώνει ως άτομο και σου δίνει το χώρο και το χρόνο να τη διαμορφώσεις κι εσύ.
Είκοσι χρόνια αργότερα δεν είμαι πια έφηβος και δεν βλέπω πια την Αχαρνών ως έναν σκοτεινό δρόμο. Κυρίως επειδή συνειδητοποίησα ότι το σκοτάδι ήταν στην πραγματικότητα η σκιά των γέρικων δέντρων με τα κουρασμένα, σκονισμένα
αλλα πολύτιμα φύλλα τους, μια και κάθε μορφή πρασίνου είναι τόσο σπάνια πια στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Δεν το βλέπω πλέον ως σκοτεινό μέρος, επειδή
δεν αισθάνομαι ούτε μέσα μου σκοτεινά.
Το να αφήσεις την προστατευμένη σου
ζωή είναι στην πραγματικότητα κάτι καλό
και σου δίνει την ευκαιρία να βρεις τη θέση σου στον κόσμο.
Περπατάω συνέχεια πάνω και κάτω από
την Αχαρνών. Προσπαθώ να προσλαμ-
βάνω όλα τα αντιθετικά στοιχεία της.
Απολαμβάνω το πώς οι άνθρωποι κάθο-
νται έξω ανά πάσα στιγμή της ημέρας, κουβεντιάζοντας μπροστά στα κτίριά
τους με μια μπύρα ή αναψυκτικό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα στις πικάντικες μυρωδι-
ές των μεσανατολίτικων εστιατορίων με
την ελπίδα ότι τα mainstream free press
περιοδικά δεν θα ανακαλύψουν αυτά τα κρυμμένα διαμάντια και δεν θα τα καταστρέψουν με χίπστερ και τουρίστες. Κοιτάζω τα κόκκινα φώτα έξω από τα κακοσυντηρημένα σπίτια προσπαθώντας να αποστασιοποιηθώ από την απαίσια συνήθεια να κριτικάρουμε τις σεξεργάτριεςαυτή η κοινωνία μας έχει μάθει από τόσο μικρή ηλικία να τις ντροπιάζουμε και να τις κοιτάμε αφ΄υψηλού.
Τη νύχτα, έχω τα μάτια μου ορθάνοιχτα
καθώς περπατάω. Όπως έχω τα μάτια
μου ανοιχτά σε κάθε μέρος που πηγαίνω,
σε κάθε χώρα που ταξιδεύω. Γιατί το κράτος σκοτώνει, η αστυνομία παρενοχλεί
και η πατριαρχία βιάζει. Δεν φταίνε οι μετανάστες και ο πολιτισμός τους, όπως ακούμε τόσο συχνά στις ειδήσεις. Η πατριαρχία εκφράζεται σε όλο τον πλανήτη με διαφορετικούς τρόπους, από ανθρώπους πολλών θρησκειών και χρωμάτων. Και αμφισβητείται επίσης με δημιουργικούς τρόπους από μαχητικές γυναίκες.
Ας ξεφορτωθούμε επιτέλους αυτά τα ψευδή στερεότυπα του μετανάστη -βιαστή και ας απαλλαγούμε από τη νεοφασιστική ρητορική μίσους που εμφανίζεται κρυμμένη παντού αυτές τις μέρες.
Κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά για να καταλάβω τη μοναδικότητα ενός τόπου που βρίσκεται στη μέση μιας αστικής πόλης που γίνεται όλο και πιο ιδιωτικοποιημένη, σικ και απρόσιτη κάθε λεπτό. Η Αχαρνών δεν είναι ένας ακίνητος comme-il-faut τόπος. Με τα λασπωμένα της λεωφορεία και τις παλιακές πινακίδες είναι ένας τόπος γεμάτος ζωή, ακόμη και αν αυτή η ζωή ζει στο μεγαλύτερο μέρος της στο περιθώριο.
Δεν είμαι πλέον έφηβη που απορροφάται
μοναχά από το μικρόκοσμό της και αυτό σημαίνει ότι μπορώ επιτέλους να κοιτάξω
γύρω μου και να εκτιμήσω τους χιλιάδες κόσμους που συνυπάρχουν σε μια από τις πιο όμορφες και βρώμικες λεωφόρους
που έχω δει ποτέ - τη λεωφόρο Αχαρνών.
Σήμερα είναι μια ηλιόλουστη μέρα και είχα όρεξη να ωραιοποιήσω λίγο την πραγ-
ματικότητα. Αλλά μην ανησυχείτε, αυτό διαρκεί μόνο μέχρι να έρθουν οι τουρίστες, ή μήπως αρχίζει αφού φύγουν;
Όπου κι αν περπατάτε, αποτελούν μέρος του νέου προσώπου της πόλης: εταιρείες διανομής και άλλες νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας. Επειδή συνδέουν τον ψηφιακό με τον φυσικό χώρο, η παρουσία τους δεν είναι μόνο ορατή αλλά και αισθητή σε άλλους τομείς της καθημερινής μας ζωής στην πόλη.
Για παράδειγμα, πολυεθνικές επιχειρήσεις τεχνολογίας όπως η Teleperformance προσελκύονται από τους χαμηλούς μισθούς και εγκαθίστανται σε δημοφιλείς χώρες διακοπών όπως η Ελλάδα. Προσελκύοντας ξένο εργατικό δυναμικό, το οποίο μπορεί να έρθει για ένα "workation" (εργασία + διακοπές) για να εργαστεί στην εταιρεία για μερικούς μήνες. Η γαλλική εταιρεία, η οποία είναι και ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Ελλάδα, τροφοδοτεί την κτηματομεσιτική αγορά. Τα νεόκτιστα κτίρια με διαμερίσματα που προσφέρουν βραχυχρόνιες μισθώσεις παρατηρούνται όλο και συχνότερα στο κέντρο της πόλης.
Άνθρωποι, τεχνολογία και πόλη
Βοηθά η τεχνολογία στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στην πόλη;
Φυσικά, η υπόσχεση μιας σύγχρονης
πόλης όπου τα πάντα είναι πάντα διαθέ-
σιμα στα χέρια μας είναι μια παγκόσμια
τάση. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι η υπο-
δομή που βασίζεται σε εφαρμογές κάνει
τη ζωή ευκολότερη και πιο βολική μόνο
για ορισμένους. Η γερμανικής ιδιοκτησί-
ας εταιρεία διανομής efood είναι γνωστή
όχι μόνο για τις γρήγορες παραδόσεις
φαγητού, αλλά και για τις συνθήκες εκ-
μετάλλευσης του εργατικού δυναμικού
της, ενώ σταδιακά αντικαθιστά μια υ-
πάρχουσα οικονομία αυτοδιαχειριζόμε-
νων υπηρεσιών διανομής (μέχρι στιγμής
τα εστιατόρια κανόνιζαν τις παραγγελίες
μόνα τους και ήταν εκείνα που προσελάμβαναν διανομείς ενω αυτό τώρα αλλάζει ριζικά).
Ενώ οι εταιρείες αυτές κάνουν χρήση κρίσιμων κοινόχρηστων υποδομών, παράγουν υπεκέρδη για τις ιδιες, ενώ επείγοντα ζητήματα της πόλης όπως η οικονομικά προσιτή στέγαση, η διαχείριση
των αποβλήτων και της κυκλοφορίας και η ρύπανση αγνοούνται σε μεγάλο βαθμό. Ακόμη χειρότερα, η παρουσία αυτών
των εταιρειών αυξάνει τη συνολική συμφόρηση της πόλης.
Εάν θυμηθούμε τα ηλεκτρικά σκούτερ
που ξαφνικά κατέκλυσαν το κέντρο της πόλης, θα δούμε πώς ο μεταβολισμός
της πόλης δεν λήφθηκε ποτέ υπόψη
[καθώς] αυτές οι εταιρείες είχαν τη δυνατότητα να διεισδύσουν σε κοινόχρη-
στους χώρους. Ως αποτέλεσμα, αυτό
που θα έπρεπε να είναι κοινόχρηστο και
ανοιχτό στους ανθρώπους, όπως ο αέ-
ρας και οι υποδομές, ιδιωτικοποιείται και
γίνεται μέσο κερδοφορίας. Το κράτος
και οι δήμοι είναι συνένοχοι σε αυτό το
ξεπούλημα των συλλογικών πόρων σε
εταιρείες που μεταμφιέζονται με τα κενά
συνθήματα γύρω από την οικονομία διαμοιρασμού, όπως η βιωσιμότητα και η
συνδεσιμότητα για να δώσουν μια ψεύτι-
κη αίσθηση κοινωνικότητας. Βασικά, εκεί που οι άνθρωποι συνήθιζαν να διαχειρίζονται την πόλη μεταξύ τους, τώρα υπάρχει η αγορά με τη βοήθεια της τεχνολογίας που μεσολαβεί και κάνει τις σχέσεις ένα χρηματικό δούναι και λαβείν.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε, εκτός από το να μην
χρησιμοποιούμε τις
υπηρεσίες τους;
Σε πολλές πόλεις έχουν ληφθεί πρωτοβουλίες ώστε η τεχνολογία να χρησιμοποιείται προς όφελος των πολιτών. Για να φανταστείτε τι άλλο είναι δυνατό με τη χρήση της τεχνολογίας, δείτε μερικά παραδείματα από άλλα μέρη που μπορείτε να αναζητήσετε:
- Decidim Barcelona: Ψηφιακή πλατφόρμα για την προώθηση της συζήτησης μεταξύ των πολιτών ή μεταξύ πολιτών και δημοτικών φορέων (Βαρκελώνη, Ισπανία)
- Freifunk: Το Freifunk είναι μια μη εμπορική πρωτοβουλία αφιερωμένη στη δημιουργία και λειτουργία ενός ελεύθερου ραδιοφωνικού δικτύου που αποτελείται από αυτοδιαχειριζόμενα τοπικά δίκτυα υπολογιστών (Βερολίνο, Γερμανία)
- Fab City Network: Ένα δίκτυο που στοχεύει στην τοπική παραγωγή και στη μετατροπή του τρόπου με τον οποίο κατανάλώνουμε στις πόλεις. Σε πολλά μέρη συμμετέχουν συνεργατικά εγχειρήματα και εργαστήρια ψηφιακής κατασκευής με βάση την κοινότητα.
ˆ ˆ , ˘�ˆ �˛ˆ ˇ˙
˛˛ ˇ˛ ˛ ˆ˛ ˛ - ˇ˛ ˛ ˇ˛ ˆ˛.
°° ˆ° ˛°ˆ° � ˇ°˘ ˛ˇ°˘ ˇ �, ˇ° † °˘° �˛° � “˝ ˙° “ ˇ°” ˇˆ ˛“˝ ˙° “ ˇ° ˇ ˛”. ˜° - ° ˘ � ˇ°˘ ˇ ˙ ˇˆ°˘
ˆ° ˆ ˙ ˛ ˇ˛ °° ˙˛ � ˇ°˘ ˇ°˘, � ˇ°˘ ˆ ˇˆ°† °ˇˇ˙ˇ˛ � ˛ˇˆ ° ˆ ˇ ˇ° °˘ ˛ ˇˆ˛ ˆ ˇ°ˇ ˇ˛
“˝ ˙° “ ˇ°” ˆ ˛ ˇ ˇ ˇˆ ˙ ˆ˛ˇ°° ˇ�° ˆ°
°ˇ ˇˆ�, ˆ° ˇˆ�, ˆ° ˆ° � °°ˆ° °ˇ ˙° ° ˇ �.
“ˆ˛ °† � ˇˆ ˛ ˇˆ ˇ˛ ˙,
°’ °˘ ˛ °† ˘° ˙ˇ ˆ
ˇ°˛ ° ˆ ˇˆ °ˆˇˆ ˇ°˘ °ˆ-
ˆ. � ‡ ˇ ˝°ˆ˙˛˛ ˛ˆ �-
˛° ˇ ˙ ˘˛ˇˇˆ °ˆ° ˛ ˆ
˝ˇ °ˇ˙ ˆ ˆ° ˇ°˘ “†°˘ ˝°-
ˆ˙˛˛, ˘°˘°† ˇ … —°ˇ
°˘ °°’°˛ � ˇ˛ ˛° °-
˙˛ “17 …° ”. –� ˇ˛ ˇ-
°˛ ˘ˇ˛, ° ‡ ˇ ˝°ˆ˙˛˛
† ˆ ˙ˇ � ˇ° ˛˛ ˇˆ�, ˛ ˛ˆ�
° ° ˇ°˘ ˛˛ °ˆˇˆ� ˘˛ ˆ-
ˇˆ˙ ˘˛ˇˇˆ� ˆ ˛ˇˆ ˇˆ�,
’ ˛° ˛˙˛ˇˆ ˇ ˆ‘° ˇˆ˙
ˆ˛ˇ °˘ °ˆ˙‘°˛ˇˆ ˆ °°ˆ˙
ˇ°ˆ ˇ “17 …° ” ˆ ˙ °˛ ˆ.
˜° °ˆ ˇ°˘ 2019, �ˇ˛ ‘
ˆ ˇ˘ˇ�°˛ °ˆ˛° °˘ ˘ˇˆ ˆ
°ˇˆ ° , ° ‡ ˇ ˝°ˆ˙˛-
˛ ˘˘˙ˆ ˇ˛ ° °-
ˆ ˇ°˘ ˇˇ ˛ ˇ°˘ °˘ ˇ°˘
ˆ ˘°•’°˘ ˘°˘°†, ‡˘-
ˆ˙°˘ ˝ˇ °ˇ˙, † � ˇ° ˛ˇˆ�
� “…�° ˆ ˜˙”. ˝‘, ˘° -
˛ ˇ°˘ °ˇ ˛ ˙°˘˛ ˇ ° ˇ˛
ˇˆ °˘ °°†˛ °ˆ ˆ -
ˆ ˆ ˇ˛ ˇ ˇ°’ ˇ ˆ°˘
� ˛ ˆˇ°†˛ ˇ ˇˇ ˇ° ˛ˇ°
ˇ �, ˛°˛ˇ ˇ ˆ ˇ° ˙ˇˆ ˇ° ˆ°
˘˛ˇˇˆ� ˇ ˇ °ˆ˛˛ ˆ ˘°’˛ˇ˛ˇ ˙ ˇ˙ ˛ˇ ˇ °˘
˙ � ˘ˇ˛.
˜°˛˝˙ˆ ˇ˘ˆ ˛, ˝, ˝
ˆ ˘ ˘ˇ ˝ˆ °
˝ °˝ˆ ˙˝˙˛ˆ ˆ ˆ, ˝
˛˝ˆ °˝ˆ ˝˙ -
˛° ˆ “ˇ˝ˆ ˝�˙˛˝˙” ˘ “ ˛ ˝˙ˆ †˝ˆ” ˆ ° ˝˙°, ˆ ˇ° ˇˇ ˛° ˛ “ˆ ˆ ˙° ˆ ‘˘ˆ ˙˝ˇ°ˆ.
� ˇˆ ˇ ˆ ˆ °˘ ˇ°°ˆ˛ ˇ ˛ , “˛ ˛” °˛ ° � “˛ ˆ ˇ°˘, °ˆ ˇ ˇˇˆ
°˙ ˇ ˇ˘˛° ˇ˙ °˛ˇ˛ ˛˛ˇˆ � ˇ ˇ°˘ “˝ ˙°˘ “ ˆ˙ˇ°˘”, ˛ °ˆ ° ˆ ˇˆ ‘˛ˇˆ˛ˆ ˇ ˙ ˛ˇ °˘ °ˆ° ˇ°†˛ ˇ°˛ “˝ ˙° “ ˇ°” ˆˇ°˘°† ˛ ’˘ ˆ� �ˆ° � ˇ˛ ˙ ˘˙. €ˇ ˆ, °ˆ ˆ ˇ ˆ°‘°˛ˇˆ °˘ †° �°˘ ˛˙ ˇ˘˛°ˆ°† ˆ ‘˛ˇˆ˛ˆ .
�ˇ˛, ˘˛ ˆ ° ˆ�ˆ ˇ° �°, ˛ °˘˛ ° ˆ � ˆ, ˇ˘˛° °’ ‘ ˆ ˛ ˆ† ˆ ˇ˛˙ ˇ°ˇ ˆ , ˇˇˆ ˛ˆ ˘ˆ ˛: ˙ ˇ ’° ° ° ˇ° °ˆ˛� ˆ ˘�˛, ˘ ˇ°˘ ˇ° ˇ ° ° ˇ° ’˘ ˆ� �ˆ° ˇ°˘ ˝ ˙°˘ “ ˆ˙ˇ°˘ ˆ ˙ˇˇ ˆ˙˘ . ƒˇ° ° ˘ˇ�, °ˆ ‘˛ˇˆ˛ˆ ˛ˆ °† • ˆ °ˆ ˆ �ˇ °˘˛ ˘˛ ˙ ˇ , ˙ ˙ˇ° ˇ˘ˇ‘°˛ˇˆ ˙ ˆ , ˇ ˇ˘˛ˇ ˇ � ˆ ˇ°˘ ˇˆ ‘˛ˇˆ˛ˆ ˇ � ˇ°˘ ˇ˘˛°ˆ°†, ˛ ˛ °˙ °˘˛ ˛ ˆ’†°˘˛ ˆ. “� ˆˇˆ ˆ ˇ˛ “ˇ ˆ” : ˛ , ˛ ° ˛ ’† ˆ ˇˆ .
š ’ ˇ ˛ˇˆ�ˇ ° ˆ ˇ ˇ° ˛ˇ° ˇ ˛, ˇ ° °† “˛ ˆ ˇ°˘ �°˘ ˇ°°ˆ°†˛ˇˆ ˆ ˆ ˆ ˙˛ � 80 �˛ˆ, ˆ °˛ ˙ ˆ ˆ˛ ˘˛. �ˆ ˇ˘ˇˆ ° ˛ˆ ˇˇ°ˆ ˆ ° °, ˛ ° ˇ�° °˘ °°†˛ ˘ˇ °ˆ ˇˆ ˆ °† ˛˙ ˇ �˛ ˇ ˇ° ˆ ˇ° ˙ ˆ˛° ˇ ° ˇ°˘ “˝ ˙°˘ “ ˆ˙ˇ°˘” ˘˛ˇˆ˙ °†˛ ˆ ˇ †ˇ � ˇ° ˛ ˘ ˇ °˘˛ ˛˙ ˇ° °˛ °°ˆ °ˇ ˆˇ˘.
˛ ˙ °˘ ˘�•ˆ˛ ° ° ˇ�° ˇ°˘ °˘ - ˆ˙ˇ˘˛ ˇ˛ ‘° °˛ ˇ ˘ ˆ ˛ ° �- ˇ˛ ˙°° (’°† ˇ˛ ˛ � ˇ°˘ °˘ �°˘ ˇ° ˛ˇ° ˇ ˛ , ’ † ‘° �ˆ° ˆ ˇˆ †° ˘ ˇ ’˙ˇ°˘), °°† †° ˛ ˛ˇ°† : ° “˝ ˙° “ ˇ°” ˇ� ˘ ˇ ˆ ˘�˘˛ ˇ ˇ ˇ° ˆ ˇ˛ ˙ ˆ• ˇ˛ ˆ ˛;
SH,
˝ “ˇ… ˇ ˘ ˇ ˛˙˝˛ ˇ˘ˇ˛˝˘˘ˇˇ˘˙ˆ˛˝ ˇ
˛˝ ˇ š˘˝†˘ˇ ˇ ˇ ˇ˙“ˇ› ˘ˇ ˇ’ˇ ˝ ˇˇ ˘ €ˇ˛˝ˇ˛˙ ˇ˛˝ ˇ˛ˇ ˙ˇ˘ˇ˘˛ †⁄ˇˇˆˇ˝ˇ˝ ˇ ˇ˘ˇ˛˝˙ˆˇ˘ˇš ˝ˇ † ˙“
˜°˛˝˙ˆˇ˘ˇˆˇ˘ˇ˛˙ˇ ˇˇ ˇ ˙ ˇ˘ ˇˆ ˝ ˇˇ˙˝ ˇ ˝ ˇˆ ˇ ˇ ˘ˇ ˘ ˇ˘˝ˇˇ ˘ˇ˛˝ ˝ˇ˛˝ ˇ ˇ ˘ˇ˘ˆ˝ ˇ˛˘˝ˇˇ˘ˇ˙˝ ˇ ˝ ˇˆ ˝ ˇ˝ˇ ˙˝ˇ ˝ˇˆˇ ˇ �˘ˇ ˝˘ˇ˛˘˝ˇˇ ˝ˇ ˘ ˇ† ˇ ˝ ˇˆ ˝ ˇ�˝ ˇ ˙ˇ˘ ˇ ˝ “ˇˇ‘ ˇ ˇ˘ˆ ˇ˝ ˇ ˇ † ˇ˝˙’ ˇ ˇ ˝ˇ˘ˇ˛˝˙ ˇ˘ˇ � ˇ ˝ˇ˛˙� ˇ˘ ˇ ˝ ˇ ˝ ˇ ˙ ˇ˘ˇ ˝˘ˇ˘˙’ ˇˇ ˇ˘ˇˇ ˇ ˘ˇ ˝˘ˇ ˝ˇ ’ˇ ˝ ˇ ˇ ˘ˇ �˝ ˇ ˘ˇ˛ ˇ ˝†ˇ ˝ ˇ˛˙˝� ˝ ˜“ °˛˙ˇ ˘ˇ �˝ ˇ ˝ ˇ ˘˙ˆ˛˝ ˇ ˇ ˘ˇ ˝ ˇ˛˘†ˇˇ ˇ ˛˙š˝˙ˇˇ ˝˘ˇ ˙˛˝ˇ
�ˆ˙ˇ ˇ˛˝˝† ˇš˝ ˇ˛ˇ˛˝ ˇš˝˙ ˇ ˆ˙ ˇ ˇ ˛˙˝˛ˆˇ ˘ˇ ˛˝˘˘ˆˇ ˛˙ ˙˝ˇ ’ˇ ˝ ˇ ˘ˇ ˘ˇ ˇ ˆˇ ˝ ˇ ˇ ˛˝˝ˇ �ˇ ˇ ˘ˇ ˙ ˇ ˇ ˇ ’ˇ ˝ ˇ ˝ˇ š ˇ ˝ ˇ ˇˇ˘ˇ˛˙ ˇ˘ˇ˘˝ˇˇ ˇ˛˙˝˛ˆˇ˘ˇ ˝ ˇˆˇ ˇ ˝ˇ ˇ ˇ ˇ †˘˝˙ˇ˘ˇ˘ˇ ˘ “ˇ•ˇ’ˇ ˘ˇ‡ˇˇ ˘ˇ˛˘ ˇ ˙ ˇˇ˘ˇˇ˙ ˆˇ˛˘ ˇ ˇ ˆ˙ˇ ˘ˇ ˙ˇ ˝ “ˇ …ˇ ˇ ˇ ˙ ˇ ˛˝ ˇ ˇ ˆ˙ˇ˝ ˇ ˝ˇ—˙˘ˇ�˙ ˇˇ˛˝ˇˇ˘ˇ˘ ˇ –ˇ ˆ ˇ˛’ˇ ˇ † ˇˇ ˇ˘ ˇ ˘ˇˇ ˇ ˆ˙ˇ˝ “
Κείµενο: Shir.
