KERIAK ALE BEREZIA
ALBERTO ECHEVERRÍA SARIAK
Egun batean, Urtarrilaren 29an, Madrilen nengoen. Madril hiri haundia da. Jende asko bizi da eta pasealeku oso luzeak ditu; distantziak ere oso luzeak dira. Madrilen parke asko daude, baita parke eta trafikoa ere. Hoberena metroz mugitzea da. Autobus geltokian nengoela nire lagunaren zai, gauza arraro bat gertatu zen. Bapatean, emakume zahar bat etorri zen. Emakumea argala eta baxua zen. Bere aurpegia sorginenaren antzekoa eta ilea oso luzea eta txuria zeukan. Arropak berriz itxusiak eta zaharrak ziren. Eta atso zaharrak esan zidan: “Neska! Neska! Nire poltsoa!” Emakume arraro hori, nire atze(k etorri zen. Denbora guz(an esaten zidan: “Begira nire poltsoa! Begira barruan! Begira barruan!. Baina nik ez nuen begiratu nahi. Niri beldurra ematen zidan. Korrika hasi nintzen oso azkar. Udaltzainengandik oso gertu nengoela iruditzen zitzaidan baina oso zori txarra eduki nuen erori nintzelako. Emakume horrek harrapatu ninduen eta poltsoa irekitzera behartu ninduen. Eta ba dakizue zer zegoen poltso barruan? -“Adarra jotzen ari naiz!” Poliziak emakumea atxilotu eta bere bulegora joan ziren. Dena txantxa bat besterik ez zen eta poliziak zigor handi bat jarri zion emakumeari. Hala bazan edo ez bazan, sartu dadila kalabazan eta atera dadila Summako Plazan.
Etorkizunean, 3013. Urtean, bazen Nerea izena zuen neska bat. Hamahiru urte zituen, altua zen eta ile luzea eta gorria zeukan. Abenturak asko gustatzen zitzaizkion eta beti bila ari zen. Egun horretan, Nerea, oso goiz jaiki zen, bakero urdin eta kamiseta txuri bat jantzi ondoren, sukaldera jaitsi zen. Nereari asko gustatzen zitzaion sukaldatzea. Egunero bi tostada eta edalontzi bat esne jartzen zuen gosaltzeko. Basora atera zen, baso horrek bista oso politak zituelako, eta baita animalia pila ere: Txoriak txioka, zaldiak trostan, ahuntzak saltoka‌Paseatzen bidezidor bat aurkitu zuen eta han, mazapanezko zuhaitz bat. Hurrengo egunean, itzuli zen eta mazapanezko zuhaitza ez zegoen. Bere txakurra Frankek gauza bat usaindu zuen; giltza bat zen!!!!!. Bapatean, eskailera bat ireki zen. Sartu eta argi-zuzi bat piztu zuen. barruan Kloon ikusi zuen eta mazapanezko zuhaitza ere bai. Nere atzean, Einstein ikusi nuen eta esan zidan mazapana pozoindu nahi zuela Kloonek. Arratsalde guztia eman genuen ikasten. “Onon farso likutaka fola kloonâ€?. Hura arazoa konpontzeko erabiliko genuen esaldia zen. Ozen esan eta arazoa konpondu egin zen. Ilunabarrean, denak pozik esan genuen. Mazapaneko zuhaitza salbatuta dago!!!!!! Ospatu ondoren, udaltzainari deitu genion eta Kloon atxilotu zuten. Bi urte ondoren, Kloon epaitu zuten eta Mazapanezko zuhaitza mehatxatu zuen. Hurrengo egunean, Nerea etxetik atera zenean, udaltzain asko ikusi zituen. Geroago, dena konpondu zen eta denak pozik bizi izan ziren. Eta hala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta ager dadila Summako patioan.
Bazen behin, 2007 ko Urriak 12an, Maria izena zuen neska bat. Bere urtebetetzerako egun bat falta zen. Horregatik zegoen hain pozik. Mariak denborako makina bat nahi zuen. Hori zen bere ilusioa. Baina bere aitak eta bere amak ezin zuten erosi denboraren makina bat, ez zekitelako gauza hori non erosi. Gauean Maria bere logelara joan zen. Oso urduri zegoen, baina azkenean lo hartu zuen, oso nekatuta zegoelako. Orduan amets bat eduki zuen: bere aitak eta bere amak denboraren makina bat oparitzen ziotela. Hasieran, Mariak joan nahi zuen denboraren makinan bere familiarekin Dinosauroak ikustera. Ez zekien denak sartuko ote ziren. Denboraren makinan jarri ziren eta oso azkar joan ziren. Iritsi ziren eta dinosauroak ikusi zituzten. Batzuk politak ziren eta beste batzuk beldurgarriak. Ikusi zuen “ unibertsoko lehenengo lorea� eta hartu egin zuen. Esnatu zen eta lorea han zengoen, bere ohean!!. Joan zen sukaldera eta hor zeuden bere aita eta bere ama opariekin. ETA HALA BAZAN ETA EZ BAZAN SAR DADILA KALABAZAN ETA ATERA DADILA SUMMAKO PLAZAN
Bazen behin, Teresa izeneko 12 urtetako neska bat. 1996eko urtarrilaren 17a zen. Oso argala, alaia, jakintsua eta jendekiko neska zen. Jertse laranja eta gona marroia zeukan jantzita. Egun batean, Emma izeneko neska batek, Teresari txantxa bat egin nahi izan zion bere amak esan ziolako. Txantxa hasi zen. Maria izeneko neska baten (nta pote bat lurrera bota zuen Emmak. Ondoren Teresaren zapata (ntaz zikindu zituen. Alex izeneko mu(l batek den-dena ikusi zuen. Eta esan zuen: “(nta bota zuenak (nta zapatan izango du”. Nora izeneko neska batek esan zuen: “hemen gauza arraro bat gertatzen da”. Norak iluntasunari beldur zion baina, hala ere, behera jaistea ausartu zen. Behera jaitsi zenean Emmaren zapatak aurkitu zituen (ntaz zikinduta. Raketa zaharrak armairuan zeuden. Goizean Alexi esan zion eta Alexek Emma izan zela, ez Teresa, esan zien guz(ei. Eta Emmak berriz, bere amak esan ziola egiteko. Eta hala bazan edo ez bazan sar dadila kalabazan eta atera dadila SummaAldapetako plazan.
Historio hau 2.401. urtean gertatzen da. Lagunok, hau da Frank Flipinen ipuina. Frank altua, ile horia eta indartsua zen. Frank esnatu zen eta bere ohean gutun bat aurkitu zuen: sari bat tokatu zitzaion! Donostiara dohainik joatea!!!! Donostian lagun bat egin zuen. Eta oso ondo pasatzen zuten elkarrekin. Baina behin, hainbeste edan zuen Fraken lagunak, gaiztoa bihurtu zela.
Super Pardela deitu arazten zion bere buruari. Frankek gelditu arazi nahi zuen baina Super Pardelak tranpak jarri zituen. Frank guztietan erori zen.
Super Pardelak Frank gaiztoa bihurtu nahi zuen baina, azken segundoan, Super Pardelak kaka egin zuen eta Frankek sokak apurtu eta korrika aldegin zuen. Sapaian
ezkutatu
zen
baina Super Pardelak antzeman zuen. Orduan zerbait harrigarria gertatu zen: Super Pardela tuntunduta gelditu zen eta begiak irekitakoan, ikusi zuen
lehenengo
gauza,
pardelak izan ziren. Pardelak nahi zituen!!!!!!!!!
Egun batean, Urtarrilaren 29an, Madrilen nengoen. Madril hiri handia da. Jende asko bizi da eta pasealeku oso luzeak ditu; distantziak ere oso luzeak dira. Madrilen parke asko daude, baita parke eta trafikoa ere. Hoberena metroz mugitzea da. Autobus geltokian nengoela nire lagunaren zain, gauza arraro bat gertatu zen. Bat-batean, emakume zahar bat etorri zen. Emakumea argala eta baxua zen. Bere aurpegia sorginenaren antzekoa eta ilea oso luzea eta txuria zeukan. Arropak berriz itsusiak eta zaharrak ziren. Eta atso zaharrak esan zidan: “Neska! Neska! Nire poltsoa!” Emakume arraro hori, nire atzetik etorri zen. Denbora guztian esaten zidan: “Begira nire poltsoa! Begira barruan! Begira barruan!. Baina nik ez nuen begiratu nahi. Niri beldurra ematen zidan. Korrika hasi nintzen oso azkar. Udaltzainengandik oso gertu nengoela iruditzen zitzaidan baina oso zori txarra eduki nuen erori nintzelako. Emakume horrek harrapatu ninduen eta poltsoa irekitzera behartu ninduen. Eta ba dakizue zer zegoen poltso barruan? -“Adarra jotzen ari naiz!” Poliziak emakumea atxilotu eta bere bulegora joan ziren. Dena txantxa bat besterik ez zen eta poliziak zigor handi bat jarri zion emakumeari. Hala bazan edo ez bazan, sartu dadila kalabazan eta atera dadila Summako Plazan.