11711

26/5

Η ΑΥΓΗ

ΓΗ ΑΥΙΑΚ ΗΣ Η ΤΗΣ ΚΥΡ

ONloDmEatique LE M

Υ 2013 26 ΜΑΪΟ OΣ 16 TEYX

EΛΛ ΗΝ

ΟΣΗ ΙΚΗ ΕΚΔ

dip

ΤΟΜΕΑ ΕΝΤ ΑΤΖΜ ΜΟΣΙΟ ΟΣ ΜΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗ ΕΘΟΔ ΕΤΑΙ ΜΙΑ Μ ΕΚΤΕΙΝ ΠΟΥ ΕΠ

:

"! !

« !

»,

«

»

,

.

.

,

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

24 ΣΕΛΙΔΕΣ

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1952 • Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ • ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 11711• KΥΡΙΑΚΗ 26 MAΪΟΥ 2013 • TIMH: 3 €

*0 (1! /'.!, 0 /1! (,12 / * « /1/& & 0%0/+,0. / ( /1 *'.* 210$% ! ( 0*0) ,+*/'/( %01*' $ 1* ( -,' $# %'*/01 1% *», *0 /'. ,($1 /($' #*(/01 ,1' /&!

0/1% /&/0!, ( *, / * / * ,$0%/ *0 /# (*/01 ' ' 12( 2'.!, 0$ $ 1% ! ,$0 +.!, (* ! (/1% ( -10 ,$' , '.! / ' 0*/0 *1 / ' / * 0*021 1 -' » / * ,$' -!

0 .,&$( #0 * 0,'2 -($1 '. ' ' $' * /&* . /$+/(. & 0*/0 *1 /1% /&/ , %' & & (-,* ( 01 0, /'. «( '$ 1 , ! ( /&* $1 - 2 ...- %01 *0 3 10 «,'1 /&/0!»& ' -(*& 0, 0,' ( *, %01 & (,1 ' » 0*/1$$ (1!.

0* ,($1'

» *1 /1% /&/0.

0 ( ( %0* * 0, /&* %0 1 - * %0 '2

/1% !

/0 1/01 (10

,' ' $(0 1

1990 0*/0 «-& & 2(* ., %( $ (/01 /#0 /'.

0, 10 /&* 1 ,$ .%'.* *0 120*1%+ ' /( *'-1% . ,$'/+ '.* *(! ' 1/(#(!, 121 /1% /'- 0 /& 2(%0( -* */0! #/( (# 01 * (,121

,'. 0, ( /'*

/' 210 &/&

/1! * ' /( . 1% .--(/( */ *. 1%* (1! /&* « #(,1 (1$ ( /'. % -'.. / 1, .*/0 , %01 1*( 0*0,/ &% 210/.-,+*1)(, , / * -( + * ,0!», & & &/1% !» %01 0,'2( 1 0, /' ,01 * 7 ! , ! & Xerox 1980. '*/0! */1%+ / * /'.! & /(! '.)0 / * .$ ,0# * *! 0$1) (#( 0

». .*-'!, «(*($ '.,6 (#/( 0,'% %.$#0 "'$+/' * &-0 (,1 (1$ (1 2(%0(/#0! /'. 0*+%/& & %'--0 2102 '.* /$' . $+,( able, ERT) /&! !

2008, & 210/&* /&* & ( » !

Round 10 *'*/0 0, *0 - 0 /$ ,'

« /0 /' 1996, ,1/$', 1* -0/'!

(European ! /' , ' (#*01 &

0 (# %+/ (,0*0 0- + 1210#/($'!

0, /& $#'. /'.

21: 0./ /01 *0! ,' $'. 10 /(# ,'. (# 0* '!», . / &%(

1'-& +* *( -( /&* .$ ,0 % (1 /&* + %& !. ' , /'. .*(2 EF), ,'. (%(#*& +0 '$+! % -0/ *'. % 2 %$ ( -( * -10! '-+20 ( 0*0 %0 /1 * /&!

21'$ +* 1- *'. *0 ,$' ,' 1/1% * 0,' ! (MED .$ - 0 / * «10, *1%' /&! /$ 0*0 * $1 ,$'%( * /&! 0 #0 &-1% % 1' /'. &! /&* (#$1 &! 0,'. 1+)'.* /0 '$- /'. '-' '.! /'. /&! 0 0 '.

-1*+$1' 0./' /'. ,1 (1$ ( + (1 $0 /' !

0 *'' ( .,( .*'.! / *

.*; 0 - 0 /0 ,$1- %01 /1! '* ,'1'* ./'.! '1%'* /'. ( *' ' #0 (1 /&* ,/ & /&! /'.! « 1 *0 /$ ' $'*1+ (# ( '. #'.. 10 /&! -,'. $ ' */0 2(* %+*(1 .

5 /( * /1/' 0*0

,$ /' '.( 0*/ /0 /1 /'.! ' 0./ '1*' $'.! !. 0 1( ( *, & 0 $( 1- *'. *0 &! 2(*

%0 #0! ,0 %' $ (# -( /&* ,1% 2 /&! $0 !; ' &-(# 0,'marking, /&! 21021 /'.! -1,'. 21'#%& %0 ! (1/'. ( ), ,$'%( * (,12 ( * ' (! 10 ,'1'.

10 10 /&* ,$' **'10 bench ( 0$-' 4 & &, /&* /&* /1! 12 (!, -10 %+0, /0 %$1/ $, ( -' (/& '. & 10$0*/0-'1 !, 1'-& 0*1% marks (,$ ». % /0*. ! ! *0 *1 /' ( /1! .,&$( #(!, 00./'0 1' & (. .* *, /& ' ( (1 bench .! ,'. ,+ */$1/)* 10 *0 (,1 $

- #0, /&* &%( (,# & 21(.%$1*1) marking ,0$+ / ' %.'.%.- ,$'%0(1/'; ($# /'. ,$' */0, /&* 0*+ & 10 « $0 (#'. #/'* 10), 2& 02 /1! $(! (,$ % *

' bench *& & 1 %0 -(. &, %'.* -( *'- /'. ! -+/ %$1/ $ '1 ','#'1 2(* %0 '$ -1 ' %. $

(,121 /( *1% 1'1 /' !, *#0. ($# /#*'!

1 &! /&* (#/( 8 10 « %01 #0. +,' ,$' + '.*! +/ * -10!

-( /1! 0,01*'. 0, '$ 0*1 -' ! ,'. », /.,0 %$ » ,'10 0-& 0 , ('*(%/& ! 0./ ! (,1/(. ' * & - *0 -( (%(#*' ! $ 1%

/ *

».9 1 .*/0 ( (1 /'.! ) ' /&* « -( ,$ ,(1 *0 * %01 ,0$' /&!

-10! %.$10 /0/01 « ( % -#'. ( & ,12 (1!

0, ./0 '. .*#

0 /($'

! 0 0 # &-' '

#0! %01 0 + ) /01 (

lle Bruno Isabe nuel Didier* Emma

H

«

LE

ΠΑΔΕΙΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΑ

MONDE

diplomatique

ΠΩΣ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ KATAΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ IΠΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Ο ΠΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ANT. ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ AΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΑΝΤΑΛ ΜΟΥΦ:

Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ πλήγμα κατά του νεοφιλελευθερισμού ΣΕΛ. 19

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ:

Αφιέρωμα στον Καβάφη Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ 2o μέρος για τα Μέσα Ενημέρωσης Γράφουν: Α. Ζήρας, Α. Ρήγος, Κ. Γ. Παπαγεωργίου, Α. Βογιατζόγλου, Μ. Ψάχου, Β. Ρούβαλης, Μ. Κούρση, Α. Μηλιάς, Στ. Τσούπρου, Μ. Χατζηγιακουμή, Θ. Τσαλαπάτης ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Δευτέρα, 19.00, στο Σινέ Κεραμεικός Ομιλητές: Αλ.Τσίπρας, Β. Μουλόπουλος, Μαρία Κομνηνού

ΣΕΛ. 69

Αριστερά ή Δεξιά

το πραγματικό δίλημμα Ο ΣΑΜΑΡΑΣ στην αυριανή συνάντηση με Βενιζέλο και Κουβέλη θα επιδιώξει να κάμψει τις διαφωνίες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να περάσει το σχέδιο Ρουπακιώτη, και στη συνέχεια Θα βάλει μπροστά τη στρατηγική του για την ανασυγκρότηση του μνημονιακού πόλου στη βάση ενός σχεδίου που θα το βαφτίσει «εθνικό σχέδιο για τη χώρα». Με τις πλάτες της τρόικας, που μεταφέρει για αργότερα τα νέα μέτρα, ο Σαμαράς θα επιδιώξει να διεμβολίσει την Ακροδεξιά, κάνοντας άνοιγμα σε στελέχη του χώρου αυτού, ενώ θα αξιοποιεί θέματα από την ακροδεξιά ατζέντα. Στην ίδια κατεύθυνση θα επιδιώξει να ενσωματώσει και στελέχη του κεντρώου χώρου. Η ανασυγκρότηση του

πόλου της συντήρησης ενέχει όμως μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας εξαιτίας του αστάθμητου παράγοντα που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ και της διαμάχης που έχει ξεσπάσει μεταξύ των άλλοτε κραταιών στελεχών του. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει, μέσα και από το συνέδριό του, να συγκροτήσει τον αριστερό πόλο εξουσίας για τη δημοκρατική ανατροπή, μετατρέποντας την κοινωνική πόλωση σε πολιτική, για να βάλει τέλος στη σκληρή λιτότητα και να ξεκινήσει την ανασυγκρότηση της χώρας. Στην κατεύθυνση αυτή αναλαμβάνει σημαντικές πρωτοβουλίες και αύριο ο Αλέξης Τσίπρας θα παρουσιάσει το σχέδιο για τη δημοκρατία στην ενημέρωση, που αποτελεί κομβικό στοιχείο της νέας δημοκρατικής διακυβέρνησης. ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Να ξεφύγουμε από τη λογική των παραγόντων και των μηχανισμών ΣΕΛ. 13

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΖΗΣ:

Oι ΕΟΖ ευδοκιμούν σε αποικίες… ΣΕΛ. 20-21

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ:

Ο Ολυμπιακός να μη γίνει φωλιά για νεοναζί ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Ο εκβιασμός Σαμαρά και οι καμπάνες Αμβρόσιου Γράφουν: Δ. Χριστόπουλος, Ευ. Λιανός - Λιάντης

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΕΛ. 67

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη Γράφει ο Φώντας Λάδης Μαρτυρία: Ξενοφών Μαυραγάνης

Μετά το Μνημόνιο τι; ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ

ΣΕΛ. 58-59

ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Η πρόταση Φλάσμπεγκ - Λαπαβίτσα και το ευρώ Γράφουν: Κ. Βεργόπουλος, Γ. Μηλιός

ΣΕΛ. 10-11

Το παραλιακό μέτωπο και το «Ελληνικό» ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Νίκος Μπελαβίλας

ΣΕΛ. 24-25

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ Μνημόνιο λήγει σε έναν χρόνο από τώρα, τον Μάιο του 2014. Τότε προβλέπεται να δοθεί η τελευταία δόση από τη δανειακή σύμβαση. Το Μνημόνιο προβλέπεται τότε να έχει ολοκληρωθεί, με εξαίρεση έναν στόχο που έχει επεκταθεί μέχρι το 2016: τη δημιουργία ενός πλεονάσματος στον προϋπολογισμό, της τάξης του 5%, προκειμένου να πληρώνονται οι τόκοι του δημόσιου χρέους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 2

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

2

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΑΥΓΗ

Εφαλτήριο για πολιτικές ανατροπές Με την οικονομία να έχει εισέλθει σε περίοδο άνωθεν κατευθυνόμενης οικονομικής αισιοδοξίας, το ενδιαφέρον των πολιτικών κομμάτων μεταφέρεται στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος. Το «αγκάθι» με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο φέρνει στην επιφάνεια τη σταθερή επιδίωξη Σαμαρά να κρατήσει ως δορυφόρους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. και να προσεταιριστεί το ακροδεξιό κοινό που διεκδικεί η Χρυσή Αυγή. Ωστόσο η επιδίωξη αυτή μπορεί να προκαλέσει «κυβερνητική πλειοψηφία μεταβλητής γεωμετρίας». Άλλα νομοσχέδια να ψηφίζουν ή να μην ψηφίζουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι, άλλα νομοσχέδια να απειλεί να καταψηφίσει η εκ δεξιών αντιπολίτευση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο προφανώς επισπεύδει τις εκλογές το φθινόπωρο. Καθώς απομακρύνεται η πίεση της τρόικας για τη λήψη πρόσθετων μέτρων προεκλογικά, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. αναζητούν εναγωνίως πολιτικά σωσίβια, προσπαθούν να οριοθετήσουν το εκλογικό κοινό τους πρωτίστως έναντι της Ν.Δ., αλλά και ο ένας έναντι του άλλου. Οι δύο ελάσσονες εταίροι του κυβερνητικού σχήματος έχουν συνειδητοποιήσει ότι η περίφημη πολιτική σταθερότητα γίνεται με τη δική τους πολιτική θυσία και ευνοεί την ανασυγκρότηση της Δεξιάς με άνοιγμα προς την Ακροδεξιά και με τη λεηλασία του Κέντρου. Γι’ αυτό ο Σαμαράς, εν όψει του συνεδρίου της Ν.Δ. στο τέλος Ιουνίου, θα εμποδίσει τυχόν ενοποιητικές διαδικασίες στον κεντρώο χώρο. Με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν αμφίρροπη εκλογική μάχη, για τον Σαμαρά προέχει η πρωτιά. Δεν έχει την πολυτέλεια στρατηγικών επιλογών σχετικά με την τύχη του Κέντρου. Γι’ αυτό θα ενεργοποιηθεί το σχέδιο για τη μεγάλη ευρωπαϊκή - αστική παράταξη. Μια νέα εκδοχή Συναγερμού. Πολλές ενδείξεις συγκλίνουν στην πιθανότητα το ΠΑΣΟΚ να μη φτάσει στις εκλογές υπό τη σημερινή μορφή και αρχηγία του. Κοινός παρονομαστής των δημοσίων παρεμβάσεων των απομακρυνόμενων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι η θετική στάση τους έναντι του Αντ. Σαμαρά και η υπεράσπιση του Μνημονίου. Η ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου δεν είναι ζήτημα συγκυρίας. Το Μνημόνιο παραμένει λυδία λίθος που προσδιορίζει πολιτικά τα κόμματα. Η κοινωνική πόλωση βαθαίνει και θα διατηρηθεί και στη «μετά Μνημονίου» εποχή, καθώς η όποια «ανάπτυξη» θα είναι αναιμική, επισφαλής, με πολλή ανεργία και με διάλυση των λαϊκών αλλά και των μεσαίων τάξεων. Κι όλα αυτά με την αβεβαιότητα να απλώνεται και στην Ευρώπη. Οι ιδεολογικοί ή οι ψυχολογικοί προσδιορισμοί του μετριοπαθούς χώρου δεν είναι ικανοί να του προσδώσουν εγκυρότητα και ανθεκτικότητα. Αυτή την εγκατεστημένη κοινωνική πόλωση εξέφρασε τον Ιούνιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Εξακολουθεί να εκπροσωπεί τον ριζοσπαστικό πόλο, διατηρώντας, παρά τις αυξομειώσεις, υψηλά ποσοστά αποδοχής. Κι αυτό, παρ’ ότι η ψήφος δεν προέκυψε από ιδεολογική μετακίνηση, αλλά από κοινωνική απόγνωση. Το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με την ενοποίηση του κόμματος και την επικαιροποίηση των πολιτικών θέσεών του, θα αποδειχθεί βήμα για τη συγκρότηση μιας λαϊκής πλειοψηφίας για την αριστερή - προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Σε μια περίοδο όπου περίπου ένας τους τρεις πολίτες αναζητεί πειστικότερες απαντήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να επιβεβαιώσει την πορεία του ως το νέο κόμμα, το αριστερό και δημοκρατικό κόμμα, που είναι ικανό να εμπνεύσει τη λαϊκή συμμετοχή και να αναποδογυρίσει την αδιέξοδη πορεία. Ο Ιούνιος θα αποδειχθεί μήνας - εφαλτήριο για τις εκλογές, το πιθανότερο το φθινόπωρο.

Η ΑΥΓΗ ΠΡΩΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Μαζί με όλα αυτά πάντως τα λογικά, Λέγονται και γράφονται διάφορα καλό είναι να μην ξεχνάμε κάτι βασικό: για τον τρόπο με τον οποίο ο Σαμαράς ΣΗΜΕΡΑ Αυτά κάνει γιατί αυτός είναι ο Σαμαράς. κλώτσησε με το αντιρατσιστικό νομοΕΙΝΑΙ Του πάνε, τον εκφράζουν, η μούχλα, η σχέδιο. Για τους λόγους που τον ώθησαν ΚΥΡΙΑΚΗ μαυρίλα, ο παγωμένος συντηρητισμός, να το αντιμετωπίσει από την πρώτη η απέχθεια για κάθε τι προοδευτικό ή έστιγμή σαν μπάσταρδο της ΔΗΜ.ΑΡ. στω καινούργιο. Σ’ όλη του την πολιτική και του ΠΑΣΟΚ που έθιγε την τιμή και διαδρομή θα βρει κανείς μπόλικη εθνιτην υπόληψη του ίδιου, της Ν.Δ. και της κιστική και συντηρητική σαβούρα, άκυβέρνησής του. Και για τους υπολογιφθονο παλαιοκομματισμό, απέραντες σμούς πίσω από τη σχεδόν ανοιχτά πεφιλοδοξίες -αλλά ούτε μια σταγόνα φως. ριφρονητική στάση του απέναντι και ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ Και όλη του η πρωθυπουργική θητεία, αστον υπουργό Δικαιοσύνης, αλλά και πό τις εξαγγελίες για πόλεμο κατά των στους -υποτίθεται- ισότιμους και -επίμεταναστών, μέχρι τις μπουραντάδικες σης υποτίθεται- εταίρους του. ανοησίες για την Αριστερά, δείχνει ότι Σωστά πράγματα γενικώς. Ότι επιδεν μπορεί να ξεφύγει από τον εαυτό του. χειρεί να συγκινήσει τις καρδιές των Τόσος ήτανε -αυτό θα γράψει κάποτε η νοικοκυραίων που χτυπούν για τον ΚαΙστορία αν καταδεχτεί να του αφιερώσει σιδιάρη -εξ ου και ο έρωτας με τον Βομια αράδα. Το ερώτημα αφορά τους άλρίδη και τον Άδωνι, αλλά και το φλερτ με λους και κυρίως τους αριστερούς της τον Καρατζαφέρη. Ότι δεν θέλει να τα χαλάσει με τον σκληρό πυρήνα των ακροδεξιών της Ν.Δ., ΔΗΜ.ΑΡ. Πόσες ακόμα σφαλιάρες πρέπει να φάνε δηπου έχουν ξεσαλώσει. Και φυσικά ότι θέλει να δείξει προς μοσίως για να εννοήσουν ποιος είναι αφεντικό; Πόσες όλες τις κατευθύνσεις ποιος είναι το αφεντικό στην κυ- διαρροές ακόμα εις βάρος τους πρέπει να εξαπολύσει ο βέρνηση σωτηρίας -θου Κύριε φυλακή τω στόματί μου. Με Σαμαράς για να καταλάβουν σε πόση εκτίμηση έχει κι τούτα και με κείνα πέτυχε πάντως να του αναγνωρίσει ο αυτούς και τις λυγμικές τους ευαισθησίες; Και τελικώς: Θα Economist ότι «κατάφερε να κρατήσει υπό έλεγχο την επιτρέψουν στον πρωθυπουργό, που κατά δήλωσή του δεν μασάει, να τους καταπιεί αμάσητους; περίεργη κυβέρνηση συνεργασίας».

Ο Σαμαράς και το μπάσταρδο

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Μετά το Μνημόνιο τι; ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1

Η αποπληρωμή του ίδιου του δημόσιου χρέους, ως κεφάλαιο των 330 δισ., έχει μεταφερθεί στο απώτερο μέλλον, από το 2020 και μετά, μέχρι το 2040 - μέρος του, μάλιστα, θα φθάσει στο 2050. Οι τόκοι για το χρέος προς πληρωμή μέχρι το 2020 ήταν αρχικά 100 δισ., μειώθηκαν στα 80 δισ., με την απόφαση του Νοεμβρίου, και θα μειωθούν με το αναμενόμενο νέο «κούρεμα», αργότερα, πιθανόν σε 50 δισ., ή κάτι της τάξης των 7-8 δισ. ετησίως. Όσο και να έχει προχωρήσει η απομείωση των τόκων, εντούτοις δεν κλείνει στα χαρτιά το «κενό» που υπάρχει για την περίοδο 2014-2016. Μόνο για το 2014 υπάρχει κενό της τάξης των 10 δισ. Συνεπώς, θα υπάρξουν δύο τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος: Η περαιτέρω απομείωση των τόκων και η χρονική μετατόπισή τους ή κάποια νέα χρηματοδότηση. Στη δεύτερη περίπτωση θα υπάρξει, μετά βεβαιότητας, νέο Μνημόνιο. Διαφορετικά, εάν η αναδιάρθρωση του χρέους είναι επαρκής, τότε το Μνημόνιο θα λήξει και η χώρα θα ενταχθεί στην παραδοσιακή δημοσιονομική επιτήρηση, προσαρμοσμένη στις νέες ευρωπαϊκές ρυθμίσεις που θα ισχύουν για το σύνολο των χωρών.

Τούτων δοθέντων, το κρίσιμο σημείο παραμένει η πορεία της πραγματικής οικονομίας, η περαιτέρω συρρίκνωσή της ή και οι όροι ανάκαμψής της. Όσο η Ελλάδα κινείται εντός της τροχιάς των πολιτικών του Μνημονίου, η καθοδική πορεία θα συνεχίζεται. Η όποια σταθεροποίηση φαίνεται να προέρχεται από παράγοντες που δεν έχουν σχέση με το Μνημόνιο. Μία καλή χρονιά για τον τουρισμό (11 δισ.), μία σχετική σταθεροποίηση των εξαγωγικών επιδόσεων (9 δισ.), μία αξιοπρεπής συγκράτηση των συναλλαγματικών εσόδων από τη ναυτιλία (8 δισ.). Σε οτιδήποτε αφορά το ίδιο το Μνημόνιο, υπάρχει πλήρης αποτυχία. Τα δημόσια οικονομικά μειώνουν το έλλειμμα αλλά με διαδοχικές βαθιές περικοπές δαπανών και έκτακτους φόρους, με προφανή τα σημάδια μιας εύθραυστης κατάστασης. Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η μικρή ανάκαμψη των καταθέσεων αδυνατεί να τις σταθεροποιήσει, καθώς εκκρεμεί η υπόθεση των τεράστιων κόκκινων δανείων. Η «αναπτυξιακή» ατζέντα του Μνημονίου, δηλαδή το τρίπτυχο συρρίκνωση των μισθών στα επίπεδα του 1997, ιδιωτικοποιήσεις και εκποίηση δημόσιας γης και, τέλος, διαρθρωτικές αλλαγές, έχει πρακτικά παράξει μηδενικά αποτελέσματα. Οι διαρθρωτικές αλλαγές, κακοσχεδιασμένες και εκτός τόπου και χρό-

νου, απλά βαλτώνουν. Οι μισθοί μειώνονται και η αγορά εργασίας έχει διαλυθεί. Αντί να αναζωογονούνται οι επενδύσεις, αυξάνει η ανεργία. Οι ιδιωτικοποιήσεις και η δημόσια γη από 50 δισ. έγιναν 10 και τώρα με δυσκολία 7,5. Έχουν εισπραχθεί λιγότερα από 1 δισ. Οπότε, η πολιτική μεταστρέφεται σε μια επικίνδυνη τροχιά, της εκποίησης δηλαδή, με κάθε μέσο και ανεξαρτήτως τιμής, οποιασδήποτε δημόσιας περιουσίας σε κοινή ωφέλεια, υποδομές ή οτιδήποτε άλλο βρει εν δυνάμει κάποιον αγοραστή. Η τελευταία φάση του Μνημονίου φαντάζει και η πιο επικίνδυνη από τη σκοπιά του δημόσιου συμφέροντος, καθώς η αποτυχία τείνει να οδηγήσει την τρόικα και την κυβέρνηση σε πράξεις απόγνωσης. Αυτό υποδηλώνουν και τα πρόσφατα ταξίδια της κυβέρνησης. Αυτή δεν καταθέτει ένα αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας -καλό ή κακό δεν έχει σημασία, με βάση το οποίο να καλεί και ξένους επενδυτές να συμβάλουν. Αντίθετα, προσφέρει μία λίστα υποδομών, εν τάχει φτιαγμένη, προς εκποίηση. Οι παραπάνω διατυπώσεις δεν λαμβάνουν υπόψη τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, στις οποίες αρκετοί έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για αλλαγή πολιτικής μετά τις γερμανικές εκλογές και που θα συμπέσουν με την ελληνική προεδρία το πρώτο εξάμηνο του 2014. Μόνο που αυτό το θέμα επιδέχεται διπλής ανάγνωσης. Και ίσως είναι και πρόωρη η ανάλυσή του.

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ - ΕΚΔΟΣΗ: «Η ΑΥΓΗ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Α.Ε.»

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΠΑΚΟΣ, ΚΩΣΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΪΚΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΠΕΤΗΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 12, 104 31 • ΤΗΛ. ΚΕΝΤΡΟ: 210 5231831-4 • ΦΑΞ: 210 5231822 • ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ: 210 5231820 • marketing@avgi.gr - ΦΑΞ: 210 5231830 INTERNET: www.avgi.gr e-mail: editors@avgi.gr • ΓΡΑΦΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ: Βασ. Ηρακλείου 37, ΤΗΛ. ΚΕΝΤΡΟ: 2310 261646, ΦΑΞ: 2310 266444, e-mail: avgi@otenet.gr ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Π. Παπίδας & Σια Ε.Ε., ΤΗΛ. : 210 8228258 ΕΚΤΥΠΩΣΗ: IΡΙΣ ΑΕΒΕ ΤΣΕΚ - ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ: Εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ», Αγ. Κωνσταντίνου 12, 10431 Αθήνα

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

4

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Συγκρούσεις στρατηγικής με φόντο το αντιρατσιστικό ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Συνθήκες «ιδανικού ατυχήματος» για την τρικομματική κυβέρνηση έχει δημιουργήσει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και η αυριανή σύσκεψη κορυφής στο Μαξίμου προοιωνίζεται καθοριστική. Θεωρητικά, δεν είναι η πρώτη φορά που οι Αντ. Σαμαράς, Ευ. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης έχουν προσέλθει σε μία σύσκεψη εν μέσω συνθηκών αδιεξόδου και εμπλοκής και μετά οι δύο τελευταίοι έχουν κάνει πίσω. Όμως, τώρα, όλες οι πλευρές έχουν εκτεθεί πολύ, οι ελάσσονες κυβερνητικοί εταίροι βρίσκονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο πολιτικής «εξαέρωσης», ενώ μία κόντρα για το αντιρατσιστικό δεν θα σημάνει... ούτε χρεωκοπία, ούτε έξοδο από την Ευρωζώνη - ακόμη κι αν φτάσει στα άκρα... Με δύο συσκέψεις θεσμικών «γαλάζιων» παραγόντων, το Μαξίμου και η Ν.Δ. επιβεβαίωσαν προχθές ένα κοινό μυστικό: ότι ο Αντ. Σαμαράς επ’ ουδενί θέλει να εισαχθεί στη Βουλή το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη, προκειμένου να μη βρεθεί ο ίδιος και η «γαλάζια» Κ.Ο. να ψηφίζουν τα ίδια με

τη Χρυσή Αυγή. Συν τοις άλλοις, αφ’ ης στιγμής στο Μαξίμου έχει ριφθεί ο κύβος για διεύρυνση της Ν.Δ. προς τα δεξιά, ο πρωθυπουργός δεν επιθυμεί, όπως λένε συνομιλητές του, να υψώσει τείχος μεταξύ της Ν.Δ. και των ψηφοφόρων της Χ.Α.

Διπλό «μπλόκο» Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου, ο Αντ. Σαμαράς δεν έχει αποφασίσει απλώς να μην εισαγάγει η κυβέρνηση την πρόταση νόμου στη Βουλή, αλλά και να «απαγορεύσει» στους ελάσσονες κυβερνητικούς εταίρους να αναλάβουν οι ίδιοι αντίστοιχη νομοθετική πρωτοβουλία. Μάλιστα, ως την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, συνεργάτες του Αντ. Σαμαρά όχι απλώς απέκλειαν την προώθηση της πρότασης νόμου, αλλά ταυτόχρονα υποβάθμιζαν πλήρως το θέμα, λέγοντας πως «δεν υπάρχει ούτε στην ατζέντα της κυβέρνησης, ούτε στην ατζέντα της σύσκεψης αρχηγών». «Η σύσκεψη θα γινόταν ούτως ή άλλως, ώστε να ενημερωθούν οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. για τις συμφωνίες με την Κίνα. Η τρόικα θα μας κρίνει για τη μείωση του Δημοσίου, τις ιδιωτικοποιήσεις και την ε-

Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα στην αυριανή σύσκεψη αρχηγών. Αναζητείται φόρμουλα συμβιβασμού για να αποφευχθεί κυβερνητική ρήξη

κτέλεση του προϋπολογισμού, όχι για το αντιρατσιστικό», σημείωναν οι ίδιες πηγές. Άλλωστε, την Παρασκευή, το Μαξίμου συνέχισε τον «πόλεμο νεύρων» εναντίον του Αντ. Ρουπακιώτη σε δύο μέτωπα: πρώτα άφησε να διαρρεύσει κείμενο που είχε διαβιβάσει ο υπουργός Δικαιοσύνης στη Βουλή και αναφερόταν στο νομοθετικό πλαίσιο του 1979 για την αντιμετώπιση του ρατσισμού (δηλαδή στον ίδιο νόμο πίσω από τον οποίο «οχυρώνεται» η Ν.Δ.) και στη συνέχεια, ο Κ. Χατζηδάκης «μπλόκαρε» τη ρύθμιση για υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου στη ρύθμιση δανείων υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

«Αυγή» ότι «το νομοσχέδιο θα πάει στη Βουλή είτε θέλει, είτε δεν θέλει ο Σαμαράς», ενώ ο Δ. Χατζησωκράτης, δημοσίως, προειδοποιούσε την κυβέρνηση ότι «οι 151 βουλευτές χρειάζονται και για άλλα νομοσχέδια». Εξάλλου, κύκλοι της ΔΗΜ.ΑΡ., σχολιάζοντας τη «γαλάζια» διαρροή για το έγγραφο Ρουπακιώτη στη Βουλή, παραλλήλιζαν την πρωτοβουλία της Ν.Δ. με «τα χαλκεία της Συγγρού που έκαναν κοπτοραπτική στις δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Διαμαντόπουλου» - καθώς στο ίδιο κείμενο, ο Αντ. Ρουπακιώτης δεν αναφέρεται μόνο στο νομικό πλαίσιο του ‘79, αλλά προαναγγέλλει αυστηροποίησή του.

Αδιέξοδο

Ώρα μεγάλων αποφάσεων

Ενόσω, λοιπόν, είναι σαφές ότι ο Αντ. Ρουπακιώτης είναι «ξένο σώμα» για την κυβέρνηση, οι δύο ελάσσονες κυβερνητικοί εταίροι υπερασπίζονταν με πάθος το αντιρατσιστικό, ως την ώρα που η «Αυγή» έπαιρνε τον δρόμο για το τυπογραφείο. Το ΠΑΣΟΚ προανήγγελε ότι θα αναλάβει, από κοινού με τη ΔΗΜ.ΑΡ., νομοθετική πρωτοβουλία, στελέχη της Αγίου Κωνσταντίνου έλεγαν στην

Ο Αντ. Σαμαράς, πάντως, αύριο το απόγευμα θα προτείνει στους κυβερνητικούς του εταίρους να γίνουν, εν ευθέτω χρόνω, ορισμένες συμπληρωματικές παρεμβάσεις στο νόμο του 1979 και να λήξει το θέμα εκεί. Στο Μαξίμου, μάλιστα, θεωρούν ότι αυτή η πρόταση αποτελεί «χρυσή τομή» (για τους ίδιους), αφού και στους Βενιζέλο - Κουβέλη θα δοθεί το «πάτημα» για να υποχωρήσουν, αλλά και

οι ακροδεξιές «ευαισθησίες» των ναζί θα παραμείνουν ανέγγιχτες. Αν οι εταίροι δεν δεχθούν να υποχωρήσουν, στο τραπέζι του πρωθυπουργού υπάρχει το χαρτί της «απειλής» με πρόωρες εκλογές, αλλά και η «προχωρημένη» ιδέα να ζητήσει επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, η κυβερνητική κρίση δεν γίνεται για ένα «καπρίτσιο», αλλά επειδή κάθε πλευρά έχει διαφορετική στρατηγική στόχευση: ο Αντ. Σαμαράς δεν θέλει να ναρκοθετήσει την (ακρο)δεξιά διεύρυνση της Ν.Δ., οι Ευ. Βενιζέλος και -κυρίως- Φ. Κουβέλης θέλουν να οριοθετήσουν πολιτικά και ιδεολογικά τα κόμματά τους από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ. Δηλαδή, για τους ελάσσονες εταίρους το θέμα είναι ακόμη πιο σύνθετο, καθώς τυχόν υποχώρησή τους θα καταδείξει ότι δεν συγκυβερνούν με τη Δεξιά «για να μη χρεωκοπήσει η χώρα», αλλά επειδή έχουν κάνει μία στρατηγική επιλογή. Και τα περί «Ελιάς», «ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς», και άλλα ηχηρά παρόμοια θα μείνουν ένα πουκάμισο αδειανό.

Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΤΕ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ

Από το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου στη... μνημονιακή «Κεντροαριστερά» ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΛΙΟΝΑΚΗΣ

Οι ραγδαίες εξελίξεις στον χώρο (ή από τον χώρο) του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνουν την κατάσταση κατάρρευσης που αντιμετωπίζει το μέχρι πρότινος κραταιό κόμμα εξουσίας. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μοιάζει εγκλωβισμένος και χωρίς διέξοδο διαφυγής από τη διαρκή δημοσκοπική κάθοδο του ΠΑΣΟΚ και η μοιραία τροχιά που διέγραψε για το κόμμα ο προκάτοχός του μοιάζει αναπότρεπτη από τη στιγμή που ο ίδιος εξάρτησε τη σωτηρία του ΠΑΣΟΚ από την επιτυχία του Αντ. Σαμαρά, ταυτίζοντάς το έτσι μαζί του. Ταυτόχρονα, όμως, οι εξελίξεις προδίδουν και την προσπάθεια αυτού του χώρου να ανασυνταχθεί και να αυτοπαρουσιαστεί ως «αναβαπτισμένος» και... απαγκιστρωμένος από τη μνημονιακή «ρετσινιά», τώρα μάλιστα που οι συνθήκες ευνοούν τέτοιες μεταμορφώσεις, με τους δανειστές να έχουν αποσύρει, προς το παρόν, από το άμεσο μέλλον τις απαιτήσεις τους για νέα μέτρα, προσφέροντας πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση. Στην πράξη παρατηρείται η προ-

σπάθεια συγκρότησης κινήσεων ή κομμάτων - «αστερισμών» ή και προσωπικοτήτων που είτε επικαλούνται ένα όραμα για μια «Κεντροαριστερά», με άξονα τη ΔΗΜ.ΑΡ. ή το ΠΑΣΟΚ, είτε με τον ανομολόγητο στόχο να συμβάλουν όταν θα έρθει η ώρα στην κατεύθυνση της πτέρυγας της Κεντροδεξιάς, στην οποία στοχεύει να ηγεμονεύσει ο Αντ. Σαμαράς. Κοινός παρανομαστής τους ότι εκκινούν από το πρόσφατο μνημονιακό παρελθόν και συνεχίζουν χωρίς να έχουν εγκαταλείψει αυτές τις πολιτικές, ωστόσο φροντίζοντας παράλληλα να τις «βαφτίζουν» ως «σχέδιο ανασυγκρότησης» ή «ολοκληρωμένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση» ή κάτι παρεμφερές. Αυτό έκανε ίσως πρώτος, εκ των μνημονιακών που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ, ο Ανδ. Λοβέρδος. Με την ανεξαρτητοποίησή του δήλωσε ότι στο επίμαχο υπουργικό συμβούλιο είχε διαφωνήσει με την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ και μετέπειτα, με την ίδρυση του κόμματός του, ότι πρέπει να αγωνιστούμε για να φύγει η τρόικα. Μόλις την Παρασκευή, ξαφνικά, η Άν. Διαμαντοπούλου που παρέμενε στο παρασκήνιο μετά την αποτυ-

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος μοιάζει εγκλωβισμένος και χωρίς διέξοδο διαφυγής από τη διαρκή δημοσκοπική κάθοδο του ΠΑΣΟΚ

χία επανεκλογής της, έσπευσε να δηλώσει παρούσα στις εξελίξεις. Αφού επιχείρησε να... αναβαπτίσει το προφίλ της και να εμφανιστεί αυτοκριτικά για την άκαμπτη μνημονιακή στάση και το κούνημα του δακτύλου προς την κοινωνία, ζήτησε και εκείνη «να φύγει η τρόικα», διότι «τρόικα τέλος» και πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά «τρεις υπάλληλοι».

Περισσότερο αποκαλυπτική, η πρώην υπουργός είπε ότι ο έλεγχος για την πρόοδο (σ.σ.: εννοείται των στόχων του Μνημονίου) θα μπορεί να γίνεται από την ίδια τη χώρα, δηλαδή από τις επιτροπές της Βουλής. Έτσι, δεν διαφοροποιήθηκε από τη σημερινή πολιτική και άρα εκείνη που υπηρέτησε επί Γ. Παπανδρέου, ενώ μάλιστα έδειξε να συμμερίζεται

και την επικοινωνιακή διαχείριση της κυβέρνησης που θέλει το Μνημόνιο να έχει εξαφανιστεί ως διά μαγείας από το λεξιλόγιό της και να έχει αντικατασταθεί από κάποιο «πρόγραμμα». Την ίδια ημέρα, ο Γ. Παπανδρέου δήλωνε «παρών» μέσω συνεργατών του, οι οποίοι αφενός επισήμαιναν ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν μετατοπίζεται από τις αρχικές του θέσεις για την «αναγκαιότητα» του Μνημνονίου, προσθέτοντας ωστόσο ότι τώρα υποστηρίζει πως η χώρα δεν μπορεί να βγει από την κρίση αν συνεχίσουν να εφαρμόζονται πολιτικές λιτότητας. Μόνο ως τυχαία δεν μπορεί να εκληφθεί η επιλογή του Γ. Παπανδρέου να διαμηνύσει ότι ο κύκλος του εξωτερικού ολοκληρώθηκε και πως πλέον θα παρεμβαίνει στο εσωτερικό. Παρόλο που συνεργάτες του αποφεύγουν μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις, το γεγονός ότι εμφανίζονται πολύ απαισιόδοξοι για την προοπτική του σημερινού ΠΑΣΟΚ αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, ακόμα και εκείνο του να επιδιώξει ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο εντός του κόμματος.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

6

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Βάρος στο πρόγραμμα με εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Μήνας των μεγάλων προγραμματικών παρεμβάσεων θα είναι ο Ιούνιος για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ - και η αρχή γίνεται αύριο, Δευτέρα, με την παρουσίαση των προτάσεων για τα ΜΜΕ (βλ. στήλη media). Συγχρόνως, όμως, η Κουμουνδούρου προσανατολίζεται στη διοργάνωση μιας μεγάλης συγκέντρωσης, επίσης μέσα στον μήνα στην Αθήνα, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Τη «στροφή» στις προγραμματικές παρεμβάσεις την είχε υπαινιχθεί ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Μητρόπουλου, την περασμένη Πέμπτη: «Μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία έχει, εδώ και ένα χρόνο, διαρκώς την προσοχή της στραμμένη στον δικό μας χώρο, απαιτώντας από μας όχι μόνο να χτίζουμε τα επιχειρήματά μας στο ‘όχι’ [...], αλλά και να προσπαθούμε να εξηγούμε ποιο είναι το εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, με το οποίο θα αντιμετωπίσουμε τη σημερινή βάρβαρη συγκυρία και πάνω σε ποιες ράγες θα οικοδομήσουμε αυτήν την εναλλακτική πρόταση. Ένα σχέδιο που πρέπει να είναι πειστικό, ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ανατρεπτικό», σύμφωνα με την περιγραφή του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. «Η μετεξέλιξη της Αριστεράς από μια δύναμη πολιτικής διαμαρτυρίας και αντίστασης σε έναν φορέα εναλλακτικής πρότασης εξουσίας δεν είναι προφανώς εύκολη υπόθεση», αναγνώριζε ο Αλ. Τσίπρας. Ώρα των εξετάσεων, συνεπώς, για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, με πρώτο... μάθημα, τα ΜΜΕ (για «οργουελιανό μηχανισμό επικοινωνιακής προπαγάνδας του διαπλεκόμενου κατεστημένου» είχε κάνει, σημειωτέον, λόγο στην ίδια εκδήλωση).

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει το πρόγραμμά του Αμέσως μετά, ακολουθεί σειρά θεματικών εκδηλώσεων -όχι όλες στην Αθήνα- για τα εξής θέματα: o Τα άμεσα μέτρα ανακούφισης των ευπαθών ομάδων (των πολιτών που είναι κάτω ή κοντά στο όριο της φτώχειας, επισφαλώς εργαζομένων ή ανέργων, πολιτών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγης). o Κοινωνική και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας (η παρουσίαση της στρατηγικής για τους τομείς πάνω στους οποίους θα στηριχθεί η επόμενη μέρα, αλλά και από πού θα βρεθούν οι πόροι, ενώ στη διατύπωση της πρότασης έχει ληφθεί υπόψη και η διάσταση της προ-

στασίας του περιβάλλοντος). o Το εθνικό σχέδιο για την εργασία και το πρόβλημα της ανεργίας. o Το πολιτικό σύστημα. o Η Δημόσια Διοίκηση και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η εκπόνηση των θέσεων αυτών έχει ανατεθεί σε εξειδικευμένες ομάδες εργασίας, ενώ προσεχώς -ίσως μετά το ιδρυτικό συνέδριο- προγραμματίζονται και άλλες εκδηλώσεις, για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση και την κοινωνική ασφάλιση. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εκδηλώσεις αυτές θα είναι η αρχή απλώς, καθώς για κάθε ένα από τα θέματα αυτά θα ακολουθήσει σειρά εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα, για τη διάδοση του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στο τελευταίο σημείο.

Ελλάδα - Ισπανία - Συμμαχία Ταυτόχρονα, όμως, και επειδή το πρόβλημα δεν είναι αμιγώς ελληνικό, άρα και η λύση του δεν μπορεί να προέλθει ή να αφορά μόνο τη χώρα μας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζει την προσπάθεια για την ανοικοδόμηση του μετώπου που συγκροτούν οι λαοί του ευρωπαϊκού Νότου. Μετά την Πορτογαλία, σειρά τώρα, από την Πέμπτη συγκεκριμένα, έχει η Ισπανία: Επαφές και συναντήσεις με την Ενωμένη Αριστερά και συνδικάτα, αλλά και ομιλία σε φόρουμ οικονομολόγων, είναι μερικά από όσα περιλαμβάνει το πρόγραμμα της τριήμερης επίσκεψης στη Μαδρίτη. Παράλληλα, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον

τα θέματα της επικαιρότητας, με πρώτο αυτό του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου: η νέα ακροδεξιά στροφή Σαμαρά αλλά και οι διαφωνίες ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ είναι στο... μικροσκόπιο της πολιτικής ανάλυσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΝ αυτοδιαλύεται Η πορεία όμως αυτή προς τον λαό, με αιχμή το πρόγραμμα, θα είναι μισή, εκτιμούν στην Κουμουνδούρου, αν δεν συνοδεύεται από αντίστοιχες αλλαγές στον τρόπο κομματικής λειτουργίας, στη δημιουργία ενός πραγματικού κόμματος των μελών του

ΣΥΡΙΖΑ. Και για υπηρετηθεί καλύτερα ο στόχος του ενιαίου, πολυτασικού κόμματος, η μεγαλύτερη συνιστώσα, ο Συνασπισμός, μετά από δύο δεκαετίες ζωής, δίνει πρώτος το σήμα της αυτοδιάλυσης, θέμα που θα αποφασιστεί στο Διαρκές Συνέδριο της 16ης Ιουνίου, με την εισήγηση προς το Σώμα να διαμορφώνεται, νωρίτερα, στην Κ.Ε. της 8ης Ιουνίου. Τα μέλη του Αριστερού Ρεύματος διαφωνούν, αντιπροτείνοντας η αυτοδιάλυση του ΣΥΝ να γίνει μετά το ιδρυτικό συνέδριο. Ενώ εντός της ε-

Μεγάλη συγκέντρωση στην Αθήνα, τον Ιούνιο, στους σχεδιασμοί της Κουμουνδούρου βδομάδας, ίσως και αύριο, η Αριστερή Πλατφόρμα αναμένεται να καταθέσεις τέσσερις εναλλακτικές εκδοχές για το χρέος και την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων, την εθνικοποίηση στρατηγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας, τα ζητήματα της Ευρωζώνης και, τέλος, την κυβέρνηση της Αριστεράς πολιτικές συμμαχίες. Δεν περνά απαρατήρητη, φερ’ ειπείν, η πρόταση της μειοψηφίας ο ΣΥΡΙΖΑ να θέσει ως άμεση προτεραιότητά του «την πλήρη, χωρίς όρους και μνημονιακές υποχρεώσεις, διαγραφή του χρέους».

Η συνάντηση Τσίπρα - Κλάιν Μία ολόκληρη ώρα διήρκεσε η συνέντευξη που πήρε η Ναόμι Κλάιν από τον Αλέξη Τσίπρα την περασμένη Πέμπτη, στο πλαίσιο συνεντεύξεων για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει. Όμως, από τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ άκουσε μια διαφορετική αφήγηση σε σχέση με όσα της έχουν πει άλλοι ηγέτες. Η εμπειρία κάθε πολίτη από το ελληνικό Μνημόνιο, οι επιπτώσεις, με άλλα λόγια, από την εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής τρία χρόνια τώρα, εξελίχθηκε σε βασικό θέμα της συνέντευξης. Η διεθνούς φήμης συγγραφέας - δημοσιογράφος, αλλά και ακτιβίστρια, έδειξε όμως έντονο ενδιαφέρον και για την περιβαλλοντική κρίση, σε συνδυασμό, σημειωτέον, με τη σοβούσα οικονομική κρίση. Στο κεφάλαιο αυτό έγινε ειδική αναφορά στο θέμα των Σκουριών - και δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο θέμα περνά τα σύνορα της χώρας...

Αυτή τη Δευτέρα στην

56

ΣΕΛΙΔΕΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΔΙΕΘΝΗ

ΠΑΡ. ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

μιλάει στην «Εφ.Συν.»

«ΕΛΙΑ στην Ελλάδα χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν νοείται»

Η εποχή της βιο-Μαφίας

Γ. Μπουτάρης

«Δεν έχω πειστεί ακόμη για την επένδυση στις Σκουριές»

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΑΡΘΡΟ

Οι απεργοί και «εμείς», οι άλλοι του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Τι δείχνουν 10.000 βαθμολογίες γραπτών για τις επιδόσεις των φετινών υποψηφίων

Ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ οι απάτες με τα βιολογικά προϊόνταμαϊμού σε μια αγορά με τζίρο 45 δισ. Χάος με τις πιστοποιήσεις από τρίτες χώρες. Εντατικοποίηση των ελέγχων ζητά ο Ευρωπαίος επίτροπος Γεωργίας.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

7

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ

Ο Μάνζαρεκ, ο Αμβρόσιος και η δεξιά ζύμωση

Του ΤΑΣΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η πολεμική μηχανή των Media ΓΙΑΤΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ονομάστηκε τέταρτη εξουσία; Γιατί ήταν αυτή που ήλεγχε, αποκάλυπτε και πολεμούσε τις καταχρηστικές και αυθαίρετες συμπεριφορές των τριών θεσμικών εξουσιών (εκτελεστική - νομοθετική δικαστική). Ήταν δηλαδή μια αντιεξουσία. Σήμερα αυτός ο ορισμός έχει σχεδόν εκλείψει. Και όχι με ευθύνη της συντριπτικής πλειονότητας των δημοσιογράφων. Έχει εκλείψει λόγω των αλλαγών που έχει επιφέρει και στον χώρο της ενημέρωσης τα τελευταία 30 χρόνια ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός. Σε μια κοινωνία και μια οικονομία όπου κυριαρχεί το ιδιωτικό συμφέρον έναντι του δημοσίου, η αγορά έναντι της πολιτικής, ο ατομικός εγωισμός έναντι της κοινωνικής αλληλεγγύης, η πραγματική εξουσία (όπως έχει γράψει ο Ramonet) συγκεντρώνεται στα χέρια ισχυρών οικονομικών ομάδων. Και αυτές οι ομάδες συγκεντρώνουν υπό τον έλεγχό τους (άμεσο ή έμμεσο) και τα ΜΜΕ. Αυτοί οι εκδοτικοί όμιλοι δεν έχουν βέβαια καμία πρόθεση να είναι τέταρτη εξουσία. Το αντίθετο. Όπως είναι φυσικό, στόχος τους είναι το κέρδος. Με κάθε τρόπο. Παράγουν ένα «σύνθετο προϊόν», την ενημέρωση, και α-

παιτούν κέρδη από αυτό. Άμεσα (πράγμα αδύνατον σήμερα, με την κρίση) ή έμμεσα. Προωθώντας μπίζνες, εκβιάζοντας, χειραγωγώντας. Η χειραγώγηση της πολιτικής και της κοινωνίας έχει γίνει την εποχή των Μνημονίων η κύρια αποστολή των ΜΜΕ. Αποτελούν τον ιδεολογικό βραχίονα της διεθνούς του νεοφιλελευθερισμού. Αποστολή τους, να καταστέλλουν τις κοινωνικές συγκρούσεις, να υπονομεύουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, να δημιουργούν κλίμα συναίνεσης στην κοινωνία, να ποινικοποιούν κάθε αντίθετη άποψη. Τα ΜΜΕ είναι σήμερα οι οργανικοί διανοούμενοι του κόμματος του Μνημονίου. Είναι πολεμικές μηχανές των ισχυρών οικονομικών κέντρων, εθνικών και υπερεθνικών, ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Όσο τα αδιέξοδα των Μνημονίων θα αποκαλύπτονται, όσο η ταξική πάλη θα οξύνεται, όσο η κοινωνία θα εξοντώνεται, τόσο αυτή η πολεμική μηχανή θα γίνεται πιο ωμή και πιο επιθετική. Θα συκοφαντεί, θα διαστρεβλώνει, θα θολώνει. Θα ξεπλένει συνειδήσεις και θα κάνει πλύση εγκεφάλου στους πολίτες. Θα εκφοβίζει, θα διαβάλλει, θα απειλεί, θα ζητεί έλεγχο και καταστολή των επικίνδυνων τάξε-

ων. «Το τέλος της Ιστορίας και της πάλης των τάξεων» αποδείχθηκε μια επικοινωνιακή φούσκα του δεξιού και αριστερού νεοφιλελευθερισμού. Το τέλος της ενημέρωσης (με την κλασική έννοια του όρου) βρίσκεται πολύ κοντά. Κυβέρνηση και διαπλεκόμενα την έχουν επικηρύξει γιατί βλάπτει σοβαρά την υγεία τους. Αυτός είναι ο πόλεμος που ζούμε καθημερινά και σε αυτόν τον πόλεμο οι αμφιβολίες, οι αμφιταλαντεύσεις, η αφ’ υψηλού παρατήρηση δεν υπάρχουν. Όταν ο αντίπαλος σε πυροβολεί, εσύ δεν έχεις την πολυτέλεια να το συζητήσεις, να το αναλύσεις. Και απέναντι σ’ αυτή τη φονική μηχανή ο ανταρτοπόλεμος, οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν επαρκούν. Χρειάζεται συσπείρωση, χρειάζεται οργάνωση, χρειάζεται μαζικότητα, χρειάζεται συλλογικότητα. Χρειάζεται συστράτευση και αποφασιστικότητα. Η τελική μάχη πλησιάζει και η έκβασή της θα κρίνει το μέλλον των εργαζομένων, της κοινωνίας. Θα κρίνει το μέλλον της ενημέρωσης. Το μέλλον της Δημοκρατίας.

Y

ΤΟ ΚΑΚΟ με αυτό το υστερόγραφο είναι ότι ενώ θα ήθελα να το αφιερώσω στον υπέροχο Ρέη Μάνζαρεκ, τον κημπορντίστα των Doors που πέθανε πριν λίγες μέρες, θα ασχοληθώ πάλι με τις παρασκηνιακές δυναμικές γύρω από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Όπως και να το δει κανείς, βασανίζουμε τον εαυτό μας για έναν Αμβρόσιο, ενώ καλλιτέχνες σαν τον Μάνζαρεκ συνόδευσαν τα καλύτερά μας χρόνια. Ας κάνω λοιπόν τούτη την άχαρη μετάβαση. Όσο περνούν οι μέρες γίνεται φανερό ότι με αφορμή την ανώμαλη κύηση του νόμου αναδύονται βαθύτερες διαθέσεις και ιδεολογικές προθέσεις. Η επίσημη δικαιολογία για τις «γενικόλογες διατάξεις» που «πρέπει να γίνουν συγκεκριμένες» μοιάζει κωμική. Διότι η ίδια η γλώσσα των ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας στα κανάλια φανερώνει την έντονη δυσφορία που τους προκαλεί το ίδιο το θέμα. Και τούτη την εσωτερική κακοδιαθεσία επιχειρούν να την κρύψουν πίσω από τον υπερφιλελεύθερο ζήλο περί ελευθερίας του λόγου και της προσωπικής άποψης. Και μαζί τους εμφανίζονται και άλλοι γνωστοί άγρυπνοι φύλακες της ελευθερίας της γνώμης: ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος, ομάδες κληρικών από την Αιγιαλεία και άλλοι, απροσδιόριστοι, κύκλοι της «Εκκλησίας και των ενόπλων δυνάμεων». Μόνο που στις δικές τους παρεμβάσεις διαβάζουμε το πώς εννοούν αυτή την ελευθερία. Ο γαλαξίας που φοβάται ή επιδιώκει να αποτρέψει το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο υιοθετεί τις αναφορές στην ελευθερία με τον τρόπο που τις βλέπουμε σε κινήματα σαν το αμερικανικό Tea Party ή στην πρόσφατη εξέγερση εναντίον του νόμου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων της κυβέρνησης Ολάντ. Δεν αναφέρομαι εδώ στις θεμιτές και γόνιμες πολλές φορές ενστάσεις για την αποτελεσματικότητα παρόμοιων νομοθετικών παρεμβάσεων. Ούτε καν στις θεωρητικές και πολιτικές αμφιβολίες που έχουν εκφραστεί για πλευρές του σύγχρονου αντιρατσισμού. Ο οποίος αντιρατσισμός, εννοείται, δεν είναι ενιαίος ούτε υπακούει σε μία και μοναδική πολιτισμική λογική. Αυτά είναι ανοιχτά θέματα για συζήτηση και κριτικές διαφωνίες. Τι γίνεται όμως από τη στιγμή που η επίκληση της ελευθερίας της γνώμης συνδυάζεται με τις γνωστές ιερεμιάδες του αντι-διαφωτισμού; Για παράδειγμα, ενώ ένας αντιρατσιστικός νόμος υπηρετεί εντέλει την ελευθερία όλων στη σύγχρονη πολιτική κοινότητα, οι εχθροί του μιλούν μόνο στο όνομα της ελευθερίας του (δικού τους) Έλληνα. Του Έλληνα το γένος, συγκεκριμένα, τον οποίον βεβαίως αντιλαμβάνονται ως μια υπόσταση μεταφυσική με αγαθές ιδιότητες που ταξιδεύουν αναλλοίωτες στον χρόνο. Λογαριάζουν την ελευθερία με το παράδοξο ζύγι της «φύσης του Έλληνα», ο οποίος καλείται βεβαίως να αντισταθεί στις καθορισμένες, εκ των προτέρων, απειλές εναντίον της εθνικής του υπόστασης. Στο κείμενο διαμαρτυρίας του Αμβρόσιου, οι απειλές κατονομάζονται: οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις, ο διεθνής αμερικανο-σιωνισμός, η λαθρομετανάστευση. Με άλλα λόγια, πίσω από την επίκληση στην αξία της ελευθερίας αναγνωρίζουμε τις επίλεκτες ερμηνείες της ριζοσπαστικής δεξιάς. Μια πολύ συγκεκριμένη θεώρηση για την «παρακμή» και την «υγεία» των λαών και των εθνών. Με αυτό το ρεύμα γνώμης επιδιώκει να συντονιστεί, μέσα από διάφορες νομοτεχνικές δικαιολογίες, ο Αντώνης Σαμαράς και το περίφημο περιβάλλον του. Ο λόγος είναι απλός: ο συντηρητικός κόσμος στην Ελλάδα διχάστηκε ψυχικά ως προς τα οικονομικά του Μνημονίου. Ένα σημαντικό του μέρος εδώ και χρόνια φαντάστηκε τον εαυτό του ως κόμμα αντίστασης στις κάθε λογής προδοσίες, πολιτισμικές, γεωστρατηγικές και οικονομικές. Το άλλο του τμήμα ακολουθεί, έστω βαρύθυμα, τον μνημονιακό νεοφιλελεύθερο «ρεαλισμό» και τις υποσχέσεις για επενδυτική άνοιξη μετά τον χειμώνα των θυσιών. Το κλείσιμο του ματιού στη συνωμοσιολογική, «αντιστασιακή» Δεξιά είναι πολιτική στρατηγική με στόχους. Δεν πρόκειται απλώς για ασκήσεις εξισορρόπησης με μια αποκαμωμένη πολιτική πελατεία αλλά για κάτι σοβαρότερο, που πιστεύω ότι θα το βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας.

Οταν ένα κόμμα εκπέμπει σύγχυση σε καίρια ζητήματα σε μια εποχή βαθιάς οικονομικής κρίσης, δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία ότι θα καταβάλει το αναλογούν τίμημα ακόμη κι αν οι αντίπαλοί του είναι μονόφθαλμοι. Για να κερδίσεις τη δεύτερη ευκαιρία, αν και εφόσον σου δοθεί, πρέπει να είσαι πολύ πιο σοφός και σαφής από την πρώτη, πολύ δε περισσότερο που ο αντίπαλος θα αποδειχθεί ότι δεν είναι μονόφθαλμος... ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

Y

8

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΟΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΗΠΑ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Με την... όπισθεν για να ικανοποιηθεί η Gazprom μερομηνία να είναι η τελευταία ημέρα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ

Πίσω ολοταχώς έκανε η κυβέρνηση, προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματα των Ρώσων της Gazprom και να «παραδώσει» τελικά στα χέρια τους τη ΔΕΠΑ. Την ίδια ώρα, προσπαθώντας να κρατήσει στρατηγικές ισορροπίες μεταξύ των ισχυρών, πληροφορίες θέλουν να επιθυμεί την πώληση του ΔΕΣΦΑ στην αζέρικη Socar (η οποία φαίνεται να υποστηρίζεται και από αμερικανικά συμφέροντα), παρά στη ρωσική Sintez, η οποία, βέβαια, φαίνεται να μη διαθέτει και τις καλύτερες σχέσεις με την Gazprom. Το σίγουρο είναι πως η πώληση δύο στρατηγικών επιχειρήσεων, τις οποίες ελέγχει το Δημόσιο, αναμένεται να ξεσηκώσει σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση και τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, παρά το ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, το κυβερνητικό επιτελείο προσδοκά να μειωθεί η τιμή του φυσικού αερίου, άμα τη αναλήψει της ΔΕΠΑ από την Gazprom. Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμη και να γίνει κάποια μείωση, στη χώρα μας θα είναι πιο ακριβή η τιμή του σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές.

Η υποχώρηση

Στα του επικείμενου «ανοίγματος» των προσφορών για τον διαγωνισμό, η ΔΕΠΑ... πάει προς την Gazprom (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) αφού η ρώσικη εταιρεία έχει προσφέρει πολύ μεγαλύτερο τίμημα (περίπου 750 εκατ. ευρώ συνολικά) σε σχέση με τη Μ & Μ, η οποία αποτελεί τον έταιρο διεκδικητή. Την ίδια ώρα, το ΤΑΙΠΕΔ συνεδρία-

σε προκειμένου να εγκρίνει το τελικό κείμενο της συμφωνίας πώλησης (Sale and Purchase Agreement SPA), το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο εντός της ημέρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το άνοιγμα των δεσμευτικών προσφορών θα λάβει την 5η συνεχή παράταση, και από την 29η Μαΐου θα πάει μεταξύ 3 και 7 Ιουνίου, με επικρατέστερη η-

Αναφορικά με τα αιτήματα, τα οποία ικανοποίησε η ελληνική πλευρά, το πρώτο αφορά τη μείωση του ποσοστού της εγγυητικής επιστολής καλής εκτέλεσης επί του τιμήματος, το οποίο μειώθηκε σε 10% από 20%. Ακόμη, οι Ρώσοι πέτυχαν την αποδέσμευση της εταιρείας από υποχρεώσεις, έναντι της μη ολοκλήρωσης της συναλλαγής στην περίπτωση που η Κομισιόν θέσει σημαντικούς περιοριστικούς όρους για την εξαγορά της ΔΕΠΑ από αυτήν, ενώ αποφασίστηκε και η εφαρμογή της διαδικασίας locked box για ποσό έως και 200 εκατομμυρίων ευρώ, εφόσον μέχρι το τέλος του 2014 δεν καταβληθούν στη ΔΕΠΑ οι οφειλές των πελατών της. Βάσει της συγκεκριμένης ρύθμισης, ισχύει η πρόβλεψη πως αν αυτές οι οφειλές δεν έχουν εξοφληθεί ως τις 31/12/2014, τότε θα αφαιρεθούν από το τίμημα που θα καταβάλει ο πλειοδότης στον διαγωνισμό. Δεδομένου μάλιστα ότι το ΤΑΙΠΕΔ πουλά το 65% της ΔΕΠΑ και τα ΕΛΠΕ πωλούν το υπόλοιπο 35%, γίνεται

σαφής αναφορά ότι σε μια τέτοια περίπτωση ο κάθε ένας θα κληθεί να επιστρέψει το ποσό που του αναλογεί από τα υπερήμερα χρέη.

Sintez VS Socar Εν αναμονή βρίσκεται το κυβερνητικό επιτελείο για την αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, οι προσφορές για τον οποίο θα ανοιχτούν την ίδια μέρα με τη ΔΕΠΑ. Τόσο η ρωσική Sintez όσο και η αζέρικη Socar αναμένεται προβάρουν ως τα βασικά «φαβορί» για το ποιος θα γίνει το «αφεντικό στην εταιρεία», με τη δεύτερη να μην επιθυμεί τη συμμετοχή της πρώτης. Πηγές από το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων τόνιζαν «όποιος δώσει τα περισσότερα θα πάρει το ΔΕΣΦΑ». Όμως, θα πρέπει να σημειωθεί πως πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση δεν είναι τόσο θετική στο να καταλήξει η εταιρεία στα ρωσικά κεφάλαια, καθώς επιθυμεί να διατηρήσει καλές σχέσεις και με τις δύο πλευρές. Δηλαδή, τόσο με τους Ρώσους της Gazprom όσο με τις ΗΠΑ, η κυβέρνηση των οποίων δείχνει να υποστηρίζει τους Aζέρους σε αυτόν τον διαγωνισμό.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

Καταπολεμούν τη φοροδιαφυγή με δηλώσεις καλών προθέσεων! ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ

Πού και πού κάνει καλό στην ψυχή μια αδιάφορη σύνοδος κορυφής. Αν όχι στην ψυχή των πολιτών, πάντως σίγουρα στην ψυχή των πολιτικών. Ευτυχείς ήταν οι ηγέτες των 27 κρατών μελών στη μίνι σύνοδο κορυφής της εβδομάδας που πέρασε, επειδή δεν ασχολήθηκαν με την κρίση, επειδή δεν πήραν μια απόφαση που θα δυσκολευτούν να πουλήσουν στις πρωτεύουσές τους. Αλλά η ευτυχία τους σταματάει κάπου εδώ. Αυτή η σύνοδος κορυφής για τη φοροδιαφυγή και την ενέργεια θεωρητικά θα μπορούσε να είναι πολύ πιο «ιστορική» από κάθε σύνοδο για την ανάπτυξη και την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων - δυο προκλήσεις που υποτίθεται ότι «καίνε» κάθε Ευρωπαίο ηγέτη που σέβεται τον εαυτό του. Από αυτή τη σύνοδο θα μπορούσε να προκύψει μια «ιστορική» απόφαση για το πώς θα μαζέψουν επιτέλους οι κρατικοί κορβανάδες των 27 αυτό το ένα τρισεκατομμύριο που χάνεται κάθε χρόνο από την παρα-

νομία των φοροφυγάδων κι από την επιδεξιότητα των εταιρειών που νομότυπα φοροδιαφεύγουν. Από αυτή τη σύνοδο θα μπορούσε επίσης να προκύψει ένα ισορροπημένο ενεργειακό μείγμα για τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, ώστε αφενός να διατηρήσει τα υψηλά -σε σχέση με τους άλλους- περιβαλλοντικά πρότυπα, αφετέρου να μην αφήσει τις τιμές της ενέργειας να γίνουν απαγορευτικές για τους κοινούς θνητούς και τις επιχειρήσεις. Αντ’ αυτού προέκυψαν κομψές δηλώσεις καλών προθέσεων. Ενώ θεωρητικά κανείς από τους 27 δεν διαφωνούσε με την ουσία των θεμάτων -όλοι θέλουν να καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή, κυρίως για να πείσουν τους πολίτες τους ότι κάνουν κάτι για τη φορολογική δικαιοσύνη σε εποχές κρίσης, περικοπών και άγριας λιτότητας, κι όλοι θέλουν να «πουλήσουν» στους λαούς τους ότι εργάζονται σκληρά για να τους παρέχουν ασφαλή και προσιτή ενέργεια- δεν κατάφεραν να πάρουν τη μεγάλη απόφαση. Ειδικά στο καυτό θέμα της φοροδιαφυγής, μετά βίας κατάφεραν να

συμφωνήσουν ότι μέχρι το τέλος της χρόνιας πρέπει να ξεμπερδεύουν με το τραπεζικό απόρρητο. Εάν, βεβαίως, αποφασίσουν να συναινέσουν οι δύο τελευταίες χώρες που προσέχουν το τραπεζικό τους απόρρητο σαν τα μάτια τους, η Αυστρία και το Λουξεμβούργο - και που έχουν πάρει μια άτυπη παράταση μέχρι το τέλος του 2014. Τι σημαίνει η άρση του τραπεζικού απορρήτου; Εάν τα υπουργεία Οικονομικών σε όλα τα κράτη μέλη ενημερώνονται αυτόματα για τους λογαριασμούς των υπηκόων τους εκτός συνόρων, τότε θα μπορούν να εισπράττουν τους φόρους επί των τόκων καταθέσεων, αλλά κυρίως θα μπορούν να εντοπίζουν ένα κομμάτι του εθνικού «μαύρου» χρήματος. Στο κείμενο συμπερασμάτων αυτής της συνόδου δηλώθηκε η πρόθεση των 27 να αρχίσουν «το ταχύτερο δυνατόν» τις διαπραγματεύσεις για την αυτόματη ανταλλαγή φορολογικών στοιχείων. Οι δύο «απρόθυμοι», η Αυστρία και το Λουξεμβούργο, προσπαθούν ακόμη να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα βάζοντας ως όρο να ολοκληρωθούν πρώτα οι σχε-

Κανείς δεν σκέφτεται να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο μέρος της φοροδιαφυγής, στο οποίο επιδίδονται νομότυπα οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, τύπου Apple και σία, που εκμεταλλεύονται σε βαθμό κακουργήματος τους διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές στα κράτη μέλη...

τικές διαπραγματεύσεις με τα κράτη μη μέλη Ελβετία, Λιχτενστάιν, Μονακό, Σαν Μαρίνο και Ανδόρα, ώστε να μη φύγουν οι πελάτες των τραπεζών τους αναζητώντας καταφύγιο σε πιο «εχέμυθες» γειτονικές χώρες. Βέβαια, παρά τις γκρίνιες και τις αντιπαλότητες, κανείς δεν σκέφτεται να κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο μέρος της φοροδιαφυγής, αυτό στο οποίο επιδίδονται νομότυπα οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, τύπου Apple και σία, που εκμεταλλεύονται σε βαθμό κακουργήματος τους διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές στα κράτη μέλη και στήνουν έτσι το εταιρικό τους σχήμα, ώστε στις χώρες με υψηλή

φορολογία να εγγράφουν τις ζημίες τους και τα έξοδά τους και στις χώρες με χαμηλή τα κέρδη τους. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η νομότυπη φοροδιαφυγή, θα πρέπει να εναρμονιστούν τα φορολογικά συστήματα των χωρών της Ε.Ε., πλην όμως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που στηρίζονται στον φορολογικό ανταγωνισμό, από την Ολλανδία μέχρι την Ιρλανδία, κι από την Αυστρία μέχρι την Κύπρο, δεν είναι διατεθειμένες να τον απαρνηθούν. Και ο οικοδεσπότης της συνόδου, Χέρμαν βαν Ρομπάι, περιορίζεται να παραδεχτεί ότι το θέμα της εναρμόνισης των φορολογικών συντελεστών «για την ώρα δεν είναι στην ατζέντα».

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

OIKONOMIA

Τα Μνημόνια πήγαν πίσω 13 χρόνια την ελληνική οικονομία ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

Η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα από τους κυβερνητικούς εταίρους για τις ευοίωνες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας με τη συγχορδία της πλειονότητας των Mέσων Mαζικής Eνημέρωσης, που την υπηρετούν με το αζημίωτο, κατέρρευσε στις 15.5.2013 με την ταυτόχρονη ανακοίνωση τόσο από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) όσο και από τη Στατιστική Υπηρεσία της Ε.Ε. (Eurostat) των εκτιμήσεων για την ανάπτυξη ή ύφεση των οικονομιών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. ως συνόλου το πρώτο τρίμηνο του 2013. Με βάση τα στοιχεία της Eurostat στην Ελλάδα σημειώθηκε μείωση του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές του 2005 (ύφεση) το πρώτο τρίμηνο το 2013 κατά -5,3%, ποσοστό που είναι το υψηλότερο ανάμεσα στα 20 κράτη-μέλη της Ε.Ε. για τα οποία υπάρχουν σχετικά στοιχεία, και ακολουθούν η Κύπρος (-4,1%), η Πορτογαλία (-3,9%) και η Ισπανία (-2,0%). Ύφεση, όμως, παρουσιάζουν και οι οικονομίες του σκληρού πυρήνα των βόρειων κρατών της Ευρωζώνης, δηλαδή της Γερμανίας (-0,3%), της Ολλανδίας (-1,3%) και της Φινλανδίας (-2,0%) ενώ μηδενική η ανάπτυξης της Αυστρίας, γεγονός που δείχνει ότι οι συνέπειες της πολιτικής της λιτότητας άρχισαν να γίνονται αισθητές και στα κράτη αυτά (άραγε θα τους συνετίσουν τα στοιχεία αυτά για να αλλάξουν πολιτική;) Στην ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ δίνονται στοιχεία από το πρώτο τρίμηνο του 2005 μέχρι το πρωτο τρίμηνο του 2013. Στοιχεία, όμως, ανά τρίμηνο υπάρχουν στη βάση δεδομένων της Υπηρεσίας αυτής από το πρώτο τρίμηνο του 2000. Στα στοιχεία αυτά στηρίζεται ο Πίνακας που ακολουθεί και στον οποίο δίνεται το ΑΕΠ σε ευρώ σε σταθερές τιμές του 2005 από το πρώτο τρίμηνο του 2000 μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2013.

Από τον Πίνακα φαίνεται ότι το ΑΕΠ της χώρας μας σε σταθερές τιμές του 2005 το πρώτο τρίμηνο του 2013 ήταν λίγο υψηλότερο από εκείνο του πρώτου τριμήνου του 2000!. Επειδή, όμως, αυτό μπορεί να θεωρηθεί συγκυριακό, υπολογίσαμε το ετήσιο ΑΕΠ της περιόδου 2000-2012. Με βάση τους υπολογισμούς αυτούς το ΑΕΠ σε σταθερές τιμές του 2005 το έτος 2012 ήταν 168,5 δισ. ευρώ, δηλαδή χαμηλότερο από εκείνο του 2002 (!), έτος στο οποίο ανερχόταν σε 170,7 δισ. ευρώ και μειωμένο κατά 20,1% σε σύγκριση με το 2007, έτος στο οποίο είχε φτάσει στο υψηλότερο επίπεδό του (210,9 δισ. ευρώ) (όλα τα ποσά αυτά σε σταθερές τιμές του 2005). Τα αποτελέσματα αυτά φαίνονται ανάγλυφα στο Διάγραμμα. Οι συγκρίσεις που έγιναν στο άρθρο αυτό βασίζονται σε επίσημα στοιχεία και αποδείχνουν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο την καταστροφή που προκάλεσε η εφαρμογή της πολιτικής των Μνημονίων με την ακύρωση της ανάπτυξης που είχε επιτευχθεί με την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη, γεγονός που τριπλασίασε τον αριθμό των ανέργων και το ποσοστό της ανεργίας και προκάλεσε τεράστια κοινωνικά προβλήματα, με αποτέλεσμα την εξαθλίωση ενός ολοένα αυξανόμενου ποσοστού του πληθυσμού. Και ενώ ο στόχος της πολιτικής αυτής ήταν η δημοσιονομική εξυγίανση, το δημόσιο χρέος τόσο σε δισ. ευρώ όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ αναμένεται να φτάσει σε νέα ύψη δεδομένου ότι το 2009 ανερχόταν σε 299 δισ. ευρώ ή 129% του ΑΕΠ και το 2013 αναμένεται να φτάσει τα 328 δισ. ευρώ ή πάνω από το 175% του ΑΕΠ. Όλη, κατά συνέπεια, η προσπάθεια εξωραϊσμού της σκληρής αυτής πραγματικότητας αποδείχνεται παντελώς κενή περιεχομένου.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

9

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

10

OIKONOMIA

Ζήτω το δημόσιο χρέος, η φτώχεια και η ανεργία! Ζήτω! ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

Αυτήν την εβδομάδα δημοσιεύθηκαν τα επίσημα στοιχεία για την πορεία του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ποιο είναι το ποιοτικό συμπέρασμα από τους αριθμούς; Το χρέος αυξήθηκε τους τελευταίους 12 μήνες και παραμένει περίπου το ίδιο σε απόλυτες τιμές με το 2010. Λόγω όμως της μείωσης του ΑΕΠ, το κλάσμα που χρησιμοποιείται ως ποσοτικό μέτρο για να κριθεί αν είναι βιώσιμο το χρέος (χρέος/ΑΕΠ) αυξήθηκε! Μόλις δημοσιεύθηκαν τα επίσημα στοιχεία που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι οι πολιτικές λιτότητας δεν μειώνουν το δημόσιο χρέος, αμέσως ακολούθησαν οι δηλώσεις του κ. Ντέισελμπλουμ σύμφωνα με τις οποίες «το χρέος ενδεχομένως θα απομειωθεί το 2014, αν η χώρα τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Τι μας λέει δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση μέσω του κ. Ντέισελμπλουμ; Μας λέει, στα ίσια, ότι η πολιτική της δεν κάνει αυ-

τό που λέει ότι κάνει. Μας λέει ότι όλη η ρητορική αυτών των τριών ετών περί απεξάρτησης της χώρας από το χρέος είναι ένα θηριώδες ψέμα, ότι πρόκειται για μια γκαιμπελική πρακτική. Μας λέει ότι η πολιτική αυτή έχει σκοπό τη διατήρηση του χρέους σε υψηλά επίπεδα για να είναι πολιτικά εξαρτημένη κάθε κυβέρνηση από τις αγορές. Μας λέει ότι το υψηλό χρέος τελικά είναι ο στόχος! Οι κ.κ. Ντέισελμπλουμ, Σαμαράς και Κουβέλης πανηγυρίζουν καθημερινά για τις εξελίξεις. Το κεφάλαιο έχει κηρύξει τον πόλεμο στον κόσμο της εργασίας και η τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού είναι ικανοποιημένες επειδή ο πόλεμος αυτός πάει καλά. Ας δούμε πιο προσεκτικά αυτόν τον γκαιμπελικό τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τις επιτυχίες τους σ’ αυτόν τον πόλεμο: Μας λένε ότι όλα πάνε καλά επειδή μείωσαν τις κρατικές δαπάνες, μείωσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα και βελτίωσαν το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Πράγματι, αν τα ασφαλιστικά ταμεία

δεν πληρώνουν τίποτα σε κανέναν από τον Ιανουάριο, αν οι κατώτεροι μισθοί και συντάξεις είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, αν το Δημόσιο κηρύσσει στάση πληρωμών σε κάθε προμηθευτή του, αν οι άνεργοι χωρίς επίδομα είναι τετραπλάσιοι από τους ανέργους με επίδομα, τότε όλα πάνε καλά για τις κρατικές δαπάνες και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Πάνε τόσο καλά ώστε επέρχεται σύντομα ένα μεγάλο κραχ! Το κραχ αυτό θα χρησιμοποιηθεί για να ληφθούν νέα μέτρα. Μήπως όμως τουλάχιστον «πάμε καλά» στις εξαγωγές; Μήπως υλοποιείται η νέα μεγάλη ιδέα (του κεφαλαίου), η «εξωστρέφεια»; Ναι, ο λόγος εξαγωγών / εισαγωγών αυξάνεται αλλά κυρίως γιατί μειώνονται οι εισαγωγές, δηλαδή επειδή φτώχυναν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, με άλλα λόγια όλοι εκείνοι που δεν έχουν εξαγωγικές επιχειρήσεις! Αλλά και η μικρή αύξηση των εξαγωγών πού οφείλεται; Στο ότι η κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης ωθεί τις (μεγάλες κυρίως) επι-

χειρήσεις να στραφούν προς την εξωτερική αγορά. Όμως, προσοχή, δεν έχει υλοποιηθεί αρκετά το όραμα της «εξωστρέφειας». Μας το υπενθύμισε ο πρώην γενικός, ο κ. Μέργος, ο «λαγός» της κυβερνητικής πολιτικής. Η «λογική» τους είναι απλή: Πρέπει να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις, να πέσει κι άλλο η εσωτερική ζήτηση ώστε οι εγχώριοι παραγωγοί (οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις) να στραφούν εντονότερα προς τις αγορές του εξωτερικού. Δεν μπορούν να ζήσουν οι εργαζόμενοι, λιμοκτονούν κι αυτοκτονούν οι άνεργοι; Κανένα πρόβλημα, όλα πάνε καλά, «γινόμαστε» με γρήγορους ρυθμούς «εξωστρεφείς», σύμφωνα με το όραμα του Σαμαρά, του Ραχόι, της Μέρκελ ... Ο ΣΥΡΙΖΑ βροντοφωνάζει από την αρχή: Η πολιτική αυτή είναι ταξική. Είναι ενάντια στην πλειοψηφία της κοινωνίας και υπέρ των λίγων, του μεγάλου κεφαλαίου. Σκοπός τους δεν είναι να απαλλαγεί το κράτος από το χρέος του, αλλά να απαλλαγεί το μεγάλο κεφάλαιο από την όποια ελάχι-

στη υποχρέωση είχε να συνεισφέρει στην αναπαραγωγή της κοινωνίας. Σκοπός τους είναι να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές οι εργοδότες, να μειωθεί η φορολογία των κερδών, να φορτωθεί ο κόσμος της εργασίας όλα τα δεινά της κρίσης και να κλείσουν οι μικρές επιχειρήσεις, να συγκεντρωθεί το κεφάλαιο σε λιγότερα χέρια για να μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος, there is no alternative (TINA). Για τον κόσμο της εργασίας και της ανεργίας από την άλλη πλευρά δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτός ο δρόμος. Η μετατροπή του εργαζόμενου σε «τοξικομανή του χρέους»1 είναι ανάγκη να αναστραφεί άμεσα. Μόνο η πολιτική ανατροπή, η κυβέρνηση της Αριστεράς που θα στηρίζεται από την κοινωνική πλειοψηφία, μπορεί να πετύχει αυτήν την αναστροφή.

1 Δες το άρθρο του Νίκου Καρανίκα στην «Αυγή» της 23ης Μαΐου 2013: http://www.avgi.gr/article/342966

Η πρόταση Φλάσμπεκ - Λαπαβίτσα για το ευρώ και την Ελλάδα ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ

Ποια είναι η μοναδική λύση για την Ελλάδα; Η έξοδός της από το ευρώ, έστω με ένα δίχτυ προστασίας, τύπου Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος, που δεν θα επιτρέψει στη νέα δραχμή να πέσει στα τάρταρα έναντι των άλλων νομισμάτων. Ποιος τα λέει αυτά; Ένας Γερμανός οικονομολόγος, που δουλεύει για τον ΟΗΕ, ο Χάινερ Φλάσμπεκ, κι ένας Έλληνας οικονομολόγος που δουλεύει στο πανεπιστήμιο SOAS (Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών) του Λονδίνου, ο Κώστας Λαπαβίτσας, οι οποίοι έκαναν για λογαριασμό του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, του πολιτικού ιδρύματος του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία, μια έρευνα για τη συστημική κρίση του ευρώ. Ποιος τα υιοθετεί; Όχι η ηγεσία του κόμματος, αλλά σίγουρα ο πρώην πρόεδρός του Όσκαρ Λαφοντέν. Σύμφωνα με την έρευνα, το ζητούμενο για την Ευρώπη είναι να χρησιμοποιήσει «την τελευταία ευκαιρία», να προχωρήσει δηλαδή στη δραστική αλλαγή πολιτικής στη διαχείριση της κρίσης. Και στην περίπτωση που αυτή η «τελευταία ευκαιρία» χαθεί, διότι δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να την αδράξει Ευρωζώνη, τότε η έξοδος κάποιων χωρών από το ευρώ είναι περίπου μονόδρομος. Στο κείμενο που υπογράφει ο Φλά-

Προτείνουν να «γίνει ανεκτή» μια έξοδος από το ευρώ για τις χώρες που δεν αντέχουν τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης εντός του χώρου του κοινού νομίσματος σμπεκ υπογραμμίζεται ότι η διαχείριση της κρίσης από τις ηγεσίες της Ευρωζώνης είναι «τυφλωμένη» από ιδεολογικές αγκυλώσεις και γεμάτη λάθη, καθώς η επιμονή στην αντιμετώπιση της κρίσης ως κρίσης χρέους εμπόδισε ουσιαστικά κάθε αποτελεσματική «θεραπεία». Επιπλέον επισημαίνεται ότι η «μονόπλευρη και λανθασμένη ενοχοποίηση των χρεωμένων χωρών και η λιτότητα που τους επιβλήθηκε, με όλες τις αρνητικές της επιδράσεις στις ζωές των ανθρώπων, θέτει υπό αμφισβήτηση τα εθνικά δημοκρατικά συστήματα και επιβαρύνει τώρα και στο μέλλον την ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών στην Ευρώπη».

O Χάινερ Φλάσμπεκ και ο Κώστας Λαπαβίτσας έκαναν για λογαριασμό του Ρόζα Λούξεμπουργκ, του πολιτικού ιδρύματος του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία, μια έρευνα για τη συστημική κρίση του ευρώ. Ποιος υιοθετεί τα συμπεράσματά τους; Όχι η ηγεσία του κόμματος, αλλά σίγουρα ο πρώην πρόεδρός του Όσκαρ Λαφοντέν

Θεωρητικά δεν είναι πολύ αργά για να αλλάξει αυτή η πολιτική, πλην όμως τα κλειδιά της αλλαγής τα κρατάει η Γερμανία: «Τα σημαντικότερα στοιχεία μιας νέας στρατηγικής είναι να κλείσει η ψαλίδα της ανταγωνιστικότητας -κυρίως μέσω της αύξησης των μισθών στη Γερμανία-, να σταματήσει αμέσως η πολιτική της λιτότητας και να στηριχθούν προσωρινά τα χρεωμένα κράτη μέλη μέσω πιστώσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων ή μέσω μη συμβατικών μορφών βοήθειας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης ESM». Αυτή είναι και η επίσημη πρότα-

ση της κόμματος Αριστερά, που δε φλερτάρει για την ώρα με ούτε με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ ούτε με διάλυση της ζώνης του κοινού νομίσματος. Πλην όμως, οι Φλάσμπεκ και Λαπαβίτας θεωρούν ότι μια τέτοια θεμελιώδης στροφή στην Ευρωζώνη είναι μάλλον απίθανη στο ορατό μέλλον. Γι’ αυτό προτείνουν να «γίνει ανεκτή» μια έξοδος από το ευρώ για τις χώρες που δεν αντέχουν τα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης εντός του χώρου του κοινού νομίσματος. Μια έξοδος, όμως, θα πρέπει να διέπεται από κανόνες, ώστε να μην οδηγήσει σε καταστροφή. Πρώτον, θα πρέπει να επιβληθούν αυστηροί έ-

λεγχοι στην κυκλοφορία κεφαλαίων, ώστε να μην υπάρξει μαζική φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες. Ήδη το πρώτο βήμα έγινε στην Κύπρο και έδειξε, όπως επισημαίνουν οι Φλάσμπεκ και Λαπαβίτσας, ότι υπάρχει τρόπος να επιβληθούν εγκαίρως αυτοί οι έλεγχοι για να αποφευχθούν χαοτικές καταστάσεις. Δεύτερον, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος της τεράστιας υποτίμησης των νέων εθνικών νομισμάτων. Η υποτίμηση που χρειάζονται οι ελλειμματικές χώρες είναι μεταξύ 25% και 40% -κάθε μεγαλύτερη υποτίμηση θα ήταν καταστροφική όχι μόνο για τις ίδιες τις χώρες, αλλά και για το ευρωπαϊκό εμπόριο στο σύνολό του. Συνεπώς θα πρέπει να «αναγεννηθεί» το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα για να βάλει τα όρια της υποτίμησης. Υπενθυμίζεται ότι αυτή την πρόταση διατύπωσε την Πρωτομαγιά και ο πρώην πρόεδρος της Αριστεράς, Όσκαρ Λαφοντέν, προκαλώντας βασανιστικές συζητήσεις εντός του κόμματος, με τη νέα ηγεσία να διαφωνεί εντόνως και δημοσίως. Υπενθυμίζεται ακόμη ότι ο εκ των συντακτών της έρευνας που έγινε για λογαριασμό του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ, Χάινερ Φλάσμπεκ, ήταν γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών με πολιτικό προϊστάμενο τον Λαφοντέν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, πριν γίνει επικεφαλής οικονομολόγος του ΟΗΕ.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

11

OIKONOMIA

Το ευρώ, αλλά όχι έτσι ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η γερμανική Αριστερά, ενώ πρωταγωνιστεί στο εσωτερικό κοινωνικό μέτωπο, στο ευρωπαϊκό παρουσιάζει «σύγχυση», όπως επισημαίνει ο συμπρόεδρΌς της Πρέμινγκερ. Είτε με τις αναφορές στον Μαρξ για την αντιμετώπιση του ευρώ είτε με την παρασιώπηση των προϋποθέσεων της επιτυχίας του. Κύρια αιτία αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης είναι σήμερα η Γερμανία με τις οικονομικές και νομισματικές επιλογές της. Εάν η περιοχή του ευρώ σήμερα αιμορραγεί, αποσταθεροποιείται και απειλείται με κατάρρευση, αυτό δεν οφείλεται στην ετερόκλητη σύνθεσή της, αλλά κατά κύριο λόγο στο ότι τα γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα αποδυναμώνουν την Ευρωζώνη, χωρίς να ανακυκλώνονται εντός αυτής.

Οι ευθύνες της Γερμανίας Εάν ένας παρόμοιος κίνδυνος ελλοχεύει στις διεθνείς σχέσεις, με την άρνηση των πλεονασματικών χωρών να ανακυκλώνουν τα πλεονάσματά τους, όπως η Κίνα και οι αναδυόμενες οικονομίες, αυτός είναι ακόμη πιο δραματικός στο πλαίσιο της Ευρώπης, που υποτίθεται ότι βασίζεται σε συνεργατικό πνεύμα μεταξύ των χωρών - μελών της έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Εν τούτοις το υπέρογκο γερμανικό ετήσιο πλεόνασμα, 6% του ΑΕΠ, προέρχεται κατά τα δύο τρίτα από την Ευρωζωνη. Όταν κάθε χρόνο αφαιρούνται από αυτήν 100 δισεκατομμύρια ευρώ, θα έπρεπε αυτά να επιστρέφουν στη νομισματική περιοχή είτε ως ιδιωτικές κεφαλαιακές ροές είτε ως δημόσιες είτε μέσω ευρωπαϊκών θεσμών, ώστε να αποφεύγεται η αποσταθεροποίηση της περιοχής. Ισοδύναμη μορφή θα ήταν η ανακύκλωση των πλεονασμάτων στο εσωτερικό της Γερμανίας, με εντατικοποίηση επενδύσεων, αύξηση μισθών και ζήτησης. Ωστόσο, με τη σημερινή γερμανική πολιτική, τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει: οι γερμανικές επενδύσεις δεν αυξάνονται, αλλά μειώνονται εντός της Ευρωζώνης, αλλά και εντός της Γερμανίας, ενώ παράλληλα οι εργατικοί μισθοί και η ζήτηση συγκρατούνται με πρόσχημα την αποφυγή του πληθωρισμού. Αντ’ αυτού, τα πλεονάσματα όχι μόνον δεν ανακυκλώνονται και δεν αναπληρώνουν τα κενά που αφήνουν στην ευρωπαϊκή και γερμανική οικονομία, αλλά και συσσωρεύονται στη χρηματοπιστωτική σφαίρα, με αποτέλεσμα ενίσχυση της κερδοσκοπίας, επιβράδυνση της οικονομίας, εκτίναξη της ανεργίας και φτώχειας στον ευρωπαϊκό παράδεισο, ακόμη και στον γερμανικό.

Αύξουσα ανισομέρεια Αντί σύγκλισης, η ευρωπαϊκή συρρίκνωση εξωθεί τις χώρες σε αποκλίσεις και το σύνολο σε αύξουσα ανισομέρεια. Αυτό δεν ήταν μοιραίο ούτε αναγκαίο, αλλά προκύπτει από την αρπακτική και κοντόθωρη επιλογή της σημερινής γερμανικής ηγεσίας, η οποία δεν αντιλαμβάνεται ότι με τη μονομερή αφαίμαξη των εταίρων της υπονομεύει στο άμεσο μέλλον τη δίκη της δυνατότητα να εμφανίζεται δήθεν ηγεμονική σε έναν γεωπολιτικό χώρο που τελεί υπό κατάρρευση με δική της υπαιτιότητα. Από το σημερινό πολύπλευρο ευρωπαϊκό αδιέξοδο η γερμανική Αριστερά θίγει μόνον την εσωτερική κοινωνική πλευρά, σχετικά με την ανάγκη των μισθολογικών αυξήσεων, ενώ παράλληλα αποφεύγει να αναφέρεται στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας της, που όμως είναι αυτονόητες για την επιβίωση και επιτυχία της οικονομικής συμμαχίας, στην οποία η χώρα βασίζεται σήμερα. Η γενίκευση της λιτότητας στην Ευρώπη, με γερμανική πρωτοβουλία, δεν προωθεί ούτε την Ευρώπη ούτε τη Γερμανία, αλλά υπονομεύει αμφότερες. Η ευθύνη γι’ αυτό δεν εμπίπτει στο ευρώ, αλλά στην καταστροφική διαχείρισή του. Εν τούτοις, κάποιοι από τη γερμανική Αριστερά, προεξοφλώντας ότι η αλλαγή ευρωπαϊκής και γερμανικής πολιτικής αποτελεί «φρούδα ελπίδα», δεν αποφεύγουν τον πειρασμό σχετικά με την εγκατάλειψη του κοινού νομίσματος και την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, δηλαδή στις υποτιμήσεις, με πρότυπο πλέον όχι την ευρωπαϊκή ανάπτυξη, αλλά την εθνική. Είναι άραγε τυχαίο ότι στην πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Όσκαρ Λαφοντέν αναφέρεται στον υπερσυντηρητικό Χανς Βέρνερ Ζιν σχετικά με την εγκατάλειψη του ευρώ ή και την αποπομπή από αυτό των αδύναμων οικονομιών του ευρωπαϊκού Νότου; Είναι άραγε τυχαίο ότι η αντιπρόεδρος της Linke Σάρα Βάγκενκνεχτ θεωρεί «βάσιμη» την κρι-

Εάν η Ευρωζώνη αιμορραγεί, αποσταθεροποιείται και απειλείται με κατάρρευση, αυτό δεν οφείλεται στην ετερόκλητη σύνθεσή της, αλλά κατά κύριο λόγο στο ότι τα γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα την αποδυναμώνουν αντί να ανακυκλώνονται εντός αυτής Θα ανέμενε κανείς ότι η Ευρώπη δεν θα έφθανε στο σημείο να εφαρμόζει και αυτή εις βάρος των χωρών μελών της την πολιτική του ΔΝΤ, που έχει ήδη αποτύχει στις εκτός Ευρώπης χώρες του κόσμου τική στην ευρωπαϊκή πολιτική της Μέρκελ από το νέο δεξιό και υπερσυντηρητικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία»; Άλλωστε από κοινού η Αριστερά με τη Δεξιά καταψηφίζουν τα προγράμματα στήριξης προς αδύναμες οικονομίες του Νότου και από κοινού επίσης έχουν κατ’ επανάληψη προσφύγει στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης για ακύρωση των προγραμμάτων. Και ακόμη η Αριστερά φέρει βαρέως την πρόταση για ευρωομόλογα και αμοιβαιοποίηση των δημόσιων χρεών στην Ευρωζωνη και αυτό παρ’ όλο που αποδέχεται τον ρόλο της ΕΚΤ ως τελικού πιστωτή, δηλαδή να αγοράζει κρατικά ομόλογα απεριόριστα. Στην ουσία το ένα υποκαθιστά το άλλο, αλλά υπάρχει μια διαφορά που

δεν έγκειται μόνον στις πολιτικές εντυπώσεις, αλλά και στο ότι από την απόκλιση επιτοκίων η «ασφαλής» Γερμανία αποκομίζει 21 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή όσο η εισφορά της στην Ευρωζωνη. Με τα ευρωομόλογα η Γερμανία χάνει 21 δισ. ευρώ, ενώ με τις αγορές από την ΕΚΤ διατηρεί, εάν όχι όλα, τουλάχιστον μέρος εξ αυτών. Τέλος, η προσαρμογή κάθε χώρας μέσω υποτίμησης του εθνικού νομίσματός της πού αλλού οδηγεί, εάν όχι στο εθνικό υπόδειγμα προσαρμογής και στη συναφή πανωλεθρία του κόσμου της εργασίας, όπως έχει ήδη δείξει η οδυνηρή ιστορική εμπειρία του 1930;

Η μελέτη Φλάσμπεκ Στην πρόσφατη μελέτη πρώην συνεργάτη του Λαφοντέν, του Χάινερ Φλάσμπεκ, με ελληνική συμβολή αδιάλλακτου συνήγορου της ελληνικής εξόδου από το ευρώ, που παρουσιάσθηκε υπό το βλέμμα του συμπροέδρου της Linke Μπερντ Ρίξινγκερ και της αντιπρόεδρου Σάρα Βάγκενκνεχτ, επισημάνθηκε ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει τους εταίρους της ανταγωνιστικά και όχι με συνεργατικό τρόπο. Εν τούτοις συμπέρασμα της μελέτης δεν είναι η διόρθωση των κενών που οδηγούν το ευρώ στην πτώση, αλλά η βεβαιότητα ότι αυτό δεν σώζεται ούτε με πολιτική και οικονομική ενοποίηση του ευρωπαϊκού χώρου ούτε με σύστημα σταθεροποιητικών μεταβιβάσεων από τις πλεονασματικές περιοχές προς τις ελλειμματικές, προϋπόθεση που όμως είναι στοιχειώδης και ισχύει σε όλες τις νομισματικές περιοχές του κόσμου, ακόμη και στο εσωτερικό της Γερμανίας, μεταξύ δυτικής και ανατολικής πλευράς της. Για το τελευταίο σημείο, η μελέτη που παρουσιάστηκε από το ίδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ» μνημονεύει το αμίμητο επιχείρημα ότι οι μεταβιβάσεις σταθεροποιητικών πόρων δεν γίνονται αποδεκτές μεταξύ ανεξαρτήτων και κυρίαρχων κρατών, καθ’ όσον απορρίπτονται όχι από τις

πλεονασματικές χώρες, αλλά από τις ελλειμματικές, αφού καμία από αυτές δεν θα δεχόταν να περιέλθει έτσι σε καθεστώς εξάρτησης από τη Γερμανία! Πόρισμα του συμπεράσματος: Εάν σήμερα οι χώρες του Νότου καταποντίζονται, αυτό δεν οφείλεται στην εφεκτικότητα της Γερμανίας να τις στηρίξει, αλλά στην επιλογή των ίδιων των χωρών, από φόβο να μην βρεθούν ακόμη περισσότερο εξαρτημένες από τη γερμανική ισχύ!

Απεμπλοκή από την Ευρωζώνη; Ομοίως, ο Έλληνας συνεργάτης του Φλάσμπεκ διεκτραγωδεί τον «αδιέξοδο δρόμο», που σήμερα ακολουθεί η Ελλάδα, «προκείμενου να παραμείνει στην Ευρωζώνη», συνιστώντας την απεμπλοκή από αυτήν, προκειμένου να αλλάξει πορεία προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Ωστόσο, αφού είναι σε όλους γνωστό ότι τα προγράμματα προσαρμογής μέσω λιτότητος του ΔΝΤ έχουν ήδη αποτύχει σε 150 χώρες του κόσμου, στις οποίες έχουν εφαρμοσθεί, είναι σαφές ότι η οπωσδήποτε καταστροφική λιτότητα για τη χώρα μας δεν αποτελεί ειδική ευρωπαϊκή επιλογή, ώστε να υποθέσει κάποιος ότι εκτός Ευρώπης θα υπήρχε διαφορετική εναλλακτική και αναπτυξιακή επιλογή. Απλώς, θα ανέμενε κανείς ότι η Ευρώπη δεν θα έφθανε στο σημείο να εφαρμόζει και αυτή εις βάρος των χωρών - μελών της την πολιτική του ΔΝΤ που έχει ήδη αποτύχει στις εκτός Ευρώπης χώρες του κόσμου. Κι ακόμη, όσες χώρες αποτίναξαν τις οδηγίες του ΔΝΤ, όπως η Αργεντινή και ο Ισημερινός, όχι μόνον δεν απέφυγαν τη λιτότητα και την πτώση του βιοτικού επιπέδου του κόσμου της εργασίας, αλλά και συνεχίζουν μέχρι σήμερα, περισσότερο από μια 12ετια, να μην μπορούν να ξεκολλήσουν από αυτήν. Εάν στη διεθνή οικονομία οι ελλειμματικές και υπερχρεωμένες χώρες δεν μπορούν να βασίζονται παρά στην αντισταθμιστική ανάπτυξη των πλεονασματικών, όπως σωστά υπογραμμίζεται στη μελέτη του Φλάσμπεκ, στην ευρωπαϊκή οικονομία οι ελλειμματικές και υπερχρεωμένες θα είχαν κάθε δικαίωμα στην απευθείας στήριξη από τις πλεονασματικές, εάν όχι λόγω αυτονόητης αλληλεγγύης μεταξύ χωρών στο κοινό νόμισμα, κυρίως λόγω της ανάγκης για σταθεροποίηση και συνοχή του ευρωπαϊκού συνόλου. Ωστόσο, αυτό ακριβώς το κρίσιμο σημείο η επίμαχη μελέτη αδικαιολόγητα υποβαθμίζει και ανυποψίαστα προσπερνά.

kvergo@gmail.com

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

12

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το υπόδειγμα της Ιρλανδίας και ο κ. πρωθυπουργός ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΕΛΑ

Οι δηλώσεις του κ. Σαμαρά , μετά τη συνάντησή του στο Μέγαρο Μαξίμου με τον πρωθυπουργό της Ιρλανδίας Έντα Κένι μας επανέφεραν στη μνήμη παλαιότερες δηλώσεις Ελλήνων πολιτικών οι οποίοι δήλωναν θαυμαστές του ιρλανδικού υποδείγματος και επιθυμούσαν διακαώς να μετατρέψουν την ελληνική οικονομία σε οικονομία παρόμοια με την ιρλανδική. Δεν αναφέρω τα ονόματα για να αποφύγω την έστω και αρνητική προβολή τους. Ακολούθως είχαμε δηλώσεις από άλλον πολιτικό σχετικά με τη μετατροπή της Ελλάδας σε Δανία του Νότου. Τώρα και οι τρεις βρίσκονται στο περιθώριο της πολιτικής ζωής του τόπου. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε παραλληλισμούς με την Ιρλανδία και έδωσε έμφαση στην εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα: «Η Ιρλανδία είχε από δεκαετίες κάνει τη μεγάλη επιλογή της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας και, όταν βρέθηκε σε σοβαρή κρίση, ήταν και πάλι η ανταγωνιστικότητα και η εξωστρέφεια που την οδήγησαν έξω από τη κρίση. Την επιλογή αυτή της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας κάνει και η κυβέρνησή μας. Θα ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Ιρλανδίας και στην άλλη επιλογή της χαμηλής φορολογίας». Στην ιστορία Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το ιρλανδικό οικονομικό υπόδειγμα ατου καπιταλισμού πέχει παρασάγγας από το αντίέχει αποδειχθεί στοιχο ελληνικό. Η εξωστρέφεια ότι η ισορροπία στη και η ανταγωνιστικότητα οφείλεται στην μεγάλη εισροή Άμεσων μεγέθυνση του ΑΕΠ Ξένων Επενδύσεων με φορείς τις εξαρτάται από μεγάλες και μικρότερες πολυεθνιτο «σωστό» μέγεθος κές επιχειρήσεις οι οποίες επέλεκαι τη «σωστή» διάρθρωση ξαν να εγκατασταθούν στην Ιρλανδία όχι μόνο για τους χαμητης εγχώριας ζήτησης λούς φορολογικούς συντελεστές, αλλά και για τη γεωγραφική της θέση, για την αγγλική της γλώσσα και για μια σειρά άλλους παράγοντες. Η Ιρλανδία πραγματοποιεί εξαγωγές ύψους 104,9% του ΑΕΠ και εισαγωγές ύψους 82,9% του ΑΕΠ παρουσιάζοντας εμπορικό πλεόνασμα 19,3% του ΑΕΠ (όλα τα στοιχεία αναφέρονται στο 2011). Η ιδιωτική της κατανάλωση αποτελεί το 48,7% του ΑΕΠ και η δημόσια κατανάλωση το 18,4% του ΑΕΠ. Μόνο αυτά τα στοιχεία δείχνουν την τεράστια απόσταση από την ελληνική οικονομία, στην οποία τα αντίστοιχα μεγέθη ως επί τοις εκατό του ΑΕΠ παρουσιάζουν την ακόλουθη εικόνα: εξαγωγές 25,1%, εισαγωγές 33,1%, εμπορικό έλλειμμα 15,8%, ιδιωτική κατανάλωση 74,6% και δημόσια κατανάλωση 17,4%. Όμως αυτό που έχει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ότι η τρομακτική μεγέθυνση του ΑΕΠ της Ιρλανδίας και η βελτίωση του επιπέδου ευημερίας του ιρλανδικού λαού δεν στηρίχθηκε στη σημαντική εισροή ΑΞΕ, αλλά κυρίως στην τεράστια κίνηση βραχυπρόθεσμων κεφαλαίων (ολόκληρη την περίοδο 1992-2009 το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν οριακά αρνητικό παρά τα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα) και στη σημαντικότατη πιστωτική επέκταση του τραπεζικού συστήματος, η οποία κυρίως κατευθύνθηκε στην αγορά ακινήτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία της πιστωτικής φούσκας, το σκάσιμο της οποίας έδωσε βαρύ χτύπημα στο συγκεκριμένο υπόδειγμα. Βεβαίως ο πρωθυπουργός παραλείπει να αναφερθεί στη βίαιη κρίση που χτύπησε την ιρλανδική οικονομία ακριβώς λόγω του συγκεκριμένου υποδείγματος. Τα υποδείγματα αυτά, τα οποία στηρίζονται στις εξαγωγές, είναι έρμαια των διαθέσεων των διεθνών αγορών. Η εμπιστοσύνη η οποία εκφράζεται μέσω της εισροής ΑΞΕ ολοκληρώνεται εν τοις πράγμασι με την εισροή βραχυπρόθεσμων επενδύσεων χαρτοφυλακίου, οι οποίες λειτουργούν συμπληρωματικά εκμεταλλευόμενες την υπερτίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας καθώς και τη λειτουργία του τραπεζικού τομέα να επεκταθεί με όλους τους τρόπους. Η δημιουργία πιστωτικής φούσκας ως εκ τούτου είναι σχεδόν σίγουρη. Η απόσυρση των επενδύσεων χαρτοφυλακίου επιτείνει και βαθαίνει την κρίση. Στην ιστορία του καπιταλισμού έχει αποδειχθεί ότι η ισορροπία στη μεγέθυνση του ΑΕΠ εξαρτάται από το «σωστό» μέγεθος και τη «σωστή» διάρθρωση της εγχώριας ζήτησης. Μήπως έχει έρθει η χρονική «στιγμή» να μιλήσουμε σοβαρά για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας χωρίς επικοινωνιακές και άλλες ρητορείες;

ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ*

Έχουν ήδη γραφτεί τόσα πολλά για τον Παπαγιαννάκη, δεν έχω σχεδόν να προσθέσω τίποτα, οφείλουμε όμως να θυμηθούμε κάποια απ’ αυτά. Είναι ίδιον της ελληνικής πολιτικής σκηνής η βραχεία μνήμη και η λήθη για το παρελθόν, σήμερα η μάχη ενάντια στη λήθη είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, παραμένει σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και την Ευρώπη που ακτινοβολούσε τις αξίες της δημοκρατίας, της ειρήνης, του ανθρωπισμού, των κοινωνικών ελευθεριών και του πολιτικού πλουραλισμού. Ο διανοούμενος, ο πολιτικός, ο Πολίτης της Ευρώπης υπήρξε προσωπικότητα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η παρέμβασή του στην Ευρωβουλή χαρακτηρίστηκε από την προσπάθειά του να προωθηθεί η δημοκρατική - πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. Μέσα σ’ αυτόν τον ορίζοντα προώθησε τη συνεργασία με ευρωβουλευτές από άλλες ευρωομάδες, απέδειξε ότι η Ευρωβουλή δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άθροισμα εθνικών εκπροσωπήσεων, αλλά ως δυναμικό πεδίο του ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας αριστερός - οικολόγος ευρωβουλευτής, με σταθερό μέτωπο απέναντι στον λαϊκισμό. Ήρθε ως ανανεωτής και άνοιξε νέα κεφάλαια στην ατζέντα μιας ιστορικής παράταξης που έδειχνε ήδη σημάδια κόπωσης, της Αριστεράς, ήταν αδιάκοπα ανήσυχος και ερευνητικός. Περιφρονούσε κάθε στατικότητα στη σκέψη και στη δράση και κυνηγούσε με πάθος κάθε καινούργιο. Μίλησε για την περιβαλλοντική κρίση. Ενέταξε την οικολογία στον πολιτικό και προγραμματικό λόγο της ανανεωτικής Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όχι ως μια απλή παράμετρο αλλά ως δομικό συστατικό της πολιτικής εκφώνησης του ΣΥΝ. «Οι συνέπειες της οικολογικής καταστροφής έχουν κοινωνικό πρόσημο, θα την πληρώσουν οι πιο φτωχοί και οι πιο αδύναμοι», υπογράμμιζε. Ο Παπαγιαννάκης ήταν από τους πρώτους και από τους λίγους που είδαν ότι δημιουργούνταν ένα νέο πεδίο σύγκρουσης του καπιταλισμού με την ανθρώπινη κοινωνία, σύγκρουσης παγκοσμίων διαστάσεων όπου έμπαιναν προβλήματα όχι μόνο ταξικής εκμετάλλευσης αλλά επιβίωσης. Έφερε στις πρώ-

Ο μάγος των επιχειρημάτων τες γραμμές του αγώνα και της καθημερινής πάλης ζητήματα όχι μόνο για το μεροκάματο, αλλά και για την ποιότητα της ζωής, για την περιφρούρηση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος. Προειδοποίησε εγκαίρως για την «εκρηκτική αντίφαση» και τη στρεβλή αρχιτεκτονική της ΟΝΕ και του ευρώ. Ανέδειξε τη θεσμική και πολιτική ανεπάρκεια της Ε.Ε. και πρότεινε την ισχυρή πολιτική δημοκρατική ενοποίησή της, για να μπορεί να αντιμετωπίζει με όρους πολιτικής, και όχι εκβιασμών της αγοράς, τα οικονομικά ζητήματα και διλήμματα. Επέμενε σταθερά ότι η Αριστερά δεν μπορεί να περιορίζεται στην καταγγελία και να αποτελεί μόνο δύναμη διαμαρτυρίας, αλλά πρέπει να έχει προγραμματικές προτάσεις και πολιτικό σχέδιο. Μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε τη μεγάλη αναγκαιότητα των θεσμικών μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για να γίνει η Ευρώπη, πιο διαφανής, πιο δημοκρατική, πιο συνεκτική αλλά και για να μπορέσει η Ελλάδα να βαδίσει σε νέους δρόμους βασισμένους στις αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας. Μίλησε για την παγκοσμιοποίηση ως τάση αναπόφευκτη στον σύγχρονο κόσμο, η οποία, κατά την άποψή του, έπρεπε να συντελεστεί με όρους πολιτικής και δημοκρατικής διεύθυνσης, και όχι αποκλειστικά οικονομικούς. Αφουγκράστηκε τον παλμό του alterglobal κινήματος, μπολιάστηκε απ’ αυτό και το μπόλιασε με τις ρηξικέλευθες ιδέες του. Ήταν βαθιά κινηματικός, αλλά δεν χάιδευε τα κινήματα. Στάθηκε εξαρχής και αταλάντευτα ενάντιος στη μεγάλη ολυμπιακή φιέστα της μίζας και του μπετόν «Α-

θήνα 2004». Έγραφε στις 5 Σεπτεμβρίου 2004: «Θα ακολουθήσουν μέρες λιτότητας, με τόσα χρήματα που ξοδεύτηκαν, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να είχε οργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες [...] το γιγάντιο κόστος έχει σχέση με την εκτόξευση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος [...] τεράστια η ανισορροπία που έφερε στην περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα». Ο Παπαγιαννάκης ήταν ένα υπόδειγμα σύγχρονου αριστερού ηγέτη. Ένα φρέσκο, πλούσιο μυαλό, ένας άνθρωπος της κινηματικής δράσης από το παγκόσμιο μέχρι το τοπικό επίπεδο, ένας ακομπλεξάριστος συλλογικός άνθρωπος, ένας αδιάλλακτος δημοκράτης, ένας εμπνευσμένος ρήτορας που πάντα αναζητούσε την πρωτοτυπία για να κάνει τον λόγο του κρουστικό. Ήταν έτοιμος να πειστεί αν τα επιχειρήματα ήταν τεκμηριωμένα, απεχθανόταν τις βεβαιότητες, τα δόγματα και τις μοναδικές αλήθειες. Ήταν ο μάγος των επιχειρημάτων. Ο Παπαγιαννάκης, μαζί με άλλους, άνοιξε δρόμους, διαμόρφωσε καθοριστικά την ευρωπαϊκή, οικολογική, προγραμματική φυσιογνωμία του ΣΥΝ. Τον τιμούμε και τον ευχαριστούμε γι’ αυτή του την πολύτιμη παρακαταθήκη. ΥΓ.: Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του και ενώ υπάρχουν αίθουσες που φέρουν το όνομά του και ιδρύματα πολιτικού προβληματισμού, δεν υπάρχει στο διαδίκτυο μια οργανωμένη βάση δεδομένων με τις παρεμβάσεις του, τις τοποθετήσεις του, τους λόγους του, την προσφορά του. Κρίμα!

* Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατό του, παραμένει σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και την Ευρώπη που ακτινοβολούσε τις αξίες της δημοκρατίας, της ειρήνης, του ανθρωπισμού, των κοινωνικών ελευθεριών και του πολιτικού πλουραλισμού

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ική μας ευθύνη είναι να γεννήσουμε την ελπίδα στους πολίτες: αυτό υπογραμμίζει, ως βασικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, η Σοφία Σακοράφα στη συνέντευξη που ακολουθεί. Όχημα στην προσπάθεια αυτή το νέο κόμμα, ένα κόμμα που καλείται «να ξεφύγει από τη λογική των παραγόντων και των μηχανισμών», σύμφωνα με την καίρια επισήμανσή της. Για το ευρώ η βουλευτής Β’ Αθηνών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας ως αφετηρία το δόγμα «καμία θυσία για το ευρώ», επισημαίνει πως οι θέσεις πρέπει να προσαρμόζονται στις εξελίξεις, ενώ για την κυβέρνηση της Αριστεράς υποστηρίζει πως δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στο άθροισμα πολιτικών δυνάμεων, αλλά κυρίως «στον πολλαπλασιασμό των κοινωνικών δυνάμεων». «Εκτροπή» χαρακτηρίζει, τέλος, τυχόν μετάθεση των αυτοδιοικητικών εκλογών η Σοφία Σακοράφα, με την ιδιότητα της επικεφαλής της Επιτροπής Ελέγχου Κοινοβουλευτικού Έργου του υπουργείου Εσωτερικών. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Όχι πολύ μακριά από εμάς, στην Πορτογαλία, ο κόσμος είναι στο πόδι. Χιλιάδες διαδηλωτών περικυκλώνουν το προεδρικό μέγαρο και τα άλλα κυβερνητικά κτήρια, με το διπλό αίτημα, τρόικα και Μνημόνιο να πάνε στο... καλό, και ταυτόχρονα η κυβέρνηση να ανατραπεί. Εδώ τι γίνεται, κυρία Σακοράφα; Συνέβη κι εδώ αυτό και παρήγαγε σοβαρές πολιτικές εξελίξεις. Δεν παρήγαγε όμως ανατρεπτικές εξελίξεις, καθώς δεν είχε διάρκεια και συνέπεια. Μπορούμε να δώσουμε πολλές ερμηνείες: κόπωση, απογοή-

τευση, σοκ, φόβος, απόλυτη πίστη μοναδικά στην εκλογική διαδικασία. Εγώ όμως θέλω να σταθώ στη δική μας ευθύνη, στην ευθύνη της Αριστεράς. Η εκλογική διαδικασία -και το έχουμε ζήσει- δεν μπορεί να αποτελεί το μόνο εργαλείο, αφού πολύ εύκολα ελέγχεται και χειραγωγείται. Το εργαλείο της ανατροπής είναι το κίνημα και δεν είμαι της άποψης ότι τα κινήματα μοιραία αναπτύσσονται. Τα κινήματα γεννιούνται εκεί όπου υπάρχει η ελπίδα. Και αυτό είναι η δική μας ευθύνη. Το να γεννήσουμε την ελπίδα αποτελεί και ώριμη δυνατότητα και επιβεβλημένη ιστορική αναγκαιότητα.

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ:

Να ξεφύγουμε από τη λογική των μηχανισμών... ...να γίνουμε φορέας με βαθιές ρίζες στην κοινωνία και τα κινήματα

Από τον ΣΥΡΙΖΑ εξαρτώνται οι ζωές των πολιτών Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αν και παραμένει στα υψηλά ποσοστά του περασμένου Ιουνίου, μοιάζει να μην μπορεί να πάει παραπάνω. Τι φταίει; Η υποχώρηση της κινηματικής φυσιογνωμίας του ή μήπως το δικό του κυβερνητικό πρόγραμμα δεν είναι τόσο πειστικό; Καταρχήν να κάνουμε μια κρίσιμη επισήμανση: Eίναι αναμφισβήτητο ότι έχουμε καταφέρει ανεπιστρεπτί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί μια πρωταγωνιστική δύναμη. Ο λαός μας αναγνωρίζει πλέον σε εμάς εκείνο τον πολιτικό φορέα από τη στάση του οποίου θα επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό οι εξελίξεις και, για να ακριβολογούμε, θα επηρεαστεί καθοριστικά η ίδια του η ζωή. Αυτό είναι μια καίρια πολιτική κατάκτηση, η οποία όμως στις παρούσες συνθήκες δεν είναι αρκετή. Αυτή η ζωτική σχέση με τον λαό μας πρέπει να συνοδεύεται οπωσδήποτε από κινηματικά χαρακτηριστικά, αφού είμαστε ένας πολιτικός φορέας ανατροπής και όχι διαχείρισης. Πρέπει να συνοδεύεται από ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, καθώς θα επιχειρήσουμε τη μετάβαση και όχι τη συντήρηση του σάπιου πολιτικού συστήματος. Και, για να εμπιστευθεί ο λαός μας να κάνει μαζί μας την ανατροπή και τη μετάβαση, πρέπει τα δείγματα γραφής να ξεκινούν από τους λαϊκούς αγώνες και να αποκρυσταλλώνονται σε προτάσεις διακυβέρνησης με συγκεκριμένη κατεύθυνση και προσανατολισμό.

Απλώνουμε χέρι σε όλα τα κόμματα της Αριστεράς Επειδή αυτή τη στιγμή οι συνεργασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης μοιάζουν μονόδρομος, ποιοι είναι οι σύμμαχοι του κόμματός σας; Ποια πρέπει να είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Χέρι απλώνουμε σε όλα τα κόμματα της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής ή μη, κυρίως όμως χέρι απλώνουμε στην ελληνική κοινωνία για να συγκροτήσουμε μια ευρεία κοινωνική συμμαχία. Το ζήτημα της αριστερής διακυβέρνησης στην Ελλάδα, μέσα σε συνθήκες απόλυτης καταστροφής, δεν βασίζεται μόνο στο άθροισμα πολιτικών δυνάμεων, αλλά κυρίως στον πολλαπλασιασμό των κοινωνικών δυνάμεων. Από την άλλη μεριά μην ξεχνάμε ότι, όταν ο απόλυτος μεταβατικός στόχος μας είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας και η κοινωνική θωράκιση του λαού μας, η εμπέδωση κλίματος δημοκρατίας και ανεξαρτησίας, εν δυνάμει συμμάχους αποτελούν και άλλες δυνάμεις, εάν αυτό αποδίδει συγκεκριμένες λύσεις επικερδείς για τον λαό μας, εάν αυτό βοηθά μια δεδομένη στιγμή να πραγματοποιήσουμε τη μετάβαση από την υποταγή και τον όλεθρο, στη δημοκρατία και την κοινωνική ανάκαμψη. Το αναγκαίο χαρακτηριστικό αυτών των δυνάμεων είναι αυτονόητα να μην έχουν συμβάλει στην εξόντωση του λαού μας. Αντιμνημονιακή πολιτική γίνεται με αντιμνημονιακές δυνάμεις. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ευρώ και την εν γένει θέση της χώρας στην Ευρωζώνη πρέπει να επαναξετασθούν κατά την άποψή σας; Βρισκόμαστε στην εποχή των ταχύτατων εξελίξεων. Δείτε τι έγινε στην Κύπρο και μέσα σε πόσο γρήγορο χρονικό διάστημα. Είναι, λοιπόν, πέρα για πέρα εύλογο οι θέσεις μας,

13 στον βαθμό που απαιτείται, αφενός να προασπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα του λαού μας, αφετέρου να ενσωματώνουν τις εξελίξεις αλλά και τους υπό διαμόρφωση συσχετισμούς δυνάμεων, να μην είναι δογματικά προσκολλημένες σε ιδεοληπτικές εμμονές. Και δεν είναι. Η μόνη και μόνιμη σταθερή θέση είναι αυτή που υπηρετεί τον αξιακό χαρακτήρα της Αριστεράς στην πατρίδα μας : καμιά θυσία για το ευρώ. Και για να γίνω πιο σαφής, δεν θα είμαστε εμείς εκείνοι που για να στηρίξουμε την συστημική ανασυγκρότηση θα κατασπαράξουμε τον λαό μας.

Τα τρία «πρέπει» του νέου κόμματος Το ιδρυτικό συνέδριο μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση κάποιων προβλημάτων στα οποία ήδη αναφερθήκατε; Και η άποψή σας για τις συνιστώσες και τη θέση που θα έχουν μετά το συνέδριο ποια είναι; Εκτιμώ ότι στενεύουμε πολύ το θέμα εάν μιλήσουμε αποκλειστικά και μόνο για τις συνιστώσες, και μάλιστα το στενεύουμε αναντίστοιχα με την πολιτική υποχρέωση που έχουμε στην παρούσα συγκυρία. Ο νέος πολιτικός φορέας έχει τρεις σημαντικές πολιτικές αποστολές. Η πρώτη, να αποκτήσει μια οργανική σχέση με το 27% του λαού μας που μας εμπιστεύτηκε, καθώς ακόμη και αυτή τη στιγμή η σχέση αυτή παραμένει ρευστή. Η δεύτερη, να αναλάβει να εκπροσωπήσει εκείνο το μεγάλο ποσοστό του λαού μας που αυτή τη στιγμή δε έχει πολιτική εκπροσώπηση, αφού η εμπιστοσύνη που επέδειξε στα κόμματα της τρικομματικής κυβέρνησης μετατράπηκε σε πολιτική προδοσία. Η τρίτη, να ξεφύγουμε από τη λογική των παραγόντων και των μηχανισμών και να μετατραπούμε σε έναν φορέα με βαθιές και στέρεες ρίζες με την κοινωνία και τα κινήματα. Εάν θέλουμε να μιλάμε για την Αριστερά του 21ου αιώνα, για την Αριστερά που θα ανταποκριθεί στη μεγάλη πρόκληση της ανατροπής και του ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού, πρέπει να δούμε οπωσδήποτε, πέραν της μορφής, κυρίως το περιεχόμενο. Λόγω της προηγούμενης αλλά και τωρινής ενασχόλησής σας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, εν πρώτοις ποια είναι η προσέγγισή σας στο κυβερνητικό σχέδιο μετάθεσης της διεξαγωγής των εκλογών και γιατί; Επιπλέον, οι πολίτες θα πληρώνουν, πράγματι, τη μαύρη τρύπα στους Δήμους; Είναι σαφές ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο παράτασης της θητείας αποτελεί ευθεία παραβίαση της δημοκρατίας, ευθεία παραβίαση της ελεύθερης έκφρασης των πολιτών. Έχουμε προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους και θεωρούμε την ύστατη εκτροπή να μη γίνουν εκλογές τότε που προβλέπει και επιβάλλει ο νόμος γιατί η κυβέρνηση φοβάται την εκλογική συντριβή. Σε ό,τι αφορά τη μαύρη τρύπα των δήμων, να εξηγήσουμε καταρχήν ότι αυτή προέρχεται από την υποχρηματοδότηση της πολιτείας προς αυτούς, αφού οι επιχορηγήσεις έχουν μειωθεί κατά 70%, ενώ οι αρμοδιότητές τους με τον «Καλλικράτη» έχουν αυξηθεί σημαντικότατα. Αυτή λοιπόν τη μαύρη τρύπα σαφώς θα την πληρώσει ο λαός μας -και αυτά αποτελούν έμμεσα σκληρά μέτρα- αφού μετά και την εγκατάσταση του οικονομικού παρατηρητηρίου στους δήμους, που, για να ακριβολογούμε, το παρατηρητήριο είναι η στυγνή επέμβαση της τρόικας στην Τ.Α., οι δήμοι θα μετατραπούν σε μηχανισμούς εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, σε μηχανισμούς δηλαδή εισπρακτικούς.

14

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΑΡΘΡΑ

Και πάλι για τους φόρους ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΗ

Η αναφορά του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην Ιρλανδία, ως παράδειγμα χαμηλής φορολογίας που πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα, επιχειρεί να επαναφέρει στο προσκήνιο μια μακρά αντιπαράθεση στη χώρα μας. Που έχει πάρει νέα χρώματα στις συνθήκες της κρίσης. Ίσως κίνητρο του πρωθυπουργού να ήταν η χαλάρωση των πιέσεων για τα σημερινά επίπεδα φορολόγησης, να δώσει δηλαδή υποσχέσεις για (μεθαυριανή) μείωση των φόρων, ώστε να δεχθούν τα σημερινά μέτρα και οι επιχειρηματίες. Σίγουρα, πάντως, είναι η επανάληψη παλαιοτέρων απόψεων του Αντώνη Σαμαρά και άλλων, τις οποίες όμως σάρωσε εκκωφαντικά η δημοσιονομική κρίση. Γι’ αυτό και δεν εφαρμόζονται. Και επιπλέον τις απορρίπτει η εμπειρία διαχείρισης ή αντιμετώπισης της κρίσης. Με τη σειρά, για να μην ξεχνάμε: Η δημοσιονομική κρίση προκλήθηκε

επειδή επί σειρά ετών τα δημόσια έσοδα δεν παρακολουθούσαν την αύξηση των κρατικών δαπανών και μάλιστα δεν την παρακολουθούσαν με αυξανόμενο ρυθμό. Άρα, ξεκινήσαμε με μείζον πρόβλημα εσόδων που περιγράφεται με τις έννοιες φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγές, αναποτελεσματικός και διεφθαρμένος σε πολλούς κρίκους του μηχανισμός. Όλοι γνωρίζουν ότι η σημερινή υπερσυμπίεση των δημοσίων δαπανών δεν μπορεί να συνεχιστεί πολύ - είτε είναι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Η δημιουργία πλεονασμάτων μπορεί να στηριχθεί μόνον στην αύξηση των δημοσίων εσόδων. Από πού και πώς είναι το επίδικο - ποιοι και πόσο θα πληρώσουν. Οι ίδιοι πάλι ή αυτοί που τη «κοπανάν» εκ συστήματος; Αλλά διέξοδος χωρίς αύξηση των εσόδων συνολικά δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό σημαίνει ότι το συμφέρον της χώρας και του λαού είναι πολύ δικαιότερο και πολύ α-

Διέξοδος χωρίς συνολική αύξηση των δημοσίων εσόδων δεν υπάρχει - Η υπερσυμπίεση των δημοσίων δαπανών δεν μπορεί να συνεχιστεί πολύ - Κοινωνική αναδιανομή χωρίς υψηλά δημόσια έσοδα δεν υπάρχει

ποτελεσματικότερο σύστημα φορολόγησης, αλλά όχι συνολικά λιγότεροι φόροι. Και αν αυτή είναι η σκοπιά της

διαχείρισης, των διαχειριστών, υπάρχει και η σκοπιά της ανακατανομής εισοδημάτων: κύριο, υγιέστερο και αποτελεσματικότερο εργαλείο ανακατανομής είναι η φορολογία. Χωρίς αυτό, δηλαδή χωρίς πλεονάσματα στο κρατικό ταμείο, δεν μπορεί να γίνει αναδιανομή, ούτε βέβαια να υπάρξουν δημόσιες επενδύσεις. Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι υποτιμούν τις δημόσιες επενδύσεις. Βεβαίως, υπάρχουν πολιτικές, κοινωνικές διαφωνίες για το πού θα διοχετευθούν και πώς. Αλλά πρώτα πρέπει να υπάρξουν τα χρήματα και ο σχετικός δανεισμός να είναι ελεγχόμενος. Η εμπειρία των ετών της κρίσης επιβεβαιώνει την ανάγκη εσόδων και δεν επιβεβαιώνει τις απόψεις ότι με λιγότερα έσοδα θα σωθούμε. Η επιδείνωση της κοινωνικής ζωής λόγω της μεγάλης ύφεσης, η ανεργία, η φτώχεια επιβάλλουν τη δημιουργία πλεονασμάτων του Δημοσίου για να μπορέσει να στηριχθεί η κοινωνία.

Ασφαλώς τα ποσοστά φόρου πρέπει να αποφασίζονται με οικονομικό ρεαλισμό - αλλιώς επιτείνουν τη φοροδιαφυγή, όπως ο υπερφουσκωμένος ΦΠΑ του 23%. Ή να μην καθιερώνονται μηχανισμοί που πιέζουν πρωτίστως φτωχότερα στρώματα, όπως το τέλος μέσω ΔΕΗ. Πρέπει όμως να φορολογηθούν τα κέρδη από τις μεγάλες υπεραξίες του χρηματιστηρίου. Και επειγόντως να υλοποιηθούν πιο αποφασιστικά μέτρα και έλεγχοι κατά της φοροδιαφυγής. Για να τα πούμε κάπως γενικά. Είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε μια αριστερή πολιτική σήμερα που συντάσσεται με εκείνους που θέλουν λιγότερα έσοδα για το Δημόσιο ή που αδιαφορεί για το επίπεδο των δημοσίων εσόδων. Αλλά και μια δεξιά πολιτική, παρά τις ιδεολογικές δεσμεύσεις, ποια προοπτική μπορεί σήμερα να δώσει στη χώρα με λιγότερα δημόσια έσοδα;

Η μεγάλη απάτη των ξένων... επενδύσεων ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Γυρνάει τον κόσμο ο πρωθυπουργός άνευ χαρτοφυλακίου για να φέρει ξένες επενδύσεις και να σώσει την Ελλάδα! Από το 2000 και μετά δεν θυμάμαι καμιά άμεση ξένη επένδυση πλην του εργοστασίου της πολυεθνικής Nestle στην Πάτρα, του οποίου μάλιστα η παραγωγή, κυρίως γιαουρτιού, απευθυνόταν στην εσωτερική αγορά με σκοπό να πάρει ένα ακόμα μερίδιο από τις εγχώριες βιομηχανίες. Τώρα ο Σαμαράς μιλάει για κάτι διαφορετικό. Και πράγματι είναι διαφορετικό, καθώς όλα τα ελληνικά μονοπώλια έχουν βγει στο σφυρί. Τι τιμή μπορείς να πιάσεις όταν δείχνεις ότι καίγεσαι να πουλήσεις όσο όσο. ΠΛΗΝ των μονοπωλιακών δημοσίων επιχειρήσεων, πριν του ΟΤΕ και τώρα της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, των σιδηροδρόμων, των επιχειρήσεων ύδρευσης, των λιμένων και των αεροδρομίων, της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, του ορυκτού εθνικού πλούτου (π.χ. Σκουριές), της διαχείρισης των απορριμμάτων με ολική καύση για ιδιωτική παραγωγή ηλεκτρισμού, τίποτε άλλο δεν ενδιαφέρει τους άρπαγες «επενδυτές». Το ξεπούλημα κερδοφόρων εταιρειών κοινωνικής σημασίας είναι επένδυση μόνον για

τον αγοραστή. Η εθνική οικονομία χάνει πολύτιμα αναπτυξιακά εργαλεία και πόρους. Με λίγα λόγια αυτό με κανέναν οικονομικό όρο δεν μπορεί να αποκαλείται από τον πωλητή ως επένδυση. Πρόκειται για καταστροφή, αφού οι νέες τεχνολογίες θα μειώσουν και τις θέσεις απασχόλησης. ΑΞΙΖΕΙ ειδική μνεία στον ΟΠΑΠ, τον οποίο παραχώρησαν στον φίλο και χρηματοδότη της Ν.Δ. (και όχι μόνον) αφού πρώτα έδωσαν μάχη με την Κομισιόν για να διατηρηθεί το ελληνικό μονοπώλιο και να αποκλειστούν οι ξένες στοιχηματικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν μέσω διαδικτύου! Υποτίθεται ότι ζητάς το μονοπώλιο για το δημόσιο συμφέρον, όχι για τα συμφέροντα των χορηγών σου που δηλώνουν πρόθυμοι να σε στηρίξουν και να πολεμήσουν τους πολιτικούς σου αντιπάλους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κόστος δεν είναι μόνον οικονομικό. Καθώς η χώρα είναι διαλυμένη και δεν λειτουργεί κανένας έλεγχος, το αφεντικό του ΟΠΑΠ έχει τη δυνατότητα να βγάλει απείρως περισσότερα χρήματα από τα νόμιμα και να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη επιχείρηση ξεπλύματος χρήματος χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν! Γιατί λοιπόν η Ε.Ε., που είναι κατά των μονοπωλίων (κρατικών και ιδιωτικών) και υπέρ του ανοίγματος στον ελεύθερο ανταγωνισμό, σιωπά; Διότι η Ελλάς του Σα-

Γιατί η Ε.Ε., που είναι κατά των μονοπωλίων (κρατικών και ιδιωτικών) και υπέρ του ανοίγματος στον ελεύθερο ανταγωνισμό, σιωπά; Διότι η Ελλάς του Σαμαρά δεν είναι πλέον κανονική ανεξάρτητη χώρα!

μαρά δεν είναι πλέον κανονική ανεξάρτητη χώρα! ΚΑΙ ΕΝΩ η κρίση βαθαίνει και εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται σε απελπισία έως θανάτου, ο πρωθυπουργός και οι θλιβεροί εταίροι του συνεχίζουν τη βρόμικη προπαγάνδα μέσω των υπόδουλων μιντιαρχών και των τσάτσων «δημοσιογράφων». Έχουν αναγγείλει ότι μετά τον Ιούνιο μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης. Βέβαια, προσθέτουν, αν όλα πάνε καλά. Όπως θρασύτατα δήλω-

ναν πως δεν θα μπουν άλλοι φόροι, αλλά με αστερίσκο σημείωναν: «αν όλα πάνε καλά». Φωνάζουν και διαλαλούν τώρα πως τα ράλι στα χρηματιστήρια είναι σαφής ένδειξη αλλαγής κλίματος. Αλίμονο στους αφελείς και αμετανόητους που θα τσιμπήσουν. Η σαφής ένδειξη πως η ρευστότητα που διοχετεύεται με σκοπό να καταλήξει στην πραγματική οικονομία (85 δισ. δολάρια την εβδομάδα ρίχνει η Fed στην αμερικανική αγορά!) καταλήγει στον τζόγο των χρηματιστηρίων, από σαφής ένδειξη παγκόσμιας ύφεσης και κραυγαλέας αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει τη χρηματοπιστωτική άπληστη ελίτ, πλασάρεται ως απόδειξη ανάπτυξης! Το καταρρέον τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα, που στην ουσία βρίσκεται υπό τον ασφυκτικό έλεγχο και την άτυπη ιδιοκτησία του ΤΧΣ, το αποκαλούν θωρακισμένο. Τα νέα από τις Βρυξέλλες ότι το κούρεμα των καταθέσεων που δοκιμάστηκε στην Κύπρο θα γίνει κανόνας στην Ευρωζώνη φαίνεται πως αφορούν άλλους! ΤΟΛΜΑ ο αθεόφοβος Σαμαράς να συγκρίνει τη θέση του με την αντίστοιχη του Ερντογάν, όταν δεν έχει αρμοδιότητα να αποφασίσει αν πρέπει να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση, αν πρέπει τώρα να μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, αν πρέπει να μείνει σταθερό, να μειωθεί ή να αυξηθεί το όριο

του 5% των μηνιαίων ομαδικών απολύσεων στις ελληνικές επιχειρήσεις, όπως διέταξε η τρόικα (από το 5% στο 10% του προσωπικού) και επιμένει να παριστάνει τον ισχυρό πρωθυπουργό. Απολύουν και διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις για να γίνει, λένε, η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική. Και πριν προλάβει η ελληνική οικονομία να γίνει ανταγωνιστική, της ρίχνουν αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο, η ελληνική επιχειρηματικότητα καταρρέει και χρειάζονται νέες απολύσεις! ΑΛΛΑ ας υποθέσουμε πως όλα αυτά τα ξέραμε ή οφείλαμε να τα προβλέψουμε. Έχετε σκεφτεί, και μαζί με σας όλοι μας, και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως, τι ακριβώς θα παραλάβουν αν ο Σαμαράς και η κομπανία του ξεπουλήματος συνεχίσει να κυβερνά για πολύ; Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα βρεθεί κυριολεκτικά χωρίς κατσαβίδι, κλειδιά, σφυρί, ίσως και χωρίς ρεύμα και θα είναι υποχρεωμένη να δουλέψει το συνεργείο! Αν αυτό σκέφτονταν όλοι, οι διαφωνίες και οι γκρίνιες θα είχαν κοπάσει μπροστά στο δέος των τεράστιων κυβερνητικών ευθυνών, για όσους πραγματικά πιστεύουν πως ήρθε η ώρα να τις αναλάβουν. Η πατρίδα μας κινδυνεύει και η κοινωνία βρίσκεται σε δραματική ανθρωπιστική κρίση. dchristou52@gmail.com

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 MAΪΟΥ 2013

15

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Αρχίζω με εξομολόγηση: Είμαι ένας γκαντέμης βουλευτής! Ούτε στη συνδιάσκεψη, ούτε στις συνόδους της Κεντρικής Επιτροπής που ακολούθησαν έτυχε να κληρωθώ για να μιλήσω. Εγώ είμαι ικανός να ξεκινήσω για την Πάρνηθα και να πέσει το τελεφερίκ! Οπότε, ουδέν κακό αμιγές καλού. Με τέτοια τύχη, μακριά από τον τζόγο! Και να σκεφτείς ότι, κατά τα άλλα, η κλήρωση στην τελευταία σύνοδο ήταν η αναμενόμενη. Ένας από τη μία άποψη, ένας από την άλλη, οι εκπρόσωποι των συνιστωσών, των Πασοκογενών, και πάει λέγοντας. Μέχρι να αυτοδιαλυθούν οι συνιστώσες, οπότε θα δούμε τι θα βγάζει η κλήρωση. Πιθανώς τους εκπροσώπους των τάσεων... Τέλος πάντων! Ήθελα, λοιπόν, να μεταφέρω στη σύνοδο αυτό που με φορτικότητα μου λένε οι συμπατριώτες μου (αυτοί που δεν έχουν αντικαταστήσει την άμεση επικοινωνία με το facebook, διότι το τελευταίο το γνωρίζουν στην Κ.Ε., οπότε δεν χρειάζεται μεταφορά του μηνύματος). Μου λένε ότι πρέπει να σταματήσει η πολυφωνία στον ΣΥΡΙΖΑ και να κάνω κάτι γι’ αυτό (ποιος, εγώ! Με τέτοια τύχη στην κλήρωση…). Ξύνω διακριτικά το κεφάλι μου και υπόσχομαι από μέσα μου ότι θα το μεταφέρω. Δεν συμφωνώ με τους συμπατριώτες μου ότι η πολυφωνία - κακοφωνία είναι η πηγή όλων των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκείνοι, όμως, φαίνεται να είναι απόλυτοι… Γυρνάω την κουβέντα σε άλλα θέματα, στα οποία, όλως παραδόξως, έχω εμμονή. Όπως, για παράδειγμα, ότι πρέπει να στραφούμε στην πρωτογενή παραγωγή. Διότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα άδικης κατανομής, αλλά έχει και πρόβλημα παραγωγής. Εκείνοι μου απαντούν: Εντάξει, να καλλιεργήσουμε, αλλά είμαστε δίπλα στη λίμνη και δεν μπορούμε να ποτίσουμε! Το αρδευτικό δίκτυο κατεστραμμένο, το αντλιοστάσιο κλεμμένο, ο πίνακας ηλεκτρικού κι αυτός κλεμμένος. Τα καλώδια χάσκουν γυμνά. «Κίνδυνος θάνατος!».

Οι καιροί ου μενετοί! Σκέψεις (προσυνεδριακές) ενός γκαντέμη βουλευτή ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΑΡΕΜΕΝΟΥ*

Οι απλοί άνθρωποι δεν αμφιβάλλουν για τις καλές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτούν αν θα τις κάνει πράξη. Δηλαδή, θέτουν το ζήτημα μετατροπής της ιδεολογίας σε ένα πολιτικό σχέδιο με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος Αυτό δεν είναι δημόσια περιουσία που πρέπει να προστατευθεί; Δεν στερούνται οι άνθρωποι τη δυνατότητα παραγωγής; Αντί να παίρνουμε νερό από τη λίμνη, πετάμε σ’ αυτή τα σκουπίδια μας. Δεν είναι καιρός να σταματήσει αυτό; Ένας σύντροφος αγρότης, και μάλιστα της Αριστερής Πλατφόρμας (το αναφέρω για κάποιον που έχει την απόλυτη περιέργεια), αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε να δημιουργηθεί αστυνομία της υπαίθρου. Μόλις ξεστομίζει αυτή την κουβέντα, κοιτάζω διακριτικά δίπλα μου στο καφενείο μήπως το άκουσε κανείς... Θέλω να διαβεβαιώσω ότι οι απλοί άνθρωποι δεν αμφιβάλλουν για τις καλές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτούν αν θα τις κάνει πράξη. Πού θα βρεθούν τα λεφτά κ.ά. Δηλαδή, θέτουν το ζήτημα μετατροπής της ιδεολογίας σε ένα πολιτικό σχέδιο με τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος, για τη σωτηρία του λαού και της πατρίδας.

Για την τελευταία λέξη, ορισμένοι αναρωτιούνται αν εμείς έχουμε ιδιαίτερα καλές σχέσεις. Σκέφτομαι -χωρίς να μιλώ- ότι η (κατά)χρηση της λέξης πατρίδα, από τους πατριδόκαπηλους της μετεμφυλιακής Δεξιάς, μας έχει προκαλέσει αρνητικά αντανακλαστικά. Λέω στους συμπατριώτες μου ότι σημασία έχει ποιος υπερασπίστηκε την πατρίδα στις δύσκολες στιγμές και όχι ποιος εκμεταλλεύθηκε τη λέξη κλίνοντάς τη σε όλες τις πτώσεις. Αναρωτιέμαι (σιωπηρά πάλι) αν η χρήση του συνθήματος patria o muerte από τους Κουβανούς τους στέρησε κάτι από τον μεγαλειώδη διεθνισμό τους. Ή αν το γεγονός ότι ο Στάλιν μετέτρεψε τον αγώνα εναντίον των ναζιστών εισβολέων από αντιιμπεριαλιστικό σε μεγάλο πατριωτικό πόλεμο, τον οδήγησε στον αναθεωρητισμό. Δεν συνεχίζω με τέτοιες απορίες, γιατί εύκολα μπορεί να σε οδηγήσουν σε βλασφημία... Τώρα για τις αλλαγές. Ποιος τις θέλει πιο ριζοσπαστικές και ποιος λιγότερο… Μα αυτές δεν θα εξαρτηθούν μόνο από τη βούληση του πολιτικού υποκειμένου (να μια παράξενη λέξη για τους θαμώνες του καφενείου), αλλά κυρίως από τον συσχετισμό δυνάμεων που θα διαμορφώσει. Από εκεί θα εξαρτηθεί τόσο η συχνότητα όσο και το βάθος και η ποιότητα των αλλαγών. Η λαϊκή αποδοχή και στήριξη θα καθορίσουν το εύρος τους και τη δυνατότητα να ριζώσουν και να αντέξουν, ακόμη και σε μια ενδεχόμενη παλινόρθωση των αντιδραστικών δυνάμεων.

Η αλήθεια είναι ότι στο βλέμμα των απλών ανθρώπων βλέπεις την αγωνία, τη λαχτάρα για την ελπίδα, όχι μέσα από την περιγραφή της κατάστασης που βιώνουν, αλλά μέσα από μια πρόταση οραματική και ρεαλιστική. Ένα σημαντικό κομμάτι του λαού βλέπει την ελπίδα στον ΣΥΡΙΖΑ (καμιά φορά οδηγούμενο εκεί και διά της εις άτοπον απαγωγής). Το ίδιο συμβαίνει και με αριστερούς στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική, που έτυχε να συναντήσω. Μα δεν είναι αυτό βαρύ ιστορικό φορτίο για μια δύναμη που, πριν από περίπου ένα χρόνο, ήταν στο 4%; Μπορεί και να είναι. Ίσως αυτό να εξηγεί και το γεγονός ότι η Αριστερά, παρ’ ότι βρίσκεται στην πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της από την Εθνική Αντίσταση και δώθε, εντούτοις η εικόνα στο εσωτερικό της είναι αναντίστοιχη. Η Ιστορία, όμως, δεν δέχεται ραντεβού. Τα θέτει η ίδια. Οι καιροί ου μενετοί! Η Αριστερά, που στο παρελθόν παρήγαγε περισσότερες διασπάσεις απ’ όσες μπορούσε να καταναλώσει, τώρα καλείται να επιτύχει συνθέσεις όχι μόνο στο εσωτερικό της, αλλά γενικότερα στην κοινωνία και σε μια χώρα που ψάχνει τον εαυτό της. Ουσιαστικά, καλείται να αλλάξει σ’ αυτό το πεδίο νοοτροπία, για να αλλάξει τη χώρα, το παραγωγικό της μοντέλο, το πολιτικό της σύστημα, και να πυροδοτήσει μια πολιτιστική έκρηξη, ικανή όχι μόνο να απαλύνει τον πόνο της κρίσης, αλλά να σφραγίσει μια Αναγέννηση. Ουσιαστικά, το αίτημα είναι η επανίδρυση του ελληνικού κράτους, 200 περίπου χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Ή θα το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, στρέφοντας τον ρου της Ιστορίας μιας χρεωκοπημένης χώρας προς ένα άλλο πεπρωμένο, ή δεν θα κερδίσει το στοίχημα και θα κληθεί, κάτω από δύσκολες συνθήκες, να επαναβεβαιώσει τον ρόλο του ως κόμματος εξουσίας.

* Ο Γιώργος Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Πόλεμος στον φόβο ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΡΙΚΚΑ

Ανιχνεύοντας τις πιθανές αιτίες της επιβράδυνσης της δυναμικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που αποτυπώνεται σε κάποιες σφυγμομετρήσεις ( και σε άλλους δείκτες ), ορισμένοι κάνουν λόγο για «έλλειμμα πειστικότητας» του προγράμματος διακυβέρνησης, που έχει παρουσιάσει ο ενιαίος φορέας της δικής μας Αριστεράς. Λάθος, νομίζω. Ασφαλώς, η απήχηση του προγράμματος συναρτάται με την αρτιότητα και πληρότητά του και, κυρίως, με την ανταπόκριση του στην προσμονή των τμημάτων της κοινωνίας στα οποία απευθύνεται να αναγνωρίσουν σ’ αυτό τον εαυτό τους, με τη «συγχορδία» του περιεχομένου του με το κλίμα της καθημερινότητάς τους, με τις ανάγκες τους και με τα οράματά τους. Αλλά οι ενδεχόμενες ελλείψεις που θα μπορούσε εδώ κανείς να επισημάνει δεν κλονίζουν την πειθώ του πολιτικού λόγου που αρθρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στους προγραμματικούς στό-

χους της διακήρυξής του. Αλλού βρίσκεται το πρόβλημα: Παρ’ όλη την οργή και την αγανάκτηση που έχει συσσωρεύσει η αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης των τριών με τις υπαγορεύσεις της τρόικας, την αισθητή αποδιάρθρωση της κοινωνικής συναίνεσης και τις εντυπωσιακές ρηγματώσεις του πολιτικού σκηνικού, οι κυρίαρχες τάξεις δεν έχουν απωλέσει την ιδεολογική ηγεμονία τους. Έχουν χάσει απλώς έδαφος σε μεγάλο βαθμό, που το αναπληρώνουν με την ενίσχυση των μηχανισμών αυταρχισμού και καταστολής και προ, πάντων, με την εξατομίκευση του φόβου, της τρομακτικής ανασφάλειας που προκαλεί η απειλή να βρεθεί κανείς χωρίς δουλειά από τη μια στιγμή στην άλλη, να περιέλθει στην κατάσταση της έσχατης φτώχειας, να προστεθεί στις ουρές των συσιτίων και στους άστεγους που κοιμούνται στις στοές. Ο εξατομικευμένος αυτός φόβος εξαρθρώνει τη συλλογικότητα παραλύει τις αντιδράσεις, οδηγεί στην αδράνεια και στην εσωτερίκευση της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης.

Η προσαρμογή, η αποδοχή του κοινωνικού και πολιτικού «μονόδρομου» που προβάλλει η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, η αναζήτηση του προσωπικού «βολέματος», ο εξοντωτικός ανταγωνισμός στη δουλειά είναι οι «αξίες» του αντίπαλου που υιοθετούνται, εν μέρει ή εξ όλου, και στην «εδώθε» όχθη. Είναι η άλλη όψη μιας σύνθετης πραγματικότητας, που περικλείει τόσο την οργή και την αντίσταση, όσο και την παθητικότητα και την υπακοή. Εδώ εντοπίζεται ο βασικός παράγοντας της αναντιστοιχίας του μεγέθους των δεινών που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα και των ορίων των πολιτικών τους διαφοροποιήσεων. Την αντίρροπη δύναμη στον παραλυτικό φόβο, με όσα αυτός συνεπάγεται, δημιουργεί η οργάνωση και η ενίσχυση των διεκδικητικών αγώνων, σ’ όλα τα μέτωπα όπου εκδηλώνεται κινητικότητα και διαμορφώνονται όροι μετάλλαξης της οργής σε μαχητική δράση του κόσμου της εργασίας - εργαζομένων, ανέργων, αυτών που απειλούνται από τη λεγόμε-

νη «επισφάλεια», όλων όσοι δοκιμάζονται σκληρά από την ωμή επίθεση των «αγορών» και των μνημονιακών πολιτικών. Το αρτιότερο δυνατό πρόγραμμα μιας Αριστεράς που διεκδικεί την κυβέρνηση δεν αρκεί για την ανατροπή που επιδιώκει, όταν δεν στηρίζεται στην ανάπτυξη των αγωνιστικών διαθέσεων των μαζών, του εγερσιακού πνεύματος, της σύγκρουσής τους με τις αντίπαλες δυνάμεις που εργάζονται μεθοδικά για την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυρών και για την αναδιάταξη της ταξικής κυριαρχίας με την αφαίρεση των κεκτημένων της μισθωτής εργασίας. Και για να διαμορφωθεί το απαιτούμενο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα που θα επιτρέψει την πραγματοποίηση του στόχου της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, χρειάζεται να «προσληφθεί» από τον λαό ο στόχος αυτός ως κορύφωση της συγκρουσιακής διαδικασίας, που θα αποτελέσει τομή στην πορεία του συσχετισμού δυνάμεων, σημείο ρήξης με τις

ως τώρα πολιτικές πρακτικές, απαρχή μιας νέας περιόδου άμεσων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων διαρθρωτικών αλλαγών στην προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Αποδυναμώνουν οι περιορισμοί Η συγκρουσιακή διαδικασία πραγματοποιείται σε πολλά επίπεδα. Δεν εγκλωβίζεται σε έναν διακηρυκτικό πολιτικό λόγο, ούτε περιορίζεται στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν διαθέτει προνομιακό χώρο - κοινοβούλιο και «πεζοδρόμιο» είναι παράλληλα πεδία, και η υστέρηση του δευτέρου απέναντι στο πρώτο, με την ανάδειξη των νέων δυνατοτήτων που προκύπτουν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί να αποβεί επιζήμια και επικίνδυνη για την Αριστερά. Το επερχόμενο Συνέδριο του ενιαίου φορέα οφείλει να προσανατολίσει σωστά τον συγκροτούμενο σχηματισμό. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 17

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

16

AΡΘΡΑ

Εκεί που ο διαφωτισμός πέρασε ξώφαλτσα Δεν ξέρει να πει κανείς τι θα γίνει τελικά με το αντιρατσιστικό. Ποιος θα υποχωρήσει και σε τι, αν θα παγώσει επ’ αόριστον ή αν θα δοκιμαστεί εξ αιτίας του (και έως ποιο σημείο) η κυβερνητική συνοχή. Γεγονός πάντως είναι ότι το θέμα απειλεί να προκαλέσει τη μείζονα κρίση στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Πρόκειται, προφανώς, για το πεδίο επί του οποίου οι ελάσσονες κυβερνητικοί εταίροι αποφάσισαν να δώσουν μάχη ιδεολογικών οπισθοφυλακών. Δίχως να είναι αυτή τη στιγμή σαφές έως ποιο σημείο είναι διατεθειμένη να φτάσει η κάθε πλευρά... ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ. έχουν αυτή την ώρα απόλυτη ανάγκη να διαφοροποιηθούν με κάποιον τρόπο από τη Ν.Δ. Να καταδείξουν την, κατά πολιτική «ποιότητα», διαφορετικότητά τους απέναντι στη συντηρητική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης. Και τούτο επειδή διαπιστώνουν ότι, στην πράξη, κινδυνεύουν ν’ απορροφηθούν από κείνη. Οι κεντροαριστεροί κυβερνητικοί εταίροι βλέπουν να συρρικνώνεται δραματικά η επιρροή τους, και μονάχα η Ν.Δ. να διασώζεται, κατά κύριο λόγο εις βάρος τους. Το 10%-12% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2012, καθώς και το 7%-

9% εκείνων της ΔΗΜ.ΑΡ. (σύμφωνα με τον μέσο όρο των ευρημάτων όλων των δημοσκοπήσεων) μετακομίζουν ήδη προς τη Ν.Δ. Βάζοντας σε δεινή δοκιμασία τα μικρότερα κόμματα της συγκυβέρνησης. Με συνέπεια, το ΠΑΣΟΚ, ειδικώς, να βρίσκεται αυτή τη στιγμή στα όρια της πολιτικής επιβίωσης. Αν δε λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι οι απώλειες του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ανάλογες, ίσως μεγαλύτερες και προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνεται το υπαρξιακό δράμα των συγκυβερνώντων. Και την αδήριτη (και απολύτως επείγουσα) ανάγκη πραγματοποίησης κάποιας «κίνησης προς τα εμπρός». Η εικόνα ενισχύεται ακόμη περισσότερο με βάση το γεγονός ότι, αυτή

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Λόγος δεν μου πέφτει, αλλά δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι παρακολουθώ με ενδιαφέρον (και με μια δόση επαγγελματικής διαστροφής) τις συζητήσεις, τις διαρροές και τις δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του συνεδρίου του. Παρ’ ότι το σημαντικό για τους πολίτες που έχουν εναποθέσει προσδοκίες στην Αριστερά είναι το πρόγραμμα, οι θέσεις, οι προτάσεις, η στρατηγική, το θέμα τι είδους κόμμα θα είναι μετά το (επαν)ιδρυτικό του συνέδριο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αδιάφορο. Εκ πρώτης όψεως τα θέματα της δομής, των εσωτερικών σχέσεων για τον κόσμο που δεν έχει εμπειρία κομματικού βίου μυρίζουν λίγο... Βυζάντιο, ίσως και να απωθούν. Αλλά για τον πυρήνα των ανθρώπων της Αριστεράς, που έχουν εμπειρία οργανωμένης πολιτικής ζωής (οδυνηρή, ευχάριστη ή ένα μείγμα από τα δύο), το ερώτημα «τι κόμμα» είναι η άλλη όψη του ερωτήματος «ποια πολιτική». Και οι απαντήσεις σ’ αυτά έχουν σημασία όχι μόνο για τους ενταγμένους συντελεστές της «κομματογένεσης», αλλά και για τους ανένταχτους, που παρακολουθούν από απόσταση ασφαλείας (ή ανασφάλειας) τη διεργασία αυτή (μεταξύ των οποίων και ο γράφων). Ας θυμηθούμε τα παλιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά προέκυψε από την απόγνωση. Γεννήθηκε από μια μεγάλη διάσπαση και πολλές μικρότερες διασπάσεις που καταγράφηκαν στην Αριστερά. Είναι προϊόν της κρίσης της που τη διαπέρασε μετά το 1989. Η κρίση αυτή δεν αφορούσε μόνο τη διά-

την εποχή, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς «αποθεώνεται» ως εθνικός σωτήρ. Από τους μνημονιακότερους των ημεδαπών σχολιαστών έως και την αρθρογραφία της Bild. Με τους άλλους δύο αρχηγούς να συνωθούνται απλώς στη σκιά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια σειρά κομματικών στελεχών ή και «θεωρητικών» της «μνημονιακής κεντροαριστεράς» δύσκολα κρύβουν το θαυμασμό τους προς τον πρωθυπουργό χαρακτηρίζοντάς τον «θετική έκπληξη» ή ακόμη και «αποκάλυψη»...

Με ποιον θα πας και ποιον θ’ αφήσεις Με βάση αυτά τα δεδομένα θα περίμενε κανείς ότι στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή του Αντώνη Σαμαρά θα ήταν να ηγηθεί της «μεγάλης ευρωπαϊκής παράταξης», κεντροδεξιού κατά βάση προσανατολισμού, και με ολίγες αριστερές πινελιές ενδεχομένως. Η πολιτική βάση υπάρχει, δεν θα έμενε παρά η αξιοποίησή της. Αυτό ήταν όντως το αρχικό σχέδιο το εκπορευόμενο από το Μέγαρο Μαξίμου, για το περιεχόμενο του οποίου έχει ήδη αναπτυχθεί πλούσια, δημοσιογραφικού τύπου, σεναριολογία. Κι όμως, η πρακτική του κόμματος

της Ν.Δ., υπό την έμπνευση των στενότερων εκ των συνεργατών του πρωθυπουργού, όχι μόνο υπονομεύει την περί ης ο λόγος προοπτική, αλλά στην πράξη οδηγεί προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Κι έτσι, από το όραμα της «μεγάλης ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς», οδηγούμαστε στην πραγματικότητα της εσωστρεφούς, φοβικής, και μάλλον όχι και τόσο μεγάλης, δεξιο-ακροδεξιάς. Με στόχο, κατ’ αποκλειστικότητα σχεδόν, τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, ίσως έως ένα βαθμό και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζει το φλερτ με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ή με τον Κώστα Μακρόπουλο, τον Χρήστο Ζώη και τους λοιπούς δεξιούς «νεο-αποστάτες». Αυτή την κατεύθυνση φωτογραφίζει η προνομιακή κομματική αξιοποίηση του Βορίδη και του Γεωργιάδη. Προς αυτή την κατεύθυνση οδηγεί το εν πλήρει εφαρμογή δόγμα «νόμος και τάξη», ο όλος αντιμεταναστευτικός κυβερνητικός οίστρος, καθώς και η, κεντρικής επιλογής πάντως, «αντιστασιακή» νεοδημοκρατική πρακτική απέναντι στο αντιρατσιστικό του Αντώνη Ρουπακιώτη. Και οι όλες τέλος πάντων οπισθοχωρήσεις προς την Ακροδεξιά.

Τι κόμμα; ψευση των προσδοκιών, την κατάρρευση των οραμάτων, τον κλονισμό των ιδεολογικών «πίστεων» που τροφοδότησε η θεαματική κατεδάφιση του (αν)ύπαρκτου σοσιαλισμού. Αφορούσε και το ξεβόλεμα ανθρώπων που είχαν συνηθίσει σε μια κάποια κομματική ρουτίνα. Αφορούσε την απουσία προστατευτικής ομπρέλας, την αποκοπή από τις παραδοσιακές κομματικές δομές, τις αυστηρά προσηλωμένες στην ιεραρχία, στην αρχή της πλειοψηφίας, στις ηγετικές πυραμίδες. Οι άνθρωποι που ξεκίνησαν την πρωτοβουλία συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι τίποτα δεν αποδεικνύει ότι είχαν πράγματι απαλλαγεί από την παραδοσιακή κομματική κουλτούρα, επέλεξαν τον δύσκολο, τον πολύ δύσκολο δρόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ των πολλών συνιστωσών, που για πολλά χρόνια ακούγονταν στ’ αυτιά των πολιτών σαν ονόματα εξωτικών πουλιών, υπήρξε ένα εξαιρετικά πρωτότυπο πολιτικό εγχείρημα που χάραζε πορεία σε αχαρτογράφητα νερά. Η λειτουργία στη βάση της πολιτικής ομοφωνίας που περιορίζει τους συσχετισμούς ισχύος και εξουσίας, την ηγεμονία των δυνατών επί των αδυνάμων, μπορεί να φαίνεται δύσκαμπτη, δυσλειτουργική και χρονοβόρα. Πλην όμως υπήρξε πολιτικά και ιδεολογικά παραγωγική για μια Αριστερά που σε πολλά πεδία έπρεπε να επανεκκινήσει από μηδενική βάση. Αυτή η αντιιεραρχική, και από πολλές απόψεις αντι-κομματική λειτουργία, επιβλήθηκε από τα πράγματα. Από την πρόθεση του ΣΥ-

ΡΙΖΑ να λειτουργήσει ως μέτωπο ανασύνθεσης της κατακερματισμένης Αριστεράς των πολλών αποχρώσεων και των πολλών -ισμών, με μοναδική ίσως συνισταμένη το πώς θα είναι χρήσιμη στην κοινωνία υπέρ της οποίας υπάρχει. Το εγχείρημα πέτυχε, μέσα από πολλές διαδοχικές αποτυχίες κι επιτυχίες του. Επικρίθηκε για κακοφωνία, πολυφωνία, Βαβυλωνία, ασυνεννοησία, αλλά αυτό που προβάλλεται ως θεμελιώδης αναπηρία του ίσως ήταν πολύ πιο έντιμο απέναντι στην κοινωνία, διαφανές και δημοκρατικό στη σχέση του μ’ αυτήν. Φυσικά, για να μην εξωραΐζουμε τα πράγματα, προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, της ομοφωνίας και της σύνθεσης δεν αποφεύχθηκε η αναπαραγωγή «ασθενειών» του κλασικού κομματισμού. Ήταν αντιληπτοί και σε τρίτους οι παραγοντισμοί, οι διαγκωνισμοί, οι

Tο ερώτημα «τι κόμμα» είναι η άλλη όψη του ερωτήματος «ποια πολιτική». Και οι απαντήσεις σ’ αυτά έχουν σημασία όχι μόνο για τους ενταγμένους συντελεστές της «κομματογένεσης», αλλά και για τους ανένταχτους, που παρακολουθούν από απόσταση ασφαλείας τη διεργασία αυτή

Το ερώτημα που ευλόγως ανακύπτει είναι: Προς τι; Για ποιο λόγο επιλέγεται τελικά αυτή η γραμμή έναντι της άλλης; Δεδομένου ότι επ’ ουδενί μπορούν να συνδυαστούν. Η μία καταφανώς υπονομεύει ή και ακυρώνει την άλλη. Αφού θα αποθαρρυνθούν έτσι οι διαθέτοντες «υπόλοιπα» δημοκρατικών ευαισθησιών, οι «σοβαρότεροι» εκ των δυνάμει υποστηρικτών του πρωθυπουργού. Ακόμη και οι θερμότεροι εκ των οψίμων θαυμαστών του. Η απάντηση είναι μάλλον απλή. Όχι μόνο η πλειονότητα των βουλευτών και των στελεχών της Ν.Δ. Όχι μόνο το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον. Αλλά και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς αυτός είναι. Της συγκεκριμένης ιδεολογικοπολιτικής σκευής. Όπως ακριβώς αυτοπροτάθηκε στον λαό ως ΠΟΛ.ΑΝ. Όπως ακριβώς πολιτεύτηκε προκειμένου να κατακτήσει την ηγεσία της Ν.Δ., και τα κατάφερε. Όπως ακριβώς λειτούργησε προεκλογικά για λογαριασμό του κόμματός του, με αποτέλεσμα να το συρρικνώσει ασφυκτικά. Μιλούμε για το πολιτικό προσωπικό αλλά και για τον πολιτικό ηγέτη, από το μυαλό και από τη συνείδηση των οποίων ο διαφωτισμός πέρασε και δεν ακούμπησε...

ανταγωνισμοί και οι μικρομεγαλισμοί ανάμεσα στις συνιστώσες, από τις οποίες κάθε μια προσπαθούσε να υπερασπιστεί την αυτοτέλεια του «μαγαζιού» της, χωρίς την επίγνωση ότι το ειδικό βάρος κάθε μιας στην κοινωνία μπορεί να ήταν ασήμαντο έως μηδενικό, ενώ ήταν η σύνθεση που επιβραβευόταν. Αυτές τις ασθένειες, αν θυμάμαι σωστά, έγινε προσπάθεια να τις υπερβεί πριν από 3-4 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ με την απόπειρα δημιουργίας του «ΣΥΡΙΖΑ των μελών». Απόπειρα που πάγωσε για λόγους που ποτέ δεν εξηγήθηκαν πειστικά. Το εγχείρημα θα κάλυπτε δυο ανάγκες: Πρώτον, την προσέλκυση των ανένταχτων αριστερών που είχαν επαναδραστηριοποιηθεί πολιτικά, αλλά δεν είχαν διάθεση να περάσουν από το «κανάλι» μιας συνιστώσας. Δεύτερον, τη θεσμοθέτηση της διπλής σχέσης μέλους, του διπλού δεσμού για τους ενταγμένους, τόσο με το κόμμα ή τη συνιστώσα τους όσο και με τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Η ισορροπία που θα προέκυπτε από μια τέτοια διπλή σχέση θα ήταν, βεβαίως, πειραματική, λεπτή και υψηλού ρίσκου. Αλλά πάντως πιο κοντά στις ανάγκες της κοινωνίας για νέου τύπου ριζοσπαστική πολιτικοποίηση. Εξάλλου ένα από τα αποτελέσματα της μνημονιακής μας τραγωδίας είναι χρεωκοπία του αστικού κομματικού συστήματος, τόσο στις πολιτικές του όσο και στις μορφές οργάνωσής του. Το να προσπαθείς να «κοπιάρεις» τον παραδοσιακό κομματισμό την ώρα που πνέει τα λοίσθια μοιάζει με συνταγή αυτοευνουχισμού. Αυτά τα ολίγα, και ας μην εκληφθούν ως έξωθεν παρέμβαση στα κομματικά δρώμενα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

17

ΑΡΘΡΑ

ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: Πάνω απ’ όλα η ενότητα! ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ Π. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ *

Η Αριστερά οφείλει σήμερα να απαντήσει στα εξής βασικά πολιτικά ζητήματα. Το πρώτο είναι γιατί χάθηκε η ιδεολογική μάχη του Μνημονίου. Γιατί δηλαδή οι -εκτεθειμένες πολλαπλώς στα μάτια της κοινωνίας- πολιτικές δυνάμεις και η μνημονιακή δημοσιολογία κατόρθωσαν να «περάσουν» την προκατασκευασμένη αιτιολογία τους για την κρίση, που αποδίδει την πρώτιστη ευθύνη στους πολίτες. Η Αριστερά δεν ανέλυσε εγκαίρως τα αίτια της χρεωκοπίας και της κοινωνικής επιδείνωσης, που -αναπόδραστα και από ετών- είχαν δρομολογηθεί εξαιτίας των συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων και μονεταριστικών πολιτικών της Ε.Ε. Η αδυναμία της αυτή πίστωσε πολιτικό χρόνο στους υπαίτιους, με αποτέλεσμα οι θύτες (ιδίως η Ε.Ε.) να εμφανιστούν ως... «σωτήρες». Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι γιατί δεν κατόρθωσε να οργανώσει ένα πλατύ, ενωτικό Λαϊκό Κίνημα, που με την καθημερινή του παρουσία στους χώρους δουλειάς και στην Κοινωνία θα απέτρεπε την επιβολή των Μνημονίων, την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας στην Τριαρχία των δανειστών. Τέλος, πρέπει να δώσει και μια πειστική απάντηση στο οργανωτικό -και συνάμα «βαθύ» πολιτικό- ζήτημα γιατί δεν πέτυχε την ενότητά της, την ώρα που οι μνημονιακές και παραμνη-

μονιακές δυνάμεις, δεν δίστασαν να συνεργαστούν. Ενώ δηλαδή το Μνημόνιο, ως έκφραση της πλέον συστημικής, επιθετικής και γενικευμένης καπιταλιστικής συσσώρευσης, δημιουργεί νέα ρήγματα στην κοινωνική βάση του συστήματος εξουσίας, αλλά και διανοίγει ευδιάκριτες ενοποιητικές γραμμές που ευνοούν την ενωτική εναλλακτική δράση, εν τούτοις η Αριστερά, όχι απλώς δεν συσπειρώνεται, αλλά εξακολουθεί να κατακερματίζεται στη βάση διαφόρων δευτερευόντων ή τεχνικών ζητημάτων. Πολύ περισσότερο όταν είναι εμφανές (και το διακηρύσσουν όλοι οι σπουδαίοι διανοούμενοι της Ευρώπης) ότι αυτό το πρόγραμμα, που επιβλήθηκε στη χώρα, παραμερίζει τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας και -παρά τους ευφημισμούς των ευρωπαϊκών κειμένων και της νεοφιλελεύθερης Τεχνοδομής- εγκαθιδρύει ζώνες κυρίαρχων κρατών και περιφέρειας (κρατών - «rogue»). Γιατί η πιθανότητα να βρεθούμε μπροστά στον κίνδυνο διακοπής της ρευστότητας από την ΕΚΤ (μια ακραία και αυτοκτονική για την ΟΝΕ εκδήλωση δημοσιονομικής «ευγονικής» και τιμωρίας), ως απάντηση σε μια νέα, πατριωτική και δυναμική διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους δανειστές, είναι ένα ζήτημα αντιμετωπίσιμο από μια Διεύθυνση της Τράπεζας της Ελλάδας και του υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τα σχέδια που καταρτίζουν (για παν ενδεχόμενο) όλες οι χώρες του κόσμου.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

o

ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ: Στο πλαίσιο της αναδρομικής έκθεσης Κυριάκος Κατζουράκης. Έργα 1963-2013 Ζωγραφική, Θέατρο, Κινηματογράφος Το Μουσείο Μπενάκη και ο ρ/σ 105,5 «Στο Κόκκινο» σας προσκαλούν την Κυριακή 2 Ιουνίου και ώρα 12.00 στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, (Πειραιώς και Ανδρονίκου 138) στην παρουσίαση του βιβλίου του Κυριάκου Κατζουράκη: Τάξη στο χάος Ζωγραφική / Θέατρο / Κινηματογράφος, Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο. Προλογίζει ο Άγγελος Δεληβορριάς και συμμετέχουν οι: Νάντια Βαλαβάνη, συγγραφέας, Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέας - δημοσιογράφος, Αριστείδης Μπαλτάς, ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ, Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος - αρχισυντάκτης εφημ. «Καθημερινή», Πέπη Ρηγοπούλου, καθηγήτρια Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ. Τη συζήτηση με θέμα Κρίση και Τέχνη συντονίζει ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης, διευθυντής του ρ/θ 105.5 «Στο Κόκκινο».

o

ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΗΣ: Εκδήλωση Μνήμης για τα πέντε χρόνια απουσίας του Άγγελου Ελεφάντη, ενός αριστερού διανοούμενου του 20ου αιώνα, που θα γίνει την Τρίτη 28 Μαΐου 2013, ώρα 8.00 μ.μ. στην Αγορά Αργύρη, Αγίου Ανδρέου 14, Πάτρα. Θα μιλήσουν και θα συζητήσουν οι πανεπιστημιακοί: Σία Αναγνωστοπούλου, Γ. Ζαρκάδης, Αρ. Μπαλτάς, και ο ιστορικός Στ. Μπουρνάζος. Τη συζήτηση,που διοργανώνουν οι φίλοι του περιοδικού «ο Πολίτης» και το ινστιτούτο «Νίκος Πουλαντζάς», θα συντονίσει η Β. Δεσποινιάδου, αρχιτέκτων. Στον χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση των έργων του Άγγελου Ελεφάντη, του περιοδικού «Ο Πολίτης» και των εκδόσεών του.

Το αν δηλαδή θα χρειαστεί ικανή ποσότητα συναλλάγματος για την αγορά κεφαλαιουχικών αγαθών προς έναρξη της αναπτυξιακής διαδικασίας και την προμήθεια όλων των χρειωδών για τη διεξαγωγή της καθημερινής ζωής..., το αν θα απαιτηθούν προσωρινές χρεωστικές κάρτες ή ειδικά τραπεζογραμμάτια για να διευκολύνουν, κατά τις δύσκολες ημέρες, τις συναλλαγές των επιχειρήσεων και των πολιτών..., είναι τεχνικά ζητήματα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τη δημιουργία νέων κομμάτων στην κοινωνική συνείδηση. Η ανάγκη δημιουργίας νέων κομμάτων δεν προκύπτει από κάποιο ζήτημα συγκυρίας, όσο σπουδαίο και αν είναι (όπως π.χ. το νόμισμα και η ισοτιμία του), αλλά είναι αποτέλεσμα επίμο-

Κανένας, σε καμιά χώρα και σε καμιά περίοδο της Ιστορίας δεν πήρε κυβέρνηση (πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες), έχοντας κυβερνητική πρόταση πολυφωνίας, όπου το κάθε κεντρικό στέλεχος διατυπώνει τη δική του εκδοχή για τα επείγοντα ή μεσομακροπρόθεσμα μέτρα

νων, διαρκών και εμφανών αλλαγών στη διάρθρωση των συντελεστών της παραγωγής και των κοινωνικο-οικονομικών σχέσεων που εδράζονται σ’ αυτές(...) Η σκέψη άλλωστε για μονομερή έξοδο από την ΟΝΕ και την Ε.Ε. τώρα, είναι έωλη και κατά πολλούς (και τον Τσόμσκι) το ενδεχόμενο εγχείρημα «απρόσεκτο». Παραγνωρίζει τις διεθνείς δεσμεύσεις του μνημονιακού πλαισίου που μπορούν να επιβληθούν με διάφορους τρόπους από τη διεθνή κοινότητα, καθώς και το υπερεθνικό, παραμνημονιακό πλαίσιο των δημοσιονομικών, νομισματικών και τραπεζικών καταναγκασμών και εξαρτήσεων. Η πρόταση για την επαναθεμελίωση-επανασχεδιασμό της Ε.Ε., της ΟΝΕ και του ευρώ, με την ταυτόχρονη διάσωση των χωρών με υπερβολικό χρέος, την παραχώρηση πακέτου ανάπτυξης με νέα κριτήρια και με εύλογη μεταβατική περίοδο, είναι αυτή που μπορεί να εκφραστεί σήμερα μαζικά από τις χώρες του Νότου και την Εργατική Τάξη της Κεντρικής Ευρώπης, ώστε να βάλει πάλι σε κίνηση την αναπτυξιακή διαδικασία, να προωθήσει «από τα κάτω» τη νέα δημοκρατική θεσμική συγκρότηση όλων των ευρωπαϊκών οργάνων και να μεταφέρει πλεονάσματα στις χώρες του Νότου που τα δικαιούνται. Αυτή την πρόταση πρέπει να επεξεργαστεί περαιτέρω ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να είναι έτοιμος για όλα τα ενδεχόμενα. Ο λαός φαίνεται ότι σιγά-σιγά φεύγει από τον

αστερισμό του φόβου. Αναμένει την εναλλακτική πρόταση που θα εκφράζεται με ενιαίο λόγο και μία φωνή, από στελέχη που έχουν πλέον συν-αντίληψη για το εύρος των εννοιών που μεταχειρίζονται στον δημόσιο διάλογο. Άρα δεν είναι ο φόβος αυτός που μας αποστερεί προς το παρόν την επικράτηση, αλλά η μη επίτευξη -σε ικανοποιητικό βαθμό- του ενιαίου λόγου. Κανένας, σε καμιά χώρα και σε καμιά περίοδο της Ιστορίας δεν πήρε κυβέρνηση (πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες), έχοντας κυβερνητική πρόταση πολυφωνίας, όπου το κάθε κεντρικό στέλεχος διατυπώνει τη δική του εκδοχή για τα επείγοντα ή μεσομακροπρόθεσμα μέτρα. Ο λαός δεν ψήφισε, όπως ορισμένοι ισχυρίζονται, φορμαλιστικά, δηλαδή σχήμα ποικίλων και αυτόνομων δημοκρατικών εκπροσωπήσεων, συλλογικοτήτων και ελευθεριακής έκφρασης στον δημόσιο χώρο... Ψήφισε πρόγραμμα σωτηρίας, οικονομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και πείστηκε από αξιόπιστα πρόσωπα που του δίνουν προοπτική κυβέρνησης, που θα εφαρμόσει την άμεση, σταθερή, συνεκτική και εναλλακτική λύση. Η μόνη, ως εκ τούτου, απάντησηλύση, αν θέλουμε να σταματήσουμε την πορεία αποικιοποίησης της χώρας, είναι η σοβαρότητα, η σταθερότητα και η ρωμαλέα αισθητική του ενιαίου λόγου.

* Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Πόλεμος στον φόβο ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 15

Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι οι σταθερές κοινωνικές αναφορές, η αγκύρωση στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, που μεγάλο μέρος του είναι σήμερα άνεργο. Η στενή σχέση του ενιαίου φορέα με τα κοινωνικά κινήματα, που η αυτονομία τους είναι απολύτως σεβαστή, δεν αναιρεί την αναγκαιότητα και προτεραιότητα του πολιτικού υποκειμένου. Η ανεπιφύλακτη διαφύλαξη του πλουραλισμού τού υπό διαμόρφωση νέου ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί απλώς εσωκομματική υπόθεση. Είναι στρατηγικό στοιχείο της δικής μας Αριστεράς. Η ανακύκλωση της συζήτησης για τα αρνητικά των τάσεων δεν μπορεί να καταλήξει στη θέσπιση περιορισμών στη λειτουργία τους που θα «αποδυναμώσουν»το κόμμα. Και η ανάγκη της αποτροπής συγχύσεων γύρω από τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ, ανάγκη ακόμα πιο επιτακτική στη σημερινή συγκυρία, δεν μπορεί να δικαιολογήσει σε καμία περίπτωση τη δημιουργία προσκομμάτων στην κυκλοφορία των ιδεών και την ελεύθερη έκφραση των απόψεων. Ο πλουραλισμός, οι δημοκρατικές διαδικασίες και η συλλογικότητα συνθέτουν ένα τρίπτυχο απαράβατων αρχών για τον νέο φορέα.

Μανιχαϊκό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» Ο διάλογος, πρωταρχική «αξία» για τη δική μας Αριστερά, δεν εξυπηρετείται πάντως από την κατα-

σκευή μανιχαϊκών διλημμάτων ή από την απλούστευση των προβλημάτων. Παράδειγμα προς αποφυγήν αποτελεί το διάζευγμα «ευρώ ή δραχμή». Κατ’ αρχήν τίθεται το ερώτημα κατά πόσον η έξοδος από το ευρώ θα έχει θετικό ή, μήπως, αρνητικό πρόσημο. Η επαναφερόμενη κατά περιόδους «υπόδειξη ή πρόβλεψη» που διατυπώνεται σε ιθύνοντες διεθνείς κύκλους ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ «συμφέρει»(σε ποιους;) ή είναι «αναπόφευκτη» εμβάλλει σε σκέψεις για ενδεχόμενη ένταξη σε σχεδιασμούς από τα κυρίαρχα κεφαλαιοκρατικά κέντρα μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, όπου η Ελλάδα (ή και άλλες χώρες) δεν θα έχει θέση στην Ευρωζώνη ή σε άλλους σχετικούς θεσμούς. Επί πλέον, υπάρχει εδώ και μια παράδοξη, θα έλεγε κανείς, «συμμετρία» στα δύο σκέλη του διαζεύγματος «ευρώ ή δραχμή». Η τρόικα επέβαλε στη χώρα μας μια μονόπλευρη εσωτερική υποτίμηση, που συρρίκνωσε τους μισθούς και τις συντάξεις, ωθώντας στη φτώχεια και την εξαθλίωση μεγάλο μέρος του λαού. Αλλά και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, με την επακόλουθη υποτίμησή του, θα έχει, για ένα διάστημα τουλάχιστον, ανάλογα αποτελέσματα - την απομείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών και συνταξιούχων, πράγμα που δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορη την Αριστερά. Τέλος, η προσέγγιση της κοινωνικής και της οικονομικής πραγματικότητας με όρους νομίσματος δεν προσιδιάζει στην Αριστερά.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

18

OIKONOMIA

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

o

ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΜΑΧΩΜΕ: Ο Μαρξιστικός Χώρος Μελέτης και Έρευνας (ΜΑΧΩΜΕ) διοργανώνει Διήμερο Μαρξιστικού Προβληματισμού με θέμα «Ευρωπαϊκή ενοποίηση, γεωπολιτικές αντιθέσεις στη Μεσόγειο και η πολιτική της Αριστεράς», στις 29 και 30 Μαΐου, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, (Σόλωνος 57, 1ος όροφος, Αμφιθέατρο «Παπαρρηγόπουλου»). Το πρόγραμμα του διημέρου περιλαμβάνει τις παρακάτω θεματικές: Την Τετάρτη 29 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ. θα ξεκινήσει η θεματική «Γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και διεθνές περιβάλλον» με συντονίστρια τη Μάγδα Ρουμανέα. Εισηγούνται: Κώστας Μελάς, Γιάννης Θεωνάς, Νίκος Κατσουρίδης, Θοδωρής Δρίτσας. Παρεμβαίνουν: Βασίλης Πριμικήρης, Απόστολος Αποστολόπουλος, Δημήτρης Μπαμπασίκας. Την Πέμπτη 30 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί η θεματική «Εθνικό κράτος, Υπερεθνική ολοκλήρωση και Αριστερά» με συντονιστή τον Ηλία Νικολόπουλο. Εισηγούνται: Τρύφωνας Κωστόπουλος, Θόδωρος Μαργιόλης, Ευτύχης Μπιτσάκης, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Παρεμβαίνουν: Δέσποινα Σπανού, Σωτήρης Γεωργόπουλος, Σωτήρης Σιώκος.

o

ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ: Την υπαγωγή του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής στο ΤΑΙΠΕΔ κατήγγειλε στη Βουλή την περασμένη Τρίτη η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Θεανώ Φωτίου, υπογραμμίζοντας στην επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προς τον υπουργό Υποδομών ότι «έχετε εντάξει σε αυτήν τη λίστα κάτι που είναι ανεπίτρεπτο ιστορικά. Το Σκοπευτήριο είναι χώρος τρομακτικής ιστορικής μνήμης για τον τόπο. Αυτή η έκταση δεν ξεπουλιέται, κύριε υπουργέ. Είναι μεγάλο ατόπημα ότι την εντάξατε στη λίστα». Στην κίνηση αυτή, δεν είναι μόνο τα ευρώ που θα μπουν στο ΤΑΙΠΕΔ, αντέδρασαν με όμοφωνο ψήφισμα τόσο το Δημότικο Συμβούλιο της Καισαριανής όσο και η Περιφερειακή Ένωση των Δήμων Αττικής.

o

ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΓΡΑΦΕΙΩΝ: Το δικό του... σπίτι απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Ανθούσας, Γέρακα, Παλλήνης. Τα εγκαίνια θα γίνουν την Παρασκευή 31 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ. Στην οδό Θεσσαλονίκης 31, στην πλατεία Γέρακα.

o

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΙ: Οι Οργανώσεις ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΕΚΠΑ και Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΕΜΠ - ΤΕΙ) σας καλούν σε κοινή εκδήλωση - συζήτηση με ομιλητή τον Γιάννη Δραγασάκη, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, β’ αντιπρόεδρο της Βουλής, οικονομολόγο, με θέμα: «Το success story της κυβέρνησης και η δική μας αφήγηση ελπίδας». Η εκδήλωση θα γίνει τη Δευτέρα 27 Μαΐου και ώρα 19:00 στο νέο κτήριο ΝΟΠΕ, 3ος όροφος, αιθ. 4 (οδός Σίνα, Αθήνα).

ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ χθες, σήμερα, αύριο ΤΩΝ Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ, ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΚΑΙ Δ. ΜΠΑΜΠΑΣΙΚΑ, ΓΕΩΦΥΣΙΚΟΥ

Οι εταιρείες του ενεργειακού τομέα φιγουράρουν πάνω - πάνω στη λίστα των προς εκποίηση εταιρειών. μεταξύ αυτών και οι ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ, δύο εταιρείες του Δημοσίου, που διαχειρίζονται την προμήθεια και διάθεση του φυσικού αερίου, μέχρι σήμερα κερδοφόρες και με κοινωνική προσφορά.. Το ενδιαφέρον των υποψήφιων αγοραστών είναι μεγάλο. Αναμένεται σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποσβέσουν το συμβολικό τίμημα αγοράς των εταιρειών και στη συνέχεια να θησαυρίσουν… Είναι πάγια τακτική μεγάλες ενεργειακές εταιρείες να στήνονται από το Δημόσιο και να ξεπουλιούνται στη συνέχεια, έναντι μικρού τιμήματος, στους ιδιώτες (...)

Η ΔΕΠΑ Η ΔΕΠΑ που γνωρίζουμε σήμερα προήλθε από την απόσχιση του εμπορικού τομέα από την ενιαία -μέχρι το 2007- ΔΕΠΑ. O νέος όμιλος ΔΕΠΑ αποτελείται από τη μητρική εταιρεία και τις ακόλουθες θυγατρικές: τη ΔΕΣΦΑ, με ποσοστό 100% και αντικείμενο τη λειτουργία του ΕΣΦΑ (Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου) καθώς και το σύνολο του συστήματος μεταφοράς και Εγκατάστασης Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ), τις 3 εταιρείες διανομής, ΕΠΑ Αττικής, ΕΠΑ Θεσσαλονίκης και ΕΠΑ Θεσσαλίας με ποσοστό 51% και την ΠΟΣΕΙΔΩΝ με 50%. Η ΔΕΠΑ αγοράζει ποσότητες Φ.Α. (Φυσικού Αερίου) 4,2 bcm (δισ. κυβικά μέτρα) ετησίως σήμερα, κατά κύριο λόγο από την Ρωσική Gazprom (67%), από την αλγερινή Sonatrach (16%) σε υγροποιημένο ΦΑ (LNG) και από την τουρκική Botas (17%). Κατά περίπτωση λίγες ποσότητες παραλαμβάνονται με spot φορτία (LNG) από τη διεθνή αγορά Φ.Α.

ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ Τις ποσότητες αυτές πουλά, μέσω του δικτύου Υψηλής Πίεσης, που διαχειρίζεται ο ΔΕΣΦΑ, στις ΕΠΑ με τελικό αποδέκτη τον Έλληνα καταναλωτή σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Βόλο, Καρδίτσα και Τρίκαλα. Ένα μεγάλο μέρος πουλά στην ΔΕΗ και στις ιδιωτικές εταιρείες ηλ/παραγωγής, επίσης μικρές ποσότητες διοχετεύονται σε ορισμένες βιομηχανίες που βρίσκονται εκτός ορίων των ΕΠΑ. Έχει κατασκευαστεί δίκτυο μέσης και χαμηλής πίεσης σε 16 νομούς της Ελλάδας και η ΔΕΠΑ τους τροφοδοτεί χωρίς να έχουν ιδρυθεί σ’ αυτούς νέες ΕΠΑ. Από τις πωλούμενες ποσότητες 62,67% είναι για Ηλεκτροπαραγωγή, 15,77% για τις ΕΠΑ και το υπόλοιπο για βιομηχανίες και άλλες δραστηριότητες (κίνηση οχη-

μάτων, ΔΕΣΦΑ κ.λπ.). Μία άλλη εμπορική δραστηριότητα είναι η αεριοκίνηση. Η ΔΕΠΑ εδώ και αρκετά χρόνια έχει κατασκευάσει 2 σταθμούς συμπιεσμένου ΦΑ (CNG) από όπου εφοδιάζει λεωφορεία του ΟΑΣΑ και αρκετά οχήματα καθαριότητας δήμων της Αττικής καθώς και λίγους ιδιώτες καθημερινά. Για το CNG ξεκινά τώρα μια προσπάθεια για διείσδυση στην κίνηση ΙΧ οχημάτων και φορτηγών,(εκτός των λεωφορείων της ΕΘΕΛ), με τη δημιουργία μεικτών πρατηρίων σε συνεργασία με την ΕΚΟ. Ήδη κατασκευάστηκε ένα στη Θεσ/νίκη και άρχισε η κατασκευή δεύτερου στην Αθήνα. Η προοπτική είναι να γίνουν 7-8 σ’ όλο τον άξονα Αθηνών - Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΠΑ επεκτείνεται περαιτέρω στον τομέα αυτό, ευελπιστώντας να αποσπάσει μερίδιο από την Υγραεροκίνηση κατασκευάζοντας σε πρατήρια της Αθήνας της Θεσσαλονίκης και αλλού αντλίες Φ.Α. για τη κίνηση φορτηγών και Ι.Χ.

Η μάχη των αγωγών Στις διεθνείς δραστηριότητες της ΔΕΠΑ συγκαταλέγεται η ολοκλήρωση των μελετών για τον ITGI από τη θυγατρική της Poseidon SA. Ο ITGI όμως μένει στα χαρτιά, ύστερα από τον αποκλεισμό του από τις εταιρείες του Shah Deniz II. Το ενδιαφέρον τώρα επικεντρώνεται στην κατασκευή του ελληνοβουλγαρικού αγωγού, που φαίνεται να προχωρά με κάποιες δυσκολίες λόγω της πολιτικής αστάθειας στη γειτονική Βουλγαρία. Για τον ΤΑΡ έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν γραφτεί πολλές αναλύσεις -πολλές από τις οποίες είναι από ελεγχόμενες κυβερνητικές γραφίδες. Η ουσία είναι ότι και αυτό το έργο είναι στον αέρα. Όσα γράφονται εξυπηρετούν κυρίως επικοινωνιακούς λόγους. Η κυβέρνηση ελπίζει να «ισοφαρίσει» την αποτυχία του ITGI με τον ΤΑΡ, γι’ αυτό τα δίνει όλα στην εταιρεία εκμετάλλευσης του TAP μη διασφαλίζοντας τα ελληνικά συμφέροντα. Το σενάριο για τον South Stream φαίνεται να προχωράει μόνο εάν οι Ρώσοι αγοράσουν τη ΔΕΠΑ. Κατά μια εκτίμηση η κυβέρνηση θα περιμένει να δει τι αποφάσεις θα πάρουν οι διαχειριστές του κοιτάσματος Shah Deniz II, δηλαδή να επιλέξουν μεταξύ Nabucco West και ΤΑΡ, και μετά θα προχωρήσουν στην επιλογή του πλειοδότη για την πώληση της ΔΕΠΑ. Αν η απόφαση του Shah Deniz είναι υπέρ του Nabucco (που είναι και το πιο πιθανό), θεωρούν ότι μπορούν να παρακάμψουν πιο εύκολα τις αντιρρήσεις των Αμερικανών και της Ε.Ε., ώστε να προχωρήσουν με τους Ρώσους. Αν όμως επιλεγεί ο ΤΑΡ, οι πιέσεις θα είναι τέτοιες, ώστε προβλέπεται ν’ αποκλειστούν οι Ρώσοι, έστω και αν είναι πλειοδότες, με το επιχείρημα ότι δεν πλη-

ρούν τους κανόνες ανταγωνισμού της Ε.Ε. Σ’ αυτήν την περίπτωση πολλά σενάρια είναι ανοικτά, για να κουμπώσουν όλα τελικά κατά τις επιθυμίες των δανειστών. Οι επίδοξοι «επενδυτές» δεν θέλουν τη ΔΕΠΑ για την εγχώρια αγορά Φ.Α. που είναι μικρή μπροστά στις ποσότητες που πουλούν στην Ευρώπη και την Ασία, αλλά για τη δυνατότητα κύρια άσκησης πολιτικής επιρροής στην ευρύτερη περιοχή. Οι Ρώσοι θέλουν να «εξουδετερώσουν» τον εν δυνάμει ανταγωνιστή τους, που ελέγχει τα κοιτάσματα της Κασπίας.

Τι πρέπει να γίνει Tο στρατηγικό αυτό πλεονέκτημα της ΔΕΠΑ η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα προκύψει σύντομα, πρέπει να το ενισχύσει διατηρώντας τη δημόσια συμμετοχή του 65% που έχει σήμερα και αξιοποιώντας τις δυνατότητες που υπάρχουν για να προχωρήσει σε: o Σύναψη διακρατικών συμφωνιών με τα γειτονικά κράτη για προώθηση ποσοτήτων Φ.Α. με σκοπό την ενεργειακή επάρκεια της περιοχής. o Επαναδιαπραγμάτευση της τιμής αγοράς από τους προμηθευτές και σύναψη νέων συμβάσεων. o Εξάπλωση της χρήσης Φ.Α. σε όλη την ελληνική επικράτεια για φθηνή και πιο καθαρή ενέργεια. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πάνω από 200.000 μέτρα κατασκευασμένου δικτύου μέσης και χαμηλής πίεσης που μένουν θαμμένα χωρίς να αξιοποιούνται όπως θα έπρεπε. Ο διαγωνισμός για τις νέες ΕΠΑ «κόλλησε» άλλη μια φορά. Τον περασμένο χρόνο ο προηγούμενος διαγωνισμός κατέληξε άγονος λόγω ανυπαρξίας ενδιαφέροντος, ενώ το ίδιο συνέβη και με παλαιότερους. Αποτέλεσμα; Χιλιάδες νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις να μένουν χωρίς Φ.Α., ενώ όλοι μιλούν για ανταγωνισμό! Η ΔΕΠΑ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες ώστε να καλύψει το κενό. Τα εμπόδια που τυχόν θα προκύψουν από τους ρυθμιστικούς κανόνες της Ε.Ε. σχετικά με την ανταγωνιστικότητα, μπορούν να παρακαμφθούν ζητώντας μια παράταση της εφαρμογής τους μέχρι να ωριμάσει η αγορά Φ.Α. ή δημιουργώντας μεικτές εταιρείες ειδικά για τη διανομή με συμμετοχή των δήμων ή και ιδιωτών. Βέβαια πρέπει να συζητηθεί εκτενώς το μοντέλο ανάπτυξης της ΔΕΠΑ, ώστε να μη ακολουθηθούν τα πρότυπα που οδήγησαν τον δημόσιο τομέα στις γνωστές παθογένειες. Καθήκον μιας νέας κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτα από όλα να υπηρετεί τον ελληνικό λαό και όχι τους Έλληνες και ξένους ολιγάρχες, όπως γίνεται σήμερα..

* Το πλήρες κείμενο στη διαδικτυακή έκδοση της «Αυγής»

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

19

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΝΤΑΛ ΜΟΥΦ (καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας)

Ήττα του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ Μια ενδεχόμενη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να σημάνει την ήττα του νεοφιλελευθερισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, τονίζει η Σαντάλ Μουφ, καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Γουεστμίνστερ του Λονδίνου. Η Σ. Μουφ, η οποία έχει γράψει, μαζί με τον Ερνέστο Λακλάου, το διάσημο βιβλίο «Ηγεμονία και Σοσιαλιστική Στρατηγική» το έργο που εισήγαγε τον όρο «μεταμαρξισμός», μίλησε στην «Αυγή» της Κυριακής για τις ευθύνες της Κεντροαριστεράς, για την αναπαραγωγή του νεοφιλελευθερισμού και για το πώς η Αριστερά μπορεί να μετασχηματίσει την Ευρώπη.

φωνή στον λαό και να βάλει στο επίκεντρο τη λαϊκή κυριαρχία. Ακριβώς αυτό ίσχυε για την περίπτωση του Τσάβες στη Βενεζουέλα. Ο Τσάβες δεν κατήργησε τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς και τις εκλογές. Πάλεψε εναντίον του νεοφιλελευθερισμού κινητοποιώντας τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν ιστορικές περίοδοι όπου ηγεμονεύει η δημοκρατική παράδοση και περίοδοι όπου ηγεμονεύει η φιλελεύθερη παράδοση. Αυτό που επιχειρούν να κάνουν οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής ή κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή το Μέτωπο της Αριστεράς στη Γαλλία, είναι η αλλαγή των συσχετισμών υπέρ της δημοκρατίας. Αυτό που πρέπει να αναγνωρίσουμε είναι ότι ο λαϊκισμός είναι μια μορφή της φιλελεύθερης δημοκρατίας που επιχειρεί να βάλει στο κέντρο τη λαϊκή κυριαρχία. Είναι ένας τρόπος εκδημοκρατισμού των κοινωνιών.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η δημοκρατία φαίνεται να υπονομεύεται από τον νεοφιλελευθερισμό πανευρωπαϊκά. Τι μπορoύμε να κάνουμε για να αναστραφεί αυτό το κλίμα; Είναι πολύ απλουστευτικός ο ισχυρισμός ότι η δημοκρατία υπονομεύεται από τον νεοφιλελευθερισμό, καθώς σε πολλές χώρες της Ευρώπης τα επονομαζόμενα αριστερά κόμματα, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δηλαδή, έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην αναπαραγωγή της κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού. Η περίοδος που ζούμε μπορεί να χαρακτηριστεί ως «μετά-δημοκρατική». Το κομμάτι της Αριστεράς στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως φέρει μεγάλη ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη καθώς, αποδεχόμενο την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, πιστεύει ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Για παράδειγμα, στη Βρετανία, όταν ο Τόνι Μπλερ ανέλαβε την εξουσία, αποδέχτηκε πλήρως το πολιτικό πλαίσιο που είχε διαμορφώσει η Θάτσερ, συνεπώς αποδέχτηκε τον νεοφιλελευθερισμό και το αδιέξοδο μιας εναλλακτικής πολιτικής: «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως κεντροαριστερά είναι να διαχειριστούμε την παγκοσμιοποίηση με έναν πιο ανθρώπινο τρόπο». Το ίδιο συνέβη, πάνω κάτω, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Συνεπώς, οι ευθύνες της Κεντροαριστεράς είναι σημαντικές. Το πιο επείγον και σημαντικό καθήκον της Αριστεράς είναι να σπάσει την αντίληψη ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Από ‘κεί και πέρα, πρέπει να αναπτύξει τη δική της εναλλακτική πρόταση. Όσο δεν το κάνει αυτό, δεν υπάρχει περίπτωση να κινητοποιηθούν οι άνθρωποι. Νομίζω ότι η Αριστερά πρέπει να αναδείξει μια πρόταση που θα έχει ως επίκεντρο τη συγκρότηση μιας «αγωνιστικής δημοκρατίας», όπως την ονομάζω. Όταν αποτυπωθεί αυτή η εναλλακτική πρόταση, οι άνθρωποι θα μπορέσουν να οργανωθούν σε μια ενιαία συλλογική βούληση που μπορεί

να διεκδικήσει και εκλογική νίκη και την εφαρμογή των προγραμματικών θέσεων. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό για ολόκληρη την Ευρώπη να υπάρξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα η οποία θα πετύχει τους στόχους της. Σε εθνικό επίπεδο, η ελληνική κυβέρνηση, έχει υπονομεύσει την κοινοβουλευτική διαδικασία με σκοπό να επιβάλλει την πολιτική λιτότητας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ηγεσία της Ε.Ε. δεν ενδιαφέρεται να δημιουργήσει κάποιου είδους συναίνεση για τις αποφάσεις που λαμβάνει. Τι σημαίνει αυτό για τη δημοκρατία; Η Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, είναι μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Ο μόνος τρόπος για να αντισταθούμε σε αυτή την κατάσταση είναι οι λαοί της Ευρώπης να δείξουν ότι υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα πιστεύουν ότι το ευρωπαϊκό πεδίο είναι εξ ορισμού νεοφιλελεύθερο, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. Ωστόσο, η Ευρώπη είναι αυτό που κάνουν οι Ευρωπαίοι, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Πρέπει να παλέψουμε εντός της Ευρώπης με σκοπό να τη μετασχηματίσουμε. Πρέπει να συγκροτήσουμε ένα εναλλακτικό ευρωπαϊκό σχέδιο το οποίο, προφανώς, υπερβαίνει την κάθε χώρα ξεχωριστά, με σκοπό να αντιμετωπίσουμε τον νεοφιλελευθερισμό. Στο πλαίσιο αυτό, είναι πολύ σημαντικό να υπάρξουν κοινές επεξεργασίες από τα κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη, οι οποίες θα υπερβαίνουν το εθνικό επίπεδο. Μια από τις πιο βασικές κατηγορίες που δέχεται συχνά ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως πρόκειται για μια λαϊκιστική πολιτική δύναμη, ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ενάντια στα μνημόνια με σκοπό να κινητοποιήσει τον κόσμο, αντίκεινται στον ορθό λόγο. Πώς το σχολιάζετε αυτό; Πριν απαντήσω σ’ αυτό, θα ήθελα να σχολιάσω ένα σχετικό

θέμα. Για πολλούς ανθρώπους, η Ευρώπη ταυτίζεται με τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη. Οπότε, όταν κάποιος ασκεί κριτική στην ασκούμενη πολιτική, αυτομάτως χαρακτηρίζεται ως «αντι-ευρωπαίος». Κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χαρακτηριστεί ως «αντι-ευρωπαϊκό» κόμμα. Και μόλις κέρδισε η Ν.Δ., όλοι πανηγύρισαν για την επικράτηση μιας «ευρωπαϊκής δύναμης»... Προφανώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αντί-ευρωπαϊκό, αλλά αντί-νεοφιλελεύθερο κόμμα. Η μεγάλη επιτυχία της Δεξιάς πανευρωπαϊκά είναι ότι έχει καταφέρει να πείσει ότι η Ευρώπη μπορεί να υπάρξει μόνο ως νεοφιλελεύθερο μόρφωμα. Ο λαϊκισμός δεν είναι αρνητική έννοια. Αντίθετα, είναι μια θεμελιώδης διάσταση της δημοκρατίας. Ο λαϊκισμός είναι η έννοια που συγκροτεί τον λαό σε «δήμο», δηλαδή σε αυτό που ο Γκράμσι ονόμαζε «συλλογική βούληση». Ο λαός, μπορεί βέβαια, να μορφοποιηθεί πολιτικά με πολλούς τρόπους, γι’ αυτό και γίνεται λόγος για δεξιό και αριστερό λαϊκισμό. Παραδείγματος χάρη, στη Γαλλία υπάρχει από τη μια μεριά η Λεπέν κι από την άλλη ο Μελανσόν. Προφανώς, υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο πολιτικές δυνάμεις. Το φαινόμενο της Λεπέν και του κόμ-

ματος της, του Εθνικού Μετώπου, είναι πολύ ενδιαφέρον, από την άποψη του τρόπου με τον οποίο κινητοποιεί τους ανθρώπους, μέσω του αντι-μεταναστευτικού και του αντι-ισλαμικού λόγου. Η περίπτωση του Μελανσόν είναι τελείως διαφορετική. Έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική ταυτότητα που ενσωματώνει τους μετανάστες και τοποθετεί ως αντιπάλους τον χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς τον δεξιό λαϊκισμό, είναι να συγκροτήσει ένα αντίπαλο δέος, έναν αριστερό λαϊκισμό. Ο «λαϊκισμός» του ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, είναι καλοδεχούμενος, όπως κι αυτός του Μελανσόν. Το ίδιο ισχύει και για τις προοδευτικές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής όπως αυτές του Τσάβες στη Βενεζουέλα ή της Κίρχνερ στην Αργεντινή. Ο λαϊκισμός που εντοπίζω στις περιπτώσεις αυτές, όχι μόνο συγκροτεί τον λαό, αλλά επιπλέον συναρθρώνει στοιχεία από την φιλελεύθερη αλλά κι από τη δημοκρατική παράδοση. Η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία, η ισότητα, ή ο πλουραλισμός, ο οποίος κατάγεται από τη φιλελεύθερη παράδοση, υπονομεύονται από την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού. Ο λαϊκισμός επιχειρεί να ξαναδώσει

Αναφερθήκατε στη Μαρίν Λεπέν και τον δεξιό λαϊκισμό. Ένα πολύ διαδεδομένο σχήμα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις κυρίαρχες δυνάμεις στην Ελλάδα, είναι η «θεωρία των δύο άκρων». Πώς το σχολιάζετε; Το σχήμα αυτό χρησιμοποιείται με μοναδικό σκοπό να απονομιμοποιήσει τη ριζοσπαστική Αριστερά. Τα τελευταία 20 χρόνια, σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα επονομαζόμενα κεντρώα κόμματα, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερά, έχουν, επί της ουσίας, ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους. Όποιος επιχειρεί να ξεφύγει από τον νεοφιλελευθερισμό, στον οποίο αναφέρονται όλες αυτές οι δυνάμεις πλέον, χαρακτηρίζεται ως «ακραίος». Σε ό,τι αφορά την άκρα δεξιά, η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα ακροδεξιό κόμμα όπως λόγου χάρη το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν: πρόκειται ξεκάθαρα για ένα νεοναζιστικό μόρφωμα. Οι εργαζόμενοι της Γαλλίας εμπιστεύονται τη Λεπέν, καθώς το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει εγκαταλείψει την κοινωνική ατζέντα. Αυτό που επιχειρεί να κάνει ο Μελανσόν από την πλευρά του είναι να συναρθρώσει τα αιτήματα αυτά σ’ ένα αριστερό πλαίσιο και να δείξει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες αλλά ο νεοφιλελευθερισμός. Σε σχέση με τη Χρυσή Αυγή, το σχήμα της αγωνιστικής δημοκρατίας το οποίο υποστηρίζω ουσιαστικά δεν την περιλαμβάνει, καθώς πρόκειται για μια δύναμη που δεν αποδέχεται την αξία του πλουραλισμού.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 MAΪOY 2013

20

EΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΖΗΣ:

Οι Ζώνες ευδοκιμ Η υλοποίηση του σχεδίου των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών παραπέμπει σε νεοαποικιακές συνθήκες με ειδικό εργασιακό, ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς για τις επιχειρήσεις που θα έρθουν να επενδύσουν, τονίζει σε συνέντευξή του στην «Αυγή» της Κυριακής ο Γ.Κουζής, καθηγητής εργασιακών σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, προσθέτοντας ότι πλαίσιο έχει ήδη διαμορφωθεί από τις διαδοχικές μνημονιακές παρεμβάσεις

Κινεζική επικράτεια από τον Πειραιά έως το Θριάσιο ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΠΥΡΟΥ ΡΑΠΑΝΑΚΗ

Το 2007 ο κερδοφόρος ΟΛΠ, με έσοδα 130 εκατ. ευρώ και κέρδη περίπου 35 εκατ., εγκρίνει 5ετές σχέδιο επενδύσεων και ανάπτυξης για την ανάδειξη του λιμανιού ως στρατηγική πύλη της Ευρώπης. Το πρόγραμμα ματαιώνεται, αφού πρώτα υπονομεύεται με καθυστερήσεις και προβλήματα που προβάλλει η τότε διοίκηση αλλά και λόγω αντιδράσεων μερίδας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τον Νοέμβρη του 2008, ο Κ. Καραμανλής επισκέπτεται το Πεκίνο, συνοδευόμενος από εφοπλιστές, οι οποίοι ήδη από τότε είχαν συνάψει συμβόλαια με τα κινεζικά ναυπηγεία για μεγάλο αριθμό εμπορικών πλοίων και tanker. Τότε και επίσημα ξεκινάει η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, με μια συμφωνία που γίνεται δεκτή από κυβέρνηση και ΜΜΕ με διθυράμβους. Σταδιακά από το 2009, το λιμάνι του Πειραιά, με βάση το ΣΕΜΠΟ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων) στο Ικόνιο, μετατρέπεται σε κινέζικη οικονομική ζώνη, για 35 συν 5 χρόνια, βάσει της σύμβασης παραχώρησης. Η επένδυση της Cosco άνοιξε τον δρόμο για την ανάπτυξη νεοφιλελεύθερου τύπου. Εύκολα κέρδη για τον ιδιώτη, ελλιπής σχεδιασμός, καμία πρόβλεψη για τα οφέλη του Δημοσίου και χωρίς επαρκή περιβαλλοντική μελέτη. Υποστηρίζεται από πολλούς πως παρά την αύξηση στη διακίνηση των transit κοντέινερ, τα εγχώρια φορτία μειώθηκαν, καθώς υποχώρησε η ζήτηση και, επομένως, τα οφέλη της αύξησης αφορούν τον ΟΛΠ και την Cosco, αλλά όχι την τοπική κοινωνία.

Γίγαντας με τις πλάτες του ΟΛΠ Η κυβέρνηση χάρισε την πλειο-

«Και μόνο η υπόνοια συνδικαλιστικής δράσης τιμωρείται» νότητα των κερδοφόρων δραστηριοτήτων του ΟΛΠ στην Cosco, αφού παραχωρήθηκε έτοιμη η προβλήτα ΙΙ του ΣΕΜΠΟ και «πακέτο» μηχανολογικός εξοπλισμός, οχήματα και πελάτες. Υποχρέωση της εταιρείας, η ανάπλαση της προβλήτας και η μικρή αύξηση στη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων. Στη συνέχεια, εκτός σύμβασης, δόθηκαν σημαντικές φοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις μέσω «φιλικών διακανονισμών», για τις οποίες το ελληνικό κράτος ελέγχεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τελευταίο αίτημα, η μείωση του τιμήματος που καταβάλλεται στον ΟΛΠ, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση της Κομισιόν. Σήμερα η Cosco επεκτείνεται και στο διαμετακομιστικό εμπόριο μέσω σιδηροδρόμου (συμφωνία με την HP), αφού οικειοποιήθηκε παλαιότερη συμφωνία ΟΛΠ - ΟΣΕ και την κατασκευή του έργου στο μεγαλύτερο μέρος του από το Δημόσιο. Από τα πιο εξόφθαλμα σημεία της σύμβασης (που την καθιστούν αποικιοκρατική), αποτελεί η ρήτρα απαγόρευσης κατασκευής και λειτουργίας τέρμιναλ σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων από αυτό της Cosco, κάτι που την καθιστά μονοπώλιο. Απαγορεύεται ο συνδικαλισμός; Η «Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά Α.Ε.» (θυγατρική της Cosco) εφαρμόζει το καθεστώς της υπεργολαβίας. Κύρια εργολαβική εταιρεία είναι η «Διακίνηση», η οποία προσλαμβάνει μικρότερους εργολάβους, οι οποίοι διαχειρίζονται ομάδες εργαζομένων, της ίδιας ειδικότητας, δημιουργώντας έτσι ασάφεια ως προς το εργασιακό κα-

θεστώς. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 270 εργαζόμενοι απασχολούνται στη ΣΕΠ και άλλοι 400 στις εργολαβικές εταιρείες, παρά τις «κορώνες» που μιλούσαν ακόμα και για 4.000 νέες θέσεις εργασίας. Εκ περιτροπής εργασία, μη αναγνώριση των υπερωριών (αντικατάστασή τους με μπόνους) και πλήρως απορρυθμισμένο πρόγραμμα εργασίας (ενημέρωση εργαζομένων με sms μέχρι και μία ώρα πριν πως έχουν βάρδια) συνιστούν το εργασιακό σκηνικό σύμφωνα με καταγγελίες και δημοσιεύματα. Παράλληλα, όπως καταγγέλλουν απολυμένοι εργαζόμενοι «Η υποψία συνδικαλιστικής δράσης τιμωρείται για παραδειγματισμό». Σημειώνεται πως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκροτημένο σωματείο εργαζομένων ούτε στη ΣΕΠ ούτε στις εργολαβικές. Από την πλευρά της, η διοίκηση διατείνεται πως το εργασιακό καθεστώς είναι πλήρως εναρμονισμένο με το ελληνικό νομοθετικό πλαίσιο. Άλλωστε, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, οι ανύπαρκτες ΣΣΕ και οι χαμηλοί μισθοί, πριν γίνουν νόμος του κράτους με τα Μνημόνια, «δοκιμάστηκαν» στην Cosco. Ο κ. Βαμβακίδης, εμπορικός διευθυντής της ΣΕΠ, μιλώντας στην «Αυγή», υποστήριξε πως όσον αφορά τους εργαζόμενους στο κεντρικό τέρμιναλ της ΣΕΠ, έπειτα από ελέγχους του ΣΕΠΕ, οι εργασιακές συνθήκες, οι μισθοί και οι συμβάσεις βασίζονται στην ελληνική νομοθεσία. Για την «απαγόρευση» της συνδικαλιστικής δράσης , ο Κ. Βαμβακίδης ήταν ξεκάθαρος: «Δεν απαγορεύουμε τη σύσταση σωματείου. Αν θέλουν μπορούν να μαζευτούν 4-5 εργαζόμενοι και να κάνουν σωματείο. Προτιμούμε όμως άλλη σχέση με τους εργαζόμενούς μας, ώστε να είναι ικανοποιημένοι».

Ταυτόχρονα με το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα για αναζήτηση νέων επενδύσεων, είχαμε την επίσκεψη στην Αθήνα κλιμακίου εξειδικευμένων στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας. Μεταξύ άλλων συζητήθηκε με κυβερνητικούς παράγοντες η αλλαγή ή η πλήρης μετάλλαξη αν θέλετε των υφιστάμενων εργασιακών σχέσεων. Ο δρόμος για επενδύσεις σε μια περίοδο μακράς ύφεσης και ανεργίας προϋποθέτει την «κινεζοποίηση» της αγοράς εργασίας και τη δημιουργία Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ); Η μετάλλαξη των εργασιακών σχέσεων έχει ήδη συντελεσθεί. Άλλωστε η φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα συντελείται σταδιακά από το 1990, αν και κατά την τελευταία τριετία η κρίση και τα Μνημόνια αποτέλεσαν την

αφορμή και το εξαιρετικό άλλοθι για ένα καταιγισμό μέτρων που έχει δημιουργήσει κυριολεκτικά ένα νέο εργασιακό τοπίο. Η πλήρης αποδιάρθρωση των συλλογικών συμβάσεων και των όρων διαμόρφωσης των μισθών, η απελευθέρωση των απολύσεων, και μάλιστα σε μια συγκυρία που οξύνεται το πρόβλημα της ανεργίας, και η ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος έχουν ισοπεδώσει την εργασία. Οι μισθοί έχουν μειωθεί σε τέτοιο βαθμό με ατομικές συμβάσεις ή με τυπικά συλλογικούς όρους, ώστε το τελευταίο τρίμηνο να καταγράφεται σχετική μείωση των φθηνών και ευέλικτων μορφών εργασίας από τη στιγμή που σε ένα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα των συμβάσεων πλήρους και σταθερής απασχόλησης έχουν προκύψει τέτοιες μισθολογικές μειώσεις ώστε να μην χρειάζεται η

ΤΑΣΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ:

Χωρίς εγγυημένο Ο κατώτατος μισθός, αλλά και τα θεσμικά δικαιώματα, όπως το επίδομα γάμου, ειδικά όσον αφορά τους νεοπροσλαμβανόμενους, δεν διασφαλίζονται από την πρόσφατη συμφωνία ΓΣΕΕ - εργοδοτικών οργανώσεων, τονίζει στην «Αυγή» της Κυριακής ο εργατολόγος Τάσος Πετρόπουλος. Την ισχύ της πρόσφατης συμφωνίας της ΓΣΕΕ με τις εργοδοτικές οργανώσεις για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει ο ΣΕΒ. Τι προβλήματα προκύπτουν από αυτή την εξέλιξη; Η άρνηση του ΣΕΒ να συνυπογράψει τη χορήγηση του επιδόματος γάμου και να επιβεβαιώσει τη διατήρηση των θεσμικών όρων των προηγούμενων Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) εξυπηρετεί τον πολιτικό στόχο για μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματος εργαζομένων και συνταξιούχων, αλλά και την εμφανή επιδίωξη για την κατάργηση του συνόλου των θεσμοθετημένων εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν κατοχυρωθεί με τις ΕΓΣΣΕ των προηγούμενων δεκαετιών. Κι ενώ η ΓΣΕΕ εκδηλώνει την ικανοποίησή

της για την επίτευξη συμφωνίας με τις λοιπές εργοδοτικές οργανώσεις, οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ διακηρύσσουν το τέλος των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Τούτο, κατά την αντίληψη τουλάχιστον του ΣΕΒ, σημαίνει ότι όποια ατομική σύμβαση εργασίας καταρτίζεται μετά την 15.5.2013 δεν θα περιλαμβάνει ούτε καν τους θεσμικούς όρους εργασίας των μέχρι σήμερα ΕΓΣΣΕ. Γι’ αυτό ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει τη σύμβαση της ΓΣΕΕ με τις τρεις εργοδοτικές οργανώσεις «άδειο πουκάμισο». Διότι εννοεί ότι οι εργαζόμενοι πλέον θα είναι γυμνοί από δικαιώματα. Δηλαδή οι νεοπροσλαμβανόμενοι δεν θα έχουν δικαιώματα από τις ΕΓΣΣΕ; Ο κίνδυνος είναι ορατός. Βεβαίως, δεν πρόκειται με μιας να

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 MAΪOY 2013

21

EΡΓΑΣΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ

ούν σε καθεστώς αποικίας.... λύση της εκ περιτροπής και μερικής απασχόλησης. Αυτό είναι το επίτευγμα μιας καλά σχεδιασμένης πολιτικής στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων που πραγματικά εκπλήσσει με την αποτελεσματικότητά της όταν η ελληνική κρατική εξουσία χαρακτηρίζεται διαχρονικά από έκδηλη αναποτελεσματικότητά σε κρίσιμα πεδία της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Η μείωση των κατώτατων μισθών που συμπαρασύρει σε γενικότερη μισθολογική συμπίεση συνεχίζεται στο όνομα της κοινωφελούς εργασίας, που συχνά οδηγεί σε υποβάθμιση δικαιωμάτων. Δηλαδή έχει διαμορφωθεί το πλαίσιο «υποδοχής» επενδύσεων... Η αναζήτηση επενδύσεων με όρους Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών ενισχύουν τις προϋποθέσεις για επιτάχυνση των διαδικασιών εργασιακής γειτνίασης μεταξύ Ευρωζώνης και Κίνας. Το στίγμα αυτών των επενδύσεων αναδεικνύεται και από το προφίλ των μελλοντικών επενδυτών και τη στάση τους απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα στη

χώρα προέλευσης. Θα ήταν ενδιαφέρον, για παράδειγμα, να εξετάσει κανείς το «επιτυχές» πείραμα της κινεζικής Cosco στο λιμάνι του Πειραιά και από την άποψη των όρων και συνθηκών εργασίας. Αν η Επιθεώρηση Εργασίας θα μπορούσε να διαβεί τις πύλες της συγκεκριμένης επιχείρησης και να προβεί σε ουσιαστικούς ελέγχους. Όσο για την ιδιαίτερη συμβολή της επένδυσης σε νέες θέσεις εργασίας, τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δεν την επιβεβαιώνουν. Αυτό το ειδικό καθεστώς εργασίας θα έχει ενιαίο χαρακτήρα σε όλη την επικράτεια ή θα είναι διαφορετικό κατά τόπους; Καταρχάς, και υπό μία έννοια, ολόκληρη η ελληνική επικράτεια φαίνεται να οδηγείται σε ένα ιδιόμορφο καθεστώς Ελεύθερης Οικονομικής Ζώνης. Παράλληλα είναι γνωστό ότι υπάρχει έντονη συζήτηση και σχεδιασμός για τη δημιουργία τέτοιων ζωνών σε πολλές ελληνικές περιφέρειες (π.χ. Πελοπόννησο, Α. Μακεδονία - Θράκη, Ήπειρο) με τις όποιες επιμέρους διαφοροποιήσεις ως προς τη μορφή και το περιε-

χόμενο (ελεύθερου εμπορίου, βιομηχανική ζώνη, εξαγωγική ζώνη). Σε γενικές γραμμές η υλοποίηση αυτού του σχεδίου παραπέμπει σε νεοαποικιακές συνθήκες με ειδικό εργασιακό, ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς. Η εμπειρία από 3.500 περίπου ΕΟΖ που έχουν καταγραφεί διεθνώς επιβεβαιώνουν τις επισημάνσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την παραβίαση εργασιακών δικαιωμάτων που απορρέουν από διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Είναι αξιοσημείωτο ότι σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης το φαινόμενο καταγράφεται μόνο στην Πολωνία και μάλιστα πριν από την ένταξη της χώρας σε αυτήν και που διατηρήθηκε στη συνέχεια. Η λειτουργία τέτοιων ζωνών σε γειτονικές χώρες (π.χ. FYROM) χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για την επέκταση του φαινομένου και στην Ελλάδα, στοιχείο που θα ενισχύσει την ύπαρξη πολλαπλών επιπέδων κατώτατων μισθών, όπως ο κατώτατος μισθός για τους άνω των 25 ετών, για τους κάτω των 25 ετών, για τους παρέχοντες κοινωφελή εργασία, για τους εργαζόμενους στις Ελεύθερες

Οικονομικές Ζώνες. Τι πραγματικά οφέλη θα έχει η ελληνική οικονομία σε μια τέτοια «προσαρμογή»; Η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από πολιτικές παραγωγικής αναβάθμισης και αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού και όχι από επενδύσεις νεοαποικιακού τύπου και υποβάθμισης των εργασιακών, περιβαλλοντικών και φορολογικών όρων που εντείνουν την κοινωνική απορρύθμιση. Έχει ανάγκη από επενδύσεις που θα κρατήσουν το εργατικό δυναμικό, και κυρίως το πιο ειδικευμένο, στη χώρα του, με την προσφορά απασχόλησης και εργασιακών συνθηκών που δεν θα προσβάλλουν την αξιοπρέπειά του. Τι σημαίνουν οι θέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για περισσότερη φιλελευθεροποίηση της κοινωνικής ασφάλειας και της παιδείας; Πρόκειται για παλαιότερη θέση διεθνών οργανισμών που συνεπάγεται την ήδη δρομολογούμενη αποδιάρθρωση και αμερικανοποίηση του συστήματος κοινωνικής

ασφάλισης με την υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα του και την ενίσχυση του ρόλου της ιδιωτικής ασφάλισης εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Στο ίδιο πλαίσιο με τη φιλελευθεροποίηση της εκπαίδευσης επιχειρείται η αποδιάρθρωση του δημόσιου χαρακτήρα της προς όφελος της ιδιωτικής και σε πλήρη προσαρμογή στις ανάγκες του κεφαλαίου, εις βάρος της κριτικής σκέψης, που πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο ενός εκπαιδευτικού συστήματος που υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

κατώτατο μισθό οι νεοπροσλαμβανόμενοι πάψουν οι εργοδότες να χορηγούν, έστω, ένα ελάχιστο ανεκτό μεροκάματο ή μισθό. Όμως, σύμφωνα με αυτά που ήδη σας είπα, ο μισθός και οι λοιποί όροι εργασίας τείνουν να διαμορφώνονται μονομερώς από κάθε εργοδότη ή την κυβέρνηση. Ο μηχανισμός για κάτι τέτοιο είναι έτοιμος. Μην ξεχνάτε ότι η σημερινή κυβέρνηση έχει καταργήσει τη δυνατότητα επέκτασης της υποχρεωτικότητας των ΣΣΕ και έχει ορίσει πως οι ΣΣΕ ισχύουν μόνο για τους εργοδότες που είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που τις υπογράφουν. Ειδικά για την ΕΓΣΣΕ, ο νόμος 1876/90 ορίζει πως αυτή συνάπτεται από τις αναγνωρισμένες εργοδοτικές οργανώσεις με την αντιπροσωπευτικότερη τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων και οι όροι της ισχύουν υποχρεωτικά για όλα τα είδη ΣΣΕ. Υπό την έννοια αυτή (σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του Ν. 4093/2012 ότι οι μισθολογικοί όροι των ΕΓΣΣΕ ισχύουν μόνο για τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε επιχειρήσεις - μέλη των συμβαλλόμενων εργοδοτικών οργανώ-

σεων), αφού ο νόμος αναφέρεται σε όλες τις εργοδοτικές οργανώσεις, χωρίς τη σύμπραξη του ΣΕΒ αμφισβητείται η ύπαρξη ΕΓΣΣΕ. Συνεπώς, θα πρέπει να αναμένεται ότι οι εργοδότες θα αρχίσουν να ισχυρίζονται ότι όχι μόνο στην τρέχουσα περίοδο δεν βρίσκεται σε ισχύ ΕΓΣΣΕ, αλλά και ότι δεν υφίστανται οι θεσμικοί όροι των προηγούμενων ΕΓΣΣΕ, καθώς με το δεύτερο Μνημόνιο (Ν. 4046/2012) αυτοί περιορίστηκαν μόνο στο βασικό μισθό και στην «κουτσουρεμένη» με τον Ν. 4093/2012 και παγωμένη με τον Ν. 4046/2012 πολυετία. Και αυτό το πρόβλημα αφορά όλους τους εργαζόμενους. Ελπίζω να καταλάβουν τα συνδικάτα ότι έχει συντελεστεί ο θεσμικός τους αφοπλισμός όσον αφορά τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και τη δυνατότητα κατάρτισης ΣΣΕ. Από το περιεχόμενο της συμφωνίας απουσιάζει η πολιτική καταγγελία της ΠΥΣ, με την οποία καταργήθηκαν η ΕΓΣΣΕ και οι λοιπές Συλλογικές Συμβάσεις.

Στο προοίμιο της μεταξύ τους ΣΣΕ, οι, εξαιρουμένου του ΣΕΒ, αναγνωρισμένες εργοδοτικές ενώσεις και η ΓΣΕΕ αναφέρονται στον Ν.

4093/2012, αλλά δεν κατήγγειλαν την πραγματική κατάργηση του θεσμού των ΣΣΕ. Βεβαίως, όταν σ’ αυτή τη συλλογική σύμβαση συνέπραξε και τμήμα εκείνων που η ηγεσία της ΓΣΕΕ χαρακτήριζε «κουκουλοφόρους», πώς θα μπορούσαν να συμφωνήσουν στην καταγγελία αυτής της κατάστασης, την οποία οι ίδιοι αξίωναν και ξεκίνησε να διαμορφώνεται από τον Δεκέμβριο του 2010, με τον δραστικό περιορισμό της Διαιτησίας και την εν συνεχεία θεσμική αποδυνάμωση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας, ο οποίος επιλαμβανόταν για να υπάρξει συλλογική σύμβαση εργασίας εκεί που νομίμως και κατά το Σύνταγμα απαιτούνταν οι υπηρεσίες του; Με αυτά τα δεδομένα, ποιους στόχους πρέπει να ιεραρχήσουν τα Συνδικάτα και κυρίως η ΓΣΕΕ;

Υπό τις παρούσες συνθήκες αντιλαμβανόμαστε πληρέστερα την ανάγκη για ανασύνταξη και αναδιοργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος, με σκοπό τη μαζική ένταξη στα συνδικάτα όλων των εργαζόμενων, αλλά και των ανέργων. Απ’ το δίκαιο της θεσμικής διαπραγμάτευσης, έχουμε περάσει στο δίκαιο της σύγκρουσης. Οι κόκκινες γραμμές μετατοπίζονται διαρκώς, σε δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους επίπεδο. Μετά από κάθε συμβιβασμό απαιτούνται από τους εργαζόμενους πρόσθετες υποχωρήσεις και θυσίες. Τι περιθώρια απομένουν πλέον για συμβιβασμούς; Σε προτεραιότητα βρίσκεται η αξίωση όχι μόνο για αποκατάσταση του συστήματος συλλογικής διαπραγμάτευσης που ίσχυε πριν από τα Μνημόνια, αλλά και η βελτίωσή του προκειμένου να ευνοείται η μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η πραγματική αντιστοίχισή του στην υπαρκτή δύναμη των εργατοϋπαλλήλων. Συναφώς, απαιτούνται μέτρα προστασίας του δικαιώματος της συνδικαλιστικής ελευθερίας και α-

νάσχεση του κύματος νομολογιακής απορρύθμισης του απεργιακού δικαιώματος που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια με την κήρυξη όλων σχεδόν των απεργιών που φτάνουν στα δικαστήρια ως παράνομων και καταχρηστικών.

22

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΚΟΥΤΑ*

Οι εκλογές στις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας, είτε προηγηθούν των εθνικών είτε όχι, θα αποτελέσουν κρίσιμη αναμέτρηση, με σημαντικές επιπτώσεις στο κεντρικό πολιτικό και το αυτοδιοικητικό επίπεδο. Τα αποτελέσματά τους θα κρίνουν αν θα συνεχιστεί η μνημονιακή υποταγή και η παράδοση των κοινωνικών υπηρεσιών στο ιδιωτικό κεφάλαιο, για την οποία εργάζονται ο Φούχτελ και η Γερμανική Συνέλευση, ή αν, αντιθέτως, η αυτοδιοίκηση θα αποτελέσει βασικό παράγοντα στήριξης του κοινωνικού κράτους και φορέα παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Για την αντιμετώπιση της κρίσης η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει σε βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις που αφορούν στη δομή και τη λειτουργία του κράτους. Απ’ αυτή την άποψη, ο εκδημοκρατισμός των αυτοδιοικητικών θεσμών, με κριτήρια τη γνήσια έκφραση της λαϊκής βούλησης, τη συμμετοχή των πολιτών, την κατάργηση προσωποκεντρικών και κλειστών μηχανισμών και τη διαφάνεια στη διαχείριση των δημόσιων πόρων, θα επιφέρει ριζική αλλαγή στην αυτοδιοίκηση και θα επιτρέψει στην κοινωνία να ενεργοποιηθεί και να καθορίσει τις εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θεωρεί ότι η αυτοδιοίκηση πρέπει να αποτελέσει φορέα κοινωνικής πολιτικής και αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, πρωταγωνιστή στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και βασικό στήριγμα του τοπικού και περιφερειακού σχεδιασμού σε όλα τα επίπεδα. Απεγκλωβίζοντας την αυτοδιοίκηση από την κομματικοποίηση, τον κυβερνητικό εναγκαλισμό και τις πρακτικές πελατειακού κράτους, δίνουμε νέο στίγμα στον θεσμό, επιτρέπουμε στους πολίτες να εμπλακούν στη συλλογική διαχείριση των κοινών, να παρέμβουν πολιτικά στην τοπική διακυβέρνηση και να καθορίσουν επιλογές και αποφάσεις. Η αυτοδιοίκηση αποτελεί πεδίο ευρύτερων κοινωνικών συμμαχιών στη βάση δημοτικών και περιφερειακών προγραμμάτων. Σ’ αυτόν τον στόχο προσανατολίζουμε τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, πρωτίστως τις περιφερειακές και δημοτικές μας παρατάξεις, καλύπτοντας τα κενά σε όσους δήμους υπάρχουν, δίδοντας ουσιαστικό περιεχόμενο στη μαζική δράση και τη δημοκρατική λειτουργία τους. Επιδιώκουμε να συναντηθούμε με τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική για να διαμορφώσουμε κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα σε αντιμνημονιακό, ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και οικολογικό πλαίσιο. Γι’ αυτό χρειάζεται να παρεμβαίνουμε με συνέπεια

Κυβέρνηση της Αριστεράς και αυτοδιοίκηση και συνέχεια στα καθημερινά προβλήματα αλλά και να διαμορφώνουμε και να προβάλλουμε συνολικές εναλλακτικές λύσεις και προγράμματα. Στην προσπάθειά μας αυτή έχει μεγάλη σημασία το ηθικό πλεονέκτημα της ανιδιοτέλειας και της προσφοράς των προσώπων τα οποία εμπλέκονται από θέσεις ευθύνης στο αυτοδιοικητικό κίνημα και η ριζική διαφοροποίησή μας από όσους μέχρι σήμερα στήριξαν ή ενεπλάκησαν σε φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής. Η προετοιμασία των αυτοδιοικητικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τέθηκε με έμφαση σε όλες τις περιφερειακές συσκέψεις που πραγματοποίησε το Τμήμα Αυτοδιοίκησης. Στόχος είναι η δημιουργία ενός ισχυρού αυτοδιοικητικού σχεδίου που θα αντιπαρατίθεται στις μνημονιακές πολιτικές, θα υπερασπίζεται τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης και τους εργαζόμενους, θα προτάσσει την αλληλεγγύη και θα δίνει τη δυνατότητα στην αυτοδιοίκηση να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση των τοπικών κοινωνιών. Προϋπόθεση όλων αυτών αποτελεί η δημοκρατική ανατροπή του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου. Πρώτη κατεύθυνση εξειδίκευσης των γενικών μας αρχών αποτελούν οι αναγκαίες αλλαγές που επιβάλλονται στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδίου αποκέντρωσης και διοικητικής μεταρρύθμισης με αυτοδιοίκηση του κράτους. Προτείνεται η κατάργηση της αποκεντρωμένης διοίκησης και του Καλλικράτη και η αντικατάστασή τους με ένα νέο αυτοδιοικητικό χάρτη. Προωθούμε θεσμικές διατάξεις, όπως αυτή της συμμετοχικής διακυβέρνησης και του συμμετοχικού προϋπολογισμού, των τοπικών δημοψηφισμάτων, της διαφάνειας και του κοινωνικού ελέγχου. Θεσμοθε-

Η αυτοδιοίκηση πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και βασικό στήριγμα του τοπικού και περιφερειακού σχεδιασμού

τούμε την απλή αναλογική για τη διεύρυνση της δημοκρατίας, η οποία, μαζί με τις αναγκαίες αλλαγές στους θεσμούς λήψης αποφάσεων και άσκησης εξουσίας, συμβάλλει στην εξάλειψη της διαπλοκής και διαφθοράς των αιρετών. Αλλάζει ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας του θεσμού και οι εξουσίες δημάρχου και περιφερειάρχη. Αναδεικνύονται τα αιρετά συμβούλια σε όργανα αποφάσεων και διοίκησης. Ζητούμενο παραμένει ο τρόπος εκλογής των επικεφαλής (εκλογή απευθείας από το αιρετά όργανα ή σε δεύτερο γύρο εκλογών). Επιδιώκουμε την οικονομική αυτοδυναμία χωρίς νέους φόρους και την αξιοποίηση της δημοτικής και δημόσιας περιουσίας. Οι νέες θεσμικές αλλαγές υποστηρίζουν την ισόρροπη ανάπτυξη έναντι των σημερινών περιφερειακών και τοπικών ανισοτήτων, με βάση τον καταμερισμό των πόρων σε περιφέρειες, δήμους, δημοτικά και κοινοτικά διαμερίσματα. Παράλληλα αναζητούμε την καλύτερη χωροταξική διάρθρωση δήμων και περιφερειών, με κριτήρια τη δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών και ταυτόχρονα την αποτελεσματική λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης ώστε να συμβάλλει στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Δεύτερη κατεύθυνση εξειδίκευσης των γενικών μας στόχων αποτελεί η παραγωγική ανασυγκρότηση σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, με αλλαγή του «αναπτυξιακού προτύπου» και ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιφέρειας και δήμου, αξιοποιώντας έργα κοινωνικών υποδομών από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Το γενικό πλαίσιο πρέπει να ενισχύει την κοινωνική συνοχή και την αντιμετώπιση της ανεργίας, να βελτιώνει τη δημόσια διοίκηση και να προτάσσει την περι-

βαλλοντική προστασία, απαντώντας σε άμεσα σημερινά προβλήματα, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων και η αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αναζητούμε λύσεις που θα ανακόψουν την ύφεση και θα αναπροσανατολίσουν, με κριτήριο τις άμεσες κοινωνικές ανάγκες, την παραγωγή, στη βάση μιας νέας μεταποιητικής και αγροτικής πολιτικής σε συνέργεια με άλλους παραγωγικούς κλάδους ανά γεωγραφική ενότητα. Η αυτοδιοίκηση θα παίξει πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη και τη στήριξη μορφών κοινωνικής οικονομίας σε όλους τους παραγωγικούς τομείς, ενεργοποιώντας νέους εργαζόμενους, εστιάζοντας σε μικρά κυρίως έργα και σε κοινωνικές υπηρεσίες, σε δίκτυα αλληλεγγύης και κοινωνικές υποδομές για την υποστήριξη ευάλωτων και ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Τρίτη κατεύθυνση εξειδίκευσης των γενικών μας αρχών αποτελεί η υποστήριξη με συγκεκριμένα μέτρα της δημιουργίας αυτοδιοικητικών παρατάξεων της ριζοσπαστικής και οικολογικής Αριστεράς. Η εικόνα, ειδικά στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, αναδεικνύει α) την απουσία δημοτικών παρατάξεων σε μεγάλο αριθμό δήμων της χώρας β) την έλλειψη ενεργού αυτοδιοικητικού κινήματος ικανού να παρεμβαίνει στο θεσμό και την κοινωνία, ιδιαίτερα στη σημερινή μνημονιακή συγκυρία γ) την περιορισμένη προβολή των εναλλακτικών προωθητικών μας θέσεων για την αυτοδιοίκηση και τον περιορισμό του λόγου μας στη γενικότητα και την καταγγελία. Η κινητοποίηση των πολιτικών οργάνων και οι πρωτοβουλίες των αυτοδιοικητικών στελεχών για την εφαρμογή ενός σχεδίου αλλαγής αυτής της κατάστασης αποτελούν τις προϋποθέσεις που θα μας επιτρέψουν να αντιστοιχηθούμε στους δήμους και τις περιφέρειες με την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, απεγκλωβίζοντας εγκαίρως τις τοπικές κοινωνίες από τις σημερινές μνημονιακές δημοτικές αρχές, οι οποίες συντηρούνται μέσα από χρόνιες εξαρτήσεις με ιδιωτικά συμφέροντα και ρουσφετολογικές πρακτικές. Σε κάθε περίπτωση, θα δράσουμε σε συνεννόηση με τους εργαζόμενους, τους κοινωνικούς φορείς και τους πολίτες, συμβάλλοντας στη δημιουργία εστιών παρέμβασης και αντίστασης, εμβαθύνοντας τη δημοτική και κοινωνική μας παρουσία, επιδιώκοντας να γίνουμε μέρος του σχεδίου ανατροπής των κυβερνητικών δημοτικών διοικήσεων και αποκλεισμού παρόμοιων «λύσεων» στο μέλλον.

* Ο Παναγιώτης Σκούτας είναι μέλος της γραμματείας του Τμήματος Αυτοδιοίκησης ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

23

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

των δήμων της Αττικής πριν από λίγες ημέρες, ήδη έχει δημιουργηθεί σε όλους τους ΟΤΑ μια απόκλιση 10%-12,5% στην εκτέλεση των προϋπολογισμών τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε υποχρεωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης - που σημαίνει μεταξύ άλλων υποχρεωτική αύξηση δημοτικών τελών και φόρων μπαίνουν από το Παρατηρητήριο όσοι δήμοι εμφανίσουν αποκλίσεις άνω του 10% στην υλοποίηση των προϋπολογισμών τους για δύο συνεχόμενα τρίμηνα. «Όλα αυτά γίνονται για να λειτουργήσει το Παρατηρητήριο ως άλλος φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Να καταργήσει την αυτοτέλεια των δήμων και να στέλνει χαράτσια στους δημότες» εξηγεί ο Σπ. Τζόκας. Οι αιρετοί ζητούν κατάργηση του Παρατηρητηρίου, τονίζοντας πως είναι σε πλήρη αντίθεση με τις συνταγματικές διατάξεις για διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ. Η χρηματοδότηση των κοινωνικών δομών των δήμων με αξιοποίηση πόρων από τα λιμνάζοντα του ΕΣΠΑ θα βρεθεί επίσης ψηλά στη συζήτηση στο συνέδριο της ΚΕΔΕ. Οι αιρετοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι αν δεν βρεθεί λύση, θα υπάρξει αδυναμία λειτουργίας των παιδικών σταθμών αλλά και άλλων δομών από τον Σεπτέμβρη. Τέλος, οι αιρετοί που πρόσκεινται στην Αριστερά αναμένεται να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησης του «Καλλικράτη», σημειώνοντας ότι αναίρεσε την πεμπτουσία της Αυτοδιοίκησης. Θα θέσουν επίσης το θέμα της ιδιωτικοποίησης βασικών υπηρεσιών των δήμων, όπως τα απορρίμματα, η ενέργεια, οι κοινωνικές δομές και ο τουρισμός.

ΕΤΗΣΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ Οι αιρετοί λένε όχι στις καταργήσεις νομικών προσώπων και στις απολύσεις εργαζομένων ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Στη σκιά των σχεδίων της κυβέρνησης για καταργήσεις και συγχωνεύσεις νομικών προσώπων στους ΟΤΑ και χιλιάδες απολύσεις σ’ αυτούς, αλλά και των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων των δήμων όλης της χώρας, πραγματοποιείται το ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή 30 και 31 Μαΐου στα Ιωάννινα. Αποδυναμωμένη εξαιτίας των δραματικών μειώσεων στη χρηματοδότησή της που έφθασαν το 60%, αλλά και απαξιωμένη από την κυβέρνηση, η Αυτοδιοίκηση βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με την πρόκληση της διατήρησης της συνταγματικής αυτοτέλειάς της, αλλά και της εξεύρεσης τρόπων - και πόρων - για να συνεχίσει να παρέχει στους δοκιμαζόμενους από την κρίση πολίτες την κοινωνική προστασία που έχουν ανάγκη. Η απαίτηση του υπουργείου Εσωτερικών για άμεση αποστολή αναλυτικών στοιχείων από τους δήμους για το προσωπικό των Νομικών Προσώπων που εποπτεύουν - επωνυμία του φορέα, νομι-

Οι δήμοι ψάχνουν τρόπους για να μην «κλείσουν» κή μορφή, αριθμός υπαλλήλων, σχέση εργασίας και βαθμίδα εκπαίδευσης του κάθε υπαλλήλου - προκάλεσε συναγερμό την περασμένη εβδομάδα στους αιρετούς, που βλέπουν ότι η κυβέρνηση προγραμματίζει να ξεκινήσει τις απολύσεις στους ΟΤΑ. Η ΚΕΔΕ απάντησε σε υψηλούς τόνους, τονίζοντας πως «δεν πρόκειται να συνηγορήσει στο να μπει οριστική ‘ταφόπλακα’ στη λειτουργία των δήμων, των υπηρεσιών και των κοινωνικών δομών τους», ενώ το θέμα αναμένεται να είναι ψηλά στην ατζέντα του συνεδρίου της. Άλλωστε τα Νομικά Πρόσωπα των δήμων είναι αυτά που ασκούν μεγάλο μέρος της κοινωνικής πολιτικής (παιδικοί σταθμοί, ΚΔΑΠ, ΚΑΠΗ) και συνήθως το σύνολο των δράσεων στον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Οι δήμαρχοι της χώρας ε-

ÖÏÉÂÏÓ ÄÅËÇÂÏÑÉÁÓ ÏÑÖÅÁÓ ÐÅÑÉÄÇÓ ACTIVE MEMBER ×ÁÉÍÇÓ Ä. ÁÐÏÓÔÏËÁÊÇÓ MODE PLAGAL

παναλαμβάνουν συνεχώς ότι ήδη με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» έχει υπάρξει «μαχαίρι» στα ΝΠΔΔ των ΟΤΑ κατά 88% και στα ΝΠΙΔ κατά 64%, ενώ υπογραμμίζουν πως εξαιτίας του επί τόσα χρόνια παγώματος των προσλήψεων στη συντριπτική πλειοψηφία των δήμων, δεν υπάρχει πλέον πλεονάζον προσωπικό, αλλά αντιθέτως μεγάλες ελλείψεις. Τα οικονομικά θα είναι για άλλη μια φορά βασικό θέμα συζήτησης, αφού ενώ το προβλεπόμενο κόστος λειτουργίας των δήμων της χώρας είναι 2,6 δισ. ευρώ ετησίως, κατανέμονται - και πάντα με μεγάλη καθυστέρηση - στην Αυτοδιοίκηση μόλις 1,3 δισ. ευρώ. «Καλούμαστε να διαχειριστούμε τη μιζέρια μας. Αλλά η φτώχεια φέρνει γκρίνια» αναφέρει με νόημα στην «Αυγή» ο Σπ. Τζόκας, μέλος του Δ.Σ.

της ΚΕΔΕ και συντονιστής του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ελάχιστο αίτημα των δημάρχων είναι να τηρηθούν οι κυβερνητικές υποσχέσεις για απόδοση των θεσμοθετημένων πόρων (ΚΑΠ) στους ΟΤΑ.

Στον προθάλαμο της επιτροπείας Όμως και αυτό είναι κάτι για το οποίο οι αιρετοί θα πρέπει να παλέψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο των δήμων της χώρας κινδυνεύει να βρεθεί υπό «επιτροπεία» από το κατ’ ευφημισμόν Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ γιατί το υπουργείο Εσωτερικών τους αποδίδει λιγότερους από τους συμφωνηθέντες πόρους. Όπως κατήγγειλε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Κ. Ασκούνης, μιλώντας στο ετήσιο συνέδριο

Ô Å × Í Ï Ð ÏË É Ó ÔÑÉÔÇ 11 ÉÏÕÍÉÏÕ 10€ ¸íáñîç 19.00 «Ôå÷íüðïëéò» ÄÞìïõ Áèçíáßùí, Ðåéñáéþò 100, ÃêÜæé

Åßóïäïò : Ðñïðþëçóç Åéóéôçñßùí :

8€

ÓÕÍÁÕËÉÁ

LOLEK FIDE YIANNEIS ÌÁÑÉÁ ÐÁÍÏÓÉÁÍ BABY GURU

ÄéïñãÜíùóç

105,5 ÓÔÏ ÊÏÊÊÉÍÏ ôï ñáäéüöùíï ðïõ… áêïýåé

Ï 105,5 ÓÔÏ ÊÏÊÊÉÍÏ êüíôñá óå Ýíá äýóêïëï êáëïêáßñé ìå ìéá ãéïñôÞ óôï êÝíôñï ôçò ðüëçò Stand-Up Comedy ÄçìÞôñçò ×ñéóôïöïñßäçò Äéïíýóçò ÁôæáñÜêçò

Ðñïðþëçóç Åéóéôçñßùí

Îõëïðüäáñïé Performances

ÔÅ×ÍÏÐÏËÉÓ

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

24

ΕΛΛΗΝΙΚΟ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πρόσβαση στην παραλία εν μέσω... συρματοπλεγμάτων και νυχτερινών κέντρων ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΣΠΑΡΑΚΗΣ

Το καλοκαίρι του 2007 ο δήμαρχος Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης κάνει για 24 ημέρες απεργία πείνας προκειμένου να αποδοθεί στον δήμο του η αρμοδιότητα της διαχείρισης της παραλίας του Αγίου Κοσμά, γεγονός που επιτεύχθηκε μετά και από δυναμική συμμετοχή των κατοίκων. Τα κάγκελα έπεσαν και η παραλία ελευθερώθηκε. Από τότε και κάθε καλοκαίρι γεμίζει καθημερινά με χιλιάδες λουόμενους, αλλά τα κέντρα διασκέδασης που βρίσκονται δίπλα της επιδίδονται σε έναν άτυπο κλεφτοπόλεμο. Παρά τις αναρίθμητες μηνύσεις και τα κατά καιρούς σφραγίσματα, ελλείψει άδειας λειτουργίας, συνεχίζουν και λειτουργούν, δυσκολεύοντας, αν όχι καθιστώντας αδύνατη, την ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία. Τα εμπόδια παραμένουν.

Συρματοπλέγματα στα βράχια... Μπορεί αρχικά το τοπίο προς το θαλάσσιο μέτωπο να φαντάζει ειδυλλιακό, καθώς με την ολοκλήρωση του έργου διαμόρφωσης - ανάπλασης του παραλιακού χώρου, εκεί που κάποτε υπήρχε το νυχτερινό κέντρο «Φαντασία», δημιουργήθηκε ένας ελεύθερος και κοινόχρηστος χώρος για τους πολίτες, ωστόσο η συνέχεια είναι αποκαρδιωτική. Η παραλία χωρίζεται στα δύο, καθώς το νυχτερινό κέντρο «Ακρωτή-

ρι», το οποίο λειτουργεί σε χώρο ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, υψώνεται ως αξεπέραστο τείχος. Τα συρματοπλέγματα στα βράχια της παραλίας καθιστούν απαγορευτική τη διέλευση από ξηρά, αναγκάζοντας τους λουόμενους που θέλουν να συνεχίσουν και στην άλλη πλευρά της παραλίας να... πέσουν στη θάλασσα.

...και αθλητικές εγκαταστάσεις στο κύμα Στην περίπτωση που ο πολίτης αποφασίσει να κατευθυνθεί νότια, τότε τα εμπόδια αυξάνονται και πληθαίνονται. Ο χώρος του Ελληνικού Ναυτικού Ομίλου Αιγυπτιωτών (ΕΝΟΑ), με υπηρεσίες ιστιοπλοΐας και κωπηλασίας που μεταξύ άλλων παρέχει, παραμένει συρματοπλεγμένος, χωρίς φυσικά να διαθέτει ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα στους λουόμενους. Το επόμενο κατά σειρά «εμπόδιο» είναι το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, το οποίο φιλοξενεί το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και το Ινστιτούτο Υδατοκαλλιεργειών. Οι διαδικασίες α-

πομάκρυνσης των εγκαταστάσεων από την περιοχή του Αγίου Κοσμά έχουν παγώσει τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης στην παραλία.

Αυθαίρετα κέντρα διασκέδασης Η κατάσταση στην παραλία του Αγίου Κοσμά, είναι σαφώς φιλικότερη στον επισκέπτη καθώς ο χώρος, μετά και τις δυναμικές κινητοποιήσεις των κατοίκων και του δημάρχου Ελληνικού, Χρ. Κορτζίδη, ελευθερώθηκε και τα κάγκελα έπεσαν. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη, ωστόσο τα κέντρα διασκέδασης παραμένουν, θυμίζοντας το παρελθόν. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν σταματήσει τη λειτουργία τους, ωστόσο ο Δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης παραμένει σε επιφυλακή, έτοιμος να προχωρήσει σε νέα σφραγίσματα αν αυτά αποφασίσουν να λειτουργήσουν ξανά. Ένας άτυπος κλεφτοπό-

λεμος μεταξύ ιδιοκτητών και δήμου, καθώς, όπως γινόταν πολλάκις στο παρελθόν, τη μία μέρα σφραγίζονται και την επομένη ανοίγουν κανονικά. Την ίδια ώρα όμως και παρά τις αλλεπάλληλες καταδικαστικές αποφάσεις, λίγα μόλις μέτρα πάνω από την παραλία του Αγίου Κοσμά λειτουργεί πίστα καρτ. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα έχει τελεσίδικα κριθεί ως παράνομη από το ΣτΕ το 1999, ενώ τα κέντρα διασκέδασης που λειτουργούν δίπλα από την πίστα δεν διαθέτουν καμία άδεια λειτουργίας, ούτε καν οικοδομική άδεια. Η ολομέλεια του ΝΣΚ, ομόφωνα με την 87/2008 γνωμοδότησή του, η οποία έγινε από το 2008 αποδεκτή από τον αρμόδιο τότε υφυπουργό Ιωαννίδη, έκρινε παράνομη και άκυρη τη σύμβαση με την οποία το αθλητικό κέντρο Αγ. Κοσμά παραχώρησε τον χώρο στην παραπάνω εταιρεία. Ωστόσο μέχρι σήμερα η εταιρεία λειτουργεί αυθαίρετα, καταλαμβάνοντας παράνομα τον δημόσιο χώρο. Θεωρητικά, ο χώρος της παραλίας πίσω από την καρτ παραμένει ελεύθερος, καθώς ο πολίτης μπορεί να φθάσει εκεί και να κάνει το μπάνιο του χωρίς να πληρώσει εισιτήριο. Αρκεί βεβαίως, στο μεταξύ, να έχει βρει την περίφημη δίοδο και να μην έχει δεχθεί ερωτήσεις για το πού πηγαίνει...

Κίνδυνος ιδιωτικοποίησης της παραλίας Στο μεταξύ, η όποια ελεύθερη σήμερα πρόσβαση στην παραλία Ελληνικού απειλείται λόγω της μεταβίβασης στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) του 30% των εκτάσεων των εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, της μαρίνας Ελληνικού και του Αγίου Κοσμά Αττικής. Αποφασισμένος να συνεχίσει τον αγώνα του για ελεύθερες παραλίες δηλώνει ο Δήμος Ελληνικού Αργυρούπολης, τη στιγμή που οι κάτοικοι δεν μπορούν να κρύψουν την ανησυχία τους για τις εξελίξεις. «Μετά τους μεγάλους αγώνες που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια

για την απελευθέρωση της παραλίας, ελευθερώνοντας μερικά σημαντικά κομμάτια, υπάρχει άμεσος κίνδυνος ιδιωτικοποίησης της παραλίας. Είμαστε αντίθετοι σε αυτήν τη λογική και παλεύουμε να αποτρέψουμε το συγκεκριμένο επενδυτικό μοντέλο. Η παραλία από το Σύνταγμα πρέπει να ανήκει στο Δημόσιο και στα χέρια των πολιτών», λέει στην «Α» ο δήμαρχος Ελληνικού - Αργυρούπολης, Χρ. Κορτζίδης. «Εμείς ζητάμε να ακυρωθεί αυτή η διαδικασία της εκποίησης και να παραμείνει δημόσια περιουσία η έκταση. Να δημιουργηθεί στη θέση του ένα Μητροπολιτικό Πάρκο υψηλού πρασίνου το οποίο θα συνδεθεί με το παραλιακό μέτωπο, κάτι που θα βοηθήσει στην ποιότητα ζωής των κατοίκων της Αθήνας», προσθέτει. Την αγωνία του για την τύχη του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και την ακτή του Αγίου Κοσμά εκφράζει με τη σειρά του ο Άγγελος Γεωργίου, κάτοικος της περιοχής. Μπορεί για την ώρα να καταφέρνει να απολαύσει ένα μπάνιο ή μία βόλτα στο ελεύθερο κομμάτι της παραλίας, έστω και μέσω... παρακάμψεων, ωστόσο το μέλλον φαντάζει αβέβαιο. «Η κατάσταση θα αλλάξει δραματικά. Πολύ φοβάμαι ότι θα κλείσουν όλα και θα πληρώνεις παντού εισιτήριο. Όλα αυτά τη στιγμή που μια ζωή έρχομαι στο Ελληνικό για το μπάνιο μου», τονίζει. Ανήσυχη για τις εξελίξεις δηλώνει και η Ευγενία Παττάκη, την οποία συναντήσαμε στην παραλία του Αγίου Κοσμά να απολαμβάνει τη βόλτα της. Η ίδια δηλώνει ιδιαίτερη ανήσυχη με τα σενάρια πώλησης της έκτασης του Ελληνικού, καθώς ο χώρος, παρά τα προβλήματα στην πρόσβασή του, αποτελεί γι’ αυτήν και για χιλιάδες ακόμα πολίτες μία όαση. «Θέλω να πιστεύω ότι θα εξακολουθώ να έχω τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στην παραλία. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν αποκλεισμένο Άγιο Κοσμά», υπογραμμίζει.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

25

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η πρόταση για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΑΣΠΑΡΑΚΗΣ

Αποφασισμένοι για κοινό αγώνα ενάντια στο έγκλημα -όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν- της εκποίησης των 6.206 στρεμμάτων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της ακτής του Αγίου Κοσμά δηλώνουν επιστημονική κοινότητα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, πολίτες αλλά και συλλογικότητες του λεκανοπεδίου. Την ίδια στιγμή κυβέρνηση και τρόικα «τιμωρούν» όσους τους χαλάνε τα σχέδια και αντιστέκονται στην «αξιοποίηση» του μεγαλύτερου φιλέτου της Αττικής. Ενδεικτικό είναι το «ξήλωμα» του δημάρχου Αλίμου Θάνου Ορφανού από το Δ.Σ. της «Ελληνικό Α.Ε.», λίγες μόνο ώρες μετά τη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν στις 17 Απριλίου οι Δήμοι Ελληνικού - Αργυρούπολης, Αλίμου, Γλυφάδας, το ΤΕΕ, το ΕΜΠ και η Επιτροπή Αγώνα παρουσιάζοντας την εναλλακτική λύση για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου, με τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πρασίνου. Μαζί του παύθηκε και ο πρόεδρος της «Ελληνικό Α.Ε.» Σπ. Πολλάλης. Στην ημερίδα που ακολούθησε τη συνέντευξη, οι ομιλητές συμφώνησαν ότι συντελείται ένα οικο-

νομικό, περιβαλλοντικό και πολεοδομικό έγκλημα. Ο επίκουρος καθηγητής Νίκος Μπελαβίλας, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Πολυτεχνείου που επεξεργάστηκε την ολοκληρωμένη πρόταση για το μητροπολιτικό πάρκο Ελληνικού, επισήμανε ότι το Δημόσιο αναλαμβάνει το κόστος των υποδομών και της μετεγκατάστασης των υπηρεσιών που λειτουργούν σήμερα στο παλιό αεροδρόμιο, που υπολογίζεται σε 2.5 δισ. ευρώ, πέντε φορές περισσότερα από τα αναμενόμενα έσοδα. Οι ομιλητές πρόσθεσαν ότι τα έσοδα θα πάνε αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, υπογραμμίζοντας ότι τα αναμενόμενα έσοδα αντιστοιχούν σε τόκους μόλις δύο μηνών. Την ίδια στιγμή, οι περιβαλλοντικές και κλιματολογικές επιπτώσεις από την πώληση και οικιστική ανάπτυξη του Ελληνικού θα είναι εξαιρετικά επιβαρυντικές από οικονομική άποψη. Όπως υπογράμμισε ο Γεράσιμος Αράπης, καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, θα απαιτηθούν δαπάνες πολύ μεγαλύτερες για την υγεία των κατοίκων στην περιοχή της Αττικής αν, αντί για τη δημιουργία ενός πνεύμονα πρασίνου, ο χώρος οικοδομηθεί.

Αν πωληθεί το Ελληνικό, το Δημόσιο αναλαμβάνει το κόστος των υποδομών και της μετεγκατάστασης των υπηρεσιών που λειτουργούν σήμερα στο παλιό αεροδρόμιο, που υπολογίζεται σε 2,5 δισ. ευρώ, πέντε φορές περισσότερα από τα αναμενόμενα έσοδα

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΑΒΙΛΑΣ (καθηγητής ΕΜΠ):

Ένα έργο για την Αθήνα και όχι για τους κερδοσκόπους της κτηματαγοράς Το σχέδιο δημιουργίας ενός Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πρασίνου στην έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού, περιγράφει στην «Αυγή» της Κυριακής ο Νίκος Μπελαβίλας. Όπως σημειώνει, πρόκειται για ένα έργο χαμηλού κόστους, άμεσης ανταπόδοσης και υψηλού κοινωνικού και περιβαλλοντικού οφέλους, το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα. Στην πώληση του Ελληνικού αντιτάσσετε τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πρασίνου. Τι περιλαμβάνει η πρότασή σας; Πώς θα αξιοποιηθούν τα 6.240 στρέμματα του χώρου του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό; Με βάση την ιδέα που διερευνήθηκε, αναπτύχθηκε και τελι-

κά διατυπώνεται ως κοινή μας πρόταση, του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ με την Τοπική Αυτοδιοίκησης και το ΤΕΕ, στο Ελληνι-

κό μπορεί κάλλιστα να υπάρξει το Μητροπολιτικό Πάρκο Υψηλού Πρασίνου - ένα από τα τρία της Αθήνας με τα άλλα δύο στο Γουδή και στο Ίλιον (Πάρκο Αντώνης Τρίτσης). Θα καλύπτει το σύνολο του πρώην αεροδρομίου, όπως και την ακτή του Αγίου Κοσμά, χωρίς νέα δόμηση, με ενσωματωμένες δεκάδες χρήσεις στα υπάρχοντα 241 κτήρια και εγκαταστάσεις τα οποία καταλαμβάνουν έκταση 370.000 τ.μ. Οι χρήσεις αυτές είναι κοινωφελείς και ανταποδοτικές, αθλητισμού και ναυταθλητισμού, αναψυχής, τουρισμού, πρόνοιας, πολιτισμού, έρευνας, μικρού τοπικού εμπορίου και διοίκησης. Η τελευταία οικονομικοτεχνική επεξεργασία που παρουσιάστηκε πρόσφατα αποδεικνύει ότι με αυτές τις χρήσεις εξασφαλίζονται και το κόστος κατασκευής και η βιωσιμότητα του έργου.

Ποιο είναι το κόστους υλοποίησης αλλά και το κόστος συντήρησης του συγκεκριμένου σχεδίου; Το κόστος διαμόρφωσης του πάρκου υψηλού πρασίνου, για την πρώτη φάση του έργου ανέρχεται σε 47 εκατ. ευρώ με «οροφή» για το σύνολο της έκτασης τα 101 εκατ. ευρώ. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα μεγέθη δεν έχουν ουδεμία σχέση με τα τερατώδη κόστη που κινδυνεύει να επωμισθεί το Δημόσιο, προκειμένου να μεταστεγάσει τις υπηρεσίες και τις σημερινές χρήσεις ή να κατασκευάσει συνοδά έργα για την προσέλκυση επενδυτών, κόστη που φαίνεται να αγγίζουν τα 2,5 δισ. ευρώ. Το κόστος συντήρησης βάσει της πρότασης που διατυπώσαμε, με τιμές πολύ πιο «πλούσιες» από τις τρέχουσες κακές τιμές συντήρησης των πάρκων των ελληνικών πόλεων, αγγίζει τα 5 εκατ. ευρώ κατ’ έτος για την πρώτη φάση και 12 εκατ. ευρώ κατ’ έτος για το σύνολο και την πλήρη ανάπτυξη του πάρκου. Με μία νοικοκυρεμένη διαχείριση, με μία προσέγγιση βήμα - βήμα, ανοίγει το πάρ-

κο στο κοινό αμέσως και διαμορφώνονται κατασκευές, νέες φυτεύσεις, αστικός εξοπλισμός κ.ά. παράλληλα και σε αντιστοιχία με τα έσοδα που έρχονται κυρίως από τις χρήσεις που μπορούν να αναπτυχθούν άμεσα: συνεδρίων, εκθέσεων, τουρισμού και αναψυχής. Ενώ ταυτόχρονα δρομολογούνται με ευρωπαϊκές ή εθνικές χρηματοδοτήσεις τα μουσεία, το ενυδρείο και η επισκευή του Ανατολικού Αεροσταθμού που θα φιλοξενήσει την πιο βαριά από όλες χρήση μητροπολιτικού επιπέδου, του μεγάλου πόλου πολιτισμού στο διατηρητέο κτήριο του αρχιτέκτονα Eero Saarinen. Κατά πόσο η δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου στο Ελληνικό είναι μία εφικτή και άμεσα υλοποιήσιμη λύση; Θα αντιστρέψω την ερώτηση: Κατά πόσο μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι το φαραωνικό έργο που διαφημίζεται σήμερα κόστους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με κατασκευές και πωλήσεις δεκάδων χιλιάδων κατοικιών και εμπορικών κέντρων, χιλιάδων ξενοδοχειακών κλινών, σε μία αθηναϊκή αγορά που κατέρρευσε ακριβώς λόγω της υπερπροσφοράς και των δανείων είναι ρεαλιστικό; Αντίθετα η κοινά πλέον αποδεκτή πρόταση των δήμων, των τοπικών κοινωνιών, του ΤΕΕ, η ιδέα δηλαδή της επιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ, για ένα έργο χαμηλού κόστους, άμεσης ανταπόδοσης, υψηλού κοινωνικού και περιβαλλοντικού οφέλους όχι μόνο είναι εφικτή αλλά και υλοποιήσιμη άμεσα από τη στιγμή που θα αποφασιστεί, σε ελεγχόμενα στάδια, με ορίζοντα λίγου χρόνου, είναι μια πρόταση ασφαλής χωρίς ρίσκο, ένα έργο για την Αθήνα και όχι για τους κερδοσκόπους της κτηματαγοράς.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

26

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Όχι στη λιτότητα στην Ευρώπη Στην τελική ευθεία το Alter Summit στην Αθήνα (7, 8, 9 Ιουνίου) ΓΡΑΦΕΙ Η ΣΙΣΣΥ ΒΩΒΟΥ*

Το Μανιφέστο των λαών της Ευρώπης έχει ήδη ολοκληρωθεί, μετά από διαβούλευση πολλών ευρωπαϊκών οργανώσεων, συνδικάτων, κινημάτων, ινστιτούτων κοινωνικού προβληματισμού και θεωρίας που διήρκεσε 6 μήνες. Το μανιφέστο αυτό θα παρουσιαστεί στην Αθήνα, στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ, το Σάββατο 7 Ιουνίου. Ολόκληρο το πρόγραμμα στο http://altersummit2013.blogspot.gr/p/blogpage.html). Σε εκδήλωση που έγινε τη Δευτέρα 22 Μαΐου στην Αθήνα, παρουσιάστηκαν τα στοιχεία της δικτύωσης ευρωπαϊκών κινημάτων που έχουν ως πρώτο στόχο τους τη διοργάνωση μιας συνόδου στην Αθήνα, και στη συνέχεια τον καθορισμό ευρωπαϊκών ή εθνικών δράσεων που θα στηρίζονται συνολικά και θα κατατείνουν στην αντίκρουση έως την ανατροπή της πολιτικής λιτότητας. Το Alter Summit δεν αποτελεί μια αντικατάσταση ή υποκατάσταση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, το οποίο έπαιξε τον σημαντικό ρόλο του για μια 10ετία στη δικτύωση των κινημάτων. Η έμπνευση για το Κοινωνικό Φόρουμ ήταν οι εκδηλώσεις - διαδηλώσεις στη Γένοβα το 2001, με μαζικότατη συμμετοχή και ριζοσπα-

στικές πρακτικές, που προσπάθησαν να περικυκλώσουν και να εμποδίσουν τη διεξαγωγή της συνόδου των G8, και κατέληξαν με το τραγικό γεγονός του φόνου του νεαρού Τζουλιάνι. Έναν χρόνο μετά και ως συνέχεια της Γένοβας, είχαμε μια δυναμική εκκίνηση του Κοινωνικού Φόρουμ στην Φλωρεντία, το 2002, με μεγάλη συμμετοχή και μεγαλύτερες ελπίδες για αγώνα ενάντια στη λιτότητα και τον νεοφιλελεύθερο και φυσικά καπιταλιστικό χαρακτήρα της παγκοσμιοποίησης. Το σύνθημα «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» πρωτοακούστηκε στους δρόμους της Φλωρεντίας και σε όλα τα μετέπειτα φόρα, με αυτό της Αθήνας, το 2006, να είναι το ισχυρότερο και μαζικότερο. Στη Φλωρεντία το Φόρουμ κατέληξε με μια μαζικότατη διαδήλωση με αντιπολεμικό χαρακτήρα, όπου συμμετείχαν 500.000 άνθρωποι. Μια διαδήλωση που άρχισε στις 12.30 και προχωρούσε με μαζική και πυκνή πορεία μέχρι αργά το βράδυ. Ιταλία. Σύντομα ο πόλεμος ενάντια στο Ιράκ, για την αποτροπή του οποίου διαμαρτύρονταν οι διαδηλωτές και διαδηλώτριες, ξεκίνησε μαζί με τις τεράστιες αντιδράσεις του Κοινωνικού Φόρουμ. Με νοσταλγία θυμόμαστε επίσης τη διαδήλωση του 2006 στην Αθήνα, που ήταν ατέλειωτη, ένα μεγάλο κινηματικό γεγονός για την εποχή. o Πρόκειται για μια νέα εκκίνηση, σε πιο δύσκολες εποχές, με βαθύτερη κρίση, με καταστροφικές ήδη συνέπειες ενάντια στα δικαιώματα και στο βιοτικό επίπεδο για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την ήπειρο. Η σοβαρότητα της κατάστασης επιβάλλει ακόμα περισσότερο την ενότητα των κινημάτων και την ανάγκη να συσπειρώσουν τις δυνάμεις τους εκεί όπου συμφωνούν. Η συγγραφή του Μανιφέστου ακριβώς από κάποια κινήματα της Ευρώπης, όχι πολλά προς το παρόν, είχε αυτό τον στόχο, ενώ η υλοποίηση των στόχων του μένει να δοκιμαστεί κατά τους μήνες που έρχονται. Τώρα αναμένεται να υπογραφεί το Μανιφέστο από πολύ περισσότερα κινήματα απ’ όσα το συνέταξαν.

Ποια Ευρώπη θέλουμε Σημαντικό στη διακήρυξή μας είναι ότι περιγράφουμε και αναλύουμε αυτά που δεν μας αρέσουν, αλλά παράλληλα περιγράφουμε στοιχειώδη χαρακτηριστικά της

ΣΟΥΖΑΝ ΤΖΟΡΤΖ*

Να αγωνιστούμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο «Όλος ο κόσμος βλέπει τις επιπτώσεις της λιτότητας. Ήδη σήμερα ακούσαμε το σχέδιο για την απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα και έχουμε ήδη την απόδειξη ότι η κατάσταση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες θα βυθίζεται σ’ ένα καθοδικό σπιράλ και θα πηγαίνει προς τα κάτω, τη φτώχεια, τη μιζέρια, την ανεργία όλο και περισσότερο. Ένα εκατομμύριο Πορτογάλοι βγήκαν στους δρόμους. Οι Ισπανοί κινητοποιούνται. Οι Έλληνες κάνουν σημαντικά πράγματα για την αλληλεγγύη, την υγεία. Προσφέρουν αυτά που δεν προσφέρουν οι δημόσιες υπηρεσίες. Είναι φανερό ότι οι Βρυξέλλες δεν μας ακούνε. Και ότι πρέπει να ενωθούμε και ότι όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να δώσουν το «παρών» για να εξαναγκάσουν τους λειτουργούς των Βρυξελλών, την Κομισιόν, την Κεντρική Τράπεζα, ν’ αλλάξουν την πολιτική τους. Δεν αρκεί να αγωνιζόμαστε ατομικά, συλλογικά, σε επίπεδο κράτους, αλλά πρέπει να περάσουμε σε ανώτερο επίπεδο, σε ευρωπαϊκό. Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί το Άλτερ Σάμιτ, ώστε αυτό να μη διαρκέσει μόνο από τις 7 έως τις 9 Ιουνίου, αλλά να είναι μια διαρκής πολιτική δραστηριότητα μέχρι την αντιστροφή της πολιτικής λιτότητας, γιατί θέλουμε μια Ευρώπη δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική». http://www.youtube.com/watchv=aFk8zUG5EM0

* Η Σούζαν Τζορτζ είναι πρόεδρος της ευρωπαϊκής Οργάνωσης Ατάκ, που συνυπογράφει την έκκληση για την Εναλλακτική Σύνοδο.

Ευρώπης που θέλουμε. Η πλήρης απασχόληση, η κοινωνική πρόνοια και κοινωνική πολιτική, η προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος, η αειφόρος ανάπτυξη, η πολιτική για ισότητα δικαιωμάτων για όλους και όλες, ντόπιους και ξένους, η δημοκρατική δόμηση και η απόρριψη κάθε ρατσιστικής ή φασιστικής τάσης ή κινήματος, ο αγώνας για μια Ευρώπη ελεύθερη από την πατριαρχία είναι βασικές αρχές για την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης την οποία ευαγγελιζόμαστε.

Δίκτυο κατά της Φτώχειας Στην εκδήλωση της Δευτέρας, με παρουσιάστρια την υπογράφουσα, μίλησαν επίσης οι Κατερίνα Πούτου και Νάγια Νικολάου. Η Κατερίνα Πούτου, που εργάζεται εδώ και 20 χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Φτώχειας, ανέφερε ότι στόχος του δικτύου αυτού και κάθε άλλου παρόμοιου είναι η αυτοδιάλυσή τους, εάν πάψει να υφίσταται η ανάγκη ύπαρξής τους, κάτι για το οποίο αγωνίζονται. Ανέφερε την αύξηση της φτώχειας και της περιθωριοποίησης κατά τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και πολύ πιο ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Η Νάγια Νικολάου παρουσίασε συνοπτικά τους τέσσερις άξονες του Μανιφέστου, και υπογράμμισε ότι γίνεται αγώνας για την αλλαγή των δομών και της εκπροσώπησης του συνδικαλιστικού κινήματος, τη διεύρυνση και τον εκδημοκρατισμό του. Πολλοί και πολλές που συμμετέχουν και συνδιοργανώνουν μία από τις 15 θεματικές συνελεύσεις κατέθεσαν τους σχεδιασμούς και τις προσπάθειές τους για την επιτυχία των συνελεύσεων αυτών. Σύνολο προγράμματος και συνελεύσεις σε άλλη στήλη.

Η οργανωτική επιτροπή Η οργανωτική επιτροπή δουλεύει καθημερινά στα γραφεία του Πολυχώρου της Ανοιχτής Πόλης, από τις 10 το πρωί έως τις 6 (τηλ. 210-3802055). Εκεί υπάρχουν τα φυλλάδια, δίδονται οι πληροφορίες, αλλά επίσης δηλώνονται οι συμμετοχές για εθελοντική προσφορά στη διοργάνωση. Περισσότερα altersummit2013. blogspot.com, ή www.altersummit.eu.

* Η Σίσσυ Βωβού είναι μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων 7 Ιουνίου - Παρασκευή (Στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ) Θεματικές συνελεύσεις: Ανοίγουμε με τη Φεμινιστική συνέλευση, 12 μ. o Φεμινιστικά κινήματα και γυναικεία δικαιώματα στην Ευρώπη της κρίσης, Β. Σιατερλή 2.30 - 5.00 συνελεύσεις o Αντίσταση στη διάλυση της δημόσιας Παιδείας - Υπερασπιζόμενοι το μέλλον των επόμενων γενιών, Θ. Κοτσυφάκης o Μετανάστες, πρόσφυγες, σύνορα, κρίση και Ευρώπη Φρούριο, Γ. Φελέκης o Η λιτότητα σκοτώνει: Η επίθεση στη δημόσια υγεία διεκδικώντας το δικαίωμα στην υγεία για όλους-όλες, Ε. Χατζημιχάλη o Ένας χωρίς στέγη - Όλοι-όλες στον δρόμο: Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή κατοικία 6.00 μ.μ. Η μεγάλη εκδήλωση: Παρουσίαση του Μανιφέστου των λαών της Ευρώπης 8 Ιουνίου - Σάββατο 9.30 - 12.30 / 12.30 - 4.30 συνελεύσεις o Αγώνας ενάντια στη φτώχεια και αντίσταση στη διάλυση του κράτους Πρόνοιας στην Ευρώπη: Κοινωνικά Δι-

καιώματα για όλους-όλες, Κ. Πούτου o Χρεωμένοι λαοί - Παράδεισος για τις τράπεζες, Χ. Γολέμης , Ε. Παπαδοπούλου o Αλληλεγγύη εν δράσει: Η Ευρώπη των από κάτω στο προσκήνιο, Χρ. Γιοβανόπουλος Μ. Μπολώτα o Στρατιωτικές επεμβάσεις και μιλιταρισμός - κινήματα για ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη, Σ. Βωβού o Ακροδεξιά, ναζισμός και νέος φασισμός στην Ευρώπη - κράτος εξαίρεσης και καταστολής, Γ. Αλμπάνης, o Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών και τη λεηλασία των φυσικών πόρων Δ. Σπαθαρίδου o Συρρίκνωση της δημοκρατίας, συνταγματοποίηση του νεοφιλελευθερισμού και μορφές άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας, Γ. Δαρεμάς, Σ. Αναγνωστοπούλου o Εργασία - επισφάλεια - ανεργία: τα δικαιώματα που χάνονται, οι εξαιρέσεις που έγιναν κανόνας και η οργάνωση της αντίστασης, Ν. Νικολάου, Μ. Μπότση, o Καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος: εμπορευματοποίηση και κερδοσκοπία, Κ. Κλοκίτη Ευρωπαϊκή διαδήλωση στην Αθήνα Το Σάββατο 8 Ιουνίου, το απόγευμα, με θέμα την αντίσταση στα μέτρα λιτότητας και την αντίσταση στη φασιστική απειλή.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

47

ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΡΙΚΚΑ

Οπως το παρισινό Κλισί-σου-Μπουά το 2005 και το λονδρέζικο Τσίνγκφορντ πριν από δύο χρόνια, η συνοικία Χούσμπι της Στοκχόλμης έπρεπε να τυλιχτεί στις φλόγες για να αποκτήσει τη θέση της στην ευρωπαϊκή γεωγραφία. Οι ζώνες εξαθλίωσης στις μητροπόλεις της ηπείρου μας έχουν όμως πολλαπλασιαστεί και διευρυνθεί τόσο τα τελευταία χρόνια, ώστε ακόμη και ένας κοινωνικός «παράδεισος» να διαθέτει πια τους κολασμένους του. Για τέσσερις συνεχόμενες βραδιές οι δρόμοι των δυτικών προαστίων της σουηδικής πρωτεύουσας έχασαν τη συνηθισμένη αταραξία τους για να μετατραπούν αιφνιδίως σε πεδία μάχης. Η σπίθα άναψε την περασμένη Κυριακή στο Χούσμπι -έναν οικισμό μόλις 12.000 κατοίκων, όπου το 85% είναι μετανάστες πρώτης ή δεύτερης γενιάς- όταν αστυνομικοί πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν 69χρονο ο οποίος φέρεται να τους απείλησε με μαχαίρι. Μέχρι τα μέσα της εβδομάδας οι ταραχές είχαν εξαπλωθεί σε πολλά ακόμη προάστια: Κρίστα, Ρίκενμπι, Γιάκομπσμπεργκ, Νόρσμποργκ, όλες τους γειτονιές μεταναστών. Αστυνομία και τοπικός Τύπος συμφώνησαν σε μια εκτίμηση. Οι νεαροί που βγήκαν στους δρόμους για να επιδοθούν σε ολονύχτιες συγκρούσεις με τους αστυνομικούς ήταν σχεδόν παιδιά, με αρκετούς από αυτούς να μην ξεπερνούν σε ηλικία τα 12 χρόνια. Νέοι χωρίς δουλειά, χωρίς σχολική εκπαίδευση, χωρίς προοπτική και, φυσικά, χωρίς αυτοκίνητο, το καταναλωτικό σύμβολο που, όπως και στις αντίστοιχες ταραχές στο Παρίσι και το Λονδίνο, μετατράπηκε σε κατεξοχήν στόχο με εκατοντάδες από αυτά να πυρπολούνται. Η αναταραχή προκάλεσε έντονο προβληματισμό σε μια χώρα που υπερηφανευόταν πάντα για το κοινωνικό κράτος και την ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική της. Πέρσι η Σουηδία υποδέχτηκε 44.000 πρόσφυγες διπλασιάζοντας έτσι το αντίστοιχο ποσοστό του προηγούμενου έτους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, η Σουηδία διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό προσφύγων σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της χώρας. Και δεν είναι μόνο αυτό καθώς όσοι λαμβάνουν άσυλο δικαιούνται αυτομάτως μια σειρά επιδομάτων. Από ό,τι φαίνεται όμως όλα αυτά δεν αρκούν πλέον. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο προάστιο του Χούσμπι από όπου ξεκίνησαν οι ταραχές είναι η ανεργία των νέων. Όπως συμβαίνει και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ο αριθμός των νέων χωρίς δουλειά είναι τριπλάσιος από τον αντίστοιχο αριθμό των ενηλίκων. Και, παρότι αυτό δεν καταγράφεται στις επίσημες

ΣΟΥΗΔΙΑ

Φλόγες στον «παράδεισο» στατιστικές, οι μετανάστες της κατηγορίας είναι τουλάχιστον τριπλάσιοι από τους αντίστοιχους «γηγενείς».

«Μοντέλο» για όλο και πιο λίγους Είκοσι χρόνια συνεχών περικοπών σε κοινωνικές παροχές έχουν μετατρέψει το «σουηδικό μοντέλο» σε σκιά του αλλοτινού εαυτού του. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΑΣΕ,

Με τις ταραχές των τελευταίων ημερών, οι νέοι των σουηδικών πόλεων βρήκαν την ευκαιρία να καταγγείλουν την απροκάλυπτα ρατσιστική στάση των εκπροσώπων της τάξης

η απορρύθμιση του κοινωνικού κράτους μετέτρεψε τα τελευταία χρόνια τη Σουηδία στη χώρα με τη μεγαλύτερη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων ανάμεσα στις ανεπτυγμένες οικονομίες. Το πρόβλημα δεν φαίνεται τελικά να είναι μόνο η ανεργία των νέων, αλλά η γενικότερη περιθωριοποίηση των χαμηλότερων στρωμάτων. «Δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους, αλλά τα παιδιά μας δεν επιτυγχάνουν στο σχολείο και καταλήγουν να περνούν τη μέρα τους χωρίς να κάνουν τίποτε. Τι θα απογίνουν;» διερωτάται ένας κάτοικος του Χούσμπι στην εφημερίδα «Σβένσκα Ντάγκμπλαντετ». Η σουηδική εκδοχή της λιτότητας της τελευταίας εικοσαετίας μπορεί να δείχνει εξαιρετικά χαλαρή για τους κατοίκους του ευρωπαϊκού Νότου, ωστόσο έπληξε εξίσου σοβαρά τους πιο αδύναμους. «Η Σουηδία δεν διαφέρει και τόσο από άλλες χώρες σε ο,τι αφορά τα προβλήματα ένταξης στις μεγαλουπόλεις, όπου έχουμε ολόκληρα προάστια που μαστίζονται από την ανεργία» σημειώνει ο Περ Άρντμαν, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας. Τα σουηδικά ΜΜΕ αναφέρονται συνήθως σε «νέους ανέργους» χωρίς να διευκρινίζουν ότι πρόκειται κατά πρώτο λόγο για μετανάστες. Η αστυνομία της χώρας δεν αποφεύγει παρόμοιες διακρίσεις. Με αφορμή τις ταραχές των τελευταίων ημερών, οι νέοι των προαστίων βρήκαν την ευκαιρία να καταγγείλουν την απροκάλυπτα ρατσιστική στάση των εκπροσώπων της τάξης: σωματικοί έλεγχοι, προσαγωγές με αποκλειστικό κριτήριο το χρώμα του δέρματος και αστυνομικοί που στη διάρκεια των τελευταίων συγκρούσεων φώναζαν τους μετανάστες «μαιμούδες» ή «αρουραίους», όπως γράφτηκε σε πολλές σουηδικές εφημερίδες. «Βλέπουμε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο πολωμένη. Τα χάσματα, είτε είναι κοινωνικά είτε οικονομικά, συνεχώς διευρύνονται» τονίζει ο Ραμί Αλ Καμίσι από την κοινωνική οργάνωση Megafonen που δραστηριοποιείται στα υποβαθμισμένα προάστια της χώρας. «Και οι άνθρωποι εδώ είναι εκείνοι που

έχουν χτυπηθεί περισσότερο. Εχουμε να κάνουμε με θεσμοποιημένο ρατσισμό» σημειώνει.

Άνοδος της Ακροδεξιάς Οι ειδικοί επισημαίνουν ένα ακόμη σημείο: τη σημαντική μεταβολή του μεταναστευτικού μοντέλου. Μεταπολεμικά η χώρα προσέλκυε ανειδίκευτους εργάτες για τη βιομηχανία της ενώ σήμερα υποδέχεται ένα κύμα προσφύγων από εμπόλεμες περιοχές (Ιράκ, Αφγανιστάν, Σομαλία) που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά ενώ απουσιάζουν πλέον και οι υποδομές για την κατάρτιση ή την ενσωμάτωσή τους. «Ιστορικά η σουηδική κοινωνία ήταν πολύ ομογενής. Τα τελευταία όμως δέκα χρόνια υπήρξε μια μετατόπιση και κάποια προάστια έχουν μετατραπεί σε παγκόσμια χωριά. Ήταν μια εξαιρετικά γρήγορη μεταβολή και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας δεν κατάλαβε τη φύση της κατάστασης» τονίζει ο δικηγόρος Σ. Χέρσι, σομαλικής καταγωγής και ο ίδιος. Ο Χέρσι πιστεύει ότι οι ταραχές της Στοκχόλμης δεν έχουν την έκταση και τη σοβαρότητα εκείνων που σημειώθηκαν στο Παρίσι το 2005 και το Λονδίνο το 2011. «Είναι όμως θέμα χρόνου» προσθέτει. Οι ανησυχίες αυτές αποτυπώνονται, όπως είναι επόμενο, και στην πολιτική ζωή της χώρας. Το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις είναι οι Σουηδοί Δημοκράτες, ένα ξενοφοβικό κόμμα που διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το νεοναζιστικό κίνημα στη χώρα, όπως καταγράφει και το πρακτορείο Ρόιτερς. Φυσικά, όπως και αλλού, η άνοδος της Ακροδεξιάς παρασύρει ολόκληρο τον δημόσιο διάλογο προς πιο συντηρητικές θέσεις. Πριν από μερικούς μήνες ο Τομπίας Μπίλστρομ, υπουργός Μετανάστευσης της κεντροδεξιάς κυβέρνησης, δεν έκρυξε την ανησυχία του για το γεγονός ότι η Σουηδία υποδέχεται τους περισσότερους μετανάστες στην Ε.Ε. «Δεν είναι μια βιώσιμη κατάσταση. Σήμερα έρχονται άνθρωποι που ζουν μόνο από τα δημοτικά επιδόματα. Είναι αυτό λογικό;» διερωτήθηκε.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

48

ΚΟΣΜΟΣ ΙΡΑΝ

Από το μωβ του «παραδοσιακού» φεμινισμού στο ακτιβίστικο χακί με δαντέλα των γυμνόστηθων Femen

Μια γυναικεία υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές

ΓΥΜΝΟ OΠΛΟ

της εβδομάδας

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ

Όπως αναμενόταν, καμία γυναικεία υποψηφιότητα στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του Ιράν, δεν πέρασε τις «Συμπληγάδες» του Συμβουλίου των Φρουρών του Συντάγματος, το οποίο απέρριψε, μεταξύ πολλών άλλων, και τις δύο πιο «ενοχλητικές» υποψηφιότητες, εκείνες του δύο φορές προέδρου της χώρας, Ακμπάρ Χασεμί Ραφσαντζανί και του «δεξιού χεριού» του απερχόμενου προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ, Εσφαντιάρ Ραχίμ Μεσέ. Έτσι, τώρα ο πανίσχυρος θρησκευτικός ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, ο Αλί Χαμενεί είναι σίγουρος ότι δεν θα βρεθεί μπροστά σε καμία δυσάρεστη έκπληξη. Πλέον, οι εναπομείναντες οκτώ υποψήφιοι κινούνται όλοι στη δική του, συντηρητική τροχιά... Υπάρχει όμως και μία υποψήφια την οποία μπορούν να ψηφίσουν οι Ιρανοί στις 14 Ιουνίου, ημέρα των εκλογών, καθώς η υποψηφιότητά της δεν ακυρώθηκε από το Συμβούλιο. Πρόκειται για την 52χρονη Ζάχρα, δασκάλα από την Τεχεράνη, που έχασε τον γιο της στη διάρκεια των διαδηλώσεων κατά της αμφιλεγόμενης επανεκλογής του Μ. Αχμαντινεζάντ, τον Ιούνιο του 2009. Η υποψηφιότητά της δεν ήταν δυνατόν να ακυρωθεί από τη στιγμή που η Ζάχρα πρωταγωνιστεί σε ένα γνωστό κόμικ, τον «Παράδεισο της Ζάχρα», που εμπνέεται από πραγματικά γεγονότα. Η προεκλογική της εκστρατεία συνεχίζεται έτσι ανεμπόδιστα, υπέρ ενός δημοκρατικού και ριζοσπαστικού Ιράν. Μπορεί λοιπόν να ζητά την κατάργηση της θανατικής ποινής και να διεκδικεί την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων και την ισότητα γυναικών και ανδρών - όλα θέματα - ταμπού κατά την επίσημη προεκλογική εκστρατεία. «Έστω κι αν η Ζάχρα δεν μπορεί να είναι υποψήφια επισήμως, χάρη στο Διαδίκτυο, οι Ιρανοί μπορούν πάντως να τη συναντήσουν εικονικά» εξηγούν οι Αμίρ Σολτάνι και Καλίλ, οι δύο δημιουργοί του χαρακτήρα της στον «Παράδεισο της Ζάχρα». Ο πρώτος, Ιρανός συγγραφέας και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ζει εξόριστος στην Αμερική και ο δεύτερος Άραβας καλλιτέχνης, ξεκίνησαν να δημοσιεύουν σε συνέχειες το κόμικ, στην αρχή σε μπλογκ και μετά, το 2010, το εξέδωσαν για να μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Στην ιστοσελίδα της στο Facebook η Ζάχρα εξηγεί γιατί έχει κάνει κεντρικό θέμα της εκστρατείας της την κατάργηση της θανατικής ποινής: «όχι γιατί περιφρονώ τη θρησκεία μου και της κάνω πόλεμο. Αντιθέτως, η θρησκεία μου με αναγκάζει να ζητώ την κατάργηση αυτού του κατάλοιπου, έτσι ώστε η σκιά του θανάτου να μην πέσει στην πατρίδα μας ή να σπιλώσει το όνομα του έθνους μας ξανά». Σήμερα, μπορεί κανείς να «συναντήσει» τη δασκάλα από την Τεχεράνη στον ιστότοπο Vote4Zahra, που στόχο έχει τη δημιουργία ενός «συνεργατικού χώρου» που θα μεταφέρει «τη φωνή, την ψήφο και το όραμα των Ιρανών». Το ίδιο και στην αντίστοιχη σελίδα του Facebook, όπου ήδη πολλοί έχουν στείλει μηνύματα και φωτογραφίες που στηρίζουν τις διεκδικήσεις. Παρά τη γνωστή προπαγάνδα των συντηρητικών κύκλων («πράκτορες των Αμερικανών»), τα μηνύματα υποστήριξης της Ζάχρα πολλαπλασιάζονται, αποδεικνύοντας ότι μπορεί καλά να κρατεί η καταστολή, υπάρχουν όμως πάντα τρόποι παράκαμψής της...

Ο νέος φεμινισμός είναι εδώ! ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑΜΑΛΗ

«Δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του αντρός μου, θέλω να ‘μαι ο εαυτός μου». Το σύνθημα φαντάζει μακρινό, ίσως και «σκουριασμένο» για τις κοινωνίες της Δύσης. Φέρει ωστόσο την καλή προαίρεση των συνθημάτων της δεκαετίας του ‘60, διαπνέεται από «θετική ενέργεια», από συναισθήματα αγάπης και ειρήνης. Όπως θα δούμε παρακάτω, τα φεμινιστικά κινήματα του σήμερα είναι πιο επιθετικά, πιο θεαματικά, πιο ακτιβίστικα, λιγότερο ακαδημαϊκά και σίγουρα πιο εξωστρεφή και μαζικότερης απεύθυνσης. Άλλωστε αν ισχύει κάτι για τους ακτιβισμούς του σήμερα, είναι πως αν δεν σε παίξει η τηλεόραση ή αν δεν έχεις πολλά views

στο youtube δεν υπάρχεις. Φροντίζουν λοιπόν να προκαλούν ώστε να υπάρχουν... Λένε πως ο φεμινισμός δεν έχει λόγο ύπαρξης σήμερα. Ωστόσο, όπως έχει λόγο ύπαρξης στη Σομαλία και στην Τυνησία, άλλο τόσο λόγο ύπαρξης έχει στις ΗΠΑ και στη Σουηδία, αφού στις ΗΠΑ οι Ρεπουμπλικάνοι δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη το «προβληματάκι» τους με το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση. Στα σούπερ μάρκετ της Walmart οι γυναίκες ακόμη δεν πληρώνονται όσο οι άνδρες συνάδελφοί τους ούτε παίρνουν το ίδιο συχνά προαγωγή, και στη Σουηδία -ποιος θα το πίστευε!- κάθε δέκα μέρες μία γυναίκα κακοποιείται μέχρι θανάτου. Αλλά κι εδώ στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ε-

ταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου, τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής και σωματικής κακοποίησης έχουν αυξηθεί δραματικά. Και δεν είναι οι γυναίκες που «καταχεριάζουν» τους άνδρες τους. Μία στις τρεις γυναίκες στην Ελλάδα της κρίσης έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού. Κι όμως, οι γυναίκες δεν καίνε πια τα σουτιέν τους -τυπικό σύμβολο καταπίεσης-, αγοράζουν ακριβότερους και «ομορφότερους» στηθόδεσμους για μεγαλύτερη άνεση, για να αναδεικνύεται το μπούστο τους και διεκδικούν το δικαίωμά τους να είναι «σέξι» όχι «δια πάσαν», αλλά για... ίδια χρήσιν. Οι ακτιβίστριες της Femen και οι πορείες διαμαρτυρίας των Slutwalks (κυριολεκτικά οι «περίπατοι της τσούλας») αποτελούν αμφιλεγόμενες από μερίδα φεμινιστριών, κινήσεις. Για άλλες πάλι είναι ο νέος φεμινισμός, ικανός να κινητοποιήσει τις mainstream μάζες γυναικών.

FEMEN Οι τόπλες ακτιβίστριες με τις αρβύλες ενάντια στην πατριαρχία Συνελήφθη «η πρώτη Femen της Τυνησίας», η Αμίνα Τάιλερ από τις αρχές της χώρας και κρατείται με την κατηγορία «προκλητικών πράξεων». Τον Μάρτιο, η 19χρονη, ανέβασε στο Facebook γυμνόστηθες φωτογραφίες της: «Το σώμα μου μού ανήκει», είχε γράψει, στα αραβικά, πάνω στο στήθος της, σε μία από αυτές. Κάπως έτσι ιδρύθηκε η Femen Tυνησίας. Την περασμένη Κυριακή η Αμίνα πήγε στην πόλη Καϊρουάν, όπου είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί συνέδριο της ισλαμιστικής οργάνωσης Ανσάρ Αλ Σαρί, το οποίο ματαιώθηκε μετά από απόφαση της αστυνομίας και έγραψε με μπογιά «Femen» σε τοίχο κοντά στο κεντρικό τζαμί και ετοιμαζόταν να κρεμάσει ένα πανό, αλλά συγκεντρώθηκε οργισμένο πλήθος που την αναγνώρισε, φωνάζοντάς της να φύγει. «Μας ατιμάζει. Θα προστατεύσουμε την πόλη μας. Μια τόσο βρόμικη κοπέλα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται ανάμεσά μας» φώναζαν οι συγκεντρωμένοι. Οι Femen, ιδρύθηκαν στην Ουκρα-

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

49

ΚΟΣΜΟΣ

λουν. Το 2011, στη Λευκορωσία, στο Μινσκ όπου πήγαν να διαδηλώσουν κατά του εσαεί προέδρου Λουκασένκο, απήχθησαν, οδηγήθηκαν σε δάσος όπου κρατήθηκαν σε πεδίο βολής, τις διέταξαν να γδυθούν και τις κράτησαν δεμένες για ώρες, ενώ μετά τις πέταξαν έξω στο χιόνι... νία το 2008, λίγο καιρό μετά αποφάσισαν πως ο μόνος τρόπος να πολεμήσουν τον σεξισμό, την ομοφοβία, τον φασισμό και άλλους «-ισμους» είναι να διαδηλώνουν γυμνόστηθες με το εκάστοτε σύνθημα να γράφεται με μαύρη μπογιά στο σώμα τους. Η υπόλοιπη ενδυμασία είναι «σέξι μιλιτέρ» με αρβίλες και στενά τζιν παντελόνια. Τον Απρίλιο στην Guardian μία από τις επικεφαλής, η Ίνα Σεβτσένκο έγραφε: «Μπορεί να μας ακούσετε να ουρλιάζουμε «Άντε γαμήσου, δικτάτορα», «Δεν είμαι σεξουαλικό εργαλείο», «Η θρησκεία είναι σκλαβιά». Μπορεί να δείτε τα ημίγυμνα κορμιά μας αντιμέτωπα με τον Μπερλουσκόνι, τον Πούτιν ή τον Πάπα. Μπορείτε να νιώσετε πόσο βαθύς είναι ο θυμός μας κοιτώντας στα μάτια μας. Είμαστε ο φεμινιστικός στρατός του σοκ, μια μονάδα αγωνιστριών, μια σύγχρονη ενσάρκωση της λέξης «ατρόμητος». «Είμαστε οι Femen. Η γύμνια μας επιτίθεται στο νεύρο της ιστορικής διαμάχης ανάμεσα στις γυναίκες και το «σύστημα». Δεν είμαστε τίποτα λιγότερο από την πιο ορατή ενσωμάτωση αυτής της ιδέας. Τα σώματα των ακτιβιστριών μας εκπροσωπούν την αμεταμφίεστη οργή για την πατριαρχική τάξη, και επιδεικνύει τη νέα αισθητική μιας αναγεννημένης γυναικείας επανάστασης» εξηγούσε η Σεβτσένκο. Οι Femen ζητούν την πολιτικοποίηση της σεξουαλικότητας. Γνωρίζουν πως μπορεί να θεωρούνται σεξουαλικά αντικείμενα. «Δεν αρνούμαστε την προοπτική να χρησιμοποιηθούμε ως αντικείμενα του σεξ. Αντίθετα, παίρνουμε τη σεξουαλικότητα στα χέρια μας, και τη χρησιμοποιούμε ενάντια στον εχθρό μας. Μετατρέπουμε τη γυναικεία σεξουαλική υποταγή σε επιθετικότητα και έτσι ξεκινάμε τον πραγματικό πόλεμο. Μην κάνετε λάθος: είμαστε σε πόλεμο. Είναι ένας ιδεολογικός πό-

λεμος, ένας πόλεμος ανάμεσα στο παραδοσιακό και τη νεωτερικότητα, στην καταπίεση και την ελευθερία, στη δικτατορία και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Στοχεύουμε στις τρεις βασικές εκφάνσεις της πατριαρχίας: τη θρησκεία, τη βιομηχανία του σεξ και τη δικτατορία». Διαδηλώνουν γυμνόστηθες γιατί «το σώμα μιας γυναίκας ήταν ανέκαθεν εργαλείο στα χέρια της πατριαρχίας. Χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία του σεξ, από τη βιομηχανία της μόδας, από τη διαφήμιση - ανέκαθεν στα χέρια των ανδρών. Συνειδητοποιήσαμε πως είναι καιρός να το δώσουμε πίσω στους νόμιμους κατόχους του, τις γυναίκες, και να επανανοηματοδοτήσουμε τη γύμνια». «Δεν μας νοιάζει πόσες φορές την μέρα προσεύχονται οι άντρες σας, νοιαζόμαστε πολύ όμως για το τι κάνουν ενδιάμεσα» Οι «παραδοσιακές» φεμινίστριες διχάζονται στο κατά πόσο αυτοί οι ακτιβισμοί συνιστούν ενδεδειγμένο τρόπο διαμαρτυρίας. Αντιδράσεις υπάρχουν και από τις μουσουλμάνες φεμινίστριες. Στην Τυνησία και τις γύρω χώρες, φεμινίστριες υποστηρίζουν πως η Αμίνα Τάιλερ έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Η δια-

μαρτυρία της και η διαμαρτυρία μετέπειτα από τις Femen εκλήφθηκε ως δυτική κριτική στο Ισλάμ. Οι Femen υποστηρίζουν πως η γύμνια είναι το όπλο τους για να περάσουν το μήνυμά τους. Η Σεβτσένκο έχει απευθυνθεί στις μουσουλμάνες στη διάρκεια της συνέντευξης: «Αδερφές μου, δεν μας νοιάζει πόσες φορές την μέρα προσεύχονται οι άντρες σας, νοιαζόμαστε πολύ όμως για το τι κάνουν ενδιάμεσα. Νοιαζόμαστε για τη βία και την επιθετικότητα, νοιαζόμαστε όταν οι αδερφοί και οι σύζυγοι σάς βιάζουν και σκοτώνουν, όταν σας λιθοβολούν, όταν καίνε πρεσβείες και όλα αυτά για τον Αλλάχ. Με τις δράσεις μας επιτιθέμεθα σε εκείνους που διαρκώς καταπιέζουν γυναίκες, τις καλύπτουν, δεν τις σέβονται, τις βιάζουν, τις χτυπούν είτε είναι θρησκόληπτοι είτε όχι!». Στην απορία γιατί βλέπουμε κυρίως καλλίγραμμες Femen, απαντούν πως οι φωτογράφοι και οι κάμερες επιλέγουν να απαθανατίζουν ακριβώς αυτές. Μετρούν εκατοντάδες μέλη στην Ελβετία, την Πολωνία, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Βραζιλία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία. Έχουν μάλιστα «κέντρα εκπαίδευσης» στο Κίεβο και το Παρίσι. Τις καταστέλ-

SLUTWALK «Μην μας λέτε πώς να ντυθούμε, πείτε στους άντρες να μην μας βιάζουν» Ίσως η πιο μαζική «από τα κάτω» φεμινιστική δράση των τελευταίων 20 ετών, είναι αυτή των Slutwalk. Γυναίκες φορώντας σουτιέν, ζαρτιέρες, μίνι ή απλά τζιν και t-shirt διαδηλώνουν και στις πέντε ηπείρους. Το Slutwalk (η πορεία -διαμαρτυρίας- της τσούλας) γεννήθηκε το 2011 στο Τορόντο του Καναδά και εξαπλώθηκε σχεδόν σε κάθε μεγάλη πόλη του πλανήτη. Ξεκίνησαν ως αντίδραση στη «συμβουλή» Καναδού αστυνομικού, του Μάικλ Σανγκουινέττι, ο οποίος μιλώντας στο πανεπιστήμιο θεώρησε σωστό να πει στα κορίτσια «να μην ντύνεστε σαν τσούλες» αν θέλετε να αποφύγετε τον βιασμό. Στις 3 Απριλίου, ενώ οι διοργανώτριες του πρώτου Slutwalk, περίμεναν 200-300 άτομα, εμφανίστηκαν τελικά 3.000! Ο λόγος ήταν απλός: η πεποίθηση πως το τρόπος που μια γυναίκα ντύνεται θα μπορούσε να αποτελεί κάλεσμα ή να προκαλέσει βιασμό, είναι όχι μόνο ανακριβής αλλά και επικίνδυνη. «Ήταν Χριστούγεννα, ήμουν 14 και βιάστηκα στις σκάλες φορώντας μπότες και φόρμα του σκι. Ήθελα κι έπαθα;» έγραφε το πλακάτ μιας κοπέλας στο πρώτο Slutwalk. Ενδεικτικό είναι πως όταν το 2011, η 14χρονη βιάστηκε από ομάδα συμμαθητών της, άρθρο των New York Times σχολίαζε πως «το κορίτσι δεν ντυνόταν όπως αρμόζει στην ηλικία της, αλλά όπως, αρμόζει σε μία 20χρονη». Λες και μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελέσει σε οποιαδήποτε περίπτωση ελαφρυντικό για τους δράστες. Ενδεικτική της κυριαρχίας της «μάτσο» κουλτούρας είναι η υπόθεση που είδε το φως της δημοσιότητας

τον περασμένο Δεκέμβριο. Στο Steubenville του Οχάιο, δύο «σταρ»-παίκτες της ομάδας ράγκμπι, την οποία οι κάτοικοι έχουν αναγάγει σε υπέρτατη αξία - βίασαν μια μεθυσμένη έφηβη. Ενημέρωσαν σχετικά και τους φίλους τους με αναρτήσεις στο twitter, τις οποίες όμως στη συνέχεια διέγραψαν. Οι «σοβαροί» ενήλικες έσπευσαν να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν όχι την κοπέλα, αλλά τα «αστέρια» και το πώς θα επηρεαστεί το μέλλον και η καριέρα τους... «Το ότι έχουμε τον έλεγχο της σεξουαλικής μας ζωής δεν πρέπει να σημαίνει πως είμαστε ανοιχτές σε προοπτικές βίας ανεξάρτητα από το αν κάνουμε σεξ για ευχαρίστηση ή για δουλειά. Κανείς δεν πρέπει να εξισώνει την απόλαυση του σεξ με την πρόκληση για σεξουαλική κακοποίηση», γράφει η ιστοσελίδα του Slutwalk Toronto. Γιατί ο όρος «τσούλα»; Για να επανανοηματοδοτηθεί η λέξη, για να καταρριφθεί το στερεότυπο, για να αλλάξει η «ανδροκρατούμενη» λογική και η ίδια η γλώσσα. Το Slutwalk δεν αποτελεί μοναδική πρωτοβουλία από τα κάτω. Περισσότερες από 100.000 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί στη Βρετανία για να σταματήσουν οι λαϊκές φυλλάδες να δημοσιεύουν στην τρίτη τους σελίδα την καθιερωμένη καλλονή της ημέρας, η οποία εμφανίζεται πολλά υποσχόμενη είτε γυμνόστηθη είτε με μαγιό. Παράλληλα, προετοιμάζεται η επανέκδοση του φεμινιστικού περιοδικού Spare Rib (το πλευρό του Αδάμ από το οποίο κατασκευάστηκε η γυναίκα σύμφωνα με τις Γραφές). Όσο και να συνοφρυώνονται οι παραδοσιακές φεμινίστριες, αυτές οι -επιφανειακές κατά πολλές- μέθοδοι, στον βαθμό που απευθύνονται σε μία κοινωνία γαλουχημένη»σοσιαλμιντιακά», τραβούν τα βλέμματα. Από ‘κεί και πέρα το κατά πόσο αυτού του είδους ο ακτιβισμός κατορθώνει να αγγίξει τις γυναίκες περισσότερο από τις κλασικές μεθόδους, απομένει να φανεί στην πράξη. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε με έναν μόνο τρόπο για το φύλο, οι αναλύσεις μας οφείλουν να παρακολουθούν την πολυπλοκότητα των καιρών. Στη σοσιαλ-μιντιακή εποχή όμως, ίσως και ο φεμινισμός να θέλει λίγο θέαμα...

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

50

ΚΟΣΜΟΣ Επίσημο αντίο στη σοσιαλιστική παράδοση

Τέσσερις μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν επιτέλους να απολαύσουν μια εβδομάδα θετικής δημοσιότητας, να λουστούν στο φως των περασμένων μεγαλείων, να ακούσουν σωρεία επαίνων από φίλους και αντιπάλους, από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Οι εορτασμοί για τα 150 χρόνια από την ίδρυση του SPD ήταν λαμπροί, ενίοτε και συγκινητικοί, η κεντρική ομιλία του προέδρου του ιστορικού κόμματος, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, μεστή και μαχητική, οι εκδηλώσεις σεβασμού των άλλων κομμάτων για τη «μαχητική και αλύγιστη φωνή της γερμανικής δημοκρατίας» -όπως χαρακτήρισε το SPD η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ- αμέτρητες. Δεν υπάρχουν πολλά κόμματα στον κόσμο που να έχουν μια τέτοια ευκαιρία, να γιορτάσουν 150 χρόνια ζωής, να απαριθμήσουν έναν τεράστιο κατάλογο επιτευγμάτων, από την αντίσταση στο Τρίτο Ράιχ, μέχρι την επιβολή του δικαιώματος ψήφου για τις γυναίκες, κι από το χτίσιμο του κοινωνικού κράτους και την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων μέχρι την Όστπολιτικ. Βέβαια, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία δεν είναι πια στην ακμή της, ο αριθμός των κομματικών μελών συρρικνώνεται συνεχώς, τα ποσοστά που παίρνει το SPD στις δημοσκοπήσεις είναι απογοητευτικά, αλλά κυρίως η φυσιογνωμία του κόμματος είναι θολή. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια το SPD είναι συνώνυμο με τον φορέα που προώθησε την πιο σκληρή μεταρρύθμιση στη Γερμανία, την περιβόητη Ατζέντα 2010 του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, η οποία είχε μεν ως αποτέλεσμα να «ιαθεί» ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά του και να μειώσει εντυπωσιακά την ανεργία, ταυτόχρονα όμως οδήγησε σε ένα μεγάλο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ φτωχών και πλουσίων και στη δημιουργία πολλών θέσεων εργασίας με αμοιβές που δεν αρκούν για να ζήσει ο εργαζόμενος. Μπορεί ο επίτιμος καλεσμένος των εορτασμών για τα 150 χρόνια, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, να επαίνεσε τον Σρέντερ για τη μεταρρύθμισή του και το κόμμα για την τόλμη του να προσαρμόζεται στις προκλήσεις των καιρών, πλην όμως, αυτές τις μέρες, χάρη και στην επίκληση της ιστορίας, έγινε πιο οφθαλμοφανές παρά ποτέ πόσο μακριά από τον σοσιαλισμό των πατέρων -του Φέρντιναντ Λασάλ, του Άουγκουστ Μπέμπελ, του Φτίντριχ Έμπερτ και του Βίλι Μπραντ- είναι το σημερινό SPD.

Ο σοσιαλισμός στο... χρονοντούλαπο Γι’ αυτό και πέρασε στα ψιλά στη Γερμανία η ιδρυτική μάζωξη, την παραμονή των γενεθλίων, της Προοδευτικής Συμμαχίας, ενός νέου δικτύου κεντροαριστερών κομμάτων, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί απόσχιση από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, έστω κι αν τα περισσότερα από τα 70 κόμματα και κινήσεις που συμμετέχουν στο νέο πόνημα δεν αποχωρούν και επίσημα από τη Διεθνή. Το επιχείρημα του προέδρου του SPD, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ για την ίδρυση της Προοδευτικής Συμμαχίας ήταν ότι χρειάζεται ένα δίκτυο «που θα μπορεί να προσφέρει όσα είναι πλέον ανίκανη να προσφέρει η Σοσιαλιστική Διεθνής». Ο Γκάμπριελ δεν παρέλειψε να καταγγείλει τη Διεθνή για γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, διαφθορά και πολιτική ανυπαρξία, πλην όμως, οι κατηγορίες αυτές ίσχυαν και πριν από δέκα χρόνια. Άλλωστε, έχουν περάσει δεκαετίες από την εποχή που η Σοσιαλιστική Διεθνής ήταν μια οργάνωση με σημαντική παρέμβαση στον πλανήτη Γη. Θεωρητικά το SPD, αλλά και οι Γάλλοι Σοσιαλιστές, οι Ιταλοί κεντροαριστεροί κ.ά. θα μπορούσαν να αγωνιστούν για να μεταρρυθμίσουν τη Διεθνή, να την ξαναστήσουν στα πόδια της. Ωστόσο, είναι προφανές ότι το SPD θέλησε στα 150ά του γενέθλια να ξεμπερδέψει με τη σοσιαλιστική του παράδοση και τυπικά. Ουσιαστικά, το είχε κάνει ήδη με την ιστορική στροφή που έκανε το 1959 στο συνέδριο του ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ Μπαντ Γκόντεσμπεργκ.

Τα γερμανικά «τελεσίγραφα» και η σερβική «εγκατάλειψη» του Κοσόβου ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΜΠΑΛΗ

Δέκα χρόνια πριν, όταν ακόμη η Ελλάδα θεωρούσε εαυτή -και σε μεγάλο βαθμό ήταν- τοπική δύναμη στα Βαλκάνια, η τότε ελληνική κυβέρνηση γιόρταζε ως μείζονα επιτυχία την απόφαση της συνόδου κορυφής της Θεσσαλονίκης που άνοιγε την ευρωπαϊκή προοπτική των δυτικών Βαλκανίων. Το 2003 η κρίση δεν είχε χτυπήσει ακόμη την πόρτα της Ευρώπης, η πολιτική βούληση για την διεύρυνση της Ε.Ε. δεν είχε ξεφτίσει και οι πολίτες των χωρών των δυτικών Βαλκανίων κοιτούσαν με ζήλια τους Βούλγαρους και τους Ρουμάνους, που ήταν έτοιμοι να μπουν στη Γη της... Επαγγελίας. Στην ουρά για την ένταξη στην Ε.Ε. είχε στηθεί από τότε και η Σερβία, για την οποία ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ευρωπαϊκή πορεία της ήταν το Κόσοβο. Στα δέκα χρόνια που πέρασαν το Κόσοβο έγινε ανεξάρτητο κράτος - με μια «μοναδική», όπως υπογραμμίστηκε από τον ΟΗΕ, διαδικασία- και αναγνωρίστηκε ως τέτοιο από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. Ωστόσο, η Σερβία δεν παραιτήθηκε από την κάποτε αυτόνομη επαρχία της και ασφαλώς δεν αναγνώρισε την κρατική οντότητα της Πρίστινα. Επιπλέον, στο Βόρειο Κόσοβο, που ζουν πολλοί Σέρβοι, στην ευρύτερη περιοχή της Κοσόβσκα Μιτρόβιτσα, πρακτικά υπάρχει ακόμη σερβική κυριαρχία οι κρατικές δομές χρηματοδοτούνται και καθορίζονται από το Βελιγράδι. Η «υπουργός Εξωτερικών» της Ε.Ε., Κάθριν Άστον, κατάφερε στα μέσα Απριλίου το «ιστορικό» επίτευγμα να συμφωνήσουν ο Σέρβος πρωθυπουρ-

γός Ίβιτσα Ντάτσιτς και ο Κοσοβάρος πρωθυπουργός Χασίμ Θάτσι να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών. «Ομαλοποίηση» σημαίνει πρακτικά ότι το Βελιγράδι θα αποσυρθεί από το βόρειο Κόσοβο και σε αντάλλαγμα οι Σέρβοι της περιοχής, που θα ενταχθούν στην κοσοβάρικη κυριαρχία, θα έχουν αυξημένη αυτονομία. Η συμφωνία επικυρώθηκε από τα δύο κοινοβούλια, αλλά τώρα πρέπει να εφαρμοστεί - κι όπως πάντα ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες... στις οποίες θα πρέπει να καταλήξουν μεθαύριο Τρίτη οι Ντάτσιτς και Θάτσι κατά τη συνάντησή τους με την Άστον στις Βρυξέλλες. Το «έπαθλο» για τους Σέρβους γι’ αυτή τη συμφωνία υποτίθεται ότι θα είναι η ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. Λίγες μέρες πριν από αυτό το κρίσιμο ραντεβού έσπευσε στο Βελιγράδι και την Πρίστινα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Γκίντο Βέστερβελε, για να «ενθαρρύνει» τις δύο πλευρές να γκαζώσουν. Ο Βέστερβελε, σε αντίθεση με άλλους υπουργούς της γερμανικής κυβέρνησης, αποφεύγει τις αλαζονικές εμφανίσεις. Ειδικά στις επαφές του με τη σερβική ηγεσία προσπάθησε να καλύψει τις πιέσεις για ταχύτατη εφαρμογή της συμφωνίας πίσω από μια επίθεση φιλίας - «ανήκουμε στην ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια»-, πίσω από την έκφραση θαυμασμού για τις ομορφιές του Βελιγραδίου. Ωστόσο, το μήνυμά του ήταν σαφές: Ή προχωράτε ή αντίο ένταξη... Η κυβέρνηση στο Βελιγράδι υιοθέτησε την «ορολογία» Βέστερβελε, μί-

λησε κι αυτή για «ενθάρρυνση», ωστόσο η σερβική αντιπολίτευση είδε στην επίσκεψη Βέστερβελε ένα ακόμη γερμανικό τελεσίγραφο. Επί της ουσίας, καμία πλευρά δεν έχει δίκαιο, για ένα λόγο που ξεπερνάει τις όποιες γερμανικές προθέσεις. Στα χρόνια της κρίσης η «στρατηγική της Θεσσαλονίκης» που διασφάλιζε την ενταξιακή προοπτική για όλες τις χώρες των δυτικών Βαλκανίων, έχει σχεδόν ξεχαστεί, ενώ η προθυμία των «27» -και αύριο «28» με την Κροατίανα επενδύσουν ενέργεια και κονδύλια σε μελλοντικά μέλη, αγγίζει το μηδέν. Η γραφειοκρατική μηχανή της Κομισιόν προσπαθεί βέβαια κάθε φθινόπωρο στις εκθέσεις της για τα επίδοξα μέλη να εφευρίσκει κάποιες προόδους, ωστόσο οι κυβερνήσεις των κρατών μελών - κι ακόμη περισσότερο η κοινή γνώμη στα κράτη μέλη- δεν βιάζονται καθόλου για μια νέα διεύρυνση. Για τη Σερβία αυτή η ζοφερή προοπτική μέχρι τώρα «δικαιολογούνταν» από την έλλειψη προόδου στις σχέσεις της με το Κόσοβο. Γι’ αυτό, παρά το μεγάλο πολιτικό κόστος της «παραίτησης» από το Κόσοβο, η σερβική κυβέρνηση τόλμησε τη συμφωνία ομαλοποίησης των σχέσεων με την Πρίστινα. Στόχος της είναι να πάρει αυτή την πολυπόθητη ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, αλλά κινείται σε τεντωμένο σκοινί. Εάν την ερχόμενη Τρίτη δεν συμφωνήσει στην εξειδίκευση της συμφωνίας, αντίο ημερομηνία. Αλλά και αν συμφωνήσει, κανείς δεν της εγγυάται ότι δεν θα σκοντάψει στην «κούραση» των Ευρωπαίων έναντι μιας επόμενης διεύρυνσης.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

51

ΚΟΣΜΟΣ

Προσέγγιση με το Ισραήλ; Με ποια αποτελέσματα; ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: ΠΑΝΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

Από το 2010 έως και σήμερα, ειλικρινά δεν θυμάμαι πόσες επισκέψεις Ελλήνων αξιωματούχων έχω καλύψει στο Ισραήλ στο πλαίσιο της προετοιμασίας της περιβόητης διακυβερνητικής συνδιάσκεψης Το Ισραήλ, λόγω της οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα, εκτιμήθηκε αρχικά από την κυβέρνηση Παπανδρέου ως μια ευκαιρία για συνεργασία σε σειρά από τομείς οι οποίοι και θα απέφεραν οικονομικά οφέλη και νέες θέσεις εργασίας. Ο τουρισμός πρωτίστως και δευτερευόντως ο αγροτικός τομέας, η άμυνα, οι νέες τεχνολογίες αποτελούν το αντικείμενο των επαφών όλο αυτό το διάστημα.

Τουριστικό ρεύμα, αλλά... Σε μια πρόχειρη αποτίμηση του έργου των ομάδων συνεργασίας μέχρι στιγμής, σαφέστατα και υπάρχει αύξηση του τουριστικού ρεύματος από το Ισραήλ στην Ελλάδα. Η πρόοδος στον τομέα αυτόν είναι υπαρκτή και αισθητή. Μόνο που δεν οφείλεται ούτε στο ελάχιστο στις δικές μας προσπάθειες. Το οφείλουμε στο Ισραήλ και στην επιλογή του να διαρρήξει τις σχέσεις του με την Τουρκία. Ακόμη και ο ίδιος ο Νετανιάχου το 2011 ζήτησε από το υπουργικό συμβούλιο να επιλέξουν την Ελλάδα ως τουριστικό προορισμό. Κι αυτό όμως το αφήσαμε ανεκμετάλλευτο. Πέρα από το ότι με πτήσεις τσάρτερ γέμισαν τα ξενοδοχεία, δεν υπήρξε κανένα όφελος, ούτε για τα μαγαζάκια που έστεκαν αντίκρυ των εισόδων των ξενοδοχείων. Τουρισμός των 300 δολαρίων το άτομο για 4 νύχτες, μαζί με το αεροπορικό εισιτήριο και all inclusive κατανάλωση στο ξενοδοχείο. Μια προσπάθεια που έγινε από τον τότε υπουργό Τουρισμού για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, ώστε να ενισχυθούν οι ορεινές περιοχές, έμειναν στα σκαριά, διότι κανείς δεν έδωσε συνέχεια μετά απ’ αυτόν, ενώ το κορυφαίο αυτής της υπόθεσης είναι ότι, σε μια χρονιά που αναμένονται περίπου 300.000 τουρίστες από το Ισραήλ, ο ΕΟΤ δεν αντικατέστησε καν τον επικεφαλής του γραφείου του στο Τελ Αβίβ που έφυγε με σύνταξη... Στον αγροτικό τομέα, το Ισραήλ αναμένει ακόμη εισηγήσεις από το ελληνικό υπουργείο Γεωργίας. Τι θέλουμε, σε ποιους τομείς, πώς ακριβώς θέλουμε την υλοποίηση της συνεργασίας. Κι εμείς τίποτα. Ούτε ένα κείμενο, μια αράδα, κάτι που να αποδεικνύει το ενδιαφέρον μας συγκεκριμένα. Όχι απλώς σε τίτλους,

αλλά μία μελέτη με στοιχεία ικανά για να σου απαντήσει και ο άλλος. Στις νέες τεχνολογίες, μια από τα ίδια. Ναι μεν θέλουμε, αλλά ακόμη δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τι θέλουμε. Σε επίπεδο δηλώσεων... φωτοβολταϊκά, αιολική ενέργεια, αφαλάτωση, διαχείριση απορριμάτων κ.λπ. Στην πράξη η αφαλάτωση και η διαχείριση απορριμάτων είναι το πεδίο ενδιαφέροντος. Πρόοδος ομάδας εργασίας... ανύπαρκτη - εκτός κι αν την κρατούν μυστική. Στον τομέα της άμυνας, η πρόοδος δεν οφείλεται σ’ εμάς, αλλά στο Ισραήλ. Συνεργασία σε ασκήσεις ναυτικές -στις δικές μας θάλασσες-, ασκήσεις ειδικών δυνάμεων σε ελληνικά υψώματα και πωλήσεις πυρομαχικών (που δεν μας έδιναν οι Αμερικανοί για να κρατούν τις ισορροπίες με την Τουρκία). Ακόμη κι εδώ, όμως, το όφελος είναι υπό συζήτηση. Το Ισραήλ αποκτά τεχνογνωσία από την εκπαίδευση των δυνάμεών του στη χώρα μας και εισπράττει χρήματα από πωλήσεις όπλων και πυρομαχικών. Εμείς ζητήσαμε κάτι σε αντάλλαγμα; Ήρθε μια φρεγάτα του Ισραήλ για επισκευή ή ένα μαχητικό αεροσκάφος σε ελληνικά κέντρα συντήρησης; Το Ισραήλ, για να προχωρήσει τη συνεργασία με την Ελλάδα, προσδοκά πολιτικά και οικονομικά οφέλη.

Τα οικονομικά οφέλη θα έλθουν με τη συγκεκριμενοποίηση και υπογραφή των όποιων συμφωνιών. Τα πολιτικά θέλουν συζήτηση και προσοχή.

Προϊόντα από τα κατεχόμενα Πρόσφατα οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών - μελών της Ε.Ε. υπέγραψαν κείμενο με το οποίο ζητούν την αναγραφή στα προϊόντα εξαγωγής του Ισραήλ, εφόσον αυτά προέρχονται από κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Η Ελλάδα δεν υπέγραψε το κείμενο. Γιατί; Έχει αλλάξει κάτι στην πολιτική που ακολουθούμε στο Παλαιστινιακό, ή υπάρχει άλλος λόγος; Στην αντίπερα όχθη, ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε προγραμματίσει να παρευρεθεί στην Αμερική στο συνέδριο του εβραϊκού λόμπι. Το ταξίδι ακυρώθηκε όταν έγινε γνωστό ότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν είχε χρόνο να συναντήσει τον κ. Σαμαρά. Έστω κι έτσι, όμως, το ταξίδι θα έπρεπε να έχει γίνει, γιατί, ασχέτως των δηλώσεων Νετανιάχου για τις σχέσεις με την Ελλάδα, οι εβραϊκές οργανώσεις της Αμερικής μπορούν να αποτελέσουν μοχλό πίεσης προς το Τελ Αβίβ και η Αθήνα θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί αυτό το στοιχείο. Ένας εκ των στενών συνεργατών του Γ. Παπανδρέου, την πρώτη πε-

Στον τομέα της άμυνας, η πρόοδος οφείλεται όχι σ’ εμάς, αλλά στο Ισραήλ. Συνεργασία σε ασκήσεις ναυτικές -στις δικές μας θάλασσες-, ασκήσεις ειδικών δυνάμεων σε ελληνικά υψώματα και πωλήσεις πυρομαχικών. Εμείς ζητήσαμε κάτι σε αντάλλαγμα;

ρίοδο της ελληνοϊσραηλινής προσέγγισης, είχε θέσει το ρητορικό ερώτημα: «τόσα χρόνια μετά τον αραβικό προσανατολισμό της Αθήνας και της πολιτικής του Ανδρέα, τι κερδίσαμε ως χώρα;». Προσωπικά εκτιμώ ότι η προσέγγιση με το Τελ Αβίβ θα πρέπει να προχωρήσει. Χρειαζόμαστε και τις γνώσεις, και την τεχνολογία του Ισραήλ για την ανάπτυξη σε αρκετούς τομείς. Ωστόσο, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να υπάρξει κάτι περισσότερο από δηλώσεις και ταξίδια υπουργών. Ο Κάρολος Παπούλιας είχε πει κάποτε, απαντώντας στις προσδοκίες από τον αραβικό κόσμο: «Φταίνε οι Άραβες που δεν ήρθαν, ή μήπως φταίμε εμείς που δεν τους πείσαμε να έλθουν;». Πολύ φοβάμαι ότι στον ίδιο δρόμο στέκουμε και με το Ισραήλ...

Κάθε Πέμπτη μαζί με το «ΠΟΝΤΙΚΙ» Στις 30 Μαΐου

4

κορυφαίοι Έλληνες στοχαστές που επηρέασαν την παγκόσμια πολιτική σκέψη

αΐου ησε 16 Μ ρ ό φ ο λ κ Κυ

Κυκλοφόρησε 9 Μαΐου

Στο φύλλ ο

που κυκλ οφορεί

Μόνο με 1,5 ε υρώ επιπλέο ν

¢ ¥¤¡ ¡ ¤ ¦ ¤¡ª ¤ Προσφορά για τους αναγνώστες της εφημερίδας

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 MAΪΟΥ 2013

52

ΚΟΣΜΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ n.kyriakidis@avgi.gr

ΗΠΑ:

Πόλεμος των drones για άλλα 20 χρόνια!

Τρεις ημέρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το αμερικανικό Κογκρέσο ψήφισε ομόφωνα τον νόμο για την «εξουσιοδότηση χρήσης στρατιωτικής ισχύος» (Authorization for Use of Military Force-AUMF) από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, με σκοπό την προσφυγή σε όλα τα «αναγκαία και προσήκοντα» μέτρα εναντίον όσων «σχεδίασαν, ενέκριναν, εκτέλεσαν ή συνέδραμαν» τις επιθέσεις καθώς και εκείνων που προσέφεραν κάλυψη σε άτομα και ομάδες σχετιζόμενα με τους τρομοκράτες. Στην πραγματικότητα, ήταν μια λευκή επιταγή για την κυβέρνηση Μπους να εξαπολύσει πόλεμο εναντίον όποιου ήθελε, όποτε ήθελε και για όσο χρόνο ήθελε, με πρόσχημα την καταπολέμη-

ση όσων η ίδια θεωρούσε ότι «σχεδίασαν, ενέκριναν, εκτέλεσαν ή συνέδραμαν» τις επιθέσεις. Αυτός ο νόμος αποτέλεσε ουσιαστικά το εφαλτήριο για την έναρξη του περιβόητου «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Ο ακριβής αριθμός των νεκρών που έχει προκαλέσει μέχρι σήμερα αυτή η εκστρατεία παραμένει εν πολλοίς άγνωστος, ενώ στιγματίζει τις ΗΠΑ ως υπεύθυνες για έναν ακόμα «βρόμικο πόλεμο» στη σύντομη ιστορία τους...

Με «ορίζοντα» 20ετίας Μπορεί η κυβέρνηση Ομπάμα να έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό για επικοινωνιακούς λόγους την ορολογία «παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», συνεχίζει όμως με την ίδια προσήλωση τις από αέρος σιωπηλές στρατιωτικές επιχειρήσεις της κατά των «τρομοκρατικών πυρήνων» ανά τον κόσμο με μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, τα γνωστά drones. Την Παρασκευή, ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για τη χρήση αυτών των αεροσκαφών, καθώς εντείνονται οι διε-

θνείς αντιδράσεις κατά των ΗΠΑ. Ποιος μπορεί όμως, να πιστέψει τις υποσχέσεις του; Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Άμυνας Μάικλ Σίναν, αρμόδιος για τις «ειδικές επιχειρήσεις συγκρούσεων χαμηλής έντασης» του Πενταγώνου (Special Operations LowIntensity Conflict), καταθέτοντας στην επιτροπή ενόπλων δυνάμεων της Γερουσίας, είπε ότι «δεν βλέπει την ανάγκη να αλλάξει η ευρεία συναίνεση του Κογκρέσου» για τις φονικές επιθέσεις με drones εναντίον «τρομοκρατικών στόχων» στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

«Είμαστε άνετοι»... Ο ίδιος αξιωματούχος «ενημέρωσε» τους Αμερικανούς νομοθέτες πως ο «παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» μπορεί να συνεχιστεί για ακόμη δύο δεκαετίες (!). «Σ’ αυτό το σημείο, αισθανόμαστε άνετα με την AUMF όπως είναι διαρθρωμένη. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε κάτι (...) Αυτή τη στιγμή εξυπηρετεί το σκοπό της», είπε κυνικά ο Σίναν. Στη διάρκεια της μέχρι σήμερα θητείας του Μπάρακ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο, τα φουτουριστικά, εναέρια φονικά ρομπότ της Αμε-

ΣΥΡΙΑ:

Ο Άσαντ ξαναμοιράζει την τράπουλα Μόλις πριν από ένα χρόνο αναλυτές και κυβερνήσεις στη Δύση καλλιεργούσαν προσδοκίες. Το καθεστώς Άσαντ, υποστήριζαν, βρίσκεται ένα βήμα πριν από την κατάρρευση. Μάλιστα, τοποθετούσαν χρονικά το τέλος του μέσα στο 2013. Ή είχαν υπερεκτιμήσει τις στρατιωτικές δυνατότητες των ανταρτών ή είχαν πιστέψει πως οι συνεχείς αυτομολήσεις υψηλόβαθμων στελεχών και έμπιστων του Άσαντ, ανάμεσά τους πολλών υπουργών και ανώτερων στρατιωτικών, θα ήταν αρκετές για να προκαλέσουν εσωτερική φθορά στο καθεστώς. Σήμερα φαίνεται καθαρά πως οι προσδοκίες αυτές παραήταν αισιόδοξες. Όσοι επρόκειτο να εγκαταλείψουν τον Άσαντ το έκαναν κι όσοι είχαν αποφασίσει να μείνουν προσηλώθηκαν στον αρχηγό τους και πολέμησαν. Η προχθεσινή έκθεση της BND, των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, που αναιρεί τις περυσινές προβλέψεις της σε σχέση με τον συριακό εμφύλιο, ήρθε να εξαχνώσει και τα τελευταία ψήγματα «αισιοδοξίας» της Δύσης για σύντομο τέλος του Άσαντ...

Αλλαγή σκηνικού Η έκθεση που παρουσιάστηκε στους Γερμανούς κοινοβουλευτικούς κάνει λόγο για δραματική μεταβολή της κατάστασης στο πεδίο της μάχης, με τις δυνάμεις του Άσαντ να έχουν πάρει τον έλεγχο των οδών ανεφοδιασμού εξασφαλίζοντας επαρκείς προμήθειες σε οπλισμό, πυρομαχικά και επιμελητειακή υποστήριξη. Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες αναφέρονται χαρακτηριστικά σε «σταθεροποίηση» του καθεστώτος και στη δυνατότητά του να διεξάγει «επιτυχημένες επιχειρήσεις» εις βάρος των ανταρτών, κάτι που επιβεβαιώνεται κι από τα μηνύματα που «εκπέμπονται» καθημερινά από το πεδίο της μάχης το τελευταίο διάστημα.

ρικής έχουν εξαπολύσει περίπου 400 επιχειρήσεις κατά «τρομοκρατικών πυρήνων» στον κόσμο, με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος Ομπάμα υπόσχεται «περισσότερη διαφάνεια» για το μυστικό πρόγραμμα στοχευμένων δολοφονιών της CIA στο εξωτερικό, είναι όμως η πρώτη φορά που οι υποσχέσεις του έχουν ήδη διαψευσθεί...

Αν και με βάση τις ίδιες εκτιμήσεις είναι αδύνατον ο Άσαντ να νικήσει τους εξεγερμένους, διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας κινήσεων στο στρατιωτικό πεδίο καθόσον έχει στα χέρια του τον έλεγχο της αεροπορίας και των βαρέων όπλων, πυροβολικού και αρμάτων μάχης.

Ενισχύσεις Στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου, που το καθεστώς κατάφερε να κρατηθεί όρθιο, ενισχύθηκε σημαντικά σε στρατιωτικό εξοπλισμό και εφόδια από τους συμμάχους του, τη λιβανική Χεζμπολάχ και το Ιράν (ένας λόγος παραπάνω για να στοχοποιηθούν από το Ισραήλ...). Απ’ την άλλη, οι Δυτικοί δεν δείχνουν πρόθυμοι να στείλουν εξελιγμένα όπλα στους αντάρτες δίχως να είναι απολύτως βέβαιοι για τις προθέσεις και την ιδεολογική ταυτότητά τους ή ακόμα και φοβούμενοι μήπως πέσουν στα χέρια των καθεστωτικών και η τεχνολογία τους κοπιαριστεί από την Τεχεράνη. Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά πως στη Μέση Ανατολή συμμαχίες και συνασπισμοί μπορούν να σχηματιστούν και να διαλυθούν απ’ τη μια ημέρα στην άλλη. Η πολυπλοκότητα της σύγκρουσης ήταν γνωστή στον Άσαντ, που συνέχισε να μάχεται με αποφασιστικότητα μέχρι σήμερα, ήταν επίσης γνωστή και στους Αμερικανούς, που κρατήθηκαν -μέχρι στιγμής- μακριά από τον πειρασμό μιας στρατιωτικής επέμβασης. Εξού και η σπουδή τους να οργανώσουν μια «ειρηνευτική διάσκεψη» μέσω ΟΗΕ ελπίζοντας σε μια ελεγχόμενη έξοδο από την κρίση, προοπτική στην οποία φαίνεται να συναινεί για την ώρα η Δαμασκός, δεδομένης της «κατ’ αρχήν» θετικής ανταπόκρισής της στο προωθούμενο σχέδιο. Το ερώτημα σε μια τέτοια περίπτωση είναι ποιος κερδίζει χρόνο. Οι αντικαθεστωτικοί και μαζί τους η Δύση ή ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του;

Πέρα απ’ το ορατό φάσμα Για κάποιους αναλυτές ο εμφύλιος στη Συρία εκτείνεται πέρα απ’ την απλοϊκή ανάλυση μιας πολιτικής σύγκρουσης ανάμεσα στη δημοκρατία και τον αυταρχισμό. Κατά τον δρα Ναφίζ Αχμάντ, αναλυτή στο βρετανικό «Ινστιτούτο για την Πολιτική Έρευνα και Ανάπτυξη» (IPRD), οι βαθύτερες αιτίες της σύγκρουσης στη Συρία είναι η γεωπολιτική των αγωγών υδρογονανθράκων, η εξάντληση των πετρελαϊκών αποθεμάτων -και η συνεπακόλουθη οικονομική κρίση- και η κλιματική αλλαγή που οδηγεί σε διατροφική επισφάλεια. «Η βία με γενεσιουργά αιτία περιβαλλοντικούς και ενεργειακούς παράγοντες θα συνεχίσει να αποσταθεροποιεί τον αραβικό κόσμο αν δεν υιοθετηθούν επείγουσες μεταρρυθμίσεις» υπογραμμίζει ο δρ. Αχμάντ. Όπως λέει, η Συρία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης. Πριν από τρεις μήνες η κυβέρνηση του Ιράκ έδωσε το πράσινο φως για την κατασκευή ενός δικτύου αγωγών που θα μεταφέρουν φυσικό αέριο από τα πλούσια κοιτάσματα του Ιράν στη Συρία διαμέσου του ιρακινού εδάφους. Η σχετική συμφωνία μεταξύ Δαμασκού και Τεχεράνης χρονολογείται από το 2010, πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος. Ο αγωγός αυτός θα μπορούσε να επεκταθεί στον γειτονικό Λίβανο κι από εκεί στην Ευρώπη, ενισχύοντας τη στρατηγική θέση του Ιράν στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη. Εννοείται πως αυτό είναι κάτι που οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν θέλουν να συμβεί... Η επιδίωξη της Συρίας να αναδειχθεί σε ενεργειακό κόμβο πάει αρκετά πίσω στον χρόνο. Υπαγορεύθηκε από τη ραγδαία μείωση των πετρελαϊκών εσόδων της ως συνέπεια της πετρελαιοπαραγωγικής κορύφωσης (peak oil) της εγχώριας συμβατικής πετρελαϊκής βιομηχανίας, η οποία τοποθετείται χρονικά το 1996. Αντιμέτωπη με τη συρρίκνωση των εσόδων από τις εξαγωγές πετρελαίου και το αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα, η κυβέρνηση του Άσαντ αναγκάστηκε να μειώσει τις επιδοτήσεις στα καύσιμα τον Μάιο του 2008. Η τιμή τους τριπλασιάστηκε σε μια νύχτα πυροδοτώντας λαϊκή οργή, καθώς η αύξηση συμπαρέσυρε ανοδικά και τις τιμές των τροφίμων. Σημειώνεται πως η γεωργική παραγωγή στη χώρα βρισκόταν ήδη σε κατάσταση επισφάλειας εξαιτίας των ολοένα αυξανόμενων κύκλων ξηρασίας κατά το διάστημα 2002-08 λόγω της κλιματικής αλλαγής.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

53

ΘΕΜΑΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΤΣΑΚΟΣ

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων προεδρικών εκλογών στην Κύπρο και τα ποσοστά που έλαβε το θυγατρικό κόμμα της Χρυσής Αυγής στη μεγαλόνησο μπορεί να θυμίζουν την προ Μνημονίου δύναμη του ελληνικού ναζιστικού μορφώματος, δεν επιτρέπουν όμως κανέναν εφησυχασμό στην κυπριακή κοινωνία που μόλις πέρασε το κατώφλι της κρίσης. «Οι κρίσεις του συστήματος ευνοούν την εμφάνιση του φασισμού είτε ακούσια, ως αυτοματοποιημένη αντίδραση μιας κοινωνίας χρόνια σε πολιτικό λήθαργο, είτε εκούσια από το ίδιο το σύστημα ως μηχανισμό αυτοσυντήρησης» προειδοποιούν πολιτικοί αναλυτές που κάνουν λόγο για οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που ευνοούν την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού στην Κύπρο. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου ο Γ. Χαραλάμπους, υποψήφιος του ΕΛΑΜ, συγκέντρωσε μόνο 3.899 ψήφους και ποσοστό 0,88%, κανείς όμως δεν μπορεί να υποτιμήσει την αναβίωση της Ακροδεξιάς στην Κύπρο σε συνθήκες λιτότητας, ανεργίας και ύφεσης. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο τύπου του ΑΚΕΛ «εδώ και καιρό εκκολάπτονται επικίνδυνες ακροδεξιές καταστάσεις» με τον Γ. Λουκαΐδη να επισημαίνει «τις σοβαρές ευθύνες όλων αυτών που έκαναν πως δεν άκουγαν» για την εμφάνιση των ναζί στην Κύπρο. Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του στην Κύπρο το 2008 και ο σημερινός πρόεδρος του ΕΛΑΜ υπήρξε ένας από τους υπαρχηγούς της Χρυσής Αυγής, δίπλα στον Ν. Μιχαλολιάκο, με αποστολή από τότε να επιστρέψει στη μεγαλόνησο και να ηγηθεί της κυπριακής θυγατρικής. Άλλωστε υπήρξε και επικεφαλής του πυρήνα της Χρυσής Αυγής Κύπρου το 2004 και όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει, τα μέλη της οργάνωσής του, είχαν κάνει αίτηση να εγγραφούν ως κόμμα στην Κύπρο με την ονομασία Χρυσή Αυγή. Όμως αυτό τους απαγορεύτηκε, με αποτέλεσμα να ονομάσουν τη ναζιστική οργάνωσή τους Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ). Νοσταλγοί και επίδοξοι συνεχιστές της ΕΟΚΑ Β’ όπως οι ίδιοι διακηρύττουν, δεν κρύβουν ότι μέλη τους συμμετείχαν στην πραξικοπηματική οργάνωση! Όχι απλά δεν μετανόησαν για τα όσα έκαναν τότε, αλλά εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη δράση της ΕΟΚΑ Β’ αποκαλώντας τα μέλη της λησμονημένους ήρωες! Οι αντιλήψεις και πρακτικές τους δεν άργησαν να οδηγήσουν σε συμμορίτικα χτυπήματα και ξυλοδαρμούς. Μερικά παραδείγματα ήταν ο ξυλοδαρμός Νιγηριανού φοιτητή μετά από πορεία τους και ενός αντιρατσιστή λαχειοπώλη όταν τόλμησε να αμφισβητήσει τη ρατσιστική προπαγάνδα τους. Ακόμα και το μαχαίρωμα Τουρκοκύπριου που συμμετείχε

ΣΚΟΡΠΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΘΥΓΑΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Επιθέσεις κατά μεταναστών και στην Κύπρο σε αντιρατσιστικό φεστιβάλ, το οποίο διέλυσαν με τη βία! Φυσικά κανένας δεν τιμωρήθηκε. Αντιγράφοντας μεθόδους και πρακτικές της «μητέρας» Χρυσής Αυγής επιχειρούν να εντάξουν στην πολιτική ατζέντα της Κύπρου το θέμα των μεταναστών και αφετέρου να παρουσιάσουν ένα κοινωνικό πρόσωπο αλληλεγγύης «μόνο για Έλληνες». Με την ιδεολογική καθοδήγηση της Αθήνας τα μέλη του ΕΛΑΜ κάνουν πλέον όλο και πιο συχνά αισθητή την παρουσία τους τόσο με διανομές τροφίμων όσο και ως πρωταγωνιστές ρατσιστικών επιθέσεων σε οικονομικούς μετανάστες.

Τάγματα εφόδου και στην Κύπρο Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν σε πόλεις τις Κύπρου οι δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες από φασιστικά στοιχεία. Πρόσφατη περίπτωση ήταν η επίθεση με βόμβες μολότοφ στο κατάλυμα 15 Αιγυπτίων μεταναστών που ζουν και εργάζονται στο χωρίο Τραχώνι, κοντά στην Λευκωσία, μαζεύοντας φρούτα προς 21 ευρώ την ημέρα. Την επίθεση πραγματοποίησε ομάδα νεαρών Κυπρίων. «Έχουν άδειες εργασίας και κάνουν τις δουλειές που δεν θέλουν οι Κύπριοι. Όμως, καθώς η ανεργία αυξάνεται κατακόρυφα στο νησί και η κρίση κορυφώνεται, υπάρχουν φόβοι ότι ο κόσμος ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους και οι ξένοι εργάτες αποτελούν εύκολο στόχο» αναφέρει σχετική έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τη δράση των ρατσιστικών ομάδων στην Κύπρο. Συχνός στόχος των κυπριακών Ταγμάτων εφόδου οι Κούρδοι πολι-

τικοί πρόσφυγες που ζουν και εργάζονται στο νησί, οι οποίοι δέχτηκαν μαζική και οργανωμένη επίθεση κατά τη διάρκεια πορείας για τη 14η επέτειο της απαγωγής και σύλληψης του Κούρδου ηγέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν, στην Λεμεσό. Κατά τη διάρκεια της πορείας ένα αυτοκίνητο με 3 Κύπριους επιβάτες άρχισε να παρενοχλεί την πορεία και να βρίζει τους Κούρδους διαδηλωτές. Όταν οι Κούρδοι αντέδρασαν και προσπάθησαν να τους απομακρύνουν, έγινε επέμβαση των δυνάμεων καταστολής με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν οι 3 Κύπριοι. Λίγο αργότερα, όταν η πορεία ολοκληρώθηκε και κατέληξε στο κουρδικό πολιτιστικό κέντρο «Θεόφιλος», 100 περίπου κουκουλοφόροι εμφανίστηκαν και εξαπέλυσαν επίθεση με ρόπαλα και μολότοφ εναντίον των Κούρδων που ήταν συγκεντρωμένοι στο οίκημά τους! Οι Κούρδοι προσπάθησαν να τους απωθήσουν με

πέτρες, ενώ έγινε και επέμβαση ξανά των δυνάμεων καταστολής. Οι συγκρούσεις όμως μεταξύ Κούρδων και φασιστών κράτησαν αρκετή ώρα, υπήρξαν τραυματισμοί και προκλήθηκαν μεγάλες ζημιές στο οίκημα των Κούρδων από τη φασιστική επίθεση. Ο εκπρόσωπος της Διεθνούς Αμνηστίας για την περιοχή της Ευρώπης και της κεντρικής Ασίας Γιον Νταλχούιζεν έστειλε ένα προειδοποιητικό μήνυμα: «Νομίζω ότι θα έπρεπε κανείς να ανησυχεί για την Κύπρο. Το γεγονός είναι ότι στη χώρα υφίστανται πολλές από τις υποκείμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που δημιουργούν προβλήματα στην Ελλάδα, δηλαδή ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, της βαθιάς λιτότητας και της ανεργίας μαζί με τη δυνητικά αυξημένη ροή μεταναστών τα επόμενα χρόνια. Αυτά μπορούν να φτιάξουν ένα τοξικό μίγμα».

Μετανάστες τα θύματα της κρίσης

Η οικονομική κρίση που κλιμακώθηκε τον τελευταίο χρόνο έχει φέρει τους μετανάστες σε δυσχερή θέση αφού από τη μια η οικονομική συρρίκνωση και από την άλλη η δημαγωγία έχουν δημιουργήσει ένα επικίνδυνο κλίμα στην Κύπρο

Η οικονομική κρίση που κλιμακώθηκε τον τελευταίο χρόνο έχει φέρει τους μετανάστες σε δυσχερή θέση αφού από τη μια η οικονομική συρρίκνωση και από την άλλη η δημαγωγία έχουν δημιουργήσει ένα επικίνδυνο κλίμα στην Κύπρο. Ο ρατσιστικός και ξενοφοβικός λόγος που επικράτησε τα τελευταία χρόνια έχει γίνει χρήσιμο εργαλείο και ενσωματώθηκε σε προεκλογικές εκστρατείες υποψήφιων για το χρίσμα του προέδρου στις επερχόμενες εκλογές του 2013, θυμίζοντας το προεκλογικό κλίμα της Ελλάδας πριν από ένα χρόνο όταν κυριαρχούσε το δόγμα

Σαμαρά για την ανακατάληψη των πόλεων. Η Κύπρος είναι σήμερα η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία οι μετανάστες που ζουν και εργάζονται νόμιμα δεν έχουν ισότιμη πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σε κοινωνικά δικαιώματα. Ελέω οικονομικής κρίσης επιχειρείται η παραβίαση του νομικού πλαισίου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ίσης μεταχείρισης όπως είναι κατοχυρωμένο από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με συλλήψεις και απελάσεις οι κυπριακές αρχές ακολουθούν το δόγμα Δένδια βάζοντας με τον τρόπο αυτόν στο πολιτικό παιχνίδι τις ακραίες και ρατσιστικές θέσεις του ΕΛΑΜ. Δεκάδες είναι οι καταγγελίες που φτάνουν στα γραφεία της ΚΙΣΑ «Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό» από μετανάστες που ενώ προσφεύγουν στις αρχές ζητώντας προστασία από εργοδοτικές αυθαιρεσίες το μόνο που εισπράττουν είναι μία εντολή απέλασης από τη χώρα, που κρύβει πολλές μικρές «Μανωλάδες». Σύμφωνα πάντα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για την Κύπρο «η χώρα ήδη εφαρμόζει μία ‘στιβαρή’ μεταναστευτική πολιτική, καθώς χρησιμοποιεί αρκετά συστηματικά την κράτηση αυτών που καταφθάνουν στο νησί υπό παράτυπες συνθήκες και αναζητώντας άσυλο, που είναι προβληματικό από μόνο του. Δεν έχουμε δει ακόμα να έρχονται στη χώρα τόσοι πολλοί μετανάστες ώστε να δημιουργηθεί μία κοινότητα - αποδιοπομπαίος τράγος. Αν όμως η κρίση συνεχιστεί και ο αριθμός των μεταναστών αυξηθεί, όπως από τη Συρία, νομίζω ότι θα δούμε πολύ παρόμοιο είδος εκνευρισμού με αυτό που έχουμε δει στην Ελλάδα, με το ίδιο δυνητικά εκρηκτικό μείγμα και επομένως την εμφάνιση στο προσκήνιο ενός πολύ πιο επιθετικού ακροδεξιού κόμματος». Τελευταία θύματα της σκληρής γραμμής που έχει επιλέξει να κρατήσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη είναι οι πρόσφυγες από τη Συρία. Περίπου 200 πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Κύπρο ζητώντας διεθνή προστασία από την Κυπριακή Δημοκρατία πραγματοποιούν εδώ και ένα μήνα εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εσωτερικών μαζί με τις οικογένειές τους. Τo έναυσμα έδωσε ο τραγικός θάνατος του συμπατριώτη τους Kamiran Muhamad, 33 χρόνων, πατέρα τεσσάρων ανήλικων παιδιών, ο οποίος, απελπισμένος από την κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε μετά την άρνηση των αρμόδιων αρχών να τον στηρίξουν, αυτοκτόνησε. Τα Μνημόνια κουβαλάνε τους σπόρους του φασισμού, όπως το σύννεφο την καταιγίδα. Είναι γνωστό πλέον ότι στην Ελλάδα το αυγό του φιδιού έχει σπάσει για τα καλά. Στην Κύπρο όμως είναι ένα στάδιο μετά την εκκόλαψη.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 26 MΑΪΟΥ 2013

54

OIKOΛΟΓΙΑ

Αδιάφορη η κυβέρνηση απέναντι στην κλιματική αλλαγή

Η γύμνια μηχανισμών και εργαλείων και η απουσία πολιτικής για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή πιστοποιούνται και στο «Συνοπτικό Σχέδιο Κατευθύνσεων Αναπτυξιακής Στρατηγικής για τους Τομείς Περιβάλλοντος και Ενέργειας»

Στην ομάδα των χωρών που αδιαφορούν για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και δεν έχουν εκπονήσει -πόσο μάλλον εφαρμόσεικάποιο σχέδιο και μέτρο ανήκει η Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει πρόσφατη έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος υπό τον τίτλο «Η προσαρμογή στην Ευρώπη». Σε αυτήν περιγράφονται οι πολιτικές και τα μέτρα που λαμβάνονται σε επίπεδο Ε.Ε., αλλά και ανά χώρα, με δεδομένο ότι προηγούμενη έκθεση έχει προειδοποιήσει πως η αλλαγή του κλίματος επηρεάζει ήδη όλες τις περιοχές της Ευρώπης, προκαλώντας ευρύ φάσμα επιπτώσεων στην κοινωνία και το περιβάλλον. Επιπτώσεις που αναμένεται να ενταθούν στο μέλλον εάν δεν ληφθούν μέτρα, καθώς ήδη οι παρατηρήσεις δείχνουν υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες στην Ευρώπη και μείωση των βροχοπτώσεων στις νότιες περιοχές της Γηραιάς Ηπείρου και αύξηση στις βόρειες. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η οικονομία και η κοινωνία της Ευρώπης πρέπει να προσαρμοστούν στην αποσταθεροποίηση του κλίματος παρατίθεται το εξής: οι παραγωγοί κρασιού, όσο το κλίμα γίνεται πιο ζεστό, μπορεί να χρειαστεί να αλλάξουν την ποικιλία των σταφυλιών που καλλιεργούν ή τη θέση των αμπελώνων, ακόμη και τη μεταφορά της παραγωγής σε άλλες περιοχές. Η έκθεση προτείνει συνδυασμό μέτρων και προσεγγίσεων για να είναι αποδοτικά. Λόγου χάρη, η στρατηγική προσαρμογής στις μεσογειακές ακτές της Γαλλίας χρησιμοποιεί ολοκληρωμένη προσέγγιση λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή του κλίματος, τις τουριστικές δραστηριότητες, τις μεταφορές και τη βιοποικιλότητα. Στις αστικές περιοχές οι πράσινοι χώροι και τα υδάτινα σώματα (λίμνες, ποτάμια) παίζουν καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμό των κτηρίων ώστε να μετριαστούν οι κίνδυνοι από περιστατικά καύσωνα. Στην πόλη της Βαρκελώνης, για να αντιμετωπισθεί η μείωση των αποθεμάτων νερού, σχεδιάζεται νέα, υψηλής απόδοσης μονάδα αφαλάτωσης σε συνδυασμό με την παροχή κινήτρων για τη μείωση της κατανάλωσης νερού και τον μετριασμό των επιπτώσεων από την παρατεταμένη ξηρασία. Παρά το γεγονός ότι το κόστος προσαρμογής μπορεί να είναι υψηλό, σε ορισμένες περιπτώσεις η έγκαιρη υιοθέτηση προγραμμάτων και μέτρων προσαρμογής αποδεικνύεται πιο φθη-

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Λ. ΣΤΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗ L.Stavrogianni@avgi.gr

νή και συμφέρουσα, επισημαίνεται στην έκθεση. Ως παράδειγμα αναφέρεται το πρόγραμμα για την αποκατάσταση της λεκάνης του ποταμού Δούναβη στην προτέρα φυσική του κατάσταση, το οποίο θα βοηθήσει στην πρόληψη των πλημμυρών και κοστίζει 183 εκατ. ευρώ, όταν το 2005, στην ίδια περιοχή, ύστερα από εκτεταμένες πλημμύρες δαπανήθηκαν 396 εκατ. ευρώ για αποζημιώσεις. Τα σχέδια προσαρμογής θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις εθνικές και τις τοπικές συνθήκες, διευκρινίζεται στην έκθεση, αλλά και να είναι ευέλικτα δεδομένης της δυσκολίας να εκτιμηθούν με ακρίβεια οι μελλοντικοί κίνδυνοι από την αποσταθεροποίηση του κλίματος, όπως και οι κοινωνικοοικονομικές μεταβολές. Από τις 32 χώρες - μέλη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος οι 15 δεν έχουν υιοθετήσει στρατηγικές προσαρμογής (στην παρέα της Ελλάδας ανήκουν η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Εσθονία, η Λετονία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Ιταλία, η Τουρκία, το Λουξεμβούργο, η Κύπρος).

Ευχολόγιο Η γύμνια μηχανισμών και εργαλείων και η απουσία πολιτικής για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή πιστοποιούνται και στο «Συνοπτικό Σχέδιο Κατευθύνσεων Αναπτυξιακής Στρατηγικής για τους Τομείς Περιβάλλοντος και Ενέργειας» της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020 του ΥΠΕΚΑ. Του ίδιου υπουργείου που έχει αυτοκαταργηθεί, μετατρεπόμενο σε ουρά του υπουργείου Οικονομικών, τακτοποιώντας αυθαίρετα ακόμη και στον αιγιαλό ή σε περιοχές προστασίας, ή του υπουργείου Ανάπτυξης, με το σχεδιαζόμενο π.χ. νέο τείχος τσιμέντου στο Ελληνικό και το μέτωπο του Σαρωνικού. Στο εν λόγω σχέδιο θεωρείται δεδομένη η τρωτότητα της χώρας και επισημαίνεται ότι «η κλιματική αλλαγή επηρεάζει παραγωγικούς τομείς όπως η γεωργία, η δασοκομία, η αλιεία, οι υδατοκαλλιέργειες, ενώ επηρεάζει τον εκτεταμένο παράκτιο χώρο. Επομένως, βασικός στόχος στο πεδίο αυτό είναι η αντιμετώπιση των κινδύνων από την κλιματική αλλαγή και τις φυσικές καταστροφές, αλλά και ο μετριασμός των επιπτώσεων από αυτή». Η εκπόνηση ολοκληρωμένης Εθνικής Στρατηγικής χαρακτηρίζεται ως πρώτη προτεραιό-

τητα, σε συνδυασμό «με τη συγκρότηση αποτελεσματικών δομών και μηχανισμών Πολιτικής Προστασίας σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, θα εκπονηθούν / επικαιροποιηθούν τα κατάλληλα σχέδια δράσης, ανά τομέα, με έμφαση στην αντιμετώπιση των πλημμυρών, των δασικών πυρκαγιών και της διάβρωσης των εδαφών και ακτών. Με βάση τα σχέδια αυτά θα υποστηριχθεί η δημιουργία των απαραίτητων υποδομών, καθώς και η προμήθεια του σχετικού εξοπλισμού». Στη συνέχεια περιγράφονται οι τομείς παρέμβασης, οι οποίοι ονομάζονται ειδικοί στόχοι, αλλά περισσότερο αποτελούν ευχές. Ειδικότερα, ανάμεσά τους: o Αξιοποίηση βιομάζας, υπολειμμάτων και υποπροϊόντων των γεωργικών και των κτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, καθώς και της μεταποίησης με σκοπό την παραγωγή ενέργειας και εισροών στον πρωτογενή και στον δευτερογενή τομέα. o Αποδοτική χρήση των υδατικών πόρων, κυρίως με ορθολογικό προγραμματισμό των αρδεύσεων, με εκσυγχρονισμό και βελτίωση των υποδομών, έργα τεχνητού εμπλουτισμού και αξιοποίηση των μη συμβατικών υδατικών πόρων. o Αποδοτικότερη χρήση των εισροών (νερό,

λίπασμα, φυτοπροστατευτικά) στις γεωργικές εκτάσεις και αειφορική διαχείριση του εδαφικού οικοσυστήματος, αλλά και των δασικών οικοσυστημάτων για μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. o Προσαρμογή της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της δασοπονίας και της χρήσης των φυσικών πόρων σε ξηροθερμικό περιβάλλον και στις νέες κλιματικές συνθήκες που δημιουργούνται λόγω της κλιματικής αλλαγής. o Πρόληψη, έγκαιρη αντιμετώπιση και αποκατάσταση δασών και δασικών εκτάσεων από φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, ασθένειες, έντομα, πλημμύρες κ.ά.). o Αξιοποίηση των δυνατοτήτων της γεωργίας και της δασοπονίας στη μείωση των εκπομπών / δέσμευση αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου. o Προώθηση δράσεων καινοτομίας, κατάρτισης και ενημέρωσης για την αποδοτικότερη χρήση των πόρων, τον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν, την προστασία από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τη διάβρωση του εδάφους, με σκοπό τη μείωση των περιβαλλοντικών πιέσεων από τις αγροτικές δραστηριότητες. o Αειφορική διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων.

ÔÌÉÏÐÖÆԾ ¤¬ ¤Ñ¾ÛÐÚÏ ¥ ¤¥ § ¢¤ ¥ ¤ ¤¬ ¤ ¥ § ¤ ¢ ¢¤¢ ¥ ¥¤ ¤¬ ¤§ ¤¬§ Ì ¡ ÕÓÂÈÐÚÅÐÁÏ § ¤¢ § ¢ § ¢¢ ¢ ¥ ¤ÑÂÓÂÈ×Ƚ ­

§ÆÍÆÚÕ¾ÆØ ÂÓÂÔÕ¡ÔÆÊØ

¼×Ø ÐÚϾÐÚ

ÓÐÑÒÍÉÔÉ DEFG JU _ YLYD JU _ 3XEOLF _ )RUWKQHW _ ÂÑÂÔ×ÕÉÓ¾ÐÚ _ ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

55

ΓΡΑΜΜΑΤΑ&ΤΕΧΝΕΣ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΜΑΗ ΤΟΥ ‘68

Τη Δευτέρα 27 Μαΐου και την Τρίτη 28, με κινηματογραφικό φόντο, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να πιάσει το νήμα των 45 χρόνων που μας χωρίζουν από τον Μάη του ‘68. Δύο συζητήσεις και δύο προβολές για την πολιτική, τον πολιτισμό, τη νεολαία και για τη φλόγα που θα έφερνε «φαντασία στην εξουσία» πρόκειται να φιλοξενηθούν στον κινηματογράφο Τριανόν

«Ποιος θα φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο: Ο καλύτερος ή εμείς;»

ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

Όπως ομολογούν σχεδόν όλες και όλοι που είχαν την τύχη να βρεθούν στο Παρίσι τον Μάιο του ‘68, ό,τι συνέβη έμοιαζε αναπάντεχο ή ακόμη και σχεδόν ακαριαίο. Μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς εκείνων των ημερών δεν αφηνόταν κανένα περιθώριο αναστοχασμού σε σχέση με τον πολύπλευρο χαρακτήρα των κοινωνικών συγκρούσεων που διαδραματίζονταν. Η γενεακή, η έμφυλη αλλά και η ταξική διάσταση αυτών των γεγονότων αποτιμήθηκε αργότερα με την ψύχραιμη ματιά που εξασφαλίζει η χρονική απόσταση. Ωστόσο, αυτό που εξ αρχής έγινε σαφές - όπως επίσης παραδέχονται όσες/οι βρίσκονταν εκεί - ήταν ότι ο Μάης του ‘68 στο Παρίσι επέφερε βαθιά ρωγμή σε μια μέχρι πρότινος κοινά αποδεκτή πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, ο Μάης του ‘68, ήταν ένα σοκ, ήταν η καμπύλη σε μία μονότονα γραμμική συνθήκη που εκτυλισσόταν. Δεν ξέρουμε αν όντως η νεολαία στη Γαλλία «έπληττε», όπως ανέφεραν τα δημοσιεύματα της Le Monde, (Νίκος Πολίτης, Αυγή 19.5.13), είναι βέβαιο όμως ότι το κλίμα του πνιγηρού και «μικρόψυχου» μικροαστισμού που καταγγελόταν

στα συνθήματα που γράφτηκαν σε τοίχους και σε πανό ώθησε εκατοντάδες νέες και νέους να συμμετέχουν σε μία εξέγερση που κανείς δεν θα ξέχναγε ποτέ. Οι πρόωρες εκλογές αλλά και η μετέπειτα αποκατάσταση της κανονικότητας μέσω ενός πλέγματος συντηρητικών μεταρρυθμίσεων δεν στάθηκαν ικανές να ανακόψουν τη δυναμική της επιρροής που ασκήθηκε, αναμορφώνοντας την καθημερινή ζωή της νεολαίας. Η πολιτική στάση, τα πολιτιστικά πρότυπα αλλά ακόμη και οι διαπροσωπικές σχέσεις μπολιάστηκαν με το ανατρεπτικό πνεύμα της εξέγερσης. Επρόκειτο για μια μοναδική ευκαιρία κοινωνικής χειραφέτησης της νεολαίας, την οποία έχασε η ελληνική νεολαία της εποχής ζώντας στη χουντοκρατούμενη Ελλάδα. Το εφήμερο, η ακραία ολιστικότητα ως απαίτηση του αδύνατου θεωρήθηκαν - ίσως εύλογα - οι αδυναμίες του Μάη, από την άλλη αυτή η συλλογική πίστη στο άλλοτε θεωρούμενο «αδιανόητο» να συμβεί ήταν αυτή που τελικά φαίνεται πως τροφοδότησε τη μαζικότητα της συμμετοχής και τη διαθεσιμότητα για αντίσταση.

Οι σύγχρονες συζητήσεις για τον Μάη του ‘68 απασχολούνται κυρίως με τον Μάη ως απειλή - έστω πρόσκαιρη - για την κυρίαρχη ιδεολογία καθώς και με τα αποτυπώματα που άφησε στο ρεπερτόριο των κοινωνικών κινημάτων αλλά και με τις ριζικές αλλαγές που επέφερε στον πολιτισμό. Μια άλλη ενδιαφέρουσα προς διερεύνηση πτυχή του αφορά τον βαθμό κατά τον οποίο ο Μάης του ‘68 αποτέλεσε ένα κίνημα που έκανε την καλούμενη «αντικουλτούρα» βαθύτερα επιδραστική για πολύ ευρύτερα κομμάτια της νεολαίας. Συντρέχουν όμως ποτέ οι προϋποθέσεις για την αναγέννηση ενός αντίστοιχου νεολαιίστικου ρεύματος ανατροπής για τα επιμέρους αλλά και για το «σύνολο»; Και πώς εμποδίζεται το «άδοξό» του τέλος; Προφανώς η αναζήτηση της απάντησης προσιδιάζει στην «αναζήτηση του αδύνατου» σύμφωνα με το πνεύμα του Μάη του ‘68. Εξάλλου, το αίτημα για έμπνευση είναι διαχρονικά το πιο σημαντικό διακύβευμα για κάθε προοδευτική νεολαία. ΑΛΙΚΗ ΚΟΣΥΦΟΛΟΓΟΥ

2 συζητήσεις + 2 προβολές Πρόγραμμα Δευτέρα 27.5 19.00 Η τελετουργία της εξέγερσης; Κάτω από το οδόστρωμα έχει οδόστρωμα Παρεμβαίνουν: Κώστας Γαβρόγλου, ΜΙΘΕ, Δημήτρης Σεβαστάκης, ΕΜΠ, Θωμάς Τσαλαπάτης ποιητής - δημοσιογράφος 21.00 Ακολουθεί προβολή της ταινίας Συνήθεις Εραστές (Les amants réguliers) του Φιλίπ Γκαρέλ, 2005 Τρίτη 28.5 19.00 Κινηματογράφος στα άκρα: Από τον δρόμο στις αίθου-

σες και πάλι στον δρόμο Παρεμβαίνουν: Υβόν Κοσμά, διδάσκουσα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ΕΚΠΑ, Δημήτρης Νάκος, σκηνοθέτης / υποψήφιος διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου, Χρήστος Γιοβανόπουλος κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας 21.00 Ακολουθεί προβολή της ταινίας: Αρσενικό Θηλυκό (Masculin Feminin) του Ζαν Λικ Γκοντάρ, 1966 23.00 Καταστασιακό Πάρτι με τους ΒondApart Είσοδος Δωρεάν Ομάδα πολιτισμού νέες / οι ΣΥΡΙΖΑ

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

56

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

Η έρημος ως ποσόστωση Ας είμαστε ειλικρινείς. Με το υπό κατάθεση (;) αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, επειδή αφορά ένα συγκλονιστικά μεγάλο θέμα χθόνιας γεωπολιτικής, άρα βιοπολιτικής, άρα και ένα τεράστιο θέμα νομικής φιλοσόφησης απέναντι στο γεγονός του ρατσισμού και στα επί μέρους του φανερώματα, κρινόμαστε όλοι. Όλα τα συγκρουόμενα μέρη, αλλά και η ύλη του πεδίου σύγκρουσης. Δεν κρίνεται μόνον ο Σαμαράς και η φασίζουσα ποιότητα του προσωπικού που τον περιστοιχίζει, άλλωστε ο άνθρωπος αυτός είναι μια άνετη ψυχή και ένα ήσυχο μυαλό, κινούμενο -παιδιόθεν- μέσα στο πλαίσιο αυτής της σιδερένιας περιστοίχισης. Δεν κρίνεται μόνον ο υπουργός Δικαιοσύνης και η αξιοσημείωτη άνθηση του αναπεπταμένου παρελθόντος του μέσα στο βαρβαρικό πολιτικό περιβάλλον στο οποίο αυτοβούλως συμμετέχει -και μάλιστα με τεράστιο περιθώριο αυτοβουλίας της προσωπικής του συνείδησης, το οποίο μόνο στους κορυφαίους (και επαξίως κορυφαίους, για να εξηγούμαστε, όχι για τίποτε υπόπτους της λαθρεμπορίας ιδεών και λαθρεμπόρων κάθε μολυσματικής πολιτικής πετρελαιοκηλίδας), μόνο στους κορυφαίους λοιπόν επιφυλάσσει το σύστημα. Θα έλεγα για την εύρυθμη λειτουργία του, αλλά δεν είναι της παρούσης. Στην παρούσα στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Αντώνης Ρουπακιώτης ανθίσταται παρηγορητικά, έστω ως ατελής ποιότητα, αφού συμμετέχει στη διάρκεια αυτής της καθεστωτικής αυταρέσκειας προς όφελος του εαυτού της με ετσιθελική εφαρ-

μογή της αρπαγής διάνοιας από ολόκληρο το πλήρωμα της εκκλησίας του δήμου. Αυτό πρέπει να το πούμε, επειδή στις ακραίες κρημνικές στιγμές της δημοκρατίας το ελάχιστο μπορεί να αποβεί μέγιστο, αφού εκεί, στην ακραία στιγμή, συγκρούεται ο κερδισμένος καιρός με τον κερδώο εαυτό του. Κι εκεί είναι το δύσκολο πεδίο όπου όλοι κρινόμαστε μέσα σε μια στιγμή ιστορικού χρόνου, πράγμα που είναι εντελώς άλλο (όχι απλώς διαφορετικό) από τον καιρό. Εδώ, λοιπόν, σ’ αυτή τη στιγμή δεν κρίνεται μονάχα η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση του Ευάγγελου Βενιζέλου περί τη δημοκρατία, ούτε η καταβροχθιαία του αμετροφαγία. Εδώ δεν κρίνεται μόνον ο Φώτης Κουβέλης της τρέχουσας απογοήτευσης (αυτό είναι λίγο), αλλά κι ο άλλος Κουβέλης του ρημαγμένου προσώπου, μ’ εκείνες τις φοβερές περιστομαχικές ρυτίδες που σφαγιάζουν τον προσωπικό χρόνο του καθενός όταν δεν τον σέβεται ως υπόσταση ύλης και τον εκθέτουν -τον εκστομίζοντα- σε ακυρότητες και ακυρολεξίες καταισχύνης. Εδώ δεν κρίνεται ούτε η δραστική συμπεριφορά του κοινοβουλευτικού (και πολιτικού επίσης) ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ εναντίον του ρατσισμού και υπέρ (με κριτικό πολιτικό και επιστημονικό έλεγχο) του περιώνυμου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Εδώ -και αυτή είναι πράγματι- μια κρημνική κατάσταση της δημοκρατίας, κρίνονται τα πάντα. Κρίνονται οι έννοιες που συγκροτούν ένα δημοκρατικό καθεστώς. Κρίνονται οι έννοιες που συναπαρτίζουν την έννοια του οφέλους σε μια δημοκρατική οικονομία

Ο ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΝΑΒΟΥΡΗ kostaskanavuris @hotmail.com

Εδώ στην έρημο, λοιπόν, όπου ουδείς δεν έχει χάος που να αναλογεί στο πρόσωπό του, σ’ αυτή την έρημο των ξεχασμένων συλλογισμών, σ’ αυτή την έρημο των ταπεινώσεων είναι που πρέπει -εν τέλει- να δούμε τι μας γίνεται. Να δούμε μέσα από ποια υλικά κατανοούμε τον εαυτό μας και τον διπλανό

των ανθρώπων. Κρίνονται οι έννοιες της ελευθερίας και της ελεύθερης (πολιτικά, νομικά, ηθικά) συμπεριφοράς της ανελευθερίας. Ποιος δικαιούται τι; Θίγεται δηλαδή το βαθύπονο ριζικό της δημοκρατίας που πάντοτε αιμάσσεται στη χειρονομική του διάσταση, τη διάσταση βεβαίως που είναι έμφορτη -και μάλιστα ακαριαία και μάλιστα δυνατά και μάλιστα θυμωμένα έως μυελού οστέων και έως πυελού νεφρών- από σφρίγος της λύπης, από αιδώ της χαράς, από συστολή παρουσίας και φυσικά από επηρμένη υγεία αυτοσυνείδησης. Εδώ, λοιπόν, κρίνονται τα πάντα. Όμως ακριβώς η στιγμή είναι που δυσκολεύει τη ροή. Επειδή η στιγμή δεν είναι γεγονός, είναι διαδικασία. Μια διαδικασία ενσωμάτωσης των κρίσεων, δηλαδή των κριτικών απολήξεων κάθε ολιστικής διάθεσης ή αδιαθεσίας, στην καθημερινότητα του πραγματικού. Σ’ αυτό το ερείπιο που σηκώνει ψηλά το κεφάλι του μέσα στην ερημία του χρόνου, όπως το φίδι που υψώνει κάποιο δηλητήριο μέσα στην έρημο: φαρμακεία ή φαρμάκωμα; Η φαρμακεία είναι αποτέλεσμα αιματοβαμμένης γνώσεως. Είναι γνώση πληρωμένη. Το φαρμάκωμα είναι απροσεξία. Το φαρμάκωμα είναι ατελής ιστορικότητα. Σαν να μην έχεις δει ποτέ τίποτα. Σαν να μην ξέρεις τι θα πει φαρμάκι. Ώστε εδώ είναι που κρινόμαστε όλοι. Ξέρουμε τι θα πει φαρμάκι; Ξέρουμε τι θα πει φίδι; Ξέρουμε τι θα πει προγονικό ερείπιο θανάτου; Πρέπει να απαντήσουμε σε τέτοια (και πολύ περισσότερα τέτοια) ερωτήματα. Πρέπει να ψάξουμε τις προϋποθέσεις ερήμου που διαθέτει ο

καθένας ως χρήμα στις πληρωμές της αγριότητας. Εδώ στην έρημο, λοιπόν, όπου ουδείς δεν έχει χάος που να αναλογεί στο πρόσωπό του, σ’ αυτή την έρημο των ξεχασμένων συλλογισμών, σ’ αυτή την έρημο των ταπεινώσεων (οικειοθελών, επιβεβλημένων ή παραπειθικών) είναι που πρέπει -εν τέλει- να δούμε τι μας γίνεται. Να δούμε μέσα από ποια υλικά κατανοούμε τον εαυτό μας και τον διπλανό. Να δούμε αν είμαστε ικανοί για δημοκρατία. Γιατί τα πράγματα δείχνουν το αντίθετο. Κι εδώ ακριβώς είναι η κρισιμότητα του καιρού. Δεν είμαστε ικανοί για δημοκρατία. Είμαστε ικανοί για φόβο. Δεν είμαστε ικανοί για ελευθερία. Είμαστε ικανοί για παρεχόμενη δανειοληψία της ελευθερίας. Δεν είμαστε ικανοί για Αντιφώντα και Πύρρωνα. Είμαστε ικανοί για Φαήλο Κρανιδιώτη και Μάκη Βορίδη. Επομένως για ποιο αντιφασιστικό, συγγνώμη αντιρατσιστικό, νομοσχέδιο μιλάμε; Για ποιας κοινωνίας, για ποιου λαού νομοσχέδιο μιλάμε; Όταν τον φόνο τον καταρρίπτει στη Βουλή ένας Άδωνις Γεωργιάδης, η κοινωνία είναι σύμμαχος. Όταν τη δημοκρατία την καταφρονεί μέσα στη Βουλή η Χρυσή Αυγή, η κοινωνία είναι σύμμαχος. Όταν ένας Σίμος Κεδίκογλου είναι υπαρκτό πρόσωπο και όχι φάουσα της ανερμήνευτης ηλιθιότητας, για ποια κοινωνία μιλάμε; Μπορεί και να είναι μια κοινωνία που δεν απαρτίζεται από άπειρες ολότητες, αλλά από συνιστώσες ποσοστιαίων ονειρώξεων. Τι να πεις; Ποσοστιαίο πράγμα η ελπίδα. Μια Κεντρική Επιτροπή των συνειδήσεων. Μια έρημος των Ποσοστώσεων.

http://www.vivliothekarios.blogspot.gr

«Οι υπάλληλοι, οι καημένοι...»* Σκυμμένος μέσα του, σιωπηλός, κρύβει ακόμη και τον ίσκιο του - αυτός ο τελευταίος θα πρόδιδε μια κάποια ύπαρξη. Άποψή του είναι η ασφάλεια, πράξη του είναι η σιωπή. Κάθεται εκεί και περιμένει. Αν τον ρωτήσει κανείς, δείχνει τους άλλους: «Ρωτήστε εκεί... ξέρουν». Είναι ο υπαλληλάκος. Όποιας βαθμίδας. Συνήθισε την καρέκλα του, την αγαπάει, φοβάται ό,τι κινείται, ό,τι αλλάζει. Θα την υπερασπιστεί με κάθε τρόπο, δεν θα την αφήσει όμως ποτέ για να διαδηλώσει σε ένα δρόμο. «Και τι θα πετύχουν;» θα σου πει. Αν πετύχουν βέβαια θα ωφεληθεί κι αυτός - και αυτό το ξέρει καλά. Αν αποτύχουν, εκείνος δεν θα έχει χάσει τίποτα. Δεν είναι, όπως καταλαβαίνεις, μόνο η σιωπή, είναι που ενεργά θα συνεργαστεί με όποιον του εξασφαλίσει μια μονιμότητα, με όποιο κόστος. Είναι πρόθυμος να συνεργαστεί, είναι πρόθυμος να θυσιάσει εσένα για να σωθεί. Είναι και ο άλλος - ο μεγαλόσχημος, συνδι-

καλιστής χρόνια (του καθεστώτος), παράγοντας πολιτικός. Όταν γέννησε η γυναίκα σου, πήρε το φακελάκι, μέτρησε κιόλας αν του τα έδωσες όλα. Και εκείνη τη στιγμή πιο πολύ ντρεπόσουν εσύ παρά αυτός. Ύστερα τον είδες σε μια διαδήλωση και θύμωσες. Αν δεν είσαι από αυτούς που είναι δεμένοι στις καρέκλες τους, τώρα με ποιους είσαι μαζί; Με αυτούς που τις λαδώνουν; Είναι κι ο άλλος: ο Φώτης. Δούλευε ταξί για καιρό - είχε όμως και γραφείο σε ένα ίδρυμα. Κάρτα τού χτύπαγε η Θεανώ, η οποία κατά τα άλλα έβγαζε φωτοτυπία το σταυρόλεξο και έκαναν αγώνα με τους υπόλοιπους ποιος θα το λύσει πρώτος στον όροφο. Ο Φώτης, μια μέρα που απεργούσαν τα ταξί, εμφανίστηκε στο γραφείο. Κι όταν είδε κάποιον άλλο να κάθεται εκεί, άρχισε να φωνάζει. Μια φορά έβλεπα απέναντί μου μια γυναίκα να κάθεται στο γραφείο της. Η οθόνη του υπο-

λογιστή της είχε χαλάσει και την είχαν πάρει για επισκευή. Για 15 μέρες ερχόταν, καθόταν στην καρέκλα της και κοιτούσε μπροστά χωρίς να κάνει τίποτα. Ύστερα, όταν τελείωνε το ωράριο, σχολούσε. Δεν έχει νόημα αυτό το... αγιολόγιο των τεμπέληδων και των φοβισμένων. Είναι πολλοί γύρω μου. Ποτέ δεν ήμουν από αυτούς - κι αυ-

τό είναι ακλόνητη πολιτική άποψη. Θα υπερασπίζομαι όχι μόνο το δικαίωμά τους στην εργασία, αλλά και την υποχρέωσή τους να δουλεύουν. Γι’ αυτό το τελευταίο δεν αρκούν οι διαδηλώσεις όμως.

* Από το ποίημα του Κ. Καρυωτάκη «Δημόσιοι υπάλληλοι»

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

57

Κάννες, ένα φεστιβάλ «ανοιχτό» στον κόσμο και στις νέες τάσεις του κινηματογράφου ΚΑΝΝΕΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΚΩΣΤΑΣ ΤΕΡΖΗΣ

Στα 1938, στη Γαλλία, ο νεότερος υπουργός της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου του Λεόν Μπλουμ, ο αριστερός Ζαν Ζάι, υπουργός Δημόσιας Παιδείας και Καλών Τεχνών, προτείνει την ίδρυση ενός «ανοιχτού» παγκόσμιου φεστιβάλ κινηματογράφου, ανεξάρτητου από πολιτικές παρεμβάσεις, με σκοπό να λειτουργήσει σαν αντίβαρο στη βενετσιάνικη Μόστρα του Μπενίτο Μουσολίνι, που είχε σχεδιαστεί από το φασιστικό καθεστώς της Ρώμης σαν προπαγανδιστικός βραχίονας του «Αξονα» και των κινηματογραφικών αντιλήψεων του Γκέμπελς - ο τελευταίος είχε εγκαινιάσει μάλιστα το πρώτο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας την ίδια χρονιά. Το πρώτο Φεστιβάλ των Καννών προγραμματίζεται να διεξαχθεί από την 1η έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1939, με επίτιμο πρόεδρο τον Λουί Λιμιέρ και πρόεδρο τον ίδιο τον Ζαν Ζάι, που δούλεψε γι’ αυτό σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Ηδη από τον Αύγουστο καταφθάνουν στη Γαλλική Ριβιέρα τα μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς, ο Γκάρι Κούπερ, η Μέι Γουέστ, ο Ταϊρόν Πάουερ... Την ημέρα των εγκαινίων, την 1η Σεπτεμβρίου, οι Γερμανοί εισβάλλουν στην Πολωνία. Ελάχιστες προβολές πραγματοποιούνται, η σύναξη διαλύεται μέσα στις επόμενες μέρες, με τα μαύρα σύννεφα του ολοκληρωτικού πολέμου να πλακώνουν ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Ζαν Ζάι θα εκτελεστεί από το καθεστώς του Βισί τον Ιούνιο του 1944, όμως το όνειρό του για ένα Φεστιβάλ που θα λειτουργεί σαν το κέντρο του παγκόσμιου κινηματογράφου θα γίνει πραγματικότητα στα μεταπολεμικά χρόνια και βρίσκεται σε πλήρη ακμή μέχρι σήμερα. Από τις Κάννες, λοιπόν, και λίγο προτού ολοκληρωθεί το φετινό πρόγραμμα προβολών (ακόμη δεν έχουμε δει τα «βαριά χαρτιά» της διοργάνωσης, τις ταινίες του Τζάρμους και του Πολάνσκι, που οι Τιερί Φρεμό και Ζιλ Ζακόμπ κράτησαν για την τελευταία μέρα) αναμένουμε τον Χρυσό Φοίνικα και τα υπόλοιπα βραβεία που θα απονείμει η υπό τον Στίβεν Σπίλμπεργκ κριτική επιτροπή. Στις ταινίες που μέχρι στιγμής ξεχώρισαν, περιλαμβάνεται σίγουρα «Το παρελθόν» του Ιρανού Ασγκάρ Φαραντί, που γυρίστηκε στη Γαλλία. Η ιστορία που αφηγείται ο σκηνοθέτης του «Χωρισμού» είναι φαινομενικά απλή: Ο Ιρανός Αχμάντ φτάνει στο

Παρίσι από την Τεχεράνη για να «τακτοποιήσει» εκκρεμότητες του παρελθόντος. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα είχε χωρίσει με τη Γαλλίδα σύζυγό του Μαρί και τώρα επιστρέφει για να υπογράψει και τυπικά τα χαρτιά του διαζυγίου. Εκείνη τον προσκαλεί να μείνει στο σπίτι όπου ζούσαν, και όχι σε ξενοδοχείο, να ξανασμίξει με την «οικογένεια», τις δύο κόρες της Μαρί, από προηγούμενη σχέση. Όμως τώρα στο σπίτι υπάρχουν και νέα πρόσωπα, ο νέος σύντροφος της Μαρί, ο Σαμίρ, μαζί με τον μικρό γιο του. Ο Φαραντί ξεδιπλώνει βήμα - βήμα ένα περίπλοκο σενάριο με εξαιρετικά σύνθετους χαρακτήρες, που δεν είναι καθόλου προβλέψιμοι, χωρίς ωστόσο η αφήγησή του να «χάνει» σε αμεσότητα, καθώς τον ενδιαφέρουν οι μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής παρουσίας αλλά και οι «τεκτονικές» κυμάνσεις των συναισθημάτων... Ο Φαραντί διαθέτει μια σχεδόν φιλοσοφική ενατένιση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όμως αυτό δεν σημαίνει καθόλου πως οι ήρωές του δεν υποφέρουν, δεν συγκρούονται, δεν βασανίζονται από ενοχές. Άλλο φαβορί για τον Χρυσό Φοίνικα είναι το «Νεμπράσκα», το ασπρόμαυρο road movie στην «καρδιά» της Αμερικής, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Αλεξάντερ Πέιν, του ελληνικής καταγωγής Αλέξανδρου Παπαδόπουλου. Η ιστορία της ταινίας του είναι και πάλι μια επίπονη «οικογενειακή» αφήγηση, όπως στους «Απόγονους», όμως εδώ το σεναριακό υφάδι έχει δουλευτεί ακόμη πιο προσεκτικά: Ο ηλικιωμένος πατέρας της οικογένειας, αλκοολικός, στα πρόθυρα του Αλτσχάιμερ (τον υποδύεται έξοχα ο Μπρους Ντερν) επιμένει να κάνει ένα ταξίδι από τη Μοντάνα, όπου ζει, στη Νεμπράσκα, προκειμένου να εισπράξει ένα εκα-

«Το παρελθόν» του Ασγκάρ Φαραντί

«Inside Llewyn Davis», των Τζόελ και Ιθαν Κοέν

τομμύριο δολάρια, όπως του υπόσχεται ένα τετριμμένο διαφημιστικό κόλπο. Ο ένας από τους δύο γιους του θα υποκύψει τελικά στην επιμονή του πατέρα και θα δεχθεί να τον συνοδεύσει σε αυτό το ταξίδι, που θα αποδειχθεί ταξίδι αυτογνωσίας αλλά και «επιστροφής στις ρίζες», καθώς όλη η οικογένεια κατάγεται από τη Νεμπράσκα, και παλιές ιστορίες, θαμμένες από τον χρόνο, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Γλυκόπικρο, με διάχυτη την αίσθηση της μελαγχολίας, το «Νεμπράσκα» είναι από τις πιο ειλικρινείς ταινίες συναισθημάτων που είδαμε εδώ και χρόνια, αλλά και απόδοσης της τωρινής «αμερικανικής συνθήκης», «η δική μου ταινία για την εποχή της κρίσης», όπως μας είπε ο Αλεξάντερ Πέιν.

Στα προγνωστικά για βραβείο πρέπει να συμπεριλάβουμε και το «Inside Llewyn Davis» των αδελφών Τζόελ και Ιθαν Κοέν, μια ταινία για τη μουσική σκηνή του Γκρίνουιτς Βίλατζ στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, πριν την καταλυτική εμφάνιση του Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος όμως αναμφίβολα «χρωστά» πολλά στους μουσικούς που προϋπήρξαν. Ηρωας στην ταινία των Κοέν είναι ένας από αυτούς τους άσημους και πάμφτωχους καλλιτέχνες, που αγωνίζεται να επιβιώσει στη μουσική σκηνή, ονόματι Λιούιν Ντέιβις (Οσκαρ Άιζακ), χαρακτήρας που συμπυκνώνει διάφορα υπαρκτά πρόσωπα εκείνης της περιόδου, κυρίως όμως τη μορφή του Ντέιβ Βαν Ρονκ, ο οποίος μπορεί να μην έγινε διάσημος, όμως επηρέασε πάρα πολύ τους μουσικούς αυτής της γενιάς κατέγραψε μάλιστα τις εμπειρίες του στο «The Mayor of Mac Dougal Street» («Ο δήμαρχος της οδού Μακ Ντούγκαλ») που ήταν η «μαγιά» για το σενάριο των Κοέν. Ο Λιούιν Ντέιβις είναι πρώην ναυτικός που αγωνίζεται να αναγνωριστεί ως μουσικός (οι περισσότεροι μουσικοί αυτού του ρεύματος προέρχονταν από τις «μη προνομιούχες» κοινωνικές τάξεις), είναι δύσκολος χαρακτήρας, τα έχει μπλέξει στις σχέσεις του με τις γυναίκες, συγκρούεται εύκολα, καθώς δεν κρατά το στόμα του κλειστό, αλλά είναι πεισματάρης και πιστεύει στο ταλέντο του. «Καρδιά» της ταινίας είναι το απελπισμένο ταξίδι του από τη Νέα

Υόρκη στο Σικάγο, μέσα στο καταχείμωνο, προκειμένου να συναντήσει έναν μουσικό παραγωγό, ταξίδι κινηματογραφημένο με μια ονειρική διάσταση από τους Κοέν, που απογειώνει την αφήγηση. Συνταξιδιώτης του σε αυτή τη διαδρομή είναι ένας σχεδόν παράλυτος μουσικός της τζαζ (τον υποδύεται εκπληκτικά ο Τζον Γκούντμαν) και οι Κοέν βρίσκουν την ευκαιρία να ανιχνεύσουν, με εξαιρετική προσοχή στις λεπτομέρειες, την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής, πριν την έκρηξη της εφηβικής ποπ κουλτούρας. Αναπάντεχη προσθήκη στα φαβορί, το φιλμ του Γαλλοτυνήσιου Αμπντελατίφ Κεσίς «Η ζωή της Αντέλ, κεφάλαιο 1 και 2» («La vie d’ Adele, chapitres 1 et 2»), ταινία που κανείς δεν υπολόγιζε ιδιαίτερα πριν από το Φεστιβάλ. Πρωταγωνιστεί η ελληνικής καταγωγής (τρίτης γενιάς) 19χρονη Γαλλίδα ηθοποιός Αντέλ Εξαρχόπουλος, στον ρόλο μιας έφηβης που ανακαλύπτει επίπονα την ιδιαίτερη σεξουαλική της ταυτότητα. Η ταινία, που «αναστάτωσε» κοινό και κριτικούς εδώ στις Κάννες, ξεδιπλώνει το εντυπωσιακό υποκριτικό ταλέντο της Αντέλ Εξαρχόπουλος και έχει ως αφετηρία το γαλλικό κόμικς «Le Bleu est une couleur chaude». Δουλεμένη σε μια έντονα ρεαλιστική κατεύθυνση, αναδεικνύει με μια πυρετική ατμόσφαιρα την παθιασμένη ερωτική σχέση της νεαρής Αντέλ με μια μεγαλύτερη σε ηλικία ζωγράφο, την Εμα.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

58

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

Η ΕΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

Διδάγματα από την εποχή του Λαμπράκη ΤΟΥ ΦΩΝΤΑ ΛΑΔΗ*

Από την αρχή της δεκαετίας του ‘60 η πολιτική ατμόσφαιρα «έβραζε». Όλα ήταν σε μια κίνηση. Η μεγάλη νίκη της ΕΔΑ στις εκλογές του 1958, οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, οι κοινωνικοί αγώνες, ο «ανένδοτος» και, τώρα, μετά και από τη χιονοστιβάδα, τρόπος του λέγειν, της πολιτιστικής άνοιξης, το κίνημα Μπέρτραντ Ράσελ και οι πορείες ειρήνης. Όλα ήταν ένα ποτάμι, που φούσκωνε και κανείς δεν μπορούσε να το σταματήσει. Η δολοφονία του Λαμπράκη, αντί να αναχαιτίσει, έστω προσωρινά, αυτή τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση για τα παντοειδή -πολιτικά, πολιτιστικά και κοινωνικά- ελλείμματα, απασφάλισε τη συσσωρευμένη δυναμική του λαϊκού παράγοντα. Τα πνεύματα είχαν φουντώσει. Ο ένας εκδηλωνόταν στον άλλον. Αυτό ήταν το κλίμα. Θα μου επιτρέψετε να σας μεταφέρω -εκτός από τις εμπειρίες μουτα συμπεράσματα, που άρχισαν να διαμορφώνονται από εκείνη ήδη την ταραγμένη αλλά και τόσο δημιουργική περίοδο και που καταστάλαξα σ’ αυτά μετά και από ενδιάμεσες εμπειρίες πενήντα χρόνων. Να σας πω δηλαδή τις σκέψεις μου για τη δεκαετία του ‘60, όπως την είδα μέσα από τους αγώνες της εποχής και τις συνεχείς μεταμορφώσεις των στόχων τους, που παρέμεναν σταθεροί, αλλά συχνά άλλαζε το εξωτερικό τους περίβλημα. Το πρώτο συμπέρασμα αφορά τη σημασία των συμβόλων, των προτύπων, των ανθρώπων δηλαδή εκείνων που αποκαλούμε ήρωες, στην εξέλιξη και την διεξαγωγή των κοινωνικών αγώνων. Όσο κι αν θέλουμε να ανυψώσουμε και να αναδείξουμε ξεχωριστά το στοιχείο του λαού, των ανώνυμων αγωνιστών, που είναι σίγουρα το ανώτατο υποκείμενο αλλά και αντικείμενο των αγώνων -γιατί τι άλλο από μέσον αλλά και ταυτόχρονα και από σκοπός των αγώνων, και κυρίως αυτό, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, όλοι δηλαδή οι άνθρωποι που είναι αντικείμενο αλλοτρίωσης και εκμετάλλευσης-, ο ρόλος αυτών που πηγαίνουν με συνέπεια μπροστά, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους, είναι παραπάνω από αναγκαίος και σημαντικός. Ιδωμένος μάλιστα μέσα α-

πό τον κόσμο του συναισθήματος είναι καταλυτικός. Ας μην μας φοβίζει, λοιπόν, αυτή η φαινομενικά θεολογικής τάξης καθιέρωση και ας τιμούμε τη μνήμη αυτών των προσωπικοτήτων, αυτών των μορφών, βάζοντας τα δικά μας πρότυπα απέναντι στα κατασκευασμένα είδωλα ενός αντίθετου από τα δικά μας πιστεύω τρόπου ζωής. Είναι ένα δίπολο, ο λαός και τα σύμβολά του, αδιάσπαστο, πολύ περισσότερο που αυτά τα σύμβολα, αυτοί οι ήρωες, πηγάζουν μέσα από τον λαό και καταξιώνονται στην πρωτοπόρα δράση τους, μέσα στους αγώνες. Αυτό μας διδάσκει κάθε εποχή και κάθε αγώνας για την καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων σ’ όλο τον πλανήτη. Ένα τέτοιο πρότυπο, ένας τέτοιος ήρωας ήταν ο Λαμπράκης. Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι η αναγκαιότητα της ενότητας. Την περίοδο 1961-1967 η ενότητα ήταν ο κινητήριος μοχλός αντίστασης και αντεπίθεσης του μαζικού πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού κινήματος και η κυριότερη πηγή της διεύρυνσής του. Μέσα στην Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά αλλά και ευρύτερα στο φοιτητικό κίνημα και στο κίνημα ειρήνης και -ακόμα ευρύτερα- στους πολιτικούς αγώνες ενάντια στο παρακράτος, την υπεράσπιση του Συντάγματος, ενάντια στους πυλώνες της υπερεξουσίας και της εξάρτησης, το Παλάτι και τους Αμερικανούς, η ενότητα στάθηκε η τελική εγγύηση διεύρυνσης και των πολλαπλών επιτυχιών του κινήματος. Ειδικά μέσα στην ΕΔΑ, βάδισαν με μεγάλη επιτυχία μαζί κομμουνι-

Οι ήρωες πηγάζουν μέσα από τον λαό και καταξιώνονται στην πρωτοπόρα δράση τους, μέσα στους αγώνες

στές, σοσιαλιστές, ανεξάρτητοι αριστεροί, καθώς και αριστεροί δημοκράτες, το ίδιο και μέσα στη νεολαία Λαμπράκη. Και, βέβαια, ήταν και μια ενότητα πολύ ευρύτερη. Μπορεί στις εκλογές το κάθε κόμμα να αγωνιζόταν και να μέτραγε τα κουκιά του, αλλά μετά, κάθε φορά, μπροστά στον κοινό αντίπαλο και τον κοινό στόχο, βρισκόταν συχνά η μορφή και ο τρόπος αυτή η ενότητα -διακηρυγμένη ή όχι- να είναι όσο γίνεται πιο προφανής και αποτελεσματική. Αυτή, η ενότητα, ήταν που έφερε χιλιάδες νέους ανθρώπους στα μετερίζια και στις ιδέες της Αριστεράς και αυτή ήταν που έφερε και παλιούς, αξιόλογους, σημαντικούς αγωνιστές κουρασμένους ή αποτραβηγμένους στη φοβερή σκιά του εμφυλίου και των αποτελεσμάτων του- πάλι σε θέση μάχης. Ένα τρίτο και τελευταίο συμπέρασμα, και ίσως το πιο σημαντικό, που είναι και ένα αρνητικό συμπέρασμα -γιατί, αν δεν υπήρχαν και αρνητικά στοιχεία και συμπεράσματα στην Ιστορία, τότε σίγουρα θα ήμαστε και εμείς σήμερα σε άλλο σημείο- είναι ότι το κίνημα αυτό, και αν όχι από τη μεριά όλων, σίγουρα όμως από τη μεριά της Αριστεράς, έπρεπε να είναι πιο προβλεπτικό, να έχει βρει τρό-

πους να κατοχυρώσει τις δυνάμεις του και να προστατεύσει τα μέλη του. Έπρεπε να είναι πιο έτοιμο να αντεπεξέλθει σε μια πιθανή αλλαγή των συνθηκών, μια και η σύγκρουση και η διάταξη των δυνάμεων οδηγούσαν σχεδόν με βεβαιότητα σε μια δικτατορία ή τουλάχιστον σε απόπειρες αντιδημοκρατικών λύσεων. Αυτό δεν υπήρξε. Το τρίτο αυτό συμπέρασμα δεν σημαίνει ότι οι στόχοι και η συνεχής ανάπτυξη του κινήματος ήταν λάθος. Κάθε άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους, στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Το μυαλό, η καρδιά και η ψυχή πρέπει να πηγαίνουν μαζί. Στην περίπτωση της δεκαετίας του ‘60 ίσως περίσσεψαν η καρδιά και η ψυχή και ίσως έλειψε το μυαλό, η κοινή λογική. Το μεγάλο δημοκρατικό, φιλειρηνικό κίνημα ήθελε προστασία, δηλαδή αυτοπροστασία. Δεν υπήρχε -για να χρησιμοποιήσουμε μια λέξη της μόδας- ένα πλάνο Β. Πενήντα χρόνια που μας χωρίζουν από το 1963 είναι ένα ιδιαίτερα μεγάλο ιστορικό διάστημα. Σε πολύ μικρότερες περιόδους έχουν χωρέσει απανωτοί Παγκόσμιοι Πόλεμοι, πτώσεις αυτοκρατοριών και εθνών, επαναστάσεις και ανατροπές κάθε είδους. Και στη δική μας ιστορία υπήρχαν πιο συμπυκνωμένες σε νόημα και σε αποτέλεσμα περίοδοι. Τα τελευταία 40 χρόνια λες και η Ιστορία στον τόπο μας σταμάτησε. Όχι πως δεν έγιναν πολλά και σημαντικά, με πρώτη την ανατροπή της δικτατορίας και τη σταθεροποίηση ενός

Την περίοδο 19611967 η ενότητα ήταν ο κινητήριος μοχλός αντίστασης και αντεπίθεσης του μαζικού πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού κινήματος

δημοκρατικού πλαισίου για την πολιτική μας ζωή. Όμως, πέρα από την αργή εξέλιξη σε σχέση με όλες τις προηγούμενες περιόδους, πέρα από τον μετεωρισμό αυτόν, πολλές άλλες, αρνητικές, σταδιακές αλλαγές διάβρωσαν το κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο στην χώρα μας. Ίσως αυτή να είναι η μοίρα και το νόημα της Ιστορίας. Όλα να μεταβάλλονται, πολλά να φθείρονται, πολλά να μετατρέπονται στο αντίθετό τους και νέοι αγώνες να είναι αναγκαίοι για τη συνέχιση της ζωής, την αντίσταση και την ανύψωση πάλι του ανθρώπου. Για να έχουν δουλειά και οι νέες γενιές, τα παιδιά μας. Αυτός ο μετεωρισμός ωστόσο κάτι εγκυμονεί. Τα τρία - τέσσερα τελευταία χρόνια, που είναι πολύ σημαντικά και σημαδιακά, το δείχνουν. Κάποιοι από τους σημερινούς στόχους, τα σημερινά αιτήματα μπορεί να μοιάζουν με τα παλιά, κάποιες αναλογίες μπορεί να υπάρχουν, αλλά στην πραγματικότητα πολύ περισσότερα είναι τα καινούργια στοιχεία. Οι εποχές δεν επαναλαμβάνονται. Το κινούν είναι το ίδιο, αλλά το αίνιγμα εμφανίζεται κάθε φορά με διαφορετικούς όρους. Δεν είναι δική μας κυρίως δουλειά, των παλαιότερων, να το λύσουμε. Είναι και δική μας. Όλων. Αλλά κυρίως είναι δουλειά των γενεών που ήρθαν μετά από μας και προπαντός των νέων. Έτσι κι αλλιώς οι αγώνες που ήδη προβάλλουν είναι πολλοί, δύσκολοι και μακρόχρονοι. Ας σκύψουν οι νεότεροι στα διδάγματα -θετικά και αρνητικά- των δικών μας αγώνων κι ας προχωρήσουν αισιόδοξα και δημιουργικά στη δική τους ζωή, στους δικούς τους αγώνες. Όσο για τον Λαμπράκη, που η ζωή και ο θάνατός του επηρέασαν εξίσου και την Τέχνη εκείνης της εποχής -και θα άξιζε κι αυτό να μελετηθεί- περιμένει στη σειρά, γελαστός και αποφασισμένος, γιατί και στις μέρες μας η ειρήνη παραμένει ένα σταθερό- ίσως εξίσου επιτακτικό- αίτημα, αρκεί να συνδέεται μαχητικά και ανυποχώρητα με τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες για την αυτοδιάθεση και χειραφέτηση των λαών και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.

*Απόσπασμα από ομιλία σε πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του Πάνου Τριγάζη «Ο Λαμπράκης και το κίνημα Ειρήνης»

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

Πώς είδα τη δολοφονία Λαμπράκη ΤΟΥ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ*

Το 1963 η Θεσσαλονίκη ζούσε έναν δημοκρατικό, θα λέγαμε, οργασμό. Και για να είμαι ακριβέστερος, έναν οργασμό πολιτικής, πολιτιστικής και συνδικαλιστικής δράσης, που ξεκινούσε από την ΕΔΑ, τη μοναδική (ημι)νόμιμη πολιτική οργάνωση της Αριστεράς. Παρά το γεγονός ότι η δύναμη σε ψήφους και βουλευτές της ΕΔΑ δεν ακολούθησε την έκρηξη του 1958, οι ιδέες, οι απόψεις, οι θέσεις της Αριστεράς επηρέαζαν πολύν κόσμο και ιδιαίτερα τον φοιτητικό και σπουδαστικό κόσμο. Τον Απρίλιο του 1963 είχε διεξαχθεί στην Αθήνα το 4ο πανσπουδαστικό συνέδριο, το ιδρυτικό της ΕΦΕΕ, στο οποίο η συμμετοχή των εκπροσώπων του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ήταν και έντονη, και καταφανώς υπέρ της αριστερής φυσιογνωμίας, της πρωτοδημιουργούμενης ΕΦΕΕ, που συνίστατο στην ένταξή της και στις δύο παγκόσμιες φοιτητικές οργανώσεις τη φιλοδυτική, που έδρευε στις Βρυξέλλες, και τη φιλοκομμουνιστική, που έδρευε στην Πράγα. Ζήτημα για το οποίο δόθηκε μεγάλη μάχη την τελευταία μέρα του συνεδρίου. Στη Θεσσαλονίκη ήδη λειτουργούσαν ο τοπικός σύνδεσμος «Μπέρτραντ Ράσσελ», η Φοιτητική Πνευματική Κίνηση «Ροτόντα», και η περιοδική έκδοση «Σπουδαστικός Κόσμος», η θεσσαλονικιά εκδοχή της

«Πανσπουδαστικής» της Αθήνας, που στεγάζονταν σ’ ένα υπόγειο στην αρχή της οδού Α. Σβώλου, τότε Πρίγκηπος Νικολάου, σε απόσταση περίπου εκατό μέτρων από το πανελληνίως γνωστό «Καφέ Τραμπούκ», όπου σύχναζε ο κύριος και επιχειρησιακός θα λέγαμε πυρήνας των Εκοφιτών. Λίγα μέτρα παραπέρα, ήταν το Γ’ Αστυνομικό Τμήμα, με διοικητή τον Μπαφατάκη, από τους πιο σκληρούς διώκτες των «μη υγιώς σκεπτομένων» φοιτητών. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, η δραστηριότητα των τριών φορέων ήταν συνεχής και αδιάλειπτη. Με κάποιες τριβές, πολλές φορές πολύ οξείες με την κομματική οργάνωση, που δεν έβλεπε με καλό μάτι άτομα που δεν ενστερνίζονταν τις μαρξιστικές ιδέες, αλλά ήταν φίλα, πολύ φίλα, προσκείμενα προς τις απόψεις μας και τις δράσεις μας. Μετέχοντας σ’ αυτές. Περιττό να πω ότι οι επικεφαλής αυτών των οργανώσεων καλούμαστε κάθε λίγο για εξηγήσεις στην Εθνική Ασφάλεια της πλατείας Βαρδαρίου, στο ιστορικό κόκκινο σπίτι. Προσωπικά, ως ρέπων στη δημοσιογραφία, ήμουνα ο διευθυντής του «Σπουδαστικού Κόσμου» και τον Μάρτιο του 1963 ζήτησα δουλειά στη «Μακεδονία». Ο εκδότης της Γιάννης Βελλίδης ως δοκιμαστική δουλειά μου ανέθεσε τις ανταποκρίσεις από τις εργασίες του Δ’ Πανσπουδαστικού Συνεδρίου, που θα συνερχόταν τον Απρίλιο στην Αθήνα, στο οποίο θα συμμετείχα ως σύνεδρος.

Μια μέρα πριν την έναρξη του συνεδρίου, ομαδικώς, κυρίως οι επαρχιώτες ξεκινήσαμε από τα γραφεία του Συνδέσμου «Μπέρτραντ Ράσσελ», στην οδό Ασκληπιού, για το τέρμα Αμπελοκήπων, απ’ όπου θα ξεκινούσε η Μαραθώνια πορεία, αλλά εκεί μας σταμάτησε η αστυνομία, που άλλους συνέλαβε και άλλους καταδίωξε στα στενά της περιοχής. Έτσι τη γνωστή πορεία την έκανε μόνος του ο Λαμπράκης. Η πρόσληψή μου στην υπό έκδοση «Θεσσαλονίκη» έγινε αμέσως μετά την επιστροφή μου και το βράδυ της 22ας Μαΐου, ο διευθυντής μου Γιάννης Ιωαννίδης, που τίμησε το

λειτούργημά του, μου είπε με τη χαρακτηριστική θρακιώτικη προφορά του: «Μαυραγάνη, κάνε μια βόλτα από τη Βενιζέλου, να δεις τι γίνεται με την ομιλία του Λαμπράκη. Κάτι μου μυρίζει άσχημα». Ανέβαινα τη Βενιζέλου, στην οποία παρατήρησα μια περίεργη, αλλά και ανησυχητική κίνηση. Γνωστοί Εκοφίτες, που τους γνώριζα και με γνώριζαν λόγω της δραστηριοποίησής μου, ανεβοκατέβαιναν στα πεζοδρόμια, οργισμένοι και κραυγάζοντας συνθήματα, «Η ΕΔΑ στη Βουλγαρία», «Τα κομμούνια στη Μόσχα», «Αλήτες σήμερα θα πεθάνετε». Κάποιοι, που με γνώριζαν καλά, κινήθηκαν εναντίον μου, αλλά, ταχύνοντας το βήμα μου, έφθασα ακριβώς στη γωνία Βενιζέλου και Ερμού, έχοντας αριστερά μπροστά μου το κτήριο που μιλούσε ο Λαμπράκης, ακριβώς μπροστά μου την οδό Σπανδωνή και δεξιά πάλι μπροστά μου το ξενοδοχείο «Κοσμοπολίτ», όπου διέμενε ο μάρτυρας της Ειρήνης. Οι δρόμοι ήταν άδειοι από κόσμο, αλλά με πολλούς αστυνομικούς. Οι «αγανακτισμένοι» ήταν στα πεζοδρόμια της Βενιζέλου, της Ερμού και πολλοί στην αρχή της οδού Σπανδωνή, σχηματίζοντας ένα τείχος, που δεν σε άφηνε να δεις τι γίνεται πίσω από αυτό. Από αριστερά μου είδα μια ομάδα πολιτών, με επικεφαλής τον Λαμπράκη, που δεν γνώριζα προσωπικά, να βγαίνει από το κτήριο της συγκέντρωσης και, μετά από κάποια μικρή στάση, τον Λαμπράκη να προπορεύεται και να περπατά στην Ερμού, με κατεύθυνση ανατολικά, πιθανόν προς το ξενοδοχείο του, ενώ σε απόσταση πέντε ή έξι μέτρων τον ακολουθούσαν τα στελέχη του κινή-

59

ματος Ειρήνης. Ξαφνικά, και ενώ βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου, σε δύο μέτρα απόσταση από το πεζοδρόμιο όπου στεκόμουνα εγώ, ακούγεται δυνατός θόρυβος μηχανής και από την Σπανδωνή, την έξοδο της οποίας απελευθέρωσαν εν ριπή οφθαλμού αυτοί που την έφραζαν, φάνηκε ένα τρίκυκλο, με κατεύθυνση το σημείο που βρισκόμουν εγώ. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, είδα τον Λαμπράκη ανάσκελα στο κατάστρωμα του δρόμου και το τρίκυκλο με την ίδια ιλιγγιώδη ταχύτητα που εμφανίσθηκε να προσπαθεί να διαφύγει από την Βενιζέλου, στην οποία μπήκε αντίθετα από τη φορά των αυτοκινήτων, που δεν υπήρχαν βέβαια. Δεν είδα, ή δεν μπόρεσα να δω λόγω και της συγχύσεως που με διακατείχε, αν το χτύπημα που δέχθηκε ο Λαμπράκης, στο δεξιό κάτω μέρος της κεφαλής του, του καταφέρθηκε από άνθρωπο που βρισκόταν στον δρόμο ή στην καρότσα του τρίκυκλου. Αυτό που μπορώ να πω τώρα, πενήντα χρόνια μετά και ύστερα από πολλές συζητήσεις, είναι ότι όλα αυτά έγιναν σε χρόνο μηδέν και σαφώς προϋπολογισμένα. Ως δημοσιογράφος, έσπευσα να μεταδώσω την είδηση στην εφημερίδα, αλλά όπως μου είπαν δύο βλοσυροί κύριοι που κάθονταν μπροστά στο πλησιέστερο περίπτερο «Το τηλέφωνο ήταν χαλασμένο». Έτσι πήγα με τα πόδια στην εφημερίδα, όπου μου ανατέθηκε η παρακολούθηση του ρεπορτάζ, οπότε είχα την ευτυχή συγκυρία να γνωρίσω τον μεγάλο Γιάννη Βούλτεψη που συμπάθησε κιόλας- και τους Γιώργο Μπέρτσο και Γιώργο Ρωμαίο. Γιατί επιλέχθηκε η Θεσσαλονίκη για το τρομοκρατικό χτύπημα είτε ως φονικό, είτε ως στραπατσάρισμα; Νομίζω το είπα παραπάνω. Η γιγάντωση των διεκδικητικών κινημάτων, η φοβερή απήχηση και συμμετοχή στο 1-1-4 και 15%, η συνεχής αποδοχή των ιδεών και απόψεων της Αριστεράς έπρεπε να χτυπηθούν, ώστε να μην τολμήσουν να ξαναεμφανισθούν. Γι’ αυτό και η στρατοκρατούμενη μεταφορά του νεκρού Λαμπράκη σε σφραγισμένο φέρετρο, από το ΑΧΕΠΑ στον σιδηροδρομικό σταθμό, η απαγόρευση κάθε είδους λαϊκού προσκυνήματος και οποιασδήποτε άλλης εκδήλωσης. Και επέτυχαν το ακριβώς αντίθετο.

* Ο Ξενοφών Μαυραγάνης βρέθηκε στο σημείο της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, το βράδυ της 22ας Μαΐου 1964, ως μαθητευόμενος δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη».

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

60

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

ΖΩΡΖ ΜΟΥΣΤΑΚΙ

Τραγούδησε έναν διαφορετικό κόσμο... Γιουσέφ, Τζιουζέπε, μετά Ζωρζ... Οι μεταπλάσεις του ίδιου του ονόματος αποτυπώνουν αυτό που ενσάρκωνε με τη ζωή και το έργο του ο Ζωρζ Μουστακί: Την ελευθερία που του πρόσφερε ο κοσμοπολιτικός χαρακτήρας της καταγωγής του, ελευθερία την οποία αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή όχι μονάχα να κρατήσει ακέραιη αλλά και να την προσφέρει, να την υπερασπιστεί και να τη διδάξει με το έργο του στους άλλους. Ανήκε σε εκείνα τα πλάσματα που «δεν έχουν ρίζες, αλλά πόδια», όπως λέει ο Τζωρτζ Στάινερ. «Λευτεριά μου, στα έδωσα όλα... άλλαξα χώρα, έχασα φίλους, για να σε κερδίσω», τραγουδούσε... Γιος Ελλήνων σεφαραδιτών, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1934, όπου ο πατέρας του διατηρούσε ένα από τα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία όχι μονάχα της πόλης αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής, το «Cite du Livre». Το πιο ωραίο πανεπιστήμιο, όπως το έλεγε, όπου σύχναζαν Ιταλοί, Τούρκοι, Αιγύπτιοι, ορθόδοξοι, εβραίοι, μουσουλμάνοι... Όμως ήδη είχε μέσα του κάτι από το πνεύμα της περιπλάνησης του με-

ΤΗΙΝΚ ΤΑΝΚ

σογειακού ανθρώπου... Το 1951 φεύγει για το Παρίσι, συχνάζει στα καμπαρέ, γνωρίζεται με τον Μπρασένς, που θα γίνει ο «δάσκαλός του», χάρη σε αυτόν υιοθετεί το όνομα Ζωρζ, και με όλα τα διάσημα ονόματα του γαλλικού chanson, μα πάνω απ’ όλα τη «βασίλισσα» Εντίθ Πιάφ. Γι’ αυτήν θα γράψει, ανάμεσα σε άλλα, τον περίφημο «Milord»... Μέσα στον απόηχο της εξέγερσης του Μάη, θα γράψει τον «Μέτοικο», ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι που μιλά για τον ρατσισμό και οι εταιρείες δίσκων τότε απέρριψαν. Λίγο νωρίτερα, το 1966, επισκέφθηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά, όπου γνώρισε τη Μελίνα, στην οποία εμπιστεύτηκε αργότερα τον «Μέτοικο» και τη «Μεσόγειο», για να τα κάνει αντιδικτατορικούς ύμνους, ενώ θα συνεργαστεί επίσης με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Το καλοκαίρι του 1976 έρχεται ξανά στην Ελλάδα, για να τραγουδήσει σε εκδήλωση του ΚΚΕ εσ. στο γήπεδο του Πανιώνιου. Αυτή η αέναη αναζήτηση της ελευθερίας δεν βρήκε τυχαία καταφύγιο στον χώρο της Αριστεράς: για έ-

ναν «συνοδοιπόρο, στρατευμένο καλλιτέχνη, αμφισβητία» έκανε λόγο το γαλλικό συνδικάτο CGT, για έναν «αμφισβητία, που ονειρευόταν έναν διαφορετικό κόσμο όπως κι εμείς»

μίλησε ο Φιλίπ Πουτού του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, τον οποίο ο Μουστακί στήριξε στις εκλογές του 2012. «Τα τραγούδια του θα συνεχίσουν να ζουν στους αγώνες»,

έγραψε ο γ.γ. του ΓΚΚ Πιέρ Λοράν, ενώ ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν σημείωσε: «Ο Μουστακί έφυγε, η επανάσταση συνεχίζεται»... Σ.Κ.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Πάτα το οn και άκου καλοκαίρι

Θερινή διάθεση. Από το κατάστρωμα με κατεύθυνση τον Νότο. Αυτή η αναχώρηση είναι σαν αγαπημένη ταινία ή συναυλία που δεν χορταίνεις να ξαναβλέπεις ή να ξαναπηγαίνεις. Όσο δεν θα βαρεθώ τις συναυλίες των Depeche Mode, του Nick Cave ή των Placebo, άλλο τόσο δεν θα βαρεθώ την ιερή στιγμή που ανεβαίνω σκάλα στον Πειραιά. Η απόσταση από την αποβάθρα στο πλοίο είναι ίση στα μάτια μου με την απόσταση Γη-Άρης. Ίσως και μεγαλύτερη. Τελευταία εβδομάδα της Άνοιξης, με το βλέμμα στο Καλοκαίρι, από τις λίγες σταθερές πλέον της ζωής μας. Το κρητικό πλοίο-πολυκατοικία, η λάτζα για την Ανάφη, το «Μυκήναι» που με πήγαινε παιδάκι στις Σπέτσες, σκαριά ανόμοια και ξένα μεταξύ τους αλλά με την αφεντιά μου ανάμεσα στις εποχές να τα πατάω, πάντα με μια μουσική ιδανικό soundtrack. Ήταν με το walkman. Κασέτα και Human League στον θαλάσσιο δρόμο για την Πάρο με κατάλυμα ένα τέλειο υπερυψωμένο μαντρί πάνω από την παραλία. Ύστερα, το cdplayer και Red Hot Chili Peppers στο «Λυσσός» με δρομολόγιο Χανιά - ξανθοί χανταμπήδες μαντινάδες στα Λυράκια - μεζέδες στον Πρασέ

- σκηνή στη Σούγια. Τωρα είναι τα mp3 με όλα τα προηγούμενα και με σταθερή αξία τους ξανθούς χανταμπήδες και το Λιβυκό. Αν αναγνωρίζετε όλα τα άλλα και αναρωτιέστε τι είναι, που βρίσκονται και τι κάνουν οι ξανθοί χανταμπήδες, σας παραπέμπω σε ανάλογο άρθρο μου στην «Αυγή» της Κυριακής, τέτοια εποχή, το

1994. Στο κατάστρωμα με κατεύθυνση τον Νότο, η μουσική δεν χρειάζεται πλέον φυσικό μέσο για να αντηχεί στα αυτιά μου με το που φεύγει η Άνοιξη. Από το «Πάμε για ύπνο, Κατερίνα» του Πάριου, με το οποίο έπιανε Σπέτσες ερωτευμένος καπετάνιος στην εφηβεία μου, μέχρι το «Chariots Of Fire» του Vangelis, που

χρησιμοποιούν πλέον τα κυριλέ οχηματαγωγά για να ξυπνούν τους επιβάτες μόλις πιάνουν σε τουριστικό λιμάνι, τώρα που η εφηβεία μου δεν είναι ηλικιακή εποχή, αλλά πολύτιμο εργαλείο. Μην υποτιμάτε τον συνδιασμό μουσικής, όποιας μουσικής αγαπάτε, και καλοκαιριού. Αναλογιστείτε αγαπημένες στιγμές τέλειας μοναξιάς ή απόλυτης βακχικής ηδονής με ιδανικές παρέες και θυμηθείτε το τραγούδι που τις χαρακτήριζε. Ακούστε το πάλι με την πρώτη ευκαιρία. Μιλάμε για ανάσα. Που δεν φορολογείται (απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον) ακόμη. Πατήστε το on.

ΤΙ ΑΚΟΥΩ: «We love to» The Μerry Τhoughts για old school gothic αναμνήσεις.

«Desire» Verbal Delirium για ελληνικό progressive rock «Lux Occulta» Aherusia για ελληνικό μέταλ με κρητικές λίρες «Do you love me?» Nick Cave γιατί μερικά πράγματα δεν αλλάζουν «Μean Spirits» Silversun Pickups από τους διαδόχους των Placebo

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

61

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ KΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΤΟΥ ΛΕΑΝΔΡΟΥ ΠΟΛΕΝΑΚΗ

Ένας «Πατέρας» στο «Θέατρο Βαφείο» Για το θέατρο του Στρίντμπεργκ και ειδικά για τον «Πατέρα», έχω γράψει πολλές φορές την άποψή μου. Δεν θα επαναλάβω τα ίδια. Θα ξανατονίσω μόνο την οργανική σχέση που συνδέει το επιφανειακά «νατουραλιστικό» ή ρεαλιστικό θέατρό του με την αρχαιοελληνική Τραγωδία. Ο Στρίντμπεργκ είναι ένας μύστης της Τραγωδίας, που δεν επιδιώκει την αναπαραγωγή μιας νεκρής φόρμας, αλλά στοχεύει στον πυρήνα της, τα «εν φιλίαις πάθη», δηλαδή τις οικογενειακές συγκρούσεις, μέσα στον «οίκο». Στον «Πελεκάνο» π.χ. κατορθώνει να «χωρέσει» σε ένα αστικό σαλόνι όλη τη δυναμική της αισχυλικής «Ορέστειας». Ενώ στον «Πατέρα» σχολιάζει την ασίγαστη πάλη για την «αρχή», μέχρι τελικής επικράτησης, ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα. Ποιος τελικά «γεννά»; Ο άνδρας ή η γυναίκα; Και σε ποιον ανήκει το παιδί; Ο «Πατέρας» είναι ένα ιδιοφυές σχόλιο επάνω στην περίφημη ρήση του Αισχύλου, ότι «ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει», για την ερμηνεία της οποίας έχουν χυθεί μέχρι σήμερα ποταμοί μελάνης. Το ζήτημα είναι ότι ο τραγικός ποιητής δεν υποβιβάζει αναγκαστικά ούτε υποτιμά τη γυναίκα, με τον πιο πάνω αφορισμό του, όπως πολλοί πιστεύουν. Την εξισώνει, αντίθετα, με τη μάνα γη! Αν δούμε πιο ψύ-

χραιμα το πράγμα, ίσως να αντιληφθούμε ότι ο τραγικός ποιητής δεν μας μιλά για τον βιολογικό τοκετό, αλλά για τον «τόκο», κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο «τόκος», προνόμιο της γυναίκας, είναι δημιουργία. Ενώ η «σπορά» παιδιών δεν καθιστά αυτομάτως τον άνδρα «πατέρα». Η πατρότητα γεννιέται πάντα στη συνείδηση του άνδρα. Με αυτήν την έννοια «γεννά» ο άνδρας και αυτό δηλώνει ο μύθος της γέννησης της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία. Με την πιο πάνω «απόφανση» του τραγικού ποιητή, περνάμε από την πατρότητα - ιδιοκτησία του άνδρα επάνω στα «γεννήματα» της γυναίκας του, στην πατρότητα - πατρότητα. Το πρόβλημα του «ίλαρχου» στον «Πατέρα» είναι ότι δεν μπορεί να υψώσει απέναντι στην πρωτόγονη ενστικτώδη «μητρότητα» της γυναίκας τη δική του, συνειδητή «πατρότητα» του άνδρα, επειδή δεν τη «φέρει» εν δυνάμει μέσα του. Έχει «ευνουχισθεί», μας πληροφορεί ο συγγραφέας, σε πολύ νεαρή ηλικία από ένα μνημειακό, δεσπόζον θηλυκό «υπερεγώ», κάτω από την καταλυτική σκιά του οποίου μεγάλωσε και «ανδρώθηκε», όσο του επέτρεψε το παντοδύναμο είδωλο της «Μεγάλης Μητέρας» και το πιστό της ομοιότυπο, η τροφός... Το πρόβλημα της ενστικτώδους βιολογικής μητέρας, «Λάουρας», είναι ότι αρνείται να περιοριστεί στο δικό της δίκαιο,

KΡΙΤΙΚΗ MOYΣΙΚΗΣ

που είναι ο «τόκος», και να αναγνωρίσει στον πατέρα τα δικαιώματα του γεννήτορα. Διεκδικεί και τους δύο ρόλους, θέλει το παιδί αποκλειστικά «δικό της». Στο έργο του Στρίντμπεργκ λύση δεν υπάρχει και ο «πατέρας» οδηγείται στην παραφροσύνη, μέσα από τη δική του αμφιβολία για την πατρότητα, που σκόπιμα συνδαυλίζει με μαεστρία η γυναίκα του. Ο Στρίντμπεργκ δεν περιγράφει μια συζυγική σύγκρουση μέσα σε αστικό σπίτι, αλλά μια εν δυνάμει σύγκρουση αρχετυπικών συμβόλων, της πατρικής και της μητρικής αρχής. Τα πρόσωπά του έχουν τραγικό μέγεθος. Η παράσταση (για δεύτερη χρονιά) στο «Θέατρο Βαφείο - Λάκης Καραλής», στην καλή απόδοση του Νίκου Γκάτσου, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Βούρου, «διαβάζει» το έργο σε ένα πρώτο, νατουραλιστικό επίπεδο και το αποτυπώνει στη σκηνή σαν αστικό δράμα κατ’ αρχάς, αλλά με κάθετες ρωγμές που διατρέχουν την πρόσοψη και παραπέμπουν σε μαύρη, θυ-

σιαστική τελετή. Η Μαρία Σκούπα (Λάουρα) αξιοποιεί τη θητεία της στην τραγωδία και φτιάχνει μια αναγνωρίσιμη αρχετυπική φιγούρα επίφοβης «τρομερής μητέρας» ιέρειας (Κλυταιμήστρα), πιο πολύ μεσογειακής παρά Βαλκυρίας. Το «μινωικό» κοστούμι της (Δημήτρης Ανδριανός) συμβάλλει σε αυτό. Ο Γιώργος Βούρος δίνει τον Ίλαρχο σαν «ραγισμένο βάζο», που μοιάζει συμπαγές, αλλά είναι έτοιμο να καταρρεύσει στην παραμικρή εξωτερική επαφή. «Παίζει» τον Αγαμέμνονα - θύμα. Η ενδιαφέρουσα αυτή προσέγγιση συμπληρώνεται με τον ικανό, αλλά κάπως υπερβολικό πάστορα (Δημήτρης Ανδριανός), την πολύ καλή Γεωργία Ζώη στον ρόλο της τροφού (η σκηνή του τέλους άψογη), τους Σπύρο Ασημακόπουλο, Λάμπρο Κόκκορη, Θοδωρή Ανθόπουλο και την υποσχόμενη Ελένη Σταυράκη (Βέρθα). Η μουσική επιμέλεια είναι του σκηνοθέτη, οι φωτισμοί των Ανδρέα Σκούρτη, Σάββα Σουρμελίδη.

TOY ΚΥΡΙΑΚΟY Π. ΛΟΥΚΑΚΟY

Νίκος Αθηναίος: Επιστροφή στην ΚΟΑ Η δημόσια θέση αποτελεί αμφίστομη μάχαιρα. Η διαπίστωση ισχύει, σε ορισμένο βαθμό, παγκοσμίως, στην Ελλάδα όμως τόσο η κατάληψή της όσο και η εγκατάλειψή της πραγματοποιούνται υπό συνθήκες αυθαιρεσίας, αδιαφάνειας και συνεπειών που παραπέμπουν ευθέως στην πολιτική ιστορία της αρχαίας Ρώμης και στη μετάλλαξή της, de facto αλλά μέχρι τέλους όχι de jure, από δημοκρατία σε αυτοκρατορία. Οι Έλληνες αξιωματούχοι βιώνουν την απότομη άνοδο και πτώση από την κλίμακα της Ιστορίας με όρους βασιλικής διαδοχής σαιξπηρικής τραγωδίας, επίζηλοι και απρόσιτοι στη λάμψη της ανέλεγκτης ισχύος τους, αλλά και υποψήφια θύματα προδιαγεγραμμένης ηθικής εξόντωσης και αμαύρωσης μνήμης από τον διάδοχό τους ή υπέρ αυτού. Από αυτόν τον κανόνα δεν προστατεύει ούτε η -ούτως ή άλλως συμπτωματική- συνδρομή ικανοτήτων σε ένα πρόσωπο, σπανίως δε συνεκτιμάται η εν γένει διαδρομή του, ενώ η οργάνωση σιγής έχει αναδειχθεί ως το αποτελεσματικότερο εργαλείο αδάπανου κανιβαλισμού του αποκαθηλούμενου. Ο κανόνας αυτός έχουμε την αίσθηση ότι δεν εισήγαγε εξαίρεση ούτε για τον διεθνώς ανεγνωρισμένο αρχιμουσικό Νίκο Αθηναίο, που, στις αρχές του νέου αιώνα, εγκατέλειψε μιαν αξιοσημείωτη γερμανική σταδιοδρομία, στις εσχατιές των «νέων χωρών» της επανενωμένης Γερμανίας, προκειμένου να αναλάβει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, την οποία διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της πραγματικής λειτουργίας του Οργανισμού (2000 - 2010). Μιας λειτουργίας, η οποία, λόγω της κρίσης(;), έχει εν τοις πράγμασι, τουλάχιστον σε σχέση με τη λόγια μουσική, περίπου ανασταλεί. Η αποχώρηση, ωστόσο, του Αθηναίου από

τη θέση αυτή δεν δικαιολογεί την εν τω μεταξύ οιονεί εξαφάνισή του από την agenda των μουσικών μας πραγμάτων, έστω και αν η εξαφάνιση αυτή καταλείπει χρόνο για περισσότερο εντατική ενασχόλησή του με τη σύνθεση, στην οποία ανέκαθεν όμνυε. Η επιστροφή του, έστω και για μια μόνο συναυλία, επικεφαλής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 11/04/2013), ως β’ καταχώριση του κύκλου «Νέοι Δημιουργοί και Αναδημιουργοί», είναι και εξ αυτού ευπρόσδεκτη. Το πρώτο μέρος της βραδιάς κάλυψε αμφότερα τα σκέλη του εγκύκλιου προγραμματικού παράτιτλου, αφού το γεγονός εγκαινιάσθηκε με την -ολιγόλεπτη- σύνθεση «Le Mirage» της ήδη βραβευμένης, με Τιμητική Διάκριση Νέου ή Πρωτοεμφανιζόμενου Καλλιτέχνη Κριτικών Μουσικής 2008 Αιγυπτιώτισσας Λίνας Τόνια (γεν. 1985). Η Τόνια γνωρίζει να γράφει για την ορχήστρα, να παίζει με τα ηχοχρώματα, να κινείται σε εναλλασσόμενα επίπεδα ατμοσφαιρικής φόρτισης και συγκρότησε μια πιστευτή μουσική κατάσταση μετεωρισμού μεταξύ οφθαλμαπάτης και πραγματικότητας. Για το πλέον ρομαντικό, ίσως, το 20ό κοντσέρτο για πιάνο από τα 27 του Μότσαρτ, σε ρε ελάσσονα, αρ. κατ. Koechel 466 (1785), ο Νίκος Αθηναίος δόμησε ανάγνωση στην καλύτερη κεντροευρωπαϊκή παράδοση, χωρίς μετρονομικές ακαμψίες και αυθεντικιστικούς ακκισμούς, παρέχοντας χώρο στον νεαρό Γρηγόρη Ιωάννου (γεν. 1995) να εκθέσει τη δική του -κατ’ ανάγκην υπό διαμόρφωση- ερμηνεία ενός τόσο απαιτητικού αριστουργήματος. Αν και αψήφιστη επιλογή, ο μετέφηβος προσημείωσε τη δική του υπόσχεση για τελειοποίηση και εμπειρικό εμπλουτισμό της τεχνικής του, έκθετης πάντως ακόμη έναντι, φερειπείν, του μέτρου της καντέντσας του Μπετόβεν στο α’ μέ-

Νίκος Αθηναίος

Γρηγόρης Ιωάννου

ρος (WoO 58). Το έλλειμμα επαρκούς φωτοσκίασης, καθώς και η -ιδίως διακριτή στο β’ μέρος- αβαθής φραστική, βοούν για γνωστική εμβάθυνση και προσωπική ωρίμανση. Στην ορμή της ασυγκράτητης ηλικίας του ήρθη ο Ιωάννου για το φλογερό «Patetico» του Σκριάμπιν (σπουδή έργ. 8 αρ. 12, 1894), με το οποίο φιλοδώρησε τους ενθουσιώδεις ακροατές του. Μετά το διάλειμμα, ο Αθηναίος εκτύλιξε ενώπιόν μας μιαν υψηλής ποιότητας ερμηνεία της 2ης συμφωνίας του Σιμπέλιους (αναθεωρημένη εκδοχή 1903). Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ΚΟΑ άγγιξε τα όριά της, με προβληματική ένταξη των χάλκινων στη γενική εικόνα και με σχετική απροθυμία για σιγανό παίξιμο. Η ανάγνωση, ωστόσο, υπήρξε εξαιρετικά οργανωμένη, με ενότητα σύλληψης, υπομονετικές και -γι’ αυτό- ανταποδοτικές κλιμακώσεις, καθώς και ένα γενικό momentum στην προώθηση της γεμάτης παγίδες συμφωνικής αφήγησης του Σιμπέλιους. Μια βραδιά γνησίως ψυχαγωγική, πλούσια σε ερεθίσματα και ύλη περαιτέρω προβληματισμού.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

62

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ ρα στο Polis Art Cafe (Στοά Βιβλίου), στις 8.00 μ.μ.

ΤΕΤΑΡΤΗ

Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Έρημος

Μάης 1968 Το κίνημα του Μαΐου του 1968 που συγκλόνισε τη Γαλλία και τον κόσμο ολόκληρο μπορεί να μη στάθηκε ικανό να αλλάξει τα πάντα, ωστόσο οι αλλαγές που επέφερε επηρεάζουν τη ζωή των δυτικών κοινωνιών, και ιδιαίτερα της νεολαίας, ακόμη και σήμερα. Θέλοντας, 45 χρόνια μετά, να επιστρέψει σε αυτό το κομβικό γεγονός, η Ομάδα πολιτισμού των Νέων ΣΥΡΙΖΑ διοργανώνει ένα διήμερο κινηματογραφικών προβολών και συζητήσεων, με ελευθερη είσοδο και γενικό τίτλο Ποιος θα φτιάξει έναν καλύτερο κόσμο; Ο καλύτερος ή ο κόσμος; Τη Δευτέρα οι Κ. Γαβρόγλου, Δ. Σεβαστάκης, Θ. Τσαλαπάτης συζητούν με θέμα «Η τελετουργία της εξέγερσης; Κάτω από το οδόστρωμα έχει οδόστρωμα» (7.00 μ.μ.), ενώ στις 9.00 μ.μ. θα προβληθούν οι Συνήθεις εραστές του Φιλίπ Γκαρέλ (2005) και την Τρίτη οι Υβόν Κοσμά και Δημήτρης Νάκος συζητούν με θέμα «Κινηματογράφος στα άκρα: Από τον δρόμο στις αίθουσες και πάλι στον δρόμο» και στη συνέχεια θα προβληθεί η ταινία Αρσενικό Θηλυκό του Ζαν Λυκ Γκοντάρ (1966). Το διήμερο θα κλείσει με καταστασιακό πάρτυ με τους ΒondApart, στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτώνος 21), στις 11.00 μ.μ.

ΚΥΡΙΑΚΗ

Γρηγόρης Λαμπράκης Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, σε εκδήλωση με θέμα «Το κίνημα για την ειρήνη και τη δημοκρατία» μιλούν ο Τάσος Τρίκκας για το κίνημα για την ειρήνη και την ΕΔΑ, ο Παύλος Κλαυδιανός για τη Νεολαία Λαμπράκη και η Λίλα Κόγου για τη νεολαία τότε και τώρα, ενώ θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για τον βουλευτή της ΕΔΑ και η Νατάσα Μωϋσόγλου θα ερμηνεύσει στο πιάνο τραγούδια της εποχής, στον Πολυχώρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Ανοιχτή Πόλη (Μέγαρο Ερμής, Πανεπιστημίου 56), στις 8.00 μ.μ.

ΔΕΥΤΕΡΑ

Γκέοργκ Λούκατς ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ agenda.avgi@gmail.com

Η υποβάθμιση της ανθρώπινης αξίας μέσα στο αστικό τοπίο, η αδιαφορία, ο εγωισμός, η απομάκρυνση από κάθε ενδιαφέρον προς τα κοινά και η ψευδής ελευθερία, που τονίζουν την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της ουσίας της ύπαρξής μας και της σχέσης μας με την κοινωνία, βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας χοροθεατρικής παράστασης της Νατάσας Παπαμιχαήλ Έρημος, που παρουσιάζουν οι Α. Θεοφιλίδου, Μ. Κεφαλογιάννη, Γ. Μάντσης, Ε. Πλοκαμάκη, Γ. Σταματάκης, από σήμερα έως τις 2/6 στο θέατρο Olvio (Φαλαισίας 7, Βοτανικός), στις 9.30 μ.μ.

Για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Καβουλάκου Τραγωδία και ιστορία. Η κριτική του νεωτερικού πολιτισμού στο νεανικό έργο του Γκέοργκ Λούκατς (1902-1918), μιλούν οι καθηγητές Αλίκη Λαβράνου και Γιώργος Φαράκλας, το μέλος του Ινστιτούτου Κριτικής Θεωρίας του Βερολίνου Δημήτρης Καρύδας, καθώς και ο ίδιος ο συγγραφέας, σε εκδήλωση που διοργανώνεται στην αίθουσα των Εκδόσεων Αλεξάνδρεια (Σόλωνος 133, 2ος όρ.), στις 7.00 μ.μ.

Αρχαία λυρική ποίηση Ο ποιητής, νεοελληνιστής και μεταφραστής

έργων της αρχαίας γραμματείας Γιάννης Δάλλας είναι καλεσμένος της τελευταίας εκδήλωσης της σειράς «Με τα λόγια (γίνεται)», όπου θα ξεναγήσει το κοινό στο έργο των αρχαίων λυρικών ποιητών που έχει μεταφράσει, διαβάζοντας τα έργα στο πρωτότυπο, ενώ τις μεταφράσεις διαβάζει ο Παναγιώτης Ιωαννίδης στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22), στις 7.30 μ.μ.

ΤΡΙΤΗ

Μετά Το βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου Μετά παρουσιάζουν ο κριτικός Κώστας Βούλγαρης και ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης, ενώ η αρχαιολόγος Πόπη Παπαγγελή διαβάζει αποσπάσματα από το βιβλίο σε εκδήλωση που διοργανώνουν οι εκδόσεις Απόπει-

ΠΕΜΠΤΗ

Valentine Road Την ταινία της Marta Cunningham Valentine Road (2013), μια κινηματογραφική έρευνα για ένα έγκλημα που σοκάρισε την Αμερική, όταν σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Καλιφόρνιας ένας 14χρονος πυροβόλησε δύο φορές στο κεφάλι τον 15χρονο συμμαθητή του, ένα μικροκαμωμένο αγόρι που του άρεσε να ντύνεται με γυναικεία ρούχα και να φοράει μακιγιάζ, μέσα σε μία σχολική αίθουσα... Η σκηνοθέτιδα, ανατρέχοντας στο παρελθόν των δύο αγοριών και στις λεπτομέρειες του δράματος, αποκαλύπτει ένα πλέγμα ρατσιστικών αντιλήψεων και εγκληματικών προκαταλήψεων, καθώς σκιαγραφεί δύο παράλληλες ιστορίες αναζήτησης ταυτότητας. Στο Exile Room (Αθηνάς 12, 3ος όρ.), στις 9.00 μ.μ.

Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη Μια νουάρ ιστορία, που ξεκινά στις μέρες μας, αλλά πάει πίσω στα 1952, στην Αθήνα και το Παρίσι, με πλοκή αστυνομική και λύση πολιτική είναι το καινούργιο μυθιστόρημα του Νίκου Δαββέτα Ο ζωγράφος του Μπελογιάννη. Ένας Έλληνας συγγραφέας, που έχει στην κατοχή του τα προσχέδια του Πικάσο από τον γνωστό «άνθρωπο με το γαρύφαλλο», βρίσκεται δολοφονημένος στο Παρίσι. Ο Γάλλος αστυνόμος, για να λύσει τον γρίφο, θα αναγκαστεί να πάει πίσω στην Ιστορία. Το ίδιο κι ο σχολαστικός ερευνητής απ’ την Αθήνα. Στον Μάρτη του ‘52 και στην πολύκροτη δίκη Μπελογιάννη, αλλά και στον Μάη του ‘68, στους Έλληνες πολιτικούς εξόριστους και στα ιδεολογικά τους πάθη... Για το βιβλίο του μιλά με τους αναγνώστες ο συγγραφέας τη Δευτέρα, στον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118), στις 8.30 μ.μ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ελένη Καραΐνδρου Ένα μουσικό οδοιπορικό στις ταινίες του «ποιητή των εικόνων» Θόδωρου Αγγελόπουλου παρουσιάζει η Ελένη Καραΐνδρου, ακολουθώντας ποιητικά την εικόνα, έτοιμη να συγκινήσει και να ταξιδέψει τον ακροατή στις εικόνες του συνοδοιπόρου της από το 1983. Με την ίδια στο πιάνο και τη Δήμητρα Γαλάνη στο τραγούδι, καθώς και το τζαζ τρίο Human Touch, σήμερα και αύριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Β. Σοφίας και Κόκκαλη), στις 8.00 μ.μ.

Χάρτες και ιστορία Παλαιούς χάρτες της Μακεδονίας φιλοξενεί η έκθεση του Αρχείου Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου του ΜΙΕΤ, φιλοδοξώντας να αναδείξει τη σημασία τους ως σημαντικά τεκμήρια για την ιστορία της περιοχής, που συμπληρώνουν τις άλλες ιστορικές πηγές που διαθέτουμε, αλλά ακόμα και ως τεκμήρια των συνειδήσεων της κοινωνίας στην οποία ανήκαν οι χαρτογράφοι που τους εκπόνησαν. Η έκθεση, που αποτελεί την πέμπτη της σειράς «Χαρτογραφία και Ιστορία» και καταγράφει τις ιδιαιτερότητες της αποτύπωσης του μακεδονικού χώρου από τους δυτικούς χαρτογράφους, βασίζεται στη συλλογή του Αρχείου αλλά και άλλων Ιδρυμάτων και Βιβλιοθηκών, εγκαινιάζεται την Τρίτη στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγ. Κωνσταντίνου 20), στις 8.00 μ.μ.

ΣΑΒΒΑΤΟ

Stage Πέντε νέες νεοσύστατες θεατρικές ομάδες με πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες βρίσκουν χώρο έκφρασης και υλικοτεχνική υποδομή ώστε να πειραματιστούν με σύγχρονα καλλιτεχνικά ιδιώματα, στο επίπεδο τόσο της θεατρικής γραφής όσο και της σκηνικής φόρμας, στο πλαίσιο της τριήμερης πλατφόρμας νέων δημιουργών Stage, από σήμερα στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Συγγρού 107), στις 7.00 μ.μ.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ

Η Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης έκλεισε την πρώτη δεκαετία της. Να μην πάμε μακριά κι ας της ευχηθούμε τουλάχιστον μια δεύτερη δεκαετία - οι κίνδυνοι κατά του ανθόσπαρτου βίου της είναι πολλοί, όπως πολλοί είναι και οι εχθροί της, εσωτερικοί και εξωτερικοί. Όμως πρόκειται για τη σημαντικότερη Έκθεση Βιβλίου στη χώρα μας, το μόνο σοβαρό βιβλιοφιλικό γεγονός σε πανελλαδικό επίπεδο που όχι μόνο συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιοπαραγωγής αλλά και μια σειρά εκδηλώσεων που συνδέουν κατά κάποιο τρόπο το ελληνικό βιβλίο με το εξωτερικό. Το πρόβλημα της Θεσσαλονίκης ως τόπου οργάνωσης της έκθεσης (πάντα σε σχέση με το γεγονός ότι η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εκδοτών κατοικοεδρεύει στην Αθήνα) εξακολουθεί να είναι ένα θέμα που απασχολεί αρκετούς εκδότες, γεγονός όμως είναι ότι η Θεσσαλονίκη έχει πλέον αγκαλιάσει την έκθεση και ότι έχει ανάγκη από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που γίνονται στα πλαίσιά της. Αρκεί να μην γίνεται μέσα Μαΐου: η ζέστη και η θεσσαλονίτικη υγρασία, σε συνδυασμό με την απουσία ή την κακή λειτουργία του κλιματισμού, η γειτνίαση της Χαλκιδικής με τις θάλασσές της αλλά και οι πανελλαδικές εξετάσεις, έδιωξαν πολλούς από την έκθεση. Ήταν στραβό το κλήμα, τόφαγε και η αστοχία του χρόνου. Τη φετινή καθυστέρηση της Έκθεσης χρεώνεται, βεβαίως, ο υπουργός. Αφού τα έκανε μούσκεμα με το βιαστικό όσο και αδικαιολόγητο κλείσιμο του ΕΚΕΒΙ (το οποίο, εν μέρει, αναγκάστηκε να ακυρώσει ώστε να μην αναγκαστεί να επιστρέψει μερικά εκατομμυριάκια από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ που είχε υπογράψει το ΕΚΕΒΙ), ο κ. Τζαβάρας αναγκάστηκε να μετακυλήσει την ημερομηνία που είχε ανακοινωθεί ώστε η έκθεση να μπορέσει να γίνει πραγματικότητα και να μην γίνουμε διεθνώς ρεζίλι. Έστω όμως καθυστερημένα, έστω και κατά κάποιο τρόπο ακέφαλη (αισθητή η απουσία της Κατρίν Βελισσάρη έστω σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων), η έκθεση έγινε, κι αυτό είναι θετικό. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι οι οργανωτικές αδυναμίες της δεν ήταν ιδιαίτερα εμφανείς - άλλωστε την έκθεση έστησαν ουσιαστικά τα ίδια άτομα (οι υπάλληλοι του ΕΚΕΒΙ) που την έστηναν όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα δεν ήταν από τις καλύτερες εκθέσεις των τελευταίων χρόνων αλλά αυτό δεν μπορεί να χρεωθεί μόνο στη ζέστη ή στις παλινωδίες του κ. Τζαβάρα, αλλά και στο γενικότερο κλίμα της κρίσης που μαστίζει τον χώρο του βιβλίου. Ναι, η 10η Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης θα μείνει πιθανότατα

10η ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επιτυχία σε ελαφρήν απόκλιση

στην ιστορία ως η έκθεση της κρίσης. Παρότι φέτος ήρθαν περισσότεροι εκδότες από πέρυσι, η βιβλιοπαραγωγή ήταν εμφανώς μικρότερη, οι εκδηλώσεις φτωχότερες και οι επισκέπτες λιγότεροι. Όσον αφορά τους τζίρους των πωλήσεων είναι δύσκολο να υπολογιστούν αφού οι τιμές των βιβλίων φέτος ήταν πολύ χαμηλότερες από πέρυσι. Και είναι φυσικό. Μια έκθεση βιβλίου δεν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει και να εκφράζει το γενικότερο κλίμα της αγοράς του βιβλίου. Όπως πάντα εδώ στη Θεσσαλονίκη ο κόσμος (κυρίως της Πέμπτης και της Παρασκευής) αγόραζε στη μεγάλη του πλειοψηφία καλά βιβλία: στις εκδόσεις Πόλις, για παράδειγμα, το «χιτ» ήταν το θεωρητικό βιβλίο του Τσβετάν Τοντόροφ «Η λογοτεχνία σε κίνδυνο», ενώ οι άνθρωποι του Καστανιώτη είδαν προς μεγάλη τους έκπληξη να εξαντλείται μέσα σε δύο ώρες το «Οι δικοί μου άνθρωποι» του Εντοάρντο Νέζι, βιβλίο για την κρίση που όμως σε καμιά περίπτωση δεν ανήκει στα ευπώλητα. Επίσης, στην Άγρα τις περισσότερες πωλήσεις έκανε ένα ποιοτικό ελληνικό μυθιστόρημα, το «55» του Θωμά Κοροβίνη. Αντίθετα, υπήρχαν ώρες όπου

οι γνωστές και μη εξαιρετέες κυρίες που συνήθως πουλάνε χιλιάδες αντίτυπα από τα ροζ μυθιστορήματά τους, έμεναν μόνες και έρημες, χωρίς κανένας να τις ξεφυλλίζει ή να τις αγοράζει. Υποτονική η παρουσία της Βρετανίας ως τιμώμενης χώρας. Έδινε την εντύπωση ότι περισσότερο την ενδιέφερε να διαφημίσει τις σπουδές στη Βρετανία παρά τη βιβλιοπαραγωγή της - και, ας μην το ξεχνάμε, μαζί με τη Γερμανία έχει την πιο ενδιαφέρουσα και ζωντανή λογοτεχνία σήμερα στην Ευρώπη. Δεν κατάφερε να φέρει ούτε ένα πραγματικά μεγάλο όνομα (ο πιο γνωστός από τους προσκεκλημένους, ο Τζόναθαν Κόου, ήταν εδώ για τέταρτη φορά, προφανώς κάνοντας τη χάρη στον ελληνικό του εκδοτικό οίκο) και δεν έκανε καμιά σοβαρή προσπάθεια να υπενθυμίσει, έστω εν τη απουσία τους, τις πορείες και τα βιβλία μερικών εξαιρετικών συγγραφέων όπως ο Ισιγκούρο, η Μαντέλ, η Π. Ντ. Τζέημς, ο Σουίφτ, ο Κιουρέισι, ο Ρούσντι. Αντί αυτού, την ώρα των εγκαινίων, δέχτηκε να κλέψει την παράσταση ο Αμερικανός Ίρβιν Γιάλομ ο οποίος μίλησε για τον Σπινόζα μέσω σκάιπ (κι ας ελπίσουμε ότι κάτι κα-

τάλαβαν από Σπινόζα οι παπάδες που ήταν παρόντες στα εγκαίνια...) κόβοντας στα δύο τη σχετική τελετή. Τι όμως θα θυμόμαστε από αυτή την 10η Έκθεση Βιβλίου; Νομίζω ότι το πρώτο που θα θυμάμαι ήταν η εξαιρετική παρουσία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης τη βραδιά των εγκαινίων. Κι όχι μόνο επειδή κάποιος είχε αυτή την ωραία ιδέα, αλλά και επειδή η ορχήστρα ήταν άψογη και έκανε, υπό όχι καλές συνθήκες, μια πολύ καλή εμφάνιση. Το ίδιο συγκινητική ήταν και η παρουσία μιας μικρής ομάδας από βιολιά κι ένα βιολοντσέλο η οποία έπαιζε συνήθως στο περίπτερο που ήταν αφιερωμένο στον Καβάφη. Η μουσική ερχόταν να συντροφέψει τη λογοτεχνία. Μια ανάσα πολιτισμού. Από τις διάφορες συζητήσεις με γνωστούς συγγραφείς, την τιμητική του είχε ο Δημήτρης Μαρωνίτης σε μια εκδήλωση η οποία κράτησε δύο ώρες και σκιαγράφησε όλη την πορεία του Θεσσαλονικιού φιλόλογου και κριτικού, από τα πρώτα του βήματα ως την πρόσφατη μετάφραση της Ιλιάδας. Αξιομνημόνευτη και μια απουσία. Ο Άμος Οζ, ο διάσημος σε όλο

63 ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗ

τον κόσμο Ισραηλινός συγγραφέας, ήταν να έρθει και να παρουσιάσει το νέο του βιβλίο, μια συλλογή εξαιρετικών διηγημάτων με τίτλο «Εικόνες από τη ζωή στο χωριό» (μτφρ. Λουίζα Μιζάν, εκδ. Καστανιώτη). Δυο μέρες πριν πάρει το αεροπλάνο για τη Θεσσαλονίκη, τσακίστηκε στη σκάλα του σπιτιού του, έσπασε έναν οσφυϊκό σπόνδυλο και βρέθηκε στο νοσοκομείο, όπου βεβαίως βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Ο μόνος μη Βρετανός συγγραφέας που ήρθε ήταν ο Βάσκος Μπερνάρντο Ατσάγα, ο οποίος ήρθε να παρουσιάσει το νέο, αξιόλογο μυθιστόρημά του «Ο γιος του ακορντεονίστα» (μτφρ. Στράτος Ιωαννίδης, εκδ. Εκκρεμές). Τι άλλο θα θυμόμαστε; Το αφιερωμένο στον Καβάφη «θεματικό» περίπτερο της έκθεσης. Από τα ευπρεπέστερα που έχουν στηθεί ποτέ. Δεν κόμιζε καμία γλαύκα στη Θεσσαλονίκη, δεν είχε τίποτα το καινούργιο να πει, κατάφερνε όμως να σου μεταδώσει (ίσως και με τη βοήθεια των βιολιών που αναφέραμε πριν) μια ελαφριά συγκίνηση γι’ αυτόν που θα είναι για πάντα ο μεγαλύτερος ποιητής των Ελλήνων. Και για να παραμείνουμε στον Καβάφη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση της δεκαπεντάχρονης αλληλογραφίας των Καβάφη και Φόρστερ, αλληλογραφία που περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Φίλοι σε ελαφρήν απόκλιση» σε επιμέλεια Πήτερ Τζέφρεϋ (μτφρ. Κατερίνα Γκίκα, εκδ. Ίκαρος). Την παρουσίαση έκανε ένας ευδιάθετος και αντισυμβατικός (τόσο όσο χρειάζεται) Πάνος Θεοδωρίδης. Τις τελικά όχι κακές εντυπώσεις από τη φετινή έκθεση ήρθε και πάλι να ταράξει η αμετροέπεια του αναπληρωτή υπουργού. Η επιτυχία της έκθεσης απέδειξε περίτρανα ότι δεν χρειαζόταν το ΕΚΕΒΙ (άρα καλά έκανε που το κατήργησε) είπε ο κ. Τζαβάρας, λες και χωρίς τη βοήθεια των παιδιών του ΕΚΕΒΙ (που εξακολουθούν να εργάζονται σε ένα καθεστώς που κινείται μεταξύ ύπαρξης και ανυπαρξίας) θα είχε στηθεί αυτή η έκθεση. Κι επειδή το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ διαρκεί (από ό,τι λέγεται) ως το 2015, θα έλεγα στον κ. υπουργό να είναι προσεκτικός στις δηλώσεις του διότι, με αυτά και με άλλα, τον βλέπω του χρόνου αντί να τρέχει από περίπτερο σε περίπτερο σφίγγοντας με θέρμη όποιο χέρι βρίσκει μπροστά του (ακόμα και στενών συνεργατών του!) να κουβαλάει καταλόγους, να κλείνει ραντεβού, να μεταφέρει αφίσες, να ρυθμίζει τα των ξενοδοχείων, να αλληλογραφεί με ξένους συγγραφείς, να συντονίζει τα ασυντόνιστα. Σε εκείνη την περίπτωση, με το δίκιο του θα έχει να υπερηφανεύεται ότι τα έκανε όλα μόνος του!

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

64 Παρακαλούνται οι αναγνώστες να ενημερώνονται για τυχόν αλλαγές από τα παρακάτω τηλέφωνα Α ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΑΒΑΝΑ Κηφισίας 234 και Λυκούργου 3, 2106756546 Αίθουσα 1 Οδηγός αισιοδοξίας 18:20 Ο έρωτας της βασίλισσας 20:30, 22:50 Αίθουσα 2 (Θερινή) Οδηγός αισιοδοξίας 20:50, 23:00 ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 CYTA Πατησίων 140, 2108259975 - 2108215327, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:45, 21:20 Αίθουσα 2 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 21:00 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00 Αίθουσα 3 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:20, 22:00 Αίθουσα 4 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:30, 22:15 Αίθουσα 6 (Θερινή) Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:40, 23:15 ΑΘΗΝΑΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Χάρητος 50, Κολωνάκι, 2107215717, Hannah Arendt 20:45, 23:00 ΑΘΗΝΑΙΟΝ Βασιλίσσης Σοφίας 124, Αμπελόκηποι, 2107782122-2112112222, www.athinaioncinemas.com Αίθουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:30, 20:10, 22:50 Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:30, 23:00 ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS Ζησιμοπούλου 7 & Ιωάννου Μεταξά, Γλυφάδα, 21089832382112112222, www.athinaioncinemas.com Αίθουσα 1 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:30, 23:00 Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:40, 22:00 Αίθουσα 3 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:30, 20:20, 22:50 Αίθουσα 4 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:30, 22:10 ΑΙΓΛΗ Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010 Αίθουσα 1 Hannah Arendt 18:00 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:15, 22:50 3D Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:30, 23:00 ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ (ΘΕΡΙΝΟ) Κήπος Ζαππείου, 2103369300, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 21:30 ΑΜΥΝΤΑΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Κωνσταντινουπόλεως 16, Υμηττός, 2107626418, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 AΝΕΣΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι, 2107788778, Οδηγός αισιοδοξίας 20:45, 23:00 ΑΝΟΙΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2+1 Αγωνιστών στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 2105813470-2105813450 Αίθουσα 1 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:25, 22:45 Αίθουσα 2 ART CINEMA Μια αξιοπρεπής οικογένεια 18:00, 19:45 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 21:30 ΑΝΟΙΞΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Αττική & Ευριπίδου 19, Νέο Ηράκλειο, 2102814071, No 20:45, 23:00 ΑΡΚΑΔΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Καραολή Δημητρίου 36 & Φορμίωνος 222, Πάρκο Νέας Ελβετίας, 2107661166-2107661226, Iron Man 3 21:30 ΑΣΤΥ Κοραή 4, Αθήνα, 2103221925, Barbara (Ταινιόραμα2013) 20:00 Μέσα από τις φλόγες (Ταινιόραμα2013) 18:00 Οι άνδρες με τα όπλα (Ταινιόραμα2013) 22:00 ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Μέσα στο Αττικό Άλσος, 6944542300-2106997755, Iron Man 3 20:50, 23:00 ΒΑΡΚΙΖΑ ΘΑΣΟΥ 22, 2108973926 Αίθουσα 1 3D Digital Οι Κρουντς (μεταγλ.) 18:30 3D Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:10, 22:30 Αίθουσα 2 Κουαρτέτο 20:40, 22:30 Iron Man 3 18:30 3D Αίθουσα 3 (Θερινή) Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 CINERAMA Αγίας Κυριακής 30, Παλαιό Φάληρο, 2109403593-2109403595, Με λένε Ερνέστο 20:00, 22:00 VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL Ανδρέα Παπανδρέου 35 (παράπλευρος Αττική οδού) θέση ψαλίδι, Μαρούσι, Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 16:10, 18:10 Το πρόσωπο του κακού 20:15, 22:15, 00:15 Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 17:40, 20:30, 23:30 Αίθουσα 3 Iron Man 3 16:10, 18:50, 21:30, 00:10 Αίθουσα 4 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 15:30, 18:20, 21:10, 00:00 Αίθουσα 5 - Cinema Europa, Heineken Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 15:20, 18:20, 21:20, 00:20 Αίθουσα 6 - Cinema Europa Scary Movie 5 16:00, 18:00, 20:00 Trance 22:00, 00:00 Αίθουσα 7 - max screen - Cosmote The Call 17:20, 19:30 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 21:40, 00:40 Αίθουσα 8 - Lays Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 15:30 3D, 18:30 3D, 21:30 3D, 00:30 3D Αίθουσα 9 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 17:00, 20:00, 23:00 Αίθουσα 10 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:15, 20:15, 23:15 Αίθουσα 11 Σάμμυ 2 (μεταγλ.) 15:00, 17:00 Νομοταγείς τύποι 19:00, 21:10, 23:20 Αίθουσα 12 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 16:30, 19:30, 22:30 Αίθουσα 13 - gold class Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:15, 23:15 Αίθουσα 14 - gold class Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:30, 22:30 VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου, Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, 210 7566240 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αί-

ΘΕΑΜΑΤΑ κλείου 386, Νέο Ηράκλειο, 21028268732102825607, www.triaasteria.gr Αίθουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:15, 22:40 Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:30, 21:50 Αίθουσα 3 (Θερινή) Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, 2108222702-2108215469, Κλειστό ΦΙΛΟΘΕΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Πλατεία Δροσοπούλου, Φιλοθέη, 2106833398, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:50, 23:15 ΦΟΙΒΟΣ Εθνικής Αντιστάσεως 1, στάση μετρό Περιστέρι, 2105711105 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:30, 20:00, 22:30

ΕΠΙΛΟΓΕΣ «ΦΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ» του Βασίλη Λουλέ. Πέντε μικρά Εβραιόπουλα στην Ελλάδα της γερμανικής κατοχής που σώθηκαν από τον θάνατο χάρις σε οικογένειες χριστιανών, πέντε «κρυμμένα παιδιά» που έζησαν μέσα στην απόλυτη σιωπή, αφηγούνται τις ιστορίες τους (Ταινιοθήκη της Ελλάδος). «ΜΙΚΡΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ» του Κυριάκου Κατζουράκη. Η Κάτια Γέρου είναι η Άννα, που ζει στην «γκρίζα» ελληνική επαρχία, με τους εφιάλτες της παιδικής ηλικίας. Η «χαραμάδα» που ανοίγει στη ζωή της είναι η συνάντηση μ’ έναν ζωγράφο παθιασμένο με τα έργα του Μανουήλ Πανσέληνου (Ζέφυρος, Τιτάνια).

τήσει στη ζωή το καναρίνι του, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια και τα αποφάγια των άλλων (Δαναός).

«ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ» του Έκτορα Λυγίζου. Η πιο «ερεθιστική» ελληνική ταινία του τελευταίου χρόνου, με «έκκεντρο» ήρωα, στο ύφος του Μπρεσόν, έναν νεαρό που παλεύει να επιβιώσει στην Αθήνα της κρίσης, αλλά και να κρα-

«Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ» του Ατίκ Ραχίμι. Μια κινηματογραφική έκπληξη από το Αφγανιστάν, γυρισμένη από έναν Αφγανό συγγραφέα, ο οποίος εγκατέλειψε τη χώρα του το 1984 σε ηλικία 22 ετών και «επιστρέφει» τώρα με μια ταινία-ύμνο στις γυναίκες της

θουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:20, 21:10, 00:00 Αίθουσα 2 Iron Man 3 20:10, 22:50 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 18:00 Αίθουσα 3 - Cosmote Το πρόσωπο του κακού 23:40 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:10, 21:00 Αίθουσα 4 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:30, 22:10 Αίθουσα 5 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:50, 21:30, 00:10 VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Φαλήρου, Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:20 3D, 20:10 3D, 23:00 3D Αίθουσα 2 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 18:15 Νομοταγείς τύποι 20:15, 22:15, 00:15 Αίθουσα 3 Το πρόσωπο του κακού 18:30, 20:30, 22:30, 00:30 Αίθουσα 4 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:00, 21:00, 00:00 Αίθουσα 5 Iron Man 3 18:50, 21:30, 00:10 Αίθουσα 6 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:10, 21:50, 00:30 Αίθουσα 7VMAX - Cosmote Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:40, 21:20, 00:00 Αίθουσα 8- Gold Class Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:30, 22:30 Αίθουσα 9 - Gold Class Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:30, 21:10, 23:50 VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, Άγιος Δημήτριος, 210 6104100 14 848 ( Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1, Coca Cola Οι Κρουντς (μεταγλ.) 17:10 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:20 3D Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 22:20 Αίθουσα 2 - Cosmote Οι Κρουντς (μεταγλ.) 16:00 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:10, 21:10, 00:10 Αίθουσα 3 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:30, 23:10 Iron Man 3 17:50 Αίθουσα 4 Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλ.) 17:40 Νομοταγείς τύποι 19:40, 21:45, 23:50 Αίθουσα 5 Tad, ο χαμένος εξερευνητής (μεταγλ.) 16:40 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:40, 21:20, 00:00 VILLAGE SHOPPING AND MORE Θηβών 228 & Παρνασσού, Άγιος Ιωάννης Ρέντης, 210 4215100 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Comfort Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:40, 23:20 Αίθουσα 4 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:30, 21:10, 23:50 Αίθουσα 5 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:15, 20:15, 23:15 Αίθουσα 6 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 17:00, 19:40, 22:20 Αίθουσα 7 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 17:30 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:45 3D, 22:45 3D Αίθουσα 8 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:00, 21:40, 00:20 Αίθουσα 9 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:40, 23:20 Αίθουσα 10 - Cosmote Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:15, 21:15, 00:10 Αίθουσα 11 Σάμμυ 2 (μεταγλ.)

17:10 Νομοταγείς τύποι 19:10, 21:30, 23:40 Αίθουσα 12 Κλειστό Αίθουσα 13 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:20, 22:00 Αίθουσα 14 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 17:00 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:15, 22:15 Αίθουσα 17 Ραλφ, η επόμενη πίστα (μεταγλ.) 17:00 Iron Man 3 19:10, 21:50, 00:30 Αίθουσα 18 Ξενοδοχείο για τέρατα (μεταγλ.) 17:20 Το πρόσωπο του κακού 19:30, 21:45, 00:00 Αίθουσα 20 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 17:30, 20:10, 22:50 ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31,

ΗΜΙΚΕΝΤΡΙΚΟΙ

«Φιλιά εις τα παιδιά» του Βασίλη Λουλέ

Γλυφάδα, 2109650318, www.odeon.gr, www: iticket.gr Αίθουσα 1 Νομοταγείς τύποι 20:00, 22:15 Αίθουσα 2 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 19:00 Trance 21:30 ΔΑΝΑΟΣ Λεωφόρος Κηφισίας 109 & Πανόρμου, Αμπελόκηποι, 2106922655, www.danaoscinema.gr Αίθουσα 1 Hannah Arendt 18:00, 20:15, 22:30 Αίθουσα 2 Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού 18:30, 20:30, 22:30 ΔΕΞΑΜΕΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Πλατεία Δεξαμενής Κολωνάκι, Αθήνα, 2103623942-2103602363, Νομοταγείς τύποι 21:00, 23:00 ΔΙΑΝΑ Περικλέους 14,Μαρούσι, 2108028587, Blancanieves - Χιονάτη 20:30 Με λένε Ερνέστο 18:30, 22:20 ΕΚΡΑΝ (ΘΕΡΙΝΟ) Ζωοδόχο Πηγής & Αγαθίου, Νεάπολη, 2106461895, Σώμα με σώμα 20:45, 23:00 ΕΛΛΗΝΙΣ CINEMAX (ΘΕΡΙΝΟ) Κηφισίας 29, Αμπελόκηποι, Αθήνα, 210646400980111300400, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr, Νομοταγείς τύποι 21:00, 23:00 ΖΕΦΥΡΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Τρώων 36, Θησείο, 2103462677, Ο κλέφτης των ροδάκινων 21:00, 23:00 ΘΗΣΕΙΟΝ (ΘΕΡΙΝΟ) Αποστόλου Παύλου 7, Θησείο, 2103470980-2103420864, www.cinethisio.gr, Οδηγός αισιοδοξίας 20:50, 23:00 ΙΝΤΕΑΛ Πανεπιστημίου 46, Αθήνα, 2103826720, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:10, 19:45, 22:20 ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX CYTA Λεωφόρος Κηφισίας 245, (Ζηρίνειο), Κηφισιά, 21062335672106232808, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 18:00, 20:30, 23:00 Αίθουσα 2 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:45, 21:30 ΛΑΪΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, Μεταξουργείο, 2103609695, Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού 22:45 Ο μανάβης 21:00 ΛΙΛΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Νάξου 115, Αγιος Λουκάς, Πατήσια, 2102016849, Δεν κρατιέμαι 20:50, 22:50 ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ FILMCENTER Λεωφόρος Συγγρού 106, 2109215305, Hannah Arendt 18:20, 20:20, 22:20 ΝΑΝΑ CINEMAX CYTA Λεωφόρος Βουλιαγμένης 179 Δάφνη,(στάση μετρό Αγ. Ιωάννης), 2109703158-2109706865, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Iron Man 3 18:45, 21:15 Αίθουσα 2 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:00, 21:30, 00:00 Αίθουσα 3 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:30 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 21:30 Αίθουσα 4 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:45, 23:15 Αίθουσα 5 Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 17:45, 20:15, 22:45 Αίθουσα 6 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:00, 23:00 ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ Λεωφόρος Κηφισίας .73 & Πουρνάρα (Κόμβος Αττικής οδού), 8011160000 - 2106786000, www.odeon.gr, www.i-ticket.gr Αίθουσα 1 Trance 21:20 Αίθουσα 2 Το πρόσωπο του κακού 20:00, 22:10 Αίθουσα 3 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 19:10 Αίθουσα 4 Μεγάλες προσδοκίες 21:00 Αίθουσα 5 Κλειστό Αίθουσα 6 Iron Man 3 20:50 3D Αίθουσα 7 Iron Man 3 19:00, 21:50 Αίθουσα 8 - Vodafone The Call 19:40, 21:40 Αίθουσα 9 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:30 3D, 21:30 3D Αίθουσα 10 Νομο-

πατρίδας του, που ζουν στο ημίφως (Διάνα, Αμαρυλλίς). «ΣΑΝ ΠΕΤΡΙΝΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΠΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ» του Ολιβιέ Ζισουά. Η ποίηση που γράφτηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου αντιπαρατίθεται από τον Ελβετό σκηνοθέτη στις προπαγανδιστικές κραυγές των «εθνικών αναμορφωτών» (Ταινιοθήκη της Ελλάδος). ταγείς τύποι 20:10, 22:20 Αίθουσα 11 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:30, 22:30 Αίθουσα 12 Κλειστό ΟDEON STARCITY Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, 2106786000, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr Αίθουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:30, 22:30 Αίθουσα 2 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 22:30 Αίθουσα 3 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 19:10 Αίθουσα 4 Trance 21:20 Αίθουσα 5 Νομοταγείς τύποι 20:10, 22:20 Αίθουσα 6 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:30 3D, 21:30 3D Αίθουσα 7 - Vodafone The Call 19:40, 21:40 Αίθουσα 8 Μεγάλες προσδοκίες 21:00 Αίθουσα 9 Το πρόσωπο του κακού 20:00, 22:10 Αίθουσα 10 Iron Man 3 19:00, 21:50 ΠΑΛΑΣ Υμηττού 109, Παγκράτι, 2107511868 Αίθουσα 1 Δέκα μικροί νέγροι 20:30 Σμύρνη: Καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922 18:30 Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ είναι νεκρός 22:30 Αίθουσα 2 (Θερινή) Δέκα μικροί νέγροι 22:50 Μαντάμ Μπατερφλάι 20:45 ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Αλεξάνδρας & Μαυρομιχάλη, Αθήνα, 2106425714, No 23:00 Blancanieves - Χιονάτη 21:00 ΡΙΒΙΕΡΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια, 2103837716-2103844827, Το κυνήγι 20:45 Η επίθεση 23:00 ΣΙΝΕ ΓΑΛΑΤΣΙ (ΘΕΡΙΝΟ) Αλσος Βεϊκου, 2102138119, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ (ΘΕΡΙΝΟ) Κυδαθηναίων 22, Πλάκα, 2103222071-2103248057, info@cineparis.gr, www.cineparis.gr, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 ΣΙΝΕ ΦΛΟΙΣΒΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Πάρκο Φλοίσβου, Παλαιό Φάληρο, 2109821256-2109403595, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 21:15 ΣΙΝΕ ΨΥΧΙΚΟ CLASSIQUE (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Κηφισίας 290 & Παρίτση 2, Ψυχικό (Φάρος), 2106777330-1, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:45, 23:10 ΣΟΦΙΑ Ευσταθιάδου 2, Πλατεία Αγίας Τριάδος, Αργυρούπολη, 2109927447-2109917094, Η πέτρα της υπομονής 20:30, 22:30 STER CINEMAS Λεωφ. Δημοκρατίας 67α, εμπορικό κέντρο ESCAPE, Ιλιον, 801 801 7837 -210 8092690, www.stercinemas.gr Αίθουσα 1 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 18:00, 21:00 Αίθουσα 2 Iron Man 3 19:40, 22:15 Αίθουσα 3 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 20:00, 23:00 Αίθουσα 4 Νομοταγείς τύποι 19:30, 21:30, 23:30 Αίθουσα 5 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 19:00 3D, 22:00 Αίθουσα 6 Iron Man 3 18:45, 21:15 Αίθουσα 7 Οι Κρουντς (μεταγλ.) 18:20 Chinese Zodiac 20:20 Το πρόσωπο του κακού 22:30 ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136, 2103609695-2103612046, contact@tainiothiki.gr, www.tainiothiki.gr Αίθουσα 1 Ταξισυνειδησία: Η άγνωστη ιστορία του Ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού 19:30 Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού 20:45 Ο μανάβης 22:30 Αίθουσα 2 Σαν πέτρινα λιοντάρια στην μπασιά της νύχτας 21:15 ΤΙΤΑΝΙΑ CINEMAX Πανεπιστημίου & Θεμιστοκλέους 5, Αθήνα, 2103811147, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr, Μικρές εξεγέρσεις 18:00, 20:00, 22:00 ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 3D DIGITAL Λεωφόρος Ηρα-

ΑΛΣΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Δεκελείας154, 21025320032102583133, Iron Man 3 20:45, 23:00 ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 3D DIGITAL (ΘΕΡΙΝΟ) Νευροκοπίου 24, Παπάγου, 2106561153, Αννα Καρένινα 20:50, 23:00 ΠΕΡΑΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ (ΘΕΡΙΝΟ) Κώστα Βάρναλη 32 & Μεγάλου Αλεξάνδρου, Περιστέρι, 21057808923, Στο τέλος του δρόμου 20:50, 23:20 ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Κύπρου 68 & Δωδεκανήσου, Αργυρούπολη, 2109922098, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ ΑΘΗΝΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - PISCINES IDEALES Σολωμού 18, Χαλάνδρι, 2106855860, Επιχείρηση: Argo 21:00, 23:00 ΑΚΤΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Θησέως και Αιόλου, Βουλιαγμένη, 2108961337, Νομοταγείς τύποι 21:00, 23:00 ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΘΕΡΙΝΟ) - SUZUKI Ηρώων Πολυτεχνείου 27, 5η στάση Χολαργού, 2106777708, Οι Κρουντς (μεταγλ.) 20:45 Trance 22:30 ΑΛΙΚΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Πλατεία Δροσιάς, 2106229645 - 2102234130, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45 digital, 23:00 digital ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ (ΘΕΡΙΝΟ) - SUZUKI Αγίου Ιωάννου 2, 2106010561 Iron Man 3 20:50, 23:00 ΑΜΙΚΟ (ΘΕΡΙΝΟ) Επιδαύρου & Ανδρούτσου 20, 2106815532-2106826372, Μια αξιοπρεπής οικογένεια 21:00, 23:00 ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Γιαννάκη 2, Μαρκόπουλο, 22990-23924, Iron Man 3 19:00, 21:15 ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Ειρήνης 50, Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, Ηλιούπολη, 2109937870, www.politismos-ilioupoli.gr Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι 21:00 [είσοδος ελεύθερη] ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΙΝΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Δαβάκη 18, Χαϊδάρι, 2105320003, Κλειστό ΚΟΡΑΛΙ CINEMAX (ΘΕΡΙΝΟ) Αφροδίτης & Ιθάκης, Σαρωνίδα, 2291054097-2291054931, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 20:45, 23:00 ΜΑΓΙΑ Αβάντων 83 & Ιατρίδου, Χαλκίδα, 2221025625, www.odeon.gr, www.i-ticket.gr Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 19:45, 22:30 ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ CINEMA (ΘΕΡΙΝΟ) Δουκίσσης Πλακεντίας 87, Χαλάνδρι, 2106014284, Νομοταγείς τύποι 21:00, 23:00 ΜΑΡΙΕΛ (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Μαρκοπούλου 39, Πόρτο Ράφτη, 22990-71335, , SR Ποτέ δεν είναι αργά 21:00, 23:00 ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ (ΘΕΡΙΝΟ) Παπαδιαμάντη 12, Κηφισιά, 2108019687, Νομοταγείς τύποι 20:50, 23:00 ΟΡΦΕΑΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Λεωφόρος Σαρωνίδος 60, Σαρωνίδα, 22910-60077, Ο Ολυμπος έπεσε 21:00 ΣΙΝΕ ΓΕΡΑΚΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (ΘΕΡΙΝΟ) Μιλτιάδου & Γαργηττού, Γέρακας, 2106612717, Iron Man 3 20:50, 23:10 ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Ελευθερίου Βενιζέλου 3 & Λεωφόρος Μαραθώνος, Παλήνη, 2106666815-2106666284, Trance 21:00, 23:00 ΣΙΣΣΥ (ΘΕΡΙΝΟ) - Algida Λεωφόρος Μαραθώνος 36, Νέα Μάκρη, 2294091811-6944141308, Κλειστό ΧΛΟΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Κασαβέτη 17, Κηφισιά, 2108011500, Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 21:15 ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Αγίου Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός, 2104960955 Αίθουσα 1 Αν... 21:10 Αίθουσα 2 (Θερινή) Αν... 23:00 Η ζωή του Πι 21:00 ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ (ΘΕΡΙΝΟ) Αγίου Νικολάου 17 & Πανθέας, Σελήνια Σαλαμίνας, 2104670011 2104670012, blogspot.cineselini.com, Fast & Furious 6: Μαχητές των δρόμων 21:00, 23:15 ΣΙΝΕΑΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Πλατεία Δημαρχείου, 2104225653 Ο υπέροχος Γκάτσμπυ 17:10, 19:45, 22:20

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

65

ΣΚΑΚΙ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΟΣΜΑΣ ΚΕΦΑΛΟΣ kosmaskefalos@gmail.com

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΤΟ ΓΚΡΑΝ ΠΡΙ ΤΗΣ ΦΙΝΤΕ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Η Θεσσαλονίκη των 64 τετραγωνικών

o Τελική βαθμολογία στο πολύ δυνατό τουρνουά της Νορβηγίας: 1) Καριάκιν (Ρωσία, 2786), 6 βαθμοί σε 9 αγώνες (5 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες από Κάρλσεν και Σβίντλερ), 2-3 Κάρλσεν (Νορβηγία, 2872), Νακαμούρα (ΗΠΑ, 2767) 5,5 βαθμοί, 4-6) Σβίντλερ (Ρωσία, 2747), Αρονιάν (Αρμενία, 2809), Ανάντ (Ινδία, 2783) 5, 7) Βαγκ Χάο (Κίνα, 2743) 4,5 (ο μοναδικός που νίκησε τον Κάρλσεν), 8) Τοπάλοφ (Βουλγαρία, 2771) 4, 9) Ρατζάμποφ (Αζερμπαϊτζάν, 2793) 3, 10) Χάμερ (Νορβηγία, 2629) 1,5 βαθμό (norwaychess.com/).

Ολυμπιάδες το 1984 και το 1988, Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, διεθνή τουρνουά και τώρα το 4ο Γκραν-Πρι της Παγκόσμιας Σκακιστικής Ομοσπονδίας. Η Θεσσαλονίκη έχει παράδοση στη φιλοξενία και στην καλή οργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων! Οι δώδεκα μεγάλοι μετρ που ήλθαν στη χώρα μας την Τετάρτη θα πασχίσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, διεκδικώντας υψηλή κατάταξη, ώστε να ελπίζουν στο επόμενο βήμα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά και καλό μερίδιο από τα ιδιαίτερα υψηλά έπαθλα των 170.000 ευρώ. Από 22 Μαΐου μέχρι 3 Ιουνίου αγωνίζονται στο Μακεδονία Παλλάς (κατά σειρά κλήρωσης) οι: Τοπάλοφ (Βουλγαρία, 2793), Κάμσκι (ΗΠΑ, 2741), Πονομαριόφ (Ουκρανία, 2742), Ιβαντσούκ (Ουκρανία, 2755), Σβίντλερ (Ρωσία, 2769), Καζιμτζάνοφ (Ουζμπεκιστάν, 2699), Νακαμούρα (ΗΠΑ, 2775), Μπακρό (Γαλλία, 2725), Μορόζεβιτς (Ρωσία, 2760), Καρουάνα (Ιταλία, 2774), Ντομίνγκεζ (Κούβα, 2723), Γκριστσούκ (Ρωσία, 2779). Ο μέσος όρος ΕΛΟ είναι 2753. Πρόκειται για ένα από τα ισχυρότερα τουρνουά της χρονιάς. Οι πρώτες νίκες: Σβίντλερ - Μπακρό 1-0, Κάμσκι - Ντομίνγκεζ 1-0, Καζιμτζάνοφ - Νακαμούρα 1-0, Μορόζεβιτς - Σβίντλερ 1-0, Καρουάνα - Ιβαντσούκ 1-0, Γκριστσούκ - Νακαμούρα 1-0. Όλες με τα λευκά! Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη και η προσέλευση του κόσμου αρκετά μεγάλη. Θεσσαλονικείς, αλλά και φίλοι του σκακιού από άλλες πόλεις, προσέρχονται για να δούνε τους διάσημους ξένους, να παρακολουθήσουν τις παρτίδες τους, αλλά και να ακούσουν τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Στέλιο Χαλκιά να αναλύουν τις θέσεις! Μεταξύ των επισκεπτών και ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, συντονιστής της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού, του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Τάσος Κουράκης, τον οποίο συνόδευε το μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας και συγγραφέας (μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ιανός το βιβλίο του με τίτλο «Σκάκι και Λογοτεχνία») Γιάννης Αντωνιάδης. Η σημερινή ημέρα είναι ελεύθερη. Αύριο, ώρα έναρξης 2 μ.μ., θα συναντηθούν οι Πονομαριόφ - Γκριστσούκ, Ιβαντσούκ - Κάμσκι, Σβίντλερ

o Αγώνες σήμερα (ώρα έναρξης 10.30 π.μ.) για το Κύπελλο Αττικής: Φυσιολάτρης Νίκαιας - ΣΜΣ Ελευσίνας, Πανιώνιος - Ζήνων Γλυφάδας, Σ.Ο. Μοσχάτου - Σ.Ο. Παγκρατίου, ΑΕΚ - Εστία Ν. Σμύρνης. o Νέο τουρνουά μπλιτς την Τρίτη 28/5, ώρα 18.40, στο Κάισσα Café (Μεσογείων 12, τηλ. 211-4110320). Δηλώσεις συμμετοχής στη διαιτήτρια Μαριάννα Παγκαλή, τηλ. 6956021779. o Πλούσιο και φέτος το πρόγραμμα των θερινών διεθνών τουρνουά: Το «Ιδαίον Άντρον» στα Ανώγια (10-17/7), ο παραδοσιακός «Ίκαρος» στον Άγιο Κήρυκο (13-21/7), το «Artemis Cup» στη Λέρο (18-25/7), το 6ο Όπεν Παλαιοχώρας Χανίων (19-26/7), το 9ο Τουρνουά Γαζίου - Ηρακλείου (27/7-3/8), το 5ο Όπεν Ρεθύμνου (28/7-4/8), το 22ο Όπεν Καβάλας (6-13/8), το 3ο Όπεν «Ίσθμια ΄13» στο Βραχάτι Κορινθίας (18-25/8) και το 2ο Όπεν στον Πάλαιρο (24-31/8). Αναλυτικές προκηρύξεις όλων των τουρνουά στην ιστοσελίδα: http://www. skakistiko.com/?page_id=11

Ζωηρό το ενδιαφέρον του Τ. Κουράκη για το μεγάλο σκακιστικό γεγονός της Θεσσαλονίκης. Από αριστερά ο σύμβουλος της ΕΣΟ Ι. Αντωνιάδης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ο υπεύθυνος Τύπου Σ. Λογοθέτης και ο διευθυντής Αγώνων Θ. Τσορμπατζόγλου

- Τοπάλοφ, Καζιμτζάνοφ - Ντομίνγκεζ, Νακαμούρα - Καρουάνα, Μπακρό - Μορόζεβιτς. Διευθυντής αγώνων είναι ο Θ. Τσορμπατζόγλου, διαιτητές οι Π. Νικολόπουλος (επικεφαλής), Α. Κυθαρίδης, Ι. Μήτρου, Α. Ίσκος, ενώ τον επικοινωνιακό τομέα έχει αναλάβει ο Σ. Λογοθέτης. Ηλεκτρονική διεύθυνση: http://thessaloniki2013.fide.com.

Αήττητος ο Τοπάλοφ Στα 6 Γκραν Πρι αγωνίζονται 18 επιλεγμένοι σκακιστές. Σε κάθε τουρνουά αγωνίζονται 12 παίκτες με σύστημα πουλ (11 γύροι). Έως τώρα έχουν διεξαχθεί τα τρία πρώτα Γκραν Πρι: Στο Λονδίνο (20/9-4/10/2012, μέσος όρος ΕΛΟ 2739) ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση οι Τοπάλοφ, Γκέλφαντ, Μαμεντιάροφ με 7 βαθμούς σε 11 αγώνες. Στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν (21/115/12/2012, μ.ό. ΕΛΟ 2747) ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση οι Καριάκιν, Βανγκ Χάο, Μορόζεβιτς με 6,5 βαθμούς σε 11 αγώνες. Στο Τσουγκ της Ελβετίας (17/4-1/5/2013, μ.ό. ΕΛΟ 2756) θριάμβευσε ο Τοπάλοφ με 8 βαθμούς σε 11 αγώνες και απόδοση: 2924!! Δεύτερος τερμάτισε ο Νακαμούρα με 6,5 βαθμούς. Στη συγκεντρωτική βαθμολογία, με βάση τα 2 πρώτα τουρνουά κάθε παίκτη, προηγείται ο Τοπάλοφ με 310 πόντους (170 από την πρωτιά στην Ελβετία και 140 από την ισοβαθμία στο Ουζμπεκιστάν - και στα δύο τουρνουά τερμάτισε αήττητος!) και ακολουθούν ο Μαμεντιάροφ (Αζερμπαϊτζάν, 2766) με 220 πόντους, ο Μορόζεβιτς με 215, ο Βανγκ Χάο (Κίνα, 2737) με 210, ο Καριάκιν (Ρωσία, 2786) με 190 και ο Κα-

1

8

4

5

6

9

3

2

3

6

2

7

9

1

5

8

4

9

5

4

8

3

2

7

1

6

8

4

7

6

1

3

2

5

9

2

9

3

5

7

4

8

6

1

6

1

5

9

2

8

4

7

3

7

8

1

2

6

9

3

4

5

5

2

6

3

4

7

1

9

8

4

3

9

1

8

5

6

2

7

Η λύση του χθεσινού προβλήματος

2

8

5

4

4

18...Ιθ4? [18...βxγ6 19.Αxγ6 Πxγ6 20.Ιβxδ5 χωρίς εμφανή προβλήματα] 19.Ιβxδ5 Βε5 20.γxβ7 Ιζ3+?? 21.Βxζ3 εxζ3 22.βxα8Β 1-0

2

1

1

3

4

5

6

7

8

9

1

3 4 5

2 7

2

2

3

3

3

8

6

5

2

7

6

7

5

8 9

3 4

Δύο Ρώσοι γκραν μετρ, ο Αλεξάντερ Μορόζεβιτς και ο Πέτερ Σβίντλερ, συναντήθηκαν στον 2ο γύρο. Η παρτίδα τους ήταν απρόσμενα μικρή: Μορόζεβιτς (2760) - Σβίντλερ (2769) C48 1.ε4 ε5 2.Ιζ3 Ιγ6 3.Ιγ3 Ιζ6 4.Αβ5 Ιδ4 5.Αα4 Αγ5 6.Ιxε5 0-0 7.Ιδ3 Αβ6 8.ε5 Ιε8 9.Ιδ5 γ6 10.Ιε3 δ5 11.0-0 ζ6 12.γ3 Ιζ5 13.β4 Βγ7 14.β5 ζxε5 15.Αα3 Πζ6 16.Ιβ4 ε4 17.βxγ6 Πθ6 18.θ3 Σ’ αυτή τη θέση (διάγραμμα) τα μαύρα υλοποιούν λάθος σχέδιο:

5

Mέτριας δυσκολίας

9

1

Η ΛΥΣΗ: ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ: 1) ΤΖΙΧΑΝΤ 2) ΡΑΜΑ, ΤΙΚΙ 3) ΟΜΠΑΜΑ, ΟΣ 4) ΧΠΝΝ, ΜΟΥΣ 5) ΑΟ, ΖΑΪΡΑ 6)ΝΝΑ, ΑΚ (Ανδρέας Καραντώνης) 7) ΤΑΜΑΜ, ΕΣ 8) ΚΑΡΑΪΒΙΚΗ 9) ΡΙΚΑΡΝΤΟ ΚΑΘΕΤΑ: 1) ΤΡΟΧΑΝΤΗΡ 2) ΖΑΜΠΟΝΑΚΙ 3) ΙΜΠΝ, ΚΙΜΑ 4) ΧΑΑΝ, ΑΒΑ 5) ΜΙΡ 6) ΝΤΑΜΑΣ, ΑΝ 7) ΤΙ, ΟΙ, ΕΡΤ 8) ΚΟΥΡΑΣΑΟ 9) ΛΙΣΣΑΚ

7

Ρωσική μινιατούρα

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

SU DO KU 1

ρουάνα με 180.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ι. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ: 1. Ιερός πόλεμος μουσουλμάνων 2. α) Ήρωας ινδικού έπους β) Κον... θεός τον Ίνκας που θυμίζει σχεδία σύγχρονου Νορβηγού θαλασσοπόρου 3. α) Η αμερικανική Δεξιά τον κατηγορεί ότι είναι μουσουλμάνος β) Κατάληξη ανδρικών ονομάτων 4. α) Σύμφωνα από το χάπενινγκ β) Κρεμώδες επιδόρπιο με σοκολάτα 5. α)Αρχικά αθλητικών σωματείων β) Εξωτικό τραγούδι του Τσιτσάνη 6. α) Αρχικά ναυτικού νοσοκομείου β) Αρχικά κριτικού λογοτεχνίας της γενιάς του ‘30 7. α) Εντάξει για τουρκομαθείς β) Διπλό θυμίζει ινδάλματα χρυσαυγιτών 8. Θάλασσα γεμάτη φορολογικούς παραδείσους (αντίστρ.) 9. Άγγλος οικονομολόγος (1772-1823) ΚΑΘΕΤΑ: 1. Απόφαση του μηριαίου οστού (καθ.) 2. Σε κονσέρβα για πικνίκ 3. α) Ο γιος στα αραβικά β) Απαραίτητο συστατικό κεφτέδων (γεν. αντίστρ.) 4. α) Συμπαίκτης του Κρόιφ στον Άγιαξ και στην Εθνική Ολλανδίας β) Το μικρό της ηθοποιού Γκάρντνερ 5. Ειρήνη για ρωσομαθείς 6. α) Η πίκα όπερα του Τσαϊκόφσκι (γεν.) β) Ποίημα του Κίμπλινγκ 7. α) Μόριο περίεργων β) Άρθρο (πληθ.) γ) Ραδιοτηλεοπτικά αρχικά 8. Εξωτικό λικέρ από φλούδες νεραντζιού 9. Γκέι ... Γάλλος φυσικός και χημικός (1778-1850)

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

66

AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΜΠΑΣΚΕΤ - ΟΠΑΔΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Aλλεργία στον αθλητικό πολιτισμό! Ο Δημήτρης Διαμαντίδης προκάλεσε αίσθηση με μια αυτονόητη δήλωσή του... ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ

Είναι πρόσφατα τα επεισόδια στον τελικό του Κυπέλλου μπάσκετ στο Ελληνικό, οι τιμωρίες των εδρών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, τόσο που οι επικείμενοι τελικοί του πρωταθλήματος της Μπάσκετ Λιγκ, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - θα είναι και πάλι μεταξύ των δύο «αιωνίων αντιπάλων», να είναι «εφιάλτης» για τους υγιώς σκεπτόμενους φιλάθλους και όχι η «γιορτή», όπως αρμόζει στις περιστάσεις... Γράφαμε πριν μια βδομάδα ότι με βάση τα στατιστικά των «φάιναλ φορ» της Ευρωλίγκα το ελληνικό μπάσκετ είναι... μακράν το καλύτερο του δεύτερου σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη, αλλά δυστυχώς δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο για τους οπαδούς των μεγάλων ομάδων, τους παράγοντες που τις διοικούν, αλλά και για τον οπαδικό Τύπο. Κάθε χρόνο περιμένουμε την ανακοίνωση της διοίκησης του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού να δώσει «συγχαρητήρια» για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου από τον «αιώνιο αντίπαλο», αλλά μάταια. Έτσι και φέτος η διοίκηση της ΚΑΕ Παναθηναϊκός «εποιήσε την νήσσαν», για να γίνει η ευχάριστη... έκπληξη («έκπληξη» θεωρούνται στη συγκεκριμένη περίπτωση τα αυτονόητα) από τον αρχηγό του «τριφυλλιού», Δημήτρη Διαμαντίδη, που σε πρώτη ευκαιρία και στο μικρόφωνο της ΕΤ3 δήλωσε: «Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό. Η κατάκτηση του ευρωπαϊκού δείχνει ότι οι ελληνικές ομάδες παραμένουν σε υψηλό επίπεδο, παρά την οικονομική κρίση. Αυτές οι επιτυχίες κάνουν καλό στο ελληνικό μπάσκετ.»

Μάλιστα, αυτές οι δηλώσεις δεν ήταν συγκυριακές, αλλά επαναλήφθηκαν και... εμπλουτίστηκαν στην εκπομπή «Αυτοψία» του «Αpha»: «Σαφώς, όταν δεν είσαι στους τελικούς της Ευρωλίγκα και είσαι στην τηλεόραση, ζηλεύεις. Από την άλλη όμως, ότι είναι μια ελληνική ομάδα στο φάιναλ φορ είναι σημαντικό γιατί δείχνει ότι το ελληνικό μπάσκετ είναι εδώ παρά την κρίση και τα προβλήματα που έχει. Ήμουν με την ελληνική ομάδα και νομίζω το ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε το τρόπαιο για δεύτερη συνεχόμενη φορά είναι καλό για το ελληνικό μπάσκετ. Όταν είσαι στο γήπεδο θέλεις να κερδίσεις, το ίδιο και ο αντίπαλός σου και με αρκετά παιδιά ήμουν και στην εθνική ομάδα και έχω ζήσει στιγμές που δεν φανταζόμουν ότι θα ζήσω ποτέ και τις έζησα με αυτά τα παιδιά». Μάλιστα, στην ίδια εκπομπή έκανε ακόμη μια δήλωση που προκάλεσε αίσθηση: «Ο λό-

«Φως των Σπορ» 11 Φεβρουαρίου

γος που δεν πήγα στο ΝΒΑ είναι ότι πρώτον δεν υπήρχε καμία πρόταση, αλλά και δεύτερον θεωρώ ότι ξέρω μέχρι πού μπορώ να φτάσω. Εγώ δεν μπορώ να φτάσω μέχρι εκεί. Τα προσόντα τα δικά μου δεν ταιριάζουν να παίξουν εκεί... Θεωρώ, από τα τελευταία χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, ότι ένας παίχτης που μπορούσε να σταθεί στο ΝΒΑ είναι ο Βασίλης Σπανούλης και πιστεύω ότι από τους Έλληνες ήταν ο μόνος που μπορούσε να σταθεί». Οι τοποθετήσεις αυτές του Δημήτρη Διαμαντίδη χαιρετίστηκαν από τη μεγάλη πλειονότητα των φιλάθλων, αλλά δεν άρεσαν στους φανατικούς οπαδούς της δικής του ομάδας, αλλά και σε ορισμένους στον οπαδικό Τύπο, που βλέπουν ότι θα χάσουν και τους όποιους αναγνώστες του έχουν απομείνει, αν υπερισχύσουν τέτοιες «ανατρεπτικές» δηλώσεις και πλέον δεν θα υπάρχει ο φανατισμός και το μίσος

«Πράσινη» 16 Μαϊου

που τον... θρέφει! Την τακτική αυτή δεν την ακολουθούν μόνο «ερυθρόλευκης ιδεολογίας» άθλητικές εφημερίδες, αλλά και η «Πράσινη», που είναι μάλιστα και ιδιοκτησία του μεγαλομετόχου της ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Μια άστοχη - και οπωσδήποτε παρορμητική - συμπεριφορά του βοηθού προπονητή του Ολυμπιακού, Μίλαν Τόμιτς, κατά την υποδοχή των πρωταθλητών Ευρώπης στο «Ελ. Βενιζέλος», έγινε αφορμή για πρωτοσέλιδο, που κάθε άλλο βοηθάει στην ομάλη διεξαγωγή των «πλέι οφ» για την ανάδειξη του πρωταθλητή... Για να είμαστε όμως δίκαιοι, δεν είναι όλος ο οπαδικός τύπος το ίδιο και θυμίζουμε τον παραδοσιακό υποστηρικτή του Ολυμπιακού, το «Φως των Σπορ», που μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου παραδέχτηκε πως «δίκαια το πήρε»...

«Goalnews» 22 Μαϊου

«Γαύρος» 23 Μαϊου

ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ

Ένα άλλο μοντέλο είναι... εφικτό ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΟΥΝΤΑ

Το μοντέλο διοίκησης που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι άμοιρο ευθυνών για την κατάσταση που έχει περιέλθει. Ευτυχώς, έστω και ως μειοψηφικές ακόμα «ανάσες ζωής», υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που αποτελούν φάρο για το μέλλον και τις αναγκαιότητες που ήδη υπάρχουν και ταλανίζουν τόσες ομάδες. Μια από αυτές τις εξαιρέσεις αποτελεί ο ποδοσφαιρικός Πανιώνιος, που εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου βρίσκεται στα χέρια του Ερασιτέχνη Πανιωνίου και, πιο συγκεκριμένα, της «Πανιώνιας Κίνησης». Μιλώντας με τον Πάνο Τσελέντη, μέλος της διοίκησης του Ερασιτέχνη Πανιωνίου, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε κάποιες πτυχές ενός μοντέλου διακυβέρνησης των ΠΑΕ, που θα μπορούσε - αν εφαρμοζόταν ευρύτερα - να σημάνει μια διαφορετική εξέλιξη για το ποδόσφαιρό μας. Η «Πανιώνια Κίνηση» διοικεί την ΠΑΕ Πανιώνιος από τον Σεπτέμβρη

του 2011, λίγους μόλις μήνες μετά την παραχώρηση των μετοχών από τον πρώην ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Κ. Τσακίρη, κατέχοντας το 78% των μετοχών. Η νέα, τότε, διοίκηση βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο χρέος που κυμαινόταν γύρω στα 14 εκατομμύρια ευρώ. Αμέσως τέθηκε ο στόχος του περιορισμού του χρέους. Έτσι, μειώθηκε κατά πολύ το «μπάτζετ» της ομάδας, καθώς και άλλα λειτουργικά έξοδα. Προωθήθηκαν αρκετοί νέοι ποδοσφαιριστές στην πρώτη ομάδα, ενώ επιλέχθηκε και ένας προπονητής με διάθεση να δουλέψει με νέα παιδιά και να εναρμονιστεί με το νέο μοντέλο που προώθησε η καινούργια διοίκηση της ομάδας. Βασικός άξονας ήταν η αποκατάσταση της λογικής, δηλαδή να μπορούν τα έξοδα να καλύπτονται από τα έσοδα, σε αντίθεση με το «παράδοξο», που, για τον κ.Τσελέντη, επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή να λειτουργούν οι ΠΑΕ ασύστολα και χωρίς λογική, με αποτέλε-

σμα πολλές από αυτές να συσσωρεύουν μεγάλα χρέη. Παράλληλα, επιζητήθηκε επαφή με το Δημόσιο, όχι προς την κατεύθυνση κάποιας χαριστικής ρύθμισης, αλλά για τη σύναψη συμφωνίας για διακανονισμό που θα κάνει πιο προσιτές τις δόσεις που είναι προς καταβολή. Ζήτημα που οι αρμόδιοι κρατικοί παράγοντες παρέπεμπαν στην τρόικα και τις επιθυμίες της. Η διοίκηση του Πανιωνίου καθιέρωσε φτηνό εισιτήριο στους εντός έδρας αγώνες, θέσπισε εισιτήρια διαρκείας για άνεργους και

Η διοίκηση του Πανιωνίου καθιέρωσε φτηνό εισιτήριο και θέσπισε «διαρκείας» για άνεργους και πολύτεκνους...

πολύτεκνους, ενώ προώθησε και τη δημιουργία μαθητικής κερκίδας. Ο κ. Τσελέντης θεωρεί πως είναι πολύ σημαντικό να ανοίξει στους κύκλους του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου η συζήτηση γύρω από ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης των ομάδων. Στο πλαίσιο αυτό, κρίσιμης σημασίας ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός μπλοκ συνεργαζόμενων ομάδων, που θα ενστερνίζονται ένα διαφορετικό μοντέλο και που θα μπορούσε να αποτελέσει μια βιώσιμη λύση στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν, τόσο στον ελληνικό αθλητισμό, όσο και στην ελληνική κοινωνία ευρύτερα. Ενδεικτικά, ανέφερε πως τον Ιούνιο θα διεξαχθεί συνάντηση με συλλόγους και προσωπικότητες του ποδοσφαίρου, με ζητούμενα, τόσο την αναζήτηση των τρόπων για την απεμπλοκή από το παραδοσιακό μοντέλο του, ενός επενδυτή, όσο και την αλλαγή του νόμου, έτσι ώστε να είναι εφικτή συνθήκη η συμμετοχή Α.Σ. (Αθλητικών Σωματείων), δηλαδή

ομάδων που δεν θα είναι ΠΑΕ, στα επαγγελματικά πρωταθλήματα. Ο κ. Τσελέντης μας ενημέρωσε πως ήδη εδώ και καιρό έχουν ξεκινήσει επαφές της «Πανιώνιας Κίνησης» με διάφορα σωματεία (Μίλωνας, Απόλλωνας), αλλά και και πρόσωπα, όπως ο νομικός και μέλος της Ανεξάρτητης Ένωσης Φίλων ΑΕΚ, Βασίλης Καπετανόπουλος, για την προώθηση αυτής της πρότασης. Σημαντική παράμετρος κρίνεται η συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στο όλο εγχείρημα. Ο κ. Τσελέντης ευελπιστεί πως η όλη κινητικότητα θα ευαισθητοποιήσει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, παρά τις δεδομένες δυσκολίες. Αυτές εστιάζονται στο «μούδιασμα» που υπάρχει εξαιτίας των Μνημονίων και των συνθηκών που προκαλούν, αλλά και της γενικευμένης απάθειας και δυσαρέσκειας, που αισθάνονται άνθρωποι του ποδοσφαίρου, για τους όρους με τους οποίους διοικείται και λειτουργεί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα...

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

67

AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Πώς κρίνετε την απόφαση σημαντικού κομματιού της κερκίδας να εγκαταλείψει τις εξέδρες στον τελικό του Κυπέλλου με αφορμή την προφανή ευνοϊκή διαιτησία προς τον Ολυμπιακό;

ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΣΑΡΡΗ

Δηλωμένος οπαδός του Ολυμπιακού, ο γνωστός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Διονύσης Τσακνής μιλάει στην «Αυγή» της Κυριακής για τους «ερυθρόλευκους», τις διαιτησίες και τους νεοναζί που «φωλιάζουν» στις εξέδρες. Ο Τσακνής δραστηριοποιείται στους «θρησκευόμενους κόκκινους επιστήμονες», μια ομάδα ανθρώπων του πνεύματος και του πολιτισμού με κοινό χαρακτηριστικό την αγάπη τους για τον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό, όμως, που για τους ίδιους πρεσβεύει συγκεκριμένα

πράγματα, τα οποία απέχουν πολύ από χαρισμένους τίτλους και... περίεργες συμπεριφορές στις κερκίδες. Μιλώντας στην «Αυγή», ο Καρδιτσιώτης καλλιτέχνης τονίζει ότι η ομάδα λοιδορείται όταν ευνοείται από τη διαιτησία, τίθεται υπέρ όσων αποχώρησαν από το γήπεδο ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την ευνοϊκή διαιτησία στον τελικό Κυπέλλου και αναφέρεται στην πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει ο σύλλογος, η οποία πρέπει να είναι συνυφασμένη με τις ρίζες του.

Προσυπογράφω την κίνηση αυτή. Και εγώ ήθελα να κλείσω την τηλεόραση. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη από τέτοιες διαιτησίες ούτε από χαρισμένα Κύπελλα. Ο Ολυμπιακός είναι μια πολύ μεγάλη και ιστορική ομάδα, που δεν κουβαλάει μόνο τους τίτλους. Κουβαλάει και έναν πολιτισμό. Τον πολιτισμό των εργαζομένων, των λιμενεργατών, των ανθρώπων του μόχθου του Πειραιά, των ποδοσφαιριστών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς, επειδή

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ:

«Να μη γίνει ο Ολυμπιακός... φωλιά για νεοναζί»!

έκαναν αντίσταση. Κουβαλάει όλα αυτά. Ένας τέτοιος Ολυμπιακός δεν δοξάζεται, αντιθέτως λοιδορείται με χαριστικές διαιτησίες και με ομάδες που θα ήθελαν να τον καθιερώσουν ως πρωταθλητή εκτός γηπέδων. Εγώ θα έδινα εντολή στον ίδιο τον παίκτη που δεν του καταλογίστηκε το πέναλτι να κάνει νέα, μη αμφισβητήσιμη παράβαση στο επόμενο λεπτό, να προκαλέσει την αποβολή του και να χτυπηθεί ένα πέναλτι. Αυτό θα έκανα είτε ως πρόεδρος είτε ως προπονητής. Διότι δεν μπορούμε να λέμε ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι λαθών. Δεν πρόκειται περί λάθους. Οι μεγάλοι αντίπαλοι του Ολυμπιακού είναι ως επί το πλείστον αποδυναμωμένοι. Αυτό κάνει πιο εύκολο το έργο του, αλλά στην πραγματικότητα μήπως του κάνει κακό; Προφανώς. Το να υπάρχουν αντίπαλοι για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να δείξει ότι αξίζει. Ο Ολυμπιακός έκανε έναν περίπατο φέτος. Μονόφθαλμος ο ίδιος, νομίζω ότι έλαμψε στην πορεία των τυφλών, χωρίς να παίξει καλό ποδόσφαιρο, εκτός από δύο-τρεις περιπτώσεις και χωρίς να αξιοποιήσει ό-

λο αυτό το δυναμικό που διαθέτει. Οι κερκίδες του «Γ. Καραϊσκάκης» φέτος είχαν αρκετά κενά... Ο κόσμος δεν πήγαινε στο γήπεδο διότι δεν έβλεπε το θέαμα που περίμενε... Τι πολιτική πρέπει να ακολουθήσει ο Ολυμπιακός κατά την άποψή σας; Είναι πολλά πράγματα. Δεν μπορώ να μιλάω για λογαριασμό ενός ανθρώπου ο οποίος δίνει χρήματα για τον Ολυμπιακό. Νομίζω όμως ότι καλό είναι να σκεφτούν πως ό,τι κάνουν πρέπει να έχει στόχο την ενδυνάμωση της ομάδας και τη βελτίωση της εικόνας προς τα έξω -και δεν εννοώ μόνο την αγωνιστική. Ο Ολυμπιακός πρέπει να σκύψει στην ιστορία του, στον πολιτισμό που μπορεί να παραγάγει και να μην γίνει φωλιά για νεοναζί, που όλο φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των οργανωμένων οπαδών. Να μην ανεχθεί τέτοια φαινόμενα. Για να είναι Ολυμπιακός. Γιατί εμείς τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο αγαπάμε κι ό,τι κουβαλάει η ομάδα και όχι τους φασίστες που ανεβοκατεβάζουν προπονητές και ποδοσφαιριστές κατά το δοκούν.

«Κουβαλάει τον πολιτισμό των ανθρώπων του μόχθου του Πειραιά, των ποδοσφαιριστών που έκαναν αντίσταση και εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς...»

ΑΝΤΙΝΤΟΠΙΝΓΚ - ΝΕΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ WADA

To εργαστήριο του ΟΑΚΑ και πάλι σε... κρίση! Θεωρούνταν πριν από μια δεκαετία το πιο σύγχρονο και άρτια εξοπλισμένο στον κόσμο... ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΑΛΟΥΠΗ

Σε κίνδυνο για μια ακόμα φορά, μετά το 2011, βρίσκεται το εργαστήριο αντιντόπινγκ του ΟΑΚΑ ύστερα από την κίτρινη κάρτα που δέχθηκε από τη WADA, με συνέπεια να απειλείται ξανά με αφαίρεση της διαπίστευσης αν δεν γίνουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο αποτελεί βαρύτατο πλήγμα για τον ήδη υπό κατάρρευση ελληνικό αθλητισμό. Πολύ περισσότερο όταν το εργαστήριο αντιντόπινγκ του ΟΑΚΑ θεωρούνταν πριν μόλις μια δεκαετία, κι εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το πιο σύγχρονο και άρτια εξοπλισμένο στον κόσμο! Δεν πέρασαν ούτε δυο χρόνια από τότε που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Αντιντόπινγκ είχε τρίξει τα δόντια στη χώρα μας, απ’ ό,τι όμως φαίνεται τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα. Κι έτσι σήμερα το ελληνικό αντιντόπινγκ πλήττεται (και) από την οικονομική κρίση, αλλά και βρίσκεται υπό τη

διαρκή κρίση της WADA. Το Νοέμβριο του 2011 η WADA προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα, που εκπροσωπείται από το Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης Ντόπινγκ (ΕΣΚΑΝ), είναι μεταξύ των χωρών που απέτυχαν στις «εξετάσεις» και επιπλέον «για να διατηρήσει ένα αντιντόπινγκ κοντρόλ την αναγνώρισή του, θα πρέπει ο Οργανισμός Αντιντόπινγκ να είναι συμμορφωμένος με τον Κώδικα...». Ένα από τα προβλήματα ήταν και ότι το εργαστήριο του ΟΑΚΑ δεν μπορούσε να πιάσει τον ετήσιο αριθμό ανάλυσης δειγμάτων (3.000), ενώ σημειώνεται ότι πρέπει να διεξάγονται και 300 αιφνίδιοι έλεγχοι κάθε χρόνο. Δυο μήνες νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 2011, η WADA είχε ρίξει την πρώτη γερή προειδοποιητική βολή. Με αφορμή τότε την απόφαση αθώωσης των Κεντέρη - Θάνου από την πολυετή ποινική διαδικασία, προειδοποιούσε: «Η ανησυχία μας πολλαπλασιάζεται από την ανυπαρξία πραγματικού προγράμματος αντι-

ντόπινγκ στην Ελλάδα, η οποία είναι πιθανό να θεωρηθεί ασύμβατη με τον Παγκόσμιο Κώδικα Αντιντόπινγκ τον ερχόμενο Νοέμβριο. Το διαπιστευμένο εργαστήριο των Αθηνών ίσως επηρεαστεί από τη σχετική απόφαση. Δυστυχώς υπάρχει κίνδυνος να μην αφήσουν κληρονομιά καταπολέμησης του ντόπινγκ οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας στο αθλητικό κίνημα και την κοινωνία της Ελλάδας». Τελικά, μετά από αγωνιώδεις προσπάθειες, η Ελλάδα ξεπέρασε τον κίνδυνο και το εργαστήριο συνέχισε τη λειτουργία του. Βοήθησε, όμως, τότε και η συγκυρία ότι η Τουρκία, όπως κι άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, άρχισαν αναγκαστικά να στέλνουν δεκάδες δείγματα για ανάλυση στο εργαστήριο του ΟΑΚΑ, με συνέπεια να πιάσει τα στάνταρ, αφού η WADA είχε αφαιρέσει τη διαπίστευση τόσο από το τούρκικο όσο κι από το τυνησιακό εργαστήριο... Ο καιρός πέρασε, όχι όμως και τα προβλήματα κι έτσι βρισκόμαστε

«στο ίδιο έργο θεατές». Η WADA αυτή τη φορά επέστρεψε με ακόμα πιο άγριες διαθέσεις, με επιστολή που στάλθηκε προς τον υφυπουργό αθλητισμού Γιάννη Ιωαννίδη από τον γενικό διευθυντή του Οργανισμού, Ντέιβιντ Χάουμαν, με τη σαφή επισήμανση ότι «η ραγδαία μείωση των δειγμάτων, η τύχη των απλών πρακτικών ορισμένων υποχρεωτικών μεθόδων (π.χ. IRMS, EPO), η δυσκολία της σωστής συντήρησης του εξοπλισμού και η τύχη της προμήθειας εξοπλισμού βάζουν σε κίνδυνο την ικανότητα του εργαστηρίου να παρέχει τα επίπεδα της ποιότητας που απαιτούνται από ένα Εργαστήριο Αντι-Ντόπινγκ». Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει, ως τώρα, φέτος το ελληνικό εργαστήριο έχει εξετάσει περίπου 1.450 δείγματα, όταν το 2010 ήταν στα 2.850, το 2011 στα 3.300 και το 2012 λόγω Ολυμπιακών Αγώνων στα 4.000. Για να υπάρξει ένα μέτρο σύγκρισης, αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη διάρκεια του 2005 αναλύθηκαν

από το ΟΑΚΑ συνολικά 4.572 δείγματα αθλητών, με το 38,2% να προέρχεται από χώρες του εξωτερικού. Συνολικά τότε είχαν ανακοινωθεί και 92 θετικά δείγματα!!! Το εργαστήριο αντιντόπινγκ του ΟΑΚΑ είναι ένα από τα 35 αναγνωρισμένα της WADA. Ιδρύθηκε το 1986 και διαπιστεύτηκε από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ISO 17025, έχοντας αριθμό Πιστοποιητικού Νο1, δηλαδή ήταν το πρώτο Εργαστήριο που Διαπίστευσε το ΕΣΥΔ (2000). Το 2004 ήταν το εργαστήριο με τις κορυφαίες προδιαγραφές στο αντιντόπινγκ παγκοσμίως. Είχε την δυνατότητα να κάνει ανάλυση σε 180 δείγματα ανά ημέρα κι ανακοίνωνε τα αποτελέσματα σε διάστημα μόλις 24-36 ωρών, ενώ λειτουργούσε σε 24ωρη βάση. Στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί λίαν συντόμως με όσα ζητάει η WADA, το λουκέτο στο εργαστήριο εντός των προσεχών μηνών μοιάζει πιθανότατο...

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 MAΪΟΥ 2013

68

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΕΡΕΥΝΑ: Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ • MEGA, 23.30 Πενήντα χρόνια από την πολιτική δολοφονία που συντάραξε την Ελλάδα ο Π. Τσίμας συζητά με αυτόπτες μάρτυρες, ερευνητές και ιστορικούς.

V FOR VENDETTA • STAR, 23.00 Περιπέτεια φαντασίας, ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία. Παραγωγή 2005. Με τους Χιούγκο Γιουίβινγκ, Νάταλι Πόρτμαν, Τζον Χαρτ. Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μακ Τιγκ

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ • ALPHA, 23.00 Περιπέτεια, ΗΠΑ. Παραγωγή 2008. Με τους Κιάνου Ριβς, Φόρεστ Γουίτακερ. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Έιερ.

Η ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ • ALPHA, 21.00 Δράμα, ΗΠΑ. Παραγωγή 2008. Με τους Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Βίκτορ Ρασούκ. Σκηνοθεσία: Μαρκ Μπροκάου.

ΟΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ • ΝΕΤ, 01.00 Ρομαντικό δράμα, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία. Παραγωγή 2003. Με τους Μάικλ Πιτ, Λιούις Γκάρελ. Σκηνοθεσία: Μπερνάντο Μπερτολούτσι.

ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΣΑΓΚΑΗΣ • STAR, 22.00 Περιπέτεια ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ. Παραγωγή 2003. Με τους Τζάκι Τσαν, Όουεν Γουίλσον, Φαν Γουόνγκ, Τομ Φίσερ. Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ντόμπκιν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΛ.: 210-77.01.911-5

ET1

08.00 Θεία Λειτουργία 10.30 Αρχονταρίκι 11.30 Μουσική παράδοση (Ε) 12.30 Ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου στα γραφεία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ευβοίας 13.30 Φωτόσφαιρα (Ε) 14.00 Formula 1 Γκραν Πρι Μονακό 15.00 Formula 1 Γκραν Πρι Μονακό (Ζ) 17.00 Diamond League - Στίβος (Μ) 19.00 Βulgari - Oι Έλληνες (Ε) 20.00 Μεσόγειος (Ε) 21.00 Κόλαση και Παράδεισος: Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (Ε) 22.00 Επίθεση ή θάνατος. Πολεμική περιπέτεια 24.00 Ειδήσεις 01.30 Μικροφιλμ - Οι ταινίες (Ε)

ΤΗΛ.: 210-60.66.000

NET

06.45 Σαββατοκύριακο στη ΝΕΤ 10.00 ΝΕΤ Παντού 12.00 Ειδήσεις 12.30 Με αρετή και τόλμη 13.00 Βουλή των Ελλήνων 14.00 27 της Ευρώπης 15.00 Ειδήσεις 16.00 Τελικό ξεκαθάρισμα. Αστυνομική περιπέτεια 18.00 Σαν σήμερα (Ε) 18.15 Οπτική γωνία (Viewpoint) (Ε) «Η πόλη αλλάζει) 18.45 Μουσική βραδιά «Αφιέρωμα στον Ζορζ Μουστακί» 20.00 Η επιστήμη πάει στην παραλία (Ε) 21.00 World Music Collection «Fairouz» 22.00 Αθλητική Κυριακή 24.00 Roland Garros (Μ) 00.30 Run Greece Καστοριά (Μ) 01.00 Οι ονειροπόλοι. Ρομαντικό δράμα

ΤΗΛ.: 2310-299.400

ET3

07.00 Ιστορικές διαδρομές (Ε) 07.30 Όρθρος και Θεία Λειτουργία 10.30 Οδοιπορικό στην Πίνδο 11.00 Τόποι ζωής - τόποι ιδεών (Ε) 12.00 Ο τόπος και το τραγούδι του 13.00 Ειδήσεις 13.30 Χωρίς αυτοκίνητο 14.00 Μητέρα γη (Ε) 15.00 Κυριακή στο χωριό 17.00 Ειδήσεις 17.05 Κυριακή στο χωριό (Συνέχεια) 18.00 Ελλήνων δρώμενα (Ε) 19.00 Ο τσαχπίνης. Κομεντί 21.00 Balkan Express (Ε) 22.00 Ειδήσεις 23.00 Ποιος έπνιξε τη Μόνα. Αστυνομική κωμωδία 01.00 Beyonce: η μοίρα μιας σταρ (Ε)

ΤΗΛ.: 210-69.03.000

MEGA

06.00 Τα μυστικά της Εδέμ (Ε) 07.00 ΜΕGA Σαββατοκύριακο 10.00 Όλα για την υγεία μου (Ε) 11.00 Γλυκές αλχημείες (Ε) 12.00 Η ώρα η καλή (Ε) 13.10 Εμείς κι εμείς (E) 14.00 Eιδήσεις 14.50 Κεντρική σκηνή. Νεανική 17.10 Παρέα στην κουζίνα, κάθε μέρα (Ε) 17.45 Ειδήσεις 17.40 Dr Cook (Ε) 19.00 Mε τα παντελόνια κάτω (Ε) 20.00 Eιδήσεις 21.15 Εξολοθρευτής 3: η εξέγερση των μηχανών. Περιπέτεια φαντασίας 23.30 Έρευνα 00.50 Ειδήσεις 01.00 Εξολοθρευτής 3: η εξέγερση των μηχανών. Περιπέτεια φαντασίας

ΤΗΛ.: 210-68.86.100

ΔΕΥΤΕΡΑ ΑΝΤ1

07.00 Τα φιλαράκια (Ε) 08.00 Τύχη βουνό (Ε) 09.00 Το πιο γλυκό μου ψέμα (Ε) 09.45 Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο (Ε) 10.45 Wipe out (E) 11.50 Spring wipe out (Ε) 13.00 Ειδήσεις 13.30 Grease. Μιούζικαλ 15.45 Oreo cooking 16.00 Λίτσα.com (E) 16.50 Ο πόλεμος των άστρων (Ε) 17.50 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 18.00 Εργαζόμενη γυναίκα (Ε) 20.00 Ειδήσεις 21.15 Your face sounds familiar 00.15 Σε πρώτο πλάνο 01.15 United States of Tara 03.10 Η αγάπη ήρθε από μακριά (Ε)

ΤΗΛ.: 210-34.21.201-4

STAR

07.00 Παιδικό πρόγραμμα 12.40 Zίνα 13.40 Ταξίδι στο φεγγάρι. Ταινία 15.30 Τα φιλαράκια 16.50 Mike and Molly 17.45 Ειδήσεις. Δελτίο στη Νοηματική 18.00 Ηuman target 18.50 Two and the half men 19.45 Eιδήσεις 21.00 Αχ! Αυτή η γυναίκα μου. Κωμωδία 23.00 V for Vendetta. Περιπέτεια φαντασίας 01.45 Εlizabeth. Ιστορικό δράμα

ΤΗΛ.: 212-21.24.000

ALPHA

06.00 Macgyver (Ε) 08.00 Άκατα μάτατα με τα Ζουζούνια 10.00 Μες στην καλή χαρά 14.00 Ειδήσεις 14.15 Stars system 15.10 Έτσι απλά 15.50 Alpha check up 16.55 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 17.00 Aννίτα SOS 19.00 Eιδήσεις 20.00 Tι θα φάμε σήμερα μαμά; 21.00 Σώστε τον γαμπρό. Κωμωδία 23.00 Η εξουσία της νύχτας. Δράσης 01.15 10η εντολή (Ε)

ΤΗΛ.: 210-48.00.170-4

ΣΚΑΪ

06.45 Καλημέρα με τον Γιώργο Αυτιά 10.00 Κυριακή με δράση 12.30 Στην πράξη 13.30 Ποδηλατοδράσεις 14.00 Γεύσεις στη φύση 15.00 Γλυκειές αλχημείες (Ε) 16.00 Πράσινες αποστολές 17.00 Joy 19.00 60 minutes online 20.00 Ραντεβού με τον γιατρό σας 21.00 Tα νέα του ΣΚΑΪ 22.00 Goal 23.00 Ελεύθερος σκοπευτής 02.00 Όταν ο καιρός άλλαξε την Ιστορία

ΤΗΛ. 210-36.73.366

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ • STAR, 02.30 Κομεντί, ΗΠΑ. Παραγωγή 1997. Με τους Τζον Κιούζακ, Μίνι Ντράιβερ, Νταν Ακρόιντ. Σκηνοθεσία Τζορτζ Άρμιτρατζ.

ΒΟΥΛΗ

13.20 Ώρα παράδοσης 14.00 Έδοξε η Βουλή και τω Δήμω 15.00 Κάρτα μέλους 16.00 Τι λέει ο νόμος 17.20 Αστικό τοπίο 18.10 Μουσικό οδοιπορικό με τη Δόμνα Σαμίου 19.00 Σε θέση ετοιμότητας 20.00 Η μαγεία της αναπαραγωγής 21.00 Χόλιγουντ, η βιομηχανία του υπερθεάματος

ΤΗΛ.: 210-77.01.911-5

ET1

07.00 Έλληνες γελοιογράφοι (Ε) 07.30 Ουράνιο τόξο (E) 08.00 Αστυνόμος Σαΐνης 08.30 Σιντ, ο μικρός επιστήμονας (Ε) 09.00 Ρομπότ σε δράση (Ε) 09.30 Τρένο δεινοσαύρων (Ε) 10.00 Οι θησαυροί της ελληνικής φύσης (Ε) 10.30 On the road (Ε) 11.00 Τα χρώματα της αγάπης (Ε) 12.00 Ο συμβολαιογράφος (Ε) 13.00 Τα αστέρια λάμπουν για πάντα (Ε) 14.00 Το κουτάλι (Ε) 14.30 Σιντ, ο μικρός επιστήμονας (Ε) 15.00 Ρομπότ σε δράση 15.30 Τρένο δεινοσαύρων 16.00 Ποδόσφαιρο στις γειτονιές (Ε) 16.30 Ανιμάλια 17.00 Ας χορέψουμε 17.30 Εφευρέτες του κόσμου 18.00 Rolland Garros 19.00 Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Α.Τσίπρα με θέμα τις προτάσεις του κόμματος για ένα πλαίσιο ριζοσπαστικών ανατροπών στην ενημέρωση 20.00 Αναζητώντας τη μνήμη (Ε) 21.00 Ωραίοι ως Έλληνες (Ε) 22.00 Παρασκήνιο 23.00 Η εποχή των εικόνων (Ε) 24.00 Ειδήσεις 01.00 Σημείο ΑRT

ΤΗΛ.: 210-60.66.000

NET

06.00 Πρωινή ενημέρωση 08.00 ΝΕΤ στα γεγονότα 10.00 Συμβαίνει τώρα 12.00 Ειδήσεις 13.00 Μένουμε Ελλάδα (Ε) 15.00 Ειδήσεις 16.00 Υποβρύχιο ζωολογικός κήπος (Ε) 16.30 Στα γαλάζια παγωμένα σπήλαια 17.00 Κλειστοί δρόμοι (Ε) 18.00 Ειδήσεις 18.15 Από το Μακεδονικό αγώνα στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (Ε) 19.15 Επ’ αύριον τα σπουδαία 19.45 Η μηχανή του χρόνου (Ε) 20.45 Σαν σήμερα τον 20ό αιώνα (Ε) 21.00 Ειδήσεις 22.05 Στοίχημα 23.00 NETweek 00.45 Champions NET

ΤΗΛ.: 2310-299.400

ET3

07.30 H χαρά της ζωγραφικής 08.00 Yψηλή τεχνολογία (Ε) 08.30 Δείκτης ευφυΐας υψηλός (Ε) 09.00 Αληθινά σενάρια (Ε) 10.00 Ο τόπος και το τραγούδι του (Ε) 11.00 Ένα κι ένα 12.45 Μια μέρα σαν κι αυτή 12.50 Εκατογραφία - Προσωπογραφίες (Ε) 13.00 Ειδήσεις 14.00 Παγκόσμια κουζίνα (Ε) 14.30 Άντονι Μπουρντέν: χωρίς κρατήσεις 15.00 Τόλμη και γοητεία 15.30 Γεγονός 16.50 Άγνωστες γνώσεις 16.55 Δες Θες... η Θεσσαλονίκη όπως είναι 17.00 Ειδήσεις 17.15 Μια μέρα σαν κι αυτή (Ε) 17.30 O ξεναγός (Ε) 18.00 O κόσμος των σπορ 18.30 Ερευνητές των τροφών (Ε) 19.00 Ροβινσώνας Κρούσος, το ονειρεμένο νησί (Ε) 20.00 Έχει θείο το κορίτσι. Κωμωδία 21.45 Δελτίο καιρού 22.00 Ειδήσεις 23.00 World party 24.00 Zώντας την καταστροφή 01.00 Μαχητές του δρόμου στο Αφγανιστάν (Ε)

ΤΗΛ.: 210-69.03.000

MEGA

05.45 Τα μυστικά της Εδέμ (Ε) 06.45 Κοινωνία ώρα Mega 10.00 Πρωινό μου 13.10 Εμείς κι εμείς (Ε)

ΧΡΗΣΤΙΚΑ ΕΚΑΒ 166 • ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ 11850 • ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ 14944 • ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ 199 • ΠΛΟΙΑ 1440 • KΤΕΛ 1440 • ΤΡΕΝΑ 1440 - τηλ. κράτησης 110 • ΛΙΜΕΝΑΡΧΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ 210-4511310-7 • «ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» 210-3530000 • ΟΤΕ - ΒΛΑΒΕΣ 124 • ΔΕΗ 1253 • ΕΥΔΑΠ ΒΛΑΒΕΣ 1022 • ΛΙΜΕΝΙΚΟ 108 • ΚΤΕΟ 1425 • ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ 171 • ΟΤΕ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ 11888

14.00 Eιδήσεις 15.00 Δέκα λεπτά κήρυγμα (Ε) 16.20 Είσαι το ταίρι μου (Ε) 17.20 Παρέα στην κουζίνα κάθε μέρα 17.30 Ειδήσεις 17.50 Στο παρά πέντε (E) 19.00 Fatmagϋl 20.00 Ειδήσεις 21.15 Κλεμμένα όνειρα 22.30 Mε τα παντελόνια κάτω 23.40 Ανατροπή 00.50 Ειδήσεις 01.15 Σίνα, η βασίλισσα της ζούγκλας

ΤΗΛ.: 210-68.86.100

ΑΝΤ1

06.00 Βότκα πορτοκάλι (Ε) 07.00 Πρωινό ΑΝΤ1 11.00 Fthis TV 12.00 40 κύματα (Ε) 12.50 Με αγάπη 13.00 Ειδήσεις 13.30 Άκρως οικογενειακόν (Ε) 14.30 Κωνσταντίνου και Ελένης (Ε) 15.30 Το καφέ της Χαράς (Ε) 17.05 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική γλώσσα 17.10 Ένας τρελός θα μας σώσει. Κωμωδία 19.00 Βαλς με 12 θεούς 20.00 Ειδήσεις 21.15 Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής 22.15 Karadayi 23.15 Ράδιο αρβύλα 00.15 OΛA Μπάχαλο φέτος 01.30 Βrothers and sisters

ΤΗΛ.: 210-34.21.201-4

STAR

06.00 Παιδικό πρόγραμμα 08.00 ΦΜ live (E) 09.50 O πρίγκιπας του Bel Air 10.20 Ηellcats 11.20 Smallville 12.30 Ειδήσεις 13.00 Μεσημεριανή Μελέτη 15.30 Μίλα 17.15 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 17.50 ΦΜ live 19.45 Ειδήσεις 21.00 The mentalist 22.00 Οι ιππότες της Σαγκάης. Περιπέτεια 00.30 Without a trace 01.30 Medium

ΤΗΛ.: 212-21.24.000

ALPHA

07.00 Frazier 07.45 Θυρίδα τηλεπώλησης 08.00 Μου το κρατάς μανιάτικο (Ε) 09.00 Θυρίδα τηλεπώλησης 09.15 Έτσι απλά (Ε) 10.00 Stars system (Ε) 11.00 Eντιμότατοι κερατάδες (Ε) 12.00 Ειδήσεις 13.00 Ελένη (Ε) 16.00 Δέστε τους (M) 18.30 Ειδήσεις 19.55 Eιδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 20.00 Κάτι ψήνεται 21.00 H συγκάλυψη. Δράμα 23.00 Χωρίς ίχνος 24.00 Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα (Ε) 01.00 10η εντολή (Ε)

ΤΗΛ.: 210-48.00.170-4

ΣΚΑΪ

06.00 Πρώτη γραμμή 10.00 Tώρα με την Πόπη Τσαπανίδου 13.15 Eco news (E) 13.45 Θέμα διατροφής (Ε) 14.45 Life με την Εύα Αντωνοπούλου 16.50 Δελτίο στη νοηματική 17.00 Μαγειρεύω οικονομικά 17.50 Chef στον αέρα (E) 19.00 ΣΚΑΪ με τον Νίκο Ευαγγελάτο 21.00 Tα νέα του ΣΚΑΪ - Eco news 22.00 CSI, Νέα Υόρκη: στον τόπο του εγκλήματος 23.15 Οι Βοργίες 00.15 H Δίκη στον ΣΚΑΪ (E) 02.15 World’s toughest fixes

ΤΗΛ. 210-36.73.366

ΒΟΥΛΗ

17.00 Eιδήσεις 17.30 Μαγικός Φανός: Θεοδόσης Τάσιος: γιατί την θέλουμε την επιστήμη 18.00 Ολομέλεια της Βουλής (Ζ) 22.00 Ειδήσεις στη νοηματική γλώσσα 22.10 Τα κορίτσια με τα θερινά φορέματα / Το μνημείο Οάντρας που παντρεύτηκε μια Γαλλίδα. Θέατρο του Ίρβιν Σο 23.40 Κάρτα μέλους

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

69

MEDIA ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΜΜΕ

ΣΥΡΙΖΑ: Η ενημέρωση που υπάρχει σήμερα δεν μας κάνει Μια πρόγευση του πλαισίου θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, που θα παρουσιαστούν επισήμως αύριο από τον Αλέξη Τσίπρα, έδωσαν με συνεντεύξεις τους την περασμένη εβδομάδα ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, και ο Βασίλης Μουλόπουλος, υπεύθυνος του Τομέα Ενημέρωσης, στο real.gr. Στο στόχαστρο και των δύο η διαπλοκή των Μέσων Ενημέρωσης με την πολιτική εξουσία, το «κλειστό κλαμπ» των καναλαρχών, η κατευθυνόμενη ενημέρωση από την κυβερνητική τρόικα στα ιδιωτικά ΜΜΕ, όσο και στην ΕΡΤ. Αναγκαία και για τους δύο εκπροσώπους η νόμιμη εκχώρηση των αδειών με διαγωνιστική διαδικασία, η λειτουργία του ΕΣΡ ως πραγματικά Ανεξάρτητης Αρχής, η ανεξαρτησία της ΕΡΤ από την κυβέρνηση.

Για τη διαπλοκή Β.Μ.: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα σπάσει το σύστημα διαπλοκής στα Μέσα Ενημέρωσης». «Θα προχωρήσουμε άμεσα σε προκήρυξη αδειοδότησης των τηλεοπτικών αδειών από μηδενική βάση». «Τα ΜΜΕ έχουν περάσει στα χέρια οικονομικών κέντρων εξουσίας που τα χρησιμοποιούν όχι για να παράγουν ενημέρωση, αλλά για να παράγουν επιχειρηματικά κέρδη στους ιδιοκτήτες τους. Για να πουλάνε ενέργεια, δρόμους, νερά, λιμάνια, όπλα. Αυτή η λειτουργία τους είναι αυτό που αποκαλούμε διαπλοκή. Δηλαδή, χρήμα για παραγωγή ενημέρωσης, ενημέρωση για παραγωγή πολιτικής, πολιτική για παραγω-

από συνεχείς παρατάσεις της θητείας του, ουσιαστικά έχει αυτοακυρωθεί. Όλες οι αποφάσεις του αυτή τη στιγμή μπορούν να καταπέσουν μέσα από προσφυγές. Άρα η υπερκείμενη ρυθμιστική Αρχή ουσιαστικά δεν υπάρχει».

Για την ΕΡΤ

γή χρήματος. Αυτό το σύστημα διαπλοκής ο ΣΥΡΙΖΑ θα το σπάσει». Π.Σ.: «Χρειάζεται να μπει μία τάξη. Έχουμε μπει στην εποχή της ψηφιακής τηλεόρασης. Η δημιουργία της DIGEA δημιούργησε ένα κλειστό κάμπ των ιδιοκτητών τηλεοπτικών σταθμών. Το πιο κλειστό επάγγελμα σήμερα είναι να είσαι καναλάρχης στην Ελλάδα».

Β.Μ.: «Από Ανεξάρτητη Αρχή έχει μεταβληθεί σε ‘yesmen’ της τροϊκανής κυβέρνησης, η οποία παρατείνει παράνομα τη θητεία του επ’ αόριστον. Το ΕΣΡ μοιράζει πρόστιμα σε σατιρικές εκπομπές που κάνουν κριτική στην κυβέρνηση και στα Μνημόνια και αθωώνει καραμπινάτες παραβιάσεις του ραδιοτηλεοπτικού νόμου». Π.Σ.: «Το ΕΣΡ, κατά παράβαση οποιασδήποτε νομοθεσίας μέσα

Είδηση υπό διωγμό Η Έκθεση φωτογραφίας «Είδηση υπό διωγμό» που οργάνωσε η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας πριν από ένα χρόνο, προκειμένου να παρουσιάσει με φωτογραφικά ντοκουμέντα τη βία που υφίστανται οι φωτορεπόρτερ κατά την άσκηση των καθηκόντων τους -ιδίως στην κάλυψη διαδηλώσεων και κάθε είδους κοινωνικής διαμαρτυρίαςμεταφέρεται στο Ευρωκοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες. Την πρόσκληση απηύθυνε η ευρωβουλευτής Μαριλένα Κοππά. Είδηση υπό διωγμό (2) Από τις ανώνυμες εμπρηστικές οπαδικές ιστοσελίδες, που προτρέπουν σε βία, θα ξεκινήσει την έρευνά του ο αθλητικός εισαγγελέας Α. Κορέας, που διερευνά τη μηνυτήρια αναφορά αθλητικών συντακτών. Οι αθλητικογράφοι, με πρωτοβουλία του ΠΣΑΤ, καταγγέλλουν ιστοσελίδες για δυσφημιστικά δημοσιεύματα, προσπάθεια εκφοβισμού, απειλές, εκβιασμούς, ακόμα και τη φυσική βία εναντίον τους.

Για την ενημέρωση Β.Μ.: «Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ‘παίζει’ στην τηλεόραση με ‘στημένο διαιτητή’ είναι το λιγότερο. Το χει-

ΑΓΓΕΛΑ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Για το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης

EχουΜΜΕ και λέΜΜΕ

Β.Μ.: «Η δημόσια τηλεόραση θα πρέπει να εφαρμόζει τις αρχές της δεοντολογίας και να αποτελεί παράδειγμα για το τι σημαίνει ανεξάρτητη και αντικειμενική ενημέρωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει το πλαίσιο εκείνο που θα κόψει τον ομφάλιο ρόλο της ΕΡΤ με τα κόμματα και την εκάστοτε κυβέρνηση. Το πλαίσιο εκείνο που θα κάνει την ΕΡΤ ανεξάρτητη και από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ».

ρότερο είναι ότι τα τηλεοπτικά Μέσα δεν παίζουν με ίσους όρους την ελληνική κοινωνία. Ότι έχουν μεταβληθεί στον ιδεολογικό βραχίονα του κόμματος του Μνημονίου. Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, ο εκφοβισμός της, είναι η βασική τους αποστολή. Προσπαθούν να περάσουν την άποψη ότι τα Μνημόνια αποτελούν μονόδρομο. Ότι το σάπιο πολιτικό σύστημα είναι αυτό που θα μας σώσει. Ο ρόλος τους είναι να συκοφαντούν τα κοινωνικά κινήματα και να ποινικοποιούν όποιον διαφωνεί με τα Μνημόνια, όποιον υποστηρίζει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος». Π.Σ.: «Δεν μπορεί η ενημέρωση να αντιμετωπίζεται σαν μια οποιαδήποτε άλλη επιχειρηματική δράση. Μιλάμε για το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης, το οποίο πρέπει να λειτουργεί με τους κανόνες που έχει. Αυτό που υπάρχει σήμερα σε κάθε περίπτωση δεν μας κάνει».

Πλαίσιο θέσεων για τα ΜΜΕ και ριζοσπαστικών ανατροπών στην ενημέρωση θα παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη Δευτέρα, με ομιλητές τον Αλέξη Τσίπρα, τον υπεύθυνο του Τομέα Ενημέρωσης Βασίλη Μουλόπουλο και την καθηγήτρια του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών Μαρία Κομνηνού. Η εκδήλωση θα γίνει στο Σινέ Κεραμεικός, ώρα 7.00 το απόγευμα, με συντονίστρια τη Ρ. Σβίγκου, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Με παρεμβάσεις τους θα τοποθετηθούν και καλεσμένοι από τον χώρο της δημοσιογραφίας, των Πανεπιστημίων και κοινωνικών φορέων και θα δοθεί η δυνατότητα να ανταλλαχθούν απόψεις. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα το απόγευμα της Δευτέρας θα μεταδοθεί απευθείας από την ΕΤ-1.

Είδηση υπό διωγμό (3) Ύβρεις και σεξιστικά σχόλια εκτοξεύει η Χ.Α. εναντίον της Έλλης Στάη, την οποία κατηγορεί ότι δεν προωθεί τον «πλουραλισμό» και την αντικειμενικότητα στην ΕΡΤ και ότι χαρακτηρίζει τη Χ.Α. «νεοναζιστική ακροδεξιά». Η Στάη απαντάει με προσφυγή στη Δικαιοσύνη και τη διαβεβαίωση ότι θα συνεχίσει να αποκαλεί με την ίδια «ιδεολογική ταυτότητα» τη Χ.Α. όσο το επιβεβαιώνουν τα στελέχη της λόγω και έργω. Τρομοκράτηση στοπ Απέρριψε το δικαστήριο την προσφυγή της εργοδοσίας του Star κατά της απεργίας της Πρωτομαγιάς που κήρυξε η ΕΣΗΕΑ. Η απεργία κηρύχθηκε σε τρία κανάλια που αρνήθηκαν να τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά, το Star, το Mega και τον Σκάι. Μόνο το Star όμως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, ζητώντας μάλιστα τη φυλάκιση του προέδρου Δημήτρη Τρίμη. Οι νομικοί του καναλιού όμως είχαν εγκαίρως αναδιπλωθεί αποσύροντας το σκέλος της αγωγής που ζητούσε τη φυλάκιση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ.

Πρόσκληση για... «Συσπείρωση» από αγωνιστές της δημοσιογραφίας Έκκληση στους δημοσιογράφους να υπερψηφίσουν το δυναμικό και αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της «Συσπείρωσης Δημοσιογράφων» στις επερχόμενες εκλογές της ΕΣΗΕΑ απευθύνουν παλαιοί και νεότεροι δημοσιογράφοι, πρώην μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, πρώην πρόεδροι της ΕΣΗΕΑ, της ΠΟΕΣΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. Στο κείμενό τους αναφέρουν: «Όσο ποτέ άλλοτε ο αποδεκατισμένος κλάδος μας από τις τροϊκανές μνημονιακές πολιτικές έχει επιτακτική ανάγκη από ένα αγωνιστικό και αποτελεσματικό Διοικητικό Συμβούλιο, για την άμεση διοργάνωση και πραγματοποίηση των επιβεβλημένων αγώνων, για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας και υπεράσπιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της περίθαλψης, της σύνταξης και της προστασίας και αποκατάστασης των ανέργων. Με ενότητα, υπευθυνότητα, ρεαλισμό και μαζικούς αγώνες να επαναφέρουμε το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, να διεκδικήσουμε την ισχυροποίηση των ταμείων μας, να υπερασπιστούμε την ελευθερία του Τύπου, να αντικρούσουμε τις κυβερνητικές και εργοδοτικές απειλές και παρεμβάσεις στο δημοσιογραφικό έργο και να αποκαταστήσουμε την κλονισμένη αξιοπρέπεια όλων των δημοσιογράφων, πάντοτε κοντά στις ανάγκες της κοινωνίας». Μπάμπης Αγρολάμπος, Νινέτα Βιδάλη, Νικόλας Βουλέλης, Λένα Δουκίδου, Παντελής Μπουκάλας, Νίκος Τσαγκρής, Νίκος Φίλης (πρώην μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ), Αριστείδης Μανωλάκος (πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ), Γιώργος Μέρμηγκας (πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και της Εξελεγκτικής Επιτροπής του ΕΔΟΕΑΠ), Βασίλης Μουλόπουλος (πρώην πρόεδρος του Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ), Σταμάτης Νικολόπουλος (πρώην πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ και πρώην μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ), Αντώνης Νταβανέλλος (πρώην γενικός γραμματέας της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ), Γιώργος Σαββίδης (πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ και πρώην πρόεδρος του ΤΥΠ του ΕΔΟΕΑΠ), Κώστας Τσουπαρόπουλος (πρώην πρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ).

Κλέβοντας από τους φτωχούς Ένα ακόμα ντοκιμαντέρ της σειράς «Εξάντας» του Γιώργου Αυγερόπουλου διακρίνεται στο εξωτερικό. Το «Κλέβοντας από τους φτωχούς», που έκανε πρεμιέρα στη ΝΕΤ τον Ιούνιο του 2011, απέσπασε το βραβείο Crocevia, στο Φεστιβάλ της Γης (Festival delle Terre) στη Ρώμη. Το ντοκιμαντέρ στρέφει την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης στην παράνομη αλιεία, που καταδικάζει φτωχούς λαούς στην εξαθλίωση, κάτι που χρήζει άμεσης διεθνούς παρέμβασης, επεσήμαναν οι διοργανωτές. Πίσω στη δουλειά Με αποφάσεις δικαστηρίων απολυμένοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ επιστρέφουν στην εργασία τους. Μία περίπτωση τεχνικού του Alpha Radio που απολύθηκε γιατί δεν υπέγραψε ατομική σύμβαση εργασίας. Δεύτερη περίπτωση δημοσιογράφος που επιστρέφει στη «Δημοκρατία» κερδίζοντας προσφυγή για καταχρηστική απόλυση, ενώ άλλη δημοσιογράφος επιστρέφει στην «Espresso». Α.Γ.Ν.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

70 Το ημερολόγιο του κατηγορούμενου για τοκογλυφία Καραμπέρη δείχνει ροή χρημάτων σε βουλευτές της Θεσσαλονίκης. Ποιοι εθνικόφρονες είναι;

ΡΗΣΕΙΣ&

ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

«Ο χοντρομπάσταρδος που γαβγίζει στο μαντρί των δανειστών...». Γκ. Πάλαστ, δημοσιογράφος του BBC και του Guardian για Πάγκαλο.

ΚΑΚΟΗΘΕΙΕΣ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΥΡΙΤΣΕΩΣ & ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΕΩΣ

Έγερσις, γόπινγκ, διόρθωσις γραπτών, πορεία βολή Στη Βουλή πειράζει να οπλοφορούν οι χρυσαυγίτες. Στον δρόμο δεν υπάρχει πρόβλημα, ανακαταλαμβάνουν τις πόλεις μας. Επίσης προστατεύουν την παραλιακή ζώνη, μη μας κάνουν απόβαση οι Τούρκοι και την πάρουν από τους Άραβες. Ή, ακόμη χειρότερα, μην κάνουν κάναν έλεγχο στα μαγαζιά. Δεν τραβάει ζόρι ο Σαμαράς με τον αντιρατσιστικό. Απλώς η αντιρατσιστική νομοθεσία είναι ασυμβίβαστη με τα γνήσια δημοκρατικά αισθήματα των ψηφοφόρων της καθυστερημένης λαϊκής Ακροδεξιάς. Ειδικά ο Φαήλος, που είχε πέσει μέσα στον Βολταίρο όταν ήτανε μικρός. Ο Βορίδης, πάλι, όταν ήτανε μικρός είχε πέσει μέσα στους φασίστες. Αλλά τους παράτησε, γιατί τον χτυπάγανε οι αρβύλες. Άσε που δεν του άρεσε και η γραμματοσειρά στα τατουάζ. Απεναντίας, ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος δεν έχει πρόβλημα ούτε με το ένα ούτε με το άλλο. Εξ ου και διάφορες ψαλμωδίες του τύπου «Ζιγκχάιλ τον δούλον σου Δέσποτα». Αν καταλάβαμε καλά, όταν ο Σαμαράς τοποθετεί τον εαυτό του στον μεσαίο χώρο, βάζει στο ένα άκρο τους φασίστες και στο άλλο τον Προκόπη Παυλόπουλο. Πάντως, στους εταίρους θα προτείνει μια συμβιβαστική λύση που προβλέπει πάγωμα του νομοσχεδίου Ρουπακιώτη μέχρι να ξεχαστεί πλήρως το θέμα. Παράλληλα, παραχωρείται σε ιδιώτες μέσω του ΤΑΙΠΕΔ το Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Και έτσι ξεμπλέκουμε και με τα δύο άκρα ταυτοχρόνως. Πρόκειται για την τοποθεσία όπου το 1944 έγιναν αιματηρά επεισόδια μεταξύ ομάδας οργανωμένων κομμουνιστών και ενός γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος. Οι κομμουνιστές, μάλιστα, ήταν τουλάχιστον εικοσαπλάσιοι.

Αλλά τι σημασία έχουν αυτά πλέον; Όλοι ΔΗΜ.ΑΡ. δεν είμαστε; Ιδρύει κόμμα η Άννα Διαμαντοπούλου. Αντικειμενικός στόχος είναι η απελευθέρωση της Ελλάδας από την τρόικα και το Μνημόνιο. Μην το γελάτε, και το Φωτεινό Μονοπάτι στο Περού έτσι ξεκίνησε. Ως διάσπαση του ΚΚΕ Περού (Μαρξιστικό Λενινιστικό (Eνωτικό). Βέβαια, η Διαμαντοπούλου, ως διάσπαση του ΠΑΣΟΚ, ξεκινά υπό λίγο χειρότερες προϋποθέσεις. Θα ξεκινήσει πρώτα από τους αγροτικούς πληθυσμούς και στη συνέχεια θα περικυκλώσει τα αστικά κέντρα. Βασισμένο πάντα στην επαναστατική θεωρία της Καθεστωτικής Εκσυγχρονιστικής Ξινίλας. Μετά θα κάνει μια ιστορική συνάντηση στο γιοφύρι της Πλάκας με τον καπετάν Λοβέρδο (οροθετικό), που θα περικυκλώνει από την άλλη μεριά. Και όλα αυτά την ώρα που θα προελαύνει ο καπετάν Γιώργης Παπανδρέου με τη Σοσιαλιστική Διεθνή από το Ανατολικό Μέτωπο. Και αφού συνθηκολογήσει η ΔΗΜ.ΑΡ. με τους Συμμάχους. Εντάξει, το ότι κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμες να αυτοδιαλυθούν είναι απολύτως κατανοητό. Οι μονομελείς κυρίως. Μεγάλο ζόρι να το αποφασίσουν. Με την κατάργηση της ξεχωριστής λίστας στην εκλογή οργάνων ανακοίνωσαν ότι διαφωνούν οι εσωκομματικές τάσεις «ΣΥΡΙΖΑ Νέα Εποχή», «ΣΥΡΙΖΑ Όμορφη Πόλη», «ΣΥΡΙΖΑ πρώτα ο πολίτης», «ΣΥΡΙΖΑ Δύναμη Ελπίδας, Δανειολήπτες, Χαρίζω Οικόπεδα» και «ΣΥΡΙΖΑ Αδελφοί Χαραλαμπόπουλοι Πρωτοβουλία, Ανασύνθεση, Αξιοπιστία». Να τους διαγράψει ο Τσίπρας, απαίτησε με δήλωσή του ο Σίμος Κεδίκογλου. Εκδήλωση για την απαλλαγή από τα δεσμά της ορθογραφίας διοργανώνει το ΜΑΧΩΜΕ.

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

Ώρα να βγουν τα νομοθετικά πιστόλια Καλά, ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν» το είχε πει ο πρεσβύτερος Καραμανλής. Αλλά φαίνεται ότι τώρα πια ανήκομεν και εις την «Άγριαν Δύσιν», με τους χρυσαυγίτες να κουβαλάνε τα κουμπούρια τους μέσα στη Βουλή. Όμως, παρά τη μυθολογία που θέλει τους καουμπόηδες να τριγυρνούν παντού με τα πιστόλια έτοιμα να βγουν από τη θήκη και να τρομοκρατούν τους πολίτες, στο Φαρ Ουέστ απαγορευόταν η οπλοφορία στις περισσότερες «μεθοριακές» πόλεις, όπως η Ντοτζ Σίτι, το Τούμπστοουν, η Γουίτσιτα κ.ά. Οι εργαζόμενοι γελαδάρηδες δεν είχαν κανένα πρόβλημα να αφήνουν τα πιστόλια τους έξω από την πόλη. Ωστόσο κακοποιοί και φοβικοί καουμπόηδες, που μεταξύ άλλων μισούσαν τους Ινδιάνους, δεν δίσταζαν να αψηφήσουν τους νόμους. Μάλιστα, το περίφημο πιστολίδι στο Οκέι Κοράλ του Τού-

μπστοουν -έχει αποδοθεί πολλές φορές στον κινηματογράφοέγινε με αφορμή την απαγόρευση οπλοφορίας. Ο σερίφης Γουάιατ Ερπ με τα αδέλφια του και τον Ντοκ Χάλιντέι κάλεσαν τους καουμπόηδες της συμμορίας του Άικ Κλάντον να παραδώσουν τα όπλα τους μπαίνοντας στην πόλη. Αυτοί αρνήθηκαν, βγήκαν τα πιστόλια και η μάχη έληξε με τρεις παράνομους νεκρούς. Αυτά στην Άγρια Δύση. Εδώ τι θα γίνει με τους κουμπουροφόρους της «συμμορίας» που επιχειρεί να τρομοκρατήσει και βουλευτές; Ας πάρει τα νομοθετικά του πιστόλια ο σερίφης Δένδιας και, αντί να δέρνει τους κατοίκους της Ιερισσού, ας αντιμετωπίσει μαζί με τον συνάδελφό του Ρουπακιώτη τη «συμμορία που μισεί τους Ινδιάνους». ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ

Διήμερο για τον Γρηγόρη Λαμπράκη Διήμερο εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη διοργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Μαραθώνα από κοινού με τη Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατολικής Αττικής και το Τμήμα Πολιτισμού του κόμματος. Το διήμερο θα πραγματοποιηθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο, στη Νέα Μάκρη. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής: Το Σάββατο, 1η Ιουνίου, στις 6.30 μ.μ., θα γίνει κατάθεση στεφάνου στην προτομή του Γρ. Λαμπράκη στον Τύμβο του Μαραθώνα και έναρξη πορείας ειρήνης από τον Τύμβο στο Λιμανάκι της Ν. Μάκρης. Ακολουθούν, στις 8.15 μ.μ., οι χαιρετισμοί της εκδήλωσης από τους Πάνο Τριγάζη, πρόεδρο επιτροπής πρωτοβουλίας για το έτος Λαμπράκη, Ηλία Χρονόπουλο, γραμματέα της Νεολαίας Συνασπισμού, και Φώτη Δεληβοριά, γραμματέα δημοτικού συμ-

βουλίου Μαραθώνα. Στις 8.30 μ.μ., θα ξεκινήσει η κεντρική ομιλία από τη Σοφία Σακοράφα, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, ενώ στις 9 μ.μ. θα ξεκινήσει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τον Γιώργο Καλκάνη. Την Κυριακή 2 Ιουνίου, στις 10.30 π.μ., στο παλαιό δημαρχείο της Ν. Μάκρης θα προβληθεί ντοκιμαντέρ για το χρονικό της δολοφονίας του Γρ. Λαμπράκη, του σκηνοθέτη Γιάννη Κατωμερή. Κείμενα διαβάζει η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου. Στις 11 π.μ. θα μιλήσει ο ιστορικός Μιχάλης Λυμπεράτος. Ακολουθεί η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη με τη ματιά των ποιητών. Δραματοποίηση: Κατερίνα Παλιού. Κείμενα - επιλογή ποιημάτων / ασμάτων: Αντωνία Τρουλινού Ανάγνωση - απαγγελία: Μάρκος Δεληγιάννης, Κατερίνα Παλιού. Άσματα: Ληδία Πάλλα.

Η ΑΥΓΗ • KYΡΙΑΚΗ 26 ΜΑΪΟΥ 2013

71

ΡΗΣΕΙΣ&ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

«Όχι σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ». Αλέκος Αλαβάνος, πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και νυν ηγέτης του πολιτικού κόμματος «Σχέδιο Β». (Του έκανε πρόταση συνεργασίας ο ΣΥΡΙΖΑ; Ούτε η Αριστερή Πλατφόρμα από όσο ξέρω. Θέλει συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά δεν θέλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πάει για αυτοδυναμία. Τότε προς τι η απάντηση; Τη χρειάζονταν τα μνημονιακά media;)

Ο Αντώνης και η... πόρτα του Λευκού Οίκου

Λουκέτο και στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου

Φούσκωσαν το ταξίδι στην Κίνα και το Αζερμπαϊτζάν για να κρύψουν τη χυλόπιτα από τον Ομπάμα, που επιμένει να μη δέχεται τον Αντώνη μας. Ακούς εκεί να δεχτεί πανηγυρικά τον Τούρκο πρωθυπουργό και όχι τον δικό μας, σχολίαζαν τα παπαγαλάκια του Μουρούτη. Μα γιατί ο Ομπάμα, που είναι πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στον κόσμο, να δεχτεί έναν πρωθυπουργό που δεν έχει αρμοδιότητα να αποφασίζει για τίποτα; Τι σχέση έχει ένας μεγάλος παίκτης, όπως ο Ερντογάν, που μετέχει των γεωπολιτικών εξελίξεων στην πιο σημαντική γεωγραφική περιοχή του κόσμου, την Ευρασία, με τον αντιπρόσωπο της Μέρκελ στην Ελλάδα; Ούτως ή άλλως, στην εξωτερική πολιτική τούς εξυπηρετεί ο mr Jim Avramopoulos. Τα οικονομικά τα ρυθμίζουν όσο μπορούν με τον Μπαρόζο. Άλλωστε ο Σαμαράς εργάζεται 17 ώρες την ημέρα επί 7 ημέρες για να σώσει την Ελλάδα. Είναι καιρός για ταξίδια άνευ σημασίας; Το αστείο ήταν ότι ο Αντώνης πάνω στον θυμό του ανακοίνωσε, για να πειράξει τους Αμερικάνους που δεν τον κάλεσαν στον Λευκό Οίκο, ότι δεν θα παραστεί και δεν θα μιλήσει στο Παγκόσμιο Φόρουμ της Αμερικανοεβραϊκής Επιτροπής που θα συνέλθει στην Ουάσιγκτον από 2 έως 4 Ιουνίου. Φυσικά, λίγα 24ωρα μετά, έτσι από μόνος του, ο γίγαντας ηγέτης άλλαξε γνώμη και θα πάει. Είναι ήδη στην black list του συγκεκριμένου λόμπι για τις ρατσιστικές του ανοχές και την υποκρισία του.

Δεν αρκέστηκε στην κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ο Γιάννης Σολδάτος, άτυπος σύμβουλος του υπουργού υπουργού για θέματα Πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα. Τώρα έχει βάλει στο στόχαστρο και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», δεν αποκλείει το ενδεχόμενο κατάργησής του. «Θέλουμε δεν θέλουμε, φορείς θα συρρικνωθούν ή θα συγχωνευτούν. Είναι θέμα ανάγκης» λέει χαρακτηριστικά και στη συνέχεια υποστηρίζει ότι: «Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου έχει έναν προϋπολογισμό. Όμως, τι έχει δοθεί για ταινίες τα τελευταία τέσσερα χρόνια; Αν αύριο το πρωί ανακοινωθεί ότι κλείνει το ΕΚΚ, είμαι σίγουρος πως οι Έλληνες κινηματογραφιστές θα πουν: ‘Καλά, ανοιχτό είναι ακόμα;’. Φεύγουν τερατώδη ποσά σε λειτουργικά έξοδα, ενώ θα μπορούσαν να πηγαίνουν σε ταινίες». Όταν μάλιστα ρωτήθηκε εάν θα εισηγηθεί το κλείσιμο του ΕΚΚ, ο Γ. Σολδάτος απάντησε ότι θα προτείνει τη γνώμη του στα σωματεία λέγοντας: «Τι απέδωσαν οι μηχανισμοί του; Τι προώθηση έκανε; Κερδίσαμε τίποτα με το Filmcenter; Θεωρώ ότι θα έχω όλους τους ανθρώπους του κλάδου στο πλευρό μας. Γιατί να μην υπάρχει μια μι-

κρή επιτροπή, άμισθη, που θα μοιράζει τα λεφτά στην παραγωγή; Με 4 εκατομμύρια, αν υπάρχουν, μπορείς να ενισχύσεις 20, 30, 50 ταινίες». Ο ιστορικός του κινηματογράφου και εκδότης Γιάννης Σολδάτος (εκδ. Αιγόκερως), λοιπόν, έχει αναλάβει ουσιαστικά την πολιτιστική πολιτική της χώρας στα χέρια του. Διότι, εκτός από «λαγός», λειτουργεί και ως η λαιμητόμος των πολιτιστικών θεσμών της χώρας. Ο λόγος του εισακούεται. Το αφτί του αναπληρωτή υπουργού δεν ιδρώνει. Και πως να ιδρώσει, άλλωστε, όταν η μοναδική επαφή που έχει με τον πολιτισμό είναι η αποστήθιση ποιημάτων στην οποία υποχρεωνόταν ως μαθητής και προσφάτως στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης, την εκθείαζε ως αξεπέραστη μέθοδο πολιτιστικής εκπαίδευσης και παιδείας γενικότερα; Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από τον γραφικό υπουργό αναπληρωτή και τους ακόμα πιο γραφικούς και πολλαπλώς επικίνδυνους μυστικοσυμβούλους του. Ας ελπίσουμε ότι οι δημιουργοί και οι φορείς του κινηματογράφου, ο πνευματικός κόσμος και οι καλλιτέχνες θα απαντήσουν καταλλήλως και στον Κ. Τζαβάρα και στα παπαγαλάκια του. Π.ΚΡ.

Δ.Χ.

ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Αν μπεις στον πειρασμό να απαντάς στα σοβαρά για τα περί Γκουλάγκ, την πάτησες. Αντιμετωπίζεις στα ίσα τη βλακεία και τη σκόπιμη κακοποίηση της πραγματικότητας. Και, ως γνωστόν, η βλακεία είναι ανίκητη. Οπότε, έχασες. Όσο για τη σκόπιμη κακοποίηση της πραγματικότητας. Κι αυτή ψιλο-άπαιχτη μου κάνει. Ακριβώς της ίδιας ιδεολογικής αλλά και νοητικής επάρκειας είναι οι επινοήσεις του Καλαβρύτων Αμβροσίου. Ότι το αντιρατσιστικό θα πριμοδοτήσει τον γυμνισμό! Και την ομοφυλοφιλία, και τα ναρκωτικά, και τον σατανισμό μη σου πω. Ήξερε λοιπόν τι έλεγε και τι έκανε ο Δέσποτας. Όταν, την περασμένη εβδομάδα, έβαλε να χτυπούν πένθιμα οι καμπάνες στην Αιγιάλεια.

Βάζουμε στοίχημα ότι τους μισούς τουλάχιστον βουλευτές της Ν.Δ., τους έπεισε; Από τους συμβούλους του Σαμαρά, όλους. Εκστασιάζονται οι περισσότεροι τηλεσχολιαστές που η Bild εγκωμιάζει τον Σαμαρά. Η ίδια Bild που μας περιέλουζε, έως πριν από λίγο, με τα χείριστα. Και που τη χαρακτήριζαν, οι ίδιοι ακριβώς τηλεσχολιαστές, ως τη ναυαρχίδα του κιτρινισμού στην Ευρώπη. Με όλα τους τα δίκια. Τότε. Είδες για να έχει στην πρέσα σύμπασα την Ευρώπη η Μέρκελ; Πάτωσε το τραγούδι της στη Eurovision. Εμ βέβαια, ποιος θα της έδινε ψήφο; Germany one point. Μη σου πω zero points. Γι’ αυτό ακούει τα εξ αμάξης από τον, αισθητικής Bild, Τύπο της. Εντάξει, πολύ λογικά αντιμετωπίστηκε από τους πάντες η Γιάννα Αγγελοπούλου ως το απόλυτο καρακιτσαριό.

Μόνο που κάποιοι (αρκετοί...) απ’ αυτούς την υμνούσαν τότε. Τότε που περί του ιδίου ακριβώς καρακιτσαριού επρόκειτο. Μικρή πιάτσα βλέπεις, όλοι γνωριζόμαστε. Άσε που υπάρχει και μνήμη, ενίοτε. «Θα έπρεπε να πάει φυλακή ο Τσίπρας, επειδή χειροκρότησε τον Ζίζεκ». Ποιος το είπε; Α, ο Πάγκαλος. Δεν έχει σημασία. Και να πεις ότι ο Σπύρος Χαλβατζής επεδίωκε να γίνει διευθυντής σχολείου; Να το καταλάβω. Όμως, καμία σχέση. Οπότε προς τι η αποκαθήλωση; Τα μυστήρια των Περισσίων... Μια φορά πήγε ο Άδωνις να βάλει το θέμα σε θεωρητικό πλαίσιο και πέσατε να τόνε φάτε. «Άλλο χουντικός, άλλο ναζί» απεφάνθη αναφερόμενος στον συναγωνιστή Βορίδη.

Σωστός... Μια άλφα μόνο εκλεκτική συγγένεια του ενός με το άλλο. Όσο πατάει η γάτα. Ότι ζήλεψε ο Σαμαράς τους Κινέζους, τους ζήλεψε. Όχι ακριβώς για το οικονομικό θαύμα που πέτυχαν. Αλλά κυρίως για τις μεθόδους με τις οποίες το κατάφεραν. Εκεί όπου τι να τους πουν οι πολιτικές επιστρατεύσεις. Μιλάμε για την εν διαρκή επιστρατεύσει θέση όλων των εργαζομένων. Με μεροκάματα υπό το μηδέν δε. Μονάχα να μην έφερε μαζί του την τεχνογνωσία. Δυναμώνει συνεχώς το αντιμνημονιακό μέτωπο. Προσχώρησε επ’ εσχάτων και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Δηλώνοντας αντιπολίτευση. Υπεύθυνη πάντως και αντιλαϊκίστικη αντιπολίτευση, διευκρίνισε.

Ε, εδώ μου τα χαλάει. Του είχανε βάλει, για καιρό, κομματάκι πάγο οι συγκυβερνώντες του Σίμου Κεδίκογλου. Για κάποιες προωθημένες πολιτικές αλητείες στις οποίες ενεπλέκετο. Ε, κρατήθηκε όσο μπορούσε το παιδί, δεν άντεξε άλλο. Και απάντησε διά της θεωρίας «των δύο άκρων» στην ευγενή δράση των χρυσαυγιτών. Οπότε μήπως να τον ξανα-ανακαλούσαν στην τάξη; Μια ιδέα λέω. Στο 40% εκτοξεύτηκε πλέον η ανασφάλιστη εργασία στην Ελλάδα. Ξέρεις, η μαύρη, η κατάμαυρη. Μια μικρή πλην ενδιαφέρουσα ψηφίδα στο ελληνικό success story. Αυτό που, ως γνωστόν, φαντασιώνεται ο Σαμαράς. Τι θέλει ακριβώς η Φωτεινή Πιπιλή; Να παραμείνουν ανυπεράσπιστοι οι συνάδελ-

φοί της στη Βουλή; Τόσοι εαμοβούλγαροι συμμορίτες κυκλοφορούν εκεί μέσα. Και γιατί, παρακαλώ, να καταθέσουν τα όπλα οι υγιώς σκεπτόμενοι; Να περιπέσει δηλαδή η εθνικοφροσύνη στο ιστορικό λάθος μιας νέας Βάρκιζας; Ούτε γι’ αστείο. Η ΕΛ.ΑΣ. κινεί ήδη τις διαδικασίες για την απέλαση δύο εκ των μαχαιρωμένων της Μανωλάδας. Αυτούς για τους οποίους ο Δένδιας είχε δημοσίως δεσμευτεί ότι ουδείς απελαύνεται. Εντάξει μωρέ, μια σαχλαμάρα είπε ο υπουργός για να περνάει η ώρα. Μην το κάνουμε θέμα. «Διμέτωπο αγώνα» ονόμαζε ο Γεώργιος Παπανδρέου τη θεωρία των «δύο άκρων» τότε. Πενήντα χρόνια πριν, το 1963. Τη χρονιά της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη...