11994

11/5

ΖΟ ΔΙΑΒΑ

ΝΤΑΣ

ΡΕ ΤΟ ΠΑ

ΛΘΟΝ

3

λογές ικ έ ς ε κ Δημοτ κή Ελλάδα λ ια τεμφυ 951-1964) στη με (1 σ κ ή ν ιο το προ τερά σ ισ ρ Α Η

Η ΑΥΓΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

www.avgi.gr TIMH: 3 €

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ 1952 • Β’ ΠΕΡΙΟΔΟΣ • ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 11994 • KΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ (100 ΣΕΛΙΔΕΣ)

Δημοτικές εκλογές στη μετεμφυλιακή Ελλάδα (1951-1964): Η Αριστερά στο προσκήνιο ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΑΦΟΥΝ: Κατερίνα Δέδε, Δημοσθένης Δώδος, Σπύρος Ζηνιάτης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Χρήστος Λούκος, Δήμητρα Σαμίου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ: Να ηττηθεί το «σύστημα Τατούλη» ΣΕΛ. 15

ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΡΟΥ: Κλίμα ανατροπής στη Δυτική Ελλάδα

Μιλούν: Χ. Γολέμης, Ν. Θεοδωρακοπούλου, Αλ. Καλύβης, Στ. Κούλογλου, Γ. Κυρίτσης, Χρ. Λάσκος, Ν. Ξυδάκης, Σ. Σακοράφα, Ελ. Σωτηρίου, Γ. Φουντουλάκης, Αλ. Χριστακάκη, Δ. Χριστόπουλος Άρθρα: Σία Αναγνωστοπούλου, Πέπη Ρηγοπούλου ΣΕΛ. 18-21, 56

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ!

Δυναμική ανατροπής ΟΙ ΔΕΚΑ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΚΛΥΔΩΝΙΖΕΤΑΙ η κυβέρνηση Σαμαρά στην τελική ευθεία της εκλογικής αναμέτρησης. Το μνημονιακό μπλοκ εξουσίας αποσαθρώνεται. Το «σύστημα Σαμαρά» και η συνιστώσα της Ν.Δ., το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, εμφανίζουν δείγματα πανικού εξαιτίας της δυναμικής ανατροπής που διαμορφώνεται στην κοινωνία. Ο Σαμαράς ξεκίνησε ήδη την αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα παλιά, φθαρμένα υλικά της Δεξιάς: τον εκφοβισμό και τη στρατηγική της έντασης. Ξεχνάει τη Χρυσή Αυγή και υιοθετεί την ατζέντα της, ενώ ο Βενιζέλος προαναγγέλλει την πτώση της κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανείς από τους δύο δεν πή-

γε στη Βουλή για να υπερασπιστεί το Μεσοπρόθεσμο. Το παλιό σύστημα αναζητεί λύσεις για την επόμενη ημέρα... Στον αντίποδα ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει το νέο και διαμορφώνει δυναμική ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών στην Ελλάδα, που θα στείλει μήνυμα και στην Ευρώπη. Οι μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις (φωτό από την Πειραιά) δείχνουν ότι ο λαός μας ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να βάλει τέλος στο παλιό που γονάτισε τη χώρα. Ο Αλέξης Τσίπρας σε μια κίνηση με ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα, μεταβαίνει στη Μόσχα, επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος, για συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους.

ΣΕΛ. 13

ΤΡΙΑΝΤ. ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ: Αντίπαλη λύση στο δίδυμο Μπουτάρη - Καλαφάτη ΣΕΛ. 17

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ Μιλούν οι υποψήφιοι δήμαρχοι Πειραιά και Πάτρας ΣΕΛ. 24 Άρθρο της Δέσποινας Xαραλαμπίδου (υποψ. περιφερειάρχη Κ. Μακεδονίας)

ΣΕΛ. 16

Προεκλογικό δώρο της συγκυβέρνησης στον εαυτό της ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ*

Από τον συνδυασμό της δημοκρατικής αρχής (άρθρο 1 του Συντάγματος) και της κατοχύρωσης του πολυκομματισμού (άρθρο 29 παρ. 1 του Συντάγματος) απορρέει η αρχή της παροχής ίσων ευκαιριών στα πολιτικά κόμματα. Η τήρηση του ίσου μέτρου ευκαιριών στα κόμματα αποτελεί δείκτη της ίδιας, της δημοκρατικής ποιότητας του πολιτεύματος. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 2

ΥΠΟΦΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΣΙΠΡΑ

Πρωτοβουλία στήριξης ΜΙΛΟΥΝ: Φρ. Δημάκου - Κιάου, Ν. Κούνδουρος, Γ. Μυλόπουλος, Θ. Παραστατίδης, Θ. Πελεγρίνης, Χ. Ρώμας, Μ. Φαραντούρη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Γκουίντο Βιάλε ΣΕΛ. 5, 25

LE MONDE diplomatique Αφιέρωμα στην Ευρώπη

Γράφουν: Αλιμί, Ραμονέ, Λορντόν, Πανιέ, Σουχόν, Στιγκλέρ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πάρτι συμφερόντων στον αιγιαλό

ΣΕΛ. 47

ΣΕΛ. 26

Το μεγάλο κόλπο των κερδοσκόπων ΣΕΛ. 11 με την Εθνική και τη Eurobank

ΑΡΘΡΑ Γ. Γαβρίλης, Τ. Κορωνάκης, Γ. Μηλιός, Γ. Πρωτονοτάριος, Ευ. Τσακαλώτος, Μ. Λαμτζίδης

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

2

ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΑΥΓΗ

Καθαρές λύσεις

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΟΡΩΝΑΚΗ*

Καθώς το μνημονιακό κατεστημένο συνειδητοποιεί ότι οδηγείται σε ήττα και στις τρεις κάλπες, με ιδιαίτερη σημασία σε εκείνη των ευρωεκλογών, αρχίζει η διακίνηση σεναρίων για την επόμενη μέρα. Σε όλα τα σενάρια ομολογείται η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρείται όμως να σχετικοποιηθεί, δηλαδή να υπονομευθεί το λαϊκό μήνυμα. Δεν τους αρκεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θέτουν και άλλες παραμέτρους. Πόσο μεγάλη θα είναι, αν το άθροισμα των συγκυβερνώντων κομμάτων θα υπερβαίνει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και άλλα συναφή. Ξεχνούν ότι με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο το πρώτο κόμμα, έστω και με μια ψήφο, κερδίζει το εκλογικό μπόνους, χάρις στο οποίο υπάρχει και η σημερινή κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την έκταση της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως είναι το μοναδικό κόμμα που διοργανώνει μεγάλες ανοικτές πολιτικές συγκεντρώσεις. Που συσπειρώνει και διευρύνει την εκλογική δύναμη του Ιουνίου του 2012, την ώρα που άλλα κόμματα είτε δίνουν μάχη να μπουν στην Ευρωβουλή είτε να συγκρατηθούν στα χαμηλά επίπεδα του Μαΐου του 2012. Σε κάθε περίπτωση είναι ανάγκη από τις κάλπες να βγει αδιαμφισβήτητο μήνυμα, ώστε να στοιχειοθετηθούν και οι επόμενες καθαρές λύσεις. Δηλαδή η δημοκρατική ανατροπή. Πίσω από τη σεναριολογία των ηττοπαθών του Μνημονίου κρύβεται η άρνησή τους να αποδεχθούν το αποτέλεσμα που προβλέπουν. Δηλαδή το δόγμα τους, ότι είναι οι μοναδικοί νομείς της εξουσίας, υπεράνω της λαϊκής βούλησης, κάτι σαν ενσάρκωση της Πεφωτισμένης Δεσποτείας. Οι καθαρές λύσεις αποτελούν, λοιπόν, προϋπόθεση για τη δημοκρατική σταθερότητα που απειλείται από το μνημονιακό κατεστημένο, το οποίο ταυτίζει τη σταθερότητα με την παραμονή του, με κάθε τρόπο, στην εξουσία. Δηλαδή βαφτίζει πολιτική σταθερότητα την αποσταθεροποίηση των κανόνων του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτή η συμπεριφορά είναι απότοκος της προσήλωσης στο Μνημόνιο, το οποίο διέλυσε πολύχρονες κοινωνικές αναγνωρίσεις και πολιτικές εκπροσωπήσεις. Με προδιαγραφόμενη την ήττα στις ευρωεκλογές, άρχισαν τα ευφάνταστα - επικίνδυνα πολιτικά σενάρια, οι σχεδιασμοί για νέα «μεταβατική κυβέρνηση» από την παρούσα Βουλή («διάλειμμα» τύπου Πικραμμένου), σε συνδυασμό με την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Κατ’ αναλογίαν μάλιστα προς την πολιτική περίοδο του 1989, συζητείται ακόμη και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, με την υστεροβουλία ότι έτσι θα εμποδιστεί η εκλογική άνοδος της Αριστεράς. Ό,τι κι αν επινοούν, όμως, αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δώσει καθαρό μήνυμα, οι σεναριογράφοι θα βουλιάξουν στις ραδιουργίες τους. Η μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και στις τρεις κάλπες, η αποφασιστική λαϊκή παρέμβαση στη μεγάλη μάχη των εκλογών, αποτελεί την καθοριστική προϋπόθεση για να γίνει το πρώτο και σταθερό βήμα για την αναγέννηση της χώρας και της δημοκρατίας και την παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυτή την εβδομάδα θα επιβεβαιωθεί η αίσθηση της ανερχόμενης λαϊκής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ, που θα αποδειχθεί καταλύτης γοργών πολιτικών εξελίξεων, όπου ο κοινωνικός διπολισμός, αντανακλώμενος στο πολιτικό πεδίο, θα σφραγίσει την πορεία της χώρας.

Η ΑΥΓΗ ΠΡΩΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

18 ψηφίζουμε, 25 κερδίζουμε τη μάχη της Αθήνας Μια εβδομάδα έμεινε μέχρι την πρώτη μεγάλη και κρίσιμη μάχη για τους δήμους και τις περιφέρειες σε όλη τη χώρα. Μάχη που πρέπει κι εμείς να πιστέψουμε πως θα ‘ναι νικηφόρα και θ’ ανοίξει το παράθυρο της άνοιξης για τη μεγάλη ανατροπή και τη μεγάλη αλλαγή στη χώρα. Σ’ αυτό το μικρό σημείωμα θα μείνω μόνο στη μάχη της Αθήνας. Από το 2006 μέχρι σήμερα κάναμε περισσότερα από όσα μπορούσαμε να φανταστούμε όταν ξεκινούσαμε. Βρεθήκαμε μαζί στους μεγάλους αγώνες, στις τοπικές αντιστάσεις, συμβάλαμε στην αλληλεγγύη, χτίσαμε μαζί με πολλα δημοτικά σχήματα μια νέα πρόταση για την Αυτοδιοίκηση. Σήμερα ήρθε η ώρα να νικήσουμε και ποτέ δεν ήμασταν πιο κοντά. Όλα θα κριθούν εδώ, τώρα και από εμάς. Είναι η μοναδική ευκαιρία να κάνουμε πράξη όλα όσα έχουμε πει για την Αυτοδιοίκηση από τους ελεύθερους χώρους και τον πολιτισμό στις γειτονιές, τους συμμετοχικούς προϋπολογισμούς και τη δημόσια λογοδοσία, την στήριξη των μικρών καταστημάτων και των συνεταιρισμών μέχρι το άλλο μοντέλο δομής και λειτουργίας του δήμου και της πόλης που θα έχει στο επίκεντρο τις ανάγκες των πολλών.

Για εμάς η Αθήνα είναι ο δημόσιος χώρος, όπου έχουμε τη συλλογική μνήμη, διαμορφώνουμε τη συλλογική συνείδηση και δημιουργούμε το συλλογικό μας φαντασιακό. Θέλουμε την Αθήνα ανθρώπινη και ζωντανή, με αλληλεγγύη κι αξιοπρέπεια, με ελευθερία και δημοκρατία. Πόλη για όλους. Μια εβδομάδα έμεινε. Με το ψηφοδέλτιο της Ανοιχτής Πόλης, δίπλα στη Δύναμη Ζωής, γειτονιά τη γειτονιά, σπίτι το σπίτι δίνουμε όλη μας τη δύναμη, ώστε το βράδυ της Κυριακής να μην πανηγυρίζουν ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Καμίνης, ούτε ο Σπηλιωτόπουλος. Αλλά να στήσουμε στην Αθήνα τη μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας και της συμμετοχής, που θα μας πάει μέχρι την επισφράγιση της νίκης στις 25 Μαΐου. Επιτέλους η Αθήνα να έχει δήμαρχο που δεν θα νοιάζεται για την προσωπική του προβολή. Επιτέλους η Αθήνα να έχει δήμαρχο που δεν θα σχεδιάζει στην πόλη ανάλογα με το τι θέλουν τα συμφέροντα. Επιτέλους η Αθήνα να έχει δημοτική αρχή της Αριστεράς που θα φέρει την κυβέρνηση της Αριστεράς ακόμα πιο κοντα και ως βιωμένο παράδειγμα στη ζωή της πρωτεύουσας.

* Ο Τ. Κορωνάκης είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα με την Ανοιχτή Πόλη

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Προεκλογικό δώρο της συγκυβέρνησης στον εαυτό της ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1 Στο πλαίσιο αυτό, η κρατική χρηματοδότηση προς τα κόμματα, που είναι στενά συνυφασμένη προς την ουσιαστική αρχή της ισότητας, δεν μπορεί να γίνεται στη βάση στοιχείων τυχαίων, συμπτωματικών ή ανεπίκαιρων και δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από το μέγεθος των κομμάτων και την απήχησή τους στο εκλογικό σώμα (σχετική η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 930/1990 και σειρά παρόμοιων έκτοτε). Με το νόμο 3023/2003 ρυθμίστηκαν τα θέματα εκλογικής χρηματοδότησης των κομμάτων. Αυτή ανέρχεται κατ’ ανώτατο σε ένα συγκεκριμένο ύψος του κρατικού προϋπολογισμού (0,22 τοις χιλίοις), ενώ το ακριβές ποσοστό προβλέφθηκε να αποφασίζεται από τον υπουργό Εσωτερικών κατόπιν διατύπωσης γνώμης από τη Διακομματική Επιτροπή. Με το άρθρο 3 παρ. 3 του ίδιου νόμου ορίστηκε ότι η κατανομή της εκλογικής χρηματοδότησης προκύπτει σε συνάρτηση με τον συνολικό αριθμό των έγκυρων ψηφοδελτίων που συγκέντρωσαν τα κόμματα και οι συνασπισμοί. Εκείνο που όμως δεν ορίζεται είναι με βάση το αποτέλεσμα τίνων εκλογών (και άρα ψηφοδελτίων) θα καθοριστεί η επιχορήγηση. Εδώ η λογική απάντηση (και η μόνη που θα έβρισκε έρεισμα στο Σύνταγμα) θα ήταν με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, αφού τούτη είναι αναμφίβολα η πλέον πρόσφατη και αξιόπιστη έκφραση της λαϊκής βούλησης. Ο υπουργός Εσωτερικών της μνημονιακής συγκυβέρνησης αποφάσισε όμως διαφορετικά. Σε μια πρωτοφανή χειρονομία προεκλογικής στήριξης προς τον ασθμαίνοντα (και καταχρεωμένο) κυβερνητικό εταίρο ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε τον

καθορισμό του ύψους της χρηματοδότησης με κύριο συντελεστή βαρύτητας τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2009 (!), σε πλήρη αναντιστοιχία προς το σημερινό πολιτικό σκηνικό. Αρκεί να υπενθυμιστεί ότι έκτοτε μεσολάβησαν τρεις εθνικές αναμετρήσεις (Οκτώβριος 2009, Μάιος και Ιούνιος 2012) και ότι το ΠΑΣΟΚ στην τελευταία από αυτές έλαβε λιγότερο από το ένα τρίτο των ψήφων που είχε στις ευρωεκλογές του 2004, ενώ συρρίκνωση παρουσίασε και το εκλογικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας. Πρόκειται επομένως για υφαρπαγή δημοσίου χρήματος από τον συνασπισμό των υπερχρεωμένων και αναξιόχρεων (οφειλετών 270 εκατ. ευρώ προς το διασωθέν με χρήματα φορολογουμένων τραπεζικό σύστημα) «διασωστών» της ελληνικής οικονομίας, με στόχο την πολιτική - εκλογική διαιώνιση πολιτικών απολιθωμάτων. Η υφαρπαγή αυτή είναι αντισυνταγματική, αφού η χρησιμοποίηση ανεπίκαιρων ιστορικών κριτηρίων για την κατανομή της κρατικής ενίσχυσης στα κόμματα παραβιάζει, όπως εκτέθηκε, τα άρθρα 1 και 29 του Συντάγματος. Το πρακτικό πρόβλημα όμως είναι ότι η τυχόν προσβολή της υπουργικής απόφασης στο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν μπορεί να οδηγήσει σε έκδοση ακυρωτικής δικαστικής απόφασης παρά μόνο ύστερα από την πάροδο ικανού χρονικού διαστήματος, λόγω των γνωστών ρυθμών απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας. Έτσι πιθανότατα η δικαστική διαπίστωση της αντισυνταγματικότητας δεν θα επιφέρει την επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών, αφού τότε το ΠΑΣΟΚ (ή Ελιά) δεν θα υπάρχει καν.

*Ο Κώστας Χρυσόγονος είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ - ΕΚΔΟΣΗ: «Η ΑΥΓΗ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ Α.Ε.»

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΠΑΚΟΣ, ΚΩΣΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ: ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΟΥΚΝΙΔΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΪΚΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ. ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΠΕΤΗΣ

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 12, 104 31 • ΤΗΛ. ΚΕΝΤΡΟ: 210 5231831-4 • ΦΑΞ: 210 5231822 • ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ: 210 5231820 • marketing@avgi.gr - ΦΑΞ: 210 5231830 INTERNET: www.avgi.gr e-mail: editors@avgi.gr • ΓΡΑΦΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ: Βασ. Ηρακλείου 37, ΤΗΛ. ΚΕΝΤΡΟ: 2310 261646, ΦΑΞ: 2310 266444, e-mail: avgi@otenet.gr ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Π. Παπίδας & Σια Ε.Ε., ΤΗΛ. : 210 8228258 ΕΚΤΥΠΩΣΗ: IΡΙΣ ΑΕΒΕ ΤΣΕΚ - ΕΜΒΑΣΜΑΤΑ: Εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ», Αγ. Κωνσταντίνου 12, 10431 Αθήνα

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

4

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΩΣ ΚΑΙ ΤΡΙΠΛΑΣΙΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ 2012

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναφέρνει τους πολίτες στους δρόμους ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ευρεία νίκη και προβάδισμα δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ οι δημοσκοπήσεις. Όχι, οι γνωστές... δημοσκοπήσεις -παρότι είναι άδικο να μπουν όλες σε ένα τσουβάλι-, αλλά οι άλλες. Εκείνες που σπανίως διαψεύδονται. Οι «δημοσκοπήσεις» των ανοιχτών συγκεντρώσεων. Σε μια περίοδο που δύσκολα ο κόσμος βγαίνει από το σπίτι του και ακόμη πιο δύσκολα μετέχει σε μια προεκλογική εκδήλωση, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διοργανώνει ανοιχτές συγκεντρώσεις, αλλά τις βλέπει να στέφονται από εξαιρετική επιτυχία. Ήταν χαρακτηριστικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας, την περασμένη Τετάρτη, είδε τριπλάσιο πλήθος από την αντίστοιχη συγκέντρωση τον Μάιο του 2012 στην Καλαμάτα. Στην... έδρα, δηλαδή, του κ. Σαμαρά, την ώρα μάλιστα που εκείνος περιορίζεται σε συναθροίσεις σε κλειστούς χώρους. Τα ίδια θετικά μηνύματα έρχονται -τόσο από το Λεκανοπέδιο όσο και από αλλού- και όταν δεν είναι ομιλητής ο πρόεδρος

του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφές, από το κλίμα των συγκεντρώσεων, ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του 2012 συσπειρώνονται με την προσδοκία της πολιτικής ανατροπής, αλλά κοντά σε αυτούς έρχονται και άλλοι, που την προηγούμενη φορά είχαν προτιμήσει τα κυβερνητικά κόμματα. Είδαν όμως -και αυτοί- τους μισθούς, τις συντάξεις, τα εισοδήματά τους να μειώνονται ραγδαία και εμφανίζονται, έτσι, αποφασισμένοι, όχι απλώς να στείλουν ψήφο τιμωρίας ή έστω διαμαρτυρίας, αλλά επιπλέον επιλέγουν θετικά το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και θέλουν, όπως όλα δείχνουν, να αναλάβει αυτό το «τιμόνι» της χώρας, σε μια ρηξικέλευθα νέα πορεία. Ένας λόγος πάντως που φέρνει όλο και πιο πολλούς πολίτες στις ανοιχτές ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα είναι το γεγονός ότι «έχει κάτι να τους πει». Όχι εν είδει παροχολογίας, γιατί είναι άδικο -αν όχι προκλητικό- να εγκαλείται για «θα» ο πολιτικός που υπόσχεται «ανάσα» 60 εκατομμυρίων σε εκείνους που δεν έχουν τα αναγκαία

για την επιβίωσή τους, την ώρα που ο πολιτικός του αντίπαλος -ο κ. Σαμαράς- είναι δεσμευμένος να δώσει 60 δισεκατομμύρια για χρεολύσια στους δανειστές.

Στήριξη στους ευάλωτους Για παράδειγμα από την Κοζάνη, μια περιοχή δηλαδή που πλήττεται από τις χαμηλές θερμοκρασίες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεσμεύτηκε, πρι από μία εβδομάδα, για «εγκαθίδρυση ειδικού καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, πιο απλά, κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, θέρμανση, νερό, δυνατότητα επικοινωνίας». Μιλώντας ειδικότερα για την ηλεκτρική ενέργεια, πρότεινε: αποδέκτες της δωρεάν ποσότητας ρεύματος να είναι όλοι οι δικαιούχοι του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου, δηλαδή περίπου 410.000 καταναλωτές. Με επέκταση των υφιστάμενων κοινωνικών τιμολογίων και επιδομάτων σε νέες κατηγορίες δικαιούχων, σε νέες υπηρεσίες και τεχνολογίες θέρμαν-

σης, σε νέες περιοχές. Και για το πετρέλαιο θέρμανσης, πιο συγκεκριμένα, δεσμεύτηκε για: o Μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης σε 0,9 ευρώ από 1,3 ευρώ ανά λίτρο. o Διεύρυνση δικαιούχων για επίδομα θέρμανσης. o Διεύρυνση επιδόματος θέρμανσης σε τεχνολογίες και θερμαντικά μέσα με χαμηλότερο κόστος θερμικής μονάδας και καλύτερες περιβαλλοντικές επιδόσεις. o Χορήγηση 50% του επιδόματος ως προκαταβολή. Και οι πολίτες που τον άκουγαν, ένιωθαν την ίδια ώρα, πόσο θα άλλαζε η ζωή τους...

Τα συγκριτικά πλεονεκτήματα Σε άλλες περιπτώσεις, ο Αλέξης Τσίπρας προτάσσει το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τονίζοντας τα τοπικά πλεονεκτήματα. Όπως, για παράδειγμα, στην Κέρκυρα, την περασμένη Δευτέρα, όπου μίλησε α-

Η Αριστερά θα πάρει το πρωτάθλημα στον Πειραιά H Αριστερά και ο Θοδωρής Δρίτσας «θα πάρουν το πρωτάθλημα» στον Πειραιά, τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποίησε το κόμμα την Παρασκευή στην πλατεία Κοραή, στην οποία μίλησαν επίσης η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου και ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, Θοδωρής Δρίτσας. Και οι τρεις τους τόνισαν την ανάγκη να μείνει το λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, υπό δημόσιο έλεγχο. Ο Αλ. Τσίπρας επεσήμανε πως ο Πειραιάς δεν πρέπει να παραδοθεί στα επιχειρηματικά συμφέροντα: «Τις τελευταίες μάλιστα μέρες, ο Πειραιάς ζει μια έφοδο που αν πετύχει δεν θα παραδώσει σε επιχειρηματικά συμφέροντα μόνο το λιμάνι, αλλά ολόκληρη την πόλη. Ιδιωτικοποιούν το λιμάνι, καταλαμβάνουν τον δήμο, ελέγχουν την πόλη». Ωστόσο, υπογράμμισε πως «εκτός από τους επίδοξους ιδιοκτήτες του και εκείνους που για χρόνια λυμαίνονται τον Πειραιά με τους κομματικούς στρατούς, υπάρχει και ο Πειραιάς των ανθρώπων, ο Πειραιάς των αγωνιστών, όπως ο Θοδωρής Δρίτσας».

Ρένα Δούρου: Ο Γ. Σγουρός δεν έκανε ούτε τα στοιχειώδη για τον Πειραιά «Ακόμη περιμένουν οι πολίτες στο Πέραμα, την πόλη των ανέργων, τις 350.000 ευρώ που είχαν εγκριθεί από την Περιφέρεια για κοινωνικές δράσεις... Ούτε αυτό το ελάχιστο, μπροστά στην ανεργία του 60% και τα 1.600 νοικοκυριά χωρίς ρεύμα στο Πέραμα, δεν θεώρησε στοιχειωδώς απαραίτητο να πράξει ο απερχόμενος περιφερειάρχης», τόνισε η Ρ. Δούρου. Επιπλέον, επεσήμανε πως ο Γ. Σγουρός αδιαφορεί και για το ξεπούλημα του λιμανιού: «Απαθής και άφωνος όμως παραμένει ο απερχόμενος περιφερειάρχης», σημείωσε η υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής, και «μπροστά

στο προωθούμενο ξεπούλημα του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά».

Θοδωρής Δρίτσας: Το λιμάνι είναι ο πλούτος του Πειραιά Αναφερόμενος στο λιμάνι του Πειραιά ο Θ. Δρίτσας σημείωσε πως αυτό «διακινεί έναν τεράστιο πλούτο. Διακίνηση εμπορευμάτων, εφοπλιστικά γραφεία, πλούτος που συγκεντρώνεται ολοένα και σε λιγότερα χέρια. Το λιμάνι ιδιωτικοποιείται, η πόλη δεν κερδίζει τίποτα. Οι ναυτικοί δεν πληρώνονται και απειλούνται με ατομικές συμβάσεις εργασίας. Άνεργοι οι περισσότεροι. Η πόλη ερημώνει, ακόμη και τα δικαστήρια η κυβέρνηση της τρόικας και του ΤΑΙΠΕΔ θέλει να τα απομακρύνει από την πόλη». Ωστόσο, ο Θ. Δρίτσας ξεκαθάρισε πως «δεν θα τα επιτρέψουμε όλα αυτά. Είμαστε εδώ για να δώσουμε μια μάχη νικηφόρα. Ο Πειραιάς θα νικήσει». ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΜΟΣ

σφαλώς για τα πλεονεκτήματα από τον τουρισμό, όχι όμως έναν άναρχο τουρισμό, όπως τον ζήσαμε δεκαετίες τώρα, αλλά ένα Εθνικό Σχέδιο Τουριστικής Ανάπτυξης, καθώς, όπως είχε τονίσει, «αυτός ο ζωτικός τομέας δεν μπορεί να αφήνεται στις τυφλές δυνάμεις της αγοράς». Ένα σχέδιο, που «προβλέπει ισόρροπη ανάπτυξη, με σεβασμό στο περιβάλλον, στήριξη της πρωτοβουλίας και της καινοτομίας, σύνδεση του τουρισμού με τα ιδιαίτερα πολιτιστικά και ιστορικά χαρακτηριστικά κάθε εποχής, εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου και συντονισμό όλων των υπηρεσιών». Καθώς όμως όλα ξεκινούν και επιστρέφουν στον άνθρωπο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογραμμίσει, στην ίδια ομιλία, την ανάγκη να στηριχτούν οι χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου, με τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας στα εποχικά επαγγέλματα όπως ίσχυε δηλαδή ώς το 2011-, με την υγειονομική κάλυψη των εποχικά εργαζομένων στον τουρισμό για ολόκληρο τον χρόνο κ.ά.

Διεθνείς διανοού Etienne Balibar, Θεωρητικός Φιλόσοφος, Καθηγητής Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Slavoj Zizek, Θεωρητικός Φιλόσοφος Κριτικής Θεωρίας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ljubljana. Judith Butler, Θεωρητικός Φιλόσοφος σε ζητήματα Φύλου, Καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια. Leo Panitch, Καθηγητής - Ερευνητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο York στο Τορόντο, Εκδότης του περιοδικού Social Register. Wendy Brown, Θεωρητικός Οικονομικών και Πολιτικής Επιστήμης, Καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Berkeley της Καλιφόρνια.

Chantal Mouffe, Φεμινίστρια, Θεωρητικός Φιλόσοφος, Καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας Πανεπιστήμιου του Westminister στο Λονδίνο. Drucilla Cornell, Φεμινίστρια, Θεωρητικός Φιλόσοφος, Καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας και Σπουδών Φύλου, στο

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

5

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΡΩ-ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΣΙΠΡΑ

Το «νέο» ενώνει μεγάλο φάσμα πολιτών ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ - ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Άλλαξε δεδομένα και παγιωμένες καταστάσεις. Ένωσε, ανέτρεψε, πρόσφερε ελπίδα. Ο λόγος για την υποψηφιότητα της ευρω-αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν. Την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα και τις θετικές συνέπειες που είχε το πέρασμά της σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Τον παλμό του νέου που έρχεται, διαπίστωσε όμως και όποιος βρέθηκε την Πέμπτη το βράδυ, στο «Ακροπόλ», παρακολούθησε ή έμαθε για την ελληνική πρωτοβουλία υπέρ της ευρω-υποψηφιότητας Τσίπρα.

179 σημαντικές προσωπικότητες του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, της επιστήμης και της πολιτικής (από χώρους σημειωτέον πολύ πέρα από τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ) ένωσαν τις δυνάμεις τους, με εκείνες 23 διανοουμένων από το εξωτερικό. Για μια νέα πορεία στην Ευρώπη, πιο κοντά στις ιδρυτικές της αξίες, με «πολιορκητικό κριό» τον υποψήφιο για την ηγεσία της Κομισιόν, Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που έρχεται, λοιπόν, με ενθουσιασμό χαιρέτισαν στην κεντρική εκδήλωση, ο Γιώργος Κιμούλης, ο Γκουίντο Βιάλε, ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και, μέσω βίντεο, ο Γιάνης Βαρουφάκης. Ενώ σημαντική ήταν η συνεισφορά από τέσσερις πολιτικές κινήσεις, Κοινωνία Πρώτα, Κοινωνική Συμφωνία, Πράττω και Αριστερή Προοπτική - ή, για να το προσωποποιήσουμε, από τον Οδ. Βουδούρη και τον Θ. Παραστατίδη, τη Λούκα Κατσέλη, τον Νίκο Κοτζιά, τον Στέφανο Μπαγεώργο και τον Ανδρέα Νεφελούδη, και δεκάδες άλλους πολίτες γύρω τους. Η «Αυγή» της Κυριακής συνομίλησε με κάποιους από τους 179 συμπολίτεςμας: με τον Νίκο Κούνδουρο και τη Μαρία Φαραντούρη, τον ηθοποιό Χάρη Ρώμα, τον ανεξάρτητο βουλευτή Θόδωρο Παραστατίδη, την πρ. υπουργό Παιδείας Φρόσω Δημάκου - Κιάου και τους πρυτάνεις Θεοδόση Πελεγρίνη και Γιάννη Μυλόπουλο, των Πανεπιστημίων Αθηνών και Αριστοτελείου αντίστοιχα.

μενοι στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα Πανεπιστήμιο Rutgers στο New Jersey.

Joanna Bourke, Ιστορικός, Καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου. Athena Athanasiou, Κοινωνιολόγος Θεωρητικός σε ζητήματα Φύλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Costas Douzinas, Φιλόσοφος, Καθηγητής Δικαίου και Διευθυντής του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου. Lynne Segal, Φεμινίστρια, Θεωρητικός Φιλόσοφος, Καθηγήτρια Ψυχολογίας και Σπουδών Φύλου στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου. Hilary Wainwright, Κοινωνιολόγος, Εκδότρια του περιοδικού Red Pepper στη Μ. Βρετανία.

Jacqueline Rose, Θεωρητικός της Φεμινιστικής Γλωσσολογίας, Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου. Doreen Massey, Θεωρητικός Μαρξιστικής Γεωγραφίας, Καθηγήτρια Γεωγραφίας

στο Πανεπιστήμιο Open του Λονδίνου.

Sandro Mezzadra, Θεωρητικός, Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Adolphe Reed, Θεωρητικός Αμερικανικής Πολιτικής, Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania. Jodi Dean, Αμερικανίδα Δημοσιογράφος και Συγγραφέας.

Bruce Robbins, Καθηγητής Λογοτεχνίας και Πολιτισμικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Doug Henwood, Αμερικανός Δημοσιογράφος, εκδότης του Left Business Observer. Johann Kresnik, Σκηνοθέτης, Χορογράφος, πρωτοπόρος του γερμανικού «χορογραφικού θεάτρου». Martijn Konings, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ. Frances Fox Piven, Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο City της Νέας Υόρκης. Enzo Traverso, Ιστορικός, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Cornell της Νέας Υόρκης.

23+179 προσωπικότητες στηρίζουν την προσπάθεια

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΣΙΠΡΑ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΡΟΥΡΟΣ Θα απαντήσω μ’ ένα παράδοξο. Ο Τσίπρας προέκυψε από μια αφαιρετική μέθοδο. Η μέθοδος λέει όχι Σαμαράς. Όχι το αντίστοιχο του οποιουδήποτε Σαμαρά. Όχι οι άνθρωποι της παλιάς πολιτικής. Όχι Βενιζέλος. Όχι Λοβέρδος. Όχι Κυριάκος Μητσοτάκης. Όχι Χρύσανθος Λαζαρίδης. Όχι Φαήλος Κρανιδιώτης. Όχι Σοφία Βούλτεψη. Όχι άνθρωποι που 40 χρόνια διαχειρίστηκαν τη μοίρα αυτού του έρμου λαού. Βάλε ακόμα μερικούς και μας μένει ο Τσίπρας να δηλώνει αθώος. Να δηλώνει Έλληνας. Να δηλώνει δημοκράτης. Να δηλώνει αριστερός. Δεν φτάνουν αυτά για έναν ψηφοφόρο πληγωμένο στο βάθος της καρδιάς του, να κάνει μια κίνηση αισιοδοξίας, να κάνει ένα νεύμα προς την Ευρώπη των λαών και να ελπίζει;

ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ Υποστηρίζω την υποψηφιότητα Τσίπρα η οποία, μαζί με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, μπορεί να σηματοδοτηθεί μια νέα κατεύθυνση για μια Ευρώπη αλληλεγγύης, για μια Ευρώπη με κοινωνική συνοχή. Γιατί δυστυχώς η Ευρώπη τώρα διολισθαίνει σε έναν συντηρητισμό που υποσκάπτει το μέλλον της. Από την άλλη ελλοχεύει ο κίνδυνος της Ακροδεξιάς που δεν μας επιτρέπει να ευφησυχάζουμε. Χρειάζεται να αφυπνιστούμε πριν είναι αργά προκειμένου να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε, επιτέλους, την Ευρώπη που ονειρευόμαστε: την Ευρώπη των πολιτών και του πολιτισμού και όχι των τραπεζών και των αγορών.

ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ Θέλω να εξάρω την υποψηφιότητα του κ. Αλέξη Τσίπρα για την θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το εγχείρημα, ασφαλώς, μεγαλεπήβολο. Αλλά στην αρετή, στην ηθική, στο θάρρος είναι καλύτερα να ξεπερνάς τους στόχους σου παρά να μένεις πίσω τους. Ποιος, αλήθεια, θα φανταζόταν πριν από δυο τρία χρόνια ότι ο ίδιος αυτός άνθρωπος θα ήταν σήμερα αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, διεκδικώντας την πρωθυπουργία της χώρας μας; Νιώθω, πέρα από υπερηφάνεια που ένας Έλληνας διεκδικεί ανάμεσα σε ισχυρούς πολιτικούς αντιπάλους το αξίωμα του Ευρωπαίου ηγέτη, ότι ο κ. Τσίπρας είναι ικανός να αλλάξει την κακοδαιμονία του τόπου μας. Λίγο ή πολύ δεν έχει τόση σημασία, πάντως να την αλλάξει!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΛΟΠΟΥΛΟΣ Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποτελεί το πιο σημαντικό και πιο ελπιδοφόρο πολιτικό γεγονός των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Κι αυτό, κατ’ αρχάς, επειδή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πολιτικός φτάνει να διεκ-

δικήσει αυτό το ανώτατο ευρωπαϊκό αξίωμα. Ακόμη, γιατί η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα εμπεριέχει ένα μήνυμα ελπίδας για την Ελλάδα, μιας και μεταφέρει στην Ευρώπη τους αγώνες του ελληνικού λαού ενάντια στη βάρβαρη λιτότητα. Και, τέλος, γιατί φέρει έναν ισχυρό συμβολισμό ελπίδας για την ανατροπή της κατάστασης στην Ευρώπη, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί το άρμα της πολιτικής αλλαγής σε μια νεοφιλελεύθερη σήμερα Ευρώπη, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανισότητες και υποφέρει από φτώχεια και δυστυχία.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΔΗΣ Για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά Έλληνας πολιτικός διεκδικεί την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εν όψει των επερχόμενων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα, όχι μόνο για την Ελλάδα, άλλα και για ολόκληρη την Ευρώπη. Θεωρώ πως έτσι δίνεται η δυνατότητα αλλά και η ελπίδα για τη δημιουργία μιας Ευρώπης των λαών και όχι των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, μιας Ευρώπης της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών - μελών. Είναι τιμή για τη χώρα μας και τους Έλληνες πολίτες η επιλογή αυτή. Εξ αυτού του γεγονότος πιστεύω πως κάθε Έλληνας πολίτης, ασχέτως των πολιτικών και κομματικών του πεποιθήσεων, θα στηρίξει την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα. Σε περίπτωση επικράτησης των συντηρητικών και φιλελεύθερων δυνάμεων, θα έχουμε τη συνέχεια της πολιτικής λιτότητας, την αύξηση της ανεργίας και των κοινωνικών αντιθέσεων και την περαιτέρω φτωχοποίηση μεγάλου αριθμού κοινωνικών στρωμάτων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

ΦΡΟΣΩ ΔΗΜΑΚΟΥ - ΚΙΑΟΥ Στον Αλέξη Τσίπρα βλέπω τη γενιά των νέων Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών, που αναλαμβάνουν μαχητικά, με πρόγραμμα και οραματισμό, να υπερασπιστούν τον πολιτισμό, τις ανθρωπιστικές αξίες και ιδιαιτέρως τα δικαιώματα του ανθρώπου, απέναντι στην αποδόμηση που υφίστανται από τις καθεστηκυΐες δυνάμεις. Στην κρίσιμη αυτή καμπή για τους λαούς της Ευρώπης βλέπω, επιπλέον, με την υποψηφιότητά του να ανοίγει επιτέλους ο δρόμος για τη συσπείρωση της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που, με τη σκέψη και τους αγώνες της, βρέθηκε πάντα στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ιδέας για ειρηνική συνύπαρξη των λαών με δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη, παιδεία και κοινωνική δικαιοσύνη.

ΧΑΡΗΣ ΡΩΜΑΣ Όταν αποφάσισα να βάλω την υπογραφή στήριξης, εκτός του ότι γνωρίζω προσωπικά τον Αλέξη και τον θεωρώ χαρισματικό, σκέφτηκα και το αυτονόητο: γιατί όχι ο δικός μας άνθρωπος.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

6

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΕΡΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ

Η νέα Ελλάδα είναι η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΥΛΑΚΙΔΑΣ

Αιφνιδίασε το Μαξίμου η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα να μη χαρίζει άλλο την ελπίδα για μία νέα Ελλάδα στη Ν.Δ., την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς προετοιμάζει τη μετονομασία του κόμματός του σε «Νέα Ελλάδα». Η παρέμβαση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή δεν είναι μόνο προεκλογικού χαρακτήρα, αλλά απαντά και σε ένα «έλλειμμα» που αφορούσε το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ και την έντεχνα επιχειρούμενη ταύτισή του με το «παλαιό», με την Ελλάδα των δεκαετιών που κυβερνούσαν και διαμόρφωναν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα ο Αλ. Τσίπρας απάντησε πολιτικά και στο δίλημμα που επιχειρεί να θέσει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με τη βοήθεια των συστημικών μίντια. Το Μαξίμου ζητά ακινησία - σταθερότητα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί τη νέα Ελλάδα. Και ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ ζητεί διάλογο με τον κρυπτόμενο Αντ. Σαμαρά για το περιεχόμενο της νέας Ελλάδας. «Νομίζει ότι θα δοξαστεί κρυπτόμενος, αλλά θα καταρρεύσει κρυπτόμενος», τόνισε ο Αλ. Τσίπρας για τον πρωθυπουργό.

Δέκα άξονες

Η Α Ν Τ Ι Π Ρ Ο Σ Ω Π ΕΙ Α Τ Ο Υ Σ Υ Ρ Ι Ζ Α

Τα 10 χαρακτηριστικά της νέας Ελλάδας που θέλει να διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι: o Όχι ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. o Όχι άλλα χρέη στις επόμενες γενιές. o Κράτος προς όφελος των πολιτών και όχι των συμφερόντων. Κράτος που δεν θα παρακολουθεί, ούτε θα εκβιάζει. o Μία δίκαιη χώρα. Ο πλούτος θα μοιράζεται δίκαια σε όλους, τα κέρδη θα ανήκουν στους παραγωγούς και όχι στους μεσάζοντες. o Δίκαιη φορολογία για τους νέους αγρότες, τους εργαζόμενους στις νέες τεχνολογίες, τους νέους ελεύθερους επαγγελματίες. o Κράτος με παραγωγική στρατηγική και σχέδιο στους κλάδους που αποτελούν συγκριτικά

πλεονεκτήματα για τον τόπο. o Ελεύθερη πρόσβαση στη δωρεάν δημόσια παιδεία. o Οι γυναίκες θα πάρουν τη θέση που τους αξίζει. o Η Ελλάδα θα είναι χώρα πολιτισμού. o Χώρα δημοκρατική στην οποία θα τηρείται το Σύνταγμα και θα είναι σεβαστά και απαραβίαστα τα δικαιώματα των πολιτών. Και, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, μια χώρα όπου «δεν θα κυβερνούν πρωθυπουργικοί φίλοι και διάφοροι Μπαλτάκοι και δεν θα καθορίζουν την πολιτική ζωή οι νεοναζί».

Οι απαντήσεις Στο όραμα που προέβαλε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν δύο απαντήσεις και μία μη απάντηση (από το ΠΑΣΟΚ). Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας αμήχανα επεχείρησε να θυματοποιηθεί: «Ποια νέα Ελλάδα; Με Ειδικά Δικαστήρια, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, με κρεμάλες, όπως ανέφερε ο Στ. Παναγούλης το πρωί και από κάτω να χειροκροτούν ‘φερέλπιδες’ νέοι όπως ο συνδικαλιστής Φωτόπουλος με το ‘θεάρεστο’ έργο; Νέα Ελλάδα με παλιά δραχμή, όπως στελέχη σας έχουν πει, με μονομερή χρεοκοπία και με καινούργια ‘οραματικά’ συνθήματα όπως ‘έξω από την ιμπεριαλιστική Ευρώπη’; Νέα Ελλάδα, όπου η οικονομία είναι το κράτος και ο κρατισμός είναι η οικονομία; Νέα Ελλάδα όπου απειλούνται επενδυτές, διώχνονται οι επενδύσεις και απειλούνται με φυλάκιση δημόσιοι λειτουργοί;». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης μπήκε στην κουβέντα. «Να συμφωνήσουμε ποιο είναι το παλιό που πρέπει να φύγει», είπε, αλλά άρχισε να μιλά για κουκουλοφόρους, τρομοκράτες κ.λπ. Αντίθετα ο ομόλογός του του ΠΑΣΟΚ Πάρις Κουκουλό-

πουλος έμεινε σε γενικολογίες για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Από τη συζήτηση στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο έχει σημασία και η στάση των άλλων κομμάτων. Ισορροπώντας ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, ο Φώτης Κουβέλης πρότεινε «μια νέα συμφωνία με τους εταίρους- δανειστές», ενώ η Αλέκα Παπαρήγα είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να σοβιετικοποιήσει το κράτος, όπως ισχυρίζεται η Ν.Δ., αλλά και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα...

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ

Ομιλία Γ. Σακελλαρίδη στα Πετράλωνα Κεντρική εκδήλωση 3ης Δημοτικής Κοινότητας τη Δευτέρα 12 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ., πλατεία Αγίας Αικατερίνης, Κάτω Πετράλωνα. Ομιλητές: Γαβριήλ Σακελλαρίδης, υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη και η υποψήφια αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα με τη Δύναμης Ζωής Ερμίνα Κυπριανίδου.

Στη Μόσχα ο Αλ. Τσίπρας Στη Μόσχα μεταβαίνει σήμερα Κυριακή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος του ΚΕΑ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του κόμματος, προκειμένου να πραγματοποιήσει σειρά επαφών με αξιωματούχους του ρωσικού κράτους. Η επίσκεψη στη Ρωσία, που θα διαρκέσει ως την Τρίτη 13 Μαΐου, πραγματοποιείται σε μια εξαιρετικά σύνθετη συγκυρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, στο φόντο και των δραματικών εξελίξεων στην Ουκρανία. Στο πλαίσιο αυτό, η επίσκεψη αποκτά ξεχωριστή σημασία, λόγω και της ιδιότητας της υποψηφιότητας του Αλ. Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν. Παράλληλα, θα συζητηθούν, σύμφωνα με πηγές της Κουμουνδούρου, ζητήματα που αφορούν στις διακρατικές σχέσεις Ελλάδας - Ρωσίας, όπως η ενέργεια, οι εμπορικές σχέσεις, η ανταλλαγή τεχνογνωσίας, ο τουρισμός και η οικονομική ανάπτυξη, στο πλαίσιο της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που αποτελεί τον βασικό άξονα του ΣΥΡΙΖΑ για τις διεθνείς σχέσεις. Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από τους Νάντια Βαλαβάνη, βουλευτή, συντονίστρια εκ μέρους

της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Κώστα Ήσυχο, συντονιστή εκ μέρους της Πολιτικής Γραμματείας για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Γιάννη Δραγασάκη, αντιπρόεδρο της Βουλής, συντονιστή της Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παππά, διευθυντή του Γραφείου Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, και Νίκο Κοτζιά, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και πρόεδρο της πρωτοβουλίας «Πράττω». Το πρόγραμμα της αποστολής στη Μόσχα έχει ως εξής: Αύριο Δευτέρα θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με την πρόεδρο του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (Άνω Βουλή) της Ρωσίας, Βαλεντίνα Ματβιένκο. Την Τρίτη, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τον Α΄ Αναπληρωτή ΥΠ.ΕΞ. της Ρωσίας, υπεύθυνο για τις σχέσεις Ρωσίας - Ευρώπης, Βλαντιμίρ Τιτόφ. Κατόπιν, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Δούμα, Αλεξέι Πουσκόφ. Και, τέλος, συνάντηση με τον α’ αντιπρόεδρο της Δούμα Ιβάν Μέλνικω.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

7

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι ευρωεκλογές έρχονται, οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. φεύγουν ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Σε εφιάλτη εξελίσσεται για τη Ν.Δ. και τον Αντ. Σαμαρά η συσπείρωση των «γαλάζιων» ψηφοφόρων, καθώς στο Μαξίμου λαμβάνουν απογοητευτικά μηνύματα -από την κομματική βάση αλλά και από τις κυλιόμενες μετρήσεις. Έτσι, ο Αντ. Σαμαράς, ήδη από την περασμένη Πέμπτη, έχει αναγορεύσει σε «υπ’ αριθμόν ένα» εχθρό του κόμματός του τη «χαλαρότητα της ψήφου» και επιχειρεί να πάρει πάνω του την προεκλογική εκστρατεία, με κύριες αιχμές τα περιτρίμματα του «success story», τη στημένη έξοδο στις αγορές και τις... υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Η πρωτοβουλία του Ευ. Βενιζέλου να θέσει το εκβιαστικό δίλημμα «ή υπερψηφίζεται η Ελιά ή πέφτει η κυβέρνηση» δημιούργησε νέα δεδομένα για το δικομματικό κυβερνητικό σχήμα και προκάλεσε πανικό στο πρωθυπουργικό επιτελείο. Στη σύσκεψη μεταξύ του Ευ. Βενιζέλου και του Αντ. Σαμαρά, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φέρεται να ξεκαθάρισε στον -δυσφορούντα- πρωθυπουργό πως ο προεκλογικός εκβιασμός είναι ο μόνος τρόπος να διασωθεί το ΠΑΣΟΚ.

Πονοκέφαλος η χαμηλή συσπείρωση για τον Αντ. Σαμαρά. Φόβοι για εντυπωσιακή διαφορά στην ευρωκάλπη. Σε χώρο... 200 ατόμων η πρώτη συγκέντρωση του πρωθυπουργού Έτσι, ο Αντ. Σαμαράς αναγκάστηκε να αποδεχθεί την προεκλογική στρατηγική του εταίρου του και σύρθηκε, όπως φάνηκε από τις επόμενες παρεμβάσεις του, σε εκλογές - δημοψήφισμα. Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε την πολιτική σημασία των ευρωεκλογών και ζήτησε από τους ψηφοφόρους «να του δώσουν δύναμη» και να «διασφαλίσουν τη σταθερότητα».

Προσπάθεια συσπείρωσης Παράλληλα, ήδη από την περασμένη Πέμπτη, με την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., ο πρωθυπουργός επιχείρησε να θέσει σε εκλογικό συναγερμό το κόμμα του, ενώ σχεδόν «απείλησε» τους «γαλάζιους» βουλευτές που εμφανίζονται απρόθυμοι να στηρίξουν τις επιλογές του και να εμπλακούν στον προεκλογικό αγώνα. Παράλληλα, η...

«επιχείρηση - συσπείρωση» συνεχίστηκε και την περασμένη Παρασκευή, στο καλοστημένο σκηνικό του ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής», στη Φιλοθέη, όπου εμφανίστηκαν όλες οι φυλές της Κεντροδεξιάς και ο Αντ. Σαμαράς προσπάθησε να «διαφημίσει» μία θερμή χειραψία του με τον πρώην πρωθυπουργό ως... έμπρακτη στήριξη των «καραμανλικών» στην προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ. Πάντως, στα πηγαδάκια της Φιλοθέης άλλα σενάρια επικράτησαν: το γεγονός ότι το μνημόσυνο του ιδρυτή της Ν.Δ. έγινε πόλος συσπείρωσης για τους διαγραφέντες και τους «αντάρτες» της Ν.Δ. (Ν. Κακλαμάνης, Βυρ. Πολύδωρας, Χρ. Ζώης κ.ά.), αλλά και το ότι οι «καραμανλικοί» προχώρησαν σε επίδειξη εσωκομματικής δύναμης, αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών, αλλά και για τη

«μετά Σαμαρά εποχή» στη Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι τόσο οι συνομιλητές του Κ. Καραμανλή, όσο και η Ντ. Μπακογιάννη, έχουν δημοσίως εκφραστεί κατά των σχεδίων Σαμαρά για μετεξέλιξη της Ν.Δ. σε «Νέα Ελλάδα». Συν τοις άλλοις, ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει κρύψει σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες του την άποψή του πως «το θέμα δεν είναι ποιες πρωτοβουλίες παίρνεις, αλλά υπό ποιες συνθήκες τις παίρνεις». Με άλλα λόγια, «Νέα Ελλάδα» έπειτα από εκλογική ήττα δεν γίνεται...

Ο φόβος των συγκεντρώσεων Σε κάθε περίπτωση, ο Αντ. Σαμαράς αναμένεται να κλιμακώσει την «επιχείρηση - συσπείρωση» με προεκλογικές εμφανίσεις και ομιλίες. Ωστόσο, ο φόβος του ενοίκου του Μαξίμου για

το ενδεχόμενο «χλιαρής» αντίδρασης της κομματικής του βάσης είναι έκδηλος. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες, στην Τρίπολη, ο Αντ. Σαμαράς διάλεξε έναν κλειστό χώρο με χωρητικότητα 200 ατόμων για να απευθύνει την πρώτη προεκλογική του ομιλία, ενώ ανατράπηκαν τα σχέδιά του για έναρξη της προεκλογικής περιόδου από την «έδρα» του, την Καλαμάτα, μετά την εντυπωσιακή συγκέντρωση που είχε ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη εβδομάδα στην πρωτεύουσα της Μεσσηνίας. Ο πρωθυπουργός, κατά συγκλίνουσες πληροφορίες, φοβήθηκε τη... σύγκριση, ενώ ενδεικτικό της ηττοπάθειας που επικρατεί στο Μαξίμου είναι το σχέδιο του πρωθυπουργικού επιτελείου για διοργάνωση της τελευταίας προεκλογικής ομιλίας Σαμαρά στο... στενό δρομάκι έξω από το Μουσείο Ακρόπολης.

Σπασμωδικές κινήσεις Βενιζέλου προ του αδιεξόδου ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΛΙΟΝΑΚΗΣ

Τα δεδομένα και τα αδιέξοδα με τα οποία θα βρισκόταν ούτως ή άλλως αντιμέτωπος εφόσον τα εκλογικά αποτελέσματα κυμανθούν στα τρέχοντα χαμηλά δημοσκοπικά επίπεδα του ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί να προλάβει ο Ευ. Βενιζέλος, σπεύδοντας να οριοθετήσει ο ίδιος το πλαίσιο των πιθανών ενδεχόμενων. Στην εξαιρετικά στενή θέση στην οποία βρίσκεται ήδη -ιδιαίτερα μετά το μπαράζ προειδοποιητικών κινήσεων εκ μέρους του Γ. Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα- το δίλημμα που θέτει μετ’ επιτάσεως ότι εάν δεν στηριχτεί η Ελιά θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση και αυτή θα πέσει, μοιάζει με τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να προσελκύσει ψήφους και να αποκρούσει την επαπειλούμενη εσωκομματική αμφισβήτηση της 26ης Μαΐου. O πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκτιμά ότι δραματοποιώντας το διακύβευμα των αυτοδιοικητικών και πιο συγκεκριμένα των ευρωπαϊκών εκλογών θα καταφέρει να εισπράξει ψήφους που προορίζονταν για τη ΔΗΜ.ΑΡ. και να ανακόψει ψήφους προς τη Ν.Δ. Ωστόσο, η κριτική που του έχει ασκηθεί και μέσα από το κόμμα γι’ αυτή την εξαιρετικά ριψοκίνδυνη στρατηγική είναι ότι ενδέχεται να λειτουργήσει ως «μπούμεραν-

γκ» για την Ελιά. Προκειμένου να προσπαθήσει να μειώσει τις πιθανότητες για κάτι τέτοιο έσπευσε να κλιμακώσει την Παρασκευή το δίλημμα: «Προειδοποίησε» ότι τυχόν «χαλαρότητα» στην ψήφο που δεν θα κατευθυνθεί προς την Ελιά ώστε να ανανεώσει την «εντολή» της, αλλά προς τη Ν.Δ. ή «ανανεωτικά, προοδευτικά» κόμματα, μπορεί να επιφέρει όχι μόνο πρόβλημα στην κυβερνητική σταθερότητα, αλλά και στη σταθερότητα της οικονομίας και της χώρας. Επανέλαβε τη θέση ότι κυβέρνηση χωρίς ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Παράλληλα όμως, προκειμένου να διατηρήσει ευέλικτα τα περιθώρια για ερμηνεία του αποτελέσματος η οποία θα γίνει σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα της Ν.Δ., αφενός αποφεύγει να θέσει πήχη και «υπενθυμίζει» πως ούτε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ το έχουν κάνει και, αφετέρου, επισημαίνει ότι η όποια απόφαση θα προκύψει από τη συνδυαστική αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των δημοτικών, περιφερειακών και ευρωπαϊκών εκλογών. Πέρα από τις προεκτάσεις του που αφορούν στην τύχη της συγκυβέρνησης, το δίλημμα του Ευ. Βενιζέλου τον φέρνει σε θέση αυτοεγκλωβισμού και αναφορικά με την τύχη του ίδιου στο τιμόνι του κόμματος. Διότι έτσι έριξε λάδι σε μια εσωκομματική φωτιά που

ήδη έκαιγε. Με τον Γ. Παπανδρέου να παραμένει σιωπηλός μπροστά στις τελευταίες πολιτικές παρεμβάσεις του Ευ. Βενιζέλου, άλλα στελέχη όπως ο Κ. Σκανδαλίδης ζητούν ήδη την «επόμενη μέρα» να υπάρξει συνέδριο και συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο να ανοίξει θέμα ηγεσίας. Όπως είχε κάνει πρώτη η «παπανδρεϊκή» Κ. Μπατζελή, ο Γ. Κουτσούκος υποστήριξε ότι μέτρο σύγκρισης για την Ελιά πρέπει να είναι το 12% που πήρε το ΠΑΣΟΚ το 2012, προαναγγέλλοντας κι εκείνος άμεσες εξελίξεις. Σε αυτό το κλίμα, η Φ. Γεννηματά επανέλαβε ότι αποτελούν «προσωπικό στοίχημα» για εκείνη οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν αμέ-

σως μετά για την ενότητα της Κεντροαριστεράς. Ο Ευ. Βενιζέλος απάντησε εμμέσως σε φιλόδοξους «δελφίνους» ή και εσωκομματικούς αντιπάλους του, λέγοντας, με αφορμή την απουσία από την Κ.Ο. της Παρασκευής των Γ. Παπανδρέου, Μιχ. Χρυσοχοΐδη και Θ. Μωραΐτη, ότι «κρινόμαστε όλοι, όσοι είμαστε εντός της αίθουσας και όσοι είναι εκτός».

Μετωπική του Φ. Κουβέλη με Βενιζέλο, με αιχμή το δίλημμα Το δίλημμα που έθεσε ο Ευ. Βενιζέλος με στόχο να απευθυνθεί πρωτίστως στο εκλογικό κοινό για το οποίο

ανταγωνίζεται με τη ΔΗΜ.ΑΡ., αξιοποίησε ο Φ. Κουβέλης ανάγοντάς το σε αιχμή της καθημερινής σύγκρουσης μαζί του. Με αυτόν τον τρόπο και ενώ απορρίπτει τις εκτιμήσεις ότι μπορεί το δίλημμα αυτό να συμπιέσει εκλογικά τη ΔΗΜ.ΑΡ.- επιχειρεί να υπερτονίσει την πολιτική και ιδεολογική απόσταση που χωρίζει τον δικό του «προοδευτικό πόλο» από τον ταυτισμένο με τη Ν.Δ. πόλο της Ελιάς. Επιτιθέμενος ευθέως στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ δήλωσε πως «ούτε η δημοκρατία, ούτε ο λαός εκβιάζονται». Όμως υπερτονίζει και τις διαφοροποιήσεις του και από άλλες καίριες θέσεις του Ευ. Βενιζέλου και της κυβέρνησης, με προεξάρχουσα εκείνη για το χρέος. Ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. υπενθύμισε τη θέση του ότι για την αναγκαιότητα ελάφρυνσης του χρέους και μάλιστα εκτιμά ότι εάν δεν γίνουν άμεσα εθνικές εκλογές από τη λήψη νέων, τότε η κυβέρνηση θα καταφύγει σε εθνική κάλπη για να ζητήσει εντολή για τα νέα μέτρα που θα συνοδεύουν την όποια λύση επιβεβαίωσης του χρέους τον Σεπτέμβριο. Ακόμα, ο Φ. Κουβέλης αποστασιοποιείται και από την ατζέντα της αναθεώρησης του Συντάγματος κατηγορώντας τον ότι για προεκλογικούς λόγους έχει προσχωρήσει «στον λεγόμενο συνταγματικό λαϊκισμό».

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

8

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟΣ» Ο Γ. ΣΓΟΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΩΝ ΤΟΥ

Ένα νέο κοινό κοντά στη Ρένα Δούρου ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις των πολιτών που κάνουν πρώτοι την κίνηση και προσεγγίζουν τη Ρένα Δούρου και τα κλιμάκια της Δύναμης Ζωής, τα οποία «οργώνουν», από το πρωί ώς το βράδυ, κάθε μέρα, τους δήμους της Αττικής. Πολίτες που -και το στοιχείο αυτό έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον- δηλώνουν ευθέως και χωρίς να ερωτηθούν ότι δεν είχαν ψηφίσει ώς τώρα ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο κόμμα της Αριστεράς, ωστόσο θα το πράξουν τώρα. «Εξομολογήσεις» που σχετίζονται προφανώς με τη γενική πολιτική συγκυρία και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και -ειδικότερα όταν μιλά κανείς για ψηφοφόρους της Αττικής- με τη διεισδυτικότητα σε νέα ακροατήρια της Δύναμης Ζωής και της Ρένας Δούρου. Πόσο μάλλον που, όπως διαφαίνεται και από τις συζητήσεις με τους πολίτες, επιβεβαιώνεται αυτό που ο συνδυασμός επέλεξε να κάνει σύνθημά του: «Δώδεκα χρόνια είναι αρκετά, ας μην τα κάνουμε δεκαεπτά». Σύνθημα που η Ρένα Δούρου προέταξε στη συγκέντρωση που πραγματοποίησε, την περασμένη Τετάρτη, στο Χαλάνδρι. Ας μη γίνουν δεκαεπτά λοιπόν τα χρόνια των θητειών του Γ. Σγουρού, τη στιγμή ιδίως, που αλλεπάλληλα είναι τα χτυπήματα που δέχεται από τους άμεσους, μέχρι σήμερα, συνεργάτες του, όπως: Η αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής Χρυσάνθη Κισκήρα που έχει καταγγείλει τον απερχόμενο περιφερειάρχη για τα πεπραγμένα του και από τότε βρίσκεται δίπλα στη Δύναμη Ζωής, χωρίς ανταλλάγματα, ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Στέφανος Χρήστου, που εγκαλεί τον Γιάννη Σγουρό για κρυφή ατζέντα και ο αντιπεριφερειάρχης Βόρειου Τομέα Κώστας Μανιάτης, που αποκαλύπτει την υπόγεια συνεργασία του περιφερειάρχη με τη Ν.Δ. Πράγμα που αποδεικνύει, αν μη τι άλ-

Το σημερινό πρόγραμμα Στη Σαλαμίνα θα βρίσκεται σήμερα από τις 10 το πρωί η Ρένα Δούρου. Δύο ώρες αργότερα όμως θα περιοδεύσει στην ανθοκομική έκθεση Βάρκιζας και στη 1.30 στη Βούλα. Στις 8 το βράδυ, θα μιλήσει στην Ελευσίνα, στην πλατεία Ηρώων, και το βαρύ, όπως κάθε μέρα, πρόγραμμά της, θα κλείσει με χαιρετισμό, στις 10 το βράδυ, στη συγκέντρωση της δημοτικής παράταξης Μεγαρέων «Ενεργοί Πολίτες Μεγάρων και Νέας Περάμου».

λο, ότι, για το Μέγαρο Μαξίμου, ο Γιώργος Κουμουτσάκος δεν αποτελεί παρά... αναγκαία παρένθεση του ενός γύρου. Ο επίσημος υποψήφιος της Ν.Δ., ωστόσο, κατηγόρησε τη σημερινή διοίκηση της Περιφέρειας για κακοδιαχείριση, στην περίπτωση του Πεδίου του Άρεως. Ένας σημαντικός πνεύμονας σε μια ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη αθηναϊκή γειτονιά που δεν αναπλάσθηκε, παρά τα 8 εκατομμύρια που η Ε.Ε. διέθεσε στην Περιφέρεια Αττικής.

Ίσως, τελικά, η περίπτωση του Π. Άρεως να μην είναι παρά μια μικρογραφία του τρόπου με τον οποίο πολιτεύθηκε όλα αυτά τα χρόνια ο Γιάννης Σγουρός, σχολίαζαν στελέχη της Δύναμης Ζωής. Κρατούσε στην άγνοια τους πολίτες από επιλογή. Τακτική που επελέγη και σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε διαχείριση απορριμμάτων επί παραδείγματι). «Τα ευρωπαϊκά όργανα είναι υποχρεωμένα να ζητήσουν διευκρινίσεις για οποιαδήποτε καταγγελία», απάντησε από την πλευρά του ο Γ. Σγουρός στους αντιπάλους του.

ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ

Να πάρουν θέση οι κυβερνητικοί υποψήφιοι για το νερό

Δημοψήφισμα για τη σωτηρία του νερού χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 18ης και 25ης Μαΐου, κατά την περιοδεία που πραγματοποίησε από κοινού με τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στο Γαλάτσι. Ο υποψήφιος της Ανοιχτής Πόλης κάλεσε για μία ακόμα φορά τους υποψήφιους δημάρχους του κυβερνητικού μπλοκ, Γιώργο Καμίνη και Άρη Σπηλιωτόπουλο, να πάρουν σαφή θέση για το τι σκοπεύουν να κάνουν για το καίριο αυτό ζήτημα, πέρα από το να δηλώνουν γενικά κι αόριστα ότι είναι κατά της ιδιωτικοποίησης, κατά την ομιλία του στην πλατεία της Κυψέλης την περασμένη Παρασκευή, η οποία συγκέντρωσε πλήθος κόσμου. «Εδώ και αρκετές ημέρες η Ανοιχτή Πόλη σηκώνει το θέμα της ιδιωτικοποίησης του νερού, που θα προκαλέσει το επόμενο κύμα ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη, αποκλείοντας ευρύτατα στρώματα από την πρόσβαση σε ένα πολύτιμο δημόσιο αγαθό», τόνισε ο Γ. Σακελλαρίδης. Αναφερόμενος στον απερχόμενο δήμαρχο, ο Γ. Σακελλαρίδης τόνισε πως «ο κ. Καμίνης έσπευσε να μας απαντήσει ότι ‘ο δημόσιος χαρακτήρας του νερού είναι αδιαπραγμάτευτος’. Και τι σημαίνει αυτό; Το ερώτημα είναι τι σκοπεύει να κάνει ο κ. Καμίνης για να αποτρέψει την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., την οποία προωθούν η κυβέρνηση και η τρόικα. Αλλά σε αυτό γνωρίζουμε πως είναι πολύ δύσκολο να πάρουμε απάντηση. Η προηγούμενη δημοτική αρχή απέδειξε σε

όλη τη θητεία της, ότι είναι πολιτικά δεσμευμένη από την κυβέρνηση. Και ο κ. Καμίνης στα κρίσιμα για την πόλη ζητήματα δηλώνει ‘αναρμόδιος’». Την ίδια στιγμή, ο Γ. Σακελλαρίδης επεσήμανε πως ούτε ο υποψήφιος της Ν.Δ. έχει σαφή θέση για το επίμαχο θέμα του νερού: «Και ο κ. Σπηλιωτόπουλος δηλώνει τώρα αντίθετος με την ιδιωτικοποίηση, η οποία ωστόσο προκύπτει από τα Μνημόνια και τους νόμους που έχει ψηφίσει στη Βουλή. Δεν κατάφερε να πείσει ούτε τους ίδιους του τους υποψηφίους, αφού ένας εξ αυτών παραιτήθηκε, διαμαρτυρόμενος για τη στάση του κ. Σπηλιωτόπουλου πάνω στο θέμα. Κάτι θα ξέρει». oΣε συγκέντρωση κατοίκων στην καφετέρια του Καπράλου, στον λόφο του Κολωνού (Οδ. Ιωαννίνων και Καπανέως) θα μιλήσει ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, απόψε Κυριακή στις 8 μ.μ. o Αύριο Δευτέρα 12 Μαΐου στη 1 μ.μ., στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206) η Ανοιχτή Πόλη και Το Λιμάνι της Αγωνίας-Πειραιάς, η πόλη μας, συνδιοργανώνουν εκδήλωση με θέμα «Τουρισμός και τοπική αυτοδιοίκηση σε Αθήνα και Πειραιά». Στην εκδήλωση θα μιλήσουν ο Θοδωρής Δρίτσας, υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά, και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης, υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων. Επίσης στη συζήτηση θα τοποθετηθούν ο Γεράσιμος Ζαχαράτος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών, και η Σοφία Αυγερινού - Κολώνια, καθηγήτρια Πολεοδομίας / Χωροταξίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΜΟΣ

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

10

OIKONOMIA

ΕΦΟΡΙΑ

Παγίδες και αυστηρότητα στους αδύναμους, «χάδι» στους κατέχοντες ΤΟΥ ΘΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

Οι εξελίξεις των ημερών περί τα φορολογικά κατέδειξαν με τον πιο σαφή και παραστατικό τρόπο τον εντόνως ταξικό χαρακτήρα της ασκούμενης πολιτικής. Ενδεικτικά και μόνο, μόλις 24 ώρες αφότου η κοινή γνώμη επληροφορείτο πως οι φοροέλεγχοι προχωρούν εντατικά στους μικρούς και με ρυθμούς χελώνας στους κατέχοντες (βλ. «Αυγή», 8.5.2014, σελ. 7) από νωρίς προχθές το πρωί, χιλιάδες πολίτες από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (μονογονεϊκές οικογένειες, πολύτεκνοι, νοικοκυριά με μέλη ΑμεΑ, κ.λπ.) που είχαν στηθεί στις ουρές των τραπεζών για το «κοινωνικό μέρισμα» έβλεπαν με έκπληξη και απόγνωση ότι από τους λογαριασμούς τους είχαν αφαιρεθεί λεφτά επειδή χρωστούσαν είτε στο Δημόσιο είτε στις τράπεζες. Και μπορεί το καθιερωμένο κυβερνητικό αλαλούμ της ημέρας, που άκουγε αυτή τη φορά στο όνομα «κοινωνικό μέρισμα» να οφειλόταν σε «λάθος» (οι τράπεζες προχώρησαν σε αυτόματη κατάσχεση στους λογαριασμούς χιλιάδων δικαιούχων του κοινωνικού μερίσματος που πήγαν να το παραλάβουν επειδή δεν τους εστάλη από υπουργείο Εργασίας και Γενικό Λογιστήριο η εγκύκλιος για το ακατάσχετο του μερίσματος για οφειλές), σύμπτωση όμως επαναλαμβανόμενη (να παρατηρούνται δηλα-

Επί συνόλου 6.575 οff shore εταιρειών, ελέγχονταν έως το τέλος Μαρτίου μόλις 152, ενώ μόνο σε 4 είχαν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι το πρώτο τρίμηνο δή «λάθη» πάντοτε εις βάρος των πολιτών και όχι το αντίθετο καθώς και πάντοτε για την ταλαιπωρία του κοινού) παύει να είναι σύμπτωση. Αυτό όσον αφορά στην αντιπετώπιση των «αδυνάμων». Στον αντίποδα, οι ισχυροί εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο. Χαρακτηριστικό είναι ότι, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, μόλις 94 έλεγχοι, κατά τους οποίους βεβαιώθηκαν φόροι και πρόστιμα 26,3 εκατ. ευρώ και εισπράχθηκαν μόνο 7,6 εκατ. ευρώ, διενεργήθηκαν το πρώτο τρίμηνο ανάμεσα στους «κατέχοντες» που περιλαμβάνονται στις λίστες με τις χιλιάδες υποθέσεις υπόπτων για φοροδιαφυγή. Αυτές οι υποθέσεις, ανέρχονται, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε...

32.000! Επιπλέον, επί συνόλου 6.575 οff shore εταιρειών, ελέγχονταν έως το τέλος Μαρτίου μόλις 152, ενώ μό-

νο σε 4 είχαν ολοκληρωθεί οι έλεγχοι το πρώτο τρίμηνο. Τα δε ποσά των φόρων που καταλογίστηκαν από τους ελέγχους αυτούς ανήλθαν σε 5,7 εκατ. ευρώ! Ενώ οι έλεγχοι σε μεγάλες υποθέσεις φοροδιαφυγής προχωρούν με «βήμα σημειωτόν», το υπουργείο Οικονομικών σπεύδει να εισπράξει φόρους και πρόστιμα από ληξιπρόθεσμες οφειλές μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων που αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Ήδη έχουν υπερβεί τα 65,4 δισ. ευρώ, λόγω δυσπραγίας από την πολιτική των Μνημονίων. Μάλιστα, μόνο το πρώτο τρίμηνο δημιουργήθηκαν νέα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τις εφορίες 3,56 δισ. ευρώ από τουλάχιστον 2,6 εκατομμύρια υπερχρεωμένους φορολογούμενους. Παρότι δε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά έχουν στεγνώσει από ρευστότητα, η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μεγεθύνει το πρόβλημα: για άλλον ένα μήνα συνέχισαν τον Μάρτιο να αυξάνονται τα φέσια του Δημοσίου στους ιδιώτες, τα οποία σημειωτέον είναι υπερτριπλάσια του πρωτογενούς πλεονάσματος για το οποίο θριαμβολογεί στο προπαγανδιστικό σποτάκι του το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Τον μήνα αυτόν, το ύψος των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ευρύτερου Δημοσίου ανήλθε σε 4,74 δισ. ευρώ, έναντι 4,63 δισ. ευρώ τον αμέσως

προηγούμενο μήνα (Φεβρουάριο) και 4,48 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο. Μάλιστα, αν στο παραπάνω ποσό προστεθούν και οι εκκρεμούσες επιστροφές φόρων, οι οποίες τον Μάρτιο ήταν ύψους 459 εκατ. ευρώ, το συνολικό ποσό των οφειλομένων προς πολίτες και επιχειρήσεις εκτινάσσεται στα 5,2 δισ. ευρώ, όταν το αντίστοιχο ποσό (συμπεριλαμβανομένων δηλαδή των 265 εκατ. ευρώ εκκρεμών επιστροφών φόρου) τον Φεβρουάριο ήταν συνολικά 4,86 δισ. ευρώ. Καταγράφεται δηλαδή σαφής τάση διόγκωσης των κρατικών οφειλών. Τη ζοφερή αυτή κατάσταση δεν μπορεί να αντιστρέψει η κυβέρνηση ούτε με το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα». Από τα 525 εκατ. ευρώ που διαφημίστηκαν μετά τις διαδικασίες και της έβδομης καταβολής του επιδόματος θέρμανσης και από την αρχή της χειμερινής περιόδου, έχουν εκταμιευθεί 169 εκατ. ευρώ. Κατά τα άλλα, το κράτος προβάλλει συνεχώς νέες απαιτήσεις (όπως λ.χ. να αποκτήσουν όλοι οι φορολογούμενοι κωδικούς πρόσβασης στο taxis

και να δηλώσουν το email τους, αν έχουν δε ήδη κωδικούς πρόσβασης και έχουν δηλώσει τη διεύθυνση του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου να την επικαιροποιήσουν μέσα στις επόμενες 30 ημέρες). Αλλά και να βάζει «παγίδες», όπως λ.χ. τα τεκμήρια διαβίωσης για τουλάχιστον 500.000 μικρομεσαίους επιτηδευματίες και ελεύθερους επαγγελματίες, αφού θα υποχρεωθούν να εμφανίσουν στην εφορία εξωπραγματικά φορολογητέα εισοδήματα, με βάση τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν φόρο με τελικό συντελεστή 40,3%, από το πρώτο ευρώ! Ακόμη δε και όσοι αυτοαπασχολούμενοι είχαν πέρυσι ζημιές, ακόμη και όσοι εμποροβιοτέχνες θα δηλώσουν για το 2013 κάποια ελάχιστα καθαρά κέρδη χαμηλότερα των 3.000 ευρώ θα φορολογηθούν εφέτος για ετήσια «καθαρά κέρδη» πολύ υψηλότερα, καθώς το υπουργείο Οικονομικών θα προσδιορίσει τα καθαρά φορολογητέα εισοδήματά τους με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης!

Στις 18 Μάη ψηφίζουμε για ν’ αλλάξουμε τις ζωές μας ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΑΒΡΙΛΗ*

Οι εκλογές στις 18 Μαΐου για την ανάδειξη της νέας περιφερειακής διοίκησης δεν θα κρίνουν μόνο αυτοδιοικητικά θέματα, αλλά αποκτούν ξεχωριστή πολιτική σημασία. Αυτές οι εκλογές έχουν ισχυρή δυναμική, για να αλλάξουν οι ζωές μας, για να φέρουμε τα πάνω κάτω, για να μπούμε σε μια αντίστροφη πορεία ανασυγκρότησης και της κοινωνίας και της οικονομίας. Εάν η ανθρωπιστική κρίση ορίζεται από μια σειρά παραγόντων που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων που δεν τους επιτρέπει να καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, τότε εδώ, στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά, το φαινόμενο της ανθρωπιστικής κρίσης παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μόνο στην περιοχή τους Περάματος η α-

νεργία ξεπερνά το 60% και από τις 16.000 οικογένειες σε 1.600 έχει γίνει διακοπή ρεύματος. Η επισήμανση, από ξένα μέσα ενημέρωσης αλλά και από τις αναλύσεις και τα συμπεράσματα ξένων φορέων και οργανισμών, ότι η Ελλάδα και ειδικότερα ο Πειραιάς αντιμετωπίζουν σοβαρή ανθρωπιστική κρίση, δεν στάθηκε ικανός λόγος για να κινητοποιηθεί η κυβέρνηση και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Αντίθετα, όπως ο διάβολος το λιβάνι, αποφεύγουν να αναγνωρίσουν αυτή την πραγματικότητα. Αρνούνται να υιοθετήσουν τον ορισμό της ανθρωπιστικής κρίσης, γιατί τότε είναι προφανές ότι θα βρεθούν, από τη θέση των ψευτοσωτήρων στη θέση των κατηγορούμενων. Γιατί τότε θα βρεθούν στη δύσκολη θέση να εξηγήσουν πώς χώρες άλλων ηπείρων βγαί-

νουν από την παγίδα της ανθρωπιστικής κρίσης και την ίδια στιγμή ιστορικά μέλη της Ενωμένης Ευρώπης αντιμετωπίζουν ακραίες κοινωνικές καταστάσεις. Πώς θα εξηγήσουν το γεγονός ότι ενώ πριν από το 2008 κρατικοί φορείς, πέρα από τις οργανώσεις της Αριστεράς, αναλάμβαναν δράσεις για τις χώρες του τρίτου κόσμου, σήμερα οι ίδιοι κρατικοί φορείς δείχνουν αυτή την απίστευτη αφωνία και αδράνεια στη δική μας χώρα. Το παράδειγμα της περιφερειακής διοίκησης Σγουρού αποτελεί μία από τις πιο κλασικές περιπτώσεις αφωνίας, σιωπής, αδράνειας απέναντι στα αποτελέσματα της ανθρωπιστικής κρίσης. Η υποψηφιότητα του Γ. Σγουρού όχι μόνο δεν είναι ανεξάρτητη και ακομμάτιστη όπως προσπαθεί να μας διαβεβαιώσει, αντίθετα α-

ποτελεί μέρος του πιο σκληρού πυρήνα του μνημονιακού μπλοκ. Όχι μόνο δεν διέκοψε τη σχέση του με τον πολιτικό του φορέα, αλλά αποτελεί αρμό που διασυνδέει το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου με την εξουσία των συμφερόντων. Οι εκλογές στις 18 Μάη μπορούν να γίνουν η αρχή και το τέλος της διαπλεκόμενης επιχειρηματικότητας. Η ανατροπή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση θα συμπυκνώσει τον αγώνα όλων εκείνων των δυνάμεων που μάτωσαν στους αγώνες για να αλλάξουν τα πράγματα, για να έχουμε προοδευτικές και δημοκρατικές εξελίξεις στην περιφέρεια και στη χώρα.

* Ο Γιώργος Γαβρίλης είναι υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πειραιά στον συνδυασμό Δύναμη Ζωής με επικεφαλής τη Ρένα Δούρου

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

11

OIKONOMIA

«Colpo grosso» με Εθνική και Eurobank Δίνονται... απλόχερα σε funds ενόσω ζημιώνονται Δημόσιο, φορολογούμενοι και μικροεπενδυτές ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ

Σε... περίεργες κινήσεις οι οποίες ζημιώνουν τόσο τους φορολογουμένους όσο και τους μικροεπενδυτές προχώρησαν οι διοικήσεις τόσο της Eurobank όσο και της Εθνικής τράπεζας, στο πλαίσιο των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου που πραγματοποίησαν, τουλάχιστον όπως αναφέρουν έγκυροι οικονομικοί αναλυτές, αλλά καταμαρτυρούν και τα στοιχεία. Την ίδια ώρα πραγματοποιούταν «πανηγύρι» στο Χ.Α., με ωφελημένους τα ξένα funds, ενώ όλα τα παραπάνω έχουν συντελεστεί υπό την ανοχή και συμμετοχή της κυβέρνησης.

Το «ξεφόρτωμα» στο Χ.Α. και η Eurobank Η αρχή έγινε με τη Eurobank, η οποία προχώρησε σε αύξηση κεφαλαίου σε τιμή 0,31 ευρώ, όταν πριν 9 από μήνες ανακεφαλαιοποιήθηκε σε τιμή 1,54 ευρώ, την οποία κάλυψε εξ ολοκλήρου το Δημόσιο, μέσω του ΤΧΣ. Πλέον περνά στα «χέρια» της ομάδας Fairfax και άλλους ξένους μετόχους και μάλιστα σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή. Σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισαν να παίζονται «χοντρά παιχνίδια» στις... πλάτες της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας από ξένα funds, και μάλιστα υπό την απαθή παρακολούθηση των γεγονότων από την κυβέρνηση, αν όχι με τη συμμετοχή της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης ήταν τραπεζοκεντρική, με τη Eurobank να «πέφτει» κατά 19,10%! Σύμφωνα με χρηματιστηριακούς κύκλους, η ραγδαία αυτή πτώση της μετοχής της Eurobank οφειλόταν στο Τ+3, που ίσχυσε. Και αν αναρωτιέστε τι είναι αυτό... Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του ενημερωτικού δελτίου της ΑΜΚ της Εurobank, οι μετοχές από την αύξηση της τράπεζας θα πιστώνονταν στις μερίδες των επενδυτών στις 9 Μαΐου. Έτσι λοιπόν οι περισσότεροι ξένοι... λογαριασμοί (καθώς απαγορεύεται κάτι τέτοιο από ελληνικές χρηματιστηριακές) προέβησαν σε πωλήσεις μετοχών στην υποκείμενη αγορά, γνωρίζοντας ότι στο Τ+3 θα πιστωθούν οι μετοχές. Επί της ουσίας, επρόκειτο για «ξε-

φόρτωμα» ξένων, όπως λέγεται στη γλώσσα της αγοράς, αφού επί της ουσίας πούλησαν μετοχές που δεν είχαν και τις οποίες θα αποκτούσαν την Παρασκευή... Φυσικά παρενέβη, κατόπιν εορτής, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, αλλά το κακό είχε συμβεί...

Τα funds και η Εθνική Εν τω μεταξύ, υπερκαλύφθηκε η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Και εδώ η τιμή της αύξησης κεφαλαίου της Εθνικής θα καθοριστεί στα 2,25 ευρώ, ποσό που εμπεριέχει discount (έκπτωση) 48% σε σχέση με την τιμή της ΑΜΚ του 2013, δηλαδή τα 4,29 ευρώ και αναφερόταν μόνο σε ξένους! Βέβαια, η διοίκηση της Εθνικής το 2013 υλοποίησε ΑΜΚ στα 4,29 ευρώ προτρέποντας, μαζί και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, τον λαό και την ελληνική επενδυτική κοινότητα να συμμετάσχουν στην αύξηση. Τότε ελάχιστοι ξένοι επένδυσαν στην Εθνική όχι πάνω από 100 εκατ. σε σύνολο ιδιωτών, ενώ τώρα είναι προφανώς ωφελημένοι όσοι «μπήκαν» στην ΑΜΚ. Πρόκειται για μια τιμή ιδιαίτερα συμφέρουσα, γι’ αυτό και πλήθος γνωστών πλέον στη χώρα μας funds έσπευσαν να αγοράσουν. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, το fund Baupost, το York Capital, το fund Paulson (ΕΥΔΑΠ, Alpha Bank), αλλά και ο γνωστός και μη εξαιρετέος μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος φέρεται να συμμετείχαν στην ΑΜΚ. Και γιατί μόνο ξένοι; Η απάντηση από τους ειδήμονες της ΕΤΕ είναι ότι η επιλογή που έγινε, να υπάρξει accelerated book-building ώστε να επωφεληθεί από τη μεγάλη ζήτηση στις διεθνείς αγορές, πείθει μόνον άμα δεν σκάψει κανείς παρακάτω. Όμως γιατί η Πειραιώς (και η Eurobank ακόμη) έκαναν την αντίθετη επιλογή; Προφανώς, κάποιος εξυπηρετείται από όλο αυτό και μάλλον είναι ισχυρός «παίχτης»...

εν λόγω σχήμα απέκτησε παρουσία και στην Alpha Bank, της τάξης του 5,42%, αλλά και το 6,62% της Πειραιώς. Πρόκειται φυσικά για τον... γνωστό μεγαλοεπενδυτή Τζον Πόλσον, ο οποίος είχε βγάλει αρκετά εκατομμύρια ευρώ κέρδη όταν είχε «ποντάρει» στη δημοσιονομική «ταραχή» της χώρας μας, ενεργοποιώ-

ντας τα γνωστά CDS. Τα κέρδη από τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών έδωσαν γενναία ώθηση στην... τσέπη του δισεκατομμυριούχου επενδυτή Τζον Πόλσον, καθώς το fund του με το όνομα Recovery Fund, με 3,2 δισ. δολάρια υπό διαχείριση, σημείωσε υψηλές αποδόσεις κατά τη διάρκεια του α’ τριμήνου του 2014.

vÊJNC FQ

ʼ«²Á»¹¸³Ê½¦Á¸³Ê°¶½©ÀÊp¹Â¼°¨¹Â Ê ¼°Ê¦¸¬ÊÁº»¹Ê¬¸¹´Á½©Ê²´¬Ê©·¹ÂÀ

A THOUSAND DOORS ª±Àº¸·¸³É®²o³¸Áº±¸§É¯o ·¥¸·¼«³É« ¨É¼¸·É ¶¸ª¼¸É ¼²¿É ¯··«®¯§¸ÁÉ ³¬¶³¸½¦µ²¿ ¸Á²®§«¿É É É É ½¦·«

Ê ¬Æ¹ÂÊdÊ Ê ¹Â¸¨¹ÂÊ ³o¥¶¯³«É[É(VNM@É!K@YVHBJ É.!$ É ³¯Á½ª·¼º³«É6GHSDBG@ODKÉ&@KKDQX ©º¯¿É¶¯³¼¸Áº±§«¿ ÉÉ ¯ º É o ooÉÉ ÉÉ ¯ É o ooÉÉ ÉÉ Á É oo ooÉÉÉÉÉËá ©Ë ä

Πόλσον παντού... Την ίδια ώρα «βαθαίνει» η παρουσία των ξένων funds στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και στην ελληνική αγορά εν γένει. Συγκεκριμένα, μετά την αγορά του 9,99% της ΕΥΔΑΠ του fund Paulson από την Πειραιώς, το

whitechapelgallery.org

neon.org.gr

12

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

AΡΘΡΑ

Μια αριστερή λύση για την κρίση χρέους προς το συμφέρον των «από κάτω» Η σημερινή ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα που ζει η μεγάλη πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών αποδίδεται στην «κρίση δημόσιου χρέους». Εν όψει των ευρωεκλογών, αλλά κυρίως της επόμενης μέρας τους, η οποία θα εναποθέσει στους ώμους της Αριστεράς μεγάλες ευθύνες, πρέπει να μιλήσουμε έξω από τα δόντια. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα χρέους από μόνο του. Η κρίση του 2008 δημιούργησε προφανώς πρόβλημα ιδιωτικού χρέους (η σχεδόν κατάρρευση του τραπεζικού τομέα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη) και μετατροπή του σε δημόσιο χρέος. Ωστόσο στην Ευρώπη αντί αυτό να σημάνει μία ενεργό εμπλοκή της ΕΚΤ, η οποία θα δάνειζε τα κράτη, οι ευρωπαϊκές άρχουσες τάξεις είδαν την κατάσταση ως ευκαιρία να βαθύνουν την εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο και για επιθετική αναδιανομή υπέρ των πλουσίων. Το χρέος αποτέλεσε το μέσο για να επιτευχθεί αυΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ τός ο στόχος, την «τέλεια αιτία» με την οποία θα ΜΗΛΙΟΥ χτιζόταν το πολιτικό οικοδόμημα της λιτότητας, στη βάση του ότι «υπερκαταναλώναμε» (ποιοι;) και «όλοι μαζί τα φάγαμε». Στο παραπάνω πλαίσιο η στρατηγική των νεοφιλελεύθερων ελίτ είναι απλή: Οι οικονομικές παρεμβάσεις που γίνονται προς την κατεύθυνση ελάφρυνσης του χρέους είναι σκόπιμα ημιτελείς, ώστε οι αγορές να έχουν τη δυνατότητα να συνεχίζουν να εκβιάζουν για την εφαρμογή των νεοσυντηρητικών πολιτικών, ακριβώς λόγω του ότι το χρέος παραμένει (και μονιμοποιείται η μη-βιωσιμότητά του). Στη σημερινή συγκυρία αντιστοιχεί στην Αριστερά να «σπάσει» αυτόν τον μηχανισμό, να αναιρέσει τη συνθήκη «σοκ και δέος». Η ρήξη θα ξεκινήσει από το εθνικό επίπεδο, από την κυβέρνηση της Αριστεράς που έρχεται στην Ελλάδα, αλλά θα μεταφερθεί και σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Η λύση που προτείνουμε αποτελείται από δύο πυλώνες. Ο ένας αφορά τις χώρες με συγκριτικά μικρό ΑΕΠ, άρα και χρέος ως απόλυτο μέγεθος, όπως η Ελλάδα. Για τις χώρες αυτές προτείνουμε «θεσμικό κούρεμα χρέους», το οποίο όμως θα συνοδεύεται από πολιτικές ανάκτησης της εργασίας και αναδιανομής του πλούτου και όχι από τις πολιτικές λιτότητας που το συνοδεύουν σήμερα. Είναι αστείο, αν όχι εφιαλτικό για την κοινωνία, να λέμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί με πρωτογενή πλεονάσματα και ιδιωτικοποιήσεις. Όπως φάνηκε στην περίπτωση της Ελλάδας, πρόκειται για έναν κύκλο μόνιμης αφαίρεσης κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων από τις λαϊκές τάξεις. Ο δεύτερος πυλώνας αφορά τα κράτη με μεγάλα δημοσιονομικά μεγέθη, όπως για παράδειγμα η Ιταλία (με δημόσιο χρέος 2,1 τρισ. ευρώ). Η πρόταση είναι η εξής: Η ΕΚΤ αγοράζει το χρέος όλων των χωρών που είναι μεγαλύτερο π.χ. από το 50%, για μεγάλο χρονικό ορίζοντα π.χ. έξι δεκαετιών, αντικαθιστώντας το με διηνεκείς ομολογίες (zero-coupon bonds). Οι χώρες δεσμεύονται να ακολουθήσουν πολιτικές που μειώνουν την ανεργία και τις κοινωνικές ανισότητες (δηλαδή δεσμεύονται για πολιτικές ακριβώς αντίθετες από τα Μνημόνια). Στον βαθμό που τα δημοσιονομικά είναι αξιόχρεα, τα ομόλογα της ΕΚΤ έχουν αξία. Θα μπορούσαν να τιτλοποιηθούν εκ νέου και να πουληθούν στην αγορά (για να αντισταθμίσουν ενδεχομένως τις πληθωριστικές πιέσεις). Οι απώλειες της ΕΚΤ θα είναι πολύ μικρές και διαχειρίσιμες. Η λύση που προτείνουμε εδώ συνοπτικά αλλά την επεξεργαζόμαστε στη λεπτομέρειά της αποτελεί την ουσιαστική και μόνιμη αντιμετώπιση του προβλήματος χωρίς να μεταφέρει τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Η λύση αυτή είναι απαραίτητο να συνδεθεί επίσης με τις προτάσεις ελέγχου του τραπεζικού συστήματος που ήδη επεξεργάζεται το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Η ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα παρέμβει δυναμικά στην Ευρωβουλή με συγκεκριμένες προτάσεις για την αλλαγή της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών. Στόχος μας δεν είναι η διαχείριση της σημερινής κατάστασης αλλά η ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού στο σύνολό του. Αυτός ο στόχος είναι αναγκαίο να επιτευχθεί για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια εμείς και κυρίως οι γενιές εργαζομένων που μας ακολουθούν.

Μεσοπρόθεσμο, οικονομία και δημοκρατία Η κατάθεση του νέου Μεσοπρόθεσμου άνοιξε μια ολόκληρη συζήτηση για το αν θα έρθουν κι άλλα μέτρα ή όχι. Έχουμε εθιστεί, απ’ ό,τι φαίνεται, στα μέτρα. Γεννιέται, όμως, το εξής ερώτημα: δεν τους αρκούν αυτά που ήδη έχουν πάρει; Το υπουργείο Οικονομικών έχει υπολογίσει τη συνολική προσαρμογή στα 60 δισ. ευρώ μέχρι τώρα. Είναι τεράστια για το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας. Απλά και μόνο η συντήρηση αυτής της προσαρμογής θα ήταν αρκετή για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Το Μεσοπρόθεσμο, λοιπόν, κάνει αυτό ακριβώς. Δεν προβλέπει νέες σαρωτικές παρεμβάσεις, όπως μας είχαν συνηθίσει - εκτός από κάποιες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις και στον τομέα της πρόνοιας, για να είμαστε ακριβείς. Προβλέπει, όμως τη διατήρηση όλων αυτών των μέτρων που μέχρι τώρα έχουν ψηφιστεί. Με άλλα λόγια, θεμελιώνει στην κοινωνική πραγματικότητα τη φιλοσοφία των Μνημονίων. Τα μετατρέπει σε καθεστώς. Ο βασικός στόχος του Μεσοπρόθεσμου είναι η επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων για πολλά χρόνια. Και η ευχή του Μεσοπρόθεσμου είναι να επιτευχθεί ανάπτυξη. Λέμε ευχή γιατί αυτά τα δύο μαζί είναι δύσκολο να συμβαδίσουν. Τα πρωτογενή πλεονάσματα συνιστούν επί της ουσίας αφαίρεση σημαντικότατων πόρων από την οικονομία που θα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή του χρέους, πόρων που, διαφορετικά, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για κοινωνικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς. Πού βασίζεται, λοιπόν, η προσδοκία της κυβέρνησης για ανάπτυξη; Στις ιδιωτικές επενδύσεις. Η κοινή λογική, πόσω μάλλον η οικονομική θεωρία, μας δείχνουν ότι οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν μπορούν να αυξηθούν στις τωρινές συνθήκες μεγάλης ύφεσης. Οπότε, αυτό το σχέδιο είναι εξαιρετικά επισφαλές. Αλλά αυτό δεν είναι το μείζον. Το μείζον είναι πως η κυβέρνηση για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο στρέφεται στον πραγματικό μισθό. Η διαρκής μείωση των πραγματικών μισθών και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, που υποβοηθούνται από την τεράστια ανεργία, είναι το δωράκι της κυβέρνησης, προκειμένου να προσελκύσει τις ιδιωτικές επενδύσεις που προσδοκά. Αυτό είναι σε λίγες γραμμές το κάδρο

ΤΟΥ ΕΥΚΛΕΙΔΗ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΥ

Το Μεσοπρόθεσμο θεμελιώνει στην κοινωνική πραγματικότητα τη φιλοσοφία των Μνημονίων. Τα μετατρέπει σε καθεστώς των Μνημονίων και του Μεσοπρόθεσμου που συζητάμε. Αυτό είναι το μέλλον, το καθεστώς που θέλουν να εγκαθιδρύσουν. Σε αυτό το κάδρο δεν γίνεται να χωρέσει το κοινωνικό κράτος. Άλλωστε, αποτελεί και αυτό έμμεση μορφή μισθού προς το κοινωνικό σύνολο. Γι’ αυτό και θα συνεχίσει να μειώνεται. Οι πρωτογενείς δαπάνες του κράτους ως ποσοστό του ΑΕΠ θα βρεθούν το 2018 στο 33% και οι δαπάνες για την Παιδεία στο 2%, ποσοστά που αντιστοιχούν σε τριτοκοσμικές χώρες. Σε αυτό το κάδρο δεν γίνεται να χωρέσει ούτε το αναπτυξιακό κράτος. Οι δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ θα βρεθούν το 2018 στα επίπεδα που βρίσκονταν προ εικοσαετίας. Και όλα αυτά όταν υποτίθεται πως το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 19%. Ποιος μπορεί να πείσει έναν σκεπτόμενο πολίτη ότι αξίζει να ζει σε συνθήκες ανέχειας μόνο και μόνο για να βλέπει έναν απρόσωπο οικονομικό δείκτη να αυξάνεται; Δεν πρόκειται για κινδυνολογίες, πρόκειται για μεγέθη που αποτυπώνονται στο Μεσοπρόθεσμο. Αυτό που δεν αποτυπώνεται στο Μεσοπρόθεσμο, αλλά προκύπτει από την ανάγνωση της πραγματικότητας, είναι ότι σε αυτό το κάδρο το μόνο κράτος που χωράει είναι το αυταρχικό γιατί είναι και το μόνο που συμβαδίζει με το αυταρχικό μοντέλο του νε-

οφιλελευθερισμού που αναπτύσσεται στην Ευρώπη. Και δυστυχώς, σιγοντάρει σε αυτό και η ελληνική κυβέρνηση. Μας είπε πρόσφατα η κυβέρνηση ότι αυτοί είναι οι κανόνες της Ευρώπης και σε όποιον δεν αρέσουν μπορεί να αποχωρήσει. Έχει ενδιαφέρον πόσο εύκολα η στέρηση της οικονομικής ευημερίας των λαών απειλεί να εξελιχθεί και σε στέρηση της δημοκρατίας τους. Εμείς τόσο καιρό πιστεύαμε ότι σε όποιον δεν αρέσουν παλεύει να τους αλλάξει! Παλεύει να αλλάξει, για παράδειγμα, τους κανόνες που επιβάλλουν την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και αδιαφορούν για τη φάση του οικονομικού κύκλου που βρίσκεται μια χώρα. Ποιος και γιατί θα μπορούσε να αρνηθεί να εξαιρούνται οι επενδυτικές δαπάνες από τα ελλείμματα, προκειμένου να διορθωθούν τα διαρθρωτικά προβλήματα; Παλεύει, επίσης, να αλλάξει τα κριτήρια με τα οποία επιβάλλονται κυρώσεις στα κράτη. Ποιος και γιατί θα μπορούσε να αρνηθεί κριτήρια που θα μετράνε το ποσοστό του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας, τον δείκτη ανισότητας, τη μαθητική διαρροή και θα επιβάλλουν διορθωτικές κινήσεις σε περιπτώσεις αποκλίσεων; Παλεύει, τέλος, να αλλάξει την καταστροφική αντίληψη ότι οι αδύναμες οικονομίες που έχουν βρεθεί στην παγίδα του χρέους θα πρέπει να τροφοδοτούν διαρκώς τις πλουσιότερες με αποτέλεσμα να βουλιάζουν ακόμα περισσότερο. Η Ιστορία έχει διδάξει και την κακή και την καλή λύση στο πρόβλημα. Οι επιμηκύνσεις δανείων και η μείωση των επιτοκίων ήταν η κακή λύση. Το κούρεμα και η αμοιβαιοποίηση των χρεών ήταν η καλή. Όσο η κυβέρνηση επιβάλλει τα νεοφιλελεύθερα προτάγματα του Μεσοπρόθεσμου και των Μνημονίων τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τις ανάγκες της κοινωνίας και του κόσμου της εργασίας. Τόσο πιο πολύ αναδεικνύεται η αναγκαιότητα εφαρμογής των προτάσεων και των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Προτάσεις και θέσεις που διασφαλίζουν όχι μόνο ότι μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση αλλά και ότι από την ανάκαμψη θα βγει κερδισμένος ο κόσμος της εργασίας. Αυτό είναι το γενικότερο πρόταγμα σήμερα για όλη την Ευρώπη και το μεγάλο διακύβευμα για τις ευρωεκλογές που έρχονται.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

13

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΡΟΥ υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας

«Το πιο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα σήμερα είναι να φύγει η κυβέρνηση των Μνημονίων» «Στη Δυτική Ελλάδα υπάρχει κλίμα ανατροπής», τονίζει, μία εβδομάδα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ο υποψήφιος περιφερειάρχης Βασίλης Χατζηλάμπρου. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Αυγή της Κυριακής, ο υποψήφιος που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσει τους βασικούς προγραμματικούς άξονες της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΙΜΟ

Μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ποια είναι η αίσθηση που έχετε αποκομίσει από τις περιοδείες σας στη Δυτική Ελλάδα; Το κλίμα στη Δυτική Ελλάδα είναι θετικό και αισιόδοξο για την Αντίσταση Πολιτών. Οι πολίτες μάς καλοδέχονται όπου κι αν πάμε, έχουν διάθεση για κουβέντα και φαίνεται να είναι αποφασισμένοι να κάνουν την ανατροπή. Υπάρχει πολλή οργή και αγανάκτηση για τη σημερινή περιφερειακή αρχή και για τη γενικότερη πολιτική κατάσταση. Αισθάνονται προδομένοι και σε αδιέξοδο. Ο κεντρικός πολιτικός χαρακτήρας των περιφερειακών εκλογών και, βέβαια, των ευρωεκλογών είναι σαφής στην κοινωνία. Υπάρχει προσμονή από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες ελπίζουν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει με την ψήφο τους, είναι όμως πιο δύσπιστοι σε γενικότερες αλλαγές. Έχουν πλήρη επίγνωση της καταστροφής που συντελείται και γνωρίζουν ότι η ουσιαστική αλλαγή πορείας που είναι αναγκαία μετά τις εκλογές δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι με κάθε ευκαιρία μας δίνουν συμβουλές, από τα πιο μικρά οργανωτικά και εκλογικά θέματα μέχρι τι να προσέξουμε στην περιφέρεια, ποιες να είναι οι ιεραρχήσεις μας. Στη Δυτική Ελλάδα υπάρχει κλίμα ανατροπής. Την εβδομάδα που έρχεται πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, ώστε το κλίμα αυτό να εκφραστεί και στην κάλπη, στις 18 του Μάη. Να γίνει ρεύμα ορμητικό που στις 25 θα τους σαρώσει πανελλαδικά. Τα κόμματα της κυβέρνησης υποστηρίζουν πως, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το κριτήριο της επιλογής ανάμεσα στους υποψηφίους πρέπει να είναι η καταλληλότητα στη διαχείριση των πόρων. Ποια είναι η άποψή σας;

Το πλασάρισμα των κυβερνητικών υποψήφιων του κ. Κατσιφάρα και του κ. Κατσανιώτη, ως καλοί διαχειριστές δεν πείθει τον κόσμο. Η απόσταση μεταξύ των λόγων και των έργων τους, της πραγματικότητας δηλαδή, είναι δεδομένη και αποκαλυπτική. Ο κ. Κατσιφάρας, για παράδειγμα, ό,τι και να προσπαθεί να πει με τα πέντε δελτία Τύπου που βγάζει τη μέρα δεν πείθει κανέναν. Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είναι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 8η -από τις 13- σε απορρόφηση του ΕΣΠΑ και ξεπέρασε τον εθνικό μέσο όρο ανεργίας τα τελευταία τρία χρόνια. Τι να πει; Η προσπάθεια να προβληθούν ως έμπειροι διαχειριστές έχει κοντά ποδάρια γιατί, επί της ουσίας, ταυτίζονται έτσι με την καταστροφή που συντελείται για την οποία οι ίδιοι και τα κόμματά τους έχουν την ευθύνη. Περισσότερο πλασάρονται ως αυτοδιοικητικοί, αποποιούμενοι τις κεντρικές πολιτικές ευθύνες που έχουν. Όταν δεν έχουν κεντρική στήριξη, όπως τα ευχαριστήρια του υπουργού Χρυσοχοΐδη στον κ. Κατσιφάρα για την Ολυμπία Οδό, παθαίνουν μεγαλύτερη ζημιά. Προσπαθούν, δηλαδή, να αποκρύψουν την άμεση σχέση που υπάρχει μεταξύ των πολιτικών των Μνημονίων και της Περιφέρειας. Αποκρύπτουν με αυτόν τον τρόπο και τον πολιτικό ρόλο που έχει η περιφέρεια τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού και

Σήμερα το μοντέλο που κυριαρχεί είναι «δώσε εργολαβίες». Αυτό πρέπει να αρχίσει να αντιστρέφεται

ιεραρχήσεων για τη Δυτική Ελλάδα όσο και σε επίπεδο διεκδικητικής και αγωνιστικής στάσης απέναντι στην κυβέρνηση, με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και την υπεράσπιση βασικών αναγκών της περιοχής. Υπάρχει ένα πολύ σκληρό δεδομένο, το οποίο θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε αν εκλεγείτε: τα Μνημόνια έχουν κόψει το 65% των πόρων από την Αυτοδιοίκηση. Πώς σχεδιάζετε να το αντιμετωπίσετε; Η κεντρική χρηματοδότηση των περιφερειών έχει όντως πετσοκοπεί και πλέον πολλά στηρίζονται στο ΕΣΠΑ, το οποίο βέβαια δεν είναι πανάκεια για όλα. Αντιλαμβάνεστε ότι η χρηματοδότηση της περιφερειακής αυτοδιοίκησης, άρα και η δυνατότητα να υπάρχει και να λειτουργεί ως τέτοια, είναι κεντρικό πολιτικό θέμα. Μια κεντρική πολιτική διεκδίκηση, που για να πληρωθεί απαιτείται συνολικότερη ανατροπή. Λέω, πολλές φορές, ότι το πιο αυτοδιοικητικό πρόγραμμα σήμερα είναι να φύγει η κυβέρνηση των Μνημονίων. Στο διά ταύτα: θα αλλάξουμε την ιεράρχηση για κάθε διαθέσιμο πόρο που υπάρχει, για κάθε ευρώ. Αυτό σημαίνει πρακτικά οι πόροι να κατευθυνθούν στην πραγματική παραγωγή και όχι σε μελέτες επί μελετών, όπως γίνεται σήμερα εν πολλοίς. Η αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων των ίδιων των υπηρεσιών της περιφέρειας και του αξιόλογου δυναμικού της -που αποδεδειγμένα υπάρχουν και σήμερα απαξιώνονται- είναι κομβικό. Σήμερα το μοντέλο που κυριαρχεί είναι «δώσε εργολαβίες». Αυτό πρέπει να αρχίσει να αντιστρέφεται. Το νέο ΕΣΠΑ δίνει κάποιες δυνατότητες που θα αξιοποιηθούν. Το πιο κρίσιμο, όμως, από όλα είναι η συμμετοχή των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας σε αυτή τη διαδικασία. Η Επιτροπή Διαβούλευσης, που προ-

Η συμμετοχή της κοινωνίας και των φορέων στις αποφάσεις σημαίνει έλεγχο για το πού πάνε τα κονδύλια, σημαίνει πρώτα από όλα δημοκρατική λειτουργία της Περιφέρειας βλέπει ο «Καλλικράτης» και δεν συστάθηκε ποτέ από τη σημερινή περιφερειακή αρχή, πρέπει να λειτουργήσει. Η συμμετοχή της κοινωνίας και των φορέων στις αποφάσεις για διάθεση των πόρων σημαίνει σωστές και κοινά συμφωνημένες ιεραρχήσεις, σημαίνει έλεγχο πού πάνε τα κονδύλια, σημαίνει, πρώτα από όλα δημοκρατική λειτουργία της περιφέρειας και του περιφερειακού συμβουλίου. Πού θα βασιστεί η παραγωγική ανασυγκρότηση στη Δυτική Ελλάδα; Η Δυτική Ελλάδα είναι μια περιοχή που, στο σύνολό της, έχει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες που έχουν εγκαταλειφθεί για χρόνια και τα Μνημόνια έδωσαν τη χαριστική βολή. Έχει παράλληλα εργατικό δυναμικό υψηλού μορφωτικού επιπέδου και ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια, καθώς και αξιολογότατα τεχνολογικά ιδρύματα. Κατά συνέπεια, μιλάμε για μια αναγεννητική προσπάθεια με προσανατολισμό την οργανωμένη και ιεραρχημένη ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, της πραγματικής παραγωγής, του αγροτοκτηνοτροφικού και αλιευτικού τομέα. Μιλάμε για συ-

νέργειες με το Πανεπιστήμιο Πατρών και αξιοποίηση των προγραμμάτων καινοτομίας. Το Πανεπιστήμιο Πατρών είναι ένα σημαντικό «εργαλείο» ανάπτυξης για τη Δυτική Ελλάδα. Περιφέρεια και πανεπιστήμιο πρέπει να αποκτήσουν μια μόνιμη, ουσιαστική σχέση προς όφελος της περιοχής. Τα παραδείγματα που θα μπορούσα να αναφέρω είναι πολλά σε αυτή την κατεύθυνση. Θα πω τούτο: η κατοχύρωση του Πανεπιστημίου στην Πάτρα έγινε όχι όταν πρωτοϊδρύθηκε, αλλά όταν άνοιξε η Ιατρική Σχολή. Όταν, δηλαδή, ο κοινωνικός του ρόλος «έδεσε» με την τοπική κοινωνία. Επί της ουσίας, σήμερα, μιλάμε να ξαναμπεί μπροστά η μηχανή και αυτό είναι ένα τιτάνιο έργο που προϋποθέτει ένα ρεύμα διεκδίκησης της παραγωγικής ανασυγκρότησης της περιοχής, το ξέκομμα από ευκολίες. Απαιτεί σκέψη, συνεργασία, σχέδιο με την ενεργή συμμετοχή των παραγωγικών δυνάμεων, τη γνώση και την εμπειρία τους. Σε πολλά πράγματα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή και αλλιώς, και σίγουρα θα συγκρουστούμε με συμφέροντα και κεντρικές πολιτικές επιλογές όσο έχουμε μια κυβέρνηση εχθρική προς τον λαό της. Ποιος θα είναι ο αντίκτυπος μιας ενδεχόμενης νίκης της Αντίστασης Πολιτών Δυτικής Ελλάδας στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό; Η νίκη της Αντίστασης Πολιτών θα είναι το χειροπιαστό παράδειγμα ότι τα πράγματα αλλάζουν. Μπορούμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Θα είναι μια σημαντική νίκη του λαού της Δυτικής Ελλάδας, που μαζί με αντίστοιχα αποτελέσματα σε άλλες περιφέρειες και φυσικά στις ευρωεκλογές, θα συμβάλει, ώστε να δρομολογηθούν εξελίξεις σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και να σταματήσουμε την καταστροφή. Θα είναι μια ιστορική στιγμή, ένα μήνυμα ζωής και ελπίδας.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

14

AΡΘΡΑ

Ευρώπη να ’ναι κι ό,τι να ’ναι; Είναι το ερώτημα της εποχής. Και η αγωνία της. Τι είδους συσχετισμοί θα αναδειχθούν από τις ευρωπαϊκές εκλογές; Μ’ άλλα λόγια, πώς και προς τα πού θα πορευτεί η Ευρώπη την επόμενη πενταετία; Ακούμε δε τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Για τον ακραίο ευρωσκεπτικισμό που θα μας προκύψει αυτή τη φορά, και κακό που πάθαμε. Τον ευρωσκεπτικισμό, έτσι γενικώς και αορίστως. Ο οποίος, για τους ανησυχούντες, είναι κακό πράμα, επικίνδυνο και απευκταίο έτσι κι αλλιώς... ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Το πρόβλημα αρχίζει από τη στιγμή που οι ανησυχούντες, οι δικαιολογημένα ίσως ανησυχούντες, με τους όρους ευρωσκεπτικισμός και ευρωσκεπτικιστές τσουβαλιάζουν τους πάντες, αδιακρίτως. Όσους δεν δηλώνουν, ενθουσιωδώς, ευρωπαϊστές παντός καιρού. Περιλαμβάνουν δηλαδή τα κόμματα που από χέρι είναι εναντίον της Ε.Ε., επιδιώκουν την κατάρρευσή της ή την έξοδο απ’ αυτήν. Όπως, για παράδειγμα, το δικό μας ΚΚΕ, και κάποια, λίγα ακόμη, ευρωπαϊκά κόμματα, διαφόρων αποχρώσεων. Περιλαμβάνουν χώρες ολόκληρες, τη Βρετα-

νία ας πούμε (κυρίως κατά τη συντηρητική της εκδοχή, αλλ’ όχι μόνο), που ιστορικά αντιμετωπίζουν με άκρα επιφυλακτικότητα την Ένωση, υπερπροβάλλοντας σε κάθε φάση και με κάθε ευκαιρία, τις εθνικές ιδιαιτερότητες έναντι των «ομοσπονδιακών» στόχων. Περιλαμβάνουν τους αρνητές της ευρωπαϊκής ιδέας, τους φορείς εκείνους που, από τη φύση τους, αρνούνται τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Τους ακροδεξιούς ευρωπαϊκούς σχηματισμούς δηλαδή, με πιο ακραία, έναντι όλων των άλλων, περίπτωση τη Χρυσή Αυγή. Περιλαμβάνουν όμως και όσους (κόμματα, φορείς, διανοούμενους, αναλυτές) δυσφορούν με την κατεύθυνση και την πορεία που τα τελευταία χρόνια ακολουθεί η Ευρώπη. Εκεί-

νους που ανησυχούν βλέποντας την Ευρώπη των μονοπωλίων, των τραπεζών, της λιτότητας, του κοινωνικού αποκλεισμού, τη διχασμένη Ευρώπη, την Ευρώπη τού τραγικά ελλειμματικού πλέον κοινωνικού κράτους και των αντίστοιχων δικαιωμάτων, τη «γερμανική Ευρώπη» να κυριαρχεί. Αλλά και να επιχειρεί να θέσει θεσμικά, «συνταγματικού» χαρακτήρα θεμέλια στο οικοδόμημα. Και να μην εκδηλώνεται καμιά σοβαρή αντίδραση απέναντι σ’ αυτό το, προφανές ωστόσο, σχέδιο. Περιλαμβάνουν λοιπόν στο ευρωσκεπτικιστικό μπλοκ όλους εκείνους που διαπιστώνουν, αποκαλύπτουν, καταγγέλλουν τη σημερινή σαθρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Και παλεύουν να την αλλάξουν...

Σκεπτόμενοι ευρωπαϊστές Ε, λοιπόν, οι «ανησυχούντες ευρωπαϊστές» τσουβαλιάζουν όλες αυτές τις κατηγορίες, συχνά μάλιστα επιχειρούν και να τις εξομοιώσουν. Τους αρνητές της ευρωπαϊκής ιδέας, τους αμφισβητίες των ευρωπαϊκών αξιών, μαζί μ’ εκείνους που πασχίζουν για μια διαφορετική Ευρώ-

πη. Που αγωνίζονται ν’ αλλάξουν τα σημερινά ενωσιακά δεδομένα για χάρη και προς όφελος των ευρωπαϊκών λαών. Αυτής της τελευταίας κατηγορίας τους «ευρωσκεπτικιστές», που δεν είναι στην πραγματικότητα παρά «σκεπτόμενοι ευρωπαϊστές». Συχνά μάλιστα πολύ πιο ευρωπαϊστές από τους άλλους. Στο κάτω - κάτω και μόνο το γεγονός ότι και σήμερα, με τα δεδομένα της τωρινής, της «γερμανικής Ευρώπης», επιμένουν ευρωπαϊκά, καταδεικνύει το βάθος και την έκταση της αφοσίωσής τους στην ευρωπαϊκή ιδέα. Και είναι πολύ περισσότερο -και επί της ουσίας- ευρωπαϊστές από τους άλλους, ακριβώς επειδή αντιπαλεύουν την ιδιοκτησιακή αντίληψη της γερμανικής ελίτ για την Ευρώπη. Επειδή αγωνίζονται για την ουσία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Επειδή έχουν κάνει σημαία τους την ευρωπαϊκή κοινωνική συνοχή. Επειδή επιμένουν να βάζουν στη «μαρκίζα» της πολιτικής τους τις θεμελιακές, τις ιδρυτικές ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Που πάει να πει πως όποιος σήμερα δηλώνει ευρωπαϊστής και το

εννοεί, όποιος θέλει «περισσότερη Ευρώπη», δεν μπορεί παρά να θεωρεί ως τον υπ’ αριθμόν ένα αντίπαλό του τη Μέρκελ και ό,τι αυτή εκφράζει. Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα «ποια Ευρώπη» είναι εκείνο που σήμερα θα πρέπει να κυριαρχήσει και το οποίο, κατά προτεραιότητα, θα πρέπει να απαντηθεί. Από κείνους που ομνύουν στην αναγκαιότητά της και, προπάντων, στο μέλλον και στις προοπτικές της. Και από την απάντηση να εκτιμηθεί η ειλικρίνεια των προθέσεων του καθενός. Δεδομένου ότι απάντηση του τύπου «Ευρώπη νάναι κι ό,τι νάναι» είναι το λιγότερο απολίτικη, κενή περιεχομένου, και κατ’ ουσίαν απαράδεκτη. Στο κάτω - κάτω (και ας μη θεωρηθεί παρακαλώ ανευλαβής η αναφορά) και ο Χίτλερ ενιαία Ευρώπη προσπάθησε να χτίσει. Κάτω από την μπότα του. Και μιας, κι εδώ σ’ εμάς από κάποιους μονίμως αμφισβητείται (διόλου αθώα ασφαλώς) η γνησιότητα του «ευρωπαϊσμού» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλό θα είναι να θυμηθούν ότι από «καταγωγής» ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε θερμός υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ιδέας. Όταν άλλοι, πολύ συγκεκριμένοι «άλλοι», δήλωναν σφοδροί πολέμιοί της. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε δηλαδή...

Η εξωφρενική περίπτωση Σγουρού... Είδα σε μια δημοσκόπηση ότι των 55% των ερωτηθέντων ψηφοφόρων στην Περιφέρεια Αττικής κρίνουν θετικό το έργο του απερχόμενου περιφερειάρχη Γ. Σγουρού. Θα άξιζε πραγματικά τον κόπο να ρωτηθούν αν ξέρουν ποιο είναι το έργο αυτό. Και θα άξιζε τον κόπο, διότι δεν υπάρχει έργο. Υπάρχει μια διαχείριση, και μάλιστα αδιαφανής, των βασικών υποχρεώσεων της περιφέρειας. Δεν υπήρχε σχέδιο, δεν υπήρχαν αξιολογήσεις, δεν υπήρχαν στοχεύσεις και προσαρμογές στην κρίση που σάρωνε την κοινωνία και την αγορά. «Είμαι νοικοκύρης» διαλαλεί ο κ. Σγουρός. «Έχω και περίσσευμα 320 εκατομμύρια ευρώ!». Σε μια εποχή που κάθε ευρώ απαιτείται για δημιουργικές αναπτυξιακές κινήσεις ανακούφισης μιας κοινωνίας σε βαθιά και παρατεταμένη ανθρωπιστική κρίση, αυτός ο τύπος λέει ότι άφησε πολύτιμα κονδύλια ανεκμετάλλευτα. Τι τα έκανε αυτά τα κονδύλια; Τα έχει τοποθετήσει στην τράπεζα όπου εργαζόταν. Μήπως πήρε από άλλες τράπεζες προσφορές για καλύτερες αποδόσεις, μιας και το ποσόν είναι άκρως δελεαστικό για κάθε τράπεζα; Ας απαντήσει προσκομίζοντας και τις γραπτές προσφορές των άλλων τραπεζών.

ΕΡΙΞΑ μια ματιά στο βιογραφικό του κ. Σγουρού για να δω τα προσόντα του. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1952. Το 1970 μετακομίζει στην Αθήνα όπου προσλαμβάνεται αρχικά ως κλητήρας στην Alpha Τράπεζα Πίστεως και στη συνέχεια αναδεικνύεται ως ανώτερο στέλεχος! Παράλληλα, υπήρξε αθλητής της ομάδας καλαθοσφαίρισης από το 1971 έως το 1980 στον Μίλωνα. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε την προεδρία του αθλητικού συλλόγου. Από 1984 έως το 1996, υπήρξε παράλληλα πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών. Στις 23 Οκτωβρίου 1996 αναλαμβάνει γενικός γραμματέας Αθλητισμού. Το 2003 εκλέγεται νομάρχης Αθηνών. Το 2010 εξελέγη με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ περιφερειάρχης, με τον περίφημο ΓΑΠ να εκβιάζει ότι, αν δεν ψηφιστεί ο Σγουρός, θα πάει σε πρόωρες εκλογές! ΣΤΗΝ Αθήνα ο κ. Σγουρός, φοιτώντας στην ανωτάτη σχολή της κομματικής νομενκλατούρας του ΠΑΣΟΚ, γίνεται ανώτερο τραπεζικό στέλεχος και από μπασκετμπολίστας πρόεδρος της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών! Όπως διηγήθηκε παράγοντας που ήταν παρών στη συνάντηση, όπου Σγουρός - Ιακώβου ενημέρωναν τον πρωθυπουργό για το πώς και με τι οικονομικό κόστος η εθνική

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

ομάδα Άρσης Βαρών θα κέρδιζε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας πάνω από 10 μετάλλια, ο Σημίτης ενέκρινε το πρόγραμμα λέγοντας «κάντε ότι νομίζετε, αλλά αν σας πιάσουν εγώ δεν ξέρω τίποτε»! Όταν στις 5.4.2008 έγινε γνωστό ότι βρέθηκαν ντοπέ 11 από τα 12 μέλη (άλλα δύο δεν ήταν παρόντα) της Εθνικής ομάδας Άρσης Βαρών, ο Σγουρός και η ομοσπονδία του δεν είχαν πια άλλους λαγούς να βγάλουν από το καπέλο. Δεν τόλμησαν λοιπόν να αμφισβητήσουν το αποτέλεσμα, αλλά προσπάθησαν, πρώτον, να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους διώχνοντας τον Ιακώβου και, δεύτερον, να κρατήσουν στο απυρόβλητο τα κατορθώματα του παρελθόντος! ΑΥΤΟΣ ο τύπος, με αυτά τα προσόντα και αυτό το έργο, διεκδικεί πάλι τη θέση του περιφερειάρχη Αττικής. Το ολίγον ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν αρκεί. Ανέλαβαν όμως την ενίσχυσή του οι κατά Κ. Καραμανλή νταβατζήδες και κρατικοδίαιτοι ερ-

γολάβοι που διαθέτουν ΜΜΕ, μαζί και πολλά διαπλεκόμενα στελέχη της Ν.Δ. που τον στηρίζουν για να πάρουν μέρος στις χοντρές μπίζνες που έρχονται. Ο Σαμαράς, που πήρε στον λαιμό του τον Κουμουτσάκο, τσιμουδιά. Και ο Σγουρός παιδί της συγκυβέρνησης είναι. Και η πιο χοντρή από όλες τις μπίζνες είναι οι επενδύσεις στην διαχείριση των απορριμάτων στον νομό Αττικής. Επένδυση που θεωρείται κλεισμένη και αποτελεί σκάνδαλο, τόσο οικονομικά όσο και περιβαλλοντικά. ΟΛΕΣ οι οικολογικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι ο περιφερειακός σχεδιασμός για τη διαχείριση των απορριμάτων της Αττικής είναι αναποτελεσματικός, φαραωνικός και πανάκριβος. Βασίζεται στην επεξεργασία σύμμεικτων απορριμμάτων, ενώ η ευρωπαϊκή οδηγία επιβάλλει την αύξηση του ποσοστού ανακύκλωσης στο 50% μέχρι το 2020. Το συγκεκριμένο σχέδιο δεσμεύει και τελικά υπονομεύει την ανακύκλωση (καθώς δεν θα συμφέρει), θα επιβαρύνει το περιβάλλον και θα εκτινάξει τα δημοτικά τέλη. Οι εργολάβοι δεν είναι βλάκες να χτίσουν εργοστάσια που δεν θα έχουν αρκετή πρώτη ύλη. Η ανακύκλωση δεν θα φτάσει ποτέ στο 50% όπως επιβάλλει η ευρωπαϊκή οδηγία,

ενώ το Δημόσιο θα εγγυάται την παραγωγή απορριμμάτων για 27 χρόνια! Αυτό σημαίνει πως είτε επεξεργάζονται 500.000 τόνους είτε 1,5 εκατ. τόνους, οι εργολάβοι θα πληρώνονται το ίδιο. Αυτή τη στιγμή οι δήμοι πληρώνουν για τον ΧΥΤΑ 15ευρώ τον τόνο. Το κόστος θα εκτιναχθεί έως και 200 ευρώ τον τόνο. Ανάλογα θα αυξηθούν και τα δημοτικά τέλη. Τώρα, εκτός από τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, θα πολλαπλασιαστεί και η μόλυνση του αέρα αφού οι εξελιγμένες απορρυπαντικές τεχνικές είναι αρκετά ενεργοβόρες και δαπανηρές. ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ άραγε όλα αυτά οι ερωτώμενοι που σε ποσοστό 55% εκτιμούν το έργο του ως θετικό; Θα μου πείτε, από πού να μάθουν ότι η σύμβουλος της παράταξής του, από τα παλαιότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, κ. Ηρώ Ζερβάκη δήλωσε πως έπειτα από τριάμισι χρόνια, «ο κ. Σγουρός όχι μόνο εναγκαλίζεται το σύστημα, αλλά έγινε το ίδιο το σύστημα»; Από πού θα μάθουν τις εξηγήσεις για κακοδιαχείριση που απαιτεί από τον κ. Σγουρό η Ε.Ε. για τα κονδύλια που δόθηκαν για την ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ;! Δεν ήρθε ακόμα η ώρα για δικαιοσύνη; dchristou52@gmail.com

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

15

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗΣ υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου:

Nα τελειώσει το αυτοκρατορικό σύστημα Τατούλη «Αυτοκρατορικού τύπου» χαρακτηρίζει τον τρόπο διοίκησης Τατούλη στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ο Οδυσσέας Βουδούρης μιλώντας στην «Αυγή». Ο υποψήφιος περιφερειάρχης με την παράταξη Πελοπόννησος Πρώτα υποστηρίζει ότι το «σύστημα Τατούλη» είναι ο συνδυασμός «μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με μια μέθοδο διοίκησης που βασίζεται στην αδιαφάνεια και τον αυταρχισμό». Ο Οδυσσέας Βουδούρης καταγγέλλει τον περιφερειάρχη για «παραποίηση εισήγησης» της αρμόδιας υπηρεσίας προκειμένου να δοθεί η διαχείριση των απορριμμάτων σε συγκεκριμένη εταιρεία. Επισημαίνει μάλιστα μια περίεργη σύμπτωση:η εν λόγω εταιρεία έχει δώσει υπεργολαβία στην εταιρεία, συμφερόντων της οικογένειας Τατούλη, ενώ κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα πόσα είναι τα έργα της Περιφέρειας, τα οποία έχει πάρει η κατασκευαστική, που ανήκει σε συγγενείς του περιφερειάρχη. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΙΜΟ

Πρώτα απ’ όλα να ξεκινήσουμε με τα μηνύματα, τόσο για τον συνδυασμό όσο και ευρύτερα πολιτικά, που παίρνετε από την επαφή με τον κόσμο στην Πελοπόννησο λίγες ημέρες πλέον πριν από την εκλογική αναμέτρηση. Στη χώρα μας εφαρμόζεται το περίφημο «δόγμα του σοκ». Πρέπει να διαπιστώσουμε δυστυχώς ότι αυτό έχει λειτουργήσει σε σημαντικό βαθμό. Και ο κόσμος δεν εκδηλώνεται εύκολα, παρότι συσσωρεύει μέσα του απόγνωση και οργή. Όπου περνάμε στην Πελοπόννησο, στα χωριά, στις γειτονιές, στα μαγαζιά, στις αγορές, ο κόσμος μας υποδέχεται εγκάρδια. Μέχρι πρότινος όμως χωρίς να εκφράζεται πολύ. Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε μια μεταστροφή. Ο κόσμος ανοίγεται. Και ταυτόχρονα παρατηρούμε μια μεταστροφή σε αυτό που οι δημοσκόποι ονομάζουν «παράσταση νίκης». Πολλοί άνθρωποί, από διαφορετικούς πολιτικούς ορίζοντες, έρχονται αυθόρμητα και μας λένε πως πιστεύουν ότι μπορούμε να κερδίσουμε τις εκλογές, να τελειώσει επιτέλους η αυτοκρατορικού τύπου διοίκηση του κ. Τατούλη. Είναι πολύ ενθαρρυντικό. Αναφέρεστε διαρκώς στο «σύστημα Τατούλη» στην Πελοπόννησο και ειδικότερα στην πριμοδότηση επιχειρηματικών συμφερόντων συγγενικών του προσώπων. Έχετε καταγγείλει μια «ανάρμοστη σχέση», θα έλεγα. Ότι δηλαδή ο περιφερειάρχης δίνει έργα σε κατασκευαστικές εταιρείες που έχουν ο αδελφός και τα παιδιά του. «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει» δηλαδή... Πόσα είναι αυτά

τα έργα, για τι ποσά μιλάμε; Έχετε ενδείξεις ή στοιχεία ότι η ίδια εταιρεία αναλαμβάνει να υλοποιήσει έργα άλλων εταιρειών στην Περιφέρεια; Το «σύστημα - Τατούλη» είναι ο συνδυασμός μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με μια μέθοδο διοίκησης που βασίζεται στην αδιαφάνεια, στον αυταρχισμό, στον υπερσυγκεντρωτισμό. Όταν ο κ. Τατούλης θέλει να περάσει αντιλαϊκά μέτρα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, καλεί τα ΜΑΤ για να φιλτράρουν την είσοδο. Όταν η εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας δεν οδηγεί στην επιλογή που έχει προαποφασίσει, απλώς παραποιεί την εισήγηση. Σωρεία συμπτώσεων ακολουθεί. Μόλις ανέλαβε Περιφερειάρχης, εγκρίθηκε δημόσια χρηματοδότηση ύψους 10,6 εκατ. ευρώ για ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο αποκατάστασης, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ήδη δυο δημόσια κέντρα αποκατάστασης, που υπολειτουργούν λόγω έλλειψης στοιχειώδους χρηματοδότησης. Ποιοι ήταν οι μέτοχοι; Κατά σύμπτωση, εταιρείες της οικογένειας

Όταν η εισήγηση της αρμόδιας υπηρεσίας δεν οδηγεί στην επιλογή που έχει προαποφασίσει, απλώς παραποιεί την εισήγηση

Το «σύστημα Τατούλη» είναι ο συνδυασμός μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής με μια μέθοδο διοίκησης που βασίζεται στην αδιαφάνεια και τον αυταρχισμό

Τατούλη. Με ρωτάτε πόσα έργα έχουν ανατεθεί από τον περιφερειάρχη κ. Τατούλη στις εταιρείες Τατούλη. Είναι, απ’ ό,τι φαίνεται, εφτασφράγιστο μυστικό. Όποιος και να ρωτήσει, απάντηση δεν παίρνει. Και είναι δύσκολο να βρεις άκρη. Παράδειγμα: η περιφέρεια αναθέτει τον δρόμο Κουμπίλα - Λουλούδι στην εταιρεία ΤΕΡΝΑ. Την επομένη μέρα η ΤΕΡΝΑ δίνει το έργο υπεργολαβία στην ΚΑΣΤΑΤ, συμφερόντων Τατούλη. Και βέβαια η ΤΕΡΝΑ δεν είναι οποιαδήποτε κατασκευαστική. Κατά σύμπτωση είναι η εταιρεία στην οποία προσπαθεί να αναθέσει ο κ. Τατούλης με σκανδαλώδη σύμβαση τη διαχείριση των απορριμμάτων. Αυτό εστί «σύστημα Τατούλη». Το «σύστημα Τατούλη» ενδιαφέρεται μόνο για την επιχειρηματική δραστηριότητα συγγενών του ή με ανάλογο τρόπο «φροντίζει» και για άλλες μεγάλες επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας, αυτές που αποκαλούνται διαπλοκή; Τι έχει συμβεί για παράδειγμα με το θέμα των απορριμμάτων στην οποία αναφερθήκατε πριν; Πρόκειται για μια παραδειγματική υπόθεση! Με κοινοτικά χρήματα θα κατασκευαστούν τρεις μονάδες οι οποίες θα ανήκουν σε ιδιώτη. Ο τρόπος διαχείρισης που επιλέχθηκε είναι ξεπερασμένος, εφόσον αγνοεί τις δράσεις για την μείωση του όγκου των σκουπιδιών, την ανακύκλωση, τη διαλογή στην πηγή, την κομποστοποίηση των οργανικών απορριμμάτων. Ξεπερασμένος άλλα άκρως κερδοφόρος για την εταιρεία διαχείρισης, εφόσον η Περι-

φέρεια δεσμεύεται να τροφοδοτεί ετησίως με 150.000 τόνους απορριμμάτων, ακόμα και όταν θα παράγει τα μισά, για 28 χρόνια! Με απλά λόγια, ένας ιδιώτης, συγκεκριμένα η ΤΕΡΝΑ που αναφέραμε προηγουμένως, χτίζει με δημόσια χρήματα μια ιδιωτική επιχείρηση και εξασφαλίζει ότι θα την πληρώνουν ακόμα και τα παιδιά ή και τα εγγόνια μας. Και αυτή η λεηλασία βαφτίζεται, με σφραγίδα Τατούλη, «σύμπραξη δημοσίου - ιδιωτικού τομέα». Εκτός όμως από οικογενειακό σύστημα Τατούλη καταγγέλλετε και το «σύστημα Τατούλη - Φούχτελ». Τι εννοείτε με αυτό και πόσο έχει προχωρήσει στην Πελοπόννησο; Η νεοφιλελεύθερη πολιτική αποσκοπεί, ως γνωστό στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, του κοινωνικού κράτους και την αποποίηση κάθε δημόσιας περιουσίας προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο αυτής της πολιτικής. Και η Πελοπόννησος είναι το πειραματόζωο της εφαρμογής αυτής της πολιτικής στην Ελλάδα. Αυτό έχει ένα όνομα. Λέγεται Ειδική Οικονομική Ζώνη. Αυτό το πείραμα ονειρεύονται να επιβάλλουν στον τόπο μας οι κ. Φούχτελ και Τατούλης. Ποιοι είναι οι βασικοί άξονες του προγράμματός σας για την Περιφέρεια; Είναι ακριβώς στον αντίποδα αυτού του συστήματος. Θέλουμε ανάπτυξη, όχι για τις μεγαλοεται-

ρείες, αλλά προς όφελος των κατοίκων. Ανάπτυξη που θα στηριχτεί στη στροφή προς την παραγωγή ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, η μεταποίηση των οποίων θα γίνεται εντός Πελοποννήσου. Θέλουμε την ανάπτυξη ενός ήπιου μοντέλου τουρισμού, που σέβεται το περιβάλλον και αξιοποιεί την ιστορική, αρχαιολογική, θρησκευτική κληρονομιά μας. Και που στηρίζεται σε οικογενειακές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Προγραμματίζουμε ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας, με υπηρεσίες σε κάθε νομό για να μην μένει κανένας συμπολίτης μας χωρίς περίθαλψη, χωρίς τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, να μην μένει απροστάτευτος απέναντι στη γραφειοκρατία των τραπεζών, της εφορίας και των χαρατσιών. Μια υπηρεσία που θα στελεχώνεται από κοινωνικό λειτουργό, νομικό σύμβουλο, επισκέπτη υγείας. Και θα δημιουργήσουμε αυτό που λείπει δραματικά σήμερα: μια διοίκηση με διαφάνεια και συμμετοχικότητα. Αξιοποιώντας τα περιφερειακά δημοψηφίσματα και δημιουργούντες έναν μηχανισμό συνεχούς και ανεξάρτητης αξιολόγησης όλων των υπηρεσιών της Περιφέρειας από τους χρήστες τους. Το σύνθημά μας είναι «Ανατροπή, Αλληλεγγύη, Ανάπτυξη» και θα το κάνουμε πράξη.

Εγκρίθηκε δημόσια χρηματοδότηση ύψους 10,6 εκατ. ευρώ για ένα ιδιωτικό ιατρικό κέντρο αποκατάστασης. Ποιοι ήταν οι μέτοχοι; Κατά σύμπτωση, εταιρείες της οικογένειας Τατούλη

16 Επτά χρόνια στη δίνη της οικονομικής κρίσης και του χρέους, τέσσερα χρόνια στη μέγγενη των Μνημονίων έφεραν την κοινωνία στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, την οικονομία σε αποσάθρωση, τους νέους στη μετανάστευση. Οι μόνοι κερδισμένοι βρίσκονται στο μνημονιακό μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στα κόμματα της συγκυβέρνησης, τους διεθνείς δανειστές αλλά και τους εθνικούς εργολάβους, το ελληνικό κεφάλαιο που βολεύεται σε αυτή την κατάσταση επιβάλλοντας χαμηλότερα μεροκάματα και απολαμβάνοντας απεριόριστη ασυδοσία. Τα θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι άνθρωποι της δουλειάς, οι μισθωτοί, οι άνεργοι που στερούνται τα εργαλεία για να παραγάγουν, οι νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να σχεδιάσουν το μέλλον τους μέσα σε αυτή την κατάσταση. Παράλληλα, ο «Καλλικράτης», ο θεσμός που ήρθε ως το Μνημόνιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, έχει συμβάλει σε αυτή την τραγική κατάσταση θεσμοθετώντας για την αυτοδιοίκηση την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωσή της. Έτσι η περιφέρεια και ο δήμος απαξιώνονται στα μάτια των πολιτών καθώς δεν συμβάλλουν ουσιαστικά για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αδυνατώντας να ανταποκριθούν πλέον ακόμη και σε στοιχειώδεις λειτουργίες. Έτσι το διακύβευμα αυτών των αυτοδιοικητικών εκλογών ορίζεται α-

Το κρουαζιερόπλοιο θα ανοίγει την μπουκαπόρτα μπροστά στη φυσούνα. Θα ξεφορτώνει ροζ Ευρωπαίους συνταξιούχους στο μεγάλο συγκρότημα που κτίστηκε παραλιακά. Αφού κάνουν μπάνιο στις πισίνες και λουστούν ήλιο και ψάρι ιχθυοκαλλιέργειας με λευκό κρασί, θα τους φορτώνουν σε διώροφα πούλμαν για βόλτα στο κέντρο της πόλης και πάλι πίσω. Ελληνική βραδιά με Κατσαρό ή Κιάμο, ύπνος, φυσούνα και δρόμο. Αυτό το σωληνωτό τουριστικό σενάριο βλέπω μπροστά μου. Με παραλλαγές. Η πόλη είναι ο χάρτης όπου εκδηλώνονται οι συμπεριφορές, οι πολιτικές επιλογές, η ιστορία. Στην Αθήνα ιδιαίτερα, τη δεκαετία του 1950, στο κλίμα του μετεμφυλίου, έγινε η σκληρή επιλογή μιας βίαιης και ασύμμετρης εκβιομηχάνισης. Μεγάλες μονάδες διυλιστηρίων, ναυπηγεία, εργοστάσιο λιπασμάτων, τσιμεντοβιομηχανίες κ.λπ. κατέστρεψαν αμετάκλητα το αττικό τοπίο, χάθηκε οριστικά η ευκαιρία μεταλλαγής του σε διαρκή παραγωγική δύναμη μέσα από την υψηλή αισθητική του αξία. Λογικό. Ο πεινασμένος , ο διωκόμενος, ο φτωχός δεν νοιάζεται για αισθητική, για τοπίο, για το ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο. Ζει στον λάκκο, τον ενδιαφέρει το ψωμί. Έτσι το κράτος ευνόησε την πεινασμένη αυθαιρεσία του λαού ώστε πίσω από αυτήν να αγκιστρώσει τη βουλιμική αυθαιρεσία μιας ανολοκλήρωτης, μεταπρατικής νεοαστικής τά-

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

AΡΘΡΑ

Ανατροπή στην Περιφέρεια πό τη συνολικότερη συγκυρία της χώρας. Είναι κρίσιμο και εξαιρετικά επίκαιρο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Αυτοδιοίκηση θα λειτουργήσει ως ένας πυλώνας λαϊκής εξουσίας και συμμετοχής των πολιτών ή θα παραμείνει ένας γραφειοκρατικός, αποστεωμένος θεσμός παραγωγής παραγόντων προθύμων να υπηρετήσουν τις κεντρικές πολιτικές που τους υπαγορεύονται. Η πλήρης απαξίωση του θεσμού της Αυτοδιοίκησης στη συνείδηση της κοινωνίας θα έχει ως φυσικό αποτέλεσμα το τέλος ενός δυνάμει λαϊκού θεσμού. Και αυτό ακριβώς επιδιώκεται. Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν για να δώσουμε στον θεσμό το νόημα και την αξία που του αφαίρεσαν. Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να υπάρξει μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση της Αυτοδιοίκησης -πράγμα που βέβαια σημαίνει την πλήρη ανατροπή του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε τα Μνημόνια και τον «Καλλικράτη». Ο αγώνας είναι διμέτωπος, στα κινήματα, στη συγκρότηση μετώπων αντίστασης, αλλά και στην επεξεργασία εναλλακτικών προτάσεων για το μέλλον της χώρας και της Αυτοδιοίκησης. Η απάντησή μας πρέπει να είναι άμεση και δυναμική. Τα αποτελέσματα της μνημονιακής επίθεσης, στην ήδη βεβαρημένη κατάσταση της περιοχής, έχουν α-

ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ*

Τα αποτελέσματα της μνημονιακής επίθεσης έχουν αφήσει βαθιές πληγές στο σώμα της Κεντρικής Μακεδονίας φήσει βαθιές πληγές στο σώμα της Κεντρικής Μακεδονίας. Ένας τόπος που θα μπορούσε να είναι πρωτοπόρος στην παραγωγή, με τεράστιες δυνατότητες στον αγροτικό τομέα, με εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό στο κομμάτι της μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, στην κλωστοϋφαντουργία (με ιστορία τουλάχιστον 200 χρόνων), στη χημική βιομηχανία και στον κατασκευαστικό τομέα, με επιστημονικό πλούτο λόγω των πανεπιστημίων, αποτελεί σήμερα την πρωταθλήτρια της ανεργίας για την Ελλάδα και βρίσκεται μέσα στις 10 Περιφέρειες της Ευρώπης με τη με-

γαλύτερη ανεργία, αλλά και στην ανεργία των νέων και των μακροχρόνια άνεργων. Η διοίκηση της Περιφέρειας όλο αυτό το διάστημα ήταν απούσα από όλα τα προβλήματα και τις αγωνίες των κατοίκων. Ο κ. Τζιτζικώστας, από τη στιγμή που διορίστηκε από την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας περιφερειάρχης, κλείστηκε στο γραφείο του, πιστός υπηρέτης της μνημονιακής πολιτικής και του κ. Σαμαρά στην Περιφέρεια. Αποδέχθηκε το κλείσιμο των εργοστασίων που άφησαν εκατοντάδες εργαζόμενους στον δρόμο, το κλείσιμο νοσοκομείων και τη συνολική απαξίωση της κοινωνικής πολιτικής. Δεν στήριξε τα κινήματα των κατοίκων στις Σκουριές και έβαλε τα ΜΑΤ απέναντι στους κατοίκους των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης που κινητοποιούνται για το ΣΜΑ Ευκαρπίας. Είναι υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της τάξης του, των μεγάλων επιχειρηματιών που θησαυρίζουν μέσα στην κρίση και εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Η απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, για την οποία επαίρεται, εξυπηρέτησε ακριβώς αυτόν τον στόχο. Δεν εξυπηρέτησε με κανέναν τρόπο τα λαϊκά αιτήματα για μείωση της α-

Επιστολή προς αυτοδιοικητικούς ξης. Ο λαός καταπάτησε, έχτισε, έζησε στις σχισμές του αστικού δικαίου, χωρίς να περάσει στην αντίσταση αλλά απλώς στην παράβαση (πολλοί μάλιστα νεοαριστεροί τα μπερδεύουν αυτά τα δύο). Ο μετεμφύλιος δημιούργησε τις προϋποθέσεις μιας απόλυτης και ανοιχτής εφαρμογής όλων των βίαιων, παραβατικών και, στο βάθος του χρόνου, αντιοικονομικών επιλογών. Αντιπαροχή για να φτιαχτεί η «μοντέρνα» πόλη στα ίχνη της παλιάς παραγκούπολης ή έστω στα ίχνη των μικρών μονοκατοικιών. Μια πόλη που θα έκρυβε τον διωκόμενο στην ιδιωτική αυτοφυλάκισή του, στην αλλοτριωτική ιδιωτεία και άρα θα διευκόλυνε τον διώκτη. Κανένα μέτρο, κανένας ρυθμιστικός κανόνας, παρά μόνο η εύνοια του κράτους. Να είσαι «της καταστάσεως». Αυτό που, εξωραϊστικά, αναφέρεται ως οικονομικό θαύμα της δεκαετίας του ‘50 έκλεινε μέσα του και φρικτή ανεργία, υποτιμητική νομισματική αβεβαιότητα, πολιτική τρομοκρατία, κατασταλτική βία, επιχειρηματική ασυδοσία, ανασχετική εκπαίδευση, μάσα του Μάρσαλ. Το μετεμφυλιακό κράτος, που μαζί με ευνοημένους επιχειρηματίες (συχνά παλιούς συνεργάτες των Γερμανών) κατασκεύαζε τη νέα αστική τάξη, διαμόρφωνε και μια νέα λαϊκή αντίληψη: να κοιτάς τη δουλειά σου. Άχνα.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ* dsevastakis@arch.ntua.gr

Φυσικά στον οικολογικό χαμό (την άνιση πολιτική δημοσίων έργων Καραμανλή) και πιθανώς ως εξισορρόπηση έγιναν και ορισμένα έργα πνοής. Για παράδειγμα, η λαμπρή διαμόρφωση του Δ. Πικιώνη στον λόφο του Φιλοπάππου και γύρω από την Ακρόπολη και η ουσιαστική συγκρότηση ενός ευρύτατου αρχαιολογικού - περιπατητικού πεδίου, που καταλαμβάνει μεγάλος μέρος του κεντρικού πυρήνα της Αθήνας. Επιλογή (επίσης του Καραμανλή) με μεγάλη υπεραξία την οποία αποθέτει και σήμερα στην πόλη -σε αντίθεση με τον οικολογικό και οικονομικό θάνατό της προς το Πέραμα, Δραπετσώνα, Ελευσίνα κ.λπ. και την κατάρρευση πολλών από τις μεγάλες βιομηχανικές επιλογές. Αν η Αθήνα έχει κάποιες σοβαρές δυνατότητες τουριστικής κατεύθυνσης, αυτό βασίζεται ακριβώς σε τέτοιου είδους (μάλλον σπάνιες) επιλογές, επιβράδυνσης και εγκράτειας. Η ποιότητα συνήθως δεν είναι κατανοητή ως πόρος και ο «αναπτυξιακός» οίστρος δεν της επιτρέπει την έκφραση. Η πο-

λιτική έρημος του μετεμφυλίου έγινε το πεδίο για μια αδιέξοδη, ανισομερή και εξαιρετικά ασχεδίαστη ανάπτυξη. Σήμερα -αδίδαχτοι- βλέπουμε τις τερατώδεις αναλογίες. Η σύλληψη μιας πόλης με σχετικώς εξωραϊσμένο, εξευγενισμένο κέντρο και περιφερειακή ανάπτυξη μεγάλων σχημάτων, εμπορικών κέντρων, μεταφορικών δομών όπως η Cosco, τουριστικών μεγασχημάτων όπως το Ελληνικό, νομίζω δεν είναι ορθολογική, οραματική και ανθεκτική. Ο νέος εξοργιστικός «νόμος» για τις παράλιες αυθαιρεσίες, θα καταστρέψει ό,τι γλίτωσε από τη δεκαετία του 1950 και εντεύθεν. Η εκτός κάθε μέτρου προλεταριοποίηση -ως το δίδυμο και συμπληρωματικό στοιχείο της ανεργίας- αποδομεί ό,τι παρήγαγε πλούτο τις προηγούμενες δεκαετίες. Ο μικροαστός, που αυτοπραγματώνεται κοινωνικά καταναλώνοντας, δεν περιέχεται στην νέα αναπτυξιακή φαντασίωση. Κακό, ψυχρό, ρηχό, το προηγούμενο μοντέλο διατηρούσε ζωντανές οικονομικές παρόδους, που έδιναν κάποιο βάθος και συνοχή. Η αναπτυξιακή διασπορά και η μικρή κλίμακα παρήγαγαν πολιτικές και πολιτισμικές ισορροπίες, δημιουργούσαν ανεκτούς συμβιωτικούς όρους. Αυτό, αντί να εξορθολογιστεί, να εξυγιανθεί, αντικαθίσταται. Με τι; Με τα logistics και τις μεγάλες εμπορικοτου-

νεργίας, για αξιοπρεπή εργασία και για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Η Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα αυτά τα αιτήματα και αυτές τις ανάγκες θέλει να εξυπηρετήσει. Θέλουμε να καταστήσουμε την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας κέντρο συνάντησης των κινημάτων, για να είναι οι θεσμοί συμπαραστάτες στον αγώνα των κατοίκων, δρώντας προωθητικά για αυτούς, οδηγώντας το ποτάμι της συνολικής ανατροπής των Μνημονίων και των πολιτικών τους. Παράλληλα η Περιφέρεια πρέπει να σταθεί στο ύψος της για την, στο μέτρο του δυνατού, αντιμετώπιση της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης, ενισχύοντας τους συνεταιρισμούς με δίκτυα διακίνησης και προώθησης των προϊόντων τους, με ενίσχυση των δομών και των δικτύων αλληλεγγύης, με διαφάνεια στη διαχείριση των κονδυλίων και του ΕΣΠΑ και θέσπιση κριτηρίων για θέσεις αξιοπρεπούς εργασίας στις επιχορηγούμενες επιχειρήσεις, με συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις, στον σχεδιασμό και στον έλεγχο των πολιτικών. Καλούμε τους πολίτες της Κεντρικής Μακεδονίας να στηρίξουν την προσπάθειά μας για ανατροπή στην Περιφέρεια. Μπορούμε και θα νικήσουμε.

* Η Δέσποινα Χαραλαμπίδου είναι υποψήφια περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας

ριστικές «συνθέσεις», οι οποίες -εκ των πραγμάτων- θα λειτουργούν ως ειδικές οικονομικές ζώνες. Κάθε μεγάλη μονάδα, εμπορικό κέντρο, περίφρακτη διαμετακομιστική ζώνη, κάθετη τουριστική υπερμονάδα, όλα τα σχεδιαζόμενα μεγάλα σχήματα, λειτουργούν, εκ των πραγμάτων, με όρους ειδικών οικονομικών ζωνών. Το αναδυόμενο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης θα εισάγει καταναλωτές, αφού δεν θα διαθέτει παραγωγούς. Το περιέγραψα στη αρχή. Γιατί οικονομία δεν είναι μόνο χρήματα, αλλά η ίδια η πολιτισμική δομή της παραγωγής, η αισθητική πρόσληψη του τοπίου ως παραγωγικής δύναμης, η ποιότητα των εργασιακών σχέσεων ως μορφή υπεραξίας. Αόρατα και έμμεσα πράγματα, αλλά αποδεδειγμένα ανθεκτικά στο βάθος του χρόνου. Ποια πόλη, ποια οικονομία, ποιες κοινωνικές σχέσεις; Να η δύσκολη διασύνδεση. Τα σχήματα της Αριστεράς, παρότι εσωτερικεύουν αντιφάσεις και πιέζονται από λομπίστες, έχουν όλες τις προϋποθέσεις να σχεδιάσουν, να διεκδικήσουν το διαφορετικό και διαρκές. Επιστημονικούς συνεργάτες επιπέδου, ηθικούς και ταλαντούχους ανθρώπους, υψηλή πολιτική και αισθητική κληρονομιά. Δύναμη χρειάζονται.

* Ο Δημήτρης Α. Σεβαστάκης είναι ζωγράφος, αν. καθηγητής ΕΜΠ, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την Ανοιχτή Πόλη

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

17

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

«Αποτελούμε τη μοναδική αντίπαλη λύση απέναντι στο δίδυμο Μπουτάρη - Καλαφάτη, που είναι οι δύο όψεις του ίδιου, κυβερνητικής ‘κοπής’, νομίσματος» τονίζει στην «Αυγή» ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης με την Ανοιχτή Πόλη Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, ενώ, ερωτηθείς για το πόσο εφικτός είναι ο στόχος του συνδυασμού να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, απαντά ότι «είναι αναγκαίο και εφικτό, όσο μάλιστα οι θέσεις μας γίνονται περισσότερο γνωστές και η αποδοχή μας ανεβαίνει διαρκώς. Αυτό δείχνουν και οι λίγες δημοσκοπήσεις που ασχολήθηκαν με τον Δήμο Θεσσαλονίκης. Προσεγγίζοντας στον Δήμο Θεσσαλονίκης τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές, θα περάσουμε στον δεύτερο γύρο». ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΛΗΚΑ

Μια παραδοσιακά συντηρητική πόλη, όπως η Θεσσαλονίκη, μπορεί να κάνει την υπέρβαση και σε καιρό οικονομικής κρίσης να εκλέξει αριστερό δήμαρχο; Η Θεσσαλονίκη δεν είναι παραδοσιακά συντηρητική πόλη. Θυμίζω ότι και πριν από τη δικτατορία, και μετά, έως το 1986, οι δήμαρχοι προέρχονταν από την Κεντροαριστερά. Τώρα το πολιτικό σκηνικό έχει μεταβληθεί και είναι ραγδαία η άνοδος της Αριστεράς, ακριβώς μέσα σε περιβάλλον άγριας οικονομικής κρίσης. Αν η Ελλάδα μπορεί να εκλέξει αριστερό πρωθυπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί να μην μπορεί να εκλέξουν αριστερό δήμαρχο η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, ο Πειραιάς; Κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι που σήμερα βρίσκονται στην «εν τάξει» παράταξη του κ. Καλαφάτη σάς κατηγορούν πως δεν ασκήσατε σκληρή αντιπολίτευση στη διοίκηση Μπουτάρη... Μάλλον εννοούν ότι δεν άφησα σε χλωρό κλαρί την κυβέρνησή τους και το φαύλο καθεστώς Παπαγεωργόπουλου που υπηρέτησαν και νοσταλγούν. Δεν ασκήσαμε τυφλή, αλλά αριστερή, ριζοσπαστική προγραμματική αντιπολίτευση από τη σκοπιά των αναγκών της πόλης. Συμφωνούσαμε όπου συνέπιπταν οι θέσεις μας με αυτές των άλλων παρατάξεων του Δημοτικού Συμβουλίου και διαφωνούσαμε σε ό,τι αποκλίναμε. Αλήθεια, γιατί εχθροί και φίλοι

“

Εχθροί και φίλοι αναγνωρίζουν ότι, αν και μοναδικός εκπρόσωπος της Θεσσαλονίκης - Ανοιχτή Πόλη στο Δημοτικό Συμβούλιο, ήμουν η αξιωματική αντιπολίτευση και όχι η δεκαπλάσια γαλάζια παρέα

”

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ (υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης):

Αποτελούμε την αντίπαλη λύση στο δίδυμο Μπουτάρη - Καλαφάτη αναγνωρίζουν ότι, αν και μοναδικός εκπρόσωπος της Θεσσαλονίκης - Ανοιχτή Πόλη στο Δημοτικό Συμβούλιο, ήμουν η αξιωματική αντιπολίτευση και όχι η δεκαπλάσια γαλάζια παρέα, την οποία απαξίωσε να περιλάβει στο ψηφοδέλτιό του ο Στ. Καλαφάτης; Δεν καταφύγαμε στη χυδαιότητα, δεν μπερδέψαμε την πολιτική κριτική με την προσωπική ζωή των αντιπάλων μας.

λιτική επιλογή, όπως και η αποδοχή - φιλοξενία των γκαουλάιτερ της γερμανικής κυβέρνησης στη χώρα μας. Είναι απλώς «ατόπημα», ότι, αντί να στρέψει όλη του τη φροντίδα στα θύματα της ανθρωπιστικής κρίσης, ως όφειλε, κατέφυγε είτε στις φιλανθρωπίες του τέως «μουτζαχεντίν» μητροπολίτη Άνθιμου είτε στις αγαθοεργίες των εφοπλιστών και κερδοσκόπων τύπου Σόρος;

Πώς κρίνετε τη θητεία του Γιάννη Μπουτάρη και ποιο ήταν κατά τη γνώμη σας το μεγαλύτερο ατόπημά του;

Ο Σταύρος Καλαφάτης, τέως υφυπουργός της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ, διεκδικεί και αυτός τον δήμο ως το «δυνατό χαρτί» της Ν.Δ. Αν καταφέρει και κερδίσει τον δήμο, τι θα σημάνει αυτό για την πόλη και κυρίως για τους πολίτες;

Πλήρης απογοήτευση για όσους πίστεψαν πως βρίσκεται στον προοδευτικό πόλο. Ταύτισε την πολιτική του με αυτήν του προστάτη του, του Ευ. Βενιζέλου. Ο ένας λέει το λουδοβίκειο «το κράτος είμαι εγώ» κι ο άλλος «ο δήμος είμαι εγώ». Αυτό δεν είναι «ατόπημα», αλλά ταξική, πο-

Πλήρης είναι η απογοήτευση για τη θητεία Μπουτάρη για όσους πίστεψαν πως βρίσκεται στον προοδευτικό πόλο. Ταύτισε την πολιτική του με αυτήν του προστάτη του, του Ευ. Βενιζέλου

Αν και αποκλείεται, αφού ρωτάτε, θα σας απαντήσω. Δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του. Έπρεπε πρώτα να υπογράψει κάποιες αποφάσεις, όλως τυχαίως ευνοϊκές για συγκεκριμένους μεγαλοεργολάβους ή μεγαλοεπιχειρηματίες, όπως του ΤΙΤΑΝ, όπου έδωσαν άδεια να καίει σκουπίδια. Κράτησε επίσης στα συρτάρια του το διάταγμα για την προστασία του Σέιχ Σου, αρνείται να κλείσει οριστικά το θέμα της οικοπεδοποίησης του Κισσού στον Χορτιάτη, δεν δέχεται να χαρακτηριστούν κοινόχρηστοι χώροι πρασίνου τα πρώην στρατόπεδα. Πιστεύω πως δεν θα έρθει ο κόσμος ανάποδα ώστε να εκλεγεί δήμαρχος ένα ακόμη ε-

ξάρτημα της συγκυβέρνησης. Στην παρουσίαση του προγράμματός σας μιλήσατε για τη «δημονομία». Μπορεί ένας δήμος να λειτουργήσει αυτόνομα, έξω από τις αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης, και πώς μπορεί να συμβεί αυτό πρακτικά χωρίς ο δήμαρχος να καταλήξει στη φυλακή για «παράβαση καθήκοντος»; Καρδιά της «δημονομίας» είναι ο αποφασιστικός ρόλος των δημοτών στην τοπική εξουσία, ο συμμετοχικός προϋπολογισμός, η προώθηση κοινωνικής, μη κερδοσκοπικής επιχειρηματικότητας. Όταν με το καλό όλα αυτά συμπέσουν με την αλλαγή κυβέρνησης, θα αποτελέσουν και τη βάση για την ανάπτυξη μιας γνήσιας Αυτοδιοίκησης. Ε, αν τολμήσουν να μας στείλουν φυλακή γιατί δεν είμαστε «τα καλά παιδιά της εξουσίας», θα βρουν απέναντί τους ο-

Το πρώτο και υπερεπείγον είναι να ανταποκριθούν οι υπηρεσίες του δήμου με την ενεργό συμμετοχή δημοτών στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης

λόκληρη την πόλη. Εξάλλου, «μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια»! Ευτυχώς για την ώρα πηγαίνουν φυλακή οι νεοναζί και οι εκλεκτοί των Σαμαρά - Βενιζέλου που λεηλάτησαν τον τόπο. Αν τελικά οι Θεσσαλονικείς φέρουν στη διοίκηση του δήμου τη Θεσσαλονίκη - Ανοιχτή Πόλη, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε; Τι πόλη θέλετε να αφήσετε στο τέλος της θητείας σας; Το πρώτο και υπερεπείγον είναι να ανταποκριθούν οι υπηρεσίες του δήμου, με την ενεργό συμμετοχή δημοτών, στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ώστε να μην υπάρχει Σαλονικιός χωρίς τροφή, στέγη, νερό, ρεύμα, θέρμανση, περίθαλψη, μόρφωση. Θέλουμε να αφήσουμε έναν δήμο υγιή και λειτουργικό, με αποκεντρωμένες και σύγχρονες υπηρεσίες. Μια πόλη με «φωνή», ανοιχτή και ανθρώπινη, απελευθερωμένη από τα συμφέροντα που την πνίγουν. Θέλουμε μια πόλη χαρούμενη και ζωντανή, όχι την αμήχανη φραπεδούπολη τού σήμερα. Θέλουμε τη Θεσσαλονίκη μας πίσω! Το απαιτεί η συνεχής για χιλιετίες φυσική - πολυπολιτισμική της παρουσία. Το απαιτεί η Θεσσαλονίκη «πρωτεύουσα» των προσφύγων, «μήτρα» του βαλκανικού εργατικού κινήματος και της αντιφασιστικής αντίστασης στην Ευρώπη, η μαρτυρική, αλλά και ανυπότακτη πόλη των κοινωνικών αγώνων.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

18

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞEIΣ

ΧΑΡΗΣ ΓΟΛΕΜΗΣ:

Κόκκινη γραμμή, να σταματήσουμε την ανθρωπιστική καταστροφή

Θα συμπεριφερθούμε ως ριζοσπαστική και ήρεμη δύναμη Επειδή είσαι διευθυντής του Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς ας μιλήσουμε λίγο ιδεολογικά. Τι είναι επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ: Ένα ευρωσκεπτικιστικό / αντιευρωπαϊκό κόμμα, όπως το κατηγορεί η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ή ένα κόμμα του ευρωμονόδρομου, όπως ισχυρίζονται το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι, αφού δεν μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο ταυτόχρονα, η μία από τις δύο πλευρές ψεύδεται. Είμαι περισσότερο επιεικής. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι και οι δύο υιοθετούν τον κυρίαρχο λόγο περί ενός και μόνου υπαρκτού ευρωπαϊσμού, τον οποίο ή υιοθετείς, ή απορρίπτεις. Την Ευρωπαϊκή Ένωση ή την παίρνεις όπως είναι, ή φεύγεις από αυτήν, με τη θέλησή σου ή με κλωτσιές. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Αν κάτι σας θυμίζει αυτό, σωστά σας το θυμίζει. Κατά τη γνώμη μου, η «σύγχυση» αρχίζει με τη νεοφιλελεύθερη τομή που επέφεραν στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης που έγινε με η συνθήκη της Ενιαίας Πράξης του 1986 και -κυρίωςμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ του

1992, που δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ. Από τότε εμφανίστηκε ο όρος ευρωσκεπτικισμός (για πρώτη φορά γράφτηκε στη γνωστή, συντηρητική, βρετανική εφημερίδα Times, τον Νοέμβριο του 1985), ο οποίος ταυτίστηκε με τον αντιευρωπαϊσμό. Έκτοτε, οι υποστηρικτές του νεοφιλελεύθερου υπαρκτού ευρωπαϊσμού -δεξιοί, κεντροδεξιοί και σοσιαλδημοκράτες-, σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μίντια, τσουβαλιάζουν στο ευρωσκεπτικιστικό στρατόπεδο τις πιο ετερόκλιτες δυνάμεις πολιτικές: Τα ακροδεξιά κόμματα Εθνικό Μέτωπο (Γαλλία) και Κόμμα για την Ελευθερία (Ολλανδία), το ναζιστικά κόμματα Γιόμπικ (Ουγγαρία) και Χρυσή Αυγή (Ελλάδα), το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Γκρίλο και τη Δραχμή του Κατσανέβα, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και -ανάλογα με τις ανάγκες της προπαγάνδας- τον ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μου είπες τι λένε οι άλλοι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι τι νομίζεις εσύ γι’ αυτόν, πού τον κατατάσσεις.

Αν υποτιμούσα την ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού -κάτι που δεν κάνω- θα έλεγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ήπιο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Υπάρχουν βιβλιογραφικές αναφορές πολιτικών επιστημόνων που προσδιόριζαν έτσι ακόμα και το Συνασπισμό, μετά τη λευκή ψήφο του στη Συνθήκη του Άμστερνταμ. Έκτοτε, όσο κι αν το ΚΚΕ το ξεχνά λόγω ασθενούς μνήμης, ο ΣΥΝ και οι άλλες δυνάμεις που σήμερα συνιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντίθετες σε όλες τις ευρωπαϊκές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένου του ευρωσυντάγματος. Θα μπορούσα, επίσης, να εντάξω το κόμμα μου στις δυνάμεις του κριτικού ευρωπαϊσμού, αν αυτές δεν συνδέονταν πάντα με την υποστήριξη στην πράξη όλων των φάσεων της διαδικασίας ολοκλήρωσης, ακόμα και εκείνων που αφήνουν πίσω τους κοινωνικά συντρίμμια. Άρα, για να συ-

νεννοηθούμε χωρίς παρεξηγήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί έμπρακτα τον υπαρκτό ευρωπαϊσμό χωρίς να είναι μια αντιευρωπαϊκή πολιτική δύναμη. Ως αριστερό, ριζοσπαστικό κόμμα που έχει στρατηγικό στόχο τον κοινωνικό μετασχηματισμό, δεν θεωρεί ότι αυτός μπορεί να είναι βιώσιμος αν η «μόλυνση» της ριζικής αλλαγής σε μια ευρωπαϊκή χώρα δεν μεταδοθεί και σε άλλες. Καλά όλα αυτά. Τελικά, όμως, αν γίνετε κυβέρνηση, τι θα κάνετε; Θα βγάλετε την Ελλάδα από την ΟΝΕ και την Ε.Ε. όπως λέει η Ν.Δ. ή θα συμβιβαστείτε με τα Μνημόνια, όπως σας καταγγέλλει το ΚΚΕ; Πρόκειται για ένα μανιχαϊστικό δίλημμα που μας επαναφέρει στο βασίλειο του υπαρκτού ευρωπαϊσμού. Τόσο για την κυβέρνηση όσο και

για το ΚΚΕ, η απάντηση δεν έχει σημασία, αφού προσκρούει στην αντικειμενική και αμετάβλητη πραγματικότητα. Θα σας απαντήσω επαναλαμβάνοντας τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η προβλεπόμενη μεγάλη νίκη στις ευρωεκλογές μάς φέρει στην κυβέρνηση, θα συμπεριφερθούμε ως μια μεγάλη, ριζοσπαστική και ήρεμη δύναμη. Έχουμε ήδη πει ότι, αφού καταργήσουμε το Μνημόνιο, θα αρχίσουμε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το ζήτημα του χρέους το οποίο, όπως όλοι πια αναγνωρίζουν, δεν είναι βιώσιμο. Οι θέσεις μας είναι γνωστές, όπως γνωστή είναι και η επιλογή μας να λυθεί το θέμα μέσα στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, από όπου δεν μπορεί να μας διώξει κανείς. Θα συνομιλήσουμε, λοιπόν, με τους εταίρους μας, χωρίς να έχουμε λυμένο το ζωνάρι μας για καυγά, αλλά με αποφασιστικότητα. Με τη στήριξη του ελληνικού λαού, τη συμπαράσταση των φίλων μας και την ανοχή των ρεαλιστών αντιπάλων μας στην Ευρώπη, θα επιδιώξουμε την καλύτερη δυνατή λύση, έτσι ώστε να σταματήσουμε την ανθρωπιστική καταστροφή. Αυτή είναι η δική μας κόκκινη γραμμή.

ΝΑΤΑΣΣΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ:

Ανοίγουμε τον δρόμο για κυβέρνηση της Αριστεράς Πώς μπορούν οι ευρωεκλογές να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας; Ένα αποτέλεσμα στις 25 Μαΐου που θα αναδεικνύει το ΣΥΡΙΖΑ πρώτη δύναμη με διαφορά από τη Ν.Δ. θα θέσει εξ αντικειμένου το ερώτημα αν η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να εξακολουθήσει να χρησιμοποιεί τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσει την καταστροφική πολιτική της, όπως αυτή υπαγορεύεται από την τρόικα και το Ευρωπαϊκό Διευθυντήριο. Είναι λοιπόν ανάγκη όλη αυτή η δυσαρέσκεια που διαπιστώνουμε στην καθημερινή επαφή με τον κοινωνικό μας περίγυρο να εκφραστεί ενεργητικά με μαζική προσέλευση στις κάλπες στις 25 Μαΐου. Ψηφίζουμε για να αποδοκιμάσουμε την κυβέρνηση και την πολιτική της που διέλυσε μια ολόκληρη κοινωνία και ανοίγουμε τον δρόμο για μία κυβέρνηση της Αριστεράς, για να βάλουμε τέλος στην υποβάθμιση της ζωής μας, για να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπειά μας, για να δώσουμε μήνυμα αισιοδοξίας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Πώς θα μπορούσε να συμβάλλει μια ευρωβουλευτής στη συνολική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και ουσιαστική απομείωση του χρέους; Υπάρχουν δυνατότητας συμπτώσεων, συνεργασιών, συγκλίσεων με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ευρωβουλή; Την τελευταία περίοδο όλο και αυξάνονται οι φωνές και δεν είναι μόνο από τον χώρο της Αριστεράς που υποστηρίζουν ότι το χρέος είναι πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες στην Ευρώπη και άρα είναι ανάγκη να βρεθεί συνολική λύση. Η συζήτηση έχει ανοίξει και στον χώρο των ευρωπαϊκών κινημάτων που στηρίζουν αποφασιστικά την ιδέα εφαρμογής πολιτικών και μέτρων που θα στοχεύουν στην εξουδετέρωση της παγίδας του χρέους. Γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι πάνω από την εξυπηρέτηση του χρέους και οι ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη! Μπορεί, λοιπόν, η πρωτοβουλία της επαναδιαπραγμάτευσης να ανήκει στην κυβέρνηση, όμως οι ευρωβουλευτές μπορούν να συμβάλλουν στη

Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση στην Ελλάδα και με ισχυρή Αριστερά στην Ευρώπη μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή διαμόρφωση συγκλίσεων και στη διεύρυνση των συνεργασιών και με δυνάμεις πέραν των δυνάμεων της ομάδας της Αριστεράς, αξιοποιώντας τα κοινά προβλήματα σε χώρες με διογκωμένο χρέος, τις κοινωνικές επιπτώσεις από την εφαρμογή της λιτότητας σε όλες τις χώρες, αλλά και την πίεση που αναπτύσσεται από το μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων και των κινημάτων που αγωνίζονται για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ευρώπη. Θέλω, όμως, να διευκρινίσω εδώ ότι είναι σαφές ότι μιλάμε για προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης από μία κυβέρνηση της Αριστεράς, που γίνεται με στόχο την ανακούφιση του λαού και πρωτοβουλίες σύγκλισης από

τους ευρωβουλευτές της Αριστεράς. Επομένως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η ανάγκη αλλαγής του συσχετισμού των δυνάμεων όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση στην Ελλάδα και με ισχυρή Αριστερά στην Ευρώπη μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή. Τι πρέπει να αλλάξει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση; Όλα! Η πορεία της σημερινής Ευρώπης του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας, του ρατσισμού, του πολέμου, των τραπεζών και των πολυεθνικών πρέπει να ανατραπεί. Η δική μας πρόταση μιλά για την

Ευρώπη της εργασίας, των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της οικολογίας, της ισορροπημένης ανάπτυξης, του φεμινισμού, της ισότιμης συνεργασίας των λαών, για την Ευρώπη της ειρήνης χωρίς ρατσισμό και ομοφοβία. Γι’ αυτό μιλάμε για επαναθεμελίωση. Η δική μας πρόταση προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός ισχυρού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου που θα τολμήσει ρήξεις με το υφιστάμενο αντιλαϊκό οικοδόμημα, που θα αποκαταστήσει τη δημοκρατία και θα αντικαταστήσει τη σκληρή πραγματικότητα της Ευρώπης της φτώχειας, της λιτότητας και των κερδών με το όραμα της Ευρώπης της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της Ευρώπης των λαών.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

19 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΠΑΚΟ

ΣΟΦΙΑ ΣΑΚΟΡΑΦΑ:

Σπόρος της ανατροπής το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών Τι σημαίνει για τη Σοφία Σακοράφα να αφήνει τη Βουλή για το Ευρωκοινοβούλιο; Τι σε έκανε να πάρεις αυτήν την απόφαση και πώς μπορούν οι ευρωεκλογές να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας; Δεν είναι αυτή η ανάγνωση της υποψηφιότητάς μου στην Ευρωβουλή, ότι δηλαδή αφήνω κάτι και πηγαίνω κάπου αλλού. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη χώρα μας, άρα πρόκειται για μια υποψηφιότητα και συνολικά για ένα ευρωψηφοδέλτιο που κατ’ αρχήν υπηρετεί τις θετικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι ο σπόρος της ανατροπής. Σκεφτείτε ότι από τις εκλογές του 2012 είναι η πρώτη φορά που μπορεί εκλογικά να τοποθετηθεί ο λαός μας. Και μιλάμε για δύο χρόνια στα οποία μεσολάβησαν τρομακτικές μετατοπίσεις. Η επαναδιαπραγμάτευση Σαμαρά μετατράπηκε σε σκληρή εφαρμογή των εντολών της τρόικας, η συγκυβέρνηση της ευρείας νομιμοποίησης υπέστη την απώλεια της ΔΗΜ.ΑΡ. και την ιλιγγιώδη πτώση των ποσοστών

του ΠΑΣΟΚ, η ύφεση, το χρέος και η ανεργία εκτοξεύθηκαν, ενώ σκληρά μέτρα πέρασαν και το Μεσοπρόθεσμο είναι προς ψήφιση. Για εμάς, για όλους εμάς, υποψήφιους ευρωβουλευτές, βουλευτές, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύω και για τον λαό μας, η 25η του Μάη είναι η στιγμή που αποφασίζουμε για τη ζωή μας και ψηφίζουμε γι’ αυτή. Από τις 26 του Μάη δεν θα μπορεί να σταθεί η συγκυβέρνηση δίχως τη λαϊκή νομιμοποίηση. Πώς μπορεί να συμβάλει ένας ευρωβουλευτής στη συνολική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση και την ουσιαστική απομείωση του χρέους; Υπάρχουν δυνατότητες συμπτώσεων, συνεργασιών, συγκλίσεων με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ευρωβουλή; Εάν δείτε το ευρωψηφοδέλτιο, θα διακρίνετε πίσω από τα πρόσωπα και δύο μείζονα πολιτικά θέματα, μεταξύ άλλων. Το ένα είναι το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου. Το άλλο είναι η ανάγκη να υπάρξει μια μεγάλη πολιτική και θεσμική προετοιμασία στην Ευρώπη αναφορικά με την Ε-

Από τις 26 του Μάη δεν θα μπορεί να σταθεί η συγκυβέρνηση δίχως τη λαϊκή νομιμοποίηση ΛΕ, με τον λογιστικό έλεγχο δηλαδή του χρέους, το οποίο έθεσα πρώτη φορά με επίσημο τρόπο στην ελληνική Βουλή το 2010. Είναι ανάγκη να επικοινωνηθεί στην Ευρώπη, να τεκμηριωθεί πολιτικά και θεσμικά, η αναγκαιότητα και η βασιμότητα διεξαγωγής του ελέγχου. Για την Ελλάδα ο έλεγχος είναι ο πυλώνας προκειμένου αφενός να διαγραφεί το τμήμα το οποίο είναι απεχθές, αφετέρου να προστατευθούμε από μονομερείς ενέργειες τρίτων. Είναι ο πυλώνας για να εμπλακεί η ίδια η κοινωνία στον έλεγχο του χρέους, να στηρίξει τις αποφάσεις για το χρέος και να καταλογίσει τις ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν. Είναι ο πυλώνας ώστε το χρέος να γίνει βιώσιμο, χωρίς κουρέματα υπέρ τρίτων και ενα-

ντίον του λαού μας και των αναγκών του. Ο δρόμος των συγκλίσεων είναι σοβαρό πολιτικό ζητούμενο και θα εξαρτηθεί τόσο από τη δύναμη της ευρωαριστεράς, όσο βέβαια και από τη μεθοδική πολιτική ζύμωση που θα επιδιώξουμε να γίνει. Τι πρέπει να αλλάξει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση; Όλα! Σήμερα η Ευρώπη εξελίσσεται σε έναν στεγανό χώρο που υπηρετεί τις τράπεζες και τα μεγάλα συμφέροντα. Εξελίσσεται στην Ευρώπη της λιτότητας και της εξόντωσης των λαών. Εξελίσσεται στην Ευρώπη της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, του φτωχού και τιμωρημένου Νότου. Στην Ευρώπη των ε-

κβιασμών, της κατάλυσης των δημοκρατικών θεσμών και της σκληρής καταστολής. Στην Ευρώπη που νομιμοποιεί τους φασίστες στην Ουκρανία, που παράγει πολέμους και κλείνει τα σύνορά της στα θύματα αυτών των πολέμων. Το μεγάλο πολιτικό στοίχημα είναι να ανακόψουμε αυτή την εξέλιξη. Να θέσουμε τη Δημοκρατία πάνω από την οικονομία, να βάλουμε τέλος στη λιτότητα, να αναχαιτίσουμε τις αιτίες που αναβιώνουν τον φασισμό και τον ρατσισμό, να ενώσουμε λαούς και να προτάξουμε την αλληλεγγύη των εργαζομένων έναντι της αλληλεγγύης του κεφαλαίου. Δεν είναι ουτοπία, είναι η μόνη ρεαλιστική προοπτική για να υπάρξει Ευρώπη. Αλλιώς δεν θα υπάρξει.

ΕΛΕΝΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ:

Η αντίσταση απαιτεί έναν πιο διεθνικό χαρακτήρα Tι σημαίνει για σένα η υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή με δεδομένο ό,τι έχεις και την εμπειρία της προηγούμενης αναμέτρησης; Πώς μπορούν οι ευρωεκλογές να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας; Οι εμπειρίες του καθένα είναι χρήσιμες, αλλά ζούμε σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες απ’ ό,τι το 2009. Θυμηθείτε μόνο μερικούς μάηδες: Στις 5 Μάη του 2010 ένα βουβό πλήθος εξέφρασε την οργή του, περικυκλώνοντας τη Βουλή. Ήταν λίγο πριν την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου. Στις 25 Μάη του 2011 είχαμε το «ΟΥΣΤ» των πλατειών που ζητούσαν πραγματική δημοκρατία, Ανεξαρτησία και τιμωρία αυτού του πολιτικού συστήματος. Τον Μάη του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση, εκφράζοντας την ελπίδα του κόσμου για αλλαγή. Από τότε το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει με κάθε τρόπο τον έλεγχο, θέτοντας τον λαό στο περιθώριο. Όχι μόνο λόγω της ανθρωπιστικής κρίσης που προκαλεί, αλλά κυρίως θρυμματίζοντας τους λαϊκούς πόθους, το αγωνιστικό φρόνημα, τον ριζοσπαστισμό της κοινωνίας. Μέχρι και τον Γιώργο Παπανδρέου θυμήθηκαν, για να αναστήσει την κεντροαριστερά. Η δικιά μας συμβολή -

βέβαια -μέσα όμως σε όλα αυτά- να γεννηθεί μια νέα Αριστερά στην Ευρώπη του 21ου αιώνα. Τι πρέπει να αλλάξει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση;

Το σύστημα προσπαθεί να κρατήσει με κάθε τρόπο τον έλεγχο θέτοντας τον λαό στο περιθώριο στην Αυτοδιοίκηση και στις ευρωεκλογές- αφορά τη συνέχεια αυτού του αγώνα. Αυτό δεν γίνεται χωρίς να δημιουργηθεί ένα μεγάλο ρεύμα που θα διώξει την τρόικα, θα γκρεμίσει το πολιτικό σύστημα -και τις όποιες μεταμορφώσεις του- και θα αρχίσει να στήνει την Ελλάδα στα πόδια της. Θα κριθούμε λοιπόν για κάτι πολύ παραπάνω από ένα εκλογικό ποσοστό, όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό. Αυτό θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις. Αυτό θα είναι και το μεγάλο μας μήνυμα στην Ευρώπη. Πώς θα μπορούσε να συμβάλει μια ευρωβουλευτής στη συνολική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση και ουσιαστική απομείωση του χρέους; Υπάρχουν δυνατότητας συμπτώσεων, συνεργα-

σιών, συγκλίσεων με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ευρωβουλή; Η διαπραγμάτευση δεν είναι μια τεχνική διαδικασία. Δεν είναι ένα παιχνίδι πόκερ με τον λαό να παρακολουθεί. Δεν είναι «τύπου Σαμαρά» και αυτό όχι μόνο επειδή στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ καμιά διαπραγμάτευση. Αν εμείς θέλουμε μια ισχυρή εκπροσώπηση στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι για να γίνει δυνατότερη η φωνή και οι αγώνες του ελληνικού λαού. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, στις Βρυξέλλες την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η Ελλάδα να στείλει στο Ευρωκοινοβούλιο μια Βουλγάρα καθαρίστρια, συνδικαλίστρια και σημαδεμένη με βιτριόλι λόγω του αγώνα που έδωσε με τις συναδέλφισσές της. Πιο σπουδαία συμβολή δεν υπάρχει. Γιατί η μάχη που δίνουμε είναι πρωτί-

στως πολιτική. Δυνατότητες συμπτώσεων υπάρχουν πολλές, σε διαφορετικά επίπεδα και οφείλουμε να τις αξιοποιήσουμε όλες. Η αποδοχή του Αλέξη Τσίπρα στην Ευρώπη μαρτυρά πολλά. Η Ελλάδα, μια χώρα που προσφέρει ένα «παράδειγμα» και ταυτόχρονα ζητά την αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών. Μια αντιμερκελική κυβέρνηση που πιέζει για συμμαχίες -και σε κρατικό επίπεδοστον ευρωπαϊκό Νότο. Οι κοινοί στόχοι των ευρωπαϊκών κινημάτων, αφού πια η αντίσταση απαιτεί έναν πιο διεθνικό χαρακτήρα, παράλληλο με τη γενίκευση του νεοφιλελευθερισμού. Πλατιές συμμαχίες πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων -και όχι μόνο αριστερών- που δίνουν αγώνα ενάντια στην Ευρώπη της βαρβαρότητας και της Ακροδεξιάς που δυναμώνει. Και

Είναι πιο γόνιμο το ερώτημα για το τι πρέπει ν’ αλλάξει στη σημερινή Ευρώπη και όχι απλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί άλλο Ευρώπη και άλλο Ε.Ε. Η σκέψη και η πράξη μας δεν μπορούν να περιοριστούν στο πλαίσιο που μας θέτει ένας τέτοιος οργανισμός, οι μηχανισμοί, η αρχιτεκτονική και οι θεσμοί του. Γιατί αν ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα είναι δεδομένος, χρειαζόμαστε κι άλλα μέτωπα. Σήμερα ζούμε τη γερμανική Ευρώπη και χρειαζόμαστε επειγόντως μια «επανάσταση της δημοκρατίας». Η συγκέντρωση εξουσίας και δύναμης στους ισχυρούς μέσα σε κάθε χώρα αλλά και στα ισχυρά κράτη πανευρωπαϊκά πρέπει να ανατραπεί. Στη δική μας Ευρώπη δεν χωρούν τα ειδικά καθεστώτα και ο ολοκληρωτικός έλεγχος ολόκληρων περιοχών και χωρών. Βέβαια, το δύσκολο ερώτημα είναι το «πώς θα αλλάξει αυτή η Ευρώπη». Δεν θα έρθει απλά με κάποια εκλογικά ποσοστά και την αλλαγή των συσχετισμών στα κοινοβούλια ή με την παρέμβασή μας στα διάφορα ευρωπαϊκά όργανα. Όλα αυτά σημαίνουν συγκρούσεις, μεγάλα κινήματα, εξεγέρσεις. Αυτό άλλωστε προσπαθήσαμε να εκφράσουμε και με το ευρωψηφοδέλτιό μας.

20

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΛΥΒΗΣ:

Με την ψήφο μπορούμε να διώξουμε την κυβέρνηση Τι σημαίνει για εσάς η υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή και πώς μπορούν οι ευρωεκλογές να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας; Είναι μεγάλη η τιμή και η ευθύνη για όλους τους υποψήφιους που επελέγησαν. Εμένα, επιπρόσθετα ως παλιό συνδικαλιστή και στέλεχος των μαζικών κινημάτων, με δεσμεύει η ανάγκη πολιτικής εκπροσώπησης των ανέργων, των εργαζομένων και των συνταξιούχων, των κοινωνικά αποκλεισμένων, των λαϊκών στρωμάτων. Στις ευρωεκλογές δεν εκλέγουμε κυβέρνηση. Μπορούμε όμως με την ψήφο μας να διώξουμε μια κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί ανοιχτά τους πολίτες να ανοίξουν με τη ψήφο τους αυτόν τον δρόμο για να κλείσει ο κύκλος της καταστροφής και διασφαλιστεί η εναλλακτική πορεία της χώρας. Αν υπάρξει ανατροπή στην Ελλάδα, αυτή θα δημιουργήσει ένα αναγεννητικό σοκ, θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της συναίνεσης συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών, θα παγώσει το χαμόγελο της Μέρκελ και θα προκαλέσει ένα ντόμινο αλλαγών σε όλη την Ευρώπη.

Αυτονόητο είναι ότι, όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία, τόσο πιο καθαρό και αναμφισβήτητο θα είναι το μήνυμα. Η εικόνα που έχουμε από την επαφή μας με τους πολίτες είναι πολύ καλή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται, άλλωστε, από τον βραδυφλεγή πανικό των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου ότι πάμε καλά. Ο κόσμος απορρίπτει αηδιασμένος τα κυβερνητικά ψέματα διότι καταλαβαίνει πολύ καλά, ότι τα Μνημόνια δεν τελειώνουν από μόνα τους παρά μόνο αν καταργηθούν, διότι τα σενάρια της επιτυχίας και της εξόδου από την οικονομική κρίση υπάρχουν μόνο στο μυαλό του κ. Σαμαρά την ίδια ώρα που ο λαός βιώνει τις τραγικές συνέπειες της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης. Η σταθερότητα την οποία επικαλείται ο πρωθυπουργός είναι η σταθερότητα του αστικού συστήματος εξουσίας, των αντιλαϊκών πολιτικών, η σταθερότητα των προνομίων των τραπεζών, των πολυεθνικών και των δανειστών, ενώ ο ίδιος ο λαός βιώνει με ακραίο τρόπο την αστάθεια, την ανασφάλεια και την αποσταθεροποίηση της ζωής του. Πώς θα μπορούσε να συμβάλει ένας ευρωβουλευτής στη συ-

νολική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και ουσιαστική απομείωση του χρέους; Υπάρχουν δυνατότητες συμπτώσεων, συνεργασιών, συγκλίσεων με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ευρωβουλή; Τα μεγάλα ζητήματα προωθούνται και μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά ωριμάζουν στους αγώνες, στα κινήματα, στις πολιτικές πρωτοβουλίες, με κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο κρίνω ότι υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα κοινής δράσης κινημάτων και συνδικάτων. Όσοι έχουμε δουλέψει στα συνδικάτα και στα κινήματα έχουμε ήδη επαφές με συναδέλφους, με συσπειρώσεις με διάφορα προοδευτικά ερευνητικά ιδρύματα και γνωρίζουμε ότι το θέμα του χρέους προκαλεί μεγάλη ανησυχία στις χώρες του Νότου και αντιμετωπίζεται και ως πανευρωπαϊκό πρόβλημα που απαιτεί κοινή αντιμετώπιση. Και μέσα στη Γερμανία υπάρχουν προβληματισμοί στους επιστήμονες των συνδικάτων και στους συνδικαλιστές, διότι βλέπουν το μεγάλο χρέος, τη λιτότητα, τη μόνιμη ανισορροπία εμπορικών ισοζυγίων ως πηγές αστά-

Αν υπάρξει ανατροπή στην Ελλάδα, αυτή θα δημιουργήσει ένα αναγεννητικό σοκ, θα προκαλέσει ένα ντόμινο αλλαγών σε όλη την Ευρώπη θειας για το σύνολο της Ευρωζώνης. Σας θυμίζω ότι η προώθηση του φόρου Τόμπιν για τις βραχυπρόθεσμες συναλλαγές, που σήμερα τίθεται στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, ήταν από τα αιτήματα που πάλεψαν τα συνδικάτα και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Συνεπώς υπάρχει έδαφος για να αναπτυχθούν κοινές δράσεις και συμμαχίες μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο και για να μετασχηματιστούν οι κοινωνικές απαιτήσεις σε πολιτικό σχέδιο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΣΚΟΣ:

Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν Η δυνατότητα για ευρύτερες συγκλίσεις είναι υπαρκτή, αρκεί να αλλάξουν, υπό την κοινωνική πίεση, οι συνθήκες στο εσωτερικό και άλλων, πλην της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κομματικών χώρων

Τι σημαίνει η υποψηφιότητά σου για την Ευρωβουλή και πώς μπορούν οι ευρωεκλογές να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις και στο εσωτερικό της χώρας; Σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή μου στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχω παρά να σημειώσω τη μεγάλη τιμή που μου έκανε η Κ.Ε. να με συμπεριλάβει. Δεδομένου πως πρόκειται για ένα ψηφοδέλτιο αγώνα για την αξιοπρέπεια, που σηματοδοτεί πάνω απ’ όλα αυτά για τα οποία η Αριστερά ιδρύθηκε και υπάρχει. Με δυο λόγια, θέλω να πω, είμαι πολύ υπερήφανος πως βρίσκομαι στο ίδιο ψηφοδέλτιο με την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Για τη δυνατότητα τώρα να υπάρξουν εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις ως συνέπεια του αποτελέσματος των ευ-

ρωεκλογών έχω να πω πως δεν είναι απλώς εφικτό, είναι άμεσος πολιτικός στόχος για τη ριζοσπαστική Αριστερά. «Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» λέμε και το εννοούμε. Ήδη, όπως έγραφε τις προάλλες ο Καρτερός, σε αυτές τις σελίδες η Ελιά πάει για καυσόξυλα, ενώ με το κεφάλι του Σαμαρά παίζονται τα καινούργια καθεστωτικά παίγνια. Μια ακόμη και διψήφια διαφορά από τη Ν.Δ. είναι καθόλα εφικτή. Αρκεί οι πιο φτωχοί, οι πιο καταπιεσμένοι να έλθουν στη κάλπη. Αυτό είναι το μεγάλο μας στοίχημα. Αν συμβεί αυτό, το σύστημα δεν έχει την παραμικρή τύχη. Πώς θα μπορούσε να συμβάλει ένας ευρωβουλευτής στη συνολική προσπάθεια για επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και ουσιαστική απομείωση του χρέους; Υπάρχουν δυνατότητες συμπτώσεων, συνεργασιών, συγκλίσεων με άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη και την Ευρωβουλή;

Η ατομική συμβολή είναι δυνατή μόνο ως τμήμα της σχεδιασμένης από το κόμμα συλλογικής προσπάθειας. Και σε αυτόν τον τομέα έχουμε ως πολιτικός οργανισμός κάνει μεγάλη πρόοδο, ιδίως μετά το Συνέδριο. Ακόμη, ωστόσο, μένουν πράγματα να γίνουν. Η δουλειά της ομάδας μας στην Ευρώπη αναφορικά με τα ζητήματα του χρέους θα είναι πολύ σημαντική. Και όχι μόνο ή κυρίως μέσα στο Κοινοβούλιο. Σκέφτομαι μια ομάδα, τμήμα μιας μεγαλύτερης κομματικής συλλογικότητας, που θα οργώνει την Ευρώπη προκειμένου να διαμορφώσει πολιτικούς όρους που θα κάνουν εφικτή τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Η Ελλάδα μπορεί να αποτέλεσε την ακραία εκδοχή των καπιταλιστικών πολιτικών μέσα στην κρίση, αλλά η αλήθεια είναι πως η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι ευρύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κοινά μεγάλα προβλήματα, που αποτελούν τη βάση για κοινούς αγώνες σε ηπειρωτική κλί-

ση;

Τι πρέπει να αλλάξει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένω-

Θα έλεγα τα πάντα: ο προσανατολισμός, οι συνταγματικές συνθήκες, οι θεσμοί, η αρχιτεκτονική, η δομή, οι πολιτικές, οι κοινωνικοπολιτικοί συσχετισμοί . Η σημερινή Ευρώπη ούτε ενωμένη είναι ούτε δημοκρατική ούτε, πολύ περισσότερο, των εργαζομένων και των λαών της. Είναι η Ευρώπη των τραπεζών, των πολυεθνικών και το υποχείριο του γερμανικού μονεταρισμού και δεσποτισμού. Είναι μια περιφερειακή ολοκλήρωση σε βαθιά κρίση και ραγδαία οπισθοδρόμηση όπου απροκάλυπτα κατισχύει το εγωιστικό συμφέρον του ισχυρού. Η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. ή θα αλλάξουν από τα θεμέλιά τους ή θα καταρρεύσουν. Η Αριστερά με ταξικό, πατριωτικό και διεθνιστικό κριτήριο πρέπει να γίνει ο φορέας μιας νέας μεγάλης αφήγησης για την μετανεοφιλελεύθερη, προοδευτική Ευρώπη στην πορεία προς τον σοσιαλισμό.

μακα. Η ταξική πάλη διαπερνά εθνικά σύνορα και κομματικά όρια. Πράγμα που σημαίνει πως η δυνατότητα για ευρύτερες συγκλίσεις είναι υπαρκτή, αρκεί να αλλάξουν, υπό την κοινωνική πίεση, οι συνθήκες στο εσωτερικό και άλλων, πλην της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κομματικών χώρων. Τι πρέπει να αλλάξει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση; Η σημερινή Ε.Ε. τείνει να εξελιχθεί σε ένα τερατώδες καπιταλιστικό μόρφωμα, απολύτως μη υπερασπίσιμο. Αυτό το θεσμικό δημιούργημα, γέννημα κατεξοχήν της συνθήκης του Μάαστριχτ, πρέπει να ανατραπεί. Η ενοποιητική διαδικασία μπορεί να έχει τύχη μόνο αν, μέσω των αγώνων της εργατικής τάξης και των κοινωνικών κινημάτων, δρομολογηθεί με κριτήρια τη σύγκλιση στους στόχους της πλήρους και αξιοπρεπούς απασχόλησης, των υψηλών κατώτατων μισθών και της καθολικής παροχής των δημόσιων αγαθών. Διαφορετικά θα καταρρεύσει μέσα στη χλεύη των Ευρωπαίων πολιτών. Και αυτή η κατάρρευση δεν θα είναι καλό νέο για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ή θα είναι δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Η ριζοσπαστική Αριστερά είναι διεθνιστικά δεσμευμένη στην κατεύθυνση μιας τέτοιας δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

21

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ:

Και ελευθερία και ασφάλεια! Λαμπεντούζα, Φαρμακονήσι, Σάμος: ο θάνατος γίνεται σχεδόν καθημερινός εφιάλτης για τους μετανάστες στις θάλασσές μας. Πώς το σχολιάζετε, με βάση τη μακρά ενασχόλησή σας, ως προς την ευρωπαϊκή πολιτική ασφάλειας και μετανάστευσης; Η ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης είναι μια πολιτική ολικού αρνητικού αθροίσματος: προσπαθούμε να βουλώσουμε ένα κόσκινο που τρέχει νερό με τα χέρια, με αποτέλεσμα να τα λερώνουμε με αίμα. Χρειαζόμαστε επιτακτικά μια πολιτική μακριά από το δόγμα της Ε.Ε. «καταστολή και φύλαξη συνόρων με κάθε κόστος». Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει ξαναρχίσει τις βίαιες επαναπροωθήσεις, τα λεγόμενα push backs. Σε αυτές οφείλεται η δραματική αύξηση των θανάτων. Η μείωση του αριθμού των μεταναστών που μπαίνουν στη χώρα (εν μέρει προκύπτει από αυτό το «σφράγισμα», πρωτίστως όμως από την κρίση), ασφαλώς δεν μπορεί να αιτιολογεί αυτή τη βία. Όπως δεν μπορούν στο σωφρονιστικό σύστημα να δικαιολογηθούν επ’ ουδενί τα βασανιστήρια, ακόμα κι αν αποδίδουν! Θέλουμε ριζική αλλαγή πολιτικής. Χρειαζόμαστε αμέσως σημεία στα οποία όσοι μπαίνουν στη χώρα να μπορούν να υποβάλλουν το αίτημά τους, είτε είναι άσυλο είτε άλλο. Είναι διεθνής υποχρέωση της χώρας από τη Συνθήκη της Γενεύης. Χρειαζόμαστε κέντρα πρώτης υποδοχής (και όχι βέβαια στρατόπεδα), που θα υποδέχονται τους ανθρώπους μόλις έρθουν. Και, συνολικότερα, σοβαρή διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. για έναν δίκαιο καταμερισμό των ανθρώπων αυτών εντός της Ένωσης. Μένω στην έννοια της ασφάλειας και προχωράω στα καθ’ ημάς. Πριν από καιρό γράφατε στην «Αυγή» ένα άρθρο που έλεγε «και ελευθερία και ασφάλεια». Τι σημαίνει αυτό το διπλό και; Όσοι νομίζουν ότι με ανελεύθερες πολιτικές κατακτούμε μια ασφαλή κοινωνία πλανώνται. Η ασφάλεια είναι η μόνη κατάσταση, προκειμένου οι άνθρωποι να μπορούν να ασκήσουν την ελευθερία τους. Η ασφάλεια, όμως, δεν είναι μόνο πηλήκιο και γκλομπ??? έχει και μια βαθιά κοινωνική διάσταση, που ξεριζώνεται. Ασφάλεια είναι ό,τι προκύπτει από την άσκηση της κοινωνικής ευθύνης του κράτους ή της τοπικής αυτοδιοίκησης: ασφαλείς δρόμοι, βρεφοκομεία, νοσοκομεία, φροντίδα για τους τόπους και τους ανθρώπους. Παραδοσιακά, η Αριστερά είχε μια αμηχανία, καθώς έβλεπε την «ασφάλεια»

Όσοι νομίζουν ότι με ανελεύθερες πολιτικές κατακτούμε μια ασφαλή κοινωνία πλανώνται

αντιθετικά προς την «ελευθερία». Αφελώς λοιπόν διάλεγε την «ελευθερία», και η Δεξιά φερόταν ως ο αυθεντικός εκφραστής της «ασφάλειας». Κι όμως, εμείς είμαστε με την ασφάλεια, όχι εκείνοι που διαλύουν την ελευθερία μας. Είναι πολύ κρίσιμο να το καταλάβουμε και να το πούμε. Θεωρώ εξαιρετική την εκδήλωση που οργανώνει σήμερα το απόγευμα στα Προπύλαια η Ανοιχτή Πόλη. Και εκτιμώ ότι είναι η μόνη παράταξη στην Αθήνα που κινείται ακριβώς σε αυτήν την κατεύθυνση των δύο «και»: και ασφάλεια και ελευθερία. Πώς εκτιμάτε τη σημερινή κατάσταση ως προς αυτό το θέμα, στις πόλεις και κυρίως την Αθήνα; Στην Αθήνα, αντί για μια τέτοια λογική θετικού αθροίσματος ασφάλειας και ελευθερίας, τα τελευταία χρόνια έχει εδραιωθεί, τόσο σε κεντρικό όσο και αυτοδιοικητικό επίπεδο, μια μονοδιάστατη λογική ασφάλειας που την εξισώνει με την καταστολή. Εμβληματική έκφραση αυτής της στρατηγικής, γενικότερα, είναι ο «Ξένιος Δίας»: Μπουζουριάζουμε τους ανθρώπους και επειδή αυτοί δεν φαίνονται στον δημόσιο χώρο, διότι κρατούνται, ενώ οι υπόλοιποι φοβούνται να κυκλοφορούν, νομίζουμε ότι έχουμε λύσει το θέμα. Είναι εγκληματικό, διότι εθίζει την κοινωνία στη λογική ότι κάποιοι πρέπει να κρατούνται επειδή είναι (και όχι επειδή έκαναν) κάτι. Αυτό παραπέμπει σε λογική στρατοπέδων συγκέντρωσης. Επιπλέον, είναι απολύτως αδιέξοδο, καθώς σε βάθος χρόνου δεν αλλάζει τίποτε. Η διαχείριση του μεταναστευτικού δεν προσφέρεται για εύκολες αναγνώσεις και λύσεις ένθεν και ένθεν. Πάντως, οι «λύσεις» για το μεταναστευτικό που διακονούν οι κυβερνώντες είναι αντίστοιχες με αυτές που προωθούνται γενικώς εσχάτως εναντίον όλων. Η εξοικείωση με τον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ζωής εξαπλώνεται από τους μετανάστες στους καθ’ ημάς.

Η νεοφιλελεύθερη «ειρήνη» της Ε.Ε. Η Αριστερά και ο εκδημοκρατισμός της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. ΤΗΣ ΣΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ*

«Δύση» εναντίον «Ανατολής», «ο κόσμος του καλού» εναντίον «του κόσμου του κακού»: σε τέτοια γεωστρατηγικά δίπολα, που ανανεώνουν έναν ψυχροπολεμικό διχασμό της Ευρώπης (και του κόσμου γενικότερα), μπορεί να συνοψιστεί η πολιτική της νεοφιλελεύθερης ηγεσίας της. Τέτοια δίπολα αναπαράγουν διαρκώς τη δύναμη του ΝΑΤΟ, νομιμοποιώντας την παρουσία του στην ήπειρό μας. Το ΝΑΤΟ καθίσταται ο εγγυητής της «ευρωπαϊκής ειρήνης» (και της παγκόσμιας), στο πλαίσιο της οποίας, ωστόσο ο πόλεμος δεν είναι ποτέ μακριά. Η αυταρχική νεοσυντηρητική ηγεσία της Ε.Ε. ορίζει σήμερα την «ειρήνη» με όρους ΝΑΤΟϊκούς, τους ίδιους δηλαδή, παλιούς και δοκιμασμένους -ψυχροπολεμικούς- όρους, με κυρίαρχο αξίωμα την ισορροπία του τρόμου ανάμεσα σε δύο αντίπαλους κόσμους. Η ίδια, λοιπόν, η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της Ε.Ε. αυτοπροσδιορίζεται ως «Δύση» (ο υπέρτατος ορθολογικός κανόνας) απέναντι στην «Ανατολή». Μια άναρχη και επικίνδυνη «Ανατολή», η οποία επιβάλλει τη στρατιωτικοποίηση, την «περιφρούρηση» της Ε.Ε. από τους εχθρούς της, αλλά και τη λειτουργία της δεύτερης ως πειθαρχικού και εκπολιτιστικού κανόνα των απολίτιστων και γι’ αυτό επικίνδυνων εξωτερικών, ενίοτε όμως και εσωτερικών εχθρών: η Ελλάδα αποτελεί μια τέτοια «Ανατολή» στο εσωτερικό της «Δύσης». Όταν όμως το κυρίαρχο αξίωμα της πολιτικής γίνεται η απειλή, τότε ο αυταρχισμός, ο αντιδημοκρατισμός και ο μιλιταρισμός νομιμοποιούνται ως απαραίτητα όπλα για την αποσόβησή της. Εκτός αυτών, τέτοιες διακρίσεις («Δύση» vs «Ανατολή») συνιστούν το συστατικό στοιχείο για την ανάδειξη του ηγεμονισμού του πιο ισχυρού κράτους απέναντι στα πιο αδύναμα. Το ισχυρό κράτος αναλαμβάνει μαζί με το ΝΑΤΟ να διαπραγματεύεται ηγεμονικά με την «Ανατολή», «προστατεύοντας» τα συμφέροντα αυτής της «Δύσης». Στην ουσία βέβαια διαπραγματεύεται και προστατεύει τα δικά του συμφέροντα, τα οποία ενισχύονται, καθώς γίνεται φορέας ολόκληρης της «Δύσης». Η Γερμανία σήμερα διαπραγματεύεται ηγεμονικά και μονοπωλιακά το μέλλον της Ε.Ε. με τον «έξω» κόσμο, διευρύνοντας και συρρικνώνοντας τα σύνορα της Ευρώπης, όπως τα δικά της συμφέροντα επιβάλλουν. Η Ουκρανία συνιστά το πιο θλιβερό παράδειγμα μιας πολιτικής που βασίζεται στην ισορροπία του τρόμου. Η χώρα αυτή ξαναπαίζει -όπως και στον 19ο αιώνα- τον ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου της «ευρωπαϊκής Δύσης» απέναντι σε μια ευρωπαϊκή «Ανατολή»: καθίσταται έτσι το επίκεντρο μιας σύγκρουσης, στην οποία αναδύονται όλες οι γκρίζες ζώνες της ευρωπαϊκής Ιστορίας, ζώνες, σημαδεμένες με σκληρούς πολέμους και εξαρτήσεις των αδύναμων κρατών από τα ισχυρά, τόσο της «Δύσης» όσο και της «Ανατολής». Κι ενώ το πρόβλημα της Ουκρανίας είναι πρωτίστως ζήτημα δημοκρατίας, ζήτημα σεβασμού των δικαιωμάτων ενός πολυταυτοτικού πληθυσμού, η διάκριση σε

«Δύση» και «Ανατολή» ενίσχυσε τα ακροδεξιά και φασιστικά ουκρανικά στοιχεία ως «δυτικά», ενώ περιθωριοποίησε τους ρωσόφωνους πληθυσμούς ως «απειλητική Ανατολή». Η σφαγή στην Ουκρανία μεγεθύνει δύο αυτοκρατορικούς εθνικισμούς: της Ε.Ε., υπό την αιγίδα της Γερμανίας με όπλο το ΝΑΤΟ, και της Ρωσίας, προστάτιδας δύναμης της «Ανατολής». Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά διεκδικούν τη διάλυση του ΝΑΤΟ και την ενίσχυση του ΟΑΣΕ, ως πλαισίου για την ανάπτυξη μιας πανευρωπαϊκής ειρήνης, χωρίς διακρίσεις ανάμεσα σε «δυτική» και «ανατολική» Ευρώπη. Απέναντι στο αξίωμα της ισορροπίας του τρόμου και της απειλής που αποτελεί την κρίσιμη βάση για

Η σφαγή στην Ουκρανία μεγεθύνει δύο αυτοκρατορικούς εθνικισμούς: της Ε.Ε., υπό την αιγίδα της Γερμανίας με όπλο το ΝΑΤΟ, και της Ρωσίας, προστάτιδας δύναμης της «Ανατολής» την ύπαρξη του ΝΑΤΟ και τη νομιμοποιητική βάση των ηγεμονισμών, σε «Δύση» και «Ανατολή», ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ευρωπαϊκή Αριστερά προωθούν το αξίωμα της πανευρωπαϊκής ειρήνης, βασισμένης στις αρχές της δημοκρατίας, της προστασίας των ατομικών και μειονοτικών δικαιωμάτων. Η ενίσχυση του ρόλου του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη υπονομεύει την προσπάθεια της ειρήνης, την προσπάθεια εναντίον των ανταγωνιστικών εθνικισμών και των ηγεμονισμών. Το κρίσιμο ζήτημα για την Αριστερά είναι ο εκδημοκρατισμός της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε., ο δημοκρατικός έλεγχός της που θα αποτρέπει την άσκηση της πολιτικής σε «κλειστά δωμάτια» ανάμεσα σε προνομιακούς συνομιλητές. Η υπόθεση της Ουκρανίας δείχνει ότι όσο συνεχίζεται η νεοφιλελεύθερη, νεοσυντηρητική πολιτική της Ε.Ε., ο πόλεμος στην Ευρώπη δεν αποτελεί μια μακρινή υπόθεση του παρελθόντος.

* Η Σία Αναγνωστοπούλου είναι καθηγήτρια Ιστορίας Παντείου, υποψήφια ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

22

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η «Αυγή» συζητά με τους δημοσιογράφους - υποψήφιους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Τέσσερις υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοσιογράφοι. Γνωστοί στο κοινό τους αλλά και ευρύτερα, ο καθένας έχει δώσει τη μάχη του στον επαγγελματικό του χώρο, με α μέσα που διέθετε. Ο Στέλιος Κούλογλου, ιδρυτής του tvxs, ρεπόρτερ, ντοκιμαντερίστας, με εκπομπή στην ΕΡΤ που κόπηκε επεισοδιακά όταν προβλήθηκε το θέμα για τη «γενιά των 750 ευρώ» και πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ, γυρίζει αυτή την περίοδο όλη την Ελλάδα με το νέο του ντοκιμαντέρ «Η Νονά».

Ο Γιώργος Κυρίτσης, από τα παλαιότερα στελέχη της «Αυγής», και από τους πρώτους που στήριξαν το «Κόκκινο» στην ίδρυσή του. Είναι στρατευμένος στον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ -και παλαιότερα του ΣΥΝ- υπήρξε μέλος της προηγούμενης Κεντρικής Επιτροπής. Ο Νίκος Ξυδάκης, από τις εξαιρετικές δημοσιογραφικές πένες, γράφει στην «Καθημερινή», όπου έχει την ευθύνη του πολιτιστικού τμήματος. Είναι κριτικός βιβλίου, τα τελευταία χρόνια είναι ένας από τους βασικούς αλλά και ένας από τους λίγους εκτός γραμμής αρθρογράφος εφημερίδας.

Η Αλεξάνδρα Χριστακάκη απολυμένη συμβασιούχος της ΕΡΤ, σηματοδοτεί το κίνημα κατά του λουκέτου στην ΕΡΤ, όπου εργαζόταν επί 12 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα έχει αναλάβει τη διεύθυνση σύνταξης στο «Κόκκινο». Η «Αυγή» της Κυριακής ζήτησε από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές να απαντήσουν γιατί αποφάσισαν να κατέβουν υποψήφιοι και γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι τα περιθώρια παρέμβασης σε σχέση με τα μέσα επικοινωνίας, ποιες είναι οι προτεραιότητες, απέναντι σε ποια συμφέροντα. Ιδού οι απαντήσεις τους.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΓΓΕΛΑ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

Γιατί τώρα; Γιατί με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Την άνοιξη του 2010 ξεκίνησε ένας ιστορικός μετασχηματισμός με τη μορφή σοκ. Το καλοκαίρι του ‘12 η Αριστερά αναδείχθηκε εναλλακτικός πόλος εξουσίας. Τώρα πλησιάζουμε προς την κορύφωση του δρά-

ματος: Θα βουλιάξουμε σαν σωφρονιστική αποικία; Ή θα ορίσουμε τις ζωές μας εν ελευθερία και δικαιοσύνη; Μπροστά μας περνάει το τρένο της ιστορίας· η μόνη απόφαση είναι αν θα επιβιβαστείς ή θα μείνεις έξω, έξω από την περιπέτεια, στην αποβάθρα της ατολμίας και της απραξίας. Αποφάσισα να πάρω το τρένο. Επιπλέον, διάλεξα βαγόνι, το βαγόνι της δημιουργικής αντίστασης και ενός νέου ανθρωπισμού. Από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα ο ΣΥ-

ΡΙΖΑ είναι το πιο ελπιδοφόρο, αυτό που περιέχει μέσα του το καινούργιο, τα σπέρματα ενός κόσμου όπως τον ονειρευόμαστε και όπως τον έχουμε ανάγκη. Είναι ένα κόμμα που μαθαίνει από τα λάθη του, που αλλάζει μαζί με την κοινωνία. Είναι, πιστεύω, το κόμμα που μπορεί να εκφράσει τη νέα Αριστερά στον 21ο αιώνα. Κι εγώ αισθάνομαι μέρος αυτής της νέας Αριστεράς, που είναι ταυτοχρόνως ριζοσπαστική και πραγματιστική, που εργάζεται ταυτοχρόνως για το ψωμί και το όνειρο.

* Ο Νίκος Ξυδάκης γεννήθηκε το 1958 στον Πειραιά. Κατάγεται από τη Μύκονο. Ζει στην Αθήνα. Από το 1987 εργάζεται ως δημοσιογράφος. Δοκίμια και πεζογραφήματά του έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και συλλογικά έργα. Το 1998 ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Μυκονιάτικη Κίνηση Πολιτών. Το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού της Αριστεράς στις Κυκλάδες.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΡΙΣΤΑΚΑΚΗ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ

Το «μαύρο» στην ΕΡΤ πλήγμα στη δημοκρατία

Οι προτεραιότητες για τα Μέσα Ενημέρωσης

Το λένε οι διεθνείς δημοσιογραφικές ενώσεις, το λένε δημοσιογραφικοί οργανισμοί με τις εκθέσεις τους, το λένε πανεπιστημιακές έρευνες, Το «μαύρο» στην ΕΡΤ ήταν ένα πλήγμα για την ελευθεροτυπία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Βύθισε τη χώρα μας στις τελευταίες θέσεις στις λίστες για την ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης και κατάφερε ίσως το πιο σοβαρό μεταπολιτευτικό πλήγμα στην ίδια τη Δημοκρατία. Ήταν κάτι πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα το οποίο αποδεικνύεται πέρα από πρωτόγνωρο και επικίνδυνο μιας και άνοιξε τον δρόμο για αντίστοιχες αποφάσεις και σε άλλες χώρες (Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία κ.λπ). Οι έρευνες όμως αυτές αποτυπώνουν μόνο την πραγματικότητα του μαύρου, αυτό χαρακτηρίζουν ως φίμωση και λογοκρισία και πολύ σωστά πράττουν. Αυτό που δεν αποτυπώνει καμία έρευνα, γιατί δεν υπάρχει ακόμη κάποια τέτοια, είναι το πώς μέσα από το μαύρο μπορεί να βγει φως και πώς μέσα από τη φίμωση μπορεί να γεννηθούν φωνές. Την άλλη δηλαδή πραγματικότητα, την πραγματικότητα ενός αγώνα κατά της φίμωσης, της προπαγάνδας και της στρεβλής ενημέρωσης. Η Ελλάδα των Σαμαρά - Κεδίκογλου - Καψή λοιπόν μπορεί να βρίσκεται στην τελευταία θέση στις λίστες για την ελευθερία του τύπου, οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ όμως βρίσκονται ήδη, στην πρώτη θέση στη λίστα της προάσπισής της. Όπως βρίσκονται στην πρώτη θέση για τη δημοσιογραφική ανεξαρτησία, για την αδέσμευτη πληροφόρηση, για την υπεράσπιση του πραγματικά δημόσιου χαρακτήρα της ενημέρωσης. Αυτό είναι κάτι που έχει αναγνωρίσει η ελληνική κοινωνία η οποία στέκεται 11 μήνες τώρα στο πλευρό τους και η οποία για πρώτη φορά συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της ενημέρωσης και της ειδησεογραφίας μετατρέποντας την ΕΡΤ σε μια πραγματικά ελεύθερη φωνή.

Να επαναλειτουργήσει η ΕΡΤ και να επαναπροσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι και συμβασιούχοι - να καταργηθεί το μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ και να αποκατασταθεί το «μαύρο» και όλες οι συνέπειες από τη συνταγματική εκτροπή του Ιουνίου του 2013. Να τεθεί το θέμα της ΕΡΤ και της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Να απεγκλωβιστεί η δημόσια ραδιοτηλεόραση από τον σφικτό κυβερνητικό εναγκαλισμό. o Να δοθούν ψηφιακές άδειες στα κανάλια από μηδενική βάση, να επανασχεδιαστεί ο χάρτης των ψηφιακών συχνοτήτων ώστε ο πάροχος ψηφιακής πλατφόρμας, μην ταυτίζεται με τον πάροχο περιεχομένου. o Να καταργηθεί ή να ανανεωθεί ριζικά το ΕΣΡ ώστε να δημιουργηθεί ένας υγιής ανεξάρτητος φορέας που θα προστατεύει την κοινωνία από παράνομες πρακτικές των ραδιοτηλεοπτικών Μέσων και θα εγγυάται την πολιτική πολυφωνία. o Να καταβληθούν τα οφειλόμενα τέλη, φόροι, εισφορές των ιδιοκτητών ΜΜΕ από το 1993 μέχρι και σήμερα. o Να ψηφισθεί νομοθεσία που θα επιτρέπει στην Τράπεζα της Ελλάδος να διενεργεί ελέγχους για την προέλευση χρηματοδότησης των Μέσων. Να ελεγχθεί η ροή του χρήματος και το

πολιτικό και μαύρο χρήμα. o Να ευνοηθεί περαιτέρω η δημιουργία συνεργατικών δημοσιογραφικών εγχειρημάτων. o Να παραμείνει το καθεστώς του αγγελιοσήμου. Να πληρώσουν τα οφειλόμενα οι επιχειρήσεις ΜΜΕ στο ΕΤΑΠ - ΜΜΕ και τον ΕΔΟΕΑΠ. Οι δημοσιογράφοι των sites να ασφαλίζονται όπως και οι συνάδελφοι τους στα παραδοσιακά μέσα. o Να ελεγχθεί η ροή του χρήματος από κρατική διαφήμιση με όρους δίκαιους και αναλογικά με τις επιδόσεις κάθε Μέσου. Να αποκατασταθεί η αδικία και η παράνομη μη καταβολή του 17% της κρατικής διαφήμισης στα περιφερειακά Μέσα. o Να μην μετατραπεί το Ίντερνετ σε δίκτυο 2 ταχυτήτων, ανάλογα με το ύψος της συνδρομής, όπως επιχειρείται σήμερα στις ΗΠΑ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΤΣΗΣ

Τα ΜΜΕ ως αιχμή του δόρατος Στην πρώτη σύνοδο κορυφής μετά το ξέσπασμα της κρίσης, ο Μπαρόζο είχε πει με θαυμαστή ενάργεια ότι τα μεγάλα θύματα της κρίσης θα είναι οι άνεργοι, το περιβάλλον και οι μετανάστες. Έπεσε μέσα. Ξέχασε όμως να προσθέσει την ελευθερία του Τύπου. Χωρίς σφιχτό έλεγχο των ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν οι πολιτικές πειθάρχησης των υποτελών τάξεων, δεν θα μπορούσε η κρίση να μετακυλιστεί από τους πλούσιους στους φτωχούς. Αυτό δεν συνέβη μόνον στην Ελλάδα. Η ελληνική περίπτωση είναι ενδεικτική, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα το τρίγωνο ΜΜΕ - τράπεζες - κυβέρνηση αποκτά ακραία μορφή. Το λουκέτο στην ΕΡΤ και το σκάνδαλο Digea είναι το κερασάκι στην τούρτα του πλήρους έλεγχου της ενημέρωσης από τη διαπλοκή. Το πρωθυπουργικό γραφείο έχει καταστεί εργαστήριο μοντάζ / εταιρεία διανομής, που θα το ζήλευε και το Χόλιγουντ. Αυτές οι επιδόσεις «αναγνωρίζονται» και η Ελλάδα κατρακυλάει στις διεθνείς καταγραφές και αξιολογήσεις. Τι θα πρέπει να κάνει η κυβέρνηση της Αριστεράς; Πολύ απλά να επιβάλει στα κανάλια τη νομιμότητα και να ακολουθήσει μια πολιτική ενίσχυσης του Τύπου που δεν είναι ιδιοκτησία μεγαλοεπιχειρηματιών και ιδιαίτερα των εφημερίδων γνώμης.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

23

AYTOΔΙΟΙΚΗΣΗ

Νίκη πολιτών Την επόμενη Κυριακή 18 Μαΐου, οι Αθηναίοι πολίτες αποφασίζουν για την Αθήνα και για τη ζωή τους. Αν θέλουν να ζουν σε μια πόλη κοινωνικής και οικονομικής ένδειας, να βλέπουν τις γειτονιές παραμελημένες, χωρίς υποδομές και υπηρεσίες, ή αν θα δώσουν εντολή να υπάρξει μια πορεία ανασυγκρότησης και ελπίδας για την πόλη. Η εκλογική αναμέτρηση έχει χαρακτήρα αυτοδιοικητικό και πολιτικό. Είναι μάχη ανάμεσα στο παλιό, φθαρμένο, δημαρχοκεντρικό κατεστημένο, αυτό που αποδιοργάνωσε τον δήμο και στήριξε όλες τις επιλογές της κυβέρνησης σε βάρος εργαζομένων και πολιτών και από την άλλη, στο νέο, το άφθαρτο, το ηθικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα αναγέννησης της πόλης, που εκφράζουν οι αρχές και ο συνδυασμός της Ανοιχτής Πόλης και του υποψήφιου δημάρχου Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Η Ανοιχτή Πόλη δεσμεύεται να αγωνιστεί αφενός για την ενεργοποίηση των πολιτών, για την επίλυση των προβλημάτων διαβίωσης και καθημερινότητας και αφετέρου για την ταυτόχρονη οικονομική ανάπτυξη της πόλης. Χρειαζόμαστε θεσμικές πρωτοβουλίες συμμετοχής και αποκέντρωσης στις κοινότητες. Επιβάλλεται να υπάρξουν πολιτικές στήριξης των πιο ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Να ενεργοποιήσουμε δήμο και πολίτες για την καθαριότητα, την ασφάλεια, την προστασία του δημόσιου χώρου. Στηριζόμαστε στις αρχές αποκέντρωσης, συμμετοχής, δια-

H αντισεισμική προστασία της Αττικής ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΚΟΥΤΑ*

φάνειας και τον δημόσιο έλεγχο, εργαλεία αδιαπραγμάτευτα για την ανάπτυξη της πόλης. Ο δήμος δεν θα είναι κομματικό φέουδο. Είμαστε υπέρ της εφαρμογής της απλής αναλογικής στην αυτοδιοίκηση. Πιστεύουμε στη συνεργασία, τη διαβούλευση και τη συναίνεση για τα μεγάλα ζητήματα της πόλης. Η ενεργοποίηση κοινωνικών συμμαχιών αποτελεί προϋποθέση για την υλοποίηση του προγράμματός μας. Ο πρώτος δήμος της χώρας θα πάρει ως επισπεύδουσα αρχή πρωτοβουλίες επιτάχυνσης και διαμόρφωσης προϋποθέσεων οικονομικής ανάπτυξης, αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων σε ελλαδικό, αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο, με κύριο στόχο τη μείωση της ανεργίας και των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν υπάρχει πλέον άλλος χρόνος. Δεν πρέπει να περάσει ούτε μία μέρα χαμένη. Η νίκη της Ανοιχτής Πόλης και του Γαβριήλ Σακελλαρίδη είναι νίκη των πολιτών της Αθήνας!

* Ο Π. Σκούτας είναι συντονιστής της Ανοιχτής πόλης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Αθηναίων

Ο σεισμός του Σεπτέμβρη του 1999 στην Πάρνηθα έδειξε ολοκάθαρα ότι η Περιφέρεια Αττικής δεν ήταν καθόλου έτοιμη να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό φυσικό φαινόμενο: πολλά δημόσια κτήρια και σχολεία υπέστησαν σοβαρές βλάβες, ενώ η αποκατάστασή τους ή έγινε με προχειρότητα ή εκκρεμεί ακόμη. Η αρωγή στους σεισμόπληκτους ήταν πλημμελής και ασυντόνιστη και κράτησε υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο στρατόπεδο Καποτά στο Μενίδι ζουν ακόμη και σήμερα σεισμόπληκτοι σε κοντέινερ. Τα διδάγματα όμως από τις συνέπειες του σεισμού αυτού δεν έγιναν μάθημα ούτε για την κεντρική πολιτεία ούτε όμως και για την Περιφέρεια που έχει σημαντικές αρμοδιότητες στο θέμα αυτό. Αντί να καταστρώσει η Διοίκηση της Περιφέρειας ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την άμεση, μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση ενός μεγάλου σεισμού, ολιγώρησε εντελώς. Θα ήταν όμως απαραίτητο να υπάρχει ένα σχέδιο για κατάλληλους ελεύθερους χώρους συγκέντρωσης των σεισμοπλήκτων αμέσως μετά τον σεισμό, καθώς και άμεσης και κατάλληλης στέγασής τους. Θα ήταν σκόπιμο να ελεγχθούν όλα τα δημόσια κτήρια και τα σχολεία της περιοχής, όπως προβλέπει ειδικό πρόγραμμα του ΤΕΕ (το ΕΠΑΝΤΥΚ), και για όσα κρίνεται απαραίτητο να ενισχυθούν. Θα έπρεπε να καταρτισθούν χάρτες με μικροζωνικές περιοχές σε συνεργασία με το ΕΜΠ, για να δίνονται τα κατάλληλα δεδομένα στους μηχανικούς για τις αντισεισμικές τους μελέτες. Ιδιαίτερη προσοχή θα έπρεπε να έχει δοθεί στα μνημεία της Αττικής (πολλά από αυτά υπέστησαν σημαντικές

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΥ*

βλάβες κατά τον σεισμό του 1999) για να ενισχυθούν με τους πιο πρόσφορους τρόπους. Θα έπρεπε επίσης να υπάρχει ένα σχέδιο για την άμεση διάνοιξη εθνικών δρόμων (ιδιαίτερα σε ορεινές περιοχές) που θα μπορούσαν να αποκλεισθούν από κατολισθήσεις κατά τη διάρκεια ενός σημαντικού σεισμού. Με τίποτα από όλα αυτά δεν ασχολήθηκε η διοίκηση της Περιφέρειας όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα, αν συμβεί ένας σημαντικός σεισμός, να είναι εντελώς ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Η Δύναμη Ζωής, με υποψήφια αντιπεριφερειάρχη τη Ρένα Δούρου, από τώρα ετοιμάζεται για να καταρτίσει ένα ενδελεχές και τεκμηριωμένο πρόγραμμα αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Διαθέτει το απαραίτητο επιστημονικό δυναμικό στις γραμμές της, και είναι διατεθειμένη να συνεργαστεί με τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά ινστιτούτα της περιοχής, ιδιαίτερα με το ΕΜΠ, προκειμένου να υλοποιήσει ένα τέτοιο βαρυσήμαντο πρόγραμμα.

* Ο Γ. Πρωτονοτάριος είναι καθηγητής Σεισμικής Μηχανικής στο ΕΜΠ, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη Δύναμη Ζωής της Ρένας Δούρου

Δύο στοιχήματα για την Καλαμαριά Σήμερα, που η «σαμαρο-βενιζελική» κυβέρνηση παραπαίει κάτω από το βάρος της έντονης κοινωνικής αμφισβήτησης και δυσφορίας ολοένα και περισσότερο πλατιών λαϊκών στρωμάτων, αποζητεί στηρίγματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στην Καλαμαριά ως τέτοιο στήριγμα και συνάμα εκφραστής του «σαμαρο-βενιζελισμού» έχει επιλεγεί διοίκηση Μπακογλίδη, που είναι αποτέλεσμα «προξενιού» ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Κάνοντας έναν απολογισμό του έργου της σημερινής δημοτικής αρχής, μου είναι δύσκολο να διακρίνω θετικά πράγματα στη διαδρομή της. Κατ’ αρχάς, αυτή η διοίκηση διαχρονικά (από το 1982) είτε βρέθηκε απέναντι στις διεκδικήσεις και στους δικαστικούς αγώνες των κατοίκων για πράσινο και ελεύθερους χώρους είτε ήταν απούσα. Λάτρεψε το «τσιμέντο» (βλ. και την εικόνα του σημερινού πεζόδρομου στο κέντρο της Καλαμαριάς) και την αντιπαροχή. Μας κληροδοτεί εκτεταμένες πε-

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΛΑΜΤΖΙΔΗ*

λατειακές πρακτικές, οικονομικά σκάνδαλα (όπως αυτό των δημοτικών κοιμητηρίων με «τρύπα» 2,5 εκατ. ευρώ), κακοδιαχείριση, αναποτελεσματικότητα (ανεκτέλεστο το 65% του τεχνικού προγράμματος μέσα στο 2013), αδιαφάνεια, αδιαφορία για τις περιφρονημένες συνοικίες (Φοίνικα, Βότση, Ν. Κρήνη), συγκεντρωτική άσκηση εξουσίας και αυταρχισμό. Ούτε μία ανοιχτή συνέλευση δεν συγκλήθηκε για να ζητηθεί η γνώμη των πολιτών για τα μεγάλα θέματα που τους αφορούσαν. Η ζωή (οικονομία, ψυχαγωγία κ.λπ.) στην Καλαμαριά σήμερα περιστρέφεται γύρω από έναν εσωτερικό άξονα (βλ. πεζόδρομο), πράγμα που της στερεί τη δυνατότητα ανάπτυξης.

Η Καλαμαριά γεννήθηκε δίπλα στη θάλασσα, έζησε από τη θάλασσα και θα αναπτυχθεί δίπλα σε αυτήν και λόγω του εκτεταμένου παραλιακού μετώπου, το οποίο μπορεί να γίνει ένας αληθινός πνεύμονας αφορμή και αιτία πραγματικής αναζωογόνησης της ζωής στην περιοχή. Για να γίνει αυτό, πρέπει το παραλιακό μέτωπο να «απελευθερωθεί» από κάθε είδους «δουλεία» και διεκδικήσεις και να αποδοθεί ως ενιαίος κοινόχρηστος χώρος στους πολίτες, να προωθηθεί ως θεσμός η Τράπεζα Γης. Ομοίως, όλοι οι δημόσιοι χώροι (π.χ. πρ. Στρατόπεδο Κόδρα) πρέπει να παραμείνουν ελεύθεροι και να αποδοθούν στους πολίτες. Αυτό είναι το πρώτο στοίχημα της δικής μας διοίκησης. Αν ψηφιστούν τα δύο νομοσχέδια που κατέθεσε στις 17 Απριλίου 2014 το υπουργείο Οικονομικών προς διαβούλευση, που αφορούν ζητήματα της δημόσιας περιουσίας αλλά και του φυσικού και του αστικού περιβάλλοντος («Σχέδιο νόμου για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου που διέπει τον αιγιαλό»,

«Σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση της δυνατότητας εξαγοράς από ιδιώτες κατεχομένων ακινήτων του Δημοσίου») ανατρέπουν ριζικά τα μέχρι σήμερα δεδομένα καθώς ο «παλαιός αιγιαλός» περιγράφεται σε αυτά ως ιδιωτική περιουσία του Δημόσιου, παύει να είναι κοινόχρηστο δημόσιο αγαθό και κάλλιστα μπορεί το ΤΑΙΠΕΔ να τον πουλήσει. Αυτό θα αποτελέσει τη χαριστική βολή για την Καλαμαριά. Η ρύθμιση αυτή είναι καθαρά πολιτική επιλογή της σημερινής παραπαίουσας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Επομένως, για να σωθεί η Καλαμαριά, πρέπει να φύγει η σημερινή διοίκηση του δήμου και να ηττηθεί πολιτικά η συγκυβέρνηση στις περιφερειακές και στις ευρωεκλογές. Διασφαλίζουμε τα -καλώς εννοούμενα- «κεκτημένα» για τους δημότες, αφετέρου διαρρηγνύουμε, όπου μπορούμε, το ισχύον πλαίσιο ακόμα και με «πολιτική ανυπακοή». Ως υποψήφιος δήμαρχος δήλωσα δημόσια ότι δεν θα εφαρμόσω τον θεσμό της «ψευτο-αξιολόγησης» των εργαζομένων στους δήμους.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση για να είναι γνήσια αυτοδιοίκηση είναι ένα πρωτογενές κύτταρο λαϊκής εξουσίας και για να ζήσει χρειάζεται το απαραίτητο «οξυγόνο», δηλαδή συμμετοχή, ενεργοποίηση των πολιτών και δημοκρατία. Το δεύτερο στοίχημα είναι η καθιέρωση ενός συμμετοχικού προϋπολογισμού εναρμονισμένου με τις ανάγκες των κατοίκων, όπως θα διαμορφώνονται μέσα από ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις , με έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονη εξοικονόμηση πόρων από αδικαιολόγητες σπατάλες, προσβάσιμου συνεχώς, μαζί με τις τυχόν μεταβολές του και τις καθημερινές συναλλαγές, στους δημότες για λόγους διαφάνειας. Κοντολογίς, το «προξενιό» έγινε, αλλά τον γάμο των «μνημονιακών» δυνάμεων θα τον χαλάσει στις 18 Μαΐου ο λαός της Καλαμαριάς!

* Ο Μ. Λαμτζίδης είναι υποψήφιος δήμαρχος Καλαμαριάς, επικεφαλής της Ριζοσπαστικής Ενωτικής Κίνησης Καλαμαριάς

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

24

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞEIΣ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΣΙΜΟ

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά:

Συστράτευση όλων των δυνάμεων για την ανατροπή στον Πειραιά Η προσδοκία μιας μεγάλης ανατροπής στον Πειραιά είναι βάσιμη, τονίζει ο υποψήφιος δήμαρχος της πόλης Θοδωρής Δρίτσας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΑυΠοια είναι η θέση της παράταξής σας για το λιμάνι του Πειραιά; Είναι απολύτως παραπλανητικός ο ισχυρισμός ότι η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού θα φέρει ανάπτυξη. Κερδοφορία θα φέρει, πράγματι, για κάποιον μεγάλο διεθνή επιχειρηματικό όμιλο που θα το εκμεταλλεύεται μονοπωλιακά, αλλά αυτή η κερδοφορία, όχι μόνο δεν θα διαχυθεί στην ελληνική κοινωνία, αλλά και δεν θα δημιουργήσει προστιθέμενη αξία. Αντίθετα, οι αρνητικές συνέπειες είναι πολύ μεγάλες. Η πόλη θα αποκοπεί από το λιμάνι της, η ακτοπλοϊκή σύνδεση τω νησιών με τον Πειραιά θα γίνει ακριβότερη και πιθανότατα χειρότερη, οι εργασιακές συνθήκες και σχέσεις θα επιδεινωθούν και οι άλλες εμπορικές και παραγωγικές επιχειρήσεις που συνδέ-

γή» της Κυριακής ο υποψήφιος που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει τη σημασία της παραμονής του λιμανιού υπό δημόσιο έλεγχο.

ονται με το λιμάνι, αν όχι αμέσως, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα, θα υποχρεωθούν να συναλλάσσονται με όρους απόλυτα εκβιαστικούς. Δεν είναι, τέλος, χωρίς σημασία και οι αρνητικές επιπτώσεις στον τομέα του στρατηγικού ελέγχου ευαίσθητων λειτουργιών που συνδέονται με την άμυνα της χώρας. Αυτήν την ιδιωτικοποίηση δεν τη θέλει κανείς στον Πειραιά. Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διοίκησης του δήμου θα πρωτοστατήσουμε στο παμπειραϊκό μέτωπο σωτηρίας του λιμανιού. Πώς κρίνετε την επιλογή του μεγαλομετόχου του Ολυμπιακού, Β. Μαρινάκη, να κατέλθει στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Πειραιά; Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα εξαντλείται σε ένα πρόσωπο, έ-

στω και αν πρόκειται για ισχυρό επιχειρηματία. Πρόκειται για μια πιλοτική δοκιμή που, αν πετύχει, θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω. Η ελληνική κοινωνία και ο Πειραιάς έχουν υποφέρει πολλά. Το ώριμο αίτημα είναι η Δημοκρατία. Εδώ έχουμε υπέρβαση των κανόνων της. Γι’ αυτό και πάρα πολλές Πειραιώτισσες και Πειραιώτες αισθάνονται να προσβάλλονται και η νοημοσύνη τους και η αξιοπρέπειά τους. Είμαι βέβαιος ότι η ισχύς του χρήματος θα αποδειχθεί τελικά ανίσχυρη απέναντι στην ισχύ των βιωμάτων της πειραϊκής κοινωνίας. Ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό της εκλογής σας ως δημάρχου, με δεδομένο το μέγεθος και τη σημασία της πόλης του Πειραιά;

Θεωρώ ότι είναι βάσιμη η προσδοκία μιας μεγάλης ανατροπής στον Πειραιά. Θα είναι ένα γεγονός που θα επηρεάσει και θα ενεργοποιήσει μεγάλες αλλαγές στις πολιτικές εξελίξεις. Η μάχη είναι σκληρή. Υπάρχουν πολλές κακοτοπιές και πολλές παγίδες. Αυτά τα χρόνια, όλοι οι δήμαρχοι του Πειραιά δήλωσαν υποταγή στη κεντρική εξουσία, υπηρέτησαν τα συμφέροντα των λίγων, αγνόησαν και καταπάτησαν το δίκιο και τα συμφέροντα των πολλών. Εμείς παλεύουμε για να ανατρέψουμε το κατεστημένο της πόλης. Υπερασπιζόμαστε τις βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες από την καταιγίδα της κρίσης και των Μνημονίων απλώνοντας δίχτυ προστασίας για όσους το έχουν ανάγκη. Για να μην μείνει «κανείς μόνος του στη κρίση». Για να παραμείνουμε όρθιοι, για να

μην θρυμματιστεί η ελπίδα. Η ανατροπή στον Πειραιά θα στείλει ένα πολιτικό μήνυμα σε όλη την Ελλάδα, αλλά και θα αναπτερώσει τις ελπίδες του λαού μας για μια ριζική πολιτική αλλαγή. Η μάχη του Πειραιά είναι όντως πολύ σκληρή και το ενδιαφέρον τεράστιο. Όλα δείχνουν ότι η πόλη μας θα προσελκύσει τα φώτα της πολιτικής δημοσιότητας. Αλλά, πέρα από τον Δήμο Πειραιά, η μάχη είναι κρίσιμη σε όλους του δήμους, από τη Σαλαμίνα και το Πέραμα μέχρι τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι, τη Νίκαια, τον Ρέντη, τον Κορυδαλλό. Το ίδιο κρίσιμη και ελπιδοφόρα είναι η μάχη για την Περιφέρεια και την Ευρωβουλή. Αυτήν την τελευταία εβδομάδα η συστράτευση όλων είναι απαραίτητη για τη μεγάλη αλλαγή.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ υποψήφιος δήμαρχος Πάτρας:

Δεν παριστάνουμε τους «ανεξάρτητους» Η ΡΑΠ-Πάτρα Ανθρώπινη Πόλη είναι η μόνη δημοτική παράταξη που περιοδεύει στις γειτονιές της πόλης, τονίζει ο Κώστας Σπαρτινός, υποψήφιος δήμαρχος Πατρών. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Αυγή» της Κυριακής, ο υποψήφιος που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύει τις δυνατότητες μετεξέλιξης της πόλης σε ένα μητροπολιτικό πολιτιστικό κέντρο. Ποιο κλίμα εισπράττετε από τις περιοδείες σας στην Πάτρα, μία βδομάδα πριν τις εκλογές; Οι περιοδείες μας στην πόλη, στις συνοικίες της που έχουν τελείως εγκαταλειφθεί από τη σημερινή δημοτική αρχή, καθώς και σε χώρους εργασιακούς, επαγγελματικούς, πολιτιστικών, αθλητικών κοινωνικών δραστηριοτήτων είναι μια από τις βασικές παραμέτρους της προεκλογικής μας εκστρατείας. Ελάχιστες από τις υπόλοιπες 11 δημοτικές παρατάξεις που ζητάνε την ψήφο των συμπολιτών μας έχουν αποτολμήσει να κάνουν κάτι παρόμοιο. Γιατί οι περισσότερες έχουν συγκεκριμένο, πολύ αρνητικό ιστορικό στα δημοτικά πράγματα της πόλης και ό-

λοι γνωρίζουν τα πεπραγμένα τους. Αντίθετα εμείς συναντάμε ανθρώπους ανοιχτούς στον διάλογο, συζητάμε μαζί τους με ειλικρίνεια, τους παρουσιάζουμε τις προτάσεις μας, ακούμε τα προβλήματα και τις δικές τους σκέψεις. Διαπιστώνουμε ότι η ανάγκη της ανατροπής, τόσο στις αυτοδιοικητικές κάλπες όσο και στην κάλπη της Ευρωβουλής, είναι πια συνείδηση πολύ μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας. Εμείς δεν κρυβόμαστε ως προς τις βασικές πολιτικές κατευθύνσεις μας κατά των μνημονιακών πολιτικών που στραγγαλίζουν την κοινωνία και την αυτοδιοίκηση. Δεν παριστάνουμε τους «ανεξάρτητους», όπως οι συνδυασμοί που στηρίζονται από τις

δυνάμεις της καταρρέουσας συγκυβέρνησης ή από τμήματά της και ντρέπονται να το παραδεχτούν. Η στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΕΑΜ, την Κοινωνική Συμφωνία και προοδευτικούς, δημοκρατικούς πολίτες που συμμερίζονται το πολιτικό και το αυτοδιοικητικό μας πλαίσιο δημιουργεί θετικό κλίμα, γιατί η κοινωνία που υποφέρει επικροτεί την προσπάθεια ανατροπής σε όλα τα επίπεδα μέσα από τις συγκλήσεις της ευρύτατης Αριστεράς. Ποια είναι η θέση της παράταξής σας στο θέμα της σχεδιαζόμενης ιδιωτικοποίησης της αποκομιδής των απορριμμάτων; Το σχέδιό μας βρίσκεται στον αντίποδα του αντίστοιχου προτεινόμενου από την κυβέρνηση και τη δημοτική αρχή, που στοχεύει στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων μέσω της χρήσης ξεπερασμένων μοντέλων και τεχνολογιών που έχουν εγκαταλειφθεί σε όλη την Ευρώπη, με μεγάλο κόστος για τα οι-

κονομικά του δήμου (άρα των δημοτών) και του περιβάλλοντος. Εμείς προτείνουμε τον σύγχρονο σχεδιασμό: διαλογή στην πηγή, διαχωρισμός, κομποστοποίηση, ΣΜΑ, επεξεργασία πολύ μικρού όγκου υπολειμμάτων - διάθεση στον προβλεπόμενο ΧΥΤΥ και όπου αλλού καθορίσει ο περιφερειακός σχεδιασμός. Έχει εκτιμηθεί ότι το σημερινό κόστος των 120 ευρώ τον τόνο της διαχείρισης των απορριμμάτων της Πάτρας, θα εκτιναχθεί κατ’ ελάχιστον στα 350 ευρώ τον τόνο με τη «λύση» του σχεδιαζόμενου εργοστασίου επεξεργασίας σύμμεικτων. Η εφαρμογή του σωστού μοντέλου διαχείρισης θα έχει το μισό περίπου κόστος από αυτό των 50 εκατ. ευρώ που θα διατεθούν για το εργοστάσιο και έχουμε υπολογίσει ότι μπορεί να κατεβάσει σε 5 χρόνια το σημερινό συνολικό κόστος διάθεσης σε 100 ευρώ τον τόνο Σε ποιους άξονες στηρίζεται ο αναπτυξιακός ανασχεδιασμός που προβλέπει το πρόγραμμά σας;

Βλέπουμε την Πάτρα ως δεσπόζουσα πύλη προς τη Δύση, κόμβο συνδυασμένων μεταφορών, κρίκο σημαντικό των λιμανιών της Αδριατικής και της δυτικής Μεσογείου για τις μεταφορές, τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Ελκυστική για τους επισκέπτες της και φιλική για τους δημότες της, με την ενσωμάτωση του θαλάσσιου μετώπου στην καθημερινή της λειτουργία και την ήπια αξιοποίησή του, όπως και του Παναχαϊκού που την οριοθετεί απέναντι από τη θάλασσά της. Επιπλέον ως κέντρο τεχνολογικής καινοτομίας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ, πόλο αναπτυξιακής παραγωγικής ανασυγκρότησης, ενταγμένο σε ενιαίο περιφερειακό σχεδιασμό. Εξειδικευμένο πόλο μεταποιητικών, εμπορικών και εφοδιαστικών δραστηριοτήτων, με την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και της τεχνογνωσίας του, με την αξιοποίηση των φυσικών πόρων της πόλης, περιαστικών και θαλάσσιων. Επίσης, μητροπολιτικό κέντρο πολιτισμού με τα ιδιαίτερα ιστορικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά της. Με τον δήμο εμψυχωτή και μοχλό για τη δημιουργία συνεργασιών με όλους τους κοινωνικούς, επαγγελματικούς, παραγωγικούς φορείς.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

25

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ

Το ψηφοδέλτιό μας, Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα, φιλοδοξεί να αποτελέσει την έκπληξη των ευρωεκλογών στην Ιταλία, σπάζοντας τη λογοκρισία κι βάζοντας τις βάσεις για τη δημιουργία μιας νέας ενωτικής, κινηματικής, κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς στη χώρα μας, τονίζει στην «Αυγή» ο Γκουίντο Βιάλε, ένας από τους διανοούμενους που πρότειναν τη δημιουργία του Ψηφοδελτίου Τσίπρας στην Ιταλία. Η σιωπή γύρω από το Ψηφοδέλτιο Τσίπρας έσπασε εξαιτίας της καλοκαιρινής φωτογραφίας που έβαλε στο facebook η υπεύθυνη επικοινωνίας για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των μίντια... Βιώνουμε μια σκανδαλώδη λογοκρισία απέναντι στο ψηφοδέλτιο Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα, που παραβιάζει ακόμη και τις στοιχειώδεις αρχές της προεκλογικής ισότιμης κάλυψης. Η δημόσια τηλεόραση έφθασε στο σημείο να λογοκρίνει ακόμη και την απευθείας σύνδεση με τον Αλέξη Τσίπρα από την Αθήνα. Φοβούνται τη δημιουργία μιας ισχυρής, αυτόνομης και ριζοσπαστικής Αριστεράς μακριά από τις λογικές της συνδιαχείρισης της κρίσης. Οι πέντε εγγυητές του ψηφοδελτίου εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στην υπεύθυνη επικοινωνίας για το λιντσάρισμα που δέχθηκε από ένα μεγάλο μέρος των ίδιων μέσων ενημέρωσης που εφαρμόζουν τη λογοκρισία εναντίον μας. Την ίδια στιγμή όμως, αντί να παρουσιάσουν τις θέσεις, την πολιτική και τις πρωτοβουλίες του ψηφοδελτίου, καλύπτονται πίσω από μια φωτογραφία στο facebook αποφεύγοντας να τονίσουν ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση Ρέντσι προχωρά σε μια νέα αυταρχική στροφή; Ο Ρέντσι αποδεικνύεται μεγαλύτερος λαϊκιστής από τον Γκρίλο, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να κατεδαφίσει σημαντικούς δημοκρατικούς θεσμούς, αντικαθιστώντας την εκλεγμένη γερουσία με ένα σώμα διορισμένων εκπροσώπων, δια-

Η δημόσια τηλεόραση έφθασε στο σημείο να λογοκρίνει ακόμη και την απευθείας σύνδεση με τον Αλέξη Τσίπρα από την Αθήνα

ΓΚΟΥΙΝΤΟ ΒΙΑΛΕ ΣΥΝΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ Η AΛΛΗ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ

H Αριστερά αλλάζει τους συσχετισμούς σε Ελλάδα, Ιταλία και Ευρώπη

λύοντας τις εργασιακές σχέσεις με την επέκταση του πρεκαριάτου, της επισφαλούς εργασίας, ως τρόπου καταπολέμησης της ανεργίας, την προώθηση μιας μεταρρύθμισης στη δημόσια διοίκηση που ξεκινά από μια αντιδραστική επίθεση εναντίον των συνδικάτων, τη λειτουργία των οποίων εγγυάται το ίδιο μας το σύνταγμα, τη διαπραγμάτευση με τον Μπερλουσκόνι και άλλες συντηρητικές δυνάμεις ενός αντιδημοκρατικού και ανελεύθερου εκλογικού νόμου, με τον ίδιο τον Μπερλουσκόνι να δηλώνει τη διάθεσή του να επιστρέψει στην κυβερνητική πλειοψηφία. Ο Ρέντσι γνωρίζει ότι την επομένη των μερικών δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και των ευρωεκλογών θα πρέπει να εφαρμόσει τις πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύουν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και η Φραγκφούρτη. Για τον λόγο αυτό ζήτησε παράταση ενός έτους για την εφαρμογή του καταστροφικού δημοσιονομικού συμφώνου, σύμφωνα με το οποίο για την επόμενη 20ετία θα πρέπει να πληρώνουμε ετησίως έως 50 δισ. ευ-

Κάνουμε έναν αγώνα μόνοι μας, χωρίς κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και με σχεδόν 300.000 ευρώ σε όλη την Ιταλία, ενώ οι άλλοι ξοδεύουν εκατομμύρια ρώ για να μειώσουμε το χρέος στο 60% του ΑΕΠ, και την αύξηση του δημοσίου ελλείμματος κατά 0,40% στο 3%, που ουσιαστικά του το αρ-

νήθηκαν. Στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο η κατάσταση επιδεινώνεται και διαρκώς και περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν εξαιτίας της κρίσης ή μετακομίζουν σε χώρες με «φθηνότερο» και «ανταγωνιστικότερο» εργατικό δυναμικό, όπως συνηθίζουν να λένε οι προφήτες του νεοφιλελευθερισμού, ετοιμάζοντας νέες αντιμεταρρυθμίσεις. Ο Ρέντσι έδωσε όμως 80 ευρώ τον μήνα σε εκατομμύρια εργαζόμενους...

Η Χριστιανική Δημοκρατία εξαγόραζε κάποτε τις ψήφους δίνοντας το ένα παπούτσι πριν και το άλλο μετά τις εκλογές. Ο Ρέντσι προέρχεται από αυτό τον πολιτικό χώρο. Προσπαθούν με ψίχουλα να εξαγο-

ÅÊÅÉ ÐÏÕ ÏÉ ÁËËÏÉ ÂÁÆÏÕÍ ÔÅËÅÉÁ

Ποιος είναι ο Γκουίντο Βιάλε Ο ΓΚΟΥΙΝΤΟ ΒΙΑΛΕ ήταν από τα ηγετικά στελέχη του ’68 στην εργατούπολη του Τορίνο και ηγετικό στέλεχος της «Λότα Κοντίνουα». Ζει στο Μιλάνο, ασχολείται με τις οικονομικές και κοινωνικές έρευνες στους τομείς της εργασίας και του περιβάλλοντος. Γράφει στις μεγαλύτερες ιταλικές εφημερίδες για θέματα περιβάλλοντος, οικονομίας και αναπτυξιακών μοντέλων. Από το 1973 έχουν εκδοθεί τουλάχιστον 16 βιβλία του. Τον Δεκέμβριο του 2013 μαζί με άλλους πέντε Ιταλούς διανοούμενους συμμετείχε στην πρωτοβουλία για τη δημιουργία του ψηφοδελτίου Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα με στόχο την ενότητα της ιταλικής κοινωνικής, κινηματικής και πολιτικής αριστεράς στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Συμμετείχε στην εκδήλωση στο Ακροπόλ για την παρουσίαση της υποψηφιότητας του Α. Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

ÅÌÅÉÓ ÂÁÆÏÕÌÅ ÔÁ ÐÑÁÃÌÁÔÁ ÓÔÇ ÈÅÓÇ ÔÏÕÓ ÁÕÔÇ ÔÇÍ ÐÅÌÐÔÇ 15 ÌÁÚÏÕ

ράσουν την ψήφο των πολιτών, όπως κάνει και στην Ελλάδα ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος. Την ίδια στιγμή στην Ιταλία και την Ελλάδα εφαρμόζουν μια καταστροφική πολιτική. Πώς διαμορφώνεται το προεκλογικό κλίμα των τελευταίων δύο εβδομάδων; Από την πλευρά μας υπάρχει ένας μεγάλος ενθουσιασμός και συμμετοχή από τον κόσμο της Αριστεράς και κυρίως τους ανένταχτους. Κάνουμε έναν αγώνα μόνοι μας, χωρίς κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και με σχεδόν 300 χιλιάδες ευρώ σε όλη την Ιταλία, ενώ οι άλλοι ξοδεύουν εκατομμύρια. Ξέρουμε και ξέρουν ότι η πρόκληση είναι μεγάλη, γιατί η επιβίωση και η δημιουργία μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ιταλία μπορεί να δημιουργήσει το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ» και να έχουμε και στη χώρα μας την ελπίδα μιας ανατροπής. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα προσφέρει μεγάλη δυναμική σε όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά. Η Αριστερά θα είναι ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών και φιλοδοξούμε να μετατρέψουμε το Ψηφοδέλτιο Τσίπρας στην έκπληξη των ευρωεκλογών στην Ιταλία. Περιμένουμε τον Αλέξη Τσίπρα στην Ιταλία, όπου προγραμματίζουμε επισκέψεις στο Μιλάνο και το Τορίνο και μια συγκέντρωση στην καρδιά της αριστερής και δημοκρατικής Ιταλίας, την «κόκκινη» Μπολόνια.

26

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

KOINΩΝΙΑ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΛΗΚΑ

Στη Θεσσαλονίκη, σε όλους τους δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος, την ερχόμενη Κυριακή που είναι ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα στηθεί έξω από τα εκλογικά τμήματα μια τρίτη κάλπη, που είναι εξίσου σημαντική με αυτές για την ανάδειξη δημάρχων και περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, η κάλπη που θα εκφράσει τη θέληση των Θεσσαλονικέων να παραμείνει το νερό κοινωνικό αγαθό και θα ανατρέψει τα σχέδια της κυβέρνησης για ξεπούλημα της Εταιρείας Ύδρευση Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ). Οι πολίτες καλούνται να πουν ένα μεγάλο «όχι» στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που σχεδιάζει η κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και μάλιστα παρακάμπτοντας την ετυμηγορία του ΣτΕ που, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, αποφάσισε ότι κακώς η ΕΥΑΘ εντάχθηκε στο συγκεκριμένο ταμείο, το οποίο έχει ως έργο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Μια απόφαση, που αν και δεν έχει καθαρογραφεί ακόμη, τη γνωρίζουν πολύ καλά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ... Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι άτυπο, διότι η συγκυβέρνηση αρνήθηκε να υλοποιήσει τη θετική πρόβλεψη του «Καλλικράτη» που δίνει τη δυνατότητα τοπικών δημοψηφισμάτων για σοβαρά ζητήματα. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα δεν υπογράφηκε ποτέ. Ωστόσο, το Συντονιστικό Φορέων «SOSτε το νερό» προχώρησε την ιδέα του δημοψηφίσματος και κατάφερε να πείσει τα δημοτικά συμβούλια των δήμων του Π.Σ. Θεσσαλονίκης και την ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας να το υιοθετήσουν. Παράλληλα όλα τα δημοτικό συμβούλια και η ΠΕΔΚΜ με αποφάσεις τους αντιτάσσονται στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και ζητούν το νερό να παραμείνει σε δημόσιο ή διαδημοτικό έλεγχο. Αν και άτυπο το δημοψήφισμα είναι ένα ισχυρό μέσο πίεσης προς τη νεοφιλελεύθερη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ να σταματήσει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης ή δήθεν «εκχώρησης» της ΕΥΑΘ στην κοινοπραξία που έστησαν η γαλλική Suez και η εταιρεία του «εθνικού εργολάβου», ΑΚΤΩΡ, που ήδη διαθέτουν ποσοστό 5,4% της ΕΥΑΘ.

«SOSτε το νερό» Το «SOSτε το νερό», στο οποίο συμμετέχουν τοπικοί φορείς, οι εργαζόμενοι στην ΕΥΑΘ, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και προσωπικότητες και ενεργοί πολίτες της Θεσσαλονίκης, εδώ και καιρό σήκωσε όλο το βάρος της ευαισθητοποίησης του κόσμου στο θέμα του νερού, ως κοινωνικό αγαθό. Η σύμπραξη αυτή δημιούργησε ένα δυναμικό και κεφάτο κίνημα, το οποίο κατάφερε να κάνει κυρίαρχη αντίληψη στη Θεσσαλονίκη το αίτημα «όχι στην εμπορευματοποίηση του νερού» και όλοι περιμένουν ότι οι κάλπες που

Η Θεσσαλονίκη ψηφίζει (και) για το νερό της θα στηθούν την ερχόμενη Κυριακή θα βγάλουν ένα σχεδόν ομόθυμο «όχι» των Θεσσαλονικέων στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Αυτό χρειάστηκε πολλή δουλειά, πολλές ενημερωτικές εκδηλώσεις, στις οποίες παρουσιάστηκαν αναλυτικά τα καταστροφικά αποτελέσματα που επέφερε για τους πολίτες η ιδιωτικοποίηση του νερού, όχι μόνο σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως στη Βολιβία, αλλά και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Αμβούργο, που κατάφεραν και ανέκτησαν με μεγάλο οικονομικό κόστος και ύστερα από την κινητοποίηση των κοινωνιών τις εταιρείες ύδρευσης από τις πολυεθνικές. Τις ίδιες πολυεθνικές που επιδιώκουν τώρα να εξαγοράσουν την ΕΥΑΘ και

Όλοι περιμένουν ότι οι κάλπες που θα στηθούν την ερχόμενη Κυριακή θα βγάλουν ένα σχεδόν ομόθυμο «όχι» των Θεσσαλονικέων στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ που λυμαίνονται το νερό διεθνώς. Η εμπειρία λέει, λοιπόν, ότι όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό η ποιότητά του

υποβαθμίστηκε και η τιμή του υπερδιπλασιάστηκε, ενώ ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας σταμάτησε να έχει πρόσβαση στο κοινωνικό αυτό αγαθό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα αυτοδιοικητικά του σχήματα από την αρχή συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα αυτό, χωρίς καμία διάθεση «καπελώματος».

Για να μην πούμε το νερό νεράκι «Στις 18 Μαΐου, στη Θεσσαλονίκη ψηφίζουμε σε τρεις κάλπες. Για δήμαρχο, περιφερειάρχη και για το νερό! Στο δημοψήφισμα αυτό καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα αν συμφωνούμε στην ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης - Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ),

δηλαδή αν συμφωνούμε στην πώληση της ΕΥΑΘ και στην ιδιωτικοποίηση του νερού της πόλης μας» επισημαίνει ο Γιάννης Ν. Κρεστενίτης, καθηγητής ΑΠΘ, μέλος του Συντονιστικού «SOSτε το νερό» και υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος της Ριζοσπαστικής Αριστερής Ενότητας. Για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος εκτιμά ότι «επειδή είναι πλέον πολύ γνωστό ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού απέτυχε όπου και αν εφαρμόστηκε, αφού οδήγησε σε πολύ μεγάλες αυξήσεις στα τιμολόγια και σε υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, είμαστε σίγουροι ότι η επιλογή των πολλών στο δημοψήφισμα της 18ης Μαΐου θα είναι: ΟΧΙ στην πώληση της ΕΥΑΘ, ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού». Το ζητούμενο, όπως εξηγεί, είναι τόσο το πλήθος αυτών που θα προσέλθουν στο δημοψήφισμα, όσο και το πλήθος των πολλών που θα επιλέξουν το «ΟΧΙ». «Το πρώτο πλήθος θα επικυρώσει την απαίτηση των πολιτών για δημοψηφίσματα ‘από τα κάτω’, αφού οδήγησε στο να πραγματοποιηθεί ένα ‘άτυπο’, που όμως απέκτησε επίσημο χαρακτήρα, αφού το συνδιοργάνωσαν οι Δήμοι της Θεσσαλονίκης και η ΠΕΔ-ΚΜ, ύστερα από την πρωτοβουλία του Συντονιστικού πολιτών και φορέων ‘SOSτε το νερό’. Το δεύτερο πλήθος θα του προσδώσει την απαραίτητη βαρύτητα επηρεασμού των μελλοντικών εξελίξεων και οριστικής διακοπής των διαδικασιών πώλησης της ΕΥΑΘ» τονίζει και καταλήγει υπογραμμίζοντας ότι «για να μην πούμε, λοιπόν, το νερό νεράκι, στην κάλπη του νερού δεν δικαιολογείται αποχή!». Στο δημοψήφισμα μπορούν να συμμετέχουν μόνο όσοι είναι δημότες στους δήμους του Πολεοδομικού Συγκροτήματος και όχι ετεροδημότες. Θα γίνει βάσει των εκλογικών καταλόγων και αυτό για να μην μπορεί να αμφισβητηθεί το αποτέλεσμά του.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:

Λέμε «όχι» στους βαρόνους του νερού Όταν σε όλο τον κόσμο γίνεται αντιληπτό ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ένα αποτυχημένο μοντέλο, και η κυβέρνηση συνεχίζει τις προσπάθειες πώλησης ΕΥΑΘ - ΕΥΔΑΠ, δεν είναι τυχαίο. Οι εταίροι που μας πιέζουν και να πουλήσουμε «τα νερά» είναι οι ίδιοι που επανακρατικοποίησαν τις ιδιωτικοποιημένες εταιρείες ύδρευσης στις χώρες τους. Το νερό είναι φυσικό αγαθό, αναγκαίο για τη ζωή και μονοπώλιο. Πληροί λοιπόν όλες τις προϋποθέσεις για ευκαιριακές επενδύσεις από τους βαρόνους του νερού. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώην πρόεδροι των πολυεθνικών εταιρειών ύδρευσης είναι αντιπρόεδροι ή σύμβουλοι στην παγκόσμια τράπεζα, που θεωρεί το νερό εμπόρευμα. Παρά την αποτυχία τους οι πολυεθνικές συνεχίζουν να ασκούν πιέσεις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο προκειμένου να αποκτήσουν το μονοπώλιο αυτό. Με κάθε μέσο. Πρόσφατα, μόλις την περασμένη Τρίτη, όταν στην ΕΥΔΑΠ διοργανώναμε εκδήλωση κατά της ιδιωτικοποίησης, την ίδια ώρα κλιμάκιο της SUEZ επισκεπτόταν τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Να του πει τι άραγε; Παρά την ξεκάθαρη δήλωση του μητροπολίτη Άνθιμου, υπέρ του δημόσιου νερού, το γεγονός της αποικιοκρατικής συμπεριφοράς της πολυεθνικής παραμένει. Και ποιος της έδωσε το

δικαίωμα να συμπεριφέρεται έτσι εκτός από τη συγκυβέρνηση; Μια συγκυβέρνηση που κάνει, τα πάντα για να εξυπηρετήσει τους φίλους της, πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την επιμονή της στο ξεπούλημα; Στη Θεσσαλονίκη αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε σε δημοψήφισμα, για να πειστεί η κυβέρνηση για το αυτονόητο. Η Θεσσαλονίκη, όμως απλώς, ακολουθεί το παράδειγμα του Βερολίνου, της Ιταλίας, της Βιέννης, περιοχές που επίσης με δημοψηφίσματα διεκδίκησαν το αυτονόητο. Δεν είναι λοιπόν θέμα ελληνικό, είναι η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική που κατευθύνεται από τις πολυεθνικές και τις τράπεζες. Στις 19 Μάρτη, παραμονές της ημέρας του νερού, η Κομισιόν «άδειασε» την πρωτοβουλία right2water που συνέλεξε σχεδόν 2.000.000 υπογραφές πανευρωπαϊκά κατά της πολιτικής αυτής. Αυτή την Ευρώπη θέλουμε; Στις 25 Μάη, είναι η σειρά όλων αυτών των κινημάτων να «αδειάσουν» την Κομισιόν και την πολιτική της.

* Ο Γιώργος Αρχοντόπουλος είναι συνδικαλιστής στην ΕΥΑΘ, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

47

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Λ. ΣΤΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗ L.Stavrogianni@avgi.gr

Πάνδημη κατακραυγή για την επέλαση στις ακτές «Αφήστε και κάτι όρθιο» απαιτεί η συντριπτική πλειονότητα πολιτών, οργανώσεων, φορέων μέσω των σχολίων που καταθέτουν επί του νομοσχεδίου «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» του υπουργείου Οικονομικών. Με αυτό προωθείται η ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές δραστηριότητες (μπαράκια, ξαπλώστρες ομπρέλες κ.λπ.), ενώ ως «κίνητρο» δίδεται στα συμφέροντα που θα υφαρπάξουν τη δημόσια περιουσία μέσω ΤΑΙΠΕΔ ή των «στρατηγικών επενδύσεων» να μπαζώσουν ακόμη και θαλάσσιο χώρο (έκταση πέντε τετραγωνικών ανά κλίνη). Μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής είχε κατατεθεί αριθμός - ρεκόρ σχολίων. Επτακόσια εξήντα πέντε σχόλια επί των 25 άρθρων του σχεδίου νόμου με την προθεσμία της διαβούλευσης να εκπνέει στις 15 Μαΐου. Εκατόν εξήντα δύο σχόλια

συγκεντρώνει το πρώτο άρθρο με τους νέους καταστροφικούς ορισμούς παραλίας, αιγιαλού, παρόχθιας ζώνης κ.ά. και 125 σχόλια το άρθρο 11 περί «παραχώρησης απλής

χρήσης αιγιαλού και παραλίας». Τα σχόλια εστιάζουν στην κατάργηση του κοινόχρηστου χαρακτήρα των ακτών και αναδεικνύουν το αντιεπιστημονικό περιεχόμενο των

διατάξεών του που αγνοεί δεδομένα όπως η διάβρωση, η κλιματική αλλαγή, η ευαισθησία των απειλούμενων οικοτότοπων και ειδών. Ταυτόχρονα αναδεικνύουν την αντίθεση του νομοσχεδίου στην κοινοτική νομοθεσία με αιχμή το Πρωτόκολλο Ολοκληρωμένης Διαχείρισης του Παράκτιου Χώρου αλλά και την αντισυνταγματικότητά του παραθέτοντας την πλούσια νομολογία του ΣτΕ. Επ’ αυτού και η φρέσκια γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής (5.5) επί του σχεδίου νόμου για την αδειοδότηση επιχειρήσεων στη διάταξη που επιτρέπει παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας σε φορείς διαχείρισης «οργανωμένων υποδοχέων δραστηριοτήτων» καθιστά σαφές ότι: Λόγω της ευαισθησίας των παράκτιων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων κάθε επέμβαση «όπως έχει κριθεί νομολογιακώς» αποτελεί ειδικό μέτρο που

επιβάλλεται επιτρεπτώς μόνον κατόπιν πλήρως τεκμηριωμένης μελέτης, στο πλαίσιο ορθολογικού σχεδιασμού υπαγορευμένου από χωροταξικά κριτήρια, σύμφωνα με την ιδιομορφία, τη φυσιογνωμία και τις ανάγκες κάθε περιοχής. Παραθέτει δε και την απόφαση του ΣτΕ 3146/1998, η οποία λέει πως κάθε κατασκευή και εγκατάσταση στις ακτές συγχωρείται μόνον για λόγους δημοσίου συμφέροντος, δεόντως τεκμηριωμένου, και ουδέποτε χάριν ιδιωτικών συμφερόντων. Στις προϋποθέσεις τεκμηρίωσης περιλαμβάνει, εκτός της διαφύλαξης του αναγκαίου φυσικού κεφαλαίου και αποφυγής βλάβης του τυχόν υπάρχοντος πολιτιστικού κεφαλαίου, τον σεβασμό της γεωμορφολογίας και του φυσικού αναγλύφου των ακτών, της υδροδυναμικής τους, όπως και τον σεβασμό «του αισθητικού κάλλους αυτών, το οποίον αποτελεί πολύτιμον οπτικόν πόρον».

Ποιες εκτάσεις έχουν καταπατηθεί από τους εμπόρους του κέρδους Οι καταπατητές του αιγιαλού και της παραλίας θα συνεχίσουν να αρμέγουν τη φύση με μπαλκόνια πάνω στο κύμα, αν το νομοσχέδιο γίνει νόμος. Τρεις χιλιάδες διακόσια έξι πρωτόκολλα κατεδάφισης, τα οποία έχουν τελεσιδικήσει, είναι καταχωρισμένα στα κιτάπια της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεώρησης και Κατεδάφισης Αυθαιρέτων, η οποία ανήκει στην Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ, με πηγή προέλευσης τις επτά αποκεντρωμένες διοικήσεις της χώρας. Σε αυτές ανήκει και η αρμοδιότητα της κατεδάφισης. Οι προς κατεδάφιση κατασκευές «φιλοξενούν» εμπορικές χρήσεις, άρα επιχειρηματικές δραστηριότητες, και αποτυπώνονται στον αιγιαλό με τη μορφή διαμορφώσεων κατόπιν μπαζώματος και διάφορων κατασκευών (προβλήτες, τοιχία, μπαρ, εστιατόρια κ.ά.). Οι ξενοδοχειακές μονάδες αυγαταίνουν την αυλή τους προς το κύμα με το τρικ της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου. Ενδεικτικά τον κατάλογο των τελεσίδικων πρωτοκόλλων κατεδάφισης «κοσμούν» περιπτώσεις αρπαγής και κακοποίησης του αιγιαλού με αυθαίρετες κατασκευές, όπως:

o Στην Κω, στον Δήμο Ηρακλειδών, δύο ξενοδοχειακές μονάδες έχουν 200 τ.μ. και 306 τ.μ., αντίστοιχα. Στην περιοχή Μαστιχάρι, ξενοδοχείο έχει μπαζώσει 4.250 τ.μ.

o Στη Ρόδο, στο Λιμανάκι Δήμου Α-

φάντου, έχει καταληφθεί η ακτή σε έκταση 5.000 τ.μ., στις Αμμούδες του Δήμου Καλλιθέας ξενοδοχείο λυμαίνεται 8.000 τ.μ., ενώ στο Καστράκι ταβέρνες καταλαμβάνουν

700 τ.μ. και καντίνες οικειοποιούνται συνολικά 600 τ.μ. Στην Τσαμπίκα καντίνες στη σειρά, συνολικά 200 και 300 τ.μ. Στη Βλύχα, ξενοδοχείο με 800 τ.μ. και στις Αμμουδιές άλλο, με 2.376 τ.μ. Στο Φαληράκι και στις Βρύσες ξενοδοχείο εκμεταλλεύεται 450 τ.μ και εστιατόρια έχουν καταλάβει 600, 400 και 600 τ.μ.

o Στην Κάλυμνο, στο Μασούρι, ξενοδοχείο έχει καταλάβει 1.050 τ.μ.

o Στην Κρήτη, στην Ελούντα, δύο ξε-

νοδοχεία του ίδιου ιδιοκτήτη εκμεταλλεύονται 12 στρέμματα, όπου με διαμορφώσεις και μπαζώματα έχουν κατασκευάσει λιμενοβραχίονες, πλωτές εξέδρες κ.ά. Ξενοδοχειακή μονάδα στα Μάλια της Κρήτης έχει καταλάβει 3.300 τ.μ. Παρ’ ότι το πρωτόκολλο κατεδάφισης είναι αμετάκλητο και με τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου κρίθηκε ότι η έκταση ανήκει στο Δημόσιο, η επιχείρηση κατεδάφισης των κατασκευών πέρυσι την άνοιξη, υπό τον συντονισμό της Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος, ουδέποτε ολοκληρώθηκε.

o Βόρεια, στον Πολύγυρο Χαλκιδι-

κής, σε έκταση 750 τ.μ. στην ακτή, έχουν δημιουργηθεί πισίνες οι οποίες διαθέτουν και στέγαστρα, ενώ στα Μουδανιά έχουν μπαζωθεί 830 τ.μ. Στο νησάκι της Αμμουλιανής στη Χαλκιδική, προβλήτες, τοιχία και μπαρ καταλαμβάνουν 818 τ.μ. Με το άρθρο 15 του σχεδίου νόμου νομιμοποιούνται καταλήψεις και αυθαίρετες κατασκευές στο διηνεκές, ε-

νώ με τον νέο ορισμό της παραλίας, κατασκευές που βρίσκονται εντός της, με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο θα βρεθούν εκτός και μπορούν να τακτοποιηθούν με τον νόμο 4178/2013. Με άλλο άρθρο (άρ. 12, παράγραφος 4) διατηρούνται οι αυθαίρετες

κατασκευές αν ενσωματωθούν σε υπό εκτέλεση έργο. Σε κάθε περίπτωση, η επιβράβευση της κατάληψης δημόσιας περιουσίας και λειτουργίας αυθαίρετων κατασκευών ακυρώνει τον ρόλο των υπηρεσιών που υπερασπίζονται το δημόσιο συμφέρον και την εφαρμογή των κανόνων.

Πόσο μάλλον όταν η Υπηρεσία Επιθεώρησης και Κατεδάφισης Αυθαιρέτων, σε σύσκεψη με τις αρμόδιες υπηρεσίες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων τον Μάρτιο, αποφάσισε να προχωρήσει σε κατεδαφίσεις με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, ύψους ενός εκατ. ευρώ.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

48

ΘΕΜΑΤΑ

Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΤΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ

Μια ιστορική παραίτηση ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ

Ο Σύλλογος Επιστημόνων της μειονότητας Δυτικής Θράκης είναι το μόνο όργανο που έχει αναγνωριστεί επίσημα εδώ και χρόνια. Όπως είναι γνωστό, άλλωστε, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όλοι οι σύλλογοι της μειονότητας που είχαν τον όρο «τουρκικός» κρίθηκαν παράνομοι. Παρά την καταδίκη της χώρας, βεβαίως, από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο Σύλλογος Επιστημόνων είναι ένα ιστορικό σωματείο το οποίο ιδρύθηκε το 1981 και τα πρώτα χρόνια της δράσης του ανέδειξε όλα τα σημαντικά προβλήματα της μειονότητας, αλλά και πρωταγωνίστησε στο θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων των επιστημόνων της μειονότητας, ακόμη και με απεργίες πείνας, όπως αυτή των φαρμακοποιών. Στον σύλλογο επί αρκετά χρόνια ήταν πρόεδρος ο πρώην βουλευτής του ΣΥΝ, τότε, Μουσταφά Μουσταφά. Μαζί του και μια γενιά επιστημόνων που είχαν προσεγγίσει την Αριστερά ή ήταν και μέλη κομμάτων της Αριστεράς. Είναι τα χρόνια που

ο Σύλλογος διεκδικεί και αγωνίζεται χωρίς τα μέλη του Δ.Σ. να επιζητούν καριέρες. Η εκλογή αργότερα του Μουσταφά Μουσταφά ως βουλευτή της Αριστεράς για πρώτη φορά ήταν ουσιαστικά απότοκο μιας κοινωνικής δράσης της εποχής εκείνης. Είχε να κάνει με ένα κίνημα δικαιωμάτων που τόσο ο ΣΥΝ τότε, που σημειωτέον έπαιρνε 3%, όσο και ο Σύλλογος Επιστημόνων, στήριζαν ο καθένας από τη δική του μεριά. Αλλά αυτή η εποχή τελείωσε και από τότε ο σύλλογος περνά μεγάλη κρίση. Στηρίζεται και στηρίζει τα κόμματα εξουσίας, συναινεί σε επιλογές και προωθήσεις προέδρων του σε θέσεις υποψηφίων στα ψηφοδέλτια, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του Μνημονίου, ο σύλλογος σιωπά και ο πρόεδρός του, μέχρι πριν από λίγο καιρό, συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του σημερινού περιφερειάρχη, ο οποίος στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ. Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, σε δημόσια τοποθέτησή του στον σύλλογο, ο Μουσταφά Μουσταφά υπέβαλε την παραίτησή του από μέλος του. Παραίτηση που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον κόσμο των επιστημό-

Στον σύλλογο της μειονότητας επί χρόνια ήταν πρόεδρος ο πρώην βουλευτής του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά. Μαζί του και μια γενιά επιστημόνων που είχαν προσεγγίσει την Αριστερά

νων της μειονότητας, αλλά και γενικότερα. Παραίτηση που σηματοδοτεί εξελίξεις, όπως αναφέρει και ο ίδιος στην επιστολή παραίτησης, η οποία είναι ένα σημαντικό κείμενο που α-

ποτελεί τομή στην πολιτική ζωή της μειονότητας. Η επιστολή αυτή αναπότρεπτα δημιουργεί εξελίξεις και θέτει ερωτήματα που δεν αφορούν μόνο τη

μειονότητα. Επί της ουσίας αναδεικνύει ζητήματα με τα οποία θα πρέπει να ασχοληθεί η μελλοντική κυβέρνηση της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

Η επιστολή Μουσταφά Μουσταφά «Προς το Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστημόνων της Μειονότητας: Ο ΣΕΜΔ Θράκης ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, κάτω από αντίξοες συνθήκες που βίωνε η κοινωνία μας. Ο σύλλογος, κάτω από αυτές τις συνθήκες, ανέπτυξε πολύπλευρη δραστηριότητα, αγωνίσθηκε για τα προβλήματα των μελών του και της κοινωνίας, πήρε μέρος σε μικρούς και μεγάλους αγώνες, ανέπτυξε σχέσεις με τους φορείς της περιοχής, έγινε χώρος συζήτησης, αναζήτησης λύσεων στα προβλήματα που ταλάνιζαν την περιοχή. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον αγώνα για την αναγνώριση των πτυχίων (περίφημο ΔΙΚΑΤΣΑ), για άδεια άσκησης επαγγέλματος στους φαρμακοποιούς, άρθρο 19 του ΚΕΙ εκπαίδευσης, καταχρηστικές απαλλοτριώσεις κ.λπ. Τα τελευταία χρόνια, ενώ ο αριθμός των με-

λών αυξήθηκε, οι δυνατότητες για δράση και δουλειά είναι σαφέστερα περισσότερες και ο σύλλογος έχει οδηγηθεί σε αδράνεια και στασιμότητα. Η συμμετοχή των μελών στις γενικές συνελεύσεις είναι μηδαμινή, ενώ στις εκλογές για ανάδειξη Δ.Σ. που γίνονται μόλις και μετά βίας εξασφαλίζεται το έβδομο μέλος του Δ.Σ. Οι νέοι επιστήμονες, των οποίων ο αριθμός αυξάνεται ημέρα με την ημέρα, δεν ενδιαφέρονται για τον σύλλογο, δεν γίνονται μέλη. Μπορεί να υπάρχουν πολλές δικαιολογίες, πολλές εξηγήσεις γι’ αυτή την πραγματικότητα. Αλλά η κύρια ευθύνη βαραίνει το Δ.Σ. του συλλόγου και τους προέδρους που εκλέγονται. Ένας σύλλογος που δεν ασχολείται με τα προβλήματα των μελών, δεν ασχολείται με τα προβλήματα της κοινωνίας, της οποίας οι επιστήμονες είναι αναπόσπαστο τμήμα, με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται σε τέλμα και σε ανυποληψία στη συνείδηση των μελών του και

της κοινωνίας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ενώ στην Ελλάδα γίνονται πρωτόγνωρα πράγματα, υπάρχει μια οικονομική κρίση που φτάνει στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, νέοι επιστήμονες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα, βασικά δικαιώματα και ελευθερίες εξαφανίζονται και ο σύλλογος τελεί σε βαριά ραθυμία, κάνει διαχείριση της ύπαρξής του. Τα δύο τελευταία χρόνια, που η οικονομική κρίση ‘μαυρίζει’ το μέλλον και την προοπτική του ελληνικού λαού και της κοινωνίας, προστέθηκαν ενδεικτικά και άλλα προβλήματα στη μειονότητα. Σε διεθνές συνέδριο που έγινε στην Κομοτηνή ο εκπρόσωπος του υπουργείου απαγόρευσε τη χρήση της τουρκικής από σύνεδρο. Άρχισαν να διορίζονται ιεροδιδάσκαλοι στα δημόσια γυμνάσια και τα λύκεια οι οποίοι θα διδάξουν το Ισλάμ (σε ποια γλώσσα;) στα χιλιάδες παιδιά της μειονότητας. Το υπουργείο

Ένας σύλλογος που δεν ασχολείται με τα προβλήματα των μελών, δεν ασχολείται με τα προβλήματα της κοινωνίας, της οποίας οι επιστήμονες είναι αναπόσπαστο τμήμα, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια σε τέλμα και ανυποληψία

συστήνει επιτροπή για σύνταξη ‘Κώδικα Σαρίας’ στα αραβικά και στα ελληνικά. Ένας σύλλογος που δεν τα ακούει αυτά, που δεν τα ξέρει, έχει λόγο ύπαρξης; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ευθύνη του επιστήμονα, του διανοούμενου, για τα τεκταινόμενα της εποχής του; Αν υπάρχει τέτοια ευθύνη, μήπως δεν ευδοκιμεί στην περιοχή μας; Ενώ όλα αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα απασχολούν τους επιστήμονες και την κοινωνία όλη ενόψει των επικείμενων εκλογών του Μαΐου, ο προεδρικός θώκος του συλλόγου προσφέρθηκε για τον δημοτικό συνδυασμό του συγκυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) στην Κομοτηνή, λόγω εσωτερικών προβλημάτων και προσωπικών εμπαθειών δεν έγινε η δουλειά και τότε προσφέρθηκε στον περιφερειακό συνδυασμό του ίδιου κόμματος. Δεν μπορώ να ανεχθώ αυτή την κατάντια. Ο σύλλογος έχει ένδοξο αγωνιστικό παρελθόν. Ήμουν πρόεδρός του επί δύο θητείες. Υπήρξα μέλος του Δ.Σ. Υπάρχει μεγάλη συμβολή του συλλόγου στο ψωμί που τρώμε όλοι οι επιστήμονες. Έζησα στο πλαίσιο των δράσεων του συλλόγου εξαιρετικές στιγμές, που είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη μου και είμαι υπερήφανος γι’ αυτές. Γι’ αυτούς τους λόγους, με βαθιά οδύνη, παραιτούμαι από μέλος του συλλόγου. Η ζωή δεν επιτρέπει κενά. Καλώ όλους τους επιστήμονες σε συστράτευση γύρω από τα ιδανικά, τον αγώνα της συλλογικής δουλειάς και της κοινωνικής ευθύνης του επιστήμονα. ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΜΟΥΣΤΑΦΑ»

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

50

ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΑΠΟ THN ΜΠΟΚΟ ΧΑΡΑΜ ΣΤΗ ΝΙΓΗΡΙΑ

Η καρδιά του σκότους ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΤΡΙΚΚΑ

«Εγώ απήγαγα τα κορίτσια σας» ανακοίνωσε υπερήφανος ο ηγέτης της ισλαμικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ την προηγούμενη εβδομάδα. Εκείνο όμως που προκάλεσε παγκόσμιο σοκ δεν ήταν η ανάληψη της ευθύνης αλλά η υπόσχεσή του να πουλήσει τις 223 μαθήτριες που κρατά η οργάνωση από τις 14 Απριλίου στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Και όλα αυτά στο όνομα του Θεού. Τη Μπόκο Χαράμ υπερασπίζεται μια εκδοχή του Ισλάμ τόσο φονταμενταλιστική, ώστε να απαγορεύει (χαράμ = απαγορευμένο) στους μουσουλμάνους κάθε πολιτική ή κοινωνική δραστηριότητα που συνδέεται με δυτικά πρότυπα (μπόκο). Και στα πρότυπα αυτά περιλαμβάνονται οι εκλογές, το να φορά κανείς παντελόνια ή να πηγαίνει σε ένα σχολείο που δεν είναι κατηχητικό. Υπ’ αυτήν την έννοια τα δυτικά πρότυπα είναι απεριόριστα και ο κατάλογος των «απίστων» ατελείωτος. Κάτω από τις εντεινόμενες εσωτερικές και διεθνείς επικρίσεις για την ανικανότητα των αρχών να κάνουν το παραμικρό για να εντοπίσουν τις μαθήτριες εδώ και ένα μήνα, ο πρόεδρος της Νιγηρίας Τζόναθαν Γκούντλακ ανακοίνωσε ότι ξεκινά «παγκόσμια εκστρατεία» για την απελευθέρωσή τους. Εκτός από το να συλλαμβάνει ντόπιες ακτιβίστριες που πρωτοστατούν στις ογκώδεις διαδηλώσεις για τον ίδιο στόχο, η κυβέρνηση απηύθυνε έκκληση για βοήθεια στην Ουάσιγκτον εκφράζοντας την ελπίδα ότι ο πρόεδρος Ομπάμα θα βοηθήσει τη χώρα να επιλύσει τα «σοβαρά προβλήματα ασφάλειάς» της. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γαλλία δεσμεύτηκαν να παρέχουν στη νιγηριανή κυβέρνηση κάθε συνδρομή για την επίτευξη του στόχου.

Είναι όμως η στρατιωτική βοήθεια και μια διεθνής «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» αυτό που πραγματικά χρειάζεται η σημερινή Νιγηρία και κατ’ επέκταση η Αφρική; Στη συγκεκριμένη ήπειρο κατοικεί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο η περιοχή αντιπροσωπεύει μόλις το 2,7% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Και αυτό περιορίζεται βασικά σε δύο χώρες, τη Νότια Αφρική και τη Νιγηρία. Το προσδόκιμο ζωής μετά βίας ξεπερνά τα 50 χρόνια και πέφτει ακόμη πιο χαμηλά στις χώρες που μαστίζονται από λιμούς και το AIDS. Την ίδια ώρα η περιοχή είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους και σπάνια μεταλλεύματα. Το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων της γαλλικής πυρηνικής βιομηχανίας παράγεται στο Μάλι, που, διόλου τυχαία «φιλοξενεί» το τελευταίο διάστημα ισχυρές γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις. Προβλέπεται ότι πολύ σύντομα οι ΗΠΑ θα καλύπτουν το ένα τέταρτο των ενεργειακών τους αναγκών από τις χώρες του Κόλπου της Γουινέας. Και φυσικά υπάρχει ο μεγάλος ανταγωνιστής, η Κίνα, που πραγματοποιεί τελευταία σημαντικές επενδύσεις σε ολόκληρη την ήπειρο και προμηθεύεται το μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων που έχει ανάγκη η τεράστια βιομηχανία της από χώρες της κεντρικής Αφρικής. Δεν προκαλεί επομένως απορία η ραγδαία στρατιωτικοποίηση της ηπείρου την τελευταία δεκαετία. Επισήμως η μοναδική σημαντική στρατιωτική βάση που διαθέτουν οι ΗΠΑ βρίσκεται στο Τζιμπουτί. Ωστόσο, χιλιάδες Αμερικανοί στρατιωτικοί στρατολογούν και εκπαιδεύουν Αφρικανούς σε δεκάδες άλλες αφρικανικές χώρες υπό το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Την ίδια ώρα η Ουάσιγκτον έχει αυξήσει τη

στρατιωτική βοήθεια προς τους συμμάχους τους στην περιοχή εξοικονομώντας τα σχετικά κονδύλια από περικοπές στην ανθρωπιστική βοήθεια. Η αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στην ήπειρο πολλαπλασίασε τόσο τις εστίες αστάθειας όσο και τις διάφορες «τρομοκρατικές» οργανώσεις. Η Ουάσιγκτον υποστήριξε το 2006 την αιθιοπική εισβολή στη Σομαλία που γέννησε την ισλαμική οργάνωση Σαμπάμπ. Η επέμβαση στη Λιβύη εξόπλισε τις οργανώσεις που λίγο αργότερα ανέτρεψαν την κυβέρνηση στο Μάλι - παρεμπιπτόντως ο αρχηγός τους Αμαντού Σανόγκο είχε εκπαιδευτεί από τον αμερικανικό στρατό. Ποιοι τελικά είναι οι υποστηρικτές της Αλ Κάιντα στην Αφρική; Γιατί, με την εξαίρεση της Μπόκο Χαράμ (που ακόμη και σύμφωνα με τους New York Times οφείλει περισσότερο την ύπαρ-

Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» αφήνει πίσω του μόνο ερείπια. Μια ματιά στην «απελευθερωμένη» Λιβύη των πολεμάρχων είναι αρκετή

ξή της στις οικονομικές ανισότητες μεταξύ χριστιανικού Νότου και μουσουλμανικού Βορρά, καθώς και τη βαναυσότητα των ντόπιων δυνάμεων ασφαλείας, «Στη Νιγηρία μια φονική ομάδα έχει τοπικές ρίζες» -25.2.2012), οι περισσότερες ένοπλες οργανώσεις δεν φαίνονται να εμπνέονται από έναν παγκόσμιο «ιερό πόλεμο», αλλά από πολύ συγκεκριμένα τοπικά ζητήματα. Τη Μπόκο Χαράμ δεν είναι η μοναδική ανταρτική οργάνωση της Νιγηρίας. Υπάρχει και το Κίνημα για την Απελευθέρωση του Δέλτα του Νίγηρα (MEND), που εδώ και δεκαετίες δίνει μια άνιση μάχη με το νιγηριανό στρατό και τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες που εκμεταλλεύονται τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα της περιοχής. Ο διακηρυγμένος στόχος του δεν είναι η επιβολή του ισλαμικού νόμου, αλλά η εθνικοποίηση του πετρελαϊκού πλούτου και η αποζημίωση των κατοίκων της περιοχής από τις ανεπανόρθωτες περιβαλλοντικές ζημιές που έχει προκαλέσει στην περιοχή η ανεξέλεγκτη δράση των πολυεθνικών. Η εντατικοποίηση των αντιτρομοκρατικών επιχειρήσεων στη Νιγηρία θα μπορούσε επομένως να εξυπηρετήσει βαθύτερους στόχους από τη συντριβή των σκοταδιστών της Μπόκο Χαράμ. Με την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση, η Νιγηρία θα προσπαθούσε να κάμψει την αντίσταση των κατοίκων του Δέλτα, το Μαρόκο θα ενέτεινε τις επιχειρήσεις κατά του Μετώπου Πολισάριο και ο Νίγηρας πιθανότατα θα επιχειρούσε να «ξεριζώσει» τις ένοπλες οργανώσεις των Τουαρέγκ που σήμερα απειλούν τις γαλλικές εξορύξεις ουρανίου στη Σαχάρα. Τα προβλήματα για την Αφρική δεν έχουν τέλος. Χρειάζεται όμως πραγματική διαστροφή για να θέσει κανείς στην κορυφή του καταλόγου την τρομοκρατία. Η πείνα, η ξηρασία και οι επιδημίες προκαλούν καθημερινά απείρως περισσότερα θύματα σε έναν πόλεμο που έχει μόνο αμάχους. Από την άλλη, ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» -το ιδεολογικό τέκνο του Τζορτζ Μπους, το οποίο έχει αγκαλιάσει με τόση θέρμη ο διάδοχός του- αφήνει πίσω του μόνο ερείπια. Μια ματιά στην «απελευθερωμένη» Λιβύη των πολεμάρχων είναι αρκετή.

Ποια είναι η Μπόκο Χαράμ

1903: To λεγόμενο χαλιφάτο Σοκότο που περιλαμβάνει τα εδάφη της σημερινής Βόρειας Νιγηρίας, του Νίγηρα και του Νότιου Καμερόν περνά υπό βρετανικό έλεγχο. Σημειώνονται οι πρώτες αντιδράσεις ενάντια στο εκπαιδευτικό σύστημα της αποικιοκρατικής διοίκησης.

2002: Ο κληρικός Μοχάμεντ Γιουσούφ ιδρύει την Μπόκο Χαράμ δημιουργώντας μια θρησκευτική σχολή και ένα τέμενος στο Μαϊντουγκούρι της βόρειας Νιγηρίας.

2009: Σταδιακά η οργάνωση θέτει ως στόχο τη δημιουργία ισλαμικού κράτους. Αρχίζουν οι πρώτες ένοπλες επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα. Ο Γιουσούφ συλλαμβάνεται και εκτελείται υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η είδηση του θανάτου του πυροδοτεί κύμα βίαιων διαδηλώσεων στη Βόρεια Νιγηρία. Σεπτέμβριος 2010: Η οργάνωση πραγματοποιεί την πιο εντυπωσιακή μέχρι τότε ενέργεια της απελευθερώνοντας εκατοντάδες κρατουμένους από τη φυλακή του Μπαούτσι. Δεκέμβριος 2010: Σημειώνονται δεκάδες πολύνεκρες επιθέσεις στο Μαϊντουγκούρι. Μάιος 2011: Η εκλογή του Τζόναθαν Γκουντλάκ στην προεδρία της χώρας συνοδεύεται από εκρήξεις βομβών σε πολλές πολιτείες. Ιούνιος 2011: Η πρώτη βομβιστική επίθεση στην πρωτεύουσα Αμπούτζα έχει ως στόχο τα αρχηγεία της αστυνομίας. Δεκέμβριος 2011: Μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων κατά χριστιανών την ημέρα των Χριστουγέννων.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 MAΪΟΥ 2014

51

ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΑ ΣΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΑΡΧΙΕΣ

Στην κόψη του ξυραφιού η Ουκρανία ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΑΝΑΛΥΣΗ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ

Η σημερινή μέρα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη στη φλεγόμενη Ουκρανία. Κρίσιμες είναι οι απαντήσεις που θα δώσει η πραγματικότητα (κι ο χρόνος) σε μια σειρά επιτακτικά ερωτήματα: Θα γίνουν σήμερα τα δημοψηφίσματα στις ανατολικές επαρχίες της χώρας; Κι αν ναι, θα διεξαχθούν αναίμακτα; Θα πάνε μαζικά οι πολίτες να ψηφίσουν ή όχι; Και τι θα ψηφίσουν; Αυτό που κυριαρχεί στην ανατολική Ουκρανία είναι ο φόβος και η αγανάκτηση. Ειδικά μετά τις φρικιαστικές εικόνες από το φλεγόμενο κτήριο των συνδικάτων στην Οδησσό, οι ρωσόφωνοι κάτοικοι φοβούνται μήπως πέσουν στα νύχια των ακροδεξιών της «μεταβατικής» κυβέρνησης του Κιέβου- όπως τους κατηγορούν- γι’ αυτό και οι αυτονακηρυχθείσες ηγεσίες τους δεν αποδέχθηκαν την παραίνεση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν να αναβάλλουν το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία. Αλλά και όσοι κάτοικοι αυτών των επαρχιών θέλουν να παραμείνουν σε μια ενωμένη Ουκρανία φοβούνται να εκφραστούν, μήπως και βρεθούν έρμαια την επόμενη μέρα στα χέρια των αυτονομιστών. Με κάθε νέο νεκρό, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα εντείνεται, κάθε μέρα που περνάει το χάσμα μεταξύ Κιέβου και Ντονέτσκ διευρύνεται. Κι είναι εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμήσει κανείς εάν οι προεδρικές εκλογές της 25ης Μαΐου θα διεξαχθούν σε όλη τη χώρα- πόσο μάλλον εάν το αποτέλεσμά τους θα δεσμεύει όλους τους πολίτες της σημερινής Ουκρανίας.

Η ρελάνς του Πούτιν Προς στιγμήν την περασμένη Τετάρτη, όταν ο Πούτιν βγήκε να ζητήσει την αναβολή του δημοψηφίσματος, φάνηκε ότι η ειρήνη ήταν πολύ κοντά. Η Δύση, που πίεζε συνεχώς τον Ρώσο πρόεδρο να παρέμβει, ήταν σίγουρη ότι ο Πούτιν ελέγχει τους αυτονομιστές. Τώρα, βλέπει να διαψεύδεται και δεν ξέρει τι να πιστέψει: πράγματι οι ρωσόφωνοι της ανατολικής Ουκρανίας αυτενεργούν - οπότε κακώς κατηγορούσαν τον Πούτιν ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά- ή μήπως η ρελάνς του Ρώσου προέδου

ήταν απλά ένα ακόμη σημαδεμένο χαρτί; Η κατάσταση φαντάζει αδιέξοδη στο διπλωματικό πεδίο. Ή μάλλον είναι ένα παιχνίδι για γερά νεύρα. Κανείς δεν θέλει να ξεκινήσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο για την Ουκρανία- αλλά πάντοτε μπορεί να γίνει ένα ολέθριο λάθος στην εκρηκτική ισορροπία μεταξύ απειλών και διαλόγου. Το ΝΑΤΟ δε λέει να αποσύρει την απόφασή του για μεταφορά στρατιωτών, τεθωρακισμένων και αεροσκαφών στο έδαφος των μελών του της Ανατολικής Ευρώπης, που συνορεύουν με την Ουκρανία και τη Ρωσία, ενώ η Ρωσία όλο δηλώνει ότι θα αποσύρει τις στρατιωτικές μονάδες της από τα σύνορα της Ουκρανίας κι όλο παραμένουν εκεί. Όσο για την απειλή των περαιτέρω κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος της Ρωσίας, μπορεί να μένει επί της ουσίας στα λόγια- καθώς οι Ευρωπαίοι έχουν πλήρη συνείδηση ότι θα υπάρξουν αντίποινα, άρα απειλείται κατ’ αρχάς η ενεργειακή τους επάρκεια, η οποία εξαρτάται κατά πολύ από το ρωσικό αέριο- ωστόσο έχει ήδη πλήξει τη ρωσική οικονομία.

Η πρωτοβουλία του ΟΑΣΕ... Πάντως, όλοι οι δίαυλοι επικοινωνίας παραμένουν ανοιχτοί, με τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο και να ετοιμάζει ένα ειρηνευτικό σχέδιο- κατά

Οι τελευταίες εξελίξεις o Δημοψήφισμα σήμερα στις επαρχίες του Ντονέτσκ και του Λουκάνσκ στην ανατολική Ουκρανία, παρά την έκκληση του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να αναβληθεί και παρά την ανίσχυρη άρνηση της μεταβατικής κυβέρνησης του Κιέβου να το αποδεχθεί. o Συγκρούσεις στη Μαριούπολη στα ανατολικά της Ουκρανίας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ από την περιοχή υπάρχουν νεκροί και τραυματίες, ενώ το δημαρχείο της πόλης έχει τυλιχθεί στις φλόγες. o Ο υπουργός Ενέργειας της Ρωσίας, Αλεξάντερ Νόβακ ανακοίνωσε ότι από τον Ιούνιο η Ουκρανία θα μπορεί να χρησιμοποιεί ρωσικό αέριο μόνο εάν το πληρώνει προκαταβολικά. Πάντως, για αύριο έχει προγραμματιστεί μια πρώτη συνάντηση εκπροσώπων της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έναρξη διαπραγματεύσεων, ώστε να σταματήσει ο καβγάς για το αέριο. o Η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση της ουκρανικής κυβέρνησης στις ανατολικές επαρχίες θα συνεχιστεί, δήλωσαν από κοινού ο πρόεδρος Αλεξάντερ Τουρτσίνοφ και ο πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «δεν πρόκειται να διαπραγματευτούν με ένοπλους αυτονομιστές». o Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ κάλεσε την Ουάσινγκτον

να πιέσει τη μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου να ξεκινήσει συνομιλίες με τους αυτονομιστές του Ντονέτσκ και του Λουκάνσκ. o Ο πρόεδρος του Ευρω-

παϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν βαν Ρομπάι μεταβαίνει αύριο στο Κίεβο. Στόχος του να πείσει τον Ουκρανό πρωθυπουργό να ξεκινήσει έναν «εθνικό διάλογο». o Ο ΟΑΣΕ ετοιμάζει έναν ο-

δικό χάρτη για μια ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία. Μεταξύ άλλων ζητά από την κυβέρνηση του Κιέβου να κάνει μια κίνηση καλής θέλησης, «αναγγέλλοντας αμέσως» αμνηστία για τους φιλορώσους ακτιβιστές.

τα φαινόμενο με τις ευλογίες όλων, τόσο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όσο και της Μόσχας. Ο λεγόμενος «οδικός χάρτης» τον οποίο συζήτησε ο νυν επικεφαλής του ΟΑΣΕ, υπουργός Εξωτερικών της Ελβετίας, Ντιντιέ Μπούρκχαλτερ με τον πρόεδρο Πούτιν, περιλαμβάνει μια σειρά συγκεκριμένα βήματα για την αποκλιμάκωση της βίας στην ανατολική Ουκρανία, μεταξύ των οποίων την παροχή αμνηστίας από τη μεταβατική κυβέρνηση του Κιέβου στους ρωσόφωνους ακτιβιστές, οι οποίο με τη σειρά τους καλούνται να αποχωρήσουν από τα κυβερνητικά κτήρια που έχουν καταλάβει. Επιπλέον, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας και των ΗΠΑ, Σεργκέι Λαβρόφ και Τζον Κέρι φαίνεται να έχουν συνεχώς ανοιχτή γραμμή, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μιλά σχεδόν καθημερινά με τον Πούτιν- χωρίς... θεαματικά αποτελέσματα. Προβληματικό ήταν άλλωστε το γεγονός ότι η Μέρκελ υποδέχτηκε προχτές- έστω από την πίσω πόρτα και χωρίς κάμερες- τον νέο εκλεκτό της για την προεδρία στην Ουκρανία, τον ολιγάρχη της σοκολάτας, Πιοτρ Ποροσένκο.

H κατάρα των ολιγαρχών Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ανθρώπων στην Ουκρανία, που στην πλειονότητά τους δεν είναι ούτε νεοναζί- όπως επιμένει η ρωσική προπαγάνδα-, ούτε μεταφασίστες- όπως επιμένει η δυτική προπαγάνδα- είναι ότι οι πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή αυτή τη στιγμή τόσο στο Κίεβο όσο και στις ανατολικές επαρχίες είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι ολιγάρχες, που έχουν διαλύσει και καταληστεύσει τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

52

ΚΟΣΜΟΣ

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗ

Σε αντίθεση με την ψυχροπολεμική εποχή, η Ρωσία και η Κίνα συνδέθηκαν μετά το 1991 με σειρά κοινών συμφερόντων, τα οποία μπορούν εύκολα ν’ ανιχνευτούν σήμερα στον οικονομικό, πολιτικό, πολιτισμικό και στρατιωτικό τομέα. Δύο περιπτώσεις από αυτές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι αρκετά ουσιώδεις για την ανάλυση της θέσης της Κίνας στην ουκρανική κρίση και τις σχέσεις Πεκίνου Μόσχας. Η πρώτη αφορά τη συνεργασία στα ενεργειακά ζητήματα και η δεύτερη στην εξωτερική πολιτική και διπλωματία, αφού οι δυο χώρες είναι μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έχουν δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις του Οργανισμού.

Κοινά σημεία Με στόχο τον περιορισμό της εξάρτησης της ρωσικής ενεργειακής βιομηχανίας από τις εξαγωγές αερίου αποκλειστικά προς τις δυτικές χώρες, σημαντικός αριθμός συμφωνιών έχουν υπογραφεί την τελευταία δεκαετία μεταξύ του Πεκίνου και των ρωσικών ενεργειακών κολοσσών Ρόσνιεφτ και Γκάζπρομ. Οι συμφωνίες αυτές προβλέπουν μεταξύ άλλων την κατασκευή αγωγών και τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων φυσικού αερίου προς την Κίνα, από τα Ουράλια στα δυτικά σύνορα, αλλά και από την περιφέρεια της Σαχαλίνης και διά μέσου του Χαμπάροβσκ, στις ανατολικές περιοχές της Ρωσίας. Τα τελευταία χρόνια επίσης το εμπόριο μεταξύ των δυο χωρών αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, με τη Ρωσία να βρίσκεται στους 9 πιο σημαντικούς εμπορικούς εταίρους της Κίνας και το ύψος των εμπορικών συναλλαγών να ξεπερνάει τα 90 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Τι συμβαίνει όμως στην εξωτερική πολιτική των δύο χωρών και στις πολιτικές τους για την αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων; Με δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας, Πεκίνο και Μόσχα αποτελούν κύριους παράγοντες ισορροπίας του διεθνούς συστήματος ασφαλείας. Ουκ ολίγες φόρες οι προσεγγίσεις των δυο χωρών σε καίρια διεθνή ζητήματα συμπίπτουν, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως οι πολιτικές τους ταυτίζονται. Σε γενικές γραμμές, ο κύριος άξονας της διπλωματίας της Κίνας βασίζεται στην πάγια θέση της περί μη επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών.

ΚΙΝΑ - ΡΩΣΙΑ

Οι σινορωσικές σχέσεις σε νέα εποχή Διαφορετικές προσεγγίσεις Οι σινο-ρωσικές σχέσεις δεν χαρακτηρίζονται όμως στη μεταψυχροπολεμική εποχή μόνο από κοινές προσεγγίσεις και συμφέροντα συνδεδεμένα με τις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις των δυο χωρών. Τα προηγούμενα χρόνια αναλυτές εστίαζαν την προσοχή τους στο δημογραφικό ζήτημα στη Ρωσία και συγκεκριμένα στις αραιοκατοικημένες περιοχές της Ανατολικής Ρωσίας. Σύμφωνα με τις αναλύσεις αυτές, ένα σενάριο μαζικής μετακίνησης Κινέζων πολιτών από τα σινορωσικά σύνορα με σκοπό τη μόνιμη εγκατάσταση τους στις απομακρυσμένες περιοχές της Ρωσίας, θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική πρόκληση για το Κρεμλίνο στο μέλλον και στην προσπάθεια της Μόσχας να αναλάβει οικονομικές και άλλες πρωτοβουλίες στην περιοχή. Πάντως, αναφορικά με τη θέση της Ρωσίας στην Ασία, δυτικοί αναλυτές εκφράζουν την δυσπιστία τους για τις δυνατότητες του Κρεμλίνου να παίξει ηγετικό ρόλο, θεωρώντας υπέρτερη την οικονομική ισχύ της Κίνας αλλά και άλλων κρατών της περιοχής, όπως της Ιαπωνίας. Εκτός από την οικονομική ισχύ, το δημογραφικό στοιχείο της γείτονος της Ρωσίας, με πληθυσμό δέκα φορές μεγαλύτερο από τον ρωσικό, αποτελεί εξίσου σημαντικό παράγοντα που θα μπορούσε να επηρεάσει τις σχέσεις των δυο χωρών. Το 2012 άλλωστε ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντγιέντεφ τόνισε την ανάγκη να προστατευτεί η περιοχή από μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών που θα προ-

Δυτικοί αναλυτές εκφράζουν την δυσπιστία τους για τις δυνατότητες του Κρεμλίνου να παίξει ηγετικό ρόλο, θεωρώντας υπέρτερη την οικονομική ισχύ της Κίνας έρχονται από τις γύρω περιοχές. Θα μπορούσαν όμως τα σενάρια αυτά να προκαλέσουν ρήξη στις σχέσεις Κρεμλίνου-Πεκίνου; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη ιδίως εάν λάβουμε υπόψη τα κοινά συμφέροντα αλλά και τους ανταγωνισμούς στο διεθνές στερέωμα. Πρώτα από όλα η Μόσχα, όπως διαφαίνεται και από τα γεγονότα στην Ουκρανία, δεν πρόκειται να επιτρέψει την περιθωριοποίηση της ως παγκόσμιας δύναμης, και σίγουρα οι προτεραιότητες της για την οικονομική ανάπτυξη των ανατολικών περιοχών της με επίκεντρο το Βλαδιβοστόκ, βρίσκονται πολύ υψηλά στην ατζέντα της. Ενδεικτική των προθέσεων της Ρωσίας στην Ασία, είναι οι επισκέψεις του προέδρου Πούτιν τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Βλαδιβοστόκ, με αφορμή τη διοργάνωση του Συνεδρίου του ΑΠΕΚ (Οικονομική συ-

νεργασία χωρών Ασίας-Ειρηνικού) με τη Μόσχα να προσπαθεί σαφώς να αποκτήσει μια περισσότερο καθοριστική θέση στην Ανατολική Ασία. Κατά δεύτερον η Ρωσία παραμένει μια στρατιωτική υπερδύναμη, σ’ ένα τομέα που η ρωσική πολιτική είναι σε μεγάλο βαθμό πετυχημένη διατηρώντας όχι μόνο την υπεροχή από το οπλοστάσιο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και αναπτύσσοντας νέες στρατιωτικές τεχνολογίες. Οι ΗΠΑ όμως από την πλευρά τους δεν είναι σίγουρο πως θα ένιωθαν ικανοποίηση από μια ενδυνάμωση της ρωσικής επιρροής στην Ασία. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, δεν δέχθηκε να παραστεί στη Συνεδρίαση του ΑΠΕΚ στο Βλαδιβοστόκ το 2012, επικαλούμενος τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Εκείνη την περίοδο όμως οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις είχαν ήδη εισέλθει σε περίοδο ψυχρότητας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με τους ανταγωνισμούς των ΗΠΑ με την Κίνα (κυρίως μέσω της Ιαπωνίας η γεωστρατηγική σημασία της οποίας έχει αναβαθμιστεί) θα μπορούσαν να φέρουν πιο κοντά τη Μόσχα και το Πεκίνο; Ήδη η Ουάσινγκτον με την περιβόητη «στροφή προς την Ασία» (βλέπε άρθρο Μ. Τρίκκα, Κυριακάτικη Αυγή 27.04.2014) σχεδιάζει τη μεταφορά ισχυρών στρατιωτικών δυνάμεων στην Άπω Ανατολή.

Η περίπτωση της Ουκρανίας Πώς όμως επηρεάζονται οι σχέσεις των δυο χωρών με αφορμή την κρίση στην Ουκρανία; Ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Κίνας στον ΟΗΕ,

Λιού Τζιέι σε σχετικές δηλώσεις του ανέφερε πως κύρια αιτία της κρίσης στην Ουκρανία υπήρξε η «εξωτερική επέμβαση». «Αυτό το γεγονός προκάλεσε σοβαρές ζημιές στη χώρα», είπε ο Κινέζος διπλωμάτης. Συνεχίζοντας, έδωσε έμφαση στην ανάγκη αναζήτησης μιας πολιτικής λύσης που θα εστιάζει σε συμφωνίες με τις μειονότητες των διαφόρων περιοχών της Ουκρανίας. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Κινέζος πρέσβης έκανε αναφορά στο προτεινόμενο σχέδιο της Κίνας για την αποκλιμάκωση της ουκρανικής κρίσης, βασικό σημείο του οποίου μεταξύ άλλων, είναι η αποχή από οποιεσδήποτε μονομερείς ενέργειες (βλέπε polit.ru και Ria Novosti). Βέβαια, η Κίνα προτίμησε να απέχει στην ψηφοφορία που έγινε τον Μάρτιο στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την Ουκρανία, αφήνοντας τη Ρωσία να ασκήσει μόνη της βέτο. Η απόφαση του Πεκίνου να μην κάνει χρήση του δικαιώματος αρνησικυρίας στο σχετικό ψήφισμα δεν μπορεί ωστόσο να ερμηνευτεί απαραίτητα ως ταύτιση με την πολιτική των ΗΠΑ και της Ε.Ε. σε αντίθεση με ό,τι θα ήθελαν να πιστεύουν ορισμένοι αναλυτές που έκαναν αναφορά για «απομόνωση» της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή. Ήδη από τα τέλη Μαρτίου, η Ουάσινγκτον επιχείρησε να στραφεί στο Πεκίνο για την επιβολή οικονομικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, όμως έλαβε αρνητική απάντηση. Οι λόγοι της άρνησης αυτής πιθανόν να έχουν να κάνουν σε πρώτο βαθμό με τις στενές οικονομικές σινο-ρωσικές σχέσεις και σε δεύτερο βαθμό με τη δυσαρέσκεια του Πεκίνου για τη γενικότερη πολιτική στάση των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία. Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν σχολιάζοντας τη στάση της Κίνας στην ουκρανική κρίση δήλωσε πως «οι σχέσεις μας αναπτύσσονται με απόλυτη επιτυχία» ενώ επισήμανε ότι «είμαστε γείτονες και σε ένα βαθμό, φυσικά και σύμμαχοι» (οικονομική εφημερίδα Βζγκλιάντ). Μένει να φανεί πώς θα αντιδράσει το Πεκίνο μετά και τις τελευταίες εξελίξεις καθώς η θέση του οικονομικού γίγαντα της Ασίας υπέρ ή μη της στήριξης της Μόσχας, είναι βαρύνουσας σημασίας όχι μόνο για την ουκρανική κρίση αλλά και για την ισορροπία ισχύος σε Ασία και Ευρώπη.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

53

ΚΟΣΜΟΣ

Έπεται συνέχεια;

ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ

ΤΟΥ ΔΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΙΛΗ*

Ο ακανθώδης δρόμος προς την αποκλιμάκωση

νηματιών των ανατολικών επαρχιών.

Η ευθύνη στο Κίεβο Έστω και αν πρόκειται για τακτικό ελιγμό, η κίνηση της Μόσχας πετάει το μπαλάκι της ευθύνης στο γήπεδο Δυτικών και Κιέβου. Ιδίως προς το τελευταίο, ενδεχομένως να εκτιμά / προσδοκά ότι δεν θα καταφέρει να εκπληρώσει τους δύο όρους της (διακοπή των στρατιωτικών επιχειρήσεων και εκκίνηση εθνικού διαλόγου για την αναθεώρηση του συντάγματος) προκειμένου να μπορεί κατόπιν να το χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν. Είτε για να δικαιολογήσει τυχόν ενέργειες είτε για να αναδείξει την ανεύθυνη στάση της άλλης πλευράς. Έχοντας ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους πως η μεγαλύτερη αυτονομία των ουκρανικών επαρχιών μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, η Ρωσία προσφέρει την ευκαιρία διευθέτησης κατά την ομαλή εκδοχή. Ειδάλλως επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της παράλυσης κρατικών δομών, της απόρριψης του εκλογικού αποτελέσματος και της διεξαγωγής τοπικών δημοψηφισμάτων, και όλα αυτά με την Ουκρανία να βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Ακόμη και αν μέρος αυτών των απειλών είναι κομμάτι του ψυχολογικού πολέμου, η επιλογή της ειρηνικής επίλυσης έναντι των γεγονότων των τελευταίων εβδομάδων μοιάζει εύλογη. Επιπρόσθετα, το Κρεμλίνο επιδιώκει, έστω και μερικώς, να απεμπλακεί από την υπερέκθεσή του ως αποκλειστικού υπεύθυνου για την εσωτερική αποσταθεροποίηση αλλά και να αποφύγει «ατυχήματα» που μπορεί να το υποχρεώσουν σε επιλογές (π.χ. εισβολή / περιορισμένη επέμβαση) που επιθυμεί να αποφύγει, και οι οποίες θα επιδεινώσουν περαιτέρω τις σχέσεις του με τους Δυτικούς του

εταίρους. Επίσης, ανάλογα με την αποδοχή ή μη της πρότασης Πούτιν, δοκιμάζεται και η επιρροή του επί των ρωσόφιλων στοιχείων που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή (των μαχών).

Βήμα μπροστά Για την αδύναμη προσωρινή κυβέρνηση, η πρόθεση έναρξης διαλόγου αποτελεί ένα ενθαρρυντικό μισό βήμα μπροστά. Με τις εκλογές να αποτελούν το μεγάλο στοίχημα, και αναγκαία ελάχιστη συνθήκη για τη μερική αποκατάσταση της τάξης, οι ατελέσφορες πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονται υπό το βάρος των εσωτερικών πιέσεων, καταδεικνύουν την ανάγκη υιοθέτησης ενός εναλλακτικού τρόπου προσέγγισης ώστε να μην αμφισβητηθεί η διαδικασία και ειδικότερα το αποτέλεσμα. Εντούτοις, παρά το ότι οι προτάσεις Πούτιν προσφέρουν μία διέξοδο, χωρίς μάλιστα το Κίεβο να φαίνεται ο επισπεύδων, δύσκολα δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις και αντίρροπες δυνάμεις που θα αντισταθούν στην όποια συνεννόηση τόσο με τις ανατολικές επαρχίες όσο και με τη Ρωσία ευρύτερα. Κοντολογίς, βρισκόμαστε ακόμη μακριά από την αναστροφή του κλίματος και εν αναμονή επιπλέον πρωτοβουλιών, που μόνο αν εφαρμοστούν στην πράξη θα αυξήσουν τις πιθανότητες μίας σταδιακής μείωσης των εντάσεων. Δυστυχώς, με ευθύνη όλων των εμπλεκόμενων μερών, αυτή η προσπάθεια γίνεται πλέον σε κινούμενη άμμο. Παραμένει άδηλο το αν θα αποτραπεί η εγχώρια σύρραξη, καθώς και το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης που πιθανώς θα προκύψει.

* Ο δρ Κωνσταντίνος Φίλης είναι διευθυντής Ερευνών του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων

της εβδομάδας

Τα τελευταία 24ωρα παρατηρούμε μερική μετατόπιση θέσεων προς την αναγκαία αποκλιμάκωση στην Ουκρανία. Η μεν Ρωσία ζήτησε την αναβολή του δημοψηφίσματος στα ανατολικά της χώρας, αποδέχτηκε την εξέταση ενός «οδικού χάρτη» που θα διαμορφωθεί από τον δυτικόστροφο Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και, το κυριότερο, εκδήλωσε τη στήριξή της στις επικείμενες εκλογές. Βέβαια, υπό την προϋπόθεση συμμετοχής των ρωσόφωνων στη διαπραγμάτευση αλλά και της ολοκλήρωσης της συνταγματικής αναθεώρησης πριν από αυτές. Ως προς το τελευταίο, παρότι είναι κατανοητή η πρόθεση της Μόσχας να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να προκαταλάβει τον επόμενο πρόεδρο, ώστε αυτός να μην έχει τη δυνατότητα, με νωπή λαϊκή εντολή, να κινηθεί προς άλλη κατεύθυνση από τη μεταβίβαση εξουσιών στις επαρχίες, διακρίνουμε μια αντίφαση. Την πρόσδωση της δυνατότητας συνταγματικής μεταρρύθμισης σε μία μεταβατική -μη εκλεγμένη- κυβέρνηση, την οποία το Κρεμλίνο δεν αναγνωρίζει. Πώς, συνεπώς, θα αποδεχθεί τυχόν συμφωνία, κατά πόσο αυτή θα μπορεί να τροποποιηθεί κατόπιν των εκλογών και βάσει ποιων ασφαλιστικών δικλίδων θα κατοχυρωθεί η εφαρμογή της από την νέα τάξη πραγμάτων που θα προκύψει στη χώρα; Από την άλλη, αν δεν υπάρξει κάποιου είδους συμβιβασμός με το ρωσόφωνο στοιχείο, το τελευταίο δύσκολα θα συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία, απονομιμοποιώντας εν τοις πράγμασι το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό ενέχει και ένα επιπλέον ρίσκο: η ουκρανική κοινωνία, που εύλογα έχει αρχίσει να αισθάνεται κόπωση από τη συνεχιζόμενη εσωτερική αστάθεια, να βρει στις εκλογές την ευκαιρία να εκδηλώσει τις απόψεις της διά της συμμετοχής. Σε μία τέτοια περίπτωση θα φανεί ότι οι ένοπλες ομάδες δεν εκφράζουν την πραγματική βούληση της πλειοψηφίας παρά μόνο ίδια συμφέροντα, γεγονός που θα περιορίσει τη δυναμική τους. Άρα η προσφυγή στις κάλπες φαντάζει ως μία πιο ασφαλής επιλογή, η οποία, συν τοις άλλοις, ενδέχεται να ανατρέψει μερικώς το αποτέλεσμα, επιφέροντας δεύτερο γύρο. Στο μεσοδιάστημα, εφόσον το κλίμα μεταξύ των (κατά τα φαινόμενα δυτικόφιλων) υποψηφίων αναμένεται να οξυνθεί, δεν αποκλείεται να δουν με μεγαλύτερη μετριοπάθεια τα αιτήματα των ρωσόφωνων ώστε να επιτύχουν καλύτερο ποσοστό. Ωστόσο, ο κίνδυνος σε αυτό το σενάριο είναι να προτιμήσουν να προσεταιριστούν τις ψήφους των εξτρεμιστικών, εθνικιστικών στοιχείων (που αποτελούν πιο κοντινό ακροατήριο), κλιμακώνοντας τη ρητορική τους σε βάρος των κι-

Με καθυστέρηση δύο εβδομάδων αντέδρασε η διεθνής κοινή γνώμη στην απαγωγή των 223 Νιγηριανών μαθητριών. Οι μαθήτριες απήχθησαν στις 14 Απριλίου από την ισλαμιστική ομάδα Μπόκο Χαράμ και μόλις στις αρχές Μαΐου η υπόθεσή τους ήλθε στο προσκήνιο. Αρχικά η απαγωγή είχε αφήσει αδιάφορα τα περισσότερα ΜΜΕ, που είχαν στρέψει την προσοχή τους στο θέμα του ναυαγίου του φέρι στη Νότια Κορέα και στις έρευνες για την πτήση MH370. Χρειάστηκε εκτεταμένη εκστρατεία στο Διαδίκτυο προκειμένου η απαγωγή των κοριτσιών να γίνει διεθνές θέμα, με συγκεντρώσεις εκτός Νιγηρίας. Χάρη λοιπόν στα κοινωνικά δίκτυα, οι μικρές συγκεντρώσεις μερικών εκατοντάδων ανθρώπων στο Λάγκος και την Αμπούζα μετατράπηκαν σε παγκόσμιο φαινόμενο. #BringBackOurGirls, το hashtag διαδόθηκε αστραπιαία, ύστερα από πρωτοβουλία των οικογενειών και συγγενών, στο Twitter, προκαλώντας παγκόσμια κινητοποίηση. Αναπαράχθηκε πάνω από 2 εκατομμύρια φορές από την Πρωτομαγιά. Απλοί χρήστες και αργότερα γνωστές προσωπικότητες ευαισθητοποιήθηκαν. Από την Αμερικανίδα ΥΠΕΞ, Χίλαρι Κλίντον ώς τη Μισέλ Ομπάμα, την Ατζελίνα Τζολί αλλά και τη Γαλλίδα υπουργό Δικαιοσύνης, Κριστιάν Τομπιρά, τα μηνύματα συμπαράστασης πέφτουν βροχή. Η σύζυγος του Μπαράκ Ομπάμα εμφανίστηκε στο Twitter κρατώντας ένα χαρτόνι που έγραφε «φέρτε πίσω τα κορίτσια μας», ενώ ένα γνωστό μοντέλο έγραψε το ίδιο με το κραγιόν της στον καθρέφτη του μπάνιου της. Πλέον τα γρανάζια αυτού που εμφαντικά ονομάζεται «διεθνής κοινή γνώμη» έχουν ενεργοποιηθεί. Το θέμα βρίσκεται πλέον στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας παγκοσμίως, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των πολιτικών. Έτσι τέσσερις χώρες δήλωσαν την «προθυμία» τους να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Νιγηρίας στις έρευνες. Η Βρετανία έστειλε διπλωμάτες και εμπειρογνώμονες του υπουργείου Άμυνας για «εξεύρεση αντιτρομοκρατικών λύσεων», δείχνοντας ότι υπηρετεί τη δική της ατζέντα. Όπως άλλωστε τη δική τους ατζέντα προωθούν η Γαλλία (ο Ολάντ δήλωσε ότι η χώρα του θα κάνει τα πάντα για να βρει τα κορίτσια) και η Κίνα, που εξέφρασε τη βούλησή της να παράσχει ό,τι πληροφορίες διαθέτουν οι υπηρεσίες πληροφοριών της, στην κυβέρνηση της Νιγηρίας. Για αρκετούς αναλυτές οι κινήσεις αυτές είναι προκαταρκτικές επικείμενης στρατιωτικής επέμβασης στη Νιγηρία. Κυρίως από την πλευρά των ΗΠΑ, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει η Τζουμόκ Μπαλογκούν, συνιδρύτρια ενός ενημερωτικού ιστοτόπου. Η Μπόκο Χαράμ, που σημαίνει «η δυτική εκπαίδευση είναι αμαρτία», έχει περάσει προσωρινά σε δεύτερο πλάνο, καθώς οι Νιγηριανοί πολίτες έχουν αρχίσει να ανησυχούν μήπως το ξαφνικό «ενδιαφέρον» μετατραπεί σε στρατιωτική επέμβαση. Δεν θα είναι δα και η πρώτη φορά...

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

54

ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΥ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ

Ένα μανιφέστο για την Ευρώπη από τον Τομά Πικετί Καιρό είχε να βγάλει η Γαλλία έναν οικονομολόγο που να μετράει η γνώμη του, έστω κι αν σταρ έγινε στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το βιβλίο του «Το κεφάλαιο του 21ου αιώνα» να είναι πρώτο στη λίστα των μπεστ σέλερ. Ο Τομά Πικετί με τη δουλειά του ουσιαστικά έχει ξεκινήσει μια καμπάνια για την αναδιανομή του πλούτου, αναδεικνύοντας, με μια εντυπωσιακή τεκμηρίωση, το πόσο βαθαίνουν οι ανισότητες στον δυτικό κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες, από τότε που κυριάρχησε ο νεοφιλελευθερισμός. Τώρα ο Γάλλος οικονομολόγος, μαζί με άλλους 15 διανοούμενους, αποφάσισε να παρέμβει στα ευρωπαϊκά δρώμενα με αφορμή τις ευρωεκλογές. Παρουσίασε ένα μανιφέστο για την Ευρώπη, στο οποίο προτείνει σαρωτικές αλλαγές στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, «που αποδείχθηκαν δυσλειτουργικοί», ώστε η Ε.Ε. να ξεπεράσει την «υπαρξιακή κρίση» που αντιμετωπίζει. Ο βασικός στόχος, σύμφωνα με τον Πικετί, είναι απλός: «Η δημοκρατία και οι δημόσιες αρχές πρέπει να επανακτήσουν τον έλεγχο και να ρυθμίσουν αποτελεσματικά τον παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό του 21ου αιώνα». Και ειδικότερα στην Ευρωζώνη, πρέπει να προχωρήσουν στη δη-

μιουργία νέων οικονομικών, φορολογικών και δημοσιονομικών εργαλείων. Η πρώτη συγκεκριμένη πρόταση του Πικετί είναι να μοιράζεται τρόπον τινά η φορολογία επί των επιχειρήσεων σε όλη την Ευρωζώνη, αρχής γενομένης από τη Γαλλία και τη Γερμανία, ώστε να μην μπορούν πλέον οι πολυεθνικές να χρησιμοποιούν τις διαφορές μεταξύ των χωρών και τα «παραθυράκια» για να μην πληρώνουν πουθενά φόρους. «Κάθε χώρα θα μπορούσε να έχει έναν εταιρικό φόρο γύρω στο 20% για τα δικά της ταμεία κι ένα επιπλέον 10% για τα κοινοτικά ταμεία, ώστε επιτέλους η Ευρωζώνη να έχει έναν αληθινό προϋπολογισμό». Η δεύτερη πρόταση είναι η δημιουργία ενός πραγματικά δημοκρατικού θεσμού για την Ευρωζώνη, είτε με τη μορφή ενός κοινοβουλίου που θα αποτελείται από τους ευρωβουλευτές των κρατών - μελών που μοιράζονται το ευρώ, είτε με τη μορφή ενός νέου σώματος που θα αποτελείται από εθνικούς βουλευτές των χωρών της Ευρωζώνης, βασισμένο στην αρχή «ένας πολίτης, μία ψήφος». Έτσι οι αποφάσεις δεν θα λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις -»είναι μύθος ότι ένας άνθρωπος (σ.σ.: ο πρωθυπουργός) εκπροσωπεί μια χώρα»-, αλλά από το σύνολο των πολιτικών

Προεκλογικό αγώνα με φόβητρο την ελληνική χρεοκοπία κάνει ο Μπερντ Λούκε της Εναλλακτικής για τη Γερμανία

Το ελληνικό πλεόνασμα στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα Είναι ή δεν είναι αληθινό το πρωτογενές πλεόνασμα που με περισσή υπερηφάνεια περιφέρει στις προεκλογικές του εμφανίσεις ο Αντώνης Σαμαράς; Το ερώτημα αυτό κοντεύει να γίνει κεντρικό στον γερμανικό προεκλογικό αγώνα όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, με τον Χριστιανοδημοκράτη υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να το απαντά θετικά και να το επικαλείται ως απόδειξη ότι πέτυχε το ελληνικό πρόγραμμα, ότι η Μέρκελ ακολουθεί τη σωστή πολιτική για την υπέρβαση της ευρωκρίσης. Η αλήθεια είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση θα προτιμούσε να ξεχαστεί ότι υπάρχει Ελλάδα μέχρι να κλείσουν οι κάλπες των ευρωεκλογών, αλλά οι ευρωσκεπτικιστές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) δεν την αφήνουν. Αυτό το νεότευκτο κόμμα των «καθηγητάδων», όπως λένε στη Γερμανία, έκανε μια εξαιρετικά καλή εμφάνιση στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου -στο τσακ δεν έπιασε το 5% για να μπει στη Βουλή- και προσπαθεί να διαπρέψει στις ευρωεκλογές με σύνθημα μεταξύ άλλων «Οι Έλληνες υποφέρουν, οι Γερμανοί πληρώνουν». Ο επικεφαλής της AfD, καθηγητής Μπερντ Λούκε εδώ και μέρες αμφισβητεί την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος στην Ελλάδα -για να χτυπήσει το «success story» της Μέρκελ- και βρήκε σύμμαχο τον διευθυντή του ινστιτούτου Ifo του Μονάχου Χανς Βέρνερ Ζιν, ο οποίος επιμένει ότι η Ελλάδα παραμένει ένα βήμα από τη χρεοκοπία κι ότι το πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα δημιουργικής λογιστικής, «αφού έχουν αφαιρεθεί αυθαίρετα από τον υπολογισμό του τα δισεκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τη διάσωση των τραπεζών».

Κοινοβούλιο για την Ευρωζώνη και Κοινό Ταμείο Απόσβεσης Χρέους προτείνει ο Τομά Πικετί

δυνάμεων, ανάλογα πάντα με την εκλογική ισχύ τους. Η τρίτη πρόταση έχει να κάνει με την κρίση χρέους. «Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθεί οριστικά είναι να συγκεντρώσουμε τα χρέη των χωρών της Ευρωζώνης σε ένα καλάθι. Μόνο έτσι θα σταματήσει να επανέρχεται η κερδοσκοπία με τα επιτόκια. Πρακτικά, ένα πρώτο βήμα έχει γίνει με τη δημιουργία του μηχανισμού στήρι-

ξης ESM, αλλά είναι απαραίτητο να γίνουν κι άλλα βήματα, καθώς και να διασφαλιστεί ο δημοκρατικός έλεγχος του ESM». Μάλιστα, το πρώτο βήμα σ’ αυτή τη κατεύθυνση, σύμφωνα με τον Πικετί, μπορεί να στηριχθεί στην πρόταση των «σοφών» οικονομικών συμβούλων της γερμανικής κυβέρνησης για ένα «ευρωπαϊκό ταμείο απόσβεσης χρέους», όπου θα μπουν όλα τα χρέη που ξεπερνούν το κατά Μάαστριχτ νόμιμο 60% του ΑΕΠ.

Ο Σουλτς και η διγλωσσία για το ΤΤΙΡ Για τον επικεφαλής υποψήφιο των Ευρωσοσιαλιστών Μάρτιν Σουλτς, οι πιο δύσκολες προεκλογικές ομιλίες είναι οι... εντός έδρας. Κι αυτό διότι σχεδόν παντού στις προεκλογικές συγκεντρώσεις που γίνονται στη Γερμανία εμφανίζονται διαδηλωτές με συνθήματα ενάντια στη συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών με τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΤΤΙΡ) - οι περισσότεροι από τους οποίους είναι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του SPD. Για να κερδίσει τους διαδηλωτές, ο Σουλτς λέει ότι «όποιος θέλει να μπει στη δική μας αγορά (σ.σ.: την ευρωπαϊκή) πρέπει να σέβεται τα δικά μας

στάνταρντ». Και προσθέτει πάντα ότι «Όποιος πιστεύει ότι με εμάς θα διαπραγματευτεί μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου, με την οποία θα χαμηλώσουν τα στάνταρντ στην προστασία των καταναλωτών και την προστασία δεδομένων, θα μας βρει απέναντι». Όμως, ο πρόεδρός του στο SPD και υπουργός Οικονομίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ είναι επίσημα υπέρμαχος του ΤΤΙΡ- και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις προσπαθεί να πείσει το κοινό ότι με τη συμφωνία θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και θα διευκολυνθούν οι εξαγωγές.

«Σταματήστε το ΤΤΙΡ» λένε οι διαδηλωτές στις συγκεντρώσεις του Μάρτιν Σουλτς

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΚΟΣΜΟΣ

55 ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ n.kyriakidis@avgi.gr

To ισπανικό θέρετρο Μπενιντόρμ, στις αρχές της δεκαετίας του ’60 (αριστερά) όπως απεικονίζεται σε καρτ-ποστάλ της εποχής. Είχαν αρχίσει ήδη να ξεφυτρώνουν τα πρώτα πολυώροφα ξενοδοχεία, αλλά στους γύρω λόφους έβοσκαν ακόμα πρόβατα και στον κάμπο υπήρχαν ελιές και λεμονιές. Δεξιά, το Μπενιντόρμ όπως είναι σήμερα, κάτι ανάμεσα σε Σιγκαπούρη και Χονγκ-Κoνγκ. Αν υπερισχύσουν και στην Ελλάδα οι οπαδοί αυτού του μοντέλου «αξιοποίησης» των ακτών, ίσως σε 20-30 χρόνια από σήμερα η Ψάθα και η Χιλιαδού να μοιάζουν κάπως έτσι...

Παλάτια στην άμμο Η ισπανική «Φλόριντα», η ακτή Μάνγκα ντελ Μαρ Μενόρ στην ομώνυμη λιμνοθάλασσα στο Κάπο ντε Πάλος της Καρθαγένης. Όπως ήταν το 1964 κι όπως είναι σήμερα... Είναι κι αυτό ένα είδος μόχλευσης που δημιουργεί υπεραξία. Παρά την κρίση, παραμένει επικερδής δραστηριότητα. Η τσιμεντοποίηση των αιγιαλών χάριν τουριστικής και οικιστικής «ανάπτυξης», αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στα «Άπαντα» της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας και προσφέρεται για ειδική μελέτη. Τα συμφέροντα εδώ δεν είναι... μονοπρόσωπα. Είναι πολλά και διαπλεκόμενα: Κατασκευαστικές, εργολάβοι, ιδιοκτήτες γης, μεσίτες, επενδυτές ακινήτων, τουριστική βιομηχανία, τοπική αυτοδιοίκηση κοκ. Οι «διασυνδέσεις» μεταξύ τους, πολυεπίπεδες και δαιδαλώδεις. Ιστορικά, η Ισπανία κρατά τα σκήπτρα στον τομέα αυτό στην Ευρώπη. Πολύ πριν την εποχή του ευρώ, απ’ τη δεκαετία του ‘60 ήδη, η οικιστική βιομηχανία στις ισπανικές ακτές άρχισε να γιγαντώνεται και γρήγορα εξελίχθηκε σε πυλώνα της εθνικής οικονομίας. Μαζί της άρχισαν να ξεδιπλώνονται- συνεχίζοντας μέχρι σήμερα- όλες οι αμαρτίες των πολιτικών που συνδέονται με την εμπορική «αξιοποίηση» του φυσικού περιβάλλοντος. Η σταδιακή μετάλλαξη του φυσικού τοπίου σ’ έναν παραλογισμό οικιστικής σαρδελοποίησης μολύνει σήμερα τα περισσότερα δημοφιλή ισπανικά θέρετρα, ειδικά στη Μεσόγειο.

Πάνω στο κύμα... Η χώρα έχει μεγάλη και άσχημη εμπειρία στην οικιστική «ανάπτυξη» των ακτών, που λογικά θα έπρεπε να προβάλλεται ως παράδειγμα προς αποφυγή κι όχι προς μίμηση για τους άλλους «νότιους» της Ευρώπης. Απ’ τα τυπικά παραθαλάσσια συγκροτήματα «στούντιο» και μεζονετών της δεκαετίας του ‘90, η οικοδομική βιομηχανία της Ισπανίας μεταπήδησε εν μια νυκτί μετά το ευρώ, στους ουρανοξύστες «τύπου Ντουμπάι» και στα φαραωνικά μπλοκ διαμερισμάτων, χτισμένα κυριολεκτικά «πάνω στο κύμα»... Πέρυσι τον Μάιο, η δεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι πέρασε στη βουλή τροποποίηση του νόμου του 1988 για τον αιγιαλό, δίνοντας τη δυνατότητα στους εργολάβους να χτίζουν μόλις 20 μέτρα (!) απ’ τη θάλασσα, αντί των 100 που προβλέπονταν μέχρι τότε. Η τροποποίηση προς το χειρότερο ενός νόμου που ήδη θεωρείται αποτυχημένος, ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Κινήματα πολιτών, περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και η αντιπολίτευση, ξεσηκώθηκαν κατά του Ραχόι. «Γυρίσαμε 25 χρόνια πίσω» είπε χα-

ρακτηριστικά η Πιλάρ Μάρκος εκπρόσωπος της ισπανικής Greenpeace, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι ουσιαστικά υποθάλπτει τα συμφέροντα των εργολάβων. «Πρόκειται για το αποκορύφωμα της βαρβαρότητας της οικοδομικής έκρηξης», συμπλήρωσε η ακτιβίστρια.

Οργανωμένη καταστροφή Στις κατά καιρούς εκθέσεις της, η Greenpeace έχει αποτυπώσει το μέγεθος της συστηματικής καταστροφής των ισπανικών ακτών στ΄ όνομα της «ανάπτυξης». Σε έκθεσή της το 2010, αποκάλυψε ότι τα προηγούμενα 20 χρόνια καταστρέφονταν κάθε μέρα έκταση αιγιαλού ίση με 8 γήπεδα ποδοσφαίρου για να κατασκευαστούν ξενοδοχεία και παραθεριστικά συγκροτήματα. Η μαζική οικοδόμηση κατά μήκος της ισπανικής ακτογραμμής συνεχίζεται ασταμάτητα μέχρι σήμερα, παρά την οικονομική κρίση. Έχει εξαπλωθεί πλέον σε μερικές από τις καλύτερα διατηρημένες παραθαλάσσιες περιοχές της Ισπανίας, στην Μούρθια, την Αλμέρια, τη Χουέλβα, τη Γαλικία και την Καντάβρια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο μεγαλύτερος κίνδυνος της πυκνής δόμησης κοντά στις ακτές προέρχεται από την κατασκευή πλήθους αναγκαίων υποδομών, οι μακροχρόνιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις των οποίων είναι άγνωστες και είναι αδύνατο να προβλεφθούν. Δεν θα περίμενε βέβαια κανείς από όσους παίζουν στο χρηματιστήριο της γης να έχουν περιβαλλοντικές «ευαισθησίες». Άλλωστε αποτελεί κοινό μυστικό στην Ισπανία ότι, ειδικά μετά το ευρώ, το 2001, δεκάδες οικιστικά και ξενοδοχειακά συγκροτήματα ξεφύτρωσαν στις παραλίες παράνομα, έχοντας εξασφαλίσει πολεοδομικές κι άλλες άδειες από τις τοπικές αρχές, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δωροδοκήθηκαν απ’ τους εργολάβους. Εκατοντάδες-αν όχι χιλιάδες- εκλεγμένοι της τοπικής αυτοδιοίκησης και στελέχη της τοπικής γραφειοκρατίας καταδικάστηκαν τα τελευταία χρόνια σ’ όλη την Ισπανία για διαφθορά που σχετίζεται με οικοδομικά «πρότζεκτ» πάνω στις ακτές.

Διακοπές στους... ουρανοξύστες Το πιο αντιπροσωπευτικό ίσως δείγμα του ισπανικού μοντέλου παράκτιας οικιστικής «ανάπτυξης» και μαζικού τουρισμού, δεν είναι άλλο απ’ τη λουτρόπολη Μπενιντόρμ, στην επαρχία Αλικάντε της Βαλένθια, απέναντι από την Ίμπι-

θα, στη φημισμένη Κόστα Μπλάνκα. Με μόλις 71.000 μόνιμους κατοίκους και δεκάδες ουρανοξύστες «πολυτελών» ξενοδοχείων και παραθεριστικών διαμερισμάτων να στοιβάζονται σε μια κλειστή παραλία μήκους 6,5 χλμ, το Μπενιντόρμ κατέχει ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ: είναι η πόλη με τα περισσότερα ψηλά κτήρια ανά κάτοικο στον κόσμο! Πάνω από το 30% των ακινήτων εδώ έχει αγοραστεί από ξένους. Απ’ τη δεκαετία του ‘60 αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τουρίστες απ’ τη Βρετανία, την Ιρλανδία, το Βέλγιο, την Ολλανδία αλλά και την ίδια την Ισπανία. Με 5 εκατομμύρια αφίξεις τουριστών ετησίως, είναι το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της χώρας και της Ευρώπης. Η οικονομική δραστηριότητα στην πόλη έφτασε κάποτε να αντιστοιχεί στο 12% του ΑΕΠ της Ισπανίας. Το Μπενιντόρμ είχε έσοδα 16.853.000 ευρώ την ημέρα (!) επί ένα ολόκληρο χρόνο, δηλαδή κάτι παραπάνω από

700.000 ευρώ την ώρα! Όμως, η εικόνα της πόλης από ψηλά, αντανακλά όλη τη βαναυσότητα και την κακοποίηση της φύσης απ’ την ανθρώπινη απληστία. Το νέο «σύμβολο» του θερέτρου είναι ο «α λα Ντουμπάι» δίδυμος πύργος In Tempo που η κατασκευή του ολοκληρώνεται εντός των ημερών. Με 200 μέτρα ύψος, 47 ορόφους και 269 διαμερίσματα (!) είναι σήμερα το ψηλότερο κτήριο κατοικιών στην Ευρώπη. Ο αρχικός προγραμματισμός προέβλεπε αποπεράτωση το 2009, αλλά μετά το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων και τη χρεοκοπία της τράπεζας Caixa Galicia που είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή του με 93 εκατ. ευρώ, η ανέγερση πάγωσε. 80 διαμερίσματα είχαν προπωληθεί όσο το έργο ήταν στα «μπετά». Για τα υπόλοιπα, τα μεσιτικά γραφεία έχουν βγάλει ήδη «προσφορές»: 358.000 ευρώ για μια γκαρσονιέρα, 512.000 για ένα δυάρι και 1.615.000 για ένα «ρετιρέ»...

Παραθεριστές στην παραλία Λεβάντε του Μπενιντόρμ. Με περίπου 300.000 ευρώ που κοστίζει μια τυπική γκαρσονιέρα στους ουρανοξύστες της λουτρόπολης, έχεις εξασφαλίσει ότι θα κάνεις μπάνιο στα κατουρλιά. Αυτό λέγεται «ανάπτυξη»...

Εξάμβλωμα από μπετόν. Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της φάμπρικας «αξιοποίησης» των ισπανικών ακτών, το εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο «Αλγκαρόμπικο» στο Κάπο ντε Γκάτα της Αλμέριας, περιμένει την κατεδάφισή του. Ύστερα από κινητοποιήσεις και αγώνα των κατοίκων, το 2009 οι δικαστικές αρχές το χαρακτήρισαν αυθαίρετο και ζήτησαν να σταματήσει η ανέγερσή του. Μια αλληγορία της φρενίτιδας για το χρυσωρυχείο των ακινήτων που κυρίευσε την Ισπανία μετά το ευρώ.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

56

ΤΗΣ ΠΕΠΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η ώρα μοιάζει να μην προσφέρεται για να μιλάμε για ιδέες και για Πολιτισμό. Όταν οι άνθρωποι πένονται, εξευτελίζονται, συνθλίβονται από την κρίση, κάθε τέτοια συζήτηση κινδυνεύει να φανεί πολυτέλεια. Ωστόσο, οι προσπάθειες, οι αγώνες δεν μπορούν να αποκτήσουν δύναμη και διάρκεια χωρίς όραμα. Και η παιδεία, με τη μορφή της εκπαίδευσης είτε με όποια άλλη, πρέπει να εκφράζει το όραμά μας σχετικά με το μέλλον όλων μας, αλλά πρωτίστως των νέων. Τα ερωτήματα και οι σκέψεις που ακολουθούν, τμήμα εισήγησής μου στη συνάντηση εικαστικών που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ας θεωρηθούν μια μικρή συμβολή προς την κατεύθυνση αυτή. Ποια παιδεία, ποιοι άνθρωποι, ποια κοινωνία; Ή, αλλιώς, ποια πρέπει να είναι η ουσία, τα μέσα, ο στόχος, μιας άλλης εικαστικής παιδείας; Το ζήτημα της οριοθέτησης του πεδίου: Πριν από κάποιες δεκαετίες ή και λιγότερο, η θεσμική μορφή, το περιεχόμενο και ο στόχος της εικαστικής παιδείας ήταν ή έμοιαζαν λίγο πολύ καθορισμένα. Ο υποψήφιος εικαστικός πήγαινε σε φροντιστήριο, εισερχόταν στην Καλών Τεχνών της Αθήνας, μοναδική τότε, για να γίνει επαγγελματίας εικαστικός και, ενδεχομένως, μέλος του επιμελητηρίου. Η επαγγελματική πραγματικότητα, ωστόσο, ήταν ότι ήδη 1 στους 10 μόνο ζούσε από την τέχνη του. Οι υπόλοιποι ασκούσαν άλλα επαγγέλματα και τροφοδοτούσαν τις γκαλερί πληρώνοντας το ενοίκιο για τις ατομικές ή/και συλλογικές εκθέσεις που διοργάνωναν ανά δεκαετία. Αντίστοιχα ήταν τα πράγματα και στο θέατρο και γενικά στο θέαμα, όπου επίσης λίγοι ζούσαν από αυτό που αγαπούσαν, και είναι πολύ περισσότεροι σήμερα, όταν η τηλεόραση έχει κλείσει την πόρτα της στους ηθοποιούς. Πέρα από την επαγγελματική μοίρα, η προϊούσα καλλιτεχνική όσμωση είναι σαφώς το δεύτερο αίτιο του γιατί συνεξετάζονται «εικαστική» και «παραστατική» Παιδεία. Οι άνθρωποι του θεάτρου έκαναν σπουδές σε ανώτερες σχολές ή αποκτούσαν δίπλωμα με τη διαδικασία των «ξεχωριστών ταλέντων». Ακολουθούσε η άδεια, ενώ μια μειοψηφία έκανε καριέρα. Το θέατρο «ήθελε λεφτά». Έπειτα από μια περίοδο σχετικής άνθησης, σήμερα, με το απόλυτο περίπου μπλοκάρισμα των επιδοτήσεων, η κατάσταση έχει υποτροπιάσει σε καταστάσεις χειρότερες από αυτές πριν από τη δικτατορία. Τόσο στα εικαστικά όσο και στις παραστατικές τέχνες, το επίπεδο, το περιεχόμενο και ο στόχος των σπουδών ήταν παλιότερα μέσες άκρες προσδιορισμένα. Χαρισματικοί και λιγότερο χαρισματικοί δάσκαλοι μυούσαν τους μαθητές στις αρχές της τέχνης που ήταν πάνω - κάτω δεδο-

ΑΡΘΡΑ

Η εικαστική παιδεία ως συνολικό έργο τέχνης

μένες. Η θεωρητική θεμελίωση δεν γινόταν συστηματικά, αλλά από την άλλη πλευρά υπήρχαν εικαστικοί δημιουργοί, όπως ο Τσαρούχης, ο Διαμαντόπουλος, ο Γκίκας, που μπορούσαν να μιλούν και θεωρητικά για την τέχνη τους. Κάτι που λείπει σήμερα, όταν ο λόγος για την τέχνη και η δημιουργία έχουν καταστεί εξειδικεύσεις, σύμφωνα με ένα πρότυπο που αντλείται από τον καπιταλιστικό καταμερισμό της εργασίας. Η καλλιτεχνική και η εν μέρει επαγγελματική καταξίωση κρινόταν βεβαίως και από τον Τύπο, τους αγοραστές. Αλλά, παρ’ όλα ταύτα, υπήρχε και το «ισνάφι» που είχε τη δική του αξιολογική ιεραρχία. Έτσι, ακόμα και κάποιοι σημαντικοί δημιουργοί που αδιαφορούσαν για τις δημόσιες σχέσεις μπορούσαν να επιζούν. Ο Διαμαντής Διαμαντόπουλος ήταν ο Διαμαντόπουλος ακόμα κι αν είχε για δεκαετίες διακόψει κάθε δημόσια προβολή και παρουσία. Σήμερα, σε όλο το φάσμα των τεχνών η αξιολόγηση γίνεται από τα Μέσα και μάλιστα σε μια εποχή όπου σε παγκόσμιο επίπεδο τείνουν να αντικατασταθούν οι κριτικοί τέχνης, θεάτρου, κινηματογράφου από τους κοσμικογράφους.

Οι αλλαγές σήμερα Αλλαγή του τι είναι και τι δεν είναι εικαστικές (και παραστατικές) τέχνες. Νέες μορφές εικαστικών τεχνών έχουν αναδυθεί από καιρό: Εγκατάσταση, περιβάλλον-δράση, φωτογραφία, ηλεκτρονική τέχνη, σωματική τέχνη, περφόρμανς, βίντεο αρτ.

Ποια Ελλάδα σε ποια Ευρώπη; Πολιτισμός και πολιτική

Η όσμωση μεταξύ εικαστικών και παραστατικών τεχνών. Η όψις καθίσταται όλο και πιο κυρίαρχη στον κόσμο του θεάτρου. Το «αναλόγιο» με έντονα τα στοιχεία των φωτισμών, του βίντεο κ.λπ. καλύπτει σε έναν βαθμό την πενία του ρεπερτορίου. Η διαδικασία αυτή είναι παράλληλη με αλλαγή των ορίων και του περιεχομένου του θεάτρου: Περφόρμανς, με τη στενή και την ευρεία έννοια, σωματική τέχνη, χοροθέατρο, video κ.λπ. έχουν εισδύσει και στο θεατρικό πεδίο. Ταυτόχρονα, τουλάχιστον από το 1970, η εικαστική δημιουργία αναπτύσσεται σε έναν τρισδιάστατο χώρο πέρα από τα σύνορα της ζωγραφικής, της γλυπτικής και της αρχιτεκτονικής, δημιουργώντας ανοίγματα και ευκαιρίες, αλλά και τον κίνδυνο μιας αποδιοργάνωσης μέσα στην απαξίωση των βασικών κωδίκων, ας πούμε αυτών που αφορούν το σχέδιο και το χρώμα, την ασάφεια και την εύκολη γενίκευση. Το σύνολο των διεργασιών αυτών έχει πολύ μεγάλη σημασία για τα προγράμματα σπουδών εικαστικών και παραστατικών τεχνών. Η ανωτατοποίηση των σπουδών θεάτρου έχει δείξει ακόμη πιο σαφώς παρά στο παρελθόν και τα επαγγελματικά όριά της. Οι στρατιές των ανέργων καλλιτεχνών πρέπει να μας κάνουν προσεκτικούς όταν εξαγγέλλουμε αρκετά εύκολα προγράμματα επαγγελματικής αποκατάστασης, κατοχύρωσης κ.λπ. των καλλιτεχνών, έτσι που το επιθυμητό, το δίκαιο και το εφικτό να μπορούν να συνυπάρξουν. Το ζήτημα του περιεχομένου των σπουδών σήμερα. Η πληθώρα των

μορφών και των μέσων, και μάλιστα μέσα σε ένα πνεύμα όπου όλα είναι όλα και τίποτε, συμβαδίζει συχνά με την ένδεια στη γνώση των βασικών αξιών και κωδίκων. Η γνώση των στοιχείων αυτών δεν έχει να κάνει με κάποιον συντηρητισμό, αλλά με το παγκόσμιο ζήτημα της σημασίας της άυλης καλλιτεχνικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, που διαλύει προγραμματικά ο νεοφιλελευθερισμός, αξιοποιώντας και τις παγίδες του αφομοιωμένου και ελεγχόμενου προοδευτισμού. Η βίαιη επιβολή των στόχων τού νεοφιλελευθερισμού αποκαλύπτεται και μέσα από την αλλαγή ολόκληρων των ανωτάτων σπουδών, οι οποίες, στην Ευρώπη και αλλού, οδηγούνται στο να γίνουν εργαλεία της αγοράς. Όσο και όπως υπάρχει και αυτή μέσα στην κρίση. Για τη σχετική με τις εικαστικές τέχνες παιδεία, αυτό σημαίνει παραγωγή ανθρώπινων εργαλείων μιας χρήσεως, διαφημιστών και προπαγανδιστών στη θέση των δημιουργών. Η κατάσταση αυτή υποβοηθείται συνειδητά είτε ασύνειδα από την κατάργηση των κριτηρίων από έναν εκχυδαϊσμένο μεταμοντερνισμό. Από την αμφισβήτηση δηλαδή των αξιών του αληθούς, του δικαίου και του ωραίου, όχι εν ονόματι του υψηλού κ.λπ., αλλά μιας σούπας όπου χωρούν τα πάντα και κυρίως όσα υπηρετούν την ιδιοτέλεια των ατόμων και των κυκλωμάτων που συναποτελούν την κάθετη και την οριζόντια εξουσία. Το επαγγελματικό ζήτημα στο πλαίσιο της σημερινής κρίσης: Από

Τη Δευτέρα, 12 Μαΐου και ώρα 8 μ.μ., η Νένα Βενετσάνου, ο Μανώλης Γλέζος, ο Κυριάκος Κατζουράκης, η Μαρία Κομνηνού και η Πέπη Ρηγοπούλου καλούν στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλγάνδρου 134136) ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης και άλλους ενεργούς πολίτες για μια ελεύθερη συζήτηση για τον Πολιτισμό και την πολιτική στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Θα προβληθεί για πρώτη φορά το πολιτικό φιλμ μικρού μήκους του Κυριάκου Κατζουράκη «PIGS».

το «τρίτο θέατρο» του Μπάρμπα, στα «τρίτα» και «τέταρτα» εικαστικά. Αυτοί που δημιουργούν δουλεύοντας αλλού και αυτοί που δημιουργούν χωρίς πόρους. Λύση είναι να παλέψουμε για όλα τα δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα να είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε και από το υστέρημα. Για μια νέα σύλληψη του συνολικού (Gesamt-) ή ολικού (Total) έργου και των αντίστοιχων σπουδών. Όχι απλώς η σύνθεση και η όσμωση των τεχνών, ήδη αίτημα του Βάγκνερ και του πρωτοποριακού μοντερνισμού του 20ού αι., που κι αυτό πρέπει να οργανωθεί προγραμματικά και όχι ευκαιριακά ή προσχηματικά και μάλιστα σε διάλογο με τα δεδομένα της εποχής μας. Πράγμα που σημαίνει μια ουσιαστική σκέψη για τους γενικούς στόχους της παιδείας, για την ουσία και την εξέλιξη των τεχνών, για τη σχέση δασκάλου /μαθητή. Αλλά και η σύνδεση με το πολιτικό. Ένα πολιτικό, που να αμφισβητεί και να δημιουργεί, πρέπει να προτείνεται ως ουσία και φόρμα με όλες τις συνέπειες για την παιδεία. Μια και μιλάμε για παιδεία, ας θυμηθούμε ότι, προσφάτως, η Αθήνα δέχθηκε ένα πολύτιμο μάθημα. Υποδέχθηκε την καθηγήτρια υποταγής και λιτότητας φράου Μέρκελ, που μας δήλωσε ότι για την ώρα περάσαμε τις εξετάσεις και μάλιστα, αν παραμείνουμε το ίδιο υπάκουοι, θα μπορέσουμε να αποφοιτήσουμε σε λιγότερο και από πέντε δεκαετίες, έστω κι αν και αυτό το δίπλωμά μας θα είναι για τα σκουπίδια. Η παρέκβαση αυτή στην πολιτική επικαιρότητα μας φέρνει αναπάντεχα και στο ζήτημα της καλλιτεχνικής παιδείας. Αν και δεν το αντιλαμβανόμαστε πάντοτε, δανειζόμαστε συνήθως τις ιδέες μας από εκεί που δανειζόμαστε και τα λεφτά μας κι αυτό γίνεται και στις δύο περιπτώσεις με εξοντωτικούς όρους. Η πραγματική αγωνία της επίδρασης -και να με συγχωρεί ο εξαιρετικός κριτικός της λογοτεχνίας Χάρολντ Μπλουμ- δεν είναι όταν έχεις πρόγονο τον Όμηρο, τον Σαίξπηρ, τον Πανσέληνο ή τον Βαν Γκογκ, αλλά όταν εισάγεις άνευ όρων, χωρίς να μπορείς παραλλήλως να παραγάγεις και να εξαγάγεις τις πολιτισμικές σου δημιουργίες. Ας δούμε τι είμαστε χωρίς επιείκεια για τα λάθη και τα κενά μας, αλλά και χωρίς εκ των προτέρων αυτοϋποτίμηση και αυτοενοχοποίηση. Και ας προσπαθήσουμε , μαζί με τους άλλους λαούς του πλανήτη, να οργανώσουμε έναν οριζόντιο πολιτισμικό διάλογο, απαλλαγμένο από τη μεσολάβηση και τον έλεγχο των μεγάλων δυτικών κέντρων που αποφασίζουν για τις καλλιτεχνικές μόδες και τις πλασματικές καλλιτεχνικές αξίες. Σε αυτή τη βάση μπορεί να εδραιωθεί μια παιδεία που θα είναι και ένα πραγματικά συνολικό έργο τέχνης.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΓΡΑΜΜΑΤΑ&ΤΕΧΝΕΣ

57

Στις γειτονιές συγκροτούνται τα συμμετοχικά διαθέσιμα της πόλης ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΡΚΟΥ*

Η νέα δημοτική αρχή της Αθήνας θα βρεθεί αντιμέτωπη με προβλήματα που η πόλη δεν είχε ζήσει με τέτοια ένταση σ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο. Με συμπτώματα κοινωνικής κρίσης, παραγωγικής αποδιάρθρωσης και δημογραφικής κατάρρευσης. Με τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και τη συνεχιζόμενη, εδώ και πέντε χρόνια, καθίζηση των εισοδημάτων, με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της να σπρώχνονται στο περιθώριο τη στιγμή που συρρικνώνεται το κοινωνικό κράτος και εντείνεται η καταστολή. Θα βρεθεί αντιμέτωπη με ζωές λεηλατημένες από τις μνημονιακές πολιτικές, με χώρους και με δομές εγκαταλειμμένες από πολιτικές που, τριάντα χρόνια τώρα, φάνηκαν ανάξιες αυτής της πόλης. Από την άλλη πλευρά, θα βρεθεί με την ευθύνη μιας τοπικής κοινωνίας που, πέρα από προβλήματα, συσσωρεύει και πολύτιμο ανθρώπινο, υλικό, ιστορικό και συμβολικό κεφάλαιο, με την ευθύνη μιας κοινωνίας ζωντα-

νής και πολύμορφης κι ενός χώρου που αντλεί από -και ακτινοβολεί σεμητροπολιτική κλίμακα, ορίζοντας σχέσεις και αλληλεπιδράσεις πολύ

ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

πέρα από τα διοικητικά του όρια. Αυτό για την Αριστερά δε σημαίνει μόνο ότι πρέπει να κατανοήσει τη σημασία και τη δυναμική αυτού του χώρου αλλά και ότι πρέπει να την αφήσει να εκφραστεί σ’ όλη την πολυπλοκότητά της, να υπαγορεύσει τις ανάγκες και τις επιλογές της μ’ όλη την αντινομία τους, να ανασάνει τον αέρα της δημοκρατίας. Η νέα δημοτική αρχή της Αθήνας παραλαμβάνει κάτι καινούργιο για την αυτοδιοικητική παράδοση της χώρας, κάτι που μόνο η Αριστερά μπορεί να χρησιμοποιήσει εργαλείο ανάπτυξης. Την ανεκτίμητη κληρονομιά των μορφών αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που δοκιμάζονται μπροστά στην οικονομική κρίση και βάζουν έμπρακτα το ζήτημα της συμμετοχικής τοπικής δημοκρατίας. Μέχρι τώρα και μέσα από αλλεπάλληλες πολιτικές περιπέτειες, η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν, στη χώρα μας, μέρος ενός συγκεντρωτικού κράτους, μιας επιλεκτικής δημοκρατίας και ενός τυχοδιωκτικού σχεδιασμού. Δεν ανέδειξε ποτέ τις μορφές οργάνωσης, έκφρασης και παρέμβασης των πολιτών που, σε άλλες χώρες, πέρασαν από τον συνδικαλιστικό στον αυτοδιοικητικό χώρο και παρήγαν μηχανισμούς προστασίας της κοινωνικής συνοχής στο τοπικό επίπεδο και πολιτικού αυτοπροσδιορισμού πέρα από αυτό. Τέτοιες μορφές οργάνωσης μοιάζουν όμως να γίνονται αντικείμενο αυτοσχεδιασμού τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και σε κάθε γωνιά της χώρας.

Με μια πρωτόγνωρη επινοητικότητα, οι άνθρωποι αυτής της πόλης προσπαθούν να μοιραστούν μια καθημερινότητα ολοένα και πιο δύσκολη στη διαχείρισή της κι ένα μέλλον ολοένα και πιο δύσκολο στον σχεδιασμό του, βρίσκουν τρόπους και τόπους για να συναντηθούν, να συνομιλήσουν, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, ν’ ανιχνεύσουν διεξόδους. Ανακαλύπτουν νέους τρόπους χρήσης της πόλης και της ζωής στην πόλη. Διατυπώνουν αιτήματα και προτάγματα. Αρθρώνουν απαντήσεις για ό,τι μέχρι τώρα φαινόταν φυσικό να μην ερωτώνται παρά μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Και η Ανοιχτή Πόλη έχει ουσιαστική συμμετοχή σ’ αυτές τις προσπάθειες, υπήρξε κι εννοεί να είναι παρούσα εκεί που οι πολίτες της Αθήνας προσπαθούν με δική τους ευθύνη να κατανοήσουν και ν’ αλλάξουν αυτό που το πολιτικό σύστημα αντιλαμβάνεται σαν μονόδρομο, αυτό που παρακολουθεί με απάθεια, σαν μοίρα, μέχρι να το εκμεταλλευτεί σαν ευκαιρία - τη δική του ευκαιρία επιβίωσης. Η απερχόμενη δημοτική αρχή αντιλαμβάνεται την Αθήνα σαν μια πόλη με ιστορικό πεπρωμένο, αλλά με λάθος πληθυσμό. Συνδέει την ανάπτυξή της με πολιτικές εποικισμού από «υγιή» κοινωνικά στρώματα. Σχεδιάζει την περιβαλλοντική της αναβάθμιση στα μέτρα του επενδυτή, του καταναλωτή από τα προάστια, του τουρίστα, του αργόσχολου περιπατητή. Δεν καταλαβαίνει τους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτή την πόλη

παρά στο πρότυπο ενός φανταστικού «μέσου πολίτη» που μιλάει μόνο για ν’ απαντήσει σε σφυγμομετρήσεις, που οι ανάγκες του προσαρμόζονται σ’ ό,τι θα του πουλήσουν και οι αντιδράσεις του εξαρτώνται από τον τρόπο που κανείς θα κολακέψει τα ταπεινά ένστικτα ή θα ερεθίσει τα εξαρτημένα του αντανακλαστικά. Οι μορφές συλλογικότητας, οι δομές αλληλεγγύης και οι τρόποι επιβίωσης που αναπτύσσονται στις γειτονιές της Αθήνας είναι, γι’ αυτή την αρχή και γι’ αυτό τον σχεδιασμό, ακατανόητες και ύποπτες, μορφές ανομίας που πρέπει να εξαλείψει, μορφές όχλησης που πρέπει ν’ απωθήσει, μορφές ανταρσίας που πρέπει να καταστείλει. Για την Ανοιχτή Πόλη, για την Αριστερά, είναι αντίθετα το κεφάλαιο που μπορεί να επενδύσει, το καθήκον που οφείλει να εκπληρώσει και το στοίχημα που δεν μπορεί παρά να κερδίσει. Η νέα προοπτική που θέλει να δώσει η Ανοιχτή Πόλη στον Δήμο της Αθήνας, θα είναι και νέα προοπτική για τη συμμετοχική δημοκρατία και θα σχεδιαστεί με τον τρόπο που ήδη οι άνθρωποι αυτής της πόλης προσπαθούν να δράσουν, να μιλήσουν, να ονειρευτούν συλλογικά, να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

* Η Μαρία Μάρκου είναι λέκτορας στην Αρχιτεκτονική Σχολή ΕΜΠ, υποψήφια δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την Ανοιχτή Πόλη

58

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

Οι τραγωδίες των άλλων Για να το πω ήπια: υπάρχει ο κίνδυνος να έχουμε εθιστεί ως κοινωνία στις τραγωδίες των άλλων. Υπάρχει ο κίνδυνος να έχουμε εθιστεί στο διαρκές έγκλημα που συμβαίνει με πυκνή περιοδικότητα στην πολυθρύλητη θάλασσά μας που ξεβράζει πτώματα αθώων «στις αμμουδιές του Ομήρου». Άλλα 22 βρέφη, παιδιά και έγκυες γυναίκες πέρασαν για πάντα στο αχανές έξω από τη Σάμο, την εβδομάδα που για μας ήταν απλώς ακόμα μια εβδομάδα ήδη εγκαταστημένη στο καθολικό μας πριν. Άλλες 22 ψυχές πνίγηκαν. Και πνίγηκαν γιατί ήθελαν να ζήσουν. Αλλά εμείς είμαστε πολύ απασχολημένοι με τα δικά μας για να νιώσουμε το γεγονός να αντηχεί μέσα μας και να μας κατακλύζει. Το απόλυτο μέγεθος της φρίκης ακόμα ενός ομαδικού πνιγμού (χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα πτώματα που ξεβράζονται κατά μόνας είναι μικρότερης σημασίας ως προς τη φρίκη τους). Το γεγονός μιας μάνας που ανασύρθηκε μέσα από το φονικό πλοιάριο πνιγμένη, κρατώντας στην αγκαλιά το πνιγμένο μωρό της. Τ’ ακούς; Τ’ ακούμε; Νιώθουμε συθέμελα το τράνταγμα αυτού του σκάφους που βυθίζεται; Νιώθουμε την τελευταία στιγμή του πνιγμένου ρόγχου; Νιώθουμε το μαύρο σκοτάδι της κραυγής πνιγμένο από τα φύκια; Βρέφη, παιδιά και έγκυες γυναίκες. Κι εμείς, περιχαρακωμένοι σε μια ανέξοδη ανθρωπιά (ίσως) περιορισμένης οδύνης, ακριβώς όπως θα

Ο ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ

λέγαμε «περιορισμένης ευθύνης». Περιορισμένη σε μια ανθρωπιά χωρίς οργή, χωρίς εξέγερση εναντίον εκείνων που είναι υπεύθυνοι για το έγκλημα. Γιατί βέβαια αυτού του είδους οι θάνατοι δεν είναι δυστυχήματα, είναι εγκλήματα. Είναι φονικά. Και όπου υπάρχει φόνος, υπάρχει και φονιάς. Κι εμείς; Εμείς πού είμαστε με τόσα πτώματα πνιγμένων μπροστά στα μάτια μας; Πού είμαστε όταν οι φονιάδες αιτιολογούν και αριθμοποιούν τη λογιστική του ανείπωτου πόνου; Πολύ φοβάμαι ότι εμείς λείπουμε, παρ’ όλη την εκδήλωση συμπάθειας, που κι αυτή δυστυχώς δεν εκδηλώνεται από όλους και πολλές φορές πνίγεται στα ρηχά των μεμψίμοιρων αιτιάσεων ψευδοπροστασίας μιας ατομικής ζωούλας ολοένα και πιο μίζερης. Πνιγμένης ανοιχτά της ανθρωπιάς. Που βέβαια, για να υπάρξει, χρειάζεται την αυτοπρόσωπη παρουσία μας -το πρόσωπό μας ολόκληρο- στον κάθε αγώνα, αλλά και στην κάθε αγωνία. Άλλωστε, πού θα αναλαμπαδεύσεις την ψυχή σου αν όχι από το άγγιγμα της τραγικής αθωότητας; Ήρθαν, σου λέει από τη Σομαλία και την Ερυθραία. Ήρθαν; Ε, δεν ήρθαν, πνίγηκαν. Κι εμείς κάνουμε το καθήκον μας -όσοι θεωρούμε τέλος πάντων ότι έχουμε καθήκον- φρίττοντας, ναι, αλλά με ένα περίεργο είδος φρίκης, όπου δύσκολα ανιχνεύεται ο ένδακρυς εαυτός μας μέσα στο αμνιακό υγρό της εγκύου που κατάπιε τη φονική αρμύρα κι έπνιξε το έμβρυο στα

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΝΑΒΟΥΡΗ kostaskanavuris @hotmail.com

Το γεγονός μιας μάνας που ανασύρθηκε μέσα από το φονικό πλοιάριο πνιγμένη, κρατώντας στην αγκαλιά το πνιγμένο μωρό της. Τ’ ακούς; Τ’ ακούμε; Νιώθουμε συθέμελα το τράνταγμα αυτού του σκάφους που βυθίζεται;

σπλάχνα της. Ας είμαστε ειλικρινείς: σ’ αυτό τον ζόφο του πνιγμού εμείς πού είμαστε; Υπάρχει μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί, αφού δεν αγωνιστήκαμε όσο και όπως έπρεπε ώστε να εμποδίσουμε τους φονιάδες; Αυτό νομίζω ότι είναι το μέτρο της ανθρωπιάς μας και ο βαθμός ήθους των καθηκόντων μας. Αυτό είναι το ήθος που κραυγάζει με το σώμα και σε κάνει να είσαι παρών στη στιγμή και να συμπεράνεις ότι ο κάθε πνιγμένος είναι μια εκατόμβη. Ή, για να θυμηθούμε τον μεγάλο Τσέσλαφ Μίλος, να συμπεράνεις πως «ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι όπως η πτώση ενός σπουδαίου έθνους». Ο θάνατος του κάθε ανθρώπου πάει να πει. Εδώ, θα έπρεπε να είμαστε εμείς. Εδώ σ’ αυτή την τεράστια λεπτομέρεια που λέγεται παρόν, και μας χρειάζεται. Χρειάζεται να είμαστε παρόντες στο παρόν γιατί μονάχα έτσι μπορούμε να φυλάξουμε τα σύνορα του απέραντου. Κάθε άλλου είδους φύλαξη, που προσπαθεί να οριοθετήσει με φράχτες, ναρκοπέδια, Frontex και άλλα τερατουργήματα αυτό το απέραντο, είναι απλώς μια κραυγαλέα φονική κατάσταση. Κι άσε να λένε οι συστημικοί παράγοντες και τα δελτία των ειδήσεων αυτής της συφοριασμένης και σακάτικης ανθρωπιάς. Άσε να κλαυθμηρίζουν μαυλιστικά την ανθρωπιά τους για τον υγρό τάφο όπου πνίγονται όσοι πληρώνουν πολύ ακριβά την απελπισία τους. Και την πληρώνουν στους δουλεμπόρους ορισμένων πολύ πολύ συ-

γκεκριμένων πολιτικών απόψεων, που δείχνουν και την τραγική διάσταση του όντος όπως τη διατύπωσε ο μέγας Αβδηρίτης, ο Πρωταγόρας: «Χρημάτων πάντων μέτρον άνθρωπος». Ιδού λοιπόν το χρήμα και ιδού το βάρος του που γύρισε το σκάφος ανάποδα και κατάπιε τον Όμηρο. Δεν είναι νόμισμα, είναι χρήμα. Μ’ αυτό το χρήμα πληρώνουν οι μετανάστες το χρέος τους (αφού το χρήμα είναι πρωτίστως χρέος) στην ανθρώπινη υπόσταση. Αν δεν πρόκειται για την απόλυτη τραγωδία αυτής της υπόστασης, τότε για τι ακριβώς πρόκειται; Και είναι τραγωδία επειδή πρόκειται για το απόλυτο χρήμα του θανάτου ως αποπληρωμή ενός χρέους μηδέποτε υπάρξαντος, παρά μονάχα μέσα στα λογιστικά τετράδια που φυλλομετρούν αμέριμνα όλα τα τέρατα της φονικής στρέβλωσης. Όλα τα τέρατα εκείνης της πολιτικής πρότασης που κατασκευάζει υπερχρεωμένα παιδιά, βρέφη και έγκυες γυναίκες. Έτσι, για να βεβαιωθεί σε όλη την οδυνηρή της κυριολεξία η λαϊκή ρήση «τους έπνιξαν τα χρέη». Μια πολιτική πρόταση θρήνου που επείγει να τη νιώσουμε ώς τα τρίσβαθα της ψυχής μας. Γιατί είναι το μέτρον της δικής μας υποχρέωσης. Αυτό το ανείπωτο μέγεθος εκείνης της στιγμής όπου το παιδί βυθίζεται στο άγριο νερό και η μάνα υπερεκτείνεται και το σκεπάζει με ολόκληρο τον θάνατο όλης της ανθρωπότητας.

http://www.vivliothekarios.blogspot.gr

Περί κουλτούρας βιβλιοθηκών Πώς μπορείς να προτείνεις πολιτική βιβλιοθηκών, όταν ο ίδιος δεν έχεις κουλτούρα χρήσης τους; Γιατί στην Ελλάδα οι βιβλιοθήκες δεν εδραιώθηκαν, όπως σε άλλες χώρες; Δύο ερωτήματα που διατυπώθηκαν πρόσφατα από δύο αξιόλογους συναδέλφους και αναζητούν κάπως τις απαντήσεις μας. Προεπαναστατικά, αλλά και αυτά τα περίπου 200 χρόνια της πρόσφατης Ιστορίας μας, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για τη δημιουργία και τον εμπλουτισμό βιβλιοθηκών, κυρίως με ένα πνεύμα διαφωτισμού, οραματικό και πιονερίστικο. Γεγονός είναι πως αυτές οι προσπάθειες απέδωσαν κάποιους καρπούς, συχνότερα ωστόσο πρόσκαιρους - όσο κράτησε δηλαδή ο βίος και η προσφορά των μεμονωμένων εμπνευστών ή των επιγόνων τους. Εκατοντάδες είναι οι συλλέκτες βιβλίων που έγιναν δωρητές ή ιδρυτές

βιβλιοθηκών, χιλιάδες οι σύλλογοι που συγκρότησαν συλλογές και έκαναν αιτήσεις δωρεών, χιλιάδες τα σχολεία που άνοιξαν βιβλιοθήκες γιατί κάποιοι δάσκαλοι φρόντισαν γι’ αυτό. Όλα αυτά παράλληλα με την όποια κρατική λειτουργία σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχει δηλαδή ένα κλίμα γόνιμο για την ανάπτυξη των βιβλιοθηκών. Είναι διαπιστωμένο σε όσους εργαζόμαστε σε βιβλιοθήκες πως πρέπει να πείσουμε (ακόμη και τους ίδιους τους φορείς που μας περιέχουν) για την αναγκαιότητα, τον ρόλο, τη δυναμική και τη σημασία της βιβλιοθήκης και του βιβλιοθηκονόμου, και μάλιστα τώρα που η ψηφιακή θύελλα, σε συνδυασμό με την έλλειψη κουλτούρας χρήσης των βιβλιοθηκών, την οικονομική κρίση και τον πληροφοριακό αναλφαβητισμό, δημιουργεί στρεβλές ιδεοληψίες για το τέλος του βιβλίου και των βιβλιοθηκών. Συνεχίζει να θεωρείται

εκκρεμής πολυτέλεια η βιβλιοθήκη. Πολιτική βιβλιοθηκών χωρίς πολιτική ανάγνωσης δεν μπορούμε να νοήσουμε: η μία αφορά τη δημιουργία και τη λειτουργία, η άλλη τη χρήση τους Δεν μπορούμε να μιλάμε για εκπαιδευτική πολιτική χωρίς να συσταχώνουμε σχολεία και βιβλιοθήκες σε αυτόν τον σκοπό, οι βιβλιοθήκες είναι το φυσικό περιβάλλον της μάθησης. Χρειάζεται να αποκτηθεί εμπιστοσύνη των πολιτών στις βιβλιοθήκες -για να γίνει αυτό πρέπει οι βιβλιοθήκες να μπουν σε σταθερή πορεία ανάπτυξης, που δεν θα εξαρτάται από κατ’ εξαίρεσιν χρηματοδοτήσεις, χορηγικές ελεημοσύνες και πεφωτισμένες πρωτοβουλίες. Οι βιβλιοθήκες χρειάζονται εδραίωση και, επειδή πολλά έχουν κερδηθεί αυτά τα χρόνια της δυναμικής ανάπτυξής τους και στην Ελλάδα, αυτό που απαιτείται είναι να αντιμετωπιστούν τα θεσμικά κενά και να υ-

πάρξει επένδυση σε προσωπικό, υλικό και υπηρεσίες. Η πείρα έχει δείξει πως, όποτε εδραιώθηκαν, οι βιβλιοθήκες μετατράπηκαν αυτομάτως

σε εστίες γνώσης και έρευνας και συνήψαν δυναμική σχέση με τους χρήστες, το κοινό, τους δημότες, τους ερευνητές.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

59

ΡΗΓΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: Είστε από τους «παλιούς» στην Ανοιχτή Πόλη. Συμμετέχετε χρόνια στους αυτοδιοικητικούς αγώνες. Ποια είναι η ιδιαιτερότητα της τωρινής εκλογικής αναμέτρησης; Είναι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες από το 2006, δυστυχώς επί το τραγικότερο. Ο κύριος Καμίνης δεν μιλάει για την περικοπή κατά 60% της κρατικής χρηματοδότησης των ΟΤΑ, δεν μιλάει για τους πάνω από 5.500 εργαζόμενους στον δήμο που απολύθηκαν εν μία νυκτί και χωρίς κανένα κριτήριο, αλλά αυτάρεσκα δηλώνει ότι ο δήμος έχει οικονομικό πλεόνασμα. Αν τον αφήσουμε να διώξει άλλους τόσους, το πλεόνασμα σαφώς θα γίνει μεγαλύτερο. Με την κατάργηση και της δημοτικής αστυνομίας, κάθε ασυνείδητος παρατάει το αυτοκίνητό του στα πεζοδρόμια ή κλείνει τις μπάρες για τη διέλευση των αναπήρων και ο κάθε «έξυπνος» καταστηματάρχης επεκτείνει τα τραπεζοκαθίσματα του μαγαζιού του μέχρι να καταλάβει ολόκληρα τα πεζοδρόμια. Η πλατεία Κάνιγγος μετά τις 8.30 το βράδυ μοιάζει με τη βομβαρδισμένη Δρέσδη, σκοτεινή και απροσπέλαστη, οι γειτονιές στα Πατήσια και στην Κυψέλη βιώνουν σκληρές καθημερινότητες. Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Από τα μετεμφυλιακά χρόνια της φτώχειας και της ανέχειας, φτάσαμε στην τελευταία 25ετία του εύκολου βίου. Σαν τους ήρωες στην «Τριλογία του παραθερισμού» του Γκολντόνι, που δανείζονταν χρήματα για να μπορέσουν να μιμηθούν τους αριστοκράτες. Ακολουθήσαμε το ευκόλως ζην εις βάρος του ευ ζην. Και το ευ ζην εμπεριέχει την ηθική. Ευνουχίσαμε τους εαυτούς μας και τους καταδικάσαμε σε χειραγωγήσιμους πολίτες. Ανεχτήκαμε τον εύκολο πλουτισμό, τον παράνομο, σε πολλές περιπτώσεις, πλουτισμό των κυβερνώντων του δικομματισμού, πέσαμε στις παγίδες τους, επηρεαστήκαμε από την παραπληροφόρηση, χωρίς ταυτόχρονα να αναζητούμε την έγκυρη ενημέρωση, τους ψηφίζαμε. Γίναμε εύκολη λεία στα χέρια και τους εκβιασμούς τους. Τους αφήσαμε να αλώσουν την Παιδεία μας και φυσικά τις ψυχές μας. Πώς λοιπόν μπορεί να ανατραπεί αυτή η ζοφερή πραγματικότητα; Με την ενθάρρυνση των δημιουργικών πρωτοβουλιών των κατοίκων, που ανεξάρτητα από τις πονηρές σκέψεις αυτών που επωφελούνται τέτοιων καταστάσεων, μπορούν να προσδώσουν σ’ αυτή την πόλη ένα άλλο χρώμα και μια άλλη πνοή. Σ’ αυτές πρωτοβουλίες η Ανοιχτή Πόλη θα βασιστεί ως δημαρχιακή αρχή, με επικεφαλής έναν νέο άνθρωπο πολύ συγκροτημένο, γεννημένο και μεγα-

Ο Πολιτισμός για τον νεοναζιστή είναι ο διάολός του Αν δεν ήταν ηθοποιός, θα μπορούσε να είναι δρομέας αποστάσεων. Με επιμονή και αντοχή μυρμηγκιού έχει διανύσει χιλιόμετρα συνδικαλιστικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, υπερασπιζόμενος τους ανθρώπους του Πολιτισμού και ιδιαίτερα του θεάτρου και του κινηματογράφου και τα πνευματικά τους δικαιώματα επίσης. Η θητεία του Ρήγα Αξελού στους κόλπους της Αριστεράς είναι γνωστή, όπως και η συμμετοχή του στους αγώνες της Ανοιχτής Πόλης. Ο γνωστός ηθοποιός, αεικίνητος και ευγενής, δίνει κι αυτή τη φορά το «παρών», συστρατευόμενος με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Περπατάει τις γειτονιές της πόλης που γεννήθηκε, ζει και εργάζεται αναλογιζόμενος ότι «τις προηγούμενες δεκαετίες χάσαμε την αισθητική μας και επιπλέον αφαιρέσαμε

απ’ αυτήν το βασικό της συστατικό, την ηθική. Αυτή την ηθική οφείλουμε να αναζητήσουμε για να μπορέσουμε να επανεφεύρουμε τη ζωή μας στο επίπεδο που της οφείλουμε και κατ’ επέκταση να ξαναβρούμε την ψυχή της πόλης μας».Μας μιλά για τις γειτονιές της πόλης μας που αρνούνται πεισματικά να φωτίσουν τα πλάνα των τηλεοπτικών εμφανίσεων των υποψηφίων των υπόλοιπων δημοτικών παρατάξεων, εκεί που «η Ανοιχτή Πόλη από το 2008, προφητικά, μιλούσε για την επερχόμενη λαίλαπα της νεοναζιστικής συμμορίας». Και στέκεται ακριβώς εκεί, στις πολύπαθες γωνιές της Αθήνας, όπου «εμείς θα ‘πυροβολούμε’ καθημερινά με αλληλεγγύη και Πολιτισμό» ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο, γιατί «ο Πολιτισμός για τον νεοναζιστή είναι ο διάολός του».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

Συνηθίσαμε να ονομάζουμε την πόλη μας «άσχημη» όχι γιατί είναι άσχημη, αλλά γιατί δεν ήμασταν σε θέση να δούμε και να διεκδικήσουμε την ομορφιά της

λωμένο σ’ αυτή την πόλη, που έχει περπατήσει κάθε γωνιά της και αντιμετωπίζει τα προβλήματά της με επιστημονική γνώση. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι της Ανοιχτής Πόλης προέρχονται απ’ όλες τις διαστρωματώσεις, κοινωνικές επαγγελματικές και πνευματικές, άνθρωποι κανονικοί δηλαδή, που ζουν, περπατούν, εργάζονται και αναπνέουν σε αυτή την πόλη. Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που θέτουν οι συμπολίτες σας τώρα στις συναντήσεις που έχετε μαζί τους; Η αφόρητη καθημερινότητα που βιώνουν σ’ αυτή την πόλη σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και μέσα στις προτάσεις μας περιλαμβάνονται δράσεις που αποσκοπούν στο να δοθεί φως ζωής σε κάθε γειτονιά. Ξέρετε πόσα εγκαταλελειμμένοι χώροι υπάρχουν στην Αθήνα; Γνωρίζετε ότι στην πλειονότητά τους είναι ιδιοκτησία του δήμου; Έχουμε το δικαίωμα σήμερα να τους αφήνουμε ανεκμετάλλευτους, όταν τόσες ομάδες νέων καλλιτεχνών, θεατρικές, χορευτικές, μουσικές, όταν εικαστικοί ακόμα και λογοτέχνες δεν έχουν χώρο έκφρασης και επικοινωνίας;

Από το 2008 η Ανοιχτή Πόλη, προφητικά, μιλούσε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο για την επερχόμενη λαίλαπα της νεοναζιστικής συμμορίας, για τα δεινά που θα επιφέρει με την ανεξέλεγκτη δράση της και για τα αποτελέσματα που σήμερα βιώνουμε. Κανένα μέτρο ανάσχεσης της δημοκοπίας και του φτηνού πατριωτισμού που χρησιμοποιούσε ως όπλα δεν πάρθηκε από την απερχόμενη δημοτική αρχή. Απεναντίας, η παράταξη του κ. Καμίνη, με τις ενέργειές της λειτούργησε ενισχυτικά στη δράση της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα την εγκληματική ασυδοσία της. Ένα υπαρκτό πρόβλημα, το μεταναστευτικό, αντί να αντιμετωπιστεί πολιτικά, επιστημονικά και στο πλαίσιο των διεθνών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, παραδόθηκε ουσιαστικά στα χέρια των νεοναζιστών που στην ουσία είναι εγκληματικές ομάδες. Αυτό το μόρφωμα διαφημίστηκε από τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, όταν συνέφερε τις μνημονιακές κυβερνήσεις, χωρίς να αναγνωρίζονται τις συνέπειες της ενδυνάμωσής του. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε σήμερα. Εκεί λοιπόν που θεριεύουν αυτές οι εγκληματικές ομάδες, εμείς θα τις αντιμετωπίσουμε με τη συνεχή φροντίδα των κοινωνικών στρωμάτων που αποτελούν την εύκολη λεία τους. Και η εύκολη λεία τους δεν είναι μόνο οι μετανάστες, αλλά και οι κάτοικοι που ζουν σε γειτονιές που κανείς μέχρι σήμερα δεν θέλησε να τις φροντίσει. Ακριβώς εκεί, λοιπόν, εμείς θα «πυροβολούμε» καθημερινά με αλληλεγγύη και Πολιτισμό. Ξέρετε, ο Πολιτισμός για τον νεοναζιστή είναι ο διάολός του. Είμαστε σε θέση, ως κοινωνία, να συμβιώσουμε να ανεχτούμε τον «άλλο»;

Ποιες είναι οι σκέψεις σας πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα που, όντας καλλιτέχνης, δεν τα αντιμετωπίζετε τώρα προεκλογικά; Κάθε ελεύθερη γωνιά της πόλης μας μπορεί να γίνει εστία Πολιτισμού. Να κινήσουμε τη δημιουργικότητα των συμπολιτών μας προς αυτή την κατεύθυνση. Το ζήτημα δεν είναι η απλουστευτική, μηχανιστική λογική τού δώστε χώρο στους νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς αλλά δώστε τους δυνατότητες δημιουργικής έκφρασης σε συνάρτηση με την ξεχασμένη, και όχι τυχαία, έννοια του δημόσιου λόγου και του δημόσιου χώρου. Σήμερα που ζούμε την εποχή του «τσιτάτου» και της εξειδικευμένης γνώσης, πρέπει να ξαναθυμηθούμε να μιλάμε δημόσια και, κυρίως, να επαναφέρουμε στην καθημερινότητά μας την έννοια της καλλιέργειας και, μαζί μ’ αυτή, της καλλιέπειας. Τις τελευταίες δεκα-

ετίες απομακρυνθήκαμε επικίνδυνα από αξιακούς κώδικες, απολέσαμε την αίσθηση του ωραίου, με αποτέλεσμα να χάσουμε τη μιλιά μας. Συνηθίσαμε να ονομάζουμε την πόλη μας «άσχημη» όχι γιατί είναι άσχημη, αλλά γιατί δεν ήμασταν σε θέση να δούμε και να διεκδικήσουμε την ομορφιά της. Δηλαδή, χάσαμε την αισθητική μας και επιπλέον αφαιρέσαμε απ’ αυτήν το βασικό της συστατικό, την ηθική. Αυτή την ηθική οφείλουμε να αναζητήσουμε για να μπορέσουμε να επανεφεύρουμε τη ζωή μας στο επίπεδο που της οφείλουμε και κατ’ επέκταση να ξαναβρούμε την ψυχή της πόλης μας. Στην καρδιά, όμως, της πόλης μας έχει εγκατασταθεί το νεοναζιστικό μόρφωμα. Πώς το αποδυναμώνουμε στην πράξη, όχι στα λόγια;

Οφείλουμε να το παλέψουμε. Να αποδεχτούμε τις διαφορετικότητες, τις άλλες προσεγγίσεις, τις άλλες λογικές για να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τους κοινούς μας κώδικες. Μέσα από κανόνες συμβίωσης και σε καμιά περίπτωση μη αποδεχόμενοι την όποια παραβατικότητα. Αλλά δεν μπορείς να στερείς σε κανέναν ουσιαστικά συστατικά της κουλτούρας του. Για παράδειγμα, είδα προχθές, σε ένα ανακαινισμένο κτήριο, στην οδό Ορφέως, έναν χώρο μαγικό και «πειραγμένο», τον Ριχάρδο τον Β’. Ένας από τους ήρωες που εξορίζεται θεωρεί ως τη μέγιστη τιμωρία τη στέρηση της μητρικής του γλώσσας. Η έλλειψη λοιπόν επικοινωνίας, αυτή η καταδίκη στη σιωπή, ισοδυναμεί με ποινή θανάτου. Η ελληνική κουλτούρα από τα βάθη των αιώνων μπορούσε και αφομοίωνε τις άλλες κουλτούρες που συναντούσε. Πώς λοιπόν μπορούμε να αφήσουμε σήμερα τη δική μας κουλτούρα σε τόσο στείρα περιχαράκωση; Ας το καταλάβουμε, επιτέλους: η ξενοφοβία μας δεν αφορά τον «ξένο», αφορά εμάς τους ίδιους, τη ζωή μας, τη σκέψη μας, την προοπτική μας.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

60

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

Για την ιστορικότητα της πόλης

Οι πόλεις αντανακλούν τη σχέση που μια κοινωνία έχει με το παρελθόν της. Στην Αθήνα το ένδοξο παρελθόν της αρχαιότητας διασώθηκε και επικαθόρισε τη σχέση των κατοίκων με την πόλη τους. Για δεκαετίες στη μεταπολεμική εποχή το παρελθόν της πόλης που δεν ανήκε στην αρχαιότητα ή δεν ήταν συνδεδεμένο με θεσμούς και φορείς εξουσίας απαξιώθηκε, κατεδαφίστηκε, καταστράφηκε για να δώσει τη θέση του σε ό,τι κάθε φορά ήταν «σύγχρονο». Σπίτια, καταστήματα, εργοστάσια γκρεμίστηκαν, το τραμ ξηλώθηκε, τα ποτάμια μπαζώθηκαν, κτίσματα που δεν ήταν «ελληνοχριστιανικά» ερειπώθηκαν. Όταν η καταστροφή του παρελθόντος της Αθήνας είχε σε μεγάλο βαθμό συντελεστεί, αποφάσισε η πολιτεία να παρέμβει για να διασώσει ό,τι είχε απομείνει, τα λεγόμενα «διατηρητέα». Τις ίδιες δεκαετίες εκατοντάδες χιλιάδες εσωτερικοί μετανάστες από τα χωριά συνέρρεαν στην πρωτεύουσα σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, προσπαθώντας να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους, πρωταρχικά της στέγασης. Καθώς το παρελθόν της πόλης καταστρεφόταν, η ίδια πόλη γέμιζε με νέους κατοίκους που δεν είχαν μνήμη της πόλης. Κάτι παρόμοιο συνέβη και τις τελευταίες δεκαετίες με την εγκατάσταση αλλοδαπών μεταναστών. Αυτές οι αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα η Α-

ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΡΗ ΒΟΓΛΗ*

θήνα να κατοικείται πλέον από ανθρώπους, οι οποίοι δεν γνωρίζουν την ιστορία της πόλης και πολλοί από αυτούς δεν αντιλαμβάνονται την ιστορικότητά της. Αυτό που αντιλαμβάνονται είναι αυτό που ζουν: μια πόλη άσχημη, με πολλές γειτονιές υποβαθμισμένες και εγκαταλειμμένες, χωρίς πράσινο, απρόσωπη, εχθρική, παραδομένη στην αδιαφορία ή την κερδοσκοπία. Για να υπάρξει μια διαφορετική σχέση με την πόλη, προϋπόθεση είναι να γνωρίζει κανείς την πόλη στην οποία ζει, εργάζεται, διασκεδάζει, και να μπορεί να αντιληφθεί την ιστορικότητά της. Οι ιστορικοί μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό. Στην Αθήνα ακόμη και σήμερα διασώζονται ίχνη του παρελθόντος της: σε δημόσια κτήρια, κατοικίες, καταστήματα, εκκλησίες, εργαστήρια. Αυτό το παρελθόν χρειάζεται όχι απλά να «διατηρηθεί» αλλά να μετατραπεί σε αντικείμενο γνώσης για

τους πολίτες. Τα περισσότερα από αυτά, κτήρια απλά «υπάρχουν», χωρίς καμιά πληροφορία για το πότε κατασκευάστηκαν, τι χρήσεις είχαν στο παρελθόν, τι αλλαγές υπέστησαν, κ.λπ. Ένα πρόγραμμα «ιστορικής σήμανσης» των κτηρίων της πόλης θα είχε ιδιαίτερη αξία καθώς θα επέτρεπε στους πολίτες να αντιληφθούν και να εκτιμήσουν τον χώρο στον οποίο ζουν και κινούνται. Ωστόσο, τα περισσότερα ίχνη του παρελθόντος της πόλης έχουν σβηστεί τις προηγούμενες δεκαετίες στη λαίλαπα της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης και της αντιπαροχής. Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να επιστρατευθεί η ιστορική γνώση. Οι «ιστορικοί περίπατοι» που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία, η οποία ακριβώς έχει ως στόχο να αναδείξει την ιστορία της πόλης εκεί ακριβώς που το παρελθόν έχει χαθεί. Ακόμα κι αν ελάχιστοι τόποι ή κτήρια θυμίζουν την Αθήνα της Κατοχής, έχει σημασία οι κάτοικοι της πόλης να γνωρίζουν ότι στον δρόμο, στον οποίο περπατούν ή στο κτήριο μπροστά στο οποίο βρίσκονται, οι κάτοικοι αυτής της πόλης είχαν συγκρουστεί με τις κατοχικές δυνάμεις. Η εντυπωσιακή απήχηση αυτών των «ιστορικών περιπάτων» δείχνει ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν να μάθουν την πόλη στην οποία

ζουν. Από αυτήν την άποψη, η γνώση του παρελθόντος μπορεί να είναι η αφετηρία για να ανακαλύψουμε μια Αθήνα που αγνοούμε. Και σίγουρα για να έχει η Αθήνα μέλλον ως πόλη χρειάζεται οι άνθρωποι που ζουν σε αυτήν να ξέρουν το παρελθόν της.

*Ο Πολυμέρης Βόγλης διδάσκει Μεταπολεμική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα με τον συνδυασμό Ανοιχτή Πόλη

«Έχω την τύχη και το εννοώ, να κατοικώ στην Πλατεία Αμερικής» Ο λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές δεν είναι για να διηγηθώ την προσωπική μου περιπέτεια ως μάρτυρας κατηγορίας ή ως κατηγορούμενη για ψευδορκία και συκοφαντία από τον Η. Κασιδιάρη που -τουλάχιστον στους αναγνώστες αυτής της εφημερίδας- είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Οπωσδήποτε δεν ανήκω σε αυτούς που εξεπλάγησαν από την αποκάλυψη ότι η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση. Το ότι κάποια μέλη της είναι επίδοξοι ή πραγματικοί δολοφόνοι το είχα διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι» κατά τη δολοφονική τους επίθεση στον τότε μεταπτυχιακό φοιτητή Κ. Διαλυνά, τον Οκτώβρη του 2007. Αυτή η εμπλοκή σίγουρα δεν με «χρίζει» ειδική στο να αναλύσω το φαινόμενο της Χ.Α. Αυτό το έχουν κάνει πολλοί καταλληλότεροι από εμένα. Λόγω, όμως, και του προσωπικού ενδιαφέροντος παρακολούθησα στενά, αν μη τι άλλο, την εξέλιξη του φαινομένου και την εξέλιξη των αντιδράσεων των γύρω μου. Και δυστυχώς δεν ήταν λίγοι οι γνωστοί μου που χρειάστηκε να δολοφονηθεί ο Π. Φύσσας για να καταλάβουν «πού έμπλεξα». Αυτό που θέλω κυρίως είναι να μεταφέρω την εμπειρία μου από την Έκτη Δημοτική Κοινότητα όπου κατοικώ, (σε ένα διατηρητέο σπίτι του ‘30) γιατί πιστεύω ότι η νέα δημοτική αρχή έχει πολλά να κερδίσει «εκμεταλλευόμενη» την εμπειρία των κινημάτων πόλης. Στην Έκτη Δημοτική Κοι-

ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΒΑΒΑΓΙΑΝΝΗΜΑΥΡΗ*

νότητα λειτουργούν πολλές κινήσεις που όλες πιστεύω ότι δουλεύουν με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Φυσικά οι τρόποι που αυτό επιδιώκεται, αλλά και η εκτίμηση για τις αιτίες που προκάλεσαν την υποβάθμιση, διαφέρουν. Ωστόσο η ύπαρξη πολλών κινήσεων των οποίων τα μέλη συνδέονται πια και φιλικά μεταξύ τους και μπορούν να συνεννοούνται και να συνεργάζονται -κάτι σαν τις παλιές παρέες της γειτονιάςαποβαίνει θετική για όλους. Και ευχής έργον θα ήταν η νέα δημοτική αρχή να μπορέσει να συνθέσει δημιουργικά τις απόψεις τους. Θέλω επίσης να αναφερθώ στο πώς «είδε» και αντιμετώπισε η Κίνησή Κατοίκων Έκτης Δημοτικής Κοινότητας το φασιστικό φαινόμενο και τη δράση της Χ.Α. Εντάχθηκα στην Κίνηση το 2008 συμμετέχοντας στις αντιδράσεις που προκάλεσε το κόψιμο των δένδρων στο παρκάκι Κύπρου και Πατησίων από τον τότε δήμαρχο Ν. Κακλαμάνη. Στις συνελεύσεις της Κίνησης, η καθημερινή τριβή με τη γειτονιά, μας έκανε σαφές ότι δεν έπρεπε να υποτιμήσουμε τον φασιστικό

κίνδυνο, κάτι που συνέβη εν γένει με την Αριστερά, η οποία καθυστέρησε να καταλάβει τους μηχανισμούς λειτουργίας της Χ.Α., αλλά και την ανταπόκριση που έβρισκε στους κατοίκους. Άφησε έτσι πολύ ελεύθερο χώρο και χρόνο στην εγκληματική αυτή οργάνωση να αναπτυχθεί και να «πείσει» αρκετό κόσμο ότι υπεύθυνοι για την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους ήταν οι μετανάστες και ότι ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση της ζωής τους ήταν η απομάκρυνσα των μεταναστών. Ζώντας στην περιοχή δεν κάναμε το λάθος να υποτιμήσουμε τα προβλήματα που δημιουργούσε στους κατοίκους της Έκτης Δημοτικής Κοινότητας η υπερβολική συσσώρευση μεταναστών - κυρίως στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Κατανοήσαμε όμως, ότι την ευθύνη γι’ αυτή τη συσσώρευση δεν την είχαν οι με-

τανάστες, αλλά το γεγονός ότι η περιοχή, με την ανοχή της πολιτείας, είχε μετατραπεί σε στέκι προσφοράς φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας. Δεν κάναμε επίσης το λάθος να αποδίδουμε με ευκολία τον χαρακτηρισμό του «ρατσιστή» σε όσους διαμαρτύρονταν για την αύξηση της εγκληματικότητας ή για την υποβάθμιση της καθημερινότητάς τους. Προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να πολεμήσουμε τον ρατσισμό και τον φασισμό μέσα από τον πολιτισμό και την αλληλεγγύη. Μεγάλο βάρος δίνουμε στη συνεργασία με τα σχολεία και την οργάνωση εκδηλώσεων με αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό περιεχόμενο. Σημαντική είναι και η προσπάθεια μας να αναδείξουμε τις ομορφιές της περιοχής μας -που είναι πολλές. Στο μυαλό των μελών της Κίνησης μας είναι το πώς θα εκμεταλλευτούμε τον πλούτο που μας προ-

σφέρει η ποικιλομορφία που υπάρχει στους κατοίκους και το πώς θα παλέψουμε όλοι μαζί αρμονικά για να ζούμε καλύτερα. Σε αυτή την προσπάθεια μας καλέσαμε και τους μετανάστες και αρκετοί ανταποκρίθηκαν και έγιναν μέλη της Κίνησής μας. Το αίσθημα συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη μας, για την ύπαρξη του οποίου προσωπικά είχα την ευκαιρία να βεβαιωθώ έμπρακτα τις προηγούμενες μέρες, θεωρώ ότι ήδη έχει αποδώσει καρπούς. Βέβαια από μόνοι μας δεν έχουμε πολλές δυνατότητες, από την στιγμή μάλιστα που τα κυκλώματα πορνείας και ναρκωτικών συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητα στην περιοχή μας και τα τάγματα εφόδου της Χ.Α., καθώς και οι οπαδοί τους τρομοκρατούν μεγάλο μέρος των κατοίκων. Έχοντας την τύχη να κατοικώ στην πλατεία Αμερικής μπορώ να ελπίζω ότι υπάρχει λύση και αυτή θα έλθει από μια διαφορετική ματιά στα προβλήματα της πόλης. Η Ανοικτή Πόλη την έχει αυτήν την ματιά, γι’ αυτό αποδέχτηκα την πρόταση της Κίνησής μου να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο και πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να τα πάμε καλά στις προσεχείς εκλογές.

* Η Μαίρη Βαβαγιάννη - Μαυρή είναι πανεπιστημιακός, μέλος της Κίνησης Κατοίκων 6ης Δημοτικής Κοινότητας, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Ανοικτή Πόλη

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

61

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ «ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η Αθήνα και η τέχνη είναι γένους θηλυκού... Η Αθήνα είναι γένους θηλυκού, η τέχνη επίσης... Εν όψει των δημοτικών εκλογών της επόμενης Κυριακής, η «Αυγή» συνάντησε πέντε γυναίκες από τον χώρο του πολιτισμού, τέσσερις ηθοποιούς και μία εκδότρια, που συμμετέχουν ως υποψήφιες δημοτικοί σύμβουλοι στο ψηφοδέλτιο του Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο διακριτός ρόλος μιας αριστερής δημοτική αρχής στον τομέα του πολιτισμού, ρωτήσαμε, ζητώντας τους να εντοπίσουν τα προβλήματα εκείνα στα οποία θα εστιάσουν το ενδιαφέρον τους εάν εκλεγούν... ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ: ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ

ΑΝΝΙΤΑ ΔΕΚΑΒΑΛΛΑ: AΝΝΑ ΕΛΕΦΑΝΤΗ:

«Για έναν πολιτισμό ασπίδα στην κρίση» Δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για «παράδοξο», γιατί (ευτυχώς) έτσι συμβαίνει: η κρίση, μέσα στ’ άλλα, γεννάει τέχνη. Ο δήμος είναι σημαντικό να αντιληφθεί αυτήν την τροπή και να σταθεί αρωγός. Και είναι απλό. Γίνεται. Το σοβαρότερο ίσως ζήτημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι καλλιτέχνες είναι εκείνο της στέγασης. Ο δήμος μπορεί να διαθέσει χώρους σε όσο το δυνατόν περισσότερες γειτονιές, με χαμηλό κόστος. Στο πλαίσιο αυτής της «συνεργασίας» θα είχε μεγάλη σημασία να προταθούν θεματικές όπως κοινωνικά ζητήματα (αλληλεγγύη, ρατσισμός κ.λπ.), γνωριμία με μεγάλους συγγραφείς και συνθέτες, ποιητικά αναλόγια, που να παρουσιάζονται στους χώρους αυτούς ή στις πλατείες της εκάστοτε γειτονιάς, μια καλλιτεχνική δραστηριότητα με άλλα λόγια όχι περιχαρακωμένη, όπου λίγοι μπορούν να γευτούν τους καρπούς της, αλλά ανοιχτή, οικονομικά προσιτή σε όλους, με τα πλοκάμια της απλωμένα στη γειτονιά και τον δημόσιο χώρο. Επιμένω και γι’ αυτό θα αγωνιστώ: για έναν πολιτισμό που ξεκινά και αφορά τη βάση, που είναι εργαλείο επιμόρφωσης αλλά και συνεύρεσης, συνάντησης, συνεργασίας, έναν πολιτισμό ασπίδα στην κρίση και τον φόβο που εκείνη σκορπά, που δίνει ζωή στη γειτονιά και που συνάμα, ως προς τις επιλογές του, δεν κάνει καμία έκπτωση. Γίνεται!

«Χώροι πολιτισμού ανάχωμα στην υποβάθμιση» Μια δημοτική αρχή με επίκεντρο τον άνθρωπο κι όχι το ατομικό κέρδος οφείλει να εξασφαλίζει σε κάθε δημότη πρόσβαση στα πολιτιστικά αγαθά και παράλληλα να στηρίζει τους δημιουργούς. Βασική προϋπόθεση για αποτελεσματική λειτουργία του στον πολιτιστικό τομέα είναι ο προγραμματισμός να μην γίνεται ερήμην των καλλιτεχνών, αλλά να έχουν αποφασιστικό λόγο οι εκπρόσωποι των δημιουργών. Γενικά ο δήμος, διαθέτοντας τις κατάλληλες βάσεις δεδομένων, οφείλει να παίξει ρόλο συνδετικό ανάμεσα στους δημιουργούς και στους δημότες, στη γειτονιά, τον τοπικό σύλλογο, το σχολείο κ.λπ. Σήμερα η συρρίκνωση του δημόσιου και η επικράτηση του ιδιωτικού απειλεί τους καλλιτέχνες και

τις εστίες δημιουργίας με αφανισμό, γι’ αυτό, αφενός, μπορούν να δοθούν ανεκμετάλλευτοι χώροι, που υπάρχουν πολλοί στην Αθήνα, για εργαστήρια, πρόβες, εκθέσεις, παραστάσεις, και να λειτουργούν με αυτοοργάνωση, υπ’ ευθύνη των καλλιτεχνών, και, αφετέρου, με χαμηλό κόστος μπορούν να ενισχυθούν οι ήδη υπάρχοντες μικροί χώροι πολιτισμού, τα μη κερδοσκοπικά θέατρα, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια κ.λπ., ώστε να συνδεθούν πιο ενεργητικά και διαδραστικά με την τοπική κοινωνία. Οι χώροι αυτοί αποτελούν ανάχωμα στην υποβάθμιση που υφίστανται πολλές γειτονιές της Αθήνας, καθώς τους δίνουν ζωή και αποτελούν πόλο έλξης και σημείο αναφοράς.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΣΟΛΑ:

«Ελπιδοφόρα δείγματα γραφής» Μια αριστερή δημοτική αρχή οφείλει να έχει την αρετή να αξιοποιεί όλες τις υπάρχουσες δομές, που αποτελούν την περιουσία των κατοίκων, αλλά και την τόλμη να δημιουργήσει τους δικούς της θεσμούς, που θα τη βοηθήσουν να υπερασπίζεται, να εφαρμόζει, να προωθεί αυτό το διαφορετικό αξιακό, αναπτυξιακό, ηθικό, πολιτιστικό «μοντέλο» και την ταυτότητα της πόλης. Η Ανοιχτή Πόλη και ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης δίνει δείγματα γραφής πολύ ελπιδοφόρα... Παράδειγμα οι ανοιχτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις με ανθρώπους και συλλογικότητες που ζουν, δρουν και δημιουργούν στην πόλη. Οι εξαιρετικές περιηγήσεις στις γειτονιές της Αθήνας που βγάζουν τους κατοίκους από την απομόνωση του σπιτιού τους, και τους καλούν να αγαπήσουν και να υπερασπιστούν την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της πόλης απέναντι σε κάθε επίδοξο «κυβερνήτη» που οραματίζεται ένα μέλλον για εμάς μέσα στην πόλη που θα είμαστε άνεργοι, άεργοι, φοβισμένοι και πειθήνιοι... Ακόμα και μικρό τμήμα του προγράμματος της Ανοιχτής Πόλης για τον πολιτισμό να υλοποιηθεί, όπως π.χ. να φέρει τον πολιτισμό στην καθημερινότητα κάθε γειτονιάς και να προσφέρει χώρο στους νέους καλλιτέχνες, η βελτίωση θα είναι συνταρακτική και σε πολλά επίπεδα. Ειδικά σε μία εποχή που εκτός από την ανθρωπιστική κρίση, η Αθήνα αντιμετωπίζει την φασιστικοποίηση της κοινωνίας, την τυφλή οργή και την απογοήτευση... Κι αυτά χωρίς τέχνη και πολιτισμό δεν τα καταπολεμάς... Το λέω βιωματικά...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΛΑΜΠΡΗ:

«Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα» Στην πόλη μας, παρά την κρίση που όλοι βιώνουμε, υπάρχει μια έκρηξη καλλιτεχνικής δημιουργίας. Ο πολιτισμός είναι από τα πιο ισχυρά συνεκτικά υλικά της κοινωνίας. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο κατεξοχήν θεσμός που μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μια πολιτισμική πολιτική βασισμένη στις τοπικές και κοινωνικές ανάγκες. Μπορεί να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό, τους ανεκμετάλλευτους δημόσιους χώρους και να στηρίξει τους καλλιτέχνες, όχι τόσο οικονομικά όσο ηθικά. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε. Χρήματα μπορεί να μην υπάρχουν, υπάρχουν όμως πολλά αποθέματα ψυχής, αγάπης και διάθεση για προσφορά. Ας τα εκμεταλλευτούμε. Ζω και εργάζομαι στο κέντρο της Αθήνας, είμαι νέα μητέρα και κινούμαι καθημερινά στο κέντρο της πόλης, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματά της άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με θυμό, όπως οι περισσότεροι από εμάς. Ως υπεύθυνος πολίτης, μέσα από τη συμμετοχή μου στην Ανοιχτή Πόλη, θα ήθελα να προσφέρω όχι μονάχα στον χώρο του πολιτισμού αλλά και σε άλλους τομείς, όπως αυτός της κοινωνικής αλληλεγγύης. Όλοι μας πρέπει να αγαπήσουμε την πόλη μας, με τα θετικά και τα αρνητικά, με τα όμορφα και τα άσχημα και προπαντός να την σεβαστούμε. Μόνο έτσι έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Ας μην περιμένουμε μόνο από τους πολιτικούς να κάνουν κάτι. Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα, δείχνοντάς τους τον δρόμο.

ΠΟΛΑ ΚΑΠΟΛΑ:

«Γειτονιές πολιτισμού και σκέψης» Μια αριστερή, εναλλακτική πρόταση για τον πολιτισμό στο πλαίσιο της πόλης πρέπει καταρχάς να στοχεύει στην ενσωμάτωσή του στην καθημερινότητα των κατοίκων. Το αστικό περιβάλλον πρέπει να μετατραπεί σε πολύχρωμο και ζωντανό χώρο εκδηλώσεων και αλληλέγγυων δράσεων που θα διαμορφώνουν υψηλής ποιότητας πολιτιστικό αγαθό, για όλους τους κατοίκους και επισκέπτες. Η έμφαση πρέπει να δοθεί στις περιοχές που μαστίζονται περισσότερο από τα οξύτατα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της εποχής μας. Προσωπικά, λόγω της δραστηριότητάς μου στον χώρο των εκδόσεων, θα έδινα έμφαση σε δράσεις που αφορούν τη λειτουργία της Δημοτικής Βι-

βλιοθήκης και ευρύτερα σε πρωτοβουλίες που θα «ξανασυμφιλιώσουν» τους πολίτες με το βιβλίο. Εκτιμώ ότι η Δημοτική Βιβλιοθήκη μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο ως προς τη διάδοση της γνώσης, αλλά και την ισχυροποίηση των κοινωνικών δεσμών σε επίπεδο γειτονιάς. Ειδικότερα θα ήθελα να εστιάσω στην «αποκέντρωση» της Βιβλιοθήκης του Δήμου Αθηναίων, σε όλες τις γειτονιές, στην αναβάθμιση και επέκταση των υπηρεσιών της με άξονα τις ανάγκες των δημοτών, καθώς και στην ανάπτυξη μιας σταθερής συνεργασίας μέσω πολιτιστικών κέντρων, τοπικών συλλόγων και σχολείων. Στόχος πρέπει να είναι, οι γειτονιές της Αθήνας να λειτουργούν ως γειτονιές πολιτισμού και σκέψης.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

62

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

KΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΤΟΥ ΛΕΑΝΔΡΟΥ ΠΟΛΕΝΑΚΗ

«Η ΚΟΛΕΞΙΟΝ» ΤΟΥ ΠΙΝΤΕΡ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚON

Λόγος και γλώσσα Το θέατρο του Πίντερ προσλήφθηκε αρχικά, στην Ελλάδα κυρίως, ως «Θέατρο του παραλόγου», επειδή τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του δεν εντάσσονται στο πλαίσιο της «κοινής λογικής». Ποιο, όμως, είναι αυτό το πλαίσιο. Πού τελειώνει η λογική, πού αρχίζει το παράλογο; Δεν υπάρχει σαφής ορισμός γι’ αυτό. Η λεγόμενη «κοινή λογική» μάς βοηθά μονάχα να ορίζουμε αρνητικά το παράλογο. Πέραν τούτου, εκτείνεται το χάος της απροσδιοριστίας αιτίων, προθέσεων και κινήτρων της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η αρχή της απροσδιοριστίας που διέπει το Σύμπαν διαποτίζει και την καθημερινή συμπεριφορά του ανθρώπου. Αίτιο και αιτιατό σε αυτήν δεν είναι σταθερές, προβλέψιμες παράμετροι, αλλά μεταβλητές και απρόβλεπτες. Πρόκειται για ένα θέατρο Λόγου, με όλα τα κενά, τις αμφισημίες και αντιλογίες συγχρόνως, της τρέχουσας γλώσσας. Θέατρο του ανθρώπου, ο οποίος γίνεται αυτός που είναι μέσω της γλώσσας, δια του Λόγου που αποτελεί το ποιητικό της αίτιο. Εδώ

δεν ισχύει ο συμπαντικός κανόνας της απροσδιοριστίας, η σχέση αιτίου και αιτιατού είναι μη αναστρέψιμη στη γλώσσα, προνομιακό προϊόν του Λόγου, προκειμένου να υπάρξει ως τέτοιος ο άνθρωπος: ως ένα «λογικά παράλογο», σύμμεικτο ον, που «θεάται» τον κόσμο με οπτικό μέσο τη γλώσσα - Λόγο. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που η λέξη Λόγος δηλώνει στις ευρωπαϊκές γλώσσες και την Αιτία. Παράλογος, με αυτήν την έννοια, είναι ένας κόσμος καθαρής λογικής, κείμενος παρά τον Λόγο, δηλαδή χωριστά από την αιτία του! Στον κόσμο του Πίντερ ο Λόγος προηγείται της γλώσσας, δημιουργώντας ένα μαγνητικό ρευστό που κάνει την αφήγηση να στρέφει «άνω - κάτω», προς την πηγή, το έλλογο, προγλωσσικό παρελθόν της. Ο θεατής γίνεται, έτσι, ένα παιδί μέσα σε κινούμενο όχημα, που κοιτάζει ανάστροφα τον χρόνο - δρόμο να φεύγει πίσω του. Το έξυπνο παιδί καταλαβαίνει τη σχετικότητα της προοπτικής του χώρου και τη φενάκη του ευθύγραμμου χρόνου. Στο θέατρο του

Πίντερ αυτή η στάση αντιστοιχεί με ένα ταξίδι στο εσωτερικό του εαυτού, για να επιλέξουμε, μοιραία και ελεύθερα συγχρόνως, το αυθεντικό παρελθόν μας, όπως επιλέγουμε το μέλλον που μας ανήκει. Ένα ιδιότυπο εργαστήριο μνήμης που αναπαράγει θεατρικά την ίδια τη λειτουργία της μνήμης, επειδή δεν θυμόμαστε πάντοτε ό,τι μας έχει συμβεί, αλλά μας συμβαίνει, αντίθετα, σε παρόντα χρόνο, πάντα, ό,τι θυμόμαστε. Τα γεγονότα μας θυμούνται, μέσω του Λόγου που τα περιβάλλει ως αύρα. Το ύφος της α-πορίας ταιριάζει, άρα, στον Πίντερ, όπως η ατμόσφαιρα απροσδιοριστίας, ρευστότητας των μορφών, που δεν είναι σκιές ή φαντάσματα, αλλά ζώντα ανθρώπινα πλάσματα, κοιταγμένα στον καθρέφτη ενός ραγισμένου ρεαλισμού, που κρύβει μια βαθιά ηθική, δηλαδή τη μόνη δυνατή στάση απέναντι στην κακοήθεια της κρατούσας ευρωπαϊκής πολιτικής. Το έργο «Κολεξιόν» του Πίντερ δίνεται στο Εμπορικόν και θα «πάει» τον Οκτώβρη, λόγω της δικαιολογη-

μένα τεράστιας επιτυχίας του. Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη, στην πολύ καλή μετάφραση του Δήμου Κουβίδη, βλέπει το έργο σωστά και το τοποθετεί στο πρέπον κλίμα ρευστότητας και σε ατμόσφαιρα απροσδιοριστίας, με ισορροπημένες εντάσεις και μετρημένο το συναίσθημα. Αγκαλιάζει τα πρόσωπα με άπειρη στοργή και κατανόηση, τα δίνει ως εύθραυστα, σπάνια σκεύη μιας πολύτιμης συλλογής από ανθρώπινες πορσελάνες, κάθε μια με τη μοναδικότητά της. Ο λόγος τους ρέει μουσικά και η κίνησή τους είναι ποιητική. Τα «αγγίζει» μόλις και αποδίδουν τον κατάλληλο κατά περίπτωση ήχο. Περνάει συγχρόνως την υπόγεια κοινωνική κριτική του Πίντερ. Ο Δημήτρης Καταλειφός μεταμορφώνεται μαγικά σε μια αριστοκρατική, ευγε-

KΡΙΤΙΚΗ MOYΣΙΚΗΣ

TOY ΚΥΡΙΑΚΟY Π. ΛΟΥΚΑΚΟY

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΠΕΡΕΤΑ ΣΤΟ ΦΟΥΑΓΙΕ

«Η Ριρίκα μας» σε ατμόσφαιρα σαλονιού Είναι ιδιαίτερη η αίσθηση απώλειας που βιώνουμε, όταν αποτυγχάνουμε να ανταποκριθούμε σε κυριακάτικο ραντεβού με τις παρακαμπτηρίους του κεντρικού λυρικού ρεπερτορίου στο φιλόξενο «σωμόν» σαλόνι της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Κι αυτό όχι μόνο γιατί στερούμεθα του προνομίου της επαφής με έργα που είχαμε απελπισθεί ότι θα αναβίωναν, έστω και ελλειπτικά, στο μοναδικό λυρικό μας θέατρο, αλλά και για τον φόβο αποθάρρυνσης των ιθυνόντων τους σε σχέση με τη συνέχιση της αξιέπαινης αυτής προσπάθειας. Ισχυρή βακτηρία παραμυθίας αποτελεί, ωστόσο, αφ’ ενός η αποσυνδεδεμένη από άμεσες εισπρακτικές παραμέτρους στόχευση της διοργάνωσης, κινούμενης στο πλαίσιο του δωρεάν προσφερόμενου «ορεκτικού», αφ’ ετέρου δε η αθρόα προσέλευση κοινού, συχνά δε και η αποπομπή του πλεονάζοντος, που αποδεικνύει την ένταση της ξηρασίας των προηγουμένων δεκαετιών, αλλά και την ευτυχώς μη υπεσταλμένη δίψα των ανθρώπων, αρκετών ανθρώπων, για τα απόκρυφα κοσμήματα του είδους: μελοδράματα και, ιδίως, «μελοδραμάτια», όπως ο όρος απαντά σε δυσθεώρητης έκτασης κατά-

λογο της εγκυκλοπαιδείας Ελευθερουδάκη του έτους 1928. Ο ρεαλισμός του εγχειρήματος βασίζεται σε διεθνώς επιτυχείς σταθμίσεις, όπως η οικονομικά βιώσιμη συναυλιακή παρουσίαση, χωρίς σκηνικό και με περιορισμό της ενόργανης συνοδείας στο πιάνο. Με αυτή τη λιτή συνταγή τα «Απογεύματα στο φουαγέ» έχουν αποδώσει ήδη ενδιαφέροντες καρπούς, από το «Όνειρο αποκριάτικης βραδιάς» του Ιωσήφ Ριτσιάρδη μέχρι «Το απόγευμα της αγάπης» του Μάριου Βάρβογλη, σκανδαλωδώς αναξιοποίητο στο πλαίσιο λυρικών διπτύχων. Τη θεματική της οπερέτας στον εφετινό κύκλο εγκαινίασε, σε εορταστική ατμόσφαιρα (29.12.2013), η πασίγνωστη, ως τίτλος τουλάχιστον, και κοσμαγάπητη μέχρι σήμερα, χάρη στο περίπου ομώνυμο σουξέ της, «Ριρίκα μας» του ποιητή, μαθηματικού, μουσικοσυνθέτη και εθνομάρτυρα Στάθη Μάστορα (1893 - 1943), που έχασε τη ζωή του ενώπιον γερμανικού εκτελεστικού αποσπάσματος στη Βιάννο της Κρήτης, όπου υπηρετούσε ως γυμνασιάρχης. Έργο του 1930, «Η Ριρίκα μας» αναβίωσε συγκινητικά ενώπιον μελών της οικογένειάς του

νή, αυθεντική, αγγλική πορσελάνη. Η Λουκία Μιχαλοπούλου γίνεται ένα άκρως ευαίσθητο ανθρώπινο σκεύος, μια πληγωμένη, αλλά δυνατή, εκλεκτή, κινέζικη (China blue) πορσελάνινη γυναικεία μορφή του σιωπηλού πάθους. Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος δίνει έκτακτα την ανερχόμενη κοινωνικά μικροαστική, «φαιά», χωμάτινη «πορσελάνη» (καολίνη). Ο Δημήτρης Μοθωναίος, ένα γνήσιο δείγμα της «τραχείας», πλούσιας σε οξείδια αργίλου, πάσης χρήσεως, πορσελάνης. Το ευρηματικό σκηνικό και τα ωραία κοστούμια της Εύας Μανιδάκη, οι χαμηλοί φωτισμοί του Νίκου Βλασσόπουλου, η ισότονη μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, τα μοτίβα του Βιβάλντι ως λυρικοί επισκέπτες κοσμούν την παράσταση.

στην οξυδερκώς συνεπτυγμένη περίπου ωριαία ραδιοφωνική εκδοχή του πάλαι ποτέ Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας υπό τον Τότη Καραλίβανο. Η πλοκή, σε κείμενο του Γιάννη Πρινέα, μετέρχεται οικείες καταστάσεις ερωτικών σκανδάλων συζυγικής απιστίας, με χαρακτήρες μιας εν πολλοίς υποκριτικής αστικής αντίληψης αξιών να δοκιμάζονται από τα -κατ’ ανάγκην λιγότερο άκαμπτα- ήθη της χειραφετούμενης γυναίκας μιας νέας εποχής. Το αίσιο τέλος δεν συσκοτίζει στο ελάχιστο την επερχόμενη καταιγίδα ενός ανατρεπτικού φεμινισμού. Παρά τον προλογικό αφορισμό, ωστόσο, του πιανίστα και μαέστρου Γιώργου Νιάρχου, που πέραν της συνοδείας είχε και την ευθύνη «αποκατάστασης υλικού», για παρουσίαση «με σπουδαίους καλλιτέχνες της ΕΛΣ», θα κρατήσουμε τις αποστάσεις μας από γενναιόδωρες γενικεύσεις, ιδίως σε σχέση με την ερμηνεύτρια του επώνυμου ρόλου. Παρά την από δεκαετιών εντυπωσιακή σκηνική της παρουσία, η Μάρα Θρασυβουλίδου ουδέποτε διέθετε το συνολικό διαμέτρημα πρωταγωνιστικού ρόλου σε οπερέτα. Σήμερα λοιπόν ως εκ περισσού ε-

πισημαίνουμε την πρόσθετη επιβάρυνση ενός ακραίου βιμπράτο που υπονομεύει καθοριστικά το όποιο εναπομένον φωνητικό της απόθεμα. Πλάι της η Βάγια Κωφού κράτησε ζωηρά το μάλλον δευτερεύον μέρος της ενάρετης Ελένης, ενώ η Αλεξάνδρα Ματθαιουδάκη υποδύθηκε πειστικά και με το ιδιάζον προσωπικό χιούμορ της την τετραπέρατη θεία Ευκολία, τόσο στο ξεκαρδιστικό κουαρτέτο της «ακαρπίας» όσο και στη δημοτικοφανή άριά της που ακολούθησε. Η εκλεκτή καλλιτέχνις πρέπει να «δουλέψει» ακόμη περισσότερο την πρόζα στην οπερέτα, ώστε να λειτουργήσει, και στους διαλόγους, στο μέτρο των δυνατοτήτων που διαβλέπουμε στο πρόσωπό της. Αυτό το μέτρο διαθέτει ήδη σε εντυπωσιακό βαθμό ο σκηνικός της σύζυγος Παναγιώτης, άλλως Παύλος Μαρόπουλος, που έχει αφομοιώσει θαυμαστά και ευπρόσδεκτα την πληθωρική φραστική του αλησμόνητου θιασάρχη και πρωταγωνιστή Παρασκευά Οικονόμου. Ευχάριστο ηχόχρωμα και λυρισμό jeune premier κατέγραψε στις λυρικές σελίδες του ρόλου του ο Φίλιππος Δελατόλλας ως Τόλης, με χαρακτηριστικότερο το νοσταλγικό ντουέτο της «περασμένης αγάπης» με την αείποτε αγνή Τριανταφυλλιά και νυν έκλυτη «Ριρίκα». Ένας ελλιπώς προετοιμασμένος Νίκος Τσαούσης ως Ινδός μαχαραγιάς και ένας πληθωρικός Χρήστος Αμβράζης ως αρκούντως «αιμοβόρος» και πικάντικος Ευάρεστος συμπλήρωσαν μια συνολικά ευφρόσυνη εμπειρία...

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

63

ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ

100 χρόνια μετά... ...την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, κορυφαίοι ιστορικοί εξετάζουν τις διαφορετικές όψεις της μνήμης του Μεγάλου Πολέμου στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, στο πλαίσιο του διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου «100 χρόνια μετά: Η μνήμη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου», που διοργανώνεται από το Πανεπιστήμιο Πατρών, σε συνεργασία με τη Γαλλική Σχολή Αθηνών και το Πανεπιστήμιο Paris IV. Κύριοι ομιλητές οι Georges-Henri Soutou και Jay Winter, που θα εξετάσουν πώς η μνήμη ενός τόσο σημαντικού γεγονότος μεταβάλλεται με τον χρόνο, διαφοροποιείται ανάλογα με τις συνθήκες κάθε χώρας και νοηματοδοτείται στις μέρες μας, την Παρασκευή, στο Ινστιτούτο Γκαίτε (Ομήρου 14-16), από τις 9.00 π.μ.

Η ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ

Λιμάνι της Αντίστασης

γου Ν. Βογιατζόγλου (Ελ. Βενιζέλου 6371, Νέα Ιωνία), στις 8.00 μ.μ.

Ευρώπη σε σταυροδρόμι

ΤΕΤΑΡΤΗ

Κοκκινοσκουφίτσα Διασκευάζοντας το γνωστό παραμύθι, η Λένα Κιτσοπούλου παρουσιάζει το καινούργιο της έργο Κοκκινοσκουφίτσα - Το πρώτο αίμα, μιλά άμεσα για την καθημερινότητα και σαρκάζει την ανθρώπινη φύση: «Ό,τι κι αν κάνεις, θα σε φάει ο λύκος». Μαζί της οι Γιάννης Κότσιφας, Ιωάννα Μαυρέα, Γιάννος Περλέγκας, Έμιλυ Κολιανδρή, Νεφέλη Μαϊστράλη, από σήμερα έως και 25/5, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Συγγρού 107), στις 9.00 μ.μ.

Δημόσιος χώρος Σειρά έργων με κοινό στοιχείο τον δημόσιο χώρο και τη συμμετοχή του κοινού σε αυτόν, τη σχέση «τέχνης» και «κοινωνίας», παρουσιάζει ο Πάρις Λεγάκης, που δημιουργεί site-specific συμμετοχικές performance στον δημόσιο χώρο, και συζητά γι’ αυτά με τους καθηγητές Δ. Σακελλίωνα, Ελπίδα Ρίκου, Κ. Σταφυλάκη, Β. Βλασταρά, και τους Γ. και Δ. Γεωργακόπουλο, στο CAMP (Ευπόλιδος 4, πλ. Κοτζιά), στις 7.00 μ.μ.

Ιστορική περιήγηση στην πόλη του Πειραιά, στις βομβαρδισμένες γειτονιές και στους δρόμους της Κατοχής και της Αντίστασης, με σταθμούς τα Λεμονάδικα, Μέγαρο Βάττη, το Ταχυδρομείο κ.ά., με «ξεναγούς» τον πολιτικό επιστήμονα Ηλία Νικολακόπουλο και τον αρχιτέκτονα Νίκο Μπελαβίλα, διοργανώνουν τα ΑΣΚΙ και ο ραδιοσταθμός 105,5 Στο Κόκκινο, με εκκίνηση από τον Σταθμό του Ηλεκτρικού (ΗΣΑΠ), στις 11.00 π.μ.

Με θέμα «Δημοκρατία και οικονομία στον καιρό της κρίσης: Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι» μιλούν ο Χάρης Γολέμης και ο καθηγητής Σταύρος Τομπάζος σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Όμιλος Φίλων Ινστιτούτου Ν. Πουλαντζάς στο Ρέθυμνο, στο Φοιτητικό Πολιτιστικό Κέντρο «Ξενία» (Σοφ. Βενιζέλου 16), στις 8.30 μ.μ.

Με την ταινία του Marcel Ophüls Ο οίκτος και η θλίψη (Le chagrin et la pitié, 1969), που παρουσιάζει ο σκηνοθέτης Βίκτωρ Αρδίττης, συνεχίζεται ο κύκλος προβολών «Βλέμμα στον φασισμό», με ελεύθερη είσοδο, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48), στις 6.30 μ.μ.

Στο χείλος

ΤΡΙΤΗ

Κρίση με αλληλεγγύη

ΠΕΜΠΤΗ

Με αφορμή τις φωτογραφίες από τις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ, στην παράσταση Στο χείλος της Κλωντίν Γκαλεά η προσωπική ανάμνηση συγκρούεται με τη φαντασίωση και τη βίαιη πολιτική πραγματικότητα, με μια γλώσσα άλλοτε σύνθετη και άλλοτε σκληρά ειλικρινή. Σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη, σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση και ερμηνεία από τους Ασπασία Κράλλη - Νέστορα Κοψιδά, παρουσιάζεται στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Το γαλλικό θέατρο à la grecque», έως τις 14/5, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 204), στις 9.00 μ.μ.

Στην κρίση απαντάμε με αλληλεγγύη! Οι Encardia, με καλεσμένους τους Γιώτα Νέγκα, Κώστα Θωμαΐδη, Ηλία Λογοθέτη και τα μουσικά σύνολα των θεραπευτικών κοινοτήτων Παρέμβαση, Διάβαση, Στροφή του ΚΕΘΕΑ, προσκαλούν σε μια μεγάλη συναυλία για την υποστήριξη του έργου των Γιατρών του Κόσμου, με αντίτιμο ένα κουτί αντιβίωση ή ένα παιδικό γάλα, στην Τεχνόπολη (Πειραιώς 100, Γκάζι), στις 8.00 μ.μ.

Βλέμμα στον φασισμό

Οδός Πολυδούρη Έναν «πολυφωνικό μονόλογο» όπου η Μαρία Πολυδούρη ξηλώνει το φόρεμά της μέχρι να μείνει γυμνή και με κοριτσίστικο θυμό σε όσους έχουν φτιάξει τον «μύθο» της, χωρίς τη συγκατάθεσή της, την Οδό Πολυδούρη της Ρούλας Γεωργακοπούλου, παρουσιάζει ο σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης, με ερμηνεύτρια την Ιωάννα Παππά, στο Θέατρο Βασιλάκου (Προφ. Δανιήλ 3, Βοτανικός), στις 9.15 μ.μ.

Εξήντα χρόνια γόνιμης και δημιουργικής πορείας στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη ζωγραφική αποτυπώνονται μέσα από τα 150 έργα του σκηνογράφου - ενδυματολόγου Τάσου Ζωγράφου, αντιπροσωπευτικά της διαδρομής του στην τέχνη. Ζωγραφικά έργα που αντλούν από τη λαϊκή παράδοση, γοργόνες, νεοκλασικά, σκιάχτρα, καράβια, γυναίκες χιμαιρικές, αποκτούν μια υπερρεαλιστική διάσταση στοιχειοθετώντας ένα παρηγορητικό σύμπαν ιστορίας, μύθου και παγανιστικής λατρείας προς τη φύση, στην αναδρομική έκθεση που εγκαινιάζεται την Δευτέρα στη Δημοτική Πινακοθήκη (Γερμανικού και Μυλλέρου, Μεταξουργείο), στις 7.30 μ.μ.

Ταινιόραμα 2014 Με σύνθημα «Το φιλμ δεν θα πεθάνει ποτέ!», ξεκινά σήμερα, με τρεις ταινίες του Ντέιβιντ Λιντς (Χαμένη λεωφόρος, Ατίθαση καρδιά, Ο άνθρωπος ελέφαντας) το Ταινιόραμα 2014 (15/5-9/7), κατά τη διάρκεια του οποίου θα προβληθούν 168 ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου στο Άστυ (Κοραή 4), από τις 6.00 μ.μ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ίσκιος της θυγατέρας Επτά σκοτεινά παραδοσιακά παραμύθια ζωντανεύουν μέσα από τους ήρωές τους, που αφηγούνται τις παράξενες, μαγικές, άγριες, σκληρές και συγκινητικές ιστορίες που συγκροτούν την παράσταση Στον ίσκιο της θυγατέρας, που παρουσιάζει για έξι βραδιές η ομάδα «Ονειρόδραμα» (Πέννυ Καλαφατάκη, Γιώργος Μενεδιάτης, Χριστίνα Μουδάτσου, Βασίλης Παπαλαζάρου) στο CAMP (Ευπόλιδος 4, πλ. Κοτζιά), στις 9.30 μ.μ.

ΔΕΥΤΕΡΑ

Γαλάνη... Αλλιώς

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΚΟΥΡΙΩΤΗΣ

Τάσος Ζωγράφος

H Δήμητρα Γαλάνη, με την κυκλοφορία της νέας της δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο Αλλιώς, σε στίχους του Παρασκευά Καρασούλου, επιστρέφει στη σκηνή παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει τη νέα της δουλειά και πολλά άλλα αγαπημένα τραγούδια, στο Fix Factory (26ης Οκτωβρίου 15, Θεσσαλονίκη), στις 9.00 μ.μ.

ΣΑΒΒΑΤΟ

Ψαραντώνης

Σήμερα, η ζωγραφική

Pink Martini

Είκοσι πέντε νέοι Έλληνες καλλιτέχνες, αντιπροσωπευτικό δείγμα της διαμορφούμενης αισθητικής της «γενιάς του 2000», συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση Σήμερα, η ζωγραφική, που επιμελείται η Ελένη Κυπραίου και ο συλλέκτης Χρίστος Χριστοφής και εγκαινιάζεται στην Πινακοθήκη Γιώρ-

Ένα από τα πιο επιτυχημένα l unge j zz συγκροτήματα, που συνδυάζουν στη μουσική τους ρετρό και τζαζ μοτίβα με ποπ ρυθμούς και στοιχεία από διαφορετικές κουλτούρες, οι εξαιρετικά δημοφιλείς στο ελληνικό κοινό Pink Martini, θα βρεθούν στην Αθήνα για δύο συναυλίες, την Παρασκευή και το Σάββατο, όπου θα παρουσιάσουν και την καινούργια τους δουλειά Dr am A Lιttl Dr am, με τραγούδια απ’ όλο τον κόσμο, από την Ιαπωνία μέχρι τη Ρουάντα, στο Γκάζι Liv (Ιερά Οδός 11), στις 9.00 μ.μ.

Με την επιβλητική του παρουσία στη σκηνή, με τις κραυγές, τους ψιθύρους και τους βρυχηθμούς της λύρας και της φωνής του ο Ψαραντώνης καθηλώνει και συνεπαίρνει σε μια θρησκευτική μυσταγωγία με το βαρύ φορτίο της κρητικής παράδοσης, μαζί με τους Νίκη Ξυλούρη (μπεντίρ, στάμνα) και Νεκτάριο Κοντογιάννη (λαούτο), στη δεύτερη συναυλία του στο Tin Pan Alley (Τουρναβίτου 6, πλ. Ασωμάτων), στις 10.00 μ.μ.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

64 Παρακαλούνται οι αναγνώστες να ενημερώνονται για τυχόν αλλαγές από τα παρακάτω τηλέφωνα Α ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΑΒΑΝΑ Κηφισίας 234 και Λυκούργου 3, 2106756546, Η τέλεια ομορφιά 20:20 Ο εγωιστής γίγαντας 22:40 ΑΕΛΛΩ CINEMAX 5+1 CYTA Πατησίων 140, 2108259975 - 2108215327, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Rio 2 (μεταγλ.) 17:30 The Amazing Spider-Man 2 19:30 Κάτω από το δέρμα 22:30 Αίθουσα 2 The Amazing SpiderMan 2 18:30, 21:30 Αίθουσα 3 Η άλλη γυναίκα 18:15, 20:30, 22:45 Αίθουσα 4 Κάτω από το δέρμα 18:00 Ανυπόφοροι γείτονες 20:15, 22:15 ΑΘΗΝΑΙΑ (Θερινό) Χάρητος 50, Κολωνάκι, 2107215717, Η τέλεια ομορφιά 20:20 Ο εγωιστής γίγαντας 23:00 ΑΘΗΝΑΙΟΝ Βασιλίσσης Σοφίας 124, Αμπελόκηποι, 2107782122-2112112222, www.athinaioncinemas.com Αίθουσα 1 The Amazing Spider-Man 2 17:10, 20:00 3D, 22:50 3D Αίθουσα 2 Nymphomaniac: Μέρος Β’ 22:30 Ανυπόφοροι γείτονες 18:30, 20:30 ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS Ζησιμοπούλου 7 & Ιωάννου Μεταξά, Γλυφάδα, 21089832382112112222, www.athinaioncinemas.com Αίθουσα 1 The Amazing Spider-Man 2 17:10 3D, 20:00 3D, 22:50 3D Αίθουσα 2 The Amazing Spider-Man 2 19:20, 22:00 Αίθουσα 3 Ανυπόφοροι γείτονες 18:30, 20:30, 22:30 Αίθουσα 4 Ο εγωιστής γίγαντας 18:20, 20:20, 22:20 ΑΙΓΛΗ Λεωφόρος Πεντέλης 98, Χαλάνδρι, 2106841010 Αίθουσα 1 Ανυπόφοροι γείτονες 19:00, 21:00, 22:50 Αίθουσα 2 Ζήτω η ελευθερία 20:50, 22:40 The Amazing Spider-Man 2 18:15 ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ EUROPA CINEMAS Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Πατησίων 77-79, σταθμός ΗΣΑΠ «Βικτώρια», 2108219298 Εγώ, ο εαυτός μου & η μαμά 18:50 Ξενοδοχείο Grand Budapest 20:30, 22:40 ΑΝΟΙΞΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ 2+1 Αγωνιστών στρατοπέδου 49, Χαϊδάρι, 2105813470-2105813450 Αίθουσα 1 Ανυπόφοροι γείτονες 19:00, 21:00, 22:45 Αίθουσα 2 ART CINEMA The Amazing Spider-Man 2 19:00, 22:00 ΑΣΤΥ Κοραή 4, Αθήνα, 2103221925, Διασταυρούμενες ζωές 18:00, 20:05, 22:10 ΑΤΤΑΛΟΣ DIGITAL CINEMA Κοτιαίου & Ελευθερίου Βενιζέλου Νέα Σμύρνη, 2109331280 Βαλς με τη Μόνικα 18:15, 20:20, 22:30 ΒΑΡΚΙΖΑ Θάσου 22, 2108973926 Αίθουσα 1 3D Digital Rio 2 (μεταγλ.) 18:30 3D Ανυπόφοροι γείτονες 20:15, 22:30 Αίθουσα 2 The Amazing Spider-Man 2 20:00 3D, 22:00 3D Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 18:00 3D CAPITOL 3D CINEMA Ιουλιανού 33-35 & Γ’ Σεπτεμβρίου 74-78, Capitol Mall (Σταθμός Βικτώρια), 2108210038, www.facebook.com/CineCapitol, , SR Ο Γερμανός γιατρός 19:30 Ανυπόφοροι γείτονες 18:00, 21:15 CINERAMA DIGITAL CINEMA Αγίας Κυριακής 30, Παλαιό Φάληρο, 21094035932109403595, Η τέλεια ομορφιά 22:00 Μικρά Αγγλία 19:00 VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL Ανδρέα Παπανδρέου 35 (παράπλευρος Αττική οδού) θέση ψαλίδι, Μαρούσι, Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Ένας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 16:10, 18:20 Η τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί 20:20 Oldboy 23:00 Αίθουσα 2 Post Credit The Amazing Spider-Man 2 15:10 3D, 18:00 3D, 21:00 3D, 23:50 3D Αίθουσα 3 Rio 2 (μεταγλ.) 16:20, 18:30 Snowpiercer 20:40, 23:30 Αίθουσα 4 - Post Credit Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 15:10, 17:00, 18:50 Κυριαρχία 20:50, 23:20 Αίθουσα 5 - Cinema Europa, Heineken Ανυπόφοροι γείτονες 17:00, 19:10, 21:15, 23:20 Αίθουσα 6 - Cinema Europa Νώε 19:50 Captain America 2: Ο στρατιώτης του χειμώνα 16:50, 22:40 Αίθουσα 7 - max screen, Cosmote The Amazing SpiderMan 2 18:40, 21:40 Αίθουσα 8 Ένας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 15:30 3D, 17:30 Κάτω από το δέρμα 19:40, 22:00, 00:15 Αίθουσα 9 The Amazing Spider-

ΘΕΑΜΑΤΑ ΕΠΙΛΟΓΕΣ «Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα» του Ντάνις Τάνοβιτς. Χιονισμένα τοπία, σωροί από παλιοσίδερα, σκουπίδια, παράγκες, μια οικογένεια Ρομά στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που πασχίζει για την επιβίωση... Ο ήρωας, ο Ναζίφ, συντηρεί την οικογένειά του πουλώντας παλιοσίδερα, διαλύοντας αυτοκίνητα. Η γυναίκα του είναι έγκυος και κάποια στιγμή οι έντονοι πόνοι της τον αναγκάζουν να τη μεταφέρει στο νοσοκομείο... Εκεί μαθαίνει ότι το παιδί που ήταν να γεννήσει είναι νεκρό κι εκείνη κινδυνεύει από σηψαιμία και πρέπει να χειρουργηθεί αμέσως. Αλλά ο Ναζίφ δεν είναι ασφαλισμένος και δεν δικαιούται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Μόνη αχτίδα φωτός, η ανθρώπινη αλληλεγγύη (Ιντεάλ, Κηφισιά Cinemax). «Το μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη. Ένας ήρωας - εκτελεMan 2 16:30, 19:20, 22:20 Αίθουσα 10 Η άλλη γυναίκα 16:30, 19:00, 21:30, 00:00 Αίθουσα 11 Η πεντάμορφη και το τέρας 18:10, 20:30, 22:50 Η ταινία Lego (μεταγλ.)

16:00 Αίθουσα 12 Rio 2 (μεταγλ.) 15:00 The Amazing Spider-Man 2 17:15, 20:10, 23:10 Αίθουσα 13 - gold class Η άλλη γυναίκα 19:00, 21:30 Αίθουσα 14 - gold class The Amazing Spider-Man 2 20:10, 23:10 VILLAGE 5 CINEMAS PAGRATI Υμηττού 110 & Χρεμωνίδου, Εμπορικό κέντρο Millennium, Παγκράτι, 210 7566240 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Ανυπόφοροι γείτονες 18:00, 20:10, 22:20, 00:30 Αίθουσα 2 Η πεντάμορφη και το τέρας 21:10, 23:30 Rio 2 (μεταγλ.) 19:15 Αίθουσα 3 - Cosmote The Amazing Spider-Man 2 18:40, 21:30, 00:20 Αίθουσα 4 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 18:10 Η άλλη γυναίκα 19:50, 22:10, 00:30 Αίθουσα 5 The Amazing Spider-Man 2 21:00, 23:50 3D Ενας σκίουρος σούπερ-ηρωας (μεταγλ.)

19:00 VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO Παλαιά Λεωφόρος Ποσειδώνος 1 & Μωραϊτινη 3 Δέλτα Παλαιού Φαλήρου, Τηλ.14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 17:10 The Amazing Spider-Man 2 21:10 3D, 00:00 3D Κάτω από το δέρμα 19:00 Αίθουσα 2 Η πεντάμορφη και το τέρας 18:00, 20:30, 23:00 Αίθουσα 3 Rio 2 (μεταγλ.) 17:20 Κυριαρχία 19:30, 22:00 Αίθουσα 4 - Post Credit Η άλλη γυναίκα 18:40, 21:00, 23:20 Αίθουσα 5 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 18:00 The Amazing Spider-Man 2 19:40, 22:30 Αίθουσα 6 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 17:40 Ανυπόφοροι γείτονες 19:40, 21:40, 23:40 Αίθουσα 7VMAX - Cosmote The Amazing SpiderMan 2 18:40, 21:30, 00:20 Αίθουσα 8 - Gold Class The Amazing Spider-Man 2 18:10, 21:00, 23:50 Αίθουσα 9 - gold class Η άλλη γυναίκα 19:50, 22:10 VILLAGE CINEMAS ATHENS METRO MALL ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Λεωφόρος Βουλιαγμένης 276, Άγιος Δημήτριος, 210 6104100 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 The Amazing Spider-Man 2 19:10 3D, 22:00 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 15:30, 17:20 Αίθουσα 2 - Cosmote Rio 2 (μεταγλ.) 15:50, 18:00 The Amazing Spider-Man 2 20:10, 23:00 Αίθουσα 3 Η πεντάμορφη και το τέρας 19:50 Η ταινία Lego (μεταγλ.) 17:00 Κυριαρχία 22:20 Αίθουσα 4 Ο κος Πίμποντι και ο Σέρμαν (μεταγλ.) 16:40 Η άλλη γυναίκα 18:50, 21:15, 23:30 Αίθουσα 5 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 16:00, 17:45 Ανυπόφοροι γείτονες 19:30, 21:40, 00:00 VILLAGE SHOPPING AND MORE Θηβών 228 & Παρνασσού, Άγιος Ιωάννης Ρέντης, 210 4215100 - 14 848 (Γραμμή παραπόνων 214 214 7062), www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1 - Comfort Η άλλη γυναίκα 21:15, 23:40 Αίθουσα 2 - Comfort The Amazing Spider-Man 2 20:00, 23:00 Αίθουσα 3 Η ταινία Lego (μεταγλ.) 17:10 Νώε 19:30, 22:20 Αίθουσα 4 The Amazing Spider-

«Στιγμές στη ζωή ενός ήρωα» του Ντάνις Τάνοβιτς. στής, που έλκει την καταγωγή του από τους χαρακτήρες του Μελβίλ, στην «περιφέρεια» της Αθήνας. Ο Οικονομίδης στην τελευταία του ταινία αποδεικνύεται πιο «χαλαρός», αλλά και πιο ώριμος στην κινηματογραφική του γλώσσα σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές του (Ααβόρα, Σινέ Παράδεισος).

Man 2 20:30 3D, 23:30 3D Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 18:40 3D Αίθουσα 5 Rio 2 (μεταγλ.) 18:30 Captain America 2: Ο στρατιώτης του χειμώνα 20:50, 23:40 Αίθουσα 6 Η ταινία Lego (μεταγλ.) 17:45 The Amazing Spider-Man 2 20:00, 23:00 Αίθουσα 7 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 17:20 3D Ανυπόφοροι γείτονες 19:15, 21:30, 23:45 Αίθουσα 8 Rio 2 (μεταγλ.)

18:50 3D Snowpiercer 00:20 The Amazing Spider-Man 2 21:30 3D Αίθουσα 9 Η άλλη γυναίκα 18:50, 21:15, 23:40 Αίθουσα 10 Cosmote Η πεντάμορφη και το τέρας 17:20, 19:45, 22:10, 00:30 Αίθουσα 11 Snowpiercer 17:15, 19:50, 22:40 Αίθουσα 12 Captain America 2: Ο στρατιώτης του χειμώνα 19:40, 22:30 Rio 2 (μεταγλ.)

17:30 Αίθουσα 13 Κυριαρχία 19:15, 21:45, 00:15 Αίθουσα 14 Ανυπόφοροι γείτονες 18:00, 20:10, 22:15, 00:20 Αίθουσα 15 The Amazing Spider-Man 2 19:00, 22:00 Αίθουσα 16 Η τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί 21:20, 00:10 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 17:15, 19:20 Αίθουσα 17 Oldboy 20:20, 22:45 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 18:20 Αίθουσα 18 300:Η άνοδος της αυτοκρατορίας 18:45, 21:40, 00:20 Αίθουσα 19 Ο κος Πίμποντι και ο Σέρμαν (μεταγλ.) 17:00 Need for Speed 19:10, 21:50, 00:30 Αίθουσα 20 The Amazing Spider-Man 2 18:00, 21:00, 00:00 ΓΑΛΑΞΙΑΣ 3D DIGITAL Μεσογείων 6, Αμπελόκηποι, 2107773319-2107700491 Αίθουσα 1 Μικρά Αγγλία 18:30, 21:30 Αίθουσα 2 Η άλλη γυναίκα 18:10, 20:20, 22:30 GAZARTE Βουτάδων 34, Γκάζι, 21034522772103460347, www.gazarte.gr, Το θεώρημα μηδέν 18:30, 20:30, 22:30 ΓΛΥΦΑΔΑ ODEON Ζέππου 14 & Ξενοφώντος 31, Γλυφάδα, 2109650318, www.odeon.gr, www: i-ticket.gr Αίθουσα 1 Κάτω από το δέρμα 20:30, 22:50 Αίθουσα 2 Η άλλη γυναίκα 20:00, 22:30 ΔΑΝΑΟΣ Λεωφόρος Κηφισίας 109 & Πανόρμου, Αμπελόκηποι, 2106922655, www.danaoscinema.gr Αίθουσα 1 Wild Duck 18:40, 20:40, 22:40 Αίθουσα 2 Ζήτω η ελευθερία 18:30, 20:30, 22:30 ΔΙΑΝΑ Περικλέους 14,Μαρούσι, 2108028587, Ξενοδοχείο Grand Budapest 22:30 Βαλς με τη Μόνικα 18:30, 20:30 ΕΛΛΗ Ακαδημίας 64, Αθήνα, 2103632789, , Βαλς με τη Μόνικα 17:50, 20:00, 22:10 ΕΜΠΑΣΣΥ NOVA ODEON Πατριάρχου Ιωακείμ 5 και Ηροδότου, Κολωνάκι, Αθήνα, 2107215944, www.i-ticket.gr, Κάτω από το δέρμα 17:50, 20:10, 22:30 ΖΕΦΥΡΟΣ (Θερινό) Τρώων 36, Θησείο, 2103462677 Ελα να δεις 22:30 Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν 20:45 ΘΗΣΕΙΟΝ (Θερινό) Αποστόλου Παύλου 7, Θησείο, 2103470980-2103420864, www.cine-thisio.gr, Captain America 2: Ο στρατιώτης του χειμώνα 20:50, 23:05 ΙΝΤΕΑΛ Πανεπιστημίου 46, Αθήνα, 2103826720, Ζήτω η ελευθερία 17:00 Στο νήμα 19:00, 20:40, 22:20 ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX CYTA Λεωφόρος Κηφισίας 245, (Ζηρίνειο), Κηφισιά, 21062335672106232808, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Η άλλη γυναίκα 18:15, 20:30, 22:45 Αίθουσα 2 Βόλτα με

«Να κάθεσαι και να κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά. Κινηματογραφική ματιά στην Ελλάδα της κρίσης, εστιάζοντας στο προβληματικό τοπίο ναρκοπέδιο μιας επαρχιακής πόλης. Στοιχεία από την αρχαία τραγωδία σε συνδυασμό με μια εκδοχή βαλκανικού γουέστερν (Δαναός, Κηφισιά Cinemax). τον Μολιέρο 17:45, 20:00, 22:15 ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX CLASS CYTA Δροσίνη 6 (απέναντι από Βάρσο), Κηφισιά, 2106231601-2106231933, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr, Το δέντρο και η κούνια 18:15, 20:30, 22:45 ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ FILMCENTER Λεωφόρος Συγγρού 106, 2109215305, Το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας 19:30 Goldfish 20:30, 22:15 ΝΑΝΑ CINEMAX CYTA Λεωφόρος Βουλιαγμένης 179 Δάφνη, (στάση μετρό Αγ.Ιωάννης), 2109703158-2109706865, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr Αίθουσα 1 Η πεντάμορφη και το τέρας 19:00, 21:45 Αίθουσα 2 The Amazing Spider-Man 2 20:15 3D Κάτω από το δέρμα 18:00, 23:00 Αίθουσα 3 The Amazing Spider-Man 2 18:00, 21:00 Αίθουσα 4 Η άλλη γυναίκα 18:15, 20:30, 22:45 Αίθουσα 5 Ανυπόφοροι γείτονες 19:15, 21:15, 23:15 Αίθουσα 6 The Amazing Spider-Man 2 19:30, 22:30 ΝΙΡΒΑΝΑ CINEMAX CYTA Λεωφόρος Αλεξάνδρας 192, Αμπελόκηποι, 21064693982106445221, cinemax1@otenet.gr, www.cinemax.gr, Κάτω από το δέρμα 23:00 Να κάθεσαι και να κοιτάς 17:00 Βόλτα με τον Μολιέρο 19:00, 21:00 ODEON KΟSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ Λεωφόρος Κηφισίας .73 & Πουρνάρα (Κόμβος Αττικής οδού), 14560 (από σταθερό 0,49 ευρώ ανά λεπτό και 0,98 ευρώ από κινητό ανά λεπτό), www.odeon.gr, www.i-ticket.gr Αίθουσα 1 The Amazing Spider-Man 2 20:00, 23:00 Αίθουσα 2 Η τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί 19:20, 22:10 Αίθουσα 3 Η πεντάμορφη και το τέρας 19:50 Need for Speed 22:20 Αίθουσα 4 Το ακρωτήρι της βίας 20:50, 23:10 Rio 2 (μεταγλ.) 18:30 Αίθουσα 5 Κυριαρχία 21:40 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.)

18:40 3D Αίθουσα 6 The Amazing SpiderMan 2 19:00 3D, 22:00 3D Αίθουσα 7 The Amazing Spider-Man 2 18:00, 21:00 Αίθουσα 8 - Vodafone Κάτω από το δέρμα 20:30, 22:50 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 18:10 Αίθουσα 9 Ανυπόφοροι γείτονες 19:10, 21:10, 23:15 Αίθουσα 10 Η άλλη γυναίκα 17:50, 20:10, 22:30 Αίθουσα 11 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.)

19:30 Η άλλη γυναίκα 21:30 Αίθουσα 12 Κυριαρχία 20:10, 22:40 ODEON ΟΠΕΡΑ Ακαδημίας 57, Αθήνα, 2103622683, www.odeon.gr , www.i-ticket.gr Αίθουσα 1 Βόλτα με τον Μολιέρο 19:50, 22:10 Αίθουσα 2 Η άλλη γυναίκα 20:00, 22:30 ΟDEON STARCITY Λεωφόρος Συγγρού 111 & Λεοντίου, Νέος Κόσμος, 14560 (από σταθερό 0,49 ευρώ ανά λεπτό και 0,98 ευρώ από κινητό ανά λεπτό), www.odeon.gr , www.iticket.gr Αίθουσα 1 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 19:30 Η άλλη γυναίκα 21:20 Αίθουσα 2 Κυριαρχία 19:20, 21:50 Αίθουσα 3 The Amazing Spider-Man 2 20:00, 23:00 Αίθουσα 4 Η τριλογία της απόκλισης: Οι διαφορετικοί 19:10 Need for Speed 22:10 Αίθουσα 5 Ανυπόφοροι γείτονες 20:30, 22:40 Αίθουσα 6 The Amazing Spider-Man 2 19:00 3D, 22:00 3D Αίθουσα 7 - Vodafone Κάτω από το

δέρμα 20:20, 22:50 Αίθουσα 8 Η πεντάμορφη και το τέρας 19:40 Το ακρωτήρι της βίας 22:20 Αίθουσα 9 The Amazing Spider-Man 2 21:00 Αίθουσα 10 Η άλλη γυναίκα 20:10, 22:30 ΟΣΚΑΡ DIGITAL Αχαρνών 330, Κάτω Πατήσια, 2102281563, Το δέντρο και η κούνια 18:30 Ανυπόφοροι γείτονες 20:20, 22:20 ΠΑΛΑΣ Υμηττού 109, Παγκράτι, 2107511868, Φιλομένα 18:30, 20:30 Το μικρό ψάρι 22:30 ΡΙΒΙΕΡΑ (Θερινό) Βαλτετσίου 46, Εξάρχεια, 2103837716-2103844827, Το μικρό ψάρι 20:20, 23:00 ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ (Θερινό) Κυδαθηναίων 22, Πλάκα, 2103248057-2103222071, info@cineparis.gr, www.cineparis.gr, Ξενοδοχείο Grand Budapest 21:00, 23:00 ΣΟΦΙΑ Ευσταθιάδου 2, Πλατεία Αγίας Τριάδος, Αργυρούπολη, 2109927447-2109917094, Φιλομένα 20:30, 22:30 ΣΠΟΡΤΙΓΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου 18, Νέα Σμύρνη, 2109313360 Αίθουσα 1 Ζήτω η ελευθερία 18:30 Ανυπόφοροι γείτονες 20:30, 22:30 Αίθουσα 2 The Amazing Spider-Man 2 18:45, 21:30 STER CINEMAS Λεωφ. Δημοκρατίας 67α, εμπορικό κέντρο ESCAPE, Ιλιον, 801 801 7837 -210 8092690, www.stercinemas.gr Αίθουσα 1 The Amazing Spider-Man 2 18:00, 21:00 Αίθουσα 2 Η Τίνκερμπελ και οι πειρατές (μεταγλ.) 17:30 Η άλλη γυναίκα 19:10, 21:20, 23:30 Αίθουσα 3 The Amazing Spider-Man 2 16:00, 19:00, 22:00 Αίθουσα 5 The Amazing Spider-Man 2 18:30 3D, 21:30 3D Αίθουσα 6 The Amazing SpiderMan 2 19:30, 22:30 Ενας σκίουρος σούπερ-ήρωας (μεταγλ.) 17:00 Αίθουσα 7 Rio 2 (μεταγλ.) 17:50 The Amazing SpiderMan 2 20:00, 23:00 ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΛΑΪΣ Ιερά Οδός 48 & Μεγάλου Αλεξάνδρου 134136, 2103609695-2103612046, contact@tainiothiki.gr, www.tainiothiki.gr Αίθουσα 1 Παναγιώτης Τέτσης - Παίζοντας... με τα χρώματα 18:00, 20:00, 22:00 Αίθουσα 2 Ηθοποιοί: Ημερολόγιο Σπουδής 19:00, 21:30 Η Τέχνη της Κρίσης: Η Περίπτωση του Θεάτρου 20:00, 22:30 ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ 3D DIGITAL Λεωφόρος Ηρακλείου 386, Νέο Ηράκλειο, 21028268732102825607, www.triaasteria.gr Αίθουσα 1 Το μικρό ψάρι 18:00, 20:15, 22:30 Αίθουσα 2 The Amazing Spider-Man 2 17:30, 20:15, 22:40 ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101, 21082227022108215469, Ζήτω η ελευθερία 19:00, 21:00 ΦΟΙΒΟΣ DIGITAL CINEMA Εθνικής Αντιστάσεως 1, στάση μετρό Περιστέρι, 2105711105 The Amazing Spider-Man 2 18:00 Ανυπόφοροι γείτονες 20:30, 22:30 ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ ΑΛΙΚΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ Λεωφόρος Μαραθώνος 196, 22940-69871, kedmarahon@yahoo.gr, Η τέλεια ομορφιά 21:00 ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Γιαννάκη 2, Μαρκόπουλο, 2299023924, Ξενοδοχείο Grand Budapest 19:15, 21:15 ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (Θερινό) Αγίου Κωνσταντίνου 40, Μαρούσι, 2106198890, Κλειστό ΜΑΓΙΑ Αβάντων 83 & Ιατρίδου, Χαλκίδα, 22210-25625, www.odeon.gr, www.i-ticket.gr, Η πεντάμορφη και το τέρας 22:30 The Amazing Spider-Man 2 19:30 3D ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΙΝΕ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ Αγίου Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός, 2104960955 Αίθουσα 1 Κλειστό Αίθουσα 2 (Θερινή) Σινεμά ο Παράδεισος 20:30 ΣΙΝΕ ΣΕΛΗΝΗ (Θερινό) Αγίου Νικολάου 17 & Πανθέας, Σελήνια Σαλαμίνας, 2104670011 - 2104670012, blogspot.cineselini.com, , The Amazing Spider-Man 2 21:30 ΣΙΝΕΑΚ ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Πλατεία Δημαρχείου, 2104225653 Η άλλη γυναίκα 17:40, 19:50, 22:00

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

65

ΣΚΑΚΙ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΟΣΜΑΣ ΚΕΦΑΛΟΣ kosmaskefalos@gmail.com

Ο 14ΧΡΟΝΟΣ ΤΣΑΝΤΡΑ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΝΟΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ

Σε 4 χρόνια υποψήφιος γκραν μετρ!

o Το Πρωτάθλημα Μικρών Εθνών Ευρώπης φιλοξενήθηκε στη Λάρνακα και ανέδειξε νικητή τον Βιντενκέλερ (Λουξεμβούργο, 2475), με 9 βαθμούς σε 11 αγώνες. Ισόβαθμος στη δεύτερη θέση ο Εφίμοβ (Μονακό, 2395) και τρίτος ο Ντε λα Ρίβα Αγουάδο (Ανδόρα, 2529) με 8,5. Ο πρωταθλητής Κύπρου Κελίρης (2224) κατετάγη 6ος με 6 βαθμούς και ο δευτεραθλητής Αντωνίου 8ος με 4,5. Αγωνίστηκαν 12 σκακιστές από 10 χώρες. Ο νικητής απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής στο Παγκόσμιο Κύπελλο. o Ισοπαλία του Νορβηγού παγκόσμιου πρωταθλητή Κάρλσεν με τους συμπατριώτες του, μέσω διαδικτύου. Οι γκραν μετρ Χάμερ, Αγκντεστέιν και Γιόχανσεν πρότειναν κινήσεις και το κοινό ψήφιζε όποια θεωρούσε καλύτερη. Σε τρία σημεία οι αντίπαλοι είχαν τη δυνατότητα να συμβουλευθούν σκακιστικό πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή. o Τουρνουά ράπιντ στην Κατερίνη, στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Υψηλάντεια». Στον α’ όμιλο νικητής αναδείχθηκε ο Ι. Μηνάς με 7 σε 7 και ακολούθησαν οι Ι. Κοσμίδης, Ι. Λαδόπουλος, Δ. Μπλέτσιος με 5,5. Νικητής στον β’ όμιλο ο Γρ. Βαρδάκας με 7 σε 7. Συνολικά αγωνίστηκαν 136 σκακιστές και σκακίστριες. o Συνεχίζεται σήμερα το Ομαδικό Κύπελλο Αττικής: Σκακιστική Άνοιξη - Ζήνων Γλυφάδας, Α.Ο. Πεύκης - Δίας Πετρούπολης, ΕΕΦΑΣ Άνω Βριλησσίων - ΑΜΕΣ Ν. Ερυθραίας, ΑΕΚ - Φυσιολάτρης Νίκαιας. o Τα σημερινά ζεύγη του Ομαδικού Κυπέλλου Αν. Μακεδονίας - Θράκης: Α.Ο. Ορεστιάδας - Σ.Ο. Φερών, Σ.Ο. Ξάνθης - Εθνικός Αλεξανδρούπολης, Σ.Ο. Δράμας - Πνεύμαθλον Καβάλας, ΟΦΣ Καβάλας - Σ.Ο. Καβάλας. o Σήμερα, ώρα 5.30 μ.μ., στη παλαιά πλατεία Μπουρναζίου (Δασκαλογιάννη), ο GM Γιάννης Νικολαΐδης θα αντιμετωπίσει ταυτόχρονα 30 αντιπάλους, σε σιμουλτανέ αφιερωμένο στη μνήμη του Παναγιώτη Τραντάλη.

Έμαθε σκάκι στο Νέο Δελχί, σε ηλικία 10 ετών, όχι πολύ μικρός για τη σημερινή απαιτητική πραγματικότητα. Γρήγορα ξεπέρασε πολλούς συνομηλίκους του και πριν από λίγες ημέρες σημείωσε την πρώτη του νόρμα για τίτλο γκραν μετρ! Ο 14χρονος Αξάτ Τσάντρα δεν αποτελεί φαινόμενο, αλλά, σίγουρα, πρόκειται για αξιοπρόσεκτη περίπτωση. Δεν καταπλήσσει η ηλικία του (τουλάχιστον 20 παίκτες έχουν γίνει γκραν μετρ πριν κλείσουν τα 15 χρόνια τους), όσο η ραγδαία του άνοδος! Πρόσφατα αγωνίστηκε στο κλειστό τουρνουά που οργάνωσε το Marshall Chess Club της Νέας Υόρκης, με συμμετοχή των γκραν μετρ Γκελασβίλι (Γεωργία, 2584 - ο Ταμάς είναι εγκατεστημένος πλέον στις ΗΠΑ), Παράγκουα (Φιλιππίνες, 2495), Κεκελίτζε (Γεωργία, 2485) και άλλων 7 παικτών. Το όριο για νόρμα γκραν μετρ ήταν 6,5 βαθμοί σε 9 αγώνες, κάτι που πέτυχε ο νεαρός σκακιστής, κυρίως χάρη στη νίκη του στον προτελευταίο γύρο: Σορκίν (Ισραήλ, 2375) - Τσάντρα (ΗΠΑ, 2370) 1.ε4 γ5 2.Ιζ3 δ6 3.δ4 γxδ4 4.Ιxδ4 Ιζ6 5.Ιγ3 η6 6.β3 α6 7.ζ3 Ιβδ7 8.Βδ2 θ5 9.Αγ4 Αη7 10.0-0-0 β5 11.Αβ3 Αβ7 12.Πθε1 Πγ8 13.Αη5 Πγ5!? 14.Αδ5 Ιxδ5 15.εxδ5?

[15.Αxδ5! Βγ8 16.ζ4] Ιζ6 16.Βε2 Αθ6? [16...Βγ7 17.ζ4 Αxδ5 18.Αxδ5 Πxδ5 19.Πδ3 0-0 με ισότητα] 17.Αxθ6 Πxθ6 18.ζ4 Πθ8 19.θ4 Ιxδ5 20.ζ5 Πη8 21.Ιε6! ζxε6 22.Βxε6 Ιζ6 23.Πxδ6 1-0

Από τον Φίσερ στη Χόου Γιφάν Το 1958 ο Αμερικανός Φίσερ, ένας από τους μεγαλύτερους σκακιστές όλων των εποχών, δημιουργεί ένα ρεκόρ που θεωρήθηκε ακατάρριπτο: αποκτά τίτλο γκραν μετρ σε ηλικία 15 ετών και 6 μηνών. Θα διατηρήσει το ρεκόρ μέχρι το 1991 όταν ένα κορίτσι, η Ουγγαρέζα Τζούντιθ Πόλγκαρ, αναμφίβολα η ισχυρότερη παίκτρια στην ιστορία του σκακιού, γίνεται γκραν μετρ σε ηλικία 15 ετών, 4 μηνών και 28 ημερών. Το 1994, ο συμπατριώτης της Λέκο βελτιώνει το ρεκόρ κατά 6 ημέρες (15 ετών, 4 μηνών, 22 ημερών). Τα επόμενα χρόνια εμφανίζονται νέοι κάτοχοι αυτής της υψηλής επίδοσης: το 1997 ο Γάλλος Μπακρό (14 ετών και 2 μηνών), την ίδια

Ο 14χρονος Αξάτ Τσάντρα καμαρώνει στο πλευρό του μέγιστου Γκάρι Κασπάροφ

Η Κατερίνη φιλοξενεί το 13ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τυφλών και Μερικώς Βλεπόντων Σκακιστών. Μετά τον 4ο γύρο απόλυτο σκορ (4 νίκες) είχαν ο Πολωνός Ντουκακζέβσκι (2301) και ο Ρώσος Παχόμοβ (2364). Ακολουθούσαν με 3 νίκες και 1 ισοπαλία ο Νιζάμ Ρασίμ (Βουλγαρία, 2193) και ο Μπαμπαρίκιν (Ρωσία, 2384). Καλύτερη σκακίστρια η Ζλίτσοβα-Λιτσένκο (Ουκρανία, 2268) με 3 βαθμούς. Πρώτοι μεταξύ των Ελλήνων ο Κλίμης (1945) και ο Α. Κουμτζής (1741) με 2 βαθμούς. Αγωνίζονται 103 παίκτες από 33 χώρες. Βαθμολογίες και αποτελέσματα στο www.chessresults.com.

8

2

5

7

4

1

7

2

5

1

4

9

6

3

8

4

1

8

6

3

7

2

5

9

5

9

6

3

1

4

8

2

7

1

8

2

7

5

6

3

9

4

3

4

7

2

9

8

5

1

6

2

7

3

4

6

1

9

8

5

8

5

1

9

7

2

4

6

3

9

6

4

5

8

3

1

7

2

Η λύση του χθεσινού προβλήματος

6 5

8

9

8

4

5

6

6

7

8

9

2 3

6 7

2

8

9 4

5

5

1 9

4

4

2

5

Δύσκολο

3

2 1

3

1

3

3

2

ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ

1

9

8 4

7

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ: 1. ΚΟΛΙΝΔΡΟΣ 2. ΑΜ, ΣΟΥΟΜΙ 3. ΤΑΣΚΕΝΔΗΣ 4. ΑΡΜΑ, ΗΟΡ, 5. ΧΟΥ 6. ΟΠΛΟΦΟΡΙΑ 7. ΡΑΪΣΑ 8. ΤΟΚΩΝ, ΥΒΕ 9. ΑΚΑΝΑ, ΣΟΣ

9

1

32.Πζ8! Πxζ8 33.Ixδ6 Πζ1+ 34.Pβ2 Πζ7 35.Bε8+ Pγ7 36.Ixζ7 1-0

ΚΑΘΕΤΑ: 1. ΚΑΤΑΦΟΡΤΑ 2. ΟΜΑΡ, ΠΑΟΚ 3. ΣΜΟΛΙΚΑ 4. ΙΣΚΑ, ΟΣΩΝ 5. ΝΟΕ, ΑΦΑΝΑ 6. ΔΥΝΗ 7. ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ 8. ΟΜΗΡΟΙ, ΒΟ 9. ΣΙΣ, ΥΑΔΕΣ

3

Παρτίδα με όμορφο συνδυασμό νίκης, από το Όπεν που οργανώθηκε στην πρωτεύουσα της Μαλαισίας: Σετιάκι (Ινδονησία, 2181) - Ταν Γιουν Φενγκ (Μαλαισία, 1911) [B90] 1.ε4 γ5 2.Iζ3 δ6 3.δ4 γxδ4 4.Ixδ4 Iζ6 5.Iγ3 α6 6.Aε3 ε5 7.Iβ3 Aε6 8.θ3 Aε7 9.Bζ3 Bγ7 10.0-0-0 Iβδ7 11.η4 θ6 12.Iδ5 Axδ5 13.εxδ5 Iβ6 14.Pβ1 Iγ4 15.Aδ3 Ixε3 16.ζxε3 0-0-0 17.θ4 Πδζ8 18.Iδ2 Iδ7 19.Aζ5 Pβ8 20.Axδ7 Bxδ7 21.Πδζ1 η6 22.θ5 ζ5 23.θxη6 ζxη4 24.Bε4 Aη5 25.α4 Bη7 26.Iγ4 Πζ6 27.Πxζ6 Bxζ6 28.Bxη4 Bxη6 29.Πζ1 Πγ8 30.β3 θ5 31.Bδ7 Πδ8

Παγκόσμιο Τυφλών

SU DO KU 6

Κουάλα Λουμπούρ

χρονιά ο Ουκρανός Πονομαριόφ (14 ετών, 17 ημερών), το 1999 ο Κινέζος Μπου Ξιανγκζί (13 ετών, 10 μηνών, 13 ημερών) και το 2002 ο Ουκρανός (τώρα αγωνίζεται με τη Ρωσία) Καριάκιν με μία επίδοση που είχε χαρακτηριστεί εξωπραγματική: έγινε γκραν μετρ σε ηλικία 12 ετών και 7 μηνών. Αυτό το ρεκόρ μάλλον θα αργήσει να καταρριφτεί... Σήμερα υπάρχουν άλλοι 16 παίκτες που έγιναν γκραν μετρ σε ηλικία μικρότερη των 15 ετών: Νεγκί, Κάρλσεν, Γουέι, Ράπορτ, Ρατζάμποφ, Σο, Κορί, Νιζνίκ, Βασιέ-Λαγκράβ, Χιρί, Κουζούμποφ, Σβίερτζ, Νγκουγιέν, Ντουμπόφ, Ρόμπσον, Καρουάνα. Το ρεκόρ κατάκτησης τίτλου μεταξύ των κοριτσιών κατέχει η Κινέζα παγκόσμια πρωταθλήτρια Χόου Γιφάν (14 ετών, 6 μηνών, 16 ημερών).

Η ΛΥΣΗ:

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ι. ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ: 1. Κωμόπολη της Πιερίας 2. α) Συντομογραφία βασιλιάδων β) Η Φινλανδία στη γλώσσα της 3. Πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν (γεν.) 4. α) Ένα από τα πολλά στο καρναβάλι της Πάτρας β) Η Φυσική διδάσκει τους νόμους της (αντιστρ.) 5. Ροκ συγκρότημα που ιδρύθηκε τη δεκαετία του ‘60 στη Μ. Βρετανία 6. Διαδεδομένη στις ΗΠΑ 7. Το μικρό της τελευταίας πρώτης κυρίας της ΕΣΣΔ 8. α) Και αυτοί φορολογούνται (γεν.) β) Προϋπήρχε του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης (αρχικά) 9. α) Με το ΜΑΡ μπροστά, ένας ναός του ποδοσφαίρου στη Βραζιλία β) Σήμα κινδύνου ΚΑΘΕΤΑ: 1. Υπερβολικά φορτωμένα 2. α) Το μικρό του Πέρση ποιητή Καγιάμ (12ος αιώνας) β) Η ομάδα του Σαλπιγγίδη 3. Τμήμα της Πίνδου στον νομό Ιωαννίνων (γεν.)

4. α) Με αυτήν άναβαν το τσακμάκι β) Αναφορική αντωνυμία (γεν. πληθ.) 5. α) Τα αρχικά της νεολαίας του δικτάτορα Μεταξά (αντιστρ.) β) Ακανθωτός θάμνος 6. Μονάδα μέτρησης της δύναμης 7. Είδος πιτυρίασης (καθ.) 8. α) Ζητούν ανταλλάγματα για να τους αφήσουν ελεύθερους β) Καντόνι της γαλλόφωνης Ελβετίας 9. α) Είδος κεμπάπ β) Μυθικές νύμφες

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

66

AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Τεράστιο το έλλειμμα αθλητικής παιδείας!

TOY NIKOY ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ

Καυχιόμαστε ως Έλληνες πως στην Αρχαία Ελλάδα γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά και το Ολυμπιακό Πνεύμα, με την ευγενική άμιλλα, αλλά και την εκεχειρία στην περίοδο των αγώνων. Σ’ αυτό το «πνεύμα» είναι - θεωρητικά - και το στίγμα των νεότερων Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με τα λόγια του αναβιωτή τους, Πιέρ Ντε Κουμπερτέν: «Στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν έχει σημασία η νίκη, αλλά η συμμετοχή». Αυτό που δίδαξαν οι πρόγονοί μας το βλέπουμε τις περισσότερες φορές στα ξένα ποδοσφαιρικά γήπεδα, που πολλά απ’ αυτά θυμίζουν «θέατρο», ακόμη και στους πιο κρίσιμους αγώνες, αλλά στην Ελλάδα ένα μεγάλο ματς ισοδυναμεί με «πόλεμο». Εδώ και αρκετά χρόνια οι φίλαθλοι των ομάδων έπαψαν να παρακολουθούν τα ματς πλάι-πλάι, καθιερώθηκαν οι ξεχωριστές κερκίδες με τα ενδιάμεσα κενά (παγκόσμια... πρωτοτυπία!), εν συνεχεία απαγορεύτηκαν οι μετακινήσεις οπαδών και πλέον οι περισσότεροι αγώνες γίνονται μόνο με τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας. Τέλος, με τις τόσες τιμωρίες εδρών που έχουμε

«Μέγας χορηγός» της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας η ΠΑΕ Ολυμπιακός... «Πεδίο μάχης» οι εξέδρες του «Απ. Νικολαΐδης» την περασμένη Κυριακή...

σε ποδόσφαιρο (αλλά και στο μπάσκετ) ίσως στο μέλλον καθιερωθεί να βλέπουμε τα αθλητικά γεγονότα μόνο... τηλεοπτικά! Έχουμε ξαναγράψει ότι το - λάθος - σλόγκαν της NOVA για το πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ «Όλα για την ομάδα σου!» δείχνει και την αιτία του κακού! Το μήνυμα «σεβασμός στον αντίπαλο» είναι άγνωστο στον ελληνικό ποδοσφαιρικό «πολιτισμό» και κάθε χρόνο τα πράγματα γίνονται και χειρότερα. Ο καθένας κοιτάει την... καμπούρα του άλλου και ανατρέχει στα «αμαρτήματα» των αντιπάλων του στο παρελθόν για να δικαιολογήσει τις δικές του άνομες πράξεις του παρόντος. Πλέον οι φίλαθλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν χαίρονται γι’ αυτό καθ’ εαυτό το άθλημα και τις συγκινήσεις που προσφέρει, αλλά έχουν ως πρώτη προτεραιότητα τη νίκη της ομάδας τους, ακόμη και με «γκολ - οφσάιντ» ή με «ανύπαρκτο

πέναλτι». Η ήττα δεν είναι ένα από τα τρία αποτελέσματα ενός αγώνα, αλλά η αιτία για «λαϊκά δικαστήρια», όπως έγινε πρόσφατα μετά τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας με τον ΠΑΟΚ και «εξιλαστήριο θύμα» έναν αθλητή «διαμάντι» για το ελληνικό ποδόσφαιρο, τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Ακόμη κι αν γίνονται κάποιες κινήσεις που θα μπορούσαν να κόψουν την... αλυσίδα του μίσους, βρίσκονται δύο-τρεις «ανεγκέφαλοι» ή «στημένοι» για να τα καταστρέψουν όλα. Χαιρετήθηκε η ενέργεια της «Θύρας 13» του Παναθηναϊκού να πάει στην ΓΑΔΑ, να επισκεφτεί τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, που είχαν συλληφθεί πριν τον τελικό του Κυπέλλου και τους πήγαν τσιγάρα και φαγητό, ενώ τους συνόδευσαν και μέχρι τα διόδια, όταν επέστρεφαν στη Θεσσαλονίκη. Κι ενώ πιστεύαμε ότι αυτή η ενέργεια θα ήταν αφετηρία για καλύ-

Η ΕΘΝΟΑ θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα από εκδηλώσεις με περιστέρια στο Παναθηναϊκό Στάδιο...

τερες σχέσεις των οπαδών των δύο ομάδων τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα! Η «ιδέα» του προέδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιάννη Αλαφούζου, να δοθούν, για πρώτη φο-

ρά μετά από πολλά χρόνια, εισιτήρια για το «Απόστολος Νικολαΐδης» στους οπαδούς του ΠΑΟΚ, αποδείχθηκε... καταστροφική! Κάποιοι οπαδοί του ΠΑΟΚ (όχι

ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

«Η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ’ όλα...» Το ελληνικό μπάσκετ «έβαλε τα γυαλιά» στην «αξιοπιστία» της Σούπερ Λιγκ... ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΟΥΝΤΑ

Εδώ και πολλά χρόνια στις τελευταίες αγωνιστικές του ελληνικού πρωταθλήματος έρχονται αποτελέσματα που προκαλούν ψιθύρους. Φυσικά, σε τέτοια δύσκολα ζητήματα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, γιατί όταν για κάτι δεν έχεις βεβαιότητες δεν μπορείς να μιλάς με άνεση. Το σίγουρο είναι πως ορισμένα αποτελέσματα γίνονται αφορμές για την έναρξη συζητήσεων που να κάνουν λόγο για το αν μια ομάδα «χτύπησε» έναν αγώνα ή «αδιαφόρησε». Για παράδειγμα, ορισμένα άσχημα αποτελέσματα του πρωταθλητή Ολυμπιακού -όπως αυτό στα Γιάννενα- οδήγησαν πολλούς στο να μέμψουν την ομάδα του Πειραιά. Αρκετοί, και ειδικά ομάδες που έχουν άμεσο βαθμολογικό ενδιαφέρον, διαμαρτύρονται για το γεγονός πως κατά καιρούς μεγάλες ομάδες σε ορι-

σμένους αγώνες δεν παίζουν με τους βασικούς ή δεν προσπαθούν όσο θα έπρεπε. Ο αντίλογος εστιάζεται στο γεγονός πως μια ομάδα που έχει υλοποιήσει κάποιον αγωνιστικό στόχο δεν μπορεί να αγωνίζεται με «αναμμένες τις μηχανές» σε όλους τους αγώνες. Γενικότερα, πάντως, κάθε χρόνο αρκετές ομάδες δίνουν αφορμές για πλάγιες σκέψεις, επειδή σε ορισμένους αγώνες εμφανίζονται κατώτερες των περιστάσεων. Η καχυποψία μεγαλώνει όταν υπάρχουν και πάρεδώσε με «δανεικούς». Συνήθως στην Ελλάδα οι ομάδες που έχουν «κίνητρο» νικάνε κιόλας, αλλά να που σε άλλα πρωταθλήματα και όχι μόνο του ποδοσφαίρου, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά... Αν ρίξουμε μια ματιά σε ξένα πρωταθλήματα, και ειδικότερα στα δρώμενα των πρόσφατων αγωνιστικών,

μπορούμε να βρούμε αποτελέσματα στα οποία μια «αδιάφορη» ομάδα πάλεψε μέσα στο γήπεδο καταφέρνοντας να κόψει σημαντικούς βαθμούς από μια άλλη που παλεύει «με νύχια και με δόντια» για την επίτευξη κάποιου σκοπού. Π.χ. στην Ισπα-

νία, σε μια αγωνιστική που «στραβοπάτησαν» και οι τρεις διεκδικητές του τίτλου, Ατλέτικο Μαδρίτης, Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, είδαμε τη Λεβάντε που βρίσκεται στη μέση της βαθμολογίας (10η) να νικάει την πρωτοπόρο Ατλέτικο με 2-0, και την 8η Βα-

Η «αδιάφορη» Λεβάντε του Βύντρα, του Σιμάο, του Καράμπελα και του Χουανφράν νίκησε 2-0 τη φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ Ατλέτικο Μαδρίτης...

λένθια να αποσπάει εκτός έδρας ισοπαλία από τη Ρεάλ (2-2). Στην Αγγλία, η «αδιάφορη» Κρίσταλ Πάλας στερεί από τη Λίβερπουλ τον τίτλο ισοφαρίζοντας σε 3-3, ενώ είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 0-3. Κάποιες φορές, λοιπόν, η λέξη «αξιοπιστία» λαμβάνει την πραγματική της χροιά. Αλλά, και εδώ στην Ελλάδα, έχουμε τέτοια πρόσφατα παραδείγματα. Αν μεταφερθούμε στο μπάσκετ, και στην τελευταία αγωνιστική της Α1, που διεξήχθη την προηγούμενη εβδομάδα, θα διαπιστώσουμε πως και στους τρεις αγώνες η ομάδα που ήταν «υποχρεωμένη» να νικήσει για να αποφύγει τον υποβιβασμό, έχασε! Και ο Πανελευσινιακός (τελικά σώθηκε γιατί είχε καλύτερο «γκολ αβερέιτζ»), στην έδρα του από τη Νέα Κηφισιά (με 63-71, με ρεσιτάλ συμπεριφοράς από τους οπαδούς των γηπεδούχων) και ο Ίκα-

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

67

AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ βέβαια αυτοί της... ΓΑΔΑ) «θυμήθηκαν» ότι Παναθηναϊκοί είχαν παρεισφρήσει στους οπαδούς της Ραπίντ Βιέννης πριν από δύο χρόνια (οι οπαδοί των δύο ομάδων είναι «αδελφοποιημένοι») και δημιούργησαν επεισόδια στην Τούμπα, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί ο ΠΑΟΚ και βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν τη... ρεβάνς, ρίχνοντας φωτοβολίδες στον «άμαχο πληθυσμό» και σπάζοντας καθίσματα. Οι «συνάδελφοί» τους του Παναθηναϊκού δεν έμειναν... αδρανείς κι αφού το ματς ήρθε ισόπαλο 1-1, ήθελαν να νικήσουν έστω και στο... ξύλο και πέταξαν μετά τη λήξη του αγώνα δύο βόμβες μολότοφ, ευτυχώς χωρίς να πετύχουν κάποιον από τους «φιλοξενούμενους». Άραγε υπάρχει κάποιος φορέας στην Ελλάδα που να ξεκινήσει από σήμερα και να διαπαιδαγωγήσει στις αρχές του «fair play» και του Ολυμπιακού Πνεύματος παράγοντες, οπαδούς, αλλά και ποδοσφαιριστές, που κι αυτοί το τελευταίο διάστημα δείχνουν να έχουν παρεκτραπεί; Το μάθημα της «Ολυμπιακής Παιδείας» καταργήθηκε από τα σχολεία στο πλαίσιο των μνημονιακών περικοπών. Θεωρητικά την «ευθύνη» για την αθλητική διαπαιδαγώγηση της ελληνικής νεολαίας, αλλά και των... μεγαλύτερων, έχει η Εθνική Ολυμπιακή Ακαδημία. «Μέγας χορηγός σε όλα τα εκπαιδευτικά προγράμματα Ολυμπιακής Παιδείας της ΕΘΝ.Ο.Α. για το 2014, είναι η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» αναφέρει η σχετική ανακοίνωση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα...

ρος Χαλκίδας (ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ εκτός έδρας με 88-74), και ο Ηλυσιακός που έχασε από το Ρέθυμνο εκτός έδρας με 63-62. Ειδικά στο ματς του Ρεθύμνου το φινάλε ήταν συγκλονιστικό. Ο Ηλυσιακός, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα στα άλλα δύο ματς, ήταν «αγκαλιά» με την σωτηρία, αλλά ένα λάθος του Πίνγκραμ, που συμβαίνει μια φορά στις... 100 (έχασε τον έλεγχο της μπάλας, ενώ ήταν μόνος κάτω από το αντίπαλο καλάθι 12 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη), έδωσε τη δυνατότητα στον Καλαμπόκη να δώσει τη νίκη στο Ρέθυμνο. Ο προπονητής της κρητικής ομάδας, Γιώργος Καλαφατάκης, δήλωσε: «Κρίμα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, αλλά η αξιοπιστία και η αξιοπρέπεια είναι πάνω απ’ όλα». Αν είχε βάλει το «λέι απ» ο Πίνγκραμ θα έπρεπε ο «Καλάφας» να αποδείξει ότι «δεν είναι ελέφαντας»...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΟΥΝΤΟΥΛΑΚΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ:

«Τα ΑμεΑ να πάρουν τη θέση που τους αναλογεί...»

Ο Γιώργος Φουντουλάκης σε ηλικία δύο χρόνων προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και από την παιδική του ηλικία κινείται με αναπηρικό καροτσάκι. Αυτό δεν τον εμπόδισε να έχει πλούσια δράση στην κοινωνία των ανθρώπων με αναπηρία και μάλιστα έτυχε της μεγαλύτερης επιβράβευσης απ’ αυτή του την δραστηριότητα, καθώς το 2008 εκλέχθηκε πρόεδρος της Εθνικής Αθλητικής Ομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία, ενώ από το 2010 είναι πρόεδρος της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΝΤΑΖΙΔΗ

Τα Μνημόνια έχουν ανοίξει πόλεμο με το κοινωνικό κράτος. Η υγεία και ο αθλητισμός είναι δύο απ’ τους τομείς που έχουν πληγεί περισσότερο. Εσείς πώς έχετε ζήσει αυτήν την διπλή επίθεση «από τα μέσα»; Σίγουρα από την κρίση που βιώνει ο λαός μας εδώ και 4 χρόνια εξ αιτίας της λιτότητας περισσότερο έχουν πληγεί τα άτομα με αναπηρία, αλλά και ο αθλητισμός. Ιδιαίτερα όταν ο πολιτισμός και ο αθλητισμός είναι οι πρεσβευτές που προβάλλουν την Ελλάδα με τις πλούσιες διακρίσεις τους. Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν το πιο ρατσιστικό πρόσωπο ενός ανάλγητου κράτους. Συγκεκριμένα, δεν μπορούν να βρουν μια θέση εργασίας, ενώ καταργήθηκαν οι ειδικοί νόμοι που προέβλεπαν την πρόσληψη του 5% στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όσο και στον ιδιωτικό. Επιπλέον καταργήθηκαν οι 25 θέσεις στο Δημόσιο που προέβλεπε ο νόμος για τα κίνητρα στον αθλητισμό και αφορούσε αθλητές με αναπηρία, που έχουν διεθνείς διακρί-

σεις, με τη δικαιολογία ότι το επέβαλε η τρόικα. Ο ελληνικός αθλητισμός βρίσκεται στην πιο δυσχερή θέση, που ανάλογη δεν έχει προηγούμενο. Οι ομοσπονδίες είναι έτοιμες να αναστείλουν τη δραστηριότητά τους εξ αιτίας της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, που σχεδόν έχει μηδενίσει τις κρατικές επιχορηγήσεις. Ακόμη κι αυτά τα λίγα χρήματα που παίρνουμε, τα περισσότερα επιστρέφουν στο κράτος, καθώς πληρώνουμε για την χρησιμοποίηση των αθλητικών εγκαταστάσεων, ακόμη και για τη διεξαγωγή πανελλήνιων πρωταθλημάτων. Στις περιοδείες που κάνετε ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στους τομείς που ασχολείσθε; Στη Μακεδονία, στη Θράκη, στην Κρήτη και όπου αλλού πήγα στην περιοδεία, που συνεχίζεται, μας υποδέχονται με μεγάλη χαρά και μας δίνουν το μήνυμα της νίκης που έρχεται. Ακόμη και σε παραδοσιακά κάστρα της δεξιάς, οι κά-

«Αποτελεί τεράστια τιμή για μένα, αλλά και για ολόκληρο το κίνημα των ΑμεΑ, η παρουσία ενός στελέχους της στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ...»

«Μου είναι αδιανόητο ότι οι άνθρωποι των αθλητικών συλλόγων, οι άνθρωποι με αναπηρία μπορεί να ψηφίσουν αυτή τη συγκυβέρνηση...» τοικοι μας αντιμετωπίζουν με ευγένεια και όχι με επιφυλακτικότητα, όπως άλλες φορές. Μου είναι αδιανόητο ότι οι άνθρωποι των αθλητικών συλλόγων, οι άνθρωποι με αναπηρία μπορεί να ψηφίσουν αυτήν την συγκυβέρνηση, που μας ταλαιπωρούσε τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόγραμμα που δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που μπορεί να τον βγάλει από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Οι άνθρωποι του αθλητισμού πρέπει να πάνε στις κάλπες, για να τιμωρήσουν αυτούς που τους έχουν κάνει τις συνθήκες άσκησης, αλλά και πρωταθλητισμού, πολύ πιο δύσκολες. Η αποχή συμφέρει μόνο την μνημονιακή συγκυβέρνηση... Η Ευρωπαϊκή Ένωση πόσο είναι ευαίσθητη στα ζητήματα των ΑμεΑ; Σε περίπτωση εκλογής σας ποια θα είναι η βασική προτεραιότητα σας;

Ο Γιώργος Φουντουλάκης με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στους πρόσφατους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι...

Έχω επισκεφτεί πολλά ευρωπαϊκά κράτη λόγω της ιδιότητάς μου ως πρόεδρος της Παραολυμπιακής Ολυμπιακής Επιτροπής και έχω διαπιστώσει ότι στα περισσότερα κράτη υπάρχει σαφώς μεγαλύτερη ευαισθησία για τα άτομα με αναπηρία και ειδικά για τα άτομα με νοητική αναπηρία, γιατί δεν μπορούν να αυτοπροστατευθούν. Στόχος μου και όνειρό μου είναι μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση να εξασφαλίσουμε κονδύλια, που πολλά απ’ αυτά ήδη υπάρχουν, για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και άσκησης για όλα τα άτομα με αναπηρία. Μέχρι τώρα δεν εξασφαλίζονταν οι αναγκαίοι πόροι για τις ευπαθείς ομάδες. Ποια ήταν η αιτία που σας έκανε να μπείτε στη μάχη αυτών των ευρωεκλογών; Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας τιμώντας τα ΑμεΑ, με τοποθέτησε στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος ως εκπρόσωπο τους. Αποτελεί τεράστια τιμή για μένα προσωπικά, αλλά και για ολόκληρο το κίνημα των ΑμεΑ, η παρουσία ενός στελέχους τους στο ευρωψηφοδέλτιο ενός κόμματος που μάχεται δυναμικά και για τα δικαιώματα ενός σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Τα ΑμεΑ πρέπει να πάρουν τη θέση που τους αναλογεί στην ελληνική κοινωνία. Έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ισότιμα στα κοινά. Αυτό πρεσβεύω και γι’ αυτό αγωνίζομαι όλα αυτά τα χρόνια από οποιαδήποτε θέση κι αν μου έχει ανατεθεί. Αυτό κάνω και τώρα από τη θέση του υποψηφίου στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

68

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

ALPHA, 23.00

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ Ψυχολογικό θρίλερ αμερικανικής, καναδικής και γερμανικής συμπαραγωγής 2005, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Ο Τομ, φιλήσυχος οικογενειάρχης, όταν δέχεται επίθεση στο καφέ του από δύο κακοποιούς, δεν διστάζει να τους κάνει μαύρους στο ξύλο. Το θάρρος του τον μετατρέπει σε «ήρωα» της μικρής πόλης, όμως την επόμενη μέρα ένας μυστηριώδης άντρας εμφανίζεται από το πουθενά και υποστηρίζει ότι ο Τομ, που όλοι νομίζουν ότι γνωρίζουν, στην πραγματικότητα είναι ένα πρόσωπο του υποκόσμου. Η νέα πραγματικότητα που αρχίζει να διαμορφώνεται για τον Τομ είναι εφιαλτική. Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαρία Μπέλο, Εντ Χάρις, Γουίλιαμ Χαρτ.

ALPHA, 01.00

ΒΑΜΜΕΝΟ ΠΕΠΛΟ Αισθηματικό δράμα, μεταφορά της νουβέλας του Σόμερσετ Μομ, παραγωγής 2006. Στο Λονδίνο του 1920, η Κίτι, μια κακομαθημένη αριστοκράτισσα, παντρεύεται από καπρίτσιο τον Γουόλτερ, έναν πολλά υποσχόμενο γιατρό. Όταν εκείνος αντιλαμβάνεται ότι τον απατά, της ζητά διαζύγιο ή να τον ακολουθήσει στην Κίνα, όπου έχει αναλάβει μια δύσκολη ιατρική αποστολή για την αντιμετώπιση μιας επιδημίας χολέρας. Η Κίτι, δυσαρεστημένη, αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Η πραγματικότητα όμως εκεί είναι τόσο διαφορετική, που η Κίτι οδηγείται σε ένα οδυνηρό ταξίδι αυτογνωσίας. Παίζουν: Ναόμι Γουότς, Έντουαρντ Νόρτον, Λιβ Σράιμπερ, Τόμπι Τζονς.

STAR, 21.00

KILLER ELITE Θρίλερ παραγωγής 2011, με τους Τζέισον Στέιθαμ, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κλάιβ Όουεν. Ο Ντάνι, ένας από τους πιο ικανούς ειδικούς πράκτορες στον κόσμο, αποφασίζει να αποσυρθεί στην Αυστραλία, κοντά στην αγαπημένη του, Αν. Τα σχέδιά του ανατρέπονται όταν ο πρώην μέντοράς του, Χάντερ, πέφτει θύμα απαγωγής. Ο Ντάνι και η ομάδα του θα πρέπει να διεισδύσουν στην πιο σκληροτράχηλη βρετανική στρατιωτική μονάδα και να αντιμετωπίσουν μια ομάδα πρώην στρατιωτών και νυν εκτελεστών.

ALPHA, 22.30

ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ Περιπέτεια θρίλερ, παραγωγής 1998, με τους Γουίλ Σμιθ, Τζιν Χάκμαν, Γιον Βόιτ, Λίζα Μπονέ. Ένας ευϋπόληπτος δικηγόρος βρίσκεται στο στόχαστρο μυστικών πρακτόρων, που εισβάλλουν ανεξήγητα στη ζωή του. Σύντομα διαπιστώνει πως ο λόγος είναι ότι κατέχει ενοχοποιητικό υλικό για ένα μεγαλοστέλεχος της υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας το οποίο βρέθηκε στον υπολογιστή του.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ Ευχαριστούμε την οικογένεια και τους φίλους του Σάββα Γ. Καζάνα για την προσφορά στη μνήμη του. Από το Κοινωνικό Ιατρείο - Φαρμακείο Αλληλεγγύης Αθήνας.

ΤΗΛ.: 210-69.03.000

ΔΕΥΤΕΡΑ MEGA

06.00 Βέρα στο δεξί (Ε) 07.00 MEGA Σαββατοκύριακο 10.00 Το κόκκινο δωμάτιο (Ε) 11.00 Εμείς κι εμείς (Ε) 12.10 Ντόλτσε βίτα (Ε) 17.50 Dr. Cook 14.00 Eιδήσεις 14.50 Ο θρύλος ενός ιππότη. Περιπέτεια 17.35 Eιδήσεις 17.40 Κάτω Παρτάλι (Ε) 18.50 Aπό την Πόλη έρχομαι 20.00 Eιδήσεις 21.15 Ζητείται ψεύτης. Κωμωδία 23.30 Μπραζιλιέρο. Κωμωδία 01.30 Ειδήσεις 02.00 Οι πύλες του ουρανού 03.00 Anthony Bourdain: No reservations (Ε)

ΤΗΛ.: 210-68.86.100

ΑΝΤ1

07.00 TV quiz 09.00 Τα κορίτσια του μπαμπά (Ε) 09.50 Θα βρεις τον δάσκαλό σου (Ε) 10.50 Ονειροπαγίδα (Ε) 12.00 TV quiz 12.20 Φίλα το βάτραχό σου (Ε) 13.00 Ειδήσεις 13.30 Άκρως τρελό και απόρρητο. Κωμωδία 16.00 The Voice (E) 18.10 Ελληνική ταινία 20.00 Ειδήσεις 21.15 Your face sounds familiar 00.45 Σε πρώτο πλάνο 02.15 United States of Tara

ΤΗΛ.: 210-34.21.201-4

STAR

07.00 Παιδικό πρόγραμμα 13.30 Απόδραση από τη χαμένη πόλη. Περιπέτεια 15.15 Τα φιλαράκια (Ε) 16.40 The big bang theory (Ε) 17.40 Ειδήσεις. Δελτίο στη Νοηματική 17.50 Revolution 18.45 Ηοuse 19.45 Eιδήσεις 20.55 Κλήρωση Τζόκερ 21.10 Η κόρη μου η σοσιαλίστρια. Κωμωδία 23.30 Πολίτικη κουζίνα. Δραματική 01.45 Ναυάγιο στην παράνοια. Θρίλερ 03.45 Μιχαήλ. Κομεντί

ΤΗΛ.: 212-21.24.000

ALPHA

06.00 Άκατα μάτατα με τα Ζουζούνια (Ε) 07.00 Πρωινή ενημέρωση Alpha 10.00 Μες στην καλή χαρά 14.00 Ειδήσεις 14.10 Φόρμουλα 1 16.55 Δελτίο στη νοηματική γλώσσα 17.00 Αννίτα SOS 19.00 Eιδήσεις 20.00 Μ.Α.Μ.

21.00 Οι Χαρλεάδες. Κωμική περιπέτεια 23.30 Το τέλος της βίας. Θρίλερ 01.00 Βαμμένο πέπλο. Αισθηματικό δράμα

ΤΗΛ.: 210-48.00.170-4

ΣΚΑΪ

06.30 Καλημέρα με τον Γιώργο Αυτιά 10.00 Σαββατοκύριακο με δράση 12.00 Goal χωρίς σύνορα 13.00 Eco news 13.30 Στην πράξη 14.15 Γεύσεις στη φύση 15.15 Ελλήνων γεύσεις 16.00 Ο κόσμος ανάποδα 17.00 Joy 19.00 Άριστη κουζίνα 20.00 Γλυκές αλχημείες 21.00 Ειδήσεις 21.45 Goal 23.00 Eκλογές 2014 - Με τη Σία Κοσιώνη 01.00 MS - H πιο σκληρή συμμορία του κόσμου

ΤΗΛ. 210-36.73.366

ΒΟΥΛΗ

11.20 Γκούσταβ Μάλερ: Συμφωνία Αρ. 5 13.20 Ώρα παράδοσης 14.00 Καλειδοσκόπιο 15.00 Κάρτα μέλους 16.00 Τι λέει ο νόμος: Για τα τουριστικά σκάφη 17.20 Αστικό τοπίο: Αστεροσκοπείο Αθηνών 18.00 Μέλι. Ταινία 20.00 Αναζητώντας τον πολιτισμό μας: Από τη Βοσνία στη Γαλλία και πίσω στην πατρίδα 21.00 Ινδία, η χώρα και η Ιστορία της 22.00 «Αΐντα». Όπερα 00.40 Θεατροσκόπιο

ΤΗΛ.: 210-69.03.000

MEGA

06.45 Koινωνία ώρα Mega 10.00 Πρωινό mou 13.10 Η ώρα η καλή (Ε) 14.00 Eιδήσεις 15.00 Σαββατογεννημένες (Ε) 16.30 Ειδήσεις 16.40 Η πολυκατοικία (Ε) 17.40 Στο παρά πέντε (Ε) 18.50 Πενήντα πενήντα (Ε) 20.00 Ειδήσεις 21.15 Κλεμμένα όνειρα 22.20 Κάτω Παρτάλι 23.30 Aνατροπή 00.50 Ειδήσεις 01.30 The beast 02.30 Anthony Bourdain No reservations (E)

ΤΗΛ.: 210-68.86.100

ΑΝΤ1

06.00 Εκείνες κι εγώ (Ε) 07.00 Πρωινό ΑΝΤ1 10.00 Το πρωινό 12.50 Με αγάπη 13.00 Ειδήσεις 13.30 TV Quiz 13.40 Άκρως οικογενειακόν (Ε) 14.50 TV Quiz 15.00 Κωνσταντίνου και Ελένης (Ε) 16.00 TV Quiz 16.10 Το καφέ της Χαράς (Ε) 17.40 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική γλώσσα 17.50 Bαλς με δώδεκα θεούς 18.50 Μπρούσκο 20.00 Ειδήσεις 21.15 Thor. Περιπέτεια φαντασίας 23.15 Ράδιο αρβύλα 00.15 OΛΑ τρέλα 01.45 Λόλα (Ε)

ΤΗΛ.: 210-34.21.201-4

STAR

06.15 Chuck 07.15 Παιδικό πρόγραμμα 08.15 ΦΜ Live (E) 10.00 Live U 13.00 Mελέτησέ το 14.45 ΦΜ Live 16.30 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 16.45 Μίλα 18.00 Ευρωεκλογές 2014. Με τον Π. Στάθη 18.40 Η προδοσία 19.45 Ειδήσεις. Δελτίο στη νοηματική 21.00 Killer elite. Θρίλερ 23.20 Στον ενικό 02.15 Σκοτεινή δύναμη. Περιπέτεια

ΤΗΛ.: 212-21.24.000

ALPHA

06.50 Θα σε δω στο πλοίο (Ε) 07.45 Θυρίδα 08.00 Happy Day στον Alpha (Ε) 10.15 Shop TV 11.00 Θυρίδα τηλεπώλησης 11.15 Σφηνάκια (Ε) 12.00 Ειδήσεις 13.00 Ελένη 16.00 Δέστε τους! 17.35 Ειδήσεις. Δελτίο στη Νοηματική 17.45 Άκου τι είπαν 18.30 Ειδήσεις 20.00 Κάτι ψήνεται 21.00 Μην αρχίζεις τη μουρμούρα 21.45 Ελληνοφρένεια 22.30 Δημόσιος κίνδυνος. Ταινία δράσης 01.45 Άκου τι είπαν (Ε)

ΤΗΛ.: 210-48.00.170-4

ΣΚΑΪ

06.00 Πρώτη γραμμή 10.00 Tώρα 11.45 Έρρωσο... Να είσαι γερός 12.00 Magazino 13.00 EXceL!ent 14.00 America’s next top model 15.00 To κάστρο του Τακέσι 16.00 Βιολέτα 17.00 Chef στον αέρα 17.50 Δελτίο στη νοηματική 18.00 ΣΚΑΪ στις 6 20.00 Hawaii five - 0 21.00 Ειδήσεις 22.15 CSI Νέα Υόρκη 23.15 CSI Μαιάμι 00.15 H δίκη στον ΣΚΑΪ 02.00 Big bigger biggest

ΤΗΛ. 210-36.73.366

ΒΟΥΛΗ

14.00 Φωτίζοντας την παράδοση: Πανηγύρια 15.00 Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι 16.00 Ο κόσμος του Στόουνχετζ 16.50 Το άσπρο άλογο. Παιδική ταινία 17.30 Το κόκκινο μπαλόνι. Παιδική ταινία 18.00 Το Θιβέτ του Δαλάι λάμα 19.00 Στα βήματα του Ντοστογιέφσκι 20.00 Μια μαγική κιθάρα 21.00 Ινδία, η χώρα και η Ιστορία της 22.00 Θεατροσκόπιο 22.30 Παρασκήνιο: Ο Αριστοφάνης στο Θέατρο Τέχνης 23.20 «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Θεατρική παράσταση

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

69

MEDIA ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ

Επικίνδυνο «εργαλείο» οι δημοσκοπήσεις αν βγαίνει μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΑΣ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ

Πού κρύβονται οι δημοσκοπήσεις; Ένα ύποπτο «παράδοξο» συμβαίνει σε αυτή την προεκλογική περίοδο: ενώ επιτρέπεται πλέον η δημοσίευση δημοσκοπήσεων μέχρι και μια μέρα πριν από τις εκλογές, οι δημοσκοπήσεις έχουν... εξαφανιστεί. Ο καθημερινός βομβαρδισμός από τις εφημερίδες και η αναπαραγωγή τους από τα τηλεοπτικά παράθυρα, χαρακτηριστικό προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, έχει δώσει τη θέση του στη σιωπή, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι μεγάλες εφημερίδες στην πλειονότητά τους δεν παραγγέλνουν δημοσκοπήσεις, οι τηλεοπτικοί σταθμοί το ίδιο -με εξαίρεση την «Ανατροπή» του Mega- όμως αναδημοσιεύουν δημοσκοπήσεις: για παράδειγμα ο skai.gr, αποκάλυψε προβάδισμα της Ν.Δ. 1,5 μονάδα, σύμφωνα

με δημοσκόπηση της εταιρείας eVoice, αγνώστων λοιπών στοιχείων από την εφημερίδα... «Παρασκήνιο». Ο ΣΕΔΕΑ (Σύλλογος Εταιρειών Δημοσκοπήσεων) με ανακοίνωσή του την Παρασκευή ξεκαθαρίζει: «Όλες οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ίδιες». Όπως σημειώνει «υπάρχουν δημοσκοπήσεις από εταιρείες μέλη του ΣΕΔΕΑ που ελέγχονται και λογοδοτούν για τον τρόπο συλλογής των στοιχείων τους και άλλες από εταιρείες και φορείς που δεν ελέγχονται. Μόνον οι εταιρείες μέλη του ΣΕΔΕΑ υπόκεινται σε συστηματικούς ελέγχους». Λοιπόν, τι έχει συμβεί και δεν χρησιμοποιούνται πλέον οι δημοσκοπήσεις για τον επηρεασμό των ψηφοφόρων, όπως επί χρόνια γινόταν ώς τώρα, από τον πάλαι ποτέ δικομματισμό για τα media; Δεν «αξιοποιούνται» πλέον οι δημοσκοπήσεις, αυτό το άφθαστο εργαλείο προπα-

EχουΜΜΕ και λέΜΜΕ Euro Debate από την Τηλεόραση της Βουλής Η Τηλεόραση της Βουλής, την Πέμπτη 15 Μαΐου, ώρα 22.00, θα μεταδώσει απευθείας το debate μεταξύ των 5 υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και ο Αλέξης Τσίπρας. Το debate θα πραγματοποιηθεί στις Βρυξέλλες, στην αίθουσα της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου, ενώπιον κοινού. Θα συντονίσει η Ιταλίδα δημοσιογράφος Μόνικα Ματζόνι, διευθύντρια του ιταλικού δημόσιου σταθμού RAI News24. Η συζήτηση, συμπαραγωγής Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Eurovision, διάρκειας 90 λεπτών, θα προσφερθεί στους τηλεοπτικούς σταθμούς όλων των χωρών της Ε.Ε. Η ΕΡΑ στο Κόκκινο Ραδιομαραθώνιο οργανώνουν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, σε συνεργασία με το Κόκκινο 105.5 της Αθήνας, το Κόκκινο 93.4 της Θεσσαλονίκης, το Κόκκινο 102.8 της Κοζάνης και όσους ραδιοφωνικούς σταθμούς ανταποκριθούν στο κάλεσμα, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα, τα οποία θα καλύψουν άμεσες ανάγκες των ραδιοφωνικών σταθμών της ΕΡΑ στην Αθήνα και την περιφέρεια: συντήρηση πομπών, γραφείων και στούντιο της ERTOPEN, λογαριασμούς ΔΕΗ και τηλεφώνου, έξοδα μετάδοσης και παραγωγής ραδιοτηλεοπτικού προγράμματος, αναλώσιμα κ.ά. Η δικτύωση την ερχόμενη Τετάρτη, 14 Μαΐου. Παραπλάνηση κοινού από το σποτ της Ν.Δ. Στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης προσέφυγε το ειδησεογραφικό σάιτ ThePressProject, προκειμένου να καταγγείλει τη «μονταζιέρα» της Ν.Δ. στο προεκλογικό σποτάκι, όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ εμφανίζεται να δηλώνει πως «οι Έλληνες βλέπουν το φως στο τέλος του τούνελ». Ο Μπάρακ Ομπάμα, βέβαια, δεν δήλωσε ποτέ κάτι τέτοιο. Το νόημα των λεγομένων του προέδρου των ΗΠΑ, σημειώνει το ΤΡΡ, εμφανίζεται σοβαρά παραποιημένο. Επανέρχεται το ΕΣΡ στο θέμα του τηλεοπτικού τζόγου και, αφού αγνοήθηκε παντελώς από την κυβέρνηση, απευθύ-

γάνδας, το οποίο συμπυκνώνει την επιστημονική αυθεντία της στατιστικής και της πολιτικής ανάλυσης μαζί; Ο Νίκος Χατζηνικολάου το δήλωσε ευθέως: Αποχή από τη δημοσίευση δημοσκοπήσεων για τα μέσα της Real Group. Εφημερίδα «Real News», ραδιόφωνο Real FM και ιστοσελίδα enikos.gr δεν θα δημοσιεύσουν δημοσκοπήσεις μέχρι και τις ευρωεκλογές. Τη μια λίγο πάνω η Ν.Δ., την άλλη λίγο πάνω ο ΣΥΡΙΖΑ και με τους αναποφάσιστους στο 20% δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα, είπε ο Χατζηνικολάου. Την τακτική της μη δημοσίευσης, όμως, την ακολουθούν όλα σχεδόν τα κανάλια και οι περισσότερες εφημερίδες, οι οποίες προτιμούν να αναδημοσιεύουν έρευνες από αγνώστου ταυτότητας εταιρείες σε έντυπα ή site χαμηλής κυκλοφορίας. Μη γίνουμε και ρεζίλι! Εξάλλου, ποιος εκ-

δότης και ποιος καναλάρχης θα πλήρωνε δημοσκόπηση για να βγάζει μπροστά τον ΣΥΡΙΖΑ; Η αλήθεια είναι ότι αντικειμενικοί παράγοντες που έχουν σχέση με τις κολοσσιαίες μετατοπίσεις του εκλογικού σώματος, δηλαδή ρευστότητα του κομματικού συστήματος, αλλά και η δυσπιστία που δείχνουν οι πολίτες στις ίδιες τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τις οποίες θεωρούν μέρος του απεχθούς πολιτικού συστήματος, δυσκολεύουν το έργο των ερευνών, καθώς ανατρέπονται οι λεγόμενες «χρονοσειρές» και τα επιστημονικά εργαλεία «εξισορρόπησης». Επιπρόσθετα σε αυτό, η αύξηση των αρνήσεων συμμετοχής των

πολιτών στις δημοσκοπήσεις, εξαιρεί ένα μεγάλο μέρος τους από το δείγμα (που μπορεί να φτάνει το 25% επί του σταθμισμένου δείγματος), ενώ το ποσοστό των νοικοκυριών που έχει διακόψει την τηλεφωνική του σύνδεση αγγίζει το 20%. Οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα επισφαλείς, ακόμα κι αν δεχθούμε ότι οι εταιρείες κάνουν σωστά τη δουλειά τους, με σωστά επιλεγμένο, στρωματοποιημένο δείγμα. Ποια εταιρεία διακινδυνεύει μεγάλη απόκλιση από το αποτέλεσμα; Γι’ αυτό οι αναποφάσιστοι ξεπερνούν το 20%. Ποιο κανάλι και ποια εφημερίδα διακινδυνεύει να πέσει έξω εντελώς, μια εβδομάδα πριν από τις εκλογές;

νεται στα κόμματα και ζητεί να πάρουν θέση για την απελευθέρωση των τυχερών παιχνιδιών καθώς και να εξεταστούν πάλι οι προτάσεις του και να απαγορευθούν τα τυχερά παιχνίδια στην τηλεόραση, προκειμένου να προστατευθεί το τηλεοπτικό κοινό.

Ατελείωτες επιτυχίες στη ΝΕΡΙΤ

Η κυβέρνηση ψήφισε τροπολογία - δώρο στους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, απελευθέρωσε τον τηλεοπτικό τζόγο, τα διάφορα «κουίζ», «κληρώσεις», «ο πιο γρήγορος κερδίζει» κ.λπ. Έτσι, τα κανάλια θα κερδοσκοπούν με τον νόμο, σε βάρος των αφελών τηλεθεατών, την ίδια ώρα που μετατρέπουν σε σκουπίδια το τηλεοπτικό πρόγραμμα.

Δεν έχουν τελειωμό οι επιτυχίες της κυβέρνησης, όσο αυτοσχεδιάζει τη ΝΕΡΙΤ. Την τελευταία εβδομάδα, της πιστώνονται δύο νέα κατορθώματα, τα οποία δείχνουν την αδιαφάνεια, την έλλειψη τήρησης των νόμιμων διαδικασιών στις αποφάσεις, τον πελατειακό χαρακτήρα που χτίζουν στη νέα δημόσια τηλεόραση, αφού έκλεισαν την ΕΡΤ με το «αμαρτωλό» παρελθόν.

Κ. Ακριβοπούλου Από αυτή τη Δευτέρα ξεκινάει η Κατερίνα Ακριβοπούλου στον «Real 97.8». Θα κάνει το μεσημεριανό μαγκαζίνο του σταθμού μαζί με τον Γιάννη Παπαδόπουλο, ενώ θα κρατήσει, προς το παρόν, και το δίωρο 20.00-22.00. Στον Σ. Φυντανίδη περνάει το E Channel Αυτό δήλωσε ο ίδιος ο ιστορικός διευθυντής της παλιάς «Ελευθεροτυπίας», στον πρόεδρο του ΕΣΡ, σχετικά με το κανάλι της πρώην συχνότητας του ΚΚΕ. Ο Σ. Φυντανίδης θα έχει στην κατοχή του το 100% των μετοχών της off shore Nalotia Ventures, η οποία είναι μέτοχος της Alpha Horizon, εταιρείας που κατέχει το πανελλαδικής εμβέλειας κανάλι. Με περιέργεια αναμένεται το «πόθεν έσχες» του Σ. Φυντανίδη. Αποχωρεί από τη διεύθυνση της εφημερίδας «Τα Νέα» ο Χρήστος Μεμής. Έτσι, ο κ. Βενιζέλος χάνει ένα από τα τελευταία του υψηλόβαθμα ερείσματα στον ΔΟΛ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το χθεσινό κύριο άρθρο, της εφημερίδας που όλο και περισσότερο κλίνει στην πλευρά Σαμαρά: «Η χώρα δεν αντέχει άλλες πρόωρες εκλογικές περιπέτειες σημειώνει, απαντώντας στον Ευ. Βενιζέλο που προμήνυσε πως ενδεχόμενη αποδοκιμασία της Ελιάς θα σημαίνει αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Μεμής θα παραμείνει στον ΔΟΛ, αναλαμβάνοντας μη δημοσιογραφικά καθήκοντα. Ως διάδοχοί του ακούγονται οι Νότης Παπαδόπουλος, Στέφανος Τζανάκης, Δ. Μητρόπουλος.

o Διορισμός από το «παράθυρο» Η πρώτη επιτυχία είναι ο διορισμός του καθηγητή Αντώνη Μακρυδημήτρη στη θέση του νέου προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΝΕΡΙΤ. Το πρόβλημα δεν είναι το πρόσωπο του καθηγητή, όσο ότι δεν τηρήθηκε η διαδικασία για την τοποθέτησή του, όπως ορίζει ο νόμος που ψηφίστηκε πριν από δέκα μήνες. Όπως καταγγέλλουν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος και Αλεξάνδρα Χριστακάκη, σύμφωνα με τον νόμο η στελέχωση της θέσης γίνεται με δημόσια πρόσκληση του Εποπτικού Συμβουλίου, μέσω ανεξάρτητου ιδιωτικού φορέα επιλογής που αξιολογεί τις υποψηφιότητες και υποδεικνύει τρεις, από τους οποίους επιλέγει έναν το Εποπτικό Συμβούλιο. Ο νόμος προβλέπει εξαίρεση μόνο για την πρώτη εφαρμογή του, η οποία πραγματοποιήθηκε με τον διορισμό του Γ. Προκοπάκη το περασμένο φθινόπωρο. o Αδιαφανείς αναθέσεις παραγωγών Η δεύτερη «επιτυχία» είναι η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών, κατά του τρόπου επιλογής και διαμόρφωσης του προγράμματος της ΝΕΡΙΤ. Οι σκηνοθέτες καταγγέλλουν αδιαφάνεια στις επιλογές. Σαν να μην έφτανε αυτό, η ίδια η αναπληρώτρια διευθύνουσα σύμβουλος Κ. Ευαγγελάκου παραδέχθηκε ότι σε συνεργασία με τον πρώην πρόεδρο Γ. Προκοπάκη αποδέχθηκαν τη συμμετοχή του συζύγου της, διευθυντή φωτογραφίας, σε παραγωγές της ΝΕΡΙΤ. Η Α. Χριστακάκη ζητά την παρέμβαση του εισαγγελέα σχετικά με το θέμα αυτό. Α.Γ.Ν.

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

70

ΡΗΣΕΙΣ&

«Αν καταψηφιστεί η Ελιά, η χώρα θα γίνει Ουκρανία» Λ. Γρηγοράκος (Πού είναι το πρόβλημα, κύριε; Εσείς θα είσαστε με τη συγκυβέρνηση του Κιέβου)

ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

Βενιζέλος: Αν είχα γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το 2007, η ιστορία της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. (Θεός! Τι Θεός, λίγο είναι. Ημίθεος και βάλε)

ΚΑΚΟΗΘΕΙΕΣ

ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΥΡΙΤΣΕΩΣ & ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΣΕΚΕΡΕΩΣ

Ο Πλεόναζμαν σώζει τη χώρα Εξαιρετικό το προεκλογικό σποτ Σαμαρά. Ήμασταν τόσο καλά και δεν το ξέραμε; Ειδικά εκεί που έχει έναν κλόουν να βαράει ένα κουδούνι και να λέει «η Ελλάδα επέστρεψε στις αγορές». Αμέσως μετά φύσαγε και μια χάρτινη σφυρίχτρα αποκριάτικη αλλά τον κόψανε. Και τον Ομπάμα τον μοντάρανε λίγο για να γίνεται πιο κατανοητό το μήνυμα. Από τη φράση «αυτός εδώ νομίζει ότι η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση» κόψανε τις τέσσερις πρώτες λέξεις. Κάνανε και ένα άλλο μοντάζ αλλά τους βγήκε ο Ομπάμα να καλεί τον λαό να πάρει τα όπλα και να ανατινάξει το Mall. Δηλαδή τι θέλατε να βάλουνε στο σποτ, ανθρώπους να πηδάνε από τα παράθυρα; Ή τους οχτακόσιους που στήνονται δύο ώρες στην ουρά για να πάρουν ένα μαρούλι δωρεάν; Μεγάλη επιτυχία είχε η διανομή του κοινωνικού πλεονάσματος στους άπορους. Οι τράπεζες το παρακράτησαν για χρέη σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Καλά κάνανε. Ας το σκεφτόντουσαν οι δικαιούχοι πριν γίνουνε άποροι. Γιατί δεν τα δίνανε κατευθείαν στις τράπεζες, να αποφύγει και ο κόσμος την ταλαιπωρία; Κάτι πρέπει να πάρουνε και οι τράπεζες στο κάτω κάτω. Μην κοιτάτε που δεν μας ενόχλησαν ποτέ. Σκληρός εκβιασμός Βενιζέλου. Αν δεν μας ψηφίσετε στις εκλογές, δεν θα με ξαναδείτε στα μάτια σας.

Και θα πέσει και η κυβέρνηση. Δεν περνάνε τα ψευτοδιλήμματα. Ζοριζόμαστε αλλά θα αντέξουμε. Το μόνο που μας απασχολεί είναι ότι μετά θα γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ η Φώφη Γεννηματά. Μπορεί όμως να γίνει και ο Λοβέρδος. Άμα έχει πάγκο το κόμμα, δεν φοβάται τίποτα. Αν και μπορεί να επιλέξει να παραμείνει αρχηγός του Χρήστου Αηδόνη. Απουσίασε από το πρώτο ντιμπέιτ των υποψηφίων δημάρχων ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Θα διοργανώσει ένα δικό του με τον Πλεύρη. Έχουνε διαφωνίες μεταξύ τους. Ο Σπηλιωτόπουλος δεν θέλει να ανοίξει τζαμί και ο Πλεύρης θέλει να κλείσει και τη συναγωγή. Είναι κρίμα που δεν συνεννοούνται και με τον Κασιδιάρη και κατεβαίνει διασπασμένη η παράταξη. Αν καταλαβαίνουμε την τακτική του Σπηλιωτόπουλου, αυτό που τον ενδιαφέρει βασικά είναι να περάσει σε ψήφους τον Καπερνάρο. Δάκρυσαν τα κατσαβίδια και τα ρόπαλα του μπέιζμπολ από το ανθρώπινο δράμα του Κώστα Μπούκουρα. Και μερικοί Ανεξάρτητοι Έλληνες, που είναι ευαίσθητοι στα ανθρώπινα δράματα. Εμ μια χαρά ήταν όταν κυνήγαγε αραπάδες. Ήθελε και βουλευτιλίκια να κόβει ψήφους από τον Σαμαρά; Μάθαμε και ότι κυκλοφοράνε λεξοτανίλ στις φυλακές του Ναυπλίου. Στη Χρυσή Αυγή δεν είχανε.

ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Ομοσπονδία ή χάος Η σκακιέρα της Ουκρανίας γίνεται όλο και πιο περίπλοκη καθώς ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι αποσύρει κάποια στρατεύματα από θέσεις κοντά στα σύνορα και κάλεσε τους ρωσόφωνους να μην προχωρήσουν στο δημοψήφισμα για απόσχιση των νοτιοανατολικών περιοχών της χώρας. Αυτή η κίνηση δίνει ίσως στον Ρώσο πρόεδρο τη δυνατότητα να παίξει έναν πιο ισορροπημένο διαπραγματευτικό ρόλο ανάμεσα στους εξεγερμένους ρωσόφωνους και την προσωρινή κυβέρνηση της Ουκρανίας. Πάντως, οι ρωσόφωνοι δεν υπάκουσαν στη Μόσχα και ανακοίνωσαν πως θα προχωρήσουν στο δημοψήφισμα σήμερα (οι προθεσμίες της εφημερίδας δεν επιτρέπουν να γνωρίζουμε αν υπαναχωρήσουν την τελευταία στιγμή και το ακυρώσουν όπως τους σύστησε ο Πούτιν). Η Ρωσία καλεί όλες τις πλευρές να ξεκινήσουν συνομιλίες πριν από οποιοδήποτε δημοψήφισμα, προτείνοντας μία νέα αποκεντρωμένη σύσταση της Ουκρανίας, με κοινές ένοπλες δυνάμεις και εξωτερική εκπροσώπηση και παρέχοντας νέες εξουσίες στις περιφέρειες που θα προέκυπταν. Στην ουσία, μία Ομοσπονδία. Είναι η πιο λογική διέξοδος από μία εμπόλεμη κατάσταση ό-

που το αίμα υποδαυλίζει και μεγεθύνει καθημερινά το μίσος ανάμεσα στους διαφορετικούς πληθυσμούς. Ωστόσο, ο προσωρινός πρωθυπουργός Γιατσενιούκ, που στηρίζεται από νεοναζιστικές συνιστώσες της κυβέρνησης, αλλά όχι μόνο από αυτές, απορρίπτει κάθε συζήτηση με τους ρωσόφωνους και στέλνει στρατεύματα για να καταστείλουν τους «τρομοκράτες». Η Δύση δεν πείθεται από έναν τέτοιο διάλογο και εξακολουθεί να υποστηρίζει άνευ όρων την ακροδεξιά κυβέρνηση του Κιέβου, με εξαίρεση ίσως τη Γερμανία, καθώς η Μέρκελ φαίνεται ανοιχτή σε ένα στρογγυλό τραπέζι με συμμετοχή όλων των πλευρών. Η Ελλάδα θα ήταν ένας ιδανικός διαπραγματευτής για την επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία, τόσο επειδή προεδρεύει στην Ε.Ε. όσο και καθώς στην Ουκρανία υπάρχουν σημαντικοί ελληνικοί πληθυσμοί. Όμως ο υπουργός Εξωτερικών Βενιζέλος κοιμάται τον ύπνο του πασοκικού δικαίου και κύριος διαμεσολαβητής έχει αναλάβει σήμερα ο πρόεδρος της... Ελβετίας. Καλόν ύπνο κύριε Βενιζέλο! ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ

Πολλά τα λάθη... Πολλά τα λάθη στην «Αυγή» της προηγούμενης Κυριακής. Γράψαμε διαχείριση με ήτα στον τίτλο, αλλάξαμε το όνομα της Δέσποινας Χαραλαμπίδου και το κάναμε Δήμητρα, ενώ ξαναμπήκε το προηγούμενο αντί του σωστού άρθρου του Βασίλη Πάικου όπως και το «κατά τα λοιπά» της μόνιμης στήλης του. Ζητάμε συγγνώμη από όλους αν και αυτό δεν αρκεί. «Α»

περιβάλλον, ποιότητα ζωής και αυτοδιοίκηση

Την Τρίτη οι «Οικοτριβές» Μεθαύριο Τρίτη μαζί με την «Αυγή» κυκλοφορούν οι «Οικοτριβές». Το ένθετο για το περιβάλλον και την οικολογία με πλούσια ύλη

O

ικοτριβές Μάιος 2014, τ. 12

η ζωτική κλίμακα του αγώνα... Αυτοδιοικητικές εκλογές, δημοτικές και περιφερειακές, στην εποχή της βαθιάς συνδυασμένης οικονομικής - οικολογικής κρίσης του καπιταλισμού, στην εποχή των μνημονίων, της κοινωνικής εξαθλίωσης, της λεηλασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Στην εποχή του Καλλικράτη. Η πολιτική παίρνει σάρκα και οστά στο συγκεκριμένο, στα απτό, στο άμεσο. Εφαρμό-

ζεται στο σώμα των ανθρώπων, στο «ανόργανο σώμα» της φύσης, μεταβάλλοντας τις σχέσεις που καθορίζουν την ίδια την κοινωνική ζωή. Εφαρμόζεται σε έναν συγκεκριμένο χρόνο και σε έναν συγκεκριμένο τόπο, δεν πρόκειται για εικόνα στα δελτία των οκτώ, για λογίδριο σε ένα παράθυρο. Βιώνεται με τη μια μορφή ή την άλλη –στον τόπο διαβίωσης, στο χώρο εργασίας– σε κά-

θε απομακρυσμένο χωριό, ορεινό ή νησιωτικό, σε κάθε δήμο, σε κάθε περιφέρεια από την Κρήτη και το Βόρειο Αιγαίο, μέχρι την Ήπειρο και τη Λακωνία. Σε αυτή την κλίμακα, του συγκεκριμένου, αναπτύσσονται αγώνες, κινήματα, διεκδικήσεις των κοινωνιών για την προστασία των πιο κρίσιμων συνθηκών διαβίωσής τους, για την ποιότητα ζωής τους, ενάντια στην υφαρπαγή γης

από μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους, ενάντια στην εκτόπιση των τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων, ενάντια στην επιβολή και στον αυταρχισμό της εξουσίας. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές για τη ριζοσπαστική Αριστερά αποτελούν προνομιακό πεδίο ανάδειξης όλων αυτών των αγώνων, συνέχεια στη σελ. 2

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

71

ΡΗΣΕΙΣ&ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

««Οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να αφήσουν τις αδύναμες επιχειρήσεις να καταρρεύσουν και να ενθαρρύνουν τον συγκεντρωτισμό σε όλο το φάσμα της οικονομίας, για να μπορέσει να επιστρέψει η χώρα σε σταθερή ανάπτυξη» Γ. Προβόπουλος, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. (Ανατριχίλα. Για δες ποιοι σχεδιάζουν το μέλλον της ελληνικής οικονομίας! Ανάπτυξη χωρίς ζήτηση και αύξηση της εξαθλίωσης)

Ο Σαμαράς άρχισε την αντιπολίτευση!

Νερό και ρεύμα

«Το νερό δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να διέπεται από τις λογικές του κέρδους» είπε ο Γιώργος Γαβρίλης, μιλώντας την Παρασκευή εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ. Ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πειραιά με τη Δύναμη Ζωής της Ρένας Δούρου έκανε την πρόταση να μην κόβεται το νερό νερό της κύριας κατοικίας για όσους συνανθρώπους μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, προκειμένου να διασφαλίζεται η αξιοπρεπής τους διαβίωση. Είχε προηγηθεί επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα και του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην ΕΥΔΑΠ κατά την οποία εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην ιδιωτικοποίηση. Στην αρχή της εβδομάδας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στην Κοζάνη επανέφερε την πρόταση διατήρησης της ηλεκτροδότησης όσων έχουν υπαχθεί στο κοινωνικό τιμολόγιο. Το κόστος είχε υπολογιστεί στα 150 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία μπορούν να εξοικονομηθούν από τη μείωση των κονδυλίων σε μεγαλοεργολάβους της ενέργειας. Η δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ επομένως είναι ότι δεν κόβεται το ρεύμα και το νερό στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.

ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Ε, ναι, όπως το βλέπετε κι όπως το καταλαβαίνετε. Παίζουν ήδη τα ρέστα τους. Τα δοκιμάζουν όλα, τα κάνουν όλα κι ό,τι βγει. Εν πλήρει συνειδήσει, φαντάζομαι, πως όσοι παίζουν ρέστα με μπλόφα συνήθως μένουν ταπί. Όσο για τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, θα πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτούν την αξιοπιστία τους. Υπάρχει και η επόμενη μέρα. Κανονικά θα έπρεπε και τα κανάλια να σκεφτούν κάποτε την αξιοπιστία τους. Αλλ’ αυτά τι είχανε, τι χάσανε... Μήπως ήρθε άραγε η ώρα να ξανα-ορίσουμε τα βασικά;

Η συνέντευξη Σαμαρά στον ΑΝΤ1 είναι πραγματικά διδακτική για την απήχηση του πρωθυπουργού, ο οποίος μέχρι σήμερα φροντίζει να μην υπερκαταναλώνεται και να σχεδιάζει μεθοδικά τις δημόσιες εμφανίσεις του για να περνά το πολιτικό του μήνυμα. Η τηλεθέαση της συνέντευξης Σαμαρά μειώθηκε έως 6,4 μονάδες σε σχέση με την έναρξη του δελτίου, αν και στο μεσοδιάστημα άνοιξαν τις τηλεοράσεις επιπλέον 300.000 τηλεθεατές. Παρόλα αυτά οι τηλεθεατές που είδαν τη συνέντευξη έπεσαν τουλάχιστον κατά 100.000 σε σχέση με την έναρξη του δελτίου και είχαν βάση τις 470.000, ενώ η συνολική του τηλεθέαση κυμάνθηκε μεταξύ 15,9% και 18,7%. Ο συνειρμός με την απήχηση στο εκλογικό σώμα μπορεί να είναι παρακινδυνευμένος, ωστόσο είναι ενδεικτική η μειούμενη τηλεθέαση της συνέντευξης. Οταν από τα τρία εκατομμύρια τηλεθεατές σε βλέπουν μόλις 500.000 κάτι τρέχει. Η προεκλογική τακτική Σαμαρά συνίσταται: Πρώτον, στην καλλιέργεια προσδοκιών, το λεγόμενο «σενάριο επιτυχίας». Και, δεύτερον, στο κλίμα φόβου για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παρουσιάζεται ως «περιπέτεια» για τη χώρα εν αντιθέσει με την υποτιθέμενη σταθερότητα που διασφα-

Ότι, ας πούμε, οι δημοσιογράφοι και τα δημοσιογραφικά μέσα οφείλουν να ελέγχουν πρώτα - πρώτα την εξουσία. Και μετά όλους τους άλλους. Εδώ σ’ εμάς, στις μέρες μας, τα βάζουν κυρίως με την αντιπολίτευση. Με την αξιωματική αντιπολίτευση κατά κύριο λόγο. Δηλαδή τι τα βάζουν, την ξεσκίζουν κανονικά. Επί καθημερινής βάσεως δε. Όσο για την εξουσία, όσο πατάει η γάτα και αν... Γι’ αυτό σας λέω, πρέπει να ξανα-ορίσουμε τα βασικά, τα αυτονόητα. Όσο λάθος είναι το «ευρώ πάση θυσία», άλλο τόσο λάθος είναι και το «καμιά θυσία για το ευρώ».

Επιτέλους, σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι για τι θυσία μιλάμε. Αν σου ζητήσουν, ας πούμε, να δώσεις το ένα σου μάτι για να μείνεις στην Ευρωζώνη, ε, δεν θα το δώσεις. Αν πάλι σου πουν να κάνεις τη θυσία να μην πας επί έναν μήνα σινεμά, το συζητάς. Σενάρια επί σεναρίων για το τι έχει στο μυαλό του και τι σχεδιάζει ο Γιώργος Παπανδρέου. Παιδιά, ας σοβαρευτούμε, για τον Γιώργο μιλάμε. Ως προχθές ήταν στρατηγοί εν ενεργεία. Σήμερα περιλαμβάνονται στην ευρωλίστα της Χρυσής Αυγής. Εξακολουθεί να υποστηρίζει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος πως δεν υπάρχουν χρυσαυγίτικοι θύλακοι στο στράτευμα; Έτσι, απλώς ρωτάω.

λίζει το σύστημα Σαμαρά. Έχει τη σημασία του το γεγονός ότι τα διλήμματα αυτά δεν βρήκαν απήχηση στους τηλεθεατές. Επί της ουσίας τώρα το δίπολο προσδοκίες - φόβος ή αλλιώς σταθερότητα περιπέτεια είναι αυτό που κυριαρχεί στην τακτική του Σαμαρά. Ανάλογο είναι και το δίλημμα που έθεσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ. Το «σύστημα» εκλαμβάνει ως πλειοψηφικό ρεύμα τον μνημονιακό πόλο εξουσίας, αθροίζοντας τα ποσοστά της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ ακόμη και της ΔΗΜ.ΑΡ. (σ.σ.: αυτό κάνει ο Βενιζέλος, ενώ ο Σαμαράς κλείνει το μάτι στο Ποτάμι) για να υποστηρίξει ότι δεν υπάρχει θέμα πολιτικής νομιμοποίησης της μνημονιακής πολιτικής. Στόχος του διλήμματος αυτού είναι οι αναποφάσιστοι, κυρίως κεντροαριστεροί, που θα κρίνουν το αποτέλεσμα και είναι κοντά στο 20% του εκλογικού σώματος. Η άθροιση των ποσοστών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ δείχνει ότι η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει μετατρέψει το εναπομείναν τμήμα του σε συνιστώσα της Ν.Δ., ενώ θεωρεί ως κύριο αντίπαλό της τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν επομένως μπορεί να εκβιάσει κάποιον με αυτή την τακτική εί-

Εκτός από τον Σαμαρά, στις αγορές βγήκε, προ ημερών, και πολύς άλλος κόσμος. Στις λαϊκές αγορές συγκεκριμένα. Και τσαλαπατήθηκε για ένα τζάμπα κουνουπίδι. Μάλλον δεν βρέθηκε κανείς να πει σ’ όλον αυτό τον κόσμο τα στοιχειώδη. Ότι τέλειωσαν τα Μνημόνια, ας πούμε, κι ότι ξαναγυρίσαμε στην «κανονικότητα». Άκουσε κανείς σε κάποιο κανάλι (από τα megaλα), πως υποψήφια ευρωβουλευτίνα της Ν.Δ., έχει καταδικαστεί για λογοκλοπή; Τι ρωτάω κι εγώ τώρα, φυσικά δεν άκουσε. Νάτανε ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα. Κι έρχεται τώρα ο άλλος και διαμαρτύρεται, επειδή ο Μεϊμαράκης δεν ορίζει την προ ημερησίας για τον Μπαλτάκο.

ναι μόνο το δεξιό τμήμα της βάσης της σημερινής Κεντροαριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι η δυνατότητα επιρροής είναι περιορισμένη, δεν πρέπει να υποτιμηθεί, όμως, τη στιγμή που οι συσχετισμοί είναι οριακοί. Ο κόσμος αυτός καταλαβαίνει ότι οι προσδοκίες για το αύριο δεν υπερβαίνουν ουσιαστικά τη μνημονιακή πολιτική. Ταυτόχρονα βλέπει ότι η «ιδεολογική τρομοκρατία» για την οποία κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ο Σαμαράς γίνεται από τους ίδιους τους υπουργούς του με τις κατά καιρούς δηλώσεις τους περί Ουκρανίας, Αφρικής, Αργεντινής κ.ά. Ο Σαμαράς στις τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του αντιπολιτεύεται κατ’ ουσίαν τον ΣΥΡΙΖΑ κραδαίνοντας τον φόβο. Δεν κρύβει το άγχος για την έκβαση της αναμέτρησης. Από τη μία είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική του με στήριγμα τη Μέρκελ και από την άλλη η εναλλακτική λύση με προοδευτικό πρόσημο για την Ελλάδα και την Ευρώπη, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο πειστική γίνεται κι όσο πιο πολύ διευρύνει τις συμμαχίες της με σαφές προοδευτικό πρόσημο η δεύτερη, τόσο πιο αντιπολιτευτικός θα γίνεται ο λόγος του Σαμαρά...

Μα που ζεις, χρυσέ μου; Βαγγέλης Βενιζέλος: Αν είχα γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το 2007, η ιστορία θα ήταν διαφορετική. Η παγκόσμια ιστορία εννοεί, ελπίζω, δεν θέλω μιζέριες. Βαγγέλης Βενιζέλος: Αν η Ελιά δεν πάει καλά, θα φύγω απ’ την κυβέρνηση. Σκιαχτήκαμε τώρα... Για σκέψου, ο Βενιζέλος θα φύγει από την κυβέρνηση, ο Πάγκαλος θα φύγει από τη χώρα. Τελικά, για τον ΣΥΡΙΖΑ δουλεύουνε κι οι δυο, δεν εξηγείται. Βαγγέλης Βενιζέλος: Αν δεν πάει καλά η Ελιά

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΠΑΚΟΣ

καταστρέφεται η χώρα. Τουλάχιστον ο άλλος, το 1974, δεν το είχε πει αυτοπροσώπως το «Καραμανλής ή τανκς». Βαγγέλης Βενιζέλος: Ο Κουβέλης έχει παρασιτική συμπεριφορά. Μην το ψάχνεις. Δεν έχει χάσει μονάχα την ψυχραιμία του ο τύπος. Τ’ αυγά και τα πασχάλια έχει χάσει. Κι ούτε που πρόκειται να τα ξαναβρεί. Στην κάλπη πάντως αποκλείεται. Τελικά ας μας το ξεκαθαρίσουν. Ουκρανία θα γίνουμε, Αργεντινή ή Βόρεια Κορέα; Μπερδευόμαστε...

Για το λάθος της προηγούμενης Κυριακής, οπότε ξαναμπήκε η στήλη «Κατά τα λοιπά» καθώς και το άρθρο μου της προπερασμένης Κυριακής, συγγνώμη. Και μην τα φορτώνουμε όλα στον «δαίμονα». Εμείς φταίμε. Και πάλι συγγνώμη... Β.Π.

Η ΑΥΓΗ

Yσ τ ε ρ ό γ ρ α φ a

Η ΑΥΓΗ • ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ 2014

ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΜΠΑΛΤΑ

O μεσολαβητής ισχύος

Του BAΓΓΕΛΗ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜ

ΕΝΑΝΤΙΑ στον ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσονται δύο στρατηγικές. Η πρώτη ξετυλίγεται με πάσα καθαρότητα: να συκοφαντηθεί αυτός σε όλα τα επίπεδα, με όλα τα μέσα, χωρίς ενδοιασμούς, με διαρκώς αυξανόμενη ένταση. Στόχος να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο. Η δεύτερη είναι λιγότερο εμφανής γιατί υπερπηδά τους σημερινούς πρωταγωνιστές και σκοπεύει μακρύτερα. Στόχος να ενσωματωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σύστημα ως ακίνδυνος πόλος ενός δικομματισμού παλαιάς κοπής. Αν εμπεδωθεί η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει από τα «κλασικά» κόμματα, ο στόχος θα έχει επιτευχθεί και το πολιτικό σύστημα θα ξαναβρεί μια ικανοποιητική νέα ισορροπία.

Πού θα μπορούσε να στηριχθεί η δεύτερη στρατηγική;

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ημέρες πολέμου ΌΣΟ ΚΙ ΑΝ ΕΨΑΞΑ, όσους ειδήμονες κι αν ρώτησα, πουθενά δεν βρήκα ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να κυβερνά εσαεί αυτή τη χώρα. Ούτε ότι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. είναι υποχρεωτική για την πολιτική σταθερότητα. Επίσης δεν αναφέρεται πουθενά στο Σύνταγμα ότι απαγορεύεται σε ένα κόμμα να ζητάει εκλογές και να προσπαθεί να τις προκαλέσει όταν διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση βλάπτει τη χώρα. Το αντίθετο μάλιστα: είναι υποχρεωμένο να το κάνει. Τα λέω όλα αυτά γιατί διαπιστώνω πως τις τελευταίες ημέρες αναπτύσσεται μια θεωρία άκρως επικίνδυνη για τη χώρα και για τη Δημοκρατία: ότι η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είναι τα μόνα κόμματα που δικαιούνται να κυβερνούν και Σαμαράς και Βενιζέλος αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ελέω θεού μονάρχες αυτής της χώρας. Και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό, διότι δεν είναι λεκτικές υπερβολές προς άγραν ψήφων. Η λαϊκή παροιμία λέει ότι «από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια». Και ο κ. Γρηγοράκος δεν είναι μικρός όταν απειλεί πως «θα γίνει της Ουκρανίας» αν στις επόμενες εκλογές αποδοκιμαστεί το ΠΑΣΟΚ. Εγώ πι-

στεύω πως το εννοεί. Τρελαίνεται, όπως και ο αρχηγός του, με την ιδέα ότι στις 26 Μαΐου θα βρίσκονται στα αζήτητα. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Σαμαρά, ο οποίος επίσης δεν είναι μικρός. Όταν λέει «δεν θα επιτρέψουμε στον ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει», τι εννοεί; Πώς θα το κάνει; Κατεβάζοντας τα τανκς στους δρόμους επικαλούμενος τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» ή επαναφέροντας στη δράση τον κ. Μπαλτάκο ως καθοδηγητή λεγεώνων της Χρυσής Αυγής; Πριν από λίγο καιρό είχα γράψει ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι,

Οι επόμενες ημέρες, οι επόμενες εβδομάδες, είναι στιγμές που θα αλλάξουν την Ιστορία αυτού του τόπου. Είναι στιγμές που θα γεννήσουν το καινούργιο

έτοιμοι για όλα προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία. Υπήρξαν τότε έντονες αντιδράσεις από «αυτούς τους ανθρώπους» και τα μιντιακά παπαγαλάκια τους. Σήμερα, μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές, ο πανικός της διαγραφόμενης κατάρρευσης τους αναγκάζει να βγάλουν τις μάσκες και να παρουσιάσουν το αληθινό τους πρόσωπο. Να επιβεβαιώσουν ότι είναι αδίστακτοι. Ότι θα χρησιμοποιήσουν κάθε αθέμιτο μέσο, κάθε ασύμμετρη προβοκάτσια, κάθε ασύμμετρη αθλιότητα προκειμένου να αλλοιώσουν τη λαϊκή βούληση, να ανακόψουν το λαϊκό τσουνάμι που θα τους γκρεμίσει στις 25 Μαΐου. Οι επόμενες ημέρες, οι επόμενες εβδομάδες είναι στιγμές που θα αλλάξουν την Ιστορία αυτού του τόπου. Είναι στιγμές που θα γεννήσουν το καινούργιο. Αλλά ο τοκετός θα είναι δύσκολος, το παλιό δεν θα πεθάνει αμαχητί. Οι επόμενες ημέρες, οι επόμενες εβδομάδες, θα είναι ημέρες και εβδομάδες πολέμου, τον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να κερδίσουμε.

Y

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει αναγάγει τη βουλευτική έδρα σε κληρονομιά ή προικώο και τη διαδοχή των βουλευτών σε εδραίωση τοπικών δυναστειών. Τα «νέα τζάκια» που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ απλώς επιβεβαίωσαν την παράδοση. Το σύστημα έχει ονομαστεί «πελατειακό», αλλά μάλλον ανακαλεί την κλασική φεουδαρχία: η εκλογική περιφέρεια συνιστά κάτι σαν πολιτικό φέουδο το οποίο διαφεντεύει (κυριολεκτικά) ο επιστάτης - κομματάρχης με ρόλο που παραμένει κατά κανόνα στο σκοτάδι. Είναι πάντως αυτός που οφείλει να γνωρίζει κάθε ψηφοφόρο προσωπικά, να κατανοεί τις ανάγκες του και να κατανέμει ακριβοδίκαια τα ανταποδοτικά οφέλη της ψήφου. Το σύστημα έχει ήδη αποδείξει ότι εξασφαλίζει την προσήκουσα εναλλαγή στην εξουσία και άρα τη δική του σταθερότητα. Αλλά τι γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν διαθέτει εκλογικά φέουδα, αλλά λειτουργεί μέσω βουλευομένων οργάνων που δεσμεύονται από αρχές και κριτήρια; Η απάντηση είναι προφανής: Να αποδυναμωθούν τα όργανα μέχρι εξαφανίσεως και να αντικατασταθούν από συνευρέσεις ατόμων που απλώς κατανέμουν περιοχές πολιτικής επιρροής. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη κατορθώσει, μέσα στη γενικευμένη παραζάλη, να εκλογικεύσει συνιστώσες, τάσεις, φράξιες, ομάδες, παρέες και αμετροεπείς προσωπικές φιλοδοξίες ήδη ωθεί προς τη δέουσα κατεύθυνση. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Τον ελλείποντα κρίκο προσφέρει η πολιτική παράδοση των ΗΠΑ, όπου η χαλαρή δομή των δύο μεγάλων κομμάτων τα υποχρεώνει να προσφεύγουν στις υπηρεσίες του επαγγελματία power broker ή μεσολαβητή ισχύος. Δουλειά του είναι να ερευνά τον χώρο ώστε να προτείνει και να προωθεί υποψήφιους με κριτήριο το ποιες κοινωνικές δυνάμεις ή συμφέροντα προτίθενται να τους στηρίξουν. Ένα καθ’ όλα νόμιμο επάγγελμα, που εγείρει μόνον ανώδυνες ενστάσεις ιδεολογικού χαρακτήρα, μεσιτεύει τη σχέση κόμματος και εκλογικής βάσης και έτσι τη διασφαλίζει. Η εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει διαμορφωθεί ούτε από κομματάρχες ούτε από μεσολαβητές ισχύος. Αλλά το εύρος της, σε συνδυασμό με την προϊούσα αμορφία ενός κόμματος στα πρόθυρα της εξουσίας, έχει ανοίξει ορέξεις. Ήδη δρουν ατύπως αφανείς μεσολαβητές ισχύος, οι οποίοι, εφόσον το επάγγελμα δεν κατοχυρώνεται, φιλοδοξούν να εξελιχθούν σε κομματάρχες ή καθοριστικούς παράγοντες στα πολιτικά φέουδα που ευελπιστούν ότι θα διαμοιράσει και θα καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη δική τους διακριτική συνδρομή. Βεβαίως η επιχείρηση πολύ απέχει από τού να έχει κριθεί. Αλλά, αν επιτύχει, η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε «κλασικό» κόμμα θα έχει επιτευχθεί και το πολιτικό σύστημα θα ανακάμψει. Πρόκειται για καθοριστικής σημασίας ζήτημα που οφείλει να απασχολήσει όλους πολύ σοβαρά. Αμέσως μετά τούτες τις εκλογές.

Y

Προκαλεί αίσθηση ο τρόπος με τον οποίο ο Σαμαράς ξεκίνησε την αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί από την προηγούμενη Κυριακή η βελόνα έχει κολλήσει στο πόσο επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Βρε τόσο μένος κατά του ΣΥΡΙΖΑ μπας και φοβηθεί ο κόσμος. Η «μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη», η

19

«Νέα Ελλάδα» χτίζεται πάνω σε αντι-αριστερά υλικά. Είναι δε τόσο παλαιάς κοπής αυτή η τακτική, την οποία ακολουθεί από κοινού με τον Βενιζέλο, ώστε δίνει την εντύπωση πως το σύστημα δείχνει σημάδια πανικού. Μήπως ξέρουν κάτι περισσότερο...

ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ

9 771109 015103