Του Serge Halimi* ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ που επιβάλλονται για την υπεράσπιση του ευρώ παραμένουν, άραγε, ακόμα συμβατές με τις δημοκρατικές πρακτικές; Χωρίς την έγκριση του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση της Αθήνας, η οποία υλοποιεί τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επέλεξε να αντικαταστήσει την εικόνα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με μια μαύρη οθόνη. Πριν τα ελληνικά δικαστήρια αποφασίσουν την αναστολή της απόφασης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε να της έχει υπενθυμίσει τα κείμενα της Ένωσης, σύμφωνα με τα οποία «το σύστημα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στα κράτη-μέλη είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις δημοκρατικές, κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες κάθε κοινωνίας». Η κυβέρνηση προτίμησε να επικυρώσει το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ, υποστηρίζοντας ότι εγγράφεται «στο πλαίσιο της σημαντικής προσπάθειάς της για τον εκ* Ο Serge Halimi είναι ο διευθυντής της Le Monde diplomatique
ΚΑΝΑΡΙΟΙ ΝΗΣΟΙ
ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ
Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας συγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας». Οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη την εμπειρία συνταγματικών σχεδίων τα οποία απέρριψε ο λαός με την ψήφο του, αλλά, παρ’ όλα αυτά, προχώρησαν. Θυμούνται υποψήφιους, οι οποίοι, αφού δεσμεύτηκαν να επαναδιαπραγματευτούν μια συνθήκη, την επικύρωσαν χωρίς ν’ αλλάξει ούτε ένα κόμμα.1 Στην Κύπρο αναγκάστηκαν να υποστούν το αυταρχικό κούρεμα των καταθέσεών τους.2 Περάσαμε, πλέον, και στο επόμενο στάδιο: η Κομισιόν νίπτει τας χείρας της για την καταστροφή των ελληνικών μέσων ενημέρωσης που δεν ανήκουν ακόμα σε επιχειρηματίες, από τη στιγμή κιόλας που κάτι τέτοιο επιτρέπει την άμεση απόλυση 2.700 εργαζομένων σ’ έναν δημόσιο τομέα που πάντα μισούσε. «Πιάνοντας», έτσι, τους στόχους των απολύσεων που υπαγορεύει η τρόικα, σε μία χώρα όπου το 60% των νέων είναι άνεργοι. Η λύσσα αυτή συμπίπτει με τη δημοσίευση από τον αμερικανικό Τύπο μιας μυστικής έκθε-
LE
σης του ΔΝΤ, η οποία παραδέχεται ότι η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια στέφεται από παταγώδεις αποτυχίες. Πρόκειται, μήπως, μόνο για την κατάρριψη των ωραιοποιημένων προβλέψεων για τη μεγέθυνση; Σαφώς και όχι. Σύμφωνα με την ανάλυση του κειμένου από τη Wall Street Journal, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η «άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα κόστιζε λιγότερο στους Ευρωπαίους φορολογούμενους, γιατί οι πιστωτές του ιδιωτικού τομέα εξυπηρετήθηκαν πλήρως, χάρη στα κεφάλαια που δανείστηκε η Αθήνα. Το ελληνικό χρέος, λοιπόν, δεν μειώθηκε, αλλά το φορτώθηκε το ΔΝΤ και οι φορολογούμενοι της Ευρωζώνης, αντί για τις τράπεζες και τα κερδοσκοπικά κεφάλαια. Αυτά κατάφεραν να αποδεσμευτούν χωρίς να χάσουν ούτε μία δεκάρα από τα δάνεια που είχαν παραχωρήσει στην Αθήνα, με αστρονομικά επιτόκια. Καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η μαεστρία της τρόικας στην αφαίμαξη των Ευρωπαί-
ων φορολογούμενων προς όφελος της κερδοσκοπίας, της χαρίζει μια ιδιαίτερη εξουσία για να βασανίσει ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό. Αλλά μετά από τη δημόσια τηλεόραση, θα έρθει, μήπως, η σειρά των νοσοκομείων, των σχολείων, των πανεπιστημίων να κλείσουν; Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Γιατί αυτή είναι η τιμή που θα πρέπει να πληρώσει ολόκληρη η Ευρώπη για να εξασφαλίσει μια θέση στη θριαμβευτική πορεία προς τον Μεσαίωνα.
1 (ΣτΜ) Ο Halimi αναφέρεται στην απόρριψη του Ευρωσυντάγματος από δημοψηφίσματα στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία, όπου κατόπιν επικυρώθηκε από τη γαλλική Βουλή, επί προεδρίας Σαρκοζί, χάρη σε αλλαγή του Συντάγματος. 2 Βλ. «Το δίδαγμα της Λευκωσίας», http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php ?article400.
MONDE
EΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΑΛΙΑ ΚΑΪΜΑΚΗ
Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 IOYΛIOY 2013 TEYXOΣ 22
diplomatique
Οι κολασμένοι του Λας Πάλμας Της ειδικής απεσταλμένης μας Olivia Dehez*
Σ
γκυροβολημένο ανάμεσα σε δύο επιβατηγά πλοία σε μια προβλήτα του εμπορικού λιμένα του Λας Πάλμας, στα Κανάρια Νησιά, το δεξαμενόπλοιο Iballa G είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και τριάμισι χρόνια. Καθώς ο εφοπλιστής αδυνατούσε να πληρώσει τους μισθούς του πληρώματος και να εξοφλήσει τις οφειλές του στις επιχειρήσεις τροφοδοσίας, εξαφανίστηκε. Και οι εξαπατημένοι ναυτικοί εγκατέλειψαν το πλοίο. Εκτός από έναν. Ο εξηνταοκτάχρονος Λέιβα, δίχως χρήματα, παραμένει ο μοναδικός ένοικος του πετρελαιοφόρου, μήκους 116 μέτρων: περνάει τις μέρες του μέσα στο σκοτάδι και τα παλιοσίδερα περιμένοντας την έκβαση της δίκης, η οποία έχει οριστεί για το 2015. Τρεις ακαταπόνητοι συνταξιούχοι επιχειρούν με τα πιο υποτυπώδη μέσα να κρατήσουν ζωντανή τη Stella Maris de Las Palmas, μια καθολική οργάνωση που προσπαθεί να βοηθήσει τους ναυτικούς. Οι οικονομικοί της πόροι είναι τόσο περιορισμένοι ώστε δεν έχουν καν Ίντερνετ. Στο λιμάνι οι εθελοντές της οργάνωσης αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα που προστατεύει τους ναυτικούς από την απόλυτη εξαθλίωση. Μόλις το φορτηγάκι του Χουάν Αντόνιο Ροντρίγκεζ φθάνει μπροστά στο αλιευτικό Alba, τρία μέλη του πληρώματος κατεβαίνουν για να παραλάβουν τα κιβώτια με τα τρόφιμα. Οι ναυτι* Η Olivia Dehez είναι δημοσιογράφος
Καθισμένος στο γραφείο του, ο Κουβανός καπετάνιος Πέδρο Λέιβα κινεί ένα πιόνι στην ηλεκτρονική σκακιέρα. Η καμπίνα φωτίζεται από το λιγοστό φως του ήλιου που καταφέρνει να περάσει από το φινιστρίνι. Τριγύρω, στις δεξαμενές, στους διαδρόμους, στις μεταλλικές σκάλες, βασιλεύει η σιωπή κι η σκουριά, που συμβολίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εγκατάλειψη στην οποία έχει παραδοθεί εδώ και πολύ καιρό το πλοίο. κοί, όλοι τους από τη Δυτική Αφρική, εγκαταλείφθηκαν πριν από δύο χρόνια από έναν απατεώνα εφοπλιστή. Στη συνέχεια στους ένοικους του πλοίου προστέθηκαν και μετανάστες δίχως χαρτιά ή μετανάστες που βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλη εργασιακή επισφάλεια: όλοι αυτοί, όταν φτάνουν στο νησί, εγκαθίστανται σε ένα από τα σαράντα σαραβαλιασμένα σκάφη που αργοσκουριάζουν στο λιμάνι και επωφελούνται από τη δωρεάν στέγη που βρίσκουν σε αυτά, καθώς κι από τα τρόφιμα που μοιράζει η Stella Maris στους ναυτικούς. Στην ίδια προβλήτα, λίγο παρακάτω, συναντάμε τους ναυτικούς ενός μεγάλου αλιευτικού σκάφους, του Valiente. Κατάγονται από το Μουρμάνσκ, λιμάνι στο βορειοδυτικό άκρο της Ρωσίας, απ’ όπου απέπλευσαν πριν από είκοσι επτά μήνες. Στο Λας Πάλμας κατέπλευσαν πριν από μία εβδομάδα. Ο εφοπλιστής έχει κλειστεί στην καμπίνα του κι αρνείται να καταβάλει τους μισθούς που οφείλει στο πλήρωμα: το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 300.000 ευρώ. Όπως μας εξηγεί ο Ροντρίγκεζ, ο οποίος καταφθάνει κρατώντας ένα ντοσιέ γεμάτο έγγραφα, «πρόκειται για μια στιγμή της διαδικασίας που οι ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 4