LE
MONDE
EΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 IOYΛIOY 2013 TEYXOΣ 25
diplomatique
Γιατί ο Ερντογάν ελπίζει ότι θα επανακάμψει Τον Ιούνιο, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, με επίκεντρο την πλατεία Ταξίμ, στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και σε ολόκληρη την Τουρκία, ξεσηκώθηκαν κατά της κυβέρνησης και κατήγγειλαν τις αυταρχικές παρεκτροπές του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Παρ’ όλο που ο Ερντογάν κατάφερε να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και οι αντιδράσεις υποχώρησαν, το κίνημα με τις πολλές όψεις αντανακλά τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια. Του Tristan Coloma*
Τ
apulcu» (πλιατσικολόγοι): έτσι χαρακτηρίζει ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τους χιλιάδες ανθρώπους που συμμετέχουν στον λαϊκό ξεσηκωμό εναντίον της κυβέρνησής του. Πρόκειται για ένα κίνημα που γεννήθηκε ως αντίδραση στη βιαιότητα της αστυνομικής επέμβασης κατά των διαδηλωτών που αντιτίθεντο στην καταστροφή του πάρκου Γκεζί, στην Κωνσταντινούπολη, στις 31 Μαϊου 2013. Από τότε, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετέτρεψαν τη λέξη στα αγγλικά, chapulling, και της απέδωσαν νέα σημασία: αυτός ή αυτή που αγωνίζεται για τα δικαιώματα όλων. Και, βέβαια, είναι πολλοί σήμερα στην Τουρκία που διαδηλώνουν τη βούλησή τους να κάνουν chapulling. Η κατάσταση αντανακλά, πρώτα απ’ όλα, τη βαθιά διαίρεση της κοινωνίας. Μακριά από στερεότυπα -έγινε λόγος για κινητοποίηση περιορισμένη στην προστασία των δέντρων του πάρκου Γκεζί ή για νεολαιίστικο ακτιβισμό-, το κίνημα φέρνει στην επιφάνεια μια «διαχωριστική γραμμή μεταξύ διαφορετικών τρόπων ζωής», η οποία «αποκρυσταλλώνεται στο πρόσωπο του Ερντογάν», παρατηρεί ο Αϊζεγκιούλ Μποζάν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Ο ίδιος Ερντογάν που, το 2002, ενσάρκωνε τη «ρήξη», υποβιβάζοντας τους αντιπάλους του στην κατηγορία των ξεπερασμένων οπισθοδρομικών, συναντιέται τώρα με τους παλαιούς εθνικούς δαίμονες: υιοθετεί τη θέση του θύματος, δηλώνοντας αντιμέτωπος με διεθνή συνωμοσία που θέλει να αποσταθεροποιήσει τη χώρα. Ήδη την 1η Απριλίου, ο Τούρκος πρωθυπουρ-
«
* Ο Tristan Coloma είναι δημοσιογράφος.
Η αύρα του Ερντογάν διατηρήθηκε μετά από δέκα χρόνια παραμονής στην εξουσία, γιατί ο απολογισμός του περιλαμβάνει πολύ σημαντικά βήματα προόδου
γός δεν είχε διάθεση για αστεία. «Σε περίπτωση που η κοινοβουλευτική επιτροπή συμφιλίωσης για το ζήτημα του Συντάγματος δεν καταφέρει να συντάξει προσχέδιο, εμείς στο ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) διαθέτουμε δικό μας σχέδιο», είχε δηλώσει στην τηλεόραση, με αυταρχικό τόνο. Όπως ο Λευκός Κούνελος στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, και παρά τις προσπάθειές του, ο Μπουρχάν Κουζού άργησε. Ο επικεφαλής της πολυκομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής είχε ως αρχική προθεσμία την 31η Δεκεμβρίου 2012 για να υποβάλει το προσχέδιο Συντάγματος στην Εθνοσυνέλευση. Όμως, «ελάχιστα ζητήματα αποτέλεσαν αντικείμενο συμφωνίας», διαπιστώνει με λύπη. Και, εξάλλου, έχει άραγε ακόμη τη δυνατότητα να επεξεργαστεί ένα Σύνταγμα που θα βάλει την Τουρκία στον δρόμο μιας κάποιας δημοκρατικής ωριμότητας; Στη Χώρα των Θαυμάτων, η κακιά βασίλισσα Ντάμα Κούπα θα παρουσίαζε τη συνταγματική αναθεώρηση ως απαραίτητη προκειμένου να επικυρωθεί η μετάλλαξη μιας κοινωνίας αποφασισμένης να προωθήσει με μια κίνηση τις ηθικές επιταγές που πηγάζουν από τη μουσουλμανική ταυτότητά της και την επιθυμία της για περισσότερες ελευθερίες. Αλλά, εάν ο Ερντογάν επιδεικνύει τέτοιο ζήλο και τολμά μια τέτοια ανάμιξη, αυτό συμβαίνει επειδή «έχει εισέλθει σε νέα φάση της διακυβέρνησής του», εκτιμά η Ελίζ Μασικάρ, ερευνήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών. «Μέχρι το 2011, το ΑΚΡ εστίασε
ΤΟΥΡΚΙΑ: Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ στην καταστροφή ή στον έλεγχο των διαφόρων κέντρων εξουσίας, όπως ο στρατός ή η Δικαιοσύνη. Η προσπάθεια αυτή έχει πρακτικά ολοκληρωθεί».1 Πρακτικά, όντως... Οι συλλήψεις και οι πολύκροτες δίκες στρατιωτικών, δικηγόρων, δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών ή φοιτητών είναι αντισυνταγματικές. Σε μια χώρα όπου τα διάφορα αντίπαλα κέντρα εξουσίας είναι φιμωμένα και η κοσμική αντιπολίτευση πολιτικά αποδυναμωμένη, το κυβερνών κόμμα του Ερντογάν προωθεί σταθερά ένα καινούριο Σύνταγμα, με σκοπό να επιβάλει ένα προεδρικό ή ημι-προεδρικό σύστημα. Όμως, μετά από το κίνημα λαϊκής αμφισβήτησης του Μαΐου-Ιουνίου, το οποίο πυροδότησε σε μεγάλο βαθμό η αλαζονεία του πρωθυπουργού, το εγχείρημα συναντά όλο και μεγαλύτερες επιφυλάξεις, ακόμα και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Αρκετά στελέχη του ΑΚΡ ζητούν, πλέον, συνταγματικές αλλαγές πιο περιορισμένες και πιο συντονισμένες με τις προσδοκίες της κοινωνίας. Από την πρώτη νίκη του, στις 3 Νοεμβρίου 2002, το κυβερνών κόμμα αύξανε διαρκώς τα εκλογικά ποσοστά του. Αλλά, θητεία τη θητεία, το καθεστώς άρχισε να αξιοποιεί την ηγεμονία του για να τείνει προς τον αυταρχισμό. Ως απόδειξη, στις 17 Δεκεμβρίου 2012, ο Ερντογάν, σε ομιλία του στην Κόνια, προέβαινε στην εκτίμηση ότι «η διάκριση των εξουσιών» αποτελούσε «εμπόδιο» για τις ενέργειες της κυβέρνησής του. Δημοκρατικό έλλειμμα που πολύ απέχει από τις προθέσεις τις οποίες εξέφρασε το ΑΚΡ το 2002. Ο Ερντογάν, ιδρύοντας το ΑΚΡ, τη μεταρρυθμιστική πτέρυγα του Κόμματος Ευημερίας, το οποίο είχε τεθεί εκτός νόμου για τον υποτιθέμενο ισλαμιστικό ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 4