Griezelteksten eekhoorns
Schoolverlaters 2016
Terug in de tijd.... Mhahaha Elize was een meisje van 16 jaar oud die in de middelbaare school zat. Zij had 1 vriend en die heette Sibe. Hij was ook 16. Ze speelden elke dag tennis. Op een dag moest Elize op school blijven om op te ruimen Elize viel op de grond en voor ze viel zag ze een jongen. Daarna stond Elize op maar er was niemand meer. Elize was de schoolgang in gelopen en ze riep : “Hallo is daar iemand!!???” Dan kwamen er vrienden van het park ze zagen Elize die huilde en schreeuwde van angst. De vrienden begonnen te lachen. Dat vond Elize niet leuk. Boos liep ze de schoolpoort uit. Ze stapte op haar fiets en reed naar huis. Een beetje verder zag ze een treinspoor ze reed veel te snel om op tijd te kunnen remmen, ze vloog van haar fiets af en landde op het treinspoor. Er kwam net een trein aan en die reed haar hoofd bijna af. Door het hoofd van Elize flitsten allemaal gedachten: “Is dit mijn laatste dag op aarde?” Ineens was ze terug bij bewustzijn. Ze was enkele minuten terug in de tijd gegaan en zat terug op haar fiets. Elize wist niet wat haar overkwam maar wat ze zich wel nog herinnerde was dat ze op tijd moest remmen. Ze kon stoppen en vlak voor haar ogen raasde een trein voorbij. Sibe die wat verder stond, zag wat er gebeurd was en rende in alle snelheid naar haar toe. Hij vroeg: “Is alles goed met je? “ Elize moest even bekomen en liep met haar fiets in haar hand mee naar Sibes huis. De moeder van Sibe heette Barbara. Zij belde naar de moeder van Elize maar kreeg een mannenstem te horen. Ze vroeg “Wie ben je?” De man antwoordde: “Je ergste nachtmerrie.... Hahaha! “ “Moet ik daar om lachen of zo?” snauwde Barbara De stem gromde: “Elize heeft 3 dagen om naar school te komen of haar vader gaat er aan. Als Elize niet komt opdagen, weet ik je wonen en ben je nergens meer veilig . Breng me Elize en ik laat Sibe met rust.” Barbara vertelde het slechte nieuws aan Elize en Sibe. Elize was bang en vroeg of ze mocht blijven logeren . Dat mocht. Als Lieze en Sibe sliepen, belde Barbara die in haar geheime leven een special agent was naar haar agentschap : “Ik weet waar hij is en hij heeft de vader van mijn zoons vriendin Elize en ik weet hoe hij heet. Zijn naam is Jack Black.” De stem aan de andere kant van de lijn antwoordde “ Je hebt 3 dagen, special agent Barbara.” Ondertussen was Elize wakker geworden, haalde haar zakmes uit haar rugzak, legde het onder haar kussen en viel weer in slaap. Om 12 uur middernacht werd Elize opnieuw wakker en kleedde zich aan, nam het zakmes en ging naar school. Daar zag ze haar vader dood op de grond liggen en dan ineens gingen de lichten uit, de deuren op slot en de ramen vlogen dicht. Ze hoorde een stem: “Wel wel wel zie wie we we hier hebben!” Elize je bent te laat je vader is dood en nu is het jouw beurt.” De man haalde zijn pistool uit en op het moment dat hij schoot sprong Sibe ervoor.
Het spookhuis Ooit was er een sportieve man die met een vrouw getrouwd was die enorm kinderen haatte. Op een dag besloten ze om samen een huis te bouwen dat tegen Halloween moest klaar zijn. Toen het Halloween was klopten de kinderen uit de buurt bij hen aan en toen zij open deden, vroegen de kinderen om snoep. Maar de sportieve man en zijn verschrikkelijke vrouw gaven geen snoepen. Want de sportman was tegen ongezond eten en zijn vrouw was tegen kinderen. De kinderen waren boos en gooiden rotte eieren naar de vrouw omdat ze hen uitmaakte. Vlak achter de vrouw bevond zich de trap naar de kelder. Door de stinkende eieren zette de vrouw een stap achteruit en viel met haar dikke kont de keldertrap af. Haar man werd razend en de kinderen liepen weg toen ze de trillende lippen en de gebalde vuisten van de man zagen. De man ging naar de keldertrap en zag daar zijn vrouw met opengesperde ogen in een plas van bloed liggen. De man voelde haar pols. Zijn vrouw was dood. De man flipte en riep: “Neen dit kan niet! Oh schatje wordt toch wakker dan maken we gehakt van die kleine smurfen!!!' Op die moment kwam er een witte wolk uit het lichaam van de vrouw. Een spook met gifgroene ogen, een gitzwarte mond met vlijmscherpe tanden. Het spook antwoordde: “Oh mijn schattebout, niet wenen, ik zal voor altijd bij jou blijven en die kinderen daar hakken we de handen van af, trekken we hun haren uit, van hun piemeltjes maken we worstjes en hun beenderen voeren we aan de honden.” Elk jaar met Halloween klopten er kinderen aan het huis aan voor snoep. Telkens deed de man open en kwam het spook uit de kelder tevoorschijn. Het spook sleurde de kinderen mee de kelder in en ieder jaar opnieuw weerklonken de meest verschrikkelijke kreten en gejank uit het huis. Trouwens.... Heb ik jullie de namen van de man en de vrouw al gezegd? ….. Van de vrouw heeft niemand de naam ooit gekend... Maar wat iedereen wel wist, was dat ze in de Jozef II straat 69 te Gent woonden en dat de man door de kinderen meester Peter werd genoemd.
Einde Georgi
Bloederige Barbara In Freinetschool Mandala was er een enge juf en jullie kennen ze allemaal. Ze kan brullen als tienduizend kanonschoten bij elkaar, haar ogen zijn als vlammende vuurwerpers en haar nagels als vlijmscherpe messen die zich in je huid zetten als ze je te pakken krijgt. Daarom heeft ze ook de bijnaam Bloederige Barbara. Dit schooljaar was er één schoolverlater die genoeg had van deze verschrikkelijk juf. Zijn naam was Ayhan. Ayhan wist dat zijn juf niet tegen lawaai kon en een hekel had aan kinderen die niet in orde waren. Daarom maakte Ayhan zijn huiswerk nooit en zorgde hij dat Barbara steeds bozer op hem werd. Want Ayhan wou dat juf Barbara de school zou verlaten. Elke dag werd Barbara een beetje dikker van woede. Het werd erger en erger omdat Ayhan zich nooit aan de afspraken hield. Toen Barbara hem hier een opmerking over maakte en hij tegensprak, werd ze vuurrood en riep: “Stilte!” De hele klas trilde behalve Ayhan. Met zijn schouders opgetrokken vroeg hij: “Waarom?” Dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Barbara werd nu nog dikker … en dikker. Ze werd zo dik als een opgeblazen olifant tot ze plots “BOEM!!!!!!” uit elkaar spatte. Een oor van Barbara vloog in het gezicht van Seyma, een oog in de schoot van Georgi en de darmen vlogen in de haren van Anton. Alle muren, ramen en kinderen waren bedekt met bloed. Wie mij niet wil geloven... Waarom denken jullie dat deze klas de rode klas heet en de muur achteraan rood geschilderd is? Dat komt omdat ze Barbara's bloed nooit hebben kunnen opkuisen. Ayhan werd de held van de school. Maar iedereen die dacht dat ze verlost waren van juf Barbara had het mis. Iedere nacht werd Ayhan gewekt door nachtmerries en een stem die gromde: “Ayhan Ayhan Ayhan.....uuuuh... je laatste dagen zijn geteld!” Toen begon Ayhan te wenen en riep om zijn mama. Maar de stem gromde verder dat niemand hem kon horen. Ayhan begon nog luider te roepen maar niemand kwam. De stem fluisterde in zijn oor: “ Je mag zo luid roepen als je wil maar niemand zal je horen... enkel ik, Bloederige Barbara” Ayhan viel uit zijn bed van angst en zag dat het al ochtend was. Hij stond op, maakte zich klaar en op school vertelde hij alles aan zijn vrienden. Maar ze geloofden hem niet. Ayhan was bang en vroeg zijn vrienden Anton, Kaan en
Cevat om bij hem te komen logeren. De jongens gingen akkoord en toen ze met z'n allen op de kamer van Ayhan lagen en iedereen in een diepe slaap lag, werd Ayhan weer gewekt door de stem van Bloederige Barbara: “Ayhan... uuuuuuuuh …. je laatste uur heeft geslagen want je hebt je weer op school misdragen en mij proberen te verraden!” Ayhan probeerde zijn vrienden Kaan, Anton en Cevat te wekken. Maar ze konden hem niet horen. De volgende dag stonden de vrienden op en Ayhan vertelde niets over hetgeen die nacht gebeurd was omdat hij hoopte dat Bloederige Barbara hem met rust zou laten. Ayhan probeerde die avond zo lang mogelijk op te blijven, hij speelde GTA 5 online tot midden in de nacht. Maar plotseling begon het hevig te onweren en viel alle elektriciteit in het huis uit. Een bliksemschicht verlichtte de kamer en daar stond voor hem Bloederige Barbara met haar vuurrode ogen en vlijmscherpe nagels.
Grimm Hallo ik ben Angela en ik heb een groot geheim. Ik ben een Grimm een Grimm zijn is niet makkelijk hoor het is ook niet leuk want je leven is voortdurend in gevaar en in nood want als je wordt aangevallen kan je dood zijn en dit door een Bloodbad. Zo is mijn vader aan zijn einde gekomen. De man die mijn papa vermoord heeft, wil mijn moeder ook vermoorden en mij ook. Hij is op zoek naar mijn moeder omdat als zij dood is ik geen Grimm meer kan worden. Enkel een Grimm kan een Bloodbad doden. Als hij tegen 10 :00 mijn moeder niet vermoord heeft, verander ik in een Grimm. Het is nu 9:53... dus nog 7 minuten te gaan. Maar wat is dat? De stroom valt uit, de lantaarns en het licht knipperen aan en uit en ineens vliegt de deur open en wat zie ik voor mij. Een bloodbad! Hij stapt de woonkamer in en zegt: “Ik weet waar je zit Angela geef je over en je moeder is veilig.” “Geef je over nu meteen!” Ik zit onder de zetel en hij pakt mijn voet en roept: “Ik heb je'” Voor hij me kan doden stormt de politie binnen. Bloodbad ontsnapt en krijst: “Ik krijg je nog wel Angela !!” Ik ben zo bang dat ik begin te huilen en schreeuwen en dan ineens... 'Poef' ben ik veranderd in een Grimm.